46 d6 É2 4 bé de à: 4 + * SO PS HEVI (RAA: j « ‘ de He x 2 4 Le LA AU i f + ce b 5 1 4 2 \e y Li ï | ” r LUS 4 ‘y 47 pari ie À bte { ; PAL PATENT T we } Hi < w CR “ à du 11 Mt H F FN A Ne cs QU oF ji LI 0 et LED % Ts " Jl] | RETENU HOETR Du are Lt RASIHNERE _ UNIVERSITY | | 1761 NUE ‘à Mt ss) [l | | di as at $ Set mt $ ‘ NS RARES MEDENNE Forte à ASE, RD DETEN à 9 Nez LR RATE DATE Fwte) Spones AS , e * h LORS ASE h y à LATTES à jh (4 , Va HE mu {! ins # URI ; DONC EPS ETES VAE + ÿ Œue POS if i " x G cer v# AU M : 4 1 CORRE ' ‘ * ï 7} Cros EI 4 ; f S/vai Non \4 es Æ : PP ‘ n h : ner Pre RATE N ‘. ! 4° As Maanten LES " n] i Ÿ " ts Miro TH : { H : , LAND re Has HAUTE à : ; ; 1h) ie HR tee , ; « ”. À IMATOLEL Fu \ ; NE ; 5 à tre D È AE Ey 4 : d'A SO HARAE EPA Ne 4 + ! % ù AS EU +1 Ps En ‘ ns AT £ f : ; ‘ AA Y L- ‘: : # 4 “wo 1 14 ne PUITS ss ï r ie ER LES Hu ‘ 11 \ 54 à ’ TS e ï ù tr ur r RATE 22 f 4 ‘ avr fe corn AU noi win $ RORELICTS + Pris jt { RS LDH 0 L t % +14 Fn4n t : ‘ » # L +] RS : ! C AE TE À ; EM ET k ee t IRMOLIE Le } RER te ; ra Qu : (ER TN ER a. $ Love T il Hat LU er * ’ PERD À + P re À 1 à qu Let HN ’ i 189 ‘ H ét ue ais De He rare Late Ê LES Ed A PA A NAT n ALTE ren j . AE 1 ‘ 4 0 apr 2 al ÈS î PAS a RER ETAT AT AVE i se AE Fc # M eV vs HS rs Go £ ar A 25" : LUALRAT U ; , HAE D RL née PTT: RES fur PA Pa ES vs D PE ’ £ À 4 ; APMERE Len agen en 3 + de HS ORNE V4 0 Lg 4 ‘+ He LR 4: 4 ? rt LA MAR AR #40 HE rare sets “4 Nt27 er HOTTE ot F mi AENTE + À Tps ‘ PANIDS PA MEU Non 1 ! É st # ] { EAN Eau Fan niréipiirés : ' ' ‘3 £ ‘ r MP est ? x k À 2 MUR RE ES 4 era RP Au ARE 3 RCE i oh + ” * TA CAR EEE L AE: CRT PET REA + 4 k ; Peli feu s » Ft, x + on pi FO Cp ALU h WE u : 4 à + ‘1 j { dat DATE TR y ' L 4 n ; 14 SALE ! ‘a 1% + Ar] " its "+ j Pi ; Pur * » 2: * ‘ A LARET RP EEE / AP DTNETE 6 1 Ier 1 14 HUE De ñ ’ ee 24 ‘a, AE or) + Poe Mas “ + ya 4% af À + te At FE à * nr l . Fe ! : # : : LA L . . de ! > : v À TRAITÉ OLOGIE VÉGÉTALE. cs ST ë re ER TRAITÉ PALÉONTOLOGIE VÉGÉTALE DANS SES RAPPORTS AVEC LES FORMATIONS GÉOLOGIQUES PTE TN ET LA FLORE DU MONDE ACTUEL PAR W. PH. SCHIMPER PROFESSEUR DE GÉQLOGIE A LA FACULTÉ DES SCIENCES ET DIRECTEUR DU MUSÉE D'HISTOIRE NATURELLE DE STRASBOURG MEMBRE CORRESPONDANT DE L'INSTITUT DE FRANCE (ACADÉMIE DES SCIENCES) DES ACADÉMIES DE MUNICH, DE LISRONNE , DE PHILADELPHIE , ETC. AVEC UN ATLAS DE 110 PLANCHES GRAND IN-QUARTO LITHOGRAPHIÉES. «Le présent de la terre n’est que la conséquence de son passé, et cela aussi bien pour le règne organique que pour le règne inorganique.» A. D'ARCHIAC, Géolog. et paléont., p. 345. TOME TROISIÈME, 2? Le LE PARIS j3 \ J. B. BAILLIÈRE er FILS rue Hautefeuille, 19, près le boulevard Saint-Germain, Londres Madrid BAILLIÈRE, TINDALL AND COX CARLOS BAILLY-BAILLIÈRE 1874 Tous droits réservés, L # LR ALT IC Strasbourg, typ. de G. Fischbach, suce, de G: Silbermann rs DE à- b il TRAITÉ DE PALÉONTOLOGIE VÉGÉTALE DEUXIÈME PARTIE. # _ HISTOIRE NATURELLE SPÉCIALE DES VÉGÉTAUX r fes FOSSILES. TROISIÈME SOUS-EMBRANCHEMENT : DICOTYLÉDONÉES. € * CLASSE XI. ÉRICINÉES. FAM. I. ERICACEÆ. Erica L. Frutices in Europa media et meridionali rarius obvit, in Capite bonæ Spei ingenti specierum et formarum numero luxuriantes. Folia opposita, verticillata , rarius alternantia, parvula, acicula- ria, anguste oblonga, margine valde revoluta, nervo medio solo distincto. Calyx quadrifidus vel quadripartitus. Corolla hypogyna, globosa, urceolata, tubulosa, campanulata, limbo quadrifido. Capsula quadrilocularis, quadrivalvis. Ce genre, représenté dans l'Europe moyenne et méridionale Scmmper. — Paléont. végéL. H— 1 ? © | PHANÉROGAMES. par un petit nombre d'espèces, en compte dans F. Afrique du Sud au delà de deux cents. À. Erica deleta Heer, foliis minutis, sessilibus, rigidis, linea- ribus, millim. 4 longis, vix 1 latis. F1, tert. Helvet., IH, p. 7, tab. CI, f. 24. Le OEningen; couche à insectes. | 9. Erica nitidula Al. Br., foliis minutis, petiolatis, oblongis, nervo mediano distincto. Heer, F1. tert. Helv., III, p. 2 @b. CI, f. 22. OEningen. 3. Erica Bruckmanni AL. Br., foliis petiolatis, oblongis, nervo medio lato Supra paulum distincto. L. c., f. 23. OEningen. h. Erica arborea L. Heer, Foss. Pfl. v. S. Jorge, p. 30, mn Il, f. #7. Dépôts quaternaires de San Jorge (Madère). Cette Bruyère arborescente s'élève à Madère jusqu’à une alti- tude de 5000", Andromeda L. emend. Suffrutex in hemisphæra boreali sparsus. Folia alterna lineari- aut subovali-lanceolata, integerrima, margine revoluta, subtus glauco-albida , breviter petiolata. Flores fere umbellati, pedicel- lati, etiam per maturitatem erecti ; calyx 5-partitus, segmentis acutis ; corolla globoso-urceolata, ore contracto 5-dentato. Cap- sula subglobosa, 5-valvis. Ce genre ne compte qu’une espèce vivante, qui habite les tour- bières des montagnes élevées et des plaines de toute la zone tem- pérée, froide et glaciale de l’hémisphère du Nord. Quelques formes voisines, mais à feuilles concolores non révolutées aux bords, ont été observées en Californie et paraissent constituer un type générique particulier. 1. Andromeda revoluta AI. Br., foliis sessilibus, coriaceis, an- guste lanceolatis, basi sensim angustatis, margine revolutis. ” ÉRICINÉES. 5) { | Stizenb. Verz., pM82; Heer, F1. tert. Helv., IT, p. 7, tab. CI, … f. 2h: Hioc. balt. F1, p. 83, tab. XXV, f. 19. OEningen, couche à insectes ; [rchel, Albis et Chaux dans le Delémont; en Styrie ; Rixhôft. Tient, d’après Al. Braun, le milieu entre l'A. polifolia. d'Eu- ropeet de l'Amérique du Nord, et l’A. salicifolia, de Madagascar. Ce dernier, cependant, appartient au genre Leucoihoe et ne se rencontre qu'aux îles Mascarènes, tandis que le premier habite l’Europe et l'Amérique du Nord. 9. Andromeda ? Saportana Heer, foliis coriaceis , lineari-lan- ceolatis, basi attenuatis, integerrimis ; nervatione dictyodroma, nervulis reticulatis, valde conspicuis. Fl. foss. arct., p. AAT, tab. XVII, f. 7; Mioc. balt. Fl., p. 82, tab. XXVI, f. 40, 41. Atanekerdluk ; Rixhôft (Samland). Leucothoe Don. DC. Andromeda L. Atlas, pl. XCIV. Frutices elegantes Americam temperatam, calidiorem et tropi- cam, Asiam montosam et insulas mascarænas habitantes. Folia sempervirentia et coriacea vel decidua membranacea, linealia, _ovato-lanceolata, oblonga, ovalia et subrotundata , integra aut dentata, nervo mediano sat valido, nervis secundariis tenuibus hyphodromis haud raro parum conspicuis. Flores in racemos subspicatos vel laxos raro subumbellatos dispositi ; calyx 5-lobus ; corolla ovata aut subcylindrica, rarius ovato-campanulata, ore plus minus contracto, 5-dentato. Capsula depresso-globosa , 9-valvis. Ce genre, établi aux dépens du genre Andromeda L., compte actuellement plus de trente espèces vivantes et presque autant de fossiles. Les premières sont réparties entre les régions tem- pérées et chaudes de l'Amérique, les îles de la Réunion, de Mau- rice et de Madagascar, -et la région montagneuse des Indes, où l PHANÉROGAMES. ÿ elles sont cependant très-rares. Les espèces fossiles appartien- nent toutes soit à la fin de l’époque éocène, soit, et surtout, à l'époque miocène. La Flore européenne actuelle ne possède plus une seule espèce de Leucothoe. Les auteurs qui ont décrit les espèces fossiles les ont toutes réunies dans l’ancien genre Andromeda de Linné ; j'ai cru devoir adopter pour le plus grand nombre d’entre elles le genre Leuco- thoe, auquel elles se rapportent presque toutes d’une manière plus ou moins évidente. M. Saporta avait du reste déjà admis cette division pour les Andromédées qu'il a publiées. A. Leucothoe linearis Sap., foliis parvulis, petiolatis, subli- nearibus, nervulis subtiliter reticulatis. Étud., 1, p. 113, tab. XI, f. 9, Calcaires de la partie inférieure du gypse d'Aix; rare. Analogue à l’Andr. tremula Heer et au Leuc. litoralis, de Ma- dagascar. 2. Leucothoe subterranea Sap.., foliis coriaceis, ellipticis, breviter ‘ petiolatis, margine leviter revolutis ; nervatione reticulata parum conspicua. Etud., I, p. 114. Calcaires marneux de la partie moyenne du gypse d'Aix. Analogue au Leucothoe revoluta DC. 3. Leucothoe protogæa Ung., racemo laxiusculo. Foliis coria- ceis, majusculis, lanceolatis, utraque extremitate angustatis, In- tegerrimis, longe petiolatis ; nervo medio valido, secundariis sub- tilibus, sæpius obliteratis, usque ad centim. 6 1/2 longis, millm. 19-16 latis. Foss. FI. v. Sotzka, p. 43, tab. XXIIT, F. 2, 5, 5, 9. Ettingsh., Teri. FI. v. Hæring, p. 64, tab. XXII, f. 1-8 ; Monte Promina. p. 19. Heer, F1. tert. Helv., LIT, p. 8, tab. CI, f. 26; p. 190, tab. CLIV, f. 10. Andræ, Foss. FI. v. Thal- heim (Abh. d. geol. Reichsanst., 1, p. 20, tab. ILE, f. 9 ; IV, f. 1); Saporta, Études, I, tab. XI, f. 8. Ettingsh., Bilin, I, p. 236, tab. XXXIX, f. 8, 9, 24. Heer, FI. foss. arctica , p. 116, tab. XVII, f. 5e, 6. Ung., Kunu, p. h6, tab. XIV, f. 10. Heer, Mioc. balt. F1., p. 80, tab. XXV, f. 1-18; XXIIT, f. 7 c (Andromeda). | ÉRICINÉES. 5 | … Andromeda tristis Ung., Syll., LI, p. 36, tab. XII, 12, Sotzka, Hæring, Thalheim et Szakadat (Transylvanie), Erdô- 4 _benye, M. Promina; en Styrie, en Carniole, dans le bassin de Bilin, dans la Haute-Italie, en Piémont, en Toscane, dans le cal- caire d’eau douce et la mollasse inférieure de la Suisse, dans la Hesse rhénane ; Sieblos dans la Rhôn, dans les lignites du Sam- _Jand, dans les calcaires de la partie inférieure du gypse d'Aix, çà et là dans les autres couches, dans les calcaires bitumineux de Saint-Zacharie ; Sarzanello (Piémont) ; Atanekerdluk (Grœn- land); Kumi (Eubée) ; cap Staratschin (Spitzberg). Espèce très-répandue et caractéristique pour les formations miocenes inférieures. La forme et la nervation des feuilles coïn- cident avec celles des feuilles du genre Leucothoe. On y rencontre _ souvent le Dothudea Andromedæ Heer, et quelquelois le Sphæria interpungens Heer, sous forme de petits points noirs. L'espèce peut être comparée au L. eucalyptoides DC., du Brésil. h. Leucothoe subprotogæa Sap., foliis coriaceis, sat longe pe- tiolatis, petiolo basi latiusculo, margine leviter revolutis, ellip- ticis, apice acuminalis ; nervo primario distincto, cæteris ramoso- serpentinis, reticulatis, parum conspicuis. Étud., I, p. 228, tab. VIII, f. 9. Leucothoe protogæa Ung., ex p.? Foss. FI. v. Sotzka, tab. XXII , f. 6, 72 Calcaires marneux de Saint-Zacharie. Une partie des figures données par Unger du L. protogæa paraissent se rapporter à cette espèce, qui se rapproche égale- ment beaucoup du Leucothoe salicifolia, de l’île Maurice. 5. Leucothoe coriacea Sap., foliis coriaceis, breviter petiolatis, lanceolatis, obtuse acuminatis ; reticulo parum conspicuo. Étud., 1, p.228; II, p. 410; III, p. 21, tab. IT, f. 17. Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie ; Saint-Jean- de-Garguier, ; Bonnieux ; assez fréquent. Analogue au Leucothoe multiflora DC., du Brésil. 6. Leucothoe vacciniüfolia Ung., foliis coriaceis, breviter petio- latis, oblongo-ellipticis, integerrimis, apice obtusatis, basi sub- 6 | PHANÉROGAMES. rotundatis ; nervo primario distincto, cæteris reticulatis immersis. Ung., Foss. Fl. v. Sotzka, p. 43, tab. XXIIL, f. 10-12. Heer, Fl. tert. Helv., II, p. 7, tab. CI, f. 25. Sap., Étud!,Æ, p. 229. Heer, Bovey Tracey, p. 49, tab. XVII, f. 9; Mioc. balt. F1., p. 83, tab. XXV, f. 20 (Andromeda). Miocène inférieur et moyen ; Monod; blocs erratiques de Saint-Gall, au Locle; dans la Prusse rhénane, en Styrie; Rix- hôft ; calcaires marneux et calcaires marneux littoraux de Saint- Zacharie ; Bovey Tracey, dans les 17° et 26° couches. Plusieurs Leucothoe du Brésil reproduisent d’une manière frappante le type de cette espèce fossile (Sap.). M. FR hausen ne la croit pas différente du L. protogæu. 7. Leucothoe latior Sap., foliis longe petiolatis, lanceolatis, co- riaceis, integerrimis, basi angustatis ; nervo primario stricto , secundariis immersis. Etud., p. 293, tab. VIIL, f. 5 ; III, p. 94, tab. X,.f:,5, 63; p. 179, tab. VIE, f. 4, Armissan, assez répandu; schistes du bois d’Asson, assez fréquent ; argiles du bassin de Marseille. Se distingue du L. narbonensis par sa forme plus largement lancéolée et son pétiole plus long. 8. Leucothoe megalophylla Sap., foliis subcoriaceis, late linea- ribus, apice sensim acuminatis, basi obtusatis, integerrimis. Étud., 11, p. 293, tab. VIII, f. 4. Armissan ; rare. Semblable au L. (Agastia) nerüfolia DC., du Brésil tropical ; mais la feuille fossile est plus grande, plus linéaire et plus lon- guement acuminée et s'approche davantage encore du ZL. sahci- folia, de Maurice. 9. Leucothoe? sinuata Sap., foliis subcoriaceis, oblongis vel angustato-linearibus, basi obtuse angustatis, apice elongato. Étud., XI, p. 293. Armissan ; rare. Ce n’est peut-être qu’une forme de l’une des espèces précé- dentes. A0. Leucothoe (Pieris?) inquirenda Sap., folüs oblongo-lan- ÉRICINÉES. 7 F. | ceolatis, basi apiceque leniter angustatis, petiolo brevi instruc- à - {is; nervis secundariis plurimis, secus marginem curvato-anas- 3 tomosatis, tertiariis transversim flexuosis, minute reticulatis, | … Étud., L, p. 294, tab. VIIL, f. 6. Armissan. | Espèce, à ce qu’il paraît, très-voisine du L. protogæa. M. de Saporta la compare à certaines espèces asiatiques et japonaises. A4. Leucothoe manuescensis Sap., foliis coriaceis, petiolatis, elongato-lanceolatis, ad apicem sensim acuminatis, basi obtusis, - integerrimis ; nervo primario prominente, cæteris generis. Étud., IL, p. 94, tab. X, f. 1-3; tab. XI, f.6. Schistes du bois d'Asson ; fréquent. Cette espèce semble intermédiaire entre le L. nerüformis Sap. et le L. megalophylla Sap., et ressemble au L. (Agastia) multi- flora DC., de Minas-Geraës. k . 12. Leucothoe erosa Sap., foliis coriaceis, elongato-lanceolatis, integerrimis, in petiolum longum angustatis; nervo primario prominente, secundariis numerosis, areolatis. £tud., IIT, p. 96, tab. X, f. /. Schistes du bois d’Asson. Forme voisine du L. narbonensis Sap. 13. Leucothoe secernenda Sap., foliis coriaceis, ovato-oblongis, - integerrimis, margine leviter revolutis, basi parum inæqualiter angustatis, apice acuminatis ; nervis secundariis sub angulo fere recto emissis, vix perspicuis, in rete venosum subtiliter areola- tum mox solutis. P/. foss. d. calc. concrét. de Brognon, p. 20. Calcaires concrétionnés de Brognon. À 14. Leucothoe neglecta Sap., foliis variabilibus, coriaceis, bre- 3 viter petiolatis, integris, ellipticis vel lanceolatis, quandoque cor- - rugatis, utrinque obtusis ; nervo primario valido, cæteris subti- liter reticulatis. Étud., IL, p. 410, tab IV, f. 17. Saint-Jean-de-Guargier, Fénestrelle. Semblable au Leucothoe (Agauria) buæifolia Comm., de la Réunion et de Madagascar. 15. Leucothoe nerüformis Sap., foliis coriaceis, petiolatis, lan- 8 PHANÉROGAMES. ceolato-linearibus, acuminatis, integerrimis ; nervis secundariis immersis, tenuiter reticulatis, petiolo rugoso mediocriter longo. Étud., T1, p. 111. Fénestrelle. Feuilles très-voisines de celles d’une espèce de Minas-Geraës conservée sans nom dans l’herbier du Muséum de Paris. 16. Leucothoe venulosa Sap., foliis breviter petiolatis, subco- riaceis, linearibus vel lanceolato-linearibus, basi obtuse angus- tatis ; nervo primario stricto, subtus prominulo, cæteris tenuis- sime reticulatis. Étud., 11, p. A1, tab. IV, f. 45. Saint-Jean-de-Garguier, Fénestrelle. Plusieurs espèces brésiliennes montrent de la résiotililiies avec cette forme. A7. Leucothoe macilenta Sap., foliis breviter petiolatis, parvu- lis, linearibus, basi apiceque obtusatis ; nervis secundariis tenui- bus, areolatis. Etud., IT, p. 112, tab. IV, f. 42. Gypse de Camoins-les-Bains. Feuille très-voisine du Z. linearis, des gypses d'Aix, et, comme lui, semblable à celle du L. litoralis, de Madagascar. 18. Leucothoe narbonensis Sap., foliis longe petiolatis, coria- ceis, lanceolatis, vel lanceolato-linearibus, integerrimis, utrimque plus minusve acuminatis, tenuissime reticulato-venosis. Floribus in racemos breves 5-7-flores plerumque axillares dispositis, pedi- cellis apice basique articulatis, primum subincurvis, post anthesin autem erectiusculis. Fructibus ovato-globosis, basi cum calyce extus leviter rugoso concretis, lobulis calycinis brevibus tandem obliteratis ; capsulæ valvis post maturitatem hiantibus, non ul- tra medium apertis, inde capsulam seminiferam mentientibus. Étud., 11, p. 286, tab. VIII, f. A. Heer, Hioc. balt. F1., p. 89, tab. XXVI, f. 4-4; XXVIIT, f. 9 « (Andromeda). Andromeda protogæa Ettingsh., Tert. F1. v. Hæring, p. 64, tab. XXII, f. 1-79 Armissan, Peyriac; Sotzka ; Rixhôft. Cette espèce montre beaucoup d’analogie avec les L. sahicifoia Benth., de Maurice, et multiflora DC., du Brésil. ÉRICINÉES, 9 | 19. Leucothoe Weberi Andræ, foliis lanceolatis, apicem versus …. angustatis, acutis, integerrimis, longe petiolatis ; nervis secun- —. daris substrictis, parallelis, remotiusculis, patentibus, furcatis, ad marginem conjunctis, nervulis reticulatis tenuibus. Foss. FI. Siebenb. u.d. Banates, p. 21, tab. IV, f. 4. Ettingsh., Foss. F1. w. Tokay, tab. IT, f. 1 (Andromeda). Andromeda protogæa Web., Palæontogr., I, p. 194, tab. XXI, f. 7 (teste Andræ). Lignites de Rott, près de Bonn; calcaire bitumineux de Thal- heim en Transylvanie, Erdôbénye, Sotzka. .… Feuilles semblables à celles de l'A. multiflora Pohl., du Brésil. 20. Leucothoe arcinervis Sap., foliis elliptico-linearibus, obtu- sis; nervis secundariis arcuatim reticulatis. Etud., 1, p. 113. AD XL, C7. Calcaire de la partie moyenne + gypse d'Aix. Analogue à plusieurs Leucothoe du Brésil, et voisin de l’Andr. vaccinifolia Ung. 21. Leucothoe Acherontis Ettingsh., Dei nutantibus , race- _ mosis, capsulis rotundo-ellipticis , striatis, Foliis petiolatis, rigide coriaceis, late lanceolatis, margine revolutis, integerrimis, basi in petiolum sensim angustatis ; nervo primario firmo, nervis se- cundariis tenuissimis. Foss. Fl.v. Bilin, I, p. 237, tab. XXXIX, f. 6,7 (Andromeda). Tripoli de Kutschlin, vallée de Schichow. Semblable à l’A. revoluta, mais les feuilles sont plus larges. 22, Leucothoe basaltica Ettingsh., foliis breviter petiolatis, co- riaceis, lanceolatis, utrinque angustatis, integerrimis ; nervis secundariis tenuissimis, arcuatis, angulo subrecto orientibus. Foss. FI. v. Bilin, p. 237 (Andromeda). Schiste bitumineux de Sobrussan. Diffère du L. protogæa par le pétiole plus court; de LA; revo- luta par le bord foliaire non révoluté. 23. Leucothoe vulcanica Ettingsh., foliis brevissime petiolatis, oblongis, integerrimis, utrinque rotundato-obtusis, subcoriaceis ; nervatione hyphodroma, nervo primario solo conspicuo ; longit. 10 PHANÉROGAMES. circa 24 millim., lat. 6 millim. Foss. FI, w. Tokay, tab. H, f. 2 (Andromeda). | Dans le schiste argileux trachytique à Tallya, près de Tokay. M. d'Ettingshausen compare ces feuilles à celles du Z. hto- ralis Boj., de Madagascar, et du L. lepidota Wall., du Népaul. 2h. Leucothoe tremula Heer, foliis parvulis, membranaceis, lanceolatis, utrinque angustatis, longe petiolatis. F1. tert. Helv., IT, p. 9, tab. CI, f. 27 (Andromeda). OEningen. 25. Leucothoe reticulata Ettingsh., foliis lineari-lanceolatis, acuminatis, integerrimis, cCoriaceis ; nervatione dictyodroma, nervo mediano distincto, nervis secundariis tenuissimis vix COns- picuis, rete efformantibus. Tert. FI. v. Hæring, p. 65, tab. XXI, f. 9, 10 ; Heer, Bovey Tracey, p. 49, tab. XVII, f. 40; 44% Mioc. balt. Fl., p. 83, tab. XXVI, f. 5-9 (Andromeda). Hæring ; Bovey Tracey dans la 26° couche ; Rixhôft; Sieblos (Bavière). 26. Leucothoe denticulata Heer, foliis coriaceis, lanceolatis, utrinque acuminatis, apice denticulatis, tenuissime reticulato- venosis ; nervis secundariis obsoletis, in areolas subtilissimas solutis. FT. foss. arct., p. 116, tab. L, f. 11 d, e. Atanekerdluck. Ne diffère de l'A. protogæa que par le bord dentelé. 27. Leucothoe glauca Ung., foliis lanceolatis, obtusiusculis, in petiolum angustatis, membranaceis, integerrimis, glaucescenti-. bus, bipollicaribus ; nervis secundariis inconspicuis. Sylloge, WI, p. 59, tab. XII, f. 8, 9 (Andromeda). Parschlug. 28. Leucothoe atavia Ung., foliis longiuscule petiolatis, ellip- tico-lanceolatis, utrinque æqualiter angustatis, coriaceis, mar- gine revoluto ; nervis secundariis parum conspicuis. Syll., FT, p. 35, tab. XIT, f. 10, 11 (Andromeda). Radobo)j. Ces feuilles appartiennent probablement au ZL. protogæa. 29. Leucothoe Grayana Heer, foliis subcoriaceis, lanceolatis, À | ÉRICINÉES. A1 4 basi angustatis, integerrimis ; nervis secundariis angulo acuto 4 egredientibus, valde camptodromis, areis reticulatis. F1. foss. à alaskana, p. 34, tab. VIIT, f. 5; Van Gouver u. Brit. Colum- » bia, tab. I, f. 7-9 (Andromeda). … Baie des Anglais (Alaska), Burrard (Brit. Columbia). | 30. Leucothoe Parlatorii Heer, foliis lanceolatis, basi in pe- … tiolum brevem crassum angustatis, integerrimis; nervis secun- daris subtilissimis, sub angulo acuto egredientibus, camptodro- … mis. Phyll. crét. du Nebraska, p. 18, tab. I, f. 5; Lesquer., —. Trans. Amer. Philos. Soc., XIIL, p. 432, tab. XXIII , f. 41. - Crétacé supérieur de Tekamah (Nebraska). Massalongo cite, en outre de l’And. protogæa Ung., trois es- pèces dans les couches miocènes de Sinigaglia; ce sont les À. _Vetuloniæ M. (Syn. F1. foss. Senog., p. 77, tab. cit., 34, f. 13, tab. 45, f. 1), A. Oenothrorum M. (1. c., tab. 1, f. 2; tab. 28, f. 19), À. Amorettiana M. (1. c., tab. 35, f. 16, 23), et huit espèces au Monte Bolca (A. palæogœæa, tromodophylla, Cincin- nat, santalina, biloba, stillingioides, Visianii, latina) et 2 espèces dans le Vicentin (A. cænogæa, lipumena). M. Gœppert croit avoir vu dans le succin des feuilles des À. hypnoides et ericoides deux espèces du Nord. Cette attribution, fondée sur la supposition erronée que le succin appartient à une époque très-récente, est sans doute fausse. Le même auteur cite encore dans son mémoire Ueber die Bernsteinflora, les À. rosma- … rinoides M. et G., À. truncata M. et G. et À. Berendtsiana G.., + qu’il compare au Phyllodoce empetriformis Don. Andromedites ETTINGSI. Folia illis G. Gaulthieræ et Lyoniæ similia. 1. Andromedites paradoxus Ettingsh., foliis coriaceis, rigidis, ovalibus, apice rotundato-obtusis, integerrimis, margine revolutis ; -nervo primario infra apicem flexuoso, ramoso, nervis secunda- riis sub angulo 25-45° orientibus, 2-11 millim. distantibus, cur- 19 PHANÉROGAMES. vatis vel subflexuosis, apice ramosis, nervis reticularibus trans= : versis. Foss. FL. v. Wien, p.19, tab. IF, f. 10. | Schistes marneux de Vienne. Feuille d’'Éricacée d’une affinité incertaine. Gaulthiera KaAzLM in LiINN. Gen. Atlas, pl. XCIV. Frutices in America imprimis boreali, Asiæ tropicæ et sub- tropicæ montibus, necnon in Nova Hollandia et Nova Seelandia indigeni. Folia parva, coriacea, petiolata, ovato-lanceolata, ovata, suborbicularia, subcordiformia, haud raro hirta, integer- rima ; nervo primario valido, nervis secundariis camptodromis, sub angulis peracutis orientibus, nervulis in reticulum coeunti- bus. Calyx 5-lobus, demum capsulam ambiens aut fovens. Corolla ovata, 5-dentata. Capsula depresso-globosa, 5-locularis, 5- valvis. 1. Gaulthiera eocenica Ettingsh., foliis coriaceis, ovato-lanceo- latis, basi angustatis, integerrimis; nervatione camptodroma, -nervo primario valido, nervis secundariis sub angulis 20-30° orientibus; longit. circ. 7-8 centim., lat. 4 1/2-2 cent. Foss. FI. d. M. Promina, p. 20, tab. IX, f. 12. Monte Promina. Analogue au Gaulthiera acuminata, Cham. et Schl., du Mexique. | 2, Gaulthiera lignitum Web., foliis petiolatis, coriaceis, OVa= tis, acuminatis, integerrimis ; nervo primario valido, stricto, se- cundariis arcuatis, nervulis distinctisreticulatis ; longit. à centim.., lat. À centim. Palæontogr., Il, p. 194, tab. XXI, f. 6. Dans le carbonate de chaux lithoïde de Bonn; Stedten et Lauchstädt (Saxe prussienne). Ressemble à l'espèce précédente. 3. Gaulthiera Sesostris Ung., folium minutum, millim. 46 circa longum, crassiuscule curvato-petiolatum, cordato-lanceolatum ; . nervo medio solo conspicuo. Syll. IT, p. 38, tab. XIT, f. 7. ÉRICINÉES. 13 Parschlug. Feuille fort problématique. h. Gaulthiera Marsiliana Mass., foliis crasse breviterque petio- latis, coriaceis, integerrimis, asperis, orbiculari-ellipticis; nervo primario valido, apicem versus evanido, nervis secundariis as- cendentibus, nervulis crassis triplicem seriem areolarum margi- nalium efformantibus. Syn. Fl. Foss. Senog., p. 78 (tab. cit. 28, f. 18; tab. 45, f. 2). Sinigaglia. Ressemble à une espèce indienne. Arbutites ETTINGSH. Folia rigida, coriacea, denticulata, nervo primario firmo ; nervis secundariis sub angulo recto orientibus, flexuosis, ra- mosis. 1. Arbutites Euri Ettingsh., foliis lanceolatis, utrinque angus- tatis, crenato-denticulatis ; nervo primario prominente, recto. Foss. FI. v. Bilin, IX, p. 48 (236), tab. XXXIX, f. 44. Argile plastique de Priesen. | 2. Arbutites diospyrifolius Mass. foliismembranaceis, breviter petiolatis, utrinque angustatis, obtusis, integerrimis; nervis se- cundariüs alternis, inæquidistantibus, arcuatis, secus marginem conjunctis, nervis raris abbreviatis immixtis, nervulis flexuosis ramosiusculis. Syn. F1. Foss. Senog., p. 76 (tab. cit. 26, f. 23; tab. 45, f. 7. Arbutus). Sinigaglia. Arbutus. Arbusculæ aut frutices. Folia alterna, coriacea, perennantia, petiolata, ovata vel oblonga, integerrima vel dentata, nervatione camptodroma. Racemi sæpius paniculali; calyx 5-partitus ; co- rolla globoso- aut ovato-urceolata, 5-dentata, dentibus obtusis, re- flexis. Bacca globosa, plus minus granulato-tuberculosa, 5-locu- laris. Al PHANÉROGAMES. Le genre Arbutus a des représentants vivants dans l’Asie-Mi- neure, en Syrie, aux Canaries, dans l'Amérique du Nord, au Mexique, au Chili. | À. Arbutus eocenica Ettingsh., foliis obovatis vel ovato=cunea- üs, sessilibus, coriaceis, margine crenulatis, apice rotundatis, centim. 2 longis, À latis; nervatione dictyodroma, neryo me- diano valido, nervis secundariis tenuissimis, sub angulis acutis _variis orientibus, ramosis. Tert. F1, v. Heæring, p. 6h, tab. XXI, f: 28. Hæring. M. d’Ettingshausen compare ces feuilles à celles des A. fu- rens Hook., et À. vernalis Pœæpp., les deux du Chili, et à l’Arcto- staphylos pungens. DC., du Mexique. FAM. Il. VACCINEZÆ. Vaccinium. E Atlas, pl. XCIV, Frutices vel suffrutices, rarius arbusculæ. Folia petiolata, al- ternantia, parva, sæpius sempervirentia, plerumque coriacea et subcoriacea, integerrima vel serrata, nervo primario dimidiato, nervis secundariis campto- vel dictyodromis, reticulo interposito. Flores pedunculati, axillares, solitarii vel racemosi, calyce tubu- loso cum ovario connato, superne A- vel 5-fido, corolla calycis limbo inserta, urceolato-campanulata, 4- vel 5-fida. Bacca caly- cis vestigio coronata. Plantes suffrutescentes, frutescentes, rarement subarbores- centes, habitant surtout les régions tempérées ou froides; l'Amé- rique du Nord en compte le plus grand nombre d'espèces, dont quelques-unes se rencontrent également dans le nord de l'Europe et de l'Asie. Les feuilles peuvent quelquefois être confondues avec des feuilles de Myrtacées, Salicimées etc. ÉRICINÉES. 415 4. Vaccuinium rhododendrifolium Sap., folus coriaceis, petio- - Jatis, oblongo-ovatis, basi obtusatis, integerrimis; nervis secun- - dariis oblique curvatis, reticulatis. Étud., 1, p. 114. - Schistes de la partie supérieure du gypse d'Aix; rare. Feuille grande comparativement, assez analogue au V. sah- gnum. Hook., du Sikkim. 2. Vaccinium micromerum Sap., foliis breviter petiolatis, membranaceis, parvulis, obovatis, basi angustatis; nervis obli- quis tenuissime reticulatis. Étud., II, p. 112, tab. IV, f. 41. Gypse de Camoins-les-Bains. Nervation du V. uliginosum. 3. Vaccinium reticulatum AI. Br., foliis petiolatis, subeorix: ceis, ovalibus, integerrimis, apice obtusis, basi angustatis, ner- vis secundariis camptodromis, ramis tertiariis valde reticulatis. Heer, A. tert. Helvet., IX, p. 40, tab. CI, f. 30. Sap., Étud., I, p. 114. OEningen, dans la couche à insectes, Kesselstein, Münsingen (canton de Berne); gypse d'Aix; Sinigaglia, Chiavon, Salcedo (Vicentin) Se rapproche du V. wliginosum répandu en Europe, dans l’A- mérique du Nord et dans l’Asie septentrionale. h. Vaccinium ächeronticum Ung., foliis subcoriaceis, millim. 16-18 longis, ovalibus, basi rotundatis, integerrimis, petiolatis ; nervis secundariis debilibus, camptodromis, reti venoso interpo- …—._ sito distinctissimo. Foss. FI, vw. Sotzka, p. 43, tab. XXIV, f. 1,5, nn x, 6. Web. Palæont., II, p. 151. Heer, F1. tert. Helvet., II, 4 p. 40, tab. CI, f. 29. Ettingsh., #. Promina, p. 20. Id., Bihin, …. p. 236, tab. XXXIX, f. 15, 16. Heer, Bovey Tracey, p. 50, D tab. XVIL f. 8. Sotzka; M. Promina, Radobo)j, lignites de Bonn; Hohe Rho- nen, Saint-Gall, Develier près de Delémont, Monod, Petit-Mont (Vaud), Locle, OEningen, Sobrussan, Bovey Tracey, 26° couche ; Sinigaglia; Leoben. Le V. stamineum Ait., de l'Amérique du Nord, présente des feuilles analogues. 16 PHANÉROGAMES. La nervation réticulée rappelle celle des feuilles de l’Arctosta= phylos uva wrsi. Les feuilles f. 5, 12, 13, 17 de la Flore fossile de Sotzka appartiennent à l’Eugenia Apollinis Ung., et la fig. 7 au Celastrus protogœus Ett. | Voy. aussi Ung., Syll., II, p. 37, tab. XIE, f. 4. 5. Vaccinium Bruckmanni Al. B., foliis ovalibus, integerri- mis, obtusiusculis, nervis secundariis parcis. Stizenb., Verz., p- 82. Heer, F1. tert. Helv., IT, p. 40, tab. CE, f, 34. OEningen. 6. Vaccinium altenuatum Al. Br., foliis ellipticis, basi angus- tatis. Stizenb., Verz., p. 82. Heer, F1. tert. Helv., I, p. 40, tab. CI, f. 32. ; OEningen. AI. Braun compare cette espèce au V. frondosum de l'Amé- rique du Nord. 7. Vaccinium parvifolium Heer, foliis breviter ovalibus, apice emarginatis, serrulatis. F1. tert. Helvet. TIT, tab. CE, Ê. 33. Blocs erratiques de Saint-Gall. Les feuilles ressemblent beaucoup à celles du V. Myrtillus L. 8. Vaccinium Vitis Japeti Ung., foliis coriaceis, sessilibus, obovatis, basin versus cuneatim angustatis, apice rotundatis et subemarginatis, nervis obsoletis. Gen. et Spec. p.439., Syll., IT, p. 36, tab. XIT, f. 3. Heer, F1. tert, Helv., IL, p. 14, tab. CT, f. 34. OEningen, Hohe Rhonen, Parschlug, Sinigaglia. Peut être rapproché du V. Vitis idœæa L. 9. Vaccinium Orci Heer, foliis coriaceis, sessilibus, integerri- mis, subcordatis. F1. tert. Helv., IL, p. 14, tab. CE, £. 85. Hohe Rhonen. 10. Vaccinium denticulatum Heer. foliis ovato-ellipticis, mem- branaceis, obsolete denticulatis, basi rotundatis, apice acumina- tis. L. c., p. 190, tab. CLIIL, f. 44. OEningen, Kesselstein. Ressemble au V. corymbosum L., de l'Amérique du Nord. AA, Vaccinium textum Meer, foliis subcoriaceis, ovalibus, mte- ÉRICINÉES. 17 | gerrimis, apice obtusiusculis, basi rotundatis; nervis secundariis 3 . camptodromis, areis reticulatis. L. c., f. 40-/2. __ OEningen. Attribution incertaine vu le grand nombre de feuilles d’autres familles qui ressemblent par la forme et la nervation à celles des Vaccinium. 42. Vaccinium microphyllum Meer, foliis minutis, coriaceis, ovalibus, integerrimis, sessilibus. L. c., f. 43. OEningen, Kesselstein. Semblable aux feuilles du V. Oxycoccos. 13. Vaccinium Ariadnes Ung., foliis pollicaribus, ellipticis, … subobliquis, petiolatis, membranaceis, tenuissime crenulatis; ner- vis secundariis simplicibus, pinnatis, vix dignoscendis, Foss. F1. v. Sotzka, p. 4h, tab. XXIV, f. 18. Sotzka. Feuilles semblables à celles du V. Myrtillus, et du V. ovatum de l’Amérique du Nord. # A4. Vaccinium Chamædrys Ung., foliis minimis, petiolatis, or- bicularibus, apice emarginatis, integerrimis, subcoriaceis; nervis secundariüs reticulatis. Syll., IIT, p. 36, tab. XII, f. 4. Parschlug, Radobo)j. M. d’Ettingshausen voit dans ces feuilles un Sapotacites voisin de son $. parvifolius. 15. Vaccinium Empetrites Ung., foliis tenuiter petiolatis, ovalibus, vel obovatis basin versus angustatis, semipollicaribus, margine revoluto ; nervo medio solo distincto. Syll., III, p. 37, tab. XII, f.2 d. Parschlug et Bilin. i Les organes foliaires rapportés par Unger à cette espèce (Syll., II, tab. XII) appartiendraient, suivant M. d’Ettingshausen, à des Légumineuses, à l'exception de la feuille fig. 24. 16. Vaccinium icmadophilum Ung., foliis minimis, suborbiculari- bus vel obovatis, apice emarginatis; nervis secundariis conspi- cuis, tertiariis conjugatis. Sylloge, IT, p. 37, tab. XIT, f. 5. Parschlug. Scumeer. — Paléont. végét. Ill — 2 18 PHANÉROGAMES. 17. Vaccinium myrsinefolium Ung., foliis subsessilibus, exacte ellipticis, utrinque acutiusculis, tenuissime serrulatis, coriaceis ; nervis inconspicuis. Syll., III, p. 38, tab. XII, f. 6. Parschlug. 18. Vaccinium proæimum Mass., foliis ovato-ellipticis, utrinque angustatis, brevissime petiolatis; nervis secundariis subparallelis, crebris, simplicibus. Syn. F1. foss. senog., p. 78 (tab. cit, 35, 4.8). Sinigaglia. 19. Vaccinium Friesii Heer, foliis parvulis, membranaceis, petiolatis, elongato-oblongis, basi rotundatis, integerrimis ; ner- vis secundariis subtilissimis, camptodromis. F1. foss. alask., p. 35, tab. VIII, f. 4. Baie des Anglais (Alaska). Analogie douteuse. | 20. Vaccinium maderense Link, Heer, Foss. FI. v. S. Jorge, p. 30, tab. IT, f. 15916. Dépôts quaternaires de San Jorge (Madère), Cette espèce de Myrtille est très-répandue aux Açores et à Ma- _dère, où elle forme des arbrisseaux. M. Bunbury croit avoir trouvé dans les mêmes dépôts le Y. Myrtillus. | M. Gœppert (Bernstein-Flora, p. 18) cite dans le succin, sous le nom de V. smile, une fleur dont la forme extérieure rappelle celle d’une fleur de Vaccinium. FAM. III. RHODODENDREZÆX, Rhododendron L. Frutices raro arbores montes altiores Europæ, Asiæ-Minoris, Indiæ, Japoniæ, Americæ septentrionalis usque in zonam arcti- cam habitantes. Folia persistentia, coriacea, petiolata, integer- rima, nervo medio valido instructis, nervis secundariis sub angul o ÉRICINÉES. : 49 É. plus minus acuto orientibus, sursum arcuatis, pro more ad ex- “tremitatem divisis ramis in rete coeuntibus vel plus minus dis- n tincte brochiodromis. Inflorescentia corymbosa ; corolla infundi- … buliformis, rarius campanulata vel rotata, nunc regularis nunc plus minus irregularis; calyx 5-partitus. Capsula 5-valvis vel _ 10-valvis. - Le genre Ahododendron à de nombreux représentants dans la . flore actuelle, surtout dans les montagnes de l’Asie et celles de 1 l'Amérique du Nord ; 6 espèces seulement sont indigènes en Eu- » rope, dont 2 en Espagne et au Portugal, 3 dans les Alpes cen- . trales, et une en Laponie. . Les feuilles fossiles rapportées à ce type sont presque toutes 4 d’une attribution douteuse, de sorte qu’il est encore impossible » de savoir jusqu’à quel point les ARhododendron étaient représen- . tés dans la flore tertiaire. 1. Rhododendron megiston Ung., foliis longe petiolatis, oblon- » gis, obovato-oblongis, pro more brevissime éfsubito acuminatis, »… basin versus plus minus longe angustatis, centim. 6-8 longis, n 9 1/2-4 latis, integerrimis, coriaceis; nervo medio sat valido, … nervis secundariis plus minus patentibus, subarcuatis, sursum | vergentibus, apice ramoso-conjunc{is. Syll., III, p. 39, tab. XII, _ f. 16-20. Schiste marneux de Radoboj. . Les feuilles du RA. maximumL.., de l'Amérique du Nord, sont - très-semblables à ces feuilles fossiles. ne 2. Rhododendron Alcyonidum Ung., foliis coriaceis, crassiuscule - ctsat longe petiolatis, obovatis, subito acuminatis, basi longe an- … gustatis, vel majoribus elongato-oblongis, utraque extremitate - angustatis; nervis crebris, camptodromis. Syll., III, p. 39, tab. D XII, f. 13, 1h. - Lignites de la Wetterau. … M. d'Ettingshausen fait de ces feuilles son Apocynophyllum _ Alcyonidum. É … M. Ludwig réunit des feuilles tout à fait semblables au Juglans … acuminata (Palæontogr., VIIT, tab. LVII, f. 8). RE Re. Le dE EN Er nue AA 20 PHANÉROGAMES. 3. Rhododendron Uraniæ Ung., foliis lanceolato-acuminatis, crasse petiolatis, integerrimis, coriaceis; nervo primario valido, nervis secundarüis simplicibus pinnato. Foss. FI. v. Sotzka, p. 44, tab. XXIV, f. 49. Sotzka. M. Unger pense que l'attribution générique de ces feuilles peut être considérée comme une des plus sûres ; M. d’Ettingshausen est d'un avis tout opposé. 3. Rhododendron Saturni Ettingsh., foliis lanceolatis, basi ro- tundata sessilibus, integerrimis, coriaceis; nervatione dictyo- droma, nervo primario valido, nervis secundariis tenuibus, apice ramosis; longit. circ. 6-7 centim., lat. 2 centim. Foss. FI. d. M. Promina, p. 20, tab. IX, f. 4. Rhododendron flos Saturni Ung., Gen. et Spec., p. 440; Syll., IIL, p. 38, tab. XII, f. 15? Monte Promina; Parschlug. Feuille analogue à celles du Ah. punctatum Andr., de l’Amé- rique du Nord. 5. Rhododendron Haueri Etüngsh., foliis petiolatis, coriaceis, oblongo-lanceolatis, integerrimis, in petiolum angustatis; nerva- tione camptodroma, nervo primario pervalido, nervis secundariis tenuibus, crebris, sub angulo acuto orientibus, flexuosis, ramo- sis, brochiodromis. Foss. F1. v. Bilin, p. 238, tab. XXXIX, f. 49. Tripoli de Kutschlin. M. d’Ettingshausen compare ces feuilles à celles du Æhod. ponhicum. L. de l’Asie-Mineure et de l'Espagne. 6. Rhododendron? retusum Gœpp., foliis coriaceis, oblongis, elongatis, integris, basi subinæqualibus, apice truncato-retusis ; nervis secundariis ramosis, angulo subacuto egredientibus, mar- ginem versus in reticulum solutis. Foss. F1. v. Schossn., p. 33, tab. XII, f. 15. Schossnitz. C’est probablement une foliole de Juglans. Le Rhod. rugosum, ibid., appartient sans aucun doute à la même plante, car il ne paraît s’en distinguer que par des dimensions moindres. ÉRICINÉES. 91 Azalea L. … Fruticuli vel frutices, in America septentrionali, in China et 4 _ Sibiria, speceis una in Europæ alpinis crescentes. Folia decidua, | _ opposita, breviter petiolata, elliptico-lanceolata, oblonga, ovato- . lanceolata, coriacea et membranacea, integra. Calyx 5-partitus ; | corolla hypogyna, limbo 5-partito, patente. Capsula 2- vel 3-lo- . cularis, 2- vel 3-valvis. | : 1. Azalea protogæa Ung., fois parvulis, elliptico-lanceolatis, ; © basi longius productis quam apice; nervis omnibus, excepto … primario, indistinctis. Sylloge, TITI, p. 40, tab. XII, f. 23. Et- —(ingsh., Foss. F1. v. Bilin, p. 237, tab. XXXIX, f. 10. …. Argile plastique de Bilin; Radoboj. Analogue aux À. viscosa et nudiflora, de l'Amérique du Nord. … 2. Azalea deleta Ettingsh., foliis sessilibus, lanceolato-oblon- | gis, integerrimis, apice acutis, basi angustatis; nervis secunda- … ris sub angulo acuto egredientibus, arcuatis, tenuissimis. Foss. . Fl. v. Bilin, IX, p. 50. _ Bilin. …._ 3. Azalea hyperborea Ung., foliis petiolatis, ovato-lanceolatis, 4 obtusis, integerrimis, coriaceis; nervo primario COnspicuo, 1 | nervis. secundaris indistinctis. Sylloge, III, p. 40, tab. XII, Dr 91, 22. 1 * Parschlug. À Cette espèce paraît avoir ses analogues dans J’Amérique du _ Nord. Ledum L, Fruticuli in paludosis frigidioribus hemisphæræ borealis cres- 1 - centes. Folia alterna, linealia vel elliptica, subtus ferrugineo-to- 4 | mentosa, margine integro recurva, nervis secundariis campto- | dromis, immersis. Calyx 5-dentatus. Corolla 5-partita, hypo- F gyna, patentissima. Capsula subovata, 5-valvis. 29 PHANÉROGAMES. Des trois espèces connues, une habite l’Europe du Nord et les deux autres sont confinées à l'Amérique boréale. 1. Ledum himnophilum Ung., foliis parvis, brevipetiolatis, lanceolato- vel cuneato- linealibus, obtusis, margine revolutis, integerrimis ; nervis secundariis obsoletis. Sylloge, II, p. 40, tab. XII, f. 24-26. Heer, Wioc. balt Fl., p. 36, tab. MIT, f. 21 b. Parschlug ; Radoboj ; Rauschen (Samland). Ces feuilles offrent bien quelque ressemblance avec celles du genre Ledum, mais leur attribution reste incertaine. M. Gœppert réunit dans son genre Dermatophyllites un certain nombre de feuilles sur lesquelles il établit 15 espèces du suc- cin et qui paraissent se rapprocher en partie des Rhododendrées et en partie des Vacciniées et des Andromédées, sans offrir des caractères assez déterminés pour fixer leur place générique. Clethra L. Frutices vel arbores, in America boreali et tropica nec non in insulis canariensibus crescentes. Folia alterna, petiolata, ovata vel-oblonga, integra vel serrata, coriacea vel membranacea, pin- natinervia, nervis secundariis sat longe retro marginem subito arcuato-conjunctis, nervis brevioribus interpositis, cum ner- vulis anastomosatis areolasque sat laxas efficientibus. Calyx 5- partitus. Corolla profunde 5-partita. Capsula calyce cincta, 9-valvis. A. Clethra helvetica Heer, foliis majusculis, coriaceis, oblon- gis, dentatis, pinnatinerviis, areis convexo-bullosis, subtus scro- biculato-punctatis ; nervo primario stricto, secundariis sub an- - gulis acutis sat patulis orientibus, subito camptodromis, areubus convexis à folii margine remotis, inter eos et hunc laqueorum serie interposito, nervis secundariis brevibus tenuibus principali- bus interpositis cumque nervis tertiariis anastomosatis areolasque majusculas efformantibus. #1. tert, Helvet., VIT, p. 9, tab. CI, f. 36. ÉRICINÉES. 23 . Monod, près de Lausanne. M. Heer compare cette feuille à celles du Clethra arborea L., de Madère et des Canaries, et du Cl. alnifolia, de la Nouvelle- Géorgie ; les feuilles de ce dernier offrent les mêmes petites pus- tules à leur surface que l’espèce fossile. 2, Clethra teutonica Ung., foliis late ovatis, obtusis, in petio- lum angustatis, serratis, membranaceis ; nervis secundariis dis- tinctis, ramosis. Gen. et Spec. pl. foss., p. 139. Parschlug. M. Unger compare cette feuille à celles du C/. almifolia. 3. Clethra arborea L. Heer. Foss. Pfl. v. S. Jorge, p. 29, tab. II, f. 18, 19. Dépôts volcaniques quaternaires de San Jorge (Madère). Bel arbre indigène aux Canaries et à Madère. Pyrola L. M. Goœppert cite dans le succin un fruit muni de son pédon- - cule, qui, d’après cet auteur, ne se distinguerait en rien de celui du Pyrola uniflora L. (2!). FAM. IV. MONOTROPEZÆ. Monotropa L. Hypopithys Drrr. … … Herbæ in Europa media et America boreali in Pinorum et Fa- É gorum radicibus parasiticæ. Calyx 3-5-phyllus, foliolis squami- … formibus. Corollæ petala 4 vel 5, hypogyna, in tubum conniven- tia. Capsula 5-locularis, 5-valvis, globosa. 1. Monotropa microcarpa Heer, fructibus in corymbum dispo- 2 PHANÉROGAMES. sitis, globosis, stylo brevi stigmate plano instructo. F1. tert. Helvet., IT, p. 9, tab. CI, f. 28. OEningen, couche à insectes. Le fruit est plus petit que dans le Honopitihis glabra DC. SUBDIVISION HI. DIALYPÉTALÉES. CLASSE I. DISCANTHÉES. FAM. I. UMBELLAT Æ. Peucedanites Her. Fructus a dorso lenticulari-compressus, margine integro, di- latato, lævigato, alato cinctus. Heer, F1. tert. Helv., II. M. Heer réunit sous ce nom tous les fruits analogues à ceux des Peucédanées. 1. Peucedanites spectabilis Heer, mericarpiis complanatis, or- bicularibus, lævibus, millim. 6 longis, 7 circa latis, anguste alatis. FI. tert. Helvet., TT, p. 25, tab. CIV, f. 20. OEningen, Kesselstein. Fruits semblables à ceux de quelques Peucedanum, Ferula etc., et assez voisins de ceux du P. palustre L. 2. Peucedanites ovalis Heer, mericarpiis complanatis, ovali- bus, millim. 5 longis, 3 latis, anguste alatis. L. c., f. 23 ; p. 4194, tab. CLV, f. 4. Mêmes localités que le précédent Très-semblable au fruit de l’Anethum graveolens L. 3. Peucedanites dubius Ludw., mericarpium ovale, compla- DISCANTHÉES. 25 - natum, acute apiculatum, millim. 4-6 longum, superficie strio- . Jata. Palæontogr., V, p. 103, tab. XX, f. 13 (Peucedanum). Lignites supérieurs de la Wetterau. Attribution fort douteuse. Diachænites AL Be. Fructus (Diachæna) e carpidiis duobus, convexis, apteris constans. 4. Diachænites Heerii Al. Br., fructibus ovatis, subdidymis. Stizenb., Verz., p. 89. at FI. tert. Helvet., VIT, p. 25, tab. CIV, f. 22. OEningen , dans la couche à insectes ; Kesselstein. | Fruit analogue à ceux des Berula, Pimpinella, Carum, . Trinia. | 2. Diachænites cyclosperma Heer, fructibus orbiculatis, apice …_ eémarginatis, millim. 2 4/2 longis, 4 1/4 latis. FI. tert. Helv., LI, D p.25, tab. CIV, f. 21; p. 194, tab. CLIV, f. 40. = Avec le précédent. FAM. IT. ARALIACEÆ. Panax L. Herbæ, frutices vel arbores, in Asia, Nova Zeelandia et America tropica et boreali crescentes. Folia ternata, quinata vel digitata, rarius supradecomposita vel simplicia, petiolo basi vaginante, folia et foliola margine dentata; nervatione camp- . todroma, nervo medio plerumque valido præprimis in foliis sim- plicibus, nervis secundariis obliquis, curvatis, apice arcuatis vel in rete solutis. Calyx tubo ovario connato, limbo supero brevi obsolete 5-dentato. Corollæ petala 5, disci epigyni margini in- serta, patentia. Bacca compressa, orbiculata, bilocularis. 1. Panax inquirendum Sap., foliolis subcoriaceis, petiolatis, 26 PHANÉROGAMES. elongato-lanceolatis, utrinque angustatis, basi quandoque in- æqualiter cuneatis, margine dentatis ; nervo primario stricto, se- cundariis obliquis, reticulato-ramosis, tertiariis oblique serpen- tinis. Fructu suborbiculari, compresso, didymo, marginato, leviter sulcato, disco epigyno depressiusculo separatis. Étud., I, p. 414, tab. VI, f. 1 (Aralia? Panax ?). ? Panax longissimum Ung. Foss. Fl. v. Sotzka, tab. XXIV, f. 22-2h. Saint-Jean-de-Garguier. | Ces feuilles, ainsi que le fruit, rappellent ceux du 2. arboreum Forst., de la Nouvelle-Zéelande. 2. Panax longissimum Ung., foliis simplicibus, lanceolatis, utrinque acuminatis, longe petiolatis, margine dentatis, penni- nerviis ; nervatione camptodroma, nervo primario CrassO, nervis secundariis simplicibus, crebris, parallelis ; longit. cire. 12-20 centim., lat. 2-3 centim. Foss. F1. v. Sotzka, p. 174, tab. EXV, f. 21-93. Ettingsh., Tert. Fl. v. Hæring, p. 65, tab. XXIT, f. 12. Web., Palæontogr., IT, p. 492. Sotzka, Hæring; Rott, près de Bonn. FRUCTUS. 3. Panax orbiculatum Heer, mericarpiis complanatis, orbicu- latis, millim. 4 4/2 longis, 4 latis, anguste alatis, carpophoro lato. Heer, F1. tert. Helvet., TIT, p. 25, tab. CIV, f. 24 (Peu- cedanites). OEningen. M. Heer, après avoir réuni ce fruit au genre Peucedanites, a cru devoir l’en détacher plus tard pour le rapporter au genre Panax. h. Panax circulare (Heer) Sap., mericarpiis orbiculatis, paulo latioribus quam altis, superne leniter emarginatis stylique rudi- mento instructis, bilocularibus, millim. 5 altis, 7 fere latis, pe- dunculo millim. 7 longo. F1. tert. Helvet., LIT, p. 194, tab. CLIV, f. 9 (Peucedanites). PISCANTHÉES. 927 OEningen. M. Heer a rencontré plusieurs fruits encore fixés sur le pé- doncule commun. Le Peucedanites bilinicus Ett., qui en est fort voisin, pourrait également appartenir à ce type d’Araliacée (voy. Ettingsh., Foss. Fl: v. Bilin, TI, p. 1, tab. XL, f. 2). Les P. Matheroni et demersum Sap., l, c., sont à supprimer comme trop douteux. Cussonia Tune. Frutices africani et Novæ Zeelandiæ. Folia magna, alterna, _ glabra, longe petiolata, palmatim 3-7-foliolata, foliolis petiolu- latis, dentatis et plus minus profunde divisis. Calyx subturbi- natus, Cum ovario Connatus, limbo brevi 5-7-dentato. Corollæ petala 5-7. Fructus exsuccus, subglobosus, bi- vel trilocularis. 1. Cussonia polydrys Ung., foliis longe petiolatis, digitato- palmatis ultra pedem longis, pedem fere latis, foliolis septenis longe petiolatis, varie inciso-lobatis, lobis e basi lata lanceolatis, … acuminatis, irregulariter angulato-dentatis, lateralibus 2 vel 3 oppositis, lobo terminali simplici producto. Foss. Fl. v. Kumi, D 27 Oh ANII, f. 1. Stenocarpites anisolobus Brongt., Comptes rendus. Grevillea anisoloba Sap., Not. sur la FI. foss. de Coumi. Kumi. à M. Unger compare cette belle feuille à celles des Cussonia et surtout du C. thyrsiflora Thunb., arbuste du Cap.; parmi les …._ fossiles, elle se rapproche de l’Aralia multifida Sap., d'Aix. Aralia |. Atlas, pl. XCV. Arbores, frutices vel herbæ, in America inprimis boreali, nec non centrali, in insulis malayanis, in Japonia et Nova Zeelandia 28 PHANÉROGAMES. crescentes. Folia alterna, simplicia, integra vel lobata, digitata, pinnata, biternata, bipinnata vel supradecomposita, lobis vel foliolis integerrimis, crenatis vel serratis, nervatione subtus pro more valde prominula, nervis secundariis simplicibus vel ramosis, ipsis et ramis e dorso enatis brochiodromis. Calycis tubo cum ovario connato, limbo brevissimo, integro vel 5-dentato. Drupa baccata, costata, calycis limbo stylisque coronata, 5-10-pyrena, pyrenis chartaceis monospermis. Des inflorescences et des fruits d’Araliacées, rencontrés sur plusieurs points de l’Europe tertiaire, attestent l'existence an- cienne de cette famille sur notre continent, où ce type a entière- ment disparu. Nous prenons le genre à peu près dans le sens de Linné. I. FOLIA SIMPLICIA VEL FOLIOLA E FOLIIS COMPOSITIS DISTRACTA. 1. Aralia (Paratropia?) crenata Sap.., foliolis? magnis, oblongo- lanceolatis, breviter acuminatis, basi obtusatis, ambitu superiore crenatis, crenis latiusculis, obtusissimis, apiculo calloso ; nervis secundariis remotis longe retro marginem arcuatim conjunctis, ramulis dorsalibus in laqueorum seriem margini parallelam coeuntibus, areolis uni- vel biseriatis, laqueis his et margini inter- positis, reti areas inter nervos et nervulos occupante laxiusculo, polygono, tenui. F1. foss. de Sézanne, p. 94, tab. X, f. 3. Sézanne. Les caractères de cette foliole se retrouvent, soit épars, Soit réunis, dans plusieurs espèces du genre Paratropia. Les folioles du P. nodosa BI. présentent des crénelures marginales absolu- ment pareilles ; mais les nervures secondaires de cette espèce de Java diffèrent par une courbure beaucoup plus prolongée. Celles de l’espèce fossile s’anastomosent par un arceau arrondi comme dans le Paratropia heterophylla Wall, des Indes. On peut encore comparer à ces folioles celles du Gymnaptenia disperma B1., de l’Aralia calyculata BI. et du Macropanax areo- phyllum Miq. (Sap.). #3 k DISCANTHÉES. 29 2. Aralia (Paratropia) venulosa Sap., foliolis magnis coria- ceis , late ovatis, integerrimis, margine subundulatis, penniner- viis ; nervis secundariis alternis, sat remotis, sub angulo 45° emissis, longe retro marginem subito camptodromis, in laqueo- rum seriem continuis, nervis tertiariis a se invicem remotis, transversis flexuosis, reti interposito tenui laxiusculo. Æ{. /oss. de Sézanne, p. 95, tab. X, f. 9. | Sézanne. M. de Saporta compare cette foliole à celles du Paratropia congesta B1., de Java, d’un Paratropia de Manille, rapporté par Gaudichaud, et à celles du Gastonia cutispongia, très-grande Araliacée de l’ile Maurice. 3..Aralia (Paratropia ?) sezannensis Sap., foliolis firmis, læ- vibus, plus minusve ovato-oblongis vel sæpius oblongo-lanceo - latis, longe et sensim acuminatis, tenuiter apiculatis, basi ob- tusa vel sinuata plus minusve angustata sæpius inæquilateris , margine serrulatis ; nervis supra leviter impressis, subtus pro- minentibus, secundariis sparsis sub angulis plus minus apertis orientibus, curvato-ascendentibus, ramoso-anastomosatis, camp- todromis, arcubus productis dorso laqueorum serie e ramulis dorsalibus obliquis efformatis obsito, reti interposito laxo, po- lygono. F1. foss. de Sézanne, p. 96, tab. IX, f. 7; tab. X, f. 4-6. Sézanne ; assez répandu. Araliacites sezannensis et laurifolius Sap., Étud., IX, p. 44. Ce sont probablement les folioles éparses d’une Araliacée à grandes feuilles composées ; elles rappellent celles du Panax ar- boreum Forst., de l’Aralia læte-virens Gay, et de l’Ar. abyssinica : Hochst., du Paratropia œsculifolia St. et W., des Indes. h. Aralia (Paratropia ?) hederacea Sap., foliis vel verosimi- liter foliolis coriaceis aut chartaceis, ovatis vel ovato-oblongis, breviter acuminatis, margine serrulatis, basi plerumque integer- rima in petiolum breviter angustatis ; nervis secundariis supra impressis, subtus prominulis, alternis, obliquis, plus minus cur- vato-ascendentibus, ramoso-reticulatis varieque inter se religatis à 30 PHANÉROGAMES. areolatisque, duobus infimis obliquioribus extus breviter ramo-. sis, ramis laqueorum seriem efformantibus, reti nervis interpo- sito laxiusculo, polÿgono. F{. foss. de Sésanne, p. 97, tab. IX, L'h5 D: tab. X,'f: 8. Sézanne. M. de Saporta dit que cette espèce rappelle surtout les folioles de certains Aralia bipinnés, entre autres de l’A. pinnata. L’A. valdiviensis Gay, à feuilles digitées, offre également des folioles très-semblables. 5. Aralia (Paratropia?) robusta Sap., foliolis? coriaceis, oblongis, basi sensim angustatis, valide costatis, dentatis, den- tibus callosis, remotiusculis ; nervis secundariis sparsis, curva- lis, apice ramosis, ramis secus marginem camptodromo-anasto- mosatis, tertiariis oblique transversis parum perspicuis. Æ{. foss. de Sézanne, p. 98, tab. X, f. 7. Sézanne ; assez rare. Ces empreintes se rapportent probablement à des folioles d’Araliacée à feuilles digitées ou pinnées et dont les analogues se retrouvent dans les genres Paratropia, Gymnaptenia etc. 6. Aralia (Paratropia ?) Decaisnæi Sap., foliis digitatis, fo- liolis coriaceis, glabris, oblongo-ovatis, obtusis, basi breviter angustatis, subobliquis, valide petiolatis, petiolo ad apicem in- crassatum rugoso, basi dilatato ; nervo primario crasso, ner- vis 2 basilaribus tenuibus simplicibus submarginalibus, nervis secundariis arcuato-camptodromis, reti primario interposito laxo, areolis partim semiarcuatis. Étud., 1, p. 233, tab. IX, cp À Calcaires marneux et calcaires siliceux de Saint-Zacharie ; Saint-Jean-de-Garguier. On peut citer comme espèces vivantes analogues les Paratro- pia obliqua, involucrata, pergamentacea BI., des îles de la Sonde, mais aussi le Cephalopanaxæ polycephalum PI. et Lind., de la Nouvelle-Grenade. 7. Aralia (Cephalopanax ?) subspathulata Sap., foliis digita- tis ?, foliolis coriaceis, glabris, oblongo-obovatis; apice obtu- | DISCANTHÉES . 91 à sato-rotundatis , basi sensim angustatis, integerrimis ; nervo pri- - mario valido, secundariis curvatis immersis. Etud., H, p. 115, D tab. VI, f. 3. Saint-Jean-de-Garguier. Analogue au Cephalopanax pachycephalum PI. et Lind., de la Nouvelle-Grenade. 8. Aralia (Sciadophyllum ?) zachariensis Sap., foliis digita- tis?, foliolis coriaceis, glaberrimis, late oblongis, lanceolatis, - obtusis, integerrimis, basi in petiolum longum validum sensim - angustatis ; nervo primario valido, nervis secundariis numerosis, prope marginem repetito-camptodromis. Ætud., 1, p. 232, tab. 1n,f.2. _ Calcaires marneux et siliceux de Saint-Zacharie ; Saint-Jean- e de-Garguier, Fénestrelle. + La ressemblance de ces folioles avec celles d’un Sciadophyllum de la Nouvelle-Grenade est très-grande. 9. Aralia (Sciadophyllum ?) Gaudini Sap., foliis digitatis ?, foliolis valide et longe petiolatis, coriaceis, glabris, lævibus, late ovato-ellipticis, basi apiceque obtusatis, integerrimis, margine … Jeviter revolutis ; nervis secundariis sub angulo acuto ortis apice » repetito-camptodromis, reti interposito tenui irregulariter poly- » gono. Étud., I, p. 231, tab. IX, f. 3. Calcaires marneux et calcaires siliceux de Saint-Zacharie. …—._ M. de Saporta compare cette espèce aux Sciadophyllum vil- … losum et rubiginosum PI. et Lind. et au S. Brownei Spr., tous - les trois de l'Amérique tropicale; il existe également une assez … grande analogie entre cette Araliacée fossile et les Aralia rigida, 1 aromatica et lutescens B1., de Java. … 10. Aralia (Oreopanax ?) cœlestis Sap., foliis subcoriaceis, pe glabris, petiolatis, obovatis, apice rotundatis , basi cuneatis , in- . tegerrimis ; nervis pinnatis, duobus infimis cæteris productiori- … bus, sub angulo acuto ortis, omnibus ut et ramulis externis in- . feriorum camptodromis, parum distinctis. Étud., 1, p. 230, tab. IX, f. 5. : Calcaires marneux de Saint-Zacharie. 292 PHANÉROGAMES. … Forme voisine de celle de l’Aralia (Oreopanax) capitata Jacqe, de l’Amérique tropicale, et surtout du Dendropanax alare Decne et PI., du Mexique. 11. Aralia (Paratropia ?) legitima Sap., foliis simplicibus vel compositis, Coriaceis, subbreviter petiolatis, ovato-lanceolatis , breviter acuminatis, integerrimis, penninerviis; nervis secun- ._dariis sub angulo 45° ortis, valde numerosis, tenuissimis, dic- tyodromis. £tud., IL, p. 299, tab. IX, f. 4. Armissan ; rare. Ces feuilles offrent une grande ressemblance avec celles des Par. obliqua et lutesens BI., de Java, et du P. heterophylla Wall., des Indes. 12. Aralia (Sciadophyllum ?) lanceolata Sap., foliis digitatis ?, foliolis coriaceis, petiolatis, basi breviter angustatis, integerrimis. penninerviis ; nervis secundariis tenuibus, curvatis. Étud., I, p. 299, tab. IX, f. 8. Armissan ; rare. On peut comparer cette feuille au Sciad. rubiginosum PI. et Lind.; parmi les fossiles, elle se rapproche beaucoup de l’A. _ zachariensis. A3. Aralia (Paratropia?) palæogæa Ettingsh., foliolis longe petiolatis, ovato-lanceolatis, basi obtusis, margine undulatis, hine inde remote denticulatis; nervo primario prominente, recto, nervis secundariis sub angulis 55-60° orientibus, ante margi- nem inter se anastomosantibus, nervis tertiariis tenwibus, € la- tere externo sub angulo acuto, e latere interno sub angulo recto vel obtuso exeuntibus inter se conjunctis, reticulo minuto areolis rotundato-ellipticis efficiente interposito. Foss. F1. w. Bilin, HI, p. 2, tab. XL, f. 411, 12. Argile plastique de Priesen. M. d’Ettingshausen compare la nervation de ces feuilles avec celle de l'A. legitima Sap. A4: Araha (Paratropia?) parcedentata Sap., folus pinnatim compositis?, foliolis coriaceis, ovato-lanceolatis, acuminatis, basi in petiolum brevem angustatis, margine parce tenuiterque DISCANTHÉES. 39 \tatis; nervis secundariis dictyodromis ; fere inconspicuis. Etud., IL, p. 402. _ Armissan ; très-rare. —. Analogue aux folioles de l’Æedera (Parairapia) heterophylla . Wall. ; … 45. Aralia? serrata Sap., fois digitatis ?, foliolis coriaceis , - brevissime petiolatis, late oblongo-lanceolatis, dentato-serratis , | serraturis apice callosis ; nervis secundariis dictyodromis. Étud., D 11, p: 802. | | Armissan; très-rare. . Semblable aux folioles de l'A. pinnata. | … 16. Aralia (Panax) ilicifolia Sap., foliis simplicibus?, longe É petiolatis, coriaceis, glabris, dentato-sinuatis, oblongo-lanceo- 4 _ latis, basi obtusatis ; nervo primario prominente. Étud., I, p.800, tab. IX, f. 7. __ Armissan; rare. L'Oreopanaæ Pentlandicum Dne et PI., de la Bolivie, présente É . des feuilles simples très-analogues; le Panax arboreum Forst. a …. des folioles qui se rapprochent beaucoup de notre espèce fossile. «. 17. Aralia (Aralia? Cussonia ?) Banksiana Sap., folüs digi- "4 _tatis?, 3-5-foliolatis ?, foliolis coriaceis, breviter petiolatis, basi L: _ inæqualiter angustatis, cæ cæterum linealibus, remote et valide den- …(atis; nervis secundariis tenuibus dictyodromis. Étud., II, p. 304, B ‘tab. ia À: À _ Armissan ; rare. 3 Ressemble à une foliole détachée du Cussonia lœævigata Eckl., du Cap, ou de l’Araha trifoliata si répandu dans les serres | (Sap.). _ 18. Aralia (Cussonia ? Pan ?) deperdita Sap., foliis digitatis, mioliolis subcoriaceis, petiolatis, lanceolatis, basi parum inæquali in petiolum angustatis, margine dentatis, penninerviis ; nervis | rer curvato-ramosis. Étud., 11, p. 301. _ Armissan ; assez rare. | _ Folioles assez semblables à celles du Cussonia Lessonii etdu — Pañax arboreum, mais à dentelure plus fine. Sonmpsr, — Paléont, végét. I -— 3 27/1 PHANÉROGAMES. 19. Aralia (Arthrophyllum ?) inæquifolia Sap., foliolis petio- | latis, ellipticis, rotundato-obtusatis, basi inæqualiter productis, integerrimis ; nervis secundariis remotis, valde arcuatis , reti in- terposito laxo. Étud., , p. 234, tab. IX, £. 7. Calcaires siliceux et marneux littoraux de Saint-Zacharie. Cette foliole rappelle celle des Arthroph. ellipticum et javami- * cum Bl.; la nervation la rapproche aussi du Panaæ obtusum B1.; ces trois plantes sont de Java. 20. Aralia (Panax ?) knightioides Sap., foliolis? coriaceis, lanceolatis vel lanceolato-linearibus, basi in petiolum brevem an- gustatis, margine calloso-dentatis ; nervo primario valido, ner- vis secundariis numerosissimis, tenuibus, divisis, divisionibus anastomosatis, omnibus immersis parum conspicuis. Étud., 1, p. 234, tab. IX, f. 6. Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie. Cette espèce se rapproche du Panax longissimum Ung. ; parmi les Araliacées vivantes, elle peut être rapprochée des Panaæ ar- boreum Forst., Cussonia paniculata Ecki. et des Aralia hetero- morpha V. H. et pennata H. 24. Aralia (Panax ?) reticulata Sap., foliis coriaceis, rigidis petiolatis, lanceolato-linealibus, basi sensim angustatis, dentatis ; nervo primario valido, nervis secundariis numerosis, reticulato- ramosis. £tud., 1, p. 235. _ Calcaires bitumineux, calcaires marneux littoraux de Saint- Zacharie. Très-voisin du Panaæ longissimum Ung. 29. Araha (Sciadophyllum ?) Haidingeri Ettingsh., foholis longe petiolatis, coriaceis, basi acutis, integerrimis ; nervo pri- mario valido, recto, nervis secundariis remotis, sub angulo acuto egredientibus, nervis tertiariis obsoletis. Foss. F1. v. Bi- lin, HI, p. 2, tab. XL, f. A (Sciadophyllum). Tripoli de Kutschlin. Le Sciad. Brownei offre des folioles analogues ; celles de l’Aralia ilicifolia Sap. s’en distinguent par leur bord denticulé. 23. Aralia (Sciadophyllum ?) Browniana Heer, foliis digita- 4 DISCANTHÉES 35 .tis?, foliolis coriaceis, glaberrimis, oblongo-lanceolatis, basi … næquilateris, integerrimis ; petiolo longo, tenui. Heer, Foss. FI. + Greenland, p. 76, tab. XLII, f. 6-8; XLIX, f. 40. 4 . Grœnland. M. Heer compare ces feuilles à celles de l’Ar. zachariensis, À . dont elles se distinguent cependant par leur base non atténuée - dans le pétiole et par leur forme asymétrique. =. 2h. Aralia dubia (Ettingsh). Sch., foliis digitatim composi- … tis, foliolis sessilibus vel brevissime petiolatis, coriaceis, ovatis, É . 3-5 céntim. longis, 1,5-2,8 centim. latis, apice acutis, basi an- 1 _ gustatis, margine integerrimis ; nervo primario distincto sub- … recto, excurrente, nervis secundariis tenuibus, infimis longiori- \ bus, angulo peracuto egredientibus, nervis tertiariis obsolete 4 expressis. Moss. F1. d. ält. Braunk. d. Wetterau, p. 61 (Ara- | liophyllum). … Quinquefohum sp. Ludw., ps dns bi VII, p. 145, tab. LVINI, f. 8. _ Dans l'argile durcie à Münzenberg. FOLIA PALMATINERVIA INTEGRA VEL INCISO-LOBATA. …. 95. Aralia formosa Heer, foliis magnitudine mediocri, petio- tis, coriaceo-carnosis, trinerviüs, trilobatis, lobis lateralibus —crecto-patentibus, mediano paulo longioribus, omnibus oblongis, E Terrain crétacé de Moletein en Moravie. | … Semblable à l'espèce suivante. 3 926. Aralia (Oreopanaz ?) cordifolia Sap., foliis coriaceis , late É subcordato-orbiculatis , integerrimis, palmato-trinerviis, nervis | lateralibus extus ramosis, secundariis paucis, Secus marginem | curvato-anastomosatis, tertiariis fere immersis, oblique trans- | | versim reticulato-ramosis. F1, foss. de Sézanne, p. 98, tab. X, 36 PHANÉROGAMES. Sézanne ; rare. Cette feuille rappelle un peu celles des Oreopanax catalpifo- lium Dne et PI. et cordatum PI. et Lind. 27. Aralia primigenia (De la Harpe) Heer, folium palmatum 3- vel 5-lobatum, lobis valde angustis, longis, integris vel minute denticulatis ; nervis lateralibus obsoletis. Heer, #1. tert. Helw., FIL, D. 277. Granadilla prisca Massal., M. Bolca. Monte Bolca, Alumbay à l’île de Wight. Feuille très-semblable à celles de l’Ar. jatrophæfolia H. B. (Hedera jatrophæfolia DC.), de la Nouvelle-Grenade. 28. Aralia Zaddachi Heer, foliis lobatis, lobis apice sinuato- dentatis ; nervis secundariis sub angulo acuto sursum curvatis. Ahoc. balt. Fl., p. 89, tab. XV, f. 1 b. Rixhôft. 29. Araha triloba Newb., foliis ternatim pinnatis (trilobatis ?), foliolis lateralibus ovato-oblongis, basi rotundatis vel subcordatis inæqualibus, apice acuminatis, toto margine acute serratis, læ- vibus; nervis pinnatis parum distinctis. Lat. ext. El. N. Amer., p. 58. | Formation miocène du Fort Clarke (Haut Missouri). Les Ar. racemosa et nudicaulis de l'Amérique du Nord mon- trent quelquefois des feuilles trilobées très-semblables à cette feuille fossile. 30. Aralia multifida Sap., foliis palmato-septemlobis, lacinis profunde partitis, acuminatis, ad medium inciso-lobulatis. Étud., I, p. 415, tab. XII, f. 4. Jatropha primæva Sap. Exam. anal., p. 31. Schistes calcaires marneux de la partie moyenne du gypse d'Aix ; très-rare. Ressemble à l’Aralia elegans Hort. par., de la Nouvelle-Gre- nade. 31. Aralia tripartita Sap., foliis coriaceis, glabratis, lamina longius petiolata tripartita, lobis lateralibus elongato-ellipticis, ad latus exterius uni-lobulatis, medio spathulato, apice brevi- DISCANTIIÉES. 37 … ter et obtusissime trilobo, lobulis subemarginatis. Étud., 1, p. 445. Calcaires marneux de la partie moyenne du gypse d’Aix ; très- … Intermédiaire par ses caractères aux Oreopanax et aux Cusso- … nia, comparable d’une part aux feuilles trilobées de l'Or. argen- … tatum H. B. K., et de l’autre à celles du Cussonia Lessonii Dne, » ainsi qu'à celles de l’Aralia Brownit Hort.; parmi les fossiles, … l'espèce est surtout voisine de-l’Ar. formosa Heer de la craie de _ Moletein. …. 32. Aralia (Oreopanax) Hercules (Ung.) Sap., foliis maximis, à firmis, centim. 20-50 longis et latis, plus minus longe petiolatis, … petiolo crasso, canaliculato, basi dilatata amplexicauli ; ; limbo —… subinæquali, 3-7-palmatilobo, lobis plus minus profunde incisis, … oblongis, sæpius obtuse acuminatis, integris vel obscure dentato- » sinuatis; nervatione palmata, 7-nervia, nervis 2 exterioribus … debilioribus , extus ramosis, cæteris utroque latere ramosis , ra- … mis sc. nervis secundariis secus marginem camptodromis, nervis 4 tertiariis ramoso-dictyodromis. Sap., Étud., 11, p. 295, tab. IX, Dot. 2. …. Platanus Hercules Ung., Chlor. prot., p. 138, tab. XLVI. » Brongt., Tabl., p. 118. | —. Platanus digitata?, PI. jatrophæfolia? 1d., ibid., p. 137. …—. Stereulia Hercules, St. digitata?, St. jatrophæfolia ? Ung.. … Foss. Fl. v. Sotzka, p: 22. . Sterculia digitata Gervais, Empr. végét. trouvées à Armissan …(Hém. Acad. de Montpellier, V, p. 317). Var. «. amplissima (PI. Hercules Ung.), foliis maximis , lobis . 5 principalibus, 2 vel 3 rudimentariis. …._ Var. 8. sterculiacea (PI. digitata Ung;), petiolo breviore, lo- 4 _ bis lateralibus inæqualibus, mediis plus minus productis. Var. y. oxyphylla (PI. jatrophæfolia Ung.?), folio longiore, — angustiore, lobis solummodo 3 distinctis, dentatis, longe acumi- —…. natis, cæteris rudimentariis. > Radoboj; Armissan ; très-répandu, surtout la var. 8. 38 , PHANÉROGAMES. Le pétiole canaliculé, élargi à la base et amplexicaule, éloigne cette feuille remarquable des Sterculia et lui assigne une place parmi les Araliacées à feuilles palmatilobées et à côté des Oreo- panax. FRUCTUS. 33. Araha discoidea Sap., fructu suborbiculari, compresso , didymo, apice truncato discum epigynum gerente. Étud., I, p. 302. Armissan. Fruit voisin du Panax cireulare Sap. (Peucedanites cireularis Heer) et semblable aux fruits du Panax arboreum. 84. Araha palæocarpa Sap., fructu orbiculari, lævi, com- presso, apice subemarginato discum epigynum parvulum sus- tentante. Étud., II, p. 805. Armissan. Fruit trouvé sur la même dalle qu’une feuille d'A. Hercules ; très-semblable aux fruits de certains Oreopanax et du Panaæ ar- boreum. Araliophyllum DEBEy mst. _ Folia digitatim composita, petiolulata, integra vel minute serrata, nervo medio valido, nervis secundariis sub angulo sub- aperto emissis, subarcuatis, camptodromis. 1. Arahophyllum haldemianum Deb. mst., foliis petiolats, e foliolis 6 compositis, foliolis ipsis sexpollicaribus, lineali-lanceo- latis, basi decurrentibus, apice longe acuminatis, integerrimis ; nervis secundariis retro marginem arcuato-conjunctis. « Craie supérieure de Haldem en Westphalie CRE de M. Krantz à Bonn). à 2. Arahiophyllum serratum (Miq.) Sch., foliüis e foliolis 3 pe- tiolulatis compositis, foliolis 3-pollicaribus, elongatis, centim. à cir ca latis, basi abruptis, margine minute serratis; nervis secun- DISCANTHÉES. : 89 « darüs sat approximatis, patentibus, secus marginem campto- _ dromis. | : Debeya serrata Miquel, D. fossil Planten von het Krijt in het … Hersogdum Limburg. Craie supérieure du Limbourg. …_ C'est à ce genre collectif que M. d’Ettingshausen rapporte le Mollinedia denticulatæ Ung., de sorte que les fossiles pris par Unger pour des feuilles ne seraiént que des folioles d’une feuille digitée. Le même auteur croit voir également dans la feuille fig. 8 du Cinchona pannonica Ung. (Syll., LT, p. 10, tab. II) une feuille d'Araliophyllum identique avec ce soi-disant Holh- … media et qu'il désigne par le nom d’Araliophyllum denticulatum …. (voy. Ettingsh., Beitr. z. foss. FI. v. Radoboj, p. 20). Hedera L. Atlas, pl. XCV. … … Frutices scandentes vel erecti, interdum arborescentes, inter + tropicos totius orbis magno numero, parce in hemisphæræ bo- « realis temperatis crescentes. Folia alterna, nune simplicia, inte- - gra vel lobata, nunc digitato-composita vel rarissime pinnata , … petiolo basi vaginante, nervatione palmata, camptodroma. Flores … in paniculam racemosam adgregati. Calyx tubo cum ovario con- … nato, limbo brevissimo integro vel 5-dentato. Corollæ petala 5- —. 10, libera, expansa disci epigyni margini inserta. Bacca calycis - limbo stylisque coronata. | …. Ce genre n’est plus représenté en Europe que par une seule … espèce, qui, suivant son habitat, offre plusieurs variétés dans … les dimensions et le contour des feuilles. | % Ar Hedera priscea Sap., foliis late expansis, basi subcordatis, … margine integerrimo sinuato-angulatis, obsolete palmato-quin- - quelobis, irregulariter palmato-quinquenerviis ; nervis primariis … oblique furcato-ramosis, partim inter se anastomosatis, partim in … lobos pergentibus, secundariis obliquis dictyodromis, tertiaris hQ. PHANÉROGAMES. flexuosis, venulis angulatim ramulosis rete trapeziforme effin- gentibus. F1. foss. de Sézanne, p. 92, f. 15, tab. X, f. 4, Sézanne. Ces feuilles offrent une très-grande ressemblance avec celles du Æ. Helix var. hibernica. 2. Hedera Kargü Al. Br., foliis coriaceis, parvis, subcordatis vel ovatis, sublobatis. Stizenb., Verzeichn., p. 80. Heer, A. tert. Helv., LIT, p. 26, tab. CV, f. 1-5, nec Ludw., Palæon- togr., VII, p. 418, tab. XLIV, f. 15 ; XLVI, f. 4? nec Ettingsh., Bilin, III, p. 2, tab. XXXIX, f. 21. OEningen. R Ces feuilles sont beaucoup plus petites que celles du Æ. Helix et le lobe moyen est proportionnellement plus développé. 3. Hedera Mac Clurii Heer, foliis longe petiolatis, margine angulatis vel sinuatis, 5-vel 7-nerviis, nervis valde ramosis. Æ{. foss. arctica, p. 119, tab. XVII, f. La, 2c, 3, L, 5 a; p. 138, tab. XXI, f. A7 a. Mioc. F1. Spitzb., p. 6, tab. XIIT, f. 29-33. Atanekerdluk ; Mackenzie ; cap Staratschin (Spitzberg). Diffère de notre /. Helix par les feuilles anguleuses et non _ lobées. La place de cette feuille dans le genre Æedera est douteuse. h. Hedera auriculata Heer, foliis late ovatis, subtrilobis , basi apiceque rotundatis, lobis brevissimis obtusis ; nervis basilaribus 2 infimis margini basilari approximatis et parallelis, basilaribus 2 sequentibus oppositis, sub angulo acuto usque versus folii api- cem productis, reticulato-anastomosatis, extus ramosis, ramis ar- cuato-conjunctis, nervis secundariis supra folium medium per- paucis, sursum arcuatis, reti venoso laxo. F{. foss. alask., p. 36, tab. IX, f. 6. Baie des Anglais (Alaska). Voisin du 4. Mac Clurü. Le Menispermum canadense à des feuilles semblables et pourrait bien être l’analogue de ce fos- sile. 5. Hedera Strozzii Gaud., foliis coriaceis, subcordato-trian- gularibus, inferne breviter et obtuse bilobis, lobis sinuosis. 5-ner- , DISCANTHÉES. hA É- viis, nervis ramosis, inter se anastomosatis. Feuilles foss. de la » Toscane, p. 37, tab. XIT, f. 1-3. + Montajone (Toscane); Sarzanello (Piémont) ; Massa marit- | tima. - « Cette feuille a la plus grande ressemblance avec celles du . . Helhiæ, tant par la forme que par la nervation , et il est probable - qu'elle se rattache immédiatement au type vivant. 6. Hedera Helix L. Gaud. et Strozzi, Contrib. à . FI. foss. » tale, LUE, p. 47, tab. I, f. 21-94. | Massa marittima. Mar. hübernica, 1. c., V, p. 9, tab. IL, f. 3-5; tab. LIT, _ f. 4-5. Tufs volcaniques de Lipari. … Le type ordinaire de l’Europe se rencontre avec de très-petites - feuilles dans les tufs quaternaires de Meyrargues et de Saint- _ Antonin. … 7. Hedera(?) pentagona Ludw., capsula 5-locularis, 5-valvis, superne disco umbonato rudimentis foliorum floralium 40 cir- cumsito; in quoque loculo semen unicum radiatim sulcatum. Palæontogr., V, p. 104, tab. XVIII, f. 6 a-f. _ Lignite supérieur de Dorheim (Wetterau). FAM. TI. AMPÉLIDÉES. …. Ce groupe très-naturel comprend les genres Cissus, Ampelop- = sis, Vitis et Leea. Les feuilles sont simples ou composées, pal- .… mées, digitées, pinnées et même bipinnées, à nervation palmato- pinnée, craspédodrome. Toutes les feuilles ou leurs segments sont presque toujours dentés ou lobulés. Les feuilles simples passent souvent, dans ce groupe, par une succession de formes intermédiaires, aux feuilles tri-quinquilobées et de là à la forme pédatée et digitée qui se rattache à la pinnée. h2 PHANÉROGAMES. g Cissus L. Atlas, pl. XCV. Frutices sarmentosi, scandentes, rarissime arbores , inter tro-, picos totius orbis, imprimis tamen Asiæ crescentes, in subtropi- cis multo rariores. Folia alterna, stipulata, simplicia vel compo- sita, pedata, rarius pinnata, petiolo basi auriculato. Flores cy- mosi, Sæpissime ad apicem ramulorum umbellati, umbellis involucratis, pedicellis basi articulatis. Calyx liber, brevissimus, obsolete {-, rarissime 5-lobus. Corollæ petala parvula 4, raris- sime 5, concava apice cucullata. Bacca uni- vel bilocularis; se- mina ossea, ovata, clavato-ovata, sulcata. Ce genre essentiellement tropical et subtropical n’est plus re- présenté en Europe. 1. Cissus primæva Sap., foliis maxime variantibus, membra- naceis, glabris, subpalmato-trinerviis ; nervis supra impressis subtus eminentibus, late ovato-deltoideis vel transversim dilata- tis, sinuato-lobulatis, dentatisque, lobulis dentibusque plerumque obtusis, quandoque breviter acuminatis, apice foliorum obtuso vel apiculato plus minusve producto, basi late emarginato-sub- cordata ; nervis lateralibus basilaribus, cæteris productioribus cum illis parallelis, sub eodem angulo emissis, extus 4- vel 5-ra- mosis, ramulis in dentes lobulosque abeuntibus vel superioribus curvato-anasiomosatis, nervis secundariis utrinque 5 vel 6, om- nibus oppositis, sub angulo 45° emissis, parallelis, in lobulos marginales excurrentibus, ramis lateraliter emissis curvatis vel angulatis inter se religatis, nervis tertiariis tenuibus numerosis, simplicibus vel furcatis, transversim decurrentibus. Æ{. foss. de Sézsanne, p. 100, f. 46, tab. X, f. 10, 41; tab. XI, f. 4, 2. Vitigene cissoides Sap., Étud., 11, p. 44. Sézanne. Espèce voisine d’un grand nombre de Cissus, la plupart tro- picaux, indiens ou africains. Les plus ressemblants sont les C. tomentosa Lam., ferruginea Poir., capensis Willd., adnata Wall. DISCANTHÉES. 3 Var. 8. transversa, foliis transverse dilatatis, apice subtrun- Gatis, latioribus quam longis. L. c., tab. XI, f. 1. Cette forme reproduit, sur une plus grande échelle, le type du C. capensis Thunb. Var. y. incisa, lobis lobulisque magis productis, angustius aäcuminatis, sinubus perangustis a se invicem separatis. L. c., tab. X, f. 44. Cette forme reproduit assez bien celle du #tis vulpina. Var. d. apiculata, folii apice in acumen tenue $ensim angus- tato. L. c., tab. XI, f. 2. Forme plus voisine que les autres du C. adnata Wall. et du C. indica Roxb. (Sap.). 9, Cissus ampelopsidea Sap., foliis pinnatim aut ternatim com- - positis?, foliolis late oblongo-lanceolatis, remote dentatis, in- | æquilateris, penninerviis ; nervis secundariis obliquis, plerumque suboppositis, parallelis, simplicibus vel furcatis, furcaturæ ramis flexuosis, varie inter se anastomosatis, tandem nervulo mediante in dentes excurrentibus, nervulis transversis flexuosis ramoso- reticulatis. F1. foss. d. Sézanne, p. 102, tab. X, f. 12. Sézanné ; rare. Cette foliole de grande taille paraît avoir fait partie d’une feuille composée analogue à celles des Ampelopsis et des Cissus à feuilles digitées. | 3. Cissus lacerata Sap., foliis deltoideis, obtusis, margine parce dentatis ; nervis secundariis oppositis, parallelis, inferio- ribus ramosis. Ætud., p. 96, tab. XI, f. 7. Vallée de la Mort-d’Imbert ; très-rare. Analogue au C. adnata Wall. h. Cissus platanifolia Ettingsh., folüis cire. 10 centim. longis, 11 latis, cordato-subrotundatis, lobis acutiusculis, angulato-re- pandis et remote sinuoso-dentatis, sinubus obtusis ; nervo pri- mario debili, versus apicem sensim evanescente, nervis secunda- riis sub angulo 35-60 orientibus, tertiariis obsoletis. Foss. F1. v. Wien, p. 20, tab. IV, f. 4. | Mollasse près de Vienne. LA. PHANÉROGAMES. Attribution incertaine ; beaucoup de feuilles ont une forme et une nervation analogues. 5. Cissus radobojensis Ett., fohis tri- quinquelobis, basi in- æqualibus petiolatis, margine integro vel crenulato, lobis parum productis ; nervatione actinodroma, retiformi. Sylloge, p. 23, tab. IX, f. 9, 40. Radoboj. 6. Cissus Oxycoccos Ung., foliis trifoliolatis ?, foliolis cunei- formibus in petiolum angustatis, grosse dentatis, circa 2 cen- tim. longis, nervatione craspedodroma, simplici. Inflorescentia umbellata; fructu baccato, dispermo. Syll., p. 24, tab. x, f. 11-14. Radobo)j. 7. Cissus tricuspidata Heer, foliis parvulis, dilatatis, lobis apice acuminatis, sparsim et grosse dentatis. Mioc. balt. FI.. p. 91, tab. XXVIII, f. 48, 19. Rixhôft. 8. Cissus jatrophæfolia Mass., foliis ovato-ellipticis, crassius- culis, utrinque obtusis, margine obtuse et inæqualiter crenulatis, -basi integerrimis, trinerviis; nervis secundariis craspedodromis , basilaribus extus ramosis. Syn. FI. foss. Senog., p. 79 (tab. cits.9,.f. 9 tab, 41,:f. 7). Sinigaglia. 9. Cissus ulmifolia Mass., foliis ovatis, acuminatis, crenato- dentatis, basi dilatata inæqualibus, coriaceis ; nervis secundariis rectis, sub angulo acuto egredientibus, parallelis, æquidistanti- bus, simplicissimis, nervulis transversis in reticulum solutis. Syn. FI. foss. Senog., p. 80 (tab. cit., 4, f. 17; tab. 36, f. 8). Sinigaglia. 10. Cissus Heeri Ett., folüs pinnatis, foliolis ovatis vel lan- ceolatis, petiolulatis, pollicaribus et bipollicaribus, utrinque acutis, basi plerumque obliquis, margine grosse vel inciso-dentatis, den- tibus imæqualibus acutis; nervatione dictyodroma, nervis se- cundariis distantibus, tenuissimis. Beitr. z. Kenntn. d. foss. F1. v. Sotzka, tab. III, f. 3, 4. DISCANTHÉES. h5 Schiste marneux du miocène inférieur de Sotzka. … M. d'Ettingshausen compare cette foliole à celles du C. Schim- - peri Hochst., d'Abyssinie. A1. Cissus stvriacus Eit., foliis pinnatis, foliolis ovatis, cen- tim. 4 1/2 longis, 2 1/2 latis, basi inæquilateris, apice breviter acuminatis, margine crenato-dentatis; nervo primario valido, _duobus basilaribus oppositis, sub angulo acuto ascendentibus , cæteris sub angulo patentiore nascentibus. Beir. z. foss. FI. v. Sotzka, tab. II, f. 2. Avec le précédent. Cette feuille me paraît avoir une assez grande ressemblance avec celles décrites par M. d’Ettingshausen sous le nom de Bi- gnonia eocænica. 12. Cissus Ungeri Ettingsh., foliolis parvis, membranaceis, e basi ovata lanceolato-acuminatis, grosse et irregulariter serra- tis, inæquilateris, basis latere inferiore sublobato ; nervatione craspedodroma, nervis secundariis simplicibus. B. 3. K. d. foss. Fl. v. Radoboj, p. 57, tab. I, f. 5. Radoboj. 13. Cissus Nimrodi Ettingsh., foliolis submembranaceis, la- teralibus breviter petiolatis vel subsessilibus, ovatis, apice obtu- sis, margine inæqualiter crenulatis, basi integerrimis trinerviis ; nervo primario prominente, apicem versus valde attenuato, ner- vis secundariis utrinque 3-5, angulo 45-55° exeuntibus, arcuatis, ramis externis craspedodromis instructis, nervis tertiariis angulo subrecto egredientibus inter se conjunctis. Foss. FI. v. Bilin, 0 D. 5, tb. XL, f. 3, h, 6-10. Schiste à polir de Kutschlin. Diffère du C. jatrophæfolia Mass. par sa consistance membra- neuse, par sa crénelure marginale plus fine et par le nombre de nervures secondaires moins considérable. Ah. Cissus rhamnifolia Ett., foliolis membranaceis, ovatis, utrimque obtusis, basi obliquis, trinerviis, margine undulatis ; nervo primario recto, nervis secundariis utrinque 5, tenuibus, angulo acuto exeuntibus, arcuatis, approximatis, simplicibus, 6 PHANÉROGAMES. nervis tertiariis obsoletis. Foss. Fl.v. Bilin, TL, p. à, tab. XXXIX, f. 22. Kutschlin. Feuilles semblables à celles de l’Ampelopsis hederacea Michx. A5. Gissus atlantica Ett., foliüis simplicibus, longe petiolatis , subcoriaceis, ovato-ellipticis, basi subtruncatis vel emarginatis, _apicem versus angustatis, margine inæqualiter denticulatis ; nervatione craspedodroma, nervis secundariis utrinque 5-7, sub angulis acutis egredientibus, subrectis vel paulo arcuatis, ramis externis instructis, nervis tertiaris transversis. Foss. F1, v. Bilin, IE, p. 4, tab. XL, f. 5. Opale ménilitique de la vallée de Schichow. 16. Cissus fagifolia Ettingsh., foliolis ex ovato-oblongo lan- ceolatis, basi inæquilateris, petiolulatis, margine remote serratis, dentibus parvis denticulis intermixtis; nervis secundariis utroque latere 6 vel 7, sub angulis 35-45° emissis, apice in ramulos partim arcuato-anastomosatos, partim in dentes marginales pro- currentes divisis, nervulis transversis tenuibus areas subrectan- gulas reti duplici impletas formantibus. Beitr. z. Kenntn. d. * Tertfl. Steierm., p. 60, tab. V, f. 4. Lignites de Leoben en Styrie. Cette feuille offre en effet, tant par sa forme que par sa ner- vation, une assez grande ressemblance avec les folioles de quel- ques Cissus, sauf que les ailes foliaires sont moins décurrentes sur le pétiolule que cela n’est le cas dans ces derniers. 17. Gissus cellidifolia Ettingsh., foliolis elliptico-lanceolatis, basi in petiolum anguste decurrentibus, margine inæqualiter serratis ; nervatione præcedentis. L. c., tab. IV, f. 14: Leoben. Pourrait bien appartenir à l'espèce précédente. Cissites HEEr. A. Cissites insignis Heer, foliis coriaceis, profunde trilobatis, lobis lateralibus valde inæqualibus, omnibus apice crenatis: Phyll. crét. de Nebraska, p: 49, tab. IE, f. 3, 4. DISCANTHÉES. h7 Crétacé supérieur de Tekamah (Nebraska). … Les Cissus micrantha Poir, rugosa DC., wihfolia Boiss., peu- . vent être cités comme présentant des formes foliaires analogues. Vitis L. Atlas, pl. XCV. Frutices sarmentosi, scandentes, in Asia media et America boreali sponte crescentes. Folia simplicia, cordata , integra, lo- bata vel varie incisa partitave, nervatione palmata, nervis cras- pedodromis. Flores in paniculas congesti, parvuli, calyce quin- quangulari obsolete quinquedentato, corollæ petalis 5, concavis, … apice calyptratim cohærentibus. Bacca globosa ; semina clavato- conica, parce sulcata, testa ossea instructa. Les Vitis diffèrent très-peu des Cissus, aussi a-t-on réuni dans les derniers temps les deux genres en un seul sous le nom de Vois. Les espèces de Vitis sont beaucoup moins nombreuses que celles des Cissus proprement dits, leurs feuilles sont tou- jours caduques et les fruits succulents; leur habitat est en de- hors des tropiques, tandis que la plupart des Cissus sont des plantes intertropicales. Les feuilles des Vitis, souvent exactement semblables à celles “ decertains Cissus, sont membraneuses, toujours simples, cordi- 4 formes ou larges-ovales, acuminées, à base symétrique, rare- ment oblique, palmatinervées, dentées, lobées, palmées, plus ou moins diversement incisées sur les bords; les lobes sont pointus ou obtus-mucronés ; les nervures basilaires donnent lieu le plus souvent à de grosses dents, à des lobes ou à des segments; les nervures latérales de la nervure médiane sont presque toujours opposées ou subopposées; les nervures de troisième ordre s'é- tendent transversalement, tantôt droites et simples, tantôt flexueuses et géniculées; elles sont reliées entre elles par des veinules qui s'en détachent sous des angles très-ouverts et for- ment un réseau polygonal renfermant de son côté un réseau à . très-petites mailles. 18 PHANÉROGAMES. La forme et le réseau nerveux de ces feuilles rappellent celles de certains Acer, Ficus, Pterospermum, Sterculia et autres, de sorte que la détermination de leurs empreintes fossiles offre de grandes difficultés ; aussi n’acceptons-nous celle de quelques-unes des espèces que nous allons décrire qu'avec beaucoup de doute. Ce genre paraît avoir fait sa première apparition en Europe vers la fin de la période miocène et à l’époque où les Cissus, qui jusqu'alors représentaient seuls la famille, commençaient à dé- cliner. Les premières formes rappellent les types américains et asiatiques, la vigne quaternaire pourrait bien être l’aïeule de notre Vitis vinifera, dont la culture pendant des siècles a produit des variations nombreuses. A. Vitis teutonica Al. Br., foliis longe petiolatis, palmato- 3-5-lobis, basi profunde emarginatis plerumque inæqualibus , lobis strictis, triangularibus, elongatis, valde acuminatis, remote et argute serratis; dentibus majusculis. Pedunculis fructiferis apice incrassatis, seminibus piriformibus, millim. 5 longis. Leonh. u. Bronn, Jahrb. d. Mineral., 1854, p. 7, tab. III. Heer, El. tert. Helvet., IT, p. 194, tab. CLV, f. 1-3. Ludw., Pa- læontogr., VIII, p. 118, tab. XLV, f. 1-5; XLVI, f. 1-6. Ung., Sylloge, T1, p. 23, tab. IX, f. 1-8. Ettingsh., Beitr. x. Terifl. vw. Steierm., p. 60, tab. IV, f. 45. Acer strictum Goœpp., Foss. Fl. v. Schossnitzs, p. 35, tab. XXIII, f. 4-3. Dans les lignites de la Wetterau, où ce fossile est très-com- mun; à Schossnitz, en Silésie; Rixhôft, Leoben ; OEningen (graines et un axe de grappe avec pédoncules). Très-voisin du V. cordifolia Mx, de l'Amérique du Nord ; les feuilles des deux plantes sont à peine distinctes ; comme dans la plante vivante, les feuilles fossiles sont asymétriques à la base. Des feuilles d’Acer ont quelquefois été confondues avec cette espèce. 2. Vitis Braunti Ludw., foliüis illis præcedentis minoribus, 3-5- lobis, lobis brevius acuminatis, dentatis, dentibus multo minori- bus, basi plus minus profunde cordatis, palmatinerviis, nervis DISCANTHÉES. | 9 - primariis tot quot lobis, lateralibus infimis quum 5 adsunt om- - nium gracilioribus, retroflexis, omnibus in loborum dentem ter- 4 . minalem procedentibus, lateralibus equidem craspedodromis. 4 “Palæontogr., VIII, p. 120, tab. XLVI, f. 2, 3, 5, 7. . Salzhausen, Rockenberg. …. Diffère du V. éeutonica par sa forme plus arrondie, par ses à “lobes plus courts, plus larges que longs, et par les dents mar- _ ginales plus petites et moins acuminées. _ à. Vitis Ludwigii AI. Br., seminibus quaternatih conjunctis, … intus lævibus, extus profunde sulcatis, sulco margine granulato » Jimitato, apice in rostrum tenue productis. Sitzungs-Protokoll d. = geol. Gesellsch. x. Berlin, April 1857. Vitis Braun Ludw., Palæontogr., V, p. 104, tab. XX, f. 22. …—._ Lignites supérieurs de Dorheim, Weckesheim, Bauernheim - (Wetterau), où ces graines ne sont pas très-rares. …. L. Vitis Olriki Heer, foliis basi cordatis, indivisis, acute den- ; ils, apice acuminatis. Æl. foss. arct., p. 120, tab. XLVIIL, nf 4. _ Atanekerdluk. Cette feuille, qui porte quelques-uns des caractères d’une feuille » de Vigne, diffère des V. éeutonica et islandica et de leur analogue | vivant, le V.vulpina L., par l’absence des lobes, et se rapproche 1 … davantage des V. cordifolia Michx et indivisa Willd., de l'Amé- | rique du Nord (Heer). be La forme, la dentelure et la nervation de cette feuille rappel- 4 lent peut-être plus encore celles de certains Tilia, tels que T. gran- … chfolia et argentea, que celles du Vitis cité par M. Heer. 3 … 5. Vitis arctica Heer, foliis basi leviter cordatis, vel rotunda- 4 tis, grosse dentatis, acuminatis; nervis secundariis sub angulo “… peracuto orientibus. FU. foss. arct., p. 120, tab. XLVIIT, f. 2. À … Atanekerdluk, avec les feuilles du Platanus aceroides et de l'Alnus nostratum. : ‘rès-voisin du précédent. 6. Vitis islandica Heer, foliis longe petiolatis, basi emargina- tis, inæquilateris, trinerviis, trilobatis, lobis lateralibus divari- Scurmrsr, — Paléont. végét, Il — 4 Pre 23 90 PHANÉROGAMES. catis, profunde et acute serratis. F1. foss. arct., p.150, tab. XXVI, f. le, 7 a. Brjamslæk (Islande). Très-semblable au V. teutonica et analogue, par la forme et l'organisation des feuilles, au V. cordifolia Michx. 7. Vitis Hookeri Heer, semimibus parvis, 3 1/2 millim. longis, 3 millim. latis, ovato-acuminatis, læviusculis, dorso convexius- culis, tuberculo chalazino rotundato, magno. Bovey Tracey, p. 52, tab. XVIII, f. 27, 28, 299. Dans l'argile de la 26° couche des lignites de Bovey Tracey (Devonshire). Une grappe trouvée dans la 17° couche appartient probable- ment à cette espèce. 8. Vitis britannica Heer, seminibus parvis, 5 4/2 millim. longis, 3 millim. latis, ovato-ellipticis, dorso planis, tuberculo chalazino obsoleto. Bovey Tracey, p. 53, tab. XVII, f. 25, 96. Bovey Tracey, 26° couche. 9. Vitis crenata Heer, folium magnum, longe petiolatum, late cordato-ovatum, repande et obtuse crenato-dentatum , . 5-nervosum ; nervis basilaribus infimis tenuioribus, sub angulo recto egredientibus, subarcuatis, extus ramosis, ramis craspe- dodromis, sequentibus fortioribus, sub angulo semirecto ascen- dentibus, extus ramosis, ramis remotis apice bifurcatis, nervis secundariis primis longe à basi distantibus, sub angulo acuto emissis, omnibus craspedodromis, reticulo angusto. Æl. foss. alask., p. 36, tab. VIII, f. 6. Baie des Anglais (Alaska). On se demande si cette feuille ne proviendrait pas plutôt d’un Populus (section des Tremulæ) que d’un Vitis. 10. Vitis tokayensis Heer, foliis parvis, ovato-cordatis, brevi- ter 5-lobis, lobis acutis erectis, inæqualiter erenato-serratis, denticulis producte acutis ; nervis primariis 5, omnibus e petioli apice egredientibus, lateralibus extus ramosis, medio utroque latere, nervis secundariis craspedodromis. Jahrb. d. k. k. geol. Reichsanst., XVII, p. 1914, tab. V, f. 4. DISCANTHÉES. 51 Erdôbenye. Ce sont peut-être des folioles de Cissus. … A1. Vins Ausoniæ Gaud., folium basi auriculato-cordatum , » argute et profunde serratum ; nervis duobus basilaribus tenui- F bus, extus ramosis, ramis ramulosis, ramulis arcuato-conjunctis, . nervis secundariis a se invicem distantibus, tenuibus, flexuosis, … nervulis transversis tenuissimis partim simplicibus conjugatis. - Keuill. foss. de la Toscane , p. 38, tab. XIII, 3. Travertin de San Vivaldo (Toscane) ; travertins anciens du » Val d'Era; travertins de Meyrargues et de Castelnau (quater- _naire). …. M. Gaudin croit avoir pu constater plus tard (Contrib., VI, …. (. 9) que cette espèce pourrait sans inconvénient être réunie au … V. vinifera; M. de Saporta est du même avis. "+ 104 FAM. IV. CORNEZÆ. Cornus L. Atlas, pl. XCVI. - Frutices vel arbores in temperatis et frigidioribus hemisphæræ . borealis , rarius in America tropica crescentes. Folia simplicia, “integerrima, pinnatinervia, nervis secundariis arcuato-acrodro- mis, extremitate margini fol accumbentibus, simplicibus. Flores | pro more parvi, tetrapetali, petalis ovalibus. Fructus inferus, _ calycis cicatrice coronatus, baccatus, bilocularis. 1: Cornus platyphylla Sap.., foliis firme membranaceis, magnis, M late ovatis, integerrimis; nervis nervulisque supra impressis, …… penninerviis ; nervis secundariis oblique prodeuntibus, inferiori- bus oppositis, curvato-ascendentibus, secus marginem sensim …longeque arcuatis, superioribus suboppositis alternisque , distan- tioribus ad apicem excurrentibus, nervis tertiariis transversis , parallelis, nervulis obliquis varie inter se conjugatis. F1. foss. de … Sézanne, p. 103, tab. XI, f. 8, 9. 52 PHANÉROGAMES. Sézanne ; très-rare. Feuille plus grande que toutes celles des Cornus actuels, mais s’y rattachant d’une manière non équivoque par sa nervation. Comme espèces analogues, on peut citer les €. ofjicinalis Sieb. et Zucc., du Japon, alba Michx et florida L., de l'Amérique du Nord. J 2. Cornus orbifera Heer, foliis ovatis, basi apiceque sæpius emarginato - rotundatis; nervis secundariis utrinque 6 vel 7. parallelis, suboppositis, valde curvatis. F1. tert. Helvet., MI, p- 27, tab. CV, f. 45-47. Sap., Étud., III, p. 97, tab. XIII, b 0. Schistes du bois d’Asson; Monod, Eriz, Schangau dans l’Emmenthal, Aarwangen, Albis; concrétions arénacées de l'Arsenal, près de Vienne. Ressemble par ses feuilles les plus obtuses au C. florida E. 3. Cornus Büchii Heer, bracteis ovatis, nervosis ; foliis ovato- ellipticis, petiolatis. F1. tert. Helvet., II, p. 26, tab. CV, f. 6-9. Gaud., Contrib., VI, p. 18, tab. IT, f. 9. Ettingsh., Koss. FI. v. Bilin, ITT, p. 4, tab. XL, f. 32. OEningen, Kesselstein ; Parrane (Toscane) ; schiste bitumi- neux de Sobrussan. Ces bractées ressemblent assez à celles du €. suecica. h. Cornus mucronata Sch., bracteis subcupuliformibus, apice mucronatis. Cornus apiculata Heer, L. c., f. 10, 41. OEningen, couche à insectes. Le nervation de cette bractée est celles des Cornus. J'ai dû changer le nom donné par M. Heer à ce fossile, parce qu'il existe déjà un C. apiculata Gœpp. 5. Cornus Deikii Heer, foliis ovato-ellipticis ; fructibus pe- dunculatis, ovalibus, calycis dentibus coronatis. L. c., f. 19, 13. Blocs erratiques et carrière de Saint-Gall. 6. Cornus Studeri Heer, foliis ellipticis, vel elliptico-lanceo= latis ; nervis secundariis utrinque 8 vel 9, sub angulo peracuto | egredientibus. L. c., f. 18-21. DISCANTHÉES. 53 » Monod et Belmont (canton de Vaud), Eriz, Locle; Rocken- - berg ; tuf rhyolithique des environs d’Erlau (Hongrie). …. Très-semblable aux feuilles des C. sanguinea et alba L., … mais distinct par un plus grand nombre de nervures secon- | daires. … 7. Cornus rhamnifolia O. Web., foliis ovato-ellipticis, petio- . latis; nervis secundariis 8-11 arcuatis. O. Web., Palæontogr., IT, p- 192, tab. XXI, f. 8. Heer, /. c., p. 28, tab. CV, f. 29-95; | Mioc. balt. F1., tab. VIII. - Lignites de Bonn; Monod, Eriz, assez commun, Chaud . dans le Delémont, Albis, Saint-Gall ; Samland. …—. 8. Cornusacuminata O. Web., foliis ovatis, longe acuminatis ; … nervis secundariis arcuatis, remotis, arcubus longe productis “ secus marginem anastomosantibus. Palæontogr., 11, p. 192, » tab. XXI, f. 9. __ Lignites de Bonn. 9. Cornus apiculata Gœæpp., foliis magnis, obovato-oblongis , … subito apiculatis; nervis secundariis sub angulo acuto emissis, « remotis, subarcuatis. Palæontogr., IL, p. 280, tab. XXXVIII, L 1. 5. - Calcaire supérieur du lignite de Striese en Silésie. Analogie difficile à établir d’après la figure de M. Gœppert, … qui montre une nervation restaurée en partie au hasard. ». 40. Cornus ferox Ung., foliis ovatis, integerrimis, penniner- … vis; nervis secundariis sparsis, simplicissimis, valde curvatis. « Sylloge, HI, p. 76, tab. XXIV, f. 21. Heer, FL. foss. arct., …p- 119, tab. L, f. 8. Foss. F1. of. N. Greent., p. 477, tab. XL, 5e, d, 7; XLIX, 6a; LIIT, f. 5. Parschlug ; Atanekerdluk. Paraît appartenir au groupe du C. sanguinea. 11: Cornus hyperborea Heer, folis ellipticis, paucinerviis ; | À nervis secundariis sub angulo acuto egredientibus, acrodromis, …dlistantibus. Foss. F1. of N. Greenland, p. 476, tab. L, f. 3, 4 ; mn Hioc. El. v. Spitzb., p. 61, tab. XIII, f. 34, 35. …_ Atanekerdluk ; cap Staratschin (Spitzherg). 5! PHANÉROGAMES. Très-voisin du C. Studeri. 12. Cornus Ludwigii Etüingsh., foliis breviter petiolatis, ova- tis vel ellipticis, integerrimis, basi in petiolum angustatis , apice obtusis ; nervatione camptodroma, nervo primario prominente, recto, apicem versus attenuato, excurrente, nervis secundariis tenuibus utrinque 7 vel 8, curvatis, superioribus acrodromis, nervis tertiariis tenuissimis, confertis, transversalibus. Koss. F1. d. àlt. Braunk. d. Wetterau, p. 63. Cornus Studeri (Heer) Ludw., Palæontogr., p. 124, tab. LVIIT, f. 40. Cornus orbifera (Heer) Ludw., /. c., f, 12. Münzenberg et Rockenberg. 13. Cornus lignitum Sch., foliis coriaceis, ellipticis, inte- gerrimis, basi apiceque obtusis ; nervatione camptodroma, nervo primario prominente, recto, nervis secundariis distinctis , utrin- que solummodo 3 vel 4, sub angulo peracuto egredientibus, mar- ginem versus ascendentibus, nervis tertiariis obsoletis. Ettingsh., l. e., p. 64 (C. paucinervis). Lignite feuilleté de Salzhausen. J'ai remplacé le nom spécifique de paucinervis, employé pour une autre espèce, par celui de lignitum. 14. Cornus paucinervis Heer, foliis ovatis, integerrimis; ner- vis secundariis utrinque 4-5, valde curvatis. F1, tert. Helvet., III, p. 289 (note). Reut im Winkel dans le Tirol (miocène inférieur). 45. Cornus nebracensis Sch., foliis ovatis vel ovato-lanceo- latis, longe acuminatis, acutis, apice sæpius inflexis, integris, basi angustatis et leniter decurrentibus ; nervo medio stricto, nervis secundariis numerosis, subparallelis, simplicibus, infe- rioribus solo apice sursum curvatis, superioribus tota longi- tudine sursum arcuatis versusque nervum medium convergen- tibus. Cornus acuminata Newb., Lat. ext. FI. N. Amer., p. 74. Dans un grès feuilleté avec le Platanus Haydeni et le Populus nebracensis, sur le Yellowstone River (Haut-Missouri). DISCANTIIÉES. 55 - M. Newberry compare ce Cornus au C. canadensis et aux » €. florida, sericea et alternifolia. . Le nom spécifique acuminata étant déjà employé antérieure- . ment par O. Weber, j'ai dû le remplacer par un autre. FAM. V. LORANTHACEZÆ. Loranthus L. Frutices dichotome ramosi, in regionibus tropicis et subtropicis crescentes, in temperatis rarissimi, plerumque parasitici. Folia Opposita, subcoriacea, sæpissime carnoso-coriacea, integerrima, nervatione camptodroma. Flores corymbosi. Bacca ovata vel tur- binata. 1. Loranthus protogæus Ettingsh., foliis subcoriaceis, ovalibus, obtusis, basi in petiolum brevem angustatis, integerrimis ; ner- Vatione camptodroma, nervis secundariis paucis, inferioribus - sub angulis peracutis egredientibus. 2. x. K, d. foss. FI. v. Ra- … doboj, p. 57, tab. II, f. 13. | Radobo)j. Feuille d’une attribution fort douteuse, semblable à celles du … Vaccinium acheronticum, mais distincte par les nervures infé- … rieures, qui naissent sous un angle très-aigu. FAM. VI. HAMAMELIDEZÆ. Parrotia C. A. MEy. Atlas, pl. XCVI. Axbor in Persia boreali et in Caucaso indigena. Folia alterna, bistipulata, petiolata, ovalia, acuminata, basi subcordata, su- perne repando-dentata. Nervatione craspedodroma, nervis basi- 56 PHANÉROGAMES. laribus duobus, tertiariis sub angulo recto transversis. Calyx campanulatus, inferne cum ovarii basi connatus, truncatus, 5- vel 7-lobatus. Corolla nulla. Capsula calyce stipata, bivalvis. À. Parrotia gracilis Heer, foliis petiolatis, cuneato-ovalibus, a basi obtusa ad medium integerrimis, apice repando-dentatis ; nervis secundariis oppositis, sub angulo semirecto emissis, sur- sum vergentibus, nervis tertiariis rete transversum laxiusculum effingentibus. Mioc balt. Fl., p. 42, tab. X, f. 9. Samland. 2. Parrotia fagifolia (Gœpp.) Heer, foliis cuneato-obovatis, plus minus acuminatis, acumine mutico, basi brevissime angus- tata vel subcordata, ad medium usque subsinuosis integris, dehinc obtuse sinuoso-crenatis, triplinerviis; nervis duobus basilaribus oppositis, longius productis, extus ramosis, nervis sequentibus sat distantibus, sub angulo angusto emissis, margi- nem attingentibus ?, nervulis transversis sub angulo recto emis- sis. Heer, #ioc. balt. FI., p. 42. Quercus fagifoha et triangularis Gœpp., Foss. FI. v. Schossn., p. 44, 15, tab. VI, f. 9-17. __ Ficus pannonica Ettingsh., Foss. F1. v. Tokay, p. 26, tab. 1, f. 9 (teste Heer !). Fothergilla Ungeri Kov., Foss. F1. v. Tallya, p. 50, tab. I, f. 6. Schossnitz, très-commun; concrétions arénacées près de Vienne. M. Heer réunit à cette espèce le Ficus pannonica Eitt., et croit que le Myrica Parlatorii Massal. (F1. Senog., p. 169, tab. I, f. 6; tab. XXVI, f. 14) doit également être rapporté à ce genre. 3. Parrotia pristina Ett., foliis cordato-ovatis, undulato- sinuatis, obtusis, basi truncata emarginatis, penninerviis, sub- triplinerviis; nervis secundariis duobus infimis oppositis, sub angulo acuto secus marginem adscendentibus, reliquis strictis, longioribus. Foss. F1. v. Bilin, IE, p. 4, tab. XL, f. 24, 25. Styrax prishinum Eitt., Foss. Fl. v. Wien, p. 19, tab. IT, f. 9; Foss. FI, v. Heiligenkr., p. 10, tab. II, f. 40, 41. DISCANTHÉES. 57 Schossnitz, Vienne, Sobrussan. Semblable comme le précédent au P. persica C. À. Meyer. M. dEttingshausen réunit à cette espèce le Quercus fagifolia Gœpp., rapporté par Heer au P. fagifolia. h. Parrotia Pseudo-Populus Ett., foliis coriaceis, petiolatis , obovatis, acuminatis, undulato-smuosis, basi angustatis ; ner- vatione craspedodroma, nervo primario recto excurrente, nervis secundarüs subrectis, parallelis, sub anguks 35-45° emissis, duobus infimis oppositis, angulo acutiore exeuntibus. Foss. F1. w. Bilin, II, p. 5, tab. XXXIX, f. 20. Schiste bitumineux de Sobrussan. . Hamamelites Sar. Atlas, pl. XCV. Folia chartacea, glabra, petiolata, oblongo-lanceolata, irre- gulariter lobulato-dentata, nervatione pinnata ; nervis secunda- riis remotis, sub angulo acuto emissis, craspedodromis partimque camptodromis, ramulis e latere exteriore enatis camptodromis. 1. Hamamelites (Corylopsis?) fothergilloides Sap., folis oblongo-lanceolatis, basi inæquilatera angustata subrotundata , margine supra eam repando-sinuoso, dehinc irregulariter et “ grosse dentalo; nervis secundariis remotis sursum vergentibus, inferioribus extus tota longitudine, mediis solo apice ramosis , ramis camptodromis, summis simplicibus in dentes productis, nervis tertiariis transversis, confertis, in medio arcu bifurcato- anastomosatis. FL. foss. de Sézanne, p. 105, tab. XI, f. 3. Corylus elegans Wat., PI. foss. d. bass. de Paris, p. 146, tab. XXX VIT, f. 5. Sézanne. M. de Saporta compare cette feuille à celles du Corylopsis multiflora et dit qu'elle tient le milieu entre les genres Fother- gilla et Corylopsis, l'un américain et l’autre asiatique. 58 PHANÉROGAMES. FAM. VII. CREDNERIACEZÆ, Credneria ZENKER. Chondrophyllum Bronx. Atlas , pl. XCVI. Folia pro more magna et maxima, plus minus crasse petiolata, orbiculari-obovata vel ovata, obovato-spathulata, late elliptico- oblonga vel transversa, basi subcordata æquilatera vel leniter inæquilatera, rotundata vel cuneata, omnino integra, vel subtri- loba, vel superne repando-dentata; nervi subtus valde promi- nentes, primari principales 3, 2 lateralibus suprabasilaribus oppositis, extus ramosis, lateralibus secundi ordinis tenuibus bre- vioribus, patentioribus simplicibus infrapositis, vel 2 lateralibus solis basilaribus ; nervi secundarii nervi mediani 3- vel 4-jugi , suboppositi, superiores subalterni, simplices, camptodromivelcum dentes marginales adsunt in hos producti, nervi tertii ordinis sub _angulo recto transversi, partim simplices partim bifurcato-ana- stomosati, in extypis distinctissimi, rete venulosum interposi- tum irregulariter polygonum. La place systématique de ces curieuses empreintes, qui depuis longtemps ont attiré l'attention des naturalistes, a été l’objet de nombreuses controverses , et, malgré tous les efforts qui ont été faits pour la fixer, elle reste encore dans le doute. = Avons-nous affaire à des Polygonées du type des Coccoloba, comme le veut M. Hampe, ou à des Hamamélidées voisines des Parrotia, Hamamelis, Fothergilla, Corylopsis, comme M. Bron- gniart penche à le croire, ou à des Ampélidées du voisinage des Cissus, comme l’admet M. Stiehler pour quelques-unes des es- pèces, ou peut-être même à une forme prototypique qui aurait renfermé dans son sein tout un grand groupe de Phanérogames dicotylédonées, découpé dans la flore actuelle en familles et même en ordres distincts, à la suite de la disparition des formes de DISCANTITÉES. 59 transition ? Voilà des questions qui, avec les matériaux fragmen- taires que nous possédons, ne sauraient encore être résolues. Mais, quoi qu'il en soit, ces empreintes, qui nous ont transmis jusqu'aux moindres détails de la forme et de la nervation de ces feuilles problématiques , pourront toujours servir de point de dé- part pour fixer une bonne partie de la physionomie d’un groupe de végétaux qui caractérise une ou plusieurs périodes de l’époque crétacée, et qui paraît avoir été un des principaux précurseurs du sous-embranchement des végétaux dicotylédonés, parmi les- quels nous signalons les Tiliacées , les Platanées, les Hamaméli- dées, les Ampélidées, les Polygonées, les Morées, les Artocar- pées, les Ménispermées, comme offrant des feuilles à nervation et quelquefois à contours très-semblables. Le rapprochement le plus naturel serait peut-être avec les Pte- rospermum et Sterculia. 1. Credneria macrophylla Heer, foliis amplissimis, petiolatis, basi late rotundatis, margine repando-sinuoso integerrimis ; nervo primario crasso, stricto, nervis secundariis sub angulis 40- 50° orientibus, duobus infimis patentissimis, omnium tenuissimis, simplicibus, duobus sequentibus magis erectis, extus ramosis, ramis camptodromis, jugi tertii nervis e medio ad apicem parce ramosis , apice valde sursum curvatis et camptodromis, cæteris simplicibus. Beitr. x. Kreid. Flora, p. 16, tab. IV. Terrain crétacé (turonien) de Moletein en Moravie. Ressemble au C. integerrima Zenk., mais la feuille est beau- coup plus grande, et les deux premières grandes nervures s’élè- vent moins haut. La feuille étant tronquée, il est impossible de savoir si son sommet avait le bord entier ou denté. 2, Credneriaintegerrima Zenk., foliis ovato-rotundatis, brevi- ter acuminatis, crasse et longiuscule petiolatis, integerrimis ; nervis basilaribus 4 vel 6, 2 vel 4 infimis brevibus, tenuibus, patentissimis, 2 sequentibus. majoribus, validioribus, ultra foli medium arcuato-ascendentibus, dorso ramosis, apice bi- vel tri- partitis, nervis secundariis paribus 3 vel 4, haud ramosis. Zen- * ker, Beitr., p. 17, tab. IT, f. F; Ung., Gen. et Spec., p. 121 ; 60 PHANÉROGAMES. Stiehler, Beitr. z. Kennin. d. vorw. Fl., p. 64, tab. IX, 2 Dans le grès crétacé supérieur près de Blankenburg, Ilsen- burg, Quedlinburg (Harz). C’est une des espèces les plus com- munes. Mon ami L. Lesquereux m'a envoyé le dessin d’un grand fragment d’une feuille de Credneria provenant des couches cré- tacées du Nebraska. Cette famille paraît tenir le milieu entre le C. macrophylla et le C. integerrima. 3. Credneria acuminata Hampe, foliis magnis, centim. 46- 17 longis, 13 1/2 et ultra latis, ovato-circularibus, basi cordatis, apice subito fere acuminatis, integris, minus crasse petiolatis ; nervis basilaribus 6 inferioribus patentissimis, basi subparalle- lis, tenuibus, simplicibus, duobus sequentibus validis, ultra 2/3 folii arcuato-ascendentibus, extus ramosis, ramis arcuato-con- junctis, nervis secundariis alternantibus, 4-jugis, apice arcuato- conjunctis, simplicibus. Stiehler, /. c., p. 64, tab. X, f. 6, 7. Grès crétacé de Blankenburg. Diffère du €. integerrima par sa base cordée et son sommet plus longuement acuminé. h. Credneria triacuminata Hampe, foliis late obovatis, basi subcordatis, apice subtruncatis, margine superiore triacuminato, acuminibus a se invicem remotis nervis primariis 3 correspon- dentibus; nervis basilaribus tenuibus trijugis, fortioribus sequen- tibus unijugis, usque ad altitudinem fere nervi medii ascendenti- bus inque lobulum brevem acutum exeuntibus, extus ramos 5 vel 6 camptodromos ferentibus, intus apicem versus singulum as- cendentem, nervis secundariis utroque latere 3, a basi subarcuata sursum vergentibus, retro marginem subito transverse conjunctis, nervo medio in apicem acuminatum procedente; petiolo incras- sato. Stiehler, /. c., p. 64, tab. X, f. 3. Blankenburg, où ces feuilles ont été rencontrées autrefois en assez grande abondance. 5. Credneria oblonga Sch., foliis obovato-oblongis, margini- DISCANTHÉES. 61 bus lateralibus subrectis, basilari rotundato, apicali rotundato lenissime et remote triacuminato, longit. centim. circa 44 1/2, latit. 9, petiolo superne valde incrassato; nervis basilaribus te- nuibus unijugis, validioribus 2 e petioli extremitate incrassata egredientibus , arrectis, margini nervoque medio subparallelis, ramis externis circa 6 angulis acutis egredientibus, interno sin- gulo infra extremitatem enato, arrecto, nervis secundariis utro- que latere 3, subalternantibus, e basi patentiore subito ascen- dentibus. Blankenburg. La description est rédigée d’après un dessin fait par mon ami De Saporta, sur un échantillon conservé dans sa collection. 6. Credneria subserrata Hampe, foliis orbiculari-obovatis, basi | cordatis, apice acuminatis, parceque repando-dentatis , petiolo incrassato, longit. centim. circa 14, latit. 10; nervis basilaribus brevioribus tenuibus tribus, duobus superioribus oppositis validis ultra 2/3 folii arrectis, subarcuatis, nervis secundariis 3-jugis, suboppositis, in marginis dentes productis. Stiehler, /. c., p. 64, tab. XI, f. 18. Blankenburg. 7. Credneria denticulata Zenk., foliis orbiculari-ovatis , basi vix cordatis, apice breviter acuminatis, e medio ad apicem re- pando-dentatis, dentibus a se invicem valde distantibus ; nervis basilaribus tenuibus 3, validioribus 2 oppositis ultra mediam folii altitudinem arcuato-ascendentibus ramos posticos duos, anticum singulum in dentes marginales emittentibus, nervis secundariis …._ trijugis, suboppositis in dentes marginis productis. Zenk., L. c., p.18, tab. Il, f. E. Stiehler, Z. c., p. 64, tab. IX, f. 4. Blankenburg, Ilsenburg, Quedlinburg. £Ettingshausenia STIEHL. Folia vel rhomboïdea vel cuneiformia, basi angustata, vel transverse elliptica, petiolata, illis Credneriæ pro more minora, margine superiore pluries repando-dentata ; nervis primariis à, 62 É PHANÉROGAMES. duobus lateralibus sub angulo acuto sursum vergentibus, extus ramosis, apice bifidis, cæteris ut in Credneriis. Ce genre, qui appartient à un niveau géologique un peu plus ancien que celui des Credneria, paraît avoir été le précurseur de ce dernier. Les espèces, peu exactement connues, se trouvent surtout dans le crétacé de Niederschœæna en Saxe. À. Ettingshausenia cuneifolia Stiehler, foliis obovato-cuneatis, margine superiore rotundato repando-dentatis, inferiore recto in- tegro, céntim. 10 circa longis, 8-9 latis; nervis subbasilaribus 2 oppositis, sub angulo acuto ascendentibus, latere postico pluries, latere antico apicem versus semel ramosis, ramis craspedodromis, nervis secundariis trijugis, suboppositis, simplicibus in marginis dentes procedentibus. Lethœæa geogn., edit. 3, vol. II, pars VW, p. 55, tab. XXVIII, f. 44. Ettingshausenia cuneifolia Stehl., /.'ce., p. 67. Niederschœæna en Saxe, dans le schiste argileux du grès cré- tacé inférieur. Se distingue des diverses espèces de Credneria par son contour . cunéiforme, et par l’absence des fines nervures basilaires. Sa véritable place, cependant, reste douteuse. 2. Ettingshausenia tremulæfolia (Brongt.) Stiehl., foliis mino- ribus, illis Populi tremulæ haud dissimilibus, transversim ellip- ticis, repando-dentatis ; nervis primariis 2 exacte basilaribus, ad medium folium ascendentibus, quoque in dentem sublobiformem continuo, extus ramosis, ramis paucis craspedodromis, nervis secundariis utroque latere duobus, simplicibus, craspedodromis. Brongt., Tabl., p. IIT, sans description. Credneria Geinitziana Ung., Gen. et Spec., p. 422? Niederschæna. Description faite d’après un dessin original communiqué par M. de Saporta. J1 y dans le genre Fothergilla des feuilles qui rappellent assez bien cette forme. Je dois passer sous silence, comme trop problématiques, les Credn. Sternbergi Brongt.; Phyllies repandus Sternb., FI. d. CORNICULÉES. 65 | Vorw., IL, p- 29, tab. XXV, f. 1, du grès crétacé inférieur de 4 _ Teschen, en Bohème; Cred. reticulata Eichw., Bull. Soc. d. na- . tur. de Moscou, 1853, p. 230, f. 3, du grès ferrifère de Kursk ; à _ Cred. venulosa Eichw.., l.c., f. 4,et Cred. spathulata Eichw.., L. c., . f. 6; les deux également de Kursk; Cred. Schneideriana Gœpp., » x. El. d. Quadersandst. (Nov. act. Acad. Leop. nat. cur., XXII, - I, p. 365), espèces réunies à ce genre par M. Stiehler; €. gran- … didentata Ung., Bot. Zeit., 1849, p. 384, tab. V. ‘4 CLASSE II. 1 CORNICULÉES. LE - FAM. I. 4 CRASSULACEÆ. L Sedum L. 4. Sedum ternatum Michx. . M. Gœppert rapporte à cette espèce nord-américaine des frag- | ments de rameaux garnis de feuilles ternées, trouvés dans le suc- Ë _cin. Cette attribution a besoin d’être vérifiée. FAM. II. SAXIFRAGEZÆ. ‘an | Belangera CAMBESS. Atlas, pl XCVI. 4 LV (Attribution très-problématique.) 1 Arbores brasilienses. Folia opposita, 3-vel 5-foliolata, foliolis | ovatis vel oblongis, basi inæqualibus, serratis, nervo primario … valido, nervis secundariis validiusculis, arcuatis, apice ramosis, 4 lis angulo recto transversis dictyodromis. Calyx 6-partitus, … deciduus. Corolla nulla. Capsula birostris, bivalvis. . 01. Belangera obtusifolia Ett., foliis pinnatis, foliolis oblongis, 6 PHANÉROGAMES. basi inæqualibus, apice rotundato-obtusis, margine dentatis; nervatione camptodroma, nervo primario valido, nervis secun- dariis prominentibus, patentibus, arcuatis, secus marginem ascendentibus, apice ramosis, nervis tertiariis sub angulis rectis transversis, dictyodromis, areolis interpositis minimis subpunc- tiformibus. Foss. Fl. v. Bilin, III, p. 8, tab. XL, f. 29. Opale ménilitique de la vallée de Schichow. M. d'Ettingshausen compare ces feuilles à celles du 2. tomen- tosa Camb., du Brésil. CL Ceratopetalum Sy. Atlas, pl. XCVI. Arbores vel frutices Novæ Hollandiæ orientalis. Folia oppo- sita, simplicia vel ternata, serrata, glabra, nervis secundaris campto- et dictyodromis. Calyx tubo carinato, cum ovarii basi connato, limbi 5-partiti lobis oblongis, submembranaceis, ner- vosis. Corollæ petala 5. Capsula celycis tubo indurato 40-costato adnata, limbo acuto stellatim patente coronata, unilocularis, monosperma, apice hians. L'attribution des feuilles fossiles rapportées à ce genre aus- tralien offre de grandes difficultés, et la place d'aucune d'elles ne saurait être considérée comme définitive. 1. Ceratopetalum ? delicatissimum Sap.. folis ternatis ?, fo- liolis coriaceis, sessilibus ; nervo primario gracili, nervis secun- dariis dictyodromis, nervulis subtilissime reticulatis. Etud., T, p. 235. | Calcaires marneux de Saint-Zacharie ; rare. Cette foliole, dont la nervation est extrêmement délicate, re- trace assez fidèlement la nervation des folioles du C. gummufe- rum. 2. Ceropetalum radobojanum Ettingsh., folium lineali-oblon, gum, centim. 44 longum, 3 4/2 latum, basi apiceque sat subito acuminatum, margine crenulatum, basi angustata integrums CORNICULÉES. 65 - nervis secundariis creberrimis, subrectis, simplicibus, tenuibus. … Sylloge, WI; p. 42, tab. XIII, f. 5. | Radoboj. Feuille semblable à celles du €. arbutifolium Cunningh., de la Nouvelle-Hollande, du reste d’une attribution douteuse. - 3. Ceratopetalum myricinum (De La Harpe) Heer, foliis coria- | ceis, lineali-lanceolatis, argute serratis ; nervis secundariis nu- merosissimis, sub angulo 50° circiter orientibus, camptodromis, reti laxo conjunctis. Sächs.-Thüring. Braunk., p. 14, tab. VI, f. 44. _Alumbay; Skopau et Weissenfels en Thuringe. …. 4. Ceratopetalum crenulatum Heer, folis longe petiolatis, lan- … ceolatis, basi apiceque angustatis, margine obtuse crenulatis ; … nervis secundariis ramosis, areubus margini approximatis et … subparallelis conjunctis. Mioc. balt. Fl., p. 92, tab. XXVIIT, | f.47a. _ Rixhôft. … 5. Ceratopetalum bilinicum Ettingsh., foliis simplicibus, petio- … Jatis, coriaceis, late lanceolatis, basi in petiolum angustatis, . apice brevius acuminatis acutis, margine serratis ; nervis secun- … dariis apice divisis nervis transversis conjunctis, nervis tertiariis … dictyodromis. Foss: F1. v. Bilin, TI, p. 6, tab. XL, f. 26, 30, 31. Kutschlin. …_ Ces feuilles se distinguent de celles des Myrica, auxquelles … elles ressemblent à première vue, par les nervures secondaires « ramifiées et sinueuses. — 6. Ceratopetalum hæringianum Ettingsh., folis simplicibus, … petiolatis, lanceolatis, coriaceis, basi et apice angustatis, mar- «.…. gine crenulato-serratis ; nervatione dictyodroma, nervis secun- # - darïüs e nervo primario sub angulis 65-80° orientibus, sub- | *4 flexuosis, ramosis, in rete laxum : abeuntibus, longit. cire. # 3-7 centim., lat. 7-15 millim. Tert. Fl. v. Hæring, p. 65, (ab. XXII, f. 13-26. Massal., Stud. s. FL. foss. Senogall., mp. 310, tab. 34, f. 3. Ettingsh., Foss. F4. vw. Bilin, LI, p. 6, D HD XL, 1.297, 28; XLI, f. 4, 5. Semimper, — Paléont, végét I — 5 66 PHANÉROGAMES. Hæring ; Kutschlin. M. d'Ettingshausen compare à cette espèce les C. gummi- ferum Sw., arbutifolium, apetalum Sm. Diffère du Myrica arquta Sap., auquel il ressemble par la grandeur et la forme, par la nervation dictyodrome. 7. Ceratopetalum affine Ettingsh., foliis petiolatis, subcoria- _ceis, lanceolatis, utrinque paulo angustatis, centim. 5-6 longis, 1 1/2-2 latis, argute serratis ; nervo primario stricto, nervis se- cundarts sat approximatis, sub angulis 45-55° egredientibus , retro marginem arcuato-conjunctis. B. zx. K. d. foss. FI. v. Ra- doboj, p. 57, tab. IIT, f. 15, 16. Radoboj. Callicoma ANDREWS. Atlas, pl. XCVI. Frutex Novæ Hollandiæ orientalis. Folia opposita, simplicia , serrata, penninervia, nervis secundariis crebris, sub angulis acu- tis nascentibus. Calyx tubo brevissimo, cum ovarii basi connato, limbi 4-vel 5-partiti lobis ovato-oblongis, persistentibus. Capsula calyce inclusa, bilocularis, bivalvis, valvis ventricosis. À. Callicoma pannonica Ung., folüis petiolatis, elongato-ellip- ticis, utrinque sensim angustatis, acute acuminatis, argute et sat grosse serratis, 3-pollicaribus, pinnatinerviis ; nervis secun- dariis creberrimis, sat patentibus, simplicibus, craspedodromis,. Sylloge, LT, p. 41, tab. XIII, f. 4. Dépôts miocènes d’Eperies en Hongrie. Feuille très-semblable sous tous les rapports au Callicoma serratifolia, de Port Jatkson. 2. Callicoma bohemica Ett., foliis petiolatis, coriaceis, lan- ceolatis, basi longe angustatis, margine serratis ; nervatione craspedodroma, nervo primario valido, nervis secundariis an- gulo subrecto egredientibus , crebris, arcuatis, nervis tertiariis sub angulis acutis emissis, inter se conjunctis, areolis tetra- gonis. Foss. F1, v. Bilin, IT, p. 5, tab. XL, f. 23. Schiste à polir de Kutschlin. ÉTENET RTRe RLRE POT AN PANNES PR CORNICULÉES. 67 Diffère du précédent par les feuilles plus longuement atté- _ nuées vers la base, par la dentelure marginale plus fine et moins régulière et, à en juger d’après la figure, par les nervures secondaires en partie camptodromes. 3. Callicoma microphylla Ett., foliis multo minoribus, quoad magnitudinem valde variantibus, petiolatis, coriaceis, lineali- lanceolatis vel anguste linealibus, basi subabrupte angustatis, argute serratis ; nervis secundariis sat patentibus , craspedodro- mis. Koss. Fl. v. Bilin, L. e., f. 4h-22. Avec le précédent. M. d’Ettingshausen considère comme appartenant à ce genre et comme voisin de cette espèce le Myrica microphylla Wat., de Vervins. Cunonia L. Frutex capensis. Folia opposita, impari-pinnata ; foliola …._ oblonga, coriacea, serrata, pinnatinervia, nervis secundariis 4 camptodromis. Calyx 5-partitus, deciduus. Corollæ petala 5, k oblonga. Capsula conica, birostris, bilocularis, tota longitudine . dehiscens. à 4. Cunonia europæa Ung., foliolo terminali obovato-oblongo, apice raptim, basi sensim angustato, 3-pollicari, grosse serrato ; 4 nervatione pinnata, nervis sécundariis simplicibus , camptodro- —…. mis. Syl., LI, p. 42, tab. XIIT, f. 3. Radoboj. Le C. capensis a des folioles qui montrent une grande res- —… semblance avec ce fossile douteux ; les nervures en sont cepen- —… dant plus rapprochées les unes des autres. 2, Cunonia bilinica Ett., foliolo terminali petiolato , coriaceo, ; 4 lanceolato, serrulato; nervo primario valido, recto, nervis se- cundaris brochiodromis, tenuibus, approximatis, ramosis. …. Foss. FI. v. Bilin, UT, p. 64, tab. LV, f. 21. Tripoli de Kutschlin. M. d’Ettingshausen dit que cette foliole offre encore plus ë d’analogie avec celles du C. capensis que la précédente. LE «Si ue SE Fo LES LL 0 EU SE 22 PHANÉROGAMES. Weinmannia L. Atlas, pl. XCVI. Arbores vel frutices oppositifoli, in America tropica, in in- sulis mascarænis, inque Nova Zeelandia crescentes. Folia sim- plicia, ternata, quinata vel impari-pinnata, petiolis articulaüs, rachi sæpissime alata, crenulata vel dentata rarius integra, ner- vis secundariis tenuibus, campto- vel craspedodromis, areis te- nuissime reticulatis. Calyx liber, 4-vel 5-partitus, persistens. Corollæ petala 4 vel 5, disco hypogyno urceolato inserta. Capsula birostris, bivalvis. 1. Weinmannia parvifolia Heer, foliolis coriaceis, nitidis, integerrimis, margine revolutis, apice rotundatis, lateralibus ovalibus, terminalibus obovatis ; nervis secundariis subtilissimis, sparsis, camptodromis, areis tenuissime reticulatis. Floribus minutis, pentameris. FI. tert. Helvet., IT, p. 28, tab. CV, f. 26-32. OEningen, assez commun, surtout dans la couche à libellules de la carrière supérieure; calcaire d’eau douce du Locle. . Les feuilles ressemblent à celles du Weinmannia Kunthi, de la Colombie. 2. Weinmannia paradisiaca Ettüingsh., foliis impari-pinnatis, foliolis coriaceis, serratis, terminalibus petiolatis, oboyatis vel obovato-oblongis, obtusis, lateralibus rotundis vel ovato-rotun- datis, sessilibus ; nervis secundariis e nervo primario debili sub angulo subrecto orientibus, longit. 4 1/2 centim., lat. 8-10 millim. Tert. Fl. v. Hæring, p. 66, tab. XXIIT, f. 4-7. Hæring, Sotzka. Feuilles semblables à celles du W, sylvicola, de la Nouvelle- Zéelande. 3. Weinmannia Ettingshauseni Heer, foliis impari-pinpatis, rachi alata, foliolis coriaceis, remote dentatis, brevissime petio- lätis, terminalibus ovato-lanceolatis, vel ovato-oblongis, basi et apice acutis, lateralibus rotundis obovatis et ellipticis; nervis NP F. CORNICULÉES. 69 | secundariis paucis, tenuissimis, e nervo primario debili sub an- gulo recto orientibus, longit. 5-20 millim., lat. 3-6 millim. Weinmannia microphylla Ett., Tert. Ft. v. Hæring, p. 66, tab. XXIIT, f. 8-29. Ce nom a dü être changé parce qu'il existe déjà un Weinmannia vivant qui le porte. Hæring ; Tokay, Erdôbenye; Münzenberg. Espèce voisine, d’après M. d’Ettingshausen, du W. glabra DC. h. Weinmannia sotzkiana Ettingsh., foliis simpliciter impari- pinnatis, foliolis coriaceis, dentato-crenatis , terminalibus petio- lulatis, obovato-lanceolatis, basi angustatis, lateralibus ovato- ellipticis, breviter petiolulatis vel subsessilibus, basi sæpe inæqualibus, apice obtusiusculis ; nervatione craspedodroma , … nérvis secundariis crebris, rectis, simplicibus, parallelis, sub À angulo 65-75° orientibus. Beitr. z. Kenntn. d. foss. F1, v. Sotzka. _ Sotzka. M. d’Ettingshausen réunit à cette espèce les feuilles f. 6 et 8 de la pl. LI du Foss. F1. v. Sotzka d’Unger, confondues par cet auteur avec les feuilles du Celastrus Andromedæ, ainsi que la feuille f. 44 portant le nom de Celastrus dubius. . 5. Weinmannia rectinervis Ett., foliis pinnatis, foliolis coria- ceis sessilibus, ovalibus, crenatis, basi rotundato-obtusis, apice subobtusis ; nervo primario basi prominente, recto, excurrente, nervis secundariis tenuibus, angulo subrecto egredientibus, rec- tis, approximatis, nervis tertiariis tenuissimis, sub angulis acutis orientibus. Foss. F1. vw. Bilin, IL, p. 7, tab. XL, f. 43. Calcaire d’eau douce de Kostenblatt (Bohème). Se distingue par ses nervures secondaires fines, rapprochées les unes des autres et presque droites. 6. Weinmannia zelkovæfolia Ett., foliis pinnatis, foliolis co- riaceis, lateralibus sessilibus, subrotundis, grosse crenatis, apice emarginatis ; nervatione camptodroma, nervis secundariis tenui- bus, utrinque 2 vel 3, tertiariis dictyodromis. Foss. F1. v. Bilin, De 7; tab. XLI, f. 9. Schiste à polir de Kutschlin. Ces folioles ressemblent aux petites feuilles du Planera Ungeri : 70 PHANÉROGAMES. mais on les reconnaît facilement à leur nervation camptodrome. 7. Weinmannia europæa Eit., foliis impari-pinnatis, tri- plu- rijugis, foliolis coriaceis, obovatis, obtusis, deciduis, remote crenatis, rachi alata. Foss. F1. vw. Tokay, p. 807. Zanthoxylon europœum Ung., Chlor.:protog., p. 89, tab. XXIII, f. 2, 3. Dans le schiste marneux de Radobo, , et dns l'argile trachy- tique d'Erdübenye, près de Tokay. CLASSE TIT. POLYCARPÉES. FAM. I. MAGNOLIACEZÆ. Magnolia L. . Atlas, pl. XCV. Arbores speciosæ, in America boreali calidiore et in Asia tro- pica et subtropica indigenæ. Folia alterna, pro more speciosa, bistipulata, petiolata, subcoriacea et membranacea, integerrima, pinnatim nervosa, nervis secundariis brochiodromis, tertiaris transversis, nervulis in reticulum distinctum polygonum coeun- tibus. Calyx 3-phyllus ; corollæ petala 6 vel 12, hypogyna, deci- dua, stamina plurima, hypogyna, in toro stipitiformi multise- riata. Capsulæ ovato-acuminatæ , lateraliter subcompressæ, in strobilum ovatum vel cylindricum congestæ, sessiles, bivalves, dorso dehiscentes. Semina 2 vel abortu solitaria, subcireularia, solida. Les Magnolia ont existé en Europe en assez grande quantité depuis le milieu de l’époque crétacée jusqu’à la fin de la période miocène ; l'époque pliocène compte encore une espèce sur notre continent, où le genre n'existe plus actuellement qu’à l’état cultivé. 1. Magnolia speciosa Heer, foliis magnis, coriaceis, ovato- ellipticis, sensim et longe acuminatis, apice longe basi sat subito POLYCARPÉES. 74 - angustatis, paulum in petiolum longum procurrentibus ; nervo . medio valido, stricto, sensim angustato, nervis secundariis subar-- …_ cuatis, camptodromis, arcubus terminalibus margini approxi- …—. matis, nervis tertiariis transversis. Beitr. z. Kreidefl., p. 20, DONS EU AS IX, f: 2: X; XI. … Tertain crétacé de Moletein en Moravie. 2. Magnolia amplifolia Heer, foliis magnis, membranaceis, late oblongo-ellipticis, centim. 22 longis, 11 latis ; nervo medio à crasso, nervis secundariis numerosis , camptodromis , arcubus …. retro marginem positis. Beitr. x. Kreidefl., tab. VIII, f, 4, 2; DR ft. Crétacé (Quadersandstein) de Moletein. Feuille semblable , pour la dimension, la forme et la consis- . (fance, à celles du #. acuminata L. — Un cône fructifié, qui offre tous les caractères d’un cône de » Magnolia, a été rencontré dans les mêmes couches que les deux … espèces de feuilles que nous venons de décrire, et prouve d’une …—. manière évidente que l'attribution de ces feuilles est fondée. La - longueur et la forme de ce cône, qüi est porté sur un très-gros — pédoncule, rappellent celles du cône du #. grandiflora. 1 … 3. Magnolia obovata Newb., foliis magnis, obovatis, integris, w. crassis et lævibus, acuminatis inque petiolum leviter decurren- 4 tibus; nervatione valida, nervo medio stricto inque apicem … producto, nervis lateralibus inæqualiter distantibus, inferne …._ parallelis, superne furcatis et anastomosatis, seriem arcuum …. secus marginem efformantibus, nervis tertiariis in rete irregu- are laxiusculum conjunctis. Lat. ext. FI. N. Amer., p. 15. Grès crétacé de Blackbird Hill (Nebraska). —… M. Newberry compare cette feuille à celles du #. purpurea, _ de la Chine. …. : Magnolia alternans Heer, fois coriaceis, petiolatis, ellip- | ticis, integerrimis , basi in petiolum angustatis ; nervis secunda- © riis sub angulo acuto egredientibus sursum subarcuatis, apice pluries arcuato-anastomosatis. Phyll. crét. du Nebraska, p. 20. tab: HIT, f. 2-4; IV, f. 4, 2. SR 72 PHANÉROGAMES. Crétacé supérieur de Tekamah et de Big Sioux (Nebraska), où cette feuille n’est pas rare. Ces feuilles rappellent celles du #. primigenia Ung., de Ra- doboj. 5. Magnolia Capellinii Heer, foliis magnis coriaceis, late ovalibus, apice rotundatis, integerrimis ; nérvis secundariiis ge- - neris. Phyll. crét. du Nebraska, p. 21, tab. IIT, f. 5, 6. Tekamah. 6. Magnolia inœqualis Sap., foliis coriaceis, late oblongis, el- lipticis, basi inæqualiter sinuata breviter angustatis, margine integerrimis leviterque revolutis, supra lævibus, subtus promi- nenter costatis; nervis secundariis sparsis, superioribus subop- positis, sat confertis, sub angulis 55-80° egredientibus, apice repetito-camptodromis, tertiariis forsan tomenti causa parum conspicuis, transversis in media area furcato-anastomosatis , nervulis reticulatis inter se conjugatis. FT. foss. de Sézanne, p. 407, tab. XI, f. 4-7. Sézanne; rare. Ces feuilles sont voisines de celles du terrain crétacé de Mole- tein et surtout du #. amplifolia. Parmi les espèces de l'époque actuelle, c’est le M. grandiflora qui paraît le plus se rapprocher de cette forme fossile. 7. Magnolia Hoffmann R. Ludw., foliis crassiuscule petiola- tis, elongato-ellipticis, lanceolato-acuminatis, basi sæpius in- æquali angustatis, subarcuatis, margine subundulatis ; nervo me- dio valido, secundariis angulo acuto egredientibus, arcuatis, camptodromis, reti interposito laxo; seminibus cordiformibus. Palæontogr., VIII, p. 122, tab. XLVIT, f. 1, 2, 6, 7, 8. Salzhausen, Hessenbrücken, Münzenberg (Wetterau). 8. Magnolia Ludwigii Ettingsh., foliis crasse petiolatis, elon- gato-ellipticis, basi apiceque æqualiter et sensim angustatis, haud curvatis, symmetricis ; nervis secundariis arcuatis, camp- todromis, apice in laqueorum seriem continuis. Seminibus sub- cordato-ovatis. Ettingsh., Foss. FI. d. ält. Braunk. d. Wetterau, p. 65. POLYCARPÉES. 73 x. attenuata (Web.) Ludw., Palæontogr., VIT, p. 422, tab. D ALVI, F9, 10, 11, 19, 43. __ Salzhausen. Le Musée de Strasbourg possède de cette même localité un _ régime de fruits avec son axe floral, sur lequel on distingue par- L . faitement bien les traces de l'insertion des pétales et des éta- mines (voy. la planche). M. Ludwig (Palæontogr., V, p. 97 et 98, tab. XXI) cite deux k espèces de graines de Hagnolia qui se rencontrent assez souvent … dans les couches à lignites les plus récentes de la Wetterau; il … les désigne par les noms de #. Cor et M. Hoffmanni. - 9. Magnolia attenuata Web., foliis brevi-petiolatis, e basi 4 . longe angustata oblongo-lanceolatis; nervo primario valido, ner- — ris secundariis sub angulis subrectis orientibus, subarcuatis, api- À cem versus repetito-camptodromis, arcubus ascendendo mino- À ribus; longit. centim. 20-29, lat. ad medium circa 7. Palæon- … ogr., II, p. 499, tab. XXII, f. 1. ÿ _ Grès du Quegstein près de Bonn. Feuille semblable à celles du #. acuminata. 10. Magnolia crassifolia Gœpp., foliis quoad magnitudinem % variantibus, k-6-pollicaribus, oblongis, basi subrotundatis, inte- … Gerrimis, coriaceis; nervo mediano valido, nervis secundariis 3 patentibus, sursum arcuatis, secus marginem longe camptodro- … mis, nervulis transversis et tertiariis e nervo medio sub angulo …. recto emissis rete primarium laxum reti secundario polygono … angusto impletum efformantibus. Palæontogr., 11, p. 277, tab. D AXXVL, f. 4, 2. . Dans l’argile ferrugineuse à Dammratsch près de Kreuzberg À - (Silésie supérieure) ; schiste à polir de Kutschlin. - A1. Magnoha Dianæ Ung., foliis crasse petiolatis, late ovato- ellipticis, utrinque breviter acuminatis, margine integerrimo re- - volutis, subcoriaceis, nervis secundariis sat numerosis, patenti- bus, arcuatis, simplicibus, apice ansa laxa inter se conjunctis. Sylloge, X, tab. XI, f. 1-3; LIL, p. 44, ‘ae XIV, f. 4-7. Radoboj; gypse d’Aix. 7! PHANÉROGAMES. 12. Magnolia Cyclopum Web., foliis magnis, semipedalibus, oblongo-lanceolatis, oblique apiculato-acuminatis, integerrimis ; nervis secundariis crebris, patentibus, suboppositis, camptodro- mis. Palæontogr., IV, p. 1514, tab. XXVIT, f. 6. Lignites de Rott. Appartient peut-être au M. attenuata Web. 13. Magnolia Hilgardiana Lesq., foliis speciosis, oblongis, centim. 20 circa longis, 8 latis, margine undulatis; nervis se- cundariis alternantibus, crebris, versus marginem sursum cur- vatis. Trans. amer. philos. Soc., XIIT, p. 421, tab. XX, f. 4. Geol. Rep. of Arkansas, I, p. 319, tab. VI, f. 4. Lignites miocènes de l’Arkansas et schiste rouge du Missis- Sippi. | 14. Magnolia laurifolia Lesq., foliis spathulato-lanceolatis, basin versus longe angustatis, apice acüminatis ; nervo primario valido, recto, nervis secundariis suboppositis, crebris, patentibus, arcuatis, secus marginem longe ascendentibus, reti interposito ir- regulariter polygono. Trans. amer. philos. Soc., XIIT, p: 421, tab. XX, f. 2, 3. Schiste rouge du Mississippi. 15. Magnolia Lesleyana Lesq., foliis obovato-spathulatis, acu- minatis, inferne longe et sensim angustatis; nervo medio valido, transversim striato, nervis secundariis distantibus, alternis, campto- et brochiodromis. Lesq., {. c., tab. XXI, f. 4, 2. Avec le précédent. Semblable au 4. Umbrella Lam., de l'Amérique du Nord. 16. Magnolia ovalis Lesq., foliis membranaceis, brevi-petiola- tis, late ovalibus, obtusis, basi rotundatis, brevissime in petiolum productis, apice rotundato-obtusis, margine subundulatis ; nervis secundariis distantibus, alternis, camptodromis. Lesquer., /. ç., p. 422, tab. XX, f. 3,4. Schiste rouge du Mississippi. 17. Magnolia cordifolia Lesq., foliis late ovatis, subcordatis, paulisper in petiolum crassum productis, apice acuminatis ; nervo primario crasso, nervis secundariis patentibus, camptodromis, POLYCARPÉES. 75 1 nervulis sub angulo recto transversis. Lesquer., /. e., tab. XXIT, DE A4, 2. - _ Schiste rouge du Mississippi. Feuilles semblables à celles du 4. cordata Michx. - 18. Magnolia Inglefieldi Heer, foliis amplis, coriaceis, læviga- » «is, integerrimis, elliptico-oblongis plus minus dilatatis, basi cu- 1 neatis; nervo medio valido, nervis secundariis distantibus, flexuo- » sis, ramosis, retro marginem camptodromis; nervulis e nervo ; medio et e secundariis egredientibus in rete laxissimum coeun- « tibus, reticulo angustissimo areolas occupante. Fl. foss. arct., p. 120, tab. LIL, f. 5 c; XVI, f. 5, 6, 80; XVIIL, f. 1-3; Foss. FI. of N. Greenl., tab. XLIV, f. 5 b; LI. Atanekerdluk, avec les feuilles du Populus archica et du Se- quoia Langsdor ffii. … Cette feuille partage la forme de celles du #7. crassifolia Gœæpp., - de la Silésie, mais les nervures secondaires sont flexueuses au _ lieu d’être régulièrement arquées. M. Heer a pu examiner et figurer dans sa dernière publica- … tion: On the Fossil Flora of North Greenland, tab. LI, deux stro- ë biles fructifiés de Magnolia trouvés à Ujararsusuk, qui confir- > ment l'attribution des feuilles d’Atanekerdluk et de Kudliset. Ces … cônes, longs de 40-12 centim., larges de près de 3 centim., res- - semblent ainsi par leurs dimensions aux cônes du #. grandi- … flora, dont les feuilles offrent également une grande analogie avec … celles du #. /nglefieldi (voy. notre planche). «. 19. Magnolia primigenia Ung., foliis sexpollicaribus, oblon- gis, utrinque sensim angustatis, integerrimis, subcoriaceis ; nervo primario crasso apicem versus valde angustato, nervis secunda-- ris tenuissimis, sub angulis 40-50° egredientibus, subsimplici- …. bus, repetito- arcuato-conjunctis. Sylloge, 1, p. 28, tab. XI, —…. f. 5, 6. Ettingsh., Foss. F1. v. Bilin, III, p. 9, tab. XLI, f. 7. F Radoboj, Kutschlin. 20. Magnolia longepetiolata Ett., foliis magnis, subpedalibus, longe et crasse petiolatis, coriaceis, oblongis, utrinque angustatis; nervo primario crasso, nervis secundariis subapproximatis, sub 76 PHANÉROGAMES. angulo acuto orientibus, substrictis, apice secus marginem longe ascendentibus, pluries arcuato-conjunctis, nervis tertiariis obli- que transversis, reticulo interposito tenui polygono. Foss. FI, vw. Bilin, IX, p. 9, tab. XLI, f. 8, 9. Kutschlin. Voisin, parmi les espèces fossiles, des J. altenuata et Cyclo- . pum Web.; parmi les vivantes, du #. insignis DC., de l'Amé- rique du Nord. 21. Magnolia fraterna Sap., foliis mediocribus, oblongo-ellip- ticis,nervis retique venoso distincte expressis, foliis A. grandi- floræ paulo minoribus magisque oblongatis. Flore pliocène de Meximieux (Bull. Soc. géol., 1869). Dépôts pliocènes de Meximieux (Ain). Espèce très-voisine du #. /nglefieldii, et analogue, parmi les espèces vivantes, au Ÿ. grandiflora, dont il ne diffère que par la dimension constamment plus petite de ses feuilles. A côté de cette espèce, dans le même dépôt, il en existe une autre dont les feuilles larges et amples, par la plupart de leurs caractères visibles, semblent dénoter un Magnolia de la section du A. tripetala. Liriodendron L. Arbor viva boreali-americana. Folia alterna, petiolata, ca- duca, basi rotundata, apice emarginato-truncata, margine si- nuoso bi- vel quadriloba, nervis in lobos abeuntibus pinnatis. Calyx triphyllus ; corollæ petala 6 hypogyna, magna, decidua. Capsulæ lignosæ, stylis induratis, plano-compressis, lanceolato- alæformibus superatæ, samaroideæ, in strobilum collectæ, inde- hiscentes. Semina 2 superposita v. abortu solitaria, ovata, len- ticulari-compressa. À A. Liriodendron primævum Newb., foliis trilobatis, lobo su- periore emarginato, lobis omnibus rotundatis; nervatione deli- catula, nervo medio stricto vel leniter curvato, in sinu lobi su- perioris finiente, nervis secundariis eleganter sursum curvatis, POLYCARPÉES. 77 ; himplicibus vel apice furcatis, debilioribus cum fortioribus aber: F nantibus. Lat. ext. FI. N. Amer., p. 12. …. Grès crétacé inférieur de Blackbird Hill (Nebraska). …. Cette espèce se rapproche beaucoup plus de l’espèce vivante et - du L. Procaccini Ung., du miocène, que du L. Meekii Heer, du _ crétacé du Nebraska. 4 2. Liriodendron Procaccinii Ung., foliis 3- vel 5-lobis, lobo 1 medio emarginato-truncato, lateralibus integerrimis. Fructibus? » una cum ala elongato-ellipticis millim. 45 longis, 4 4/2 latis, pneu ovali millim. 5 longa, punctulata, ala longitudinaliter _striata. Ung., Gen. et Spec., p. hh3. Massal., Fl. Senogall., 4 pe 314. Heer, Urw. d. Schw., p. 334, f. 186; FI. foss. arct., p. 154, tab. XX VI, f. 7 b; XXVIL, f. 5-8. Le Liriodendron helveticum Fisch. in Heer, F1. tert. Helv., III, p: 29, tab. CVIIL, f. 6. ne Pnengle: Eriz (cant. de Berne); Brjamslæck (Islande). Il est probable que le Liriod. Haueri Ett. (Foss. F1. v. Bilin, : a p. 9, tab. XLI, f. 10), dont l’auteur n’a eu qu’un fragment | de feuille à sa disposition, appartient à cette espèce. - Les feuilles se rapprochent beaucoup de celles du Tulipier vi- vant, de l'Amérique du Nord. 3. Liriodendron Meeki Heer, foliis panduratis, apice emargi- - natis, lobis 2 lateralibus obtusis; nervis secundariis ramosis. — Phyll. crét. du Nebraska, p. 21, tab. IV, f. 3, 4. - Crétacé supérieur de Big Sioux et de Tekamah (Nebraska). FAM. I, ANONACEÆ,. Anona L. Atlas, pl. XCVL. Arbores vel frutices in Africa et America tropica crescentes. … Kolia alterna, integerrima, magna, penninervia, nervis secunda- … ris patentibus, brochiodromis, tertiariis transversis. Calyx tri- LL % Le Cat Rem | EE lp gere RER EE 78 PHANÉROGAMES. partitus, deciduus. Corollæ petala 6 hypogyna, claviformia. Baccæ plurimæ, in syncarpium extus muricatum aut squamosum raro læve, intus pulposum polyspermum coalitæ. Semen ovatum vel ellipticum vel subcirculare. 4. Anona (?) devonica Heer, seminibus ovalibus, 19-94 millim. longis, 12-14 1/2 latis, compressis, læviusculis. Bovey Tracey, _ p. 53, tab. XIX, f. 1-3. Bovey Tracey, peu rare dans la 26° couche. Très-voisin de l'A. altenburgensis. M. Heer compare ces grai- nes à celles de l’A. paludosa et de l’Asimina triloba. 2. Anona cyclosperma Heer, seminibus suborbiculatis, 44 mil- him. longis, 11-12 latis, compressis, rugulosis. Bovey duré p- 54, tab. XIX, f. 4. Avec le précédent. 3. Anona lignitum Ung., seminibus siborbiculat obtusis, lævibus, compressis, 8 millim. longis, 5-7 millim. latis, chalaza parva immersa. Gen. et Spec., p. 4h ex p.; Sylloge, E, p. 25, tab. X, f. 6, 7. Trofoiach (Styrie). Les feuilles de Salzhausen rapportées par Unger à ces fruits appartiennent, suivant M. d'Ettingshausen, au Myssa Vertumi. h. Anona altenburgensis Ung., seminibus ovato-oblongis vel subglobosis, pollicem longis, semipollicem lats, subcompressis, lævibus vel longitudinaliter striatis. Sylloge, I, p. 26, tab. X, f. 8-11. Lignites d’Altenburg (Saxe). Ces fruits offrent une grande ressemblance avec ceux de l'A. (Asimina) triloba Dunal. 5. Anona Morloti Ung., seminibus ovato-acuminatis, basi obtusatis, longitudinaliter striatis, semipollicem longis, 4 millim. latis. L. Ces “HQE DA Lignites d’Altenburg. Fruit semblable à celui de l'A. Cherimolia Mart. 6. Anona œniymatica Ung., bacca uniloculari, monosperma, sicca, ovato-oblonga vel cylindrica, apiculata, millim. 46 longa, POLYCARPÉES. 79 ‘ 5 millim. lata, stipitata, stipite baccæ æquilongo. Syl., I, à p.26, tab. X, f. 15. —. Dalbergia ænigmatica Andr., Beitr., p. 26, tab, IX, f. 41. Dépôts miocènes de Thalheim en Transylvanie. » M. Unger compare ce fruit à celui du genre Guatteria Ruiz | et Pav. - 7. Anona æylopioidis Ung., fructibus cylindricis, subcompres- . sis, stipitatis, pedunculo communi insidentibus, unilocularibus, » vel sarcocarpio seminibus interposito plurilocularibus. Sylloge, =. I, p. 27, tab. X, f. 15, 16. … Formations miocènes d’Arnfels en Styrie et de Bilin en Bo- _ hème. … M. Unger voit une assez grande analogie entre ces fruits et . ceux des Xylopia. …. 8. Anona limnophila Ung., folis ovatis, acuminatis, petiola- - ‘is, integerrimis, membranaceis; nervis omnibus tenuibus. Ung., … Gen. et Spec., p. 442; Foss. FI. v. Gleichenb., tab. V, f. 5-7. Gossendorf près de Gleichenberg; Radoboj. Feuilles analogues à celles de l’A. palustris L., du Brésil. | 9. Anona elliptica Ung., foliis magnis, oblongis, apice obtuse, + basi cuneato-angustatis, crasse curvato-petiolatis, integerrimis; nervo medio sat valido, nervis secundariis numerosis, patenti- 1 bus, simplicibus, parallelis, repetito- arcuato-anastomosatis, _ nervis tertiariis transversis, parum conspicuis. Seminibus obova- tis, obtuse acuminatis, centim. 2 1/2 longis, 4 1/2 latis. Sylloge, D HI, p. 43, tab. XIV, f. 4, 2. Radoboj. : Les feuilles et la graine que nous venons de décrire mon- ‘4 trent la plus grande affinité avec les organes correspondants de é plusieurs Anona. Asimina ADANS. Arbores vel frutices erecti seu scandentes in America tempe - rata vel calidiore habitantes. Folia majuscula cuneato-obovata vel oblonga , integra, membranacea , nervis secundariis sub an- PHANÉROGAMES. gulo acuto orientibus, hic illic apice furcatis, arcuato-anastomo= satis, in laqueos plures continuis. Baccæ sessiles, oblongæ; se- mina compressa , ovali-oblonga , acuminata. Les restes fossiles rapportés à ce genre consistent en feuilles et en graines, mais dont les caractères ne sont cependant pas assez tranchésp our rendre leur attribution très-certaine. 1. Asimina Meneghinii Gaud., foliis magnis, sexpollicaribus, oblongis, basi apiceque sensim acuminatis, tenui-membranaceis, margine integerrimis, repando-undatis; nervo medio parum va- lido ; nervis secundariis utrinque 40-12, sub angulo acuto orien- tibus, subflexuosis, tenuibus, hic illic furcatis, arcuato-conjunc- tis, in laqueos plures continuis. Contrib., IT, p. 50, tab. IX, had. Santino. M. Gaudin compare ces feuilles à celles de l’A. (Anona) triloba Dun., bel arbrisseau de la famille des Anonacées, qui croît dans les terrains d’alluvion sur les bords des ruisseaux, aux États Unis. | 2. Asimina leiocarpa Lesq., seminibus ovali-oblongis, apice obtuse acuminatis, basi truncatis, centim. 3 longis, paulum ul- tra 4 latis, lævibus. Trans. amer. philos. Soc., XIII, p. 422, tab. XV, f. 8. ; Schiste miocene rouge du Mississippi. M. Lesquereux voit une grande ressemblance entre cette graine et celle de l’Asimina triloba Dun. FAM. III. RANUNCGULACEIX. Ranuneulus L. Herbæ annuæ vel perennes, per totum orbem dispersæ, præ- primis in hemisphæræ borealis temperatis et frigidis, raro in tro- picæ montibus altissimis provenientes. Folia in eadem planta De ae ti ET de AE ORNE Cala CA EI CA SE ST SENS ; IX AE TEE CNRS CENT FEES LAN VE LAS À ?# 4 1 4 : 4 + POLYCARPÉES. 81 | plerumque diversiformia , integra vel plurifida vel pinnatifida -nervatione dictyodroma, palmata, pinnato-palmata. Achænia plu- pou, supra receptaculum globosum vel cylindricum disposita, subcompressa, apice in mucronem vel cornu desinentia. 4 ‘ Les restes fossiles de ce genre sont excessivement rares; tout - ce qu'on en connaît jusqu'à présent se réduit à quelques achènes. … 1. Ranunculus emendatus Heer, achæniis parvulis, compres- … sis, lævissimis, apice mucronatis. F{. tert. Helvet., II, p. 29, . tab. CVIIL, Ê 5. _ OEningen, Kesselstein. Clematis |. Le Herbæ erectæ vel suffrutices sarmentosi scandentes, in zonæ _ temperatæ regionibus calidioribus obviü. Folia opposita , integra … vel pinnatisecta. Achænia plurima, sessilia, stylo nudo vel barbato - caudata (voy. atlas, pl. XCVI). - (Ce genre n'est représenté à l’état fossile que par quelques _ fruits. … À. Clematis œningensis AI. Br.. carpellis suborbicularibus , » breviter caudatis. Stizenb., Verz, p. 83. Heer, F1. tert. Helvet., UT, p. 29, tab. CVIIL, f. 4. _ OEningen. : 4 .… 2. Clematis trichicera Heer, carpellis ellipticis, longe caudatis, —cauda setiformi. L. c., f. 4 et 2. Ung., Syl., III, p. 44, tab. RAIN, f. 8. …._ OEningen, couche à insectes. —. Fruit semblable à celui du CZ. Drummondii Torr. et Gr. —_ à. Clematis Panos Heer, carpellis ovalibus, longe caudatis. £. D cf. 3. “ Avec le précédent. h. Clematis radobojana Ung., achænio oblongo, in stylum li- | neas plures longum producto. Syll., IT, p. 44, tab. XIV, F. 44. À Radoboi. M. Heer décrit, dans son Mioc. Flora Spitzbergens., sous le Scnimrer. — Paléont, végét. H— 6 “os # RES NQURRS “1 K fe (! ne YA LE TE | LA FRE ie CRC SNS nc 5 di RSS LAN OPER EPA, CE EPAATET ue A Ü 82 PHANÉROGAMES. nom de /elleborites marginatus et inæqualis, deux espèces de graines provenant, l’une du grès, l’autre du schiste noir du cap Staratschin (Spitzherg). RÉ MDRE FAM. IV. BERBERIDEÆ, Berberis L. Frutices, in temperatis Europæ, Asiæ et Americæ obvit , in : America tropica rari. Folia primaria rite evoluta impari-pinnata, #4 bi-septemjuga; foliola margine ciliata vel spinulosa, vel spi- | noso-dentata, nervatione pinnata, nervis secundariis versus extremitatem dictyodromis vel arcuato-conjunctis. Fructus bac- caius. Ce type est représenté à létat fossile par les feuilles ou folioles | coriaces à marge épineuse ou solidement dentée du sous-genre "il Mahonia Nutt., limité actuellement à l'Asie et à l'Amérique. ï: 1. Berberis (Mahonia) rhopaloides Sap., foliis magnis, pinnatis, , impariter 4-jugis, jugis distantibus, petiolo inermi, gracili, ad F juga articulato ; foliolis sessilibus, basi valde inæqualiter cunea- 5400 tis, elongato-linealibus, acuminatis, dentato-sinuatis, dentibus spinosis ; foliolo terminali petiolato, petiolo ad apicem articulato ; nervo primario stricto, nervis secundaris obliquissime dictyo- dromis. Etud., II, p. 303, tab. IX, f. 9. Armissan ; rare. Espèce très-voisine de plusieurs Berberis-Mahoma asiatiques, tels que A. nepalensis DC., pinnata Roxb. et Berb. Fortunei Lindl., de Chine. 9, Berberis (Mahonia) stricta Sap., foliis pinnatis; foliolis co- riaceis, sessilibus, basi inæqualibus, stricte lanceolato-linearibus, remote sinuato-denticulatis, dentibus argute spinulosis; nervis secundariis tenuibus, dictyodromis. Étud., U, p. 3-9, tab. IX, f. 40. Armissan. Très-semblable aux folioles du #Mahonia Fortunei, mais les À POLYCARPÉES. 83 … 3. Berberis (Mahonia) helvetica Heer, folüs pinnatis, pinnis “ oppositis, margine acute dentatis ; nervo medio tenui, nervis la- teralibus subülibus mox laqueato-camptodromis. Heer, F1. tert. … Helvet., LI, p. 195, tab. CLV, f. 28 et 29. - Steinerberg, en amont de Stein sur le Rhin. “ M. Heer compare ces feuilles à celles du Mahonia Aquifolium . Nutt., de l'Amérique du Nord. 3 h. Berberis puzzolentana Gaud., folium coriaceum, parvu- … jum, e basi angusta sessili ovali spathulatum, integerrimum ; » nervo medio validiusculo, nervis secundariis in rete angustum …distinctissimum solutis. Contrib., VI, p. 17, tab. LIL, p. 4. - Puzzolane (val d’Arno). …—. M. Gaudin compare cette feuille aux petites feuilles du B. vul- 1 garis L. ; elle pourrait être comparée à beaucoup d’autres feuilles 4 - encore, surtout à celles de certaines Éricacées. 9. ? Berberis (Mahonia) Clementi Massal., foliis pinnatis , fo- À - liolo terminali bullato, coriaceo, longe petiolulato, ovato-ellip- 1 tico, margine sinuato-spinoso, utrinque subangustato, apice cus- À pidato; nervo primario valido, nervis secundariis parallelis, … arcuatis, subsimplicibus, marginem versus arcuatim conjunctis, ….nervulis obliquis, inflexis, flexuosis. Synops. FI. Senogall., p.83. | Sinigaglia. FAM. V. MENISPERMACEZÆ. Mac Clintockia HEEr. Atlas, pl. XCVIIL. …. Kolia brevissime vel longius petiolata, coriacea, majuscula, 4 Spathulato- vel oblongo-lanceolata vel elliptica, inferne integer- _ rima, apice grosse serrata, nervis longitudinalibus ex infima basi . brientibus 3 vel 5 vel 7 apicem versus conniventibus, exterio- 1 % ribus extus ramulosis, ramulis retro marginem arcuato-anasto- 8! PHANÉROGAMES. mosatis, nervulis arearum exteriorum in rete laxum primarium coeuntibus cui reticulum minutissime areolatum inest. La place systématique de ce type est difficile à fixer; M. Heer, après l’avoir rapproché de la famille des Protéacées, croit y voir plutôt une Ménispermée du type du Cocculus laurifolius. Cette manière de voir est appuyée par la présence d’un Menispermum dans l'Amérique septentrionale, et surtout par celle d’une graine fossile qui se rencontre avec les Mac Clintockia et qui offre tous les caractères de celle d’une Ménispermée. 1. Mac Clintockia dentata Heer, foliis obovato-spathulatis, acuminatis, apice grosse et obtuse dentatis, 7-nerviis, nervis 2 lateralibus apicem versus brochiodromis, reti primario e nervulis oblique transversis, simplicibus vel semel furcato-anastomosatis, reticulo areolas occupante perangusto. FI. foss. aret., p. 115, tab. XV, f. 3, 4; Onthe foss. FI. of N. Greenl., p. 479, tab. LIT, f. 4-7. Atanekerdluk, sur la même plaque que les Sequoia Langsdorfh. Populus archca, Hakea. archca. _ 2. Mac Clintockia Lyallii Heer, foliis longius petiolatis, oblongo- vel spathulato-ellipticis, interdum subarcuatis, acuminatis, solo summo apice dentatis, nervis longitudinalibus 5 vel 7, basi te- nuioribus interpositis, Sursum cum nervulis e primarüs egredien- tibus in rete verticaliter elongatum coeuntibns. Æ{. foss. arct., p- 415, 0 XV, f. 1 a, 2; XVI, f. 7 a, bs XV 2 05 XLVII, f.13; XLVIIL, f. 8; On foss. FI. of N. Greenl., tab. LIL, f. 1-3. Commun à Atanekerdluk. 3. Mac Chntockia trinervis Heer, foliis elongato- spathulato- lanceolatis, inferne integerrimis, subarcuatis, a parte latiore us- que ad apicem grosse serratis, triplinervis. Æ£. foss. arct., p. 445, tab. XV, f. 7, 8, 9. Foss. Fl. N. Greenl., LI, f. 8 a; L; 1,22; | Atanekerdluk, avec le Populus Gaudini etle Hedera Mac Clurir. Cette feuille a la forme et la nervation du Cocculus laurifolius, mais son sommet est denté. TT DA SMRE EN OT CE NYMPHÉINÉES. 85 CLASSE IV. NYMPHÉINÉES. … Les Nymphéacées fossiles se rapprochent en partie des formes . vivant actuellement, et s’en éloignent en partie par des caractères - plus ou moins tranchés. Comme les mêmes espèces’ ne sont ja- _ mais représentées par toutes les parties de la plante, les unes 3 seulement par des feuilles, les autres par des rhizomes et des Î graines seules, très-rarement par ces trois parties à la fois, il est L souvent impossible de fixer le genre auquel elles doivent être …. rapportées ou de fixer d’une manière précise les affinités ou les … différences qu'elles peuvent avoir avec les espèces vivantes. FAM. I. NYMPHÆÆ. Nymphæa Neck. Atlas, pl XCVIL …. Herbæ in aquis stagnantibus et lente fluentibus regionum tem- …. peratarum et subtropicarum, præprimis hemisphæræ borealis _ obviæ. Rhizoma magnum, crassum, cicatricibus foliorum lacunis » aereis 6 biseriatis instructis, adjuncto utroque latere cireulo e la- » cunis minoribus efformato, cicatricibus radicum biseriatis circu- …\aribus pulvinulo semicylindrico insculptis; pedunculorum cica- —… (ricibus minoribus cum illis foliorum alternantibus. Folia magna, ï à rotundata, profunde cordata, nervatione radiante, nervo primario — mediano cæteris validiore, omnibus sat longe retro marginem bi- a furcatis arcuque conjunctis, nervis ex arcubus progredientibus À brochiodromis, nervis tertiariis arcuato-transversis. Semina parva, subglobulosa vel breviter ellipsoidea vel ovoidea, vel cylindrico- # ovoidea, millim. 4 1/2-4 1/4 longa, raphe minime vel vix # 86 PHANÉROGAMES. prominente, operculo micropylari nullo, micropyle prominente mamillari, cellulis tegumenti externi pluriseriatis, sinuosis. Ce genre renferme toutes les espèces fossiles dont les coussi- nets, répondant à l'insertion des feuilles, présentent les traces de six grandes lacunes ou canaux aérièns disposés en deux files et accompagnés de chaque côté d’une rangée circulaire de plusieurs autres plus petits (Sap.). Les VNymphœa de l’époque actuelle ont été divisés en plusieurs genres : Cyanea, Gastalia, Lotos, suivant la forme peltée ou non peltée des feuilles, la couleur des fleurs (bleue, rouge, jaune, blanche), etc. Une seule espèce de Nymphæœa proprement dits vit en Europe, où elle est très-répandue dans les eaux tranquil- les; le seul Lotos européen se rencontre en Hongrie. Des 31 au- tres Nymphæa connus, 9 se trouvent en Asie, dont 2 en Sibérie, 8 en Afrique (surtout les Lotos et Castalia, ces derniers Sur la côte occidentale), 3 dans l'Amérique du Nord, 9 dans les régions chaudes de l'Amérique du Sud et aux Antilles. Pendant l’époque miocene, l’Europe réunissait un certain nombre des types dis- persés aujourd’hui sur toute la surface de la terre. 1. Nymphæa gypsorum Sap., foliis cordatis, lobis approxima- tis, integris ; nervis circiter 23-25 radiantibus, dichotome divisis, medio crassiore oblique penninervi; petiolorum basibus residuis vel pulvinulo disco suborbiculari impressis, ductibus aereis 6 ma- joribus, biserialibus, minoribus aliis 5 vel 6 hinc et hinc appositis, et infra radicellarum cicatricibus 7-9 crescenti serie notatis. Étud., X, p. 417, tab. X, f. 2. Ettingsh., Bilin, IL, p. 14, tab. XLI, f. 16, 17. Dans les calcaires inférieurs des. dépôts d'Aix, où les rhizomes de cette espèce ont laissé des traces nombreuses; plus rare dans les marnes de la partie supérieure. Ce Nymphœæa se rapproche du V. Lotus L. par sa nervation, mais il s’en éloigne par les feuilles cordées et non peltées, à marge unie. 2. Nymphœa parvula Sap., pulvinulis rhizomatis minoribus , ductibus aereis sex majoribus biseriatis, et infra radicellarum ci- Le ed dt NYMPHÉINÉES. 87 … catricibus 5 serie crescenti dispositis ; ? foliis integerrimis , nervis radiantibus arcüatim reticulatis. Étud., 1, p. 119. Calcaires de la partie inférieure des dépôts d'Aix. Un fragment de feuille trouvé dans les mêmes couches que les … rhizomes, et analogue par sa structure et sa nervation à la feuille … de notre V. alba, pourrait bien appartenir à cette espèce. 3. Nymphœa polyrrhiza Sap., rhizomatis pulvinulis prominen- tibus, disco suborbiculari impressis, lacunis &majoribus biseria- tis, minoribus plurimis hinc et hinc in circuitum aggregatis et infra radicellarum cicatribus 45-18. Étud., 1, p. 477 et 236, 14h. X, f. 4; II, p. 116, tab. VII, f. 3. Ettingsh., Foss. F1. v. . Bilin, LE, p. 414, tab. XLI, f. 46, 17. Nymphæa eocenia Sap., Exam. anal., p. 22. Dans toutes les couches des dépôts calcaires marneux de Saint- Zacharie ; dans le schiste à polir de Kutschlin. J Diffère du V. gypsorum par un nombre plus considérable de . lacunes dans le pétiole; les cicatrices radiculaires sont aussi beau- - coup plus nombreuses et disposées différemment. - Des empreintes de semences ne sont pas rares dans les mêmes couches que les rhizomes ; elles sont fort grandes proportionnel lement, puisqu'elles ont une longueur de {4 millimètres ; elles sont … ovales, elliptiques, pourvues d’un raphé latéral peu saillant, et … «listinctement tronquées à la base; par la forme et la grandeur, … elles tiennent le milieu entre les graines de Vuphar et de Nymph. alba. … M. de Saporta a figuré des sépales et une empreinte de fruit qu'il rapporte à cette espèce (Étud., IT, tab. VII, f. 3 c, 3 B) - et qui montrent une grande ressemblance avec les organes cor- _ respondants du A. alba. Li. Nymphœa Charpentieri Heer, foliis orbiculatis, cordato- reniformibus, integerrimis, nervis patentibus radiantibus, gracili- … bus, apice dichotome divisis; pulvinulis ambitu oblongis, nonni- —… hil prominentibus, superne petiolorum lapsorum insertionibus — orbiculatis et infra radicellarum plurimarum lapsarum cicatrici- … bus notatis; seminibus ovalibus, tenuissime et dense striolatis, ee «1 88 PHANÉROGAMES. millim. 3 longis et 2 circa latis. F{. tert. Helvet., IT, p. 30; tab. CVI et CVIL, f. 1; p. 195, tab. CLV, f. 20. Mioc. balt. Fr tab. XII. Sap., Étud., 1, p. 24. Nelumbium nymphæoides Ettingsh., Foss. FI. d. Monte Pro- mina, p. 37, tab. X, f. 4 ; XI, f. 2. Monte Promina; marnes de la Paudèze, près de Paudex (can- ton de Vaud); Bonnieux, assez fréquent; Rixhôft. Voisin du Y. alba. Les coussinets foliaires sont plus allongés et plus petits que dans le W. polyrrhiza; les graines sont moins grandes. 5. Nymphæa calophylla Sap., foliis amplis (diam. 25-30 cen- tim. in utroque sensu), orbiculatis, basi profunde (usque ad pe- tiolum?) fissa lobato-auriculatis, lobis obtusiusculis minime di- vergentibus, margine tenuiter arguteque denticulatis ; nervis 45 "vel 16; lacunis petiolaribus 6-12, cum plurimis aliis minutis in ambitu alternis ; pulvinis latis, subprominentibus, petiolorum ci- catrice discoidea lacunarum signis superne, infra radicellarum numerosarum cicatricibus notatis. Étud., IL, p. 97; Ah KRE f. 1-3. Vallée de la Mort-d’Imbert (fréquent) ; schiste du bois d’As- son (rare). Cette espèce paraît appartenir à la section des Lotus, et se rap- procherait des . rubra Roxb. et dentata Thonn. et Schum. Elle paraît faire partie du même groupe que le W. gypsorum. 6. Nymphæa lignitica Wess. et Web., foliis minoribus, orbi- culato-reniformibus, auriculis basilaribus usque ad petiolum pro- ductis, margine repando-sinuosis; nervis e petiolo flabellato-ra- diantibus, valde numerosis; repetito-furcatis, tertiariis reticulatis. Wess. et Web., N. Beitr. z. niederrhein. Braunk. (Palæontogr., IV, p. 151, tab. XXV, f. 8); Caspary, Vymph. foss. (Ann. sc. at, l° sér., vol. VI p. 209). Lignites de Rott près de Bonn. À en juger d’après la figure donnée par Wessel et Weber, cette feuille n’aurait pas été peltée, mais profondément échancrée jusqu’à l’insertion du pétiole. M. Weber y voit une feuille très- NYMPHÉINÉES. 89 | analogue à celles du Ÿ. alba; mais il est à remarquer que non- _ seulement la forme en est très-différente, mais aussi les nervures _ rayonnantes sont beaucoup plus nombreuses que dans cette es- | pèce vivante. > 7. Nymphœa Ludwigü Caspary, foliorum pulvinulis convexis, - centim. 4 4/2 cire. longis, 4 et ultra latis, superne folii cicatrice . ovali millim. 42 lata ductibus aereis principalibus 4-6 biseriatis * pertusis truncata ; cicatricibus pedunculorum paulo minoribus, in + eadem spira dispositis quam illæ petiolorum, rotundatis, ductibus … aeriis 5; cicatricibus radicum in solis petiolorum pulvinulis dis- -f positis biseriatis descendendo majoribus. Caspary, Les Nymphéa- mn cées fossiles (Ann. sc. nat., h° sér., vol. VI, p. 211, tab. XII. … Nymphœites); Ludw., Palæontogr., V, p. 99, tab. XVII, f. 4-5. . Lignite de Wülfersheim (Wetterau), étage supérieur. … Les deux fragments de rhizome sur lesquels M. Caspary a . établi cette espèce sont admirablement bien conservés, et cela … jusque dans leur structure la plus intime ; leur ressemblance avec … la partie correspondante du Y. alba est telle qu’on est tenté d’ad- . mettre l'identité spécifique. …. 8. Nymphæa arctica Heer, rhizomate nodoso, granulato, pul- L vinulis magnis, cicatricibus petiolorum subcircularibus, circa 9 + mill. metientibus ; foliis parvis, cordato-reniformibus (?), nervis A primariis subtilibus, radiantibus, dichotomis. Stigmate sessili , _ millim, 6 lato, centro excavato dehinc radiato-sulcato. Hioc. F1. … Spitsberg., p. 64, tab. XIV, f. 4-7; VIL, f. 5-10. .. Grès du cap Staratschin (Spitzherg), avec des ramules du Taxo- … dium distichum et des feuilles du Betula prisca. L Diffère de toutes les espèces connues par la petitesse de ses —. feuilles et la ténuité de ses nervures. SEMINA. …. 9. Mymphœa Doholum Ludw., seminibus millim. 3 longis , 2 —… latis, cylindricis, superne et inferne convexis, basi micropyle 90 PHANÉROGAMES. operculo clausa instructis, perispermio lævi, crasso, Palæontogr., VIII, p. 123, tab. LX, f. 42 a-f. Salzhausen, Oberingelheim. Ces graines se rencontrent souvent réunies en grand nom- bre, mais sans qu'il soit possible de trouver les traces des capsu- les qui devaient les contenir. 10. Nymphœa Doris Heer, seminibus ovalibus, millim. 2 1/2-3 1/2 longis, subtilissime crenulato-striolatis, apice poro perforatis. Bovey Tracey, p. 54, tab. XIX, f. 32-37. Bovey Tracey, dans.la 54° couche. Seménces très-semblables à celles du V. alba et surtout de la variété melocarpa Casp. L'espèce est peut-être identique avec le N. Charpentieri. Holopleura Casr. Atlas, pl. XCVIL. Semen ovato-ellipticum, ad micropylen foveolatum et opercu- latum, operculum subcirculare micropylen mamilliformem et hi- lum subreniforme gerens, raphe subnulla ; testa crassa, cornea ; cellulæ strati extimi graciliter 6-8 sinuosæ, pariete externo cras- sissimo , lumine subevanido, irregulariter dispositæ. À. Holopleura Victoria species unica; seminibus parvis, millim. 2 7/10-2 9/10 longis, 4 7/10-1 1/40 latis. Casp., VNymph. foss. (Ann. se. nat., l° sér., vol. VI, p. 216, tab. XIT, f. 10-29). Dans les lignites de Dornheim et de Wôülfersheim (Wetterau). M. Caspary dit que si l’on compare la structure du tégument séminal de l’Holopleura avec celle que présentent les genres vi- vants, on trouve que la plante fossile est très-voisine du genre Victoria. En parlant de l'épaisseur beaucoup plus grande de la paroi cellulaire du tégument séminal de ce fossile, comparée à celle des organes correspondants du Victoria, M. Caspary n’a pas tenu compte du gonflement de ces parois à la suite de leur fos- Silisation. NYMPHÉINÉES. 91 Anæeecetomeria SAP. Atlas, pl. XCVIL. Ductus aerei principales in petiolo 4, duobus infimis multo majoribus. Folia orbiculata, auriculato-cordata, integerrima. Car- pella toro expanso imclusa, in ovarium semin#erum multiloculare coalita. Petala staminaque ovarii parietibus inserta, post anthe- sin marcescentia; calyx 3- vel 6-phyllus ; stigmata sessilia, pelta- tim radiantia, unisulcata , apice obtuso haud producta, centro affixa, cæterum, ut videtur , libera. Fructus baccatus, globoso- obconicus, disco stigmatico coronatus, extorsum petalorum basibus reliquiis cicatrisatus, in particulas ellipsoideas ad matu- ritatem secedens, et tunc semina cireumscissione regulari parie- tum tandem liberata; semina magna, ovoidea, ad micropylen foveolata ; raphe laterali prominula; cellulis testæ externæ seria- tis, subtiliter ramoso-sinuatis. k Nymphæites Caspary, ex p., Ann. sc. nr h° sér., Bot., VIT, … p. 499, tab. XIII. … Le genre Anæctomeria fait partie des Nymphéacées sans se rat- tacher à un des genres vivants établis dans cette famille. Sa du- rée géologique paraît avoir été assez courte. 1. Anœæctomeria Brongniartit (Casp.) Sap.. rhizomate crasso, repente, pulvinulis transverse rhomboïdeis, plerumque subobli- quis; petiolorum cicatrice in parte pulvinulorum superiorediscoidea lacunarum vestigiis signata; infra petiolorum insertionem secus- que pulvinali declivitatem radicellarum cicatricibus 47-19 duplici, minoribus triplici serie dispositis. Foliis 28-10 centim. longs, 25-35 latis, tenuiter membranaceis, lobis basilaribus obtusis, mi- nime productis nec divergentibus ; nervo medio oblique penni- nervio, nervis e centro radiantibus hincet inde 15-18, dichotome furcatis, secus marginem tenuiter ramoso-anastomosatis, in rete venosum subtile solutis. Calyce probabiliter 6-phyllo, sepalis à externis, petalis plurimis amplis, interioribus oblongis, Fructu ut 92 PHANÉROGAMES. in genere ; seminibus magnis 5-6 millim.-longis, ovoideis, ad mi- cropylen foveolatis. Ætud., 11, 4, p. 424, tab. VII, f. 4, 2 p. 307-318, tab. X, f. 4-4; IIT, p. 400. Heer, F1. tert. Helvet., III, p. 495, tab. CLV, f. 20. Ettingsh., Beütr. 3. Tertfl. Steierm., p. 64, tab. IV, f. 16-18. Nymphœa Arethusæ Brongt., ex.p., Tabl. des gen. de végét. _foss., p. 84, 119. (Quoad specimina ad Armissan pertinentia.) Nymphæites Brongnartii Caspary, Ann. se. nat., L. ce. Heer, Flor. tert. Helvet., IT, p. 195, tab. CLV, f. 20. Saint-Jean-de-Garguier, Kénestrelle; Armissan, où il est très- répandu ; schistes du bois d’Asson; Châtillens près d’Oron (can- ton de Vaud) ; schiste à polir de Kutschlin (d’après Ettingshau- sen), lignites de Leoben. Voyez les intéressants détails donnés par M. de Saporta sur cette curieuse plante dans la 2° partie de ses Études sur la végé- tation du Sud-Est de la France, p. 306-318. M. de Saporta croit que le Palæolobium hæringianum Ung. pourrait bien n’être autre chose que la partie discoïde avec les traces des stigmates rayonnants du fruit des Anœæctomeria. Nymphæites STERNB, EX p. Nymphæacearum species incertæ sedis, partim solo rhizo- mato, partim solis foliis notæ , ad minores familiæ pertinentes. 1. Nymphæites Arethusæ (Brongt.) Sternb., rhizomatis pul- vinulis ovato-rhomboïidalibus, superne rotundatis , inferne atte- nuatis, longitudine latitudinem superante (40 millim. longis, 30-35 millim. latis; minoribus 30 millim. longis, 22 millim. la- tis) ; cicatricibus petiolorum subcircularibus, 15-17 millim. inter ductus aereos extimos in diametro metientibus; ductibus aereis principalibus 6, biserialibus, intermediis maximis. Seminibus majoribus, 3-5 millim. longis, fovea magna ad micropylen. Cas- pary, Les Nymphéac. foss. (Ann. se. nat., l° sér., vol. VI, p. 200). | Nymphœa Arethusæ Brongt., ex p., Sur la classification et la #4 NYMPHÉINÉES. 93 … distrib. d. végét. foss. (Mém. du Mus., 1822, VII, p. 330-332, DD XVII, 9) - Dans les meulières de Longjumeau et près de Pileu, entre Bièvre et Palaizeau près de Paris. Sous le nom de . Arethusæ, M. Brongniart a confondu deux . espèces de Nymphéacées, l’une provenant des couches tertiaires … inférieures et qui est la présente , et l’autre appartenant à la pé- riode miocène (Armissan) et qui constitue le tÿpe du genre Anœæc- | tomeria Sap. : : 4 Les cicatrices des pétioles sont presque arrondies et plus gran- » des que celles des espèces vivantes de Vymphæa, presque égales à … cellesdu Y. Victoria. Elles sont planes, un peu enfoncées et présen- | 1 - tent les impressions de 6 grands canaux aériens disposés en deux L. files, dont les deux médians sont les plus grands. Entre les deux - files des grands canaux il y a souvent une rangée médiane de ca- … naux très-pelits, au nombre de 4, et tout autour des 6 canaux » principaux se montre un cercle de nombreux petits canaux. Au- …. dessous du pétiole se trouvent les cicatrices presque circulaires — de 8 ou 9 racines disposées sur 2 ou 3 rangs ou irrégulièrement ; les inférieures sont les plus grandes ; la plus inférieure est isolée » et plus grande que toutes les autres. —._ Ilest probable que le Carpolites ovulum Brongt. appartient à cette espèce. L’enfoncement situé à l'extrémité micropylaire et  qui fait supposer que cette graine avait un couvercle, ainsi que la 4 grosseur considérable de la graine, rattachent plutôt le Carpolites … ovulum aux Nuphar qu'aux Nymphœa; mais il est à observer … que les cellules polygonales et non sinueuses du testa dans les —. Muphar ne sont pas rangées en séries verticales comme elles le 4 sont dans le Carpolites ovulum ; en outre, dans celui-ci, le raphé — est beaucoup moins prononcé que dans les Nuphar (Caspary). 2. Nymphœites microrrhizus Sap., rhizomate parvulo, pulvi- nulis subrhombeis, orbiculatis, prominulis; ductibus aereis prin- — cipalibus 2, minore alio lineari intermedio, cicatricibus radicaii- “ bus 1 vel 2 infra petiolum positis. Étud., IH, p.123, tab. VII, f. 2. Saint-Jean-de-Garguier. 94 PHANÉROGAMES. C'est probablement le type d'un genre particulier. 3. Vymphœæiles palæopygmæus Sap., rhizomate horizontali , h-5 centim. crasso, pulvinulis spiraliter ordinatis, prominulis , transverse rhomboideis, ductibus aeriis principalibus in petiolo quolibet 2, minutissimis, alüis quibusdam hinc et hinc cireuiter aggregatis, saepe obsoletis; radicellarum cicatricibus 3-5 infra _ petiolum crescenti serie dispositis. Étud., IL, p. 318, tab. IX, f. 44. Armissan ; très-rare. Petite espèce assez voisine de la précedente. h. Nymphœites Weberi Casp., cicatricibus petiolorum subcir- cularibus, vel subovalibus, millim. 9-10 longis, 8-9 latis, den- tibus aereis principalibus 6 biserialibus, intermediis maximis. Seminibus 2 1/2 millim. longis, ad micropylen foveolatis et ma- millatis. Vymph. foss. (Ann. sc. nat., l° sér., vol. VI, p. 205). Nymphæa Arethusæ O. Web. (nec Brongniart), Ueber d. Süss- wasserquarze von Mujffendorf bei Bonn (Haiding., Naturwis- sensch. Abhandl., vol. IV, pars 2, p. 44, tab. IV, f. 48). Carpolites granulatus (semen), O. Web. /. c., p. 15, tab. IV, fo 49" Dans le quartz d’eau douce à Muffendorf près de Bonn. M. Caspary dit que sile Carpolites granulatus appartient réel- lement au Ÿ. Weberi, cette plante ne saurait pas être rapportée au genre Nymphœa. En effet, d’après la figure que Weber a donnée de cette graine, celle-ci présente un enfoncement consi- dérable à son extrémité micropylaire et un raphé très-proémi- nent, particularités qui n'existent pas dans le genre Vymphæa, mais qu'on observe dans les Vuphar, Euryale et Victoria. Les cicatrices pétiolaires arrondies et les grands canaux aériens qu'el- les renferment excluent le N. Weberi du genre Vuphar. 5. Nymphœites thulensis Heer, foliis parvulis, nervis primartis radiantibus, æqualibus, nervis secundariis angulo acuto egre- dientibus. Mioc. F1. Spitzberg., p. 65, tab. XIV, f. 8, 9, 48. Marnes du grès de la baie du Roi (Spitzherg), avec l’Equise- tum arcticum. Diffère du VNymphæa arclica par les nervures se- condaires naissant sous un angle aigu. NYMPHÉINÉES. $ 95 FAM. II. NELUMBON Æ. 4 Nelumbium L. Folia peltata, subcircularia vel subcordata, integerrima, sub- | coriacea, crasse petiolata, nervis radiantibus numerosissimis , … crassis, repetito-dichotome ramosis, craspedodromis. 2 4. Nelumbium Buchii Etüingsh., folüs peltatis, suborbiculari- bus, integerrimis, petiolo excentrico. Foss. F1. d. Monte Promina, à p- 36, tab XI, f. 1; XII. Heer, F1. tert. Helvet., IL, p. 31, Dur. CVI, £. 2-5. _ Dans les marnes de la Paudèze; Monte Promina; Moskenberg L de Leoben. 1 … Diffère surtout du . speciosum, auquel M. d’Ettingshausen … compare celte espèce, par le pétiole excentrique et par la ner- » vure médiane plus forte que les autres. 4 2, Nelumbium Casparyanum Meer, folis peltatis, orbiculatis ; _ integerrimis ; nervis omnibus æqualibus, dichotomis. FI. tert. » Helvet., LL, p. 299 (note). + Dépôts miocènes de Sieblos dans la Rhôn. …. Diffère du . Buchi par les nervures, qui sont toutes égales entre elles, et du NW. lignitum par les feuilles peltées et par sol moins considérable des nervures. 3. Nelumbium nymphæoides Ettingsh., foliis longe petiolatis , FE | subpellatis, lobis basilaribus productis lanceolatis; nervis nume- | rosissimis, crassis, repetito-dichotomis , craspedodromis, nervis - secundariis sub angulo acuto orientibus ramoso-conjunctis. F1. d. M. Promina, p. 21, tab. X, f. 4; XI, f. 2. | _Schistes marneux-calcaires du Monte Promina. Se distingue du Y. Buchii par les appendices basilaires lancéo- à lés des feuilles. 1 n Je ne pense pas que la véritable place de ces deux derniers … fossiles soit dans le genre Velumbium. 96 , PHANÉROGAMES. CLASSE V. CRUCIFÉRINÉES. FAM. 1: CRUCIFERÆ. Lepidium !. Herbæ vel suffrutices minores, latissime per terrarum orbem dispersæ, in Europa mediterranea orientali et Asia finitima im- primis copiose habitantes. Silicula a latere compressa, ovalis , apice integra, plus minus emarginata, dehiscens, valvis carina- tis, nunc dorso apteris, nunc ad apicem rarius per totam longi- tudinem breviter alatis ; semina in loculis solitaria. À. Lepidium antiquum Heer. siliculis obovatis, apice obtusis, polyspermis. Fl. tert. Helvet., IT, p. à1, tab. CVIEE, F. 7. OEningen, couche à insectes. : Clypeola L. Herbæ in Europa australi et Asia submedilerranea indigenæ. Silicula indehiscens, unilocularis, orbicularis, plana, marginata. 1. Clypeola debilis Heer, siliculis orbiculatis, apice stylo mu- cronatis, in racemum conjunctis. F1. tert. Helvet., INT, p. 32, tab. CVIIT, f. 8. OEningen, couche à insectes. Semblable au fruit du C{. Jonthlaspi L. Il est impossible de fixer l’analogie des petites graines que M. Ludwig (Palæontogr., V, p. 100, tab. XX) rapporte au genre Sinapis, en les désignant par les noms de S. primigemia, inflata, dorheimensis. Ces graines ont été rencontrées dans les lignites les plus récents de la Wetterau, à Weckelsheim et à Dorheim. SR po E SP ENE LuiA VIOLINÉES. — PASSIFLORINÉES. 97 CLASSE VI. VIOLINÉES. FAM. I. ‘1 ; VIOLEÆ. ne. we Anchietea Sr. Hir. nacea, in alam latam, ad umbilicum prope basin sublateralem ‘excisam expansa. | 1. Anchietea borealis Heer, semine obovato, alato, ala rotun- data, margine undique dentata ; longit. millim. circa 8, lat. mil- im. 3. FL. tert. Helvet., IL, p. 313 (not.). _ Schistes miocènes de Menat en Auvergne. _ Cette semence a la plus grande ressemblance avec celles du genre brésilien Anchietea. | . CLASSE VII. PASSIFLORINÉES. FAM. I. SAMYDEÆ, Samyda L. . Arbusculæ vel frutices Americæ tropicæ. Folia alterna, petio- ata, membranacea, lanceolata et ovato-lanceolata, pellucido - dispositis, crebris, rectis et subrectis, apice divisis, camptodro- mis. Scnimpgr. — Paléont. végét, I — 7 98 PHANÉROGAMES. L'existence de ce genre à l’état fossile est fort douteuse. 1. Samyda borealis Ung., foliis lanceolatis vel ovato-lanceo- latis, acuminatis, bi- tripollicaribus, basi inæqualibus, petiolatis, argute serrulatis; nervis secundariis crebris, simplicibus, sub- rectis. Foss. F1. v. Sotzka, p. 44, tab. XXIV, f. 20. Sotzka. Feuille d’une analogie fort incertaine; M. d'Ettingshausen la rapporte au Quercus Lonchiis Ung. 2, Samyda europæa Ung., foliis ovato-lanceolatis, acuminatis, membranaceis, bipollicaribus, basi inæqualibus, argute serrats ; ner vis secundariis patentibus, parum curvatis. Syll., LE, p. 45, tab. XIII, f. AO, 114. Radobo)j. Feuilles semblables à celles de plusieurs Samyda du Brésil. 3. Samyda tenera Ung., foliis ovato- vel oblongo-lanceolatis, utrinque angustatis, acuminatis, tenuiter membranaceis, argute serratis ; nervo primario valido, nervis secundariis sat patenti- bus, numerosis, tenuissimis, apice ramosis. Sylloge, IL, p. 45, tab. XIII, f. 6-9. Radoboj. Attribution fort douteuse. CLASSE VIII. GUTTIFÉRINÉES. FAM. I. CISTINEÆ. Cistus TOURNEr. Suffrutices vel fruticuli, in regione mediterranea obvii, par- cius in America boreali, rarissime in tropica crescentes. Folia op- posita, ovalia, ovali-lanceolata, lineali-lanceolata, persistentia , integra vel crenulata, plerumque breviter pilosa vel tomentosa , MALVOÏDÉES. 99 nervatione pinnata, camptodroma. Calyx triphyllus. Corolla 5- D 3-pelala. Capsula solida , ovata, 3- vel 10-valvis, ca- | lyce persistente suffulta. … A. Cistus rostratus Ludw., fructus longe et tenuiter pedun- - culatus, pentagono-ovatus, in rostrum acute pyramidatum pro- “ductus, basi disco pentagono insidens calyceque erecto vel reflexo _ quinquelobo circumsitus, quinquelocularis, quinquevalvis, valvis » coriaceis, columella axili ad mediam capsulam producta, semini-. bus 9 majusculis, carinatis extus convexis; calycis lobis ovatis, | CONCAViS, ad mediam capsulam et ultra productis. Palæontogr., ; AU p. 176, tab. LXVI, f. 7-24. …. Commun dans les sphérosidérites de Dernbach (Westerwald). 2. Cistus Beckeranus Ludw., folium magnum, ovatum, acu- minatum, integerrimum, petiolatum, centim. 9 longum, versus 4 _ basin 6 latum, nervis secundariis camptodromis, patentibus, ner- wulis validiusculis in rete polygonum coeuntibus. Capsula penta- _ gono-pyramidalis, o-locularis, centim. 1 longa, breviter pedun- “culata. Palæontogr., V, p.147, tab. XXX, f. 12 (folium); XXXI, £. 44, a (fructus). En Étage moyen des lignites rhénans; Winterhafen près de Franc- fort. . Attribution plus que douteuse. .. * CLASSE IX. 3 MALVOÏDÉES. à FAM. L. 3 MALVAGEÆ. > | ne. Sterculia L. Atlas, pl XCVIIL. Arbores inter tropicos totius orbis, imprimis tamen Asiæ et …Africæ crescentes. Folia alterna, petiolata, nunc simplicia, inte- ra vel lobata petioli apice incrassato, nunc digitatim composita 100 PHANÉROGAMES. vel peltato-digitata, stüipulis lateralibus geminis deciduis; ner vis: ex apice petioli nascentibus 3 vel 5, hic illie 2 basilaribus infimis folii margini approximatis tenuibus simplicibus adjectis, nervis secundariis e nervis primariis sub angulo sat aperto egredientibus, versus marginem arcuato-conjunctis vel in laqueos abeuntibus. Inflorescentia paniculata. Calyx campanulatus, rarius tubulosus, o-fidus vel 5-partitus. Corolla tubulosa, solida, apice in urceo- lum 5- vel 10-lobum ampliata. Carpidia foilicularia, coriacea vel sublignosa, nunc membranacea, cymbiformia, aperta explanato- foliacea. Ce type paraît avoir fait son apparition en Europe dès les pre- miers temps de l’époque tertiaire, car il se trouve déjà repré- senté dans la Flore de Sézanne; son plus grand développement a eu lieu vers le milieu de cette époque; plus tard il disparaît . tout à fait de notre continent. Les Sierculia de l'époque actuelle, au nombre d'environ 45 espèces, n’habitent plus que les régions chaudes de l'Afrique, depuis l'Égypte jusqu’au cap de Bonne-Espérance, de l’Amé- rique, .de l'Australie, du continent et des îles asiatiques; quel- qués-unes d’entre elles sont cultivées avec succès dans l'Europe méridionale, où elles fleurissent et fructifient, sans cependant at- teindre les dimensions qu'elles offrent dans leur pays natal. 1. Sterculia variabilis Sap., foliis late ovatis, maxime varian- tibus, cent. 5-6 quandoque 2 decim. latis, acuminatis, basi obtuse et breviter angustatis, integerrimis, palmato- tri- vel quinquenerviis, nervis lateralibus infimis minoribus margini approximatis, nervulos eis perpendiculares in laqueos conjunctos e dorso emittentibus, nervis lateralibus duobus sequentibus extus nervos secundarios inter se parallelos emittentibus ad extremita- tem repetitio-arcuato-camptodromos, nervis secundaris versus extremitatem nervi mediani orientibus perpaucis camptodromis, nervis tertiariis e nervis primariis et secundariis ortis transversis subflexuosis, simplicibus vel bifurcatione anastomosatis, reti in- terposito laxiusculo conjunetis. FI. foss. de Sézanne, p. 112, tab. , ALTO 7 : MALVOÏDÉES. A0! À Ficus Michelotii Wat., ex parte, F1. foss. du bass. de Paris, » p. 157, tab. XLIV, f. 4. Travertins anciens de Sézanne. … Ces feuilles, très-variables par rapport à leur grandeur, re- » fracent très-exactement le type de certains Sterculia à feuilles … entières et largement ovales , originaires des régions tropicales de … l'ancien continent, tels que Sferc. alata Mus. Kew., cordata BI., _de Java, popuhfolia , de Timor. ! 2. Sterculia Michelotii (Wat.) Sap., foliis xs, orbicula- “is, subcordatis , sinuoso-trilobatis vel unilobatis, margine inte- . serrimis , palmato-trinerviis; nervis lateralibus basilaribus extus ….nervos secundarios arcuato-camptodromos emittentibus, nervis … secundariis nervi mediani post intervallum emissis paucis , nervis | tertiariis generis. F1. foss. de Sézanne, p. 113, tab. XIT, f. 2. | 4 Ficus Micheloti, ex p., Wat. FI. foss. du bass. de Paris, DD. 457, tab. XLIV, f. 5. _ Sézanne. | …. Cette espèce retrace avec une fidélité remarquable un Sterculia de l’île de Bourbon. + 3. Sterculia tenuiloba Sap., foliis petiolatis, palmato-trilobis, “ienuiter acuminatis, lobo medio longissimo. Étud., 1, p. 420. —. Calcaire schisteux de la partie supérieure des dépôts à gypse . d'Aix. … De même que le St. Labrusca Ung., cette espèce se rapproche Déaucoup du St. diversifolia Don, de la Nouvelle-Hollande. …. 2 Sterculia minuta Sap., foliis parvulis, longe petiolatis, membranaceis, exacte lanceolatis, inæquilateris , basi inæqualiter oductis, utraque ala ad medium obsolete lobulatæ; nervo pri- ario gracili, nervis secundariis 2 in lobulos emissis, tertiariis nuissimis subtiliter reticulato-ramosis. Étud., p. 237, tab. X, 5 À Calcaires marneux littoraux à Saint-Zacharie ; très-rare. Forme très-voisine du St. heterophylla de la Guinée, dont les uilles, tantôt entières, tantôt lobées, présentent souvent des ariations analogues à l'espèce que nous venons de décrire (Sap.). 102 PHANÉROGAMES. 5. Sterculia tenuinervis Heer, foliis membranaceis, trilobis, basi rotundatis, lobis integerrimis, ellipticis , apice acuminatis; nervis primariis à, secundariis tenuibus, camptodromis. Æf, vert. Helv., TI, p. 35, tab. CIX, f. 7. OEningen. M. Heer rapproche cette espèce du St. platanifolia L., de la Chine, dont les feuilles sont cependant considérablement plus grandes. 6. Sterculia modesta Heer, foliis coriaceis , petiolatis, trilobis , lobis lanceolatis, sparsim dentatis, trinerviis. F1. tert. Helw., IX, p. 35, tab. CIX, f. 8. Hohe Rhonen. Semblable au St. Labrusca Ung. 7. Sterculia Dombeyopsis (Ung.) Sch., foliis majusculis, longe petiolatis , late ovatis, subtrilobis, lobo medio productiore acumi- À nato, lobis lateralibus obtusis vel subacuminatis, basi profunde cordata vel cordato-peltoidea , margine repando-sinuoso vel basin versus irregulariter repando-dentato; nervis primariis e petioli apice incrassato radiantibus, numero 5, lateralibus extus solum- modo ramosis, ramis ad extremitatem arcuato-conjunctis, nervis secundariis nervi mediani 5-7-jugis, suboppositis vel subalter- nantibus, sub angulo 50° circiter emissis, camptodromis, nervis tertiariis sub angulo recto arcuato-transversis, bifurcato-anasto- mosatis. Dombeyopsis lobata Ung., Gen. et Spec., p. hA7. Ficus Dombeyopsis Ung., Syll. pl. foss., 1, p. 13, tab. W, f. 1-5; VI, f. 49 Lignites de Nidda dans la Wetterau, schiste marneux de Bilin ? Ces feuilles sont évidemment différentes de celles du Ficus hiliæfolia, auxquelles on a voulu les réunir. Leur forme générale, leur consistance membraneuse, leur surface non hérissée d’as- pérités, de même que leur nervation, rappellent les feuilles de cer- tains Sterculia, entre autres du St. platanifolia L., de la Chine. 8. Stercuhia Ludwig Sch., foliis latissime ovatis, profunde cordatis, repando-sinuosis et subseptemlobis, lobis marginalibus rotundatis, apicali productiore triangulari margine repando- MALVOÏDÉES. 103 F Sinuosis ; nervis primariis 7 radiantibus, inferioribus divaricatis, ….extus ramosis, duobus superioribus.extus et apice intus ramosis , . ramis ut et nervis secundariis nervi meiliani arcuato-conjunctis. —… _Dombeyopsis Decheni Ludw., ex. p., Palæontogr., VIT, p. 126; n tab. XLIX, f. 41. Lignites de la Wetterau. Cette feuille offre tous les caractères d’une feuille de Sterculia jh type Sé. platanifolia, et diffère essentiellement du Dombeyopsis Decheri, auquel M. Ludwig la réunit. …. 9. Sterculia tridens (Ludw.) Sch., foliis in tdi longius- … culo, cordato-ovato-circularibus vel cordato-lyratis, superne … breviter trilobis, lobis sursum spectantibus, triangularibus, bre- …. viter acuminatis, medio lateralibus majori angulo fere recto ab —. eis sejuncto; nervis primariis 5, ex infima basi radiantibus, 2 infimis cæteris tenuioribus extus ramosis, ramis et ipsis campto- - dromis, secundis validioribus in lobos laterales productis, infra extus in lobis utroque latere ramosis, ramis camptodromis, nervi medii nervis secundariis sursum vergentibus, camptodromis ; > nervis tertiariis sub angulis rectis transversis ramulis rete poly- » gonum efformantibus. Palæontogr., VIII, p. 127, tab. XLIX, f. 2, 3 (Dombeyopsis). Salzhausen, Hessenbrücken. 3 40. Sterculia Labrusca Ung., foliis longe petiolatis, coriaceis, - basi rotundatis vel subcordatis, trilobis, rarius bi- vel quinque- lobis, lobis lateralibus plus minus arrectis, omnibus lanceolatis, acuminatis, integerrimis, lobo medio sæpius productiore; ner- vatione palmata, nervis primariis 2-5, nervis secundariis tenui- bus, furcatis laqueosque formantibus, nervis tertiariis abbre- viatis, dictyodromis. Foss. FI. vw. Sotzka, p. 45, tab. XXVIII, f 1-11. Ettingsh., £oc. FI. d. M. Promina, p. 37, tab. XIV, f. 7. Massalongo, Stud. s. fl. foss. Senog., p. 318, tab. 13, f. 6. Heer, Sächs. thüring. Braunk., p. 15, tab. III, IV (spe- cimina pulcherrima !). Ettingsh., Foss. F1, v. Bilin, II, p. 413, tab. XLIIL, f. 4, 5. Laurus Labrusca Ung., Gen. et Spec., p. 133. 4104 PHANÉROGAMES. Ficus caricoides Ung., Foss. Fl. v. Sotzka, p. 165, tab. XXXIV, f. 8. - Daphnogene melastomacea Ung., L. c., tab. XXXVITI, f. 49 (teste Ettingsh.). ; : Platanus Sirii Ung., Foss. FI. v. Sotzka, p. 166, tab. XXXWI, A | Acer sotzkianum Ung., L. c., p.175, tab. L, f. 4, 2 (folium !). Variet. : a) St. L. angustata, foliis bi- vel trilobis, basi acute productis vel angustatis (Ung., /. c., tab. XXVIIT, f, 8, 10). b) St. L. genuina, folis trilobis, basi obtusis vel rotundatis lobo medio productiore (Ung., /. e., f. 1-7, 9). c) St. aceroides, folüis trilobis, basi subcordatis, lobis æquali- bus (Acer sotzkianum Ung.). d) St. L. caricoïdes, folis trilobis, basi auriculatis, lobo medio productiore (Ficus caricoides Ung.). e) St.iL. platanifolia, foliis quinquelobis, basi subcordatis, Jobis subæqualibus vel medio productiore (Platanus Sirii Ung.). Sotzka, Sagor, Leoben, Monte Promina, lignites oligocènes de Skopau en ‘Thuringe, où cette feuille est très-commune, Kutschlin, Sinigaglia. Ces feuilles sont assez répandues dans les couches inférieures des formations miocènes et s’y rencontrent quelquefois en très- grande quantité; elles ont une grande ressemblance avec les feuilles du St. diversifolia, de la Nouvelle-Hollande; comme celles-ci, elles sont sujettes à de nombreuses variations. 11. Sterculia vindobonensis Ettingsh., foliis palmatilobis, sinu- bus acutis, lobis ovatis, acutis, integerrimis ; nervis loborum primariis distinctis, infra apicem evanescentibus, nervis secun- . dariis crebris, sub angulo 60-75° egredientibus. Foss. FI, w. Wien, p.120, tab. TV, f. 2: Marnes schisteuses de Vienne. L’échantillon sur lequel est établie cette espèce, quoique mu- tilé, montre assez les caractères d’une feuille de Sterculia, mais aussi ceux d’un Acer. MALVOÏDÉES. 105 19. Sterculia laurina Ettingsh., foliis coriaceis, oblongo-ellip- - ticis vel lanceolatis, integerrimis vel denticulatis; nervatione - brochiodroma; nervo primario valido, nervis lateralibus duobus basilaribus margini parallelis, cæteris distantibus, versus mar- ginem laqueato-anastomosatis, nervis tertiariis e nervo primario sub angulo recto e nervis secundariis sub angulo acuto emissis. Beitr. z. foss. F1. v. Sotzka, tab, Il, f. 1. Foss. FI. v. Bilin, IT, p. 44, tab. XLII, f. 4. | Schiste marneux de Sotzka ; calcaire d’eau douce de Kosten- blatt; lignite de Leoben. | Il est difficile de savoir si cette feuille provient d’un Sterculia, d'un Ficus ou d’un Laurus. 13. Stercuha Daphnogenes Ett., foliis subcoriaceis, late et inæqualiter lanceolatis ; nervis duobus basilaribus margini pa- rallelis, cæteris remotis, longe retro marginem arcuatis in laquo- rum seriem continuis, nervis tertiariis e nervo medio et e nervis secundariis emissis laxe reticulatis. Foss. FI. v. Bilin, IT, p. 44, tab. XLIIT, f. 2. Kutschlin. Ah. Sterculia deperdita Ett., foliis longe petiolatis, coriaceis , ovatis, ovato-oblongis, margine sinuato integerrimis, basi inæ- quali cuneato-rotundatis, 3- vel 5-nerviis; nervis basilaribus oppositis angulo acuto emissis, extus perpendiculariter ramosis, ramis arcuato-conjunctis, nervis secundariis remotis, patenti- bus, arcuatis, apice repetito-arcuato-conjunctis (brochiodromis), . nervis tertiariis e nervo primario et e lateralibus sub angulo recto emissis partim dictyodromis , reticulatione areolas implente tenui polygona laxiuscula. Foss. F1. v. Bilin, TT, p. 13, tab. XLIIT, RAR «tr à Kutschlin. Feuilles analogues à celles du S£. longifolia Don, de la Nou- vélle-Hollande, et de l’Heritiera macrophylla. 15. Sterculia Majoliana Mass, foliis palmato-quinquelobis , basi angustato-cuneatis, 5-nerviis, lobis integerrimis, lanceolatis, apice angustato obtusis, sinubus interpositis acutis; nervis se- 106 PHANÉROGAMES. cundariis marginem versus arcuatim conjunctis. Syn. F1. Fee 4 Senog., p. 85 (tab. cit. 20, f. 3). Sinigaglia. Appartient au groupe du St. Labrusca. 16. Sterculia ? cinnamomea Ettingsh., foliolis elongato-oblon- gis, apice acuminatis basi subtruncatis, Coriaceis, dense et mi- nute granulosis, basi 5-nerviis ; nervis basilaribus infimis bre- vibus tenuissimis, secundis suberectis medium folium haud attingentibus, nervis secundariis distantibus, sub angulis 40-45° orientibus, illis nervorum basilarium superiorum magis apertis. Beitr. 3. Kennin. der Tertiärfl. Steierm., p. 62, tab. IV, f. 49, 20. Lignites de Leoben. Feuille semblable à certaines Morées et Laurinées, et d’une attribution incertaine. Bombax L. . Atlas, pl XCVIIL Arbores Americæ tropicæ. Folia alterna, longe petiolata, pal- matim 5- vel 8-foliolata, foliolis coriaceis, ovali-lanceolatis vel ellipticis, petiolulatis, ovatis, oblongis, ovato-lanceolatis, ra- rius simplicibus 5-angularibus, subintegris vel denticulatis; ner- _vatione pinnata, nervis secundariis sub angulo acuto ascendenti- bus, apice pro more divisis camptodromis vel in rete solutis. Calyx cupuliformis, truncatus. Corollæ petala 5, hypogyna, lanceolata ; tubus stamineus brevis, in filamenta multa, filiformia, elongata , apice bicrura, in fasciculos 5 vel plures collecta divisus ; antheræ oblongæ, bivalves. Ce genre n’est plus représenté en Europe à l’état spontané. Les 16 ou 20 espèces qui en sont connues se rencontrent pour la plupart dans les régions chaudes de l'Amérique du Sud, quel- ques-unes aux Indes. 1. Bombax sepulhiflorum Sap., corollæ petalis æstivatione contortis, Inæquilateris, lanceolatis, acuminatis, basi inter se et MALVOÏDÉES. 107 cum androphoro coalitis ; staminibus innumeris, filamentis libe- ris corolla brevioribus, antheris terminalibus reniformibus uni- locularibus. ÆÉtud., 1, p. 419, tab. XII, f. 3. Calcaire schisteux de la partie supérieure du gypse d’Aix. Cette fleur ne paraît différer en rien des fleurs des Bombax actuels et se rapproche spécialement du Bombax Gossypium. 2. Bombax chorisiæfolium Ettingsh., foliis digitato-composi- tis, foliolis petiolatis, lanceolatis, basi angustatis, apice cus- pidatis, margine serratis ; nervatione camptodroma, nervo pri- mario prominente recto, nervis secundariis tenuibus, sub angulis 55-65° orientibus, approximatis, marginem versus ascendenti- bus, ramosis, nervis tertiariis tenuissimis dictyodromis. Foss. F1. vw. Bilin, LIT, p. 41, tab. XLIT, f. 2, Let 5. Tripoli de Kutschlin. M. d’Ettingshausen compare ces feuilles à celles du Chorisia speciosa St.-Hil. et du Bombax glaucescens Sw., tous les deux du Brésil, 3. Bombax salmaliæfolium Ett., foliis palmato-compositis, foliolis longe petiolatis, coriaceis, ovato-oblongis vel ellipticis utrinque obtusis, integerrimis ; nervatione camptodroma , nervis secundariis prominentibus utrinque 8-10, inferioribus abbreviatis sub angulo recto vel subrecto emissis, mediis et superioribus sub angulis 60-702 orientibus, nervis tertiariis oblique transversis ramoso-conjunctis. Foss. Fl. v. Bilin, TT, p. 12, tab. XLIT, f. 40, 41. Argile plastique de Priesen. Comparable aux feuilles de Salmalia insignis Schott, des Indes. k. Bombaæ oblongifolium Ett., foliis palmatim compositis, fo- liolis petiolulatis, coriaceis, late lanceolatis, basi angustatis, apice obtusis ; nervis secundariis utrinque 12-15, marginem versus furcatis laqueos formantibus, basin versus sensim abbreviatis , nervis tertiariis oblique transversis, tenuissimis, inter se con- junctis. Foss. F1. v. Bilin, HI, p. 42, tab. XLIT, f. 8, 9. Argile plastique de Priesen. AD PHANÉROGAMES. Analogue au 2. ferruginum Cav., du Brésil. 5. Bombax sagorianum Ettingsh., foliis digitatis, foliolis ovato= acuminatis, obtuse serratis, tenuissime reticulato-nervosis ; ner= vis secundariis sub angulo 60-75° orientibus, approximatis, apice ramosis, ramis marginem versus curvatim ascendentibus et in rete nervosum abeuntibus. Foss. Fl. v. Wien, p. 24, tab. IV, f. 3. Sagor en Carinthie. Folioles semblables à celles du 2. glaucescens, du Brésil. 6. Bombax Neptuni Ettingsh., foliis digitatis, foliolis petio= latis, subcoriaceis, lanceolato-oblongis, basi angustata inæquali- bus, apice acuminatis, margine serrulatis, centim. A0 circa longis, 3 latis; nervo medio sat valido, nervis secundariis te- nuibus, patentibus, sursum et longe arcuatis, camptodromis , nervulis sub angulo recto transversis, sat approximatis. B: z. Kenntniss d. foss. F1. v. Radoboj, p. 58, tab. IIT, f. 47. Cupania Neptuni Ung. ex parte? Radoboj. FAM. II. BÜTTNERIACEZÆ. Dombeyopsis Uxc. emend, Atlas, pl. XCIX. Folia magna, late ovato-cordata, plus minus distincte tri- loba, ovata vel ovato-circularia?, margine sinuosa, repando- dentata; nervatio palmata, nervi primarti 7 vel 5, ex apice pe- tioli nascentes, 2 infimi tenues, simplices, divaricati , 2 medii validiores , patentes, extus ramosi, 2 superiores sub angulo plus minus acuto ascendentes , in lobos producti, dorso et apice utro- que latere ramosi, ramis cujusdam nervi secundarii 5- vel 6-jugi, suboppositis vel alternantibus, nervi secundarii camptodromi et craspedodromi, in foliis integris omnes camptodromi, nervi ter- tiarii sub angulo recto transversi, subarcuati, ad mediam aream plerumque dichotome anastomosati. 17 M PE a ca Na 8 SON Yauet ééetoe te SRE me nou ODA A ET MALVOÏDÉES. 109 Les feuilles réunies dans ce genre collectif appartiennent, sans aucun doute, à des types différents, dont les analogues dans la végétation actuelle n’ont pas encore pu être fixés. 1. Dombeyopsis Decheni Web., foliis magnis et maximis, longe petiolatis , late ovatis, profunde cordatis, repando-denta- _tis, trilobatis, lobo medio productiore acuminato, lateralibus brevibus angulo rotundato patentibus, brevius acuminatis; nervis primariis 7 a petioli apice esredientibus, radiantibus, inæqua- libus, 2 infimis tenuibus, brevibus, Simplicibus, margini sub- parallelis, sequentibus validioribus, patulis, extus ramosis, 2 su- perioribus hisce crassioribus in lobos laterales continuis, extus et versus apicem utrinque ramosis, ramis in dentes marginales ver- gentibus, nervi medii rami sc. nervi secundarii sursu:n curvati, apice furcati campto- et craspedodromi ; longitudo foliorum ma- _jorum ad ped. 2, latit. ad 4 4/2 accedens. O0. Web., Palæon- togr., 11, 193, tab. XXI, f. 10. Heer, F1. tert. Helv., HI, ‘p. 36, tab. CX , f. 44? Ludw., Palæont., VIII, tab. LXT, f. 4? Lignites de Bonn; Hohe Rhonen? lignites de la Wetterau ? Je ne suis pas convaincu que la plante décrite et figurée sous ce nom par M. Heer appartienne à cette espèce ; la dentelure de la plante figurée par Weber parait être différente et la nervation moins distinctement craspédodrome. 2. Dombeyopsis pentagonalis Web., foliis late ovato-cordatis, acuminatis , angulo obtuso ad medium utriusque marginis pro- minente subpentagonis, apicem versus remote et irregulariter crenatis, 5-nerviis, nervis primaris 4 laterahibus exacte basila- ribus, duobus infimis patentissimis extus ramosis, 2 sequenti- bus sub angulo 50° orientibus in angulum marginis proceden- tibus, extus ramosis, ramis in infimis camptodromis, nervis secundariis remotis, nervulis transversis conjugatis. Palæontogr., IL, p.194, tab. XXI, f. 41. Lignites d’Orsberg, près de Bonn. Pourrait bien n'être qu’une forme moins longuement acumi- née et à lobes rudimentaires du D. Decheni. 3. Dombeyopsis æqualifolia Gœpp., foliis magnis, late cor- 110 PHANÉROGAMES. dato-ovatis, integerrimis, longe petiolatis; nervis primartiis 5 @ petioli apice palmato-radiantibus, 2 inferioribus sub angulo recto patulis, extus ramosis, 2 sequentibus validioribus longioribus; ramis interioribus pluribus, inter se parallelis, brochiodromis , nervis secundariis e nervo medio egredientibus sub angulo 50° emissis, simplicibus, apice laqueato-conjunctis, nervis tertiariis transversis undulalo -arcuatis, partim furcato-anastomosalis. Palæontogr., 1, p. 278, tab. XXXVI, f. 4; XXXVIL, £ Da. Dans le calcaire supérieur des dépôts miocènes à Striese, près de Stroppen en Silésie. Feuille d’une affinité douteuse, que j'avais rapportée avec doute au Ficus tiliæfolia , où elle ne saurait avoir sa place. Est- ce un Séerculia où une forme voisine des Dombeya ou des Gre- wia? c'est ce qui reste encore à trouver. Il existe sur la même dalle figurée par M. Gœppert, en outre de cette feuille et du Ficus tiliæfolia, plusieurs autres feuilles en- core que l’auteur désigne sous le nom d’Acer Beckerianum, et qui paraissent évidemment appartenir au même type que le Domb. æquahfolia , et le fragment d’une feuille qui rappelle beaucoup le D. Decheni. LL. Dombeyopsis ? islandica Heer, folis petiolatis, integerrimis, basi inæquilateris, cordato-emarginatis, palminerviis; nervis primariis 7. Fl. foss. arct., p. 151, tab. XXVIT, f. 40. Hutawik (Islande). Attribution fort incertaine. M. Heer pense que cette feuille pourrait aussi bien appartenir à une Morée qu’à une Büttnériacée. 5. Dombeyopsis ? grandidentata Ettingsh., folis irregulariter ovato-rotundatis, basi cordatis, sinuatim grosse dentatis; nervis primaris 5 vel 7. Foss. Flor. v. Kôüflach (Jahrb. d. k. k. geol. Reichsanst., VIIT, 4, p. 18, tab. II, f. 9). | Schiste argileux du lignite de Kôflach en Styrie. Feuille très-problématique. : Le Dombeyopsis Philgræ Ettingsh., M. Promina, p. 24, tab. IX, f. 15, 16, paraît être un Ficus du voisinage du #. ti- hæfolia. MALVOÏDÉES. AAA Pterospermites H£er. Atlas, pl. XCIX. Folia coriacea, brevius longiusve petiolata, cordata , inæqui- latera, integra vel sublobata, hic illic subpeltata, late ovata vel oblique cuneato-oblonga; nervatione foliorum latiorum subloba- torum palmata, illa foliorum angustiorum simplicium pinnata, nervis secundariis camptodromis, vel cum dentes marginales adsunt in hos abeuntibus. Semina compressa, alata, nucleo cur- vaio , ala membranacea enervi. , Les feuilles que nous réunissons en ce genre ont toutes leurs analogues dans les Büttnériacées et surtout dans le genre Péero- spermum, dont les espèces peu nombreuses habitent les Indes orientales. Des graines ailées campylotropes se rencontrent surtout dans les Ternstræmiacées et les Büttnériacées, et parmi ces dernières ce sont surtout celles du genre Péerospermum qui montrent une grande analogie avec les fossiles dont 1l est question ici. L'absence des nervures dans l’aile séminale exclut les fruits ailés, tels que ceux-ci se rencontrent dans un grand nombre de plantes (Heer). | FOLIA. À. Pterospernutes inæquifohius Sap., foliis amplis quandoque amplissimis, sæpius Platani folia æmulantibus, longe valideque petiolatis, margine grosse dentatis vel lobulato-dentatis, palmati- nerviis, nervis primariis 5 inæqualibus, nervis lateralibus infi- mis sæpe inæqualiter productis, mediis plus minus divergentibus extus ramosis, superioribus maximis, supra medium margi- nem procurrentibus, extus nervos secundarios camptodromos emittentibus , nervis secundariis ut et primariis in marginis den- tes vel lobulos procedentibus. F{. foss. de Sézanne , p. 114, tab. XII, f. 3-5. 112 PHANÉROGAMES. Platanus antiqua et Plat. dubia Wat., PI. foss. du bass. de Paris, p. 164, tab. XLVIT, f. 2, 3. Travertins anciens de Sézanne. Des feuillés semblables à celles que nous venons de décrire se rencontrent surtout dans les Büttnériacées, entre autres dans l’Abroma angustum L., de l’Asie tropicale; dans plusieurs Ptero- _ spermum, comme dans le P£. acerifolium Willd., et surtout dans le Kydia calycina Roxb., des Indes. 2. Pterospermites palæophyllus Sap., foliis inæqualibus, pal- mato-quinquenerviis, obtusissime inciso-lobatis ; nervis laterali- bus primariis uno latere obliquioribus, cæteris transversim rob- culatis. Étud., 1, p. 238. Calcaires bitumineux de Saint-Zacharie ; très-rare. Cette feuille reproduit le type du Pterospermum acerifolium L. 3. Plerospermites speclabilis Heer, foliis amplis, basi leviter emarginatis, cordato- vel ovato-ellipticis, integerrimis; nervis secundariis infimis debilibus, sequentibus duobus inferioribus oppositis, validis, extus ramosis, ramis camptodromis , nervis tertiariis transversis, simplicibus vel anastomosatis. On the foss. : FT, of N. Greenland, p. 480, tab. XLIIT, f. 156; LITE, 4-4. Atanekerdluck ; peu rare. h. Pierospermites allernans Heer, foliis amplis, basi rotun- datis, subemarginatis, integerrimis, margine glandulosis (?); nervis secundariis infimis, debilibus, sequentibus alternis, ap- proximatis, validis, extrorsum ramosis, ramis camptodromis. Heer, {. c., tab. LIV, f. 3. Atanekerdluck. La place systématique de ces deux feuilles est douteuse. M. de Saporta en a décrit et figuré de semblables dans sa Flore de Sézanne , comme Pterospermites et Grewiopsis. 5. Pterospermites integrifolius Heer, folüis subpeltatis, integer- rimis ?, basi subcordatis. F1. foss. arct., p. 122, tab. IX, f. 44 a. Atanekerdluck. Le Pterospermum acerifolium de l'époque actuelle offre des feuilles peltées analogues. L as df 7] PTS TT, él te On, 8 | Sn ao tasses Slt SN ar let. Mir je. da dus © à és ji OT Sd dE ms AS _ MALVOÏDÉES. 115 6. Pterospermites dubius (Ett.) Sch., foliis mtegris, nervo primario valido, nervis secundariis a se invicem remotis, sub angulis 50-85° egredientibus, subflexuosis, apice ramosis, ner- vis tertiariis (reticularibus) sub angulo recto vel subrecto emis- sis, inter se conjunctis. Foss. FI. v. Wien, p. 21, tab. XVIIT, f. b (Pterospermum) . Schiste marneux de Vienne. M. d'Ettingshausen, qui réunit cette feuiile avec doute au genre Péerospermum , la compare aux feuilles des P£. commuta- tum Wall. et acerifolium Willd. 7. Pierospermites ferox (Ung.) Ettingsh., foliis curvato-ellip- ticis, basi subcordatis, integerrimis vel apicem versus denticu- latis repandisque ; nervo primario valido, nervis secundariis sub angulis 40-55° egredientibus, nervis reticularibus sub angulo Subrecto orientibus. Foss. FI. ». Wien, p. 22, tab. IV, f. 4-5 (Pterospermum). Schiste marneux de Parschlug ; argile plastique de Bilin, val- lée de Schichow. M. d’Ettingshausen dit que cette espèce tient le milieu entre le Pt. Heyneanum Wall. et le P. suberifolium Willd., des Indes. 8. Pterospermites dentatus Heer, foliis subpeltatis, dentatis; nervis pluribus tenuibus brevibus sub petioli apice versus margi- nem basilarem declinatis, aliis fortioribus ex ipso apice sub an- gulo recto nascentibus, ramosis, nervis secundariis distantibus, nervulis sub angulo recto arcuato-transversis, reti polygono con- junctis. FI. foss. arct., p. 138, tab. XXI, f. 45 b; XXII, f. 6, 7. Dépôts miocènes du Mackenzie. SEMINA. 9. Pterospermites senescens Sap., seminibus alatis, curvalis, utrinque acuminatis, nucleo centrali oblongo, lateraliter sinuato, hinc obtuso, illic angustato, uti ala curvatulo. Sap., £tud., IE, p. 319, tab. XI, f. 12. Armissan ; très-rare. 10. Pterospermites vagans Heer, seminum nucleo transverso, Scuimrer, — Paléont, végét. IL — 8 ORDEe 1 & RE RASE EL QUE OU LES Ne RAT le Re E ol LP LR ie Pa Pure à ete de. hé | A A VE En SL taf LATE AA TEE va ati) FS Eh 4 DT 2 1 ca bo à à | 4 JE : tn dir ' LA All PHANÉROGAMES. oblongo, subarcuato, ala subcoriacea vel membranacea superne elongata cincto, ala raphe lineari percursa. F1. tert. Helvet., , p. 36, tab. CIX, f. 1-5. Sap., Étud., III, p.400, tab. XIE, f.4. OEningen, Locle, Hohe Rhonen; schistes du bois d’Asson. Var. a. Seminibus basi emarginatis, ala recta. Heer, 4 «., CAE SAR ANS SET à Assez commun au Kesselstein, près d'OEningen; couches à Cérithes d’'Erdübénye (Hongrie). Var. b. Seminibus minoribus, ala recta, nucleo brevi, apice crassiore parum curvato. Heer, /. c., f. 2. Calcaire d’eau douce au Locle. Var. c. Seminibus basi obtusis, ala subcurvata, apice acumi- naia , nucleo curvato. L, c., f. à. OEningen , Kesselstein. Var. d. Seminibus basi emarginatis, ala latiore, nucleo in- crassato. L. c., f. li. Avec le précédent. Var. e. Seminibus basi leviter emarginatis, ala abbreviata, ob- tusa, nucleo curvato. L. c., f, 5. Avec le précédent. 11. Pierospermites lunulatus Heer, seminibus basi profunde emarginatis, ala elongata, nucleo valde curvato, semilunari. ; PAR PU (AR 1 P OEningen, Kesselstein ; très-rare. Attribution douteuse. FAM. I. TILIACEÆ. Tilia L. Atlas, pl. XCVIN, Arbores in Europa et Asia finitima, copiosius in America sep- tentrionali crescentes. Folia disticha, petiolata, late ovata , basi oblique cordata vel truncata, apice acuminata, margine dentata, subtus pube sæpe discoloria; nervatione subtus valde promi- « De RURT be. > MALVOÏDÉES. 145 nente, nervis primariis pluribus e petioli apice nascentibus, in- ferioribus brevioribus, extus ramosis, 2 superioribus ascenden- tibus, extus ramosis, ramis indirecte craspedodromis, nervis e nervo medio egredientibus sat confertis, alternantibus, inter se parallelis, substrictis vel subarcuatis, inferioribus apice extus ramosis vel bifidis, directe vel indirecte (arcu conjunctivo præ- misso) craspedodromis. Fructus petiolatus, bractea chartacea lingulata usque versus medium peduneulo adnata, globularis, chartaceus vel lignosus, quinquecostatus. Ce genre est représenté dans les dépôts miocènes par des feuilles et par des fruits encore munis de leur bractée caracté- ristique. Si quelques-unes des feuilles qu'on y a rapportées res- tent encore douteuses, il y en a d’autres qui ne sauraient offrir aucune difficulté quant à leur attribution générique. Les Tileuls du monde actuel constituent avec leurs nombreuses variétés environ dix espèces, dont cinq reviennent à l’Europe et à l’Asie occidentale et cinq à l'Amérique du Nord. FOLIA. 1. Tilia Malmgreni Heer, foliis amplis, margine dentatis, palminervis ; nervis primaris uno latere 2, altero 3, ramosis, nervo primario medio valido, nervis lateralibus prælongis, ramosis. Fl. Foss. arct., p. 160, tab. XXXIII. Kingsbai (Islande). Feuilles semblables à celles du T. americana. Une inflores- cence trouvée à Bell-Sound offre assez d’analogie avec celle d’un Tilleul. C'est peut-être à cette espèce qu’appartient le T. alaskana Heer (F1. foss. alask., p. 36, tab. X, f. 2, 3, fragmenta). 2. Tilia antiqua Newb., foliis 4-5-pollicaribus, latis, sæpius paulisper asymmetricis, basi cordatis, apice abrupte acumina- tis, dense et subæqualiter dentatis; nervatione valida, nervo medio recto, nervis secundariis 8 vel 9, sub angulo {5° patenti- bus, nervis duobus basilaribus ramos 5 vel 6 dentes petente: emittentibus, sequentibus 4, 3, 2, 4, superioribus simplicibus, 116 PHANÉROGAMES. nervis tertiariis perfecte distinctis, sub angulis rectis inter ner- vos secundarios transversis. Votes of the later ext. FI. N. Amer., p. 52 (Ann. Lyc. Nat. Hist. N. York, 1868). Dans un calcaire argileux rte sx du terrain miocène au Fort Clarke (Haut-Missouri). Ressemble au T. heterophylla des États du Sud de l'Amérique du Nord, au point de lui paraître identique. 3. Tilia lignitum Ettingsh., foliis petiolatis, ovatis, apice pro- ductis, cordatis, subobliquis, margine crenato-serratis, 5-ner- viis; nervis 4 basilaribus extus ramosis, secundariis arcuatis, craspedodromis, nervis tertiariis obsoletis. Bracteis pedunculum longitudine æquantibus, oblongo-lingulatis, breviter petiolatis, basi cordato-emarginatis. Foss. Fl. v. Bilin, II, p. 15; tab. XLIT , f. 3, 6. Dans l’opale ménilitique de la vallée de Schichow. Feuille semblable à celles du Grewia tiliacea Ung. et du Tilia Mastajana Massal. h. Tilia Zephyri Ett., foliis suborbicularibus , basi rotundata obliquis, margine grosse duplicato-serratis ; nervatione cras- pedodroma, nervis secundariis validioribus minus curvatis. Foss. Fl. v. Bilin, III, p. 16, tab. XLIIT, f. 414. Avec le précédent. Se distingue par la base foliaire non cordée. Attribution douteuse. 5. Tilia gigantea Ett., foliis magnis, submembranaceis , rotundato-ovatis , remote dentatis, dentium interstitiis repandis; nervis secundariis subrectis, basilaribus ramos externos elon- gatos emittentibus, reliquis simplicibus , nervis tertiariis tenuis- simis sub angulis rectis transversis. Foss. F1, v. Bilin, I, p. 16, tab. XLIIT, f. 12. Avec les deux précédents. 6. Tihia Passeriniana Massal., foliis ovatis, subacuminatis, subcordatis, margine denticulato-crenatis; nervis primariis 5 vel 7. basilaribus, nervis lateralibus extrorsum pinnato-ramo- sis, nervulis sub angulo recto orientibus. Syn. F1. foss. Senog., p. 86 (tab. cit. 9, f. 10). _ : MALVOÏDÉES. 117 Sinigaglia. 7. Tilia Saviana Massal., foliis longe petiolatis, subrotundis , cordatis, argute crenato-dentatis, basi integris, dentibus bre- vissime cuspidatis ; nervis primariis 3, duobus lateralibus extus ramosis , nervis tertiariis curvatis. Syn. FI. foss. senog., p. 86 (tab. cit. 39, f. 9). ; Sinigaglia. :. 8. Tihia Mastajana Massal., foliis profupde cordato-orbicula- ribus, deltoideis, acuminatis, 7-nerviis, margine acute crenato- serratis, basi integris. Umbellis trifloris (?), pedunculis brac- team æquantibus , bractea oblongo-lingulata , breviter petiolata, basi subcordata, nervis ramosis , rete laxum pentagonum effor- mantibus , nucula subrotunda. Syn. F1. foss. senog., p. 86 (tab. cit. 34, f. Al ; 39, f. 7 ; 42, f. 5). Sinigaglia. 9. Tilia Milleri Ettingsh., fohis petiolatis, cordato-ovatis , subito acuminatis, minute et inæqualiter serratis, nervatione exacte illa 7. parvifoliæ, nervis basilaribus tamen extus la- queato-ramulosis ut in T.meæicana. Beitr.z. Tertiärfl.v.Steierm.. p. 63, tab. V, f. 2. Lignite de Leoben. FRUCTUS. 10. Tilia longebracteata Andræ, bracteis magnis, lingulatis, margine subundulatis; nervo medio basin versus valido , nervis secundariis sub angulis variis egredientibus, subramosis, ex parte inter se conjunctis. £in neuer Beitr. 3. Tert.-Fl. Siebenbürgens (Abhandi. Thüring. Ver., II, p. 134, tab. I, f. 2). Calcaire bitumineux de Thalheim en Transylvanie. A1. Tilia vindobonensis Stur, bractea majuscula, lingulata, basi paulisper rotundato-dilatata, margine sinuosa, centim. 6 fere longa; nervis secundariis valde ramosis. Stur, Jahrb. d. k. k. geol. Reichsanst., XVII, p. 194, tab. IV, f. 7. Grès du miocène supérieur près de Vienne (Autriche). M. Stur compare cette bractée à celle du T. argentea Desf. 118 PHANÉROGAMES. Unger figure, dans son Geologie der europ. Waldbäume, une bractée avec son fruit qu’il rapporte à cette espèce. Le pédoncule de ce dernier avait son point d'insertion sur la bractée beau- coup plus bas (en a, voy. notre figure) que cela n’est le cas dans les Tilia vivants connus, et les nervures secondaires de la brac- tée partent toutes sous un angle aigu. Cette bractée, dont la forme rappelle tout à fait celle de notre Tilleul d'Europe, a été trouvée à Szanto, en Hongrie. Grewia Juss. Atlas, pl XCIX. Arbores vel frutices in Asia et Africa tropica et subtropica crescentes. Folia petiolata, basi cordata inæquilatera, crenata vel dentata, palmatinervia ; nervis secundariis camptodromis, vel subcraspedodromis. Fructus drupaceus, pyrenis osseis, 1-4- locularibus. Les espèces assez nombreuses de ce genre vivent aujourd'hui dans les régions tropicales de l’Afrique, du continent et des îles asiatiques. . 1. Grewia crenata (Ung.) Heer, foliis polymorphis, subreni- formibus , cordatis, cordato-ellipticis, ovatisque, crenatis; ner- vis primariis 5-9, ramosis, nervis secundariis camptodromis. Pyrenis? obovatis, scrobiculatis. Heer, F1. tert. Helvet., III, p. 42, tab. CIX, f. 19; CX, f. 1-11. Ettingsh., Bilin, LI, p. 45, tab. XLII, f. 7. Dombeyopsis crenata Ung., Gen. et Spec., p. 418. Heer, Ueber d. Tertfl., 58. Dombeyopsis Œyenhausiana Gœpp. O0. Web., Palæontogr., I, p. 495, tab. XXV, f. 3. Populus Phaetonis Viviani, Mém. Soc. géol. de France, 1833, tab. X, f. 22 ? Carpolites reticulatus Heer, Uebers., p. 63. Trofaiach en Styrie, lignites de Liessem près de Bonn; Hohe Rhonen (très-commun), Monod (rare); tuf rhyolithique de Jas- MALVOÏDÉES. 119 traba, tuf trachytique de Mocar (Hongrie) ; argile plastique de Priesen , opale ménilitique de la vallée de Schichow. Les petites formes des feuilles rappellent le Grewia occidentalis L., de l’Éthiopie et du Cap ; les grandes, le Gr. echinulata Del. , de la Nubie. Les fruits rapportés par M. Heer à cette espèce paraissent ap- partenir au genre Celtis, leur ressemblance avec ceux des Grewia est plus éloignée. Le Xylomites maculifer H. se rencontre souvent sur les feuil- les de cette espèce (voy. Heer, /, c., tab. I, f. 8). 2. Grewia ovalis Heer, foliis ovalibus, basi rotundatis, obso- lete crenulatis, pilosis (?) ; nervis lateralibus suprabasilaribus. F1. tert. Helv., III, p. A4, tab. CX, f. 12. Hohe Rhonen, très-rare. 3. Grewia arcinervia Heer, foliis reniformibus, undique den- tatis, 5-nerviis; nervis lateralibus valde curvatis, semicirculari- bus. F1. tert. Helv., IIT, p. 4h, tab. CX , f. 13... OEningen, Kesselstein; très-rare. C'est peut-être à cette espèce que doit être rapporté le fruit d'OEningen figuré par M. Heer, tab. CIX, f. 22. Ce fruit est sphérique, couvert de petites verrues. L. Grewia tiliacea Ung., foliis late ovatis , acuminatis, ar- gute dentatis, membranaceis ; nervis secundariis apice ramosis, ramis craspedodromis, nervis tertiariis sub angulo recto emis- sis transversis, creberrimis, inter se anastomosatis. Sylloge, IT, p. 46, tab. XIIT, f. 12, nec fig. 13, nec Foss. F1. v. Radoboj, tab: V, f. 5! Radoboj. Feuilles très-analogues à celles du G. asiatica L. 5. Grewia helicteroides (Ettingsh.) Sch., foliis ovali-oblongis, centim. 6 circa longis, 4 1/2 latis, basi profunde cordatis, toto margine dense crenato-dentatis; nervis e basi radiantibus, infi- mis patentibus et divaricatis, 2 internis longioribus sub angulo acuto usque versus apicem productis, extus ramosis, nervo me- dio sola parte superiore nervis secundariis paucis instructo. 120 PHANÉROGAMES. Dombeyopsis helicteroides Ettingsh., Foss. FI. v. Küflach (Jahrb. d. geolog. Reichsanst., VIIT, 4, p. 18, tab. IT, f. 9). Schiste argileux du lignite de Kôflach en Styrie. Cette feuille appartient évidemment plutôt au genre Grewia qu’au genre Dombeyopsis. 6. Grewia grandidentata Ettingsh., foliis asymmetrice ovatis, basi profunde cordatis, grosse crenato-dentatis ; nervis primariis 7, Lin inferioribus patulis, brevioribus, tenuioribus, 2 laterali- bus suberectis, longis, extus ramosis. : Dombeyopsis grandidentata Ettingsh., L. c., f. 9. Avec le précédent. Grewiopsis SAPORTA. Atlas, pl. XCIX. Folia diversiformia, sæpe ampla varieque lobata, plerumque argute denticulata, plus minus cordata , subpalmatinervia ; ner- vis primariis lateralibus secundariis productioribus, extus ramo- sis, ramis craspedodromis, nervis secundariis craspedodromis , sæpe inæqualiter expansis venisque mediantibus varie inter se religatis, nervis tertiariis transversis subtus prominulis, ner- vulis in rete quadratum et trapeziforme conjunctis. La nervation montre une grande ressemblance avec celle de la plupart des Tiliacées des genres Luhea , Grewia, Apeiba, Spar- mannia, du Pterospermum acerifolium ; mais la dentelure, tou- jours plus ou moins aiguë, est surtout conforme à celle de beau- coup de Tiliacées; la forme et la nervation des feuilles rappellent aussi les Credneria. À. Grewiopsis credneriæformis Sap., foliis late ovatis vel ovato-subcordatis, subpalminerviis; nervis lateralibus infimis duobus multo debilioribus, simplicibus , secundis suprabasilari- bus extus ramosis, ramis craspedodromis, nervis secundariis sub angulis acutis emissis, in lobulos marginales productis apice extus ramosis, ramis in dentes exeuntibus. F1. foss. de Sézanne, p. 416, tab. XIIT, f. 7. MALVOÏDÉES. 191 Sexannea credneriæformis, Sap., Étud., I, p. A1. Travertins anciens de Sézanne. M. de Saporta fait remarquer que ces feuilles ressemblent à celles des Luhea, du Brésil. 2. Grewiopsis tiliacea Sap., foliis late ovato-cordatis, acumi- natis, argute sinuato-denticulatis, subpalmatinerviis; nervis nervulisque subtus prominulis, nervis basilaribus infimis bre- vibus tenuibus sub angulo recto patulis, $ecundis majoribus curvatis extus ramosis, ramis craspedodromis , secundariis raris, nervis tertiariis arcuato-transversis, sat approximatis, reti in- terposito trapezoïdeo. F1. foss. de Sézanne, p. 118, tab. XIT, f:9: Sézanne ; rare. Feuille très-semblable à celles du Tilia pubescens et surtout de plusieurs Luhea. à. Grewiopsis sidæfolia Sap., foliis magnitudine valde varian- . tibus, ovato-orbiculatis, basi rotundatis vel leviter subcordatis, exserte sinuato-denticulatis, palmato-penninerviis ; nervis ner- vulisque subtus pulcherrime prominulis, supra contra impressis vel obsoletis, nervis basilaribus infimis brevibus, simplicibus, patulis margini approximatis, duobus sequentibus suprabasilari- bus sub angulo 55° emissis, craspedodromis, extus ramosis, ramis partim camptodromis partim in dentes marginales pro- ductis, nervis secundariis valde remotis, in dentes marginales productis, apicem versus ramos paucos emittentibus, nervis ter- tiarüs arcuato-transversis , reti interposito laxiusculo conjunctis. Étud., IT, p. 46; FT. foss. de Sézanne, p. 119, f. 49, tab. XI, f. 10. Sézanne. Ces feuilles ont leurs plus proches analogues dans le genre Luhea, entre autres dans les L. ochroleuca et paniculata Mart., du Brésil. &. Grewiopsis anisomera Sap., foliis amplis, valide petiolatis, late ovato-orbiculatis, basi emarginatis, repande sinuato-denta- tis et lobulatis, dentibus obtusissime acuminatis , lobulis produc- 199 | PHANÉROGAMES. üoribus, palmato- 5- vel 7-nerviis; nervis nervulisque supra leviter impressis, subtus pulcherrime prominulis ; nervis laterali- bus 2 infimis patentissimis, brevibus , simplicibus, margini ba- silari approximatis et parallelis, 2 vel 4 sequentibus validioribus extus ramosis in lobulos productis , nervis secundariis valde re- motis, in lobulos continuis, superne ramosis, nervis tertiariis arcuato-transversis, reti interposito laxiusculo. Sap., Étud., TE, p. 47 ; F1. foss. de Sézanne, p. 121, tab. XIII, f. 8, 9. Grewiopsis sparmannioides Sap,, Étud., T1, p. 46. Sézanne. M. de Saporta cite comme plus particulièrement semblable à cette espèce le Sparmannia africana L., le Clappertonia ficifolia Dne, de l'Afrique tropicale , le Kydia calycina Roxb., des Indes orientales. 5. Grewiopsis tremulæfolia Sap., foliis minoribus tenui- petiolatis, ovatis, sinuato-dentatis , palmatinerviis ; nervis basi- laribus 2 infimis brevibus, simplicibus , superioribus sub angulo acutiore emissis validioribus, longioribus, extus ramosis , ramis campto- et craspedodromis ipsis in dentes marginales productis nervis secundariis perpaucis , tertiariis arcuato-transversis, reti interposito laxiusculo. F1. foss. de Sézanne, p. 122, tab. XIF, f. 8. Sézanne. Feuille plus petite que les précédentes, d’une consistance plus tendre, montrant une ressemblance éloignée avec les feuilles du Populus tremula; mais sa vraie parenté paraît être dans les Mal- vacées, parmi lesquelles c’est encore le genre Luhea qui montre les formes les plus voisines. 6. Grewiopsis orbiculata Sap., foliis parvis, coriaceis, ovato- orbiculatis, sinuato-dentatis, nervis nervulisque subtus promi- nulis; nervo primario valido, recto, abrupte ad apicem desi- nente, secundariis suboppositis, inferioribus approximatis, extus ramosis, ramulis in dentes pergentibus, tertiariis transversim decurrentibus, curvatulis, simplicibus. L. c., p. 123, tab. IX, f, 44,42. Dombeyopsis orbiculata Sap. Étud., IX, p. A7. | MALVOÏDÉES. 123 4 _Sézanne; rare. .… Ces feuilles représentent, dans des proportions réduites, celles du genre Apeiba. Apeibopsis Herr. Atlas, pl. XCVIII. Fructus superus, capsularis, 5-16-valvis, totidemque sulcatus, -polyspermus; seminibus rotundatis, parvulis, in quovis loculo …biseriatis. Folia palminervia, nervo medio fortiore, lateralibus _ camptodromis. À FRUCTUS. . Cucumites Bowerbank, Foss. Fruits and Seeds of the London _ Clay. | …._ Les fruits offrent assez d’analogie avec ceux du genre Apeiba - Aubl., de la Guiane; des différences notables , cependant , ne . permettent pas de les admettre comme génériquement identiques. - Leur apparence extérieure est, comme dans le genre vivant, » exactement celle d’un Oursin. A. Apeibopsis Gaudini Heer, fructu globoso, interdum com- » presso, centim. à circa longo, 7- vel 8-valvi, 7- vel 8-sulcato. FI. tert. Helv., III, p. CXVIIT, f. 24-26; p. 197, tab. CLIV. - Carpolites Gaudini Heer, Uebers. d. Tertiàrfl., p. 62. _ Lausanne, dans le grès du tunnel. entre Langenthal et Mor- _ genthal près de Soleure. … 2, Apeibopsis Laharpii Heer, fructu subgloboso vel ovali, in- - terdum compresso, 9-12-valvi. F1. tert. Helv., IT, p. 40, tab. CXVIIL, f. 27-29; p. 197, tab. CLIV, f. 24. _ Au Calvaire près de Lausanne; près de Langenthal et Aar- - wangen dans la mollasse. - Var. a. Fructu subgloboso vel brevi-ovato, centim. 3-3 1/2 » longo, carpellis 10. L. c., f. 29. Var. b. Fructu brevi-ovato, carpellis 12, centim. 4 1/2 longo. Var. ce. Fructu brevi-ovato, carpellis 9. L. c., f. 27. Var. d. Fructu ovato-lenticulari, carpellis 9, f. 28. D JA 22 LV ; Ê ENCRES LOC UE 4 A Pau 12h PHANÉROGAMES. 3. Apeibopsis Haidingeri (Ung.) Heer, fructu ovato, depresso, sesquipollicari , sulcis 16 longitudinalibus in umbilicum centra- lem conniventibus, valvis 16. Gen. et Spec., p. 445 (Cucwmis) . Grès tertiaire de Putschirn (Bohème). h. Apeibopsis Fischeri Heer, fructibus orbicularibus, depres- sis, 12-valvis. F1. tert. Helv., L. c:, p. 197, tab. CLIV, f. 49, 20. Lostorf près de Soleure. Ce fruit aplati a exactement la même grosseur que celui de l’Apeiba Tibourbou Aubl. de la Guiane. 5. Apeibopsis variabilis (Bowerb.) Heer, fructu rotundato vel subovato, epicarpio tuberculato, massa placentali multilobata , seminibus numerosis , arillo laxo membranaceo , testa reticulata. Cucumites variabilis Bowerb., Hist. foss. Fr. and Seeds, T, p. 94, tab. XIII, f. 1-14. Ung., Gen. et Spec., p. 45. Ile de Wight. FOLIA. 6. Apeibopsis Delæsi (Gaud.) Heer, foliis majusculis, sub- cordato-ovalibus, margine repando-undulato integerrimis; ner- vis secundariis utrinque circiter 9, 2 infimis tenuibus simplicibus, margini parallelis, cæteris arcuatis, secus marginem repetito- arcuatis laqueorumque seriem ascendendo angustiorem effor- mantibus, laqueis basi rectangulis extus arcuatise FI. tert. Helv., IT, p. 41, tab. CIX, f. 9-11. Pterospermum Delæsi Gaud., F1. foss. d. envir. de Lausanne , p. 1. ‘ ( Dans les marnes de Rivaz près de Vevey, et à Ériz. Cette feuille appartient probablement à une des espèces dont nous venons de décrire les fruits. 7. Apeibopsis Symondsii De la Harpe, foliis coriaceis, ovatis, integerrimis ; nervis secundariis utrinque 6, valde camptodromis, duobus infimis oppositis, subbasilaribus. F1. tert. Helo., LIT, p. 314 (note). Argile blanche de l’éocène supérieur d’Alumbay (île de Wight). Semblable à l'A. Delæsi et au Dombeyopsis Phyhræ. MALVOÏDÉES. 125 Nordenskiüldia HEEr. Atlas, pl. XCIX. Fructus capsularis, dehiscens , carpéllis 10-12 lignosis, circa . axem centralem verticillatis; semina parvula , ovata. Fruits semblables à ceux du genre Apeibopsis, mais beaucoup … plus petits; chaque feuille carpellaire porte sur le dos une côte - qui paraît correspondre au carpophore. À l’époque de la matu- … rité, les feuilles carpellairès se séparent les unes des autres, ce … qui ne se voit ni dans les Apeibopsis ni dans les Apeiba , où elles - restent soudées. Parmi tous les fruits connus, c’est celui du Cistus ladaniferus L. qui ressemble le plus, autant par sa forme … et sa composition que par ses dimensions, à ce fruit fossile, le- quel, du reste, paraît provenir d’une plante aquatique. 1. Nordenskiôldia borealis Heer, Mioc. Flora Spitzbergens, » p.65, tab. VII, f. 1-13. Dans le grès du cap Staratschin (Spitzherg), avec le Nym- phœa arctica et des fragments de Phragmites et de Sparganium ; à Atanekerdluck (Grænland). Les fruits de cette dernière localité ont été réunis par M. Heer, dans son Flora arctica, au genre Diospyros (tab. XLVII, f. 4 b, 5). FAM. IV. ELÆOCARPEÆ. Elæocarpus L. Atlas, pl. XCIX. Arbores Asiæ tropicæ. Folia alterna , ovali-elliptica, ovato- lanceolata , subintegra vel serrata , coriacea , nervatione pinnata, nervis secundariis ad apicem ramosis, anastomosatis, vel bro- chiodromis, nervis tertiariis reticulum subtile efficientibus. Drupa monopyrena, nuce tuberculata, 3- vel 5-loculari. 126 PHANÉROGAMES. 1. Elæocarpus Albrechti Heer, fructibus drupaceis, putamine : ligneo ovali, basi truncato, centim. 2, 3 longo, 4, 5 crasso, lon- gitudinaliter tuberculato-lamelloso , 5-loculari, loculis minutis. Foliis elliptico-ovalibus, basin versus angustatis, ad medium centim. 4-4 1/2latis, margine crenatis; nervo medio validiusculo, nervis secundariis patentibus, marginem versus ramoso-anas- tomosatis, nervulis transversis parallelis rete tenue polygonum includentibus. Mioc. ball. Fl., p. 42, tab. X, f. 1-4. Rauschen (Samland). Les feuilles et le fruit ressemblent à ceux de l’£. oblongus Wall, des Indes. 2. Elæocarpus europœus Eitt., foliis petiolatis, coriaceis, ova- libus vel oblongo-ellipticis, basi late cuneatis, apice paulum producto obtusis, margine crenato-serratis ; nervatione brochio- droma, nervis secundariis patentibus, apice arcuatis, repetito- arcuato-conjunctis, laqueorum arcubus parum distinctis, nervis tertiariis tenuissimis e nervo medio et e nervis secundariis sub angulis acutis orientibus. Foss. F1. v. Bilin, IL, p. 47, tab. XLIIT, f. 6-10. Tripoli de Kutschlin, argile plastique de Langaugezd (Bo- hème). : Ces feuilles offrent une grande ressemblance avec celles de l'E. Cumingü Turez., des Philippines. CLASSE X. GUTTIFÈRES. FAM. I. TERNSTRŒMIACEZÆ. Ternstromia Mur. Atlas, pl. XCIX. Arbores vel frutices in America tropica crescentes. Folia alterna, petiolata, coriacea, ovato-oblonga et oblonga vel late lanceolata, | GUTTIFÈRES. 497 4 serrata, nervatione pinnala, nervo primario sat valido, nervis se- cundariis subapproximatis, tenuibus, apice diviso anastomosa- tis vel brochiodromis. Calyx pentaphyllus persistens, sepalis imbricatis. Corolla 5-fida , lobis imbricatis. Capsula coriacea vel subcarnosa, subglobosa, styli basi rostrata. ; 4. Ternstræmia bilinica Eit., foliis petiolatis, coriaceis , oblon- L. ais vel late lanceolatis, basi apiceque productis, margine den- tato-serratis; nervatione brochiodroma , nervé primario valido, nervis secundariis sat numerosis, tenuibus, flexuosis, apice ra- mosis, arcuato-conjunctis, nervis tertiariis rete laxiusculum efformantibus. Foss., F1. vw. Bilin, IT, p. 17, tab. XLVII, f. 8-10. Tripoli de Kutschlin. 2. Ternstræmia radobojana Ettingsh., foliis petiolatis, coria- ceis, ovato-oblongis vel ellipticis, apice attenuato longius pro- ductis quam basi, margine serrulatis; nervo primario prominente, nervis secundariis tenuissimis , apice divisis. 2. z. K. d. foss. F1. v. Radoboj, p. 59, tab. IF, f. 10. Radoboj. | Freziera SWARTZ. Arbores americanæ pleræque peruvianæ andicolæ, paucæ in Antillis monticolæ. Folia alterna, petiolata, coriacea, lanceolata, . lanceolato-linealia, nervis secundariis dictyodromis , immersis. Capsula coriacea vel lignosa, stylis coronata, 5-locularis. 1. Freziera ? salicifolia Sap., foliis coriaceis, lanceolato-linea- ribus, in petiolum validum angustatis, obtuse serrulatis, penni- nerviis; nervis secundariis obliquis , curvatis, dictyodromis, im- mersis. Étud., IT, p. 320, tab. XII, f. 40. Peyriac, au bord de l'étang du Doule; très-rare. Feuille semblable, pour la forme, au Salix Lavateri H.; mais Sa consistance coriace et sa nervation la rapprochent davantage des Ternstræmiacées, et entre autres du Freziera Perrottetiana Tul., de la Guadeloupe. 198 _ PHANÉROGAMES. Saurauja WiLir. Arbores vel frutices in Asia et America tropica indigeni. Folia alterna, petiolata, coriacea, oblonga, integerrima vel serrata , nervatione brochiodroma, laqueis pluribus ascendendo minori- bus. Inflorescentia corymbosa vel racemosa. Calyx 5-partitus, persistens. Corollæ petala 5, libera vel basi cohærentia, obtusa, imbricata. Capsula coriacea vel lignosa, stylis coronata, 5-valvis. 1. Saurauja ? robusta Sap., foliis valide petiolatis, late oblon- gis, grosse sinuato-dentatis, dentibus remotiusculis apice callo- sis; nervo primario crasso, fortiter expresso, nervis secundaris suboppositis, curvatis, secus marginem arcuum serie ascen- dendo minorum anastomosatis, nervis tertiariis oblique trans- versis, simplicibus vel furcato-anastomosatis, reti polygono tenui conjunctis. FT. foss. de Sézanne , p. 109 , tab. XIIT, £. 6. Travertins anciens de Sézanne; très-rare. C’est une feuille de grande taille, analogue au Paratropia _æsculifolia, et davantage encore à certains Saurauja, entre autres au S. spectabilis Hort. 2. Saurauja deformis Ettingsh., folis petiolatis , subcoriaceis, oblongis vel ovatis, basi attenuatis subinæqualibus, infima basi excepta toto margine serratis; nervo primario valido, nervis se- cundariis numerosis, subarcuato-ascendentibus, simplicibus, nervulis confertis oblique transversis. B. x. K. d. foss. FI. v. Radoboj, p. 59, t. IT, f..7. Radoboij. Se distingue des feuilles très-semblables du Cupania (Samyda) Neptuni Ung., par la marge dentelée et par les nervures ter- tiaires plus obliques. ACÉRINÉES. 129 CLASSE XI. ACÉRINÉES. FAM. I. : AGERACEÆ. Acer. Atlas, pl. C. Arbores in temperatis hemisphæræ borealis crescentes. Folia opposita, longe petiolata, pro more majuscula, cordata, lobata , palmatinervia; nervis primariis plerumque 5, ex apice petioli radiantibus, inque loborum extremitatem procurrentibus, utro- que latere ramosis, ramis sat patentibus, subarcuatis, in lobu- los vel dentes marginales productis, cum dentes et lobuli desunt camptodromis ; nervi primarii ut et secundarii folii latere inferiore valde prominentes, nervulis sub angulo subrecto transversis, in media area furcato-anastomosatis, rete laxum irregulare, nervu- lis ex eis nascentibus transversis reticulum polygonum irregulare efformantibus, cui reticulum tenuissimum e nervulis terti ordi- nis inest. Inflorescentia racemosa vel corymbosa, flores poly- gami; calyx 5-, interdum 4-9-partitus, laciniis æstivatione im- bricatis; corollæ petala calycis laciniis numero æqualia, disci hypogyni lobati margini inserta. Fructus dicoccus, bipartibilis, coccis solidis ovatis, subcompressis, dorso in alam oblongam erectam vel plus minus divergentem margine exteriore incrassato venulas arcuato-ascendentes pluries bifurcatas versus marginem attenuatum oppositum mittente. Ce genre a laissé de nombreuses empreintes de feuilles, de fruits et même quelquefois de fleurs dans la plupart des for- mations tertiaires, à partir des couches miocènes les plus in- férieures jusque dans les dépôts pliocènes et quaternaires. Le nombre des espèces fossiles, malgré l'incertitude de quelques- unes d'entre elles, est plus grand que celui des espèces vivan- Scmimr£n. — Paléont, végét. Ii — 9 Re re quel 130 PHANÉROGAMES. tes. L'évolution de ce type paraît avoir atteint son point culmi- nant, au moins en Europe, pendant la dernière moitié de la période miocène. Sa première apparition remonte à la dernière période de l’époque crétacée. I. Groupe de l’Acer rubrum L. 1. Acer trilobatum (Sternb.) AI. Br., foliüs longe petiolatis, palmato-trilobis, vel subquinquelobis, lobis plerumque inæqua- libus, lobo medio lateralibus longiore et latiore, rarius æquali- bus, inciso-dentatis , dentibus inæqualibus, apice longe acumi- naüs, lobis lateralibus patentibus vel plus minus arrectis, sinubus angulum rectum, subrectum, interdum acüutum formantibus. Floribus umbellatis, tenui-pedunculatis, parvulis. Fructibus late alatis, alis divergentibus, seminibus ovalibus. Al. Br., . Jahrb. v. Bronn u. Leonh., 1845, p. 172, Ung.; Chlor. prot., p. 180, tab. XLI, f. 1-8. Heer, F1. tert. Helv., III, p. 48, tab. IT, f. 3, 4, 6, 8; CX, f. 16-21; CXI, f. 1, 2, 5-1, 16, 18-21 ; CXIT, f. 1-8, 11-16 ; CXIIT, CXIV , CXV, CXVE, f. 1-3; p. 197, CLV, f. 9 (belle inflorescence avec conservation des feuilles pétalaires). Ung., Foss. FI, v. Kumi, p. 49, tab. XI, f. 28-30. Saporta, Étud.. TI, p. 104. Ludwig, Palæontogr., VIT, p. 127, tab. L, f. 4-5; LI, f. 4-11; LIT, f. 2, 4-73 LIIT; f. 6. O0. Web., Palæontogr., IL, p. 195. Ettingsh., Foss, FI. v. Bilin, IL, p. 18, tab. I, f. A4; XLIV, f. 1-5, 7-9, 19-15. Phylhtes trilobatus Sternb., F1. d. Urw., 1, p. 42, tab. L, 2 Phylhites lobatus Sternb., ibid., p. 39, tab. XXXV, f. 2. Acer tricuspidatum Al. Br. L. c., p. 172. Acer patens Al. Br., Stizenb., Verz., p. 84. Acer productum Al. Br., N. Jahrb., l. c., p. 172. Ung.. Chlor. prot., p. 131, tab. XLI, f. 1-9. Stizenb., Verz., p. 8h. Acer vitifolium Ung., Chlor. prot., p. 133, tab. XLIHT, f. 10? Acer megalopteryx Ung., Sylloge, IT, p. 47, tab. XV, & 6 (non Chloris prot. !) ACÉRINÉES. 151 —. Acerites ficifolius Viviani, Mém. Soc. géol. de Fr., 1833, 1, … p. 131, tab. IX, f. 5? …._ Acerites deperditus Mass., FI. foss. d. Ital. merid., p. 4, D tab. IT, f. 7. ; … Liquidambar Scarabellianum Mass., F1. foss. senogall., tab. IT, Pa D Liquidambar affine Mass., L. c., tab. III, f. 5. … Platanus cuneifolia Gœpp., Foss. FI. v. Schossnitz, tab. XII, PE Cet Érable se rencontre à travers toutes les formations moyennes du terrain tertiaire de la Suisse, de l'Allemagne, de la Bohème, de la Styrie, en Croatie, en Hongrie, en Italie, en Grèce et en France. M. Heer distingue dans les feuilles les formes suivantes : À. Lobis 3 œqualibus (A. trilobatum, Al. Br.). _ a. Lobis angustis, profunde et acute dentatis. Cette forme établit la transition à l’A. éricuspidatum, Al. Br. bd. Lobis brevioribus, latioribus. B. Lobo medio lateralibus latiore sæpiusque productiore (A. tri- cuspidatum, Al. Br.). à. Folium maximum, subquinquelobum, lobis longe acuminatis. b. Lobo medio vix paulum longiore, semper latiore, omnibus longe productis. c. Lobo medio multo latiore, lateralibus sub angulo recto pa- tentibus. d. Lobo medio multo latiore, longiore , brevius acuminato. e. Lobo medio basi coarctato, lobis acute inciso-dentatis. - Cette forme rappelle l’A. dasycarpuin Michx, de l'Amérique du Nord. G. Lobomedio lateralibus multoproductiore (A. productum, AI. Br.). a. Lobo medio basi paulisper angustato, profunde inciso-den- tato. (1 qu al " Re. : " A ‘ti à fi in NX. \ 132 PHANÉROGAMES. L’A. dasycarpum offre des feuilles très-semblables. b. Lobo medio longo, basi haud angustato. ce. Lobis angustis, acute acuminatis. d. Lobis lateralibus brevibus, latis, Iobo medio longo latoque, apice sensim angustato. e. Lobis lateralibus brevibus, in appendices longos productis , lobo medio longo et lato. f. Lobis lateralibus fere rudimentariis, medio magno. g. Lobo medio lato superne parum angustato. D. Formæ anomaleæ. a. Lobo medio apice diviso. b. Lobo medio obliquato, loboque dextro longius cum €e0 CO- alito quam sinistro. ce. Lobo dextro sinistro multo breviore. d. Lobo medio apice truncato grosseque dentato. Les fleurs étaient pendantes, pétalées comme dans l’À. rubrum L., les pétales étaient petits et dépassaient à peine les sépales. Les pédoncules des fruits sont plus longs que ceux des fleurs ; il y en a ordinairement 5 dans une ombelle, rarement 6, quel- quefois 3 ou 4. La longueur de ces pédoncules varie de 2 à 6 centimètres. L'axe sur lequel ces organes sont insérés est axil- laire, cylindrique, et garni des cicatrices transversales des brac- tées. Ces pédoncules étaient considérés autrefois comme des queues de cerises, avec lesquelles ils ont en effet quelque res- semblance. L'analogie entre l'A. trilobatum et l'A. rubrum, qui vit au- jourd’hui depuis le Canada jusque dans les États-Unis du Sud, est tellement grande qu’on peut se demander si ces deux arbres peuvent être considérés comme formant deux espèces distinctes. L’Ac. trilobatum était probablement un des arbres dominants pendant la période miocène, car ses restes, joffrant des variétés sans nombre, se rencontrent en grande quantité dans presque tous les dépôts de cette période, et sur une aire qui s'étend de- ACÉRINÉES. 133 puis Menat en Auvergne jusqu'à Tokay en Hongrie, depuis Si- nigaglia jusqu’à Schossnitz près de Breslau. M. Heer a observé cinq espèces de champignons sur les feuilles, savoir: les Phyllerium Kunzii et Friesu, le Depazea picta, l’Aysterium opegraphoides et un Rhylisma analogue à ceux qui habitent les feuilles des Érables vivants, et qu’il a nommé A4. induratum. 2. Acer dasycarpoides Heer, folüs longe petiolatis, palmato- trilobis vel subquinquelobis, lobis profunde inæqualiter inciso- dentatis, lobo medio basi angustato, sinubus angulum acutum formantibus. Floribus umbellatis, parvulis, calycis lobis obtusis ; fructibus longe alatis. F1. tert. Helv., TITI, p. 198, tab. CLV, f: 6-8; CXIV, f. 3, 9; CXV, f. 6. Ettingsh., Bilin, IIT, p. 19, tab. XLIV, f. 16, 17. OEningen, Kesselstein, Hohe Rhonen; argile plastique de Priesen , opale ménilitique de la vallée de Schichow. _ Analogue à l'A. dasycarpum Ehrh. Le fruit est considérable- ment plus grand que dans l’A. érilobatum et les ailes en sont plus étroites. 3. Acer crenatifolium Ett., foliis longe petiolatis, cordato-subro- tundis, trilobis vel subquinquelobis, sinubus angulum acutum formantibus, lobis e basi lata acuminatis, apice productis, mar- gine grosse crenalis, crenis approximatis inæqualibus, nervis secundaris curvatis. Foss. F1. v. Bilin, IT, p. 20, tab. XLV, f.4;h. Opale ménilitique de la vallée de Schichow. Tient le milieu entre l’A. brachyphyllum et l'A. trilobatum. h. Acer grosse-dentatum Meer, foliis subquinquelobis, lobo medio producto, lateralibus multo longiore, æqualiter grosse- dentato, lobis duobus basilaribus parvulis, acutis. Fructus alis di- vergentibus, lateribus subparallelis. F1. tert. Helv., IT, p. 54, tab. CXIT, f. 24, 25. Ludw., Dr VIIL p. 131, tab. L, f. 4, 2. Hohe Rhonen, assez commun; Münzenberg. Diffère de l'A. trilobatum par les dents profondes et simples A3 PHANÉROGAMES, des feuilles ; le lobe moyen est toujours plus long que les autres; l'aile de la samare est plus étroite. 5. Acer Bruckmanni Al. Br., folüs trilobatis, lobis sparsim et inæqualiter dentatis, lateralibus abbreviatis, apice obtusis, sinu- bus obtusangulis. F1. tert. Helv., III, p. 54, tab. CXVI, f. 6-40; p. 198, tab. CLV, f. 11 (jeune fruit). Ettingsh., Bilin, ILE, p.20. OEningen, pas très-rare dans le Kesselstein; Priesen. Diffère de l’A. trilobatum par les lobes latéraux courts et obtus, par l’angle très-obtus du sinus, et par la dentelure irrégulière et obtuse. Le fruit que M. Heer rapporte à ces feuilles se distingue par sa nucule, qui est très-grande, et par les ailes dressées et couchées l'une sur l’autre. Le long pédoncule des fruits indique que ceux-ci étaient ombellés et que notre espèce appartient au type de l’A. rubrum. 6. Acer crassipes Heer, foliis basi truncatis vel rotundatis, tri- lobatis, profunde et acute duplicato-dentatis, lobis lateralibus brevissimis, lobo medio dilatato, petiolo brevissimo crassiusculo, Fl. tert. Helv., IT, p, 55, tab. CXVII, f. 4, 2. OEningen, dans la carrière inférieure. Appartient aussi au groupe de l’A. rubrum, et se distingue de l'A. trilobatum par son pétiole plus court et plus épais, par les lobes latéraux plus courts et par les dents plus longues et plus pointues. L’A. Bosc Spach, de la flore nord-américaine actuelle, se rapproche assez de l'espèce fossile par la forme du limbe fo- liaire et les proportions du pétiole. 7. Acer sclerophyllum Heer, foliis subcoriaceis, parvulis, indi- visis, profunde dentatis. F1. tert. Helv., IT, p. 55, tab. CXVII, f. 6-9. OEningen, Kesselstein. Se distingue par ses feuilles presque coriaces, la nervation plus prononcée et plus fine, par l'absence des lobes latéraux, et par le petit nombre des dents marginales. 8. Acer quinquelobum Sap., foliis mediocribus, palmato-quinque- lobis, lobis profunde partitis, patentibus, integerrimis, acumina- tis. Samaris valde divergentibus; nucula elliptica, longitudinaliter ACÉRINÉES. 135 4 et leviter sulcata, ala recta, oblongo-lingulata, apice obtusa, basi … ad commissuram vix marginata, nervis subflexuoso-transversis, Étud., I, p. 324, tab. IX, f. 41. Armissan , très-rare. Les feuilles ressemblent à celles de l'A. pictum Thb. et à celles de l'A. palmatum supposées sans dentelures marginales; le fruit, si toutefois il appartient à ces feuilles, offre une assez grande ressemblance avec celui de l'A. Negundo. 9. Acer Jurenaky Stur, foliis palmato-quinquelobis, lobis in- æqualiter serratis, longe acuminatis, dentibus brevibus obtusis ; nervis primariis 5. Fructus alis sub angulo fere recto erectis, margine interno arcuato, centim. à cire. longis, millim. 40-14 latis. Jahrb. d. k. k. geol. Reichsanst., XNII, p. 175, tab. V, 10:67: Acer trilobatum Ett., Foss. F1. v. Heiligenkr., tab. TIL, f. 13, 14 (teste Stur). Heiligenkreuz, Erdübenye (Hongrie), Swoszowice (Galicie). Analogue à l’A. pseudoplatanus. IL. Groupe de l’Acer spicatum Lam. 10. Acer vitifolium A1. Br., foliis tenuibus, longe et tenuiter pe- tiolatis, palmatfidis, 3-vel 5-lobis?, lobis lateralibus brevibus - apicem versus positis, obsolete dentatis. Stizenb., Verz., p. 85 Heer, F1. tert. Helv., LIL, p. 55, tab. CXVII, f. 44. Ettingsh., Bilin, IT, p. 20. OEningen , très-rare ; Sobrussan. M. Heer rapproche cette espèce de l’A. spicatum Lam., de l'Amérique du Nord. 11. Acer tenuilobatum Sap., foliis late ovatis, basi rotundatis et subcordato-marginatis, sursum acuminatis?, palmato-trinerviis ; trilobatisque, lobis lateralibus vix patentibus, apice tenuiter api- culatis, margine simpliciter inciso-crenatis, crenulis breviter acuminatis. Étud., IL, p. 103, tab. XIIL, f. 6. Schistes du bois d’Asson, très-rare. Ge 136 PHANÉROGAMES. Cette feuille se rapproche des À. striatum Michx, et spicatum Lamk., et parmi les fossiles de l’A. vitifolium AI. Br. 12. Acer Sismondæ Gaud., folium cordato-ovatum, lobis 2 late- ralibus brevibus patulis, supra medium positis, margine sinuoso- crenato vel obtusissime irregulariter dentato; nervis lateralibus L, exacte basilaribus et oppositis, 2 infimis tenuioribus brevio- _ribus, patentissimis, extus solum ramosis, 2 sequentibus Sub an- gulo acuto recte ascendentibus utrinque ramosis, secundariis ab his spatio sat lato distantibus, rectis, ramis omnium? campto- dromis. Feuill. foss. de la Toscane, p. 38, tab. XII, f. 4. Travertin de San Vivaldo (Toscane). Cette feuille appartient au type de l’A. vitifolium, mais le lobe médian est plus prolongé et les deux nervures les plus inférieures sont moins fortes et plus étendues. 43. Acer Ponzianum Gaud., foliis late cordiformibus, lobis duobus lateralibus brevibus, supra medium positis, lobulo minore singulo utroque latere inter hos et lobum medium, lobulis pluri- bus inter laterales principales et basin, margine toto profunde serrato ; nervis primariis 5, {4 lateralibus basilaribus oppositis, 2 infimis patentissimis, 2 sequentibus subarcuato-ascendentibus, utrinque ramosis, secundariis sat longe a basi distantibus, sub angulo acuto emissis, apice ramosis, nervis et ramis craspedo- dromis. Feuill. foss., p. 28, tab. XIII, f. 4, 2. Castro (val d’Arno) ; Tallya. Appartient au groupe de l’A. spicatum Lam., de l'Amérique du Nord. IT. Groupe de l’Acer Opulus Aït. A4. Acer platyphyllum Al. Br., foliis magnis, cordatis, ro- tundatis, trilobatis, lobis obtusis, repando-crenatis, lobo medio lateralibus latiore. F1. tert. Helv., TT, p. 56, tab. CXVI, f. 5. OEningen, très-rare. | Très-voisin de l’A. obtusatum Kit., de la Hongrie, de la Croa- tie et de l'Italie. ACÉRINÉES. 137 “ 15. Acer brachyphyllum Heer, foliis ambitu cordato-subro- É tundis, trilobis, lobis latis, brevibus, sparsim grosse dentatis, | apice acuminatis, sinubus angulum rectum vel obtusum forman- tibus. A. tert. Helv., III, p. 56, tab. CXVII, f. 10-43; CXI, f. 15; p. 198. Ettingsh., Bilin, IUT, p. 20, tab. XLV, f. 5. Acer vitifolium O. Web., 7 IT, p. 497, tab. XXII, 4,6 OEningen, Kesselstein, pas très-rare; sphérosidérite de la vallée de Schichow ; scRegr de Nidda (Wetterau), Rott, Orsberg près de Bonn. Analogue à l’A. Opulus Aït. et à l’A. opuhfolhium Vill., de l'Europe méridionale. Les feuilles de l'A. nigrum Michx, de l'Amérique du Nord, ont aussi une assez grande ressemblance avec ces feuilles fossiles. 16. Acer opuloides Heer, foliis parvulis, basi rotundatis, sub- trilobis, lobis lateralibus abbreviatis, 1obo medio magno, pro- funde duplicato-dentato. F1. tert. Helo., IE, p. 57, tab. LXVII, f. 4, f, g, h.; CXVII, f. 3-5. Hohe Rhonen, rare; OEningen. Les lobes latéraux sont plus courts que dans le précédent et les dents sont plus longues. 17. Acer primævum Sap., foliis palmato-trinerviis, vel rarius quinquenerviis, inciso-trilobatis, lobis sinuato-lobulatis, acumi- natis, medio lateralibus sub angulo 45° divergentibus paulo pro- ductiore, interdum tamen longius provecto. Samaris minime divergentibus, nucula orbiculari-quadrata, latere commissurali truncata, ala erecta, oblonga, latiuscula, basi restricta sinuosa, nervulis transverse reticulata. £tud., I, p. 238, tab. X, f: 6; IT, p. 124. Les feuilles se rencontrent dans toutes les couches, les fruits dans les calcaires marneux de Saint-Zacharie, Allauch, Saint- Jean-de-Garguier. La forme des feuilles rapproche cette espèce beaucoup de l'A. trilobatum. D’après M. de Saporta, c’est l’A. villosum Wall., des vallées 138 PHANÉROGAMES. de l'Inde, qui semble offrir le plus de liaison, autant par la forme des feuilles que par celle du fruit, avec l'Érable de Saint- Zacharie; une autre espèce très-voisine c’est l'A. nigrum Michx, de l'Amérique du Nord. 18. Acer narbonnense Sap., foliis longe valideque petiolatis , palmato-trinerviis, supra glabris, subtus pubescentibus, triloba- _tis, lobis lateralibus plus minusve divergentibus, medio parum productiore, omnibus sinuoso-dentatis vel rarius integriusculis, breviter acuminatis. Samaris parum divergentibus, nucula orbi- culari, ala latiuscula, latere dorsali recta, latere opposito con- vexa, basi parum restricta sinuata, nervulis e costa dorsali sub angulo fere recto prodeuntibus, transversim reticulato-ramosis. Étud., IL, p. 320, tab. XI, f. 8. Armissan, où les feuilles sont très-communes, les fruits beau- coup plus rares. Cette feuille tient le milieu entre l'A. primævui et l'A. Guar- qguiert. 19. Acer Garguieri Sap., folis firmis, tenuiter petiolatis, pal-- mato-trinerviis, inciso-trilobis, lobis lateralibus subpatentibus, me- dio brevioribus, omnibus sinuoso-lobulatis; nervis primariis gra- cilibus, lateralibus extus ramosis. Étud., 11, p. 125, tab. VI, f. 5. Saint-Jean-de-Garguier. Cet Érable se rapproche du type des A. saccharinum Lamk et macrophyllum Pursh. 20. Acer pristinum Newb., foliis petiolatis, basi cordatis , 5-lobis, lobis integris, acutis (?), nervis 5 validis e basi radia- tis, nervulis in rete minutum subrectangulare coeuntibus. Lat, ext. FL. N. Amer., p. 15 (Acerites). Grès crétacé de Blackbird Hill (Nebraska). Feuille semblable à celle de l’A. saccharinum. 21. Acer palæosaccharinum Stur, foliis palmato-quinquelobis, lobis anguste productis, 3-5-sinuato-dentatis. Jahrb. d. k. k. geol. Reichsanst., XNIT, p. 177, tab. V, f. 8. Acer pseudocreticum Ett., Foss. F1. v. Tokay, p. 32, tab. HI, f. 1. (teste Heer). Dress: ACÉRINÉES,. 139 Tallya , Erdübenye. M. Stur compare cette feuille, dont, du reste, il n'a pu exa- miner qu'un fragment, aux feuilles de l'A. saccharinum. 29. Acer massiliense Sap., foliis parvulis, petiolatis, membra- naceis, palmato-5-nerviis, quinquelobis, lobis infimis parum productis, obtusis, integriusculis , cæteris sinuato-dentatis, apice breviter acuminatis. Étud., IT, p. 129, tab, VE Saint-Jean-de-Garguier. Cette feuille se rattache au type de l’A. saccharinum et à cer- taines formes méridionales de l’A. opulifolium. 23. Acer Populites Ett., foliis parvulis basi rotundatis, subtr1- lobis, lobo medio magno acuto, sparsim grosse dentato, lobis lateralibus brevissimis, integerrimis, sinubus angulum obtu- sum formantibus ; nervis secundariis paucis, remotis, curvatis. Foss. F1. vw. Bilin, IX, p. 21, tab. XLV, f. 6, 7. Argile plastique de Priesen. Voisin de l’A. opuloides Heer. 2h. Acer recognitum Sap., foliis 5-lobis, palmato-quinque- nerviis, lobis mediis subæqualibus, dentato-lobulatis, duobus externis patentibus, obtusis, integris. Étud., TI, p. 102, tab. XIIL, f. 7. | Vallée de la Mort-d’Imbert ; très-rare. Voisin de l’A. nas et des À. granatense Boiss., et tauricola Boïiss. 25. Acer latifolium Sap., an forma Aceris Sismondæ? F1. plioc. d. Méximieux. Dépôts pliocènes de Méximieux (Ain). M. de Saporta rapproche cet Érable de l'A. Lobelii Ten., d'Ita- lie, et de l'A. obtusatum Kit., seule espèce qui se lie à l’A. opu- lifolium, et se montre avec celui-ci dans les tufs quaternaires du midi de la France. 26. Acer integerrimum Viviani, foliis 5-lobatis, lobis inferio- ribus basilaribus parvis dentiformibus, horizontalibus, mediis su- bito fere anguste acuminatis, sat patentibus, lobo medio latiore : productiore anguste acuminato, omnibus integerrimis; nervis ; At } | 4 À t 110 PHANÉROGAMES. 2 infimis sub angulo recto horizontaliter patentibus, nervis duo- bus sequentibus sub angulo 45° emissis, secundariis arcuatis , margine toto integerrimo. Gaudin, Contrib., VI, p. 20, tab. IV, D7. Acer trachyticum Kovats, Foss. FI. v. Erdüôbenye, p. 32, tab. NET TL: 2 | Travertins du val d'Éra, à Sinigaglia et Stradella, à Erdôbe- nye, Swoszowice, Freiberg en Styrie. Voisin de l’A. Lobeli Ten. C'est peut-être à ces feuilles qu'il faut rapporter le fruit décrit par Andrä sous le nom de 27. Acer sepultum And., samaræ nucula ovali truncata, ala centim. à 1/2 longa, cuneato-extensa, margine postico inferiore oblique truncato. Foss. FI. Siebenb. u. d. Banates, p. 24, tab. IT, 10, 10, Schiste bitumineux de Thalheim en Transylvanie. Ce fruit se rapproche beaucoup de celui de l'A. obtusilo- bum Ung. | IV. Groupe de l’Acer monspessulanum L. 28. Acer decipiens A1. Br., foliis trilobatis, lobis integerrimis, subæqualibus, plus minusve angustatis, obtusiusculis , laterali- bus patentibus. Fructus nucleis magnis, alis brevibus , latis. Æ/. tert. Helvet., IIT, p. 58, tab. CXVII, f. 15-22; p. 199, tab. CLV, f. 42; Sap., Étud., IIT, p. 22. Acer monspessulanum Viviani, Mém. Soc. géol. de Fr., 1833, p. 130, tab. X, f. 4. Acer pseudo-monspessulanum Ung., Chlor. prot., tab. XLTIT, f, 2, 3. Ettingsh., Foss. F1. v. Tokay., tab. III, f. 23; IV, f.: 3: Bonnieux; Hohe Rhonen, OEningen, Locle (très-commun), Aarwangen , Oberbuchsiten près de Soleure, Thoune: tuf rhyo- lithique de Jastraba, d’Erlau, de Tallya, tuf trachytique de Mocar, d’Erdôbenye ; lignites de Leoben ; commun. 29. Acer angustilobum Heer, foliis longe petiolatis , trilobis ACÉRINÉES. RUE vel quinquelobis, lobis elongatis, anguste lanceolatis, acutis, inciso-dentatis, lateralibus plus minus patentibus. Alis fructus divaricatis, in medio dilatatis, ad basin constrictis. F1. tert. Helv., II, p. 57, tab. CXVII, f. 25 a; tab. CXVIII, f. 1-9. Sap., Étud., WI, p. 104; p. 180, tab. I, f. 5. Ludw., Palæontogr., WII p.151, tab. LIT, f, 3, 8; LIIT, f. 2, 3, 4, 7. _ Acer münzenbergense Ludw., Palæontogr., VII, p. 132, tab. LIL, fig. 1-5. = Espèce très-commune dans la mollasse inférieure de la Suisse ; erratiques de Saint-Gall, Hohe Rhonen, Lutzelflüh (canton de Berne), Morgenthal près de Soleure, Monod, Rochette, Petit- Mont, Steckborn, Schrotzburg ; Münzenberg; schistes du bois d’Asson, assez fréquent; bassin de Marseille, assez fréquent ; très-commun à Thalheim en Transylvanie, Erdübenye. Voisin de l'A. monspessulanum. Les fruits ont à peu près la même grandeur et la même forme que ceux de cette espèce. C’est à tort que M. Unger les a réunis à son A. pseudo-campestre. 30. Acer Gaudini Sch., foliis 3- vel 5-lobis, lobo medio plus minus prominente vel lateralibus superioribus subæquilongo, ovato-acuminato, lobis lateralibus superioribus sursum spec- tantibus, inferioribus brevibus, vel obsoletis vel omnino nullis, toto margine hic illic grosse dentato vel omnino integro ; nervis secundaris camptodromis, partim in dentes cum adsunt abeun- tibus. Gaudin, Contrib., VI, p. 49, 20, tab. IV, f.-5. Gaville. Ces feuilles ressemblent tellement à celles de l'A. monspessu- lanum, qui offrent les mêmes variations, qu'on est tenté de voir dans ces deux plantes un seul et même type spécifique. V. Groupe de‘l’Acer campestre. 31. Acer integrilobum O. Web., foliis palmato-trilobis, lobis integerrimis , modo undulatis, apice acuminatis, lobis lateralibus 142 PHANÉROGAMES . patentibus, sinubus angulum rectum formantibus. Palæontogr., IT, p. 196, tab. XXII, f. 5. Acer pseudo-monspessulanum Ung., ex p., Chlor. protog., tab. XLIII, f. A; XLII, F. 5. Acer ribifolium Gœpp., Foss. FI, v. Schossn., p. 34, tab. XXII, f. 18, 19. | Acer subcampestre Gœpp., L. c., p. 34, tab. XXII, f. 46, 47. OEningen, Kesselstein; Schossnitz; lignites de Rott et grès du Quegstein; tuf rhyolithique de Heiligenkreuz et tuf trachytique de Schemnitz (Hongrie) ; argile plastique de Priesen. Voisin de l'A. campestre. 32. Acer obtusilobum Ung., foliis ambitu ovatis, trilobis , lo- bis lobulatis, obtusis, integerrimis, lobo medio producto. Sa- maræ pollicaris ala obovata. Chlor. prot., p. 134, tab. XLEV, f. 12, 43. Dans le grès des lignites de Freiberg en Styrie. 33. Acer pseudo-campestre Ung., foliis parvis, longe petiola- tis, trilobis, lobis obtusis, lateralibus plus minusve divergenti- bus, plerumque integris, medio parum producto , utrinque uni- dentato. Chlor. protog., p. 133, tab. XLIIT, f. 6. Heer, F{. tert. Helo., IL, p. 59, tab. CXVII, f, 23, 24. Sap., Étud., UN, p. 324, tab. IX, f. 12. Ung., Syll., IE, p. 46, tab. XV, f. 3-5. Ettingsh., Bilin, III, p. 25. OEningen, Kesselstein, Parschlug, Armissan, por au bord de l’étang du Doule; lignites de Rott près de Bonn, Prie- sen, Sobrussan. Voisin des À. campestre et monspessulanum. Le fruit rapporté par M. Unger à cette espèce appartient, d'après M. Heer, à l'A. angustilobum. 3. Acer inæquilaterale Sap., foliis subtrilobatis, e basi obli- que cordata ovato-lanceolatis, sinuato-lobulatis, lobis basilari- bus brevibus inæqualibus, inædqualiter lobulato-dentatis. F1: foss. d. calc. concrét. de Brognon, p. 20. Calcaires concrétionnés de Brognon. M. de Saporta compare ces feuilles à celles de l’A. creticum, ACÉRINÉES 143 ; qui présentent les mêmes irrégularités dans le contour extérieur, 1 quoique leurs dimensions soient beaucoup plus restreintes. 30. Acer bilinicum Ett., foliis ovato-acuminatis subtrilobis, basi vel lobis lateralibus serratis, apicem versus vel lobo medio integerrimis, sinubus angulum obtusum formantibus; nervis secundariis tenuissimis, furcatis, brochiodromis. Fructibus par- vulis, nuculis ovalibus, alis abbreviato-ellipticis, marginibus subparallelis. Foss. F1. v. Bilin, LI, p. 24, tab. XLIV, f. 13, 14. Argile plastique de Priesen. Voisin de l'A. integrilobum par les feuilles, et de l'A. decipiens Al. Br. par le fruit. 36. Acer pseudo-creticum Ettingsh., foliis acute trilobis, 1ébé inæqualibus, sub angulo acuto divergentibus , integris vel den- ticulatis, lateralibus medio brevioribus. Foss. Fl. v. Wien, p. 22. tab. V, f. 3. Foss. FI. v. Tokay, tab. III, f. 1. Schiste marneux supérieur (Tegel) de Vienne ; schiste trachy- tique de Tokay. Cette feuille, que M. d’Ettingshausen compare à l'A. creti- cum , n'appartient probablement pas au genre Acer. 27. Acer crassinervium Ett., foliis coriaceis, trilobis, rarius integris, rarissime bilobis, lobis integerrimis, medio latiore, ob- tuso vel acuminato, vel apice longe cuspidato , lateralibus abbre- viatis, patentibus , sinubus rotundato-obtusis; nervis primariis crassis, rectis, excurrentibus, nervis secundarüs validis, ar- cuatis, petiolo crasso. Fructibus magnis, nuculis ovato-acumi- natis, alis dilatatis oblongo-ellipticis. Foss. FL. v. Bilin, IT, p. 22, tab. XLV, f. 8-16. Kutschlin. Se rapproche , d'une part, de l’A. integrilobum Web., et, de l’autre part, de l’A. narbonnense Sap. 3. Acer palæo-campestre Ettingsh., foliis et fructibus illis À. campestris exacte fere de samaræ nervis magis erectis, nucula subrotunda. Beitr. x. Kenntn. d. Tertfl. Steierm., p. 64, tab. V, f. 11-14. Lignites de Leoben. FE ROMANE RU ee PR PET PROS All PHANÉROGAMES. 39. Acer campestre L. ? foliis parvis, 5-lobis, grosse et remote dentatis, dentibus obtusis, vel margine solum sinuosis, lobo mediano angusto. Gaud. et Str., Contrib., IV, p. 24, tab. E, 25 à Tufs quaternaires de Perolla (Toscane), avec le Quercus Cerris. Feuille en tout cas fort voisine de celles de l’A. campestre. Les lobes sont très-profondément séparés et le moyen est plus étroit _ que dans le type vivant. h0. Acer pseudoplatanus L. var. paucidentata Gaud., Contrib., IV (Travertins toscans), p. 24. Travertins quaternaires de Cava Rovis, Prata, Casciana (Tos- cane), avec le Fagus sylvatica. VI. Groupe de l’Acer polymorphum Sieb. et Zucc. . h1. Acer Rüminianum Heer, foliis subcoriaceis, profunde tri- partitis, lobis lineari-lanceolatis, cuspidatis, profunde inciso- serratis. Fructibus parvulis, alis divergentibus. F1. tert. Helv., III, p. 59, tab. CXVIIT, f. 11-16; p. 199, tab. CLV, f. 43 0. . Ludw., Palæontogr., VIII, p. 132, tab. LI, f. 3. Ung., Syll., IIT, p. 48, tab. XV, f. 18, 19. Monod, Nant près de Jongny (canton de Vaud), Wangen près d'OEningen, Oberbuchsiten (canton de Soleure); Salzhausen, très-rare; Sobrussan et Straka (Bohème). Semblable à l’A. angustilobum, mais les lobes sont plus étroits, : terminés par un long appendice; les dents sont plus acérées et plus longues. Les feuilles et les fruits rappellent les organes correspondants de l'A: polymorphum, dont les nombreuses variétés à feuilles plus ou moins étroitement laciniées, souvent panachées, font un des principaux ornements des jardins du Japon. M. Heer croit que le fruit figuré par Unger à côté de l’. Aviti- folium pourrait appartenir à cette espèce. 42. Acer gracile Sap., foliis parvulis, subcoriaceis, tenuiter petiolatis, palmato-quinquenerviis, acute inciso-lobatis, lobis ACÉRINÉES. 145 erectis vix patentibus, grosse dentatis, inferioribus parum discre- His, medio productiore, angustiore, acuminato. £tud., III, p. 104, tab. XIIT, f. 5. Schistes du bois d’Asson , très-rare. Se rattache à l'A. polymorphum Sieb. et Zucc., du Japon, et parmi les espèces fossiles à l'A. Ruüminianum Heer. h3. Acer Sanctæ-crucis Stur, folüis parvis, palmato-tri-sub- septemlobis, lobis lanceolatis apice cuspidatis, inciso-dentatis vel subintegris; nervis basilaribus 7, 2 infimis brevissimis. Samaræ parvæ nuce oblonga in alam laticostatam producta. Jahrb. d. k. ke. geol. Reichsanst., XNIT, p. 178, tab. V, f. 9-12. Foss. FI. v. Tokay, tab. IT, f. 2; IV, f. 3. Acer pseudo-monspessulanum Ett., Foss. FI. v. Heiligenkr., p. 410, tab. IT, f. 12. Tuf rhyolitique de Heiïligenkreuz , de Jastraba, d’Erdôbenye et de Tallya (Hongrie). M. Stur compare cet Érable aux A. polymorphum Sieb. et Zucc. et japonicum Thunb. VIL Groupe de l’Acer striatum Lamk. hh. Acer rhabdocladus Heer, ramulis striatis; foliüis rotunda- tis, serratis. #1. tert. Helv., LIT, p. 59, tab. CXI, f. 3, 4; CXVI, f, 4 OEningen , Kesselstein. Les ramules striées et les feuilles arrondies rapprochent cette espèce de l’A. sériatum de la Pennsylvanie, dont les feuilles sont quelquefois aussi entières. VIIL. Groupe de l’Acer cratægifolium Sieb. et Zucc. h5. Acer ampelophyllum Sap., foliis parvulis, longe petiolatis, 5-lobatis, palmatim 5-nerviis, lobo medio longius producto acu- minato, lobis lateralibus vix discretis, brevissimis, omnibus obtuse lobulatis. Étud., 1, p. 120, tab. X, f. 4. Scuimrer. — Paléont. végèL. I — 10 146 PHANÉROGAMES. Schistes marneux supérieurs du gypse d’Aix ; très-rare. Analogue par la forme de ses feuilles à l'A. cratægifolium Sieb. et Zucc., du Japon. h6. Acer indivisum O. Web., foliis petiolatis, ovato-lanceo- latis, acuminatis, indivisis, inciso-serratis. Palæontogr., A, - p, 198, tab. XXII, f. 2. Lignites de Bonn; OEningen , Kesselstein ; sphérosidérites de Langaugezd (Bohème). Cette feuille a ses analogues dans les feuilles des À. carpinifo- lium et cratægifolium Sieb. et Zucc., du Japon. SPECIES INCERTÆ AFFINITATIS. L7. Acer otopteryx Gœpp., foliis magnitudine valde varianti- bus, basi cordato-emarginatis, trilobatis, grosse dentatis, lobis lateralibus sub angulo recto patentibus; fructibus permagnis, nucula ovali, centim. 1-2 1/2 longa, ala centim. 4 1/2-8 longa. Gœpp,, Palæontogr., IT, p. 279, tab. XXXVIIT, f. 3, 4. Ung., Preval, p. 5, f. 1. Heer, F1. tert. Helv., III, p. 499, tab: CEW; Mioc. balt. F1., p. 93, tab. XXIX, f. 1-4; XVI, f. 2 6. FI. foss. carct., p. 129, tab. L, f. 10; p.159, tab. XXVIIL, f. 1-13. Acer triangulilobum Gœpp., Foss. Fl. v. Schossnitz, p, 35, tab. XXII, f. 6. O. Web., Palæontogr., IX, tab. IV a. | Striese (Silésie), Prevali, Rixhôft, OEningen, Bonn, Atane- kerdluk, Brjamslæk (feuilles et fruits), Hredavatn, Tindarfell, Gualthame au Steingrimsfjord (Islande), où c'était l’arbre le plus commun pendant la période miocène ; ses restes se rencon- trent surtout dans le Surturbrand de l'Islande. Il n’est pas probable que les feuilles de Montebamboli, pu- bliées par MM. Gaudin et Strozzi (Contrib., VI, p. 20, tab. IV, f. 6-8), appartiennent à cette espèce. 48. Acer giganteum Gæœpp., fructibus giganteis, ala usque ad centim. 16 longa et centim. 6 lata. Palæontogr., IH, p. 279, tab. XXXVIIL, f. 4, 2. Dans le calcaire supérieur des lignites de Striese près de Prausnitz (Silésie), avec l’espèce précédente. ACÉRINÉES. 4147 Aucun Érable, ni vivant ni fossile, n’offre des fruits dont les dimensions puissent être comparées aux dimensions colossales de cette espèce, si toutefois nous avons affaire ici à une samare d'Érable, et non à un fruit de Malpighiacée, famille dans la- quelle le genre Heteropteris présente des fruits ailés offrant une certaine analogie avec ceux dont il est question ici. L9. Acer macropterum Heer, fructibus magnis, centim. 6 et ultra longis, nucula ovali, centim. 2 fere Jonga, 1 lata, ala basin versus angustata centim. 1,8 circiter lata, nervis hori- zontaliter recurvis, pluries dichotomis. Folüs 3- vel 5-lobatis, lobis integerrimis. F1. foss. alask., p. 37, tab. IX, f. 7-9. Alaska. Diffère de l’A. otopteryæ par les lobes foliaires à bords unis et par les nervures horizontales de l'aile séminale. 50. Acer Schimperi Heer, folus basi angustatis, superne tri- lobatis, lobis acuminatis et spinuloso-dentatis. F1. tert. Helvet., II, p. 313 (note). Schistes miocènes de Menat en Auvergne. Ressemble un peu, par ses lobes antérieurs et la dentelure acé- rée, au Vitis teutonica Al. Br., mais il en diffère par la nervation, qui est celle d’un Acer. 51. Acer sexætianum Sap., foliis palmato-5-lobis , lobis obtusis- simis denticulatis, inferioribus rotundatis integriusculis. £tud., LT, p. 420. Partie supérieure des dépôts d'Aix. Feuille unique d’une attribution assez incertaine, analogue pourtant à l'A. Opulus Ait. 52. Acer incisum Heer, foliis coriaceis , nitidis, trilobis, lobis lanceolatis, parce exciso-dentatis, dentibus magnis, lobis latera- libus patentibus. F1. tert. Helvet., TT, p. 60, tab. CXVIIT, f. 49. Hohe Rhonen. _. D. Acer œæquimontanum Ung., fohis longe petiolatis, late * subcordatis, latioribus quam longis, breviter trilobatis, lobis lateralibus erectis triangularibus , toto fere margine dentibus ra- LAPS RENNES CRTC TI INSEE 4 FO En UT A AE NME Pad pit À LS 148 PHANÉROGAMES. ris, magnis irregularibus partim sublobuliformibus ; nervatione generis. Foss. F1. v. Gleichenberg, tab. V, f. 8, 9. Gossendorf près de Gleichenberg. 5h. Acer oligodon Heer, foliis trilobatis, basi rotundatis , lo- bis lateralibus brevissimis, integerrimis, lobo medio unidentato. Mioc. balt. Fl., p. 93, tab. XXIX, f. 5, 6. Rixhôft. | 59. Acer pegasinum Ung., samaræ nucula ovali quoad alam obliqua, millim. 8 longa, ala oblonga, latere antico basin versus leniter angustata, centim. 2 longa, parte latiore millim. 7 lata. Foliis pinnatis?, foliolis lanceolatis, basi cuneatis, apice longe et anguste acuminatis, margine irregulariter et sparsim denticu- latis; nervis secundariis sub angulo acuto egredientibus , subar- cuatis, camptodromis. Chlor. prot., p. 135, tab. XLIV, f. 3-6. Sylloge, II, p. 47, tab. XV, f. 7-11. Radoboj;. M. Unger voit dans cette espèce un Vegundo; mais il est fort douteux que les feuilles qu’il prend pour des folioles pro- viennent d’une plante appartenant à ce type ; le fruit que le même ‘auteur y rapporte pourrait bien être une samare de l’A. trilobatum. 56. Acer acute-lobatum Ludw., foliis majoribus minoribusve, late ovato-lanceolatis, basi cordatis, 5-lobis, lobis basilaribus parvis acutangulis patulis, medis majoribus acute acuminatis , sub angulo recto divergentibus, medio longe producto lanceo- lato, omnibus integerrimis; nervatione generis. Samaris paten- tissimis, ala centim. 2 fere longa, parte latiore 1 lata, cultri- formi. Palæontogr., VIIT, p.177, tab. LXIX, f. 4, 2. Dernbach, Horhessen. 57. Acer megalopteryx Ung., samaræ pollicaris nucula ovali- rhombea, ala centim. 1 4/2 lata, latere postico recto, antico ot convexo. Chlor. prot., p. 135, tab. XLIV, f. 8. Radobo)j. L'absence de la côte épaissie sur le bord antérieur de l’aile de ce fruit fait supposer à M. Heer qu'il pourrait provenir d’une Banistériée. ACÉRINÉES. 41h19 58. Acer eupterygium Ung., samaris erectis, nucula parvula, ovali, ala centim. 2 1/2 longa, À centim. lata, latere postico recto, anteriore late arcuato; floris? calice 5-dentato, sepalis 5 majusculis: Chlor. protog., p. 135, tab. XLIV, f. 7. Sylloge, III, p. 47, tab. XV, f. 12-17. Radoboj. Ces fruits, au moins ceux figurés dans le Sylloge, et ces fleurs appartiennent probablement à une des espèces connues, peut- être à l’A. trilobatum. Quant à la samare figurée dans le Chloris prot., elle pourrait bien provenir d’une Malpighiacée et apparte- nir au genre Malpighiastrum. 59. Acer campylopteryx Ung., foliis ovatis, acuminatis, indi- visis, crenato-dentatis, lobis obsoletis. Samaris basi valde in- flexis, inde erectis. Chlor. prot., p. 13h, tab. XLIV, f. 2. Radoboj. M. Heer croit que le fruit pourrait appartenir à l’A. platy- phyllum et la feuille à une espèce du type de l'A. fataricum L. 60. Acer paulhniæcarpum Ettingsh., differt ab A. trilobato nervis primaris validioribus, secundariis angulis apertioribus divergentibus , fructus margine alari exteriore recto, alæ ipsius nervis tenuioribus sub angulo recto emissis. Beitr. z. Kennin. d. Tertfl. Steierm., p. 63, tab. V, f. 6, 7. Lignites de Leoben. 61. Acer rhombifolium Ettingsh., foliis rhombeis, grosse den- tatis, coriaceis, nervis 2 basilaribus sub angulo peracuto emis- sis. Fructus ala angusta, sublineali, nervis sub angulis acutissi- mis ascendentibus. Beitr. zx. Kennin. d. Tertfl. Steierm., p. 6h, on X, C'A,5. Leoben. La feuille ressemble à celle de l'A. sclerophyllinum Heer. Negundo MŒxcx. Arbores japonicæ et boreali-americanæ. Folia opposita, im- paripinnata, 3- vel 5-foliolata, foliolis dentatis vel incisis , ner- 150 PHANÉROGAMES. vatione pinnata. Flores masculi fasciculati, feminei racemosi; calyx minimus ; corolla nulla. Fructus Aceris. 4. Negundo europæa Heer, foliis pinnatis, foliolis membrana- ceis, basi inæquilateris, obovato-lanceolatis, inciso-dentatis. A. tert. Helvet., IT, p. 60, tab. CXVIIT, f. 20-22. OEningen , Kesselstein. M. Unger a figuré dans son Chloris protogæa, tab. XLII, f. 7, un fruit qui offre une assez grande ressemblance avec celui du N. frawinifoha Nutt. : Negundo triloba Newb., foliis tenuibus, distincte nervosis, pinnatis, foliolis lateralibus bi- vel plurijugis, lanceolatis vel ovato- lanceolatis , longe et acute acuminatis, basi rotundis vel corda- tis, breviter petiolatis, margine irregulariter et remote dentatis, foliolo terminali trilobato, margine dentato vel serrato ; nerva- tione foliolorum lateralium pinnata, nervis utrinque 9 vel 40, sub angulo 50° divergentibus, sursum arcuatis, apice plus mi- nus ramosis, duobus basilaribus brevibus simplicibus margini parallelis. Lat. ext. FI. N. Amer., p. 57. Dépôts miocènes du Fort Union (Haut-Missouri). La foliole terminale trilobée de cette espèce paraît indiquer une transition de ce genre au genre Acer, dont il ne se distingue, du reste, que par les feuilles pinnées et les fleurs dioïques. FAM. I. MALPIGHIACEZÆ. Hiræa JAcQ. Atlas, pl. XCIX. Frutices Americæ tropicæ, plerumque scandentes. Folia opposita, brevipetiolata vel subsessilia, rotundata, cordata , ovata, elliptica , subcoriacea et coriacea, integerrima, ner- vatione subpalmata, pinnata, brochiodroma et dictyodroma . Inflorescentia umbellata vel racemosa. Flores parvuli vel medio- ACÉRINÉES. 151 cres; calyx profunde 5-fidus ; corollæ petala 5, hypogyna, un- guiculata, reflexa. Samaræ 3, 2 vel singulæ , dorso membrana- ceo-cristatæ, margine utroque alatæ, alis semiorbicularibus, cristæ subæqualibus vel sæpius majoribus, distinctis vel in unicam confluentibus, indehiscentes. L'existence de ce genre pendant la période miocène paraît être prouvée d’une manière à peu près certaine par la provenance de fruits qui offrent une ressemblance frappante avec ceux de quelques Hiræa vivants; à ces fruits viennent se joindre des empreintes de feuilles, qui augmentent la probabilité de l’analogie générique entre ces fossiles et les Æiræa de l’époque actuelle. A. Hiræa:borealis Ettingsh., samaris dorso membranaceo cristatis, margine utroque alatis, alis semiorbicularibus mem- branaceis, in unicam confluentibus. Foliüis ovatis vel ovato-ro- tundatis, obtusis ; nervatione dictyodroma, nervis secundariis e nervo primario sub angulis 65-70° orientibus, apice ramosis, longit. circ. 5 centim., lat. 3 centim. Beitr. z. foss. FI. vw. Sotzka. Hæring et Sotzka. Le fruitet les feuilles ressemblent à ceux du 7. cordata Heyne, des Indes. 2. Hiræa dombeyopsifolia Andr., foliis subcoriaceis, ovatis, subcordatis, integerrimis, penninerviis; nervo primario medio stricto, nervis secundariis remotis, arcuatim ascendentibus, ba- silaribus nervo primario subæqualibus, extrorsum ‘pinnatis, ramis arcuatim conjunctis, nervis superioribus ad apicem repe- tito-arcuatis, cum nervis tertiariis sequentium arcuatim anasto- mosatis, nervis tertiariis oblique transversis subparallelis, rete : polygonum continentibus. Koss. F1. Siebenb. u. d. Banates, p- 22, tab. V, f. 4. | Schiste bitumineux de Thalheim en Transylvanie. Feuille analogue à celles du Æ. cordifolia Adr. Juss., du Brésil. 3. Hiræa Ungeri Ett., samara dorso membranaceo-cristata ;: margine utroque alata, alis suborbicularibus membranaceis, in unicam confluentibus. Foliis petiolatis ellipticis vel ovatis , inte- 152 PHANÉROGAMES. gerrimis, basi rotundatis; nervatione camptodroma, nervis se- cundariis simplicibus, nervis tertiariis e primario angulo recto, e secundariis angulo acuto egredientibus. Beitr. x. Kenntn. d. foss. F1, vw. Sotzka, tab. IV, f. 6, 7. Sotzka. Diffère du 4. borealis par l’aile plus large de la samare, or- née d’une nervation plus fine. h. Hiræa expansa Heer, fructibus alatis, alis suborbiculatis , latissimis, nervis longitudinalibus ramosis instructis. Æl. tert. Helvet., IT, p. 65, tab. CXXI, f. 46. Schrotzburg près d’OEningen. Fruit semblable à celui du Hiræa cordata Heyne. 5. Hirœæa Hermis Ung., samaræ dorso membranaceo-cristatæ utroque margine alato, alis semiorbicularibus tenuissime mem- branaceis. Foliis lanceolatis, acuminatis, petiolatis, integerrimis, nervis secundariis inconspicuis. Foss. F1. v. Sotzka, p. 46, tab. XXIX , f. 11-16. Sotzka. | M. d’Ettingshausen ne voit aucune différence entre ces fruits et ceux du Terminalia Fenzliana Ung.; le même auteur rapporte ces feuilles , les unes aux Dalbergia, les autres aux Cassia. Banisteria L. Arbores vel frutices Americæ tropicæ, interdum scandentes. Folia opposita vel ternatim verticillata, breviter petiolata vel subsessilia, coriacea, ovato-elliptica, oblonga , integerrima , ner- vatione pinnata, camptodroma. Samaræ apice in alam mar- ._ gine antico superiore crassiorem expansæ, latere interdum mu- ricatæ vel cristatæ, indehiscentes. A. Banisteria sotzkiana Ett., samara oblonga , ala lanceolata, obtusa , basin, versus angustata, margine antico incrassato. Fo- liis oblongosla anceolatis longe acuminatis, integerrimis, coria- ceis, centim. 9 4/2 longis, 21/2 latis; nervatione camptodroma, ACÉRINÉES. 153 … nervis secundariis remotis, tertiariis tenuissimis. Beitr. z. - Kennin. d. FI. v. Sotzka , tab. IT, f. 5. | Sotzka. Peut être comparé au B. laurifolia L., des Antilles. 2. Banisteria helvetica Heer, foliis ovato-ellipticis , apice acu- . minatis, basi rotundatis, subinæqualibus, basi integerrimis, + apicem versus subtilissime denticulatis. F{. tert. Helvet., TIT, - p. 65, tab. CXXI, f. 8. Monod et Montenailles près de Fan Attribution douteuse. 3. Banisteria teutonica Heer, carpellis millim. 4 longis, 7 latis, semine ovali, ala cultriformi, lata, firma. F1. tert. Helvet., VIT, p. 301 (note). Argiles miocènes de Bischoffsheim dans la Rhôn. h. Banisteria gigantum Ung,, foliüis late ellipticis, utrinque angustatis, petiolatis, margine undulato integerrimis ; nervatione dictyodroma , nervo primario valido, stricto , nervis secundariis tenuibus, apice ansis majusculis inter se conjunctis, tertiariis sub angulis acutis orientibus, reticulum amplum formantibus. Gen. et Spec., p. 156; Sylloge, p. 29, tab. XII, f. 4, 5. Radoboj. C’est plutôt un Olea voisin de l'O. excelsa, de Madère, qu’un Banisteria. Stigmaphyllum Apr. Juss. Atlas, pl XOVI. Frutices Americæ tropicæ, plerumque scandentes. Folia op- . posita vel ternatim verticillata, subcoriacea, ovato-lanceolata, - basi cordata, integra , dentata, vel varie lobata, nervatione sub- palmata, nervorum extremitate in laqueos abeunte. Samaræ _ gen. Banisteriæ. 1. Stigmaphyllum demersum Sap., foliis subcoriaceis, centim. 5 fere longis, basi 4 latis, late ovato-lanceolatis, cofdatis , mar- gine remote dentato-subciliatis, subpalmatinerviis ; nervis basi- 154 à PHANÉROGAMES. laribus lateralibus 4, duobus infimis reclinatis, brevioribus, ra- mulis dorsalibus laqueorum seriem marginalem efformantibus, duobus sequentibus angulo subrecto emissis , sursum arcuatis, multo retro marginem cum sequentibus arcuato-anastomosatis , ramis dorsalibus sub angulis apertis emissis laqueorum seriem magnorum efligurantibus, nervis secundariis sequentibus sub angulis 55-70 emissis, remotis laqueos magnos a margine dis- tantes efformantibus, nervis tertiariis in rete laxissimum poly- gonum conjunctis, quaternariis in rete angustius duplex anasto- mosatis. Étud., IL, p: 325, tab. IX, f. 8. Armissan; très-rare. La forme et la nervation rapprochent cette feuille de certains Jissus, entre autres du €. discolor, mais beaucoup plus encore du Stigmaphyllum ciliatum Adr. Juss. (Banisteria Lam.), Mal- pighiacée sarmenteuse du Brésil. Heteropteris EH. B. K. Frutices Americæ tropicæ interdum scandentes. Folia oppo- sita , brevipetiolata, integerrima, glabra vel pubescentia, nervo primario valido, nervis secundariis angulis sat apertis egredien- tibus, brochiodromis, arcubus valde convexis extus laqueorum seriem ferentibus, nervulis transversis angulo recto emissis, re- ticuli areolis transverse rhombeis. 1. Heteropteris protogæa Ettingsh., folium coriaceum, ovali- oblongum, nervatione generis. Beitr. 3. Kennin. d. Terifl. Steierm., p. 65, tab. V, f. 3. Lignites de Leoben en Styrie. M. d’Ettingshausen compare cette feuille avec celles du 7. (Banisteria Lamk.) nitida Humb. Bonpl.et Kth., du Brésil. Tetrapteris CA. FruticesAmericæ tropicæ scandentes, folia brevipetiolata , coriacea et subcoriacea, integerrima, nervatione pinnata, nervo ; . | | | | | ACÉRINÉES. 155 4 primario robusto, nervis secundariis sat validis, camptodromis. - Samäræ quadrialatæ, alis cruciatim divergentibus, dorso cris- “ jatæ, non raro inter alas et cristam processubus membranaceis _ alæformibus hirsutæ. L'apparition de cette forme en Europe paraît bien prouvée 1 par les feuilles et surtout les fruits que nous allons décrire. A. Tetrapteris bilinica Ett., foliis coriaceis, late ovatis, inte- gerrimis, basi paulo angustatis ; nervatione camptodroma, nervo primario valido, nervis secundariis firmis, impressis , flexuoso- arcuatis, marginem versus ramosis, ramis inter se conjunctis , nervis tertiariis e nervo primario sub angulo recto, e secunda- riis sub angulo acuto orientibus, prominentibus , inferioribus in nervos externos transeuntibus, inter se conjunctis. Samaris qua- drialatis , alis subcoriaceis tenuissime striatis, ellipticis, duobus majoribus. Foss. F1. vw. Bilin, IT, p. 23, tab. XLVI, f. 10, 414. Argile plastique de Priesen et dans l’opale ménilitique de la vallée de Schichow. | Les feuilles que M. d’Ettingshausen rapporte à ce Tetrapteris offrent une grande ressemblance avec celles du Malpighiastrum ambiguum, comparées par Cor à POLE du Tetrapteris rotun- difolia Adr. Juss. 2. Tetrapteris minuta Ettingsh., foliis subcoriaceis, petiolatis, obovato-lanceolatis, integerrimis, inferne longius productis quam apice; nervo primario subrecto, excurrente, nervis se- cundariis angulis 55-60° egredientibus , simplicibus , camptodro- mis. Samaris illis T. bilinicæ minoribus, margine quadrialatis, alis coriaceis , oblongo-ellipticis, inæqualibus. B. z. K. d. foss. Flora v. Radoboj , p. 60, tab. II, f. 3, 8. Radoboj, Münzenberg près de Leoben. 3. Tetrapteris Harpyarum Ung., samaræ processubus mem- branaceis, margine quadrialato , alis cruciatim divergentibus, striatis, duabus majoribus. Foss. Fl. vw. Sotzka, p. h6, tab. XXIX, f. 8. Sotzka. Les feuilles rapportées par Unger à la samare dont l’attribu- 156 ; PHANÉROGAMES. tion générique n'offre aucun doute appartiennent, suivant M. d’Ettingshausen, l’une, f. 9, au Cassia Phaseolites, et l’autre, fig. 40, à un Rhamnus. Malpighiastrum UNG., Gen. et Spec. Atlas, pl. XCIX. Folia lanceolata, ovato-lanceolata, ovalia, elliptica, oblonga, membranacea , coriacea, integerrima, vel spinoso-dentata, ner- vatione pinnata, nervis secundariis plus minus patentibus, camp- todromis. Samaræ dorso alatæ, ala lingulata, longitudinaliter nervulosa. Les fossiles, fruits et feuilles, réunis dans ce genre collectif, appartiennent sans aucun doute à des genres différents, mais quelques-uns offrent certains caractères qui permettent de les rapporter au moins à la famille des Malpighiacées. 1. Malpighiastrum janusiæforme Sap., samaræ nucula bre- vissima, in alam dorsalem elongatam, lingulatam , nervulis lon- gitudinaliter dilineatam superne expansa. Ætud., 1, p. 239, Mn: XX E 5 Calcaires marneux bitumineux de Saint-Zacharie; très-rare. Ce fruit offre assez d’analogie avec celui du genre Janusia , du Brésil, pour qu’on puisse l’attribuer, sinon au même genre, au moins à la même famille. 2. Malpighiastrum Procrustæ Ung., foliis oblongis, petiolatis, subcoriaceis, integerrimis, 5-6-pollicaribus; nervatione dictyo- droma, nervis secundariis sat remotis, simplicibus, sparsis. Syl- loge, T, p. 30, tab. XIIT, f. 4-7. Schiste marneux de Radoboj. Ces feuilles ont plus de rapport avec celles de certaines Oléa- cées, entre autres avec celles du Picconia (Olea) excelsa DC., des Canaries, qu'avec celles des Malpighiacées. 3. Malpighiastrum venustum Ung., foliis obovatis, obtuse acu- minatis, inférne longius productis, integerrimis, curvato-petio- latis, nervo medio mediocriter crasso, nervis secundariis utrin- | ACÉRINÉES. 157 que circa 7, tenuibus, retro marginem repetito-arcuatis laqueos- que efformantibus. Sylloge, 1, p. 31, tab. XIII, f. 5. _ Radoboj. Cette feuille ressemble exactement à la var. foliis obovatis du … Picconia (Olea) excelsa DC., et ne diffère probablement pas spé- . cifiquement de la précédente. - A. Malpighiastrum tenerum Ung., foliis minoribus, obovato- . spathulatis, basi longe in petiolum crassum decurrentibus, apice . breviter apiculatis, membranaceis; nervis secundariis tenuissimis. « Gen. et Spec., p. 155; Sylloge, I, p. 31, tab. XIII, f. 2. | Radoboj. » M. Unger compare cette feuille à celles du Zyrsonima fasti- » giata Mart. Ce n’est probablement qu’une petite feuille du Y. | venustum. = 5. Malpighiastrum galphimiæfolium Ung., foliis petiolatis, e basi lata ovatis, integerrimis, coriaceis; nervis secundariis te- nuibus, remotis, e nervo primario sub angulo acuto orientibus, » apice inter se conjunctis. Sylloge, III, p. 48, tab. XV, f. 26. Radobo)j. | Détermination fort incertaine. Les feuilles publiées par Unger, dans son Foss. FI. v. Radoboj, tab. II, f. 3, appartiennent au _ Cinchona pannonica du même auteur. 6. Malpighiastrum coriaceum Ung., foliis petiolatis, ovato- oblongis, obtusis, integerrimis, coriaceis; nervis secundariis crebris, ramosis, reticulo venarum firmo tenuissimo. Sylloge» IL, p. 48, tab. XV, f. 27-29. Radoboj. Feuille semblable à celles de l’Heteropteris æanthophylla Adr. Juss. M. d’Ettingshausen le rapporte au genre Cnestis (Conna- racée) sous le nom de C. coriacea. | 7. Malpighiastrum bilinicum Ung., folium petiolatum, ovato- lanceolatum, utrinque angustatum, acuminatum, subcoriaceum , . nervis secundariis crebris, apice ramosis, nervis tertiariis trans- . versalibus conjunctis. Sylloge, III, p. 49, tab. XV, f. 25. Bilin. 1958 PHANÉROGAMES. A comparer les feuilles du Byrsonima cydoniæfolia Adr. Juss., des Tetrapteris Guilleminiana et leucosepala Adr. Juss. 8. Malpighastrum ambiguum Ung., folium petiolatum , date ovatum, integerrimum, villosum?; nervis secundariis firmis, sub- simplicibus, impressis, apice inter se conjunctis, nervis transver- salibus distincts. Sylloge, LIT, p. 49, tab. XV, f. 24. Radoboj. Ç Semblable aux feuilles de plusieurs Tetrapteris. 9. Malpighastrum Heteropteris Ung., samara soluta convexa in alam membranaceam producta, alæ margine postico recto, an- tico late convexo, apice rotundato, longit. centim. 4 4/2. Foliis 5-pollicaribus, oblongo-ellipticis, longe et acute acuminatis, in- tegerrimis, nervis secundariis sat patentibus, rectis, tenuibus, apice arcuato-conjunctis. Sylloge, II, p. 49, tab. XV, f. 20, 21. Radoboj. Fruits analogues à ceux des Heteropteris ; les feuilles paraissent être des folioles du Juglans acuminata (Ettingsh.). 10. Malpighastrum glabræfolium(Wess. etO. Web.) Sch., foliis obovatis vel elliptcis, utrinque breviter acuminatis, pollicaribus, integerrimis, breviter petiolatis; nervis secundariis sub angulo acuto orientibus, retro marginem arcuato-conjunctis, reti venoso polygono, plus minus distincto. Palæontogr.; IV, p. 152, tab. XXVII, f. 8, 9 (Malpighia). Lignites de Rott, d’Orsberg. Ces feuilles offrent une très-grande ressemblance avec celles du Malpighia glabra. Le Rhus malpighiæfolia O. Web. appartient probablement à cette espèce. AA. Malpighiastrum teutonicum Ettingsh., foliis subcoriaceis , ellipticis, basi obtusis, apice productis, margine integerrimis ; _ nervatione brochiodroma, nervo primario valido prominente, ex- currente, nervis secundariis sub angulis 50-60° orientibus, pro- minentibus, retro marginem arcuato-conjunctis, nervos tertiarios extus sub angulis acutis, subtus sub angulis valde apertis inter se anastomosantes emittentibus. D. foss. Fl. d. àlt. Braunk: d. Weiterau, p. 70, tab. V, f. 3. ACÉRINÉES. 159 Lignite feuilleté de Salzhausen ; au PTS près de Leoben. Semblable au A. coriaceum Ung. 12. Malpighiastrum rockenbergense Ettingsh., folis breviter Eu, membranaceis, ovato-oblongis, basi apiceque obtu- - siusculis, margine -integerrimis; nervatione brochiodroma , * nervo primario valido, recto, apicem versus attenuato, nervis É secundarüs sub angulis 50-60° orientibus, tenuibus, arcuatim * inter se conjunctis, nervis sub angulo recto egredientibus, dic- » tyodromis. Æoss. FI. d. ält. Braunk., p. 70. “ Prunus grandifolia Ludw., Palæontogr., NII, f. 444, tab. XVII, f. 4, 5 | Dans les dépôts limoneux des lignites jaférioues de Rockenberg . (Wetterau). + Semblable au M. Heteropteris Ung., mais du reste d’une afi- » nité douteuse; sa place, cependant, est en tout cas plutôt dans les - Malpighiacées que dans les Amygdalées. . 13. Malpighiastrum byrsonimæfolium Ung., foliis bipollicaribus . breviter petiolatis, obovato-circularibus, integerrimis, subcoria- » ceis; nervo primario subvalido, secundariis sub angulo recto emissis, sat numerosis, camptodromis, reti interposito laxiusculo, » petiolo crassiusculo curvato. Foss. Fl. v. Sotzka, p. 46, … tab. XXIX, f. 4, 5; Sylloge, I, p. 81, tab. XIII, f. 4. Sotzka. - Se distingue par ses feuilles presque circulaires et ses nervures . plus nombreuses, étendues presque horizontalement, arquées - vers le bord, où elles s’anastomosent. M. d’'Ettingshausen attribue . ces feuilles à une Sapotacée. 14. Malpighiastrum lanceolatum Ung., foliis lanceolatis, acu- - minatis, petiolatis, integerrimis, subcoriaceis; nervis secundariis » majoribus cum minoribus alternantibus. Foss. Fl. v. Sotzka, - p. 46, tab. XXIX, f. 6, 7. O. Web., Palæontogr., II, p. 199, tab. XXII, f. 7. Andræ, Foss. FI. Siebenb. u. d. Banates, p- 22, tab. II, f. 12. à Sotzka, Radoboj; lignites de Rott près de Bonn; Szakadat ] (Transylvanie). 160 PHANÉROGAMES. M. d’Ettingshausen réunit les feuilles de Sotzka et de Szakadat au Cassia Phaseohtes. 15. Malpighiastrum (?) dalmaticum Ettingsh., foliis magnis, elongato-oblongis, basi subito angustatis, integerrimis, coriaceis ; nervatione camptodroma, nervis secundariis 10-15, distantibus, sub angulis 60-70° orientibus, simplicibus vel apice ramosis. Foss. F1. d. M. Promina, p. 22, tab. XIII, f. 4. Monte Promina. 16. Malpighiastrum Petruccianum Massal., foliis ovalibus vel ellipticis, subspathulatis, membranaceis, integerrimis; nervo medio valido, nervis secundariis inæquidistantibus, arcuatis, extus ramosiusculis, camptodromis, ad marginem inter se con- _junctis, nervulis in rete conspicuum solutis. Syn. Æl. foss. senog., p. 99 (tab. cit. 26, f. 16). Sinigaglia. 17. Malpighiastrum mæsæfolium Massal., foliis membranaceis, ovatis, margineundulato integerrimis, apice obtusis; costa valida, nervis secundariis brochiodromis, irregularibus, sub angulo patente egredientibus, ramosis, nervis abbreviatis cum nervulis inflexis intermixtis interpositis, reti venoso conspicuo. Syn. F1. foss. senog., p. 99 (tab. cit. 26, 27, 45). Sinigaglia. Coriaria L. Arbores vel frutices interdum sarmentosi, in regione medi- terranea, Peruvia, Chili, Nova Zeelandia et Nepalia hucdum observati. Folia opposita, ramealia sæpe ternata, brevipetiolata, cordata, acuminata vel hastato-cordata, oblonga basi rotundata, integra, subpalmatinervia, nervis primariis 5, nervis secunda- rlis arcuato-conjunctis, nervis tertiariis transversim reticulatis. Inflorescentia racemosa; calyx 5-partitus, persistens, laciniis æqualibus; corollæ petala 5, hypogyna, brevia, crassiuscula. Fructus pentacoccus, calyce membranaceo petalisque carnosis tectus, coccis crustaceis, indehiscentibus. ACÉRINÉES. 161 …—. Les Coriaria sont représentés par une espèce sur les deux rives 1 “de la Méditerrannée, par plusieurs espèces dans l’Amérique cen- . (rale et méridionale, par 2 dans l'Himalaya, par 4 au Japon et 4 par 3 à la Nouvelle-Zéelande. A. Coriaria longæva Sap., ramis ramulisque oppositis, subte- … (fragonis, foliis oppositis, pérennantibus, brevissime petiolatis, …— inferioribus latioribus cordatis acuminatis, superioribus ovato- oblongis, basi rotundatis longe sensimque angustatis, omnibus - margine integro tenuissime scaberulis, subquinquenerviis; ner- L vis exterioribus fere marginantibus, intermediis arcuato-acrodro- … mis ad apicem folii productis; tertiariis transversim reticulatis. Racemis fructiferis terminalibus, supremis ex axillis ramorum 1 ortis elongatis simplicibus, pedunculis 6-8 millim. longis, solita- » ris vel 2-3-fasiculatis, sub angulo fere recto patentibus, persis- tentibus, fructibus deciduis. £tud., II, p. 356, tab. XII, f. 4. Armissan, un rameau feuillé avec deux branches fertiles. M. de Saporta voit dans cette espèce une forme intermédiaire - entre les deux Coriaria de l'Himalaya et du Japon. | …. 2. Coriaria loclensis Heer, foliis membranaceis, ovato-ellipti- cis, integerrimis, 5-nerviis. F{. tert. Helv., IT, p.65, tab. CXXIT, f. 24. Locle. Analogue au C. myrtifolia de l’Europe méridionale. 3. Coriaria ipomæopsis Mass., foliis cordato-hastatis, acumina- tis, septemnervis; nervo medio pinnato, cæteris ramosis, reti venoso laxo. Synops. F1. Senog., p. 100 (tab. 7, f. 9). Sinigaglia. FAM. III. SAPINDACEZÆ. Paullinia L. Atlas, pl. C. | Frutices scandentes, volubiles, in America tropica magno nu- … mero obvii, in Africa tropica rari. Folia alterna, ternata, bi-triter- SceuimPer. — Paléont. végét. I — 14 M. MR 162 PHANÉROGAMES. nata, pinnata, bipinnata, aut decomposita, foliola coriacea, den- tata, serrata, rarius integra , nervatione craspedodroma. Inflo- rescentia racemosa ; calyx pentaphyllus vel tetraphyllus; corollæ petala 4, receptaculo inserta. Capsula trigono-piriformis, coria- cea, apice sæpe trialata. 1. Paullinia dispersa Sap., foliis compositis (?), foliolis sub- . coriaceis, petiolatis, ovato-ellipticis, acuminatis, suduplicato- dentatis, dentibus acutis; nervis secundariis craspedodromis , obliquis, remotis, ramosis, tertiariis reticulatis. Étud., U, p. 327, tab. VIII, f. 7. Armissan. M. de Saporta compare cette feuille aux folioles de lAo- phyllus (Schmidelia) fulvinervis B1., de Java ; les Paullinia ont des feuilles analogues. 2. Paullinia germanica Ung., foliolum laterale (?) ovatum, basi cordatum, inæquale, petiolatum, grosse dentatum, nervis lateralibus subsimplicibus, subarcuatis. Syll., LIT, p. 32, tab. XVI, L'8. Lignites de Salzhausen dans la Wetterau. Cette foliole offre quelque ressemblance avec celles des 2. Caruru Arrab. et pinnata L., mais ces dernières sont sessiles. Sapindus L. Atlas, pl C. Arbores inter tropicos totius orbis crescentes. Folia alterna, petiolata, abrupte pinnata , foliolis alternis vel oppositis, petio- lulatis vel sessilibus, ovato- vel lineali-lanceolatis, sæpius subfal- catis, integerrimis , breviter serratis, membranaceis, nervatione pinnata, camptodroma. Flores parvuli in corymbum conferti ; calyx 5-partitus ; corollæ petala 5, receptaculo inserta. Fructus carnosus, uni- vel bilobus, rarius trilobus, lobis globosis , inde- hiscentibus, monospermis, extus lævigatis, basi rugosis, intus cavernoso-sinuosis. Ce genre, qui compte dans la flore actuelle une trentaine ACÉRINÉES. 163 d'espèces dispersées dans les régions tropicales, quelques-unes dans les régions subtropicales de l’ancien et du nouveau monde, était largement représenté en Europe pendant la période moyenne de l’époque tertiaire. Nous en possédons des feuilles entières et d'innombrables folioles détachées, dont l'attribution générique ne laisse, dans la plupart des cas , aucun doute. Les fruits d’une espèce, sous forme de petites noix globuleuses avec leur en- veloppe charnue d’un noir brillant, se rencontrent quelque- fois en très-grand nombre dans le lignite terreux de la Wet- terau. Un certain nombre des empreintes foliaires rapportées à ce genre auront besoin d’une révision quand les matériaux seront moins défectueux. 1. Sapindus falcifolius A1. Br., foliis abrupte pinnatis, mem- branaceis, foliolis alternis, distantibus, petiolulatis, subfalca- tis, longe ovato-lanceolatis, apice acuminatis, integerrimis. Süzenb., Verz., p. 87; Heer, For. tert. Helv., III, p. 614, tab. CXIX, CXX, f. 2-8; CXXI, f. 1, 2. Wioc. bal. F1., p. 94, tab. XVIII, f. 2 c; XXVIII, f. 12 b. Gaudin, Feuilles foss., p. 37, tab. XII, f. 9, 40; Contrib., VI, p. 21, tab. II, f. 16. Juglans falcifoia AI. Br. in Buckl., Geology and Mineral., p. 913. Sapindus longifolius Heer, Uebers., p. 60. Zanthoæylon salignum A1. Br. in Bruckm., Verzeichn., p. 233. Knorr, Merkwürdigk., 1, tab. IX, f. 4. Très-répandu dans la mollasse inférieure et supérieure, dans les blocs erratiques de Saint-Gall; Hohe Rhonen, Albis, OEnin- gen (très-commun), Locle, Rochette, Monod, Croisettes et Pe- tit-Mont, Rixhôft; à Gaville et à Montajone en Toscane, à Sini- gaglia ; tuf rhyolithique de Tallya, à Gleichenberg, à Hernals, Kutschlin. Al. Braun compare ces feuilles à celles du S. marginatus Willd., des Etats-Unis du Sud, dont les folioles sont cependant sessiles; les pétioles ne sont pas bordés, en quoi ils ressem- 164 PHANÉROGAMES. blent ceux des S. surinamensis Poir. et frutescens Aubl., de l’A- mérique tropicale. 2. Sapindus densifolius Heer, foliis pinnatis, foliolis membra- naceis, per paria approximatis , sessilibus, subfalcatis, lanceola- tis, basi angustatis, integerrimis. FI. tert. Helvet., III, p. 62, tab. CXX, f. 1; Mioc. balt. F., p. 94, tab. XXIX. … Sapindus falcifolius Al. Br. ex parte. OEningen, Rixhôft. Diffère du précédent par les folioles plus rapprochées, sessiles, légèrement décurrentes. j 3. Sapindus undulatus Al. Br., foliolis membranaceis, sessi- libus, lanceolatis, basi angustatis, apice acuminatis, margine undulatis. Stizenb., Verz., p. 87. Heer, /. c., p. 62, tab. CXXI, f. 3-7. Juglans undulata AI. Br. in Bruckm.. Verz., p. 234. OEningen, Kesselstein. L. Sapindus dubius Ung., foliolis lanceolatis, petiolutatis, in- tegerrimis. Foss. FI. Gleichenb., p. 24, tab. V, f. 12; Heer, Æ1. tert. Helvet., III, p. 63, tab. CXX, f. 9-11. | Schrotzburg, Wangen,OEningen, Kesselstein, Gleichenberg en Transylvanie; Sinigaglia. Diffère des espèces précédentes par ses folioles beaucoup plus grandes. M. d’Ettingshausen le réunit au S. Haszlinzskyi (Ett., Tokay, tab. IV, f. 2; Bilin, IT, p. 25, tab. XLIIT, XLVII). 5. Sapindus fragmentarius Sap., foliis pinnatis, foliolis linea- ribus, integerrimis, subfalcatis, sessilibus, basi valde inæ- qualibus, nervis secundariis numerosis, obsoletis. Étud., 1, p. 241. _Calcaires marneux de Saint-Zacharie. 6. Sapindus inconspicuus Sap., foliolis brevissime petiolatis , basi inæqualibus, ovato-lanceolatis , integerrimis ; nervis secun- dariis curvatis. Étud., Il, p. 426. Saint-Jean-de-Garguier. Ressemble aux plus petites feuilles du S. Saponaria L. 7. Sapindus macrophyllus Sap., foliis pinnatis, foliolis elon- ACÉRINÉES. 165 gatis, lanceolato-linealibus, acuminatis, basi angustata subses- sili parum inæqualibus, integerrimis ; nervo primario valido , cæteris generis. Etud., Il, p. 328. Armissan ; très-rare. Ressemble aux folioles du S. indicus Poir. 8. Sapindus heliconius Ung., foliis pinnatis, foliolis breviter petiolulatis, oblique lanceolatis, vel lanceolato-acuminatis, inte- gerrimis, subcoriaceis; nervatione brochiodroma , nervo prima- rio valido, nervis secundariis e nervo primario sub angulo 60° egredientibus, simplicibus, apice ramosis, ramis in laqueos con- junctis. Gen. et Spec., p. 457 ; Syll. pl. foss., T, p. 3h, tab. XV, f. 1-5 ; III, p. 50, tab. XVI, f. 1. Andræ, Tertfl. Siebenb., p. 28, tab. [, f. 5. Apocynophyllum sessile Ung., Syll., III, tab. IV, f. 20 (teste Ettingsh.). Schiste marneux de Radoboj (Croatie), schiste bitumineux de Thalheim (Transylvanie). Le Meritinium longifolium Ung. appartient peut-être aussi à cette espèce. 9. Sapindus lignitum Ung., foliolis ovato-oblongis vel lanceo- latis, basi subinæquali sensim angustata, apice longe acuminato; nervatione brochiodroma. Fructibus globosis, basi leviter de- pressis, centim. À latis, umbilicatis, lævibus, umbilico basileri elliptico. Sylloge, p. 33, tab. VI, f. 3-5; Ettingsh., Aet. Braunk. d. Wetterau, p. 74, tab. V, f. 4, 5, 19, 43. Drapa globosa Ludw., Palæontogr., VIII, p. 4414, tab. LVIII, f. 23-27 ; LX, f. 2, h, 7. Lignite de la Wetterau, où les fruits étaient autrefois très- communs à Salzhausen. Les feuilles et les fruits rappellent ceux du S. esculentus Saint- Hil., du Brésil. 10. Sapindus Pythii Ung., folis pinnatis, foliolis longe pe- tiolulatis, basi inæqualibus, oblique lanceolatis, " oblongo- et elongato-lanceolatis, acuminatis, vel obtusiusculis, inæqualiter dentatis; nervis secundariis patentibus, marginem versus ar- 166 | PHANÉROGAMES. cua{o-anastomosatis, reti interposito polygono laxiusculo. Sylloge, p. 33, tab. XIV, f. 6-17. Münzenberg, Rockenberg, Parschlug. Quercus Ettingshauseni, tenuinervis, Ungeri Wess. et Web., Palæontogr., IV, p. 132, 133, tab. XXXI, XXXII. A1. Sapindus münzenbergensis Ettingsh., foliolis coriaceis, basi obliqua breviter petiolulatis, ovato-lanceolatis, apice acumi- nato crenulatis; nervis secundariis utrinque 15 vel 16. Foss. FI. d. ält. Braunk. d. Wetterau, p. 71. Magnolia plurinervia Ludw., Palæontogr., NIIT, p. 123, tab. XLVII, f. 3. Münzenberg dans la Wetterau. Voisin du S. Pythii Ung., et comme lui d’une attribution : in- certaine. 12. Sapindus Ungeri Ettingsh., foliolis lateralibus breviter petiolulatis, subarcuato-lanceolatis, ala externa multo latiore quam interna, basi breviter angustatis; nervis secundariis tenui- bus, subflexuosis, sat numerosis, ramosis, nervulis transversis obliquis, ex utroque latere nervorum secundariorum sub angulis acutis orientibus. 2. 3. K. d. foss. FI. v. Radoboÿ, p. 61, tab. I, f. 9. Unger, Sylloge, T, p. 34, tab. XX, f. 1-6. Cassia Phaseolites Ung., Foss. FI. v. Sotzka, tab. XLV, f. 1-7, nec 8, 9! Syll. IT, tab. X, f. 1-8. Radoboj. Folioles très-semblables à celles du Cassia cité, mais faciles à reconnaître aux nervilles, qui naissent sous un angle aigu des deux côtés des nervures secondaires. 13. Sapindus basilicus Ung., foliolis ovalibus, acuminatis, breviter petiolulatis, integerrimis, semipedalibus et ultra; nervis secundariis tenuibus, crebris, simplicibus, rectis, apice arcuato- conjunctis. Sylloge, TIT , p. 50, tab. XVI, f. 2-4. Ettingsh., Foss. F1. v. Bilin, LIT, p. 25, tab. XLVIT, f. 48. Juglans basilica Ung., Gen. et Spec., p. 470. Radoboj, Kutschlin. Les folioles du S. rubiginosus Roxb. ressemblent beaucoup ACÉRINÉES. : 167 à ces feuilles fossiles; une inflorescence figurée par M. Unger est également très-analogue à celle de cette espèce indienne. Ah. Sapindus radobojanus Ung., folüs plurijugis; foliolis brevi-petiolulatis, lanceolato-linealibus, subfalcatis, 5-pollicari- bus, coriaceis; nervis secundariis inconspicuis. Syll., III, p. 54, tab. XVII, f. 42, 15. Radobo)j. | Très-voisin du S. falcifolius Heer. 15. Sapindus græcus Ung., foliolis? longe petiolatis , oblique lanceolato-acuminatis, interdum subfalcatis, integerrimis, cen- tim. 4-10 longis, subcoriaceis; nervo primario valido, nervis secundariis crebris, tenuissimis, ramosis, nervulis transversis inter se conjunctis. Foss. F1. v. Kumi, p. 49, tab. XIT, 1-23. Kumi. Voisin du S. Ungeri, si toutefois c’est un Sapindus. 16. Sapindus bilinicus Ett., foliolis coriaceis, distantibus, longe petiolulatis, lanceolato-acuminatis, integerrimis, basi subobliqua acutis; nervis secundariis tenuibus, dictyodromis. Foss. FI. v. Bilin, III, p. 24, tab. XLVII, f. 4-7. Argile plastique de Priesen , schiste à polir de Kutschlin. 17. Sapindus cupanioides Ett., foliolis subcoriaceis, ovato- lanceolatis, integerrimis, basi obliquis, petiolulatis; nervis se- cundariis tenuibus, arcuatis, subremotis, simplicibus , inferiori- bus sub angulo aperto, superioribus sub angulo acuto orientibus. Foss. FI. vw. Bilin, TIT, p. 25, tab. XLVII, f. 3. Opale ménilitique de la vallée de Schichow. 18. Sapindus fraxinifolius Ett., foliolis submembranaceis, ovatis vel ovato-lanceolatis, inæquilateris, basi subæqualibus, margine serratis, petiolulatis; nervis secundariis arcuatis, bro- chiodromis. Foss. F1. vw. Bilin, III, p. 26, tab. XLVI, f. 24-96; XLVII, f. 12. Kutschlin. Voisin du $. Pythi Ung., attribution incertaine. 19. Sapindus cassioides Ett., foliolis membranaceis, lineari- lanceolatis, acuminatis, basi obliqua acutis, margine serrulatis, rs 168 PHANÉROGAMES. breviter petiolulatis; nervis secundariis arcuatis sæpius inconspi- cuis. Foss. FI. v. Bilin, TT, p. 26, tab. XLVI, f. 4-7. Schiste à polir de Kutschlin, calcaire d’eau douce de Kosten- blatt. Diffère du Carya Heerii par le pétiole plus court et les ns marginales plus fines. Attribution douteuse. M. d’Ettingshausen décrit, dans sa Flore fossile de Bilin, plu- sieurs espèces de folioles sous les noms de Sapindophyllum spi- nuloso-dentatum, acuminatum, falcatum, dubium, dont la place est fort problématique. 20. Sapindus Rotarii Mass., foliolis lanceolatis, subfalcatis, breviter petiolulatis, integerrimis, apice angustatis, basi subæqua- libus; nervis secundariïis sub angulis 65-70° nonnunquam recto orientibus, inæquidistantibus, nervis abbreviatis crebris interpo- sitis, arcuato-conjunctis, nervulis transversis incurvis; reti ve- noso vix conspicuo. Synops., p. 102 (tab. cit. 44, f. 4; 4 f. 8). Sinigaglia. 21. Sapindus Hazslinszhkii Ett., foliolis late lanceolatis, acumi- natis, integerrimis, basi dilatata valde inæqualibus, petiolulats ; nervis secundariis tenuibus, irregulariter dispositis, hic illic di- chotomis, arcuatis, sub angulis 60-80° orientibus. Foss. El. ». Tokay, p. 33, tab. IV, f. 2. Massal, Synops., p.102 (tab. cit. 33). Tokay, Tallya (Hongrie), Schichow, Sinigaglia, Guarène. Diffère du $. falcifolius par la forme plus large et par les ner- vures secondaires plus ouvertes et camptodromes. 22. Sapindus membranaceus Newb., foliis pinnatis, foliolo majusculo ovato sæpius asymmetrico terminatis, foliolis latera- libus lanceolatis, acutis, basi cuneatis, asymmetricis, tenui- membranaceis, margine integris; nervatione subtili, laxa, nervis secundariis inæqualibus, longioribus prope marginem campto- dromis. Lat. ext. F1. N. Amer., p. 52. Lignites du Fort Union, Dacotah. Diffère du précédent ar ses feuilles plus minces, à nervation ACÉRINÉES. 169 . plus délicate, par la forme et par les dimensions plus grandes de Ja foliole terminale. 23. Sapindus affinis Newb., foliis impariter pinnatis, foliolis numerosis, lævibus, crassiusculis, lanceolatis, longe acuminatis, acutis, sessilibus vel breviter petiolatis, asymmetricis, basi rotun- datis vel cuneatis; nervis tenuibus parum distinctis, 10 vel plu- ribus utringne inæqualibus et inæqualiter distantibus, sursum arcuatis, nervulos sub angulo subrecto emittentibus, versus marginem extinctis vel in lineam margini parallelam coeuntibus. Lat. ext. FI. N. Amer., p. 51. Dépôts miocènes à lignites à l'embouchure du Yellowstone. Ces feuilles offrent exactement les mêmes caractères généri- ques que celles des S. falcifolius, densifolius et dubius des for- mations miocènes de l’Europe. æ Nephelium L. Arbores Asiæ tropicæ. Folia alterna, abrupte pinnata, foliolis petiolulatis, lanceolatis, integerrimis, coriaceis ; nervatione bro- chiodroma. Flores in racemos conferti; calyx plus minus profunde h-6-fidus, inæqualis vel subæqualis; corolla nulla vel petala L-6 receptaculo inserta. Fructus globosus, indehiscens, tuber- culatus vel muricatus, rarius lævis, monospermus. 4. Nephelium Jovis Ung., fructu globoso, indehiscente, mo- nospermo, pericarpio tuberculatim rugoso, semine orbiculari, compresso, lævi. Foliis pinnatis?, foliolis longe petiolulatis, lan- ceolatis, acuminatis, integerrimis, 2-3-pollicaribus, coriaceis ; nervo primario basi validiusculo, apice sensim valde angustato, nervis secundariis crebris, apice pluries arcuatis cumque nervis tertiariis anastomosatis, nervulis transversis distinctis. Foss. FI. v. Kumi, p. 50, tab. XII, f. 24-27. Kumi. Feuilles très-semblables à celles d’un Sapindus; fruits analo- gues à ceux du Æ. Litschi Lour. 170 PHANÉROGAMES. Kælreuteria LAxM. Atlas, pl. C. Arbor chinensis. Folia impari-pinnata, foliolis alternis vel oppositis, ovatis, grosse vel inæqualiter dentatis, terminalibus interdum tripartitis, lateralibus basi interdum pinnatisectis. _ Inflorescentia paniculata ; calyx 5-partitus ; corollæ petala 4 re- ceptaculo inserta. Capsula stylo superata, trilocularis, trivalvis. 1. Kælreuteria œningensis Heer, foliis pinnatis?, foliolis pin- natipartitis, lobis dentatis, terminalibus tripartitis, lobulis laci- niato-dentatis. F/. tert. Helv., TT, p. 63, tab. CXXI, f. 18-20. OEningen, couche à insectes. M. Heer compare cette feuille à celles du X. paniculata L., de la Chine. 2. Kælreuteria vetusta Heer, foliolis lateralibus profunde du, à plicato-dentatis, basi pinnatisectis, lobis acutis; nervis secundariis subtilissimis, ramosis. F{. tert. Helv., TI, p. 63, tab. CNE f. 39 a. Marnes de Schrotzburg. Cupanites Sc. Cupaniæ vivæ arbores sistunt vel frutices inter tropicos totius orbis crescentes, foliis alternis, abrupte pinnatis, foliolis lanceo- latis, vel ovalibus, oblongis, integerrimis vel serratis; nerva- tione camptodroma; capsula coriacea vel sublignosa, piriformi, 2- vel 3-gona, 2- vel 3-loculari. | Les feuilles ou folioles fossiles réunies dans ce genre offrent toutes plus ou moins les caractères des organes correspondants des Sapindacées; mais il est difficile, sinon impossible, de fixer leur place générique avec quelque certitude. Je réunis aussi dans ce genre d’analogie douteuse les feuilles rapportées par Unger au genre Cupania. 1. Cupanites miocenicus (Ettingsh.) Sch., foliis pinnatis, folio- | ACÉRINÉES. 171 | lis lanceolatis, obtuse acuminatis, integerrimis; nervo primario … excurrente, nervis secundariis sub angulis 40-55° orientibus, * curvatis, marginem versus ascendentibus et inter se conjunctis. Koss. FI. v. Wien, p. 22, tab. V, f. 1 (Cupanoides). Dans la mollasse à Laa près de Vienne. ; Feuille d'une attribution très-douteuse, mais appartenant pro+ . bablement à une Sapindacée. = » 2. Cupanites Neptuni (Ung.) Sch., foliis pinnatis?, foliolis - petiolatis, magnis, oblongis vel obovato-oblongis, obtuse vel » brevius longiusve acute et sat subito acuminatis, basi inæqualiter » productis, toto fere margine vel solum e medio ad apicem acute - serratis; nervis secundariis sub angulis 45-55° egredientibus, sub- —…._ arcuatis, apice extus ramosis, arcuato-anastomosatis, arcubus a … margine distantibus. Sylloge, I, p. 35, tab. XV, f. 7, 8; tab. XVI, f. 1-4 (Cupania). … … Samyda Neptuni Ung., Gen. et Spec., p. 443. F Mcnicte marneux de Radoboj. Certaines formes de Cupania, surtout celles à grandes feuilles, répondent assez à cette espèce fossile; on peut citer, entre autres, les C. scrobiculata H. B. K. et oblongifolia Mart., du Brésil. 3. Cupanites grandis (Ung.) Sch., foliolis maximis, obovato- oblongis, apiculatis, basi late cuneatis, petiolatis, margine sub- sinuoso integerrimis; nervo medio valido, nervis secundariis sub angulo acuto egredientibus, sat patentibus, subsimplicibus vel extus ramosis, secus marginem camptodromis. Sylloge, I, p. 36, tab. XV, f. 6 (Cupania). Radoboj; dans le lignite feuilleté de Salzhausen. Ces folioles peuvent être comparées à celles du €. micrantha . Mart., du Brésil. ; M. Unger a trouvé avec ces feuilles fossiles des restes d’inflo- - rescences et de fruits, qui offrent tous les caractères des organes de fructification de beaucoup de Térébinthacées et Sapindacées. h. Cupanites juglandinus Ett., foliolis gracilibus, distantibus, longe petiolatis, lanceolatis vel lineali-lanceolatis, basi obliquis, utrinque longe angustatis, margine inæqualiter et remote serratis, 172 PHANÉROGAMES. centim. 8 longis, millim. 8 latis; nervis secundariis tenuibus, flexuosis, ramosis, nervis tertiariis rete tenerrimum formantibus. Beitr. x. Kenntn. d. foss. FI. v. Sotzka, tab. IIT, f. 2, 6. Sotzka. | Des feuilles semblables se trouvent dans les Sapindacées (Cu- pania) , Anacardiacées (Rhus) et Juglandées (Juglans). 5. Cupanites Palæo-Rhus Ett., foliolis submembranaceis, e basi obliqua subrotundata ovatis vel oblongis, petiolulatis, apice acutis margine remote dentatis; nervo primario prominente , nervis secundariis angulo subrecto orientibus, tenuibus, bro- chiodromis, nervis tertiariis dictyodromis. Foss. FI, vw. Bilin, III, p. 27, tab. XLVI, f. 12 (Cupania). Kutschlin. Fort semblable au €. Pseudo-Rhus A. Rich., de la Nouvelle- Hollande. 6. Cupanites anomalus Andr., foliis membranaceis, oblongo- lanceolatis, acuminatis, subremote denticulatis, penninervis 3 nervo primario distincto , nervis secundariis patentibus, paralle- lis, leviter curvatis, plerumque minoribus cum majoribus alter- nantibus, omnibus ad marginem furcato-arcuatim conjunctis, nervulis areolas minutissimas formantibus. Foss. FI. Siebenb. u. d. Banates, p. 23, tab. IIT, f. 8. Thalheim en Transylvanie. Feuille d’une analogie fort incertaine. Cupanoides Bowers. Capsula supera trilocularis, trivalvis, trisperma, loculicida ; semen erectum, antice rectum, testa lanuginosa, placenta cen- trali triangulari. Je ne connais pas ces fruits et ne puis me permettre aucune conjecture à leur égard. 4. Cupanoides lobatus Bowerb., capsula triloba, lobis supra apicem productis, basi attenuatis, dissepimentis admodum an- gustis; seminibus semicordatis, basi acutis. Hist. of foss. Fr. and Seeds, I, p. 69, tab. XI, f. 4, 2. ; ACÉRINÉES. 173 — Amomocarpum Brongt., Prodr., 129. … Dans l’argile de Londres, à l'ile de Sheppy. 4 2. Cupanoides corrugatus Bowerb., capsula trigona, prope basin subgibbosa, valvarum apicibus summitatem capsulæ æquantibus basi attenuatis, epicarpio corrugato; seminibus se- “micordatis, basi acutis, apice a latere compressis. L. c., f. 3, 4. _ Avec le précédent. _ à. Cupanoides subangulatus Bowerb:, capsula trigona, angu- 4 obtusis, basi et apice æquilata, epicarpio transverse corrugato; -seminibus reniformibus, a latere subcompressis. L. c., f. 7-9. | Même localité. > L. Cupanoides grandis Bowerb., capsula semilobata, angulis …_obtusiusculis, basi ventricosa, epicarpio lævi, sarcocarpio car- — n0S0; seminibus compresse cuneatis. L. c., f. 10-12. _ Même localité. 5. Cupanoides tumidus Bowerb., capsula tumida prope api- subdepressum latissima, angulis obsoletis, epicarpio tuber- » culis minutis tecto; seminibus compresse cuneatis. L. c., f. 13-17. Avec les précédents. 6. Cupanoides inflatus Bowerb., capsula inflata, apice umbo- . nata, angulis obsoletis, epicarpio tuberculis minutis tecto ; semi- i nibus apice acutis, haud compressis. L. c., f. 18-22. Même localité. - 7. Cupanoides depressus Bowerb., capsula sublobata, basi atte- … nuata, turgida, apice depressa , umbonata. L. c., f. 23. Sheppy. 8. Cupanoides pygmœæus Bowerb., capsula depressa, longitu- dine sua latiore, basi attenuata; seminibus facie anteriore et » posteriore æqualibus. L. c., f. 24. _ Même localité. … 9. Cupanoides carniolicus Ung., capsula trilocularis, trivalvis, … valvis obtusis. Sylloge III, p. 54, tab. XVI, f. 5. | Salberg en Carniole. Fruit voisin du C. lobatus. A74 PHANÉROGAMES. , Dodonæa L. Atlas, pl. C. Arbusculæ vel frutices per regiones tropicas et tropicis circulis vicinas totius orbis sparsim, copiosissime in Nova-Hollandia ex- tratropica provenientes. Folia alterna, nunc simplicia integra , nunc imparipinnata, foliolis sæpissimeincisis, nervatione campto- rarius dictyodroma. Inflorescentia pro more racemosa; calyx 3-l-5partitus; corolla nulla. Capsula membranacea, bi-tri-te- - traquetra, bi-quadrivalvis, valvis navicularibus, dorso alatis. FOLIA. A. Dodonœa vetusta Heer, foliis subcoriaceis, integerrimis, lanceolatis; nervis secundariis subtilibus camptodromis, areis 1@> ticulatis. F1. tert. Helv., III, p. 64, tab. CXXI, f. 13-14. Monod. Diffère du D. prisea par la consistance plus forte des feuilles et par les nervures secondaires moins fines. 2. Dodonæa sotzkiana Ett., foliis subcoriaceis, obovatotlanceo- latis, in petiolum angustatis, integerrimis, apice obtusis; nerva- tione dictyodroma, nervo primario recto, apicem versus valde attenuato, nervis secundariis tenuibus paulum curvatis. Beitr. z. foss. F1. v. Sotzka. Celastrus elænus Ung., ex p. Sotzka, tab. LI, f. 24. Schiste marneux de Sotzka. M. d'Ettingshausen, qui voit peut-être trop de types austra- liens dans la flore fossile de Sotzka, compare cette feuille à celles du D; laurina Sieb., de la Nouvelle-Hollande. 3: Dodonæa radobojensis Ettingsh., foliis elongato-lanceolatis, superne longius angustatis quam inferne, integerrimis ; nervo pri- mario parum valido, nervis secundariis angulo subrecto emissis, sursum arcuatis, camptodromis, nervulis vix conspicuis in rete ACÉRINÉES. 175 … Jaxum anastomosatis. 2. zx. K. d. foss. F1. v. Radoboj, p. 62, D tab. I, f. 17. Radobo)j. Attribution incertaine. h. Dodonœæa Apocynophyllum Eit., foliis lanceolatis, integerri- mis, subcoriaceis, basi in petiolum angustatis, apice acutis; ner- vatione camptodroma, nervis secundariis tenuissimis, e nervo primario debili angulo subrecto orientibus, approximatis, rectis, apice curvatis furcatis, ante marginem inter se conjunctis. Foss. El. vw. Bilin, III, p. 28, tab. XLVI, f. 19, 20. Kutschlin. | Se rapproche du D. wiscosa L. 5. Dodonæa antiqua Ett., foliis petiolatis elongato-lanceolatis , integerrimis, membranaceis, utrinque angustatis; nervatione camptodroma, nervo primario prominente, apicem versus atte- nuato , nervis secundariis angulo acuto egredientibus, tenuibus, cuatis, inter se conjunctis. Foss. F1. v. Bilin, III, p. 28, tab. XLVI, f. 18. Kutschlin. 6. Dodonœæa pteleæfolia (0. Web.) Heer, foliis coriaceis, niti- dis, integerrimis, elliptico-lanceolatis ; nervis secundariis numero- sis, tenuissimis, camptodromis. Fructibus alatis, alis latissimis, basi apiceque profunde emarginatis, venosis. F1. tert. Helv., III, p. 64, tab. CXXI, f. 9-12. Rhus pteleæfolia O. Web., Palæontogr., IT, p. 213, tab. XXII, f, 43 b. Hohe Rhonen, Schrotzburg et Wangen près d'OEningen, dans le Kesselstein; lignites d'Orsberg, de Rott et d’Allrott près de Bonn. : La feuille ressemble à celles du D. viscosa L., et le fruit, qui offre tous les caractères d’un fruit de Dodonœæa, présente égale- ment une assez grande analogie avec celui de cette espèce in- dienne. 7. Dodonæa Salicites Ett., foliis lanceolato-oblongis, integer- rimis, submembranaceis, basi in petiolum brevissimum angus- 176 PHANÉROGAMES. tatis, apice obtusis; nervatione dictyodroma, nervis secundariis tenuissimis, e nervo primario debili angulo subrecto orientibus, simplicibus. Capsulis pedicello longioribus, dorso alatis, alis sub- membranaceis. Tert. F1. v. Hæring, p.68, tab. XXIII, f. 36-43. Foss. FI. vw. Bilin, IT, p. 28, tab. XLVIT, f. 41. _ Hæring, tripoli de Kutschlin. FOLIA ET FRUCTUS. 8. Dodonœa prisceaO, Web., capsula membranacea tetraquetra, quadrivalvis, valvis navicularibus alatis, a columna centrali so- lutis, alis duabus majoribus duabus minoribus. Foliis lanceolatis, acuminatis, in petiolum angustatis, integerrimis, penninerviis nervis crebris gracillimis vix conspicuis, majoribus cum minori- bus alternantibus, patentibus. O. Web., Palæontogr., 1E, p.199, tab. XXII, f. 8. Grès au Quegstein près de Bonn, conglomérats trachytiques den la même contrée, lignites de Rott. FRUCTUS. 9. Dodonæa confusa Sap., capsula samariformi, 2-loculari, compressa , undique alata, ala marginante obovata suborbiculari apice emarginata, nervulis tenuibus, creberrimis, furcato-anas- tomosantibus, nucleo centrali oblongo. £tud., I, p. 240, tab X, f. à. Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie; très-rare. Ce fruit se rapproche du fruit du D. viscosa L., de l'Amérique du Sud. 10. Dodonœa cycloptera Sap., capsula samariformi, compressa, nucleo rotundato undique alato, ala marginali tenuiter membra- nacea, orbiculari, apice subintegra, basi emarginato-cordata, nervulis subtilissimis furcato-ramosis patentim radiantibus. Étud., 1, p. 244, tab. X, f. 4. Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie; très-rare. 6. RS TIRE RM RES ROME AL et ACÉRINÉES. 177 Les fruits ressemblent beaucoup à ceux du D. Salicites, ils sont » cependant plus arrondis. A1. Dodonæa allemanica Heer, fructibus orbiculatis, alatis, pedunculo crasso insidentibus. #1. tert. Helv., IT, p. 64, tab. CXXI, f. 15. OEningen, Kesselstein. Ce fruit ressemble beaucoup, quant à la forme, à celui du Ptelea trifoliata, mais l’absence de la carène médiane et la nerva- tion moins apparente le rapprochent davantage des fruits de Dodonœa (Heer). 412. Dodonæa orbiculata Heer, fructibus orbiculatis, alatis, basi apiceque subemarginatis. F1. tert. Helv., Ut, p. 65, tab. CXXIT, D £. 4,7. OEningen dans le Kesselstein. Fruit semblable à celui du D. viscosa L. 43. Dodonœa emarginata Heer, fructibus reniformibus, late alatis, apice profunde emarginatis, millim. 9 latis; nucula mil- lim. 4 4/2 longa, 3 lata, obovata ala millim. 3 lata, apice e mar- . ginata circumducta. F1. tert. Helv., IT, p. 301 (note). Argiles de Bischoffsheim dans la Rhôn. FAM. IV HIPPOCASTANEÆ,. Æseulus L. Atlas, pl. CI. Arbores vel frutices in America boreali calidiore et in India boreali crescentes. Folia opposita, petiolata, palmatim 5-9-folio- lata, foliolis sessilibus vel petiolatis, obovato-spathulatis, mar- gine serratis, penninerviis; nervis craspedodromis. Flores in ra- _cemos vel paniculas terminales dispositi; calyx campanulatus vel tubulosus, 5-dentatus; corollæ petala 5 inæqualia. Capsula coriacea vel subcarnosa, lævis vel echinata, semina magna, testa coriacea nitida, umbilico basilari lato. 1. Æsculus datés Ett., foliis digitato-compo- Seuimrsr, — Paléont, végét, IL — 12 PC +2 ARLES A TE ME SEA RE RS ATOS OR RE AD a FE EE + 22 LES 178 PHANÉROGAMES. sitis, foliolis brevissime petiolulatis, membranaceis, oblongo- obovatis, basi angustatis, apice cuspidatis, margine grosse et duplicato-dentatis ; nervatione craspedodroma, nervis secunda- ris inferioribus subrectis, superioribus arcuatis, versus marginem ramosis, nervis tertiariis tenuissimis, oblique transversis, inter se conjunctis. Foss. Fl. v. Bilin, III, p. 29, tab. XLVIIT, f. 4. Opale ménilitique de la vallée de Schichow. Folioles très-semblables à celles de l’Æsc.. Hippocastanum. 2. Æsculus (Pavia) septimontana O. Web., folüs palmatim quin- quefoliolatis, foliolis sessilibus et basi longe angustata obovato- lanceolatis, argute serratis; nervo medio valido, stricto, nervis secundariis patentibus, sat numerosis, parallelis, apicem versus repetito-arcuato-anastomosatis, nervulis transversis areas in areolas rectangulas dividentibus; foliol. long. 8-12 centim., lat. 3-4 centim. Palæontogr., IL, p. 200, tab. XXII, f. 44. Grès du Quegstein, lignites près de Bonn. Les feuilles montrent la plus grande analogie avec celles du P. macrostachya, tout en offrant aussi une assez grande ressem- blance avec certaines feuilles d’Araha. 3. Æsculus (Pavia) Ungeri Gaud., foliis longe petiolatis, pe- tiolo dorso carinato, ad basin dilatatam complicato-concavo, 5-vel 6-palmatis, foliolis petiolulatis, ovali-elipticis plus minus acute acuminatis, magnitudine quam maxime diversis, margine minute serratis; nervis secundariis patentibus, strictis, apice re- petito arcuato-acuminatis, laqueorum seriem sensim minorem efformantibus, nervulis transversis nervo medio plus minus paral- lelis. Contrib., LIT, p. 47, tab. IV. Massa Marittima. Très-voisin du P. macrostachya et probablement identique avec le P. septimontana O. W. h. Æsculus (Pavia) salinarum Ung., seminibus subglobosis centim. 2 circa longis, millim. 44 latis, lævibus, umbilico basi- lari lato circulari, explanato. Sylloge, I, p. 32, tab. XIV, £. 4, 2. Castanea salinarum Ung., pr. p« Abh. d.k.k. Akad. d. Wiss., 1, tab. I, f. 11-15. FRANGULINÉES. 179 Salines de Wieliczka. M. Unger dit que l'attribution générique de ce fruit est tout à fait hors de doute. L’Æsculus europæa Ludw., (Palæontogr.; V, p. 100, tab. XX, f. 26) appartient peut-être à cette espèce. Ge fruit a été rencontré dans les lignites supérieurs de la Wetterau, à Weckesheim. CLASSE XII. FRANGULINÉES. FAM. I. PITTOSPOREZÆ, Pittosporum SOLAND. Atlas, pl. CI Arbusculæ vel frutices in insulis Canariis, Capite bonæ Spei, in insulis mascarænis, Japonia et archipelago sandwicensi raræ, in Indiæ continente paulo frequentiores, copiosissimæ in Nova Hollandia extratropica et Nova Zeelandia. Folia alterna , integerrima, oblonga, obovata, sublinealia, coriacea et subco- riacea; nervatione dictyo- et camptodroma. Flores solitarii vel corymbose aggregati, calyx 5-fidus, corollæ petala 5. Capsula subglobosa, ovata, ovato-conica, obovata, angulata vel com- pressiuscula. A. Pittosporum Fenzlii Ettingsh., folüs obovatis vel oblon- gis, integerrimis, basi in petiolum angustatis, apice obtusis, nervulis tenuissime reticulatis. Capsula subglobosa, bivalvi, val- vis crassis. Tert, FI. v. Hæring, p. 69, tab. XXIV, f. 2-8. Heer, FI. tert. Helvet., LIT, p. 66, tab. CXXI, f. 22; Sap., Étud., 1, p- 121. Monod, Hæring, Sagor , Sotzka ; calcaires de la partie infé- rieure du gypse d’Aix. M. d'Ettingshausen compare cette espèce au ?. tetraspermum Wight et Arn., des Indes. 180 | PHANÉROGAMES. 2. Pattosporum laurinum Sap., foliis petiolatis, oblongis, basi in petiolum sensim angustatis; nervis secundariis tenuibus tertiariisque dictyodromis. Étud., 1; p. 421, tab. X, f. 8. Ettingsh., Bilin, III, p. 29, tab. XLVI, f, 15. Calcaires marneux de la partie moyenne du gypse d'Aix ; cal- caire d’eau douce de Kostenblatt (Bohème). . Diffère du précédent par ses feuilles plus allongées, plus lon- guement atténuées vers la base. 3. Pittosporum tenerrimum Ettingsh., foliis oblongis vel lan- ceolatis, subcoriaceis, integerrimis, basi longe et anguste petio- lata angustatis; nervis secundariis e nervo primario crasso sub angulis 40-502 orientibus, arcuatis, marginem ascendentibus, nervis tertiariis tenuissimis, rete tenerrimum formantibus; longit. circa 4 centim., lat. 8 millim. Tert. F1. v. Hæring, p. 69, tab. XXIV, f. 4. Hæring. La forme de ces feuilles est celle des feuilles du 2. Hügeha- num Putt.; la nervation et le pétiole long et grêle rappellent davantage les P. hgqustrifolium et acacioides Cunningh. = 4. Pitiosporum miocenicum Ettingsh., foliis coriaceis, ob- ovato-ellipticis, apice obtusis, basi cuneatis, integerrimis vel undulatis, apice obtusiusculis; nervatione dictyodroma, nervo primario basi valido, apicem versus angustato, recto, nervis secundariis approximatis, subflexuosis, ramosis, arcuato-con- junctis, dictyodromis, areolis laxis reticulum minutum includen- tibus. B. z. X. d. foss. F1. v. Radoboj, p. 62, tab. I, f. 25, 26. Radoboj;. 5. Pittosporum cuneifolium Ung., foliüis obovato-ellipticis, basi inæqualiter producta cuneatis, coriaceis, pollice paulum lon- gioribus; nervo primario valido, nervis secundariis patentissi- mis, crebris, leniter curvatis, Syll., IT, p. 6, tab. I, f. 44, 45. Celastrus cuneifolius Ung., Gen. et Spec., p. 459. Radoboj. 6. Pitiosporum ligustrinum Ung., foliis alternis, longe petio- latis, anguste linealibus, subcoriaceis, millim. 8 latis; nervo FRANGULINÉES. 181 medio valido, stricto , nervis secundariis sub angulo fere recto egredientibus , apice ramoso-anastomosatis. Foss. F1. v. Kumi, p. 51, tab. XIII, f. 27. Kumi. Attribution fort douteuse. Bursaria Cay. Atlas, pl. CL Frutices Novæ Hollandiæ orientalis. Folia subsessilia, ob- ovato-cuneata, retusa, integerrima, vel oblongo-linearia, acuta, integra vel serrata, nervatione pinnata camptodroma. Flores ternati vel in paniculam aggregati. Capsula obcordata vel reni- formis, bivalvis. 1. Bursaria radobojana Ung., capsula supera, obcordata, com- pressiuscula, incomplete biloculari, apice loculicide-bivalvi , valvis medio septiferis , seminibus in quoque loculo 1 vel 2, re- niformibus. Foliis e lineari subspathulato-lanceolatis , basin ver- sus longe productis, brevipetiolatis, pollicaribus; nervis secunda- ris paucis, sub angulo acuto emissis, camptodromis. Sylloge, IT, p. 6, tab. I, f. 16-22. Canthidium radobojanum et C. sagorianum Ung., Gen. et Spec., p. 429. Radoboj, Sagor. Voisin du 2. spinosa Cavan., de la Nouvelle-Hollande. FAM. II. CELASTRE Æ. Evonymus TOURNEF. Atlas, pl. CI. Frutices in temperatis et calidioribus hemisphæræ borealis in- digeni, ramulis tetragonis. Folia opposita, petiolata, ovata, ser- rata vel dentata, herbacea vel subcoriacea, nervis secundariis 182 PHANÉROGAMES. pinnatim dispositis, camptodromis vel in reticulum solutis. In- florescentia cymosa; calyx planus, 4- vel 5-fidus, lobis ‘obtusis, patentibus; corollæ petala 4 vel 5, sub disco perigyno carnoso orbiculari inserta. Capsula 3-5-loba, 3-5-locularis, loculicide dehiscens. Les espèces assez nombreuses de ce genre qui vivent encore actuellement sont surtout propres aux Indes et aux îles de la Sonde; deux espèces se rencontrent en Chine et au Japon, une espèce dans l’Asie-Mineure, deux espèces dans l’Amérique du Nord; une espèce avec des variétés, dont quelques-unes ont été considérées comme espèces, habite les régions tempérées de l'Europe. La premiène apparition du type en Europe paraît remonter au commencement de la période miocène; durant cette période il s’est élevé à environ dix espèces, dont la plupart paraissent avoir leurs analogues aux Indes. Quelques-unes de ces espèces nous ont laissé leurs fruits, qui sont assez caractéristiques pour que leur place systématique puisse être fixée avec quelque certi- tude. | 1. Evonymus rotundatus Sap., foliis coriaceis, ovato-rotun- datis, denticulatis, obtusis, apiculatis; nervis secundariis paten- . tibus, camptodromis, reti interposito e nervulis à nervo medio et a nervis secundariis emissis efformato. £tud., III, p. 184, tab: VH, 5. Bassin de Marseille. Cette feuille paraît avoir appartenu à un ÆEvonymus à feuilles persistantes du type des Æ. glaber Roxb., Wallichi Ett., rin- gens Hort. Il existe cependant aussi des formes analogues dans les genres Celastrus et Elæodendron. 9. Evonymus Ægipanos Ettingsh., foliis ovato-lanceolatis , acuminatis, approximatis, margine spinuloso-dentatis ; nervatione dictyodroma, nervis secundariis tenuissimis, e nervo primario sub angulis 45-65° orientibus, simplicibus vel ramosis ; longit. circ. » centim., lat. À 1/2 centim. Tert. FI. v. Hæring, p. 73, tab. XXIV, f. 41. FRANGULINÉES. 183 Hæring. M. d'Ettingshausen compare ces feuilles à celles des £. fim- briatus et vagans Wall., des Indes orientales. 3. Evonymus amissus Heer, capsula obovato-trigona, loculis oblongis, millim. 9 longa, carpello quoque millim. 3 lato, apice obtuse rotundato. On the foss. F1. of N. Greent., p.481, tab. LVI, f. 10. ÿ Atanekerdluk. h. Evonymus Latoniæ Ung., foliis breviter petiolatis, late lanceolatis, obtusiusculis, subtiliter crenato-dentatis, subcoria- ceis. Sylloge, I, p. 11, tab. II, f. 25. Parschlug. Ces feuilles peuvent être rapprochées de celles des Æ. japoni- eus L. et vagans Wall., du Népaul. 5. Evonymus radobojanus Ung., capsula obtuse tetragona, echinata. Foliis ovato-lanceolatis, petiolatis, acuminatis, serratis, subcoriaceis; nervis secundariis obsoletis, simplicibus. Sylloge, IT, p. 492, tab. IL, f. 26, 27. Ettingsh., Bilin, III, tab. XLVIIT, | 23) : io Radoboj; opale ménilitique de la vallée de Schichow. Les feuilles et les fruits ont leurs analogues dans les organes correspondants de l’£. echinatus Wall., des Indes. D'après M. d’Ettingshausen, cette espèce ne serait pas différente de la précédente. 6. Evonymus Haidingeri Ettingsh., foliis subcoriaceis, ovato- ellipticis, apice longius quam basi acuminatis, centim. 8 1/2 lon- gis, 4 latis, margine dentatis; nervis secundariis sub angulo acuto egredientibus, tenuibus, ad extremitatem sursum curvatis, ramoso- et arcuato-repetito-anastomosatis, nervis tertiariis sub _ angulo acuto emissis, ramificatione rete tenue efformantibus. Foss. F1. v. Kæflach, p. 20, tab. II, f. 12. Dépôts argileux du lignite miocène de Kæflach en Styrie. Cette feuille montre une assez grande ressemblance avec celles de l'E. atropurpureus , de l'Amérique du Nord. 7. Evonymus Proserpinæ Ett., foliis ovato-ellipticis, apice 184 PHANÉROGAMES. cuspidatis, margine serratis; nervatione brochiodroma, nervo primario valido, nervis secundariis prominentibus, arcuatis, sub angulis 70-80° orientibus, ante marginem furcatis et inter se conjunctis, arcubus margini parallelis, nervis tertiariis dictyodro- mis. Foss. F1. v. Bilin, TITI, p. 30, tab. XLVIIL, f. 6, 7. Argile plastique de Priesen. Feuilles analogues à celles de l’£. acuminatus Benth., du Mexique. 8. Evonymus Napœarum Ettingsh., foliis longe petiolatis, subcoriaceis, oblongis, serratis, basi obtusis, apice acutis; nervis secundariis camptodromis, tenuibus, simplicibus vel furcatis, sub angulo acuto egredientibus, nervis tertiariis obsoletis. Koss. F1. vw. Bilin, IL, p. 30, tab. XLVIII, f. 3-5. Argile plastique de Priesen, schiste bitumineux de Sobrussan. M. d’'Ettingshausen dit que cette feuille correspond exacte- ment à celles de l’£. tingens Wall., des Indes. 9. Evonymus wetteravicus Ettingsh., foliis subcoriaceis, ovato- lanceolatis, serratis, utrinque angustatis; nervatione campto- droma, nervo primario valido, apicem versus attenuato, nervis secundariis sub angulis 50-60° orientibus, marginem versus as- cendentibus, simplicibus, nervis tertiariis obsoletis. Foss. FI. d. ält. Braunk. d. Wetterau, p. 72, tab. IV, f. 8. Lignite feuilleté de Salzhausen. Feuilles semblables à celles de l’£. pendulus Wall., des Indes. 10. Evonymus moskenbergensis Ettingsh., folium majusculum, oblongo-elongatum, basi longe decurrens, margine repando- sinuosum, remote et obtuse serratum ; nervis secundariis nume- rosis, sub angulis acutis arrectis, marginem versus repetito-bro- chiodromis. Fructus pedunculatus, nutans, parvus, 5-lobus. Beitr. x. Kenntn. d. Tertiàrfl. Steierm., p. 67, tab. V, f. 3, k. Lignites de Moskenberg près de Leoben. Semblable, suivant d’Ettingshausen, à l’£. javanicus BI. FRANGULINÉES. 185 Celastrus |. Atlas, pl. CI. Frutices inermes, scandentes, in America boreali necnon in Asia et Africa tropica crescentes. Folia alterna, submembrana- cea vel coriacea, integra vel serrata, petiolata, obovata, ovata, - ovali-oblonga, lanceolata, nervo medio distincto, nervis secun- dariis camptodromis. Flores parvuli, pedunculati, calyce urceo- lato 5-fido, corollæ petala 5. Capsula subglobosa, coriacea , 2-h-valvis. Le genre Celastrus joue un rôle important dans la flore ter- tiaire; il a probablement contribué pour une bonne part à la vé- gétation frutescente de cette époque. Une étude plus approfondie des espèces fossiles en réduira sans doute le nombre, mais le rôle du genre ne sera pour cela pas moins grand. 1. Celastrus proximus Sap., foliis coriaceis, breviter petiolatis, obovato-rotundatis, subdentato-sinuatis, basi breviter attenua- tis; nervis secundariis utrinque 5, arcuatis. Étud., 1, p. 242. Calcaires siliceux bitumineux de Saint-Zacharie. Probablement simple variété du C. Bruckmanni AI. Br. 2. Celastrus sordidus Sap., foliis coriaceis, lanceolatis, margine dense dentatis. Etud., I, p. 242. Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie. M. de Saporta croit que le Colliquaja protogæa Ett. pourrait être identique avec cette espèce. 3. Celastrus opacus Sap., foliis coriaceis, oblongis, obtusis, dentatis, basi im petiolum brevissimum angustatis ; nervis secun- dariis curvatis, reticulo nervoso parum conspicuo. ÆEtud., T, p. 242. Avec le précédent. Feuille analogue à celles de plusieurs Celastrus d’Abyssinie, entre autres du C. Zellino Schimp. h. Celastrus zachariensis Sap., foliis coriaceis, obovatis, obtu- sis, basi rotundatis, dentatis, breviter petiolatis; nervis secun- 186 PHANÉROGAMES. dariis sub angulo fere recto emissis, areolatis. Étud., p. 243, LOC 70 Calcaires marneux de Saint-Zacharie. Semblable au €. obscurus AI. Br. et au C. Schimperi Hochst., tous les deux d’Abyssinie. 5. Celastrus ignotus Sap., foliis coriaceis, ovato-oblongis, obtusis, dentatis; nervo primario valido, secundariis curvatis, parum conspicuis. Étud., 1, p. 243. Calcaires siliceux bitumineux de Saint-Zacharie; très-rare. Analogue, sous des dimensions bien réduites, au C. lucidus Wall., des Indes. 6. Celastrus Hartogianus Sap., foliis petiolatis, lanceolatis, acuminalis , basi longe sensimque angustatis, margine obtuse denticulatis. Etud, IT, p. 331. Armissan. Grande et belle feuille, qui se rapproche de celles des €. rufus Wall., des Indes, acuminatus Thb., du Cap, cassinoides L., des Canaries. 7. Celastrus redditus Sap., foliis elliptico-lanceolatis, coriaceis, | petiolatis dentatis; nervis secundariis flexuosis, dictyodromis. Sap. Étud., HIT, p. 23, tab. II, f. 16. Bonnieux. Analogue aux Celastrus buxifolius L., ilicinus Burch. 8. Celastrus Persei Ung., foliis coriaceis, obovatis vel ellip- ticis, in petiolum angustatis, obtusis, crenulatis; nervo primario valido, nervis secundariis utrinque 7 vel 8, camptodromis. Foss. F1. v. Sotzka, p. 47, tab. XXX, f. 1. Heer, F1. tert. Helv., III, p. 67, tab. CXXII, f. 4. Ung., Kumi, p. 51, tab. XIII. Heer, Mioc. balt. F1., p. 4h, tab. X, f. 8; p. 94, tab. XXX, f. 11-13. Sotzka, Monod, Samland, Kumi. Ressemble, par la forme, la dentelure et la nervation, aux feuilles du C. coriaceus Guill., de la Sénégambie. M. d’Ettingshausen (Foss. FI. v. Bilin) y voit un Elæodendron. 9. Celastrus Andromedæ Ung., foliis coriaceis, ovato-rhom- boideis utrinque angustatis, dentatis, apice obtusis; nervis secun- FRANGULINÉES. 187 dariis utrinque 10-12, tenuibus, camptodromis. Foss. FI. v. Sotka, p. 67, tab. XXX, f. 2-4, 7. Heer, L. c., f. 2. À Sotzka, Erdôbénye, Monod. | Très-voisin de l'espèce précédente, mais les nervures secon- k aires sont plus nombreuses. Dans le Sylloge IT, Unger réunit ce fossile à son C. oæyphyllus. M. d’Ettingshausen voit plusieurs ‘espèces dans les fig. 6, 8, 9-11, qui, en partie, appartiendraient à des genres différents. 10. Celastrus cassinefohius Ung., folis subcofiacis subellip- ticis, vel obovatis, apice obtusis, basi in petiolum brevem angus- ; atis, pollicem longis, dentatis, rarius integerrimis, penninerviis, reticulato-venosis. Gen. et Spec. pl. foss., p. 159, ex p. Heer, “l. c., tab. CXXXI, f. 24-26. Unger, Sylloge, IX, p. 7, tab. II, f. 4. Ettingsh., Bilin, LIT, p. 31, tab. XLVIII. . OEningen, Parschlug, Kutschlin, Sobrussan. Ces feuilles rappellent beaucoup celles du Cassine capensis et du Celastrus buæifolius L., du Cap; elles portent quelquefois “de petits points noirs qui pourraient provenir du Sclerotium \minutulum Heer. 11. Celastrus noaticus Ung., foliis obtuse ovatis, in petiolum ‘angustatis, coriaceis, grosse dentatis, pollicaribus, penninerviis ; nervis secundariis subtilibus, reticulato-venosis. Syll., Il, p. 7, tab. II, f. 2, 3. Heer, Mioc. balt. F1., p. Lh, tab. X, f. 15. … Celastrus cassinefolius Ung., Gen. et Spec., p. 459 pr. p. | Parschlug, Kraxtepellen. - Feuilles très-variables, comme celles du €. buæifolius, avec le- quel l'espèce fossile montre une ressemblance assez grande. - 12. Celastrus Æok Ettingsh., foliis parvulis, subcoriaceis, bre- viter petiolatis, obovatis, apice rotundatis, in petiolum angusta- tis, sparsim serrulatis ; nervo primario valido, nervis secundariis bangulo acuto egredientibus, camptodromis, tenuibus, flexuosis, ramosis. Tert. FI. Hæring, p. 72, tab. XXIV, f. 9-11. Heer, dl. c., III, p. 68, tab. CXXI, f. 55, 56. Ettingsh., Foss. FI. v. Bilin, III, p. 32, tab. XLVIII, f. 28. _ Celastrus dubius Ung., Syll., IT, p. 9, tab. IT, f. 6, 7. 188 PHANÉROGAMES. Hæring, Sotzka, Leoben, Kutschlin, Monod. Feuilles très-analogues à celles du €. buæifolius L. et surtout du C. trigynus DC., de Maurice. 13. Celastrus Acherontis Ettingsh., foliis coriaceïs, nitidis, lanceolatis, basi in petiolum angustatis, apice serrulatis, cæterum integerrimis; nervo medio conspicuo, nervis secundariis subtilis- simis sub angulo acuto orientibus. Tert. Fl. v. Hæring, p. 71, tab. XXIV, f. 44. Heer, /. c., f. 47-52. Ettingsh., Bin, TI, p. 33, tab. XLVIII, f. 9. Héæring, Monod, Kutschlin. Feuilles semblables à celles du C. pyracanthus L., du Cap. A4. Celastrus stygius Heer, foliis membranaceis, lanceolatis, apice acuminatis, sparsim denticulatis; nervis secundariis distinc- tis, sub angulo peracuto egredientibus. L. c., f. 53, 54. Monod, rare. Diffère du précédent par ses feuilles membraneuses, à nervures secondaires plus distinctes. 45. Celastrus Ettingshauseni Heer, foliis coriaceis, lanceolatis, apice longe acuminatis, basi subrotundatis, crenulatis; nervis secundariis sub angulo acuto egredientibus, subtilibus. L. e., f. 46. Monod, très-rare; mollasse inférieure de Spechbach près de Mulhouse. 16. Celastrus protogœus Ettingsh., foliis coriaceis, obovatis vel obovato-oblongis, basi angustatis, apice rotundatis, imte- gerrimis vel subcrenulatis, nervatione hyphodroma, nervo medio debili. Tert. Fl. v. Hæring, p. 70, tab. XXIV, f. 17-29. Heer, l. c., p. 68, tab. CLIV, f. 30; Mioc. balt. Fl., p. 95, tab. XXX, f. 14, 15. Hæring, Sotzka, Radoboj, Sagor, Parschlug, Fohnsdorf, Monod, Rixhôft. M. d’Ettingshausen compare cette espèceaux C. rigidus Thunb., cymosus Sol. et linearis L., du Cap. Le même auteur rapporte à ce fossile de petits calices 5-partites, à lobes pointus, qui se trouvent associés à ces feuilles. 17. Celastrus Pseudo-Ilex Ettingsh., foliis coriaceis, lanceo- FRANGULINÉES. 189 ato-linearibus, sessilibus, integerrimis ; nervo médio debili, ner- is secundariis ramosis, camptodromis. Tert. Fl. v. Heœring, p. 70, tab. XXIV, f. 30-36. Heer, L. c., p. 69, tab. CXXI, #57; Bovey Tracey, p. 56, tab. XVII, f. 19. Ettingsh., Bilin, “III, p. 34, tab. XLVIII, f. 22-24. … Hæring, OEningen dans le Kesselstein, Locle, Bovey Tracey, 96° couche ; Spechbach près de Mulhouse, Kutschlin et Priesen. Semblable aux feuilles du G. integrifolius Thunb., du Cap. … 18. Celastrus elænus Ung., foliis coriaceis, oblongo-lanceola- “tis, in petiolum angustatis, obtusis, integerrimis ; nervis secun- “dariïis longe productis. Foss. Fl. v. Sotzka, p. 47, tab. XXX, 1. 18-20. Heer, L. c., tab. CXXI, f. 45; CLIV, f. 27. Ung., “Syll., IL, p. 40, tab. II, f. 49 (»). Ettingsh., Bilin, HI, p. 34, tab. XLVIIT, f. 29. | l Parschlug, Sotzka, Erdôbénye, Ralligen, Horw (canton de . Thurgovie) ; Kutschlin. … La fig. 21 de Sotzka n'appartient pas à cette espèce; il en est 4 de même des feuilles fig. 16-18, du Sylloge cité. …. 19. Celastrus oxyphyllus Ung., foliis pollicaribus, subcoria- . ceis, ovato-acuminatis, e basi lata in petiolum brevem angusta- » tis, margine crenulatis; nervo primario distincto, nervis secun- - darïis obsoletis. Foss. F1. v. Sotzka, p. 47, tab. XXX, f. 22-24. Sylloge IX, p. 8, tab. IT, f. 4. 1 Evonymus Pythiæ Ung., Foss. F1. v. Sotzka, p. 48, tab. XXX, …(. 26; Kumi, p. 51, tab. XIII. Heer, Braunk. v. Bornst., D p.20, tab. IV, f. 14, 12. Sotzka , Eriz, Kumi, Bornstädt. - Unger compare cette espèce aux C. acuminatus Thb. et rupes- - tris Eckl. et Zeyh., du Cap. 1 20. Celastrus crassifohius Al. Br., foliis coriaceis, rigidis, … ovalibus, integerrimis. Stizenb., Verzeichn., p. 87. Heer, /. c., DL. 13. _ OEningen. Feuille analogue à celles du C. lucidus L., du Cap., dont les - feuilles sont également coriaces. 190 PHANÉROGAMES. 21. Celastrus Bruckmanni Al. Br., foliüis subcoriaceis, brevi- ter petiolatis, ovalibus, apice obtusis, integerrimis, basi paulo angustatis, centim. 1-2 longis; nervis secundariis utrinque 3-5, arcuatis, camptodromis. Stizenb., Verzeichn., p. 87. Heer, L. c., p. 69, tab. CXXI, f. 27-38. Gaudin, Contrib., VI, p: 29, tab. IL, f. 6. Rhamnus parvifolius O0. Web., Een V3 ALL tab. XX VIT, f. 16. C’est l'espèce la plus commune du genre : Hohe Rhonen, Albis, Steinerberg, OEningen, Locle, Bonn, Castelnuovo (Toscane). A côté d’une feuille de cette espèce on a trouvé à OEningen une fleur qui offre tous les caractères d’une fleur de Celastrus; la feuille elle-même ressemble au C. laurinus Thb., du Cap, sans toutefois en partager le parenchyme épais. 22. Celastrus Murchisoni Heer, foliis membranaceis, ellipticis, apice acutiusculis, basi in petiolum angustatis, integerrimis, nervis secundariis 5 vel 6, angulo acuto egredientibus. Heer, l, e., p. 70, tab. CXXI, f. 60-62, OEningen, Locle. Les feuilles diffèrent des précédentes en ce qu’elles sont poin- tues, plus longuement atténuées à la base, et munies de nervures plus redressées. 23. Celastrus greithianus Heer, foliis coriaceis, breviter ova- libus, apice obtusis, basi in petiolum angustatis, integerrimis ; nervis secundariis utrinque 6 vel 7, angulo subrecto egredienti- bus. Heer, /. c., f. 63. Marnes du Greith au Hohe Rhonen. 2h. Celastrus minutulus Al. Br., foliis breviter petiolatis, co- riaceis, parvulis, breviter ovatis, integerrimis. Stizenb.; Ver- zeichn., p. 87. Heer, L. c., f. 40-42. OEningen, Locle, Hohe Rhonen. 25. Celastrus acuminatus Ett., foliis subcoriaceis, lanceolatis, acuminatis, margine serrulatis ; nervatione hyphodroma, nervo primario distincto; longit. 3 centim., lat. 4 millim. Teré. FI. v. Hœæring, p. 71; tab. XXIV, f. 16. | FRANGULINÉES. 191 _ Hæring. _ Offre quelque ressemblance avec le €. ramulosus Cupn., de la _ Nouvelle-Hollande. 4 26. Celastrus deperditus Ett., folis oblongis, basi angustatis, ÿ apice obtusis, integerrimis; nervatione dictyodroma, nervis se- 1 cundariis tenuissimis, sub angulis 30-45° egredientibus, ramosis, … longit. 23 millim., lat. 6 millim. _ Hæring. £ M. d'Ettingshausen compare ces feuilles à celles des €. parui- - folius et heterophyllus Eckl. et Zeyh., du Cap. … 27. Celastrus oreophilus Ung., foliis parvis, obovatis, in pe- tiolum angustatis, coriaceis, integerrimis; nervatione hypho- … droma, nervo mediano crasso; longit. 2-3 centim., lat. circa 4 1/2-2 centim. Foss. FI. vw. Sotzka, p. 177, tab. LI, f. 11-13. Ettingsh., Tert. F1. v. Hæring, p. 72, tab. XXV, f. 4. Myrsine pygmæa Ung., Syll., LIT, p. 20, t., VIL, f. 3, 6. Foss. FI. v. Radoboj, tab. IV, f. 7. Sotzka, Radoboj, Hæring. 28. Celastrus pachyphyllus Ett., foliis ovatis vel ovato-rhom- beis, subsessilibus, basi et apice acutis, integerrimis, coriaceis, rigidis, nervo mediano crasso; nervis cæteris hyphodromis; longit. 4 centim., lat. 1/12. Tert. Fl. v. Hæring, p. 72, tab. XXIV, f. 12-13. Hæring. Semblable aux C. pterocarpus DC., Asterocarpus stenopterus Eckl. et Z. etc., du Cap. 29. Celastrus Lucinæ Ett., foliis subcoriaceis, obovato-cunea- tis, in petiolum angustatis, acuminatis, margine grosse dentato- crenatis; nervis secundariis prominentibus, ramosissimis, Camp- todromis. Foss. F1. vw. Bilin, III, p. 32, tab. XLVIII, f. 26-27. Kutschlin. La dimension et la nervation de cette feuille correspondent à celles du C. ilicinus Burch.; la forme à celle du G. collinus Eckl. et Z., deux espèces du Cap. | 30. Celastrus Pyrrhæ Ett., foliis petiolatis, coriaceis, lanceo- 192 PHANÉROGAMES. latis, utrinque angustatis, margine remote denticulatis; nervo primariodapicem versus valde attenuato, nervis secundariis te- nuissimis sub angulo peracuto egredientibus, nervis tertiariis in- conspicuis. Foss. Fl. v. Bilin, III, p. 33, tab. XLVIII, f. 24. Argile plastique de Langaugezd. Feuilles analogues à celles du €. empleurifolius Eckl. et Z., du Cap. 31. Celasirus Deucalionis Ett., foliis rigide coriaceis , anguste lanceolatis, utrinque acuminatis, margine tenuissime serratis ; nervo primario distincto, excurrente, nervis secundariis subtilis- simis, sub angulis 45-55° orientibus, approximatis, camptodro- mis. Foss. Fl. v. Bilin, LI, p. 33, tab. XLVIIT, f. 45. Tripoli de Kutschlin. Peut être comparé au C. lanceolatus Spr., de Maurice. 32. Celastrus Arethusæ Ett., foliis coriaceis, ovato-rhombeiïs, utrinque angustatis, spinuloso-dentatis; nervis secundariis sub angulo acuto egredientibus, flexuosis, ramosis. Foss. FL. w. Bilin, IT, p. 34, tab. XLVIIT, f. 16. Schiste bitumineux de Sobrussan. Cette feuille rappelle celles du €. collinus Eckl. et Z., du Cap. 33. Celastrus microtropoides Ett., foliis petiolatis, coriaceis, utrinque angustatis, remote denticulatis; nervo primario recto, nervis secundariis remotis, camptodromo-conjunctis, tertiariis transversis. Bilin, III, p. 34, tab. XLVIIL, f. 49. _Kutschlin. Feuilles semblables à celles du Microtropis bivalvis Wall., des Indes, et du €. senegalensis Lam. 3h. Celastrus Hippolyti Ett., foliis coriaceis, ovato-oblongis , basi angustatis, apice obtusis, integerrimis; nervis secundariis furcatis brochiodromis. Koss. FI. v. Bilin, III, p. 35, tab. XLVIIT, f. 44. Priesen, Leoben. Le C. campestris Eckl et Z. du Cap offre de l’analogie avec ce fossile. 35. Celastrus Phlegethontis Ettingsh., foliis coriaceis, ovatis, ; FRANGULINÉES. 193 … acuminatis, basi obtusis, margine denticulatis; nervatione dic- … tyodroma, nervo mediano distincto, nervis secundarii®tenuibus , sub angulo acuto egredientibus, in rete laxum solutis; longit. circa 5 centim., lat. 2 centim. Foss. FI. d. M. Promina, p. 22, tab. IX, f. 13. | Monte Promina. Feuilles semblables à celles du C. europœus. | 36. Celastrus scandentifolius O. Web., capsula trivalvi, valvis parvulis, ovatis, rotundatis. Foliis petiolatis, ovatis, oblongis, acuminatis, basi rotundatis, membranaceis, serratis; nervis se- _ cundariis arcuatis, arcuatim conjunctis, tertiariis transversis rete … Jaxum efformantibus. Palæontogr., II, p. 204, tab. XXII, f. 40. Ung., Syll., II, p. 11, tab. Il, f. 29, 23. Lignites de Bonn; grès de Münzenberg; Arnfels en Styrie. 37. Celastrus anthoides Andr., capsula pedicellata, coriacea, lo- culicide trivalvis, valvis oblongis, 2 1/2 millim. lat., 9 millim. : longis, obtusis, pedicello brevioribus. Foss. F. Siebenb.'u. d. Ba- nales, p. 24, tab. IT, f. 7. Schiste bitumineux de Thalheim en Transylvanie. Fruit analogue à celui du C. acuminatus L., du Cap. 38. Celastrus Endymionis Ung., foliis ellipticis, utrinque acu- minatis, petiolatis, coriaceis, remote serrato-dentatis, æquilate- ris, bipollicaribus; nervis secundariis crebris, subsimplicibus , apice reticulatis. Sylloge, IT, p. 8, tab. IT, f. 5. Radoboj. M. Unger compare ces feuilles à celles du C. cassinoides L'Hérit., des Canaries. 39. Celastrus Maytenus Ung., foliis lanceolato-oblongis, acu- minatis, petiolatis, tenuissime serratis, coriaceis; nervis secun- … dariis angulo acuto egredientibus. Sylloge, II, p. 9, tab. IE, f. 9. Radoboj. Feuilles très-semblables à celles du « Maytenus marginata Pœpp.», du Chili. hO0. Celastrus ligniticus Ettingsh., foliis solide coriaceis, ovali- lanceolatis, basi apiceque æqualiter angustatis, obsolete crenula- Scuimper. — Paléont, végét, Hl— 13 494 PHANÉROGAMES. tis; nervatione hyphodroma. Foss. FI, d. ält. Braunk. d. Wet- lerau, p. 73, tab. V, f: 1, Argile durcie de Münzenberg. Feuilles s’approchant beaucoup de celles du « C. ovatus Eckl. » hA. Celastrus Heeri Sism., foliis bipollicaribus, ovalibus, apice rotundato latioribus quam basi, obtuse serratis ; nervo me- _ dio subflexuoso, apice valde attenuato, nervis secundariis alter- nantibus, utroque latere circa 6, sursum arcuatis, brochiodromis, nervulis transverse reticulatis. E. Sism., Prodr., p. 15 et 28, tab. LIT, f. 7, et Matér., p. 61, tab. XXIX, f. 5. Däns un sable fin compacte du miocène moyen à Guarène et : dans l’argile associée au gypse du miocène supérieur (Piémont). h2. Celastrus Ungeri Sism., foliis elongato-ellipticis, coriaceis, integris, petiolatis ; nervo medio tenui, nervis secundariis tenui- bus, subalternantibus, subarcuatis, camptodromis, nervulis obli- que transversis distinctis. Sism., Prodr., p. 15 et 29, tab. I, f. 8; Matér., p. 62, tab. XXVIL, f. 7. Avec le précédent. Voisin du C. elænus? | L3. Celastrus Dianæ Heer, foliis majoribus, ovatis, acuminatis, basi subrotundato-acuminatis, serratis; nervis duobus supraba- silaribus extus breviter ramosis, ramis areuato-conjunctis, nervis secundariis cæteris valde a se invicem distantibus, sursum curva- tis, ramoso-anastomosatis. Mioc. balt. Fl., p. 44, tab. X, f. A1; p. 95, tab. XII, f. 28. Kraxtepellen, Rixhôft (Samland). hh. Celastrus concinnus Heer, foliis coriaceis, oblongo-obova- tis, apice obtuse rotundatis, basi angustatis, integerrimis ; nervis secundariis subtilissimis, mox in areolas dissolutis vel obsoletis. Moc. balt. F1., p. 95, tab. XXX, f. 16, 17. Celastrus elænus Ung. (ex p.), Syll., II, p. 40, tab. I, f. 16-18. Rixhôft. Le C. laurinus Thunb., du Cap, offre des feuilles analogues. 45. Gelastrus Michelotii Gaud., folium parvulum, semipollicare, * da RL Cet c DEn DAS ar FRANGULINÉES. 195 … obcordato-spathulatum, sessile ; nervo medio recto, neryis secun- « dariis paucis, sub angulo acuto emissis, laqueato-reticulatis. Gaud. ét Strozzi, Contribut., II, p. 52, tab. VIL, f. 10. - Argiles brûlées du val d’Arno. … Cette feuille peut être comparée aux feuilles des C. lucidus _ L’Hér., et buaifolius L. - A6. Celastrus Capellini Heer, folis petiolatis, exacte ovalibus, » centim. 5 circa longis, 3, 2 latis, coriaceis, integerrimis; nervo L medio valido, apicem versus valde diminuente, nervis secundariis tenuibus, camptodromis, a se invicem remotis. Heer, in Sismonda, = Prodr. F1. tert. Piém., p. 15 et 27, pl. IL, f. 4. E. Sism., Matér., - p. 60, tab. XXIX, f. 6. Gaudin, Contribut., II, p. 52, tab. V, nf. 5; VI, p. 22, tab. II, f. 41. Mollasse du miocène supérieur à Sarzanello; val di Magra, Montemasso, Piombino. … A7. Celastrus pedemontanus Heer, foliis elongato-lanceolatis - centim. 7 circa longis, millim. 48 latis, basi apiceque sensim an- » gustatis, integerrimis, nervis secundariis sat numerosis, sub an- . gulo acuto orientibus, secus marginem simpliciter camptodromis. » Heer, in Sism., Prodr. FI. tert. Piém., p. 15 et 27, tab. IL, f. 3. \ E. Sismonda, Matér., p. 61, tab. XXIX, f. 4. Gaud., Contrib., » II, p. 52, tab. V, f. 6. Cadibona, dans un grès fin du miocène inférieur. Cette espèce ressemble beaucoup au C. elænus. … A8. Celastrus dubius Ung., foliis ovato-ellipticis, obtusiusculis, | petiolatis, crenatis, pollicaribus ; nervis secundariis crebris, sim- plicibus, rectis. Foss. F1. v. Sotzka, p. 47, tab. XXX, f. 17. | Sotzka. » M. d’Ettingshausen rapporte la feuille fig. 44 au Weinmannia » sotzkiana, la fig. 47 au C. Andromedæ. … A9. Celastrus europœæus Ung., foliis late lanceolatis, acuminatis, in petiolum mediocrem angustatis, integerrimis vel margine in- …. æquali passim denticulatis, coriaceis ; nervo medio robusto, nervis — secundariis e nervo primario sub angulo acuto egredientibus, subsimplicibus, rectis, parallelis. Syll., IE, p. 10, tab. II, f. 10-15, 196 PHANÉROGAMES. Myrtus miocenica Ung., Syll., IT, p. 56. t. XVIIE, F. 4-4. Parschlug, Radobo)j. Des feuilles semblables se voient dans le C. myrtifolius L., de la Jamaïque, et dans d’autres espèces de ce genre. 50. Celastrus evonymellus Ung., corollæ petala 5 sub disco perigyno crasso pentagono inserta; filamenta 5, disci sinubus in- serta, petalis alterna, patentia, subulata; petala obovata, coriacea, millim. 6 longa. Sylloge, II, p. 11, tab. II, f. 20. Radobo)j. Cette fleur montre une assez grande analogie avec celle du C. Pyracanthus L. | 51. Celastrus evonymelloides Ung., corollæ petala 5, sub disco perigyno inserta; petala vix millim. 4 longa, tenuia. Syll., EI, p. 44, tab. IL, f. 21. Radoboj. Cette fleur diffère de la précédente par ses dimensions plus pe- tites. Les deux doivent appartenir à deux des six espèces de feuilles connues de Radoboj; leurs noms ne sont par conséquent que pro- visoires. su 52. Celastrus grœcus Ung., foliis late ovatis, acute et breviter acuminatis, brevipetiolatis, tenuissime serratis, coriaceis, subpol- licaribus; nervis secundariis parum distinctis, sursum arcuatis. Foss. Fi. v. Kumi, p. 53, tab. XIII, f. 12, 15. Kumi. 53. Celastrus borealis Heer, foliis magnis, membranaceis, ovato-ellipticis, acute serrulatis; nervis secundaris arcuatis, fur- catis, arcubus magnis conjunctis. F1. foss. alask., p. 37, tab. X, 6. À Dans un grès tertiaire de la baie des Anglais (Alaska). Semblable au GC. scandentifolius O. Web., mais différent par les dents marginales plus petites et par les nervures secondaies bifurquées. 54. Celastrus paucinervis Ettingsh., foliis oblique ovato-ellip- ticis, basi apiceque breviter acuminatis, crenulatis, nervis latera- libus infimis margine approximatis et parallelis, nervis secunda- FRANGULINÉES. 197 riis remotis, sursum vergentibus, repetito-arcuato-anastomosatis. Tert. F1. v. Kæflach, tab. I, f. 8. Lignite de Kæflach. Pterocelastrus MEIssx. Arbores vel frutices capenses, foliis coriaceis, integerrimis , nervatione camptodroma. 1. Pterocelastrus Oreonis Ettingsh., foliis rigide coriaceis , obovatis, apice breviter obtuseque cuspidatis, margine integer- rimis; nervo primario e basi stricta validiuscula apicem ver- sus paullatim flexuoso, nervis secundariis paucis, tenuibus, cur- vatis, angulo subacuto egredientibus, nervis tertiariis obsoletis. Foss. F1. v. Bilin, IL, p. 31, tab. XLVIII, f. 20. Opale ménilitique de Schichow. M. d'Ettingshausen rapproche ces feuilles de Ce du Ptero- celastrus tetrapterus Walp., du Cap. Celastrinites Sar. Atlas, pl. CI. Folia simplicia, breviter pedicellata, oblonga, ovato-oblonga, oblongo-lanceolata , basi leniter producta, nervatione pinnata, margine sinuato-crenata vel plus minus regulariter serrata ; ner- vis secundariis angulo sat aperto emissis, camptodromis, arcu- bus a margine folii plus minus remotis, repetitis. M. de Saporta réunit dans ce genre les feuilles qui paraissent se rattacher par leur forme et leur nervation à celle des Célastri- nées et des /licinées, sans accuser d’une manière assez claire leur efficacité pour l’un de ces deux groupes en particulier. Ces feuilles appartiennent toutes à l’époque éocène. 1. Celastrinites venulosus Sap., foliis subcoriaceis, lanceolato- oblongis, basi obtusis, apice acuminatis, margine serrulatis ; ner- vis secundariis tenuibus, superne repetito-camptodromis. Sap., Étud., W, p. 48; Foss. F1. de Sézanne, p. 124, tab. XV, 1.22, 45. À PR ENT LL nn 7 ARE 4e ve LA 198 PHANÉROGAMES,. Sézanne; assez rare. Cette feuille offre une assez grande ressemblance avec celles _ des Ævonymus atropurpureus Jacq., Wallichii Ett. et surtout avec l’Ev. acuminatus Benth., du Mexique. 2. Celastrinites fallax Sap., foliis coriaceis lanceolatis, argute serratis; nervis secundariis tenuibus, sparsis, arcuato-ascenden- tibus, arcubus margini approximatis, productis, nervis tertiariis ad mediam aream furcato-anastomosatis, rarius simplicibus. F1. foss. de Sézanne, p. 125, tab. XV, f. 44. Sézanne ; assez rare. Cette feuille se rapproche beaucoup de celles des Ævonymus Hamiltonianus et pendulus Wall., des Indes. 3. Celastrinites- Hartogianus Sap., foliis ovato-lanceolatis, basi breviter in petiolum brevem crassiusculum productis, mar- gine remote denticulatis ; nervis secundariis arcuatis, reti inter- posito laxo, pertenui. F1. foss. de Sézanne, p. 125, tab. XV, f. 15. Sézanne ; rare. Cette feuille rappelle l’Hartogia capensis L., l'Evonymus an- _ gustfolius Purch, de l'Amérique du Nord, le Celastrus acu- minatus Thunb., du Cap, et beaucoup d’autres Célastrinées. h. Celastrinites legitimus Sap., foliis ovato-oblongis, margine dentato-sinuatis, dentibus irregularibus obtusis ; nervis secunda- riis dictyodromis, areis internis ovatis majoribus, reti areas oc- cupante laxo. F1. foss. de Sézanne, p. 125, tab. XV, f. 11. Sézanne; très-rare. M. de Saporta dit que cette feuille reproduit évidemment le type des £læodendron, et surtout de certaines formes austra- liennes, comme l’£{. curtipendulum Endi., de l’île Norfolk. Celastrophyllum ETTINGSH. Folia illis Celastrinearum similia. A. Celastrophyllum Actæonis Ettingsh., foliis coriaceis, an- guste lanceolatis, utrinque attenuatis, apice acutis, integerrimis ; > FRANGULINÉES. 199 nervo primario basi distincto, apicem versus attenuato, nervis secundariis tenuibus, angulo acuto exorientibus, dictyodromis, reti tenerrimo evidenter conspicuo. Foss. FI. v. Bilins LE, p. 35, tab. XLIX, f. 4. | Schiste bitumineux de Sobrussan (Bohème). M. d'Ettingshausen compare ces feuilles, d’une attribution douteuse, à celles des genres Pterocelastrus, Hartogia, Micro- tropis. 2, Celastrophyllum myricoides Ettingsh., foliis‘subcoriaceis, petiolatis, obovato-cuneatis, integerrimis; nervo primario basi valido, apicem versus attenuato, nervis secundariis tenuibus, an- gulo acuto exorientibus, subrectis, simplicibus, dictyodromis. Foss. F1. ». Bilin, IT, p. 35, tab. XLIX, f. 3. Argile plastique de Priesen. Cette feuille a quelque ressemblance avec celles du Celastrus europæus, mais elle en diffère par sa consistance plus délicate et son mode de nervation. 3. Celastrophyllum Mimusops Ettingsh., foliis rigide coriaceis, obovato-cuneatis, integerrimis; nervo primario valido, promi- nente, nervis secundariis tenuibus, angulo acuto exorientibus, flexuosis, ramosis, dictyodromis, nervis tertiariis densis, in rete distinctum coeuntibus. Bilin, III, p. 36, tab. XLIX, f. 2. Schiste à polir de Kutschlin. Maytenus FEUILL. Arbusculæ vel frutices inermes, in America australi crescen- tes. Folia suborbicularia, oblonga, oblongo-lanceolata, serrata, rarius integra, nervatione camptodroma. Calyx 5-fidus; corollæ petala 5. Capsula coriacea, 2-3-valvis. 1. Maytenus europœus Ung., foliis suborbicularibus, longe petiolatis, integerrimis, membranaceis ; nervis secundariis copio- sis, simplicibus, parallelis, tenuissimis, sursum arcuatis, campto- dromis. Sylloge, IX, p. 12, tab. IT, f. 24. 200 PHANÉROGAMES. Radobo)j. M. Unger voit une grande conformité entre cette feuille et celles du M. popuineus, du Brésil. M. d’Ettingshausen (Tert. Fl. vw. Bilin, VIT, p. 31, tab. XLVID, f, 10-13) décrit sous le nom de #. europœus une feuille qui se distingue de la présente par sa forme obovée-lancéolée à bord denticulé. 2. Maytenus submarginatus Ettingsh., foliis oblongo-lanceo- latis, obsolete serratis; nervo primario validiusculo, nervis se- cundariis tenuibus sub angulis acutis ascendentibus, protenso- camptodromis, nervulis acutangulis, ramoso - anastomosatis. Beitr. x. Kenntn. d. Tertfl. Steierm., p. 67, tab. V, f, 47. Lignites de Leoben. Très-semblable aux feuilles du « #. marginatus » du Chili. 3. Maytenus integrifolius Ettingsh., foliis late elongato-lan- ceolatis, utraque extremitate longe acuminatis, integerrimis ; ” nervis secundariis basi approximatis, sub angulis acutis orienti- bus, secus marginem longe procurrentibus, nervulis sub angulis _acutis e latere superiore progredientibus. L. c., p. 68, tab. V, f. 48. Avec le précédent. FAM. III. ELÆODENDREZÆ. Elæodendron JAcQ. Atlas, pl. CI. Frutices vel arbusculæ in insulis mascaræneis, in Capite bonæ Spei, Asia tropica et Nova Hollandia extratropica crescentes. Fo- lia alterna vel opposita, breviter petiolata, coriacea, ovata, oblonga , lanceolata, crenata vel serrata vel spinuloso-dentata ; nervo medio sat valido, nervis secundariis camptodromis. Flores pedunculati in cymas vel fasciculos aggregati. Calyx 4- vel 5-partitus, corollæ petala 4 vel 5, sub disci perigyni crassi mar- FRANGULINÉES. 201 … gine inserta. Drupa sicca vel pulposa, putamine lignoso, 2-5- loculari. A. Elæodendron hœæringianum Ettingsh., foliis coriaceis, va- lide breviterque petiolatis, ovato-ellipticis vel ovato-rhombeis , basi acutis, apice obtusatis, margine spinuloso-dentatis vel inte- griusculis ; nervatione dictyodroma, nervo primario crasso, ner- vis secundariis sub angulis 40-50° orientibus, tenuibus, apice ramosis; fol. longit. 4 cent., lat. 2 1/2 centim. Drupa sicca, el- liptica, pedicellata. Tert. Fl. v. Hæring, p. 73, tab. XXIV, f. 37, 38. Heer, F1. tert. Helvet., INT, p. 70, tab. CXXII, f. 6. Hæring, Monod, Armissan. Cette espèce paraît être très-voisine de l « £. excelsum Eckl. et Z. », du Cap; M. d'Ettingshausen cite encore comme très-analogue les £. curtipendulum Endl., de Norfolk, et glaucum Pers., des Indes orientales. 2. Elæodendron Gaudini Heer, foliis coriaceis, oblongis, vel oblongo-ovalibus, serratis; nervo medio crasso, nervis secunda- riis utrinque 7 vel 8, ramosis, camptodromis. L. c., p. 71, tab. CXXII, f. 3, 4. Monod. Feuille très-semblable à celles de l’£. glaucum Pers., de Cey- lan et du Coromandel. 3. Elæodendron helveticum Heer, foliis coriaceis, oblongis, parce et obtuse dentatis; nervis secundariis utrinque 6 vel 7, vaide camptodromis, arcubus a margine valde remotis. L. c., Éd Monod. Cette espèce peut également être comparée à l’£. glaucum. h. Elæodendron dubium Ettingsh., foliis lanceolatis vel oblon- - gis, subcoriaceis, basi et apice acutis, margine denticulatis; ner- vatione dictyodroma, nervis secundariis tenuissimis, e nervo primario sub angulis variis egredientibus, undulatis, ramosissi- mis; longit. centim. 8, lat. centim. 2. Tert. FI. v. Hæring, p. 7h, tab. XXIV, f. 39, 40. Hæring. 202 PHANÉROGAMES. Ces feuilles se rapprochent de celles de l’Æ. australe Vent., de la Nouvelle-Hollande. 5. Elæodendron Capellinii Gaud., folium crassiuscule petiola- tum, oblongo-lanceolatum, utraque extremitate æqualiter an- gustatum, centim. 8 circ. longum, 2 1/2 latum, grosse et obtuse serratum; nervo medio sat valido, nervis lateralibus duobus in- fimis margini parallelis, secundariis cæteris sub angulo acuto orientibus, arcuatis, apice nervulis transversis arcuato-conjunc- tis. Gaudin, Contrib., VI, p. 23, tab. LIT, f. 42. Piombino. 6. Elæodendron stiriacum Ettingsh., folium brevipetiolatum, ovale, basi breviter angustata obtusum, coriaceum, margine mi- nute et obtuse serratum; nervis secundariis tenuibus, subarcua- tis, apice divisis, camptodromis, nervis transversis sub angulo fere recto emissis, reti laxo, tenui. Beitr. x. Kenntn. d. Tertfl. Steierm., p. 69, tab. VI, f. 4. Moskenberg près de Leoben. M. d’Ettingshausen compare cette feuille à celles de l’'Z. ca- pense Eckl. et Zeyh., du Cap ; parmi les fossiles, c'est l°Z. dege- ner qui s’en rapproche le plus. 7. Elæodendron oligoneuron Ettingsh., foliis minoribus, ob- ovatis, breviter et obtuse acuminatis, basi subinæquilateris, margine grosse et obtuse serratis ; nervis secundariis utrinque 4, apice ramoso-anastomosatis. L. c., f, 2. Avec le précédent, dont il n’est probablement pas différent. 8. Elæodendron degener (Ung.) Ett., foliis coriaceis, late lan- ceolatis, obtusis, in petiolum brevem crassumque angustatis, dentato-crenulatis; nervo primario valido, secundariis arcuatis camptodromis. Foss. F1. v. Bilin, III, p. 37, tab. XLIX, f. 5, 7-10. Ficus degener Ung., Foss. F1. v. Sotzka, tab. XXXIII, f. 4-7 (teste Ettingsh.). Tripoli de Kutschlin. Feuille analogue à celles de l’£. australe Vent., de la Nou- velle-Hollande. FRANGULINÉES. 203 9. Ælæodendron Phylemonis Ett., foliis subcoriaceis, petiolatis, oblongo-ellipticis, basi obtusis, margine serratis; nervo primario valido, nervis secundariis subsimplicibus arcuatis, camptodro- mis. Foss. F1. v. Bilin, III, p. 37, tab. XLIX, Î. 6. Kutschlin. Semblable à l’£. capense. 10. Ælæodendron Dryadum Ett., foliis coriaceis, subsessili- bus, ovato-ellipticis, basi rotundato-obtusis, margine serratis ; nervis secundariis tenuissimis, brochiodromis, tertiariis dictyo- dromis. Foss. F1. v. Bilin, III, p. 37, tab. XLIX, f. 4. Kutschlin. Feuilles assez voisines de celles de l’£. orientale Jacq., de Mau- rice et de Madagascar. FAM. IV. HIPPOCRATEZÆ. Hippocratea L. Arbores, vel frutices scandentes, in Africa, Asia et America tropica crescentes. Folia opposita, petiolata, integerrima vel ser- rata. Flores parvi in paniculas dispositi. Calyx 5-partitus; co- rollæ petala 5. Capsulæ pro more 3 basi cohærentes, coriaceæ, compressæ, bivalves, valvis carinatis. 1. Hippocratea bilinica Ettingsh., foliis petiolatis, submem- branaceis, lanceolatis, utrinque angustatis, margine tenuiter ser- ratis; nervis secundariis prominentibus, sub angulis 40-50° orientibus, marginem versus ascendentibus, inter se conjunctis, nervis tertiariis oblique transversis. Foss. FI. v. Bilin, III, p. 38, tab. XLIX, f. 12-14. Kutschlin. M. d’Ettingshausen rapproche ces feuilles de celles du Æ. ar- borea Roxb., des Indes. 2. Hippocratea crenulata Ettingsh., folium oblongum basi lon- gius quam apice angustatum, membranaceum, margine minute crenulatum; nervo primario tenui, nervis secundariis numerosis, 204 PHANÉROGAMES. oppositis et alternantibus, sub angulo 45° circa enascentibus, marginem versus longe camptodromo-procurrentibus, nervulis horizontaliter transversis, sat confertis, segmentis angustis, reti- culo minuto impleus. Beitr. x. Kennt. d. Tertfl. Steierm., p. 70, UNE f. 5. Lignites de Moskenberg près de Leoben. M. d’'Ettingshausen voit une forme analogue dans l'Hipp. ar- borea Roxb., des Indes. FAM. V. ILICE Æ. Cassine L. Frutices capenses, ramulis tetragonis. Folia opposita, breviter petiolata, coriacea, nitida, integra vel dentata, nervis secunda- ris camptodromis. Flores in cymas multifloras congesti; calyx minimus, 5-partitus; corollæ petala 5, annulo hypogyno in- serta. Drupa exsucca, putamine crustaceo, triloculari. 1. Cassine palæogæa Ettingsh., foliis rigide coriaceis, brevis- sime petiolatis, ovatis, basi acutis, margine remote dentatis ; nervo primario crasso, nervis secundariis arcuatis, inferioribus sub angulis 30-40°, superioribus sub angulis obtusioribus egre- dientibus, nervis tertiariis obsoletis. Foss. F1. v. Bilin, HT, p. 38, tab. XLVI, f. 13, 44. Tripoli de Kutschlin, sphérosidérite de Langaugezd. M. d’Ettingshausen compare cette feuille à celles du C. capen- sis L. Ilex L. Atlas, pl. CI. Arbusculæ vel frutices in America tropica et boreali, in Asia calidiore et in insulis Canariis crescentes, species unica in Eu- ropa media et occidentali boreali obvia. Folia alterna, crasse et breviter petiolala, coriacea, superne nitida, margine remote spi- noso-dentata et sinuosa, dentata et denticulata, raro integra; to : ATEN LRU PE ne | Fes FRANGULINÉES. 205 nervatione pinnata, nervis secundariis partim in dentes, cum ad- sunt, exeuntibus, partim camptodromis, sæpius valde arcuatis, rarius in rete solutis. Calyx parvus, urceolatus, {-dentatus, ra- rius 5- vel 6-dentatus. Corolla hypogyna, A-, rarius 5- vel 6-partita. Drupa baccata, subglobosa, staminibus coronata. Ce genre, dont il n’existe plus qu’une espèce en Europe, était richement représenté sur notre continent pendant toute la période miocène. Les formes qui dominaient pendant les premiers temps de cette période étaient celles du Sud de l'Amérique et de l’Asie orientale; plus tard ces espèces ont été remplacées par des formes nord-américaines. A. Ilex acuminata Sap., foliis brevissime petiolatis, coriaceis, lanceolatis, sensim in apicem acuminatum angustatis, margine parce spinoso-denticulatis, dentibus nunc fere obsoletis, nunc exserte aculeatis. Sap., Étud., IT, p. 332, tab. XI, f. 2. Armissan; assez répandu. M. de Saporta, qui possède un rameau feuillé de cette plante correspondant à une végétation de deux années, la compare à JL. latifoha Thb., du Japon. 2. lex rigida Sap., foliis coriaceis, petiolo valido brevi trans- versim sulcato, lanceolatis, rigide cuspidatis, dentato-sinuatis, dentibus aculeatis, basi integra subinæqualibus. Étud. , IT, p. 334, tab. XI, f. 3. Armissan ; très-rare. Ressemble à certaines variétés de l’Z. Aquifolium, ainsi qu'à VI. paraguariensis St. Hil. 3. Îlex sinuata Sap., foliis coriaceis, breviter petiolatis , oblongo-ovatis, marginatis, dentato-sinuatis. Etud., II, p. 334. Armissan. Reproduit le type de l’Z. opaca Ait., de l'Amérique septen- trionale. h. Îlex horrida Sap., foliis coriaceis, sessilibus vel brevissime petiolatis, pinnatilobatis, polymorphis quandoque irregularibus, lobis patentibus, utrinque 2 superioribus terminalique produc- tioribus, lanceolato-linearibus, quandoque prælongis, rigidis, es 0. 206 PHANÉROGAMES. apice cuspidato-aculeatis, terminali laterales æquante vel su- perante, inferioribus utrinque 2 vel 3 brevioribus, acutis, spino- sis, patentibus vel reflexis. Étud., II, p.594, tab. XI, f. 9; IET, p. 181, tab. VI, f. 5. . Armissan, assez rare; bassin de Marseille, rare. Voisin des Z. Studeri et Rümainiana H., et analogue à cer- tains /lex du Paraguay et de l'Himalaya. La forme générale des feuilles rappelle aussi un peu celle du Quercus cruciata AI. Br. 5. Îlex aculeata Sap., foliis oblongo-lanceolatis, acuminatis, rigide cuspidatis, denticulatis, dentibus acutis, tenuiter spinosis. Étud., II, p. 336, tab. XI, f. 10. Armissan; assez rare. Semblable, par la forme générale, à l’Z. acuminata, et se rap- prochant, parmi les espèces vivantes, des .Z. madagascariensis Lamk., castaneæfolia Hort. et du Crocoxylum excelsum (/leæ crocea Thunb., Elæodendron croceum DC.), du Cap. 6. Ilex Salyorum Sap., foliis coriaceis, obtusis, dentato-spi- nosis; nervis secundariis Sparsis, curvatis, anastomosatis, ner- vulis angulatim flexuosis, irregulariter reticulatis. Étud., I, p. 122, tab. X, f. 7. Calcaires de la partie inférieure des dépôts d'Aix. Forme de feuille analogue à celles des /lex de l'Amérique australe. 7. Îlex quercina Sap., foliüs ilis præcedentis latioribus, den- tibus marginis minus numerosis, acutioribus. L. c., sine icone. Partie supérieure du gypse d’Aix. Feuille plus large que la précédente, à dents plus acérées et moins nombreuses ; assez voisine des Z. opaca Ait., de l'Amérique du Nord, et Aquifolium d'Europe. 8. Ilex dryandræfolia Sap., foliis coriaceis, elongatis, petiola- tis, smuato-dentatis, dentibus aculeatis, apice truncato mucro- natis, basi breviter angustatis; nervo primario valido, secunda- riis sub angulo subrecto emissis, partim in dentes abeuntibus, partim anastomosatis, reti venoso flexuoso tenui interposito. Étud., 1, p. 243, tab. X, f. 8. ni nc de HE FRANGULINÉES. 207 Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie. _ Les lex madagascariensis, magellanica et odora; ce dernier du Japon, offrent des feuilles semblables à l'espèce fossile. 9. Ileæ lacera Sap., foliis coriaceis, lanceolatis, acutis, mar- gine denticulatis ; nervis secundariis reticulato-ramosis. Etud..… I, P- 214. Là Calcaires siliceux bitumineux de Saint-Zacharie. Analogue à l’Z. serrata Thbg., du Japon. 10. lex Oreadum Ett., foliis ovalibus, millim. 46 longis, 7 latis, basi et apice acutis, denticulatis, brevissime petiolatis, sub- coriaceis; nervatione dictyodroma, nervo primario debili. Tert. Fl. v. Hæring, p. 74, tab. XXV, f. 7. Hæring; Erdôbénye (teste Stur). M. d’Ettingshausen, compare ces feuilles, qui offrent aussi de la ressemblance avec les feuilles de certains Myrsine, à celles des 1. vomitoria Aït. et cuneifohia L., de l'Amérique, et à moy d’une espèce indéterminée du Japon. 11. {lex acanthoda Sap., foliis petiolatis, rigide coriaceis, oblongo-lanceolatis, marginatis, brevissime acuminatis, dentato- sinuatis, dentibus aculeatis, divaricatis. Etud., IL p. 997. Armissan; très-rare. Ces feuilles se terminent brusquement à leur sommet par une pointe épineuse assez courte. 12. Ilex spinescens Sap., foliis breviter petiolatis, lanceolatis, dentatis, dentibus spinosis, productis; nervis secundariis paten- tibus, dictyodromis. Étud., IL, p. 237, tab. XI, f. 4; Calc. con- crét. de Brognon, p. 22. Armissan ; calcaires concrétionnés de Brognon; rare. Diffère de la précédente par sa forme lancéolée, et se rap- proche plus que les précédentes des formes boréales, telles que Z. Cassine Aït. et caroliniana Mill. 15. {lex stenophylla Ung., foliis oblongis, obtusis, integerri- mis ; nervis secundariis valde camptodromis, in reticulum abeun- _tibus. Chlor. prolog., p.149, tab. L, f. 40, 14; Foss. FI. v. Sotzka, p. A8, tab. XXX, f. 25; Sylloge, IL, p. 14, tab. IIL, f. 15-97. 208 PHANÉROGAMES. Heer, Flor. tert. Helvet., IX, p. 74, tab. CXXII, f. 7-10. 0. Web., Palæontogr., II, p. 202. Heer, Mioc. balt. F1, p. 96, tab. XXX, f. 5-7. Gaud., Contrib., II, p. 53. OEningen, couche à insectes, Kesselstein, Locle, Saint-Gall, ni 0e Parschlug, Radoboj, Rott, Rixhôft; argiles brûlées du “Val d'Arno. M. Heer considère comme espèce la plus voisine l’Z Dahoon Walt., qui vit dans les marais de la Caroline et -de la Fio- ride. 14. Ilex denticulata Heer, foliis lineari-oblongis, oc ‘ basi angustata integerrimis, apice denticulatis. F1. tert. Helvet., III, p. 72, tab. CXX, f. 20. OEningen dans le Kesselstein. L’Z. angustifolia Willd., des marais de la Caroline et de la Floride, se rapproche beaucoup de cette espèce fossile. 15. lex Studerri De la Harpe, foliis rigidis, ellipticis, pinnati- fidis, lobis acuminatis, late marginatis; nervis secundariis cras- pedodromis. F1. tert. Helvet., l, c., f. A1. Petit-Mont pres de Lausanne. Cette feuille ressemble à celles de l’Z Aquifolium, maïs les lobes sont plus profondément découpés; elle se rapproche aussi, surtout par sa nervalion camptodrome, des Quercus du voisinage du @. shicioides, mais son bord épaissi ou révoluté ne s'accorde pas avec les feuilles de ce genre. | 16. Ilex Rüminiana Meer, foliis rigidis, lanceolatis, pinnatifi- dis, lobis echinato-spinosis, late marginatis; nervis secundariis craspedodromis. Æl. tert. Helvet., TITI, p. 72, tab. CXXIT, f. 22, 23, Monod. 17. Ilexæ berberidifolia Heer, foliis nitidis, oblongo-obovatis, in petiolum latum sensim angustatis, sparsim spinuloso -dentatis ; nervis secundariis valde camptodromis. FI. tert. Helvet., L. c., f. 12-18. OEningen dans le Kesselstein et dans la couche à insectes, | Locle; Priesen, Sobrussan. +: SO Fe 48 A To ‘2 E ñ . FRANGULINÉES. 209 Se rapproche, parmi les espèces vivantes, de l’Z. Cassine Aït., des marais de la Caroline et de la Floride. 18. Ilex Mougeotu Heer, foliis coriaceis, ovalibus, in petiolum angustatis, Spinoso-serratis; nervis secundariis in rete solutis. L. ter 1: 49. sil OEningen dans le Kesselstein. bu Feuille semblable à la précédente, mais plus érrgie vers le mi- . lieu, garnie de dents plus nombreuses et de nervures dictyo- dromes. Analogue aux /. opaca Aït. et laxiflora Lam., des forêts humides de la Pennsylvanie et de la Caroline. 19. Ilex argutula Heer, foliis subcoriaceis, lanceolatis (?), ar- gute dense denticulatis; nervis secundariis valde camptodromis. L. c., f. 18; Mioc. balt. Fl., p. 96, tab. XXX, f. 9. Locle, dans le calcaire blanc; Rixhôft. 20. {lex Abichi Heer, foliis petiolatis, subcoriaceis, subellipti- cis, obsolete sparsim crenulatis ; nervis secundariis valde campto- dromis. F1. tert. Helv., III, p. 73, AE 1 0 OEningen. 21. Ilex sphenophylla Ung., foliis minimis, breviter petiolatis, ovalibus vel obovatis, spinoso-dentatis. Chlor. prot., p. 148, tab. L, f. 9; Sylloge, IT, p. 12, tab. III, f. 1-6. Heer, F1. tert. Helv., III, p. 75, tab. CXXII, f. 24. Myrsine radobojana Ung., Syll., IE, p. 19, tab. VIT, f. 4, 2. Monod, mollasse marine de Saint-Gall, Eriz; Parschlug, Ra- doboj, Sotzka. Unger compare ces feuilles à celles de l’Z. cuneifolia L., de l'Amérique du Sud. 22. [lex Aizoon Etüngsh., foliis ovalibus, basi et apice rotun- datis, sessilibus, coriaceis, margine spinuloso-dentatis ; nerva- tione dictyodroma, nervo mediano valido, nervis secundariis pau- cis, tenuissimis, sub angulis 40-45° egredientibus. Tert. F1. v. Hœring, p. 74, tab. XXV, f. 8. Hæring. Analogue aux petites feuilles des Z. Dahoon Walt. et opaca Ait., de l'Amérique du Nord. Scuimpgr. — Paléont, végét, HI — 14 210 PHANÉROGAMES. 23. [lex parschlugiana Ung., foliis ovalibus, in petiolum an- gustatis, planis, coriaceis, ultra pollicem longis, argute serratis, penninerviis, nervatione dictyodroma. Chlor. prot., p. 148, tab. L, f. 8. Ettingsh., Tert. Fl. v. Hæring, p. 75, tab. XXV, f. 6. m0. Web., Palæontogr., IT, p. 203. . Sotzka, Hæring, Parschlug, Fohnsdorf, Radobo)j, Erdôbénye, Bonn. 2h. 1lex dubia O. Web., foliis coriaceis, obovato-lanceolatis, acuminatis, duplicato-serratis ; nervo mediano stricto, nervis se- cundariis pinnatis, ramosis, furcatis, reti venoso conjunctis. Palæontogr., IT, p. 203, tab. XXII, f. 9; IV, p. 153, tab. XXVIT, f. 11. Lignites et grès Le de Bonn. Analogie incertaine; les dents marginales des feuilles des Ilex vivants sont toujours simples. 25. Ilex longifolia Heer, foliis coriaceis, nitidis, margine spar- sim spinuloso-dentatis; nervis secundariis valde curvatis, campto- dromis, areis evidenter reticulatis. Sismonda, Matér., p. 62; tab. XXIX, f. 7. Heer, F1. foss. arct., p. 124, tab. XLVIIE, f. 8-6; On the foss. FI. of N. Greent., tab. L, f. 17; LVE, f. 4. Cadibona et Bagnasque dans le Piémont; Atanekerdluk. 26. Ilex? reticulata Heer, foliis coriaceis, oblongis, basi ro- tundatis, integerrimis, nervis secundariis numerosis, camptodro- mis, areis distincte areolatis. F1. foss. arctica, p. 124, tab. XLVII, f. 7. Atanekerdluk. 27. Ilexæ macrophylla Heer, foliis coriaceis, lanceolatis, spar- sim crenulatis ; nervo medio valido, nervis secundariis subtihbus, valde antrorsum curvatis, camptodromis, areis confertissime et evidenter reticulatis. On the foss. FI. of N. Greenl., p. 481, tab. XLIV, f. 44 6; LVI, f. 2. Atanekerdluk. Diffère des Z. longifolia et reticulata par les nerfs secondaires, dont la courbure est plus forte. 28. Ilex priniformis Heer, foliis membranaceis, ellipticis, LOUP CS 2,8) mt EE PP Ed FRANGULINÉES. 211 basi angustatis, sparsim serratis. F1. tert. Helv., LIL, p. 314 (note). Spechbach (Haut-Rhin). Très-analogue à l’Z. prinoides Ait., de l'Amérique du Nord. 29. Ilex microdonta Heer, foliis coriaceis, ellipticis vel la ds, ceolatis, subtilissime denticulatis ; nervis secundariis sub angulo acuto egredientibus, flexuosis, ramosis, areis reticulatis. Mioc. balt. Fl., p. 96, tab. XXX, f. 8. Rixhôft. 30. Ilex theæfolia Gaud., foliis oblongo-lanceolatis, basi in petiolum brevem angustatis, inferne integris, superne argute ser- ratis; nervis secundariis tenuibus, ramoso-camptodromis, reti interposito irregulariter polygono. Contrib., Il, p. 53, tab. VII, . 11, 43. Argiles brûlées du val d’Arno. Peut être comparé aux /. serrata Thbg., du Japon, Cassine L., de la Floride, paraguariensis St. Hil., du Paraguay: 91. Ilexæ Vivianiü Gaud., foliis breviter petiolatis, inæquila- tero-oblongis, centim. 5-6 longis, margine subintegris vel re- mote spinulosis, nervis secundariis plus minus patentibus, apice ramoso-anastomosatis, Contrib., II, p.53, tab. VII, f. 12. Argiles brülées du val d’Arno. Attribution incertaine. 92. lex celastrina Sap., foliis coriaceis, rigidis, brevissime petiolatis, ovato-lanceolatis, rarius obovatis, dentato-spinosis ; nervis generis. £tud., II, p. 127, tab. VIIL, f. 4. Saint-Jean-de-Garguier; commun. Voisin de l’Z. madeirensis Lam. 33. lex microdonta Sap., foliis parvulis, oblongo-obovatis , apice obtusatis, margine remote dentato-spinosis; nervo primario fortiter expresso. Étud., II, p. 127. Saint-Jean-de-Garguier. Représente en petit les Z. opaca Aït. et madeirensis Lam. 84. Îlex Falsani Sap., foliis minus solidis quam in Z. Aqui- folio, integris vel dentibus brevioribus magis approximatis haud 212 | PHANÉROGAMES. curvatis ; nervis secundariis paulo minus numerosis, minus obli- quis, petiolo pro ratione breviori et minus crasso. F{. pliocène de Meximieux. Dépôts pliocènes de Meximieux. | Par leur consistance, par leur surface glabre et luisante, ces feuilles ressemblent tout à fait à celles de l’Z balearica Desf. Comme celles-ci, elles sont souvent subconcaves, et les bords sont légèrement repliés en dessous; les nervures sont presque toujours cachées ou peu visibles. On peut aussi rapprocher ce Houx de lZ. canariensis Poir., dont les feuilles sont presque constamment inermes, mais dont le sommet ne se termine pas par une pointe acuminée et spinescente, comme dans l'espèce de Meximieux et dans celle des Baléares (Sap.). 99. Îleæ Hartungi Heer, foliis ellipticis, subintegris vel mi- nute serrulatis; nervis secundariis valde arcuatis, longe retro marginem arcuato-conjunctis, dehinc in laqueorum seriem con- tinuis. Foss. Pfl. v. S. Jorge, p. 31, tab. II, p. 23, 24. Dépôts quaternaires de San Jorge (Madère). | Diffère de l’Z. canariensis par les arcs des nervures secon- daires beaucoup plus éloignés du bord que cela n’est le cas dans cette espèce vivante. SPECIES DUBIÆ. 36. Îlex insignis Heer, foliis magnis, oblongo-lanceolatis, longe acuminatis, dense et argute spinuloso-serrulatis, coriaceiss nervo medio valido, nervis secundariis patentibus, remotis, te- nuioribus et brevioribus interpositis, versus marginem longe arcuato-productis, camptodromis, nervillis transversis simpli- cibus vel furcatis, reti tenui interposito. F1. foss. alask., p. 87, tab. X, f. 1. Alaska. Semblable à l’/. castaneæfolia, mais M. Heer fait remarquer que d’autres genres offrent la même forme et une nervation analogue; tels sont les genres Quercus (Q. microdonta et venosa ns cd en ST SC ee dE Sd > a " ETES 6 #$ in ann RE el QE SR ET CS CO Ed de FRANGULINÉES. 243 Gœpp.), Celastrus, Evonymus (E. fimbriatus), de sorte que l’as- similation générique laisse des doutes. 37. Ileæ cyclophylla Ung., foliis ellipticis vel suborbicularibus, basi cordatis, subsessilibus, integerrimis, coriaceis ; nervis secun- dariis ut plurimum obsoletis, tenuibus, ramosis, in rete venosum laxum solutis. Sylloge, Il, p. 13, tab. IIT, f. 7, 8; Kumu, p. 52, tab. XIII. | À Parschlug, Kumi. , Il n’est pas probable que cette feuille appartienne au genre Îlex. L'Ilex neogena Ung., Syll., TE, p.13, tab. IT, f. 9-13, de Par- schlug et de Radoboj, est un mélange de plusieurs formes appar- tenant certainement à des espèces et même à des genres diffé- - rents. L'Iéx similaris Ung., Syll., II, p. 13, tab. II, f. 44, de Parschlug, paraît appartenir à un Chêne. L'Ile ambiqua Ung., 1bid., tab. III, f. 28-33, et Kumi, tab. XIII, n'appartient probablement pas à ce genre. 38. Ilex rhombifolia Wess. et O. Web., foliis coriaceis, rhom- boïdeis, basi sphenoidea, apice acuminato, subintegris ; nervis se- cundariis crebris, furcatis. Palæontogr., IV, p. 153, tab. XXVIT, f. 42. Lignites de Rott et d’Orsberg. 39. Ileæ Cassinites O. Web. folis 4-pollicaribus, oblongo-lan- ceolatis, basi anguste decurrentibus, petiolatis, coriaceis, margine dense serratis; nervis secundariis crebris subpatentibus, strictis, parallelis, sat longe retro marginem arcuatim conjunctis, te- nuioribus intermixtis. Palæontogr., IV, p. 153, tab. XXVII, F. 13. Lignites de Rott et d’Orsberg. Il me semble fort peu probable que cette feuille appartienne au genre lex, malgré la ressemblance de sa nervation avec celles des I. crocea et Cassine. 91! PHANÉROGAMES. Labatia Scor. Folia linealia, integerrima, longe acuminata vel apice obtusa, subcoriacea, petiolata; nervo medio tenui, nervis secundariis crebris, retro marginem arcuato-conjunctis. 1. Labatia Salicites Wess. et O. Web., foliis petiolatis, sub- coriaceis, linealibus, plus minus elongatis, millim. 8 cirea latis, utraque extremitate longe acuminatis vel apice obtusis, integer- rimis; nervo medio tenui, nervis secundariis crebris, retro mar- ginem arcuato-conjunctis, reticulo venoso angustissimo. Palæon- togr., IV, p. 154, tab. XXVIIL, f. 1-8. Dans le schiste quartzeux des lignites de Rott près de Bonn. Ces feuilles s’accordent sous tous les rapports avec celles du L. sahcifolia Mart., du Brésil, dont les feuilles sont également tantôt pointues, tantôt arrondies au sommet. Prinos |. Frutices Americam borealem habitantes, in Antillis et Asia calidiore rari. Foliis alternis, petiolatis, serratis vel rarius inte- gris, spathulato-lanceolatis, oblongis, obovatis, deciduis vel per- sistensibus, nervatione camptodroma et subcraspedodroma. Floris calyx urceolatus, 4-6-dentatus, persistens, corolla rotata 4-6-di- visa. Drupa baccata, subglobosa, pistillis coronata. 1, Prinos hyperboreus Ung., foliis spathulato-lanceolatis, apice breviter et mutice acuminatis, basi longe cuneato-productis, parte superiore minute et remote serratis, breviter petiolatis, pollicari- bus. Sylloge, II, p. 14, tab. III, £. 37. Parschlug. Cette feuille offre une ressemblance frappante avec les feuilles du P. glaber L., de la Louisiane. 2. Prinos radobojanus Ung., foliis tenuiter petiolatis, sesqui- pollicaribus, elliptico-lanceolatis, utrinque æqualiter angustatis, remote et minute serratis, basi integris; nervis secundariis sub ' alien ce jus) fn FRANGULINÉES. 915 ; angulo acuto orientibus, subarcuatis, camptodromis. Sylloge, IT, p. 15, tab. III, f. 36. Prinos eubæos Ung., Foss. FI. v. Kumi, p.53, tab. XIII, f. 26% Radoboj, Kumi. Le P. eubæos ne diffère du P. radobojanus que par des di- mensions moindres. 3. Prinos obovatus O. Web... foliis obovatis, apice emarginatis, basi cuneatis, margine crenato-serratis, centim. 3 longis, millim. # 22 latis; nervis secundariis arcuato-craspedodromis. Palæontogr., IV, p. 154, tab. XXVII, f. 14. Rott. Feuille incomplète d’une attribution générique fort incertaine. Nemopanthes RaAr. Frutex scandens in America boreali indigenus, foliis coria- ceis, brevipetiolatis, oblongis vel ovalibus, integerrimis. Species unica viva hujusce generis nota est. 1. Nemopanthes angustifolius Ung., foliis longe tenuipetiolatis, lanceolatis, apice longius acuminatis-quam basi, pollicaribus, in- tegerrimis; nervo medio distincto, tenui, nervis secundariis sub angulo peracuto egredientibus, sursum arcuatis, apice margini contiguis. Syll., II, p. 15, tab. LIT, f. 35. Parschlug. | M. Unger compare cette feuille à celles du Y. (/lex) canaden- sis DC.; mais cette espèce américaine a des feuilles ovalaires, tan- dis que notre feuille fossile est lancéolée. FAM. V. RHAMNEZÆ,. Paliurus TOURNEF. Atlas, pl. CI. Frutices in regione mediterranea, Nepalia et China indigeni. Folia ovata, subrotundata, cordata, triplinervia, subintegra, cre- 216 PHANÉROGAMES. nulata vel denticulata. Fructus siccus, spongioso-coriaceus, he- misphæricus, superne in discum magnum orbicularem submem- Dranaceum expansus. Ce genre, assez riche en espèces pendant l’époque tertiaire, est réduit aujourd’hui à trois, dont une en Europe et les deux autres en Asie. 4. Paliurus orbiculatus Sap., foliis rotundatis, integris, tripli- nerviis, nervis basilaribus acrodromis apicem versus cum secun- dariis paucis conjunctis. £tud., III, p. 182, tab. VII, # 6. Bassin de Marseille, très-rare. La nervation est celle du P. teens Lam., du midi de la France. 2. Paliurus tenufolius Heer, foliis parvis membranaceis, pe- tiolatis, ellipticis, triplinerviis, margine subundulato-denticulatis. Fructu orbiculari, superne plano, radiatim et irregulariter sulcato, crenato-lacero. F1. tert. Helv., IT, p. 76, tab. CXXIL, f. 31. Sap., Étud., I, p. 199, tab. XII, f. 5. Hohe Rhonen et Schrotzburg près d'OEningen; partie supé- rieure du gypse d'Aix ; à Monod près de Lausanne; mollasse infé- _rieure de Spechbach (Haute-Alsace). 3. Paliurus Thurmanni Heer, foliis ellipticis, integerrimis, subquintuplinerviis. Fructibus superne ala lata orbiculari erenata cinctis. Ramulis aculeatis, aculeis breviusculis, acutis. F1. tert. Helv., IT, p. 76, tab. CXXIT, f. 27-29. Locle dans le calcaire blanc, OEningen, marnes grises de Günzburg. Ressemble au ?. aculeatus Lam., mais les feuilles ont 5 ner- vures principales au lieu de 3, et les fruits sont moins grands. h. Paliurus ovoideus (Gœpp.) Heer, foliis membranaceis, basi interdum inæqualibus, ovato-subcordatis, integerrimis, tripliner- viis, nervis acrodromis. L. c., tab. CXXI, f. 58, 59; CXXI, f. 30. Ceanothus ovoideus Gœpp., Foss. FI. v. Schossn., p. 36, tab. XXII, f. 15. | Paliurus inœqualis Heer, Uebers., p. 60. Schossnitz en Silésie, Hohe Rhonen et Schrotzburg. | | En 4, A RAR” ET RE PORTA | « (us L Ê “ et ar 1 5 0-0 COE-RARA, d'usine 4 L ‘ an La LAS + ÿ \ FRANGULINÉES. 217 À … Ces feuilles peuvent être comparées à celles du P. aculeatus - Lam de l'Europe méridionale. Y = 5. Paliurus Sismondanus Heer, foliis late ovato-ovalibus, pol . lices 2 et ultra latis, 3 circa longis, integerrimis, trinerviis, ner- wis lateralibus acrodromis, margini magis approximatis quam nervo medio, nervis secundariis e nervo medio paucis, longe a basi nascentibus, nervulis sub angulo recto transversis, illis e dorso nervorum lateralium egredientibus arcu depresso conjunc- tis. Sism., Prodr. (1859), p. 15 et 30, tab. IT, f. 7; Matér., p. 64, tab. XXX, f. 5. _ Bagnasque (Piémont), dans une marne argileuse associée au lignite du miocène inférieur. 6. Paliurus Colombi Heer, foliis ovato-ellipticis, integerrimis, triplinerviis, nervis lateralibus extus ramosis. Fl. foss. arct., p. 422, tab. XVII, f. 2 d; XIX, f. 2-4; On the foss. FI. of N. Greenl., p. 482, tab. L, f. 18, 19; Mioc. F1. Spitzb., P- 67, tab. XIV, f. 44. Atanekerdluk, avec le Diospyros brachysepala, les Populus Ri- chardsoni et arctica et l'Osmunda Heeri; dans le grès du cap Staratschin (Spitzherg). Un fragment de fruit trouvé sur la même plaque porte tous les caractères d'un fruit de Paliurus. 7. Paliurus? borealis Heer, foliis ovato-lanceolatis, acumina- tis, integerrimis, triplinerviis (?); nervis secundariis sub angulo peracuto egredientibus, erectis. F1. foss. arct., p. 129, tab. XIX, Eu Atanekerdluk. 8. Paliurus Favonii Ung., fructu drupaceo, sicco, superne in diseum orbicularem integerrimum expanso. Foliis late ovatis, subcordatis, obfusis, serrulatis, triplinerviis. CAhlor. protog., p. 147, tab. L, f. 6-8. Ettingsh., Foss. F1. vw. Bilin, IT, p. 39, tab. L, f. 6, 7. Sphérosidérite de Preschen, schiste argileux de Sobrussan, lignite de Leoben. Voisin du P. Thurmanni H. 218 ÿ PHANÉROGAMES. 9. Paliurus populifolius Eit., foliis longe petiolatis, membra- naceis, ovato-rotundatis, integerrimis, basi inæqualibus, 5ener- viis, nervis basilaribus acrodromis, medio lateralibus fortiore, « nervis secundariis angulo acuto egredientibus, numerosis. Ross. FI. v. Bilin, MI, p. 39, tab. L, f. 42. Tripoli de Kutschlin. Voisin du P. tenuifolius Heer. Æizyphus MIiL. Atlas, pl. CI. Frutices spinescentes in regionibus mediterraneis et præpri- mis in subtropicis et tropicis Asiæ, inter tropicos Americæ par- cius créscentes. Folia simplicia, triplinervia, nervis acrodromis, margine plerumque dentato vel crenulato, basi sæpius inæqua- lia. Fructus carnosus, alatus, basi disco a calyce proveniente suf- fultus. Ce genre, qui n’est plus représenté en Europe que par deux espèces limitées aux régions méditerranéennes, y comptait de nombreuses espèces, à commencer depuis la période éocène jus- qu’à la fin de la période miocène. Pendant cette dernière période, l'Europe réunissait presque autant d’espèces que l’Asie, l'Afrique et l'Amérique dans l'époque actuelle. Tous les Zizyphus vivants connus habitent les régions chaudes, subtropicales et intertro- picales. A. Zizyphus Raincourtii Sap., foliüis brevissime petiolatis, ovato-oblongis, vel late ovatis, plerumque late ovato-lanceolatis, sursum obtusatis vel sensim angustatis, supra glabris, margine tenuissime denticulatis; nervis subtus plus minus prominulis, nervo medio recto, duobus lateralibus exacte Basilaribus acro- dromis, extus breviter ramosis, ramis patulis arcuato-anastomo- satis, nervis secundariis longe supra basin nascentibus, paucis, arcuatim sursum vergentibus, camptodromis. F{. foss. de Sé- zanne, p. 126, tab. XIV, f. 8-10. Protolotus Raincourti Sap., Étud.., IT, p. 48. ; ; À ; FRANGULINÉES. 219 Sézanne; assez répandu. Cette espèce a ses analogues dans les Zizyphus des tropiques, entre autres dans le Z. Jujuba Lam. et le « Z. sphærocarpa, » de l'Afrique. 2, Zisyphus integrifolius Heer, foliis ovalibus, longe petiola- tis, basi rotundatis, integerrimis, obtusis, triplinerviis; nervis secundariis sub angulo acuto orientibus. F1. tert. Helvet., LIT, p. 315 (note). Dépôts éocènes supérieurs d’Alumbay (île de Wight). 3. Zizyphus vetustus Heer, foliis membranaceis, ovato-ellip- ticis, crenato-dentatis vel denticulatis, triplinerviis; nervis late- ralibus basalibus acrodromis, nervis secundariis camptodromis. F1. tert. Helvet., VII, p. 315 (note). Alumbay et Bournemouth. Semblable aux Z: antiquus Mass., Druidum Ung. h. Zizyphus Pettkoi Stur, foliis petiolatis, ellipticis, apiculato- acuminatis, centim. 5 circa longis, 2 4/2 latis, apice remote ser- ratis, basi subobliqua, triplinerviis; nervis basilaribus margini subparallelis acrodromis, in apicem productis. Jahrb. d. k. k. geol. Reichsanst., XVII, p. 180, tab. V, f. 18. Tuf trachytique de Schemnitz. Ressemble au Z. glabrata Heyne, du Népaul. 5. Zizyphus parvifolius Ettingsh., foliis parvulis, coriaceis , subcircularibus vel ovatis, margine crenulatis, triplinerviis ; ner- vis basilaribus patulis, secundariis utrinque 2 camptodromis. Beitr. =. Kenntn. d. Tertfl. Steierm., p. 71, tab. V, f. 8, 9. Lignite de Leoben. Débris fragmentaires d’une attribution douteuse. 6. Zizyphus paradisiacus Heer, foliis coriaceis, petiolatis, ovato-oblongis, late ovatis vel lanceolatis, acuminatis, acutis vel obtusiusculis, basi inæqualibus, parce denticulatis, triplinerviis, nervis lateralibus acrodromis margini subparallelis, extus ra- mosis, ramis camptodromis, nervulis transversis numerosissimis venulis tenuissimis conjunctis. F1. tert. Helvet., IT, p. 74. Sap., Étud., 1, p. 125, tab. X, f, 6; Calc. concrét. de Brognon, p. 22. _ 290 PHANÉROGAMES. Daphnogene melastomacea, paradisiaca et relicla Ung., Foss. F1, ». Sotzka, p.37, 38, tab. XVI, f. 12; XVII, f.1-5; tab. XMI, f. 8-11; XVII, f. 1-7; tab. XVIII, f. 6. Radoboj, Sotzka, Monod près Rivaz (D. melastomacea Ung.); schiste de la partie supérieure des dépôts d’Aix, où cette forme est dominante; calcaires concrétionnés de Brognon. Les espèces voisines vivantes sont les Z. celtidifolia DG., de Java, Z. calophylla Wall., des Indes, Z. elegans ei venulosa Wall., des Indes. M. d’'Ettingshausen attribue les feuilles de Sotzka en partie au Cinnamomum polymorphum et en partie au Melastomites Druidum. 7. Zizyphus senescens Sap., foliis membranaceis, petiolatis, ellipticis, acuminatis, dentato-crenatis, basi inæqualibus, tripl- nerviis; nervis lateralibus acrodromis cum secundariis sequenti- bus superne anastomosatis, extus ramosiusculis, tertiariis trans- versis reticulo conjunctis. Étud., 1, p. 245. Calcaires siliceux bitumineux de Saint-Zacharie. Forme voisine du Z. vetustus Heer, et analogue au Z. sinen- sis Lam., au Z. Zquanea Lam., des Antilles, et au Z: glabratus Heyne, des Indes. 8. Zizyphus renatus Ung., foliis orbicularibus vel reniformi- bus, basi cordatis, integerrimis, triplinerviis. Sylloge, HE, p. 46, tab. ITL, f. 4O, 44. Parschlug. Feuille très-semblable au Z. Protolotus, mais distincte par son bord entier. 9. Zizyphus Gaudini Heer, foliis magnis, petiolatis, oblongo- vel elliptico-ovalibus, basi rotundatis, apice plus minus longe acuminatis, acutis, minute serratis; nervis secundariis utrinque 8-19, rectis vel leniter arcuatis, parallélis, vêrsus marginem in rete solutis, nervulis transversis parallelis rete angustum inclu- dentibus. #Mioc. balt. F1., p. 45, tab. XI, f. 1-11; XII, 1 d. Rauschen, Kraxtepellen (Samland). 10. Zizyphus bilinicus Ett., ramulis flexuosis; folis alternis, petiolatis, ovato-oblongis, serrulatis, triplinerviis, nervis laterali- etat ie 40 RÉ USE SL tee si dé, xl ji cie du Brie ous FRANGULINÉES. 291 . bus validis extus ramosis, nervis secundariis prominentibus, an- gulis 30-/40° egredientibus, arcuatis, nervis tertiariis inconspicuis. — Foss. F1. v. Bilin, IT, p. 40, tab. LI, f. 4. Schiste argileux de Kutschlin. A1. Zizyphus pistacinus (Sternb.) Ung., fructibus drupaceis, putamine osseo, obovato, apiculato, ultra pollicem longo, 2-8 lineas lato, extus rugoso. Sylloge, IE, p. 16, tab. III, f. 38. Carpolites pistacinus Sternb., F1. d. Vorw., I, 4, tab. LIIT, f. LA. Franzensbrunn près d’Eger (Bohème); Wetterau. 12. Zizyphus Ungeri Heer, foliis breviter petiolatis, lanceola- tis, oblongis vel obovatis, obtusis vel obtusato-rotundis, rarius acuminatis, denticulatis, basi inæqualiter sinuatis, triplinervis ; nervis lateralibus infimis subbasilaribus, marginantibus, usque ad apicem productis, aut in foliis acuminatis sub apice anastomo- satis, nervulis flexuosis transversis. F1. tert. Helvet., III, p. 74, tab. CXXII, f. 25. Sap., Étud., I, p. 244, tab. X, f. 9; LIL, p.23. Ceanothus zizyphoides Ung., Chlor. protog., p.145, tab. XLIX, f. 40; Tert. FI. vw. Sotzka, p. 179, tab. XXXI, f. 8-12. Wess. et O. Web., Palæontogr., IV, p. 154, tab. XXVII. Ettingsh., Tert. FI. v. Hæring, p. 76, tab. XXV, f. 9-39; Monte Promina, p. 25, tab. IX, f. 48, 19. Melastomites Druidum Ung., Foss. FI. v. Sotzka, p.51, tab. XXXIIT, f. 15-20. Var. &œ. rotundata (Z. rotundatus Sap.). Var. 8. acuminata (Ceanothus zizyphoides Ung.). Hæring, Sotzka, Monte Promina, commun; Ralligen, Enner- horw près de Lucerne, rare; lignite de Rott; Kutschlin; couches marneuses bitumineuses des dépôts inférieurs de Saint-Zacharie ; Bonnieux. Cette espèce se rapproche d’un assez grand nombre de formes indiennes tropicales, entre autres des Z. sphærocarpus Tul., des Comores, et Z. éimorensis Dene; la direction marginale des nervures basilaires lui donne aussi de la ressemblance avec le Z. vulgaris L. 2929 PHANÉROGAMES. 13. Zizyphus Protolotus Ung., foliis parvulis, breviter petio- latis, membranaceis, orbiculatis, integerrimis vel obsolete cre- nulatis, triplinerviis, nervis infimis subbasilaribus, acrodromis , extus ramosis. Foss. F1. v. Sotzka, p. 48, tab. XXXI, f. 4, 2; Syll., IX, p. 47, tab. IIL, f. 42, 43. Heer, F1. tert. Helvet., WI, p. 74, tab. CXXIT, f. 32; CLIV, f, 32; Mioc. balt. FI., tab. X, NE T7s Sotzka, Parschlug, Radoboj, OEningen. Très-voisin du Z. Lotus, de l’Europe méridionale et de l’Afrique du Nord. M. d'Ettingshausen rapporte les feuilles de Sotzka au Melasto- mites Druidum Ung. A4. Zizyphus Tremula Ung., foliis parvulis, longe petiolatis, suborbicularibus, integerrimis, petiolo tenui lamina fere duplo longiore. Gen. et Spec., p. 163. Heer, /. c., p. 74, tab. CXXI, f. 39. Ung., Syll., IT, p. 16, tab. II, f. 39. Parschlug, OEningen. 15. Zizyphus tiliæfolius (Ung.) Heer, foliis majoribus, petio- latis, subcordato-ovatis vel ovato-ellipticis, acuminatis, serratis ; _ nervis lateralibus exacte basilaribus extrorsum ramosis; ramis aculeatis, aculeis brevibus. Floribus tetrameris. F1. tert. Helv., l.c., p. 75, tab. CXXIIT, f. 1-8. Gaud. et Strozzi, Feuill. foss., p. 56, tab. XIT, f. 5-6. Ettingsh., Foss. F1. vw. Bilin, WE, p. 39, tab. L. Ceanothus tiliæfolius Ung., Chlor. prot., p. 143, tab. XLIX, f. 1-6. Hohe Rhonen, assez commun ; Avenches, Schrotzhurg, mollasse de Spechbach-le-Bas (Haut-Rhin) ; tuf ponceux d’Erlau, de Tal- lya (Hongrie); Priesen, Sobrussan. Le Z. mucronatus Willd., du Cap, et le Z. Jujuba des Indes et de la Chine présentent des feuilles analogues à celles de l'espèce fossile. ; 16. Zizyphus œningensis Heer, foliis petiolatis, ovalibus basi subcordats, crenatis ; nervis lateralibus basilaribus arcuatis. L. e., Fr: 0 oc ed ne de sis L sg 225 OEningen. Très-voisin du précédent, mais les nervures latérales sont plus fortement arquées et prolongées jusqu'au sommet de la feuille ; les dents marginales sont obtuses. 47. Zizyphus plurinervis Heer, foliis breviter petiolatis, orbi- _ cularibus, denticulatis, 6-nervus. L. c., p. 76, tab. CLIV, f. 34. OEningen dans le Kesselstein. Distinct par le pétiole court et épais, et le die plus consi- dérable des nervures principales; 3 de ces nervures sont plus fortes que les autres, 2 latérales et la moyenne; les nervures se- condaires qui partent de ces 3 grandes nervures sont fortement camptodromes ; les nervures tertiaires sont ondulées, transversales et comprennent un réseau étroit. n 18. Zizyphus Meigsii (Lesq.) Sch., foliis magnis, late ovatis, basi rotundatis vel subcordatis, superne in apicem longum sat su- bito angustatis, margine serratis dentibus muticis, trinerviis; nervis lateralibus validis, paulum supra basin e gredientibus, Op- positis, acrodromis, nervo medio magis approximatis quam mar- gini, extus valde ramosis, nervis duobus infimis tenuibus, sim- plicibus, nervis secundariis e sola parte superiore nervi primarii orientibus. Trans. Amer. Philos. Soc., vol. XIII, p. 419, tab. XIX, f. 5, 6, 7 (Ceanothus). | Argile jaune du Mississippi, argile blanche de La Grange (Ten- nessee). Diffère du Z. tiliæfolius par ses dimensions beaucoup plus con- sidérables, par la pointe plus allongée et par les dents marginales émoussées. 19. Zizyphus ovatus O. Web., flore longe pedunculato, calycis limbo quinquefido, laciniis patentibus, triangularibus, ad medium intus carinatis; corollæ petalis 5 disco subinconspicuo insertis, calycis laciniis alternantibus, obovato-spathulatis, gracilibus, stamina 5 obtegentibus. Foliis petiolatis, ovatis, acuminatis, ser- rulatis, triplinerviis, nervis validis ad apicem vix evanidis, nervis secundariis patentibus, fere strictis, confertis, longit. 4-6 centim. Palæontogr., 11, p. 203, tab. XXII, f. 4; XXII, f. 4. LA ;. ur 2 - A 4 3 : VA 2 NA 221 ,. Lignites de Rott et de Friesdorf près de Bonn ; argile plastique de Priesen. Espèce très-voisine de notre Z. vulgaris, qui ne s’en distingue que par les fleurs moins longuement pédonculées et par les feuilles moins larges. 20. Zizyphus Daphnogenes Ett., foliis rotundains se petio- _latis, basi acutis, apice obtusis, margine serratis, nervis basila- ribus 4 acrodromis, 2 exterioribus interioribus brevioribus, nervis secundariis paucis, tenuibus, sub angulis acutis variis egredienti- bus. Foss. FI. vw. Kæflach, p. 24, tab. IL, f. 7. Schiste argileux du lignite de Kæflach en Styrie. Plusieurs espèces de Zizyphus montrent des feuilles très-ana- logues à cette feuille fossile. 21. Zizyphus macrophyllus (Ettingsh.) Sch., foliis submem- branaceis, suborbicularibus, centim. 6 longit., totidem latis, mar- gine obtuse serratis; nervis primariis 5, exacte basilaribus, 2 infimis brevioribus, patentioribus, extus ramosis, 2 sequentibus acrodromis longioribus, medio apicem folii attingente, nervis ter- tiariis tenuibus, transversalibus, inter se parallele, Ceanothus macrophyllus. FnaRes le, f.0 Kœflach. Cette feuille, quoique plus grande et plus arrondie que la pré- cédente, pourrait cependant provenir de la même plante. Elle offre également la forme et à peu près les dimensions de celles du Z1- zyphus hhæfolius. ; 22. Zizyphus hyperboreus Heer, foliis lanceolatis, apice acu- minatis, margine undulato-crenatis, triplinerviis. F1. foss. arct., p. 423, tab. XLIX, f. 2. Atanekerdluk. Diffère des Z. Ungeri et ovatus par les feuilles lancéolées à bord ondulé-crénelé. | iii d'in tt PR EE à jhicies > FRANGULINÉES. 295 Berchemia Neck. Atlas, pl. CI. Frutices Americæ septentrionalis calidioris nec non Asiæ tro- picæ incolæ. Folia alterna petiolata, parva, oblonga, ovata, ellip- tica, integerrima ; nervis pinnatis numerosis, inter se parallelis, … ascendendo marginem attingentibus. Inflorescentia subumbellata ; - Calycis tubo hemisphærico, limbo 5-fido, laciniis acutis ; corollæ petala 5, convoluta vel cucullata, erecta. Fructus exsuccus, ob- longus. calycis tubo circumscisso suffultus. A. Berchemia prisca Sap., foliis parvis, oblongo-ellipticis, utrinque obtusatis, integerrimis, marginibus leviter revolutis, pin- nato-nervosis; nervo medio stricto, nervis secundariis sub angulo acuto emissis, approximatis, utrinque circiter 17, parallelis, simplicissimis, ascendendo craspedodromis, nervulis numerosis subtilibus transversis. Étud., IL, p. 338, tab. XI, f. 1. Peyriac, au bord de l'étang du Doule; très-rare. Cette espèce semble tenir le milieu entre le Z. multinervis _ Heer et le 2. volubilis DC., de la Virginie, en se rapprochant du B. lineata DC., dont elle offre les principaux traits (Sap.). 2. Berchemia multinervis (AI. Br.) Heer, foliis petiolatis, ova- tis, ovato-ellipticis vel subrotundatis, integerrimis; nervis secun- darüus utrinque 7-11 suboppositis, parallelis, curvatis, tertiariis transversis creberrimis. F1. tert. Helv., III, p. 77, tab. CXIIT, f. 9-18. Sism., Prodr., p. 15; Matér., p. 64, tab. XXIX, f. 8. Sap., Étud., III, p. 107, tab. XII, f. 2, 3. Ettingsh., Foss. FI. vw. Bilin, TL, p. 41, tab. XLIX, f. 15-17. Rhamnus multinervis A1. Br. in Buckl., Geolog., p. 513. Karwinskia multinervis AI. Br. in Leonh. et Bronn, Jahrb., 1845, p. 172. Ung., Chlor. protog., p. 447, tab. L, f. 4. Karwinskia œningensis A1. Br. in Bruckm., Verz., p. 232. Espèce très-répandue et assez commune à OEningen et Schrotz- burg, Locle, Eriz, Monod et Rivaz; Sarzanello et Guarène (Pié- mont) ; bois d’Asson près de Manosque; Kutschlin, Priesen. Scuimrer, — Paléont. végét, EU — 15 296 PHANÉROGAMES. Ces feuilles offrent, en effet, une assez grande ressemblance avec celles de plusieurs Karwinskia, mais cette ressemblance est plus grande encore avec les feuilles du Berchemia (Rhamnus L:) volu- bis, de l'Amérique du Nord. 3. Berchemia acutangula Ett., foliis parvis, submembranaceis, oblongo-ellipticis, integerrimis, penninerviis; nervis secundariis - sub angulo peracuto orientibus, utrinque 8 vel 9, tenuibus, sub- oppositis, simplicissimis, parallelis, margine camptodromis, nervis tertiarns tenuissimis. Foss. FI. v. Bilin, III, p. 41, tab. XLIX, f. 18. Kutschlin. Analogue à la var. parvifolia du B. lineata DC., de la Chine. Rhamnus [L. Atlas, pl. CI Frutices vel arbusculæ hemisphæræ borealis regiones tempe- ratas atque Americam tropicam habitantes. Folia alternantia, brevipetiolata, coriacea et persistentia, membranacea, decidua, ovata, obovata, ovato-lanceolata, oblonga, sæpissime glabra , integra vel margine plus minus argute dentata. Inflorescentia ra- cemosa vel cymosa; calycis tubo urceolato, limbo 4-5-fido; co- rolla nulla vel petala 4-5, margini disci carnosi inserta, pla- niuscula, emarginata. Drupa baccata, sphærica, md pyrenis osseis. Ce genre est composé de nombreuses espèces, dont 12 environ habitent l’Europe. Les feuilles des Ahamnus ressemblent quelquefois beaucoup à celles des Cornus, surtout quand elles sont trinerviées , à ner- vures latérales acrodromes. 1. Rhamnus argutidens Sap., foliis ovatis, obtusatis, remote dentatis, dentibus argute spinosis; nervis secundariis alternis , obliquis, curvato-ascendentibus, secus marginem camptodromis, tertiariis oblique transversis, flexuosis. F1. foss. de Sézanne, p. 126, tab. XV, f. 16. | FRANGULINÉES. 297 Sézanne; très-rare. Cette feuille ressemble à celle du Rhamnus Alaternus L., de . l'Europe méridionale, et du Ceanothus Fontanesii Spach, de l’A- mérique septentrionale. 2. Rhamnus dilatatus Sap., foliis coriaceis, late obovatis, truncato-rotundatis, basi cuneatis, parce et remote denticulatis, triplinervis; nervo medio valido, abrupte ad apicem desinente, lateralibus suprabasilaribus curvato-acrodromis, cum secunda- riis perpaucis post intervallum emissis anastomosantibus, reti interposito laxo. Étud., II, p. 339, tab. XI, f. 5. Populus sclerophylla Sap., ibid., p.124, tab. VI, f. 43 a, b, c (teste Saporta). Armissan ; très-rare. Cette feuille reproduit le type des Rhamnus à feuilles persis- tantes, et entre autres, avec des proportions plus grandes, celui du Rh. Alaternus L., var. rotundifolius. 3. Rhamnus subdentatus Sap., foliis ovato-lanceolatis, obs- cure denticulatis; nervis secundariis utrinque 7 vel 8 subopposi- tis, curvatis, nervulis generis. £tud., III, p. 108. Schistes du bois d’Asson; très-rare. Assez analogue aux plus petites feuilles du 2h. Frangula L. L. Rhamnus notatus Sap., foliis coriaceis, brevissime petiola- üs, ovato-subrotundis, apice margineque sinuatis vel subdenta- tis; mervis secundaris utrinque 6 vel 7, tenuibus, curvatis. Étud., TI, p. 408. Schistes du bois d’Asson; assez rare. Voisin du Ah. brevifohus Heer, et analogue au Rh. lucidus Roxb., de l’île Maurice. ®. Rhamnus alaternoides Heer, foliis parvulis, petiolatis, co- riaceis, ellipticis, integerrimis vel grosse serratis. F1. tert. Helv., ILE, p. 78, tab. CXXIIL, f. 21-93. Monod, OEningen. Ces feuilles ressemblent beaucoup à celles du Ah. Alaternus, du midi de l’Europe. 6. Rhamnus brevifolius Al. Br., folüs petiolatis, suborbicula- 298 PHANÉROGAMES. tis, subcoriaceis, integerrimis, basi apiceque rotundatis, nervis secundariis utrinque 4, camptodromis. Stizenb., Verz., p. 88. Heer, /. c., f. 27-30; F1, foss. arct., p. 123, tab. XLIX, f. 4. Unger, Xumi, tab. XIII. Heer, Mioc. balt. FI., tab. XXX, f. 40. OEningen dans le Kesselstein, Hohe Rhonen, Saint-Gall, La Borde près de Lausanne, au Locle; Atanekerdluk (Grœnland), . Kumi, Rixhôft. Feuilles analogues à celles du RA. tetragonus L., du Cap. 7. Rhamnus œningensis Al. Br., foliis sessilibus, lanceolatis, integerrimis ; nervis secundariis utrinque 5 vel 6, oppositis, sub angulo acuto egredientibus, valde curvatis. Heer, /. c., f. 34. OEningen. Très-semblable à la feuille du Populus mutabilis. 8. Rhamnus colubrinoides Ettingsh., foliis ellipticis, integerri- mis; nervis secundaris utrinque 3-4, distantibus, camptodromis. superioribus acrodromis. Tert. FI. v. Hæring, p.75, tab. XXW, f. 8-5. Heer, F1. tert. Helv., L. c., f. 24-96. Hæring, Monod. M. Ettingshausen compare cette espèce au Ah. glandulosus _ Ait., des Canaries, sauf la dentelure des feuilles. 9. Rhamnus Gräffii Heer, foliis petiolatis, coriaceis, ellipticis, integerrimis ; nervis secundariis valde curvatis, ascendentibus. Heer, /. c., p. 79, tab. CXXVI, f. 4. Schrotzburg près d'OEningen ; très-rare. Paraît appartenir au groupe du Rh. catharticus L. A0. Rhamnus deletus Heer, foliis ovatis vel ovalibus, apicem versus obsolete denticulatis vel crenulatis; nervis secundariis utrinque 8 vel 9, subparallelis, margine camptodromis. FI. tert. Helv., l. c., tab. CXXITI, f. 19-923. Hohe Rhonen, Ruppen, Saint-Gall dans la mollasse marine ; Ériz. | | Très-voisin du Rh. cornifolius Boiss., du Kurdistan. AL. Rhamnus Gaudini Heer, foliis magnis, petiolatis, ellipti- cis, rarius ovalibus, undique serrulatis; nervis secundariüs utrin- que 12, rarius 8-10, ad marginem camptodromis, nervillis FRANGULINÉES. 299 transversis parallelis. FT. tert. Helv., III, p. 79, tab. CXXIV, f. 4-15; F1. foss. arct., p. 124, tab. L, f. 62 Mioc. balt. FI., p° 97, tab. XXX, f. 20, 21. Feuille très-commune à Monod et à Rivaz; tunnel près de Burgdorf, Aarwangen et Oberbuchsiten (canton de Soleure); Ata- nekerdluk (?); Rixhôft; Swoszowice; Priesen, vallée de Schi- chow; Leoben, où elle est assez abondante. Analogue au Ah. grandifolius Fisch. et Mey., du Caucase. 49. Rhamnus Rossmässleri Ung., foliis oblongo-ellipticis, in- tegerrimis, bipollicaribus; nervis secundariis utrinque 7-10, ad marginem camptodromis. Gen. et Spec. pl. foss., p. 464. Heer, Fl. tert. Helv., VII, p. 80, tab. CXXIV, f. 18-20. Plyllites rhamnoides Rossm., Beitr. 3. Verstein., tab. VIIT, f. 30, 31. Rhamnus aizoides Ung., Syll., I, p. 17, tab. II, f. 47? Bilin, Monod, tunnel de Lausanne, Ériz, Saint-Gall, dans la carrière au-dessus de Berlingen (Thurgovie); Gaussup, Rau- schen, Kraxtepellen (Samland) ; Hongrie, Vienne. Paraît être voisin du Rh. Frangula L. 13. Rhamnus rectinervis Heer, foliis ellipticis, integerrimis vel apice denticulatis; nervis secundariis utrinque 8-12, sub angulo peracuto egredientibus, apice camptodromis. Heer, /. c., tab. CXXV, f. 2-6. Monod, lignite de Leoben ? Voisin du Rh. Gaudini, mais les feuilles sont ordinairement lisses sur le bord ou garnies de quelques denticules, plus atté- nuées à la base et au sommet. A4. Rhamnus inæqualis Heer, folüis petiolatis, subcoriaceis, obovatis, obovato-ellipticis ovalibusque, basi inæqualibus, argute serrulatis; nervis secundariis utrinque 10-12, subparallelis, apice camptodromis, nervillis subparallelis. L. c., f. 8-12. Monod. La base asymétrique rend l'attribution de cette feuille dou- teuse. 15. Rhamnus Decheni O, Web., foliis ovato-lanceolatis, apice 230 PHANÉROGAMES. angustatis, acuminatis, integerrimis. Palæontogr., II, p. 204, tab. XXIIT, f. 2. Heer, L. c., f. 14, 15. Gaudin et Strozzi, Feuill. foss., p. 39, tab. VII, f. 6. Saint-Gall, Albis, Ériz; Quegstein, Allrott, conglomérats tra- chytiques d'Ofenkaule près de Bonn, Salzhausen, Münzenberg; tuf rhyolitique de Heiligenkreuz. Attribution douteuse. 16. Rhamnus Aizoon Ung., foliis petiolatis, ellipticis, integer- rimis; nervis secundariis utrinque 7-12, rectis vel parum curva- tis, simplicibus, ad marginem camptodromis. Chlor. protog., p- 146, tab. L, f. 1-3. Foss. FI. v. Sotzka, p. 49, tab. XXXT, f. 7. Syll., IL, p. 17, tab. IIT. O. Web., Palæontogr., IL, p. 204. Locle, rare; Parschlug, Gossendorf, Sotzka, Radoboj; schiste siliceux de Rott près de Bonn. 17. Rhamnus acuminatifolius O. Web., foliis magnis, ovato- ellipticis, apice acuminatis, undulato-integerrimis, nervis secun- dariis utrinque 10, curvatis, ad marginem camptodromis, ner- vulis subrectis, parallelis. 'Palæontogr., IF, p. 206, tab. XXII, _f. 13. Heer, L. c., p. 81, tab. CXXVI, f. 3. Gaud., Contrib., LE, p. 54, tab. VII, f. 9. Lignites de Bonn, Ériz, tunnel de Lausanne, Saint-Gall, Al- bis; argiles brülées du val d’Arno. Voisin du Rh. grandifolius Fisch. et M., du Caucase. 18. Rhamnus pomaderroides Ettingsh., folis ellipticis, longe petiolatis, integerrimis, subcoriaceis; nervatione dictyodroma , nervo primario distincto, nervis secundariis tenuibus, crebris, sub angulis acutis variis egredientibus, ramosis, long. cire. 4 centim., lat. À centim. Hœæring, p. 75, tab. XXV, f. 2. Hæring. Feuilles semblables à celles de plusieurs Pomaderris à feuilles étroites et à celles du Àh. kurdicus Boïss. et Hohen. 49. Rhamnus Augustini Ettingsh., foliis oblongo-ovatis, mar- gine serratis; nervis secundariis sub angulis 30-40° orientibus, rectis. Foss. F1. v. Wien, p. 23, tab. V, f. 2. Schiste marneux de Vienne. À pli pemaluene r Le dE Sd FRANGULINÉES. 231 90. Rhamnus Rœsleri Ettingsh., foliis lanceolatis, vel lineari- lanceolatis, integerrimis, longe petiolatis, subcoriaceis ; nerva- tione camptodroma , nervis secundariis e nervo primario excur- rente sub angulis 40-50° orientibus, 5-6 millim. distantibus, simplicibus, parallelis. Foss. F1. d. M. Promina, p.22, tab. XIIT, 12.8. | Monte Promina. 914. Rhamnus subsinuatus Gœæpp., foliis ovalibus, acuminatis, integris , undulato-subsinuosis , triplinerviis; nervis lateralibus extus ramosis, nervis secundariis simplicibus, craspedodro mis, nervulis transversis. Palæontogr., 11, p. 280, tab. XXXVIIT, f. 4 d. . Calcaire supérieur du lignite de Striese en Silésie. Attribution douteuse. 929. Rhamnus bilinicus Ung., foliis breviter petiolatis, ovatis, obtusis, tenuissime serrulatis, vix ultra pollicem longis, penni- nerviis; nervo primario crasso, nervis secundariis utrinque 7-9, leviter curvatis, nervis tertiariis tenuissimis. Foss. F1. vw. Bilin, ILE, p. 41, tab. L, f. 19. Priesen, vallée de Schichow. Voisin, par les feuilles, du Ah. alnifolius L' Hérit., de l’Amé- rique du Nord. | 23. Rhamnus Heerii Ettingsh., foliis magnis, longe petiolatis, membranaceis, ovato-oblongis, remote denticulatis, rarius inte- gerrimis; nervis utrinque 8-12, subsimplicibus, margine camp- todromis. Foss. F1. v. Bilin, LI, p. 43, tab. L, f. 20; LE, £. 2; Foss. F1. d. ält. Braunk. d. Wetterau, p. 74, tab. V, f. 40. Rhamnus Eridani Heer, FI. tert. Helvet., TITI, p. 81, tab. CXXV, £. 16; CXXVI, f. 1; F1. foss. arct., p. 123, tab. XIX, f. 5, 6, 7a; XLIX, f. 10; p. 153, tab. XXVII, f. 4 b; Maoc. balt. Fl., p. 46, tab. XI, f. 43. Schrotzhurg, Teufen (Appenzell), Berlingen (Thurgovie), Ériz (Berne); lignite de Salzhausen, argile durcie de Münzenbersg ; Samland ; Kutschlin, Priesen; Atanekerdluk, Islande. Le Rhamnus Eridani Ung. appartient au Ficus Jynæ. 232 PHANÉROGAMES. 2h. Rhamnus paucinervis Ett., foliis membranaceis, lanceo- latis, acuminatis, integerrimis; nervis secundariis utrinque }, alternis, angulo peracuto egredientibus, simplicibus, camptodro- mis, nervis tertiariis tenuissimis, densis, transversis. Foss. Fl. vw. Bilin, IT, p. 43, tab. XLIX, f. 49. Tripoli de Kutschlin. Diffère du Ah. œningensis, Lui il se rapproche le plus, ‘par les nervures secondaires moins nombreuses et alternantes, et par les nervures tertiaires transversales plus rapprochées. 25. Rhamuus paruifolius O. Web., foliis petiolatis, ovatis, integerrimis, obtuse acuminatis, centim. 2 1/2 longis, millim. 17 latis; nervis secundariis utrinque 5, patentibus, ad marginem camptodromis. Palæontogr., IV, p. 154, tab. XXVII, f. 46. Lignites d’Orsberg et de Rott. 26. Rhamnus orbiferus Heer, foliis ovalibus utrinque obtusa- tis, centim. 5 longis, petiolatis, toto margine minute et acute serratis; nervis secundariis utrinque circa 6, versus marginem sursum arcuatis camptodromis, apice nervulis transversis conjunc- tis. Mioc. balt. F., p. 46, tab. XI, f. 42. = Kraxtepellen. 97. Rhamnus rockenbergensis Ettingsh., foliis coriaceis brevi- ter petiolatis, ellipticis, basi acutis apice obtusatis, margine un- dulatis; nervatione camptodroma, nervo primario prominente, subflexuoso, apicem versus attenuato, nervis secundaris utrin- que 3, distinctis, nervis tertiariis tenuibus, e latere externo an- gulo subacuto egredientibus inter se conjunctis. Foss. Æl. d. ält. Braunk. d. Wetterau, p. 75. Cornus orbifera Ludw., Palæontogr., VIT, p. 124, tab. LVHIT, f. 11. Rockenberg (Wetterau). 28. Rhamnus alnoides (Ettingsh.) Sch., folium pollicare sub- rotundatum, basi leniter cordatum, margine serrulatum, her- baceum ; nervis secundariis sat patentibus, arcuatim protensis, in denticulos marginales procurrentibus, nervulis transversis dis- tinctis numerosis. Beitr. z. Tertiàrfl. Steierm., p.72, tab. V, f.15. nee ds a à GT nd ne M “ Déné de Tu FRANGULINÉES. 233 . Lignite de Moskenberg près de Leoben. Semblable au RÀA. brevifolius Heer. 29. Rhamnus bavaricus Heer, foliis petiolatis, ovalibus, ser- ratis , nervis secundariis utrinque 8, evidenter camptodromis, arcubus a margine remotis. Æ{. tert: Helvet., III, p. 287 (note). | Miocène de Peissenberg (Bavière). Semblable au Xh. inæqualis Heer. 30. Rhamnus aizoides Ung., foliis late ellipticis vel subro- tundato-ovalibus, centim. 7 circa longis, 5 latis, integerrimis ; nervis secundariis duobus infimis margini parallelis, cæteris sub angulo acuto orientibus, utrinque 5, subarcuatis, sursum ver- gentibus, simplicibus, Tr Sylloge, I, p.17, tab. HIT, f. 47. Parschlug ; Tallya. Très-voisin du Rhamnus Rossmässlerr Heer. 31. Rhamnus pygmœus Ung., foliis parvis, centim. 3-4 lon- gis, 2 4/2 latis, ovali-ellipticis, obtusis, integerrimis; nervis se- cundariis sat patentibus et numerosis, sursum arcuatis. Syll., IL, p. 48, tab. III, f. 48. Parschlug. 32. Rhamnus deyener Ung., foliis parvis, lanceolatis, apice longius quam basi acuminatis, breviter petiolatis, integerrimis, membranaceis ; nervis secundariis sub angulis peracutis egredien- tibus, sursum vergentibus, duobus basilaribus margini parallelis et approximatis. Sylloge, I, P. 18, tab. IIT, f. 49. Parschlug. M. Unger compare cette feuille, dont l’analogie est du reste fort incertaine, aux Ah. spathulæfolius Fisch. et Erythroæylon Pall. 33. Rhamnus (?) elegans Newb., foliis ovato-lanceolatis, in- tegris, basi rotundatis vel leniter angustatis, apice longe acumi- natis, acutis; nervatione regulari, distinctissima quamvis de- licatula; nervis secundariis uatrinque 12-15, æquidistantibus, eleganter sursum arcuatis, craspedodromis, nervis tertiariis nu- 23 PHANÉROGAMES. merosis, areolas transversas subrectangulas angustas effingen- tibus. Lat. ext. FI. N. Amer., p. 19. Dépôts arénacés miocènes à Belmont sur le Colorado. Ressemble au Rh. Decheni O. Web. 34. Rhamnus marginatus Lesq., foliis subcoriaceis, crasse petiolatis, oblongis vel ovalibus, acutis vel subobtusis, margine _ (reflexo vel incrassato?) integerrimis; nervo medio crasso, nervis secundariïis validis, sat approximatis, subarcuatis, secus margi- nem longe camptodromis. Geol. Report of Arkansas, H, p. 319, tab. IV, f. 1. Trans. Amer. Phulos. Soc., XII, p. 420, tab: XXIT. F8, 4515. (ea Dépôts tertiaires de l’Arkansas et du Mississippi. M. Lesquereux dit que ces feuilles offrent une telle ressem- blance avec celles du RA. carolinianus Walt., qui vit actuellement : dans les montagnes de l’Arkansas, qu’on serait presque tenté d'y voir une espèce homologue. 35. Rhamnus grosse-serratus Heer, foliis magnis, ovatis, acu- minatis, grosse serralis; nervis basilaribus usque versus apicem _ascendentibus, extus ramosis, secundariis sub angulo peracuto egredientibus, arcuatim sursum vergentibus, camptodromis, ner- vis tertiariis transversis, parallelis. Braunk. v. Bornstädt, p: 20, tab. IV, f. 40. Lignites de Bornstädt. 36. Rhamnus ducalis Gaud., foliis membranaceis, late ovatis pollicaribus, vel obovatis bipollicaribus et longioribus, rotundato- vel emarginato-obtusis, toto margine argutissime serruldtis ; nervo medio tenui, nervis lateralibus pertenuibus, sub angulo acuto orientibus, utrinque 5 vel 6, marginem versus sursum curvatis, repetito- arcuato-conjunctis. Fewill. foss. de la Toscane, p. 39, tab. IX, f. 6-9; Contrib., Il, p. 54, tab. VII, f. 8. Montajone, val di Magra (Toscane) ; Sarzanello (Piémont). Feuille d’une attribution douteuse. 37. Rhamnus bozzonicus Gaud., foliis ovali-ellipticis, muticis, centim. 3 4/2 longis; nervis duobus basilaribus margini paral- lelis, extus breviter camptodromo-ramosis, nervis secundariis FRANGULINÉES. 235 - subacrodromis, apice pluries arcuatis, arcubus nervulis trans- versis inter se conjunctis. Contrib., VI, p. 23, tab. I, f. 8. Bozzone. Espèce très-voisine du Ah. colubrinoïdes, si toutefois elle ne lui est pas identique. | Rhamnus latifolius L'Hérit. Heer, Foss. F1. v. S. Jorge, p. 31, tab. I, f. 25. Dépôts quaternaires de San Jorge (Madère). Cet arbre se rencontre encore aux Açores. Les Rhamnus Frangula et catharticus ont été observés par M. Heer dans les lignites quaternaires du canton de Zurich. Rhamnites News. 4. Rhamnites concinnus Newb., foliis petiolatis, longe ovatis, acutis, basi rotundatis, dense et subæqualiter mucronato-denta- tis; nervatione pinnata, distinctissima, nervis secundarus exacte parallelis, utrinque 9 vel 10, sub angulo 20° egredientibus, leni- ter sursum arcuatis, duobus basilaribus marginem infra medium attingentibus, extus ramulos circa 8 ad dentes marginales emit- tentibus, cæteris simplicibus vel semel furcatis, nervis tertiariis sub angulo recto egredientibus. Lat. ext. Fl. N. Amer., p. 50. Dépôts miocènes du Fort Union (Haut-Missouri). M. Newberry compare ce fossile au Berchemia volubilis DC... des États du Sud de l'Amérique septentrionale. Ceanothus |. Atlas, pl. CI. Suffrutices præcipue in America boreali, rarius in meridio- nali vel Antillis rariusque in Africa et Asia provenientes. Folia alterna, ovali-lanceolata, oblonga, margine serrata, trinervia, nervis lateralibus acrodromis. Flores in paniculas terminales ag- gregati. Calyx tubo subhemisphærico, limbo membranaceo 5- partito, laciniis ovatis, acutis, valvatim conniventibus; corollæ 236 PHANÉROGAMES. petala 5, disci spongiosi margini inserla, longe unguiculata, exserta, cucullata. Capsula basi tubo calycis circumscisso ad- pato cincta, tricostata, trilocularis, tricocca, coccis crustaceis. La plupart des espèces de ce genre vivent actuellement dans l'Amérique du Nord, quelques-unes aux Antilles, au Cap et aux Indes orientales. Des nombreuses feuilles fossiles rapportées au- trefois à ce type, une seule lui paraît appartenir : c'est le A. Ceanothus ebuloides O. Web., foliis ovato-lanceolatis, cre- nato-dentatis, subtriplinervis; nervis lateralibus supra-basila- ribus, arcuatis, .camplodromis, nervis secundariis perpaucis , arcuatis. Palæontogr., 11, p. 208, tab. XXIII, f. 3. Heer, 2. c., p. 77, tab. CXXII, f. 26. Gaudin, Contrib., VI, p. 23, tab. I, A Lignites de Bonn, Hohe Rhonen; argiles brûlées d’Arone (Tos- cane). Se distingue facilement du Zizyphus Ungeri par les nervures latérales, qui se terminent vers le milieu du bord foliaire, et par les nervures secondaires très-distinctes. Fromaderris LABILL. Frutices in Nova Hollandia indigeni, pubescentes vel tomen- tosi. Folia opposita, petiolata, integerrima vel serrata, coriacea, lanceolata, nervis secundariis camptodromis. Inflorescentia co- rymbosa; calycis tubo obconico vel hemisphærico, limbo 5-fido, laciniis ovato-oblongis, acutis ; corolla nulla vel petala 5, ovata seu lanceolata. Capsula calycis tubo inferne vestila, tricocca. A. Pomaderris acuminata Ett., foliis petiolatis, coriaceis, lan- ceolatis, longe acuminatis, integerrimis; nervis secundariis utrin- que 6 vel 7, sub angulis 40-50° orientibus, alternis, campto- dromis, nervis tertiariis e latere externo sub angulis acutis exeuntibus, tenuissimis. Foss. F1. vw. Bilin, TE, p. A3, tab. L, f. 24 Kutschlin, lignite de Leoben. 2. Pomaderris obliqua Ett., foliis coriaceis, lanceolatis, serra- î à 6 RSS edate.s ont 1 nt cn LE SE eme té ur À Nr) FU . à | 5 4 à é TÉRÉBINTHINÉES. 237 à tis; nervis secundariis utrinque 7 vel 8, alternis, camptodromis, … nervis tertiariis prominulis, inter se conjunctis. Foss. Fl. v. Bi- lin, XI, p.43. Avec le précédent. L'attribution de ces deux fossiles au genre Pomaderris me pa- _ raît fort hasardée. 3. Pomaderris lanuginosa O. Web., foliis petiolatis, e basi - rotunda acute lanceolatis, centim. 5 circa longis, integerrimis, coriaceis, subtus lanuginosis, subtriplinerviis ; nervis 2 basila- ribus tenuibus, margini subparallelis, haud medium marginem attingentibus, nervis secundariis sub angulo acuto sursum sub- arcuatis. Palæontogr., IV, p. 153, tab. XXVII, f. 40. Lignites de Rott et d'Orsberg. Feuilles semblables à celles du 2. lanigera, mais aussi à celles de beaucoup d’autres plantes. Avec ces trois feuilles d’une attribution fort incertaine, l’exis- tence du genre Pomaderris en Europe pendant l’époque tertiaire est très-douteuse. CLASSE XIII. TÉRÉBINTHINÉES. FAM. I. JUGLANDEÆ. _ Cette famille, dont le prototype remonte peut-être à l’époque crétacée, était représentée en Europe pendant la période miocène par les quatre genres dont elle se compose encore aujourd’hui. Ce sont les genres Juglans, Carya, Pterocarya et Engelhardtia. Tous ces genres, dispersés actuellement, les uns dans l’Amérique du Nord, les autres en Asie, paraissent avoir quitté l’Europe avant l’époque quaternaire, car la seule espèce de Noyer, le J. regia, dont des restes ont été rencontrés dans les dépôts quater- naires du midi de la France, et qui depuis fort longtemps cons- titue en Europe un des arbres cultivés les plus répandus, paraît 238 PHANÉROGAMES. avoir immigré de l’Asie-Mineure, où elle existe encore à l’état sauvage. Ce qu'il y a de frappant dans la réunion en Europe, pen- dant la période miocène, de ces quatre genres, c’est l’association dans les mêmes lieux de formes appartenant aujourd’hui à des régions offrant les climats les plus divers et séparées les unes des autres par des distances immenses. C’est ainsi que nous voyons les Engelhardtia confinés aux îles tropicales de la Sonde, le Pte- rocarya à l’Asie-Mineure, les Carya à l'Amérique du Nord, qui, à l'exclusion du Juglans regia, nourrit aussi tous les Noyers et Carya connus. Ces arbres contribuent actuellement, pour une bonne part, à la formation des vastes forêts qui couvrent une grande partie des États-Unis; mais leur dan développement dans ces contrées paraît être postérieur à l’époque tertiaire, car leurs débris sont infiniment moins nombreux dans les dépôts ter- tiaires nord-américains que dans ceux de l’Europe. Juglans L. Atlas, pl. CIL. Arbores speciosæ. Folia alterna, impari-pennata, foliolo termi- nali longius petiolulato, symmetrico, lateralibus breviter petiolu- latis, basi plus minus inæqualibus, omnibus oblongis, ovato-ob- longis vel ovato-lanceolatis, margine integerrimis vel denticulatis, pinnato-nervosis, nervis lateralibus patentibus, leviter sursum arcuatis, secus marginem arcuato-conjunctis, nervulis sub angulo fere recto transversis, sat approximatis, reti duplici interposito. Inflorescentia mascula amentacea, amentis cylindricis, deciduis ; calyx bracteæ unifloræ, integræ interne adnatus, 5- vel. 6-parti- tus, lobis inæqualibus ; stamina plurima. Drupa plus minus car- nosa, intus fibrosa, irregulariter rumpens, putamine osseo, extus rugoso, irregulariter sulcato, inferne 4-, superne 1-loculari, bivalvi, monospermo; semine receptaculo crasso affixo, inferne k-lobo, intra loculos immisso, sinuato-toruloso, testa membra- nacea tenu. L'existence du Noyer, dans les couches tertiaires, est prouvée TE ù Ja ee ei Ce dd, ont É bégos Yi TÉRÉBINTHINÉES. 239 À par la présence de nombreux fruits et folioles et même par celle … des chatons mâles. La plupart des espèces connues se rappro- chent des formes existantes aujourd’hui dans l'Amérique du Nord, quelques-unes du Juglans regia, qui seul représente actuellement - le genre dans l’ancien monde. Les fruits se distinguent de ceux des Pacaniers (Carya) par leur noix fortement rugueuse et irrégulièrement sculptée à la surface, et par les cotylédons fortement plissés et sinueux. La distinction des feuilles est plus difficile. Le maximum du développement de ce type a eu lieu vers le milieu de l’époque tertiaire; les nombreuses formes amériçaines, réduites dans l’époque actuelle à 5 ou 6, paraissent avoir disparu de l’Europe avec le commencement de la période pliocène. Il est possible que la souche du groupe représenté actuellement par notre Noyer ordinaire se soit conservée dans le sud de Cre pendant l’époque glaciaire; mais jusqu’à présent cet arbre n'y a _ été nulle part rencontré à l’état sauvage. A. Folia integerrima. À. Juglans acuminata Al. Br., foliolis petiolatis, ovato-ellipticis vel ovato-lanceolatis, acuminatis, margine integerrimis, sæpius undulatis; nervis secundarñs in utraque ala circiter 40-44. AI. Br. in Leonh. et Bronn, Jahrb., 1845, p. 120; in Stizenb., Verz.. p.86: O. Web., Palæontogr., II, p. 210, tab. XXII, f. 8. Heer, A7. tert. Helv., LIT, p. 88, tab. CXXVIIT, CXXIX, f. 4-9. E: Sism., Prodr., p.16; Matér., p. 65, tab. XIII, f. A (foliolum terminale?). Ludw., Palæontogr., VIII, p. 437, tab. LVI, f. 4-6; LVIL, f. 1, 2, 4, 8; EX, f. 439 Gaudin, Feuill. foss. Tosc., p. 40, tab. IX, f. 3. Heer, F1. foss. arct., p. 124, tab. VID, 6.9; XIE, f. 4 b; XLIX, f. 7: Foss. FI. North Greenl., tab. LIV, f. 5 b; LV, f. 1. Ettingsh., Foss. FI. vw. Bilin, I, p- 45, tab. LI, f. 43. Folia nucis Juglandis sive regiæ vulgaris Scheuchzer, Herb. diluv., p. 15, tab. IV, f. 10. 2/0 PHANÉROGAMES. Juglans Bruckmanni Al. Br. in Leonh. et Bronn, Jahrb., 1845, p.170. Ung., Foss. Fl.v. Gleichenb., p. 25, tab. VI, F9: Juglans Sieboldiana Gæœpp., Foss. F1, v. Schossn., p. 36, 1àb. AV, F2, | Juglans pallida Gœpp., ibid., f. 3. Juglans salicifolia Gœpp., ibid., f. k et 5? Espèce très-répandue, qui s’étendait, au milieu et vers la fin de la période miocène, depuis l'Italie et la Hongrie jusqu’au Groœn- land et aux côtes occidentales septentrionales de l'Amérique du Nord. Les principales localités où ses restes fossiles ont été cons- tatés sont : OEningen, où les organes foliaires sont très-communs, Schrotzburg, Albis, Wangen, plus rare dans la mollasse inférieure de la Suisse; Hohe Rhonen, Lausanne, Petit-Mont, Calvaire; Sarzanello, Saint-Lazare et Saint-Martin près de Turin ; Monta- jone, val de Magra (Toscane); Tallya, Erdôbénye (Hongrie): argile plastique de Priesen (Bohème); Eichkogel près de Môdling (Autriche supérieure); Salzhausen, Rockenberg, Münzenberg (Wetterau); grès des lignites près de Bonn; Atanekerdluk (Grœn- land) ; Alaska. La forme et les dimensions des folioles, des fragments de noix du Hohe Rhonen, que M. Heer croit pouvoir rapporter aux feuilles, permettent de rapprocher cette espèce de notre J. regia. Les noix que M. Ludwig (/. c., LIV, f. 16, 17) réunit à cette plante por- tent plutôt le caractère d’un Carya que d'un Juglans (nux ovali-: elliptica, acute acuminata, leniter sulcata sutura haud promi- nula). 2, Juglans obtusifolia Heer, foliolis ovalibus, integerrimis, basi apiceque rotundatis, obtusis, nervis secundariis 6-7. Æ!, tent. Helv., l. e., p. 89, tab. XXIX, f. 9. OEningen, très-rare. Diffère du J. acuminata, dont il est très-voisin, par les folioles obtuses et les nervures secondaires beaucoup moins nombreuses. 3. Juglans vetusta Heer, foliolis petiolulatis, oblongis apice obtusiusculis vel retusis, integerrimis; nervis secundariis utrin- que 40-12. L. c., p. 90, tab. CXXVIL, f. 40-/h. _—.. CA PS ER CRE + PR ne, TOITS NT em TÉRÉBINTHINÉES. 2h … Juglans pristina AI. Br. (nec Unger, Flora, 1840) in Stizenb., Verz., p. 86. Leguminosites ingæfolius Ettingsh., Wien. Tert. Fl., tab. V, f. 8? OEningen ; marnes de Vienne. Appartient peut-être à l’une des formes nombreuses du J. acu- minata. | M. Heer pense que les Ahododendron rugosum ‘et retusum Goœpp., Foss. F1. v. Schossnitz, tab. XXIT, f. 14 et15, pourraient appartenir à ce Noyer; la base oblique les exclut en tout cas du genre Ahododendron. M. d’Ettingshausen rapporte cette espèce au J. parschlugiana. k. Juglans Ungeri Heer, foliolis ovalibus vel ellipticis, semipe- dalibus vel multo minoribus, integerrimis; nervo medio valido, nervis secundarus arcuatis, camptodromis, nervillis plerumque percurrentibus. F/. tert. Helv., TIT, p. 90, tab. CLV, f. 8. Ross- mässl., Verstein., p. 29, tab. IV, f. 16. Juglans costata Ung., Gen. et Spec., p.168, quoad folia! Ludw., Palæontogr., VIL, p. 138, tab. LVI, f. 7; LVILI, f. 6, 7 (?). Altsattel, Schwarztobel près de Bregenz ; Salzhausen, Hessen- brücken, Münzenberg, Bonn. 5. Juglans baltica Heer, foliolis ovato-ellipticis et ovato-lan- ceolatis, apice acuminatis, integerrimis; nervis secundariis infe- rioribus sub angulo acuto egredientibus, omnibus valde curvatis, arcubus à margine remotis. Mioc. balt. F1., p. 98, tab. XXIX, f. 8-12. Rixhôft (Samland). 6. Juglans Strozziana Gaud., foliolis elongato-oblongis, basi apiceque angustatis, petiolulatis, margine integerrimo subsinuosis ; nervo medio valido, nervis secundariis patentibus versus margi- nem longe sursum arcuatis, cum nervulis dorsalibus sequentium arcuato-anastomosatis. Feuilles foss. de la Toscane, p. 39, tab. VII, f. 7, 8. Heer, F1. foss. arct., p. 195, tab. XLIX, f. 3-6. Marnes bleues inférieures du val d’Arno; Montajone; Ata- nekerdluk (Grœnland). Sceurwper.-— Paléont, végét. HI — 416 D PHANÉROGAMES. Du type du J. regia. 7. Juglans paucinervis Heer, foliolis sessilibus, ovato-lanceo- latis, integerrimis; nervis secundariis remotis. Æl. foss. arct., p. 125, tab. XIX, f. 8. Atanekerdluk. La forme des folioles est celle du J. acuminata, mais les ner- . vures secondaires sont moins nombreuses. 8. Juglans parschlugiana Ung., foliis impari-pinnatis, pluriju- gis, foliolis breviter petiolulatis, ovatis, oblongis, ellipticis, bre- vius longiusve acuminatis, basi subrotundata plus minus inæqui- latera, margine integerrimo; nervis secundariis sat numerosis , sub angulis fere rectis emissis, subarcuatis, camptodromis. Sylloge, p. 37, tab. XIX, f. 1-7, Ettingsh., Foss. F1. v. Bilin, I, p.46, tab. LI, f. 7-10. Juglans acuminata Al. Br. Unger., Gen. et Spec., p. 168, ex p. Hardtenbergia orbis veteris Ung., Foss. F1. v. Radoboÿj, tab. W, f. 14 (teste Ettingsh.). Parschlug, assez commun; argile plastique de Priesen. Les restes de noix trouvés dans la première localité font pen- ser au J. regia, dont les feuilles ont aussi une assez grande res- semblance avec les feuilles fossiles que nous venons de décrire. 9. Juglans radobojana Ung., foliolis sessilibus lineali-oblon- gis, apice subito acuminaüs, basi inæquilateris; nervis simplici- bus, camptodromis. Sylloge, 1, p. 38, tab. XIX, f. 44. Radoboj. Folioles semblables à celles du J. regia. Peut-être identique avec le J. parschlugiana. 10. Juglans inquirenda Andr., foliolis oblongis, centim. 74/2 longis, 2 4/2 latis, basi inæquali subsessilibus, integerrimis ; nervo primario e basi valida sensim attenuato, nervis secunda- riis arcuatis, camptodromis, extus partim ramosis. Foss. F1. Siebenb. u. d. Banates, p. 2h, tab. IIL, f. 4. Szakadat en Transylvanie. Appartient, à ce qu’il paraît, au type du J. regia. | A1. Juglans attica Ung., foliolis elongato-oblongis, subfaleatis TÉRÉBINTHINÉES. 23 à vel rectis, petiolulatis, tenuibus, sexpollicaribus, latitudine sub- … bipollicaribus; nervo primario valido, nervis secundariis crebris, 3 patentibus, subarcuatis, retro marginem arcuato-conjunctis. … Foss. F1. v. Kumi, p. 54, tab. XIV, f. 11, 42. . Kumi. . Appartient probablement au groupe du J. regia. …. 12. Juglans dubia Ludw., foliolis majusculis, lineali-oblongis … basi rotundatis subemarginatis, apice muüticis, epetiolulatis, inte- 4 - gerrimis ; nervatione Juglandum, nervis utrinque 11 vel 12, bro- … chiodromis. Palæontogr., VIII, p. 440, tab. LIX, f. 4, 2 J Ettingsh., Æ4. Braunk. d. Wett., p. 76. Rockenburg. . Cette feuille se rapproche beaucoup du J. vetusta Heer. … 13. Juglans undulata Ettingsh., foliolum terminale longe pe- 4 tiolatum, ovato-oblongum subito fere longiuscule acuminatum, 4 margine undulatum, longit. centim. 12 circa, latit. 6 centim. me- « tiens; nervis secundariis utrinque 7 craspedodromis, 2 basilari- - bus margini approximatis brevibus, tenuissimis. Beitr. 3. Kennin. … d: Terifl. Steierm., p. 27, tab. VI, f. 8. . Lignites du Moskenberg près de Leoben. - Du type du J. regia et très-voisin du J. acuminata Al. Br., . dont il se distingue surtout par les nervures secondaires moins _ nombreuses. 14. Juglans crassipes Heer, foliolo terminali petiolato, magno, … oblongo-elliptico, apice longius acuminalo quam basi, integer- rimo; nervo medio crasso, nervis secundariis sub angulo acuto … orientibus, subdecurrentibus, camptodromis. Beitr. z. Kreidefl., … p. 23, tab. VI, f. 3. …. Terrain crétacé (Quadersandstein) de Moletein en Moravie. Le . long pétiole épais de cette feuille porte sur les deux côtés oppo- 1 - sés des tubercules qui paraissent correspondre à l’insertion de fo- “ lioles latérales. …_ Cette foliole ressemble assez à une foliole terminale du J. regia, Ê mais la nervure médiane et le pétiole commun qui en fait la . suite sont beaucoup plus épais. 24h PHANÉROGAMES. É B. Folia serrata. 45. Juglans melæna Ung., foliolis ovatis et ovato-oblongis . breviter acuminatis, obtuse serrulatis ; nervis secundariis tenui- bus, sparsis, sub angulo sat aperto emissis, utrinque circiter 41, secus marginem repetito-camptodromis, nervis tertiariis trans- versis parallelis vel dichotome anastomosatis. Ung., Sylloge, 1, . p. 38, tab. XIX, f. 8-10. Sap., Étud., III, p. 409, tab. XII, F1, Parschlug; schistes du bois d’Asson. Les folioles de ce Noyer montrent beaucoup de ressemblance avec celles du J. nigra L., de l'Amérique du Nord. 16. Juglans bilinica Ung., foliolis membranaceis, ellipticis, vel oblongo-lanceolatis, acuminatis, irregulariter serrulatis. Ung., Gen. et Spec., p. 469; Blätterabdr. v. Swoszowice, p. 6, tab. XIV, f. 20; Gleichenb., tab. VI, f. 1. Heer, F1. tert. Helv., IX, p. 90, tab. CXXX, f. 5-9; F1. foss. arct., p. 153, tab. XXVILI, f. 14-17. Sism., Mém., p. 65, tab. XXIX, f. 9. Sap., Etud., IF, p. 347. Juglans deformis Ung., Swoszowice, p. 6, tab. XIV, f. 49? O. Web., Palæontogr., II, tab. XXII, f. 7. Pterocarya Haidingeri Ettingsh., Foss. FI. v. Wien, p. 2h, tab. V, f. 4. Carya bihinica Ettingsh., Foss. F1. vw. Tokay, p. 35, tab. IIT, f. 6. Prunus paradisiaca Ung., Swoszow., p. 7, tab. XIV, f. 22. Prunus juglandiformis Ung., Sotzka, tab. XXXIV, f. 47. Bilin, Gleichenberg (Transylvanie), Swoszowice, Tokay, Vienne, Sotzka, Bonn; très-répandu en Suisse : Monod (com- mun), Horw près de Lucerne, Ériz, Teufen (Appenzell), OEnin- gen, Schrotzburg; Montajone, Bagnasque, Sarzanello, Saint- Lazare près de Turin; Armissan; Islande. Feuilles, souvent très-grandes, très-semblables à celles des J. nigra et cinerea L. TÉRÉBINTHINÉES. 245 M. Heer suppose que c'est à cette espèce que pourrait appar- « tenir le J. nux taurinensis Brongt. (Mém. du Muséum, VIII, tab. VI, f. 6), assez commun dans le miocène supérieur des en- … virons de Turin et du val d’Arno. …. 417. Juglans Ungeri Ettingsh., foliis multijugis, foliolis petio- 1 latis, ovato-oblongis, acuminatis, 4-5-pollicaribus , irregulariter 4 Serrulatis; nervis secundariis crebris, arcuatis, simpliciter campto- —dromis. Ung., Sylloge, I, p. 40, tab. XVIIL, f. 1-4. Bilin ; tuf rhyolithique de Swoszowice. …._ À peine différent du J. bihinica! M. d'Ettingshausen réunit À Jes deux au genre Carya sous le nom commun de €. bilinica. nn 18. Juglans longifolia Heer, foliolis valde elongatis, lineali- LE. lanceolatis, margine serrulatis. F!. tert. Helo., TITI, p. 91, tab. —CXXIX, f. 10. Ettingsh., Foss. F1. v. Bilin, LI, p. 46. { = Monod, très-rare ; argile plastique de Priesen. … Semblable au J. bilinica, mais les folioles sont beaucoup plus … longues, linéaires-lancéolées; le bord en est finement dentelé en scie. _ A9. Juglans hydrophila Ung., foliis multijugis, foliolis longe -petiolulatis, lanceolatis, acuminatis, argute serratis; longit. fo- liol. 2 4/2-5 centim., lat. 7-15 millim. Gen. et Spec., p. 173; Foss. Fl.w. Sotzka, p. 179, tab. LIII, f. 6-9. Massal., Synops. » fl. senog., p. 114. . Sotzka, Hæring, Parschlug, Radoboj, Erdôbénye, Sini- gaglia. … M. d'Ettingshausen réunit les feuilles de Parschlug au Quer- —. cus mediterranea, celles de Sotzka à un Rhus qu’il appelle Ah. 1 hydrophila. « 20. Juglans deformis Ung., foliolis ovatis, acuminatis, den- bi: _tatis, subpetiolulatis, 5-9-pollicaribus ; nervo primario valido, … nervis secundariis crebris. Gen. et Spec., p. 470. Id., Blätter- — abdr. v. Swoszowice, tab. XIV, f. 49. Wess. et O. Web., Pa- —… læontogr., IV, p. 156, tab. XX VIII, f. 5. + Parschlug, Swozsowice; Quegstein, fort commun dans les li- gnites d’Orsberg près de Bonn. 26 | PHANÉROGAMES. C’est peut-être un Carya. 21. Juglans appressa Lesq., foliolis lineali-lanceolatis, mar- gine dentibus appressis obscure serratis; neérvo medio valido, nervis secundariis patentibus, arcuatis, camptodromis, retieulo interposito minutissimo. Trans. Amer. Philos. Soc., XXHI, p. 420, tab. XX, f. 6. | Schiste miocène rouge du Mississippi. Foliole comparable à celles du J. rupestris Engelm., de la Cali- fornie, et offrant en même temps une grande analogie avec celles du Carya Heer Ettingsh. 22. Juglans corrugata Ludw., foliolis quoad magnitudinem et formam maxime variantibus, semipedalibus et vix tripollicaribus, ovali-ellipticis, apice longe lanceolato-productis, oblongo- et elon- gato-lanceolatis, margine dense et argute serratis; nervis secun- dariis numerosis, sub angulo fere recto patentibus, apice divisis, ramulis craspedodromis, tertiariis sub angulo recto transversis. Nuce sat magna, obovata, subito fere acute acuminata, longitu- dinaliter insculpto-corrugata, putamine crassissimo ligneo , nu- cleo dissepimento tenui bipartito. Palæontogr., VIE, p. 178; tab. LXX, f. 42. Dernbach. Voisin, parmi les fossiles, du J. Gœpperti, et parmi les vivants, du J. cinerea L. 23. Juglans Saffordiana Lesq., foliolis ovato-lanceolatis, acu- tis, basi inæqualiter cordatis, sat grosse et obtuse serratis; ner- vis secundariis sub angulo fere recto orientibus, arcuatis, cras- pedodromis. Lesquer., /. c., p. 421, tab. XX, f. 7. Argile blanche de La Grange dans le Tennessee. Attribution fort incertaine. 2h. Juglans denticulata Heer, foliolis ovato-lanceolotis, den- ticulatis; nervis secundariis apice repetito-camptodromis, arcu- bus margini approximatis. On the foss. F1. of N. Greenl.; tab. LVI, f. 6-9. Atanekerdluk. Semblable au J. bilinica, mais la dentelure marginale en‘est . Se TÉRÉBINTHINÉES. 2h17 - moins grossière et les arcs des nervures secondaires sont plus _ rapprochés du bord. … 25. Juglans nigella Heer, foholis ovato-lanceolatis, laterali- 4 bus basi valde inæqualibus, apice angustatis, acute serratis; À _nervis secundariis numerosis, valde curvatis, nervillis angulo recto egredientibus, subparallelis, plerumque simplicibus. F1. foss. alask., p. 38, tab. IX, f. 2-4. Baie des Anglais (Alaska) ; peu rare. : _ Voisin du J. bilinica, mais distinct par les dents margi- … nales et par les nervilles beaucoup moins ramifiées. L'espèce À analogue de l’époque actuelle, c’est le J. nigra L., qui est peut- être un descendant plus ou moins direct du J. nigella. J 26. Juglans Woodiana Heer, foliolis magnis, oblongo-lanceo- * Jatis, plus minus longe acuminatis, margine crenato-serratis; nervis secundariis sat patentibus, marginem versus valde sur- . sum arcuatis, repetito- arcuato-anastomosatis, nervulis transver- sis rete laxum efformantibus. Foss. Pfl. v. Vancouver, p. 9, tab. II, f. 4-7. | Burrard Inlet (Brit. Columbia). FOLIA INCERTÆ AFFINITATIS. ! 27. Juglans Plancoana Mass., foliolis petiolulatis, e basi late _rotundata ovata acuminatis, semipedalibus, integerrimis, coria- ceis, penninerviis; costa prominente validissima, nervis laterali- bus camptodromis, sub angulis 38-45° exorientibus, rectis, alternis oppositisve, simplicibus, fere ad extremum marginem bifurcatis et arcuatim conjunctis, venis raris subrectis, sub an- gulo recto exeuntibus, inter se conjunctis. Syn. fl. senog., p.115 (tab. cit. 10-11, f. 3). Sinigaglia. 28. Juglans Lamarmoræ Mass., foliis ovato-ellipticis, utrinque attenuatis, acuminatis, margine argute serratis; nervo primario - valido, nervis secundariis sub angulo fere recto egredientibus, | . parallelis, vix arcuatis, marginem versus bifurcatis, extrorsum 218 PHANÉROGAMES. ramosis, invicem conjunctis, nervulis obliquis parallelis, areolas regulares rectangulas raro triangulares efformantibus, reticulo” venoso minutissimo plerumque tetra- pentagono. Syn. fl. senog., p. 415 (tab. cit. 36, f. 3; 42, f. 16). Sinigaglia. 29. Juglans Ginannii Massal., foliis pinnatis, foliolis lanceo- . lato-oblongis, subellipticis, acuminatis, membranaceis, crenulato- denticulatis, penninerviis; nervo primario valido, nervis secun- dariüis inæqualibus, apicem versus 2- vel 3-furcatis, invicem conjunctis, nervulis percurrentibus. Syn. fl. senog., p. 414 (tab. dib:40: 44,.6..9395, 16). Sinigaglia. 30. Juglans Meneghiniana Massal., foliolis lanceolato-oblon- gis, serratis, terminali ovato-lanceolato, basi æquali rotundato, apice angustato obtuso; nervo primario valido, nervis secunda- riis sub angulis 60-65° egredientibus, æquidistantibus, parallelis, arcuatis, marginem versus inter se arcuatim conjunctis, nervulis percurrentibus subflexuosis simplicibus, venis ramosis rectiuscu- lis reticulum minutissimum efformantibus. Syn. fl. senog., p.116 (tab. cit. 32, £ 2; 48, £. 7). Sinigaglia. 31. Juglans schiavoana Massal., foliolis terminalibus ovato- oblongis, denticulatis, basi rotundatis, apice angustatis; nervo primario valido, nervis secundariis sub angulo acutissimo orien- tibus, arcuato-ascendentibus, acro-camptodromis, nervulis ve- nisque obsoletis. Syn. fl. senog., p.116 (tab. cit. 33, f. 45). Sinigaglia. 32. Juglans italica Massa, foliolis subfalcatis, lanceolatis, petiolulatis, basi dilatato-subrotundatis, apice angustato-elonga- tis, acuminatis, acute remoteque denticulatis, basi integris; nervo primario valido, nervis secundariis distantibus, arcuatis, sub angulo acuto exorientibus, ascendentibus, camptodromis, secus marginem invicem conjunctis, nervulis percurrentibus exi- lissimis, reticulum tenuissimum includentibus. Syn. fl. senog.; p. 416 (tab. cit. 33, f. 2, 43). 3 TÉRÉBINTHINÉES. 249 | Sinigaglia. » … 33. Juglans Stoppani Massal., foliolis breviter petiolulatis, 4 elongato-ellipticis, subcurvatis, basi subcordatis, apice angusta- - tis obtusiusculis, margine crenulato-serrulatis; nervis secunda- 1 ris 12-15 subæquidistantibus, arcuatis vel rectis, subsimplici- … bus, marginem versus arcuatim conjunctis. Syn. fl. senog., … pe 447 (tab. cit. 34, f. 4). | Sinigaglia. où FRUCTUS. 3h. Juglans Gaudini Heer, nuce ovata, subrugulosa, seminis p. lobis indivisis, simplicibus, lævibus, approximatis, parallelis, — compressis. FL. tert. Hebo., II, p. 92, tab. CXXX, f. 4, 2. — Dans le grès du tunnel de Lausanne. . Cette noix est moins ridée à la surface, moins épaisse et pro- - portionnellement plus allongée que celle du J. regia. … 35. Juglans Troglodytarum Heer, nucibus ovalibus, millim. - 26 longis, 18 latis, longitrorsum rugulosis. F1. tert. Helo., HIT, . p. 92; tab. CXXVEL, f. 45. Schrotzburg près d'OEningen. Semblable à la noix précédente, mais plus petite. 36. Juglans Blancheti Heer, nuce subglobosa, cotyledonibus - extus lævibus, totam nucem implentibus, dorso carinatis, apice * integris, dissepimento pertenui interposito. F1. tert. Helv., II, > p: 92, tab. XXVIL, f. 46-49. Mollasse marine de Payerne (Vaud). 37. Juglans tephrodes Ung., nuce majuscula, obovata, acute acuminata, lamelloso-costata, lamellis dissectis vel laciniatis , cotyledonibus complicatis, dissepimentis sat latis intersitis. Syl- loge, 1, p. 38, tab. XIX, f. 12-15. Juglans cinerea fossilis Bronn, Leth. geogn., p. 867. Florence, à Feistritz en Illyrie. Cette noix offre une très-grande analogie avec celle du J. ci- nerea L. Les J. bergomensis, Milesiana et Pilleana Massal., de Gandino (Lombardie), paraissent être voisins de cette espèce. LR A TENNIS VAE 250 PHANÉROGAMES. 38. Juglans Gœpperti Ludw., nux obovato-clavata, longius acute acuminata, centim. » 1/2 longa, parte crassiore centim. 2 1/2 crassa, lamelloso-costata, lamellis vario modo dissectis, nucleo longo angusto 4-lobo. Palæontogr., V, p. 102, tab. XXI, f. 9 a, b, 10. Lignite du miocène supérieur dé Bauernheim (Wetterau). Cette noix appartient au groupe du J. cinerea, et se distingue si peu de cette espèce américaine qu'on serait tenté à la lui croire spécifiquement identique. 39. Juglans quadrangula Ludw., nux ovata obtuse acumi- nata, millim. 22 longa, 18 crassa, irregulariter sulcato-costata, putamine ligneo crasso, nucleo parvo, quadrilobo, lævi. Palæon- togr., V, p. 103, tab. XXI, f. 11 a, b. Lignite supérieur de Dorheim (Wetterau). Probablement du même type que le précédent. h0. Juglans globosa Ludw., nux globoso-ovata , millim. 2,7 longa, 21 crassa, multoties et irregulariter sulcato-costata, co- tyledonibus 4-lobis, lævibus. Palæontogr., V, p. 105, tab: XXI, f, 19 a, b. Dorheim. Semblable à la noix du J. regia, mais moins profondément sculptée. hA. Juglans nux taurinensis Brongt., nux globosa, centim. 3 diametro metiens, apiculata, interrupte et irregulariter sculpto- sulcata, nucleo crasso, bilobo, lobis costa bipartitis. Brongt., Mém. du Mus. d'hist. nat., VIII, p. 323, tab. XVII, € 6. Gaud. et Strozzi, Feuilles foss., p. 41, tab. VIIT, f. 9, 40. Sis- monda, Prodr., p. 15; Matér., p. 65, tab. XXIX, f. 11-13. Juglandites nux taurinensis Sternb., F1, d. Vorw., TI, 4, p: 40. Ung., Gen. et Spec., p. 472. Val d’Arno et dépôts tertiaires supérieurs des environs de Turin. Cette espèce peut être rapportée au type du J. nigra. h2. Juglans salinarum (Sternb.) Ung., nuce subglobosa vel ovata, ex apice emarginato dissepimento prominulo apiculata, TÉRÉBINTHINÉES. 251 4 remote costata, sulcato-areolata. D. ns + im Salzst. v. … MWaeliezka, p. A1, f. 17, 18. | - Jüglandites salinarum Sternb., FI. d. _Vorw., L Asp. 40. . ‘Dans les salines de Wieliczka. à Sauf la grandeur, qui est moindre, cette noix sredhmaie beau … coup à celle du J. regia; elle n’est peut-être pas différente du % J. acuminata. h3. Juglans minor (Sternb.) Ung., nuce globosa, lævi, com- missura costata, diametro centim. 2 metiente, cotyledonibus … profunde plicatis, plicis parallelis, dissepimento tenui apice in- crassato prominente. Foss. Fl. v. Gleichenb. (Denkschr. d. k. k. … Akad: d. Wissensch. x. Wien, VIT, p. 181, tab. VI, f. 3-6). — Sism., Prodr., p. A5; Matér., p. 65, tab. XXIX, f. 10. Juglandites minor Sternb., F1. d. Vorw., IE, p. 20, tab. LVIIT, f. 3-6. Grès de Gleichenberg; Stran en Bohème. kh. Juglans Hageniana Gœpp., nux oväli-oblonga, utraque extremitate obtusa, millim. 32 longo, 23 crassa, sulcis longi- tudinalibus flexuosis rugosis. Heer, Mioc. balt. Fl., p. 48. Juglandites Hagenianus Gœpp. et Berendt, Bernstein, p. 75, ‘tab. V, f. 30-32. | Samland. 45. Juglans regia L. Sap., FI. d. tufs quatern. en Provence, p.46; 176, 9: : Dans les tufs quaternaires de Meyrargues en Provence. Juglandites STERNB. emend. Foliola? magna et maxima, oblonga et late oblonga, basi bre- vius longiusve angustata, plerumque inæquilatera, breviter petio- lata, margine, basi excepta, breviter dentata, nervatione pinnata ; nervis secundariis sat numerosis, subæquidistantibus, angulis sat apertis orientibus, secus marginem arcuum serie ascendendo diminuente anastomosantibus, areolis ex anastomosi formatis basi -rectangulis. 202 PHANÉROGAMES. Ces folioles offrent en partie beaucoup de rapport avec celles des Juglans, en partie avec celles des Carya et des Engelhardtia. 1. Juglandites peramplus Sap., foliolis? late oblongis vel ob- ovato-lanceolatis, basi in petiolum brevem, centim. 4 longum sæpius inæqualiter angustatis, margine parce remoteque tenuis- sime denticulatis, dentibus argute spinosis, foliorum superficie lævi nervorum delineatione plus minusve impressa, pagina infe- riore nervis nervulisque distincte prominentibus; nervis secun- dariis sub angulo 45° emissis, inter se parallelis, curvato-ascen- dentibus, laqueorum $eriem terminalem efformantibus, nervis tertiariis transversis subrectis vel leviter curvatis, simplicibus, rarius furcatis, reti laxiusculo interposito conjunctis. F1. foss. de Sézanne, p. 130, tab. XIU, f. 5; XIV, f. 4-7. Artocarpoides perampla et nervosa Sap., Étud., I1, p. 42. Artocarpidium priscum Wat., Plant. foss. du bass. de Paris, p. 4162, tab. XLVII, f, 4. | Juglans magna Wat.? ibid., p. 230, tab. LVII, f. 5. Sézanne; très-commun. Les folioles sont plus grandes que dans les Juglans actuels, mais leur forme et leur nervation rappellent exactement celles de notre J. regia; par la dentelure marginale elles ressemblent aux feuilles du J. mandschurica Maxim., avec lesquelles elles partagent aussi le mode de nervation. 2. Juglandites olmediæformis Sap., foliolis e basi longe in pe- tiolum angustata late ovatis vel obovatis, acuminatis, argute re- moteque denticulatis; nervis secundariis et nervulis ut in præce- dente. F1. foss. de Sézanne, p. 131, tab. XIV, f. 1-3. Sézanne; très-commun. Diffère du précédent par la forme du limbe plus longuement rétréci vers la base et plus élargi vers le milieu, par les nervures secondaires plus recourbées vers le haut, par les nervures ter- tiaires plus flexueuses, et enfin par le réseau veineux plus irrégu- lier. L’Engelhardtia Roxburghiana Lindl., espèce vivante de l’Inde et de Java, offre, avec des dimensions moins grandes, des folioles TÉRÉBINTHINÉES. 253 À -très-semblables ; leur bord est également muni de dents très-fines . à peine perceptibles. Cette espèce pourrait donc appartenir au … genre Zngelhardtia, sirépandu en rave pendant l’époque éocène \ et miocène. à 3. Juglandites cernuus Sap., foliolis AT RRL basi in 1 bat: brevem inæqualiter breviterque angustatis, obtuse ser- … rulatis, supra lævibus, subtus forsan leviter pubescentibus; ner- .. vatione generis. Al. foss. de Sésanne, p. 133, tab. XIII, f. 1-3. | Sézanne; assez rare. : … Ces folioles ressemblent tellement à celles du Juglans regia qu'on ne saurait presque indiquer aucune différence essentielle. … : A: Juglandites elegans Gœpp., putamine?, semine bilobato, + Jobis trisulcatis, subcristatis, varie et irregulariter rugosis et tu- berculosis. Foss. Pflanzenreste d. Eisensandes v. Achen, p. 156, tab. LIV, f. 16. | - Dans les sables ferrugineux d’Aïx-la-Chapelle. BOIS FOSSILE. Juglandiniuma UNc. Ligni strata concentrica, ultra millim. 2 lata, minus conspicua. _Radii medullares homomorphi, conferti, corpore brevi, e cellulis A- 3-seriatis formati. Vasa porosa magna, copiosa, breviarticu- lata, vacua, solitaria vel binatim connata, æquabiliter distributa. Cellulæ ligni prosenchymatosæ, amplæ, leptotichæ, interdum septatæ. Ung., Gen. et Spec., p. 472. 4. Juglandinium mediterranum Ung., l. c Terrain tertiaire de l’ile de Lesbos, à Neugrad (Hongrie). Carya Nurr. Atlas, pl. CIIL. Arbores boreali-americanæ. Folia imparipinnata; foliola ex oblongo-lanceolata, haud raro subfalcata, margine denticulata MMS 5. CN 251 PHANÉROGAMES. subintegra, nervatione camptodroma. Flores monoici, amentacei; calyx floris masculi bracteæ unifloræ integræ intus adnatus, bi- tripartitus, staminibus 3-6. Drupæ epicarpium coriaceo-subcar- nosum, putamen læve vel subsulcatum, subtetragonum, inferne incomplete quadriloculare; semen receptaculo crasso adfixum, inferne quadrilobum, intra loculos immersum, sinuato-torulosum. Les Carya, limités aujourd'hui à l'Amérique du Nord, où ils _ forment une dizaine d'espèces, étaient représentés en Europe, pendant l’époque miocène, par un nombre plus considérable dé formes, dont on connaît non-seulement les organes foliaires , mais aussi en partie les fruits. Les feuilles sont impari-pinnées et montrent le même mode de nervation camptodrome que celles des autres Juglandées. FOLIA. 1. Carya Heeri (Ettingsh.) Heer, foliolis lineari-lanceolatis, terminali longe petiolulato, serratis; nervo medio valido, nervis secundariis tenuibus, valde camptodromis, ramosis. Æ{l. vert. . Helv., TI, p. 93, tab. XCIX, f. 23; CXXXI, f. 8-17; Sächs.- Thüring. Braunk., p. 16, tab. VIII, f. 9; Mioc. ball. FI, tab. XI, XII. Juglans Heert Ettingsh., Foss. FI. v. Tokay, p. 35, tab. IE, f. 5-7. Erratiques de Saint-Gall, mollasse d'Utznach près Zurich; Monod, Rivaz, Lausanne; Erdübénye en Hongrie; lignites de Skopau en Thuringe; Rauschen (Samland). Les folioles, d’une longueur de 10 centimètres, sont plus lon- gues et plus étroites que dans l’espèce précédente, et semblables à celles du C. aquatica Nutt., de la Nouvelle-Géorgie et de la Caroline. Il est probable que les feuilles d’Erdübénye appartiennent au C. Sturii (C. sepulta Kov.?). 2, Carya integriuscula Heer, foliolis lineari-lanceolatis, inte- griusculis, nervo medio valido, nervis secundariis sub angulo CUT Lu ad détoehe ERe à à TÉRÉBINTHINÉES . 255 _ peracuto egredientibus, camptodromis. F1. tert. Helo., IT, p. 93, - tab, CXXXI, f. 18. _ Schrotzburg. … Diffère du précédent par les nervures secondaires plus longues - et plus redressées et par le bord presque lisse. - 3. Carya denticulata(O. Web.) Sch., foliis breviter petiolulatis, - subfalcatis, ovato-lanceolatis, acuminatis, argute et dense ser- . rato-denticulatis, penninerviis ; nervis secundariis alternantibus, - subrectis, furcatis, arcuatim conjunctis. “ Juglans denticulata O. Web., Palæontogr., IL, p. 211, tab. D'AXIIL,f 40. . > Lignite de Rott près de Bonn. Les folioles ressemblent exactement à celles du C. porcina Nutt. - A. Carya picroides Heer, foliolis ovato-ellipticis, apice angus- … tatis, acuminatis, denticulatis; nervis secundariis valde curvatis, — camptodromis, nervillis angulo recto egredientibus, furcatis vel ramosis, ramis simplicibus. F1. foss. alask., p. 39, tab. IX, f, 5. Alaska. Voisin du C. amara Nuit. 5, Carya antiquorum Newb., foliis pinnatis, magnis, foliolis lanceolatis, longe acuminatis, acutis, sessilibus, minute serratis, subfalcatis, foliolo terminali latius oblongo-lanceolato, omnibus basi inæqualibus; nervatione distinctissima, nervo medio in fo- liolo terminali stricto, in foliolis lateralibus arcuato, nervis secun- _ darïis sub angulo aperto emissis, numerosis, subparallelis, sur- sum arcuatis. Lat. extinct. Flor. N. Amer., p. 72. Dépôts miocènes à l'embouchure du Yellowstone River (Haut- Missouri). 6. Carya tusca Gaud., foliis compositis ; foliolo terminali ovato, acute acuminato, longius petiolulato, lateralibus angustioribus, basi obliquis, brevius petiolulatis, omnibus, basi rotundata ex- cepta, argute serrulatis, centim. 2 1/4-4 longis; nervis secunda- rüs sat numerosis, patentibus, apice furcatis, craspedodromis ? Contrib., IE, p. 54, tab. VII, f. 15-17, Argiles brûülées du val d’Arno. 256 PHANÉROGAMES. Ces folioles ont assez de rapport avec celles du Pterocarya denticulata O. Web., mais celles-ci sont sessiles, tandis que notre espèce les a pétiolulées. | 7. Carya subcordata Kttingsh., foliolis petiolulatis, ovato- oblongis, basi rotundata emarginatis, apice acuminatis, marginé serrulatis; nervis secundariis utrinque 13 vel 14, inter se anas- tomosatis, basin versus approximatis, nervulis sub angulo recto orientibus, tenuissimis vix conspicuis. Foss. FI. d. àlt: Braunk. d. Wetterau, p. 78, tab. V, f. 14. Lignite feuilleté de Salzhausen. Diffère du Juglans bilinica par la base arrondie émarginéé et par le nombre moindre des nervures. FOLIA ET FRUCTUS. 8. Carya elænoides (Ung.) Heer, foliolis ovato-lanceolatis, acuminatis, subfalcatis, serratis, basi valde inæqualibus, petiolu- latis. Fructibus ovato-oblongis, angulatis, subpedunculatis. Æ7. tert. Helv., LI, p. 92, tab. CXXXI, f. 4-4. ES Juglans elænoides Ung., Foss. FI. vw. Sotzka, tab. XXXII, f.1-4. O. Web., Palæontogr., Il, p. 211, tab. XXIIE, f. 9. Massal., Syn. fl. senog., p. 117, (tab. cit. 9, f. 11; 49, f. 4h): Sotzka, Sinigaglia, Lausanne, Petit-Mont, Aarwangen, Hohe Rhonen; lignites de Rott près de Bonn. Le plus proche voisin de cette espèce paraît être le €. olivæ- formis Nutt., de l'Amérique du Nord. 9. Carya ventricosa (Brongt.) Ung., foliolis elongato-ellipticis, basi apiceque sensim acuminatis, margine undulatis. Nuce ma- juscula, ventricoso-sphærica, lenissime obtuse acuminata, tenui- sulcata, valvarum margine prominente, putamine crasso, disse- pimento producto, nucleo parvo, lobis 4 sinuosis. Ung., Gen. el Spec., p. 467; Syll., I, p. 40, tab. XVIIT, f. 5-11. Pflanzenr. v. Wieliczka, p. 11, f. 11-16. Juglans ventricosa Brongt., Prodr., p. 14h. Ludw., Palæon- togr., VIII, p. 439, tab. LVII, f. 3, 5; LVIIL, f. 1-6. : TÉRÉBINTHINÉES. 257 ! + Salzhausen, Hessenbrücken (fruits et feuilles); Franzensbrunn . (Bohème); tegel de Hernals; Wieliczka (fruit). - Ressemble beaucoup au C. myristicæformis. CET Carya bilinica Ung., fructibus (drapis) ovatis, pedicellatis, - sexangulatis, centim. À longis. Foliolis breviter petiolatis, ovato- 1 oblongis vel ovato-lanceolatis, acuminatis, irregulariter serratis, + basi æquilateris vel subinæquilateris; nervis secundariis Simpli- … citercamptodromis. Syl., 1, p. 39, tab. XVII, f. 1-10; Kumi, … p. 54, tab. XIV, f. 13. Ettingsh., Foss. F1. v. Bilin, HI, p. 46, … tab. LI, f. 4-6, 13, 14; LIL, f. 5, 4, 7-11. .._ … Phylhtes juglandiformis Sternb., F1. d. Vorw., I, 4, tab. NO XXXV, f. 4. Bilin, Leoben, Heiligenkreuz, Swoszowize, Erdôbénye et Tal- … lya, grès de Gossendorf; Teufen (Suisse); Kumi (Eubée); Salz- _ hausen, Münzenberg. 412. Carya lœvigata (Brongt.) Sch., foliolis breviter petiolula- . is, oblongis vel oblongo-ellipticis, plus minus longe acuminatis, | terminali basi sensim et æqualiter angustato, lateralibus subito fere et inæqualiter angustatis, omnibus argute serratis; nervis lateralibus numerosis, retro marginem subito camptodromis. Nuce parva, subsphærica, apice breviter apiculata, longitudinali- ter tenui-sulcata, putamine tenui, valvarum margine haud tur- + gido, dissepimento tenui, lobis parenchymatosis inter cotyledo- . nes procedentibus incrassatis. Brongt., Prodr., p. 445, 209; … Tabl:, p: 419. Ludw., Palæontogr., VI, p. 434, tab. LIV, … 1. 1-6, 6 a, 6b, 7-14; LVIIE, f. 7; LIX, f. 44. _ Carya argute serrata Ettingsh., Foss. F1. d. ält. Braunk. d. _ Wetterau, p. 78. + Salzhausen, Münzenberg, Hessenbrücken, Laubach dans le _ Vogelberg. ; La forme des folioles et celle des noix de cette espèce rappellent … bien celles du Juglans alba, de la Virginie; mais la consistance 1 et la surface lisse de la noix y font voir plutôt un Carya; les fo- … lioles ont aussi leurs analogues très-proches dans ce genre. 13. Carya rostrata (Gœpp.) Sch., foliolis magnis, ovato- Scurwpen. — Paléont. végét, IE — 17 258 PHANÉROGAMES. lanceolatis, basi sat subito angustata in foliolis lateralibus in= æquilatera, margine repando-sinuoso, dentibus raris divaricatis; nervo medio valido, nervis lateralibus tenuibus apice laqueos complures efformantibus. Fructibus ovatis in rostrum longum rectum vel subobliquum productis, nucleo parvo, basi dissepi- mento longe producto bipartito. Ludw., Palæontogr., NIUE, . p. 156, tab. LV, f. 1-5, 5 a, 6, 7 (Juglans). Salzhausen, très-rare. FRUCTUS. Ah. Carya Brauniana Heer, fructibus parvulis, ovalibus, utrinque obtusis. F1. tert. Helvet., III, p. 93, tab. CXXXVIT, f. 50, 51. OEningen, dans le Kesselstein. 15. Carya Bruckmanni Heer, fructibus parvulis, ovalibus , costatis, apice subacuminatis. F1. tert. Helvet., HI, p. 93, tab. CXX VII, f. 52. OEningen. Semblable au C. olivæformis Nutt., mais plus petit. 16. Carya abbreviata Heer, fructu brevi rotundato, obtuso, nucleo transversim profunde sulcato. F1. tert. Helvet., I, p. 94, tab. CXL, f. 56, 57. Petit-Mont près de Lausanne. Ressemble au €. aquatica Nutt. 47. Carya costata Ung., fructu suborbiculato, compresso; longitudinaliter acute costato, apice retuso et stellatim nervoso ; pericarpio lævi; seminis lævis compressi dorso obtuse cristato, lobis cotyledonum approximatis. F1. tert. Helvet., II, p. 499. Ung., Syil., p. 41, tab. XVILI, f. 18-17; XIX, f. 16. Juglans (Carya) costata Ung., Gen. et Spec., p. 468: O0. Web., Palæontogr., Il, p. 200. Ludw., ibid., VIIT, p. 1438, tab. LIV, f. 15. Carpolithes strychninus Sternb., l. c., I, p. 41, tab. LIIT, f. 4 a, b. | Liessen et Rott près de Bonn; sel gemme de Wieliczka; Hes- TÉRÉBINTHINÉES. 259 senbrücken, Salzhausen, Münzenberg (Wetterau); Putschirn, * Priesen, Sobrussan (Bohème); Saalberg (Carniole). —. Le Juglandites costatus Sternb., F1. d. Vorw., cd tab. VIII, - f.7-13, paraît être un vrai Juglans. * 48. Carya Sturü Ung., fructu drupaceo, putamine elliptico ; centim. 2 longo, millim. 15 lato, apiculato, infra pericarpio, crasso obducto. Syll., I, p. 39, tab. XVII, f. 414, 42. Tuf trachytique d’Erdôbénye en Hongrie. … Fruit très-analogue à celui du C. glabra Gray (Juglans porcina Michx). i _ Les folioles trouvées dans la même localité et décrites par Ko- . väts sous le nom de C. sepulta (Foss. F1. v. Erdübénye, p. 33, » tab. VIT, f. 6) appartiennent probablement au même arbre que ce - fruit. M. Stur croit que le Juglans hydrophila et le Rhus prisca de « la Flore fossile de Tokay pourraient être spécifiquement iden- . tiques avec les folioles décrites par Kovats. > A9. Carya pusilla Ung., putamine suborbiculari, compresso, “ lævi, semipollicari. Syl., I, p. 41, tab. XVIII, f, 42. __ Franzensbrunn (Bohème). 20. Carya Schweiggeri (Gœpp.) Heer, nux illi €. ventricosæ | Ung., similis, sed distinctius oviformis, longius acuminata, acuta, _ valva utraque striis 2 vel 3 elevatis notata. Heer, Mioc. balt. Fl,p.48. . Juglandites Schweiggeri Gœpp. et Berendt, Bernst., p.74, tab. D V,'£ 42, 43. - Lignite de Hubnicken (Samland). … Fruit très-semblable à celui du C. olivæformis et se rappor- « tant probablement aux feuilles décrites sous le nom de €. Heerüi, … qui offrent également une assez grande ressemblance avec celles de cette espèce vivante. k "21. Carya striata Gaud., nux exacte ovalis, paululum ultra … centim. 2 longa, 1,7 crassa, longitudinaliter sulcato-striata. … Feuill. foss., p. AA, tab. IX, f. 5. | Montajone. | 22. Carya albula Heer, putamine ovato. basi rotundato, apice LARGE { ARNO INS é #} CT » Pre 1 260 PHANÉROGAMES. leniter angustato obtuso, millim. 23 longo, 19 lato, dissepimento prominente angusto. Mioc. F1. Spitzberg., p. 67, tab. XV, f. 62. De l’Eisfjord dans l’Advent-Bai (Spitzherg). Cette noix a la forme et les dimensions de celle du C. alba, de l’Amérique du Nord. 23. Carya nux Saturni Ung., nuce ovato-oblonga, leviter striata, obtuse apiculata, basique planiuscula, 18-19 millim. longa, 13-20 millim. lata. Ung., Geol. d. europ. Waldb., p. 51, tab. I, f. 40 et 41. Dépôts miocènes de Stein en Carniole. M. Unger compare ce Carya au C. myristiciformis Nutt. Pterocarya KuNTH. Plantæ arboreæ. Folia imparipinnata, foliolis lanceolatis, subfalcatis, margine serratis, nervatione secundaria et tertiaria laxe reticulata. Drupa parva, subglobosa, transverse bialata, putamine osseo basi subquadrivalvi. Quatre espèces de l’époque actuelle, en partie encore peu connues, habitent le Caucase, la Chine et le Japon. A. Pterocarya denticulata (0. Web.) Heer, foliis pinnatis, multijugis, folholis sessilibus, lanceolatis, subfalcatis, acumina- tis, argute et dense serratis, nervis secundariis numerosis. F1. tert. Helv., TT, p. 94, tab. CXXXI, f. 5-7. Heer, Bovey Tra- cey, p. 56, tab. XIX, f. 5? Ettingsh., Bin, III, p. 47. Juglans denticulata O. Web., tetes ce .s LT, pe 288, Gb. XXIII, f. 40. Hohe Rhonen, assez commun; Bovey tas ?, vallée de Schi- chow ; lignites de Rott près de Bonn. M. Heer compare ces feuilles à celles du P£. caucasica CG. A. Mey., avec lesquelles elles offrent en effet une assez grande res- semblance. 2. Piterocarya Haidingeri Ettingsh., foliis pinnatis, foliolis oblongis, crenato-serratis ; nervo primario valido, nervis secun- : TÉRÉBINTHINÉES. 261 dariis sub angulis 55-70° egredientibus, remotis, curvatis, apice sæpius ramosis, marginem ascendentibus et in rete abeuntibus. Foss. FI. v. Wien, p. 24, tab. V, f. 4. Schiste marneux de Vienne. 3. Pterocarya Massalongi Gaud., foliolis sessilibus, centim. 40 circa longis, 2 1/2-3 fere latis, elongato-oblongis, acute acumi- nas, lateralibus basi leniter cordata obliquis, minute serratis; nervis secundariis numerosis, patentibus, apice repetito arcuato- conjunctis, nervulis transversis tenuibus. Feuilles foss. de la Tosc., p. 40, tab. VIII, f. 1-6; IX, f. 2. E. Sism., Matér., p. 66, tab. XII, £. 6; XXIIT, f. 7. Montajone, Castro près d’Arezzo; Sazanello, dans l'argile (mioc. moyen); Guarène, dans les couches de gypse (mioc. supérieur). Ces feuilles offrent une très-grande ressemblance avec celles du Pt. caucasica de l’époque actuelle. h..Pterocarya leobensis Ettingsh., foliolis lineali-lanceolatis, apice minute serrulatis, inferne integris, coriaceis, subinæqui- lateris; nervis secundariis sub angulo recto exeuntibus, rete laxum formantibus. Fructu generis. Beitr. z. Kennin. d. Tertfl. Steierm., p. 73, tab. VI, f. 18, 19. Lignite de Leoben. 9. Pterocarya Heerii Ettingsh., foliolis anguste lanceolatis, … terminali longe petiolulato, margine serratis; nervis secundariis tenuibus, ramosis, arcuatim inter se conjunctis, e nervo prima- rio valido sub angulis 70-80° orientibus, nervulis sub angulo recto vel subrecto exeuntibus, rete laxum formantibus; longit. …. folioli circa 8-10 centim., lat. 4 4/2-2 centim. Foss. F1. vw. To- kay (Sitzgsb. d. k. k. Ak. d. Wiss. z. Wien), XI, p. 841, t. IT, _ f. 5-7 (Juglans). Erdôbénye près de Tokay. Folioles semblables à celles du précédent, mais distinctes par la dentelure beaucoup plus fortement prononcée. … 6. Pterocarya radobojana Ettingsh., foliolis basi emarginata sessilibus, lanceolatis, serratis; nervis secundariis crebris, an- 262 | PHANÉROGAMES. gulo subacuto egredientibus, simplicibus. 2. 3. K. d. foss, AI v. Radoboj, p. 64. Radoboj. Diffère du Carya bilinica par ses folioles sessiles et plus lon- guement acuminées. Engelhardtia LESCHEN. Atlas, pl. CII. Arbores magnæ, Asiam tropicam habitantes. Folia abrupte pinnata, foliolis inæquilateris, denticulatis, subtus sæpe resinoso- punctatis; nervatione pinnata, nervo primario validiuseulo, se- cundarïs tenuibus, camptodromis, anastomosatis. Flores mo- noici vel dioici, in spicas paniculato-ramosas congesti; calyx floris masculi trifidus, lobo medio aliformi bracteæ unifloræ tri- fidæ adnatus. Drupa parva cum involueri basi cupuliformi con- nata ejusdem limbo elongato trifido apice trialata, lobo dorsali absente vel præsente rotundato plus minus distincto, epicarpio coriaceo-subcarnoso, putamine fragili antice et postice bicostato. Ce genre, un des mieux caractérisés de l’époque tertiaire moyenne, par la présence simultanée des inflorescences mâles, des involucres fructifères et des feuilles, est représenté mainte- nant dans l'Asie tropicale par neuf espèces. En France, il com- mence à se montrer avec la flore de Saint-Zacharie; 1l prend une extension considérable dans la flore d'Armissan et décline ensuite avec celle de Manosque (Sap.). Les involucres de ce genre ont d’abord été pris pour des fruits de Carpinus (C. macroptera Brongt., C. producta Ung.), dont ils se distinguent cependant par la forme, par la nervation et par la nucule, qui est globuleuse-oviforme, coriace, charnue et mu- nie d’un noyau costulé; les ailes involucrales ont toujours leurs bords unis. A. Engelhardtia decora Sap., foliis pitnitil foliolis subcoria- ceis, ovato-ellipticis, acuminatis, dentatis, basi inæqualiter an- gustatis penninerviis; nervo primario valido, nervis secundariis : | 1 | } TÉRÉBINTHINÉES. 263 suboppositis, curvatis, reticulato-ramosis, tertiariis tenuibus , transversis; reticulo interposito subtili. Involucris fructiferis tri- partitis, tenuiter membranaceis, laciniis lateralibus parum diver- gentibus, media linguiformi brevioribus, omnibus subtiliter reti- culato-venosis, nuculam parvulam rotundam basi foventibus. Étud., T, p. 247, tab. XI, f. 1. ? Engelhardtia sotzkiana Ettingsh., Beitr. z. foss. FI. v. Sotzka, p. 13, tab. IV, f. 4. Cà et là dans toutes les couches de Saint-Zacharie. Cette espèce peut être rapprochée des £. serrata B1., de Java, et Roæburghiana Lindi., des Indes. 2. Engelhardtia? inquirenda Sap., foliis pinnatis?, foliolis -oblongo-lanceolatis, acuminatis, integerrimis, basi paulisper angustatis; nervo primario distincto, nervis secundariis gracili- bus, sparsis, curvatis, tertiariis transversis subtilibus. Ætud., I, p. 248. Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie. L'Engelhardtia spicata B1., de Java, présente des folioles sem- blables. 3. Engelhardtia Brongniarti Sap., drupæ subglobosæ involu- cro quadripartito, ala lateral magna, tripartita, lobis linguæfor- mibus, inferne angustatis, medio lateralibus plus minus diver- gentibus duplo vel triplo longiore, nervis brochiodromis laqueis - | margini subparallelis, nervulis rete laxum formantibus, lobo dorsali plus minus distincto, rotundato. Foliolis lanceolatis, acu- minatis, basi obliquis, margine dentatis, nervo primario recto excurrente, nervis secundariis sub angulis acutis orientibus, ar- .cuatis atque flexuosis. Etud., Il, p. 343, tab. XII, f. 5. Et- tingsh., Foss. FI. v. Bilin, TIT, p. 48, tab. LIII, f. 3-10. Engelhardtia producta E. Sism., Matér., p. 66, tab. XXVIIT, f. 6. Engelhardtia macroptera Ung., Syll., TIT, p. 52, tab. XVI, f.. 9-12. . … ?Ængelhardtia sotzkiana Ettingsh., Beitr. z. foss. Fl.v. Sotzka, tab. IV. f. 4. 264 PHANÉROGAMES. Carpinus macroptera Brongt., Ann. sc. nat., A" sér., XV, p. 48, tab. IT, f. 6; Tabl. d. gen. de végét. foss., p.118. Ung:, : Foss. FI. v. Sotzka, p. 34, tab. XI, f. 1-3. | Carpinus producta Ung., l. c., p. 164, tab. XXXI,.f. 4-6 (fructus !). Carpinus grandis Ung., Syll., p. 36, tab. XX, f. 228 (Or tus!). Carpinus oblonga Ung., Iconogr., p. 40, tab. XX, f.47(s0- lus fructus !). Fraxinus Dioscurorum Ung., Syll., I, p. 22, tab. VIIL, 1.9. Ettingsh., Beitr. x. Kenntn. d. Tertfl. Steierm., p. 14, tab: IV, f. 12 (inflorescentia!). Armissan, très-répandu ; Sotzka, Radoboj, Parschlug, Sagor, Leoben (Styrie), Kutschlin; Turin, dans une arène fine et com- pacte. Ce fossile offre beaucoup d’analogie avec l’£. serrata Bl.; de Java, tant par la forme de ses folioles que par celle de ses fruits, qui, comme dans l'espèce vivante, sont sujets à de grandes va-. _riations. La nucule est quelquefois munie d’un appendice dorsal semi-circulaire assez prononcé (voy. Ettingsh., Bilin, II, tab. LIII, f. 4; Ung., /conogr., XX, f. A7). C'est par inadvertance qu’à l’occasion du Carpinus oblonga Une. j'ai négligé d’en séparer le fruit que cet auteur y a réuni à tort; il est évident que ce fruit provient d’un Ængelhardharet. non d’un Carpinus. Je partage l'opinion de M. d’Ettingshausen en le réunissant à l’£. Brongniarti, auquel il faut également sisi porter l’£. grandis. h. Engelhardtia oxyptera Sap., laciniis involueri angudtèsi: bus, acute acuminatis vel obtusatis, medio cæteris duplo longiore basin versus leniter repando-angustato, lateralibus minus paten- tibus ; nucula rotundata basi haud acuminata. Étud., IX, p.344, tab. XII, f. 2. Armissan; assez répandu. Cette espèce se rapproche davantage encore que l'espèce pré- cédente des formes vivantes. TÉRÉBINTHINÉES. 265 _ 5. Engelhardtia abscondita Sap., ala tripartita minori, lobis » linealibus brevissime et obtuse acuminatis, medio lateralibus sub . angulo acuto patentibus paulo longiore et latiore, nervatione dis- Éu tinctius pinnata; nucula rotunda. Étud., Il, p. 345, tab. XIT, br. 3. |. Armissan. Ce fruit se rapproche beaucoup de ceux des £. pré il Cas. » DC., de Manille, et de l’Æ. Colebrookeana Lindi., de l’Inde. … 6. Engelhardtia detecta Sap., foliis pinnatim compositis, pau- … cijugis; foliolis submembranaceis, alternis, oblongis, basi apice- » qué obtusis, parce denticulatis, dentibus argutis, nervatione … pinnata; nervis secundariis numerosis, tenuissimis, sub angulis | plus minus apertis emissis, flexuosis, simplicibus vel es | anastomosatis, nervulis transversis conjunctis. Sap., Étud., p. 345, tab. XIT, f. 4. -Armissan. Ces feuilles ressemblent assez à celles de l’£. punis. DC., et pourraient bien appartenir aux fruits décrits sous le nom d’£. abscondita. 7. Engelhardtia serotina Sap., involucris fructiferis in alam membranaceam venoso-reticulatam tripartitam expansis,. lobis oblongis, obtusis, erectis, lateralibus mediano duplo fere longiori contiguis, mediano basi valde angustato, nucula triangulari basi rôtunda. Étud., TIT, p. 109, tab. XIV, f. 4. Vallée de la Mort-d’Imbert. 8. Engelhardtia ultima Sap., foliolis integerrimis, oblongis, apice basique breviter angustatis; nervis secundariis utrinque 42-14; plus minusve obliquis, curvatis, secus marginem arcuatim conjunctis. £tud., IT, p. 183, tab. VIT, f. 4. Bassin de Marseille; rare. Semblable au Juglans vetusta; mais la nervation est plutôt celle d’un Engelhardtia. 9. Engelhardtia Hassencampi Heer, involucro fructifero par- vulo, 4-partito, laciniis inæqualibus, integerrimis, dorsali mi- nima, reliquis alæformibus, oblongis apice rotundatis, laciniis 266 PHANÉROGAMES. lateralibus millim. 40 longis, lacinia intermedia longiore, basin versus angustata. F1. tert. Helv., TIT, p. 299 (note). Dépôts miocènes de Sieblos dans la Rhôn. | Très-semblable à l’Æ. sotzkiana Ett., mais l’nvolucre est beaucoup plus petit, plus délicat, les lobes latéraux sont plus obtus et les nervures plus prononcées. | 10. Engelhardtia bilinica Ett., drupa globosa, laciniis invo- lucri tribus inæqualibus, integerrimis, intermedia duplo ma- jore lineari-oblonga , lateralibus ovato-ellipticis erectis, nervis secundariis e nervo primario tenui flexuoso sub angulis acutissi- mis exeuntibus laqueos margini parallelos efformantibus. Folio- lis ovato-ellipticis, acutis, denticulatis, nervatione camptodroma. Foss. FI. v. Bilin, IT, p. 49, tab. LIT, f. 5; LITE, F2: Argile plastique de Priesen. Distinct par les deux ailes latérales courtes et dressées. Pistacia L. Atlas, pl. CII. Arbores vel arbusculæ in Europa mediterranea, Africa bo- reali, inque America calidiore indigenæ, terebinthum exsudan- tes. Folia alterna, ternata, vel impariter pinnata, lateralia plus minusve asymmetrica, integra, sessilia, nervo medio sat valido, nervis lateralibus angulis apertis egredientibus, numerosis, apice pluries dichotome divisis, ramulis marginem petentibus. Inflo- rescentia paniculata vel racemosa; flores dioici, calyx masculus parvus, 5-fidus, corolla nulla ; calyx femineus 3- vel 4-fidus, la- ciniis ovario appressis, corolla nulla. Drupa exsucca, putamine osseo, Monosperma. Ce genre, composé actuellement d’une douzaine d'espèces, a encore cinq représentants dans le midi de l’Europe, dont les ?. Lentiscus et Terebinthus sont les plus communs sur les deux rives de la Méditerranée. Ces deux formes avaient déjà leurs représentants non équivoques en Europe dans les premiers temps de la période miocène. Si, pour quelques-unes des esvèces fos- TÉRÉBINTHINÉES. 267 F siles, l'attribution fondée en partie sur les organes foliaires, en - partie sur les fruits, ne peut offrir aucun doute, il y en a quel- ques autres dont la détermination générique est moins certaine. A. Pistacia oligocenica Marion, foliolis sessilibus, oblongo- linealibus, basi angustatis plus minus inæqualibus, ex apice ob- tuso subretuso mucronatis, margine angustissime reflexis; nervo medio valido in mucronem producto, nervis secundariis sub an- gulo obtuso vel recto egredientibus, numerosis, inæqualibus, e medio vel apice pluries dichotome ramosis, ramis et ramulis di- vergentibus ad marginem evanidis. Ann. sc. nat, 5° série, t. XIV, p. 30, tab. XXIII, f. 30-36. Calcaires marneux du miocène inférieur (oligocène) de Ron- zon (Haute-Loire). La comparaison minutieuse faite par M. Marion entre ces fo- lioles fossiles et celles du Pistacia Lentiscus, de la Provence, a conduit au résultat curieux que les organes appendiculaires de la plante oligocène coïncident à un tel point avec ceux du Lentis- que portant des feuilles composées de 8 à 10 folioles étroites, forme commune en Provence, qu’une distinction spécifique est impossible, et qu'on est en droit d’admettre que cette forme vé- gétale s'est conservée intacte, au moins quant à ses feuilles, de- puis le commencement de la période miocène jusqu'à nos jours. 2. Pistacia narbonnensis Mar, foliolis majoribus, asymmetrice ovali-oblongis, basin versus angustatis, supra basin uno latere magis dilatatis quam altero, apice retuso apiculato; nervatione exacte præcedentis et P. Lentisci nunc viventis. Ann. sc. nal., l. c., p. 33, tab. XXII. Armissan. Ces folioles ont exactement la dimension et la forme de la var. latifohia du Lentisque actuel. 3. Pistacia lentiscoides Ung., foliis pinnatis?, foliolis lanceo- latis, acuminatis, basi angustatis, subsessilibus, integerrimis, coriaceis, sesquipollicaribus; nervis secundariis obsoletis. Syll., Æ, p. 46, tab. XXI, f. 14. Parschlug. 268 PHANÉROGAMES. La foliole sur laquelle Unger fonde cette espèce parait plutôt être une petite foliole du Rhus æœanthoxyloides qu'une foliole de Lentisque. h. Pistacia miocenica Sap., foliis verosimiliter plurijugis, fo- liolis variabilibus, membranaceis, sessilibus, integerrimis, ellip- tico-lanceolatis, apice obtuse, basi inæqualiter angustatis ; nervis secundariis subpatentibus, apice ramoso-anastomosatis, nervu- lis transversis, reticulatis. Étud., III, 2 , p.184, tab. VI, f. 4-6. Bassin de Marseille, assez fréquent. Ces feuilles rappellent le type polymorphe du L2. T. M A qui s'étend avec de nombreuses variétés de l’Europe méditerra- néenne jusque dans le centre de l’Asie. 5. Pistacia Fontanesia And., foliolis subcoriaceis, lineali- oblongis, integerrimis, basi inæquali subrotundata subsessilibus; nervo primario distincto, nervis secundariis crebris obsoletis. Foss. FI. Siebenb. u. d. Banates, p. 25, tab. IT, f. 44. | Elæoides Fontanesia Ung., Blätterabdr. v. Swoszowice (Haïd., Naturw. Abh., TITI, p. 125, tab. XIV, f. 12); Gen. et Spec., p. 432 (teste Andræ). Swoszowice (Galicie); Thalheim (Transylvanie). Folioles analogues à celles du P. Terebinthus L. 6. Pistacia bohemica Ett., foliolis lanceolatis, integerrimis, basi subobliqua rotundato-obtusa, apice acuminato ; nervo pri- mario valido prominente, apicem versus attenualo, nervis secun- dariis numerosis, approximatis, angulo subrecto egredientibus, apice furcatis vel ramosis. Foss. F1. v. Bilin, UT, p. 49, tab. L, f. 25. Argiles plastiques de Priesen. Folioles latérales semblables à celles du ?. vera L. 7. Pistacia Phœacum Heer, foliolis illis 2. Terebinthu var. atlanticæ similibus, sed nervis lateralibus tenuioribus. Koss. Pfl. v. S. Jorge, p. 32, tab. IT, f. 25. Dépôts quaternaires de San Jorge (Madère). Le P. Terebinthus var. atlantica vit encore aux Canaries, mais ne se retrouve plus à Madère. TÉRÉBINTHINÉES. 269 8. Pistacia Gervaisii Sap. in litt., fructibus in paniculam dis- … positis, globosis, integumento instructis grosse et irregulariter | rugoso, millim. 7 in diametro metientibus, integumento destitu - À tis paulo minoribus, apice apiculatis, prend Ge fibroso- Carpolithes. Gervaisii Sap., Étud., I, p. 383, tab. XI, €. 41. Dianella? P. Gervais, Empr. végét. d'Armissan (Mém. de Acad. de Montpellier, V, p. 316, tab. XI, f. 4. Heer, Mioc. balt. > Fl., p. 50, tab. XII, f. 9. | …. PAritemisiæ spec.? O. Web. et Wess., N. Beitr. 3. Tertfl. der . nicderrhein. Braunk., p. 55. tab. XI, f. 3 (Palæontogr., IV). » PCarpinus salzhausensis Ludw.; Palæontogr., VIII, p. 100, tab. XXXIII, f. 8. —…._… Armissan, assez commun; lignites de Bonn, de Salzhausen, 4 du Samland. : _ Cefruit, très-répandu dés les dépôts miocènes moyens, après | avoir été longtemps relégué parmi les Carpolites d’analogie in- - déterminée, a enfin trouvé sa véritable place, grâce aux recher- … ches assidues de M. de Saporta. Cette place est sans aucun doute 4 dans le genre Pistacia et probablement à côté des P. Terebinthus . et chia. Des feuilles non équivoques de ce même genre, qui ont également été trouvées à Armissan, sont venues apporter une nouvelle preuve à l’appui de cette attribution. 9. Pistacia Metteni Ung., fructu drupaceo, anguloso, subcom- presso, diamet. 5-8 millim. Syll., I, p. 46, tab. XXI, f. 15. Lignites de la Wetterau. Ces fruits ressemblent plutôt à ceux d’un Sapindus ou d’un Kælreuteria qu'à ceux d’un Pistacia. Rhus L. Atlas, pl. CIIL Arbores vel frutices in regionibus temperatis subtropicisque totius orbis crescentes, in Capite bonæ spei inque America bo- reali copiosi, inter tropicos rari, inermes vel rarius spinosi. Fo- 270 PHANÉROGAMES. lia simplicia vel composita, sc. trifoliata vel pinnata, integra vel serrata, hisce sæpius solo margine inferiore serratis vel crenatis (folia trifoliata) ; nervis pinnatis in foliis serratis craspedodromis, rarius camptodromis, in cæteris camptodromis. Flores in pani- culas dispositi; calyx parvus, 5-partitus, persistens ; corollæ pe- tala 5, sub disco orbiculari inserta. Drupa exsucca, putamine osse0, MOnOspermo. Les espèces actuelles de ce genre sont très-nombreuses et ha- bitent surtout les régions chaudes de la zone tempérée et lazone subtropicale de l’ancien et du nouveau monde; le sud des États- Unis est surtout riche en formes du type du Rh. typhina. L'Eu- rope, autrefois si riche en espèces, n’en compte plus que trois. I. Foha ternata. 1. Rhus reddita Sap., foliis ternatis, foliolis ovatis, apiculatis, medio multo majore ; nervis secundariis furcato-ramosis, Camp- todromis, reti irregulari interposito. Étud., I, p. 125, tab. XIII, f. 2, | Calcaires de la base, marnes et gypses de la partie supérieure des dépôts miocènes d’Aix. Espèce analogue aux À. lucida et. tomentosa L. 2. Rhus palæophylla Sap., foliis ternatis?, foliolis oblongo- lanceolatis sat longe acuminatis, basi brevissime vel longius an- gustatis, integerrimis. Étud., I, p. 125, tab. XIII, f: 4. Calcaires, marnes et gypses supérieurs des dépôts d'Aix. Feuilles analogues à celles des Rh. heterophylla Desf.; radi- cans 3. Rhus rhomboidalis Sap., foliis ternatim vel pinnatim com- positis, foliolis rhombeo-elongatis, basi abrupte cuneatis, apice lanceolatis acutis, margine inciso-serratis, nervis secundariis paucis. Étud., T, p. 125. Partie supérieure des dépôts d’Aix. Les folioles ressemblent à celles des Ah. aromatica Ait., de l'Amérique du Nord, et oxyacanthoides Dum. Cours. (dioica Brouss.), du Maroc. TÉRÉBINTHINÉES. 271 Rhus distracta Sap., foliolis sessilibus, oblongis, lanceo- tenuiter serratis. Étud., I, p. 126. vec le précédent. Rhus Herthæ Ung., folis trifoliolatis?, foliolis ovato-acu- matis, vel obovato-acuminatis, submembranaceis, grosse den- Lis _nervis secundariis et tertiariis generis. Syll., I, p. 42, tab. , f: 7-9. | Parschlug, Swoszowice. Les folioles ressemblent beaucoup à celles du Ah. Toxæicoden- mm L., de l'Amérique du Nord. 6. Rhus incisa Sap., foliis trifoliolatis?, foliolis coriaceis, la- alibus cuneatis, valde inæqualibus, acute incisis. Etud., II, “p. 111, tab. XI, f. 4. —._ Schistes de la vallée de la Mort-d’Imbert. . Voisin du Ahus Pyrrhæ Ung., et analogue, parmi les espèces - actuelles, au Ah. oxyacanthoides. 7. Rhus Napæarum Ung., foliis trifoholatis?, foliolis cuneato- … orbicularibus, obtusissimis, in petiolum angustatis, margine … crenato-dentatis; nervis secundariis simplicibus subrectis. Syll. … I, p. 43, tab. XX, f. 11. _ Parschlug. _ Analogie directe inconnue. - 8. Rhus cuneolata Ung., folis trifoliolatis?, foliolis cunea- « tis, vel e basi angustata orbicularibus petiolulatis, integerrimis; … nervatione camptodroma vera. Syll., I, p. 4h, tab. XX, f. 12. _ Parschlug. —. Ces folioles, assez semblables, pour la forme, à celles de l’es- pèce précédente, pourraient être comparées aux folioles du AA. _ ylauca Desf., du Cap. … : 9. Rhus triphylla Ung., folis ternatis, foliolis ovato-acumi- . natis, serrato-dentatis; nervatione dictyodroma, nervis secun- .… dariis crebris ut plurimum ramosis. Syll., L. c., tab. XX, f. 43. __ Parschlug. …. Ces folioles ont quelque rapport avec celles du Àh. argentea, du Cap. es 272 PHANÉROGAMES. 10. Rhus Helladotherii Ung., foliis trifoliolatis?, foliolis lineali- lanceolatis, acuminatis, brevipetiolatis, integerrimis, membra= naceis ; nervis secundariis crebris, simplicibus, ansis nervulorum laxis inter se conjunctis. Foss. Fl. v. Kumi, p. 45, tab. XIW, f. 14, 45. À Kumi. Une ressemblance éloignée se trouve entre ces folioles:et celles des Rh. angushifolia L. et viminalis Vahl, du Cap. A1. Rhus Suzenbergeri Heer, foliolis ovalibus, basi integer- rimis, antrorsum hinc inde crenatis; nervis secundariis campto- dromis, foliolo terminali basi valde angustato , lateralibus bre- viter petiolatis. F1. tert. Helv., p.84, tab. CXXVIE, f. 4, 2. OEningen dans le Kesselstein. Diffère du Rh. Pyrrhæ par la nervation camptodrome et par les folioles latérales fortement atténuées à la base. 12. Rhus anceps Heer, foliolis minutis sessilibus, membrana- ceis, integerrimis, oblongis, pollicaribus; fructibus globosis. Z. c., p. 85, tab. CXXVIL, f. 7. OEningen. La feuille paraît avoir été trifoliée et longuement pétiolée. … 13. Rhus fraxinoides Ettingsh., foliis ternatis, foliolis 1an- ceolatis, subobliquis, membranaceis, petiolulatis, basi et apice acutis, margine serrats; longit. foliol. circ. 5 centim., lat. 44. millim. Tert. FL. v. Hæring, p. 80, tab. XXVI, f. 43. . Hæring. Les folioles ressemblent à celles du Ah. angustifoha L., du Cap. Ah. Rhus degener Ettingsh., foliis ternato-pinnatis (?), folio- lis oblongo-cuneatis, sessilibus, subcoriaceis, apice obtusis, basin versus angustatis, margine remote serrulatis; longit. foliol. circ. 3 4/2 centim., lat. 6 millim. Tert. FI. vw. Hæring, p. 80, tab. XX VI, f. 39. Hæring. Folioles semblables à celles des Ah. lucida, fœtida L. et sur- tout du Rh. scytophylla Eckl. et Z., tous du Cap. TÉRÉBINTHINÉES. 273 ÿ. Rhus cassiæformus Ettingsh., foliis ternato-pinnatis , fo- holis Oblongis vel lanceolatis, membranaceis, sessilibus, margine itegérrimis vel remote denticulatis, basi sæpe obliquis, apice sis vel acutis; foliol. longit. 2 4/2-5 centim., lat. 6-12 mil- d. Tert. F1. v. Hæœring, p. 84, tab. XXVI, f. 30-38. Hæring. 46. Rhus paulliniæfolia EU., foliis ternatis, foliolis membra- naceis, sessilibus, subæqualibus, ovatis, basi et apice acutis, in- qualiter inciso-dentatis; longit. circa 4 centim., latit. 4 4/2 * centim. Foss. F1. v. ie p. 36, tab. IT, f. 40. 4 ap) 47. Rhus obovata Ettingsh., foliüs ternatis, foliolis subcoria- | ceis, obovatis, integerrimis, emarginatis, basi in petiolum brevem | angustatis ; nervo primario vix prominente, recto, nervis secun- _ dariis crebris, tenuibus, inferioribus abbreviatis, angulo subrecto à egredientibus, medis et superioribus paulo flexuosis, angulo _acuto exeuntibus, apice ramosis, nervulis angulo subrecto in- ….sertis, dictyodromis. Beitr. z. K. d. foss. FI. v. Radoboj, p. 64. | … Echitonium obovatum Ung., Syll., IT, tab. V, f. 43, 44 (teste pet ). - 18. Rhus (?) malpighæfohia O. Web., foliohs ovatis, acumi- dl | natis, integerrimis, subcoriaceis, nervo primario paulum flexuoso, _ secundariis parallelis, patentibus, fere strictis, furcatis, campto- à | dromis, reti tenuissimo conjunctis; longit. 6 centim. Palæontogr., d I, p. 214, tab. XXIIT, f. 12. | Lignite de Rott près de Bonn. …. 49. Rhus Pyrrhæ Ung., foliis trifoliolatis, foliolis sessilibus, ferminali obovato-rhombeo, utrinque truncatim angustato, in- | sp inciso-dentato. Chlor. prot., p. 84, tab. XXII, f. 4. … Gen. et Spec., p. 473. O. Web., Palæontogr., I, p. 244. À Radoboj, Swoszowice, schiste quartzeux de Bonn, mollasse de Spechbach (Haute-Alsace). … Très-semblable au 2h. aromatica Aït., de l'Amérique du Nord. … 20. Rhus quercifolia Gœæpp., foliis longe petiolatis, trifoliola- .. tis, foliolo superiore petiolato, elliptico, basi apiceque acuminato, Scuimrsr. — Paléont végét. Lil — 18 Gt De BR er PR 974 PHANÉROGAMES. grosse et remote serrato, lateralibus subsessilibus, bilobis, lobis lanceolatis, inferiore superiore minori, utrisque grosse serratis, pinnatim nervosis, nervis secundariis omnium sat patentibus , apice repetito-arcuato-anastomosatis. Foss. F1, v. Schossn., p.89, tab. XXV, f. 6-9. Rhus ægopodufoha Gœpp., {. c., f. 10. Schossnitz. 21. Rhus Heufleri Heer, foliolis sessilibus, subcoriaceis, inte- gerrimis; nervis secundariis tenuissimis, obsoletis, angulo acuto egredientibus; foliolo terminali cuneiformi, apice obtuse rotun- dato, lateralibus ellipticis. L. c., p. 85, tab. CXXVIL, f. 3-6. OEningen dans le Kesselstein; Locle. Très-voisin du Ah. lucida L. et du Rh. Burmanni DC., du Cap. L'inflorescence rapportée par M. Heer à cette feuille se com- pose de petites fleurs brièvement pédicellées, comme dans le Xh. Burmann. 22. Rhus minuta Sap., foliis ternatis?, foliolis parvulis, co- riaceis, oblongis, cuneatis, obtuse dentatis, lateralibus minori- bus. Étud., 1, p. 249, tab. XI, f. 2. Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie. Espèce remarquable par la petitesse de ses folioles; elle paraît être voisine du Ah. Pyrrhæ Ung. 23. Rhus gracilis Sap., foliis ternatis, submembranaceis, foliolis dissimilibus, medio ovato-rotundato, apice acuminato, lateralibus basi inæqualiter sinuata angustatis, ovato-oblongis, acuminatis, omnibus integerrimis, sessilibus, penninerviis, nervo primario gracili, cæteris subtilibus, ramoso-anastomosatis. Étud., I, p. 249. Avec le précédent. Très-analogue au Àh. cassiæformis d'Ettingshausen. II. Folia pinnata. 2h. Rhus prisca Ettingsh., foliüs impari-pinnatis, foliolis par- vulis, ovatis vel oblongis, sessilibus, basi obliquis, apice obtu- TÉRÉBINTHINÉES. 275 Siusculis, margine remote dentatis, penninervüs ; longit. foliol. 1/2-3 centim., lat. 4-10 millim. Tert. F1. v. Hæring, p. 79, ) XXVI, f. 13-23. Heer, F1. tert. Helvet., IT, p. 83, tab. CXXVIL, f. 10-19. Sap., Ftud., 1, p. 250; IL, p. 348. Ettingsh. … Koss. F1. vw. Bilin, II, p. 50, tab. LI, LIL. - Schistes bitumineux de Hæring; schiste marneux de Sotzka et Sagor, à Radoboj et près de Tokay; calcaires marneux et cal- caires bitumineux de Saint-Zacharie ; Peyriac; Monod près de … Rivaz; calcaire d’eau douce de Kostenblatt, argile plastique de _ Priesen. 4 . Diffère des plus petites formes du Ah. Coriaria L. par les dents om | marginales beaucoup plus fines et toutes égales. _ 25. Rhus copallifolia Sap., foliis pinnatis, foliolis firmis, el- ptico-lanceolatis, dentatis, basi inæquali breviter angustatis, sessilibus. Étud., I, p. 250, tab. XI, f. 3. - Saint-Zacharie, même provenance que le précédent. . Voisin du AA. copallina L. et parmi les fossiles du Rh. Brun- _ neri Heer. —…._ 26. Rhus derelicta Sap., foliis pinnatis?, foliolis ovato-oblon- D: gis, basi obtusa inæqualibus, dentatis, penninerviis ; nervis secun- » dariis sparsis, curvatis, ramosis. Étud., 1, p. 199, tab. VIII, f. 3. | Fénestrelle, Allauch. …._ Folioles semblables à celles du Ah. typhina L., mais moins grandes. 27. Rhus colligenda Sap., foliis pinnatis?, foliolis oblongis, obtusis, parce dentato-sinuatis ; nervis secundariis sparsis, secus marginem curvato-reticulatis. Étud., LIL, p. 441, tab. XI, f. 1. Schistes du bois d’Asson. * Voisin du Rhus copallina L., de l'Amérique du Nord. 28. Rhus stygia Ung., folüs pinnatis, foliolis sessilibus, lan- … ceolato-oblongis, remote serratis, membranaceis; longit. foliol. 1-10 centim., latit. 4-2 centim. Chlor. prot., p. 86, tab. XXII, …. |: 3-5. Gen. et Spec., p. 173. Ettingsh., Tert. Fl. v. Hæœring, mp. 79, tab. XXVI, f. 40-12. | Hæring, Radoboj. 276 PHANÉROGAMES. 29. Rhus Blitum Sap., foliolis sessilibus, basi inæqualibus, elongatis, lanceolato-linearibus, margine argute serratis. Ætud., I, p. 126, tab. XIII, f. 4. Calcaires moyens des gypses d’Aix. Foliole analogue à celles des Rh. typhina et glabra L. 30. Rhus Retine Ung., foliis multijugis?, foliolis ellipticis utrin- que angustatis, petiolatis, asymmetricis, integerrimis vel e medio grosse inciso-serratiss nervo medio valido, nervis secundariis sub angulo acuto egredientibus, ramosis, camptodromis. Syll., I, p. 43, tab. XX, f. 40. Parschlug. Folioles analogues à celles des Rh. Vernix L., du Japon, et tomentosa L., du Cap. 31. Rhus elæodendroides Ung., foliis pinnatis?, foliolis lanceo- lato-acuminatis, basi angustañs, vel rhomboidalibus, interrupte dentato-serratis, 3-5-pollicaribus, subcoriaceis; nervo primario valido, nervis secundariis indistinctis. Syll., I, p. 45, tab. #3l, f. 1-11. Parschlug. Les feuilles de cette plante rappellent autant celles de quelques Rhus que celles des Zanthoæylon spinosum Sw. et horridum DC. et du Schinus rhoifolius Mart., du Brésil. 32. Rhus zanthoxyloides Ung., foliis pinnatis?, foliolis obli- que lanceolato-acuminatis, basi angustatis, sessilibus, integerri- mis; nervis secundariis ut plurimum obsoletis. Syll., 1. c., f. 43. Parschlug. Feuille d’une attribution incertaine, mais offrant quelque res- semblance avec celles de certains Zanthoæylon. 33. Rhus antilopum Ung., foliis pinnatis?, folholis? ovato- orbicularibus, brevipetiolatis, integerrimis; nervis secundariis simplicibus. Foss. F1. v. Kumi, p. 55, tab. XIV, f. 16. Kumi. Attribution incertaine. 34. Rhus juglandogene Ettingsh., foliis sæpius abrupte pinna- üs, plurijugis (4-8), foliolis subcoriaceis, vix petiolulatis, ple- TÉRÉBINTHINÉES. 277 Fe _rumque oppositis, oblongis vel lanceolato-oblongis, basi obtusa - inæqualibus, apice sensim quandoque longe acuminatis, margine argute hinc inde serratis, penninerviis. Tert. F1. v. Hæring, …. p. 80, tab. XX VI, f. 24-29. Sap., Étud.. IL. p. 348, tab. XIII, … f. 2; III, p. 110. Ettingsh., Bilin, IL, p. 50, f. 13. ia _ Hæring; Kutschlin; Armissan, assez répandu; schistes du bois d’Asson, rare. : M. d’Ettingshausen compare cette espèce au Ah. javanica L. …— 35. Rhus decora Sap., folis pinnatis; foliolis magnis, mem- —.. branaceis, sessilibus, elongato-lanceolatis, acuminatis, dentatis, …. basi valde inæqualibus, penninerviis; nervo primario fortiter _ expresso, secundariis subtilibus, furcato-ramosis, tertiariis fere … inconspicuis. Étud., II, p. 549, tab. XIII, f. 5. Armissan ; rare. Folioles très-grandes, semblables à celles du AA. typhina L., mais un peu plus larges. 36. Rhus micromera Sap., foliis parvulis, impari-pinnatis, paucijugis; foliolis oppositis, lanceolato-linearibus, dentatis. Étud., 11, p. 350, tab. XI, f. 6. Se rattache au type du Rh. prisca. Armissan. | 37. Rhus sambiensis Heer, foliis parvulis, coriaceis, ovato- lanceolatis, basi rotundatis, apice acuminatis, antrorsum denti- culatis; nervis secundariis subtilibus, camptodromis. Mioc. balt. F1., p. 47, tab. X, f. 16. Samland. Petite foliole semblable à celles du Rh. prisca Ettingsh. 38. Rhus Thomas Heer, foliis pinnatis?, foliolis elongato- ovali-lanceolatis, basi subinæquali subrotundatis, sessilibus, centim. 7 circa longis, basi integra excepta, serratis; nervo pri- mario validiusculo, nervis secundariis patentibus, subarcuatis, utrinque 7 vel 8, secus marginem sursum curvatis. Mioc. balt. Fl., p. 46, tab. X, f. 43. Kraxtepellen. Voisin du Rh. Meriani, mais différent par les nervures sim- 278 PHANÉROGAMES. ples et les fines dents marginales dirigées vers le haut et presque apprimées. | 39. Rhus tenuifolia Ettingsh., foliolis tenui-membranaceis , linealibus, apice acuminatis?, basi subrotundatis, breviter petio- lulatis, margine minute serrulatis; nervis secundariis numerosis, divaricato-retrorsum subarcuatis. Beitr. 3. Kenntn. der Tertfl. _Steierm., p. 74, tab. VI, f. 6. Lignites du Moskenberg près de Leoben. Diffère du Rh. prisca par les nervures recourbées en arrière. h0. Rhus juglandina Ettingsh., foliolum breviter petiolulatum, acuminato-ovatum, margine serratum; nervis secundariis sub angulo fere recto exeuntibus, sursum curvatis, subserpentinis, camptodromis. L. c., p. 75, tab. III, f. 24, Moskenberg. hA. Rhus appendiculata Ettingsh., foliolis parvis, brevissime petiolulatis, elliptico-lanceolatis, apiculatis, remote et minute denticulatis; nervo primario validiusculo, nervis secundariis pa- tentissimis, arcuato-conjunctis. L. c., p. 74, tab. VI, f. 7. Moskenberg. Folioles semblables à de petites folioles du Ah. hydrophila. 42. Rhus münzenbergensis Etüngsh., foliolis breviter petio- lulatis, oblongis, basi obliquis, margine serrulatis; nervatione brochiodroma, nervis secundarüs tenuibus, flexuosis, ramosis, nervulis sub angulo recto transversis, dictyodromis. Foss. FI. d. ält. Braunk. d. Wetterau, p. 79. Rosa angustifohia Ludw., Palæontogr., VIIL, p. 142, tab. LIX, f. 8 (teste Ettingsh.). Argile durcie de Münzenberg. Foliole très-semblable à celles du RAA. stygia Ung. h3. Rhus Meriani Heer, foliolis membranaceis, sessilibus, basi rotundatis, ovato-lanceolatis, acuminatis, denticulatis; nervis se- cundariis 7-10, sub angulo 30° egredientibus, apice furcatis, craspedodromis. F1. tert. Helv., !, c., tab. CXXVI, f. 5-41. Hohe Rhonen, assez commun, Saint-Martin près de Lausanne et dans l’Ériz. TÉRÉBINTHINÉES. 279 - Hh. Rhus Brunneri Fisch.-Oost., foliolis membranaceis vel «—_ subcoriaceis, sessilibus, basi subrotundatis, ovato-ellipticis, acu- “minatis, duplicato- inciso-dentatis, nervis secundariis utrinque 6-8, craspedodromis. Heer, /. c., p. 83, tab. CXXVI, f. 12-19. L. foss. arct., p. 153, tab. XX VII, f. 9. …. Dans la mollasse inférieure du canton de Vaud: tunnel de Lau- … sanne, Rochette et Monod; Hohe Rhonen; Gaultrama (Islande). …._ Diffère du précédent par les dents marginales plus fortes et doubles vers le haut de la feuille, et se rapproche du AA. coria- ha L. m A5. Rhus deleta Heer, foliolis membranaceis, e basi subcor- 3 data ovato-lanceolatis, acute acuminatis, integerrimis ; nervis . secundariis patentibus, retro marginem camptodromis. L. €., ; p: 85, tab. CXXVII, f. 8; CLIV, f. 26. OEningen, dans le Kesselstein. Espèce douteuse voisine du Rh. malpighiæfolia O. Web. M. d'Ettingshausen y réunit le 2h. pteleæfolia Ludw. (nec We- … her), Palæontogr., VIII, p. 440, tab. LIV, f. 48. h6. Rhus Lesquereuxiana Heer, foliis pinnatis?, foliolis minu- tis, oblongis, lanceolatis, sessilibus, coriaceis, apice argute den- tatis, penninerviis, nervis hyphodromis. F1. tert. Helv., L. c., p: 83; tab. CLIV, f. 25. Gaud., Contrib., IT, p. 54, tab. VIT, f. 10. 4 Dans le calcaire blanc du Locle; argiles brûlées du val d’Arno. …. 7. Rhus Nœggerathü O. Web., drupa globosa, peduncu- lata, leviter sulcata, putamine osseo. Foliolis petiolulatis vel ses- silibus, basi angustatis vel rotundatis, ovato-lanceolatis, longe acuminatis, crenato-serratis ; nervo primario stricto, secundariis subpatentibus, strictis, parallelis, validioribus cum tenuioribus alternantibus, ad marginem furcatis; longit. centim. 5-8. Pa- - læontogr., IT, p. 219, tab. XXIIT, f. A4. Lignites, grès et conglomérats trachytiques près de Bonn, as- sez répandu et caractéristique pour les lignites rhénans. M. Weber rapproche cette espèce du Ah. typhina L. 280 PHANÉROGAMES. L8. Rhus nervosa Newb., foliis pinnatis, foliolis oblongis vel linealibus, apice acutis, basi cordatis, margine dense et acute serratis; nervis secundariis numerosis, sub angulo acuto emissis, simplicibus vel parce ramosis, parallelis, sursum arcuatis, Camp- todromis. Lat. ext. F1. N. Amer., p. 53. | Dépôts miocènes au Fort Union, Dacotah. | Ces feuilles rappellent tout à fait celles des Rh. copallina et typhina L. h9. Rhus bella Heer, foliis compositis, foliolis lanceolatis, utrinque angustatis, breviter petiolatis, integerrimis, lateralibus oppositis, nervo primario distincto, nervis secundaris debilibus camptodromis. On the foss. F1. of N. Greenl., p. 482, tab. ENVI, f. 3-5. 3 | Atanekerdluk. Très-voisin du Rh. zanthoxyloides Unger. 50. Rhus arctica Heer, foliolis oblongis, grosse dentatis; ner- vis secundariis angulo acuto egredientibus, craspedodromis: On the foss. F1. of N. Greenl., p. 482, tab. XL, f.5 e, e. Atanekerdluk. Attribution incertaine. 51. Rhus (?) pistacina Sap., foliis ternatis vel pinnatis pauci- jugis?, foliolis membranaceis, late oblongo-ovatis, acuminatis; basi inæqualiter obtuse sinuatis, integerrimis; nervo primario stricto, secundariis acuminatis, dichotome ramoso-areolatis. Étud., I, p. 354, tab. XIII, f. 4. Armissan; très-rare. Grande et belle foliole, dont la forme et la nervation annoncent une Anacardiacée analogue au Pistacia et aux Rhus à feuilles ter- nées (Sap.). III. Foha simplhcia. . 02. Rhus Palæocotinus Sap., foliis simplicibus?, tenuiter membranaceis, glabris, petiolatis, oblongo-ovatis, utrinque acu- minatis, integerrimis ; nervo primario gracili; secundariis. subti- libus dichotome ramosis. Étud., I, p. 302, tab. XII, f. 7. TÉRÉBINTHINÉES. 281 ns Helo., TI, p. 82, tab. CXXVIL f. 9. A l'Albis. … Feuille voisine de celles du Ah. Cotinus. Anacardites Sar. Les feuilles réunies dans ce genre se rattachent intimement, M. par leur mode de nervation, aux Anacardiacées, et surtout aux | genres Sorindeia de l'Afrique tropicale, Holigarna et Semecarpus “des Indes, Mangifera de l'Asie tropicale, Spondias L. et Anacar- — dium L., des tropiques de l'Ancien et du Nouveau-Monde. 1. Anacardites spectabilis Sap., foliis petiolatis, petiolo trans- - versim rugoso, oblongis, integris; nervis secundariis plurimis, | alternis, simplicibus, parallelis, secus marginem camptodromis, 4 . nervis tertiariis arcuato-reflexis, quaternariis subscorpioideis, ra- — mulis abruptis. Étud., 1, 4, p. 498, tab. XIII, f. 5. - Calcaires des couches inférieures du gypse d’Aix. … 2, Anacardites spondiæfolius Sap., foliis pinnatis?, foliolis oblongo-ellipticis, sessilibus, subinæquilateris, sinuatis, subser- ratis; nervis secundariis secus marginem arcuatis, tertiariis obli- quissimis, retroflexis, anastomosatis. Étud., 1, p. 130. Schistes marneux de la partie supérieure des gypses d'Aix. M. de Saporta compare ces feuilles à celles du Spondias lu- _ tea L., des Antilles. _ 8. Anacardites Anaphrenium Sap., foliis membranaceis, oblon- L:-wis, subinæqualibus, basi angustatis, integerrimis , nervatione ge- neris. Étud., IL, p. 353, tab. XIII, f. 7. Armissan. Feuilles très-semblables à celles du genre Anaphrenium, sur- tout des À. dispar E. Mey., du Cap, et abyssinicum Hochst. . h. Anacardites dubius (Ettingsh.) Sch., foliolum magnum, » Jonge petiolulatum, integrum, basi subtruncato-obtusum, in pe- 2892 PHANÉROGAMES. tiolulum decurrens; nervis secundariis e nervo primario valido sub angulis 70-90° exeuntibus, subrectilineis, nervulis sub an- gulo recto orientibus cum illis e nervo primario provenientibus in rete tenuissimum transverse rhomboideum connatis. Beitr. z. Kenntn. d. Tertfl. Steierm., p. 75 (Anacardiophyllum). Lignites du Moskenberg près de Leoben. M. d'Ettingshausen compare ces folioles, que je réunis au genre Anacardatites, à celles de l’Anacardium occidentale L., des Antilles. Trilobium Sar. Atlas, pl. CII. Calyx fructifer 3-sepalus, sepalis oblongis, trinerviis, scario- sis, persistentibus; drupa exsucca compressa, monosperma, se8- mentis calycinis patentibus stipata. La place de ces fruits, malgré leur ressemblance avec certaines Anacardiacées, est douteuse. À. Trilobium Ungeri Sap., florum pedunculo gracili, segmen- tis calycinis 3 vel abortu 2, oblongis, obtusis, trinerviis, subtili- ter reticulato-venosis, fructum breviter stipitatum ellipticum fo- ventibus hocce deciduo persistentibus. Étud., T, p. 126, tab. XII, f. 6. Getonia petreæformis Ung., Chlor. prot., p. 139, tab: XEVMIF, f. 4, 2; Foss. FI. v. Sotzka, p. 50, tab. XXXIIT, f. 1-4: Calcaires de la partie moyenne et schistes marneux du sommet des gypses d'Aix. Protamyris UNG. Folia ternata vel impari-pinnata, nervatione camptodroma, illis Burseracearum similibus. Drupa ovata, sulcata, chartacea. Les Amyris de l’époque actuelle sont des arbrisseaux où ar- bres résineux propres aux régions tropicales et subtropicales de l'Amérique. 4. Protamyris radobojana Ung., foliis ternatis?, foliolis petio- lulatis, ovato-oblongis, utrinque angustatis, apice longius acu- TÉRÉBINTHINÉES. 283 is, integerrimis, subcoriaceis, rugosis, tri- quadripollicari- M. d’Ettingshausen croit que ces feuilles pourraient apparte- au genre Cedrela. 2. Protamyris pulchra Ung., foliis pinnatis, multijugis; folio- lis oblongis, ovali-spathulatis, brevissime petiolulatis, margine remote serratis; nervis secundariis patentibus, crebris, subarcua- s, apice divisis. Putamine ovato, acuminato, longitudinaliter 3 Icato, breviter pedunculato, chartaceo. Syll., III, p. 53, tab. | x VI, f. 14-16. _ Radoboj. Les folioles rappellent celles du Schinus rhoifolius Mart. et du … Rhus elæwodendroides parmi les fossiles; le fruit montre beaucoup |. d’analogie avec celui des Amyris. L'attribution reste en tout cas |très-douteuse. ……. 3. Protamyris Berenyces (Ung.) Sch., drupa ovali, putamine _chartaceo, monospermo. Foliis ternatis?, foliolis ovato-lanceola- _tis, obtusis, tenuissime serratis, ne membranaceis ; nervis | secundariis ramosis. j = Amyris Berenyces Ung., Foss. F1. v. Kumi, p. 55, tab. XIV, Dé. 47-20. _ Kumi. É k. Protamyris Canopi (Ung.) Sch., foliis ternatis?, foliolo medio _ longe petiolato, suborbiculari, crenato, membranaceo ; nervis _ secundariis confertis, divisis. … Amyris Canopi Ung., L. c., f. 21. Kumi. . Ces deux dernières espèces n’ont pas plus de rapports directs avec le genre vivant Amyris, que les deux premières formant le | type du genre Protamyris ; inutile donc de les en séparer géné- | riquement. Fi HA! re, 208 PHANÉROGAMES. FFAM. III. BURSERACEZÆ,. Elaphrium JAco. Arbores vel arbusculæ in America tropica crescentes, balsami- fluæ. Folia annuatim decidua, impari-pinnata, foliola opposita, coriacea, rugosa, serrata, rachi plerumque alata. Calyx 4=parti- tus, persistens ; corolla 4-petala. Drupa pisiformis, cortice crasso, bi- trivalvi, putamine dipyreno, pyrenis osseis. À. Elaphrium antiquum Ung., drupa parva, millim. 8 longa, L lata, elliptica, oblique:apiculata, in stipitem brevem producta, cortice crasso, putamine monopyreno. Syll., 1, p. 47, tab. XXI, Î. 17-22. Radobo)j. M. Unger trouve une telle ressemblance entre ces fruits et ceux des Elaphrium, genre du Mexique, qu'il ne croit pas devoir douter de l’analogie générique. Les organes foliaires de cette : plante ne sont pas encore connus. FAM. IV. ZANTHOXYLEÆ. Zanthoxylon Linxé. Atlas, pl. CIIT. Frutices vel arbores in America tropica copiose, parcius in America boreali calidiori, in Asia et Africa æquinoctiali crescen- tes, sæpius ramulis, petiolis vel nervis foliorum armatis. Folia al- terna vel opposita, raro simplicia vel trifoliata, sæpissime im- pari-pinnata, petiolo communi sæpius alato; foliola sessilia ve] breviter petiolulata, crenata, dentata, raro integra, nervatione camptodroma. Inflorescentia fasciculata, spicata, cymosa, co- rymbosa; calyx 3-5-fidus; petala hypogyna, laciniis calycis nu- TÉRÉBINTHINÉES . 285 Ce genre est composé d’un nombre considérable d'espèces, outes propres aux régions intertropicales ou chaudes; il n’a plus “aucun représentant dans l'Europe actuelle. 1: Zanthoæylon? aquense Sap., foliis compositis?, foliolis sessi- us, obovatis, rotundatis, inæqualiter sinuatis, subdentatis ; TVIS secundariis flexuosis, tertiariis obliquis refracto-ramosis. d..11,: p. 480. | …. Schistes marneux supérieurs d’Aix. .…_ Voisin du Z. juglandinum Al. Br. 2. Zanthoæylon coriariæfolium Sap., foliis trifoliolatis?, folio- | oblongis, utrinque angustatis, obtuse dentato-crenulatis, ses- silibus, penninerviis ; nervo primario stricto, secundariis param | conspicuis. Etud., H, p. 354. …_ Peyriac, au bord du lac du Doule. Fou Cette feuille se rapproche de celles du Z. trifoliatum L. (Panax . aculeatum Aït.). | 3. Zanthoæylon inconspicuum Sap., folis compositis, foliolis . subcarnosis vel coriaceis, obliquis, obtusis, subdentato-sinuosis, { … sessilibus; nervo primario distincto, cæteris Inconspicuis. Étud., PE p. 251. - Calcaires marneux de Saint-Zacharie. … L. Zanthoæylon giganteum Sap., folüs pinnatim compositis?, … foliolis magnis, firmis, petiolatis, e basi valde inæquali ss _ uno rotundata longe angustatis , obtuse dentatis. Étud., | p. 855. Armissan. La forme et surtout la nervation de ces folioles rappellent celles à Z. carolinianum Gærtn. 3 _ 5. Zanthoæylon serratum Heer, foliis pinnatis, petiolo com- muni aculeato, foliolis sessilibus, alternis, ovatis, serratis; ner- vis secundariis ramosis, valde camptodromis. F1. tert. Helvel., jt, p. 85, tab. CXXVII, f. 43-20; tab. CLIV, f. 37. Ettingsh., Fos. FI, v. Bilin , IL, p. 51. 4 286 | PHANÉROGAMES: OEningen, assez commun; Kutschlin. La forme des folioles est celle du Rhus Pyrrheæ ; le pétiole épi- neux et la nervation assignent à ces feuilles une place dans les Zanthoxylon. 6. Zanthoxylon denticulatum Heer, foliolis tenui-membrana- ceis, sessilibus, oppositis, ovalibus, serrulatis. L. c., p. 86, tab. CXXVIL, f. 21. OEningen. 7. Zanthoæylon juglandinum Al. Br., foliolis parvis, nitidis, breviter petiolatis, ovalibus apice dentatis. Stizenb., Verz., p.87. Heer, /. c., f. 22-25, et tab. CLIV, f. 36. OEningen, dans le Kesselstein; Locle. 8. Zanthoæylon integrifolium Heer, foliolis ovatis, basi in- æquilateris, integerrimis ; nervis secundariis ramosis. L. €., f. 27, 28; Mioc. balt. Fl., p. 47, tab. X. OEningen, dans le Kesselstein. Le Z. fraxineum Willd., de l'Amérique du Nord, paraît être l'espèce vivante la plus voisine. 9. Zanthoxylon valdense Heer, petiolo communi dilato, arti- culato, foliolis breviter petiolulatis, lanceolatis, integerrimis. L. ci 20 Tunnel de Lausanne, Monod. 10. Zanthoxylon germanicum Heer, folis sessilibus, ellipticis, apice crenulatis, centim. 3 longis, 4 1/2 latis, nervo medio va- lido, nervis secundariis patentibus, apice ramosis. #ioc. balt. ÆI., p. 97, tab. XXX, f. 22. Rixhôft. Le Z. Maya Bertero, du Chili, offre des feuilles analogues. 11. Zanthoæylon bilinicum Ett., foliolis subcoriaceis, basi suboblique sessilibus, ovato-ellipticis, crenulatis, apice emargi- natis ; nervis secundariis tenuissimis, ramosis, nervis tertiariis dictyodromis. Foss. Fl. v. Bilin, VIT, p. 51, tab. LITE, f. 4. Argile plastique de Priesen. Analogue, par ses feuilles, au Z. horridum DC., du Brésil. | id 287 Ptelea L. Atlas, pl CIIT. once in America boreali calidiori indigeni. Folia alterna, _tri-rarius quinquefoliolata ; foliola integerrima, lateralia inæqui- latera. Calyx brevis 4- vel 5-partitus; corollæ petala totidem, _hypogyna, calyce multo longiora. Fructus compressus, samaroi- | deus, centro turgido, bilocularis, indehiscens ; margine in alam orbicularem, membranaceam, reticulosam expansus. Ce genre ne compte dans la flore actuelle qu’un très-petit mbre d'espèces, confinées aux États-Unis du Sud et au exique. De: A. Pielea Weberi Heer, folis subcoriaceis, ovato-ellipticis, … basi inæqualibus; nervis secundariis subtilissimus, camptodro- — mis. Heer, A1. tert. Helv., III, p. 86, tab. CXXVIL f. 37. Hohe Rhonen. s Semblable au Pt. trifohata L. 4 2. Pielea acuminata Heer, foliis ovato-ellipticis, apice acumi- … natis. L.c., f. 38. » : Schrotzhurg près d'OEningen. La forme de la feuille est celle du Xhamnus acuminatifolius 0. … Web., mais la nervation est différente. …._ 3. Ptelea macroptera Kovats, Foss. F1. v. Tallya, p. 4A, tab. I, … f. 2. (Fructus maximus centim. 4 diam. metiente.) _ Tallya. j Aïlantus DEsr. ne Atlas, pl. CII . Arbores speciosæ Asiam calidiorem insulasque Moluccarum habitantes. Folia alterna, impari-pinnata, foliolis oppositis, bre- - viter petiolulatis, lanceolatis, inæquilateris, interdum subfal- . catis, denticulatis vel serratis, nervatione pinnata, camptodroma. » Inflorescentia paniculata; calyx brevis, quinquefidus, laciniis … ovatis ; corollæ petala 5, sub disco hypogyno inserta, sessilia, . ovata. Samaræ ex eodem flore 1-5, elongato-ellipticæ vel lan- 288 PHANÉROGAM ceolato-oblongæ, ad seminis funiculum leniter coarctatæ, mo- nospermæ, ob seminis præsentiam in medio tumidæ, coriaceo- membranaceæ, nervis longitudinalibus numerosis, rhomboideo- anastomosatis, ad utrumque latus seminis in rete polygonum distinctius coeuntibus. Semen subincurvo-ovatum. Funiculi bi- partiti ramulo superiore sub angulo recto ad sinum lateralem alæ vergente, inferiore marginem alæ sequente nervumque marginalem mentiente, alæ parte decurrente triangulari inter funiculi crura interposita, tenuis, membranacea. Ce genre ne compte dans la flore actuelle que quatre espèces, dispersées à de grandes distances ; en effet, une de ces espèces, qu’on rencontre quelquefois cultivée dans nos jardins, l’Aël. glan- dulosa, habite la Chine et des Indes orientales, où se rencontre encore une seconde espèce, l’Ail. excelsa ; la troisième espèce, l’Ail. malabarica, appartient au Malabar, et la quatrième, l’Ail. moluccana, aux Molucques. | L'existence de ce bel arbre en Europe, pendant la période miocène, ne saurait être révoquée en doute en présence d’un assez grand nombre de samares dans différentes couches appar- tenant à. la série moyenne des dépôts tertiaires, et sur la véri- table nature desquelles aucun doute n’est possible. A côté des fruits il existe, dans les mêmes couches, des folioles montrant une ressemblance frappante avec celles des Ailantus. FRUCTUS. À. Ailantus oxæycarpa Sap., fructu samaroideo, compresso, lan- ceolato, medio subconstricto, utrinque angustato, sursum ob- tusiusculo, tenuiter reticulato, monospermo, semine obliquo, ovato, hinc funiculo brevi appenso, raphe altero marginali. Folis pinnatim compositis, foliolis breviter petiolatis, e basi valde in- æquali lanceolatis, subfalcatis, breviter acuminatis, obtuse den- tatis; nervis secundariis ascendentibus, secus marginem camp- todromis. Étud., III, p. 441, tab. XIV, f. 9, 3. | Zanthoæylon falcatum Sap., Étud., 11, 354, tab. XI, f.7 (quoad foliola !). ps & HR; Li Les TO CAE us 289 malabarica DC., des Indes et de Ceylan. Les fruits de cette ë, quatre fois plus grands que ceux de Manosque et bien s largement elliptiques, ne manquent pas cependant d’analogie c ces derniers. . Ailantus microsperma Heer, samaris lanceolatis, pericarpio li. F1. tert. Helv., UT, p. 87, tab. CXXVII, f. 35. Hohe Rhonen. Ce fruit offre une grande ressemblance avec celui de l’Ail. ndulosa L. . Ailantus Confuci Ung., samara oblonga, centim. 3 4/2 m tiens, membranacea, tenuissime striata, compressa, medio ida, unilocularis, nervo principali margini interno ad Cæteris longitudinalibus, striiformibus. Syll. il, p. 04, XVII, f. 6-7. Lo Radoboj. | _ Fruit exactement semblable à celui de l’Ailantus glandulosa L. A. Ailantus gigas Ung., samara oblonga, centim. 3 1/2 long, D” e circa latit. metiens, in ps rotundato-tumida, dehinc mul- | loties et longitudinaliter striata, breviter pedicellata. Syll., II, …p. 54, tab. XVII, f. 41. | 1 Sotzka. 1 Diffère du précédent par la dimension des fruits beaucoup _ plus considérable. D. Ailantus recognita Sap. in litt., samara oblonge et inverse ….Janceolata, apice obtusa, versus basin sensim angustata. k * Rhopalospermites strangeæformis Sap., Étud., 1, p. 105, tab. … MI, f. 7. Notre Traité, vol. IL, p. 795. Calcaires schisteux de la partie supérieure des gypses d’Aix. | M. de Saporta avait cru, dans le temps, pouvoir rapprocher - ce fruit, dont l’aile n'est pas assez bien conservée pour montrer ja nervation, du genre Sérangea (Protéacées). La découverte À d’autres fruits d’Ailantus lui a permis de fixer la véritable place _ de ce fossile. | 1 Seuiwrsr. — Paléont. végét. HE — 19 290 PHANÉROGAMES. FOLIOLA. 6. Ailanius dryandroïides Heer, foliolis subcoriaceis, lanceolatis, vel ovato-lanceolatis, sparsim grosse dentatis, apice acuminatis ; nervis secundariis numerosis, fortioribus camptodromis, subtilio- ribus abbreviatis. L. c., p. 87, tab. CXXVIL, f. 31-32: CLIN, f. 35. OEningen, dans le Kesselstein. Cette feuille est très-analogue à celle de l’A/. glandulosa et appartient peut-être au fruit du Hohe Rhonen que nous venons de décrire. 7. Ailantus lepida Heer, foliolis petiolatis, membranaceis, basi latére inferiore unidentatis. L. c., tab. CXXVII, f. 33. Locle. Comme dans l'A. glandulosa, les folioles portent sur l’un des côtés de la base une dent très-prononcée. | 8. Ailantus Weberi Sch., foliolis breviter petiolulatis, vel sessi- libus, oblique triquetris, vel subtrilobatis, lobis lateralibus sub- obsoletis, basi inæquali subrotundata dehinc late lanceolatis, longe acuminatis, integerrimis; nervis secundariis remotis , camptodromis, patentibus. Rhus ailantifohia O. Web. Palæontogr., I, p. 243, tab. XXII, f, 15. Lignites de Roth et grès de Quegstein. CLASSE XIV. CROTONINÉES. FAM. I. EUPHORBIACEXÆ. Euphorbiophyllum ETTINGSH. Genus collectivum folia illis Euphorbiacearum similia con- tinens. À. Euphorbiophyllum stillingioides Ett., foliis late ovatis, vel | | GROTONINÉES. 291 ipticis, breviter petiolatis, subcoriaceis, basi rotundatis, mar- gine denticulatis; nervatione dictyodroma, nervis secundariis tenuissimis, e nervo primario. valido sub angulo recto vel sub- recto orientibus, remotis; longit. circ. 4 centim., latit. 2-2 1/2 tim. Tert. FI. v. Hæring, p. 77, tab. XXVI, f. 1-2. . Schiste calcaire bitumineux de Hæring. _ M. d'Ettingshausen compare cette feuille à celles des Stillin- 3 gia serrala KI., sylvatica KI. , Sapium aucuparium Jacq., du dis, vel subrotundis, margine be Ge dictyodroma, …nervis secundariis tenuissimis, e nervo primario valido sub an- ulo subrecto orientibus, simplicibus ; longit. 2 1/2 centim., ….latit. circa 1 1/2 centim. Tert. F1. v. Hæring, p.77, tab. XXVI, “(: 5, 6. Heer, Fi. tert. Helvet., III, p. 66, tab CLIV, f. 18. _ Hæring, Ralligen. — M. Heer croit que cette feuille pourrait plutôt appat ni: aux 4 Célastrinées qu'aux Euphorbiacées du type des Stllingia, auquel 4 M. d'Ettingshausen la compare. …. 3. Euphorbiophyllum omalanthoides Ett., foliis ovatis, subcoria- à ceis, basi et apice obtusis, margine serrulatis ; nervatione dictyo- À droma, nervis secundariis tenuissimis, e nervo primario valido sub angulis 55-65° orientibus, remotis ; longit. cire. 5 centim.., … latit. 2 1/2 centim. Tert. F1. v. Hœring, p. 77, tab. XXVI, f. 3. _ Hæring. —_ Feuilles analogues à celles de certains Sapium et Stillingia, Ë - entre autres du Séillingia sebifera Michx, de l'Amérique. | LL. Euphorbiophyllum lanceolatum Ett., foliis lanceolatis, acumi- 4 natis, subcoriaceis, longe petiolatis, basin versus angustatis, in- … tegerrimis; nervo primario debili, nervis secundariis tenuissimis, 4 vix conspicuis; longit. cire. 7 centim., latit. 4 centim. Tert. F1. …. v. ring, p. 78, tab. XXVI, f. 4. _ Haæring. …. Attribution fort incertaine. Des formes de feuilles semblables à $erencontrent dans les Myricacées, Salicinées, Célastrinées. RE | 2992 PHANÉROGAMES. 5. Euphorbiophyllum protogæum Heer, foliis coriaceis, brevi- ter petiolatis, ovato-lanceolatis, basi rotundatis, apice acuminatis, denticulatis ; nervo primario valido, nervis secundariis subtilis- simis, camptodromis. F1. tert. Helvet., IT, p. 66, tab. CLIV, F4 Calliguaja protogæa Ettingsh. Tert. Fl. v. Hæring, p. 76, tab. XXV, f. 442 Ralligen. “ M. de Saporta croit que cette feuille pourrait être identique avec son Celastrus sordidus. 6. Euphorbiophyllum crassinerve Ett., foliis coriaceis, magnis, oblongo-lanceolatis, centim. 14 longis, 5 latis, basi apiceque acuminatis, integerrimis ; nervo primario lato, deplanato, apicem versus sensim angustato, nervis secundaris a se invicem remotis, oppositis, sub angulo acuto egredientibus, ascendendo late arcua- tis, longe retro marginem arcuato-conjunctis. Foss. FI. v. Kæf- lach, p. 23, tab. I, f. 10. Lignites de Kœæflach en Styrie. M. d'Ettingshausen compare cette feuille à celles du Séyloceras laurifolium Kunth, arbre de l'Amérique tropicale. 7. Euphorbiophyllum stiriacum Ett., foliis oblongis, utraque extremitate sensim angustatis, centim. 8 circa longis, à laus, margine serratis ; nervis secundartis sub angulo acuto orientibus, subarcuto-erectis, flexuosis, apice sæpe furcatis, camptodromis. Tert. F1. v. Kæflach, p. 23, tab. IT, f. 6. Avec le précédent. Le Sebastiania divaricata KI. offre une forme et une nervation semblables à celles de cette feuille. M. Heer donne dans son Flora tert. Helv., sous le nom d'£u- phorbia amissa, la description et la figure (tab. CXX, f. 21,6) de trois petites feuilles involucrales arrondies avec un carpelle ovale-sphérique (tricocqué?) longuement pédicellé. Comme :l est impossible de distinguer sur l'empreinte si ce carpelle avait effectivement l’organisation d’un fruit d’£uphorbia, l'attribution . doit en rester douteuse. : CROTONINÉES. 293 ni L'Euphorbioides prisca O. Web. inflorescentia cymoidea ; brac- ! teis oppositis, majoribus centim. À circa longis, anguste ovatis, … mutice acuminatis, floris involucris ovato-rotundis (Paleontogr., “IN, p. 155, tab. XXX, f. 1), des lignites de Rott. offre la L même incertitude que l’£uphorbia prisca. FAM. II. ‘4 HIPPOMANEÆ. Adenopeltis BERTERO. $ 4 Frutex chilensis. Folia alterna, sessilia, obovata, ovalia, 4 oblonga, margine serrata, dentibus basi in glandulam incrassa- _ tis. Capsula tricocca. 4 4. Adenopeltis protogæa Ett., foliis coriaceis, sessilibus, ova- … libus vel elliptico-oblongis, serratis, dentibus basi in glandulam … incrassatis; nervo primario prominente, recto, nervis secundariis … tenuibus, arcubus laqueorum margini subparallelis. Foss. FI. v. … Bilin, LU, p. 44, tab. L, f. 23-24. Tripoli de Kutschlin. _ D’après M. d'Ettingshausen, ces feuilles seraient analogues à … celles de l'A. Colliguaja Bert., du Chili. Homalanthus Apr. Juss. - Frutices in Asia et Nova-Hollandia crescentes. Folia alterna, 1 longe petiolata, integerrima, glabra, petiolo apice biglanduloso; … nervatione camptodroma. Capsula bilocularis, bivalvis. … A. Homalanthus tremula Ett., foliis longe petiolatis, ovalibus, … basi rotundatis, apice angustatis, integerrimis; nervo primario e basi prominente apicem versus sensim angustato, nervis secun- dariis utrinque tenuibus, sub angulis 50-60° orientibus remotis, — curvatis, inferioribus apice ramosis, nervis tertiariis tenuissimis dictyodromis. Foss. F1. v. Bilin, IL, p. 44. tab. L. f. 27. 29/4 PHANÉROGAMES. Schiste bitumineux de Sobrussan. M. d’Ettingshausen compare ces feuilles à l'O. populifolia A. Juss., de la Nouvelle-Hollande; attribution fort douteuse. Baloghia Exp... Frutex insulæ Norfolk. Folia opposita, petiolata, ovato-ellip- tica vel lanceolato-oblonga, coriacea, nitida, integerrima; ner- vatione brochiodroma, nervo primario valido, nervis secundaris tenuibus. Capsula epicarpio carnoso, tandem secedente, tricocca. 4. Baloghia miocenica Ettingsh., foliis coriaceis, lanceolato- oblongis, basi angustatis, apice acutis, integerrimis ; nervatione brochiodroma, nervo primario valido, recto, excurrente, apice prominente, nervis secundariis tenuibus, sub angulis 55-65° egre- dientibus, rectis, approximatis, apice furcatis, ramis sub angulo acuto enatis laqueos formantibus. Foss. FI. v. Bilin, IE, p: 45, tab. L, f. 22. Tripoli de Kutschlin. M. d’Ettingshausen trouve une grande ressemblance entre cette feuille et celles du 2. lucida Endl., de l’île de Norfolk. FAM. HI, PHYLLANTHEZÆ. Cluytia AIT. Arbusculæ vel frutices capenses. Folia alterna, ovali-oblonga, apice retusa, vel angusta, rigida; nervatione brochiodroma. Capsula tricocca. A. Cluytia aglaiæfolia Wess. et Web., folium ovali-phintieo: apice retusum, basi lenissime in petiolum decurrens, margine subundulato, centim. 5 1/2 longum, 2 2/3 latum, opacum, puncticulatum ; nervo medio stricto ad apicem producto, nervis secundariis subpatentibus, leniter in primarium decurrentibus, + Jonge retro marginem arcuato-conjunctis, in laqueorum seriem CALYCIFLORÉES. | 295 2 its de Rott. Feuilles fort voisines de celles du C/. pulchella L. J'ai rédigé description d’après la figure. Phyllanthus SWaArrz. | picis, frequentius in America crescentes, nunc foliati floribus Laxillaribus, nunc aphylli floribus in ramulis foliaceo-dilatätis 4 | Loan | nervo ans valido Re nervis secundariis . tenuissimis vix conspicuis. Foss. F1. v. Bilin, UT, p. 45, tab. L, LUE, 96. ._ Calcaire d’eau douce de Kostenblatt. CLASSE XV. CALYCIFLORÉES. FAM. I. # COMBRETACEZÆ. Terminalia L. 4 pers Atlas, pl. CIIL. * Arbores vel frutices inter tropicos totius orbis crescentes. Folia ad apicem ramulorum confertim alternantia, pro more sat speciosa, oblonga, ex oblongo-obovato lanceolata, integerrima ; «. nervo primario valido, nervis secundariis tenuibus, campto- …. dromis, haud raro flexuosis, ramosis et anastomosatis. Inflo- ‘4 rescentia spicata; calyx tubo cylindraceo, cum ovario connato, . supra ovarium constricto, limbo campanulato, 5-dentato, de- “(2 296 à PHANÉROGAMES. ciduo ; corolla nulla. Drupa angulata vel compressa , ad marginem sæpe bialata, carnosa vel exsucca, putamine lignoso, mono | spermo. Ce genre est représenté à l’état fossile par des nou: une inflorescence et des fruits. 1. Terminalia radobojensis Ung., foliis magnis, aibpotiiie . integerrimis, obovato-lanceolatis, basi in petiolum sensim angus- tatis, apice acuminatis; nervo medio valido, secundariis sat remotis, arcuatis, camptodromis. Ung., Chlor. prot., p. 142, tab. XLVIIT, f. 2. Heer., F1. tert. Helv., TT, p. 32, tab: CVHH, f040-12. Ung., Syll., III, p. 55, tab. XVII, f. 43 Kuru, p. 96. | Radobo) , Ériz, Delémont, Kumi; tuf rhyolithique des en-- virons d’Erlau (Hongrie) ; lignite feuilleté de Salzhausen. M. Unger compare cette feuille à celles du T. Catappa L. 2. Terminalia gypsorum Sap., foliüis illis T. Benzoin L. simi- libus. Gypse d’Aix ; très-rare. 3. Terminaha elegans Heer., foliis oblongis, integerrimis , = basi in petiolum brevem angustatis, apice obtusis, nervo medio valido, secundariis subtilibus, densis, camptodromis. F1. tert. Helvet., VIT, p. 33, tab. CVIIL, f. 13. OEningen. h. Terminalia pannonica Ung., foliis oblongo-ellipticis, centim. 1/4 circa longis, 4 latis, utrinque æqualiter acuminatis , integerrimis, brevipetiolatis ; nervis secundariis distantibus, ascendendo-arcuatis, tenuibus, subflexuosis, hic illic ramosis, nervulis transversis distinctissimis , numerosis, subflexuosis, simplicibus vel anastomosatis ? Drupa compressa, elliptica, apiculata, ala circumducta, centim. 4 1/2 longa, 4 lata. Sy}, III, p. 56, tab. XVII, f. 2, 5. Terminalia Hernicorum Massal., F1. foss. senogall., p. 405, tab. XXVIIL f. 8; XLV, f. 17. Radobo). Ê Détermination douteuse; les feuilles offrent beaucoup de res- CALYCIFLORÉES. 297 -semblance avec celles de certains Figuiers, et le fruit est fort _ problématique. —… 5. Terminalia tallyana Ettingsh., foliis ovato-lanceolatis , F | petiolatis , integerrimis; nervatione camptodroma, nervis se- 4 _ cundariis tenuibus, approximatis, simplicibus, sub angulis 40-50° ; _orientibus ; ; longit. circa 10 centim., latit. 3 centim. Beitr. —_Kennin. d. foss. FI. v. Tokay, tab. II, f. 4. Schiste argileux trachytique de Tallya près de Tokay. —. Se distingue du T. miocenica par ses nervures secondaires à plus rapprochées et naissant sous un angle plus aigu. …— 6. Terminalia miocenica Ung., inflorescentia spicata , flori L sessilibus ebracteatis, ovario infero, calycis limbo campanulato w. (ri- vel quadrifido coronato. Foliis ovato-cuneiformibus, obtusis, — integerrimis. Ung., Chlor. protog., p. 142, tab. XLVIIL, f. 3-4. Gen. et Spec., p. 478. Ettingsh., Foss. FI. v. Heiligenkr., tab. —… I, f. 20 ; Foss. F1. v. Tokay, p. 37. —_ Sagor, Radoboj; schiste bitumineux de Rott près de Bonn; …. tuf rhyolithique de Heiligenkreuz et d’Erdôübénye (Hongrie). — 7. Terminalia Ungeri Ettingsh., foliis oblongo-lanceolatis , in petiolum angustatis, integerrimis, subcoriaceis ; nervo pri- mario valido, nervis secundariis tenuibus, brochiodromis. Drupa exsucca, stylo brevi filiformi instructa, coriacea, bialata, alis — membranaceis e basi lata ovatis margine integerrimis. Tert. —… Al. v. Hæring, p. 82, tab. XX VII, f. 4-5. Foss. Fl.v. Bilin, IV, » p. 54, tab. LIL, f. 26-27. - Schiste bitumineux de Hæring. 8. Terminalia Fenzliana Ung., foliüs obovatis, in petiolum attenuatis, obtusis. Fructibus coriaceis , bialatis, alis tenuissime membranaceis, subquadratis, margine sæpius inæquali lacerato- dentatis. Ross. F1. v. Sotzka, p. 51, tab. XXXIII, f. 15-18. Sotzka. _ Ces fruits ressemblent beaucoup à ceux du: Chunchoa brasi- liensis Cambess., genre qui diffère fort peu du genre Terminaha. La fig. 20 de la planche d’'Unger représente une feuille de Sa- potacée. 298 : PHANÉROGAMES. Combretum Lôff. Arbores vel frutices sæpe scandentes, inter tropicos totius orbis crescentes. Folia opposita, rarius alterna, integerrima, nervatione camptodroma. Fructus coriaceus, 4-alatus, alis mem- branaceis. 1. Combretum europœum O. Web., foliis lanceolatis, basi in petiolum sensim angustatis, integerrimis ; nervo medio gracili , secundariis arcuatis, angulo acuto emissis. O. Web., Palæontogr., Ip. 215, tab. XXIVaf. 1. Heer, Fl. tert. Helv., IL, p. 38, tab. CVIIT, f. 20. Lausanne au Petit-Mont ; lignites, grès et conglomérats trachy- tiques des environs de Bonn. O. Weber compare cette feuille à celles du C. purpureum Vahl. FAM. IT. ZYGOPHYLLEÆ. Zygophylluma LiNné. Atlas, pl. CIIL Frutices et suffrutices per omnem Africam et ejus insulas atlanticas obvii, rari in Asia occidentali et sibirica. Folia oppo- Sita, composita, bi- rarius .unifoliolata, foliola membranacea vel carnosa, plana vel teretia, parva. Flores pedunculati singuli; calyx 5-partitus, deciduus, corollæ petala 5, hypogyna, ungui- culata. Fructus capsularis pentagonus vel pentapterus, alis ve- nosis, loculicide 5-valvis; semina in loculis pluria. À. Zygophyllum macropteryxæ Sap. in litt. Fructu 5- (vel 4-?) alato, secus lineam medianam dehiscente, segmento quoque ala lata semilunari centim. 4 1/2-2 longitudine metiente extus circumducto, ala subcoriacea, venis transversis anastomosatis . numerosis percurso. CALYCIFLORÉES. 299 …—Uimus Bronnii Ung., Chlor. protog., p. 100, fig. 2, 3, 4 : ren 1. Ettingsh., Bilin, 1, p. 62, tab. XVIII, f. 1-5. Sa- rta, Étud., 1, p. 262, tab. VI, f. 6 (fructus). Schimp., Traité, | L 719, tab. LXXXIX, f. 7-8 (fructus). Parschlug, Bilin, Armissan. M. de Saporta, qui depuis longtemps avait douté de l'identité > ce fruit avec un fruit d'Ulmus, est parvenu à trouver dans là végétation actuelle un type de fruit dont la configuration est plus conforme à notre prétendue semence d’Ulmus : c’est le fruit d'un groupe de Zygophyllum asiatiques (P£. macropterum GC. A. LM eyer, pterocarpum Bunge), dont les capsules déhiscentes portent b 5 ailes à forme et nervation exactement semblables à celles de | notre Pterophyllum fossile. Une autre Ptérophyllée à fruits quadri- | ailés s'en rapproche encore davantage par la grandeur et la _ forme des ailes capsulaires, mais celles-ci sont plus épaisses et | couvertes d’un tomentum serré. Jusqu'à présent il n’a pas encore été rencontré de fruits en- tiers de cette plante, mais presque toujours deux segments de - capsule placés l’un vis-à-vis de l’autre et imitant ainsi la samare { biailée d’un Orme, très-rarement des segments isolés, ce qui . explique la difficulté du classement de ces restes. 4 M. d’Ettingshausen attribue à son Ulmus longifolia un fruit - beaucoup plus petit que celui que nous venons de décrire, et … qui offre assez les dimensions et la forme des ailes de celui du … Z: macropterum G. À. Mey., de la Sibérie. Guajacites MAssaL. Feuilles pennées semblables à celles du genre Guajacum Plum., … vivant aujourd'hui aux Antilles. Le fruit est anguleux comme …. dans la plupart des Zygophyllum, mais les feuilles ont des folioles plus nombreuses, opposées et fixées sur un rachis articulé. Massalongo cite deux espèces comme propres au Monte Bolca ; ce sont les G. Heeri et eneruis. 300 PHANÉROGAMES. FAM. III. HALORAGEZÆ,. Myriophryllites Uxc. Herbæ fluitantes, folus verticillatis, pinnatipartitis, laciniis perangustis. 1. Myriophyllites capilhfolius Ung., caule herbaceo; foliis pin- natipartitis, verticillatis, laciniis capillaceis. Chlor. prot., p. 4h, tab. XV, f. 4,6; Sylloge, III, p. 56, tab. XVII, f. 414. Radoboj. Fossile fort problématique. Trapa L. Atlas, pl. CII. Herbæ natantes, in aquis stagnantibus Europæ mediæ raræ, in Asia tropica et centrali frequentius obviæ. Folia opposita, sub- . mersa tenui-pinnatisecta, emersa rhombea, denticulata. Fructus turbinatus, nucamentaceus, subcorneus, calycis limbo acute lo- bato spinescente bi- quadrispinosus. 1. Trapa borealis Heer, nucibus e basi obovata in spinam me- diam conicam inque spinas laterales duas angustas productis, dense et longitudinaliter striatis, centim. 2 1/2 cire. longis. FI. foss. alask., p. 38, tab. VIIL, f. 9-14. Commun dans les schistes marneux de la baie des Mises (Alaska). Ce fruit appartient au groupe des Trapa asiatiques, qui n'ont que deux épines latérales, tandis que le Trapa d'Europe en a quatre. Le T. bispinosa Roxb., de l'Inde et du Japon, peut être considéré comme l’analogue de cette espèce fossile. 2. Trapa silesiaca Gœpp., nuce bicorni, sulcata, cornubus “oppositis, elongatis, in spinam angustatis. Foss. Fl. v. Schossn., _p- 38, tab. XXXV, f. 1h. MYRTOÏDÉES. 301 Schossnitz. 3. Trapa bifrons Gœpp., nuce bicorni, lævi, cornubus oppo- Sitis, abbreviatis, triangularibus obtusiusculis. L. c., f. 15. Schossnitz, D’après les figures que M. Gœppert donne de ces deux fossiles, est impossible de savoir à quel groupe du genre ils appartiennent } s'ils forment en effet deux espèces différentes. CLASSE XVI. MYRTOÏDÉES. FAM. I. MELASTOMACEÆ. Melastomites UNc. —_ Folia 3-5-nervia, simplicia, petiolata, coriacea, ovato-elliptica, is ovato-lanceolata, ovato-rotundata, elongato-elliptica, margine … crénulata vel denticulata ; nervi secundarii camptodromi. | - … Les Laurinées offrent des feuilles semblables, surtout quant à | ‘Ja nervation. | … 1. Melastomnites Druidum Ung., folüs petiolatis, ovato-lan- . ceolatis, acuminatis, bipollicaribus, coriaceis, margine tenuis- … sime crenulatis, triplinerviis; nervo medio valido, nervis latera- - libusbasilaribus tenuibus, suprà medium evanidis, simplicissimis. …— Foss. Fl. v. Sotzka, p. 54, tab. XXXIX, f. 4-9. _ Sotzka. Feuilles d’une analogie incertaine. … 2. Melastomites quinquenervis Heer, foliis ovato-ellipticis, pe- …— holatis, quintuplinerviis, dentatis. Æ{. tert. Helv., III, p. 35, … tab. CVIIL, f. 29, 93. ; Hohe Rhonen. …—. 3. Melastomites marumiæfolius O. Web... foliis ovato-rotundatis, … acuminatis (?), triplinerviis, coriaceis, integerrimis; nervis late- pe. ralibus nervo medio subæqualibus, acrodomis, camptodromo- 302 PHANÉROGAMES. ramosis, omnibus nervulis transversis sub angulo recto orientibus conjunctis. Palæontogr., Il, p. 216, tab. XXIV, f. 4. Lignites de Rott près de Bonn. Cette feuille rappelle celles des Marumia muscosa et pra nica BI. h. Melastomites lanceolatus O. Web., foliis elongato-lineali- ellipticis, utraque extremitate longe angustatis, 4-pollicaribus, integerrimis, trinerviis, nervis 2 lateralibus utramque alam di- midiantibus, margini subparallelis, ‘usque ad folii apicem pro- ductis, dorso ramis brevibus obliquis camptodromis instructis, latere exteriroe nervulis sub angulo recto orientibus, eum nervo medio conjugatis. Palæontogr., IL, p. 217, tab. XXIV, £. 6. Grès de Quegstein. Le M. miconioides O. Web., de la même localité, appartient très-probablement au Cinnamomum Scheuchzeri. 5. Melastomites radobojanus Ung., floribus racemosis; capsula baccata, ovata, truncata, pluriloculari, stylo filiformi persistente coronata. Foliis petiolatis, ellipticis, integerrimis, 3-4-pollicari- bus, subcoriaceis, triplinerviis ; nervis 2 lateralibus suprabasila- ribus, sub angulo acuto orientibus, subflexuosis, marginem ultra medium attingentibus, nervis secundariis a basilaribus longe distantibus, perpaucis, sub angulo patentiore orientibus, flexuo- sis, ramoso-anastomosatis, reti venoso nervis omnibus interpo- sito conspicuo laxo. Syll., III, p. 56, tab. XVIIL, £. 1-4. Melastomites trinervis Ung., Foss. F1. v. Radoboÿ, tab. IN. f. 43. Radoboj. Des formes analogues se rencontrent dans le Helastoma extinc- torium Humb. et Bonpl. FAM. II. MYRTACEZÆ. Eucalyptus L’'Hérir. Arbores Novæ-Hollandiæ, excelsæ, sæpius resiniferæ.- Folia * phyllodinea alterna vel opposita, aversa, coriacea, integerrima ; MYRTOÏDÉES. 303 - nervo primario valido, neryo marginali plus minusve distincto, … nervis secundariis numerosis , plerumque parallelis, in nervum ; _ marginalem prodeuntibus, vel dictyodromis, vel brochiodromis. À Flores singuli vel in umbellas conferti, pedunculati; calyx tubo b: obovato vel subgloboso, limbo clauso operculiformi; corolla oper- … culo intus adnata, rarius in laminam tenuem solubilis. Capsula … calycis tubo cupulæformi inclusa, 3- vel 4-fariam dehiscens. » | Les nombreuses espèces d’£ucalyptus dè l'époque actuelle sont î toutes confinées à la Nouvelle-Hollande, où elles constituent … l'une des essences principales des forêts. Les arbres atteignent … généralement des dimensions très-considérables, quelquefois … gigantesques, et ont une croissance d’une rapidité prodigieuse. — Quelques espèces sont cultivées avec succès dans les régions méri- … dionäles de l'Europe. Toutes les espèces fossiles sont établies sur … des organes foliaires, dont les affinités offrent en général beau- ! PAD de doute. …_ 1. Eucalyptus oceanica Ung.. foliis coriaceis, 9-5-pollicaribus, … Janceolatis vel lineari-lanceolatis, acuminatis, subfalcatis, in pe- …_tiolum angustatis, integerrimis, petiolis semipollicaribus, sæ- pius basi contortis ; nervo primario distincto, secundariis subti- lissimis. Foss. FI. vw. Sotzka, p. 52, tab. XXXVI, f. 1-13. Heer, Fl. tert. Helv., TX, p. 34, tab. CVITE, f. 21 ; p. 196, tab. CLIV, f. 44. Ettingsh., A. Promina, p. 23. Heer, Bovey Tracey, tab. … XVIII, f. 9,10. Andræ, Foss. F1. v. Siebenb., p. 25. tab. IV, f. 3. Heer, Mioc. balt. Fl., p. 92, tab. XXX, f. 4, 2. Sotzka, Hæring, Monte Promina, Sagor (commun) ; Monod, Ralligen, Saint-Gall (rare); Lucerne, Carrare, Bovey Tracey; lignites oligocènes de Skopau (Thuringe), Szagadat (Transyl- …—. vanie), Rottprès de Bonn, Rixhôft (Samland), Kutschlin, Priesen, _ Sobrussan. | Î … 2. Eucalyptus ægœæa Ung., foliis lanceolatis, acuminatis, rectis, 4 vel subfalcatis, longe petiolatis, subcoriaceis ; nervis margina- …libus tenuissimis. Foss. F1. v. Kumi, p. 57, tab. XV, f. 1. Kumi. M. Unger compare ces feuilles à celles de l’£. melliodora À. Cunn. 304 PHANÉROGAMES. 3. apres daphnoides O. Web., foliis teneris, obovato- lanceolatis, in petiolum angustatis, integris; nervo primario validiore, nervis secundariis teneris, arcuatis. Palæontogr., is p. 457, tab. XXVIIT, f, 8. Lignites de Rott. h. Eucalyptus polianthoides Web., foliis lineari-lanceolatis , longe acuminatis, integerrimis, subcoriaceis, nervo primario stricto, nervis secundariis crebris, parallelis, patentibus, tenuio- ribus intermixtis, furcatis, arcuato-conjunctis. Palæontogr., IV, p. 157, tab. XXVIII, f, 9. Lignites de Rott. Nervation exactement comme dans l’£. multiflora Poir. 5. Eucalyptus hœringiana Ettingsh., capsula calycis tubo cu- puliformi inclusa, obconica vel piriformi. Foliis lanceolatis vel lineari-lanceolatis, subfalcatis, petiolatis, basi acutis, apice acu- minatis, integerrimis, Coriacels; nervis secundariis numerosis, sub angulis peracutis orientibus, dictyodromis, cum nervo mar- ginali confluentibus; longit. 5-10 centim., latit. 8-20 millim. Tert. F1. v. Hæring, p. 8h, tab. XXVITTI, f. 2-25. Heer, Braun- kohlenpil. v. Bornstädt, p. 49, tab. IV, f. 14. Héæring, Bornstädt (Thuringe). | Les fruits ont du rapport avec ceux de l’£. globulus Labill., et les feuilles sont analogues aux feuilles de l’£, pilularis Sm. 6. Eucalyptus grandifolia Eit., folus coriaceis, petiolatis, 4-8- pollicaribus, late lanceolatis, acuminatis, integerrimis, basi acu- tis, petiolo fere pollicari ; nervo primario valido, subrecto, ner- vis secundariis tenuissimis, rectis, parallelis, brochiodromis. Foss. FI, v. Bilin, TI, p. 53, tab. LIV, f. 17-19. Tripoli de Kutschlin. Diffère de l’Æ. oceanica par ses feuilles plus longues, plus larges, assez brusquement atténuées vers la base, et munies d’un pétiole plus long. Il est à remarquer que les feuilles des Zuca- lyptus varient souvent à l'infini sur un seul et même arbre. 7. Eucalyptus Salentinorum Mass., foliis lanceolato-ellipticis, breviter petiolatis, coriaceis, utrinque attenuatis, obtusiusculis, MYRTOÏDÉES. 305 rgine undulato-sinuatis, integerrimis ; costa valida, nervis secundariis hyphodromis. Syn. fl. foss. a p. 1923; Studu, œ. Bus, tab. 33. _ Sinigaglia. + D ou indique quatre espèces d'Eucalyptus dans les oôts éocènes du Monte Bolca; ces espèces ne sont pas encore rites. L'une d'elles, l’£. italica Mass., s’y rencontre avec de mbreuses variétés; les trois autres ne sont représentées que r des empreintes peu nombreuses ; l’une d'elles, l'£. rhododen- …lrifolia Mass., a des phyllodes coriaces avec la nervure margi- 4 nale caractéristique et qui ont une longueur de plus de 16 centim. Myrtophyllum Herr. | - Folia elongato-lanceolata, integerrima, crasse petiolata, co- : Me pinnatinervia ; ner vo primario crasso, recto, nervis secun- _ dariis sat numerosis, sub angulis acutis ascendentibus, Simplici- à ter camptodromis, areis laxe areolatis. — 1. Myriophyllum (Eucalyptus ?) Geinitzi Heer, foliis petiola- (is, coriaceis, elongato-lanceolatis, nervo medio crasso, nervis - secundariis sub angulo acuto egredientibus. Beitr. x. Kreidefl., … p. 22, tab. XI, f. 3, 4. . … Terrain crétacé de Moletein. … Semblable à l’Eucalyptus rhododendrifolia Massal., du Monte Ë | Bolca. $ —. 2. Myrtophyllum (Eucalyptus ?) Schübleri Heer, folis coria- ces, lanceolatis; nervis secundariis sub angulo acuto egredienti- … bus, areis reticulatis. Beitr. z. Kreidefl., p. 23, tab. XI, f. 2. Moletein. . À peine différent du précédent. EE Ier NE * Callistemophyllum ETTINGSsH. — Feuillesanalogues à celles des genres Leptospermum, Melaleuca, _ Callistemon, arbrisseaux de la Nouvelle-Hollande; la nervation _ est dictyodrome. Scmimrér. — Paléont, végét. HI — 20 QE A PP EE TR A A M ET PE 2 NME RER Sr LEE M EE COL PER NE mi (PNES re NEA vw EL CN AT AE DR : D pee ’’ ; LA W els NE à 306 . PHANÉROGAMES. 1. Callisitemophyllum diosmoides Ettingsh., foliis lineari-lan- ceolatis vel linearibus, petiolatis, integerrimis, coriaceis ; nerva- tione dictyodroma, nervo primario tenui, nervis secundariis vix conspicuis, in rete tenerrimum solutis ; longit. 2 1/2-3 1/2 cen- tim., latit. 3-4 millim. Teré. FI, v. Hæring, p. 83, tab. XXNII, f. 6-9. M. Promina, p. 23. Heer, Mioc. balt. F1., p. 93, tab. XXX, f. 3, A. Hæring et Sotzka ; M. Promina ; Rixhôft. 2. Callistemophyllum verum Ettingsh., foliis linearibus, sessi- libus, integerrimis, coriaceis ; nervis secundariis tenerrimis pau- cis, e nervo medio teñui sub angulo acuto orientibus ; longit. 2 1/2-5 centim., latit. cire. 3 millim. Ettingsh., /. c., tab. XXVII, f. 41, 49. Hæring et Sotzka. Semblable au Melaleuca linarifolia Sm. et au Callistemon Sieberi DC. 3. Callistemophyllum speciosum Ettingsh., foliis lineari-lan- ceolatis, vel linearibus, brevissime petiolatis, integerrimis, sub- coriaceis ; nervis secundariis numerosissimis, tenuissimis, e nervo l mediano debili sub angulo acuto orientibus, parallelis, simpli- cibus et ramosis; longit. 4-5 centim., latit. 5-7 millim. Ettingsh., l.c., tab. XXVII, f. 10, 45, 16. Hæring. Feuilles exactement semblables à celles du genre Callistemon. k. Callisiemophyllum melaleucæforme Ettingsh., foliis lanceo- lato-linearibus, petiolatis, integerrimis, coriaceis ; nervis secun- darüs crebris, tenuibus, e nervo primario distincto sub angulis acutis orientibus, simplicibus vel ramosis ; longit. 6-7 centim., latit. 7-9 millim. Ettingsh., /. c., p. 84, tab. XVII, f. 13, 14; M. Promina, p.23, tab. XIV, f. 10. Foss, F1. v. Bilin, LI, p. 53, tab. LIV, f. 1-3. | Sotzka, Sagor, Hæring; Monte Promina ; Kutschlin, vallée de Schichow, Sobrussan. Feuilles analogues à celles du Call. speciosus B glaucus DC., de | certains Melaleuca, et du Metrosideros angustifolia Sm., du Cap. | MYRTOÏDÉES. 307 … 5: Calhstemophyllum priscum Sap., foliis coriaceis, breviter 3 _petiolatis, lanceolato-linearibus, integerrimis, nervo marginali —…._ cinctis; nervis secundariis sparsis, oblique ramosis. Étud., I, mp: 131, tab. XIV, f. 2. 1 Partie moyenne des gypses d'Aix. …. Semblable aux feuilles des Callistemon speciosus et salignus DC. | 6. Calhistemophyllum proximum Sap., foliis coriaceis, petio- E. latis, stricte lanceolatis, utrinque angustatis, integerrimis, mar- —… sine leniter revolutis ; nervo primarioimmerso. Étud., IL. p. 129. Saint-Jean-de-Garguier. À Voisin du C. melaleucæfolium Ett. …. ‘7. Callistemophyllum podocarpoides Sap., foliis coriaceis, sub- sessilibus, integerrimis, oblongo-linearibus, basi apiceque obtuse … angustatis, nervo marginali cinctis, nervis cæteris subtilibus. . Étud., I, p. 364. Armissan. Ressemble au « Callistemon aæwillaris DC. » 8. Callistemophyllum Moori Heer, foliis parvulis, rigide co- … riaceis, sessilibus, integerrimis, lanceolatis, e medio ad basin Sensim angustatis, nervo medio tenui, marginali conspicuo, ner- —._ vatione dictyodroma. F1. Foss. arct., p. 121, tab. XVIII, D £a, 5. Aianekerdluk et Waigall (Nord-Grœnland). Sous le nom de Dermatophyllites, M. Goœppert a décrit des . feuilles analogues provenant du succin, et les range dans les _ Éricacées. … 9. Callistemophyllum Mühlenbeckii Heer, foliis subcoriaceis, lanceolatis, integerrimis ; nervis secundariis subtilissimis, densis- …. Simis, angulo subrecto egredientibus. F1. tert. Helvet., III, _ p. 31 (note). Mollasse de l’aquitanien inférieur à Spechbach-le-Bas (Haut- Rhin). | Très-voisin du C. diosmoides Ett. 40. Callistemophyllum Mougeotii Heer, foliis membranaceis, petiolatis, lanceolatis, integerrimis ; nervo marginali margini ap- 308 __ PHANÉROGAMES. proximato, nervis secundariis subtilissimis, angulo acuto egre- dientibus. F1. tert. Helvet., IIT, p. 314 (note). Avec le précédent. A1. Callistemophyllum Giebeli Heer, foliis linealibus, basin ver- sus sensim angustatis, brevissime petiolatis, coriaceis, integerri- mis ; nervo medio valido, nervis secundariis numerosissimis, sub angulo acuto egredientibus, tenuissimis, secus marginem campto- dromis. Sæchs. Thüring. Braunk., p. 14, tab. VI, f. 47; X, # 4. Lignites oligocènes de Skopau et de Weissenfels en Thuringe: 12. Callistemophyllum.bilinicum Ett., foliis coriaceis, petiolatis, linealibus, acuminatis, integerrimis ; nervis secundariis tenuibus, | numerosis, arcubus laqueorum margini parallelis. Foss. Al. vw. Bi- lin, ILE, p. 53, tab. LV, f. 4, 2. Tripoli de Kutschlin. M. d'Ettingshausen compare ces feuilles à celles du Callistemon rigidus R. Br., de la Nouvelle-Hollande. 13. Callisiemophyllum acuminatum Ettingsh., folium coria- ceum, petiolatum, elliptico-lanceolatum, apice longius productum quam basi, muticum, integerrimum ; nervo primario sat valido cum foli apice finiente, nervis secundariis tenuissimis, ascen- dentibus, camptodromis; longit. centim. 7, latit. centim. 4 4/2. Beitr. zx. Kennin. d. Tertfl. Steierm., p- 76, tab. VI, f. A6. Lignite du Moskenberg près de Leoben. M. d'Ettingshausen compare cette feuille à celles des Zugenia acuminata Link, Acmena floribunda DC. A4. Callistemophyllum productum Ettingsh., folium coriaceum, crassum, sublineali-elongatum, basin versus longe, apice subitius angustatum, apiculo mutico terminatum, integerrimum ; nérvo primario valido usque in apiculum productum, nervis secunda- ris tenuissimis, camptodromis. L. c., f. 15. Avec le précédent. Cette feuille, par son appendice terminal, rappelle celles du Syzygium caudatum Wall., et de plusieurs Myrcia, du Brésil. 15. Callisiemophyllum trinerve Ettingsh., foliis parvis, sub- coriaceis, petiolatis, lineari-lanceolatis, integerrimis, in petiolum 4 MYRTOÏDÉES. 309 - angustatis, trinerviis ; nervo medio prominente, lateralibus tenui- ….joss. El. v. Radoboj, p. 65, tab. III, f. 12. _ Radoboj. Metrosideros R. Br. … 1. Metrosideros exætincta Ettingsh., foliis parvulis, coriaceis, —. obovato-rotundatis, apice emarginatis, sessilibus, integerrimis. Tert. FI. v. Hæring, p. 85, tab. XXVII, f. 19. Heer, F1. tert. Helo., II, p. 34, tab. CVIIL, f. 44. Massal., Syn., p. 124. Schiste bitumineux de Hæring ; Monod, Sinigaglia. - M. d’Ettingshausen rapproche cette espèce du #. buæifolia DC. (?!), de la Nouvelle-Hollande. … 2, Metrosideros calophyllum Kitingsh., foliis ovatis vel ovato- ellipticis, petiolatis, integerrimis, basi apiceque acutis, subcoria- ceis ; nervis secundaris tenuissimis, numerosissimis, sub angulo acuto orientibus, subsimplicibus, parallelis ; longit. 4 centim.., latit. 14-412 millim. Tert. F1. v. Hæring, p. 85, tab. XXVII, f: 47, 18. Hæring. M. d'Ettingshausen compare ces feuilles à celles du #. poly- morpha Gaudich., des îles Sandwich. 3. Metrosideros Saxonum Heer, foliis lineari-lanceolatis, co- riaceis, integerrimis ; nervis secundariis tenuissimis, numerosis- simis, sub angulo acuto egredientibus, simplicibus, parallelis. Sächs. Thüring. Braunk., p. 4h, tab. VI, f. 18. Lignites de Skopau en Thuringe. Très-voisin, surtout pour la nervation, du #. calophyllum Ettingsh. li. Metrosideros Breislackii Mass., foliis ovatis utrinque atte- + ER RSR Le 5 tn A de, rétine ES ; * 310 PHANÉROGAMES. nuatis, integerrimis ; costa valida, nervis secundariis dictyodro- mis, approximatis, tenuissimis, ramosiusculis, nervulis pinnatis in rete solutis. Syn. fl. foss. senog., p. 124 (tab. cit. 35, f: 85 a, b, c.) Sinigaglia. Tristanites Sur. Fructus cymoso-paniculati, secus ramulos paniculæ articulati, capsulares ; capsula 3- vel 4-valvis, semisupera, calycis tubo basi tecta, et forsan cum eo connata, limbo circumscisso, sub anthesi deciduo. | Les Tristania sont des arbres de la Nouvelle-Hollande. 1. Tristanites cloeziæformis Sap., foliis ? longe petiolatis, lan- ceolatis, apiculatis, integerrimis, penninerviis ; nervis secunda- riis camptodromis, tertiariis laxe reticulatis. Fructibus cymoso- paniculatis, ovatis, brevissime pedunculatis, articulatis, ramulis paniculæ plerumque oppositis, secus axin et cum fructibus arti- culatis ; capsulis leviter sulcato-rugulosis, apice libero 3- vel sæ- pius 4-valvibus, valvis semiapertis vel conniventibus, breviter acuminatis. Étud., II, p. 361, tab, XIII, f. 3. Armissan ; très-rare. é M. de Saporta compare cette plante à plusieurs genres de Myr- tacées du type des Leptospermum, et entre autres au Cloezia ligustrina Brongt. de la Nouvelle-Calédonie, dont le mode de fructification montre une ressemblance frappante avec celui de la plante fossile ; les feuilles rapportées avec doute à ces fruits rappellent celles du « Tristania angusta ». L Leptospermites Sar. Folia coriacea, elliptica, integra, basi trinervia, illis g. Lepto- spermi similia. Les Leptospermum de l’époque actuelle vivent exclusivenment en Australie. | 1. Leptospermites repertus Sap., foliis coriaceis, ellipticis, ob- tusis, integris, basi trinerviis. Étud., I, 4, p. 131. .MYRTOÏDÉES. 311 . … Calcaires de la partie moyenne des gypses d'Aix. 4 … Feuille analogue à celles du Leptospermum lanigerum Aït., de . la Nouvelle-Hollande. Eugenia Mic. Atlas, pl. CIII. …. _ Arbores et frutices in Asia et America tropica crescentes. … Folia opposita, elliptica, lanceolata, integerrima, coriacea; nervo … medio valido, nervis lateralibus duobus marginalibus, nervis b. secundariis camptodromis, plus minus distinctis. Floribus axilla- … ribus sessilibus vel pedunculatis, solitariis vel cymosis; calycis … tubo cum ovario connato, limbo pro more 4-lobo. Bacca calycis …— limbo coronata, sæpissime unilocularis. … A. Eugenia hœæringiana Ung., foliis coriaceis, lanceolato-linea- ribus, in petiolum brevem crassumque angustatis, integerrimis ; nervis secundariis distantibus, simplicissimis, curvatis, campto- dromis, duobus inferioribus valde elongatis. Foss. FI. v. Sotzka, p. 52, tab. XXXV, f. 19 ; Sylloge, IL, p.57, tab. XVIIT, f. 8, 9. Heer, Al. tert. Helo., XII, p. 34, tab. II, f. 4; CVIIL, f. 16; p. 196, tab. CLIV, f. 13; Bovey Tracey, p. 56, tab. XVIT, f. 16-18. Ettingsh., Tert. F1. v. Hæring, p. 86. _ Sotzka, Radoboj, Hæring; Ralligen (canton de Berne), Saint- Gall, Calvaire et Petit-Mont près de Lausanne ; Bovey Tracey, dans la 26° couche. | L'identité des feuilles réunies sous ce nom n’est pas bien cons- tatée. 2, Eugenia Aizoon Ung., foliis coriaceis, brevi-petiolatis , oblongis, integerrimis ; nervo primario valido, nervis secundariis tenuibus, simplicibus, camptodromis. Foss. F1. v. Sotzka, p. 52, tab. XXXV, f. 4, 2. Heer, F1. tert. Helv., TTL, p. 34, tab. CVIIT, f. 17-19. .…Sotzka ; Hohe Rhonen, Petit-Mont près de Lausanne, blocs erratiques de Saint-Gall, 912 PHANÉROGAMES. | 3. Eugenia Apollinis Ung., foliis petiolatis, lanceolatis, acütis vel obtusiusculis, integerrimis, coriaceis; nervo medio excur= rente, nervis secundariis indistinctis. Foss. FI. v. Sotzka, p. 52; tab. XXXV, f. 3-18. Ettingsh., Tert. FT. v. Hæring, p. 85, tab. XX VII, f. 20, 21 ; Bilin, IIT, p. 52, tab. LIII, f. 16. Mas- sal., Stud., p. 411, tab. XXXIV, f. 18. Sotzka, Sagor, Hæring, M. Promina, Kutschlin ; tuf trachy- tique de Mocar (Hongrie); Sinigaglia. Il y à beaucoup de’ Myrtacées qui offrent des feuilles ana- logues. h. Eugenia Hollæ Heer, foliis coriaceis, ellipticis, integerri- mis ; nervo medio valido, nervis secundariis subtilibus, ramosis, nervo marginal margini valde approximato, eique parallelo. Sächs. Thüring. Braunk., p. 15, tab. VI, f. 13, 14. Lignites oligocènes de Skopau. Cette feuille montre, par sa forme, sa consistance et sa nerva- tion, la plus grande analogie avec les feuilles de l’£. revoluta Wight, des Neelgherries. | Myrtus TOoURNEr. Atlas, pl. CII. Frutices vel arbores in America tropica, in Asia æquinoctiali, Europa australi, et in regionis antarcticæ insulis temperatis crescentes. Folia opposita, integerrima, coriacea, nitida ; nerva- tione pinnata, nervis 2 marginalibus. Calycis tubo cum ovario connato, limbo 4- vel 5-fido. Corollæ petala 4 vel 5. Bacca ca- lycis limbo coronata. Ce genre comprend toutes les feuilles fossiles analogues par leur forme et leur structure à celles de la sous-famille des Myr- tées. La plupart de ces feuilles sont garnies de nervures margi- nales; les nervures secondaires, qui disparaissent souvent dans le parenchyme, naissent de la nervure médiane sous un angle assez ouvert et viennent aboutir à la nervure marginale. ; | MYRTOÏDÉES. 913 È = À. Myrtus rugosa Sap., foliis coriaceis, ovatis, rugoso-sulca- our bullatis, integerrimis; nervo primario fortiter expresso, ner- » vis secundariis sub angulo aperto emissis, secus marginem arcu | obiusisino conjunctis, tertiariis reticulatis. Étud., 1, p. 134, É Déicaires dé la partie supérieure dés gypses d'Aix. Feuille dont le limbe rugueux et gaufré rappelle d’une manière » frappante le Psidium Guavirola Mart., du Brésil, et un Æuge- mia de la Nouvelle-Calédonie, £. bullata Pancher ms. 2. Myrtus corrugata Sap., foliis ovato-oblongis, integris, co- 1 riaceis, punctulatis, nervis secundariis obtuse emissis, arcuatim | 10 Étua., I, p. 132. — à. Myrtus rectinervis Sap., foliis firmis, petiolatis, ovatis, .. acuminatis, basi rotundatis, integerrimis ; nervo primario valido, à secundariis sub angulo recto vel subacuto emissis, rectis, re- 4 motis, arcu obfüusissimo secus marginem camptodromis. Étud.. I, D D. 251, tab. XI, f. 5. : | Calcaires marneux de Saint-Zacharie. Cette feuille rappelle le type du #. rugosa; elle présente la nervation du Myrcia acris DC. et la forme du Calyptranthus Sy- zygium SW. h. Myrtus atava Sap., foliis brevissime petiolatis, elliptico- - lanceolatis, integerrimis, marginatis, penninerviis. Étud., IL, _ Armissan. . Semblable au Myrtus communis L. … ©. Myrtus obtusata Sap., foliis oblongo-obovatis, basi sensim . in petiolum angustatis, nervo marginali tenui cinctis. Étud., TT, —. p. 364, tab. XIII, f. 1. 4 Armissan. Attribution douteuse. | 6. Myrtus helvetica Heer, foliis coriaceis, ellipticis, integerri- …._ mis; nervis secundariis obsoletis. F1. tert. Helv., L. c., p. 196, tab. CLIV, f. 44. sde nt ocre te # DA 7 | äll PHANÉROGAMES. Croisettes. Ces feuilles ressemblent beaucoup à celles du #. communis. 7. Myrtus Dianæ Heer, foliis petiolatis, coriaceis, oblongis, integerrimis, nervis secundariis subtilissimis. L. c., f, 49, OEningen, Kesselstein. Ces feuilles diffèrent de celles du M. communis par les ner- vures secondaires plus dressées et plus courbées vers le haut. 8. Myrtus amissa Heer, foliis petiolatis, coriaceis, oblongis, integerrimis, nervis secundariis subtilissimis. Braunk. v. Born- städt, p. 18, tab. IL f. 1 ; IIT, p. 4, 6; IV, f. 8, 9. Lignites de Bornstädit. Feuilles semblables aux grandes formes du #. communs. 9. Myrtus austriaca Ettingsh., foliis cire. 2 1/2-3 centim. longis, 7-8 millim. latis, basi angustata sessilibus, ovato-lanceo- latis, obtusiusculis, integerrimis, margine subrevolutis, nervo primario distincto, nervis secundariis tenuissimis, creberrimis, rectis parallelisque. Foss. F1. v. Wien, p. 25, tab. V, f. 40, 41. Schiste marneux de Vienne (Autriche). Attribution générique fort incertaine. 10. Myrtus minor Ung., foliis la .ceolatis, utrinque æqualiter angustatis, centim. 2 longis, 1 latis; nervo primario solo cons- picuo. Sylloge, TTL, p. 57, tab. XVII, f. 7. Radoboj. Le Myrtus paradisiaca Ung., Kumi, p. 56, tab. XV, f. 5, est d’une attribution trop douteuse pour être admis ici. A1. Myrtus atlantica Ettingsh., foliis ovatis, petiolatis, inte- gerrimis, Coriaceis, trinerviis; nervatione acrodroma, mervis basilaribus simplicibus, nervis secundariis tenuissimis, rectis. Tert. Fl. v. Hæring, p. 86, tab. XXVIT, f. 23; Bilin, LT, p. 52, tab. LIV, f. 16. Hæring, Kostenblatt. 42. Myrtus oceanica Ettingsh., folis ovatis vel ovato-lanceo- latis, basi et apice acutis, sessilibus vel brevissime petiolatis, coriaceis, integerrimis ; nervatione dictyodroma, nervo primario excurrente, nervis secundariis tenuissimis, creberrimis, subsim- MYRTOÏDÉES. 315 ibus et furcatis, parallelis; longit. fol. 2-8 1/2 centim., latit. À 69 millim. Tert. F1. v. Hæring, p. 86, tab. XXVII, f. 24-27. D Heer, F1. tert. Helvo., IX, p. 33, tab. CVIII, f. 15. _ Haæring et Sagor ; Monod (très-rare), Locle. É. Ne diffère du Y. austriaca que par les feuilles plus pointues et . proportionnellement plus larges. …— 13. Myrtus Veneris.Gaud., folium subsessile, centim. 4 1/2 …longum, ellipticum, coriaceum, integerrimum ; nervis secunda- _ ris patentibus, arcuato-conjunctis, arcubus margini parallelis. … Contrib., NI, p. 19, tab. III, f. 15. Gaville (Toscane). Feuille très-semblable à celles du A. communis L. …. Ah: Myrtus communis L. Heer, Foss. Pfl. v. S. Jorge, p. 84, tab. II, f. 21, 22. . Dépôts quaternaires de San Jorge (Madère). Arbuste très-répandu à Madère. We FAM. II. GRANATEZÆ. Punica TOoURNEr. Arbuscula in Europa calidiore mediterranea et in Mauritania indigena, spinescens, culta sæpius spinis destituta. Folia oppo- sita, verticillata vel sparsa, oblonga, integerrima, subcoriacea, annuatim decidua ; nervis secundariis camptodromis. Calyx ma- gnus, subcoriaceo-carnosus, tubo subturbinato inferne cum ovario —_ confluente, Supra ovarium ampliato, 5-7-fido, lobis crassis pa- … tentibus. Bacca magna, sphærica, coriaceo-subcarnosa , limbo + radiatim fisso solido calyÿcis coronata. 4 La découverte de boutons ou calices clos ou presque clos, dont l'attribution au Grenadier ne laisse aucun doute, dans les dépôts pliocènes de Meximieux, prouve d’une manière évidente que cet arbuscule, cultivé aujourd'hui dans le monde entier autant …— pour sa fleur que pour son fruit, qui, du reste, ne mürit que dans …_ lespays chauds, a existé en Europe avant l’époque actuelle, et qu'il 316 PHANÉROGAMES. n’y a pas été introduit de l’Afrique septentrionale, comme on l’'admet généralement. À. Punica Granatum L., var. Planchoni Sap., folisillis 2. Gra- nati similibus, pro more majoribus, apice magis acuminatis, ca- lyce clauso vel subaperto ut in it viva. FI. pliocène de Meximieux. Dépôts tertiaires pliocènes de Meximieux (Ain), où les ne: abondent. Les boutons ou calices clos ou presque clos diffèrent très-peu des organes correspondants du Grenadier ; à l’époque où fleurit cet arbre, un grand nombre de ces boutons se détachent et jon- chent la terre (Sap.). Punicites 0. Wez. Calyx illi Punicæ Granati simillimus. A. Punicites Hesperidum O. Web., calyx infundibuliformis , coriaceo-carnosus, 6-fidus, divisionibus lanceolatis, parte supe- riore centim. 2 1/2 latus, inferne in ovarium obovatum centim. 2 circa longum, 1 1/2 crassum continuum. Palæontogr., IV, p. 157, tab. XXX, f. 41. Rott près de Bonn. Ce calice offre une très-grande ressemblance avec celui du Punica Granatum L. CLASSE XVII. ROSIFLORÉES. FAM. I. POMACEÆ. Cydonia TouRNEr. Frutices vel arbusculæ in Europa media et Asia maxime,orien- tali crescentes. Folia alterna, bistipulata, ovata, subcoriacea, in- tegra vel serrata, subtus sæpe lanato-tomentosa, nervatione ENS raies ei ROSIFLORÉES. 317 imptodroma. Flores speciosi. Pomum 5-loculare, loculis poly- Spermis, endocarpio cartilagineo. . On ne connaît de ce type qu’un groupe de pépins occupant encore leur position primitive. 4. Cydonia? antiquorum Heer, fructu 5-loculari, loculis po- lyspermis, seminibus 2-, raro 3-seriatis, seriebus superne con- iventibus , inferne distantibus, conumque latum efformantibus, … Semine quoque compresso, dorso latiusculo arcuato convexo la- {ere interiore acuto recto; millim. 3 longo, 2 lato. Mioc. ball. FI., 99, tab. XXX, f, 36-40. | - Rixhôft. | - La formeet la disposition de ces graines ressemblent à celles des pépins du Cydonia japonica Pers. Pirus L. 4 ._ Arbores, arbusculæ vel frutices in Europa, India orientali et 4 America septentrionali crescentes. Folia alterna, simplicia, vel … pinnata, bistipulata, margine serrata, rarius integra, subcoria- “ cea vel membranacea, nervo medio sat valido, nervis secundariis - sub angulis subacutis emissis, apice valde divisis, divisionibus … brevioribus craspedodromis, nervis tertiariis et quintariis dictyo- | dromis. …. Les feuilles fossiles réunies dans ce genre sont toutes d’une - attribution plus ou moins douteuse. 1. Pirus serrulata Gœpp., foliis ovatis, petiolatis, basi rotun- … datis, apice obtuse acuminatis, toto margine argute serratis, # - nervis secundariis sub angulis acutis egredientibus, arcuatis, re- —. {ro marginem camptodromis, nervulis in dentes abeuntibus. Foss. … El. v. Schossnitz, tab. XXVI, f: 3. Ludw., Palæontogr., VIT, … p.180, tab. LXIII, f. 62 Schossnitz, Dernbach? Attribution des plus douteuses. La feuillé figurée par M. Lud- wig porte un Phacidium, que cet auteur désigne par le nom de Ph. sinuosum ; cette feuille n’offre qu’une ressemblance éloignée RUE Le. 318 Fe PHANÉROGAMES. avec la figure que donne de cette espèce la Flore fossile de Schoss- nuls. 2. Pirus ovatifolia Gœpp., foliis breviter petiolatis, ovatis.. 2 Hauts RÉ, basi leniter in petiolum decurrentibus, grosse duplicato-serratis, | dentibus primariis brevibus, latiusculis; nervis secundariis cras- pedodromis. Foss. F1. v. Schossnitz, tab. XV, f. 5. Ludw., Palæontogr., VU, p. 180, tab. LIX, f. 9. Schossnitz, Dernbach. Attribution générique fort incertaine. 3. Pirus Theobroma Ung., foliis petiolatis, late ovatis, sub- orbicularibus, integerrimis, nervis secundariis alternatim pinna- ts, simplicissimis, curvatis, subremotis, reti venoso angusto, conspicuo. Foss. FI. v. Sotzka, p. 53, tab. XXXVIIE, f. 4-7; Foss. F1. v. Radoboÿ, p. 27, tab. IV, f. 41. Parschlug, Sotzka, Radoboj; Orsberg près de Bonn. Attribution fort douteuse. h. Pirus Euphemes Ung., foliis petiolatis, ellipticis, subcoria- ceis, margine revoluto integerrimis; nervo primario valido, ner- vis secundarüs crebris, pinnatis simplicibus, excurrentibus. Foss. FI. v. Sotzka, p. 53, tab. XXXVIIL, f. 8-15. Parschlug, Radoboj, Sotzka. M. d’Ettingshausen attribue les feuilles de Sotzka à une Sa- potacée. 5. Pirus (Sorbus?) Phytali Ung., folüs pinnatis; foliolis par- vis, lanceolatis, basi sæpius inæqualibus, argute serratis, mem- branaceis, petiolatis ; nervo primario solo conspicuo. Syll., LIT, p. 58, tab. XVIII, f. 16-18. Lignites de la Wetterau. Feuilles analogues à celles du Pirus (Sorbus) mécrophylla Wall. et du Pirus ursina Wall. M. d’Ettingshausen pense que ce fossile pourrait être une foliole du Weinmannia microphylla. 6. Pirus Pygmæorum Ung., foliis parvis, petiolatis, lanceo- lato-oblongis, argute dentatis; nervo primario solo conspicuo. Syll., IIT, p. 58, tab. XVIIT Radoboj. Fe. ROSIFLORÉES. 319 …. … Peutêtre comparé au P. arbutifolia L., de la Virginie; M. d'Et- “ tingshausen y soupçonne un Ceratopetalum. 7. Pirus Mimi Ung., foliüs orbicularibus, apice truncatis, ar- | gute serratis, membranaceis; nervis secundariis numerosis, sur- sum arcuatis, reti delicatulo inter se conjunctis. Syll., IT, p. 58, . tab. XVIII, f. 20. _ Parschlug. Feuilles semblables à celles du P. (Amelanchier) cretica Willd., … etleur place pourrait bien être dans le genre Amelanchier. PA 8. Pirus Saturni O. Web., folis obovatis, breviter petiolatis, | basi angustatis, subcoriaceis, integris, penninerviis; nervis se- cundaris subrectis, remotis, oppositis, reti venoso angusto con- …. spicuo. Palæontogr., IV, p. 158, tab. XVIII, f. 11. D Rott. … Feuilles assez semblables à celles du ?. Cydonia L. (Cydonia 4 sure Pers.). … 9: Pirus (Sorbus?) grandifolia Heer, folis magnis, ellipti- + cis, simplicibus, grosse duplicato-serratis; nervis secundariis 4 erectis, craspedodromis, inferioribus ramosis. On the foss. F1. of …. N. Greenl., tab. LIV, f. 4; Mioc. F1. Spitzb., p. 68, tab. XIV, » f. 45, 16. | Atanekerdluk ; dans le grès gris du cap Staratschin (Spitzberg). 10. Pirus (Sorbus?) Palæo-Aria Ett., foliis petiolatis, subco- riaceis, oblongo-ovatis vel ellipticis, basi rotundatis, margine … serratis; nervis secundariis curvatis, ramis 1-3 externis, nervis . tertiariis tenuissimis, approximatis, transversim inter se conjunc- tis. Foss. F1. w. Bilin, IL, p. 55, tab. LIIT, f. 24, 25. Dans l’opale ménilitique de la vallée de Schichow; tripoli de _ Kutschlin. | = Feuilles semblables à celles du Pirus Aria Ehrh. … A1. Pirus (Sorbus) puzzolentana Gaud., folium membrana- cum, ovali-orbiculare, apice basique breviter acuminatum, — grosse serratum, basi cuneata integrum; nervis secundariis nu- merosis, suboppositis, sub angulo sat patente orientibus, craspe- dodromis. Contrib., IV, p. 24, tab. I, f. 6 (Cratægus). 320 PHANÉROGAMES. Puzzolente. Cette feuille ressemble par la forme à elles du Pirus Aria, mais la nervation est différente; son attribution générique ne saurait être que provisoire. | | 12. Pirus (Sorbus) Aria L. var. perollana Gaud., foliis e basi cuneata subito fere ovatis, breviter vel longius acuminatis; grosse anguste serratis, dentibus magnis minoribus singulis vel pluribus interpositis ; nervis secundariis suboppositis, inferioribus extus ramosis, apice divisis, craspedodromis, reticulo minuto. Gaud. et Str., Contrib., IV, p. 26, tab. VII, f. 6, 7 (Cratægus). Travertins quaternaires de Perolla (Toscane). Il existe aujourd’hui encore en Italie des formes du Pirus Aria qui se rattachent directement à cette forme fossile. 13. Pirus (?) cretacea Newb., foliis petiolatis, parvis, rotun= dato-ovatis vel ellipticis, sæpius leniter emarginatis, integris vel minute serratis, nervo medio inferne valido, apicem versus repente angustato, nervis lateralibus utrinque 4 vel 5 debiliori- bus interpositis, apice arcuatim anastomosantibus arcuumque se- riem margini parallelam efficientibus; nervis tertiariis in rete hic illic elongatum conjunctis. Lat. ext. FI. of N. Amer., p. 12. Grès crétacé inférieur de Smoky Hill (Kansas). M. Newberry croit voir dans cette feuille une Rosacée carac- téristique pour la formation. Amelanchier MEnic. Arbusculæ in Europa media et australi, nec non in America boreali et Japonia indigenæ. Folia simplicia, petiolata, ovata vel subrotunda, basi sæpius subcordata, integra vel serrata; nervis secundariis sat patentibus, marginem versus ramosis, ramis in dentes, cum adsunt, productis, nervis tertiariis reticulatis. Pomum parvum calycis limbo cofonatum. 1. Amelanchier prisca Ettingsh., foliis coriaceis breviter pe- tiolatis, subrotundis, obtusis, serratis, tomentosis (?); nervatione craspedodroma, nervo primario recto, prominente, excurrente, 321 secundariis curvatis, utrinque 5 vel 6, superioribus et me- b angulis acutis, inferioribus sub angulo recto orientibus, ris tertiariis tenuibus, in reticulum conjunctis. Foss. FI. v. lin, IX, p. 54, tab. LIII, f. 18, 19; LIV, f. 8 (Aronia). Dans le ménilite de la vallée de Schichow et dans le tripoli de lin. : illes voisines de celles de l’Am. cretica Lindl., du midi de ROSIFLORÉES. , dense serratis; nervatione pinnata, delicatula, nervis D 6 vel 7, sub angulo 40° divergentibus, leni- sursum curvatis, duobus basilaribus simplicibus marginem lum infra serraturam attingentibus, duobus sequentibus e la- exteriore apicem versus 2 vel 3 ramulos tenues dentes peten- mittentibus, superioribus ramulum singulum. Lat. ext. F1. Amer., p. 48. pôts tertiaires à lignites sur les bords du Yellowstone River au -Missouri).… Ressemble à l'Am. canadensis Med., répandu aujourd’hui dans e la région tempérée de l’Amérique boréale. Cotoneaster MEp. : Frutices in Europa media et præprimis in India crescentes, …rarissime in America. Folia pro more parva, plus minus rotun- “data, _nervatione Pomacearum. Pyrenæ 2-5, calycis tubo in- lusæ, epicarpio parce carnoso, endocarpio osseo. A: Cotoneaster protogæa Sap., foliis rotundatis, integerrimis, sime mucronulatis; nervis secundariis subtilibus, leviter 21 _ Partie moyenne des gypses d'Aix. … Voisin du C. vulgaris Lindi. Scniwpgr. — Paléont, végét. HU — 21 2292 PHANÉROGAMES. Partie SR des dépôts d’Aix. Feuille beäucoup plus grande que la précédente, analogué au C. frigida Wall., du Népaul. 3. Cotoneaster Andromedæ Ung., foliis obovatis obtusissimis vel minute apiculatis, petiolatis, integerrimis, centim. 2-2 4/2 longis, coriaceis, margine revolutis; nervis secundariis obliquis . vix conspicuis. Syll., III, p. 59, tab. XVIIL, f. 14, 49. Parschlug. Les Coton. vulgaris et tomentosa Lindi. offrent des feuilles analogues. h. Cotoneaster pusilla Ung., foliis minimis, millim. 8 longis, 5 latis, ellipticis, integerrimis, brevipetiolatis, coriaceis, margine revolutis. Syll., II, p. 59, tab. XVIII, f. 43. Parschlug. Analogue au C. nicrophylla Wall. 5. Cotoneaster metrosideroides Massal., foliis minimis, coria- ceis, brevissime petiolatis, cuneato-spathulatis, apice emarginatis, integerrimis; nervo medio valido, nervis secundariis arcuatis , subobsoletis. Synops. fl. foss. senog., p. 125 (tab. cit. 39, f. A4, 15). Sinigaglia. G. Cotoneaster Persei Ung., pyrena obovata, truncata, basi angustata, paululum curvata, superficie varie impressa, millim. 12 longa, 6-8 lata. Syll., II, p. 59, tab. XVIII, f. 40. Sagor en Carniole. Noyau semblable à celui du Hespilus germanica L. Cratægus L. Frutices spinosi in Europa, India et America boreali indigeni. Folia integra vel varie lobata et incisa, nervatione ut in cæteris Pomaceis. Pomum parvum, ovatum, carnosum, calyce vel disco carnoso coronatum. | Ce genre compte dans la flore actuelle plus de 60 espèces, dont 1 4 | ROSIFLORÉES. … 823 L. l'immense majorité appartient à l Amérique du Nord, tandis que l'Europe n'en compte plus qu’un petit nombre. … A. Cratægus palæo-pyracantha Sap:, folis longiuscule petio- É. _latis, elliptico-lanceolatis, breviter acuminatis, crenulatis; nervis secundariis subobliquis, ramosis, tertiariis transversim reticu- | fm Étud., XL, p. 4113; p. 186, tab. VII, f. 2, 3 De) .: _Schistes du bois d’Asson ; fréquent dans les argiles du bassin s Es Marseille. Ces feuilles ressemblent sous tous les rapports aux feuilles du EC. pyracantha L., de l'Europe méridionale, ainsi qu’à celles des bg crus-galli L. et prunifolia Bosc, de l'Amérique du Nord. 2. Cratægus pyracantha Pers., foliis longe petiolatis, ovali- “bus, oblongis, oblongo-lanceolatis, margine serratis; nervis … sécundariis patentibus, reti laxiusculo distinctissimo. Gaud. et …Str., Contr., IV, p. 26, tab. VII, f. 7-9. Travertins quaternaires de Poggio à Montone. … Ces feuilles s'accordent sous tous les rapports avec celles du C. —. pyracantha, qui prospère actuellement dans la Maremme. 3. Cratægus antiqua Heer, foliis oblongo-ovalibus, basi cu- neatis, in petiolum angustatis, argute serratis, penninerviis; ner- is secundariis compluribus, sub angulo acuto egredientibus, in- … ferioribus nervis tertiariis subparallelis instructis. F1. foss. arct., Dep. 495, tab. L, f. 4, 2. Atanekerdluk. E Feuilles analogues à celles du C. tomentosa L., de l’Amérique du Nord. 4. Craiægus Warthana Heer, folis breviter ovalibus, basi —. cuneatis, in petiolum angustatis, argute serratis, penninerviis ; …. nervis secundariis paucis sub angulo acuto egredientibus, infe- ; rioribus nervis tertiariis subparallelis instructis. Fl. foss. arct., | À | pu: 496, tab. L, f. 3, 4. Atanekerdluk. Feuilles plus semblables encore aux feuilles du C. tomentosa —. que celles de l'espèce précédente. 321 PHANÉROGAMES. 5. Cratægus longepetiolata Heer, foliis longe petiolatis, mem- branaceis, argute serratis, ovalibus, in petiolum angustalis ; ner- vis secundariis densis, subpatentibus, subtilissimis, ramosis, cras- pedodromis. F1. tert. Helvet., III, p. 97, tab. CLV, f. 46. Schrotzburg. Atrribution douteuse. 6. Cratægus Oreonis Ung., folium petiolatum, ovato-oblon- gum, inæqualiter dentatum, subcoriaceum, 4-5 poll. longum, 4 1/2 poll. latum; nervis secundarus obsoletis. Syll., III, p: 59, tab. XVIII, f. 15. Parschlug. Feuille qui rappelle celles du C. glabra Lodd., de l'Amérique du Nord. 7. Cratægus teutonica Ung., foliis late ovatis, obtusis, in pe- tiolum angustatis, serratis, membranaceis; nervis secundariis crebris, ramosis, nervulorum ansis inter se conjunctis. Syll., III, p. 60, tab. XIX, f. 24, 25. Parschlug. 8. Cratægus bilinica Ett., foliis petiolatis, membranaceis , ovato-rhomboideis, basi apiceque breviter acuminatis, margine crenatis ; nervis utrinque 4 vel 5, sub angulo acuto orientibus, sæpe furcatis, craspedodromis. Foss. F1, v. Bilin, III, p. 54, tab. LIIT, f. 17. Kutschlin. à Feuilles semblables à celles du C. punctata Ait., de l'Amérique du Nord. 9. Cratægus welleravica Ettingsh., foliis breviter petiolatis, ovato-ellipticis, utrinque obtusiusculis, duplicato-serratis ; ner- vatione craspedodroma, nervo primario valido, recto, nervis secundariis utrinque 5 vel 6, prominentibus, inferioribus sub angulis 55-65°, superioribus sub angulis 40-50° orientibus , simplicibus, subarcuatis. Foss. F1, d. àlt. Braunk. d. Wetterau, p- 80. _ Cratægus incisa (0. Web.) Ludw., Palæbntogr., VIII, p. 442, tab. LIX, f. 9. | ROSIFLORÉES. 325 - Argile durcie de Münzenberg. 4 … Diffère du C. incisa Web. par les feuilles doublement dentées 4 et non incisées-lobées, et par les nervures secondaires plus fortes _ et simples. …. 10. Cratægus palæacantha Sap., foliis submembranaceis, bre- . vissime petiolatis, obovatis, retusis, inciso-lobatis, lobis obtusis- 3 _simis, subdenticulatis; basi obtusissime truncato-cuneata. Sap., … Étud., 1, p. 252, tab. XI, f. 4. 14 . Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie. | Ressemble au C. spathulata Michx, de l'Amérique du Nord. h. 41. Cratægus Nicoletiana Heer, foliis membranaceis, petiolatis, …— orbicularibus, apice emarginatis, trilobatis, lobis rotundatis, inte- …. gerrimis. FL. tert. Helv., III, p. 96, tab. CXXXII, f. 44. ” Locle. 1 Ressemble aux feuilles des Cratægus du groupe du C. Oxya- _ cantha L. | 49. Cratægus Carneggiana Heer, foliis lobatis, lobis argute dentatis ; nervo medio valido, nervis secundariis longis, craspe- -dodromis. ramosis. Mioc. F1. Spitzb., p. 68, tab. XIV, f. 17. Grès du cap Staratschin (Spitzberg). Feuille très-semblable à celle du C. coccinea L., de l'Amérique du Nord. 13. Cratægus incisa O. Web., foliis petiolatis, ovato-oblongis, acuminatis, inæqualiter inciso-lobatis, lobis inferioribus majori- ” bus, inæqualiter dentatis; nervo primario validiore, secundariis tenuibus, craspedodromis. Palæontogr., IT, p. 217, tab. XXIV, -f: 7. Gaudin et Strozzi, Contrib., VI, p. 24, tab. I, f. 11. …. Schiste bitumineux de Rott près de Bonn; Montebamboli (Tos- | cane). —. Feuilles intermédiaires entre celles du C. melanocarpa Bieberst., de la Crimée, et celles du C. coccinea L., de l'Amérique du Nord. Ah. Cratægus oxyacanthoides Gœpp., foliis petiolatis, mem- ….….… branaceis, ovato-rotundatis, trilobis, lobis lateralibus inciso-ser- …_ ‘‘ratis. Foss. FI v. Schossnitz, p. 38, tab. XX VI, f. 1, 2. Heer, … Fl. tert. Helvet., IX, p. 96, tab. CXXXIT. f. 45 b. 326 PHANÉROGAMES. Schossnitz; OEningen. 15. Cratægus opulifolia Heer, folüs petiolatis, membranaceis, trilobatis, lobis’argute dentatis. F1. tert. Helv., TIT, p. 96, tab. cit., f. 15. OEningen. Les feuilles du Viburnum Opulus L. sont semblables à celles _de cette espèce, mais beaucoup plus grandes. 16. Cratægus Couloni Heer, foliis longe petiolatis, subovali- bus, inciso-lobatis, lobis parvulis. F1. tert. Helv., L. c., f. 45 c. Locle dans le calcaire blanc. Feuille semblable à celles du €. laciniata Ucria, de la Sicile. 17. Cratæqus dysenterica Massal., foliis coriaceis, late ovatis, inciso-lobatis, lobis elongato-ellipticis, obtusis, infimis divaricato- patentibus ; costa valida, nervis secundariis craspedodromis, ner- vulis camptodromis, vix conspicuis. Syn. fl. foss. senog., Pe 125 (tab. "cit. 49; f: 4). Sinigaglia. Massalongo compare cette feuille à celle du C. (Pirus) tormi- .nahs L. FAM. II. ROSACEÆ, Rosa L. Frutices plerumque spinescentes, præprimis regiones tempera- tas habitantes, copiosi in Europa. Folia impari-pinnata, stipulis petiolo adnatis, foliolis suboppositis, symmetricis, pro more du- plicato-serratis, dentibus acutis; nervis secundariis patentibus, apice ramosis, ramulis partim in dentes pergentibus, reticulo areas occupante angusto, subtil. 1. Rosa dubia O. Web., foliolis ovatis, acuminatis, argute ser- ratis; nervis secundariis numerosis, angulo subrecto patentibus, arcuatis, furcatis, camptodromis , nervulis transversis arcuatis conjugatis. Palæontogr., IT, p: 217, tab. XXIV, f. 8. Lee L'OPS'RARROT VOOR NP LP ONE PQ ET GE D PER ET ec dr hi AS ER LL, LE, a, DCE ON; Li ne MR EAN X 2 .. QE jee EVÈ F Le 7” Fe LR È 1€ L'EMenE P RUE ATEN | : ; ROSIFLORÉES. 327 Grès du Quegstein et conglomérat trachytique du Siebenge- a falcatis. Foliüs impari-pinnatis, foliolis ovatis vel obovatis, sique cuneatis, argute serratis, lateralibus brevius petiolatis, si subinæqualibus; nervo primario tenui, nervis secundariis angulo acuto emisSis, subrectis, apice furcatis, craspedodro- . Palæontogr., IV, p. 158, tab. XXVIII, f. 12. ; Rott, Orsberg. …. L'attribution générique de ces aiguillons et feuilles fossiles pa- raît être hors de doute. —…. 3. Rosa lignitum Heer, foliolis ovato-ellipticis, apice acumina- | | tis, argute dentatis, basi integerrimis; nervis secundariis subtili- bus, arcuatis. Mioc. balt. F1., p. 99, tab. XXX, f. 33. _ Rixhôft (Samland). — Foliole semblable à celles du À. Vausicaes, mais pointue au + sommet. Fragaria L. Herbæ perennantes, in Europa, Asia, America utraque inque insulis malayanis indigenæ. Folia longe petiolata, petiolo basi bistipulato , ternata, foliolis lateralibus plus minus asymmetri- - cis, omnibus grosse serratis vel inciso-serratis ; nervis secundariis ne suboppositis, apice hic illic furcatis, craspedodromis. Calyx fundo - concavus, limbo magno 5-partito, explanato. Achænia plurima « receptaculo aucto carnoso-succulento insidentia. : __ Comme le genre Rosa, les Fragaria, si répandus aujourd’hui, 1 n'ont laissé que très-peu de traces de leur ancienne existence en 1" re LA: Fragaria Haueri Stur, foliis ternatis, foliolis ovatis, grosse . serratis, lateralibus inæquilateris, membranaceis; nervis secun- …. dariis numerosis, craspedodromis, hic illic dichotomis, nervo ba- …. silari exteriore foliolorum lateralium extus ramoso. Jahrb. d. k.k. — geo. Reichsanst., XVII, p. 184, tab. V, f. 14-16. Tôrincs dans le comitat de Neograd (Hongrie). PE GEL MUR 328 PHANÉROGAMES. Feuille très-semblable à celles du Fr. vesca L. sE Massalongo. cite des folioles de Fragaria, sous le nom de Ar: Miniscalchii , dans les dépôts miocènes de Sinigaglia (voy. Syn. fl. foss. senog., p. 126, et Stud., tab. XXXVIII, f. 15, 24). FAM. III. SPIRÆACEZÆ. Spiræa L,. Herbæ vel suffrutices vel frutices, in temperatis hemisphæræ borealis crescentes. Folia simplicia, longius petiolata, membrana- cea, minute vel grosse et irregulariter dentata et bidentata, sim- pliciter aut composite impari-pinnata et tunc sæpe maxima; nervatione maxime varla, nervis secundariis nunc paucis, nunc numerosis, sub angulis acutis orientibus, tenuibus, ubi remoti sunt e dorso ramosis, apice divisis, divisionibus tam in marginis sinus quam dentes productis. Calycis tubo concavo vel campanu- lato, limbo 5-partito, petala 5. Folliculi capsulares 3-12, liberi vel rarissime in capsulam subcoaliti. 1. Spiræa vetusta Heer, foliis longe petiolatis, subovatis, pro- funde serratis ; nervis secundariis sub angulo peracuto egredien- tibus, valde camptodromis. F1. tert. Helv., IT, p.97, tab. CXXXII; f. 16, 17. OEningen. Le Sp. hypericifolia L. offre des feuilles analogues. 2. Spiræa æœningensis Heer, foliis lanceolatis, undique serra- tis; nervis secundariis numerosis, acutangulis. L. c., f. 18. OEningen, dans le Kesselstein. 3. Spiræa densinervis Heer, foliis petiolatis, membranaceis, lanceolatis, basi angustatis, crenato-serratis; nervis secundariis numerosis, ramosis, sub angulo acuto egredientibus. F?. tert. Helv., l, c., tab. CLV, f. 47. Locle, dans le calcaire blanc. h. Spiræa Andersoni Heer, foliis oblongis, inæqualiter serra - ROSIFLORÉES. 329 74 dentibus mediis majoribus, duplicibus; nervo medio debili, F | nervis secundariis valde distantibus, camptodromis, superioribus | furcatis, inferioribus extus ramosis. Fl, foss. alask., p. 39, tab. F' EPA f. 3 Baie ds Anglais (Alaska). — Voisin du Sp. tomentosa L., de l'Amérique du Far mais dis- | final par les dents marginales plus petites. . 5. Spiræa Osiris Ett., foliis petiolatis, ovato-ellipticis, serru- Dis. nervis secundariis sub angulis 45-55° orientibus, campto- …— dromis, tertiariis dictyodromis. Foss. F1. v. Bilin, TIT, P- 55, _ tab. LIIT, f. 20. - Priesen, Moskenberg près de Leoben. — Voisin du Sp. vetusta d'OEningen, et semblable, par les feuilles, L nr. Ulmaria L. 5 … LeSp.acherontica Ettingsh. (Beitr.z.Kenntn.d. Tertfl. Selon ; ‘# 77, tab. VI, f. 10), du Moskenberg, pourrait bien appartenir | à cette espèce. | … 6. Spiræa Zephyri Ung., foliis membranaceis, subsessilibus, ovatis, obtusis, serratis; nervis secundariis subsimplicibus, pa- …. rallelis. Syll., III, p. 60, tab. XVIII, f. 29, 23. … Schiste marneux de Parschlug en Styrie. Attribution fort douteuse. … 7. Spiræa prunifolia Ettingsh., folium ovale, centim. 3 1/2 —. Jongum, 2 latum, basi apiceque subobtusum, irregulariter serra- tum, petiolo brevi tenui; nervis secundariis utrinque circa 4, —… tenuibus, flexuosis, marginem versus ramosis arcuato-conjunc- (is: Beitr. x. Kennin. d. Tertfl. Steierm., p. 77, tab. VI, f. 11. Lignites de Moskenberg près de Leoben. Semblable au Sp. Zephyri Ung. 8. Spirwa nana Ung., foliis minimis, lanceolato-oblongis, — utrinque angustatis, membranaceis; nervo primario distincto, — nérvis secundariis obsoletis. Syll., L. c., f. 24. Radoboj. _ Feuille d’une origine très-incertaine et n'appartenant proba- blement pas au genre Spiræa. 380 PHANÉROGAMES. FAM. IV AMYGDALEZÆ,. Prunus L. Atlas, pl. CII. Arbores et frutices in temperatis hemisphæræ borealis, rarius in America et Asia tropica crescentes. Folia simplicia, pinnati- nervia, nervis secundariis numerosis, sat retro marginem in arcus coeuntibus inque seriem laqueorum continuis, areis nervillis transversis validiusculis in areolas reticulo minuto impletas di- visis. Calycis tubo urceolato-hemisphærico, limbo 5-lacimiato ; corollæ petala 5, decidua. Drupa carnosa, putamine lævi vel sul- cato, subgloboso vel amygdaliformi, osseo. ù Sur les 90 espèces de Prunus connus, 20 se rencontrent en Europe; les autres sont à peu près également distribuées entre l'Asie et l'Amérique septentrionale. FOLIA. A. Prunus acuminata AI. Br., foliis membranaceis, ovato- ellipticis, acuminatis, serratis. Stizenb., Verzeichn., p. 90. Heer, Mioc. balt. Fl., p. 49, tab. XIT, f. 5. OEningen dans le Kesselstein; Samland. Les feuilles ressemblent à celles de nos Cerisiers et plus encore à celles du P. Chicasa Michx, de l'Amérique du Nord. 2. Prunus aucubæfolia Massal., foliis petiolatis, coriaceis, el- liptico-elongatis, utrinque angustatis, margine remote serrats, penninerviis; nervo medio prominente, nervis secundaris alter- nis, arcuatis, sub angulis 60-80° exorientibus, marginem versus arcuatim conjunctis, nervulis raris percurrentibus. Syn. fl. foss. senog., p. 126 (tab. cit. 28, f. 20). Sinigaglia. 3. Prunus Scottii Heer, foliis coriaceis, lanceolatis, margine ROSIFLORÉES. 381 rratis; nervis secundariis valde camptodromis. F1. foss. arct., 126, tab. VIII, f. 7. Atanekerdluk. Feuille très-semblable à celle du ?. lusitanica L. M. Heer sup- 54 noyau ovalaire Jon acuminé, long de 40 mil- s et large de 8, trouvé à la même localité, pourrait ap- enir à cette espèce. . Prunus Hartungi Heer, foliis pollicaribus, membranaceis, is, basi rotundatis, argute serrulatis, nervis secundariis pau- suboppositis, valde camptodromis. F1. tert. Helv., IE, p. 308 Ote); Mioc. bal. F1., p. 49, tab. XII, f. 3, 4. Rauschen, dépôts miocènes du Samland. . Prunus deperdita Heer, foliis membranaceis, ovato-lan- atis, apice acuminatis, Sparsim dentatis; nervis secundariis ebris, sub angulo subrecto egredientibus, valde camptodromis. À 71. tert. Helv., IT, p. 313 (note). —. Argiles schisteuses miocènes de Menat en Auvergne. | l . Semblable au P. atlantica Ung. | 6. Prunus Euri Ung., folüis brevipetiolatis, lanceolatis, den- | Dito-serratis, penninérviüs, 1-2-pollicaribus; nervis secundariis crebris, subramosis, angulo acuto orientibus. Syll., III, p. 64, - tab. XVIII, f. 30. _ Parschlug. …. Plusieurs Prunus ont des feuilles analogues, eton peut surtout citer le P. prostrala Labill., du Liban et du Caucase. 4 7. Prunus theodisca bug foliis petiolatis, obovatis, apicula- #. … ‘is, basi angustatis, superne denticulatis, pollicaribus ; nervis se- …cundaris patentibus, arcuatis. Syll, III, p. 64, tab. XVIII, NAT Parschlug. 8: Prunus prinoides O. Web. foliis ovatis, petiolatis, magnis, ovato-oblongis, toto margine minutissime et densissime serrula- tis; nervo medio valido, nervis secundariis sub angulo peracuto decurrente orientibus dehinc patentibus, tenuibus, apice repetito- … arcualis et anastomosatis, in rete laxum marginale solutis, reti 332 PHANÉROGAMES. areas occupante laxiusculo, tenui. Palæontogr., IV, p. 159, tab. XX VIII, f. 14. Orsberg près de Bonn. Feuille analogue à celle du P. Cerasus L. 9. Prunus pirifolia O. Web.., foliis oblongo-ellipticis, bipollica- ribus, apice acuminatis, basi obtusis, minute et partim duplicato- serratis; nervo medio tenui, nervis lateralibus valde patentibus, distantibus, brevioribus et tenuioribus interjectis, arcuatis, e me- dio sursum vergentibus, margine versus in M solutis. Rott, Orsberg. C'est avec les feuilles de divers Prunus que ce fossile a le plus d’analogie. 10. Prunus palæo-Cerasus Ettingsh., foliis ovalibus vel ovato- ovalibus, apice acuminatis, basi subcuneatis vel subrotundatis, irregulariter serratis; nervatione exacte ut in P. Ceraso nostra, magnitudine equidem. Beitr. x. Kennt. d. Tertfl. Steierm., p. 78, tab. VI, f. 19, 13. Lignites de Moskenberg près de Leoben. 11. Prunus olympica Ett., foliis breviter petiolatis, subcoria- ceis, ovato-ellipticis, utrinque acutis, serratis; nervis secundariis utrinque 5 vel 6, tertiariis ramosis inter se conjunctis. Foss. F1. v. Bilin, III, p. 55, tab. LIIT, f. 21. Vallée de Schichow. 12. Prunus Zeuschneri Ung., foliis longe petiolatis, ovato- oblongis, obtusiusculis, 4-5-pollicaribus, crenatis; nervis secun- darüs subsimplicibus, parallelis. Blätterabdr. aus dem Scinefet- flüze von Swoszowice, p. 7, f. 23. Dépôt sulfureux de Swoszowice près de Cracovie. 13. Prunus anguste-serrata Ludw., foliis petiolatis, ovalibus, toto margine minute et argute serratis; nervis secundariis Sat remotis, ascendentibus, longe retro marginem anastomosatis, la- queorum serie duplici inter arcus et marginem procurrente, reti- culo tenui, minuto. Palæontogr., VIT, p. 180, tab. LXIX, f. 7. Dernbach (Westerwald). ROSIFLORÉES. 3939 _ FOLIA ET FRUCTUS. ; Pl. v. Gleichenb.. p- 26, tab. VI, f. 11, 12. Heer, F1. tert. (1 a HI, p. 95, tab. CXXXIT, f. 1-6. Gaud. et Strozzi, Contrib., II, 55, tab. VII, f. 44. mine globoso lævi. Syll., IT, p. 62, tab. XIX, f. 1-7. _ Radobo)j. - Espèce analogue au P. caroliniana Ait. Les feuilles presque — coriaces font aussi penser au Ahamnus Gaudini Heer. —. 16. Prunus ægæa Ung., folis petiolatis, lanceolatis, supra medium subtiliter crenato-serratis, subcoriaceis, lævissimis, pen- « ninerviis; nervo primario valido, nervis secundariis crebris, te- » nerrimis, simplicibus, parum curvatis. Fructu drupaceo, puta- 4 mine ovato, parum compresso, lævi. Foss. Fl. v. Kumi, p. 58, _ tab. XIV, f. 27-33. _ Kumi. | Les feuilles ressemblent beaucoup à celles de l'Amygdalus ra- À = dobojana, mais les noyaux sont ceux d’un Prunus, et peuvent être comparés à ceux du « P. pygmæa Willd. » 17. Prunus atlantica Ung., foliis petiolatis, late lanceolatis, | acuminatis , apicem versus denticulatis, subcoriaceis; nervis se- ….. cundariis inconspicuis. Putamine globoso. Syll., IT, p. 64, tab. …_ XVIII, f. 25-27; Foss. Fi. v. Gleichenb., tab. VI, f. 8, 12. ._ Parschlug et Radoboj, Gleichenberg. . Nous trouvons des formes analogues dans le P. pumila L., de l'Amérique du Nord; maï l'attribution reste douteuse. * 3811 PHANÉROGAMES. 18. Prunus paradisiaca Ung., fructibus parvis, globosis, dru- paceis, pedunculatis, in racemum simplicem dispositis. Foliis late ovatis, obtusiusculis, in petiolum angustatis, regulariterque dentato-crenulatis ; nervis secundariis in rete laxum venosum so- lutis. Syll., III, p. 62, tab. XVIII, f.28, 29; Foss. Fl v. Swos- zowice , p. 7, tab. XIV, f. 22. Parschlug; Swoszowice. Paraît appartenir soit au type Padus, soit au type Lawrocera- sus; les feuilles offrent une grande ressemblance avec celles du Cerasus virginiana Michx. PUTAMINA. 19. Prunus rugosa Ludw., putamen globoso-ovatum, subcor- datum, lenissime acuminato-apiculatum, rugosum, millim, 9 al- tum, 8-9 crassum, sutura utrinque costata. Palæontogr., N, p. 105, tab. XXII, f. 3 a-c. Lignite supérieur de Dorheim (Wetterau). 20. Prunus tenuis Ludw., putamen ovato-circulare, leniter acuminulatum, læve, centim. 1-5 longum, 1-3 latum. Palæon- togr., V, p. 106, tab. XXII, f. 4 a-c. Avec le précédent. 21. Prunus echinata Ludw., putamen crasse lignosum;, ovali- ellipticum, centim. 1,4 longum, 1,0 crassum, sutura parum pro- ducta, echinis nonnullis brevibus instructum. Palæontogr., V, p. 406, tab. XXII, f. 6. Dorheim. © 22. Prunus acuminata Ludw., putamen ovatum, acumina- tum, pariete crassa lævi, sutura parum elevata; 1,h centim. lon- gum, 1,0 crassum. Palæontogr., l. c., f. 5. Avec les précédents. 23. Prunus Ettingshauseni Ludw., putamen majusculum, ovali-ellipticum, lenissime acuminulatum , venosum , pariete crassa, centim. 2 longum, 1,5 crassam, suturæ marginibus valde productis. Palæontogr., L. c., f 7 à-c. NA AN TS ER AD 0 à Ph à Eat a Per SE bin ae + ROSIFLORÉES. 339 LL . Bauernheim, où ce fruit n’est pas rare. Ne serait-ce pas plutôt le fruit d’un Amandier que d’un Pru- 2h. Prunus ornata Ludw., putamen magnum, ovatum, leni- * compressum, plicis transversis undulatis suturæ oppositis’, rum læve, centim. 2 altum, 4,8 latum. Palæontogr., l. c., 8, 8 b. _ Avec les précédents. ….… 25. Prunus obtusa Ludw., putamen subglobosum, læve, apice Jeniter complanatum, sutura vix prominente, pariete crassa; — long. et latit. centim. 1,8. Palæontogr., L. c., f. 9, 9 a. … Dorheim, Bauernheim; très-commun. … 26. Prunus parvula Ludw., putamen ovale, læve, centim. 4 longum, sutura vix producta, pariete tenui. Palæontogr., L. c., _ Avec les précédents. 27. Prunus cylindrica Ludw., putamen cylindricum, apice rotundatum, basi acuminatum, sutura prominente, cicatricatum, … centim. 4 longum. Palæontogr., L. c., f. 11. … Dorheim. = Ilest peu probable que ce noyau provienne d’un Prunier. 28. Prunus Hanhardti Heer, seminibus ovalibus, argute mar- ginatis. Æ{. tert. Helo., IIT, p. 95, tab. CXXXII, f. 43. . Berlingen sur le Burst (Thurgovie). …_ Le bord tranchant fait ressembler ce noyau à celui de notre LE. P. domestica L.' 99. Prunus Russana Ludw., putamine parvo, obovato, rudi, oo. bivalvi. Palæontogr., VIIL, p. 144, tab. LIX, f. 40. … Grossteinheim (Wetterau). 30. Prunus Staratschini Heer, fructibus solitariis, putamine | mm 81/2 millim. longo, rugoso. Mioc. FI. Spitzb., D: 69, Eee XIV, f. 18. Schiste noir du cap Staratschin (Spitzberg). Noyau semblable à celui du P. spinosa L. 31. Prunus micropyrena Heer, putamen parvulum, 4 4/2 mil- 336 PHANÉROGAMES. » lim. longum, subglobosum, rugulosum. Mioc. balt. Fl., p. 99, tab. XXIX, f:12 d; XXX, f. 28. Rixhôft. 32. Prunus crassa Ludw., putamen ovatum, leniter acumina- tum, centim. 4,5 longum, 1,3 crassum, sutura subhiante. Pa- lœæontogr., V, p. 105, tab. XXII, f. 1 a, b (Cerasus). Lignite supérieur de Dorheim (Wetterau). Noyau semblable, pour la forme, à celui de nos Cerises ordi- naires, mais plus grand. 33. Prunus Herbstii Ludw., putamen subglobosum, centim. 1,1 latum, crasse lignosum, sutura unius lateris utroque mar- gine lamella prominente instructa. Palæontogr., V, p. 105, tab. XXII, f. 2 a-d (Cerasus). Avec le précédent. Amygdalus L. Atlas, pl. CIIL. Frutices vel arbusculæ in temperatis hemisphæræ borealis cres- centes. Folia petiolata, oblongo-lanceolata, vel elliptico-elongata, integra vel serrata, membranacea, caduca; nervatione ut in Pruno, nervis secundariis pro more tenuissimis. Drupa coriacea, fibrosa, putamine ovato, acuminato, rugoso-foraminuloso. Ce genre n'est plus représenté en Europe que par une seule espèce. 1. Amygdalus insignis Wess. et O. Web., foliis longe petiola- tis, ovali-ellipticis, acuminatis, basi sensim angustata rotundatis, margine minutissime crenulatis; nervo medio stricto, tenui, ner= vis secundariis tenuibus, subarcuato-ascendentibus, apice dietyo- dromis, reticulo venoso minutissimo vaide distincto. Palæontogr., IVP. 159, tab. XXVIII, f. 43. Rott. Cette feuille peut être comparée à celles de l’Armeniaca vul- garis Lam. 2. Amygdalus persicifolia O. Web. foliis petiolatis, lanceolatis, Ë ROSIFLORÉES. 337 in petiolum angustatis, acuminatis, dentato-serratis; nervo pri- » mario stricto, nervis secundariis crebris, parallelis, arcuatim ….conjunctis, tenuibus, tenuioribus sæpe interjectis, reti venoso ; tenuissimo; longit. centim. 7-8, latit. 4 1/2-2. Palæontogr., IX, … p.218, tab. XXIV, f. 9. Heer, Mioc. balt. F1., p. 98, tab. XXX, n 023.27. - Quegstein près de Bonn; Rixhôft (Samland). É: : 3. Amygdalus bilinica Ett., foliis petiolatis, s subcoriaceis, lan- É ceolato-acuminatis, subtiliter crenato-serratis ; nervis secundariis (enuissimis, camptodromis. Putamine ovato, compresso, rugoso. —… Foss. F1. v. Bilin, II, p. 55, tab. LIII, f. 22, 23. 4 . Kutschlin. —_ Très-voisin de l'A. radobojana. …—. 4. Amygdalus pereger Ung., foliis membranaceis, longe pe- —… tiolatis, ovato-lanceolatis, acuminatis, serratis. Putamine ovato- …. acuminato, rugoso, subhispido. Foss. F1. vw. Sotzka, p. 54, tab. — XXXIV, f. 10-14. Heer, F1. tert. Helv., IT, p. 95, tab. CXXXII, + f. 8-18. …. Sotzka; OEningen; Rockenberg; Rott et Orsberg près de Bonn. — La forme et la nervation de cette feuille coïncident exacte- 4 ment avec celles de nos Pêchers et Amandiers. Les feuilles et les … fruits rappellent assez l'A. nana L. 4 Les feuilles à bord entier réunies à cette espèce par Ludwig —…. (Palæontogr., NULL, p. 143, tab. LIX, f. 3, 4, 7) ne sauraient y appartenir, mais proviennent probablement d’un Sapindus. — 5. Amygdalus dura Ludw., fois elongato-ellipticis, acumi- — nätis, margine sinuato-emarginato, brevissime petiolatis; nervo 4 medio tenui, nervis secundariis sub angulo aperto divergentibus, ‘ suboppositis, longe retro marginem arcuato-camptodromis, reti … minutissimo interposito. Putamine ovali, obtuse acuminato, an- Guloso, solido. Palæontogr., VIII, p. A4, tab. LIX, f. 5, 6° Rockenberg, Münzenberg. Attribution douteuse. 6. Amygdalus radobojana Ung., folis longe petiolatis, elon- _gato-ellipticis, utraque extremitate æqualiter angustatis, centim. Seurmper, — Paléont, végét, III — 22 338 PHANÉROGAMES. 13 longis, subtiliter crenato-serratis, subcoriaceis; nervis secun- darüs creberrimis, subpatentibus, subarcuatis, simplicibus, paral- lelis. Putamine ovato-oblongo, breviter apiculato, centim. 2 longo, 4 1/2 circa lato. Syll., III, p. 63, tab. XIX, f. 11-45. Radobo)j. 7. Amygdalus persicoides Ung., putamine ovali, acuminato, acumine obtuso, centim. 3 longo, 4 1/2 lato, superficie longitu- dinaliter tuberculato-rugosa. Syll., IL, p.68, tab.XIX, f. 16-18. Franzensbrunn près d’Eger (Bohème). L'attribution générique de cette amande ne saurait être dou- teuse. 8. Amygdalus Hildegardis Ung., putamine ovali-elliptico , compresso, ultra centim. 3 longo, 4 4/2 lato, costis pluribus ca- rinatis, sutura longitudinali vix conspicua. Syll., III, p. 63, tab. XIX, f. 49, 20. Franzensbrunn près d’'Eger. CLASSE XVIII. LÉGUMINEUSES. ‘ La classe des Légumineuses se divise en deux ordres : les Pa- pilionacées, qui comprennent les genres les plus nombreux, et les Mimosées, avec un nombre de genres beaucoup moins grand, qui se distinguent par leur calice à 5 divisions et leur corolle régu- lière quelquefois gamopétale, jamais papilionacée; les Cæsalpi- niées, avec leur corolle quelquefois régulière, quelquefois irré- gulière et même subpapilionacée, tiennent le milieu entre les deux, tout en se rapprochant davantage des premières que des dernières. Les Mimosées manquent actuellement en Europe, mais elles sont très-répandues sous les zones tropicales et subtropi- cales. Ce sont pour la plupart des arbres et des arbrisseaux qui se distinguent par leurs feuilles finement bipennées. Les deux genres principaux sont les Acacias et les Mimosas, qui tous les deux ; LÉGUMINEUSES. 339 D hébitoienc l'Europe pendant la plus grande partie de l’époque - tertiaire, surtout pendant la période miocène. Parmi les Papilionacées qui habitaient l’Europe pendant l'é- poque tertiaire, nous remarquons un nombre considérable de … genres exotiques, dont la plupart sont confinés aujourd’hui aux. —… régions tropicales et subtropicales; quelques-uns de ces genres …. formaient de nombreuses espèces. , Les groupes entièrement disparus de l'uiobe et dont l’an- …. cienne existence sur notre continent saurait à peine être révo- | quée en doute sont les Indigofera, Glycyrrhiza, Robinia, toute la … famille des Phaséolées, celle des Dalbergiées, Sophorées, dont une espèce, voisine du S. tomentosa L., vivant aujourd’hui sur «Les bords de la mer aux Indes et aux Antilles, était très-com- rune; toute la tribu des Cæsalpiniées, à l’exception du Cercis, } “qui a persisté dans le midi et qui est resté le seul représentant de cette importante famille autrefois si riche en espèces en Europe; les Swartziées. Un type voisin des Cæsalpiniées, le curieux Po- dogonium, qui a vécu vers la fin de la période miocène dans d'assez nombreuses localités, n’a pas encore été retrouvé dans la flore du monde actuel et peut être regardé comme éteint. RE TOES Ra Ï. PAPILIONACÉES. D PODALYRIEÆ. Gastrolobium R. Brow\. - Frutices Novæ-Hollandiæ. Folia simplicia, ternatim vel qua- ternatim verticillata, ovata vel obovata. Legumen ovoideo-sub- _ globosum, ventricosum. . A. Gastrolobium zephyreum Ettingsh., foliis parvis, subcoria- … ceis, sessilibus vel brevissime petiolatis, obovatis vel spathulatis, à _apice rotundatis vel subemarginatis; nervo primario recto excur- rente, nervis secundariis numerosis, angulo acuto egredientibus, 3h10 PHANÉROGAMES. simplicibus, camptodromis. B. z. K. d. foss. FI. vw. Radoboÿ, p. 66, tab. III, f. 2, 4. Radobo)j. Feuilles semblables à celles du Bumelia Oreadum et du Sapo- . tacites minor, mais différentes par la nervation ; leur place dans le genre australien Gastrolobium est du reste fort problématique. Oxylobium ANDREWS. Fruticuli vel suffrutices Novæ-Hollandiæ. Folia simplicia, in- tegra, subtus sericea, breviter petiolata, lanceolata ; nervis secun- dartis infimis sub angulo angustiore quam superioribus emissis, omnibus brochiodromis. Legumen ovatum, acutum, turgidum, uniloculare, sessile. 1. Ocylobium miocenicum Ett., foliis rigide coriaceis, breviter petiolatis, lanceolatis vel lineari-lanceolatis, acuminatis, integer- rimis ; nervis secundariis flexuoso-approximatis, infimis sub an- gulis acutis, mediis et superioribus sub angulis obtusioribus egre- dientibus, brochiodromis, nervis tertiariis dictyodromis. Foss. F1. v. Bilin, III, p. 56, tab. LIV, f. 41 ; LV, f. 3-5. Opale ménilitique de la vallée de Schichow, tripoli de Kutschlin. M. d’Ettingshausen croit reconnaître dans ce fossile une forme analogue à celle des feuilles des Ox. capitatum Benth. et angus- tilobum Cunn., de la Nouvelle-Hollande. Le même auteur (Beitr. x. K. d. foss. FI. von Sotzka, tab. IV, f. 3) donne, sous le nom d’Ox. pultenæoides, une seconde es- pèce, non moins douteuse que la première. FAM. II. LOTEÆ. Genista Lam. Frutices inermes vel spinosi, præprimis in Europa media et australi nec non in Africa septentrionali crescentes, raro in Asia et LÉGUMINEUSES. BE . Genista breuisiliquata Ludw., legumen parvum, vix centim. gum, vix millim. 3 latum, acute apiculatum, apiculo deorsum ante, monospermum, basi incurva inflatum, semine reni- ; p. 104, tab. XX, f. 18. _ Lignite supérieur de Dorheim. Ononis L. - Herbæ vel suffrutices in Europa media parce, copiose in re- … gione mediterranea crescentes. Folia trifoliolata, foliola plerum- « que denticulata, nervis secundariis craspedodromis. Legumen 4 De pu, oligospermum. …. 1. Ononis vetusta Ettingsh., folis ternatis, foliolis minutis | cuneato-obovatis, subtiliter denticulatis; nervatione craspedo- … droma, nervo primario vix prominente, nervis secundariis basi . dense parallelis, apicem versus flabellatim extrorsum curvatis, … ramosis, inter se anastomosantibus. Bilin, III, p. 56, tab. LV, DL 7-0. …—. Schiste à polir de Kutschlin. . . M: d’Ettingshausen compare ces débris fort problématiques . aux folioles des Ononis Columnæ All. et minutissima L. Cytisus L. ‘ Atlas, pl. CIV. . Frutices vel arbusculæ in Europa media et regione mediterranea “rescentes. Folia trifoliolata, foliolis ovalibus, integerrimis; ner- _ vatione camptodroma. Legumen lineale, complanatum, polysper- um, sutura vexillari incrassata vel anguste alata, ” 3142 | PHANÉROGAMES. 1. Cytisus freybergensis Ung., foliis trifoliolatis, longe petiola- tis, foliolis pollicaribus et paulo longioribus, ovali-ellipticis, termi- nali exacte symmetrico breviter petiolulato, lateralibus ala sursum spectante angustiore quam deorsum spectante ; nervis secundariis ‘remotis, subarcuatis, sursum vergentibus. Syll., IT, p. 49, tab. IV, f. 2. | = Argile durcie miocène au château de Freyberg en Styrie. 2. Cytisus radobojensis Ung., folium trifoliolatum, brevius et tenuiter petiolatum, foliolis subpetiolulatis, sesquipollicaribus, ovali- vel oblongo-ellipticis, basi subrotundato-cuneatis; nervis secundariis inconspicuis. Sylloge, II, p. 20, tab. IV, f. 3. Radoboj. Feuille très-semblable à la précédente. 3. Cytisus Dionysi Ung., legumen lineali-lanceolatum, latere inferiore late arcuato, superiore recto, compresso, centim. 5-6 longum, À centim. latum, stylo longo terminatum, breviter in- curvo-pedunculatum, tetraspermum. Sylloge, II, p. 19, tab. IV, da à | Parschlug. L’analogie de ce fruit avec ceux des Cytisus est assez éloignée. h. Cytisus anguste-siliquatus Ludw., legumen lineale, longit. centim. 5, latit. 1, cultriforme, basi arcuatum, angustatum. Pa- lœontogr., VIII, p. 144, tab. LVIII, f. 9. Rockenberg. Fossile fort problématique. o. Cytisus reniculus Ludw., semine reniformi, ad micropylen acuminatum, truncatulum, nitidum, vix 2 millim. longum. Pa- lœæontogr., V, p. 101, tab. XX. Lignite supérieur de Dorheim, Bauernheim, Weckesheim (Wet- terau); très-commun. Attribution fort douteuse. Comme d'habitude, M. Ludwig ne cite aucune espèce vivante à laquelle ce fossile pourrait être comparé. | LÉGUMINEUSES. 343 Trigonella L.. Herbæ in regione mediterranea et in Asia media provenientes. ia trifoliolata, terminali petiolulato. Legumen ovatum, longi- t h naliter nervosum, vel elongatum compressum, longitudina- à r reticulatum, longirostrum, vel compresso-cylindraceum, re- ulatum, vel falcatum, compressum, mucronatum. : Trigonella Seyfriedii (AI. Br.) Heer, leguminibus lineari- _apice acuminatis, paulo incurvatis. Stizenb., Verzeichn., ). Heer, F1. tert. Helv., II, p. 99, tab. CXXXII, f. 63. OEningen. tte silique offre une grande ressemblance avec celle du T. num græcum L. Amorpha Lin. gum, incurvum vel lunulatumi, glanduloso-tuberculatum , no- vel dispermum. é | 4. Amorpha stiriaca Ung., legumen minimum, tenuiter pe- unculatum, ovale, oblique rostratum, monospermum. Syll., IT, . 20, tab. IV, f. 4, 5. _ Parschlug. Attribution générique plus qu’incertaine. Psoralea IL. Atlas, pl. CIV. Frutices vel rarissime herbæ inter tropicos totius orbis et in America boreali crescentes. Folia impari-pinnata, sæpissime umijuga, vel unifoliolata, nonnunquam squamiformia. Legumen calyce inclusum, membranaceum, indehiscens, monospermum. …—. 1. Psoralea palæogæa Sap., foliolis membranaceis, oblongo- 3h PHANÉROGAMES. ovatis, obtusis, basi breviter angustatis; nervis secundariis te- nuibus, obliquis, ramoso-reticulatis. Étud., 1, p. 253, tab. XI, f. 6. Calcaires bitumineux de Saint-Zacharie. 2. Psoralea Gastaldii Gaud., foliolis? obovatis, basin versus cuneato-angustatis, superne partim duplicato-serratis, penniner- viis, punctulatis (pilosis?) ; nervis secundariis sub angulo acuto orientibus, simplicibus vel apice furcatis in dentes: marginales productis. Feuill. foss. de la Toscane, p. 41, tab. XIIE, f. 7, 8. Castro (val d’Arno). Folioles fort semblables à celles du Ps. dentata DC., de l'ile de Madère. 3. Psoralea punctulata Heer, foliolis membranaceis, obtuse obovatis, integerrimis, confertissime subtiliter punctulatis; ner- vis secundariis ramosis. F1. tert. Helv., III, p.100, tab. CXXXIV, - f. 14. Locle, dans le calcaire blanc. Des folioles analogues se voient dans le Ps. bracteata L., de l'Afrique du Sud. L. Psoralea obcordata Heer. foliolis oblongo-obcordatis, inte- gerrimis; nervis secundariis paucis, erectis. L. ç., f. 13. OEningen, dans le Kesselstein. Folioles semblables à celles du Ps. spicata L., de l'Afrique du Sud. Indigofera L. Frutices, fruticuli vel herbæ in regionibus tropicis et subtro- picis totius orbis degentes. Folia impari-pinnata, multijuga, ra- rius unijuga vel unifoliolata. Legumen parvum, teretiusculum vel tetragonum, rectum vel falcatum, polyspermum vel abortu mo- nospermum, inter semina isthmis membranaceis solubilibus dis- tinctum. À. Indigofera microphylla Heer, foliis impari-pinnatis, 4-jugis, foliolis approximatis, rigidis, linearibus, minutis, margine revo- LÉGUMINEUSES. 345 jutis; nervo medio valido. F1. tert. Hel., III, p. 100, tab. L CXXXIV, £. 45. | OEningen, Kesselstein. _ Feuilles très-semblables à celles de l’Z. bigust fol L., du Cap. Glycyrrhiza TOURNEr. Atlas, pl. CIV. “ Herbæ perennes in temperatis hemisphæræ temperatæ cres- ! _ centes. Folia impari-pinnata, multijuga. A. Glycyrrhiza deperdita Ung., foliis subcoriaceis, pinnatis (?), … foliolis oblongo-lanceolatis, obtusis, basi angustatis, integer- …. rimis, penninerviis, breviter petiolulatis; nervis secundariis sub 4 Eu subacuto egredientibus, subtilibus camptodromis, ner- | villis subtilissimis. Æoss. FI. v. Sotzka, p. 4, tab. XXXIX, — f. 4, 2. Heer, F1. tert. Helv., III, p. 101, tab. CXXXIIL, f. 4, 5 Sotzka, Hohe Rhonen. _ Attribution douteuse. _ 2. Glycyrrhiza Blandusiæ Ung., leguminibus in spicam lon- i É gam dense confertis, ovali-ellipticis, semipollicaribus, subsessi- … . libus, compressis, setoso-spinosis, dispermis. Foliolis subpollica- 4 . ribus, ovali-ellipticis, acuminatis, terminali breviter petiolulato, 1 . basi subrotundata exacte symmetrico, lateralibus asymmetricis. Syll., I, p. 20, tab. IV, f. 6-10. Parschlug. _ Dans le G. brachycarpa Boïss., les fleurs sont également dis- — posées en épis comme dans cette espèce fossile; les G. lepidota Pursh et glabra L. offrent des feuilles analogues aux fossiles rapportées ici. Tephrosia Pers. Atlas, pl. CIV. Arbores, frutices, suffrutices, herbæ, in regionibus tropicis, parcius in subtropicis crescentes. Folia impari-pinnata, plurijuga, 56 PHANÉROGAMES. rarius unijuga ; nervis secundariis dense confertis, camptodro- mis. Legumen lineare, compressum, rectum vel falcatum, con- tinuum vel isthmis inter semina divisum. 4. Tephrosia europæa Heer, foliis pinnatis, foliolis multijugis, membranaceis, oblongis, apice breviter emarginatis; nervis se- cundariis densissimis, parallelis, margine camptodromis. F1, ter. - Helv., KIT, p. 404, tab. CXXXIII, f. 1-3. OEningen, dans le Kesselstein. La forme et la dimension des feuilles sont celles des feuilles du T. tinctoria Pers., mais leur consistance est moins coriace; elles ressemblent davantage, sous ce rapport, aux T. stricta Pers., du Cap, et apollinea DC., d’Abyssinie. Robinia L. Atlas, pl. CIV. Arbores vel frutices in America boreali nec non centrali indi- geni, raro in Asia orientali provenientes. Folia impari-pinnata, foliolis stipellatis, ovalibus, oblongis, integerrimis vel crenula- _tis. Legumen elongatum, compressum, ad suturam seminiferam marginatum, polyspermum. Les Robima de l'époque actuelle appartiennent surtout à l'A- mérique du Nord et au Mexique; ils sont rares dans l'Amérique centrale et aux Antilles; une espèce vit en Guinée, une en Chine, une en Daourie; l'espèce presque devenue indigène en Europe, le À. Pseudacacia L., est originaire de l'Amérique septentrionale. 1. Robinia elhptica Sap., foliolis membranaceis, ovalibus, obtusis, mucronulatis, basi subinæquali -brevissime petiolulatis, integerrimis;s nervo primario distincto, nervis secundariis Sparsis, obliquis, curvatis, reti venoso subtilissimo. Étud., 1, p. 254, tab. XI, f. 7. Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie. Analogue au À. viscosa Vent., de l'Amérique du Nord. 2. Robinia heteromorphoides O. Web., foliolis ovali-elipticis, apice obtusis, basi breviter cuneatis, centim. 5 longis, 4 latis ; LÉGUMINEUSES. 347 | nervis secundariis numerosioribus, sub angulo acuto orientibus, D subarcuatis. Palæontogr., IV, p. 161, tab. XXIX, f. 6. _ Rott. . Folioles semblables à celles de notre Aobinia ordinaire. # 3. Robinia subcordata O. Web., foliolis breviter petiolulatis , _ ovali-oblongis, basi obliqua subcordatis, integerrimis, centim. 4 … circa longis, 2 4/4 latis; nervis secundariis distantibus, sursum | arcuatis, Palæontogr., IV, p. 161, tab. XXIX, f. 24. … Rott. | D Ciribution douteuse. | | … A. Robinia atavia Ung., foliolis oblongo-ellipticis, integerri- mis, membranaceis, petiolulatis; nervo primario solo conspicuo. Gen. et Spec., p. 187; Foss. Fl. v. Radoboj, p. 28, tab. III, L 4 15, 16. __ Schiste marneux de Radoboj: Erdübénye. Attribution incertaine. …_ 5. Robinia crenata Heer, foliolis breviter petiolulatis, orbicu- _ Jatis vel ovalibus, crenatis. F1. tert. Helv., p. 100, tab. CXXXIT, à f..27-30. { OEningen, dans le Kesselstein. Diffère du précédent par le bord crénelé des folioles. : 6. Robinia Hesperidum Ung., leguminibus elongatis, lineali- bus, centim. 4 et paulum ultra latis, brevipedunculatis, apicu- 4 . Jatis, compressis, inter semina plus minus coarctatis, polyspermis, 4 … seminibus rotundato-reniformibus. Foliolis subsessilibus, oblon- … sis, obtusis, pollicaribus, integerrimis. Syll., II, p. 21, tab. IV, _ f. 41-47. 1 Parschlug. | | … 7. Robinia Regeli Heer, foliis impari-pinnatis, foliolis subop- DT breviter petiolatis, orbiculatis vel subovatis, integerri- is. Leguminibus tenuiter marginatis, basi angustatis, apice ro- |‘umdatis polyspermis, seminibus ovalibus. F1. tert. Helv., IIT, …p. 99, tab. CXXXIL, f. 20-26, 34-41. Robimia? latifoliu AI. Br., in Stizenb., Verzeichn., p. 90. OEningen, Kesselstein, La Borde près de Lausanne, errati- 318 PHANÉROGAMES. ques de Saint-Gall, tunnel de Lausanne, Riant-Mont, Petit- Mont, Locle. La forme et la grandeur de la gousse rappellent celles du 2. Pseudacacia L., mais les graines sont beaucoup plus grandes ; les feuilles, par contre, montrent une grande ressemblance avec celles du À. hispida L., à l'exception cependant qu’elles sont plus pe- tites et composées d’un nombre de folioles moindre. | 8. Robima constricta Heer, leguminibus tenui-marginatis, hinc inde constrictis, apice rotundatis, polyspermis, seminibus ovalibus. L. c., f. 31-33. Erratiques de Saint-Gall, Lausanne. Ces gousses appartiennent peut-être au À. Regeli, dont elles ne se distinguent en effet que par les étranglements plus © ou moins prononcés qui se remarquent entre les graines. Colutea L. Atlas, pL CIV. Frutices inermes in Europa australi, in Abyssinia et Asia oc- cidentali indigeni. Folia impari-pinnata, multijuga, membrana- cea, ovalia, sæpius obovata et retusa vel subobcordata. Le- gumen cymbiformi-ovatum, inflato-vesiculosum, scariosum, polyspermum. A. Colutea Salteri Heer, foliis impari-pinnatis, foliolis alter- nis, membranaceis, inferioribus ovatis, obtusis vel retusis, supe- rioribus obcordatis, profunde emarginatis; nervis secundariis utrinque 4 vel 5 camptodromis. F1. tert. Helv., TIT, p. 104, tab. CXXXII, f. 47-57; F1. foss. arct., p. 126, tab. XLV, f. 8c. E. Sism., Matér., p. 67, tab. XXX, f. 8. OEningen, dans le Kesselstein, où ces feuilles ne sont pas rares ; Guarène près de Turin; Atanekerdluk. Cette espèce montre, au moins par rapport à ses feuilles, une grande ressemblance avec le C. persica Boiss. (Heer). 2. Colutea debilis Heer, foliis pinnatis, foliolis oppositis, mem- branaceis, minutis, obcordatis; nervis secundariis 3 vel 4. F1. tert. Helv., IIT, p. 102, tab. CXXXIT, f. 58, 59. LÉGUMINEUSES. 349 OEningen, dans la couche à insectes, et au Kesselstein. Semblable au précédent. 3. Colutea macrophylla Heer, foliis pinnatis?, foliolis membra- eis, breviter petiolulatis, pollicaribus, obcordatis ; nervis utrin- 5 vel 6. L. c., f. 13-h6. OEningen, Kesselstein, Locle. . Les folioles sont plus grandes que dans le C. Salteri et dans espèces vivantes, mais leur forme et leur structure sont les 5. Colutea D niafolia 0. Web. foliolis cuneato-obovatis, _ obcordatis, integris, penninerviis, vix 2 centim. longis. Palæon- 4 | togr., IV, p. 161, tab. XXIX, f. 22. _ Rott. FAM. IL. PHASEOLEZÆ. Physolobium BENTH. Atlas, pl. CIV. …. Frutices Novæ-Hollandiæ. Folia trifoliatim pinnata, stipellata. pme coriaceum, oblongum, turgidum, suturis haud incras- - saüs, bi- vel multicapsulare. 1 … 4. Physolobium orbiculare Ung., foliolis suborbiculatis, sessi- … libus, integerrimis, membranaceis; nervis secundariis patentibus, L: simplicibus, parallelis, secus marginem camptodromis. Syll., IT, D D. 22, tab. V, f. 3. " Parschlug. DOM. d’Ettingshausen rapporte cette foliole au genre Kennedya. … 2. Physolobium kennedyæfolium Ung., foliis pinnatim trifolio- 350 | PHANÉROGAMES. latis, foliolis subcoriaceis, linealibus, bipollicaribus, basi apice- que obtusis; nervis secundariis numerosis, simplicibus, retro marginem arcuato-conjunctis, reti venoso minuto distincto. Syll., Hcp. 29, tab: VA Capparis ogygia Ung., Gen. et Spec., p. kh3. Parschlug. 3. Physolobium antiquum Lei legumen parvum, semipolli- care, cultriforme, turgidum, uni- vel biloculare. Foliis trifoliola- tis?, foliolis obovatis basi breviter cuneatis, sessilibus, centim. 3 circa longis. Syll., IL, p. 21, tab. V, f. 4. Phaseohites Physolobium Ung., Gen. et Spec., p. 188. Parschlug. M. Unger compare cette Légumineuse fossile au Ph. carinatum Benth., de la Nouvelle-Hollande. Kennedya VENT. Frutices in Nova-Hollandia indigeni, volubiles vel prostratri. Folia pinnatim trifoliolata, membranacea vel subcoriacea, ovato- vel rotundato-elliptica, integerrima, nervatione brochiodroma. Legumen oblongo-lineare, compressum, intus isthmis cellulosis multiloculare. L'attribution des folioles rapportées à ce genre exclusivement australien ne saurait être que provisoire. 1. Kennedya Phaseolites Ettingsh., foliis trifoliolatis, foliolis ovato-ellipticis, membranaceis, integerrimis, obtusis, lateralibus basi obliquis; nervatione brochiodroma, nervo primario recto, nervis secundariis approximatis, tertiariis vix conspicuis. Foss. FI. v. Bilin, IL, p. 56, tab. LV, f. 22. Tripoli de Kutschlin. M. d’Ettingshausen pense que le Cytisus freybergensis Ung. pourrait également être rapporté à ce genre. 9. Kennedya dubia Ettingsh., foliis trifoliolatis, foliolis rotun- dato-ellipticis, subcoriaceis, integerrimis, obtusissimis; nervatione camptodroma, nervo primario recto, basi prominente, nervis se- À Ne LÉGUMINEUSES. 391 ” cundariis paucis, arcuatis, tertiariis angulo subrecto egredienti- bus, tenuissimis, densis. Foss. Fi. v. Bilin, IL, p. 57, tab. LIV, D CA0; IN, f. 6. …_ Tripoli de Kutschlin. . Offre quelque ressemblance avec le K. arenaria Benth. FAM. IV. ERYTHRINEZÆ,. Erythrina L. Atlas, pl. CIV. ; | Arbusculæ vel frutices in regionibus tropicis et subtropicis …. crescentes. Folia trifoliolata, foliolo terminali a cæteris remoto, … integra, subcoriacea; nervis secundariis a se invicem remotis, … brochiodromis, nervis tertiariis sub angulis rectis et subrectis in … rete laxum conjunctis. Legumen indehiscens, longum, inter se- nina compressum, torulosum, stylo indurato rostratum. 4 … À. Erythrina daphnoides Ung., foliis pinnatim trifoliatis?, fo- … liolis ovato-acuminatis, basi breviter cuneatis, petiolatis, integer- 1 “rimis, subcoriaceis; nervis secundariis remotis, ramosis, retro … marginem arcuato-conjunctis. Syll., II, p. 23, tab. V, f. 7. Radoboj. Folioles analogues à celles de l’£. Corallodendron L. 2. Brythrina Phaseolites Ung., foliis trifoliatis?, foliolo medio D. bipollicari, ovato, sensim acuminato, basi subrotun- data épetiolato, margine profunde undulato, triplinervio; nervis ‘3 -duobus lateralibus exacte basilaribus oppositis, sub angulo acuto _ orientibus, usque ad medium marginem sursum vergentibus, ‘4 -extus ramosis, ramis arcuato-conjunctis , nervis secundariis pa- …. ientissimis, valde ramosis, camptodromis, reti laxo polygono …. interposito. Syll., II, p. 23, tab. V, f. 8. 1 4 Radobo)j. … Feuille d’une attribution fort incertaine, qui me parait avoir 1 cvs de ressemblance avec une feuille de Cissue qu'avec celle d’un . Erythrina. 1% 4 EL - 302 PHANÉROGAMES. Muecunites HEEr. Atlas, pl. CIV. Legumen magnum, nds semina globosa, umbilico lineari longo zonata. Voisin du genre Mucuna Adans., des Indes et de l'Amérique tropicale et subtropicale. 1. Mucunites Grepini Heer, legumine lato, margine undulato, seminibus globosis, umbilico magno tenuiter marginato. Heer, F1. tert. Helv., IT, p. 103, tab. CXXXIV, f. 9-42. La Borde près de Lausanne, Develier près de Delémont. FAM. Y. EUPHASEOLEZÆ. Dolichites Uxc. Atlas, pl. CIV, Folia trifoliolata, foliolis majusculis, integerrimis, lateralibus inæquilateris, plus minus trapezoideis; nervis secundariis bro- chiodromis. Legumen lineale, compressum, falcatum vel rectum, di- polyspermum, isthmis transversis divisum. 1. Dolichites maximus Ung., foliis trifoliolatis, foliolis tenui- membranaceis, 3-5-pollicaribus, sessilibus, integerrimis, foliolo medio ovato utrinque angustato, foliolis lateralibus basi inæqua- libus; nervis secundariis alternis, apice subramosis, nervis transversalibus inter se conjunctis. Legumine lineali, compresso, Stipitato, polyspermo, bivalvi, isthmis cellulosis inter semina disciformia intercepto, apice obtusiusculo vel corniculato. Sy. pl. foss., Il, p. 25, tab. VI, f. 1-5; VII, f. 1-6; VIH, f. 1-4. Ettingsh., Foss. FI. v. Bilin, III, p. 57. Phaseolites oligantherus Ung., Syll., IE, p. 24, tab. VI, f. 8-10 (teste Ettingsh.). Schiste marneux de Radoboj, tripoli de Kutschlin. LÉGUMINEUSES. 353 Cette plante fossile rappelle un peu le Dolichos ciliatus Klein, es Indes. 9. Dolichites europæus Ung., legumine subsessili ?, plano-com- sso, lineari, stylo indurato rostrato subfalcato, 6 pollices longo, poil. lato, submarginato, polyspermo, impressionibus semi- mr por vel rotundatis. sy Il, p. 25, tab. VL #67, Hfaséoities UxG. Atlas, pl. CIV. Folia trifoliolata, foliolis majusculis, membranaceis, terminal tante, lateralibus oppositis, asymmetricis, integerrimis, nervo sedio sat valido, hic illic nervis basilaribus duobus oppositis, at longe ascendentibus, nervis secundariüs plus minus remotis, amptodromis et brochiodromis. Legumen polyspermum, lineare, brectum vel subfalcatum, subcompressum vel subcylindricum. Toutes les espèces du genre Phaseolus de l’époque actuelle _ vivent dans les pays chauds, surtout de l’Amérique. Quelques | espèces annuelles sont cultivées en Europe. … A. Phaseolites glycinoides Sap., foliolis firmis, ovato-ellipticis, n inæqualibus, brevissime petiolulatis ; nervo primario Stricto, secundariis gracilibus plerumque oppositis curvatis. Étud., p. 254, tab. XI, f. 8. Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie. je du rapport avec le Glycine Apios L. et avec quelques Ken- “2. Phaseolites pulchellus Sap., foliis ternatim pinnatis?, folio- “ovato-subdeltoideis, breviter et obtuse acuminatis, petiolula- tis, inæquilateris; nervis secundariis tenuibus, oppositis, curva- , ramosis, latere uno obliquioribus, infimo extus breviter muloso. Étud., I, p. 255, tab. XI, f. 9. Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie. . Ces folioles se rapprochent de celles des Érythrinées, Eupha- Scnimver. — Paléont. végét. III — 23 994 PHANÉROGAMES. séolées et Rhynchosiées. Le Rhynchosia populina Ung. paraît avoir beaucoup de ressemblance avec cette espèce. 3. Phaseolites securidacus Ung., foliolis brevipetiolatis, ovato- oblongis, acuminatis vel obtusiusculis, integerrimis; nervis se- cundariis crebris simplicibus curvatis. Syll., II, p. 24, tab. V, f.: 9, 40. Parschlug. h. Phaseolites eutychos Ung., foliis ternatis, foliolis petiolu- latis, ovato-lanceolatis, integerrimis, membranaceis, nervosis ; nervis secundariis ramosis. Syll., Il, p. 24, tab. V, f. 13, ex- clusis cæteris. Radoboj. M. d’Ettingshausen rapporte les folioles coriaces, fig. 44, 49, 14-20, au Malpighiastrum coriaceum Unger. 5. Phaseolites fraternus Sap., foliis ternatis; foliolis latera- libus sessilibus, late ovato-subdeltoideis, obtusis, inæquilateris, latere uno orbiculato-expansis, latere altero subtruncatis, minime productis; nervis secundariis alternis, curvato-ascendentibus , secus marginem camptodromis. Étud., I1, p. 366, tab. XIII, f. 11. Armissan; très-rare. Très-voisin du Ph. pulchellus et faisant partie avec lui d’un genre qui paraît avoir ses analogues dans la famille des Rhyn- chosiées de l’époque actuelle (Sap.). 6. Phaseolites orbicularis Ung., foliolis sessilibus, parvis, bre- viter ovalibus, penninerviis, nervis secundariis simplicibus, camp- todromis. Foss. Fl. w. Sotzka, p. 54, tab. XXXIX, f. 3, 4. Ettingsh., Tert. FI. v. Hæring, p. 87, tab. XXIX, f. 1. Heer, F1. tert. Helv., TITI, p. 102, tab. CXXXIIL, f. 7. Sotzka, Sagor, Hæring, Parschlug, Fohnsdorf, Radobo)j; Eriz (canton de Berne). C'est probablement un Dalbergia. 7. Phaseolites œningensis Heer, foliolis membranaceis, petio- lulatis, ovato-ellipticis, inæquilateris, integerrimis, subquinque- , nerviis; nervis secundariis camptodromis, parallelis. L. c., f. 6. ÿ J LÉGUMINEUSES. 359 OEningen. -. 8. Phaseolites kennedyoïdes Ettingsh., foliolis petiolatis, ellipti- n. cis, integerrimis, basi obliquis, submembranaceis; nervo prima- rio debili, nervis secundariis tenuissimis, reticulatis; longit. fo- liol. circa 23 millim., latit. 8 millim. Ter. Fl. v. Hæring, p. 87, tab. XXIX, f. 2. | Hæring. , M. d’Ettingshausen rapproche ces folioles de celles des Ken- nedya, de la Nouvelle-Hollande. 9. Phaseolites microphyllos Ettingsh., foliolis petiolulatis, sub- rotundis, obliquis, integerrimis, subcoriaceis; nervo primario distincto, nervis secundariis paucis, vix conspicuis; longit. foliol. circa 8-14 millim., latit. 7-9 millim. Tert. F1, v. Hæring, p. 87, tab. XXIX, f. 3-6. Hæring. Folioles semblables à celles des Dolichos, Kennedya, etc. Le Phaseohtes eriosemæfolius Ung., Foss. F1. v. Sotzka, tab. XXXIX, f. 5-7, n'est connu que par quelques folioles d’une analogie fort douteuse. Voy. aussi Wess. et O0. Web., Palæon- togr., LV, p. 161, tab. XXIX, f. 4. 10. Phaseolites dolichophyllus O.Web., foliolum breviter petio- lulatum, ovatum, sensim acuminatum, apice muticum, basi rotun- data lenissime in petiolum procurrens, bipollicare, margine in- tegerrimo repandum ; nervis secundariis distantibus, sub angulo acuto orientibus, longe retro marginem arcuato-conjunctis. Pa- lœæontogr., IV, p. 161, tab. XXIX, f. 9. Rott près de Bonn. Cette feuille a ses analogues surtout dans le genre Phaseolus. Rhynchosia DC. Atlas, pl. CIV. Herbæ perennes volubiles vel scandentes, in regionibus tropi- cis subtropicisque totius orbis crescentes. Folia trifoliolata, rarius unifoliolata; nervis basilaribus duobus hic illic præsentibus, se- GRR RE E CI) CR RESTE A Ne LES En Ja AN A 356 PHANÉROGAMES. cundariis camptodromis. Legumen oblique ovatum vel oblon- gum, compressum, 1-2-spermum. 1. Rhynchosia populina Ung., foliis pinnatim trifoliolatis, folio- lis deltoideis, acuminatis, basi paululum productis, brevissime petiolulatis, membranaceis, integerrimis ; nervis secundariis utrin- que à vel 4, duobus infimis basilaribus suboppositis, margini subparallelis, ultra medium productis, cæteris patentibus margi- nem versus valde arcuatis camptodromis. Foss. FI. v. Kumi, p. 58, tab. XV, f. 6. Kumi. | Foliole très-semblable à celles du Ah. gibba Steud., du Cap. 2. Rhynchosia Ammonia Ung., foliis trifoliolatis, foliolis ovali- oblongis, pollicaribus, basi oblique subcordatis, apice obtusis ; nervis utrinque 4, duobus basilaribus longe productis, cæteris erecto-arcuatis cum margine confluentibus, nervulis transversis distinctis. Foss. Fl. v. Kumi, p. 59, tab. XV, f. 8. Eubée. Voisin (?) du Rh. pilosa Steud., du Port-Natal. 3. Rhynchosia Isidis Ung., folüs trifoliolatis, fohiolis parvulis et minimis, centim. 1-2 1/2 longis, millim. 3-8 latis, lineali- vel elliptico-oblongis, utrinque obtusis, breviter et brevissime petiolulatis, integerrimis, coriaceis ; nervis secundariis numero- sis, simplicibus. L. c., f. 12-15. Si, : Le Rh. glandulosa DC., qui a des feuilles tripennées, offre des folioles d’une grande ressemblance. C’est peut-être au kh. Isidis qu'il faudra rapporter le Glycine glycyside Ung., Wiss. Ergebn. einer Reise, p. 182, tab. LI. h. Rhynchosia Osiridis Ung., foliolis parvulis, semipollicari- bus, ovali-oblongis, obtusis, basi breviter cuneatis; nervis om- nibus tenuibus, secundariis utrinque 4, ramosissimis. L. e., f. 10. Kumi. M. Unger voit l’analogue de cette espèce dans le Rh. puberula Steud., du Cap. LÉGUMINEUSES. 397 FAM. VI. VICIEÆ,. Ervites Sar. Atlas, pl. CIV. Legumen tenuipedicellatum, sinuatum, compressum, 2-6- _ spermum. 1. Eruites primævus Sap., legumine ovato, graciliter pedicel- _ Jato, sinuato, compresso, trispermo, stylo e basi refracta recto, n stigmate simplici punctiformi terminato, seminibus subcom- —… presso-globosis. Ætud., I, p. 134, tab. XIV, f. 6. Couches supérieures du gypse d'Aix. Petit légume voisin des £roum monanthos et hirsutum L. M. Ludwig (Palæontogr., V, p. 102, tab. XX) décrit et figure . deux espèces de graines, des lignites supérieures de la Wet- _terau, qu'il rapporte aux genres Zrvum et Vicia (E. germami- cum et Vicia striata). FAM. VII. DALBERGIEÆ. Dalbergia L. fil. Atlas, pl. CIV. Arbores et frutices sæpe scandentes, præprimis in India orien- ali, raro in Africa australi et occidentali, inque America meri- dionali crescentes. Folia impari-pinnata, 3-7-juga, foliolis _ alternis, ovalibus, oblongis, cuneato-ovalibus, haud raro asym- metricis, apice haud raro retusis, integerrimis, hic illie margi- natis, subcoriaceis vel membranaceis; nervatione pinnata, nervis secundariis sat numerosis, camptodromis, subbrochiodromis vel apice divisis ramos ad folii marginem mittentibus, nervis ter- tiariis e nervo primario et e nervis secundariis egredientibus dictyodromis. Legumen plus minus longe pedunculatum, mem- 358 PHANÉROGAMES. . branaceum, conipresso-planum, reticulato-venosum, oblongum utrinque angustatum, valvis inter semina connatis, indehiscens, mono- vel dispermum ; semina compressa. Ce genre, dont presque toutes les espèces habitent les régions chaudes des Indes, était largement représenté en Europe pen- dant l’époque miocène, quand même on en retranche un certain nombre des folioles fossiles qui y ont été rapportées. Plusieurs folioles ou fruits, s'ils n’appartiennent pas au genre Dalbergia même, offrent des caractères tellement rapprochés de ceux de ce genre qu'on ne saurait y méconnaître au moins des Dalbergiées. 1. Dalbergia hecastophyllina Sap., foliolis majusculis pauciju- gis?, petiolatis, coriaceis, ovato-ellipticis, basi rotundatis, inte- gerrimis, nonnunquam subobliquis, penninerviis ; nervo prima- rio valido, nervis secundariis sub angulis 60-70° emissis, retro marginem arcuato-anastomosatis, reti interposito tenuissimo. Étud., I, p. 367, tab. XIII, f. 10. Armissan. M. de Saporta cite comme feuilles analogues celles des genres Andira Lam., Pterocarpus L. et Amerimnum P. Br. et surtout celles de l’Andira acuminata Benth. 2, Dalbergia (Platymiscium?) grandifolia Sap., foliis pinna- tis?, foliolis magnis, subcoriaceis, ovato-oblongo-lanceolatis , integerrimis, basi obtusata parum inæqualibus, breviter petiola- tis, petiolo transversim rUgOSO ; nervo primario valido, nervis secundariis remotis, camptodromo-dictyodromis, reti interposito pertenui. Étud., IT, p. 368, tab. XIII, f. 13. Armissan ; très-rare. Les folioles du genre Platymiscium, du Brésil, reproduisent fidèlement, d’après M. de Saporta, le type de celles d’Armissan. 3. Dalbergia (Miscolobium ?) palæocarpa Sap., legumine cen- tim. 2 circa longo, 8 millim. lato, coriaceo, oblongo-elliptico, utrinque leviter angustato, pedunculo brevi calyce persistente coronato, compresso, lævi, obsolete reticulato, monospermo, sutura marginali tenui, semine parvo reniformi, Étud., I, p. 369, tab. IIT, f. 15. LÉGUMINEUSES. 359 _ Armissan. …. Ce fruit offre la plus grande ressemblance avec ceux des His- … colobium, arbres qui habitent le Brésil. » | 4. Dalbergia hœringiana Ettingsh., foliolis sessilibus, oblongo- elipticis, integerrimis, basi obliquis, coriaceis, penninerviis ; nervis secundariis tenuibus, e nervo primario sub angulis 50-650 egredientibus, arcuatis, longit. circ. 3 1/2-4 centim., latit. 1- 11/2 centim. Tert. FI. v. Hæring, p. 87, tab. XXIX, f. 7-9. —… Bilin, LI, p. 57, tab. LV, f. 10. E. Mimosites Adenanthera Ung., Foss. Fl.v. Radoboÿ, tab. II, f. 2. «._ Radoboj, Hæring; opale ménilitique de la vallée de Schichow. … Folioles analogues à celles de plusieurs Dalbergia, Pterocarpus L et autres formes voisines. . ©. Dalbergia Empetrites Ett., foliolis coriaceis, ovato-ellipti- | cis, paulo inæquilateris, breviter petiolulatis, apice subemargi- ; natis, margine integerrimis; nervatione dictyodroma. Foss. F1. — v. Bilin, III, p. 57, tab. LV, f. 13. -_ Argile plastique de Priesen. | 6. Dalbergia rectinervis Ettingsh., foliolis coriaceis, ellipticis, _ basi inæquali obtusis, apice emarginatis, margine integerrimis ; . nervatione brochiodroma, nervo primario prominente, recto, … excurrente, nervis secundariis subrectis, approximatis, inferio- ribus angulo recto exeuntibus, nervis tertiariis tenuissimis reticu- latis. Foss. FI. v. Bilin, IL, p. 58, tab. LV, f. 44. | Tripoli de Kutschlin. D 7. Dalbergia wetteravica Ettingsh., foliolis ovali-oblongis | vel sublanceolatis, muticis; nervatione dictyodroma, nervis se- cundaris tenuissimis, approximatis, flexuosis, ramosis. Legu- _ mine longe pedunculato, elliptico, utrinque acuto, membranaceo, … compresso-plano, indehiscente, obsolete reticulato, monospermo. — Foss. FI. d. ält. Braunk. d. Wetterau, p. 81, f. 8 (foliolum). Cytisus latisiliquata Ludw., Palæontogr., VIII, p. 445, tab. LVIII, f. 44-17. Salzhausen et Hessenbrücken. Le fruit que M. Ludwig a pris pour celui d’un Cytisus offre «2 RÉ 3 ns EP NRA TERS - TRE Se 360 PHANÉROGAMES. beaucoup plus d’analogie avec les fruits des Dalbergia, et se wi proche surtout du D. primæva Ung. 8. Dalbergia reticulata Ettingsh., foliolis ovato-rotundatis; integerrimis, Coriaceis; nervis secundariis in rete tenerrimum solutis. Legumine stipitato, elliptico, utrinque obtuso, compresso, plano, monospermo, indehiscente, obsolete reticulato, margine alato. Foss. Fl.v. Tokay, tab. IV, f. 6, 7. Argile trachytique de Tallya. M. Heer croit que la feuille rapportée à ce legumen pourrait provenir d’un Salvinia. 9. Dalbergia leptolobiana Sap., folüis pinnatis, foliolis subco- riaceis, sessilibus, ovato-ellipticis, apice obtuse angustato sub- emarginatis, integerrimis, penninerviis; nervo primario gracili, secundariis tenuibus, curvato-anastomosatis. Étud., I, p. 132, tab. VII, f.:7: Fénestrelle. Les Dalbergia vivants qui présentent des folioles semblables sont les D. rubiginosa Roxb., confertifolia Benth.., cultrataGrah., des Indes orientales. 10. Dalbergia valdensis Heer, foliis pinnatis?, foliolis subco- riaceis, sessilibus, oblongo-obcordatis, basin versus angustatis, apice late emarginatis; nervis secundariis numerosis, reticulatis, parum conspicuis. Fl. tert. Helv., IIT, p. 104, tab. CXXXIIT, f. 19, 43. Sap., Étud., I, p. 256, tab. XI, f. 13. Lausanne; calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie. Très-voisin du précédent. 11. Dalbergia pterocarpoides Ettingsh., foliolis ovato-oblon- gis, integerrimis, basi rotundata subinæqualibus; nervis secun- dariis tenuissimis, numerosis, patentibus, longe sursum arcuatis, nervulis e dorso eorum sub angulis peracutis emissis rete tenuis- simum oblique rhomboideum efficientibus. Beitr. z. Kenntn. d. Tertfl. Steierm., p. 79, tab. VI, f. 9. | Moskenberg près de Leoben. Folioles semblables à celles de plusieurs Dalbergia et surtout aussi à celles du Pterocarpus santalinus L. Qu ÉCRAN ZA PL SR CPE. | PERRET CORRE Lin NE Re EEE MN ML 7 HRE à Li RES SSI PO LORS pes sen à Cet X BAT EAN \: ; Nr n | LÉGUMINEUSES. 361 … 42. Dalbergia retusæfolia (Web.) Heer, foliis impari-pinnatis ; foliolis alternis, subcoriaceis, breviter. petiolulatis, obovato- _oblongis, basin versus cuneatim angustatis, apice emarginalis ; | nervis secundariis obsoletis. F1. tert. Helv., TT, p. 104, tab. “CXXXIII, f. 9-11. E. Sism., Watér., p. 67, tab. XXIV, f. 1. ….… Templetonia retusæfolia Web., Palæontogr., IV, pe 160, tab. aà XXI, K:7. —. Dans les marnes de Wangen près d'OEningen, OEningen dans 14 Kesselstein, Croisettes près de Lausanne; Turin, dans un | sable fin et compacte; Rott près de Bonn. à . Les feuilles paraissent avoir été assez grandes; les folioles ont une longueur de 2 à 3 centim. sur une largeur de 6 à 9 millim. 0. Weber compare ces folioles à celles du Templetonia retusa % R. Br., de la Nouvelle-Hollande. É 43. Dalbergia bella Heer, foliolis membranaceis, petiolulatis, —_obovato-oblongis, basi angustatis, apice emarginatis; nervis se- cundariis numerosis, camptodromis, areis argute reticulatis. L. ct. 44-19. E. Sism., Matér., p. 67, tab. XXIV, f. 4. OEningen, dans le Kesselstein, assez répandu, Locle; Turin, dans un-sable fin et compacte. | Les folioles atteignent une longueur d’environ 4 centim. sur - une largeur de 2 à 2 1/2 centim. Ah. Dalbergia cuneifolia Heer, foliis pinnatis?, foliolis mem- … branaceis, cuneatis, apice leviter emarginatis; nervis secunda- — riis paucis, valde erectis, camptodromis. L. c., f. 20. … OEningen. La mervation de cette feuille rappelle celle de certains Celas- D. trus (Heer). 45. Dalbergia nostratum (Kovats) Heer, foliis pinnatis, folio- . lis parvulis, sessilibus vel breviter petiolulatis, membranaceis, … ohovato-oblongis, basi angustatis, apice emarginatis; nervis se- … cundariis utrinque 6-8, camptodromis, areis argute reticulatis. DL. c., f. 25-31. » Zichya nostratum Kovats, Foss. v. Erdübénye, p. 34, tab. VIT, DT 8. A ue: “ar Lagon AU Er 2 sie ci we, Re AN ra 362 PHANÉROGAMES. Erdôbénye Hongrie) ; OEningen, assez commun; Locle. M. Kovats compare cette espèce au Zichya coccinea Benth., mais M. Heer fait remarquer que les feuilles de cette plante sont coriaces et ont leurs nervures secondaires aussi fortes que la nervure médiane. 16. Dalbergia Jaccardi Heer, foliolis parvulis, sessilibus, mem- _ branaceis, obovatis, basi angustatis, apice rotundatis vel leviter emarginatis; nervis secundariis numerosis, sub angulo subrecto orientibus, parallelis, camptodromis. F1, tert. Helo., L. e., f. 32. Locle. 47. Dalbergia Scheitlii Heer, foliolis sessilibus, membrana- ceis, oblongo-obovatis, apice emarginatis, basin versus cunea- tim angustatis; nervis secundariis numerosis, sub angulo acuto egredientibus. L. c., f. 33, 3h. Erratiques de Saint-Gall. Ressemble par la forme au D. cuneata et par la nervation au D. bella. 18. Dalbergia primæva Ung., foliolis petiolulatis, ovato-lan- . ceolatis, acuminatis, ultrapollicaribus. Legumine stipitato, ellip- tico, utraque extremitate angustato, membranaceo, compresso- plano, indehiscente, obsolete reticulato, alato, monospermo. Foss. FI. v. Sotzka, p. 55, tab. XXXIX, f. 8-12. Ettingsh., Ter, FI. v. Hœring, p. 96, tab. XIII, f. 5. Heer, /. c., f, 21-23. Ralligen ; Sotzka, Sagor, Monte Promina. Le fruit pourrait bien appartenir à un Cæsalpinia, car il offre une assez grande analogie avec celui du C. dubia Spr., du Bré- sil; les folioles ne paraissent pas appartenir à une Légumineuse. 19. Dalbergia Proserpinæ Ettingsh., foliolis subcoriaceis , ovatis, ovato-rotundatis subemarginatis, margine integerrimis; nervis secundariis tenuibus approximatis, nervis tertiariis sub angulo peracuto orientibus, fere transversis, in rete dissolutis. Foss. FI. v. Bilin, TITI, p. 58, tab. LV, f. 15. Opale ménilitique de la vallée de Schichow. Ces folioles peuvent être comparées à celles du D. murabilis DC., des Indes. À, Sd bis Ro PES CE Pa AL LR AA NN LES CE PA RS ST RE SDS Re St ETS TOSE les PU SNS EE USE < UT QT LA EU Fa PE PEN : DAT Pr è % be i } LÉGUMINEUSES. 363 | 90. Dalbergia Apollinis Ettingsh., foliolis coriaceis, ellipticis, vas i inæquali rotundatis, breviter petiolulatis, margine integer- finis; nervis secundariis sub angulo fere recto egredientibus, ipproximatis, flexuosis, nervis tertiariis dictyodromis. Foss. F1. v. Bilin, IT, P. 58, tab. XV, f. 16. Drepanocarpus C. F. Meyer. Atlas, pl. CIV. _ Arbores vel frutices Americæ tropicæ et subtropicæ, singula pecie senegalensi excepta. Folia impari-pinnata, coriacea et sub- smbranacea , integerrima , foliola lateralia sessilia; nervis se- CL Marie tenuibus, patentibus, apice arcuato-conjunctis, nervis . iariis secundariis parallelis, ramulosis. Legumen stipitatum , fungoso-coriaceum , indehiscens, reniforme vel cochicato”fala- -tum, planum, monospermum. 4: Drepanocarpus punctulatus Sap., folis pinnatis, foliolis “ovatis, coriaceis, sessilibus, integerrimis, leviter punctulatis, | penninervis ; nervis secundariis tenuissimis, sub angulo recto “emissis, secus marginem arcu flexuoso obtusissimo anastomo- satis, nervulis in eundem sensum quam nervi secundarii exten- Sis, subtiliter ramulosis. Étud., 11, 4, p. 430, tab. VIIL, f. 4. Eliane, bassin de Marseille. —. Ces folioles se rapprochent beaucoup, surtout pour la nerva- tion, de celles du Drepanocarpus ferox Mart. « 2: Drepanocarpus Dacampii Mass., foliis impari-pinnatis, 5- vel 6-jugis, rachi alata, foliolis lanceolatis, obtusiusculis, sessili- bus, integerrimis, sesquipollicaribus; nervo primario valido. ructibus helicoideis, apteris. Palæph. rar., p. 44. … Rhus œningensis Ung., Bot. Zeit., 1849, n° 19, p. 351, tab. V, f. 8; Gen. et Spec., p. 475. Heer, F1. tert. Helv., LIT, p. 276. … Drepanocarpus bolcensis Ung., pro fructu. X. k. Acad. d, … Wiss., 1856, vol. [, tab. I, F. 2. 36/4 | PHANÉROGAMES. Monte-Balca. Les fruits ont une assez grande ressemblance avec ceux du D. senegalensis Hook. C’est par erreur qu'Unger a indiqué les feuilles comme prove- nant d'OEningen. En outre de cette espèce, il en existe trois autres au M. Bolca, les Dr. Targionii, Dr. Lestrigonum et Dr. Nummus Mass. !. c. Pterocarpus L. Atlas, pl. CIV. Arbores et frutices in Asia tropica, raro in Australia crescen- tes. Folia impari-pinnata, coriacea, integerrima ; nervis secun- dariis subbrochiodromis vel retro marginem subito arcuato-con- junctis, ramulosque ex arcuum dorso ad marginem mittentibus. Legumen suborbiculare, compressum, sublignosum, ala coriacea cinctum, monospermum. 1. Pterocarpus Fischeri Gaudin, foliis coriaceis, cie sub- orbicularibus, leniter acuminatis, integerrimis, centim. 5 longis et latis; nervis secundariis subtilibus, camptodromis, basilaribus duobus oppositis, areis argute reticulatis. Heer, F1. tert. Helw., LI, p. 103, tab. CXXXIII, f. 8. Rivaz. M. Heer voit dans les feuilles du P4. indicus Willd. les ana- logues de ces feuilles fossiles. Machærium PERrs. Atlas, pl. CIV. Arbores Americæ tropicæ. Folia impari-pinnata; foliola brevi- ter petiolulata, ovalia, oblonga, oblongo-lingulata, acuminata, coriacea, integerrima, lateralia inæquilatera; nervatione pin- nata, nervis secundariis craspedodromis, subbrochiodromis, vel margine in rete solutis, raro lineari-dictyodroma. À. Machærium palæogæum Ettingsh., folüs subcoriaceis, brevi- LÉGUMINEUSES. 365 x poioultis lanceolatis vel oblongis, basi inæqualibus, apice ac s, Mmargine integerrimis ; nervo primario prominente, recto, vis secundariis numerosis, sub angulis acutis orientibus, retro ginem camptodromis et inter se conjunctis, nervis tertiariis angulo subrecto orientibus, tenuissimis. Foss. F1. v. Bilin, IT, “p. 59, tab. LV, f. 24. Tripoli de Kutschlin. … M. d'Ettingshausen compare cette foliole à celles d M. muti- Benth., du Brésil. Piscidia L. — Arbores Americæ tropicæ. Folia impari-pinnata ; foliola cras- | sicule et breviter petiolata, majuscula, ovata vel late ovata; ner- vis secundariis camptodromis, nervis tertiariis transversis. Le- —gumen lineare, compressum, torulosum. —…. A. Piscidia Erythrophyllum Ung., foliolis magnis, late obova- “is, retusis, inæquilateris, basi late cuneatis, integerrimis, 3-4- k mr pollicaribus, crassiuscule petiolatis; nervis secundariis una ala « satpatentibus, altera sub angulis acutioribus orientibus, arcuatis, | à retro marginem camptodromis. Syll., IT, p. 26, tab. IX, f. 2, à. __ Radoboj. — Ces folioles ressemblent beaucoup à certaines formes du P. . Erythrina L. 2, Piscidia antiqua Ung., foliolis minoribus, sesquipollicari- bus, ovatis, acuminatis, basi late cuneatis vel obtusis, longiuscule - petiolatis; nervis secundariis sat remotis, ad extremitatem ar- — cuato-conjunctis, nervis tertiariis transversis. Syll., II, p. 27, tab. IX, f. 5, 6. __ Radoboj. Andira Lan. Arbores Americæ tropicæ. Foliola coriacea, oblongo-elliptica - vel oblongo-lingulata; nervis secundariis cum tertiariis in rete TR AS TT 366 : PHANÉROGAMES. anastomosatis, vel fortioribus apice divisis et subbro-chiodromis. Legumen drupaceum, obovoideum, monospermum. 1. Andira? tenuinervia Sap., foliolis coriaceis, oblongo-ellip- ; ticis, apice obtusissimo subemarginatis, integerrimis; nervo pri- mario gracili, secundariüis subtilibus, curvato-ramosis cumque tertiariis in rete tenue solutis. Étud., I, p. 256. Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie. Semblable au Cæsalpinites copaiformis, mais la nervation en est î différente. Parmi les Andira vivants, c’est de l’A. pauciflora Benth., du Brésil, qu'il se rapproche le plus. Micropodium Sar. Atlas, pl CV. Legumina oblongo-elliptica, compressa, marginata, breviter E stipitata, oblique reticulata, oligosperma. Diffère du genre Podogonium par la présence de plusieurs se- … mences dans une même gousse, et pourrait peut-être se ranger dans le.genre Brachypterum voisin des Dalbergia. 1. Micropodium oligospermum Sap., leguminibus graciliter sti- pitatis, oblongis, lanceolatis, lateraliter marginatis, 1-3-spermis, È longe pedunculatis. £tud., 1, p. 437, tab. XIV, f. 8. Couches de la partie supérieure des gypses d’Aix. À quelque ressemblance avec les fruits des Hæmatoxylon. 2. Micropodium affine Sap., ibid. Même provenance. Diffère du précédent par une forme plus allongée, une > bordure plus étroite et les semences plus nombreuses. Palæolobium Uxc. Atlas, pl. CIV. Folia impari-pinnata, foliolis majusculis, plus minus solide membranaceis, ovali- vel obovato-oblongis, lateralibus basi in- che SPA D ge LÉGUMINEUSES. 367 —…. æquilateris, integerrimis; nervis secundariis plus minus confertis * vel remotiusculis, brochiodromis. Les Dioclea et Erythrina offrent des feuilles semblables; celles des genre Centrolobium présentent aussi quelque ressemblance. 4. Palæolobium sotzkianum Ung., folüis pinnatis, foliolis in- tegerrimis, magnis, lateralibus ovato-ellipticis, apice inæquilato subito acuminatis, basi valde inæquilateris, terminali oblongo- …. obovato. Foss. FU. v. Sotzka, p. 56, tab. XLI, f. 6, 7. Heer, D Ml tert. Helv., LIL, p. 106, tab. CXXXIV, f. 3-7. Ung., Syll., II, p. 26, tab. IX, f. 4 (Dalbergia). Sotzka, Monod, assez répandu ; Petit-Mont, Schwarzachtobel près de Bregenz. Unger compare cette espèce aux Centrolobium de la famille des Dalbergiées. Les folioles de Sotzka, décrites par Unger, sont considérées par M. d'Ettingshausen comme une espèce particulière qu'il nomme Dalbergia sotzkiana. ; 2. Palæolobium valdense Heer, foliolis coriaceis, integerrimis, basi valde inæqualibus, breviter petiolatis, ovato-ellipticis ; ner- vis secundariis validis, brochiodromis, nervillis obliquis parallelis. FI. tert. Helv., III, p. 106, tab. CXXXIV, f. 2. Monod. Très-semblable au précédent, mais d’une consistance plus forte. 3. Palæolobium hœringianum Ung., foliolis membranaceis, lan- ceolatis, acuminatis, integerrimis; nervis secundariis pluribus, simplicibus, parallelis. Foss. FI. v. Sotzka, p. 56, tab. XLI, f. 9-10. Ettingsh., Tert. F1. v. Hæring, p. 88, tab. XXIX, f. 10-17. Heer, L. c., p. 106, tab. CAUT f. 8. Sotzka, Hæring, Monod. Le fossile (fig. 8, 8 a) que M. Unger prend pour un fruit (d’une structure anomale!) paraît être le torus avec son stigmate rayonnant d’une Nymphéacée (Anœctomeria, voy. notre figure du torus fossile de cette plante). h. Palæolobium œningense Heer, foliolum laterale oblongo- lingulatum, centim. 6 longum, 3 latum, basi inæquilaterum, 368 # PHANÉROGAMES. nervis sat patentibus, brochiodromis, reticulo areas occupante mi- nutissimo. F1. tert. Helv., III, p. 106, tab. CXXXIV, f. 4. OEningen, dans le Kesselstein. 5. Palæolobium heterophyllum Ung., foliis pinnatis, foliolis ovatis vel lanceolatis, utrinque acuminatis, apiculatis vel obtusis, breviter petiolatis, integerrimis, coriaceis, lateralibus basi valde _ inæqualibus; nervo primario distincto, nervis secundariis tenui- bus vel vix conspicuis; longit. circa 4-5 centim., latit. 4 4/2 cen- tim. Foss. F1. v. Sotzka, p. 55, tab. XLI, f. 1-5. Ettingsh., Tert. F1. v. Hœring, p. 88, tab. XXIX, f. 49. Sotzka et Hæring. 6. Palæolobium radobojense Ung., foliolis ovato-ellipticis, ob- tusis, integerrimis, membranaceis, longe petiolulatis; petiolulis apice incrassato articulatis ; longit. circa 9 centim.., latit. 4-5 cen- tim. Foss. FI. v. Sotzka, l. c., tab. XLI, f. 11. Ettingsh., Tert. FI. v. Hœring, p. 88, tab. XXIX, f. 48. Hæring, Radoboj. Folioles à pétiolule renflé à sa partie supérieure; très-sembla- bles à celles d’un Amerimnum de la Guyane. 7. Palæolobium grandifolium Ung., foliolis suborbicularibus, magnis, integerrimis, longe petiolatis, petiolo apice articulato. Foss. F1. v. Sotzka, p. 57, tab. XLI, f. 12. Radoboj. 8. Palæolobium moskenbergense Ettingsh., foliolum terminale, pedunculo communi longo, subcoriaceum, ovali-oblongum, basi rotundatum ; nervis secundariis tenuissimis, longe secus marginem camptodromo-productis ; 2 basilaribus oppositis. Beitr. x. Kennin. d. Tertfl. Steierm., p. 79, tab. VI, f. 20. Moskenberg près de Leoben. Foliole semblable à celle du P. radobojense, mais plus petite, d’une consistance plus solide; elle se distingue aussi par les deux nervures basilaires opposées. 9. Palæolobium Sturi Ettingsh., foliis ovato-ellipticis, inte- gerrimis; nervatione camptodroma, nervis secundariis tenuibus, numerosis, approximatis, sub angulo acuto egredientibus, ramo- LÉGUMINEUSES. 369 pu se AnaBtOMOSAUS, nervis tertiariis tenaissimis réte mi- LV, f. 12. li de Kutschlin. ère du P. œæningense par les nervures secondaires plus rap- chées et rameuses, et par ses dimensions moins grandes. Il me > que cette foliole pourrait très-bien être rapportée soit au FAM. VIII. SOPHORE Æ,. Sophora L. Atlas, pl. CV. Arbores, frutices vel herbæ in Asia media et tropica nec non America boreali calidiore æquinoctiali et australi degentes. … Folia impari-pinnala, ovato-oblonga, obovata, basi mæqualia, _apice sæpius emarginata , membranacea; nervis secundariis te- nuibus, apice ramosis. Legumen moniliforme, indehiscens. . À. Sophora europæa Ung., foliis impari-pinnatis plurijugis?, | ii rotundato-obovatis vel obovato-ellipticis, basi inæqualibus, integerrimis, breviter petiolatis; nervo primario valido, nervis ris : inconspicuis; longit. foliol. circ. 2 4/2-5 centim., “latit. 4 4/2-2 4/2 centim. Ung., Gen. et Spec., p. 190; Foss. F1. w. Sotzka, p. 57, tab. XLII, f. 1-5. Ettingsh., Tert. F1. v. Hœ- ring; p.89, tab. XXIX, f. 20. Heer, F1. tert. Helo., III, p. 107, . CXXXIIL, f. 36-39. Sap., Étud., LIL, 1, p. 144, tab. XIV, 9. Ung., Syll., IT, p. 27, tab. IX, f. 7-14. Sotzka, Hæring, Monte Promina, Radoboj, Erdübénye ; Mo- nod, Petit-Mont, Locle; calcaires marneux de Saint-Zacharie, . schistes du bois d’Asson. Unger compare cette espèce au S. tomentosa L. et au S. h- toralis Schrad., du Brésil. … 2, Sophora bilinica Ettingsh., foliolis coriaceis, ovato-ellipti- Senrwper. — Paléont, végét, III — 24 370 - PHANÉROGAMES. cis, brevissime petiolatis, basi inæquali rotundatis, apice obtuso subemarginatis, margine integerrimis; nervis secundariis tenuis- simis, sub angulis acutis egredientibus. Foss. F1. vw. Bilin, TH, p. 59, tab. LIV, f. 6. Opale ménilitique de la vallée de Schichow, tripoli de Kutschlin. La forme et la nervation de ces folioles rappellent celles du S. heptaphylla L., des Indes. Edwwvardsia SALISB. Frutices vel arbusculæ in insulis mascarænis, in Chile et in Nova Seelandia crescentes. Folia impari-pinnata, multijuga; fo- holis minutis; nervatione dictyodroma. Legumen moniliforme tetrapterum. À. Edwardsia? reticulata Sap., foliolis minusculis, oblongo- ellipticis, basi inæqualibus, sessilibus, integerrimis; nervis se- cundariis tenuibus, latere uno obliquioribus, curvatis, cum ter- tiariis inflexis reticulato-ramosis. Ætud., 1, p. 258, tab. XI, f. 16. Calcaires marneux de Saint-Zacharie. Foliole analogue, d’après M. de Saporta, à celles de l’Ed. grandiflora Salisb., de la Nouvelle-Zéelande. | 2. Edwardsia parvifolia Heer, foliolis minutis, coriaceis, ob- ovatis, apice obtusis, nervis secundariis nullis. F{. tert. Helv., III, p. 107, tab. CXXXIIT, f. 44. Monod. Petites folioles d’une consistance très-solide, semblables à celles de l’£. microphylla Salisb., de la Nouvelle-Zéelande. 8. Edwardsia minutula Heer, foliolis minimis, submembra- naceis, breviter ovalibus. L. e., f. 42. OEningen. h. Edwardsia retusa Heer, foliolis subcoriaceis, reticulato- rugulosis, ovalibus vel orbiculatis, apice emarginatis. L. e., f. 40. OEningen, dans la couche à libellules de la carrière supérieure. LÉGUMINEUSES. 371 Calpurnia E. MEy. Atlas, pl. CV. _ Frutices capenses et indici. Folia impari-pinnata, plurijuga ; foliola submembranacea, oblongo-elliptica, utrinque obtusata, apice nonnunquam retusa, nervis secundariis retro marginem arcuato-conjunctis. Legumen magnum, lineale, compressum, ad … suturam superiorem anguste alatum, polyspermum. 1. Calpurnia europæa Sap., folüs petiolatis impari-pinnatis, 5- vel 6-jugis; foliolis subcontiguis, oppositis, submembranaceis, …. pubescentibus?, oblongo-ellipticis, utrinque obtusatis, brevissime % .petiolulatis, apice quandoque subemarginato mucronulatis, inte- ….. gerrimis, penninervis; nervo primario stricto, secundariis im- —…. mersis, retro marginem arcuato-camptodromis. Legumine ma- … gno, plano-compresso, late lineali, basi angustato, apice breviter F -acuminato incurvo stylo persistente mucronato, secus suturam superiorem anguste alato, polyspermo, seminibus obovatis ad — hilum marginatis. Étud., II, p. 374, tab. XIII, f. 8. Armissan; très-répandu. à Cette belle espèce est une de celles qui caractérisent le mieux | la végétation d’Armissan. Les feuilles rappellent celles du Viryilia …—. (Calpurnia) aurea Lam. et du Virgilia (Calpurnia) sylvatica DC. | Le fruit, au premier abord, ressemble à celui des Cercis, mais 4 il est bien plus grand, muni d’un rebord plus étroit; un examen détaillé le rapproche davantage de celui du Calpurnia aurea. 4 Ê 2h Virgilia LAMk. Frutices vel arbores capenses. Folia impari-pmnata. Legumen magnum, oblongum, sursum apiculatum, crassum vel subcom- … pressum, tetraspermum, valvis maturitate dehiscentibus. … A. Virgilia macrocarpa Sap., calyce late campanulato, in- «| qualiter obtuse 5-dentato; legumine magno, crasso, coriaceo, de. -oblongo, marginato, marginibus apteris, sursum apiculato, tetra- 372 PHANÉROGAMES. spermo, intus septis seminibus interpositis farcto, valvis ad ma- turitatem dehiscentibus. Étud., IT, 4, p. 154, tab. XIV, f. 4. Schistes du bois d’Asson. Ce fruit ressemble beaucoup à celui du V. capensis Lam, quoiqu'il ait le double de la longueur et le triple de la largeur. Cereis L. Atlas, pl. CV. Arbores in Europa australi, in America boreali nec non in China et Japonia indigenæ. Folia simplicia, cordato-ovata, sub- orbicularia, apice haud raro obtusa, integerrima, 3-5-nervia; nervis primariis arcuato-acrodromis, nervis secundariis brochio- dromis, nervis tertiaris transversis. Legumen oblongum, tenue, compressum, sutura seminifera anguste alata, altera dehiscente. Ce genre n'est représenté dans la flore actuelle que par un très-petit nombre d'espèces, dont une seule habite le midi de l'Europe. Les espèces fossiles se rapprochent tantôt de l'espèce asiatique, tantôt de l'espèce américaine, tantôt enfin de l’espèce européenne. A. Cercis Tournoueri Sap., foliis subcoriaceis vel saltem fir- mis, late ovatis vel suborbicularibus, basi rotundatis sursumque obtuse angustatis vel quandoque utrinque emarginato-cordatis ; basi plus minusve inæquilateris, trinerviis ; nervis lateralibus duo- bus exacte basilaribus arcu lato sursum vergentibus dorso ramo- sis, ramis duobus infimis ex utraque basi nascentibus oppositis, nervis secundariis omnibus brochiodromis, nervis tertiariis trans- versis in rete laxum coeuntibus. PI. foss. d. calc. concrét. de Brognon, p. 25, f. G, H. Calcaire concrétionné de Brognon. Ce Cercis est voisin du C. antiqua des gypses d'Aix, tout en se rapprochant des C. Siliquastrum L. et japonica Siebold. Les ner- vures primaires sont au nombre de trois; une paire, placée entre le bord de la feuille et les deux nervures latérales, paraît sortir de la base de ces dernières et n'être que des rameaux secondaires. 51 LÉGUMINEUSES. 373 … 2. Cercis cyclophylla AI. Br., foliis orbiculatis, integerrimis, —…. palmatinerviis. Stizenb., Verz., p. 9. Heer, FI. tert. Helvet., DIT, p. 107, tab. CXXXIII, f. 35. _ OEningen, dans le Kesselstein. … Cette espèce paraît être voisine du C. Siliquastrum, de l'Eu- ; rope méridionale. 3 _ 3. Cercis antiqua Sap., foliis longe petiolatis, obovato-orbicu- . laribus, integris, subpalmatinerviis; nervis infimis cæteris multo É productioribus, omnibus camptodromis, reticulo tenui interposito. L Etud., 1, p. 134, tab. XIV, f. 7. ° . Dans toutes les couches des dépôts à gypse d”° Aix. 4 … La feuille fossile se rapproche plutôt du C. canadensis L., d’'A- NL Mérique, que du €. Siliquastrum, d'Europe. —. AL. Cercis Ameliæ Sap., foliis glabris, breviter petiolatis, late - ovatis vel suborbiculatis, integerrimis, palmato-5-nerviis, nervis …— paulo suprabasilaribus extus ramosis. Legumine parvo, elliptico- lanceolato, breviter stipitato, oligospermo, anguste alato, nervis oblique transversis. Etud., IT, p. 417, tab. XIV, f. 10-42. Schistes du bois d’Asson. _ Analogue au C. japonica Siebold. … 5. Cercis radobojana Ung., foliis inæqualibus, subcordato- 1 orbicularibus, integerrimis, petiolatis; nervo medio sat valido, «. nervis secundariis utrinque paucis, duobus infimis exacte basila- 1. ribus, extus ramosis, cæteris arcuatis, apice furcatis. Legumine …. oblongo, tenui-compresso, sutura seminifera subalata, seminibus … obovatis vel piriformibus. Syll., IT, p. 27, tab. IX, f. 15-18. _. Radoboj. | .… 6: Cercis Siliquastrum L., foliis late cordatis vel subrenifor- …. mibus, apice rotundatis vel obtuse acuminatis, longe petiolatis, L. petiolo ad extremitatem superiorem incrassato, 5-nerviis ; nervis … secundariis camptodromis. Gaud. et Str., Contrib., IV, p. 27, (ab. VII, f. 1-4, 10. … Travertins à Montone, Perolla; aux Ayglades près de Mar- …—… Sseille. Des fruits ont été rencontrés à Massa. | 7. Cercis inæqualis Sap., folis inæquilateris, magnis oblon- 374 PHANÉROGAMES. gis basique miñus late cordatis quam in €. Siliquastro; nervis 2 basilaribus infimis magis ascendentibus. F{, plioc. de Meximieux. Dépôts pliocènes de Meximieux. Cette espèce paraît tenir le milieu entre le C. Siliquastrum et le C. canadensis. Bowdichia H. B. K. Atlas, pl. CV. Arbores Americæ tropicæ. Folia impari-pinnata, plurijuga , foliolis lanceolatis, integerrimis, coriaceis; nervis secundariis te- nuibus dictyodromis. Legumen oblongo-lineare, plano-compres- sum, indehiscens, margine superiore anguste alatum, poly- spermum. 2h 1. Bowdichia Amphimenium Sap., foliis pinnatis, foliolis lan- ceolato-oblongis, breviter acuminatis, integerrimis, coriaceis, subtus pubescentibus, penninerviis; nervo primario stricto; se- cundariis subtilissimis, areolatis, tertiariis flexuosis in rete te- nuissimum solutis. Étud., II, 4, p. 133, tab. VIII, f. 6. Fénestrelle. Le Bowdichia nitida Spruce, du Brésil, offre des folioles ana- logues à celles de l’espèce fossile. FAM. IX. CÆSALPINIEZÆ. Gleditschia L. Atlas, pl. CV. Arbores in America boreali et Asia media indigenæ, ramulis supra-axillaribus sæpe in spinas ramosas conversis. Fôlia abrupte pinnata, foliolis dentatis, vel crenatis, membranaceis, subsessili- bus, oblongis vel obtuse lanceolatis; nervatione camptodroma. Legumen magnum, lineale vel oblongum, compressum, plurilo- culare, raro uniloculare. a 1. Gleditschia Wesseli O. Web.. foliis pinnatis, multijugis, LÉGUMINEUSES. 375 foliolis oppositis, lanceolatis, subsessilibus, obtusiusculis, sub- crenatis; spinis ramosis. Legumine magno, compresso, lato, — elongato, apice latiore obtuso, inter semina septato, plurilocu- L. Jari; seminibus ovalibus, compressis. O. Web. et Wess., M. à Beitr. zur niederrhein. Braunkohlenf. (Palæontogr., IV, p. 462, —…. (ab. XXIX, f. 10-19). Heer, Fi. tert. Helv., TI, p. 108, tab. …. CXXXIII, f. 55-59. E. Sism., Matér., p. 66, tab. V, f. 11. | Rott et Orsberg près de Bonn; Petit-Mont près de Lausanne; - Guarène, dans les couches de gypse. À Espèce voisine du G. ériacanthos L., de l'Amérique du Nord. à 2. Gleditschia allemanica Heer, foliis pinnatis, foliolis minutis, = breviter petiolulatis, oppositis, ovalibus, apice rotundatis vel subemarginatis, obsolete crenulatis. Aculeis simplicibus. F1. tert. Helv., III, p. 108, tab. CXXXIIT, f. 43-52; CXL, f. 34. OEningen, dans le Kesselstein et la couche à libellules; Locle. à. Gleditschia crenulata Heer, foliolis minutis, petiolatis, op- positis, ovalibus, apice rotundatis, obsolete crenulatis. L. c., f. 53, 54. OEningen, Kesselstein. Folioles plus petites et plus courtes que celles de l'espèce précédente, plus longuement pétiolées. ; h. Gleditschia ovahfolia Heer, foliolis petiolatis, ovatis, apice …. plerumque acuminatis, subtilissime crenulatis, basi integerrimis. _ Heer, . c., f. 60-65. OEningen. 5. Gleditscha celtica Ung., foliolis lanceolatis, vel oblongo- lanceolatis, crenulatis, apice acuminatis. Aculeis robustis, ramo- sis. Koss. F1. v. Sotzka, p. 58, tab. XLIT, f. 6-8. Heer, F1. tert. Helv., LIT, p. 109, tab. CXXXIIT, f. 66-68. » Sotzka, Monod. Cæsalpinia L. Atlas, pl. CV. Arbores vel arbusculæ ut plurimum aculeatæ, in Asia, Africa, America tropica indigenæ. Folia abrupte bipinnata, foliolis ova- 376 PHANÉROGAMES. libus vel oblongis, inæquilateris, plerumque membranaceis, raro coriaceis, breviter petiolulatis; nervo medio rectô in mucronu- lum excurrente, nervis secundariis sat patentibus, retro margi- nem arcuato-conjunctis, nervis tertiariis e nervo mediano et e R nervis secundariis egredientibus in reticulum irregulare anasto- mosatis. Legumen suboblongum, compressum, lignosum wel spongiosum, 2-/4-spermum, isthmis inter semina distinctis. A. Cœsalpinia macrophylla Heer, foliolis membranaceis, ultra centim. 4 longis, millim. 18 latis, oblongis, lateribus fere paral- lelis, basi- inæquilateris, apice obtusis vel obsolete retusis. F1. tert. Helv., III, p. 410, tab. CXXX VII, f. 44. OEningen, dans le Kesselstein; Locle. Folioles semblables à celles du €. Falconeri, mais plus grandes. 2. Cœsalpinia Falconeri Heer, foliis pinnatis, multijugis, fo- liolis membranaceis, semipollicaribus, oblongis, basi inæquilate- ris, apice emarginatis; nervis secundariis delicatulis, brochio- dromis, tertiariis in reticulum angustum polygonum coeuntibus. L. c., f. 1-10. E. Sism., Matér., p. 66, tab. XXX, f. 5. OEningen dans la couche à insectes de la carrière inférieure, au Kesselstein dans celle de la carrière du cu Guarène dans une marne micacée. La forme des folioles est a du C. mucronata Willd., du Brésil, mais la nervation est différente en ce que l’espèce vivante n'offre pas le réseau délicat, intercalé entre les nervures, de l’es- pèce fossile (Heer). 3. Cœsalpinia micromera Heer, foliolis membranaceis, parvu- lis, ovalibus, apice cordatis, basi subæqualibus; nervis secun- dariis utrinque circa 6, arcuato-camptodromis, reti interposito minuto distincto. L. c., f. 12-91. OEningen, dans le Kesselstein ; Locle. | h. Cœsalpinia Escheri Heer, foliis abrupte bipinnatis, basi petioli aculeatis, pinnis oppositis, trijugis, foliolis multijugis, ses- silibus, ovalibus, basi subinæquilateris, apice obtusis, rotunda- tis, centim. 1 longis, 1/2 latis; nervis secundariis subtilissimis. L. c., p. 411, tab. CL, f. 24. | LÉGUMINEUSES. . 377 ) | w le Kesselstein. LC. ata Willd. paraît être son analogue vivant. : Ds Cœsalpinia Jaccardi Heer, foliis minutis, bipinnatis, foliolis be) et io PhaUs, orbieulatis, apice emarginatis, valde Locle, dans le calcaire blanc. 7. Cœsalpinia Townshendi Heer, foliolis minutis, membrana- ceis, breviter petiolatis, basi inæquilateris, ovalibus vel oblongo- . alibus, apice obtusis. L. c., f. 26-37. OEningen, Locle, Monod, Münzenberg (teste Ettingsh.). … M. d'Ettingshausen réunit à cette espèce le Glycyrrhiza tertia- Ludw. (Palæontogr., VIII, p. 145, tab. LVIIT, f. 18-21). n-08. Cœsalpinia Langiana Heer, foliolis membranaceis, obovatis, basi angustatis, inæqualibus ; nervis secundariis paucis. F1, tert. — Helo., TL, p. 419, tab. CXXX VII, f. 38; CXLVIL, f. A9. — : OEningen, dans le Kesselstein; Locle. De 9. Cœsalpinia oblongo-obovata Heer, foliolis subcoriaceis , … oblongo-obovatis, basi inæquilateris; nervis secundariis sub an- pee acuto egredientibus, suberectis. L. c., f. 39. - OEningen, dans le Kesselstein. — 10. Cæsalpinia Laharpii Heer, foliolis membranaceis, elon- ) sato-oblongis, apice emarginatis; nervis secundariis inconspi- | Gui. Le, .f; 10. Montenailles et Monod près de Lausanne. É 1 à … A1. Cæsalpinia lepida Heer, foliolis membranaceis, sessilibus, — oblongis, apice obtusis, rotundatis, basi inæquilateris; nervis | secundariis ramosis. L. c., f. LA. _ Locke. 4 Ressemble beaucoup au C. Sappan L. à4 12. Cœsalpinia Haïdingeri Ettingsh., foliis bipinnatis, foliolis D quaiibns, elipticis vel subrotundis, integerrimis, brevissime 378 | PHANÉROGAMES. petiolulatis; nervo primario distincto, nervis secundariis obsole- tis; longit. foliol. circa 7-19 millim., latit. M re Tert. F1. v. Hæring, p. 89, tab. XXIX, f. 21-39. Hæring, commun; Monte Promina; mollasse inférieure de Spechbach (Haute-Alsace). Feuilles semblables à celles du €. sepiaria Roxb., des Indes orientales. 13. Cæsalpinia norica Ung., foliis abrupte bipinnatis, quadri- jugis vel sexjugis (?), foliolis inæqualibus, basi inæquali ovato- ellipücis, semipollicaribus, emarginatis, integerrimis. Koss. FI, v. Sotzka, p. 57, tab. XLIT, f. 8-19. Ettingsh., Bilin, ILE, p. 60. Sotzka; argile plastique de Priesen. 14. Cœsalpinia gallica Heer, legumine elliptico, basi apiceque acuminato sensuque contrario leniter falcato oligospermo; foliolis - inverse sagittatis, lobulis obtusis; nervo medio excurrente. F1. tert. Helvet., p. 313 (note), tab. CXXXIIT, f. 24. Schistes miocènes de Menat en Auvergne. 15. Cœsalpinia æmula Heer, foliolis sessilibus, ellipticis, basi subinæquilateris, apice obtusiusculis. F1. tert. Helo., UE, p. 315 (note). Alumbay (île de Wight). 16. Cœsalpinia tamarindacea Ung., foliis ellipticis, inæquali- bus, integerrimis, breviter petiolatis, membranaceis. Syll., II, p. 80, tab. X, f. 18, 19. Radobo)j. 17. Cœsalpinia deleta Ung., foliolis ellipticis, emarginatis, in- tegerrimis, subcoriaceis; nervis secundariis creberrimis, rectis. Syll., IT, p. 31, tab. X, f. 20. Radoboj. Ce sont plutôt les folioles d’un Dalbergia (Ettingsh.). 18. Cœsalpina: antiqua Ung., foliolis millim. 41 longis, e basi obliqua oblongis, obtusis, membranaceis. Foss. F1, v. Kumi, p. 60, tab. XV, f. 24. Kumi. Connu par une seule foliole, dont la place est incertaine. LÉGUMINEUSES. * 379 ia europæa Ung., foliolis ovatis, obtusis vel re- ulatis, vix pollicaribus, subcoriaceis, integerri- ; nervis secundariis apice ramosis. L. c., f. 23-25. Cæsalpinites Sar. . M. de Saporta réunit sous ce nom toutes les folioles isolées nt l'attribution est douteuse, mais qui offrent de l’affinité ec les Cæsalpiniées en général. - 1: Cæsalpinites dispersus Sap. , foliolis sessilibus, cuneatis, subemarginatis. Étud., 1, p. 136. . Foliole très-analogue à celle des Cæsalpinia bahamensis Lam. et bjuga SW. . 2. Cœsalpinites proxæimus Sap., foliolis oblongo-cuneatis, in- ;: |: ea basi angustatis. he I, p. 436. Avec le précédent. - 3. Cœsalpinites gracilis Sap., foliolis breviter petiolulatis, oblongo-cuneatis, subemarginatis. Étud., ibid. _ Partie inférieure de la même formation. A. Cœsalpinites cassiæformis Sap., foliolis obovatis, basi in pli ii ne gi ire n g … petiolum brevem cuneato-angustatis ; nervulis obliquis, numero- À sis, parallelis, apice curvatis. Étud., ibid. e . Partie supérieure des schistes d’Aix. . Foliole analogue à celle de plusieurs Cassia (C. Tora, Senna). … 5. Cæsalpinites obscurus Sap., foliolis ovato-oblongis, obtusis, sessilibus; nervis secundariis curvatis. L. e., ibid. Partie supérieure des gypses d'Aix. … 6. Cœsalpinites latifolius Sap., foliolis sessilibus, obovatis, .… integerrimis, sinuato-subinæqualibus, apice emarginatis; nervis : secundariis obliquis, dictyodromis, infimis productioribus. L. c., np 187. Calcaires de la partie supérieure du gypse d'Aix. 380 ; PHANÉROGAMES. 7. Cœsalpinites liütigiosus Sap., foliolis cuneatosoblongis, 6b- tusatis, mucronulatis, sessilibus; nervo primari0 tenui, secun- dariis obsoletis. L. c., 1, p. 259, tab. XI, f..15; III, p. 25, tab. I, f. 6. Calcaires marneux littoraux de Saint-Zacharie; Bonnieux. Ces folioles peuvent être comparées à celles du Colutea orien- talis Lam. et à celles de plusieurs Cæsalpinia. 8. Cœsalpinites ellipsoideus Sap., foliolis submembranaceis, oblongo-ellipticis, basi apiceque rotundatis, mucronulatis; nervis secundariis obscuris, curvatis. L. c., I, 2, p. 259, tab. XE, f. 40. Saint-Zacharie. Folioles semblables à celles des Cæsalpinia crista et Sappan L.. 9. Cæœsalpinites copaiferinus Sap., foliolis coriaceis, ovatis, apice rotundatis, basi obtusa subsessilibus; nervo primario dis- tincto, secundariis numerosis, subtilibus, obtuse emissis, reticu- latis, immersis. L. c., 1, p. 259, tab. XI, f. 42. Saint-Zacharie; Saint-Jean-de-Garguier. Folioles analogues à celles des Copaifera, entre autres du €. Langsdorffii Desf., glabra Vog., du Brésil. 10. Cœsalpinites minutus Sap., foliolis minutis, oblongo-linea- ribus, basi apiceque rotundatis; nervo primario distincto, secun- dariis subtilibus, areolatis. L. c., I, p. 260, tab. XI, f. 44. Saint-Zacharie. Foliole analogue, par la forme et la nervation, à celles des Poinciana. | 11. Cœsalpinites ignotus Sap., foliolis oblongis, subeuneatis, apice oblique et leviter emarginatis, integerrimis, penninerviis ; nervis secundariis oblique areolatis. L. c., IT, p. 186, tab. VEIT, f. 9. Saint-Jean-de-Garguier. Ces folioles rappellent beaucoup celles du Cæsalpinia Lahar- pii Heer.. 12. Cœsalpinites micromerus Sap., foliolis parvulis, oblongis, sessilibus, inæquilateris, apice obtusato emarginatis, tenuiter mucronulatis. L. c., II, p. 186, tab. VIII, f. 10. LÉGUMINEUSES. 381 LISIRR de Camoins-les-Bains. De folioleswsemblables se rencontrent dans les Cæsalpinia, 4 Poinciana, Cassia. 13. Cœsalpinites venulosus Sap., foliolis membranaceis, ellip- -ticis, utrinque obtusatis, basi inæqualibus, subsessilibus, inte- | gerrimis; nervo primario stricto, secundariis subtiliter ramoso- | areolatis. L. c., I, p. 374, tab. XII, f. 9. Peyriac. … Foliole analogue à celles des Pæppigia, Poinciana, Cassia. - Ah. Cœsalpinites (Copaifera?) leptolobüfolius Sap., foliis pin- _natis, foliolis firmis, sessilibus, ellipticis, basi apiceque obtusatis, _ leviter tomentosis?; nervo primario stricto, sursum abrupte de- “sinente, nervis secundariis parum distinctis, obliquis, subtilibus, Dons. L. c., II, p. 374, tab. XIII, f. 6. _ Armissan. 1 Le Cœsalpinia deleta Ung. paraît être très-voisin de cette es- . pèce et se rapprocher, comme celle-ci, beaucoup plus des genres … Copaifera et Leptolobium que du genre Cæsalpinia. k 415. Cœæsalpinites schotiæfolius Sap., foliis pinnatis, petiolo … communi angustissime subalato, foliolis oppositis, breviter petio- - lulatis, numerosis, parvulis, coriaceis, ovatis, basi parum in- æqualibus, apice emarginatis, integerrimis. L. c., III, p. 449, | tab. XIV, f..7. …. Schistes du bois d’Asson. … Les folioles qui se rapprochent le plus de celles de cette espèce - sont les folioles des £dwardsia, Schotia, Tamarindus. 16. Cæsalpinites emarginatus Sap., foliolis coriaceis, petiolu- latis, obcordatis, basi breviter cuneatis, apice late emarginatis. L'rc., UE, p. 120, tab. XIV, f. 5. Schistes du bois d’Asson. —._ Très-voisin du Ceratonia emarginata Heer, avec lequel il est _ peut-être identique. — 17. Cœsalpinites cuneiformis Sap., foliolis sessilibus, obovatis, … obtuse cuneatis, apice emarginatis; nervulis reticulatis. L. c., » IH, p. 420, tab. XIV, f. 6. 382 PHANÉROGAMES. Schistes du bois d’Asson. Ressemble à plusieurs Cæsalpinia. 18. Cœsalpinites obscuratus Sap. foliolis ps, coriaceis, obovatis, basi obtuse attenuatis, sursum rotundatis, leviterque emarginatis. Etud., IIT, p. 121, tab. XIV, f. 8. Schistes du bois d’Asson. Très-semblable au Cœsalpinia Falconeri Heer. Cassia L. Atlas, pl. CV. Arbores, frutices, suffrutices vel herbæ inermes, in regioni- bus tropicis et subtropicis totius orbis crescentes, species nu- merosas sistentes. Folia abrupte pinnata pluri- vel unijuga; fo- liola in diversis speciebus variabilia, elliptica, plus minus longe acuminata, ovato-lanceolata, ovalia, oblonga, æquilatera vel inæquilatera, integra, rarius serrata, membranacea vel subco- riacea, nervis secundariis sub angulis acutis vel patentioribus egredientibus, plus minus arcuato-ascendentibus, apice arcuato- conjunctis, hic illic brochiodromis vel subdictyodromis nervisque tertiariis numerosis e nervo primario emissis. Legumen teres vel compresso-planum, lignosum, coriaceum vel membranaceum , polyspermum. _ Ce genre, qui compte dans l’époque actuelle plus de 300 es- pèces dispersées dans les régions tropicales et subtropicales des deux hémisphères, n’a plus un seul représentant en Europe, où, pendant la période miocène de l’époque tertiaire, il offrait ce- pendant un développement très-considérable. Quoiqu'il soit pro- bable qu’un certain nombre des restes fossiles rapportés aux Gas- sia appartiennent à d’autres genres, il n’est pas moins probable | aussi que les espèces dont l’attribution peut être considérée comme hors de doute sont loin de représenter tout l’ensemble du genre tel que celui-ci a existé autrefois en Europe. Nous savons que les plantes herbacées ont en général laissé peu de traces de leur 4 LÉGUMINEUSES. 383 | existence, et que les arbustes et arbres ayant vécu dans l’inté- … rieur des terres, éloignés des lacs et cours d’eau, comme cela «avait été le cas pour les Cassia fossiles, dont le genre de vie a sans doute été analogue à celui des Cassia d'aujourd'hui, n’ont s … pu transmettre à la postérité les preuves de leur existence Le _ très-accidentellement. —. A. Cassia Phaseolites Ung., foliolis mullédgie: potiblétis, … ovato-elongatis, obtusiusculis, basi rotundata obliquis, integer- L ; rimis, membranaceis; nervo primario valido, nervis secundaris É tenuibus, crebris, subsimplicibus, parallelis; longit. cire. 7 …centim., latit. 2-4 centim. Foss. F1. v. Sotzka, p. 58, tab. XLIV, (1-5, et XLV, f. 8, 9. Ettingsh., Tert. F1. v. Hæring, p. 91, 4 tab. XXX, f. 15-17. Heer, F1. tert. Helvet., TITI, p. 419, tab. … CXXXVII, f. 66-74; tab. CXXXVIIT, f. 4-12. Mioc. balt. FL, (ab. XII, f. 6. Ettingsh., Bilin, III, p. 61, tab. LIV, f. 9. “…_._ Soizka, Hæring, Monte Promina; très-répandu dans la mol- lasse inférieure de la Suisse; commun à Develier, à Monod, au — Petit-Mont, à Lausanne, à Ralligen, Munsingen; très-rare dans —_ la mollasse supérieure à OEningen; Samland; Mocar, Szakadat 4 (Hongrie), Priesen; à Saint-Zacharie. | Attribution douteuse. 2. Cassia Berenices Ung., foliis multijugis?, foliolis petiola- … is, late ovatis, breviter acuminatis, basi rotundatis; nervo pri- 4 mario valido, secundariis arcuatis, ramosis, fere inconspicuis. - Foss. FI. v. Sotzka, p. 58, tab. XLIIL, f. 4-10. Heer, F1. tert. “Helvet., TL, p. 118, tab. CXXXVII, f. 42-56. Sap., Étud., % De p. 373. O. Web., Palæontogr., IV, tab. XXIX, f. 16-20. … Heer, Hioc. bal. F1., tab. XXX, f. 30. … Assez commun dans la mollasse inférieure de la Suisse; au À Hohe Rhonen, à Rivaz, Monod, Develier; très-rare dans la mol- | k “lasse supérieure au Locle et à OEningen ; Moskenberg près de Leo- — … ben; Saint-Zacharie, Fénestrelle, Armissan, assez répandu, Ma- L. nosque; Sotzka; Rott, Orsberg, Rixhôft. # M. Unger compare cette espèce aux C. corymbosa Lam. et —… lævigata Willd., de l'Amérique tropicale. M. de Saporta croit 38 PHANÉROGAMES. qu'on pourrait la comparer plus justement au C. Fistula L., d'Égypte. 3. Cassia hyperborea Ung., foliolis membranaceis, petiolula- tis, ovato-lanceolatis, acuminatis ; nervo primario valido, secun- dariis subtilibus, arcuatis, camptodromis. Foss. FI. v. Sotzka, p. 58, tab. XLIIT, f. 2. Heer, F1. tert. Helv., III, p. 449, tab. . CXXX VII, f. 57-61. Ettingsh., Tert. FI. v. Hæring, p. 94, tab. XIII; M. Promina, p. 25, tab. XIII, f. 18-23. E. Sism., Ha- tér., p. 66, tab. XXVIL, f. 2, 3. Sotzka, Radoboj, Rivaz et Monod; Delémont; à l’Albis; OEnin- gen; Sotzka. Hæring, Monte Promina; Turin, val d’Arno; Erdôbénye, Kutschlin. Ces feuilles sont plus longues et proportionnellement moins larges que celles du C. Berenices, mais à peine spécifiquement distinctes. k. Gassia Fischeri Heer, foliolis membranaceis, petiolulatis, ellipticis vel ovato-lanceolatis, acuminatis; nervis secundariis sub angulo peracuto egredientibus, curvatis. F1. tert. Helo., IT, p. 119, tab. CXXXVI, f. 62-65. = Hohe Rhonen, assez commun. Certaines formes de ces folioles se rapprochent de celles du €. Berenices. 5. Cassia cordifolia Heer, foliolis subcoriaceis, cordatis vel cordato-ellipticis; nervis secundariis subtilibus, arcuatis. F1. tert. Helv., TI, p. 420, tab. CXXXVIIT, f. 13-16. Hohe Rhonen, Monod, Ériz. L’Indigofera cordifolia Roth a des feuilles semblables. 6. Cassia Feroniæ Ettingsh., foliolis subcoriaceis, breviter pe- tiolatis, lanceolatis, basi rotundata subobliquis; nervo primario distincto, nervis secundariis subtilissimis, arcuatis. Tert. FI, v. H@œring, p. 91, tab. XXX, f. 9-11; F1. tert. Helv., L. e., f: 47- 19. Ettingsh., Foss. FI. w. Bilin, III, p. 60, tab. LIV, f. 48. Hæring; Croisettes près de Lausanne; Locle; Kutschlin. M. d’Ettingshausen compare cette espèce au C. séipulacea Ait., du Chili. LÉGUMINEUSES. 385 AS Cassia Zephyri Ettingsh., foliolis subcoriaceis, lanceolatis, D best angustatis, subobliquis; nervo primario valido, secundariis — obsoletis. Tert. Fl. v. Hæring, p. 90, tab. XXX, f. 1-8. Heer, 1 e., tab. CXXX VII, F. 20, 21; M. Promina, p. 25, tab. XII, _ F6; Bilin, IL, p. 61. …. Hæring, Monod, Ralligen; Monte Promina; Kutschlin. … Très-voisin de l’espèce précédente. ; M … 8. Cassia lignitum Ung., foliolis breviter petiolulatis, mem- 4 branaceis, magnitudine variabilibus, ovalibus vel oblongis, basi _ plerumque inæquilatera rotundatis, apice obtusis; nervis se- cundariis subtilibus. Gen. et Spec. pl. foss., p. 492. FI. tert. … Helvet., l. c., f. 22-28. Ettingsh., Tert. FI. v. Hæring, p. 90, "ab: XXIX, f. 40-42. Ung., Syll., II, p. 30, tab. X, f. 11-16. = Dalbergia podocarpa Ung., Foss. FI. v. Sotzka, tab. XL, L L 1-13. Massal. et Viviani, F1. de’ Terreni tertiarii de Novale, p: 42. Web., Palæontogr., IV, p. 162. Cassia ambigua Ettingsh., Foss. FI. v. Wien, tab. , LT A 10, 13. Sotzka, Radoboj, Hæring, Wien; Novale, Montajone; OEnin- gen, où cette plante n’est pas rare; Locle, Croisettes; val d’Arno. . Unger compare cette espèce avec les C. chrysotricha et humilis — (Collad.; les folioles ressemblent aussi beaucoup à celles de l’£xo- … styles venusta Schott, du Brésil. —…._ 9. Cassia ambigua Ung., foliolis breviter petiolulatis, ellipti- … cis vel lanceolatis, acuminatis, basi inæquilateris ; nervis secun- 4 dariïis subtilibus, arcuatis. Gen. et Spec., p. 192; Sylloge, IT, … p: 29, tab. X, f. 9. Etttingsh., Tert. F1. v. Hæring, p. 90, … (ab. XXIX, f. 43-46. Heer, F. tert. Helvet., L. c., f. 29-36. Et- … Aingsh., M. Promina, p. 24, tab. XIIL, f. 9. ; É. Acacia amorphoides O. Web., Palæontogr., IV, p.164, tab. D CUX,Cic. …. (Caet là dans la mollasse inférieure et supérieure de la Suisse: —._ Neucul dans le Delémont, OEningen, Locle; Hæring, Monte … Promina, Parschlug, Fohnsdorf, Bilin, Vienne, Radoboj, Erdü- “ bénye; Rixhôft. Scnrweer, — Paléont, végét. I — 25 386 | PHANÉROGAMES. 10. Cassia renella Heer, foliolis multijugis, lineari-oblongis , millim. 3 latis, obtusis; nervo medio valido. F1. tert. Helwet., L. c., f. 37-39. OEningen. La forme et la grandeur des folioles rapprochent cette espèce du G. nictitans L., de l'Amérique du Nord. AA. Cassia mucronulata Heer, foliolis multijugis, petiolulatis, membranaceis, minutis, oblongis, apice obtuso mucronatis. Heer, Le 40, NEningen. Folioles très-semblables à celles du €. australis Sims. 12. Cassia stenophylla Heer, foliolis subsessilibus, membra- naceis, anguste lanceolatis, basi apiceque angustatis, acutis. Heer, /. c., f. A2, 13. OEningen. 13. Cassia concinna Heer, foliis sparsis, pinnatis, minutis, foliolis multijugis, densissime confertis, angustissimis. Heer, /. c., Î. A1; p. 199, tab. CLV, f. 30 (inflorescence). OEningen. L’inflorescence, composée d’un petit nombre de fleurs briève- ment pédonculées, montre une grande ressemblance avec celle du C. nictitans L. 14. Cassia petiolata Ung., foliolis longe petiolatis, ovato-lan- ceolatis, acuminatis, integerrimis ; nervo primario Conspicuo. Foss. F1. v. Sotzka, p. 59, tab. XLIV, f. 6, 7. Parschlug et Sotzka. 45. Cassia Diones Ettingsh., foliis pinnatis, foliolis multiju- gis, ovatis, integerrimis, acuminatis, coriaceis, basi subobliqua breviter petiolatis, petiolo transversim rugoso; nervo primario valido, excurrente. Foss. FI. de M. Promina, p. 25, tab. XIII, EE LA Monte Promina. 46. Cassia Memnonia Ung., foliolis multijugis, petiolatis, lanceolato-acuminatis, integerrimis, basi sæpius inæqualibus , membranaceis; nervo primario conspicuo, nervis secundariis LÉGUMINEUSES. 387 …. obsoletis. Sylloge, IT, p. 29, tab. X, f. 4-8; Kumi, p. 61, tab. De AV, 1.32, 33. Parschlug, Radoboj, Tallya, Kumi. _ A7. Cassia rotunda Ung., foliolis sessilibus, orbicularibus, basi inæqualibus, integerrimis, coriaceis ; nervis secundariis pau- cis, simplicibus, ne inconspicuis. Sylloge, IT, P- 30, tab. X, f..47. Radoboj. Folioles analogues à celles du C. cotinifolia Don. | 18. Cassia æœgæa Ung., foliolis parvis, lanceolato-linearibus, | centim.2 longis, millim. 5 latis, basi obtusis, epetiolulatis, inte- … … gerrimis; nervatione pinnata. Foss. F1. v. Kumi, p.60, tab. XV, . _.f. 28-30. , 4 Kumi. Le C. coromandelina Jacq. a des folioles semblables. 19. Cassia vetula Ung., foliolis ovatis, obtusis, basi sub- æqualibus, sessilibus, integerrimis, rugoso-nervosis, coriaceis. Foss. FI. v. Kumi, p. 61, tab. XV, f. 34. Kumi. Folioles analogues à celles du €. rugosa, du Brésil. 20. Cassia robinioides Gœpp., foliolis oblongo-ovatis, basi inæqualibus, obtusis, integris, membranaceis; nervo medio te- nuissimo, nervis secundariis sub angulo acuto ascendentibus. Foss. F1. v. Schossn., p. 39, tab. XXVI, f. 6. Schossnitz, très-rare. 94. Cassia sennæformis Gæpp., legumine parvo, reniformi, compresso, membranaceo, reticulato. Foss. Fl. v. Schossn., p. 39, tab. XXVI, f. 7-10. Schossnitz. 22, Cassia leptodictyon Ettingsh., foliolis oblongo-lanceolatis, apice longius quam basi productis , coriaceis; nervis secundariis numerosis, sat patentibus, simplicibus, retro marginem subito arcuato-conjunctis, reticulo tenuissimo. Beitr. z. Kennin. d. Tertfl: Steierm., p. 80, tab. VI, f. 14. Moskenberg près de Leoben. 388 PHANÉROGAMES. 23. Cassia pannonica Ettingsh., foliolis sessilibus, ovatis vel ellipticis, membranaceis, integerrimis, basi rotundata subobli= quis, apice obtusis; nervo primario distincto, nervis secundariis tenuissimis, approximatis, subsimplicibus, sub angulis variis acutis egredientibus, arcuatim conjunctis; longit. circa 4-2 centim., latit. 5-7 millim. Beitr. z. foss. F1. v. Tokay, tab. IN, Fr | Assez commun dans les dépôts miocènes de Tallya. Diffère du C. ambigua par les folioles plus petites, sessiles, membraneuses, à nervures plus rapprochées. 2h. Cassia palæogæa O. Web., legumine recto, pedunculato, te- reti, late repando-sinuoso, centim. 11 circa longo, 1 2/3 crasso, lignoso, indehiscente?, multiloculato, suturis exsculptis latiuscu- lis, validis. Foliolis sessilibus, ex ovali-elliptico lanceolatis, basi breviter cuneatis, centim. 3-5 longis; nervis secundariis remo- tiusculis, retro marginem arcuato-anastomosatis. Palæontogr., IV, p. 163, tab. XXIX, f. 13, ps 49; Rott, Orsberg. Cette plante appartient sans aucun doute au genre Cassia. 25. Cassia pseudoglandulosa Ettingsh., foliis pinnatis; folio- lis lanceolatis vel lineari-lanceolatis , integerrimis, membrana- ceis, basi longe acuminata obliquis ; nervo primario debili, nervis secundariis obsoletis; longit. foliol. 4-7 centim., latit. 6-10 muil- lim. Tert. F1. v. Hæring, p. 89, tab. XXIX, f. 48-55. Foss. FI. v. Bilin, III, p. 61, tab. LIV, f. 14. Hæring; tripoli de Kutschlin. M. d’'Ettingshausen compare cette espèce au C. glandulosa DC.., de la Nouvelle-Hollande, et au €. Selloi Don, du Brésil. Hymen%æa L. Arbores Americæ tropicæ, inermes, resinosæ. Folia unijuga, foliola majuscula oblongo-elliptica, quam maxime inæquilatera, . coriacea, integerrima ; nervo mediano valido, nervis secundariis brochiodromis, nervis tertiariis e nervis secundariis sub angulo LÉGUMINEUSES. 389 ‘4 recto transversis, cum illis e nervo primario sub angulis acutis emissis dictyodromis. 1. Hymenœa Fenzlii Ettingsh., foliolis breviter petiolatis, co- _ riaceis, falcato-lanceolatis, utrinque angustatis, subobliquis, in- + tegerrimis; nervatione dictyodroma, nervo primario curvato, - prominente, nervis secundariis tenuissimis, angulo acuto egre- …. dientibus, in rete tenerrimum solutis. B. 3. K. d. foss. FI, v. — Radoboj, p. 68, tab. II, f. 5, 6. Radoboj. M. d’Ettingshausen compare ce fossile à l’Æ. stilbocarpa Hayne. … Ce rapprochement me paraît bien hasardé. Pourquoi ne serait-ce … pas une foliole d’un Sapindus voisin ou identique du S. falci- Bauhinia L. Atlas, pl. CV. Arbores vel frutices interdum aculeati Asiæ, Africæ et Ame- ricæ tropicæ. Folia unijuga, foliolis plerumque plus minus alte connatis ut folia biloba videantur; nervis primariis pluribus e basi plus minus acrodromo-radiantibus. Legumen compressum, lineale, polyspermum. 4. Bauhinia germanica Heer, foliis subcordatis, bilobis, lobis cujusque nervis primaris duobus; nervis secundariis camptodro- mis. Al. tert. Helv., XII, p. 409, tab. CXXXIV, f. 21. OEningen, dans le Kesselstein. | La forme de cette feuille ressemble tout à fait à celle d’un …—. Bawhinia, mais chaque lobe n’a que 2 nervures au lieu de 3 ou h, comme c'est le cas dans ce dernier genre, et la soudure des _ lobes n’est pas indiquée. 2, Bauhinia destructa Ung., legumine lineali-elongato, ses- quipollicari, ad medium constricto, acute apiculato, breviter pe- 4 dunculato, bivalvi, dispermo, superficie reticulata. Sylloge, IT, p. 31, tab. XI, f. 2. Radobo)j. 3. Baulinia parschlugiana Ung., legumine latiore, pollice 390 PHANÉROGAMES. paulum longiore, medio coarctato, apiculato, brevissime pedun- culato. Syll., IT, p. 31, tab. XI, f. 3. Radoboj. h. Bauhinia olympica Ung., folium obovato-orbiculare, apice breviter bilobum, petiolatum, integerrimum, membranaceum, tri- plinervium; nervo medio in sinum apicis producto, nervis late- ralibus subbasilaribus, oppositis, margini parallelis, nervis se- cundariis patentissimis, tenuissimis, in rete laxum solutis. Koss. F1. v. Kumi, p. 61, tab. XV, f. 36. Kumi. Cette feuille a bien une certaine ressemblance de forme avec celles de quelques Bauhinia; mais à en juger d’après la figure, la nervure médiane serait une véritable nervure et non le résultat d’une soudure, car il s’en détache des nervures secondaires comme dans une feuille entière, et chaque lobe n’a qu’une seule nervure basilaire. Copaifera L. Atlas, pl. CV. Arbores Americæ tropicæ, inermes. Folia impari- vel sæpius abrupte pinnata; foliola ovata, obtusa, acuminata, vel apice emar- ginata, imæquilatera vel æquilatera, integra ; nervo mediano va- lido sensim angustato, nervis secundariis tenuissimis, sat paten- tibus, approximatis, cum nervis tertiariis reticulum angustum delicatissimum figurantibus. Legumen oblique ellipticum, com- pressum, monospermum. 4. Copaifera armissanensis Sap., legumine coriaceo, obovato- rotundato, sutura marginali cincto, crasse apiculato, infra æqua- liter angustato, compresso-turgidulo, monospermo; valvarum superficie lævi, subtiliter punctulata, oblique et transversim le- vissime venulosa, venulis subtiliter ramoso-reticulatis, oculo ar- mato vix conspicuis. £tud., IE, p. 375, tab. XIII, f. 14. Armissan; très-rare. Le Cæœsalpinia paniculata Roxb., de Manille, et plus encore le Copaifera moluccana DC., offrent des fruits analogues à celui que LÉGUMINEUSES. - 391 nous venons de décrire et dont la forme la plus voisine parmi … Jes fossiles est le C. radobojana Ung. 2. Copaifera radobojana Ung., foliis impari-pinnatis, foliolis breviter petiolulatis, ovato-ellipticis, obtusiuseulis, basi subcor- is, integerrimis, coriaceis; nervis secundariis crebris, tenuis- imis, subsimplicibus, parallelis. Legumine ovato-circulari, acute apiculato, breviter pedunculato, lenticulari-compresso, mono- permo, valvarum superficie reticulata. Syll., II, p. 32, tab. XL, f. 4-9. _ Radobo)j. Cette espèce correspond assez au C. Martii Hayne, du Brésil. … 8. Copaifera kymeana Ung., legumine ovato-oblongo, bre- viter stipitato, oblique apiculato, compresso, monospermo, cen- . Him. 3 longo, 2 lato, semine ovali elliptico magno. Syll., IL, p. 32, (ab. XI, f. 10; Kumi, p. 61, tab. XV, f. 37-41. _ Kumi (Eubée). …. AL. Copaifera relicta Ung., foliis abrupte pinnatis, foliolis OVa- … libus, obtusis, integerrimis, inæqualibus, brevissime petiolatis, L. coriaceis, pollicaribus; nervis secundariis tenuissime reticulatis. … Syll., II, p. 32, tab. XI, f. 11. __ Radoboj. D’après M. Unger, ces folioles auraient leurs analogues dans ble C, trapezifolia Hayne. Ceratonia L. Atlas, pl. CV. …_ Arbor in regione mediterranea indigena. Folia sempervirentia, he impari-pinnata; foliola coriacea, obovata, apice emarginata, vel … subacuminata; nervis secundariis patentibus, arcuato-conjunctis. 4 Legumen lineare, compressum, suturis crassissimis bisulcatis 4 cinctum, indehiscens, intus inter semina isthmis pulposis trans- | versim plurilocellatum. Ce genre n’est représenté dans la flore actuelle que par une seule espèce, le Caroubier (C. siliqua L.) du midi de l’Europe, 392 | PHANÉROGAMES. dont les folioles offrent une grande ressemblance avec celles de deux espèces fossiles. | A. Ceratonia emarginata Al. Br., foliolis coriaceis, breviter petiolatis, subcordatis, basi inæquilateris, integerrimis, apice profunde emarginatis. Stizenb., Verz., p. 90. Heer, F1. tert. Helv., III, p. 109, tab. CXXXIV, f. 17-20. OEningen, Locle. Feuilles semblables à celles du €. siliqua. | 2. Ceratonia vetusta Sap., foliis pinnatis?, foliolis ovatis, sub- inæqualibus, obtusis, emarginatis, integris, penninerviis ; nervIS secundariis alternis, gracilibus, camptodromis, tertiariis reticu- latis. Étud., 1, p. 135. Partie moyenne des gypses d'Aix. Cette espèce est analogue au C. sihqua L. 3. Ceratonia septimontana Wess. et Web., foliolis longe pe- tiolatis, exacte ovalibus, centim. 2 1/2 longis, integerrimis; co- riaceis, apice nervo excurrente mucronatis; nervis patentissimis, creberrimis, arcuatis, arcuato-conjunctis. Palæontogr., IV, p.165, tab. XXIX, f. 15. Heer, /. c., p. 110, tab. CXXXIV, f 46: Rott, Orsberg ; OEningen, dans le Kesselstein. Podogonium HEERr. Atlas, pl. CV. Calyx e tubo obconico in limbum quadripartitum desinente compositus. Ovarium stipitatum, uni-ovulatum. Legumen longis- sime stipitatum, membranaceum, compressum, ovale vel ellipti- cum, dehiscens, monospermum; semen magnum, ovale, com- pressum, embryonis cotyledones magnæ, radicula brevissima , plumula subconica. Folia abrupte pinnata, foliolis 5-10-jugis, sessilibus, basi inæqualibus, integerrimis, pinnatinerviis, nervis duobus basilaribus cæteris multo longioribus, acrodromis. M. Al. Braun avait d’abord réuni ces curieuses plantes aux Gleditschia, parce que ceux-ci ont un légumen pédicellé dans lin- térieur de la fleur; mais les folioles du type fossile ont le bord LÉGUMINEUSES. 293 l er et la nervation très-différente. M. Unger les a rapportées ee «4 +0 Dalbergia, mais l’organisation des feuilles et l'embryon, | ee orthotrope et non campylotrope, ne permettent pas cette rét ion. Le Podogonium diffère du Copaifera, qui offre des fruits blables, par son légumen plus longuement pédicellé, mem- braneux et non coriace, déhiscent jusqu’à la base. M. Heer y voit un type voisin des Tamärindus, mais différent par son fruit cons- h, mment monosperme, et sans représentant nié dans la flore 2 Na. Plégoniu Knorri (Al. Br.) Her, foliolis 5-10-jugis, ceolatis vel ovato-lanceolatis, apice acuminatis, rarius obtu- seulis. Ovario stylo millim. 4 longo coronato ; legumine recto, ongo-elliptico, apice acute acuminato, basi in pedicellum longe pr calycem minutum persistentem elatum defluente, valvis post maturitatem usque ad basin angustatam dehiscentibus, se- | mine Ovali-oblongo. Heer, F1. tert. Helv., IT, p. 114, tab. “UXXXIV, f. 22-26; CXXXV; CXXXVI, f. 1-9; p. 199, tab. _CLV, f. 31. Ettingsh., Bilin, LIT, p. 60, tab. LIV, £. 7, 12. Glediütschia podocarpa Al. Br. in Buckl., Geol., p. 513; in Bonn. et Bronn, Jahrb., 1845, p. 173. Ung., Gen. et Spec., PDA. j — Podocarpium Knorrii Al. Br. in Stizenb., Verz., p. 90. …. Dalbergia podocarpa Ung., Foss. F1. v. Sotzka, p. 55, tab. XL, FA. = Knorr, Dotdigk. d. Natur, tab. IX, a, f. 5 (le fruit). Arbre très-répandu dans la mollasse d’eau douce supérieure de la Suisse correspondant à l’étage d'OEningen; il forme une des - plantes les plus communes dans cette dernière localité; à Irchel _ au-dessus de Rorbas, à Berlingen, dans les marnes de Steck- born, au Locle; dans les marnes blanches à Günzburg, à Ellbo- _gen en Bohème, aux environs de Vienne; à Parschlug, Kutschlin, - Sobrussan, vallée de Schichow. … On trouvera des détails fort intéressants sur cette plante dans ouvrage cité de M. Heer, p. 114-116. 2. Podogonium latifolium Heer, foliolis majoribus, quoad ma- 4 394 PHANÉROGAMES. gnitudinem variantibus, centim. 2- 4 1/2 longis, centim. 4- 4 4/2 latis, lingulatis, apice emarginatis. Fructu recto, elliptico, acu- minato. Fl. tert. Helv., L. c., p. 116, tab. CXXXVI, f. 40-21. Cœsalpinia major AL. Br. in Stizenb., Verz., p. 90. OEningen, assez rare. Diffère du précédent par ses folioles beaucoup plus grandes, arrondies et émarginées au sommet, et par le fruit plus court. 3. Podogonium Lyellianum Heer, foliolis 5-8-jugis, oblongis, ovalibus, rarius ovatis obovatisve, apice emarginatis vel rotun- datis mucronatisque. Legumine recto, ovali, apice obtuso vel submucronato. L. c., f. 22-59, Cœsalpiniaemarginata Al. Br. (ex parte) in Stizenb., Verz., p.90: Copaifera longe stipata Kovats, F1. v. Tallya (ex parte), tab. FE, f, 4. Cassia pannonica Ettingsh., Foss. F1, v. Tokay, tab. IV, f. 7? C'est, après-le P. Knorrü, l'espèce la plus répandue; elle est commune dans la carrière supérieure du Kesselstein près d'OEnin- gen, et se rencontre à Schrotzburg, au Steinerberg, au Locle, à Günzburg, à Tallya. Les folioles sont obtuses et mucronées ou émarginées au som- met; les fruits sont plus larges que dans le P. Knorrü, et pres- que toujours obtus. Les folioles varient de la manière suivante : a) Foliola oblonga, apice obtuso mucronata. b) Foliola ovalia, apice emarginato mucronata. c) Foliola variiformia, apice emarginata. 3. Podogonium constrictum Heer, foliolis ovalibus, constrictis, apice obtusis. L. c., p. 118, f. 48. OEningen. Le rétrécissement de la foliole au-dessus de son milieu est peut-être l’effet d’une simple déformation, de sorte qu’elle pour- rait bien appartenir à l'espèce précédente. k. Podogonium campylocarpum Heer, legumine elliptico in pe- dicello breviore superne curvato cernuo, elliptico, acuminato ; semine suborbiculari. L. e., f. 54, 55. LÉGUMINEUSES. 295 Eningen, Kesselstein. : Diffère du P. Knorri par son légumen oblique muni d’un pé- { dicelle plus court, et par la graine presque lenticulaire. 5. Podogonium obtusifolium Heer, foliolis lineari-oblongis, la- teralium re) ete parallelis, apice obtusis. L. c., tab. CXXXIV, ningen, Kesselstein et carrière inférieure. distingue par ses folioles longues et linéaires, obtuses au met; ce sont peut-être les folioles de l'espèce précédente. . Podogonium Ettingshauseni Stur, legumine recto, longe sti- Pitato, elliptico, utrinque obtuso, obsolete reticulato, mono- spe mo, millim. 25 circa longo, 12 lato. Jahrb. d. k. k. geol. Reichs- ., XVIT, p. 187. Heer, F1. tert. Helv., III, p. 117. Dalbergia reticulata Ett., Foss. FI. v. Tokay, p. 37, tab. IV, 1: 6 (fig. 7, fol. Pod. Lyelliani?). _ Tallya (Hongrie). Ë 7. Podogonium hirsutum Ett., foliolis ovato-lanceolatis, basi inæqualibus, apicem versus angustatis; nervis secundariis sub angulo acuto egredientibus, approximatis, inferioribus vix lon- “sioribus. Legumine recto, ovato, punctato-hirsuto. Foss. FI. v. “Bilin, VI, p. 60, tab. LV, f. 14, 17, 93. Tripoli de Kutschlin. … Diffère des autres espèces par la surface hérissée du légumen. - 8. Podogonium oligoneuron Ettingsh., foliolis ellipticis brevis- Sime petiolulatis, utrinque rotundatis, integerrimis ; nervatione brochiodroma, nervis secundariis utrinque 6 vel 7, tenuibus, sub- flexuosis, basilaribus sub angulo acutiore insertis. Foss. FI. d. ül. Braunk. d. Wett., p. 83, tab. V, f. 9. Lignite feuilleté de Salzhausen. … Diffère des espèces connues de ce genre par le petit nombre des nervures secondaires. 396 PHANÉROGAMES. FAM. X. SWARTZIEÆ. Swvartzia WIiLLp. Arbores Americæ tropicæ. Folia simplicia vel impari-pinnata, coriacea, integerrima, ovato-oblonga vel ovali-elliptica; nervo primario valido, nervis secundarïs tenuibus, apice simplici vel furcato-arcuato-conjunctis. Legumen bivalve, oligospermum. 1. Swartzia Palæodendron Ung., foliis impari-pinnatis, foliolo terminali magno, 6-pollicari, ovali-elliptico, basi apiceque æqua- liter acuminato, integerrimo, coriaceo, petiolo longo, superne calloso-incrassato, pinnatinervio; nervo primario valido, nervis secundariis sat patentibus, pertenuibus, sursum subarcuatis, apice simplici vel furcato retro marginem arcuato-conjunctis, reti interposito laxo, polygono. Syll., II, p. 33, tab. XII, f. 4. Radoboj. … Gette foliole offre une forme et une organisation presque iden- tiques avec celles des folioles terminales du S. recurva Pœpp., arbre du nord du Brésil. 2. Swartzia borealis Ett., foliolis coriaceis, ovato-oblongis, acuminatis, integerrimis, breviter petiolulatis; nervatione bro- chiodroma, nervo primario basi valido, apicem versus valde atte- nuato, nervis secundariis tenuibus, sub angulo acuto, infimis sub angulo acutissimo egredientibus. Foss. F1. v. Bilin, WI, p. 62, tab. LIV, f. 4, 5. Opale ménilitique de la vallée de Schichow. IL. MIMOSÉES. FAM. I. ACACIEZÆ. Prosopis L. Arbusculæ inermes vel aculeis sparsis armatæ, “Americam centralem et australem, rarius Indiam et Africam australem habi- LÉGUMINEUSES. 397 s. Folia bipinnata, pinnis uni- vel bijugis, foliolis 10-jugis, tis, obovatis vel lineali-lanceolatis. Legumen lineare, toru- is, integerrimis, brevipetiolatis; nervis secundariis simpli- s, curvatüs. Foss. F1. v. Kumi, p. 62. Wiss. Ergebn. einer S P- 28h; f;: 59. ; + Prosopis kymeana Ung., foliis bipianasis à: foliolis seb ceolato-linearibus, basi æqualibus, retusis, brevissime petio- IS ; nervis secundariis venulis conjunctis. L. c., tab. XVI, EInga PLU». Atlas, pl. CVI. x Arbores vel frutices in Asia et America tropica crescentes, | inermes vel aculeati. Folia simpliciter conjugato- vel duplicato- | paripinnata, petiolo interdum alato, foliolis majusculis, elliptico- _ Janceolatis, integerrimis. Legumen late lineare, compressum, transverse septatum, bivalve, pulpa vel farina impletum. … À: Inga lcar Ung., folis pari-pinnatis, foliolis magnis, ellip- tico-lanceolatis, utrinque acuminatis, brevissime petiolulatis, -pollicaribus, integerrimis, membranaceis; nervo primario va- À _lido, nervis secundariis numerosis, suboppositis, sub angulo | aperto orientibus, sursum arcuatis, ad marginem arcuato-camp- …odromis. Foss. F1. v. Kumi, p. 63, tab. XVI, f. 10. Kumi. …. Unger compare cette feuille aux folioles de l’/. semialata Mart., avec lesquelles elle offre en effet une bien grande ressemblance, … (ant par ses dimensions que par sa forme et sa nervation. 398 PHANÉROGAMES. Entada ADANs. Atlas, pl. CVI. Frutices in Asia et America tropica indigeni, scandentes, inermes. Folia bipinnata vel .conjugato-pinnata. Legumen magnum, Compressum, articulatum, articulis monospermis; se- mina magna, orbicularia, exarillata. À. Entada primogenita Ung., legumen magnum, lineale, cen- tim. à latum, apice rotundatum, compresso-planum, seminibus magnis, rotundatis, a replo distincto separatis. Syll., II, p. 36, tab. XI, f. 22. Radobo)j. Beaucoup d’Acacia offrent des fruits semblables à ce légumen fossile; nous citerons seulement les À. Clauseni Benth., amara Boiv., odoratissima Benth. 2. Entada Polyphemi Ung., legumine maximo, profunde arti- culato, compresso-plano, articulis monospermis oblique ovalibus, diametro transversali centim. 7, verticali 4 4/2. Syll., II, p. 36, tab. XI, f. 23. Sotzka. Légumen gigantesque, facilement reconnaissable aux étran- glements profonds qui séparent les loges des graines les unes des autres. Mimosa ADANS. Atlas, pl. CVI. Arbores, frutices, suffrutices, rarissime herbæ, inter tropicos totius orbis crescentes. Folia conjugato-digitato-impari- vel dupli- cato-pinnata; foliola parvula, linealia, oblonga, lanceolata, ner- vis primariis sæpe 2 vel 3 parallelis apice arcuato-conjunctis. Legumen compresso-complanatum, apice rostrato-subulatum , articulatum, articulis clausis, a replo persistente solutis, mono- spermis. A. Mimosa deperdita Sap., foliis compositis, tenui-petiolatis, Ds ressis, utrinque obtusis, supra basin incurvatam paulo constric- lis, longitudinaliter rugoso-striatis, rima longitudinaliter dehis- centibus , monospermis, membrana interna tenera, libera (testa Seminis ?). Heer, Bovey Tracey, p. 57, tab. XIX, f. 6; F1. tert. Helvet., WI, p. 144, tab. XI, f. 14; CXLI, f. 68, 69. … Carpolites thalictroides var. Websteri, A. Brongt, dans les | techerches sur les ossements fossiles, par Cuvier, IE, p. XI, f. 5; Mém. du Muséum, vol. I, p. 317, tab. XIV, f. 6. 4 | Carol kaltennordheimiensis Heer, F1. tert. Helo., I, PL4A, tab. XXI, f. 14; tab. CXLI, f. 68, 69. … Folliculites kaltennordheimiensis Zenk. in Leonh. et Bronn, Jahrb., 1833, p. 177, tab. IV, f. 1-7. # Carpolithes minutulus Sternb., F1. d. Vorw., I, 4, p. 41. Folliculites minutulus Bronn, Lethœa, p. 849, tab. XXXV. 44. J. D. Hooker, On some small seed-vessels from the Bovey Tracey Coal (Quart. Journ. Geol. Soc., 1855, p. 566, tab. XVII). Unger, Syll. pl. foss., p. 17, tab. VII, f. 10-93. … Hippophaë dispersa Ludw. ex p., Palæontogr., VIII, p. 412, ab. XLIIT, f. 14-18, 20. … Assez commun dans la couche 54 des lignites de Bovey Tracey; ans les dépôts miocènes de Bembridge (ile de Wight), et dans les lignites du Eisgraben en Franconie ; à Rochette et dans l’ex- ‘ploitation de Conversion à la Paudèze (Vaud); à Kaltennordheim L30 PHANÉROGAMES. dans le lignite; Roth, Bischoffsheim, Gundheim et Rückers (Rhôn), dans beaucoup d’endroits de la Wetterau, dans le Westerwald, dans la Hesse, à Gonzenheim et Kahlbach près de Hombourg, - dans la marne à cyrènes de Gronau, Offenbach près de Franc- fort, château de Johannisberg sur le Rhin. | 69. Carpites follicularis, membranaceus, ovatus, millim. 4 4/5: longus, 4 latus, brunneus. Bovey Tracey, p. 62, tab. XIX, f. 30, 31. Bovey Tracey. 70. Carpites folliculosus, membranaceus, oblongo-ovalis, bi-. carpellaris, carpellis longitudinaliter sulcatis. Foss. F1. N. Greenl., tab. L, f. 44, 15 (follicularis Heer). Atanekerdluk. Peut-être un fruit d’Apocynée ou d’Asclépiadée. Faboïdea Powers. Semen fabaceum, testa coriacea, nucleo punctis minutis obses- sis, raphe sub testa excurrente, chalaza hilo opposita. Bowerbank, dans son History of foss. Fruits and Seeds, décrit et figure 25 espèces de ce genre, provenant des argiles de Londres de l’île de Sheppy. Toutes ces graines, appartenant probable- ment à des Légumineuses, se ressemblent en partie à un tel point qu’il est impossible de savoir quel est le nombre véritable des espèces auxquelles on pourrait les rapporter. | ADDITIONS SUPPLÉMENTAIRES. Cryptogames ou Acotylédonées. ——— CHAMPIGNONS. PYROMYCETES. Sphæria HALL. 27. Sphæria annuhfera Heer, peritheciis punctiformibus, in circulum lineam diametro metiente dispositis. Flora foss. arct., I, p. 86, tab. I, f. 2-4; Mioc. FI. Spitzb., p. 30, tab. X, f. 8. Atanekerdluk (Grœnland), cap Staratschin (Spitzhergen), in folio Populi? …. 28. Sphœria pinicola H., peritheciis minutis, punctiformibus, … ovalibus, seriatis, ostiolo centrali. Hioc. F1. Spitzb., p. 30, tab. XIII, f. 3. Sur les aiguilles d’un Abies dans le schiste noir au cap Sta- _ ratschin. 29. Sphœæria hyperborea H., perithecis minutis, punctiformi- bus, orbiculatis, sparsis, ostiolo lato. Mioc. FI. Spitzb., p. 30, tab. XIIE, f. 41. ._ Sur un fragment de feuille du AÆubus scabriusculus dans le schiste noir du cap Staratschin. A 30. Sphæria Sismondæ Ettingsh., peritheciis minutis, sub- globosis, sparsis, apice ostiolo minimo punctiformi pertusis. Foss. Fl.w. Bilin, I, p. 7, tab. I, f. 21. Sur un fragment de rameau d’une plancte dicotylédonée dans l'argile plastique à Priesen (Bohème). ol. Sphæria Rhammi Ettingsh., peritheciis subaggregatis , h32 .__ CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. rotundato-ellipticis, convexis, apice ostiolo rotundato pertusis. Bilin, T, p. 8, tab. I, f. 12. Sur les feuilles d’un Rhamnus dans l'argile plastique de Priesen. 32. Sphæria kutschlinica Ettingsh., peritheciis sparsis, ro- tundato-ellipticis, apice ostiolo rotundato pertusis. Bilin, p. 8; tab. 1; f. 27. Sur une feuille dans le shiste à polir à Kutschlin. 33. Sphœæria pristina Eltingsh., peritheciis congestis, sub- globosis, immersis, apice ostiolo minimo vix conspicuo pertusis. Bihin,:Tp. 9; @b. FE 1.25. Sur la feuille d’une plante monocotylédonée à Priesen. 34. Sphœria Caryæ Ettingsh., peritheciis sparsis, orbiculatis, magnis, immersis, apice ostiolo latissimo pertusis. Bilin, p: 9, tab. 1, f. 20. Sur une foliole de Carya, dans l'argile plastique de Priesen. Depazea Fr. h. Depazea Ungeri Ettingsh., maculis orbiculatis, in ambitu nigris, medio pallidis, disco nigro-punctato. Bin, 1, p, 9, tab. I, f. 16. | Sur la feuille d’un Ulmus dans l’argile plastique de Priesen. 5. Depazea Feroniæ Ettingsh., maculis rotundatis vel irre- gulariter polygonatis, pallidis, limbo fusco circumductis. Bihin, 1, pe 40, tab: I, f: 26. Sur les feuilles du Fagus Feroniæ dans l'argile plastique à Priesen. Phacidium Fr. 8. Phacidium Smilacis Ettingsh., peritheciis rotundatis de- pressis, aggregatis, disco subangulato, pallido. Bilin, I, p. 10, tab. IT, f. 4. Sur la feuille du Smilaxæ grandifolia dans l'argile de Priesen. CAULERPACEÆ. 133 Xylomites Unc. 8. Aylomites Alni Ettingsh., maculas fuscas formans, disco paullo pallidiore. Bilin, 1, p. 10, tab. II, f. 3. . Sur les feuilles d’Alnus dans l'argile de Priesen. Rhytisma Fr. . k. Rhytisma Juglandis Ettingsh., peritheciis rotundatis soli- tariis vel confluentibus, valde verrucosis rimosisque. Bilin, L. c., p. 11, f. 5. Sur les folioles d’un Juglans. 5. Rhytisma Hrubeschei Ettingsh., peritheciis rotundatis, im- mersis, solitaris, irregulariter rimosis. Bilin, l. c., f. A1, 12. Sur des folioles de Juglans à Priesen. 6. Rhytisma Feromæ Etüngsh., peritheciis parvis, irregulari- ter rotundatis, sæpe confluentibus, rimosis. L. ç., f. 7, 8. Sur les feuilles du Fagus Feroniæ à Priesen. CAULERPACE Æ. Caulerpites STERNB. emend. 5. Caulerpites sinuosus (Ludw.) Sch., frons longissima, lori- cata, serpentino-flexuosa, millim. 42-20 lata, basi in discum dilatata, margine utroque regulariter lobata, lobis ovatis, bulla- is, hic illic granulatis, parte frondis media integra lævi, costam — convexo-concavam millim. 2-4 latam mentiente. Delesserites sinuosus et serratus Ludw., Foss. Pfl. a. d. pa- lœæolith. Format. (Palæontogr., XVII, 1869, p. 112, tab. XX, f. 1-3). Dans les grès du schiste à cypridines (dévonien supérieur) du moulin de Schaderthal (Saalfeld), dans les schistes ardoisiers près de Sinn sur la Dill. . Les empreintes dont parle M. Richter dans son Beitrag 3. Pa- Scuimpgse.— Paléont, végét. III — 28 L34 = CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. læontol. d. Thüring. Waldes, p. 48, et qu'il figure à la pl. HE, f. 42 et 4h, en les rapportant aux soi-disant Néréides du silu- rien, doivent être rapportées ici. Le Caulerpites pennatus Eichw., du dévonien de Saint-Pé- tersbourg, est une espèce voisine sinon identique de cette cu- rieuse empreinte. Les Caulerpa de l’époque actuelle, mais jamais les Delesseria, offrent des formes analogues. 6. Caulerpites foliatus (Ludw.) Sch., fronde elongata, lineali, utroque latere pinnatifida, lobis foliiformibus, semi-imbricatis , ovato-acuminatis, crassiusculis. Delesserites foliatus Ludw., L. e., f. 4. Avec le précédent dans le pays de Saalfeld. Cette forme offre tous les caractères de certains Caulerpa à appendices foliaires bisériés. 7. Caulerpites radiatus (Ludw.) Sch., frons e centro tuber- culiformi vel e rhizomate falcato-radiata, e ramis numerosis bi- vel pluripartitis falcato-secundis composita, ramis lobulis an- _gustis (spiniformibus) ? quasi pinnatis. Bythotrephis radiata Ludw., !. c., p. 114, tab. XIX, f. 4. Dans le schiste ardoisier du dévonien supérieur avec le €. si- nuosus, dans le pays de Saalfeld. Cette intéressante empreinte n’a nullement le caractère des Bythotrephis Hall; c’est probablement une Caulerpée, du moins à en juger d’après les figures qu'en donne M. Ludwig. La forme rappelle assez celle des Taonurus, mais l’organisation extérieure en est très-différente. C’est peut-être un Spirophyton. 8. Caulerpites spiralis (Ludw.) Sch., frons simplex serpenti- formis, cylindracea, flexuosa, appendicibus circularibus infundi- buliformibus (spiralibus?) margine erosis dense confertis, latitud. centim. 1, longitudine ultra-pedali. Dictyota spiralis Ludw., !. c., p. 414, tab. XX, f. 47. Dévonien supérieur avec les précédents. La tige de cette singulière Algue paraît être formée d un axe garni d'appendices en forme d’entonnoirs, emboîtés les uns dans FLORIDEÆ. 135 les autres, ou d’une lame membraneuse large de 5 à 6 milli- mètres, contournée en spire à tours très-rapprochés (d’après l’auteur; la figure indique des lames circulaires!). Cette tige est simple comme dans le Caulerpites sinuosus, mais, au lieu d’avoir des appendices bisériés, elle les a circulaires ou spiralés? Le pre- mier cas se voit dans le Caulerpa annulata du flysch; le second, dans le Spirophyton paléozoïque et dans beaucoup d’Algues vi- vantes à fronde étroite et allongée. Dans ce dernier cas, la spire est ordinairement l'effet d’une torsion mécanique. 9. Caulerpites Araucaria Massal., fronde coriacea, cylindrica, ramosa , ramis alternis, foliis sparsis, arcte imbricatis, lineari- lañceolatis, subfalcatis, adpressis, nonnunquam patentibus obsita. Palæoph. rar., p. 21. Monte Bolca. Phymatoderma BRONGT. 2. Phymaioderma Terquemi Sap., fronde mediocri fossilisa- tione compressa, vage dichotoma, ramis hinc inde flexuosis, ra- mulosis, ramulis elongatis obtusis vel acutiusculis transverse et leviter verrucosis, minoribus 4 1/2, majoribus 3 millim. latis, corpusculis axillaribus (?) sæpius distractis atque sparsis. Pa- léont. franc. Végétaux, p. 114, tab. IE, f. 4, 2. Schistes du lias moyen des environs de Metz. Diffère du PA. liasicum par ses dimensions moindres et ses granulations moins prononcées. FLORIDE Æ. Sphærococcites STERNB. emend. 17. Sphærococcites lichenoides Sap., fronde crassa, subcom- pressa, latiuscula, millim. 5-10 lata, dichotome divisa, segmen- tis subdigitatis, varie lobatis sinuatisque plus minusve elongatis, ultimis apice dilatato rotundatis; sporangiis? discoideis, sub- stantiæ frondis immersis. Paléont. franç. Terr. jur. er ve p. 205, tab. XXV, f. 3. 136 _ CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Calcaires blancs subordonnés au corallien à Saint-Mihiel près de Verdun. La place de ce fossile est très-douteuse; des formes sembla- bles se rencontrent dans le calcaire lithographique à Solenhofen; il y a parmi les Spongiaires vivants des formes presque iden- tiques. A8. Sphærococcites ramificans Sap., fronde implexe ramosa , ramulis flexuosis, geniculatis, tubercula substantiæ frondis late- raliter adnata hinc inde ferentibus. L. c., p.207, tab. XXW, f. 4, 2. Kimméridgien inférieur près de Nantua. Chondrites STERNL. 8. Chondrites flabellaris Sap., fronde infra simplici, sursum implexe ramosa, ramis gracilibus cylindricis vage pinnatis varie- que reflexis, tum dilatatis et in flabellum multipartitum expansis, ramulis basi contiguis, apice divergentibus teretibus, obtusis. Pa- léont. franc. Terr. jurass. Végétaux, p. 171, tab. XV, f. 1-3. . Grès supraliasique des environs de Metz, mont Saint-Michel près de Thionville; étage toarcien. Se distingue du Ch. bollensis, avec lequel il se rencontre dans les mêmes couches, par sa fronde aplatie à la partie supérieure des rameaux et divisée en rayons divergents simples, quelque” fois bifurqués au sommet. 9. Chondrites rigidus Sap., fronde rigide erecta, furcato- divisa, ramis simplicibus, curvato-ascendentibus, cylindricis, sub- torulosis. L. c., p. 173, tab. XIII, f. 4, 2. Calcaire lithographique de Châteauroux (Indre) ; des formes semblables se rencontrent aussi dans les mêmes dépôts à Solen- hofen. 10. Chondrites filicinus Sap., fronde gracili, cylindrica vel subcompressa, pinnatim decomposito-ramosa, ramis ramulisque elongatis patentibus sæpiusque divaricatis, ultimis linearibus fu- siformibus aut leniter clavatis, obtusis sensimve attenuatis, ju- nioribus furcatis. L. c., p. 174, tab. XVII, f. 4; XVIII, f. 4, 2. cire ah Lis | 1 ; | FLORIDEÆ. L37 Puits de Rians (Var); bathonien, zone à Ammonites tripartitus. Semblable, pour son port général, au Ch. Targionii du flysch, surtout à la forme qui se rencontre dans les schistes calcaires près de Bayonne. ; 11. Chondrites nodosus Sap., fronde plus minus robusta, de- composite ramosa, ramis cylindricis, crassiusculis. vel subcom- pressis, pinnatim vel furcatim divisis, subflexuosis, sæpe curvato- reflexis, ramulis ultimis simplicibus furcatisque, apice obtusis vel brevissime acuminatis plerumque subarcuato-clavatis, globu- lis breviter pedicellatis latere ramorum appensis. L. c., p. 177, tab. XVI, f. 1-5. La Tardive près des Puits de Rians, étage bathonien, sur les mêmes plaques que l’espèce précédente. M. de Saporta compare ce fossile, qui joue le même rôle dans le bathonien que son analogue, le Ch. bollensis, dans le lias su- périeur, au Gigartina flabellata J. Ag., de l'Australie. 12. Chondrites Dumortieri Sap., fronde robusta, cylindrica , pluries furcato-ramosa, ramis compressiusculis distiche ramulo- sis, ramulis acuminato-spathulatis, sæpius breviter incisis. L. c., p. 79, tab. XVII, f. 1-3. Dans l’oxfordien inférieur à Saint-Étienne de Boulogne (Ar- dèche). Cette espèce se distingue de la précédente, dont elle a le port général et les dimensions, par ses ramules plus développés, plus élargis, plus irréguliers. ; ; 13. Chondrites ramuliferus Sap., fronde (viva) cartilagineo- coriacea, vage et pluries ramosa, subpinnatim ramulosa, ramulis fusiformibus aut subclavatis, hinc inde parce incisis. L. c., p. 181, tab. XIT, f. 2. Calcaires lithographiques de Châteauroux (Indre), zone à 4s- tarte minima Goldf. 1h. Chondrites globulifer Sap., fronde minuta, gracili, cylin- drica, fragili, ramulosa, ramulis ultimis elongatis, apice leviter incrassatis obtusatisque aut subclavatis quandoque globuliferis. L. c., p. 184, tab. XXI, f. 1-/. h38 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Grès supraliasique des environs de Metz. Les fragments de cette Algue sont « accumulés en grand nom- bre dans là roche, disposés sans ordre et répandus dans toutes les directions. » Cette manière d’être de ces restes fossiles paraît indiquer que la plante dont ils proviennent était très-fragile et probablement incrustante, comme cela a été supposé par M. Heer pour le Chondrites hechingensis, et que ce savant a cru devoir ranger parmi les Vullipores, mais dans lequel M. de Saporta voit un véritable Chondrites. Les Chondrites jurassiques restent pour moi des plantes très-problématiques; j'ai de la peine à y voir un type de Floridées, voisin des Chondria; je crois que toutes ces espèces étaient plus ou moins incrustantes, et que c’est à cette circonstance que les plantes devaient leur solidité apparente. 15. Chondrites fragilis Sap., fronde minuta, rigida, fragili, ramulosa, ramulis cylindricis pinnatim furcatimque divisis, varie lobatis incisisque, clavatis aut turbinatis ; sporotheciis? globoso- piriformibus, breviter pedicellatis, lateraliter appensis. ZL.€., p. 187, tab. XX, f. 1-5. Grès supraliasique des environs de Metz. M. de Saporta dit de ce fossile : « Les débris accumulés des frondes de cette espèce, probablement très-fragile et peut-être encroûtée et solide, remplissent certains lits du lias supérieur des environs de Metz. La roche est un grès calcaréo-marneux, à pâte fine, à grain très-compacte, revêtue extérieurement d’une coloration rose, tandis que les fragments des ramules, projetés dans le plus grand désordre et placés dans toutes les directions, pétrissent l'intérieur et se détachent en clair sur le fond vineux de la surface. » 16. Chondrites diniensis Sap., fronde minutissima, debili, cæspitosa, cylindrica , ramis pluries pinnatim furcatimque divi- sis, ramulis ultimis linearibus, apice leviter incrassatis, obtusa- tisque. L. c., p. 190, tab. XXII, f. 3. Étage infraliasique des environs de Digne (Basses-Alpes). Ces débris sont accumulés à la surface et dans l’intérieur d’un grès à texture compacte, FLORIDEÆ. 139 17. Chondrites vermicularis Sap., fronde cartilaginea im- plexe undique ramosa, ramis ramulisque dense confertis, vix ultra millim. À crassis, pinnatipartitis, curvatulis, hinc inde constrictis, plerumque subtorulosis, ultimis plus minus elonga- tis, Simplicibus furcatisque, obtusatis, extremo apice quando- que globuliferis. L. c., p. 494, tab. XXIIT, f. 4. Étage bajocien, dans lequel cette espèce est associée au Cancel- lophycus scoparius, dans la vallée de Saint-Marc près d’Aix en Provence. M. de Saporta compare cette Algue au groupe des Gymno- gongrus, voisin des Gigartina, et entre autres aux G. polyides Aresch., et iëmplhicatus Kütz., des côtes du Pérou. 18. Chondrites pusillus Sap., fronde filiformi pluries pinnatim ramosa, ramis flexuosis, breviter pinnatim ramulosis, ramulis obtusis; sporotheciis? globosis, solitariis aut moniliformibus. L. c., p. 194, tab. XXIIT, f. 2-6. Dans les feuillets marneux et bitumineux très-fins du lias in- férieur, zone à Gryphœa arcuata, des environs de Metz. Très-voisin du Chondrites hasinus Heer, du lias inférieur de Schambele. | 19. Chondrites moniliformis Sap., fronde gracili, cylindrica, pluries dichotome vageque ramosa, ramulis plerumque divarica- tis, alternis, linearibus, obtusiusculis, simplicibus vel furcatis ; sporotheciis? globosis, breviter pedicellatis, solitariis, vel sæpius agegregato-moniliformibus. L. c., p. 196, tab. XXIV, f. 4-4. Grès supraliasique des environs de Metz. Très-voisin du Ch. filicinus et aussi du bollensis. 20. Chondrites Garnieri Sap., fronde alterne pinnatimque pluripartita, ramulis virgatis plus minusve elongatis, ascendenti- bus vel patentibus, linearibus, apice vix incrassato obtusis, vel obtuse attenuatis, plerumque simplicibus, hic illic in globulum desinentibus. L. c., p. 200, tab. IX, f. 2-7. Ravin de Pierel près de Digne (Basses-Alpes) ; étage bajocien. Espèce très-voisine du Ch. æmulus Heer, de l’oxfordien. hh0 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Delesseria LAMx. 9. Delesseria bolcensis Massal., frondes plures ex eodem callo conico exeuntes, minores et majores, frondes perfecte evolutæ e _petiolo longiusculo sensim elongato-loricatæ vel spathulatæ, costa mediana nervulisque lateralibus instructæ, longitudine in- ter centim. 5-15 variantes, integerrimæ. Specim. photogr., p. 49, tab. XIX. Monte Bolca ; extrêmement commun. Massalongo réunit à cette forme les D. Bertrandi et spathu- lata, que j'ai cru devoir rapporter au D. Gazolana, ainsi que toutes les espèces de Delesserites décrites dans son Præludium floræ primordialis bolcensis. Cette plante paraît avoir eu le plus grand rapport avec notre Delesseria sanguinea. Pterigophycos MAssar. Frondes subcartilagineæ, stipitatæ, rachi media valida in- structæ, late lineali-oblongæ, lamina utroque latere usque ad rachim pinnatipartita, lobis obovato-spathulatis, basi plus minus longe angustatis et petiolatis, vel oblongis subæquilatis, longitu- dinaliter nervosis, nervis furcatis, flabellatim divergentibus. Ce type, très-commun dans les couches éocènes du Monte Bolca, rappelle un peu le faciès des Phyllophora, mais surtout celui des formes laciniées du genre Delesseria. Le Delesseria Ga- zolana, réuni par Massalongo au Pterigophycos, tient le milieu entre les Delesseria et ce nouveau genre par sa fronde en partie pinnatipartite, et pourrait bien. autoriser la réunion du genre fossile au genre vivant. Les Rhodymenia offrent des formes tout à fait semblables, mais la nervation y manque. À. Pterigophycos spectabilis Massal., fronde regulariter pinnati- partita, pinnis omnibus obovato-spathulatis petiolatis vel inferio- ribus brevioribus oblongis versus basin frondis omnino confluen- tibus; lobo terminali plus minus regulariter flabellato; totius 7 PPT FLORIDEÆ. LA . plantæ longitudine centim. circiter 25, latitudine centim. 8-10. … Specimen photograph. animal. plantar. foss. agri veron., p. 43, 1 tab. XV. Monte Bolca. 2. Pterigophycos Canossæ Massal., {. c., p. 4h, tab. XVI. Differt a præcedente lobis solummodo in parte superiore frondis perfectis, in parte inferiore brevibus tandem omnino confluen- tibus. Dans le calcaire éocène du Monte Bolca. Ceramites MAssAL. Frondes capillares, simplices vel ramosæ, fistulosæ, cæspitose aggregatæ, flabellatim expansæ, e filis rigidulis striatulis incons- picue articulatis, tubercula (capsulas?) globosa minuta gerenti- bus compositæ. Palæoph. rar., p. 21. Massalongo croit avoir observé, à à Monte Bolca, 7 ou 8 espèces qui peuvent être rapportées à ce genre; ces espèces ne sont pas décrites. VERRE Melobesites MAssaL. | Frons calcarea, adnata, horizontalis, subrotunda, parasitica ; . cystocarpia centralia, in pagina superiori coadunata, subobso- » leta. Palæophyta rar., p. 21. Une espèce, le Melobesites membranaceus Mass., croît abon- damment comme parasite sur les Laminarites, Delesserites, Hal- lochloris du Monte Bolca. | Pasinia Massa. Frons membranacea, foliiformis, stipitata, simplex, integer- rima vel margine sinuato-eroso undulata, ecostata, enervis. Pa- læophyt. rar., p. 20. Massalongo compare ce fossile aux Laminaria, et dit que parmi les diverses espèces qui se rencontrent à Monte Bolca, la plus . belle et la plus intéressante est le Pasinia incurva Mass. Lh2 CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES, FUCACEZÆ. Fucoïides BRoNGr. _ Algæ fronde cylindrica vel subcomplanata, viva, subcoriacea vel cartilaginea (?), basi dilatata adfixæ, pluries dichotome ra- mosæ, ramis cauli similibus vel sensim angustatis. Typus ra ris Fucoides antiquus Brongt. Je réunis sous cette dénomination les impressions d’Algues des formations paléozoïques qui offrent les caractères énoncés dans la diagnose générique, mais dont la place systématique ne sau- rait être déterminée. C’étaient des Thalassophytes qui formaient, avec les Bythotrephis et Palæophycus, un type à part qui pour- rait bien avoir son analogue dans les Chondrites du terrain ter- tiaire inférieur et dans certaines Fucacées de l’époque actuelle. 1. Fucoides antiquus Brongt., fronde dichotome bipinnatim ramosa, ramis ramulisque patentibus ad dichotomias tumidis, cæterum cylindricis apiceque obtusis. Hist. d. végét. foss., L, p. 63, tab. IV, f. 4. Goœppert, Uebergangsfl., p. 81; FI. der silur-, devon. u. unt. Kohlenf., p. 23 (Chondrites) ex parte! Sphærococcites lichenoides F. À. Rômer, Beitr. x. Kenntn. d. . n. deutsch. Harzg. (Palæontogr., XV, p. 204, tab. XXXIIT). Dans le calcaire de transition (silurien?) de l’ile de Linoë près de Christiania; grès à Spirifer près de Goslar, Diez dans le Nassau ? C’est peut-être à cette espèce que pourrait être rapporté, comme forma gracilis, le Fucoïde du Malvern Sandstone (silu- rien inférieur) figuré dans le Siluria de Murchison, 8° édit., p. 1406. Mais je ne lui vois que peu de ressemblance avec le Chondrites antiquus Eichwald (Paléont. de la Russie, anc. pé- riode, tab. I, f. 6) que Gœppert lui croit identique. 2. Fucoides subantiquus Sch., fronde pluries dichotoma, ra- mis cylindricis, divergentibus vel divaricatis, obtusis. Chondrites antiquus (Sternb.), 8 minor, Gœpp., Uebergangsfl., FUCACEÆ. hh3 . p. 81, 82, tab. I, f. 1; Flora der silur-, devon. u. unt. Kohlenf., p. 25 ex p. et excl. synon. e Dans le dévonien (grès à spirifères), sur les bords de la Wesel, près de Niederlahnstein, près de Winningen dans le Condethal. . 3. Fucoides Tribulus (Eichw.) Sch., fronde validiuscula, repe-. tito-dichotoma, divisionibus inferioribus millim. 5-7 crassis, su- perioribus 3-4, leniter flexuosis, sub angulis acutis erectis nec divaricatis. Leth. ross., p. 59, tab. I, f. 5 (Chondrites). , Calcaire dolomitique de la «grauwacke » de Kirna, de Born- _holm, de Wesenberg, d’Erras et dans beaucoup d’autres en- _ droits de l’Esthonie. | A. Fucoides divaricatus Sch., fronde repetito-dichotoma, di- » visionibus approximatis, numerosissimis, ramis cylindricis, bre- - vibus, ex angulo acuto patulis et divaricatis, ramis primariis - millim. 5 crassis, secundariis 3 vel 2, sæpius punctulatis. | Chondrites antiquus Eichw., Leth. ross., p. 57, tab. I, f. 6. » Dans l'argile bleue de la «grauwacke» de Pawlowsk et de » Fockenhof près de Narva, dans le calcaire marneux près de Re- val et d’autres endroits de l’Esthonie, de même qu’en Livonie. - 5. Fucoides fruticosus (Ludw.) Sch., fronde e basi substrato + insidente dilatata pluries divisa, divisionibus cylindricis erectis, » plus minus elongatis, parce dichotomis, ramis obtusis. Foss. … Pflansenr. a. d. palæolith. Format. v. Dillenb. (Palæontogr., = vol. XVII, p. 111, tab. XVIIL, f. 3, Palæophycus). | Palæophycus Kochi Ludw., ibid., fig. 2 (differt ramis magis _ flexuosis). - Chondrites refractus et Ch. lanceolatus Ludw. (?), ibid., tab. . XIX, f. 5, 6. « Dévonien supérieur dans le pays de Saalfeld. … M. Ludwig réunit cette espèce et les suivantes au genre Pa- … læophycus, dont ces Algues n’offrent cependant pas les caractères | génériques. …. 6. Fucoides socialis (Ludw.) Sch., fronde multifida , divisio- nibus elongatis, late flexuosis, parce dichotomis, millim. 2 latis. … L. c., p. 110, tab. XVIII, f. À (Palæophycus). hhh ; CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Dans les schistes ardoisiers, dont il recouvre quelquefois toute la surface, près de Sinn sur la Dill (Hesse). Ce n’est peut-être qu'une forme de l’espèce précédente. 7. Fucoides fimbricatus (Ludw.) Sch., fronde gracili dicho- tome divisa, sæpe unilateraliter pinnato-ramosa, ramis elongatis, millim. 4-2 crassis. L. c., f. 4. Palæophycus anguste falcatus Ludw., 1hid., tab. XIX, f. 5. Dévonien supérieur près de Leutenberg dans le pays de Schwarzburg; très-abondant. 8. Fucoides falcatus (Ludw.) Sch., fronde parvula, multoties « divisa, ramulis falcatis, acutis. L. c., f. 5. Très-commun sur les schistes ardoisiers près de Sinn sur la Dill. 9. Fucoides gracihis (Ludw.) Sch., fronde e basi dilatata plu- « ries dichotoma gracilescente, superne valde divisa subfruticu- losa, divisionibus et ramulis sensim attenuatis, tandem tenui-fili- formibus. L. c., f. 6. Avec le précédent. Le Chondrites pinnatus Ludw., L. c., tab. XIX, f. 2, paraît être un Sphenopteris finement découpé (Sph. filosa Ludw.?), du Culm de Herborn (schiste à Posidonomyes). Zonarites (Dictyotiles) BRONGT. h. Zonarites (Dictyot.) Brongniarh (Massal.) Sch., Dictyotæ dichotomæ Lx simillimus; frondis repetito-dichotomæ divisioni- bus linearibus plus minus patentibus, apice fimbriatis. Specim. photogr, p. 51, tab. XIV, f. 4. Monte Bolca. GENRES A ANALOGIE DOUTEUSE,. Münsteria STERNB. 5. Münsteria annulata Ung., fronde crassa, pedali et bipe- dali, e basi ramosa, ramis cylindricis, centim. 4 4/2 circa cras- FUCACEÆ. UE) , D vel hic illic dichotomis, appendices nonnullas iformes vel globosas ferentibus, compressione? transverse ar cuato-plicatis. Gen. et Spec., p. 14. … Keckia annulata Glocker, Nov. Act. A. N. C.,t. XIX, suppl. I, k p. 319, tab. IV, f. 4, 2. Ernst v. Otto, Additam. z. FI. d. Qua- dergeb., p. 4, tab. I. Grès crétacé (Quadersandstein) de Malter près de Dresde. 6. Münsteria cylindrica E. v. Otto, fronde e basi divisa, 1-3- pédali, ramis simplicibus, rarius dichotomis, subclavatis, acumi- n is, longioribus per distantias attenuatis vix centim. 4/2 crassis "ci centim. À et ultra diametro metientibus. Addit. x. FI. “d. Quaders., p. 5, tab. IT, III (Keckia). Du quadersandstein inférieur de Windischcarsdorf (Saxe). WE Münsteria vesiculosa E. v. Otto, fronde valida, semipedali, amosa, ramis partim longioribus cylindricis, apicem versus sen- à im angustatis, partim brevioribus angustis, apice vesiculoso- É ps rotundatis vel fusiformibus. _ Keckia vesiculosa et X. rene E. v. Otto, l. c.,p..8,9;, 1 tab. IV. ; Avec le précédent. … Ces trois fossiles sont tout aussi problématiques que les autres unis dans ce genre. Proviennent-ils d’Algues appartenant à un Eire disparu, ou de Spongiaires?, c’est ce qui reste encore à rouver — 8. Münsteria. dilatata Fisch.-Oost., caule crasso, subcom- Di, cylindrico, annulato, pluries in discum latum marginem “versus sensim attenuatum dilatato, disco irregulariter et inter- …vupte undulato. D. foss. Fucoiden d. Schweiz. Alpen, p. 39, tab. Il. … Dans le grès nummulitique des Ralligstocke et du Nieder- “horn au nord du lac de Thoune. | C'est probablement la tige d’une grande Fucoïdée, dont la base s'élargissait en disque, à la manière de quelques-unes de nos Fucoïdées actuelles, chaque fois qu’elle était enfouie à sa partie inférieure par le limon ou le sabie de la mer. ou hic J AA 15 PU ATN NE ANTER Lh6 - CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. Cylindrites Gœpp. (Voy. vol. I, p. 200.) 1. Cylindrites lævigatus Sap., fronde cylindrica centim. 4-2 circiter crassa, superficie lævi. Paléont. franc. Végétaux, p. 105, 15, LC Calcaire lithographique de Châteauroux (Indre). 2. Cylindrites recurvus Sap., fronde 8-10 millim. crassa, no- dosa, fortiter incurva, superficie leviter rimoso-tuberculata. Étage oxfordien à Dissais, au nord de Poitiers (Vienne). Siphonites 5a4r. Frons (viva) cartilaginea simplex, aut ramosa?, tubulis brevi- bus apice obtusis fossilisatione plus minusve compressis, æquali- bus, apice abrupte rotundatis constans. Ce genre offre une certaine analogie avec les Algues fistu- leuses de l’époque silurienne, telles que Harlania, Sphenothallus, entre autres. Il paraît être limité aux dépôts rhétiques. A. Siphonites Heberti Sap., tubulis 6-10 millim. crassis. Pa- léont. franc. Végétaux, p. 111, tab. XXII, f. 4, 2. Les restes de frondes de cette espèce couvrent la surface de plaques de grès très-fin dans le rhétique inférieur, à art (Haute-Marne). Laminarites STERNB. emend. 9. Lamunarites irideæphyllus Massal., frons maxima, centim. 36 longa, 4 lata, integra in parte inferiore inque stipitem atte- nuata, in parte superiore regulariter sinuoso-lobulata, lobis ob- tusis et subrotundis, centimetri longitudinem non excedentibus ; costa perexili ad apicem procurrente, perpetua 2 millim. latitu- dine, inferne tantum crassiore et in stipitem transeunte, basi in callum inferius cavum dilatatum. Specim. photogr., p. 48, tab. XVII. % F 1 25 ANSE, FUCACEÆ. hA47 _ Monte Bolca. | Massalongo compare cette empreinte aux Fucus saccharinus esculentus et à l’Zridæa edulis. | 10. Laminarites macrophyllus Massal., frons pertenuis, me- costata, e basi laticostata exacte ovata, integerrima, breviter et crasse stipitata, centim. 12 circa longa, 9 lata. L. c., p. 49, tab. XVIII , . Monte Bolca. … Ressemble assez à certaines feuilles de Figuiers. a Ai, Laminarites Scolopendra Massal., lamina e basi callosa -centim. 50 longa, 5 circiter lata, margine inæqualiter eroso. Piant. foss. vicent., p. 38; Palæophyta rariora, p. 19. _ Monte Bolca. Itieria SAPORTA. 4 Frons procera (viva cartilaginea), compressa, pluries dicho- tome partita, ramis elongatis, angustis, expansionibus turbinatis, . subslobosis, forsan vesiculosis, ramulos laterales terminantibus aut axillis dichotomiarum impositis prædita. É Le principal caractere distinctif de ce type consiste dans des expansions turbinées vésiculeuses placées à l'extrémité des ra- | meaux ou dans l’angle des dichotomies à la suite de la proliféra- | _tion des rameaux. Les /tieria ont dû jouer un grand rôle dans D coralliennes et kimméridgiennes. 1. Zheria Brongmarti Sap., fronde elata, cartilaginea, irre- 24 riter ramosa, sæpius dichotoma, ternata, ramis ultimis elon- …. gatis lobato-divisis, appendicibus turbinatis, obconicis vel sub- ……discoideis. Paléont franc. Végétaux jurass., p. 129, tab. IV. —…._ Tympanophora irregularis Pomel? — Dans le kimméridgien inférieur à Orbagnoux (Ain). … 2: Jtieria virodunensis Sap., fronde repetito-furcata, infra di- chotomias in laminam latiorem dilatata, appendiculis obconico- subglobosis, supra convexiusculis, papilloso-sinuatis, ramulis lateralibus subsecundisque stipatis. L. c., tab. III. Étage corallien à Saint-Mihiel près de Verdun (Meuse). 48 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Cancellophycus Sar. Zoophycos (ex parte) MAssALONGO. — HEER, Urw. d. Schw. — Taonurus, (ex p.) Fiscu.-Oosr. — ScHimp., Traité, I, p. 240. Frons cartilaginea, stipite plerumque centrali affixa, in lami- nam circumcCirca radiatim expansa, lamina foraminum multipli- cium seriebus spiraliter e stipite ordinatis undique pertusa, clathri seu foraminum contermina reticulum areolis plus minusve rhombeo-elongatis delineatum efformantes, costulas aut nervu- los ramosissimos peripheriam versus magis magisque curvato- reflexos referentes (Sap., Paléont. franç. Végétaux). Ce genre se distingue surtout du genre Taonurus Fisch.-Oost. par sa fronde treillissée. 1. Cancellophycus hasinus Sap., frondibus in laminam orbi- cularem, margine sinuatam, centro aflixam, diametro pedalem et ultra expansis, lineis seu costulis multiplicibus spiraliter e cen- tro radiantibus, in rete ramosum areolis parvulis rhombeo-ellip- ticis abeuntibus, ramis ramulisque marginem versus late curvato- reflexis. Sap., Paléont. franc. Végétaux, p. 135, tab. W. Lias supérieur à Digne (Basses-Alpes), Feston près des bains de Digne (étage toarcien, zone à Ammonites bifrons). Le Taonurus hasinus Fisch.-Oost., que M. de Saporta rap- porte à son fossile et dont la description et les figures corres- pondent exactement à des empreintes que M. Engelhardt, de Niederbronn (Alsace), a rencontrées près de Reichshoffen en très- grande quantité dans une marne schisteuse bleue du lias supé- rieur, ne montre pes le treillis veineux qui caractérise le genre Cancellophycus; je ne distingue sur les empreintes de Reichshof- fen, en outre de la grosse tige cylindrique sur laquelle la fronde paraît avoir été insérée obliquement ou en spirale ascendante, que des nervures (ou plis?) arquées, entre lesquelles la lame pa- raît avoir été parfaitement lisse. 2. Cancellophycus scoparius (Thiol.) Sap., frondibus e stipite basali in laminam latam subcircularem uno latere magis dilata- FUCACEZÆ. 49 tam quam altero expansis, margine profunde simuosis ; costis _ prominentibus tandem multifidis cancellatim conjunctis arcuato- «secundis, ramificationum cancellis ultimis areolas pertusas pro- babiliter rhombeo-elongatas efformantibus, foraminibus sæpe in- conspicuis. Sap., L. c., p. 137, VI et X, f. 3. Chondrites scoparius Thiollière, Bull. Soc. géol., 2° série, t. XV, 718. Dumortier, ibid., t. XVIII, p. 584, pl. XIE, f. 4, 2. … Zoophycus scoparius Heer, Urw. d. Schweiz, p. 141, f. 92, ee Le monde primitif de la Suisse, p. 17h. — Taonurus scoparius Sch., Traité, 1, p. 211. - Cette Algue occupe à la base de l’oolithe une région très- È nine, où elle sert à déterminer un horizon des plus fixes, cor- 11 _respondant au bajocien inférieur et toujours situé sous le calcaire ) à Entroques ou alternant avec celui-ci. On en trouve des quan- 4 tités considérables non-seulement aux environs de Lyon, à Po- _ leymieux, Saint-Romain, Courzon, etc., mais aussi dans tout le … Mäconais, dans l'Ain (Ambérieux), dans l'Ardèche (montagne de «Crussol), dans la Lozère près de Mende, dans l'Aveyron, le _ Gard, etc. (Sap.). … 3. Cancellophycus reticularis Sap., fronde in laminam can- … cellatam, basi stipitatam (?) expansa, nervis e nervo basilari va- ido latiusculo iterum iterumque divisis, secundo-arcuatis, in “ rète plus minus elongato-rhomboideum et sublineare anastomo- «_satis, areolis pertusis. L. e., p. 442, tab. VII, VIII, f. 1. Ce fossile occupe dans la région de l’ouest le même horizon F _ que le C. scoparius dans le sud-est; il se trouve dans des lits “4 . calcaréo-marneux, dont la pâte fine a produit des empreintes de 4 la plus grande beauté (Sap.). Il se rencontre dans l’oolithe infé- ….ricur (bajocien) de la Vienne; à Lisant et à Saint-Benoît près dé Poitiers, avec l'Ammon. Murchisonæ, l'Ostrea Marshii, etc. Les frondes sont plus petites et autrement configurées que celles du GC: scoparius; elles mesurent environ 15 centimètres de lon- “— gueur sur une largeur extrême de 40 centimètres (Sap.). — … H. Cancellophycus Marioni Sap., frondibus junioribus basi af- … fixis circinnatim explanatis, adultis e stipite demum centrali vel : Semwesr, — Paléont. végét. III — 29 h50 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. subcentrali in laminam cancellatam margine profunde sinuato- lobatam circumcirca expansis, ramis seu cancellis e stipite ra- diantibus, gracilibus, flexuosis ad peripheriam recurvis, cancel- lis obliquis inter se religatis, foraminibus in areolas lineares elon- gatasque trapeziformes dispositis. L. c., p. 146, tab. IX, f. 45 X, 4; 2. 1% | = Dans l'étage bathonien, où il remplace le GC. scoparius de l'étage de l’oolithe inférieur, près de Vauvenargues, à l’est de la ville d'Aix; vallée de Saint-Marc, entre Aix et le rocher de Sainte- Victoire, zone de l’Ammonites tripartitus. I! diffère du C. scoparius par la dimension plus petite de ses per- forations, par son point d'attache au stipe, situé vers le centre plutôt qu’à la base des frondes, et par le mode de ramification des bandelettes anastomosées. Chauviniopsis Sar. Frons cartilaginea coriaceave, infundibuliformis vel calycifor- . mis, aut discoidea, pedicello centrali cylindrico mox dilatato suf- fulta. Cette forme offre quelque ressemblance avec l’Acetabularia (Algue unicellulaire incrustée), mais surtout avec les organes infundibuliformes des Chauvinia. 4. Chauviniopsis Pellati Sap., appendice peltato infundibuli- formi vel discoideo, margine sinuato nervulis radiatim striato. Paléont. franc. Végét. jurass., p. 119, tab. VIII, f. 2. Portlandien inférieur à Mainghen près Wimille (Pas-de-Calais). Granularia Po. Frons cylindrica, coriacea, mamillis granuliformibus irregula- ribus creberrimis undique tecta, ramis ramulisque pinnatim ra- mosis. Pomel, Matér. p. servir à la fl. foss. du terr. jurass. de France (in Amtl. Bericht üb. d. Vers. d. deutsch. Naturf. in Aachen, 1847). K! 4 ‘RE ‘1 ER Er « 514 1e 4) CHARACEÆ. L51 … Genre équivoque, dont la place systématique ne saurait être _ fixée avec les quelques fragments sur lesquels il est fondé. A. Granularia repanda Pom., fronde gracili pinnatim divisa, . ramulis expansis lineari-elongatis, valde granulatis. Sap., Pa- …— léont. franc: Végét. jur., p. 109, tab. XII, f. 4 a. Calcaire lithographique de Châteauroux. Des formes semblables se rencontrent aussi dans le calcaire lithographique de Solenhofen. Aristophyeus MAssar. Frons coriacea stipitata, folüformis, simplex, sinuato-undu- lata, transverse plicato-pinnata, integerrima, costa percursa, pli- cis patentibus elevatis striata. Palæophyta rariora, p. 19. A. Aristophycos Agardhanus Mass., [. c. | Monte Bolca. C'est peut-être une Caulerpée. Nemalionites MAssar. Frons simplex vel ramosa , fistulosa, membranacea, linearis, basi vage dilatata, matricibus arcte adhærens, enervis, ecostata. … Palæophyt. rar., p. 20. Massalongo compare ce type au genre Vemalion; la base de là fronde est élargie en calyce comme dans le Fucus loreus L. …—…. Les deux espèces citées par l’auteur sont les: 2. Nemalionites limacoides et cristatus Mass., !. c., de Monte _ Bolca. CHARACEÆ, Chara VAILL. hO0. Chara Bleicheri Sap., fructu minutissimo, subsphærico, millim. 0,39-0,/4/4 longo, 0,35-0,40 lato, valvis spiralibus a la- tere visis 5-6, obliquis et minime obliquis, convexiusculis, tuber- 152 _ CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. culorum vix preminulorum serie singula notatis. Paléont. franc. Terr. jurass. Végétaux, p. 214, tab. IX, f. 8-11, Étage oxfordien à Cajase, département du Lot. Cet intéressant fruit de Chara, découvert par le D' Bleicher dans un dépôt d’eau douce subordonné à la formation oxfor- dienne, est un des plus petits et des plus anciens qui soient connus. Il se distingue du Ch. Jaccardi, dont il offre à peu près les dimensions, par sa forme plus sphérique et par les ponctuations tuberculeuses dont les spires sont pourvues. MUSCXI. Hypnum L. 412. Hypnum lignitum Sch., plantæ elatæ, caule validiuseulo, folioso, ramis numerosis, semipollicaribus, patentissimis, sæ- pius fasciculatim approximatis, ramulosis, ipsis et ramulis fla- gelliformibus; foliis ovato-lanceolatis, ecostatis vel tenuiter cos- talis? Dans les schistes papyracés des lignites de Rott près de Bonn. A la première vue, cette mousse ressemble à un Sphagnum, mais l'examen y fait reconnaître un Æypnum qui n’a plus de re- présentant voisin en Europe, mais qui pourrait appartenir au type des Æylocomium. A3. Hypnum Berggreni (Heer) Sch., foliis lanceolatis, apice acuminatis, enerviis, dense imbricatis. Mioc. FI. Spitzb., p. 34, tab. I, f. 16 (Muscites). Cap Staratschin, dans le schiste noir, avec le Sequoia Nor- denskiôldi et le Libocedrus. EQUISETEÆ. Equisetum L. 10. Equisetum arcticum Heer, F1. arct. Sch., Traité, I, p. 263. Addenda : vaginis adpressis, dentibus lanceolatis, acutis. Spica magna, ovata. Rhizomate crasso, ex articulationibus radiante- EQUISETEÆ. Lo3 radiculoso, tuberculis magnis, piriformibus, verticillatis, pro more pluribus sese sequentibus. Mioc. F1. Spitzb., p. 31, tab. I, “(. 1-15; IL, f. 1-/ (specimina copiosa, pulcherrima!). Très-commun dans la Kingsbai au Spitzberg. Espèce très-voisine, par le port et les dimensions, de l’Æg. | limosum L.; mais elle en diffère par l’épi plus grand, par les dents vaginales moins nombreuses et plus larges, par un nombre moins considérable de stries. Elle se distingue, parmi les fossiles, de l’£. limosellum, dont elle se rapproche beaucoup, par les _ dents plus larges et les tubercules très-nombreux , piriformes. M. Heer a figuré de nombreux tubercules attachés en partie en- core aux rhizomes, des portions de rhizomes avec racines et jeunes pousses, et un épi fructifère. 18. Equisetum Burchardti Sch., Traité, 1, p. 264. M. Schenk, qui a pu comparer de nombreux échantillons de tubercules appartenant à cette Prêle, a constaté que les Carpo- lithus (Cycadinocarpus? Sch.) Huttoni, Lindleyanus, cordatus Dunk., doivent être rapportés comme tubercules à cette même plante. Voy. Schenk, Die Flora d. nordwest-deutsch. Wealden- form., p. 3, tab. I, f. 1-5. 20. Equisetum Lyellh Mantell, caule epigæo cylindrico, ra- moso, internodiis 2 centim. longis, 10-13 millim. et ramis 5 mil- lim. crassis, vaginis À centim. longis, dentibus lineari-subulatis, acuminatis persistentibus. Brongniart, Tableau, p. 107. Schenk, D. F1. d. nordwest-deutsch. Wealdenf., p. 5, tab. I, f. 10-13 À _ (voy. ce Traité, I, p. 265). Wealdien de Pounceford, Tunbridge Wells (Sussex). Cette espèce offre les dimensions de grands échantillons de VE. Telmateja Ehrh. 87. Equisetum Pellati Sap., caulibus robustis, 1-2 centim. crassis, sulcis 20-26; vagina cylindrica, 20-26-dentata, sine dentibus millim. 15 alta, dentibus firmis, parvulis, triangulari- bus, apice scarioso acuminatis, sulco lato e dente quoque ad ba- sin decurrente utroque latere carina limitato, commissuris folio- rum parum distinctis sursum prope dentes paulum ampliatis, 5h CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Paléont. franc. Terr. jurass. Végétaux, p. 2h45, tab. XXVIIL, f. 2-5; XXIX, f. 10. Antulles, près de Couches-les-Mines; base de l'étage rhétique. Voisin de l’£. Münsteri. 38. Equisetum Duvalii Sap., caulibus 15-16 millim. crassis, lævibus, vaginis centim. 1 circiter altis, 15-20-dentatis, dentibus e lineari subulatis, sinu obtuso separatis, foliorum costa plano- convexa, membrana commissurali distincta, sursum latiore, ro- tundato-smuata. Spica fructifera subglobosa, scutellis parvulis. Paléont. franc. Terr. jur. Végét., p. 248, tab. XXX, f. 1-4. Plateau du Larzac, près du village de Liquisse, où cette inté- ressante espèce a été découverte dans un dépôt d’eau saumâtre appartenant probablement au bathonien ; à La Verrerie (Gard), dans une formation d’eau douce du même horizon géologique. : Espèce intermédiaire, à ce qu'il paraît, entre l’£. columnare et l’£. veronense. Equisetites STERNB. emend. 5. Equisetites occidentalis Lesq., vagina usque ad medium in dentes anguste lanceolatos costa usque ad apicem e vagina con- tinua instructos divisa, lævis. Geol. Surv. of Illinois, IV, p. 425, tab. XX, f. 5. Mazon creek (Illinois); terrain houiller supérieur (ou permien inférieur ?). Cette gaine ressemble assez à celle de l’Æquisetites priscus Gein. CALAMARIEÆ. Bornia F. À. Rœw. Bornia radiata Sch., Traité, I, p. 334. M. Heer, dans son Fossile Flora der Büren-Insel, a complété la synonymie de cette espèce, en y réunissant les noms suivants: Calamites scrobiculatus Schloth., Petrefaktenkunde, p. 402, tab. XX, f. 4. CALAMARIEÆ. 55 k. _Bornia scrobieulata Sternb., F1. d. Vorw., 1, p. XXVIII. Gœpp., Nova Acta, 1852, p. 131. F. À. Rœmer, Palæontogr., É- IV, tab. I, f. 4. …. Bornia Jordani Gæpp., L. c …. ÆEquisetites Gœpperti Ettingsh., Foss. Fl. d. schles.-mähr. h. Dachschief., tab. IV, f. 2 (rameau avec un verticille de radi- Le celles. Voy. aussi notre Traité, pl. XXIV, f. 4, 2). —. Equisetites gradatus Eichw., Leth. rossica, 1, p. 181, tab. XIII, … f. 3, 4? —… Hippurites longifoha Lindi. et H., Foss. F1., tab. CXC (rhi- 4 zoma ramosum radicans). « Forest of Dean Coal bassin. » —. Calamites Sternbergi Eichw., L. c., p. 472, tab. XIV, f. 3. ….. Calamites obliquus Gœpp., FI. d. Uebergangsgeb., p. 124, “ tab. VI, f. 9, 10. —. Sphenophyllum dissectum Gutb., Gœa v. Sachsen, P- 72 (rami rhizomatis radicantes). Sphenophyllum furcatum Geinitz, Fl. v. Hainichen-Ebersd., p: 86, tab. I, f. 10-12; IT, £. 4, 2. Gœpp., Vova Acta, 1860, p. 474 (rhizomata radicantia). Noœggerathia crassa Gœpp., Nova Acta, 1852, p.220, tab. XL. J1 faut aussi réunir à cette espèce les Bornia laticostata (Et- tingsh.) Sch., et inornata (Dawson) Sch., Traité, I, p. 336. … Le Galamites undulatus Lesq. (nec Sternberg!) du terrain …. … houiller inférieur (« Conglomerate coal ») de l’Arkansas, qui ren- ferme aussi les genres Xnorria et Cyclostigma, doit également être rapporté à cette espèce (voy. Lesquer., Geol. Surv. of Ar- um. Hansas, p. 312, tab. IV, f. 7). Cette plante, si caractéristique pour le terrain houiller inférieur, remplit des assises de roches entières à Saint-John au Canada, et constitue une des espèces les plus communes à l’ile des Ours ans la mer Glaciale, où les rhizomes avec leurs racines forment des masses considérables dans le schiste gris foncé, et les tiges dans la houille et dans le grès, dans lesquels Nordenskiôld les a rencontrées debout et offrant quelquefois une hauteur de plu- sieurs pieds. 156 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Les nombreux rhizomes garnis de leurs racines trouvés dans cette île ont prouvé à l'évidence que les verticilles d’appendices filiformes et ramifiés que M. d’Ettingshausen a pris pour des verticilles de feuilles, erreur qui a aussi passé dans ce Traité, me sont autre chose que des verticilles de racines ramifiées. Voyez, du reste, pour plus de détails sur cet intéressant fossile, l'ouvrage de M. Heer cité plus haut, dans lequel six planches lui sont consacrées. Dans son Fossil Plants of the Devonian and upper Silurian Formations of Canada, M. Dawson figure des rameaux de rhi- zomes avec des racines qu’il prend pour des feuilles, et c’est sur l’organisation extérieure de ces soi-disant feuilles que ce savant base surtout ses arguments pour prouver que les organes fo- liaires des Calamites sont différents de ceux des Astérophyllites, dans lesquels il ne veut pas voir les rameaux des Calamites. Dans son bel ouvrage Acadian Geology, l’illustre professeur de Montréal reconstruit des Calamites Suckowr, Cistii et nodosus (p. 442) avec leurs rameaux feuillés, et dit, au sujet des feuilles, que celles-ci diffèrent de celles des Astérophyllites par l'absence d’une nervure médiane ; or sur la même page nous trouvons fig. B2 un fragment de feuille du €. Cisti avec une nervure médiane très- distincte et de fines stries longitudinales. Quant au «stout internal woody cylinder, » qui fait ressembler «en miniature » les Asté- rophyllites aux Calamodendron, j'avoue que je n'ai jamais vu une trace de ce cylindre ligneux dans les innombrables échan- tillons que j'ai examinés; j'ai toujours vu les tiges, même les A plus épaisses et tout à fait semblables à des tiges de moyenne taille de Galamites Suckowit, réduites paï la compression à une lame très-mince, souvent avec conservation du pourtour épaissi des diaphragmes, mais jamais avec aucune trace d’un cylindre ligneux, qui aurait dû se dessiner sur la pierre à la suite de la com- pression, aussi bien que l’anneau vasculaire des diaphragmes. La distinction spécifique des Astérophyllites, sur laquelle M. Dawson paraït insister, est tout aussi arbitraire que celle des Calamites, et le restera aussi longtemps qu’on n’aura pas trouvé ra RER EN CALAMARIEÆ. 57 es derniers garnis de tout leur appareil foliaire et fructifère, ce ui, probablement, n’arrivera jamais. Toute discussion à ce sujet done inutile. SPECIES INCERTÆ SEDIS. Asterophyllites BRoNGr. … 5. Asterophyllites coronatus Ung., caule herbaceo stricto, ra- …n0so, millim. 5 lato, ramis tenuibus, articulis centim. 4/2-2 longis, foliis in eodem verticillo circa 8-10, erecto-patentibus , …. lineari-lanceolatis, partim reflexis, basi in vaginam angustam connatam, tandem deciduis vaginamque lobulatam lobulis trun- —. catis relinquentibus. Foss. Pfl. d. Cypridinensch. (Beitr. 3. foss. … FI. d. thüring. Waldes, p. 464, tab. IV, f. 1-9). L. _ Schiste à cypridines près de Saalfeld (Thuringe). | 4 . Les rameaux naissent de l’intérieur de la gaîne et non en L sit comme dans les Prêles. Les côtes de la tige se suivent - comme dans le Bornia: serait-ce un type analogue? ou sont-ce a rameaux de ce dernier? 6. Asterophyllites scutiger Daws., caule simplici centim. 1 _ diametro attingente, longitudinaliter sulcato, sulcis continuis, ar- … liculatis, centim. 2 longis ; squamis ovalibus verticillatim articu- + . lationi insertis, verticillis ad caulis apicem confertis. Devon. | Plants (Quart. J. Geol. Soc., vol. XVIII, p. 341, tab. XII, f. 18, n | 49); Pre-Carbon. PI. (Geol. Surv. Canada), p. 29, tab. V, DE 58, 99. a 4 Dévonien supérieur de Saint-John (New-Brunswick). …— Plante problématique qui, comme le suppose aussi Dawson, “ pourrait avoir de l’analogie avec l’Aster. coronatus. 5 4 { : Calamostachys SCH. … M. de Rœhl, dans son bel ouvrage Fossile Flora der Stein- … kohlen-Formation Westphalens, tab. VII, a représenté une plaque de schiste houiller portant plusieurs fragments de branches fer- 158 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. tiles de Calamostachys typica, dont un seul est encore garni de 16 épis d’une conservation extérieure parfaite. Ces épis ont une longueur de 5-7 1/2 centimètres, sur une épaisseur de 6 milli- mètres. Ce magnifique échantillon provient de l'exploitation Hi- bernia, près de Gelsenkirchen (Westphalie). | Annularia BRONGT. 5. Annularia Dawsoni Sch., Traité, I, p. 350. Le professeur Dawson, dans le Foss. Plants of the Devo- nian etc. (Geol. Survey of Canada, 1871), revient sur cette es- pèce en revendiquant sa place dans le genre Asterophyllites. Je n'ai pas vu les originaux sur lesquels cette espèce est fondée, et je me suis uniquement basé sur les figures qu’en a publiées M. Daw- son. Or ces figures, et encore celles très-complètes publiées dans l'ouvrage que je viens de citer, indiquent des verticilles foliaires évidemment plus larges dans le sens transversal que dans le sens opposé; les feuilles ont également la forme des feuilles d’Annu- laria, elles ressemblent même beaucoup à certaines formes de l'A. sphenophylloides, et l’épi fructifère réuni par le même auteur à son Ast. latifolius a tous les caractères extérieurs d’un épi fer- tile d’Annularia. Je ferai encore observer que l’Aster. latifolius ressemble tellement à l’Ann. radiata Sternb. (voy. aussi Rœhl, Foss. Fl. d. Steink.-Form. Westphal., tab. XVIII, f. 3) qu'on pourrait croire qu’il y a identité spécifique. M. Dawson relève l'erreur que j'ai commise en citant son Asterophyllites acicularis comme synonyme de l'Annul. radiata Brongt., auquel, même suivant l’auteur, il ressemble beaucoup, après l’avoir admis comme espèce incertæ sedis parmi les Astero- phyllites. Par mégarde, le signe ? a été oublié à la seconde cita- tion. | M. Dawson admet comme caractère essentiel des Annularia la réunion à la base des feuilles. Il suffit d'examiner soigneuse- ment les verticilles des types irrécusables de ce genre pour se convaincre que cette réunion n'existe pas, et que l'anneau, CALAMARIEZÆ. 59 ne je l’ai démontré en parlant des Annularia, n'appartient as au verticille, mais bien au diaphragme: | mur laxa Daws., caule tenui flexuoso, foliorum ver- ticil s ramosis, foliis radiantibus, valde inæqualibus, linearibus, ubulatis. Foss. Plants (Geol. Surv. of Canada), p. 31, tab. VI, + 64-69 (70 radices), du terrain houiller de Gaspé (Canada), “est fondé sur des empreintes fort problématiques, qui pour- aient bien appartenir au système radiculaire d’un Annularia, " s pr sont loin de ressembler à des verticilles foliaires de ce L:6. sions spicata (Gutb.) Sch., caule gracili tenui-striato, mis primariis, secundariis et tertiariis oppositis, biseriatis, foliis 3 Le vulis vix millim. 2 longis, ovato-lanceolatis; spicis locum ra- nulc n tenentibus numerosis, millim. 5-7 longis. Voy. ce Traité, I, p. 350. | an spicata Gutb., Die Verstein. d. Rothlieg. à & » p- 9, tab. II, f. 1-3. Weiss, Foss. FI. d. el Stein Ébrrnur:, p. 298, tab. XVIII, f. 32. Dans l ‘argile durcie du grès rouge de Planitz en Saxe. La forme des feuilles et l'organisation des épis fertiles assignent pèce la plus petite qui soit connue. 7. Annularia inflata Lesq., longitudine et forma foliorum À. vgifoliæ simillima, sed diversa : foliis brevioribus tereti-clavatis, vo indistincto. Geol. Surv. of Illinois, IV, p. 423, tab. XX, … Dans les concrétions de fer lithoïde, à Mazon creek (Illinois). + Les feuilles de cette espèce sont en forme de massue allongée paraissent avoir été charnues. Les Annularia paraissent avoir en général des feuilles épaisses plus ou moins cylindriques ou forme de massue. — L'Ann. longifolia se rencontre en assez grande quantité dans les concrétions de la même localité. Ne 8. Annularia carinata Gutb., caule sat valido, centim. 1 crasso, …articulis centim. 3 1/2 longis; ramis tenuibus, foliis crassis, D: Re. 12 à (AE ? : 10e +4 60 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. utraque extremitate angustalis, acutis, illis ramulorum angustio- É ribus. Die Verstein. d. Rothlieg., p. 9, tab. I, f. 4-8. à Dans le grès rouge inférieur de Planitz et Reinsdorf près de : Zwickau (Saxe). | Diffère de l'A. longifolia par ses feuilles plus courtes et plus épaisses, et paraît être très-voisin de l'A. inflata. Cingularia WEIss. Atlas, pl. CIX. Caulis articulatus, sulcatus et tenuissime striatus, verticillatim ramosus. Folia ad articulationes leniter constrictas verticillata, \ lineari-subulata, patentia et patula, medio-costata. Fructificatio- \ nis spicæ magnæ, cylindraceæ, ramis lateralibus ascendentibus terminales, bracteis lineali-cuneatis, numero 14-20, statu ju- niore horizontaliter expansis, in apiculum flanceolatum exeunti- bus, longitudinaliter striatis, plerumque per paria connatis (primo statu ut in Calamostachyo omnibus connatis?), tandem truncatis et subreflexis, ad medium sulco transversali, atque ante et retro sulcum seu depressione circulari seu corpusculo lenticu- lari (sporangio?) notatis. Cette description, rédigée d’après un échantillon garni de deux épis tronqués au sommet et de plusieurs verticilles d’épis conser- vés dans le Musée de Strasbourg, s'accorde sur tous les points avec la définition que M. Weiss donne de son genre Cingularra. C’est un nouveau type de Calamariées resté inconnu jusque dans ces derniers temps et qui paraît se distinguer de toutes les autres formes connues par des bractées dicarpées et à sporanges ca- ducs. Le pli transversal qui sépare ces deux sporanges est difficile à expliquer. On est presque tenté de voir dans ce pli la ligne d'attache d’un sporange; dans ce cas, les deux impressions, une de chaque côté du pli, correspondraient aux deux moitiés d’un seul et même sporange fixé transversalement par son mi- lieu, et il n’y aurait plus rien d’anomal dans le mode de fruc- tification de cette plante. _ FILICACEÆ. 61 Cingularia typica Weiss, Foss. FI. d. Jjüngst. Steink.-For- p.137, tab. XIV, f. 4. ns les couches moyennes du terrain houiller de Saarbrücken s les Sidérolithes du grès rouge de Saint-Ingbert, dans le e bassin. [. Williamson donne, sous le titre de On a new form of Ca- lai utean strobilus from the Lancashire Coal-Measures, la des- cription et des figures détaillées d’un strobile qu'il rapporte aux | cie et dont les bractées, réunies en planchers comme lins les Calamostachys, portent chacune un grand sporange, di- visé en deux par un sporangiophore qui s'élève de la bractée. F aurait-il quelque analogie entre cette fructification et celle dor nt nous venons de parler ? (voy. Mem. Lit. et Phil. Soc. Man- tester, 3° sér., vol. IV). FILICACEZÆ, SPHENOPTERIDEZÆ. nulis sat distantibus, ovali- et lineali-oblongis, centim. 1 circa is, millim. 2-4 latis, lobato-incisis, in rachim alatam decur- L Soc, vol. XVIII, p. 321, tab. XVII, f. 32; Foss. PI. on, etc., p. 52, tab. XVI, f. 184. ais, pinnatifidis, pinnulis inferioribus lineali-oblongis basi con- fluentibus, margine rotundato-crenatis, superioribus brevioribus Ota fere longitudine connatis; tota planta membranacea hyme- hylloidea? Quart. J. Geol. S., XVIII, p. 321, tab. XVI, ; Foss. PI. Devon., p. 52, tab. XVI, f. 76, 77. Saint-John. 92, Sphenopteris splendens Daws., fronde tripinnata , gra- 162 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. cili, pinnulis coriaceis, oblongis, sensim acuminatis, longioribus _centim. À circa metientibus, millim. 2-4 latis, breviter lobatis, lobis rotundis inferioribus sublobulatis, nervo medio flexuoso , nervis secundariis bi- trifurcatis. Foss. Pl. Devon., p. 53, tab. XVI, f. 186. Saint-John. Dimensions et forme de la fronde et des pinnules exactement : semblables au Sph. marginata, de sorte qu’il m'est impossible de . voir où réside la différence entre les deux. L'auteur dit que les pinnules paraissent avoir été d’une consistance solide. | Dawson cite le Sph. Hæninghausi Brongt. comme provenant de la même localité; cette provenance est peu probable; le petit fragment figuré pourrait bien appartenir, soit au Sph. marginata, soit au Sph. splendens. 123. Sphenopteris crassa Lindi. et Hutt., rachi crassissima, pluries bifida, transverse rugosa (palearum cicatricibus?), pinnis primariis in rachis parte inferiore simplicibus, late ovatis partim tripartitis, subflabelliformibus, lobis breviter lobulatis, lobulis margine superiore rotundato-crenatis; nervis e basi radiantibus in sinus crenularum vergentibus, pinnis primariis lineali-lanceo- latis, pinnatifidis, pinnulis pinnis inferioribus minoribus cæte- rum similibus ; rachibus secundariis crassis. Foss. FI., tab. CEX. Calcaire carbonifère de Bourdiehouse près d'Édimbourg. Type particulier, surtout par l’excessive grosseur de son ra- chis. 124. Sphenopteris (Dicks.) cuneolata Lindi. et H., fronde bi- partita, pinnata, pinnis sub angulo acuto orientibus basi petio- liformi decurrentibus, centim. 1-1 1/2 longis, circuitu obovato- spathulatis, palmatifidis, lobulis 4-7, obtusis, haud raro apice bifidis. Foss. Fl., LIT, tab. CCXIV. Houillères de Newcastle (houiller inférieur?). Paraît appartenir au type des Sphenopteris du terrain houiller inférieur, Voisin du Sph. linearis Sternb. 195. Sphenopteris (Trichom.) Gœpperti Ettingsh., fronde tri- | pinnata, pinnis primariis altérnis, remotis, patentissimis, stric- FILICACEÆ. 63 lineali-lanceolatis, pinnis secundariis brevibus, pinnulis mi- tis, bi- tripartitis, lobulis minutissimis, linearibus, acutis, patulis, rachibus teretibus. Foss. F1. d. mühr.-schles. Dachsch., DD 401, f. 40, 41. | . Ardoises du culm près d’Altendorf en Moravie. … Le Sphen. (Trichom.) dissectum (1. c., p. 99), que M. d'Et- — tingshausen rapporte au Sphenopteris dissecta Brongt., n’appar- sm probablement pas à cette espèce, qui est propre au terrain 1ouiller moyen et supérieur; il en est de même du Hymenophyl- | dites dissectus Gœpp. (Foss. FI. d. silur., devon., etc. Format.), . " calcaire carbonifère. 1 Cette espèce paraît être très-voisine du Sphen. moravica, si toutefois elle en est distincte. …. 1926. Spphenoteris (Hymen.) rigida Ludw., fronde bifida?, Dove, rachi valida, inferne millim. 6 lata, antice plano-con- cava, postice convexa, pinnis inferioribus patentissimis, cir- _ cuitu late obovatis, quatuor- et pluripartitis, cæteris ascendendo ins, obliquis, linealibus, bipinnatifidis, pinnulis inferiori- 3 Bbus palmato-, mediis pinnatifidis, superioribus bifidis et simplici- bus, lobulis linearibus brevibus, nervis pinnularum in tot ramulos ac lobulos divisis. Foss. Pflans. a. d. palwoz. Format., p. 47, * tab. XXIL, f. 1. …—. Dévonien supérieur (ou houiller inférieur?) de Dillenburg. Très-voisin du Sph. Schimperi Gœpp., auquel appartiennent D derment les Sph. densepinnata Ludw., L. c., tab. XXII, 4 2 4, et Sph. pachyrrhachis Ludw., nec Gœppert, f. 2, également Le des schistes de Dillenburg. #4 Le Sph. filosa Ludw., 1bid., tab. XXII, f. 2, concorde tout. à à É | ai avec le Sph. moravica Ettingsh. … 127. Sphenopteris (Dicks.) sarana Weiss, fronde tripinnata, 4 Dbibus validis non alatis, secundariis angulo subrecto patenti- bus, lineali-lanceolatis, inferioribus pinnatis, superioribus pinna- - tisectis, pinnulis obliquis basi posteriore decurrentibus, anteriore 1 D rrcntibus, rhombeo-ovatis, apice usque infra medium cris- | _tato-dentatis; nervo medio distincto, nervis secundariis parum L64 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. distinctis, in dentes pergentibus. ZL. c., p. 54, tab. IX; X, VA Schistes de la formation houillère supérieure de Schwalbach et de Saint-Avold, bassin de Saarbrücken. Espèce très-voisine du Sph. cristata Brongt., mais à dimen- sions plus petites. 128. Sphenopteris Bückingiana Weiss, fronde bipinnata, ob- longa, rachi tenui; pinnis linealibus, apice angustatis, gracili- bus, patentibus, inferioribus elongatis atque pinnatis, superiori- bus multo brevioribus ac pinnatifidis vel lobatis; pinnulis ovatis vel subrotundis, obtusis, basi constrictis liberis, pinnarum api- cem versus ellipticis, tenuioribus, basi angustatis, integerrimis, sessilibus vel brevissime petiolatis; pinnulis supremis frondis in pinnas oblongas crenatas confluentibus; nervis tenuissimis, nervo: primario subflexuoso, lateralibus paucis, partim simplicibus, par- tim acute furcatis. Foss. FI. d. jüngst. Steink., p. 49, tab. NII, fo Schiste argileux gris de la couche à sphérosidérites de Schwar- zenbach (pays de Saarbrücken). M. Weiss fait observer avec raison que cette Fougère pour- rait tout aussi bien avoir sa place dans le genre Pecopteris que dans le genre Sphenopteris, dont l’éloigne, à mon avis, la forme des pinnules. 129. Sphenopteris (Hymen.) lebachensis Weiss, pinnæ frag- mentum oblongo-ovale, fere bipinnatum, rachi angusta tenuis- sime alata, rachibus secundariis plerumque angulo acuto arcuatim exorientibus, dein patentibus ; pinnulis fere pinnatis, linearibus, apicem versus attenuatis, sessilibus, laciniis confertis, ovatis, basi parum constrictis, margine postico repando serratis; nervo subflexuoso, nervulis vix notatis dentes spectantibus. F1. d. jüngst. Steink., p. 51, tab. VIII, f. 3. Ç Dans le sphérosidérite du grès inférieur à Lebach près de Saarbrücken. Appartient au même type que le Sph. (Hymen.) alata Brongt. 130. Sphenopteris (Cheil.) stipulata Gutb., fronde tripinnata, ipe 2 2E 2PAN eNnes R EE ASSRS LEE EME 21 " Te w EM FPE sd he PER EU) V+ MER Va MARRANT dis: ù 4 PS AE 2 FILICACEZ. h65 is primariæ parte inferiore validiore, parle superiore ut se- mdariæ gracili, setis falcatis instructa, post earum lapsum punc- ata; pinnis primariis oblongo-ovalibus, secundariis ovato- ongis, pinnatis, tertiariis ovatis vel ovalibus, pinnatifidis vel atis, plerumque lobis 6 ovalibus integerrimis vel crenulatis basi plus minus alte confluentibus; nervo medio subflexuoso, . .nervis secundariis parum distinctis. Zwick. Schwarzk., tab. IV, ( 0. Andræ, Vorwelt. Pfl., INT, tab. XIIE, f. 4. … Hymenophyllites stipulatus Gœpp. in Bronn, /nd. palæont., . 602. Geinitz, Verst. d. Steink. Sachs., p- 18, tab. XXV, f. 3-5. :Sphenopteris rulæfolia Gutb., {. c., p. 42, tab. X, f. 10, 414. Weiss, Foss. FI. d. jüngst. Steink., p. 52. Formation houillère supérieure du bassin de Zwickau, de aarbrücken, de l'Illinois. 131. Sphenopteris (Cyath.) Decheni Weiss, fronde bi- (fere | tri) pinnata , rachi primaria subflexuosa, secundaria anguste _ alata; pinnis primariis patentibus, oblongo-linealibus, sensim acuminatis, secundariis lineali-lanceolatis acuminatis, sessilibus pinnatipartitis et pinnatisectis, lobis parvis, inferioribus sublibe- ris ovatis, basilaribus latioribus, integerrimis, ad pinnarum api- cem confluentibus ; nervo primario subrecto, sub angulo acuto « emisso, nervis secundaris paucis, ascendentibus, simplicibus. … Loss. El. d. jüngst. Steink., p. 53, tab. VIII, f. 2. - Sphérosidérite de Berschweiler (pays de Deux-Ponts). - Forme ambiguë entre les Sphenopteris et Pecopteris, assez oisine du Pecopt. (Cyath.) Bioti Brongt. . 132. Sphenopteris (Cheilanthides?) scaberrima Lesq., fronde | majuscula, tripinnata, pinnis primariis patentibus, lanceolatis, —…. centim. 15 circiter longis, versus basin 4-6 latis, pinnis secun- … dariis patentissimis, lineali-lanceolatis, pinnatifidis, lobis basi 4 confluentibus, rachi perpendicularibus, lanceolatis, muticis, mar- Sine inæquali, ut tota planta punctis verruculosis a pilis prove- nientibus exasperatis. Geol. Surv. of Illinois, IV, p. 408, tab. _ Schiste houiller de Morris (Illinois). Seurwrsu. — Paléont, végét, II — 30 166 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Toute la plante est couverte d’aspérités provenant de l’inser- tion de poils ou d’écailles, comme dans nos Cheilanthes. 133. Sphenopteris (Davall.) inflata Lesq., fronde parva? tri- pinnatifida, pinnularum lobis clavellatis, fertilibus inflatis. Geo. Surv. of Llin., IV, p. 414, tab. XVI, f. 6. Schiste houiller de Duquoin (Illinois). 13h. Sphenopteris (Davall.) polita Sch., rachi alata, pinnis secundariis (?) linealibus et lineali-oblongis, inciso-pinnatifidis, lobis bi- vel tridentatis, lobo terminali pluridentato; nervis se- cundariis e basi pinnæ egredientibus in dentes pergentibus. Hymenophyllites splendens Lesq., Geol. Surv. of Hlin., AW, p. 413, tab. XIX, f. 2. Schiste houiller de Colchester et Morris (Illinois). Voisin du Sph. furcata Brongt., mais la lame foliaire est plus épaisse. Le nom spécifique de splendens étant déjà employé, j'ai cru devoir le remplacer par celui de polta. 135. Sphenopteris (Hymen.) zwickaviensis Gutb., fronde tri- pinnata, pinnis repetito-pinnatifidis, pinnulis dichotomis, laciniis longis linearibus, apice (fructifero?) clavato-incrassatis. Verstein. d. Rothlieg., p. 40, tab. III, f. 4, 2. Schizopteris lycopodioides Gutb., Gœa v. Sachs., p. 73. Schiste argileux du grès rouge à Schedewitz près de Zwickau. Ressemble à quelques formes finement découpées de Rhaco- phyllum. 136. Sphenopteris (Hymen.) fasciculata Gutb., fronde repetito- pinnatisecta, laciniis linearibus, illis præcedentis brevioribus, apicem versus sensim incrassatis. Verst. d. Rothl., p. 10, tab. VE:6r8, 9 Schiste argileux grossier du conglomérat gris (grès rouge) près de Zwickau. Très-voisin du précédent, dont il ne paraît se distinguer que par les lobes linéaires des pinnules plus courts. Il offre aussi une certaine ressemblance avec le Sph. afjinis Lindi. et Hutt. 137. Sphenopteris (Hymen.) subalata Weiss, fronde bipinnata, Le eh: Tee tee d'OS EE AS "4 FILICACEÆ. 67 rachi secundaria nec primaria subalata, pinnis pinnulisque obli- - quis, illis elongato-linealibus, hisce ovalibus, basi contractis, ob- tusis, superioribus cum rachi alata confluentibus, inciso-lobatis, superioribus minus lobatis, lobis ovalibus subcrenulatis, nervulis in lobos vel dentes excurrentibus. Foss, FI. d. jüngst. Steink., p. 57. —. Hymenophyllites alatus Geinitz, Verstein. d. Steink. Sachs., …. p.18, tab. XXIV, f. 15, nec tab. XXV, f. 4 (teste Weiss). …—. Terrain houiller supérieur des bassins de Zwickau et de Saar- brücken. Diffère du précédent par les pinnules plus profondément dé- coupées, à lobes plus rétrécis vers la base, assez espacés, di- visés en lobules obtus, obovés et simples à l'extrémité des pin- nules. 138. Sphenopteris (Aneim.) anthriscifolia Gœpp., frondis bi- tripinnatæ rachi flexuosa, pinnis petiolatis alternis, patentibus, subpinnatifidis, pinnulis petiolatis lobato-pinnatifidis, lobis alter- nis 3-5-jugis, obtusis, inæqualibus, decrescentibus, nervis bi- furcatis. Tchihatscheff, Voyage dans l’Altaï, p. 387, tab. XXVIII, 9. Terrain houiller inférieur (grauwacke) d’Afonino dans l’Altaï. 139. Sphenopteris imbricata Gœpp., frondis bipinnatæ pin- … mis alternis, distantibus, sessilibus, pinnulis quoque sessilibus, … sinuatis, basi convexis, approximatis, imbricatis, obtusissimis, integris, nervis secundariis flexuosis, dichotomis. Tchihat., L. c., tab. XXIX, f. 40 et 13. Avec l'espèce précédente, dont c’est peut-être la partie supé- rieure d’une fronde. 140. Sphenopteris (Davall.) cysteoides Lindl. et Hutt., fronde? parvula, gracili, pinnata, pinnis patentibus, circuitu late lanceo- 4 latis, centimetrum 1 circa metientibus, pinnatifidis, lobis a se in- …. vicem plus minus remotis, incisis, bi- et tri-lobulatis, terminali- bus simplicibus et subsimplicibus. Foss. F1., IT, tab. CLXX VI A. Schiste oolithique de Stonesfield. 141. Sphenopteris (Dicks.) Pellati Sap., fronde bi- tripinnata, 168 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. rachi primaria gracili, secundariis angulo fere recto patentibus, alternis, pinnis linealibus, subcontiguis, pinnulis oblongo-lan- ceolatis, pinnato-partitis lobatisque, laciniis inferis basi parum constrictis, ovato-oblongis, obtusis, superne confluentibus, fere omnibus simplicissimis, uninerviis, rarissime sublobulatis; nervis pinnatis, alterne ramosis, nervulis plerumque simplicibus, ra- _ rissime furcatis. Paléont. franc. Terr. jurass. Végét., p. 278, tab. XXXI, f. 4. Creys (Isère) ; étage kimméridgien. 142. Sphenopteris (Aneim.) Michelini Pomel, frondibus pin- natim compositis, pinnulis approximatis, inferioribus discretis “satque distantibus, majoribus mox decrescentibus, basi late cu- nealis, incisilobis, lobis obtusis simplicibusque, pinnulis supre- mis sinuatis aut integriusculis, plus minus confluentibus; ner- vatione pinnata , nervulis obliquissimis pluries furcato-divisis. Amil. Bericht. d. Vers. deutsch. Naturf. in Aachen, p. 338. Sa- porta, Paléont. franc. Terr.jur. Végét., p. 280, tab. XXXI, p. 2. Calcaires lithographiques de Châteauroux (Indre). 143. Sphenopteris (Gymnogr.) minutifolia Sap., frondibus pe- tiolatis coriaceis , bipinnatis, pinnis primariis a basi ad frondis apicem sensim decrescentibus, linearibus, alternis, pinnulis mi- nutis, numerosis, basi constrictis, tripartitis trilobatisve, lobis cuneatis, medio sursum late rotundato, margine sinuato obscure crenulatis, pinnulis superioribus pinnæ cujuslibet simpliciusculis, lobato-sinuatis, tandem integris atque confluentibus, nervulis e nervo pinnularum medio mox evanido emergentibus, pluries di- chotome divisis in lobos lobulosque divergentibus. Paléont. franc. Terr. jur. Végétaux, p. 282, tab. XXXII, f. 3, 4. Étage kimméridgien inférieur de Creys (Isère). Cette Fougère, dont les frondes atteignaient une longueur d'environ 4 décimètre, peut être comparée, d’après M. de Sa- porta, aux Gymrnogramme Moritziana Kze, du Mexique, Æypo- lepis nigrescens Presl. 1h4. Sphenopteris corrugata Newb., pinnulis ovatis vel cu- neatis, obtusis, lobatis, sæpius longitudinaliter plicatis; nervis FILICACEE. 169 - distinctis, e basi dichotomis. Lat. ext. Fl. (Ann. Lyc. nat. Le Au N. York, vol. IX, p. 10 [1868]). . Crétacé inférieur de Blackbird-Hill (Nebraska). Dans. Sphenopteris delicatissima Schenk, segmentis parvulis, | pinnatifidis, laciniis ovatis, vel ovato-rotundatis, integris, alter- D: nis, basi confluentibus, tenuissime membranaceis, nervis in ra- … mulos singulos solutis. L. c., p. 9, tab. VI, f. 8. Hastingssand de l'Osterwald. … Paraît appartenir à la famille des Hyménophyllées. * 146. Sphenopteris Mantelli Brongt., voy. ce Traité, I, p. 393. …. Schenk, F1. d. nordwestdeutsch. Wealdf., p. 6, tab. II, f.5, _ 6 ac. _ Synonymes à ajouter: —… Sphenopteris gracilis Fitton, Transact. of Geol. Soc., Ser. IT, … vol. IV, p. 184, f. 1, 2. À …. Confervites fissus Dunker, Monogr., p. 4, tab. I, f. 4. Ung. 4 Gen. et Spec., p. 2. …— Pachypteris gracilis Brongt., Tabl., p. 107. Localités à ajouter : … Dans le Tilgate Forest à Pounceford, Sussex; à Beauvais en L. France. 4 Espèce très-répandue dans les dépôts wealdiens de l’Alle- …. magne, de la France, de l'Angleterre. … M. Schenk fait remarquer que, dans les échantillons bien con- … servés, les lobules des frondes ne sont ni tronqués obliquement — ni subémarginés, mais acuminés et pointus. Parmi les espèces vivantes, ce sont l’Asplenium nodulosum Kifs ctlAspl. Belangeri Kze, qui peuvent être rapprochés de cette … élégante espèce fossile. EE Coniopteris BRoNGT..ex p. … Tympanophora Lin. et Hurr. — Sphenopteris-Dicksonioides ScHIMP. ex p. . Frondes bi- vel tripinnatim partitæ, steriles et fertiles dimor- phæ; pinnulæ steriles basi restrictæ plus minusve lobato-incisæ, FE 170 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. lobis integris aut dentatis; nervatio pinnata, nervulis utrinque e nervo medio emissis in lobos pergentibus simplicibus vel sæpius ramulis instructis. Pinnulæ fertiles (Tympanophora Lindi. et Hutt.) contractæ, ad nervulos reductæ, soros receptaculiformes clavato-reniformes terminalesque et illis Dicksoniarum et Da- valliarum haud assimiles præbentes (Saporta). M. de Saporta est parvenu à circonscrire ce genre, assimilé par les différents auteurs, faute d’échantillons suffisants, tantôt aux Pecopteris (Brongniart ex p.), tantôt aux Sphenopteris (Pres], Zigno, Bunbury) et aux Sphenopteris-Dicksonioides (Schimp.), tantôt enfin aux Aymenophyllites (Zigno ex p.). Lindley et Hutton, qui ne connaissaient que les pinnules fertiles, établirent sur celles-ci leur genre T'ympanophora, ne sachant s'ils avaient affaire à une Fougère ou à une Algue. M. Brongniart lui-même (Tableau, p. 26) comprend encore dans ses Coniopteris des for- mes génériquement très-différentes, et il nous était impossible de savoir quel était le type que ce savant avait en vue en créant ce genre. En effet, nous y voyons réunis (Tabl., p. 103) les C. Schœnléiniana, Kirchneri, tricarpa et Braunii ; j'avais cru devoir conserver pour ces trois espèces, en suivant l'exemple de Schenk, le nom proposé par M. Brongniart, en passant sous silence le C. Murrayana Brongt. (Tabl., 105) comme trop peu connu, et en réunissant avec doute le C. athyrioides Brongt. (ibid.) aux Sphenopteris-Dicksonioides (voy. Traité, T, p. 398). M. de Sa- porta croit que M. Brongniart, en créant son genre Comiopteris, avait en vue son Pecopteris Murrayana (Hist. d. végét. foss.), et conserve ce nom pour les diverses formes qui viennent se grou- per naturellemant autour de ce type évidemment très-distinet. Pour ne pas continuer plus longtemps cette confusion, je pro- pose de désigner par le nom de Comopteridium les Con. Brau- ni Brongt., Con. Kirchneri Brongt. et Con. tricarpa Schenk, en attendant que la véritable place de ces trois espèces soit trouvée. Le nom de Coniopteris reviendrait aux deux espèces décrites ci-dessous et au Sphenopteris (Dickson.) nephrocarpa Bunb. (voy. ce Traité, T, p. 395). ” p.90. FILICACEÆ. 74 - 1. Coniopteris Murrayana Brongt., fronde inferne tripinnata, … superne bipinnata, pinnulis e basi angustata ovato-triangulari- … bus, crenatis vel pinnatifidis, lobis ovato-lanceolatis, obtusis, … obliquis, nervulis vix distinctis; pinnis fertilibus ad nervulos re- ».… ductis, pinnulis e solis nervulis constitutis, oppositis et suboppo- …. sitis, apice receptaculum calyciforme truncatum ferentibus. Tabl. L. d. gen. d. végét. foss., p. 26 et 105. 4 … Pecopteris Murrayana Brongt., Hist. d. végét. foss., T, p. 358, —… (ab. CXXVI, f. 4, 2. Ung., Gen. et Spec., p. 179. … Polystichites Murrayana Presl, in Sternb., Flora d. Vorw., …— 11, p.147. Morris, Catal. Brit. Foss., p. 19. —… Sphenopteris Murrayana Zigno, Enum. Filic. foss. form. oolith., 4 … Hymenophyllites Murrayana Zigno, FI. foss. form. oohth., _ p. 92. … Tympanophora racemosa Lindi. et Hutt., Foss. Fl., WI, tab. … 4170B. Leckenby, On the Sandst. and Shales of the Ool. of Scarb. … (Quart. Journ. geol. Soc., XX, p. 79, tab. XI, f. 2). … Dans le grès inférieur de l’oolithe de Gristorpe et de Clough- ton près de Scarborough (Yorkshire). … Willamson et Bunbury ont été les premiers à prouver que le Tympanophora racemosa, rapporté aux Algues par Lindley et Hutton et par Pomel, n’est autre chose que la partie fertile de la fronde du Pecopteris Murrayana Brongt. 2. Coniopteris conferta (Pomel) Sap., fronde bipinnata, pinnis … fertilibus ambitu elongato-linealibus, alterne pinnatis, pinnulis … plerumque trilobatis, lobis coriaceis, late cuneatis, apice dilatato et incrassato truncatis, simplicibus vel bifidis seu partitis. Sa- porta, Paléont. franc. Terr. jur. Végét., p. 289, tab. XXXI, f. 5. Tympanophora conferta Pomel, Matér. Étage corallien des environs de Verdun. Se distingue du T. Murrayana par ses dimensions plus fortes. Parmi les Davalliacées actuelles, ce fossile peut être comparé aux Microlepia. LT PA 72 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. NEUROPTERIDEZÆ. Neuropteris BronGr. A. Neuropleris retorquata Daws., pinnulis deciduis, oblon- gis, e medio versus apicem breviter obtuse acuminatum paululum dilatatis, basi cordatis, subarcuatis. Foss. PI. of the Devon., etc., p. 50, tab. XVII, f. 197. Schistes dévoniens à Lepreau (New-Brunswick). Ressemble aux XV. flexuosa et gigantea Brongt., du terrain houiller. h2. Neuropteris crassa Daws., pinnulis oblongis, basi ‘in- æquilateris, pollicaribus, utraque ala convexa ; nervo medio dis- tincto atque versus apicem producto, nervis secundariis valde arcuatis, dichotomis. Foss. PI. Devon., p. 50, tab. XVII, f. 200. Dévonien supérieur (houiller inférieur) de Saint-John (New- Brunswick). h3. Neuropteris Selwyni Daws., pinnulis ovato-lanceolatis, leniter sursum curvatis, ala inferiore basi oblique truncata; costa ad apicem fere producta, nervis secundariis arcuatis. L. e., p. 50, tab. XVII, f. 198. Saint-John. Voisin du précédent, mais les pinnules sont plus petites et at- ténuées vers le sommet. hh. Neuropteris attenuata Lindi. et H., frondis parte supe- riore bipinnata, pinnis patentibus, lineali-lanceolatis, alternis, pinnulis alternantibus, patentibus, remotiusculis, breviter lingu- latis, basi cordatis, ad apicem pinnæ sensim minoribus, basila- ribus millim. 4 longis, 2 latis. Foss. FI., tab. CLXXIV. Terrain houiller, sans indication de localité. Assez voisin du . Loshü. h5. Neuropteris fasciculata Lesq., frondis rachi apice bifida, divisione quaque pinnam simplicem vel geminatam ferente, pin- nula singula e basi valde oblique auriculato-cordata oblongo- FILICACEÆ, 1 173 4 lanceolata, basi costa valida brevi e rachi continuata instructa, 4 nervis numerosissimis tenuibus repetito-furcatis ascendendo ra- … diantibus, pinnis ipsius frondis e basi subæqualiter cordata ; F. obovatis subito fere lanceolato-acuminatis, majusculis, centim. 7 # . Jongis, L latis, terminalibus {4 1/2-9 longis, 4-3 latis. Palæontol. … ofhlllinois (Geol. survey of Iin., vol. IV), p. 381, tab. V, _ LA …. Terrain houiller de Neelyville et de Mazon creek (Illinois). … Les frondes de cette singulière Fougère paraissent avoir été ) … régulièrement bifides au sommet et terminées par un petit nom- È bre de pennes, 3 ou 4, très-irrégulières, dont une ou deux … libres, indiquant la tendance à la division par leur base inégale- — ment bilobée, et les deux autres soudées ensemble jusqu’à une … certaine hauteur. Il me semble que la place de ce fossile serait …— plutôt dans le genre Odontopteris que dans celui des Meuropteris. - La véritable nature de la nervation qui sert de base à la classifi- cation des Neuroptéridées ne peut être reconnue que dans les pinnules ou lobes appartenant au dernier degré de la division de la fronde. à. h6. MNeuropteris Collins Lesq., pinnis primariis e rachis … parte infrafrondali provenientibus magnis, ovatis et obovatis, — basi plus minus angustatis, nervis omnibus e basi ascendentibus pluries dichotome divisis et erecto-radiantibus. Palæontol. of 11- lin., p. 382, tab. V, f. 5, 6. Terrain houiller de Mazon creek (Illinois). … Ces organes foliaires proviennent probablement de la partie … inférieure du rachis ou de ses divisions principales, et rentrent …. dans la catégorie de certains Cyclopteris d'attribution incertaine. … A7. Neuropteris capitata Lesq., frondis parte superiore cir- cuitu triangulari, bipinnata summa apice simpliciter pianeine pinnulis ovali-oblongis, centim. A circa longis, millim. 5 latis, auricula inferiore magis producta quam superiore, lobo”termi- nali magno, ovato-triangulari, integro vel inferne uno latere vel utrinque emarginato, lobo frondis terminali omnium maximo late ovato-triangulari. L. c., p. 383, tab. VII, f. 1; VIII, f. 9. h74 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Murphysbcrough, dans les concrétions houillères de: Mazon creek (Illinois); commun à Yellow creek (Ohio). Espèce voisine du X. Loshu. h8. Neuropteris fimbriata Lesq., pinnis infrafrondalibus ro- tundatis (Cyclopteris fimbr.), illis frondis? ovatis, basi sat late insertis, e medio longe fimbriatis vel laciniatis, laciniis subulatis, _ subflexuosis, nervis e basi erecto-radiantibus, lRPELIONAEEERS mis. L. c., p. 884, tab. VI, f. 4. Cyclopteris fimbriata Lesq., Geol. Rep. Pen p. 855, tab. IV, f. 17,48. Concrétions de Mazon creek. | La disposition irrégulière de ces organes sur le rachis me fait supposer que, comme dans l'espèce précédente, nous avons af- faire ici à des pinnes infra-frondales disposées sur la partie in- férieure d’une division de rachis, par conséquent à un Cyclopte- ris dont la fronde qui l’a porté reste encore à trouver. Il est possible que cette espèce soit différente du Cyclopteris lacerata Heer, du terrain houiller de Savoie et de Saarbrücken. h9. Neuropteris vermicularis Lesq., fronde tripinnata?, pinnis linealibus, pinnulis patentibus, haud contiguis, lingulatis, cen- tim. 2 longis, millim. 8 latis, margine subundulatis, basi truncato- cordatis, petiolo sat angusto, lobo terminali ovato-oblongo, mar- gine breviter lobulato; nervis distinctissimis erecto-radiantibus, e nervo mediano evanescente egredientibus. L. c., p. 385, tab. VI, ha, es. Concrétions de Mazon creek; se rencontre aussi dans les houillères du Kentucky. Cette espèce ressemble aux grandes formes du W. rarinervis Bunb., mais les nervures sont beaucoup plus nombreuses et plus distinctes. 13. Veuropteris rarinervis Bunb. Ce Traité, 1, p. 440. Les- quer., Geol. surv. (Palæont.) of Illin., IT, p. 428, tab. XXXIII, f. 1; XXXIV, f. 1-5 (avec le Cyclopteris appartenant à cette es- pèce) ; IV, p. 386, tab. VIII, f. 1-6. Mazon creek, Illinois. FILICACEÆ. h75 M. Lesquereux a eu la bonne fortune de rencontrer une por- tion de fronde de cette Fougère qui porte encore une foliole ra- chiale, et des fragments de rachis sur lesquels plusieurs folioles de la même espèce sont attachées. Ce sont des pinnules presque circulaires de 1/2 à 6 pouces anglais de diamètre, .am- plexicaules et se recouvrant par leur base largement auriculée ; la nervation est flabellée, et les nervures, une ou plusieurs fois dichotomes, sont assez espacées. Ces folioles rentrent dans nos anciens Cyclopteris (voy. la planche citée plus haut du bel ou- vrage de M. Lesquereux). 50. Meuropteris coriacea Lesq., pinnulis (pinnæ parte inferiore destitutis) oblique insertis, apicem pinnæ versus sensim minori- bus, inferioribus ex oblongo lineali-lanceolatis, obtusis, basi pinnulas 2 imperfectas rotundatas auriculiformes exhibentibus, superioribus minoribus basi oblique cordatis. L. c., p. 387, tab. MIE, f 73. | Mazon creek. Ce fragment de penne provient probablement d’une Fougère fort voisine du Y. rarinervis, si toutefois elle ne lui est pas iden- tique ; la partie inférieure de la penne étant inconnue, il est impossible de savoir quelle est la forme des pinnules du der- nier ordre. 51.. Neuropteris inflata Lesq., Geol. surv. of Illinois, vol. IT, p. 431, tab. XXX VIT, f. 2. Mazon creek. C’est un Cyclopteris à lame foliaire concave, presque auricu- liforme, et appartenant peut-être, comme folioles rachiales ou _ sous-frondales, au eur. hirsuta. 52. Neuropteris Evenii Lesq., pinnulis alternis, sat distanti- bus, longiuscule petiolatis, ovato-oblongis, cordatis, obtusis; nervis distinctis, radiantibus. L. c., IT, p. 430. Houïillères de Mazon creek. Cette espèce paraît être à peine distincte du XV. Cistù Brongt. 53. Neuropteris pachyderma Lesq., fronde bi- (tri-?) pinnata, pinnulis ovali-oblongis, basi cordatis, sessilibus, oppositis, cras- 176 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. sis, convexis, margine planis; nervis immersis obsoletis. L. €., p. 431, tab. XXXVI, f. 5. Mazon creek. Remarquable par l'épaisseur et la convexité de ses folioles. 54. Neuropteris verbenæfolia Lesq., fronde pinnata, rachi te- reti tenuiter striata, pinnis simplicibus, patentissimis, lingulatis, __ apice obtuse acuminatis, basi rotundato-angustatis, centim 4 4/2- 11 longis, 1-4 latis, margine regulariter et argute serratis; nervo medio pertenui infra apicem evanido, nervis secundariis ex e0 orientibus numerosissimis, pluries dichotomis, erecto-di- vergentibus. L. c., IT, p. 431, tab. XXXVIT, f. 1; IV, p. 385, ONE 15,6, Mazon creek. Cette magnifique Fougère, facilement reconnaissable à ses fo- lioles régulièrement dentées et atteignant des dimensions incon- nues dans le genre Veuropteris, n’a d’analogue ni parmi les Fou- gères fossiles ni parmi les vivantes, si ce n’est dans les Harattia. La forme et la nervation des pennes rappellent celles du genre . Phyllopteris Brongt. : 39. Neuropteris (Megalopteris) Dawsoni Hartt, pinnis late loricatis vel elongato-lingulatis acuminatis, basi inæquilateris, magnis et maximis, majoribus pedalibus, oblique undulatis, sub angulo acutissimo erectis ; nervo medio valido, nervis secundariis sub angulo peracuto ascendentibus, leniter arcuatis, dense con- fertis, repetito-dichotomis. Dawson, Foss. Plants of Devon. Ca- nada, p. 51, tab. XVII, f. 191-19/h ; Acad. geol., 2° éd., p. 550, f. 193. Dévonien supérieur de Saint-John (New-Brunswick). Les pinnules de cette belle Fougère ont la forme des Tænio- pteris, mais la nervation en est très-différente. C’est sans doute le type d’un genre particulier. Les pinnules s'élèvent sous un angle très-aigu, et se recouvrent réciproquement. Je dois faire remarquer ici que le Cyclopteris pachyrrachis Gœpp., que j'ai réuni au genre Veuropteris (voy. ce Traité, I, p.450), doit être rapporté au genre Pecopteris (Acros!.), à côté FILICACEÆ. 77 du Pec. Gœppertiana (Traité, 1, p. 528); il forme, avec ce der- nier, le Pec. Willansoni Brongt. et le Pec. princeps Gæœpp., un groupe à part qui pourrait bien constituer un genre distinct. Odontopteris Broncr. Les Odontopteris, surtout très-répandus vers les régions su- périeures des formations houillères, étaient comme les Veuropteris, des Fougères de dimensions gigantesques ; leurs frondes, qui attei- gnaient une longueur de 5 à 6 mètres, étaient portées par un pétiole dont l’épaisseur offrait un diamètre de 30 à 40 centi- mètres. Jusque dans ces derniers temps le mode de fructifica- tion de ces magnifiques Fougères était inconnu; M. Grand’- Eury, à Saint-Etienne, dont les recherches persévérantes ont déjà jeté une si vive lumière sur l’ancienne végétation de ce bassin houiller, a découvert quelques pinnules fructifiées d’Odontopteris, dont les sores, placées vers l'extrémité des ner- vures, paraissent avoir été formées par un seul sporange. M. Brongniart dans son rapport sur un mémoire de M. Grand’Eury : « Flore carbonifère du département de la Loire, » trouve un assez grand rapport entre ce mode de fructification et celui des Angiopteris et dit à ce sujet : « Tout semble donc s’accor- der à nous prouver que ces grandes Fougères, et probablement aussi les Meuropteris qui leur sont si étroitement liés, sont des Fougères de la tribu des Marattiées, dont les espèces actuelle- ment vivantes se rapprochent du reste beaucoup, par leur port et par la dimension gigantesque de leurs frondes, de ces genres anciens. Il est probable que ces frondes naissaient, comme celle des Angiopteris et des Marattia actuels, de souches volumineuses et charnues dont on n’a trouvé, jusqu’à présent, aucun reste. » | 14. Odontopteris Schlotheimii Brongt., Lesq., Geol. surv. 11- lin., IV, p. 391 (Sch., Traité, I, p. 460). Cette espèce est très-abondante dans les schistes houillers de Morris, rare dans les concrétions de Mazon creek (Illinois). 178 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. D’après M. Weiss, cette Fougère serait identique avec l'Odont. crassinervis G@pp. 23. Odontopteris Winteriana Weiss, pinnæ fragmento pin- nato-pinnatifido, gracillimo, oblongo; rachi angusta; pinnulis apicem versus longioribus, utrinque disparibus, pinnatifidis, fere pinnatis; segmentis lateralibus inférioribus exiguis, subrotundis vel rotundato-subquadratis, subconvexis, multo minoribus quam terminalibus, hisce ellipticis, apice obtusis, integris vel plus mi- nus incisis vel lobatis, lobis obtusis ; nervis perpaucis, tenuissi- mis, semel vel bis furcatis, obliquis, rectiusculis. Foss. FI. d. jüngst. Steink., p. 33, tab. I, f. 10. Terrain houiller supérieur de l'exploitation de Schwalbach près de Saarbrücken. 2h. Odontopteris catadroma Weiss, fronde pinnata, rachi te- nui, pinnis plus minusve obliquis, oppositis, anguste lingula- tis, pinnatifido-crenatis, apicem versus et in margine antico sub- undulatis, semi-decurrentibus, segmentis ovalibus, abbreviatis ; lobo sub pinna quaque obtuse triangulari, inde rachi cordato- alata; nervo primario pinnarum distincto, nervis lateralibus numerosis, furcatis, lobis sine nervo medio. L. c., p. 34, tab. IV:et V, fi 4 Grès rouge inférieur près de Meisenheim. C'est l'extrémité d’une fronde ou d’une penne dont les pin- nules ne sont pas régulièrement formées. 25. Odontopteris latifrons Weiss, pinna latissime lineari, pin- nulis obliquis, alternis, utrinque disparibus, internis brevioribus, decurrentibus, externis paulo longioribus, subpatentibus semi- decurrentibus, omnibus late et breviter lingulatis seu obovato- oblongis, apice obtusissimis vel rachi paralleliter truncatis, parte infima sæpius subundulata ; nervo primario valido, brevi, juxta marginem anteriorem sub angulo acuto egrediente, dehinc subito recurvo et margine posteriori parallelo, ante dimidiam pinnulam flabellatim diviso, nervis secundariis numerosis, pluries divisis, nervis e rachi orientibus maxime recurvis nec non pluries fur- catis. L. c., p. 4h, tab. IITet IV, f. 5. FILICACEÆ 479 Sphérosidérite du grès rouge inférieur de Saarbrücken. » Facile à reconnaitre à la nervure principale sortant du rachis près du bord antérieur de la pinnule. Callipteris BRONGT. 6. Callipteris discreta Weiss, fronde bipinnata, rachi tenui, … pinnis lineali-elongatis, pinnulis obliquis, tota basi inferne de- 4 currente adfixis, oblongo-linealibus vel obovato-oblongis, usque 4 ad basin liberis, pinnula basilari infera cujusque pinnæ rotun- … data basi constricta, pinnulis rachi primaria impositis nullis ; - nervo medio tenui, paulum ultra mediam pinnulam evanido, 4 pinnulæ margini anteriori magis quam posteriori approximato , nervis secundariis numerosis, dupliciter bifurcatis, pluribus e rachi nascentibus. Séudien üb. Odontopteriden (Zeitschr. d. deutsch. geol. Gesellsch., 1870, p. 872, tab. XX, f. 4, 2). Dans la partie supérieure de la formation houillère moyenne, à la mine von der Heydt près de Saarbrücken. Se distingue du C. conferta, auquel il ressemble beaucoup, … par l'absence des pinnules insérées sur le rachis entre les pen- nes, et par les nervures secondaires deux fois dichotomes. 7. Callipteris Fischeri (Brongt. ex p.) Weiss, frons procera, rachi primaria latissima, bipinnata, pinnis elongatis, latis, pin- … nulis ovalibus; obtusissimis, inferioribus subliberis, superioribus plus minus alte connatis, duabus basilaribus subrotundatis usque ad rachim primariam defluentibus; nervo medio nullo, cæteris . mervo medio sub apice evanido instructis, nervis secundariis sub angulis acutissimis ascendentibus, simplicibus, partim furcatis? Weiss, Stud. üb. Odontopteriden (Zeitschr. d. deutsch. geol. Ge- sellsch., 4870, p. 871, tab. XXI a, f. 6 a et b). Odontopteris Fischeri Brongt. in Murchis., Russie d'Europe, tab. F, f. 3, nec tab. À, f. 4. Formation permienne de Bjelebei, gouvernement d’Orenbourg. 8. Callipteris Wangenheimi Brongt., pinnulis alte connatis, 180 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. magnis, rotundato-obtusis, millim. 36 longitudine, 46 latitudine metientibus; nervo medio distinctissimo, sub apice evanido, sub angulo acuto ascendentibus, simpliciter et dupliciter bifurcatis. Brongt. in Murch., Russie d'Europe, tab. F, f. 2 (Pecoptenis). Weiss, /. c., p. 872, tab. XXI a, f. 3. * Callipteris permiensis (Brongt.) Schimp., Traité, 1, p. 469. Grès cuivreux ( permien) de Bjelebei (Orenbourg). Il est difficile de savoir si cette espèce est réellement distincte du €. permiensis, dont la nervation des pinnules n’est que très- imparfaitement connue. Les dimensions plus considérables des pinnules et la double bifurcation des nervures secondaires pa- raissent, par contre, la distinguer suffisamment du C. conferta. M. Weiss sépare l'empreinte figurée par M. Brongniart pl. B, f. 1 a, sous ce nom (voy. Murch., Russie d'Eur., L. c.), sous le nom de MVeuropteris Qualeni; mais, je crois, à tort; c'est évidemment aussi un Callipteris appartenant soit au Wangen- heimi, soit au permiensis; les nervures sont plus ouvertes que dans le premier et, à ce qu'il paraît, simplement bifurquées. 9. Calhpteris pilosa Daws., fronde bi- vel tripinnata, pinnis oblongis, pinnulis tota basi oblique insertis, dense confertis, basi pinnæ anguste apicem versus ad medium et ultra confluentibus, pilosissimis, pinnis fertilibus rotundatis, lævibus, margine valde reflexis. Foss. PI. of the Devon., etc., p. 51, tab. XVI, f 489. Dévonien moyen de Saint-John. Il est peu probable que cette Fougère appartienne au genre Callipteris. Callipteridium Weiss. Pinnularum nervo medio valido, evanescente, nervis secun- dariis oblique patentibus, simpliciter vel dupliciter furcatis, inter se parallelis. Weiss Stud. üb. Odontopteriden. M. Weiss réunit dans ce genre le Callipteris Sulhivanti Lesq. (Alethopteris Sull. Sch.); Neuropteris ovata Germ. (merabilis Rost) ; Neur. pteroides Gœpp., Foss. Fl. d, perm. Form.; Odon- FILICACEÆ. 81 | topteris connata Rœm., N. west. Harz.; Neuropt. Regina Rœm., e ibid. ; Pecopteris gigas. Gutb., Verst. d. Rothl. in Sachs. - A: Callipteridium plebejum Weiss, fronde bipinnata, rachi . striatula, pinnis linealibus, pinnulis lineali-lingulatis, tota basi 4 adfixis, liberis, millim. 16-20 longis, 6-7 latiss nervo medio - sub apice evanido, nervis secundariis subpatentibus, e basi bifurcatis, ramis e medio bipartitis; ad basin infra nervum me- . dium nervulis pluribus e rachi exeuntibus. Z. c., tab. XXI, É4. _ Carling, département de la Moselle. Lomatopteris SCHIMP. Atlas, pl. CVII. A. Lomatopteris jurensis Schimp. (ex p.), big de , p. 473, tab. XL, f. 2-5. . Se trouve aussi dans l'étage kimméridgien sféiont d'Orba- genoux et près de Chanay dans le Val-de-Choux (Suisse). C'est à tort que j'ai réuni à cette espèce le L. Moretiana d’Etrochey, localité qui appartient à un autre horizon géologi- que. La ressemblance, du reste, est si grande entre ces diverses _ Fougères jurassiques que leur réunion paraît toute naturelle au premier abord, surtout quand on est obligé de s’en rapporter à un trop petit nombre d'échantillons et à de simples figures, dont on _ ne peut pas demander tous les détails qui se laissent entrevoir sur les originaux. M. de Saporta sépare du genre Lomatopteris, les Cycadopteris Brauniana et heterophylla Zigno (voy. Paléont. franç. Terr. DS jurass. Végét., p. 117-429), et cite pour le premier les localités … de Cirin, Armaille et Orbagnoux (Aïn), et pour le second Orba- gnoux. J'ai réuni ces deux formes au Lomatopteris jurensis, et je crois cette réunion justifiée par les nombreux exemplaires de ces Fou- gères que j'ai reçus du Vicentin. Voy., pour ce genre, le bel ouvrage de M. de Zigno : Flora Scnimr£n. — Paléont, végét, IL — 31 182 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. foss. format. ooith. (Cycadopteris), p. 151 à p. 160, et tab. XVI- XIX, avec de très-bonnes figures. 2. Lomatopteris Moretiana (Brongt.) Sap., fronde late lineali basi apiceque angustata, rachi grossa apicem versus sensim attenuata, dense pinnata, pinnis plus minus patentibus, linealibus, pinnati- sectis, lobis breviter ovatis, basi ad frondis et pinnarum apicem usque ultra medium unitis, nervo loborum subtus conspieuo basi crassiusculo, apice evanido. Paléont. franc. Terr. jur. ia p. 396, tab. LI, f. 4-6 ; LIT, f. 4-5. Pecopteris Moretiana Brongt., Tabl., p. 105. Zigno, Æ{: oss. ool., I, p. 149. Cycadopteris Brauniana (ex p.) Zigno, {. c., p. 155. Lomatopteris jurensis Schimp. (ex p.), Traité, I, p. 473. Bathonien supérieur, près de Châtillon-sur-Seine (Côte-d'Or) ; oxfordien inférieur à Saint-Éloi au nord de Poitiers (Vienne). Diffère du L. jurensis par ses dimensions moindres, par ses lobes plus petits et sa variabilité moins grande; les pennes sont ordinairement très-serrées et contiguës sur toute leur lon- gueur. 3. Lomatopteris burgundiaca Sap., frondibus elongato-lineali- bus, basi subabruptis, apice longiuscule lanceolatis, simpliciter pinnatis, petiolo et rachi crassis, pinnis dense approximatis, paten- tibus et patentissimis basi lobulo interposito confluentibus, linea- libus, pinnatifidis vel brevi-lobatis, lobis rotundato-ovatis, apice, ut pinnæ frondis terminales, simplicibus vel sinuosis, lobis 3-6-jugis. Paléontol. franc. Terr. jur. Végét., p. 400, tab. LEV, f. 1-4. Avec le précédent à Étrochey. Très-variable par rapport à la grandeur de la fronde et de ses parties; très-voisin du Z. Moretiana, dont il n’est peut-être qu'une forme. L. Lomatopteris Balduini Sap., frondibus angustioribus, linea- ribus, basi subabruptis, apice longe et obtuse acuminatis, partim simpliciter partimque pinnatifido-pinnatis, pinnis inferioribus et superioribus simplicibus, ovatis et ovato-oblongis, basi conjunc- FILICACEE. 183 à tis, rotundato-obtusis, mediis utraque ala breviter 1- vel 2-lobis, Jobo terminali majori acuminato, basi plerumque lobulo perbrevi rotundato interposito conjunctis. L. c., p. 403, tab, LITE, f, 1-5. Du bathonien supérieur au cornbrash de Châtillon-sur-Seine. M. de Saporta compare cette espèce aux Jamesomia scalaris Kunze, et rotundifolia Fée, Fougères péruviennes du groupe des Cheïlanthées. 5. Lomatopteris cirinica Sap., frondibus elatis, subpedalibus, petiolo crasso semitereti, basi incrassato, ambitu late linealibus, pinnatis, pinnis oppositis vel alternantibus, inferioribus frondium minus evolutarum sensim sensimque minoribus simplicibus, ova- tis, dehinc basin versus semel bisve incisis, lobo singulo brevi interposito conjunctis, mediis et superioribus in lobos confluen- tibus 2-6-jugos, divisis, ad extremitatem ut in summa fronde inte- gris vel solum sinuatis, pinnis frondium latioribus magis expli- catis, omnibus, terminalibus ultimis exceptis, pluries pinnatifidis, lobis 2-7-jugis, apicali minori, lobis pinnis interpositis singulis velbinatis. L. c., p. 409, tab. LVI, f. 4,2; LVII, f. 4, 2. Kimméridgien inférieur de Cirin (Ain). Espèce très-voisine du L. jurensis, peut-être identique! , 6. Lomatopteris minima Sap., fronde minuta, lanceolata, cen- tim. 2 circa longa, pinnata, pinnis rotundato-lobatis, longiori- bus millim. 4-5 metientibus. L. c., p. 413, tab. LVI, f. 2, 3. Kimméridgien inférieur d’Armaille et d'Orbagnoux. Cette Fougère, malgré sa petitesse, offre tous les caractères des _Lomatopteris. 7. Lomatopteris Desnoyersii (Brongt.) Sap., pinna rigida, cras- sinervia, lineali, centim. 1 lata, breviter rotundato-lobata, lobis marginatis. L. c., p. 414, tab. LI, f. 7. Pecopteris Desnoyersii Brongt., Hist. d. végét. foss., 1, p. 866, tab. CXXIX, f. 4. | Bathonien de Mamers. L'échantillon sur lequel cette espèce est établie ne représente qu’un fragment de penne. 8h = CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. Je rapporte aussi à ce genre, comme en offrant tous les carac- tères extérieurs (sauf la nervation?), le Ctenopteris Itieri Sap., sous le nom de 8. Lomatopteris? Itieri (Pomel) Sch., fronde mediocri rigide coriacea, rachi inferne in petiolum crassum centim. 3 4/2 lon- gum continua, bipinnata, pinnis inferioribus integris vel parce ‘incisis, ovatis et oblongis, cæteris lineali-oblongis pluries pinna- tifidis, lobo terminali majore ovato-oblongo, pinnulis rachealibus interpositis obtuse triangularibus interdum bipartitis; margine incrassato nullo? vel parum distincto?!, nervis loborum pluribus e rachi secundaria egredientibus? Paléont. franc. Terr. jur. Vé- gét., p. 358, tab. XLIV, f. 4-3. Pecopteris ltieri Pomel, Matér. Orbagnoux, schistes du lac d’Armaille. Cette Fougère offre une assez grande. ressemblance avec le ‘Lom. Moretiana, et ne saurait en aucun cas faire partie du genre Cycadopteris Sch. (Ctenopteris Brongt. et Sap.). Palæopteris ScH. Cyclopteris (Archæopteris) DAWSoN. 6. Palæopteris Jacksoni (Daws.) Sch., fronde bipinnata, rachi * valida longitudinaliter sulcata, pinnis alternantibus, pinnulis oblique obovatis, imbricatis, basi angustatis et in petiolum de- currentibus ; nervis subparallelis, dichotomis ; pinnula terminali majuscula, late obovata vel lobata. Cyclopteris Jacksoni Dawson, Canad. Nat., vol. VI, p. 475, f. 9; Devonian Plants (Quart. Journ. Geol. Soc., vol. XVIII, p. 319); Canad. Foss. (Geol. Surv. of Canada), p. 45. Dévonien supérieur de Gaspé. Dawson, dans sa récente publication : The Foss. Plants of the Devonian and upper Silurian Formation of Canada, p. 48, me reproche de n’avoir pas tenu compte de la diagnose qu'il a publiée de cette espèce, en réunissant cette dernière au P. Halhiana. FILICACEEÆ. 185 Je viens de donner la traduction littérale de cette diagnose, et ferai observer que je n’ai fait cette réunion qu'avec doute, car ne connais ni un original ni une figure du P. Jacksoni, mais je Juve que cette diagnose peut parfaitement bien s'appliquer au P. Halliana tel que celui-ci est figuré dans le Quarterly Journal, dl: c., et même au P. hibernica. Si j'ai commis des erreurs au su- des espèces de Dawson, ces erreurs trouvent leur excuse dans l'imperfection des figures qui doivent représenter les fossi- les en question. Dawson dit que je réunis «quite incorrectly » le Cyclopteris obtusa Lesquer. au P. hibernica. La figure publiée par Lesque- Feux ressemble en tous cas beaucoup plus au P. hibernica et par- nt au P. Halliana, que celle donnée par Dawson d’une em- >inte qui paraît avoir plus de rapport avec les Triphyllopteris avec les Palæopteris (voy. Quart. Journ. G. S., vol. XVIIT, ), XV, f. 35) et pourrait bien appartenir au Triph. obtusa -(Gycl. Aneimites Daws.). …. Ce savant confond avec le Cyclopteris Bockschii Gæpp. une F gère qui, par ses dimensions beaucoup moindres et par la me des pinnules, n'offre pas même une ressemblance éloignée € la plante de Gœppert; le fragment de penne garni de quel- restes de pinnules figuré par Dawson pourrait parfaitement être rapporté au Triphyllopteris obtusa. Quant au Cyclopte- PBockschii Gœpp., cette Fougère n’est connue que par une ule de dimension considérable, inéquilatérale, ayant l’aile périeure fortement dilatée vers la base, qui se rétrécit brus- ement et forme un lobe arrondi, tandis que l’aile inférieure se rétrécit insensiblement dans le court pétiole. Les nervures sont “dichotomes et flabellées comme dans les Palæopteris. Sauf la Srandeur plus considérable, cette forme montre quelque ressem- ance avec le ; 7. Palæopteris inæquilatera(Gœæpp.) Sch., fronde pinnata, pinnis bimbricatis, patentissimis, inæquilateris, latere sursum spectante e rotundato, ad basin sub angulo recto truncato inque petiolum brevem linea recta decurrente, lateris inferioris margine subrecti- 186 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. lineo; nervis e basi nascentibus dichotome divisis, F1. d. silur., * devon. etc. Form., p. 73, tab. XXX VII, f, 6, 7. Dans les schistes de l’horizon du calcaire carbonifère à Roth- waltersdorf en Silésie. Cetté forme, connue seulement par quelques fragments, ap- partient probablement au groupe des Paléoptéridées ; l’imperfec- tion des échantillons ne permet, du reste, aucune conjecture sur la véritable nature de cette Fougère. Triphyllopteris Sc. Atlas, pl. CVIL. 5. Triphyllopteris furcillata (Ludw.) Sch., fronde sub angulo acuto dichotoma, simpliciter? pennata, rachi valida basin versus incrassata, pinnis late obovatis, inferioribus emarginato-subtri- lobis, superioribus plus minus integris, basi angustata leniter decurrentibus; nervis e rachi orientibus, repetito-dichotomis, flabellatim radiantibus, validiusculis. Foss. Pflanzenr. a. d. pal. Form. (Palæontogr., vol. XVIT, p. 120, tab. XXIV, f. 4, 2.) Odontopteris crasse-cauliculata Ludw., !. e., f. 2 (ce sont pro- bablement des pinnes d’une fronde doublement pinnée). Odontopt. Victor Ludw., /. c., f., 3 (extrémité de la fronde à pinnules entières et confluentes). Neuropteris sinnensis Ludw., ibid., f. 4 (extrémité d’une pin- nule de la forme Tr. crasse-cauliculata). Dans les ardoises du dévonien supérieur près de Sinn dans la vallée de la Dill. Aneimidium SCHIMP. Traité, 1, p. 485. 1. Aneimidium Mantelli Scu. | D'après M. Schenk, le Cyclopteris Mantelli Dunk., que j'ai R réuni à cette espèce, ne serait qu'une petite foliole de Sageno- 4 FILICACEEÆ. L87 n Ar et la Fougère publiée par M. d’Ettingshausen (Beiträge), - sous ce même nom, appartiendrait, pour ce qui concerne la figure, à un Aeuropteris houiller et nullement vvealdien. Cycadopteris Sc. Ctenopteris BronGr. in litt. ad Sapæ Atlas, pl. CVII. 4. Cycadopteris Bergeri Schimp., Traité, 1, p. A87. Synonymes à ajouter : | Filicites cycadea Brongt., Hist. d. végét. foss., T, p. 387, tab. … CXXIX, f. 2, 3. … Cienopteris cycadea Sap., Paléont. franc. Terr. jur. Végét., D p. 355, tab. XL, f. 2-5; XLI, f. 1, 2. 1 Cette espèce caractérise l’infra-lias et surtout la zone à Ammo- | nites angulatus. 2, Cycadopteris grandis (Sap.) Sch., frondis verosimiliter bi- …. pirinatæ pinnis validis, profunde pinnatifidis, pinnulis suboppo- Kitis, obtuse lineali-lanceolatis, erectiusculis, distantibus, basi … confluentibus, nervis pluribus e rachi crassa orientibus inter se L.- parallelis, simplicibus vel dichotome divisis, tenuibus, immersis. — Paléont. franc. Terr. jur. Végét., p. 363, tab. XLIV, f. 4. _ (Ctenopteris). - Corallien de Tonnère; très-rare. à Le fragment décrit ici pourrait être l'extrémité de la fronde . d’un Cycadopteris tripinnée. Sphenopteridium Sc. Cyclopteris GœpP. — Sphenopteris LUDW. Atlas, pl. CVIL. Frons rachi valida dichotoma latere antico canaliculata sim- pliciter pinnata, pinnis sessilibus vel breviter petiolatis late ova- L88 | GRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. tis, ascendenao longioribus ovato-oblongis, brevioribus subtrilo- batis et trilobatis, longioribus pluries incisis, lobis sub angulo acutissimo confluentibus, cuneatis, apice truncatis vel late rotun- datis, nervis marginibus parallelis dichotomis. Ce genre se rattache étroitement aux genres Triphyllopteris et Aneimites et appartient probablement avec ceux-ci au même _ groupe que le genre Palæopteris, groupe qui peut être désigné par le nom de Palæopteridées et considéré comme caractéristique du terrain houiller inférieur ou dévonien supérieur. 1. Sphenopteridium dissectum (Gœpp.) Sch., pinnis rachis in- ferioribus subcircularibus vel late ovatis, subtrilobato-emargina- tis et inciso-trilobatis, patentissimis, superioribus ovato-oblongis, centim. 2 et fere 3 longis, 1-1/2 latis, lobis cuneatis 3-5-jugis, lobo terminali cæteris latiore apice rotundato, pinnis extremi- tatum frondis angustioribus angustius pinnatisectis. Cyclopteris dissecta Gœpp., Uebergangsfl., p. 161-162, tab. XIV, f. 3,43 F1. d. silur., devon. etc. Form., p.71, tab. XXX VII, f. 3-5. Sphenopteris imbricata Ludw., Foss. Fl. d. palæol. Form., p. . 418, tab. XXII, £. 5. Calcaire carbonifère près de Hausdorf et Rothwaltersdorf dans le comté de Glatz (Silésie); dans le grès infra-houiller (culm) à Hommertshausen près de Biedenkopf (Hesse). L’échantillon fort incomplet figuré par Goœppert dans son Uebergangsflora m'a fait supposer que ce fossile pourrait être un Cardiopteris à pinnules déchirées. Des empreintes plus complètes figurées par le même auteur, dans le Fossile Flora der silur. etc. Format., et par Ludwig dans le Foss. Pflanz. a. d. palæolith. Format., m'ont fait voir que ma supposition était erronée et que cette Fougère représente non- seulement une espèce distincte, mais même une forme qui peut être considérée comme type d’un genre particulier. C'est à cette espèce que doit être rapporté l’Aneimia Tscherma- ku Ettingsh., (Foss. d. schles.-mæhr. Dachsch., p. 104, tab. VIT, f. 2.), mais non le Sphenopteris dissecta Brongt., qui doit rester au genre Sphenoptenis. FILICACEÆ. 189 L'Asplenium transitionis Ettingsh., L. c., p. 99, f. 8, du ter- rain houiller inférieur (grauwacke) de Mohradorf, appartient … probablement aussi à cette espèce; l’empreinte figurée serait un … fragment de la partie supérieure d’une fronde, dont les pinnules sont allongées. mn Le Cyclopteris polymorpha Heer, Foss. Fl. d. Büren-Insel , fab. XIV, f. 4, 2 (quoad folia pinnatisecta), offre également la ; plus grande ressemblance avec cette Fougère et lui est probable- 4 _ ment identique. Hoi Aneimites Daws. Atlas, pl. CVIL Frons speciosa, divisione repetita rachis validissimæ pluri- …._ partita, divisionibus squarrosis, squarroso-pinnatis, pinnis angu- — loso-flexuosis, pinnulas sat remotas late spathulatas vel obovato- Spathulatas, petiolatas, trilobas vel subintegras sistensibus ; nervis dichotomis; pinnis et pinnulis fertilibus subcircinnato recurvis, abbreviatis laminaque foliari destitutis. Ce genre se distingue du genre Triphyllopteris par le rachis É principal fortement ramifié par dichotomie, à divisions rachiales …. étalées sous un angle arrondi très-ouvert, par les rachis des pen- … nes flexueux étalés sous un angle droit, et enfin par les pinnules —._ moins régulièrement trilobées et, à ce qu'il paraît, d’une consis- tance moins coriace. 1. Aneimitis acadicus Daws., rachi primaria crassissima, bipe- dali, infra bifurcationem pollices 3 fere diametro metiente, striata ; pinnis remotis patentissimis, pinnulis in eadem pinna paucis, In- ferioribusobovatis, petiolatis, bi- tripartitis, superioribus margine breviter lobatis et subintegris. Cyclopteris (Aneimites) acadica Daws., Quart. Journ. Geol. Soc., vol. XVII, p. 5, tab. VIIL, f. 32; ibid, vol. XXIT, p. 153, tab. VIII, f. 32; Acadian Geology, p. 252, f. a, b. Plante. caractéristique du terrain houiller inférieur de la Nouvelle-Écosse. h90 CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. D'après Dawson, cette Fougère aurait eu de grandes dimen- sions et ne l'aurait cédé en rien, sous ce rapport, aux plus gran- des espèces du terrain houiller productif; sa forme, cependant, doit avoir été peu élégante, les pennes étant espacées, squarreu- ses, assez courtes et munies de pinnules courtes et peu mom- breuses. Dawson trouve à cette Fougère une grande ressemblance avec les Aneimia ; jee saurais partager cette manière de voir. 2. Aneimites andiantoides Sch., rachi ramosa, pinnis valde re- motis squarroso-patentibus, anguloso-flexuosis, pinnulis valde à se invicem remotis, longe petiolatis, bi-tripartitis, centim.. 4 4/2-2 longis, 4 1/2 latis, lobis cuneatis, subtruncatis vel apice subro- tundatis. Adiantum antiquum Ettingsh., F1. d. mähr.-schles. Dachsch., p. 98, tab. VIL, f. 4. Dans les ardoises du culm à Altendorf et Kunzendorf en Mo- ravie. Cette Fougère se rattache sans aucun doute au groupe ca- ractéristique du terrain houiller inférieur ou dévonien supérieur, dont les Triphyllopteris et Sphenopteridium et probablement aussi les Palæopteris font partie. Dichopteris ZIGNo. Pachypteris ex p. ScHimp., Traité, 1, p. 493. Atlas, pl. CVII. J'ai expliqué, à l’occasion du genre Scleropteris, pourquoi je sépare maintenant le genre Dichopteris du genre Pachypteris, auquel je l’avais réuni, me fondant sur des données qui ne pa- raissent pas laisser de doute sur l'identité des types qui ont servi en partie à l'établissement de l’un et de l’autre de ces deux genres. La diagnose générale que j'ai attribuée au genre Pachypteris étant celle que M. de Zigno a donnée du genre Dichopteris, il n’y à aucun changement à y faire. À FILICACEÆ. h94 _ J1 ne me semble pas que la dichotomie simple de la fronde puisse autoriser une comparaison avec les Gleichenia, dont les . frondes sont répétées-dichotomes et garnies d’un bourgeon dans chaque angle de dichotomie; il y a en outre une grande diffé- 4 rence encore dans la forme, la nervation, la consistance des pin- F _ nules et dans le mode de fructification. 4. Dichopteris Visianica Zigno, Dichopteris, genus novum Fi- … dicum fossil., p. 8, tab. I, f. 4-3; IT, f. 1; Flora foss. format. —. oolith., p.146, tab. II, f. 1 (ce n’est pas une fronde entière comme ‘4 ‘4 j'avais cru, mais une branche de la dichotomie) ; tab. XIIE, f. 4. 4 M. de Zigno, dans son bel ouvrage que je viens de citer, à … figuré une fronde presque complète (réduite à moitié) de cette magnifique Fougère, qui a une longueur de 8 décimètres, et dont la grosseur du pétiole est de 3 centim. La réduction au 1/2 n'étant pas indiquée sur la planche, j'avais indiqué les dimen- sions au-dessous de leur valeur. pole 4 2. Dichopteris lœævigata Zigno = Neuropteris lævigata Phil- _ lips. —… 3. Dichopteris lanceolata Zigno — Sphenopteris lanceolata Phil- lips. h. Dichopteris Parolliniana Zigno, F1. Foss. form. ool., p. 120, tab. XIV, f. 4; XV, f. 6. 4 5. Dichopteris angustifohia Zigno, l. c., p. 121, tab. XV, D 11-58. 6. Dichopteris rhomboidahs Zigno, L. c., p. 122, tab. XV, 4 TRES 7. Dichopteris microphylla Zigno, L. e., p. 122, tab. XV, f. 5. Scleropteris SAPORTA. Atlas, pl. CVIT. à Loæopteris (ex parte) Pomel. Schimp., Traité d. Pal. végét., à 1, p. 486. — Zigno, FI. foss. form. ool. | Dichopteris (ex parte) Zigno, {. c. 192 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Pachypteris (ex p.) Brongt. Schimp. Sphenopteris (ex p.) Phillips. Frondes pinnatim compositæ, pinnis pinnatipartitis, pinnu- lis basi plus minusve constrictis, in rachim angustissime alatam decurrentibus, integris vel antice incisis lobulatisque; nervatio immersa, Sæpius inconspicua, in pinnis primariis indivisis, nervo crasso e rachi egrediente mediano, nervis loborum vel pinnula- rum pluribus parallelis vix conspicuis. Voici ce que M. de Saporta, qui a eu de nombreux matériaux entre les mains, dit au sujet de ce genre : «Les Scleropteris forment, pour ainsi dire, la transition entre les Ctenopteris (Cyca- dopteris Schimp.) et les Pachypteris, si toutefois ce dernier genre n’est pas destiné à disparaître totalement. Leurs nervules, géné- ralement peu visibles, consistent en veines longitudinales sortant, non point directement du rachis, mais plutôt d’une branche mère, ramifiée dès la base de la pinnule et s’appuyant sur son côté dorsal pour projeter, vers le côté antérieur, des rameaux une ou plusieurs fois dichotomes. Les pinnules, plus ou moins rétrécies à la base, subopposées et étroitement décurrentes, ne diffèrent en réalité des vrais Pachypteris que par l’absence d’une nervure médiane. » Quant à l’existence de cette nervure, il peut y avoir erreur dans les dessins faits il y a très-longtemps sur les \ échantillons uniques à nervation très-peu distincte qui existent dans le Musée d'Oxford et sur lesquels M. Brongniart a fondé son genre. Un dessin de Phillips fait évidemment sur le même échantillon ou la contre-empreinte du Pachypteris ovata Brongt., copié par Brongniart, n'indique pas la nervure médiane figu- rée par ce dernier savant, mais bien plusieurs nervures partant parallèlement de la base du lobe. Quant aux Pachypteris lan- ceolata (Phill.) Brongt. et Sphenopteris lanceolata 11 existe la même différence de nervation, différence qui peut provenir de la même erreur. Sur l'échantillon de M. Brongniart on re- marque une pinnule qui indique un commencement de divi- sion. Ce sont ces considérations, et la réunion faite au genre Dichopteris par M. de Zigno du Meuropteris lœvigata Phull., Que 500 etai EURE 7 LE 7 VE En RP A CS FILICACEÆ. L93 … évidemment identique avec le Pachypteris ovata Bron gt., qu m'avaient déterminé à conserver le nom générique de M. Bron- … gniart pour les Dichopteris de M. de Zigno. …. Pour éviter toute confusion ultérieure, il vaudra mieux con- L. server le nom de Dichopieris pour le groupe de Fougères auquel _ M.de Zigno l’a appliqué, et laisser parmi les genres douteux les | À Pachypteris Brongt., quoique ce nom eût parfaitement bien ba. caractérisé les Dichopteris, dont les Scleropteris, bien que très- …. voisins, se distinguent par plusieurs caractères assez importants, Le entre autres par la forme générale de la fronde, qui n’est pas di- . ‘1 chotome, et par la sous-division des lobes ou pinnules. 1. Scleropteris Pomelii Sap., frondibus bipinnatis, pinnis am- … bitu linearibus, elongatis, patentibus, apicem versus patentissi- … mis, rigidis, pinnatisectis, rachi anguste alata, lobis seu pinnulis “ minutis acute ellipticis, lanceolatis vel lineari-lanceolatis, basi —. angustatis, plus minusve obliquis, integris vel, præprimis su- ….… pra spectantibus, latere antico emarginatis vel bilobulatis, sum- ne. mis frondis et pinnularum confluentibus. Paléont. franc. Terr. —_jur. Végét., p. 370, tab. XLVI, f. 4; XLVII, f. 4, 2. D. … Sphenopteris pennatula Pomel, Matér. p. servir à la conn. d. 4 la fl. foss. d. terr. jur. d. la France (Amil. Ber. üb. d. 25. Vers. —… d: Gesellsch. deutsch. Naturf. in Aachen, 1847, p. 332). Zigno, — Fi. foss. format. oolith., I, p. 84. F Pecopteris Ctenis Pomel, {. c., 339. Zigno, {. c., p. 447. —… Loxopteris elegans? Pomel, L. c., 336. Zigao, L. c., p. 100. 4 Schimp., Traité de Paléont. végét., T, p. 186. Corallien des environs de Verdun. …. Comme dans le Pachypteris Phillipsü, les rachis secondaires sont souvent en partie dépouillés de leurs pinnules. à M. de Saporta compare cette Fougère à l’Adenophorus bipin- natus Gaudich., des îles Sandwich, qu offre le même port et la même forme des pinnules. …— 2. Scleropteris compacta Sap., frondibus sat subito acuminatis …inque apiculum lanceolatum angustatis, pinnis dense confertis, .…expansis, mediis centim. 4 circa longis, millim. 3 latis, plerum- L94 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. que oppositis, linearibus, apicem versus sensim angustioribus obtuse terminatis, pinnatipartitis apice pinnatilobis, pinnulis par vulis, obovato-ellipticis basi coarctatis, contiguis atque imbrica- tis, pinnula basilari antica cæteris majori erecta, margine an- tico sæpe incisa; nervis e basi pluripartitis, immersis. Paléont. frane. Terr. jur. Végét., p. 373, tab. XLVIIL, f. 3; LE, f. 8: = Kimméridgien inférieur près de Creys (Isère) ; lac d’Armaille. Diffère du Sc. Pomel par les pennes plus étroitement linéai- res, par les pinnules moins étalées, plus serrées, contiguës ou im- briquées, obovées et non lancéolées. 3. Scleropteris dissecta Sap., fronde latiore tripinnata, pinnis primaris patentissimis, alternantibus, linealibus sensim apicem versus angustatis, centim. 1/2-92 latis, pinnis secundariis lineari- lanceolatis, centim. 4-1 4/2 longis, patentibus, basilari antica erecta rachi contigua, in lobulos ovatos vel obovato-spathulatos divisis, lobulis integris, basilari antico hic illic margine antico in- ciso. L. e., p. 879, tab. XLVIII, f. 4. Kimméridgien inférieur de Creys (Isère). La fronde tripinnée distingue cette espèce des autres Sclero- pteris connus. Thinnfeldia ETTINGSH. ex p. Kirchnera Fr. BRAUN. 7. Thinnfeldia incisa Sap., fronde rigida, coriacea, pinnata, pinnis superioribus integris, oblongo-lanceolatis, e basi angustata decurrentibus et anguste confluentibus, nervo medio valido ner- vos secundarios simplices vel furcatos sub angulo peracuto emit- tente, pinnis inferioribus inciso-dentatis et sublobatis basi con- fluentibus. Paléont. franc. Terr. jur. M. p. 348, tab. XLI, f. 5, 4; XLIT, f. 1-8. Grès infra-liasique de Hettange. Espèce très-voisine du Th. obtusa. FILICACEÆ. h95 PECOPTERIDEZÆ. Pecopteris BRroNGr. 4 18. Pecopteris Plukeneti {Schloth.) Brongt., fronde magna, | composito-pinnata et dichotoma, pinnis ultimi ordinis linealibus, » pinnatifidis, centim. 1- 4 4/2 latis, lobis sterilibus confluentibus _ confertis, ovatis, margine sinuosis; nervo mediano subflexuoso, | apice dichotomo, nervis secundariis utroque latere tribus, repetito- ‘4 | dichotomis; lobis fertilibus (vel potius pinnis ultimi ordinis!) oblongo-lanceolatis, ad basin usque liberis vel vix confluentibus, k |oblongo-lanceolatis, obtusis, utroque margine rotundato-sublo- L _bulatis vel sinuosis, lobulo quoque soro subjacente convexo. \ | Voy. notre vol. I, p. 511 et Germar, Lœæbej. u Wett., p. HA, tab. XVI. …. Alcthopteris Pluleneti Geinitz, Verstein., p. 30, tab. XXXIIE, nf. li, 5. Lesquer., Geol. surv. of Illin., IV, p. 395. —._ Aux localités citées dans notre 1* vol. ajoutez : sphérosi- … dérite d'Oberhohndorf en Saxe, Niederwürschnitz, près de Zwi- .ckau (commun) ; houillères de Morris dans l'Illinois (pinnules _ fertiles). Le Les frondes de cette Fougère, dont la place est difficile à fixer, | paraissent avoir atteint de grandes dimensions; M. Geinitz figure une portion de rachis qui a 4 1/2 centim. de diamètre. La ner- ….vation des lobes se rapproche de celle des Sphenopteris à lobes | arrondis. … 110. Pecopteris (Cyath.?) serrulata Hartt, fronde tripinnata, ; 2 E braci pinnis sub angulo acuto orientibus, alternantibus et ovato- … lineali-lanceolatis, centim. 2-4 longis, pinnulis lineali-lanceolatis, | cc millim... 8 circa longis, 2 latis, margine serratis ; ner- … vis secundariis obliquis, simplicibus, in dentes pergentibus. Daws. Ds. Geol., p. 553, f. 92; Canad. Foss. (Geol. Surv. of Ca- Du, p. 55, tab. XVIII, f. 207-209, 213. Dévonien supérieur de Saint-John (New Brunswick). As: di. 196 | CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Semblable au 2. plumosa Brongt. Le Pec. serrulata de cet ouvrage, vol. [, p. 525, doit porter le nom de P. serrula Lesq. 111. Pecopteris (Aspid. ?) preciosa Hartt, fronde parva, deli- catula, pinnis sub angulo recto patentibus, lineali-lanceolatis, longioribus vix centim. À 1/2 meétientibus, pinnulis patentissi- mis, parvulis, oblongis, acuminatis, basi inferiore magis pro- ducta quam superiore, nervis secundariis obliquis, furcatis. Daws. Acad. Geol., p. 534; Canad. Foss., p. 56, tab. XVIII, f. 210, 241. Saint-John, Canada. 112. Pecopteris (Cyath.?) densifolia Daws., fronde bi= (vel tri-?) pinnata, pinnis primariis (secundariis?) oblongo-linealibus, acuminatis, pinnulis oblongis, basin versus angustatis, millim. 8 circa longis, 3 latis; nervis secundariis obliquis, remotiusculis, simpliciter furcatis. Canad. Foss. (Geol. Surv. Canad.), p. 56, tab. XVII, f. 495. Carlton près de Saint-John (Canada). La fig. 196 de la même planche, citée par Dawson comme appartenant à cette espèce, a les pinnules dentées et me paraît se rapporter au P. serrulata. 113. Pecopteris Hallii (Lesq.) Sch., fronde bipinnata, pinnis sub angulo recto egredientibus, contiguis, alternis, margine bre- vissime rotundato-lobulatis, lobulis parvulis; nervo medio bifur- cato. Geol. Surv. of Ilin., IV, p. 894, tab. X, f. 7, 8 (Aletho- pteris). Concrétions de fer lithoïde au Mazon creek (Illinois). Les figures données de cette Fougère par M. Lesquereux sont difficiles à comprendre, et il m’a été impossible de déchiffrer la véritable nature de la nervation ; mais, quoi qu’il en soit, l’espèce paraît fort voisine du Pecopteris serrula Lesq. Voy. notre 4° vol., p. 925. 114. Pecopteris squamosa Lesq., fronde tripinnata, rachi crassa, tota longitudine usque ad ramificationum extremitatem paleis longis dense obtecta, pinnis e lineali sensim et longe acu- FILICACEÆ. : 197 _ minatis, pinnatisectis, pinnulis densissime confertis, patentissi- mis, millim. 3-4 longis, linealibus, obtusis, nervo medio im- L merso, alis convexis; soris rotundis, secus marginem uniseria- is. Geol. Surv. of Ilin., IV, p. 400, tab. XII, f. 1-4; XUU, È _f. 40, 11 (fructif.). | É … Schiste houiller de Colchester, et concrétions de fer lithoïde du 4 nn creek. Du groupe du Pec. (Cyath.) arborescens. “4115. Pecopteris (Polypod.) Strongi Lesq., pinnis ex elongato —lineali-lanceolatis, pinnulis mediis centim. 4-1 4/2 longis, mil- lim. 3-4 latis, patentissimis, linealibus, basi leniter coarctatis, _ obtuse acuminatis ; soris margini approximatis, uniseriatis, rotun- | datis. “—. Concrétions du Mazon creek et schiste de Morris (Illinois). À. . IL est difficile de savoir si les pinnules des deux échantillons mn figurés par M. Lesquereux appartiennent à la dernière ou à F l'avant-dernière sous-division de la fronde; dans le premier cas, _ cette Fougère ressemblerait plutôt à un Alethopteris qu’à un Pe- 1 im. 2 4/2-4 longis, 4 paulo latioribus, pinnulis lingulatis, nvexis, basi decurrentibus partimque confluentibus undulato- crenulatis; nervo medio distincto, nervis secundariis obliquis bis “erve ramosis. Foss. F1. d. jüngst. Steink., p. 70, tab. VITE, … Sphérosidérite de Lebach (grès rouge inférieur du bassin de ” Saarbrücken). …. Diffère du Pec. Milioni var. abbreviata Brongt. par ses rachis - secondaires ailés. 5 —… 117. Pecopteris (Cyath.) subauriculuta Weiss, pinna lineali- _ lanceolata, pinnulis subconvexis, obovatis, basi defluentibus et … angusteconfluentibus, margine antico integris, postico irregulariter Scurwesn, — Paléont. végét, III — 32 198 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. lobulato, basi inferne auriculata, auriculis obovatis defluentibus ; nervo primario e rachi sub angulo acuto egrediente, nervis se- cundariis paucis, simplicibus, flabellatim divergentibus. L. c., p. 74, tab. IV et V, f. 3. Sphérosidérite de Schwarzenbach (bassin de Sarthe 118. Pecopteris adnata (Weiss) Sch., fronde tripinnata, gra- cili, rachi tenui, pinnis primariis elongatis, secundariis lineali- lanceolatis, obtusis, pinnulis parvis, ovatis et oblongis, basi in- feriore decurrente, superiore recurrente, duabus basilaribus rachi contiguis, basi utroque latere constrictis, apicalibus confluenti- bus, omnibus integerrimis; nervo medio subflexuoso, lateralibus utrinque 3, semel furcatis, patentibus. Sphenopteris adnata Weiss, Foss. F1. d, jüngst. Steink., p. 50, tab. XI, f. 4- 6 Neuropteris microphylla Gœpp. (nec Brongt.). Genres d. vé- gét. foss., 5° et 6° livr., p. 104, tab. VIII et IX, f. 8 (teste Weiss). Terrain houiller supérieur de Brücken, canton de Waldmohr., près de Deux-Ponts. Je ne saurais voir dans cette forme un Sphenopteris; elle ren- tre dans le type du Pecopteris integra Sch. 119. Pecopteris Lindleyana Sch., fronde tripinnata, pinnis sub angulo acuto orientibus, alternantibus, lineali-elongatis, pinnulis patentibus, alternis, lineari-lanceolatis, millim. 3 et paulum ultra latis, dentato-lobulatis, lobulis ad medium vel infra liberis, nervo mediano et nervulis ex eo orientibus simplicibus instructis. Sphenopteris serrata Lindl. et Hutt., Foss. Fl., tab. CXLVIII. Pecopteris serrata Unger, Gen. et Spec., p. 172. Pecopteris obtusiloba, ibid, 158. Pecopteris acutifolia, ibid, f. 2, 2 a, ou très-voisin. Voyez ce Traité, 1, 536. Schiste et grès de l’oolithe à Cloughton Wyke, près de Scar- borough. Cette élégante Fougère ne doit avoir sa place dans le genre collectif des Pecopteris que provisoirement. Elle appartient pro - FILICACEÆ. 199 … bablement, avec les P. obtusiloba et acutifolia, à un groupe par- viculier propre à l'époque jurassique. Jai dû changer, en atten- … dant, le nom spécifique de serrata, parce qu'il existe déjà un vrai Pecopteris qui porte ce nom. 400: Pecopteris Geinitziü Dunk. Schimp., Traité, I, p. 538. D'après M. Schenk, cette élégante Fougère se rapprocherait de l’Alsophila Loddigesi Kze. … 105. Pecopteris Dunkeri Schimp., Traité, I, p. 539. … M. Schenk, qui a eu à sa disposition des échantillons plus … complets de cette Fougère que M. Dunker, y réunit le P. Ungeri … Dunk. comme spécifiquement identique. Il compare l’espèce fos- . sie à l’Aspidium uliginosum Kze. Alethopteris STERNB. emend. ; 39. Alethopteris mazoniana Lesq., fronde magna, cômposita, —…. apice pro more dichotoma, diversifolia, pinnis ultimi ordinis kr elongatis, linealibus, pinnatifidis, lobis ovato-oblongis vel elon- — gato-linealibus, patentibus, brevioribus integerrimis, basi con- L fluentibus, pinnarum longioribus inferioribus liberis margine 1 breviter lobulatis vel rotundato-crenatis, superioribus decrescen- … ibus, basi magis magisque defluentibus, tandem confluentibus 4 “obsolete crenatis vel omnino integris; nervo mediano subtus — prominente, supra in sulco abscondito, nervis secundariis e tota mn ongitudine nervi medii nascentibus, simpliciter bifurcatis; soris 4 marginalibus versus utrumque marginem uniseriatis, rotunda- Lis: Geolog. Surv. of Illinois, IV, p. 391, tab. IX, f. 1-8; XIII, 05,6. …._ Dans les concrétions de sphérosidérite de Mazon creek (Illi- _ nois). # La forme arrondie des sores qui longent le bord des pinnules 4 rapproche cette Fougère plutôt des Gleichéniacées que des Pté- _ ridées. hO. Alethopteris crenulata (Brongt.) Lesq., pinnulis oblongis, . dense confertis infima basi confluentibus, margine crenulatis ; ner- 500 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. vis secundarii$ sat remotis bifurcatis; soris uniseriatis, rotundatis secus marginem dispositis. Lesquer., Geol. Surv. of Illinois) A, p. 439, tab. XXXIX, f. 2-4 (pennes stériles); IV, p. 392, tab. XIII, f. 14, 15 (penne fertile). Pecopteris crenulata Brongt.? Hist. végét. foss., p. 800, tab. LXXXVIE, f. 4. M. Lesquereux figure une penne fertile, dont les pinnules por-- tent une rangée de sores arrondis, disposés, comme‘dans l'espèce précédente, sur le pourtour; ces sores correspondent à la con- vexité des crénelures. Concrétions de fer lithoïde du Mazon creek. Le Pecopt. erenu- lata Brongt., espèce douteuse dont l'identité avec l'espèce amé- ricaine est loin d’être prouvée, provient du terrain houiller supé- rieur de Geislautern près de Saarbrücken. LA. Alethopteris hymenophylloides Lesquer., fronde tripinnata, rachis divisionibus anguste alatis, pinnis tertii ordinis late linea- libus, pinnatifidis, lobis erecto-patentibus, basi decurrente con- juactis, oblongis, obtuse acuminatis, margine sinuoso-undulatis, centim. 2 1/2 circa longis, millim. 8 latis, nervo mediano tenui ad apicem usque producto, nervis secundariis sub angulo acuto orientibus, remotiusculis, simpliciter furcatis, pinnis versus fron- dis apicem sensim minoribus, loco pinnarum tertii ordinis lobos parvos integros fingentibus. Geol. Surv. of Illin., IV, P- 395, tab. X, f. 1-/. _ Concrétions de fer lithoïde du Mazon creek. Les folioles en apparence membraneuses, les nervures secon- daires espacées et naissant sous un angle très-aigu, les divisions ailées du rachis paraissent assigner à cette Fougère une autre place que dans les Alethopteris. H2. Alethopteris inflata Lesq., pinnæ fragmento solo noto li- neali-lanceolato, pinnatifido, lobis majoribus ovato-oblongis, millim. 8 longis, 4 latis, alis convexis, nervo medio subtus viso valido, nervis secundariis arcuatis, semel furcatis ; soris binis, ovalibus ad basin lobi dispositis. L. c., tab. X, f. 5-6. Concrétions au Mazon creek. .FILICACEÆ. 501 À en juger d’après les deux sores ovalaires et basilaires, cette + Fougère ferait partie d’un genre très-différent des Alethopteris Dion. _ A3: Alethopteris erosa (Gutb. ) Gein., fronde magna bi-(tri-?) nat, pinnis ultimi ordinis patentissimis, alternis, linealibus, millim. 4- 5 latis, longioribus centim. 3 4/2 longis, breviter lo- . bulatis, lobulo quoque breviter tricuspidato, nervo apice tripar- | tito instructo; pinnis fertilibus margine sinuosis, soris in extre- | mitate nervulorum dispositis, sporangiis circulariter? dispositis. … Gcinitz, Verstein. d. Steink. Sachs., p. 29, tab. XXXIT, f. 7-9. Der Geol. Surv. of Illinois, IV, p. 39h. … Pecopteris erosa et Pec. linearis Gutb., Gœa v. Sachs., | Le 81, 85. ……._ Fossile caractéristique des couches inférieures de la formation à … houillère de Zwickau; à Niedercainsdorf, Oberhohndorf; schis- £ | tes houillers de Morris dans l'Illinois. … Lh. Alethopteris cristata (Gutb.) Gein., pinnis oentss de- 1 cim. 4 circa latis, paulo infra mediam laminam utriusque alæ | D nsc, lobis truncatis, dentatis; nervo palmatifido, ramis furcatis et simplicibus in lobi dentes vergentibus. Gein., Verstein., op 29, tab. XXXII, f. 6. Lesquer., Jlin., IV, p. 395. de “Pecopteris cristata Gutb., Gæa von Sachsen, p. 80; nec Oberhohndorf près de Zwickau en Saxe. … Cette espèce, dont les lobes dentés et la nervation palmée rap- pellent le type Sphenopteris, a une certaine ressemblance avec le vhenopteris cristata Brongt. Sa place dans les Alethopteris me ‘paraît peu naturelle. … A5. Alethopteris solida Lesq., pinnulis (vel pinnis secundi or- dinis?) e basi leniter coarctata latiore lineali-lanceolatis, cen- lim. 2 et ultra longis, millim. 4 latis, integerrimis; nervo me- dio præprimis basi valido, nervis secundariis indistinctis; soris … rotundatis marginalibus, e sporangiis circulariter dispositis com- …positis. Geol. Surv. Jin, IV, p. 397, tab. XI, f. 5-7. . Concrétions sphérosidéritiques du Mazon creek. 50% CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. Le mode de. fructification ressemble à celui de certains Poly- podes; le bord de la pinnule ne paraît pas avoir été réfléchi. hG6. Alethopteris grandis Daws., fronde bipinnata, pinnulis ovali-oblongis et oblongo-lanceolatis, contiguis, basi unitis, su- perioribus omnino confluentibus pinnamque late linealem acumi- natam margine late rotundato-crenatam formantibus ; nervo me- __ dio ad apicem fere producto, nervis secundariis densis patentis- simis, simplicibus vel furcatis. Coal Formation (Quart, J. Geol. S., vol. XXII, p. 157, tab. XIII, f. 400). Terrain houiller de la Bay de Chaleur (Canada). Description d’après la figure citée. L7. Alethopteris discrepans Daws., fronde bipinnata, pinnulis vel potius pinnis indivisis (?!) quoad magnitudinem maxime va- riantibus, sub angulo recto patentibus, sat distantibus, basi de- currentibus ita ut rachis alata videatur, linealibus, centim. 4 4/2- % 1/2 longis, millim. 2-4 latis, vel multo latioribus, oblongis utraque extremitate angustatis; nervis patentissimis, dense con- fertis, furcatis. Foss. F1. of the Devon. etc. Form. (Geol. Survey of Canada, p. 54, tab. XVIII, f. 203-205). ® Alethopteris decurrens Dawvs., Devon. PI. (Quart. J. Geol. Soc., vol. XVIII, p. 322, tab. XV, f. A0). Dévonien supérieur (d’après Dawson) à Saint-John et à ve preau (Canada). . Voisin de l’A/. lonchitica. Description d’après les figures. L8. Alethopteris cycadina Schenk, pinnis longis, linealibus, apicem versus sensim angustatis, simpliciter pinnatifidis, lobis inferne patentissimis versus apicem pinnæ subobliquis, lingulatis, retrorsum subfalcatis, 3-6 millim. longis, 1-3 millim. latis.; nervis secundariis simpliciter furcatis. Æl. d, n. westdeutsch. Wealdenf., p. 16, tab. X, f. 2. Dans le grès de Hastings et le schiste charbonneux de l’Oster- wald, dans l'argile schisteuse du Deister. h9. Alethopteris (?) Browniana (Dunk.) Sch., petiolo valido, fronde bipinnata, pinnis primariis patentissimis, linealibus, mil- lim. 8-10 latis, simpliciter pinnatifidis, lobis obliquis, lineali- FILICACEÆ. 503 D. oblongis, leniter sursum curvatis, obtusis, integerrimis, millim. … 2circiter latis, basi confluentibus, tota longitudine fere subcon- … (iguis; nervo medio flexuoso, nervis secundariis simpliciter fur- | catis. … Pecopteris Browniana Dunker, Monogr., p. 7, tab. VII, f. 7. è Brongniart, Tableau, p. 107. Schenk, F1. d. n. westdeutsch. Wealdenf., p. 13, tab. V, f. 2, 2 a. Alethopteris Reïchiana Brongt. Schimp. ex p., Traité, I, p. 569. Dans le grès wealdien d’Oesede près d'Osnabrück, à Breden- À beck dans le Deister (Hanovre). J'ai réuni, d’après Ettingshausen, ce fossile à l’Alethopteris … Acichiana du grès crétacé supérieur. C'est une erreur -qui est à corriger. Ces deux Fougères, de formations géologiques très- … distinctes, sont semblables, mais point identiques. Cladophlebis BRONGT., ex p. Atlas, pl. CVII. Frondes bipinnatim divisæ, pinnis patentibus, lobis seu pinnu- lis tota basi insidentibus, interdum confluentibus, raro breviter auriculatis, acuminatis vel obtusis, hic illic, præcipue apice, J denticulatis, haud raro sursum subfalcatis ; nervo medio sat va- «. lido, nervis secundariis sub angulis acutis vel patentioribus orientibus, paulum supra basin dichotomis et repetito-dichoto- +. mis, tenuibus et tenuissimis. Ce genre, établi par M. Brongniart, n'a jamais été rigoureuse- ment circonscrit par cet auteur, ce qui m'avait engagé, dans la : première partie de cet ouvrage, à le négliger. M. de Saporta l’a repris dans son important ouvrage sur la Flore fossile du terrain 4 jurassique. Ce savant le limite beaucoup plus que ne l'avait fait M. Brongniart, qui y admet encore un assez grand nombre d'espèces houillères. Le cadre établi par mon savant ami pour ce groupe correspond exactement à ce que j'avais appelé groupe de PAlethopteris whitbyensis (voy. Traité, 1, p. 563-569), groupe qui comprend les Alethopteris jurassiques et offre un facies 504 CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. particulier qui permet de le distinguer assez facilement des Alethopteris plus anciens, sans toutefois offrir des caractères de détails assez évidents pour faire ressortir la différence d’une manière non équivoque. Le genre Alethopteris n'étant fondé que sur le mode d'insertion des lobes et de leur nervation et sur la tendance du bord de ces derniers à se réfléchir en ar- rière, il n’est pas aisé de dire où siége la véritable différence entre ce genre et les Cladophlebis; la seule considération qui parle en faveur de la séparation, c’est le facies général dont nous venons de parler et surtout la distance qui existe entre les terrains qui renferment les deux types. 1. Cladophlebis breviloba Sap., fronde pinnatim composita ; pin- nis alternis, ambitu linealibus, sensim et obtuse acuminatis, pin- nulis ovatis, obtusis et subrotundatis, integris, tota basi adnatis vel plus minus coarctatis et subauriculatis; nervo medio sensim de- crescente pinnatinervio, nervis secundariis dichotomis, inferio- ribus sub angulo obtuso emissis pluriesque dichotomis, superio- ribus gradatim obliquioribus furcatoque divisis aut simplicibus. Paléont. franc. Terr. jur. Végét., p. 303, tab. XXXIVW, £. 4. Corallien de Sommedieu, près de Verdun. Le port général de la fronde et surtout la forme des lobes: éloignent cette Fougère assez des autres Alethopteris-Cladophlebis pour qu'elle ne puisse être confondue avec l’une ou l’autre de ces espèces dont les pinnules sont toujours plus ou moins falciformes et à base légèrement procurrente. M. de Saporta réunit à ce genre l’Alethopteris Ræsserti Presl, que j'ai rapporté au groupe des Pecopteris-Aspleninoides, en consi- dération des sores allongés munis d’un indusium, en faisant obser- ver toutefois qu’il ressemble beaucoup à l'Aleth. wlhatbyensis et qu’il pourrait même être identique avec l’A/. nebbensis. L'échan- tillon figuré par M. de Saporta (/. c., p. 304, tab. XXXI, f. 4) provient du grès liasique inférieur de Hettange, zone à Ammo- nites angulatus. Il se trouve aussi dans le grès infra-liasique de Hôr en Scanie; la collection géologique du Musée de Lund en possède de beaux échantillons, dont j'ai pu copier quelques-uns. * FILICACEÆ. 505 Les autres espèces qui seraient à ajouter à ce genre sont : les … Alethopteris dentata, Phillipsü, whitbyensis, haiburnensis, ar- 4 quia, insignis, recentior, nebbensis, dilatata, lobifolia? (Lindl. À - et Hutt., Foss. F1. III, tab. CLXXIX), Weuropteris undulata ? - Lindi. et H., et Sphenopteris oblusiloba? Andr. (Sch.. Traité, L LE p. 392). :_ A ces espèces il faut encore ajouter les deux suivantes de l’oolithe de Scarborough : : 2. Clodophlebis curta (Phill.) Sch., pinnis patentibus, linea- 4 )ibus, sensim acuminatis; lobis seu pinnulis patentissimis, millim. ‘4 . 8 longis, 3 latis, leniter sursum falcatis, acuminatis; margine … minute denticulatis, basi tota latitudine inserta leviter sursum .… procurrente; nervo infra mediam basin exeunte, ad medium lo- 4 bum in nervos secundarios plures soluto, nervis secundariis aliis «€ lobi basi et e nervo primario exeuntibus, dichotomis, subar- 4 euatis. Pecopteris curta Phil. Mt. Schiste de l’oolithe de Gristhorpe. — L’échantillon sur lequel j'ai fait la description m'a été envoyé par Phillips. 3. Cladophlebis modesta (Bean) Sch., fronde pinnata, pinnis … patentissimis, centim. 4-5 longis, linealibus, apicem versus sen- sim attenuatis, millim. 6-7 latis, pinnulis sub angulo recto pa- « (entibus, millim. 3-4 longis, 1/2-2 latis, subfalcatis, mutice ne acuminatis, margine obscure crenulato vel integro, basi leniter —. procurrente; nervatione generis. …. Sphenopteris modesta Bean Mt., in Leckenby, Oolitic Plants | (Quart. Journ., vol. XX, p. 79, tab. X, f. 3 a, 3 b). R* Gristhorpe, rare; Scarborough, assez commun. … Ressemble beaucoup au CL. curta, mais les pinnules sont de …. moitié plus petites et variables, par rapport à leurs dimensions ; … sur l’un des deux beaux échantillons que j'ai sous les yeux, … elles offrent une longueur de 2 millim. et même un peu plus, — tandis que sur l’autre cette longueur se réduit à 4 1/2 et même moins. 506 CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. Comme dans les échantillons de l'espèce précédente, il faut se garder de prendre les ébréchures de la lame carbonisée des pin= nules pour des sinuosités ou des dentelures naturelles. Laccopteris PRESL. 7. Laccopteris Dunkeri Schenk, pinnis simpliciter pinnatifi- dis, lobis basi sub angulo obtuso confluentibus, anguste lineali- bus, patentibus, basin 5-6 millim. latis; soris biseriatis, rotun- datis, sporangiis receptaculo centrali adfixis; nervo primario valido, nervis secundariis angulo acuto egredientibus, dichoto- mis, ramulis repetito-dichotomis. F1, d. n. westdeutsch. Weal- denf., p. 47, tab. VIIL f. 3, 4, 5 Dans le schiste charbonneux de Rehburg, dans le grès de Has- tings de l’Osterwald, dans le Deister de Suerser Brenk. Semblable au L. elegçans Presl, de la formation rhétique; mais les lobes sont plus larges. 8. Laccopteris Atherstonei (R. Tate) Sch., pinnulis lineali- oblongis, leniter acuminatis, obtusis, basi subconfluentibus et confluentibus, millim. 45 longis, ad medium 4 [atis, 4 nervis se- cundariis semel furcatis. Pecopteris Atherstonei Ralph Tate, On some Secundary Fossils from South Africa (Quart. Journ. of the Geol. Soc. of London, vol. XXIIT, 4867, p. 145, tab. V, f. 2 a, 2 b). Dans les couches jurassiques de Geelhoutboom, « Wood-bed Series of Atherstone» (Uitenhage Series), Afrique méridionale. Mattonidium SCHENK. Laccopteris ScaimP., Traité, ex p. Frondes steriles et fertiles conformes, flabellato-pinnatæ, pinnis simpliciter pinnatifidis; nervis primariis excurrentibus, secunda- riis angulo subrecto egredientibus, simpliciter dichotomis. Sori biseriales, oblongi, indusiati; sporangia receptaculo nervuli ra- mule insidente affixa, annulo obliquo. FILICACEÆ. | 507 …. À. Mattonidium Gœpperti Schenk, pinnis in petioli extremitate ” superiore flabellatim dispositis, numerosis, longis et longissimis, “ usque ad medium linealibus, dehinc longe angustatis, pinnulis É patentissimis et patentibus, infimis rotundatis confluentibus, cæ- … (eris anguste linealibus, leniter sursum falcatis, mediis millim. 5-10 longis, 1-2 latis. F7. d. n. westdeutsch. Wealdenf., p. 18, tab, NI, f. 5,5 a; VIL, f. 4, 4 a-d,2 a; IX, f. 3. Laccopteris Gæœpperti Schimp., Traité, 1, p. 582. _ La découverte de la fructification de cette Fougère en néces- L site la séparation du genre Laccopteris, auquel son port général … et la forme des pinnules me l’a fait réunir. …—. Le port de la plante est celui du Mattonia pectinata Sm. ; l’an- neau du sporonge est oblique comme dans les Cyathées. Ptychocarpus WEiss. Atlas, pl. CVII. ÿ Sori rotundi vel subrotundi, ruga longitudinaliter i peu in — partes duas oblongas partiti, pluriseriales. — Des sûres semblables se rencontrent dans le Pecopteris hemite- ». lioides Brongt., sur lequel Gæppert a établi son genre Æemitelites. 4 Dans la plante de Brongniart, les sores sont bisériés, tandis … qu'ils sont trisériés dans le type dont il est question ici; mais ni à lune ni l’autre de ces deux formes ne saurait être rapportée au genre Æemutelia. } 4. Ptychocarpus hexastichus Weiss, irons bipinnata, pinnis … late lineali-elongatis, pinnulis patentissimis, linealibus, breviter L acuminatis, centim. 3 circiter longis, millim. 40 latis, crasse cos- — iätis, latere inferiore soris numerosissimis ellipticis sulco longitu- … dinali bipartitis, limbo plano circumducto tectis. Foss. FI. d. — jüngst. Slaink., p. 95, tab. XI, f. 2. …._ Dans le schiste argileux gris du terrain houiller supérieur à Breitenbach près de Sanct-Wendel (bassin de Saarbrücken). ke 508 CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. Asterocarpus Gœprr. M. Weiss, dans son bel ouvrage : Fossile Flora der neuesten Kohlenform. u. d. Rothlieq. im Saar-Rhein-Gebiete, donne la dé- finition suivante de ce genre : «Sori biseriales, sporangia 3-9 stellatim collocata, lateribus connata, » et y réunit, en outre des espèces qui sont énumérées dans notre Traité, 1, p. 58h, les Alethopteris aquilina, auquel appartient peut-être aussi le Aaw- lea pulcherrima Corda, du terrain houiller supérieur de Beraun en Bohème, l’Alethopteris pteroides Brongt., le Pecopt.pinnatifida (Gutb.) Sch., espèces provenant également du terrain houiller supérieur et du grès rouge inférieur. h. Asterocarpus refleæus Gutb., fronde bipinnata, rachi pri- maria hirta, rachibus secundariis patentissimis, pinnulis sterili- bus dense confertis contiguis, ovato-oblongis, crenulatis, nervo medio flexuoso, nervis secundariis sat distantibus, bi- et tri- partius, pinnulis fertilibus deorsum complicatis, capsulis stella- tim dispositis. Verstein. d. Rothl., p. 15, tab. VI, f.6, 7. Schiste argileux du conglomérat gris de la mine «Segen Gottes » près de Zwickau. Cyathocarpus WEïss. Atlas, pl. CVIT. Habitus et nervatio Pecopteridis. Sori rotundi seu subglobosi nervis insidentes, seu in eorum medio seu in apice, biseriales, fissura nulla. 1. Cyathocarpus eucarpus Weiss, fronde tripinnata, rachibus rigidis, patentissimis, lævibus; pinnis contiguis imbricatisque, secundariis linearibus apice angustatis; pinnulis patentissimis, minus approximatis, lineali-lingulatis, millim. 6-15 longis, basi leniter constrictis, margine obtuse crenulatis; nervulis obscuris soris absconditis; hisce magnis subhemisphæricis, con- EN FILICACEÆ. 509 tiguis, biseriatis. Foss. F1. d. jüngst. Steink., p. 88, tab. IX et X, 4 n42. _ Dans les sphérosidérites de Berschweiler entre Idar et Kirn _ (Prusse rhénane). É M. Weiss réunit encore dans ce genre, comme offrant le même . mode de fructification, les Pecopteris unita Brongt., Pec. Milioni et polymorpha Brongt., » Pec. dentata Brongt., Pec. Candolleana- Brongt., Pecopt. arbo- rescens Brongt., avec lequel il identifie les P. aspidioides, pla- …. byrachis et Cyathea (Végét. foss., pl. 104, f. 1 et 3) du même » auteur et les Cyatheites Schlotheimi et s'brabnes Gœpp., et F ne nodosus Gœpp. Anomopteris BRONGr. Anomopteris Mougeotii Brongt., Schimp., Traité, 1, p. 598. …._ Le D' Weiss, auteur de la Flore fossile du terrain houiller su- » périeur du bassin de Saarbrücken, a eu occasion d'examiner des parties de frondes de cette belle Fougère, qui montrent … non-seulemeñt tous les détails de la nervation des pinnules, mais …. aussi les organes de fructification, de sorte que la diagnose 4 pourra être complétée de la manière suivante : nervo medio pin- … nularum pertenui apice in nervos secundarios soluto, nervis se- cundariis sub angulo acuto orientibus, infra medium bifurcatis, … subflabellato-divergentibus; soris quadriseriatis, rotundatis, to- «am paginam inferiorem occupantibus. n: La nervation est intermédiaire entre celle des Veuropteris et …. celle des Pecopteris et rappelle assez la nervation des Veuropte- … ridium du grès bigarré et des Cladophlebis. GENERA INCERTÆ SEDIS. Stachypteris Poe. (Voy. Scaimr., Traité, I, p. 586.) Atlas, pl. CVIL. … Frons bi- tripinnata, parvula, segmentis inferioribus sæpe cæ- … ‘eris productioribus, pinnæ ultimæ pinnatifidæ atque partitæ, 510 CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES, pinnulæ coriaceæ minutæ, tota basi adnatæ vel plus minus res- trictæ, confluentes aut distinctæ, enerviæ vel uninerviæ, nervulis cæterum, cum adsunt, immersis. Fructificatio e pinnulis cons- tans contractis, inter se coalitis, supra convexo-bullatis, subtus concavis marginibusque revolutis, sporangia intus inclusa foven- tibus, spicas mentiens lineari-elongatas squamis distichis com- positas, summis rachibus pinnarum nec non pinnularum insi- dentes (Saporta). Ces curieuses Fougères, qui peuvent compter parmi les espèces fossiles les plus petites, se reconnaissent à leur mode de fructifi- cation, qui, à première vue, ressemble à celui des Lygodiwm, mais en réalité est unique dans son genre, en ce que les soi- disant épis ne sont pas formés par des écailles, mais bien par des lobules soudés ensemble, fortement concaves à leur face inférieure pour recevoir le sore, et réfléchis en arrière sur leur bord pour former le tégument de ce dernier; les sores sont bisériés et leur nombre égale celui des pinnules soudées; la déhiscence de l’in- dusium se faisait dans le sens de la longueur. C'est. dans les Cheilanthes qu'il existe des formes qui offrent de l’analogie avec ces fossiles, limités jusqu’à présent au coral- lien et au kimméridgien inférieur d’un petit nombre de localités en France. 1. Stachypteris spicans Pom., fronde bipinnata, pinnis sat distantibus alternis, lineali-lanceolatis, pinnulis pinnatisectis, lineali-acuminatis, majoribus centim. 1 circa longis, lobis denti- formibus vel anguste oblongis, basi subangustatis, pinnularum parte fructüifera terminali, solis lobis inferioribus discretis. Sa- porta, Paléont. franc. Terr. jur. Végét., p. 383, tab. XLIX, f. 2-6. Pachypteris microphylla Brongt., Tabl., p. 34 et 105. Stachypteris pulchra Pomel, L. c. Corallien blanc des environs de Verdun : à Sommedieu ; cal- caire lithographique de Châteauroux. 2. Stachypteris lithophylla Pom., fronde triangulari, lobis pinnularum omnibus basi confluentibus, pinnularum apicem ver- L PECOPTERIDEÆ. o11 sus ultra medium connatis; fructificatione solum in pinnarum primariarum extrema rachi terminali. Sap., /. €. Corallien inférieur de Saint-Mihiel et de Verdun. 3. Stachypteris minuta Sap., fronde tripinnata, pinnis paten- tibus, pinnulis in lobos minimos apice rotundatos basi angustatos divisis; fructificatione ignota. Sap., /. c., p. 390, tab. LI, f. 1. Kimméridgien inférieur d'Orbagnoux. À une certaine ressemblance avec le Cheilanthes lendigera. Stenopteris Sar. Atlas, pl CVIT. Frons coriacea bipinnatifida, pinnis primariis oppositis in ra- chim anguste alatam decurrentibus, pinnulis seu segmentis se- … cundarüs sub angulis acutis erecto-patentibus, plerumque sub- oppositis, e basi defluente exacte linearibus, subito et mutice acuminatis, longiusculis, uninerviis. Genre limité jusqu’à présent à l’étage kimméridgien et sans analogue dans la flore actuelle et dans les flores fossiles. 1. Stenopteris desmomera Sap., fronde magna, segmentis se- » cundariis centim. 2-3 longis, millim. 3 circa latis, terminalibus .… sæpe longissimis, uninerviis, hic illic latere anteriore dilatatis … uni- vel bilobulatis, nervis tunc pluribus e nervo medio in partem . dilatatam vel in lobulos divergentibus. Paléont. franc. Terr. jur. Végétaux, p. 292, tab. XXXII, f. 1, 2; XXXIIT, f. 4. Sphenopteris macrophylla Pomel, nec Brongt., Hist. végét. foss. Hymenophyllites macrophyllus (ex parte) Brongt., Tabl., . p.20, 405. | Calcaires lithographiques à Morestel, près de Lyon; schistes | calcaréo-marneux et bitumineux du lac d'Armaille (Ain), étage . _ kimméridgien inférieur, zone à Ostræa virqula. Staphylopteris LESQUER. nec PRESL. Frondis fertilis pinnæ superiores simplices et inferiores pinnulas … gerentes ad solos nervulos soriferos reductæ. Sori indusio tecti 512 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. medio affixo;. radiatim dehiscente et persistente, tandem re- flexo. ï Ce singulier fossile, n’ayant de commun avec le Stapijliits Presl, qui est un Osmunda, que la transformation des pinnules en organes de fructification, se fait remarquer par ses sores (ou sporanges?) réunis par groupes de 4 à 6 à l'extrémité de la nervure médiane des lobes ou pinnules et s’ouvrant par déhiscence rayon- nante en /j à 6 lanières qui finissent par tomber (?) ou par se réfléchir en arrière en restant fixées sur la nervure sur laquelle le sore a pris naissance. Il n'existe aucune Fougère, ni fossile, ni vivante, qui montre cette organisation. 1. Staphylopteris Wortheni Lesquer., frondis bipinnatæ ef crassa, pinnis patentissimis, lineali-lanceolatis, centim, à circa longis, apicem versus decrescentibus, millim. 5 latis, pinnatisec- tis, pinnulis ovato-triangularibus e soris (sporangiis?) 3-5 forma- tis, soris clausis rotundatis (subsphæricis?), vertice radis 4-6, notatis, apertis radiatis, laciniis (capsulis sec. Lesquer.?) re- flexis. Geol. Surv. of Ilin., IV, 18, p. 405, tab. XIV, £ Æ, 2. Concrétions de sphérosidérite à Mazon creek, Illinois. Le mode de fructification de cette Fougère est dificile à com- prendre; M. Lesquereux dit qu'après l'ouverture des sores les sporanges se trouvent rangés en étoile autour d’un point d’atta- che commun, que leur forme est obovée-oblongue et leur sur- face finement striée. 2. Slaphylopteris asteroides Lesq., fronde tripinnata, pinnis patentibus, centim. 2 fere latis, pinnis secundi ordinis erecto- patentibus, centim. 4 longis, pinnulis e soris 4 vel 5 compositis rotundatis, tandem in lacinias 5 vel 6 dehiscentibus, laciniis stel- latis, tandem reflexis persistentibus. Gel. Surv. of Hlin., IV, p. 406, tab. XIV, f. 6-10. Schiste houiller de Morris. Les corpuscules qui se trouvent sur de même schiste et que M. Lesquereux suppose être des sores détachés avant la matu- rité de cette espèce, sont, suivant toute probabilité, des spores de Lepidodendron ou de Sigillaria. FILICACEÆ. o13 — Ilest difiicile de savoir dans quel rapport d’affinité se trouve … cette Fougère avec la précédente, d'autant plus si l’appréciation du caractère de la fructification faite par M. Lesquereux est la Quant au Séaphylopteris sagittata Lesq., L. c., p. 407, tab. | XIV, f. 3-5, il est évident qu'il ne saurait trouver sa place à 4 … côté des deux plantes dont nous venons de parler. Dans cette es- 1 _pèce, les pinnules cordées-lancéolées, munies d’un pétiole très- …. distinct, ont des sores bisériés, allongés transversalement et re- couverts par le bord réfléchi de la pinnule ou plutôt enroulés … dans le limbe foliaire de ces dernières, comme cela se voit dans nos Siruthiopteris et Blechnum, car M. Lesquereux dit que les … deux rangs de sores se trouvent accolés dos à dos dans le jeune TÆNIOPTERIDEÆ. D pers BroNGr. … 6. Tœniopteris afjinis Massal., fronde simplici obovato-ellip- . tica, apice obtusa, margine integra; costa mediocri apicem versus sensim evanida, nervis creberrimis sub angulo acuto egre- . dientibus, dehinc patentibus subarcuatis simplicibus et dichoto- mis, tenuibus. PL. foss. nov., p. 24. Visiani et Massal., F1. de’ … Lerreni terz: d. Novale, p. A1, tab. I, f. 2. Dans le calcaire marneux schisteux de Novale (Vicentin). 7. Tœniopteris crassicosta Massal., fronde simplici, elliptico- À oblonga ? vel elongata, costa valida, semitereti, nervis patentibus, —…. cubarcuatis, simplicibus vel dichotomis. PI. foss. nov., p. 24. Vi- *% siani et Massal., L. c., p. 11, tab. II, f. 4. Avec le précédent, dont il n’est peut-être que la partie infé- 4 rieure de la fronde. 3. Tœniopteris abnormis Gutb. et Gein., Die Verstein. d. Zechst. u. Rothl., tab. VII, f. À, 2. … Ce Tæniopteris a des dimensions beaucoup plus considérables i que le T. multinervis Weiss; sa largeur mésure près de 9 centi- Scurmrsn, — Paléont, végét. I — 33 LRPPP LE) RTE RES 10 Et (ie 1 LATE LA CE LP AE TC L'URSS LR TE EEE 1 DSP OT ef}, AU MATE E 4 VEN VD AE OU D OP Te à APE VE , A ea " y ol! CRYPITOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES, Angiopteridium ScHmP., Trailé, I, p. 602. Les frondes et les organes de fructification des Ang. Münsteri et hærense ressemblent tellement aux parties correspondantes de certains Marattia que ces deux Fougères fossiles pourraient fort bien avoir leur place dans ce genre vivant. Le mieux serait peut- être de supprimer le genre Angiopteridium et de rapporter toutes les espèces que j'y ai réunies au genre HMarattiopsis. Oleandridium SCHIMP. 7. Oleandridium Beyrichii Schenk, fronde simplici lineali- elongata, obtusa leviterque emarginata, basi in petiolum angus- tata, 5-8 millim. lata, 6 1/2 centim. longa; nervo primario us- que ad apicem producto, nervis secundariis angulo recto emissis, alternatim simplicibus et bifurcatis. F1. d. n. westdeutsch. Weal- denf., p. 19, tab. VIIL, f. 6, 7. Dans le schiste charbonneux de Bohlhorst près de Minden (Westphalie). Voisin de l'O. stenoneuron de la formation rhétique. DICTYOPTERIDEÆ. Le Dictyopteris Gurs. Atlas, pl. CVIL. 8. Dictyopteris rubella Lesq., fronde probabiliter tripinnata, pinnulis patentibus, petiolo perbrevi latiusculo insertis, majori- bus oblongo-lanceolatis, minoribus oblongis vel ligulatis, basi truncatis, rachealibus rotundatis, profunde cordatis; reticulo rhomboideo e curvatura undulata nervorum efformato. Geol, Surv. of Illinois, vol. IV, p. 388, tab. VII, f. 2-5. | Dans le schiste houiller de Murphysborough (Illinois). C'est la seconde espèce connue dans les dépôts houillers de l'Amérique du Nord. OO SECTE CR RS - Gr: > “ | te Lil ds: RTS PR PL TE : | di SET EE FILICACEE, 919 L'échantillon décrit par Lesquereux et des échantillons prove- nant d’autres localités prouvent que les Dictyopleris avaient des folioles cycloptéroïdes comme les Veuropteris et Odontopteris. 9. Dictyopteris Scheuchzeri F. À. Rœm., pinnulis alternanti- bus, subsessilibus, magnis, cordato-lanceolatis, obtusis, termi- nalibus majoribus, obliquis ; nervo indistincto, areolis a nervu- lis anastomosantibus productis majusculis, anguste rhomboideis, 2-3-seriatis, apice uniserialis, interioribus sursum vergentibus, cæleris marginem arcuatim petentibus haud majoribus. Pflanz. d. product. Kohlengeb. am Harze u. Piesberg bei Osnabr. (Palæ- ontogr., IX, p. 186, tab. XXXIT, f. 1). Rœhl, Foss. F1. d. Stein- kohl. Form. Westphal., p. 49, tab. XXI, f. 12. Terrain houiller de la Westphalie. C'est à cette espèce qu'il faut peut-être rapporter en partie le Meuropteris Scheuchzeri (voy. ce Traité, I, p. 43h). 10. Dictyopteris cordata F. À. Rœm., pinnulis illis Veuwropt. cordatæ Brongt. similibus, circa centim. 6 longis, millim. 32 la- tis, e basi late cordata oblongis, oblique acuminatis, margine re- pando-sinuosis; nervo mediano pertenui, nervis secundariis nu- merosis, sub angulis acutis egredientibus, multipliciter divisis, ramulis in rete rhomboideum anastomosatis, areolis nervo me- diano approximatis cæteris multo majoribus. F. A. Rœmer, bc, ex parte. Rœhl, /. c., p. 50, tab. XV, f. 6; XXI, f. 7 b. Houillères d’Ibbenbühren (Westphalie), au Piesberg près d'Os- nabrück. F. À. Rœmer a confondu cette Fougère avec le Veurop. cor- data Brongt. Les échantillons figurés par M. de Rœhl ont tous _ les caractères d’un Dictyopteris. Lonchopteris BRoNGT. Atlas, pl. CVIL 7. Lonchopteris Robertsii (Morris) Sch., pinnulis alternanti- bus, dense confertis, ovato-oblongis, obtuse acuminatis, tota basi insertis atque confluentibus (?), tenuicostatis, reticuli areolis secus #e ps F u ci ä 4 s4 516 CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. nervum medium cæteris majoribus, oblongo-hexagonis, reliquis e medio ad marginem radiantibus, rhomboideo-hexagonis, versus marginem minoribus. Quart. Journ. Geol. Soc., vol. XV, p. 82 (Woodwardites). Terrain houiller près de Bewdley (Gloucestershire). Semblable au L. rugosa Brongt., forma obtusiloba; distinct par les aréoles plus grandes vers l’axe de la pinnule. Microdictyon Sar. Frons pinnata, pinnis linealibus, elongatis, integerrimis; nervi e costa primaria pinnarum orti sub angulo aperto emissi, dein arcuato-conjuncti, areolas secus nervum medium seriatas effor- mantés, intus reticulum sorosque rotundos puncto medio solita- rie affixos includentes, extus venulas pluries furcato-divisas inter seque varie anastomosatas ad marginem usque emittentes (Sap.). Les. Microdictyon, dont les deux espèces connues appartien- nent au jurassique moyen, se distinguent des Phlebopteris, aux- quels ils ressemblent beaucoup, par leur réseau veineux de se- cond ordre encadré dans les aréoles principales, ainsi que par l’anastomose des nervules émises extérieurement aux aréoles, enfin par le sore unique assis au milieu de ces aréoles et consti- tuant une double série le long de la côte médiane. Cette dis- position des sores les distingue aussi des Thaumatopteris, avec lesquels ils partagent le réseau veineux. Parmi les Fougères vi- vantes, ce sont les Polypodium (Phymatodes Presl, Drynaria Presl) qui offrent des formes voisines du type des Hicrodictyon par la disposition aréolée des nervures et la position des sores (Sap.). ; Je crois avoir observé sur des échantillons de Phlebopteris de l'oolithe d'Angleterre le passage de ce dernier genre au genre Microdictyon. 1. Mcrodictyon ruthenicum Sap., segmentis seu pinnulis elon- gatis, linearibus, millim. 4-7 latis. Paléont. franc. Terr. jur. . À FILICACEEÆ. 517 …— Végétaux, p. 309, tab. XXXV, f. 2-4; XXXV, f. 3; XLIV, M6 5. …. Formation lacustre et fluvio-marine sous-oxfordienne (étage . bathonien) du plateau du Larzac, schistes bitumineux de la … partie moyenne près de Liquisse (Aveyron), même formation à - Milhaud (Gard). 2. Microdictyon Woodwardianum Sap., differt a … areolis secus nervum principalem positis minoribus, obliquis rhombeo-pentagonis, nervulis ex eis ortis basi anastomosatis, —. chine liberis, bifurcatis, paralleliter lobi marginem petentibus ; 1 soris majoribus, rotundatis. L. c., p. 313, tab. XXX, f. 5-7. | Avec le précédent. 4 Très-voisin, sinon identique, du Phlebopteris Woodwardi Lec- . kenby, Ookitic Plants (Quart. Journ. Geol. Soc., vol XX, tab. VIII, f. 6). Thaumatopteris GœpPr. 3. Thaumatopteris exilis Sap., frondium segmentis gracilibus ; —_ rachi primaria anguste alata, lobis stricte linearibus, integris, … alterne emissis, patentibus; nervo loborum medio tenui, venis … Jateralibus mox curvatis, flexuosis, in areolarum series duplices solutis, venulis insuper tenuissimis, reticulum minutum intra areolasefformantibus. Paléont. franc. Terr. jurass. Végét., p.320, tab. XXXV, f. 2. Grès de Hettange (lias inférieur). Les lobes de cette espèce sont plus étroits que ceux des varié- tés elongata et longissima du Th. Münsteri et paraissent entiers sur les bords, ce qui les distingue de ceux du Th. Brauniana, outre que le rachis principal est accompagné d’une bordure étroite, qui disparaît dans les variétés à lobes entiers de cette der- .…nière espèce. Le réseau veineux offre également des différences . notables (Sap.). ee 518 _CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. Ciathropteris BRONGT. 4. Clathropteris platyphylla Brongt., Voy. aussi Saporta, Pa- léont. franc. Terr. jur. Végét., p. 333, tab. XXXVI, 4; XXXVII-XL (avec d'excellentes figures). Aux localités citées, vol. I, p. 637, de ce Traité, il faut encore ajouter les suivantes : Grès et arkoses de la base du rhétique des environs d’Autun, particulièrement à Auxy, à Pouilly près d'Auxerre, à Frémon- trey (Vosges), ravin de Saint-Phlin près Nancy; infralias aux environs de Mende (Lozère), Couches-les-Mines aux environs d’Autun. Dictyophyllumn Linz. et Hurr. 5. Dictyophyllum Rœmeri Schenk, lobis margine crenatis; nervis primariis validis, secundariis in rete laxum polygonum . anastomosatis, areolis reticulo minuto polygono impletis. Æ!. d. n. westdeutsch. Wealdenf., p. 22, tab. X, f. 3. Schiste charbonneux d'Obernkirchen (wealdien). C’est la seule espèce connue de ce genre qui soit postérieure à l'époque oolithique. Sagenopteris PRESL. h. Sagenopteris reniformis Zigno, pinna (fronde?) reniformi, centim. 3 fere lata, paulum ultra 1 1/2 longa, breviter stpi- tata. FT. foss. form. oolith., p. 184, tab. XXI, f. 6. Oolithe du Val Zuliani près de Roverè di Vela (Véronais). C'est peut-être la fronde simple d’une jeune plante de l'espèce suivante. 5. Sagenopteris Gœppertiana ZLigno, stipite crasso, striato, pin- nis 4 majusculis, inæqualibus, mediis latis, obovato-cuneatis, apice rotundatis, lateralibus oblongis, inæquilateris, ala exte- riore latiore magisque convexa quam interiore margine subrecta, FILICACEÆ. 519 omnibus in petiolum brevem defluentibus, nervo medio lato, canaliculato longe infra apicem soluto, nervis secundariis in rete longe rhomboideum anastomosatis. L. c., p. 188, tab. XXI, (2-5; XXII, f. 1-2. S, rotundata, Brauniana, Brongniartiana Zigno, Enum., p. 55, 36. Même localité que le précédent. Cette espèce est tout aussi variable que l'espèce rhétique, avec laquelle elle offre la plus grande ressemblance; la longueur des pennes varie entre 3 et 10 centim., et la largeur en propor- tion. … 6. Sagenopteris angustifolia Zigno, stipite striato, longitpdi-- naliter bisulco; pinnis 4 vel 5, æqualibus, angustis, lineali- elongatis, obtusis, basin versus sensim longiusque angustatis ; nervis crassiusculis in rete laxe rhomboiïideum coeuntibus. L. e., p. 186, tab. XXII, f. 1-10. Oolithe du Monte Pernigotti, près de S. Bortolamio dans le Véronais. Cette espèce se distingue des autres non-seulement par sa pe- titesse, car la longueur des pennes n’excède pas 2 centim., sur une largeur de 2 à 3 millim., mais aussi par ses nervures d’égales dimensions, plus épaisses, et proportionnellement moins nom- breuses. M. de Zigno a observé, mélangés aux empreintes de ces plan- tes, des corpuscules (voy. pl. c., fig. 2, 3) sphériques, pisifor- mes, hérissés d’aspérités et munis d’un court pédicule, et il se . demande si ces corpuscules ne seraient pas les organes de fructi- fication de son fossile. Si c'était le cas, les Sagenopteris auraient leur place dans les Rhizocarpées, à côté des Marsilia. Hausmannia DU. 2. Hausmannia dichotoma Dunk., nervis secundariis in reticu- lum quadratum anastomosatis; soris singulis vel pluribus in areis positis, nervulorum ramulis insidentibus. Schenk, F!. d, n. west- 520 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. deutsch. Wealdenf., p. 21, tab. VIII, f. 8, 9. Ce Traité, H, p. 64h. Se trouve aussi dans le Hastinsgsand de l’Osterwald. Les dimensions et le port de la fronde sont ceux du genre Sclerophyllina Heer. s Glossopteris BRONGT. 2. Glossopteris Browniana. Tate, South-Afric. Foss. (Quart. Journ. Geol. Soc., 1867, p. 140, t. VI, f. 5 a, 5 b, 7 a, Db). Dans un grès friable subordonné aux couches de Karoo de Heald Town, près du fort Beaufort, roxse de l'Est, Sud- Afrique; se trouve aussi à Natal. Le Glossopteris Sutherlandi Tate, L. c., f. 2 a, 2 b, de Natal, diffère à peine de l’espèce précédente. 3. Glossopteris ? Apocynophyllum Visiani et Massal., fronde 4- pollicari, simplici, lanceolata, utrinque attenuata, costa promi- nente crassiuscula, nervis erectis, flexuosis, irregulariter ramo- - sissimis, anastomosantibus. F1. de’ terreni terz. de Novale, p. 40, tab. I. f. 2. Dépôts miocènes inférieurs de Novale (Vicentin). Paraît plutôt être une feuille de plante dicotylédonée qu'une fronde de Fougère. Ctenis Linpz. et HurTr. Atlas, pl, CVII. Frons usque ad rachim pinnatifida, laciniis e basi decurrente linealibus sensim acute lanceolatis, integerrimis ; nervi numerosi æquales, e rachi nascentes, paralleli, ramulis lateralibus sub an- gulo acuto nervos vicinos conjungentibus maculasque longe rhomboideas efformantibus. Fructificatio ignota. Ce genre a tantôt été réuni aux Cycadées, tantôt aux Fougè- res; j'ai moi-même cru devoir le subordonner, comme sous- genre, aux Pterophyllum (voy. Traité, I, p. 137), FILICACEÆ. 521 À Depuis, j'ai pu examiner des échantillons plus complets que celui que j'avais à ma disposition, et des figures, entre autres - celles qu'a publiées M. de Zigno dans son important ouvrage sur _ la flore fossile des terrains oolithiques, et me convaincre que la … nervation est effectivement réticulée. Comme il existe un type de Cycadinée, le genre Bowenia de la Nouvelle-Hollande, dont les nervures s'anastomosent également, et que sur les nombreux fragments de Cienis on n’a pas encore observé des organes de - fructification analogues à ceux des Fougères, il serait toujours encore possible que ce genre eût sa place parmi les Cycadi- nées. 4. Ctenis falcata Lindl. et Hutt., L. supra citato; Zigno, FI. foss. form. oolith., p. 190, tab. XXIV, f. 1-3. . M. de Zigno figure des fragments d'échantillons qui indiquent des dimensions assez considérables pour les frondes. D’après le même auteur, le rachis serait couvert d’un tissu cellulaire sem- blable au tissu rhomboïdal des lobes. GENERA ADHUC VIVA. Pteris L. 25. Pleris sitkensis Heer, fronde pinnata, pinnis pinnati- partitis, lobis alternis, lanceolatis, serratis, penninerviis, nervis secundariis angulo acuto egredientibus, inferioribus furcatis. F1. — foss. alask., p. 21, tab. I, f. 7 a. Dépôts miocènes de l’île Kujie près de Sitka. Se distingue du Æemitelia Torelli par les lobes plus longs et dentés, par la nervure médiane plus forte et par les nervures se- condaires simplement bifurquées. 26. Pteris moskenbergensis Ettingsh., differt a Pt. blechnoïde H. lobis pinnarum magis sursum curvatis, magisque approxi- matis, exacte parallelis. Beitr. z. Kenntn. d. Tertiürfl. Steierm., p: 24, tab. I, f. 41. Moskenberg (Styrie). 529 CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES, Aspidium Sw. 2. Aspidium Meyeri Heer. Addenda : Soris biseriatis, indusio orbiculato. 4. Foss, FI, of North Green- land, tab. XXXIX, f. 1-3. A Ujararsusuk et Kudliset, rapporté par Whymper 1867. 3. Aspidium ursinum Heer, fronde bipinnata (?), pinnulis oblongis, grosse dentatis vel subpinnatifidis, apice rotundatis. Foss. of F1. N. Greenl., tab. XXXIX, f. 6 a. Kudliset. L'Aspidium Heerii Ettingsh., D. Farnkr. d. Jetzhwelt, p. 199. Heer, Foss. Fl. of N. Greent., tab. XXXIX, f. 4-5, que j'ai réuni aux Goniopteris-Lastræa (voy. ce Traité, T, p. 551), a aussi été rencontré à Kudliset et Ujararsusuk (N. Grœnland). WWoodwardia SMITH. Atlas, pl. CVII. 1. Woodwardia Ræssneriana (Ung.) Heer, F1, tert. Helvet., X, p. 29, tab. V et VI, f. 1 (voy. ce Traité, I, p. 664). Assez commun à Ériz (canton de Berne), d’où M. Heer a reçu de magnifiques échantillons fructifiés; à Meximieux (Ain). M. Heer dit, au sujet de cette Fougère fossile, qu’elle ressemble tellement au Woodwardia radicans des Canaries et du midi de l'Europe que la distinction spécifique est à peine possible. Onoclea L. Sporangia apicibus venarum imposita, in soros subglobosos collecta ; indusium duplex, commune, spurium, e margine fron- dis involuto in formam baccæ coalescente; nervatio reticulata. 1. Onoclea sensibilis L., fronde pinnata, magna, pinnis lan- ceolatis, margine undulatis, plus minus profunde lobatis vel pin natifidis, basi confluentibus alamque latam in rachi efformantibus ; FILICACEÆ. 523 nervatione distinctissima, plus minus reticulata, nervo cujusque lobi vel pinnulæ e nervo primario dendroideo undulato-ramoso egrediente. Newberry, Lat. ext. Flor. of N. Amer., p. 39. Dépôts argileux-calcaires miocènes de Fort Union, Dacotah (Haut-Missouri), où cette Fougère est très abondante. M. Newberry croit pouvoir rapporter cette Fougère fossile à V'Onoclea sensibilis, si commun aujourd'hui dans l’Amérique du Nord. Cet auteur fait observer que la plante fossile varie tout autant que la plante vivante, tant par rapport à ses dimensions, qui varient de 6 pouces à 3 pieds, que par rapport à la décou- pure de sa fronde et au mode de nervation. J eanpaulia Uxc. 3. Jeanpaulia longifolia (Pom.) Sap., frondibus rigidis, bre- viter petiolatis, pluries furcato-dichotomis, segmentis linealibus basi angustatis; nervis longitudinalibus tenuibus percursis et costa submarginali quandoque notatis. Paléont. franc. Terr. jur. Végét.. 1, p. 464, tab. LX, f. 4. Dicropteris longifolia Pomel, WMatér., 1847. Calcaire lithographique de Châteauroux (Indre). Diffère du J. Münsteriana par des segments moins nombreux et moins élancés. h. Jeanpaulia obtusa Sap., frondibus in petiolo crasso basi sensim dilatato, 2 centim. circiter longo, sursum digitato-parti- tis, segmentis erectis, parum divergentibus, linearibus apice ob- tusatis; nervulis tenuibus, plurimis æqualibus, longitudinaliter ordinatis. L. c., p. 466, tab. LXVII, f. 2. Étage corallien inférieur de Saint-Mihiel près de Verdun. 9. Jeanpaulia laciniata Sap., frondibus parvulis, breviter pe- tiolatis, 8-dichotome partitis, segmentis linearibus, divergenti- bus, breviter acuminatis; nervis inconspicuis. L. c., p. 467, tab. LXVII, f. 3. Dicropteris laciniata ? Pomel, L. c. Corallien inférieur à Saint-Mihiel. 524 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. 6. Jeanpaulia flabelliformis Sap., fronde minima, flabellatim in lobos lineares e basi furcato-partita, laciniis apice obtusatis uninerviis. L. c., p. 168. Calcaires blancs du corallien de Saint-Mihiel. Espèce douteuse. | 7. Jeanpaulia Brauniana Dunk., fronde petiolata flabellato- pinnata, segmentis dichotome partitis, cuneatis, laciniis profunde incisis, lacinulis integris vel incisis, linearibus obtusis. Dunker, Monogr., p. 11, tab. V, f. 5. Schenk., F1. d. n. westdeutsch. Wealdenf., p. 22, tab. IN, f. 9-11. Baïiera Brauniana Brongt., Tableau, p. 107. Dans le grès de Hastings du Harrel près de Bükeberg, de l'Osterwald. Cette plante a tous les caractères d’un Jeanpaulia; c’est un type de plus qu'offre le wealdien en commun avec l’oolithe. M. Fuchs, professeur à l'École des Mines de Paris, m'a com- muniqué de beaux échantillons de J. Münsteriana, accompagnés d’autres Fougères propres au rhétique, rapportés par lui du Chilien 1871. FRONDES FILICALES PRIMARIÆ ? 1. Rhacophyllum Lactuca Sch., Traité, I, p. 684. Hymenophyllites Lactuca Gutb. Lesquer., Geol. Surv. of Hin., IV, p. 415. Concrétions du terrain houiller de Mazon creek (Illinois). J'ai réuni à cette espèce l’Hymenophyllites Clarküi Lesq. (Geol. Surv. of Illin., IT). Dans le vol. IV de ce même ouvrage (p. 416, tab. XVI, f. 1, 2), M. Lesquereux donne une description et des figures d'échantillons plus complets de cette plante; d’après cet auteur, le rachis aurait été couvert d’écailles. La figure qui re- présente une fronde entière rappelle assez un échantillon du ter- rain houiller supérieur (grès rouge inférieur) de Ronchamp que j'ai rapporté au Æh. filiciforme et figuré pl. XLVIIL, f. 6 de ce Traité. FILICACEE. 925 9. Rhacophyllum arborescens Lesq., rachi primaria ad fron- dem mediam vel inferiorem centim. 4 2/3 lata, stricta, pinnis ne ut cg UT ie af id à pt den déni ur de à CE Sd es D NUS Gé RMS pe Le à _ PRE PRES DA à) à Dour primariis sub angulis acutis nascentibus, pluries et irregulariter incisis, lobis subpalmatifidis, lobulis brevibus acuminatis, vel simplicibus lanceolatis patentibus et subrecurvo-patentibus, raro lineali-elongatis. Hymenophyllites arborescens Lesq., Geol. Surv. of. lin. IV, p. 415, tab. XVII. Schiste houiller de Morris (Illinois). Forme intermédiaire entre le Rh. Lactuca et le Rh. Golden- bergü. _ M. Lesquereux cite avec doute le Ah. adnascens comme pro- venant dans le schiste houiller de Morris (Illinois). Voy. /. cç., p. 414, tab. XVI, f. 7. Les fragments figurés pourraient bien provenir d’un Sphenopteris (Hymenoph.) à divisions très-étroites. Les Hymenophyllitis Strongü et mollis Lesquer., L. c., p. AT, A8, tab. XVIII, offrent des caractères trop vagues pour per- mettre une conjecture à leur égard. STIPES FILICINÆ. Protopteris STERNL. h. Protopteris (?) peregrina Newb., trunci parte superiore centim. circ. 6 crassa, cicatricibus numerosis, transverse ovali- bus, millim. 22 latis, 20 altis, vasorum cicatrice hippocrepoidea apertura deorsum spectancte, basi sulcis in seriem dispositis à vasorum fasciculis cylindricis provenientibus notatis; caulis parte inferiore radicibus adventitiis involuta. Quart. Journ. Geol. Soc., vol. XXVIT, p. 272, tab. XII, f. 5, 6. . Calcaire carbonifère avec coquilles marines de l'Ohio. Dawson décrit et figure dans son mémoire On the conditions of the deposition of Coal (Quart. Journ. Geol. Soc., vol. XXII, p. 459, tab. VIII, f. 35 et 36), sous les noms de Palæoptenris Harbii et P. acadica, deux fragments de troncs avec des cicatri- 526 | CRYPTOGAMES OU AGOTYLÉDONÉES. ces allongées transversalement et rappelant plutôt les cicatrices des Lepidophloios que celles de Fougères arborescentes. En au- cun cas je ne saurais y reconnaître le type du Palæopteris Schnor- riana Geinitz. Quant à ce dernier, je n'ose émettre aucune opinion; c’est probablement un tronc de Fougère qui, en attendant qu'il soit mieux connu, pourrait être rangé dans le genre Protopteris, pour ne pas augmenter inutilement le nombre des genres établis sur des caractères trop équivoques. Je donne la description de ce fragment de tronc sous le nom de 5. Protopteris Schnorriana (Gein.) Sch., cicatricibus trans- verse subreniformi-ovalibus vel subrotundis, centim. 4 4/2 cir- citer latis, intus transverse excavatis, cicatricibus vascularibus parum distinctis, cicatricula radicali infra cicatrices posita ob- ovata, magnitudine varia, interstitiis inter cicatrices longitudina- liter striatis lineis transversis undulatis. Palæopteris Schnorriana Geinitz, Verstein. d. Steink.-Format. in Sachsen, p. 32, tab. XXXV, f. 8. Niedercainsdorf près de Zwickau. 6. Prolopteris (?) Witteana Schenk, truncus arboreus centim. 5 crassus, pulvillis millim. 5 circiter a se invicem remotis, e+ra- libus centim. 2 et paulum ultra longis, 1 1/2 circa latis, cicatri- cibus partem earum superiorem occupantibus, ovalibus, lamina vasculari sublyriformi, cornubus inflexis. F!. d. n. westdeutsch. Wealdenf., p. 24, tab. IX, f. 6. Grès de Hattings à Stemmen près de Hanovre. Ce tronc n'appartient probablement pas au genre Protopteri is, tel que celui-ci est limité. Il y a des A/sophila et Cyathea vivants qui offrent des stipes semblables. Caulopteris Linoz. et Hurr. 6. Caulopteris Lockwoodi Daws., truncus centim. 5 circa dia- metro metiente, petiolorum parte inferiore ad basin dilatata, per- sistente, cicatricibus hippocrepoideis; rachi pinnatifida, tandem 4 <. + dichotoma. Quart. Journ. Geol. Soc., Aug. 1871, vol. XXVIT, PROS RER PT Er Eten FILICACEE. 527 p: 270, tab. XIT, f. 4. Foss. Planis (Geol. Surv. of Canada), p. 59. Dévonien moyen (?) de Gilboa (New-York). M. Dawson dit que ce fossile pourrait être la partie supérieure de l’un ou de l’autre des Psaronius qui se trouvent dans la même couche (Ps. erianus et teætilis Daws., Geol. Surv. of Canada, p. 58). 7. Caulopteris antiqua Newb., truncus centim. 6 crassus, cicatricibus et basibus frondium numerosis tectus, cicatricibus obovatis, parte superiore vasorum fasciculis longitudinaliter sul- catis, centim. 4 circa longis, 2 latis. Quart. J. G. Soc., L. c., 274, tab. XII, f. 4. Geol. Surv. of Canada, p. 59. Terrain houiller inférieur (calcaire carbonifère) de l'Ohio. M. Dawson compare ce tronc au €. Peachii. 8. Caulopteris (?) Peachii Salter, truncus centim. 6-et ultra crassus, petiolorum basibus horizontaliter recurvis, cicatrice in extremitate pulvilli decurrentis transverse reniformi (?), centim. à circa lata. Murchison, Northern Highlands (Quart. J. Geol. Soc., vol. XV [1858/). Vieux grès rouge de Caithness. C'est peut-être le tronc du Palæopteris hibernica, la seule grande Fougère connue du vieux grès rouge d'Angleterre. Megaphytum ARTIS. 8. Megaphytum magnificum Daws., trunco crasso, cicatrici- bus magnis, ultra centim. 6 latis, totidemque altis, contiguis, cicatricibus vascularibus biarcuatis dimidio quoque semicircu- lari, trunco ipso longitudinaliter sulcato. Coal Format. (Quart. J. Geol. Soc., XXII, p. 159, tab. VIII, f. 34). Formation houillère des Joggins (Canada). Parait être semblable au #. Goldenbergu. 528 : CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. RHACHIOPTERIDES. Zygopteris CoRDA. Atlas, pl. CIX. M. B. Renault a publié récemment un travail important : Sur quelques végétaux fossiles des environs d’Autun (voy. Ann: Sc. natur., 5° série, t. XII), dans lequel il donne une anatomie très-détaillée de quelques fragments de tige de Zygopteris, cons- tituant des espèces nouvelles. L'espace me manque ici pour Sui- vre l’auteur dans tous les détails intéressants que présentent ces rachis de Fougères silicifiés, et je dois me contenter d’une sim- ple description diagnostique, en renvoyant pour ces détails au mémoire que je viens de citer et aux nombreuses figures ins- tructives qui l’accompagnent et dont j'ai copié quelques-unes. 8. Zygopteris Brongniarti B. Ren., petiolo triquetro, millim. 5 diametro horizontali metiente, carina dorsali emarginata, la- {ere antico concavo in medio carinulam prominentem exhibente, pilis lanceolato-subulatis tecto, fasciculo vasculari centrali ancho- . ram duplicem horizontaliter positam simulante. Renault, 4 c., p.164, p. 3, 4, 5, 6 (voy. notre planche). Dans les concrétions siliceuses de la formation permienne d’Autun. L'échantillon examiné par M. Renault montre une portion du caudex de la Fougère entourée d’une double rangée de bases pétiolaires, disposées probablement d’après les ordres de 2/21 ou 2/23, ou peut-être sur une double spire de 41 ou 42 feuilles (voy. pl. 6, fig. 8). Ces bases pétiolaires sont plus ou moins aplaties et ne mon- trent ni l'épaisseur ni la double ancre vasculaire du rachis, dont nous avons donné la description, ce qui fait supposer à l’auteur, que ces bases foliaires pourraient être des frondes avortées, des « feuilles écailleuses. » h. Zygopteris elliptica B. Ren., petiolo diametro circulari- PT as TEST PTE FILICACEÆ. 529 elliptico, latere antico canaliculato, millim. 8 diametro transver- sali metiente; fasciculi vascularis arcubus rachis latus anticum spectantibus irregularibus, dimidiatis, e vasis angustioribus for- matis, quam arcus longiores latioresque retro spectantes. Ren., & c.,p. 169, tab. 7. Avec le précédent. 5. Zygopteris Lacattii B. Ren., petiolo cylindrico, millim. 44 crasso, cortice crassa e cellulis perangustis composita, cylindro parenchymatoso e cellulis delicatulis composito lacunis (resini- feris ?) percurso, fasciculo vasculari centrali anchoram duplicem validam formante, fasciculos vasculares duos subcompresso-cylin- dricos ad latus exterius unius arcus ferente, fasciculo anchori- formi ipso e vasis laxis punctatis formato, extus vagina obtecto e systemate duplici cellularum composita, e cellulis angustissi- mis nempe exterioribus et interioribus cellulas laxiores medium tenentes includentibus, fasciculis duobus vascularibus accessoriis e vasis minoribus et e vagina cellulari simplici exstructis. L. c., p. 170, tab. 7, f. 12. Même localité que les précédents. Ce qui distingue surtout ce pétiole, ce sont deux faisceaux vas- : culaires latéraux, placés sur le côté extérieur de l’un des arcs de la double ancre. Le faisceau principal est entouré d’un fourreau dont les parois extérieures et intérieures sont composées de cel- lules allongées extrêmement petites, tandis que la partie moyenne est occupée par un tissu un peu plus lâche; le fourreau des deux faisceaux accessoires ne se compose que d’une seule espèce de cellules. 6. Zygopteris bibractensis B. Ren., petiolo tereti, parte corti- cali crassa e cellulis minimis efformata; fasciculi vascularis ar- cubus latere exteriore e vasis multo angustioribus quam interiore .composito, Stratis utrisque strato cellularum delicatularum sepa- raüs; vasis majoribus scalariformibus. L. c., p. 174, tab. 9, fig. 17, 48. Concrétions siliceuses d’Autun. Scniwpsn. — Paléont. végét. III — 34 530 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Anachoropteris CORDA. 3. Anachoropteris Decaisnii B. Ren., caudice subcylindrico, centim. 2 circiter crasso; cylindro celluloso vel parenchymatoso exteriore crasso e cellulis parvis constructo, fasciculis vasculari- bus cylindricis versus frondes pergentibus percurso; cylindro vas- culari extus e cellulis angustis vaginam efformantibus exstructo, intus e vasis scalariformibus magnis pachydermis stellam quinque- radiatam radiis apice bifurcatis medullam quinqueradiatam inclu- dentem constituto; petiolo subcompresso-cylindrico, extus canali- culato, canaliculi marginibus protractis, parenchymate denso lacunoso, fasciculo vasculari seminulari-hippocrepiformi, cornu- bus leniter inflexis, extus nigro-vaginato, parte centrali cellulis _minimis occupato. B. Renault, /. c., p. 173, tab. 10, 44. Concrétions siliceuses du terrain permien d’Autun. Temskya CoRDA. Les fossiles réunis dans ce genre ont été pris par Corda pour des fragments provenant de la partie extérieure de troncs de . Fougères, composés exclusivement de racines adventives et de restes basilaires de pétioles. M. Schenk, dans son important ouvrage : Die fossile Flora der nordwestdeutschen Wealdenforma- hon, p. 57, se fondant sur des échantillons beaucoup plus com- _ plets que ceux dont Corda pouvait disposer, y voit des segments de troncs, dont l’organisation montrerait une certaine ressem- blance avec le tronc des Marattiacées. D'après M. Schenk, qui a pu examiner un tronc cylindrique du Temskya Schimperi, ce tronc se compose de faisceaux fibro- vasculaires de dimensions différentes ; les moins épais, qui sont les plus nombreux, sont formés par un faisceau de vaisseaux scala- riformes axile, renfermé dans une gaïîne de sclérenchyme. Les faisceaux vasculaires plus grands sont fortement courbés en fer- à-cheval, et les vaisseaux sclariformes entourent une portion du parenchyme; dans tous les faisceaux fibro-vasculaires il existe M ENTEUT 0 POP T RSNE, © TETE RHIZOCARPEÆ. 531 entre les vaisseaux et le sclérenchyme une couche de cellules très-délicates. | M. Schenk croit avec raison que, si les Temskya n'étaient - que des fragments provenant de l’enveloppe radiculaire d’une … Fougère, il faudrait rencontrer le tronc lui-même chaque fois … qu'on aurait un échantillon représentant une coupe transversale … complète. Or cela n'a pas lieu. | RHIZOCARPEZÆ. Marsilia L. Herbæ perennes in aquis stagnantibus omnium fere climatum provenientes. Caudex reptans radicans. Folia plus minus longe petiolata quaternatim foliolata; fo- liola in apice petioli verticillata, late cuneata, margine rotundato . integra vel crenulata, basi angusta subcallosa, anguste élongato- …. reticulata, nervis omnibus æqualibus subparallelis. Sporocarpia versus basin vel e basi petiolorum nascentia, pedicellata vel sub- sessilia, solitaria, binata vel adgregata, pedicello oblique adnata, subglobosa, ovalia, gibba, solida, plus minus pilosa, valvis duabus dehiscentia, columella axili, loculis sporigeris horizonta- libus. … A. Marsiha Marioni Al. Braun, sporocarpio ovali-oblongo, | … millim. 43 circa longo, valvis apertis apice conjunctis, filis tenui- bus ramosis e columella horizontaliter enascentibus eis interpo- …. sitis. Botan. Zeit., 6 sept. 1872. - … Ronzocarpon hians Marion, Plantes foss. de Ronzon (Ann. Sc. …nat., 5° série, t. XIV, p. 358, tab. XXIII, f. 28, 29). cl Ronzon (Haute-Loire), dans les marnes calcaires appartenant probablement au même horizon que les gypses de Gargas (Vau- … cluse}), c'est-à-dire à l’éocène supérieur ou miocène inférieur (oligocène). | M. Marion a comparé, avec doute, ce fossile au fruit d’une Loganiacée ou d’une Légumineuse; M. Al. Braun, le grand connaisseur des Marsilia, y a reconnu le sporange ouvert et vide 532 CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. d’une espèce de ce genre, la première et unique fossile qui ait été rencontrée jusqu'à présent. Ce savant a constaté une grande ressemblance entre ce fruit et le sporocarpe des Æ. salvatriæ Hanst. et elata AI. Br. de la Nouvelle-Hollande, sauf que ses di- mensions sont un tant soit peu plus considérables. | Les sporonges des deux espèces vivantes en question atteignent une longueur de 40-12 millimètres. Il faut espérer que le zèle infatigable du jeune savant de Mar- seille, qui nous a fait connaître la florule fossile si intéressante de Ronzon, sera bientôt récompensé par la découverte des orga- nes foliaires du Marsilia qui porte son nom. Marsilidium SCHENK. Atlas, pl. CVIL. Frondes steriles sexfoliolatæ, foliola in petiolo valido brevis- sime petiolulata, cuneata, nervis flabellatim repetito-dichotomis, æqualibus. 1. Marsilidium speciosum Schenk, foliolis in petiolo elongato expansis, spathulato-cuneatis, apice subrotundatis, parteque rotundata crenulato-denticulatis, centim. 5 1/2 longis, apicem versus à fere latis; nervis distinctissimis, repetito-dichotomis, craspedodromis, basi in 3 vel 4 principales confluentibus. F1. d. n. westdeutsch. Wealdenf., p. 23, tab. V, f. 3. Grès de Hastings de l’Osterwald. M. Schenk dit que la forme et la nervation des folioles ainsi que leur agencement sur l'extrémité du pétiole commun rappellent tellement les Marsilia vivants, qu’il n'hésite pas de rapprocher la plante fossile de ce type vivant de Rhizocarpée. LYCOPODIE Æ. Lycopodites BRONGT. 6. Lycopodites annulariæfolius Lesq., foliis lineari-lanceolatis, basi decurrentibus, patentibus, leniter sursum curvatis, centim. LYCOPODIEÆ. 593 3 circa longis, medio-costatis. Geol. Surv. of Hlin., 1, p. 447; IV, p. 426, tab. XXI, f. 5. bé Concrétion de Mazon creek. Pourrait être le fragment d’un rameau de Lepidodendron. 7. Lycopodites Meekii Lesq., ramis dichotomis, gracillimis, > musciformibus, foliis dense confertis, erecto-patentibus, leniter . incurvis, subulatis. Geol. Surv. of Illin., IV, p. 426, tab. XXX VI, f. 6. Schistes houillers de Morris (Illinois). À quelque ressemblance avec les ramules du Lepidodendron selaginoides Sternb. Lycopodium L. Atlas, pl. CIX. M. Renault, dans son mémoire sur les végétaux fossiles d’Au- tun (Ann. Se. nat., 5° série, t. XII), rapporte à ce genre deux espèces de tiges silicifiées, dont la structure microscopique mon- tre en effet tous les caractères de nos Lycopodes vivants. 8. Lycopodium punctatum B. Ren., caule cylindrico, millim. 5-6 crasso, parenchymate crasso cortice minute cellulosa partim fibrosa obtecto, radices adventitias continente, cylindro axili e parenchymate polygonali formato vasis laxis sparsis vel plus mi- nus approximatis percurso, e peripheria densius texta fasciculos vasculares tenues folia petentes emittente, vasis pulcherrime hexa- gono-areolatis, parietibus contiguis porosis. L. c., p. 178, pl. 12. Dans les concrétions siliceuses d’Autun. Les parois contiguës des vaisseaux sont perforées comme dans les Conifères. 9. Lycopodium Renault Brongt., caule millim. 5-6 diametro metiente; fasciculo vasculari seu lignoso centrali millim. 2 circa crasso, e cellulis parenchymatosis inæqualibus atque e vasis re- ticulatis numerosis in fasciculos aggregatis vel solitariis nun- quam porosis composito, parenchymate inter corticem et cylin- drum lignosum posito, fasciculis vascularibus in radices et folia procurrentibus percurso. L. c., p. 182, pl. 45. 53 . CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. Même localité. Se distingue surtout de l’espèce précédente par l'absence des pores qui mettent les vaisseaux contigus en communication en- tre eux. Lepidodendron STERNr. 60. Lepidodendron Carneggianum Meer, ramulis eleganter tessellatis, foliorum pulvillis transverse quadrato-rhombeis, mi- nutis, cicatricula centrali. Foss. FI. d. Büren-Insel, p. 40, tab. VIL, f. 3-73 VIII, f. 8 a3 IX, f. 2 d. Terrain houiller inférieur de l’île des Ours, où ce fossile m'est pas très-rare. On ne connaît de cette espèce que des fragments de ramules. 61. Lepidodendron Wiükianum Heer, foliorum pulvillis corti- calibus distantibus, rhomboideo-obovatis, cicatricula apicali ro- tundata; interstitiis evidenter striatis. L. c., tab. VIE, f. A c, 2; VITE, 2 cs IXS f, 4 Ile des Ours, rare. Paraît être voisin du Lepidodendron remotum Gœpp. (Vova Act., 1852, tab. XXXIV, f. 3); ressemble aussi au Sigillaria monostigma Lesq., Geol. Survey of Illinois, II, p. 449, pl. 42, f. 1-5. 62. Lepidodendron Morrisianum Lesq., pulvinulis transverse ovali-rhombeis, contiguis, angulis acutis sursum et deorsum acu- minatis, angulis obtusis rotundatis, millim. 3 latis, 5 circiter altis, folii cicatrice transverse rhomboiïdali, cicatriculis 3. Geol. Surv. Illin., IV, p. 430, tab. XXII, f. 4 et 2. Schiste houiller de Morris. | Paraît plutôt être un Sigillaria du groupe du S. Brardii qu’un Lepidodendron. R 63. Lepidodendron forulatum Lesq., cortice ut in Sigillaris veris longitudinaliter costata, costis angustis centim. 1 distanti- bus; pulvinulis rhomboideis, vel potius fusiformibus, utraque extremitate acute productis, folii cicatrice in medio posita, trans- verse rotundato-rhombea, utraque extremitate laterali in apicu- 4 À ‘à DE 1 e fe A 1: LYCOPODIEÆ, 535 jum producta. Geol. Surv. of Ilin., IV, p. 431, tab. XXII, ; À 5, 6. Schiste houiller de Saint-Johns (Illinois). Pourrait bien être un Sigillaria. Je ne pense pas que l’em- 1 _preinte fig. 4, /. c., que M. Lesquereux considère comme une surface décortiquée de cette espèce, puisse y être rapportée. 64. Lepidodendron Tijoui Lesq., cicatricibus pulvillorum ovali-rhomboideis, subflexuosis, utraque extremitate acute acu- minatis, centim. 4,5 longis, millim. 5 latis, folii cicatrice in - dimidio superiore pulvilli transverse ovali-rhombea, latere supe- - riore magis Convexo quam inferiore, interstitiis pulvillorum mil- lim. 2 latis, striolatis. Geol. Surv. Hlin., IX, p. 431, tab. XXIV, f. 1-3. Dans les couches principales de la formation houillère de Saint- Johns (Illinois). Les L. mammillatum Lesq., ibid, tab. XXV, f. 4, et L. cru- | ciatum Lesq., ibid, f. 2, sont représentés par des échantillons trop défectueux pour qu'il soit possible d'en donner une des- cription. 65. Lepidodendron posthumum Weiss, rami fragmentum sul- cis cancellatis, approximatis, in permultas areas parvulas rhom- beas secundum lineam diagonalem millim. 3, secundum trans- versalem 2 metientes divisum ; sulcis lineis undulatis vestitis; foliorum cicatricibus pulvinulis similibus, parvis, valde con- vexis, fusiformibus seu subclavatis, millim. 2 longis, 4,8 latis, sulco longitudinali distincto et superne cicatricula rotundato- rhombea pulvinulo simili instructis. Foss. FI. d. jüngst. Stein- kohlf., p. 149, tab. XVII, f. 3. Dans le sphérosidérite subordonné aux schistes de Lebach (ex- ploitation de Schwarzenbach), pays de Saarbrücken. Semblable au L. dichotomum, mais différent par la forme des cicatrices foliaires. x ê CT COIN PURE TE PTE 536 _ CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. Ulodendron RuoDE. 9. Ulodendron elongatum Lesq., pulvinorum cicatricibus erecto- ovali-rhombeis, utraque extremitate sensu opposito oblique acu- minatis, millim. 8-14 longis, 3-4 latis, cicatriculis foliorum parvis, transverse rhombeis; strobilorum cicatricibus ovalibus, centim. 3 altis, 2, 5 latis. Geol. Surv. Illin., IV, p. 436, tab. XXII, f. 4. Terrain houiller de Morris (Illinois). Fort voisin de l’Ulodendron commutatum Sch., mais les cica- trices des coussinets foliaires paraissent être plus grandes. M. Lesquereux cite l’Ul. minus Lindi. et Hutt. (U. ellipticum Sternb.) dans la même localité. Knorria STERNE. A. Knorria 1mbricata Sternb.; voy. ce Traité, vol. IE, p. 46, Diplotegium truncatum Lesq., Geol. Surv. of Arkans., p. 814, tab. IV, f. 1. Terrain houiller inférieur de Male’s coal-bank (Arkansas). Se rencontre aussi à l’île des Ours (voy. Herr, Foss. FI. d. Büren-Insel, p. 41, tab. X, f. 3; XD). _ Ce fossile, que M. Lesquereux a décrit sous le nom de Diplo- tegium truncatum, appartient évidemment au genre Xnorria et ne se distingue en rien de la forme du Æ. imbricata commun dans le terrain houiller inférieur des Vosges et que j'ai figuré à la pl. XIV du Terrain de transition des Vosges. Knorria acicularis Gœpp., Heer, Foss. F1. d. Büren-Insel, p. 42, tab. X,f. 6, 7. M. Heer voit dans ce fossile une espèce différente du Xnorria imbricata auquel je l’avais réuni, comme représentant des ra- meaux. J'en avais séparé la forme irlandaise, parce que je croyais, sui- vant les géologues anglais, le terrain beaucoup plus ancien que LYCOPODIEÆ. 537 _ celui qui renferme le Xn. tmbricata avec sa forme acicularis, et - surtout parce que j'avais sous les yeux des troncs assez épais, * montrant des coussinets beaucoup plus étroits que n’en offrent - les troncs de mêmes dimensions du Xn. imbricata. M. Heer a figuré, dans son Fossile Flora der Bären-Insel, des échantillons de X. imbricata, dont les coussinets foliaires se rétrécissent assez pour pouvoir être considérés comme passage au X. acicularis. Les échantillons qu'il représente de ce dernier proviennent évi- demment de branches. Lepidophloios STERNS. 7. Lepidophloios acuminatus Weiss, squamarum cicatricibus transverse lanceolato-rhombeis, utrinque angustatis acuminatis- que, foliorum cicatricibus angulum inferiorem squamarum occu- pantibus transverse rhomboïideis. Foss, Fl. d. jüngst. Steink. Form., p. 154, tab. XV, f. 8. Lepidodendron laricinum Geiïnitz, Fl. d. Hainichen-Ebersd. …. Kohlenbass., p. 47, tab. XI, f. 4-7. Dépôts houillers moyens et supérieurs de Dudweiler et d’Ott- weiler (bassin de Saarbrücken). Diffère du L. laricinus Sternb. par les coussinets foliaires plus larges et plus étroits. Le Lepid. sexangulare Gœpp., Foss. F1. Ueberg., p.174, f. 4, à appartient peut-être à cette espèce. 8. Lepidophloios protuberans Lesq., pulvillis deorsum adpres- sis ovatis, extremitate cicatrice folii transverse rhombea basi ro- tundata apice acuminata terminata, vasorum cicatriculis 4? (3) notato, cicatricula vasculari e pulvillo prodiente cireulari supra folii cicatricem posita. Geol. Surv. of Illin., IV, p. 440, tab. XXXI, f. 4, 2. Schiste houiller de Morris (Illinois). 9. Lepidophloios auriculatus Lesq., foliorum pulvillis magnis, deorsum imbricatis, transverse ovali-rhombeis, basi folii cica- 538 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. trice parva, transverse rhomboiïdea, sensu transverso longe acuta notatis. Geol. Surv. of Illin., IV, p. 440, tab. XXX, f. 4. Schiste houiller de Saint-Johns (Illinois). Ressemble beaucoup au L. macrolepidotus Goldenb. M. Lesquereux cite le L. laricinus Sternb. comme existant également dans le terrain houiller de l'Illinois. Flemingites CARRUTH. Habitus Lepidodendri. Folia spiraliter disposita, petiolo persis- tente instructis, cicatricibus pulvillorum parvulis obovatis basi oblique et acute acuminatis; foliis ipsis linearibus, paralleliter striatis (nervosis), e petiolo patente arcuato-assurgentibus dein- que arcuato-patulis. Strobili illis Lepidodendri similes; sporangia plurima, eidem bracteæ insidentes, parvula, rotundata, tandem decidua; sporis minimis. | Ce genre me paraît être des plus douteux. Il a été établi par Carruthers, d’abord sur les soi-disant sporanges qui se rencon- trent en si grande quantité dans certaines couches des dépôts houillers, et dans lesquels nous avions l'habitude de voir des ma- crospores de Lepidodendron ou de Sigillaria, parce que leur forme déprimée-pyramidée correspond beaucoup plus à celle de sporules qu’à celle de sporanges. Cette supposition paraissait d'autant plus fondée que nos Ly- copodiacées vivantes ne portent jamais qu’un seul sporange sur chaque bractée et que ce sporange n’est jamais caduc. Carru- thers se fonde sur la petitesse des spores des Lépidodendrées et la dimension beaucoup plus considérable des corpuscules qu’il prend pour des sporanges. Je ferai observer que les macrospores du Lepidostrobus Bailyanus ne le cèdent en rien aux prétendus spo- ranges du Flemingites et qu'elles offrent en même temps le éri- radiate ridge, que Carruthers considère comme correspondant à la base d'insertion de son Flemingites et qui, en effet, constitue | le sommet des spores dans les Lycopodiacées. LYCOPODIEÆ. 539 - Carruthers rapporte à ce nouveau genre, sous le nom de son » Klemingites gracilis, le Lepidostrobus variabilis Lindl. et Hutt. …._ Le même auteur croit avoir trouvé parmi des empreintes de végétaux, provenant d’une formation houillère de Rio Grande do — Sul (Brésil), des troncs ou rameaux feuillés appartenant à son » genre Flemungites, parce que ces restes sont accompagnés de . nombreux corpuscules semblables, quoique considérablement … plus petits que ceux d'Angleterre sur lesquels il à établi son - genre. Les fragments feuillés de ces restes, figurés par l’auteur dans son mémoire : The Brasilian Coal Fields (Geolog. Magaz., É vol. VI, n° 4, avril 1869) ont tout à fait l'aspect de cônes de Le- À »pidodendron ; la base des bractées est étendue horizontalement, et « paraît porter un seul grand sporange offrant la même forme sur . du mémoire cité). - Je ne connais pas les raisons qui ont conduit le savant bota- … niste du British Museum à admettre que le Lepidostrobus varia- …bilis Lindi. est un strobile fertile plutôt d’un Flemingites que _ qu'il a publié à ce sujet. Binney croit que Carruthers pourrait avoir pris les macrospores de ce cône pour des sporanges. …. Je possède des portions de schistes du terrain houiller de Saar- … brücken et de la Belgique couvertes de Flemingites, mais je ne —… saurais y voir que les macrospores, soit de Sigillaria, car c’est 4 Surtout avec ces arbres que ces corpuscules se rencontrent sou- vent en immense quantité, soit de Lepidodendron, dont les cha- — ions, quelquefois gigantesques, doivent avoir fourni des quantités ….sufiisantes de spores pour expliquer l'accumulation considérable … (le ces corpuscules dans certaines couches houillères. — . Les deux espèces de Flemingites établies par Carruthers sont le El. gracilis (Lepidostrobus variabilis Lindl. et Hutt.) et le F1. | Pedroanus du Brésil. . la coupe verticale comme dans ce dernier genre (voy. fig. 1, 7, 8 …. d'un Lepidodendron, car je n’ai pas pu me procurer le mémoire X 540 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Cyclostigma HAuGaron. : Atlas, pl. CIX. Truncus arboreus, dichotomus, corticatus pulvinulis foliorum delapsorum minutis, subglobosis vel deplanato-circularibus, ver- tice foveolatis tectus. Folia linearia, medio carinata. : 1. Cyclostigma kiltorkense Haught., cortice longitudinaliter te- aui-rugulosa, pulvinulis foliorum millim. 4-2 latis, Haught., On Cyclostigma, a new genus of Foss. Plants from the Old Red Sand- stone of Kiltorkan (Ann. and Magaz. of natur. History, third Ser., vol. V, p. 444). Heer, Foss. Flora d. Büren-Insel, p. 43, tab. XI. Dans le schiste, le grès et l’argile du houiller inférieur de l’île des Ours; Kiltorkan en Irlande. Le fossile décrit par M. Heer coïncide dans tous ses détails avec celui de Kiltorkan en Irlande, où il se rencontre dans une argile quartzeuse verdâtre, rapportée par les géologues anglais au vieux grès rouge, mais qui, à en juger par d’autres végétaux ca- ractéristiques du houiller inférieur, paraît plutôt faire partie de ce dernier. M. Heer croit que le Lepidostrobus Bailyanus Schimp., com- pagnon ordinaire de ce Cyclostigma, pourrait bien en être le cône fertile, ce qui ferait rentrer ce type dans le groupe des Lé- pidodendrées. 2. Cyclostigma minutum Haught., pulvinulis minimis, confer- tis vel contiguis. Haught., /. c., p. 444. Heer, L. c., p. 4h, tab. VIE, f. 44, 49; VIII, fig. 5 b; IX, f. 5 0. Lepidodendron minutum Haught., Journ. geol. Soc. Dublin, VI, p. 235. Filicites dichotomus et Sigillaria dichotoma Haught., L c., p. 234. Ile des Ours, Kiltorkan en Irlande. 3. Cyclostigma pulchellum (Lesq.) Sch., trunco millim. 18 crasso, cylindrico, cicatricibus sat approximatis, regulariter in 4 À LYCOPODIEÆ. ol 1 Spiram dispositis, sensu verticali millim. 3 a se invicem remotis, exacte circularibus, subhemisphæricis, paulum ultra millim. 1 diametro metientibus. | 4 Halonia pulchella Lesq., Geol. Surv. of Arkansas, p. 311, tab. DIT, f. 3. … Terrain houiller inférieur de Male’s coal-bank, dans l’Arkan- D sas. - Ce Cyclostigma ressemble beaucoup au €. minutum Haught., … Ses cicatrices sont cependant un peu plus espacées et plus gran- È des ; les deux pourraient bien être des branches du C. kiltorkense, 1 dont je possède un échantillon d'Irlande, formant en quelque _ sorte le passage. | — . Cyclostigma densifolium Daws., cicatricibus circularibus … vel transverse ovalibus, foliis crasse acicularibus curvatis. Foss. À Plants (Geol. Surv. of Canada), p. L3, tab. VIIL, f. 92-96. Gaspé. | Pourrait être un Psilophyton. Halonia Linz. et Hurr. Atlas, pl. CVIIL. —._ Dans un travail, publié récemment dans les Mémoires de la …— Société micrographique de Londres, sur le genre Lepidodendron, È - M. Binney tâche de prouver que les Halonia sont aux Lepido- …. dendron, ce que sont les Stigmaria aux Sigillaria. A cet effet, l’auteur étudie la structure intime des deux espè- ces de végétaux fossiles et arrive au résultat que cette structure est à peu près identique. Mais il a négligé les caractères exté- rieurs, et ce sont surtout ceux-là qui s'opposent à admettre la conclusion à laquelle l’auteur de l’intéressant travail cité est ar- … rivé, c'est-à-dire de voir dans les Æalonia la végétation sou- terraine des Lepidodendron. … Siles proéminences papilliformes qui caractérisent les fossiles en question sont des radicelles latentes et le tronc lui-même une racine, à quoi faut-il alors assimiler les cicatrices, provenant ss 512 CRYPTOGAMES OÙ ACOTYLÉDONÉES. évidemment de l'insertion foliaire, qui sont disposées en spires régulières, non-seulement autour de la tige, mais aussi autour des mamelons, quand ceux-ci sont assez bien conservés (voy. notre planche LXVI, fig. 4, et CVIII)? Dans les Stigmaria on n'a ja- mais observé des cicatrices autres que celles qui ont fait donner le nom à ce genre. Nous aurions là des racines et des radicelles couvertes de feuilles ou d’écailles, tenant lieu de feuilles, chose qui ne s’est jamais vue sur aucune plante ni vivante, ni fossile. Je vois dans le tronc des Halonia et des Cyclocladia (qui en diffèrent à peine), un sympodium analogue à celui des Uloden- dron, avec cette différence qu’il est plus complexe, c’est-à-dire composé d’un plus grand nombre d'éléments. Dans ces derniers, les rameaux avortés ou fertiles alternent régulièrement avec ceux qui sont destinés à constituer le tronc, de sorte que le sym- podium est le résulat d’une double série de rameaux; dans les Halonia, au contraire, nous avons affaire à un sympodium com- posé de plusieurs séries (3 à 6). Les rameaux avortés sont re- présentés par des mamelons arrondis et fermés au sommet (voy. notre pl. LXVI), ou offrant une cicatrice arrondie avec une ci- catricule vasculaire centrale; dans ce dernier cas il faudrait peut-être y voir les supports des chatons ou cônes, qui, comme nous savons, ne sont que des rameaux transformés. Ces cicatri- ces, surtout quand elles sont irrégulières, ne sont très-souvent dues qu’à la cassure du sommet du mamelon. Ce que je viens de dire se trouve surtout confirmé par la dé- couverte faite dans les houillères de Kralup en Bohème, de forts beaux échantillons de Æalonia (ou plutôt de Cyclocladia?), mon- trant parfaitement bien le mode de disposition des feuilles. Cette découverte est due à M. Feistmantel, qui, dans son Steinkohlen- [lora von Kralup (Prag 1871), identifie ces troncs avec le Halo- nia regularis Lindl. et Hutt., et suppose même que ces fossiles pourraient appartenir, comme forme-anomale, au Lepidodendron laricinum Sternb. Ce mémoire est accompagné de figures très-instructives, dont notre planche CVIIT reproduit une des plus intéressantes et qui Te DIRE ST ON eV OR En EL Co à + LYCOPODIEÆ. 543 … montre le mieux l'agencement des organes foliaires autour des . mamelons. | Dans les Halonia (d’après Binney, /. c.), le cylindre ligneux se . compose, exactement comme dans les Lepidodendron (en prenant … le Z. Harcourti pour type) d’un axe fibro-cellulaire assez épais, entouré de plusieurs couches de vaisseaux scalariformes assez larges, recouvertes de leur côté de deux ou trois couches de vaisseaux scalariformes ou rayés plus étroits et formant une gaîne 4 fermée (sans rayons médullaires!). C’est de ce cylindre extérieur … que se détachent les faisceaux peu épais qui se rendent dans les feuilles (voy. pl. CVIIT, f. 4, 2). En outre de ces faisceaux vas- culaires destinés aux feuilles, on voit dans l’intérieur du tronc des Æalonia un plus ou moins grand nombre de cylindres li- gneux qui traversent le large parenchyme dans tous les sens (voy. notre planche CVIIT, f. 4). Ce sont ces faisceaux vasculai- res, de dimensions assez fortes, qui se rendent dans les mame- lons, et dans lesquels M. Binney voit des faisceaux radiculaires. À mon avis, ils proviennent de la bifurcation du cylindre-cen- tral; la partie de ce cylindre, destinée à continuer le sympodium, a continué à S’élargir, tandis que celle destinée au mamelon ou ….… rameau latent s’est arrêtée dans son développement. Une coupe, partant d’un de ces mamelons, et dirigée vers le cylindre axile, en suivant le faisceau vasculaire du rameau avorté, pourrait pro- LD bablement résoudre le problème. . Pour montrer la différence qui existe entre la structure du cy- lindre ligneux des Lepidodendron et Halonia et celui des Sigilla- ria (Stigmaria), je donne, sur la planche citée, quelques figures, 7-10 (d'après Brongniart et Binney), se rapportant à ce der- nier genre 1. 1Ces considérations étaient écrites et déjà livrées à l’impression quand le pro- fesseur Willamson m’envoya son mémoire On the Organisation of the Fossil Plants of the Coal-Measures, publié dans les Philosophical Transactions de 1872, et dans lequel il aborde aussi la question des Aalonia. Les recherches microscopiques faites par le savant professeur de Manchester viennent appuyer ma manière de voir, fondée sur des considérations morphologiques, par des preuves incontes- tables tirées de l’organisation intérieure du tronc. M. Willamson a pu constater la présence de nombreux faisceaux vasculaires de petite dimension se détachant de , ” # L'ART ‘+ "HP PO a RD 4 PR RIRE à. ATDAÈTE ‘ Nr La: TIR MIS mn, Ü . ol CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Lepidostrobus BRoNnGr. Atlas, pl. CVIIL, À. Sporæ ignotæ. 25. Lepidostrobus ovatifolius Lesq., strobilus cylindraceus, pau- lum ultra centim. 2 crassus, bracteis e basi horizontali sporangio- phora lanceolata erecto-patentibus, ovato-lanceolatis, millim. 46 longis ad basin laminæ 8 latis, nervo medio tenui. Geol. Sur. of lin, TV, p. LA, tab. XXX, f. 2. Concrétions de Mazon creek (Illinois). 26. Lepidostrobus oblongifolius Lesq., strobilus centim. 2 cras- sus, bracteis patulis, e basi inverse lanceolata oblongo-lanceola- latis, lamina centim. 2 1/2 longa, millim. 8 lata, mediocostata. Lots D 06:00: Avec le précédent. 27. Lepidostrobus lancifolius Lesq., bracteis e basi obovata brevi lineali-lanceolatis acute acuminatis, basi utraque ala paululum la surface extérieure du cylindre ligneux et se rendant dans les feuilles, et, en. outre de ces faisceaux foliaires, d’autres beaucoup plus forts et provenant de la bifurcation de ce même cylindre ligneux en deux parties inégales, dont la moins grande se rend dans les mamelons et dont l’autre continue la tige. Voici les ex- pressions : «But in addition to these bundles (the ordinary foliar vascular bundles), I have now obtained the larger ones, which proceed to the tubercles caracteristic of Halonia, and which are very different of the ordinary foliar ones... But the most remarkable difference is seen at their point of departure from the vascular medullary cylinder; they are not merely derived, like the foliar bundles, from the exterior of that cylinder, but the entire mass of the latter, immediately below the bundle, are absorbed into it. The consequence is that directly above the bundle there is a slit in the medullary cylinder unprovided with vessels » (voy. le Mémoire cité, p. 224, note). Il est évident qu'il s’agit ici d’une dichotomie du cylindre central; mais cette dichotomie, au lieu de donner lieu à deux moitiés d’égale valeur comme dans la dichotomie normale, donne lieu à deux branches inégales, dont la plus faible correspond au rameau avorté sous forme d'un mamelon. Dans les Xnorria il n’est pas rare de rencontrer des branches rudimentaires ou fort peu développées 1e long du tronc; les rameaux des Zepidophloios sont plurisériés et offrent un dé- velopp ement beaucoup moins grand que les parties correspondantes de la tige, auxquelles ils sont morphologiquement homologues. Je serais disposé à voir dans les Halonia un type beaucoup plus voisin, sinon identique, des Zepidophloios que des Zepidodendron. Ma à oapér bas ed de die den 7 | LYCOPODIEÆ. 549 … appendiculatis, centim. 2 1/2 longis, millim. 4 latis, nervo me- - diano valido. L. c., p. 442, tab. XXXI, f. 7. - Concrétions de Mazon creek. B. Macrosporæ et microsporæ notæ. _ 28. Lepidostrobus Russellianus Binney, strobilus longissimus, - cylindricus, centim. 1 1/2-2 crassus, bracteis dense confertis, ho- 1 rizontalibus, in apiculum lanceolatum erectum productis; spo- … rangiis angustis, macrosporas majusculas continentibus ; micros- + poris ignotis. Observat. on the struct. of Foss. PI. etc., p. 51, D (ab. IX, f. 1, 4 a, 2, 2 a. —_ Lepidostrobus (?} dubius et L. tenuis, ibid, fig. 3 et 4. … Dans le carbonate de fer de la formation houillère d’Airdrie, en Écosse. … Le fossile est contenu dans un rognon de fer sulfureux et transformé entièrement en charbon. … Les fragments de strobiles, figurés par M. Binney, ont une … jongueur de 9 à 45 centimètres et paraissent être la partie infé- … rieure de strobiles beaucoup plus longs, car ils ne portent que … des macrosporanges; la partie supérieure qui doit avoir porté les « microsporanges manque. — 29. Lepidostrobus levidensis Binney, strobilus longissimus, cy- 4 indricus, apicem versus sensim angustatus, squamis parvulis triangularibus tectus, parte latiore centim. 2 fere diametro me- … tiens; sporangia inferiora macrosporas, superiora microsporas - continentia, cylindracea; columella mediocris. Binney, /. c., D Ph, @b. X, f. 4, 1 a, 4 b. — … Même localité que le L. Russellianus, dont cette espèce n'est peut-être pas distincte. … 30. Lepidostrobus Hibbertianus Binney, strobilus cylindricus, … centim. 16-17 longus, 2 crassus, squamis triangulari-rhombeis … apiculatis tectus, macrosporangia in parte inferiore ferens, Spo- ris illis præcedentis speciei minoribus; columella valida. L. e., p. 59, tab. X, f. 2. Scmimrër. — Paléont, végét, EL — 35 EUUE ANT PRE NE Ne DRE PURGE DR PRE RC AR PTS ONCE ra MERS TS EE à ME, L'O MESTS Lie ut Jr SES 546 CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Dans le calcaire houiller de Burdihouse près d'Édimbourg. 31. Lepidostrobus ambiquus Binney, strobilus in ramulo foliis lineari-lanceolatis semipollicaribus erectus, centim. 5 circa longus, À crassus, bracteis inferioribus reclinatis, cæteris sub angulo recto patulis, in laminam lineari-lanceolatam erectam continuis; Spo- rangiis inferioribus (solis in specimine asservatis) macrosporis impletis. L. c., p. 55, tab. XI, f. 1, 4 a, 1 b. ; Dans les Ash-beds carbonifères de la baie de Laggan, île d’Ar- ran (Ecosse). 32. Lepidostrobus Wuenschianus Binney, strobilus gracilis, cen- tim. 5 circa longus, centim. À latus, bracteis in laminam subu- latam continuis, macrosporis sporangia inferiora implentibus om- nium maximis. L. c., p. 56, tab. XI, f. 2, 2 a,20,2 c. Même provenance que celle du précédent. Les macrosporanges occupent à peu près le tiers inférieur du strobile, et tout le reste de la partie supérieure est formé par des microsporanges, dont, d’après M. Binney, les sporules seraient sphériques. Il est difficile de voir en quoi cette espèce diffère de la précé- dente. 33. Lepidostrobus latus Binney, strobilus oblongus, centim. 5 longitudine, 2 latitudine metiens; bracteis inferioribus deflexis, omnibus in laminam erectam majusculam lanceolatam crasse costatam exeuntibus; macrosporangia in bracteis deflexis, mi- crosporangia in bracteis horizontalibus. L. c., p. 57, tab. XT, f. 3,3 a, 3b, 3 c. Laggan Bay, île d’Arran. Dictyoxylon BRONGr. Truncus e medulla centrali cylindro ligneo inclusa eque cor- tice crassissima cicatrices et pulvillos sigillarioidea ferente com- positus. Medulla centralis e cellulis parenchymatosis composita, sine fasciculis vascularibus. LYCOPODIEÆ. à 017 Cylindrus medullam includens e strato singulo fasciculorum vascularium contiguorum extus canaliculatorum intus convexo- rum efformatus. Vasa scalariformia vel potius striata, valde elongata, exteriora fasciculorum interioribus angustiora. Cylindrus ligneus proprius radiis medullaribus pertusus sat numerosis, eque fibris vascularibus longis striatis compositus. Cortex e triplici strato efformatus : 1° e strato celluloso laxo, delicatulo, 2° e strato suberoso solidiore, 8° e strato tenui epi- dermico. La partie subéreuse de l'écorce était seule connue pendant longtemps, et c’est sur elle que le genre Dictyoxylon a été fondé. « Elle est formée de lames rayonnant de la partie interne à la partie externe, s’écartant, puis s’anastomosant entre elles, de façon à former par leur accolement, dans le sens horizontal et dans le sens vertical, de nombreuses mailles dirigées oblique- ment du centre à la périphérie et remplies de tissu cellulaire; les éléments de ce tissu sont des cellules parallélipipédiques, à base hexagonale, assez délicates et souvent détruites; les mailles dé- bouchent dans la couche cellulaire interne et semblent en être la continuation. » Renault et Grand’Eury, Mémoire sur le Dictyoxy- lon (Mém. de la Soc. Éduenne, nouv. sér., II, 1873, p. 7). La surface corticale plane, sans cannelures, place ce Sigillaire É . dans le groupe dont le S. leioderma Brongt. forme le type, près des S. lepidodendrifolia et spinulosa. Les auteurs du mémoire cité le croient même identique à ce dernier. Comme dans celui-ci, les cicatrices sont subpentagonales, plus larges que hautes, avec une légère échancrure au sommet. GENERA DUBIA. Psilotites GoLp. 2. Psilotites inermis (Newb.) Sch., ramis ramulisque depla- natis, lævibus, foliorum margine lævi. Lat. ext. FI. N. Amer. p. 38. (Psilotum). 048 __ CRYPTOGAMES OU ACOTYLÉDONÉES. Dépôts miocènes de Fort Union (Missouri supérieur). M. Newberry dit que ce Psilotites offre une certaine ressem= blance avec le Psilotum complanatum des îles Sandwich. Psilophyton DAws. SCH., Traité, II, p. 75. Caulis dichotome ramosus, e rhizomate cylindrico, piloso vel paleaceo radiculos cylindricos post lapsum cicatrices circulares derelinquentes ferente erectus, foliosus. Folia spiraliter disposita, parvula vel subrudimentaria , aculeiformia, squarrose patentia. Fructificatio : sporangia nuda, fusiformia vel clavata per paria in extremitate ramulorum terminalia vel axillaria. Rami junio- res circinnatim involuti. Caulis cylindricus vascularis, e vasis sca- lariformibus efformatus, parenchymate involutus. Malgré tous les détails que Dawson a pu donner de la forme, de la structure interne et du mode de fructification de ces sngu- lières plantes, leur véritable place parmi les Cryptogames vascu- _laires n’a pas encore pu être fixée. La vernation cireinnée et le tissu vasculaire scalariforme rappellent les Fougères; le port gé- néral et les organes foliaires peuvent faire penser à certaines Ly- copodiacées ; la disposition et la forme des organes de fructifica- tion n’ont d’analogues, ni parmi les Cryptogames fossiles, ni parmi les vivants. C’est, à ce qu’il parait, un type perdu. 1. Psilophyton princeps Daws., caule erecto stricto, repetito- dichotome ramoso, ultra centim. À crasso, ramis erectis; foliis spiniformibus, brevibus, squarrosis, leniter sursum curvatis vel di- varicatis; ramorum fertilium foliis brevissimis, ramulis patentibus apice pluries furcato sporangia pro more geminata pluria subpen- dula ferentibus. The Foss. Plants of the Devon. and upp. Silur. Format., p. 37, 38, 39, tab. IX, X, fig. 111-119; XI, fig. 127-129, 133, 134. Silurien (?) supérieur de Gaspé (Canada). 2. Psilophyton robustius Daws., caule erecto, millim. 6-8 diam. metiente, lævi vel cicatriculas parvulas oblongas ferente, EDGE LES Patte PPTENR UE LYCOPODIEÆ. 519 sympodium, ut videtur, ramosum sistente, ramis divisis apice spo- % rangia fusiformia plus minus conferta ferentibus. L. c., p. 39, 40, tab. XI, fig. 130-132; XII, X, f. 121. Gaspé. Diffère du précédent par l'absence des feuilles spiniformes, qui paraissent avoir été remplacées par de petites écailles, dont les traces existent sous forme de petites cicatrices linéaires très- rapprochées les unes des autres. 8. Psilophyton elegans Daws., caulibus gracilibus, confertim e rhizomate tenui assurgentibus, dichotome ramosis, apice incur- vis, lævibus; fructibus ad bifurcationes caulis. L. c., p. 40, tab. X, f. 122, 125. Saint-John, Nouveau-Brunswick. Il est possible que le Lycopodites Milleri Salter, du vieux grès rouge de Caithness, dont j’ai fait mention à la p. 12, vol. II, de cet ouvrage, appartienne au genre Psulophyton. Arthrostigma Daws. Caulis erectus, elongatus, cylindricus, dichotome ramosus, irregulariter sulcatus et costatus, foliis acicularibus verticilla- tis (?!), patentissimis, rigidis, leniter arcuatis, cicatricem circu- larem relinquentibus. Fructus strobiliformis. Type végétal très-bizarre, qui paraît se rapprocher des Psilo- phyton. 4. Arthrostigma gracile Daws., caule centim. 1-2 crasso ; foliis plus minus elongatis. Foss. Plants (Geol. Surv. of Canada), p. 41, tab. XIII. | Partie supérieure du dévonien moyen (suivant Dawson) à Gaspé. Bowvmanites PINNEY. Atlas, pl. CIX. Caulis fistulosus (?), articulatus, internodiis longitudinaliter sulcatis. Folia verticillata, patentia, anguste elongato-elliptica, 550 PHANÉROGAMES. crasse costata, basi pulvinulo subgloboso in costulam internodii defluente suffulta. Strobilus oblongo-cylindricus, bracteis subho- rizontalibus sporangia 5 (?) globosa, seriatim disposita ferentibus. 1. Bowmanites cambrensis Binney, Observ. on the Struct. of Foss. Plants, p. 59, tab. XII. Dans un nodule de minerai de fer lithoïde, près de FOnREES (pays de Galles). | Cette plante problématique offre une assez grande ressem- blance, quant à l’organisation extérieure de la tige et des feuil- les, avec l’Asterophyllites coronatus Ung.. mais le mode de fruc- tification n’a pas son analogue dans les Calamariées; il est vrai qu'il ne ressemble pas davantage non plus à celui d’une Lycopo- diacée ou Sélaginellée. C’est un fossile dont la place systéma- tique ne saura être fixée que quand on en connaïtra des échantil- lons plus complets que celui sur lequel le genre et FE ont été établis. M. Binney voit, dans les corpuscules sphériques placés sur les bractées, des macrospores; si cette appréciation était fondée, nous aurions affaire à une Sélaginellée à feuilles verticillées. EMBRANCHEMENT I. Cotylédonées. Gymnospermes. Î. CYCADINÉES. Dioonites BORNE. 11. Dioonites Dunkerianus (Gœpp.) Miquel. Schimp., Traité, IT, p. 150. M. Schenk, dans sa Monographie de la flore du wealdien du nord-ouest de l'Allemagne, a constaté, d’après des échantillons TT CE PORT D PR RO à OT LS MOT it SO ES L portée. CYCADINÉES. 591 È authentiques, que les folioles du Cycadites Brongniarti Rœm. (Schimp., L. c., p. 180) n'ont point de nervure médiane, et que Féchantillon décrit par Rœmer est probablement la partie supé- rieure d’une fronde de Dioonites Dunkerianus. Cette espèce a été rencontrée, en outre de la localité que j'ai citée, dans l'argile schisteuse d’Obernkirchen et d’OEsede près d'Osnabrück, au Weidenbrückerberg de l'Osterwald; dans le Hastingssand du Bückeberg près Bückeburg. D'après le même auteur, qui a examiné l'échantillon sur le- quel Dunker a établi son Cycadites Morrisianus, c'est aussi aux Dioonites et non aux Cycadites que cette espèce doit être rap- 18. Dioonites Brongniarti (Morris) Schenk, foliorum pinnis … lineari-lanceolatis, e basi nempe latiore apicem versus attenuatis, - approximatis, alternis vel oppositis, in petioli latere antico sessi- libus, 3 millim. - 2 1/2 centim. longis, 3 1/2-5 millim. latis, mediis patentissimis, superioribus obliquis sensim minoribus, summis brevissimis ovatis; nervis tenuibus 5 vel 6 æqualibus, parallelis. F1. d. n. westdeutsch. Wealdenf., p. 34, tab. XI, f. 2. Pterophyllum Brongniarti Morris, Annals of Nat. Hist., 181, ol. VII, p. 119. Brongniart, Tableau, p. 107. Cycadites Brongniarti Mantell, Geology of South East of Eng- land, p. 338, tab. XXXIX. Hisingera Mantelli Miquel, Monogr. Cycad., p. 61. Milssonia Brongniarti Bronn, Leth. geognost., I, p. 577, tab. XX VIII, f. 44. Ung., Gen. et Spec., p. 295. Ettingsh., Beitr. z. Wealdenfl., p. 23. Bornemann, Lettenkohle, p. 59. Gœpp., Jahresb. d. schles. Gesellsch., 1844, p. 139. Miquel, Prodr. Cycad., p. 30. (Cette synonymie est empruntée à l'ouvrage de M. Schenk.) Dans l'argile schisteuse grise du wealdien d'OEsede près d'Os- nabrück. Le Cycadites Brongniarti Rœm. appartient au Dioonites Dun- - kerianus! 552 PHANÉROGAMES. Zamites BRONGT. 29. Zamites Naumanni (Schenk) Schimp., foliorum segmen- tis in petioli latere antico affixis, e basi leniter decurrente linea- _libus, suboblique acuminatis, centim. 5 longis, millim. 6 latis. Podozamites Naumanni Schenk, F1. d. n. westdeutsch. Weal- denf., p. 35, tab. XIV, f. 4. Grès de Hastings de Salzhemmendorf dans le Hanovre. Les feuilles de ce Zamites paraissent avoir les dimensions de celles du Z. Feneonis et des folioles semblables à celles de cette espèce. Cycadites BRroNGr. 12. Cycadites Ræmeri Schenk, rachi valida, pinnis patenti- bus, linearibus, basi paulo latiore subdecurrentibus, millim. 2 la tis, centim. 8 1/2 longis, nervo mediano valido. FI. d. n. west- deutsch. Wealdenf., p. 27, tab. XI, f. 4. Grès de Hastings de l’Osterwald. Se rapproche beaucoup du Cycas siamensis Miqg., qui se fait surtout remarquer par ses pinnules étroites. TRUNCI GYCADINEI. Clathraria Manr. (Scmimr., Traité, IL, p. 182.) Bucklandia PRrESL, Tent. Flor. primord. CARRUTHERS, On Foss. Cycad. Stems. Les troncs, qui atteignent jusqu’à 4 pieds de haut et sont sim- ples ou plus ou moins ramifiés, offrent à des intervalles régu- liers de légers renflements qui correspondent à la végétation des feuilles (æstivatio), tandis que les parties rétrécies se rapportent à celle des écailles (vernatio), dont les cicatrices sont plus étroites que celles des feuilles. Il est probable que ces troncs proviennent de véritables Cyca- y < F'e | CYCADINÉES. 993 ….(Jées très-voisines de nos Cycas vivants, peut-être même généri - _ quement identiques. … 4. Clathraria Lyellii Mant. Schimp., Traité, 1, p. 182. « Schenk, Foss. d. n. deutsch. Wealdform., p. 26, tab. IX, f. 7; XIV, f. 2 (specim. pulcherr.). Ettingsh., Beitr. z. Wealdfl., p. 25. À … Clathraria anomala Stokes et Webb, Geol. Trans., ser. 2, vol. I, . p. 423, tab. XIV, f. 4 et 5. . Bucklandia anomala Presl, Tent. Flor. primord., p. 33, in …Sternb., Æ1. d. Vorw. (tab. LIV, f. 1-3). Carruthers, On Foss. “Cycad. Stems (Transact. Linn. Soc., vol. XXVI, p. 686). … Dans le Hastings Sand à Cuckfield (Sussex); même formation de Bantorf près de Hanovre, et de l’Osterwald. … 43. Clathraria Mantellit (Carruth.) Sch., foliorum cicatrici- bus (basibus residuis transverse sectis!) transverse rhomboideis, _angulis lateralibus producte acutis, inferiore obtuso, superiore - late rotundato vel nullo, centim. 3-4 latis, squamarum cicatri- “ cibus multo angustioribus, ut illæ foliorum cyclos plures effor- mantibus. Carr., /. c., p. 686, tab. LIV, f. 4 (Bucklandia). ; 3 Clatharia anomala Stokes et Webb ex p., /. c. (teste Carru- … thers). … Clathraria Mantelli Mant. ex p., /. c. (teste Carruthers). | | … Avec le précédent, dont il n'est peut-être pas différent. “14. Clathraria Milleriana (Carruth.) Sch., truncus 9 centim. … circa crassus, foliorum cicatricibus irregulariter transverse rhom- ……. beis, superne rotundatis, illis squamarum transverse rhomboi- | lälibus, angulis lateralibus peracutis; cylindri vascularis ra- …. dis medullaribus perangustis. Bucklandia Milleriana Carruth., Foss. Cycad. Stems, l. c., . 687, tab. LV, f. 1. … Du corallien de Broca (Sutherlandshire). 15: Clathraria Joassiana (Carr.) Sch., truncus centim. 7 Crassus, ramosus, interrupte incrassatus et angustatus, cicatri- ….cibus foliorum transverse rhombeis vel transverse hexagonis, il- “lis Squamarum partes angustiores trunci occupantibus multo -angustioribus in cyclos complures dispositis. 551 PHANÉROGAMES. Yatesia Joassiana Carruth., {. c., p. 689, tab. LV, f. 8, 9. Avec le précédent. Ce tronc porte tous les caractères génériques des espèces pré- cédentes; comme elles, il est étranglé de distance en distance ; ces étranglements correspondent à l'insertion des écailles, tandis que les renflements correspondent à l'insertion des feuilles. Il est même probable que cette espèce n’est pas différente du CL. Mille- rana. On se demande pourquoi M. Carruthers l’a réunie à son genre Yatesia. 416. Clathraria (?) Germari Sch., trunci cycadinei cylindrus ligneus cylindraceus vel subclavatus, ex apice subcupuliformi vel late conico acuminatus, centim. 4-4 1/2 crassus, longitudi- naliter striatus, alveolis medullaribus numerosis fusiformibus pertusus. Omphalomela scabra Germ., Palæontogr., 1, p. 26, tab. HI. Dans les marnes irisées de Badeleben près Kôlleden (Thuringe). Ces cylindres ligneux de Cycadée ressemblent beaucoup à ceux qu'on trouve dans le grès liasique inférieur en Lorraine. Voy. cé Traité, IT, p. 183. Vatesia CARRUTH. Truncus cylindricus, uniformiter crassus, basibus petiolorum brevibus tectus. Cicatrices squamarum minores majoribus folio- rum immixtæ nec cyclos proprios efformantes ut in genere Clathraria. Tnflorescentia mascula ignota; inflorescentia feminea strobiliformis, carpophyllo quovis ovula duo reflexa gerente. Les restes des bases pétiolaires qui recouvrent ces troncs sont presque tous de dimensions égales, et ce n’est que çà et là qu'on remarque des restes d’écailles intercalés et faciles à reconnaître. Ce caractère, ainsi que la forme du tronc, rappelle les Ence- phalartées, auxquelles ces fossiles pourraient bien appartenir. Comme dans les Encephalartos , les cicatrices foliaires sont bom- bées et lisses et présentent en quelque sorte une surface articu- laire; mais cette surface convexe n'est en effet autre chose que TT SES PRE CYCADINÉES. 555 h résultat d’un accroissement du contenu parenchymateux de la base foliaire, qui, comme dans nos espèces vivantes, avait en- _core lieu après la chute de la feuille. Cet accroissement se faisait ô par couches successives, dont la convexité est tournée au de- “hors. … Je crois, avec M. Carruthers, que le Clathraria liasina Sch. -(Mantellia cylindrica Brongt.) doit plutôt être rapporté à ce genre, qui fait partie des Zamiées, que du genre Clathraria, qui offre { ous les caractères des troncs des Cycadées. Ce rapprochement vest d'autant plus fondé que les feuilles (Otozamites) qui se ren- “contrent dans les mêmes couches que ces troncs sont évidem- “ment des feuilles de Zamiées ou d’Encéphalartées. É À. Yatesia Morris Carruth., truncus cylindricus, centim. 12 “circa crassus, foliorum basibus tectus cicatrice terminatis trans- verse rhombea, convexa; cylindro medullari crassissimo, fasci- -culis vascularibus percurso, cylindro vasculari e duplice strato “formato radis medullaribus crassis pertuso. Foss. Cycad. Stems. …(Transact. Linn. Soc., vol. XXVI, p. 688, tab. LV, f. 3-6; LX, f. 13 [portion du tissu du cylindre ligneux grossie]). — Dans le grès vert inférieur de Potton (Bedfordshire). —…. M. Carruthers dit que les troncs sont convertis en hématite brune. L. 2. Yatesia crassa Carruth., truncus centim. 9 circa diametro à metiente, cicatricibus subhexagono-rhomboïdeis, duplo fere la- …tioribus quam altis, convexis, centim. 3-4 sensu diametrali me- …hientibus, sat irregularibus. L. c., p. 689, tab. LV, f. 7. … Du corallien de Brora (Sutherlandshire). à. Yatesia gracilis Carruth., truncus centim. 4 circa crassus, ioliorum basibus imbricatis, sectione transversali rombeis vix vel paulo latioribus quam altis, angulo interiore plerumque rotun- 10, L. c., p. 689, tab. LV, f. 2. . Du lias de Lyme Regis. . L'’unique échantillon connu porte deux échos dont l’une, ipérieure, pourrait provenir de l'insertion d’un cône, et l’autre, ‘inférieure, plus grande, d’une bifurcation. 556 PHANÉROGAMES. Cycadoidea Buck. M. Carruthers fait observer, dans son mémoire On Fossil Cy- cadean Stems (Mantellia), au sujet du nom de Cycadoidea (ou Cycadeoidea), que cette dénomination avait été appliquée à ces fossiles par Rob. Brown non pour désigner le genre, mais pour désigner l’ordre auquel ils appartiennent, et que c’est par erreur que Buckland l’a prise dans le sens générique. Il croit donc de- voir faire disparaître ce nom pour reprendre celui de Mantellia, proposé par M. Brongniart dans le Prodrome, et qui avait été re- jeté parce qu'il existait à cette époque un genre de Spongiaire du même nom. Ce dernier genre ayant été supprimé depuis, il n'y. aurait en effet aucun inconvénient de reporter son nom sur les troncs de Cycadées dont il est question ici. 6. Cycadoidea intermedia (Carr.) Sch., foliorum cicatricibus transverse rhomboiïdeis, regularibus, centim. 5 latis, 2 altis; cy- lindri Jlignei aperturis magnis, ovatis, longe acuminatis. Foss. Cycad. Stems, L. c., p. 702, tab. LXIIL, f. 4, 5 (Mantellia). Dans le « Dirt-bed » de l'ile de Portland. 7. Cycadoidea inclusa Carruth., truncus cylindricus, centim. 12 circa crassus, cicatricibus transverse rhomboideis, sat regula- _ribus, centim. 4 latis, ramorum cicatricibus majusculis, rotun- datis. L. c., p. 703, tab. LXIIT, f. 2, 3 (WMantellia). Des sables de Potton (Cambridgeshire). Fittonia CARRUTH. Truncus crassus brevis, axi lignea gracili ascendendo crassiore, parenchymate corticali crasso. Foliorum bases e basi dilatata squamiformi reclinata ascendentes, incrassatæ, laxe imbricatæ, sectione transversali partis crassioris rhombea, convexa, angulo posteriore subacuto, anteriore rotundato; cicatrices in trunco ipso derelictæ late rhomboideæ. PPT NE ET Te CS CINE ee de © CYCADINÉES. 557 Ce genre parait être encore plus voisin du genre Encephalar- Los que le genre Yatesia. …_. Fittonia squamata Carruth., Foss. Cycad. Stems, L. c., p. 690, tab. LVI. Dans une marne calcaire appartenant probablement aux dé- pôts wealdiens, près de Bonchurch (île de Wight). Bennettites CARRUTI. Truncus brevis ovalis, compressus, foliorum basibus haud … raro sat longis ramentosis tectus. Cylindrus medullaris omnino … parenchymatosus, vasorum fasciculis destitutus, canalibus gum- 1 .miferis numerosis. Cylindrus ligneus tenuis, radiis medullaribus numerosis pertusus. Fructificatio in ramulo proprio. Gemmæ … plus minus numerosæ in foliorum axillis adsunt. D La tige est courte ; le tissu médullaire est formé par de larges - cellules subsphéroïdales, sans faisceaux vasculaires, mais par- couru de nombreux canaux gommifères. Les parois du cylindre + ligneux sont peu épaisses, composées de vaisseaux (ou cellules) … qui ont quelque ressemblance avec des vaisseaux scalariformes (d’après Carruthers). Le parenchyme cortical qui entoure le cy- . lindre ligneux ressemble au parenchyme médullaire. Les faisceaux . vasculaires destinés aux feuilles sont canaliculés et partent de . l'intérieur du cylindre comme dans toutes les Cycadées, et se di- … visent en plusieurs fascicules avant de pénétrer dans la base fo- … liaire. M. Carruthers trouve une grande ressemblance entre la CA structure de ces tiges et celle des Fougères arborescentes. Les bourgeons axiles sont plus ou moins nombreux, et quel- 1 quefois il y en a un dans chaque aisselle de feuille, surtout vers —… la partie inférieure de la tige. | ; L'axe secondaire fertile constitue une tige grêle couverte de feuilles lancéolées, qui sont les seuls organes foliaires connus de ces plantes. Le dos de ces écailles est couvert de raments sem- » blables à ceux qui couvrent les bases foliaires. Le rameau lui- ACL PES SLT PR TT in RL 2 tv DAME EE à 558 PHANÉROGAMES. même se termine en un corps piriforme et charnu qui renferme les graines, et se compose d’un coussinet basilaire, de cordons vasculaires qui portent les graines, et d’un tissu cellulaire irrégu- lier qui enveloppe le tout. C’est un fruit charnu, inconnu dans les Cycadées de l’époque actuelle, et dont il est difficile de sefaire'une idée exacte d’après la description et les figures peu claires que l’auteur anglais en donne; mais il est à supposer qu'il est formé par des feuilles carpellaires charnues soudées ensemble, comme cela se voit dans certains Conifères à cônes charnus et bacci- formes. Les graines sont petites, oviformes et se trouvent réunies dans la partie supérieure du péricarpe charnu, chacune dans une fossette profonde, et forment en quelque sorte une couche immé- diatement au-dessous de la surface du fruit. La fécondation s’est probablement faite avant le débordement du parenchyme charnu qui recouvre les graines. 1. Bennettites Saxbyanus Carruth., truncus subhemisphærico- ovatus, unacum petiolorum basibus centim. 20-30 crassus, 17- 20 altus, sine petiolis 10-15 centim. crassus, cicatricibus rhom- beis circumvallatione e squamis: interpositis formata separatis. Foss. Cycad. Stems, l. c., p. 698, tab. LVII. Cycadites Saxbyanus R. Br., Proc. Linn. Soc.; XNE, p. 180. Cycadeoidea Saxbyana Morris, Cat. Brit. Foss., p. 7. Du wealdien à Brook Point (île de Wight). M. Carruthers croit que le fragment de tronc décrit par Corda (Beitr. z. F1. d. Vorw., p. 38, tab. XVII) sous le nom de Za- mites Bucklandi pourrait appartenir si non à cette espèce, au moins à ce genre. 2. Bennettites maximus Carr., truncus crassus, ovatus, me- dulla crassa; cylindri vascularis parietibus valde tenuibus; pa- renchymate corticali lato, undique fasciculis vascularibus cana- liculatis percurso, fasciculis ipsis tenuioribus copiosissimis; petioli sectione transversali triangulari, angulis lateralibus productis peraculis; ramentis copiosissimis, petiolorum basibus late inter- positis. L. c., p. 699. Grès vert inférieur de Shanklin (île de Wight). CYCADINÉES. 559 - Diffère du précédent par ses dimensions plus considérables et . son cylindre ligneux plus mince. … 3. Bennettites Gibsonianus Carruth., truncus compresso-ellip- - ticus, medulla angusta, cylindri parietibus crassis subcontinuis … (parum pertusis); fasciculis vascularibus versus extremitatem 4 bipartitis dimidio superiore in petioli latus anterius, inferiore in ». ejus latus posterius pergente; petioli sectione subquadrangulari. à L. c., p. 700, tab. LVITI-LX. … Dans le grès vert inférieur à Luccomb Chine (ile de Wight). …. C’est sur un tronc de cette espèce que M. Carruthers a ob- » servé les singuliers organes de fructification dont il a été ques- tion plus haut. k. Bennettites portlandicus Carr., truncus ovatus, centim. 22 - Jatus, 32 altus, medulla angusta, cylindro ligneo tenui pertuso, … parenchymate corticali crasso, fasciculis vascularibus leniter as- … cendentibus percurso; petioli sectione transversali subrhomboi- dea vel triangulari, angulis lateralibus producte acutis; ramu- lorum fertilium cicatricibus rotundatis interpositis sat numerosis, … cyclos hic illic plures bractearum transverse sectarum exhibenti- … bus. ZL. c., p. 700, tab. LXI. … Dans la couche à boue (Dirt-bed) du Purbeck (île de Port- land). 4 5. Bennettites Peachianus Carruth., truncus ellipticus, valde …._ compressus, medulla crassa elliptica, cylindro ligneo angusto -foliorum fasciculis vascularibus pertuso, fasciculis horizontaliter ad foliorum basin pergentibus; petiolorum sectione transversali L: quadrangulari, usque ad centim. 3 et ultra lata, 1 1/2 alta; cica- — ricibus ramulorum fertilium sat numerosis, parvis, rotundatis. D LC. p. 700, tab. LXII. …— De l’oolithe de Helmsdale (Sutherlandshire). Le Clathraria Schachti Sch. (Cycadites Schachti Gœmans), “Traité, II, p. 219, pourrait appartenir à ce genre. +2 A, “ 560 PHANÉROGAMES. GENERA INCERTÆ SEDIS. Pycnophyllum BRONGT. Atlas, pl. CX. Les restes fossiles réunis dans ce genre ont été, dans ces der- niers temps, l’objet de recherches intéressantes, surtout de la part de M. Grand’Eury à Saint-Étienne. Malheureusement le grand travail fait par ce savant sur la flore fossile du bassin houiller de cette localité n’a pas encore paru, de sorte qu’il m'est impossible d’en faire connaître le résultat autrement que d’après un rapport présenté à l'Académie des sciences (12 août 1872) par M. Brongniart, et quelques communications verbales qui m'ont été faites par M. Grand’Eury. D'après ces communications et les échantillons que j'ai vus, il paraît évident que les Pycnophyllum ou Cordaites (ce dernier nom est adopté généralement) ont joué dans certaines localités et dans. certaines époques un rôle considérable dans la forma- üon des dépôts houillers du bassin de la Loire; il en a été de même dans le bassin de Saarbrücken et dans celui du Nou- veau-Brunswick au Canada, où ces feuilles forment à elles seules des couches entières. Le nombre des espèces paraît avoir été assez considérable, mais leur distinction spécifique offre de gran- des difficultés. Le même arbre doit avoir porté des feuilles de dimensions très-différentes. La consistance et la nervation seules peuvent guider dans la détermination spécifique. Il y a de ces feuilles qui n’ont que 2 à 3 centimètres de long, et d’autres qui dépassent À mètre; il est très-rare de trouver ces dernières dans leur entier. Les espèces à feuilles très-étroites, linéaires, sou- vent très-longues, ressemblant par leur forme générale à des feuilles de Graminées, sont désignées par M. Grand’Eury sous le nom de Poa-Cordaites, et considérées par lui comme d’une nature assez différente des vrais Cordaites. M. Grand'Eury désigne sous le nom de Cladiscus les rameaux CYCADINÉES. 561 feuillés. Les feuilles sur ces rameaux sont toujours rétrécies à la . base et subamplexicaules ; elles sont caduques et laissent, aprè leur chute, une cicatrice transverse tantôt étroite et linéaire, tan- tôt oblongue ou elliptique, marquée d’une rangée de cicatricules vasculaires punctiformes. Les rameaux qui portent ces feuilles … sont très-divisés, les ramules sont alternes, étalés ou dressés. L'intérieur du cylindre ligneux est occupé par une large moelle, - dont le pourtour présente des lames transversales, comme cer- = sains cylindres médullaires connus sous le nom d’Artisia ou de | Sternbergia et qui proviennent probablement de végétaux très- » divers. Entre la surface extérieure des rameaux et des tiges de … Cordaites en général, M. Grand'Eury a distingué deux couches concentriques : l’une corticale et l’autre ligneuse; la première, - souvent très-épaisse et « formée de lames parallèles à la surface, … est composée alternativement de lames d’un tissu fibreux ou … cellulaire allongé dans le sens longitudinal, et de lames d’un tissu cellulaire disposé transversalement. Cette zone n’est traversée À par aucun rayon médullaire, et ne peut être assimilée qu'aux … couches de certains tissus subéreux.» Cette partie corticale, … souvent très-épaisse, entre pour une forte proportion dans la à constitution des couches de houille. Le bois est ordinairement À plus altéré que l'écorce. M. Grand’Eury compare sa structure — élémentaire à celle du Dadoæylon. Cette structure, ainsi que la nature des feuilles, qui rappelle celle des feuilles de certains Dam- —… mara, rapprocherait ce type ancien des Conifères. Nous avons peut-être affaire à une forme prototypique des Cycadées et des Conifères non encore séparées. D'après les observations de M. Grand'Eury, les Cordaites (ou Pycnophyllum) étaient des arbres de 20 à 30 mètres d’élévation, …rès-ramifiés à leur partie supérieure; chaque rameau était ter- miné par un bouquet de feuilles comme dans les Dracæna ou . dans les Yucca. Déjà M. Goldenberg a rapporté la fameuse inflorescence con- nue sous le nom d’Antholithes Pitcairniæ, tantôt attribuée “aux Palmiers, tantôt aux Broméliacées, etc., aux Cordaites. | Scuimsn, — Paléont, végét, Il — 36 RE PR SRE TEE = k MN DE RE ARTE ms ae LR r- 562 PHANÉROGAMES. | M. Grand'Eury a rencontré ces inflorescences sortant du mi- lieu des feuilles de Cordaites et encore attachées à leurs rameaux, et confirme ainsi la supposition du savant auteur du Flora fossi- lis saræpontana. M. Grand'Eurÿ m'a montré des fragments d’inflorences mâles renfermés dans des rognons siliceux des en- virons de Saint-Étienne et sur lesquels on distingue parfaitement les anthères; il en possède d’autres qui portent de petits corps charnus et qui sont évidemment des inflorescences femelles. Ces corps, placés dans l’aisselle de bractées à ce qu’il paraît distiques, correspondent sans doute aux fruits dispersés souvent en très- grande quantité entre les débris de Cordaites et qui sont connus sous le nom de Cardiocarpus et de Cyclocarpus (voy. aussi Motice of Antholithes Pitcairniæ, by G. W. Peach, in Bot. Soc. Trans- act. Edinb., vol. XI, et Balfour, Zntroduction to the study of Pa- læontological Botany, p. 65). Il suivrait de ce que nous venons de dire que l'Antholithes Picairniæ, les Cardiocarpus et Cyclocarpus, une partie des Ar- tisia (ou Sternbergia), les genres Flabellaria Sternb. et Cordaites Ung., Nœggerathia en partie, seraient à réunir dans le genre Pycnophyllum pour lequel on pourrait reprendre le nom de Cor- daites. 5. Pycnophyllum Robbii Daws., foliis elongatis, pis. bus, ad medium centim. 5 latis, coriaceis, densissime paralleli- ter nervatis, nervis tenuibus uniformibus. Quart. J. Geol. Soc., vol. XVIIL, p. 316, tab. XIV; Canad. Foss. (Geol. Surv. of Ca- nada), p. 43, tab. XIV, f. 156-162 (Cordaites). Saint-John (New-Brunswick). Dawson dit que ces feuilles sont tellement abondantes dans certains schistes de Saint-John que M. Mathew a désigné ces derniers par le nom de schistes à Cordaites. D’après le même auteur, le Spirorbis carbonarius (Gyromyces Ammonis Gœæpp.) abonde sur ces feuilles, ce qui prouverait que ce petit mollusque a vécu depuis l’époque dévonienne jusque vers le milieu ou la fin de l’époque houillère, si toutefois les dé- pôts de Saint-John appartiennent effectivement au dévonien, ce PPT PRÉ Docu ET EDEN AA SRE ele MN RS 0 EE D PS1 ES dt ae AIR CYCADINÉES. 563 … qui, à mon avis, n’est pas une chose prouvée, à moins qu’on ne » néglige tout à fait les fossiles dans la détermination de l’âge relatif … des terrains. Au sujet de cette coquille, Dawson dit: « Yet I see … that Schimper reproduces, though with doubt, the old error that these organismes are Fungi.» Je ferai observer que j'en ai fait mention seulement à titre de renseignement, parce que Gœppert l'avait rangée parmi les Champignons, et j'ai ajouté : « J’y verrais une coquille plutôt qu'un Champignon, » ce qui prouve que je . n'ai nullement reproduit «the old error » avec l'intention de le | continuer. . Dawson cite dans le même ouvrage deux autres Cordaites : le — C. angushfohus, folis perlongis, linearibus, de Saint-John, et le E C: fleæuosus, foliis lanceolatis, acuminatis, nervis subflexuosis, … de Perry (Maine). M. Grand’Eury a observé des formes sembla- “ bles à Saint-Étienne. . 6. Pycnophyllum palmæforme (Gœpp.) Sch., foliis tenuibus, …—_ lineali-elongatis, apice rotundato-obtusis, nervis densissimis, te- nuissimis, subæqualibus, exacte parallelis, simplicibus. .…..… Nœggerathia palmæformis Gœpp., Koss. Fl. d. Ueberg. Geb. … (1852), p. 216, tab. XV, XVI, f. 1-3; Perm. Fl., p. 157, tab. —. XXI, f. 2 6; XXII, f. À a. Geinitz, FI. Hain.-Ebersd., p. 64, —. (ab. XIL?; Verst. Steink. Sachs, p. 42, tab. XXI, f. 7. …. Cordaites palmæformis (Gœpp.) Weiss, Foss. FI. d. jüngsten LA Steink.-Form., p. 199, tab. XVIII, f. 39. — Nœggerathia abscissa Gœpp., ovata Gæpp., suleata Rœm. “ (Harz, IV. Abih.)? — Dans le permien inférieur en Silésie, en Saxe, dans le bassin … de Saarbrücken. …. Paraït se distinguer du ?. borassifoliuin par la ténuité de ses leuilles, par les nervures plus fines et d’égale épaisseur, tandis # que dans ce dernier, comme aussi dans le P. principale, elles 7. Pycnophyllum Goldenbergianum (Weiss) Sch., folia an- … Gusta, illis P. palmæformis haud dissimilia, sed nervis instructa 564 PHANÉROGAMES. cum 2 vel 3 tenuissimis interpositis, superne nervis crassioribus cum tenuioribus subregulariter alternantibus marginem versus subæqualibus. Cordaites Goldenbergianus Weiss, L. c., p. 204, tab. XVIH, f. 37. Terrain houiller de Saarbrücken (exploitation de Schwalbach). Antholithus BRONGT. emend. Botryoconus Gœ&pP. — Nœggerathianthus Weiss. Atlas, pl. CX. Inflorescentia probabiliter generis Cordaitis (Pycnophylli , Cardiocarpi et Rhabdocarpi?). Ramuli floriferi foliis axillares, spicæformes, gemmis floralibus distichis, bractea suffultis, e fo- lis involucralibus parvis lanceolatis compositis. Flores ut vide- tur monoici; in eodem flore femineo carpella vel ovula? pluria ; flos masculus haud rite cognitus. La première inflorescence de ce genre a été figurée par Lind- ley et Hutton dans le Fossil Flora, IT, p. 82. Jusque dans ces derniers temps, ces empreintes, propres à l’époque paléozoïque, sont restées reléguées parmi les fossiles problématiques. Grâce aux recherches de Goldenberg, Dawson, Grand’Eury, Carru- thers et autres, nous savons maintenant que ce sont les in- florescences de certains Carpolithes, tels que Cardiocarpus (Sa- maropsis), Rhabdocarpus, et qu’elles-mêmes appartiennent à des arbres qui ont joué un grand rôle dans les temps houillers, mais dont la place systématique ni les caractères génériques ne sont encore fixés; car nous ne savons pas si les Cordaites (Pycnophyl- lum) appartiennent tous à un seul et même genre, s'ils appar- tiennent aux Conifères ou aux Cycadées, ou s'ils représentent un type intermédiaire entre les deux, type qui n’a plus son ana- logue dans l’époque actuelle. Cette dernière supposition est la plus probable, car nous n’avons actuellement ni un Gymno- sperme ni un Angiosperme qui, de loin ou de près, puisse être CYCADINÉES. 565 comparé aux Cordaites, ni par les feuilles, ni par les fleurs, ni par les fruits. M. Weiss a cru devoir désigner les inflorescences en question ici par le nom de Wœggerathianthus. Mais le genre VNœgge- rathia, tel que nous l’avons circonscrit, étant très-différent du genre Pycnophyllum (Cordaites), auquel les Antholithus sont at- tribués, d’après ce que nous venons de dire, ce nom doit être abandonné ou remplacé par celui de Pycnophyllanthus ou Cor- daitanthus. M. Carruthers propose d'étendre le nom de Cardio- - carpus à cette inflorescence. Comme il n’est pas encore prouvé . que nous avons seulement affaire à une inflorescence de Car- diocarpus, et que déjà des inflorescences tout à fait semblables . ont été attribuées par Dawson aux Trigonocarpus et Rhabdocar- pus, il me semble prématuré d'établir cette identification. On a essayé de faire des distinctions spécifiques entre les diffé- …. rentes formes d’Antholithus. Je ne sais jusqu’à quel point ces dis- » tinctions sont possibles, car tous ces fossiles se ressemblent telle- ». ment et leurs détails sont en général si peu distincts qu’il me … semble bien hasardé de fonder des espèces sur les légères diffé- … rences qui se présentent. La seule chose possible peut-être, avec les matériaux que nous possédons, c’est de distinguer entre l’in- » florescence mâle et l’inflorescence femelle. Je laisse donc la res- 4 ponsabilité des espèces que je vais énumérer aux auteurs qui les ont créées. “ 1. Antholithus devonicus Daws., rachi crassa, rugosa, floribus 4 1 distichis, subdistantibus, quovis bractea suffulto stricta eque … squamis lanceolatis pluribus composito. Foss. PI. of the De- …. von, etc., p. 63, tab. XIX, f. 235. » Saint-John (Nouveau-Brunswick). ; 2. Antholithus floridus Daws., floribus e squamis 6-9 oblon- sis, obtusis compositis. L. c., f. 236. “_ Avec le précédent. — 3. Antholithus Rhabdocarpi Daws., axi crassa interrupte striata, À fructibus junioribus biseriatis, anguste ovato-ellipticis, striatis, sub- —… sessilibus, quoque bractea suffulto. Acad. Geol., p. 460, f.179, B. 566 PHANÉROGAMES. Grand-Lac (Canada). k. Antholithus (Rhabdocarpus ?) spinosus Daws., axi percrassa, striata; floribus biseriatis, dense confertis, bracteis longis, lineari- lanceolatis, squamis lanceolatis, fructum (vel semen) juniorem anguste ellipticum striatum sessilem includentibus. Acad. Geol., . p. 460, f. 173, C. Pictou (Canada). 5. Antholithus squamosus Daws., rachi crassa, floribus spi- culas breves sistentibus e squamis ovatis imbrionti compoMitis. L. c.,f..173, A. Avec le précédent, dont c’est peut-être l’inflorescence le. 6. Antholithus (Cardiocarpus) Lindleyi Carruth., rachi cras- siuscula, floribus e squamis laxis lanceolatis compositis, bractea lineali-lanceolata suffultis; fructibus ex eodem flore pluribus, in pedunculo longo subarcuato ovato-cordatis, apice acuminato bi- fido, centim. 4 longis, millim. 7 latis. Carruth., Geol. Mag., Feb. 1872. Balfour, Palæontol. Botany, p. 65, f. 52. Antholithes Pitcairniæ Lindl. et Hutt., Foss. Fl., TE, tab. 82 (?). Houillères de Falkirk. 7. Antholithus (Cardiocarpus) anomalus Carruth., rachi crassa, floribus e squamis multis, lineari-lanceolatis compositis, bractea suffultis longissima, lineari; fructibus ex eodem invo- lucro pluribus, longe petiolatis, nutantibus, ovatis, millim, 5 longis, 4 latis, marginatis. L. c. Houillères de Coalbrookdale. 8. Antholithus Andræanus (Weiss) Sch., spiculæ oppositæ vel alternantes, ovales, utrinque paululum acuminatæ, millim. 6-8 longæ, squamis numerosis, infimis ovatis, superioribus lan- ceolatis, omnibus acutis, bracteis obsoletis. Weiss, Foss. FI. d. Steink., p. 202, tab. XVIII, f. 41. Dudweiler, couches supérieures du bassin houiller dé Saar- brücken. 9. Antholithus pauciflorus (Weiss) Sch., rachi crassiuseula, millim. 4,3 lata, sublævi, subflexuosa; spiculis minutis, millim. Rae: / des: à # CYCADINÉES. 967 4 2,5 longis, ovalibus vel subrotundis, obtusis, squamis paucis … ovatis, acutis, medio-costatis, Weiss, L. e., f. 42. _ Saarbrücken. - 40. Anéholithus parviflorus Sch., spica centim. 6-7 longa, » rachi millim. 2 crassa, spiculis parvulis exacte sessilibus, ovatis, … © squamis ovato-lanceolatis crassiusculis imbricatis. solo apice _ subapertis, bracteis prælongis, acicularibus, rigidis. _ Calamites Volkmanni (fructificatio) Ettingsh., Die Steinkohlen- ; flora von Stradonitz Gant: d. geol. Reichsanst., 1), p. 5, . tab. V, f. 1-4. __ Argile durcie Menche du terrain houiller de Stradonitz en Bohème. … Cette inflorescence n’est pas rare dans la localité citée et se . rencontre avec des feuilles de Cordaites. Cardiocarpus ProNGr. Atlas, pL CX. . Jai réuni (voy. vol. IT, p. 224) les genres Cardiocarpus Brongt. et Cyclocarpus Gœpp. sous le premier nom, parce que .… les diagnoses données par les auteurs de ces deux genres sont à | : peu près identiques, et parce qu'en effet la distinction rigoureuse est souvent impossible. Je crois cependant qu'il y a là deux … formes à distinguer : l’une, qui pourrait conserver le nom de Cy- … clocarpus, et qui comprendrait les fruits (ou graines) ovalaires ou subsphériques offrant de la ressemblance avec les graines … charnues de notre Ginkgo; l’autre, les fruits aplatis entourés d’une aile plus ou moins large, échancrée à la base et incisée au sommet qui correspond à la micropyle; cette forme serait à dé- signer par le nom de Cardiocarpus et comprendrait les Sama- ropsis Gœpp. Nous avons vu à l’occasion des Antholithus que les Cardiocar- pus étaient longuement pédicellés; il en a peut-être été de même pour les Cyclocarpus. 22. Cardiocarpus cornutus Daws., ovatus vel late ovatus, 568 | PHANÉROGAMES. centim. 4 4/2 latus, totque altus vel angustior altior, nucleo lato, circulari vel ovato, acute acuminato, ala basi cordata an- gusta dehinc sensim latiore in cornua 2 conniventia finiente. Devon. PI. (Quart. J. Geol. Soc., vol. XVIIT, p. 324, tab. XI, _f. 23, 24); Pre-carbon. PI. (Geol. Surv. Canada), p. 60, tab. XIX, f. 214-218. Cardiocarpus fluitans Daws., Coal-Form. (Quart. J. Geol. Soc., vol. XXII), p. 165, tab. XIE, f. 74. Samaropsis fluitans Weiss, Foss. F1, d. jüngst. Steink.,p. 209, tab. XVIII, f. 24-30? Saint-John (New-Brunswick); terrain houiller supérieur et grès rouge inférieur du bassin de Saarbrücken ? 23. Cardiocarpus Baileyi Daws., late cordatus, centim. 4 diametro, 3 altitudine metiens, nucleo ovali basi apiceque an- guste acuminato, millim. 42 lato, ala latissima basi profunde cordata latiore quam apice anguste emarginato. Pre-carbon. PI, (Geol. Surv. Canada), p. 60, tab. XIX, f. 219. Saint-John. 94. Cardiocarpus Crampii Hartt, fusiformis media basi ob- tusus, apice bifidus vel obtusus, centim. 3 longus, ad medium millim. 8 latus, tota longitudine linea dimidiatus, nucleo alæ unius lateris æquilato utraque extremitate acutus. L. c., f. 120-122. Avec les précédents. 25. Cardiocarpus ovalis Daws., ovalis, centim. 4 longus, millim. 5 latus, nucleo ovato acuminato. L. c., f. 23, 24. Même localité. 26. Cardiocarpus obliquus Daws., ovato-lanceolatus, past cor- datus, centim. 1 longus, costa longitudinaliter dimidiatus, nu- . cleo perangusto. L. c., f. 225, 226. Saint-John. Trigonocarpus BRONGT. Atlas, pl. CX. D’après Dawson, l’inflorescence des Trigonocarpus et des Rhabdocarpus serait semblable à célle des Cardiocarpus, mais k CYCADINÉES. 569 + Jes graines auraient été sessiles ou très-brièvement pédicel- 4 16. Trigonocarpus racemosus Daws., ovatus, acuminatus, in speciminibus nonnullis apice triangularis; pericarpio compresso alam fingente; semina singula in rachi crassa sulcata biseriatim et alternatim adfixa. Canad. Foss., p. 62, tab. XIX, f. 227. Saint-John (New-Brunswick). | Ce fruit pourrait très-bien être un jeune Cardiocarpus. 17. Trigonocarpus perantiquus Daws., ovali-oblongus, cen- tim. 3 longus, 1,8 latus, indistincte sulcatus. L. c., f. 228. Saint-John. 48. Trigonocarpus Hookeri Daws., ovatus, apice subtrigonus, millim. 8 longus, 7 latus. Quart. Journ. Geol. Soc., vol. XVIT; Acad. Geol., p. 461, f. 174. Cap Breton. Dawson donne une coupe longitudinale de cette graine qui indique un péricarpe très-épais, des cotylédons et une gemmule placée à la partie supérieure et garnie d’une radicule descen- dante assez longue. | 19. Trigonocarpus Sporites Weiss, minutus, ovalis vel ellipsoi- …. deus, subobtusus, costulis tribus in basi (apice?) confluentibus. Foss. F1. d. Steink., p. 204, tab. XVIII, f. 22, 25. Bassin houiller de Saarbrücken ; assez commun. Sporangites Daws. M. Dawson réunit sous ce nom générique des corpuscules de forme régulière, dans lesquels il voit soit des sporanges, soit des sporules, qui forment quelquefois des accumulations considé- rables dans le toit de certaines couches de houille. Les Sp. pa- pillatus et glabratus de cet auteur (voy. Coal Format., p. 165, t. XII, f. 80, et Acadian Geology, p. 460, f. L) ont, à mon avis, tous les caractères de macrospores, et pourraient très-bien faire partie des Flammingites Carruth.; le Sp. acuminata Daws. se- rait, d’après le même auteur, un sporange d’Annularia. 570 PHANÉROGAMES. CONIFÈRES. ABIETACEZÆ, VWoiltzia PBRONGr. 6. Vollzia heæagona (Bisch.) Gein., foliis ramorum inferio- ribus e basi longe decurrente suberectis, anguste lanceolatis, acutis leniter incurvo-arcuatis, superioribus confertis, e basi de- currente erecto-patentibus, centim. 2-8 longis, lenissime arcua- tis, omnibus tetragonis. Geinitz, Dyas, p. 156, tab. XXX, f. 3-5 (Ullimannia longifolia), f. À (Walchia pimformis). Lycopodites hexagonus Bisch. in Leonh., Zeütschr. f. Mineral... XXII, 1, p. 255. Dans le « Weissliegende » du permien près de la nés et de Huckelheim (Wetterau), près de Gera (Saxe). C'est probablement la même plante que le Voltza heterophyl- loides Sch. (voy. Traité, II, p. 243), également du grès rouge . de la Wetterau, et peut-être aussi le Pinites Naumanni Gutb. (Verstein. d. Rothl., p. 25, tab. XI, f. 8), du schiste bitumineux de Saalhausen, près d’Oschatz. ARAUCARIEZÆ, Pachyphyllum Sar. 6. Pachyphyllum crassifolium Schenk, foliis spiraliter disposi- is, crassis, trigono-conicis, falcatis, decurrentibus. FI, d. n. westdeutsch. Wealdenf., p. 38, tab. XIX, f. 6. Dans le schiste wealdien près de Rehburg (Hanovre). Ce Conifère offre une assez grande ressemblance, au moins quant à la forme et la consistance des feuilles, avec le P. Wil- liamsoni. M. Schenk réunit au genre Pachyphyllum le Widdringtonites curvifolius Schimp., Traité, IT, p. 329 (exclusis figuris cl. Et- tüingshausen, /. c., f. 11, 19, 15, 46, 17, 18, 19, 20, citatis). CONIFÈRES. 571 J 4 4 AMraucaria JUSs. 6. Araucaria spathulata Newb., foliis dense confertis, decur- L. rentibus, undique patentibus, leniter curvatis, semipollicaribus, … Mate spathulatis, obtusis, basi angustatis, medio carinatis. Lat. » ext. Fl., p. 10. | Crétacé de Sage Creek (Nebraska); de nombreux troncs à structure d’Araucaria. Pourrait être un Geinitzia. ABIETEZÆ. Cunninghamites STERNB. h. Cunninghamites squamosus Heer, ramis et ramulis cras- _ siusculis, cylindricis, apice obtusis, post foliorum lapsum pulvi- nulis rotundato-rhombeis haud carinatis tectis; foliis subfalcato- erectis, lineari-lanceolatis, acuminatis, uninerviis. Beitr. 3%. Kreide-Fl., IT, p. 9, 40, tab. I, f. 5, 6, 7. Quadersandstein de Quedlinburg. 5. Cunninghamites miocenicus (Ett.), Sch., foliis coriaceis ri- gidis, lanceolato-linearibus, apice acuminatis, basi decurrentibus, margine tenuissime serrulatis, confertis; distiche patentibus, nervis tenuissimis parallelis e nervo medio plus minusve dilatato percursis. D. Foss. F1. v. Sagor, p. 167, tab. I, f. 30 (Cunning- hamia). Savine près de Sagor. | M. d’Ettingshausen dit que ce fragment de ramule ressemble ……. tellement à la partie correspondante du €. sinensis qu'on pour- ._ rait croire à une identité spécifique. L] L Pinus L. _ 412. Pinus Palæo-Tæda Ettingsh., strobilis oblongis, gracili- bus, centim. 8 circa longis, 3 latis, squamarum apophysi pyra- PR PR OU ET CR SO PE EP EN PES TE NN EN ER NE AR UE TT Tee 2 At COrr on ROM % DA Les EAULE verra POTEE AS NU ET te NT ES Met ! Le SUD à ai ee EU FANS à pre RUN NES j À \ pes } 572 PHANÉROGAMES. midata, rhomboidea, carina transversa, elevata, acuta, longitudi- nali vix conspicua, umbone parvo subrhombeo depresso; semi- num ala oblonga, latiuscula, nucleo parvo subgloboso; foliis ternis, 6-14 centim. longis, 1-1,2 millim. latis, vagina elongata. D. Foss. F1. v. Sagor, p. 167, tab. I, f. 22-25, 27, 31-38. Savine, Sagor, Trifail et Tüffer (Carniole). 113. Pinus Palæo-Abies Eit., seminum parvorum ala obovata, millim. 6 longa, 5 lata, semine ipso oblongo-cuneato, millim. 5 longo, 1,5 lato. D. Foss. FI. v. Sagor, p. 169, tab. I, f. 26. Sagor. TAXODIACEÆ. Sequoia Torr. 13. Sequoia Ehrlichi Ung., ramis sparsis gracilibus, elonga- tis, patulis; foliis approximatis subfalcatis; strobilis oblongis, millim, 43 longis, 9 latis, squamis coriaceo-lignosis, brevissime unguiculatis, peltatis, pelta centro umbonata. /conogr., p: 22, Nb. XI, 17, 8, Chamæcyparites Ehrlichi Ung., Gen. et Spec., p. 529. Schiste bitumineux tertiaire près de l’hospice au mont Pyhrn en Autriche. Se rapproche du S. Sternbergi, mais les cônes sont plus al- longés et semblables à ceux du Geinitzia. A4. Sequoia pectinata Heer, ramulis patentibus, pulvinulis rhombeis obtectis ; foliis linearibus, acuminatis, uninerviis, basi decurrentibus, distichis. Beitr. x. Kreide-Fl., IL, p. 8, tab. I, 1:68. Dans la marne blanche du quadersandstein de Quedlinburg. M. Trautschold, dans son mémoire sur les plantes fossiles du grès de Klin (près de Moscou), a décrit, p. 37, et figuré, tab. XXT, f. 3 a, b, c, sous le nom d’Araucarites hamatus, auquel il rap- porte le Geinitzia cretacea Endi. dans Eichwald, Lethæa ross., IT, p. 48, tab. IV, f. 11, et l’Araucarites crassifolius Corda, ibid, p. 20, tab. IV, f, 11, des rameaux qui, d’après l'avis de À 7 mn F À gs ste nd Loue ua" ériie “in PP 7 APCET ee 1! CONIFÈRES. 573 _ M. Heer, pourraient appartenir au Seq. Reichenbachi, auquel il faudrait aussi rapporter les cônes que M. Trautschold a décrits et figurés dans le même ouvrage, p. 39, tab. XXI, f. 7, sous,le nom de Pinus elliphica. L'Araucarites venetus Massal., Specim. photogr., p. 69, tab. XXI, f. 1, 2, est sans aucun doute un Sequoia et peut-être iden- tique au S. Sternbergi. Les cônes ont la plus grande ressem- blance avec ceux du S. gigantea. La localité citée est Chiavon dans le Vicentin. Æaxodium Ric. 5. Taxodium occidentale Newb., ramulis teretibus, foliis nu- merosis, deplanato-distichis, sessilibus vel brevissime petiolatis, uninerviis, utraque extremitate obtusis. Bost. Journ. Nas. Hist., NII, n° 4. Lat. ext. FI. N. Amer., p. 45. Formation miocène de Bellingham Bay et Birch Bay, à Ri- chardson sur le Mackenzie (N. O. Amér. sept.); Haut-Missouri. Diffère du T. distichum miocenicum par les feuilles arrondies aux deux extrémités, çà et là échancrées au sommet et attei- gnant quelquefois une longueur de 4 1/4 pouce (anglais). M. Heer croit que le F. Fischeri ne se distingue pas assez du T. distichum miocenicum pour être considéré.comme espèce dis- tincte (voy. Heer, F1. tert. Helv., III, p. 159). Glyptostrobus Enpz. 1. Glyplostrobus europæus Newb., Lat. ext. Fl. N. Amer., p. 45. Birch Bay, près de l'embouchure du Frazer’s River (côte N. O. de l’Amérique du Nord); la forme rencontrée dans cette localité correspond au Gl. Ungeri, tandis que celle du Yellowstone Ri- ver, du Haut-Missouri, représente le G/. europœus. L'espèce fossile est fort probablement le prototype des deux espèces vivant actuellement dans la zone tempérée de la Chine. ve 74 PHANÉROGAMES. Geïinitzia ENDL. Atlas, pl. CX. * Strobili oblongo-cylindrici, squamis rachi validæ spiraliter insertis, apice hexagono-peltatis, peltis exacte contiguis, medio umbonatis, radiatim sulcatis, margine crenulatis, crasse stipatis; semina in quavis squama quatuor (?). Rami vage vel subpinna- tim ramulosi. Folia tetragona, subulata, e basi erecta patentia sursum curvata, in ramis junioribus subimbricata, pulvinulos dense confertos rhombeos, carinatos relinquentia. Ce genre se distingue du genre Sequoia, avec lequel il montre du reste une assez grande aflinité, par ses cônes allongés-cylin- driques et par ses graines pyramidées non ailées, réunies au nom- bre de quatre (?) autour de la base de l’écaille. Les espèces con- nues appartiennent au terrain crétacé moyen. 1. Geinitzia cretacea Ung. nec Endl., strobilo oblongo, cen- tim. 4-5 longo, 4,5 crasso, in ramulo laterali brevi. /conogr., p. 21, täb. XI, f. 6. | Dans le terrain crétacé de la Neue Welt près de Neustadt (Au- triche). 2. Geinitzia formosa Heer, strobilis subcylindricis et cylindri- cis, centim. 6-8,5 longis, 2 crassis, peltis exacte hexagonis, convexis, medio leniter umbonatis, radiatim costulatis; ramulis elongatis, virgatis, foliis omnino tectis; foliis subfalcatis, apice valde attenuatis; ramis foliis destitutis pulvinulis rhombeis con- tiguis tectis. Heer, Beitr. z. Kreide-Fl., IT, p. 6, tab. I, f. 9, IL. Quedlinburg dans les marnes du quadersandstein, où c’est la plante la plus commune. Diffère du G. cretacea par ses cônes plus grands et presque cylindriques. C'est probablement à cette espèce que doit être rapporté le Gein. cretacea du plänersandstein et du quadersandstein des en- virons de Dresde, publié dans les Additamente zur Flora des Quadergebirgs, par E. v. Otto, tab. V, f. 4, 2, 3, 5, 6. pue ri rot ACER ER tuer y: - TEEN NE TS US ka CONIFÈRES. 279 Sphenolepis SCHENK. Atlas, pl. CX. Rami ramulique alterni irregulariter pinnati. Folia spiraliter disposita, subsquamiformia vel linearia, mutica, carinàto-trigona, e basi erecta falcata. Strobili parvuli, globosi, ovato-globosi vel ovati, in ramulis terminales, squamis imbricatis, lignosis, cu- neatis, apice truncatis, intus concavis, maturitate horizontaliter patulis. 1. Sphenolepis Sternbergiana Schenk, foliis linearibus, cari- natis, laxe imbricatis, e basi erecta patenti-falcatis, in ramulis subsquamiformibus, adpressis; strobilis ovatis, erectis. Flora d. n. deutsch. Wealdenf., p. h1, tab. XVI, f. 3, 4; XVII, f. 3-13. Muscites Sternbergianus Dunk., Monogr., p. 20, tab. VIT, f. 10. Juniperites Sternbergianus Brongt., Tableau, p. 108. Araucarites Dunkeri Ettingsh., Beitr. z. Wealdenfl., p. 27, tab. IL, £. 2, 3, 40, exclusis f. 4-9 (e formatione permica prope Zœbing provenientibus et ad Walchiam referendis, teste Schenk). Araucarites curvifolius Ettingsh., [. c., p. 28, tab. IT, f. 43, Al, 21, cæteris exclusis. Widdringtonites curvifolius Schimp. ex p., Traité, II, p. 329. Dans le Hastingssand de Stemmen près de Hanovre, dans le grès argileux rouge du Koppengraben, dans le schiste noir weal- dien de Clus près de Minden, de Bredenbeck et Suerser Brink dans le Deister, dans l’Osterwald, du Rehberg, d’Obernkirchen. CUPRESSACEZÆ. Thuya L. 6. Thuya interrupta Newb., ramis gracilibus pinnatis, ra- mulis perangustis, planis, suboppositis; foliis quadrifariis, adpressis, anticis et posticis orbicularibus, lateralibus longio- ribus, subulatis, apice incurvis; ramis majoribus nudis vel 576 | PHANÉROGAMES. foliis linearibus, squamiformibus tectis. Lat. ect. F1, N. Amer., p. 42. Formations miocènes de Fort-Union (Dacotah). 7. Thuya Garmani Lesq., ramulis brevibus, alternantibus; foliis subrotundis, inflatis, glandula apicali instructis, basin ver- sus angustatis, tetrastichis. Geol. Surv. of the Territ., p. 372. Formation miocène d’Elko-Station dans la Sierra Nevada (Ca- lifornie). TRUNCUS INCERTÆ SEDIS. Tylodendron WEiss. Stigmatodendron , Angiodendron , Schizodendron Eicuw., Leth, ross. Plantæ arboreæ, amplis intervallis ramosæ ; rami teretes, longi crassique, obtuse terminati, pulvinis anguste rhomboïdeis, plus minus elongatis spiraliter dispositis, in cyclis numerosis æquali- bus longioribus quam in aliis minus numerosis, extremitate su- periore in crura duo parallela contigua divisis. Corpus ligneum . vasa porosa poris 1-, 2-, 3-seriatis, confertis et radios medul- lares exhibens; annuli lignosi inconspicui (Weiss). Avec les matériaux connus il est impossible de décider à quel groupe de Conifères ces troncs doivent être rapportés. 1. Tylodendron speciosum Weiss, ramis per distantias longio- res cylindricis, perque distantias breviores oblongo-incrassatis, pulvillis internodiorum elongato-rhomboideis, apice et usque ad medium bifidis, illis partis inferioris nodorum brevioribus, ma- gis convexis, apicee quidem bifidis, partis superioris omnium lon- gissimis minus distinctis, ramorum tenuiorum nodis minus COn- spicuis, pulvillos semper breviores exhibentibus. Foss. Æl. d. Jüngst. Sleink., p. 185, tab. XIX, XX. Dans le grès houiller rougeâtre à Ottweiler, dans le grès feld- spathique jaunâtre d’Otzenhausen, dans le grès d’Ulmet près d’Altenglan (bassin de Saarbrücken). Le Stigmatodendron Ledebourù Eichw., Lethæa ross., période ancienne, 1, p. 208, pl. XVIII, f. 5, du grès houiller d’Artinsk CONIFÈRES. 977 Ë (Russie), paraît appartenir à cette espèce. L’Angiodendron orien- … tale Eichw., pl. XIX, f. 9 (renversé), auquel le Schizodendron . lineare du même auteur, également d’Artinsk, est évidemment … identique, ne s’en distingue que par les pulvinules plus dévelop- - pés, et séparés les uns des autres par une ou deux costules lon- - gitudinales, Le Stigmatodendron cribrosum Eichw.., {. c., pl. XVI, » f. 9, de la même localité, se fait remarquer par des coussinets plus larges et plus saillants. -. Ilest probable que le Lepidodendron elongatum Brongt. (Géo- | logie de la Russie d'Europe, par Murchison, de Verneuil et Key- … serling, tab. C, f.6), du permien de Komensk (gouvernement de à Perm), appartient, sinon à la même espèce, au moins au même … genre que le T. speciosum. BOIS FOSSILES DE CONIFÈRES. Araucarioxylon Ke A. Radi medullares uniseriati (simplices). …. 3h. Araucarioxæylon materiarium Daws., cellulis ligneis dis- | cis hexagonis 2- vel 4-seriatis instructis; radiis medullaribus e Ï cellularum seriebus superpositis 20 et ultra formatis. Acad. « Geol., p. 473, f. 159, C (Dadoæylon). De nombreux troncs de cette espèce se rencontrent dans les « grès du terrain houiller supérieur aux Joggins, à Malagash, Pic- … jou, Glace-Bay, Miramichi (Canada). î î B. Radii medullares compositi. 35. Araucarioæylon acadianum Daws., arbores proceræ ; cel- k « lulis ligneïis perlaxis, areolarum hexagonalium parvularum se- à _ riebus 3 vel pluribus; cellulis medullaribus 20-seriatis stratum k. “duplex efformantibus. Acad. Geol., p. 473, f. 159, B (Da- à doxyln). Joggins, Port Hook. Scuimrer, — Paléont. végét. I — 37 578 : PHANÉROGAMES. 36. Araucarioæylon antiquius Daws., cellulis ligneis angus- tis, pachydermis, poris 2- vel 8-seriatis; cellulis radiorum me- dullarium angustis, 20- et pluriseriatis, strata 3 vel 4 efforman- tibus. L. c., f. 159, D (Dadoæylon). Houiller inférieur de Horton (Canada). Semblable à l’Arauc. (Palæoxæylon) Withami. Les couches con- centriques du bois sont visibles. 37. Araucarioæylon annulatum Daws., cellulis ligneis discis hexagonis bi- vel tri-seriatis; radiis medullaribus latis, e cellu- larum stratis duobus efformatis. L. c. (Dadoæylon). Joggins. Les couches concentriques du bois sont très-distinctes; Daw- son en a compté 44 sur un échantillon de 6 pouces de diamètre. SECOND SOUS-EMBRANCHEMENT. MONOCOTYLÉDONÉES. BAMBUSEÆ,. 2. Bambusa Palmacites Massal., culmo crasso, centim. 4 1/2 diametro metiente, internodiis centim. circa 7 longis, nodis valde prominentibus, superficie dense striata. Séudii s. FL. foss. Seni- gall., p. 409, tab. III, IV, f. 42. Sinigaglia. FAMILIA SEDIS INCERTÆ. RHIZOCAULEZÆ. Rhizocaulon Sa4r. Atlas, pl. LXXX. 6. Rhizocaulon polystachyum Sap., caulibus robustis, elatis, striatulis, cicatricibus radicellarum delapsarum parvis Sparsim Î g -# à î LA ! Fi L L4 Î D ; # 8 ; 14 È oi % La Ki me : “4 ri 6: % Pr Le a ti : a Le MONOCOTYLÉDONÉES. 579 notatis; rhizomate simplici, obliquo, noduloso, ad nodos pluri- mum radiculoso. Foliis subtiliter multinerviis, nervis longitudi- nalibus 60 in latit. À centim.; nervulis multis transversim inter- positis. Panicula ramosa, polystachya; spiculis lanceolatüs, e bracteis scariosis acuminatis adpressim undique imbricatis effor- matis, pedicellatis, solitariis; pedicellis gracilibus minime brac- teatis, sparsis vel quandoque geminatim approximatis. Étud., I, 2, p. 491, tab. IIL, f. 5, IV, f. 2. Voy. nos fig. 7, 8 de la planche citée. Calcaires marneux et calcaires siliceux bitumineux de Saint- Zacharie (Var). Le diamètre considérable des fragments de tiges annonce une plante de grande taille. M. de Saporta dit que la construction des épillets rappelle dans les détails plusieurs espèces actuelles de Restio, surtout ceux de la Nouvelle-Hollande. Les Restio complanatus R. Br. et sérobi- lifer Kunth peuvent être cités comme exemples, soit pour la dis- position de l’inflorescence, soit pour la forme des épillets et des paillettes dont ils sont composés. 7. Rluzocaulon gracile Sap., panicula laxa, ramosa, nutante, spiculis lanceolato-linearibus, pedicellis filiformibus suffultis. L. c., p. 493, tab. III, f. 6. Marnes bitumineuses de la partie inférieure de Saint-Zacharie. Diffère du précédent par des épillets bien plus ci fusi- formes, longuement pédicellés. SMILACEÆXÆ. Smilacina DEsr. Herbæ in hemisphæræ borealis temperatis et frigidis, præ- primis Americæ indigenæ. Folia petiolata vel sessilia, cordata vel ovata, nervis omnibus fere æqualibus, acrodromis, nervulis transversis nullis. 1. Smilacina prisca Ung., folium ovato-elongatum, acumina- tum, integerrimum; nervo mediano nullo, nervis secundariis 4 AGE APTE AT Se D TP ARR AE RUE CÉNNA RL A UM Rs di QUES AUUIR CE ŸT à 580 PHANÉROGAMES. multis, fortioribus et tenuioribus, margini parallelis, apice con- vergentibus. Sylloge, IT, p. 64, tab. XX, f. 4. Schiste marneux de Radoboj en Croatie. Smilax TOURNEF. Atlas, pl. LXXXI. 37. Smilax hæœringiana Ung., foliis ovatis, acuminatis, inte- gerrimis, coriaceis, 3-vel 5-nerviis, nervulis transversalibus nul- lis. Syll., LIT, p. 64, tab. XX, f. 2. | Schiste marneux à Hæring dans le Tyrol. Ressemble beaucoup au Smilax latifolia R. Br., de l’Australie. 38. Smilax paucinervis Ettingsh., foliis coriaceis, ovato-acu- minatis, integerrimis, trinerviis; nervo medio basi prominente, recto, apicem versus valde attenuato, nervis lateralibus curvatis, tenuibus apice evanidis, reti tenerrimo plerumque obsoleto, ma- culis irregularibus. Foss. Flora v. Sagor (Denksch. d. k. k. Akad. d. Wiss., vol. XXXII), p. 1714, tab. II, p, 25, 26. Savine près de Sagor en Carniole. Voisin du précédent. 39. Smilax novalensis Vis. et Massal., foliis majusculis, ovato- lanceolatis, basi cordatis, margine subsinuosis, triplinervis, ner- vis 2 basilaribus tenuioribus, ad mediam longitudinem folii as- cendentibus. F1. de’ terren. terz. de Novale, p. 13, tab. IIE, f. L. Marnes tertiaires de Novale. L0. Smilax affinis Massal., folium papyraceum, triangulato- lanceolatum, basi leniter emarginatum, angulis basilaribus utrisque obtusis, lobo terminali longe acuminato, margine inte- gerrimum; nervis primariis 5, lateralibus æquidistantibus, e bas primum horizontali assurgentibus, acrodromis, solis duobus in- ternis apicem foli attingentibus. Specim. photograph., p. 58, tab. XX, f. 2. Calcaire marneux oligocène de Salcedo. La forme de cette feuille est celle des feuilles de notre Sm. as- pera. Re SL MONOCOTYLÉDONÉES. 581 kA. Smilax calceolariana Massal., folium trilobo-sagittatum, lobis basilaribus oblongis, obtusis, sinum obtusangulum effor- mantibus, lobo terminali longe lanceolato, centim. 7 longo; nervo medio solo distincto. Spec. photogr, p. 28, tab. XX, f. 3. Salcedo. Se distingue par son lobe médian longuement lancéolé et les lobes basilaires oblongs et écartés sous un angle très-ouvert. 12. Smilax pahiformis Heer, foliis paliformibus, basi in petio- lum attenuatis, trinerviis, nervo medio lateralibus fortiore. Hioc. balt. Fl., p. 62, tab. XVI, f. 4, 2. Rixhôft. Ressemble au Sm. spadæana, Massal. 43. Smilaæ reticulata Heer, foliis ovatis, infima basi in petio- lum attenuatis, reticulatis, nervis acrodromis quinque. L. c., _p. 69, tab. XVI, £. 4, 5. Rixhôft. hh. Smilax lingulata Heer, foliis ovato-lanceolatis, apice atte- nuatis acute acuminatis, basin versus sensim angustatis inque petiolum subdecurrentibus, quinquenerviis. L. c., f. 8-10. Avec les deux précédents. Ressemble au Sm. hæringiana Ung. h5. Smilax alsatica Schimp., foliis lineali-lanceolatis, lobis basilaribus vix distinctis, integerrimis, centim. 8-40 longis. Dans la mollasse bitumineuse à Schwabwiller (Basse-Alsace), avec le Cinnamomum polymorphum. M. Gaudin a rencontré dans les dépôts diluviens de Monsum- mana en Toscane le Sm. aspera L., qui vit aujourd’hui encore dans le sud de l’Europe, et dans les tufs volcaniques de Lipari et du Vésuve le Sm. mauritanica Desf. En tenant compte de la grande variabilité des feuilles de Smi- lax qui s'observe sur un seul et même pied, il est à supposer qu'il y a dans ces 45 espèces fossiles un certain nombre qui font double emploi. 582 PHANÉROGAMES. Majanthemophyllum We. 3. Majanthemophyllum rajaniæfohium? Massal., foliis ovato- oblongis, quinquenerviis, nervis omnibus acrodromis, folii apicem _attingentibus, crassiusculis, æquidistantibus. PI. foss. novæ, p. 23. Visiani et Mass., Fl. de’ terren. terz. de Novale, p. 4h, tab. II, f. 4. Marnes tertiaires de Novale. : h. Majanthemophyllum alternans Heer, foliis ellipticis (?), multinervosis, nervis alternatim fortioribus, nervulis transversis inter se conjunctis. Mioc. balt. Fl., p. 61, tab. XV, f. 47. Rixhôft (Samland). ZINGIBERACEÆ. ÆZingiberites Herr. 2, Zingiberites undulatus Heer, foliis magnis, margine undu- _ latis, nervo medio valido, apice evanescente, nervis secundariis angulo acuto egredientibus, simplicibus, arcuatis, nervis inter- stitialibus obsoletis. Mioc. balt. Fl., p. 64, tab. XVII, f. 4-3. Rixhôft (Samland). 3. Zingiberites borealis Heer, foliis lanceolato-ellipticis, inte-. gerrimis; nervo medio lato, deplanato, nervis secundariis nume- rosis, densissimis. Mioc. balt. F1., p. 30, tab. IV, f, 7-10. Rauschen (Samland). Ces feuilles, comme les précédentes, ont tous les caractères des feuilles de Scitaminées et rappellent en particulier celles du Globba japonica Thunb. NAJADEÆ. Najadopsis Herr. 5. Majadopsis divaricata Ettingsh., caule dichotomo, nervo medio prominente peracuto, ramis angulo subacuto vel obtuso divaricatis. Foss. Fl. v. Sagor, p. 172, tab. III, f. 22-24. Savine près de Sagor. rs 7 MONOCOTYLÉDONÉES. 583 Najadonium ETTINGsH. Folia petiolata basi vaginantia, elongata, bipinnatisecta, laci- mis filiformibus pinnatifidis, inæquilongis, pinnulis capillifor- _mibus. 4. Najadonium longifolium Ettingsh., Foss. Fi. v. Sagor, p. 173, tab. III, f. 3-5. Savine près de Sagor. SABALACEÆ. Flabellaria STERNS. A4. Ælabellaria gigantum Massal., petiolo 5-pollicari, tereti, utrinque unisulco, pollicem et amplius lato; foliis fere usque ad rachim triangulo-conicam bipollicarem flabellato-partitis, lobis in lacinias bipedales, lineales, basi concretas, complicatas, apice divergentes divisis, nervis obsoletis. PI, foss. nov. regni veneti, p. 12. Oligocène de Chiavon (Vicentin). Appartient probablement au Sabal major Heer. 15. Flabellaria vicentina Massal., lobis rachi pollicari acumi- … nata triangulari insidentibus, basi arcte congestis, carinatis, apice partitis, petiolo plano compresso. L. c., p. 42. Même localité. Se distingue du précédent par ses feuilles moins grandes, par le rachis plus court et par le pétiole aplati. Peut-être identique avec le Sabal hæringiana. A6. Flabellaria sagoriana Ettingsh., foliorum laciniis anguste linearibus, longitudinaliter et tenuissimestriatis. Foss. F1. v. Sagor, p. 173, tab. II, f. 14, 15. Savine, Sagor. 47. Sabal Campellii Newb., foliis maximis, 8-10 ped. latis, plicis 50-80, petiolo longo, 1 1/2-2 pollices lato, superne depla- nato, haud carinato, inermi; nervis, in quavis plica circiter 50, 584 PHANÉROGAMES. 6 primariis in utroque latere costæ mediæ, 3 secundariis interpo- sitis, medio omnium validissimo. Journ. Bost. Nat. Hist. Soc., VII, n° 4. Lat. eœt. Fl. N. Amer., p. IA. Dépôts miocènes sur les bords du Yellowstone-River (Haut- Missouri). Diffère du S. major par ses dimensions plus considérables, par le nombre de plis plus grands et par l’absence de la carène sur la face inférieure du pétiole. Le rachis, à la partie postérieure de la fronde, est plus court. BORASSACEZÆ. Latanites MAssaL. 10. Latanites Maximiliani Visiani, foliis longissime petiolatis, flabellifidis, laciniis infra medium coalitis, rachi bipollicari pla- næ lanceolato-acuminatæ insidentibus, late linearibus, numero- sis, congestis, leviter plicato-carinatis, estriatis, enervibus; pe- tiolo inermi, inferne dilatato convexo, superne planiusculo et linea saliente laterali notato. Visiani, de una Palma fossile, p. 1-8, tab. I. Dans un dépôt tertiaire à Sostizzo (Vicentin). Le magnifique échantillon figuré par Visiani offre la partie su- périeure du tronc longue d'environ 50 centim., et portant 9 feuilles en partie parfaitement conservées; le pétiole d’une de ces feuilles a près de deux mètres de long, les autres ont un peu moins, les limbes foliaires mesurent environ un mètre. Ce beau fossile, sans doute unique dans son genre, est conservé dans le Musée d’histoire naturelle de Padoue. ORGANES FLORAUX. Palæospathe Unc. 5. Palæospathe elliptica Massal., ovato-elliptica, marginibus subrevolutis, coriacea, longitudinaliter striata, pollices 3 longa, 2 lata. Plant. foss. nov. regni veneti, p. 12. | DICOTYLÉDONÉES. 585 Monte Bolca. ‘# - 6. Palæospathe lata Massal., ovato-subrotundata , cordata, … marginibus revolutis, coriacea, longitudinaliter striata, pollices _ 5 longa, 6 lata. L. c. | Monte Bolca. GENERA CLASSIS INCERTÆ,. Spirangium SCH. … 7. Spirangium Prendeli Lesq., oblongo-clavatum, sat subito acuminatum, vel acute ellipticum, sensim in pedunculum decur- É rens, centim. 4 circa longum, 4,5 crassum. Geol. Surov. of Ilhi- « nois, vol. IV, p. 464, tab. XX VII, f. 10, 12. (Palæoxyris); re- présenté renversé. Concrétions du terrain houiller supérieur ou permien de Ma- zon creek. Le Palæoæyris corrugata Lesq., L. c., f. A3, représente … un échantillon incomplet de la même plante. … 8. Spirangium appendiculatum Lesq., fusiforme, lineis spira- … Jibus numerosioribus minus raptim ascendentibus. L. c., fig. 41. . Mazon creek. Ces deux espèces, qui offrent tous les caractères du genre Spi- > rangium, viennent se joindre à l'espèce de Wettin pour prouver … que ce type problématique a déjà existé vers la fin de l'époque . houillère ou au commencement de l'époque permienne. TROISIÈME SOUS-EMBRANCHEMENT. DICOTYLÉDONÉES. AMENTACÉES. CASUARINEÆ. » 3. Casuarina sagoriana Ettingsh., caule articulato, articulis . cylindricis, striatis, sæpe abbreviatis, vaginis distinctis, dentatis, RS RE RENTE TS pe N ré) ES Gé Sue (ons Ce 00 LL 586 PHANÉROGAMES. ramis angulo subrecto distantibus. D. foss. F1. v. Sagor, p. 174, tab. IIT, f. 29. Sagor, Savine. Les ramules s'écartent tous sous un angle presque droit comme dans le €. quadrivalvis de l’époque actuelle. MVYRICACE Æ. Myrica L. 85. Myrica sagoriana Ettingsh., foliis petiolatis, subcoriaceis, lanceolatis, margine inæqualiter serrulatis vel subintegerrimis, basi attenuatis, apice acutis; nervatione dictyodroma, mnervo primario valido, percurrente, recto, nervis secundariis tenuibus, sub angulo subrecto egredientibus, flexuosis, ramosis, nervis ter- tiariis tenuissimis, vix distinctis. D. foss. Flor. v. Sagor, p. 174, tab. III, f. 30-33, 35, 36. Savine, Sagor (Carniole). | Voisin du M. Joannis Ett., de la flore fossile de Kôflach. 86. Myrica Torreyi Lesq., foliis membranaceis, anguste lan- ceolatis, in apiculum longum lineare productis, basi in petiolum brevem latiusculum angustatis, remote serratis. Geol. Surv. of the Territ., p. 392. Dépôts éocènes inférieurs de Black Butte Station (Montagnes Rocheuses). Appartient au type du Myrica (Banksia) longifoha Ettingsh. M. Lesquereux a observé des graines associées à ces feuilles, de même qu’un fragment de chaton qui s'accordent tout à fait avec les organes correspondants dans les #yrica. BETULACEÆ. Betula. LA. Betula platyptera Ett., fructibus late obcordatis vel reni- formibus, nucula obovato-oblonga, ala latitudinem ejus duplo DICOTYLÉDONÉES. 587 » superante. Foliis longe petiolatis, ovatis, grosse et irregulariter - vel subduplo-serratis. D. foss. Flor. v. Sagor, p. 126, tab. III, | 1. 25-27, 34. . Savine, Trifail près de Sagor. Feuilles semblables à celles du 2. prisca. CUPULIFER Æ. _ 43. Castanea Moorii (Lesq.) Sch., foliis coriaceis magnis et » maximis, latius angustiusve oblongis, utraque extremitate an- - gustatis, margine remote serratis; nervis secundariis suboppositis | . et alternantibus, numerosis, subarcuatis, craspedodromis, omnino | 4 simplicibus ; nervulis sub angulo recto transversis. … Quercus Mooru Lesq., Trans. Amer. Philos. Soc., XTIT, p. 415, Ltab. XVI, f. 4, 2, 8. - Schiste rouge miocène du Mississippi. … Ces feuilles offrent une telle ressemblance avec celles du … Castanea Ungeri Heer, tant par la forme et par la nervation que par la variabilité de leurs dimensions, que je n’hésite pas à 1 les ranger dans le même genre, en soupçonnant même une iden- _ tité spécifique. «. M. d'Ettingshausen, dans un travail récent (Ueber Castanea …_wesca u. ihre vorweltliche Stammart, dans les Sitzungsb. d. k. —.k. Akad. d. Wissensch. x. Wien, vol. LXV, Febr. 1872), a essayé … de prouver que tous les Castanea fossiles ne forment qu’une ! espèce, qu'il considère comme la souche de notre châtaignier ordinaire. Ce mémoire est accompagné de nombreuses figures —… physiotypiques représentant les diverses formes que prennent les feuilles de cet arbre, et dans lesquelles il est aisé de retrou- —… ver toutes celles des feuilles fossiles connues jusqu’à présent. La différence, d’après l’auteur, n’existerait que dans les fruits, mais — cette différence serait constante. … … Voici les feuilles que M. d’Ettingshausen réunit à son Casta- —… nea atavia: Cast. atavia Ung., C. Kubinyi Kov., C. palæo-pu- … mila Andr., G. Tornabenii Massal., C. Forilisii Massal., C. Om- 588 - PHANÉROGAMES. boni Massal., C. protobroma Massal., C. Ungeri Heer; Fagus castaneæfolia Ung., Chlor., et Sismonda Matér., Heer, F1. foss. arct.; F. dentata Gœpp. etalii; Quercus Nimrodi Ung., Q. Pseudo- Castanea Ung., Q. Etymodrys Ung., Q. gigas Gœpp., Schossn., Q. crassineruia Goœpp., tbid., Q. subrobur Gœpp., ibid., Q. Drymeja Massal., Q. Costæ Massal., Q. Gastaldii Sismonda, Q. furcinervis Ung., Q. montebambolina Gaud. et Strozzi, Q. Car- dinii Massal., Q. Cornaliæ id., Q. Venturi id., Q. Brongnarti SISmM . Quereus L. 166. Quercus acrodon Massal., foliis coriaceis, breviter pe- tiolatis, pollices 3 cire. longis, 1 latis, apice 5-dentato cuspidatis, margine cætero integerrimis; nervo valido, nervulis tenuibus, “exilissimis. P/. foss. nov., p. 16. Chiavon. 167. Quercus heterodon Massal., foliis breviter petiolatis, pollices 2 longis, 1 latis, lanceolatis, basi angustatis, margine uno integerrimis, altero 4-dentatis; nervo medio valido, nervis secun- dariis tenuibus, tertiariis obsoletis. L. c., p. 47. Salcedo (Vicentin). 168. Quercus amphiodon Massal., foliis coriaceis, petiolatis, lanceolato-ellipticis, marginibus spinoso-dentatis, apice et basi integerrimis; nervo medio valido, secundariis tenuibus. L. c., p:'A7, Chiavon. 169. Quercus Toxotes Massal., foliis obverse sagittato-lancco- latis, 4 pollices longis, in petiolum brevem attenuatis, apice dila- tatis, tridendato-cuspidatis, margine integerrimis; costa valida, nervis obsoletis. L. c., p. 17. Salcedo. Paraît être voisin des Q. cruciata, Buchi. 170. Quercus Titanum Massal., foliis breviter crasseque petiolatis, ovato-subrotundatis vel orbiculatis, pollices 3-4 longis, 3 latis, margine repando-cuspidato-dentatis; nervo medio crasso, à DICOTYLÉDONÉES. ; 589 .nervis secundariis validis, inæquidistantibus, sub angulo acuto “orientibus, venis conspicuis. L. c., p. 17. Chiavon. … Ces diverses espèces de chênes de Chiavon et de Salcedo à feuilles coriaces, épineuses sur le bord, ont leurs analogues dans . l'Amérique du Nord.et au Mexique. … 171. Quercus Apocynophyllum Ettingsh., foliis petiolatis coria- - ceis, oblongo-lanceolatis, basi angustatis, margine integerrimis ; -nervatione camptodroma, nervo primario stricto prominente, nervis secundariis numerosis, approximatis, tenuibus, paulo flexuosis, angulo 20-50° insertis, ramis arcuatis, nervis tertiariis Mtenuissimis, angulo subrecto exeuntibus, inter se conjunctis. Foss. F1. v. Sagor, p. 178, tab. IV, f. 15. . Savine près de Sagor. . Diffère du Q. nerufolia Heer et du Q. elæna H. par l’angle - moins ouvert des nervures secondaires, qui s’élèvent le long du » bord foliaire. D’après Ettingshausen, le Q. elæna Ung., Chlor. prot., tab. XXXI, f. 4, serait identique avec le Q. Daphnes Ung., L. c. 1 4172. Quercus Naumanni Ettingsh., foliis coriaceis, late ellip- » ‘icis, rotundato-obtusis et emarginatis, margine repando-dentatis, … dentibus obtusis, nervatione craspedodroma, nervo primario valido … recto, excurrente, nervis secundariis utrinque 5, sub angulo : acuto orientibus, curvatis, simplicibus, parallelis, infimis basila- ribus, nervis tertiariis tenuissimis, subtransversis. Foss. F1. v. » Sagor, p. 178, tab. IV, f. 11. D Savine. . Voisin du Q. Pseudo-Alnus Ettingsh., de Bilin. … 173. Quercus Pseudo-Lonchitis Ettingsh., foliis coriaceis, 5- …pollicaribus, lanceolatis utrinque angustatis, remote dentatis, —… basin versus integerrimis; nervo primario valido, nervis secun- … dariis crebris simplicibus, inferioribus patentibus camptodromis, superioribus craspedodromis, nervulis dictyodromis. L. c., tab. D'IV,f. 10. …_ Savine, Islaak près de Sagor. 590 PHANÉROGAMES. 174. Quercus aucubæfolia Ettingsh., foliis majusculis, coria- ceis, ovato-oblongis, apicem versus margine subsinuoso-re- pandis ; nervo primario valido, nervis secundariis utrinque 5 vel 6, subpatentibus, subarcuatis, superioribus in dentes obsoletos latissimos egredientibus, inferioribus camptodromis. L. c., tab. 1,5 4: Savine. Voisin du Q. tephrodes Ung. 475. Quercus decurrens Ettingsh., foliis conspicuis coriaceis, late ovatis, sensim acuminatis, ad medium marginem dentibus paucis perlatis, vel toto margine remote dentatis, basi subito angustata anguste in petiolum decurrentibus; nervo medio va- lido, nervis secundariis patentissimis, subarcuatis, craspedodro- mis aliis interpositis anastomosatis. L. c., tab. V-VIT. Savine, Trifail. Ces feuilles ont quelquefois une longueur de 36 centim. sur 8 de largeur. SALICINE Æ, 58. Salix aquitanica Ettingsh. , foliis subcoriaceis, petiolatis, lanceolatis, basi angustatis, apicem versus acuminatis, margine remote et inæqualiter serrulatis, rarius integerrimis ; nervatione camptodroma, nervo primario valido, recto, excurrente, apicem versus valde attenuato, nervis secundariis acutangulis, tenuis- simis, approximatis, marginem versus ascendentibus, nervis tertiariis tenuissimis, approximatis, transversis. Foss. FAI, v. Sagor, p. 188, tab. VIII, f. 1-16. Variat : a. foliis lanceolatis serrulatis; b. f. anguste lanceo- latis remote serrulatis ; c. f. integerrimis. Savine, Sagor. | Diffère des S. varians Gœpp. et denticulata Heer par les nervilles très-fines et très-obliques. 62. Populus decipiens Lesq., foliis late rhombeis vel rotunda- tis, ad medium dilatatis, subito in acumen breve angustatis, basi rotundatis vel late cuneatis, integerrimis, petiolo longo te- DICOTYLÉDONÉES. 991 nui; nervis primariis à vel 5, ex apice petioli nascentibus. Geol. Surv. of the Territ., p. 385. Dépôts éocènes de Carbon Station dans le Wyoming Territory (Montagnes Rocheuses). PLATANEÆ. 7. Platanus Heeri Lesq., foliis majusculis, obovato-rotun- datis, acuminatis, subtrilobis, lobis lateralibus lanceolatis, sub- patentibus, margine grosse serrato, dentibus sinu rotundato separatis, basi breviter in petiolum defluente; nervis primariis duobus lateralibus supra basin angustatam nascentibus, validis, in lobos procurrentibus, extus nervos secundarios emittentibus, hic illie uno alterove latere nervis lateralibus duobus, infra nervos laterales nervis 2 vel 4 tenuibus cito marginem petentibus, nervis secundariis sat distantibus, nervulis sub angulis plus minus apertis emissis, inter se in reticulum anastomosantibus. Diagnose d’après des photographies envoyées par mon ami Lesquereux. Dépôts crétacés de Saline (Kansas). La forme et la nervation de ces feuilles offrent la plus grande ressemblance avec celles des Platanes, surtout du P/. occidentals. CELTIDE Æ. Celtis TOURNEr. 7. Cellis Lotzei Massal., folium inæquilateraliter ovale, sensim acuminatum, grosse et obtuse dentatum, parte inferiore et apice integrum ; nervo primario folium inæqualiter dimidiante, nervis duobus subbasilaribus tenuibus margine usque ad dentes paral- lelis, nervis secundariis remotiusculis, patentibus arcuato-ascen- dentibus, nervis dorsalibus retro marginem arcuato-conjunctis. Specim. photogr., p. 92, tab. XXXV, f. 4. Marnes calcaires de la ville de Chiavon. 092 PHANÉROGAMES. URTICINÉE. ULMACE Æ. h. Planera longifolia Lesq., foliis oblongis, lanceolatis, obtuse acuminatis, basi cuneatis, simpliciter serratis ; nervis secundariis validis, simplicibus, craspedodromis. Geol. Surv. of the Terri- tories, p. 371 (1873). Dépôts miocènes de South Park près de Castello’s Range (Montagnes Rocheuses). Diffère du P!. Ungeri, auquel il ressemble, par ses feuilles plus longues et proportionnellement plus étroites, à nervures se- condaires simples, plus espacées et droites, à dents marginales obtuses et plus larges. MORE Æ:. 84. Ficus sagoriana Ettingsh., foliis coriaceis, longe et crasse petiolatis, centim. 46-17 longis, 5 circa latis, elliptico-oblongis, basi apiceque paulum angustatis; nervo primario validissimo, nervis secundariis sat numerosis, patentibus, brochiodromis, laqueis margini parallelis. L. c., p. 183, tab. VI,f.4,2 Sagor, Savine, Godredesch, Islaak, Trifail, Tüffer. Du type du F. elastica et voisin du F. Giebelii Heer. 85. Ficus Deschmanni Ettingsh., foliis coriaceis, petiolatis, centim. 6-12 longis, 3,5-4,5, latis, ovali- ‘obovato- oblongo ellipticis, basi angustatis, apice plus minus subito acuminatis; nervo medio validiusculo, nervis secundariis repetito-brochio- dromis, nervis tertiariis obliquis in reticulum tenue coeuntibus. L. c., p. 185, tab. VII, f. 3-5; VIIL, f. 25. Sagor, Savine, Trifail. Se rapproche des F. Braun et arcinervis Heer, F. Gau- dini Ettingsh. M. d’Ettingshausen cite, en outre de ces trois espèces, les Figuiers suivants dans les formations tertiaires de Sagor et des | DICOTYLÉDONÉES. 993 environs : F. lanceolata Heer, F. primæva sp. nova, F. Morloti 4 Ung., F. pilosa Ett., F. Gœpperti Ett., ‘F. rectineruis sp. n., # Æ: multinervis Heer; F. tenuinervis sp. n., F. Jynæ Ung., F … arcinervis Heer, F. Apollinis sp. n., F. bumeliaefohia sp. n., 4 F. wetteravica Ett., F. Atlantidis Ett., F. Daphnogenes Ett., … F. Marti sp. n., F. Langeri sp. n. … Plusieurs de ces nouvelles espèces me paraissent d’une attri- _ bution fort douteuse. …. 86. Ficus lanceolato-acuminata Ett., foliis centim. 8-16 longis, 4 ad medium 2-3 latis, lanceolato-elongatis, parte superiore lon- gius angustatis quam inferiore, crasse petiolatis, nervo medio … valido, nervis secundariis numerosis, patentibus, subarcuatis, —. camptodromis, nervulis enuissimis. Foss. F1. v. Sagor, p. 482, tab. VI, £. 5, 4. … Sagor, Savine, Trifail, Tüffer (Carniole). Voisin du F. lanceolata Heer, distinct par la base foliaire …. moins rétrécie, et par les angles plus obtus sous lesquels se dé- . tachent les nervures secondaires. | …_ 87. Ficus affinis Vis. et Massal., foliis elongato-oblongis, | centim. 10 1/2 longis, 2 3/4 latis, coriaceis, crasse petiola- 4 tis, nervo medio crasso, nervis secundariis indistinctis. F1. tert. — diterren. de Novale, p. 23, tab. VI, f. 1. | Avec le précédent. … 68. Ficus infernalis Vis. et Mass., folium magnum, late “ovali-oblongum, centim. 20 longum, 12 latum, crasse petiola- 1 _ ftum, nervo medio valido, nervis secundariis sat confertis, sub —angulo recto patentibus. L. «., tab. V. _ Novale. % - À quelque ressemblance avec la feuille du Ficus elastica Roxb.., … surtout par rapport à la nervation. —….. 89. Ficus pseudo-elastica Massal., foliis breviter petiolatis, 6-7- …pollicaribus, coriaceis, ovato-lanceolatis, integerrimis, penni- nerviis; nervo mediano crasso, nervis secundariis oppositis alter- … nisve, inconspicuis. Pl. foss. nov., p. 18. _ Chiavon. Scnimren. — Paléont, végét, II — 38 PHANÉROGAMES. Massalongo dit que ces feuilles sont à peine distinctes de notre Ficus elastica. 90 Ficus pseudo-capensis Massal., foliis longe petiolatis, ovato- . ellipticis, acuminatis, 3-{4-pollicaribus, integerrimis ; nervo medio crasso, secundariis inconspicuis. L. c., p. 48. Avec le précédent. | Semblable au Ficus capensis. 91. Ficus Andreoliana Massal., foliis longe petiolatis, coria- ceis, orbiculato-ellipticis, pollices 3 longis, p. 2 et 3 lineas latis; nervis secundariis oppositis etalternantibus, reticulo minutissimo, prædistincto. L. c., p. 18. | Chiavon. Ces feuilles ressemblent à celles du F. bengalensis. 92. Ficus pachymischos Massal., folis crassissime petiolatis, * ovato-ellipticis, pollices 8 et lineas 4 longis, 2 et 3 lineas latis, integerrimis, margine subrevolutis, nervis tenerrimis. L. e., p. 18. Chiavon. Encore plus voisin du F. bengalensis que le précédent. 93. Ficus planicostata Lesq., foliis magnis, crassiusculis, integris, ellipticis vel late ovatis, leniter acuminatis vel obtusis basi rotundato-cordatis, petiolo brevi, trinerviis, superne pinnati- nerviis, nervis camptodromis. vel brochiodromis. Geol. Surv. of the Territ., p. 393. Black Butte Station (Western Railway) ; assez çommun. Ces feuilles ont quelque ressemblance avec celles du Æ. Schim- peri Lesq., de la formation tertiaire du Mississippi. M. Lesquereux a trouvé dans les couches qui renferment ces feuilles quelques fruits de petite dimension, semblables aux fruits du F. dimidiata À. Gray, de Cuba. 94. Ficus Clintoni Lesq., foliis tenuioribus, minoribus, late ovatis vel oblongis, obtusis, basi rotundatis, e petioli apice tri- nerviis, nervis duobus basilaribus ad medium marginem vergen- tibus eumque sursum sequentibus, nervis secundariis solum duobus a basilaribus valde distantibus. Avec le précédent, assez répandu. | | DICOTYLÉDONÉES. 999 … 95. Ficus Haydenü Lesq., foliis subcoriaceis, ovatis, in acumen longum tortum productis, basi truncato-rotundatis vel cuneatis, petiolo longo ; nervatione pinnata, nervis prope marginem ar- … cuato-conjunctis. L. c., f. 394. _ Avec le F. Clintoni. La forme est celle des F. appendiculata et populina Heer, . mais la nervation est pinnée. 96. Ficus oblanceolata Lesq., foliis subcoriaceis, obovatis vel _ oblanceolatis, acute acuminatis, basi in petiolum brevem angus- “ Latis; nervis sat confertis. Geol. Surv. of the Territ., p. 387. …. Carbon Station dans le Wyoming Territory. —_ Semblable au F. lanceolata Heer, mais plus large vers ue. prune et à nervures plus nombreuses. 97. Ficus spectabilis Lesq., foliis magnis, centim. 15 longis, 8 latis, coriaceis, integerrimis, late ovato-lanceolatis, apiculatis, _ basi rotundato-truncatis; nervis duobus infimis oppositis extus ramosis, cæteris simplicibus, parallelis, irregulariter a se invicem Do Geol. Surv. of the Territ., p. 379. | . Dépôts éocènes inférieurs (d’après Lesquereux) de Golden City | (Colorado). Lesquereux compare cette espèce à son F#. Schimperi de | léocène du Mississippi. … 98. Ficus auriculata Lesq., foliis membranaceis, integris, LL. ovato-lanceolatis, basi rotundata subauriculatis ; nervis …basilaribus duobus oppositis, cæteris parallelis, alternantibus, - camptodromis. L. c. . Avec le précédent. PROTEACEZÆ. Hakea SCHRAD. — 26. Hakea macroptera Ettingsh., seminum ellipticorum ala » tenui-membranacea, centim. À circa longa, ovata ; foliis petio- purs, subcoriaceis, nervis secundariis tenuibus, tertiariis angulo 4 _ subrecto egredientibus. Foss. F1 v. Sagor, p. 196, tab. X, Le. PAS | 996 PHANÉROGAMES. Sagor. Semence semblable à celle de l'Embothrium salicinum Heer, mais distincte par son aile plus grande, légèrement rétrécie à la base, et sans traces de nervures. _ 27. Hakea microsperma (Heer) Sch., seminibus millim. 7 longis, ala angusta. Heer, F1. tert. Helv., LIL, p.186, tab. CLIIT, f. 25. (Embothrium.) Locle. | 28. Hakea stenoptera (Heer) Sch., seminibus millim. 9 1on- gis, ala angusta oblonga. L. c., II, f. 14. (Embothrium.) Locle. 29. Hakea acanthina Massal., foliis rigidissimis, coriaceis, in- ciso-Spinoso-dentatis, dentibus patentibus ; nervo medio valido ad apicem producto, nervis cæteris indistinctis. Specim. photogr, p. 78, tab. XXXV, f. 2. Dépôts oligocènes de Salcedo, Chiavon et autres localités du Vicentin ; commun. Ces feuilles, dont l’attribution aux Protéacées peut à peine offrir dé doutes, varient beaucoup par rapport à leur forme et à leur armature: dans les unes, des dents marginales terminées en pointe épineuse garnissent les bords depuis le sommet jusque vers la base, c’est la var. horrida Mass.; dans les autres, ces dents ne se voient que vers le sommet (var. acrodonta), ou seu- lement sur l’un des deux bords (var. heterodonta), dans d’autres enfin elles manquent tout à fait et les bords de la feuille sont entièrement lisses (var. inermis). Dans ses Plant. foss. nov., Massalongo avait réuni ces feuilles au genre Quercus et fait autant d'espèces qu'il cite plus tard de variétés. Banksia L. fil. 12. Banksia Haidingeri Ettingsh., foliis speciosis, coriaceis, longe et valide petiolatis, late oblongo-lanceolatis, petiolum versus sensim angustatis, grosse serratis, nervis secundariis DICOTYLÉDONÉES. 597 … crebris, patentissimis, craspedodromis, simplicibus, nervo medio …. valido. Fos. F1. v. Sagor, p. 198, tab. X, f. 29. _ Trifail près de Sagor. M. d'Ettingshausen compare cette feuille au B. coccinea R. Br. Persoonia SMITH. 9. Persoonia vicentina Massal., foliis lanceolato-oblongis, _ coriaceis, utrinque angustatis, margine obsolete crenatis ; nervo medio solo conspicuo. Fructibus ovatis, axillaribus, sessilibus, inconspicuis. PL. foss. nov., p. 19. Chiavon. Semblable au P. Myrtillus Ettingsh. | 40. Persoonia incerta Massal., foliis alternis oppositisve, lan- ceolato-ellipticis, subacuminatis, basi in petiolum angustatis; nervis obsoletis. L. c., p. 19. Salcedo. . 11. Persoonia veneta Massal., foliis lanceolato-ovatis, in pe- … tiolum brevem angustatis, apice rotundatis; nervo primario va- …_ Jido, nervis secundariis inconspicuis. Fructibus subrotundis, pe- — dunculatis, 3 millim. longis et latis. L. e., p. 19. | Avec le précédent. 12. Persoonia deperdita Massal., fructibus pedunculatis, ova- tis, glabris, millim. 7 longis, 4-5 latis. L. c., p. 20. Salcedo. LAURINEÆ. Laurus L. 39. Laurus Haueri Ettingsh., foliis centim. 16 circa longis, à latis, elongatis, acuminatis, coriaceis, nervatione camptodroma, nervo primario valido, recto, nervis secundariis tenuibus, ap- proximalis, leviter curvatis, patentibus, nervulis tenuissimis, angulo subrecto emissis, inter se conjunctis. Foss. FI. v. Sagor, p. 194, tab. X, f. 28. GLS Nr. 998 PHANÉROGAMES. Tüffer près de Sagor. Semblable au L. Lalages, distinct par ses nervures secondaires plus rapprochées et plus courtes. Sassafras NEEs. Atlas, pl. CVI. 5. Sassafras cretaceum Newb., voy. ce Traité, vol. II, p.835. Mon ami M. Lesquereux m'a envoyé de fort belles photogra- phies de plusieurs feuilles de cette espèce et, entre autres, d’une dont l'empreinte est si parfaite qu’on distingue non-seulement les contours complets de la feuille, mais jusqu'aux moindres dé- tails de la nervation (voy. notre figure). Cette feuille, dont les dimensions varient beaucoup, offre une telle ressemblance avec les feuilles du S. officinale qui vit encore aujourd'hui dans l’Amérique du Nord sur une très-grande éten- due, qu'on est tenté d'y voir une espèce homologue. La seule différence parait résider dans la consistance plus forte de la feuille fossile. . Les lobes sont plus ou moins développés, plus ou moins acu- minés et pointus, le bord extérieur des lobes latéraux est quel- quefois garni de plusieurs dents larges dans lesquelles viennent aboutir les nervures secondaires correspondantes, quelquefois il est légèrement sinueux. 7. Sassafras harkerianum Lesq., foliis centim. 8 circa longis, totidem latis, crasse coriaceis, cuneiformibus, rotundato-trunca- tis, in petiolum angustatis, supra medium trilobis, lobis perbre- * vibus, obtuse acuminatis, margine sinuoso-dentatis; nervatione validissima, craspedodroma. L. c., p. 495. | Terrain crétacé du Fort Harker. Se distingue du S. cretaceum par ses feuilles largement dentées, à l'exception de la base; les dents sont arrondies ou légèrement pointues, séparées par un large sinus obtus. La photographie que j'ai sous les yeux montre un petit lobe à la partie inférieure du côté gauche du lobe moyen. La nervation est celle du S. cretaceum DICOTYLÉDONÉES. 599 | 8. Sassafras obtusum Lesq., foliis illis præcedentis similibus, à sed lobis rotundatis integerrimis distinctis. Geol. Surv. of the … Territ., p. 424. … Terrain crétacé de Salina Valley (Kansas). 9. Sassafras Mudgei Lesq., foliis speciosis, centim. 20 fere … Jlongis, trilobatis, lobis late lanceolatis, integerrimis, ut totum fo- … lium late repando-sinuosis, lateralibus subarrectis medio minori- - bus, parte folii inferiore sensim in petiolum angustata et defluente ; À nervis secundariis camptodromis. Amer. Journ. of Sc. and Arts, . July 1868, p. 99. Terrain crétacé du Kansas. mn. 10. Sassafras mirabile Lesq., foliis magnis, centim. 23 latis, _ 46 longis, coriaceis, trilobis, sinuoso-dentatis, lobis lateralibus .… sub angulo fere recto divergentibus, pro ratione brevibus ; nerva- tione validissima. Geol. Surv. of the Territ., p. 424. Crétacé du Fort Harker (Kansas). Ressemble assez à une feuille de Platane; M. Lesquereux le … croit identique avec le Platanus latiloba Newb. A1: Sassafras recurvatum Lesq., foliis mediocriter magnis, … crassis, coriaceis, sursum dilatatis, e medio trilobis, lobis lanceo- latis acute acuminatis, ex apice petioli trinerviis, nervis basilari- … bus e basi nervum debilem submarginalem emittentibus. L. c., ne p. 124. _ Avec le précédent. … L'attribution de cette espèce, de même que de la précédente, - me paraît incertaine. Cinnamomum Burn. À 20. Cinnamomum Hofmanni Heer, foliis amplis, ellipticis, ….apice acuminatis, quintuplinervis, nervis lateralibus margini . parallelis, apicem attingentibus, nervulis transversis rectangulis “…_ conjunctis. Braunkohlenfl. d. Zsily-Thales, p. A7, tab. IT, f. 5. Dépôts tertiaires (miocène inférieur ou oligocène supérieur) de Valia Krivadia (Transylvanie). ; 600 PHANÉROGAMES. . Se distingue des C. spectabile et Rossmeæssleri, dont il par- tage les dimensions considérables, par la présence de 5 nervures principales. Daphnogene Unc. 19. Daphnogene novalensis Vis. et Massal., foliis crasse pe- tiolatis, ovali-oblongis, basi rotundatis, inæquilateris integerri- mis, tricostatis; costa media valida, duabus lateralibus subbasi- laribus, suboppositis, secundariis remotis, patentioribus. Æ{. d. terr. terziar di Novale, p. 27, tab. VI, f. 6. Novale (Vicentin). Parait plutôt provenir d’un Ficus que d’un Daphnogene. ASARINE Æ. Atlas, pl. CVI. 10. Aristolochia venusta Sap., folium e profunde cordata basi - ovato-oblongum, leniter acuminatum, e sinu basis ad apicem centim. 8 longum, lobis basilaribus inæqualibus deorsum spec- tantibus; nervis primariis 5, tenuibus, duobus infimis cæteris tenuioribus in lobos basilares deorsum arcuatis, repetito-bro- chiodromis, dorso ramulis instructis patentissimis laqueorum se- riem formantibus, duobus sequentibus acrodromis apicem versus pluries arcuatis, arearum reti triplici. Radobo)j. Description et figure d’après un dessin de M. Marion. L’em- preinte elle-même se trouve dans la collection de M. de Saporta. MORINDACE Æ. Morinda VAILL. 6. Morinda chiavonica Massal., foliis 6-10-pollicaribus, lan- ceolatis, apice dilatato-rotundatis, basi in petiolum perbrevem angustatis; nervo medio crasso, nervis secundariis oppositis al- DICOTYLÉDONÉES . 601 e. ternisque, sub angulo recto vel subacuto. exorientibus, margi- … nem versus arcuato-conjunctis, reticulo conspicuo. L. c., p. 49. Chiavon. Attribution très-incertaine. . ( LONICERE Æ. VWiburnum {. 42. Viburnum marginatum Lesq., foliis centim. 5-14 longis, ad medium totidem latis, polymorphis, late ovatis seu obovatis, versus petiolum cuneatis, apice rotundatis, abrupte et breviter apiculatis, regulariter serratis, nervatione valida, craspedodroma. Geol. Surv. of the Territ., p. 395. Dépôts éocènes de Black Butte Station (Western Railway). * La nervation de ces feuilles est exactement celle des feuilles du V. pubescens Pursh; la dentelure du bord rappelle le V. den- tatum L. M. Lesquereux cite dans les mêmes couches, sous le nom de V. contortum, des feuilles plus petites, à bord entier très-légère- ment denticulé, et qui pourraient n’être qu’une des nombreuses formes de cette espèce. 13. Viburnum dichotomum Lesq., foliis subcoriaceis, crassius- … culis, ovato-oblongis, obtuse acuminatis, basi rotundato-subcor- datis, e medio argute serratis, pinnatinerviis. L. c., p. 399. Dépôts éocènes, couche à sauriens, de Black Butte (Gr. Wes- tern Railway). Voisin du V. marginatum. APOCYNE Æ. Apocynophyllumn UNc. 28. Apocynophyllum lœvigatum Heer, foliis lævigatis, lan- ceolatis?, basi in petiolum sensim angustatis; nervis secundariis numerosis, subparallelis, camptodromis. Braunkohlenfl. des Zsily- Thales, p. 19, tab. IV, f. 5. 602 PHANÉROGAMES. Dépôts miocènes inférieurs ou oligocènes supérieurs de Valia Aninossa (Transylvanie). | Semblable à l’A. helveticum H., mais distinct par la base fo- liaire plus longuement étirée; il diffère de l’A. attenuatum Æ., dont il a la forme, par sa plus grande largeur et sa surface lisse. ARALIACE Æ. Aralia L. Silphidium MassaL., voy. ce Traité, IT, p. 870. Les feuilles que Massalongo (HMonografia del genere Silphidium) a décrites et figurées sous les noms de S. Proserpinæ, Visiani- cum, gracile et heteromallum , appartiennent sans aucun doute au genre Aralia, sect. foliis pluripartitis, et à une seule et même espèce, peut-être à l’Ar. multifida Sap., ou au moins à une es- pèce très-voisine. Ces feuilles fossiles varient autant par leurs di- mensions que par leur forme, absolument comme cela se voit dans nos Arakia à feuilles pluripartites. AMPELIDE/Æ. Cissus L. A8. Cissus lœvigata Lesq., foliis subcoriaceis, lævigatis, ro- tundo-ovalibus, basi subito vel cuneatim angustatis, e basi tri- nerviis, margine crenulatis. Geol. Surv. of the Territ., p. 880 (1873). _ Eocène inférieur (d’après Lesquereux) de Golden-City (Colo- rado). 19. Cissus lobato-crenata Lesq., foliis crassiusculis, coriaceis, lævibus, subquadratis, abrupte et breviter acuminatis, basi ro- tundato-truncatis, toto margine crenatis, hic illic utroque latere obsolete bilobis; nervatione e basi trinervi, superne alternatim pinnata. L. c., p. 896. Dépôts éocènes de Black Butte Station (Western Railway). T2 ONE DICOTYLÉDONÉES. 603 ANONACEÆ. Asimina ADANS. 3. Asimina eocenica Lesq., foliis lanceolatis, integris, crassius- … culis, sursum et deorsum sensim æqualiterque angustatis, pe- … tiolo brevi; nervatione pinnata, camptodroma. Geol. Surv. of the Territ., p. 387. Dépôts éocènes de Carbon Station dans le Wyoming Territory. NYMPHÆACE Æ. Peltophyllum Massa. Folia membranacea peltoidea breviter et obtuse 5- loba (?), … longe petiolata, nervis primariis 5 radiantibus, utroque latere ner- … vis secundariis alternantibus sub angulis acutis egredientibus be instructis, hisce apice ramosis ramulis arcuato-conjunctis. Il est difficile de se faire une idée exacte de la feuille qui a 1 servi de type à ce genre, parce que ses contours ne sont pas M assez bien conservés pour savoir si elle était lobée ou parfaite- … ment peltoïde. Sa consistance membraneuse et arrondie non …. échancrée à la base exclut les Artocarpées, et c'est peut-être dans … les Nymphéacées qu'il faudrait chercher son analogue. Massalongo réunit à cette feuille un jeune fruit supère presque “…. slobuleux, muni d’un pédoncule assez gros et de deux feuilles sé- — palaires lancéolées à nervure médiane très-distincte; à en juger d'après la place qu'occupent ces derniers organes, leur nombre aurait été de 5 ou de 6 au moins. Ne serait-ce pas le jeune fruit . d’un Fracastoria? BUTTNERIACE Æ. Dombeyopsis UNc. 6. Dombeyopsis affinis Massal., foliis 2-3-pollicaribus, longe 4 petiolatis, dimidiato-ovatis, subdeltoideis, basi subtruncatis vix- 604 # PHANÉROGAMES. que cordatis, palmatinerviis, integerrimis, apice obtusissimis, rotundatisque; nervis primariis 5 validis, ramosis, mediano parte superiore solum pinnatim nervoso, cæteris extrorsum ramosis, petiolo crasso, striatulo. Honogr. delle Dombeyacee foss., p. 46. Schiste calcaire éocène du Monte Bolca. 7. Dombeyopsis bolcensis Massal., foliis petiolatis, late ovatis, bipollicaribus, quinquelobis, palmatinerviis, lobis inferioribus integerrimis, terminali productiore, obtuse crenato-lobulato ; nervis primariis 5-7, radiantibus, nervis secundariis nervi me- diani perpaucis, reti venoso laxo tenerrimo interposito. L. c., p. 46. Acer bolcense Massal., Piant. foss. del Vicent., p. 50. Ampelophyllum Noeticum Massal., Specim. photogr., p. 89, tab. XXXVII, f. 4, 2. Monte Bolca. 8. Dombeyopsis Granadilla Massal., foliis speciosis centim. 8- 14 longis, longe crasseque petiolatis, subcoriaceis, cordato-ova - tis vel subrotundis, integerrimis, 5-nerviis; nervis lateralibus 2 superioribus validis dorso ramosis, longe subarcuato-ascendenti- bus, 2 infimis patentissimis brevibus, nervo medio inferne alterne superne opposito-ramoso, nervis secundariis omnibus arcuato- conjunctis, venis creberrimis in rete laxum coeuntibus. L. c., 17; Specim. photogr., p. 87, tab. XXXIV. Granadilla pseudoalata Mass., Prœl. F1. prim. bolc., p. 66. Monte Bolca. 9. Dombeyopsis tilioides Massal., foliis longe petiolatis, sub- cordato-ovatis, obtusis, bullatis, palmatinerviis, margine crenu- latis; nervis lateralibus ascendentibus, dorso ramosis, apicem versus invicem inter se conjunctis, nervo medio alterne ramoso, reti venoso minutissimo inconspicuo interposito. L. c., p. 47. Tihia bolcensis Massal., Piant. foss. Vicent., p. 50. Monte Bolca. 10. Dombeyopsis sublobata Massal., foliis longe petiolatis, 3- pollicaribus, glabris, palmatinerviis, subcordato-ovatis, obtusis- simis, basi fere truncatis, inæqualiter obsolete lobatis, 5-nerviis; | | DICOTYLÉDONÉES. 605 - nervis lateralibus dorso ramosis, medio alterne ramoso breviori- . bus, reti venoso inconspicuo. L. c., P- 47. Monte Bolca. 14. Dombeyopsis coccolobæfolia Massal., foliis longe petiolatis, … bullatis, cordato-ovalibus, obliquis, palmatinerviis, obtusis, à margine crenulato-serrulatis ; nervis 5, lateralibus arcuato-ascen- dentibus. dorso ramosis, medio alterne ramoso brevioribus, reti venoso minutissimo tetragono, petiolo striato-subcostulato. L. c., p. 18. | Grewia coccolobæfolia Massal., Specim. photogr., p. 85, tab. D XXXIIL, f. 4. Monte Bolca. Massalongo, dans son Specimen photographium, fait de cette feuille un Grewia et la compare au Gr. occidentalis L. 12. Dombeyopsis incerta Massal., foliis longe petiolatis, bipol- licaribus, coriaceis, subcordatis, ellipticis, utrinque rotundatis, palminerviis, nervis 5, ramosis, venis indistinctis. L. c., p. 18. Monte Bolca. ï 43. Dombeyopsis ceanothufolia Massal., foliis bipollicaribus, subcordato-ovatis, obtusis, integerrimis, palininerviis ; nervis 5 exsculptis, venis indistinctis. L. c., p. 18. Avec les précédents. 44. Dombeyopsis deformis Massal., foliis ovato-ovalibus, asym- metricis, integerrimis, crasse petiolatis, cordatisque, palminerviis ; nervis lateralibus 4 arcuatis, mediano superne pinnatim ramoso, cæteris solo dorso ramosis, nervis secundariis parallelis, reti ve- noso minutissimo exsculpto. L. c. Avec les précédents. 45. Dombeyopsis auriculata Massal., foliis ovato-ellipticis, co- riaceis, bullatis, longe petiolatis, cordato-auriculatis, integerri- mis; nervis primariis à vel 5 distincte exsculplis, nervis secunda- ris oppositis alternisve. L. c., p. 49. Monte Bolca. 16. Dombeyoptis kleinhowiæfolia Massal., foliis longissime petiolatis, cordato-ovatis, apice attenuato-obtusis, integerrimi dla DE 606 | PHANÉROGAMES. palmatinerviis; nervis primariis 5, inæqualibus irregularibusque, | contortis, flexuosis ramosisque, versus marginem evanidis. L: €., p. 19. | Monte Bolca. 17. Dombeyopsis Heufleriana Massal., foliis late ovatis, basi profunde cordato-lobatis, coriaceis, centim. 12 longis, versus basin 11 latis (tomentosis?), integerrimis, apice obtusis; nervis primariis 7, ad basin ex uno puncto orientibus, duobus infimis descendentibus tenuibus marginem mox attingentibus, duobus sequentibus horizontalibus, subarcuatis, dorso nervos secundarios emittentibus, duobus superioribus validioribus e medio pinnatim nervosis, mediano e medio nervis secundariis instruCto: L."e., p. 19. Calcaire nummulitique de Ronca dans le Véronais. 18. Dombeyopsis Beggiati Vis. et Massal., foliis coriaceis, longe petiolatis, petiolo sursum dilatato, basi inæqualibus, ova- libus, inæquilateris, basi abrupte et anguste in petiolum defluen- tibus, nervis ternis, crassis, duobus lateralibus subbasilaribus - acrodromis, nervulis transversis. Æ{. de’ terr. terz. di Novale, p. 30, tab. VII, f: 2. Novale. 49. Dombeyopsis vitifolia Massal., folis longe petiolatis, cor datis, palminerviis, 5-lobatis, lobis 3 superioribus subæqualibus, ovato-lanceolatis, inferioribus brevibus, marginibus crenatis ; nervo medio valido, lateralibus 2 superioribus médio subæquali- bus, utrisque pinnatim ramosis, nervis secundariis sat numerosis camptodromis, nervis 2 infimis tenuibus, brevibus; nervulis transversis anastomosatis. L. c., p. 30, tab. VII, f. 3. Novale. C’est probablement la feuille d’un Aralia. 20. Dombeyopsis hibiscifolia Massal., folium longissime petio- latum, rotundato-cordatum, breviter et obtuse acuminatum, centim. 8 longum, ultra 7 latum; nervis primariis 5, laterali- bus 4 basilaribus extus fortiter ramosis, secundariis paucis sat longe supra basin orientibus, omnibus retro marginem bifidis DICOTYLÉDONÉES. 607 Monte Bolca. de tusissimis, utroque margine subbilobis, quinquenerviis, nervis … Jateralibus arcuato-ascendentibus in lobos obsoletos procurrenti- — bus. Geol. Surv. of the Territ., p. 375 (1873). …_ Gehrung’s coal bed, near Colorado springs (éocène ?). 22. Dombeyopsis occidentalis Lesq., foliis coriaceis, centim. 12 . Jongis, 40 latis, integris, cordatis, acuminatis, e basi trinerviis ; . nervis secundariis æqualiter distantibus, camptodromis. Geol. - Surv. of the Territ., p. 380. … Éocène inférieur de Golden-City (Colorado). _ILest évident que parmi ces nombreux Dombeyopsis décrits par Massalongo il y en a plusieurs qui font double emploi, et d’au- tres dont la place serait plutôt parmi les Aralia ou genrés voisins que dans le genre Dombeyopsis, qui du reste n’est établi que provisoirement. Pterospermites HEEr. …. 13. Pierospermites Sternbergü Lesq., foliis speciosis, centim. - 23 longis, 20 latis, crasse coriaceis, ovatis, in acumen obtusum … productis basi rotundato-cordatis, margine integro leniter undu- … lato; nervatione pinnata, nervis basilaribus 2-vel 3-geminatis 4 tenuibus simplicibus reclinatis seu sub angulo recto emissis, nervis … secundariis cæteris 10- vel 11-geminatis, duobus inferioribus … extus parce ramosis, cæteris simplicibus, omnibus sat patentibus, à se invicem remotis, craspedodromis. Geol. Sur. of the Territ.…. - … Terrain crétacé du Fort Harker (Kansas). | Jate ovatis, utroque latere vel uno solo infra medium in angulum … productis, margine cæterum sinuoso dentibus latis obtusis vel … obsoletis instructis; nervatione pinnata, nervis 4 vel 6 infimis ‘ét arcuato-anastomosalis, Specim. photog., p. 86, tab. XXXIIL, 21. Dombeyopsis obtusa Lesq., foliis rotundatis, cordatis, ob- Al. Pterospermites quadratus Lesq., foliis mediocriter magnis, 608 PHANÉROGAMES. brevibus, sübrecurvis, cæteris tenuioribus, duobus sequentibus sat validis subarcuatis extus parce ramosis, in angulos alæ pro- ductis, nervis secundariis omnibus patentibus, craspedodromis. D’après une photographie communiquée par M. Lesquereux. Terrain crétacé du Fort Harker. 15. Pterospermites rugosus Lesq. , foliis centim. 9-12 longis, 6-9 latis, coriaceis, superficie rugosis, triangulari-ovatis, acumi- natis, basi subauriculato-cordatis; nervatione præcedentis. L. c., p. 426. Salina Valley (Kansas). Ces trois espèces de Ptérospermites forment en quelque sorte une transition des Ptérospermées aux Crednériées. Quant aux semences qu'on a rapportées au genre Péerosper- mites, elles n'offrent que peu d’analogie avec celles des Péero- spermum actuels. | FRUCTUS INCERTÆ SEDIS. Fracastoris MAssar. Fructus permagni, crasse petiolati, ovato-oblongi vel ovati, coriacel vel lignosi?, polyspermi? indehiscentes, intus grosse celluloso-areolati vel amorpho-pulposi. Ces fruits ont été comparés à ceux des Adansonia et Crescentia et même aux fruits des Cucurbitacées ; mais comme on ne con- naît absolument rien de leur structure intérieure, il est impos- sible de faire une conjecture de quelque valeur. Quelques-uns d’entre eux étaient gigantesques et il n’existe en tout cas plus de forme analogue dans la flore actuelle de l’Europe, ni dans au- cune autre flore des régions tempérées du globe. Je dois me contenter de donner la description des nombreuses espèces établies par Massalongo sur des caractères qui paraissent quelquefois peu importants. : 1. Fracastoria gigantea Massal., fructus ellipticus vel ovalis, giganteus, centim. 60 longus, 36 crassus, lignosus, irregulari- ter costatus vel gibbosus, pedunculo centim. 8 longo, 4 4/2 lato. PI. foss. nov. regni venet., p. 35. DICOTYLÉDONÉES. 609 2 Fracastoria Megapepo Massal., fructus ovato-subrotundus, atim . h0-42 longo, 27-30 crasso, pedunculo 5-9 centim. Dane, 5-7 lato, interne pulposo-cellulosus ? L. c. + Monte Bolca, assez commun. … 3. Fracastoria clavæformis Massal., fructus obovatus, centim. “40 longus, 23 latus, pedunculo centim. 25 longo, 3 1/2 ad ba- sin, 7-8 ad apicem lato, curvato. L. c. _ Même localité. … k. Fracastoria pyramidalis Massal., fructus obovatus, 40-50 2 atim. longus, 20-36 latus, utraque extremitate angustatus, “pedunculo centim. 5-6 longo. L. c. 4 Avec les précédents. … 5. Fracastoria Anguria Massal., fructus ovato-globosus, ad D gibbosus, dehinc breviter cuneatus, centim. 25-28 longus, 29-93 latus, pedunculo brevi. L. c. _ Même localité. 6. Fracastoria Melo Massal., fructus elliptico-elongatus, utra- “que extremitate rotundatus. irregulariter costatus, interne cellu- _losus, extus probabiliter tomentosus apiceque barbatus, centim. . 26 longus, 18 latus, pedunculo cylindrico centim. 5 longo, 3 lato. «Specim. photogr, p. 84, tab. XXIX. _ Monte Bolca. …— 7. Fracastoria Sagenaria Massal., fructus perfecte ellipticus, | costulatus, centim. 18 longus, 13 latus, pedunculo 16 centim. | longo, 3 crasso, arcuato. Specim. photogr., p. 81, tab. XXX. - Même provenance; très-rare. L &. Fracastoria cucurbitina Massal., fructus centim. 15-30 .longus, 10-22 latus, ovato-ellipticus vel irregulariter subglo- bosus, irregulariterque gibbosus, pedunculo centim. 4-6 longo, ‘3h lato. “ Avec les précédents. 9. Fracastoria Citrullus Massal., fructus ovatus, intus cellu- losus, centim. 15-25 longus, 12-19 latus, pedunculo 3-6 cen- in longo, 1-3 lato. Seurmpsr. — Paléont. végét, HI — 39 k, Le 11e # 1 L) 610 PHANÉROGAMES. Castellinia pedunculata Massal., PI. foss. nov., p. 12 (1853). Même localité. A0. Fracastoria rotunda Massal., fructus sphærici, centim. 20-23 diametro metientes, pedunculo centim. 6 longo, 3 lato. Même localité. ne A1. Fracastoria gastreoides Massal., fructus elliptico-renifor- mis, oblique pedunculatus, centim. 29 longus, 17 latus, pedun- culo brevissimo. Même localité. 12. Fracastoria piriformis Massal., fructus obovatus, clavatus, _centim. 48-20 longus, 10-12 latus, breviter pedunculatus. 43. Fracastoria citriformis Massal., fructus ellipticus, utraque extremitate leniter angustatus, centim. 19 longus, 10-12 latus. pedunculo vix centim. 4 longo. Avec les précédents. A4. Fracastoria Zignoana Massal., probabiliter status junior Fr. Melonis. (Castellinia Mass., Syn. pl. foss., 1859). 15. Fracastoria pomiformis Massal., fructus subglobosus, striatus, centim. 6-10 longus, 7-9 latus, pedunculo centim. 2 longo, 4-2 lato. Avec les précédents. SAPINDACEÆ. Sapindus L. 2h. Sapindus caudatus Lesq., foliis inæquilateris, integris, late lanceolatis, inque apiculum longum continuis, versus petio- lum uno latere angustatis, altero rotundatis. Geol. Surv. of the Territ., p. 380. Éocène inférieur de Golden-City (Colorado). CELASTREÆ:. Celastrus KuUNTH. 55. Celastrus pachyphyllus Vis. et Massal., foliis ovali-ellipti- cis, centim. à longis, 2 latis, coriaceis, integerrimis; nervo me- DICOTYLÉDONÉES. 611 angusto immerso, secundariis inconspicuis. Fl. de’ terr. de 1 RS RHAMNE Æ. Paliurus TOoURNEr. _ 10. Paliurus zizyphoides Lesq., foliis subcoriaceis, integris, … ovatis vel obovatis, obtusis, breviter et crasse petiolatis, quinque- … nerviis, nervis lateralibus inferioribus ex extremitate petioli ” emissis submarginalibus, brevibus, duobus superioribus paulo L. pas a nervo mediano emissis; nervis omnibus camptodromis. … Geol. Surv. of the Territ., p. 397. Dépôts éocènes de Black Butte Station (Gr. Western Rail- É si 4 Zizyphus Mizz. É 23. Zizyphus Meeki Lesq., foliis ovatis, obtuse acuminatis, _ basi rotundatis, crenulatis, e basi trinerviis. Geol. Surv. of the > Territ., p. 388. …. Dépôts éocènes de Carbon Station dans le Wyoming Territory | (Montagnes Rocheuses). | ni Rhamnus |. | 38. Rhamnus Warthæ Heer, foliis ellipticis vel lanceolatis, … apice acuminatis, margine sparsim denticulatis; nervis secun- — dariis distantibus, valde curvatis, camptodromis, nervulis sim- … plicibus vel ramosis valde conspicuis. Braunkohlenfl. des Szily- Thales, p. 20, tab. V, f. 2, 3; VI, f. 3-5. ».. Dépôts miocènes ou oligocènes de Krivadia (Transylvanie). Ressemble au Ah. juglandiformis Ettingsh., mais le bord est plus finement dentelé et les dents sont plus distantes les unes _ des autres. 39. Rhamnus Cleburni Lesq., foliis crassiusculis, anguste | ovali-lanceolatis, e medio ad apicem sensim in acumen longum OURS M fat … ee IRAD l d'EN SE 4 PAR. LE. LAURE “ho 2 ras 00 07 LM Dr Er 612 PHANÉROGAMES. angustatis et inferne sensim in petiolum brevem attenuatis, pinna- tinerviis, nervis secundariis leniter arcuatis, secus marginem su- bito arcuato-conjunctis. Geol. Surv. of the Territ., p. 381. Eocène inférieur de Golden-City (Colorado) ; assez abondant et bien conservé. Attribution incertaine; peut-être une Euphorbiacée voisine des Bridelia. h0. Rhamnus goldianus Lesq., foliis crassiusculis, subcoria- ceis, lævibus, integris, late ovato-oblongis, apice subito in api- culum angustatis, basi rotundatis, petiolo brevi instructis. Lie, Variat foliis latioribus crassioribus. Avec le précédent. Ces feuilles offrent une longueur de 7-15 centim., et sont assez larges. LA. Rhamnus discolor Lesq., foliis centim. 2,5-6 longis, membranaceis, integris, rotundatis vel ovatis, in acumen obtu- sum angustatis, petiolo crasso; nervis secundariis simplicibus utroque latere 8 vel 10. L. c., p. 398. Schiste éocène de Black Butte Station (Gr. Western Raïil- way). Très-semblable au Rh. Purshianus DC., qui vit actuellement dans l’'Orégon. Ceanothus L. 2. Ceanothus fibrillosus Lesq., foliis subcoriaceis, ovatis, ob- tusis, basi rotundatis, 5-nerviis, nervis acrodromis, nervulis rectangulis. Geol. Surv. of the Territ., p. 381. Eocène inférieur de Golden-City (Colorado). Diffère du C. ovoideus Gœpp. par sa consistance coriace. JUGLANDEÆ. Juglans L. h5. Juglans stygia Vis. et Massal., foliolis coriaceis, oblongo- vel elongato-lanceolatis, basi obtusis vel breviter angustatis, subinæqualibus, obtuse dentatis ; nervis secundariis patentibus, PP MAS SNA Let a RP EM dongle 7 Si Pie ag la DEVENUE : ge . DICOTYLÉDONÉES. 613 … numerosis, camptodromis. FL. de’ terr. terz. de Novale, p. 34, D (ab NET, f. 4, 5; IX, f. 1, 2, nec fig. 3! | Novale. … . Espèce voisine peut-être du J. melæna, si toutefois ce n’est _ pasun Carya. A6. Juglans novalensis Massal. et Vis., foliolis coriaceis, oblon- 4 gis, ellipticisve, bi-tripollicaribus, obtusis, integerrimis, petiolu- …_ Jatis; nervo medio valido, nervis secundariis sat numerosis, pa- … tentibus, camptodromis. Fructu ovali-elliptico, paulum ultra L: centim. 3 longo, et 2 centim. fere crasso, crasse petiolato. L. c., —p. 35, tab. IX, f. 4, foliol., f. 5, fruct. ; X, f. 1, 2, 4, 3 fruct. ; XI, f. 1-4. _ Novale. DALBERGIE Æ. Dalbergia L. fil. } 24. Dalbergia pastellina Massal., legumen formæ orbiculari- * ovatæ subversæ, ad basin breviter contractum et obtuse attenua- - tum, millim. 25 latum, in longitudinem plicatum, costis parvis … æquidistantibus, depressione ampla in medio ad semen unicum referenda. Specim. photogr., p. 93, tab. XL, f. 4. Marne calcaire éocène du Monte Pastello près de Cavalo. Pongamia Lay. Arbores vel frutices scandentes, in Asia tropica indigenæ. Folia impari-pinnata, foliolis oppositis, oblongis. Legumen coriaceum, compressum, ovato-oblongum, recurvato-rostratum, mono- vel | dispermum. A. Pongamia protogæa Massal., legumen pedunculatum, e basi angusta obovato-ventricosum, sc. latere dorsali recto ventrali « ventricoso, centim. 2 longum, millim. 8 latum. Foliola sessilia F - oblonga, nervo medio solo distincto. Specim. photogr, p. 97, D tab. XL, f, 2, 3. Monte Bolca. Très-voisin des Dalbergia. 614 . PHANÉROGAMES. Palæolobium Uc. 40. Palæolobium novalense Vis. et Massal., foliolis majuscu- _ lis, obovatis, basin versus uno latere subito fere, altero sensim angustalis, obtusissimis, subcrenatis, inæquilateris. Fl. de’ terr. terz., p. 42, tab. XII, f. 4, nec tab. XIII, f. 2! Novale. SOPHOREÆ. Cerecis L. 8. Cercis eocenica Lesq., folium subrotundum, integrum, membranaceum, læve, profunde cordatum, nervatione C. cana- densis. Geol. Surv. of the Territ., p. 38h. Dépôts éocènes de Marshall’s Estate (Boulder Valley dans les Montagnes Rocheuses). A ajouter vol. II, p. 918. 2. Bignonia Damaris Heer, fructu semipedali illi B. radicantis L. simillimo. Heer, Le monde primitif de la Suisse, p. 408, f. 180 a, b. OEningen. Ce fruit appartient aux Bignonia proprement dits et non aux Tecoma, car il n’a pas sur le milieu des valves la côte qui in- dique chez ces derniers la soudure de la cloison. FIN DE LA PARTIE DESCRIPTIVE. . TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES _ DISPOSÉES DANS L'ORDRE DE LEUR SUCCESSION. Î. ÉPOQUE SILURIENNE. . Les formations géologiques qui correspondent à cette époque _ constituent, surtout dans le nord de notre hémisphère, des accu- | mulations de terrains sédimentaires prodigieuses, qui occupent } origine, autant du moins qu'ils sont connus, à … tion marine. Aucune trace ni d’un végétal, ni d’un animal ter- … restres n’y a encore été rencontrée. Ge À des étendues immenses ; dans le sud elles ne se montrent que … par lambeaux plus ou moins isolés, probablement par suite de …. dislocations et de dénudations. Tous ces dépôts, dont la puis- É sance s'élève quelquefois à des milliers de mètres, doivent leur « une sédimenta- Toute la flore silurienne se réduit à un petit nombre de … formes d’Algues marines, dont les unes n’ont évidemment au- _cune analogie avec les formes vivantes, et dont les autres offrent * des caractères si vagues et une variabilité si grande qu'il est im= p: . possible d'en fixer les caractères spécifiques et même géné- | riques. Encore faut-il dire que leurs empreintes sont, dans la plupart des cas, si mal conservées, que par cela même leurs ca- à ractères véritables échappent à l’investigation. Il est à supposer que les premiers commencements de la végé- L tation algologique remontent jusqu’à l’époque laurentienne et … qu'elle s’est développée dans le courant de l’époque silurienne, (ont la durée doit avoir été incalculable, dans la même propor- tion que la vie animale. Or nous savons que celle-ci, après avoir … commencé à se montrer avec un petit nombre de types suscep- # tibles de laisser les traces de leur passage dans le limon qui les 616 : TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. a ensevelis, n’a cessé de se développer de manière à compter, vers la fin de l’époque, des espèces innombrables appartenant à des genres nombreux et en partie à des classes relativement élevées. Si nous ne pouvons pas suivre la même marche évolutive dans le règne végétal de cette époque, c’est que celui-ci n’était repré- senté en grande partie que par des espèces d’une consistance trop peu solide pour résister à une décomposition plus ou moins complète immédiatement après leur enfouissement. Les dépôts d’anthracite , le graphite et le bitume, qui se ren- contrent souvent dans les roches laurentiennes et siluriennes, tirent, sans aucun doute, leur origine de cette végétation primi- tive, qui doit avoir été assez riche pour suflire à la nourriture des innombrables légions de crustacés et de mollusques qui peu- plaient la mer primitive, peut-être universelle. ALGUES. CAULERPEÆ. Genres d’affinité douteuse. ? Caulerpites cactoides Gœæpp. Harlania Hallii Goœpp. Sphenothallus angustifolius Hall. ‘ » latifolius Hall. FLORIDEZ. Palæophycus tubularis Hall. » rugosus Hall. ? Corallina Reussiana (Gœæpp.) Sch. Oldhamia antiqua Forb. » radiata Forb. » simplex Hall. Bythotrephis antiquata H. Dictyonema flabelliforme Hall. : gracilis H. » succulenta H. # » nodosa H. FUCACEÆ. ? flexuosa H. ! : Laminarites antiquissimus Eichw. Fucoides antiquus Brongt. Alectorurus circinnatus (His.) Sch. IT. ÉPOQUE DÉVONIENNE. Le système dévonien est moins rigoureusement circonscrit que le système silurien ; dans sa partie inférieure il se confond avec ce dernier, et dans sa partie supérieure il passe insensiblement au houiller inférieur, que nous appelons paléanthracitique. Aussi ces limites supérieures, établies autrefois, ont-elles éprouvé, dans ces derniers temps, quelques changements, et cela sur- tout à la suite de l’étude plus approfondie des caractères phyto- … ÉPOQUE DÉVONIENNE. 617 paléontologiques. Nous reviendrons sur ‘ces changements à l’oc- casion de la flore paléanthracitique. Nous comprenons dans le terrain dévonien les formations suivantes : les schistes satinés sans fossiles des Ardennes et du —… Taunus comme étage inférieur, le grès à Spirifères, les schistes à . Orthocères (de Sandberger) comme partie moyenne, le calcaire à Stringocéphales et Calcéoles (calcaire dévonien de l’Eifel) et les schistes à Cypridines comme partie supérieure ; ce n’est que dans ce dernier étage (schiste à Cypridines) qu'ont été rencontrés 4 _ les végétaux terrestres énumérés ci-dessous. ; Dans les derniers temps, les géologues anglais ont détaché de F . l’ancien « Devonian» certains étages supérieurs pour les réunir —._ au carbonifère. Jukes a même essayé de prouver que tout le système dévonien du Devonshire n’est autre chose qu’une forma- tion contemporaine du schiste houiller inférieur et du calcaire carbonifère. Etheridge, se fondant sur les caractères paléozoolo- giques, a prouvé qu'au moins une bonne partie du Nord- et _ Sud-Devonshire constitue un ensemble de dépôts dont la faune . se distingue autant de celle du silurien que de celle du carbo- nifère. Les fossiles de cette formation indiquent non-seulement l’exis- tence de terres émergées, mais aussi de lacs d’eau douce, ainsi que de lagunes d’eau saumâtre. La parallélisation des forma- tions dévoniennes de l’Europe avec celles de l'Amérique du Nord, où ce terrain présente un développement plus grand que sur notre continent, offre de grandes difficultés. ALGUES. 4 CAULERPACEÆ. Fucoides divaricatus (Eichw.) Sch. - Caulerpites pennatus Eichw. Fe Ne k ke 4 » sinuosus (Ludw.) Sch. ; gun rer | à ; foliatus (Ludw.) Sch » fimbriatus (Ludw.\ Suh. 7. # radiatus (Ludw.) Sch. » falcatus (Ludw.) Sch. r % spiralis (Ludw.) Sch. ) gracilis (Ludw.) Sch. é LS Genres d’affinité douteuse. E A pe, DORA Bythotrephis foliosa Eichw. _ Haliserites Dechenianus Gœpp. Drepanophycus spinæformis Gœæpp. “_ Fucoides subantiquus Sch. Spirophyton cauda-galli (Vanux.) Hall. F 4 » Tribulus (Eichw.) Sch. [N: A. 618 2TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Spirophyton Velum(Vanux.) Hall. N.A.! DICO Conradi H. N. A. ! » typus Hall. N. A.! rude H. N. A.! » crassum Hall. N. A.! » tuberosum H. N, A.! Dictyophyton Newberryi Hall. N. A.! » nodosum H. N. A.! » filitextile H. N. A.! » annulatum H. N. A.! » Redfieldi H. N. AÀ.! » fenestratum. N. A.! ÉQUISÉTINÉES. CALAMARIEÆ. Asterophyllites coronatus Ung. FILICINÉES. FILICACEÆ. Sparganum minus Ung. Sphenopteris etes Gœpp. F sens Den ) e U | petolite a 4 Megalorachis elliptica Ung. anthriscifolia Gœæpp. Stephania gracilis Ung. Lriphiyllopterié elegans {Ung. ) Sch. SE PR |: Syncardia pusilla Ung. Pétioles et tiges. Pterodictyon annulatum Ung. nc Ke ds antiqua Ung. Hierogramma mysticum Ung. robusta Ung. Mesoneuron lygodioides Ung. » composita Ung. » tripos Ung. Sparganum maximum Ung. Caulopteris Lockwoodi Daws. N. A. ! LYCOPODINÉES. .PSILOPHYTEÆ, LEPIDODENDREÆ. Psilophyton princeps. D : NA. 1 $ P y At ré N.A.! Lepidodendron nothum Ung. » elegans Daws. N. A. ! » Richteri Ung. Arthrostigma gracile Daws. N. A.! LYCOPODIACÉES. Bois d'affinité indéterminée. Arctopodium insigne Ung. » radiatum Ung. Aphyllum paradoxum Ung. ‘ CONIFÈRES ? Prototaxis Logani Daws. N. A.! Cladoxylon dubium Ung.?2 Cladoxylon mirabile Ung. ? Schizoxylontæniatum Ung. » centrale Ung. Osservar. N. À. avec le signe ! veut dire que la plante correspondante n’a encore été observée que dans l'Amérique du Nord; sans ce signe, N. À. signifie qu’elle se trouve aussi en Amérique. 1 Aphyllum Ung. Trunei carnosi cylindrici aphylli vegetatione terminali cres- centes. Cylindrus lignosus exiguus, medulla parca impletus, cortice crasso tectus. Lignum e meris cellulis parenchymatoso-fibrosis pachytichis absque vasis compo- situm, nec radiis medullaribus divisum nec fasciculos fibrosos extrorsum emittens. 2 Cladoxylon Ung. Trunci carnosi arborei. Axis lignosus multiplex, e fasciculis vasorum fasciæformibus sæpius dichotome divisis, radiantibus, liberis vel inter se cohærentibus exstructus. Fasciculi vagina laxa cincti, eorum vasa circa medul- Jam tenuissimam lamelliformem radiatim disposita. Cortex crassus, parenchymato- sus, fasciculis parvis discretis perfossus. Folia fructusque latent. 3 Schizoxylon Ung. Trunci arborei, carnosi. Axis ligneus e fasciculis vasorum 2 1e ÉPOQUE PALÉANTHRACITIQUE. 619 III. ÉPOQUE PALÉANTRRACITIQUE. Les formations géologiques de cette époque, intermédiaires . entre le terrain dévonien et le terrain houiller, peuvent être ie en trois groupes, dont le plus inférieur correspond à la Roue supérieure des géologues allemands, et que Heer a …. désigné par le nom du Groupe de l’île des Ours (Ursa-Stuffe) ; le Second comprend le calcaire carbonifère (Mountain Limestone, Bergkalk), et le troisième les schistes à Posidonomyes (Culmi- À . ferous Beds, Culm). Tout cet ensemble de formations était réuni autrefois au terrain dévonien. Le groupe de l’île des Ours réunit les formations suivantes : 1° Les dépôts anthracitiques de l’île des Ours ; le grès jaune verdâtre argileux de Kiltorkan (Irlande), caractérisé par le à … Palæopteris hibernica; 3° le schiste carbonifère (Carboniferous | Sat) de l’ouest de l'Irlande, séparé, de même que l'étage précé- . dent, par R. J. Griffith, Haughton et autres, du vieux grès rouge . (Old Red) auquel il était réuni jusque dans ces derniers temps ; 5 }° la grauwacke des Vosges, de la Forêt-Noire (système des ‘44 M Ballons) et de la Silésie, caractérisée par le Cardiopteris frondosa, le Sphenopteris Schimperi, le Knorria imbricata, l’'Ulodendron Le : commutatum ; 5° les schistes et grès du Bas-Boulonais, rangés par les géologues français dans le dévonien; 6° les schistes à à Spirifer Verneulii Murch. d’Aix-la-Chapelle, caractérisés par le i Palæwopteris Ræmeriana ; 7° les schistes foncés et le grès qui …— forment le groupe du Little-River de Dawson et que ce savant considère comme appartenant au dévonien supérieur. Cet étage . est surtout bien développé à Saint-John dans le Nouveau-Bruns- wick et renferme de nombreux végétaux qui montrent une res- ; semblance frappante avec ceux du terrain paléanthracitique 1 d'Europe; ce sont des Palæopteris, Triphyllopteris, Sphenopteris, — simplicibus discretis fasciæformibus, interdum crassiusculis et medulla repletis on nec non parenchymate compositus. Voy. pour ces trois genres, dont les espèces se rencontrent dans le schiste à Cypridines de Saalfeld (Thuringe), Unger et Richter, Beitr. z. Palæontol. d, Thüring, Waldes, p. 89-94, tab. XI, XIE, Ÿ Es 620 : TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Knorria, Bornia, analogues, sinon homologues, à des formes européennes. Un certain nombre des espèces décrites par Dawson se rencontrent même dans le terrain houiller productif. Le Che- mung-Group et le Katskin-Group paraissent également appar- tenir à cet étage. Nous citons encore comme faisant partie de _ cette série les formations anthraxifères des îles Parry et du Spitz- berg. Le second groupe paléanthracitique est formé par le calcaire carbonifère d’origine marine, riche en coquilles, coraux et cri- noïdes. C’est à cet horizon que Geinitz rapporte la flore fossile -de Hainichen et d’Ebersdorf en Saxe, et qu’il faut probablement aussi rapporter la plus grande partie du terrain houiller de la Russie, et la grauwacke de Silésie. Le troisième groupe, qui termine la série, est celui que les géologues anglais ont désigné sous le nom de Culnuferous Beds (Culm ou Kulm des Allemands); il comprend le Millstone-Grit et les schistes à Posidonomyes (Posidonomya Becheri). Le terrain houiller de l’'Edinburghshire et du Fifeshire, qui a son plus grand développement à Burdie House près d’'Edinbourg, et dont les couches de grès (« Calciferous Sandstones ») et de schiste, célèbres par leur richesse en poissons fossiles, renferment aussi un certain nombre de plantes caractéristiques pour cette ancienne forma- . tion, ce terrain appartient également à l’horizon des schistes à Posidonomyes. C’est en partie une formation d’eau saumâtre. En résumant la physionomie végétale générale de cette époque, nous voyons que les traits principaux sont déterminés dans les premiers temps par le Bornia radiata, qui plus tard est remplacé par le Calamaites cannœæformis de la même famille, par des Fou- gères de petite taille, au feuillage finement découpé, telles que Sphenopteris Gersdorfi, Hookeri, Schimperi , imbricata, entre- mêlées de Cardiopteris aux frondes garnies de pinnules simples, offrant, dans l'espèce la plus ordinaire, des dimensions incon- nues dans. la flore ptéridologique houillère, de Triphyllopteris et Aneimites herbacés ; le tout dominé par le superbe Palæopteris hibernica, remplacé vers la fin de l’époque par des Pecopteris et ÉPOQUE PALÉANTHRACITIQUE. 621 | Alethopteris au port élégant de nos Marattiacées et Cyathées, et au milieu de ce fouillis de Fougères s’élevaient, comme des = cierges, les tiges simples de quelques rares Sigillaria, les cou- | ronnes panachées des Knorria et les troncs bifurqués des Ulo- … dendron, garnis de feuilles courtes et de grands cônes bisériés, et enfin les Cordaites au port des Yucca arborescents, Quant aux . Conifères dont l'existence paraît être prouvée par certains troncs Le de dimensions très-considérables, il est impossible d’en préciser ee l'aspect parce que ni leurs rameaux ni leurs fruits ne sont connus. +508 À ÉQUISÉTINÉES. à Calamites cannæformis Brongt. DR à Asterophyllites acicularis Daws. N. A.'! | Equisetites lingulatus Germ. » parvulus Daws. N. A.! … Bornia radiata (Brongt.) Sch. » elegans Gœpp. _ Calamites ? obliquus Gœpp. » ?scutiger Daws. N. À. ! # » Rœmeri Gœæpp. Annularia Dawsoni Sch. é » ? dilatatus Gœpp. » acuminata Daws. N. A.! FILICINÉES. PUACACEE. | Eremopteris artemisiæfolia G. v. crith- mifolia Sch. | joie ii Hibberti L. et H. Adiantites tenuifolius G. 3 Hæœninghausi Brongt. Neuropteris polymorpha Daws. N. A. ! F: : obtusiloba Brongt. » retorquata Daws. N. A.! “ 1» refracta Gœæpp. » crassa Daws. N. A. ! E- » Gersdorfii Gæpp. » Solwyni Daws. N. A.! 4 x Hookeri Baily. » Dawsoni Hartt. N. A. ! # » 258 Ett. » Loschi Brgt. 444 » chimperi Gœ Cardiopteris polymorpha (Gœ Sch. *£ » Humboldtii G. à * fond dosa (G.) Se H£ e » marginata Daws. Odontopteris ? imbricata Es ne » Harttii Daws. Callipteris ? pilosa Daws. N. A. ! 1 » ? Hitchcockiana Daws. | Palæopteris hibernica (Forb.) Sch. 14 » crassa L. et H. » Rœmeri (G.: Sch. # » cuneolata J,. et H. » ? Bockschii (G.) Sch. L: » Gœpperti Ett. » Jacksoni Daws. N. A.! È » confertifolia G. » Reussii (Ett.) Sch. de » moravica Ett. Triphyllopteris Collombiana Sch. Ne » furcata Bret. » rhomboidea far Sch, ‘4 » rigida Ludw. » valida Daws. N. A D » bifida S. et H, Aneimites acadicüs Daws. N. A. ! ne » grypophylloides Sch. (gry- » adiantoides Sch. 4 » pophylla Ett. nec Gœæp.) | Sphenopteridium dissectum (G.) Sch. % » a Ett. Rhacopteris elegans (Ett. ) Sch. Fe » ipulata Gutb. (Ces deux genres n’en font peut-être De » riscifolia Gœpp. Altaï! | qu’un !) “% » uétvitolie G. Pecopteris serrulata Hartt. N. À. ! L- » imbricata G. » ? discrepans Daws. N. A. F » Beyrichiana G. » pretiosa Hartt. N. A ! Du Eremopteris artemisiæfolia G. » Perlegi Hartt. N. A.! TABLEAU GÉNÉRAL D 622 Pecopteris deñsifolia Daws. N. A. ! » stricta Gœpp. » aspera Brongt. ES FLORES FOSSILES. Rhacophyllum Lactuca(Sternb.) Sch. ou espèce voisine. Zygopteris tubicaulis Corda, f ! Alethopteris discrepans Daws. N. A. !| Caulopteris antiqua Newb. » decurrens Daws. N. A. ! » ? Peach Salt. » ingens Daws. N. A. ! LYCOPODINÉES. LÉPIDODENDREÆ. Lepidodendron Carneggianum Heer. Wickianum Sternb. Veltheimianum Sternb. selaginoides Sternb. ? chemungense Hall. Jaschei Rœm. aculeatum Sternb. depressum Gœpp. Rœmerianum G. corrugatum D. N. A.! geniculatum (Rœm.)S. tenuistriatum Eichw, glincanum Eichw. Blœdei Fisch. primæve Rogers. N. A. » patens (Brgt.) Sch. Ulodendron commutatum Sch. Knorria imbricata Sternb. N. A. Knorria Bailyana Sch. » acicularis Heer. Cyclostigma kiltorkense Haught. D minutum Haught. pulchellum (Lesq.) Sch. N.A ! » densifolium Daws. N. A.! Halonia tuberculata Brgt. ? Lepidostrobus Faudeli Sch. » Collombianus Sch. ) Bailyanus Sch. » Richardsoni Daws. N.A ! » Mathewsi Daws. N. A.! Sigillaria alternans Brgt, » undulata Gœæpp. Sauv. » minutissima Gœpp. { Stigmaria ficoides Brgt. Formæ : undulata ; inæqualis; elliptica ; dactylostigma G. » INÉES ? Cordaites angustifolius Daws. N. A.! Antholithus devonicus Daws. N. A. Rhabdocarpus conchæformis Gæpp. Trigonocarpus racemosus Daws. N. À. ! CYCAD ? obliqua Gœpp. abscissa G. æqualis G. AHaï! distans G. Altaï ! . Nœggerathia » | » dichotoma G. » ellipsoideus Daws. N.A.! » Rückeriana G. Cardiocarpus cornutus Daws. N. A. ! » graminifolia G. » Baileyi Daws. N. A.! D Franklini Heer. Parry I. » Crampei Hartt. N. A. ! » M'Clintocki H. ibid. » obliquus Daws. N. A. ! ! ursinus Heer. J. d. O polaris H. ibid. punctulatus Gœpp. bii Daws. N. A.! < » Cordaites Rob CONIFÈRES. Araucarioxylon vogesiacum Ung.)Kr.2 » Richteri (Ung.) Kr. (Palæoxylon) Withami (L. et H.) Kr. Aporoxylon primigenium Ung. L’Araucarites devonicus Ludw. (Foss. Pfl. a. d. palæol. Form. v. Dillenb., tab. XX VIII) n'offre pas les cellules poreuses de l’Araucarioæylon. Pinus Bathursti H. Parry I. (Indiqué à tort dans le terrain tertiaire. V. vol. I, p. 275.) Thuyites Parryanus H. Parry I. Araucarioxylon Beinertianum (G. K..) » Tchihatcheffianum “4 r » Buchianum (G.) Kr. 1 Caule subcostato, costis planiuseulis, circa cicatrices alternatim contractis et dilatatis, cicatrice discoidea, costæ latitudinem æquante, cicatricula in medio posita. #1. d. Uebergg., p. 248, tab. XXILI, p.5, 6 (an ab undulata diversum ?). Grauwacke supérieure de Bügendorf, près de Schweïdnitz en Silésie. 2 Le Dadoxylon ouangondianum Daws. (Foss. Pl. Devon. and Up. Silur., p. 12; tab. I) paraît être fort voisin de l’Ar. vogesiacum. DATA AITINEMENT A", L, ÉPOQUE ANTHRACITIQUE. 623 IV. ÉPOQUE ANTHRACITIQUE. Terrain houiller proprement dit. C'est pendant cette époque que les différents types de végé- taux terrestres qui ont pris naissance dans le courant de l’époque précédente et en partie déjà vers la fin de l’époque dévonienne sont arrivés à l'apogée de leur évolution spécifique et numérique, et c’est à juste titre qu'on l’a désignée comme l’époque du règne des Cryptogames vasculaires. Les terres fermes émergées pendant l’immense durée de temps qui correspond à l’époque houillère doivent avoir occupé des espaces beaucoup plus grands que ceux des époques précé- dentes, car nous rencontrons des dépôts houillers, s'étendant souvent sur des milliers de lieues carrées, sous presque toutes les latitudes de l'hémisphère du Nord. Ces dépôts offrent quelquefois des accumulations de roches et de charbon si énormes que les années qu'il a fallu pour former ces puissants dépôts de matières inorganiques et produire ces montagnes de combustible doivent se compter par millions. Les terres qui nourrissaient les forêts immenses dont les détri- tus accumulés se sont transformés en houille à la suite d’immer- sions autant de fois répétées qu'il y a de couches houillères doivent avoir été peu accidentées ; c'étaient probablement des terres basses, marécageuses, enveloppées d’une atmosphère bru- meuse, chaude et humide, entrecoupées de lacs peu profonds, séjour d’un petit nombre d'espèces de mollusques d’eau douce, de poissons et de quelques reptiles propres à cette époque. Ces lacs étaient couverts de plantes flottantes, telles que Spheno- phyllum et Annularia, et leurs bords marécageux garnis de Calamariées, précurseurs gigantesques de nos Prêles. Y a-t-il . dans ces tiges articulées, qui depuis longtemps portent le nom de Calamites, deux formes appartenant à des types différents, des Calamites proprement dits, représentants de nos £quisetum, et des Calamodendron à tronc plus ou moins ligneux et apparte- 624 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. nant à une classe plus élevée de végétaux? c’est ce qu’il m'a été impossible de constater , faute d'échantillons caractéristiques ‘et de renseignements précis. Tout ce qui a été dit à ce sujet manque de clarté et de précision, et les figures publiées pour élucider la structure intime de chacune de ces prétendues formes n’ont encore rien prouvé de bien certain. Nous avons attribué les Asté- rophyllites aux Calamites, d’autres les attribuent aux Calamoden- dron, et cependant ces Astérophyllites se rencontrent le plus souvent mélangés et même fixés à des tiges qui étaient évidem- ment fistuleuses et n’offraient qu’un cylindre ligneux d’une très- faible consistance, exactement comme les rameaux eux-mêmes qui représentent les Astérophyllites (nos Calamocladus). Il faut espérer que l'important travail que M. Grand'Eury va publier sur les végétaux fossiles du bassin houiller de Saint-Étienne, et dans lequel l’auteur traitera d’une manière spéciale cette ques- tion, mettra fin aux doutes qui existent encore sur la véritable nature de ces plantes. A côté de ces végétaux qui étaient aquatiques et marécageux, suivant toute probabilité, nous voyons dans la flore houillère une magnifique végétation de Fougères, les unes herbacées, ter- restres ou parasites, les autres arborescentes, quelquefois gigan- tesques, avec des troncs élancés nus ou recouverts d’un épais feutre radiculaire, comme ceux des Cyathées, ou épais et char- nus comme ceux de nos Marattiacées, portant des frondes de 5 à 6 mètres de long sur des pétioles de 30 à 40 centimètres d'épaisseur. Parmi ces Fougères arborescentes, il y en avait dont les frondes gigantesques étaient bisériées (Megaphyton), disposi- tion qui ne se voit plus dans aucune Fougère arborescente de l’époque actuelle et qui doit avoir donné à ces formes anciennes un aspect tout à fait étrange. Les frondes elles-mêmes de ces grandes Fougères (Veuropteris, Odontopteris, Pecopteris, Dictyo- pleris) avaient encore ceci de particulier qu’elles portaient, sur le pétiole et sur la partie inférieure des rachis secondaires, des expansions foliacées de forme plus ou moins circulaire, très- variables, entières ou frangées sur les bords ; ces folioles étaient % ÉPOQUE ANTHRACITIQUE. 625 .… caduques et ont été prises, pendant longtemps, pour des types » sui generis, et décrites sous le nom de Cyclopteris et Nephro- …. Nous avons déjà dit, à l’occasion de la classification des _ Fougères fossiles, que la tentative de ramener les espèces houil- lères à des genres de l’époque actuelle n’a pas été couronnée de « succès, et que l'immense majorité des Fougères des époques À D nues appartient à des familles ou au moins à des genres . éteints. Tout ce que nous savons, et c’est ce qui importe le plus | 4 - dans la reconstruction de la physionomie générale de Ja végéta- 1 | tion houillère, c’est que les Fougères de cette époque avaient en “ sommele facies des Fougères qui peuplent actuellement les régions Ë les plus chaudes de notre globe et surtout les îles des tropiques. | Il n'en est pas de même du reste de la végétation forestière | de cette époque. Il est vrai que nos Lycopodiacées ou plutôt nos | Sélaginellées (fort différentes des Lycopodiacées par leur mode « de fructification et de germination) avaient alors de nombreux à mt mais au lieu d’être herbacées, comme leurs des- … cendants d'aujourd'hui, c’étaient des arbres imposants, compa - _ rables à nos Conifères de grande taille, et cette ressemblance … apparente est d'autant plus grande que les Lépidodendrées (ou … Sélaginellées arborescentes) avaient non-seulement les organes _ foliaires semblables à ceux des Conifères, mais aussi ceux de la fructification (cônes ou strobiles). Une différence capitale se — remarque cependant dès la première vue: c’est la dichotomie 00 de la partie supérieure du tronc des Lépidodendrées. …… Les Ulodendron, dont nous avons déjà vu un premier repré- _ sentant dans l’époque paléanthracitique, se montrent plus nom- } breux dans les premiers temps de l’époque houillère, puis ils | disparait tout à fait avant sa fin. C’est une forme de Lépi- … dodendrée remarquable par la disposition distique de ses stro- | bites, qui étaient sessiles et laissaient après leur chute des cica- …trices arrondies d'autant plus grandes et plus profondes que les D anches sur lesquelles elles se trouvent sont plus épaisses. Les Sigillaires, qui formaient avec les Lepidodendron la prin- Scmwven. — Paléont. végét, III — 40 ER 626 | TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. cipale essence forestière et qui fournissaient , comme eux, la principale richesse des dépôts charbonneux, se distinguaient de toutes les autres formes végétales par leur tronc simple ou peu ramifié par dichotomie à leur extrémité supérieure, garnie de longues feuilles linéaires semblables à celles des Graminées ou des Cypéracées, avec lesquelles ces organes ont été longtemps confon- dus. Si la végétation aérienne de ces arbres s’écarte tout à fait de ce que nous connaissons dans la flore actuelle , leur végétation souterraine n'était pas moins bizarre. Le tronc columnaire, orné ordinairement de nombreuses cannelures régulières portant les coussinets et les cicatrices stigmatiformes des feuilles, se divise à la partie inférieure élargie en quatre grosses branches qui se ramifient par dichotomie répétée en s’étalant horizontalement et forment ainsi un rhizome rayonnant en tout sens; ce rhizome porte des organes appendiculaires disposés en spirale régulière, cylindriques-claviformes, rétrécis à la base, qui se désarticulait en laissant une cicatrice circulaire avec une cicatricule vasculaire centrale. Ces rhizomes, que nous connaissons sous le nom de Stigmaria, ont été longtemps considérés comme des plantes par- ticulières, flottant sur l’eau à l'instar de nos Pistia. Nous avons vu que les Lepidodendron et Knorria avaient une végétation sou- terraine semblable, mais les organes appendiculaires cylindriques y étaient quelquefois remplacés par des écailles charnues (organes foliacés souterrains) ; c'était surtout le cas dans les KXnorria. A ces deux formes principales de Lycopodiacées qui caracté- risent l’époque houillère, il faut encore ajouter les Lepidophloios, aux coussinets foliaires charnus et aux larges feuilles lancéolées, et les Halonia au tronc tuberculeux et aux rameaux squarreux, couverts de petites feuilles imbriquées. Un arbre qui dans certains temps et dans certains lieux a joué un rôle important dans la flore houilière, c’est le Cordaites (Pyc- nophyllum Brongt.). Le premier échantillon de ce type fut pris d’abord pour une feuille de Palmier, que l’on désigna sous le nom de Flabellaria borassifolia et que l’on considéra comme une preuve de l’ancienne existence des Palmiers. Plus tard on a PEN PR en NE Lis ae LE DNS PRES ÉPOQUE ANTHRACITIQUE. 627 | reconnu, par la découverte d’autres échantillons, que ce qui avait été pris pour une feuille palmée n'est en réalité autre M que la touffe de feuilles terminales de la branche d'un arbre | qui n’a absolument rien de commun avec les Palmiers, et dont … le port extérieur dénoterait plutôt un Yucca ou un Dracæna, ce 1 a fit supposer que les Liliacées avaient déjà leurs représentants dans le terrain houiller. De nouvelles découvertes, surtout celle des organes floraux et des fruits, ont fait voir ce qu'il y avait . d’erroné dans cette supposition, mais n'ont cependant pas con- | duit à un résultat définitif quant à la place que ces curieux végé- 4 _ taux doivent occuper dans notre système : sont-ce des Conifères ou des Cycadées? voilà ce qui reste encore à élucider. Ce qui | paraît certain, c’est que leur place serait dans les Gymnospermes, peut-être comme forme intermédiaire entre les Conifères et les | _ Cycadées. Leur inflorescence était représentée par les Anthohthus et leurs graines par les Cardiocarpus (et peut-être Cyclocarpus . et Trigonocarpus). …. Ces Cordaites qui, en tout cas, forment une famille à part et . complétement éteinte, paraissent avoir constitué dans certaines localités, en Europe comme dans l’Amérique du Nord, des forêts entières, dont les dépouilles accumulées ont produit des dépôts | de houiïlle assez considérables pour être exploités. … L'existence de vraies Cycadinées paraît être prouvée par la | provenance de feuilles pennées très-coriaces (Nœggerathia) qui offrent tous les caractères des feuilles de cette classe de végé- taux. Des fruits nombreux (Rhabdocarpus) rencontrés en con- miact avec ces feuilles, et qui peuvent très-bien être comparés à _des graines de Cycadées, viennent encore appuyer la supposition qui fait remonter l’origine de ce type jusqu’à l’époque houillère. … Sous quelle forme le prototype de nos Conifères d'aujourd'hui …lutzil représenté pendant l’époque houillère ? Voilà une question qui ne peut pas être résolue encore d’une manière satisfaisante , car parmi les documents que cette époque nous a transmis, nous avons pu trouver jusqu'ici ni rameaux feuillés ni fruits qui …pussent être incontestablement attribués soit à des Abiétinées, 628 : TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. soit à des Cupressinées, et même les quelques fragments de branches et un ou deux strobiles rapportés à des Abiétinées pourraient bien provenir de Lépidodendrées. Il est vrai que les bois fossiles offrant les caractères de bois de Conifères ne. manquent pas dans le terrain houiller (Araucarioæylon, Palæo- æylon, Cedroæylon); nous les avons déjà vus dans le terrain paléanthracitique, mais nous ignorons quelle était la physiono- mie des arbres qui correspondent à ce bois. L'absence complète des végétaux angiospermes pendant l'époque houillèré paraît être hors de doute. Ce que nous venons de dire de la physionomie générale de la végétation qui pendant cette époque couvrait les terres émergées, depuis le pôle nord jusqu’au pôle sud, ne se rapporte qu'aux traits généraux ; il est évident, et la chose est même prouvée, que pendant les milliers de siècles qui ont passé sur la flore anthracitique, celle-ci s’est modifiée dans l’espace tout aussi bien que dans le temps. Les nombreuses espèces que nous énumé- rons plus bas n’ont jamais vécu ensemble ni dans les mêmes lieux ni à la même époque. Dans le cours de ces longs siècles les changements ont été incessants, les anciennes formes dispa- rurent et de nouvelles vinrent prendre leur place. Dans telle région qui, dans un temps donné, était recouverte de forêts com- _ posées surtout de Sigillaires et de Fougères, nous voyons appa- raître dans un autre temps une plus grande abondance de Lépi- dodendron, de Calamites ou de Cordaïtes. S'il y avait peu de changement dans les genres, les espèces, par contre, offrent des modifications continuelles. Les couches de houille appartenant à des horizons différents et correspondant par conséquent à des | périodes différentes ont chacune une flore particulière, se ratta- chant ordinairement, il est vrai, à la flore de la couche qui pré- cède et de celle qui suit par un certain nombre d'espèces iden- tiques, mais se distinguant toujours par d’autres espèces qui lui sont propres et qui la caractérisent ; très-peu d’espèces se conti-| nuent à travers tous les étages. Il s'ensuit que, pour le mineur, la connaissance de-ces diverses flores a une grande importance, w APTE US ON y ns marginatus (Lesq.) Sch. a couche dans laquelle se rencontre EQUISETACEÆ, juisetites lingulatus Germ. » brevidens Sch. » rugosus Sch. » occidentalis Lesq. N. A. ! » ?giganteus (L. etH.)Sch. CALAMARIEÆ. mites Suckowii Brongt. _ » approximatus Schloth. _» cannæformis Schloth. Voltzii Brongt. tenuifolius Ett. Lindleyi Sternb. adus ion ifolius (Brongt.) Sch. us (Gein.) Sch. D Gris (Schloth.) [Sch. grandis one. 1 sh foliosus (Lind1. et H.)Sch. » » » ! FILICACEÆ. enopteris trifoliata Artis. convexiloba Sch. rigida Brongt. botryoides Sternb. irregularis Sternb. nummularia Gutb. polyphylla Lindl. et Hutt. yratifolia Gæœpp. Conwayi Lindl. et Hutt. repanda (Lind. et H.) Ung. attenuata (L. et H.) Sch. Gravenhorstii Brongt. Dubuissoni Brongt. crenata L et H. Essinghii And. 23 >; = >=><->%2=% CHAMPIGNONS. Polyporites Bowmani Lindl. et Hutt.| W& ce das ALGUES D ’AFFINITÉ INCONNUE. ce fossile appartient peut-être au groupe paléanthracitique. ÉQUISÉTINÉES. Calamocladus? pygmæus (Brongt.) Sch. nan de typica Sch. » Geinitzii Sch. au lieu de GC. Calamitis foliosi ! » sat (Sternb.)S. inneyana Sch. » major (Germ.) Sch. Huttonia spicata Sternb. MacrostaEnyR infundibuliformis (Bronn) Sch, Sphenophytlun Schlotheimii Bron emarginatum Brongt. » longifolium Germ. » erosum Lindl. et Hutt. » angustifolium Germ. » oblongifolium Germ. bifurcatum Lesq. A. N.! FN sphenophylloides (Zenk.) [Ung. N. A. » longifolia Brongt. N. A. » radiata (Brongt.) Sternb. FILICINÉES. Mer teris grypophylla Gœpp. ; aupercula Lesq. N. A.! Midon À. Rœm. » Naumanni Gutb. » Haidingeri Ett. » mixta Sch. N. A.! » bidentata Gutb. » Linkii (Gœpp.) Ung. » meifolia Sternb. » debilis Sternb. » , microloba Gœpp. » Bronnii Gutb. » formosa Gutb. Ù microphylla Gutb. » Hoœninghausii Brongt. Ù linearis Brongt. ) tridactylites Brongt. 630 Sphenopteris intermedia Ett. » Schlotheimii Sternb. » Gutbiereana Gein. » cristata (Brongt.) Sternb. » sarana Weiss. » chærophylloides (Brongt.) [Sternb. » obtusiloba Brongt. » latifolia Brongt. » acuta Brongt. » macilenta Lindl. et Hutt. ÿ Schillingsii Andr. ) decipiens Lesq. N. A.! » adiantoides L. et H. » quercifolia Gœæpp. » : Grandini Gœpp. » Zobelii Gœpp. » trichomanoides Brongt. » spinosa Gœpp. » stricta Brongt. » furcata Brongt. » flexicaulis Lesq. N. A. ! » Kaulfussi Gœpp. » dissecta Brongt. » Beinerti Gœpp. » delicatula Brongt. ) stipulata Gutb. N. A. » scaberrima Lesq. N. A.! Ù polita Lesq. » subalata Weiss, Hymenophyllum Weissii Sch. Rhacopteris elegans (Ett.) Sch. Eremopteris artemisiæfolia (St.) Sch. Steffensia davallioides Gœpp. Cyclopteris trichomanoides Brongt. » ? lacerata Heer. » flabellata Brongt. Adiantites nervosus (Brongt.) Sch. CEA oblongifolius Gœæpp. » microphyllus Gœpp. » Haidingeri Ett. Nephropteris orbicularis Brongt. » obliqua Brongt. » reniformis Brongt. » dilatata (L. H.) Brongt. Ces Nephropteris, à l’exception peut- être des N. orbicularis, appartien- nent comme pinnules rachéales à des Neuropteris (N. Loshii, hetero- phylla, flexuosa entre autres) ou à des Odontopteris; leur forme est tellement variable qu’il est impos- sible de fixer les espèces. Neuropteris acuminata (Schloth.) Br. » cordata Brongt. N. A. » acutifolia Brongt. N. A. » Scheuchzeri Hoffm. N. A. » macrophylla Bronst. N. A. » gigantea Sternb. N. A. TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Neuropteris squarrosa Ett. » Loshii Brongt. N. A. » coriacea Ett. ) Lindleyana Sternb. » tenuifolia (Schloth.) Brngt. A ) heterophylla Brongt. N. A. » Soretii Brongt. ) rarinervis Bunb. N. A.! » microphylla Brongt. » Grangeri Brongt. N. A.! ) * Cistii Brongt. N. A. ! Ù rotundilolia Brongt. » Leberti Heer. » obovata Sternb. » rubescens Sternb. ) crenulata Brongt,. ) conformis Eichw. » affinis Gutb. » auriculata Brongt. Cest à cette espèce qu’appartiennent les Nephropt. obliqua Brongt. et Cyclopt. ingens L. et H. Neuropteris hirsuta Lesq. N. À. ! » Clarksoni Lesq. N. A.! » gibbosa Lesq. N. A. ! » dentata Lesq. N. À. ! » : Desorii Lesq. N. A! » attenuata L. et H. » fasciculata Lesq. N. À. ! » Collinsii Lesq. N. A. ! » capitata Lesq. N. A. ! » fimbriata Lesq. N. A. ! » vermicularis Lesq. N. A.! ) coriacea Lesq. N. A.! Ù inflata Lesq. N. À. ! » Evenii Lesq. N. A. ! ) pachyderma Lesq. N. A.! » verbenæfolia Lesq. N. A.! Ces 15 dernières espèces proviennent de Mazon Creek (Illinois), dont la formation houillère pourrait bien appartenir au système permien. + Odontopteris Brardii Brongt. N. A. » crenulata Brongt. » minor Brongt. ) alata Lesq. N. A. ! » Reichiana Gutb. ) alpina (Presl), Gein. ) subcuneata Bunb. N. A.! Le cap Breton appartient probablement au système permien. Odontopteris squamosa Lesq. N. A. ! » delicatula Lesq. N. A. ! D Wortheni Lesq. N. A.! . | Ù heterophylla Lesq. N. A. Lescuropteris Moorïi Sch. N. A.! Pecopteris arborescens (Schloth.) [Brongt. N. A. EF YSS ESS SSL S ESS SES S Sy ss > > 3 ulchra Heer. ohemica (Ett.) Sch. adiantoides Lindl. et H. elliptica Bunb. N. A. ! oreopteridia Sao Br. notata Lesq. N. A.! villosa Brongt. Bucklandi Brongt. serra Lindl. et H. _ pennæformis Brongt. unita Brongt. Miltoni (Artis) Brongt. er ha Brongt. N. A. istans Lesq. N. A. ! concinna Lesq. N. A.! dentata Brongt. pteroides Det (Astero- us pter. G.) Defrancit Brongt. velutina Lesq. N. A. ! Cistii Brongt. N. A. Pluckeneti (Schloth.) Br. hemitelioides Brongt. nervosa Brongt. subnervosa Ad. Rœm. muricata Brongt. N. A. Sillimani Brongt. N. A.! Loshïi Brongt. N.A. acuta Brongt. Güntheri Gæpp. aspera Brongt. silesiaca Gæpp. microphylla Brongt. pusilla Lesq. N. A. ! elongata Gœpp. Erdmengeri po: Biotii Brongt. Jægeri Gœpp. microcarpa Gæpp. radnicensis Sternb. heterophylla Gœæpp. crispata Gæpp. ophiodermatica Gæpp. trachyrachis Gæpp. … Presliana Sch. Reichiana Gæpp. divaricata Gæpp. cyatheoïdes Sch. danæoides Gœpp. alethopteroides Ett. fastigiata Sternb. similis Sternb. Sternbergii Ett. lindsæoides Ett. serrula Lesq. N. A.! Virleti (Brongt.) Sch. Sn (Ce $ conjugata (Gæpp.) Sch. bifurcata Sternb, ÉPOQUE ANTHRACITIQUE. -Candolleana Brongt. 631 Pecopteris ‘alata Sch. N. A.! » Hallii (Lesq.) Sch. N. A. ! » squamosa Lesq. N. A. ! » Strongii Lesq. N. A.! Ces trois dernières espèces sont de Mazon Creek et probablement per- miennes. Goniopteris arguta (Brongt.) Sch. » decussata (Gæpp.) Sch. » longifolia (Brongt.) Sch. » brevifolia Sch. Alethopteris lonchitica Brongt. N. A. » Serlii Brongt. N. A. » tæniopteroides Bunb. N. A.! » Owenii Lesq. N. A. ! » aquilina (Schloth.) Gœpp. D’après Weiss, c’est un Asterocarpus. Alethopteris obliqua (Brongt.) Sch. » Grandini (Brongt.) Gœpp. » Dournaisii (Brongt.) Gæpp. » marginata (Brongt.) Gœpp. » ovata (Brongt.) Gæœpp. (Figure à tort dans le genre Pecopteris, v. I, p. 510.) ; Alethopteris angustifolia (Ett.) Sch. » masillonea Lesq. N. A.! » Sullivanti Lesq. N. A. ! » pennsylvanica Lesq. N. A.! . Ù obscura Lesq. N. A.! » rugosa Lesq. N. A.! » Sheaferi (Lesq.) Sch. N. A.! » mazoniana Lesq. N. A.! ) crenulata Lesq. N. A. ! » hymenophylloides L. N.A.! » inflata Lesq. N. A.! » solida Lesq. N. A. ! Ces cinq espèces proviennent de Mazon Creek. Alethopteris grandis Daws. N. A. ! Beinertia gymnogrammoides Gœæpp. Chorionopteris gleichenioides Corda. Senftenbergia elegans Corda. Glockeria marattioides Gœpp. Danæites asplenioides Gæpp. Asterocarpus Sternbergii Gæpp. » multiradiatus Gœpp. Ptychocarpus hexastichus Weiss. Oligocarpia Gutbieri Gœpp. (Spheno- pteris confluens Gein. et Gutb.) Hawlea pulcherrima Corda. (Paraît être un Asterocarpus.) Staphylopteris Wortheni Lesq. N. A. ! » ? asteroides Lesq. N A.! Danæites asplenioides Gæpp. Dictyopteris Brongniarti Gutb. » Hoffmanni F. Rœm. » cordata F. Rœm. » Scheuchzeri F., Rœm. ) neuropteroides Gutb. 632 * TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Di ptanis Schützii F. Rœm. » obliqua Bunb. N. A. ! » rubella Lesq. N. A.! Lonchopteris rugosa Brongt. » Rœhlii Andr. » eschweileriana Andr. » Baurii Andr. + » ? anomala Gœpp. » Robertsii (Morris) Sch. Schizopteris anomala Brongt. dass Lactuca (Presl) Sch. speciosissimum Sch. » filiciforme (Gutb.) Sch. » Goldenbergii Weiss. » adnascens L. et H. Sch. ) flabellatum (Sternb.) » hirsutum (Lesq.) ir » arborescens Les 0 PÉTIOLES ET TIGES DE FOUGÈRES. Rhizomopteris filiformis Sch. N. A. ! Protopteris Sternbergii Corda. » ? peregrina Newb. N. A.! » Singeri Presl. ) Schnorriana (Gein.) Sch. Caulopteris primæva Lindl. et Hutt. » hillipsii Lindl. et H. Stemmatopteris peltigera (Brongt.) [Corda. » Cistii (Brongt.) Corda A » insignis Lesq. N. A !! Stemmatopteris Wortheni Lesq. N. À.! » gigantea me à N.A.! | Megaphytum approximatum ind.etH. » distans Lindl. et Hutt. » majus Sternb. » Goldenbergii Weiss, » Allani Brongt. » protuberans Les de N. a À » Mac-Layi Lesq. Ù magnificum Daws. \. 7 ! ? giganteum Gold. Dipdes disticha Corda. LYCOPODINÉES. ._ LYCOPODIEÆ. Lepidodendron Haïdingeri Ett. Lycopodium primævum Gold. 4 fusiforme Corda. » macrophyllum Gold, : irregulare Lesq N. A. » Gutbieri Gæpp. ; clypeatumLesq. N. A. » leptostachys Gold. k carinatum Lesq. N. A. , elongatum Gold. ) sigillarioides Les. N. ne » denticulatum Gold. À distans Ke k La A! (Caules) punctatum B. Ren. “ diplotegioides » Renaultii Brongt. ; Wortheni Lesq. N. A. » ‘turbinatum Lesq N.A.! LEPIDODENDREÆ. » simplex Lesq. N. A.! Lepidodendron Sternbergii Bron. N. A. » radicans Lesq. N.A.! » aculeatum Sternb. » Maorrisianum L. N. A.' Ù crenatum Sternb. ) forulatum Lesq. N. A. ! » cœlatum (Brgt.)Sternb. » Tijoui Lesq. N. A ! ) Volkmannianum Stern. ) pictoense Daws. N A! » affine Sternb. ) decurtatumDaw. N.A.! ) obtusum Sauv. Ù plicatum Daws. N A. 2 ) . Costæi Sauv. » osnabrugense F. Rœm. » aculeatum F. Rœm. » Pagenstecheri F. Rœm. » Bartlingi F. Rœm. » modulatum Lesq. N.A.! » giganteum Lesq. N. A.! ) vestitum Lesq. N.A.! ) conicum Lesq. N. A.! » obtusatum Sch. N. A. ! (obtusum Lesq.) » brevifolium Ett. ù longifolium Brgt. » rimosum Sternb. » Olivieri Eichw. » Steinbeckii Gæpp. ». Mieleckii Gœpp. » Harcourtii Witham. * D binerve Bunb. N. A.! » rhombicum(Presl)Sch. » quadratnm (Presl) ge (4 marginatum (Pr.) Sch. * bivdendron majus Lindl. et Hutt. N.A. » minus Lindl. et Hutt. N. A. » punctatum Lind.et H.N,. A. Sheet Eichw. tumidum Eichw. Ê » elongatum Lesq.N. A.! Es Hour Sternb. se idophloios crassicaulis (Corda) Br. ; intermedius (Gold.) Sch. ; laricinus Sternb. N. A. » macrolepidotus Gold. » acuminatus Weiss, » tumidus (Bunb.) Due » lepidophyllifolius Gold. » protuberans Lesq. N A.! » auriculatus Lesq. N. A.! » acadianus Daws. N. A.! ? Flemingites gracilis Carruth. » edroanus Carr. Brésil. . Halonia tortuosa Lindl. et Hutt. _» dichotoma Goldenb. » gracilis Lindl. et Hutt. » tetrasticha Gœpp. » Beinertiana Gœpp. Cyclocladia ornata Goldenb. (Halonia ?) Diplotesium ? striolatum Eichw. Lepidostrobus variabilis Lindl. et Hutt » Goldenbergii Sch. : Geinitzii Sch. _ radians Sch. Brongniarti Gœpp. attenuatus Gœpp. | + pe Gœpp. tigiatus Gœpp. Per Lesq. N. A.! astifolius Lesq. N. A.! lepidophyllaceus Gutb. squamosus Daws. N. A.! longifolius Daws. N. A.! trigonolepis Bunb. N. A.! ovatifolius Lesq. N. A. ! lancifolius Lesq. N. A. ! ornatus Lindl. et Hutt. Hookeri Sch. Brownii Sch. Dabadianus Sch. Russellianus Binney. levidensis Binn. Hibbertianus Binn. ambiguus Binn. Wuenschianus Binn. EX latus Binn. Lepidophytlun majus Brongt. | intermedium Lind. et H. : Veltheimianum Gein. SYEESS SES SSS ET EVE SELS ETES ZE 0 Genre d’affinité douteuse. …_ Psilotites lithantracis Gold. … Bowmanites cambrensis Binney. à SIGILLARIEÆ. Sigiilari tessellata Brongt. Dournaisii Brongt. Davreuxii Brongt. mammillaris Brongt. Utschneideri Brongt. Græseri Brongt. elliptica Brongt. sexangula Sauv. lalayana Sch. Grisebachi F. Rœm. Lescuræi Sch. N. A.! piriformis Brongt. Saulii Brongt. Yardleyi Lesq. N. A. ! Schlotheimiana Brongt. pachyderma Brongt. Candollii Brongt. scutellata Brongt. notata Brongt. cuspidata Brongt. orbicularis Brongt. Cortei Brongt. Sillimani Brongt. N. A. aspera Goldenb. subrotunda Brongt. contracta Brongt. attenuata Lesq. N. A. ! coarctata Gold. angustata Sauv. rhytidolepis Corda. diploderma Corda. undulata (Gæpp.) Sauv. lenticularis Sauv. rimosa Sauv. elongata Brongt. _intermedia Brongt. Geinitzii Sch. Deutschiana Brongt. rugosa Brongt. cristata Sauv. canaliculata Brongt. hippocrepis Brongt. transversalis Brongt. lævigata Brongt. Lanzi-Beningæ F, Rœm. reniformis Brongt,. grandis Sauv. ovata Sauv. gigantea Sauv planicosta Daws. N. A. ! catenoides Daws. N. A.! regmostigma Gold. Polleriana Brongt. Lindleyana Sch. Brongniarti Gein. leioderma Brongt. venosa Brongt. rhomboidea Brongt. rimosa Gold. nr TE Dé “au 634 “TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. - Sigillaria reticulata Lesq. N. À. ! » striata Brongt. » lepidodendrifolia Brt. N. A. » æquabilis Gold, Sigillaria stellata Lesq. N. À. ! » monostigma N. A.! » Brardii Brongt. N. A. ». Menardi Brongt. N. A. Ù fissa Lesq. N. A. ! » Serlii Brongt. » sculpta Lesq.N. A.! » Defrancii Brongt. N. A. » dilatata Lesq. N. A.! » Brochanti Brongt. N. A. » Schimperi Lesq. N. A.! » Samarskii Eichw. CYCADINÉES. Cycadites taxodinus Goœpp. |Nœggerathia foliosa Sternb. GENRES D’AFFINITÉ DOUTEUSE. ? Pinites anthracinus L. et H. Cedroxylon Withami (L. et H.)Kraus. Araucarioxylon carbonaceum (Gæpp.) [Kr. Cordaites borassifolius (Sternb.) Ung. | Rhabdocarpus tunicatus GRR M à » Beinertianus G. et B. Ce écris ei » truncatus G. et B. DURE ; » Bockschianus G. et B. » Goldenbergianus Weiss. » Naumanni Gein. Psygmophyllum flabellatum (L. et H.) ) lineatus G. et B. [Sch. » ovoideus G. et B. Antholithus Rhabdocarpi Daws. N. A.! » clavatus Gein. » spinosus Daws. N. A. ! +04 costatus Corda. » squamosus Daws. N. A! » Candolleanus Heer. ) Lindleyi Carr. ER sulcatus (L. et H.) Sch. ) anomalus Carr. Cardiocarpus emarginatus Gœæpp. et B. » Andræanus Weiss. » Künssbergii Gutb. » pauciflorus Weiss. » marginatus (Artis) Gein. ) parviflorus Sch. » Gutbieri Gein. Trigonocarpus Nœggerathi (Sternb,) » Trevertoni Lesq. N. A. ! [Brongt. » ingens Lesq. N. A. ! Ù Parkinsoni Bronit. ) affinis Lesq. N. A.! » oblongus Lindl. et Hutt. » acutus Brongt. » ovatus Brongt. » apiculatus G et B. » Dawesii Lindl. et Hutt. » operculatus G. et B. » olivæformis Lind]. et H » cicatricatus G. et B. » dubius Brongt. » punctatus G. et B. » areolatus Gœpp. et B. » orbicularis Ett. ) Menzelianus G. et B. |Carpolithus clypeiformis Gein. » Schultzianus G. et B » ellipticus Sternb. [N. A. » placenta Corda. ) Hildreti Lesq. N. A. ! Ù folliculus Corda. » perantiquus D. N.A.! » alatus L. et H. » Hookeri Daws. N. A. ! ) disjunctus Lesq. N. À.! » Sporites Weiss. PAR | latimarginatus Lesq. N. A.! CONIFÈRES. Araucarioxylon Brandlingi (With.) Kr. (Palæoxylon) medullare (With.) Kr. » primævum (With.) Kr. » antiquum (With.) Kr. ÉPOQUE PERMIENNE. 635 a 3 V. ÉPOQUE PERMIENNE. 18 .: … Dyas ou Zechstein et Rothliegende (grès rouge) des géologues al- | lemands; Magnesian-Limestone et Lower Red-Sandstone des géologques anglais. LA F4 Les localités principales renfermant des restes végétaux sont : en France, Autun (Saône-et-Loire), grès rouge des Vosges M. (seulement des bois silicifiés). Nous ne connaissons aucun fossile | “._ végétal provenant du Magnesian-Limestone d'Angleterre; le É.…_ Red-Sandstone des environs de Manchester et de Kidderminster | L dans le Shropshire, par contre, a fourni quelques-unes des Æ… plantes caractéristiques de cette formation, telles que Walchia piniformis dans cette dernière localité; à Astley près de Warring- …._ ton, Calamites approæimatus et C. Suckowt ; dans l'argile rouge d'Ardwick, près de Manchester, Lepidodendron dichotomum , Calamites Suckowii, Sphenopteris irregularis Sternb., Dictyo- pteris neuropleroides, Pecopteris villosa Brongt., P. oreopteroides —. Gœpp. et Alethopteris lonchitia, toutes des espèces qui se ren- contrent aussi dans le terrain houiller proprement dit. È En Allemagne , où le permien se rencontre dans d’assez nom- - breuses localités, la flore de l’époque qui lui correspond est …— mieux représentée que partout ailleurs. Dans les régions infé- } rieures du grès rouge, qui forme la base de tout le système, — celte flore se confond avec celle des dépôts houillers supérieurs, de manière à rendre quelquefois sa délimitation difficile. Dans le bassin houiller de Saarbrück, la partie du permien inférieur qui est caractérisée lithologiquement par des schistes argileux auxquels sont subordonnés des sphérosidérites riches en poissons (Palæoniscus, Palæothrissum, Acanthodes) et en restes d'Archegosaurus, renferme une grande quantité d'empreintes végétales souvent d’une grande netteté, surtout dans les couches sidérolitiques. Dans la Wetterau, les environs de Naumbourg, entre autres, mn in st Ê Len ne EE ns es LE TONER Ne 636 -TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. ont fourni quelques plantes caractéristiques des assises infé- rieures. Dans la Thuringe, le permien est établi en grande partie sur un terrain houiller de peu d'importance. Les principales loca- lités qui ont fourni des plantes propres au grès rouge, telles que Walchia, Calamites gigas, Odontopteris obtusiloba, sont le Moseberg, le versant nord de l’Inselberg, les environs de Klein- Schmalkalden. Le schiste cuivreux du pays de Mansfeld, célèbre : depuis longtemps par ses poissons et reptiles, renferme égale- ment un certain nombre de végétaux. Il occupe la partie moyenne de la série permienne. Comme plantes caractéristiques de cet étage, on peut citer les Ullmannia, genre de Conifère qui remplace les Walchia de l'étage inférieur. La partie supé- rieure, en grande partie composée de conglomérats, de dolomie (Rauchwacke) et de roches éruptives, ne contient pas de végé- taux. Le groupe permien s'étend du bassin de la Thuringe d’une part au pied du Harz (Kyffhäuser, Ilfeld), et d’autre part dans le Haut- Palatinat en Bavière (Erbendorf). Nous le retrouvons, sous une forme un peu différente, en Saxe (Chemnitz) , à Wettin près de Halle, où elle offre une flore très-riche, mais représentant seulement la flore de la première période de l’époque. Le grès rouge proprement dit acquiert surtout un développement très- considérable au pied des Sudètes, tant du côté de la Silésie que de celui de la Bohème et dans le bassin même de ce dernier pays. Ces dépôts arénacés renferment dans certaines localités de telles quantités de troncs de Conifères silicifiés qu’on dirait des forêts entières enfouies et pétrifiées sur les lieux mêmes (voy. Gœppert, Der versteinerte Wald bei Adersbach in Bühmen, Geol. Reichsanst., 1857); dans d’autres endroits, ce sont les tiges de Fougères arborescentes (Psaronius) qui abondent. Les troncs de Conifères se réduisent à deux espèces, l’Araucarioæylon Brandlingi et VA. Schrollianus ; les espèces de tiges de Fougères, par contre, sont très-nombreuses. Les localités les plus connues pour la provenance des bois silicifiés sont: Adersbach, Neupaka, ÉPOQUE PERMIENNE. 637 Pecka, Radowenz, Schwadowitz, Schatzlau ; près de ces trois derniers endroits le grès rouge est assez riche en houille exploi- … (able, ce qui l’a fait réunir pendant longtemps, comme le grès . rouge carbonifère de Saarbrück, au terrain houiller propre- ment dit. Au nord-ouest de Prague, la même roche, renfermant surtout l'Araucarioæylon Schrollianum, couvre de grandes sur- faces et se trouve très-bien développé près de Rakowitz, Kru- _schowitz, Schlan et Pilsen. D’après M. Otokar Feistmantel, les bois de Conifères seraient caractéristiques pour les étages infé- rieurs et les Psaronius pour les étages supérieurs. En Russie, le terrain permien occupe des étendues im- menses dont le sol du gouvernement de Perm sur le versant occidental de l'Oural ne forme qu’une partie. Sa flore, qui, d’après certains indices, paraît être assez riche, est peu connue. Dans l'Amérique du Nord, certains dépôts considérés par les géologues américains comme appartenant au terrain houiller pourraient bien appartenir au grès rouge; je citerai seulement Mazon Creek et Colchester dans l'Illinois, le cap Breton. La physionomie végétale de la première période de cette époque est peu différente de celle de la dernière période de l’époque houil- lère; beaucoup de genres sont restés les mêmes, tout en chan- geant la plupart de leurs espèces; le genre Veuropteris décline considérablement, les Odontopteris le remplacent en grande par- tie; le genre Callipteris fait sa première apparition avec un certain nombre de formes distinctes ; il en est de même du genre Tœnio- pteris; les Fougères arborescentes paraissent avoir été très-nom- breuses. Le genre Lepidodendron, si nombreux pendant l’époque » houillère, n'est plus représenté que par une espèce, le genre Sigil- laria par quatre espèces. La classe des Cycadinées se montre pour la première fois d’une manière non équivoque dans le genre Ptero- phyllum, destiné à prendre un si grand développement dans l'époque triasique. Les Carpolithes, sous la forme de Trigono- carpus et Cardiocarpus, sont très-nombreux; leur attribution est encore douteuse, mais il est probable que ce sont des semences de Gymnopermes (de Cordaites peut-être en partie) appartenant 638 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. à des familles éteintes. L'existence de deux genres de Conifères, chacun avec plusieurs espèces, est prouvée de la manière la plus ‘évidente par la provenance de rameaux feuillés et d'organes de fructification : ce sont les genres Walchia et Ullmannia. La grande quantité de bois de Conifères dispersés à travers les dé- pôts de grès rouge fait supposer que cette classe de végétaux à joué un rôle considérable pendant l’époque permienne. Enfin, nous voyons apparaître dès le commencement de l’époque le genre paradoxal des Spirangium (Palæoxyris), qui a continué à vivre jusqu’à la fin de l’époque jurassique (wealdien), et forme un type à part et sans analogie dans la flore fossile comme dans la flore vivante. CHAMPIGNONS. Excipula (?) Neesii Gœpp. | Depazites Rabenhorstii Gein. ALGUES. Palæophycus Hoëianus Gein. aux Chondrites (triadicus Geïn. et » insignis Gein. virgatus Münst.) et aux Haliserites et quelques autres formes rapportées| (H. lusaticus Gein.) ÉQUISÉTINÉES. CALAMARIEÆ. Calamostachys Jugleriana (Gœæpp.) Sch... Calamites gigas Brongt. Sphenophyllum Schlotheimii Brongt. » decoratus Eichw. » emarginatum Brongt. » Sternbergii Eichw. » longifolium Germ. » infractus Gutb. Annularia inflata Lesq. N, A. ! » approximatus Brongt. » carinata Gutb. Calamocladus equisetiformis Ett. » spicata (Gutb.) Sch. FILICINÉES. FILICACEÆ. | Sphenopteris Decheni Weiss. sure » zwickaviensis Gutb. à FRE SAR Fes | » fasciculata Gutb. * oxvdata Ce | Eremopteris Neesii (Gæpp.) Sch. . pimpinellifola Gœpp. ? Cyclopteris Liebeana Gein. y obata Morris Nephropteris rarinervia Gœæpp. » imbricata Gœpp. (Probablement des pinnules anse » rutæfolia Eichw. d’un Odontopteris.) » erosa Morris. Neuropteris falcata (Gœpp.) Sch. » semialata Gein. Ù rubescens Sternb. » Gützoldi Gutb. » auriculata Brongt. » disticha Kutorga. Odontopteris Reichiana (Presl.) Gein. » frondosa Gæpp. » Sternbergii Stein. » Bæœckingiana Weiss. » obtusiloba (Naum.) Sch. ) lebachensis Weiss. » lingulata Gœpp. >. srl Schlotheimii Brgt. N. A. Stiehleriana Gœæpp. Dufresnoyi Brongt. inæqualis Eichw. strictinervia Gœæpp. | D'ibeés Weiss, c’est un Callipteris. rcnes catadroma Weiss. Ne » latifrons Weiss. LA » Stronganowii Morris. Callipteris conferta (Sternb.) Brongt. sinuata Brongt. affinis Gœpp. | ere (Brongt.) Sch. angenheimii Brongt. discreta Weiss. Fischeri (Brongt.) Weiss. Regina (A. Rœm.) Sch. Pecopteris arborescens (Schloth.) Beer è w Nr . Candolleana Brongt. oreopteridia (Schl.) Brongt. densifolia Gœpp. are FpP: olymorpha Brongt. Dinnatifiia (Gutb.) Gein. = Asterocarpus Geinitzii G. dentata Brongt. poone Brongt lukeneti (Schioih. ) Brongt. muricata Brongt. serrata Ludw. ÉPOQUE PERMIENNE. {Stichopteris Ottonis (Gutb.) Gein. ‘| Asterocarpus truncatus (Rost) Ung. k UNE 1e TRAITEUR Er" 2) M hd LE éhla CAE CU NE ' a AN NE Ps AAN EEE TER EL La, + Pecopteris integra (Germ.) Sch. a Schwedesiana Dunk. 21: * Martinsi (Kurtze) Sch. ; lodevensis Brongt. Beyrichii Weiss. subauriculata Weiss. D adnata Weiss. Goniopteris elegans (Germ.) Sch. (Desmophlebis) der PRO h. N LA Cymoglossa Gœpperti (Morris) Sch. ; Alethopterisaquilina Gæpp. 0e gigas (Gutb.) Gein. 4 pteroides Gæpp. ovata (Brongt.) Gœæpp. erosa (Gutb.) Gein. cristata (Gutb.) Gein. » reflexus Gutb. Cyathocarpus eucarpus Weiss. Tæniopteris multinervis Weiss. » Eckardi Germ. » abnormis Gutb. » coriacea Gœpp: » fallax Gœpp. Dictyopteris Brongniarti Gutb. Scolecopteris elegans Zenk. Rhacophyllum Lactuca (Presl) Sch. » filiciforme (Gutb.) Le PÉTIOLES ET TIGES DE FOUGÈRES. Zygopteris pri primeva Corda. cattii B. Ren. » bibractensis R. Ren. Asterochlæna Cottai Corda. Selenochlæna microrrhiza Corda. » Reiïchii Corda. Selenopteris radnicensis Corda » involuta Corda. Gyropteris crassa Corda. Ptilorachis dubia Corda. Anachoropteris Decaisnii B. Ren. » pulchra Corda. | » rotundata Corda. Rhizomopteris lycopodioides Sch. Thamnopteris Schlechtendali (Eichw.) [Brongt. Anomorrhæa Fischeri Eichw. Chelepteris gracilis Eichw. Bathypteris rhomboidea Eichw. Protopteris Cottai (Presl.) Corda. Caulopteris macrodiscus Brongt. » dubia Corda. Stemmatopteris peltigera (Brgt.) Corda. Stemmatopteris Cistii (Brongt.) Corda. Psaronius infarctus Ung. radiatus Ung. Putoni A. Moug. helmintholithus(Sprg.) Cotta. tenuis Steng. Ungeri Corda. musæformis (Sternb.) Cordi. scolecolithus Ung. conjugatus Stenz. simplex Ung. chemnitzensis Cord. plicatus Stenz. Gutbieri Corda. Cottai Corda. Gœpperti Stenz. Freieslebeni Corda. à arenaceus Corda. bohemicus Corda. Haidingeri Stenz. augustodunensis Ung. giganteus Corda. asterolithus Corda. 640 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. | LYCOPODINÉES. D LEPIDODENDREÆ. SIGILLARIEÆ. 1 4 È Lepidodendron posthumum Weiss. Sigillaria spinulosa Germ. D. Halonia Beinertiana Gœpp. ; » denudata Gœpp. à Diplotegium Brownianum Corda. » Brardii Brongt. M Rhytidophloios tenuis Corda. » Danziana Gein. Ke Heterangium paradoxum Corda. GYMNOSPERMES. : CYCADINÉES. Re ZAMIEÆ. | Troncs de Cycadinées ? Ko Nœpggerathia ? Gœpperti Eichw. Clathraria ? columnaris (Presl) Sch. | és ? platynervia Gœpp. » hastata (Eichw.) Sch. À à ? cyclopteroides Gœæpp. » antiqua (Eichw.) Sch. | Eure Pterophyllum Cottæanum Gein. » microlepis (Eichw.) Sch. 1 Fe » blechnoides Sandb. ) strigata (Eichw.) Sch. 134 ? gonorrhachis Gœpp. » densifolia (Eichw.) Sch. “A Dioonites inflexus (Eichw.) Sch. ù J GENRES D’AFFINITÉ DOUTEUSE. Ô Cordaites principalis (Germ.) Gein. Cardiocarpus nc à PRES B. » intermedius Gæpp. (Pycnophyllum Brongt. Voy. vol. II, 4 Ottonis CU jh = 4 p. 190.) À | » gibberosus Gein. : Cordaites Ottonis Gein. » carinatus Gœpp. » Roæsslerianus Gein. » discus Corda. Trigonocarpus postearbonarius Gümb. » -piriformis Corda. » Rœæssleri Gein. » macropterus Gorda. » fibrosus Gœpp. » | Sternbergi Gorda. » plicatus Gœpp. » marginatus (Artis). » subangulatus G. » Eiselianus Gein. » caudatus G. Psygmophyllum expansum ( Br.) Sch. S » dyadicus Gein. » cuneifolium (Br.)Sch. 2, RUE US lanceolatus G. » _ctenoides (Gæp.) Sch. ne » piriformis G. Medullosa elegans Cotta. TS » obliquus G. » porosa Cotta. » cycadinus Corda. » stellata Cotta. nr » putaminifer Corda. Colpoxylon æduense Brongt. * » Parkinsoni Gein. | Myelopitys medullosa Corda. CONIFÈRES. É- Walchia lanceolata (Gœpp.) Sch. Le ARTE Ullmannia Bronnii 2 Walchia piniformis Sternb. » frumentaria Gœpp. » foliosa Eichw. » lycopodioides Gœpp. » flaccida Gœæpp. Thuyites Parryanus Heer. Melville! » filiciformis Sternb. Voltzia ? heterophylloides Sch. » longifolia Gœæpp. : » ? hexagona Gein. » linearifolia Gœpp. L Ÿ : :mbricti Sch Genus incertæ sedis. » biarmica (Eichw.) Shc. Schützia anomala Gein. an Le er Gt ae 2 if HE NL at v AMP BI Mb ÉPOQUE TRIASIQUE. GA BOIS FOSSILES DE CONIFÈRES. Araucarioxylon Schrollianum Gœpp. |Araucarioxylon Rhodeanum Gœpp. » stigmolithos Gæpp. » Fleuroti (A. Moug.)Kr. » stellare (Ung.) Kr. » permicum Merkl. » valdajolense (A. M.) Kr. » _ cupreum Het R » Rollei (Ung.)Kr. » Kutorgæ Merkl. » saxonicum (Gein.) Kr. » ægyptiacum Ung. » pachytichum Gœpp. » medullosum Gœpp. GENRE DONT LA CLASSE EST INCONNUE. Spirangium carbonarium Sch. | Spirangium appendiculatum L. N. A.! » Prendeli Lesq. N. A! VI. ÉPOQUE TRIASIQUE. 1. Période du grès bigarré. Avec le grès bigarré nous entrons dans une nouvelle période de végétation ; la physionomie de l’époque houillère, qui s'était - continuée, avec de légères modifications, à travers l'époque per- - mienne, autant du moins que nous connaissons cette dernière, est remplacée brusquement, pour ainsi dire, par une physiono- mie toute différente, malgré la persistance de certaines formes qui rappellent les temps antérieurs. Tous les anciens types sans analogues dans le monde actuel, ou s’éloignant de leurs rejetons d'aujourd'hui par des dimensions gigantesques, tels que Sigillaria, Knorria, Lepidodendron, Megaphytum ,. Cordaites, Sphenophyllum, Annularia, Calamites, ont entièrement disparu, le règne des Cryptogames vasculaires a cessé, celui des Phané- rogames gymnospermes s'établit pour dominer désormais non- seulement pendant l’époque triasique, mais aussi pendant l’époque jurassique. La grande lacune qui existe dans nos connaissances . au sujet de la végétation qui couvrait la terre dans les derniers temps de l’époque permienne nous ôte la possibilité d'établir la filiation entre la flore des époques paléozoïques et celle des éqgoques mésozoïques. Il est vrai que le grès rouge nous révèle l'existence des Conifères ; les Cycadées y font déjà leur appari- M (ion; il en est de même des Spirangium; les Prêles, qui rem- placent dès à présent les Calamites, paraissent avoir été repré- Scuruper. — Paléont. végèt, II — 41 642 -TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. : sentées alors par des formes très-analogues, les £quisetites. Les Fougères arborescentes continuent à jouer un certain rôle dans la flore ptéridologique; mais, à en juger d’après les troncs que nous en connaissons, les genres étaient très-différents ; les eë- pèces herbacées, malgré une certaine ressemblance de famille de quelques-unes d’entre elles avec des formes houillères, ne sau- raient cependant être rangées dans les mêmes genres. Des types entièrement nouveaux, premier commencement peut-être de Ja série des Monocotylédonées, apparaissent ; ce sont les Æthophyl- lum, les Yuccites et d’autres formes encore, dont les restes sont . trop peu nombreux pour permettre une conjecture quant à la famille à laquelle ils pourraient appartenir, mais cependant assez bien caractérisés pour y faire reconnaître les débris de végétaux se rapprochant de ce sous-embranchement des Phanérogames. Une chose qui frappe dans la flore du grès bigarré et de tout le trias, c’est l’absence complète de toute trace de Sélaginellée ou de Lycopodiacée. Il est vrai que la même absence se fait remar- quer dans tout l’ensemble des terrains secondaires et même des terrains tertiaires. YŸ a-t-il là un hiatus immense entre les Lyco- podinées primitives et celles de l’époque actuelle ? Cela n’est guère probable, car cela serait une infraction à la loi fondamen- tale qui dit qu'un type une fois disparu ne revient plus. Il est plutôt probable que cette classe de végétaux a subi de grandes modifications vers la fin de l'époque permienne, qui ne nous a rien conservé de sa végétation, et qu’elle est entrée considéra- blement amoindrie et changée dans l’époque triasique; que du rang d'arbres imposants les espèces sont descendues au rang d’humbles herbes, ne jouant plus qu'un rôle très-subordonné, vivant dans l’intérieur des terres, au lieu de peupler les marais et le bord des lacs et rivières, comme les Lépidodendrons, et se trouvant ainsi privées de la possibilité de transmettre à la posté- 4 rité les preuves de leur existence. Si, par le petit nombre d'espèces de plantes qui sont parvenues jusqu’à nous, il est permis de juger de la physionomie végétale générale des temps où le grès bigarré s’est formé, nous pou- ÉPOQUE TRIASIQUE. 643 vons dire que les traits principaux de’cette physionomie sont déterminés par la prépondérance des Conifères appartenant à deux types, dont l’un (Voltzia) rappelle le genre Cryplomeria vivant actuellement au Japon, et l’autre (Albertia) les Dammara ou Kauri de la Nouvelle-Zéelande et de la Nouvelle-Calédonie. C’est à l'ombre de ces forêts de Vol/zia et d’Albertia qu'ont vécu probablement les Fougères herbacées dont nous trouvons les débris mélangés à ceux de ces derniers arbres, tandis que les espèces arborescentes garnissaient les ravins au fond desquels coulaient les eaux qui déversaient dans la mer ou les lacs les détritus arrachés de l'intérieur de la terre à la suite de pluies torrentielles. L’Anomopteris Mougeoti, cette grande et belle Fou- gère si caractéristique du grès bigarré, doit avoir occupé une grande place parmi ses congénères , car c’est d’elle qu’on trouve les vestiges les plus nombreux. Les Cycadées, dont les débris sont extrêmement rares, doivent avoir vécu dans des endroits rocailleux, loin des cours d’eau qui auraient pu entrainer leurs dépouilles pour les déposer dans les bancs de sable et de limon formés à leur embouchure. Les marais et les bords des lacs d’eau douce servaient de stations aux Prêles gigantesques, dont les fragments, sous forme de moules, comptent parmi les fossiles les plus communs de la for- mation. De même que ces Equisetum, les Æthophyllum paraissent avoir été des plantes marécageuses ou aquatiques. Il est évident que le nombre des espèces de plantes connues du grès bigarré n’est qu’une petite fraction du nombre total de celles qui ont vécu pendant l’époque qui correspond à cette for- mation. La chose s'explique d'elle-même quand on prend en con- sidération la nature de la roche peu propre en général à conser- ver des empreintes végétales et le petit nombre de localités explorées à ce sujet. Jusqu'à présent il n’y a que le grès bigarré qui contourne le pied des Vosges qui ait fourni des documents d’une certaine importance. En France, où ce grès est très-bien développé dans plusieurs départements, il n’a encore révélé que l'existence des grandes 6h TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Prèles par quelques rares fragments ; dans les Alpes rhétiennes, où il occupe avec les autres membres du trias des étendues considérables, il est complétement stérile ; il en est de même en Allemagne, où il existe depuis la Forêt-Noire jusqu'au Harz. Dans le grand-duché de Bade on rencontre, mais rarement, l’Anomopteris, le Volizia heterophylla et l'Equisetum Mougeotii. Dans le sud de l'Espagne, où je lai observé dans la Sierra de Tejeda, non loin d’Alhama , je n’y ai découvert aucune trace d’un débris végétal quelconque. Les végétaux fossiles du grès bigarré de Recoaro dans le Vi- centin sont en général très-mal conservés et leur détermination reste en grande partie incertaine. Je crois devoir faire remarquer, au sujet de la localité en Alsace (Soultz-les-Bains) qui a fourni le plus grand nombre des espèces énumérées ci-dessous et les échantillons les mieux con- servés, que les assises de grès qui les renferment occupent la région inférieure et moyenne de la formation, que ces assises ne contiennent jamais de coquilles marines, mais bien des crustacés d’eau douce, tels que Æstheria minuta Jone, Apus antiquus Sch. Ces deux fossiles se rencontrent exclusivement dans les couches argileuses qui recouvrent les grands bancs de grès inférieurs, et c’est surtout le premier qui y abonde. Il est probable que nous avons affaire ici à un dépôt d’eau douce qui offrait des conditions plus favorables à la conservation des empreintes végétales que les dépôts marins. En effet, quand on avance vers les bancs supé- rieurs, les plantes disparaissent à mesure que les coquilles marines apparaissent, et dès qu’on arrive dans la région dolomitique qui fait la transition au calcaire conchylien, formation exclusivement marine, toute trace de végétal disparait; même les fragments de bois, remplacés par de l'hydroxyde de fer, si communs encore dans les bancs de grès moyens, ne se montrent plus. Il paraît ressortir de là qu'il existait dans ces lieux, au commencement de l’époque triasique, un lac d’eau douce sur le pourtour duquel vivaient les plantes dont les débris ont été enfouis dans ses pro- fondeurs, et que ce lac a fini par être envahi par la mer. 4 i | ÉPOQUE TRIASIQUE. 645 CRYPTOGAMES. ÉQUISÉTINÉES. EQUISETACEÆ. Equisetum Brongnarti Sch. Equisetum Mougeotii Brongt ex. p. Schizoneura paradoxa Sch. et M. FILICINÉES, Neuropteridium grandifolium Sch. et À dat a Mougeotii Sch. j [Moug. | Chelepteris vogesiaca Sch. » Voltzii (Brongt.)Sch. » Voltzii Sch. et Moug. » intermedium Sch. et » micropeltis Sch. et M. [M. | Cyatheopteris tessellata Sch. » elegans (Brgt.) Sch. | Bathypteris Lesangeana Sch. et Moug. Pecopteris sultziana Brongt. Caulopteris? Maraschiniana Mass. Crematopteris typica Sch. : » ? Læliana Mass. _ Anomopteris Mougeotii Brongt. » ? Festariana Mass, GYMNOSPERMES. CYCADINÉES. Pterophyllum Hogardi Sch, et Moug. | Zamites ? vogesiacus Sch. et Moug. CONIFÈRES. ABIETACEÆ. Albertia speciosa Sch. Voltzia heterophylla Sch. » Schaurothiana Mass. » acutifolia Brongt. * Albertia latifolia Sch. TARACER 2 » Braunii Sch. ? Taxites Massalongi Zigno. » elliptica Sch. ? vicentinus Zigno.{ MONOCOTYLÉDONÉES. LILIACEÆ ? | Yuccites vogesiacus Sch. et Moug. GENRES DONT LA PLACE EST INDÉTERMINÉE. open regulare (Brongt.) Sch. | Æthopbyllum stipulare Brongt. op » Fôtterleanum Mass... yllum speciosum Sch.et Moug. 2. Période du calcaire conchylien. Cette formation d’origine marine est très-riche en débris d’ani- maux marins, coquilles, crustacés, ossements de sauriens, dents et écailles de poissons, mais extrêmement pauvre en restes de 1J'ai indiqué ces deux fossiles comme provenant des couches inférieures des marnes irisées de Recoaro, c'est dans le grès bigarré de cette localité qu'ils se rencontrent. 616 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. végétaux. Les Algues même y sont très-rares et représentées seulement par un très-petit Chondrites, et les plantes terrestres se réduisent à une demi-douzaine d'espèces, une Fougère du genre ÂVeuropteridium, un Voltzia, des fragments de bois et des moules de rameaux défeuillés d'une ou de deux espèces de Conifères. Ces rameaux, pour lesquels Schleiden a créé le genre Ændolepis, se distinguent par de très-petites cicatrices rhomboïdales serrées les unes contre les autres et par des ren- flements qui se répètent de distance en distance et qui portent les cicatrices de petits ramules quelquefois assez nombreux. Le même savant a observé près de Iéna, dans la partie dolomitique inférieure de ce calcaire, une mince couche de charbon fibreux provenant d’un bois de Conifère, qu’il a nommé Pinites Gœpperti ; c’est probablement le bois d’un Voltzia. Les reliefs vermiformes qui recouvrent souvent les dalles de calcaire conchylien ont été pris pour des Algues, mais certainement à tort. Avec ces quelques fragments de végétaux, il est impossible de nous faire une idée de la physionomie végétale de l'époque conchylienne; ils permettent cependant de supposer que cette physionomie n'était pas très-différente de celle que nous a révélée le grès bigarré, car les Vo/ézia paraissent y avoir joué un rôle principal. GRYPTOGAMES. ALGUES. Quelques traces d’un Chondrites sem- | blable au Ch. prodromus H. du keuper. FILICINÉES,. Neuropteridium Gaillardoti (Br.) Sch. | GYMNOSPERMES. CONIFÈRES. Voltzia recubariensis Schenk. Endolepis vulgaris Schl. » pachyphylla (Zigno) Sch. Pinitis Gœppertianus Schl. Endolepis elegans Schleiden. 3. Période des marnes irisées. Ce dernier étage du trias offre une composition lithologique très-variée, des argiles, des marnes, du grès, du calcaire, de la ÉPOQUE TRIASIQUE, 647 dolomie; certaines couches sont d’origine marine; d’autres portent le caractère de dépôts effectués dans l’eau saumâtre ; d’autres enfin sont de formation d’eau douce. Chacun de ces dépôts a son caractère paléontologique propre à lui, et quelques- uns d’entre eux seulement renferment les fossiles qui nous inté- ressent ici. De même que le grès bigarré passe successivement, à sa par- tie supérieure, dans le calcaire conchylien, ce dernier passe aux marnes irisées par une série de couches dont l’attribution véri- table laisse souvent des doutes. Aussi a-t-on cru devoir désigner ces dépôts de transition par un nom spécial, celui de Lettenkohle ou argile charbonneuse. Ce groupe d'assises, qui repose immé- diatement sur le calcaire conchylien, est remarquable par la grande quantité de débris végétaux qu'il renferme, quantité qui, quelquefois, est tellement considérable qu'elle donne lieu à des couches de houille exploitables (environs de Bayreuth en Fran- conie, Richmond en Virginie). C’est dans ces couches qu'ont été rencontrées presque toutes les Fougères, Cycadées et Conifères connues du système keupérien. Ces argiles anthraxifères sont suivies, vers le haut, du keuper proprement dit, dont la partie inférieure est argileuse et la partie supérieure arénacée. Cette dernière partie est surtout très-déve- loppée dans le pays de Wurtemberg, où elle fournit une belle pierre de taille semblable à celle du grès bigarré en Alsace. Comme cette dernière, elle renferme souvent des moules de Prêles gigantesques (£quisetum arenaceum), ce qui a fait donner à ce grès le nom de Schilfsandstein, c’est-à-dire grès à Joncs. Les marnes irisées sont plus riches en débris végétaux que le grès bigarré, et les espèces qui y ont été rencontrées, plus nom- breuses. Les localités principales qui ont fourni les matériaux pour cette flore sont les environs de Bâle, de Sinsheim dans le grand-duché de Bade, de Stuttgart, Bamberg, Würzbourg et Kissingen en Franconie; Richmond aux États-Unis; des traces de végétaux fossiles ont également été rencontrées dans le keuper saliférien de la Lorraine près Moyen-Vic, à Ballbronn sf 648 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. en Alsace, non loin de Soultz-les-Bains, à Corcelles dans la Haute- Saône. Si nous comparons le caractère de la flore keupérienne à ce- lui du grès bigarré, nous trouvons qu'il y a une assez grande ressemblance dans le faciès général entre les deux végétations, mais une différence réelle dans les espèces et même les genres. Les Equisetum offrent les mêmes formes gigantesques que dans le grès bigarré; le genre Schizoneura est également représenté par une espèce unique. Les Fougères sont plus nombreuses; celles à nervation de Pecopteris sont au nombre de 10, y com- pris le genre Lepidopteris avec 3 espèces dont les rachis et les frondes étaient recouverts d’écailles d’une consistance solide; une des espèces les plus remarquables par l’étendue de ses frondes et la grandeur de ses folioles était sans doute le Danæopsis, sem- blable à nos Danœa du monde actuel et probablement arbores- cente. Des formes nouvelles, inconnues jusqu’à présent, viennent _S’introduire : ce sont les Fougères à fronde palmée et à réseau nerveux composé. Le grès bigarré ne nous a révélé que deux formes de Cycadées représentées par deux échantillons; l’une de ces formes, le Pterophyllum, qui date déjà des temps permiens, se continue dans les marnes irisées pour y prendre un déve- loppement considérable, car elle y est représentée par 10 espèces différentes. Un genre nouveau, rappelant, par la découpure de ses pennes, le Dioon de l’époque actuelle, vient s'ajouter à ceux qui sont déjà connus. Les Coniferes sont représentés par un genre très-voisin des Voltzia, le Ptycholepis; un second arbre de cette classe, dont les ramules rappellent assez ceux du Juniperus Sabina et du Widdringtonia, est connu par de trop petits fragments pour qu’on puisse essayer d’en déterminer le caractère général. La présence de plusieurs espèces de bois de Conifère silicifié dans le Keuper permet la supposition qu’à la dernière comme dans la première période de l’époque triasique il y avait des forêts de Conifères sur les terres émergées. En fait de plantes marines, nous ne connaissons de ce terrain que le Chondrites prodromus H., très-semblable à de petites j 2 e se w k ÉPOQUE TRIASIQUE. 649 formes du Ch. Targioni, et deux espèces de Diatomées, les Bactryllium canaliculatum et Schmidii Heer, dont le premier remplit une couche au-dessus des gisements d’£stheria et de Lu- cina à Schambelen dans le canton d’Argovie, et dont le dernier forme quelquefois de véritables dépôts dans les argiles schisteuses immédiatement au-dessus du muschelkalk dans le Vorarlberg et les Grisons, entre autres au Col de Virgloria. Ces formes se dis- tiguent des espèces vivantes par leurs dimensions considérables qui atteignent jusqu'à 5 millimètres de long sur une largeur de plus d’un milimètre. CRYPTOGAMES. ÉQUISÉTINÉES. PNT ACEE. Eguisetum macrocoleon Sch. Equisetum arenaceum (Jæg.) Bronn. » Rogersii (Bunb.) Sch. A.N.! » platyodon Schenk. Schizoneura Meriani (Brongt.) Sch. FILICINÉES. Neuropteris Schænleiniana Schenk. | Marattiopsis? angustifolia (Schk.) Sch. Anotopteris distans (Presl) Sch. (Angiopteridium, vol. I, p. 604.) Pecopteris Schœnleiniana Brongt. Danæopsis marantacea (Presl) Heer. D Meriani Brongt. » Rumpfii (Schenk) Sch. — » angusta Heer. Cycadites Rumpfi Schenk. » triasica Heer. Camptopteris serrata Kurr. » concinna Presl. » quercifolia Schenk. » tamariscina Sch. Chiropteris Kurriana Sch.' » Gumbrechti Brauns. Sclerophyllina furcata Heer. » bullata Bunb. N. A.! Rhacophyllum pachyrachis (Schenk.) Lepidopteris stuttgartiensis(Jæg.)Sch. [Sch. » rigida (Kurr) Sch. Chelepteris macropeltis Schenk. » Kurrii Sch. Bathypteris strongylopeltis(Schk.)Sch. GYMNOSPERMES. CYCADINÉES. Macropterygium Bronnii (Schenk.)Sch. | Pterophyllum ? Sandbergeri Schenk. » Schenkii Sch. Dioonites pinnæformis Schenk. Pterophyllum Jægeri Brongt. Troncs de Cycadinées. ? dt Éd Clathraria (?) Germari Sch. » Blumii Schenk. Fruits de Cycadinées. » pectinatum Kurr. Cycadinocarpus keuperianus Schenk. » cuneatum Kurr. » amygdalinus(Sk.) Sch. » Andræanum Sch. » minor (Schenk) Sch. 1Cette fronde offre une grande ressemblance avec celle de l’Ophioglossum pal- matum des Antilles. 650 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. CONIFÈRES. ABIETACEÆ. TAXODIACEÆ. Glyptolepis keuperiana Sch. Widdringtonites keuperianus Heer. BOIS FOSSILES DE CONIFÈRES. Gedroxylon Braunianum (Gæp.) Kraus. | Araucarioxylon keuperianum (Ung.)K. Pityoxylon Sandbergeri Kr. » thuringicum Born. GENRE D’AFFINITÉ INCONNUE. Spirangium Quenstetti Sch. VIT. ÉPOQUE JURASSIQUE. 1. Période de transition triaso-jurassique ou rhétique. L'étage, ‘intercalé entre les marnes irisées et le lias, forme la transition entre le système triasique et le système jurassique, tant par sa flore que par sa faune ; les roches même se confon- dent des deux côtés et passent pour ainsi dire les unes dans les autres, de manière à effacer toute ligne de démarcation appré- ciable. Mais, malgré l’absence de limites précises entre ces trois formations, la flore, tout aussi bien que la faune, offre des carac- tères particuliers, qui la distinguent, d’une part de la flore tria- _sique et d'autre part de la flore jurassique. Il faut cependant remarquer que la ressemblance penche plutôt du côté de cette dernière que du côté de la première, et cela à un tel point qu'un certain nombre de plantes de l’oolithe supérieur offrent une telle ressemblance avec les types correspondants du rhétique, qu’on est tenté de les considérer comme leurs descendants directs. Gette considération m’a engagé à subordonner la période rhé-. tique à la grande époque jurassique. En examinant les restes végétaux enterrés dans les dépôts rhétiques, nous y remarquons de prime abord une absence pres- que complète de plantes marines ; les quelques formes qu'on a considérées comme telles sont d’une origine très-douteuse; la végétation terrestre, par contre, y est représentée par un nom- bre d'espèces assez considérable, et par des échantillons dont la PTE * im ni ÉPOQUE JURASSIQUE. Gol conservation laisse souvent peu à désirer. Les Equisétacées y figurent avec les genres Æquisetum et Schizoneura, le premier avec quatre espèces à dimensions moindres que celles des Prêles triasiques, le second avec une espèce. Les Fougères sont nom- * breuses, car elles ne comptent pas moins de 46 espèces ap- partenant à 25 genres différents, les uns sans analogues, même éloignés, dans le monde actuel, tels que les Baiera, Nilssonia (dont la place pourrait bien être dans les Cycadées), Thinnfeldia, Selenocarpus ; les autres plus ou moins semblables à nos Polypo- diées, Cyathées, Marattiacées, Acrostichées ; les formes à fronde palmée et à nervation réticulée comme les feuilles dicotylédo- nées deviennent plus nombreuses et déterminent encore plus que les autres formes la physionomie tropicale de cette végétation filicacée. Les Cycadées, dont le type Pterophyllum prédomine dans les marnes irisées,se modifient considérablement en prenant en même temps une importance plus grande. Le genre Pterophyllum lui- même n'est plus représenté que par une espèce. Huit nouveaux genres avec 14 espèces, sans compter les deux genres fondés, l’un sur des inflorescences et l’autre sur des graines appartenant évidemment à cette classe, font leur apparition; 4 de ces genres rappellent des formes vivant actuellement: ce sont les genres Dioomites, Podozamites, Otozamites, Cycadites ; les autres n’ont pas d’analogues connus. Les Conifères n’ont plus le port des Araucaria-Eutacte ou des Cryplomeria, comme dans les formations précédentes, mais plutôt celui des Taxodiacées (Taxodium, Sequoia); le genre Palissya seul, du reste, est assez bien connu pour qu’il soit possible de se faire une idée générale du port de l’arbre; les restes des autres genres sont rares et insuffisants pour la reconstruction de la plante; l’un d'eux est tout à fait problématique : c’est le singu- lier Stachyopitys. ScnimPer. — Paléont. végét. HL — 41* LENS 652 TABÉEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. CHAMPIGNONS. Genre d’afjinité déterminée. Xylomites Zamiæ Gœpp. | [énases asteriformis Gœpp. » radiatus Sch. ALGUES. Genres d’affinité douteuse. Siphonites Heberti Sap. | Cylindrites rugosus Schenk. » antiquus Schenk. ÉQUISÉTINÉES. EQUISETACEZÆ, Equisetum Gümbeli Schenk. » Münsteri (Sternb.) Sch. Equisetum Pellati Sap. ) rajmahalense (Oldh.) Sch. Schizoneura hœrensis (His.) Sch. FILICINÉES. FILICACEÆ, Acrocarpus cuneatus Schenk. Sphenopteris pectinata Presl. » clavata Presl. » oppositifolia Presl. Coniopteridium Braunii (Gæpp.) Sch. (Coniopteris, I, p. 418.) Coniopteridium Kirchneri(Gæpp.)Sch. » tricarpum (Gœpp.) Sch. ? Cyclopteris crenata Brauns. Baiera tæniata Fr. Braun. Dicranopteris Rœmeri Sch. Nilssonia pelymorpha Sch. » acuminata Goœpp. » elongata Brongt. » brevis Brongt. ‘Dichopteris incisa Schenk. Thinnfeldia decurrens (F. Br.) Schenk. » speciosa obtusa (Schk.) Ett. » rhomboidalis Ett. » saligna Schenk. » laciniata Schenk. » obtusa Schk. Pecopteris princeps (Gœæpp ) Sch. Pecopteris Gœppertiana (M.) Sch. » Rœsserti Presl, Lepidopteris Ottonis (Gæpp.) Sch. Andriania baruthana Fr. Braun. Selenocarpus Münsterianus (Pr.)Schk. Gutbiera angustiloba Presl. Laccopteris elegans Pres]. » Münsteri Schenk. Marattiopsis Münsteri (Gœæpp.) Sch. (Angiopteridium, vol. I, p. 602.) Marattiopsis hœrensis Sch. Oleandridium tenuinerve (Brauns) S. ) stenoneuron Sch. Phlebopteris affinis Sch. Thaumatopteris Münsteri Gœæpp. » Brauniana Popp. gracilis Sch. » Dictyophyllum obtusilobum (Schenk). » acutilobum (Schenk). Polypodites gracilis Schenk. Clathropteris platyphylla (Gœæpp.) Bret. » meniscioides Brongt. Woodwardites microlobus Schenk. Sagenopteris rhoifolia Pres. Jeanpaulia Münsteriana (Presl) Ung. GYMNOSPERMES. CYCADINÉES. Pterophyllum propinquuin Gœpp. Anomozamites inconstans (Gæpp.) Sch. » Braunsii (Schenk) Sch. Ctenophyllum Braunianum (Gæpp.) » imbricatum (Ett.) Sch. » marginatum (Ung.) S. Pterozamites Münsteri (Presl! Sch. » Blasii (Brauns) Sch. Dioonites rigidus (Andr.) Sch. » Carnallianus Gœæpp. Podozamites distans Presl. » angustifolius Schenk. Otozamites brevifolius Fr. Br. Cycadites réctangularis Brauns. Inflorescence de Cycadinée. Lepidanthium microrhombeum Sch. î Fruits. Cycadinocarpus parvulus Sch. ÉPOQUE JURASSIQUE. 653 ù CONIFÈRES. ABIETACEÆ. Genre douteux. Palissya Braunii Endl. » aptera Schenk. Cheirolepis Münsteri (Schenk) Sch. Schizolepis Braunii Sch, : CUPRESSACEE. Spirangium Münsteri (Presl.) Sch. Thuvyites? Schlænbachi Sch. Stachyopitys Preslii Schenk. Genre dont la classe est inconnue. 9, Période du lias. : L'étage inférieur de la série jurassique a été subdivisé, en commençant du bas vers le haut, en zone sinémurienne, ayant à sa base un grès (grès infraliasique) qui se confond quelquefois avec le grès supérieur de l'étage rhétique, en zone liasienne et en zone foarcienne. Tout l'étage, qui dans quelques localités offre une puissance de plusieurs centaines de pieds, se compose d’une suite de dépôts, dont les inférieurs, comme nous venons de le dire, sont quelquefois arénacés, tandis que les autres sont alter- nativement calcaires, marneux et argileux. Tous ces dépôts, sauf quelques assises très-circonscrites et très-rares qui paraissent être d’eau douce, sont de formation marine, ce qui explique la rareté des végétaux terrestres et la mauvaise conservation de la plupart de ceux qui s’y rencontrent. Les Algues marines seules s’y trouvent souvent en grande quantité, surtout dans les assises schisteuses; mais leur conservation laisse également beaucoup à désirer, de sorte que leur attribution systématique n’est rien moins que certaine. Quand on tient compte de la quantité prodigieuse d'animaux phytophages qui ont vécu dans la mer liasique, il est naturel d'admettre que cette mer avait une végétation en rapport avec cette population animale. Aussi trouve-t-on des dépôts liasiques qui sont pétris d'hydrophytes, telles que Phymatoderma liasicum, Chondrites bollensis, flabellaris, Tæniophycus liasicus ; les Taon- urus hasinus Cancellophycus liasinus, et Zoophycus procerus recouvrent quelquefois, à de grandes distances, les schistes ar- _gileux supérieurs du lias de leurs empreintes en forme de queue 654 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. de coq et rappelant ainsi certaines Algues des époques les plus anciennes. M. Heer rapporte au type Zostera des fragments de feuilles linéaires, à sommet arrondi et parcourues par de nombreuses nervures parallèles, qu’il a rencontrés dans le lias inférieur de _Schambelen (Argovie), et leur donne le nom de Zosterites te- nuistriatus (VOy. Heer, Monde primitif de la Suisse, p. 85, ph Vi E'A7 Les végétaux terrestres n'ont été trouvés que dans un petit nombre de localités : en Angleterre, dans les comtés de Glow- cester, de Warwick, de Sommerset et de Dorset; en France, dans les départements de la Lozère, de la Moselle; dans le can- ton d’Argovie en Suisse ; en Allemagne, aux environs de Hal- berstadt et de Quedlinburg ; enfin, dans la Haute-Autriche. Pres- que toutes les espèces connues appartiennent aux couches les plus inférieures du groupe liasique, et se réduisent à un petit nombre de Fougères semblables aux types rhétiques, à trois espèces de Prèles et à quelques Cycadées et Conifères. Les bois _ fossiles de ces deux dernières classes ne sont pas rares, et dans quelques endroits leur accumulation est assez considérable pour donner lieu à des dépôts de charbons sous forme de jais. À en juger d’après le grand nombre d'insectes phytophages trouvés dans les couches liasiques et surtout la quantité d’Orthoptères (Blattes et Sauterelles), de Termites, de Coléoptères lignivores et sylvicoles que M. Heer y a constatée, il doit y avoir eu une végétation riche, même des forêts considérables pendant l’époque liasique. Voici ce que dit à ce sujet ce savant dans son admirable livre, Le Monde primitif de la Suisse, p. 112 : «La richesse de la faune entomologique est une. preuve que la terre ferme avait à cette époque une vaste étendue, et qu'ici nous n’avons pas affaire simplement avec une petite île de la mer lia- sique. L'existence des insectes aquatiques (Libellules, Coléoptè- res elc.), qui étaient si nombreux, révèle la présence d'un fleuve ou d’un bassin d’eau douce. » D’après ce même auteur, aucun insecte ne fait présumer l'existence d'arbres feuillus ; il dit: « La ÉPOQUE JURASSIQUE. 655 farine abondante des troncs de Cycadées n’a pas certainement dû servir seulement aux Blattes et aux Termites, mais elle a sans doute fourni la nourriture aux larves de beaucoup de Buprestes. Pour d’autres, nous trouvons, en revanche, dans les Conifères (Pachyphyllum, Widdringtonites, Thuites), une nourriture qui leur était appropriée ; c'était le cas principalement pour les Méla- nophiles, les Elatérides et les Sitones.…... Il est important d’ob- server que tous les Mélolonthides et les autres familles de La- mellicornes qui vivent dans les forêts d'arbres feuillus manquent complétement dans le lias. » Aucune trace ni de Champignons ni de Mousses n’a encore été rencontrée dans cette formation, mais la présencedes Byrrhides, dont M. Heer a découvert deux espèces en échantillons assez nombreux, «permet de supposer que le sol des forêts et, par place aussi, l'écorce des arbres, étaient recouverts de Mousses. » Sept espèces de Coléoptères, dont les représentants actuels viventexclusivement dans les Champignons, font supposer que ces végétaux n'étaient pas étrangers à la flore liasique. CRYPTOGAMES, ALGUES. CAULERPACEÆ ? Chondrites Garnieri Sap. Phymatoderma liasicum Sch. Zonarites schambelinus Heer. » Terquemi Sap. FUCACEÆ. FLORIDEÆ., Tæniophycus liasicus Sch. Ppees reticularis F. Oost, Genres d’affinité douteuse. ondrites bollensis Ziet. Fucoides Mæschii Heer. » liasinus Heer. Laminarites cuneifolius Kurr. » Padellæ Heer. Taonurus liasinus Fisch.-Oost. » filiformis H. Cancellophycus liasinus Sap. » flabellaris Sap. L'identité de cette espèce et de l’es- » globulifer Sap. pèce précédente est encore douteuse. » fragilis Sap. Cancellophycus scoparius (Thiol.) Sap. » diniensis Sap. » reticularis Sap. » vermicularis Sap. » Marioni Sap. » pusillus Sap. Le Zoophycus procerus Heer a tous » moniliformis Sap. les caractères de ce genre. ÉQUISÉTINÉES. PRÊLES. Equisetum gamingianum Ett, Equisetum liasinum Heer. » Ungeri Ett, 656 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. FILICINÉES, Sphenopteris Andræana Sch. » obtusiloba Andr. » Renggeri Heer. Otopteris obtusa Lindl. et Hutt. Cyeadopteris Bergeri (Gœpp.) Sch. = Filicites cycadea Brongt. Thinnfeldia obtusa Sch. » incisa Sap. Pecopteris arcinervis Heer. » decurrens Andr. » debilis Heer. » osmundoides. Cladophlebis obtusiloba (Andr.) Sch. — Sphenopt. obtusil. Vol. I, p. 392. Marattiopsis Haïdingeri (Ett.) Sch. (Angiopteridium, vol. I, p. 602.) Macrotæniopteris asplenioïdes et ch. Thaumatopteris exilis Sap. Phlebopteris polypodioides Heer. (C’est un Woodwardites voisin du W. microlobus Schk. Dictyophyllum Nilssoni (Presl) Schk. Protorrhipis Buchii Andr. Sagenopteris rhoifolia Presl. » » var. gracilis Heer. » Charpentieri Heer. (var. du précédent, ?) GYMNOSPERMES. CYCADINÉES. ZAMIEÆ. Pterozamites crassinervis (Gœæpp.) Sch. Dioonites Kurrii Sch. Zamites approximatus Eichw. Perse. Glossozamites oblongifolius (Kurr) Sch. Otozamites Terquemi Sch. » major Sch. » Mandelslohi Kurr. » gracilis Kurr. » obtusus (L. et H.) Sch. CYCADEÆ. Cycadites pectinatus Berger. Troncs de Cycadinées. Clathraria liasina Sch. » gracilis (Pom.) Sch. Mantellia pygmæa Lindl, et Hutt. (Cycadoidea Buckl.) Mantellia micromyela Brongt. Yatesia gracilis Carr. Fruits | Gycadospadix Hennocquei (P.) Sch. Cycadinocarpus hettangiensis Sch. CONIFÈRES. ABIETACEÆ, CUPRESSACEÆ. Pachyphyllum peregrinum(L. etH.)Sch. | Thuites fallax Heer. » Kurrii (Pom.) Sch. TAXODIACEEÆ. Widdringtonites liasicus (Kurr) Heer, (lias de Schambelen.) Cedroxylon Huttonianum (With.) Kr. Araucarioxylon wurtembergicum Al 1 pe . MONOCOTYLÉDONÉES. Cyperites protogæus Heer. Yuccites hettangensis Sap. Bambusium liasinum Heer. Najadita lanceolata Brodie. » obtusa Buckm. Najadita petiolata Buckm. Zosterites tenuistriatus Heer. Genre d’affinité inconnue. Spirangium ventricosum Sap. % 1 ñ EURE Se PEU PRE oO TPE LPS FA RTE) y © UP Lea TT PA PE LR I à COTON FLE EN AE} MAT Te : ÉPOQUE JURASSIQUE. 657 HI 3. Période de l’oolithe. ‘8 Pres FORMATIONS JURASSIQUES MOYENNES: Je réunis dans cette division toutes les formations jurassiques 4 depuis l’oolithe inférieur jusqu’à l’oxfordien inclusivement. _ La partie inférieure de cet étage n’a encore fourni que quel- …. ques rares traces de végétaux, tandis que la partie moyenne, … surtout la formation qui constitue le groupe bathonien des géo- … logues anglais, nous offre un vaste champ d'exploration. C'est, ” en effet, ce groupe en apparence peu important qui a fourni les … matériaux d'une flore beaucoup plus riche que celle de tous les … autres dépôts jurassiques réunis ensemble. Il est vrai que les …. formations qui constituent ce terrain sont pour une bonne partie d'eau douce ou au moins littorales, tandis que presque tout » le reste du Jura moyen est dû à des dépôts exclusivement | marins. : Les Algues marines de cette époque ont, en général, encore le caractère de celles que nous avons vues dans les couches liasi- ques. Un dépôt d’eau douce dans l’oxfordien nous révèle la pre- … mière espèce de Chara qui soit connue. Les £quisetum montrent, … à côté de formes qui ont à peu près les dimensions des Prêles les 1 plus robustes des régions intertropicales de l’époque actuelle, une … espèce qui se rapproche beaucoup de l’£q. arenaceum des mar- _nes irisées, avec lequel elle a longtemps été confondue. Un nou- veau type d'Equisétacée, sans analogue dans la flore vivante, - fait son apparition, pour disparaître dans la même époque: c’est le Phyllotheca avec cinq espèces, dont deux ont été rencontrées dans l'oolithe de la Nouvelle-Hollande, une au Bengale et les —… deux autres dans la formation correspondante du Vicentin. Les L Fougères offrent un développement considérable; quelques-unes “ nesont que la continuation de formes que nous avons déjà vues E. dans les marnes irisées et l’étage rhétique; telles sont surtout les … Dictyoptéridées, les Alethopteris, Laccopteris, Marattiopsis, Sage- … nopleris, Jeanpaulia ; les Sphéno téridées, qui ‘avaient décliné Scuimrer. — Paléont, végét. IL — 42 658 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. depuis l’époque houillère, redeviennent très-nombreuses, mais avec des formes toutes nouvelles; les Macrotæniopteris, dont l’ori- _gine remonte à la période du lias, arrivent au point culminant de leur développement; le genre Cycadopteris offre encore deux espèces, une en Europe et l’autre à la Nouvelle-Hollande. Plu- sieurs types nouveaux font leur apparition: ce sont les genres Lomatopteris, Dichopteris, Cladophlebis, ce dernier avec des espèces assez nombreuses, Oleandridium avec une espèce, Clenis également avec une espèce, et enfin, le genre vivant Gleichenia. Les sous-embranchements des Gymnospermes jouent égale- ment un rôle très-considérable, et ce sont surtout les Cycadinées qui paraissent constituer une partie principale de la physionomie végétale de ce temps. Dans aucune des formations antérieures ni postérieures nous n’en voyons autant de formes variées, et le nombre total des espèces rencontrées dans le seul étage bathonien dépasse de beaucoup celui de toutes les autres formations, de sorte qu'on pourrait appeler cette époque l’âge des Cycadées. Les Conifères sont moins nombreux que les Cycadées ; le genre Pachyphyllum du lias persiste ; il en est de même du genre Thuyites; deux genres, l’un rappelant les Arthrotaæis et les Thuyopsis, le genre ÆEchinostrobus, et l’autre, Brachyphyllum, sans analogue dans le monde actuel, figurent dans cette flore, chacun avec deux espèces ; c’est à cette époque que parait re- monter la première apparition du genre Araucaria; c’est au moins à lui que M. Carruthers rapporte plusieurs fossiles de l'oolithe d'Angleterre. Les Liliacées paraissent être représentées par plu- sieurs espèces de Yuccites, et les Pandanées par un Podocarya. Aucune trace de Dicotylédonée! C’est l'Angleterre qui a fourni le plus grand nombre des espèces connnes de cette flore, et ce sont surtout les dépôts oolithiques charbonneux de Scarborough, Whitby, Saltwick, Haiburn-Wike, Gristhorpe dans le Yorkshire, qui sont devenus célèbres par la richesse de leurs débris végétaux; en France nous pouvons citer, surtout pour les Algues marines, loo- POS RE OV OPEN) PET | ÉPOQUE JURASSIQUE. 659 3 ithe inférieur des départements de la Haute-Saône, de la Mo- selle, du Rhône, de la Vienne; pour les végétaux terrestres, le bathonien de Mamers (Sarthe), Pont-les-Moulins, près de - Baume-les-Dames (Doubs); pour les Algues, la partie supé- » rieure du bathonien ou cornbrash d’Étrochey près de Châtillon- sur-Seine (Côte-d'Or), d'Ancy-le-Franc (Yonne) et de Rians en Provence; un certain nombre de végétaux terrestres, surtout quelques beaux troncs de Cycadées, ont été rencontrés c'ans l'oxfordien aux environs de Poitiers. En Suisse, où cet étage est - géologiquement très-bien développé, il n'a encore fourni que » quelques rares Algues marines ; nous le retrouvons, par contre, —… pétri de végétaux terrestres en Italie, près de Rotzo et dans le - Val d’Assa, à Crespadoro et Marana dans le Vincentin, à Rotzo, Valle Zuliani, Bienterle, Pernigotti dans le Véronais. En Alle- - magne, c’est l’oolithe de Wilmsdorf en Silésie qui a fourni quel- ques rares débris de végétaux terrestres, et en Autriche, Hinter- * holz et Pechgraben. Quelques-unes des plus riches localites se | _ trouvent dans le Bengale et à la Nouvelle-Hollande; la flore … oolithique de ces régions éloignées offre exactement la même . physionomie que celle de l'Europe. "1 è ALGUES. FLORIDEÆ. FUCACEÆ. | Ghondrites rigidus Sap. Haliseris erecta (Brongt.) Sch. à » … filicinus Sap. Genres d’affinité douteuse. » nodosus Sap. Taonurus scoparius F. O. ? » Dumortieri Sap. » ferrum equinum Heer. » æmulus Heer. Cancellophycus Marioni Sap. # » setaceus H. Trevisania furcellata Zigno. . Corallina Halimeda Ung. CHARACEÆ. _ :» arbuscula Ung. Chara Bleicheri Sap. ÉQUISÉTINÉES. FQUISÉTACEEZ. Schizoneura (?) lateralis (Phill.) Sch. | Equisctun Bunburyanum Zigno. Phyllotheca australis Brongt. N. H.! » veronense Zigno. » ramosa M’Coy. N. H.! » columnare Brongt. » indica Bunb. Ind. ! y Lehmannianum (Gæpp. ÿSch. » Brongniartiana Zigno. » Duvalii Sap. D equisetiformis Zigno. 660 = 'TABLEAU GÉNÉRAL DES FLÔRES FOSSILES. FILICINÉES. < Es Cladophlebis arguta (L. et H.) Sch. pape aan . insignis (L. et H.) Sch. Sphenopteris undulata Lindi. et Hutt. » recentior (Phill.). Sch. » denticulata Brongt. » nebbensis (Brongt.) Sch. » acutiloba Sternb. » dilatata (Eichw.) Sch. » palmata Sch. » lobifolia (Phill.) Sch. » tenuissima Sternb. » curta (Phill.) Sch. » elegans Brongt. » modesta(Bean) Sch. Cap! » flexuosa Gutb. » indica (Oldh.) Sch. ue À » lanceolata Gutb. » salicifolia (OUR )Sch. Id. » distans Brongt. » Lindleyana (Royle) Sch. » gracilis Brongt. » australis (M.) Sch. Tasm.! » arguta L..et H. ? odontopteroides (Morr.) » crenulata Brongt. Sch. Ibid. » hymenophylloides Brgt. | Laccopteris Phillipsii Zigno. » athyrioides (Brgt.) Gœp. » rotzana Zigno. » Williamsoni Brgt. » Atherstonei (Tate) Sch. Cap! » hastata M’Coy Austr.! | Maraitiopsis M’Clellandi (M.) Sch. Ind. » Germana M’Coy Austr.!| (Angiopteridium, vol. E, p. 605.) » plumosa M’Coy Austr.! | » spathulata (M'CL. )Sch. Ind. » flexuosa M'Coy Austr.! » ensis (Oldh.) Sch. Ind. » alata Brongt. Austr. ! » stricta (Bunb..) Sch.Ind. Coniopteris Murrayana Brongt. » nephrocarpa (Bunb.) Sch. (Sphenopt. nephroc. B.) Baiera digitata Sch. Neuropteris? lineæfolia Bunb. Lomatopteris Moretiana (Brongt.) Sap. » burgundiaca Sap. » Balduini Sap. » Desnoyersii (Brongt.) S. ? Itieri (Pom.) Sch. Cycadopteris Leckenbyi (Bean) Sch. » odontopteroides (Morris) [Sch. N.S. Wales ! ? Pachypteris ovata Brongt. Dichopteris Visianica Zigno. » microphylla Zigno. » Paroliniana Zigno. » rhomboiïdalis Zigno. Ces quatre espèces sont décrites dans le genre Pachypteris (voy. vol. I. p. 493 et 494). Pecopteris lobata Oldh. (Paraît être une Marattiacée.) » meridionalis Eichw. » Willamsoni Brongt. » exilis Phill. Ÿ acutifolia Lindl. et Hutt. » Lindleyana Sch. Cladophlebis denticulata (Brongt.) Sch. (Alethopteris vol. I. p. 563—570.) Cladophlebis Phillipsii (Brongt.) » Whitbyensis(L.etH.)Sch. » haiburnensis (L. et H.)S. Oleandridium vittatum (Let E Sch. Hermes major (L. et H.) Sch. » magnifolia (R.)Sch. » gigantea (Schk.) Sch. » Heeriana (Zigno) Sch. » Beggiatina (Z.) Sch. » Brongniartiana (Z.)S. » *lata (Ôldh. ) Sch, Ind. » musæfolia bus es S. » Morrisii (Oldh.) seu » ovata Sch. Ind. Dictyopoteris? falcata Morris. Ind. ! (Woodwardites ?) Phlebopteris polypodioides Brongt. » contigua Lindl. etHutt. » Woodwardii Leckenby. » Schouwii Brongt. Microdictyon ruthenicum Sap. » woodwardianum Sap. Dictyophyllum rugosum L. et H. Protorrhipis asarifolia Zigno. Sagenopteris Phillipsi (Brgt.) Schenk. » reniformis Zigno. » Gœppertiana Zigno. » angustifolia Zigno. Glossopteris indica Sch. Ind. ! » Browniana Brgt. N. Holl.! Ctenis falcata Lindl. et Hutt. Gleichenia elegans (Zigno) Sch. » bindrabunensis (Oldh. etM.). J [Sch. Ind. Jeanpaulia Lindleyana Sch. 4 Ptilophyllum rigidum (Oldh.) Sch. cutchense Morris. J. Carterianum Morr. Ind. je "a ci de tas} ” * PER et è ÉPOQUE JURASSIQUE. ë :. N _ GYMNOSPERMES,. CYCADINÉES. ; ZAMIEÆ. ophyllum distans Morr. Ind. ! d Otozamites graphicus (Bean) Sch. rajmahalense Morr. Ind. crassum Morr. Falconerianum M. Ind. PE, 2 D: Se ? latyrrhachis Zigno. » » gramineus (Morr.) Sch. bengalensis Sch. Ind.! Brongniarti Sch. Molinianus Zigno. Mattiellianus Zigno. mozamites Lindleyanus Sch. » princeps (Oldh. et Morr..) fe [Sch. Indes! US Medlicottianus (Oldh. et [Morr.) Sch. Ind.! » Morrisianus ES Sch. Sch. _ angustifolius Bean. Blæœdeanus Eichw. africanus (Tate) Sch. S. Afr.! Rubidgei (Tate) Sch. S. Afr.! Zamites rectus (Tate) Sch. S. Afr. | Morrisi (Tate Sch.S. A.! _ falcatus Presl. » Gœpperti Zigno. » gigas (Morr.) Sch. _ insignis Sch. ozamites lanceolatus(L. et H.) Sch. né 0 Meneghinii (Zigno) Sch. angustifolius(Eichw.) Sch. rs [Perse. ee à Eichwaldi Sch. Sphenozamites Rossii Zigno. TETE | undulatus (Strnb.) Sch. Ptilophyllum bengalense (Oldh.) Sch. I. 14 » _obtusum Sch. Ind.! acutifolium Morris. Ind! ABIETACEÆ, Pachyphyllum Willamsoni (Brgt.) Sch. Araucaria Brodiei Carruth. PR | Phillipsii Carr, PE sphærocarpa Carr. TAXODIACEÆ ? Echinostrobus robustus Sap. D», expansus (Sternb.) Sch. » pterophylloides Brongt. » elegans Sap. (Cyclozamites) Bunburyanus Zigno. » Trevisani Zigno. » Reglei (Brongt.) Sap. (Rhombozamites) Beanii (L. et H.) Brgt. » intermedius Sch. » acuminatus (L. et H.) [Brongt. CYCADEÆ. Cycadites zamioides Leckenby. » confertus Morris. Indes. ! » rajmahalensis Oldh. Ind.! » : Blandfordianus Oldh. Ind.! - Troncs de Gycadinées, Clathraria insignis Sap. » Bucklandi (Presl) Sch. Bennettites portlandicus Carr. » Peachianus Carr. Mantellia pictaviensis Sap. (Gycadoidea Buckl.) intermedia Carr. Fruils de Cycadinées. Zamiostrobus sphæricus (Carruth.) Sch. » primævus (L. et H.) Sch. Beania gracilis Carr. Cycadinocarpus conicus (L. et H.) Sch. » Bucklandi (L. et H.)S. CONIFÈRES. Genre d’affinité inconnue. Brachyphyllum mamillare Brongt. » Phillipsii Sch. CUPRESSACEÆ, Thuyites strobilifer Sap. » elegans Sap. | Frenelopsis Hoheneggeri(Ett.) Schenk. | Bois. Cedroxylon pertinax (Gæpp.) Kr. » jurense (Rouill.) Kr, Pityoxylon eggense (With.) Kr. 662 + TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. MONOGOTYLÉDONÉES, LILIACEÆ PANDANACEÆ, Yuccites Schimperianus Zigno. Podocarya Bucklandi Ung: » vittatus Sap. LEPIDOGARYEÆ, » burgundianus Sap. Zeugophyllites calamoides Brongt. » Brongniarti Sap. (probablement une Cycadée.} L. Période du corallien. FORMATIONS JURASSIQUES SUPÉRIEURES. Le groupe supérieur des formations jurassiques comprend le corallien, le kimméridgien, le portlandien et le purbeckien; ce dernier seul offre des dépôts d’eau douce, tous les autres sont d'origine marine; aussi les végétaux terrestres y sont-ils rares et très-souvent mal conservés ; les Hydrophytes mème sont très- peu nombreux en formes variées et presque toujours dans un état qui ne permet pas une attribution rigoureuse. Dans les Fougères, un bon nombre des genres que nous avons rencontrés dans l'étage précédent a disparu ou peut-être, pour mieux dire, ces genres ne sont pas représentés dans cet étage faute de circonstances favorables à la conservation de leurs débris. A côté de quelques-uns des genres déjà connus, tels que Sphenopteris, Coniopteris, Lomatopteris, Scleropteris , Cycado- pteris, nous voyons cependant apparaître deux nouveaux types, les Marzaria et Stachypteris, dont la place systématique n’a pas encore pu être fixée. Dans les Cycadinées, nous voyons le type Zamites, qui se rap- proche le plus de nos Zamia actuels, prendre un développement plus considérable, les Sphenozamites et Otozamites ne sont plus représentés que par une ou deux espèces chacun ; mais la prove- nance de diverses formes de troncs, de régimes fertiles et même d’une inflorescence fait supposer que ces végétaux jouaient encore un certain rôle vers la fin de l’époque jurassique, rôle qui s’est encore continué jusque dans la période wealdienne. Les Conifères sont réduits aux genres Pachyphyllum, Echino- strobus, Brachyphyllum; les deux espèces du genre Pinites indi- a ÉPOQUE JURASSIQUE. quées par Carruthers dans le Purbeck et le Kimmeridge d’Angle- terre rentrent dans les formes incertæ sedis. | Comme localités qui ont fourni les matériaux pour la florule » de cet étage, nous citerons Tonnère (Yonne), Saint-Mihiel près 663 « de Verdun, Châteauroux (Indre), Morestel, Cirin, Creys, lac … d’Armaille, Orbagroux (Ain). En Allemagne, ce sont les cal- à _ caires lithographiques de la Bavière et du Wurtemberg qui con- Le. tiennent quelques-uns des documents les plus précieux. En PÉ Dé at: : Angleterre, quelques rares végétaux ont été rencontrés dans le kimméridgien de Weymouth et dans le corallien de Brora (Su- # _therlandshire) et surtout dans le Purbeck (du groupe vwealdien ?) ds 4. bre 2 OR | 24 De : à _ de l'ile de Portland, qui contient surtout des restes de Cycadées, … troncs et feuilles: Les formations coralliennes extra-européennes restent encore à étudier sous le rapport de leur flore fossile. ALGUES. FLORIDEÆ. Sphærococcites Sternb., sous-genres : Halymenitessubarticulatus Sternb. , » varius Sternb. » cactiformis Sternb. » Schnitzleini Sternb. » Brongniarti Sternb. DE secundus Sternb. Eusphærococcites Fraasii Sch. » ligulatus Kurr. » flabellatus Ung. » lichenoïides Sap. 3 » ramificans Sap. Chondrites ramuliferus Sap. Nullipora hechingensis Heer. » argoviensis Heer. » angusta Heer. Genres douteux. Münsteria clavata Sternb. » flagellaris Sternb, Cylindrites lævigatus Sap. » Langii Heer. » Cartieri Heer. » recurvus Sap. Itieria Brongniarti Sap. » virodunensis Sap. Chauviniopsis Pellati Sap. Granularia repanda Pom. CHARACEÆ. Chara Jaccardi Heer, du Purbeck. FILICINÉES. | Sphenopteris Pellati Sap. M: » Michelini Sap. Coniopteris conferta (Pom.) Sap. Lomatopteris jurensis (Kurr) Sch. » undulata (Zigno) Sch. » Heerii (Z.) Sch. » cirinica Sap. » minima Sap. Cycadopteris grandis (Sap.) Sch. Scleropteris Pomelii Sa gans Pom.) (c'est probablement le Lomntorte ele- Scleropteris compacta Sap. » dissecta Sap. Cladophlebis breviloba Sap. Marzaria Paroliniana Zigno, Stachypteris spicans Pom. » lithophylla Pom. » minuta Sap. Jeanpaulia longifolia (Pom.) Sap. » obtusa Sap. » laciniata Sap. » flabelliformis Sap. 66 “TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES, _ CYCADINÉES. 2AMIEÆ. Mantellia microphylla Buckl. Zamites Feneonis Brongt. » Schmiedelii Pres]. » formosus Heer. » Renevieri Heer, » procerus Sap. » Moræanus Brongt. Sphenozamites latifolius (Brongt.) Sap. Otozamites serotinus Sap. Troncs de Cycudinées. Mantellia megalophylla Buckl. (Cycadoidea Buckl. Voy. vol IF, p. 186, et vol. III, p. 556.) Clathraria Milleriana (Carr.) Sch. » Joassiana (Carr.) Sch. Yatesia crassa Carr, Inflorescences de Cycadinées. Androstrobus zamioides (Sap.) Sch,. Fruits de Cycadinées. Zamiostrobus index Sap. Cycadospadix Moræanus (Pom.) Sch. “4 CONIFÈRES. TAXODIACEÆ ? ABIETACEÆ. Echinostrobus Sternbergii PU: \s s Frischmanni (Ung.) S. Pachyphyllum rigidum (Pom.) Sap. è A DAALEE : » araucarinum (P.) Sap. “ D br : énonc ne Pinites Fittoni Carr. Genre d’affinité inconnue. » depressus Carr. Brachyphyllum Moræanum Brongt. ” 9. Période wealdienne. La place de ce petit terrain d’eau douce n’est pas encore fixée d’une manière précise ; les uns le subordonnent, avec les dépôts purbeckiens, à la partie supérieure du groupe corallien; les autres le croient contemporain du valangien et même du néocomien. Ce que nous savons, c’est que sa flore est évidemment jurassique, : car elle se compose presque exclusivement de genres que nous avons déjà vus dans le lias et dans l’oolithe ; plusieurs espèces ressemblent même à un tel point à des espèces de cette dernière formation qu'il est difficile de les en distinguer. | L'absence de toute plante marine indique une origine d’eau douce pour tout l'étage. Il est probable que l’île ou la terre ferme © wealdienne était occupée dans ses bas-fonds par des lacs et de grands marais semblables aux Swamps de la Floride et de la Louisiane ; qu'une partie de la végétation s’est transformée sur les lieux mêmes en tourbe, et à la suite de la submersion par la mer en lignite et en houille, tandis que les débris d'une autre partie ont été entrainés par des cours d’eau, soit dans les lacs, L as ÉPOQUE JURASSIQUE. 665 soit dans le delta d’un fleuve. Les premiers dépôts ont donné _ lieu aux couches de houille qui sont exploitées dans certaines localités, comme dans le Hanovre, tandis que les autres corres- _ pondent aux dépouilles enfermées dans les sables de Hastings ou dans les argiles du wealdien à la suite d’inondations. La végétation forestière des bas-fonds consistait probablement en Conifères, comme aujourd'hui dans les Swamps américains —… (Tavodium), et l'arbre qui y prédominait était le Sphenolepis —. qui, en effet, joue le plus grand rôle dans les dépôts de cette for- mation. La végétation herbacée de ces marais consistait en Fougères, …. dont quelques-unes, tels que les Sphenopteris, tapissaient, à l’ins- tar de nos Æymenophyllum, les troncs des vieux arbres, tandis que les autres, telles que les Matonidium, Aneimidium, Dictyo- phyllum, couvraient la terre. La première paraît avoir joué le rôle de notre Pteris aquilina, dont elle rappelle un peu le port. Les Prèêles, dont nous connaissons trois espèces, avaient sans doute le même mode de végétation que celles de notre époque : c’étaient des plantes en partie aquatiques, en partie marécageuses ; une des espèces, l'£Equisetum Phillipsii, atteignait encore des dimensions qui dépassent celles de notre Æ£quisetum æylochætom du Pérou et égalaient presque celles de l’£g. columnare de l’oolithe, tandis que les deux autres étaient assez semblables, quant à leur déve- loppement extérieur, aux grands £quisetum des tropiques et de l'Europe, l’une, l'Zg. Lyellu, à l’Eq. æylochæton que nous ve- nons de nommer, l’autre, l’£g. Burchardti, à l’£Eq. ramosissi- ……. num L. Le dernier paraît avoir vécu dans le sable humide le long À des cours d’eau, dans lequel il a été enterré par des débordements, car on le rencontre encore dans les dépôts arénacés, garni de …. ses rhizomes portant des tubercules. Les flaques d’eau étaient “# recouvertes par les Marsilidium et Jeanpaulia, qui doivent avoir eu le genre de vie de nos Marsilia. Le singulier Spirangium, qui ! “…_. nous à accompagnés depuis l'époque permienne jusqu'à la | 3 fin de l'époque jurassique, pour finir avec elle, paraît éga- … lement avoir été une plante aquatique. Les Chara, dont l’origine 666 FABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. remonte vers le milieu de l’époque jurassique,— on dit même que des fruits en ont été trouvés dans le calcaire conchylien de la Russie, — n'ont certainement pas manqué aux eaux tranquilles de la terre wealdienne, car nous les avons vus dans les dépôts du purbeckien qui précèdent immédiatement ceux du wealdien. _ La présence de Fougères arborescentes et de nombreuses es- pèces de Cycadées fait supposer que l’ancien continent du weald n'élait pas entièrement occupé par des terres humides et maré- cageuses, mais qu’il était plus ou moins accidenté, qu'il avait des montagnes où vivaient les essences qui aiment les lieux secs ex- posés au soleil, comme les Cycadées ; des ravins ou des vallées ombragées où les Fcugères arborescentes pouvaient s’abriter con- tre les vents et le soleil trop ardent, comme le font aujourd'hui dans les pays chauds ces. gracieux arbres qui sont un des plus beaux ornements de la végétation tropicale. IL n’est cependant pas probable que les Cycadées herbacées et arborescentes, malgré leur grand nombre, aient occupé seules les terres sèches ou élevées de la terre wealäienne; certaines parties doivent avoir été couvertes de forêts de Conifères composées de Pachyphyllum au port des Araucaria australiens, peut-être d’un véritable Arau- caria (Ar. pippingfordensis !), et d'Abietites, dont l’un rappelle les Podocarpus, arbres qui vivent aujourd’hui dans l'Amérique tro- picale et subtropicale, au Cap, aux Indes et à la Nouvelle-Zée- lande. Ce qui peut faire supposer que ces arbres ont vécu à peu près dans les mêmes conditions que les Cycadées, c’est que leurs débris se rencontrent mélangés avec de nombreux fragments de feuilles de Cycadées, dans le charbon schisteux qui paraît pro- venir de débris végétaux charriés. Il est à supposer que si, dans les époques antérieures, il y avait déjà des Monocotylédonées, l'époque wealdienne en avait aussi; mais quelles étaient les formes par lesquelles elles étaient représentées? c’est ce que les documents wealdiens nous ont laissé ignorer jusqu’à présent, aucun vestige de cette grande famille n’ayant encore été rencontré dans les formations géologi- ques qui datent de ces temps. ÉPOQUE JURASSIQUE. 667 Nous pouvons conclure des matériaux que nous possédons que le règne des Gymnospermes qui s’est établi avec l’époque triasique s’est conservé jusqu’à la fin de l’époque jurassique, fin qui correspond à la période wealdienne ; que la physionomie vé- gétale a peu changé pendant tout le temps jurassique, malgré la substitution de nouveaux genres aux anciens et le changement complet dans les espèces ; que la période dont il est question ici se distingue surtout par l'abondance des Cycadées apparte- nant à des types variés. Le caractère de ces végétaux entière- ment disparus de l’Europe, de même que celui des Conifères, indique un climat subtropical, sinon tropical. Les principales localités qui ont fourni les éléments pour la reconstruction partielle de cette flore se trouvent en An- gleterre, dans les comtés de Sussex (Tilgate), de Kent et de Surrey, dans l’île de Wight ; en Allemagne, surtout dans le Ha- novre, le Brunswick et en Westphalie : près d'Osnabrück, au Harrel et au Bückeberg près de Bückeburg, à Obernkirchen, au Deister, à Duingen, dans l’Osterwald où le grès de Hastings renferme de nombreux débris, à Dornberg près de Bielefeld, aux environs de Minden. J'ignore si la formation « sous-crétacée » qui contient les ligni- tes marines de l’île d’Aix près de La Rochelle, dans lesquels M. Brongniart cite quatre espèces de Zosterites (Z. Orbigniana, Bellovisiana, elongata et lineata) et un Brachyphyllum (Br. Orbi- gnianum), a été rangée définitivement dans le wealdien ou dans un étage inférieur du terrain crétacé. CRYPTOGAMES. ALGUES. _ Confervites setaceus Ett. | ÉQUISÉTINÉES. Equisetum Burchardti Dunk, Equisetum Lyellii Mant. » Phillipsii Dunk. 668 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. FILICINÉES. Sphenopteris Mantelli Brongt. » Hartlebeni Dunk. — $, longifolia et Jugleri Dunk. Sphenopteris delicatissima Schenk. Baiera pluripartita Sch. Aneimidium Mantelli (Dunk.) Sch. » = !Klipsteini me ) Pecopteris Murchisoni Dunk. (Alsophila ?) Geinitzi Dunk. Sphenopteris ! ) Cordai Dkr. Aspidium ? } Dunkeri Sch. Pecopteris Browniana Dunk. » Murchisoni (Dkr.) Schenk. — Pecopt. Murchisoni Sch., I, 538. Alethopteris Huttoni(Dunk.) Sch. = A. Murchisoni Sch., Traité I, p. 570. Alethopteris Albertsii (Dkr. )Sch. » cycadina Schenk. Laccopteris Dunkeri Schenk. Mattonidium Gœpperti (Ett.) Schenk. Oleandridium Beyrichii Schk. Lonchopteris Mantelli Brongt. Sagenopteris Mantelli (Brgt.) Sch. . — Aneimidium Mantelli Sch., Traité. Hausmannia dichotoma Dunk. = H. Dunkeri Schpr. Dictyophyllum Rœmeri Schenk. Jeanpaulia Brauniana Dunk. Marsilidium speciosum Schenk. GYMNOSPERMES. CYCADINÉES. Pterophyllum Lyellianum Dunk: Anomozamites schaumburgensis (D.) Dioonites Gœppertianus Mig. [Sch. » Humboldtianus (D.) Miq. » abietinus Miq. » Dunkerianus (Gæœpp.) Schk. » Brongniarti (D) Schk. (Ces . deux espèces, qui figurent à tort dans le genre Gycadites , vol. Il, p. 180 n’en font qu’une.) Zamites æqualis Gœpp. » Naumanni (Schk.) Sch. Cycadites Rœmeri Schenk. Troncs. Bennettites saxbyanus Carr. Bennettites maximus Carr. » Gibsonianus Carr. « Fittonia squamata Carr. Clathraria Lyellii Mant. » Mantellii (Carr.) Sch. Fruits. Zamiostrobus ovatus (Carr.) Sch. ». : truncatus (G.) Sch. » tumidus (G.) Sch. » elegans {G.) Sch. crassus (L. et H.) Sch. Gyeadinocarpus Lindleyanus (D.) Sch. Brongniarti (D.) Sch. » Mantelli (St. et W.) ke [Sch. £ CONIFÈRES. Araucaria pippingfordensis Ung. Abietites Dunkeri (Mant.) Sch. » Mantelli (Carr.) Sch. n patens nee » Linkii F. Rœm. Pachyphyllum crassifolium Schenk. » curvifolium Schk. (Sch.) VIII. ÉPOQUE CRÉTACÉE. De même que le terrain jurassique, dont il égale presque la puissance et l'étendue, le terrain crétacé ne renferme que très- peu de dépôts d’eau douce, ce qui explique la rareté des végé- taux terrestres dans ses différents étages et l’incohérence des do- Sphenolepis Sternbergiana Schenk. (Widdringtonites Sch.) Kurriana Schk. Thuyites imbricatus Dunk. (Probable- ment un ramule d’un Sphenolepis.) PET PE A PO ” Genre d’affinité inconnue. Spirangium Jugleri (Ett.) Sch. all ae Ve dé cote st PPT REP ER ST OP TRE ÉPOQUE CRÉTACÉE. 669 cuments dont nous disposons pour la reconstruction de sa flore. Jusque dans ces derniers temps, ces documents étaient même tellement rares, surtout ceux qui concernent le commencement de l’époque, qu’il était impossible d'établir la filiation, qui cepen- dant doit exister, entre la végétation de l’époque jurassique et celle de l’époque crétacée. Grâce aux recherches incessantes qui ont été faites récemment sur différents points du globe et dans différents étages de cette formation, l’immense lacune qui existait pour nous entre ces végétations commence à se combler. La découverte d’une florule urgonienne, d’abord dans les Carpathes et dans ces dernières années au Grœnland, nous a considérable- ment rapprochés de la végétation jurassique, dont nous connais- sions déjà une sorte de flore de transition dans celle de la période wealdienne. De l’autre côté, notre connaissance de cet ancien monde végétal a pu faire un grand pas en avant dans la direction de l’époque tertiaire à la suite de la mise au jour d’un nombre considérable d'espèces de plantes, d’abord dans le sénonien (étage de la craie blanche), et en dernier lieu dans le heersien, . formation locale très-restreinte en Belgique, qui sert de passage du crétacé supérieur au tertiaire inférieur (au paléocène). Quel- ques nouvelles formes provenant des formations intermédiaires (gault, cénomanien, turonien) sont venues s’adjoindre aux an- ciennes déjà connues, et il ne reste plus de grande interruption que dans. le néocomien, qui, malheureusement, est resté muet jusqu’à présent. Mais, connaissant le caractère général de la flore wWealdienne qui, à ce qu’il paraît, a précédé immédiatement la flore néocomienne , et la flore urgonienne, qui doit en former la suite, nous pouvons combler cette lacune jusqu’à un certain point, en rapprochant ces deux physionomies végétales, qui, du reste, ont beaucoup d’analogie entre elles. Dans l’une et l’autre » nous voyons dominer les Gymnospermes (Cycadées et Conifères); les Fougères appartiennent à peu près aux mêmes types; les Di- cotylédonées font presque entièrement défaut ; il est donc permis d'admettre que la végétation terrestre de la période néocomienne avait à peu près le même caractère ; c’est elle qui a probable- 670 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. ment vu naître les ancêtres des Dicotylédonées dont l’urgonien a conservé quelques vestiges. | Les Cycadées et Conifères de l’urgonien se rapprochent da- vantage des formes actuelles que ceux du wealdien; dans les derniers nous voyons même apparaître deux genres européens, les genres Pinus et Abies, mélangés aux genres exotiques. Les Monocotylédonées font défaut dans cette formation, ce qui ne veut cependant pas dire qu'elles n'avaient pas de représentants durant le temps wealdien, tandis que dans le crétacé elles offrent déjà des formes très-élevées, telles que Palmiers à feuilles fla- bellées et Pandanées, peut-être aussi des Scitaminées, des Aroï- dées et des Liliacées. Dès le commencement de la période cénomanienne, qui corres- pond au Quadersandstein inférieur connu depuis si longtemps par ses feuilles de Credneria, les végétaux dicotylédonés font leur apparition par une série de types dont quelques-uns, comme les Figuiers, les Noyers, les Credneria, les Laurinées, les Magno- liées, les Araliacées, se font remarquer par la magnificence de leur feuillage. Les Conifères, sans avoir diminué d’une manière absolue, commencent à être refoulés au second plan par les nouveaux ar- rivés. Les Cycadées deviennent de plus en plus rares. Les Fou- gères conservent leur caractère tropical, mais ce sont surtout les formes délicates de Gleichéniacées, Lygodiées, Adiantées, qui prédominent; les espèces arborescentes paraissent se concentrer sur le type des Gyathées et des Alsophiles ; les Polypodiacées oc- cupent un rang très-inférieur. Dans le gault du Hainaut en Belgique, M. Coœmans a décou- couvert cinq espèces de Pins, dont l’une constitue une forme in- termédiaire entre le type Strobus et le type Cembra, tandis que trois établissent un passage de la forme Cembra à la forme Ge- drus, qui est également représentée par une espèce fort voisine du Cèdre actuel ; d’autres formes ont été constatées dans la même formation en Angleterre. Le grès vert en France et en Allemagne a aussi révélé le genre ÉPOQUE CRÉTACÉE. 671 - Araucaria. Le type Sequoia (Sequoia et Geinitzia) a ses représen- tants dans le Quadersandstein inférieur et supérieur en Alle- magne et en Bohème. Les Cupressinées se montrent à peine. Enfin, dans les étages crétacés les plus élevés, qui correspon- dent à la craie tufeau, à la craie blanche et au danien, le nombre des Dicotylédonées augmente de plus en plus par l'introduction de nouvelles formes : à côté de celles que nous venons de nom- mer, nous voyons une quantité d'arbres à feuillage plus modeste, et annonçant peut-être un changement dans les conditions cli- matériques ; ce sont surtout les Protéacées qui paraissent avoir … joué pendant un certain temps un rôle important; les Myricacées, dont les feuilles fossiles sont si difficiles à distinguer de celles des Protéacées, les Saules, les Peupliers, les Myrtes, etc. Le D' Debey, à Aix-la-Chapelle, a réuni près de deux cents espèces de Dicoty- lédonées dans une localité très-circonstrite des environs de cette ville. MM. de Saporta et Marion viennent de livrer à l'impression un travail sur les végétaux fossiles de deux assises rencontrées jusqu’à présent seulement aux environs de Bruxelles, à Gelinden, du heersien et du landenien ou calcaire de Mons; ces végétaux nous montrent d’une manière remarquable le passage de la flore crétacée à la flore tertiaire. Ces deux savants ont constaté dans | les matériaux qui ont été mis à leur disposition la présence de 19 familles de Dicotylédonées, dont les plus importantes sont les Myricacées, les Quercinées, les Araliacées, les Magnoliées et ensuite les Protéacées. Les Salicinées, Laurinées, Ampélidées, Célastrinées, Ménispermées, Myrtacées, complètent la physiono- mie de cette florule intéressante. . Nous avons dit que les localités qui ont fourni les matériaux pour la reconstruction d’une partie de la flore crétacée sont rares et fort dispersées. En effet, il faut les chercher, en Europe, sur des points très-éloignés les uns des autres, même jusqu’au Spitz- berg, de là au Grœnland; dans l'Amérique, jusque dans le Far West. En les suivant dans l’ordre chronologique des formations auxquelles elles appartiennent, nous avons d’abord, pour lur- ; BR Rd Re D LGn db 672 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. gonien, les Carpathes du Nord avec les couches de Wernsdorf, qui se trouvent sur l’horizon de cet étage et la partie inférieure de l’aptien, et sont surtout développées et riches en végétaux aux environs de Teschen. Les restes végétaux se rencontrent là dans des schistes noirs bitumeux et dans les sphérosidérites ex- ploités comme minerais de fer. Contemporain ou à peu près contemporain de ces couches de Wernsdorf est l'étage crétacé inférieur du Grœnland, et, grâce aux recherches persévérantes des savants suédois, surtout du professeur Nordenskjold, qui a dirigé les dernières expéditions polaires, la flore crétacée de cette localité lointaine est mieux connue que celle de toute autre. Mon savant ami Heer, dont les incomparables travaux ont déjà jeté une lumière si vive sur les anciennes flores et les anciens climats des régions arctiques, m’écrit (21 octobre 1873) au sujet d’une nouvelle publication qu'il vient de finir sur le terrain crétacé du Grœnland : «L'étude approfondie des matériaux qui m'ont été communiqués a mis au jour de nombreuses espèces nouvelles, de sorte que la flore du crétacé inférieur du Grœnland se compose maintenant de 75 espèces, celle du crétacé moyen (cénomanien et turonien ?) de 62 espèces, auxquelles il faut encore ajouter 16 espèces du Spitzherg » (Gault). Le principal centre de la flore urgonienne de ce pays est sur la presqu’ile Noursoak, vis-à-vis d'Atanekerdluk, célèbre pour les plantes miocènes, et sous le 70° degré Nord. | L’étage albien ou le Gault des géologues anglais n’a encore fourni que quelques espèces de Conifères dans le Hainaut en Belgique et dans plusieurs endroits de l’Angleterre. La flore cré- tacée du Spitzberg appartient probablement aussi à cet étage. Le Quadersandstein inférieur, avec le Plæner en Allemagne et en Autriche, dont l’âge correspond à celui des dépôts cénomaniens et turoniens, a fourni un certain nombre d'espèces de plantes dicotylédonées, les premières qui soient connues jusqu’à présent. Les localités principales sont en: Moravie près de Moletein; en Silésie près d'Oppeln et de Tiefenfurth; en Bohème près de Neubidschow, de Trziblitz, Kutschlin, Laun, Hradeck, Perutz; ci ne - De débat | 4 3 ; R ÉPOQUE CRÉTACÉE. | 673 … en Saxe à Niederschôna ; en Autriche à Neustadt près de … correspond au sénonien, est surtout très-développé au Harz, à Blankenburg, Quedlinburg, et se rencontre aussi en Westphalie . auxenvirons de Haldem et de Sonderhorst; il était longtemps con- … sidéré comme renfermant les premières feuilles de Dicotylédonées, | les Credneria. C'est à cet étage qu’appartient probablement aussi | le Plattenkalk de la Westphalie et le grès de Klin des environs de Moscou, connu par les plantes fossiles que M. Trautschold en a publiées. La célèbre localité près d’Aix-la-Chapelle, qui a fourni à … M. Debey plus de 400 espèces de plantes, dont 200 dicotylé- . donées, appartient à la région supérieure du système sénonien. …. Cette flore, en grande partie inédite, comprend, d’après un … résumé que M. de Saporta en donne dans sa Flore de Sézanne, . outre les Cryptogames décrits qui sont énumérés dans notre tableau, 40 espèces de Conifères, entre autres des Araucaria et Sequoia, associés à des types inconnus, dont l’un, le Horiconia, … paraît cependant se rattacher aux Cupressinées, parmi lesquelles … il rappelle les Libocedrus et Thuiopsis du monde actuel. Elle renferme un grand nombre de Monocotylédonées, 25 à 30, par- …. ticulièrement des Pandanées; les Protéacées (Grevillea, Dryandra, —. Adenanthos, Banksia etc.) y prédominent; plusieurs types en ont disparu, tandis que d’autres se relient de très-près aux genres que nous venons de nommer. A côté des Protéacées on … remarque encore des Myricacées, des Figuiers, des Cupulifères — (Dryophyllum), intermédiaires entre les Chênes, les Châtaigniers et les Hêtres, quelques rares Credneria, et d’autres formes — qu'on peut très-bien rapprocher des Ampélidées (Cissites) et des …._ Myrtacées (£Zucalyptus?). —_. Nous avons déjà vu plus haut que l'étage heersien fait le —… passage du crétacé à l’éocène inférieur ou paléocène, si toutefois il n'appartient pas à ce dernier. Quant aux terrains crétacés 4 nord-américains, dont la flore a été enrichie considérablement dans ces derniers temps par mon infatigable ami Léo Lesque- Sceumpen. — Paléont. végét, II — 43 LE Vienne et à Sanct-Wolfgang. Le Quadersandstein supérieur, qui 674 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. reux, leur place n’est pas encore fixée d’une manière défini- tive; tout ce qu'on peut affirmer, c’est qu’ils appartiennent à la région supérieure de la série crétacée, peut-être à une époque intermédiaire à celle du cénomanien et du sénonien. Leur pa- rallélisation avec une formation européenne est d'autant plus difficile que leur flore, tout aussi bien que leur faune, a déjà un certain caractère nord-américain différent de celui de l'Europe. Les géologues américains réunissent au terrain crétacé certaines couches dont les végétaux fossiles ont tout à fait un caractère tertiaire. | Le Pour. ne pas mélanger deux flores qui ont un caractère évidemment très-différent et dont la liaison ne nous est pas encore connue, savoir : la flore. crétacée inférieure, qui est la continuation de la flore jurassique, et celle du crétacé supé- rieur, à commencer du Gault, qui représente en quelque sorte le commencement de la flore tertiaire, je les groupe dans deux tableaux distincts. 1J. ÉTAGE INFÉRIEUR. Néocomien, Urgonien. CRYPTOGAMES. ALGUES. Chondrites serpentinus Heer. | Laminarites tuberculatus Brongt. » furcillatus Rœm? (espèce | Sphærococcites Meyrati F. O. semblable au Ch. Targionii, mais plus forte.) FILICINÉES. Pecopteris arctica Heer. Grœnl.! Asplenium ? Johnstrupi H. Gr.! » borealis H. Gr. ! » Mierschingi H: Gr. ! » hyperborea H. Gr. ! Danæites firmus H. Gr. ! Gleichenia Giesekiana H. Gr. ! Lonchopteris recentior (Ett.) Schk.1 » Zippei (Corda) H. Gr. Baïera cretosa Schenk. (ressemble au » Rinkiana H. Gr. ! Jeunpaulia de nn © » rigida H. Gr. ! Sclerophyllina dichotoma H. Gr. ! 1 Lonchopteris, pinnulis oblongis, obtusis, integris, tota basi adnatis; nervo pri- mario mox in reticulum soluto, nervis secundariis angulo recto emissis in reticulum simplex minutum anastomosatis, Schenk, Foss, F1. d. Wernsd. Schicht., p. 4, tab. T, f. 2-6. Alethopteris recentior Ett., Wealdenf., tab. I. »” Eittingshauseni Sch., Traité, E, p. 569. Urgonien de Wernsdorf. eh déni he don zx a PL ne te PT RE dd D rs ÉPOQUE CRÉTACÉE. 675 GYMNOSPERMES. Er CYCADINÉES. _ Zamites Schenkii Schpr. Glossozamites Zittelii (Schk.) Sch. : » pachyneurus Schk. » Hoheneggeri(Schk.)Sch. L » arcticus H. Gr.! » . obovatus (Schk.) Sch. _ Podozamites ovatus (Schk.) Sch. Cycadites affinis Eichw. | » nervosus (Schk.) Sch. » Heerii Schk. » affinis (Schk.) Sch. Yatesia Morrisi Carr. » lingulatus (Schk.) Sch. Zamiostrobus Walkeri (Carr.) Sch. 4 CONIFÈRES . ne Pinus | db Peterseni H. Gr. ! Widdringtonites gracilis H. Gr. ! _ Abies eri H. Gr. ! Frenelopsis Hoheneggeri(Ett.) Schenk. - Pinites sussexiensis (Mant.) Carr. Glyptostrobus grœnlandica H. msc. Cedrus Leckenbyi (Carr.) Sch. i » Benstedi ( rr.) Sch. Bois. _ Cunninghamites elegans Endi. Cupressoxylon ucranicum Gœpp. Sequoia Reichenbachi (Gein.) H. Gr. ! MONOCOTYLÉDONÉES. Eolirion primigenium Schenk. | M. Heer à publié dans le Monde primitif de la Suisse, p. 234- _ 235, deux formes végétales du néocomien, appartenant proba- » blement à des espèces marines; l’une, qui porte le nom de Gyro- … phyllites H., avec trois espèces: G. Oosteri, obtusifolius et pentamerus H., toutes les trois du Châtel-Saint-Denis, canton de Fribourg, se fait remarquer par des feuilles verticillées, au nombre de 5 à 44, et rappelle le genre Annularia; les feuilles oblon- - gues ou linéaires-lancéolées ont une nervure médiane large et 4 : aplatie, souvent effacée. La seconde de ces deux formes est le … Discophorites angustifolius, offrant également des feuilles verti- cillées; mais ces feuilles, qui sont linéaires-cylindriques, sont in- sérées à la base d’un coussinet aplati, ce qui donne à cette plante un caractère particulier. Il. ÉTAGES MOYEN ET SUPÉRIEUR. Aptien jusqu’au danien. CRYPTOGAMES. L ALGUES. … Chondrites furcillatus Rœm. Münsteria cylindrica E. v. Otto. » elegans Deb. et Ett. » vesiculosa E. v. Otto. Münsteria Schneideriana rs Alcyonidiopsis Longobardiæ Mass. » annulata (Glock.) Ung. Re 2e FAI 676 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. ÉQUISÉTINÉES. Equisetum Kônigi (v. d. Mark) Sch. (Calamitopsis v. d. M.) FILICINÉES. Adiantites Decaisneanus Ett. » cassebeeroïides Deb. et Ett. Sphenopteris corrugata Newb. N. A. ! Pecopteris Zippei Corda. = Gleichenia Zippei H. » hohemica C. » striata Sternb. (Aspidium). » heterophylla (Ung.) Sch. » nebraskana H. N. A.! Alethopteris Reichiana Brgt (excl. syn. A. Browniana Dk.). Weichselia Ludoviciæ Stieh]. Asplenium Brongniarti Deb. et Ett. Benizia calopteris D. et E. Raphaelia neuropteroides D. et E. Pteridoleimma Elisabethæ D. et E. » Ritzianum D. et E. » Koninkianum D. et E. » Benincasæ D. et E. » pecopteroides D. et E. » orthophyllum D. et E. » Heissianum D. et E. » Haiïdingeri D. et E. » Michelsii D. et E. » Serresi D. et E. » aneimiæfolium D. et E. » Forsteri D etE. » dubium D. et E. » cœnopteroides D. et E. » Waterkeyni D. et E. Danæites Schlotheimi D. et E. » antiquum D. et E. Gleichenia Kurriana Heer. » Kaltenbachi D. et E. » protogæa D. et E. » deperditum D. et E. » acutiloba H. » gymnorrachis D. et E. Didymosorus comptoniæfolius D. et E. » odontopteroides D. et E. » gleichenioides D. et E. » leptophyllum D. et E. Lygodium cretaceum D. et E. » Pseudadiantum D. et E, - Bonaventurea cardinalis D. et E. » dictyodes D. et E. Zonopteris Gœpperti D. et E. GYMNOSPERMES. CYCADINÉES. Pterophyllum (?) Ernestinæ Stiehl. Dioonites cretosus (Reich.) Sch. » saxonicus (Reich.) Sch. Dioonites Buchianus (Ett.) Sch. Zamiostrobus gibbus (Reuss) Sch. CONIFÈRES. Araucarites Hartigi (Dunk.) Sch. Araucaria cretacea Brongt. » spathulata Newb. N. A.! Dammarites albens Pres. » crassipes Gœpp. Cunninghamites squamosus Heer. » Oxycedrus Sternb. » Sternbergii Ett. Pinus Quenstedti Heer. » Andræi Cœm. » Heerii C. » depressa C. » Toillezi C. » gibbosa C. Pinites Reussii Corda. » gracilis Carr. Abies Omalii Cœm. » _-Briardi Cœm. Cedrus Corneti Cœm. Taxodium occidentale Newb. N. A. ! Sequoia Reichenbachi (Gein.) Heer. » pectinata H. S » Gardneri (Carr.) Sch. » _ Woodwardii (Carr.) Sch. Geinitzia cretacea Ung. » formosa Heer. ! Frenelites Reichii Ett. Cedroxylon cretaceum Gœpp. 1. F 0 D At : Thalassocharis Mülleri Deb. Zosterites Brongniarti Ung. » Agardhianus Brongt. » vittatus Deb. Pandanus austriacus Ett. » pseudo-inermis Ett. Myrica cretacea H. * » Schenkiana H.” Betulites denticulata Heer. N. A! Quercus Ellsworthiana Lesq. N. A. ! » primordialis Lesq. N. A.! . anceps Lesq. N. A.! salicifolia Newb. N. A. ! cuneata Newb. N. A. ! Beyrichi Ett. Fagus À ce Ett. Salix Hartigi (Dunk.) Sch. Gœtziana H.* roteæfolia Lesq. N. A. ! eekii Newb. N. A. ! nervillosa Heer. N. A.! cuneata Newb. N. A. ! ulus litigiosa Heer. N. A. ! ? Debeyana H. N. A. ! lancastriensis Lesq. N. microphylla Newb. N. cordifolia Newb. N. A. elliptica Newb. N. A. ! DR agtere Lesq. N. A.! abellata Lesq. N. A.! cyclophylla Lesq. N. A.! » ovata Lesq. N. A. ! La place géologique et l'attribution générique de plusieurs de ces es- pèces américaines offrent des doutes. Platanus Heerïi Lesq. N. A. ! pi » as npagrifol N. u \ a iquidamb integrifolium La. N.A.! Fieus Mohlians Heer. 2 » Krausiana H. » protogæa Ett. » initzii Ett. » bumelioides Ett. _» primordialis H. N. A.! idium cretaceum Ett. E Y y y ve S vs Po =) A. ! A. ! | SYEY ES y Y % “ Banksia prototypus Ett. Proteoides grevilliæformis Heer N. A.! ÉPOQUE CRÉTACÉE. 677 MONOCOTYLÉDONÉES. . Cannophyllites Nilssoni Ung. Pandanus trinervis Ett. Nipadites provincialis Sap. » curtus Sap. Flabellaria toniri deb Ung. » chamæropifolia Gœpp. Palmacites varians Corda. » horridus H, DICOTYLÉDONÉES. Proteoides daphnogenoides H. N. A.! » acutus H. N. A.! » lancifolius H, * » ilicioides H, * Dryandroides Zenkeri Ett. » latifolius Ett. Banksia longifolia Ett. Daphnophyllum Fraasïi H. » crassinervium H. Laurus cretacea Ett. : Daphnogene primigenia Ett, Sassafras cretaceum Newb. N. A.! » mirabile Lesq. N. A. ÿ harkerianum Lesq. N. A.! » obtusum Lesq. N. A.! » Mudgei Len à N. A. ! » recurvatum Lesq. N, A.! Nerium Rollii v. d. Mark. Aristolochites dentatus Heer. N. A.! Diospyros primæva H. N. A.! Leucothoe Parlatorii H. Aralia formosa H. Debeya serrata Miq. Araliophyllum haldemianum Deb. » serratum (Miq.) Sch. Cissites insignis Heer. N. A.! Credneria macrophylla Heer. » integerrima Zenk. » acuminata Hampe. » oblonga Sch. » denticulata Zenk. Ettingshausenia cuneifolia Stiehl. » tremulæfolia St. Hamamelites westphaliensis Sap. Magnolia speciosa Heer. » amplifolia H. » obovata Newb. N. A. ! » alternans Heer. N. A.! » Capellinii H. N. A.! Liriodendron Meekii Heer. N. A. ! » primævum Newb. N. A.! NB. Les espèces avec le signe * proviennent du Quadersandstein de Quedlin- 2. Kreideflora, TL. … burg et ont été décrites et figurées récemment par M. Heer, dans les Beiträge 678 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Pterospermites Sternbergii Lesq. N.A.! | Myrtophyllum Schübleri H. » quadratus Lesq. N. À.! » pusillum H.* » rugosus Lesq. N. A. ! | Pirus (?) cretacea Newb. N. A.! Acer pristinum Newb. N. A.! Phyllites Geinitzianus Gœpp. — Dryo- Juglans crassipes Heer. phyllum sp.? Juglandites elegans Gœpp. Phyllites pelagicus Ung. — Magnolia Rhus cretacea H.* [sp. ? Myrtophyllum Geinitzi Heer. Les espèces suivantes, décrites par M. d’Ettingshausen dans son ÆXreudleflora von Miederschüna, doivent encore faire partie d ce tableau : : Quercus Beyrichi Ett., foliis majusculis, coriaceis, ovato- lanceolatis, basin versus sensim angustatis, margine serratis. Le Gb EL, Voisin du Casianea Hausmanni Dunk., de Blankenburg. Peut être un Myrica. LE Ficus protogæa Ett., foliis coriaceis, lingulato-oblongis, ner- _ vis secundariis arcuato-conjunctis et laqueatis. L. c., tab. IE, 4. | | ; Ficus Geinitzii Ett., foliis longiuscule et subtenue-petiolatis, ovatis vel oblongis, basi late cuneato-angustatis; nervis secun- dariis numerosis, tenuibus. L, c., f. 7, 9-11. Ficus bumelioides Ett., foliis oblongis, basi cuneatis, apice emarginatis, nervatione præcedentis. L. c., f. 6. Semblable au F. nitida Thunb. Ces deux Ficus pourraient bien appartenir à la famille des Diospyrées. Artocarpidium cretaceum Ett., folium magnum, coriaceum, obovatum; nervo medio validissimo, nervis suprabasilaribus late- ralibus 2 validis. L. c., f. 4. Semblable à l'A. integrifolium Ung., de Sotzka. Conospermites hakeæfolius Ett., foliis petiolatis, coriaceis, lineali-lanceolatis, 3-5-nerviis, nervis parallelis. ZL. c., tab. IT, f. L et 42, Ressemble à certains Hakea, Conospermum et surtout au Ste- nocarpus salignus R..Br. Rhopala primæva Ett., foliolis coriaceis, ovato-lanceolatis, dé nn de ÉPOQUE CRÉTACÉE. 679 inæquilateris, irregulariter serratis; nervo primario valido, se- cundariis arcuatis, furcatis. L, ç., f, 5. Semblable au Ah. aneimiæfolia Heer, de Monod. Lomatites Palæo-llexæ Ett., foliis coriaceis, ovali- vel oblongo- ellipticis, basin versus irregulariter sublobatis. L. c, f, 16. A de l’analogie avec le Lomatia ilicifolia R. Br. Apocynophyllum cretaceum Ett., foliis elongato-lanceolatis, basi sat subito in petiolum angustatis; neérvo primario promi- nente. L. c., tab. III, f. 19. Semblable à l’A. hæringianum Ett. Acer antiquum Ett., folis parvis, trilobis vel subquinquelobis, lobo medio majori, lateralibus inæqualibus, sublanceolatis, om- nibus integris. L. c., f. 17. A quelque ressemblance avec l’A. decipiens H. Attribution douteuse. ue Celastrophyllum lanceolatum Ett., foliis magnis, illis Castaneæ haud dissimilibus, rigide coriaceis, oblongis, basin versus sen- sim angustatis, serratis; nervo medio validissimo, sensim atte- nuato, nervis secundariis tenuibus, brochiodromis. L. c., f. 9. Ressemble à des feuilles de Celastrus et d’Elæodendron. Celastrophyllum integrifolium Eitt., foliis coriaceis, ovatis, basi apiceque angustatis, apice obtusis ; nervo primario valido excur- rente, secundartis vix conspicuis. L. c., f. 414. Callistemophyllum Heeri Ett., foliis rigidé coriaceis, lineali- lanceolatis ; nervo medio valido. L. c., f. 13. Palæocassia angustifolia Ett., foliis pinnatis, foliolis petiolatis, subcoriaceis, bipollicaribus, lanceolatis ; nervo primario distincto, secundariis tenuissimis, arcuatis. L. c., f, 6, 7. Palæocassia lanceolata Ett., foliolis majoribus, ex ovato- oblongo-lanceolatis. L. c., f. 8, et tab. I, f. 8. Cytisus cretaceus Dunk.? Inga Cottai Ett., foliis bipinnatis, foliis ovato-oblongis, basi subito fere in petiolum perbrevem angustatis. L. c., f. 18. . Comparable à l’Z. fœtida Willd. 680 : TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. VIII. ÉPOQUE TERTIAIRE. A. Période paléocène. SABLES DE BRACHEUX , TRAVERTINS ANCIENS DE SÉZANNE, LIGNITES ET GRÈS DU SOISSONAIS (SUESSONIEN). J'ai groupé l’ensemble de la végétation des temps tertiaires en cinq flores distinctes, ce qui ne veut pas dire que je considère ces cinq flores comme indépendantes les unes des autres. Toutes ces flores sont reliées entre elles dans le temps, comme nos flores locales le sont dans l’espace. Mais, malgré l’enchaînement évi- dent dans l’évolution du règne organique à travers les âges géo- logiques, on distingue cependant, dans ce mouvement con- tinu et progressif, un changement incessant dans le groupement et le développement relatif des types, changement qui permet de saisir pour chaque époque et même pour chaque période géolo- . gique un ensemble de formes constituant ce que nous appelons la physionomie organique de l’époque ou de la période. L'ensemble des végétaux ou la flore de la période qui nous occupe ici, quoique se rattachant directement à la flore heer- sienne, qui est la continuation de la flore crétacée, et plus direc- tement encore à celle de la période éocène, n’en a pas moins un caractère qui lui est propre et qui la distingue de prime abord. Elle a encore de commun avec la dernière période crétacée les formes tropicales et subtropicales des Fougères (Cyathea, Also- phila, Hemitelia), auxquelles viennent se joindre d’autres qui rappellent davantage nos formes des climats tempérés, telles que Blechnum, Asplentum, Athyrium. Les Pandanées sont encore représentées par le genre Vipadites et un type nouveau qui a peut-être son analogue dans les Carludovica ‘habitant actuelle- ment les régions tropicales de l'Amérique. Les Palmiers s'y retrouvent également, mais ils se rapprochent davantage des Sabals que ceux du terrain crétacé. Les Myricacées, Cupulifères, Salicinées, Laurinées, Ampélidées, Araliacées, Magnoliées, Ju- ÉPOQUE TERTIAIRE. 681 glandées persistent, mais avec des modifications spécifiques plus ou moins profondes; les Tiliacées, sous une forme analogue aux Grewia, genre indigène aux tropiques de l’ancien et du nouveau monde ; deux genres de Malvacées, les Pterospermum, type indien, et les Séerculia, qui habitent les mêmes zones que les Aralia, constituent un nouvel élément, de même que les Morées avec les genres Protoficus et Artocarpoides, les Sapotacées avec le type Symplocos. Quelques-unes des familles qui ont fait leur appari- tion pendant la dernière période sont en voie de progression, comme les Cupulifères, qui s’enrichissent des genres Carpinus et Quercus, sans parler des genres Fagus et Castanea, dont le droit de citoyen n’est pas encore hors de doute ; les Saules de- viennent plus nombreux, et la famille elle-même s’augmente du genre Populus. Les Figuiers et les Lauriers montrent déjà des types assez variés ; les derniers sont même représentés par cinq genres, dont quatre ont leurs principaux représentants en Asie, et un, le Sassafras, dans l'Amérique du Nord; les Araliacées, . qui, dans la flore éocène, prennent un si grand développement, viennent rehausser par des formes plus nombreuses l’aspect tro- pical de cette végétation luxuriante. Je dis luxuriante, parce que presque tous les arbres de cette première flore tertiaire, même quelques-uns de ceux qui sont restés européens, tels que Vibur- num, Juglans, Cornus, se distinguent par une ampleur extraor- dinaire de leur feuillage. Il est vrai que nous ne connaissons que les dépouilles de deux flores locales, celle de Sézanne et celle du bassin soissonnais, et il est possible que ces forêts ne devaient leur splendeur exceptionnelle qu’à des circonstances CS CR CC cale. Cette humidité paraît au moins être prouvée pour Sézanne, Où il y avait un lac, sur les bords duquel sont venus se déposer les travertins qui nous ont transmis les moules des feuilles provenant de la végétation environnante. Une chose intéressante à noter pour cette flore, c’est le nombre considérable de types végétaux appartenant actuellement à l’hé- misphère du Nord et en partie à la flore européenne; dans 682 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. la flore crétacée, au contraire, ce sont encore les types de l’hé- misphère du Sud qui prédominent; les formes des points les plus extrêmes de notre globe y sont réunies, tandis que la flore paléocène montre déjà une tendance à la différenciation, en ce sens qu'elle se concentre davantage sur les types qui plus tard doivent dominer dans l'hémisphère boréal. Un coup d’œil sur le tableau qui Suit suffira pour se convaincre de ce fait curieux. J'ai dit que la flore paléocène n'est encore représentée que par les débris rencontrés dans deux localités assez restreintes, dont l’une est aux Grottes près de Sézanne (Champagne), et l’autre aux environs de Soissons (sables de Bracheux, lignites et grès du Soissonnais). Peut-être les lignites inférieurs de Provence (Ven- tabren, Belcodème, Auriol) font-ils partie du mème horizon géo- logique; le petit nombre de débris végétaux déterminables connus de cette formation ne permet pas de trancher la question. CRYPTOGAMES. ALGUES. Chara minima Sap. | MUSCINÉES. Marchantia sezannensis Sap. |Marchantia gracilis Sap. FILICINÉES. PILICACEEÆ Alsophila Pomelii (Brongt.) Sap. » notabilis Sap. Adiantum hapalophyllum Sap. Cyathea debilis (Sap.) Sch. Blechnum atavium Sap. » plenasiæformis (Sap.) Sch. Asplenium subcretaceum Sap. Hemitelia longæva (Sap.) Sch. (Athyrium) Wegmanni Brongt. » proxima (Sap.) Sch. (Diplazium) carpophorum Sap. Lygodium ? crassicostatum Wat. Alsophila thelypteroides (Brongt.) Sap. » : capillare Wat. MONOCOTYLÉDONÉES. GRAMINEÆ. RHIZOCAULEÆ. Poacites protogæus Wat. Rhizocaulon macrophyllum Sap. » obsoletus Wat. » subtilinervium Sap. » deletus Wat. » paucinervis Wat. . SMILSGERS, » Roginei Wat. Smilax Lyelli Wat. CYPERACEÆ. ZINGIBERACEÆ. Cyperacites sezannensis Sap. Amomophyllum tenue Wat. » | GANNACEZÆ. Cannophyites Ungeri Wat. NAJADEÆ. | uinis digitatus Wat. Potamogeton F9 thalictroides Br | ÉPOQUE TERTIAIRE. métal geonomæfolia Sap. Nipadites provincialis Sap. » curtus Sap. PALMIERS. Sabal primæva Sch. » suessoniensis Wat. PANDANACEÆ, . Troncs de palmiers. | Ludovopsis discerpta Sap. Palmacites echinatus Brongt. DICOTYLÉDONÉES. AMENTACÉES. Myrica incisa Sap Dryophyllum Palæocastanea S. » apiculata S. » lineare S. » platyphyla S. » integrum S. » attenuata Wat. Quercus Lamberti Wat. _» Marceauxii W. » divergens W. » angustissima W. » spathulata W. » suessoniensis W. » inæqualis W. » concisa W. » bifurca W. : magnifica W. » ? axoniensis W. pedunculata W. » ? parallelinervis W. Betula ostryæfolia Sa » ? paucinervis W. sezannensis Wat. Salix primæva Sap. Lis cardiophylla Sap. » stupenda S. , trinervis Wat, » socia S. propinqua W. » axonensis S. ÿ; “TEA brunii W. » crebrinervia Wat. » suessoniensis W. Fagus nee eocenica W. bience 0) ni. W. Dryophyllumn subcretaceum Sap. Ulmus es à og Sap. » ? falcifolia W. Populus primigenia Sap. c: ? modesta Wat. » ? suessoniensis W. Liquidambar (?) Gœpperti Wat. URTICINÉES. Protoficus crenulata Sap. » acea S » sezannensis (W.) S. +2 » nobilis Wat. Ù insignis S. a » ses Wat » lacerata S. 4 » oppositinervia W. Artocarpoides conocephaloidea S. nn, ( " ovata W. » pouroumæformis S. D. THYMÉLINÉES. | 5 Monimiopsis amboræfolia S. Laurus assimilis S. » subprimigenia S. » tetrantheracea (S. ) Sch. Persea Delessei Sap. | } S. |Monimiopsis fraterna S. LAURINÉES. Sassafras primigenium S. Benzoin neglectum S. Daphnogene Raincourtii S. » sezannensis S. » elegans Wat. 683 68/ -TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. GAMOPÉTALÉES. LONICÉRINÉES. Gardenia Meriani Heer. | Viburnum giganteum Sap. ASCLÉPTADINÉES. Echitonium (?) sezannense Wat. | Symplocos Bureauanum Sap. DIALYPÉTALÉES. DISCANTHÉES. Aralia crenata Sap. Hedera prisca Sap. » venulosa S. Cissus primæva $. » sezannensis $. » ampelopsidea S. » hederaceaS. Cornus platyphylla S. » robusta S. Hamamelites fothergilloides S. » cordifolia S. POLYCARPÉES. Magnolia inæqualis Sap. | MALVACINÉES. Sterculia variabilis Sap. Grewiopsistiliacea Sap. » Michelotii (Wat.) S. » sidæfolia $S. . Pterospermites inæquifolius S. » anisomera S. Grewiopsis credneriæformis Sap. » orbiculata S. GUTTIFÉRINÉES. Saurauja (?) robusta Sap. | FRANGULINÉES. Celastrinites venulosus Sap. : Celastrinites legitimus Sap. » fallax S. Zizyphus Raincourti S. » Hartigianus S. Rhamnus argutidens Sap. TÉRÉBINTHINÉES. Juglandites peramplus Sap. | Juglandites cernuus $. » olmediæformis $S. 9. Période éocène. MONTE-BOLCA; GALCATRE GROSSIER DE PARIS ET LITS MARNEUX DU TROCADÉRO ; . GYPSES ET ARKOSES DU PUY; ARGILES DE LONDRES, DÉPÔTS CONTEMPORAINS DE L'ILE DE SHEPPY; GRÈS DE LA SARTHE ET ENVIRONS D’ANGERS ; LIGNITES DE SKOPAU. ARGILES VERTES DE MONTMARTRE ; GYPSES D’AIX EN PROVENCE. La végétation de la période éocène se rattache directement à celle de la période paléocène, dont elle n’est en quelque sorte que Le Fo HT Éx | + ÉPOQUE TERTIAIRE. 685 la continuation, avec cette différence cependant qu'elle est beau- coup moins luxuriante et qu'elle renferme un certain nombre de fa- milles et un grand nombre de genres qui manquent encore à la flore qui la précède. De même que dans celle-ci, ce sont les végétaux arborescents ou au moins ligneux qui prédominent, comme cela se voit aujourd'hui encore en Australie et surtout à la Nouvelle- Zéelande. La végétation herbacée est peu connue, elle fait même presque entièrement défaut, sauf les espèces aquatiques qui ont pu être enterrées sur les lieux, comme les Nymphéacées, Hydro- charidées, Alismacées etc., et quelques Graminées ou Cypéracées, habitants des marais. Nous avons expliqué ailleurs la grande rareté des végétaux herbacés terrestres dans les dépôts sédimen- taires et nous avons dit qu'elle ne saurait être attribuée entière- ment à l’infériorité numérique absolue de ces végétaux. Les plantes cellulaires aquatiques, tant marines que d’eau douce, sont, par contre, beaucoup moins rares; leur nombre est même assez considérable, et les Characées seules sont repré- sentées par 46 espèces. Chose curieuse, c’est que presque tous ces Hydrophytes se rapprochent de formes qui vivent actuellement dans les mers et les eaux douces d'Europe. Il n’en est pas de même des plantes d’un ordre supérieur. Dans les Fougères déjà nous remarquons des genres qui n’appartien- nent plus à la végétation européenne; je citerai seulement les genres Oleandridium, Lygodium. Des huit genres de Coni- fères il ne nous est resté que trois, savoir : les genres Junipe- rus, Cupressus et Pinus, et presque toutes les espèces éocènes de ce dernier rappellent plutôt des formes exotiques que des formes européennes ; les genres Araucarites, Callitris, Widdring- tonia et Podocarpus ont quitté le sol d'Europe, et le genre So- lenostrobus a entièrement disparu. Les Cycadées ont probable- ment encore existé, car nous en retrouvons les traces plus tard; mais, devenues très-rares, leurs vestiges n’ont pas encore été découverts dans les dépôts éocènes que nous connaissons. Les Monocotylédonées nous montrent à côté d’un certain nom- bre de types restés européens, tels que Panicum et plusieurs 686 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. autres Graminées d'attribution douteuse, un genre voisin de nos Alisma, des Caulinia, Zostera, Potamogeton, Sparganium, une série de types tropicaux, comme Dracænites, Oltelia, Scibamino- phyllum, Nipadites et Flabellaria, qui ont disparu de l’Europe ; une famille entière, les Rhizocaulées, voisine des Restiacées, qui a joué un certain rôle dans la végétation palustre des temps éo- cènes et oligocènes, s’est complétement éteinte. Parmi les Dicotylédonées, 11 familles se sont éloignées de notre continent, ce sont les Santalacées, les Magnoliacées, les Protéa- cées avec 5 genres et 20 espèces, les Myrsinées, Sapotacées, Sa- pindacées, Pittosporées, Zanthoxylées, Dalbergiées, Cæsalpiniées, Mimosées. Sur les familles qui nous sont restées, il y en a 8 qui ne sont plus représentées que par une espèce unique, ce sont les Palmiers (Chamærops humilis), Myricacées (Myrica Gale), Mo- rées (Ficus carica), Laurinées (Laurus nobilis), Araliacées (He- dera Helix), Ilicées (lex Aquifolium), Myrtacées (Myrtus commu nis) et Sophorées (Gercis Siliquastrum). Quelques-unes de ces familles comptaient plusieurs genres avec un plus ou moins grand nombre d’espèces. D’autres groupes, tels que les Salicinées, Bé- tulacées, Cupulifères, Ulmacées, également restés en Europe, se retrouvent dans la flore éocène un peu plus riches que dans la période précédente, sans cependant exercer une influence notable sur sa physionomie générale. Les Acéracées qui, plus tard, vers la fin de la période miocène, acquièrent une importance si consi- dérable dans la végétation forestière, font, leur apparition avec une seule espèce d'Érable. On peut donc admettre que, dans son ensemble, la flore éocène avait encore un caractère essentielle ment tropical et subtropical — ce dernier caractère se dessine da- vantage vers Sa fin —et que, dans cette végétation se trouvent réunis des familles et des genres dont les représentants actuels, plus ou moins nombreux, vivent aux Indes et dans les îles de la Sonde, les autres en Australie, quelques-uns aux îles Mascarènes ou sur le continent africain, d’autres dans l’Amérique tropicale et subtropicale, un petit nombre seulement dans l'Amérique du Nord et en Europe. Quelques-uns de ces derniers ne se sont * PRET États ÉPOQUE TERTIAIRE. 687 | même conservés que dans les régions méridionales de notre con- tinent, comme les genres Smilax "Myrtus, Laurus, Cercis, Pis- tacia. x Ce que je viens de dire se rapporte à tout l'ensemble de la vé- gétation éocène, mais je dois faire remarquer que cette végéta- tion a subi des changements incessants depuis son commence- ment, qui est représenté par les flores du Monte-Bolca, du calcaire grossier de Paris et des argiles de Londres (îles de Wight et de Sheppy), jusqu'à sa fin, correspondant à la flore des gypses d'Aix en Provence, une des mieux connues, grâce aux recherches infatigables du comte Gaston de Saporta et à la méthode rigou- reuse que ce savant a su apporter dans l’appréciation des maté- riaux qu’il a réunis. À en juger d’après ce que Massalongo nous a fait connaître de la flore du Monte-Bolca, cette flore se ferait remarquer par son caractère austro-indien et aurait, sous ce rapport, plus de ressemblance avec la flore qui correspond à la fin de l'épo- que crétacée qu'avec celle de la période paléocène; il est vrai que celle-ci ne nous est connue que d’un très-petit nombre de stations et par des débris comparativement peu nombreux. De même que celle du crétacé supérieur d’Aix-la-Chapelle, la flore du Monte-Bolca se compose surtout de végétaux à feuilles coriaces de dimensions petites et moyennes, et ce n’est que rare- ment qu'on y découvre quelques-unes de ces grandes feuilles qui donnent tant d'éclat à la végétation paléocène de Sézanne. La monotonie de ces forêts au feuillage maigre était cependant modé- rée par le mélange assez fréquent, avec des Dombeyopsis, de la fa- mille des Büttnériacées, de Légumineuses arborescentes, telles que Dalbergia, Cæsalpinia, Cassia, Mimosa, Acacia, et, à ce qu'il paraît, aussi par des plantes grimpantes ou des Lianes, telles que Bignonia, Porana, Jacaranda. Les restes des Palmiers sont rares dans les dépôts du Monte-Bolca, mais la présence de quelques feuilles en éventail de très-petites dimensions indique l’exis- tence d’une espèce naine ou d’une de ces espèces à tige grêle et élancée comme on en rencontre encore aujourd’hui dans les forêts 688 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. vierges des tropiques, et la découverte de spathes et de fruits dont la forme et les dimensions font penser au Cocotier permet de faire remonter l’apparition de ce beau type tropical jusqu’au commen cement de la période éocène. La flore de Monte-Bolca paraît être contemporaine, ou à peu près, de celle de Skopau en Thuringe, du bassin de Paris qui correspond au calcaire grossier, d'Alum- bay à l’île de Wight, de l’île de Sheppy, car elle a un certain nombre d'espèces de plantes en commun avec ces diverses loca- lités. Il est cependant à remarquer que les Vipadites, qui ont joué un rôle si grand dans la flore éocène de ces îles britanniques, et qui se rencontrent aussi dans le calcaire grossier de Paris et dans l'éocène de la Belgique, y font défaut. Quant au genre Æightea, dont Bovwerbank énumère 10 espèces différentes, il pourrait bien être identique avec le genre Fracastoria Massal., de Monte- Bolca. Bowerbank parle de 40 espèces de graines de Légumi- neuses provenant de l'argile de Londres de l’île de Sheppy; il est impossible de savoir si toutes ces semences proviennent de Lé- gumineuses et s’il y en a parmi qui correspondent aux organes _ foliacés trouvés dans les dépôts éocènes du Véronais. En passant de cette flore des premiers temps de la période éocène à celle de la fin, qui est la flore d’Aix en Provence, nous trouvons bien une ressemblance générale assez grande entre ces deux flores; mais si la première incline davantage vers la flore crétacée, nous voyons la dernière se rattacher d’une ma- nière beaucoup plus étroite à la flore qui ouvre la série des flo- rules miocènes, savoir, à la flore oligocène, et cela au point que j'étais longtemps dans le doute s’il ne vaudrait pas mieux réunir la flore d'Aix à la flore oligocène qu’à la flore éocène. Ilest vrai que la flore d'Aix a encore bien des types qui caractérisent la végétation éocène, et on y distingue encore très- bien le caractère austro-indien ; les Protéacées paraissent même être plus nombreuses qu’à Monte -Bolca; mais d’un autre côté on remarque une plus grande variation dans les formes. Parmi les Conifères, c’est le genre Pinus qui se présente avec un plus grand nombre d'espèces; les Palmiers à feuilles flabellées prennent un lors ‘inconnu, des Dracæna fait son Re ; les dvi à feuilles caduques s’introduisent plus nombreux entre ceux à feuilles persistantes, et ces mêmes arbres appartiennent à des genres européens qui se sont continués, avec des modifications ‘1 … peu considérables, jusqu’à nos jours, comme les Betula, Alnus, “ré Populus, Quercus, Ulmus, Acer, Cotoneaster. La flore - d'Aix s'éloigne donc en ceci de celle de Monte-Bolca, qu’elle _ renferme un plus grand nombre de genrés propres à l’hémisphère … du Nord, avec des espèces cependant dont les représentants ac- _ tuels appartiennent aux régions chaudes ; ces genres né cessent E se développer, de se modifier pour remplacer dans la flore « miocène ceux qui disparaissent sous l'influence des nouvelles À conditions climatériques, conditions qui, pu à peu, provoquent une végétation dans laquelle les arbres à feuilles persistantes … sont aussi rares que l'étaient ceux à feuilles caduques dans les 4 temps antérieurs !. ) | REMARQUES ET ADDITIONS SUPPLÉMENTAIRES CONCERNANT LA FLORE | 4 ÉOGÈNE D'AIX EN PROVENCE?. … Les espèces suivantes, en partie nouvelles, en partie mieux … fixées que cela n’était possible, avec des matériaux trop res- …. ireints, dans le premier travail sur cette flore de M. de Saporta, | constituent un contingent à la végétation éocène trop important pour que je puisse les négliger dans le tableau général de cette flore. —…_ Les AMyrica de la flore d'Aix sont nombreux et bien caracté- …. risés, quelques-uns ont été confondus avec des Protéacées; ils 1 … correspondent à quatre groupes représentés aujourd’hui par le … M. cerifera, de la Caroline, le #. œæthiopica de l'Afrique aus- * 1Voy. le tableau stisinsant que donne M. de Saporta dans son Examen analy- tique des flores tertiaires de la Provence, Zurich 1861, de la végétation qui entou- rait le lac éocène d’Aix en Provence. 2La Révision de la flore des gypses d'Aix, par M. de Saporta, vient de paraître dans les Ann. d. sc. nat., 5° sér., vol. XVIII. Dans ce travail l’auteur corrige cer- taines attributions erronées et fait connaître une série d'espèces nouvelles. Scmwrxr, — Paléont, végét. II — 44 690 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. trale , le #. salicifolia d’Abyssinie et le #. longifolia des Indes. Myrica palæo-cerifera Sap., foliis membranaceis, integris, oblongo-ovatis, vel ovato-ellipticis, mediocriter petiolatis, basi apiceque breviter attenuatis, punctulatis ; nervis secundariis tenuibus, sub angulo fere recto emissis, secus marginem cür- vato-anastomosatis. Ann. sc. nat., 5° sér., vol. XVIII, le 2h , tab: VIS PE Dans le calcaire marneux inférieur des gypses d’Aix. Très-voisin du 7. cerifera. Myrica aquensis Sap. = Banksia aquensis et voisin du My- rica banksiæfolia Ung. (Dryandroides Heer) et analogue au #. longifolia Tejsm. de Java. Myrica angustala Schimp. = 4f. car is Sap. = Myricophyl- lum gracile et zachariense Sap., et du groupe du 47. æthioprca L. Myrica ilicifolia Sap., foliis coriaceis, mediocriter petiolatis, lanceolatis, dentato-aculeatis, margine cartilagineo cinctis, subtus sparsim punctulatis ; nervo primario stricto, secundariis inordinatis, obliquis, ramosis, venulis obliquis inter se re- ligatis, tertiariis flexuosis in rete tenuissimum solutis. L. c., p'28, bi VE F0, Dans toutes les couches du gypse d'Aix. * Assez semblable à l’Alex Salyorum Sap.; mais un examen détaillé, surtout de la nervation, ne laisse pas: de faire voir que cette feuille a une beaucoup plus grande ressemblance avec le M, œthiopica qu'avec cet /lex. Myrica aculeata Sap., foliis coriaceis, late ovatis, breviterque lanceolatis, basi obtusissima sinuatis, margine dentato-aculea- tis; nervo medio valde expresso, secundariis sub angulo aperto excurrentibus, simplicibus furcatisque, in dentes abeuntibus , tertiariis oblique flexuosis, tandem in areolas minutas trapezi- formes vel hexa- vel pentagonales desinentibus. L,. c., PF 28, tab. VI, f. 2. Banksites aculeatus Sap. ol. Calcaires marneux supérieurs. — Très-rare. Du type du #. salicifolia Hochst. Ÿ Dr à 120 10 ss FR LR ZE w y, Fe. NL: à. j LA n. br À Dal Fr ELLE 2 a No: dd lé ÉPOQUE TERTIAIRE. 691 Myrica Matheroni Sap. = Panax Matheroni Sap. = Panax demersum Sap., = Îlex quercina et semblable au #. aculeata Sap. … Myrica pseudo-drymeja = Banksites pseudo-drymeja Sap. om. Alnus (Clethropsis) antiquorum Sap. (excluso folio !), strobilis fructiferis ovatis, e squamis lignescentibus dense congestis com- positis ; samaræ nucula oblongo-elliptica, apice breviter birostri, basi subtruncata, ala circulari nucleo paulo latiore æqualiter expansa membranacea. Betula gypsicola Sap. (excluso folio !). Cet Alnus appartient au sous-genre Clethropsis, qui fait la transition des A/nus aux Betula et habite les Indes orientales. Ce type est remarquable non-seulement par ses feuilles subper- sistantes, mais aussi par ses samares entourées d’une aile mem- braneuse ; il a probablement précédé en Europe les Aunes pro- prement dits, de même que celui des Betulaster a précédé nos Bouleaux. Son analogue vivant est le Clethr. nepalensis Don. Les Quercus de la flore d’Aix peuvent être divisés en deux groupes , dont l’un représente les formes américaines, telles que Q. Phellos L., Q. imbricata et cinerea Michx. Ces Chênes ont des feuilles persistantes, semi-persistantes ou caduques, en- tières mais avec une tendance à devenir lobées; ils fréquen- tent généralement les lieux humides ou le voisinage des fleuves. M. de Saporta, jugeant d’après les nombreux matériaux qu’il a pu réunir, croit pouvoir admettre que le type Phellos à limbe oblong et entier a dominé exclusivement au commencement et . que les formes à feuilles lobées ne se sont développées que plus tard. « C’est ainsi que toutes les espèces d’Aix, appartenant à ce type, ont les feuilles entières. Il en est de même des innombra- bles variétés du Q. elæna Ung., Q. Daphnes Ung. de Parschlug, qui ressemblent aux feuilles entières du Q. virens Aït., des Q. Heerii et nerufolia A. Br., qui rappellent le Q. imbricata Michx. Parmi les Chènes à feuilles lobées, que l’on doit probablement rapporter à la même section, il faut citer le Q. sinuatiloba Sap. et surtout le Q. Buchii Web. des lignites du Rhin inférieur, es- 692 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. pèces à feuilles évidemment polymorphes, comme celles du @. aquatica Walt., et dont les variétés ont été décrites sous plu- sieurs dénominations différentes. Ce groupe si richement repré- senté autrefois en Europe a été confiné plus tard en Amérique, où il paraît être en voie de déclin.» L'autre groupe a pour type notre Q. Ilex. Quercus Palaeo-Phellos Sap., foliis firmis, breviter potioliie oblongo- vel lanceolato-linearibus, utrinque sensim attenuatis, integerrimis ; nervis secundariis secus marginem arcuatim con- junctis ; tertiariis flexuosis , reticulatis, in areolas trapeziformes desinentibus. Sap., /. c., p. 36, tab. VII, f. 9-12. Palæodendron gypsophilum Sap. ol. Ces feuilles, toujours entières, représentent exactement le type de celles du Q. Phellos. | Quercus antecedens Sap., foliis coriaceis, ellipticis, dentato- spinosis, apice obtusatis, basi in petiolum brevem attenuatis, nervis secundariis utrinque 6-8 simplicibus furcatisve, in dentes pergentibus, venulis flexuosis, inter se conjunctis. L. c., p. 37, tab. VII, f. 14-16. Schistes marneux de la partie inférieure. Cette espèce représente le type le plus ancien de nos @. lex et coccifera ; elle est très-voisine du Q. mediterranea Ung. des formations miocènes inférieures. Ulmus (Microptelea) Marioni Sap., foliis subcoriaceis, oblongo- lanceolatis, basi inæqualibus, margine simpliciter crenato-ser- ratis; nervis secundariis utrinque 12-15, obliquis, parallelis, quandoque furcatis; fructu samaroideo parvulo, basi perianthio campanulato 4-dentato involucrato, loculis seminiferis ala orbi- culari, glabra, superne emarginata, radiatim tenuiter venulosa circumcinctis. L. c., p. 39, tab. VII, f. 17-18. Marnes et calcaires des gypses d'Aix. Ce fossile, dont les feuilles et les fruits sont connus, appartient sans aucun doute aux Wicroptelea, arbres asiatiques qui se dis- tinguent de nos Ormeaux européens par leurs feuilles coriaces subpersistantes, et se rapproche beaucoup du #. sinensis onmhispis PSE ONE EN ONE CEE EIRE De 7 Re LE rer à SET es pt sh Do 26 ve ET 2 RE — + | à NES es AR nt ès s'chonss Lin “hai its ni : ES pe ÉPOQUE TERTIAIRE. 693 _Spach. L'existence d’Aunes et d’Ormeaux à feuilles coriaces et semi-persistantes est toute naturelle dans une flore presque tro- picale ou tropicale, comme celle de la période éocène. Ficus platanifolia Sap., foliis mediocriter petiolatis, ovatis, grosse dentato-sinuosis, trinerviis, nervis duobus basilaribus in- fra medium folium marginem petentibus, extus ramosis, nervis secundariis e nervo medio egredientibus in dentes marginales productis, nervis tertiariis transversis arcuatis reti venuloso sublaxo interposito. L. c., p. 41, tab. VIII, f. 2. Schistes de la partie supérieure des dépôts d’Aix. M. de Saporta compare cette feuille à celle du F. Ampelos Lam. et du F. racemosa Lam., les deux des Indes. Oleracites Beta prisca Sap., folium centim. 4 longum, 4,8 latum, lingulatum, basi lenissime decurrente subauriculatum, margine sinuoso-undulato, nervis secundariis retro marginem aréuato-conjunctis, nervis tertiariis in rete laxiusculum coeunti- bus. L. c., p. 43, tab. VIII, f. 3. Laurus gypsorum Sap. = Terminalia gypsorum Sap. ol. Laurus Protodaphne Sap., foliis longiuscule petiolatis, ob- longo-lanceolatis, utraque extremitate sensim angustatis apice longius productis quam basi, margine repando-undulatis, penni- nerviis, nervis secundariis a se invicem sat distantibus, duobus infimis sub angulo acutiore exeuntibus, margini subparalleliter assurgentibus, ad axillas fossula notatis, cæteris arcuato-con- junctis. L. c., p. 4h, tab. VIIL f. 5, 6. Calcaires de la partie supérieure. Espèce, à ce qu'il paraît, fort voisine du Z. nome et du Z. canariensis. Osyris (2) primæva Sap., ramulis virgatis longitudinaliter sul- catis, foliorum lapsorum pulvinulis alternis ; foliis subsessilibus parvulis, lanceolato-linearibus , integerrimis. L. c., p. 46, tab. IX, £. 4, 5. Partie inférieure des gypses d’Aix. Ramules et feuilles semblables aux parties correspondantes de l'Osyris alba. 69/4 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Olea proxima Sap., foliis mediocriter petiolatis, coriaceis, in- tegerrimis, oblongo-lanceolatis, utrinque angustatis, apice acu- tis; nervo primario distincto, cæteris subobliquis fere immersis. L. c., p. 56, tab. X, f. 8-10. Calcaires marneux de la partie inférieure. Feuilles semblables à celles de l’Olea europæa, mais plus étroi- tes, et se rapprochant sous ce rapport davantage de l’O/. lanceo- lata Lam., des îles Maurice et Bourbon. Nerium repertum Sap., folis firmis, breviter petiolatis, linea- libus, basin versus plus minus angustatis ; nervis secundariis copiosissimis, sub angulo fere recto emissis, tenuibus; cryptis minutis seriatis facie inferiore notatis. L. c., p. 57, tab. X, Fi à. Banksites repertus Sap. olim. Gypses d'Aix. Semble être intermédiaire entre le W. parisiense Sap. et l’es- pèce de Meximieux qui n’est qu’une simple forme du X. Olean- der. Les feuilles et les fruits sont plus petits que dans ce dernier. Myrsine recuperata Sap., foliis petiolatis, coriaceis, punctula- tis, lanceolatis, integerrimis, nervo marginali cinctis ; nervis se- cundariis dictyodromis, areolis angustis oblique rhomboïdeis. Calcaires de la partie inférieure. Feuilles semblables, par la forme et la nervation, au #. capi- tellata Wall., du Népaul. Myrsine confusa Sap., foliis subcoriaceis, petiolatis, elliptico- lanceolatis, margine leviter revoluto integerrimis ; nervo prima- rio valido, secundariis sub angulo aperto emissis, ad marginem reticulato-ramosis, tertiariis flexuoso-reticulatis. L. e., p. 60, ah X, (41. Andromeda protogæa (ex. p.) Sap. Semblable au précédent. Myrsine marginata Sap., foliüs breviter petiolatis, coriaceis, ellipticis vel subspathulatis basi in petiolum attenuatis, apice ro- tundatis vel sæpius emarginatis; nervis secundariis obtuse emissis, reticulato-ramosis. L. c., p. 61, tab. X, f. 42. ÉPOQUE TFRTIAIRE. 695 Assez répandu dans les gypses d'Aix. Sapotacites exul Sap., foliis breviter petiolatis, firmis, lanceo- … Jatis, integerrimis, penninerviis; nervo primario sat valido, se- Es cundariis numerosis, sub angulo aperto egredientibus, venulis rings, flexuosis, inter se conjunctüis. L. c., p. 64, tab. X, f. 44, Calcaires de la base. - Bumelia subspathulata Sap., folis SbnaGé) subspathulatis, ne basi in petiolum longiusculum attenuatis ; nervo primario tenui, 4 secundariis alternis, gracilibus, ramoso-reticulatis, ad marginem … subtiliter areolato-reticulatis. L. c., p. 62, tab. X, f. 18-922. | Ceratonia vetusta Sap. olim. — Calcaires de la partie inférieure. Assez répandu. Voisin du B. Oreadum Ung., et plus encore du B. sideroxy- . Loides Sap., d’ Armissan. Il peut être comparé au C. retusa L Spreng., de la Jamaïque. … Diospyros præcursor Sap., foliis coriaceis, breviter petiolatis, pe- … tiolo transversim rugoso, ovatis, integerrimis, sursum breviter et 1 obtuse attenuatis; nervis secundariis fere immersis, areolatis. -L.c., p. 63, tab. X, f. 24. Calcaires de la partie supérieure. Voisin du D. vurians Sap. | # Diospyros rhododendrifolia Sap. = Vaccinium (?) rhododendri- folium Sap. ol. … | Diospyros corrugata Sap., foliis coriaceis, petiolatis, ellipticis, ; Ë integerrimis; nervis secundariis oblique emissis, secus marginem _ areolatis, tertiariis flexuosis, subtiliter reticulatis. L. c., p. 64, _ tab. X, f. 23, ol. - Calcaires de la partie supérieure. —._ Feuilles très-semblables à celles du Royena villosa L., du Cap de: FA \ _ Bonne-Espéra Diospyros LL. Sap., foliis coriaceis, petiolatis, ovatis, sursum | À obtusissime angustatis, integerrimis, subtus subtilissime punctatis, FA supra glaberrimis; nervis secundariis utrinque 5-6, ad margi- [a mem arcuatim conjunctis, infimis cæteris obliquioribus. L. c., D D. 65, tab. XI, f. 3. LC 696 * TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Calcaires de la partie inférieure. Diospyros ambigua Sap., foliis petiolatis, ovato-ellipticis, basi obtusatis, integerrimis; nervis secundariis obliquis, curvatis, ter- tiariis flexuosis, transversis, tenuiter reticulatis. L. c., p. 66, MD, AL EE, Diospyros rugosa (quoad folium) ais Calcaires de la partie inférieure. En dehors de ces feuilles, M. de Saporta a trouvé un certain nombre de fleurs, de calyces et de fruits qui viennent affirmer l'exactitude des attributions génériques des premières ; il est na- naturellement impossible d'identifier les fleurs et les fruits avec leurs feuilles respectives. : Diospyros involucrans Sap., calyce baccifero pedunculato, co- riaceo, quadripartito, segmentis basi coalitis, ovato-lanceolatis, erectiusculis, extus rugosis. L. c., p. 68, tab. XI, f. 4. Dans le gypse exploité. Diospyros rugosa Sap. ex p., corolla (mascula ?) tubulosa, brevissime lobato-dentata; calyce brevissime pedunculato, 5-par- tito, segmentis extrorsum rugoso-sulcatis, æstivatione imbricatis, post anthesin persistentibus, demum patentibus deciduis, baccam globosam ipsis breviorem stipantibus. £L. c., p. 6, tab. XI, LD 40 44, 23, 2: he Dans toutes les couches. L'espèce vivante la plus analogue serait, d'après M. de Sa- porta, le D. lanceolata Roxb., des Indes. Diospyros oocarpa Sap., calycis lobis lanceolatis, erectis, dorso transverse rugulosis; corolla (mascula?) inclusa, breviter urce- olato-tubulosa, lobis 5 reflexis; ovario subconico, stylo bi- tri- partito; bacca matura ovata, calyce stipato ecquagonsiore: À a 0 p. 70, tab. XI, f. 12-22. : Calcaires et schistes calcaires marneux de la partie inférieure. Diospyros adscripta Sap., calÿycis segmentis 5, lanceolato-acu- minatis, post anthesin semi-patentibus, baccam globosam extus rugoso-tuberculatam ipsis subæqualem involucrante, stylo tri- partito, stigmatibus simplicibus. L. c., p. 71, tab. XI, f. 6-9. ÉPOQUE TERTIAIRE. … 697 Calcaires de la partie inférieure. Andromeda mucronata Sap., foliis parvulis, coriaceis, brevis- sime petiolatis, ellipticis, apice obtuso mucronatis ; nervis secun- dariis obscure prominulis, parum obliquis, secus marginem ar- cuatim conjunctis. L. c., p. 72, tab. XI, f. 25. Calcaires de la partie inférieure. _ Cette feuille reproduit fidèlement les caractères de forme et de nervation de l’A. polifolia. Leucothoe pulchra Sap., foliis subcoriaceis, lanceolatis, integris, utrinque angustatis, nervo marginali cartilagineo cinctis ; nervis secundariis sub angulo aperto emissis, secus marginem reticulato- ramosis, tertiariis flexuosis, subtilissime reticulatis. L. c., p. 73. | Andromeda protogæa (Ung.) Sap. ol. Cette espèce, quoique assez voisine de l'A. prose Ung., en diffère cependant spécifiquement. L'affinité de cette feuille avec les Leuc. acuminata DC. et floribunda Pursh est évidente. Leucothoe abbreviata Sap., foliis coriaceis, petiolatis, elliptico- _ oblongis, basi obtusatis, apice sensim et breviter angustatis; nervo primario distincto, cæteris immersis. L. c., p. 73, tab. XI, f. A7. Calcaire de la partie inférieure. Semblable aux L. littoralis H. et B., et salicifolia Benth. Andromeda atavia Sap., foliis petiolatis, stricte lanceolatis, utrinque sensim acuminatis, marginibus leviter revolutis ; nervo primario distincto, secundariis flexuosis, reticulatis, tertiariis vix conspicuis. L. c., p. 74, tab. XI, f. 18,49. Calcaires de la partie inférieure. Analogue.au L. subprotogæa Sap., de Saint-Zacharie, et plus semblable More que le précédent au L. sahiifolia. Vaccinium obscurum Sap., foliis breviter petiolatis, ellipticis, utrinque rotundatis, integerrimis; nervis secundariis pagina superiore impressis, ramoso-reticulatis. L. c., p. 74, tab. XI, f. 42. Grevillea obscura Sap. ol. 698 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Schistes de la partie inférieure. Espèce, à ce qu’il paraît, voisine du V. séamineum Michx, de l'Amérique du Nord. Vaccinium aquense Sap., foliis subcoriaceis, breviter petiolatis, obtuse lanceolatis vel rhombeo-ellipticis, utrinque obtuse angus- tatis, integerrimis; nervis secundariis obliquis, curvato-reticu- latis. L. c., p. 75, tab. XI, f. 40, A1. Vaccinrum reticulatuw Sap., nec Heer. | Çà et là, surtout dans les calcaires de la partie inférieure. Vaccinium ellipticum Sap., foliis coriaceis, breviter petiolatis, ellipticis vel ovato-ellipticis, margine integerrimo leviter revo- lutis, subtus punctulatis, nervis secundariis impressis, arcuatis, tertiariis fere immersis. L. c., p. 75, tab. XI, f. 37-39. Grevillea elliptica Sap. ol. Calcaires de la partie inférieure. M. de Saporta dit que cette espèce reproduit d'une manière remarquable le type du V. Vitis-idæa, sauf le bord des feuilles. toujours parfaitement entier. Vaccinium secernendum Sap., foliis oblongo-ellipticis, inte- gerrimis, nervis secundariis curvatis, pulcherrime reticulaus. L. c., p. 76, tab. XI, f. 36. s Calcaires de la partie supérieure. Analogue aux V. resinosum et glaucum Michx, de l'Améri- que septentrionale. ; Vaccinium proximum Sap., foliis parvulis, oblongis, integerri- mis, apice obtusatis, basi in petiolum brevem attenuatis; nervis secundariis tenuiter dictyodromis. L. c., p. 76, tab. XIT, f. 4,2. Avec le précédent. Vaccinium parvulum Sap., foliis minutis, breviter petiolatis, coriaceis, ellipticis vel late ovatis subrotundisque, integerrimis ; nervis secundariis patentibus, curvatis. L. c., p. 77, tab. XI, f. 43-46. Dans toutes les couches. Se rapproche du V. Oxycoccos et des plus petites feuilles du V. Vitis-idæa. ÉPOQUE TERTIAIRE. 699 Cussonia rediviva Sap., foliis coriaceis, palmato-partitis, segmentis lato-elongatis, dentato-sinuatis, margine cartilagineo, nervo primario stricio, cæteris immersis, flexuosis, vix Conspi- cuis. L. c., p. 78, tab. XIII, f. 1, Ces feuilles reproduisent assez bien celles du CURE panicu- lata Eckl. et Zeyh., du Cap. Cussonia retinervis Sap., folis digitatis?, foliolis coriaceis, oblongo-lanceolatis, margine angusto cartilagineo cinctis, apice . acutis, ad medium utrinque paucidentatis, basi in petiolum inæqualiter angustatis; nervo primario expresso, secundariis gracilibus. plurimis, obliquis, reticulato-ramosis, tertiariis flexuosis, reticulatis, areolis minutis plerumque trapeziformi- D D. 79, tab. XIII, f. 2. Calcaires de la partie supérieure. Cette feuille offre beaucoup de ressemblance avec celles du Cussonia Lessoni Rich., de la Nouvelle-Zéelande. - Aralia spinulosa Sap., foliis digitatis?, foliolis lanceolato-oblon- gis, margine parce tenuiterque denticulatis, basi in petiolum . brevem attenuatis; nervis secundariis obliquis, ramosis, tertiariis oblique flexuosis, reticulatis, areolis trapeziformibus. L. c., 79, tab. XII, f. 40. Calcaire de la partie inférieure. Espèce assez analogue au Panax longissimum Ung., et parmi les Araliacées vivantes au Paratropia æsculifolia Strack. et Wint., du Kamoon, quoique dans des proportions très-réduites. Araha calyptrocarpa Sap., fructu baccato, ovato-turbinato, brevissime pedunculato, obscure 6-carinato, disco epigyno la- … tissimo, obtusissime conico, stylis duobus simplicibus subdiver- gentibus superato. L. c., p. 80, tab. XII, f. 13, 14. Calcaires de la partie inférieure. à C’est probablement un fruit de Cussonia, dont la présence dans — les gypses d'Aix paraît suffisamment prouvée par les feuilles dont “ nous avons parlé. Aralia racemifera Sap., floribus breviter pedicellatis, racemo- sis, subsecundis ; fructibus parvulis, oblongo-ovatis, tenuissime 700 - TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. longitudinaliter striatulis, disco epigyno corollæque partibus erectis, æstivatione valvatis, semi-conniventibus superatis. L. e., p. 84, tab. XIT, f. 15. Calcaires de la partie supérieure. Aralia redux Sap., fructibus minutissimis, ellipsoideo-tur- binatis, sessilibus, ad basin angustatis, lævibus; disco epigyno stylis 3 brevibus, erectis, dense congestis coronato. L. c., p. 82, tab. XIT, f. 16. (A. rediviva erratim). Calcaires de la partie inférieure. M. de Saporta dit que ce fruit est construit comme ceux des Aralia proprement dits, des Paratropia et même des Æedera. Il est probable cependant qu'il a constitué autrefois un type distinct, à l'exemple de /’A. calyptrocarpa. Aralia bicornis Sap., fructu minimo, compresso, didymo, sub- orbiculari, sessili, medio longitudinaliter sulcato, basi apiceque obtusissime angustato; disco epigyno apicali parum producto stylisque 2 capitatis divaricatis instructo. L. c., p.82, tab. XIT, PA 9 AE Avec le précédent. Fruit très-voisin de celui des Panax et Oreopanaæ. Cornus confusa Sap., foliis breviter petiolatis, elliptico-oblon- gis, apice obtusatis, plus minusve pilosis, penninerviis; nervis secundariis utrinque 3 oppositis, curvato-ascendentibus, ad api- cem pergentibus, venulis paucioribus transversis inter se reli- gatis. L. c., p. 83, tab. XIT, f. 48. Rhamnus confusa Sap. ol. Schistes de la partie supérieure. Ces feuilles rappellent le Benthamia fragifera du Népaul, mais aussi les petites feuilles du C. Has L. Bombax sepultiflorum Sap. = Knighiites Salyorum et Kn. Gaudin Sap. ol. M. de Saporta, qui a trouvé dans les schistes supérieurs du gypse d’Aix un certain nombre de fleurs parfaitement conservées, a pu constater la grande ressemblance de ces organes avec ceux des Bombax vivants, surtout du 2. heptaphyllum, quoique sur une ÉPOQUE TERTIAIRE. 701 - échelle beaucoup plus petite; la corolle sans les étamines offre, 1 - par contre, une conformité parfaite, quant à la dimension et à la =. forme des pétales, avec celle de l’£riodendron anfractuosum DC., de la Nouvelle-Grenade. Les feuilles rapportées par M. de Saporta au genre Xnightites offrent une telle ressemblance avec celles des Bombax à feuilles dentées que leur attribution aux fleurs avec lesquelles elles se rencontrent ne saurait être douteuse. Sapindus drepanophyllus Sap., foliolis subfalçatis, basi valde inæqualibus, hinc dimidiato-truncatis, illinc convexioribus, lan- ceolatis, apice sensim anguste acuminatis, integerrimis; nervis secundartis patentibus, numerosis, curvatis, secus marginem con- juncto-ramosis, venulis flexuosis, transversim oblique interpo- . sitis, cum nervulis abbreviatis e costa media ortis anastomosan- tibus. L. c., p. 93, tab. XIII, f. 4, 5. Calcaires marneux et schistes feuilletés de la partie supérieure. Très-voisin du S. falcifolius Heer, et semblable au $. acumi- natus Wall., des Indes, et surtout au S. monatensis Shuttl., de la Floride. 4 Püttosporum pulchrum Sap., foliis oblongo-ellipticis, margine … subundulato integerrimis,.basi obtuse attenuatis; nervis secun- dariis plurimis, flexuosis, arcuatim reticulatis, tertiariis reticu- lato-venosis, areolis minutissimis. L. c., p. 95, tab. XII, f. 8, 9. Calcaires de la partie inférieure. Semblable au P. undulatum DC., de l’île Maurice. Pittosporum latifolium Sap., foliis late oblongis, integerrimis ; nervis secundariis ad marginem arcu obtusissimo conjunctis, ter- tiariis flexuosis, reticulum venosum areolis quadratis vel trape- zoïdeis formantibus. L. c., p. 95, tab. XIIT, f. 40. Avec le précédent. Ces feuilles rappellent celles du P. coriaceum Aïit., de Madère. Celastrus pseudo-Bruckmanni Sap., ramis spinosis ?, foliis mi- nutis, coriaceis, obcordatis, basi in petiolum mediocrem breviter angustatis, integris ; nervis secundariis obliquis, curvatis. L. c., p. 96, tab. XVI, f. 44-16. Calcaires de la partie inférieure. 702 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Cette feuille ressemble à celle du C. buxifolius L., du Cap. Celastrus adscribendus Sap., foliis crasse petiolatis, coriaceis, oblongis, utrinque obtusis, margine parce denticulatis ; nervo primario valde expresso, secundariis tenuibus, curvatis, venulis inter se conjunctis. L. c.,p. 96, tab. XVI, f. 7. Schistes calcaires marneux de la partie supérieure. Peut être comparé au C. pyracanthus L., du Cap. Celastrus venulosus Sap., foliis coriaceis, late oblongis, mar- gine tenuiter arguteque denticulatis; nervo primario gracili, se- cundariis tenuissimis, areolatis, tertiariis reticulum venulis subtiliter angulatim flexuosis formantibus. L. c., p. 97, tab. XVI, f. 4. | Calcaires schisteux de la partie inférieure. M. de Saporta rapproche cette espèce des Celastrus Schimperi et serratus Hochst., de l’Abyssinie. Celastrus banksiæformis Sap., foliis coriaceis, lanceolatis vel lineari-oblongis, argute denticulatis; nervo primario stricto, secundariis tenuibus, dictyodromis. L. c., p. 97, tab. XVI, f. 8, 9. Calcaire marneux de la partie supérieure. Les détails de la nervation dénotent une Célastrinée voisine du Hartogia capensis L. Engelhardtia (Palæocarya Sap.) atavia Sap., involucro fruc- tifero in alam tripartitam tenui-membranaceam expanso, lacinuis oblongis, medio lateralibus paulum divergentibus productiore, nervo medio recto lateralibus sursum dictyodromis, nucula lævi cordato-ovata. Foliis pinnatis?, foliolis ovato-lanceolatis, obtusis, margine serratis; nervo medio gracili, secundariis sub angulo acuto emissis, marginem versus furcatis. L. c., p. 401, tab. XV, f. 36-39. Calcaires de la partie inférieure. Pistacia reddita Sap., foliis impari-pinnatis, petiolo communi exalato præditis, foliolis subcoriaceis, terminalibus sessilibus, lateralibus inæquilateris, basi cuneato-angustatis, omnibus ovali- ellipticis, apice rotundato-truncato sæpius emarginatis mucro- natisque; nervis secundariis patentibus, versus extremitatem ne ÉPOQUE TERTIAIRE. 703 4 pluries bifidis, venulis nervis parallelis inter se anastomosatis. …— L.c., p. 103, tab. XV, f. 25-35. _ Rhusr eddita Sap. ol. Çà et là dans toutes les couches. Ces feuilles tiennent à la fois de celles du P. vera L. et P. Lentiscus L., et de celles du ?. Terebinthus L., et ressemblent d’une manière frappante aux feuilles d’un hybride entre les deux dernières espèces, P. Lentisco-Terebinthus Sap. et Mar., qui se rencontre en Provence. Pistacia (Lentiscus) aquensis Sap., foliis paripinnatis, 14-16- jugis, petiolo communi interrupte alato, foliolis verosimiliter co- riaceis vel subcoriaceis, dense confertis, oppositis, vel rarius _alternis, sessilibus, lineali-lingulatis, apice obtusis, minute mu- cronauis, basi angustatis, subæquilateris, vel inæqualiteris, rarius Ovali-lanceolatis; nervis secundariis patentibus generis. L. c., p. 105, tab. XV, f. 1-24. Grevillea myrtifolia Sap. et Andromeda arcinervis Sap. ol. Calcaires et schistes marneux de la partie supérieure. Cette espèce offre une très-grande affinité avec le 2. Lentiscus, - mais elle se distingue cependant assez par ses folioles générale- - mént plus grandes et plus allongées, et surtout par les ailes ra- _ chéales plus larges et arrondies entre les folioles. Rhus adscripta Sap., foliis ternatis?, foliolis lateralibus parvu- lis, sessilibus, inæqualiter ovatis, supra basin margine acute in- cisis. L. c., p. 108, tab. XVI, f. 6. Marnes gypsifères de la partie supérieure. Analogue au Àh. Pyrrhæ Ung. … Rhus minutissima Sap., foliis ternatis?, foliolis minutis, sessi- ……. libus, oblongis, grosse incisis, basi inæqualiter angustatis. L. c., p. 109, tab. XVI, f. 5. Calcaires de la partie inférieure. Rhus gracilis Sap., foliis ternatis ?, foliolis minutis, linearibus, sessilibus, basin versus sensim angustatis, parce dentatis, apice obtusatis. /bid., p. 109, tab. XVI, f. 4. Même localité. 704 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Rhus abbreviata Sap., foliis pinnatis, foliolis parvulis, sessili= bus, ovato-lanceolatis, basi parum inæqualibus, margine acute dentatis; nervis secundariis patentibus, pulcherrime reticulato- ramosis. /bid., p. 110, tab. XV, f. 41. Calcaire de la partie inférieure. Appartient au type du Rh. coriaria L. Trilobium Ungeri Sap. Calyx 3-4-5-sepalus. M. de Saporta, qui a rencontré ce calyce avec 3, 4 et même 5 sé- pales, propose de remplacer son nom par’ celui de eterocalyæ. Le même auteur voit dans les fruits décrits par Unger sous le nom d’Elaphrium antiquum des fruits identiques à ceux de cette espèce quelquefois encore réunis au calyce. Ailantus prisca Sap., fructibus oblongo-ellipticis, utrinque obtusis, ad medium uno latere emarginatis, basin versus sensim angustatis et obtuse lanceolatis ; tenuissime venosis, centim. à longitudine metientibus. Zbèd., p. 1145, tab. XVI, f. 27-30. Rhopalospermites strangeæformis Sap., Étud. Calcaires schisteux de la partie supérieure et calcaires de la base à Aix; calcaires schisteux de Ceylas (Gard). Ailantus lancea Sap., fructibus ellipticis utrinque acute lan- ceolatis, latere vix emarginatis, leviter ruguloso-punctulatis, tenuissime reticulato-venulosis, centim. 2,5 metientibus. L. ç., p. 414, tab. XVI, f. 32-34. _Calcaires et schistes marneux de la partie inférieure. Plus petit que le précédent, régulièrement lancéolé et pointu aux deux extrémités. dE Ailantus minutissima Sap., samaris vix millim. 8 longis, oblongis, utrinque tenuissime angustatis, latere obscure emar- ginatis, venulis e loculo centrali per laminam decurrentibus reticulatis. /bid., p. 115, tab. XVI, f. 31. Calcaires schisteux de la partie inférieure. Fruit semblable, par rapport à sa grandeur, à l'A. macro- sperma Heer. Cotoneaster obscurata Sap., foliis petiolatis, ovato-ellipticis, integerrimis, nervis secundariis secus marginem arcuatis, ter- ÉPOQUE TERTIAIRE. 705 - tiaris transversis vix conspicuis. L. €, p. 116, tab. XVII, f. 4-3. _Schistes feuilletés de la partie supérieure. Ces feuilles ressemblent à celles du C. vulgaris Lindl. et plus encore au C. Vummularia Fisch. et M., du Caucaseset de l’AI- gérie. | | he Cotoneaster assimilanda Sap., foliis petiolatis, elliptico-ovatis, integerrimis; nervis secundariis utrinque 6 vel 7, secus mar- ginem curvatis, tertiariis subtilibus transverse reticulato-venosis. Ibid., p. 417, tab. XVII, f. 4. — Schistes feuilletés de la partie supérieure. … Peut être comparé au C. afjinis Lindl., du Népaul. à Cotoneaster minuta Sap., foliis parvulis, breviter petiolatis, …_ late ovatis, integerrimis; nervis secundariis secus marginem arcuatis, cæteris flexuoso-reticulatis. /bid., p. 118, tab. XVI, f: 56. Avec le précédent. . Cette feuille offre de la ressemblance, surtout par la nerva- tion, avec le C. Fontanesii Spach, du Liban. . Cotoneaster socia Sap., foliis parvulis, breviter petiolatis, late ovatis, apice obtusissimo subemarginatis, integerrimis; nervis …. secundariis utrinque 4, supra impressis, ad marginem arcuato- _ conjunctis; cæteris flexuosis pulcherrime reticulatis. L. c., —… p: 118, tab. XVII, f. 6. —… Calcaires schisteux de la partie supérieure. …. Se rapproche également beaucoup du C. Fontanesii Spach. Cotoneaster primordialis Sap., fructu pedunculato ovato, apice calyce persistente quinquefdo coronato, stylis 3 exsertis. L: c., p. 118, tab. XVI, f. 37. Calcaires marneux de la partie inférieure. + Trifolium ? palæogæum Sap., foliis petiolatis, approximatim | 1 trifoliatis, foliolis sessilibus, ovatis, margine irregulariter cre- nulalis, medio majore. L. c., p. 419, tab. XVIII, f. 35. - Schistes de la partie supérieure. — L'empreinte d’un calyce scarieux offrant la plus grande res- Scurmren, Paléont. végét. Ut, — 45 706 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. semblance avec l’organe correspondant des Trifolium, vient d’être rencontrée dans les mêmes couches et pourrait bien ape tenir à cette espèce. Caragana aquensis Sap., foliis verosimiliter abrupte pinnatis, foliolis sessilibus, late obovatis vel orbiculatis, apice paulisper _emarginatis ; nervo primario gracili, secundariis tenuibus ad marginem ramoso-reticulatis. /bid., p. 120, tab. XVIII, f. 49-24. Zanthoæylon? aquense Sap., Étud. Dans toutes les couches. M. de Saporta trouve entre ces feuilles et celles du €. arbo- rescens Lam., de la Sibérie, une assez grande ressemblance pour admettre l’existence de ce genre, qui vit aujourd’hui en Sibérie et en Chine, dans la flore des gypses d'Aix. Phaseolites obconicus Sap., foliis ut videtur ternatis, foliolis petiolulatis, obovato-cuneatis, sursum dilatatis leviterque emar- ginatis, secundariis tenuibus obliquis. L. c., p, 120, tab. XVIL, f. 14. Calcaires de la partie inférieure. Folioles semblables à celles du Zichya coccinea Benth., Kennédyée de la côte occidentale de la Nouvelle-Hollande. Phaseolites clitoriæformis Sap., foliis pinnatim? compositis, foliolis petiolulatis, apice obtusis, basi subemarginato-cordatis, integerrimis ; nervo primario gracili, secundariis utrinque 4 curvatis, tertiariis angulatim conjunctis. /bid., p. 424, tab. XVIII, f. 43. Avec le précédent. Folioles rappelant celles des Clitoria, Glycine, Wistaria. Sophora assimilis Sap., foliis probabiliter plurijugis, foliolis breviter petiolulatis, oblongo-ovatis, basi obtusis, apice obtuse attenuatis, penninerviis; nervis secundariis gracilibus, curvats, reticulato-ramosis, venulis obliquis flexuosis inter se conjunctis. Ibid., p. 122, tab. XVIIL, f. 18. Schistes feuilletés de la partie inférieure. Micropodium oligospermum Sap., L. c., p, 122, tab: XVIII, 4. ci id ÉPOQUE TERTIAIRE. 707 . M. de Saporta place ce genre dans les Sophorées non loin des .… Cercis et des Calpurnia, en faisant observer que les fruits réunis en épi ou en grappe le rapprochent davantage des derniers que des premiers. Les étamines étaient persistantes Fe la chute _ du calyce. Cercis antiqua Sap., Étud., 1. = Cœsalpinites latifolius Sap., Étud. ol. Ce Cercis, qui, sous bien des rapports, offre la plus grande analogie avec le C. Siliquastrum, se distingue cependant par . ses fruits plus atténués aux deux extrémités et par ses feuilles presque coriaces comme celles du €. japonica Sieb. Acacia pleiosperma Sap., leguminibus lineari-lanceolatis, basi sensim angustata breviter stipitatis, valvis transversim tenuiter venulosis; seminibus pluribus, transverse elliptico-ovalibus. …._ Jhid., p. 198, tab. XVIII, f. 3. Calcaires de la partie inférieure. Fruit très-voisin de celui de l’A. julibrizoides Sâp: Acacia seminifera Sap., leguminibus elongato-linealibus, marginibus parallelis, apice obtusis ; seminibus numerosis con- tiguis subrotundo-ovatis, suturæ funiculo subtortili insertis, valvis obsolete transversim reticulato-venosis. Jbid., p. 129, …. tab. XVIII, f. 44. Calcaires en plaquettes de la partie inférieure. Ressemble beaucoup à l’A. cyclosperma Heer. Acacia lacerata Sap., leguminibus elongatis, compressis, sub- membranaceis, basi sinuatis, obtuse sursum apiculatis, tenuiter transversim venulosis. /bid., p. 130, tab. AVI 12 _ Calcaires de la partie inférieure. - Fruit semblable à celui de l’A. ériacantha Hochst., d’Abyssinie. Acacia poincianoides Sap., legumine lineali-elongato, apice subrotundato breviter apiculato, e parte inferiore latiore sensim angustato, margine subsinuoso, superficie ruguloso-punctata, venulis transversim reticulatis; seminibus pluribus, parvis, rotundatis. L. c., p. 131, tab. XVIIT, f. 4. Gypse exploité de la partie supérieure. 708 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Cette espèce peut être comparée à l’A. modesta Wall., du Punjaub, et aussi à l’A. catechuoides Benth., de la région boréale-occidentale de l'Himalaya. Acacia brevior Sap., leguminibus oblongis, compressis, breviter stipitatis, basi apiceque obtusatis, marginibus parallelis, valvis superficie tenuissime punctulatis, transversim et leviter venulosis, centim. 4,5 longis, seminibus paucioribus, magnis, rotundatis, prominulis. /bid., p. 131, tab. XVIII, f. 8. Calcaires de la partie inférieure. M. de Saporta compare ce fruit à ceux de l’A. most Wall., de l’A. mellifera Benth., d’Abyssinie. Acacia aquensis Sap., leguminibus linealibus utraque extre- mitate subito fere angustatis, compressis, membranaceis, sub- sessilibus, centim. 7,5 longis, 1,5 latis, superficie glabra, ve- nulis transversis, rhomboideo-reticulatis ; seminibus majusculis, transverse ovalibus. L. c., p. 132, tab. XVIII, f. 7. Calcaires marneux de la partie inférieure. _ Cette espèce rappelle beaucoup les Albizzia sericocephala Benth., d’Abyssinie, et s/ipularis Boiv., de Khasia (Indes). Acacia longinqua Sap., foliolis. minutissimis, oblongis, basi sessili inæqualibus, apice callosis, uno latere infra rotundatis, altero obtuse attenuatis. L. c., p. 133, tab. XVIII, f. 42. Avec le précédent. Folioles qui ont tous les caractères de celles des. Acacia à feuilles plusieurs fois pennées. ACOTYLÉDONÉES OU CRYPTOGAMES. CHAMPIGNONS. Sphæria minutula Sap. |Sphæria proxima Sap. ALGUES. Thorea Brongniarti Massal. Caulerpa annulata Sch. » intermedia Massal, Caulerpites bryoides Ett. » Janii Mass. » Araucaria Massal. Monemites Massal. 5 espèces ? » pyramidalis Sternb. Caulerpa Eseri Ung. Sphærococcites cæspitosus Fisch.-Oost. » Diesingi Ung. » carpathicus Ettingsh. » arcuata Sch. - | Chondrites furcatus Brongt. » arbuscula Sch. » Targionii Brongt. EST ER LR Ghondrites intricatus (Brongt.) Sch. DE obtusus Brongt. Espèces d’affinité douteuse. Chondrites Zanardinii Massal. sphacellatus Mass. rigidus Mass, antipathes Mass. equisetoides Mass. elongatus Mass. e iphlæoides Mass. censis Massa]. rar (Brongt.) Sch. Sans (Brongt.) Sch. Sandriana Mass. pinnata (Ung.) Sch. spharococcok es (Ett.) Sch. elliformis (Ett.) Sch. Plerigophycos pers Mass. nossæ Mass. nat Mass. 7 ou 8 espèces obser- vées à Monte-Bolca par Massalongo. ia incurva Mass. Corallina Pomelii (Brongt.) Sch. » ? Micheli Wat. Sch. FUCACÉES. _ Zonarites ? flabellaris (Brongt.) Sch. Le stipitatus (Mass.) Sch. Bronginarti Mass. Sargassun lobiferum Sternb. ternbergii Brongt. us Brongniarti en » eocenicus ne Wat, » Jovi Wat. LE 4 rare Wat. Le | 1» taux PURE (Brongt.) Sch. 4 MUSCI. _ Muscites redivivus Sap. 1 _ Equisetum sulcatum Dunalt. de. % | ÉPOQUE TERTIAIRE. ARRET PR PR EU PNR AT MEN Vha se NE = Poe Mo ANT EE CA 709 Genres douteux. Halymenites rectus Fisch.-Oost. » flexuosus F.-0. » minor F.-0. » incrassatus F.-0, » lumbricoides Heer. Münsteria Hæssii Sternb, » dilatata F.-O. Laminarites flabellaris Wat. » “articulatus Wat. DR quadratus Wat. » Jovii Wat. » irideæfolius Mass. » macrophyllus Mass. Taonurus Brianteus Villa. Aristophycus Agardhianus Mass. Nemaliotes limacoides Mass. » cristatus Mass. ? Granularia linearis Zigno. CHARACEÆ. Chara medicaginula Brongt. » helicteres Brongt. » Lyellii AI. Br. » Lemani Brongt. » tuberculata Lyell. » siderolitica Grep. » Brongniarti Al. Br. » Grepini Heer. » Stacheana Ung. » sparnacensis Wat. » Archiaci Wat. » depressa Wat. » onerata Wat. » Dutemplei Wat. » Anoplotheriorum Sap. » gypsorum Sap. MUSCINÉES. HEPATICÆ. Mihante dictyophylla Sap. n ÉQUISÉTINÉES. FILICINÉES. % FILICACEÆ. … Oleandridium Micheloti (Wat.) Sch. Cheiïlanthes primæva Sap. Le Pteris aquensis S. — lomariæformis S. | Lygodium parvitolium Sap. | _» dispersa Sap. 1 Pteris caudigera Sap. » exquisitum Sap. . Ophioglossum eocenicum Mass. + E 1 Mém. de l’Acad. de Montpellier, 1848. Espèce de grande taille (tige 8 cent. de diam.), commune dans le cali éocène de Villeneuve-la-Comtat près de Castelnaudary. 740 "TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. CONIFÈRES. ABIETACEÆ, Callitris Brongniarti Endl. Araucarites Duchartrei Wat. .» . Heeri Sap. Pinus Defrancei Brongt. Widdringtonia brachyphlla Sap. » sequanensis Wat. Juniperus ambigua S. » diversifoliaS, —gracilisS. ex. p. » robustifoliaS. — gracilis quoad NES folia:bina. Podocarpus gypsorum Sap. » aquensis Sap. “ roxima S. » CoquandiS. » indleyana Sap. » humilisS. » gracilis Sap. » Philiberti S. : linearis Gap, » Palæostrobus Ett. : eocenica Ung. à Genre d’affinité indéterminée. cé are ue Solenostrobus subangularis (Bowerb.) Cupressinites pare globosus Bow. nd. » elongatus B. » corrugatus (B.) End. » recurvatus B. » sulcatus (B.) End, » subfusiformis. » semiplotus (B.) Enat, MONOCOTYLÉDONÉES. Arundo ? Papillioni (Wat.) Sch. GRAMINEÆ. A : An Arundinites dubius (Wat.) Sch. Panicum minutiflorum Sap. de ere au genre Podostachys Mar.| CYPERACEÆ, e la famille des Centrolépidées.) |Cyperites schœænoides Sap. Poacites glurnaceus S. Cyperacites bolcensis Mass. » distichus S. » palæostachyus Sap. ol. » triticeus S: Cest une Fougère que M. de Saporta a » Schimperi Heer. décrite sous le nom de Cheilanthes » ovatus $. | primæva. » refertus S. RHIZOCAULEÆ. e y À : nid S. Rhizocaulon gypsorum S. | » tæniatus S. Genus incertæ sedis. ot restiaceus $. Pseudophragmites arundinaceus Sap. ! Arundo (?) anomala (Brgt.) Heer. ë HÉLOBÉES. ALISMACEÆ. | Alismacites lancifolius Sap. CORONARIÉES. LILIACEÆ. SMILACEÆ. Dracænites sepultus Sap. Smilax rotundiloba Sap. » - Brongniarti Sap. ‘Ps. caulibus elatis, farctis?, nodulosis, assurgentibus e rhizomate obliquo foliis delapsis annulato radicularumque cicatriculis orbiculatis notato; foliis elongatis, laté linearibus amplexicaulibus, apice breviter apiculatis ; nervis primariis longitu- dinalibus, interstitialibus 1-3 nervulisque transversis, Sap., Ann. Sc. nat., 5° sér., t. XVII (1873). Calcaires schisteux de la partie inférieure des gypses d'Aix. Fa HYDROCHARIDEÆ, Ottelia parisiensis Sap. | MUSACEÆ. _ Musophyllum speciosum Sap. | re andegaviensis Sch. 4 ræcursoria (Sap. hs oR ! Flabel ia parisiensis Brongt. » Goupili Wat. » Lamanonis Brongt. » litigiosa Sap. » costata S. » Latania Rossm.1. BORASSACEÆ. | Latanites parvulus Mass. » romanus M. _ sattel et de Monte-Promina. ÉPOQUE TERTIAIRE. 7A4 ENSATÉES. SCITAMINÉES. CANNACEÆ. Scitaminophyton Meneghinianum Mass. POTAMÉES. Halochloris cymodoceoides Ung. % NARDES durer Najadum Ung. Pts parisiensis Brongt. ? multinervis Brongt. nodosus Brongt. » rarinervis Wat. 4 Wateleti Brongt. » eocenicus Wat. FE: rhizoma Mass. » exstinctus W. . Catuli Mass. » crebrinervis W. # loiopitys M. 5) quadrilaterus W. Sphenophora crassa Mass. ..) microphyllus W. | Le Lo » enervis W. É ttingshauseni Vis. » filiformis Sap. » lacisioides M. ) cæspitans S. Zosterites Lamberti Wat. » erectus S. CS | SPADICIFLORES.. | TYPHACEE. Nipadites Le Wat. | j » arkinsoni Brongt. SF r NE — Sap. ;: » semiteres Bowerb. | Castellina (Nipadites ?) macrocarpa Mass. % NIPÂGER. » elliptica M. Nipadites Burtinii Brongt. » ambigua M. PALMIERS. SABALACEÆ. Organes floraux de palmiers. Palæospathe Mazottiana Mass. » elliptica M. » lata M. Troncs de Palmiers. Palmacites annulatus Brongt. » aquensis Sap. » canadetensis Sap. Genres d’affinité indéterminée. Wetherellia variabilis Bowerb. Tricarpellites aciculatus Bow. 4 Sabalites Latania (Rossm.) Sap., frons longe petiolata, flabelli laciniis 20-22, . linearibus, longissimis, plicato-carinatis, basi plus minus alte coalitis, rachi elon- . gato-acuminatæ sexpollicari insidentibus, nervis in quolibet segmento plurimis. . Rossmæssl., Beitr., tab. XI (Flabellaria). Ettingsh., Promina, tab. III et IV. Sa- porta, Ann. Se. nat., 1873, vol. XVII, p. 35, tab. VI, f. 8. Calcaire de la partie inférieure du gypse d'Aix; aussi dans l’oligocène d’Alt- 719 -__ (TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. DICOTYLÉDONÉES. — APÉTALÉES. AMENTACÉES. MYRICACEÆ. CUPULIFERÆ. Myrica Meneghinïü Mass. Ostrya humilis Sap. . ... » sinuata Sap. » elæna Ung. » linearisS. Carre Palæo-Phellos S. » argutaS. : ‘antecedens S. » palæocerifera S. h : salicina S. » aculeata S. » elliptica S. » je eudo-drymeja S. » elæna S. » orreyi Lesq. N. A.! » Salyorum S. BETULACEÆ. Alnus (Clethropsis) antiquorum Sap. Re : — Betula gypsicola Sap. Populus Heerii Sap. URTICINÉES. ULMACEÆ. Ficus Morrisi De la Harpe. k k » pulcherrima Sap. Ulmus plurinervia Ung. » venusta S. » obscurata S. gra » platanifolia S. Ficus Marioni Sap. » auriculata Lesq. N. A.! THYMÉLINÉES. RATPAERGRS: Leptomeria flexuosa Ett. Leptomeria prisca Sap. Osyris (?) primæva Sap. PROTÉINÉES. FHOTRACES. Embothrites aquensis Sap. Leucadendrites exstinctus Sap. » stenopteryx S. Palæodendron gypsophilum Sap. —|[Lomatites acerosus Sap. [Quercus. » sinuatus S. » longissimum $. » aquensis S. Grevillea myrtifolia Sap. — Pistacia. | Lomatia bolcensis Ung. » obscura $S. = Vaccinium. Banksites linearis Sap. — Myrica. ) coriacea S. » repertus S. — Nerium. » rigida S. » aquensis S. — Myrica. provincialis S. Petrophiloides Richardsoni Bowerb, Knightites Gaudini Sap. — feuilles du » imbricatus Bow. Bombax sepultiflorum S. LAURINÉES. FAURAGRE. Cinnamomum sextianum S. Laurus primigenia Ung. » aquense S. » Protodaphne Sap. » emarginatum $S. Cinnamomum lanceolatum Ung. Daphnogene veronensis Mass. » camphoræfolium Sap. » coriacea Sap. » ovale S. » parvula S. ÉPOQUE TERTIAIRE. HN GAMOPÉTALÉES. na 3 COMPOSÉES. : | Genus incertæ sedis. gypsorum Sap. LONICÉRINÉES. Viburmam marginatum Lesq. N. A.! |Viburnum dichotomum Lesq. N. A.! . ASCLÉPIADINÉES. oxima Sap. | Nerium parisiense Sap. n repertum S TR CONVOLVULINÉES. Porana bolcensis (Ung.) Sch. |Porana potentilloides (Mass.) Sch. LEE SOLANINÉES. ds Solanites Brongniarti Sap. | PRIMULINÉES. MYRSINEÆ. | Myrsine acuminata Sap. » confusa: Sap. rune spinulosa Sa 14 » emarginata S. 74 À » on bha ? linearis Sap. A DIOSPYRINÉES. Diospyos rugosa Sap. Diosypros involucrans S. » præcursor S. » oocarpa S. » corrugataS. » adscripta S. » discretas. Sapotacites exul Sap. » ambigua S. À ERICINÉES. Aniromods (? () pres Mass. Leucothoe linearis Sap. 1 » tromodophylla M. » arcinervis S. » Cincinnati M. » subterranea $S. + santalina M. ve biloba M. VACCINIEÆ. » Visianii M. Vaccinium aquense Sa LE » mucronata Sap. » ?rhododendrifolium Sap. .» pulchra S. °» ellipticum $. _» abbreviata S, » secernendum S. Fe, » atavia S. » proximum S. £> » latina Mass. » parvulum $, de 714 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. DIALYPÉTALÉES. ARALIACEÆ Panax ? Matheroni Sap. = Myrica. d, __ ? demersum $. — Myrica. Aralia primigenia (De la Harpe) » multifida Sap. » tripartita S. » redivivaS. » retinervis S. DISCANTHÉES. Aralia spinulosa S. » calyptrocarpa S. racemifera S. » redux S. H. » bicornis $. AMPELIDEÆ. Cissus lævigata Lesq. N. A.! » lobato-crenata L. N. A! CORNICULÉES, Ceratopetalum myricinum Heer. | ANONACEÆ. Asimina eocenica Lesq. N. A! NYMPHÆACEÆ. Nymphæa gypsorum Sap. MALVACEÆ. Sterculia tenuiloba Sap. Bombax sepultiflorum S. Dombeyopsis affinis Mass. » bolcensis M. » Granatilla M. » tilioides M. » sublobata M. » coccolobæfolia M. » incerta M. » ceanothifolia M. » deformis M. » auriculata M. » kleinhoviæfolia M. » Heufleriana M. p hibiscifolia M. Ces espèces, du Monte-Bolca, ont be- soin d’être revues! ACERACEÆ. Acer sextianum Sap. SAPINDACEÆ. Sapindus caudatus Lesq. N. A.! » drepanophyllus Sap. Cupanoides lobatus Bowerb. » corrugatus B. POLYCARPÉES,. NYMPHÉINÉES. Élus parvula S. Nymphæites Arethusæ Brongt. MALYACINÉES. Dombeyopsis occidentalis Lesq. N. A.! Fructus incertæ sedis. Fracastoria gigantea Mass. » megapepo M. » clavæformis M. » pyramidalis M. ) Anguria M. » Melo M. ) sagenaria M. » cucurbitina M. » Citrullus M. » rotunda M. » gastreoides M. » piriformis M. » Zignoana M. » pomiformis M. Apeibopsis variabilis (Bowerb.) Heer. » Symondsii De la Harpe. ACÉRINÉES. Cupanoides subangulatus B. » grandis B. » tumidus B. » inflatus B. » depressus B. » pygmæus B. ? carniolicus Ung. _ PITTOSPOREÆ. Pittosporum. Fenzlii Ett. » laurinum Sap. » ulchrum S. » tifolium S. É CELASTREÆ. : pseudo-Bruckmanni _._» adscribendus S. » venulosus $. _» banksiæformis S. . ILICEÆ. lex ren Sap. | JUGLANDEÆ. Palæocarya atavia Sap. & ANACARDIACEÆ. Rhus pote Fan . Pistacia. Fhombotlalis S S. distracta S. oblita S. _adscripta S. minutissima S. sos. do. COMBRETACEÆ. erminali ? : ES Sap. MYRTACEÆ, ophyllum priscum Sap. » POMACEAE. | Cotoneaster protogæa Sap. AE obscurata $. Le assimilanda S. ÉPOQUE TERTIAIRE. 715 FRANGULINÉES, RHAMNEÆ, Paliurus tenuifolius Heer, OR zizyphoides Lesq. N. A.! ZLizyphus paradisiacus Heer. » integrifolius Heer. » vetustus H. S. » Meekii Lesq. N. A.! Rhamnus Cleburni Lesq. N. A. » oldianus L. N. A.! » iscolor L. N. A.! ? confusa Sap. = Cornus con- [fusa Sap. TÉRÉBINTHINÉES. Rhus gracilis Sap. » abbreviata S. Anacardites spondiæfolius Sap. » spectabilis S. Trilobium (Heterocalyx) Ungeri Sap. ZANTHOXYLEÆ. Zanthoxylon ? aquense $. — Caragana. Aiïlantus prica S. LEE | lancea S. » minutissima S. CALYCIFLORÉES. — Laurus gypsorum Sap. MYRTINÉES. Myrtus aquensis S. (analogue au M. : = [bullata Sal.) corrugata S. Eucalyptus italica Mass. » rhododendrifolia M. ROSIFLORÉES. . Cotoneaster minuta Sap. » major S » socia S. » primordialis $. Le st EU 716 *TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. PAPILIONACÉES. VIGIRÆ, Longamia protogæa Mass. Ervites primævus Sap. Micropodium oligospermum Sap. EUPHASEOLEÆ. ‘ affine S Phaseolites obconicus Sap. SOPHOREÆ. » clitoriæformis S. : : 4 : | Cercis antiqua Sap. DALSERGIRAE: » eocenica Lesq. N. A.I Dalbergia pastellina Mass. Sophora assimilis Sap. CÆSALPINIACÉES. Cæsalpinites obscurus S. CPE » latifolius S. = Cercis an- Cæsalpinites dispersus Sap. [tiqua S. » proximus $. Cæsalpinia æmula Heer. » gracilis S.. Ceratonia vetusta Sap. — Bumelia » cassiæformis S. subspathulata Sap. MIMOSÉES. ACACIEÆ. Mimosa deperdita Sap. Acacia julibrizoides Sap. Acacia poincianoides S. » ambigua S. » brevior S. » pleiospermaS. » aquensis S. » seminifera S. » longinquaS. » lacerataS. 3. Période oligocène. MIOCÊNE INFÉRIEUR OU TONGRIEN EN PARTIE. Les localités qui ont fourni les principaux matériaux pour la reconstruction de la flore oligocène sont : en France, le terrain d’eau douce d’Armissan et de Peyriac, dont la flore fait suite à celle des derniers dépôts éocènes et ouvre la série des flores oligocènes, près de Narbonne; les calcaires marneux littoraux de Saint-Jean-de-Garguier et du bassin de Carénage de Mar- seille; les couches tertiaires de Saint-Zacharie (Var), des envi- rons d'Apt; les gypses de Gargas; les couches à Cyrènes de la vallée de Sault (Vaucluse); les environs de Castellane (Basses-Alpes); en Alsace, les dépôts tertiaires bitumineux 1 de Spechbach (Haut-Rhin) et les lignites de Lobsann (Bas- Rhin) ; en Dalmatie, la formation autrefois considérée comme éocène de Monte-Promina ; en Carniole, Sagor; au Tirol, Hæ- 2 É “y = Vv ESS > « à CHENOPODIACEÆ. Péronités ulmaceus Sap. THYMELEACEÆ. Hedycarça europæa Ett. __ Monimia hæringiana Ett. PROTEACEÆ. Leucodendrites exstinctus Sap. Dern sotzkianum Ett. ; #4 macrophyllum Ett. ee Poirophiloides Richardsoni Bow. & » imbricata Bow. là Persoonia Daphnes Ett. » Myrtillus Ett. Kunzii H. vicentina Mass. incerta Mass. ne - veneta Mass. Grevillea acuta Sap. myrtifolia Sap. elliptica Sap. coriacea Sap. rigida Sa nrinoatie Sap. mucronata Sap. inermis Sap. elæophylla Sap. } 1 » à » LA » » » » » h Él » ll £ A » » » » ÉPOQUE TERTIAIRE. Ficus Rüminiana H. » vulcanica Ett. » Urani Ett. » recondita Sap. » insignis Ett. » Daphnogenes Ett. » Atlantidis Ett. » Hyrarchos Ung. » Reussii Ett.. : ». populina Heer. » tilæfolia (AI. Br.) Heer. » affinis Mass. » infernalis Vis. et Mass. » pseudo-elastica Vis. et Mass. CHENOPODINÉES. ARTOCARPEÆ. Artocarpidium integrifolium Ung. » Ephialtæ Ett. , Pisonia eocenica Ett. THYMÉLINÉES. ‘Santalum osyrinum Ett. » microphyllum Ett. Leptomeria prisca Sap. 4 » anceps Ett. » distans Ett. Ro Enarelé glandulifera Ett. » flexuosa Ett. __ Santalum salicinum Ett. » bilinica Ett. ss » acherontieum (Ung.) Ett. » gracilis Ett. it PROTÉINÉES. Grevillea relicta Sap. » hæringiana Ett. » grandis Ett. Knightites Gaudini Sap. Hakea salicina (H.) Sch. » mahoniæformis Sap. » ilicina Sap. » redux Sap. » discerpta Sap. » obscurata Sap. » Germari Ett. » acanthina Mass. » plurinervia Ett. » Myrsinites Ett. » macroptera Ett. (graines) demersa Sap. » palæoptera Sap. Embhothrites leptospermus Ett. » borealis Ung. » sotzkianus Ung. » macropterus Ett. 728 Lomatia Swanteviti Ung. » Pseudo-Ilex Ung. » reticulata Ett.- » synaphææfolia Ung. » oceanica Ett. : Lomatites gracilis Sap. » abbreviatus Sap. » helicoides Sap. Banksia Haiïdingeri Ett. Banksites integer Sap. » costatus Sap. » insignis S. » obscurus $. LAURINÉES. LAURACEZÆ. Laurus phœboides Ett. . » primigenia Ung. » elongata Sap. » ambigua Sap. | » ? Agathophyllum Ung. » Tournali Sap. » Apollinis Heer. » Lalages Ung. La feuille de Kumi publiée sous ce nom par Unger est un Persea sem- blable au P. indica. Laurus Buchii Ett. » pachyphylla Ett. » : tetrantheroides Ett. » præcellens Sap. » ocoteæfolia Ett. » protodaphne Web. » Haueri Ett. » Reussii Ett. » nectandroides Ett, : » Brocchiana Mass. Persea superba Sap. » multinervis Sap. » conspicua Sap. » spectanda Sap. Sassafras ? germanicum H. GAMOPÉTALÉES. COMPOSÉES. Genus incertæ sedis. Cypselites gypsorum Sap. LONICERINÉES. Le genre Valerianellites Sap. est à | Morinda chiavonica Mass. supprimer. TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. -Benzoin elongatum Sap. Banksites obtusatus (S.) Sch. » rigidus (S.) Sch. Dryandroides primigenia Sap. » cuneata Sap. » basaltica Ett. à » brevifolia Ett. 45 .) PAPAS H. » ? crenata H. Palæodendron salicinum Sap, » lanceolatum Sap. ) mucronatum Sap. » socium Sap. » coriaceum Sap. RNA Sassafras ? Leconteanum Lesq. N. rs » Æsculapi Heer. Litsæa magnifica Sap.. » microphylla Mar Cinnamomum Rossmässleri H. » Scheuchzeri H: 1 +, » lanceolatum (Ong) H. ) polymorphum(A. Br.)H. » grandifolium (Ett.)Sch. » spectandum Sap. » » spectabile H. » Buchii H. » laurifolium Ett. » Hofmanni H. Daphnogene hæringiana Ett. » tenebrosa Sap. » veronensis Mass. » novalensis Mass. » transitoria Sap. » basinervis Sap. { » kutschlinica Ett. AA PIMELEACEÆ. Pimelea borealis H. » kutschlinica Ett. Daphne abscondita Sap. 7 MORINDACEÆ. Cinchonidium bilinicum Ett. . OLEACEÆ. Olea HOTTE Ett. » bohemica Ett. __» olympica Ett. Notelæa eocenica Ett. » Philyræ Ett. ue APOCYNEÆ. Nerium bilinicum. GONVOLVULACEÆ. Porana Ungeri H. _Heliotropites acuminatus Ett. Petræa ? borealis Ett. # BIGNONIACEÆ. pétonis eocenica Ett. MYRSINEÆ. Dre germanica Heer. salicoides Al. Br. » europæa Ett. » clethrifolia Sap. » embeliæformis Mar. » celastroides Ett. » Doryphora Ung. » subincisa Sap. » » cuneata Sap. Draconum ng. SAPOTACEÆ. Mimusops Ett. » lanceolatus Ett. » Ungeri Ett. » truncatus Ett. » vaccinioides Ett. » parvifolius Et, _ ÉPOQUE TERTIAIRE. ASCLÉPIADINÉES. . Apocynopyllum hæringianum Ett. » » spstemlonmis (Ung.) Sch. ? Lx RéroE sideroxyloides Ett. LI ABRIS parvifolium Ett. alyxiæfolium Ett. -» . Janceolatum Ung. » plumeriæfolium Ett. » neriifolium H. » ochrosioides Ett. PH lævigatum Heer. » helveticum Heer. » Amsonia Ung. Echitonium comans Marion. cuspidatum H. CONVOLVULINÉES. Porana ? Aleardi Mass. » ? ficifolia Mass. ? mæsoides Mass. ASPÉRIFOLIÉES. VERBÉNACÉES. |Myoporum ? ambiguum Ett. PERSONÉES. Tecoma austriaca Ett. Jacaranda borealis Ett. PRIMULINÉES, Myrsine Chamædrys Ung. » Heerii Ett. » formosa H. » Plejadum Ett. » Zadachi H. » salicina H. -» salicinea (Ett.) Sch. » ambigua Mass. Myrsinites antiquus Ett. Ardisia Harpyarum Ett. » primæva Ett. DIOSPYRINÉES. Sapotacites ambiguus Ett. » latifolius Sap. » eximius Sap. » reticulatus H. » bilinicus Ett. Chrysophyllum reticulatum (Rossm.) H. Bumelia sideroxyloides Sap. » Oreadum Ung. PABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Bumelia oblongifolia Ett. » minuta Mar. » bohemica Ett. - Diospyros varians Sap. » hæringiana.Ett. » vetusta H. ) palæogæa Ett. » paradisiaca Ett. ERICACEÆ. _ Leucothoe linearis Sap. ù subterranea Sap. » : protogæa Ung. D subprotogæa Sap. * » coriacea Sap. » vacciniifolia Ung. ÿ Acherontis Ung. » latior Sap. » megalophylla Sap. » ?.sinuata Sap. Ù inquirenda » secernenda Sap. Diospyros obscura Sap. » brachysepala Al. Br. » oblongifolia H. » Myosotis Ung. Macreightia germanica Heer. » microcalyx Ett. Slyrax stylosum H. Symplocos sotzkiana Ung. ÉRICINÉES. Leucothoe narbonensis Sap. » Weberi (Andr.) Sch. » arcinervis Sap. Gaulthieria eocenica Et. Arbutus eocenica Ett. VACCINIEÆ. Vaccinium rhododendrifolium Sap. » micromerum Sap. » reticulatum Al. » acheronticum Ung. » Ariadnes Ung. # neglecta Sap. RHODODENDREÆ. » neriiformis Sap. nue (?) Uraniæ Ung. » venulosa Sap. Saturni Ung. » macilenta Sap. » Haueri Ett. DIALYPÉTALÉES. DISCANTHÉES - ARALIACEÆ. Aralia inæquifolia Sap. . Panax inquirendum Sap. » longissimum (Ung.). Aralia Decaisnei Sap. » subspathulata Sap. » zachariensis Sap. » Gaudini Sap. » cœlestis Sap. » Jegitima Sap. » Jlanceolata Sap. » parcedentata Sap. » ? serrata Sap. » ? banksiana Sap. » deperdita Sap. SAXIFRAGEZÆ. di CH delicatissimum Sap. » bilinicum Ett. » hæringianum Ett. Callicoma bohemica Ett. » _ knightioides Sap. » reticulata Sap. » Haidingeri Ett. » Hercules (Ung. ) Sap. » discocarpa Sap. » palæocarpa Sap. Hedera Kargii Al. Br. AMPELIDEÆ. Cissus Heerï Ett. » Nimrodi Ett. » stiriacus Ett. » rhamnifolius Ett. CORNICULÉES . Callicoma microphylla Et. Weinmannia paradisiaca Ett. » Ettingshauseni H. » sotzkiana Ett. » rectinervis Ett. » zelkovæfolia Ett. MR ele rte 2 = LE on | MAGNOLIACEÆ. gnolia Dianæ Ung. _ NYMPHÆACEÆ. ymphæa gypsorum Sap. ? » arpentieri k \ VIOLEÆ. nchietea borealis Heer. Des SAMYDEÆ. myda borealis Ung. STERCULIACEÆ. reulia minuta ae » Labrusca Ung. » deperdita Ett. laurina Ett. ELÆOCARPEÆ. 2ocarpus europæus Ett. ACERACEÆ. cer primævum Sap. k rang t ieri Sap. massiliense da } inæquilaterale Sap. crassinervium Ett. MALPIGHIACEÆ. a borealis Ett. Ungeri Ett. Hermis Ung. steria sotzkiana Ett. » teutonica H. » lyrrhiza a eer. Anæ tomeria Brongniarti (Casp.). Sap. 0 saphyllum demersum Sap. » rapteris Harpyarum Ung. ex p. » ÉPOQUE TERTIAIRE. 731 LI POLYCARPÉES. Magnolia crassifolia Gœæpp. » primigenia Ung. » longepetiolata Ett. NYMPHÉINÉES. Nymphæites microrrhizus Sap. » palæopygmæus Sap. Nelumbium Buchii Ett. ? Casparyanum H. nymphæoides Ett. VIOLINÉES. PAPAS miocène). PASSIFLORINÉES. | MALVACINÉES. Bombax Daphnogenes Ett. » sagorianum Ett. Dombevyopsis (?) Beggiati Vis. et Mass. ? vitifolia M. Pterospermites palæophyllus Sap. (semen) senescens Sap. GUTTIFÉRINÉES. Ternstræmia europæa Ett. ACÉRINÉES. Malpighiastrum janusiæforme Sap. » byrsonimæfolium Ung. » lanceolatum Ung. » dalmaticum Ett. Coriaria longæva Sap. SAPINDACEÆ, Paullinia dispersa Sap. Sapindus fragmentarius Sap. » cassioides Ett. » inconspicuus Sap. » macrophyllus Sap. » multinervis Heer. » falcifolius AI. Br. fraxinifolius Ett. basilicus Ung. 732 * Cupanites juglandinus Ett. » Palæo-Rhus Ett. Dodonæa sotzkiana Ett. » antiqua Ett. FRANGULINÉES. ë PITTOSPOREÆ. ILICEÆ, | | Pittosporum Fenzlii Ett. Ilex acuminata Sap. 1 » tenerrimum Ett. » rigida Sap. (| » sinuata Sap. | CELASTREÆ. » _horrida Sap. Evonymus rotundatus Sap. » aculeata qu € A | » Ægipanos Ung. » dryandræfolia Sap. “0 Celastrus proximus Sap. » sordidus Sap. * » opacus Sap. » zachariensis Sap. » ignotus Sap. » Hartogianus Sap. » Persei Ung. ÿ Andromedæ Ung. » Æoli Ung. Acherontis Ett. ) protogæus Ett. » Pseudo-Ilex Ett. » elænus Ung. » oxyphyllus Ung. » acuminatus Ett. ) Lucinæ Ett. » deperditus Ett. ) Deucalionis Ett. ) oreophilus Ung. » microtropoides Ett. » pachyphyllus Ett. » Phlegedontis Ett. » pedemontanus H. ) dubius Ung. » pachyphyllus Vis. et Mass. Celastrophyllum Mimusops Ett. Maytenus europæus Ung. TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Dodonæa Salicites Ett. » Apocynophyllum Ett. : | (fruits) confusa Sap. Ne » cycloptera Sap. » lacera Sap. ï » Oreadum Ett. ki » _acanthoda Sap. à: » spinescens Sap. 4 » sphenophylla Eng. | : » Aïzoon Ett. 1 » parschlugiana Ung. ru » longifolia H. S ja » microdonta Sap. » celastrina Sap. 4 ? A Îf Æ RHAMNEÆ. É.. Paliurus orbiculatus Sap. 4 » populifolius Ett. - ‘4 Zizyphus paradisiacus Heer. de | » senescens Sap. 4 » Ungeri H. ‘4 » . Protolotus Ung. » bilinicus Ett. Res LUS Rhamnus dilatatus Sap. 1) » colubrinoides Ett. : » Aizoon Ung. À 4 » omaderroides Ett. » æœssleri Ett. » Heerii Ett. » paucinervis Ett. ELÆODENDREÆ. » :’ Wario Ho Elæodendron hæringianum Ett. » bavaricus H. “ » Dryadum Ett. » grosse-serratus H. » dubium Ett. Pomaderris acuminata Ett; » degener (Ung.) Ett. » obliqua Ett. » Philemonis Ett. Berchemia acutangula Ett. TÉRÉBINTHINÉES. ' HT DER Carya bilinica Ung. 54 ° Juglans Ungeri Heer. Engelhardtia (Palæocarya) decofa S » hydrophila Ung. ? inquirenda Sap, » stygia Vis. et Mass. » Brongniarti $. » novalensis Vis, et Mass. » oxyptera $. Carya Heeri (Ett.) H. » abscondita $. » elænoiïides Ung. » detecta S. ÉPOQUE TERTIAIRE. 735 ANAGARDIACEZ . Rhus juglandogene Ett. tacia Ro Mar 1 » decora Sap. * narbonensis Mar.—Rhus aff-| ?” PistacinaS. [nis Sap. |, ” Palæo-Cotinus S. its) Gervaisii Sap. Anacardites Anaphrenium Sap. » ener En. 8 ZANTHOXYLEÆ. » cassiæformis Ett. Zanthoxylon serratum Heer. __» minuta Sap. » coriariæfolium Sap. _» gracilis Sap. » inconspicuum $. _» prisca Ett. R giganteum S. _» copallifolia Sap. Aïlantus oxycarpa Sap. _» derelicta S. » gas Ung. _» stygia Ung. » recognita Sap. D: CROTONINÉES. 4 EUPHORBIACEÆ. Eu orbiophyllum stillingioides Ett. ” “à : subrotundum Ett. È COMBRETACEÆ. | Terminalia Ungeri Ett. 1 » : Fenzliana Ett. | ZYGOPHYLLEÆ. 4 Zxgophyllum macropteryx Sap. MELASTOMACEÆ. | Melastomites Druidum Ung. #4 MYRTACEÆ. _ Eucalyptus oceanica Ung. ke difolia Ett. æringiana Ett. Calistemophyun diosmoides Ett. cr EE à dite Ett. lanceolatum Ett. ‘4 CALYCIFLORÉES. » minus Sap. Callistemophyllum bilinicum Ett. » proximum Sap. » podocarpoides Sap. » Giebeli Heer. Metrosideros exstincta Ett. » calophyllum Ett. » Saxonum Heer. Tristanites cloeziæformis Sap. Eugenia hæringiana Ung. » Aizoon Ung. » Hollæ Heer. Myrtus rectinervis Sap. » . atava Sap. » obtusata Sap. » amissa Heer. » atlantica Ett. » oceanica Ett. verum Ett. » speciosum Ett. » melaleucæforme Et. POMACEÆ. | Sorbus Palæo-Aria Ett. à L Pirus (?) Theobroma Ung. __ ? Euphemes Ung. è Co oneuster Persei Ung. . Cratægus palæacantha Sap. uries furcatis. Marion, Ann. sc. nat., 5° Ronzon. Espèce peut-être identique du ROSIFLORÉES. Cratægus palæo-pyracantha Sap. » bilinica Ett. AMYGDALEÆ. Amygdalus pereger Ung. » bilinica Ett. Pist. olig. foliolis coriaceis, sessilibus, lineali-lingulatis, basi inæquilateris, apice truncatis, mucronatis; nervis secundariis valde patentibus, marginem versus sér., vol. XIV, p. 353, t. XXIII, f. 30-36. P. Lentiscus du midi de la France, » » “TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. PAPILIONACÉES. LOTEÆ. Ononis (?) vetusta Ett. Psoralea palæogæa Sap. Glycyrrhiza deperdita Ung. Robinia elliptica Sap. EUPHASEOLEÆ. Phaseolites glycinoides Sap. pulchellus $. fraternus S. orbicularis Ung. microphyllus Ett. kennedyoides Ett. À Rhynchosia populina Ung. » » » » » » Ammonia Ung. Isidis Ung. Osiridis Ung. Kennedya (?) Phaseolites Ett. dubiæ Ett. Dolichites maximus Ung. VICIEÆ, Ervites primævusSap. DALBERGIEÆ, Dalbergia hecastophyllina Sap. CÆSALPINIEÆ. Gleditschia celtica Ung. - Cæsalpinia Haïdingeri Ett. norica Ung. europæa Ung. . Cæsalpinites litigiosus Sap. ellipsoideus Sap. copaiferinus Säp. minutus Sap. » ignotus S. micromerus $. venulosus $. ACACIEÆ, Dalbergia grandifolia Sap. » palæocarpa S. » hæringiana Ett. » leptolobiana S. » valdensis Heer. » primæva Ung. # » Apollinis Ett. » Targionii Mass. » Lestrigonum M. » Nummus M. Andira (?) tenuinervis Sap. Machærium palæogæum Ett. Palæolobium sotzkianum Ung. Sophora europæa Ung. » bilinica Ett. Edwardsia (?) reticulata Sap. Calpurnia europæa Sap. Cercis Tournoueri Sap. | Bowdichia Amphimenium Sap. CÆSALPINIÉES. Cæsalpinites leptolobifolius S. Cassia (?) Phaseolites Ung. » hyperborea Ung. » Feroniæ Ung. » Zephyri Ett. » lignitum Ung. » petiolata Ung:: » Diones Ett. » Berenices Ung. {| » pseudo-glandulosa Ett. Podogonium Knorrii Heer. Copaifera armissanensis Sap. MIMOSÉES. Acacia parschlugiana Ung. Drepanocarpus Decampii Mass, » hæringianum Ung. Ù heterophyllum Ung. » radobojense Ung. » novalense Vis, et Mass. SOPHOREZÆ. | Entada Polyphemi Ung. En Mimosa Aymardi Mar. » palæogæa Ung. » borealis Ung. Acacia coriacea Ett. » mimosoides Ett. » Proserpinæ Ett. Dianæ Ett, 4? » Mimosites hæringianus Ett. » sotzkiana Ung. » poincianoides Sap. » BousquetiS. * Leguminosæ incertæ sedis. Leguminosites dalbergioides Ett. » Sprengeli Heer. » latiusculus Sap. » ignotus Sap. » deletus. Sap. # TS TR NE ÉPOQUE TERTIAIRE. + 735 4. Période miocène. AQUITANIEN, MAYENCIEN. HELVÉTIEN. MOLLASSE SUPÉRIEURE. _ Avec la flore qui correspond au groupe de formations com- )osant le système miocène, nous entrons dans une végétation ou plutôt dans une série de végétations successives, qui, quoique fort semblable encore sous bien des rapports à la végétation qui l'a précédée, s'en distingue cependant assez pour constituer une physionomie à part et pour être considérée comme telle dans la série chronologique des tableaux qui font l’objet de ce résumé général de notre livre. | _ Avec la flore de la période miocène nous faisons un grand pas vers la végétation actuelle des régions subtropicales ‘et tem- pérées de l'hémisphère du Nord. Dans le tempsoligocène, le mou- vement avait déja commencé dans cette direction, sutout vers sa fin, mais le caractère tropical dominait encore l’ensemble; des types dispersés aujourd’hui sur tous les points du globe, surtout des zones chaudes, étaient réunis dans une seule et même loca- lité; les forêts étaient encore comparables à nos forêts vierges des climats tropicaux, c’est-à-dire composées d’un grand nombre d’essences diverses et à feuilles persistantes; les Conifères à aspect septentrional et les Dicotylédonées à feuilles caduques ne vivaient probablement que sur les montagnes élevées, où ils trou- vaient les conditions climatériques appfopriées à leur nature.”"A dater des premierrs temps de la période miocène nous voyons ces essences s'étendre de plus en plus, descendre des régions supérieures vers les régions inférieures pour prendre la place laissée vacante par les espèces à organisation trop sensible pour supporter le changement de température qui s'était opéré, ou expulser celles qui survivaient, mais qui, dans les nouvelles con- ditions contraires à leur nature, avaient décliné au point de ne plus pouvoir résister aux envahisseurs, dont la multiplication des genres, des espèces et des individus allait toujours en crois- sant. Cette substitution des essences tropicales par des essences PE RO ND TA OS DO TA ONE CPR EE ES # A MR NPA IRL A PE C 736 “TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. qui se rapprochaient de plus en plus des formes septentrionales ne se fit cependant que très à la longue, car en prenant en con- sidération le nombre des couches variées, leur puissance et les changements de niveaux qui se sont succédé à des intervalles très- grands, comme le démontrent les formations qui leur correspon- dent, nous sommes forcés d'admettre que la durée de la période miocène ne saurait être comptée par des siècles, mais bien par des centaines de siècles. On a rencontré dans des assises de lignites qui ne figurent dans l’ensemble des formations miocènes que comme de petites fractions, des troncs d'arbres dont les couches annuelles du bois annonçaient un âge d’au delà de mille ans, et encore ces arbres n’avaient-ils pas vécu pendant tout le temps qu'a duré la formation des ces assises. En parcourant les flores miocènes depuis le moment où elles commencent à s'éloigner de la dernière flore oligocène jusqu'au moment où elles passent à la flore pliocène, nous constatons que dans le temps qui correspond à la sous-période aquitanienne cer- tains types tropicaux et subtropicaux, surtout ceux qui ont au- jourd’hui leurs principaux représentants aux Indes, tant sur le continent que sur les îles, en partie aussi dans le sud de l'Afrique et aux Canaries et quelques-uns dans l’Amérique tropicale, jouaient encore un rôle considérable et disputaient pendant longtemps le terrain aux nouveaux arrivés; je citerai seulement les nom- breuses Myricacées à aspect indien et africain, les Figuiers avec Jéurs proches parents es Artocarpées, les Laurinées, avec de nombreux genres et espèces, dont les uns sont cosmopolites, mais ne comptant plus qu'une espèce en Europe, comme le genre Laurus, les autres restreints à la zone tropicale et subtropicale de l'Asie et de l'Amérique, comme les Persea, à celle de l’Asie seule- ment, comme les Cinnamomum et Litsæa, où enfin à celle de l’A- mérique, comme les Oreodaphne. D’autres formés aujourd'hui tropicales et qui se font surtout remarquer jusque vers le miliéu de gette période et dont quelques-unes persistent jusqu’à la fin, ont probablement moins contribué au faciès général de la flore miocène que celles que nous venons denommer, d'un côté parceque ÉPOQUE TERTIAIRE. La 737 leurs espèces étaient moins nombreuses, de l’autre côté parce que c'étaient principalement des arbustes ou des plantes grim- pantes (Myrsine, Porana, Bignonia, Sideroxæylon, Bumelia, Diospyros, Dombeya,Grewia, Sterculia, entre autres). Nous verrons tout à l'heure quels sont les principaux types en voie de progrès et ceux qui déclinent. Jusqu'à présent nous n'avons presque point vu de ces nombreux petits champignons qui s’emparent des feuilles de nos arbres et arbustes dès qu'elles sont tombées en automne. Avec l’arrivée des nombreux végétaux ligneux à feuilles caduques qui caractérisent cette période, le nombre de ces petits parasites de- vient très-considérable, et les espèces offrent la plus grande ressemblance avec celles que nous rencontrons sur les feuilles mortes de nos forêts. Les Algues d’eau douce ressemblent exactement aux nôtres, et celles de la mer se distinguent à peine spécifiquement des espèces qui peuplent actuellement nos côtes de la Méditerranée et de l'Océan. Les Characées, très-voisines des nôtres, parais- sent avoir existé assez nombreuses, sous les deux formes : Chara et Mitella. : « Les Hépatiques et les mousses, en tant que nous les connais- sons par les petits fragments que surtout le succin nous a conser- vés, ne montrent aucune de ces formes qui caractérisent au- jourd’hui la flore bryologique des pays chauds. La présence d’un Sphagnum fructifié indiquerait, au conträire, un climat tempéré, car sous les tropiques les Sphaignes n'arrivent presque jamais à la fructification. Les Prêles ont l’aspect et les dimensions de nos espèces euro- péennes ou nordaméricaines; une seule rappelle les grandes formes tropicales. . Les Fougères étaient plus nombreuses et plus variées qu’elles né le sont aujqurd’hui en Europe; à côte de formes qui nous sont familières, telles que Polypodium, Blechnum, Pteris, Asplenitmn, Osmunda, nous en trouvons un bon nombre d’étrangères, vivant lestunes aux Canaries, les autres dans l'Amérique centrale, , | Scmmper. — Paléont Négét: HI — 47 738 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. d’autres encore aux Indes, au Cap et à la Nouvelle-Zéelande. Trois types de Rhizocarpées, inconnus dans les formations an- térieures, font leur première apparition ; ce sont les genres Sa/- vinia avec 5 espèces, dont une ou deux ressemblent à des espèces tropicales, tandis que les autres se rapprochent davantage de l'unique espèce indigène, le genre Pilularia avec une espèce, et le genre /soetes avec deux espèces semblables à notre Z. lacustris. Les Cycadées sont sur le point de disparaître de la flore eu- ropéenne ; les rares restes qu’on en a trouvés dans les formations miocènes semblent appartenir à trois genres différents, chacun avec une espèce, dont l’une offre de l’analogie avec les Cycas, l’autre avec le Dioon et la troisième avec les Zamua. Quant aux Conifères, leur nombre est plus considérable encore que dans la période précédente, et ce sont surtout les Abiétacées avec les genres Pinus, comprenant les sous-genres Pinaster, Strobus, Tæda, et les genres Abies et Picea, qui-dominent, le premier avec plus de 50 espèces, et les deux derniers avec près . de 20 espèces; le genre Larixæ a également quelques représen- tants. Les Taxodiacées, représentées par les genres Sequoia et Taxodium, arrivent à l’apogée de leur développement en Europe, qu'elles quittent avec la période miocène pour continuer à vivre dans l’Amérique du Nord, les Sequoia en Californie et au Mexi- que, et le Taxodium distichum, qui est identique avec notre espèce fossile, dans les grands marais spongieux des États-Unis dû Sud, où il joue le même rôle qu’il a joué autrefois dans les grands swamps de l’Europe, transformés depuis en lignites. Les Cupressacées sont en déclin et réduites aux genres Callitris avec une espèce semblable à celle qui vit aujourd’hui en Algérie et au Maroc; Glyptostrobus, dont une epèce était très-généralement répandue, mais qui ne se rencontre plus qu’au Japon et en Chine ; Widdringtonia et Libocedrus, tous les deux étrangers à l’Europe actuelle, le premier vivant en Californie, au Chili et en Australie, le second au Cap et à Madagascar. Dans le genre Pinus, nous rencontrons surtout des formes nordaméricaines et mexicaines, des formes canariennes, et quelques types himalayens à côté"de ÉPOQUE TERTIAIRE. + 739 ceux qui rappellent nos espèces européennes. Les Abies ont leurs analogues en Europe, dans l'Amérique du Nord et au _ Mexique ; les Picea sont rares et peu connus; deux espèces pa- raissent se rapprocher de notre Picea excelsa. L'existence du Genévrier et de l’If, quoique probable, n’est pas encore suffisam- ment prouvée pour être admise comme définitive. Les Monocotylédonées montrent un progrès considérable sur les flores précédentes : les Graminées et les Cypéracées ont acquis une importance réelle; pour la première fois nous rencon- trons des Alismacées, Juncaginées, des Butomées et Juncacées. Le genre Salsepareille (Smilaæ) offre près de 30 espèces, dont quelques-unes se rapprochent beaucoup de nos espèces méditer- ranéennes et nordaméricaines, tandis que les autres montrent plus d’analogie avec des espèces tropicales ou subtropicales, soit de l'Amérique, soit des Indes. Les eaux étaient habitées par des Hydrocharidées voisines de nos Stratiotes et Hydrocharis; des Najas, des Potamogeton assez nombreux, plusieurs Typha et des Sparganium peu différents des nôtres étaient associés aux Alisma et Butomus que nous venons de nommer, et un /ris semblable à l’Z. sibirica. Sur la terre, nous voyons une autre forme d’/ris, une Broméliacée arborescente semblable à un Puya du Chili, et un Zingiberites rappelant le Gingembre de l’Inde tropicale. Les Palmiers, si nombreux dans la période précédente, se réduisent à 10 ou 12 espèces, dont une représente notre Palmier _ nain (Chamærops) et 3 le genre Sabal; la plus importante et la plus répandue de de ces trois espèces était le S. major, que nous avons déjà vu dans la période oligocène. Ce beau Pal- mier n’est comparable qu'au Sabal umbraculifera Jacq., des Antilles, que nous cultivons aujourd’hui dans nos serres chaudes; les deux autres sont les plus proches parents du Pal- metto (S. Adansomi des swamps de la Caroline du Sud, de la Floride, etc.). Trois espèces de Flabellaria complétaient la famille des Palmiers à éventail de cette période : une d’elles, remarquable par les grandes dimensions de ses frondes, pourrait bien appar- tenir à la famille asiatique des Coryphinées. Parmi les formes 7h0 FABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. miocènes à frondes pennées, nous en remarquons une qui avoi- sine le Dattier, et dont les feuilles atteignaient une longueur de plus de dix pieds, un Geonoma de petite taille comme ses ana- logues des forêts vierges du Brésil, et enfin un superbe Manica- ria au limbe foliaire primitivement indivis, mais déchiré par les ouragans comme cela se voit au Manicaria saccifera Gærtn., de la Guiane. Un Rotang (Calamopsis Heer) envahissait probablement, à l'instar de sès congénères aux Indes et en Afrique, les forêts humides avec ses tiges flexueuses sans fin. Ces différents Pal- miers, malgré la nature tropicale de quelques-uns d’entre eux, n'impliquent pas la nécessité d’un climat égal à celui des tropi- ques d’aujourd’hui, parce que leurs représentants dans la flore actuelle réussissent parfaitement bien sous des latitudes à tem- pérature à peine subtropicale. En passant aux Phanérogames dicotylédonées, nous voyons tout d’abord un élan considérable dans l’évolution de quelques types appartenant à la sous-division des végétaux apétalés ; je ne _citerai que les genres Myrica avec 45 espèces, Betula avec 22 espèces, A/nus avec 21 espèces, Carpinus avec au moins une douzaine d'espèces, Quercus avec plus de 100 espèces, la moitié environ de ce qu'il en existe aujourd’hui dans le monde entier; les Saules comptaient en Europe environ 25 espèces, autant les Peupliers ; dans les Urticinées nous voyons le type Uhnus arriver. à environ 15 espèces, celui des Ficus à 50 ; les Vyssa, entière- ment disparus d'Europe, en comptent 40, et les Protéacées, également disparues, figurent encore avec plus 50 formes diffé- rentes, si toutefois toutes les empreintes qu’on leur attribue leur reviennent. Un des principaux et des plus beaux groupes des Apétalées miocènes est celui des Laurinées, avec les genres Lau- rus, Persea, Sassafras, Benzoin, Litsæa, Cinnamomum, Oreo- daphne et Daphnogene (genre collectif fossile) et comptant près de 60 espèces. Après les Apétalées viennent les Polypétalées, non pas pour ce qui concerne le nombre total des espèces, qui est supé- rieur à celui des Apétalées, mais pour ce qui regarde la propor- tion numérique des espèces de certains genres en partie entière- DT À # #1 # ts pe Lt | % Va $ € F Ex Ke ÉPOQUE TERTIAIRE. 744 Li ment disparus de l'Europe ou représentés encore par un nombre minime de formes. Nous n'avons qu'à nommer les Ampélidées qui figurent dans cette flore avec 19 formes différentes, les Cor- nées (le seul genre Cornus) avec 19, les Magnolia avec 7, les Sterculia avec 12, les Grewia et une forme voisine des Apeiba, avec 410; nous savons que ces 4 derniers genres ne se retrouvent plus dans la flore européenne... Tous ces genres ou familles sont encore dépassés, ou au moins égalés, par la richesse des Acer (46 esp.), des Sapindus (15 esp.), des Celastrus (36 esp.), des /lexæ (15 esp.), des Zizyphus (45 esp.), des Rhamnus (18 esp.), et surtout par les Juglandées, dont les genres Juglans, Carya et Pterocarya, et Engelhardtia (Palæocarya Sap.) réunissent à eux seuls près de 80 espèces, qui n’ont laissé comme dernier rejeton en Europe ou sur ses confins que le J. regia; le genre Rhus, aujourd’hui encore très- répandu dans l'Amérique du Nord et au cap de Bonne-Espé-. rance et à peine représenté sur notre continent, comptait au delà de 30 espèces dans notre végétation miocène. | Les Légumineuses, riches en genres et en espèces dans presque toutes les parties du monde actuel, avaient déjà une certaine im- portance dans la flore miocène; mais, de même que dans les pays - chauds c’étaient principalement des plantes ligneuses au lieu de plantes herbacées, commec’est le cas dans la flore européenne ré- cente; un assez grand nombre étaient même arborescentes, come le Robinia, certains Dalbergia, les Machærium, Piscidia, Andira, probablement aussi les Sophora, les Cercis, Bowdichia,Gleditschia, Cœsalpinia, quelques Cassia entre autres, et surtout les Acacia J et Mimosa, dont la race, comme celles des différents genres que nous venons de nommer, est entièrement éteinte chez nous. Plus - qu'aucune autre division des Dicotylédonées, les Légumineuses affectaient des formes étrangères à la végétation européenne de notre époque, car sur 37 genres que compte la flore miocène, il n'y à que 5 qui aient persisté dans leur ancienne patrie. Si nous jetons un coup d’œil sur le tableau des Gamopétalées, nous voyons que leur nombre est comparativement peu consi- 7h12 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES, dérable et leur infériorité proportionnellement bien plus grande que dans la végétation actuelle. Sauf quelques genres, tels que Cypselites (genre collectif des Synanthérées) , Galium ?, Lonicera?, Viburnum, Frawinus, Olea, Erica, Andromeda, Vaccinium, toutes les plantes de cette division observées dans les dépôts miocènes appartiennent à des types qui maintenant sont exo- tiques. Les familles qui avaient le plus grand nombre de repré- sentants étaient les Oléacées avec 8 Olea et 16 Fraxinus: les Apocynées, tout aussi réduites en Europe que les Oléacées; les Myrsinées, qui ont entièrement disparu de notre sol; les Sapota- cées, dont aucun membre n’a survécu chez nous. Les Andromèdes et les Myrtilles formaient des colonies d'espèces nombreuses dans les marais et tourbières de ce temps, les premiers cependant, pour la plupart, avec des formes (les Leucothoe) qui ne se ren- contrent plus que dans les régions tropicales du Brésil, de Ma- dagascar et des îles Mascarènes, tandis que les Myrtilles, quoique beaucoup plus riches en espèces qu'aujourd'hui, avaient plutôt l'aspect de nos Myrtilles du Nord. En réunissant les traits prin- cipaux que nous venons d’ébaucher du caractère général miocène et en y ajoutant les détails plus ou moins importants que fournissent les nombreux genres et familles passés sous si- lence dans cet aperçu succinct, il est possible de nous former une idée générale de l’ensemble de la végétation de cette période; mais, en comparant cet ensemble avec celui d’une région quel- conque de notre globe, qui offre les conditions climatériques que nous supposons avoir été celles dans lesquelles la flore miocène s'est développée, nous ne trouvons nulle part une physionomie végétale qui puisse lui être comparée, car cette végétation avait son cachet particulier, non-seulement par certaines formes qui lui étaient propres et qui n'existent plus, mais aussi par une as- sociation de types qui, actuellement, vivent dispersés sur presque toute la surface du globe, et par un développement numérique d’autres tel qu’il ne se voit plus nulle part ailleurs. Les gros traits généraux pourraient peut-être se retrouver dans la végé- tation qui couvre aujourd’hui l'Amérique du Nord depuis les ÉPOQUE TERTIAIRE 7h33 confins du Canada jusqu’à ceux du Mexique, de sorte que la zone méridionale correspondrait à la première moitié et la zone septentrionale à la dernière moitié de la période ; mais pour compléter l’image, il nous en faudrait chercher les détails, les uns au Brésil, les autres à l'extrémité Sud du continent africain et en Australie, aux îles et sur la terre ferme indiennes, d’autres dans l’Asie-Mineure et dans le bassin méditerranéen, un certain nombre en Europe, surtout dans sa partie méridionale, et aux Canaries. Tout ce que nous pouvons dire, c'est que le caractère de la végétation miocène est un caractère subtropical auque viennent s'associer quelques traits tropicaux, derniers reflets des temps antérieurs, et quelques traits septentrionaux, premières ébauches de la flore pliocène qui va suivre, mais dont, malheu- reusement, l’image ne nous est révélée que d’une manière très- imparfaite. Nous avons déjà fait remarquer combien il est difficile de fixer l’âge relatif des différentes formations qui constituent les ter- rains tertiaires, surtout celles de la partie moyenne de ces terrains que nous rapportons à la période miocène, période qui, à la vérité, correspond à une série de formations plus ou moins in- dépendantes les unes des autres et dont chacune presque nous révèle une flore particulière dont les caractères négatifs et positifs établissant quelquefois des différences assez notables pour inter- rompre la filiation directe entre les diverses flores. Pour être rigoureux, il aurait fallu établir autant de subdivisions qu'il y a d'horizons miocènes exactement contemporains, Mais comment fixer cette contemporanéité entre des lambeaux de dépôts dis- persés sur de grandes surfaces, apartenant à des latitudes et des longitudes différentes et qui ont dû avoir une influence assez con- sidérable sur la physionomie du monde organique à une époque où la différenciation des climats était déjà très-prononcée. Si donc nous réunissons dans un seul et même cadre, sous le nom de Flore miocène, tous les végétaux connus de la période, nous n’entendons pas dire par là que toutes les plantes réunies dans cette flore soient contemporaines. Les unes n’ont vécu que dans 7h4 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. les premiers temps dé la période, les autres vers son milieu, les autres encore vers sa fin, un petit nombre seulement l’a traversée tout entière; mais les différentes végétations sont tellement enchevêtrées les unes dans les autres, que leur circonscription est à peu près impossible, au moins avec les documents que nous possédons. Les dépôts géologiques qui ont fourni les éléments pour la Flore miocène peuvent être groupés, suivant leur succession chronologique, de la manière suivante : [. Étage inférieur (aquitanien). Armisson et Bonnieux peuvent être considérés comme forma- tions intermédiaires entre l’oligocène et le miocène inférieur ou aquitanien ; Manosque suit immédiatement. Les localités de la Suisse que M. Heer range dans cet étage sont: Ralligen, Schwarzachtobel, Wäggis, Vevay, Monod, _ Rivaz, Dezaley, Paudez, Rochette, Conversion, Brülées, Rufiberg, Rossberg, Hohe Rhonen. Contemporaines de ces flores paraissent être celles du Spech-. bach en Alsace, du tertiaire inférieur des provinces baltiques avec les dépôts succinifères, celles des régions arctiques : Spitz- bergen, Islande (comprend peut-être toute la série miocène!} Grœnland, Mackenzie, Alaska. Cadibona, Salzedo, Novale, Zovenceda, Vegrone, en Italie, Kumi et Iliodroma en Grèce, doivent appartenir à peu près au même horizon que les localités. que nous venons de nommer ; il en est de même de Ménat en Auvergne, de Rott, près de Bonn, dont les dépôts ont immédiate- ment précédé ceux du lignite inférieur de la Wetterau. Il. Étage moyen (mayencien et helvétien). M. Heer réunit, dans cet étage, les localités suisses suivantes : Delémont, Devellier, Aarwang; tunnel de Lausanne, Calvaire, Riant-Mont ; erratiques de Saint-Gall, Solitude, Mônzlen, Rup- pen, Teufen, Alstätten ; Oberægeri, Büron, comme faisant partie Te PR ee PRET A0 2 LE RON ET PAS ÉPOQUE TERTIATRÉ® 745 du mayencien, et Petit-Mont, Estavé, Croisette, Montenailles. _Moudon, Payerne (dans le canton de Vaud) comme appartenant à l’helvétien. 1 À C’est dans cette partie moyenne du système miocène que viennent prendre place les dépôts tertiaires de Bovey-Tracey en Angle- terre, de Monte Bamboli, Superga en Italie, de Ménat et Ger- govia en France; de la Rhôün (pour Kaltennordheim), de la Wetterau (pour les lignites inférieurs), du bassin de Mayence, de Kempten, Günzburg entre autres en Allemagne; de Bilin en Bohème, de Radoboj en Croatie, de Fohnsdorf, Kôflach, Ei- biswald en Styrie; du bassin de Vienne en Autriche. III. Étage supérieur (œæningien). La localité qui a fourni le plus grand nombre de végétaux appartenant à cet étage, c’est OEningen, près du lac de Cons- tance. En Suisse c’est la molasse du Locle, de Montavon, de l’Albis, de Steckborn, d’Elgg qui appartient au même horizon. Des formations contemporaines renferment un plus ou moins grand nombre d’empreintes végétales, soit à Schossnitz en Si- _ jésie, à Günzhurg en Bavière, à Parschlug et Gleichenberg en Styrie, à Tokay et dans ses environs en Hongrie, à Sinigaglia, Stradella, Guarène, Sarzanello, Val-d’Arno, en Italie. Quant aux formations miocènes nordaméricaines, leur classi- fication détaillée reste encore à faire, CRYPTOGAMES. CHAMPIGNONS. CONIOMYCETEÆ. Sphæria Kunkleri H. Phyllerium Kunzei Al. Br. » Secretani H. » Fici H. HYPHOMYCETEÆ. ) maculifera H. Sporotrichum heterospermom Gœpp.| - ” deperdita H. yetomyces antediluvianus Ung. » Morloti Fisch.-Oost. » dispersa H. PYRENOMYCETEÆ. » persistens H. Sphæria interpungens Heer, » evanescens H. » Braunii Heer. » Mureti H. » ceuthocarpoides Heer. » effossa H. » Trogii Heer. » Dalbergiæ H. D BND à D REA a ie LAS Le: Huit PAS She DE IS ù Le f 5% ' 716 Sphæria socialis H. » lignitum H. _) Widdringtoniæ Ludw. » Pini Ludw. ) Phragmitis Ludw. » areolata Fresen. ) turbinea Ludw. » annulifera H. ) pinicola H. » hyperborea H. » Sismondæ Ettingsh. » Rhamni Etiingsh. » kutschlinica Ett. » Caryæ Ett. Phacidium Eugeniarum H. » Populi ovalis Al. Br. » Gmelinorum H. » rimosum H. » multiforme Ludw. » Juglandis Ludw. » sinuosum Ludw. Smilacis Ettingsh. Dothides Andromedæ Gœpp. » acericola Heer. Depazea increscens Al. Br. » Smilacis H. » picta H. » Ungeri Ettingsh. » Feroniæ Ettingsh. ‘Hysterium antheræforme H. » labyrinthiforme Ung. ) opegraphoides Gœpp. Do ZAR MO DRAC 0 ot EN ENS nd Te Ve TPE Li TN tv £ : LT ÿ- TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Hysterium decipiens AI. Br. » catenulatum Ludw. Stegilla Poacitarum H. Xylomites umbilicatus Ung. » protogæus H. » varius H. » Aceris H. » Daphnogenes H. ) Alni Ettingsh. da Populi H. maculiferum H. ) induratum H. » Ulmi Ludw. ) Juglandis Ettingsh. ) Hrubeschi Ett. ) Feroniæ Ett. GASTEROMYCETEZÆ. Sclerotium populicola H. » minutulum H. ) pustuliferum H. ) acericola H. ) Cinnamomi H. HYMENOMYCETEÆ. Peziza sylvatica Ludw. » candida Gœpp. Cenangium Piri Ludw. Hydnum antiquum H. » argillæ Ludw. Polyporus foliatus Ludw. Lenzites Gastaldii H. LICHENS. Graphis scripta? var. succinea Gœæpp. | Cornicularia aculeata? Ach. Opegrapha Thomasiana Gœæpp. Pyrenula nitida? Ach. Cladonia furcata? Sommerf. » divaricata Gœpp. et M. » subpubescens G. et M. » ochroleuca? Ach, Ramalina calicaris var. fraxinea et var. canaliculata? Ach. Sphærophoron coralloides? Pers. Parmelia lacunosa Gœpp. et M. ALGUES. CONFERVACEÆ. FUCACEÆ. Confervites bilinicus Ung. Cystoseira communis Ung. » debilis Heer. » Hellii Ung. » Nægelii H. » œningensis H. » incrustatus Ludw. » vermiculatus Ludw. » callosus Ludw. Nostoc protogæum Heer. FLORIDEÆ, Sphærococcites multifidus Brongt. » cartilagineus Ung. Lithothamnium ramosissimum (Reuss) [Ung. Leithakalk”? Gystoseira gracilis Ung. » affinis Ung. » Partschii Sternb » delicatula Kov. CHARACEÆ, Chara Boulleti Al. Br. » prisca Ung. » Meriani Al. Br. »y Escheri Al. Br. »y Bernoulli. Al. Br. » rochettiana Heer, ÉPOQUE TERTIAIRE. Chara inconspicua Al. Br. » Sadleri Ung. » lee Ung. » eussiana Ett, 747 Chara Blassiana Heer, » ‘ dubia AL. Br. » Zolleriana Al. Br. » granulifera H. MUSCINÉES. __ HEPATICÆ. Aneura palmata (?!) N. ab Esenb. Gœpp. Lejeunia serpyllifolia Lib sec. Gœpp. Radula complanata Dumort. (?). Frullania dilatata N. ab. E. (?) Jungermannia bicuspidata L. (?). » incisa Schrad. (?) inflata Huds. (?). pumila With. (?) cordifolia Hook. (?). rt a Hook. (?) eesiana Gœæpp. Ces différentes Hépatiques, d’attribu- tion spécifique très-douteuse, ont été observées dans le succin. Plagiochila Saportana Sch, SS SZ Y MUSCI. Phascum cuspidatum Schreb. (?) Dicranum fuscescens Turn. (?) » subflagellare Gœpp. Dicranum subpellucidum Gœpp. Trichostomum (Ptychomitrium?) sub- Pantin Gœpp. Barbula subcanescens Gœpp. (?). Weisia conferta (Gœpp.) Sch. Polytrichum suburnigerum Gœpp. » subseptentrionale Gæpp. Atrichum subundulatum Gæpp. Ces restes de mousses ont été obser- vés dans le succin. Fontinalis Sismondana Sch. Hypnum Heppii Heer. ) Schimperi Ung. ) Ungeri Sch. » Heerii Sch. » carbonarium Ludw. » Weberianum Sch, » lignitum Sch. » Berggreni Heer. ) æningense Al. Br. SPHAGNA. Sphagnum Ludwigii Sch. EQUISÉTINÉES. Equisetum Ræssneri Ett. » arcticum Heer. Spitzb. ! » Winkleri Heer. Islande.! » tunicatum Heer. » limoselloides Heer. » tridentatum H. ) Campelli Forbes. » Laharpiüi H. FILICINÉES. » subscoparium Gœpp. EQUISETACEÆ. Equisetum Braunii Ung. » affine Ett. ! » bilinicum Ung. » limosellum Heer. » Parlatorii (Heer) Sch. » rocerum Heer. » acustre Sap. FILICACEÆ, Sphenopteris recentior Ung. (— Daval- [liæ sp.?) » Blomstrandi Heer. Spitzb. Adiantites Freyeri U. (Didymochlæna). » tertiarius Heer. » renatus Ung. » senogalliensis Mass. Pecopteris lignitum Gieb. (Hemitelia?) » Torellii Heer. Grœnl. ! Le Goniopteris (Nephrodium) œningensis Al. Br. » (Lastræa)stiriaca (Ung.) Al. Br, polypodioides Ett. helvetica (Heer). dalmatica Al. Br. valdensis Heer. pulchella H. Fischeri Heer. elongata (Heer) Sch. 1 £. affine Ett. differt ab Æ. Braunii caule tenuiore, dentibus longius cuspidatis. Radoboj. 718 » Escheri (Heer) Sch. Marattiopsis Bertrandi (Brongt) Sch (Angiopteridium, vol. [, p. 606.) » Ungeri (Ett.) Sch, » dentata (Sternb.) Sch. Polypodium schrotzburgense Heer. » Gessneri H. Cheilanthes Laharpii Heer. _Blechnum Gœpperti Ett. Pteris pinnæformis Heer, » Gaudini Heer. » parschlugiana Ung. » bilinica Ett. » urophylla Ung. » Gœpperti O. Web. » inæqualis Heer. » crenata O. Web. » xyphoides O. W. » blechnoides Heer. » ruppensis Heer. » radobojana Ung. » firma Ett.! » œningensis Ung. Grœnl. » deperdita Ett. ? » Rinkiana Heer Grœnl ! » Kochiana Ludw. » gladiifolia Ludw. » Schilliana Heer. . » Pecchiolii Gaud. » salzhausensis Ludw. » Satyrorum Ludw. » geniculata Ludw. “TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Goniopteris (Lastræa) lethæa(U.) AL Br. » Pteris moskenbergensis Ett. » _ sitkensis Heer. Sitka! Asplenium ligniticum Wess. et Web. » neogenicum Ett. » Ungeri Heer. » Miertschingi H. Grœnl.! Aspidium Filix antiqua Al. Br. » Meyeri Heer. Cystopteris fumariacea Wess. et Web. Woodwardia Rüssneriana (Ung.) Sch. » Rhadamanti Ett. #. Woodwardites Münsterianus (Sternb.) [Fr. Br. » arcticus Heer. Grœnl.! Lygodium Gaudini Heer. » acutangulum Heer. » Laharpii Heer. » Kargii Heer. Osmunda schemnitzensis (Ung.) Heer. » Heerii Gaud. Grœnl. Onoclea sensibilis L. N. Am. ! RHIZOCARPEÆ,. Salvinia formosa Heer. » reticulata Heer. ) Mildeana Gœpp. » cordata Ett. » Reussii Ett. Pilularia pedunculata Heer. ISOETEÆ. Isoetes Braunii Ung. » Scheuchzeri Al. Br. GYMNOSPERMES. CYCADINÉES. Cycadites Escheri Heer. Zamites epibius Sap. Fe tertiarius Heer. CONIFÈRES. ABIETACEÆ. Entomolepis cinarocephala Sap. Pinus (Pinaster) pinastroides Ung. Pinus Ungeri Stur. » Haïdingeri (Ung.) Sch. » salinarum (Partsch.) Sch. { Pt. firma, fronde rigide coriacea, pinnarum lobis ovato-oblongis, obtusiuseu- lis, margine revolutis; nervis secundariis arcuato-divergentibus, inferioribus dicho- tomis, reliquis furcatis Ett., Beitr. 2. F1. v. Radob., p. 41. Radoboi. 2 Pt. deperdita, pinnis coriaceis, lobis pinnarum ovato-lanceolatis, crenulatis, ner- vaticne Alethopteridis Ett., Z. c., p. 42. Pt. argutæ Vahl. similis. Radoboj. 3 Pinnis elongato-lanceolatis, pinnatifidis, laciniis lanceolato-acuminatis, tenuis- sime serrulatis, rachi alata; nervis secundariis rectis, tertiariis dictyodromis. Et- tingsh., Beîtr. 2. Kenntn. d. f. FI. ». Radaboj, p. 42. Rhus Rhadamanti Ung. Radoboj. Re CU EU CU PO UE UT CR TT de A PE LS SEE n< RE LS JE ‘a Ni. & à A . Pinus Urani Ung. furcata Ung. Jovis Ung. Junonis Kov. Kotschyana Ung. moravica Stur. æquimontana (Ung.) Gœpp. Neptuni Ung. Freyeri Ung. centrotos Ung. Hampeana (Ung.) Heer. apios (Ung.) Heer. brevifolia Al. Br. Langiana Heer. setifolia Heer. ovoidea (Gœpp.) Sch. repando-squamosa Ludw. Ludwigii Sch. nodosa Ludw. steinheimiensis Ludw. tumida Ludw. brevis Ludw. resinosa Ludw. Schnittspahni Ludw. Cohniana Gœpp. Dianæ Kov. hungarica Kov. hakeoïdes Kov. Matheroni Sap. _ corrugata Sap. Strozzii Gaud. Massalongi E. Sism. uncinoides Gaud. Plutonis Baily. sylvestrina Sch. thulensis Steenstr. Isl. ! Martinsi Heer Is]. ! polaris H. Spitzb. ! (Tæda) rigios Ung. tædæformis (Ung.) Heer. Saturni Ung. (— P. Jovis Ung.). lignitum Ung.(— spinosa Herbst) orbicularis Ludw. holothana Ung. Gœthana Ung. Suessi Stur. Karreri Stur. x SssE; ESS ESE ESS EEE EEE EEE EEE SE EE EEE EsyS>SsSE% . $ (Strobus) Palæostrobus Ett. » palæostroboides E. Sism. » megalopsis Ung. » Lardyana Heer. » Grossana Ludw. _ (Pseudo-Strobus) Mettenii Ung. (Incertæ sedis) ambigua Ung. » ornata (Sternb.) Brongt. » parvinucula Sap. » manuescensis Sap. » mecoptera Sap. » rigida Gœpp. L Pinites macrocephalus (L. et H.) Carr. ÉPOQUE TERTIAIRE, 749 L’étage du terrain tertiaire d’où pro- vient ce cône est inconnu. Pinites ovatus (L. et H) Carr. Larix francofurtensis Ludw. » gracilis Ludw. » sphæroiïides Ludw. » austriaca (Ung.) Sch. Abies Oceanines Ung. ‘ » lanceolata (Ung.) Sch. » halsamoides Ung. » Braunii Heer. » obtusifolia Gœæpp. » brachyptera Heer. Isl.! » Ingolfiana Heer. Is]. ! » Steenstrupiana Heer. Isl.! » Armstrongi Heer. Banks. ! » hyperborea Heer. Grœnl. ! Picea Leuce (Ung.) Heer. » rotunde-squamosa Ludw. » geanthracis Gœpp. » albula Ludw. » Reichiana Gœpp. » Wredeana G. » Mac Clurei Heer. Banks. ! » æmula Heer. Isl. ! » microsperma Heer. Isl.! Abietites medullosus Ludw. » latisquamosus Ludw. » plicatus Gœpp. Le Strobilites Woodwardi Lindl. et H. est un cône d’Abies rongé par un écureuil. Cunninghamites miocenicus (Ett.) Sch. TAXODIACEÆ. Sequoia Langsdorfii (Brongt.) Heer. » Nordenskioldi Heer. Spitzb.! ) brevifolia Heer. Grœnl. « Couttsiæ Heer. » Erlichi Ung. ) Dunoyeri Baily. » Sternbergi (Gœpp.) Heer. Taxodium distichum miocenum Heer. [Spitzb. Grœnl. » angustifolium Heer. Spitzb. ! » Tinajorum Heer. Sitka! ) occidentale Newb. N. A.! Glyptostrobus europæus Heer. Grænl. [Alaska H. Missouri. Widdringtonia Ungeri Endl. » helvetica Heer. CUPRESSACEÆ. Callitris Brongniarti Endl. » europæa (Ludw.) Sch. » Ewaldana (Ludw.) Sch. Libocedrus salicornioides (Ung.) Heer. » sabiniana Heer. Spitzb, D gracilis Heer. Spitzh.! 750 IMABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Thuya interrupta Newb. N. A. ! » Garmana Lesq. N. A.! Thuyites? Ehrenswardi Heer. Spitz. ! Cupressites Brongniarti Gœæpp. » Linkianus Gæpp. » ? pycnophylloides Mass. » Mac Henrii Bail. Juniperus Hartmanniana (G.) Sch. TAXACEÆ. Taxus°? margarifera Ludw. - » 7 tricicatricosa Ludw. » ?nitida Ludw. Taxites validus Heer. » Olriki Heer. Grœnl. Sitka! » microphyllus Heer. Alaska! » _? Eumenidum Mass. » ? vicentinus Mass. Podocarpus eocenica Ung. » stenophylla Kov. Salisburia adiantoides Ung. Grœnl. » borealis Heer. Grœnl. ! » binervata Lesq. N. A.! GNETACEZÆ. Ephedra sotzkiana. (re) Sch. » Johniana (G.) Sch. BOIS FOSSILES DE CONIFÈRES. Cedroxylon Zeuschnerianum (G.) Kr. » lesbium (Ung.) Kr. » Gœppertianum (Schl. et Cupressoxylon peucinum Gœpp. | EL 2 Kr. » Klinckianum (Ung.) Kr. » acerosum (Ung.) Kr. » resiniferum (Ung.) Kr. » Protolarix (Gœpp.) Kr. » opacum Gœpp. » Hældianum (Ung.) Kr. » pachyderma Gœpp. » Pritchardi ue À Ar. , ) fissum G. » australe (U.) Kr. Tasm.! » multiradiatum CG. » tirolense (Ung.) Kr. » æquale G. » ? basalticum(Gœpp.)Kr. » subæquale G. Pityoxylon Schenkïü Kr. | » nodosum G. » ponderosum (Gœpp.) Kr. » Hartigii G. » resinosum (Ung.) Kr. » uniradiatum G. » succiniferum Ga) Kr. » sanguineum Merkl. ) silesiacum (G.) Kr. » sylvestre M. » Pachtanum Merkl. » erraticum M. Ù mosquense M.. » wolgicum M. » aptense Sap. » distichum M. » Mac Cluri (Cr.) Kr.Grœnl. ! Ù sequoianum M. Taxoxylon Gœpperti Ung. » Fritschianum M. » tenerum Gœpp. » Kiprianovi M. » ponderosum G. ) Breverni M. » Zobelianum (G.) Kr. » pulchrum Kr. Grœnl. ! » Aykei (G. et B.) Kr. MONOCGOTYLÉDONÉES. GRAMINEÆ. Oryza exasperata (Al. Br.) Heer. Panicum Hartungi Heer. ) Troglodytarum H. » macellum H. » rostratum H. » pedicellatum Sap. = Podos- [tachys ped. S. » miocenicum Ett. Arundo Gœpperti (Münst.) Heer. » anomala (Brongt.) Heer. Phragmites œningensis Al. Br. » Ungeri Stur. » alaskana Heer. Alaska ! Poacites lævis Al. Br. Cupressoxylon polyommatum Cr. Gr.! Poacites firmus Heer. » cæspitosus H. » tortus Al. Br. » repens Heer, » strictus Al. Br. ) pseudo-ovinus Al. Br. ». subtilis H. ) lepidus H. » albo-lineatus H. » cenchroides Ett. » chusqueoides Ett. » læviusculus H. » æqualis Ett. » bilinicus (Ett.) Sch. » arundinarius Ett. fr 0 + EN PS CPE ETS tone IUT x Poacites acuminatus Ett. » longifolius Ett. » Mengeanus Heer: » tenuistriatus H. Alaska ! (Spiculæ) acutus H. » durus H. » rabdinus H. » æ is H. » . H. Uniola bohemica Ett. CYPERACEÆ. res tertiaria (Ung.) Heer. eximia Gœpp. et M. … Scheuchzeri H. rochettiana EL: mucronata H. servata H. Alaska. ! antiqua H. yperus vetustus H. » Braunianus H. » Chavannesi H. » Sirenum H. » Morloti H. » lepidus H. » stigmosus Ludw. » reticulatus H. pue dubius (Al. Br.\ H. paucinervis H. » senarius H. » angustior Al. Br. » sulcatulus H. » angustissimus Al. Br. » unarius De La Harpe. » Guthnickii H. » canaliculatus H. » alternans H. » licatus F.-Oost. » ollikoferi H. » multinervosus H. » tenuistriatus H. » Rehsteineri H. » Blancheti H. » gramineus De la H. » gracillimus E. Sism. » macrophyllus E. Sism. » alterninervis H. » elegans Gaud. » margarum H. EP he CR Te ENoo e U PIS PNA AE NET EE ii de < NE Eure DE ner os QU : TR ÉPOQUE TERTIAIRE. 751 RHIZOCAULEÆ. Rhizocaulon recentius Sap. très-sem- blable au Rh. gypsorum (Bonnieux). Genus incertæ sedis. Pseudophragmites provincialis Sap. !, . ALISMACEÆ. Sagittaria pulchella H. JUNCAGINEÆ. Laharpia umbellata H. BUTOMACEÆ. Butomus acheronticus Heer. Hydrocleis”? perianthioides Mass. JUNCACEÆ. Juncus retractus H. » articularius H. » radobojanus Ett. » Scheuchzeri H. LILIACEÆ,. , Gloriosites rostratus Heer. SMILACEÆ. Smilax obtusangula H. » remifolia Wess. » auriculata H. » orbicularis H. » grandifolia Ung. » Haïdingeri Ung. » obtusifolia H. » sagittifera (Ung.) H. » Prasili Ung. » Weberi Wess. » ovata Wess. » obtusaSch.—obtusifolia Wess, » cardiophylla H. » arvifolia Al. Br. » argionii Gaud. » salzhausensis Ludw. » Langsdorfii Ludw. » convallium H. » Cocchiana Mass. » pulchella Mass. » roxima Mass. » padæana Mass. » Nestiana M. » Orsiniana M. 1 Ps. rhizomate repente, articulato, nodis remotis hinc inde approximatis, radi- cantibus ; caulibus nodoso-articulatis; foliis basi amplexicaulibus, lato-linearibus, spice breviter acuminatis, multinerviis, nervis longitudinalibus regulariter disposi- tis, interstitialibus 3, rarius 5, nervulis quandoque transversis. Sap., Étud., IE, p.13, tab. I, f, 7-8 (Phrégnites); An! sc. nat., 5e sér., t. XVII, p. 80 (1873). Fréquent à Bonnieux avec le AMiaeaulon. 752 Smilax paliformis H. »y reticulata H. » alsatica Sch. Majanthemophyllum petiolatumO.Web. » alternans Heer. » athssinum Mass. HYDROCHARIDEÆ. Stratiotites Najadum H. Hydrocharis orbiculata H. TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Hydrocharis obcordata Web. » ovata Ludw. IRIDEÆ. Iris Escheræ H. » obsoleta H. Iridium grœnlandicum H. Grœnl ! BROMELIACEÆ. Bromelia (Puya ?) Gaudini H. SCITAMINÉES. : ZINGIBERACEÆ. Zingiberites multinervis H. » borealis H. Zingiberites undulatus H. MUSACEÆ. Musophyllum bohemicum Ung. POTAMÉES. NAJADEÆ, Caulinites dubius H » borealis H. Islande. ! » rhizomopsis Mass. » radobojensis Ung. Zosterites marinus Ung. » Kotschyi Ung. Ruppia pannonica Ung. : Najas stylosa Heer. » eflugiata H. Najadopsis dichotoma Heer. » major H. » delicatula H. » nitellina Mass. Potamogeton geniculatus Al. Br. » Bruckmanni Al. Br. » Eseri Heer. » Morloti Ung. » pannonicus Ung. ) Castaliæ Ung. Potamogeton ovalifolius Ett. ) Ungeri Ett. » Tritonis Ett. ) reticulatus H. » schrotzhburgensis H. Ù loclensis H. » Nordenskioldi H. Spitzh.! AROIDEÆ, Aronites dubius H, TYPHACEÆ., Typha latissima AL Br. » fragilis Ludw. » : Ungeri Heer. Sparganium Braunii H. » valdense H. » stygium H. » latum Web. » acheronticum Ung. ) exstinctum Eit. PALMIERS. SABALACEZÆ, Chamærops helvetica Heer. Sabal major (Ung.) Heer. » hæringiana Ung. » Ziegleri H. » Grayana Lesq. N. À. Flabellaria latiloba H. » Rüminiana H. » œningensis H. PHŒNICACEÆ. Phœnicites spectabilis Ung. BORASSACEÆ. Geonoma Steigeri Heer. Manicaria formosa H. LEPIDOCARYEÆ. Calamopsis Bredana H. » Danai Lsq. N. A.! Organes floraux de Palmiers. Palmanthium Martii H. Troncs de Palmiers. Palmacites helveticus H, » canaliculatus H. » Moussoni H, Epines de Palmiers. Palmacites Dæmonorops (Ung.) Heer. CASUARINEE, Casuarina tertiaria Heer. F MYRICACEÆ. Myrica subincisa Sap. _ apiculata les. _longifolia a hakeæfolia (Ung.) Sap. lignitum (Ung.) Sap. Solonis (Ung.) Sch. lævigata (Heer) Sap. banksiæfolia Ung. borealis Heer. Grœnl. ! acuminata H. Grœnl. arguta Heer. linearis H. are udwigii Sch. inundata Ung. ? deperdita Ung. amissa H Studeri H. Joannis Ett. italica Gaud. fraterna Sap. amygdalina Sap. bilinica Ett. subintegra Sap. salicina Ung. (— integrifolia D CE [Une = Sylvani Ung. _? concinna H. ? D Web. Yrsseves y ss vev sv ess v eg se ? quercina Ung. Vo pe H. k (Comptonia) œningensis H. » macroloba(Wess.et Web.) Sch. » vindobonensis Ett. ndifolia qe: ont: aire un Dryandra ?) eng (H.) Sch. audini H. = Laharpii H. -obtusiloba H. acutiloba Brongt. incisa Ludw. denticulata Ett. granulosa Ludw. ssz=Ss===>% — © BETULACEÆ. a elliptica Sap. macrophylla Gœpp. 1sl.' Scuimrer, — Paléont, végét, ÉPOQUE TERTIAIRE. DICOTYLÉDONÉES. AMENTACÉES. Betula prisca Ett. Isl. Spitzb. » caudata Gœpp. attenuata y à à subpubescens Gæpp. subovalis Gœæpp. grandifolia Ett. Alaska. elegans Gœpp. succinea Gœæpp. rimæva Wess. ngeri Andr. Brongniarti Ett, alboides Engelh. Forchhammeri Heer. Isl. ! Blancheti H. Weissii H. parvula Gœpp. microphylla H. iosignis Gaud. salzhausensis (G.) Ung. Miertschingi H. Grœnl.,! Betulinium Mac Clintokii Cram.Banksl. ! Alnus succinea Gœæpp. -pseudincana (Gœpp. gracilis Ung. Kefersteini ad )Ung. Spitzb. nostratum Ung. Grœnl. æningensis H. serrata Newb. N. A. ! pseudo-glutinosa Gæpp. rotundata Gœpp. Hôrnesii Stur. Sporadum Ung. Sch. ? emarginata (Gp Sch. ch. subcordata (Gœpp.) lobata Ung. 1 diluviana Ung. Crescentii Mass. Gastaldii Mass. venosa Mass. Cycladum Ung. insueta Ludw. CUPULIFERÆ#. Ostrya Atlantidis Ung. » » œningensis H. Walkeri H: Grœnl. ! Carpinus grandis Ung. Grœnl. » pyramidalis (Gœpp.) IE. ostryoides Gæpp. ascendens Gœpp. betuloides Ung. elongata Wess. elliptica Wess. minor Wess,. angustifolia Ludw, IL — 48 qu 1 L s Des. EN y NX AS pins er Ra nee L'ar Ey SR 20 re EE ON OPA US IC NN AT I ME UP PA PL PP NEO TS PR trs " x 751 EN 0 D à PQ ME C2 \ © TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Carpinus Ovidii Mass. ) Neilreichii Kov, » (Fruits) vera Andr. } œningensis Ung. microptera Ung. norica Ung. oblonga Ung.? . Corylus insignis Heer. Grœnl. » MacQuarrii(Forbes)H, Grœnl. grandifolia Newb. N. À.! rhenana Wess. et Web. americana fossilis Newb. N. A. ! rostrata fossilis Newb. N,. A.! (Fruits) Wickenburgi Ung. » » » » Gœpperti Ung. inflata Ludw. bulbiformis Ludw. avellanoïides Engelh. Fagus Deucalionis Ung. Spitzb. Grœnl. » Feroniæ Ung, Antipofi (Abich) H. Alaska. ! pristina Sap. dentata Ung. pygmæa Ung. Haïdingeri Kov. Viviani Ung. $ atlantica Ung.(—Planera Ungeri;. Castanea Kubynï Kov. Ces cinq espèces de Sinigaglia n’en Ungeri Heer. Grœnl. Alaska. ! - protobroma Mass. Tornabenii Mass. Forilivii Mass. Ombonii Mass. Zienkowieziana M. _ forment probablement qu’une. Quercus linearis Sap. advena Sap. nerlifolia Al. Br. Heerii Al. Br, elæna Ung. chlorophylla Ung. myrtilloides Ung. Seyfriedi Al. Br. Lyellii Heer. N. A. ! Scarabellii Mass, Hôrnesii Ett, crassipes H. modesta H. Apollinis Ung. (= Salix. ?) elongata Gœpp. coriacea Gœpp. Aïzoon H. Sapotacites Mass. Spadonii Mass. Pironæ Mass. Etruscorum Mass, microphylla Gœpp. Benzoin Lesq. N. A.! multinervis Lesq. N. A.! Quercus Evansii Lesq. N. A. » Moorii (Lesq.) Sch. N, A.! » ? Pseudo-Laurus Ett, » ? undulata O. Web. » ? apicalis H. ) ? Laharpiüi Gaud. Grœnl. » valdensis H. are » argute serrata H, » Godeti H. » Haueri Ett. » venosa Gœpp. Spitzh. ) Kamischinensis (Gœpp.) Ung. » Reussii Ett. ; f » Zoroastri Ung. - » Nimrodis Ung. Ù Gmelini Al. Br, » Triboleti H. » Hamadryadum Ung. » Weberi Heer. ) Orionis H, D grandidentata Ung. » Parlatorii Gaud. 4 ) Mandraliscæ Gaud. - ; » scillana Gaud. ) alamoiïides Ett, Ù Mureti H. F ) Drymeja Ung. à » Lonchitis Ung. . ) urophylla Ung. ? » acherontica Ett. ) Artocarpites Ett. t » Gaudini Lesq. N. A.! Ù tofina Gaud. » ilicoides H. » firma H. » palæo-coccifera Sap. cl » Capellinii Gaud. Le: » Ilicites Web. F2 ) Pseudo-Ilex Kov. \ 210 » Haïdingeri Ett 5 ) singularis Sap. x » Wesseli Web. f. » MerianiH. 3% » agnostifolia H. ) cuspifera Andr. » Buchii Web. » cruciata Al. Br. » gigantum Ett. ) bilinica Ett. » Meyeri Ludw. » Kæœchlini H. » Schimperi H. » angustiloba Al, Br. » Pseudo-Robur Kov, » cyclophylla Ung. 1 » mediterranea Ung. (=Q. Cyri ) [Ung. ex p.). » Hagenbachi H. E| ) sclerophyllina H., » cuspiformis H. éd, EYE VS VE SNS SSL EEE SEE SES SES SES > = n Quercus Pseudo-Alnus Ett. - AIR RM Szirmayana Kov. larguensis Sap. tephrodes Ung. Pseudo-Castanea Gœpp. furcinervis Rossm. ot brout. ! alæococcus Ung. 9 atava H. Grœnl. ! andurata H. Alaska. ! uruhjelmi H. Alaska. ! senogalliensis Mass. Cardanii Mass. Colonnæ Mass. Fallopiana Mass. ? steinheimensis Ludw. ? scutellata Wess. - ?tenerrima Web. ? rottensis Web. .» Diane Ung. RANUNCULEÆ Li. » — Cyclopum Web. REC: 1 Hilgardiana Lesq. N. A.! Ranunculus emendatus Heer. …. » laurifolia Lesq. N. A ! Clematis œningensis Al. Br. __ » Lesleyana Lesq. N. A.! » trichicera H. EU 0 ovalis Les. N. A D] Panos H. CUS cordifolia 54 de ! » radobojana Ung. ICS Inglefieldi H. ont ! Helleborites marginatus H. Spitzb. ! |» primigenia Ung. » inæqualis H. Spitzb. ! Ë D lendion Procaccinii Ung. a BERBERIDEÆ. Fe. NE Berberis (Mahonia) helvetica Heer. Br: _ Anona cyclosperma H. » Clementi Mass. on 7? devonica H. De 0 altenburgensis Ung. Mac Clintokia dentata H. Grœnl.! 1 » Morloti Ung. 1] Lyallii H. Grœnl. ! 4 » ænigmatica Ung. | » trinervis H, Grœnl. ! à NYMPHÉACINÉES. D. NYMPILÆAGEE. Lee Gone Ludw, | Nymphæn olyrhiza Sap. Holopleura Victoria Casp. | entieri H. Anœctomeria Brongnarti (Cas ) Sap. 1 : calophylla Sap. Frnpies thulensis H. Spitzb. ! È » lignitica Wess. et Web. Weberi Casp. L » Ludwigii Casp. dioniqnr Buchii Ett. } / CRUCIFÉRINÉES . # CRUCIFERÆ. | Lepidiun antiquum H. Clypeola debilis H. 764 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. , PASSIFLORINÉES. SAMYDEÆ. Samyda europæa Ung. | Samyda tenera Ung. CISTINÉES. CISTACEÆ. Cistus (?) rostratus Ludw. Fe ? Beckerianus Ludw. MALVACINÉES. STERCULIACEÆ. Sterculia tenuinervis H. » modesta H. » Dombeyopsis (Ung.) Sch. » Ludwigii Sch. » tridens (Ludw.) Sch. » Labrusca Ung. » vindobonensis Ett. » Majolana Mass. ? cinnamomea Ett. bonté salmaliæfolium Ett. » oblongifolium Ett. » Neptuni Ett. TILIACEÆ, Tilia Malmgreni H. Is].! » antiqua Newb. N. A.! » lignitum Ett. » Zephyri Ett. » gigantea Ett. » Passeriniana Mass. » Mastajana M. » Milleri Ett. (Fructus) longebracteata Andr. » _vindobonensis Stur. Grewia crenata (Ung.) H. » ovalis H » arcinervia H. » tiliacea Ung. » helicteroides (Ett.) Sch. grandidentata (Ett.) Sch. Aséiioe Gaudini H. » Laharpii H. » Haidingeri (Ung.) H » Fischeri H. Nordenskiôldia borealis H Spitzb. [Grœnl, ! ELÆOCARPEÆ. Elæocarpus Albrechti H. GUTTIFÉRINÉES. BÜTTNERIACEÆ. Dombeyopsis Decheni Web. » pentagonalis Web. » æquifolia Gæpp. ? islandica H,. sl. ! Pterospermites alternans H. Grœnl.! » integrifolius H.Grœnl.! » dubius (Ett.) Sch. » ferox (Ung.) Ett. » dentatus Heer. N. A.! (Semina) vagans Heer. » lunulatus H. TERNSTRŒMIACEÆ. Ternstræmia radobojana Ett. Freziera? salicifolia Sap. Saurauja (?) deformis Ett. ACÉRINÉES. ACERACEÆ. Acer trilobatum (Sternb.) Al. Br. » dasycarpoides H. » crenatifolium Ett. » grosse-dentatum H. » Bruckmanni Al. Br. » crassipes H, » _sclerophyllum H. » Jurenaky Stur. » _vitifolium Al. Br. » tenuilobatum Sap. Acer Ponzianum Gaud. ». platyphyllum Al. Br. » _ brachyphyllum H. » opuloides H. » _palæo-saccharinum Stur. » Populites Ett. » recognitum Sap. » integerrimum Viv. » sepultum And. » decipiens AL. Br. » angustilobum H. PET ET 2) LE Get PSN PR rs he PERS D ENT ED PERS AREA, TIRE A r ir tegrilobum Web. _obtusilobum Ung. seudo-campestre Ung. Éitinieum Ett. _ pseudo-creticum Ett. Dore Ett. üminianum H ile Sap. Du Crus Stur. rhabdocladus H. indivisum Web. otopteryx Gœpp. Grœnl. Is!. macropterum H. Alaska. Schimperi H. incisum H. = æquimontanum Ung. oligodon H. inum Ung. acute-lobatum Ludw. eupterygium Ung. an. ne Ung. paulliniæcarpum Ett. rhombifolium Ett. trahyticum Kov. inæquilobum Kov. egundo europæa H. » triloba Newb. N. A.! # MALPIGHIACEÆ. L Hire forpheropeifolie Andr. Banisteris (?) ç gigantum Ung. ( = Olea). Heteropteris protogæa Ett. trapteris bilinica Ett. » minuta Ett. Apighiastrum ? Procrustæ Ung.i ETES EL ET ER EVE DEDNS UT CRC » ? coriaceum Ung. » bilinicum Ung. » ? ambiguum Ung. » ? Heteropteris Ung. » 8 ÉPOQUE TERTIAIRE. » ? venustum Ung. » ? tenerum Ung. » 4 galphimiæfolium U. 765 Malpighiastrum rockenbergense Ett. » lanceolatum Ung. » mæsæfolium Mass. Coriaria loclensis H. » ipomæopsis Mass. SAPINDACEÆ. Paullinia germanica Ung. Sapindus falcifolius Al. Br. » densifolius H. » undulatus Al, Br. » dubius Ung. » beliconius Ung. » lignitum Ung. » Pythi Ung. ne » münzenbergensis Ett. À » Ungeri Ett. $ » græcus Ung. “A » basilicus Ung. 1% » radobojanus Ung. \ RE » bilinicus Ett. » cupanoides Ett. » Rotarii Mass. » Hazslinszkii Ett. » erdôübeniyensis Kov. » membranaceus Newb. N. A.! affinis Newb. N. A.! Nephelum Jovis Ung. Kælreuteria œningensis H. » vetusta H. Cupanites miocenicus (Ett.) Sch. » Neptuni (Ung.) Sch. » grandis (Ung.) Sch. » anomalus Andr Dodonæa vetusta H. » radobojensis Ett. » pteleæftolia (Web.) IH. » Salicites Ett, ) prisca Web. (Fruits) allemanica H. » orbiculata H. ». emarginata H. HIPPOCASTANEÆ, glabræfolium (Wess. | Æsculus Palæo-Hippocastanum Ett. x [et Web.) Sch. » (Pavia) septimontana Web. D D teutonicum Ett. » Salinarum Ung. ne M. FRANGULINÉES. ie À PITTOSPOREÆ. Evonymus radobojanus Ung. u - Pittosporum Fenzlii Ett. » Haidingeri Ett. ? " p° ibcañicnm Kit. » Proserpinæ Ett. 24 | : cuneifolium Ung. k Napæarum Ett. “2 L- ligustrinum Ung. » és re Ett. 7 B » moskenbergensis Ett. 3 ia radcbojana ne: Celastrus redditus Sap. & CELASTREÆ. » Persei Ung. | Evonymus amissus H. Grœnl. ! » Andromedæ Ung. » Latoniæ Ung. » cassinefolius Ung. 766 * TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES, Celastrus noaticus Ung. » Æoli Ung. - » Acherèntis Ett. » protogæus Ett. » Pseudo-Ilex Ett. ) elænus Ung. » græcus Ung. » oxyphyllus Ung. » crassilolius Al. Br. » Bruckmanni Al. Br. » Murchisoni H. » Greithianus H. » minutulus Al, Br. » oreophilus Ung. » Pyrrhæ Ett. » Arethusæ Ett. » Hippolyti Ett. » scandentifolius Web. » anthoides Andr. » Endymionis Ung. » Maytenus Ung. ) ligniticus Ett. » Heeri Sism. » Ungeri Sism, » Dianæ H. » concinnus H, » Michelotii Gaud. Celastrus Capellinii H. » europæus Ung. ) evonymellus Ung. » : evonymelloides Ung. » paucinervis Ett. Pterocelastrus Oreonis Ett. Celastrophyllum Actæonis Ettr » myricoides Ett. Maytenus europæus Ung. » submarginatus Ett. » integrifolius Ett. ELÆODENDREÆ. Elæodendron hæringianum Ett. » Gaudini H. » helveticum H. » Cappelinii Gaud. » stiriacum Ett. ) oligoneuron Ett. Hippocratea bilinica Ett. » crenulata Ett. ILICEÆ. Cassine palæogæa Ett. Ilex Oreadum Ett Ett. » stenophylla Ung. » denticulata H. st » Studeri De la Harpe. » Rüminiana H. » berberidifolia H, » Mougeotii H. » argutula H. » sphenophylla Ung. Ilex cyclophylla Ung. » _ parschlugiana Ung. » dubia Web. »_ longifolia H, Grœnl. » macrophylla H, Grœnl.! » priniformis H. » _ parvidens Sch. (microdonta H.) ». theæfolia Gaud. » ? Vivianii Gaud, : » ? insignis H, Alaska, » _? Cassinites Web. » _? cyclophylla Ung. Labatia Salicites Wess. et Web. Prinos hyperboreus Ung. » radobojanus Ung, et var, eu- [bœos Ung. » obovatus Web. Nemopanthes angustifolius Ung. RHAMNEÆ, Paliurus tenuifolius H. ) Thurmanni H. » ovoideus (Gæpp.) H. » Sismondanus H, » Colombi H. » ? borealis H, Grœnl. ) Favoniïi Ung. Zizyphus Pettkoi Stur. . » parvifolius Ett. » paradisiâcus U. L. » Gaudini H. | » pistacinus (Sternb.) Ung. » Ungeri H. » Protolotus Ung. » Tremula Ung. » ? tiliæfolius (Ung.) H. » œningensis H. | » plurinervis H, “4 » Meigsii (Lesq.) Sch. A. N.! » ovatus Web. À » Daphnogenes Ett. » macrophyllus (Ett.). Sch. : » hyperboreus H, Grœnl.! £ Berchemia prisca Sap. » multinervis (AL. Br.) H. à Rhamnus subdentatus Sap. “ » notatus Sap. À » alaternoides H. x » brevifolius Al. Br. 4 » œningensis Al. Br. À » colubrinoides Ett. k » Gräffii H. ë ; » deletus H. % » Gaudini H. “4 » Rossmässleri Ung. ‘4 » rectinervis H, h. » inæqualis H. \ » ? Decheni Web. à » Aizoon Ung. » acuminatifolius Web. 2x rs ES T mn ca De ent Et. * ‘4 Rhamnus Augustini Ett. ax Juglans ? subsinuatus Gœpp. bilinicus Ung. Heerii Ett. Grœnl. Isl. parvifolius Web. orbiferus H. rockenbergensis Ett. alnoides (Pt) Sch. aizoides Ung. VE SVYESEEY > ÉPOQUE TERTIAIRE. ge an TS OT RL AE, CSSS CSM GR NN) GRR COR ES A, LAS TA SR AUS. D ETES 2 RU s ; Nr Rhamnus pygmæus Ung. LR degener Ung. » elegans Newb. N. A.! » marginatus Lesq. N. A. » ducalis Gaud. » bozzonicus Gaud. Rhamnites concinnus Newb. N. A.! Ceanothus ebuloides Web. Pomaderris lanuginosa Web. ! TÉRÉBINTHINÉES. JUGLANDEÆ. acuminata Al. Br. Grœnl. [Alaska. obtusifolia H. vetusta Heer. baltica H. Strozziana Gaud. Grœnl. paucinervis H. Grœnl. ! parschlugiana Ung. radobojana Ung. inquirenda Andr. dubia Ludw. undulata Ett, melæna Ung. bilinica Ung. Isl, Ungeri Ett. attica Ung. hydrophila Ung. ( — Quer- sp. et Engelhardtia Brongnartii). deformis Ung. longifolia H. corrugata Ludw. appressa Lesq. N. A.! Saffordiana Lesq. N. A.! denticulata H. Grœnl.! nigella H. Alaska. Woodiana H. N. AÀ.! Plancoana Mass. _Lamarmoræ Mass. Ginannii Mass. Meneghiniana Mass. schiavoana Mass. italica Mass. Stoppanii Mass. (Fruits) Gaudini H, Troglodytarum H. Blancheti H,. tephrodes Ung. Gœpperti Ludw. drangula Ludw. globosa Ludw. nux taurinensis Brongt. salinarum (Sternb.) Ung. minor (Sternb.) Ung. Hageniana Gœpp. Juglandinium mediterraneum Ung. Carya Heerii me Heer. » integriuscula H. (=) Vu Vus es LU VS Tu vy esse Ur SV SET Y Y Y Y Y Carya denticulata (Web.) Sch. » picroides H. Alaska. ! » antiquorum Newpb. N. A.! » tusca Gaud. » subcordata Ludw. » elænoides (Ung.) H. » ventricosa (Brongt.) Ung. » bilinica Ung. ( = Pterocarya sp.) » trachytica Kov. » lævigata Le) Sch. » rostrata Gœpp. » Brauniana H. » Bruckmanni H. » abbreviata H. » costata Ung, » Sturiüi Ung. » pusilla Ung. » Schweiggeri (Gœpp.) H. » Sstriata Gaud, » nux Saturni Ung. Pterocarya denticulata ( Web.) H. » Haidingeri Ett. » Massalongi Gaud. » leobensis Ett. » Heerii Ett. » radobojana Ett. Engelhardtia (Paleocarya) Brongnartis. » serotina Sap. » ultima Sap. » bilinica Ett. ANACARDIACEÆ. Pistacia lentiscoides Ung. » miocenica Sap. » Fontanesia Andr. » bohemica Ett. (Fruits) Gervaisii Sap. Rhus Herthæ Ung. » incisa Sap. » Napæarum Ung. » cuneolata Ung. » triphylla Ung » Stizenbergeri H. » anceps H. c » Helladotherii Ung. » antilopum Ung. » paulliniæfolia Ett. » ? malpighiæfolia Web, 767 763 Rhus Pyrrhæ Ung. » quercifolia Gœpp.: » Heufleri .H » prisca Ett. » colligenda Sap. » stygia Ung. » Retine Ung. » elæodendroides Ung. .» zanthoxyloides Ung. » juglandogene Ett. » sambiensis H. » Thomasii H, » tenuifolia Ett. » juglandina Ett. » appendiculata Ett. » münzenbergensis Ludw. » Meriani H. » Brunneri Fisch.-Oost, Is!. » deleta H. » Lesquereuxiana H. » Nœggerathi Web. » nervosa Newb. N. A.! » bella H. Grœnl.! » ?arctica H. Grœnl.! » . orbiculata H. TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Anacardites dubius Ett. Protamyris radobojana Ung. » pulchra Ung. » Berenyces Ung. » Canopi Ung. Elaphrium antiquum Ung. ZANTHOXYLEÆ, Zanthoxylon serratum H. » denticulatum H. ) juglandinum Al. Br. ) integrifolium H. » valdense H. ) germanicum H. » : bilinicum Ett. » falcatum Sap. Ptelea Weberi H. » acuminata H. » macroptera Kov. Ailantus oxycarpa Sap. » microsperma Î. » Confucii Ung. » dryandroides H. » lepida H. » Weberi Sch. CROTONINÉES. EUPHORBIACEÆ. Euphorbiophyllum subrotundum Ett. ». protogæum H. °» crassinerve Ett. » stiriacum Ett. HIPPOMANEÆ. Adenopeltis (?) protogæa Ett. Homalanthus (?) tremula Ett. Baloghia (?) miocenica Ett. PHYLLANTHEÆ. Cluytia aglaiæfolia Wess. et Web. Phyllanthus bilinicus Ett. CALYCIFLORÉES. COMBRETACEÆ. Terminalia radobojensis Ung. » elegans H. » ? pannonica Ung. » tallyana Ett. » miocenica Ung. Combretum europæum Web. ZNGOPHYLLEÆ. Zygophyllum macropteryx Sap. HALORAGEÆ. Trapa borealis H. Alaska. ! » silesiaca Gœpp. » bifrons Gœpp. MYRTINÉES. MELASTOMACEÆ. Melastomites quinquenervis H. » marumiæfolius Web. » lanceolatus W., » radobojanus Ung. (= M. [trinervis Une.) MYRTACEÆ. Eucalyptus oceanica Ung,. » . daphnoides Web. Eucalyptus polyanthoides Web. » ægæa Ung. » Salentinorum Mass. Callistemophyllum diosmoides Ett. » melaleucæforme Et. » Mühlenbeckii H. » Mougeotii H. » acuminatum Ett. » productum Ett. » trinerve Ett. Metrosideros exstincta Ett. $ » x Keno ee ugenia æringiana Ung. US 2 Ung. » Apollinis Ung. Myrtus helvetica H, » Dianæ H, POMACEÆ. Cydonia? antiquorum H. Pirus ? serrulata Gœpp. » ovatifolia Gœæpp. » Theobroma Ung. » Euphemes Ung. » Phytali Ung. - » Pygmæorum Ung. Cydonia?)Saturni Web. Sorbus?) Palæo-Aria Ett. Sorbus?)grandifolia H, Grœnl. Spitzb. ! É puzzolentana Mass, Amelanchier prisca Ett. » similis Newb. N. A.! Cotoneaster Andromedæ Ung. » pusilla Ung. » L Dr cie FRS tægus æ0-Pyracantha Sap. rs Grœnl. ! Warthana H. Grœnl. ! ? longe-petiolata H. Oreonis Ung. wetteravica Ett. Nicoletiana H. Carneggiana H. Spitzb ! incisa Web. oxyacanthoides Gæœpp. opulifolia H. Couloni H. dysenterica Mass. SYY ESS ES EE * ROSACEÆ. Rosa (?) dubia Web. {an Nausicaes Wess, et Web. » lignitum H. Fragaria Haueri Stur, : Miniscalchii Mass, #2 SPIRÆACEÆ, _ Spiræa vetusta H. » densinervis H. » Andersoni H. Alaska! » Osiris Ett, Scwmwpsn. — Paléont. végét, ÉPOQUE TERTIAIRE. Callistemophyllum Moorii H Grœnl.! : Myrtus austriaca Ett. » minor Ung. » oceanica Ett, » Veneris Gaud. GRANATEÆ, Punicites Hesperidum Web. ROSIFLORÉES . Spiræa ? Zephyri Ung. » ? prunifolia Ett. °» nana Ung. AMYGDALEÆ, Prunus acuminata Al. Br. » aucubæfolia Mass. » Scottii H, Grœnl.! » Hartungi H. » Euri Ung. » theodisca Ung, » prinoides Web, » irifolia Web. » alæo-Cerasus Ett. » olympica Ett. » Zeuschneri Ung. » anguste-serrata Ludw. » ægæa Ung. » nanodes Ung. » ? mohicana Ung. » deperdita H. » atlantica Ung. » paradisiaca Ung. (Putamina) rugosa Ludw. » tenuis Ludw. » acuminata Ludw. » Ettingshauseni Ludw. » ornata Ludw. » obtusa Ludw. » parvula Ludw. » Cylindrica Ludw, » Hanhardti H. » Rustana Ludw, » Staratschini H. Spitzh.! » micropyrena H. » crassa Ludw. » Herbstii Ludw. Amygdalus insignis Ludw. » persicifolia Web. ) pereger Ung. » ? dura Ludw. » radobojana Ung, » persicoïides Ung. ) Hildegardi Ung. 11 — 49 769 D OS dos LE 0 Cru rip MER LICDEN 32 bus gr Eu EN À Lol Le Li Sr en 0 ch Ed PO EVE PRE M PT ae MN MALO ASE TOR VO RE RNA FEU BORA TS L LAINE LE ; x NUE CUS raie sets APCE lt FRE 14: Éd. hr idee dr br ‘ a An ue ae ", 770 ° TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. j'a LÉGUMINEUSES. PAPILIONACÉES. PODALYRIEÆ, Dolichites europæus Ung. Gastrolobium zephyreum Ett. -Oxylobium miocenicum Ett. LOTEÆ. Genista brevisiliquata Ludw. Cytisus freybergensis Ung. » radobojensis Ung, » œningensis H, » _? Dionysi Ung, » ? anguste-siliquatus Ludw. Trigonella Seyfridi H. Amorpha stiriaca Ung. Psoralea Gastaldii Gaud. » punctulata H. » obcordata H. Indigofera microphylla H. Glycyrrhiza deperdita Ung. ED Blandusi&æ Ung. Thephrosia europæa H. Robinia heteromorphoides Web. » ? subcordata Web. D ? atavia Ung. (Diospyros bra- [chysepala Al, Br.?) » crenata H. » Hesperidum Ung. ) Regeli H. » constricta H. Colutea Salteri H, Grœnl. » debilis H, » macrophylla H. » antiqua H. _» edwardsiæfolia Web. PHASEOLEÆ. Physolobium orbiculare Ung. » kennediæfolium Ung. » antiquum Ung. ERYTHRINEÆ. Erythrina daphnoides Ung. ) Phaseolites Ung. Mucunites Grepini H. EUPHASEOLEÆ. Dolichites maximus Ung. Phaseolites securidacus Ung. » ? eutychos Ung. » œningensis H. » dolichophyllus Web. DALBERGIEÆ. Dalbergia hæringiana Eti. ) Empetrites Ett. » wetteravica Ett. ) reticulata Ett. » valdensis H. » pterocarpoides Ett. » retusæfolia ( Web.) H. » bella H. ) ? cuneifolia H. » nostratum (Kov.) H. ) Jaccardi H. » Scheitlii H. » primæva Une. » Proserpinæ Et. Drepanocarpus punctulatus Sap. Pterocarpus Fischeri Gaud. Piscidia Erythrophyllum Ung. Palæolobium sotzkianum Ung. » valdense H.. n hæringianum Ung. ) œningense H. » radobojense Ung. Ù grandifolium Ung. » moskenbergense Ett. » Sturi Ett. , SOPHOREÆ. Sophora europæa Ung. » bilinica Ett. Edwardsia parvifolia H, » minutula H, » retusa H. Virgilia macrocarpa Sap. Cercis cyclophylla Al. Br, » Ameliæ Sap. » radobojana Ung. CÆSALPINIACÉES. CÆSALPINIEÆ. Gleditschia Wesselii Web. » allemanica H. » crenulata H, » ovalifolia H. Gleditschia celtica Ung. Cæsalpinia macrophylla H. » Falconeri H. » micromera H. » Escheri H. » Jaccardi H. Te TP ee fo JS EE Er SRE PTE PE CARE NU flat Fe : 2 pt en! etre MS En ANR € s nur loclensis H. ER ES “AT LE FT ES ÉPOQUE TERTIAIRE. Cassia Memnonia Ung, » Townshendi H. » rotunda Ung. » Langiana H. » robinioides Gœpp. » . oblongo-ovata H. » sennæformis Gœæpp. » arpii H. » leptodictyon Ett. » lepida H. ». pannonica Ett, | » Haidingert Ett. » palæogæa Web. 3 44 » ? norica Ung. » pseudo-glandulosa Ett. 4 . » tamarindacea Ung. Hymenæa Fenzli Ett. e » ._? deleta Ung. Bauhinia germanica H. 5 » gallica H. » destructa Ung. Fr _Cæsalpinites Lau se un Sap. » parschlugiana Ung. ? D » Drpnaius Sap. » olympica Ung. He 4 , Pa ormis Sap. Copaifera radobojana Ung. obscuratus Sap. » ? relicta Ung. À us (?) Phaseolites Ung. Copaifera kymeana Ung. » Berenices Ung. Ceratonia emarginata Al. Br. à » hyperborea Ung. » septimontana Wess, et Web. è ee » Fischeri H. Podogonium Knorrii (Al. Br.) H. E » cordifolia H. » latifolium H. ÿ L » Feroniæ Ett. » Lyellianum H. 2 3 » Zephyri Ett. » constrictum H. ER # | 2e nn Ung. » campylocarpum H. E 4 » see MS Ung. » obtusifolium- H. É É<:, » tene » Ettingshauseni Stur. ÿ 3 » mucronulaita H. » hirsutum Ett. É. Le » stenophylla H. » oligoneuron Ett. ñ De. » concinna H. j 4 4 » petiolata Ung. SWARTZIEÆ, É: » ægæa Ung. Swartzia Palæodendron Ung. a on» vetula Ung. » borealis Ett, Ne MIMOSÉES. 4 Acacia inæqualis H. Eee: ACACIEÆ. à Pi ee H. 44 Prosopis græca Ung. » rigida H. [ 14 » kymeana Ung. » Meyrati Fisch.-Oost. D Ha pr Si tes » microphylla Ung. ‘en da priogénita Ung. » parschlugiana Ung. Mimosa Weberi Sch. » disperma Ung. + » Dee Ung. » prisca Ung. £ NÉE artmanni H. » nebulosa Ung. s b . » Medeæ Ung. » cyclosperma H. _ Acacia œningensis H. » Gaudini H. de _ » valdensis H. » lomentacea H. - + » micromera H. » amorphoides Web. ; L. | LEGUMINOSÆ INCERTÆ SEDIS. : il caisse heringianus Ett. Leguminosites Fischeri H. 4 ‘à Dern Sancti-Martini H. » Tschudii H. eu 4 sclerophyllus H. Ù strangulatus H. s % : Venetzianus H. » undulatus H. = » orbicularis H. » reticulatus H. E. » crassipes H. » firmulus H. : » Pyladis Gaud. » loclensis H. % ù E polyphyllus Ett. » crassinervis H. ES machærioides Ett » effossus H. » Proserpnæ H. » areolatus H. CENT D NT MER A MR RE EC RSR PR SEE CES RAA ET LENS OUT Ft) æ ; et x ef. 1 112 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Leguminosites cureifolius H. Leguminosites oblongifolius H. ) emarginatus H, » paucinervis H, » celastroides H. ) deperditus H. » retusus H. » guajaciformis H, » bilobus H. » salicinus H. » rotundatus H. a rectinervis H. » Brunneri H. » craspedodromus H. » constrictus H. » longifolius H, » ellipticus H. » tener H. » triplinervis H. » arcticus H. Grœnl. ! » minutulus H. » ingæfolius Ett. » gigæformis H. » calpurnioides Sap. » multinervis H. » argutus H. » subtilis H. » argutulus H. » ovatulus H, (Semina) pisiformis H, » : tenuis H. » minor H. » Grepini H. 5. Période pliocène. La flore de cette période, placée entre celle des derniers temps miocènes et le commencement de la flore quaternaire, qui, elle-même, se confond avec la flore des temps présents, se com- pose d’un certain nombre de types que nous avons rencontrés dans la première et de formes nouvelles, dont la plupart vivent encore actuellement en Europe, tandis que d’autres ont leurs analogues les plus proches ou même leurs représentants iden- tiques soit aux Canaries, soit dans l’Amérique du Nord, soit enfin au Japon ou dans l’Asie-Mineure. Un fait d’une grande importance pour l’histoire de certaines espèces, c’est le rôle d’in- termédiaires que jouent beaucoup de plantes pliocènes. En effet, si nous comparons les analogues des mêmes genres miocènes et pliocènes, nous voyons que la forme pliocène constitue presque toujours une transition de la miocène à l’espèce quaternaire ou vivante. Je citerai seulement les exemples suivants, d’après M. de Saporta qui, par l'étude approfondie d’une grande collection de végétaux fossiles provenant des travertins de Meximieux et des tufs volcaniques du Cantal 1, est arrivé à des résultats très- curieux au sujet de la grande question de la transformation des 1 Voy., sur les caractères propres de la végétation pliocène, à propos des dé- couvertes de M. B. Rames, dans le Cantal, Bulletin de la Soc. géol. de France, 1873. ÉPOQUE TERTIAIRE. 773 espèces et de l’enchaînement non interrompu des flores tertiaires et récentes : Le Populus alba pliocenica Sap. établit le passage du P. leu- cophylla Ung. (miocène) au P. alba L. (vivant); le Persea ampli- folia Sap., de Meximieux, relie le P. typica Sap. du miocène au P. indica Spr. vivant aujourd’hui aux Canaries; l’Acer quin- quelobum Sap. du miocène offre le même degré d’aflinité avec l’A. subpictum Sap., que celui-ci offre avec l’A. pictum Thunberg, du Japon; l’A. pseudo-campestre Ung. passe par l’A. campestre pliocenicum Sap. à l’A. campestre L.; l’Acer polymorphum S. et Z., que nous voyons dans les cendres d’un volean pliocène du Cantal, et qui, aujourd'hui, est confiné au Japon, où ses nombreuses va- riétés jouent un grand rôle dans les jardins, était précédé dans l’Europe miocène par ses analogues très-voisins, les À. Rümi- nianum Heer et gracile Sap. Nos Acer creticum L. et monspessu- lanum L. remontent jusqu'au commencement de la période miocène par l'intermédiaire de l'A. creticum pliocenicum, de l'A. integrilobum miocène et pliocène, des À. angustilobum Heer et decipiens AI. Braun, qui sont miocènes. Le Punica Hesperidum O. Web. est évidemment la souche du P. Granatum pliocenica Sap., de même que celui-ci est l'ancêtre de notre Punica Granatum actuel. L'Ulmus Bronni Ung., qui est un Zygophyllum que M. de Saporta nomme Z. Bronnii, connu depuis longtemps des couches miocènes de Bilin, se continue dans la flore pliocène et se rattache ainsi directement an Z. atriplicoides Fisch. et Mey., du Caucase. _ Le Magnolia primigenia Ung., le M. fraterna Sap. etle M. grandi- fohia L., un des plus beaux arbres de l'Amérique du Nord, ne for- ment évidemment qu’une seule et même lignée. Le Fagus sylvatica pliocenica Sap., à peine distinct du F. attenuata Gœpp. (F. castaneæfolia Ung.?), relie ensemble le F. sylvatica L. d'Europe et le F. ferruginea Aït. d'Amérique, dont le F. attenuata paraît être le correspondant direct ; ce type remonte jusqu’à l’aquita- mien par le F, pristina Sap. Le Zelkova crenata Spach, mainte- nant circonscrit dans le Caucase et la Perse septentrionale, a été précédé par une espèce miocène, le Z. Ungeri (= Planera Ungeri 14% % 77h TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES, Ett. = Ulmus zelkovæfolia Ung.), quien diffère à peine et se con- fond presque avec le Z. crenata pliocenica Sap. Le Carpinus sub- orientalis Sap., de cette dernière formation, vient se mettre entre le C. pyramidalis Gæpp. du miocène supérieur et le C. orien- talis Willd., de la Hongrie, tout en se rapprochant aussi du €. Betulus L., notre Charme ordinaire. En outre de ces formes qui relient les espèces récentes aux espèces antépliocènes, il y en a d’autres dont la filiation avec des espèces antérieures est moins évidente qu'avec les espèces analogues vivantes, probablement parce que les échantillons qui établissent cette filiation ascendante nous font encore défaut. Telles sont entre autres les formes suivantes : Ulmus palæo-mon- tana, Gratægus oxyacanthoides, Pirus subacerba, Dictamnus major, distinct principalement de notre Dictamne ordinaire par ses dimensions plus grandes. Notre Alnus glutinosa réunit au- jourd'hni sous une même forme les À. glutinosa orbicularis et A. glutinosa Aymardi Sap. Les génres pliocènes qui n'ont pas laissé de desole en Europe sont les suivants : Glyptostrobus, Torreya, Thuya, Bam- busa, Platanus, Liquidambar, Zelkova, Persea, Sassafras, Lindera, Hamamelis, Magnolia, Liriodendron, Menispermum, Holopleura (genre éteint), Grewia, Stercülia, Zygophyllum, Pterocarya, Carya. La plupart de ces genres ont leurs représentants actuels dans la flore nordaméricaine, qui a eu son grand développe- ment en Europe vers la fin du temps miocène, époque à laquelle l'Amérique du Nord et l’Europe avec ses îles ne formaient qu'un seul et même continent. La fin de la période pliocène correspond aux grandes révolutions qui ont amené la séparation successive de ces deux grands continents, et qui ont été les précurseurs, sinon la cause, de l’époque glaciaire, pendant laquelle l'Europe a perdu la meilleure partie de son ancienne végétation; non- seulement tous les types des pays chauds, mais aussi un grand nombre de ceux des régions tempérées, ont disparu ; beaucoup d’entre eux ont été remplacés pendant l’époque glaciaire par des végétaux du Nord; les autres l’ont été plus tard, après le retour 2. Von RO ere à on PU eV 7 2 PNA IN PR EU De ve ÉPOQUE TERTIAIRE. 775 d'une température plus clémente, par les immigrants venus d'Asie et d'Afrique; de là la grande ressemblance entre la physio- nomie végétale de l’Asie occidentale et de cette partie de l’Europe qui en fait la suite, tandis que dans l’Europe méridionale nous rencontrons de nombreux traits qui rappellent les côtes afri- caines placées vis-à-vis. L'époque glacière, dont la durée a été fort longue et qui a amené, non-seulement par le fait du développement prodigieux des glaciers, mais aussi à la suite d’immersions et d’émersions de terres considérables, des changements profonds dans la confi- guration extérieure de l’Europe et dans sa population végétale et animale, cette époque peut être considérée comme faisant par- tie de l'époque quaternaire, qui elle-même n’est autre chose que le commencement de l’époque actuelle. | Les limites de la période pliocène sont très-difficiles à fixer, surtout celles de son commencement, et les auteurs ne sont nulle- ment d'accord sur ce point. Il est évident que la fin de la période miocène à vu de grands changements en Europe, mais ces changements n'ont pas été assez brusques ni assez universels pour établir une séparation complète entre le monde organique qui existait et celui qui devait venir. Et c'était surtout le cas en Italie qui, déjà à cette époque était en proie à des convulsions volcaniques souvent répétées, dont les unes étaient simplement locales, tandis que les autres étaient plus ou moins régionales. Dans tel endroit la végétation peut avoir été détruite de fond en comble, tandis que dans tel autre elle ne l’aura été que partielle- ment; dans le premier cas il y aura eu un renouvellement complet de plantes, tandis que dans le second, ce renouvellement n’aura été que partiel. Tel endroit peut avoir été immergé par la mer et tel autre émergé, et tout celà à la suite d’une seule et même catastrophe. Il résulte de là dans les dépôts contemporains une diversité dont l'appréciation exacte ne laisse pas que d'offrir de grandes difficultés. Le val d’Arno en Toscane est un de ces points où la sagacité des géologues les plus distingués n’est pas encore parvenue à fixer les limites exactes entre les dépôts mio- 776 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. cènes et pliocènes. Mais ce n’est pas ici la place de discuter ces questions, et je dois me contenter d'indiquer les principales lo- calités dont l’âge relatif paraît être hors de doute et qui ont fourni les éléments de la florule consignés dans notre tableau. _ En France ce sont les travertins de Meximieux (Ain) près de Lyon qui contiennent une grande quantité d'empreintes végétales dont la place dans la flore pliocène ne saurait être douteuse. Tout récemment des gisements considérables et d’une haute importance scientifique ont été découverts dans les cendres vol- caniques du Cantal; les principaux endroits où ces gisements ont été exploités sont : le Pas-de-la-Mougudo, au-dessus de Salvagnac, à une altitude de 980 mètres, et Saint-Vincent, dans la vallée de la Marne, situé à ane hauteur un peu moindre. Le premier de ces deux endroits, à distance à peu près égale entre Aurillac et Saint-Flour, occupe le versant méridional du Cantal, le second, le versant septentrional. Une autre localité placée dans le grand centre volcanique de la France est celle de Ceyssac, près du Puy (Haute-Loire) à 700 mètres; là les empreintes se trouvent dans une marne à tripoli. Sur le Rhin inférieur, ce sont les lignites supérieurs de la Wetterau (jüngste Wetterauer Braun- kohle) et les lignites de Rippersrode en Thuringe qui ont fourni des végétaux pliocènes. En Toscane on peut considérer comme appartenant au pliocène, les conglomérats connus sous le nom de sansino (terre à ossements), ceux de Montajone, Monsummano , San-Vivaldo et probablement aussi ceux de Jano et de Massa Marittima qui font le passage au quaternaire. Aux États-Unis c’est le Tennessee qui offre des dépôts pliocènes considérables. CRYPTOGAMES. FILICINÉES. Woodwardia radicans Cav. | Adiantum reniforme L. Aspidium Filix mas? Sw. PHANÉROGAMES. CONIFÈRES. Pinus Laricio Thomasiana Heer. Pinus Strozzii Gaud. » Santiana Gaud, » ? Cortesii Brongt.. Pinus resinosa Ludw. _» Schnittspani Ludw. _» tumida Ludw. __» brevis Ludw.—P.MughusJacq. _» disseminata L. Abies Pinsapo Boiss. _ » cilicica Kotschy. ÉPOQUE TERTIAIRE. Picea excelsa L. ? Glyptostrobus europæus Heer. Torreya nucfera Sieb. et Zucc. var, brevifolia Sap. et Mar, Thuya Saviana Gaud. Taxus tricicatricosa Ludw. ». nitida L, MONOCOTYLÉDONÉES. D Unger à décrit quelques troncs opa l Ba m i 1 _ 16% ibusa lugdunensis Sap. lisés provenant des dépôts volcaniques, +4 CYPERACEÆ. probablement pliocènes, de l'ile d’An- 10 Cyperacites anconianus Gaud. = Alnus glutinosa var. orbicularis Sap. % » » var, Aymardi Sap. . Carpinus suborbicularis Sap. _. » suborientalis Sap. _ Quercus præcursor Sap. K. » yrenaica Willd. v. lobulata 4 » Fame Ten. [Gaud. 20 subvirens Sap. 4 _» Robur pliocenica Sap. 4 » Cupaniana Guss. » Esculus L. __ Ulmus Cocchii Gaud. __ Oreodaphne Heerii Gaud. __- Laurus nobilis L. 35 » canariensis Webb. ‘3 » princeps Heer. Persea speciosa Heer. tigoa. DICOTYLÉDONÉES. ; AMENTACÉES. Fagus sylvatica pliocenica Sap. Corylus inflata Ludw. » bulbiformis Ludw. Salix alba L. » viminalis L. Populus leucophylla Sap. » canescens Sm. » alba pliocenica Sap. » tremula pliocenica Sap. Platanus aceroides Gœæpp. Liquidambar europæum Al. Br. URTICINÉES. Planera (Zelkova) erenata pliocenica S. | Ulmus palæo-montana Sap. Morus rubra pliocenica Sap. LAURINÉES,. Persea amplifolia Sap. » assimilis Sap. Sassafras Ferretianum Mass. Lindera :Sassafr.) latifolia Sap. Cinnamomum Scheuchzeri Al, Br. LONICÉRINÉES. - Viburnum rugosum Pers. nr rues Sap. ‘# » Tinus L. ÊR ASCLEPIADINÉES. . Nerium Oleander var. pliocenum Sap. * .» Oleander L. ape gracilis Sap. E ERICINÉES. _ Vaccinium raridentatum Sap. |Vaccinium uliginosum L. 727: 778 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. Ne DISCANTHÉES. Vitis subintegra Sap. Hamamelis latifolia Sap. ? wetteraviensis Ludw. Hedera pentagona Ludw. » Helix L. Vitis (Gissus ?) Brauniana Ludw. POLYCARPÉES. Menispermum latifolium Sap. et Mar, Berberis puzzolentana Gaud,. Holopleura Victoria Casp. Magnolia cor Ludw. » fraterna Sap. Liriodendron Procaccinii Ung. MALVOÏDÉES. Tilia expansa Sap. pee Ramesiana Sap. Grewia crenata Heer. ACÉRINÉES. Acer subpictum Sap. Acer polymorphum Sieb et Zucc. var. » latifolium Sap. fosse Sap. » opulifolium var, granatense | » Sismondæ Gau [Boiss.| » integrilobum O. Web. » pseudoplatanus L. var. pauciden-| » Ponzianum Gaud, [tatum Gaud.| » creticum L. » campestre pliocenicum Sap. Æsculus (?) europæa Ludw. TÉRÉBINTHINÉES. Dictamnus major Sap. Ung. (très-semblable au J. cinerea Zygophyllum Bronnii Sap. — Ulmus| L.). Bronnii Ung. Juglans quadrangula Ludw. Pterocarya fraxinifolia Spach. » globosa Ludw. Carya maxima Sap. » paviæfolia Gaud, — Æsculus . Juglans Gœpperti Ludw. — tephrodes [Ungeri Gaud. CROTONINÉES. Buxus balearica Lamk. (à Meximieux). | FRANGULINÉES. Zizyphus ovata O. Web. | Ilex Falsani Sap. » nucifera Ludw. balearica Desf. var. pliocenica Sap. MYRTOÏDÉES. Punica Granatum pliocenica Sap. | ROSIFLORÉES. Cratægus oxycanthoides Gæpp. Prunus Ettingshauseni Ludw. Pirus subacerba Sap. » ornata Ludw. Cerasus crassa Ludw. » . obtusa Ludw. Mae Herbstii Ludw. » parvula Ludw. Prunus rugosa Ludw. » cylindrica Ludw. » tenuis Ludw. Mespilus dura Ludw. » acuminata Ludw. » inæqualis Ludw. ÉPOQUE QUATERNAIRE. 779 LÉGUMINEUSES. . Genista brevisiliquata Ludw. Ervum germanicum Ludw. Cytisus reniculus Ludw. Vicia striata Ludw. Ervum dilatatum Ludw. Cercis inæqualis Sap. IX. ÉPOQUE QUATERNAIRE. Les végétaux fossiles appartenant à cette époque proviennent généralement de tufs ou travertins déposés par des sources cal- caires sur des étendues plus ou moins considérables, quelquefois dans les lacs, d’autres fois dans les lits des rivières ; c’est surtout dans les régions volcaniques que ce genre de dépôt chimique se rencontre souvent sur une grande échelle, comme en Italieet en Auvergne. Ces calcaires concrétionnés se forment encore aujourd’hui exactement de la même manière qu'ils se sont formés vers la fin et même déjà au commencement (Sézanne) de l’époque tertiaire, de sorte qu'il est souvent difficile d'en connaître l’âge relatif, surtout quand ils ne renferment pas de fossiles. Un moyen de distinction entre les tufs récents et les tufs anciens est cependant souvent fourni par la circonstance que les dépôts de calcaire "concrétionné appartenant à une époque antérieure à la nôtre se trouvent ordinairement à un niveau plus élevé que ceux des temps actuels. L'état de conservation des débris végétaux renfermés dans les travertins est très-différent de celui qu’on observe dans les ter- rains stratifiés et d’origine mécanique. Ce ne sont plus de simples empreintes n'offrant qu’une face ou des restes carbonisés, mais ce sont des moules en creux, faisant voir les moindres détails de l’organisation extérieure tout entière de l’objet enfoui, de sorte qu’en remplissant le creux qui résulte de la disparition de l'objet lui-même d'une matière plastique, on obtient une contre- façon complète de ce dernier. Les joncs, les tiges ou troncs de tout genre se rencontrent souvent sous formes d’étuis cylin- driques. La flore des travertins et dépôts quaternaires en général se ET" Tera ve ACT AE La cel, mi RE, Se Pour. . FT nf a 780 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. compose à peu près des mêmes éléments que celle d'aujourd'hui, ce qui ne veut pas dire cependant que les végétaux renfermés dans ces dépôts soient spécifiquement les mêmes que ceux qui wi- vent encore dans leur voisinage. On a constaté, au contraire, qu'un certain nombre des espèces ne se rencontrent plus qu'à des distances considérables, comme le Laurus canariensis W., le Myrica Faya et le Liquidambar qui ont quitté l’Europe, et que quelques-unes se sont même complétement éteintes, comme le Quercus Mamouthi Heer et le Populus Fraasii H., des tufs de Cannstadt. Mon ami M. de Saporta a observé dans les calcaires concrétionnés de la Provence, réunis dans un seul et même en- droit, les Pinus Salzmanni Dun., pyrenaica Lapeyr. et Pumilio L., qui depuis ont abandonné cette région pour se réfugier sur les montagnes, où ils occupent des stations peu étendues et séparées les unes des autres par de grands espaces. Et, chose singulière, les trois arbres qui caractérisent le mieux aujourd'hui la Pro- vence, le Pin d’Alep, le Chêne vert et l’Olivier, manquent tout à fait à ces tufs. Un autre fait très-intéressant a été révélé par les travertins pliocènes : c’est l’existence à l’état sauvage, pendant cette époque, de la Vigne, du Noyer et du Figuier, trois plantes qui avaient toujours passé comme introduites en Europe par les. soins de l’homme. Le Cercis Siliquastrum, dont on ne connaît plus que quelques rares stations spontanées en dehors des jardins, paraît avoir été répandu autrefois très-généralement dans tout le midi. We Les quelques faits que nous venons de citer nous autorisent à admettre que le climat de l’époque des Ælephas primigenius et antiquus, du Rhünoceros tichorinus et du Megaceros hibernicus n’était pas exactement le même en Europe que celui d’aujour- d’hui, malgré la grande similitude de la végétation ; que la tem- pérature moyenne doit avoir été un plus peu élévée, surtout la température hivernale moins extrême, et que le midi doit avoir joui d’une plus grande humidité. Un climat pareil expliquerait suffisament l’association du Hêtre, du Tilleul, des trois Pins que nous avons nommés et des divers Érables avec le Laurier des ÉPOQUE QUATERNAIRE. 781 =. Canaries et le Laurier ordinaire. L'abaissement de la tempéra- ture moyenne ou seulement les hivers plus rigoureux ont fait disparaître le premier de notre continent et reculer plus vers le sud les limites du dernier. L'absence d'humidité suflisante a forcé les Pins quaternaires, le Tilleul, le Hêtre, l'Érable d'émi- grer vers les montagnes pour laisser le champ libre au Pin d’A- lep et à l’Olivier moins sensibles à la sécheresse. Un changement analogue a probablement aussi amené la disparition complète du Quercus Mamouthi et du Populus Fraasii, ornement principal des rives de l’ancien lac de Cannstadt près de Stuttgart, ce ren- dez-vous des troupeaux d'Éléphants à crinière, de Cerfs gigan- tesques, de Bisons et de Chevaux sauvages. _ Nous avons déjà dit à l’occasion de la flore pliocène que c’est avec elle que s'éteint en Europe le dernier reste de la physiono- mie végétale nordaméricaine, et qu’à dater de l’époque quater- naire notre végétation prend le caractère que nous lui connais- sons aujourd'hui. La première question qui doit se présenter à notre esprit à la vue de ce changement est celle-ci: comment ce changement s'est-il opéré? pourquoi nos anciens hôtes nous ont- ils quittés pour faire place à de nouveaux arrivés? ils avaient cependant vécu, pendant le temps pliocène, côte à côte dans les mêmes conditions avec des espèces qui devaient survivre en Eu- rope à cette dernière période. ; Nous savons que l’époque quaternaire est séparée de l’époque tertiaire par une série de grandes perturbations qui corres- pondent probablement à la séparation de notre continent … d’avec celui de l'Amérique du Nord, et qui ont donné lieu aux dépôts torrentiels connus en géologie sous le nom de dépôts diluviens. Ce temps diluvial était le précurseur de l’époque glaciaire, dont la durée n’était probablement pas moins longue que celle d’une des périodes tertiaires. Les dénudations immenses d'abord et ensuite un abaissement de température assez consi- dérable pour produire des chutes de neiges telles que la chaleur de l’été ne suflisait plus pour ramener l'équilibre, de là la for- _ mation de glaciers qui, nourris pendant de longs siècles par un 782 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. excès annuel de neige, ont fini par envahir d’abord tout le nord de l’Europe, chassant devant eux et les hommes et les animaux, et ensuite nos Alpes et leurs vallées, et enfin toutes nos chaînes de montagnes de moindre élévation. Sous l'influence d’un pareil climat, tout ce qu’il y avait encore de plantes délicates qui avaient survécu à l’abaissement de température, qui, à la fin de la période miocène, a changé le climat subtropical du centre et du midi de l’Europe en climat tempéré, toutes ces plantes ont dû périr. D’autres avaient déjà été détruites par les inondations torren- tielles dues à des soulèvements et à des affaissements, et une bonne partie de celles qui auraient pu résister aux rigueurs, qui n'é- taient cependant pas excessives, de l’époque glaciaire, pour s’accommoder plus tard du nouveau climat européen, ont été chassées de leurs stations naturelles par les glaciers, qui ont fini par envahir, non-seulement tout le nord, mais aussi toutes les petites et grandes vallées de nos différentes chaînes de montagnes depuis les Sudètes jusqu’à la Sierra Nevada en Andalousie. Il _n’en fallait pas davantage pour changer l’ancien caractère de la flore européenne. Il est cependant certain que, durant l'époque glaciaire, le centre et le sud de l’Europe ont. conservé une bonne partie de la végétation des plaines; nous n’en aurions pas d'autres preuves que nous le saurions par la présence de nombreux trou- peaux de Rennes, de Chevaux, de Bœufs, de Cerfs et même d'Élé- phants, de Rhinocéros et d'Hippopotames qui parcouraient alors l’Europe depuis le nord de l'Allemagne jusqu’en Italie et en Es- pagne; les Bouquetins, les Chamois, les Marmottes même étaient descendu des hautes Alpes pour brouter l'herbe dans les plaines. Pendant cette époque de nouveaux changements sont sur- venus en Europe, non-seulement dans la configuration des terres, mais aussi dans les conditions climatériques. D'immenses dislo- cations ont amené, pour un temps dont l'étendue nous est natu- rellement inconnue, la submersion presque totale des Iles britan- niques. Ce temps, qui partage l’époque glaciaire en deux parties, dont la première est celle de la plus grande extension des glaciers, correspond à une période intermédiaire dont la température ÉPOQUE QUATERNAIRE. 785 était assez élevée pour faire reculer les glaces et pour ramener la végétation à des endroits où elle avait entièrement disparu, C'est pendant ce temps que se sont formés entre autres les li- gnites composés de tourbe et de forêts ensevelies sur ces lieux par cette dernière, de Dürnten et d'Utznach près de Zurich, et probablement aussi une bonne partie des travertins de la Pro- vence déposés par des sources minérales en relation avec les phénomènes volcaniques qui avaient amené les dislocations dont nous venons de parler. D’après les calculs ingénieux de M. Heer, qui a fait une étude spéciale de ces lignites, calculs qui se fondent sur la quantité de matériaux végétaux entassés dans ces dépôts, la durée de cette période interglaciaire aurait été d’au moins 6000 ans. L'âge des forêts enfouies (Forest bed) sur les côtes du comté de Norfolk en Angleterre correspond probablement à l’époque de l’affaissement des Iles britanniques et serait par conséquent antérieur à celui des lignites de la Suisse, si toutefois cet affais- sement correspond au commencement de la période interglaciaire. L'adoucissement du climat de cette période paraît s’être étendu jusqu'aux régions arctiques. Les explorateurs suédois qui, dans ces derniers temps, ont tant contribué à la connaissance de la flore primitive de ce monde de neige et de glace, ont découvert au Spitzherg un dépôt de détritus végétaux qui pourrait bien être contemporain des lignites d’Utznach, car il renferme cer- tains restes de végétaux et d'animaux qui n’existent plus sur cette île, mais qui ont leurs représentants spécifiquement identiques un peu plus au sud, dans la presqu'île scandinave. Pour l’orien- tation plus complète dans les formations quaternaires, qui ont un intérêt tout particulier pour nous parce qu’elles renferment la clef de l’histoire de la végétation du monde actuel, j'ajoute ici, avec quelques légères modifications, le tableau chronologique que M. Heer en a donné dans son Monde primitif de la Suisse. 78 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. 3 É% Fee ART 1. Première période glaciaire. La Scandinavie et l'Écosse presque entièrement couvertes de glace ; toutes les chaînes de montagnes du reste de l’Europe sont -envahies par des glaciers ; grande dispersion des blocs erratiques dans les plaines de l'Allemagne, de la Russie etc. 2. Période interglaciaire. Formation des charbons feuilletés d'Utznach, de Dürnten, Wetzikon, Môrschwyl, Annecy (en Savoie). £lephas antiquus et Rhinoceros etruscus Falc. La flore de la plaine domine; celle des grandes vallées reprend. Tufs calcaires de la Provence avec l’Elephas antiquus. Grande végétation d’essences mélangées dans cette région. Couches à Mytilus du Spitzberg. Enfouissement de la forêt de Norfolk (au commencement de cette période?). 3. Dépôt diluvien interglaciaire. Diluvium stratifié recouvrant les charbons feuilletés; première apparition en Suisse de l’Elephas primigenius (Mamouth) ? La Grande-Bretagne en majeure partie sous eau, ainsi que la Scan- dinavie; formation des Osars en Suède. Le nord de l’Amérique est en partie submergé, dépot du drift. ( k. Seconde période glaciaire. Les glaciers reprennent partout. Émersion de la Grande-Bre- tagne et de la Scandinavie; glaciers sur les montagnes de ces deux pays. Nouvelle dispersion de blocs erratiques. > ®. Dépôts postglacares. Retrait des glaciers. Tufs de Cannstadt. Formation du Lôss dans la vallée du Rhin et ailleurs, avec Mamouth. Bancs de gra- vier de la Somme avec Mamouth et instruments en silex; ca- vernes à ossements. Les localités principales qui ont fourni les restes végétaux cités ÉPOQUE QUATERNAIRE. 785 - ci-dessous sont: Les Aygalades près de Marseille, Meyrargues _ (Bouches-du-Rhône), les Arcs près de Draguignan (Var), Bel- . gencier près de Soliès-Pont (Var); les travertins des environs | de Montpellier, les tufs de Cannstatt, les îles Lipari; les dépôts - volcaniques de San-Jorge, île de Madère. à CRYPTOGAMES. 4 Quelques mousses arctiques ou des | hautes Alpes, datant de l’époque gla- À ciaire. ‘# FOUGÈRES. e Scolopendrium officinarum L. | Osmunda regalis L. Mad. . Pteris aquilina L. Madère! Asplenium Bunburyanum Heer. Mad.! . Trichomanes radicans Sw. Mad. ! Aspidium Lyelli H. Mad. ! - Woodwardia radicans Cav.? Mad. Adiantum capillus Veneris L. L | | CONIFÈRES. Pinus Pumilio Hænke. Pinus Cembra L. » Salzmanni Dun. Abies excelsa DC. » pyrenaica Lap. Taxus baccata L. » sylvestris L. MONOCOTYLÉDONÉES. L Phragmites communis Trin. Smilax mauritanica Desf. 4 “0e to lacustris L. Typha latifolia L. _ Smilax aspera L. % DICOTYLÉDONÉES. 4 AMENTACÉES. Myrica Faya L. Madère! Quercus peduneulata Ehrh. _ Betula nana L. Ù ubescens Willd. D ? prisca Ett. » erris L. . Carpinus orientalis Lk. » etrusca H. … Corylus australis H. Madère! » Îlex var. græca. 4 » avellana L. » virens fossilis Lesq. N. A.! _ Fagus sylvatica L. Salix cinerea L. __ Quercus subvirens Sap. » alba L, 4 » præcursor S. » Lowei H. Madère! 3 » enaica var. lobulata Gaud,| » viminalis L. #4 » amouthi Heer(de Cannstatt).| » repens L. ? À » pyrenaica Willd. Populus alba L. » roburoides Bér. » anodonta $. » apennina Lois. » Fraasii Heer (à Cannstatt). » sessiliflora Sm. Liquidambar europæum Al. Br. URPICINÉES. 2 Ulmus Cocchii Gaud. Celtis australis L. » campestris Sm. é Ficus carica L. » montana Sm, Humulus Palæo-Lupulus Sap. Scurmpen, — Paléont, végét. IL — 50 11 Ter NL re NT EN AE eg RE de Hein x SUN Qui cn FAT PLUIE LEO ARTE 786 TABLEAU GÉNÉRAL DES FLORES FOSSILES. MAT LAURINÉES . Laurus nobitis L. Oreodaphne fœtens Ait, » canariensis Webb. : LONICÉRINÉES . Viburnum Tinus L, | ASCLÉPIADINÉES. Fraxinus Ornus L. | Menyanthes trifoliata L, Periploca græca L. ÉRICINÉES. Erica arborea L. Mad. ! Vaccinium Vitis idæa L,. Vaccinium maderense Lk. Mad. ! Clethra arborea L. Mad.! DISCANTHÉES. Hedera Helix L. Vitis vinifera L. » » var. hibernica Hort. Cornus sanguinea L. POLYCARPÉES. Clematis flammula L. | MALVOÏDÉES. Tilia parvifolia Ehrh. | Tilia grandifolia Ehrh. ACÉRINÉES. Acer Pseudo-Platanus L. Acer campestre L.? : - » opulifolium Vill. » monspessulanum L. | FRANGULINÉES. | Ilex Hartungi Heer. Mad. ! Evonymus europæus L. Rhamnus latifolius L. Heer. Mad. ! | | TÉRÉBINTHINÉES. | Juglans regia L. Fan Cotinus L. | Pistacia Phæacum H , Madère! 4 MYRTINÉES. à Myrtus communis L. Mad. ! | : ROSIFLORÉES. Pirus acerba DC. Cratægus pyracantha L »y Aria L. Rubus idæus L. » var. perollana Gaud. LÉGUMINEUSES. Gercis Siliquastrum L. | LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE ALTHAUS (J.), Ueber einige neue Pflanzen aus dem Kupferschiefer von Riechelsdorf, in Palæontographica, vol. I. Cassel 1846. ANDRÆ (G. J.), Ueber die Flora der Grauwackenformation, insbeson- dere Magdeburgs (Mohl und Schlechtend., Bot. Zeit., 1851). — Die tertiäre Flora Siebenbürgens u. d. Banates (Abh. d. k. k. geol. Reichsanst., II, Wien 1863). | — Die vorweltlichen Pflanzen aus dem Steinkohlen-Gebirge der preuss. Rheïinlande u. Westphalens, 2 livr. Bonn 1866. AuErBACH (J.), Notiz über eïnige Pflanzenversteinerungen aus einem Sandsteine des moskovit. Gouvernements (Bullet. de la Soc. imp. des naturalistes de Moscou, 1844). . Arms (Ed. Tyrell), Antediluvian Phytology, illustrated by a collection of the Fossil Remains of Great Britain. London 1895, 4. Barrour (John Hutton), Introduction to the study of Palæontological Botany. Edinburgh 1872. Berenpr (G. C.), Die im Bernstein befindlichen organ. Reste der Vor- welt, Band I. Der Bernstein u. die in ihm befindlichen Pflanzenreste der Vorwelt, bearb. v. H. R. Gœppert u. G. C. Berendt. Berlin 1847, fol. c. tab. BErGER (H. À. C.), Die Versteinerungen d. Fische u. Pflanzen im Sand- steine der Coburger Gegend. Coburg 1829, 40, c. tab. BERGER (Reinh.), De fructibus et seminibus ex formatione lithanthracum. Vratisl. 1848, 4, c. tab. BranGont (Prof.), Sistema vasculare delle foglie, considerato come carat- tere distintivo per la determinatione della filliciti (Ann. di Bologna, 18338). Bey (E. W.), Observations on the structure of Fossil Plants found in | the carboniferous strata. Part. I, Calamites and Calamodendron. Part. IT, Lepidostrobus and some allied Cones. Part. III, Lepidodendron (Palæontographical Society of London). London 1868-1872, 40. . — À Description of some Fossil Plants, showing structure, found in the lower Coalseams of Lancashire and Yorkshire (Philosoph, Transactions, vol. MDCCCLXV). London 1865, 4. UE A CE NE ET PE CN NO EAST VA As D Le " on Re ya fa FOTENASISR RSS RESRSS RIE x RO LE AE PRO RE PA AE PU MEURT ea PR 788 LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. Binney (E. W.), Remarks on Sigillaria and some Spores found im- bedded in the inside of its roots. (Quart. Journ. Geol. Soc., 1859). — On Sigillaria and its roots (Transact. Manchester Geol. Soc., 1860- 1861). BorRNEMANN (J. G.), Die organ. Reste der Lettenkohlengruppe Thüringens (Fossile Cycadeen). Leipzig 1856, 4. BowerBank (J. Scott), À History of the Fossil Fruits and Seeds of the London-clay, with, 17 plates, London 1840. BRAUN (Alex.), Catalogue of Fossil plants of Œningen (Buckland, Geo- logy and Mineral. in Bridgewat. Treat. London 1837). — Ueb. foss. Goniopteris-Arten (Abh. d. deutsch. geol. Gesellsch., IV). — Verzeichn. d. foss. Pflanzen von Œningen (in Stizenberger, Ueber- sicht d. Verstein. Badens. Freiburg 1851). BrAux (C. F. W.), Beiträge zur Urgeschichte der Pflanzen ; 5 Abhand- lungen in: Beitrige zur Petrefactenkunde von Graf Münster. Bay- reuth 1844, 40. — Die fossilen Gewächse aus den Grenzschichten zwischen dem Lias u. Keuper (Flora). Regensburg 1847, 8. BRONGNIART (Ad.), Histoire des végétaux fossiles, ou recherches botaniques et géologiques sur les végétaux dans les diverses couches du globe. Paris 1828-1844, 40. (Tome I, fasc. 4 à 12. Tome IT, fase. 13 à 15, avec planches.) Ouvrage inachevé. — Prodrome d’une histoire des végétaux fossiles. Paris 1828, &. — Observations sur la structure intérieure du Sigillaria elegans, com- parée à celle des Lepid odendron et des Stigmaria et à celle des végé- taux vivants (Archives du Muséum, t. I). Paris 1839, 4e. — Tableau des genres de végétaux fossiles, considérés sous le point de vue de leur classification botanique et de leur distribution géologique (extrait du Dictionnaire universel d’histoire naturelle). Paris 1849, &. Mémoires publiés dans les Annales des sciences naturelles : — Observations sur quelques végét. foss. du terrain houiller, et sur leurs rapports avec les végétaux vivants (Ann. sc. nat., 1re sér., IV, 1825), — Observations sur les végétaux fossiles renfermés dans le grès de Hôr en Scanie (ibid.). — Note sur les végétaux de l’oolithe à Fougères de Mamers (ibid. 1828). — Observations sur les végétaux fossiles des terrains d’anthracite dans les Alpes (ibid., vol. XIV, 1828). — Notice sur les plantes d’Armissan près de Narbonne (ibid., XV, 1828). — Considérations générales sur la nature de la végétation qui couvrait la surface de la terre aux diverses époques (ibid.). ” d: : TR Rd NT PS ae ' HO om ele Bee ST VE, VTT ST EES Go vi —— -- LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. 789 BroN@nrarr (Ad.), Essai d’une Flore du grès bigarré (ibid., 1828). — Notice sur une Conifère fossile du terrain d’eau douce de l’île d'Ilio- . drome {ibid., 1830). — Mémoire sur la relation du genre Nœggerathia avec les plantes vi- vantes (ibid. 1833). BRoNN (H. G.), Lethæa geognostica, oder Abbiung u. Beschreïbung der für die Gebirgs-Formationen bezeichnenden Versteinerungen (Les divers chapitres qui se rapportent aux végétaux fossiles). Stuttgart 1851-1856. 3 vol. in-8, avec atlas in-folio de 124 pl. BrowN (Rich.), On a group of Erect Foss. Trees (Sigillaria) in the Sid- ney Coal-Field of Cape Breton (Quart. Journ. Geol. Soc., 1846). Brown (Rob.), Some Account of an undescribed Fossil Fruit (Ann. and Mag. nat. Hist., 1848). — Some Account of an undescribed Fossil Fruit (Triplosporites) (Transact. of the Linn. Soc., vol. XX, 1851). BucxLanp (W.), On the Cycadeæ, a Family of Fossil Plants in the Oolite Quarries of the Isle of Portland (Geol. Trans., 2 Ser., vol. IT. London). _ Bucxmann (J.), On some Fossil Plants from the lower Lias (Quart. Journ. Geol. Soc., 1850). : | Bunsury, (Ch. J.F.), Description of an upright Lepidodendron with Stig- maria Roots, in the roof of the Sidney Main Coal, in the Island of Cape Breton (Quart. Journ. Geol. Soc. 1847). — On Erect Sigillariæ with conical tap roots, found in the roof of the Sidney Main Coal (ibid., 1849). — On à particuliar Fossil Fern from the Sidney Coal-field, Cape Breton (Quart. Journ. Geol. Soc. 1852). — On à remarkable specimen of Neuropteris, with Remarks on the genus (ibid., 1858). — Notes on a collection of Fossil Plants from Nagpur, Central India (ibid., 1861). — On vegetable Remains from Madeira (ibid., vol. XV). — On some Fossil Plants from the Jurassic strata of the Yorkshire (ibid., vol. VIT). London 1851. — Report on Foss. Plants from the carboniferous formation near Bussaco (Portugal); (ibid., vol. IX). — On the genus Neuropteris (ibid., vol. XIV, 1858). — Notes on some Fossil Ferns from Nova Scotia (ibid., 1846). — On some remarkable Fossil Ferns from Frostburg, Maryland (Quart. Journ. Geol. Soc., 1846). — Description of Fossil Plants from the Coal Field near Richemond, Vir- ginia (ibid.). AE SOS CON a 1 a ; 790 LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. Buxeury (Ch. J. F), On Fossil Plants from the Coal Formation of Cape Breton, Nova Scotia (ibid., vol. LIT). — On Fossil Plants from the Anthracite Formation of the Alps of Savoy (ibid., 1849). CAPELLINI (Giov.), Cenni geologici giacimente delle ligniti della bassa Val di Magra. Torino 1860. CARRUTHERS (W.), On Gymnospermous Fruits, from the Secondary rocks of Britain (Journal of Botany, Jan. 1867). — On Beania, new genus of Cycadean Fruit, from the Yorkshire Oolites (Geol. Magazine, 1869). — On Fossile Coniferous Fruits (Geol. Mag. 1866). — On Some undescribed Coniferous Fruits from the Secundary rocks of Britain (Geol. Mag., January, 1869). _— On the Structure of the Stems of the arborescent Cycadeæ of the Coal mesures (Mounthl. Microsc. Journ., May 1869). — On Araucarian Cones from the Secundary beds of Britain (Geol. Mag., Jan. 1866). — On the structure and affinities of Sigillaria and allied genera (Quart, … Journ. Geol. Soc. Aug., 1869). — The Forests of the Coal Period (Geol. Mag. Jul,1869). — On the Structure of the fruit of Calamites (Journ. of Botany, Dec. 1867). — On Fossil Cycadean Stems from the Secundary Rocks of Britain (Trans- act. Linn. Soc., vol. XXVI), London 1870. .— On the nature of the Scars in the Stems of Ulodendron, Bothroden- dron and Megaphytum (Mounthly Microsc. Journ., March 1870). — On Aroideous Fruit from the Stonesfield Slate (Geol. Mag., 1867). — On British Fossil Pandanaceæ (Journ. of Bot., 1867, et Geol. Mag, 1868). — List of New Genera and Species of Fossil Plants (Journ.. of Bot., vol. VIII, IX, X). Caspary (Rob.), Les Nymphéacées fossiles (Ann. sc. nat., 4e sér., t. VI). CLAy (Ch.), Geological Sketches and Observations on vegetable Fossil Remains, collected in Ashton-under-Lyne from the Great South-Lan- cashire-Coalfield. London 1839. Cogmans (Eug.) et Kicxx (J. J.), Monographie des Sphenophyllum d’'Eu- rope. (Bullet. de l’Acad. roy. de Belgique, t. XVIII. Bruxelles 4864, 8°, avec 2 pl.) — Description de la flore fossile du premier étage du terrain crétacé du Hainaut. (Mém. couronnés, Acad. de Belgique, t. XXITE. Bruxelles 1866, 4, avec 3 pl.) PAR ru ré c Pda st ae à. TR ne ul der ET re PO so Fist LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. 791 . Conpa (A. CG. J.), Beiträge zur Flora der Vorwelt. Prag 1845, fol. avec 60 pl. — Skizzen zur vergleichenden Phytotomie vor- u. jetztweltlicher Pftan- zen, dans Sternberg, Flora der Vorwelt. Leipzig, 1321-1838. — Diploxylum, ein neues Geschlecht vorweltl. Pflanzen (Verhandl. d. Gesellsch. d. vaterländ. Museums). Prag 1840. — Zur Kunde d. Karpolithen, namentlich jener der Steinkohlenforma- tion (ibid., 4841). — Die foss. Pflanzen d. bühm. Kreideform. in Reuss (a. E.). Die Ver- stein. d. bühm. Kreidef. Stuttg. 1846, in-4° avec pl. Cora (C. Bernh.), Die Dendrolithen in Beziehung auf ihren innern Bau. Dresden 1832, 4°. — Ueber Lepidodendron punctatum (N. Jahrb. f. Mineral., 1836). Dawes (J. S.), Remarks upon the internal Structure of Halonia (Quart. Journ. Geol. Soc., 1847). = — Remarks on the Structure of Calamite (ibid., 1849). Dawson, (1. W.). On Foss. Plants from the Devonian Rocks of Canada (Quart. Journ. Geol. Soc., 1869). — On the vegetable Structure of Coal (ibid., 1859). — The Fossil Plants of the Devonian and Upper Silurian Formations of Canada. Montreal 1871, 8. — Report on the geolog. Structure and Mineral resources of Prince Edward Island. Montreal 1871, 8°. . — Acadian Geology. The geolog. Structure, Organ. Remains etc. of Nova Scotia, New Brunswick and Prince Edward Island. London 1868, &. — On the conditions of the deposition of Coal, illustr, by the coal-for- mation of Nova Scotia and New Brunswick (Quart Journ. Geol. Soc., . May 1866). — On the Flora of the Devonian Period in North-eastern America (ibid., Nov. 1862). — Further Observations on the Devonian Plants of Maine, Gaspé and New-York (ibid., 1863). | — On new Tree-Ferns from the Devonian (ibid., 1871). — On the Structure and Affinities of Sigillaria, Calamites and Calamo- dendron (ibid., May 1871). — Synopsis of the Flora of the Carboniferous Period in Nova Scotia. Montreal 1873 (?). — Report on the Foss. Plants of the lower Carbonif and Millst. Grit Format. of Canada. Montreal 1873. Dunker (W.), Ueber den Norddeutschen s., g. Wälderthon u. dessen Versteinerungen, Programm. Cassel 1834. 792 LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. Dunker (W.), Monographie der Norddeutschen Wealdenformalion. Braunschweig 1846, 4 mit Tafeln. ErcawaLp (E.), Lethæa rossica, ou Paléontologie de la Russie. Stutigart 1852-1869, 3 vol. 8, avec planches in-4o. ENGELHARDT (H.), Die Flora der Braunkohlenformation in , Sachisen. Leipzig 1870, fol. ETTINGSHAUSEN (C. v.), Die Tertiärfloren der œsterreich. Monarchie. No I. Fossile Flora v. Wien. Wien 1853. — Die Tertiärflora von Häring (Abhandl. d. geol. Reichsanstalt, Band IT). Wien 1852, fol. — Die Proteaceen der Vorwelt (Sitzungsb. d. k. k. Akad. d. Wis- sensch., Bd. VII, Wien 1851). — Ueber fossile Pandaneen (ibid., VIIT, 1852). — Beiträge z. foss. Flora v. Wildshuth (ibid., IX, 1852). —. Beiträge z. nähern Kenntniss der Calamiten (ibid., IX). — Ueber fossile Proteaceen (ibid., IX). — Ueber die foss. Flora d. Monte Promina (ibid., X, 1853). — Beitrag zur Kenntniss der foss. Flora v. Tokay (ibid., XI). — Ueber die Nervation der Blätter u. blattartigen Organe beï den Euphor- biaceen mit besonderer Rücksicht auf die vorweltlich. Formen (ibid., XII, 1854). — Die eocene Flora des Monte Promina. Wien 1855, 4°, avec dliiihos, — Nachtrag zur eocenen Flora d. Monte Promina (Sitzungsb., XII). — Ueber die Nervation der Blätter der Papilionaceen (ibid., XII). — Beitriäge zur Flora d. Vorwelt (Naturw. Abhandl. v. Haidinger, Bd. IV, Wien 1851). — Ueber Palæobromelia, ein neues Planzengeschlecht (Abhandl. der geol. Reichsanstalt, Wien 1852). — Beitrag zur Flora der Wealdenperiode (ibid. Bd. I, 1851). — Begründung einiger neuen oder nicht ganz genau gekannten Artender Lias- u. Oolith.-Flora (ibid., 1, 1852). — Die Steinkohlenflora v. Stradonitz in Bôühmen (ibid.). — Fossile Pflanzenreste aus dem trachytischen Sandstein von Heiligen- kreuz bei Kremnitz (ibid.). — Die Steinkohlenflora von Radnitz in Bôhmen (ibid., 4854). — Une série de notices sur différentes Flores et plantes fossiles, dans le Jahrbuch d. k. k. geol. Reichsanstalt depuis 1850-1853. — Die Farnkräuter der Jetztwelt, zur Untersuchung u. Bestimmung der Ueberreste von vorweltlichen Arten dieser Ordnung. Wien 1865, 4. — Die Blattskelette der Apetalen (ibid. 1858). pue, A8. dede er Ag nt ONE MS D'ART EE RTS, 2: HET 104 EUR EST a " É STUT | LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. 793 | ErmINGSHAUSEN (C. v.), Die Blatskelette d. Dicotyledonen. Wien 1861. —.. — Ueber die Nervation der Blätter bei den Celastrineen PRE. d. _k. k. Akad. d. Wissensch. Wien 1857). — Ueber die Nervation der Bombaceen (ibid., 1858). — et Desey, Die urweltlichen Thallophyten des br v. Aa- chen (ibid., 1859). — et Desey, Die urweltlichen Acrobryen d. Krehlegbiigs von Aachen u. Mästricht (ibid., 1859). — Ueber die Entdeckung d. neuholländ. Charakters der Eocenflora Eu- ropa’s (Jahrb. d. k. k. geolog. Reichsanst., Wien 1862). _ — Fossile Flora des Tertiärbeckens von Bilin. Wien 1866-1869, 4. — Kreïdeflora v. Niederschôna in Sachsen (Sitzungsb. d. k. k. Akad. d. Wissensch., Wien 1867). — Die foss. Flora d. älteren Braunkohlenformation der Wetterau (ibid., 1868). — Beiträge z.Kenntniss der Tertiärflora Steiermarks (ibid., 1869). — Beiträge zur Kenntniss der fossilen Flora v. Radoboj (ibid., 1870). — Ueber Castanea vesca u. ïhre vorweltliche Stammart (ibid., 1872). — Ueber die Blattskelette der Loranthaceen (Denksch. d. k. k. Akad. d. Wissenschaften, Wien 1872). — Die fossile Flora v. Sagor in Krain, {re partie (ibid..). — Die fossile Flora des mährisch-schlesischen Dachschiefers (ibid., 1865). FEISTMANTEL (Oscar), Steinkohlenflora v. Kralup in Bühmen (Abhandl. d. k. bühm. Gesellsch. d. Wissensch., VI, Wien 1871). — Fruchtstände fossiler Pflanzen a. d. bühmischen Steinkohlenforma- tion (Sitzungsb. d. k. k. Akad. d. Wissensch., Apr. 1871). — Die Steinkohlenflora der PPRATRE am Fusse des Riesengebirges (ibid., Dez. 1871). FauJAS DE SAINT-Fonp, Sur les plantes fossiles dans les couches de schiste marneux, recouvertes par des laves, aux environs de Roche- sauve dans l'Ardèche (Ann. du Muséum d’hist. nat., t. II. Paris). FæpLer (H.), Beitrag zur Kenntniss der Carpolithen de Steinkohlenfor- mation. Breslau. — Die fossilen Früchte der Steinkohlenformation. Breslau 1854. Fischer pE WaLpHEeIM (G.), Notice sur quelques plantes fossiles de la Russie (Bullet. de la Soc. imp. des natural. de Moscou, 1840). Fiscaer-Oosrer, Die fossilen Fucoiden der Schweizer Alpen. Bern 1858, in-40, avec 18 pl. Gaunin (Ch. Th.), et Srrozzi (Carlo, Marquis), Mémoire sur quelques gisements de feuilles fossiles en Toscane. Zurich 1858. 794 LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. GauDiN (Ch. Th.) et Srrozzr (Carlo, Marquis), Contributions à la Flore fossile italienne, 6 Mémoires avec planches. Zurich 1859. — et Ph. DELAHARPE, Flore fossile des environs de Lausanne. Lausanne 1856, in-8o, Geinirz (H. B.), Darstellung der Flora des Hainichen-Ebersdorfer u. d. = Flühaer Kohlenbassins. Leipzig 1855, fol. mit 14 Taf. — Die Versteinerungen der Steinkohlenformation in Sachsen, LSIRNE 1855, fol. mit 36 Taf. — Die Leiïtpflanzen d. Rothliegenden u. des Zechsteingebirges, od. d. permischen Formation in Sachsen. Dresden 1858, fol. mit 2 Taf. — Ueber die Pflanzenreste der badischen Steinkohlenformation (Jahrb. d. k. k. geol. Reïchsanst., Wien 1857). — Die Zechsteinformation u. d. Rothliegende. Berlin 1861. — Die Pflanzenreste der Dyas. Leipzig 1862. In-4° mit 19 Taf, — Ueber fossile Pflanzen aus der Steinkohlenformation am Altai. Leipzig 1871. — u. LupwiG, Die Steinkohlenformation v. Offenburg u. ihre Pflan- zenreste. Wien 1857. GERMAR (E. F.), Versteinerungen des Steinkohlengebirgs von Wettin u. _ Lôbejün. Halle 4844. : — u. Kaurruss, Ueber merkwürd. Pflanzenabdrücke a. d. Stein- kohlenformation (Nova Acta nat. Curios., 1831). GoLDENBERG (F.), Flora saræpontana fossilis, 3 livr. Saarbrücken 1855- 1862, cum tab. 18. Gomes (B. A.), Flora fossil do terreno carbonifero das visinhanças do Porto, Sèrra do Bussaco, e Moinho d’Ordem, avec texte français (Com- mission géologique du Portugal). Lisboa 1865, in-4°, avec 6 pl. GœPPERT (H.R.), Systema Filicum fossilium. (Nova acta Acad. Cæsareæ Leop. natur. Curios. suppl. vol. XVII. Breslau 1836, cum-44 tab.). — Die Gattungen der fossilen Pflanzen, allemand et français. Bonn 1841-1848 ; fasc. 1 à 6, avec 55 pl. in-4° oblong ; inachevé. — Monographie der fossilen Coniferen. (Naturk. Verhand. Haarlem IT Deel 6. Leyden 1850, mit 58 Taf.). — Die fossile Flora des Uebergangsgebirges. (Nova acta Acad. Cæsareæ Leop. nat. Curios. vol XXII suppl. Breslau 1852). — Beiträge z. Tertiärflora Schlesiens (Palæontogr., 1852). Cassel 1852. — Ueber die Bernsteinflora (Monatsber. d. Berliner Akademie, 1853). — Beiträge z. Bernsteinflora (Zeitsch. d. deutsch. geol. Gesellsch., 1863). — Ueber die fossile Flora der silurischen, devonischen u. untern Koh- lenformation. Iena 1860. | LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. 795 He: nr (EH. R.), u. C. C. BEINERT, Ueber die Beschaffenheit u. Ver- - hältnisse der fossilen Flora in den verschiedenen Steinkohlenablage- …._ rungen eines u. desselben Reviers. Leyden 1850. — — Neuere Untersuchung über die Stigmaria ficoides (Zeitschr. d. deutsch. geol. Gesellschaft, 1851). — Description des végétaux fossiles recueillis sr M. de Tchihatcheff en … Sibérie (terrain houiller). Paris 1846. — Zur Flora des Muschelkalks (Verhandl. d. schles. Gesellsch., 1845). _— Ueber die fossile Flora der mittleren Juraschichten in Oberschlesien (Verhandl. d. schles. Gesellsch., 1845). — Fossile Pflanzenreste des Eïisensandes v. Aachen (Nov. Act. Acad. Cæsar. Leop. nat. Curios., vol. XIX). — Ueber die fossile Flora d. Quadersandsteins von Schlesien (ibid. _ Breslau 184). — Ueber die fossilen Pflanzen d. Gypsformation Oberschlesiens (ibid.). — Die Tertiärflora auf der Insel Java. Haag 1854. In-4 avec 14 pl. — Die tertiäre Flora von Schossnitz in Schlesien. Gôrlitz 1855. — Ueber die fossilen Cycadeen (Verhandl. d. schles. Gesellsch. Breslau 1843, et ibid., 1853;. — Ueber d. Vorkommen versteinerter Hülzer in Schlesien (ibid., 1859). — Die fossile Flora der Gyspsformation zu Dirschel in Oberschlesien (Nova acta nat. Curios., vol. XIX, P. IT. Breslau 1842). _ GRANGER (E.), Notice of vegetable Impressions on the rocks connected _svith Coalformation of Zanesville (Ohio) (Silliman, the Americ. Journ. of Sc., vol. IT). GurBier (A. V.), Geognost. Beschreibung d. Zwickauer Schwarzkohlen- gebirges. Zwickau 1834. — Die Versteinerungen des Rothliegenden in Sachsen. Dresden und Leipzig 1849. — Abdrücke u: Versteinerungen des Zwickauer Schwarzkohlengebirges u. seiner Umgebungen. Zwickau 1842. … — Ueber einen fossilen Farrnstamm aus dem Zwickauer Schwarzkohleng . Zwickau 1842. In-8° mit 4 Taf. Hazz (James), Naturel History of New-York(Palæontology). Albany 1852. In-4° with plates. — Contributions to Palæontology (Flora of the Devonian Period). (Six- - teenth annual Report. Albany 1865. Hazuer (E.). De Cycadeis fossil. in reg. Apold. repert. Iena 1858. Havenron (S.), On Cyclostigma, a new Genus of Foss. Plants. Dublin 1859. 796 LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. HAUGHTON (S.) On the lower Carboniferous Beds in the Peninsula of Hook (Wexford), (Journ. Geol. Soc. Dublin, vol. VIT). H£er (Osw.), Uebersicht der Tertiärflora d. Schweiz. Zürich 1854. — Flora tertiaria Helvetiæ, 3 vol. Zurich 1855-1859, fol. cum 156 tabul. — Ueber die fossilen Pflanzen von St.-Jorge in Madeira. — Les charbons feuilletés de Dürnten et d'Utznach (traduit par Ch. Gau- din ; Biblioth. univ. d. Genève, 1858). — Untersuchungen über d. Klima u. die Vegetationsverhältnisse d. Ter- tiärlandes. Wintherthur 1860, in-4°, avec 2 pl., traduit en français par Ch. Gaudin. Winterthur 4861, in-4°. : — Zur näheren Kenntniss d. sächsisch-thüring. Braunkohlenflora mit einem Anhange über einige siebenbürgische Tertiärpflanzen, von C. J. Andræ (Abhandl. d. naturwiss. Vereins für Sachsen u. Thüringen). Berlin 1861, fol. — Ueber den versteinerten Wald v. Atanekerdluck in Nordgrænland. Zürich... + Flora fossilis arctica. Die fossile Flora der Polarländer. Zürich 1868. In-%o cum 590 tab. — Die neuesten Entdeckungen im hohen Norden. Zürich 1869. — Contributions to the Fossil Flora of North Greenland (Phiosoph. Transact.. MDCCCLXIX). London 1867. — Ueber einige fossile Pflanzen von Vancouver u. Britisch Columbien. — Flora fossilis Alaskana. Fossile Flora v. Alaska (Kongl. Svenska Ve- | : tenskaps-Akad. Handl., VII). Stockholm 1869. : “4 — etJ. Capezzinr. Les Phyllites crétacés du Nebraska (Verhandl. d. ACCESS schweiz. Gesellsch. d. Naturf.). Zurich. — Vorläufige Bemerkungen über die Kreideflora Nordgrænlands (Zeitschr. d. deutsch. geol. Gesellsch.,'1872). — Die miocene Flora u. Fauna Spitzhergens mit einem Anhang über die diluvialen Ablagerungen Spitzhergens (Kongl. Svenska Vedenskaps- Akad. Handl., VIII, 1870). — Fossile Flora der Bären-Insel (ibid., IX, 1871). — Beitrige zur Kreideflora. I. Flora von Moletein in Mähren. IF. Zur Kreïideflora von Quedlinburg. Zürich 1869-1872. — On the Fossil Flora of Bovey Tracey(Philos. Transact., MDCCCLXII), 1861. É — Miocene baltische Flora. Künigsberg 1869. In-4° mit 30 Taf. — Die Braunkohlenpflanzen von Bornstädt. (Abh. der nat. Ges. in Halle | 1869. In-4° mit 4 Taf.). à — Ueber die Braunkohlenflora des Zsily-Thales in SRE (Jabrb. d. k. ungar. geol. Anst.). Pest 1872. LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. 797 D (Osw.), Die Urwelt der Schweïz. Zürich 1864. — Le monde pri- mitifde la Suisse, traduction de M. Isaac Demole. Genève et Bâle 1872. . HisiGer (W.), Lethæa Suecica s. Petrificata Sueciæ. Stockholm _ 1836-1840. Cum 45 tab. 4 Hooker (J. D.), On the vegetation of the Caboniteious Period, as com- | pared With that of the present day (Geol. Survéy of the United King- dom, 1847). … — On a New species of Volkmannia (Quart. Journ. Geolog. Soc., 1854). …— — On Some minute Seed Vessels (Carpolithus Ovulum Brongt.), from — the Eocene beds of Lewisham (Proceed. Geol. Soc., 1855). » — On Some small Seed-Vessels (Folliculites baies) from Bovey | Tracey Coal (ibid.). - — et BINNEx, On Trigonocarpons contained in bitum. noduls. (Journ. | Geol. Soc., 1855). - Jæcer (G. P.), Die Pflanzenversteinerungen welche in dem Bausand- Stein von Stuttgart vorkommen. Stuttg. 1827. … Kovars (Jul. v.), Fossile Flora von Erdübénye (Arb. d. geol. Gesellsch. » für Ungarn, D). Pest 1856. . — Fossile Flora von Talya (ibid.). . Kraus (Greg.), Ueber die verkieselten Stimme des fränkischen Keupers - (Würzb. naturw. Zeiïtschr., vol. VI). _ — Ueber einige bayerische Tertiärhôlzer (ibid.). … Kure (J. G.), Beiträge zur foss. F1. d. Juraform. Württembergs. Stutt- - gart 1845. In-4° mit 3 Taf. … LESQuEREUx (Leo), Gencral remarks of the distribution of the Coal —._ Plants in Pennsylvania (dans The Geology of Pennsylvania by H. D. —. Rogers). Edinburgh and London 1858. — The Fossil Plants of the Coal Measures of the United States, 1858. 3 — New Species of Fossil Plants from the Coal-Fields of Pennsylvania. _ Boston 1854. …_— On the Coal Measures of America (Silliman’s Journ., 1863). … — On Some Questions concerning the Coal Formations of North America : _(ibid., 1860). — On the Fossil Fruits found in connection with the Lignites of Brandon (ibid., 1861). — Botanical and Palæontological Report on the geological State Survey …._ of Arkansas. Philadelphia. — On Fucoides in the Coal Formations of N. A. (Trans. American. —._ Ph. Soc., vol. XIII). Geological Survey of Illinois. Description of Plants, vol. II et IV. —…._ Chicago 1866-1870. FN APRES 798 LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. LESQUEREUX (Leo), Lignitic Formation and Fossil Flora, in Sixth annual Report of the United States Geol. Survey of the Territories by F. W. Haydn. Washington 1873. — Report of the Fossil Flora and of the stratigraph. distrilitiit of the Coal in the Kentucky Coal Fields (Geol. Survey in Kentucky). Franc- fort, Ky., 1861. Linpcey and HuTron, Fossil Flora of Great Britain. London 1831-1837; 3 vol. in-8° with 230 plates; nouv. éd. London 1872... LupwiG (R.), Fossile Pflanzen aus der jüngsten Wetterauer Braunkohle (Palæontographica, V). Cassel 1858. In-4° mit Taf. | — Fossile Pflanzen aus der ältesten Abtheil. der Rheiïnisch- Wetterauer- Braunkobhle (ibid., VIII). Cassel 1859. Mit Taf. — Die fossilen Pflanzen in der -Wetterauer Tertiärformation. Giessen 1859. :— Calamiten-Früchte aus dem Spatheisenstein v. Hattingen a. d. Ruhr (Paleontograph.). Cassel 1861. = Fossile Pflanzenreste aus der palæolithen Formation der: Umgegend von Dillenburg etc. (ibid., vol. XVII). Cassel 1869. M'Coy (Fred.), À system. Descript. of the Brit. Palæoz. Foss. (in Sedg- wick’s Synops. of the Classif, Brit. Pal, Rocks, vol. II). Lond. 1851- M 1855. L — On the Foss. Botany and Zoology of the rocks assoc. with the Coal of Australia (Ann. and Magaz. of nat. History, London 4847, vol. XX). ManrTeLL (G.), Illustrations of the Geology of Sussex, with figures and descriptions of the Fossils of Tilgate Forest. London 1827. | ‘| — Description of some Vegetables of the Tilgate Forest in Sussex (Prans- « act. Geol. Soc., 21 Ser. vol. D). — Description of some Fossil Fruits from the Chalk-formation of ne South-coast of England (Ann. and Magaz. ofnat. Hist., vol. XI. London). « . Mario (A. F.), Description des plantes fossiles des calciiités marneux de Ronzon (Haute-Loire) (Ann. d. sc. nat., 5° sér. tome XIV). 1872. « Mark (W. v. der), Fossile Fische, Krebse u. Pflanzen aus d. Platten- à kalke d. jüngsten Kreide in Westphalen (Palæontogr., vol. XI), 1865. ; MaRRAT (E. P.), On the Fossil Ferns in the Ravenhead Collection (Pro- À ceed. Liverpool Geol. Soc:, 1872). d MASsALONGO (A.), Schizzo geognostico sulla Valle de Progno (Præludium L è Floræ fossilis Bolcensis). Verona 1850. In-8°. — Sopra le pianti fossili dei terreni terziari del Vicentino. Padova 18514 — Conspectus Floræ tertiariæ orbis primævi. Patavii 1852. In-8°. — Nuova scoperta di pianti fossili nella provincia Veronese (Vegroni) (Isis 1856-1857). a | LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. 799 MassaLonGo (A.), Nuova scoperta di pianti fossili nella provincia __ Veronese (Ronca) (1. c.). — Vorläufige Nachricht über die neuern palæontol. Entdeckungen am . Monte Bolca (Leonhard Jahrb., 1857). __ — Prodromus Floræ fossilis Senogalliensis (Gone del} Ist. lombard. | V, Veronæ 1853). ÿ — Flora fossile del Monte Colle nella provincia Vétoness Venezia 1857, _ fol. (Estr. dal vol. VI della Mem. dell Istituto veneto). Con 8 tav. — Monografia del genere Sylphidium (Mem. della Soc. ital. delle scienze, Serie IT, tomo 1). Modena 1858. In-4°. ; — et VisiAnt, Flora del’ terreni terziari di Novale. Torino 1856. _ — Specimen photographicum animalium quorundam plantarumque fos- ‘4 silium. Veronæ 1859. - — Sapindacearum fossilium Monographia. Veronæ 1852. — Breve revista dei frutti fossili di Noce. Bologna 1852. — De Gramineis in statu fossili brevis commentatio (Flora, Regensb. 1853). — Descrizione di alcune piante fossili terziarii dell’ Italia meridionale. Verona 1853. — Synopsis Palmarum fossilium (Lotos). Prag 1852. — Sopra un nuovo genere di Pandanee fossile della provincia Veronese. Verona 1853. — Plantæ fossiles novæ in formationibus tertiariis regni veneti nuper in- ventæ. Verona 1855. … _— Sulla Flora fossile di Sinigaglia, Verona 1857, in-80. 4 — Sulla piante fossili di Zovenzedo e dei Vegroni. Verona 1858, in-8o. À — Enumerazione delle piante fossili miocene. Verona 1853, …. — Palæophyta rariora formationis tertiariæ agri Veneti (Atti dell Instit. veneto di scienze, vol. LIT, estr. II). = — Monografa delle Dombeyacee fossili. Verona 1854. — Syllabus plantarum fossilium hucusque in formationibus tertiariis agri EC: _ veneti detectarum. Verona 4859. “ … —et Rog. de Visrant, Synopsis plantarum floræ tert. novalensis (Flora, Regensb., 1854). ; . — Nota sopra due frutti fossili del bacino lignitico di Leffe nel Berga- masio. k — Musacearum Palmarumque fossilium Montis Vegroni (prov. Veron.) Sciagraphia. (Mem. Ist. veneto vol. IX. Venetiis 1861. In-4°, cum 11 tab. D — Synopsis Floræ fossilis senogalliensis. Verona 1858, in-8°. pe OR + EP ee I NP A AT PT EN ee SRE TEL" on 2 4 1 af" dd ac 24 SM) PU PE # Me es | 800 LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. MAssALONGo (A.), Zoophycos, nôvum genus plantarum fossilium. Ve- ronæ 1855, in-8 cum 3 tab. | MiqueL (F. A. W.), Monographia Grau: Trajecti ad Rhenum 1842. In-fol. cum 8 tab. Morris (John), Descriptive Catalogue of the Fossil Organic Reutité of Plants contained in the College of Surgeons of England. London 1855. Moon (Fr.), Sulla Flora terziaria delle Prealpe venete. Milano 1867. Mou&xror (Ant.), Essai d’une Flore du nouveau grès rouge des Vosges; description des végétaux silicifiés. Épinal 1852, iu-8°. Münsrer (G. Graf zu), Beiträge zur Petrefactenkunde. Bayreuth 1839- 1844. In-4° mit Taf. Murcuison (R. J.), VERNEUIL (E. de), KeysErRLING (A. de), The geology of Russia in Europa and Ural Mountains. Végétaux fossiles par Ad. Brongniart. London-Paris 1845. Nau (B.S. v.), Pflanzenabdrücke u. Versteinerungen aus dem Kohlen- werke von St. Ingbert, im bayr. Rheinkreis (Denkschr. d. bayr. Akad. d. Wissensch., VIT. München 1821). NewBerRY (J. S.), Notes on the later extinct Floras of North Amériea. New-York He (Ann. Lyc. Nat. Hist. of New-York). — Description of the Fossil Plants collected by M. G. Gibbs (Bost. Journ. Nat. Hist., vol. VIT). Cambridge 1863. — Geology Report., Palæontology. in Report upon the Colorado River of the West by Lieut. Jos. C. Ives. Washington 1861. News8oLp (Lieutt.}, On the geological position of the Silicified Wood of the Egyptian and Libyan Deserts, with a description of the Petrified Forest (Quart. Journ. Geol. Soc., London 1867). NiLSsoN, Sur les végétaux fossiles de Hôr en Scanie (Mém. de l’'Acad, d. sc. de Stockholm, 1820, vol. IT). — Sur quelques végétaux terrestres fossiles qui se trouvent dans le grès vert en Scanie (Mém. d. l’Acad. d. sc. d. Stockh., 1824). OLpHaM (Th.) and Morris (J.), The Fossil Flora of the Rajmahal series (Memoirs of the Geol. Survey of India). Calcutta 1862-1864, Orro (Ernst v.), Additamenta zur Flora des Quadergebirges etc. Dippol- diswalde, fol. PARKINSON (J.), Organic Remains of a orier World, 3 vol. London 1808-1820, with 55 pl. PerzoLp (Al.), Ueber Calamiten u. Steinkohlenbildung. Dresden und Leipzig 1841, in-8° mit 6 Taf. PLANGHON (G.), Étude des tufs de Montpellier. Thèse. 1 Montpellier 1864, in-4°, 3 pl. PomEL (M. A.), Note sur des végétaux fossiles nouveaux découverts dans de + PORTE ste 7 L 318 RRQ PP api ph ou nf nn L de Yet el CRT Es ER - si Re nant A LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. 801 2 “le “calcaire grossier des environs de Paris (Écho du monde savant. Paris 1845). _ Pomez (M. A.), RACE pour Srvir à la Flore fossile des terrains jurass. de la France, dans: Allg. Bericht über die 25. Versamml. deutsch. Naturforscher u. Aerzte in Aachen 1847. Aachen 1849. — Presrwircm, Woolwich and Reading series (Foss. Plants, PI. IV), Quart. Journ. Geol. Soc., 1854. — Pres (J.), Illustrations of the Geology of Yorkshire (avec de nom- breuses figures de plantes foss.). London 1836. . — — On a Fossil Fruit found in the upper part of the Wealden Deposits in Swanage Bay (Quart. Journ. Geol. Soc., 1858). Pres (K. Bor.), Beiträge zur Kunde vorweltl. Pflanzen (Verhandl. d. Gesellsch. d. vaterl. Museums in Bühmen. Prag 1837). 1% Procac@nr-Ricer (Vito), Lettera prima al. prof. Ant. Alessandrini, _ sul anatomia delle filliti Sinigagliesi (Ann. d. Bologna, Ann. I, 1858). … — Lettera terza id. (ibid., I). —._ Un cenno sul colore delle filliti Sinigagl. (ibid., Ann. III, tom. V). — Lettera al car. Lud. Bianchini sulle filliti Sinigagliesi car Il Pro- ; gresso, 1836). —._ — Lettera I, id. (Nap. ibid., 4837). — — Osservazioni sulle gessaje del territorio Sinigagliese, sui filliti, ittioliti ed altri oggetti continuti nello medesme (Roma 18928). … Renauzr (B.), Étude sur quelques végétaux silicifiés des environs d'Au- …_. tun (Ann. sc. nat., 5° sér., t. XII). | — Recherches sur on des Sphenophyllum et des Annularia (ibid.,t. XVI). | — Reuss (A. E.), Die Versteinerungen der bôühmischen Kreideformation ; Ÿ les plantes fossiles par Corda. Stuttgart 1846, in-4o mit lith. Taf. a Ruone (J. G.), Beitrâäge zur Pflanzenkunde der Vorwelt, nach Abdrü- cken. Breslau 1820-1894, in-fol. mit 10 Taf. — Ricurer u. UNGER, Beiträge zur Palæontologie des Thüringer Waldesi Schiefer- u. Sandstein-Flora von Unger (Denksch. d. k. k. Akad. d. _ Wiss. Wien 1856). …. Rœu, Fossile Flora der Steinkohlenformation Westphalens, einschlies- —. lich Piesberg u. Osnabrück. Cassel 1868. — Rœmer (Fr. Ad.), Die Versteinerungen des Harzgebirges. Hannover …. 1843, 4 mit 19 Taf. «.… — Pflanzen des productiven Steinkohlengebirges am Harz. u. Piesberg (Palæontographica, Band IX. Cassel). k. RossuzæssLer (E. A.), Versteinerungen d. Braunkohlensandsteins von | Semmren, — Paléont. végét, II — 51 _ 802 LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. Altsattel in Bühmen, {re livr. Dresden und Leipzig 1840, in-8° mit 12 Taf. Rosr (W.), De Filicum ectypis obvifs in lithantracum Wettinensium Lobejunensiumque fodinis. Halæ 1839, in-80. Royce (J. Forbes), Illustrations of the Botany and other branches of the natural History of the Himalayan Mountains. Fossil Plants from the Burdwan Coal Formation. London 1834-1839, 2 vol. in-fol. with 100 plates. SALTER (J. W.), On some Remains of terrestrial Plants in the Old Red Sandstone of Caithness (Quart. Journ. Geol. Soc., 1857). SAPORTA (le comte Gaston de), Examen analytique des flores tertiaires de Provence. Zurich 1861, fol. — Études sur la végétation du Sud-Est de la France, 4re, 2 et 3e parties (publiées dans les Ann. des sc. nat.). Paris 1863, 1865 1867, in-8», 67 pl. — Supplément I, 1873 (ibid.). —Prodrome d’une flore fossile des travertins anciens de Sézanne (Mé- moires de la Société géolog. de France). Paris 1868, in-4°. * — Paléontologie française. Végétaux jurassiques. Paris 1872-1873, in-8°, _ — La découverte d’une Cycadée dans le terrain tertiaire moyen (Bullet. de la Soc. géol. de France, 186%). —- Notice sur les plantes fossiles des calcaires concrétionnés de Bro- gnon (Côte-d'Or) (ibid., 1866). — Remarques sur les genres de végétaux actuels dont l'existence a été constatée à l’état fossile (Bull. Soc. botan. de France, tome XIIT,1866). — La flore des tufs quaternaires de France. Aix 1867. — Aperçu sur la flore de l’époque quaternaire. Caen 1867. — Note sur la flore fossile de Coumi (Bull. Soc. géol. d. France, vol. XXV). —— Sur la flore fossile des régions arctiques (ibid.). — Sur l'existence de plusieurs espèces actuelles observées dans la flore pliocène d. Meximieux (ibid., vol. XXVI). — Les anciens climats (Revue des Deux-Mondes 1870). — Forêts ensevelies sous les cendres éruptives de l’ancien volcan du . Cantal (Comptes rendus de l'Acad. d. sc., 1873, et Ann. d. sc. nat., 1873). SAUVEUR (J.), Végétaux fossiles des terrains houillers de la Belgique, 69 planches sans texte. Bruxelles 1868. * Scnenx (A.), Zur Kenntniss der fossilen Flora von Unterfranken. Würz- burg 1858. LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. 803 … Semen (A.), Beiträge zur Flora des Keupers u. d. rhätischen Forma- tion. Bamberg 1864, in-8°, mit 8 Taf. — Die fossile Flora der Grenzschichten des Keupers u. Lias Frankens. : Wiesbaden 1868, in-4°, mit 45 Taf. … — Die fossile Flora der nord-westdeutschen Wealdenformation. Cassel 1871, 4. — Ueber die Flora d. schwarzen Schiefers von Raïbl (Würzb. naturw. Zeitschr., Bd. VI). = — Die fossilen Pflanzen der Wernsdorfer Schichten in den Nordkar- _ pathen (Palæontographica, Bd. XIX). Cassel, in-4°. . — Ueber Tœæniopteris asplenioides Ettingsh. (Palæontograph., Bd. XVI). — Uéber die Pflanzenreste des Muschelkalks von Recoaro. München _ 1868. SCHIMPER (W. Ph.) et Moucror (A.), Monographie des plantes fossiles du grès bigarré des Vosges. Leipzig 1844, in-4°, 40 pl. col. SCHIMPER (W. Ph.), Les végétaux fossiles du terrain de transition des Vosges (dans Terrain de transition des Vosges par J. Kæchlin-Schlum- berger et W. Ph. Schimper). Strasbourg 1862, in-4°, 30 pl. SCHLOTHEIM (E. Freih. v.), Die Petrefactenkunde aut ihrem jetzigen Standpunkte. Gotha 1820, in-8°, mit Nachträgen. Abth. I et II. Gotha 1822-1893. — Beschreibung merkwürdiger Kräuterabdrücke u. Pflanzenversteine- rungen. Gotha 1804. … — Flora der Vorwelt, I. Abth. Gotha 1804, fol. ; . Scami u. SCHLEIDEN, Die Natur der Kieselhôlzer. Iena 1855, fol. - SCHŒNLEN (J. L.) u. ScHENK (A.), Abbildungen der fossilen Pflanzen _ aus dem Keuper Frankens. Wiesbaden 1865, 4. —… SISMONDA (Eug.), Matériaux pour servir à la paléontologie du terrain ter- …._ tiaire du Piémont (Mem. della Acad. di Torino, vol. XXII). Turin F1 1865, 4, avec 35 pl. — STEINHAUER (H.), On Fossil Reliquia of unknown vegetables in Coal …. Strata (Transact. of Amer. Philos. Soc., I). Philadelphia 1818. STEININGER, Geognost. Beschreibung des Landes zwischen der unteren % Saar u. dem Rhein (un certain nombre de plantes fossiles du terrain | À . houiller avec figures). Trier 1840. … SrENZEL (CG. G.), De trunco Palmarum fossilium. Breslau 1850. | k — Bcitrag z. Kenntniss der fossilen Palmen. Breslau 1850. , D Ueber die Staarsteine (Nov, Act. ac. Cæsareæ natur. Curios.), 1855: “ DrenNBERG (Casp., Graf v.), Versuch einer geognost.-botan. Darstellung … der Flora der Vorwelt (Livr. 1-4 trad. en français par le comte de Bray). Leipzig 1821-1838, in-fol., mit Taf. 804 LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. STIEULER (Aug. W.), Beiträge zur Kenntniss der vorweltlichen Flora des Kreidegebirges im Harze. Wernigerode 1857 et 1858. — Synopsis der Pflanzenkunde der Vorwelt (Erste Abtheil., die gamo- petalen, angiospermen Dicotyledonen enthalt.). Quedlinburg 1864, 8. STRZELECKI, Physical Description of New South Wales and van Diemens Land, 1845. STUR (D.), Beitrag zur Kenntniss der Flora der Süsswasserquarze der Congerien-u. Cerithien-Schichten im wiener u. ungar. Becken (Sitz- ungsb. d. k. k. Akad. d. Wissensch., Wien 1867). — Foss. Pflanzenreste aus d. Schiefergeb. v. Tergove in Croatien (Jahrb. d. geol. Reichsanst., vol. XVIII, Wien 1868). — Ueber zwei neue Farne aus d. Sotzka-Schichten von Môtting in Krain (ibid., 4870). ToRNABENE (Fr.), Flora fossile del Etna. Catania 1859. TrAuTSCHOLD (H.), Der Klin’sche Sandstein (seine fossilen Pflanzen- ‘ reste). Moscou 1870, fol. UNGeR (Fr.), Ueber ein Lager vorweltlicher Pflanzen auf der Stangalpe (Steiermärk. Zeitschr. Grätz 1840). — Ueber die Structur der Calamiten u. ihre Rangordnung im Gewächs- reich. (Amtl. Bericht d. Versamml. der Naturf. u. Aerzte zu Erlangen, 1840). — Chloris protogæa, Beiträge zur Flora der Vorwelt. Leipzig 4847, fol. — Ein Wort über Calamiten u. Schachtelhalm-ähnliche Pflanzen der Vorwelt (Flora Regensb., 1844). — Die fossile Flora von Parschlug (Steiermärk. Zeitschr. 1848), gr. in-8o. — Synopsis plantarum fossilium. Leipzig 1845, in-8°, — Genera et Species plantarum fossilium. Vindob. 1840, in-80. — Blätterabdrücke aus dem Schwefelflôtze von Swoszowice in Galicien (Denkschr. d. k. k. Akad. d. Wissensch.). Wien 1849, fol. — Die Pflanzenreste im Salzstocke von Wieliczka (ibid., 4849). — Iconographia plantarum fossilium (ibid., 1852), fol. — Ueber einige fossile Pflanzenreste aus Siebenbürgen (Sitzungsb. d. k. k. Ak. d. Wiss., 1865). — Der versteinerte Wald bei Kairo (ibid., 1858). — Kreïdepflanzen aus Oesterreich (ibid., 1867). — Ueber die im Salzberge zu Hallstadt vorkommenden Pflanzentrümmer (ibid., 1851). — Ueber fossile Pflanzen des Süsswasser-Kalkes u. Quarzes. (Denkschr. d. k. k. Akad. d. Wissensch.). Wien 1858, 40. —— Sylloge Plantarum fossilium, I-IIT (ibid.). Wien 1860-1866, 4e. — Die fossile Flora von Kumi auf Eubœa (ibid.). Wien 1867, 4. LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. 805 _ Uncer (Fr.), Die fossile Flora von Radoboj (ibid.). Wien 1869, 4. … — Geologie der europäischen Waldbäume. Graz 1869. …—._ — Fossile Flora von Gleichenberg (Sitzgsb. d. k.k. Akad. d. Wiss.), Wien 1854, 8 Taf. …. — Ein foss. Farnkraut a. d. Ordn. d. Osmundaceen (ibid.). — Fossile Flora von Sotzka (Denkschr. d. k. k. Akad. d. Wissensch.). Wien 1850, fol., mit 47 Taf. — Beitrag zur Kenntniss d. Leïthakalks bes. d. vegetab. Einschlüsse (Sitzgsb. d. k. k. Ak. d. Wiss.), Wien 1856. _ — Pflanzenreste im Thonmergel des Kohlenflüzes von Prevali bei Wien (ibid.). … — Fossile Pflanzenreste aus Neuseeland (Exped. d. Novara). Wien 1864. — Die fossile Flora von Szanto in Ungarn (Denkschr. d. k. k. Akad. d. Wissensch., vol. XXX). Wien 1870. VanuxEM (Lard.), Geology of New-York. Albany 1842. VistAnt (Rob. de), Piante fossili della Dalmazia. Venezia 1858. — Palmæ pinnatæ tertiariæ agri veneti. 1864, gr. fol. — Di una Palma fossile, Napoli 1867. — Di duo novi generi di piante fossili. Padova 1869. Vivant (Vinc.), Lettre à M. Pareto sur les restes de plantes fossiles trou- vés dans les gypses tertiaires de la Stradella près de Pavie (Mém. Soc. géol. de France, tome I, 1re part., 1833). Warerer, Description des plantes fossiles du bassin de Paris. Paris 1866, 4, avec atlas de 60 pl. lith. J. B. Baiïllière. Wegger (0.), Die Tertiärflora der niederrhein. Braunkohlenformation (Palæontographica, vol. IT). Cassel 1852. — u. Wessez, Neuer Beitrag zur Tertiärflora der niederrhein. Braun- kohlenformation (ibid.). 1856. .. Wrrss (CG. E.), Fossile Flora der jüngsten Steinkohlenformation u. d. …. Rothliegenden im Saargebiet. Bonn 1869-1872, gr. 4. — Ueber Voltzia u. andere Pflanzen des bunten Sandsteins etc. (Jahrb. f. Mineral., 1864). — Studien über Odontopteriden(Zeitschr. Deutsch. geol. Gesellsch., 1870). …. WizzramsON (W. C.), Contributions towards the History of Zamia Gi- gas Lindl. et Hutt., Williamsonia Carr. (Trans. Linn. Soc., vol. . XXVI). London 1858. . — On the Structure of the woody zone on a undescribed form of Calamite F (Mem. of the Liter. and Philos. Soc. Manchester 1869). À 1 — On à new form of Calamitean Strobilus (ibid., 1870). On the organisation of Volkmannia Dawsoni (ibid., 1871). On the Organisation of the Fossil Plants of the Coal-mesure, part. [- 1 La Ne TS PAIE NS "À ? 806 LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE. III (Philos. Transact., MDCCCLXXI-MDCCCLXXIIT). London 1871- 1873, avec des planches. WiTHAM (H.), Observations on Fossil vegetables, illustr. of their internal * Structure. London 1831. — The internal Structure of Foss. Vegetables found in the Carboniferous and Oolitic deposits of Great Britain. Edinburgh 1833. | Zenker (H. C.), Beiträge zur Naturgeschichte d, urwelt, organ. Reste aus der Altenburger Braunkohlenformation, dem PR Qua- dersandstein. Iena 1833, in-40, mit 6 Taf. Zi&No (A. de), Sulla Flora fossile dell’ Oolite. Venezia 1856. — Cycadopteris, un nuovo gen. di Felce fossile. Venezia 1861. — Sulle Piante fossile del trias di Recoaro (Mem. dell Istit. venet., XD). Venezia 1862. ae, — Sopra i depositi di Piante fossile dell’ America settentr., delle Indie et dell Australia. Padova 1863: — Monografia del genere Dichopteris. Venezia 1864. — Enumeratio Filicum fossilium format. oolithicæ. Padova 1865. — Flora fossilis formationis oolithicæ, I-IV. Padova 1856-1872. — Descrizione di alcune Cicadeacee fossili dell’ Oolite delle Alpi veneti (Atti dell’ Istituto veneto, 3e sér., vol. XIIT). ZiNKEN (C. F.). Die Braunkohle u. He Verwendung. 4 vol. in-8°. E Han- nover 1867. RAT TABLE DES MATIÈRES a DU TOME III k HISTOIRE NATURELLE SPÉCIALE DES VÉGÉTAUX FOSSILES, 3 TROISIÈME SOUS-EMBRANCHEMENT. — DICOTYLÉDONÉES (suite). : 4 _ Deuxième subdivision. — Gamopétalles (suite). 3 ONZIÈME CLASSE. — Érielnées. 1 ee É Pages. Pages. D Fam L ERICACEZ . . . . . . 1 Naomi Li: 5 04 RE 4 ul arc 1, Fam. UI. RHODODENDREÆ . . . 18 D oomeda il. . : . . 2 Rhododendron L. . . . 18 . FR % Leucothoe Don. . . . . 3 PR PPS RO ME SEE à Be Andromedites Ett. . . . 11 0 4 MSP SRE ge: Gaulthiera Kalm. . . . 12 Ciothea Lin eines 8e" US 46500 Arbutites Ett. . . . : . 13 Pro EE NT er Ti a: Arbutus L.. . . . . . 13|Fam.IV. Monorrorex . . . . 23 NE : Pam. IL VNACOMIEÆ .. . .. . .. 14 Monotropa L. . . . .… 28 ‘A D: Troisième subdivision. — Dialypétalées. ‘110 NS PREMIÈRE CLASSE. — Discanthées. de D Fom.L UwsurratÆë . . . . . 24 Ve LS Serre De Peucedanites Heer . : . 24! Fam. IV. CoRneæ . . . . . . 51 É. Diachænites Al. Br. . . 25 Dornus 5 7 140 D Pom. IL Axacuomæ . . . . . 25 Rd V: Tone 55 Æ ; Panax L. . “LE EC per 25 x Loranthus L AAA NE NEA sé | L'or Thanb. . : . . 97 TRE ES TO he Aralia 2! 97! Fam. VI HAmMAMEzLDEæ. . . . 55 jar | Dobey RAD Parrotia C. A. Mey. . . 55 " 1 Hédera ea Eee Hamamelites Sap. . . . 57 5 . Fam.lIll. AmPeLDEZ . . . . . A1|/Fam. VIL Orennertaceæ . . . 58 à Ve 1, . :. 42 Credneria Zenker. . . . 58 We Cissites Heer . .. . . 46 Ettingshausenia Stiehler . 61 fr | DEUXIÈME CLASSE. — Corniculées. ; , Fam. 1. CRASSULACEZ. . . . . 63 Ceratopetalum Sm. , . . 64 MUR 2. Callicoma EN de TRS Le: Fam. WU. SAXIFRAGEZ. . . . .. 63 Cunonia L. . LAS UE ire Belangera Cambess. . . 63 Weinmannia L. . . . . 68 Es TROISIÈME CLASSE. — Polycarpées. | «? Fam. 1. ManoLIACEæ. . . . . 70 Ranuaonles LB." 2700 # rip Ës samuiÉ 70 Clemans Le "7 0 ME TR à à odendron Een OT IV. Berseenre 82 es Fam. IL. ANONACEÆ . . . . . 1717 se : AIR QE ee 7 Berberis kr", ui rc ON & Asimina Adans. . . . . 79|Æam. V. MENISPERMACEÆ. . . . 83 ss : Fam, II. RANUNCULACEÆ. .'. . 80 Mac Clintockia Heer. . . 83 TABLE DES MATIÈRES. QUATRIÈME CLASSE. — Nymphéinées, 3 Pages. Pages. Fam. I. NYMPHÆACEZ. RME 25 Nymphæites Sternb. . . 92 Nymphæa . APT RL | Holopleura: Casp. . + + 90! Fam. II. NELUMBONÆ . . . . . 95 Onœctomeria'Sap. . . . 91 Nelumbium L. . . . . 95 Fam. 1. CrucrrErz Lepidiam L. Fam. I. Viorrezx. Fam. I. SAMYDEZ . Fam. 1. CisTacez , CINQUIÈME CLASSE, — Cruciférinées. 96 Clypeola L. .. . . !, 06 96 SIXIÈME CLASSE. — Wiolinées, 97 | Anchietea St. Hil. . . . 97 SEPTIÈME CLASSE. — Passiflorinées. 971 Samyda L.. . :. 00 HUITIÈME CLASSE. — Cistinées, 98] Cistus Tournef. , . . . 98 NEUVIÈME CLASSE. — Malvoidées. Fam. I. MaALvACEz. 99 Tila L. ,. eee Sterculia L. 99 Grewia Juss , .'. ...-118 Bombax . A AE Te Grewiopsis Sap. . . . . 120 Fam. TI. BüTTNERIACEÆ . . . . 108 Apeibopsis Heer . . . . 123 Dombeyopsis Ung. RS OLA Le, à Nordenskiôldia. . . . . 125 Pterospermites Heer. . . 111] Fam. IV. Ezæocarreæ . . . . 125 Fam. NI. Tiracez. . 114 Elæocarpus L. . . . . 125 DIXIÈME CLASSE. — Guttifères. Fam. I. TERNSTRŒMIACEæÆ . . . 126 Freziera Swartz. . . . . 127 Ternstrœmia Mut. . . . 126 __ SauraujaWilld. . . . . 128 Fam. I. ACERACEZ . 129| Fam. II. SAPINDACEæ. . . . . 161 Acer L. à HS MR à à Paullinia L.. + 270 Fam. 11. Marriemaceæ . . . 150 Sapindus L, .. ./,7 17020 Hiræa Jacq. « 150 Nephelium L. . . . . 169 Banisteria L. . 152 Kælreutera Lam. . . . . 170 Stigmatophyllum Adr. Juss. 153 Cupanites Sch. . . . . 170 Heteropteris H. B. K. . . 154 Cupanoides Bowerb. . . 170 Tetrapteris Cav. . . . . 154 Dodonæa L. . ,: . 1: + 474 Malpighiastrum Fa . 156 Æsculus L'EST Are Coriaria L., . 00 100 ONZIÈME CLASSE, — Acérinées, DOUZIÈME CLASSE. — Frangulinées. Fam. I. PITTOSPOREZ . . Re Pterocelastrus Meissn. . . 197 Pittosporum Soland. . .: 179 Celastrinites Sap. . . . 197 Bursaria Cav. . 181 Celastrophyllum Ett. . . 198 Fam. XI. CELASTREZ . . 25 Maytenus Feuill. . . . . 199 Evonymus Tournef. . . 181 |#am. Il. ÉL non 1527 000 * Celastrus L. 185 Elæodendron Jacq. . . . 200 TABLE DES MATIÈRES. DIX-HUITIÈME CLASSE. — Légumineuses. I. Papilionacées. Fam. XI. Poparyrreæ . . . . . 339] Fam. II. LoTEzæ. . . Gastrolobium R. Br. . . 339 Genista Lam. . Oxylobium Andr. . . . 340 Ononis L. Pages. Fam. IV. Hwpocrareæ . . . . 203| Fam. VI Raamwez. 5 Hippocratea L. Émis tait 208 Paliurus Tournef. Fam. V. lucex. . our DUR Zizyphus Mill: . ; no." : +: :::.. 204 Berchemia Neck. i MORE: : RUES AUS Rhamnus L. . Ne Labatia Scop. . SALUT à. EE Rhamnites Newb. Prinos L. St à 1: Ceanothus L. . Nepomanthes Raf. 48,1 220 Pompderris. Labill. | TREIZIÈME CLASSE. — Wérébinthinées. : Fam. IL. Juëranpeæ . . . . . 237| : Anavardites Sap.. cu EL. nie 487 Trilobium Sap. . uglandites Sternb. . : . 9251 Protamyris Ung. . uglandinium Ung. . . . 253 È Caire Nutt: . . 953 |ÆFam. II. BurserACEZæ . Pterocarya Kunth. . . . 260 Elaphrium Jacq. . Engelhardtia Leschen. . . 262| 7m. IV. Zanrnoxvixz . Fam. IL. ANACARDIACEZÆ . . . . 266 Zanthoxylon L. - D: Mr eu Ur. : 2600 Ptelea L. no lu 4e 009 Ailantus Desf. . | QUATORZIÈME CLASSE. — Crotoninées. Fam. 1. EUPHORBIACEÆ . . + 290 Baloghia Endl. Euphorbiophyllum Ett. . 290 Fam. TI. Hrromanezæ. . . . . 293) Fam. III. PHyLLANTHEZ . . Adenopeltis Bert. . . 2938 Cluytia Ait. . . . Homalanthus Adr. Juss. .: 293 Phyllanthus Swartz . QUINZIÈME CLASSE. — Calyciflorées, Fam. I. ComsrgTaceæ . . . . 295 Gruajacites Massal. DSL. . : . . 295 Combretum Lôf#. . . . 295| Fam. II. HALORAGEZÆ. . Fam. TL. Zycorayrreæ . . . . 298 pi Nail ve _Zygophyllum L. . . . . 298 Trapa L. . SEIZIÈME CLASSE. — Myrtoïdées. Fam. I. Merasromaceæ. . . . 301 Tristanites Sap. Le Melastomites Ung. . . . 301 Leptospermites Sap. Fam. TI. MyrTAcEzZ . «11e: 1008 Eugenia Mich. . Eucalyptus L'Hérit : *. . 302 Myrtus Tournef. Myrtophyllum Heer. . . 305 | Fam. III. GRANATEZ . Callistemophyllum Ett. . 305 Punica Tournef. . Metrosideros R. Br. . . . 309 Punicites Web. | DIX-SEPTIÈME CLASSE, — Hosiflorées. Fam. I. Pomaceæ . . . . . . 316 Rosa L. . Cydonia Tournef. . . . 316 Fragaria L. Pirus L. . . + 317 | Fam. III SPIRÆACEZ . Amelanchier Medic. fi Sa Spiræa ; otoneaster Medic. . . . 321 Cratægus L. . . . . . 322 ua bre mort Fam. U. Rosaceæ . . . . . . 326 Amygdalus L. 340 341 810 TABLE DES MATIÈRES. Cytisus L. . 5. Trigonella L. . Amorpha L. Psoralea L. Indigofera AA Glycyrrhiza Tournef. Tephrosia Pers. Robinia L. à Colutea L. Fam. III. PHASEOLEZÆ. . Physolobium Benth. Kennedya Vent. Fam. IV. ERvYTARINEZÆ Erythrina L. Mucunites Heer . Fam. V. EUPHASEOLEZÆ Dolichites Ung. Phaseolites Ung. . Rhynchosia DC. Fam. VI. Vicrex Ervites Sap. Fam. VII. DALBERGIEÆ Dalbergia L. fil. | ” Drepanocarpus C. F. M. Fam. I. AcAcIEz. Prosopis L. Inga Plum. . . Entada Adans . Pages 842 Pterocarpus L. 343 Machærium Pers. 343 Piscidia L. 343 Andira Lam, 344 Micropodium Sap. 345 Palæolobium Ung. 345 | Fum. VIII. SOPHOREZX. 346 Sophora L.. . 348 Edwardsia Salisb. 349 Calpurnia E. Me 349 Virgilia Lamk. 350 Cercis L. . 251 Bowdichia H. B. ‘K. 351 | Fam. IX. CÆSALPINIEZ . 852 Gloss Bee æsalpinia remet 353 Hymenæa L. 305 Baubinia L. 357 Copaifera L. ; 357 Ceratonia L. . . 257 Podogonium Heer. 357 | Fam. X. SWARTZIEZÆ . 363 Swartzia Willd. IL Mimosées. 396 Mimosa Adans. 396 Acacia Neck . 397 Mimosites Ett. 398 Leguminosæ incertæ sedis. Leguminosites Brongt. 406 | ORGANES FOLIAIRES DONT LA PLACE N’EST PAS ENCORE FIXÉE, Phyllites Sternb. . . FLEURS OU ORGANES FLORAUX D'UNE ATTRIBUTION INCERTAINE, Anthites Sch. . 415-419 | 419 | FRUITS ET GRAINES INDÉTERMINÉS. Carpites Sch. 421 | ADDITIONS SUPPLÉMENTAIRES. PyYRENOMYCETES . . Sphæria Hall. . Depazea F. CAULERPACEÆ. . Caulerpites Sternb.… Phymatoderma Brongt. CHAMPIGNONS. 4311 Phacidium Fr. 431| Xylomites Ung. 4321 Rhytisma Fr. ALGUES. 433 | FLORIDEZ . . L 433| $ hærococcites Sternb. 435 Chondrites Sternb. PTT NI ETS OST a + éd CSP PR OS ET NT RS JG OO 4 Delesseria Lamx. . Pterigophycos Mass. Ceramites Mass. . Melobesites Mass. Münsteria Sternb. Cylindrites Gœpp. Laminarites Sternb. . Siphonites Sap. Itieria Sap. Chara Vaill. Hypnum. Equiserez. j Equisetum L.. . . Equisetites Sternb. . CALAMARIEZ . SPHENOPTERIDEÆ . . Sphenopteris Brongt. oniopteris Brongt. NEUROPTERIDEZ. . . Neuropteris Brongt. Odontopteris Brongt. \ Callipteris Brongt. . Callipteridium We Lomatopteris Sch. Palæopteris Sch. . Triphyllopteris Sch. Aneimidium Sch. ‘Cycadopteris Sch. Sphenopteridium Sch. . Aneimites Daws. Dichopteris Zigno. . Scleropteris Sap. Thinnfeldia Ett. . PECOPTERIDEZ. . . . Pecopteris Brongt. . Alethopteris Brongt. Cladophlebis Brongt. Laccopteris Pres]. . Mattonidium Schenk. Ptychocarpus Weiss. Asterocarpus Gæpp. Cyathocarpus Weiss. Anomopteris Brongt. eiss. . TABLE DES MATIÈRES. Pages. 440! Pasinia Mass. . 440 | FUCACEZæ . … . . 441| Fucoides Brongt. 441| Zonarites Brongt. Genres à analogie douteuse. 444| Cancellophycus Sap. 446| Chauviniopsis Sap. . 446| Granularia Pomel. . 446| Aristophycus Mass. . 447 |, Nemalionites Mass. . CHARACÉES. 451 | MOUSSES. 452 | ÉQUISÉTINÉES, 452 |* Bornia Rœm. . . . . 452| Asterophyllites Brongt. 453| Calamostachys Sch. Annularia Brongt. 4541 Cingularia Weiss. FOUGÈRES. 461 Genera incertæ. sedis, 461 469] Stachypteris Pom. . 472| Stenopteris Sap.. . 472| Staphylopteris Lesq. 477! TÆNIOPTERIDEÆ. . . 479} Tæniopteris Brongt. 480! Angiopteridium Sch. 481] Oleandridium Sch. . En DicryorTERIDEZ. Dictyopteris Gutb. . pe Lonchopteris Brongt. 487| Microdictyon Sap. Thaumatopteris Gœpp. ji de Clathropteris Mn DR Re Aie , 491 Dictyophyllum Lindl. et Hutt. . . . 4941 Sagenopteris Presl . Rp Hausmannia Dunk. . . pe Glossopteris Brongt. . 199 Ctenis LR: MERE 503 506 Genera adhuc viva. 506 507 Pteris L. ? 508] Aspidium Sw. . 5081 Woodwardia Sm. 509 Onoclea L. . . FOUGÈRES? D'AFFINITÉ INDÉTERMINÉE. Jeanpaulia . . . 5231 Rhacophyllum Sch. . 454 457 457 458 460 509 511 511 513 513 514 514 514 514 515 516 517 518 518 518 519 520 520 521 522 522 522 524 TABLE DES MATIÈRES. TIGES ET PÉTIOLES DE FOUGÈRES. L 2) Pages. ages. Protopteris Siernb. . . . . . 525| Zygopteris Corda. 528 Caulopteris Lindl. etH. . . . 52%6| Anac oropteris Corda. 530 Megaphytum Art. . . . . . 527| Temskya Corda. . 530 RHIZOCARPÉES. Marsilia L. . . . . . . . 531| Marsilidium Schenk. 532 | LYCOPODINÉES. | LycoPoDIEæ . . . . . . . 532! Halonia Lindl. et H. . 544 pa) Lycopodium L. . . . . . . 533| Lepidostrobus Brongt. 541 LEPIDODENDREZÆ. . . . . b34] Dictyoxylon Brongt. 546 | Lepidodendron Brongt. Re et DR . è Ulodendron Rhode, . . . . . 536 Genera dubia. 1 Knorria Sternb. . . . . B536| Psilotites Gold. 547 À Lepidophloios Sternb. : : : 537 Psilophyton Daws. 548 à Flemingites Carruth. . . . . 538| Arthrostigma Daws. 549 ; Cyclostigma Haught. . . . . 5401 Bowmanites Binney. _ 549 GYMNOSPERMES,. I. CYCADINÉES. | Zameæ. , . . : . . . . . 550|TRUNCI CYCADINEL . 552 \ Dioonites. . . . . . . . . 550| (Clathraria Mant. . 552 î Zamites. . . . . . . . . 552] Yatesia Carruth. . . 554 N Cycadoidea (Mantellia) Buckl. . 556 5 Oxcapes ., . . .'. . . . 662! Fittonia Carr. |: 556 3 Cycadites . . . . . . . . 5521 Bennettites Carr. 557 F Genres d'afinité indéterminée. j PycnophyllumBrongt. ren 860! Trigonocarpus Brongt. 568 Antholithus Brongt. . . 564] Sporangites Daws. . 569 Cardiocarpus Brongt. . . . . 567 | IT. CONIFÈRES. ABIETACEZÆ . se 0 010 -Taxodum Rieb 573 Voltzia Brongt. + + . : . + 570! Glyptostrobus Endl. 573 ARAUCARIEÆ . . DEEE EE Geinitzia Endl. . 574 Pachyphyllum Sap. . . . . . b70| Sphenolepis Scheuk. 575 Araucaria Juss. . . . . . . 571|CUPRESSACEz. ; 575 ABIETEZÆ . .. . . 571] ThuyaL. k 575 Cunmighamites Sternb. : . : 571 Ann incertcæ dei Pinus L, . . . . . . . . 571| Tylodendron Weiss. 576 TAXODIACEæ . . . . . , . . 572|Bors pe Conrrères. 577 Sequoia Torr. . . . . . . . 572| Araucarioxylon Kraus. 577 MONOCOTYLÉDONÉES. BAMUSEzæ. . as ete NOTION NATADEZ. |, 582 Bambusa Schreb. | : : : . 578! Najadopsis Heer. 582 RHIZOCAULEZÆ. . . . . . . 578| Najadonium Ett. 583 Rhizocaulon Pen ./. . . . p578|SABALACEÆ . 583 SMILACEÆ . . . . . . , p79| Flabellaria Sternb. 583 Smilacina Desf. . . .. . g79| Latanites Ung. . 584 Smilax Tournef. . . . . 580| Palæospathe Ung. ms Majanthemophyllum Web. . . 582 Fam. incertæ sedis. ZINGIBERACEZ . + + . = . 682|SPIRANGIEZÆ . . 585 Zingiberites Heer. . . . . . 582 Spirangium Sch. 585 RE TABLE DES MATIÈRES. | 813 . DICOTYLÉDONÉES, Pages. Pages. Cite. :. . . . . . : 685|Apooynex, . RS ton Le GOT RL... . , . . . 686 Apocynophyllum Ung. PAU ee CÉRSE .. , :. ‘. . D686|ApAtraopxm ë . . RO ee 002 Mymés D. + - .: . - : . 586! AraliaE. . , . . . . . . 602 0 0 . . . | ‘586! Awwermgæ . * . . : 602 Dotoldls 0. . Rate OR PR 'e CHegns Dis ES AT RNA NN EN Een CuPuLIFERæ . . . . . . . . 587|ANONAcEzæ. . PP A NET RME | Castanen LL. : :. . . :. 587| Asimina Adans. à Le ANS RENE Quercus L. . . . . . . . 588|Nymrxæ4cez. . PA AR RER SALICINEæÆ. . : . . . . . . D90| Peltophyllum Maës: ©)" 0 D 0 NL, 4 090! Bürrngetaogæ : : "22609 D . : .: . BOL Dombeyopsis . . . . ”:, 7: 008 Platanus L. . . . . . . . 691| Pterospermites Heer. . . . . 607 CELTIDEZÆ DAME TS Mol SO ë : Celtis Tournef. PAR LEON LTD Fructus incertæ sedis. ULMACEZ . . PE AR T ÉPRUR Fracastoria Mass. . , . . . 608 Planera Wild. . . : . - . 592 Malone 5 Ne MANS Moreæ. . + . . + . + - . He Banintus Di 2220 40 00 ie Eu a us CELASTREZ. . A LUE SRE | © 606 Celastrus Kunth. ae a US TOR Bankaia L. fl . . . . . . 696] Raamez . , D COUP MNT TS Persoonia Smith ne tr O0 Paliurus Tournef. CON ERREUR A : 2 à? lives . 597 Zisyphos MR LS IN AUTO Laurus L: ÿ RAR UE ë ; : 597 Rhamnus Es hi Rire " NN OEE Sassafras "A0 ÿ ; ; à à 3 598 Ceanothus 1 RON ADeRpA CURE . 612 Cinnamomum Burm. : . . . B599|JUGLANDEæ. . . . . . . . . (612 Daphnogene Ung. . . . . . 600! Juglans L.. . . . . . . . 612 D . . G00 | Darperamæ : 5. 0,12 1012 Ion Le. - . . . . -600! : Dalbergia . . .:. +: . . 618 0: , . . . 600! Pongamia Lam, . : . , . _. 618 Morinda Vaill. . . . . . . 600| Palæolobium Ung. : . . . . 614 0 . . . . 601 | Sornongæx. . 5; 5)" 614 D 601 Ceres EE es, 7 A NT CE _ TABLEAU GÉNÉRAL, DES FLORES FOSSILES. Epoque silurienne . . . . . . 615] 5, Période wealdienne . . . . 664 Epoque dévonienne. . + . ‘+ 616 | Epoque crétacée . . . . . . 668 Epoque paléanthracitique + + + 616| a. Néocomien, urgonien . . . 674 Epoque anthracitique . . . . . 623| 8. Aptien- danien . :. . . : () 008 Epoque permienne. . . . . . 635|Epoque tertiaire. . . . . . . 680 er triasique . «+ «+ 641| 1. Période paléocène . . . . 680 ériode du grès bigarré . + 641] 2. Période éocène +. . 684 2. Période du calcaire conchylien 645 | Remarques et additions supplémen- 2. Période des marnes irisées . 646| taires concernant la Flore éocène Epoque jurassique . . . . . . 650| d’Aix en Provence . . . . . 689 ériode rhétique . . . . . 650! 3. Période oligocène . . . . 716 2. Période du lias . . . . . 653| 4. Période miocène. . . . . ‘735 8. Période de l’oolithe . . . . 657| 5. Période pliocène. . . . . 772 4, Période du corallien . . . 662 |Epoque quaternaire . . . . . 779 LITTÉRATURE PHYTOPALÉONTOLOGIQUE + . « «+ + «+ , , :, , , ,. 787 FIN DE LA TABLE DES MATIÈRES DU TOME III ET DERNIER. Table alphabétique. RD D RE a FA OO VRT EN A ET AE da on DS EE RER RAT AE UT DE CT 79 00 TOR EVE Le * RUE ad pe de de MALE NET TS se die OS 1 y Co AE NT a $ à CN LEA x nus TABLE ALPHABÉTIQUE NOMS CONSERVÉS. » » œningensis H., 401. » albula Ludw., 305. » parschlugiana U., 403. » Armstrongi H.. 304. » pleiosperma $., 707. » balsamoides U., 302. » poincianoides $., 405; 707. » brachyptera H., 305. » prisca U. 401. » Braunü H., 303 » Proserpinæ Ett., 402. » . Briarti Cœm., 307. » rigida H., 402. » eanthracis G., 305. » seminifera S., 707. » Dites G., 303. » sotzkiana U., 404. : » hyperborea H., 304. » valdensis H., 401. » Ingolfiana Steenst., 303. Acer L., II, 129. » lanceolata Sch., 302. » acute-lobatum Ludw. 148. | » Leuce H,, 304. » æquimontanum U., 147. | » Mac Clurii H,, 306. » ampelophyllum $.. 147, | » microsperma H., 306. » _ angustilobum H., 140. | » obtusifolia Sch., 303. » antiquum Ett., 679, : » Oceanines U., 302. » bilinicum Ett., 143. | » Omalii Cœm., 307 »_ brachyphyllum H., 137. 4 » Reïichiana Sch., 305. » Bruckmanni Al. Br., 134. É » rotunde-squamosa Ludw., 305 » campestre L., 144. < » Steenstrupiana H., 304. » _ campylopteryx U., 149. » Wredeana Sch., 305. » crassinervium Ett., 143. F Abietites Crameri H., II, 358. » crassipes H., 134. à » Dunkeri Mant., 307. » dasycarpoides H., 133. 4 » latisquamosus Ludw., 309. » decipiens AL Br., 140. : » Mantellii Carr., 308. »_ eupterygium U, 149. à » medullosns Ludw., 309. » Garguieri $., 138. x » patens Carr., 508. » Gaudini Sch., 141. À » plicatus G., 309. » giganteum G., 146. * Acacia Neck., III, 400. » gracile S., 144. A » ambigua S., 405. »_ grosse-dentatum H., 133. 9 » amorphoides Web., 405. » inæquilaterale $., 142. fe » aquensis $., 708. » incisum H., 147. 1 » Bousqueti $., 405. » indivisum Web, 146. A » brevior $., 708. » integerrimum Viv., 139. À » coriacea Ett., 401. » _integrifolium Web., 141. El » cyclosperma H., 404. » Jurenaky Stur, 135. » Dianæ Ett., 402. » latifolium $., 139. » disperma U., 408, » macropterum H., 147. A Acacia microphylla U., 403. Abies Tournef., II, 301. æmula H., 305. Graudini H., 404. hypogæa H., 401. is 8 H.. 405. onginqua $., 708. Moyratt F. O., 402. micromera H., 401, mimosoides Ett., 402. nebulosa U., 404. macropteryx U., 148. massiliense $., 139, » inæqualis H., 401. » narbonense $., 138. » julibrissoides $S., 405. » obtusilobum U., 142. » lacerata S., 707. » _oligodon H., 148, opuloides H., 137. otopteryx G., 146. palæocampestre Ett., 143. palæosaccharinum Stur, 138. PT NE DNA ME PILE, 24 AN: RUN 120 0 rs HSE RS NE! { É+ *Q N À hèé à MAR st an " É ‘+8 FERA u + 816 TABLE ALPHABÉTIQUE. Acer paulliniæcarpum Ett. 1 149. pegasinum UÙ,., 148. » platyphyllum Al. Br., 136. » Ponzianum Gaud., 156. ». Populites Ett. 139. ». primævum $,, 7137. ». pristinum Newb., 139. » pseudo- campestre U., 142. » pseudo-creticum Ett, 143. » Pseudo-Platanus L., 144. »._ quinquelobum $.. 134. » recognitum $., 139, » rhabdocladus H., 145. » rhombifolium Et. 149. » Rüminianum H,, 144, » Sanctæ-Crucis Sur, 145. » Schimperi H, »” sclerophyllum H, 134. » sepultum Andr., 140. » Sextianum S., 147. » Sismondæ Gaud., 136. » tenuilobatum $S., 135. » trilobatum Al. Br. 30. » vitifolium Al. Br., 145. Acerates EIL, II, 908. » firma H;; 909. » Gümbeli H., 909. » veterum H., 7909. Achras Juss. II, 939! » Lycobroma U., 939. » Pithecobroma U. 939. D pese Bert., ILE, 293. protogæus Ett., 293, Adiantides (ites) Sch., I, 434, cassebeertoides Sch., 426. » crassus G., 425. » Decaisneanus Sch., 426. » Freyeri U., 427. » Germari Sch., 426. » Haïdingeri Sch., 427. » microphyllus G., 426. » nervosus Sch., 225. D oblongifolius G., 425. » renatus U., 428. » Schlehani Ett., ‘427. » senogallensis M. 428. » tenuifolius Sch., 495. » tertiarius U., 427. Triboleti U., ? 427. Adantien L., I, 649. » hap alo hyllum S., 649. Æsculus L., UT, PT » Palæo-Hippocastanum Ett, 177. » ‘salinarum U,., 78. » septimontantm Web., 178. » Ungeri Gd., 178. Æthophyllum Br. IL, 519. » speciosum Sch., 620. » stipulare Br. 521. Agavites Vis., Il, 446. » priscus Vis. 446. Aiïlantus Desf., I, 287. » Confucii ü. 289. » dryandroides H., 290, » gigas U., 289. Aïlantus lancea $S., 704. » lepida H., 290... » microsperma H., 289. » minutissima $., 704. » oxycarpa S., 288. » prisca , 704. » recognita S., 289. Weberi Sch., 290. Albertia Sch., IT, 256, »” Braunii ’Sch., 258. »” elliptica Sch., 257. » latifolia Sch., 7257. » speciosa Sch. 258. ANSE CURE M, I, 313. Bononiæ M., 213. » Longobardæ M. 213. Alectorurus Sch., I, 203. » circinatus Sch., 203. Sc St., I, 554. Albertsi Sch., I, 670. » angustifolia &ch., I, 660. »” aquatica Gr, EL. » arguta Sch. 565. » pe oi ces FR » Browniana Sch., ; crenulata Br. IE, ris » cristata Grein., II, 501. » cycadina Schenk, 502. » denticulata Br. » dilatata Sch. I, 87. » . discrepans Daws. IT, 502. » Dournaisii G-, I, 558. ” » erosa Grein., Hi, 501. » Ettinghauseni Sch., 1, 569 » gigas Gein., I, 587. »” andini G., Ï, 558. » grandis Daws., III, 502. » haiburnensis L. Sch., I, 465. »” hymenophylloides "Lesq. , 900. » indica Oldh. I, » inflata Lesq., 3 IL, 500. » insignis Gr. I, 565. » Lindleyana Royle, I » lobifolia Sch, a ARS » lonchitica Br, L 554, »” marginata G., fr ? 559. » massillonea Lesq., I, 561. » mazoniana Lesq., 699, »” Murchisoni Dkr., I, 70. » nebbensis G, I, 567. » obliqua Sch., te 567. » obscura Les. à K 562. » odontopteroides Sch., I, 569. » ovata G., I, 559. » Owenii Lesq. … 1, 556, »” De. 1 Lesq. …; L 562. » hillipsü G., I, 662, » pteroides G., I, 558. » recentior Mills T, 564. » Reïichiana Br, IL, 569. » rugosa Lesq., L 562, Ù » salicifolia Morr., I, 568, » Serliüi Br. I, 555. » Sheaferi Lesq … I, 662. - Alethopteris solida Lesq., III, 501. Alismacites $., II, 422, » lancifolius. S., 422, Alnus Tournef., II, 575. » antiquorum 8. 577; III, 691. » Cardiophylla 8. 576. ». Crescentii M. 385. » 7 cs à ? 583. » diluviana U., 584. » emarginata Sch. 583. Gastaldii M., 385. acilis U., 379. œrnesi Stur, 581. integrifolia S., 578, insueta Ludw. 585. Kefersteinii U, 539. lobata U., 584! » microdonta $. 578. » nostratum U., 580. » æœningensis Br. 580. = » Prasil U, 584. »_ prisca $. 578. »” propinqua Wat., 577. » pseudincana G., 583. » seudo- lutinosa G., 581. » eussii Sch., 584. » rotundata G., 581. serrata Newb., 581. » Sporadum U. 582. 4 » subcordata Sc 583. » succinea G., » trinervis Wat Lo. L. venosa M. Aloites Vis., I, Fe » italicus Vis., 426. Alsophila R. Br. 1. 665. » notabilis S., 666, » Pomelii $. 7666. » thelyptroïdes S., 665, Amelanchier Med. II, 320. » prisca Ett. 320. » similis Newb., 321. Le ac NE das Wat., IT, 448. tenue Wat. 448. PSE L., II, 343. » stirinca U., 343. nn à dre L., II, 336. bilinica Ett., 337. » dura Ludw., #3 » Hildegardis NM 338. » insignis Wess., ? 336. »” pereger U., 337. . »” persicifolia Web., 336. »” persicoides U., 338, radobojana U., ? 337. Lo Gcérattés $., III, 281. »” Anaphrenium S., 281. » dubius Sch., 281. » spectabilis A 281. » spondiæfolius S, 281. Anachoropteris Corda, I, 691. aa dE Gr nt à ne Eu at COOL OR DS, Le HE Sd de : » s = Se S S = © D PNR Te Scemmper. — Paléont. végét, » Sullivantii Sch., 1, 661. » tæniopteroides Bunb, 1,656, »” whitbyensis G., I, 564. TABLE ALPHABÉTIQUE. 817 ; PRE pulchra Corda, I, 691. Sr Corda, Ï, 691. Anœctomeria Fe IL, 9 Bron He S., 90. Andhfélos St.-Hil., T1, 97 » borealis EH. W ds AU or G., TI, 58, 118. npuistorns G, 58. Andira aus Il, 365. » tenuinervia Sap. ; 366. Andriana Fr. Br., I, 574. » baruthana Fr. Br., 675. Andromeda L., IL, 2. » mucronata S., 697, » revoluta A. Br., 2. » Saportana H., 3. re tt., II, 11. paradoxus Ett., 11. Anärostrobus Sch., II, 199. zamioides S., 199. Lsetsidhon Sch., I, 485, » Klipsteini Sch., I, 486. » Mantelli Sch., f, 486; ; II, 486. Aneïimites Daws., III, 489. » acadicus D. 489. » adiantoides ’Sch. 490. Aneura Dumort., I. 236. » palmata Nees, 236. Rte AD au Sch., I, 602; III, 514. angustifolium Sch., 604. » Bertrandi Sch., 606. » ensis Sch., 606. » hœrense Sch., 604. » Haïdingeri Sch, 603. » Maclellandi Sch., 605. » Münsteri Sch., 603. » spathulatum Sch., 605. Ungeri Sch., 607. lie Br., I, 345. » calamitoides Sch., I, 349. » Carinata Gutb., I, 459. » Dawsoni Sch., I, 350 ; II, 458. » inflata Lesq. Ti, 459. » longifolia Br., I, 7348. » radiata St. I, 349. » sphenophylloides U., I, 347. spicata Sch., I, 459. ” Asonodièthe PE 598. »” Mougeotii Br., I, 598; AT Anomorrhæa Eichw., I, 701. » Fischeri Eichw., 702. Anomozamites Sch., II, 140, » Braunii, Sch., 142. » inconstans, Sch., 140. »” Lindleyanus Sch., dr »” Medlicottianus SCh. » Morrisianus Sch., re » princeps Sch., 162. » schauenburgensis Sch., [161 Anona L, IL, 77. » ænigmatica U., 78. » altenburgensis U., 78. » Decaisnii Ren., III, 530. » cyclosperma H, 78. LUI — 52 5 ES PUS RU TT EN à rs RAT 818 TABLE ALPHABÉTIQUE. Anona devoniana H.. 78. » elliptica U.; 79. » lignitum U, 78. » limnophila U., 79. Morloti U., 78. » xylopioides U., 19. Anotopteris Sch., I, 470. » _Anthites distans Sch., 471. Sch. I, 419. amissus H., 421. cariophyllinus H., 420. denticulatus H., 420. Graudini H., 419. laciniatus H., 419. lepidus H., 421. malvaceus H., 420. minutus H., 420. parvulus H., 420. reticulatus H., 420, saxifragoides H., 420. striatus H., 420. tripartitus H., 420. truncatus H., 420. unguiculatus H., 420, variegatus H., 421. Antholithus Br., IL, 564. » Apeibopsis dræanus, Sch., 566. anomalus Carr., 566. devonicus Daws., 665. floridus Daws., 565, Lindleyi Carr., 566. parviflorus Sch., 567. .pauciflorus Sch., 567. Rhabdocarpi Daws., 565. spinosus Daws., 566. squamosus Daws., 566. H. IL, 123. Delæsi H., 124. Fischeri H., 124. Gaudini H., 124. Haïdingeri H., 123. Laharpii H., 123. Symondsii La Harpe, 124. variabilis H , 124. Aphyllostachys Jugleriana G. I, 331. Aphyllum U. IN, 618. Apocynophyllum U. II, 901. Amsonia U., 904. attenuatum H., 903. balticum H., 903. Carissa U., 905. cordatum U., 902, cretaceum Ett., III, 679. Cynanchum U., IE, 904. Dipladenia U., 902. elongatum H., 903. hæringianum Ett., 905. helveticum H., 901. hunteriæformeEtt ,907. lævigatum H., III, 601. lanceolatum U., 906. Ludwigii Ett., 903. mateleæcarpum Sch., [907. alyxiæfolium Ett., 905. Apocynophyllum neriifolium H., 906. POSE ST schrosioides tt, 907: » œningense U., 906. » pachyphyllum Ett.,904. » parvifolium Eft., 915. k » plumeriæfotium Et,900. » eussii Ett., 904. ‘ \ » Rutulorum M. 908. » Sismondæ M., 907. | » stenophyllum U., 902. ” » Tabernæmontana U., 4 902. 4 » wetteravicum H., 902. | Aporoxylon U., II, 369, 185. | » primigenium U., 385. Aralia L. IIE, 27. y » * » Araliophyllum Deb. IL, 38. » Haldemianum Deb., 38. »” serratum Sch., 38. Araucaria Juss, IL, 253. Banksiana H., 34. Browniana H., 34. | calyptrocarpa S., 699. | cœlestis S., 31. cordifolia $. 35. crenulata S. 38. Descaisnei $., 30. deperdita $., 33 discoidea $., 38. dubia Sch., 35. formosa H., 35. Gaudini S., 31. Haidingeri Ett., 84. hederacea $., 39. Hercules $., 37. ilicifolia $., 33. ÿ inæqualifolia $.,34. 4 knightioides $., 34. lanceolata $., 32. legitima $., 32. multifida S., 36. palæocarpa $., 38. palæogæa Ett., 32. . parcedentata $., 32. primigenia H., 36. racemifera S., 699. redux $., 700. reticulata $., 34, robusta $., 30. serrata S., 33. sezannensis S., 29. spinulosa $., 699. subspathulata $., 39. tricornis $S., 700. triloba Newb., 36. tripartita S., 36. venulosa S., 29. Zaddachi H., 36, zachariensis S., 31. Me LS Brodiæi Carr., 253. cretacca Br., 255. Phillipsii Carr., 254. pippingfortensis Carr., 254. spathulata Newb. III, 571. sphærocarpa Carr, 254. INC APRES TPE ET PE Araucarioxylon Kr. II, 370, 380. »” acadianum Davws. ÿ 1H; À 597. » ægyptiacum G., 383. »” Fra À opte Kr., 382. » annulatum Daws., de » antiquius Daws., III, 577. » antiquum Kr., 385. .» Beinertianum Kr., 381. » Brandlingi Kr. , 382. »” Buchianum Kr., 381. » carbonaceum Ke, 381. »” cupreum G.., » Fleuroti Kr., 383. » Hügelianum Kr., 384. » keuperianum Kr., 384. » Kutorgæ Merkl., 7383. » latiporosum Kr., ? 384. » materiarium Daws., III, 1577. » medullare Kr., 385, » medullosum G., 383. » pachytichum G., 383. » permicum Merkl., 583. » rimævum Kr., 385. » hodeanum &., 383. » Richteri Kr., 383. » Rollei Kr., 382. » saxonicum Kr., 383. » Schrollianum Kr., 382. »” stellare Kr., 382. » Stigmolithos G., 382. » subtile Merkl., Il, 383. » T'chihatscheffianum Kr., [371. »” thuringiacum Bornem., [384. »” valdajolense Kr., 382. »” vogesiacum Kr., 7381. » Withami Kr., 384. würtembergieum Kt.; dntutitcs St., II, 252. 384. » Duchartrei Wat. 253. » Hartigi Sch., 252. Arbutites 7. , IL, 13. » 108 olius M. 13. » Eurt —e 13. Arbutus L. II, 13. » eocenica Ett., 14. Artopodium U. II, 13. » insigne U., 15. » radiatum Ü., 13. Ardisia Sw. II, 929. » daphnoides M., 930. » Harpyarum Ett., 929. » lanceolata Ett., 930. » myricoides Ett., 929. » primæva Ett., 930. stiriaca Ett., ‘030. P'AE de ras GIE 862. » Æseulapi H. II. 863. » dentata H. II, 863. » hastata Web. IL, 863. » nervosa H. IT, 864. TABLE ALPHABÉ TIQUE, 819 Aristolochia œningensis H. II, 864. » primæva Web. II, 864. » serrata Sch. II, 863. » Taschei Ldw. ÏÎl, 864. » venusta $S. III, 600, Wetzleri H. I, 863. 97. ailes M. Il, 451. » . Agardhianus M., 451. Aronites H. II, 469. : » dubius H., 470. Arthrostigma Daws. II, 549. » acile Daws. IIT, 549. Artocarpides $. II, 753, » conocephaloides S., 753. pourumæformis $. 753. Écéoupidion U. I, 754. » bilinicum Ett., I, 754. » cretaceum Ett., III, 678. » Ephialtæ Ett., Ïl, 755. » integrifolium . "II, 754. » olmediæfolium Et, I, 755, » serratifolium Ett., TL, 755. Ungeri Ett., II, 755. Abe L. II, 256. » Heerii Sch., 756, » æningensis ’H, 736. » Senogallorum M. 756. Arundinites $. II, 395. » ambiguus Sch., 395. » Lane S., 395. » LR are Sch., 396. ius Sch., 396. hsnido L. I, 393. » anomala H., 394. »” Gœpperti H. , 393. » gracilis Sch., ? 305. Heerii Ett., 395. Lidigies L., Il, 909. » Podalyri U., 909. Asimina Adans., III, 79. » eocenica Lesq., 63. »” leiocarpa Lesq. … 80. » Meneghinii Gaud., 80. Aspidium Sw.I, 662. » Filix antiqua Al. Br., 662. »” Meyeri H., 662. Asplenium L. I, 637. » allosoroides Sch., 661. ” Brongniarti Deb. 658. » cænopteroides Deb., 658. om carpophorum $., 660. » Fœrsteri Deb., 658. » Johnstrupi H., ? 660. » lignitieum Wess. - 660, » Meyeri H. II, 522. » Miertschingi H, 660. »” neogenicum Ett., 661. » subcretaceum $., 659. » Ungeri Sch., 661. » ursinum H. III, 522. Wegmanni Br., 659. Asterocarpus G. I, 583; Il, 508. » multiradiatus G. I, 584. ” reflexus Gutb. III, ? 508. » Sternbergii G. I, 584. 820 Asterocarpus truncatus U. I, 585. Asterochlæna Corda.-I, 697. » Cottai Corda., 697. Asterophyllites acicularis Daws. I, 327. » coronatus U. II. 457. » elegans G. I, 328. » parvulus Daws. I, 327. » pygmæus Br. I, 328. » seutiger Daws., III, 457. Asterophyllum furcatum Gein. I, 345. Atrichum P.B. I. 244. »” subundulatum Sch., 244, Aularthrophyton M. II, 521. »” formosum M., 522. Azalea L. IL, 21. » deleta Ett., 21. » hyperborea U., 21. » protogæa U, 21. B Baiïera Fr. Br. I, 422. » digitata Schk. 423. » pluripartita Sch., 423. ». tæniata Fr. Br., 422. Baloghia Endl. III, 294. » miocenica Ett., 294, Bambusa Schreb. II, 407. » lugdunensis $. IT, 407. » Palmacites M. III, 578. Banisteria L. III, 152. » gigantum U., 153. » helvetica H., 153. » sotzkiana Ett., 152. » teutonica H., 153, . Banksia L. II, 802, » cuneifolia H. II, 803. » Deikeana H. Il, 803. Græffiana H. II, 808, » Haidingeri Ett. III, 596. » hassiaca Ludw. II, 805. » helvetica H. II, 864. » Labarpii H. II, 804. » Morloti H. II, 803. » parvifolia Ett. II, 803. » protogæa Ett. II, 803. » radobojensis U. IL. 805. » valdensis H. II, 806. Banksites $. IL. 805. » aquensis S., 806. » costatus $., 806. » insignis S., 806, » integer S., 806. » linearis $., 805. » obscurus $., 807. » obtusatus Sch., 807. »” rigidus Sch., 807. Barbula subcanescens G. I, 243. Bathypteris Eichw. I, 704. » Lesangeana Sch. etM., 705. |: »” rhomboiïdea Eichw., 704. » Se + Gt es Sch., 705. Bauhinia L, III, 389. » destructa U., 389, TABLE ALPHABÉTIQUE. Bauhinia germanica H., 389. » parschlugiana U., 389. Beania Carr. II, 206. » gracilis Carr., 206. Beïnertia G. I, 571. °» gymnogrammoides G., 571. Belangera Camb. III, 63. » obtusifolia Ett., 63. Benizia Deb. I, 589. » calopteris Deb., 589. Bennettites Carr. III, 567. » Gibsonianus Carr., 559. » maximus Carr., 588. » Peachianus Carr., 659. » benne Carr., 559, axbyanus Carr., 559. Benzoin Nees. II, 836. » antiquum H., 837. » attenuatum H., 836. » elongatum $S., 837, » neglectum $., 837. » paucinerve H., 837. » Weberi Sch., 837. Berberis L. III, 82. »” Clementi M. 83. »” helvetica H., 83. » puzzolentea Gaud., 83. » rhopaloides $., 82, »” stricta S., 86. Berchemia Neck. III, 225. » acutangula Ett., 226, » multinervis H., 225 »” prisca S., 225, Berendtia G. II, 931. » primuloides G., 932. Betula L. II, 562. » alboïdes Engelh., 511. » arcuata Ludw., 874 » attenuata G., 568. » Beatriciana Lesq., 573. » Blancheti H., 571. » Brongniarti Ett., 570. » caudata G., II, 568. » cuspidens $., 514. » denticulata H. IL, 573. » Dryadum Br. II, 564. » elegans Sch. II, 570. » elüiptica $S. IT, 565. » eocenica Ett. IL, 568. » Forchhameri H., IH, 571. » fraterna $., IL, 565. »” gracilis Ludw. II, 674. » grandifolia Ett. II, 679. » gypsicola $., II, 566. » insignis Gaud. II, 572. » macrophylla H. II, 566. ” microphylla H. IL, 672. » Miertschingi H. II, 673. » nana L, II, 574. » oblongata $., II, 566. » ostryæfolia $S., Il, 563. » parvula G., 572. » platyptera Ett., IIL, 586. » primæva Wess., II, 670, » prisca Ett., IL, 663. va cine) + aise Betula pulchella $., IT, 566. » salzhausensis U,, II, 573. » Scacchii M. II, 572. » sezannensis Wat. II, 563. » subovalis G., II, 569. » subpubescens G., II, 569. » subtriangularis G., II, 667. » succinea G., II, 573. » suessoniensis Wat., II, 574. » ulmacea $., II, 564. » Ungeri Andr., II, 570. » Weisüi H. II, 572. Betulinium U. IL, 575. » Mac Klintokii Cram., 575. » parisiense U., 575. » stagnigenum U., 575, » tenerum H., 575. Bidentites H., II, 865. » antiquus H., 865. Bignonia Juss., IL, 918. »” Damaris H., II, 614. » eocenica Ett., II, 918. Bignoniophyllum Ett., II, 918. » D En a Blechnum L., I, 649. » atavium $., 649, » Braunii Ett., 650. » a ere Ett., 650. Bombax L., III, 106. » chorisiæfolium Ett., 107. » Re per Ett., 107. oblongifolium Ett., 107. » sagorianum Ett., 107. » salmiæfolium Ett.. 107. » sepultiflorum $. 406; 700. Bonaventurea Deb., I, 588, » cardinalis Deb., 588. Bornia Rœm., I, 334. » inornata Sch., I, 336. » laticostata Sch., I, 376. » radiata Sch., I, 335; III, 454. Boraginites H., II, 914. » induratus H., 915. »” latus H., 915. » myosotiflorus H., 914. Bowdichia H. B. K., III, 374. » Amphimenium. $.. 374. Bowmanites Binn., II, 549. » cambrensis Binn.. 550. Brachyphyllum Br., I, 334. » mamillare Br., 335. » Moræanam Br., 336. » Phillipsii Sch., 336, Bromelia L., II, 446. » Gaudini H., 447. Bumelia Sw., II, 939. » ambigua Ett., 941. ” bohemica Ett., 941. , kymiana U., 942. » minor U., 941. » oblongifolia Ett., 941. » Oreadum U., 940. » Pleiadum U., 941. » Pygmæorum U., 940. » sideroxyloides $,, 940. » TABLE ABPHABÉTIQUE. Rumelia subspathulata $., III, 695. Bursaria Cav., IL, 181. » Buthotrephis v. Bythotrephis. Butomus L., II, 3. x Sr S 5 ss »% Cæsalpinia Calamites Suck., I, 292. 821 radobojana U., 181. acheronticus H., 424. Bythotrephis Hall, I, 198. antiquata Hall, 198. flexuosa Hall, 199. foliosa Eichw., 199. gracilis Hall, 198. nodosa Hall, 199. succulenta Hall, 199. C L., I, 375. æmula H., 378. antiqua U., 378. deleta U., 378. Escheri H., 376. europæa U., 379, Falconeri H., 376. gallica H., 378. Haidingeri Ett:, 377. Jaccardi H, 371. Langiana H., 377. Leharpii H., 377. lepida H., 377. loclensis H., 377. macrophylla H., 376, micromera H., 376. norica U., 378, oblongo-obovata H., 377. tamarindacea H., 378, Townshendi H. 377, » Cæsalpinites $., III, 379. cassiæformis $., 379. copaiferinus $., 380. cuneiformis $., 381. dispersus $., 370. ellipsoideus $., 389. emarginatus S., 381. gracilis $., 379. ignotus S., 380. latifolius S., 379, leptolobiifolius $., 371. litigiosus $., 380. micromerus S., 380. minutus $., 380. obscuratus $S., 382. obscurus $., 379. proximus $., 379, schotiæfolius S., 381, : venulosus $.,381. approximatus Schloth., 314. cannæfolius Schl,, 316, Cistii Br., 313. Columella Kut., 321. decoratus Eichw. 318. dilatatus G., 322. dubius Art., 313. gigas Br., 519. #4, SCER À . ES 822 TABLE ALPHABÉTIQUE, Fe Lindleyi 5t., 321. obliquus G., 322, Rœmeri Gr. 7322, Sternbergit Eichw., 321. Suckowii Br. 312. tenuifolius Et. 320. tenuissimus G., ? 321. Voltzii Br. 320. Calamocladus Sch., ï, 323. equisetiformis Ett., 324. » foliosus Sch.. 326. » grandis Sch., 325, » longifolius Sch., 323. rigidus Sch., 324. Calamopsis H, Il, 505. Bredana H., 504. » Danai Lesq, 504. EE Sedan Sch., I, 328 et UT, 457. Binneyaria Sch., 330. » Calamitis foliosi Sch., » major Sch., 330. [329 » polystachya St., 330. typica Sch., Daitiooms Andr., IT, 66. » bohemica Ett., 66. » microphylla tt. 67. pannonica U., Üallipteridtun Weiss, UE, 380. » plebejum Weiss, 481, Callipteris Br., I, 466. » affinis G., I, 468, » conferta Br. … 1, 466. » discreta Weiss, II, 429. » Fischeri Weiss, IT, 479. » permiensis Sch., I, 7469. Ÿ ss 5 ss v + » pilosa Daws., I, 7480. ” Regina Sch, I, 469, » sinuata Br, I. 7468. » Wang enhoimit Br., III, 479. Collistotiophylia Ett., II, 305. » acuminatum Ett., 308. » bilinicum Ett., 308. » diosmoides Ett., 306. » Giebeli H., 308. » Heerïi Ett., 679. » melaleucæforme Ett., [307. » Moorii H., 407. » Mougeotii H., 307. » MühlenbeckiiH., 307. » podocarpoidess., 307. » priscum $S. 307. » productum Ett. 308. » proximum $., 307. » speciosum Eit., 306. » trinerve Ett., 308. verum Ett., 306, Callitris Voit, IL, 356. » Brongnartii Endl., 337. » Ewaldana Sch., 339. » europæa Sch., 339. » exul Sch., 339. Heerii S. ? 338. Calopteris Corda., I, 692. » dubia C., 692, A AE E. Mey., IT, 371. europæa S., 7371. Dinblosterte Presl, I, 366, 631. » quercifolia Schenk, 632. » serrata Kurr, 632, cnrs tre S., IT, 448. liasinus S., 448. » Marioni S., 449. » reticularis à; 449. scoparius S., 7448. Cannophyllites Br., II, 449. Nilssoni U.. re » Ungeri Wat. Caragana aquensis $., Il, ES FRAME Br., I, 221; III, 667. acutus Br. Fe TI, 224. » affinis Lesq., T1, 224. » apiculatus LA If, 224. » Baileyi Daws., TX, 568, °» carinatus G., 223. » cicatrisatus G., 224. » cornutus Daws., III, 597. » Crampii Hartt, II, 568. » discus Corda, II, 223. » emarginatus G., Il, a” » ibberosus Gein., Îr, 222 » utbieri Grein., If, 222. > ingens Lesq., Ïl, Lt n intermedius G., II, 222. » Künsbergii Gtutb., Ti, 221. » macropterus Corda, II, rs » marginatus Gtein., II, 222 » operculatus G., I, 294, » orbicularis Ett, II, 224. » Ottonis Gein., Îl, ne » ovalis Daws., II, 568. » piriformis Corda, II, 223, » unctatus G., I, 224. » ternbergii Corda, IT, 223. Trevortoni Lesq., II, 7223, Cardioptesls Sch., I, 452, » frondosa Sch.. 453. polymorpha Sch.. 752. Éos Mich., KL, 408. amissa H., 406. antiqua H, 420. effusa H., 409. eximia ra 410. mucronata H., 409. palæocarpa c'e 410. recognita H., 409. rochettiana E., 409. Scheuchzeri H, 409. » serrata H., 408. tertiaria H, 408. É'éroloptests Deb., I, 627. » aquensis Deb., 627. » asplenioides Deb, 627. Carpinus L., II, 588. » adscendens G., 592. » angustifolia Ludw., 594. betuloides U., 593. cuspidata G., 7592. É SO y > y € ÿ Meyer cf pue Le > déridaess é se re 7 d ARS Be + Soi ss y y y elliptica Wess., 593. elongata Wess., 593, on pt ins - ac et En, tohétré UR et de Voée a df d 5-07 Carpinus ser rss Evry Er Tv y Carpites C2 LS AE RES DS RS A ON UE ES OT ON EU EU D EU D ER 00 M TD 0 Def et andis U., 589. ebrunii Wat., 589, microptera U., 595. minor Wess., 594. : Neilreichii Kov., 594. norica U., 594. oblonga U., 596. œningensis U., 595. orientalis Lk., 595, ostryoides G., 592. Ovidii M., 594. platycarpa Wess., 596. pyramidalis H., 591. rottensis Wess., 594. suessionensis Wat., 589, vera Andr., 595 Sch., III, 421. annulifer H., 426. apiculatus H., 426. begoniæformis H., 423. bicarpellaris H., 427. borealis H., 428. boveyanus H., 425. caricinus H., 423. caudatus H., 423. cireularis H., 425. clavatus H., 425. cocculoides H., 428. coronulatus H., 428. crassipes H., 429. eyclospermus H., 423. deletus H., 423. deplanatus H., 426. durus H., 424. exaratus H., 422. flavescens H., 425. follicularis H., 430. folliculosus H., 430. funkioides H., 423. geminus H., 427. lobosus H., 421. ræffei H., 422. granuliferus H., 428. impressus H., 426. Jaccardi H., 422. læviusculus H., 426. lanceolatus H., 429. lateralis H., 426. lenticulus H., 428. lepidus H., 429. lithospermoides H., 427. minimus H., 426. monopteris H., 422. mucronulatus H., 423 myriophyllinus H., 434. Najadum H., 427. nuculiformis Sch., 425. nuculoides H., 425. oblongo-ovatus H., 425. oblongulus H., 426. obsoletus H., 422. ovalis H., 425. pentagonus H., 422. planiusculus H., 426. planus H., 424. TABLE ALPHABÉTIQUE. 823 Carpites populinus H., 428. potentilloides H., 426. pruniformis H., 426. pterocarpoides H., 422. pulchellus H., 423. pumilio H., 424. pusillimus H., 427. reticulatus H., 422. rhamnoides H., 428. rochettianus H., 424. rosaceus H., 425, rubiformis H., 424, rugulosus H.. 424, seminulum H., 427. singularis H., 423. sphærula H., 437. sulcatulus H., 426. symplocoides H., 427. tiliæformis H., 424. urceolatus H., 424, verrucosus H., 428, Websteri H., 459. Carpolithus St., Il, 225. SYyYSS v y à Carya » Cassia alatus L. et H. 226. bifidus Lesq., 226. clypeiformis Gtein., 225. disjunctus Lesq., 226. elhpticus St., 28, Folliculus Corda, 225. latimarginatus Lesq., 226, rar Sch., 226. lacenta Corda, 225. Nutt., III, 253. abbreviata H., 258. albula H., 259, antiquorum Newb., 255. bilinica U., 257. Brauniann H., 258. Bruckmanni H., 258, costata U., 258. denticulata Sch., 255, elænoides H., 256. Heerii H., 254. integriuscula H., 254. lævigata Sch., 254. nux Saturni U., 260, picroides H., 255. pusilla U., 259. rostrata Sch., 257. Schweiggeri H., 259. striata Gd., 259. Sturii U., 259. subcordata Ett., 255, tusca Gd., 255. ventricosa Br., 256, L., III, 382. ægæa U., 387. ambigua U., 385. Berenices U., 383. concinna H., 386. cordifolia H., 384. Diones Ett., 386. Feroniæ Ett., 384. Fischeri H., 384, hyperborea U., 384. 821 sun leptodictyois Ett., 387. lignitum U., 385. » Memnonia U., 386. » mucronulata A 386. » palæogæa Web, 388. » pannonica Ett. 7388. » etiolata U., 386. » haseolites Ù., 383. » pseudo- landulosa Ett., 388. » robinioides G., 387, » rotunda U., 387. » sennæformis G., 387. » stenophylla H., 386. » tenella H., » vetula U., 387. Zephyri Êtt., 385. Dreuine L., II, 204. » palæogæa Ett., 204. Castanea Tournef., IT, 608. » atavia U., IF, 611. compressa U. IE, 611. | eocenica Wat. Il, 609. Forilivi M. IE, 612. . Hausmanni Lk, II, 609. Kubynii Kov., Îl, 610. Moorii Sch., TE, 587. Ombonii M, IL, 7613. protobroma M, Il, 612. recognita Sch., I; ? 611. Tornabenii M, IL, 612. ” Ungeri H, II, 610! SV y Et 5 5 © y» y = Zienkowicziana M. Il, 613. Castellins M, Il, 481. » ambigua M., 481. » compressa M. 481. » elliptica M. 481. » incurva M., 7481. » macrOCarpa M. 481. Casuarina Rumpbh., Il, 531. » Haidingeri ’Ett. IL, 531. » sagoriana Ett., IE 585. » tertiaria H., IL, 532, Catalpa Juss., Il, 929. » crassifolia Newb., 919. Caulerpa Lam. I, 158. annulata Sch., 159. arbuscula Sch., 159. arcuata Sch., 159. Diesingi U., 158. Eseri U., 158. Sansrpues Sch., Ï, 560. Araucaria M., I, 455. » bryoides Ett., I, 160. » cactoides Gr, # à 7160. 5 SO Y y ÿ » Candelabrum ÊTR I, 160, » foliatus Sch., I, 434. punctatus Eichw., I, 169. » pyramidalis St., Ï, 160. » radiatus Sch., NL, 434. » sinuatus Sch., UE, 433. spiralis Sch., I, 433. Caulinites Br, II, 452. » Catuli M., 555. » digitatus Wat. 453., » dubius H., 454 _dOANTPE RE SA LA Et TABLE ALPHABÉTIQUE. Caulinites loiopitys M., 455. » nodosus U., 433. » parisiensis Br, 453. » radobojensis U. 455. » rhizoma M, 455, Wateleti Br. 454. Caulopiiris L. et Hutt, 707. » antiqua Newb., III, 527. » cyatheoides U,, If, 708. » Lockwoodii Daws., III, 526. » macrodiscus Br. I, ? 707. » Maraschiniana M. 1, 708. » Peachii Salt., II, 521. » Phillipsüi L. et H, I, 707. primæva L. et H., de 707. Césnoths L., IL, 235. » ebuloides Web., 236. » fibrillosus Lesq, 616, Cecropia L., II, 757. » europæa Ett., 757. » Heerii Ett., 751. D re à Kr., I, 379. americanum Kr., 376. » Braunianum Kr., 371. » cretaceum Kr., 372. » gypsaceum Kr., 372. » Huttonianum Kr. 371. » jurense Kr., 371. » lesbium Kr., 372. » Lindleyanum Kr., 371. » Middendorfanum Kr., 372. » minus Kr., 372. » pertinax Kr. 371. » regulare Kr., 372. » Withami Kr,, 371. Zeuschnerianum Kr., 372. Cedrus Link, II, 399. » Bennstedi Carr. ., 300, » Borneti Rœm , 300. » Leckenbyi Sch. 299. Celastrites $., III, 197. » fallax 8. 198. ï » Hartogianus S., 198. » legitimus $S., 198. » venulosus $., 197. Cela Ett., IL, 198. Acherontis Ett., 193. »” integrifolium Ett., 679. » lanceolatum Ett., ” 679. » Mimusops Ett., 199. myricoides Ett, 199. Éd L., IT, 185. » Acherontis Ett., 188, » acuminatus Ett., 190. » adscribendus 8. 702, » Æoli Ett., 187. » Andromedæ U., 186. » anthoïdes Andr., 193. » Arethusæ Ett., 192. » banksiæformis S., 702, » borealis H., 196. » Bruckmanni Al. Br., 190, » Capelliniüi H., 195. » cassinefolius U., IT, 187. » concinnus H., 194, be À Roi paeut AGE dE fac ect dan ins Du a UN RC TES NS ET On PT AUTOUR | CR Celastrus crassifolius Al. Br., 189. deperditus Ett., 191. Deucalionis Ett., 192.: Dianæ H., 194, dubius U. 195. elænus U, 189. Endymionis U., 193. Ettingshauseni H., 188. europæus U., 195. evonymelloides U., 196. evonymellus U., 196. græcus U., 196. eithianus H., 190. artogianus 8. 186. Hppo Sism., se olytis Ett. DS 186. Haitiéns Et, INT, 193. Lucinæ U,., 191. Maytenus U., 193. Micheloti Gaud., 194. microtropoides Ett., 192. minutulus Al. Br., 190 Murchi-oni H., 192. noaticus U., 187. opacus $., 185. oreophilus U., 191. oxyphyllus U,, 189. pachyphyllus Ett., 191. pachyphyllus Vis. 610. paucinervis Ett., 196. edemontanus H. 195. ersei U., 186. Phlegethontis Ett., 192. protogæus Ett. 188. roximus $., 185. Frs sv us SU ET e y 6 vu vu rs SE v = à v.> 5 ÿ » seudo-Br ackmanni S. 701. » Pseudo-Illex Ett., 188, » Pyrrhæ Ett., 191 » redditus $., 186. » scandontifolius LUSPs 193. ”» sordidus $., » stygius H, Re » Ungeri S., 194. » venulostis S,, 702. zachariensis ë. 185, Celtis Tournef., II, 725. » begonioides G., I, 726. Couloni H., II, 72%. Hyperionis U., Il, 726. Japeti U., II, 726. Lotzei M, III, 391. stiriaca Ett., fl, 727. trachytica Ett., IE, 727. Cenangium Fries, I, 148. » Pini Ludw., 143. Ceramites M. III, 441. Ceratonia L. IF, 391. » emarginata AL. Br., 392. » septimontana Wess., 392. vetusta $., 592, Ceratopetalum Sm., II, 65. 5 5 ES = > > affine Ett., 66, » bilinicum Ett, 65. » crenulatum H, 65. s'en d L TABLE ALPHABÉTIQUE. 825 Ceratopetalum delicatissimum $., 64. » hæringianum Ett., 65. » myricinum H,, 65, » radobojanum Et. 64. Ceratozamia Br. Il, 126 Cerbera L., II, 896. » byrsonimæfolia Ett., 896. Cercis antiqua $S., III, 707. Chara L., II, 372. » Ameliæ $., 373. » antiqua S., 373, cyclophylla Al. Br., 373. eocenica Lesq., 614. inæqualis $., 3, radobojana Ü, 373. Siliquastrum L., 373. Tournoueri $., 372. Chamæcyparis Spach, "IE, 345. » europæa 8. 346. » massiliensis S., 346. Chamærops L., Il, 486. » helvetica H., 987. kutschliniana Ett., 487. Ts Vaill., I, 221. Anoplotheriorum S., 231. aragonensis Al. Br., 227. Archiaci Wat., 330. Bernoullii AL. ‘Br. 224. Blasiana H., 28, | Bleicheri $., III, 451, Boulleti Al. Br., 221. Brongniartiana "AL Br., 220. depressa Wat., 330. destructa $., 331. dubia Al. Br. 228. Dutemplei Wat. 231. Escheri AL Br., 7295, fœtida Al. Br., 232. granulifera H., 228. Grepini H., 28. gypsorum &., 231. Helicteres Br. 222. hispida fossilis Lesq., 232. Jaccardi H., 231. inconspicua AL Br., 215. » Lemani Br., 222. » Lryellii Al. Br. 222. » medicaginula Br., 221. » Meriani AL. Br., 223. » onerata Wat., 230. » polonica U., 225. » prisca U., I, 221. » Reussiana Ett., 228. » Rochettiana H,, 224. » Rollei U. 227. » Sadleri Fe 225. » Schiübleri AL Br., 227. » - siderolitica Crep., 225. » Sparnacensis Wat. 229. » Stacheana U., 229. » stiriaca U., 297. » tuberculata Lesq. 222. » Voltzii AL Br., 2: 6, Zolleriana H., 228, Chaabi one S., I, 430. 5 © y & > y ES EEE TS ve y v y S 25 se v y RE 826 Chauviniopsis Pellati S., 450. Cheïlanthes Sw., 1, 640. » Laharpi H. 648, ne a Sch., If, 247. Münsteri Sch.. 248. Chelepteris Corda, 1, 702, gracilis Eichw., 702, » macropeltis Sch., 703. » micropeltis Sch. ? 703. » vogesiaca SCh., 702. » Voltzii Sch., 703. et ts Kurr, I, 643. ae Sch., 643. Ghondrites St., I, 168. » æmulus EL, 1,478. » antipathes M., 175. » bollensis Ziet., I, 171, » dalmaticus Et. 1, 172. » diniensis $., 438. » divaricatus Deb. I, 173, » Dumortieri $., Ill, 437, » elegans Deb., 4 173. » elongatus M., 175. » equisetoides M. 175. » filicinus $., II, 436. » flabellaris $., UE, 436. » fragilis S., II, 436. » furcatus Br. 1, 169. » Grarnieri S., IL, 439. » globulifer &., Hi, 437. » intricatus Sch., L 172, » moniliformis &,, TL, 439. 1e nodosus $., II, 436. » obtusus Br, I, 173. » pusillus $., Ti, 639. » ramuliferus S., III, 437. » rhytiphlæoides M. 175, » rigidus M., 174. » rigidus $., TH, 436. » sphacelatus M. 174. » subintricatus Deb. I, 173. ». Targionii Br, I, 170. » vermicularis ‘3 II, 439. Zanardinii M. 174. Chorionopteris Corda, I, 7577. gleichenioides C., 578. Chrysophyituns L., II, 937. thon 938. » nervosissimum Web.937. » olympicum U., 938, » Palæo-Cainito Ett., 937. TABLE ALPHABÉTIQUE. Cingularia typica W., 461. Cinnamomum Burm, IL, 839, » aquense ce 11, 846, Buchii H. Î, 546. » camphoræfolium S., IL, 845, » emarginatum $., I, 846. » Fe ifolium Sch., "1, 844. » eerii Lesq., I, 847. » Hofmanni H, TI, 599. » lanceolatum H., IL, 842. » laurifolium Ett., Il, 842. ” ovale $., II, 846. » polymorphum H, Il mississippiense un Ë I, 42, retusum H, I, à Rossmässleri H, di 839, » Scheuchzeri H., "IL, 840, » sextianum $., If, 846. » spectabile H, IL, 844. » spectandum 8. il, 844. » subrotundum ÏL., Il, 841, » transversum H,, 6. Cissites H, III, 46. » insignis H., Cissus L., III, 42. » ampelopsidea $., 43. » atlantica Ett., 46, » celtidifolia Ett., 46. » fagifolia Ett., 46, » Heerï Ett., 44, » jatrophæfolia M., 44. » lacerata ne: 602. » lævigata $., 43. » lobato-crenata Lesq., 602. » Nimrodi Ett., 45. » Oxycoccos Ü., 44. » platanifolia Et. 43. » primæva $S , 42. » radobojana’ Ett., 44. “Es rhamnifolia Ett., 65. » stiriaca Ett., 45. » tricuspidata” H., 44. » ulmifolia M., 41. » Ungeri Ett., °45. Cistus Tournef., IT, 98. » Beckeranus Ludw., 99. » rostratus Ludw., 99, Cladiscus Gr.-Eur., IH, 560. Cladonia divaricata M. et G., 1, 46, » furcata Sommf., 46. Cladophlebis Br., Il, 503. 847! reticulatum H, 938. Sturii Ett., 938. Cinchonidium L., IH, 876. Dbntart Ia Æsculapi Ett., 878. bilinicum Ett., 826. coprosmæfolium Ett., 877. coutareifolium Sch., 7878. multinerve Ett., 876. pannonicum Sch., 879. racemosum U., 877. randiæfolium Êtt. 877. Samnitum Sch., 879, Titanum Ett., 878. Weiss, Ill, 460, » » » breviloba S., 544. curta Sch., 505. modesta Sch., 505, Cladoxylon U,, I, 618. Clathraria Mant., "I, 182 ; III, 552. antiqua Sch., II, 185, Brongniarti Sch., Il, 184. Bucklandi Sch., Il, 183. columnaris Sch., IL 184, densifolia Sch., 11, 186, Germari Sch., TI 554. gracilis Sch., "1, 262. hastata Sch., IL 185. insignis Sch., ll, 183. RES PPT EE D V1 L he 1! = CAL GE D SE driac Pt PF RIT TABLE ALPHABÉTIQUE. rs a involuta Sch., II, 185. Joassiana Sch., TI 553. liasina Sch., Il, 183. Lyellii Mant., Îl, 183. Mantelli Sch., ll, 553. microlepis Sch., l, 185. Milleriana Sch., ILE, 555. Schachti Sch., Ïl, 112. strigosa Sch., "I, 7186. Clathropteris Br., 1, 635. » meniscioides Br., I, 637. P ay hylla Br, | 636; Clematis L., Hi, 81. pd ? (IN, 518: » œningensis Al. Br., 81. » Panos H., 81. te radobojana Ci _ trichicera H., Clepaydropas U. I, 2. anti iqua U., 093. » composita U., 693. robusta U., 693. Clethra L., III, 22. » arborea L., 25. » helvetica H., 22. » teutonica U.. + 23, Cluytia Aiït., III, 294. » laiæfolia Wess., 294. Clypeola L., III, 96. » debilis H., 96. Coccoloba Jacq., I, 7761. » acutangula Ett., 702. » bilinica Ett., 761. em die IE, 197. æduense Br. ., 198. bise L., II, 348. » antiqua H.,, 349. » debilis H, 348. » edwardsiæfolia Web., 349. » macroph la H. 349. Salteri , 348. Combretum Leaf, III, 298. uropæum Web., 298. Confervites Sch, I, 153. uensis Deb., 156, œningensis H., 156. setaceus Ett., 155. vermiculatus Ludw., 155. ner niicéen Sch., 111; 470, Braunii ch. 470. » Kirchneri Sch. 470. tricarpum Sch, 470, Coniopteris Br., 1, 418. » Braunii Br., 1, 418. » conferta $., “Ait, 471. » » » bili icus U., 154. » callosus Ludw. … 155. » capilliformis Ett., 154. » debilis H., 154. » incrustatus H., 155. » Nægelii H., 154. » » » Kirchneri Br. , 418. Murrayana Be. UE, 471. » tricarpa Schenk, L 419, Conospermites hakeæfolius Ett. IT, 7678 Conospermum Sm., II, 780. 827 | Conospermum macrophyllum Ett., 781. » sotzkianum Ett., 780. ane L., 11, 913, mœnanus Ludw., 913. Corallina L., 1, 178, » arbuscula U., 179. » Halymeda U., 178. » Micheloti Sch. 179. » Pomelii Sch., 179. » Reussiana Sch., 180. Copaifera L., III, 390, » armissanensis S., 390. » kymeana U. 391. » radobojana U., 391. relicta U., 391, Cordia R. Br., I, 916. » bilinica Êtt., 916, CoriariaL., II, 160. » loclensis H., 161. » longæva $., 161. Cornicularia Ach., L 147. » ochroleuca Ach., 147. » subpubescens G., 147. one L., II, 61. acuminata Web., 53. » apiculata Gr, 53. » Büchü H. 52. » confusa 8. 700. » Daikei H,, 52. » ferox U., 53. » hyperborea H., 53. » lignitum Sch., "54, » Ludwigii Ett., 54. » mucronata Sch., 52, » nebracensis Sch., 54. » orbifera H., 52. » paucinervis H., 54. » platyphylla $., ’51. » rhamnifolia Web., 53: » Studeri H., 52. | Corylus Tournef, ll, 597. » americana fossilis Newb., 600, » australis H., 599. » avellanoides Eng., 601. » bulbiformis Ludw., 600, » Gœpperti U., 600, » grandifolia Newb., 599. » inflata Ludw., 508. » insignis H, 598. » Mac Quarrii H., 598. » orbiculata Newb., 600, » rostrata fosilis Newb., 600, Wickenburgi U., 600, APS Med. I, 321. » Andromedæ U., 322. » assimilanda $., 705. » major S., 321. » metrosideroides M. 322. » Persei H., 322. » protogæa S., 321. » usilla U., 322, Craspedopteris Br, I, 7366. Cratægus L., II, 322. » antiqua H., 323. » bilinica Ett., 324, 828 Cratægus Carneggiana H,, IT, 325. » de Cquioët H4 326. » dysenterica M., 326. » incisa Web., 325. » longepetiolata H., 324. TABLE ALPHABÉTIQUE. Cupressinites globosus Bow., 368. » recurvatus Bow., 368 » subfusiformis Bow., 368. Cupressoxylon Kr., II, 370, 374. » acerosum Kr., 376. » minuta $., 705. » æquale, G., 375. » Nicoletiana H., 325. » afline Kr., 377. »_ obscurata S., 704. » ambiguum G., 377. » opulifolia H., 326. » arceuthicum G., 377. » Orionis U., 324. » arctannulatum G., 377. » palæo-pyracantha $., 423. » australe Kr., 376. » primordialis $., 705. » basalticum Kr., 377. » pyracantha Pers., 323. » Breverni Merkl., 376. » socia $., 705. » distichum Merkl., 375. » teutonica U., 324. » dubium Cram., 317. » Warthana H., 329. » erraticum Merkl., 375. » wetteravica Ett., 324. » fissum G., 375. Credneria Zenk., IN, 58. » Fritschianum Merkl.,376. » acuminata Hpe, 60. » Gœppertianum Kr., 376. » denticulata Zenk., 61. » Hartigii G., 375. » integerrima Zenk., 59, » Hældlianum Kr., 376. » macrophylla H., 59. » juniperinum G., 377. » oblonga Sch., 60. » Kiprianovi M., 376. » triacuminata Hpe., 60. » Klinckianum Kr., 374. Crematopteris Sch., I, 596. » leptotichum G., 475. » typica Sch., 597. » multiradiatum G., 375. Ctenis L. et H., IE, 520. » nodosum G., 374. » falcata L. et H.. 521, » opacum G., 374. Ctenophyllum Sch., II, 127, 163. » pachydermum G., 374. » Braunianum G., 163. » peucinum G., 374, . » imbricatum Ett., 164. » olyommatum Cr., 376. » marginatum U., 164. » Pritchardi Kr.. 376, »” * pecten L. et H., 164. » Protolarix Kr., 376. Cunninghamites St., Il. 259. » pulchrum Cr., 376. » elegans H., 259. » resiniferum Kr., 374. » miocenieus Sch., IL, 571. » salisburioides Cram., 377. » Oxycedrus St., IT, 259. » sanguineum Merkl., 375. » squamosus H., IL, 571. » sequoianum Merkl., 376. » Sternbergii Ett., IL 259. » Severzovi Merkl., 375. Cunonia L., IL, 67. » subæquale G., 375. » bilinica Ett., 67, » sylvestre Merkl., 375. » europæa U., 67, » Cupanoides Bow., IL, 172. ucranicum G., 374. » uniradiatum G., 375. wolgicum Merkl. 376. » corrugatus Bow., 172. » » depressus Bow., 173. Cussonia Thunb., III, 27. ” grandis Bow., 173. » polydrys U., 27. » inflatus Bow., 173. » rectinervis S., 699. » lobatus Bow., 172. » rediviva 5. 699. . pygmæus Bow., 173. Cyathea Sm., I, 667. » subangulatus Bow., 172. » debilis Sch., 667. » tumidus Bow., 173. Cupanites Sch., 1. 170. » anomalus And., 172. » grandis Sch. 171. » juglandinus Ett. 171. » miocenicus Sch., 170. » Neptuni Sch., 171. » plenasiæformis Sch., 668. Cyatheocarpus Weiss, III, 508, » europæus Weiss, 908. Cyatheopteris Sch., 1, 703. » tessellata Sch., Il, 704. Cycadinocarpus Sch., II, 208. »” amygdalinus Sch., 208. » Palæo-Rhus Ett., 172. » Brongniartii Sch., 210. Cupressites G., II, 347. » Bucklandi Sch., 219. » Brongniarti G., 347. » conicus Sch., 210. » Linkianus G.. 347. » cordatus Sch., 211. » Mac Henrii Bail., 367. » hettangensis Sch., 209. » pycnophylloides M. 367. » Huttoni Sch., 210. Cupressinites Bow. Il, 368. » ce ec Sch., 208. » elongatus Sch., 368. » Lindleyanus Sch., 210. k * « 3 L C ta ( : | fr pate Éd PTE 0: L À 4 4 1 | ; : 4 à CAPE RE PNR A me Ces — of nb = À | ne PR d'éonuns (Vs #4 st ah: 4 à do ice minor Sch., 209. arvulus SCh., 209. Crondites Kr., II, 178. » affinis ’Eichw., I, 179. » Blandfordianus Ôldh., 4 » rongniartii Rœm., IL, ÿ »” confertus Morris, Il, 179. » Heerii Schenk, II, 180. » Morrisianus Dunk, II, 180. ” pectinatus Berg., Il, 178. » rajmahalensis Idh., Il, 178. » rectangularis Brauns, 4, 178. » Rœmeri Schenk, II, 552. » taxodinus G., IL, 178. zamioides Leck., II, 178, Gyeadoidea Buckl., If, 186; Ii, 551. inclusa Carr. "I, 556. » intermedia Sch., Ïl, 556. » megaloph IlaBuckl,, II, 187. » micromyela Br., II, 188. » microphylla Buckl. II, 187. »” pictavieusis $., IT, 188. »” pygmæa L. et A. II, 188. Cycadopteris Sch., I, 487. » Bergeri Sch., 1. 487; III, 587. » randis Sch, I, 487. » eckenbyi Sch.. II, 487. » odontopteroides ot 488. ae 2 Sch , II, 207. Hennocquei Sch., 207. Moræanus Sch., 307. Cyclocladia Goldb.. II, 55. » ornata Goldb., 55. Cyclopteris Br., 1, 366, 420. » crenata Brauns 422, , flabellata Br., 421. » lacerata H, 221. » Liebeana Gein. 422. » trichoides Br., 221. non Haught., Il, 540. densifolium Daws. … 241. » kiltorkense Hght., 540. » minutum Hght., 540. » pulchellum Sch., 540. Cyclozamites Pomel, II 128! 174. Cydonia Tournef. IL, 316 » antiquorun Ë., 317. Cylindrites G., 1, 20 »” rasé S., LI, 446. Le S., U, ? 446. Pie Sch. I, 5 »” Gœpperti, Sch. 553. PAR Sch., IT, 412. alternans, H.,, 415. » alterninervis H., 417. » anconianus Gd., 417. » angustior Al. Br. ,414. » angustissimus AL Br., 414. » . Blancheti H,, 416. » bolcensis M. 413. » canaliculatus H , 415. » confertus H,, 416. » Custeri, H., 415. TABLE ALPHABÉTIQUE. Nepaoeepue ! Mantelli Sch., 211. 829 | D à Pi Deucalionis H., 415. dubius H., 413. » elegans Gd., 417. « Forbesïi H, ? 417. » gracillimus Sism., 416. » gramineus Laharpe, 416. » graminifolius Sch., 413. » Guthnickii H, 415. ” macrophyllus Sism., 416. » margarum H., »” multinervosus H., ‘416. »” palæostachys, $. 7417. » paucinervis H., 414. »” plicatus F.- O., ? 415. » Rehsteineri æ 416. » schœænoiïdes G., ? A17. » senarius H., 414, » serrulatus Laharpe, 414. » sezannensis $., 417. »” sulcatulus H-. 414. » tenuistriatus H,, 416. »” unarius Laharpe, 414. Zollikoferi H., 415. aies L., IL, 410. » Braunianus H,, 411. » Chavannesi H., 411. » lepidus H., 412: » Morloti H., 412. » reticulatus H., 412. » Sirenum H., 412. » stigmosus Ludw., 412. vetustus H., 411. Cypselites EH, I, 866. angustatus H., 869. »” bisulcatus H., ? 868. » brachypus H., 867. » cincinnatus H, 869. » costatus H., #69. » deletus H., 7867. » dubius H., 867. » ellipticus H., 867. » elongatus H., 868. » Fischeri H., 868. » grandis H., 868. » grpeornes S. 8206. essingii H., 868. » Nægeli H., 367. » Regelii H., ” 869. » rostratus H, 868. » Schultzii H., 869. » striatus H., 867. » tenuis H., 870. » Ungeri H, 868. Cystopteris Bhdi,, I, 663. » fumariacea Wess., 663. Cystoseira Ag., 1, 187. » affinis U.. 188. » communis U., 188. » filiformis St., 188. » flagelliformis U., 188. » gracilis U., 188, »” Hellii U., 188. » Partschii St., 189. Cytisus L., II, 341. » anguste siliquatus Ludw., 342. 830 Cytisus Dionysi U., 342. » freybergensis U., 342. » radobojensis U., 342. » reniculus H., 342. D Dalbergia L., II, 368. » bella H., 361, PET cuneifolia H., 361. » Empetrites Ett., 359. » grandifolia $., 358. » hæringiana Ett., 359. » hecastophyllina $., 358. » Jactirde H., 362 » leptolobiana $., 360. » nostratum H., 361. » palæocarpa $., 358. » pastellina M. 613. » rimæva U., 362. » roserpinæ U., 362. » pterocarpoides Ett., 360. » rectinervis Ett., 359. » reticulata Ett., 360. » retusæfolia H., 361. » Scheitlii H., 362, valdensis H,, 360. » wetteravica Ett., 359. Dammarites St., II, 255. » albens Pr., 255. » crassipes Gr, 256. Danæites Gœpp., I, 616. » asplenioides Sch., 616. » firmus H., 616. » Schlotheimii Deb., 616, Danæopsis H, I, 613. » marantacea H., 614. » Rumpfii Sch., 615. Daphne L., III, 859. » abscondita $., 859. » Apollinis U., 861. » densinervis H., 862. °» goughiæfolia M. 869. » lignitum Ett., 862. » oreodaphnoides Web., 861. ) persooniæformis Web., 861. » protogæa Ett., 860. » radobojana U., 861. » Rucellajana, M., 860. » stigmosa Ludw., 860. » venusta Ludw., 860, Daphnogene U., II, 850. » anglica H, 11, 852 » basinervis $., Il, 858. ” coriacea $., II, 854. » elegans Wat., Il, 851. » elliptica Web., Il, 854. » hæringiana Ett., Il, 852. » Kanei H., II, 855. » kutschliniana Ett., Il, 855. » laurifolia Ett., II, 855. » leptospermoides M. II, 852 » lobata $., II, 853. » Ludwigii Ett., Il, 855. » novalensis Vis, III, 600. TABLE ALPHABÉTIQUE. Daphnogene parvula $., If, 353. » aincourti $., Il, 854. » sezannensis $., II, 852. » transitoria S,, II, 854. 5 Ungeri H., Il, 853. » veronensis M., 852. Daphnophyllum H., II, 866. Eh crassinervium H., 856. » Fraasii H., 856, Delesseria Lx., 1, 176. » Agardhiana Sch., I, 176. » bolcensis M., I, 440. » caulescens Sch., I, 176. » flabelliformis Sch., I, 177. » gazzolana Sch., I, 177, II, 440. » pinnata Sch., 1, 177. » Reichii Sch., I, 178. ” Sandriana M., 1, 177. » sphærococcoïides Sch., I, 177. Depazea Fr. I, 136. » Feroniæ Ett., III, 432. » increscens AL. Br. 1, 136. » { Re AL. Br. I, 136. » milacis H., I, 136. » Ungeri Ett., II, 432. Diachænites Al. Br., IL, 25. » cyclosperma H., 25. » Heecriïi Al. Br., 26. Dichopteris Zigno HI, 490. » angustifolia Z., 491. » lævigata Z., 491. « lanceolata Z., 491. » microphylla Z., 491. » Parolliniana Z.. 491. » rhomboïdalis Z., 491. » Visianiana Z., 491. Dicranopteris Schenk, I, 424. » Rœmeri Schenk, 424. Dicranum Hedw., 1, 241. » fuscescens Turn., 242, » simplex G., 242. » subflagellare G., 242. » subpellucidum G., 242. » subscoparium G., 246. Dictyonema Hall, I, 183. » flabelliforme Hall, 183. Dictyophyllum Lindl. et H., I, 632. ” acutilobum Schenk, I, 633. » Nilssoni Schenk, I, 634. » obtusilobum Schenk, I, 633. » Rœmeri Schenk, III, 518 » rugosum L. et H, 1, 634. Dictyophyton Hall, I, 207. » annulatum Hall, 210. » Conradi Hall, 209. » fenestratum Hall, 210. » filitextile Hall, 208. » Newberryi Hall, 208. » nodosum Hall, 210. » Redfieldi Hall, 209. » rude Hall., 209, » tuberosum Hall, 209. Dictyopteris Gutb., I, 369, 617. » Brongniarti Gutb., I, 617. » cordata Rœm., III, 515. My; RARES : . Ep mnt a TR bed nnpnd = T5 à | | “cc A à ets falcata Morris, 1, 619. Hoffmanni Rœm, I, 619. Münsteri Br. I, 618. neuropteroides ‘Gutb. 1,618. obliqua Bunb. I, rubella Lesq., Ti, SLA, Scheuchzeri Rœm., III, 515. Schützei Rœm., I, 7619. Dictyoxylon Br., II, 547. Didymophyllum Schottii G., Il, 118. Didymosorus Deb., I, 673. » comptoniæfolius Deb., 673. » gleichenioides Deb. ? 673. varians Deb., 673. Dioon Lindl, IL, 127. Dioonites Born. II, 128, 147. _» abietinus Sch., ai, 151. africanus Sch., Il, 150, try EE » » angustifolius Benn., II, 148. » Blœdeanus Sck., IT, 146! » Brongniarti Schenk, III, 551. » Buchianus Sch., II, 1 49! » Carnallianus G., IL, 148. » cretosus Sch, Il, 711. » Dunkerianus &., II, 150, et * [IH 650. » Gœæppertianus Sch., Il, 151. » Humboldtianus Sch., If, 150, » inflexus Sch., 11, 147. » Kurrii Sch., Ïl, 149. » medianus Bean, IL, 148, » pinnæformis Schenk, II, 148. » rigidus Sch., II, 148’ saxoniCus SCh., I, 211. Diospyros L., II, 944. adscripta $., III, 699. » alaskana Sch., 949. » ambigua $.. TL, 699. » anceps H., 948. ” auricula Ü. 947. » bilinica Ett, 947. » bohemica Eit. 945. » brachysepala Al. Br., 949. »” corrugata $., IT, 695. »” discreta $., TI, 695. » dubia G., 41. » hæringiana Ett., 945. »” involucrans $., II, 696. , lotoides U., 951. » Loveni H. 969. » Myosotis Ù., 952, , obliqua U., 951. » oblongifolia H., 950. » obseura $., 947. » oocarpa S., III, 696. » palæogæa Ëtt., 945. cs paradisiaca Ett. 946. » Parthenon U. , 949. primæva H., 948. »” præcursor 8. 695, » rhododendrifolia S., III, 695, » Royena $., 946. » rugosa $., 1, 946, III, 696. » stenosepala À. 949. » varians $., 944. TABLE ALPHABÉTIQUE. 831 Diospyros vetusta H. » Wodani U., 951. » Zollikoferi À; 951. de de memes Corda, I, 692. arboreus C., 692, Diplostegium Corda, IE, 56, »” Brownianum, C., 56. striolatum, C., 56. Diploxylou Corda, IT, 118. » Anabathra Br, 119, »” elegans C., 119. Dodonæa L., ILT, 174. » allemanica H., 177. »” antiqua Ett., 177. » Apocyno hyllum Ett., 175. » confusa & 7 » cyclophora s. 7e. » emarginata H, 177. » orbiculata H.. 177. » prisca Web., 176. »” pteleæfolia H., 175. » radobojensis Et. 174. » Salicites Ett., 173. » sotzkiana Ett., 174, vetusta H., 174. Dolichites D; 'HE; 352, » europæus U., 353. » maximus U., 352. Dombeyopsis U., HI, 108. » æqualifolia G.. 109. » affinis M., 603. » auriculata M., 605. »” Beggiati M. 606. » 4 bolcensis M, 604. » ceanothifolie M., 605. » coccolobæfolia M. 605. » Decheni Web., 109. » deformis M. 605. » Granadilla M. 604. » Heuñleriana M. 606. » hibiscifolia M. ? 606. » incerta M. 603. » islandica H., 110. » kleinhoviæfolia M., 605. » obtusa Lesq., 607. » ‘ occidentalis Lesq., 607. » pentagonalis Web. , 109, » sublobata M. 604. » tiloides M., 604. vitifolia M, ? 606. Dothidea Fr., I, 135. » acericola H., 136. » Andromedæ ’@, 136. Dracænites $., II, 1128. » Brongniarti S., 1128. » narbonensis $,, 1128. » sepultus $., 1128. Drepanocarpus C. F. Mey. ., I, 363. » Decampiüi M. 363. » punctulatus 8. 363, Dep I, 201. spinæformis G., 201. Déréndeh R. Br., II, 807. » Schrankii E; 801. » Thesei U., 809. 832 Dryandroides U., 11, 809, » basaltic Ett., 810. » brevifolia Ett, 810. » concinna H. 811. » crenata H. 811. » cuneata $., 810. » parvifolia H. 811. »” primigenia n. 810. » undulata H., 810. Dryophyllum Deb., I, 613, » integrum $., 615. »” lineare 8. 615. » Palæocastanea $., 614. » subcretaceum $S., 614. Echinostachys Br., Il, 621. Echinostrobus Sch., 11, 330 »” expansus Sch., 333. » Frischmanni Sch., 332. » lycopodioides U., 333. » robustus S. 382.” » Sternbergii Sch., 331. Echitonium U., Il, 897. » cuspidatnm H., 899. » macrospermum Ett., 899. » microspermum U., 898. »” sezannense Wat., 1898. » Sophiæ Web., 898. superstes U., 7898. Edwardsia Sal., IT, 370. » minutula H., 370. » parvifolia H. 370. » reticulata S.. 370. retusa H., 370. (AVE L., II, 357. ni acuminata Aus 858. Elæocarpus L., I, » Aireche FL 126. europæus H. 126. Elsodéndron Jacq. I, 200. »” Capellinii G-d. 202. » degener Ett., 202. » Dryadum Ett. 203, »” dubium Ett., 201. » Gaudini H,, 7201. » hæringianum Ett., 201. » helveticum H,, 201. » oligoneuron Ett., 202. » Phylemonis Ett. 7203. stiriacum Ett., 202. Hiabhrten Jacq., III, 284. » antiquum U., 284. Embothrites U., II, 796. » anomalus U., 797. » aquensis S., 7796. » borealis U., ? 796. » cuneatus Et. 797. » leptospermus "Et. 796. » macropterus Ett., 7797. » sotzkianus U,., 797. Encephalartus Lehm., II, 125. Re ne Lesch., TI, 7262. abscondita &., 265- n atavia $., 702. » bilinica Étt., 266. » decora $., 262, TABLE ALPHABÉTIQUE. FRERE detecta $., 265. Brongniartii S., 263. » Hassencampi H, 265, » inquirenda $., 262. » oxyptera $., 264. » serotina $., 7265, ultima $., 365. Entaié Ad., III, 398. » Polyphemi U., 398. rimogenita Ü. 398. EH, 260. cinaroce hala $., 260. Boliion Schenk, IL, 427. PER Schenk, 427. bpteds L., II, 262. » Johannis Sch., 262, » sotzkiana Sch., 262. Equisetites Sch. I, 286. » brevidens Sch., I, 287. » giganteus Sch., L 286. » lingulatus Sch. L, 287. » occidentalis Lesq. II, 454. » rugosus Sch., I, 87. Equisetum L., 1, 259. » affine Ett., II, 747. » arcticum H. 263; II, 452. » arenaceum Bron, k, 7270. » ‘ bilinicum U, I, 260. » Braunii U., L 259. » Brongniarti Sch. et M. I, 274. Entomo epis » Bunburianum Zigno, x 265. » Burchardti Dunk., I, 264 ; ie » Campbellii ar 1, 264. » _columnare Br., ë » Duvalii $., I, Bi » Exbreichii ’Ett,, I, 260. ” gamingianum Et. I, 268. » Gümbeli Sch. 1, 269. » Konigi Sch., Ê 265. » lacustre $., 1, 262. » Laharpii H. 1, 263. » Lehmanniantun Sch., » liasicum H,, I, » limoselloides H;, I, 263. » limosellum H. L 260. » limosum H.,, cs 264. » Lyellii Mont. 1, 265; III, 453. » macrocoleon Sch., I, 7275. » Mougeotii Br. 1, 278. » Münsteri Sch., L 269. » Parlatorii Sch, I, 261. » Phillipsii Dunk., 1, 265. » platyodon Br., h 274. » procerum H., 262. » rajmahalense Seb. I, 176. D repens Ett., I, » Ræœssneri Ett., 262. » Rogersii Sch., ? 1,276. » ronzonense Mar, III, 723. » tridentatum "+ » tunicatum H., 1 ‘568, » Ungeri Ett.. ï, 268. » veronense Zigno, 1, 296. » Winkleri H, 1, 263. I, 267. PRE VTT NET TR NU NOR CF ET OR SA til dé fast es à ve Sch., I, 416. » artemisiæfolia Sch., 416. » Neesii Sch., 417. Erica L., I, 1. » arborea L:, 2, » Bruckmanni AL. Br., 2. » deleta H., 2 » nitidula AL ‘Br. FE Ervites S., III, 357, » primævus $., 357. Erythrina L., II, 351. » dap phnoides U., 351. » Phaseclites Ü. 351. 7 7 Stiehl., TU, 61. cuneifolia StiehL., 62, » tremulæfolia StiehL., 62. ed aér L'Hérit., III, 302. ægæa U., 303. daphnoides Web., 304. randifolia Ett., 304. æringiana Ett., 304, oceanica U., 303. polianthoides Web.,304. Salentinorum M. 304. Eutics L., 11, 955. » miocenica U., 955, » relicta U., 956. Eugenia Mich., Ill, 311. » Aizoon U., ET » Apollinis Ü., 312. » hæringiana U., 311, » Hollæ U., 312 Euphorbiophyllum Ett., II, 390. crassinervium Ett., 692. » lanceolatum Ett., 191. » omalanthoides Eté. 291. » protogæum H., 29 Z » stillingioides Ett., 290, » stiriacum Ett., 292, subrotundun Ett. 291. Prius T'ournef., II, 181. » Ægipanos Eit., 182. amissus H., 183. Haïdingeri Ett., 183. Latoniæ U,, 183. moskenbergensis ” 184. Napæarum Ett. Proserpinæ Ett, 183. radobojana U. 183. rotundata S., 182. wetteravica Ett. ., 184, Excipula Fr. 1, 141. » Neesii G., 141. Exocarpus Lab., Il, 169. » radobojana H., 769. Sr TE E y u y F Faboidea Bow., 11, 430, Fagus Tournef, Il, "601. ambigua M, 607. Antipoñi H., 7603. Arduinorum M., 607. attenuata G., 607, rs TE y Scuimpen. — Paléont. végét. TABLE ALPHABÉTIQUE. : a betulæfolia M., 607. 839 Chierici M. 607. cretacea Newb., 602, dentata H.,, 605, Deucalionis U., 602. dubia Wat., 602. eocenica Wat. 602. Feroniæ U., 603. Gussonii M, 606. Haidingeri Kov., 605. horrida Ludw., 606. » incerta M. 607. » macrophylla U., 604. » Marsilii M, 606. » polyclada Les « 602. » pristina S. 604. » pygmæa Ü, 605. » sylvatica H, 606. Viviani U., 605, Fascibulités Cotta, IE, 514. » carbonigenus U., 514. » leptoxylon U. 54. Fegonium U. II, 608, » salinarum U., 608, » vasculosum Ü. 608. Ficeus Tournef., II, 727. » acuminata Êtt., II, 737. » affinis Vis. TT 593. - » Aglajæ U, "II, 743. » Andreoliana M. III, 594, » apocynoides Ett., If, 735. » Apollinis Ett., II, ? 739. » appendiculata H., II, 750. » arcinervis H, Il, 736. » armissanensis e Il, 732, » asarifolia Ett., ll, 748. » Atlantidis Ett, I, 742, » auriculata Lesq. és IE, 595. » borealis H.,, II, 740, » Brauniü H, "H, 7739. » bumelioides Et. Il, 678. » Carica L., II, 750. » cinnamomoides Lesq., II, 748. » Clintoni Lesq. II, 394.” = Fyv y EE y % clusiæfolia Ett., 1, 736. Columellæ M. ÂL, 738. »,. crenata U, I, ? 749. » dalmatica Ett, II, 744. » Daphnes Ett. Ti, 744. » Daphnogene Ett, 11, 742. » Decandolleana H., Îl, 749. » demersa 5. I, 733. » Deschmanni Ett,, II, 592. » Dionysia M, II, 738 » dryophylla 8. Î1, 732, » exstincta Ett., ? 746. » Falconeri H, 733. » Fridaui Ett. 7737. » Fussiüi Ett., 735. » Gaudini Et. 741. » Gavillana Gaud., 744. » Greinitziü Ett. Il, 673. » Germari H, 740. » Giebelii H., 730. » Grœpperti Ett., 730, I — 53 83 Ficus » Fitton » TABLE ALPHABÉTIQUE. rænlandica H., 740. aydenii Lesg., III, 594. Heerii Ett., 755. Hegetschweileri H., 736. Hercules Ett., 740. hydrarchos U., 743. infernalis Vis., III, 593. insignis Ett., 743. Jynx U., 734. Klipsteinii Ett., 745. Krausiana H., 729. kutschliniana Ett., 736. lanceolata H., 733. lanceolato-acuminata Ett., III, 593. lancifolia Ett., 737. laurogene Ett., 734. Lereschii H., 750. Lobkowitzii Ett., 719. Maravignæ M. 738. Martiana H., 731. Mobhliana H., 728. Morloti U., 730. Morrisii de la Harpe, 731. multinervis U., 739. oblanceolata Lesq., III, 595. obscurata S., II, 746. obtusata H., IT, 740. pachymischos M. III, 594. Paolina M. Il, 738. aradoxa $., 732, engellii H., 733. planicostata Lesq., IT, 594, platanifolia $S., III, 693. populina H., II, 749. primordialis H., II, 729. protogæa Ett., IIT, 678, protopimenta M., 738. pseudo-capensis M., III, 594. pseudo-elastica M. 111, 593. Psiadiopsis M, II, 779. pulcherrima $., 731. recondita S., 743. reticulata $S., 731. Reussii Ett., 746. Rœmeriana H., 741. Romulea M., 738. sagoriana Ett., III, 592. scabriuscula H., 739. Schimperi Lesq., 749. Schlechtendali H., 731. spectabilis Lesq., III, 595. tenerrima $., 732. tenuinervis Ett., 737. Thaliæ U., 740. tiliæfolia H., 740. Titanum Ett., 742, trachelodes U., 730. Troglodytarum U., 748, truncata H., 736. Urani Ett., 741, venusta $., 745. vulcanica Ett., 741. wetteravica Ett., 745, ia Carr., IE, 556. squamata Carr., 557. Flabellaria St, II, 492. » Campellii Newb., III, 583. » chamæropifolia G., Il, 492. » costata S., II, 494, ” gargasensis $., II, 494, » igantum M. III, 583. » oupili Wat., Il, 493. » incerta $., II, 495. » Lamanonis Br., Il, 493. » latiloba H., If, 495. » litigiosa S., Il, 493. » longirachis U., II, 492. » æœningensis H., II, 496. » parisiensis Br., II, 492, : » Rüminiana H., II, 496. » sagoriana Ett., III, 583. » thrinacea $S., 11, 494, » vicentina M., III, 583. » Zinkeni H., II, 495. Flemingites Carr., III, 638. » ge Carr., 539, » edroanus Carr., 539, Fontinalis L., 1, 245. » Sismondana Sch., 245, » Tournalii Br., 249. Fracastoria M., IE, 608, » Anguria M., 609. » citriformis M., 610. » Citrullus M., 609. » cucurbitina M., 609. » clavæformis M., 609. » gastreoides M., 610. » gigantea M., 608. ” Lagenaria M., 609. » Megapepo M., 609. » Melo M., 609. » piriformis M., 610. » pomiformis M. 610. , pyramidalis M., 609. » rotunda M., 610, » Zignoana M. 610. Fragaria L., Il, 327. » Haueri Stur, 327. Fraxinus Tournef., Il, 890. » Agassiziana H., 894. Ceronelli M., 894. deleta H., 892. denticulata H., 894. excelsifolia Web., 894. inæqualis H., 892. juglandina $., 891. lonchoptera Ett., 893. macroptera Ett., 893. » Numana H., 894. » Ornus L., 894. ” prædicta H., 891. » primigenia U., 893. » rhoefolia Web., 893. » Scheuchzeri H., 892. » stenoptera H., 892. » ulmifolia $., 891. Frenelopsis Schenk, II, 360. ES SEL: ESS S Sr Schenk, 360, Freziera Sw., III, 12 » galicifolia $., 127, » antiquus Br. … 442. » divaricatus Br., 443. » falcatus Br. 444, LS fimbriatus Br. 444. » fruticosus Br. 443. » gracilis Br., 44, » ce Br., LS » su antiquus B 4 18, Tribulus Br., us L., I, 191. Bro rongniarti Wat, 191. eocenicus Wat., 191. frondosus Sch, 7193. Jovii Wat., 192. nobilis Wat. 192. Passyi Wat., 192. G Galium L., II, 872. » antiqu: uum H., 872. Gardenia Ellis, Il, 879. » Braunii EH, 880. » Meriani H, 880. » Wetzleri H, 880. Gastrolobium R. Br., TL, 339. » Zephyreum Ett., 339. Gaulthiera Kalm, III. 12. » eocenica Ett., 12. » lignitum Web. 2. » arsiliana M. 13, » Sesostris U., 12. Geinitzia Endl., HI, 574. » cretacea (M 574. » formosa H. 574. Geonoma Willd., II, 302. » Steig eri Ë., 502, ns Le I, 374. allemanica H., 375. » celtica U., 375. » crenulata HE. 375. » ovalifolia H., 375. » Wesseli Web., 374. Gleichenia Sw., I, 669. » bindrabunensis pen 670. » elegans Sch., » Giesekiana a" 5, » Kurriana H., 671. » protogæa Deb., 671. » rigida EH. 672. » Rinkiana H., 672. » QT H., 672. Glockeria G » marattioides G., 579. ee H., LU, 426. rostratus H.,, 426. Glossopteris Br., I, 644. Apocyfophyllum Vis., HI, 520! » Browniana Br., 1, 645. » Browniana Tate, TU, 520. » indica Sch., 1, 645. TABLE ALPHABÉTIQUE. Glossozamites Sch., II, 128 ; 1, 163. 839 » Hoheneggeri Sch, 164. » oblongifolius Sch., 163. » obovatus Sch., 164. » Zittelii Sch., 164. rois Tournef., II, 345. » Blandusiæ U, 345. » deperdita U., 7345. Glyptostrobus Endl, II, 395, » europæus H. II, 326. europæus H., Hi, 573. Goniogies Be. I, 369, 541. ” arguta Sch. 543. » brevifolia Sch., 246. » Buchïi Al Br. 551. » dalmatica Al. Br. 549. » decussata Sch., 549. » elegans Sch., 542, » elongata H., 551. » . emarginata Sch. 544, » Escheri Sch., 552, » Fischeri H., 550. » helvetica H., 548, » lethæa AL Br., 552. » longifolia Sch., 544. » œningensis AL Br., 546. » polypodioides Ett., | 548. » pulchella H., 560. » stiriaca Al. Br. 547. » valdensis H. 550. Granularia Pomel, I, 212; III, 450. » linearis Zigno, Ï, 312, » repandaPom., 1, 212; Le 451. Graphis scripta v. succinea G., Ait Poe Br., 11, 784. acuta 8. 786. » coriacez $., 786. » elæophylla S,, 787. Ù elliptica $., 785. » andis Eté. 788. » ranese tt, 787. » inermis S., 786. » Dr Ts. » lancifolia H, 787. » lignitum Ett, 789. » minutula $S., 787. » mucronata 8. 786. » myrtifolia $., ? 785. » nervosa U., 788. » Pandoræ t 788. » provincialis 8, 786. » relicta $., 787.” rigida $., ? 786. RAA a II, 118. » arcinervia 119: » crenata H, 118. » grandidentata Ett., 120. » helicteroides Sch., 119. » ovalis H., 119. tiliacea Ü. 119. Greo nl 5., UL, 120. anisomera S., 121. credneriæformis $,, 120, orbiculata $., 122, sidæfolia $., 121, 836 YABLE ALPHABÉTIQUE. Grewiopsis tiliacea S., 121. » tremulæfolia S,, 122. Grimmia subelongata Gr. L 243. Gruajacites M., 11], 299. » enervis M., 299, » Heerii M. 7299. Gutbiera Pr., 1, 526. » angustifolia Pr., 577. Gyropteris Corda, I, 691. » crassa C., 691, H Haken Schrad., II, 789. acanthina M. III, 596. » amphibola $.: Il, 7794, » arctica H, IL, 79 93. » attica U., 11, 793. » bohemica Eit. 11, -792, » demersa $., IL, 794. » discerpta $., Il, 791. » dryandroides Ett., 11, 795. » erdübenyensis Stur, 11, 795. » exulata H., Il, 791. » Gaudini H, I, 791. » Germari Etk., 1, 792. » ilicina S., IL, 790. » lanceolata Web. 11, 792. » macroptera Ett., LUE, 595. » mahoniæformis a: Îl, 790. » microsperma Sch., IA, 596, » Myrsinites Ett., 11, 794. ». . obscurata S,, II, 791. » . palæoptera $., II, 794. » plurinervia Ett., If, 794. » pseudo-nitida Ett., TL, 791. » . redux $., Il, 790. » salicina Sch., 11, 790. » schemnitzensis Stur, II, 792. » stenoptera Sch., III, 596. » stenosperma $., II, 791. wetteravica Ett. 793. Halisoris Ag. I, 185. » erecta Sch., 185. noie Sch., I, 185. Dechenianus G., 185, Halodhtbtis U,., II, 459, » cymodoceoides U., 459. Halonia L. et H., II, 53; II, 541. » Beinertiana G., 55. » dichotoma Goldb., 55. » gracilis L. et H., 54. » Münsteriana G., 55. » regularis L. et H., 54, » tetrasticha G., 55. tortuosa L. et H., 54. Halymenites St., 1, 185, 193. Brongnartii St., 193. » flexuosus F.-0., ? 194. » incrassatus F.-O., 194. » lumbricalis H., 194. » minor F,-0., 194. rectus F. -O!, 193. Hanimeltele. II, 57. Hamamelites fothergilloides $., 87. Harlania G., 1, 195, » Hallñ G., 196. Hausmannia Dunk. 1, 644. » A dichotoma RU HI, 519. » Dunkeri Sch., Hawlea Corda, 1, 586. »- pes C., 586. Hedera L., II, 39, » auriculata H., 40. » Helix L., 41. » Kargii Ai. Br., 40. » Mac Clurii H, 40. » pentagona Ludvw, 41. » risca S., » trozzii a © 40. Hedycaria Forst. IE, 7765. » europæa Ett., 766. Hemionites L., 1, 647. » scolopendrioides S., 647. Hemitelia R. Br. |, 668. » longæva Sch., 668. » proxima Seh., 669, Heterangium Corda, I, 57. » aradoxum C., 57. Heliotropites Ett., Il, 915. » acuminatus Ett., 915. » Reussii Ett., 913. Heteropteris H. B. K., I, 154. » proto œa Et. 154, Hieracites $., Il, 866. » Sal yorum S., 866. Hierogramma U, I, 695. » mystieum U., 695. sneue ne 7 Lby., I, 190. Amphisylarum Sch., 190. Hippocraten L., II, 203. bilinica Ett., 203. crenulata Eît. 203, Hipbophes L., II, 857. » dispersa Ludw, 857. » striata Ludw., 897. Hiræa Jacq., I, 150. » borealis Ett., 151. » dombeyopsifolia Andr., 151. » expansa H, » Hermis U. 152. » Ungeri Ett., 151. ne 5 Casp., III, 90, Victoria Casp, 90, Hémalauthes A. Juss., Ill, 295. » tremula Ett!, 293. Humulus L., 11, 758. » palæo- Lupulus $., 758, Huttonia St., 1, 332, » spicata St., 332. Hydnum L, I, 1 » RS H.,, 145. » argillæ Ludw., 143. Hydrocharis L., II, 442! » obcordata Web., 443. » orbiculata H., 443, » ovata Ludw., ? 443, Hydrocleis Mich., II, 424. » Persan lie M. 424, CE ONE PNR EEE NX je l'ERTIETOPRE CS TABLE ALPHABÉTIQUE. Hymenæa L., III, 388. » Fenzlii Ett., 389. Hymenophyllum Kif., {, 415. » Weissii Sch., 415. Hyoserites Ett., II, 865. 4% Schultzii Ett., 866. 2 see Br., 1, 365, ypaum L., 1, 246. » aduncum Kneïffii Sch., 1, 250. .» armissanum Sch. I, 248. D Berggreni Sch., III, 452. ». . Carbonarium Ludw., {, 248. » elasticum Sch., I, 250. hæringianum Sch., 1, 249. Heerii Sch., I, 247. Heppiüi H., I, 246. lignitum Sch., III, 452. œningense Sch., I, 250. plumulu Sch., 1, 248. aportanum Sch., 1, 247. Schimperi U., 1, 246. Sendtneri Sch., I, 250. : Ungeri Sch., I, 247. Weberianum Sch., 1, 249. Hysterium Tode, I, 136. ». antheræforme H., 137. » catenulatum Ludw., 137. » docipiens AL. Br., 137. » labyrinthiforme U., 137. » opegraphoides G., 137. RE CRE EVE Sr EE y 3 y Ilex L., III, 204, » Abichi H., 209. acanthoda $., 207. aculeata $., 206. acuminata $S., 205. Aiïzoon Ett., 309. argutula H., 209. berberidifolia H., 208. Cassinites Web., 213. celastrina S., 211. cyclophylla U., 213. denticulata H., 208. andræfolia S., 206. dubia Web., 210. Falsani S., 211. Hartungi H., 212. horrida + “+ insignis H., 212. bons. G., 307. longifolia H., 210. macrophylla H., 210. microdonta $., 210. microdonta H., 211. Mougeotii H., 209. Oreadum Ett., 207. parschlugiana U. 210. priniformis H., 210. quercina $., 206. reticulata H., 210. rhombifolia Wess., 213. rigida $., 205. Rüminiana H., 208, ESS ESS UE ES EEE VS SES SEE Es E Es SES 837 Ilex Salyorum $., 205, » sinuata S., 208. » sphenophylla U., 207. » spinescens $., 207. » stenophylla U., 207. ». Studeri La Harpe, 208. * theæfolia Gd., 211. » _Vivianiüi Gd., 211. Indigofera L., III, 344. ‘ » Re éme H,, 344. Inga Plum., I, 397. » Cottai Ett., 679. » Icari U., 397. lridium H. Il, 445. “ » grœnlandicum H., 45. Iris L., II, 444. » Escheræ H., 445. » prisca Wess., 445. . » obsoleta H., 445. Isoetes L., II, 73. » Braunii U., 74. » Scheuchzeri H.,, 74. Itiera S., III, 447. » Brongniarti S., 447. » virodunensis $:, 447. Ixora L., II, 873. ï » protogæa Ett., 873. J Jacaranda Juss., II, 920, » borealis Ett., 920. Jeanpaulia U., I, 682. » Brauniana Dunk., III, 524. » flabelliformis S., II, 524. » laciniata $S., II, 52. » Lindleyana Sch., I, 683. » longifolia &., II, 523. » Münsteriana U., I, 683. » obtusa S., III, 523. Juglandinium U., III, 253. » mediterraneum U., 253. Juglandites St., [II, 251. ” cernuus S., 253. » elegans G., 253. » olmediæformis $., 252. » ee S., 252. Juglans L., LI, 238. » acuminata Al. Br., 239. appressa Lesq.; 246, attica U., 242. baltica H., 241. bilinica U., 244. Blancheti H., 240. corrugata Ludw., 246. crassipes H., 243, deformis U., 245. denticulata H., 246. dubia Ludw., 243, » Gaudini H., 249. » Ginannii M., 248. » globosa Ludw., 256. » Gœpperti Ludw., 250, YÉTES U y Y ÿ » Hageniana G., 251. 838 Juglans hydrophia U., 245. » inquirenda Andr,, 242. » italica M. 248. » Lamarmoræ M., 247. » longifolia H., 245. » melæna U., 244. » Meneghiniana M., 248. » minor U., 251. » nigella H., 247. » novalensis M., 613. » obtusifolia H., 240. » Plancoana M., 247. » parschlugiana U., 242. » paucinervis H., 242, » quadrangula Ludw., 250. » radobojana U., 242. » regia H., 251. » Saffordiana Lesq., 246. » salinarum U., 250. » schiavoana L., 248. » Stoppanii M., 249. » Strozziana Gaud., 341. » stygia Vis., 612. » taurinensis Br., 250. » tephrodes U., 249, 5» Troglodytarum H., 249. » undulata Ett., 243. È Ungeri Ett., 245. » Ungeri H., 241. » vetusta H., 240. » Woodiana H., 247. Juncus L., II, 424. » articularius H., 425. » retractus H., 425. » Scheuchzeri H., 425. Jungermannia L., 1, 238 » bicuspidata L, 238. » cordifolia Hook., 239. » incisa Schrad., 238. » inflata Ludw., 238. » Neesiana G., 239. » pumila With., 238. » sphærocarpa H., 239. Juniperus L., Il, 349. » ambigua 349. » eocenica Ett., 350. » Hartmanniana Sch., 349. K Kennedya Vent. III, 350. » dubia Ett., 350. » Phaseolites Ett., 350. Knightites $., II, 795. » Gaudini $., 795. Knorria St. Il, 45. » anceps St., II, 49. » Bailyana Sch., II, 47. » imbricata G., Il, 46 ; III, 636. » longifolia G., 11, 118. » mammillaris Eichw., II, 49, » Selloni Sternb., II, 47. Kælreuteria Laxm., III, 170. » - œningensis H,, 170. » vetusta H., 170, TABLE ALPHABÉTIQUE. L Labatia Scop., II, 214. Salicites Wess., 214 Laccopteris Pr. I, 580, Atherstonei Sch., II, 506. Dunkeri Schenk, II, 506. elegans Pr., 1, 580. Gœpperti Sch. I, 582. Münsteri Schenk, I, 581. Phillipsüi Zigno, f, 582. rotzana Zigno, I, 582. Laharpia H., Il, 423. umbellata H., 428. Laminarites St. 1, 201. antiquissimus Eichw., I, 202. articulatus Wat, I, 302, cuneifolius Kurr, 1, 201. flabellaris Wat., f, 202. irideæphyllus M., NI, 446. Jovii Wat., 1, 208. “macrophyllus M., HI, 447. uadratus Wat. I, 202. colopendra M. IIE, 447. stipitatus Wat. I, 203. tuberculatus Br., I, 201. . Larix Link, II, 297. » austriaca Sch., 298. : » francofurtensis Ludw., 298. » gracilis Ludw., 298. » sphæroides Ludw., 298. Latanites M. II, 499. Brocchianus M. II, 500. Canossæ M, II, 502. chiavonicus M. II, 501. Galilejanus M. II, 500. Maximiliani Vis., III, 584, Palladii M, II, 501. parvulus M, II, 499, pinnatus M. II, 501. roncanus M. Il, 501. Vegronum M. II, 600. Laurelia Juss., II, 766. » » Laurus » . glandulifera Ett., 767. rediviva U., 766, L., II, 816. | Agathophyllum U., 819. $ ambigua $., II, 818. Apollinis H., II, 820. arcinervia Ett., II, 871. assimilis $., II, 817. Brocchiana M., II, 826. Buchii Ett., II, 828. Forbesii Lah., II, 823. Fürstenbergi Al. Br., II, 824. Gastaldii Gd. IH, 825. glaucoides Web., 11, 823. gracilis Gd., II, 826. gypsorum $., III, 693. Haidingeri Ett., II, 819. Haueri Ett., III, 597. iteophyila M. Il, 826, Lalages U., II, 820. larguensis $., II, 825. montemassana Gd., II, 825. ect -aié FR à ET PPT OA A PET NÉE 4 » Es es y» E ve TABLE ALPHABÉTIQUE. Laurus nectandræfolia Wat., 11, 820. nectandroides Ett., Il, 820. nobilis L., IT, 825. obovata Web., II, 813. ocoteæfolia Ett., II, 824, ocoteoides M. II Oscorum M. II, 826. pachyphylla Ett., 11, 822, phæœboides Ett., Il, 817. præcellens $., II, 823. primigenia U., Il, 818. rotodaphne $S., III, 693. 824. tt., Il, 822. subprimigenia $., II, 817. swoszowicziana U., Il, 822. tetrantheracea Sch., II, 821. tetrantheroides Ett., II, 822. Tournalii S., Il, 819. » tristaniæfolia Web, II, 826. Ledum L., Ill, 21. » limnophilum U., 22. Leguminosites Br. III, 406. > SEE SE v Tr CR arcticus H., 413. areolatus H., 410. argutulus H., 414. argutus H., 414. bilobus H., 410. Brunneri H., 411. calpurnioides $., 414. celastroides H., 410. constrictus H., 411. craspedodromus H., 413. crassinervis H., 409. crassipes H., 408. cuneiïfolius H., 410. dalbergioides Ett., 407. deletus $., 414. deperditus H., 412. effossus H., 410. ellipticus H., 412. emarginatus H., 410. firmulus H., 409. Fischeri H., 408. igæformis H., 411. repini H., 412. guajaciformis H., 412. ignotus S., 413. ingæfolius Ett., 413. latiusculus S., 413. loclensis H., 409. longifolius H., 413. machærioides Ett., 408. minor H., 414 multinervis H., 411. myrtaceus H., 407. oblongifolius H., 412, orbicularis H., 407. ovatulus H., 412. pachyphyllus Ett., 408. paucinervis H., 412, isiformis H., 414. roserpinæ H., 408. Pyladis H., 408. rectinervis H., 412. reticulatus H., 409. Leguminosites » 839 retusus H,, 410. rotundatus H., 411. salicinus H,, 412. sclerophyllus H., 407. Sprengelii H., 407. strangulatus H., 409, subtilis H., 411, tener H., 413. tenuis H,, 412. triplinervis H., 411. Tschudii H., 409, undulatus H., 409, Venetzianus H., 407. Lejeunia Gottsche, I, 236. » serpyllifolia Lib., 237 Lenzites Fr. I, 144. » Gastaldii H,, 144. Lepidanthium Sch., II, 200, microrhombeum Sch., 200. D Lepidium L., If, 96. VAE anti Lepidodendron » » CR 2 T EF S Es: rv distans quum EH, 96. Sternb., 11, 14. aculeatum St., 20, affine U., 23. Bartlingii Rœm., 25. binerve Bunb., 36. Blœdei Fisch., 35. brevifolium Ett., 22, cœlatum St., 21. carinatum Lesq., 27. Carneggianum H.,IIf, 534. clypeatum ee 27. conicum Lesq., 26. corrugatum Daws., 32. Costæi Sauv., 24, crenatum St., 21. cucullatum Rœm., 24. decurtatum Daws., 29. depressum G., 31. diplostegioides Lesq., 28, esq., 27. fenestratum Eichw., 34. forulatum Lesq., III, 534, fusiforme Sch., 33. geniculatum Sch., 33. gigantum Lesq., 25. Glincanum Sch., 34. Haïdingeri Ett., 23. Harcourtii Witham, 36. Jaschei Rœm., 32. irregulare Sch., 26. longifolium Br., 22. marginatum Sch., 37. Mieleckii G., Il, 35. modulatum Lesq., 35. Morrisianum Lesq., Le 34, nothum U., 31, obtusum Sauv., 24. » Lesq., 26. Olivieri Eichw., 34. osnabrugense Rœm., 24. Pagenstecheri Rœm., 15. patens Sch., 36. personatum Daws., 29. «& 810 TABLE ALPHABÉTIQUE. ropindendon pictoense Daws., 29. plicatäm Daws., 29. posthumumW'eiss, 111,535, primæve Rog., 36. quadratum Sch., 37. radicans Lesq., 28. -xhombicum $Sch., 37, Richteri U., 31. rimosum St. 33. Rœmerianum G.., 32. selaginoides St., 30. sigillarioides Les. à 21: simplex Lesq., 28. Steinbeckii G., 35. Sternbergii Br, 19. tenuistriatum Sch., 34. Tijoui Lesq., LIT, 535. turbinatum Les. 20; Veltheimianum St. 29. vestitum Lesq., 26. Volkmannianum St., 23. Wiükianum H., Il, 534. Worthenii Lesq., 23. St., II, 49 acuminatus Weiss, LH,537. auriculatus Lesq., 1H, 537. crassicaulis Br. II, 50. : intermedius $., 51 laricinus St., I, 51. lepidophyllifolius Gold. Il, 52 macrolepidotum Gold. IL 5 protuberans Lesq. a 537. tumidus Sch., II. Lepidophytlum Br. Il, 72. acuminatum Lesq., 73. affine Lesq., 73. intermedium L. et H., 72. majus Br., 72. Veltheimianum Grein., 72. Lepitoniens Sch., I, 672, Kurrii Sch., 573. » Ottonis G., 574. » rigida Sch., 573. a stuttgartiensis Sch., 572. Lepidostrobus Br., 11, 59. attenuatus G.,, IT, 64. Bailyanus Sch., Il, 71. Brongniartii G., Il, 64. Brownii Sch., 1, 67. Collombianus SCh., 11,64. TL, 769. Dabadianus Sch., fastigiatus G., II, 765. Faudelii Sch., IL, 763. Geinitzii Sch., Il, 62, giganteus CG. 11, 65. Goldenbergii Sch., Il, 61. bastifolius Lesq. LIT A 65, Hibbertianus Binn., III. Hookeri Sch., II, 67. lancifolius Lesq. I, 545. latus Binn., III, 546. lepidophyllaceus ’ Depiuetrehes levidensis Binn., IE, 645. oblongifolius Les I, g qd 5 ri ornatus L. et H., Il, 67. ovatifolius Les "I, 544. parvulus Sch., À 63 princeps Les. I, %6. radians Sch., I, 63. Russelianus ” Binn., I, squamosus Daws., II, 66. trigonolepis Bunb. variabilis L. et H., Il, 1’ Wuenschianus Binn, Le "I, 546. Lobtoieé Br., II, 769, Sys VE y y bilinica Lt. 771. distans Ett., ? 770. divaricata Wess., 771. flexuosa Ett., 770. gracilis Ett, 7770. œningensis H., 771. risca $., 770. Leptospermites $, Il, 310. repertus $., 310, Leseuropteis Sch., 1, 465, Leucodendrites S., Moorii ’Sch., AG5. Il, 719. exstinctus $., 779. PAS Don, I, 3. ES y y abbreviata S., 697. Acherontis Ett., 9. arcinervis S., 9. atavia U., 10. atavia S., ? 697. basaltica ce 9. coriacea S., dontonlate FL. 10. erosa $., glauca Ü, 10. Grayana H., 10. inquirenda &., 6. latior $S., 6. linearis 8. 4. macilenta Fo 8. manuescensis $. LA. megalophylla $., 6. narbonensis $. 8. neglecta S., 7. neriiformis ., F à Parlatorii H., 11. protogæa U., 4. pulchra $., 607. reticulata Ett., 18. secernenda $., 7. sinuata $., 6, subprotogæa S., Fe subterranea $., tremula H., FRE vaccinifolia U., 5. venulosa $., 8. vulcanica Ett., Va Weberi Andr.,' Libocedras Endl., IL, pe » Gutb., [H, 6 gracilis H, 340. Sabiniana EH. 340. salicornioides H., 340. dde 6 co Ed md GC ei à Ph ol Etre nièbéÉ à dns a eh Pre lé @ Hs) Lindsæa Dry. 1, 663. » Cussolii Gerv., 664, Linociera Sw., II, 889. » dubia A 889. im L., Il, 709. acerifolium U., 713. » europæum Al. Br., 710, » Gœpperti Wat. 712. » inæquifolium Lesq. , 713. » rotensum U., 71 Liriodendron L., II, 76. » Merkii H., 77. » rimævum Newb., 76. rocaccini U., 77. Lithothamniun Philippi, I, 180. ramosissimum U., Litsæa sr Il, 838. » magnifica S., 838. » mioCenica Et. 838. Hyneapes Fée, I, 646. bilinica Ett., 646. Du Br, II, 797. » bolcensis U., 798, borealis H., 800. firma H., 800. fraxinifolia H., 779. latior H., 799. oceanica Ett., 800. Pseudo-Ilex D, 798. reticulata Ett., ? 799. Swanteviti U., 798. synapheæfolia U., 800. tusca Sch., 799. Lomatites S., I, 800. abbreviatus S., 802. Er Es vs Sr TABLE ALPHABÉTIQUE. 180, ’ » acerosus $., 801. » aquensis 6: 801. » Lee S., 801. » elicoides 1: 802. » Palæo-Ilex Êtt III, 679. sinuatus $., 801, Eotioghocs Sch., I, 472. » Balduini S., III, 482. » burgundiaca CM III, 482. » cirinica $., IN, 483. » Desnoyersii #. INT, 483. ” Hærensis Sch., F, 474, » Itieri Sch., III, 484. » jurensis Sch., à 1473; ; III, 481. » minima $., IL, 483. » Moretiana S., TU, 482. » undulata Sch., 474, Lonchopteris Br., 1, 620. » anomala G. , 1, 623. » Baurii Andr., 622. » . eschweïleriana Andr., 1 62 » Mantelli, Br., I, 623., » recentior Schk., III, 674, » Robertsii Sch., II, 515, » Rœhlii Andr., 1, 621. Tru 48 Br. 1, 621. léèrs L., Il, » de audits H., 882. Loranthus L., III, 65, 8h14 Loranthus protogæus Ett., 55. Loxopteris Pom. I, » elegans Pom. 486, Ludoviopsis $., II, 477. » dis cerpta S., 478. geonomæfolia $., 418. Lycopodites annulariæfolius Moet l » asterophyllitæfolius Lesq., IT, 10. » crassus Sch., IE, 11. » Eichwaldi SCh., IL, 11. » Meekii Lesq., [TR 533. » PT | 1 F8 [UR 4, Lycopodium L., Il, 7 elongatum Sch., II, 10, Gutbieri Sch., Il, ® leptostachys Sch, IL, 10. macrophyllum Sch. H, 9. primævum Sch., II, 8. unctatum Ren. "I, 533. ME Br., Il, 533. Hypodun Sw., 1, 674. acrostichoides H., 676, » acutangulum H., 675. » capillare Wat. 676. » crassicostatum Wat., 676. » cretaceum Deb., 675. » Gaudini H, 675. » Kargii H. 676. » Laharpii H, 676. EE y vs: Machærium Pers., III, 364. almogæum Ett., Mac Clintockia H, I, 83. » dentata H., 84. » Lyallii H. 784. trinervia Ë., 84. DC., II, 953. ermanica H., 953. » ongipes Ett., ? 954. » microcalyx Ett, 953. münzenbergensis Ett., 954, Macropterygiun Sch., 11, 127, 132. Bronnii Sch., 132. 364. Macrei ghtia » » Schenkii Sch., 133. Macrostachya Sch., I, 132. » infandibuliformis Sch., 333. Macrotæniopteris Sch., I, 6 » affinis ’Sch., 613. » asplenioides Sch.,611. - Beggiatina Sch. 612. Brongniartiana ‘Se, gigantea Sch., 620, Heeriana Sch., 611. lata Sck., 612. magnifolia Sch., 610, major Sch., 610. Morrisii Sch., 613. musæfolia Sch., 612, ovata Sch., 612. SES Ss >: 812 Macrozamia Miq., II, 126. Magnolia L., 111, 70, » alternans H,, 71. » amplifolia H., 70, » attenuata Web., 73, » Capellinii H., 72. » cordifolia Lesq., 74, » crassifolia G., 73. » Cyclopum Web., 74. » Dianæ U., 73 » fraterna $., 76, » Hilgardiana Lesq., 74. » Hoffmanni Ludw., 72. » inæqualis $., 72. » Inglefieldi H., 75. » laurifolia Lesq., 74. » Lesleyana Lesq., 74. » longifoliata Ett., 75. » Ludwigii Ett., 72. » obovata Newb., 71. » ovalis Lesq., 74. » primigenia U., 75. » speciosa H., 70, Majanthemophyllum Web. II, 440. » alternans H. 111,582. 4 » athesinumM. [1,440. » petiolatum Web. Il, 440 » rajaniæfolium Sch., [III, 582. Malpighiastrum U., Il, 159. » - ambiguum U. 158. » . bilinicum U,., 157. byrsonimæfoliumU., 159. coriaceum U., 157. dalmaticum Ett., 160. galphimiæfoliumU,., 157. glabræfolium Wess., 158. Heteropteris U., 158. janusiæfolium $., 156, lanceolatum U., 159. musæfolium M., 160. » Petruccianum M., 160. Procrustæ U., 156. rockenbergense Ett. 159. » tenerum U., 157. » teutonicum Ett., 158. » venustum U., 156. Manicaria Gærtn., 11, 503. » formosa H., 503. Marattiopsis Sch., I, 607. » dentata Sch., 607, Marchantia L., 1, 234. » gracilis $., 235. » sezannensis S., 234, » sinuata Sch., 235. Marsilia L., II, 531. » Marioni Al. Br., 531. Marsilidium Schenk, III, 532. » speciosum Schenk, 532, Marzaria Zigno I, 583. » Paroliniana Z., 583, Mattonidium Schenk, III, 506. » Grœpperti Schenk, 507. Maytenus Feuill., III, 199. SV E y y y À y 5 TABLE ALPJIABÉTIQUE. Maytenus europæus U., 200, » integrifolius Ett., 200. » submarginatus Ett., 200. Medullosa Cotta, II, 195. » elegans Cotta, 196. » porosa Cotta, 197. » ‘: stellata Cotta, 167. Megalorachis U., 1, 694. » elliptica U., 695, Megaphytum Artis, I, 711. » Allani Br., 1, 714. » approximatum L, et H. 1, 718. » distans L. et H., 1, 713, » giganteum Goldb., I, 715, » Groldenbergii Weiss, I, 713. » Maclayi Lesq., I, 715. » magnificum Daws., IF, 527, » majus St., I, 713. » protuberans Lesq, 1, 714. Melastomites U., II, 301. » Druidum U., 301. » lanceolatus Web., 302. » marumiæfolius Web., 301. » quinquenervis H., 301. radobojanus U., 302. Melobesites M. III, 441. » membranaceus M., 441. . Menyanthes L., III, 910, » arctica H., 910. » tertiaria H., 910. » trifoliata L., 910, Mesoneuron U,., I, 696. » lygodioides U., 696. » tripos U., 696. Metrosideros R. Br. III, 309, » Breislackii M., 309. . Calophyllum Ett., 309. » extincta Ett., 309, » Saxonum H., Microdictyon $., I, 516. » ruthenicum $., 516. » Woodwardianum $,, 517. Micropodium $., II, 366, » affine $., 366. » oligospermum $., 366, 706, Mimosa Adans., III, 398. » Aymardi Mar. 399. » borealis U., 400 » deperdita S, 398, » Medea U., 400. » palæogæa U., 399 » _Wartmanni H., 400. » Weberi Sch. 399, Mimosites cassiæformis Ett., IT, 406, » hæringianus Ett., 406, Mollinedia R. et P., III, 767. » denticulata U., 767. Monemites M. I, 157. Monheimia D, et H., I, 628. » aquisgranensis D. et H., 628. » polypodioides D, et H., 628. Monimia P, Th. III, 763. » anceps Ett., 764. » hæringiana Ett., 764. DRASS E PORT ET 1 mg | SÉtlis mi hf) Etes RÉ. à Monimiopsis $., III, 764. » abscondita S., 765. » amboræfolia S., 765. » fraterna $., 765, Monotropa L., Il, 23. » microcarpa H., 25. Mucumites H., III, 352. » Grepini H., 352. Morinda Vaill. II, 874. » Astreæ U., II, 874. chiavonica M., II, 600. » Proserpinæ U,, Il, 874. » stygia U., 875. » sublunaris U., 875. » Ungeri Ett., 875. Morus Tournef., II, 752. » Bertoloniana M. 752. » italica M., 763. Münsteria St., I, 194. » annulata U., HI, 444. clavata St., [, 195. cylindrica Ott, III, 445. dilatata F.-O., III, 445. flagellaris St., 1, 195. Heæssii St. I, 195. > FE y v > » vesiculosa Ott, IT, 445, Muscites intricatus S., I, 251. » redivivus $., 261. » serratus $., 250. Musophyllum G., 11, 451. » axonense Wat,., 451. bilinicum Sch., 451. bohemicum U., 452. italicum M. 451. speciosum $., 451. Myelopithys Corda, II, 198. » medullosa C., 199. Myoporum Banks, III, 917. » ambiguum Ett., 917. Myrica L., II, 533. vu v » aculeata Sap., IT, 548; III, 690. acuminata U., 544 acutiloba Brong., 560, æmula Sch., 548. amissa H., 547, amygdalina Sap., 550. anceps Sap., 538. angustata Sch., 550. - angustissima Wat., 540, apiculata Sap., 535. aquensis $., LIT, 690. arguta H., 544. attenuata Wat., 538. banksiæfolia U., 543. bilinica Ett., 550, borealis H., 542. concinna H., 553. concisa Wat., 554. crenulata H., 549 cuneata Sap., 537. denticulata Ett., 561. deperdita U., 586. dilleniæfolia Sch., 544. dryandroides U., 558. 5 US 5 ES > y 1 L2 CCR CR CRC Schneïideriana St., 1, 195. Myrica » S sy y vu v y Er y Y vb y ELLE EE EE USE + ” > TABLE ALPHABÉTIQUE. 843 elongata Sap., 535. Faya L., 553. fraterna Sap., 549, Gaudini H., 559. Germari H., 588. gracillima Sch., 559. gracilis Sap., 537. Græffii H., 556. grandifolia U., 559. granulosa Ludw., 502. hæringensis H., 538. hakeæfolia Sap. 540. ilicifolia S., ILE, 690. incisa Ludw., 661. integrifolia U., 552. inundata U., 546. Joannis Ett., 542. italica Gaud., 548. lævigata Sap., 542, Laharpüi H., 659, lepida H., 556. lignitum Sap., 541. linearis H., 545. longifolia U., 539. Ludwigii Sch., 545. macroloba Sch.,.557. magnifica Wat., 554, Marceauxii Wat., 539. Matheroniana S., II, 555; IL, 691, Meissneri H., 549. Meneghinii H., 565. minima Sap., 962. obtusiloba H., 560, œningensis H., 557. palæocerifera H., ILE, 690 peduneulata Wat., 555. platyphylla Sap., 551. polymorpha Sch., 536. primigenia Sap., 537. Pseudo-Drymeja $.,11,548; TI1,691. pusilla Sap., 561. quercina Ù., 556. Reussii Ett., 550. rotundiloba Sap., 554. salicina U., 652. sagoriana Ett., 586. Saportana Sch., 551. Schlechtendalii H., 546. serotina H., 545, serratiformis Mar. III, 725. sinuata Sap., 550 Solonis Sap., 542. stricta H., 540. Studeri H., 547. subincisa Sap., 535. subintegra Sap., 551. suessoniensis Wat., 553. tenuinervis Sap., 336. tusca Gaud., 552. Torreyi Lesq., 586. undulata H., 356. Ungeri H., 556. vindobonensis H., 558, weinmanniæfolia Web., 653. zachariensis Sap., 536. 24 : 8h TABLE ALPHABÉTIQUE. Le écrin U., IH, 300, capillifolius U., 300, Mvieine L., Il, 921. » acuminata $., 922. » ambigua M., 918. » antiqua U., 926. » Caronis H, 626 » celastroides Ett., 922. » Centaurorum U., 926. » Chamædrys U., 924. » clethrifolia S., 922 »” confusa $., I, 694. » cuneata 8. 923. » Doryphora U., 525. » Draconum U., 7924. Endymionis U., 927. » eumelæna U., 926. « europæa Ett., 924. » formosa H., 925. » germanica H., 928. » græca U., 927, » grandis Ü., 927. » Heerii Ett.. 925. » Lesquereuxiana Gaud., 923. » linearis $., » * marginata 8. III, 691. » microphylla H., 924. » minuta $., 923. » Philyræ Ett., 925. » Plejadum Etk., 925. » recuperata H,. "III, 694. » Rüminiana Gaud., 922, ” salicina H., 928. » salicinea Sch. 928. » salicoides Al. Br. 924. » Selenes U., 927. » spinulosa : 922. « subincisa $S., 923. » tenuifolia H,, 924, Zaddachii U., 917. Myrsinites Ett., IL, 9%. » antiquus H., 929. » Braunii Ett., 929. Myrtophyllum H., IH, 305. » Geinitzli H., 305. » Schübleri H., 305. re né Tournef., IT, 312. amissa H, 314, » atavaS., 313. » atlantica Ett., 314. » austriaca Ett., 314. » communis L. 315, » corrugataS., 318. » Dianæ H, 318. » helvetica FH. , 313. » obtusata S., 313. » oCeanica Ett. 314. » rectinervis S., 313. » rugosa $., 313. » Veneris Gd., 315. N Najadita Buckm., II, 460. » lanceolata Brod., 460. Najadita obtusa Buckm., 460. Najadopsis H. II, 461. » delicatula H., 461. » dichotoma H,, 461. » divaricata Ett, HI, 587. » major H., » nitellina M. 462, gard rap Ett., UE, 583. lon ifolium Ett., 583, re L., II, mg » effugiata H., 460. » stylosa H, 460. Negundo Mœnch, III, 149. » europæum H., 150, » trilobum Nevrb, 150. Nelumbium L., II, » Buchii R 95. » Casparyanum H., 95. » nymphæoides Ett., 95. Nemalionites M., III, 451. » cristatus M., 451. » limacoides M. 451. LE Are Raf., Il, 215. angustifolius E., 215. Nophelton L., I], 159, » Jovis K 169. Nophreprens Be 7429. dilatata Br., 430. » obliqua Br. 430. » orbicularis Br, 429. » rarinervia Sch., 430. reniformis Br., 430. Neritinium U., II, 900. » longifolium U, 900. » majus U., 900, Nerium L., II, 899. » bilinicum IL, Ett., 900. » Oleander II, L., 900. » repertum S. "II, ? 694. Neuropteris Br. I, 431. » acuminata Br., 432. acutifolia Br., 7432, affinis Gutb., 443. attenuata L. ’etH., III, 472. capitata Lesq, III, 473. Cistii Br., 441. Clarksoni Lesq. … 446. » Collinsii Lesq., II, 473. » conformis Eichw., 1, 443, » cordata Br., 432. » coriacea Lesq. ., I, 475. » crassa Daws., Dr 472. » auriculata Br., 443. crenulata Br., Dawsonii Hart, I, 476. dentata Lesq., 447. » Desorii Lesq., 447. » elegans Br., 449. » Evenii Les. ., IH, 475. » faleata Sch., 439! » fasciculata Lesqu, III, 472. » fimbriata ue IE, 474. » flexuosa Br. 34 Gaïllardoti Br. fi 449. » gibbosa Lesq., 446. $ Fo Le s 3 É 4 = | | | à : À . : Neuropteris gigantea St., 436. - » andifolia Sch., 447. rangeri Br., 441. heterophylla Br., 458. hirsuta Lesq., 445. inflata Fra III, 475. intermedia Sch., 448. Leberti H., 442. Lindleyana St., 437. linnææfolia Bunb., 461. Loshii Br., 437. macrophylla Br., 434. microphylla Br., 440. obovata St., 442. pachyderma Lesq., III, 475. pachyrachis Sch., 460. polymorpha Daws., 443. rarinervis Bunb., 440; III, 476 ES ES EE LL E>=v retorquata Daws., III, 472. Rogersi Lesq., 445. rotundifolia Br., 441. rubescens St., 442. Scheuchzeri Hoffm., 434. Schæœnleini Schk., 449. Selwyni Daws., 111, 472. Soretii Br., 439. tenuifolia Br., 439. verbenæfoliaLesq., 111, 476. vermicularis Lesq., II, 474. » Voltzii Br., 448. Nilssonia Br. 1, 488, » acuminata G., 490. » brevis Br., 490. » ces 4 491. à » olymorpha Schenk, 489. Nipadites Le 11, 479. Burtini Br., 479. curtus $., 480. Heberti Wat., 480. Parkinsoni Br., 480. * provincialis $., 480. » semiteres Bow., 480. Nœggerathia St, II, 127, 129. » abscissa G., 131. æqualis G., 131. cyclopteroides G., 130. dichotoma G., 131. distans G., 131. foliosa St., 129. Franklini H., 130. Gœpperti Ett., 130. graminifolia G., 132. Mac Clintockii H., 129. obliqua G., 130. ovata G., 131. platynervia G., 130. olaris H., 129. ïckeriana G., 131. Nordenskioldia H., If, 125. » borealis H., 125. Nostoc Vauch., I, 157. » protogæus H., 157. Notelæa Vent., II, 889. » eocenica Ett., 890. Es Es Et y CRC EE DE] CCR | Es vs vx v > v + É > » y» » TABLE ALPHABÉTIQUE. 845 Notelæa Philyræ Ett., 890, » vetusta Ett., 890. Nullipora Lam., I, 180. » angusta H., 181. » argoviensis Müsch, 181. » hechingensis H., 181. Nyctomyces Hartig., 1, 130. » antediluvianus U., 130. » entoxylinus U, 151. Nymphæa Neck. Ill, 85. » arctica H., 89, » calophylla S., 88. » Charpentieri H., 87. » Doliolum Ludw., 89. » Doris H., 90. » gypsorum $., 86. » lignitum Wess., 88. » Ludwigii Casp., 89, » parvula $., 86. » polyrrhiza $., 87. Nymphæites St., II, 92, » Arethusæ St., 92. » microrrhizus $., 93. » palæopygmæus $., 94. » thulensis H., 94. » Weberi Casp., 94. Nyssa L., Il, 771. , » arctica H., 772. ». baltica H., 774, » europæa H., 773. » lævigata H., 773. » maxima Web., 772, » microsperma H., 773, » -obovata Web., 772. » ornithobroma U., 775, » punctata H., 774. » rugosa Web., 772. » stiriaca U., 774. » striolata H., 773. » Vertumni U., 774. » vetusta Newb., 774. Nyssidium H., IL, 775. : » crassum H., 775. » Ekmani H.; 775. » fusiforme H., 775. » lanceolatum H., 775. » oblongum H., 715. O Odontopteris Br., I, 453. » alata Lesq., 456. » alpina Geïn., 457. » Brardii Br., 454. ” catadroma Weiss, III, 478. » cicutæfolia G., 462, » crassinervia G.,, 465, NS crenulata Br. 455. » delicatula Sch., 462. » Dufresnoyi Sch., 461. » Fischeri Br., 464. » heterophylla Lesq., 466. » imbricata G., 460. » inæqualis Eichw., 462. 816. Res latifrons Weiss, III, 470. lingulats G., 4359, » minor Br., 455. » obtusiloba Naum., 458. » Reichiana Gutb., 426. » Sehlotheimii Br, 460. » squamosa Lesq. ? 463. » Sternbergii Stein., 458. » Stiehleriana G., 461. » strictinervis Gr, 462. » subeuneata Bunb., 461. » Winteriana Weiss,” II, 478. Wortheni Lesq., 463. Oldhamia Forbes, I, 181. » antiqua Forb., 182. » radiata Forb., 7183. Olea L., II, 887. » _ andromedæfolia M. II, 888. » bohemica Ett., II, 888. » Dianæ Ett., II, 887. » Feroniæ Et. Îl, 887. » gigantea Ett., IL, 889. » Noti U. IL. 888. » olym ica Ett., 888. ». Osyris U,, 888. ». proxima rs III, 694. » Stiriaca Ett., I, 888. Oleandridium Sch., L, 607. » Beyrichianum Schenk, Fr 514. » lobatum Sch., 609, » Micheloti Sch., 609. »” -obtusum Sch., 609. » stenoneuron Sch., 609. » tenuinerve Sch., 608. vittatum Sch., 607. Otarsctiss Beta prisca S., I, 693. Oligocarpia Gr. I, 585. »” Gutbieri G., 586. ie pains Germ., IL, 195. scabra Germ., Ünocles L.. III, 522, » sensibilis L. 522. Ononis L., II, 341. » vetusta Ett., 341. Opegrapha Thomasana G., FA 147. CPAS ossum L. I, 6 nes Sch., 679, Orcodaphne Nees, II, 848. borealis H., 849. » fœtens Ait., 850. » Heerii Gaud., 849. » Protodaphne Web. 848. » resurgens S., 848. » stiriaca Ett., 849. » + aisée Web. 849. Oryza L., II, 391 » exasperata I. 391. Osmunda L., 1, 677. » Heerii Graud., 678. » polybotrya Sch, 679. » schemnitzensis ü. 678. Ostrya Michx., II, 586. » Atlantidis U., 586. » humilis S,, 387. 195. PAU PT" CD, LT UT EN né nt ss AS fs SL) EURE ‘ . NME ES AE PA Para it 4. TABLE ALPHABÉTIQUE. Ostrya œningensis H. 587. : » Prasili U. 588. » tenerrima 78. 587. » Walkeri H, 588. Osyris primæva Th IL, 693. Ottelia Pers. IT, 42. » parisiensis $., 442. Otopteris L. et H., I, 7483, » acuminata L. et H., 484. »” Beanii Sch., 483. » Obtusa L. et H., 484. » undulata Sch., 184. Otozamites Fr. Br., II, 128, 167. »” acuminatus Br., 176. « Beanii Br., 175. » Bunburyanus Zigno, 174. » bengalensis Sch., 172. ” elegans $., 174. » Brongniarti Sch., 172. » brevifolius Fr. Br. +, 109. » gracilis Kurr, 171. » gramineus SCh., 172. » graphicus Sch. 7170. » icaunensis S., 174 » intermedius Sch., 176. » major Sch., 170. »” Mandelslohi Kurr, 171. » Mattiellianus ie © _ » Molinianus ia » obtusus Br., 171 ». pterophylloides Br., 178. » Reglei $. » serotinus 's. 74. » Terquemi SCh., 170. Trevisani Zi 0, 175. Oxÿloblus Andr., Ill, 340 » miocenicum Ett, 340. P ds do des S., IT, 249. araucarioides S., I, 251. » crassifolium Schenk 2e 0. ” Kurrii Sch., II, 240. ” peregrinum Sch., Il, 250. »” rigidum $., II, Williamsoni Sch., IL, 251. Pachypteris Br., I, 492 angustifolia Sch., 495. » nr Rs Sch, 493. » ovata » Fe D “Ac, 491. »” rhomboidalis Sch., 494. »” Visianica Sch., 493. oc angustifolia Eit. II, 679. Palæodendron $., II, 812. » coriaceum $., 813. »” gypsophilum S., 812. » lanceolatum $., 813. » longissimum $., 812. » mucronatum $., 813, » salicinum $., 812, » socium $., Palæodendron ultimum $., 814. - Palæolobium U,. Il, 366, » grandifolium U., 368. » hæringianum U., 367. »” heterophyllum U., 368. » moskenbergense Ett., 368. » novalense Vis., 614, » œningense H., 367. °» radobojense U., 368. » sotzkianum U., 367. » Sturii Ett., 368. » valdense H., 367. Palæophyeus Hall, 1, 197. » Hoëianus Gein., 198. »” insignis Grein., 198. » rugosus Hall, 197. » simplex Hall, 197. » tubularis Hall, 197. Palæopteris Sch. I, 473. » Bockschïi Sch., I, 477. »” Halliana Sch., I, 477. » hibernica Sch., I, 475. » inæquilatera Sch., III, 485. » Jacksoni Sch., III, 484, » Reussi Sch., I, 478. » Rœmeri Sch., I, 476. Palæospathe U. II, 505. » aroidea U., II, 506. » . crassinervia $., Il, 505. » elliptica M., II, 584. » lata M. III, 585. » Mazottiana M., 11, 506. » Sternbergii U., II, 505. Palissya Endl, II, 246. » aptera Schenk, 247. » Braunii Endl., 246. Paliurus Tournef., III, 215. » … borealis H, 317. » Colombi H., 217. » Favonii U. 217. » orbiculatus $., 216. » ovoideus H., 216. »” pes vd Ett., 218. ismondanus H., 217. » tenuifolius H., 216. » Thurmanni H, 216, » zizyphoides Lesq., 611. Palmacites Br., II, 507. » annulatus Br., 508. »” antiguensis U., 512. »” aquensis $., 610. ” arenarius Wat., 510. »” axonensis Wat., 510, » canadetensis $S., 510. » canaliculatus H., 511. » ceylanicus U., 513. »” Dæmonorops H., 513. »” densus U., 512. » Didymosolen Sch., 510. » dubius Corda, 513. echinatus Br., 508. » erosus $., 609. » andis $., 510. » elveticus H., 611. » Moussoni H., 511. TABLE ALPHABÉTIQUE. 817 Palmacites perfossus Sch., 511. » stellatus U., 512. » vaginatus $., 509. »” varians Corda, 512. ” vestitus $S., 509. » . Withami U., 612. Palmanthium Sch., II, 506. »” Martii Sch., 506. Panax L., II, 25. » circulare $., 26. ». inquirendum $., 26. » … longissimum U., 26. » orbiculare H., 26. Pandanus L., II, 478. » austriacus Ett., 476. » carniolicus Ett., 476. ” pseudo-inermis Ett., 476. » sotzkianus Ett., 476. » trinervis Ett., 476. Panicum L,, II, 391. » Hartungi H., 391. » macellum H., 392. » minutiflorum $., 392. »” miocenicum Ett., 393. » pedicellatum $S., 392. » rostratum H., 392. » Troglodytarum H., 392. Parmelia lacunosa Meng., I, 146. Parrotia C. A. Mey., III, 55. » fagifolia H., 66. » gracilis H., 66. » pristina Ett., 56. » Pseudo-Populus Ett., 57. Parthenites $., II, 871: » riscus $., 871. Pasinia M. Il, 441. » incurva M., 441. Paullinia L., III, 161. » dispersa $., 162. »” germanica U., 162. Pavetta L., II, 873. » borealis U., 873. Pecopteris Brongt., I, 368, 498. » acuta M. I, 516. »” acutifolia L. et H., I, 536. « adiantoides L. et H., I, 501. »” adnata Sch., III, 498. » alata Sch., I, 631. » alethopteroides Ett., I, 524. » angusta H., I, 634. » angustissima Br., I, 518. » arborescens Schloth., I, 499. » arguta G:; E 521. » arctica H., 1, 539. » Beyrichüi Weiss, III, 497. » bifurcata St., I, 531. » Biotii Br., I, 619. » bohemica Sch., I, 501. » » Corda, I, 537. » borealis Br., I, 540. » Bredovii Germ., I, 520. » Bucklandi Br., I, 504. » bullata Bunb., I, 537. »” callosa Lesq., I, 516. » Candolleana Br., I, 500, 818 TABLE ALPHABÉTIQUE. Cistii Br., I, 510. Pecopteris pteroides Br., I, 508, Pecopteris » concinn3 us, I, 507. » Pr; ñ 534 conjugata Sch., I, 530. Cordai Dkr., I, 538. crispata St., I, 522. cyatheoïdes Sch., I, 523. danæoides U., I, 524. decurrens Andr , I, 536. Defrancii Br., I, 509. delicatula Br., 1, 510. densifolia G., I, 503. » Daws., III, 496. dentata Br., I, 508. dicksonioides G., I, 521. distans Lesq., I, 306. divaricata Sch., I, 523. DunkeriSch., 1,539; III, 499. elliptica Bunb.. I, 502. elongata G., I, 519. Erdmengeri G., I, 519. exilis Phill., I, 536. fastigiata St., I, 524. Geinitzi Dkr., I, 538; III, 494. Gœppertiana Sch., I, 528. gracilis H., I, 534. Gumbrechti Brauns I, 535. Güntheri G., 516. hemitelioides Br., I, 511. heterophylla Sch., I, 521. » Sch., I, 539. hyperborea H., I, 540. -integra Sch., I, 530. Jægeri G., I, 520. leptophylla Bunb., I, 526. lignitum Gieb., I, 540. Lindleyana Sch., III, 498. lobata Oldh. et Morr., I, 612. lodevensis Br., I, 532. Loshii Br., I, 516. macrocarpa Oldh. et Morr., I, 512. Martinsii Sch., I, 632. Meriana G., I, 533. meridionalis Eichw., I, 535. microcarpa G., I, 520. microphylla Br., 518. Miltoni Br. I, 518. Murchisoni Dkr., I, 538. muricata Br., I, 514. nodosa G., I, 500. nervosa Br., I, 513. ophiodermatica Sch., I, 522. oreopteridia Br., I, 502. ovata Br., I, 510. oxyphylla G., I, 517. pennæformis Br., I, 504. innatifida Gein., I, 507. lukenetii Br., 1,511; III, 495. polymorpha Br., I, 306. preciosa Hartt, III, 496. Presliana Sch., I, 522. princeps Sch., I, 529. pseudo-Bucklandi Andr. F LA (504 » Peltophyllum pulchra H., I, 501. pusilla Lesq., I, 519. radnicensis e, I, 521. Reichiana Sch., I, 523. Ræsserti Pr., I, 527. Schæœnleini Br., I, 533. Schwedesiana Dkr., I, 532. serra L. et H., 504. serrata Ludw., I, 515, serrulata Sch., I, 515. serrulata Hartt, III, 495. silesiaca Sch., I, 517. Sillimani Br., I, 505. similis St., 1, 624. squamosa Lesq., IL, 496. Sternbergii Ett., I, 525. striata St., I, 537. Strongii Lesq., IIT, 497. subauriculata Weiss, IL, 497. subnervosa Rœm., I, 513, sulziana Br., I, 533. tamariscina Sch., I, 535. Torellii H., I, 541. trachyrachis Sch., 522. triasica H, I, 534. Ungeri Dkr., I, 538, unita Br., I, 505. velutina Lesq., I, 509. villosa Br., I, 503, Virletii Sch., I, 526. Williamsoni Br., I, 528. FU Corda, I, 537. ., II, 608. I, 695 Periastrum U,, I, à » reticulatum U., 695. Periploca L., II, 208. » græca L., 908. Persea Gærtn., III, 827. amplifolia $S., 833. bilinica Ett., 830. Braunii H., 829. canariensis Sm., 833, Colombi H., 832. conspicua $., 829. Delessei $., 827. Giebelii Andr., 831. Guiscardii Gd., 828. Heliadum U., 830. Heerii Ett , 830. lanceolata Lesq., 835. multinervis $., 828. pedata Lesq., 832. princeps H., 832. radobojana Ett., 832. similis S., 833, speciosa H., 829. spectanda $., 829. superba $., 828, vetusta S., 828. Persoonia Sm., II, 782. » Daphnes Ett., II, 782. deperdita M., ILE, 597. eubœa U,, II, 784. fivma H., I, 783. Persoonia incerta M. ILT, 597. » Kunzi H,, II, 785. oo» laurina H., Il, 785. » - limonensis Gd., II, 784. » Myrtillus Ett., II, 682. » radobojana U., IL, 783. » veneta M., III, 597. » vicentina M. III, 597. Petræa Houst., I, 916. » borealis Ett., 916 Petrophiloides Bow., II, 781. » imbricatus Bow., 781. » Richardsoni Bow., 781. Peucedanites H., III, 24. »” dubius Ludw., 24. » ovalis H., 24. » spectabilis H., 24. Peziza Dill., I, 142. » candida G., 142. . » sylvatica Ludw., 142. Phacidium Fr., I, 134. » Eugeniarum H., I, 134. » Gmelinorum H., I, 135. » Juglandis Ludw., I, 135. » multiforme Ludw., I, 125. »” Populi ovalis AL Br., I, 135. » rimosum Ludw., I, 135. » sinuosum Ludw., I, 135. » Smilacis Ett., III, 432. Phascum Schreb., I, 241. » cuspidatum Schreb., 241. Phaseolites U., IL, 353. » clitoriæformis S., 705. » dolichophyllus Web., 355. » eutychos U., 354. » fraternus $., 354. » glycinoides $., 353. » kennedyoides Ett., 355. » microphyllus Ett., 355. » obconicus S , 706. » œningensis H., 354. » orbieularis U., 354. » pulchellus $., 353. »” securidaceus U., 354 Phlebopteris Br., I, 624. »” affinis Schenk, 626. » contigua L. et H., 625. » olypodioides Br., 624, » oodwardii Bunb., 626, Phœnicites Br., Il, 496. » angustifolius U., 498. » Danteanus M. 499, » Pallavicinii Sism., 497. » salicifolius U., 498. » Sanmichelianus M., 499. » spectabilis U., 497. » veronensis M., 498. » wettinioides M., 496, Phragmites Tr., Il, 396. » alaskana H., 398. » œningensis Al. Br., 397. » Ungeri Stur, 398. Phyllanthus Sw., IT, 295. » bilinicus Ett., 295. Phyllerium Fr. I, 129. Scuimper. — Paléont. végét. TABLE ALPHABÉTIQUE. 849 Phyllerium Friesii AL Br., 130. » Kunzei Al. Br., 129. Phyllites St., IL, 415. »” abbreviatus H., 416. » aceroides H., 418. »” acutilobus H., 418, » amplus H., 417, »” anceps H., 417. »” articulatus H., 417. » Buchingeri H, 417. » celtoides H., 417. »” craspedonervis H., 416. » crassinervis H., 415. » crenulatus H., 416. » diospyroides H., 415 »” effossus H., 415. »” evanescens H., 418. »° glabratus H., 417. » juglandinus H,, 415. »” liriodendroides H., 417. » longipes H., 416. » membranaceus H., 418. » nitidus H., 416. » ovalis H., 416. » paucinervis H' 415. » rectinervis H., 416. » rectiformis H., 418. »” sambiensis H., 417. » scrobiculatus H., 417. »” tenellus H., 419. » tenuinervis H., 416. » vaccinioides H., 419. Phyllotheca Br., I, 288. » australis Br., 289. » Brongnarti Zigno, 290. »” equisetiformis Zigno, 290. » Hookeri M'Coy, 289. » indica Bunb., 289. » ramosa M'Coy, 289. Phymatoderma Kr.,I, 161. »” - liasicum Sch., I, 161. » » varr., I, 162. » Terquemi $., IL, 435. Physematopitys G., II, 370. Physolobium Benth., III, 350. » antiquum U., 350. » kennedyæfolium U,., 350. » orbiculare U., 350. Physophycus Sch., I, 206. » marginatus Sch., 207. Pilularia L., I, 732. » pedunculata H., 733. Pimelea Banks, II, 859. » borealis H., 859. » crassipes H., 858. » kutschliniana Ett., 859. » maritima H., 859. » œningensis H., 858. » pulchella H., 858. Pinites anthracinus L. et H., II, 297. » depressus Carr., 297 » Fittoni Carr., 296. » gracilis Carr., 297. » macrocephalus, 294. » ovatus Carr., 295. LI — 54 AE, Fe, 850 TABLE ALPHABÉTIQUE. Pinites Reussii Cord, 296. » sussexiensis Carr,, 296. Pinus Linn., II, 260. » æquimontana G., II, 263. » ambigua DU: II, 291. » Andræi Cœm., II, 292. » aquensis $., II, 271. =». Bathursti H, Il, 271. » brachylepis G., I, 268, » brevifolia Al. Br. II, 265. » brevis Ludw., II, 267. » canariensis L. et H., II, 281. » carterophylla $., II, 269, » centrotes U., II, 264. » Cohniana Gr. I, 268. » consimilis S , II, 294. » copidoptera $., 294. » Coquandi $. II, 271. » corrugata $., II, 270. » Cortesii Br., II, 291. » cyclophora $., II, 294. » cylin rica S., I, 270. » debilis $., IT, 279. » deflexa S,, II, 286, » . Defrancii Br. II, 286. » depressa Cœm., IT, 290. » divaricata $,, II, 279. » diversifolia $., I, 279. » echinostrobus S., II, 184. » epios H, II, 264. » fallax $., II, 287. » Freyeri U., IL, 264. » furcata U, II, 262. » Gervaisi $., IT, 280. » gibbosa Cœm. II, 288. » glyptocarpa $., II, 287. » Gœtheana Al. Br., I1,278. » gompholepis $., II, 288, » gracilis S., II, 279, » Grossana Ludw., IE, 283, » Hageni H, II, 268. » Haïdingeri Sch., II, 263. » Hampeana H, Il, 264. » Heerii Cœm., II, 289. » holothana U. Il, 278. » humilis S., II, 272. » Kotschyana U,., II, 263. » Langiana H, II, 265. » Lardyana H,, II, 283. » Laricio Thomasti H., II, 267. » lethæocarpa $S., II, 288. » lignitum Sch., I, 277. » longibracteata $., II, 293, » lophœicarpa $., 1I, 280. » Ludwigii ch, II, 266. » macroptera S., II, 269. » manuescensis S., 293. » Martinsi H, II, 274. » Massalongi Sism., II, 273. » Matheroni $., II, 270. » mecoptera S., Il, 293. » megalantha $S., II, 292. » megalophylla $., II, 272. » megalopsis U., 284. » Mettenii U., II, 286, Pinus microcarpa $S., II, 271. * moravica Stur, 263. Neptuni U,., IL, 263. nodosa Ludw., IE, 266, orbicularis H., IL, 277. ornata Br., II, 291. “oviformis Endl., I, 291. ovoidea Sch., IT, 265. Palæo-Abies Ett., IIL, 572. Palæo-Drymos $., Il, 270. alæostroboiïdes Sism., II, 283, alæo-Strobus Ett., II, 282. Palæo-Tæda Ett., III, 571. arvinucula $., If, 293. eterseni H., II, 285. pinastroides U., II, 261. pe S., II, 294. lutonis Baily, II, 274. polaris H., II, 275. por S., II, 286. seudo-Pinea $., II, 272. Pseudo-Tæda $., II, 287. Pumilio Hænke, II, 275. » miocena Sch., IL, 275. pyrenaica Sap., II, 276. Quenstedti H., II, 284. : repando-squamosa Ludw., IE, 266. resinosa Ludw., II, 267. ; resurgens S., II, 281. rigios H., II, 276. 2 rigida Sch., II, 291. } robustifolia S., II, 273. a. salinarum Svh., Il, 261. . (a Salzmanni Dun., II, 276. Santiana Gaud., II, 285. Saturni H., IL, 277. Schnittspahni Ludw., II, 268. sequanensis Wat., EI, 286. setifolia H., II, 265. steinheimiensis Ludw., II, 266. sterrolepis S., II, 280. striata Pr., II, 292. Strozzii Gaud., II, 273. Suessi Stur, Il, 278, sylvestrina Sch., II, 275. sylvestris L., II, 276. tædæformis H., II, 277. tenuis S., II, 270. thulensis Steenst., F= agir Toillezi Cœm., I, 290. trichophylla $., II, 281. tumida Ludw., II, 267. uncinoides Gaud., IE, 273. Ungeri Stur, II, 261. Urani U., U, 263, zachariensis $., II, 284. L., IL, 317. Aria perollana Gd., 320. cretacea Newb., 320 Euphemes U., 317. grandifolia H., 319. Mini U., 319. ovalifolia G., 318. Palæo-Aria Ett., 319. Phytali U., 318. bc-Lrs à TL Pirus puzzolentana U., 319. » ygmæorum U., 318. » Saturni Web. 319. » serrulata G., 317. » Theobroma U, 318. Pisidia L., IL, 365. » antiqua U., 365. » E ophyllum U., 365, Pisonia Plum., II, 762. » bilinica Ett., 763. » eocenica Ett., 762, » Jlancifolia H. 763. » ovata Ludw., 763. Pissadendron Endl., II, 370. Pistacia L., III. 266. » aquensis 8., 703. » bohemica Et, 268. » Fontanesia Andr., 268. » Grervaisi S., 269. » lentiscoides U., 267. » Mettenii U. 269. » miocenica Le 268. » narbonensis Mar. 267. » oligocenica Pa 7267, 733. » Phæacum H., reddita $., TA Pittosporum Sol. TI, 179. cuneifoum U., 180, » Fenzlii Ett. 179. » latifolium &,, 701. » laurinum $., 180. » ligustrinum U., 180. »” miocenicum Ett., 180. » pulehrum $., 701. tenerrimum Ett., 180. Pityoxylon Kr., IL, 370, 377. aptense Sch., 379. » caulopteroides Kr., 379. » eggense Kr., 378. » Mac Clurii Kr. 379. » mosquense Merkl, 379. » Pachtanum Merkl., 379. » ponderosum Kr., 378. » resinosum Kr., 379. » Sandbergeri Er. 378. » Schenkii Kr., 378. » silesiacum Kr. 379, succiniferum Kr. 378. Plagiochils Nees, I, 239. » Saportana Sch., 240. Planera W., II, 7 » emar Ett., I, 715. » longifolia Lesq., III, 592, » microp hylla Newb. II, 716. » Ungeri à Êt, II, 7 714. Platanus L., I, 7 » +8 chere Gd., IT, 707. » aceroïides H., Îl, 706. » Guillelmæ G., Il, 707. » Haydenii Newb., "IL, 709. » Heerii Lesq., II, 591. » nobilis Newb., 708. Raynoldsii Newb., 705. Pleiomeritis Et. II, 931. » reticulatus Ett., 931. TABLE ALPHABÉTIQUE. Plumeria L., IL, 896. » nerüfolia Wess. « 496, Poacites Br., Il, 398. » acuminatus Ett., 402. » acutus H., 404, »” æqualis Et, 401. » » H., 404. » albo-lineatus H., 401. »” angustatus Al. Br., 400. » aristatus H., 405. » arundinarius Ett., 402, » bilinicus Sch., 402. » cæspitosus H., 399. » caricifolius $., 403, »” cenchroides Ett., 401. » chusqueoiïdes Ett., 401, » deletus Wat., 403. » distichus $., 7105. » durus H., 404. » firmus H., 399. » glumaceus $., 405. » lævis Al. Br., 399. » læviusculus H., 401. » lepidus H, 401. » longifolius Ett., 402. » nervosus ÿ., 408. » obsoletus Wat. 403. » ovatus $., 405, » paucinervis Wat., 404. » protogæus Wat. , 403, » pseudo-ovinus À. Br., 400. » rabdinus H, 404. » refertus S. 406, » repens H., 400. E restiaceus $., 403. » rigidus H , 400, » Roginei Wat. 406. » Schimperi H, 405. » strictus Al. Br. , 400. » subtilis H, 400. » tenuistriatus H., 404. » tortus AL. Br., 399. triticeus $., 405. Poa- Cordaites Grd’ Eury, II, 560. Podocarpus L’Hérit., I, 353. » eocenica U., 353. » gracilis $., 355. » | pres 78. 354. dleyana $., 355, » linearis $., 355. » medoacensis M, 355. » peyriacensis $., 354, » proxima $., 355. taxiformis 8. 354. Podocaiys Buck. II, 677. » Bucklandi U. 677. ve dencm v. II, 392. campylocarpum H., 394. » constrictum H., 394. » Ettingshausenii en 395. » hirsutum Ett., » Knorrii H., 493, » latifolium H. 393. » Lyellianum H., 394, » obtusifolium H, 395. 851 852 TABLE ALPHABÉTIQUE. Podogonium obligoneuron Ett., 395. Podostachya Bureauaha Mar., III, 724. Podozamites Fr. Br., II, 128, 158. »” affinis Sch., 161. » angustifolius Schenk, 159. » » ch., 160 » distans, Pr., 158. » Eichwaldi Sch., 160. » lanceolatus Sch., 160. » lingulatus Sch., 161. » Meneghinii Sch., 160. » nervosus Sch., 161. » ovatus Sch. Polygonites $., II, 761. »” ulmaceus $., 761. ; Polygonum H,., II, 760. » antiquum H., 760. » cardiocarpum H., 760. » Ottersianum H,, 760. Polypodium L., I, 647. » Gressneri H., 648. »” schrotzhurgense H., 648. Polyporus Fr., I, 143. » foliatus Ludw., 143. Polysiphonides Sch., I, 178. 1» Kæchlini Sch., 178. Polytrichum Dill., 1, 243. » subseptentrionale G., 244. » suburnigerum G., 244. Pomaderris Lab., III, 236. »” acuminata Ett., 236. » lanuginosa Web., 237. » obliqua Ett., 236. Pongamia Lam., Ill, 613. » protogæa M., 613. Populites ovatus Lesq., II, 705. » quadrangularis Lesq., 703. » salisburiæfolius Lesq., 705. Populus L., Il, 679. » acerifolia Newb., 703. » Æoli U., 688. » æqualis Lesq., 693. » alba L., 689. » anodonta $., 694. » arctica H., 698. » attenuata Al. Br., 683. » balsamoides G., 690. » betulæformis Web., 701. » Bianconii M., 689. » Braunii Ett., 697. » cordata Newb., 700. » cordifolia Newb., 702. » cyclophylla Lesq., 705. »” Debeyana H., 702. » decipiens Lesq., III, 590. » dubia Wess., 101. » duplicato-serrata Ludw., 686. » elegans Lesq., 186. » elliptica Newb., 703. » emarginata Wess., 701. » flabellata Lesq., 703. » Flouestii 8., 698. » Gaudini F.-0., 699. » gigas U., 684. » glandulifera H., 690. Populus Greimana Ludw., 701. » Heliadum U., 687. » Hookerii H., 688. » lancastriensis Lesq., 704 » latior Al. Br., 681. » Leuce U., II, 688. » . leucophylla U., 685. » litigiosa H., 691. » massiliensis S., 693. » melanaria H., 684. » modesta Wat., 686. » microphylla Newb., 702. » monodon Lesq., 699. » mutabilis H:; 494. » nebracensis Newb., 700. » nervosa Newb., 704 » ovata S., 685, » oxyphylla $., 785. » palæocarpa S., 700, » palæomelas $., 685, » platyphylla Sch., 692. » primigenia S., 692, » rhomboidea Lesq., 697. » Richardsoni H., 688. » serrata U., 697. » smilacifolia Newb., 703, » Strozziana Sch., 697. » styracifolia Web., 700. » subrotunda Lesq., 686. ». suessionensis Wat., 702. » tremulæfolia S., 689. » undulata Wess., 685. » Zaddachi H., 602. Porana Burm., III, 911. » dubia H., 912. » inæquiloba H., 911. » macrantha H,, 912. » membranacea Sch., 913. » minor \ te 912 à » œningensis H., 910. » petreæformis Sch., 913. » Ungeri H,, 912. Posoqueria Aubl., II, 881. » : protogæa U., 881. Potamogeton L., II, 462. » acuminatus Ett., 454. » Bruckmanni Al. Br., 463. » cæspitans S., 467. » Castaliæ U., 464. » crebrinervis Wat., 468. » cuspidatus Ett., 465. » enantophyllus $., 467. » enervis Wat., 469 » eocenicus Wat., 468. » equisetiformis $S., 467. » erectus S., 467. » Eseri FH; À63. » exstinctus Wat., 468. » filiformis S., 466. » geniculatus Al. Br., 462. » loclensis H., 466. » lucidus $., 467. » microphyllus Wat., 468. » Morloti U., 463. » multinervis Br., 468. 4 4 4 af nan 0 ali dl it à Li Ph or sb Potamogeton Najadum U., 466. » Nordenskiôldii H., 467. » obsoletus H., 463. » ovalifolius Ett., 464. » pannonicus U., 464. » quadrilaterus Wat., 467. » rarinervis Wat., 468. » reticulatus H., 466. » schrotzhurgensis H., 466. » speciosus Ett., 464. » thalictroides Wat., 469. » Tritonis U., 465. » Ungeri Ett., 465. Prinos L., II, 214. » hyperboreus U., 214. » obovatus Web., 215. » radobojanus U., 214. Prosopis L., III, 396. » græca U., 397. » kymeana U., 397. Protamyris U., IlL, 282. » Berenyces Sch., 233. » Canopi Sch., 283. » pulchra U., 283. » radobojana U., 282. Protea L., II, 778. » bilinica Ett., 778. » linguæfolia Web., 779. » lingulata H., 778. Proteoides H. II, 780. » acutus H., 780. » daphnogenoïides H., 780. pm grevilleæfolius H., 780. Protoficus S., IL, 751. » crenulata «PP : » insignis S., 792. » es. $., 752. » sezannensis S., 751. Protopitys G., II, 370. Protopteris St., I, 705. » eregrina Newb., IL, 515. Dita Sch., III, 526. » Singeri Pr., I, 705. » Sternbergii Corda, I, 706. »” Witteana Schenk, III, 526. Protorrhipis Andr., I, 637. » asarifolia Zigno, 638. » Buchii Andr,, 638. Prunus L., III, 330. » acuminata Al. Br., 330. » » Ludw., 334. » ægæa U., 333. » anguste serrata Ludw., 332. » atlantica U., 333. » . aucubæfolia M., 330. » crassa Ludw, 336, » » cylindrica Ludw., 335. » deperdita H., 331. » echinata Ludw., 334. » Ettingshauseni Ludw., 334. » Euri U, , » Hanhardti H., 336. » Hartungi H., 351. » Herbstii Ludw., 336. ». micropyrena H., 335. TABLE ALPHABÉTIQUE. 853 Prunus mohicana U., 333. » nanodes U., 333. ». obtusa Ludw., 335. » olympica Etf., 332. » ornata Ludw., 335. » Palæo-Cerasas Ett., 332. » paradisiaca H., 334. » parvula Ludw., 335. » pirolæfolia Web., 332. » prinoides Web., 331. » rugosa Ludw., 334. » Russana Ludw., 335. » Scottii H'; 330, » Staratchini H., 335. » theodisca U., 331. » Zeuschneri U., 332. Psaronius Auct., I, 716. » alsophiloides Corda, 730. » arenaceus Corda, 727. » asterolithus Cotta, 729. » augustodunensis U , 728. » bohemicus Corda, 727. » brasiliensis Br., 730. » chemnitzensis Corda, 725. » conjugatus Stenz., 724. » Cottai Corda, 716. » Freieslebeni Corda, 727. » gigantea Corda, 729. » Grœpperti Stenz., 716. » Gutbieri Corda, 726. », Haïdingeri Stenz., 728. » helmintholithus Cotta, 722. » infarctus U., 721. » lacunosus U., 730. » musæformis Corda, 723. » plicatus St., 725. » Putoni Moug., 722. » radiatus U., 722. » radnicensis Corda, 780. » scolecolithus U., 724. » silesiacus G., 709, » simplex U., 725. » tenuis Stenz., 723. » Ungeri Corda, 723. » Zeïdleri Corda, 730. » zwikawiensis Corda, 730. Pseudophragmites arundinaceus es 0. » provincialis S., 761. Psilophyton Daws., II, 75; III, 548. » elegans D., IT, 75; III, 549. » princeps H., II, 75; III, 548. » robustius D. II, 75; IL, 548. Psilotites Goldb., IT, 75. » inermis SCh., II, 547. » lithanthracinus Goldb., II, 75. Psoralea L., III, 343. » Gastaldii Gd., 344. » obcordata H., 344. » palæogæa S., 343. »” punctulata H., 344. Psygmophyllum Sch., II, 192, » ctenioides Sch., 194. » cuneifolium Sch., 194. » expansum Sch., 198. 85! At Tlum flabellatum Sch., 193. Ptelea L., » TABLE ALPHABÉTIQUE. II, 287. acuminata H., 287. Pterocarya Massalongi Gd., 261. » radobojana Ett., 261, Pterocelastrus M., II, 197. Oreonis Ett., 197, » macroptera Kov., 287. » Pterodictyon U., I, 695. » Weberi H., 287. Pteridoleimma Deb., I, 590, » annulatum U., 695, » aneimiæfolium Deb., 593. | Pterophyllum Br., IL, 127, 133. » antiquum Deb., 594. » Andræanum $Sch., 135. » Benincasæ D., 591. » blechnoides Sandb., 133. » deperditum D., 595. » Blumii Schenk, 134. » dictyodes D. 596. » Carterianum Oldh., 136. » dubium D., 594. » Cottæanum Gfein., 133. » Elisabethæ D., 590. » crassum Morr., 137. » mnorrachis D., 595. » cuneatum Kurr, 135 » aidingeri D., 692. » distans Morr., 136. » Heissianum D., 592. » Ernestinæ Stiehl., 139. » Kaltenbachii D., 594. » falcatum Sch., 137. » Koninkianum D., 591. » Falconerianum Morr., 137. » leptophyllum D., 595. » gonorrachis G., 139. n Michelsii D., 593. : acile Kurr, 134. » odontopteroides D., 595. » ogardi Sch., 134. » orthophyllum D., 592. a Jægeri Br., 134. » seudadiantum D. , 596. » Kurrii Sch., 134. » itzianum D., 591. | » pectinatum Kurr, 136. » Serresi D., 595. » platyrrachis Zigno, 138. é » Waterkeyni D., 594. » propinquum G., 136. Pterigophycos Mass., IT, 440. » rajmahalense Morr., 136. » Canossæ M, 441. Sandbergeri Schenk, 138. Pterospermites H., III, 111, “pq M., 440. ‘ » alternans H., 112. » 8 Pteris L., 1, 65 » aquensis S., I, 652. : » dentatus H., 113. » bilinica Ett., I, 652. » dubius Sch., 113. > » blechnoides H, I, 654. » ferox Ett., 113. » sa D I, He » nes ji Lie » crenata Web., I ? » integrifolius H. à » deperdita Ett, Ti, 758. » pan rs : 114. Sn » Gaudini H. } » uadra * ‘ » geniculata Ludw., I, 657. » a him, 608. »_ gladiüfolia Ludw., I, 656. = senescens $., 113. » Gæœpperti Web., 1, 653. » Sternbergii Lesq., 607. » inæqualis H., I, 653. vagans H., 113. » Kochiana Ludw., I, 655. Pterozamites Sch., II, 128, 145. » Jlomariæformis $., 1, 654. » Blasii Sch., 146. » moskenbergensis Ett., II, 521. » comptus Sch., 147. » œningensis U., I, 665. » crassinervis Sch., 146. » parschlugiana U, I, 652. » Münsteri Sch., 146. » Pecchioti Gd., I, 656. Ptilophyllum Morr., II, 128, 165. » pinnæformis H, I. 651. » acutifolium Morr , 166. » radobojana U., I, 655, » bengalense Sch., 166. : » Rinkiana H., I, 655. » cutchense Morr., 167. - » ruppensis H., I, 665. » obtusum Sch., 166, » a ausensis Ludw., I, 656. rigidum Oldh., 166. » Satyrorum Ludw., I, 657. Ptilorachis Corda II, 692. » Schilliana H., I, 656. » dubia C., 692. » sitkensis H., II, 521. Ptychocarpus Weiss, III, 507, » urophylla U., I, 653. » hexastichus Weiss, 507. » xyphioides Wess., I, 654. Punica Tournef., II, 315. Pterocarpus H., III, 364. » Granatum Planchoni $., 316. » Fischeri Gaud., 364. Punicites Web., III, 316. Pterocarya Kth., III, 260. » Hesperidum Web., 316. » denticulata H , 260. Pycnophyllum Br., II, 190; LI, 560. borassifolium Br. II, 190. » Haindingeri H., 260. » Goldenbergianum Sch. {563 » Heerii Ett., 261. » » leobensis Ett., 261. TABLE ALPHABÉTIQUE. Pycenophyllum Ottonis Br., II, 191. » palmæforme Sch., IL, 563. “es vue Br., II, 191. 8 obbii Br., III, 562. » Rôsslerianum II, 192. Pyrola uniflora L., III, 23. a. Quercinium U,., II, 661. » austriacum U., 662. » sabulosum U., 661. » transylvanicum U., 672. Quercus L., II, 616, » acherontica Ett., I, 640. » acrodon Lesq., IT, 632. » acrodon M, III, 588. » acuminata Gr, II, 658. » advena Sap., II, 620. » affinis Sap., II, 621. » agnostifolia H., II, 643. » aizoon H., II, 627. » alamoides Ett., II, 638. » amphiodon III, 588. » anceps Lesq., II, 618. » angustiloba Al. Br., II, 645. » antecedens $., III, 692. » antiqua Newb., II, 632. »” apennina L., IE, 660, » apicalis H., IT, 630. . » Apocynophyllum Ett, III, 589. » Apollinis U,, I, 626. » argute serrata H., II, 631. » armata Sap., II, 665. Artocarpites Ett., 640. » atava H., II, 652. »” aucubæfolia Ett., III, 590, »” axonensis Wat., II, 654. » Benzoiïin Lesq. IT, 618. » Beyrichii Ett., III, 678. » bifurca Wat., II, 619. » bilinica U, II, 644. » Brongniarti Sism., 659, » brutia Ten., II, 660. » Buchii Web, II, 643. » Capelliniüi Gaud., II, 642. » Cardanii Mass, IT, 653. » Cerris L., II, 660, » Chamissoi H., I, 656. » Charpentieri H., II, 659. » chlorophylla U., II, 623. » Colonnæ Mass. II, 653. » coriacea G., II, 627. » crassipes H., II, 626. » cruciata AL Br., II, 644. » cuneata Newb., II, 618. » cuneifolia Sap,., II, 645. » cuspifera Andr., II, 643, » cuspiformis H., II, 647. » cyclophylla U., II, 646. » Cyri U., II, 633. » decurrens Êtt, III, 590. » deformis Ett., II, 627. » Deloësi H, II, 659, Quercus » 855 deuterogona U,, II, 650. divergens Wat., II, 618, divionensis Sap., IT, 625. Drymeja U., II, 638. elæna Ung., II, 622. elliptica Sap., II, 620. elongata G., II, 626. Ellsworthiana Lesq., II, 618. Etruscorum Mass. II, 618, Etymodrys U,, II, 650. Evansii Lesq., II, 629. Fallopiana Mass., II, 653, firma H., II, 641. furcinervis U., II, 649. Furuhjelmi H., I, 652. Gaudini Lesq., II, 640. gigantum Ett., II, 644. glans Saturni U., II, 660, Gmelini Al. Br., II, 635. Godeti H., II, 631. andidentata U., II, 636. riphus U., IL, 634. grœnlandica H., II, 650. Hagenbachii U. II, 647. Haïdingeri Ett., II, 642. Hamadryadum U., II, 636. Haueri Ett., II, 631, Heerii AL Br., II, 622. heterodon M. III, 588. hexagona Lesq., II, 631. Hôrnesii Ett., II, 636. Ilex græca L., II, 660. Ilicites Web., II, 642. ilicoides H., II, 641. inæqualis Wat., II, 619. integrifolia G., II, 658. kamischinensis U., II, 634. Kæcblini H., II, 645. kutschlinica Ett., II, 641. Laharpii Gaud., II, 630. Lamberti Wat., IL, 618. larguensis Sap., II, 648. limnophila U., 659. linearis Sap., II, 670. liriodendroïdes Mass., II, 654. Lonchitis U., I, 639. Lucumonum Gaud., II, 636. Lyellii U., II, 639. Mandraliscæ Gaud., II, 637. mediterranea U. II, 646. Meriani H., II, 643. Meyeri Ludw., II, 644. microdonta G., IL, 653. microphylla G., II, 628. modesta H., II, 626. montebambolina Gaud., IT, 640. multinervis Lesq., II, 628 Mureti H., II, 638. myrtilloides U., II, 624. Naumanni Ett., II, 589. nerüifolia Al. Br., II, 621. nervosa Sap., II, 620, Nimrodis U., II, 634. Olafseni H , II, 656. oligodonta Sap., II, 646, 856 TABLE ALPHABÉTIQUE. Quercus Orionis H., II, 636. ovalis G., 14, 657. Palæococcus U., I, 651. Palæophellos III, 692. pandurata H., II, 652. arallelinervis Web., II, 655, arlatorii Gaud., II, 637. paucinervis Wat., II, 655. Pironæ Mass. IT, 628. platania H., II, 657. platynervis Lesq., II, 656. præcursor Sap., LI, 648. primordialis Lesq., II, 631. provectifolia Sap., II, 648. Pseudo-Alnus Ett., II, 647. Pseudo-Castanea G., IT, 649, Pseudo-Laurus Ett., 629. Pseudo-Lonchitis Ett., IIT, 589. pyrenaica Willd., II, 660. » lobulata he Pc Reussii Ett., II, 634 roburoides Gaud., II, 653. stricta Bér., II, 660. rottensis Web., II, 656. Saffordi Lesq., II, 637. salicifolia Web. IT, 618. salicina Sap., II, 619. Salyorum Sap., Il, 635. Saportana Sch., II, 621. Sapotacites Mass. IT, 627. Scarabellii Mass., II, 626. Schimperi H., I, 645. Scillana Gaud., II, 631, sclerophyllina H., 647. seutellata Wess., II, 655, semialata Lesq , II, 654. senogaliensis Mass., II, 653, serræfolia G., II, 658. sessiliflora Sm., IT, 660. similis G., II, 658. Seyfriedi Al Br., II, 624. singularis Sap., 642. sinuata Newb., II, 654. sinuatiloba Sap., II, 651. Spadonii Mass., II, 528. spathulata Wat., II, 619. spinulosa Sap., II, 633. Sprengelii H., II, 632. Steenstruppiana H, II, 657. steinheimiensis Ludw.,Il, 655. subvirens Sap., II, 621. tenerrima Web., II, 655. tephrodes U., II, 648. Titanum M., III, 588. tofina Gaud., II, 640. Toxotes M., III, 588. Triboleti H., II, 635, undulata Web., II, 629. urophylla U., II, 639, valdensis H., II, 630. venosa G., II, 632. Venturinii Mass., IL, 659. virens Ait. fossilis Lesq., I, [660. Quercus Weberi H., IL, 636. » Wesseli Web., II, 642. » Zoroastri U., I, 632. R Radula Nees, I, 237. » complanata Dum., 237. Ramalina calycaris Ach., I, 147. Randia Aubl., II, 881. » prodroma U., 881. Ranunculus L., IE, 80. » emendatus H., 81. Raphaelia Deb., I, 589. » neuropteroides Deb., 599. Rœmeria Gr, I, 189. » Reichenbachiana G., 189. » Schultziana G., 189. Rhabdocarpus G., Il, 217. » amygdaliformis G., 217. » Beinertianus Gr, 217. » Bockschianus G., 217. » Candolleanus H., 220. ” caudatus G., 219. » clavatus Gein., 218. » conchæformis G., 218. » costatus Andr., 228. » dyaticus Gein., 219. » lanceolatus G., 209, » . lineatus G., 218. » Naumanni Gein., 218, » obliquus G., 227. » ovoideus G., 218. » plicatus G., 219. » putaminifer Corda, 228. » Reticulum Corda, 220. » subangulatus G., 219. » sulcatus Sch., 220. » truncatus G., 217. » tunicatus G-, 217. » venosus Lesq., 220. Rhacophyllum Sch., I, 684, Rhamnus L., III, 226. » acuminatifolius Web. IL, 230. » aizoides U., 233. » Aizoon U., 238. » alaternoïides H., 227, » alnoides Sch., 232. » argutidens $., 226. adnascens L. et H., 1, 686. PT EU OT 2 PONPP ARTE 1 27 OPISRCE » arborescens L., III, 525. » filiciforme Sch., I, 685. » flabellatum Sch., I, 687. » Goldenbergii Weiss, I, 687. » hirsutum Sch., 687. » Lactuca Sch., I, 684; III, 524, » pachyrachis Sch., I, 687. » speciosissimum Sch., I, , 687 Rhacopteris Sch., I, 481. » elegans Sch., 482. Rhamnites Newb., III, 235. » connivens Newb., 235. Rhamnus Augustini Ett., 238, » bavaricus H., 233, », bilinicus U., 231. » bossonicus Gd., 231. » brevifolius Al. Br., 227. » Cleburni Lesq., 611. » colubrinoides Ett., 228. » Decheni Web., 229, » degener U., 233. » deletus H., 228. » ‘dilatatus S., 227. » discolor Fe 612, » ducalis G-d., 234. » elegans Newb., 233, » Gaudini H., 228. ” oldianus Lesq., 612, » ræffii, H., 228. » osse-serratus H., 234. » eerii Ett., 231. » inæqualis H., 229. » marginatus Lesq., 234. » notatus $., 227. » œningensis Al. Br., 228. » orbiferus H., 232. » parvifolius Web., 232, ” paucinervis Ett., 232. » pomaderroides Ett., 230. » pygmæus U., 233. » rectinervis H., 229. » rockenbergensis Ett., 232. » Rœsleri Ett., 231. » Rossmässleri U., 229. » subsinuatus G., 231. » Warthæ H. 611. Rhizocaulon $., II, 420. » Brongniarti S., II, 421. » gracile $., III, 379. » gypsorum $., Il, 421. » macrophyllum $S., 11, 320. » polystachyum $., III, 578. » recentius $., II, 422. subtilinervium $., II, 421. » Rhizomopteris Sch., I, 699. » filiformis Sch., 700. » lycopodioides, Sch.,699. Rhododendron L., II, 18. » Alcyonidum U., 19. » Haueri Ett., 20. » megiston U., 19. » retusum G., 20. » Saturni Ett., 20, »” Uraniæ U., 20. Rhombozamites 11, 128, 175. . Rhopala primæva Ett., III, 678. Rhopalospermites $., 11, 795, » strangeæformis $., 795. Rhus L., III, 269. » abbreviata $., 704. » adscripta S., 703. » ra à H, 372. » Antilopum H., 276. » appendiculata Ett., 278, ° » arctica H,, 280, » bella H., 280. » Brunneri F.-O., 279. TABLE ALPHABÉTIQUE. 857 Rhus cassinæformis Ett., 273. » colligenda $S., 275. » copallifolia $., 275. » cuneolata U., 271. » decora S., 277. » degener Ett., 272, » deleta H., 279. » derelicta S., 275. » distracta S., 271. » elæodendroides U., 270. » fraxinoides Ett., 272. » gracilis S., 274, 703. » Helladotherii U., 272. » Herthæ U., 271. » Heufleri H., 274. » incisa S., 271. » juglandina Ett., 276. » juglandogene Ett., 276. » Lesquereuxiana H., 279. » malpighiæfolia Web., 273. » Meriani H., 278 » micromera S., 277. » minuta $., 274. » minutissima $., 703. » münzenbergensis Ett., 278. » Napæarum#U., 271. » nervosa Newb., 280. » Nœggerathii Web, 279. » oblita S., 276. » obovata Ett., 273. » _ orbiculata H., 281. »_ Palæo-Tinus $., 280. » palæophylla $., 270. » paulliniæfolia Ett., 273. » pistacina S., 280. » prisca Ett., 274. » Pyrrhæ U., 273. » quercifolia G., 273. » reddita S., 270. » Retine U., 276. » rhomboïidalis $ , 270. » sambiensis H., 277. » Stizenbergeri H., 272. » stygia U., 275. » tenuifolia Ett., 278. » Thomasii H., 277. » triphylla H., 271. » zanthoxyloides U., 276. Rhyditophloios Corda, IL, 57. » tenuis C., 57. Rhynchosia DC, IL, 355. » Ammonia U., 356. ” Isidis M., 366, »” Osiridis U., 356. » populina U., 366. Rhytisma Fr, 1, 139. »” Feroniæ Ett., III, 433 » Hrubeschei Ett., IL, 433. » induratum H., I, 140. » Juglandis Ett., III, 433. » maculiferum H., I, 140. »” Populi H., I, 140. » Ulmi Ludw., I, 140. Robinia L., IL, 346. ” atavia U., 347. 858 TABLE ALPHABÉTIQUE. Robinia constricta H., 348. as Ross » à » crenata H, 347. elliptica cu , 346, Hesperidum U., 347. heteromorphoides Web., 346. Regeli H., 347. subcordata Web., 347. L., UI, 326. dubia "Web. 326. lignitum H, 327. Nausicaes Newb., 327. Royena L., II, 954. » » » » Amaltheæ, U., 955. eubæœa U., 955. græca U., 954 Pentelici ‘Es 955. Rubiacites Web., II, 872, » asclepioides Web., 872, » asperuloides Web. 872. » verticillatus H., 872. RuppiaL., II, 458. pannonica U., 458. S Sabal Adans., II, 487. ; andegaviensis 1 490. Grayana Lesq., 4 hæfingiana Sch., 488. major H., 487. præcursoria Sch., 470. primæva Sch., 470, suessioniensis Wat., 491. Ziegleri H., 489. Sagenopteris Per, 4 640. angustifolia Zigno, III, 519, » Charpentieri H. I, 642, » GœppertianaZigno, IL 518. » Phillipsii Schenk, I, 642. » reniformis Zigno, TI, 518. » ar Pr., I, 640. Sagittaria L., II, 422 » pulchella H., 423, Salicites Hartigi Dkr., TL, 678. Salisburia Sm., II, 356. » » » Salix adiantoides U., 356. binervata Lesq. , 367. borealis H., 356, L., IL, 662. abbreviata G., 675. acutissima G., 668. alba L., 671. Andromedæ Ett., 670. angusta Al. Br., 673. arcinervia Web. 669. arguta G., 670. Arnaudi S., 665, axonensis Wat. 665. brevipes G., 675. castaneæfolia G., 678. cinerea L., 671. cordato-lanceolata AL. Br., 669, crebrinervia Wat., 673, cuneata Newb., 672. Salix denticulata H., 669, » Dianæ Ett., 670. » elongata Web. 674, » falcifolia Wat. ? 673. » flexuosa Newb., 672, » grandifolia Web. 676. » grœnlandica H, 677. » Haidingeri Ett., 670. » Hartigü H., 668. » » Sch., 672. » islandica Lesc. , 671. » lancifolia Lu W., 676. » Lavateri AL Br., 7667. » Jinearifolia G., 671. » Jinearis $,, 665. » Jingulata G., 678. » longa AL. Br. 673. » Lowii H, 677. » macrophylla H., 669, » media H., 674. » Meeki Newb., 671. » membranacea Newb., 671. » nervillosa H., 672. Nympharum Gaud., 666, ocoteæfolia Stur, 675. primæva $., 664, proteæfolia Lesq., 671. protophylla S., 666, Ræana H., 677. repens L., ? 678. salzhausensis Ludw., 676, socia S., 665. stupenda S.. 664. subaurita G., 675. tabularis Lesq. … 674. tenera Al. Br., 674. varians G., 666. viminalis 1: 677. Volkana Ludw. 676. Wortheni Lesq., … 675, Salsola L., IL, 759. » arctica H., 760. » crenulata EL, 760, » Moquini H., 7759. » œningensis EH, 759, Salvinia Mich., I, 731. » cordata Ett., 732, » formosa H., 731. » Mildeana G. … 732, » reticulata H., 731. » Reussii Ett., "7 Sambucus Tournef., TI, 882. » celtifolia Web. 882. Samyda L., ILE, 97. » borealis U., II, 98. » europæa U., UT, 98. » tenera U., TL, 98. Santalum L., II, 767. » acheronticum Ett., 768. » microphyllum Ett,, 769, » osyrinum Eft., 768. » bre Ett., 768. Sapindus H., II, 162 » aféinis Newb., 169. » basilicus U., 166. EE SSsSsS EE y; YS EYE y U y ‘ ons d'Étii HAT dt nes dite doit dada déni di: qu DE RS nn Se SL GAS cal Sapindus bilinicus Ett., 167. » cassioides Ett., 167. » caudatus Lesq., 610. » cupanioides Ett., 167. » densifolius H:, 164. »” drepanophyllus $., 701, » dubius Ù., 16 » falcifolius Al. Br., 163. » fragmentarius $S., 164. » fraxinifolius Ett., 167. » æcus U., 167. » azslinszkii Ett., 168. » heliconius U., 165. » inconspicuus $., 164. » lignitum U., 165, » macrophyllus S., 164. »” membranaceus Newb., 168, » münzenbergensis Ett., 166. » Pythii U. 165. » radobojanus U., 167. » Rotariüi M. 168. » undulatus Al. Br., 164. » Ungeri Ett., 166. Sapotacites exul S., III, 698. Sapotites Ett., II, 932. » Ackneri Andr., 936. » ambiguus Ett., 934. » angustifolius Ett., 935. » apocynoides Ett., 936. » bilinicus Ett., 935. » deletus H., 935. » emarginatus H., 935, » Euphemes Ett, 935, » eximius S., 934. » lanceolatus Ett., 933. » latifolius $., 934. » Mimusops Ett., 933. » arvifolius Ett., 934, »” utterliki Ett., 937. » reticulatus U., 936. » _ sideroxyloides Ett., 932, » tenuinervis H., 935. » Townshendi Gd., 935. » truncatus Ett., 953. » Ungeri Ett., 933. » vaccinioides Ett., 934. Sargassum Ag, I, 189. » lobiferum St., 189. » ternbergii Br., 189. Sassafras Nees, II, 834. » Æsculapi L., II, 834. » cretaceum Newb., II, sa 8. » Ferretianum M. I, 835. » ermanicum U., II, 835. » arkerianum Lesq., III, 598. » Leconteanum Lesq. II, 836. » mirabile Lesq., III, 599. » Mudgei Lesq., III, 599. » obtusum Lesq., IL, 599. » primigenium $S., Il, 834, » recurvatum Lesq., II, 599. Saurauja Willd., III, 128. » deformis Ett., 128. » robusta $., 128. TABLE ALPHABÉTIQUE. | 859 Schizolepis Fr. Br., II, 248. » Braunii Schenk, 228. Schizoneura Sch., 1, 280. »” hœrensis Sch., 283. » lateralis Sch., 284. » Meriani Sch., 282. » aradoxa Sch., 282, Schizopteris Br I, 681. _ » , ‘anomala Br. 681. Schizoxylon U., HI, 618. Schützia Gein., H, 357. » anomala Gein., 338. Scitaminophyton M. II, 449. » Meneghinianum M. 450. Sclerophyllina H., I, 681. » dichotoma H., 681, » furcata H, 681. Scleropteris $., III, 491. » compacta S., 493. » dissecta S., 494, » Pomelii $S., 493. Sclerotium Tode, I, 140. » acericola H., 141. » Cinnamomi H., 141. » minutulum H., 141. » populicola H., 141. » pustuliferum H., 141. Scolecopteris Zenk., I, 680, Scrofularina H., II, 921. » oblita H., 921. Sedum L., III, 63. » ternatum Mx., 63. Selenocarpus Schenk, I, 525. » Münsterianus Schenk, 576. Selenochlæna Corda, I, 697. » microrhiza C., 697. » Reichiüi CE 697. Selenopteris Corda, I, 690. » involuta C., 690. » radnicensis C., 691. Sendelia G., II, 931, » Ratzeburgiana G., 931, Senftenbergia Corda, I, 578. » elegans C., 578. Sequoia Torr., II, 313. » brevifolia H., IL, 368. » Couttsiæ H., II, 318. »” Du Noyeri Baily, II, 322, » Ebrlichi U., IL, 572. » fastigiata H., II, 315. » Gardneri Sch., II, 315, » intricata H., II, 319. » Langsdorf H, IL, 316. » Nordenskiüldi H., IL, 318. » ectinata H., III, 572. » eichenbächii H., II, 314. » Sternbergii H., IL, 320. » Tinajorum H., II, 324. » Tournalii, S., II, 320. » Woodwardii Sch., IL, 316. Sideroxylon L., III, 942. » balticum H., 943. » Hepios U., 943. » obtusatum H., 943. » Putterlikii U., 943. 860 TABLE ALPHABÉTIQUE. pere Brong., Il, 75. æquabilis Goldb., 100. » angustata Saüuv., 90. » arcinervis Corda, 93. » aspera Goldb., 88. » attenuata Lesc 89, » Boblayi Br. 84 » Brandii Br., 102. » Brochanti Br., 104, mes Brongniartii Gein., 97. » canaliculata Br., 92. » Candollii Br., 86. » catenoides Daws., 96. » coarctata Groldb., 789, » contracta Br. 89, » Cortei Br., 87. » cristata Sauv., 92, » cuspidata Br., 788. » Danziana Gein., 108, » Davreuxii Br., 83. » Defrancii Br., 7104. » denudata G., 102. » Deutschiana Br., 92. » dilatata Lesq., 101. » diploderma Corda, 90. » Dournaisi Br., 82. » , elliptica Br, 84. » elongata Br. . 91. » fissa Lesq., 100. » Greinitzii Sch., 91. °» gigantea Sauv., 95. » Græseri Br., 83. » grandis Sauv., 95, » Grisebachii Rœm., 85, » hippocrepis Br., 93. » intermedia Br., 91 » lævigata Br., 93. » Jalayana Sch., 84. » Lanzii-Beningæ Rœm., 94. » leioderma Br., 98. » lenticularis Sauv., 90. » ak ae Br, 100, » Lescurei Sch., » Lindleyana Sen. 97. » mamillaris Br., 83. » Menardi Br., 103. » minutissima Gr, II, 622, » monostigma Lesq., 101. » notata Br., 87. » orbicularis Br., 87. » ovata Sauv., 95. » pachyderma Br., 86. »” peltata Sauv., 95. » piriformis Br., 85. » planicosta Daws., 95, » Polleriana Br. 97. » regmostigma Gold. 96. » reniformis Br., 94. » reticulata Lesq. … 99. » rhomboidea Br., 99. » rhyditolepis Corda, 90. » rimosa Goldb., » » Sauv. 00. » rugosa Br, 92. » Samarskii Eichw., 105. nb ii Er rad Br., 85, TETE Lesq. 5101, » Schlotheimiana Br., 86. » sculpta Lesq., 101. » scutellata Br. » Serlii Br. nr be » sexangula Sauv., 84. » : Sillimani Br. 88! » spinulosa Germ. ‘102, » stellata 1 101. » striata Br., 100. » » Daws., 96. » subrotunda Br, ke » tessellata Br., » transversalis Corda, 93. » undulata Sauv., 90. » Utschneiïderi Br. 83. » venosa Br., 98 » Voltzii Br., 88. » Yardlei Lesq., 85. Sigillariostrobus Sch., IL, 605. Silphidium M, II, 870, » acile M. 871. » eteromailum M., 870, » Proserpinæ M. 871. » Visianicum M. ? 870. Siphonites $S., III, 446. » Heberti $., 446. Smilacina Desf,, III, 529. »” prisca Ü< 579, Smilax Tournef., II, 429. » abscondita $., II, 433. » affinis Sch., II, 580. » alsatica Sch., III, 581. » angustifolia H, ÏL, 438. » appendiculata S Î, 432. » asperula S., II, 432. » auriculata À. TI, 432. » calceolariana M. IX, 581. » cardiophylla H, IE, 437. » Cocchiana M, Il, 439. » convallium M, IL, 439. » elongata, S., Il, 434. » Garguieri $., II, 433. » grandifolia, U. TI, 435. » hæringiana U. ? III, 580. » Haiïdingeri U. "II, 435. » hastata $., IL, 431 » Langsdorfii Ludw., II, 439. » linearis $., I, 433. ©» lingulata H., IL, 581. » Lyellii Wat. IL, 434, » Nestiana M. II, 440. » novalensis Vis., III, 580. » obtusangula H, IL, 431. » obtusifolia'H, Il, 436. » » Wess., 15 437. » orbicularis H, IL, 132, » Orsiniana M, IL 440. » ovata Wess., IL, "437. » paliformis H, IX, 881. » parvifolia . AL. Br., II, 438. » paucinervis Ett. I, 580. » Prasili U., I, 436. » proxima M. H, 439, RTE Drondat ami den cbr hésttlh ur RE ES ES 4 domit til à és d'u Et ns tte fe ts hé sn ns dore ac remifolia Wess., IL, 431. » reticulata H., Il, 381. » rotundiloba Sch., II, 433. » - à cr H,, LU, 7436. » ittiformis 8. IL 434. » ausensis Ludw.., LL, 438. » Le are M. I, 439. » gionii Gd, If, 438. Weberi Wess., IL, 437. Bélanties S., I, 914. » Bron jartii S., 914. Solenostrobus Endl,, I, 358. : » corru. atus Endl., 359. » semiplotus Endl,, 359. » .- sulcatus Endl., 359. » subangularis Étt., 358. Sophora L., III, 369. » déirtilis S. ; 706. » bilinica Ett, 369. » europæa U. ? 369. Sparganium L., IT, 472. » acheronticum U., 474. » Braunii H., 473. » exstinctum Ett., 474, » latum Wat., 474. » Neptuni Eté. A74. » “roma S., 474. » ium H., ? 473. ense H, 73. Bparganum Ü, I, 693. » aneimioides U., 694. » giganteum U., "694. » maximum U., 7693. » minus U., 693. Sphænophora M., I, 456. » crassa M., 456. » 7 Visiani, 456. » graci s M 456, » lacisioides M. 456. Sphæria H. I, 131. » annulifera H,, I, 431. » areolata Fres,, I, 134. » Braunïii H, I, 131. » Caryæ Ett., III, 432. » ceuthocarpoides H., I, 131. » circulifera H., I, 131. » Dalber ie H,, F£ 133. » deperdita H., T 7132. » dispersa H., I, 133. » effossa H., Ï, 133. » evanescens H, I, 133. » Fici H, I, 13 » Due, II, 431. » interpungens H., 1, 131. » Kunkleri H,, I, 132, » kutschlinica Ett. III, 432. » lignitum H., I, 133. ? » maculifera H., I, 132. » minutula $., L 132. » Morleti F. 0. 133. » Mureti H., I, 133. » ersistens H., I, 133. » ini Ludw., ï, 134. » . pinicola H, I, 431. TABLE ALPHABÉTIQUE. 861 : __” pulchella M. II, 439. Langon Phragmitis H.. I, 134. pristina Ett., Il, 7432. » roxima $., ’I, 132. » hamni Ett, I, 431. » Secretani H, E 132. » Sismondæ Eit., III, 431. » socialis H., I, 133. »” Trogiüi H., É 132. » turbinea Ludw., I, 134. Widdringtoniæ Ludw., I, 134, Sphærococcites Sch., I, 163. cactiformis St., I, 164. » cæspitosus F. “0. I, 166. » carpathicus Ett., L 166. » cartilagineus U., I, 167. » cernuus St. I, 164. »” ciliatus St., d à 7163. » concatenatus St. , I, 164. » flabellatus Sch., Ï, 167. » Fraasii Sch., I, 165. » lichenoides $S., IIT, 435. » ligulatus Kurr, I, 165. » Meyrati F.-0., 1, 165. » multifidus Br., 1, 167. » ramificans S., III, 436. » reticulatus F. -O., I, 166. » Schnitzleinii St. L 164. » secundus St., I, 164. » subarticulatus St. , 1, 164. » varius St., I, 16 Sphærophoron coralloides Pers., I, 146. PRES L., I, 252. » Ludwigii Sch., 252. Sphallopteris Sch., 1, 700. Mougeotii Sch., 700. Mbenclanis Schenk, IL, 575. » Sternbergiana Schenk, 675. D es prie Br., 1, 336. angustifolium Germ., 343. » bifurcatum Lesq., 344. » emarginatum Br., 339. » erosum L, et H, 341. » longifolium Germ., 340, » microphyllum Gein, 345. » oblon ifoliumGerm., 344, Schlotheimii Br., 336. Sphenopteridiunn Sch., III, 487. dissectum Sch., 488. Sphenopters Brong., I, 367. acuta Br., 400. » acutiloba St., 387. » adiantoides L. et H., 401. » alata Ett., 401. » anthriscifolia G., III, 467. » arguta L. et H,., "393. » athyrioides G., 398. » attenuata Sch., 377. » Beinerti G., 415, » bidentata Gutb. 383. » bifida L et H. "412. » Blomstrandi H,, 402, » Bôckingiana Weiss , Be , » botryoides St., 373. » Bronnii Gutb., 384. 862 Sphenopteris » TABLE ALPHABÉTIQUE. chærophylloides St., 1,398, clavata /Br., 391. convexiloba Sch., 372. Conwayi L et H. 376. corrugata Newb., III, 468. crassa L. et H., III, 462. crenata L. et H., 379. crenulata Br., 395. cristata S., 397. cuneolata L. etH., III, 462. curtiloba Daws., 409. cysteoidesL. etH., IIL, 467, debilis U, 384. ee Lesq., 401. Decheni Weiss, III, 466. delicatissima Schenk, D 69. delicatula Br., 415. denticulata Br., 387. devonica U., 361. dichotoma Alth., 381. dissecta Br., 413. distans Br., 390. disticha Kut., 414. Dubuissonis Br., 373. elegans Br., 389. eocenica Ett., 402, erosa Morr., 407. Essinghii Andr., 379. fasciculata Gutb., III, 466. flexicaulis Lesq., I, 409. flexuosa Gutb., 389, © » M'Coy, 411, formosa Gutb., 385. frondosa G., 414, furcata Br., 409. Geinitzii G., 381. germana M’Coy, 411. Gersdorfii G., 405. Græpperti Ett.,412;1II, 452. gracilis Br., 390. Grandini G., 404. Gravenhorstii Br., 378. grypophylla G., 380. » Sch., 413. Gutbieriana Gein., 397. Gützoldi Gutb., 410, Haidingeri Ett., 382. Hartlebeni Dkr., 393. Harttiüi Daws., I, 409; ne 61. hastata M'Coy, 410. Hibberti L. et H., 375. Hoœninghausi Br., 385. Hookeri Baily, 406. Humboldtii G., 408. hymenophylloides Br., 395. imbricata G., I, 398; De 67. inflata Lesq., IL, 466. intermedia Ett., 396, irregularis St., 373. Jugleri Ett., 394. Kaulfussii G., 412. lanceolata Gutb., 389. Sphenopteris latifolia Br., 1, 399. lebachensis Weiss, III, 466. linearis Br., 387. Linkii U., 383. lobata Morr., 337. longifolia Dkr., I, 394. lyratifolia G., 376. Machaneckii Ett., 413. macilenta L. et H., 400. Mantelli Br. 1,393; 111,469. marginata Daws., I, + meifolia $t., 383. Michelini Pom., IN, 464. microloba U., 384. microphylla Gutb., 385. minutifolia S., II, 465. mixta Sch., 382, moravica Ett., 414. Naumanni Gutb., 380. nephrocarpa Bunb., 395. nummularia Gutb., 374. obtusiloba Andr., 392. » Br, 399. oppositifolia Pr., 391. oxydata G-., 381. Pagenstecheri Rœm., 380. palmata Sch., 388. patentissima Ett., 407. paupercula Lesq., 380. pectinata Pr., 391. Pellati $., LI, 467. petiolata G., 391. pimpinellifolia G., 381. plumosa M'Coy, 411. polita Sch., III, 466. polyphylla L. et H., 375. quercifolia G., 403. recentior U., 402. refracta Gutb., 390. Sp RE Gutb., IT Schi Schimperiana G., 4 Schlotheimii St., 396. semialata Gein., 409, spinosa G., 405. splendens ‘Daws., II, 461. stipulata Gutb., II, 464. stricta Br., 406. subalata Weiss, II, 466. tenuissima St., 388, trichomanoides Br., 404. tridactylitis Br., 396. trifoliata Br., 371. undulata U., 376. valida Sch., 401. Williamsonis Br., 410. Zobelii G., 404, [466. zwickaviensis Guthb., IL, cé pie 2i, oran ce PTE T SP efE ES RP ES PU SE 1 PT PRE LU 4 0e cvs Hall, I, 196. » stifolius Hall, 196. » : Jatffolius Hall, 196, Sphenozamites Br., Ii, 128, 162. » latifolius &., 162, »” Rossii Zigno, 162. » undulatus Sch., 162. à st L., II, 328. Andersoni H., 328. » densinervis H, 328. » nana U., 329. » œningensis H., 328. » Osiris Ett., 320. » prunifolia Ett., 329. » vetusta H,. 318. Zephyri U:., 329. ébinbton Sch., Il, 514. » appendiculatum Lesq., Le » carbonarium Sch., II, 516. » Jugleri Sch., IX, 519. » Münsteri Sch. TL, 518. » Prendelii Lesq. , UL, 585. » Quenstedti Sch. 7 IL, "518, » regulare Sch. Il, 517. » ventricosum $., II, 518. Spirophyton Hall, I, 204. » cauda galli Hall, 204. » crassum Hall, 206. » us Hall, 205. » elum Hall, 105. Spiropitys G} II, 370. Spiropteris Sch., I, 688. Sporangites Daws., II, 569. Sporotrichum Fr. , 130. » heterospermum G., 130. ann dé mes Schenk, Il, 359. Preslii $chenk, 360. Stachypteris Pom., I, 586; Il, 509. litho 'hylla P, 1,587; ; I, 510. » pulchra P. I, spicans P., L 88 III, 510. smaléiboieris Lesq., Ill, » asteroides ue ., 512, » Wortheni Lesq., 512. Steffensia Gr, 1, 419. » davallioides G., 419. Stegilla Rchb., I, 137. » Poacitarum H., 137. es ago sind Corda, Ï, 709. Cistii Corda, 710. " gigantea Lesq., 711. » insignis Lesq., 710. ” peltigera Corda, 710. » [ire unctata Lesq., 711. » ortheni Lesq., 711. sppAreE $., III, 511. desmomera $., 511. Stéylénls U., I, 694. ” duplicata U., 695. gracilis U., 695. Sterculia L., 111, 99, » cinnomomea Ett., 106. » Daphnogenes Ett. 105. » deperdita Ett., 105. TABLE ALPHABÉTIQUE. 863 Sterculia ne à 1 Sch., III, 102. » labrusca » laurina Ett., 109. » Ludwigii Sch., 102. » Majoliana M., 105. » Micheloti $., 101. » minuta $S., 101. » modesta H., 102, » tenuiloba $., 101, » tenuinervis H., 102. » tridens Sch., 103. » variabilis $., 100. vindobonensis Ett., 104. Stichoptens Gein., 1, 571. » affinis Gein., 571. piges Juss., IL, 153. demersum S., dy, Br., Il, 106, » conferta Corda, 116. » costata Lesq., 117. » ficoides Br., 114. » irregularis Lesq, 117. 153. radicans Lesq., 117. rimosa Goldb., 116. » umbonata Lesq. SUITE Stratiotites H., II, 441. » Najadum H., 441. Strychnos L., II, 895. » europæa Ett., 895. nr Tournef., I, 956. Ambræ Ü., 058. » boreale U., 957. » Herthæ U. 958. » pristinum Ett., 957. » _ stylosum H., 957. vulcanicum Et. 957. Bwartaid Willd., II, 396. » borealis Eit, 396. Symplocos L. II, 958. » Bureauana S., 959. » gregaria Al. Br. 959. » parschlugiana tu, 960, » radobojana U., 959. » sotzkiana U., 960. Syncardia U., I, 695. » pusilla U,, 695. T Tabernæmontana L., II, 897. » bohemica Ett., 897. - radobojana Eit., 897. Tmulophyeus Sch., I, f 90. » liasicus “au, 190. Tæniopteris Br., 1, 600 » abnormis Goldb., I, 602; cu 5 » affinis M. III, 513. » coriacea G., à 602. » crassicosta M. III, 513. » Eckardi Germ., I, 601. » fallax G., 1, 602. multinervis Weiss, I, 600. Thés F.-0, I, 210. 864 Taonurus Brianteus Villa, 1, 210. » flabelliforms F.-0., 210. * » liasinus F.-0., 210. Der Br., Il, 351. Eumenidum M., 352. » Massalongi Zigno, 352. » microphyllus H., 352. » Olriki H., 351. » validus H., 351. vicentinus M. 353. Patodtun Rich., II, 32 1, » angustifolium H., II, 324. » distichum miocenicum EL, Lo 3 » Fischeri H,, II, 324. » occidentale Newb., III, 573. Tinajorum H, Il, 324. ooonke. II, 370, 379. » Ayckeï, S., 7380. » Gœpperti Ù., 380. » ponderosum K 380. » priscum U., 380. » tenerum “4 380. Zobelianum K., 380. ixus Tournef., II, 350. » margarifera Ludw., 351. » nitida Ludw., 351. » tricicatricosa Ludw., 351. Tecoma Juss., Il, 919. » austriaca Ett., 919. Temskya Corda, II 697; III, 530. » macrocaula C., 698, » microrrhiza C., 698. » pulchra C. 697. » chimperi C., 698. anne Pers., IL, 345. europæa H. 346. Terminalia L., III, 295. » elegans H., 296. » Fenzliana U., 297. » gypsorum $., 7 296. » miocenica U,, 297. » pannonica U, 296. »” radobojensis 5 296. » tallyana Eit., 297. Ungeri Ett. "297. lonstrents Mut., II, 126. » bilinica Et. 127. » radobojana Ett., 127, Tetrapteris Cav., IIL, 154. » bilinica Ëtt., 155. » Harpyarum ve 155. » minuta Ett., 155. Thamnopteris Br. I, 701. » exilis S., IL, 507. » Schlechtendali Br. SEAL . Thaumatopteris Gr, I, 629. » Brauniana Popp, 630. » gracilis Sch., 630. Münsteri G., 7629. Thinnfeldia Ett., I, 494. » decurrens Schenk, I, 495. » incisa $., III, 494. » laciniata Schenk, I, 497. » obtusa Schenk, I, 496, TABLE ALPHABÉTIQUE. Thinnfeldia rhomboidalis Ett., I, 496. » saligna Schenk, 1 497. »” speciosa Ett., L 495. Thorea Bory., I, 157. »” Brongniarti M., 157. » intermedia M, 157. Janii M. 157. Thuya Li 341. Breyniana Sch., II, 342. » Germani Lesq., *IIL 576. » interrupta Newb., TI, 575. » Kleiniana G.., II, 342, » Mengeana Sch., 4 343. » Saviana Gd., I, 341. Ungeriana Sch., IL, 342. Thuyites ren Ne H., "II, 344. »” elegans $., » Germari Dunk., ‘344. » Hoheneggeri Eit., 344. » imbricatus Dunk.., 344. » Parryanus H., 343. » Schlænbachi Schenk, 344. strobilifer $.,343. Tilia L., IL, 114. »” antiqua Newb., 115. » gigantea Ett., 116. » lignitum Ett., ? 116. » longebracteata Andr., 117. » Malmgreni H., k » Mastajana M. 7117. » Milleri Ett., 117. »” Passeriniana M. 116. » PSaviana M. 117. » vindobonensis Stur, 117. Zephyri Ett., 116. Papa 1 IT, 300. » bifrons G., 301. » borealis H, 300. -» silesiaca G., 300. Trevisania Zigno, : 211. » furcellata 2., 211. Tricarpellites Bow., IT, 522. » aciculatus Bow. …» 922. »” communis Bow., 522. »” crassus Bow., 522. » curtus Bow., 522. »” gracilis Bow. 522. »” patens Bow., 522. »” TUgosus Bow., 522, Trichostomum Hedw., I, 242. » subpolystichum G., 242. » substrictum Gr., 242 Trifolium palæogæum $., ILE, 705. Trigonella L., III, 343. » Seifriedii H., 343. Fm Br., II, 214; II, 568. areolatus &., Il, 215. » coronatus G. ll, 216. » Dawesii L. et H, II, 2156. » dubius Br., Il, 216. » fibrosus G., Il, 216 » Hildreti Lesq. - I, 216. » Hookeri Daws., III, 569. » Menzelianus S., II, 216. » Nœggerathii Br. ll, 214. CRIER EN KE, PEUR Pa Li dé gs je acmune bd jee d'És is Lis sat à a à mA * ssl Ads il 'dnsé tetes dE nr MS EC PRO TPRT e Ce Trigonocarpus oblongus L. et H., U, 215. » olivæformis L. et H., 215. »” ovatus Br., IL, 215. »” Parkinsoni Br., II, 214. »” perantiquusDaws.,II1,569. » postcarbonarius Gümb., | [IL, 216. » facemosus Daws., III,569,. » Rüssleri Gein., IL, 216. » Schultzianus S., II, 216. » Sporites Weiss, IL, 569. Trilobium $., IN, 282. » Ungeri S., 282, 704. Triphyllopteris Sch. I, 478. »” Collombiana Sch., I, 479. » elegans Sch., I, 480. » furcillata Sch., IIL, 486. » rhomboidea Sch., I, 480. » valida Sch., I, 480. Tristanites $., III, 320. » cloeziæformis $ , 310, Tylodendron Weiss, IL, 576. » speciosum Weiss, 976. Typha L., II, 470. » fragilis Ludw., 471. » hæringiana Sch., 472. » latissima AL Br., 470. » Spadæ H., 472. » ngeri H., 471. U Ullmannia G., I, 310. » Bronnii G., 311. » frumentaria G., 312. » lycopodioides G., 312. Ulminium U.ÿ II, 725. » diluviale U., 725. Ulmus L., II, 716. » affinis M. 713. » antiquissima $., 717. » betulacea $., 711. » bicornis U., 720. » Braunii H., 724. » Brongniarti Pom., 724. » Bronnii U., 719. » Cocchii Gd., 723. » crassinervia Ett., 725. » diptera Steenstr., 720. » discerpta $., 721. » elegans, G., 723. » Fischeri H., 722. » longifolia U., 722. » Marioni S., II, 692. » Massalongi H., 719. » minuta G., 720. » modesta Wat., 718. » nobilis Wat., 718. » oppositifolia Wat., 718. » ovata Wat., 724. ». plurinervia U., 719. » primæva $., 718. » prisca U., 720. » punctata AL Br., 721. ' Scuimrer, — Paléont, végét. TABLE ALPHABÉTIQUE. 865 Ulmus quercifolia U., 721. » Samniorum M., 723. » Wimmeriana G., 722. Ulodendron Rhode, I, 38. » commutatum Sch., II, 40. » * elongatum Lesq., III, 536. » humile Sch., IL, 43. » . majus L. et H., II, 41. » minus L. et H., II, 42. » ériger L. et H., IL, 42. ” chlegelii Eichw., I, 43. » transversum Eichw., II, 43. » tumidum Eichw., IL, 45. Uniola L., II, 407. » bohemica Ett., 407. Uphantænia Vanux., I, 207. » chemungensis Van., 207. Urtica Tournef., IL, 758. » miocenica Ett., 759. Usnea barbata Fr., I, 147. V Vaccinium L., II, 14. » acheronticum U., 15. » aquense $., 698. » Ariadnes U., 17. » attenuatum Al. Br., 16. » Bruckmanni Al. Br., 16 » Chamædrys U., 17. » denticulatum H., 16. ” ellipticum S., 698. » Empetrites U., 17. » Friesii H., 18. » icmadophilum U., 17. » maderense Link, 18. » micromerum S., 18. » microphyllum H., 17. » myrsinefolium U., 17. » obscurum $., 697. » Orci H., 16. » parvifolium H., 16. » parvulum $., 698. » proximum M., 18. » » S., 698. » reticulatum Al. Br., 15. » rhododendrifolium $., 15. » secernendum $., 698. » textum H., 16. » Vitis Japeti U., 16. Valerianites S., II, 871. » capitata S., 871. Vaillisneria Mich., II, 443. » bromeliæformis $., 444. Verbascum L., III, 921. » nudum G., 921. » thapsiforme Schrad., 921. Veronicites H., III, 920. » œningensis H., 920. Verrucaria nitida Ach., I, 147. Viburnum L., Il, 883. » asperum Newb., II, 884. » atlanticum Ett., II, 885. » Canalianum M. IL, 886. IL — 55 866 YABLE ALPHABÉTIQUE. Viburnum dichotomum Lesq., ne 601. » giganteur: $., II, 88 » lanceolatum Newb., II, 884. » macrospermum H., TI, 585. » marginatum Lesq. à II, 601. » Nordenskiôldi H., II, 885. » Odoardi M. Il, 886. » Pseudo-Tinus 8. II, 885. » rugosum Pers. IL, 885. » Strangii M., Il, 886. » Tinus L., IL 886. » trilobatum H., II, 884. » Whymperi H, IL, 885, Virgilia Lam., II, 371, » à macrocarpa S., 371, Vitex L., IL 917. » Lobkowitzii Ett., 917. Vitis L., I, 57. » arctica EL. 49. » Ausoniæ Gd., 51. » Braunii Ludw. 48. » britannica H., 50. » crenata H., 50, » Hookeri H., 50. » islandica H., 49. » Ludwigii Al. Br., 49. » “Olriki H., 49 » teutonica Al. Br., 48. tokayensis H., 50. Voltzia Br. I, 240. » acutifolia Br., II, 241. » heterophylla Sch., II, 241. » heterophylloides $ch., II, 243. » hexagona Gein., III, 570 » pachyphylla Sch., Il, 242, » recubariensis Schenk, I, 241. » Weïissmanni Sch., II, 242 W di U., LU, 235. biarmica Sch., 239. » filiformis Sch., 238. » flaccida G., 237. » foliosa Eichw., 237. » imbricata Sch., 239. » lanceolata Sch., 239. » linearifolia G., 238. piniformis St., 7236. Weichsolin Stiehl., IT, 599. » Ludovicæ Stiehl. . 899. Weinmanni: L., II, 68. » Ettingshauseni H., 68. ” europæa Ett., 70. » paradisiaca Ett. , 68. ” parvifolia H., 68. » rectinervis Ett., 69. » sotzkiana Ett., 69. zelkovæfolia Êtt., 69, Woisia Hedw., I, 243. » conferta Sch. 243. Wetherellia Bow., IL, 522. » variabilis Bow., 522. Widdringtonia End]. I, 397. À Widdringtonia antiqua $., 318. » brachyphylla S., 328. » helvetica H., 327. » stigmosa Ludw., 328, » Ungeri Endl., 327. ARAEN GONE curvifolius Ett., IL, 329. Dunkeri Ett. , 329. » gracilis H. , 329. Wn. keuperianus H., 330, » Kurrianus End. 329. » liasicus H., 330. Woodwardia Smith I, 664. » Rhadamanti Ett., IL, 748. » Rôssneriana U., I, EEE INR Sch., 1,638. arcticus H., 639. » dispersus Sch. , 639. ; » microlobus Schenk, 638. 4 » Münsterianus Fr. Br. 639. D in SE EE de 2e ee te, se de ut os dense ÉD ke ‘ss Xylomites U., I, 138. | » Aceris H., I, 138. : » Alni Ett. “TL, 433, » asteriformis Fr. Br., I » Daphnogenes te 1, 138. » protogæus H., 138. » umbilicatus Ü. 138. » varius H.,1, 138. » Zamitæ G., L 139. 11 I, 139. EST Y $ Yatesia Carruth., I, ssl ne. »” crassa Carr. 5 8 » gracilis Carr. 55. 1 » Morrisii Carr., 555. } Yuccites Sch., II, 426. » burgundiacus S., 427. » Cartieri H., 427, » hettangensis S., 426. » Schimperianus Zigno, 426. » vaginans Sch., 426. » vittatus $., 426. Z Zamia L., I, 125. Zamiostrobus Endl., II, 201. » Branonis. Carr., 202. » crassus G., 204. » _ elegans Sch., 203. » gibbus ‘tie 7202. » index $., it a > rs ES PEN 7 TES URL » ovatus EU 203. » primarius Sch., 202. » Saportanus Sch., 204. » sphæricus Sch., 202. » truncatus Sch. 303. » tumidus Sch., 203. » Walkeri Sch., 203. Zamites Br., Il, 128, 151. » æqualis Sch., 156. » approximatus Eichw., 156. » arcticus G., 156. » articulatus 8. 154. »” epibius $., 157. » falcatus Br. 154. » Feneonis Br. 152. » formosus H., 153. » ré Sch., 155, 205. » erti Zigno, 135. » insignis Sch., 15. » Moræanus Br. 154. » Morrisii Sch., 154. » Naumanni Sch., UL, 552. » pachyneurus Schenk, 156. » procerus S., » rectus Sch., 14, » Renevieri H., 153. » Schenkii Sch., 156. » Schmiedelii Pr. 152. » tertiarius H., 157. » vaginatus Sch., 158. whitbiensis Pr, 155. Zanthoxylon L., IL, 284. aquense S., 285. » bilinicum Ett., 287. » coriariæfolium S., 285, » denticulatum H., "286, » germanicum H., "286. » giganteum $. , 285. » inconspicuum S., 285. » integrifolium H., ? 286. » juglandinum Al! Br., 286. » serratum H., 285. » valdense H, 286. ites Br., II, 504. calamoides Br., 504, Zingibérites H., Il, 447 » borealis H., III, 582. » multinervis H., "IL, 447. » undulatus H. I, 582. Zippea Corda, I, 715. » disticha PQ, 716. Zizyphus Mill., UT, 218. » bilinicus Étt., 220. Zeugotl TABLE ALPHABÉTIQUE. 867 x À pr Daphno pe À IL, 224. Gaudini » hyperboreus Hi, "224, » integrifolius H., 7219. » macrophyllus Sch., 224. » Meekï Lesq., 611, » Meigsii Sch., 225. » , œningensis H., 222. » ovatus Web., 323. » paradisiacus’ H., 219. ” parvifolius Ett., 219. » Pettkoi Stur, 219. » pistacinus U., 221. » lurinervis H., 223. » rotolotos U., 7222 » Raïincourtii a: 218. » renatus U., 220. » senescens S., 220, » tiliæfolius H., 222. » Tremula U., 222. » Ungeri H., 221. vetustus H., 219. Zobarites St., I, 186. » Brongniarti Sch., IX, 444. » digitatus Sch., I, 186. » flabellaris Br., I, 186. » stipitatus Sch. : 187. Zonopteris Deb., 588. » Gœpperti Deb., 588, Zosterites Br., Il, 456. » affinis Êtt., 457. » Agardhianus Br., 457, » Brongniarti U., 457. » Kotschyi U., 458. » Lamberti Wat., 457. ” murinus U., 457, tenuifolius Ett., 457. Zycéphiién L., II, 298. »” macropteryx S., 298. Zyeoptecs Corda, I, 696. bibracteata Ren., II, 529. » Brongniartiana Ken. "IL, 528. ” elliptica Ren., II, 538, » Laccattii Ren. , I, 529, » primæva Corda, I, 696. » tubicaulis G., I, 697. 868 TABLE DES SYNONYMES. TABLE DES SYNONYMES. A Abies Benstedi Mant., IL, 300. » Oceanines AL. Br., 303, Abietites curvifolius Dkr., II, 252. » Hartigi Dkr., 252. » oceanicus G., 302. » Reichianus G., 305. Acacia amorphoides Web., IIL, 385. Acer Beckerianum U., III, 104, 110. » » G., Il, 747. » bolcense M, IL, 604. » cytisifolium G., IL, 711. » hederæforme G., II, 711, 712. » megalopteryx U., I, 130. » monspessulanum Viv., II, 140, 142. » münzenbergense Ludw., III, 141. -» Œynhausianum G., II, 712. » parschlugianum U,, II, 710, 711. » patens Al. Br. II, 130. » productum Al. Br., II, 130. » pseudo-monspessulanum Ett., Le 149. » U., I, 140. » ribifolium G., II, 142. » sotzkianum U., III, 104. » strictum G., III, 48. » subcampestre G., IIT, 142. » trachyticum Kov., II, 140. » triangulilobum G., III, 146. » tricuspidatum Al. Br., III, 130. » trilobatum Ett., III, 135. » vitifolium U., II, 130. » »1.. Web. III, 137. Acerates firma H., II, 800. Acerites deperditus M. III, 131. » ficifolius Viv., 131. Achænites dubius AL Br., II, 870. Acrostichites acuminatus G., I, 641. » attenuatus Fr. Br., 140. » diphyllus U., 641. » Gœppertianus Schk., 529. » inæquilaterus G., 641. » lineatus Fr. Br., 140. n princeps Schk., 529. » Williamsoni G., 528. Acrostichum silesiacum St., I, 389, Actinopteris Schk., I, 420. Actinostrobilites elongatus End. II, 348. » globosus Endl., 348, Adiantites auriculatus G., I, 444. » cuneatus G., 425. » Cyclopteris G., 429. » digitatus G., 423. » Germari G., 457. » heterophyllus G., 441. » hibernicus Griff., 476. Adiantites Huttoni G., 423. » irregularis Germ., 643. » obliquus G., 430. » pächyrachis G., 425. » paris Fisch., 464. troganowii Kut., 469. » trichomanoides G., 421. Adiantum antiquum Ett., III, 488. » senogalliense Ett., 428. Æsculus europæa Andr., II, 179. Alethopteris aquilina Br., IL, 608. ” arguta Br., III, 505 »” Braunii Münst., I, 527. » Brongniarti G., 1,508. » _Bucklandi G., I, 504. » . CistüG., I, 510. » decurrens Daws., ILE, 602, » Defrancii G., I, 509. » dentata Br., III, 505. » dilatata Br., IL, 505. » elegans G., I, 582. ». EttingshauseniSch., III,674. » falcata G., I, 440. » fastigiata G., I, 524. » flexuosa Gr, I, 581. » Gœpperti Ett., I, 682. Gein., [, 532. » » » haïburnensis Br., IL, 505. » Hallii Lesq., IL, 496. »” imbricata G., I, ; » insignis Br., III, 605. » , lobifolia Br., III, 505. » - Lonchitidis St., I, 555. Sp Martinsiüi Kurtze, I, 532. » muricata G., I, 514. ” nebbensis Br., III, 505. » nervosa G., I, 513 ‘ »” Nestleriana G.., 1, 609. » ornata G., I, 511. »” Phillipsii Br., II, 605. » innatifida Sch., II, 508. » lukenetii Gein., IL, 495. » pteroides Br., III, 508. » recentior Br., IL, 505. » » Ett., I, 569; III, 674. » Reichiana Br., III, 503. » Rœæsserti Br., III, 503. » » Pre I, 527. » Serra G., I, 504. » serrulata Lesq., 1, 525. » similis G., I, 525. ” sinuata G.., I, 468. » sulziana G., I, 633. » vulgaris St., [, 655. » whitbyensis Br., III, 505. Algacites caulescens St., I, 190. » erucæformis St., I, 195, 215 Ce pe nn os Ad à © jonedé Ke PTS dorment à ÈS D ne ed DER dE dE Algacites frumentarius Schloth., II, 312, ». granulatus Schloth., I, 162. Alnites emarginatus G., Il, 533. » Kefersteinii G., 579. » lobatus U., 584. » M'Quarrii Forb.,598. » nodosus Br., 454. » pseudincana G., 583. » subcordata G., 583, Alnus devia G., Il, 581. » Kefersteinii Ludw., 592. » » Us 582. » macrophylla G., 567. » primæva Wat,, 578. » pseudo-glutinosa G., 598. » similis G., 669. Alsophila Biotii Ett., I, 520. Amansites Br., 1, 214. Ampelophyllum Noetianum M., III, 604. Amphytoites parisiensis Desm., Il, 453. Amyris Berenyces U., LI, 283. » Canopi U., 283, Anabathra pulcherrima With, II, 119. Ancistrophyllum minutum G., 11, 58. Andriania polycarpa Fr. Br., I, 575. »” rectangula Fr. Br., 575. Andromeda Amorettiana M. II], 11. » arcinervis S., 703. »” biloba M., 11. » cænogæa M., 11. »” Cincinnati M., 11. » latina M. 11. » cv M., 11. nothrorum M. 11, ” palæogæa M., 11. °» protogæa Ett., 8. »” » Web... 9. » » S., 694, 697. »” Santolina M. III, 11. » stillingioides M. 11. »” tristis U., II, 790; TI, 6. » tromodophylla M. 11. » Vetuloniæ M. 11. » Visianii M. 11. Aneïimia acuta Ett., I, 400. » latifolia Ett., 400, » Tschermackii Ett., III, 488. Angiodendron orientale Eichw., III, 577 Annularia acuminata Daws., I, 351. »” brevifolia Br., 347. » carinata Gutb., 351. » fertilis St., 348. » laxa Daws., III, 459. » « longifolia Stein., 250, » minuta Ett., 349. » spinulosa St., 349. Anomopteris liaso-keuperiana Fr. Br., I, 57 » Mougeotii Br., 700, » Schlechtendalii Eichw., 701. Anona lignitum U,., II, 774. » macrophylla U., 951. Anthodiopsis Beinertiana G., II, 358. Antholithus St., III, 419. » filiformis Fr. Br., II, 360. TABLE DES SYNONYMES. 869 Antholithus œningensis Al. Br., IT, 911. » Pitcairniæ L. et H., III, 561, 566 » strobiliformis Fr. Br., II, 360. » thyrsoideus Fr. Br., II, 360. ». Zamitis amentaceus Fr. Br. [IF, 360. Anthracodendron oculatum Volkm., II, .. [114. Antidesma bromoides M. II, 850. Aphlebia adnascens Pr., I, 687, » crenata Pr., 686. » ramosa Gutb., 687. Apocynophyllum acuminatum Web., II, 737 » lanceolatum Web. II, 734. ® » Ett., II, 676. » Russeggeri U., IT, 165. » sessile U., III, 165, Apocynum mateleæcarpum M. II, 907. Aralia multifida S., III, 602. Araucaria peregrina L. et H., II, 250. » » Kurr, 251. Araucarites adpressus v. d. Mark, 11,315. » ambiguus M., 320. 3 Beinertianus G., 381. » Brandlingii G., 382. » carbonaceus G., 381. » crassifolius Corda, III, 572. » Dunkeri Ett., II, 575. » Fleuroti G., 383. »? Gœpperti Pr., 260 » hamatus Trautsch., II, 572, » keuperianus G., 244, 384. » Massalongi Zig., 242. » pachyphyllus Zig., 242. » pippingfordensis U., 254, » recubariensis M., 242. » Reichenbachii Gein., 315. » saxonicus Grein., 383. » Schrollianus G., 382. » spicæformis Germ., 690. » Sternbergii G., 320. » Tehihatcheffianus G., 381. » valdajolensis A. Moug., 382. » venetus M. III, 573. » Weissmanni Kurr, 243. » Withami G., 385. Aroides crassispathus Kut., II, 506. Artemisia Sp. ? Web. III, 269. Arthrostylidium bilinicum Ett., II, 412. Arthrotaxites Frischmanni U., Il, 332. » princeps U., 331. Artocarpidium cecropiæfolium Ett.,IT,590, » priscum Wat., HI, 252, Artocarpites nervosa $., III, 252. » perampla $., 252. 7. | Arundinites dubius Brauns, I, 284. » priscus Brauns, 284. Arundo Gæœpperti U., Il, 398. Aspidiaria confluens St., II, 21. » Grœppertiana G., 30, » quadrangularis St., 42. » undulata St., 20. Aspidioides stuttgartiensis Jæg., 1, 572. 870 TABLE DES SYNONYMES. D dr alatus G., I, 411. . bifarcatus G., 531. » decussatus Ff I, 543. » dentatus G., 607, 650, » dicksonioides G, 521. » Glockeri G.., 518. » Güntheri G., 517. » Jægeri G., 520. » latifolius G., 400. » leptorachis &. 500. » macilentus G., ? 400. » microcarpus G., 520. » nodosus G., 500. » oxyphyllus G., 517. Schübleri G., 615. » silesiacus G., 518, » stuttgartiensis G., 572. » Tæniopteris G., 608. Williamsonis G., 610. Aspidiun Brongniarti Ett, I, 506. elongatum H., » Erdmengeri G., 0, » » Et tt, 520. » Escheri H,, 552. » Fischeri Ett., 551, » Grœpperti Et. 543. » Heerïüi Ett., Ti, 522. »” lethæum U. 552, » lignitaum H., 540. » longævum 8. 669. » Meyeri Ludw,, 540. » silesiacum Ett. 517, 518, 519. » strictum G., 519. sul aire VS Nilssonii Phill, II, 141. Schrankï St. 808. Asplenttés alethopteroides Ett., I, 524. » allosoroides dela Harpe, 1,661. » crispatus G., I, 522. » divaricatus G., L, 523. » elegans Ett., h, 482. » fastigiatus Étt, I, 524. » heterophyllus 6. 4 522, » lindsæoides Ett., € 7525. » nodosus G., I, 524; II, 509. » ophiodermaticus G., I, 522. » Ottonis Schk., I, 574. » radnicensis @, Ï, 523. » Reichianus Gr, I, 523. » Reussii Ett., I, 478. » Rœsserti Schk., I, 527. » similis Ett., I, 525. » Sternbergit Ett., I, 525. » trachyrachis G., “LE 522, Virleti G-., I, 526. cluninn Bredowii Ett., I, 520. » Cussolii Gerv., I, 664. » difforme $t., Il, 560. » Diplazites Ett,, 4 524. » sphenopteroides 8. I, 659, » transitionis Ett., Il, 489. Asterocarpus heterophyllus G., Ï, 418,584. » lanceolatus G., 580. » lentigerus Fr, Br. 581. Asterochlæna schemnitzensis Pettk,, ad 678. Asterophyllites acicularis Daws., I, 349; : III, 458 » comosa L. et H., I, 323. » delicatula Br., 325, - » dubia Br., 393. » equisetiformis L.etH.,348. » . foliosa L. et H., 326. » foliosus Gein., 313. » galioides L. et H., 347. » giganteus G., 286. » grandis U., 325. »» Leona à L. et H., 323. ateralis Bunb. 285. » latifolia Daws., ? 350. » longifolius Br. 323. » radiatus Br., 349. » rigida Br. 324. » spicata Gutb. 350; III, 459. » tenuifolius St. 325. tuberculata L, et H. , 329, Aularthrophyton M, Il, 455. 71349: Baiera Brauniana Br., II, 524. » dichotoma Fr. Br. ds 683. Baliostichus ornatus St., s à 214, ae deperditum H. , IL, 396. Heerïi M. 394! » œocenicum F. -0., 394. » Papilloni Wat. 395. » sepultum Andr., 397. » » , 394. » trachyticum Kov., 397. Banisteria centaurorum U., I, 7926. » gigantea U,., 889. Banksia aquensis $S., Il, 690. » basaltica Et. Il, 810. » dillenioides Ett., "IL, 545. » longifolia Ett., Ï, 539. » Pseudo-Drymeja $., II, 691. » Solonis U., II, 542. Ungeri Ett. Il, 543, 798. Hénkitiss aculeatus 78. "IL, 548 ; III, 690, » Pseudo-Drymeÿa S., 548. » repertus S., II, 694. Bechera ceratophylloides ‘St. I, 326. » delicatula St., 325, » diffusa St., 395, » dubia St. TI, 347. » grandis St. 325. Bergeria acuta St. Ti, 30, » angulata Pr, 317. » marginata Pr. 37. » minuta Pr., 315. St., 259. » quadrata Pr., 37. rhombica Pr, 37. Betula angulata G., IT, ? 696. » carpinoides Le II, 590. » crenata G., II, 569. » denticulata &, II, 568. » Dryadum G Il, 569. » » IL, 570, » » Betula flexuosa G., II, 568. » gypsicola $. HI, 691. » macroptera Ù., Ïl, 670, 722, » Spa Li I, 593. Bignonites æospermus S., II, 795. Bockschia te Fisch., IT, 193. » flabellata G., L 287. Bornia equisetiformis St., 1, 325. » inornata Sch. IL, 455. » Jordani G., Il, 455. » laticostata ch, II, 455. » scrobiculata St. IL, 455. transitionis Rœm., I, 1335. Areginites myosotiflorus Ludw. “à Bothrodendron minutum L. et H., II, 42, te À me? G., IL, 664. Brac a done affine Schk., II, 248. imbricatum Fr. ’Br., 248. » intermedium Fr. Br. … 248. » majus Br., 251. » mammillare Fr. Br., 248. » » L.etH , 346. »” Münsteri Schk., 248. » peregrinnm Br. 250. » resiniferum Fr. Br., 247. » robustum Fr. Br. 348. » speciosum U., 247. » tenerum Fr. Br. 248. okiionts longifolia St., I, 323. » tenuifolia St, 323, 325. » tuberculata St. 349. Bucklaudia anomala Pr., LIL, 593, » gracilis Pomel, Ii, 212. » Milleriana Carr, LL, 553. » squamosa Br., Il, 184. Burtinia cocoides Endl. Il, 479. Buthotrephis, voy. Bythotrep his. Htéterhin biplex Eichw., I, 199, 200. gracilis intermedia "Hall, 199! » impudica Hall, I, 199. » palmata Hall. I, 199. » radiata Ludw., 1, 434. C Cæsalpinia deleta U., III, 381. » emarginata AL Br., 394. » major Al. Br., 394, Cæsalpinites latifolius $., IL, 706. Calamitea concentrica Cotta, II, 383. » lineata Cotta, 383. Calamites æqualis St., I, 312. »” alternans de. ï, 314. » approximatus G., I, 314. » arenaceus Br., I, 272, 278. » » Rog, É 276. » articulatus Gutb., À 312. » Beanii Bunb., I, 267. » Brongniarti $t., és 314. » cannæformis Gein., I, 326. » » Rœm, I, 335. » carinatus St, I, 312. TABLE DES SYNONYMES. 871 , Cistii Ett., 1, 327. » communis Ett., I, 312, 315, 526. » caudatus St., Ï, 314. Calamites decoratus Br, I, 316. » elongatus U,., à 315. » equisetiformis Êtt. I, 325. » foliosus Gein., I, 329 » Germarianus G, 333. » Gœpperti Ett., I, 334. » . * hœrensis His. s 3 284. » infractus Gutb., I, 312. » inornatus Daws,, I, 336, » interruptus Gein., “ 314. » » Schloth, E 326. » Jægeri St., I, 272. » latecostatus "St. II, 283. » lateralis Zigno, ï, 385. D laticostatus Ett., TL 336, » Gehmannianus $., I 267. » liaso-keuperianus Fr. 5 SE [269, 27 » Meriani Schenk, I, 283. » Mougeotii Br. ï, 278. » » L. et H,, 321. » nodosus St. I, 312. » » L. et H., I, 326. » » Schloth., L 316. » obliquus G., III, 455. » ornatus St., I, 314. » Petzholdii G., I, 314. » planicostatus Rog, I, 277. » protensus Deffn sh « 284. » Pseudo-Bambusia Art. I, 314. » radiatus Br., I, 335. » ramosus Art. L 312. » regularis Gin. v 314. » remotus Br., I, 278. » Rogersii Bunb., I, 276. » Schimperi Ett., 1, 279. » SEA Ce AE , 11,453. » Steinhaueri Br., I, 16. » Steinbergii Eichw., III, 465. » Succowi Br. I, 276. » sulcatus Jæg. 4 a 283. » tenuifolius Ett.,I, Le 374, 343, » transitionis G.., La » undulatus Lesq ; ‘II, 455. » » t., » varians St., I, 314. » variolatus G@. I, 335. » verticillatus L. et H., I, 333. » Volkmanni Ett., III, 567. Calamitopsis Kœnigii v. d. Mark, I, 265. Calamodendron commune Binn., É 330. Calamoxylon cycadeum Corda, T1, 750. Calliguaja protogæa Ett., II, 292! Callipteris conferta intermedia G.., 1; 468, »” Gœpperti Eichw., I, 467. » » Morr., ï, 554. » permiensis Sch., III, 480. » Sullivantii Lesq., "I, 480, 561. » Wangenheiïmii Eichw., I, 461. Callithamnium Reussianum G., 1 180. Callitrites Brongniarti Endl., Il, 337. à ee PS 872 Calloxylon Hartigii Andr., II, 375. Calycites perianthioidles M. Il, 424. Camphora polymorpha H., II, 843. Camptopteris Bergeri Pr. I, 636. » biloba Pr., 634. » crenata Fr. Br., 636. » » Br., 634. » exilis Brauns, 633. » fagifolia Brauns, 686. » jurassensis G., 636. » M'nsteriana Pr., 636. » Nilssonii Pr., 634. » planifolia Brauns, 636. » phlebopteroides Fr.Br.,636. » platyphylla G., 636. Canthidium radobojanum U,., III, 181. » sagoricum U., 181. Capparis ogygia U., IT, 350. Cardiocarpon orbiculare Ett., IT, 221. Cardiocarpus Eiselianus Gein., Il, 222. » fluitans Daws., III, 568, Carpinus alnifolia G., II, 592. »” betuloides U., II, 582. » grandis U., II, 264. » Heerïü Ett., II, 590. » involvens G., II, 597. » macropteris Br., ILE, 264. » U., Il, 571, 590. » oblonga U., IL, 264. » » Web., II, 590, 591. » producta U., II, 264. » salzhausensis Ludw., II, 269. » sezannensis Wat., Il, 754. Carpolithus (ithes, ites) acutiusculus Cor- [da, II, 220. » alata L. et H,, II, 226. » amygdalinus Schk., II. 209, » Brongniarti Dkr., Il, 210. » Bucklandi L. et H., II, 210. » Cordæi Gein., 191. » cordatus Dkr., Il, 211; III, 453. 7 AR » Gutb., IL, 224. » conica L. et H., IF, 210. » emarginatus G., II, 221. » follicularis H., III, 430, »- frumentarius Schloth.,Il,311. » Gervaisi S., III, 269. » Gaudini H., II, 123. » Huttoni Dkr. IL, 210; III, 453. » implicatus Corda, II, 220. » kaltennordheimiensis H., ITT, (429. » keuperianus Schk., II, 208. » lenticularis Gutb., II, 222. » Lindleyanus Dkr., Il, 210; IT, 453. » macrothelus Corda II, 220. » MantelliStock., Webb. II,211. » marginatus Art., II, 222. » microspermus Corda II, 222. » minor Schk. II, 209. » minutulus St., III, 429. » nuculoides H., II, 425. » ovoideus Corda II, 220. » ovulum Br., IL, 93. TABLE DES SYNONYMES. Carpolithus parvulus Schk., II, 209. » pistacinus St., III, 221. » reticulatus H., III, 118, » Sertum Dkr., 1, 265. » strychninus S$t., III, 258, » thalictroides Br., Il, 468, » Websteri Br., II, 429. Carya argute serrata Ett., III, 257. » bilinica Ett., 244. » sepulta Kov., 259, Cassia ambigua Ett., III, 395. » pannonica Ett., 394. » Phaseolites U., 166. Castanea atavia G., II, 715. » » U. II, 612; III, 587. » Forilii M. IE, 587. » Kubinyi Kov., IX, 587. » Ombonii M. III, 687. » palæo-pumila Andr,, INT, 687. » protogæa M, III, 588. » salinarum U., III, 178. ” Saportæ Wat., II, 610, » sezannensis Wat., II, 614. » Tornabenïi M. HE, 587. » Ungeri H. III, 588. Castellinia peduneulata M. IL, 610. dos. $ ÿ ad san Re AD ché es à) 0 0 PONT etes | M ARE » Zignoana M. 610, . Casuarinites equisetiformis Schloth., 1, » stellatis Schloth., 348. Catenaria decora St., II, 103. Caulerpa selaginoides King, II, 313. Caulerpites Agardhianus Br., I, 161. » bipartitus Alth., I, 161. » bipinnatus Münst., I, 382. » Brardii St., I, 214, » brevifolius Münst. L., I, 214; [UX, 313. » Bronnii St., Il, 236. » Bucklandianus $t., I, 214 IL, » colubrinus St., 1, 214; IT, 331. » crenatus St., ll, 332. » crenulatus Alth., I, 532. » dichotomus Alth., I, 161,381. » distans Münst., I, 214; II, 313. » elegans St. I, 214; II, 331. » expansus $t., II, 334. » fastigiatus St., Il, 316. » frumentarius St., I, 214 i & 2. PS TR TT Us CE re! ETS + EMPIRE NN PR PORTE ENTER ES » Gæœpperti Münst., I, 532. » heterophyllus $t., I, 214, » intermedius Münst., 1, 214; FL 313. » laxus S$t., I, 214; II, 531. » lycopodioides St,, [, 214; II, 313. » marginatus Lesq., I, 207, » Nilssonianus Br., I, 160. » ochreatus $t., I, 214. » Orbignyanus St., I, 214. » patens Alth, I, 161, 381. » pennatus Eichw., III, 434. » pinnatifidus Br., 1, 161. 4 | » prince s St., L, 214; Il, 331. » teroides St, Î, 214; Il, 312: » chlotheimii St, 1,214; «I, 312, » prpaoides St, 214; IL 1313. » Br., 161. » Sertularia St. I, 'ol4. Il, 331. » spicæformis St. LE, 214: IL, 312, » t uyæformis St, 1, 334. tortuosus Pr., I, 7215. \ Caulinites formosus Wat, Il, 453. » gibberosus Wat, 353, » imbricatus Wat. 453. » indeterminatus U., 453. » radobojensis U., 394, Caulopteris Festariana Zig. : L, 708, Freieslebeni Gutb., 727. » Læliana Zig., 708. » micropelta Sch. et M., 703. » obliqua Germ., 708. »” eg G., 706. À ingeri Pr., 7706. » tessellata Sch. et M. 704. » Voltziüi Sch. et M., 703. Ceanothus lanceolatus U., II, 853. » macrophyllus Êtt., III, 224. »” Meigsii Lesq., HI, 223. » ovoideus G., II, 216. »” polymorphus Al. Br. , IL, 841, 843 » subrotundus U., II, 843. » tiliæfolius U., III, 222. zizyphoides Ü. IH, 221. Célstrus cassinefolius U., TH, 188. » cuneifolius U., Ill, 180. » dubius U., IH, 187. » elænus U., IF, 174, 194. » europæus U., Il, 953. Ceramites Hisingeri Liebm., 1, 183. » Kæchlini H., 178. Ceratonia emarginata H. II, 381. » vetusta $., 695. Chamæeyparites Ehrlichii U., HI, 572. Hardtii G., Il, 317. » Ullmanni Endl, Il, 311. Chamærops teutonica Ludw., ll, 513. Chara Brongniarti Herb. I, 229, » medicaginea Lyell, 222, Cheilanthes bidentata Ett., I, 383. »” Brongniarti Ett, 398. » crenata G., 379. » Dubuissonis Ett., 378, » Gravenhorstii Et. 378. » Linkii Ett., 383, meifolia Et. 383. Cheilanthites acutilobus G. 1, 388. ” botryoides G, L 373, » Conwayi G., L, 376. » ide Ett., I, 385. » cuneifolia Fisch., 1 194. » denticulatus G., I, 387. » divaricatus G., l, 385. » dubius G., I, 384. » Dubuissonis G.., I, 378. » elegans G:, I, 389. TABLE DES. SYNONYMES. 873 Caulerpites Preslianus St. , 1, 161, 214. Cheilanthites formosus Ett., I, 385, » gracilis Gr, I, 390. » ypophyllus G., I, 380. » œæninghauseni G., I, 386. » irregularis G., I, 374. » Mantelli G., É 403. » meifolius G., Ë 383. » microlobus G. gi se 384, pro obtusilobus G., I, 399. » polyphyllus G., Î, 375. » repandus Gr. I, 377. » rigidus Gr, F, ‘373. » Schlotheimii G., I, 397. » tenuifolius G., 1, 392. » tridactylites & s3 396. » trifoliatus G., L. 372, undulatus G., L. 377. Cheloptarié strongylopeltis Schenk, 1,705, ed cm. digitata Kurr, 1, 644. elongata Rossm., I, 178. Reichïi Bronn, 178. Choudrttes acutangulus M’ Coy, I, 197. »” æqualis Br. 170, ” antiquus Eichw. II, 443, » » His., |, 198. » » minor, G., IL, 442. » arbuscula Br., 170. ” circinatus St., 1, 213. » Consolati M. I, 173. » dubius Br., 1, 169, » expansus F.-O., 171. » flabellatus U., I, 168, » flexilis Br., 170. ” informis M’ Coy, I, 197. » intricatus Br., 159, 170. » jugiformis, M' Coy, 173. ” lanceolatus Ludw., Il, 443. ” longipes Br., 170.” » 0 RARE » multifidus Br., 170, » patulus F.-O., 171. » pennatus Ludw., IF, 444. » refractus Ludw., 111, 443. » Riemsdyki Miq., 1, 174. » rigidus Deb., 1, 173. »_: scoparius Thioll, IIL., 449. » tæniatus Kurr, 1, 190. » Targionïi St. x 159. » tenellus Ett., L; 172. » Tribulus Eichw., IT, 443. » vagans Deb., I, 174. » vermiformis Ett., I, 172. » vindobonensis Ett. s L1703 172. Cinchona Æsculapi U,, II, 878, ‘ » coutareifolia U., 878. » pannonica U., 879. » Titanum U., 878, Cinnamomum camphoræfolium $., Il, . 84 » me ru S., 845. » ossmässleri U., "841. » sezannense Wat. 852, Cissus platanifolia Ett., 11, 706. Cladisus Grd’Eury, HI, 7560, 874 Clathraria anomala Stock., III, 553. » liasina Sch., 555. » Mantelli Mant.. 559. » Schachtii Sch., 559. Clathropteris meniscioides Germ., 1, 636. » minor Fr. Br., 636. Cocos Burtini Br., II, 479. » Parkinsoni Br. 480. Codites St., I, 213. » Crantzianus Zi I, 214. » tortuosus Br. 5." ? Comptonia aventica H, II, 809. » dryandræfolia Br. 808. » laciniata U., 556.” » œningensis AL Br., 557. » Rolleana H., 809. » rotundata Wat. 555. » triangulata Wat, 954, » .ulmifolia U., 715. Confervites acicularis G., I, 156. » arenaceus St., [, 156. » cæspitosus Deb., 1, 156. » fasciculatus Br. I, 156. » fissus Dkr., I, 156; IT, 469. » liaso-keuperianus Fr. i 166, po ramosus Deb. I, 1500 » Renardi Ludw., I, 156. » Schlotheimii St. I, 156. » thoreæformis Br., de 157. Coniopteris Braunii Br., III, 470 » Kirchneri Br. 470. “ie tricarpa Schenk, 470. Conites Bucklandi St. IL 184, » familiaris St. 203, 315. »” gibbus Reuss, 202. » hordeaceus Rossm., 303, » ornatus St., 291. stroboides Rossm., 292. Convallarites Br. Il, 281. : » erectus Br., 282. » | nutans Br., 7282. Copaifera longestipitata dé Le 394. Corallinites Micheloti Wat. » Pomelii Br. + Cordaites angustifolius Daws., III, 563, » borassifolius U., II, 191! » flexuosus Daws. # I, 563. »” Goldenbergianus Wess. PA br ï » Ottonis Grein., II, 191. » palmæformis Weiss, III, 563. » principalis Gein., IT, 191. Rossmässleri Gein, 11, 192, Cordia tiliæfolia Br., II, 747, 912. Cornus acuminata Newb. , I, 54. » apiculata H., 52. » orbifolia Ludw., 54, 232. » paucinervis Ett,, 54. » Studeri Ludw., 54. Corylus elegans Wat., "HE, 57. » serratus H, IL, 598. » n. n. G., IL, 600. Cottæa Mougeotii Sch. I, 700, TABLE DES SYNONYMES. Cladonia rosea Ludw., I, 147. Cratægus incisa Ludw., II, 324. Credneria Geinitziana Ù., TI, 62. » grandidentata TU. 763. » reticulata Eichw. 63. » Schneideriana G: , 63. » spathulata Eichw., 63. » Sternbergii Br., 62. » venulosa Eichw. , 63. Crémétdaies ennsylvanica Lesq. , 1,598. de à chœnleinii Fr. Br., I, 603. » Pr 614. Grove radnicense Pr., 1, 724. Crossozamia Hennoquei Pom. is 170, 207. » Moræana Pom. 154, 207. Cryptomeria primæva Corda, Il, ? 315. Cryptothecium antediluvianum "Hüb., 1, Ctenis falcata L. et H., II, 138. » Leckenbyi Benn., I, 487. Ctenopsis cycadea &., IT, PAST. » Itieri $., 484. Cucumites variabilis Bow. III, 124. enr ambiguus Br., IE, 453. » Ett. 396. » anomalus Br., ? 394. » » ."398, 472. » arundinaceus Ui 7397. » dubius Al. Br., 413. » Gœpperti Münst., 394. » oblongus Al. Br, 7394. » priscus Ett., 361. » tuberosus AL. Br. …, 411. Cunninghamia elegans Corda, II, 259. Cunninghamites dubius Br., Il, 246. » sphenolepis Fr. Br., 246, » Sternbergii Ett., 315. Cupania grandis U., III, 171. » Neptuni U,, 108, 174) Cupanoides miocenicus Ett., IT, 171 Cupressinites corrugatus Bow. Il, 358. » semiplotus Bow. 358 » subangulatus Bow., 358. » sulcatus Bow., 358. Capri ER Grein. 11, 311,312 fastigiatus G., 32%. » frumentarius Gein. 312. » Hardtii G., 317. » liasicus Kurr, 330. » racemosus G., 326. » taxiformis U., ? 317. Ullmanni Br., 311. Cupressus latifolia Buckm., Il, 250. Cyatheites acutifolius Gein., L 937. » arborescens Ge L 500. » » EE, 199. » M 6. 1, 577. » Candolleanus G:, L, 500. » confertus G., I, 467. » debilis S., I, 667. » decurrens Andr., 1, 536. » dentatus G., I, 50 )8. » lepidorachis G, du 499; III, 509. » Miltoni G., I, 5 » obtusifolius G., ns 536. » Oreopteridis G., s à 502, ET EE Fe PP Cyatheïtes pinnatifidus Gutb., I, 507. » lenasiæformis $S., É ” 667. » chlotheimii G., 1,499; III, 509. » unitus G., I, 505. » villosus G., 1, 503. Cycadeostrobus Brunonis Carr. il, 202. » elegans Carr. » ovatus Carr., 203. » sphæricus Carr, 202. » truncatus Carr., ? 203. » . tumidus Carr., 203. Walkeri Carr. ? 208. Cyeadinocarpus cordatus Sch., III, 453. Huttoni Sch., "453. » Lindleyanus Sch., 453. speed angustifolius St., ll, 498. Brongniarti Ett., T1, 180. » » Mant., III, 651. » » Rœm., LL, 551. » Bucklandi Pr. II, 184. » columnaris Pr, Il, 185. » comptus Phill, U, 147. » Cordai St. II, 51. » gramineus ‘Bean, 11, 179. » gyrosus G., II, 178. » megalo hyllus Buckl., II, 187. » microphyllus Buckl., Ü, 184. » Nilssoni St, II, 491. » platyrachis Zigno, Il, 139. » salicifolius St. Il, 498. » Saxbyanus R. Br, Ill, 667. Schachtii Cœm., ÜL, 558. Crendstén columnaris Ü., Il, 185. » Cordæi U., II, 751. » Saxbyana R. Br. III, 558. Cycadopteris Brauniana Zie o, 1, 473; II, "481, 482, » heterophylla Zigno, I, ? 474; IL, 481. Oyclocarpus carinatus G., II, 22: » ibberosus G., TI, 222, ” tonis G., II, 7222, » radiatus Fr. Br. I, 581. dr Mere acadica Daws., Il, ? 489. adiantoides U.. S 425. » auriculata St. 1, 444, » Beanii L. et H, Ï, 484; II, 176. » Bockschii G., 1, 477; III, 485. » Collombiana Sch., I, 479. » concinna U., I, 401. » digitata Andr. Dkr.. I, 423. » dilatata L et H., I, 7430. » » St., I, 372. » dissecta G.., Hi 488. » elegans U. TE 481. » fimbriata Lesq. IL, 474. » frondosa G.., I, 453! » igantea Kut., "IE, 193. » 4 Se G., I, 467. el Gein.., I, 422. » Haidingert Ett., L, 453, » Halliana G., I, 478. » hibernica Forb., I, 476. » Hochstetteri Ett., ? 452, » JacksoniDaws.,l, 478; ; LIL, 484, TABLE DES SYNONYMES. 875 CFeloptents Kæchlini Sch., 1, 453. macrophylla Gutb., I, 432. » Mantelli Dkr., I, 436; Ti, 486. » M'Coyana G., 1, » oblongifolia @, 1. 425, ” orbicularis Br., 1390. » mp va G., I, 439. » paë yrachis G., Î, 451; IT, 1476. » peltata G., I, 420, ” polymorpha (CA I, 452. » olymorphaU., "I, 489, ” ai nt Br., A 430. » Rœmeriana G. ï, 471. » subcrenulata U., I, 459. » tenuifolia G., 1, 425. » trifoliata U., I, 481. » trisecta U., 1, 481. » undans Lesq., I, 447. » valida Daws., I, 402, 480. » varians Gutb., I, 432, Villiersii St., L 444, Cydiotloais minuta Haught., II, 48. ARE antiquus Scbk. I, 200. arteriæformis G., 200. , Cartieri H., 200. » compressus F.-0., 200. » convolutus F. -0°, 200. » dædaleus G., 200. » Langii H., 200. rugosus Schk., 200, Cry éditos angustissimus H, II, 414. » gramineus S., 41 » latior Al. Br., 408. » tertiarius U., 408. Cystoseirites St. I, 187. Cytisus freybergensis U., II, 350. » latisiliquatus Ludw., ? 359. D Dadoxylon ægyptiacum U., II, 383. embiguum Endl. , 382. » Morperinunt Endl. 245. » ouangondianum Daws. IL, 622. » Richterianum U., » Rollei U., 382. » stellare U., 382. » vogesiacum U., 381. Dalbergia ænig matica Andr. III, 79. » podocarpa U., IT, 385, 393. » reticulata Ett, I, 732; Ti, 395. Dammarites Fittoni U., I, 7296. Danæites G., I, 616, » asplenioides G.., 524. Daphne œningensis Al. Br. II, 858. » venusta U., 768. PR cinnamomifolia Ett., II, 843, » 15 #8 Il, 840. » grandifolia Ett., II, 844 » lanceolata U., Îl, 842. » melastomacea U, IX, 840 ; Il, Jio4, 7220! » °» paradisiaca U,, II, 220 876 Daphnogene polymorpha Ett., 841, 843. » relicta, U., III, 220 » retusa F.-0., I1, 847. » tenebrosa 8! IL, 848. Debeya serrata Miq., Ill, 39. Dechenia Rœmeriana à: IT, 58. Delesseria Bertrandi IN, 440, » spathulata 40. Delesserites foliatus Ludw., IT, 434. » ovatus St. I, 177. » pinnatifidus St. I, 177. » serratus Ludw., IL, 433. » sinuosus Ludw, IF, 433, Depazites Rabenhorstii Gein., I, 142. Dermatophyllites Gr, IIL, 22. rs A otre emar ginata Br. I, 545. flexuosa Br. 581. » imbricata Br., 529, » longifolia Br. 544. » obtusa Br., 529. » Rœsserti Br. 527. Dianella ? Gerv., Il], 269. Dichopteris Zigno, Il, 491. » angustifolia 2, 1, 494. » microphylla Z., I, 493. » Paroliniana Z., É 7494. TN rhomboidalis 2. 1, 494. » Visianiana Z, L, 493, Dicksonia Hôninghausenii Ett., I, 386. » hymenophylloides Ett., 395. » Schlotheïmii Ett., 397. Dicranopteris laciniata Pom., III, 523. » … longifolia Pom., 523. Dictyonema fenestratum Hall, [, 183. » sociale Gutb., 184. Dictyopteris cordata Rœm, 1, 619, » Scheuchzeri Rœm., I, 619. Dictyota spiralis Ludw., I, 434. Dictyothalamus Schrollianus G., IL, 358. Dictyotites Brongniarti M., I, 444. Didymochlæna Beanii Ett., 1, 484; Il, 176. Didymophyllum Schottii G., Il, 47, 113. Dioonites Münsteri Miq. Il, 146. ét) dti incerta M. Il, 953. lanceolata Lesq., IT, 949. » latifolia Al. Br., Il, 950. » laurina M. Il, 953. » lignitum Ü.: Il, 774. » longifolia Âl. Br. 11, 950, » pannonica Ett., Il, 948. » rugosa S., IT, 696. Diplazites emarginatus G., I, 545. Diplodendron hastatum Eichw. {, 185. Diplodictyon dentatum Fr. Br., “E 7639. » iregulare Fr. Br. 631. » microlobum Fr. Br. 631. » obtusilobum Fr. Br., 633. Diplotegium truncatum Lesq., IE, 56; I, TABLE DES SYNONYMES. re ta Lebrunii Wat. Il, 884. lobata U., III, 7102. » œyenhauseniaua Gr, 111,118. » orbiculata $S., I, 122! » Philyræ Ett., TL, 110. » sidæfolia U,., "IL, 7747. » tiliæfolia U. IL, 747. Ne tridens Ludw., "THE, 103, Dracæna narbonensis Gerv., Il, 7430. Drapa globosa Ludw., IN, 165. Drepanocarpus bolcensis U, IT, 363. » Lestrigonum M. II, 364. » Nummus M. 364. Targionii M. 364. Drrsharé acutiloba Ett., I, 560. » Brongniarti Ett., 808. »” concinna H., 558. » gracilis H, 559. » œningensis Ett., 657. » Ungeri Ett., 558! » vindobonensis Ett., 558. Dryandroides acuminata Ett,, Il, 544. » æmula H., 549, ” angustifolia U., 543. » * arguta H, 544, » banksiæfolia H., 543. » cuneata $., » grandis U., 788. » hæringiana H., 539. » hakeæfolia U., 7540. » laciniata Ett., ? 657. » lævigata H. 543 » lignitum Et. 541 »” linearis H., 545. ” Meissneri EL. 549. » myricina $., 7537 » primigenia 8. 537. » serotina H., 545. » spinulosa 8. 537. » stricta H., 540. » tusca Gd., 799. E Ebenacites rugosus $., II, 946. Echinostachys cylindrica U., II, 521. » Massalongi Z. . 242. »” -oblonga Br., 521. Echitonium obovatum U,., TI, 273. Elæoides Fontanesia U., HH, 268. Elate austriaca U., II, 299. » lanceolata Ü., 302, Embothrium microspermum H., II, 596. » salicinum H., 596. » ‘stenopterum H., 596. Encephalartos Bucklandi Mig. -, 11, 184: Encœlocladium Zigno, I, (536. Endogenites Didymosolen U., Il, 511. Diploxylon cycadoideum Corda, IL, 119. Dômbeyopsis crenata U. II, 749 ; I, 118. »” Decheni Ludw., III, 103. ” grandidentata U., TI, 747. » grandifolia Ett., il, 120. » helicteroides Etf. u I, 120. » echinatus Br., Il, 508. »” erosa Trans. G. Soc. I, 698. » helmintholithus Spr., 1, 193. » helvetica U., II, Palmacites Spr., I, 513. Engolharätis macroptera U., EI, ” 263. “bee ue nes à og fi Su dd ne 12 1 _ Engelhardtia producta Sism., III, 263. » sotzkiana Ett., III, 263. Ephedrites Johnianus U., II, 362. » sotzkianus U., 362, Equisetites âcutus Pr., |, 271. » arenaceus Schk., 271. » areolatns Pr., 271. attenuatus Fr. Br., 270. Braunii St., 271. » conicus St., 274. » cuspidatus Pr., 271. »” decoratus Eichw., I, 318. » elongatus Pr., 275. » Zigno, 266. » Gœpperti Ett., III, 455. F2 fr Eichw., I, 455. » œflianus Pr., 270. » infundibuliformis Gein., ou » lateralis U., 285. » lingulatus Germ., 287. » Meriani St., 283. » moniliformis Pr., 270. » Münsteri St., 270. » platyodon Schk., 274, 275. 3 + » priscus Gein , 287. » rajmahalensis Oldh., 276. » Ræssertianus Pr., 270. » Schænleinüi Ett., 271. :» sinzheimensis Pr., 271. Equisetum arenaceum Bronn, I, 271. » brachyodon Al. Br, Il, 337. » columnare Br., I, 271. » » Bunb., I, 276 » infundibuliforme Das 6 » laterale Phill., I, 285. » Meriani Br., 1, 283. Ervum germanieum Ludw., 1IL, 357. Erysiphe auct. (ex p.), I, 140. Eucalyptus rhododendrifolia M., IL, 305. Euclea Apollinis U., Il, 956. Euphorbia amissa H., III, 292. » prisca Web., 293. Euphorbiopsis berica M., 11, 735. Evonymus Pythiæ U., Ill, 189. F Fagus atlantica U., IT, 715. » castaneæfolia H., II, 611. » U., I, 612; LI, 588. dentata G., III, 588. Deucalionis U., II, 603. emarginata H., 604. Feroniæ Ett., 602. » lancifolia H., 604. Fasciculites Didymosolen Ett., Il, 511. » perfossus U., 511. Favularia elegans St., II, 82. » hexagona St., 82. » tessellata L. et H., 82. Fenestella Salt, I, 183. Ficoidites furcatus Artis, IL, 114. Ve 9» PP. ES Mur? OU CUS LNH ND LES FR ANe) DE A ÉCART ES LEE i 7 a AE NE Û ÿ de tar OA Ai We TABLE DES SYNONYMES. 877 Ficoidites verrucosus Art., 114. Ficus appendiculata H , III, 595. » Apollinis Ett., II, 593. » arcinervis H., II, 593. » Atlantidis Ett., IL, 593. » bumeliæfolia Ett., II, 593. » caricoides U., II, 104. » Daphnogenes Ett., IIL, 593. » degener U., IE, 102. »_ Dombeyopsis U., IH, 102, » eucalyptoides H., Il, 773. » Gœpperti Ett., Ill, 593. » Jynx U., HI, 593. » lanceolata H,, II, 593. » Langeri Ett., III, 593. » Marti Ett., III, 595. » Micheloti Wat., III, 101. » Morloti U., II, 693. » multinervis H., III, 693. » pannonica Ett., II, 695; INT, 56. » pilosa Ett., II, 595. » populina H., Ill, 595. » primæva Ett., II, 593. » rectinervis Ett., III, 593. » sezannensis Wat., Il, 752. » tenuinervis Ett., III, 593. » wetteravica Ett., III, 593. Filicites Agardhiana Br., I, 488. » aquilensis Schloth., I, 500. aquilinus Schloth., 1, 557. arboreus Schloth., I, 499. Bechei Br., Il, 173. Bucklandi v. gallica Br., IL, 170. crispus Germ., I, 426, 457. cycadea Br., III, 487. dichotomus Hgt., II, 540. dubius St., 1, 491. feminæformis Schloth., I, 521. fragilis Schloth. I, 397. » lacidiformis Germ , I, 685. » linguarius Schloth., 1, 436. » lobatus His., 1, 634. » Lonchitidis Schloth., I, 555. » oreopteridius Schloth., I, 502. » osmundæformis Schloth.,[, 460. ” Plukenetii Schloth., I, 511. » polybotrya Br., I, 679. » punctatus Mart., |, 706. » Reglei Br., Il, 175. » scolopendrioides Br., I, 597. » stuttgartiensis Pr., 1, 572. » trifoliatus Art., I, 372. » undulato-crispatus Popp, 1, 631. » vesicularis Schloth., 1, 460, 461. Flabellaria bolcensis M., II, 414. » borassifolia $t., 191, » gigantea M., 488. » hæringiana U., 489. » Lamanonis U., 490. » Latania Rossm., III, 711. » major U., 488. Martii U., 489. maxima Br., 490, 491. ., 48 Vovy vs y ds v vs » » » » » oxyrachis Ü. 489. 978 Flabellaria Parlatorii M., 488. » principalis Grerm., 191, » raphifolia St., 488, » Ett., 439, » Wat., 491. » vincentina M., 489. Folliculites kaltennordheïmiensis Zenk., HI, 429. » minutulus Bronn, 429, Fothergilla Ungeri Kov., III, 66. Fragaria Miniscalchii M. III, 328. Fraxinus Dioscurorum U,., III, 264. Frenela europæa Ludw. II, 339. Frenelites exul $., II, 339, » recurvatus Endl., 348. Reichïüi Ett., 316, subfusiformis Endl., 349. æqualis Br., I, 172. Agardhianus Br. I, 176. antiquus M., I, 198, 199. Bertrandi Br., I, 176. bollensis Ziet., 1, 171. cauda galli Vanux., I, 205, circinatus His., I, 203. crenatus Gutb., 1, 685. cretaceus St. I, 171. crispus Gutb., 1, 685. dentatus Gutb., I, 457, 687. difformis Br., I, 170. discophorus Br. I, 190. encælioides Br., I, 195, erectus Bean, I, 185, filiciformis Gutb., I, 685. flexuosa Emmers., I, 199, frondosus Br., I, 195. frumentarius Br., IL, 312. furcatus Br., I, 169. Gazzolanus Br., I, 176, Harlani Hall, I, 196. hechingensis Quenst., I, 181. intricatus Br., I, 172. Lamourouxii Br., 176. palmatifidus Wat., I, 192. radians Gutb., I, 686. recurvus Br., I, 169. rigidus Emmers., I, 199, selaginoides Br., IL, 313. septentrionalis Br., I, 190. spathulatus Br. I, 176. Stockesii Br., I, 164. Targionii Br., I, 170. turbinatus Br., I, 190. velum Vanux, I, 205, Fucus Marceauxii Wat. I, 192. » » » Fucoides G Galium sphenophylloïides Zenk., 1, 347. Geinitzia cretacea Endl. II, 315; II, 572. » » Otto, I, 574. Germaria elymiformis Pr., 1, 529. Getonia Aleardi M. II, 913. bolcensis Ü., II, 913. » ficifolia M., Il, 913. » TABLE DES SYNONYMES. Getonia grandis M.; If, 912. macroptera U., II, 950, mæsoides M, IL, 913. membranacea G., IL, 913. œningensis U., Web., II, 912. petrææfolia U., II, 950, petrææformis U.,II,913; III, 282, potentilloides M., II, 913. » truncata G., II, 950, Gleditschia podocarpa Al. Br., III, 393. Gleichenites artemisiæfolius G., I, 417. » elegans My re 670. Neesii G., 417. » neuropteroides G., 437, 439. Gleichenites rutæfolius Eichw., I, 403. Glossopteris Browniana australasica Br., , 646. ” indica Br. 1, 645, elongata Münst., 1, 641. latifolia Münst., I, 641. linearis M'Coy, 1, 646. musæfolia Bunb., I, 612. Nilssoniana Br., 1,641, 642, Phillipsii Br., 1, 642. stricta Bunb., I, 606. Sutherlandi Tate, III, 522, Glycyrrhiza tertiaria Ludw., IL, 377. Glyptostrobilites œningensis Al. Br., II, 326. » Glyptostrobus bilinicus Ett., IL, 326. » Ungeri H, 326, Gœppertia H., I, 579. Groniopteris patentissima Br. I, 529. » princeps Br., 529, Gorgonia flabelliformis Eichw., I, 183. Gouania protogæa U, II, 337. . Granadilla prisca M., IL, 36. » pseudo-alata M., 604, Graptopora socialis Salt., I, 183. Grevillea anisoloba $., IL, 27, 1» elliptica $S., II, 698. hæringiana Ett., II, 788. Jaccardi H, II, 788. myrtifolia S., IL, 703. obseura S., III, 697. Grewia coccolobæfolia M. III, 605, Grewiopsis populina $., II, 577. » sparmannioides $., III, 122. Guilielmites permianus Gein., I, 326. Gymnogramme Hibberti Ett., 1, 375. » rigida Ett., 373. Gymnostomum ferrugineum Ludw. I, 252. Gyromyces Ammonis G., 1, 144; IL, 562. H Haidingera Braunii Endl., II, 258, »” elliptica Endl., 257. latifolia Endl., 257. »” Schaurothiana M., 361. Hakea Gaudini Ludw., II, 793. Haliserites gracilis Deb., I, 185. » Reichii St., 178, 185, Halochloris baruthina Ett., II, 249. » Halonia pulchella Lesq., II, 541. » punctata Gein , II, 42, 52. » regularis L. et H., Il, 56. Halymenites flexuosus Br., 1, 170. » inermis. Br., 170. minor Br., 170. » rectus Br., 170. Hardtenbergia orbis veteris H., IIL, 242. Hawlea pulcherrima Corda, III, 508. Hemitelia Brownii Ett., I, 625. »” polypodioides Ett., 625. Hemitelites Brownü G., I, 625 »” cibotioides G., 511. giganteus G., 467. minor Fr. Br., 577. » polypodioides G., 1, 625. Himanthalites tæniatus F.-O., I, 190. Hippophae dispersa H., III, 430. ps DR APT L. et H., I, 286. » ongifolia L. et H., IL, 455. Hisingera Mantelli Miq., III, 551. Huttonia carinata Germ., I, 334. Hydatica columnaris Art., I, 326. .» prostrata Art., 326. Hydrocharis ovata H., II, 954. (525. Hymenophyllites arborescens Lesq., IL, »” Clarkii Lesq., I, 685; » (III, 524. , .. crenulatus G., 1, 395. » dissectus G., I, 414. » elatus Gein., III, 467. furcatus G., I, 404. Gersdorfii G., I, 405. Grandini G., I, 404. » Gützoldi Gein , I, 410. » heterophyllus U., 1, 539. » incertus Fisch., I, 414. » Lactuca Gutb., III, 524. » macrophyllus Br., ir » mollis Lesq., I, 525. » Murrayanus Zigno, III, [471. » nephrocarpus Zigno, I k : . 305. » obtusilobus G., I, 405. » Phillipsii G., 1, 395. » PreslianusSchust.,1,576. » uercifolius G., I, 404. » chimperi G.., 1,408. » semialatus Gein., I, 410. » splendens Lesq., II1,566. stipulatus G., III, 465. » Strongii Lesq., III, 525. » Zobeli G., I, 404. Hymenopteris psilotoides Mant., I, 393. Hymenostomum microstomum G.., 1, 243. Hypnites hæringianus Ett., I, 249. Hypnum lycopodioides Web, I, 249. » Schimperi H., 247. Hysterites U., I, 137. Ilex ambigua U., III, 213. » neogæa U. 213 TABLE DES- SYNONYMES. 12 j: 879 Ilex quercina $., 691. » similaris U., 213. Isatis ? Web, Il, 399. Isoetes lacustris fossilis Al. Br., II, 74. Isoetites Braunii U., II, 74. » crociformis Münst., 74. » Murrayanus U., 75. » pumilus Fr. Br., 249. J Jatropha primæva $., IL, 36. Jeanpaulia digitata Schk., I, 423. » Schlagintweitiana Popp,1,683. Juglandites castaneæfolius Br., I, 636. » costatus St., II, 259, minor St., II, 251. » nux taurinensis St., Il, 250, » salinarum $t., II, 251. » Schweiggeri G., II, 259. Juglans acuminata Al. Br., III, 242. » ” Ludw., 11, 951. » basilica U., III, 166. » Bruckmanni Al. Br., III, 240, » cinerea fossilis Bronn, III, 249, » costata U., LIT, 241, 258. » deformis U., IL, 244. » denticulata Web., IT, 255, 260. » depertita Wat., II, 615. » elænoides U., III, 256. » falcifolia AL Br. JL, 163. )) Heerii Ett., II, 254, 261. » hydrophila Kov., III, 259. » magna Wat., II, 252. » pallida G., IT, 240, » pristina Al. Br., III, 241, » salicifolia G., III, 240. » Sieboldiana Gr., III, 240, » undulata Al. Br. Ill, 164. » ventricosa Br., IL, 256. » ” Ludw., II, 951. Jungermannia crenulata G., 1, 239. Jungermannites contortus G. et B., 237. » transversus G. et B., I, Juniperites baccifera U., II, 327. » Sternbergianus Br., II, 575. K Karwinskia multinervia AL Br., III, 225. » œningensis Al. Br., 225. Keckia annulata Glock., I, 159; III, 446. » nodulosa Otto, III, 445. » vesiculosa Otto, III, 446. Kirchnera decurrens Fr. Br., I, 495. » mutabilis Fr. Br., 496, 497. » ovata Fr. B., 496. » A ee 0 Fr. Br., 497. » trapezoides Fr. Br., 496. » trichomanoides Fr. Br., 495. Klædenia G., II, 661. Knightia Nimrodis Ett., II, 634, Knightites Gaudini $., III, 700. » Salyorum $., 700, 880 TABLE DES SYNONYMES. Knorria acicularis G., 11,46; UE, 536. » acutifolia ri 46. » apicalis Eft., ? 47. « cancellata Ett., 47. n confluens G.., 46. » Jugleri G., 34. » » Rœm., 47. » longifolia G., 746. .» RE en Rœm., 47. chrammiana G., ’46. Veltheimiana Bayl, 48. Rois asplenioides Schk., I, 611, L Laccopteris Braunïüi G., I, 681. »” germinans @., I, 581. » Gœpperti Schenk., I, 580. » » Sch., Ir, 507. Laminarites crispatus St, f, 203, 687. - » juglandiphyllus "M. 203. Lastrea dalmatica H., [, 549. » Fischeri H. 551. » helvetica H., 549. » œningensis H. 547. » à A ns EH. 548. » Pomelii $., » stiriaca H., SAT Latanites oxyrachis M. Il, 489. Laurus Agathophyllum U, Il, 819. » benzoïdea Web. IL, 838. .» dermatophylla Web. II, 695. » eminens $., 11, 831, : » Fürstenbergii Ludw, Il, 855. » Labrusca U,. Il, » manuescensis rh rs 824. » ocoteæfolia Ett., 1, 676. » oreodaphnifolia M, Il, 850. » phœboides Ett., Il, 818. » primigenia U. Il, 862. » » Web, IE, 831. » _ SzZWOSZOWwiCiana Ett., II, 676. » Tenorii M. I, 850. » tetrathecoides $., II, 821. Leguminosites ingæfolius Ett., II, 241. Lepidocarpon cruciatum Les, Ur, 535. » laricinum Gein., 537. » mamillatum Lesq. + 935, » remotum G., 534. » sexangulare Gein., 537. Lepidodendron acerosum L. et EL, IL, 19. » alveolare St., 82. » appendiculatum St,20,21. » attenuatum G., 34 » barbatum Rœm., 25. » caudatum U., 21. » chemungense Hall, 30, » Charpentieri Gein., 21. » dichotomum St., 19, 22. » dilatatum L. et H., 19, » dissitum Sauv., 33. » elegans Br., 19. » elongatum Br., II, 577. » gracile Br., 19. Rene gracile Rœm., 32. Hoffmanni Rœm., 24. » laricifolium Fr. Br. 249. » laricinum $t., 51, » liaso- keuperianum Fr. r., 249. » Lindleyanum wi » mannobachense St. , 20... » minutulum Haugt., Ur, 0 » obovatum St., 19. » obscurum Lesq. +, 28. » oculatum Lesq., 27. » ornatissimum St., 42. » rimosum Sauv:, If, 33. » rugosum Br., 20. » sexangulare Et. 103. » Sternbergii Ett., 22. » tetragonum Rœm., 25. » » Grein., 37, 52, » tumidum Bunb., Il, 52. » undulatum St., 720! Veltheimianum St. ,41,64. Lepidolepis imbricata St., II, 46. pa acadianus ’Daws., IL, 53. geminus Goldb., 51. » irregularis Lesq,, 26. » obcordatus Lesq., 52, 53. » parvus Daws., 53. » perse Daws. ,53,103. erlii Goldb., 104. tetragonus Daws. 37. Lepidophyllum an Rome G., 1, 72. anceolatum Br., 66. » majus Br., 52. » trinerve L. et H., 73. Lepidostrobus attenuatus G., II, 64. » Bailyanus Sch., Îll, 540. » comatus L. et EH, 33, 62. » dubius Binn., IN, 7545, » gemmæformis Gr, 65. » pachyrachis G., 65. » tenuis Binn., LH, 545, » variabilis Gein., 62, » » L. et H., Il, 33 ; [UL, 539. Leptoxylon geminum Corda, II, 50. Leucothoe protogæa U., III, 5. Libocedrites salicornioides Éndi., Il, 340. Lichen albicans Ludw., I, 147. » diffusus Ludw., 147. » orbiculatus Ludw., 147. Linopteris Gutbiereana St., 1, 618. Liquidambar acerifolium St. li, 711. » affine M. II, 131, » Scarabellinum M. Il, 131. » Seyfriedii Al. Br., Il, 710, 711. Liriodendron helveticum Fisch., IN, 71: Lithodendron trichotomum Eaton, L, 199. Lithosmunda minor Luid., l, 437. Lomatites aquensis S., II, 788. » sinuatus $., ? 788. Lomatophloios crassicaulis Corda, LE, 50. » intermedius Goldb., 51. » rugosa Andr., 621. rs! acer Sch., III, 481. oretiana, s! TT 481. Lonchopteris Bricii Br., Andr., I, 621. Gœ perti Br., 621. Loxopteris Pomel, III, 491. elegans Pom., 493. Lycopodiolites affinis St., Il, 19. cordatus t., 719. » elegans St. 719. » filiciformis Schloth., 236. iniformis CAE TS 233. Liycopodites acicularis G., affinis Br. Il, Fr » Bronni St. ll, 236. » comosus Daws., I, 11. » curvifolius Dkr, I, 329. » denticulatus Goldb., I, 10. » dilatatus Grein., IE, 47. » elongatus Goldb. IE, 10. » falcatus L. et H, I, 9. » falcifolius H., IL, 11! » Guthieri G., il, ÿ. » hexagonus Bisch. IT, 670. » insignis Reich, Il, 316. » juliformis G., Il, 236. » leptostachys ’Goldb., II, 10, » macrophyllus Goldb., Il, 9. » Matthewsii Daws., IF, 12 » Milleri Salt., III, 349! » piniformis Br. Il, 236. » pinnatus furcatus apr. Au » plumarius L. Ag I, ii. » es ævus Goldb., ichardsoni Daws. M A1. » stachygynandroides Guth.,9. » Stiehlerianus G., 236. » subtilis Rœm., 30. » uncifolius Phill., 251. » Vanuxemi Daws., 12. Williamsonis Br., 251. Léoäiins smilacifolium Ett., I, 432. Magnolia attenuata Ludw., II, 73. » Cor Ludw., 73. » Hoffmanni ’Ludw., 73. plurinervia Ludw., 166. Milsighisstrun byrsonimæfolium U. 96. » laurifolium U., 926. Mamillaria Desnoyersii Br., 11, 335. Mantellia cylindrica Br. Il, 183: ILE, 555. » inclusa Carr. ILE, 556. » intermedia Carr. "III, 556. » nidiformis Br., ll, 187. Marantoidea arenacea Jæg. » 1, 614. Marchantites sezannensis Br., E, 235. Mariminna Menegbhinii U., II, 7489, Mastocarpites Trevis., I, 315! Megadendron saxonicum Rchb., II, 383. re dc ARE dubium G., 1, 715; 7L, 43, humile Daws., Il, 43. Scuimesn. — Paléont. végét. TABLE DES SYNONYMES. 881 Sa 2 or Kuhnianum G., I, 7 15. gray em: Druidum U., ÎLE, 221: miconioides Web. [II, 302. » trinervis U., III, 302. Microlepia linearis Ett., 1, 387. Microzamia gibba Corda, I, 202, Mimosites Adenanthera U,., I, 339. » hæringensis Ett., 401. » palæogæus U., 400. Moreavia araucarina Pomel, II, 251. » Kurrii Pom:, 251. » rigida Pom, 251. » thuyoides Pom. 336. Münsteria annulata Schafh., I, 159, » lacunosa St,, I, 195. Musa bilinica Ett., U, 451. Muscites apiculatus G., I, 243. » Berggreni H., HI, 452, » confertus G., Se 243. » elatinus G., , 350. » elegans G., I, 244. » falcifolius Rœm., IL, 329. » hirsutissimus G., CL 245. ” hypnoides U., L 247. » imbricatus Rœm., Il, 344. » ulvinatus $., I, 248. » chimperi U. E 246. » setosus $., I, 247. » Sternbergianus Dkr., II, 329 ; "Ur, 575. Tournalii Br., I, 246. . Myeloxylon elegans Br, Ïl, 196. Le Émis antiqua Ett., I, "624. curticellensis Wat. II, 615. » deperdita H., IE, 547. » gracilis S. fl, 536. » integrifolia H, II, 547, » linearis $., I, ? 551 ; Hi, 690. .» longifolia Ludw., il, 545, » Ophir U., I, 539. » Parlatorii M, IL, 553. » Roginei Wat, I, 615. » salicifolia G:, TR 678. » speciosa U. ll, 798. verbinensis Wat., II, 615. Myricophyllum anceps $., li, 538. bituminosum $. II, 558. »” gracile S., II, 690. » obtusatum 2 FA IE, 807. » rigidum $., Ii, 807. zachariense S. , HI, 690. Myrioyhrilitos M tr St, I, "345. Myrsine kymiana U., Il, 942. » Proteus U., Il, 942. » pygmæa U, Il, 191. » radobojana "U. III, 209. » salicina Ett. 11, 928. Myrtus miocenica U., IL, 196. ” paradisiaca U., 314. N Nelumbium nymphæoides a, ILE, 88. Neritinium dubium U., II, 901 II — 56 882 Neritinium majus U., 897. Mean acutifolia Gein., I, 433. adiantoides Kurr, 471. » Albertsii Dkr., 570. ” alpina St. 457. » alternans Fr. Br., 494, 527. » angustifolia Ett., 433. » arguta L. et H., ? 565. attenuata L, et EH. 371. » auriculata Grein., 130. » bohemica Ett., 501. » : Brongniarti Sf,, 439. » cicutæfolia G., 7463. » conferta St., 267. » confluens Gutb. 457, » conjugata G., 531. » cordata Bunb., À33. » + decurrens St., 1 467. » delicatula Lesq, … 463. » distans Pr., 471. », dubia St., Ii, 152. » Dufresnoyi Br., A61. » Fritschi Ludw., ? 467. ‘» Gœppertiana Münst., 528. » Fa Là Phill.,I, 493; {UL, 492. » ligata L. et H 563. » limbata Quenst., 473. » Loshii L. et H., 437. TRE microphylla Gin. III, 498. » minor Rost., 560. » mirabilis Rost, L,560; III, 480, » Murchisoni Dkr, , 570. » nummularia St., 460, » obliqua Gutb., Î, 467. » ovata Germ., IL, 480. » » Grein., “a st, 560. » pinnatifida Guth., , 907, » pteroides G, I, 559; A, 480, » Qualeni Weiss, Il, 480. » rarinervia Gt. I, 431. » recentior L. et He, I, 566. » remota Pr., 1, 471. » Regina Rœm. LE 470; III, 481, » rhomboidea Êtk. E 480. » rotundifolia Kut, L 7467, 553. » Rüttimeyeri H., 450, » Scheuchzeri, Il, Er » serrata Ludw., 1, 526. » sinnensis Ludw., III 486. » smilacifolia St., L 132. » Soretii L. et ., ï, 438, » squatrrosa Ett., L, 618. » suberenulata Rost, 1, 459. » tenuinervis Lesq., “a 7446. » nt, ezophylla Fr. Br. , 1,494. » ans Lesq., I, 446. » MR et H., I, 377; it, » Wangenheïmii Fisch., I, 164 Nilssonnia Bergeri Germ., I, 491, » Brongniartii Bronn, I, 651. »” contigua Münst., I, 489. » elegantissima Münst., I, 489. » Hogardi Sch. et M. Il, 7138. » intermedia Münst., I, À89. AT NE FRE ne Ta Cet 8 à PRE Lars ds, _ TABLE DES SYNONYMES. Nilssonnia Kirchneriana G., I, 490. » pecten Dkr., » speciosa Minst., I, 489. » Sternbergii G, ï, 490. Ame Bowerbankii Eu, IT, 479, 480, clavatus Bow., 479. » cordiformis Bow., 479. » crassus Bow., 479 ma gieaniens Bow., 479. anceolatus Bow. 480. » . pyramidalis Bow, 480, » turgidus Bow., 479. umbonatus Bow. 479. Naggerathia abscissa G., Il, 568. crassa G. Il, 192 ; IT, 455. » ctenoides G., I, 195. » cuneifolia Br., il, 194. » expansa Br., II, 193. » flabellata L. ’et H., IL, 193. » Kutorgæ G., IL, 194. » minor Lesq. 4 FM 477. » obtusa Lesq., 1, 476. » ovata G., II, 563. » palmæformis” G., II, 192; ? [Hi 563. » sulcata Roœm., IE, 563. .vogesiaca Bronn, IL, 132. Nooggerailianihes Weiss, Il, 564! Notochlæna Conwayi Ett,, I, "376. » lyratifolia Ett, 376. » repanda Ett., 377 » undulata Ett. 77. Nullipora ramosissima Reuss, 1, 180. Nymphæa Arethusæ Br., III, 92, 93. » eocenica S.; 87, Nymphæites Brongniart Casp,, III, 92. eh | Odontopteris acuminata G., II, 176. » » Gutb., I, 484. » Bergeri G., I, 488. » Bœhmii Guth., I, 457. » britannica Guth., I, 460. » connata Rœm., ÏL, 480. » crasse-cauliculata Ludw., 486. » cycadea Berg. I, 487. » dentata Gutb., I 7457. » digitata St. TA 155, » falcata St., 1, 155. » Fischeri Br. UE, 479. » intermedia Losd: , 1, 441. » jurensis Kurr, 1, 473. » Lindleyana G., î, 457. » Münsteri Eichw., 1, 618, » Naumanniana G., L 458. » Neesii U,, E, 417. » obtusa Br. Ÿ 1, 457, 459. » Otopteris (ei I, 484, » ermiensis Br. FF 469. » chlotheimii Gimp. , 1, 459. » stipitata G., I, 417 » Stronganowii ’Morr, I, 464, TABLE DES Odontopteris undulata St., I, 485 ; 11,163. » Victori Andr., III, 486. Oligocarpia parallela Fr. Br., 1, 577. » pusilla Fr. Br., 639. AA unita G., 505. Omphalomela scabra Germ., III, 554. Oncylogonatum carbonarium Kæn..,l, 267. Ophiomorpha I, 197. Osmunda gigantea St., 1, 436. » » St., 435 . St., 435. » Kargiü AL Br., 676. Osmundites pectinatus Jæg., II, 134. » schemnitzensis U., I, 678. Otopteris acuminata L. et H., II, 176. ” Buckländi Schk., II, 169. cuneata L. et H. I, 643. graphica Bean, Il, 170. obtusa L. et H. II, 172. tenvata Bean, Il, 174. » undulata Sch. II, 163, Oxylobium pultenæoides Ett., III, 340. Eee SO y P Pachyphlœus G., Il, 50. Pachyphyllum fimbriatum Lesq., I, 687. » Lactuca Lesq., 685 Phill., II, 492 acerosa Fr. Br., I, 576. » flexuosa Fr, Br., 1, 576. » gracilis Br., III, 469, » lanceolata Br., I, 493. » microphylla Br., HE, 510. » radiata Fr. Br., 1, 576. » stricta Fr. Br., 1, 576. » Thinnfeldi Andr., I, 496. Palæobromelia Jugleri Ett., II, 519. Palæochordia major M'Coy, I, 197. “TT minor M'Coy, 197. Palæodendron gypsophilum $., III, 692. Palæolobium hæringianum U., UI, 93. Pachypteris » Palæophycus Acicula Eichw., 1, 198. » anguste falcatus on +4 »” fruticosus Ludw., 11, 443, ’ Kochii Ludw., III, 443. » socialis Ludw., III, 443, ù striatus Hall, 1, 197. Palæopteris acadica Daws., III, 526, » Harttii Daws., 525. » Schnorriana Gein., 526. Palæospatha Dæmonorops U,, II, 513. Palæoxylon medullare Br., II, 385. Palæoxyris carbonaria Sch. II, 516. » corrugata Lesq., II, 585. » microrhombea Fr. Br., I, 200. » Münsteri Pr., 11, 518. » regularis Br. Il, 517. Palæozamia acutifolia Morr., II, 166. » africana Tate, 150. » bengalensis Oldh., 166. »” brevifolia Oldh., 172. » falcata Morris, 155. » obtusa Oldh., 165. SYNONYMES. 883 Palæozamiarecta Tate, 154. » rigida Oldh., 167 » Rubidgei Tate, 151. Il, 352, Pallisya Massalongi Schaur. » Williamsonis Br., 252. Paliurus inæqualis H., Il!, 216. Palmacites annulatus M., II, 508. » .» Schloth., II, 394. » canaliculatus Schloth. II, 94. » carbonigenus Corda, Il, 514. » caryotoides St., 1, 687. » cocoiformis Br., 508. » crassinervis Sandb. Il, 506. » curvatus Schloth., Il, 21. » dubius $St., I, 215. » echinatus Br. II, 508. » Nœggerathi St., II, 214. » oxyrachis St., II, 489. » parisiensis Br., II, 492. » squamosus Schloth., II, 20, » sulcatus Schloth., 11, 94. ‘ » verticillatus Schl., f, 339. Panax demersum $., II, 27, 691. » longissimum U., 26, » Matheronianum $., 27, 691. Partschia Brongniarti St., I, 511. Passiflora Braunii Ludw., II, 880. Pecopteris abbreviata Br., I, 506. » acutifolia U:, III, 498. » affinis Br., 500, » » Ett., 557, » : alata Br., 411. » Althausi Dkr., 583. » angusta Gieb., 540. » angustifolia Ett., 508, 560. » aquilina Br., 557. » arborescens Br., III, 509, » arguta Br., 543. D) aspidioides Br. I, 499; III, 509, » » St., 609. » Atherstonei Ralph, IU, 506. » athyrioides Br., 398. » Auerbachiana Rouill., 599. » borealis Br., 539. » Brongniartiana St., 663. » Browniana Dkr., 1,570; II, 603. » cæspitosa Phill., 582. » Candolleana Br. Ill, 509, » chærophylloides Br., 398. » Conybearii Dkr., 583. » coriacea Schenk, 630. » crassinervis Gieb., 540. » crenifolia Phill., 625. » crenulata Br., I, 467; LIT, 500, » cristata Br., 1, 397. » » . Gutb., III, 501. » Ctenis Pom. III, 493. » curta Phill., HI, 505. » curtata Phill., 528. » Cyathea Br, I, 499; III, 509, » Davreuxii Br., 555, » debilis St., 384. » decurrens Lesq., 531. » dentata Br., III, 509. » Desnoyersi Br., III, 483. 88/ Pecopteris Dournaisii Br., 658. » elegans Germ., 1,.542, » elliptica Bunb:, 507. » erosa Gutb., II, 501, »” flexuosa Pr., 581. » fruticosa Gutb., 507. » Geinitzii Gutb., 507, » gigantea Br., 467. ” gigas Gutb., 557; III, 481. -» gleichenioides Oldh., 670, » Glockeri St., 579. : »” » HET » Grœpperti Br., 553, »” » Morris, 467, 468. » Grandini Br., 558. » Güntheriana U., 517. ” haïburniensis L. et H., 565. » Halliana III, 485. » heterophylla L. et H., 555. » hibernica III, 485. » Huttoniana St., 563. » incisa St., 514. »” insignis L. et H., 566, » recentior Phill., 566. » Itieri Pom. III, 484. » lepidorachis Br., 499. »” Leucopetræ Gieb., 540. » ligata Phill, 563. » linearis Gutb., II, 501. » lonchitica Br., 655. » lobifolia Phill., 567. » longifolia Germ., 545, » » Br., 544. » » Phill., 644. » Lucani $., 551. » macrophylla Br., 614. » microphylla Pr., 535. » Miltoni Br., 546; III, 509. « Moorii Lesq., 465. » Moretiana Br., Ill, 482. Münsteriana St., 1, 639. ” Murchisoniana Auerb., 599. » Murrayana Br., III, 471. » nebbensis Br., 567. « nervosa L. et H., 513. ” Nestleriana Br., 509. » obliqua G., 502. » » Br., 557. » oblongata St., 556. TABLE DES obtusata Pr., 529, obtusiloba H. III, 498. ” obtusifolia L. et H., 536. » Odontopteris Morr., 488. » Ottonis Gutb., 571. » ovata Br., 560. » paucifolia Phill., 643. » Phillipsiü Br., 564. « platyrachis Br., 499; III, 509. » plumosa Br., 508. » polydactyla G., 583. » Leck., 582. » polymorpha Dkr., 539. » Br., III, 509. Pomelii Br., 666. » principalis Kut., 469. SYNONYMES. Pecopteris punctulata Br., 467. » regalis Kut., 469. » Reichiana Br., 570. » repanda L. et H., 377. » . reticulata Mant., 623. . » rigida Kurr, 573. » Sauveurii Br., I, 513. » Schlotheimii St., 499. » ‘serrulata Sch., III, 496. » sinuata Br., 468, » striata U., 539. » stuttgartiensis Br., 572, » taxiformis Pr., 581. » tenuis Br., 565. » triasica H., 474. » truncata Rost, 585. » Ungeri Dunk., III, 499. » unita Br., II, 509. » urophylla Br., 555. » venusta St., 373, » Wangenheimii Br., 469. » Whytbiensis L. et H., 564, 565. » Zippei Corda, 672, Perfossus angularis Cotta, Il, 511, Perisporium Fr. 1, 140. Petrophiloides cylindricus Bow. Il, 781. Peuce acerosa U,, II, 376. » affinis U., 377. » aptensis S.,379. » australis U., 376, » dubia Schleid., 384. » eggensis With., 378. » Hoœældliana U., 376. » Hügeliana U., 384. » Huttoniana With., 371, » lesbia U., 372. » Lindleyana With., 371. » pauperrima Schleid., 373. » sagoriana U., 373. » Schmidiana Schleid., 373. » sibirica Schleid., 384. » tirolensis U., 376. » _ Withami L. et H., 371. » würtembergensis U., 384. » Zipseriana Schleid., 373. Peucedanites bilinieus H., Ill, 27. » circularis H., 26. » orbicularis H., 26. Phaseolites eriosemæfolius U., IL, 355. » oligantherus U., 352. » Physolobium U., 360, Phegopteris arguta Ett., I, 543. » stiriaca Ett., 547. Phialopteris tenera Pr., I, 418. Phillipsia Harcourtii St., Il, 36. Phlebopteris brevipennata Münst., I, 630, » Nilssonii Br., 634. » Phillipsii Br., 635. » polypodioides H., 626. » propinqua L. et H., 625. » speciosa Münst., 630, Phœnicites Frascatorianus M., II, 499. » italicus M., 499. » Lorgnanus M., 499. Phragmites Zannonii M. Il, 397. Phycodes circinnatus Rich. I, 203. nur arcinervis Rossm., 1, 736. cinnamomeus Rossm. IL, 841, 842 843! cinnamomifolius Br., II, 840. Cinnamomum Rossm., Ïl, 840. cuspidatum Rossm., Il, 65, 649. furcinervis Rossm., IL, 649. partis St., "ID, 257. amischinensis G@., I, "634. Leuce Rossm., Il, 689. lobatus St., I, 634; III, 130, nervulosus Phill. EL 635, populina Br., II, 682, repandus St., II, 62. reticulatus Rossm., II, 839. rhamnoides Rossm., EL, 229. » venosus Rossm., IL, 590. Phyllograpta Angel. I, 183. Phyllopteris Nilssoniana Br. I, 641. » Phillipsiüi Br. , 643. Phymatoderma Leymerianum Br., 1, 162. Physagenia Parlatorii H., 1, 261. pare s G., IL, 377. Phytoderma Br., I, 212. » Dienvalii Wat., 212. Phytolithus notatus Steinh. , IL, 87. » tessellatus Steinh., 81. verrucosus Mart., 114. Phytopsis Hall, I, 215. » cellulosa Hall, 215. » tubulosa Hall, 215. Piceites exogyrus G., Il, 315. Pilularia principalis Ludw., I, 733. Pinites acerosus G., II, 76. » æquimontanus Et. 795. » ambiguus With. 382. » americanus G., 372. » aquisgranensis He. 373. » australis G., 376. » Bærianus G., 372. » Benstedi Endl., 300. » bifoliatus Ludw., 275. ». Brandlingi With, 382. » Braunianus G., 371. » Callopteroïdes G. 379. » carbonaceus With. , 981. » cavernosus Cram., 7373. » cretaceus G., 373. » Defrancü Endl., 286. » Dunkeri Carr. 308. » Eichwaldianus G., 373. » Fittoni M., 254. » Fleuroti À. Moug. , 383. » eanthracinus LT 305. » ppertianus Schleid., 376. » Li serre G., 372. » eoides Kov., 795. » Hampeanus G., 7264. » Herbstianus G., 277. » Hældlianus G., 7376. » Hügelianus G., ? 384. » jurassicus G., 373. » jurensis Rouill., 371. » keuperianus U,., ? 244, 383. CR CR 7 | TABLE DES SYNONYMES. Pinites lanceolatus U., II, 302. » latiporosus G. 7384. » lesbius G., 3 372. » medullaris With., 385. » Middendorfianus @, 372. » minor G., 372. » mughiformis St., 47. » Naumanni Gutb., IF, 570. » ovoideus G., 263. » Palæostrobus Ett., 282. » pertinax G., 371. » ponderosus G., 378. » primævus L. et H., 202. » riscus G., 380. » ritchardi G., 376. » Protolarix TA 376. » Pseudostrobus Br. , 283. » » U., 282. » ulvinaris St., 47. » umilio G. et B., 275. » regularis G., 372. » rigidus G., 391. » Roœssertianus Pr., 246. » _salinarum Partsch, 262. » Sandbergeri Kr., 378. » silesiacus G., 370. » stigmolithus U., ° 382. ». stroboides G., 392. » succinifer G. et B., 378. » sylvestris G. et B. 7275. » Thomasianus G., 268. » tirolensis G., 376. » wieliczcensis G., 373. ». Withami G., 371. » » L. et H., 384. » würtembergensis UE: 384. » Zeuschnerianus G., 372. Pinus cretacea Corda, II, 373. » elliptica Trautsch., HE, 574, » . epios U., II, 270. » Le: yra ’Corda, 315. » geri Gaud., 273. » sr S., 274. » Induni M., 268. » Mac Cluri Kram., 379. » oviformis Ludw., 7266. » Palæostrobus H., 282. »” innastroides H., 261. » SEE ee er Br., 284, 294. .» rigios Ett., vexatoria and. 285. Pirus Euphemes U., IL, 936. » minor U., 42. Pisonia acuminata Ludw., IL, 738. » cocenica Ett., 960, » lancifolia Ludw., 737. » radobojana Ett., 7043, 959. Pissadendron primævum U., TH, 385. 885 Pittosporum pannonicum U., Il, 943. » utterlikii U., Pitus antiqua With., II, 385. » primæva With, 385. Pitys æquimontana Ü. II, 263. » Canariensis U., 382, » Haïdingeri U. 7262. 937, 943. 523 D 7 886 Pitys Hampeana U., 264. °» Jignitum U,., 277. Planera dubia Lesq., II, 714. Platanus aceroides var. St., IT, 707. antiqua Wat., ILE, 112. cuneifolia G., II, 706; III, 131, digitata U., II, 37. dubia Wat., III, 112. Ettingshauseni M., II, 706. » grandifolia U., Il, 766. » bebridicus Forb., II, 706. Hercules U., IT, 37. jatrophæfolia U., IT, 37. » œynhausiana G., Il, 707. » rugosa G., II, 706. » Sir U., I, 104. Plumeria flos Saturni U., II, 951. Poacites dubius Wat., II, 396. » exasperatus Fr. Br., 391. » Heerii Wat., 406. » phalarvides Schloth., 311. Poa Cordaites Grd. Eury, III, 560. Podocarpus hæringiana Ett., II, 353, » Taxites U., 353. Podozamites distans Fr. Br., II, 159. » Hoheneggeri Schk., II, 164. » Naumanni Schk., III, 552, Zittelii Schk., II, 164. gracilis Scbk., I, 631. reticulatus Ett., 624. » stiriacus U., 547. oo» thelypteroides Br., 665. Polypodium œningense Al. Br., I, 547. Polyporites Bowmani L. et H., I, 144. Polystichites Murrayanus Pr., Ill, 471. Polytrichum subundulatum G., I, 244. Potamogeton multinervis Br., II, 442. Potamophyllites multinervis Br., II, 468. Populites betuloides Al. Br., Il, 690. Populus Æoli Al. Br., II, 695. » » U., II, 682. arctica H., II, 700. » Assmanni G.,II, 696. » betuloides Al. Br., II, 684. » Braunii Ett., II, 739. cordifolia Lindl., II, 681, 682, crenata G.., II, 681, 690. ..» U., 696, 696. crenulata St., Il, 690. » emarginata G.., II, 690. eximia G., II, 690. Fraasii H., II, 694. » genetrix Newb., IT, 690. glandulifera $S., II, 685. grosse dentata Lindl., II, 681. » insularis Kov., II, 689. » integerrima Br., 695, 696. Laharpüi H., II, 691. lancifolia Al. Br., 695, 696. latior U., II, 682. » attenuata Al. Br., 684. Lebrunii Wat., II, 577. » leucophylla U., II, 698, 703. nigra Scheuchz., IT, 681. oblonga Al. Br., II, 695, 696. » Polypodites 4 TABLE DES SYNONYMES. II, 695. ovalis Al. Br., IE, 695. Populus ovalifolia AI. Br., » » » gracilis Al. Br., II, 696. Phaetonis Viv., III, 118. » rhombifolia Ludw., II, 702. » sclerophylla $S., III, 227. serrata U., II, 695. » transversa Al. Br., II, 681, 682. » tremulæfolia AI. Br., il, 695, 696. tremuloides Web, II, 701. Porana hardenbergioïides M., Il, 911. Porosus communis Cotta, I, 698. » marginatus Cotta, 698. Preissleria antiqua Pr., II, 159. Prinos eubœus U., IT, 215. » Lavateri Al. Br., IL, 843. Protamyris eocenica U., I, 912. Protodaphne Delessei $., IT, 827. Protolotus Raincourtii S., III, 218. Protopitys Buchiana G., IT, 381. Protopteris Buvigneri Br., 1, 709. » Cottæana Pr., 706. » erosa U., 698. Prunus grandifolia Ludw., IT, 159, » juglandiformis U., 244. » paradisiaca U., 244. Psaronius asterolithus Corda, I, 729. » Cotta, 738, 729. » carbonifer Corda, 724. - Cottai Schmid, I, 726. dubius Corda, 1, 729. » Eggeri G.,I, 729. erianus Daws., III, 527, » helmintholithus Cotta, I, 721, 23, 725. Gutb., I, 726. » 723 * 723. hexangularis A. Moug., 723. » Hogardi A. Moug., 722. macrorrhizans Corda, 728. » medullosus U., 723. ; musæformis Corda, 724. parkeriæformis Corda, 729. pulcher Cotta, 727. simplex U., 733. » speciosus Corda, 1, 729, » textilis Daws., II, 527. Psilolites filiformis Münst., 11, 75. » Sp. Br., I, 683, Psilotum inerme Newb., II], 547. Pteris angustifolia Ett., I, 560. » Bricii Andr., 621. » Dournaisii Ett., 558. Grandini Ett., 558. haïburnensis Ett., 565, » insignis Ett., 566. » Lindleyana Ett., 565. » lonchitica Eft., 565. » nebbensis Ett., 567. Nestleriana Ett., 509. Phillipsii Ett., 564, recentior Ett., 566. reticulata Ett., 624. rugosa Andr., 621. Serlii Ett., 556. » Pteris serra Ett., 504, » Sternbergii Ett., 555. » Ungeri Ett., 653, » whithyensis Ett., 565. Pterocarya Haïdingeri Et. IT, 244. Fri franconicus Fr. Br. I, 145. Münsteri Fr. Br., 155. Pterophyllum abietinum G., Il, 150. acutifolium Kurr, II, 149. angustissimum Münst., Blasii Brauns, II, 146. Blœdeanum Éichw. 149. Braunsii Schk., 142! Brongniarti Morr., III, 551. Bronnii Schk., II, 7138. Pterophyliam Buchianum Ett. 11, 149. complanatum L. et : APS à [iar. cretosum Rich. II, 21 ctenoides Fr Br., II, 143. cuspidatum Ett., {, 148. Dunkerianum Andr, 11,143. » Gœpp., TI, 7180. Fittonianum Dkr., 11, 150. giganteum Schk., Al, 133. Gœppertianum Dkr., un 151. Hardigianum Gr. II, 146. Hislopianum Oldh., IE, ir Humboldtianum Dkr. TABLE DES SYNONYMES. 1, 150! inconstans G., Il, 140. » inflexum Eichw., II, 147. » longifolium Andr., » Br, Il, 134. macropterum Kurr, IL, 135. majus Br., I, 140. maximum Brauns, IE, ré Medlicottianum Oldh., ÎL, 138. I, 122 Meriani Br. II, 134. minus Br., Il, 140. » - L. et H., II, 141. Münsteri G., II, 145. nervosum Ett., Il, 161. Œynhausianum G., 11, 143. polymorphum Fr. Br.Il, 140. princeps Oldh., I, 142, pusillum Fr. Br. 144. rigidum Andr., 11, 148. saxonicum Reich. 11; 212. schaumburgense Dkr. PE 1 À Morrisianum Oldh., II, 143. Murchisonianum Gr. I, 600. oblongifolium Kurr, II, 163. 141! tenerrimum Fr, Br., 143. Wagneri Schk., 146. Zinkianum G.., Il, 146. Pterospermum Delæsi Gaud., TU, 124. dubium Ett., 113. » ferox U., 113. Pterozamites abbreviatus Fr. Br. , I, 144. » angustatus Fr. Br. IL 144. Blumii Schk., Il, 135. 887 Pterozamites contiguus Fr. Br., I, 490. elegantissimusFr. Br. 1,490. inconstans Fr. Br., il, 7140: intermedius Fr. Br., L, 490. obovatus Fr. Br., I, ! 609. scitamineus Fr. Br., I, 608. speciosus Fr. Br., l, 490. Ptychoptébis pré Corda, I, 707. a de lobatus Berg., IE, 634. Meyerianus G. et B., 661. » primævus G., 661, Quercus agrioides M. et G., IL, 661, , aspera U., Il, 647. » attenuata d'u IL, 658. » Benzoin Lesq. . L 836. » Bourmensis De la Harpe, 11,649. Brongniarti Sism., HI, 588. Cardia M., HI, 588. Comatiæ M., Hi, 588. commutata Ü., l, 541. » H: ITR 622. » Costæ M. I, 588. » crassinervis @., 11, 610; JII, 588. » Cupaniana Gus. Il, 652. » cuspidata U., IL, 649. » Daphnes U., "Il, 623; III, 589. » distans G. et M., II, 661. ” Drymeja Andr., Ïl, 610. » » M. Hi, 588. » elæna U., III, 589. » Elymodrys U., 111, 588. » Esculus D. | À IT, ? 652. Ettingshauseniana Weiss, I, 166. » fagifolia G., III, 56. » furcinervis U. Il, 620, 650; III, [588 Gastaldii Sism., III, 588. gigas G., II, 610 ; TI, 588. » lignitum ‘AL Br., I, 622. » » U., II, 341 magnoliæfolia 8. , IL, 621. » Meyeriana U., ll, 661. » montebambolina Gd., III, 588. » Moorii Lesq., III, 587. » myricæfolia U. CT. 603. » neriifolia H., III, 589. Nimrodi U. “TU, 7588. » Oreadum Web. IE, 715. » ovalis G., II, 695. » ovata G., IL, 658. » latanoides [ea II, 706. » seudo-Castanea Ù., III, 588. » Reussiana Ludw., IE, 645. » rotundata G., II, 707. » semielliptica G., IT, 715. » sepulta Wat., IL, 618. serra H., II, 641, » M, IL 719. serrata G, Îl, 661, Simonsi Et. II, 610. subacutifolia G., IL, 661. 888 TABLE DES Quercus subrepanda $. ‘et M. II., 661. » subrobur G., II, 715; ÎII, 588. » succinea M. et G., Il 661. » Thomasii Ten. Il, 632, tenuinervis Wess., ?IIT, 166. » triangularis G. I, 56. » Ungeri Wess. Ill, 166. » zelcovæfolia M. Îl, 715. » Venturii M. IE, 588. Quinquefolium Sp. Ludw., I, 35. R Rauwolfa plumeriæfolia Ett., II, 906. Restiacites pleiocaulis S. “0 403. Retinodendron pityoides Zenk., IT, 374. Reussia scolopendroides St, I, ? 597. Rhabdocarpus spathulatus G., TI, 219. Rhamnus aizoides U,, III, 229. ” confusa 8. III, 700. » Eridani H., III, 231. » » H, IL, 734; III, 231. » jug landiformis Ett., TI, 612, » latifolius L'Hér., I, 235, » multinervis Al. Br. III, 225. » parvifolius Web. II, 390. Rhodea dissecta St. I, 414. » Gersdorfii St. 405. Gutbieriana Pr. 685, quercifolia Pr., 576. radians Pr., 686. trichomanoides St., 405. Zobelii St., 404, Rhododendron flos Saturni U., III, 22. » retusum G., 241. rugosum G, 241. 12 NAN ARE strangeæformis S., III, 89, 704. ns ægopodiüfolia G., III, 274. ailantifolia Web., 290. ” obliqua Al. Br., 892. » æningensis U., 7363. » prisca Kov., 259 » pteleæfolia Ludw., 279, » » Web. 175. » reddita S., 703. Rhadamanti U., 748. Rhyditolepis cordata St., IL, 94. Steinhaueri St. 87. » undulata St., 89. Rhynchosia populina U., II, 354. D PÉPTSuS Hall, I, 196. Embolus Eichw., 196. Robinia latifolia AL Br., III, 347. Ronzocarpon hians Mar, III, 531, Rosa angustifolia Ludw., If, 278. La rs asplenioides St. L "341. cuneifolia St. 341. » dichotoma Germ., 342, » major Bronn, 340. » marsiliæfolia St., 339. » ‘ oblongifolia Germ., 344. » polyphylla St. 342 » saxifragifolia $t., 342. ES y y y SYNONYMES. ba Myosotis U, II, 952. iacites getoniæformis U., Il, 919. ons brevifolia Ett., IL, 459. » stiriaca Ett, 459. S Sabal Hamanonis L. et H., II, 489, 495, Sabalites major $., II, 488. Sagenaria acuminata 4 II, 30. » attenuata G., 34, » Bischoffii G. 34. » cælata Br., 22, » caudata St., 21. » » Rœm., 33. ” concatenata G., 34. » confluens St., 21. » crassifolia G., 34, 35. ” crenata Br., 91. ” dichotoma Gin. 66. » elliptica G., 35. » excentrica Ett., 47. » Glincana Eichw., 35. » Gæppertiana Pr, 20. ” obovata St., 19. polyphylla Gein., y, 47. polymorpha G., remota G., 34. rimosa Gein. 33. RMS «7 33. rugosa Pr., 20. tenuistriata Eichw., 34. Veltheimiana Gein., 41. » Pr., 30. Volkmanniana Rœm., 32. » St., 23. Sagenopteris acuminata Pr. … I, 641. » Brauniana Zigno, III, 519. » Brongniartiana Zigno, 519. EU ES EE 5 Y y y y » diphylla Pr., 641. » elongata G., ? 641. » gracilis H., "641. » rotundata Zi o, 519. semicordata Pr. 641. Salisbusià Procaccinüi M., LU, ‘356. Salix angustifolia Br., II, 7678. » angustissima AL Br. 673. ». arcuata Gr, 667. » attenuata M. et G., 678. » Bruckmanni AL. Br., 667. » . deperdita Wat., 673. » integra G., 837. » Lavateri Al Br., 666, » longa Ludw., 903. » longissima Wess., 674. » myrtifolia M. et G., 678. » squamæformis M. et G., 678. » trachytica Ett., 667. » varians G., 667, » Wimmeriana G., 667. Samaropsis fluitans Weiss, III, 568. Samyda Neptuni U., II, 171. » tenera U. , IL, 766 Santalum salicinum Ett., Il, 790. RDA T PE VS PP EME EN TA 4 À à » longifolius H., 163. Sapotacites Bielzü Andr., IT, 901. » Daphnes Ett., 623. » lanceolata Ett., 790. » minor Ett., 942. Sargassites St., I, 189. Sargassum imbricatum Schloth., II, 322. Schizæites dichotomus Gümb., I, 422. Schizodendron lineare Eichw., IL, 577. Schizolepis liaso-keuperiana Fr. Ve L Schizopteris adnascens L. et H., I, 686. » flabellata Pr., 457. » Gutbieriana Gein., 686. » Lactuca Pr., 684. » » Rœæbhl., 685, » pachyrachis Schk., 687. Sciadopitys radnicensis Pr., I, 525. Scitaminites musæformis St., I, 724. Scolopendrites Jussieui G., I, 597. Scolopendrium solitarium Phill, I, 608. Selaginites Bronnii Eichw., II, 11. » Erdmanni Grein., I, 699. » » Germ., I, 689, 699. » patens Br., II, 36. » uncinatus Lesq., I, 700, Sequoia Langsdorffi S., II, 321. » senogallensis M., 317, Sequoites Gardneri Carr., IL, 315. » Woodwardii Carr., 316. Sezannea credneriæformis S., III, 121. Sideroxylon Putterlikii U., IL, 937. Sigillaria alternans Gein., II, 94, » » L. et H., II, 94. » alveolaris Br., II, 82. » antiqua Sauv., II, 96. attenuata Lesq., IT, 85. bidentata Goldb., IT, 98. carinata Rœm., II, 99. Cistü Br., I, 710. cyclostigma Gein., II, 98. » Goldb., II, 98. dichotoma Haugt., III, 540. elegans Daws., II, 96. eminens Br., IL, 82. acilis Br., II, 83. exagona Br., II, 81. ichthyolepis Corda, II, 82. intermedia Br., II, 91 » Gein., II, 92. Knorrii Br., II, 82. Lindleyi Br., I, 707. Menardi Lesq., II, 42. microstigma Br., LI, 81. minima Br., II, 82. monostachya L. et H., II, 94. monostigma Lesq., III, 543. obliqua Br., II, 99. ovata Br., II, 82. peltigera Br., I, 710, pes capreoli Gein., II, 97. punctata Br., I, 706. . » sydnensis Daws. II, 96. Silphidium gracile M., II, 602. oi > CR CR | TABLE DES SYNONYMES. Mapindus falcifolius AL Br. II, 164. 889 Silphidium heteromallum M., 602, » Proserpinæ M. 602. » Visianianum M., 602. Smilacites grandifolia U., Il, 435.. » . hastata Br., 431. » rotundilobus $., 433, » sagittata U., 436. Smilax sagittata AL Br., II, 436. Solenites furcata L. et H., I, 683. » Murrayana L. et H., Il, 75. Spæreda paradoxa L. et H., II, 207. Sparganium acheronticum Stiz., II, 415, » œningense Al. Br., 415. Sphærites connatus G., I, 136. » minutus G., 131. Sphærococcites affinis St., I, 169. » bolcensis M., 173. »” carpaticus minor Et., 166. » crenulatus St., 162. » flabelliformis Ett., I, 178. » genuinus St., 171. »” lacidiformis S., 167. »” lichenoides Ræœm.,Il1,442. » Münsterianus Pr., I, 683. Sphærozamites distans Miq., I, 159. Sphallopteris Schlechtendalii Eich., 1,701. Sphalmopteris Schlechtendalii U., I, 701. Sphenophyllites longifolius Germ. I, 341. » oblongifolius Germ., 344. » saxifragæfolium G., 342. » Schlotheimii U., 339. Sphenophyllum antiquum Daws., I, 345. bifidum Gein., 1, 344. » dentatum Br., I, 341. »” dichotomum Ett., I, 342. » dissectum Gutb., III, 455. » emarginatum Br. I, 340. » » Gein., |, 339, 342. ” erosum Bunb,. I, 341. » » var. Cœm., 1, 342. » fimbriatum Br., 1, 342. » furcatum Gein., |, 335; III, 455. » longifolium Gein., 1, 341. » osnabrugense Rœm., 1,340. » quadrifidum Br., 1, 342. » saxifragæfolium Gr. I, 342. » Schlotheimii L. et H., 340. » » var. Ett., 342,343. » trifoliatum Lesq., 1, 345 Sphenopteris Phill., III, 492. » adiantifrons Ett., I, 394. » -adnata Weiss, IIT, 498. » alata Br., I, 404. » ambigua Gutb., I, 506. » artemisiæfolia St., I, 416. » asplenioides St. I, 386. » asplenites Grein., I, 482. » bifurcata U., I, 531. » bipinnata Gein., I, 382. » Braunïüi Gein., I, 418. » Brongniarti St., 1, 406, » Bronnii Gutb., I, 410. » coralloides Gutb., 1, 385. » crassa L, et H., I, 425. 890 :- crithmifolia L. et H.,I, 417. cuneifolia Kut., II, 194. » delicatula St., I, 383. » dense pinnata Ludw., I, [463. » dichotoma Alth., 1, 417. » » Gutb., I, 410. » digitata Phill., 1, 410. » dissoluta Kut., II, 194. » elegans Bronn, 1, 385, » » Ett., I, 388. » filosa Ludw., III, 463. » flexuosa Gutb., I, 406. » Geinitzii G., 1, 417. » geniculata Germ., I, 412, » Gœpperti Dunk., I, 394, » » Grein., [, 381. » Eee Pittoni, III, 469. » itchcockiana G.., I, 478. » imbricata Ludw., III, 488. » incerta Br., I, 414. » » Fisch.,I, 681. » interrupte pinnata Kut, I, 464. » irregularis H., I, 374. » Kirchneri Gr. I, 419. » laciniata Gutb., 1, 385. Ÿ » lanceolata Phill, 1, 493; [LIT, 491. » latifolia L., et H., I, 374. » » Phill, 1, 423, 683. » laxa Hall, I, 476, 477. » lobata Gutb., I, 400. » longifolia Phill. I, 683. » lycopodioidesGutb., 111,464. » macrophylla Pom. III, 511. » modesta Bean, Ili, 505, » nephrocarpaBunb., Ill, 470. » nervosa Br. I, 425. » obovata L. et H. 1, 426. » obtusiloba Andr., III, 505. » opposita Gutb., I, 384. » oppositifolia Pr. [, 418. » oxydata Gutb., I, 417. » pachyrrhachis Ludw. A4 6 » Palmetta Br., I, 449. » patens Grein., I, 381. » patentissima G., I, 529. » pennatula Pom. III, 493. » princeps Pr. I, 529. » rigida Lesq., I, 382. » Rœmeri Dunk., I, 393. » rutæfolia Gutb., III, 465. » Schimperi Kæchl. I, 408. » Schæœnleiniana Pr. 1, 533. » serrata L. et H., Il, 498. » stipitata Phill, 1, 305. » stricta St, I, 417, » tenera Dunk., I, 393. » tricarpa S., I, 419. » Virletii Br., 1 426. Spiræa acherontica Ett., III, 329. Spiropitys Zobeliana G., II, 380. Sporangites Daws., III, 569. - | Syringodendron TABLE DES SYNONYMES. Sporangites acuminatus D., 569, » glabratus D., 569. » papillatus D., 569, Sporlederia carbonaria Stiehl., II, 617. Stachypteris pulchra Pom., III, 510. Stangerites Ensis Oldh., I, 606. » marantacea Born., 615. » M'Clelandii Morr., 605. Staphylopteris polybotrya St, I, 639. » sagittata Lesq., III, 513. Steinhauera minuta St., 11, 817 » obtusa Wat., 711. » subglobosa Br., 320. Steirophyllum lanceolatum Eichw., LI,311. Stenocarpites anisolobus Br., IL, 27. Stenzelia elegans G., II, 196, Sterculia digitata Grerv., III, 37. Sternbergia approximata St. II, 51. Stigmaria Anabathra Corda, II, 115. » dactylostigma G., 116, » elliptica G., 115. » ficoides G., 115. » inæqualis G., 115. » lævis G., 115. » melocactoides St., 114, » minuta G., 115. » reticulata G., 114. » sigillarioides G., 115. » Soccolowii Eichw., 115. » stellata Eichw., 115. » » (6 5 115. undulata G., 114. | $Stigmatodendron Eichw., IE, 120. » Cribrosum Eïchw., IL, 571. » Ledebourii Eichw., III, (576. Strephopteris St., I, 579. Strobilites Bucklandi L. et HL, II, 188. Styrax pristinum Ett., IL, 56. Symplocos elongata Ludw., III, 960. » Casparyi Ludw., 960. » globosa Ludw., 960. » gregaria U., 427. » sotzkiana U., 427. cyclostigma Br. II, 98. Organum St., 97. » pachydermum Br., 82, 98. UN pes capreoli St., 97. » sulcatum St., 94. . Tæniopteris acuminata M'CL, I, 605. » affinis Vis., 613. » angustifolia Schk., 604, » asplenioides Ett., 611. » Beggiatina Zig., 612, » Bertrandi Br., 606. » Brongniartiana Zig., 612 » carbonaria Sch., 601. » danæoides M’CI., 605. » dentata St, 607, 650. » fruticosa Schœnl., 614, » gigantea Schk., 610, NA PAS RU ML ADO PME PAL A4 k Le S À ra A 891 TABLE DES SYNONYMES, Thuites Hoheneggeri Ett., 361. Kleinianus G. et B. 342. Klinsmannianus G. et B., 342. Kurrianus Dkr., 329. Mengeanus G. et B. 343. rhomboïdeus G., 343. : D EAdinges Et. 603. Heerensis Lig. 612. » » intermedia Münst., 603. » » lata Oldh., 612. » » latifolia Br., 608. » br note Wat. 609. » » magnifolia Rog. ., 610. » salicornioides U., 340. » major L. et H., 610. Ungerianus G. et B., 342. » marantacea Pr, 614. Thuya nudicaulis Br., IT, 337. » Micheloti Wat,., ? 609. » occidentalis G.. 342. » Morrisii Oldh., "613. Tilia bolcensis M. I, 604. » ovalis Oldh., 613. » mutabilis G., "II, 747. » Pluma Fr. Br. 603. » prisca Al. Br. Il, 747. Rumpfi Mus. Stuttg. ., 616, | Tithymalites biformis St. , LL, 51. autos Br., 608. » striatus Pr., + 315. » Pr. 608. Trichomanes Beinertii Ett:, I, 415. » spathulata M’CI., 606, » Brongniartii Êtt., I, 406. » stenoneura Schk. I, 609. » delicatulum Ett., 415. ” =: » tenuinervis Brauns, 7608. » dissectum Ett., 413. » Ungeri Ett., 607. » Gœpperti Ett., 412. » viitata Andt., 608. » Machaneckii Ett., 413. » » Br. 607. Trichomanites adnascens G., I, 686. Beinertii G., 115. bifidus G.., 412. delicatulus G., 415. grypophyllus G., 413. Gutbierianus G., 686. Kaulfussii G., 412. dslbèselites Brownii Br., I, 67. » » ff. major. Bronn, 615. » » Williamsonis Zig., 610. » Taonurus ferrum equinum H., I, 211. » » liasinus F.-O., III, 448. , » procerus H., f, 211. » » scoparius Sch., III, 449. » Thioll., ï, 211. Taxites affinis G., II, 323. » » » Langsdorfii Br. 317. phlegetonteus Ü. 317. ponderosus G., 380. Tubicaulis dubius Cotta, I, 697. » primarius Cotta, 697. » ramosus Cotta, 697, » Soleirolii Cotta, 697. » priscus G., 380. Tympanophora conferta Pom., III, 471. » chaurothi M., 352. » irregularis Pom. 447. » tener G., 380. racemosa L. et À, 471. Tournalii Br., 321. Taxodites dubius St. Il, 323. » europæus @. 326. » Münsterianus Pr., 567. Typha snhy AL Br. II, 471. Typhæloipum hæringianum Ett., Il, 394, 472, » lacustre U., 472. » . œningensis Endl, 326. » maritimum U., 471. » tenuifolius Pr., 246. » sagorianum Et. 471. Taxodium dubium Ett., If, 317, 318. » Spadæ M. 472. » » . » europæum Br. IL, 326. » Fischeri IL, 573. U » latum Ett., TI, 317. .Taxoxylon cretaceum Ü. I, 372. Templetonia retusæfolia "Web. III, 361, Terminalia sorum Le à : À 693. » ernicorum M. 396. Tessellaria antiqua Eichw., "IL, 185. Tetrapteris Harpyarum U. "IE, 950. Thalassocharis Mülleri Deb. Il, 458. Thinnfeldia parvifolia Ett., L 576. Ullmannia biarmica Eichw., II, 239. » lanceolata G., Il, 239. » longifolia Gein., IT, 570. » selaginoides Gein., 11 312. Ulmus Bronnii U., III, 299. » carpinoides G.., II, 591. » europæa Br., Il, 719. » 1ongirois Ett., HI, 299. Thaiopsis europæa $., IL, 346. » G. IL, 591. Thuioxylon juniperinum Ü. II, 377. » parvifolia Al. Br. II, 720. »” inickianum Ü., 374. 715. » peucinum U., 374. » resiniferum Ü. 374, Thuites alienus St. II, 316. » » » articulatus St, 334. Breynianus Get B., 342. callitrina U., gibbosus G., 343. . pyramidalis &. TI, 591. quercifolia U., TL, 603. zelkovæfolia U., Îl, 715. Ulodendron elliptieum St, IL, 42, 44. » Lindleyanum St. 42 » ornatissimum St, ? 30. » prælon a U., I, 715. PR PTE Ve M AA # 892 TABLE DES Ulodendron pumilum Ett., 42. » punctatum St, 42. » Rhodeanum St, 42, Uphantænia chemungensis Vanux, 'T me 139. Uromycetes concentricus Fr. Br., V Vaccinium acheronticum LE , LI, 768. » reticulatum $., » a pepe E 8. II, 696. » simile G., IL, 18. Variolaria ficoides $t., II, 114. Vicia striata Ludw., TL, 397 Vitis Braunii Ludw., IL, 749. Volkmannia gracilis St., I, 328. » major Germ., 1, 330. polystachya St!, 330, Voltzia brevifolia Kut., IE, 313. » coburgensis Schau., 245. » Phillipsii L. et H, 313. » schizolepis Endl, 249. W kr ac ia affinis St., II, 238. arenaria Gutb., II, 236. » lycopodioides Br. II, 313. » piniformis Br., II, 570. » pinnata Gutb., II, 7236. Weinmannia microphylla Ëtt, a 69. » sotzkiana U., 195. Weissites vesicularis ER f, 160. Widdringtonites curvifolius Sch, , III,570, 575. » fastigiatus Endl., 11,316. Haïdingeri Ett., TI, ET M'asdirardiles Lit bes G., I, 621. » eschweilerianus Andr. , 622. » obtusilobus G., 621. X Xylomides radiatus Fr. Br., I, 139. » tuberculatus Fr. Br. ; 139. Y Yatesia Joassiana Carr., III, 554, Z Zamia Brongniarti Mor., Il, 184. Ù crassa L. et H., 204. » indica M’Clell. 7167. » lanceolata L. et H., 160, » macrocephala L. et H., 204, 295. » ovata L. et H., 204, 29. sussexiensis Mant., 204, 296. Faro Fittoni U., Il, 204. SYNONYMES. Zamiostrobus Henslowi Mia , II, 295. » macrocephalus Endl., » ovatus G., II, 296. » pippingfordensis U sf 254. affinis Scbk., II, 161. » angustifolius Eichw. II, 160, » Bechei Eichw., II, 155. » Bucklandi Corda, II, 188; III, 557. » brevifolius Fr, Br., II, 169, » brevis St., I, 491. » Brongniarti St. Il, 508. » comosus Fr. Br. Il, 159. » Cordai St., I, 51, » distans Eté. TI, 159. » familiaris Corda II, 203, 315. » filiciformis St., I, 491. IT, [295 Gœpperti Schk., I, 156. gramineus Morr. Il, 172. Haueri Ett., II, 159. hetero hyllus Pr. …, I, 490. 1apneg atus Morris, Il, 160. Eichw., IL, 161. » Jatifolius Fr. Br., ÏL, 169, » lineatus Fr. Br., TL, 159. » longifolius Fr. Br. II, 159. » macrocephalus Morr., Çs 295. » major Fr. Br., II, 15 50. » megalophyllus Pr. II, 187, » Meneghinii Zig., Il, 160. » microlepis Eichw., I, 186. » microphyllus St. TI, 188. » Münsteri Pr., Il, 145. » nervosus Schk., TI, 261. » ovata Morr , II, 295. » pygmæus Morris, II, 188. » secundus Fr. Br., II, 159. » strigatus Eichw., II, 7186. » subovatus Münst., Il, 159. » Theobaldi M'Clell., Il, 166. » undulatus a E 485. » Pr. I, 163. Lanihosyion aquense 8, II, 706. » europæum U. 70. » falcatum $., 388. » salignum Ai. Br. …, 163. Zelkova emarginata G., II, 716. » Ungeri Kov., 715. Zeugophylltes elongatus Morr., II, 505. calamoides Br., 605, Zichya nostratum Kov., III, 361. Zizyphus rotundatus S. Il, 221. Zonarites alcicornis F. O., T, 166. » digitatus Gein., 186. Zoophycus Mass., I, 210. » scoparius H., III, 449. Zosterites Bellovisiana Br. Il, 457. » elongata Br., 457. » lineata Br., 457. » Orbignyana Br., 457. » tæniæformis Br., 458. FIN DE LA TABLE ALPHABÉTIQUE. | RECTIFICATIONS TOME 1er, P. 31, ligne 2, au lieu d’'Armissan, lisez de Brognon (Côte-d'Or). 66, ligne 15, lisez (Heer, p. 256 au lieu de 252), et dans la note, ligne 1 et 2, lisez transition, au lieu de transformation, et à la dernière ligne trans- formation, au lieu de création. 105, ligne 20, lisez Æquis. arenaceum, au lieu de Æ, columnare ; et au lieu d’Eg. Meriani, lisez Schizoneura Meriani. 130, Ordo IL, au lieu de ÆHymenomycetes, lisez Hyphomycetes. 136, Depazea picta, ligne 2, au lieu de notes, lisez notre. 137, Xylomides umbilic., ligne 2, au lieu de notes, pl. I, f. 3, lisez notre, pl. I, f. 8. 144, le Gyromyces Ammonis Gæpp. est une coquille (Spirorbis!). 145, ligne 6, ajoutez après « consider them » but. 254, Classe II, lisez Classe IIL. 256, ligne 22, ajoutez à fig. 1, pl. VIIL. 303, ligne 4, au lieu de pl. XXII, lisez XXII. 304, ligne 10, lisez XXI, au lieu de XXII. 305, ligne 6, au lieu de clairs, lisez foncés; et ligne 7, au lieu de foncée, lisez claire. 316, Calam. cannæf., ligne 4, à supprimer tab. LXXVII, Lindl. et Hutt. 333, Calam. Germarianus Gœpp., à ajouter tab. XLII. 341, Rotularia cumeifol., ligne 2, au lieu de et 8, lisez et 0. 347, ligne avant Annul. sphenophyll., au lieu de pl. XXIIL, lisez pl. XXII. 348, Annul. longif., Tab. nostra XXII, lisez XXII. 349, Annul. radiata, effacez le synon. Ast. acicularis Daws. 351, au lieu de Ordo I, lisez Sous-classe I. 353, ligne 5, lisez XLIX,:pour XLVIIT; et ligne 7 depuis le bas, lisez L, au lieu de XLIX; et de même p. 354, ligne 4, 392, le nom Sphenopt. obtusiloba Andr., faisant double soit doit être rem- placé par celui de Sphen. dre Sch. 398, Sphenopt. Hartlebeni Dunk. M. Schenk réunit à cette espèce les deux suivantes : Sph. Jugleri et longifolia Dunk. 401, à supprimer 79 Sphenopt. valida, décrit p. 480, sous le nom de Triphyl- lopteris valida. 408, le Sphenopt. Humboldtii Gœpp. paraît plutôt être une Davalliée qu’une Hyménophyllée. 408 et 409, Sphenopt. marginata et Harttii Daws. Voy.les descriptions plus complètes dans les Additions supplémentaires, vol. LIL, p. 461. RECTIFICATIONS. ; AS P. 413, au lieu de Sphenopt. PRIME A lisez Sp. grypophylloides Sch.; et à la | citation de la localité, lisez Mohradorf, au lieu de Mohrsdorf. 418, au-dessous de Coniopteris, mettez Atlas, pl. XXXIX, f. 10-13. ui 420, Cyclopieris, effacez Atlas, pl. XLIV, f. 1. ‘ 422, Baiera, mettez Atlas, pl. XLIV, f. 1. Dr 425, Adiantites crassus L. et H., voy. la description plus complète dans les Ad- 24 ditions suppl, vol. I, p. 462, sous le nom de Sphenopt. crassa, L. et H. Fa * 457, synon. Neuropt. alpina, ligne”"2, au lieu de t. XII, lisez t, XXIL. 476, le synon. Sphenopteris laxa Hall est à supprimer. 500, Pecopt. Candolleana, effacez le synon. Filicites aquilinus. 510, Pecopteris ovata Brongt. est synon. de l’A/ethopteris ovata Gœpp., voy. p. 559. Ù 525, Pecopteris serrulata, lisez P. serrula Lesq. 545, ligne 7, lisez 1846 au lieu de 1845. | 570, le Pecopt. Browniana Dunk. du wealdien de Süntel constitue une espèce particulière; au lieu de A/ethopt. Murchisoni, lisez Al. Huttoni D. 586, Oligocarpia Gutbieri, ajoutez Geinitz, Verstein. v. Sache. ; P+ 30, tab. XXXIIL, £. 6, 7; XXXV, f. 9. Sphenophyllum confluens Gutb. et Geïn., Gœa v. Sachs., p. 74, 84. ibid, Hawlea pulcherrima, ajoutez, comme localité : Terrain houïller de Beraun (Bohème). D'après M. Geinitz, cette espèce serait identique avec l’Aste- rocarpus Sternbergii, et l'état fructifié du Pecopt. ne pre 617, au lieu de Ordo IV, lisez Ordo V. | 665, ligne 4, ajoutez Heer, A. tert Helvet., I, p. 29, tab. V-et VI, £. 1; et + Tigno 5: assez commun à Eriz (Suisse), à Meximieux (Ain). Ce Woodwardia est à peine distinct du Woodwardia radicans des Canaries. 673, Didymosorus, à mettre dans la section des Filicinæ incertæ sedis, p. 680. sun umurs I EE CE ST PACA SRE TOME Il. 90, Sigillaria undulata Sauv., au lieu de Sauveur, lisez Gœpp., et mettez après la diagnose, Gœpp., #1. der silur. u. devon. Form, p. 121, tab. | XLIV, f. 8; et pour la localité, grauvwacke supérieure de la Silésie. de 160, au lieu de Podoz. angustifolius, lisez P. persicus Sch. 4 268, ligne 6, au lieu de (pliocène), lisez (miocène). 4 275, Pinus Bathursti, au lieu de terrain tertiaire, lisez trie houiller, et au : lieu de Grœnland, lisez îles Parry. ibid. Pinus sylvestrina, c'est probablement un cone de Z, sylvestris enfoui dans un dépôt d’alluvion. 4 ibid. Pinus pumilio Gæpp., appartient probablement au P. Hageni H. 277, Pinus lignitum Ung. — P. spinosa Herbst., Leonh. et Bronn., Jükrb. 1844, p. 178, vid. Heer, F7. balt., p. 24. 284, Pinus (Strobus) megalopsis Ung., se trouve aussi à Kumi, voy. Ung, Foss. F1. w. Kumi, p. 20, tab. XVI, f. 12, 15. 308, Abietites Orameri Heer, appartient, d’après M. Heer, au groupe des Zsuga. 312, dernière ligne, lisez XXXI, au lieu de XXI. 316, Sequoia Langsdorffi, lisez S. Langsdorfi. Cette espèce se trouve aussi dans les lignites de Salzhausen, Hessenbrücken et Rockenberg. RBCHIMICATIONS. ra P. 340, ligne 2, lisez gibberosis au lieu de ibberosis. _ 864, ligne 7 d’en bas, lisez Taxinées, au lieu de aus. : 374, Cupressoxylon Klinkianum, lisez ©. Hlinikianum. 424, Classe IV, lisez classe II. Ë 430, Smilax, ajoutez Atlas, pl. LXXXI. 443, Hydrocharis ovata Ludw. Les organes floraux rapportés par M. Ludwig à cette espèce appartiennent au Macreightia münzenbergensis Lud. 465 Potamogeton Tritonis Ung., ne provient pas de Monte Bolca, mais bien de Salcedo. ” u 469, Classe VIII, lisez classe VI. 471, Typha Ungeri, au lieu de Heer, lisez Stur, et plus bas Stur, Z1. d. Süssw. 504, Calam. Danai, dans la citation de la localité, lisez jaune, au lieu de jeune. 532, Casuarina tertiaria, les semences décrites sous ce nom appartiennent au Liquidambar europœum. 553, Myrica concinna Heer, appartient au M. vindobonensis (Ett.) H., p. 558. 566, Betula gypsicola Sap., à supprimer ce qui concerne les feuilles (voy. Sa- porta, Études sur la végét. du $. Æ. de la és suppl. I, p. 10 (Ann. de So. nat., 5e série, tome XV). 578, Alnus antiquorum Sap., à supprimer ce qui concerne les feuilles qui sont le produit d’un faussaire (voy. Saporta, Z. c.). 582, Ainus Sporadum Ung., appartient, d’après M. Heer, à l’A/nus Kefersteinii. 583, Alnus Cycladum Ung., M. Heer réunit ce fossile à 147. gracilis. 757, 17° ligne (titre), au lieu de Cnénoropracées, lisez UrrioINÉES. 795, Rhopalospermites Sap., ce genre est à supprimer, les fruits sur lesquels il était fondé appartiennent au genre Ailantus. 814, Palæodendron coriaceum Sap.; à supprimer, comme faisant double emploi. 820, Laurus Lalages Ung., est un Persea, semblable au P. indica des Canaries. 831, Persea princeps Heer, est à rapporter au genre Laurus. 833, Persea canariensis Spr. Sm. (Appollonias canar. Nees), doit être rapporté aù genre Laurus. 857, au lieu de TaymeLEeACEz, lisez PIMELEACEz. 866, Iieracites, à supprimer (voy. Saporta, Z. c.). 871, les genres Parthenites et Valerianites sont à supprimer (voy. Saporta, /. c.). 877, Cinchonidium randiæfolium, cit. tab. XXXI, lisez XXXVI. ibid. Cinchon. racemosum cit. Sylloge I, lisez III. TOME II. 22, après Clethra, mettez Atlas, pl. XCIV. 718, Anona lignitum, au lieu de Trofoiach, lisez Trofaiach. 91, au lieu d’Anæctomeria, lisez Anæctomeria. 98, Classe VIII, Gurrireninz, lisez Cisrinez; et au lieu de Cisrinez, lisez Cisracez, 110, Dombeyopsis ? grandidentata Ett., à supprimer 145, Acer dmpelophyllum Sap., à supprimer (voy. Saporta, {. c.). 177, Dodonæa orbiculata H., au lieu de fig. 1, 7, lisez 17. 191, le nom de Oelastrus pachyphyllus Ett., faisant double emploi, pourrait être remplacé par celui de C. crassifolius Sch. # x mücrodor og à nom fait Rene ns AD t. celui de . parvidens. REA RER ua, cit Tab. VII Usen tab. M ie “Ungeri Ett. = J. bilinica Ung. sn bre, _ 258, as, Carya, au lieu de pl. CIF, lisez CII. 258, Carya Brauniana, au lieu de tab. CXXX VII, lisez tab. CxxVIL. 309, Metrosideros extincta, lisez exstincta. _.871, Virgilia, ajoutez Atlas, pl. CV. 379, Cœsalpinites dispersus, ajoutez, pour la localité, Aix-en- Provence _ 431, lisez Pyrenomycetes, au lieu de Pyromycetes. 553, Clathraria Milleriana, pour la localité, lisez Brora, au lieu de Br 609, au lieu de Fracast. Sagenaria, lisez Fr. Lagenaria. 641, D’après de nouvelles communications de M. Lesquereux, les deux : angium nord-américains auraient leur place à la base du M, houiller, immédiatement au-dessus du Millstone grit. Ru 672, à supprimer Salix Hartigi (voy. Salicites Hart., p. 678). te 744, à effacer dans l'Étage inférieur la localité de Ménat qui, d'après M. porta, appartient à l'Étage moyen; et à effacer, dans ce derni Strasbourg, typ. de G. Fischbach, succ. de G. Silbermann. PLEASE DO NOT REMOVE CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY P&A Sci. ES + so HS RER NE Ph. “ir ns *, Rx 5 * LA [RAS AGREE nù Sd J UE bre + 4 0 ‘ CPTIVIE 4 + LA Vo D Pet trip éasrd RUE EU EURE A Teen le us SAND ae és “Ut L j FLE Fa pt paul #16 # a 1 Ÿ Re RTE At a pee ni En Fr Kre AE POUIN EN HAE ‘e ty Ho US RS ANT EE Peer 4 A Or un e #7 # Le LUTTE Rs ne és AA “HT Ae RE k (4 mère ps PNR Let ANT De as ns AU) Ly% RAEU MALTA APR PEN HR [4 . mt ; PRARES a “3%, 4 à, HAE ft: #4 lits SEE 14 RES tone rater “ RATES ii RATE pe DiEne jap ai te ruis APR one % pr qi ta SN Hi ie VRAI HT 0 PPT he AS DS HR in Dis Si as Ju RÉ RCE TON re Ne te Ey à f YA Vers mA Li 4 re MGR bat PA », Br F Poe MAUR: van ADN D SAUT SPr NA ep PE RO Mine LAURE OUEN - Dit î AL: HAÉE pa qu RES ré de 14 4 LA TÈFENE AB na Ho RULES ArVoree LT 1387 AREN ME AA % CNET ARTE Pre à ie ie S a He Haies HO Re r se is : ut NÉE RE Ée = ss. Tu ii 4 ka ris FA > “ ns Heu N trot ï RE RAY ( ï NET (x RUE oN sé, A4 ont why HER SR EN és