»))) àS! K 3 3 jet >_: ^isiàif/JS? ^jj^ >> S^mléSS y > â5>^ ^j 7>>::y]>^ ï3 3> >I2 A '■- ^ . = cO | □ = m 5=a ^ r- USB CD — i D s= =5 CD ^ m S a == ° ^ ^ 1 ^i^-/^ '•• VOYAGE L'ASTROLABE. LE VOYAGE DE L ASTROLABE, 12 VOLUMES GRAND IN-8°, ÔOO PLANCHES OU CARTES, se compose des parties suivantes : Première Diotsion. Histoire du Voyage, rédigée par M. Dumont d'Urville ; 5 volumes grand in-S, papier grand-raisin superfin ; avec plus de ioo Vignettes en bois ou en taille-douce , 5 Cartes grand in-folio , et un Atlas d'au inoins 240 Planches lithographiées sur demi-feuille jésus-vélin. Météorologie, Magnétisme, Température de la Mer, etc., Mémoire rédigé par M. Arago, de l'Académie des Sciences; 1 volume grand in-8. Bcvtrième Diotsion. Botanique. Texte par MM. Lesson jeune et A. Richard; 1 volume grand in-8; Atlas de 80 Planches au moins en taille-douce, la plupart coloriées, sur demi-feuille jésus-vélin. SLroisifme Biotôioti. Zoologie, rédigée par MM. Quoy et Gaimard; 5 forts volumes grand in-8, avec Atlas de 200 Planches au moins, gravées en taille-douce, imprimées en couleur, relevées au pinceau; sur demi-feuille jésus-vélin. CUtutniiiK Diptsion Partie Entomologique , rédigée par M. Latreille , de l'Académie des Sciences; 1 volume grand in-8, avec 12 Planches en taille-douce, im- primées en couleur et relevées au pinceau, sur demi-feuille jésus-vélin. (Cinquième JDiuisiott. Hydrographie. Atlas d'environ 53 Cartes ou Plans, gravés par J es soins du gouvernement, suivi d'un volume de texte, rédigé par M. Dumont d'Urville. IMPRIMERIE DE HENRI DUPUY, I I , RUE DE LA MONNAIE. VOYAGE DE DECOUVERTES L'ASTROLABE €xécuté par oxïfvc î>u ÎUn , PENDANT LES ANNÉES 182G- 1827-1328- 1829, SOUS LE COMMANDEMENT DE M. J. DUMONT D'URVILLE. botanique - / MM. A. LESSON ET A. RICHARD. PARIS J. TASTU, EDITEUR, N. 4 8ls > BtiE DES BEAUX- ARTS. 1832 INTRODUCTION. Parmi les nombreuses contrées visitées par V Astrolabe , dans son voyage de circumnavi- gation, il n'en est pas de plus intéressante que la Nouvelle-Zélande, région fort peu connue jusqu'alors sous les rapports géographique et d'histoire naturelle. Les recherches des offi- ciers et des naturalistes, sous le commande- ment du capitaine d'Urville, ont donné des résultats d'une grande importance. Pour nous borner à ce qui regarde spécialement la botani- que, les récoltes de végétaux faites par M. Les- son jeune, pharmacien de l'expédition, jointes à celles que le capitaine d'Urville lui-même a trouvé moyen de recueillir au milieu des oc- cupations plus importantes qui partageaient son temps, nous ont fait beaucoup mieux connaître qu'elle ne l'était auparavant la végétation de la Nouvelle-Zélande. En effet ce pays avait été peu visité par les BOTANIQUE. a 37570 i, INTRODUCTION. naturalistes. Forster , l'un des compagnons de Cook, fut le premier qui, dans son Prodrome, nous donna une idée des principaux végétaux qui croissent à la Nouvelle-Zélande. Ceux qu'il y mentionne sont au nombre de 274; savoir, 121 Dicotylédons , i5i Monocotylédons, et enfin 22 Fougères et Lycopodes. Menzies a également rapporté de ce pays un grand nom- bre de plantes cryptogames qui ont été succes- sivement publiées dans les différens ouvrages du professeur Hooker, et entre autres dans ses Musci exotici et ses livraisons de Fougères. Tels sont les seuls ouvrages clans lesquels on ait décrit les plantes qui croissent à la Nou- velle-Zélande. Si l'on récapitule le nombre des espèces jusqu'alors connues des botanistes, on voit qu'il est à peine de trois cents a trois cent vingt. Or l'essai que nous présentons ici com- prend 58o espèces; savoir, 211 Phanéroga- mes, dont i58 Dicotylédones, 55 Monocotylé- dones et 1 69 Cryptogames. Sans doute ce nom- bre est bien loin de représenter d'une manière complète la végétation de ce vaste archipel. Car si l'on réfléchit au petit nombre de points qui ont été explorés par les naturalistes, et surtout au peu de temps qu'ont duré leurs excursions, on concevra facilement qu'il reste T2TE INTRODUCTION. m encore beaucoup d'espèces à y découvrir. Aussi n'avons-nous pas eu la prétention de faire une Flore complète de la Nouvelle-Zélande, mais simplement un essai qui représente réunies toutes les espèces qui jusqu'à ce jour y ont été observées. Indépendamment des espèces que nous avons observées par nous - même et qui provenaient des récoltes faites par MM. le capitaine d'Ur- ville et Lesson jeune, pendant le dernier voyage de l'Astrolabe, nous avons eu à notre disposi- tion un assez grand nombre des espèces types, recueillies par Forster lui-même, qui font par- tie des riches herbiers du Muséum d'Histoire naturelle de Paris. Ces échantillons originaux nous ont été fort précieux, en nous donnant les moyens de dénommer avec certitude, et par une comparaison matérielle, une partie des espèces récoltées dans le voyage de F Astrolabe. Mais un avantage non moins grand qui sera apprécié et partagé par tous les botanistes, c'est que nous avons eu en communication les ma- nuscrits de Forster. Or on sait qu'un grand nombre des espèces mentionnées par ce bota- niste ne sont souvent connues que par la simple phrase caractéristique qu'il en a donnée dans son Prodrome. Aussi plusieurs sont-elles si incer- ,v INTRODUCTION. taines qu'elles ont été omises par les auteurs de spéciès généraux. Nous avons pu par ce moyen lever les cloutes qui pouvaient exister sur plu- sieurs de ces espèces, soit en faisant nous- mêmes des descriptions détaillées d'après les échantillons originaux de Forster, quand nous les avons eus sous les yeux, soit en publiant ses descriptions manuscrites pour les espèces que nous ne possédions pas, ou dont nous n'avions que des individus trop incomplets ou en trop mauvais état. Nous avons eu le soin d'indiquer ces emprunts, soit par la citation des manuscrits de Forster, soit en faisant précéder du signe *f le titre des espèces décrites par ce voyageur. Avant de donner un aperçu sur les rapports de la végétation de la Nouvelle-Zélande avec celle des diverses régions du globe, nous allons esquisser, d'après les notes de M. Lesson et les renseignemens verbaux que nous a fournis le capitaine d'Urville, l'aspect général du pays. Il est traversé par des montagnes qui s'élèvent successivement à mesure qu'on s'éloigne des côtes. Au havre deV Astrolabe ces montagnes atteignent une grande hauteur, et plusieurs sont couvertes de neige. Devant le mouillage elles s'élèvent presque verticalement après les petites plages de sable du rivage. Une fois qu'on INTRODUCTION. v a atteint les sommets, on peut facilement passer de l'une à l'autre, et l'on jouit du haut de ces cimes d'un coup-d'œil ravissant. La plupart sont couvertes de fougères, plusieurs d'arbres et d'ar- brisseaux. La couche d'humus est parfois très- épaisse ; cette terre est noirâtre , légère, encore remplie de débris de végétaux, et arrosée par un grand nombre de torrens et de ruisseaux. La Nouvelle-Zélande, située par 35° et 4o° de latitude australe, offre cela de commun avec les autres régions tempérées et humides que sa végétation a une teinte plus foncée, plus verte et vivante que celle des nombreuses îles visi- tées par V Astrolabe. La partie la plus riche est sans contredit Pile du Sud ou la baie de Tasman. La baie des lies sur File Nord vient ensuite; et il parait que la végétation est plus pauvre dans les baies Rawa-Rawa, Houa-Houa, de l'Abondance, de Bream, et sur la rivière Tamise ou Shouraki. Nous avons dit plus haut que la couche d'humus était généralement épaisse : ceci ne doit s'entendre que du littoral exploré par les navigateurs, car les crêtes de quelques mon- tagnes qu'ils ont gravies leur ont offert une couche moins épaisse, et qui ne donne guère naissance qu'à des Fougères et à des Lichens ; VI INTRODUCTION. quelques petits arbres forment des bouquets epars sur ces emmenées à la baie Tasman. Dans la baie Shouraki et ses divers bras, où plusieurs iles furent découvertes par le capi- taine d'Urville, une seule, nommée Ile Verte, était entièrement couverte d'arbres verts. Cette île était volcanique, de même que celles du voisinage, mais qui étaient privées de végé- taux élevés. A très -peu de distance de ce groupe d'iles est la grande île lka-na-Mawi , où s'élèvent d'immenses forêts pleines de lianes et d'arbrisseaux entrelacés qui les rendent impénétrables. C'est dans ces forêts qu'exis- tent sans doute des arbres dont les dimen- sions sont gigantesques, car les pirogues des indigènes ont jusqu'à cinquante et soixante pieds de long sur trois et quatre de large, et le tout d'une seule pièce. En passant à trois ou quatre milles de la côte, nos navigateurs virent de grands espaces très-bas, et probablement marécageux, couverts d'une grande masse d'ar- bres verts qui paraissaient appartenir à la fa- mille des Conifères. Le Dacrydium cupres- sinum, le Podocarpus dacrydioides, et plu- sieurs autres arbres verts dont nous donnerons les descriptions, forment probablement l'es- sence de ces massifs. INTRODUCTION. vu Le havre de l'Astrolabe, dans la baie Tas- nian, est un des points où MM. d'Urville et Lesson ont fait les plus abondantes récoltes. Ce que nous allons dire sur la végétation de cette localité suffira pour donner une idée gé- nérale de celle de toute la Nouvelle-Zélande, car ses diverses contrées offrent entre elles beaucoup de ressemblance , à l'exception de quelques plantes qui semblent caractériser cha- cune d'elles, mais qui pourraient bien exister également dans les autres parties de l'archipel dont l'exploration n'a pas été aussi complète. La végétation du havre de l'Astrolabe est très- belle, quoique le nombre des plantes Crypto- games égale presque celui des Phanérogames. L'Européen est surpris d'y rencontrer quel- ques végétaux de sa patrie ou du moins des espèces très-rapprochées. C'est ainsi qu'on y trouve le Céleri sauvage (Apium graveolens) avec lequel on fait d'excellentes salades; des Crucifères {Nasturtium sylvestre) sembla- bles à celles de nos champs. Les Liserons (Calystegia soldaneïïa) couvrent les bords de la mer avec le Lin, des Séneçons, des Véro- niques, des Euphorbes, etc. A la vérité, plu- sieurs plantes alimentaires, telles que le Chou, la Pomme de terre, etc., ont été introduites vin INTRODUCTION. par les Européens; mais ce que ces derniers n'ont certainement pas apporté, ce sont les Typha angustifolia , Scirpus ïacustris , Trïticum repens, Plantago major, Alsine média , Ranunculus acris , et plusieurs autres plantes tout aussi inutiles. En revanche quel- ques végétaux particuliers à la Nouvelle- Zélande croissent abondamment dans ces lo- calités. Tel est entre autres le Phormium tenax que les Européens ont nommé Lin de la Nouvelle-Zélande , parce que ses fibres fournissent une filasse très-solide et excellente pour la fabrication des tissus. Ce végétal croît partout, sur les montagnes comme dans les ravins ; il abonde dans l'anse des Torrens. Les Fougères se font remarquer par leur nombre et leur diversité. On en voit surtout à l'ombre des forêts où un sol spongieux, com- posé de détritus de végétaux, favorise leur croissance. Elles y régnent presque seules , car leur grande quantité étouffe le peu de Phané- rogames herbacées qui essaient de s'y dévelop- per. On en rencontre encore un grand nombre sur les tiges des arbres où elles se développent à la manière des parasites, dans les ravins, et jusque sur les rochers presque nus des monta- gnes. Les Lichens sont, après les Fougères, les INTRODUCTION. iX végétaux cryptogames les plus abondans; ils croissent sur le sol, les rochers et les arbres. Les tiges rampantes de certains Polypodium, et autres Fougères, sont souvent garnies de ces Lichens, surtout dans les lieux humides; par exemple, dans le voisinage des cascades. Maintenant, si nous comparons la végétation de la Nouvelle-Zélande avec celle des autres contrées du globe, nous lui trouverons des rapports multipliés non-seulement avec celle des terres comparativement peu éloignées, mais encore avec celle de pays situés à une grande distance et même dans un autre hémisphère. En effet, nous avons déjà signalé les végétaux européens ou appartenant à des genres euro- péens qui se trouvent aux environs du havre de l'Astrolabe. La position australe de la Nouvelle-Zélande rend compte aisément de l'analogie de son climat avec celui des régions hyperboréennes; et d'après ce que nous savons des lois de la géographie botanique, nous concevons sans effort que des causes climaté- riques à peu près semblables déterminent une grande ressemblance entre les productions vé- gétales des pays les plus éloignés, mais soumis aux mêmes influences. Or, comme ces in- fluences ne peuvent être absolument identi- x INTRODUCTION. ques, il doit en résulter non une similitude complète, mais une certaine analogie entre les plantes de ces diverses parties du monde. C'est avec la Flore des côtes méridionales de la Nouvelle-Hollande que celle de la Nou- velle-Zélande offre le plus de ressemblance. Pour juger de la vérité de cette assertion, il suffit de jeter un coup-d'œil sur l'ouvrage que nous offrons au public, dans lequel on recon- naîtra un nombre très-considérable d'espèces déjà publiées dans les savans écrits de MM. R. Brown et Labillardière sur les plantes de la Nouvelle-Hollande. Outre ces plantes com- munes aux deux pays , on trouve des familles entières qui leur sont exclusives; telles sont particulièrement les Epacridées, dont la Nou- velle-Zélande possède 8 espèces; les Goode- noviées et les Stylidiées. Dans la famille des Myrtacées, deux genres (Metrosideros et Lep- tospermum) avaient toutes leurs espèces re- léguées à la Nouvelle-Hollande; nous en comp- tons maintenant 7 dans la Nouvelle-Zélande. Parmi les végétaux qui donnent encore une physionomie particulière à la Nouvelle-Zé- lande, on remarque une espèce de la famille des Restiacées qui, comme on sait, se compose d'une grande quantité de plantes particulières INTRODUCTION. xl à la Nouvelle-Hollande et au cap de Bonne- Espénmce. Mais ce n'est pas le seul point de contact qui existe entre ces diverses régions ; on en observe encore quelques autres non moins importans qui confirment l'observation de M. De Candolle sur l'analogie de la végéta- tion des extrémités australes des grands conti- nens, c'est-à-dire de la Nouvelle-Hollande, de l'Afrique et de l'Amérique méridionale. La Nouvelle-Zélande devient donc un nouveau membre de cette grande association géogra- phico-botanique. Nous venons de signaler ses rapports avec la Nouvelle-Hollande et le cap de Bonne-Espérance; elle en a également, quoi- que moins prononcés, avec la pointe australe de l'Amérique. Les genres Drymis et Ancls- trum, indigènes des terres Magellaniques ainsi que de la côte du Chili, et dont la Nouvelle- Zélande nourrit deux espèces, sont un exemple en faveur de ce rapprochement. Nous ne par- lons pas ici des autres preuves que l'on pour- rait tirer des nombreuses Cryptogames iden- tiques dans les régions que nous venons de mentionner; car on sait que les Cryptogames, de même que la plupart des Phanérogames aquatiques, sont moins sujettes aux altérations causées par les changemens de climats. Cepen- XI1 INTRODUCTION. dant nous ne pouvons nous dispenser de diri- ger l'attention des botanistes sur l'identité des Fougères, que l'on rencontre si abondamment sur toutes les côtes baignées par l'Océan-Paci- fique, et particulièrement sur les îles de ce grand espace, qui semblent des parcelles déta- chées des grands continens. Ayant été à même de comparer les Fougères de la Nouvelle-Zélande avec celles de la Nou- velle-Hollande, des côtes de l'Amérique mé- ridionale, des iles de l'Océanie, et notamment celles de File Juan Fernaudez recueillies par M. Bertero, nous avons été frappé du nom- bre considérable d'espèces communes à ces divers pays. Pour faire saisir d'un coup-d'œil l'ensemble de la végétation de la Nouvelle-Zélande, nous allons présenter un tableau du nombre des espèces qui composent chaque famille faisant partie de cette Flore, en commençant par celles où le nombre est dominant. ACOTYLÉDONES. Fodgères 54 Mousses 28 Algues 29 Lichens 27 HÉrATIQUES 28 LyCOPODIACÉES 3 Total. . . 169 INTRODUCTION. XIII MONOCOTYLÉDONES. GRAMINEES 19 Cypéracèes i5 JONCÉES 4 Orchidées 4 asparagees 3 asphodéléës 2 Aroidèes Colchicacées . . . Iridées Palmiers Restiacées Typhynées Total. 53 DICOTYLÉDONES. Synanthérèes 27 Ombellifères 9 Epacridées 8 Myrtace'es 7 OEnothékées 6 Crucifères 5 Légumineuses 5 Scrofularie'es 5 Thymélées 5 Urticèes 5 Araliacées 4 Chénopodées 4 Conifères 4 Polygonées 3 rubiacées 4 Campanulacées 3 Convolvulacées. ... 3 Renonculacées 3 Caryophyllées .... 2 ElÉOCARPÉES 2 Ericïnées 2 Gentianées 2 géuaniacées 2 LoRANTHACÉES 2 MÉLIACÉES 2 Myoporinèes. ... Rosacées Solanées Stylidiées rotacées Apocinèes borraginées. . . . Crassulacèes. . . cocurbitacées. . . euphorbiacées. . . FlCOIDÉES Flacourtianées. . goodenoviées . . . Hygrobiées. .... LlNACÉES loganiées Magnoliacées . . . Malvacèes Paronychiées . . . Plantaginées . . . Primulacèes. . . . Sapindacées. . . . Saxifragèes .... térébinthacées . . TlLIACÉES Total* 2 2 2 2 2 i58 * En y comprenant 4 plantes appartenant à des genres incerlœ sedis. xjv INTRODUCTION. On voit par les chiffres de ce tableau que le nombre des Fougères est très-grand dans la Nouvelle-Zélande, puisqu'il forme à peu près le septième de la totalité des végétaux de ce pays. Ce résultat vient appuyer l'assertion émise par M. d'Urville dans ses Considérations sur la Végétation des Iles de la mer du Sud , publiées au retour de l'expédition de la Coquille, «que les Fougères dominent d'une manière remar- quable dans ces îles. » Sous ce rapport, la Nouvelle-Zélande présente un trait de res- semblance de plus avec les différentes îles de l'Océan - Pacifique. Parmi les Monocotylé- dones, ce sont les Graminées et les Cypéracées qui prédominent. Ceci n'a rien qui nous sur- prenne, non plus que le chiffre des Synanthé- rées parmi les Dicotylédones, qui, dans la Flore de la Nouvelle-Zélande, est à peu près le même que celui des autres Flores. Mais on remarquera sans doute avec étonnement que les familles des Légumineuses, des Malvacées, des Borra- ginées, des Rubiacées, si nombreuses en espèces dans les divers climats du globe, n'aient qu'un si petit nombre de représentais à la Nouvelle- Zélande. Par contre, nous appellerons l'atten- tion sur les familles des Epacridées et des Myr- tacées, dont les espèces connues étaient, comme INTRODUCTION. xv nous l'avons dit, reléguées dans la Nouvelle- Hollande ; elles se composent ici d'un nombre assez considérable d'espèces. On sera en outre frappé de la prédominance des Ombellifères , Crucifères et (Enothérées sur les autres familles ; et ce qui est digne de remarque , c'est que les genres auxquels ces plantes appartiennent sont pour la plupart européens. La Nouvelle-Zélande ne fournit qu'un petit nombre de plantes alimentaires. Aussi les mi- sérables habitans de cet archipel, pour la plu- part ichthyophages, sont réduits à se nourrir des racines de Pteris esculenta et de quelques autres Fougères, quand ils manquent de pois- son. Cette disette se fait davantage sentir dans Pile Sud, où il n'y a pas encore de co- chons. Aucun arbre ne produit de gros fruits; et sous ce rapport les Nouveaux - Zélandais sont bien moins favorisés que les insulaires de la mer du Sud. Dans les baies de Tas- man, Houa-Houa, de l'Abondance, Bream, et dans toutes les relâches de V Astrolabe , nos navigateurs trouvèrent le Céleri sauvage {vdpium graveolens). Ils virent les habitans manger la racine du Calaclium, connue dans les îles de la mer du Sud sous le nom de Taro, ainsi que la Patate douce (Convolvulus bâta- XVI INTRODUCTION. tas). Dans les baies de Houa-Houa ou Tolaga, Bream, de l'Abondance, etc., on voit déjà plusieurs fruits ou plantes comestibles intro- duites par les Européens, tels que des Abricots, des Pastèques et des Pommes de terre. Nous avons eu soin d'indiquer, dans les observations placées à la suite des descriptions de plantes, les usages économiques de celles-ci. Comme la Flore de la Nouvelle-Zélande forme un tout homogène et indépendant des résultats botaniques que les autres relâches de V Astrolabe ont procurés, nous placerons à la fin de cette Flore une table alphabétique des espèces et de leurs synonymes. Quant à l'explication des figures représentant les détails analytiques des plantes, nous la donnerons lorsque toute la partie botanique du Voyage sera terminée, attendu que plusieurs planches ne sont pas complètement achevées. ESSAI DUNE FLORE LA NOUVELLE-ZÉLANDE, PAU M. A. RICHARD. • * ESSAI D'UNE FLORE DE LA NOUVELLE-ZÉLANDE. ALCxiE. 1. FLORIDE. RHODOMELA, Agardh, Sp. Alg. 1, p. 368. i. f (i) RHODOMELA PINASTROIDES, Agardh, Sp. Alg., pag. 38 i. Fucus pinastroides , Gmcl. , Hist. Fuc. 127, t. 2 , f. 1 , Turn. , Fuc. 1 , p. 26 , t. 2. R. fronde filiformi ramosissimâ ; ramis apice invo- lutis ; ramulis simplicibus , subulatis undique im- bricatis , summis subsecundis , binis ; capsulis pe- dunculatis, lanceolatis sphaericisque. Turn. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Joseph Banks). OBSERVATIONS. Cette espèce , qui croît en Europe , a été trouvée à la Nouvelle-Zélande par sir Joseph Banks. (1) Nous avons marqué d'une "f les espèces que nous n'avions pas vues nous-mème, et d'un * celles qui sont tout-à-fait nouvelles. BOTANIQUE. - 1 2 VOYAGE DE L' ASTROLABE. CHONDRIA, Agardh, Sp. Aie, 1, p. 33G. 2. f CHONDRIA OBTUSATA, Agardh, Sp. Algar. 34o. Fucus obtusus, Turn. , Fuc. 1 , p. 44 > t. 21. C. fronde carlilagineâ , tereti , filiformi , decom- posito - pinnatâ ; ramis suboppositis ; ramulis cylin- draceis, abbreviatis, horizontalité^ patulis, truncatis; capsulis ovatis sessilibus , seminibusque in ramulis sparsis. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Joseph Banks.) OBSERVATIONS. Espèce européenne , recueillie à la Nouvelle-Zélande par sir Joseph Banks. 3. f CHONDRIA FORSTERI, Agardh, Sp. Alg. i, p. 343. Fucus Forstcri , Turn., Fuc. 2, p. la, t. 77. C. fronde subcartilagincà, tereti, filiformi, dicho- tomâ , fastigiatà ; ramis patentibus , summis divari- catis ; apicibus obtusis , sterilibus subincrassatis , fruc- tiferis rotundis. Le. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Forster.) 4- f CHONDRIA PAPILLOSA, Agardh, Sp. Alg. 1, p. 344. Fucus thyrsoides, Turn., Fuc. l, p. 39, t. 19. C. fronde tereti, filiformi, vagè pinnatâ; ramis BOTANIQUE; ,3 horizonlaliler palulis, cvlinclraecis, oblusis; ramulis cylindraccis , horizontàlibus abbreviat is , apice eapsu- literis; capsulis congestis. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandià. (Joseph Banks.) OBSERVATIONS. On a également observé cette espèce à la Jamaïque et dans la Mer-Rouge. PLOCAMIUM, LamouroHx. 5. PLOCAMIUM CONFERVACEUM , Bory, Crypt. , Coq. , p. i64- P. caule ramoso, lineari-plano , ramulis numero- sissimis brevibus, lenuissimis irregulariter multisectis. Crescit in mari Nova>Zeelandia3. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Nous avons attentivement comparé notre échantillon , recueilli sur les côtes de la Nouvelle-Zélande , avec ceux que M. d'Urville avait rapportés des cotes du Chili , pen- dande voyage de la Coquille, et nous nous sommes assuré qu'ils sont identiques. SPH^ROCOCCUS, Agardh, Sp. Alg. 1, p. 227. G. SPELEROCOCCUS CORALLINUS, Bory, Crypt. Coq., p. 175, t. 1C (optima). S. stirpe caulescente ramoso; frpndibus planis, 4 VOYAGE DE 1/ ASTROLABE. dichotomis linearibus elongatis , apice obtusatis, bifur- catis. Crescit in Novà-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Nous avons rapporté à cette espèce, si élégamment re- présentée par M. Bory de Saint- Vincent, un fragment recueilli à la Nouvelle-Zélande, et qui se trouvait con- fondu avec d'autres Fucacées. Cependant cet échantillon incomplet est verdâtre, tandis que la plante de M. Bory, qui vient des côtes du Chili, est d'un beau rose. Mais la forme , la consistance des frondes sont tellement les mêmes , que nous avons cru devoir y rapporter notre échantillon. 7. SPH,EROCOCCUS LACINIATUS, Lyngb. , Hydroph. 12, t. 4- Sphœrococcus Chauvini, Bory, Crvpt. Coq., p. i65, t. 20 (optima); Fucus ciliatus, Lin., Esper. , t. 4- S. membranaceus , polymorphus , confuse pin- natus; pinnulis elegantissimè dentato-pinnatifidis , vagè disposilis , margine aut superficie fruçtiferis. Crescit in Novà-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce est fort élégante. Les échantillons d'après lesquels elle a été décrite et figurée par M. Bory, avaient été recueillis sur les côtes du Chili et du Pérou. Nos échantillons de la Nouvelle-Zélande sont parfaitement identiques avec ceux de ces deux localités , ainsi que nous BOTANIQUE. 6 nous en sommes assuré en les comparant dans l'herbier de M. Bory. Nous pensons que l'espèce de M. Bory n'est qu'une des innombrables variétés du Fucus cilialus , L. 8. f SPrLEROCOCCUS ALVEATUS, Agardh , Sp. Alg. î, p. i-i. Fucus alveatus, Tarn., Fue. 4> p- *oi, t. 239. S. fronde cartilagineo-gelatinosà , lineari, dicho- tomà, hinc longitudinaliter canaliculatâ ; ramis summis congestis; apicibus incurvis acutis; tuberculis sphae- ricis. 1. c. Crescit in Novae-Zeelandiee oris. (Joseph Banks.) 9. SPH/EROCOCCUS CHONDROPHYLLUS, Agardh, Sp. Alg. 1 , p. 2Di. Fucus chondrophyllus , Brown in Turn. , Fuc. 4» p. 63, t. 222. S. fronde carlilagineo-coriaceâ , crassâ, plana, li- neari, enervi, ramosâ; ramis ramosissimis dilatatis, ultimis apice obtusis bifidis. Nob. Crescit in Novse-Zeelandise loco dicto baie JVan- gari. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette Fucaeée adhère aux rochers sous-marins. Sa con- sistance est cartilagineuse ; sa couleur à l'état frais est d'un fauve brunâtre. M. Brown l'avait déjà recueillie à la Nouvelle-Hollande. G VOYAGE DE L'ASTROLABE. io. f SPH^ROCOCCUS ABSCISSUS, Agardh, Sp. Alg. 1 , p. 2Ô2. Fucus abscissus, Turn. , Fuc. 4> P- Go , t. 223. S. fronde coriaceâ, plana, enervi, lineari, dicho- tomâ, integerrimà ; ramis erecto-palentibus , strictis fastigiatis ; apicibus truncatis incrassatis. 1. c. Crescit in Novae-Zeelandiae oris. (Joseph Banks.) ii. f SPH^ROCOCCUS MUSCIFORMIS, Agardh, Sp. Alg. i , p. 326. Fucus musciformis , Wulfen in Jacrj. , Coll. 3, p. i54, t. i4, f. 3j Turn. , Fuc. 2 , p. i45 , t. 127. Fronde subcartilagineâ , flaccidà, tereti, lilifornii, ramosissimâ ; ramis flexuosis, aeuminatis , apice un- cinatis, incrassatis nudinsculisque , alibi obsitis, ra- mulis abbrevialis , approximatis , horizontalibus , se- taceis; tuberculis spha?ricis sessilibus, sparsis. Turn. L c. Crescit in Novae- Zeelandia? lilloribus. (Joseph Banks.) THAMNOPHORA, Agardh, Sp. Alg. i, p. 225 12. f THAMNOPHORA TRIANGULAR1S, Agardh, 1. C , p. 2 2 G. Fucus triangularis , L. , Syst. nat. , 2, p. i383; Turn., Fuc. 1 , p. -o, t. 33. T. fronde cartilagïneâ, triqueîrà, subdichotomâ, BOTANIQUE. 7 denliculis trifariàm imbrieatis, bi-trimucronalis ob- sità; capsulis dentieulorum ad alas lanccolatis , pani- culatis. Turn. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandià. (Joseph Banks.) OBSERVATIONS. Cette espèce a également été observée à la Jamaïque , aux Barbades et à la Nouvelle-Hollande. i3. + THAMNOPHORA CORALLORHIZA, Agardh , Sp. Alg. 1 , p. 225. Fucus cirrhosus, Turn. , Fuc. 1 , p. i4* > t. 63. T. fronde membranaceà plana , enervi , lineari , ramosissimà; ramis pinnalis, apice in surculos deri- latos flagelliformes attenuatis; ramulis alternis, li- neari-lanceolatis , alternatim simplicibus pectinatis- que. 1. c. Crescit in Nova>Zeelandia3 loco dicto Dasky-Bay. (Andrews.) AMANSIA, Lamouroux. 14. f AMANSIA MULTIFIDA, Agardh, Sp. A*lg. i , p. 192. Fucus lineatus, Turn. , Fuc. 4> p- m ? t. 201. A. fronde membranaceà, plana, lineari, ad mé- dium costatà; è costâ proliféra et bipinnatîm ramosà, totà lineis nigricantibus parallelis transvcrsim striatâ ; ramis sparsis, ultimis dentato-fimbriatis. 1. c. 8 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 4 Crescit in Novae -Zeelandiœ littoribus. (Joseph Banks.) 2. FUCOIDEM. DURVÎLLEA, Bory. i5. DURVILLEA UTILIS, Bory, Crypt. Coq., p. 65, t. 1 et 2. Fucus antarcticus, Chamisso, Voy. pitt. de Choris, p. 7, pi. 7. D. fronde tereti compressa in lacinias angustatas ramosas flabellatîm divisa ; cortice coriaceo , intùs me- dullari. Nob. Crescit in Novae-Zeelandiac littoribus, ad caput Kawa-Kawa. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette grande et utile Fucacée , que M. le capitaine d'Lr- ville avait déjà trouvée aux îles Malouines et sur les côtes du Chili , a été recueillie également à la Nouvelle-Zélande. Les échantillons de cette dernière localité sont parfaite- ment identiques avec ceux qui proviennent du Chili. LAMIN ARIA , Lamoui oux. 16 *. LAMINARIA FLABELLIFORMIS , Nob. (Tab. 1 et 2. ) L. longe stipitata , stipite complanato; fronde maximâ subblondeà coriaceo -membranaceà, flabel- lato-pinnatâ , undulatâ, pinnulis bi-trifidis oblongis, BOTANIQUE. obtusis latè et irregulariter sèrratis venoso-bullatis. Crescit in Novae-] Shouraki. (v. s. s.) Crescit in Novae-Zeelandiae. baie tVahgari et rivière OBSERVATIONS. Cette Laminaire est sans contredit une des plus belles du genre. Elle a quelques rapports avec la Laminaria bi- runcinala, Bory, Crypt. Coq. , t. 10. Mais son stipe est long de plus de deux pieds , plane , large de six à huit li- gnes ; sa fronde est beaucoup plus grande , autrement con- figurée , d'une teinte de colle à bouche dans son état de vie, brunissant et noircissant par la dessiccation. Sa sur- face présente un grand nombre de veines anastomosées et saillantes , mais point de ces spinules coriaces que l'on voit sur la surface de la Laminaire bironcinée , qui est origi- naire du Chili , tandis que la nôtre est de la Nouvelle- Zélande. * MARGINARIA, Nob. Frons stipitata , plana, llabeilato-pinnata, in laci- niis lanceolatis membranaceo-coriaceis , integris aut divisis incisa, vesiculis globosis marginalibus sessi- libusque instructa. Fructificatio Genus novum in ter Laminariam et Facum mé- dium , sed ab utroque caeterisque afïinibus vesiculis marginalibus sessilibus distinctum; nihilominùs non sine quodam dubio à nobis propositum , cùrn ex ico- nibus tantùm, è vivo delineatis, et absentibus spe- ciminibus exsiccatis, stabilitum. 10 VOYAGE DE L'ASTROLABE, 17 \ MARGINARIA URVILL1ANA, Nob. (Tab. 3.) M. fronde stipitatâ, basi nudâ, pinnatâ, laciniis basi angustis patulis, in segmentis 3-4, oblongis ob- tusis, serratis, divisis. Crescil in Novae-Zeelandise loco vulgô dicto baie Kawa-Kawa. OBSERVATIONS. Nous dédions cette espèce à notre excellent ami M. le capitaine Dumont d'Urville , commandant de V Astrolabe , qui dans une campagne aussi périlleuse par les chances défavorables qu'il a fallu vaincre , que glorieuse par les résultats immenses qu'elle a présentés à la navigation et à l'histoire naturelle , a déployé un courage , une persévé- rance et une habileté , qui plusieurs fois ont sauvé l'équi- page d'une mort presque certaine , en même temps qu'il consacrait le peu de loisir que lui laissait le commande- ment , à recueillir lui-même une foule d'objets curieux , parmi lesquels figurent les deux espèces dont nous com- posons ici le genre M ar g inaria. 18 '. MARGINARIA GIGAS , Nob. (Tab. 4-) M. fronde basi stipitatâ nudâ, subpinnalà, apice bipartilâ, laciniis longissimis erectostrictis , basi an- gustatis, superioribus margine exteriori seinipinnalis arcualis, segmentis linearibus ohtusis grosse serratis^ BOTANIQUE. 1 1 stipitc piano brevi; vesiculis margini intcriori adnalis. Nob. Crescil in mari natans, ad lillora Novae-Zeelandia: loco dicto cap Kawa-Kaiva. OBSERVATIONS. Quoique nous ne possédions pas les échantillons en na- ture de ces deux plantes , et que leur mode de fructifi- cation nous soit inconnu , cependant nous avons cru de- voir, d'après les dessins qui en ont été faits sur le frais , et d'après quelques notes relatives à la couleur, qui nous ont été communiquées par M. le capitaine d'Urville , publier ces deux espèces. Il nous a paru nécessaire même d'en former un genre distinct que caractérisent spécialement ses vésicules globuleuses attachées sur le bord interne des divisions de la fronde , caractère qui les distingue non- seulement des Laminaires , qui sont en général privées de ces vésicules , et des Fucus qui , lorsqu'ils offrent ces or- ganes vésiculeux , les ont toujours dans l'intérieur même de leurs frondes , mais encore des genres Sargassum , Macrocystis , qui sont pourvus de vésicules , mais dans une position tout-à-fait différente. Pour peu qu'on jette un coup-d'œil sur les deux espèces dont nous donnons ici les figures , on sentira à la fois l'a- nalogie qui existe entre elles et les différences quelles pré- sentent. L'une et l'autre offrent une sorte de tige plane , nue dans sa partie inférieure et adhérente par un empâte- ment entier. Leur couleur est d'un fauve clair. La Màrgi- naria gigas a environ trois à quatre pieds de longueur, sur une largeur un peu moins considérable. La Marginaria Urvilliana a environ un pied et demi de hauteur, sur deux pieds de largeur ; ainsi donc elle est 12 VOYAGE DE L'ASTROLABE. plus large que longue , ce qui est le contraire de l'espèce précédente. Dans la Marglnaria gigas , les lanières sont dressées , et les supérieures principalement sont divisées , sur leur côté externe seulement , en un assez grand nom- bre de segmens' lancéolés, obtus, un peu arqués. Dans la Marginaria Urvilliana, les lanières iont beaucoup moins nombreuses, proportionnellement plus larges, divisées irrégulièrement en deux ou trois lobes alongés inégaux. Dans l'une comme dans l'autre espèce , les vésicules naissent seulement sur le côté interne des divisions des frondes. CYSTOSEIRA, Agardh, Sp. Alg. iç). CYSTOSEIRA RETROFLEXA, Agardh, Sp. Alg. i, p. 74. Fucus retroflexus, Labill. , Nov.-Holl. 2, p. n3, t. 290. G. caule ramoso; ramis altérais regulariter dis- tanlibus, simplicibus, flexuoso-geniculatis ; frondibus in lacinias lineares obtusas , subteretes coriaceas al- ternas divisis ; vesiculis obovoideis obtusis apice nudis, basi in stipitem brevem allenuatis ; colore gênerai i blondeo. Crescit in mari Novœ-Zeelandiaî, loco dicto baie Shouraki. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Sa tige générale portant des rameaux alternes et régu- lièrement espacés , ayant le rachis flexueux , et surtout ses BOTANIQUE. 13 feuilles linéaires épaisses et presque cylindriques , distin- guent cette espèce de toutes les autres de ce genre. MACROCYSTIS, Agardh, Sp. Alg. 1, p. 46. 20. MACROCYSTIS COMMUNIS, Bory, Crypt. Coq., p. 90. Macrocystis pyrifera, etc., Agardh , Sp. Alg., p. ^7- (Excl. Syn. Esperi.) Fucus pyriferus, Turn. 2, p. io3, t. 110. M. caule subsimplici, frondibus lanceolatis acutis grosse et approxiraato-dentatis, basi rotundatis et abrupte in vesiculam pyriformem desinentibus. Crescit in Novae-Zeelandia; loco dicto baie Kawa- Kawa. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette belle Fucacée paraît répandue presque universel- lement dans les mers du cap de Bonne-Espérance, des îles Malouines, de la Nouvelle-Zélande. 21. MACROCYSTIS ANGUSTIFRONS, Bory, Crypt. Coq., p. 93, t. 8 (optima). M. eaule subsimplici; frondibus linearibus longis- simis grosse et distanter argutè serratis, submembra- naceis, basi in vesiculam pyriformem sensim desinen- tibus. Crescit in mari Novae-Zeelandiae , loco dicto baie Kawa-Kawa. (v. s. s.) 14 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS. L'excellente figure donnée par M. Bory de Saint-Vin- cent nous a permis de reconnaître bien facilement cette espèce, qui diffère du Macrocystis communis , non-seule- ment par ses frondes beaucoup plus étroites, mais encore parce qu'elles se rétrécissent insensiblement à leur base pour s'insérer sur la vésicule , tandis que dans le Macrocystis communis les frondes sont arrondies et brusquement ré- trécies. Le Macrocystis anguslifrons avait déjà été rapporté de la baie des îles à la Nouvelle-Zélande par les naturalistes de la Coquille. 22. MACROCYSTIS COMOSA, Agardh, SP. Alg. 1, p. 48. Fucus comosus, Labill., Nov.-Holl. 2, p. 112, t. 258 (non Poiret). M. frondibus lineari-angustis subacutis , argutè et distante!* serratis , quibusdam basi in vesiculam oblongam majorera dilatatis, in racbi communi tereti basi angustato insertis. Nob. Crescit ad littus in Novâ-Zeelandiâ. (v. s. s.) OBSERVATIONS. M. Labillardière avait déjà observé cette espèce au cap de Van-Diémen. 11 l'a décrite et figurée sous le nom de Fucus comosus. Elle forme en quelque sorte le passage entre les Macrocystes et les Sargasses par son aspect géné- ral. Les échantillons que nous avons eus à notre disposition BOTANIQUE; 15 étaient privés de fructifications , en sorte que nous n avons pu confirmer l'opinion du professeur Agardh , qui décrit ces fructifications comme éparses dans la substance même de la fronde, opinion qui parait douteuse à M. Bory. SARGASSUM, Agardh, Sp. Aïg; 1 , p. 1. 23. SARGASSUM GRANULIFERUM, Agardh, Sp. Alg. 3i ; Sjst. , p. 3o5; Icon. Alg. , t. 1 1. S. caule flexuoso, ramoso, tereti; foliis parvulis lineari-oblongis serratis, planis, enerviis, vesiculis minimis globosis, nudis ; receptaculis linearibus cre- bris inermibus. Crescit in Novae-Zeelandisc littoribus. (v. s. s.) OBSERVATIONS. M. Agardh avait vaguement indiqué l'habitation de cette espèce en la disant originaire de la mer des Indes. Dans le voyage de la Coquille , M. le capitaine Dumont d'Urville l'a trouvée sur les côtes du Chili , et nageant en pleine mer soit entre Otaïti et la Nouvelle-Guinée , soit entre cette île et les Philippines. L'échantillon provenant du voyage de l'Astrolabe avait été recueilli dans le détroit de Cook , qui sépare les deux îles principales dont se corn* pose la Nouvelle-Zélande. 24. SARGASSUM ATLANTICUM, Bory, Crypt. Coq., p. 123. S. caule ramoso; foliis lineari-oblongis acutis, mar- gine dentato undulatis ; vesiculis pisiformibus. Nob. Crescit in Novee-Zeelandi» littoribus. (v. s, s.) i£ VOYAGE DE L'ASTROLABE. m 25 \ SARGASSUM CAPILLIFOLIUM , Nob. (Tab. 5.) S. caule simplicissimo , basi nudo , subbipedali , planiusculo; fronde oblongâ, in laciniis raraosissimis subdichotomis , linearibus capillaribus multisectâ ; vesiculis obovoideis basi subpedicellatis apice nudis. Nob. Crescit ad littora maris in Novà-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. A sa partie inférieure la tige de cette espèce de Sargasse s'élargit en un empâtement irrégulier qui se termine par un grand nombre de fibres au moyen desquelles elle se cramponne sur les rochers. 26. * SARGASSUM PENNIGERUM, Nob. (Tab. 6.) S. caule simplicissimo complanato, imâ basi nudo; fronde generali oblongâ obtusissimâ , bipinnatâ, pinnis flexuosis, pinnatis, laciniis linearibus acutis altérais basi decurrentibus ; vesiculis ovoideis apice nudis; co- lore generali blondeo. Nob. Crescit in Novae-Zeelandiae loco dicto bai&Houa- Houa. OBSERVATIONS. Cette jolie espèce a beaucoup de rapports dans sa forme générale avec la précédente {Sargassum capillifolium); mais cependant elle offre des différences assez tranchées BOTANIQUE. 1 7 pour qu'on les distingue facilement l'une de l'autre. Ainsi dans le Sargassum capillifolium , les divisions de la fronde sont étroites , fines et déliées comme des cheveux, et très- irrégulièrement ramifiées ; dans le Sargassum pennigerum, au contraire , les divisions partielles de la fronde sont sim- plement pinnées , et les lanières qui les composent sont, régulièrement alternes, linéaires et aiguës. La couleur gé- nérale de cette espèce est semblable à celle de la précé- dente ; elle est d'un blond foncé , ou couleur de colle à bouche. La partie nue de la tige est moins longue ; l'em- pâtement qui la termine est ramifié , et des bords de ses ramifications naissent des suçoirs ou crampons courts et rameux. 27. SARGASSUM PHYLLANTHUM, Nob. (Tab. 7 et 7 bis. ) Sargassum phyllanthum , Agardh, Sp. Alg. 1. — Sargassum mascbalocarpum , id., 1. c. Fucus maschalocarpus, Turn. Fuc. , 4> P- l9i *• 2°5- — Fucus phyllantbus , Turn. Fuc, 4> P- 21> t. 206. — Fucus flexuosus, Esp. le. Fuc, 2 , p. 48 , t. t3i. S. caule coriaceo, complanato, ramoso, ramis si- milibus, basi articulatis, angustatis, denlato-serratis , foliis alternis lineari-lanceolatis , membranaceis , inle- gris aut subserratis , in angulo serrarum insertis ; vesi- culis maximis , axillaribus pedunculatis , ellipsoideis , apice mucronatis; receptaculis ramosis axillaribus. Nob. Crescit in Novae-Zeelandiae littoribus. (v. s. s.) BOTANIQUE. '2 18 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS. Nous réunissons ici comme une seule espèce les deux plantes que Turner a décrites et figurées sous les noms de Fucus maschalocarpus et de Fucus phy flanthus. Une longue suite d'échantillons dans différens états , recueillis dans les divers points de la Nouvelle-Zélande , où cette Fucacée est fort abondante , m'ont mis à même de reconnaître l'i- dentité de ces deux espèces. En effet le Fucus phy llanthus de Turner n'est que le Fucus maschalocarpus dans un état plus avancé , c'est-à-dire quand les feuilles qui sont cadu- ques se sont détachées. Aussi avons-nous cru devoir don- ner ici deux figures de cette espèce d'après des échantil- lons qui présentent les caractères que l'on a assignés aux deux espèces précédemment citées. Quant au Fucus flexuosus d'Esper, c'est un état encore plus avancé du Sargassum phyllanlhum , dans lequel non-seulement les feuilles se sont détachées , mais par suite de la macéra- tion , la tige et ses rameaux se sont en partie détruits et perforés. TURBIN ARIA, Lamouioux, Borv. 28. TURBINARIA DENUDATA, Bory, Crypt. Coq., p. n7. Fucus turbinatus, Turn., Hist. Fucor., t. î4> a. c. d. e. T. foliis vesiculalis, subpeltatis , longé stipitatis, margine repando dentato-spinescente coronatà, pe- tiolis nudis. 1. c. Crescit in Novae-Zeelandise littoribus. (v. s. s.) BOTANIQUE. 19 OBSERVATIONS. Sous le nom de Fucus lurbinatus , la plupart des algo- logues ont confondu deux espèces que M. Bory de Saint- Vincent a le premier parfaitement distinguées. L'une, et c'est celle dont il est ici question , a ses feuilles renflées en forme de vésicule turbinée , couronnée par un disque denticulé et des pétioles nus ; l'autre a ses feuilles vésicu- leuses et en pyramide triangulaire renversée dont les an- gles sont ailés et dentés. La première a reçu le nom de Turôinarïa denudata , la seconde celui de Turbinaria de- currens. MONILIA. Nob. Moniliformia , Lamouroux , Bory. 29. MONILIA BILLARDIERII, Bory, Crypt. Coq., p. i33. Fucus moniliformis, Labill. , Nov.-Holl. 2, p. ii4> t. 262. Crescit in Novœ-Zeelandiae littoribus, loco diclo Baie fFangari. 20 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS SUR LES ALGUES DE LA NOUVELLE-ZÉLANDE. Les Algues ou Hydrophytes sont sans contredit de tous les végétaux, même parmi les Cryptogames, ceux qui se prêtent le plus difficilement à une classification géogra- phique. L'uniformité de température du milieu dans le- quel elles vivent rend bien compte de cette dispersion de la plupart de ces végétaux dans toutes les mers du globe. Cependant il est certaines espèces ou même des genres presque tout entiers qui semblent croître dans des limites plus ou moins rigoureusement détermi- nées ; c'est ainsi par exemple que le Laminaria buccinalis n'a jusqu'à présent été trouvé , à ma connaissance , que dans les mers voisines du cap de Bonne-Espérance , et que presque toutes les nombreuses Sargasses s'éloignent à peine des mers tropicales , etc. Vingt-neuf espèces de Fucacées bien déterminées ont jusqu'à ce jour été recueillies sur les côtes de la Nouvelle- Zélande. Parmi ces espèces cinq nous ont paru entière- ment nouvelles. Six autres déjà connues n'ont jusqu'à ce jour été observées dans aucune autre localité , même à la Nouvelle-Hollande. Ainsi donc sur ces vingt-neuf espèces, onze pourraient , dans l'état actuel de nos connaissances , servir à caractériser la végétation marine des côtes de la Nouvelle-Zélande. Au nombre des dix-huit autres espèces, sept ont également été trouvées à la Nouvelle-Hollande , BOTANIQUE. 21 particulièrement au cap Van-Diémen ; tels sont entre au- tres les Macrocystis conwsa, Monilia Billardicri, Cysfoseira rftrojkxa, Chondria Forsteri, Spharococcus chondrophyl- lus , Thamnophora triangularis. Les rapports de végéta- tion entre la Nouvelle-Zélande et la Nouvelle-Hollande se trouvent, comme on le voit, confirmés par les Hydro- phytes qui sont communes à ces deux iles. Les Hydrophytes de la Nouvelle-Zélande ont aussi un très-grand rapport avec celles qui croissent sur les côtes du Chili. Ainsi , parmi les premières , six espèces ont éga- lement été observées sur cette partie du continent améri- cain. Ce rapport entre la végétation marine de ces deux pays est suffisamment justifié par le parallélisme qui existe entre eux, malgré toute l'immensité de l'Océan austral qui les sépare l'un de l'autre. Au nombre des espèces com- munes à ces deux pays, nous citerons : 1° le d'Urvillea ntilis de M. Bory, plante si remarquable non-seulement par son organisation , mais encore par son utilité , et qui jusqu'à présent n'avait été trouvée qu'aux environs des iles Malouines et sur les côtes du Chili ; 2° le Sphœrococcus corallinus ; 3° le Plocamium confervaceum , etc. Quelques autres espèces sont également communes à la Nouvelle-Zélande et à d'autres points de l'Amérique mé- ridionale , et surtout aux iles du golfe du Mexique ; tels sont les Chondria papillosa, Thamnophora triangularis , qui croissent également sur les côtes de la Jamaïque. Peu d'espèces de Fucacées sont propres à l'Europe et à la Nouvelle-Zélande. Cependant, sur le nombre de celles qui appartiennent à cette île , quatre vivent dans les mers de l'Europe. Un petit nombre aussi sont commu- nes aux Moluques, comme le Turbinaria, le Sargassum granuliferum. 22 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Ainsi donc , dans l'état actuel de nos connaissances en hydrophythologie, onze espèces pourraient servir à carac- tériser la végétation marine de la Nouvelle-Zélande , puis- que jusqu'à présent elles n'ont encore été observées que sur les côtes de ce groupe d'îles. Ces espèces sont : 1° Sphœrococcus alveatus ; 2° Sphœrococcus abscissus ; 3° Thamnophora corallorhiza ; 4° y/mansia multifida ; 5° Laminaria JlabelUformis ; 6° Marginaria Unilliana; 7° Marginaria gigas ; 8° Macrocyslis angustt fions ; 9° Sar- gassum capillifolium ; 10° Sargassum pennigerum; 11° Sar- gassum phyllanthum. Cette dernière espèce, qui est exces- sivement abondante sur tous les points de la côte, est sans contredit celle que l'on doit considérer comme formant le caractère distinctif des Hydrophytes de la Nouvelle-Zé- lande. bot a ni qui:. as LICHENES. PARMELIA, Achar., Lich. Univ. 89, p. 456, t. 8, fig. 9— 13. 3o ». PARMELIA AUREA. Nol.. (Tab. 8, fig. i.) P. thallo crustaceo suborbiculari, albido, maculis luteis latis irregularibus sparsis subelevatis notato , glabro, irregulariter inciso, lobis bullalis divisis super- positis oblnsis, subtùs concolori, glabro; apotheciis subsessilibus centro alfixis luteis , planis margine in- tegro vix prominulo. Crescit in Novà-Zeelandiâ havre de l'Astrolabe. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce est nouvelle , mais elle nous paraît voisine du Parmelia rutilans , Ach. , Syn. , p. 20. Elle en diffère par son thallus blanc avec des taches jaunes et non entiè- rement jaune , par la couleur jaune dorée de ses apothè- ques et par les divisions de ses lobes très-courtes et obtuses. 3i. PARMELIA PULVERULENTA , Achar., Lichen, p. 473, Syn., p. 214. P. thallo crustaceo orbiculari, stellato , griseo- albido, glabro, subtùs concolori cum fibrillis îadica- U VOYAGE DE L'ASTROLABE. libus nigerrimis , profundissimè et multoties diviso , laciniis apice dilatatis, obtusissimis intcgris margine pulverulenti-soridiferis ; apotheciis. . . . Crescit in Novâ-Zeelandiâ, loco dicto détroit de Cook. (v. s. s.) OBSERVATIONS. L'espèce dont nous venons de tracer le caractère abrégé est remarquable par le grand nombre et l'élégance de ses découpures. Elle a quelques rapports avec la Parmelia diatrypa , Ach. , Syn. , p. 219 ; mais son tballus est d'un gris blanchâtre mat , et non vert ou brun et luisant ; sa face inférieure est blanche et non noire. 32. PARMELIA PERLATA, Achar., Syn., p. 197. P. thallo orbiculari , albo-glauco subocriscente nudo, subtùs fusco-nigricante nudiusculo villosoque; lobis rotundatis incisis planis , margine subplicatis in- tegerrimis; apotheciis rubris, margine tenui integer- rimo. Ach. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ, loco dicto havre de l' Astrolabe, (v. s. s.) OBSERVATIONS. Indépendamment des trois espèces de ce genre que nous venons de caractériser, nous en possédons encore quelques autres, mais privées de fructifications , et que nousn'avons pu déterminer avec assez de certitude pour les mentionner ici. BOTANIQUE. 05 CETRARIA, Achar., Lich., p. 96, t. 10, f. 4 — 5. 33. CETRARIA GLAUCA, Achar., Syn., p. 227. • C. thallo glauco, subnitido subtùs fusco nigro si- nuato lobato, laciniis incisis laceris complicatis ads- cendentibus , apotheciis" elevalis spadiceis , margine thallo ruguloso. 1. c. Crescit in Novae-Zeelandiae loco dicto havre de l'Astrolabe, (v. s. s.) STICTA , Achar. , Lichen. , p. 86 , t. 8 , f. 1 — 8 ; D élise , Monogr. 1 . Cyphellis luteis. 34. STICTA AURATA, Achar., Lich. univ. , p. 448; Delise, 1. c, p. 49, t. 2, f. 5. S. thallo cartilagineo coriaceo latissimo intùs au- rato, lobis sinuatis rotundatis, suprà lateritio-ruti- lante, marginibus undulatis pulverulento-aureis, sub- tùs tomentoso ad centrum nigricante , in ambitu flavo- rubente; cyphellis citrinis lucidis irregularibus ; apo- theciis raarginalibus disco piano fusco-rubro raargine inflexo subnullo. Crescit in Novae-Zeelandiae havre de V Astrolabe. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Nos échantillons de la Nouvelle-Zélande diffèrent un 26 VOYAGE DE L'ASTROLABE. peu par la couleur grise brunâtre de leur l'ace supérieure, et par leur poussière d'un jaune verdàtre, ce qui les rap- proche assez de la variété décrite et figurée par M. Delise, sous le nom de glaucescens. m 35. STICTA MOUGEOTIANA, Delise, 1. c. , p. 02, t. 5, f. i3. S. thallo cartilagineo , laciniatolani, lobis elongatis multifidis , lobulis rotundato-crenatis , marginibus erosis flexuosis inflexis, suprà glauco-hepatico , pul- vinulis fruticulosis auratis in marginibus tecto , sub- tùs rugoso vix tomenloso ad cenlruin nigricante , in ambitu brunnco-pallido ; cyphcllis minutis citrinis ; apolheciis.... Crescit in Nova3-Zeelandise loco dicto rivière Ta- mise, (v. s. s.) OBSERVATIONS. Nous n'avons pu rapporter qu'à cette espèce les échan- tillons que nous possédons de ce Sticta, dont la fronde offre bien les mêmes découpures que l'espèce décrite et figurée par M. Delise , sous le nom de Slicta Mougeoliana. Cependant nos échantillons ne présentent pas sur leurs bords ces pulvinules dont M. Delise fait mention. Mais l'absence de ce caractère est d'assez peu d'importance, puisque dans la variété décrite par M. Delise , sous le nom de xantholoma , ces pulvinules manquent également. Le Sticta Mougeotiana n'avait encore été observé qu'à Madagascar, aux îles de France et de Bourbon et à Cayenne. La Nouvelle-Zélande devra être ajoutée à ces localités. BOTANIQUE. 27 36 \ STICTA LATIFRONS. Nul». (Tab. 8, fig. 2.) . S. thallo cartilagineo subdendroiformi, è stipite brevi crasso sublacunoso centrali circumeffuso, pro- f'undè lobato , lobis dilatatis oblusis varié et obtuse in- cisis, suprà glabris luteo-griseis , subtùs tomentosis subfusco-luteis; cyphellis orbiculatis concavis , conco- loribus, glabris; apotheciis in facie superiori nume- rosissimis, brunneis, orbiculatis, obsolète marginatis. INob. Crescit in Novae -Zeelandiae loco dicto havre de C Astrolabe, (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette belle espèce me paraît certainement nouvelle. Elle est en effet fort remarquable par son port et plusieurs de ses caractères. Ses frondes, larges de sept à huit pouces, sont adhérentes seulement par leur centre , où tous les lobes semblent se réunir pour former une sorte de pédi- cule court et épais , terminé inférieurement par une touffe épaisse de radicelles. Sur ce pédicule et dans ses environs , c'est-à-dire sur la base des divisions du thallus , on remar- que un grand nombre de lignes saillantes, épaisses, rami- fiées , laissant entre leurs ramifications des espaces creux ; ce qui donne à cette partie un aspect comme lacuneux. Notre Sticta latifrons a des rapports avec le Slicta en- duerhysa de M. Delise; mais il en diffère par sa forme générale , par ses lobes partant d'un centre commun , beaucoup plus larges , par sa couleur beaucoup plus jau- 28 VOYAGE DE L'ASTROLABE. nâtre ; par sa face inférieure très-tomenteuse , et par ses cyphelles qui ont communément jusqu'à une ligne de lar- geur , tandis que dans le Slicta endochrysa elles sont à peine perceptibles. 2. Cypbellis albis. 3; \ STICTA CINNAMOMEA, Nob. (Tab. 8, f. 3.) S. lhallo cartilagineo , expanso, irregulariter dif- fus» et profundè lobato ; lobis dilatatis apice margi- nibusquc incisis, lobulis integris aut emarginalis sub- imbricatis -, supra glaberrimo, lucenli, brunnco-fla- vescenti, subcinnamomeo, subtùs, praîsertim ad basin divisionum , obscuriori , toraentello , cypbellis albis minimis consperso ; apotheciis paucioribus submargi- nalibus, planiusculis nigrescentibus marginatis , mar- gine crenulato discolori. Crescit in Novse-Zeelandiae loco dicto havre de P Astrolabe, (v. s. s.) OBSERVATIONS. Par sa forme générale cette espèce se rapproche beau- coup du Slicta quercizans. Mais sa couleur est fauve , beaucoup plus claire ; ses lobes sont plus obtus , et ses apothèques sont submarginales et non placées sur le milieu des frondes. Leur bord est crénelé et non entier comme dans le Sticta quercizans. BOTANIQLL. 29 38. STICTA VAR1ABILIS, Dclisc, 1. c, p. 119, t. 11, f. 48. S. thallo cartilagineo prostrato laciniato, lobis crenulatis , apicibus tenuiter disseclis, supra lsevipal- lido ochraceo, in humido virescente, subtùs tomen- toso ad centrum fusco-nigricante , in ambitu ochro- leuco; cyphellis urceolatis-pallidis ; apotheciis sub- marginalibus disco fusco-rubro margine prominulo. Del. 1. c. Crescit in Novae-Zeelandige loco dicto havre de V Astrolabe, (v. s. s.) OBSERVATIONS. Les échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande sont moins profondément incisés que ceux de Bourbon. Tous ceux que nous avons eus en notre possession étaient privés de fructification, et sur leurs bords, particulièrement vers la base , ils offraient des espèces de petits appendices courts , raides , épineux , extrêmement rapprochés les uns des autres. f 39. STICTA FILICINA, Ach. , Lich., p. i45; Syn., p. 23o; Delise, 1. c, p. 120, t. 12, f. 4ç)- Lichen, Forst. , Prodr. , n° 584- S. thallo cartilagineo substipitato apice dilatato, lobis laciniatis costalis crenulatis incisis , suprà laevi pallidè ochraceo, subtùs tomentoso rubro-crocato, ad basim obscuriore, cyphellis pallidis orbiculatis thallo 30 VOYAGE DE L'ASTROLABE. immersis, apotheciis submarginalibus , disco rubro- fusco margine prominulo. Del. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Forster.) OBSERVATIONS. Cette espèce ne s'est pas trouvée parmi celles qui ont été recueillies à la Nouvelle-Zélande par les naturalistes de l'Astrolabe. Elle parait , à en juger par la description et la figure que l'on en donne , avoir quelque ressemblance avec notre Sticta latifrons , surtout à cause de sa fronde comme stipitée ; mais elle en diffère par une foule de ca- ractères , puisqu'elles appartiennent à deux sections diffé- rentes. 4o. STICTA CARPOLOMA, Delise, 1. c, p. i5g. (Tab. 9, f. î.) S. thallo cartilagineo coriaceo, lobis laciniatis an- gustis elongatis subcorniculatis truncato-emarginatis ; suprà lacunosis glabris griseo-tlavescentibus , subtùs tomentoso-ochroleucis; cyphellis albis ; apotbeciis marginalibus , disco nigrescente subglauco , planius- culo , margine discolori subintegro. Crescit in Novse-Zeelandiae havre de V Astrolabe. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Nous avons cru devoir rapporter cette espèce au Sticfa carpoloma de M. Delise, bien que nos échantillons nous aient offert quelques différences. Ainsi leur couleur générale est plus jaune que celle que ce savant lichénographe attri- BOTANIQUE. 31 hue à son espèce , mais cette différence me parait peu im- portante. Une autre, qui l'est beaucoup plus, c'est que M. Delise dît les cyphelles de son espèce jaunes , tandis qu'elles sont blanches dans nos échantillons. Mais en gé- néral nous pensons que la couleur de ce petit organe, d'a- près laquelle on a distribué les espèces du genre Sticta en deux tribus, est un caractère peu important. Car, ainsi que cela arrive si fréquemment pour les caractères empruntés aux nuances des couleurs , il y a des cas où l'on est fort embarrassé de savoir si l'on doit rapporter telle espèce à l'une plutôt qu'à l'autre de ces deux tribus, parce que la couleur des cyphelles n'est pas toujours d'un blanc ou d'un jaune tellement pur, qu'il soit impossible d'éprouver quelque doute. Au reste nous figurons ici cette belle es- pèce qui nous parait avoir de grands rapports avec le Sticta dichotoma. NEPHROMA, Ach., Lich. univ., p. 101, t. 11, f. 1 ; Syn. , p. 241. 4i *. NEPHROMA AUSTRALE, Nob. (Tab. 9, f. 2.) N. thalîb subcartilagineo suprà glabro obscure luteo , in âmbitu subfusco , profundè et irregulariter diviso, lobis fertilibus obtusis , basi angustatis, resu- pinatis , subtùs pallidiori glabro , albicante ; apotheciis suborbiculatis , planis , castaneo - glaucis margine thallo exili circumscriptis. Crescit in Aovae-Zeelandice havre de V Astiolabe. y. s. s.) 32 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS. La couleur jaune légèrement verdàtre de cette espèce qui est entièrement glabre , là forme de ses lobes fertiles , la distinguent très-bien du petit nombre d'espèces dont ce genre est composé. CENOMYCE, Achar. , Lichen, univ. , p. 105, t. 11, f. 3 — 6; Syn., p. 248. 4a. CENOMYCE RETIPORA, Acbar. , Syn., p. 248. Bsemyces retiporus, Labill. , Nov.-Holl. 2 , p. 110, t. 254, f. 2. C. thallo subcrustaceo granulato - imbricato , po- detiis confertis , crassis demùm concretis reticulato- pertusis, ramulis terminalibus fertilibus papillatis; apotheciis aggregatis cylindricis incrassatis capituli- formibus atris. Ach. 1. c. Crescit in Novae-Zeelandiae havre de V Astrolabe. (v, s. s.) OBSERVATIONS. C'est M. Labillardière qui le premier a fait connaître cette belle et singulière espèce de Lichen , doat il a donné la description et la figure dans sa Flore de la Nouvelle- Hollande. Ce savant botaniste l'avait trouvée au cap Van- Diémen de la Nouvelle-Hollande. Elle a été observée à la Nouvelle-Zélande par les naturalistes de l'Astrolabe. 43. CENOMYCE FURCATA, Achar., Lich. univ., p. 56o; Syn., p. 276. Ci podetiis elongatis , lœvibus , lividis subspadi- BOTANIQUE. 33 ceis dichotomis,axillis imperforatis,ramis acicularibus curvatis, apicibus furcatis, divcrgentibus , fcrtilium apotheciis fuscis. Ach. 1. c. Crescit ad terrani in Nova-Zeelandià , havre de F Astrolabe, (v. s. s.) U- CENOMYCE RANGIFERINA, Achar. , Lich. univ., p. 564; Syn., p. 277. C. podetiis elongatis cylindricis erectis, scabrius- culis cinerascentibus ramosis, axillis subindè perfo- ratis , ramis sparsis ramulosîs : ramulis ultimis subra- diatis , apicibus nutantibus , fertiliimi apotheciis sub- globosis aggregatis fuscis. Ach. 1. c. Crescit in Novae-Zeelandiae havre de r Astrolabe. (v. s. s.) OBSERVATIONS. C'est la varitété alpcstris d'Ach., Syn., pag. 278, qui parait dominer à la Nouvelle-Zélande. 45. CENOMYCE ECMOCYNA, Achar., Lichen, univ., p. 549; Syn., p. 261. C. thallo foliaceo , laciniis parvis crinitis; podetiis elongatis subulatis, sterilibus scyphiferisque lœvibus livido-fuscescentibus, scyphis cyathifbrmibus margine denticulatis subindè proliferis; apotheciis fuscis. Ach. 1. c. Crescit ad terram in Novâ-Zeelandiâ. (v. s. s.) BOTANIQUE. 3 34 VOYAGE DE L'ASTROLABE. STEREOCAULON, Achar., Lich. univ., p, 113, t. 13, f. 3 — 4; Syn., p. 284. 46. STEREOCAULON RAMULOSUM, Achar., Lich. univ., p. 58o ; Syn., p. 284. (Tab. 9, f. 3.) S. thallo albo-pallescente ramoso, scabro fibril- loso , ramis sparsis elongatis subsimplicibus ; apothe- ciis terminalibus , demùm subglobosis fusco-nigris. 1. c. Crescit in Novae-Zeelandiae loco dicto rivière Ta- mise, (v. s. s.) 47 \ STEREOCAULON MACROCARPUM, Nob. (Tab. 9, f. 4-) S. thallo albolutescente à basi ramoso; ramis erec- tis elongatis subramosis granulatis ; apotheciis termi- nalibus lateralibusque , globoso-depressis lobulatis fusco-nigris. Nob. Crescit in Novse-Zeelandiae loco dicto havre de V Astrolabe, (v. s. s.) OBSERVATIONS. Nous avons fait figurer exprès , à coté de cette espèce nouvelle, le Stcreocaulon ramulosum d'Ach. , afin qu'on pût mieux apprécier les différences qui existent entre ces deux espèces , qui sont néanmoins voisines l'une de l'au- BOTANIQUE. U » ire. Ainsi on distinguera notre espèce, au premier coup- d'œil , en oc que ses rameaux plus droits sont simplement granuleux etscabres, et non couverts de ces petites fibrilles qui donnent un aspect si différent au Stereocaulon ramo- sulum. Dans notre espèce aussi les apothécies sont plus grosses, déprimées et inégalement divisées en lobes ar- rondis. ALECTORIA, Achar. , Lichen, univ. , p. 120, t. 13, f. 1—4; Syn., p. 291. 48. ALECTORIA CRTNALIS, Ach., Lich. univ., p. 594; Syn., p. 292. A, thallo subcompresso ramosissimo cinerascente aut lutescente , fragili , ramis filiformibus supernè te- retiusculis laevibus glabris ; apolheciis convexis fuscis. Crescit ad ai borum truncos pendula et usneis im- mixta in Novâ-Zeelandiâ. (v. s. s.) RAMAL1IXA, Achar., Lichen, univ., p. 122, t. 13, f. 5 — 11; Syn., p. 293. 4g. RAMALINA FARINACEA, Ach., Lich. univ., p. Gc-6; Syn. , p. 298. R. thallo tereti - compresso glabro sublacunoso soredifero rigido , ramoso , albo-subeinerascente , ra- mis lineari-attenuatis ; apotheciis sparsis podicillalis planis subimmarginatis albidis. 1. c. Crescit in rupibus et in arborum truncis in Notffi- Zeelandiae loco dicto havre de V Astrolabe, (v. s. s.) y 36 VOYAGE DE L'ASTROLABE. CORNICULARIA , Ach. , Lich. univ. , p. 224, t. 14, f. 1, 2; Syn., p. 299. 5o. CORNICULARIA ACULEATA, Achar., Lich- univ., p. 612; Syn., p. 299. C. thallo glabro fusco-castaneo teretiusculo angu- loso lacunoso-compresso nudiusculo, ramis ramulis- que divaricatis flexuosis aculeatis ; apotheciis rufîs , ambitu subdentato reflexo. 1. c. Crescit in Novœ-Zeelandiœ havre de V Astrolabe. (v. s. s.) USNEA, Achar., Lich. univ., p. 127, t. 14, f. 5 ; Syn., p. 303. 5i. f USNEA CORNICULARIA, Ach., Lichen, univ., p. 619; Syn., p. 3o4- U. thallo effuso rigido lœvissimo filiformi lenui, albo, ramosissimo, ramis flexuosis intricatis, ultimis passim apicefuscescentibus. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandià ad truncos arborum , ubi detexit clarissimus Forster. (Ex Achario.) 52. USNEA CERATINA, Ach., Lich. univ., p. G19; Syn., p. 3o4- U. thallo prostrato subpendulo rigido asperrimo albicante subfibrilloso, ramis longissimis subramosis patentibus diffusis; apotheciis concavis concoloiibus BOTANIQUE. 37 subiùs passim proliferis, radiis in ambitu longis va- lidis curvatis. 1. c. Crescit in JXovœ-Zeelandire havre de V Astrolabe. (v. s. s.) 53. USNEA FLORIDA, Achar. , Lichen, univ. , p. 620; Syn. , p. 3o4. U. thallo erectiusculo scabrido , cinereo-pallido , (ibiïllis crebris horizontalibus , ramis palentissimis expansis subsimplicibus; apotheciis planis latissimis albicantibus ciliatis, ciliis radiantibus elongatis. 1. c. Crescit in arborum truncis Novse-Zeelandiœ , loco dicto baie des Iles. (v. s. s. OBSERVATIONS. Ces deux espèces étaient sans fructifications , mais leurs caractères sont assez bien tranchés pour que nous ayons pu- les déterminer avec certitude , sans le secours de leurs organes reproducteurs. COLLEMA, Achar., Lichen, univ., p. 129, t. 14, f. 8-11 ; Syn., p. 308. 54. COLLEMA NIGRESCENS, L. , Suppl. 45 1; Achar., Lich. univ., p. 646; Syn., p. 321. C. thallo membranaceo foliaceo submonophyllo orbiculari depresso radiatim plicato rotundato-lobato, atro-viridi; apotheciis centralibus confertis demùm convexis rutb-fuscis , margine integerrimis. 1. c. Crescit in Novae-Zeelandirc havre de l'Astrolabe. (v. s. s.) 38 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 55. COLLEMA TREMELLOIDES, Achar., Lichen, univ., p. 655; Sjn. , p. 326. C. thallo foliaceo membranaceo tenenïmo subdia- phano plumbeo obsolète rugoso et impresso-punctato; lobis oblongis rotundatis incisis integerrimis ; apothe- ciis sparsis subpedicellatis planis rufo-fuscis demùm nigris, margine pallido. 1. c. Crescit in Novse-Zeelandiae havre de V Astrolabe. (v. s. s.) COENOGONIUM, Ehrenbergh in Nées ab Esenb. Horse physicac Berol., p. 120, t. 27. 56. COENOGONIUM LINKII , 1. c. Crescit in Novse-Zeelandise havre de V Astrolabe. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Ce singulier Cryptogame , rapporté par les uns à la fa- mille des Algues , par d'autres à celle des Champignons , mais plus généralement aux Lichens , a déjà été observé au Brésil, aux îles Marianes, par notre excellent ami M. Gaudichaud, et enfin le voyage du capitaine d'Urville vient d'en constater l'existence à la Nouvelle-Zélande. Les échantillons recueillis dans cette dernière localité étaient sans fructifications. BOTANIQUE. 39 HEPATICiE. JUNGERMANNIA, Hooker Monog. * A. FoLIOS;E. ■\- Exstipulatœ. a. Fol. multifariam imbricatis. 57. f JUNGERMANNIA SCOLOPENDRA, Hook., Musc. exot. , t. 4°* J. caule erecto pinnatim ramoso , ramis deflexis attenuatis; foliis oblongis bifîdis ; segmentis bifîdis; calyce laterali foliaceo. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) b. Fol. bilariis. integns. 58. f JUNGERMANNIA SACCATA, Hook., Musc, cxot., t. 16. J . caule procumbente ; ramis erectis ; foliis ovato- quadratis denticulatis ; fïuctu terminali ; calycibus oblongis carnosis pendulis. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) * Nous avons suivi pour la disposition des espèces de ce genre l'excellente monographie de notre ami le professeur Hooker. 40 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 09. t JUNGERMANNIA FALCATA, Hook., Musc, cxol., t. 89. J. caule subrepente; ramîs erectis attenuatis insi- gniter falcatis ; foliis erectis appressis rotundatis den- ticulatis; calyce laterali ex infernà parte eaulis oblongo carnoso, basi squamosà, setâ longissimâ. Crescitin Novà-Zeelandià. (Menzies.) 60. f JUNGERMANNIA ADIANTHOIDES, Swartz, Flor. Ind. occid., p. 1842; Hook., Musc, cxot., t. 90. J. caule repente, ramîs divisis erectis, foliis bori- zontalibus dimidiato-ovatis denticulato-ciliatis , calyce terminali urceolato , ore compresso firabriato , setà brevi. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) 6i . t JUNGERMANNIA CONJUGATA, Hook., Musc, cxot., t. 91. J. caule repente, ramis erectis divisis, foliis erectis appressis rotundatis spinuloso-dentatis oppositis atque basi per paria connatis , calyce terminali urceolato , ore compresso ciliato spinoso-dentato, setà brevi. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) 62. f JUNGERMANNIA RAMOSISSIMA , Hook., Musc. exot. , t. 92. J. caule ereclo elongato subfastigiatim ramoso, fo- liis arctè imbricatis ovato-rotundatis spinuloso-den- liOTANIQUE. 41 talis, calyce terminal! urceolalo, orc compresso cilialo- spinoso, sel à brevi. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) 63. f JUNGERMANNIA GIGANTEA, Hook., Musc. exot. , t. 93. J. caule ascendente fastigiatim ramoso, foliis dis- tichis rotundato-quadratis , denticulato-ciliatis, calyce terminali oblongo , ore dilatato compresso ciliato , setâ breviusculà. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) " bilobis. 64. f JUNGERMANNIA P1NNATIFOLIA, Hook., Musc. exot. , t. g4» J. caule erecto ramoso, foliis dense imbricatis ci- lialis conduplicatis , lobis inciso-pinnatis , calyce ter- minali oblongo quadrifido , segmentis inciso-pinnatis ciliatis. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) -f~f- Stipulatœ. a. Fol. integris vel apicc emarginatis. 65. î JUNGERMANNIA BILLARDIERI, Schwœgr., Musc, hcpat. prodr. , p. 19; Hook., Musc, exot., t. 6t. J . caule erecto dichotomè ramoso , foliis arctè im- bricatis ovatis spinuloso-denticulatis; stipulis magnis transversim oblongis denticulatis. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Menzies.) 42 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 66. f JUNGERMANNIA SINUOSA , Hook. , Musc. cxot. , t. n3. J. caule elongato erecto subramoso , foliis distichis horizontalibus oblongis decurrentibus bidentatis,mar- gine superiore undulato , stipulis 5-fidis , segmentis la- ciniatis, calyce laterali ex inferiore parte caulis, ovato, ore ciliato. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Menzies.) 67. t JUNGERMANNIA COALITA, Hook., Musc, cxot., t. 12.3. J. caule repente vagè ramoso, foliis distichis hori- zontalibus ovato-quadratis apice bidentatis, stipulis iis coadunatis 5-6 dentatis, calyce ex parte inferiore caulis, obovato attenuato, ore 4-dentato. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Menzies.) h. Fol. varié fissis. Fol. subœqualiter bilobis. 68. f JUNGERMANNIA SQUARROSA, Hook., Musc. cxot. , t. 78. J. caule elongato erecto subsimplici squamoso, fo- liis densissimè imbricatis distichis squarrosis subqua- dratis undulatis , lobis cuspidatis integerrimis vel uni- dentatis , stipulis magnis bifidis segmenlis ovatis cus- pidatis, margine laciniatis. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Menzies.) BOTANIQUE. 43 " Fol. inœquàltier bilolis. G9. f JUNGERMANNIA NOBILIS, Hook. , Musc, exot., t. 11. J. caule suberecto flexuoso, foliis arctè bifariam imbricatis horizontalibus , lobis ovatis ciliato-dentalis conduplicatis verticalibus , stipulis rotundatis emargi- nalis ciliatis , calyce oblongo compresse- , ore laciniato, laciniis ciliato-dentatis. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. ( Menzies.) 70. î JUNGERMANNIA GLAUCESCENS, Hook., Musc. exot., t. 39. *J. caule erecto, foliis bifariis horizontalibus pubes- centibus, lobis conduplicatis ovatis, stipulis 4-fidis, calyce terminali foliaceo. Crescit in Novà-Zeelandiâ. 71. t JUNGERMANNIA LANATA, Hook., Musc, exot., t. 116. J . caule erecto compresso pinnatim ramoso , foliis bifariis horizontalibus, lobis conduplicatis stipulisque ciliato-multifidis, calyce oblongo pubescente. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. ^Menzies.) 72. t JUNGERMANNIA FLAGELLIFERA , Hook., Musc. exot., t. 5«). J. caule erecto pinnatim ramoso, ramis flagellifor- mibus , foliis distichè imbricatis conduplicatis , lobis 44 VOYAGE DE L'ASTROLABE. lobulisque ovato-lanccolalis acutis integerrimis , sti- pulis ovatis acuti-bifidis basi utrinque unidentatis. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Menzies.) 73. f JUNGERMANNIA APPENDICULATA , Hook. , Musc. cxot. , t. 1 l5. J. caule suberecto, foliis dense bifariam imbricatis horizontalibus , lobis verticalibus ovatis, posterioribus apicem versus pinnato-incisis serratis, anterioribus scrratis posterions lobi paginse affîxis. Crescit in Novà-Zeelandiâ. 74- JUNGERMANNIA TOMENTELLA, Eh.}.. • J. surculo erectiusculo, bipinnato, foliis bifariis ina?qualiter bilobis; lobis in ferioribus minutis, supe- rioribus bipartitis, utrisque apice marginequc capilla- riter multifidis ; stipulis subquadratis , laciniatis : fructu axillari; calycibus oblongis, cylindraceis , hir- sutis; ore aperto. Hook. Brit. Jungcrm. t. 3(>. Crescit in Novâ-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. J'ai comparé avec le plus grand soin nos échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande avec ceux d'Europe, et j'ai reconnu leur parfaite identité. Comme cela arrive le plus souvent en France, la plante de la Nouvelle-Zélande est dépourvue de fructification. BOTANIQUE. 45 Fol. quadrifidis. 7>. f JUNGERMANNIA PULCHELLA , Hook. , Musc. exot. , t. 94. .1. caule elongato erecto subsimplici, foliis bifarïis distichis subquadratis quadrilobis pulcberrimè cilia- tis, stipulis latis 5-6-lobis ciliatis, calyce terminali oblon^o plicato , ore ciliato. Crescit in Novà-Zeelandiâ. (Menzies.) 76. f JUNGERMANNIA PENDULINA, Hook., Musc. exot. , t. 60. J. caule erecto pinnatim ramoso, ramis pendulis flagelliformibus , foliis supernè imbricatis stipulisque valdè concavis rotundatis quadrifidis. Crescit in Novà-Zeelandiâ. (Menzies.) 77. f JUNGERMANNIA MICROPHYLLA, Hook., Musc. exot., t. 80. J. caule erecto pinnatim ramoso, ramis pendulis capillaribus, foliis distantibus oblongo-quadratis , sti- pulisque lato-quadratis , minutis planis quadrifidis. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Menzies.) "** Fol. aurieulatis . 78. f JUNGERMANNIA CLAVIGERA, Hook., Musc. exot. , t. 70. J. caule repente bipinnatim ramoso, foliis rotun- 4e VOYAGE DE L'ASTROLABE. datis aculis integerrimis , auriculis l)ifidis, segmenlo uno claviformi, altero oblongo planiusculo, stipulis quadrifidis margine revolutis integerrimis , ramorum segmentis duobus intermediis claviformibus saccatis , calyce axillari folioso, foliis integerrimis. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) 79. f JUNGERMANNIA PALPEBRIFOLIA, Hook., Musc. exot., t. 71. J. caule repente bipinnatim ramoso, foliis rotun- datis ciliato-spinosis , auriculis bifidis, segmento uno claviformi , altero 2-3-fido , stipulis quadrifidis ciliato- laciniatis, ramorum segment is duobus claviformibus, calyce axillari folioso, foliis ciliatis. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Menzies.) B. FRONDOS^. 80. f JUNGERMANNIA PHYLLANTHUS, Hook., Musc, exot., t. g5. J. stipitata , frondibus ovato-lanceolalis simplicibus nervosis integerrimis , fruclu è costà superiore frondis basin versus, calyce duplice, exteriore parvo squa- moso, interiore oblongo cylindraceo carnoso. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) 81. t JUNGERMANNIA FLABELLATA, Labill. , Nov.- Holl. , 2, p. 109, t. ?.5_f, f. 1; Hook., Musc, exot., t. i3. J. stipitata, frondibus suborbiculatis palmatis di- BOTANIQUE. 47 chotomè radiatis aervosis Integerrimis, fructu in di- chotomiarum axillis, calyce duplice, exteriore brcvi bilabiato, interiore oblongo-cylindraceo , ore laci- niato. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) 2. f JUNGERMANNIA HYMENOPHYLLUM, Hook., Musc. exot. , t. i4- J. stipitata, frondibus palmatis dichotomis nervosis denticulatis , fructu in dichotomiarum axillis , calyce duplice, exteriore squamâ exiguâ dentatâ, interiore oblongo-cylindraceo , ore dentato. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) 83. f JUNGERMANNIA ERIOCAULE, Hook., Musc. exot. , t. 72. J. caudice compresso lineari pubescente , fron- dibus alternis ovatis bipinnatis , pinnis angustis linea- ribus glabris , nervo crasso , fructu axillari , calyce nullo (?), corollà lineari oblongâ carnosâ. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) MONOCLEA. 84. t MONOCLEA FORSTERI , Hook., Musc, exot., t. 174. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. 48 VOYAGE DE L'ASTROLABE. * MUSCI. GYMNOSTOMUM. 85. f GYMNOSTOMUM GRACILE, Hook., Musc, exot., t. 22. Lcptostomum gracile, Brown , Trans. Lin., 10, p. 321. G. caule caespitoso subramoso; foliis ovato-lanceo- latis integerrimis nervosis longé piliferis ; capsula oblongo-cylindraceâ ; operculo pendulo hemisphserico mutico. Hook. 1. c. Crescit in sinu Dusky bai/ dicto, in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) 86. GYMNOSTOMUM LEPTOSTOMUM, Hook., Musc. exot. , t. 169. Leptostomum crectum , Brown, Lin. Trans., 10, p. 320. G. caule caespitoso subsimplici , foliis oblongis obtusissimis integerrimis nervosis pilo simplici tcrmi- natis , capsula ovatâ erectâ. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce forme des touffes excessivement denses , qui, par l'agrégation des tiges et des racines, constituent BOTANIQUE. 49 au-dessous des roseltes de feuilles un tissu l'auvc filamen- teux qui ressemble en quelque sorte à de l'amadou. Elle n'avait encore été observée qu'à la Nouvelle-Hol- lande. Nos échantillons proviennent du havre de l'Astro- labe , à la Nouvelle-Zélande. POLYTRICHUM. S7. f POLYTRICHUM TENUIROSTRE, Hoofc., Musc. exot. , t. 75. P. caule brevi simplici, foliis patentibus lanceolatis obtusissubflexuosiscanaliculalis, integerrimis, nervo subangusto lamellato , capsula ovatà , operculo longé subulato. Crescit in sinu Daskij bai/ dicto, in Novâ-Zeelandià. (Menzies.) DICRANUM • 88. DICRANUM BILLARDIERI , Brid., Sp. Musc, 1, p. 227; Schwaegr. , Suppl. 2, p. 70, t. 121. Oncophorus Billarderii , Brid., Bryol. univ., 1, p. 401- D. caule erecto diviso, foliis è basi vaginante li- neari-subulatis falcato-secundis denticulatis , thecae cernuae subcylindricae basi slrumiferae operculo co- nico-rostrato incurvo longissimo. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce ressemble beaucoup au Dicranum scopa- BOTANIQUE. 4 ,0 VOYAGE DE L'ASTROLABE. /•/Mi, mais elle en diffère surtout par ses tiges dichotomes , glabres et non tomenteuses , par ses feuilles plus longues , et ses urnes plus courtes , plus recourbées. 89. DICRANUM GLAUCUM, Schwa>gr. , Sp. 1, p. i35. D. trunco erecto ramoso, foliis dense imbricatis ovato-lanceolatis exfasciculatis, sporangii inclinati oblongo-ovati operculo curvirostro aculissimo. Brid. Musc, 2, p. 165. Crescit in Novà-Zeelandià. (v. s. s.) TRICHOSTOMUM. 90. f TRICHOSTOMUM PERICH^TTALE, Hook. , Musc. exot. , t. 73. T. caule erecto ramoso , foliis laneeolatis tenuiter acuminatis , perichsetialibus longé vaginatis, setâ elon- gatà , capsula oblongà. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (3Ienzies.) LEUCODON. 91. f LEUCODON CALYCINUS, Hook., Musc, exot., t. 17. L. caule repente, ramis erectis subsimplicibus , foliis ovato-lanceolatis concavis laevibus, nervo attin- gente, periehœtialibus selam omninô vaginantibus obtusiusculis enervibus , capsula oblongo-cylindraceâ R0TAN1QUE. 51 curvatà strumosâ, ore obliquo, operculo subuloso , basi gibboso. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) ORTHOTRICHUM. 92. f ORTHOTRICHUM PROREPENS, Hook., Musc .exot. , t. 120. O. caule repente, ramis erectis, foliis ovato-atte- nuatis obtusis dorso carinatis , nervo excurrente , setâ longiusculâ exsertâ, capsula exacte ovali,laevi, ca- lyptrâ pilosâ. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) 93. f ORTHOTRICHUM LONGIROSTRUM, Hook., Musc exot. , t. 25. O. caule repente, ramis erectis, foliis lanceolato- acuminatis slriatis , siccitate tortis , setâ longâ , cap- sula ovali-ellipticâ sulcatâ, calyptrâ glabrâ multifidâ , ciliis nullis , dentibus 16 vix per paria approximatis. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) 94. t ORTHOTRICHUM LONGIPES, Hook., Musc. exot. , t. 24. O. caule procumbente, ramis erectis, foliis ovato- lanceolatis striatis siccitate tortis, setâ longissimâ, capsula ovali-ellipticâ, ciliis nullis, dentibus 1G per paria approximatis. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) 4" 52 VOYAGE DK L'ASTROLABE. 90. f ORTHOTRICHUM GRACILE , Hook. , Musc. exot. , t. 27. O. caule erecto elongato, ramoso, foliis lanceolato- subulatis flexuosis siccitate tortis , setâ breviusculâ , capsula ovatâ, ciliis nullis, dentibus 16 per paria ap- proximatis. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Menzies.) TNECKERA. 96. t NECKERA PLANIFOLIA , Hedw. , Sp. Musc. , t. 48 , f. 1-3; Hook., Musc, exot., t. 23. N. caule erecto pinnato , foliis bifariam imbricatis latè ovatis acutis enervibus serrulatis , setâ longâ ex- sertâ , capsula cylindraceâ, opereulo subulato. Crescit in j\ovâ-Zeelandià. (Menzies.) 97. f NECKERA SETOSA, Hook., Musc, exot., t. 7. Anyctangium setosum , Hcdw. , Sp. Musc, p. 43, t. 5. N . caule erecto ramoso , foliis confertissimis è lata basi subulato-setaceis nervosis ? setâ perichsetio duplô longiore, capsula oblongâ erectâ , opereulo rostrato. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) BOTANIQUE. 53 BARTRAMIA. 98. BARTRAMIA PENDULA, Hook. , Musc exot., t. 21. Mniuin pcndulum, Smith, Lin. Trans., 7, p. 262. B. caule subpinnatim iasciculatimque ramoso, fo- liis ovato-lanceolatis longé acuminatis serrulatis stria- tis, nervo attingente, setà longà recta demùm laterali, capsula oblongo-cylindraceâ sulcalà pendulâ. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) BRYUM. 99. f BRYUM BARTRAMIOIDES , Hook., Musc, exot., t. 18. B. caule elongato subsimplici erecto, foliis subu- lato-setaceis rigidis denticulatis , nervo ad apicem at- lingente, setâ perichaetio immersâ, capsula latè ovatâ erectâ. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) HOOKERIA. 100. HOOKERIA PENNATA, Smith, Lin. Trans., 9, p. 277; Hook., Musc, exot., t. i63. Lcskea pennata, Labill. , Nov.-Holl. , 2, p. 206, t. 2.53. H. caule erecto simplici, foliis verticalibus ovato- lanccolatis scrratis enervibus, stipulis orbiculatis mil- 5i VOYAGE DE L ASTROLABE. cronulatis serratis, selâ brevi, capsula ovatà erectâ. Crescit in Novà-Zeelandiâ. (v. s. s.) 101 . f HOOKERIA QUADRIFARIA , Smith , Lin. Trans. , 9, p. 277, t. 23, f. 1; Hook., Musc, cxot., t. 109. H. cauleerecto subramoso, foliis quadrifariis reli- culatis niedio uninervibus , lateralibus distichis hori- zontalibus, verticalibusovatis, interraediissubrotundis ereetis appressis, capsula subeylindraceâ pendulâ. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) LESKEA. 102. f LESKEA ER1COIDES, Hook., Musc, cxot., t. 28. L. caule elongato ramoso terete , foliis arctè imbri- catis ereetis ovalis subacuniinatis striât is enervibus integerrimis, apice recurvo, setâ brevi, capsula oblong a erectà, sulcatà, opercule, subulato. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) io3. LESKEA CONCINNA, Hook., Musc, cxot., t. 34- L. cauleerecto bipinnato, infernè nudo, foliis bi- fariis verticalibus stipulisque oblongis brevi-acuminatis marginatis apice serratis, nervo atlingente, selâ brevi, capsula erectà , operculo subulato. Crescit in Novâ-Zeelandia. (Menzies.) BOTANIQUE. ÔÔ HYPNUM. • * Foliis bifariis. !o4 f HYPNUM SPININERVIUM, Hook., Musc, exot., t. H). H. caule erecto fasciculato, foliis Iaxis bifariis ova- tis denliculatis , nervo dorso denticulato ad apicem attingente , capsula sulcatâ cylindraceâ cernuà. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Menzies.) io5. f HYPNUM BIFARIUM, Hook., Musc. cxot., t. 57. H. caule erecto subpinnatim ramoso, foliis distan- tibus bifariis lanceolatis marginatis serratis , nervo ad apicem attingente, capsula ovatà horizontali, oper- culo rostralo curvato. Crescit in Novà-Zeelandiâ. (Menzies.) " Foliis undique imbricatis. 106. HYPNUM MENZIESII, Hook., Musc. cxol. , t. X\. H. caule erecto, apice dense fasciculatim ramoso, ramis deflexis, foliis undique imbricatis ovatis mucro- nulatis apice serratis , nervo excurpente , dorso denti- culato, capsula cylindraceâ pendulâ, operculo acuto , conico. Crescit in No vâ-Zeelandià, kcivre de l' Astrolabe. (v. s. s.) 107. HYPNUM NECKERIOIDES , Hook., Musc, cxot., t. 58. H. caule erecto infernè denudalo , sursùm pin- 56 VOYAGE DE L'ASTROLABE. nato , foliis undique imbricatis Iaxis ovalis obtusis apice serrulatis, nervo ante apicem evanescente, cap- sula oblonffo-ovatà inclinatâ. o Crescit in JXovà-Zeelandià. 108. HYPNUM ARBUSCULA, Hook. , Musc. exot., t. 112; Schwaegr., Suppl. 3, t. 3oo. Hookeria arbuscula, Smith, Lin. Trans., 9, p. 280, t. 23, H. caule erecto bipinnatini ramoso, foliis undique imbricatis ovatisconcavis integerrimis basi obsolelè binervibus , setâ brevi , capsula erectà ovatâ. Crescit in Novà-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce a ses tiges étalées stolonifères ; ses rameaux sont seuls redressés. La figure de Schwœgrichen repré- sente mieux cette plante , du moins d'après nos échan- tillons, que celle du professeur Hooker. 109. f HYPNUM ACICULARE, Bridcl, Musc. 2, p. i59, t. 5, f. 8; Schwaegr., Suppl. 2, p. 280, t. 92. t H. adscendens, vagè ramosum; foliis ovato-acu- minatis enervibus , squarrosis , operculi rostro longis- simo. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandià. 110. f HYPNUM FLEXILE, Swartz. , FI. Ind. Ocçid., p. 1800; Hook., Musc. exot., t. 110. H. caule elongato flexuoso ramoso, foliis imbri- BOTANIQUE. 57 eatis latè ovalis vaille concavis obtusis inlcgerrhnis enervibus, capsula ovato-cvlindraeeà erectâ. Crescit in Novà-Zeelandiâ. Fol. falcato-secundis . m. HYPNUM TENUIROSTRE, Hook. , Musc, exot., t. 111. H. ramis erectis, foliis falcato-secundis ovatis longe acuminatis subintegerrimis enervibus , capsula oblon- go-ovatà cernuà, operculo longirostrato. Crescit in Novà-Zeelandià. Fol. dislichis , stipulatis. 112. * HYPNUM MOUGEOTIANUM , Nob. H. foliis distichis, sessilibus oblongis, undulatis, longissimè acuminatis setosisque , stipulaceis altérais dimidiô brevioribus, perichsetialibus basi coalitis lan- ceolatis apice in setâ gracili longà sensim desinentibus; capsula oblongâ arcuatà , subcernuâ ; operculo longi- rostrato. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Nous avons dédié cette jolie espèce nouvelle à notre excellent et savant ami M. le docteur Mougeot, qui a bien voulu nous éclairer de ses lumières dans la partie crypto- gamique de notre travail. Cette espèce appartient à la pre- mière des sections établies par le professeur Schwaegri- 58 VOYAGE DE L' ASTROLABE. chen, dans le genre Hypnum; elle se rapproche de VHi/jt- num struptiopteris , mais elle en diffère par plusieurs ca- ractères , entre autres par ses feuilles non cordiformes et amplexicaules à la base , ondulées et non dentées sur les bords, etc. BOTANIQUE. 59 LYCOPODIACEjE. LYCOPODIUM, L. J. n3. * LYCOPODIUM LESSONIANUM, Nob. L. caule ascendente, piano, ramosissimo ; ramis erectis confertis , fructiferis elongalis longioribus ; fo- liis brevibus oblongis subtriquetris acutis apice in- curvis glaberrimis , distichis ; in inferiori ramorum parte, foliolis raultù minoribus acutis, appressis; spicis terminalibus ovoideo-oblongis , brevibus ; squa- mis quadrifariis acutis lepidotis. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce a quelque ressemblance avec le Lycopo- dium densum décrit et figuré par M. Labillardière ( Nouv.- Holl. , 2, p. 104, t. 251, f. 1). Cependant plusieurs caractères distinguent très-bien et très-facilement notre espèce. Ainsi elle est beaucoup moins grande dans toutes ses parties. Ses feuilles sont épaisses et triangulaires , et au lieu d'être imbriquées en tous sens , comme dans l'es- pèce de la Nouvelle-Hollande, elles sont distiques sur les rameaux stériles ; mais à la face inférieure de ces rameaux on aperçoit d'autres feuilles beaucoup plus pe- tites, étroites, aiguës, couchées et ressemblant en quelque sorte à des stipules. Sur les rameaux fructifères qui sont un peu plus longs que les rameaux stériles , les feuilles sont plus petites, plus étroites et disposées en tous 60 VOYAGE DE L'ASTROLABE. sens , mais seulement dans la partie supérieure de ces ra- meaux. Les épis sont courts, assez gros, simples, soli- taires et terminaux. Leurs écailles sont disposées sur quatre rangs ; elles sont ovales , longuement acuminées , minces et scarieuses sur les bords, qui sont inégaux et déchi- quetés. u'4. LYCOPODIUM FLAGELLARIA, Bory, Crypt. Coq., p. 248, t. 26. L. caule dependente longo subfistuloso , angulato, dichotomo ; foliis linearibus sessilibus decurrenlibus acutisglabris, supremis decrescentibus, inramis fruc- tiferis quadrifariam imbricatis ; spieis elongatis graci- libus letragonis ssepiùs bifidis. Nob. Crescit dependens ex arboribus in Novà-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce avait été trouvée précédemment à la Nou- velle-Irlande et à Offack dans le pays des Papous. Son existence à la Nouvelle-Zélande est un des faits qui éta- blissent le rapport existant entre la végétation de cette île et celle des pays intratropicaux. Le Lycopodium Jlagel- laria ressemble assez aux Lycopodium phlegmaria et Ly- copodium phlegmarioides , mais il s'en distingue très- faci- lement par ses feuilles linéaires et étroites non imbriquées. Il5. LYCOPODIUM D'URVILL^EI? Bory, Crypt. Coq., p. ?.4;, t. 25. L. eaule erecto , canaiiculato, interne denudato ; BOTANIQUE. 61 ramis alternis, Iaxis; foliis bifariis integerrimis ; spicis lerminalibus tetragonis. 1. c. Crescit in Novà-Zcelandià. (v. s. s. OBSERVATIONS. C'est avec quelque doute que nous rapportons à cette espèce un Lycopode recueilli à la Nouvelle-Zélande, mais dont les échantillons sont sans fructifications. Cepen- dant la forme générale et tous les autres caractères nous ont porté à considérer notre espèce comme la même que celle de M. Bory. Cette dernière avait été trouvée par M. le capitaine d'Urville au port Praslin de la Nouvelle- Irlande , pendant le voyage de la Coquille. M. Labillar- dière l'avait aussi rapportée d'Àmboine. Ainsi cette espèce servirait comme la précédente à confirmer l'analogie de la végétation zélandaise avec celle des régions tropicales. C>2 VOYAGE DE L'ASTROLABE. FILICES. GRAMMITIS, Swartz. nG. f GRAMMITIS SCOLOPENDRINA , Bory, Crypt. Coq., p. 257, t. 3o, f. l. G. frondibuslanceolatis, acutissimis, stipiteusque infrà decurrentibus ; soris proeminentibus crassis. Bory. 1. c. Crescitin Novâ-Zeelandiâ. (D'Urville.) OBSERVATIONS. Cette espèce nouvelle, décrite et figurée par M. Bory, a été recueillie par le capitaine d'Urville dans le voyage de la Coquille. Elle ne fait pas partie des collections de V As- trolabe. POLYPODIUM, Swartz. Fronde simplici. 117. POLYPODIUM ATTENUATUM, Brown, Prodr. 1 , p. i4G. P. frondibus lineari-lanceolatis , acutis, integer- rimis , subcoriaceis , glabenïmis , basi sensim atte- nuatis peliolatis , confertis ; fructificationibus solitariis uniseriatis suboblongis ; surculo radicanle, squamoso. Nob. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (v. s. s.) BOTANIQUE. G 3 OBSERVATIONS. Notre plante de la Nouvelle-Zélande paraît bien iden- tique avee celle que M. Rob. Brown a trouvée aux envi- rons de Port-Jackson, à en juger du moins par le caractère tracé par cet habile observateur. ,18. POLYPODIUM ACHROSTICHOIDES , Forst. , Prodr. n. 81 (non Swartz , Willd., Brown). P. frondibus linearibus integris, glabris, fructifi- cationibus confertis. Forst. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandià , loco dicto Passe des Français, (v. s. s. sine fructifie.) OBSERVATIONS. Les échantillons que nous possédons de la Nouvelle- Zélande sont malheureusement privés de fructification. Cependant leurs frondes stériles nous ont offert tous les caractères indiqués par Forster, c'est-à-dire qu'elles sont étroites, lancéolées, très-entières, glabres, aiguës au sommet. Tous les auteurs qui ont parlé de cette espèce la considèrent comme l'Acrostichum lanceolatum , L. , et lui attribuent des feuilles blanches et tomenteuses en dessous. C'est ce que l'on peut voir d'après les phrases de Swartz (Syn. fil. 29 et225), Willdenow(Sp. 5, p. 156), Brown (Prodr. 1, p. 146). Je pense qu'il y a ici confusion, et que la plante de Forster doit être différente de celle de Linné. Malheureusement c'est un simple doute que nous émettons à cet égard , puisque nous n'avons eu à notre disposition que des échantillons incomplets. Cette espèce se rapproche beaucoup aussi du Poli/podium attenuatum 64 VOYAGE DE L'ASTROLABE. de R. Brown ; mais elle en diffère par ses frondes plus minces , solitaires , et non réunies en faisceaux , et par la forme des mailles du réseau de ses frondes. Dans la pre- mière espèce [P. attcnuatum ) , ce sont de grandes mailles alongées , elliptiques , rapprochées les unes des autres , et fort analogues à celles des Meniscium ; dans la seconde es- pèce [P. acrostichoides) , ces mailles sont irrégulières, anguleuses et plus grandes que dans l'espèce précédente. 119. POLYPODIUM STELLATUM, Schkuhr Fil., t. 8, f. 1. P. scrpens , Forst. , Prodr. , n. 435. P. rupcstrc , Brown, Prodr. 1 , p. i46. P. elœagnifolium , Bory, Crypt. Coq., 269, t. 3i , f. 1. Nyphobolus bicolor, Kaulf., Enum. fil. 128 ; Hook. fil., t. 44- P. frondibus sterilibus lanceolatis obtusis aut acu- tis , obovalibus oblusissimis aut oblongis, basi sensim altenualis , praesertim subtùs subferrugineo-tomen- tosis; pilis stellatis, fertilibus lanceolatis tomentosis; soris confertis, magnis, proeniinentibus; surculis re- pentibus, squamatis; squamis numerosissimis linea- ribus. Nob. Crescil in rupibus Novse-Zeelandiae. Nomen vernaoulum Ota. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce est assez variable dans la figure de ses frondes stériles. Elles sont tantôt elliptiques , alon- gées , obtuses ; tantôt arrondies et presque orbiculai- BOTANIQUE. 65 res; quelquefois obtuses et comme spathulées; enfin lancéolées , alongées et aiguës. .T'ai observé toutes ces variations de formes sur des individus recueillis absolu- ment dans les mêmes localités. Mais les caractères com- muns à tous ces individus , ce sont les frondes stériles tou- jours amincies en pointe à leur base, et plus ou moins longuement pétiolées; le stipe étalé, rameux, cylindrique, tout couvert d'écaillés minces rousses entières, très-étroites et très-aiguës; mais surtout les poils étoiles qui recouvrent les frondes stériles et fructifères , et qui à la face infé- rieure sont tellement rapprochés, qu'elle paraît comme drapée ; quelquefois on les trouve aussi à la face supérieure, mais ils y sont toujours beaucoup moins nombreux. Ces poils sont ordinairement fauves ; quelquefois cependant , et sur le même pied , ils sont entièrement blancs. L'espèce dé- crite par mon célèbre ami M. Rob. Brown, sous le nom de Polypodium rupestre, est identiquement la même que celle dont Schkuhr a donné la description et la figure sous le nom de P. slellalum, ainsi que j'ai pu m'en convaincre en comparant un échantillon donné par Brown lui-même avec ceux qui ont été recueillis à la Nouvelle-Zélande par M. Lesson. Il en est de même de l'espèce que M. Bory de Saint- Vincent a décrite et figurée sous le nom de P. elœagni- folium, dans le Voyage de la Coquille. (Cryptog. t. 31, f. l.)EUe est bien évidemment la même que celle dont nous parlons ici, car elle provient également de la Nou- velle-Zélande. Probablement aussi devra-t-on réunir à. cette espèce le Niphobolus bicolor de Kaulfuss , qui vient également de la Nouvelle-Zélande , et qui ne paraît pas différer de l'espèce figurée par Schkuhr. BOTANIQUE. 5 66 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Frondibus pinnatifidis. 120. POLYPODIUM PHYMATODES, L., Willd., Schk., t. 9, 17; Swartz, Syn. , 3o. Polypod. divcrsifolium , Willd., Sp. 5, p. 1G6 (non Brown , Prodr.) P. scandons, Labill. , Nov.-Holl. , 2, p. 90, t. 240, (excl. syn.) P. Billadic-ri , Brown, Prodr. 1, p. 1 47- P. pustulatum, Forst. , Prodr., n. 436; Swartz, Syn., 3l et 229; Schkuhr, t. 10. P. frondibus simplicibus , trilobis aut pinnatifidis; laciniis approximatis aut remotiusculis , aculis aut ob- tusis suboppositis glaberriinis , fructificationibus im- mersis. Nob. Grescit in Novâ-Zeelandiâ. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Par les synonymes que nous citons ici, on voit que nous réunissons ensemble quatre des espèces que les au- teurs considèrent comme différentes. Ainsi nous pensons que le Poly podium diversifolium de Willdenow ne diffère par aucun caractère du P. phymalodcs. Il en est de même du P. Billardieri de R. Brown ou P. scandens de Labil- lardière. .T'ai comparé avec le plus grand soin ces deux espèces , savoir : P. diversifolium Willd. et P. Billardieri Brown , et il m'a été facile de reconnaître leur identité. Maintenant j'ai cherché à savoir si cette espèce était diffé- rente du/\ phymatodes, et api'ès un examen très-attentif je n'ai pu saisir entre elles aucune différence. J'ai donc BOTANIQUE. 67 été amené à les réunir toutes trois en une seule et même espèce pour laquelle je conserve le nom de Phymatodes comme plus ancien , quoique celui de divers ifolium, donné par Willdenow, exprimât mieux la diversité de formes que ses frondes présentent. En effet il est peu d'espèces où cet organe varie autant . Sur le même échantillon , j'ai vu.d'abord des frondes parfaitement entières, lancéolées, aiguës ou obtuses ; d'autres de même forme , mais avec un seul lobe latéral alongé et falciforme ; d'autres avec deux lobes, un de chaque côté ; enfin tous les passages possibles entre les frondes parfaitement entières et les frondes pinnatifides. Dans cette dernière forme , on observe encore un grand nombre de modifications ; les divisions, toujours aiguës à leur sommet, sont tantôt larges et très - rapprochées , tantôt étroites et éloignées ; elles sont alternes ou oppo- sées , quelquefois sur une même fronde , c'est-à-dire qu'elles sont alternes dans le bas et opposées dans le haut ou vice versa. Quant au Polypodiam pustulatum de Forster , très-bien figuré par Schkuhr, t, 10, il est impossible de ne pas y voir une espèce tout-à-fait identique avec les précédentes. C'est la variété de forme dans laquelle les divisions de la fronde sont lancéolées et aiguës. ASPIDIUM, Swartz. 121. ASPIDIUM PENNIGERUM, Swartz, Syn. fil., p. 49 et 25o ; Willd. , Sp. 5, p. 9.45. Polypodium pennigerum, Forster, n. 444; Schkuhr Fil., p. 17, t. 22. A. frondibus bipinnatis; pinnis lanceolalis aeumi- 5* (.8 VOYAGE DE L'ASTROLABE. natis semipinnatifidis glabris , pinnulis subfalcatis ob- tusis integris, margine subciliatis, ciliis apiccm nervu- lorum terminantibus ; soris in medio nervuloruni im- posais. Nob. Crescit in sylvis Novae-Zeelandiœ. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Les habitans de la Nouvelle-Zélande désignent cette fougère sous le nom de Pihon. Elle est commune dans les bois , et s'élève quelquefois à une hauteur de trois à quatre pieds. i?-2. f ASPID1UM VESTITUM, Swartz, Syn. fil. 53 et i$\ ; Schkuhr, t. 43; Willd. , Sp. 5, p. ?.Gi. Polypodium vestitum, Forst. , Prodr. , n. 445. A. frondibus bipinnalis, pinnulis ovato-oblongis acutè serratis, serraturis muticis, basi superiore lo- bato-auriculatis , infimis inciso-serratis, stipite raclii- busque dense paleaceis. Willd. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandià. ( Forster. ) 123. f ASPID1UM SERRA, Swartz Fil. 47; Schkuhr, t. 33; Willd., Sp. 5, p. 24o. A. frondibustriangularibnspinnatis, pinnis alternis linearibus utrinque altenuatis , terrainali latiore, pin- natifidis , subtùs pubescentibus , laciniis semiovatis acutis, rachi hirtà, stipite glabro. Willd. Le. Crescit in Novà-Zeelandià. (Ex Sprengel.) BOTANIQUE. G!) ia4- ASPIDIUM PROLIFERUM, R. Brown , Prodi. i, p. U7- A. frondibus bipinnatis apice prolifcris , pinnulis ovato-oblongis glabris crenatis incisisve : inf'erioribus basi pinnatifidis lobulo anlico dilatato obtuso , stipite raehique scarioso-squamosis : squamis selaceis basi dilatatà fimbriatà. Br. I. c. Crescit in Novà-Zeelandiâ. (D'Urville et Lesson. V. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce avait été trouvée par M. Robert Brown à la terre de Van-Diémen : MM". d'Urville et Lesson aîné l'ont recueillie à la Nouvelle-Zélande lors de l'expédition de la Coquille. 125. ASPIDIUM HISPIDUM, Swartz, Syn., p. 56 et 256. Polypodium setosum, Forst. (non Thunb. Jap.). Aspidiuni setosum, Schkuhr Fil., t. 49- A. frondibus 3-pinnatis, pinnis 2-pinnatis, alter- nis, foliolis oblongis obliquis inciso-serratis , nervis utrinque pubescentibus , pagina superiore glabrâ , in- feriore pilis brevissimis appressis, rigidis luteis as- persà, soris versus basin infimae incisurse solitariis. Nob. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette jolie Fougère est très-remarquable par les longs 70 VOYAGE DE L'ASTROLABE. pétioles qui portent ses frondes , et qui sont couverts de poils noirs , raides et renflés à leur base. 126. * ASPIDIUM VELUTINUM, Nob. A. frondibus longé petiolalis subtripinnatis pilosis subglandulosis ; pinnis inferioiibus suboppositis bi- pinnatis -, l'oliolis subpinnatifidis oblongis acutis sessi- libus , laciniis subdenticulatis ; pinnis mediis pinnatis , superioribus pinnatifidis ; rachibus rufo-velutinis. Crescitin Novà-Zeelandià. ( v. s. s.) OBSERVATIONS. . Cette belle espèce est nouvelle , et quoique voisine des Aspidium pwbescens et rillosum, elle en diffère néanmoins par plusieurs caractères. Ses frondes portées sur un pétiole carré et très-long , couvert d'un duvet roux , court et très-serré , sont tripinnées à leur base , bipinnées dans leur partie moyenne , et simplement puînées à leur partie supérieure. Leurs deux surfaces sont également couvertes de poils assez longs , et les divisions de leurs fo- lioles sont pinnatifides à la base des pinnules, et simplement dentées dans les folioles supérieures. Les sores sont très- petits, peltés et glabres. Notre espèce a aussi une très- grande ressemblance avec le Poly podium rugosulum Labill. , Nov.-Holl. , 2, t. 141. Mais ses feuilles sont plus profondément divisées , et la présence d'un opercule pelté ne laisse aucun doute sur le genre Aspidium, auquel elle doit être rapportée. Cependant , comme ces oper- cules sont très-caducs, et que parfois il est difficile d'en trouver un ou deux sur un échantillon , surtout lorsqu'il est un peu avancé , nous ne serions pas très-étonné que BOTANIQUE. 71 lu plante de M. Labillardière dût être rapportée à notre espèce. 127. ÀSPIDIUM CORIACEUM, Swartz, Syn. fil., p. 07; Schkulir, t. 5o. Polypodium adianthiforme , Forster, Prodr. , n. 44()- A. frondibus subbipinnatis , coriaceis, glabris; pinnis alternis lanceolatis, acutis, basi subpinnatis , fbliolis subcvalibus obliquis, crenato-dentatis. Nob. Var. A. intégra; pinnis semipinnatifidis , laciniis întegerrimis. Var. B. acatidentata ; pinnis pinnatis, laciniis ar- gutè dentatis. Crescit in Novà-Zeelandià, locis dictis rivière Tamise, baie des lies , baie Tasman, etc. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce m'a présenté, dans les échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande , des variétés qu'il me paraît utile de signaler ici. L'une, que l'on pourrait appeler Var. in- tégra, a ses pinnules simplement pinnatifides , et les divi- sions, unies entre elles par leur moitié inférieure, sont en- tières et nullement dentées. Une seconde, Var. acutiden- tala, aies divisions des pinnules, surtout les inférieures, distinctes jusqu'à la base , et offrant des dents extrême- ment aiguës , acuminées , et non des crénelures obtuses , comme on les indique généralement dans les descriptions de V Aspidimn coriaceum données par les auteurs. 72 VOYAGE DE L ASTROLABE. ASPLENIUM, L. « 128. ASPLENIUM OBLIQUUM, Foret.., Prodr., n. 429; Sw., Syn. fil. 268; Schkuhr, t. 71. Aspl. lucidum, Forst. 1. c. , n. 427; Sw. , 1. c. , p. 2G9; Schkuhr, t. 72. A. fronde pinnatà , pinnis basi dimidiatis subpetio- latis inœquilateralibus lanceolato-acutis, serratis , gla- bris ; soris linearibus obliquis , parallelis ; stipite basi squamuloso; squamis pellucidis lanceolatis, acutis- simis. Nob. Crescit in Nova - Zeelandià , locis dictis havre de V Astrolabe, rivière Tamise, pointe de Séparation. Ab incolis vulgù Paretao vel Parenoko dicitur. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Nous réunissons ici deux espèces que Forster et tous les autres botanistes ont regardées comme distinctes. Une suite nombreuse d'échantillons recueillis à la Nouvelle- Zélande , dans les diverses stations de l'Astrolabe , nous a mis à même de reconnaître que les caractères que l'on a assignés pour distinguer ces deux espèces , sont très-varia- bles et se nuancent de l'une à l'autre. Ainsi d'après les figures de Schkuhr, les folioles de \ Asplenium obliquum sont beaucoup moins alongées et moins étroites à leur sommet que celles de Y Aspl. lucidum où elles le sont beau- coup ; mais nous avons trouvé sur certains individus des passages entre ces deux formes. Le stipe est couvert à sa base d'écaillés très-nombreuses , minces , étroites , très- aiguës , quelquefois ciliées sur les bords , et formées d'un BOTANIQUE. 73 réseau très-élégant. J'ai observé ces écailles dans les deux espèces également. On dit encore que dans W-lspl. lucidam les pinnules sont égales à leur base , tandis que dans YAspl. obliquum l'un des côtés est constamment plus large. Ce caractère est loin d'être constant, et on voit quelquefois sur une même fronde les pinnules inéquila- térales à la base , et égales dans la partie supérieure. Ce sont tous ces motifs joints à l'identité de patrie qui nous ont engagé à réunir ces deux espèces. 129. ASPLENIUM FALCATUM, Swartz, Fil. 77; Brown, Prodr. Nov.-Holl. , p. i5o. A. fronde pinnatà; pinnis trapezoïdeo-lanceolatis , apice angustatis acutis, basi attenuatis inaequilatera- libus subpetiolatis , inciso-serratis , serris dentatis ; soris brevibus nervo medio ferè parallelis ; stipite laevi nigrescente. Nob. Crescit in sylvis , ad basin arborum , nec non Cya- theœ dealbatœ parasitica, in Novà-Zeelandià. [Havre de C Astrolabe, v. s. s.) IXomen vernaculum Raontaye. i3o. f ASPLENIUM POLYODON, Forst., Prodr. , d. 428 ; Swartz, Syn., 77 et 263; Willd. , Sp. 5, p. 324- A. frondibus pinnatis, pinnis ovatis acuminatis, duplicato-denlatis , basi rotundato-cuneatis. Willd. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandia. ^Forsler.) 74 VOYAGE DE L'ASTROLABE. i3i. ASPLENIUM HETEROPHYLLUM, Nob. Asplenium flaccidum , Forster, Prodr., n. 4^8. Cœnoptcris flaccida , Sw. Fil. 87 et 281 ; Schkukr, t. 82. Darea flaccida , Willd. , Sp. 5, p. 29a. Cœnoptcris odontitcs, Swartz Fil. 87; Schkuhr, t. 82. Darca odontitcs, Willd., Sp. 5, p. 296. Asplenium odontitcs, R. Br. , Prodr. 1 , p. loi. Darca appcndiculata, Bory, Cryptog. Coq., p. 269(11011 Labill.). A. frondibus pinnatis longé petiolatis glabris ; pin- nis subcarnosis , siccatione coriaceis , sterilibus li- neari-lanceolatis acutis , crenatis , aut grosse et obtuse crenatis -, fertilibus pinnatifidis , laciniis angustis sub- falcatis acutis , approximatif aut distantibus ; soris submarginalibus , solitariis. Nob. Crescit in Novâ-Zeelandià, locis dictis baie des Iles, havre de l'Astrolabe, (v. s. s.) OBSERVATIONS. Nous avons cru devoir réunir en une seule les deux es- pèces mentionnées par les auteurs sous les noms de Darea ou Cctnopteris flaccida et C. odontitcs. L'examen d'un grand nombre d'échantillons nous a présenté tous les pas- sages entre ces deux espèces , qui ne sont évidemment que des variétés, dont on trouve fréquemment les deux formes sur une même touffe. En effet les divisions des pinnulcs sont plus ou moins profondes et plus ou moins rappro- BOTANIQUE. 75 citées sur le même individu , et comme c'est presque le seul caractère d'après lequel les auteurs avaient distingué ces deux espèces , nous avons acquis la conviction qu'elles devaient être réunies en une seule , que nous avons nommée^, hcterophyllum, à cause de l'extrême variation de ses p inutiles. Quant au nom d' Asplenium /laccidum donné par Forster, nous ignorons pourquoi ce botaniste célèbre l'avait choisi pour désigner cette espèce qui , lors- qu'elle est fraîche, a ses feuilles épaisses et comme charnues, devenant coriaces par la dessication. i32. ASPLENIUM BULBIFERUM , Forst. , Pr. n. 433; S\v. Fil., p. 84, 278; Willd. , Sp. 5, p. 345; Schkuhr, t- 79- « Asplenium laxum, Br. , Prodr. 1, p. i5i. A. frondibus bipinnatis, ovali-oblongis ; pinnis sub- oppositis , pinnulis oblongis , incisis aul pinnatifidis , basi attenuatis angustatis , saepiùs in rachi decurren- tibus , laciniis integris aut apice subbidentatis , mem- branaceis flaccidis glabris ; soris brevibus submargi- nalibus ; stipite subsquamato, squamis lanceolalis acuminatis , parvulis. Nob. Crescit in Novâ-Zeelandiâ, loco dicto havre de l'Astrolabe, ubi Manamana ab incolis nuncupalur. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Nous possédons un échantillon de cette espèce, qui est vivipare , c'est-à-dire qu'une des sporules contenues dans un des sores , s'est développée et a formé un jeune indi- 76 VOYAGE DE L' ASTROLABE. vidu, ce qui justifie le nom d'As, bulbiferum donné par Forster à cette espèce. Elle me parait être la même que XAsplenium laxum de Rob. Brown , ainsi que j'ai pu m'en convaincre par la comparaison de nos échantillons re- cueillis à la Nouvelle-Zélande , avec un échantillon que je tiens du célèbre auteur du Prodromus Florœ Nov.-Holl. M. Brown cite le Canopteris appendiculata Labill. , Nov.- Holl. , 2 , p. 94, t. 243 , comme synonyme de son espèce. Mais c'est une opinion que nous ne partageons nullement. L'espèce de M. Labillardière me paraît bien distincte. Ses pinnules, au lieu d'être pinnées et à divisions pinnatifides, sont simplement pinnatifides, et leurs divisions sont en- tières ou bidentées au sommet ; il faut en excepter toute- fois la division inférieure , qui est plus grande et pinnati- fide. Le Cœnopteris appendiculata paraît donc tenir le milieu entre X Aspleniwm bulbiferum et X Aupleniumjlac- cidum. « DOODIA, R. Brown. i33. DOODIA ASPERA, Brown, Prodr. i, p. i5i. D. frondibus lanceolalis, pinnatifidis , laciniis li- neari-ensiformibus acuminatisspinuloso-serratis, soris lunulatis distinclis passim biseriatis , stipite rachique asperis. Br. 1. c. Crescit in JNovà-Zeelandià , loco dicto baie des Iles. Nomen vernaculum Poukou-Pouloa. (v. s. s.) i34- t DOODIA CAUDATA, Brown, Prodr. i, p. i5i. D. frondibus pinnatis , pinnis (plurimis) distinclis BOTANIQUE. 77 Iineari-oblongis obtusis serrulatis : terminali elongatu lineari. Br. 1. c. Crescit in Novù-Zeelandià. (D'Urville.) OBSERVATIONS. Cette espèce , trouvée à la Nouvelle-Zélande par MM. d'Urville et Lesson aîné, lors du dernier voyage de la Coquille , n'a pas été retrouvée dans les relâches de l'Astrolabe. Nous la citons ici d'après l'autorité de M. Bory. CYATHEA, Sw. 135. CYATHEA DEALBATA, Sw., Syn. fil. i4<> et 356; Willd. , Sp. 5 , p. 495. (Tab. 40.) Polvpodium dealbatum, Forst. , Prodr. n. 454« C. frondibus 3-4 pinnatis suprà viridibus, subtùs pruinoso-albis, pinnis pinnulisque alternis, rachi pul- verulento-pilosis , pinnulis lanceolatis sessilibus basi profundè pinnatifidis, versus apicem angustatis, acutis denlatis; laciniis sessilibus subfalcalis versus apicem denticulatis ; caudice arboreo. Crescit in Novâ-Zeelandià [havre de l'Astrolabe. v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce, que les naturels nomment Poghna, est sans contredit une des plus belles, non-seulement du genre , mais encore de toute la famille des Fougères. Son 78 VOYAGE DE L'ASTROLABE. stipe est élancé comme celui des Palmiers , et sa hauteur est quelquefois de quinze à vingt pieds , mais plus com- munément d'une douzaine seulement, sur environ trois pieds de circonférence. Les frondes qui couronnent le stipe ont environ quatre pieds de longueur. Elles for- ment un élégant parasol , et la teinte blanche et ar- gentée de leur face inférieure contraste agréablement avec la teinte verte de la face supérieure. Cette fou- gère est très-commune au havre de l'Astrolabe. Elle croît aussi bien dans les fourrés les plus épais que sur le flanc nu des montagnes et au-dessus des précipices. Cependant elle préfère les lieux ombragés et humides , les ravins , et près de l'aiguade du havre de l'Astrolabe il y en avait un très-grand nombre. i36. f CYATHEÀ MEDULLARIS, Swartz, Syn. i4<> et 366; Schkuhr, t. i33; Willd. , Sp. 5, p. 494- Polypodium mcdullare , Forst. , Prodr. n. 452. Sphaeroptcris medullaris , Bernhardi in Schrad., Journ. 1801 , i , p. 122 , t. î , f . 1. C. frondibus tiïplicato-pinnatis , pinnulis lineari- oblongis obtusiusculis crenatis apice integerrimis , ra- chibus asperis, caudice arboreo hispido. Willd. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Forster. ) PTERIS, Sw. i37. PTERIS ROTUNDIFOLIA, Forst., Prodr., n. 420; Sw. Fil., p. 102 et 297. P. frondibus pinnalis; pinnis altérais, ovalibus , BOTANIQUE. 79 basi abrupte breviterque petiolatis , apice obtuso-acu- minatis niarginibus integris subtùs frucliferis, soris eontinuis nudis ; in sterilibus, pinnis margine crenu- latis, stipite pcdali, gracili, squamuloso , hispidulo , basi nudo. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià. [Hâvie de l Astrolabe. v. s. s.) i38. f PTERIS COMANS, Foret., Prodr. n. 419; Sw., Syn. 9801292; Schk., t. 92 ; Willd. , Sp. 5, p. 38i. « P. frondibus pinnatis, pinnis subsessilibus pro- fundè pinnatifidis, laciniisapproximatislineari-lanceo- latis acuminatis apice serratis. Willd. Sp. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandiâ. (Forster.) t3g. PTERIS ESCULENTA, Forster, Prodr. n. 4i8 , PI. esc, 47 5 Labill., Nov.-Holl, 2, p. g5, t. 244» Swartz Fil., lot et 296; Schkuhr Fil., t. 97; Willd., Sp. 5; p. 4oi. Brown , Prodr., i54- Pt. caudata, L.Jacq., Icon. rar.,3,t. 645 ; Plum. Am., 4i> t. 22; Fil. 2.1, t. 29; Swartz, Syn. 101; Willd., Sp. 5, p. 4o' • P. frondibus tripinnatis; foliolis linearibus integris subobtusis,infimis basi pinnatifidis, terminali longiori, obtuso margine revoluto subcrenalo ; indusio mem- branaceo à margine distincto ; facie inferiori intrà fruc- tificationes reticulato-villosà. Nob. Crescit in Psovâ-Zeelandià. (v. s. s.) 80 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS. Nous avons comparé avec un soin extrême les échan- tillons du Pteris esculenta de Forster, dont M. de Labil- lardière a publié une excellente figure , avec le Pteris cau- ilala L. , qui croit en Amérique , et ces deux espèces nous ont paru être identiquement les mêmes , et devoir être réunies. En effet les frondes offrent la même forme géné- rale; les divisions sont alongées , linéaires, un peu ob- tuses , les inférieures sont pinnatifides à leur base. Exa- minées à la face inférieure , on voit leur marge recourbée et comme crénelée. Uindusium nait du dessous de cette marge , et il est lui-même légèrement ondulé et membra- neux ; il résulte de cette disposition qu'il existe une sorte de gouttière tout autour de chaque foliole au point d'ori- gine de l' indus ium. Toute la face inférieure de la pinnule de chaque côté de la nervure médiane est recouverte d'une sorte de duvet, ou plutôt d'un réseau vi lieux, qui existe également dans les échantillons de la Nouvelle- Zélande, et ceux que j'ai observés venant du Brésil, de Cayenne , de Porto-Rico , et de plusieurs autres parties de l'Amérique méridionale. Cependant dans les échantillons australasiens on trouve assez souvent à la face inférieure des folioles, principalement sur la côte ou nervure moyenne, un duvet, une sorte de bourre fauve, qui est peu adhé- rente , et que je n'ai jamais vue sur les individus améri- cains. Mais cette seule différence , si faible en réalité , et dont on pourrait peut-être trouver la cause dans la rigueur des saisons , dans les pays où croît le Pleris esculenta , ne me semble pas , à beaucoup près , suffisante pour séparer ces deux espèces. Malgré la loi, d'ailleurs si respectable, de l'antériorité, BOTANIQUE. 81 j'ai pensé qu'on pouvait préférer le nom de Ptcris escu- Icnta, quoique plus récent , parce qu'il Indique l'usage que les misérables habitans de la Nouvelle-Hollande, de la Tasmanie et de la Nouvelle-Zélande , font de la racine ou souche de cette fougère, qui est leur principale nourriture. i4o. * PTEUIS AFFINIS, Nol>. P. frondibus tripinnatis ; foliolis linearibus inlegris subobtusis , infimis basi pinnatilidis ; terminait caeteris haud longiori; margine integro, neccrenato, indusio membranaceo margini continuo; faeie inferiori , intrà fructificaliones glaberrimâ. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce a beaucoup d'affinité avec la précédente [Pteris esculenta) ; mais cependant il est assez facile de l'en distinguer. D'abord ses pinnules ne sont pas terminées par une longue pointe entière et un peu obtuse, ainsi qu'on le remarque dans l'autre espèce ; la division termi- nale n'est pas sensiblement plus longue que les autres. Le bord de chaque division est simple et non ondulé et cré- nelé , et ce bord se continue presque sans interruption avec Y indus mm, sans former ce sillon profond qu'on ob- serve à la face inférieure des folioles dans le vrai Pteris esculenta. Enfin la face inférieure des folioles est parfaite- ment glabre, entre les deux rangées de fructification , et non toute couverte de ce réseau villeux qui existe cons- tamment dans l'autre espèce. BOTANIQUE. 6 82 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ijt. * PTERIS SCABERULA, Nob. (Tah. ii.) P. frondibus coriaceis tripinnatis; laciniis fructi- feris elliptico-lanceolatis , acutis alternis , basi atlenua- tis , distinctis , supremis confluentibus et in laciniani angustatam inlegram aut dentatam desinenlibus ; fructiûcationibus continuis ; sterilibus acutis, dentato- serratis; rachi scabrâ. Nob. Crescit in Novà-Zeelandiâ. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette jolie espèce , remarquable par son élégance , est voisine du Pleris esculenta et du Pleris tremula de Robert Brown; mais elle diffère 1° de la première par les subdivi- sions de ses pinnules aiguës et non obtuses, plus courtes, dentées et rétrécies, et distinctes à leur base, et non ses- siles et confluentes ; 2° de la seconde (d'après le caractère tracé par M. Brown, car sa plante m'est inconnue), par ses frondes coriaces, par ses divisions aiguës et non obtuses, dentées ou entières, et non crénelées, et par son rachis et ses ramifications couverts d'aspérités et non parfaitement glabres. 142. * PTERIS MACILENTA, Nob. (Tab. 12.) P. frondibus bipinnatis; pinnis alternis aut oppo- sitis longé petiolatis ; pinnulis paucioribus distantibus oblongis pinnatifidis ; laciniis integris aut apice inciso- BOTANIQUE. 83 dentatis glabris , nicmbranaceis ; indusiis membrana- ceis margini continuis. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce est bien remarquable par son port qui la distingue au premier coup-d'oeil de toutes les autres es- pèces du genre , et qui la rapprocherait plutôt de certaines espèces de Lindsœa. Ses frondes sont longues d'environ un pied et demi, et même deux pieds, et composées d'un très-petit nombre de folioles écartées les unes des autres, et plus ou moins profondément pinnatifîdes. Les divisions de ces pinnules sont ou entières ou irrégulière- ment dentées à leur sommet , constamment très-glabres. Cette espèce se rapproche un peu du Pteris vespertilionis de M. Labillardière , mais néanmoins elle en est fort dis- tincte. CHEILANTHES, Swaitz. i43. CHEILANTHES TENUIFOLIA, Svarfcs, Fil., 129; Schkuhr, t. 125; Brown , Prodr. , 1, p. i55. Pteris humilis, Forst. , Prodr., n. 421» C. frondibus glaberrimis bipinnatis, pinnis sub- oppositis, brevibus, distantibus, pinnulis pinnatifidis infîmis subpinnalis , inciso-crenatis , soris subrotundis discretis ; rachi longiori nigrâ, semi-tereti , hinc plana, illinc convexâ, glabrà, basi setosâ. Nob. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. [Havre de l'Astrolabe. V. s. s.) G* Si VOYAGE DE L'ASTROLABE. i44- * CHEILANTHES AMBIGUA, Nob. C. fronde tripinnatâ; laciniis oblongis, sessilibus subobtusis , inciso-dentalis , soris inlerruplis subro- tundis , subtùs dentés laciniarum rcvolutos solitariis , nudis ; rachi foliolisque pilosis. Nob. Crescit in Novà-Zeelandia, loeo dicto baie des Iles. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce nouvelle , qui par son port se rapproche assez du Ptcris aquilina d'Europe, est fort remarquable par la disposition de ses fructifications. Au premier abord, et quand les frondes sont bien développées, on pourrait la prendre pour une espèce de Poly podium. En effet les sores sont arrondis, distincts et nus, correspondant à chacune des dents ou divisions des lanières. Mais si l'on examine ces frondes avant leur épanouissement, on voit alors que les divisions sont recourbées en dessous , et quelles recouvrent complètement chacun des sores , en lui formant une sorte d'involucre, sans néanmoins changer de nature. Eltè se rapproche des Clieilanthes capensis et C. mul- tifida de Swartz , dont elle diffère par la forme alongée de ses folioles, et par. les poils qui recouvrent ces folioles et le rachis. LINDSiEA, Dryander. i45. LINDS^EA LESSONII, Bory, Crjpt, Coq., p. 278, t. 37 , f. 2. L. frondibus graeilibus longé petiolatis pinnatis ; BOTANIQUE. 85 pinnis dislanlibus, inferioribus subpinnalis, mediis crcnato - incisis, superioribus confluentibus; laciniis subtriangnlari-tlabellatis, intcgris aul crenatis; soris integris aut interruptis; petiolis glabris; stipite re- pente setoso. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià [havre de l'Astrolabe , baie des Iles). Vernaculè ab incolis Pico-Pico. (v. s. s.) OBSERVATIONS. M. Bory de Saint- Vincent a décrit et figuré cette jolie espèce sous le nom de Lindsœa Lessonii. Elle avait été rapportée de la baie des Iles par M. Lesson aîné, lors du dernier voyage de la Coquille. Nos échantillons ont été trouvés dans les crevasses des rochers au havre de l'Astro- labe. i46. LINDStEA LINEARIS, Swartz, Fil. 118 et 3i8, t. 3, f. 3; Brown , Prodr. , i56. L. lunala , Willd. , Sp. 5, p. 421. L. frondibus pinnatis , linearibus , pinnis flabelli- formibus, anticè crenulatis, fructiflcanlibus. Br. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandià. (v. s. s.) i47- f LIjNDSjEA TRICHOMANOIDES, Dryander, Act. Soc. Lin. , Lond. , 3 , p. 43 , t. 1 1 ; Schkuhr, Fil. , t. 1 1 4 j Swartz, Fil., 119; Willd., Sp. 5, p. 4^5. Adianthum cuneatum , Forst. , Prodr., 11. 4^1. L. irondibus bipinnatis, pinnulis cuneatis sublinea- ribus retusis. Crescit in Novà-Zeelandiâ. (Forster.) 86 VOYAGE DE L'ASTROLABE. STEGANIA, R. Br. i48. STEGANIA PROCERA, Broun, Prodr. (Tob. i3). Osmunda proccra, Eorster, Prodr., n. 4 1 4- Blechnum proccrum, Labill., Nov.-HolL, 2, p. 97, t. 247. Vai . Stipulosa. Nob. S. frondibus sterilibus oblongo-lanceolalis , pin- natis coriaceis , glabris ; pinnis cordatis subsessilibus, oblongis obtusis , denticulatis ; frondibus fructiferis pinnatis , pinnis distanlibus linearibus aculis , squa- matis , involucris continuis laceris. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. [Baie des Iles. v. s. s.) OBSERVATIONS. Nous avons figuré ici cette belle variété , parce qu'au premier abord elle diffère beaucoup du Stegania prqcera , à cause des expansions membraneuses qui existent à la base des pinnules fructifères, et qui représentent en quelque sorte des oreillettes ou des stipules 149. STEGANIA LANCEOLATA, R. Broun , Prodr., i52. S. frondibus sterilibus pinnatifidis , lanceolatis , scaberulis ; laciniis totà basi afïixis , oblongo-lanceo- lalis, obtusis subfalcatis, crenulato-subrepandis ; in- fnnis abbreviatis semiorbiculalis ; fertilibus linearibus, longitudine sterilium. iNob. 1ÎOTAN1QUK. 87 Oescil in Novà-Zeelandià [havre de r Astrolabe). JNomcn vernaculuni Nini. (y. s. s.) i5o. f STEGANIA DISCOLOR, Nob. Osmunda discolor, Forster, Prodr., n. 4*3. Lomaria discolor, Swartz, Syn. 1 1 1 ; Willd., Sp. 5, p. 29.3 . Hcmionitis discolor, Schkuhr, t. G (in tabula sub nominc H. rufaj). S. frondibus sterilibus pinnatis, pinnis altérais ses- silibus oblongis acutiusculis subserrulatis , subtùs dealbatis, fructificantibus pinnatis, pinnis altérais li- nearibus basi dilatatis , indusiis denticulatis ciliatis. Willd. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Forster.) ADIANTHUM, Sw. i5i. ADIANTHUM AFFINE, Willd., Sp. 5, p. 448. A. trapeziforme , Forster, Prodr., n. 4 t. 3i. (excl. sjn. Forsteri.) A. paniculà effusà , ramis verticillatis , ramosis sca- bris apice incrassatis ; glumae paleâ exteriori glabrâ. Nob. Crcscit in Novà-Zeelandiâ [hdvre de V Aslrola.be). Frequentissima in sabulosis marilimis. Ab incolis vulgô Pereshia dicitur. DESCRIPTIO. Rhizoma repens , teres , horizontale , fibras sub- simplices tomentosas emittens. Culmus ereclus pedalis aut paulô ultra , teres , no- dosus, glaber, 1 ce vis. Folia amplexicaulia , vaginantia , lineari-acuta , striata margine sublùsque retrorsùm scabra. Ligula membranaceo-hyalina, glabra, acuta, 2-3 lineas longa. Vaginae laxae , striatae, subscabrae. Paniculà terminalis effusa ramosissima , 5-G pol- lices longa, folio ultimo basi subamplexata ; pedicellis filiformibus verticillatis, ramosis erectis, piloso-sca- Inis, apice sub singulo flore incrassatis. KOTAINIQUK. 131 Lepicena bivalvis unillora, compressa; valvis cari- natis, lanceolatis acutis integris mulicis, exteriore paulisper longiore , carinà denticulatis. Gluma lepicena brevior sessilis basi coronà pilorum cincta. Paleaexlcrior longior convoluta, glabra, apice eroso-bifida , dorso versus médium aristata, arista lepicena longior, rigida, setacea, subdenticulata. Pa- lea interior exteriore brevior, hyalina convoluta apice bifida, glabra. E basi hujus paleae surgit squamula linearis acuta brevior pilosa. Stamina 3, fdamentis capillaribus. Anlheris quadrato - oblongis apice ba- sique emarginatis vix exsertis. Paleolae.... Fructus minimus ovoïdeus , facie interna planius- culus, sulco longitudinali exaratus, glaber, apice basi stylinà mucronatus , glumâ involutus. OBSERVATIONS. L'espèce décrite ici, sous le nom à'Agrostis Billar- dierii de Brown , est différente de X Avena Jiliformis de Forster, nom sous lequel elle avait été décrite* et figurée. Voyez les observations placées à la suite de l'espèce que j'ai nommée Agrostis Forsteri. 197. AGROSTIS FORSTERI, Nob. Avena filiformis, Forst. , Prodr. , n. 46 (non Labill.) A. paniculà pedali erectâ ; ramis verticillatis , apice ramosis, glabris; lepicena glumàqueglabris. Nob. Crescit in Novrc-Zeelandirecollibusaridis. (Forster.) 132 VOYAGE DE i:\STI\OLABE. DESCRIPTIO. Culmus filiformis, ereclus, geniculatus (genieulïs 3r,4), simpïicissinius, lacvis, foliatus, glaber, 2-pe- dalis. Folia linearia, acuta, erectiuscula , integerrima , striatula, plana, glabra, viridia, spithamea. Vaginae tenues, longaî culmum involventes, basi contracliores, striatae , virides, palmarès. Membranula lanceolata, acula , alba , semuncialis. Panicula erecta, tenuissima ramosa, pedalis. Ra- niuli ad singula gcnieula plures (quasi vcrtieillati) erecti capillares, spithamei, versus apicem divisi in ramulos plures ejusdem sitûs ac figurac , capillares , pollieares et semipollicares. Spiculœ uniflorae , paten- tissimac, in apicibus ramuloruni subsessiles, erectae , minimae. Calyx : gluina bivalvis uniflora : valvulis subaequa- libus, lineari-laneeolatis, cornpressis patentibus. Co- rolla bivalvis; valvulae erectae clausae, inaequales; exterior ferè longitudine glumaîcalycinae, lanceolata, acurainata, lateribus convexiuscula, dorso emittens aristam geniculatani basi tortilem , calyce duplô ldh- giorein. Intérim* dimidiô minor oblonga, membra- nacea , diapbana, planiuscula, mutica. STAMiNA-.filamenta tria capillaria. Antherae oblongae. Pistillum : germen obovatum. Styli duo reflexi, plumosi. Stigmata siinplicia. Pericarpium nullum corollae semini adnascitur. Semen unicum. (Descriptio ex schedis manuscriptis Forsterii.) BOTANIQUE. 133 OBSERVATIONS. Oette description est extraite textuellement des manus- crits de Forster, conservés dans la bibliothèque de M. de Jussien. Enlisant cette description, on reconnaît d'abord que cette plante est une espèce d' Agrostis. Mais, ainsi que M. R. Brown l'adcjà fait remarquer, l'espèce décrite et figu- rée par M. Labillardière, sous le nom à' Avena filiformis , est différente de la plante qui porte le même nom dans Fors- ter : c'est ce dont on pourra se convaincre , en com- parant ensemble la description que nous donnons ici de X Agrostis Billan/rtriode Brown ou Avcna filiformis de Labillardière, avec 1 Agroslis Forsteri Nob. ou Avena Jiliformis de Forster. La première en effet a une particule évasée et non pyramidale , longue au plus de cinq à six pouces et non d'un pied ; les valves de la lépicène sont carénées et dcnticulées sur la carène ; la valve extérieure de la glume est sensiblement plus courte que les valves de la lépicène. En un mot , ces deux espèces , quoique voi- sines, sont néanmoins différentes. Dans l'espèce de M. La- billardière, les deux valves de la glume sont bifides à leur sommet , et Forster ne fait aucune mention de ce ca- ractère. D'un autre côté, Y Agrostis Forsteri a aussi des rap- ports avec notre Agrostis pilosa, dont la panicule est longue au moins d'un pied et pyramidale. Mais dans cette dernière espèce les pédoncules sont semiverticillés et non verticillés; ils sont plusieurs fois ramifiés; ils sont très-velus, de même que la valve extérieure de la glume ; caractère dont Forster ne fait aucune mention dans la description détaillée qu'il donne de sa plante. 134 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 198. AGROSTIS PILOSA, Nob. (Tab. 23.) A. paniculd pedali , erectà, pyramidali ; ramis se- mivcrticillatis pluriès ramosis pendulinis birtellis ; valvis dorso denticulatis ; paleà exteriori glumae pi- losâ. Nob. Crescit in N ovâ-Zeelandiâ , havre de V Astrolabe. DESCRIPTIO. Culmus ereclus bipedalis el uftrà, teres, asper. Folia linearia , acula, slriata, piloso-aspera , basi vaginantia ; vaginac longissimae , strialae, asper se. Li- gula membranacco-hyalina 3-i lineas longa, apicc dis- serta. Panicula terminalis , longa, laxa : pedunculis semi- verticillatis , ramosis deflexis , filiformibus , hispi- dulis. Lepicena bivalvis compressa uniflora; valvis vix insequalibus, dorso earinatis viridibus, margine livalinis , lanceolato-acutis integris , carinâ pilosis. Glumae palea exterior convoluta, lepicena brevior pilosa , pilis albido-hyalinis erectis , apice lacinialo- bifida, dorso suprà médium aristata, sub-4-nervia , arisla exserta gracilis, hirtella; palea interior mullô brevior hyalina glabra, angusto-lanceolata , acuta. Basis flosculi pilis interne bine etillinc productioribus circumdatur. Stamina 3 : filamentis capillaribus brevibus ; an- tberis subquadrato-oblongis. Paleolœ binée lineari-lan- BOTANIQUE. 135 ceolat.T hvaliiuv lutca?, apice basique obtusa?, bifidse. Caryopsis oblonga, apicc basique al^cnuata sulco longitudinal exarata. OBSERVATIONS. Nous avons donné à cette espèce le nom à' Agrostis pi/osa à cause des poils qu'on observe sur presque toutes ses parties. Elle est fort distincte des précédentes par sa taille beaucoup plus élevée , par la forme de sa panicule , par l'absence de la petite écaille sétacée et velue qui , dans ces espèces , est le rudiment d'une seconde fleur avortée; Par la présence de cette partie, les Agrostis BiUardierii et Agrostis œmula, et probablement YAgros- tis' Forsteri, présentent tous les caractères du genre Deycuxia , adopté par Palisot de Beauvois ( Àgrost. , p. 43 , t. IX , f. 9 et 10). Cependant ce dernier botaniste place ces espèces dans son genre Vilfa qui , tel qu'il l'a •présenté, est un mélange confus d'espèces disparates. Mais jusqu'à quel point le genre Dey eux ia, qui ne diffère absolument des Agrostis que par la petite soie velue et comme plumeuse qu'on observe à la base interne de la fleur, doit-il être considéré comme réellement distinct de ce dernier? C'est ce que nous n'oserions pas assurer. En effet , on trouve dans les espèces qui appartiennent à l'un et à l'autre une sorte de transition non interrompue. C'est ainsi , par exemple , que notre Agrostis pilosa a encore le bouquet circulaire de poils qu'on observe dans les Deyeuxia, mais manque de la petite écaille velue. Nous avons donc préféré, à l'exemple de R. Brown, faire de ces légers types d'organisation de simples sections dans le genre Agrostis , mais en prévenant toutefois que , 136 VOYAGE DE L'ASTROLABE. si l'on adoptait définitivement le ^enre Dcycuxia , les Agrostis œmula et BUlardie rii devraient en faire partie. 199. AGROSTIS CRINITA, R. Brown , Prodr. 1, p. 170. Anthoxantlnun crinitum , L. , Suppl. , p. 90; Forsl. , Prodr. , n. 18; Labill. , Nov.-Holl. , 2, p. 2i5, t. 263. A. monandra, paniculà elongatà, glumis longé acu- minatis , perianthii valvulis exterioribus glumse bre- vioribus : aristâ dorsali sexies loRgiore , vaginis sca- briusculis. Br. 1. c. Crescit in collibns JXovac-Zeelandiae. DESCIUPTIO. Culmus bipedalis-, simplicissimus, erectiusculus , strialulus , geniculatns (geniculis 3-5) , internodiis te- retibus infcriùs compressis. Folia graminea , ])lana , acuta , striatula , integer rima , longitudine et numéro internodiorum. Vagina? striata? basi coarctalœ , supernè laxiores. Membra- nula truncata, lacera. Paniculà magna, terminalis, coarclata in formam oblongain , rachi communi spithameâ , internodiis al- ternis notatà. Ramuli fasciculatim 4-6 ex eodem puncto, s. nodoracheos oriuntur, internodiis duplôlon- giores, composite paniculati, inlermedii sesquipolli- cares, caeteris longiores. Spiculœ pedicellatae , nume- rosissimse , utiiflorae, lineares, teretes, acutse, ferè semipollicares. BOTANIQUE. 137 Calycis gluma bivalvis, uniflora, valvulis lanceo- latis, acuminatis acutis, canaliculatis , compressis, lineas très longis, exteriore paulô minore. Corolla bi- valvis : valvulae basi extùs villo brevi vestita? ; exte- rior major, calycis longitudine, acuminata, dorso infrà apicem emittens aristam capillarem, albidam, glumà quadrupla longiorem , sesquipollicarem. Sta- minum fîlamenta duo capillaria ; antherae oblongae simplices. Germen oblongum. Styli duo brèves , plu- mosi; sligmala simplicia. Pericarpium nullum. Semen unicum, cylindraceum. (Descriptio è manascriptis Forsterianis. ) OBSERVATIONS. Quoique cette espèce ne soit pas nouvelle , cependant nous avons cru devoir publier la description de Forster, parce qu'elle est plus détaillée que celle qui en avait été faite par quelques auteurs. Cette description nous ap- prend aussi que le nombre des étamines varie dans cette plante. Ainsi , suivant la plupart des auteurs , elle est monandre; Forsterr au contraire, décrit deux étamines. TRITICUM, L. 200. TRITICUM SCABRUM, Brown, Prodr. 1, P- *79- Festuca scabra, Labill. , Nov.-Holl. , î, p. 22, t. 26. T. spiculis 3-5 alternis distinctis , sessilibus 5-9- lloris , valvis lanceolatis nervosis muticis submœqua- 138 VOYAGE DE L'ASTROLABE. libus , flosculo dimidiô brevioribus ; paleà exteriore marginibus carinâque scabrâ, apice in aristam longio- rem rigidam scabram desinenti ; interna planiusculà obtusâ muticà. Nob. Crescit in Novae-Zeelandioe havre de l Astrolabe. Patiti vulgô ab incolis dicitur. OBSERVATIONS. Cette espèce est la même que M. de Labillardière a décrite et figurée sous le nom de Festuca scabra. Elle nous parait mieux placée dans le genre Triticum , où M. Robert Rrown l'a transportée. Ce dernier botaniste dit, dans sa phrase caractéristique, que les épillets con- tiennent cinq à six fleurs : j'en ai presque toujours compté de huit à neuf dans les échantillons recueillis à la Nou- velle-Zélande. 201. TRITICUM REPENS, L. , Sp. Crescit in Novâ-Zeelandià. OBSERVATIONS. Les échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande appar- tiennent à la variété mutique du TrUicum repens. En les comparant avec ceux d'Europe, je n'ai pu trouver aucune différence: AVENA. 202. AVENA SATIVA, L. Crescit in Novâ-Zeelandià [baie des Iles). BOTANIQUE. 139 OBSERVATTONS. Il est plus que probable que cette espèce a été impor- tée par les Européens. 2o3. f AVENA ANTARCTICA, R. Brown, Prodr. 1, p. 209 (in observ. ). Aira antarctica, Forst. , Prodr., u. 41- A. foliis planis , paniculà compositâ patente, caly- cibus trifloris, flosculis raedio aristatis, aristâ elon- gatâ rectiusculâ. Forst. 1. c. Crescit in Novae-Zeelandise œstuario reginae Car- lottae. DESCRIPTIO. Culmus erecto-adscendens, filiformis, tenuissimus, dodrantalis , indivisus , geniculis circiler tribus prae- ditus , foliis vaginatus , laevis. Folia linearia acuta, integerrima plana, striata, glabra, erecta, spithamea. Vaginae lineares, subs- strialae, margine subdiaphanœ , membranaceae foliis latiores, raembranula nulla , nisi margo brevissimus. Pamcula erecto-patens , oblonga, compositâ, pal- maris. Paniculae partiales, brèves, circiter semunciali spatio à se invicem collocatae, sœpiùs ex eodem punclogeminœ, vel ternae, erecto-patentes , oblongae, unciales, è spiculisaliquoteompositse. Spiculse oblongœ patentes, compressai, tenuissimae, triflorse. Calyx (lepicena. Nob.) : gluma bivalvis triflora; 140 VOYAGE DE L'ASTROLABE. valvulis patentibus ; calt£rà majore oblongâ, oblusius- culâ, compressa, margine membranaceo-pcllueidà ; altéra breviore subulalà, mueronatâ. Corolla : gluma bivalvis , basi pilis albidis minutis cincta; valvula exterior linearis compressa, margine membranacea, dorso sub apice aristata ; aristà setaceâ, tenuissimâ, erecto - patente , albâ, longitudine ferè duplô glumae. Valvula interior linearis tota membra- nacea, pellucida, marginibus connivens , apice mu- cronibus duobus notata , exteriore paulô minor. Stamina : filamenta tria, brevissima, erecta; an- thera? lineares , intrà corollœ valvulam exteriorem latentes. Germen minutum : styli duo brevissimi , dense plu- mosi ; stigmata simplicia. (Forster, Manusc.) OBSERVATIONS. M. R. Brown s'est assuré, par l'examen d'un échan- tillon authentique provenant de Forster, que cette plante appartient au {jenre Avcna. PASPALUM. 204. PASPALUM ORBICULARE, Foret., Prqdr., n. 35; Brown, Prodr. , 1, p. 188. P. spicis alternis distinctis, basi setigeris, flos- culis glabris ovato-orbiculatis, valvula exteriore glumse trinervi, foliis planis ltcvibus : margine incrassato reticulato. Br. BOTANIQUE. 141 Crcscil in Nova?-Zcelandirc loco diclo baie des lies, ubi vcrnaculè ab incolis vulgô 7«/Wnuncupatur. OBSERVATIONS. Forstcr avait déjà mentionné cette espèce. M. Robert Brown l'a depuis retrouvée à la Nouvelle-Hollande, et les naturalistes de V Astrolabe l'ont de nouveau recueillie à la baie des lies à la Nouvelle-Zélande , où elle est fort commune sur les bords de la mer. POA. 200. POA AUSTRAL1S, Brown , Prodr. 1, p. 179. Arundo poaeformis, Labill. , Nov.-Holl. , 1 , p. 27, t. 35. Poa anccps, Forster, Prodr., n. 43. P. paniculà effusâ aut subcoarctatâ, spiculis 5-6- floris lanceolatis; glumis scabris , periantbii val- vulà exteriore basi lanatà , foliis selaceo-involutis sca- bris; ligulà brevissimâ , culmis caespitosis. Br. 1. c. Crescit in Novae-Zeelandiae havre de l'Astrolabe. Ab incobs vulgo Patiti dicilur. OBSERVATIONS. C'est avec juste raison que M. R. Brown a rangé cette espèce dans le genre Poa , dont elle a en effet le port et les caractères. Les poils laineux qu'on remarque à la base de chaque fleur s'observent également dans plusieurs autres espèces du même genre. Au reste , déjà Forster avait placé cette plante parmi les Poa. 142 VOYAGE DE L'ASTROLABE. t RESTIACEiE. LEPTOCARPUS, Rob. Brown, Prodr. 1, p. 250. Restionis sp. , Forsler. 20G. LEPTOCARPUS SIMPLEX, Brown, 1. c. Reslio simples, Forster, Prodr., n. 367. Crescit in Novâ-Zeelandià , havre de l'Astrolabe. Frequens in palude prope anse des Torrent. Ab in- colis vulgô Out'oui. DESCRIPTIO. Rhizoma repens ramosum , pennae anserina? cras- sitie, squamis nigrescentibus acuminatis obteclum. Culmi ca?spilosi aphylli bipedales, erecti , graciles, nodosi, glabri, teretes, grisei, vaginati; vaginae è singulo nodo ortse , brèves obtusae , amplexantes gla- brse, appressae, fissae, marginibus incumbentibus. Flores dioïci : masculi amentacei ; araentis parvis oblongis acutis , pedunculatis , pedunculis axillaribus simplicibus aut apice ramosis, singulo apice amenti- gero , quasi in paniculà pauciflorâ dispositis. Squamae undique imbricatse , oblongae , apice acu- minatae , marginibus niembranaceae , uniflorae. Perian- tbiuin axillare squaniâ brevius , 6-sepalum, sepalis BOTANIQUE. 143 exterioribus tribus subcarinatis, apice emarginato acuminatis; tribus interioribus obtusioribus. Stamina tria inclusa in tuberculo fundum perianthii occupante insidentia. Filamenta brevissima medio an- tbera? dorso inserta ; antherae obovoïdeae obtusissimac introrsae. Fœminei : spicati, spicae subramosa3 subsessiles aut inferiores pedunculatae in axillâ vaginae solitariœ , distantes , versus apicem approximatae. Spiculae con- gestae parvae , 1-3-florae, squamis undique imbricatis exterioribus vacuis. Periantbium uti in masculis. Ovarium obovoïdeo-triquetrum uniloculare mono- spermum. Stylus simplex. Stigmata 3 linearia sim- plicia. Akenium minimum perianthii sepalis persistenti- bus velatum , 3-quetrum , indehiscens , monosper- mum. OBSERVATIONS. Les plantes de la famille des Restiacées sont, comme on sait , par leur nombre , un des caractères de la végétation du Cap de Bonne-Espérance et de la Nouvelle-Hollande. Dans l'Australasie , d'après la Flore de M. Robert Brown, on n'en compte pas moins de 85 espèces , ce qui fait une proportion de plus d'un tiers comparativement aux Cypé- racées dont le nombre s'élève à 210 espèces. Au con- traire à la Nouvelle-Zélande ce nombre est proportion- nellement moins grand, puisque contre 13 espèces de Cyperacécs, dont cinq sont communes à la Nouvelle- 144 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Hollande et trois communes à la Nouvelle-Hollande et à l'Europe , nous n'observons qu'une seule espèce de Res- tiacée , et cette seule espèce déjà trouvée par Forster , retrouvée de nouveau par les naturalistes de l'Astrolabe , croît également à la Nouvelle-Hollande. Ainsi donc cette rareté des Restiacées comparées aux Cypéracées est un caractère qui distingue la végétation de la Nouvelle- Zélande de celle de la Nouvelle-Hollande. BOTANIQUE. 145 JUNCE.E. juncus, l. 207. JUNCUS COMMUNIS, Mey., Syn. Junc, p. 12; Lnharpc, Monog. des Jonc, p. 27. Juncus effusus , L. Sp. ; Brown, Prodr. 1, p. 268. J. paniculà suprà decompositâ ; perigonii foliolis lineari-lanceolatis , aequalibus, acutissimis, capsulam ellipsoïdeam prismaticam retusam requantibus; sta- minibus ternis. Laharp. Le. Crescit in udis Novae-Zeelandise. 208. JUNCUS FILIFOBMIS, L. Sp., 465; Laharpe, 1. c, p. 29. J. folio florifero praelongo; paniculà simplici, pau- ciflorâ ; perigonii foliolis œqualibus , aculis , capsulam ovoïdeam vix aequantibus; staminibus senis. Laharp. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandià. 209. JUNCUS MABITIMUS, Lamk. , Encyc, 3, p. 2G4; Brown, Prodr. 1, p. 258; Laharpe, 1. c, p. 33. J. foliis pungentibus; paniculà suprà decompo- sitâ , plus minusve diffusa vel erectâ ; spicis 4-8-flo- ris ; perigonii foliolis aequalibus , lanceolatis acutis , BOTANIQUE. 10 116 VOYAGE DE L'ASTROLABE. capsula ellipsoïdeo-ovoïdeà mueronala paulo breviori- bus. Laharp. Le. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. OBSERVATIONS. Ces trois espèces ne nous ont offert aucune différence avec celles qui croissent en Europe. Elles sont toutes trois fort communes à la Nouvelle-Zélande. LUZULA, DC. 210. ■ LUZULA PICTA, Nob. L. foliis Linearibus pilosis : paniculà è gloinerulis 4-10-floris constanti; perigonii foliolis a'qualibus, lan- ceolatis actitissimis margine membranaceo-byalinis , niedio lineà lon^itudinali brunneà notatis, capsula obovoïdeo-acuminatà longioribus; seminibus inappen- diculatis , basi tomentosis. ?sob. Crescit in Novac-Zeelandia; havre de V Astrolabe. DESCKIPTIO. Radix perennis. Folia radicalia graminea , pilosa , pilis longissimis sparsis , striata acuta , 3 lineas lata , longiludine cuirai. Culmus simplex vix pedalis , folia ssepiùs duo basi vaginantia gerens , teres. Paniculà tenninalis crecta , ramosa , ex ultimo fo- lio quasi orta; pedicellis filiformibus ; tloribus in glo- BOTANIQUE. HT merulos basi bracteis scariosis cinctos 4-10-floros disposilis. Calycis sepala sex , quorum tria interiora , aequa- lia , lanceolala, acuta, margine hyalino-membranacea, medio castanea, capsulam superantia. Capsula obovoïdea acuminata, lutea, glabra , tri- valvis. Semina subglobosa nigra, hasi subobliqua tomentosa obtusa nec appendiculata. OBSERVATIONS. Par son port et l'ensemble de ses caractères cette es- pèce a quelque ressemblance avec les Luzula albida et nivea ; mais elle en diffère par ses sépales égaux très- longs , marqués d'une bande brune sur sa partie moyenne , ce qui donne un aspect très-agréable à ses fleurs. 10 148 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ASPARAGINE.E. DRAC/ENA, L. 211. + DRACiENA INDIVISA, Forster, Prodr., ... iôo> PI. escul., 33. D. arborea , l'oliis ensiformibus acutis , caudice indivise ; fructibus polyspermis. Forst. 1. c. Crescit in sylvis ad portum vulgô Dusky bay No- vae-Zeelandiae. ( Forsler.) DESCR1PT10. Caulis arboreus teres , rimulosus , simplicissimus , indivisus, virescens , versus apicem foliis vestitus, 2-4-orgyalis. Folia terniinalia ensiformia, membranacea , acuta, intcgerriina , sessilia, semiamplexicaulia, basi imbri- cata, patentia, longitudinaliter striata , laetè virentia , 2-pedalia, palmura lata. Racemus composilus laleralis , ex alis foliorum ena- tus, nutans, raceinis partialibus in formam cylindri- cara lliyrsoïdeain digestis. Pedanculus universalis 2-3-pedalis teres , laevis, herbaeeus , diametro sesqui- pollicari. Pedanculi partiales spithamei, approximati, ereclo-patentes , teretes , lœves , basi instructi foliolo lanceolato , pedunculi longiludine è pedunculo uni- versali ubique sparsini procedentes. Pedicelh uni- BOTANIQUE. 140 flori , brevissimi, horizontales. Bractcœ ad basin pc- dicelli dus, minima?, lanceolatx , acuta?, concavae. Calyx nullus. Corolla : pctala sex , oblonga , subrcflcxa , a?qua- lia, basi coba?rentia. Stamina : Filamenfa sex subulala, loii};iludine ferè corolla?, basi petalorum inscrla. Antherœ oblongrc incumbentes. Germen superum subglobosum ; stylus filiformis brevis. Bacca globosa, cœrulea, suprà punctis tribus exca- vatis notata , stylo persistente mucronata , trilocula- ris polvsperma. Semina in singulo* loculamento circiter septem , membranulà ita involuta ut unicum tantùm crcdcres , atra, globosa , glabra , semilunaria, triquetra. OBSERVATIO. Hanc arborem mihi non sub inflorescentià obviam, sed mense Maio vel ineunte hyeme reperlam memi- nisse velim. Racemos baccis maturis confertissimè onustos vidi , quorum ramuli inlimi pluribus floribus emarcidis sterilibus gaudebant, undè descriplionem reliquarum partium fructificationis desumsi. ( Des- criptio et obs. ex manuscriptis Forsterianis.) 212. + DRAC^NA AUSTRALIS, Forsfe'r, Prodr. , n. i5i. D. arborea , eaudice ranioso , foliis ensiformibus , 160 VOYAGE DE L'ASTROLABE. acutis, racemo erecto suprà decomposito. Forst. 1. c. Crescit in Nova>Zeelandiae littoribus , propè aes- tuarium Reginœ Charlottœ. DESCRIPTIO. Caulis arboreus ab orgyali in quadriorgyalem alti- tudinem excrescens , ligno molliori fragili , cortice ci- nereo rimoso ; versus apicem saepè in plures ramos divisus. Rami erecto-patentes, lignosi, apice, fasci- culo foliorum et florescentiâ coronati , palmae in mo- dum. Folia terminalia membranacea , ensiformia , plana, carinà dorsali vix notabili, 2-pedalia, pollicem lata , acuta, longitudinaliter substriata., saturatè viridia , basi parùm dilatata , imbricalim ex apice rami pro- deuntia. Racemls terminalis, suprà decompositus maximus. Pedunculus universalis 2-3-pedalis erectus , basi unciam crassus , angulatus laevis , partiales angulati patentes, adscendentes , sparsi, inferiores pédales, supremi breviores ; partiales angulali , patentes, spithamei palmares(jue undique sparsi , numerosi. Pedicelli uniflori , niinuli , conferti , sparsi , bracteis vestiti. Bracteae très, squamaceae, ovatsc , albidae, petalis triplô breviores, sub singulo pedicello , exte- riore majore. Flores albi, odore spirante fœli. Calyx nullus. Co- rolhe petala sex , parva , basi cohserentia , oblonga , reflexa. Stamina : filamcnta sex subulata , inedio crassiora BOTANIQUE. 151 longiiudine petalorum , erecta. Àntherae oblongae crecto-incumbentes. Pistillum : germen ovatum , superum , tribus striis apicequc tribus poris notatmu , triloculare po- Jyspermuin. Stylus subangulatus , longitudine stami- nura. Stignia brève, trigonum subtrilidum. (Descript. è nianus. Forslerii. RIPOGONUM, Forster, Gen. , p. 49; Brown, Prodr. 1, p. 293. 2i 3. f RIPOGONUM SCANDENS, Forster 3 Char. Gen. , 25. Smilax Ripogonum, Forster, Prodr., n. 372. Ripogonum parviflorum, Brown , 1. c. R. caule inermi tereti, radicante, f'oliis ovato-lan- ceolatis acuminatis quinquenerviis , floribus herma- pbroditis. 1. c. Crescit in Novae-Zeelandise sylvis. (Forster.) DESCRIPTIO. Caulis ad summos arborum apicesscandens, niger tenacissimus , berbaceo-lignosus teretiusculus , polli- cem vel binos pollices crassus , articulatus ( articula- tionibus nodosis spatio pedali distantibus inferiore bracteante superiorem , ope squamularum duarum oppositarum , ellipticarum, nigrarum , margine undu- latarum , deciduarum); varié ramosus , radicans è tu- bereulismoleovigallinaceiex axillis ramorum radicu- 152 VOYAGE DE L'ASTROLABE. las emittens, nemora tota obsidens. Rami rariores teretes, laeves, fusco-virides. Ramuli bracteati sim- plicissimi ex alis foliorum basi squamulis vaginati. Folia opposita petiolata , ovato-lanceolala , acumi- nata , integerrima , lsevia , 5-nervia , venis reticulata , palentia, palmaria. Petioli semitcretes Iseves , hori- zontales semunciales. Racemus pedalis eompositus , erecliusculus ; raee- muli pauci, oppositi, hrachiati, palmarès, laxi. Pe- dunculi omnes teretes, Iseves. Pedicelli uniflori, sparsi , teretes, Iseves , horizontales, ili pollicis sequantes. Glandula in axillis pedicellorum. Flores (quantum scio) omnes hermaphroditi, parvi , viren- tes. Perianthium inferum , hexaphyllum , fbliolis bre- vibus laneeolatis , acutis , ereetis. Corolla nulla. Sta- minum iilamenta sex minuta. Anthera? lineares,ca- lyce triplé longiores , subquadrangulares, patentes, dorso planae, lateribus tribus reliquis sulco notatae , virides. Germen globosum. Stylus teres , longitu- dine ealycis. Stigma obtusum obsolète trilobum. Bacca globoso-acuminata , rubra , bilocularis. Semina soli- taria hemîsphaerica , hinc plana, inde eonvexa alba. (Descriptio è schedis Forsterianis.) HOTANIQUE. 153 ASPHODELES. PHORMIUM, Forster, Gen. t. 24. 214. PHORMIUM TENAX, Forster, Prodr. n. i53. Crescit in Novâ-Zeelandiû. Nomen vernaculum Kekkie. DESCRIPTIO. Radix perennis. Folia ensiformia, equitantia, inferiùs condupli- cata, à medio adapicem planiuscula, dorso carinata , acuta, integerrima, glabra, lœtè viridia semorgyalia. Scapus orgyalis, teres, laevis, niger, perennis, herbaceo-sublignosus , inanis , erecto-ascendens , apiee racemifer. Racemus terminalis , maximuscompositus, erectus. Pedunculi partiales ascendentes, alterni, secundi , distichi, teretes , nigri (rariùs iterùm racemosi ) antè eruptionem erecti, scapo appressi, intrà vaginam seu spatham reconditi, palmarès, seu spithamei. Pedi- celli 1-flori, teretes, lseves , secundi, ascendentes, apice quasi per articulationem corollam ( calycem j élevantes, pollicares. Spalbœ (s. vaginae) caducae, lanceolatsc , acunii- natae, compressée, extùs carinata? convolutœ, in scapo sub singulo racemo partiali sitse , eumque ante efflo- 151 VOYAGE DE L'ASTROLABE. rescentiam foventes, racemulo vero prorumpenle ac- ciduo, luteo-virides , pédales , seu internodiis scapi duplo longiores. Flores ochraceo-lutei sesquipollica- res, erecti. Calyx nullus. Corollae petala sex ascendenli-obli- qua , in tubum subincurvum obtuse triquetrum con- niventia , oblonga, horum 3 èxteriora breviora apice acuta, dorso elevatiora, 3 interiora apice rotundato patente concava. Stamina : filamenta sex ascendentia , filifonnia co- rollam superantia, inaequalia coccinea. Antherœ erec- tae subtriquetrac acutœ , auratae. Germen obtuse triquetrum superum. Stylus ascen- dens, staminibus paulô brevior, ruber. Stigma sim- plex. Capsula nigra oblonga , acuminata , triquetra , ti\- locularis , trivalvis. Semina plurima , oblonga plano- eompressa , nigra , glabra nitida. (Descriptio cmanu- scriptis Forslerianis. ) OBSERVATIONS. Le Phormium ou Lin de la Nouvelle-Zélande est fort commun dans ces deux îles. Il croit plus particulièrement sur le bord des torrens et des ravins , où il forme des touffes extrêmement serrées. On peut dire de cette plante que c'est peut-être la plus abondante de ce pays , car elle y couvre des étendues de terrain très - considérables. Quant à ses usages, on sait qu'ils sont nombreux et impor- tans. Les fils que l'on retire de ses feuilles sont d'une très- jjrande ténacité et servent à fabriquer non-seulement des BOTANIQUE. 155 cordages el des filets, mais encore la plupart des étoffes dont les Nouveaux-Zélandais recouvrent certaines parties de leur corps. Ces avantages ont été appréciés même en Europe , où l'on a cherché à introduire et à étendre la culture du Lin de la Nouvelle-Zélande. ANTHERICUM, L. 2i5. f ANTHERICUM CIRRHATUM, Forst., Prodr., n. i48. A. foliis lanceolatis planiusculis : scapo panicu- lato , filaraentis barbatis bicirrhatis. Forst. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandià , propè maris littora, inter saxa et muscos, ad nemorum margines. (Forster.) DESCRIPTIO. Radix cylindrica , subprseraorsa , perennis , fîbril- las brèves tenues hinc illinc emittens , palmam longa. Folia radicalia lanceolata acuminata , integerrima basi subcompressa se invicem vaginantia , carnosa , supernè planiuscula membranacea , longitudinaliler striata , laetè viridia , 2-pedalia. Scapus teres, filiformis , rectiusculus versus solem flexus, ramosus , ad divisuras foliolo instructus gla- ber, bipedalis. Panicula patens , simplex, laxa. Pedunculi filifor- mes, patentes, altérai, inférieures spithamei , supe- îiores sensim breviores , onusti pedicellorum fascicu- lis altérais spalio semunciali distantibus. Foliola ad basin pedunculorum solitaria, foliis radicalibus si- 156 VOYAGE DE L'ASTROLABE. millima , palmaria , supcriora scnsim minora. Pcdi- celli uniflori , bini seu terni ex eodem punclo allerno solem speetantes, horizontali-palentes , filiformes , subelevati, unciales, basi virides, parle superiore can- dida quasi per articulationem impositâ corollsc tubum mentiente. Bracteae 3-4, minhnae ovato-laneeolatae, acuminata? , integerrimae sessiles, strialœ , byalino- membranacea? ad basin florum. Flores candidi, pol- licares. • Calyx nullus. Corollœ petala sex oblonga, paten- tissima , Iria exteriora acumine subulato instructa, interiora obtusa. Staminum filamenta (> , fililbrmia , erecta, candida. Antherœ oblongaî, erectse, bisulcse, candida?. Barbata corpuscula duo filiformia, purpurea , pubescentia ab anlberà ad basin filamcnli longitudinaliter dependen- tia, ibique cirrbi in modum revoluta , parle cirrbi- formi flavissimà. Pistilli germen ovatum superum, obsolelè 3 slriis notalum , porisque 3 melliferis apice inslructum. Sty- lus iilif'ormis rectus , longitudine staminum , apice subtrigonum. Stigma barbât um. Capsula ovata glabra , 3-locularis , polysperma. Semina plura, globosa , minima. ( Descriptio è ma- nuscriptis Forslerianis. ) r,OT\NIQUK. 157 PALMEE. ARECA. •2i6. f ARECA SAPIDA, Solander, Forst. Plant, esc.,, 35. Crescit in Novœ-Zeelandiae ecsLuario Charlotta? Regina?. (Forster.) OBSERVATIONS. Cette espèce de Palmier est encore fort douteuse; car Forster dit qu'il n'en a vu ni la fleur ni le fruit , et que c'est d'après Solander qu'il lui a donné le nom & Areca sapida. Peut-être n'est -elle qu'une simple variété de X Areca olcracca : car , comme dans cette dernière , le bourgeon terminal sert d'aliment aux habitans de la Nouvelle-Zélande. Elle n'est point du tout mentionnée dans les manuscrits de Forster. 158 VOYAGE DE L'ASTROLABE. * COLCHICACE.E. ♦HAMELINIA, Nob. Flores dioïci : fœminei racemosi. Calyx sexparti- lus, basi monosepalus ; laciniae très exteriores sub- longiores, lanceolatae, interiores paulo minores. Stamina 6 abortiva laciniis opposita , basique afiixa. O varia 3 sessilia libéra -, basi in unicum coa- lita, singulo 1-loculari, ovulis 5-6 in massa cel- lulari, loculum implenti, et ex angulo interno ortà nidulantibus. Styli 3 brevissimi coadunati; stigmata obtusa , brevia. Herba perennis , sericea ; foliis linearibus vaginan- tibus; scapo triquetro; floribus racemosis. 21 7. * HAMELINIA VERATROIDES, Nob. (Tab. 24.) Crescil in iNovà-Zeelandiâ. DESCRIPTIO. Radix perennis. Folia radicalia linearia rigida, striata, acuta, scapo duplô longiora , marginibus revolutis , piloso- squamata , versus parlem inferiorera triquetra , basi sensiin marginibus membranaceis dilatata, vaginantia, BOTANIQUE. 159 vagina intégra cxtùs pilis setosis albicantibus con- gestis onusta. Scapus obsolète triqueter, pedalis simplex, reetus dense sericeus. Flores fœminei panieulati ; panicula terminalis è sj)icis altenlis approximatis subbiuncialibus compo- sita. Ramis ramulisque dense sericeis ; ad basin spicarum partialium braclea foliacea elliptica longior longïssimè aeuminata persistens adest. Singulus flos pedieellatus, basi braclea minimâ subulalâ stipatus; pedicello brevi, pilis lanuginosis, longiusculis usque in perianlhio obsito. Perianthium 6-partitum, coloratum, laciniis tribus exterioribus sublongioribus , lanceolatis acutis, pa- tulis ; tribus interioribus subminoribus , omnibus basi inter se concretis. Ad basin singularum laciniarum, rudimentum staminis sterilis, sub forma filamenti saepiùs castrati, adest. Ovarium liberum in fundo calycis sessile, disco nullo , ovoïdeo-lagenariaeforme , apice attenuatum et quasi in stylos très brevissimos concrelos desinens. Stigmata 3 obtusa simplicia. Transversè sectum triloculare reperitur ovarium; loculo singulo massa cellulosa ab angulo interno ori- ginem ducente, impleto. Ovula in hâc massa cellu- lari diapbanà , nidulantur 5-G irregularia. Flores masculi et Fructus desiderantur. observations. Nous avons établi ce genre que nous croyons nouveau, 160 VOYAGE DE L'ASTROLABE. quoique nous n'ayons eu à notre disposition qu'un seul individu femelle , sans fruit , et que par conséquent nous ne connaissions ni les fleurs mâles , ni les fruits mûrs , ni les graines. Mais les caractères que les fleurs femelles nous ont offerts nous ont paru n'appartenir à aucun des genres de la famille des Colchicacées. Par son port et ses fleurs dioïques notre genre se rapproche assez du Vera- trum ; mais il en diffère par ses sépales soudés ensemble à leur base et formant une sorte de tube court , et non dis- tincts et glanduleux à leur base ; par ses styles courts et en grande partie adhérents entre eux par leur coté interne. Ce qui distingue surtout ce genre , c'est la structure de son ovaire : il est à trois loges ; de leur angle interne naît une masse de tissu cellulaire, dans l'intérieur de laquelle les ovules, au nombre de cinq à six, se trouvent nichés. Je ne connais une semblable organisation dans aucun autre genre de Monocotylédons. Nous dédions ce genre à M. le baron Hamelin, vice- amiral , commandant autrefois l'un des deux bâtimens de l'expédition scientifique du capitaine Baudin, et qui, par son amour pour les sciences et ceux qui les cultivent , et les services qu'il a rendus à la marine de France, est bien digne de l'hommage que nous lui offrons ici. BOTANIQUE. 1 r> 1 IRIDEtE. sisyrinchium. ai8. f SISYRINCHIUM IXIOIDES, Forst. , Prodr., n. 325. S. foliis ensiformibus conduplicatis longissimis, paniculâ trichotomâ , petalis exterioribus dimidiô mi- noribus. Forst. Le. Crescit in Novâ-Zeelandiâ ad margines nemorum. descriptio. Radix — Folia radicalia , ensiformia , equilantia , longitudi- naliter conduplicata , linearia, glabra, viridia , vix semunciam lata , apice acuto saepè emarcido , tripe- dalia. Scapus teres, laevis, erecto-flexuosus , nudus, bipe- dalis. Paniculâ terminalis rigida, subtrichotoma, pauci- flora, spithamea. Pedunculi teretes , laeves, erecto- patentes , glabri , ssepiùs in très divisi. Pedicelli uniflori, teretes, laeves, semipollicares. Flores albi, semunciali circiter diametro. Spathae bivalves , valvulis lanceolatis marces- centibus. Corolla; petala sex snpera ; tria exte- riora calycina ovata; tria interiora, orbiculala, cx- ternis duplô majora, eoncava , patenlia. Staminum BOTANIQUE. U 162 VOYAGE DE L'ASTROLABE. filamenta tria subulala, basi infimâ conniventia, longitudine petalorum exteriorum. Anlherœ ovatae, incumbenles , depresso - plana? , basi subbifidae. Germen inferum. Stylus filiformis, brevis; sligma trifidum , laciniis crassiusculis stylo longioribus. Capsula subovata , triquetra , trilocularis. Scmina numerosa. (Descript. è manuscr. Forsterianis.) BOTANIQUE, 163 ORCHIDEE. DIURIS, Smith. 219. DIURIS NOVvE-ZEELANDïyE, Nob. (Tab. ci5, f. 1.) D. foliis linearibus , basi vaginanlibus , scapo di- midiô brevioribus ; floribus 2-4 subsessilibus , spica- tis ; calvcis laciniis lateralibus exterioribus linearibus erectis, superiore fornicatà acutà duplô longioribus; labello tripartito; lobo medio ovali lanceolato, late- ribus conflexis basi unicarinato. Nob. Crescit in Novse-Zeelandise locis montosis. DESGRIPTIO. Radix : tubercula duo oblonga, carnosa, inacqualia, altcro minore. Folia radicalia lioëaria scapo dimidiô breviora , acuta , vix duas lineas lata , striata , glabra , basi va- ginantia, vaginà membranaceâ laxâ. Ad basin eidmi, circa folia vaginae adsunt 2-3, laxae, acutœ, limbo foliaceo destitulae. Scapus reclus simpiex, S- 10 uncias altus, teres, gerens folia 3-4 sensim longitudine decrescentia et ad vaginam tanlùui versus scapi apicem reducta. Flores 2-4 altérai in apice scapi subsessiles, bracteà spalhœformi carinalà acuta ovario longiori sufiulli. 1 1 1(54 VOYAGE DE 1/ ASTROLABE. Ovariuin ovoïdeum contorlum eostatum. Lacinia? 1res exteriores valdè imcquales. Superior fornicata apice acuta , dorso subrotunda , striata , genitalia obtegens ; duae latérales lineares duplô longiores ascendentes. Interioruni duae latérales inclusae , membranacere, basi latœ , sensim et obliqué angus- tat se, apice trunealo-emarginata? , bilobae, lobis in- aequalibus. Labellum triparlitum, patens; nicdio ca- runculà' seu carinà obtusatà* versus basin bicruri notatum, eealcaratum ; lobis lateralibus brevioribus obtusis, ol>liquis, integris, medio duplô longiori sub- cordato, acuto, marginibus inflexis. Gynosteiuium brevissinuuu lateribus in duas ap- pendices meinbranaceas erectas , basi latas sensim acutas erectas , ferè longitudine interiorum , pro- ductum. Stigma anticum instar lamellae anticè glan- dulosa?, ovalis, subacutae, erectae, basi concavae, ante- anlherain sitœ. Antbera sligmati parallela , gynoste- niiuin terminans, oblongo-eordiformis, apice acumi- nata, biloeularis, loculo singulo sulco seu rima longitudinali anticè debisccns. Pollinia duo oblonga, simplicia, pulveracca , facile solubilia. OBSERVATIONS. Nous croyons cette espèce nouvelle. Néanmoins, au- tant qu'il est possible d'en juger d'après une simple phrase caractéristique , elle nous paraît se rapprocher du Diuris emarginata de M. Brown. La figure et la descrip- tion que nous donnons ici de notre plante pourront servir BOTANIQUE. 105 à faire reconnaître si en effet elle est différente de l'espèce ci-dessus mentionnée. THELYM1TRA , Forst., Swartz, Rob. Brown. 220. THELYMITRA FORSTERII, Swartz, Act. Holm. , 1800 , p. 228. (Tab. 25, i. 2.) TheJymitra longiflora , Forst. Gen. , n. 49; Serapias regularis, Forst. Prodr. , n. 3i2. T. folio unico, basilari, lineari-lanccolalo , eari- nato ; floribus spicatis ; calycis sepalis erectiusculis, subaequalibus. Nob. Crescit in Novà-Zeelandiâ. DESCRIPTIO. Ràdix è fibris capillaribus et tuberculis diiobus oblongis leretibus gracilibus tomenlosis constans. Scapus simplex , vix pedalis, basi vaginis pluribus Iaxis membranaceis tenuibus suffultus. Folium unicuni è parte inferiore seapi ortum, basi vaginans, lineari-lanceolatum , carinatum , aculum, longitudine scapi vix semunciam lalum, Vagina; saepiùs duae, laxae, aculse , scapum suprà folium cingenles. Flores 5-7 spicati, inferiores pedunculati, supe- riores subsessiles basi bracteati; bracteà lanceolatâ acuminatà, ovario breviore. 166 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Calycis laciniœ très, subpatulœ, squales, similes, oblongœ aculse ; intcriores très patulae , ohovales , aeutœ ; exteriores subœquales, tenuiores, venosae. Gynostemium membranaceum convoi ut uni , apice eueullatum, bifidum, anticè et versus apicem in lobos apice penicillatos productum. Antbera ovato-cordata, in sinu gynostemii interne dorso adnata, sessilis, erecta , bilocularis , loculis longitudinaliter dehiscen- tibus. Pollinia in utroque loculo solilaria, oblonga, pulverulenta. Stylus brevissimus gynostemio cinc- tus , scd distinctus, apice sensim in laminam cras- sam acutam desinens ; stigma iaeiem internam hujus laininœ occupans , convexiusculum , medio sub- depressum, glanduloso-madiduni. Ovarium inferum costatum non contortum. OBSERVATIONS. Le genre Thehjmitra , en prenant pour type cette espèce , d'après laquelle il a été établi , présente des particularités d'organisation fort remarquables , et cpii ne s'observent, à noire connaissance, dans aucun autre genre de la famille des Orchidées. Aussi nous parait- il avoir été assez incomplètement caractérisé jusqu'à présent. Dans le Thclymilra Forstcri, en effet, le style et le stigmate sont tout-à-fait distincts de l'appareil staminal, au lieu de former un tout commun comme dans toutes les autres Orchidées. Ce que, dans la description qui précède , nous avons nommé le gynostème , appartient exclusivement au système staminal , et forme une sorte de voûte alongée bifide à son sommet , offrant sur ses deux côtés, vers la partie supérieure, deux appendices en forme BOTANIQUE; l<;7 de pinceaux. C'est sur la l'ace interne île ce corps mem- braneux, à peu près vers le milieu de sa hauteur, que l'anthère est attachée. Le style , placé en avant du système staminal, est embrassé par lui dans sa partie inférieure, mais cependant il en est tout-à-fait distinct, et le stigmate qui occupe la face interne ou postérieure du style est ainsi tourné du côté de l'anthère. DENDROBIUM, Swartz. 221. DENDROBIUM BIFLORUM, Swarlz, Act. Holm. 1800, p. 246. Epidcndrum biflorum, Forst. Prodr., n. 3i8. (Tab. 26.) D. caule gracili suffrutescente ramosissimo ; foliis altérais lineari-lanceolatis acutis , basi à vaginâ sece- dentibus; pedunculis suprà axillaribus, bifurcatis, bitloris; floribus resupinatis. Nob. Crescit in arboribus parasilica , in Novae-Zeelandiœ sylvis. ( Havre de l'Astrolabe. ) DESCRIPTIO. Caulis suffrutescens, gracilis, ramosissimus, raniis altérais teretibus glabris , basi vaginis foliorum elap- sorum vestitus„ 2-3 pedes longus. Folia alterna vaginantia , lineari-lânceolata , acuta, glaberriraa, striata, vix duas uncias longa, 2 lineas Jata, à vaginà persistenti intégra 3-4 lineas longâ , seeedentia. 168 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Flores resupinati, sacpiùs gemini : pedunculus su- praaxillaris vaginam perforans basi simplex , apice bifîdus, basi et ad bifurcationem vaginâ intégra laxius- culâ membranaeeâ cinctus, f'oliis brevior. Calycis laciniarum exteriorum superior (resupina- tione floris înferior ) ovali-lanceolata, basi libéra ; duœ latérales aequales obliqua? , basi interna inter se connatae, acutae. Interiorum duae latérales ovali- oblongae , acutae , exteriorum longitudine. Labellum supcrius, basi unguiculatum et cum processu basilari columnae articulatum, in medio 4-cristatum , trilo- bum, lobo medio majori, acuminalum, undulatum, la- teralibus minoribus acutis subobliquis. Gynostemium erectum, longiusculum posticè convexum, anticè concavum , marginibus submembranaceis apice pro- ductioribus subacuminatis. Stigma medietatem su- peram columnai occupans , glanduloso-madidum. An- thera terminalis in apice columnae (clinandrio) nidu- lans , operculiformis; operculo orbiculari , anticè acuminato, posticè articulalo , duos loculos segrega- tos offerenti ; loculis simplicibus. Pollinia solitaria cereacea, oblongoarcuala, subtriquetra. OBSERVATIONS. Cette espèce qui n'avait encore été signalée que par Forster , mais dont on ne possédait pas cle description , avait été trouvée par ce naturaliste dans les îles de la So- ciété. M. Lesson l'a rapportée de la Nouvelle-Zélande, et quoiqu'elle ne fût pas nouvelle , nous avons néanmoins cru devoir en donner une figure et une description , afin BOTANIQUE. 1G9 d'en bien constater l'existence. La phrase caractéristique donnée par SwarU est peu exacte, ou a été faite d'après un échantillon bien incomplet , puisqu'il dit que la tige est simple , tandis qu'elle est excessivement rameuse. CYMBIDIUM, Swartz. 222. CYMBIDIUM AUTUMNALE, Swartz, Nov. Act. Ups. p. 72. Epidcndrum autumnale, Forst. Prodr. , n. 3ij). C. caulibus è radiée reptante simplicibus ancipiti- bus , foliis confertis lanceolatis , spicis subpaniculatis terminalibus. Sw. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandiâ (Forster), in arboribus parasiticum. DESCRIPTIO. Radix simplex , parasitica, teres, articulata. Caulis teres simplex, erectus, herbaceus, totus vaginis foliorum tectus. Folia alterna , erecto-patentia , obliqua, lanceolata, integerrima , acuminata , caulem vaginantia , rigida , glabra , uninervia , palmaria. Pedunculus universalis sesquipollicaris , teres , subsquamosus. Panicula terminalis erecto - nutans , ovata, laxa. Pedicelli brevissimi 2-3-flori, squamu- losi ; squamulae minimœ, brimneae, acutse, peduncu- lum obtegentes, in apice singuli pedicelli binae, seu 170 VOYAGE DE L'ASTROLABE. trinae, flores sessiles cingenles. Spalhœ nulke, nisi squamulas suprà dictas pro spathis sumantur. Corolle (calycis Nob.) pelala quinque alba paten- tissima , tria exteriora ovata, duo interiora obovata. Nectarium intrà petala interiora bilabiatum ful- vum ; tubus vix ullus ; labium superius brevissimum, subtrifidum ; interius subrotunduni , longitudine pe- talorum, erectum, retusum, saepè subacuminatum. Staminum filamenta duo brevissima , pistillo insiden- tia ; antherae tectae , labio superiore nectarii. Germen turbinatum , tenue , longum , tortum, inferum. Stylus brevissimus , nectarii labio superiore adnalus. Stigma obsoletum. Obs. Odor eral suavissimus. (Forster. mss. ) BOTANIQUE, 171 THYMELE.E, juss. PIMELEA, Banks et Solander. Passcrinx" et Banksiae spec. Forstcr. 223. PIMELEA GNIDIA , Vahl Enum. , Willd. SP. Passerina Gnidia, Forst. Prodr. , n. 170. Banksia Gnidia, Forst. Char. Gcn. pi., 4, n. I. P. diandra, glaberrima , foliis oppositis, ovali-lan- ceolatis , acutis , coriaceis , glabris , floribus villosis capitatis, terminalibus. Nob. Crescit in Novœ-Zeelandiae littoribus australibus , ad fissuras rupium in littore porlûs vulgô Dasky-batj; reperitur etiam in partibus ejusdera insulae Borealcou- bos, in summo montium cacumine, pumila, bipeda- lis circiter : nuperius collegit clar. d'Urville in loco dicto havre de V Astrolabe. DESCRIPTIO. Frutex bi seu triorgyalis , erectus , ramosissimus , cortice pallido nigroque variegato. Rami lignosi slricti, tereles, foJiosi, cortice nigro-purpurascente. Ramuli summi herbacei , foliosi , apice floriferi lutei. Folia brevissimè petiolata, opposita, decussata , oblongo-lanceolata , acuta , integerrima , rigida seu coriacea , glabra, patentia , enervia , avenia, vix pol- 172 VOYAGE DE L'ASTROLABE. licaiïa, laetc virentia; summa , inter qua3 flores nas- cuntur, ovali-lanceolata. Petioli semiterctes, brevis- simi, ramis stricte appressi , glabri, vix à basi folio- rum distincti. Fasciculus florum terminalis, sessilis, decem vix quindecim-florus. Flores albi-, odorati, semipollica- res, extùs non raro carnei. Calyx monosepalus tubulosus ; tubus fililbrmis cy- lindraceus , basi pro germine parum aniplialus , ex- terne villoso-sericeus ; limbus quadrifidus , laciniis ovalibus , subtùs villoso-sericeis , suprà glabris , dua- bus staniiniferis reliquis paulù majoribus. Staminum filamenta duo filiformia , fauei inserta , erectiuscula , alba. Antherae ovatoe, didynuc, flava3. Germen oblongum , superum. Stylus (ililbrmis late- ralis , erectus, longitudine calycis, basi villis ininutis- simis cinctus. Stigmacapitato-globosum. Pericarpiuni ovatum, uniloculare, uniovulatum , evalve, viride. Semen unicum involucratum, ovatum, acuininatum , atrum , glabrum. 224. f PIMELEA PILOSA, VahlEnum., Willd. Sp. Passeriana pilosa , Forst. Prodr. , n. 171. Banksia pilosa, Forst. , Char. Geo. pi., 4> »• 2- P. diandra, pilosa, lbliis linearibus obtusis. (Forster.) Crescitin Novae-Zeelandia; montibus et iruticelis. (Forster.) BOTANIQUE. 173 DESCRIPTIO. Caulis fruticosus , erectus, teres, ramosus, diffu- sus, semi-orgyalis, glaber, cortice brunneo, tuber- culato. Rami numerosi , inordinati , erecto-patentes , teretes, lignosi, brurmei, pilis albidis appressis vil- losi, pédales. Ramuli berbacei, oppositi , teretes, fo- liati, albo villo vestiti , erecto-patentes, spithamei. Folia opposita patentia , mollia, tenuia, suprà lae- via, subtùs pilis albis vestita, pollicaria. Petioli bre- vissimi, teretes , erecti , appressi, internodiis semi- pollicaribus. Florescentia exactissimè ut in Passerinà myrlifo- liâ. Flores albo-sericei, parum tenuiores, cseterùm sinrillimi. (Forster.) OBSERVATIONS. Je ne connais cette espèce que par la description de Forster qu'on vient de lire. Elle est du nombre de celles que les naturalistes de V Astrolabe n'ont point rapportées. Elle paraît assez voisine de la précédente dont elle diffère surtout par ses feuilles plus petites, minces, molles, gla- bres en dessus et couvertes en dessous de poils blancs et raides. 225. PIMELEA VIRGATA, Vahl, Enum., p. 3oG. P. foliis lanceolalis, acutis subtùs pilosis, ramu- lis-tonientosis , floribus terminalibus aggregatis. 1. c. Creseit in Novâ-Zeelandiâ. ( Valh. ) 174 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 226. PIMELEA PROSTRATA, Vahl Enùm.; Willd. Sp. Passerina prostrata , Forst., Prodr. , n. 172. Banksia prostrata, Forst., Gen. pi., 4» n. 3. P. ramutis pilosis, foliis ovali-oblongis , carnosis , glabris ; floribus parvulis , externe pubenlibus ; laci- niis calycis oblongis subobtusis. Nob. Crescit in montibus aridis Novae-Zeelandia? (For- ster); in loco dicto havre de ? Astrolabe (d'Ur- ville. ) DESCR1PTIO. Caulis fruticosus prostratus, teres, ramosissimus, dodrantalis et ultra. Rami frutescentes , teretes, fili- formes, dichotomi , grisei , foliati. Ramuli sumrai juniores, herbacei , lutei, pilosi. Folia opposita , sessilia, ovalia, subobtusa , inte- gerrima, carnosa , crassiuscula , glabra , patentia , saepè horizontalia , decussata, 3-4 lineas longa. Florescentia terminalis : flores albidi , odorati 7 extùs sericei , vix trilineares , ad apicem ramulorum suprà receptaculum sericeum aggregati tubulosi. Ca- lycis tubus filiformis brevis , pilosus ; limbi laciniac quatuor, ovales, horizontales, subaequales , interne glabrae , subobtusae. Stamina duoerecta, fauci pilosa inserta , laciniis corollae dimidiô breviora. Anlherae subrolundae introrsœ erectae. Ovarium ovatum. Stylus filiformis , tubo longior. Stigma capital um. Fructus ut in congeneribus. KOTANIQUE. 175 227. PIMELEA URVILLTANA, Nob. P. ramulis albido-scriceis ; foliis ovalibus obtusis , glabris ; (loribus minimis, externe sericeis ; laciniis calycis suborbicularibus obtusis. Nob. Crescit in Novae-Zeelandisc loco dicto baie Tasma?t. (DUrville.) DESCRIPTIO. Frutex eftusus, ramosissimus ; ramulis dichotomis, serieeo-argenteis , teretibus. Folia opposila, approximata, parvula, vix 3-4 li- neas longa, 2-3 lala, sessilia, ovalia, subobtusa, gla- berrima, intégra, coriacea, subavenia. Flores parvuli , albi , ad apicem ramulorum 6-8 eongesti subcapitati , foliis superioribus involucrati et suprà receptaculum sericeum impositi. Calyx monosepalus brevis , vix tubulatus , externe dense albido-sericeus ; tubus vix unam lineani lon- gus-rlimbus 4-partitus; laciniis patulis horizontalibus, suborbicularibus obtusissimis, 1 lineam longis. # Stamina 2, brevissima, fauci villosse inserta. Stylus tubo calycis duplô longior, gracilis'. Fructus OBSERVATIONS. L'espèce donfe nous venons de tracer une description abrégée , est extrêmement voisine de la précédente , dont peut-être elle n'est qu'une variété. Cependant elle 176 VOYAGE DE L'ASTROLABE. nous a offert des caractères qui nous ont paru propres à l'en distinguer. Ainsi les jeunes rameaux , au lieu d'être simplement pubescens , sont couverts d'un duvet soyeux blanc et très-épais. Les fleurs sont plus petites, également soyeuses en dehors, et les lobes du calice sont très-courts, obtus et arrondis. BOTANIQUE. 177 POLYGONES. RU31EX, L. 228. RUMEX CKISPUS, L. Sp. R. val vis integris omnibus graniferis, foliis lanceo- latis undulatis acutis. L. Crescit frequens in sabulosis Novse-Zeelandiae , loco dicto havre de V Astrolabe , ubi vernaculè ab incolis Poou dicitur. OBSERVATIONS. Cette espèce européenne paraît être également indi- gène de la Nouvelle-Zélande, puisque les habitans la connaissent très - bien et la désignent par un nom spécial. POLYGONUM, L. 229. POLYGONUM PROSTRATUM, R. Brown, Piodr., 4»9- P. floribus pentandris, semidigynis glabris , spicis axillaribus pedunculatis , bracteis ocreisque ciliatis, ioliis lanceolatis , margine scabris, caule prostrato piloso. Br. Crescit in Novae-Zeelandiae loco dicto baie des //es, ubi in humidis frequens. Vulgô Tutunaoué ab incolis dicitur. BOTANIQUE. 12 178 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 23o. POLYGONUM AUSTRALE, Nob. Coccoloba australis, Forst., Prodr. , n. 176. C. foliis ovali-cordatis, acuminatis aut obtusis, par- vulis ; floribus minimis, in racemum compositum axil- larem dispositis. Crescit in Novae- Zeelandia; portu vulgô Dnsky- bay (Forster), in havre de V Astrolabe > détroit de Cook, baie des Iles. DESCRIPTIO. Caulis arboreus , ramosissimus. Rami obliqui varie flexuosi , teretes, scabri. Folia sparsa , ovato-cordata , petiolata , subacumi- nata , integerrima , laevia , membranacea , 2-pollica- ria. Felioli compressiusculi , suprà canaliculati , foliis diraidiô breviores. Racemus compositus, tenuis , debilis. Pedunculi nniversales filiformes , reclinati , terminales et axilla- res, sparsi, flexuosi. Pedicelli uniflori , brèves , con- ferti , très seu quinque ex eodem puncto provenientes, bracteati. Braeteae ovato-coloratac , binae , aequales , sub singulo pedieello. Perianthium monophyllum , quinquefidum , ven- tricosum , persislens , album; laciniisoblongïs, obtu- sis, concavis, conniventibus. Stamina : Filamenta 8 brevissima , patentia , subu- lata. Anlherae subrotundae, didvmse. BOTÀNIQUEi 179 Germf.n ovaluin, trigonum, longitudine calycis. St\ litres patentes , reflexi. Stigmata simplicia. Pericarpium : calyx baccatus, incrassatus. Nux solitaria, îiioiiospcnna , acuta , Iriqùetra, atrâ, ni- tida. (Deseript. Forsteriana. ) OBSERVATIONS. Cette espèce est un arbrisseau buissonneux , extrême- ment rameux, et que Forster a rapporté au genre Cocco- loba, dont elle diffère beaucoup et par son port et par ses caractères. Son calice est à peine charnu , et , dans l'état de dessication , il est ridé et inégal. Les feuilles sont assez variables et forment deux types fort différens, qui constituent deux variétés distinctes : tantôt elles sont pe- tites , presque orbiculaircs , à peine échancrées en cœur à leur base , très-obtuses ou un peu acuminées , assez épaisses et un peu coriaces ; tantôt elles sont beaucoup plus grandes , cordiformes , acuminées , membraneuses. Dans cette dernière forme elles conviennent très-bien à la description de Forster ; mais néanmoins c'est de la pre- mière variété qu'il existe un échantillon provenant de Forster , dans l'herbier du Muséum. La variété à feuilles plus grandes a été recueillie à la baie des lies. M. Robert Brown (Prodr. p. 420), en parlant àuPoly- gonum adpressum de Labillardière , dont il fait une section à part sous le nom à' Helxine , dit que cette espèce très- polymorphe a beaucoup d'analogie avec le Coccoloba austmh's de Forster. 12' 180 VOYAGE DE L'ASTKOLAllE. CHENOPODEjE. chenopodium, l. 23i. CHENOPODIUM TRIA1NDRUM, Forster, Prodr., n. 129. C. caulc filifornii , diffuso , f'oliis cordato-sagitlatis vix unguieularibus glancis ; tloribus minimis triandris, in spicam sinipliccm tcnninalem disposais. Nol). Crescit in rupibus granilicis Nova>Zcelandi?c , loco dicto havre de V Astrolabe , ubi Poipapa vulgô ah incolis dicitur. DESCR1PTIO. Caulis tilifonnis laevis, prostratus, raniosns, stiia- tus , herbaceus. Raini palcnt.es, cauli simillimi. Folia opposita ( aut alterna ) petiolata cordato- sagittata (inferiora magis rotnndata, oblusa) crassa , sœpè papillis albis f'arinaeeo-rorida , patentia trilinea- ria (3-6-linearia). Petioli l'oliis dimidiô breviorcs , le- retes, patentes, suprà plani. Spica aphylla, plerumque terminalis ; glonierulis florum oppositis , extùs basi fbliolo snbulato brac- teatis. Flores minuti. Perianthium pentapbyllum ; foliolis concavis raargine membranaceis , o valis , basi angu latis , post inflorescentiam clansis. Staminnm filamenta tria BOTANIQUE. 181 filtformia. Anlherx inhuma?. Germen globosum, ses- silo. Stylus bipartitus brevis; stigmaia simplicia. IV- riearpium globoso-depressum, umbilicatum, siccum, unilocalare , monospermum. Semen ovatum. (Des- criplio Forsteriana, ) OBSERVATIONS. Cette espèce n'a jusqu'à présent été trouvée qu'à la Nouvelle-Zélande. Elle se distingue assez facilement à ses tiges diffuses, étalées, grêles, à ses feuilles très-petites, sagittécs , glauques et blanchâtres, à ses fleurs très-petites formant une sorte d'épi grêle et terminal, et à ses trois étamines. Elle ressemble un peu au Chcnopoclium J^ulvaria, mais elle en diffère suffisamment par les caractères que nous venons d'énoncer. Nos échantillons étaient dépourvus de fleurs. 202. CHENOPODIUM MAR1TIMUM, L. G. foliis linearibus carnosis semiteretibus acutis; floribus axillaribus , sessilibus subsolitariis ; caule ramoso, ramis berbaceis erectis. Nob. Crescit in inundatis maritimis Novas-Zeelandiae , loco dicto anse de l'Astrolabe. OBSERVATIONS. J'ai comparé nos échantillons de la Nouvelle-Zélande avec le Chenopodium maritimum d'Europe , et je me suis convaincu de leur identité. 182 VOYAGE DE L'ASTROLABE. SALSOLA. * 233. f SALSOLA FRUTICOSA , L. , Forster., Prodr., n. i3i. S. fruticosa, erecta, foliis fililbrmibus oblusiuscu- lis. Murr. Syst. veg. Crescit in Novâ-Zeelandià. ( Forster. ) SALICORJNIA, L. 234- SALICORNIA IND1CA, Willd.; R. Brown, Nov.- Holl., p. 4'i- Salicornia australis? Forst., Prodr. , n. 4&7- S. floribus 5-7, diandris, spicis lerminalibus cylin- draceis : articulis clavatis comprèssiusculis rclusis, caule suffruticoso, ramis ascendcntibus. Br. 1. c. Grescit frequcns in sal)ulosis înarilimis Novœ-Zec- landiiu. Havre de lAstiolabe. OBSERVATIONS. Nous n'avons eu à notre disposition qu'un seul échan- tillon de cette plante en fort mauvais état de conserva- tion. Nous supposons que cette espèce doit être celle que Forster mentionne sans la caractériser, sous le nom de Salicornia australis , dans son Appendice. L'échantillon que nous avons eu sous les yeux nous a présenté tous les caractères du Salicornia indica, également observé à la BOTANIQUE. 183 Nouvelle-Hollande par M. Brown , en sorte que sans en avoir une conviction, que le mauvais état de nos maté- riaux ne nous a pas permis d'acquérir , nous l'avons rap- porté à cette espèce. 184 VOYAGE DE L'ASTROLABE. PLANTAGINE^E. PLANTAGO, L. a35. PLANTAGO MAJOR, L. P . foliis ovatis glabris , scapo tereti , spicâ flosculis imbricatis. L. Grescit in Novae-Zeelandise loco dicto rivière Ta- mise. OBSERVATIONS. Les échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande sont identiques avec ceux qui croissent en Europe. BOTANIQUE. ISA PR1MULACE.E. SAMOLUS, L. Brown. Sheffieldia, Forst. , Char. gcn. 9. 236. SAMOLUS LITTORALIS, Brown, Prodr. 1, p. 428. Sheffieldia repens, Forst., Prodr., n. 67. S. caule repente, surculoso, tereti, ramoso; ra- mis ascendentibus ; foliis radicalibus spathulatis , obtusis ; caulinis similibus aut laneeolatis ; calycis la- ciniis acutis. Nob. Crescit in Novae-Zeelandiae locis humidis, havre de l'Astrolabe, ubi vulgo Makoako dicitur. ( v. s. s. ) OBSERVATIONS. Cette plante qui croît aussi à la Nouvelle-Hollande est extrêmement polymorphe , non - seulement dans son port, mais encore dans la forme de ses feuilles caulinaires, tantôt obtuses , tantôt aiguës. 180 VOYAGE DE L'ASTROLABE. SCROPHULARLE. VERONICA, L. 237. VERONICA SALICIFOLIA, Forst., Prodr. , a. n. V. foliis lineari-lanceolatis, acutissimis, palmari- bus , integris ; spicis axillaribus pedunculatis , folio loogioribus ; calycis corollreque laciniis lanceolatis acutis. Nob. Crescit in littoribus Novae-Zeelandiœ , loco diclo havre de V Astrolabe, ubi Kolohan vulgôab incolis dicitur. DESCRIPTIO. Frutex pedalis (2-3-orgyalis ex Forstero ) ramo- sus : rami elongati, graciles, teretes, glabri. Folia opposita , decussata , palinaria , lineari - lanceolata , acutissima , basi subsessilia , integerrima , glabra ; pe- tioli vix ulli basi dilatati, semiamplexicaules. Flores albido-cserulescentes , spicati : spicis elon- galis, axillaribus, folio longioribus , pedunculatis, subflexuosis ; pedunculo communi subpubenti, te- reti ; pedicellis unifloris brevibus, gracilibus , basi bracteâ lanceolata suffultis , puberulis. Calyx 4-par- titus subbilabiatus ; laciniis ovali-acutis ciliatis ; dua- bus superioribus subminoribus. Corolla monopetala irregularis , tubulcsa; tubo longitudine calycis; limbo BOTANIQUE. 187 i-partito ; laciniis lanceolatis , acutis , subpatentibus, calyce paulô longioribus ; lateralibus sublatioribus, intima reliquis longiore. Stamina 2 exserta ; (ilamen- tis capiilaribus , inflexis ; antheris subcordatis. Ger- men oblongum subcompressum , disco bypogyno im- positum ; stylus simplex capillaris, glaber, stigmate subbilobo terniinatus. Capsul^ovata compressa, apicc aeuminata, bilocularis; loculis polyspermis, 2-valvis; valvis bipartitis. Sernina plurima, subrotunda. OBSERVATIONS. Cette espèce parait être assez abondante sur les rivages et les plages sablonneuses de la Nouvelle-Zélande. 238. • VERONICA ANGUSTIFOLIA, Nob. V. foliis linearibus acutis, glaucis, bipollicaribus, integris ; spicis axillaribus multifloris, pedunculatis, folio longioribus; calycis corollœque laciniis obtu- sis. ]\ob. Crescit in JXovse-Zeelandiae littoribus, locis dictis : bassin des Courans , passe des Français, etc. desceuptio. Suffrutex 2-3-pedalis , ramosus ; ramis elongatis cinerescentibus glabris. Folia opposita, sessilia, lineari-angusta, acuta, inte- gerrima, glabra, glaucescentia, longitudine vix biun- cialia, \ lineas lala. Floues caerulescentes, spicati ; spicis gracilibus axil- 188 VOYAGE DE L'ASTROLABE. laribus folio duplô et ultra longioribus pedunculnlis ; pedunculo puberulo , tereti, pedicellisquc graeilibus unifloris bracteatis. Calvx 4-partitus , persistens ; laciniis subinœqua- libus, obtusis, ciliatis. Corolla monopelala irregularis tubulosa; tubo calycis duplô longiore, vix arcuato; limbo 4-partito, laciniis subinaequalibus obtusis. Sta- mina duo exserta ; antheris cordiformibus. OBSERVATIONS. Cette espèce est. nouvelle , quoique très-rapprochée de la Veronica salicifolia. Elle en diffère par ses feuilles beaucoup plus courtes et plus étroites , beaucoup moins alongées à leur partie supérieure, par ses fleurs plus pe- tites , plus bleues , et enfin par les divisions de son calice et de sa corolle très-obtuses et non aiguës comme dans l'espèce précédente. Ces deux espèces sont les seules qui aient été rapportées par les naturalistes de l'Astrolabe. Forster en mentionne deux autres espèces dont nous allons offrir la description d'après les manuscrits de ce botaniste. Notre espèce nouvelle est également différente de ces deux espèces de Forster , ainsi qu'il sera facile de le reconnaître en comparant leur description. C'est ainsi que la Veronica anguslijolia diffère de la V. clliptica par ses feuilles étroites , aiguës , glauques , longues de deux pouces , tandis que dans cette dernière elles sont elliptiques, obtuses, obscurément mucronées et longues seulement d'un pouce. Les épis sont beaucoup plus mul- tiflores dans notre espèce. Quant à la Veronica calaraclœ, elle se distingue de la V. anguslijolia par ses feuilles lan- céolées , dentées en scie et pétiolées. BOTANIQUK. 189 a3g. f VE110NICA ELLIPf ICA , Forst., Prodf., n. 10. V. racemis Lateralibus; caule fruticosa; foliis ellip- ticis integerrimis. Forst. I. c. Crescit in Novâ-Zeelàndiâ. (Forster.) DESCR1PTIO. Caules fruticosi teretes, rimosi, biorgyales. Rami obliqui , foliosi. Folia elliptica , subpetiolata , opposita, decussata, patent ia, glabra, plana, enervia, avenia, apice obtusa, obsolète mucronata, integerrima , pollicaria. Petioli brèves, conferti, appressi, plani. Racemi (spicae) axillares, laxi, pauciflori. Pedun- culi uniflori, teretes, longitudine petiolorum. Perian- thium monophyllum , 4-fidum , pedunculo brevius , persistens, laciniis subulatis. Corolla monopetala , irregularis. Tubus calyce duplo longior , erectus ; linibus 4-fidus, laciniis patenlibus, ovatis, lateralibus majoribus. Staminum fdamenta duo filiformia, longi- tudine eorollœ. Antherœ cordatae , acutae, erecto- incumbentes. Germen ovatum. Stylus filiformis longi- tudine staminum, persistens. Stigma simplex. Capsula ovata, compressa, acuminata, 2-locularis , 4-valvis. Semina plurima subrotunda. (Descriplio Forsteriana.) 24o. VERONICA CATARACTE, ForsU-r, Prod.-., n. 9. V. racemis terminalibus flexuosis, caulibus suffru- licosis, Foliis lanceolalis, serratis. Forst. 1. c. 1!)0 VOYAGE DE L'ASTROIABE. Crescit in Novà-Zeelandiù. (Forster.) v. s. s. ser- vatum in herbar. Musaci Parisini. DESC1UPTIO. Radix fibrosa. Caulis bipedalis , suffruticosus , simplex , pros- trato-ascendens , teres, lsevis, -vix ramosus, corlicc brunneo seu rubicundo. Folia lanceolata, serrata, petiolata, opposita, bi- pollicaria , internodiis duplô longiora , patentia , sub- tùs albida, glabra, serraturis apice callosis. Pelioli brèves, tereliusculi , patentes. Racemus (spica) terminalis , lateralesque axil lares palmarès, spitbameique , flexuosi , simplices. Pcdun- culi uniflori filiformes, patentes , pollicares , remo- tiusculi. Calyx 4-parlitus , laciniis lanceolatis acutis , mar- gine glabris. Corolla monopetala irregularis ; tubo brevissimo ; limbo 4-partito , laciniis subrotundis , la- teralibus inajoribus , infimâ angustiore. Stamina duo corollà breviora. Capsula subinflata, subrotundo- compressiuscula , apice emarginata biloba , glabra, calyce cincta, 2-locularis, bivalvis; valvis valdè con- vexis , bifidis. OBSERVATIONS. La description précédente a été faite en partie d'après le manuscrit de Forster et en partie sur un échantillon de ce naturaliste, conservé dans les herbiers du Muséum. Cette espèce s'éloigne beaucoup des précédentes ; elle est BOTANIQUE. 191 incomparablement plus petite, à longs épis grêles , rari- flores. Elle se rapproche beaucoup de la Veronica Teu- criutn d'Europe. EUPHRASIA, L. >4i. EUPHRASIA CUNEATA, Forster, Prodr. , n. 2.34. E. caule ramoso, teretî, scabro; foliis obtusis subeuncatis , hinc illinc ï-2-dentatis, crassiusculis ; flor. spicatis , terminalibus. Nob. Crescit in Novse-Zeelandiae rupibus maritimis loco dicto baie Tologa ubi Rata vulgo nuncupatur. Planta siccatione nigrescit. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus , erectus , apice paniculato-ra- mosus , teres , scaber. Folia opposita parvula , crassiuscula , basi angus- tata subpetiolata , apice obtusa , hinc illinc lateribus 1-2-dentata, dentibus obtusis obsoletis. Flores spicati ; spica terminalis , cauli continua, floribus suboppositis , breviter subpedicellatis. Calyx tubulosus compressus subampliatus, 4-Io- bus, lobis subobtusis. Corolla monopetala irregularis tubulosa, bilabiata ; labio superiore subfalcato, bifîdo ; inferiore 3-lobo, lobis subeequalibus apice obtuse truncatis. Stamina 4 didynama inclusa ; fîlamentis capillari- bus , subpubescentibus ; antheris obtusis , basi bicru- ribus, aculis, approximatis, interse subcohserentibus, 192 VOYAGE DE L'ASTROLABE. pilosiusculis, introrsis, sulco longitudinali dehiscen- tibus. Ovarium sessile, oblongum, compressum , apice obtusum, bicarinatum , in carinis setosum. Stylus gracilis simplex, teres, puberulus; stigma bilamella- tum. Capsula oblonga compressa, calyce persistente du- plolongior, oblusa, bilocularis, polysperma, bivalvis; val vis planiusculis medio septifeiïs. Semina ovoidea apice basique carunculâ cellulosâ acutâ terminata. BOTANIQUE. 193 SOLANEzE. SOLANUM, Dunal. 242. SOLANUM AVICULARE, Forst., Prodr'. ;, n. 107. Solanum laciniatum , Ait. Hort. Kew. 1. p. 247; Brown, Prodr. 1, p. 320? S. herbaceum aut suffruticosum ; foliis lineari-lan- ceolatis acutissimis petiolatis , intégris aut pinnati- sectis ; laciniis paucis lineari-lanceolatis , glaberriinis ; floribus violaceis, subcorymbosis , pedicellatis ; co- rymbis axillaribus pedunculatis ; calyce vix semi- 5-lobo ; corollse laciniis apice acutis. Nob. Crescit in Novae-Zeelandise locis dictis détroit de Coohy baie des Iles, ubi ab incolis Poro-Poro dicitur. OBSERVATIONS. Nous avons pu voir un échantillon authentique de cette espèce , provenant de Forster lui-même et conservé dans les herbiers du Muséum. Elle est fort variable quant à la figure de ses feuilles , et sur le même échantillon nous avons trouvé des feuilles lancéolées, parfaitement entières, et d'autres laciniées. Nous pensons que le Solanum laci- niatum d'Aiton et de Robert Brown est le même que l'es- pèce de Forster ; car nous possédons de la Nouvelle- Hollande des échantillons parfaitement identiques avec ceux récoltés à la Nouvelle-Zélande , et quand on com- pare les caractères assignés à ces deux espèces , il est facile BOTANIQUE. l3 194 VOYAGE DE L'ASTROLABE. d'en reconnaître l'identité. Cependant M. Robert Brown dit que dans le Solanum laciniatum les divisions de la co- rolle sont émarginées ; elles m'ont paru entières dans les échantillons que j'ai analysés ; mais cette différence pour- rait n'être qu'accidentelle. ?43. SOLANUM TUBEROSUM, L. Cette espèce précieuse a été introduite par les Euro- péens, et maintenant les Nouveaux-Zélandais la cultivent en abondance autour de leurs habitations. Ils lui donnent le nom de Tihou. BOTANIQUE. 195 MYOPORINEiË. MYOPORUM, Solander, R. Br. 244. f MYOPORUM L^ETUM, Forst., Prodr. , n. 238. M. foliis oblongis apice subserratis lœvibus glabris nitidis , corollis hirsutis. Forster. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Forster.) AVICENNIA, L., R. Brown. 245. AVICENNIA RESINIFERA, Forster, Plant, escul. , 44 j Prodr. , n. 246. A. tomcntosa, Rob. Brown, Prodr. 1 , p. 5i8 (non L.). A. foliis ovali-acutis basi sensim in petiolum atle- nuatis, supernè lsevibus nigricanlibus , sublùs lo- menlosis ; corollœ laciniis acutis glabris. Nob. Crescit in paludibus maritimis Novac-Zeelandisp ubi vulgô Manaoaa dicitur. {Baie des Iles.} DESCRIPTIO. Arbor sat grandis. Folia opposita, estipnlata, ovali- acuta , basi sensim in petiolum brevem angustata , coriacea , integerrima , supernè glaberrima , nigro- viridia, subtùs tenuissimè pubentia , albicantia aut subierruginea. i3* Lft6 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Flores glomerulàti sessiles, lutei, gratè spirantes; glomerulîs terminalibus sœpiùs ternis , pedunculalis; bracteis concavis ovali-acutis , apprcssis. Calyx pro- fundè 5-partitus , laciniis lateraliter incumbentibus , suborbiculatis , obtusissimis, ciliatis, externe tomen- icllis. Corolla monopetala subrotata, externe tomen- lella, tubo brevissirao, limbo 4-partilo; laciniis pa- tulis subcordiformibus , acutiusculis, interne glabris, subaequalîbus. Stamina 4, fauci corolla? nudac inserta, laciniis corollac dimidio breviora; filamenlis brevibus glabris; antberis ovoideo-subcordatis, bilocularibus, introrsis, loculis rima longitudinal! dehiscentil)us. Ovarium liberum , imà basi tercti glabrum, supernè subglobosum, sericeum, biloculare; loculis 2-ovuIatis. Stylus brevissimus vix ullus glaber. Sligma biparli- tum, laciniis subulatis irucqualibus. Fructus OBSERVATIONS. Hobert Brown ( 1. c.) a confondu celte espèce avec Y Avicennia lomentosa L. Mais une analyse détaillée que nous avons faite de l'une et de l'autre nous a convaincu que ces deux plantes forment deux espèces distinctes. Dans Y Avicennia tome nt osa qui croit dans l'Inde , dans les Antilles et sur le continent américain, les feuilles sont elliptiques , lancéolées , petiolées à leur base ; dans Y Av. resinifera elles sont ovales, aiguës, beaucoup plus cour- tes relativement à leur largeur. les lobes de la corolle dans Y Av. resinifera sont cordiformes , aigus , glabres , ceux de Y Av. tomenlosa sont extrêmement obtus, éclian- BOTANIQUE- 1Zeelandiae. [Havre de F Astrolabe.} DESCRIPTIO. Caulis herbaceus , simplex, teres, pedalis, pilo- sus, asper, vix ramosus; ramis ereclis. Folia radicalia , subrolundo-spathulata , obtusa , pilosa, punctis aspera , intégra, basi in peliolum atle- nuata; caulinia breviora, spallmlala , aut suborbicu- lata, obtusa aut subacuminata. Flores pedicellati, in spicam terminalem laxam dis- posai, ebracteati; rariùs flores in surculis, adaxillam foliorum solitarii pedunculati. Calyx basi turbinatus, subangulatus, uti pedicelli birtus , limbo 5-partito; laciniis lanceolatis, aculis, pilosis, subeiliatis. Corolla monopetala , inf undibuliformis , alba ; tubo lereti , recto, calycis longitudine; limbo 5-fido, laciniis brevi- bus subrotundis, obtusis, intregis; i'auce squamulis BOTANIQUE. 199 5 brevissimis emarginatis fui vis coronatà. Stamina 5; filanienlis brcvissimis , iauci inserlis ; antheris linea- ribus crectis. Ovarium i-lobaluni, inediodepressum, disco hypogyno impositum. Stylus filiformis, graci- lis, loDgitudine tubi corollae. Stigiïia capitalum de- pressum. Pericarpium 4-partitum , laeve, glabrum. OBSERVATIONS. Le Myosotis spathulata , dont nous venons de donner la description , a été jusqu'à présent fort mal connu, à cause de la brièveté de la phrase par laquelle Forster a carac- térise cette espèce et parce qu'il a décrit un accident de l'inflorescence , comme le type de cette espèce. En effet il dit dans sa phrase : Pedunculis axillaribus solitariis , uni/Ioris. Mais cette disposition des fleurs, que nous avons en effet observée dans l'un des échantillons originaux de Forster conservés dans les herbiers du Muséum, ne se rencontre qu'accidentellement dans quelques ramuscules grêles , tandis que dans les échantillons assez nombreux que nous avons eus à notre disposition , nous avons plus souvent rencontré une inflorescence en épi. Au reste cette espèce ressemble beaucoup par sa forme générale au Myosotis scorpioides L. Mais ses feuilles obtuses spathu- lées , ses poils raides et blancs , ses feuilles rudes et ponc- tuées , les divisions de son calice plus courtes et moins étroites , et enfin ses fleurs constamment blanches distin- guent suffisamment l'espèce de la Nouvelle-Zélande. 200 VOYAGE DE L'ASTROLABE. CONVOLVUIACE.E. CALYSTEGIA, R. Brown, Prodr. 1, p. 483. 247. CALYSTEGIA SEPIUM , R. Brown, 1. c. Convolvulus sepium, L. Convolvulus tuguriorum, Forst., Prodr., n. j4- C. foliis cordato-sagittatis , acuminatis, lobis pos- tiçis obtusis aut subaeutiusculis; caule angulato volu- bili; pedunculis solitariis axilhu ibus angulatis, petiolo longïoribus ; bracteis aculis calyce longioribus. Nob. Crcscit in Novœ-Zeelandia? locis dictis baie des Ile* et rivière Tamise. OBSERVATIONS. Nous avons vérifié, sur des échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande, -que le Convolvulus tuguriorum de Forster est identique avec le Convolvulus sepium L. , comme M. Ilob. Brown l'avait déjà soupçonné, d'après un dessin original de Forster. 248. CALYSTEGIA SOLDANELLA, Nob. Calystegia reniformis, Brown, 1. c. G. foliis reniformibus , obtusis , subrepandis , cras siusculis ; pedunculis axillaribus solitariis terclibus, caule proslrato ; bracteis cordatis, lon^îtudine cal veis. BOTANIQUE. 201 Crcscit in Nova>Zeelandiac loco diclo baie Tolaga, ubi ab incolis Poué âxavluv. OBSERVATIONS. L'espèce que M. Rob. Brown a décrite sous le nom de Cettystegià reniformis ne diffère en rien du Calystcgia Soldant lia. En effet les pédoncules cylindriques et non anguleux, seul caractère que M. Robert Brown donne pour distinguer son espèce du Calystegia Soldanclla } existent aussi dans l'espèce européenne, et les échantil- lons recueillis à la Nouvelle-Zélande nous ont paru iden- tiques avec ceux des bords de l'Océan et de la Méditer- ranée. DICHONDRA, Forster. s 24y. f DICHONDRA REPENS, Forst. , Gen. 20, Prodc, n. î 34- D. pusilla repens , hirla ; foliis orbiculalis basi As- sis répandis; Qoribus pedunculalis solilariis. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià. ( Forster 202 VOYAGE DE L'ASTROLABE. GENTIANES. GENTIANÀ. 25o. f GENTIANA SAXOSA, Forst. , Prodr,, n. i3a. G. foliis subcarnosis, obtusis, spatbulalis ; flor. pedunculatis sertulatis; corollis quinquelidis campa- nu la tis. iXob. Crescit in Novae-Zeelandiac auslralioris rupibus quas maris (Rictus alluunt. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus, palmaris , tenuis , erectus, sim- plicissimus , sulcatus , laevis , subdicliotomus. Folia spathulata enervia , subcarnosa , glaberrima, divisuris caulis opposita , ad pedunculorum exorlum saepè quaLcrna , intcrnodiis longiora. Pelioli canali- culati longitudine foliorum, dorso decurrenles. Pedunculi bini seu terni, rariùs quatuor in apicc caulis, uniflori, angulati, erecto-patentes , 2-pollica- res, seu longitudine dimidii caulis. Perianthium semiquinquefidum , subangulatum , persistens ; laciniis aequalibus, linearibus , dimidium corollae atlingentibus. Corolla 1-petala, campanulata, alba, calvce duplô longior, quinquefida, laciniis erectis ovalibus, obtusis, concavis. Stamina5; lîlamenla linearia compressa , longilu- BOTANIQUE. 203 dine dimidire corolloc. Antherae ercclo-incumbentes , ovales. Germen oblongum. Stylus nullus. Stigmata duo scmiorbicularia , reflexa. Capsula oblonga cylindrica, bivalvis, unilocularis. Semina plurima globosa, valvulis annexa. (Forster.) 25i. f GENTIANA MONTANA, Forster, Prodr., n. i33; R. Brown , Prodr. i , p. 45o. G. foliis caulinis sessilibus ovalibus, acutis, 3-7-ner- viis; floribus pedunculatis sertulatis. Nob. Crescit in Novœ-Zeelandiae montibus prsealtis , sylvâ destitutis. (Forster. ) DESGRIPTIO. Caulis herbaceus erectiusculus , compressus, sul- catus, simplex, glaber , bipalmaris. Folia caulina pauca, opposila, sessilia , cordata , acuta, dorso decurrentia, caulem subvaginantia, 3-7- nervia , laevia , patentia , internodiis triplù breviora ; folia sumraa floralia , totidem quot pedunculi , quasi umbellse involucrum constituentia, inœqualia. Peduxculi terminales 3-10, umbellam simplicem constituentes , subsequales , tetragoni , sulcati , uni- flori, laeves , foliis duplo longiores. Perianthium semiquinquefidum , laciniis linearibus, acutis, sequalibus, ultra médium corollae productis Semina plurima valvulis capsulée p'er pedicellos af- iixa. ( Forster mss. ) 204 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIOiNS. Ces deux espèces ont entre elles beaucoup d'analogie ; mais cependant elles sont fort distinctes. Ainsi les feuilles charnues, obtuses, spatulées, sans nervures de la G. saxosa , sa fleur plus grande, la distinguent aisément de la Gcnliana montana que M. Bob. Broun a retrouvée au cap Van-Diémen de la Nouvelle-Hollande. BOTANIQUE: 205 APOCYNE.E. PERIPLOCA, L.? 25?.. f PERIPLOCA CAPSULARIS, Forst., Prodr., n. 126. P. foliis lanceolatis integerrimis oppositis : cyrais axillaribns diffusis. Forst. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. ( Forster. ) DESCRIPTIO. Suffrutex scandens. Folia opposita, brevissimè petiolata , elliptica aul lineari-lanceolata , obtusa , brevissimè mucronulata , basi sensim attenuata , glaberrima , intégra. Flores parvuli in raceraum axillarem sabsimplicem folio breviorem pcdunculatnm dispositi , pedicellati ; pedicellis gracilibus , basi articulatis. Calyx monosepalus turbinatus cum ovario semi- infero basi adhserens , linibo 5-partito , laciniis erectis ovali-oblongis acutiusculis , subciliatis. Corolla monopetala subhypocrateriformis ; tubo tereti, laciniis calycis breviori; limbo quinquepartilo, laciniis ovali-oblongis acutis patentibns. Stamina 5 fauci inserta , erecta , approximata et ijiiasi coalita. Filamenta brcvia glabra. Antherac ob- longa?, lineares, acutissirase, introrsae, basi bicau- 206 VOYAGE DE L'ASTROLABE. datœ, biloculares, Ioculis sulco longitudinal» dehis- centibus. Ovarium semiinferum , biloculare , Ioculis poly- spermis , ovulis medio septo afïixis. Stylus simplex. Stigma oblongum subpentagonum. BOTANIQUE. 207 . LOGANIEiE, R- Brown. GENIOSTOMA, Forster, Char. Gen. , t. 12. 253. GENIOSTOMA RUPESTRIS, Forster, Prodr. Crescit in Novae-Zeelandiœ loco diclo baie des Iles. OBSERVATIONS. Ce genre singulier , qui forme en quelque sorte le pas- sage entre les Rubiacées d'une part , les Apocynées et les Gentianées de l'autre, est devenu pour M. Rob. Brown le type d'une famille nouvelle sous le nom de Loganiées. Le genre Geniostoma a les feuilles des Rubiacées , c'est-à- dire qu'elles sont entières, opposées, avec une stipule in- termédiaire de chaque côte. Mais l'ovaire est supère, et la capsule est à deux loges , dont la cloison est formée par les bords rentrans des deux valves. Le centre de la cap- sule est occupé par un trophosperme filiforme, persistant, et sur lequel les graines restent fixées , enveloppées com- me dans une couche légère de pulpe qui se dessèche et les retient adhérentes les unes aux autres. Le Geniostoma rupeslris avait été trouvé par Forster dans l'ile de Tanna. La même plante a été rapportée de la baie des îles de la Nouvelle-Zélande par les naturalistes de l'Astrolabe. 208 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ERICINEiE. ANDROMEDA, L. ?.54. ANDROMEDA RUPESTRIS, Forster, Prodr., n. ig5. (Tab. ?.7.) A. foliis elliptico-lanceolatis , serrulatis, utrinquc glabris , brevissimè petiolalis ; ramulis verrucosis non hispidis ; racemis axillaribus simplicibus , folio lon- gioribiis; rachi pedicellisque pilosis. Nob. Crescit in Novae-Zeelandia? australioris rupibus, uliginosis saxosisque. ( Forster. ) DESCRIPTIO. Caulis suiiïutescens, lignosus, pedalis aut vix ultra, ramosus. Rami subpatuli , tcretes, scabri, brun- nci , basi nudi , superiùs foliali ; juniores purpurei. Folia sparsa, brevissimè peliolata, elliptico-lan- ceolata, acuta, coriacea, glaberrima, obsolète ser- rata ; serraturis cartilagineis apice mucrone brevi ler- minatis , subtùs reticulato-venosa, saturatè viridia, vix pollicem longa , 3- i lineas lata ; petiolo 1-2 lineas longo, laevi, semitereti, purpureo. Flores albi parvuli raceniosi ; raceino axillari , so- litario simplici, biunciali ; racla tereti , flexuosâ , pi- losà ; floribus pedicellatis sparsis ; pedicellis ex axillâ BOTANIQUE. 209 bradés brevis acutse semiamplectcntis prodcunti- bùs , 2-3 liueas longis , terelibus , pilosis , basi brac- teolis amplectentibus breyibus , acutis , subcarinatis , margincciliatis, einclis.Anteeffloreseentiam hîe brac- tea? ita tlorcs arctc obtegunt ut. isti nullo modo visibi- lcs évadant. Calyx monosepalus persislens , 5-parlitus; Iaciniis scmi-ovalibus lanceolatis acutis, margine subglandu- losis, corollà dimidio brevioribus. Corolla monopetala alba , ovato-urceolata , limbo subcoarctato , minimo , o-lobo , lobis subcordatis re- volutis ; ad internam corollae faciem , suprà basin , observanLur foveolaî 5, subquadratae , concavulae, non glandulosae. Stamina 1 0 inclusa , imissimae corollae inserta , aut etiam hypogyna, corollà avulsâ rémanent ia. Filamcnla plana, basi dilatata , subovalia, apice subulata, te- nuissimè pubentia. Antherse introrsœ , subovoidea?, medio dorso affixse, poro apicilari déhiscentes, fila- mento suprà insertionem continuo et apice suprà an- theram biparlito, Iaciniis bicruribus. Ovarium globoso-depressum, sessile, 5-sulcatum, glabrum , 5-loculare , loculis multiovulatis. Stylus simples, teres, glaber, inclusus , persistens. Stigma terminale, minimum, vix à summo styio distinctum, subindivisum. Capsula globoso-depressa , stylo persistenti apicu- lata , calyce patulo nullo modx) aucto nec carnoso basi cincta , 5-locularis , 5-valvis; valvis medio septi- feris. Scmina numcrosa varie angulata , trophosper- BOTANIQUE. \f\ 210 VOYAGE DE L'ASTROLABE. niiis axi persistenlibus affixa , punctato-reticulata. OBSERVATIONS. J'ai décrit et fait figurer cette espèce , d'après un échan- tillon provenant de Forster lui-même, conservé dans les herbiers du Muséum d'histoire naturelle. M. R. Brown (Prodr. 1, p. 559) place cette espèce dans le genre Gual- theria et la croit identique avec celle qu'il nomme Gual- theria hispida. Nous ne saurions partager l'opinion de notre savant ami. L'échantillon très-complet de cette plante que nous avons eu à notre disposition, et de plus la description manuscrite de Forster, que nous avons consultée, nous ont convaincu que cette plante avait un calice nullement charnu, et n'éprouvant pas le moindre accroissement, et que , par conséquent , elle appartenait bien réellement au genre Andromeda , ainsi que Forster l'avait primitive- ment reconnu. Maintenant M. Robert Brown ajoute que la plante de Forster lui parait presque identique avec l'es- pèce qu'il a appelée G. hispida. Quoique nous n'ayons pas vu cette dernière espèce, cependant nous ne balan- çons pas à croire que celle de Forster en est différente , à en juger du moins par le caractère qui a été tracé par M. Brown. Ainsi , ce savant ohservateur attribue à sa plante des feuilles velues en dessous , elles sont glabres dans la nôtre ; des fleurs disposées en grappes plus courtes que les feuilles, les grappes sont dans notre espèce deux fois plus longues que les feuilles. Enfin notre plante n'a nullement le calice charnu, tandis que M. Brown men- tionne ce caractère parmi ceux qui distinguent son es- pèce. Il est vrai qu'il ajoute que ce dernier caractère est à peine constant dans son Gualtheria hispida. De cette der- nière observation , peut-être pourrait-il résulter que le BOTANIQUE. 21.1 genre Giwllhcria, ne différant des Andromeda que par cet épaississement charnu du calice , devrait y être réuni, pour n'y former qu'une simple section? GUALTHERIA, L. 255. GUALTHERIA ANTIPODA, Forster, Prodr., n. 196. (Tab. 28.) G. caule fruticoso, ramoso , ramis lanuginosis ; fo- liis obovali-orbiculatis oblusis, serratis, glabris; flo- ribus axillaribus solitariis pediccllatis. Nob. Crescit in Novae-Zeelandiœ loco dicto baie des Iles, Nomen vernaculum Toaaye. DESCRIPTIO. Caulis fruticosus, ramosissimus, pedalis, erectus, liabitu Vaccinio Myitillo similis ; ramis teretibus la- nuginosis, pilis quibusdam majoribus intermixtis. Folia alterna parvula , patentia , brevissimè petio- lata , suborbicularia , coriacea , glaberrima , obtusa , mucronata , serrata , semipollicaria ; petiolo brevis- simo , pilosiusculo. Flores albi, parvuli, axillares, solitarii, peduncu- lati ; pedunculo tereti , 2-3 lineas longo , pubescenti , basi squamoso , pendulino ; squamis 2-3 brevibus ovalibus subacutis. Calyx monosepalus, persistens, 5-partitus, laciniis icqualibus oblongis acutiusculis. >4* 212 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Corolla monopetala, alba, ovata, limbo 5-partito ; laciniis brevibus revolutis acutis ; foveola1 nulla?. Stamina 10, inclusa , ljasi corolla; inserta et cum illâ decidua ; filamentis albis planis , infrà médium di- latatis, ovalibus , basi angustatis. Antherae ovoideae, subdidymee, biloculares , medio dorso affixae, apice bilaciniala; ; laciniis bicruribus. Ovarium subrotundo-depressum, sessile, glabrum, 5-costalum , 5-loculare ; loculis multiovulalis. Stylus staminum longitudine , crassiusculus, teres, sulcalus. Stigma terminale depressum , apice styli angustius. Capsula (ex Forsteri descript. ined.) subrolundo- depressa , obtuse pentagona , 5-locularis , 5-valvis, undique tecta calyce transformato in baccam rubram, subrotundam , apice perviam , laciniis conniventibus. Semina plurima, minuta, subovata, angulosa. OBSERVATIONS. La description qui précède a été faite d'après un échan- tillon provenant de Forster , et qui fait partie des her- biers du Muséum , et d'après plusieurs autres exemplaires recueillis à la baie des lies par M. Lesson. Cette espèce appartient évidemment au genre Guatikerîa, si toutefois on admet ce genre comme suffisamment distinct des An- dtomeda. BOTANIQUE. 213 'fiPACRIDE^. § l . Loculis polyspcrmis. EPACRIS. ■206. EPACRIS PAUCIFLORA, Nob. (Tab. 29.) E. foliis obovali-acuminatis , integerrimis , glabris, non cordatis; tloribus albis axillaribus, solitariis, pe- duncLilatis, pedunculo squamato; calyce tubum co- rollae superante, corollà subrotatà. Nob. Crescit in IXovœ-Zeelandise loco dicto baie des Iles. Ab incolis vulgô Toétoé dicitur. DESCRIPTIO. Frutex pedalis aut vix ultra. Caulis lignosus basi simplex , parce ramosus \ ra- mis strictis. Folia sparsa obovali-acuminata , basi sensim an- gustata , brevissimè petiolata , coriacea , glabra , inle- gerrima, subavenia. Flores albi, solitarii, axillares, pedicellati ; pedicello folio subbreviore, undique squamis minimis imbrica- tis , foliis similibus sed multô minoribns onusto. Calyx pentasepalus, persistons; sepalis subcoria- ceis lanceolatis, glabris, incumbentibus, margine sub- ciliatis. 21 4 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Corolla subcampanulato-rotata , calyce vix lon- gior , tubo brevissimo ; limbo 5-partito% laciniis aequa- libus subcortlatis acutiusculis , imberLibus. Stamina 5 fauci corolke inscrla inclusa. Filamenta brevissima , usque ad basin corolla? dccurrentia , gla- bra. Anlherae ovoideo-emarginatae , medio dorso af- iîxa? , introrsse , uniloculares , bivalves. Ovarium liberum subglobosum , medio ad inser- tionem styli depressum, 5-costatum, glabrum, 5-lo- culare; loculis multiovulatis ; ovulis numerosis , tro- phospermio crasso ex angulo interno producenli af- fixis. Stylus brevis teres , glaber. Stigma subcapita- tum. Squamulae 5 hypogynac, ovali-subacutae, ovario dimidio breviorcs , illudque cingentes. Capsula minima in calyce persistente inclusa, brevis, globosa, glabra, 5-locularis , 5-valvis; tropho- spermiis cum axi apice styliferà persislentibus ; valvis medio septiferis. OBSERVATIONS. Cette espèee nouvelle , et qui n'avait point été obser- vée par Forster, a quelques rapports avec les Epacris pul- chclla et E. microphylla de Rob. Brown. Mais elle diffère de l'une et de l'autre par ses feuilles légèrement pétiolées, et qui ne sont nullement cordif ormes à leur base , entières et glabres, et non ciliées comme dans \'E. microphylla , dont elle se rapproche davantage par sa corolle très- courte et presque rotacée. Elle est aussi remarquable par le petit nombre de ses fleurs , qui sont écartées , fort pe- tites et à peine distinctes. KOTANIQUE. 215 § 2. Loculis monospcrinis. LEUCOPOGON. 257. f LEUCOPOGON FASCICULATA, Nob. Epacris fasciculata, Forstcr, Prodr. , n. 72. L. arboreus, foliis confertis linearibus acuminatis; raeemis spicatis lateralibus , cernuis. ( Forst. ) Crescit in Novse-Zeelandiae sylvis. DESGRIPTIO. Càulis arboreus , ramosus , 4-5-orgyalis. Rami dif- fusi, paniculali, tenues, nigricantes , scabriusculi , versus apicem pubescenles. Folia sparsa, conferta , subpetiolata , linearia , cus- pidata, rigida, lsevia, margine serra turis minimis cartilagineis notata , 3-5-nervia , semipollicaria , ra- riùs pollicaria , horizontalia. Petioli brevissimi , mi- nimi , ramis appressi. Spic.e solitarise tenues , pauciflorae , in apice eujus- libet ramuli inter folia prodeuntes. Flores sessiles, parti, albi. Bracteae geminae parvae ad basincalycis. Calyx : perianthium 5-phyllum , foliolis parvis ova- tis , œqualibus , acutis. Corolla campanulata globosa, intùs pubescens, ca- lyce duplô longior , limbo 5-fido patulo , laciniis par- vis acutis. Nxctarium è squamulis 5 parvis ovalibus , germini appressis. 216 VOYAGE DE L'ASTBOLABE. Stamina 5 -, lilanienta brevissima in fauce corollae. Antherae subrotundae. Germen subrotundum. Stylus cylindricus corollà brevior. Stigma sirnplex. Bacca sicca globosa , 5-locularis. Semina solilaria ovala. ( Forsl . niss. ) 208. LEUCOPOGON FORSTERI , Nob; Epacris junipcrina, Forster, Caract. Gen., 10, n. 2; Prodr. , n. 71. L. arboreus , foliis sparsis lincaribus , cuspidatis , serrulatis : floribus sessilibus solitariis terminalibus vcl axillaribus. Differl à praecedente foliis remotioribus , sublùs glaucis, minus argutè cuspidatis, praeter florescentiae notam. ( Forster. mss. ) Crcscit in Novae Zeelandiac sylvis( Forsler), in loco dicto havre de V Astrolabe (d'Urville). OBSERVATIONS. Nous avons cru devoir rapporter ces deux espèces au genre Leucopogon , dont elles nous ont offert et le port et les caractères. La seconde est la seule que nous ayons eue à notre disposition. M. le capitaine d'Urville l'a recueillie au havre de l'Astrolabe. Elle était en fruits. Ceux-ci sont de petits drupes pisiformes apiculés , déprimés ., accompa- gnés à leur base du calice persistant, et portés sur des pé- doncules très-courts et tout couverts d'écaillés extrême- ment petites et imbriquées. Les fruits offrent un noyau osseux à quatre ou cinq loges monospermes. BOTANIQUE. 217 PENTACHONDRA, R. Brown. ?5(). f PENTACHONDRA PUMILA, Brown, Prodr. i, p. 049. Epacris pumila , Forstcr, Prodr., n. 70. P. staminibus inclusis , calycibus 4-bracteatis , fo- liis subellij)ticis trinervibus margine nudis , ramulis glabris , caule prostrato, ramosissimo. Br. 1. c. Crescit in Novœ-Zeelandise alpibus summis arbo- ribus denudatis. Florebat mense aprili. DESCRIPTIO. Radix fibrosa minima , fibrillis capillaribus. Càules subpalmares , herbacei?, erecto-patenles, filiformes , foliosi, ex eâdem radiée plures , approxi- mati, basi aphylli, subterranei, vix ramosi. Folia minima, ovata , acuta , integerrima , 6-7-ner- via, imbricata, vix petiolata, apice cartilagineo rubro. Flores solitarii in apice ramulorum sessiies, albi. Bracleae duœ ovatse margine ciliatse , ad basin calycis. Perianthium f'oliis dimidiô brevius , 5-partitum ; foliolis ovatis margine eiliatis , membranaceis , intùs coneavis. Corolla monopelala , infera , calyce quadrupla longior, tabulosa. Tubus cylindricus, versus faucem paulo angustior; limbus brevissimus, erecto-palens, o-fidus , laciniis aeulis barbatis. Nectarium : squamuhe 5 obovatae , apice emargi- 218 VOYAGE DE L'ASTROLABE. natae, basi germinis aftixae, germine triplù breviores, erectœ , arctè appressae. Stamina 5 ; filamenta brevissima , in fauce corollsc. Antherœ subrotundae. Ovarium ovato-globosum. Stylus cylindricus, co- rollà di'midiô brevior. Stigma obtusum subeapitatum. Capsula globosa, quinque seu multilocularis. quin- quevalvis , debiscens. Semina pluriraa minima. (Forster descript. mss.) OBSERVATIONS. M. Robert Brovvn rapporte à son Pcntachondra pumila YEpacris pumila de Forster, et cela d'après l'examen qu'il a fait d'un échantillon de cette plante conservé dans les collections de sir Lambert. En comparant la descrip- tion que Forster donne de cette plante avec le caractère tracé par M. Brown, on serait tenté de croire ces deux plantes différentes. Ainsi M. Brown dit que le calice est accompagné de quatre bractées, et Forster n'en mentionne que deux. M. Brown dit que ses feuilles ont trois ner- vures, et Forster en donne six à sept à celles de sa plante. Mais ces différences apparentes ne sont qu'individuelles , et d'après la comparaison que nous avons été à même de faire d'un échantillon provenant de Forster lui-même, avec un autre échantillon de la Nouvelle-Hollande , éti- queté par M. R. Brown , et conservés l'un et l'autre dans les herbiers du Muséum, nous avons pu constater leur identité. BOTANIQUE. 2IU DRACOPHYLLUM , Labill. , R. Brown. 2G0. f DRACOPHYLLUM LONGIFOLIUM, R. Brown, Prodr. , p. 556. Epacris longifolia, Forster, Caract. Gen. , 10, n. 1; Prodr. , n. 68. D. arboreum, foliis lineari-lanceolatis basi vagi- nantibus : racemis erectis , articulatis , lateralibus. Forst. 1. c. Crescit in sylvis Novae-Zeelandiae. DESCRIPTIO. Câulis arboreus, ascendens, ramosus , cortice ni- gro , rugoso , exusto. Rami erecto-patentes , lignosi , teretes , brunnei , glabri , transversè conferlim striati , sive cicatricibus foliorum annorum praecedentium notati , apice foliorum fasciculo terminati. Folia lineari-lanceolata , palmaria, in ramisjunio- ribus parùm latiora et saepè spithamae longitudine, integerrima, acuminata, glabra, basi dilatatâ se invicem vaginantia, erecta, apice divergenlia, ssepè reflexa. Racemi simplices, articulati, subpalmares, flexuosi, latérales , seu ex foliorum vaginis prodeuntes , soli- tarii. Pedunculi brèves, alterni, leretes. Bractea una, alterave ad basin ealycis. Perianthium pentaphyllum, persistens; foliolis lan- ceolatis acutis , inœqualibus , exterioribus majoribus , se invicem obtegentibus. 220 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Corolla monopetala, lubulosa ; tubus cylindricus calyce duplù longior; limbus quinquefidus , laciniis brevissimis aculis aequalibus. Nectariuai (discus hypogynus) : squamulœ quinque germen cingentes, eoque dimidiô breviores, obovatae, emargïnatae. Stamina 5 ; filamenta brevissima in fauce corollœ. Antherae oblongae , subdidyma; , incumbentes. Germen subrotundo-depressum. Stylus cylindricus calyce rainor. Stigraa capitatum. Capsula globoso- depressa , 5-locularis , 5-valvis , polysperina , valvulis debiscens. Semlna pluriina miniina, oblonga. ( Descript. è Forst. mss. ) 261. f DRACOPHYLLUM ROSMARIN1FOLIUM, foowtij 1. c. Epacris rosmarinifulia , Forster, Prodr. , n. (j t. 474? L 2- G. caespitosa, radicans; foliis elongato-spathulatis obtusis aut acutis, subcarnosis, integris, glabris ; flo- ribus axillaribus pedunculatis , solitariis ; corollà fissâ unilabiatà, laciniis linearibus; sligmatis indusio, ore nudo. Nob. Crescit in Nova>Zeelandiae arenosis marilimis loco dicto havre de l'Astrolabe. Nomen vernaculum Rèkorèko. OBSERVATIONS. .T'ai comparé nos échantillons de la Nouvelle-Zélande avec ceux que MM. Labillardière et R. Brown ont recueil- lis à la Nouvelle-Hollande , et j'ai pu constater leur iden- tité. Seulement dans les nôtres les feuilles étaient peut- être moins épaisses et moins charnues. BOTANIQUE. 229 STYLIDIE.E. STYL1DIUM, Swarlz, Labill., R. Brown. 268. STYLIDIUM SPATHULATUM, tR. Brown, Prodr. 1, p. 069. S. foliis oblongo-spathulatis acutis utrinque pilosis confertis; scapo nudo palmari , basi piloso ; floribus racemosis ; calice 5-partito ; anlheris nudis glabris , labello appendiculato. Nob. Crescit in JNbvae-Zeelandiae loco dicto baie Tas- »ztf//(d'Ur ville. ) OBSERVATIONS. Nous avons rapporté au Stylidium spathulatum de Brown un seul petit échantillon de ce genre qui a été re- cueilli par le capitaine d'Urville lui-même à la baie Tas- raan. La seule différence que notre échantillon nous ait présentée , c'est que la hampe est légèrement poilue dans sa partie inférieure , tandis que , selon la phrase du célè- bre auteur du Prodrome de la Nouvelle-Hollande , elle se- rait tout-à-fait glabre. Mais cette différence est de trop peu d'importance pour former un caractère distinctif. FORSTERA, Forster, Nov. Acl. Ups. 3, p. 184, t. 9; Lin., Suppl. , p. 59. 269. f FORSTERA SEDIFOLIA, L., Suppl. Crescit in Novâ-Zeelandiâ loco dicto Dusfaj bay. ( Forster. ) 230 VOYAGE DE L'ASTROLABE. S YN ANTHERES. § 1 . Chicoraceœ. SONCHUS, L. 270. SONCHUS OLERACEUS, L., Forster, Prodr., n. 282. Crescit frequens in Novâ-Zeelandiâ. OBSERVATIONS. Cette espèce européenne est abondamment répandue sur toutes les côtes de la Nouvelle-Zélande , et particuliè- rement autour des habitations. Tous les marins qui ont visité ces parages lointains ont trouvé , dans cette plante fraîche, un aliment sain. On la mange surtout en salade. Les naturels la connaissent sous Je nom de Pourorona. § 2. Calenduleœ. * MICROCALIA, rSob. Involucrum polyphyllum imbrieatum ; semiflos- culi exteriores lineares fbeminei, fertiles; flosculi inte- riores inaequales imperfectèhermaphroditi, stériles; stamina 5 distincta. Fructus compressus oblongus, apice basique attenuatus , basi styli persistente apicu- latus, obtuse marginatus. Herba perennis pumila. Caulis simplex uniflorus. Folia radicalia orbiculato-spathulata, dentata. BOTANIQUE. 231 -l -MICHOCALIA AUSTRALIS, Nob. (Tab. 3o.) Calendula pumila, Forsler,'Prodr. , n. 3o5. Crescil. in Novae-Zeelandia? loco dicto havre de l Astrolabe. DESCR1PT10. Radix fibrosa aut interdùm repens. Caulis gracilis, fîliformis, simples, tcres, spitha- meus, basi foliatus , supernè nudus, apice uniflorus. Fôlia ad basin caulis plura, alterna, petiolata, orbi- culata , crenato-serrata , unguicuiaria , piloso-ciliata , aut subglabra; petiolo pollicari, foliis ferè duplô lon- giori, subcanaliculato, ciliato. Capitllum radiatum terminale solitarium [Bellidi perenni consimile). Involucrum commune ovatum, polyphyllum ; foliolis imbricatis, linearibus, acutis, margine tenuioribus ciliatis. Receptaculum nudum convexiusculum. Semiflos- culi exteriores involucro duplô longiores, fœminei, fertiles. Ovarium subfusiforme compressum apice attenuatum. Stylus brevis. Stigmala linearia brevia. Corolla ligulata, tubo brevi hirto, limbo lineari, pa- tente, apice obscure 3-dentato. Flosculi interiores imperfectè hermaphroditi , mas- culi, insequales; centrales breviores, exteriores lon- giores; corolla in his tubulosa, gracilis, 5-fida; in illis subinfundibulil'ormis, brevior. Starnina 5 libéra; fila- 232 VOYAGE DE L'ASTROLABE. mentis brevissimis ; antheris linearibus distinctis (apice basique nudis). Ovarium brevissimum. Stylus sim- plex; stigmata parvula, facie interna coalila imperfecta. Fructus semillosculorum soli fertiles ; discoidei abortivi, compressi, submarginati, margine incras- sato, apice basique attenuati, pappo destituti, glabri, œquales et similes. OBSERVATIONS. La plante mentionnée par Forster, sous le nom de Ca- lendula pumila, n'appartient certainement pas à ce genre. D'abord ses fruits, au lieu d'être inégaux , recourbés et recouverts d'aspérités inégales et très-saillantes, comme dans toutes les véritables espèces de Calcndula , sont pla- nes , alongés et bordés dans leur contour d'un bourrelet obtus. Mais l'un des caractères les plus saillans du genre que nous proposons d'établir , c'est que ses cinq étamines sont libres et distinctes. C'est une chose remarquable que sur le petit nombre de Synanthérées qui existent à la Nouvelle-Zélande, il y en ait deux qui présentent ce sin- gulier caractère. ARNICA, L. § o. Tagetineœ. 272. f ARNICA? OPERINA, Forster, Prodr. , n. 299. A. fruticosa, foliis lanceolatis, calloso-crenalis, sub- tùs tomentosis; pedunculis unifloris solitariis termi- nalibus squamatis. Forst. Crescit in Novà-Zeelandià loco dicte- Dasky bai/. ( Forster. ) liOTANIQUE. 233 DESCRIPTIO. Caulis fruticosus, orgyalis, diffusé ramosus,laîvis. Rami patentes leretes, cicatricibus foliorum emortuo- rum quasi squamosi, apice foliati. Folia conferta, spathulato-lanceolata, patentia, acuta, profundè conferlimque erenata, crenis apice cartilagineis luleis, suprà glabra, viridia, trinervia, subtùs albo-lanata , palraaria. Petioli longitudine ferè foliorum , eorapressi , basi ramos subvaginantes. Pedusculi solitarii, terminales, uniflori, palmarès, squamali, foliolis numerosis, oblongis, inlegris, dorso lanatis basi vaginantibus , semipollicaribus. Flores ampli, disco luteo. Galyx communis subimbricatus, squamislinearibus, acutis, subviscosis, subsequalibus , ereclis, corollae radio ferè tripla brevioribus, sublanatis. Corolla composita , radiata ; corollulis herma- phroditis numerosis in disco, fœmineis plurimis in radio. Corolla propria, in hermaphroditis infundibulifor- mis, limbo 5-fido revolulo ; in fœmineis ligulata ; ligulâ lanceolatà apice 3-dentatâ , horizontale Stamina in hermaphroditis 5 ; filamentis subulatis erectis ; anlheris cylindricis, tubulosis : in fœmineis filamenta 5 filiformia ; anthera nulla. Germen in hermaphroditis fœmineisqueoblongum. Stylus filiformis, tubo longior ; stigma bifidum patens. Semi.na solitaria oblonga, pubescentia. Pappus pilo- sus. Receptaculum nudum. (Forster. mss. ) 234 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS. N'ayant pas vu cette plante en nature, nous avons du la laisser dans le genre auquel Forster l'avait rapportée. Néanmoins , nous doutons qu'elle soit une véritable es- pèce du genre arnica. § 4- Helianlhèœ. CALEA. 273. f CALEA LEPTOPHYLLA, Forster, Prodr.,n. 287. C. floribus terminalibus ternis quinisve, congestis; Ibliis oblongis imbricatis integerrimis sessilibus ; caulc i'ruticoso. Forster. Crescit in ISovà-Zeelandià. ( Forster. ) 274. f CALEA PINIFOLIA, Forster, Prodr. , n. 288. C. pedunculis terminalibus congestis ; foliis linea- ribus acerosis; caule frulicoso. Forster. Crescit in Novà-Zeelandià. (Forster.) OBSERVATIONS. Je ne connais ces deux espèces que par les phrases que Forster en a données dans son Prodrome. Elles ne se sont trouvées, ni parmi les plantes recueillies par les natura- listes de l'Astrolabe , ni parmi celles de Forster conser- vées dans les herbiers du Muséum. J'ajouterai qu'il n'en est fait aucune mention dans les manuscrits de Forster que j'ai eus à ma disposition. BOTANIQUE. 235 1 ■ BIDENS. 275. BIDENS PILOSA, L., Forster, Prodr. , n. 283. B. foliis pinnatis subpilosis , caule geniculis barba- Us, calycibus involucro simplici, seminibus divergen- tibus. Crescit frequentissimè in Novâ-Zeelandià, ubi vulgô ab indigenis Koérihi dicitur. § 5. Anthemideœ. COTULA, L. 276. COTULA CORONOPIFOLIA, Forster, Prodr., n. 3oo. C. foliis lanceolato - linearibus , amplexicaulibus , dentatis; floribus flosculosis. Crescit in Novà-Zeelandiâ. ( Forster. ) 277. COTULA MINUTA, Forster, Prodr., n. 3oi. C. foliis alternis subspathulatis parce dentatis, basi sensim anguslatis, subpetiolatis, semiamplexicaulibus, capitulis minimis oppositifoliis. Nob. Crescit in Novae-Zeelandiae loco dicto baie des Iles. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus, ramosus, subdichotomus, teres, procurabenti-ascendens , laevis. Folu alterna obovali-oblonga, subspathulata, basi 236 VOYAGE DE L'ASTROLABE. sensim angustata et subpeliolata? parce et profundè dentata, basi semiamplexicaulia. Capitula globosa, minima, solitaria, brevissimè pe- dunculata aut subsessilia , oppositifolia , basi bracteâ minimâ lanceolatâ stipata. Involucrum planum, foliolis 12-16 ovalibus patulis pubescentibus. Receptaculum subglobosum nudnm. Capitula flosculosa ; flosculi exteriores fœminei ape- tali; interiores numerosiores hermaphroditi : corolla tubulosa, brevis, apice 4-dentata, patens. Stamina 4; tubus antbericus teres tubulosus , apice basique nu- dus. Fructus angulato-cuneatus, in angulis pilosiuscu- lus , pappo marginali obsoleto coronatus. OBSERVATIONS. Forster avait trouvé cette espèce à la Nouvelle-Calédo- nie. Elle a été recueillie à la baie des lies de la Nouvelle- Zélande lors du séjour de l'Astrolabe dans cette île. Les naturels la connaissent sous le nom de Pouanoué/co. § 6. Inuleœ. ■ GNAPHALIUM. 278. GNAPHALIUM LUTEO-ALBUM, L. Var. incanum^ Nob. G. herbaceum; caule ramoso diffuso , basi pros- Irato, albo-lanalo ; foliis sessilibus, lineari-acutis , BOTANIQUE. 237 margine reflexo subrepandis, utrinquc albo-lanatis; capitulis apicc ramorum glomerulatis. Nob. Crescit in Nova>Zcclandiœ loco dicto rivière Ta- mise. Ab incolis vulgô Ponkalea dicitur. OBSERVATIONS. Le nombre des espèces de ce genre est tellement consi- dérable , que ce n'est pas sans quelque doute que nous rapportons notre plante au Gnaphalium luleo-album d'Eu- rope. Cependant , c'est de cette espèce qu'elle nous a paru se rapprocher le plus par son port et l'ensemble de ses caractères. Mais nos échantillons sont un peu plus grands, plus rameux dès la base , et surtout le duvet qui recouvre toutes leurs parties est plus abondant et plus blanc , en sorte que nous en faisons une variété sous le nom de var. incanum. 279. GNAPHALIUM SIMPLEX, Nob. G. herbaceum ; caule simplicissimo , lanalo ; foliis inferioribus obtusis , caulinis oblongo-linearibus sub- acutis , integris, utrinque albo-lanatis ; floribus capi- latis. Nob. Crescit sat rarurn in rupibus Novse-Zeelandiae loco dicto havre de l'Astrolabe. Vulgô dicitur Poukatea. DESCRIPTIO. Radix annua gracilis , ramosa. Caulis erectus, simplex, 6-10uncias altus, teres, albo-lanatus. 238 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Folia alterna sessilia, semiamplexicaulia ; inferiora patula oblongo-subspathulata, obtusa; superiora ob- longo-linearia , acuta, utiïnque lanala, margine in- tegro. Capitula subsessilia, in apice caulis glomerata. In- volucrum oblongo-cylindraceum polyphyllum : folio- lis imbricatis scariosis, blondeis, oblongis , obtusis. Flosculi lineares , longitudine squamarum. Corolla gracilis apice 5-dentata; flosculi stériles filiformes. Pappus sessilis pilosus ; pilis barbellatis. OBSERVATIONS. On reconnaîtra facilement cette espèce à sa tige tout- à-fait simple , à ses feuilles caulinaires à peine aiguës à leur sommet. Elle se rapproche beaucoup du Gnaphalium lanatum ; mais elle en diffère par ses feuilles plus étroites et terminées en pointe à leur sommet , et par un port tout-à-fait différent. D'un autre côté , elle a de l'analogie avec le Gnaphalium luteo-album d'Europe ; mais sa tige est simple , ses feuilles plus larges et à peines aiguës. 280. GNAPHALIUM LANATUM, Forstcr, Prodr., n. 290. G. herbaceum, lanatum; foliis linearibus, oblon- gis , apice calloso mucronatis ; corymbo coarctato ; caule simplicissimo. Forst. Crescit in INovœ-Zeelandiœ, locis dictis passe des Fiançais, havre de ï Astrolabe. 1Î0TANIQUE. 239 DESCRIPTIO. Caulis herbaceus , simplex , pedalis , erectus , te- res, lanatus, pilis densis , viridi-lacteus. Folia sessilia , subdecurrentia , alterna , lineari- oblonga, apice obtuso rotundato, mollissima, flaccida, patentia, undique lanâ albâ densa tecta, palmaria, semunciam vel minus lata. Foliola parva interdùm fasciculatim ex axillis foliorum prodeunt, foliis simil- lima : nonnulla lanceolata , brevia , ad florescentiam posita. Corymbus brevis, terminalis, convexus, capitulum referens. Pedicelli omnes lanâ densa intertextâ con- nexi. Flores aurei. Involucrum globosum pisiforme, squamosum ; squamis ovali-oblongis convexis , sca- riosis, subluteis, margine diaphanis imbricatis persis- tentibus. Flosculi lutei involucro longiores. Fructus ovati glabri pappo piloso simplici eoro- natf. OBSERVATIONS. 11 existe, d'assez grands rapports entre cette espèce et la précédente. Nous avons indiqué , en parlant du Gnapha- liu?n simplex , en quoi ces deux espèces peuvent être dis- tinctes. 281. f GNAPHALIUM TRINERVE, Forsler, Prodr. , n. 28g. G. fruticosum , foliis sessilibus lanccolatis triner- 240 VOYAGE DE L'ASTROLABE. viis subtùs argenteis, paniculà corvmbosà terminali laxâ. Forst. 1. c. Crescit inNovâ-Zeelandiâ, locodicto Dashj bay. DESCRIPTIO. Caulis fruticosus , teres, laevis, ascendens. Ra- muli ascendentes , foliosi , teretes , lanati. Folia alterna, lanceolata, intégra, acuta, utrinque acuminata , trinervia, sessilia, suprà laevia , viridia, subtùs albo-argentea , lanugine explanatà relucente , dorso subdecurrenti-vaginantia , sesquipollicaria, su- prema minora. Pedunculi terminales , teretes , lanati , divisi , sub- solitarii. Paniculà laxa , corymbosa; floribus majusculis albis , disco-luleis. Pedicelliuniflori, sparsi , teretes, lanati, bracteati. Bract.e oblongae linearesve, lanatse. Calyx communis (involucrum) persistens, rotun- datus, imbricatus, squamis oblongis subsequalibus , argenteis, ereclo-incurvis, corollâ longioribus. Corolla composita discoidea. Flosculi fœminei pauei apetali hermaphroditis immixti. Propria bermaphrodi- tis infundibulifonnis lutea; limbo quinquefido, sub- reflexo. Fœmiheis nulla. Stamina quinque; iilamentis capillaribus ; antheris cylindricis. Pistillum, bermaphroditis et fœmineis; germen oblongum; Stylus filifôrmis, longitndine staminum; stigma bifidum. BOTANIQUE. 241 Semina hermaphrodites et fœmineis solitaria, ob- longa, pappo plumoso coronata. Receptaculum niidum. (Forst. mss.) OBSERVATIONS. Cette espèce ne nous est connue que par la descrip- tion de Forster qui précède. Elle ne s'est trouvée , ni dans les plantes de l'herbier du Muséum , ni dans celles qui ont été recueillies par les naturalistes de l'Astrolabe. 282. GNAPHALIUM INVOLUCRATUM , Forst. , Prodr., n. 291. G. herbaceum, caule erecto , simplici albo ; foliis linearibus angustis elongatis , acutis , subtùs albido- tomenlosis ; capitulo termina li folioso. Nob. Crescit in Novae-Zeelandiae locis dictis havre de F Astrolabe, baie des Iles, etc., ubi vulgô Poakatea, Pouklimoa nuncupalur. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus, erectus , simplex, teres , albido- tomentosus , pedalis. Folia alterna, sessilia, angusto-linearia, acuta, in- tégra , supernè glabra , subtùs argenteo-tomentosa, 3-4 uncias longa. Capitula terminalia, glomerata, approximala, bre- viter pedicellata, in globum foliis longioribus cinctum disposita. I.vvolucrum oblongo-ovoideum , imbrieatum, lanu- BOTANIQOE. l6 242 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ginosum; squamis ovalibus, acutis, convexis, scario- sis , membranaceis. FLOScuLinumerosissimiconferti; exteriores stériles lineares ; ovarium minutum teres ; corolla linearis. Interiores hermaphroditi , quorum corolla regularis lubuloso-infundibulifbrmis , limbo 5-lido, regulari. Stamina 5, filamentis capillaribus ; antheris teretibus oblongis , cohaerentibus. Ovarium minutum ; stylus gracilis filiformis; stigma bifidum, laciniis linearibus. Pappus sessilis pilosus ; pilis hyalinis subbarbella- tis. Receptaculum nudum. OBS ERVATIONS. Les échantillons qui ont été recueillis au havre de l'As- trolabe , sur les rochers récemment couverts de terre , ont les feuilles beaucoup plus étroites et d'un vert plus foncé à la face supérieure , que l'échantillon original de Fors- ter , qui existe dans les herbiers du Muséum. Néanmoins ils n'offrent aucune autre différence sensible , et nous les regardons sans nul doute comme appartenant à cette es- pèce. XERANTHEMUM, L. 283. XERANTHEMUM BELLIDIOIDES, Forst. , Prodr., n. 293. X. (receptaculo nudo, pappo piloso) ramis unifio- ns; foliis ovato-oblongis cuspidatis amplexicaulibus ; pedunculis tomentosis subaphyllis. Forst. Crescit in Novà-Zeelandià. (Forster. ) KOTANIQlîK. 243 DESCRIPTIO. Caulis lierbaceus, gracilis, ramosus , spithameus, teres , superiùs tomentoso-lanatus ; ramulis apice ca- pitule» unico terminatis. Folia alterna, obovalia, subspathulata , obtusa, apice mucronata, basi sensim angustata, vix unguicu- laria, intégra, supernè viridia, subtùs cano-tomentosa. Capitula solitaria ramulos terminantia. Involucrum explanatum ; foliolis imbricatis , interioribus longiori- bus, linearibus , subobtusis, albis , externe imâ basi lomentosis. Receptaculum planum nudum. OBSERVATIONS. L'ébauche de description que nous donnons ici a été faite d'après un petit échantillon uniflore, qui est con- servé dans les herbiers du Muséum. Dans ses manuscrits , Forster en trace aussi une description , mais qui , comme la notre , ne comprend que les organes de la végétation. SHAVIA, Forster, Char. Gen., 48. 284. SHAWIA PANICULATA, Forster, 1. c, Prodr. , n. 3o7. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Forster.) DESCRIPTIO. Caulis arboreus ramosus : rami teretes patentes , striatuli , cani. Folia alterna, ovato-oblonga , petiolata, integer- rima, undulata, obtusa, suprà viridia glabra, subtùs 16' 244 VOYAGE DE L'ASTROLABE. sordide alba tomentosa, bipollicaria, patentia; petioli teretiusculi , semipollicares. Panicul^ terminales axillaresque , compositrc : pedunculi universales patentes, rigidi, teretes, cano- tomentosi , palmarès ; partiales divergentes , allerni, pollicares , divisi ; pedicelli uniflori brevissimi. Involucrum imbricatum , cylindricum ; squamis 5-6 oblongis acutis , tribus interioribus longioribus subœqualibus. Corolla brevis infundibuliformis; limbo 5-fido , lineari, patente. Stamina 5 : anthera eylin- drica tubulosa. Germen oblongum. Stylus filiformis , corollà longior. Stigma bifidum. Semen (fructus) solilarium oblongum lanatum. Pappus pilosus, basi pubescens. OBSERVATIONS. Ce genre est encore fort imparfaitement connu , puis- qu'il ne l'est que d'après les caractères assez incomplets qu'en a donnés Forster. L'échantillon unique qui existe dans les herbiers du Muséum , et qui a été , avant nous , examiné par M. Henri Cassini , ne peut servir à lever au- cun des doutes qui existent sur ce genre, puisqu'il est dépourvu de fleurs en bon état, n'offrant que des involu- cres dont les fleurs sont tombées. Aussi n'est-ce que dubi- tativement que le célèbre synanthérographe que nous ve- nons de citer rapproche le genre Shawia de sa tribu des Vernoniées, auprès du genre Gymnanthemum. BOTANIQUE. 2iô CRASPED1A, Forster, Prodr., p. 58. Riche a, Labill. 280. f CRASPEDIA UNIFLORA, Forster, Prodr., n. 3o6. # Crescit in ISovae-Zeelandia? aestuario Régime Char- lotte. (Forster.) DESCRIPTIO. Caulis herbaceus erectus, teres , laeviusculus, ru- bicundus, simplicissimus , dodrantalis, crassitie pen- nae passerina? , uniflorus. Folia radicalia, orbiculato-spathulata, terrae appres- sa, glabra, avenia enerviaque, crassiuscula, mar- gine albo lanuginoso fimbriata, bipollicaria ; caulina pauca , sessilia , alterna , cordato-oblonga ; superiora sensim minora , cœterùm radicalibus simillima. Flos gompositus terminalis, albus, discoideus, flos- culis quasi in plura capitula congestis. Calyx gomhunis imbricatus ; foliolis paucis , lan- ceolatis , acutis , apice membranulà auctis , horizonta- libus , corolla; adpressis , dorso papulosis , corollà brevioribus. Corolla composita discoidea , uniformis. Corollulae herinaphrodilae tubulosae fasciculos plures constituunt depressos : corolla propria infundibuli- formis , tubo tenui, limbo cylindrico 5-fido. Staniina 5 ; filamenta longitudine corollae : anthera cylindracea tubulosa , apice 5-fida ( basi non setosa ). 246 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Germen cylindricum parvum, coronatum pappo co- rollà parum longiore. Stylus filiformis staminibus brevior. Stigmata duo, apice obtuso crasso. Semina (fructus) cylindrica. Pappus densus valdè plumosus, corollâ longior. Receptaculum paleaceum , paleis Iaxis , lanceolatis obovatisque diaphanis, nonnullis brunneis, vix corol- lae longitudine. (Forster. mss. ) OBSERVATIONS. Il résulte des observations de M. Rob. Rrown,quele genre Richea de M. Labillardière est le même que celui dont Forster a donné une description incomplète sous le nom de Craspedia. Nous n'avons point eu l'échantillon de Forster sous les yeux , en sorte que nous n'avons pu que reproduire ici sa description. « § 7. Astereœ. ASTER. 286. * ASTER FURFURACEUS, Nob. A. frutescens ; foliis ovalibus obtusis, subacumi- natis , margine subdentato sinuosis , subtùs squa- mato-furfuraceis ; capitulis corymbosis numerosissi- mis, longioribus. Nob. Crescit in Novœ-Zeelandiae loco dicto rivière Ta- mise. Vulgû ab incolis Tarata dicitur. BOTANIQUE. 217 DESCRIPTIO. Frutex dumosus, ramosus. Folia alterna , aut rariùs subopposita , peliolata, estipulata , coriacea , oblongo-elliptica, obtuse acu- minata, versus apicem dentato-sinuosa , 2-3 pollices longa, 1 aut 1 il2latâ1 supernè glabra, pallido-viridia, subtùs albicantia, furfuraceo-squamosa ; petiolo cana- liculato compresso semunciali. Flores corymbosi; corymbis lerminalibus axillari- busque pedunculatis , compositis ; pedunculis com- pressis ancipitibus, striatis, ut inferior foliorum pagina squamato-furfuraceis. Capitula parvula , numerosa. Involucrum teres oblongum , squamatum ; squamis multiplici série im- bricatis, inferioribus brevioribus subobtusis, medio dorso carinatis, interioribus longioribus membrana- ceis, linearibus. Receptaculum minimum nudum. Flores radiati. Semiflosculi exteriores 4-5 f'œminei. Corolla ligulata, tubo gracili ; limbo sublongiori , ob- longo-lanceolato, subquinquenervio. Stylus et stigma ut in hermaphroditis. Flosculi hermaphroditi 3-5. Ovarium oblongum teretiusculum subpilosum, ses- sile. Corolla regularis infundibuliformis ; tubo gracili ; limbo subampliato, 5-fido, laciniis lanceolatis, acutis, révolu tis. Staminum filamenta libéra, glabra; antbe- rarum tubus , partim exsertus , apice 5-lidus. Stylus simplex, glaber; stigma bipartitum , exsertum, laci- niis oblongis , subobtusis, approximatis. Fructus.... 248 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Pappus sessilis plumosus; setis versus apicem sensim incrassatis, albidis , plumosis. OBSERVATIONS. Cette belle espèce est très-rapprochée de X Aster argo- phyllus de M. Labillardière. Comme elle, c'est un grand arbrisseau rameux ; mais ses feuilles sont presque entières, à peines dentées ou sinueuses sur leurs bords , légèrement acuminées et obtuses, et non aiguës à leur sommet, couver- tes à leur face inférieure d'une couche épaisse et luisante d'écaillés furfuracées, jamais velues, même sur les plusjeu- nes , ainsi que le sont celles de X Asler argophyllus. Enfin les fleurs sont beaucoup plus ' nombreuses , les capitules plus longs, et l'aigrette blanche et non rougeàtre , comme dans l'espèce de la Nouvelle-Hollande, 287. ASTER HOLOSERICEUS, Forster, Prodr., n. 296. A. herbaceus; foliis oblongo-lanceolalis, serratis, subtùs argenteo - sericeis ; scapis unifions foliosis. Forst. 1. c. Crescit in rupibus muscosis {Dusky bat/) Novae- Zeelandise. Varictas in summis montium jugis. DESCRIPTIO. Caules 4-5-pedales erecti, herbacei, surgunt à ra- diée fibrosà , teretes , basi compresso-ancipites , gla- bri , apice uniflori , foliis seu l'oliolis linearibus acutis sessilibus pollicaribus praediti. Folia. radicalia spathulato-lanceolata , argutè den- tata seu subserrala , subpetiolata, acuminata, erec- BOTANIQUE. 240 to-patcntia , apice revoluta , suprà viridia saturatè viridia glaberrima , sul)iùs argenteo-bolosericea gla- berrima, rachi lœtè viridi, semipedalia, basi cohae- rentia : petioli brevissimi lati crassiusculi , exteriùs convexi, intùs concavi , margine membranacei, glu- linosi, interse colia? rentes. Capitulum terminale solitarium ampliludine ferè ac in Astere chinensi L., radiatum. lnvoluerum païens, squaraosum ; foliolis imbricatis linearibus acutis, apice revolutis, exterioribus majoribus. Receptaculum con- vexiuseulum nudum. Semiflosculi exteriores involucro duplô longiores , fœminei ligulati, lineares, apice bi vel tridentati. Flosculi bermaphroditi imà basi affixi, substipi- tati. Corolla tubulosa , subinfundibuliformis , apice 5-fida, laciniis acutis apice revolutis. Stamina : tubus anthericus leres , basi nudus, apice membranaceus 5-dentatus. Stylus glaber , teres ; stigmata subligu- lata , margine glandulosa , glabra. Fructus subteretes , sericei , basi slipitati. Scapus rubiginosus sessilis , pilosus , pilis barbellalis. Var. (3 : foliis spathulajo-lanceolalis, integerrimis ; scapis unifions squamosissimis. Folia majora latiora, integerrima nec dentata, su- prà sulcis aliquot exarata. Caules erecti, crassiores , lanati , foliolis breviori- bus , confertioribus toti obtecti. Involucrum patentius, squamis apice filifoi'mibus. 250 VOYAGE DE L ASTROLABE. OBSERVATIONS. L' Aster holosericeus de Forster n'a point été retrouve lors de l'expédition de l'Astrolabe. La description que j'en ai donnée ici a été faite d'après trois individus con- servés au Muséum , en m'aidant du manuscrit de Forster pour la description des feuilles radicales qui manquent dans ces trois échantillons. 288. f ASTER CORIACEUS, Forster, Prodr., n. 297. A. herbaceus ; foliis ovatis coriaceis integerrimis supernè sulcatis subtùs lanatis ; scapis unifions folio- sis Ianatis. 1. c. Grescit in Novâ-Zeelandià. ( Forster. ) OBSERVATIONS. Cette espèce , fort voisine de la précédente, n'en est peut-être qu'une simple variété. * VITTADINIA, Nob. Capitula radiata. Involucrum polvphyllum, imbri- catum. Receptaculum alveolatum. Seniiflosculi exle- riores fœminei, longiores, revoluti; flosculi interiores hermaphroditi , tubulosi , graciles. Stamina 5 libéra ; antheris linearibus , basi abrupte recurvatis. Stigmata duo linearia. Fructus teres , basi stipitatus. Pappus sessilis , fimbriato-pilosus. Planta ramosa, erectiuscula ; capitulis solitariis ; foliis obovali-spathulatis , obtuse dentatis. BOTANIQUE. 251 289. ' VITTADINIA AUSTRALIS, Nob. Crescit in arenosis et saxosis Novae-Zeelandiae, loco dicto passe des Français. DESCRIPTIO. • Radix perpendicularis , parce ramosa , crassitie pennoe columbinaï. Caulis à basi ramosus, erectiusculus, teres, subpi- losus, 6-8 uncias altus. Folia alterna, obovali-spathulata , sub-5-loba, lobo terminali majore obtuso , lateralibus acutis, uniner- via , basi sensim in petiolum angustata , subciliata et in nervo medio pilis raris conspersa, vix uncialia, 3-4 lineas lata ; superiora subcuneiformia triloba ; suprema linearia intégra. Capitula terminalia , solitaria , erecta. Involucrum oblongum ; foliolis linearibus acutis , biserialibus , imbricatis, pilosis, margine membranaceis, exteriori- bus brevioribus. Receptaculum parvulum , subcon- vexum , alveolatum. Flores radiati. Semiflosculi uniseriales, flosculosis longiores. Ovarium oblongum, teres, basi abrupte angustatum, quasi stipitatum, externe sericeum, apice pappo sessili rufo terminatum ; pilis barbellalis , co- rollâ brevioribus. Corolla ligulata, tubo gracili; limbo unilaterali angusto, 4-nervio, apice 3-4-dentato, revo- luto. Stamina nulla. Stylus simplex , stigmate bipar- tito exserto, laciniis linearibus terminatus. Flores flosculosi 12-15. Ovarium et pappus ut in 252 VOYAGE DE L.ASTKOLABE. semiflosculis. Corolla gracilis tubulosa , suprà mé- dium sensim ampliata et subinf undibuliformis, glabra, apice 5-loba ; lobis sequalibus , brevibus, erectiusculis vix aculis. Stainina quinquc summo tubo inserta , in- clusa. Filamenla distineta brevia glabra. Antherœ ter- minales .liberse , in alabastro approximata? , in flore aperto dislincta.', lineares, angustissimœ, basi arcuatae et apici (ilamenti quasi articulatae, l)iloculares; loculis sulco longitudinali dehiscentibus. Stylus simplex gla- ber; stigma bipartitum inclusum, laciniis linearibus glandulosis. Fructus oblongus , hispidus , leretiusculus , pappo plumoso sessili terminatus , basi areolatus et è média areolà breviter stipitatus ; stipite receptaculo adnato. OBSERVATIONS. Par son port cl plusieurs de ses caractères , la plante dont nous venons de donner la description se rapproche assez du genre Aster. Mais néanmoins elle en diffère par son involucre , qui n'est composé que de deux rangées de folioles , par son réceptacle alvéolé , et enfin par ses éta- mines , dont les anthères sont libres , coudées à leur base, de manière à représenter en quelque sorte une baïonnette fixée sur le canon d'un fusil. SOLIDAGO, L. 290. SOLIDAGO ARBORESCENS, Forster, Prodr., n. 298. S. foliis petiolatis, orbicularibus, obtusis aut acu- tis, répandis, subtùs albido-furfuraceis ; floribus BOTANIQUE. 2$3 paniculatis ; involucri squamis linearibus , margine niembranaecis. JNol>. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Forster.) DESCRIPTIO. Caulis fruticoso-arboreus, ramosus ; rami patentes angulati glabri, incani. Folia alterna patentia, ovalia aut suborbicularia, acuta aut obtusa , repanda , petiolata , pollicaria aut. subpalmaria, suprà saturatè viridia, subtùs pallidiora subfurfuraeea , glaberrima ; petioli pollicares, cani, suprà canaliculati. Flores paniculati; paniculis sœpiùs axillaribus aut terminalibus, insequalibus, pedunculatis ; pedunculo varié diviso, cano , furfuraceo. Sub singulo pedicello adest bractea minuta linearis acuminata. Lnvolucrum subcylindraceurn , apice amplius , im- bricalus; foliolis linearibus, interioribus majoribus lanceolatis margine tenuioribus et ciliatis , apice sub- incrassato-pilosis ; exterioribus non marginatis sensim brevioribus , externe pilosis. Receptaculum parvum nudum. Flores radiati. Semiflosculi exteriores neutri. Corolla basi tubu- losa , apice ligulata , oblongo-linearis , acuta , subtri- dentata , dent ib us approximalo-subcoalitis. Stigma mancum et imperfectum. Flosculi hermaphroditi. Ovarium ieres, pilosius- culum. Stylus gracilis glaber. Stigniata approximata , ligulata, brevia , subobtusa, non pilosa. Corolla in- 254 VOYAGE DE L'ASTROLABE. fundibuliformis ; tubo gracili ; limbo amplo 5-ûdo , laciniis acutis revolutis. Tubus anthericus teres , basi apiceque nudus. Pappus sessilis flavicans fimbriato-pilosus , longi- tudine corollae. OBSERVATIONS. Nous décrivons cette plante d'après un échantillon de Forster qui existe dans les collections du Muséum de Pa- ris. Ce n'est qu'avec doute néanmoins que nous laissons cette espèce dans le genre Solidago, dont elle s'éloigne considérablement par son port. Cependant elle m'a paru en retracer les caractères. § 8. Senecioneœ. CINERARIA. 291. f CTNERARIA ROTUNDIFOLIA, Forster , Prodr. , n. 20,4. Brachyglottis rotundifolia , Forst., Char. Gen. , 46, n. 1. C. paniculis paucifloris, foliis petiolatis ovato-sub- rotundis integerrimis subtùs tomentosis, caule arbo- reo. Forster. Crescit in Novâ-Zeelandiâ, loco dicto Dusky bay. (Forster.) DESCRIPTIO. Caulis fruticosus biorgyalis, ramosus; rami paten- tes , teretes , albidi , superiores lanati. Folia alterna, ovato-subrotunda , petiolala , paten- BOTANIQUE. 255 tia, integerrima, obtusa, supra viridia glabra, subtùs alba tomentoso-sericea , crassa, coriacea , palmaria. Petioli longitudine dimidii i'olii , suprà canaliculati, subtùs albi lauati. Pedunculi terminales teretes , tomentoso-lanati , varié divisi. Panicula irregularis, pauciflora. Flores lutei. Pedicelli uniflori, basi bracteati ; bractea linea- ris, albo-lanata. Calyx communis oblongus , cylindricus, lomento- sus ; foliolis linearibus , obtusiusculis , sequalibus , crassis, concavis, basi cohœrentibus. Corolla composita, radiata. Flores hermaphroaiti plures in disco ; fœminei in radio, pauci, hermaphrodi- lorum longitudine. Corolla propria, hermaphroditis inl'undibuliformis, limbo quinquefido erecto ; fœmineis ligulata ; ligulâ brevissimâ, tubi longitudine, acutâ. Stamina bermaphroditis : filamenta 5 brevissimâ. Anthera ( tubus ex antherarum coalitione ) cylindrica tubulosa, apice 5-cuspidata, cuspidibus longitudine filamentorum. Germen oblongum. Stylus filiformis , eorollulâ longior. Sligma bifidum subreflexum. Pappus longus, densus, patens , plumosus. Receptaculum nudum. ( Forster mss. ) 292. fCINERARIA REPANDA, Forster, Prodr. , n. 295. Brachyglottis repanda , Forst., Char. Gen. , 46, n. 2. C. paniculis compositis racemosis diffusis , foliis 256 VOYAGE DE L'ASTROLABE. petiolatis ovatis repando-sinuatis , subtùs tomentosis, caule arboreo. Forst. Crescit in œstuario Reginse Charlottae Novae-Zee- landise. (Forster. ) DESCHIPTIO. Caulis arboreus erectus, ramosus, procerus. Rami patentes, albi, tomentosi , foliis et florescentià ter- minati. Folia superiora alterna, ovata , intégra, minora; inferiora majora, ovata, acuta, repanda, supcrnè lsevia viridia , subtùs alba, tomentosa , coriaeea, spithamea. Petioli patentes , teretes , loti tomentosi , foliis dimi- diô breviores. Florescentià paniculato-racemosa , ovata, termi- nalis, spithamea. Pedunculi omnes teretes, lanati, albi, flexuosi; universalçs crassiores subpalmares va- rié divisi; partiales quasi per dicbotomiam divisi , basi folio vel etiam bracleâ subulatà tomentosa praeditî. Pedicelli brevissimi, squamulis subulatis minutis cir- cumdati, horizontales, approximati. Galyx commuais oblongus, foliolis linearibus acu- tiusculis , aequalibus, tomentosis. Corolla composita radiata. Corollulse hermaphro- ditae tubulosse in disco ; fœmineœ ligulatse in radio. Corolla propria hermaphroditis infundibuliformis, calyce paulô brevior; limbo 5-fido, erecto, œquali. Fœmineis ligulata ; tubo calyce longiore ,. capillari subreflexo; lamina brevissimà , acutà , intégra, vel interdùm trifidà , subrevolutâ. BOTANIQUE. 2Ô7 Stamina hcrinaproditis, lilamenta 5 capillaria. An- tlicra ( tubus ex antheris) cylindrica tubulosa. Germen minimum. Stylus filiformis longitudine corolle. Stigma bifidum, reflexum. Pappus densus longitudine corollae , plumosus. (Forsl. mss. ) OBSERVATIONS. Ces deux espèces ne nous sont connues que par les descriptions de Forsler. SENECIO. 293. f SENECIO LAUTUS, Forster, Prodr., n. 538; Willd., Sp. 3, p. 1981. S. corollis revolulis ; foliis oblongo -danceoîatis petiolatis, aequaliter serratis, summis integerrimis. Willd. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. ( Forster.) 294. f SENECIO AUSTRALIS, Willd., Sp. 3, p. 1981. Srnfcio angustif'olius , Forster, Prodr. , n. 53g (non L.). S. corollis revolutis; foliis lineari-lanceolatis inte- gerrimis , basi subunidentatis. Willd. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. ( Forster. ) OBSERVATIONS. Ces deux espèces ne me sont connues que par les carac- BOTANIQPE. 17 258 VOYAGE DE L'ASTROLABE. tères que WilLlenow en a tracés. MM. d'Urville et Lesson ne les ont pas retrouvées à la Nouvelle-Zélande. 2g5. * SENECIO NEGLECTUS, Nob. S. foliis subcarnosis, aniplexicaulibus, pinnatifidis, glabris aut pilosiusculis , segmentis plus minus pro- fundis acutis , pedunculis paucifloris ; radiis revolu- tis. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià loco dicto havre de l'As- trolabe. OBSERVATIONS. Cette espèce est très-voisine du Senecio coronopifolias de Desfontaines , qui croit en Barbarie , en Egypte , etc. , et nous avions d'abord cru devoir y rapporter nos échan- tillons ; mais ils nous ont paru en différer par leurs feuil- les, dont les divisions sont plus larges et plus écartées , par leurs pédoncules multiflores , les écailles de leur invo- lucre plus larges , et enfin les poils rares qui existent sur les feuilles et les tiges. Néanmoins nous considérons en- core l'existence de notre espèce comme douteuse. 296. * SENECIO ARGUTUS, Nob. S. caule stricto, striato ; foliis basi sagittatis, lan- ceolatis, argutè serratis, pinnatifidis, subtùsalbidis, supremis linearibus , integris ; floribus paniculatis ; flosculis interioribus 5-dentatis. Nob. Crescit in sabulosis maritimis Nova>Zeelandiae, loco dicto havre de l'Astrolabe. Nomen vernaculum Ponhatea. BOTANIQUE. 259 DESCRIPTIO. Caulis herbaeeus, strictus, bipedalis et ultra, ra- mosus; raniis erectis, strictis, teretibus, s^riatis, sub- albido-lanatis. Folia alterna, sessilia, semiamplexicaulia, lanceo- lata, basi quasi sagittata, profonde et argutè dentata, subpinnatilida , prœserlim subtùs albido-lanata , laci- niis margine subrevolutis acutis , subarcuatis ; foliis superioribas dentatis , supremis lineari - lanceolatis integris. Flores lutei paniculati -, pedunculis mullifloris albi- dis ; capitulis teretibus parvulis. Involucrum teres , foliolis linearibus eriophoris , acutis , lateraliter incumbentibus , basi caliculatum ; squamis brevibus , appressis. Receptaculum parvu- lum, convexiusculum , punctatum , nudum. Floscidi involucro longiores , tubulosi , graciles; extérieures fœminei apice tridentati ; interiores paulô longiores , bermaphroditi; limbo 5-dentalo. Fructus teres brevis pilosus, pappo sessili , albo- nitenti, simplici coronatur. OBSERVATIONS. L'espèce dont nous venons de donner la description a d'assez grands rapports avec le Senecio quadriderilalus de Labillardière (Nov.-Holl. 2 , t. 294) ; mais cependant elle en diffère suffisamment. Ainsi sa tige est plus droite , plus ferme , striée longitudinalement; ses feuilles sont semi-amplexicaules et comme sagittées à la base, et non 260 VOYAGE DE L'ASTROLABE. rétrécies, comme dans l'espèce du savant auteur de la Flore de la Nouvelle-Hollande ; elles sont profondément dentées et comme pinnatifides et non entières ; enfin les capitules sont moins longs , et les fleurons du centre sont à cinq dents et non à quatre. lîOTANIQLt:. 261 RUBIACE.E. § t . Anthospermeœ. COPROSMA, Foret. $ A. Rich., Rub., p. 57. 297. COPROSMA FOETIDISSIMA, Forst., Char. Gen., G9 , n. 1; Id. , Prodr. , n. i38. C. floribus solitariis. Crescit in Nova>Zeelandiae aestuario Regina? Char- lotte. (Forster. ) DESCR1PT10. Caulis arboreus, ramosus, fœtidissimus. Rami pa- tentes, teretes, brunnei, la3viusculi;ramulispithamei, undique cicalricibus ex casu foliorum notati , versus apiceni foliati , flore terminât! . Folia opposita, conferta , ovata, petiolata, apice mucronata , integerrima, glabra, patentia, pollicaria. Petioli semipollicares , apice parum membranaceo- dilatati, compressi. Flores solitarii, terminales, sessiles inter folia. Flores hermaphrodili : perianthium brevissimum inferum, persistens; denticulis pluribus acutis dis- tantibus. Corolia monopetala, campanulato-turbinata, viri- dis , ad médium septemfida; laciniis subulatis acutis. Stamina 5,6, j-ariùs 7 ; fîlamenta filiformia , co- 262 VOYAGE DE L'ASTROLABE. rollà minora ; anthersc oblongo-lineares , acuminatae , erectse , basi bifîdse. Germen oblongum. Stvliduo filiformes longissimi , basi subcobserentes , extra corollam divarieati , deci- dui. Stigmata simplicia. Baeca ovato-globosa , disperma, subbilocularis, ex- tùs striata. Semina duoovata, bine convexa , indè plana. Flores maseali in diversà vel in eâdem planta. Calyx , corolla, stamina ut in hermaphroditis. Pis- tillum nullum. 298. COPROSMA LUCIDA, Forster, Charact. Gcn., 69; Ici., Prodr. , n. 137. C. peduneulis eompositis. Crescit in ecstuario Reginœ Charlottae , et locis dictis détroit de Cooh et havre de l'Astrolabe. DESCR1PTIO. Caulis arboreus; rami teretes, patentes, striatuli, larves, virescentes, maculis nigris plurimis variegati. Folia opposita, ovata, acuta , ssepèoblusa, undu- lata, integerrima, laevia , petiolata, subbipalmaria , patentia , crassa, coriacea , marginibus revolutis. Petioli teretes, lseves, ereeto-patentes , pollicares, basi incrassati. Stipula bina? , ovatae, acutse,interpetiolorum bases. Pedunculi axillares, solitarii, laeves, ancipites, se- mipollicares, sub apicc ramosi. Pedunculi partiales B0TAN1QUK. 2(i3 oppositi, horizontales, leretes , scmipollicarcs , vix unquàni pluies quàm duo , apice instructi pedieellis eirciter tribus; pcdieclli brèves, ovati, crassi, subtri- flori. Flores sessiles. Ixvolucrum pedunculi universalis 4-partitum, mi- nirauin , laciniis duabus majoribus. Flores mascali : Perianthium nionophvllum, bre- vissimum, 4-5-dentatuin. Corolla monopetala tubu- losa, pedieello brevior; tubus eylindricus patulus; limbus 5-fidus, laciniis acutis brevissimis , erectis. Stamina 5, rariùs 6. Filamenta capillaria , corolla du- plô longiora, nutantia. Antherae oblongae, sagittatae, mitantes, corolla ferè longiores. Flores fœminci 4n diversâ arbore. Calyx ut in mas- culis. Corolla monopetala tubulosa ; tubus filiformis, apice parùm ampliatus, longiludine pedicelli : limbus 5-fidus, laciniis linearibus acutis patentibus. Germen inferumminutum. Styli duo filiformes, divaricati, co- rolla quadruplé- longiores, basi cohserentes. Stigmata simplicia. Baccà fulva , ovato-subrotunda , disperma. Semina duo, ovato-oblonga , hinc convexa, indè plana. ( For- ster. ) OBSERVATIOiNS. Dans notre travail général sur la famille des Rubia- cées , nous avons précisé les caractères de ce genre , qui appartient évidemment à la tribu des Anthospermées. L'espèce que Gœrtner fils a figurée sous le nom de Co- prosma lucida ne nous paraît avoir aucun rapport avec 264 VOYAGE DE L'ASTROLABE. la plante décrite par Forster sous le même nom, et même, malgré l'étude spéciale que nous avons faite des genres de cette famille, nous n'en connaissons aucun auquel elle puisse être rapportée, et nous pensons que la plante de Gœrtner fils n'est point une Rubiacée. 299. COPROSMA? REPENS, Nob. Coprosma pusilla? Forster, Prodr. , n. 5i3. C. caule frutescente, proslrato ; foliis obovalibus obtusis margine subsinuosis ; pedunculis siniplicibus, axillaribus brevibus , apice 3-5-floris ; fruclibus ob- eordatis. ;Nob. Crescit in pra?ruplis rivulorum ÎXovœ-Zeelandiae , locis dictis détroit de Cook, havre de l'Astrolabe. DESCIUPTIO. Frutex repens, prostratus. Caulis lignosus prostratus, cortice albido vcstilus, glaber ; rainuli assurgentes , brèves , bipollieares, fo- lia floresque gerentes. Folia opposita, obovalia, obtusa, intégra, glabcr- rima, 2-3-pollicaria, niargine subsinuosa, basi sensim in petiolum vix pollicarem desinentia , caduca , mem- branacea . Stipule binae, acutae, persistentes. Peduxculi axillares solitarii, petiolo breviores, sim- plices, medio bracteis duabus oppositis eonnatis acu- tis persislentibus cincli , apice flores 3-5 subsessiles gerentes. BOTANIQUE. 30e Flores non vidi. Fructus apicc pednnculorum 2-5, subsessiles, basi bracteali, bracteà brcvissimà, acutà, persistent!, obso- lète obcordati, apice puncto umbilicati, carnosi, binu- culati; nuculis oblongis, bine convexis, indè planis, subosseis, uniloeularibus , monospennis. OBSERVATIONS. Ce n'est qu'avec doute que nous rapportons cette plante au genre Coprosma, n'en ayant pas vu les fleurs, mais seulement les fruits. La grande ressemblance qui existe entre cette espèce et le Coprosma lucida de Forster , dans l'inflorescence et la structure du fruit , nous a seule dé- terminé à ce rapprochement. Notre Coprosma repens dif- fère du Coprosma lucida par sa tige frutescente, formant simplement un arbuste étalé , rampant ; par ses feuilles obovales très-obtuses , minces , membraneuses et un peu sinueuses sur les bords ; par ses pédoncules simples et ses fruits obcordiformes. Nous pensons que c'est cette espèce que Forster a désignée , sans la décrire , sous le nom de Coprosma pusilla, dans l'appendice placé à la fin de sa Florule. § 2. Coffeaccœ. RONABÈA, Aubier; A. Ricli., Rubîac, p. 90. 3oo. RONABEA? AUSTRALIS, Nob. R. foliis obovalibus obtusis,.basi sensiin in petio- lum attenuatis ; pedunculis axillaribus , trilurcalis ; floribus sessilibus subcapitatis. Nob. 266 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Crescit in Novce-Zeelandisc locis diclis détroit, de Cook, havre de V Astrolabe. Noraen vernaculum ab incolis Pate'te. DESCRIPTIO. Arbor sat grandis, dumosa; ramis teretibus, glabris. Folia opposita, obovalia, oblusa aut subacuta, gla- berrima, intégra, basi sensim attenuata et in petiolum brevem desinentia , suprà viridia , subtùs pallidiora, 4-5 pollices longa , 2-3 lata , subcoriacea. Stipula interpetiolares, latae , brèves, acuminatae, interse basi coalitae , persistentes. Pedunculi ax illares , folio breviores, bi-lripollica- res, solitarii aut bini, subcompressi , basi siinplices, apice trifurcati, rarao medio lateralibus longiore. Flores 3-8 ad apicem pedicellorum sessiles con- gesti , foliolis floralibns duobus oppositis , longitu- dine floruin, involucrati. Calycis limbus marginalis, cupul&formis , subteres, margine subinteger, persis- tens. ( Elapsam corollam cum staminibus non vidi. ) Fructus distincti, ovoidei, pisiformes, subcarnosi, apice brevissiraè umbilicati, binucalati ; nuculis sub- osseis, laevibus, hinc planis, externe convexis, uni- locularibus, monospermis. Semîna non vidi. OBSERVATIONS. ) Nous rapportons avfec quelque doute cette plante au genre Ronabea, si voisin du Psycholria. Mais dans la tribu des Cofféacées a laquelle notre plante appartient bien cer- BOTANIQUE. 267 tainement , nous n'en connaissons aucune autre dont elle se rapproche davantage. D'ailleurs le Ronabca australis a de l'analogie avec une -autre espèce nouvelle que nous avons désignée, dans notre travail sur les Rubiacées, sous le nom de Ronabca morindoides. Cependant le limbe du calice, entier dans son bord, est un caractère qui ne s'est offert à nous dans aucune autre espèce du genre. Peut-être que si nous avions pu étudier l'organisation des diverses parties de la fleur , nous eussions été porté à faire de no- tre plante un genre nouveau. Indépendamment des Rubiacées , dont nous venons d'offrir les descriptions , Forster en mentionne encore deux autres , mais qu'il ne fait que nommer , ne les ayant observées qu'en très-mauvais état. Ce sont les Galium um- brosnm et Nerlera depressa. Nous n'avons vu ni l'une ni l'autre de ces deux plantes. 268 VOYAGE DE L'ASTROLABE. LQRANÏHACE.E. LORANTHUS. Soi. LORANTHUS TETRAPETALUS, Forster, Prudr., n. i56. L. pedunculis unifions subsolitariis , foliis ovatis obtusis subsessilibus. Forst. 1. c. Crescit in aestuario Résina? Charlotte. ( Forst. ) DESCKIPTIO. Caulis parasiticus arboreus , ad insertionem tuber- culum magnum formans, cinereus, teres : rami dil- fusi, patenti-ascendentes, trunco per articulalionem trocboideam innati, tuberculati, nigri. Folia subpetiolata, opposila, ovalia, oblusa, ereclo- ])atcntia , integerrima , glabra , subcarnosa seu cras- siuscula, avenia enerviaque, vix pollicaria, basi sen- sim in petiolum brevissimum semiteretem patentem desinentia. Flores ex axillis vel cicalricibus foliorum oriun- tur , pedunculali , saepè solitarii , saepè etiam bini , terni, quaterni in singulo fasciculo, coccinei : pedun- culi brevissimi , teretes , laeves , uniflori. Calyx monosepalus concavus, cylindricus, inte- ger, obsolète 4-dentatus. Corolla : petala 4 , sanguinea , linearia, erecta , BOTANIQUE. 269 plana, in tnbuin tetragonum subconniventia; laniinà retlexà, lincari, obtusà, concavo-canaliculatà , ferè longitudine reliqui petali. Staminum iilamenta 4 , petalis longitudinaliter ad- nata, eosque parùm superantia ; antherœ lineares, stricts. Germen oblongum, calyci adnatum. Stylus fîlifor- mis longitudine corollae. Stigma obtusum. Frit crus VISCUM. 3os. VISCUM ANTARCTICUM, Forst., Prodr. , n. 37o. V. foliis ovatis integerrimis , racemis rameis termi- nalibusque articulatis. Forster. Crescit in Novà-Zeelandiâ (Forster); loco dicto havre de ? Astrolabe ( d'Urville. ) DESCRIPTIO. Frutex paras iticus ; ramis articulatis , ad genicula nodosis , teretibus, lignosis, habitu neglecto, ramu- lis quoque per articulationem imposais , internodiis à bipollicari ad spitharaeam longitudinem variantibus. Folia subopposita , petiolata , ovata, integerrima, laxa , interdùm carnosa , ila ut evanescat venarum textura , pollicaria seu bipollicaria; petioli brèves, lseves , planiusculi. Racemuh parvi simplices , pollicares , ramei et ter- minales. 270 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Pedilnculi universales supernè articulati, tcretes, laeves. Pedicelli unitlori oppositi , patentes ex articu- latione pedunculi universalis. Flores hermaphroditi : ealyx 4-partitus, foliolis deciduis , lineari-lanceolatis , intùs albidis , extùs vi- rentibus. Corolla nulla. Stamina 4; fîlamenta calycis dimidium vix aequanlia. Antherœ ovatse. Germen ova- tum inferum. Stylus teres, staminibus brevior. Stigma capitato-depressum, obtusum. Bacca subglobosa monosperma (adhuc immatura.) Fœminei flores in distinetâ planta. Calyx, corolla, pistilluni , pericarpium , ut in herniaphroditis. Flores mascali in distinctà planta. Calyx, corolla, stamina ut in herniaphroditis. (Forster. mss.) OBSERVATIONS. Les échantillons que nous avons examinés étaient tous en fruits : aussi avons-nous donné ici la description de Forster. Ils avaient été recueillis au havre de l'Astrolabe parle capitaine d'Urville, commandant de l'expédition. P.OTANIQUE. 271 UMBELLIFER.E. HYDROCOTYLE, L,; Rich., Monogr. Hydroc, 1820. 3o3. HYDROCOTYLE HETEROMERIA, A. Rich., Monogr., p. 60. H. glabra : foliis reniformibus , 7-nerviis , obsolète 7-lobalis ; lobis obtusis crenatis ; petiolis digilalibus ; tloribus m capitulum 6-S-florum brevissimè pedun- culatum dispositis ; fructibus in utroque carpello dis- similibus discoloribusque. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià , ubi collegit clarissimus Josephus Banks, (y. s. s. ) 3o3£w. HYDROCOTYLE COMPACTA, A. Rich., Mo- nogr. , p. 61. H. capitula, Banks et Solandcr, mss. (non Petit-Thouars). H. villosa; foliis orbiculato-reniformibus, parvulis, 7-nerviis, inciso-dentatis : petiolis fasciculatis, bre- vissimis; lloribus in capitulum dense 1 5-20-florum dispositis; fructibus subdidymis. Nob. Crescit in Novà-Zeelandiâ. (Banks. ) OBSERVATIONS. M. De Candolle, dans le quatrième volume de son Pro- drome , décrit sous le nom d1 'liydrocolyle Novœ-Zeclandia , 212 VOYAGE DE L'ASTROLABE. une espèce rapportée , dit ce savant , de la Nouvelle- Zélande par les naturalistes du voyage que commandait le capitaine d'Urville. Quoique possesseur de l'herbier fait par M. Lesson jeune , chargé spécialement de la partie botanique de ce voyage , je ne possède pas d'échantillons de cette espèce. Au reste, en examinant attentivement les caractères qui lui sont assignés par le savant auteur du Prodrome, j'ai cru me convaincre qu'elle n'était pas nou- velle , car elle offre absolument tous ceux de l'espèce que j'ai fait connaître en 1820 dans ma Monographie sous le nom d' Hydrocotyle compacta. 3o4- f HYDROCOTYLE MOSCHATA, Forstcr, Prodr., il. i35; A. Rich., Monogr. , p. GG, t. Go, fig. 24- A. hirtella; foliis reniformibus subquinquelobatis , hirsutis , dentatis , 5-nerviis , lobis acutis ; petiolis hirsulis , uncialibus, peduneulo paulô brevioribus ; (loribus capitatis subsessilibus. Nôb.* Oescit in >"ovà-Zeelandià. (Forsler. ) PEUCEDANUM, Kocb, DC. 3o5. f PEUCEDANUM GENICULATUM, Forstcr, Prodr., n. i36. Rowlesia gcniculata, Sprcng., Umb., sp; i \ , t. 5 , f. i i . P. glabrum , ramoso - prostralum ; caule tereti striato ; foliis alternis, basi cunealis , integerrirais, apice semiorbicularibus, crenatis, pcliolo basi breviter etoblusèauriculato; umbellà peduncûlatâ 3-1-radiatâ; BOTANIQUE. 273 involucro 3-4-phvllo ; umbellis raultitloris , petalis apice inflexo cordât is ; fructu ovato, compresso, striato , alà cincto. Nob. Crescit in Novà-Zeelandiâ. (Forster.) DESCRIPT10. Caulis herbaceus, scandens, diffusus, geniculatus, octangulus , laevis , tenuissimus. Folia paucissima , subrotunda , saepè reniformia , crenata , comrauniter trifida , peliolata , venosa , vix semipollicaria. Petioli semipollicares, tenues, laeves, teretes, ad basin parùm dilatati, caulera amplectentes. Pedunculi teretes , laeves. Umbella terminalis composita, radiis tribus seu quatuor brevibus ', peu tialis \)ed\ce\lis pluribus. Invo- lucrum universale 3-4-phyllum ; foliolis lineari-lan- ceolatis reflexis , brevibus ; partiale 5-6-phyllum , fo- liolis lineari-lanceolatis minutis. Calyx 5-dentatus, minimus, acutus. Corolla universalis uniformis ; flosculi disciabor- ûaht', propria , petalis 5 oblongis, acutis, subcarinatis, apice inflexis , margine reflexis. Stamina : filamenta 6 filiformia, subulata, petalis longiora. Antherae subglobosae. Germen oblongum , striatum , inferum. Styli duo parvi. Stigraala obtusa. Fructus planus, ovatus, alâ cinctus, striatus, bi- partibilis. Semina 2 ovato-oblonga , compressa , hinc con- BOTANIQCE. l8 274 VOYAGE DE L'ASTROLABE. vexiora , striata, alà apice emarginatà cincla. (Fors- ter. mss. ) OBSERVATIONS. La description que Forster a lui-même tracée de cette plante , prouve qu'en effet par son calice à cinq dents , par son fruit ovoïde comprimé , entouré d'une aile , elle fait partie du genre Peucedanum , ainsi que ce savant l'avait lui-même déjà indiqué. LIGUSTICUM. 3o6. -j. LIGUSTICUM ACIPHYLLA, Spreng. , in Rœm. et Sch. , Syst. 6, p. 554; DC. , Prodr. 4> p- i5p,. Lascrpithun Ariphvlla, Forster, Prodr., n. i3p,. Ariphvlla squarrosa, Forster, Char. Gcn., 68. L. caule vaginato*, foliis flabellilormibus multifido- composilis , laciniis linearibus rigidis integerrimis ner- * vosis pungentibus ; mericarpiis 3-costalis. DC. 1. c. Crescit in aestuario Reginse Charlotta3 Nova3-Zee- landiae. (Forster.) DESCRIPTIO. Caulis herbaceus, leres , laevis , fistulosus, striis profundè exaratus , pedalis seu bipedalis , maximà ex parte superiore floriferus , digitum crassus. Folia radicalia eaudicem ambientia , subtriquelra, striata , punctis elevatis plurimis in angulis et inter strias notata , rigidiuseula , varié et multoties pinna- liOTVNIQUi:. 275 tiiîda, bipedalia ; loliolis palmaribus, linearibus, rigi- dîssimis , ternis , quinis, septenisve ex eodein ccntro ferè ortis, apicc spinà mucronalis. Folia caulina , caulcm vaginantia , alterna , vaginis membranaceis , bipollicaribus , striatis, indè foliis ra- diealibus simillima, eodemmodo divisa, versus apicem caulis minora , foliorum numéro terno praestantiore. Hœc folia potiùs spatbae seu folia floralia dicenda, cum ex alis cujusdam folii umbellœ oriuntur. Pedunculi universelles axillares, erecti, compressi, striati , bipollicares ; partiales patentes , inœquales , striati, tenues, majores, ferè unciales. Pedicelli brè- ves , striati , subaequales , t'enuissimi. Flores masculi. Involucrum universale et partiale (saepiùs desunt) Iriphylla; foliolis subulatis, parvis, ad latus exterius limbeUae. Umbella univer salis radiis paucis inaequalibus (circiter 10), horum exterioribus tribus seu quinque reliquis duplù longioribus , inte- rioribus parvis brevibus : partialis convexa, radiis pluribus , brevibus , tenuibus, œqualibus. Calyx minutus , 5-dentatus, superus. Corolla universalis , sequalis , convexa, flosculis omnibus masculis, sterilibus '.propria, petala 5 parva, ovata , acuta, concava , alba. Stamlna : filamenta 5 corollà longiora. Antherac parvse, didymae. Rudimenta pistilli omninô nulla. Flores hermaphr oeliti in di versa planta : involu- crum universale et partiale (si ullum) 5-phyllum; fo- Jiolis subulatis , brevibus , ad latus exterius umbellae. 18* 276 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Germen interum ovatum. Styli duo divaricati , brè- ves , crassiusculi. Stigmata simplicia. Fructus oblongus , pentagonus , bipartibilis , caly- cis dentibus coronatus. Semina duo planiuscula, indè trigona. (Forster. mss. ) 3o7. f LIGUSTICUM GINGIDIUM, Forster, Prodr. , n. i4o; DC. , Prodr. 4> P'« 1^9. Gingidium montanum , Forst. , Char. Gcn., 21. L. caule strialo ; petiolrs vaginantibus Iaxis ; foliis pinnatisectis , scgmentis sul)ol)li(juè cordatis oblon- go-ovatis obtusis crenatis nervosis. DC. 1. c. Crescit in aestuario Regïnac Cbarlottae. (Forster. ) DKSCR1PT10. Caulis berbaceus, bipedalis, fistulosus, teres, lœ- vis , vix striatus. Folia pinnata cum impari : radicalia plura , longi- tudine ferè caulis; eaulina paulô minora : foliorum paria 7 cum impari, sessilia, ovato-rhombea, obtusa, inferiora majora, subcordata , lobo inferiore majore , minute crenata , liorizontali-obliqua , venulis îeticu- lata, enervia, supra viridia, subtùs glauca , inferiora bipollicaria. Umbella terminalis composita ; universalis patens, plana, radiis exterioribus pollicaribus, interioribus gradatim minoribus ; partialis eodem modo , radiis BOTANIQUE. 277 cxtcrioribus longioribus, circiter involucrum suum aequanlibus, ccnlralibus brevissimis. Involucrum universale, foliolis circiter sex, linea- ribus iji pollicis longis; partiale màgnitudine et nu- méro universalis , foliolis lanceolato-subulatis. Perianthium 5-dentatum , dentibus brevibus subu- latis. Corolla universalis flosculosa, flosculis radii fer- tilibus, abortientibus ;/?;■ p- 253. (Tab. 3i.) P. foliis simplicibus , petiolatis, elliptico-oblongis, acutis, mucronulatis, dentato-serratis ; racemis termi- nalibus folio brevioribus. Nob. Crescit in Novae-Zeelandige loco dicto Dusky bay. ( Forster. ) DESCKIPTIO. Caulis arboreus , lœvis , teres, scaber; ramis pa- tentibus li^nosis , teretibus , sapore subdulci. Folia simplicia sparsa , alterna aut apice ramorum subopposita, petiolata , elliplico-lanceolala , glabra, apice basique acula , submucronata , argutè serrata , aut subintegra, 3-4 pollices longa, 1 et semi pollicem lata : petioli pollicares, laeves , suprà canaliculati , glabri. Flores albi , raceraosi ; racemo terrainali , foliis breviore ; ex umbellulis sœpiùs 5-6 pedunculatis, dua- bus inferioribus oppositis, tribus superioribus ; pe- dunculis pollicaribus basi articulatis ; pedicellis uni- BOTANIQUE. 281 bellulatis 2-3 lineas longis , tenuibus , unifions ; invo- lucro et involucellis nullis. Calyx cum ovario coalitus ; linibus 5-dentatus , persistens. Corolla 5 - petala ; petalis sestivatione valvatis , ovali-acutis , erecto-patulis. Stamina 5, petalis alterna, epigyna, longitudine co- rollae ; fîlamentis brevibus, subulatis, erectis ; anthe- ris ovatis, introrsis, obtusis, bilocularibus. Ovarium inferum subcordatum , biloculare ; locu- lis l-ovulatis. Styli duo filiformes, staminibus paulo longiores , divaricali , persistentes. Stigmala minima , capitata. Fructus subdidymus , carnosus , compressus , lim- bo calycis stylisque persistentibus eoronatus , albus, 2-locularis ; loculis 1-spermis. OBSERVATIONS. Cette deseription a été faite d'après l'échantillon ori- ginal de Forster, qui existe dans les herbiers du Muséum d'histoire naturelle de Paris. Nous avons cru devoir faire figurer cette espèce , qui avec le Panax cochlealum forme les seules espèces de ce genre à feuilles simples. § 2. Foliis digitatis. 3 12. PANAX ARBOREUM, Forster, Prodr. , n. 398; DC, Prodr. 4, p. 253. P. foliis longé petiolatis; foliolis 3-7 petiolulatis , obovalibus, acutis, argutè dentatis, glabris, palmari- 282 VOYAGE DE L'ASTROLABE. bus; umbellà composite!, terminait aut axillari, ra- diis 10-12 pollicaribus ; involucro involucellisque nul lis. Nob. Crescit in Novae-Zeelandiac , loco dicto Dusky bay (Forster) et loco dicto baie Tasman ( d'Urville. ) DESCRIPTIO. Callis arboreus ramosus, teres, lœvis. Rami obli- qui, teretes, fragiles, lignosi, subinanes , medullà dulci rcpleti , gunmiosi, toti cicatricibus coniertis fo- liorum emortuorum transversim insculpti , nigrican- tes ; cicatricibus viridè brunneis. Folia conlerta , alterna, longé petiolata , digitata ; foliolis 3-5-7, petiolulalis aut subsessilibus, obovali- bus, acutis aut oblusis, argulè serratis, glabris, basi utrinque atlenuatis , palmaribus, hrvibus; petiolo communi longo , tereli , glabro , basi dilatato. Umbella coni|>osita terminalis axillarisque, pedun- culata ; pedunculo palniari , tereti ; radiis soepiùs 10-12, pollicaribus. J^eciicelli 3-i lineas longi. Involu- crum et involucella nulla. Flores sœpiùs polygami. Calyx cuni ovario coalitus ; linibus marginatus 5- dentatus , dentibus acutis brevibus. Corolla 5-petala ; petalis sessilibus , aestivatione valvatis , oblongo-acutis , apice revolutis et concavis. Stamina 5 corollà paulô longiora : filamentis ca> pillaribus erectiusculis ; antheris obovatis, apice ba- sique obtusis , subemarginatis , introrsis , biloculari- bus. BOTANIQUE. 283 Germen Uirbinalum , inferum , 2-loculare ; loeulis 1-ovulatis. Styli duo erecti, basi inter se cohœrentes, brèves. Stigmata parva capitala. Bacca subdidyma, binuculata , compressa, cos- tata , calyeis limbo et stylis coronata , umbilicata ; nuculis subosseis, 1-lociilaribus, monospermis. OBSERVATIONS. Notre description a été faite d'après un échantillon au- thentique de Forster, et d'après ceux que le capitaine d'Urville a lui-même recueillis à la baie Tasman. ARALIA, Kunth, Nov. Gen. Ain. 5, p. 8, in not. ; DC., Prodr. 3i3. ARALIA SCHEFFLERA, Spreng. , Pug. i, p. 28. Scbefflera digitata, Forster, Gen., t. 23; Prodr., n. i46- A. caule fruticoso laevi; foliis longé petiolatis digi- tatis, foliolis 5 petiolulatis lanceolatis , basi attenua- tis serrulatis, utrinqueglabris. DC. Prodr. 4, p. 258. Crescit in Novse-Zeelandia? loco dicto Dusky bay (Forster), loco dicto havre de £ Astrolabe (d'Ur- ville). DESCRIPTIO. Gaulis arboreus erectus , ramosus, teres , scabrius- culus. Rami teretes , cortice griseo , scabri , suimni foliis terminati. Folia terminalia, sparsa, petiolata, quinalo-digi- 281 VOYAGE DE L'ASTROLABE. tata; foliola palmaria, ovato-lanceolata, petiolata, acu- minata, serrata ; serraturis versus apicem acutis, ace- rosis. Petioli universales ferè pédales, basi abrupte dilatati et quasi biauriculati, teretes, punctis lineisque elevatis scabriusculi, apice terminati petiolis 5, 6, 7 simplicibus compressiusculis , scabris , pollicaribus. Flores minimi in racemum terminalem dispositi. Pedunculi universales horizontales , spithamei , teretes, scabriusculi, basi bracteati. Racemuli axilla- res suprà decorapositi, laxi. Pedunculi partiales se- mipollicares, horizontales, teretes, lseves, sparsi, basi bracteati , umbelliferi. Umbella simplex brevissima pauciflora. Pedicelli brevissimi, uniflori, 5-8. Bracteae universales ovatae, sessiles, concavae, obtusiusculae ; partiales parvae , lanceolatae, sessiles, acutae. Involu- crum polvphyllum ; foliola totidem quot pedicelli , minuta. Galycis limbus minimus, 5-denlatus, superus, per- sistens; laciniis acutis brevissimis angustissimis. Corolla petala 5, parva, supera, inter dentés enala, acuta, decidua, ovario paulô longiora, ovali-oblonga, acula. Stamina 5 ; filamenta filiformia , patentia , petalis longiora. Antherae subrotundae, didymae, biloculares. Ovarium globoso-depressum, inferum. Styli 8-10, teretes, brevissimi, persistentes; stigmata simplicia. Capsula globoso-depressa , stylis coronata, 8-10- locularis. Semina solitaria, lunata seu potiùs semi- circularia, compressa, parva. BOTANIQUE. 285 OBSERVATIONS. Le genre ScheJ/Ura , de Forster, a été réuni par notre savant ami le professeur Kunth à X Aralia. Cet exemple a ensuite été imité par les professeurs Sprengel et De Can- dolle. Néanmoins, d'après la description que Forster donne du fruit , le Schef fiera se distinguerait de X Aralia non- seulement par le nombre de ses styles et des loges de son ovaire , ce qui serait un caractère de peu d'importance dans la famille des Araliacées , mais encore par son fruit qui , selon Forster, serait une capsule. Ce dernier carac- tère mériterait peut-être qu'on rétablit le genre Schef- flera. Les échantillons que nous avons eus à notre disposi- tion , et qui avaient été recueillis par le capitaine d'Urville lui-même, étaient simplement eh fleurs, sans fruits. Aussi n'avons-nous pu modifier la description de Forster que dans quelques points. CUSSOMA, Thunb., Nov. Act. Ups., 3, p. 212; Lamk., 111., t. 187. 3t4- CUSSON1A LESSONII, Nob. Panax Lessonii, DC, Prodr. 4? p- 253. (Tab. 32.) • C. foliis longé petiolatîs digitatis ; foliis 3-5, sessili- bus, coriaceis, integris, oblongo-ellipticis, acutis, gla- bris, aveniis; floribus racemoso-umbellatis, terminali- bus ; fructu 5-loculari. Nob. Crescil in Novae-Zeelandiae loco diclo baie Bream ubi ab incolis vulgô Ouaououaoa dicitur. 286 VOYAGE DE L'ASTROLABE. descriptio. Arbor.... Folia sparsa, versus apicein ramorum confertiora, longé petiolala, digitata ; foliolis saepiùs 3, rariùs 5 ses- silibus, ellipticis acutis, basi saepiùs sensim angustatis, coriaceis, glabris, margine integro subrevolutis , sub- aveniis , medio lateralibus saepiùs majore ; petiolo spi- thamco , foliolis saepiùs longiore, subtereli, basi in- crassato, glabro. Flores in umbellas racemosas terminales plures pedunculatas disposili; pedunculo communi longitu- dine petiolorum, saepiùs apice tantùm diviso in radiis pluribus nmbellam compositam efformanlibus , ali- (juando ramulos aliqnotalternos nmbellam simplicem gerentibus infrà umbellam terminalem emittente ; in- volucris nullis. Calyx eum ovario coalitus : limbus marginalis laxus, obsolète sub-6-dentatus ; dentibus latis obtu- sissimis. Corolla 5-petala ; petalis sessilibus, basi truncatis, ellipticis, acutis, erectiusculis, sestivatione valvatis. Stamina 5 , petalis alterna , horum longitudine , erecta : filamenta brevissima ; anlherœ oblonga3 , in- trorsae, biloculares, subcordatac, apice basique sub- emarginatae, medio dorso af'tixœ, et hic loculis con- nectivo oblongo lineari discretis ; sulco anticè exarato longitudinali debiscentibus. Ovarium inferum , obconoideum , subturbinatum , 5-loculare; loculis 1-ovulatis. Stvli 5 brevissimi, vis à P.OTAMQUE. 287 disco epigyno ovarium summum obtegente distincti, coadunati. Stigmata totidem siinplieia, capitata, vix à slvlis distinguenda. Fructus ovato-oblongus, apice truncalo umbilica- tus , medio apiculatus , subcarnosns, 5-locularis -, lo- culis 1 spennis. Semina inatura non vidi. OBSERVATIONS. C'est cette belle espèce que M. De Candolle a dési- gnée dans son Prodrome sous le nom de Panax Lessonii. Elle est certainement nouvelle , mais ne fait pas partie du genre Panax , ainsi que le montrent la description et les figures analytiques que nous en donnons ici. De tous les genres de la famille des Araliacées , c'est du Cussonia que notre plante se rapproche le plus , et c'est à lui que nous l'avons réunie. En effet le disque épais qui couronne le sommet de l'ovaire , et qui se confond avec les styles qui sont excessivement courts , le fruit légèrement charnu et à plusieurs loges, enfin une certaine analogie de port, sont les caractères qui nous ont engagé à rapporter notre plante au genre Cussonia. Cependant elle se distingue des trois autres espèces du genre jusqu'à présent connues par un ovaire et un fruit à cinq loges , et par un égal nombre de styles , tandis que l'on n'en indique que deux ou trois dans les autres espèces de ce genre. Cette différence est de trop peu d'importance pour en écarter notre espèce. Seulement les caractères du genre Cussonia devront être modifiés. 288 VOYAGE DE L'ASTROLABE. RANUNCULACEyE. Trib. 1. Clematidece. CLEMATIS, L. 3i5. CLEMATIS HEXAPETALA, Forst. , Prodr., n. 23o; L. Fil., Suppl. , 271; Icon. ined. in Biblioth. Banks, t. 170. C. Forsteri, Gmol. , Syst. 873. C. hexascpala, DC. , Syst. 1 , p. i46. C. floribus paniculatis, dioïcis , hexasepalis ; foliis ternatim seclis , segmentis ovato-cordatis , latè crena- tis, reticulatim venosis, glabris, coriaceis. DC. 1. c. Crescit in aestuario Reginae Charlotte. (Forster. ) OBSERVATIONS. D'après les manuscrits de Forster, le nombre des pé- tales serait variable. Ainsi, quoiqu'on en trouve le plus souvent six, il y a des échantillons où on en observe jusqu'à dix. 3i6. CLEMATIS INDIVISA, Willd., Sp. 2, p. 1291; DC. , *Syst. 1 , p. i48. C. integrifolia, Forster, Prodr., n. 2.3i (non L.) C. floribus paniculatis; foliis lernatim sectis, seg- BOTANIQUE. 280 mentis ovatis, integerrimis , mucronatis, coriaceis", glabris. DC. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Forster.) Trib. 2. Ranunculea: RANUNCULUS, L. 3i;. RANUNCULUS ACRIS, L. R. foliis pubescentibus subglabrîsve, palmato-parti- tis , lobis inciso-dentatis acutis , summis linearibus ; caule erecto, multifloro, pubescenle; pedunculis tere- tibus ; calyce subvilloso ; carpellis mucrone subrecto terminatis. DC. Sysl. 1 , p. 277. Crescit in Novae-Zeelandiae loco dicto baie des Iles, ubi ab incolis Poukoupoukou seu Poukookoo dicitur. OBSERVATIONS. Cette espèce croît en abondance sur la plage de la baie des Iles, auprès de l'aiguade de l'Astrolabe. Les échan- tillons recueillis dans cette localité ne nous ont. montré aucune différence avec ceux d'Europe. Ils appartiennent à la variété sylvalica , qui est toute velue. BOTANIQUE. J9 290 VOYAGE DE L'ASTROLABE. MAGNOLIACE.E. DR1MYS, Forster, DC. 3i8. f DRIMYS AXILLARIS, Forster, Gcn., t. 42; Lamk. , 111. , t. 4{)4* Wintera axillaris, Forster, Prodr., n. 229. D. foliis oblongis ulrinque acuminatis, pcdicellis unifions. DC. Syst. nat. 1 , p. 443. Crescil in Novœ-Zeelandiae nemoribus. ( Forster. ) BOTANIQUE. >!)l RUT ACEiE , ADR. DE JUSS. § i . Zanthoxyleœ. ZANTHOXYLUM, Kunth, Adr. de Juss. Si 9 ' ZANTHOXYLUM NOVtE-ZEELANDI/E , Nob. (Tab. 33.) Z. foliis simplicibus , oppositis, oblongo-ellipticis , acutis, obsolète serratis; fructibus è 5-8 carpellis , di- varicatis monospermis indehiscentibus. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià. ( D'Urville. ) DESCRIPTIO. Caulis lignosus.... Ramuli subcompressi , glabri. Folia simplicia, opposita , estipuiala, petiolala, oblongo-elliptica, acuta , basi sensim attenuata, ob- solète et distanter serrata , glaberrima, coriacea, pen- ninervia, pellucido-punctata, 3-4 pollices longa, 1 et 1 et semi lata ; petiolis semiteretibus , subcanalicu- latis. Flores non vidi. Fructus solitarii , geniini aut terni , oriuntiir è pe- dunculo communi, axillari, seniipollicari. Singnlus fruetus pedicello seniipollicari sufïultus , calyce per- sistenli non aucto einctus , constat è carpellis dis- i9* 292 VOYAGE DE L'ASTROLABE. tinctis 5-6-8 è gynophoro communi divergentibus. Singulus carpellus basi abrupte angustatus et quasi stipitatus, subolivœformis , apice laterali subacuto, incurvus, externe lseviter carnosus, interne crusta- ceus, subosseus, subcomprcssus, cpiasi biangulatus, indehiscens, unilocularis , monospermus. Semen unicum , lum è summo loculo , cura è su- pcriore parte anguli externi dependens, sessile, ovoi- deo-acutum , subcomprcssum. Episperraium nuci adhaerens. Endospermiura carnosum, siceitatc sub- corneum , embrvonem uti semen inversura inclu- dens. Radicula brcvissima oblusa.Cotvledones planœ, oblongae, obtusse, endospennio breviores. OBSERVATIONS. Je n'ai vu que des échantillons en fruits de cette belle plante, qui a été rapportée de la Nouvelle-Zélande par M. le capitaine Dumont d'Urville. Par ses caractères, il est impossible de ne pas reconnaître qu'elle appartient à la tribu des Zunihoxylées dans la famille des Hutacées : ses feuilles sont simples , son fruit, est gynobasique , sa graine pourvue d'un lies-gros endosperme corné. Par ce dernier caractère elle s'éloigne des Simaroubées. Dans la tribu des Zantboxylées , il n'y a aucun genre dont notre plante se rapproche plus que du Zanlhoxylum. Cependant elle en diffère un peu par ses carpelles qui m'ont paru tout-à- fait indehiscens. Néanmoins nous n'avons pas cru, à cause de ce seul caractère , ne connaissant pas la structure de la fleur de notre plante, devoir l'en séparer. BÔÏAN1Q1 E. 203 MELICOPE, Forsl., Gen., t. 28; Adr. de Juss., Rutac. Eritoganum, Banks, Gaerln. , t. 68. 3ao. f MELICOPE TERNATA, Forster, I. ç. , Prpdr., n. îGG. Crescit in svlvis Novae-Zeelandiae. ( Forster. ) descriptio. , ârbor.... ramis teretibus. Folia opposita , petiolala , soepiùs ternata : foliota elliptica saepè obovata , obtusa , intégra , poris per- tusa, glabra, patentia, subpetiolata , sesquipollicaria: interdùm folia simplicia. Petioli communes patentes, semiteretes, suprà plani , unisulci , pollicares ; petioli proprii très, brevissimi, ex apice petioli com munis. Cymâ parva , paniculata , axillaris , pollicaris : pe- dunculi omnes teretes, Iseves. Perianthium inferum campanulatum , quadriparti- lum, laciniis rotundatis glabris. Corolla : petala quatuor ovata , antrorsùin leeviter acuminata , albida, calyce triplô longiora. Stamina 8 ; filamenta subulata, corollà minora ; an- llierœ subcordatœ, erectse. Germen carnosum , ovatum , apice quadrilobum viride, basi quadrisulcalum flavum. Stylus quadrau- gulus, brevis. Stigma crassiusculum. 294 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Fructus 4-coccus, coccis monospennis , intùs de- hiscentibus. Semen inversum. OBSERVATIONS. Cette espèce que nous ne connaissons que par la des- cription de Forster et par celle que Grertner donne du fruit et de la graine, nous parait appartenir aux Zantboxylées. Le fruit et la graine sont tout-à-fait ceux de cette tribu. BOTANIQUE. 295 GERANIACE.E. Trib. 1. Ccvanieœ. GERANIUM, L. 3>i. GERANIUM PTLOSUM, Forster, Prodr. , n. 53 1 ; Willd. , Sp. 3, p. 70G; Syect, Geran. 2, t. 119; DC. , Prodr. î , p. 642. G. caule procumbente piloso ; foliis oppositis petio- latis , triparlitis , laciniis apice trifidis , lobulis acutis ciliatis , facie inferiore pilosiusculis; pedunculis axil- laribus, folio longioribus, bifloris; sepalis apice aris- latis, pilosis; petalis pallidè purpureis emarginatis ; fructibus birtis. Nob. Crescit in INovœ-Zeelandige loco dicto hctvre de r Astrolabe. Xomen ab incolis Poukoupoukou. OBSERVATIONS. Indépendamment des échantillons types de cette es- pèce , et fort bien caractérisés , qui nous ont servi à établir la phrase caractéristique précédente , nous en possédons un certain nombre d'autres recueillis à la baie des Iles , qui au premier abord s'éloignent tout-à-fait des précé- dens , mais qu'un examen attentif nous a démontré n'en être qu'une simple variété. Les tiges sont plus grêles, les feuilles plus petites et presque sessiles; mais ces feuilles sont tripartites et à divisions trilobées comme dans le 296 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Géranium pilosum; en un mot, à l'exception du port qui est différent , tous les caractères essentiels sont les mêmes. Forster, à la suite de son Prodrome, cite parmi les espèces incertaines un Géranium patulum , que je n'ai trouvé mentionné nulle pari , et sur lequel je ne puis fournir aucun renseignement. Trib . •?.. Oxalidca- . OXALIS, L. 322. * OXALIS AMB1GUA, IN,,!.. O. caule hirlo , lolioso ; loliis longe peliolalis, pal- iunio-3-lbliolalis ; l'oliolis obcordato-bilobis, sinuosis, sessilibus, cinereis; pedunculis axillaribus 3-floris; floribus luleis. Nob. Crescit. in J\Tova>Zeelandiae loco dicto rivière Ta- mise. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus , erectus , ramosus , teres , rubi- cundus, birtus , i-5 pollices altus , foliosus. Folia alterna, longé petiolaLa, palmato-trifoliolata; folioiis omnibus sessilibus, obeordalo-bilobis, maigine sinuosis, viridi-cinereis , basi anguslatis , pubescen- tibus; petiolo gracili, unciali, pubescenti. Infrà basin singuli pelioli adest stipula quaedara crassa , semiam- plexicaulis , persistens et birLa. Flores lutei (magnitudine Oxalidis acetosellœ.) Pedunculus communis axillaris , folio longior, sim- BOTANIQUE. 297 plex , apice in 2-3 pedicellis basi articulatis subdiva- ricatis unifloris , gracilibus , pubesccntibus divisus ; ad basin singuli pedicelli braeleola conspicilur linea- ris, acuta, brevis. Calyx monosepalus, ferè usquead basin 5-partitus, regularis, subcampanulatus ; laciniis ovali-lanceolatis acutis, birtis. Corolla 5-petala regularis , calyce ferè triplé lon- gior. Stamina decem, alternatim insequalia; filamentis imà basi monadelphis. OvARiuMoblongo-prismaticum, sessile, lineare, bir- tellum, in stylis 5 teretibus hirtellis desinens; stig- mata totidem capitata simplicia. Capsula oblonga , prismalico - quinqueangularis, apice et stylis persislentibus terminata, acuminala, an- gulis obtusis , hirtello-albida , basi calyce staminum corollse vestigiisque marcescentibus cincta, interne 5-locularis ; loculis polyspermis. Seraina globosa. OBSERVATIONS. De toutes les espèces à'Oxalis décrites jusqu'à présent, celle dont la nôtre se rapproche le plus , est YOxalis pe- rennans d'Haworth (Mise. 181) qui croit à la Nouvelle- Hollande. Comme cette espèce n'a point été figurée , à notre connaissance, et que nous ne la connaissons que par la phrase d'Haworth, citée par M. De Candolle ( Prodr. 1 , p. 691 ) , nous n'avons pu nous assurer d'une manière bien positive si tous nos échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande n'étaient pas les mêmes que ceux de 298 VOYAGE DE L'ASTROLABE. la Nouvelle-Hollande. Voiei au reste les différences qui nous ont paru distinguer notre espèce de Y Oxalis peren- nans : ses tiges sont droites et non flcxueuscs , les feuilles ne sont pas ciliées , mais pubescentes et cendrées sur leurs deux faces , et leurs deux lobes sont sinueux dans leur contour ; enfin les fleurs nous ont paru tout-à-fait jaunes et non roussàtres extérieurement , ainsi que M. Haworlb l'indique pour son espèce. Forster, dans l'appendice qui termine son Prodrome , cite sous le n° 519 un Oxalis qu'il nomme O. reptans. Mais comme il ne donne aucun caractère de cette espèce , nous ne savons pas si cet illustre botaniste a eu en vue la même plante que nous. HOTAN1QUK. 29!) MALVACEiE. Bombaceœ. PLAG1AWTHUS, Forster, Char. Gen., t. 43. 3a3. f PLAGIANTHUS DIVARICATUS, Forst., Prodr. . n. ?54. Crescitin udis el juncosis Novœ-Zeelandiœ. (For- ster. ) DESCRIPTIO. Frutex semiorgyalis , habitu neglecto, diffusus; ramis virgatis divaricatisque , alternis , teretibus ; cortice brunneo. Folia subpetiolata, fasciculata, linearia , integerri- ma, obtusa, patentia , */4 pollicis longa, fasciculis sparsis, remotioribus , interdùm etiam solitaria, venis raris nolata. Pedunculi teretes,f'oliis dimidiô breviores, uniflori, solitarii, vel 2-3-4 simul inter foliorum fasciculos oriuntur. Flores parvi. Perianthium brève, o-fidimi, laciniis minimis. Corolle petala quinque, calyce duplô majora, ova- ta, alba, duo magis approximata, à reliquis remotiora. Filamenta îiionadelpha, connata in cylindrum, lon- giludine ferè petalorum. Àntherœ duodecim ovatae , confertae, apice cylindri subsessiles. 300 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Germen ovatum minutum : stylus filiformis intrù cylindrum slamineum reconditus , illoque brevior. Stigma clavatum. Pericarpium bacca ! Nota. Origo vocis è 7rÀayioc obliquus, in latus de- Jlexus, y.v%c.Jlos ; quoniam corollse petala sunt ina> qualia et ita disposita ut flores semper in lalera deflexi videantur. OBSERVATIONS. Il existe un échantillon de ce genre dans l'herbier du Muséum. Malheureusement il est en fort mauvais état et dépourvu de toute trace de fleurs. Je n'ai donc pu pré- senter ici que la description de Forstcr telle qu'elle a été consignée dans ses manuscrits. BOTANIQUE. 301 TILIACEiE. APEÏBA, Auhlet, Guian. 1, p. 538. 324. * APEIIÏA AUSTRALIS, Nob. (Tab. 34.) A. foliis longé petiolatis , cordatis, palmato-3-5-lo- bis, lobis acutis eroso-dentatis , stellato-pubescenti- bus ; pedunculis oppositifoliis multifloris ; fructibus longé echinatis , 8-locularibus. Nob. Crescitin Novâ-Zeelandiâ. DESCRIPTIO. Caulis lignosus ; rami teretes , pubescentes. Folia alterna, longé petiolata, palmaria, subcor- data , palmato-3-5-loba , lobis lateralibus minoribus , medio multô longiore, aculis, insequaliter eroso-den- tatis, praesertim subtùs pubeseentibus , pilis densis stellatis : petiolus teres, longitudine folii, pubescens. Stipula binae, lanceolato-lineares, acutœ, membra- nacese, caducae. Flores in racemum brevem, pauciflorum, pedun- culatum , oppositifolium , foliis breviorem dispositi ; peduneulo pedicellisque teretibus , pubeseentibus. Flores non vidi. Frugtus pedunculati, globosi, echinati, constantes è carpcllis saepiùs octo coalitis, capsularibus , unilocu- 302 VOYAGE DE L'ASTROLABE. laribus, polyspermis, supernè rima longitudinal! hian- tibus. Semina ovoidea, angulo inlerno affixa, duplici série disposita. OBSERVATIONS. Je ne possède qu'un seul échantillon de cette espèce, et, quoiqu'il soit en fruits, il ne me reste presque aucun doute qu'il ne fasse partie du genre Apeiba. Jusqu'à présent toutes les espèces rapportées à ce genre étaient origi- naires de l'Amérique méridionale; la notre, par son ori- gine , y forme donc une exception remarquable. Peut-être même, si nous avions pu analyser sa fleur, y aurions- nous trouvé quelque caractère qui l'aurait distinguée du genre Apeiba. Mais, à en juger seulement par ce qui nous en est connu , c'est à ce dernier genre que nous avons cru devoir rapporter notre espèce. BOTANIQUE. 303 ELEOCARPEjE. DICERA, Forster. 325. f DICERA DENTATA, Forster, Char. Gcn., t. 4° i f- * • D . monogyna ; foliis oblongis acuminatis dentatis ; racerais simplicibus axillaribus , Iaxis. Forst. Prodr., n. 226. Crescit in sestuario Reginœ Charlotte. (Forster.) DESCRIPTIO. Trincls arboreus , procerus ; rami teretes , paten- tes, lignosi, cortice brunneo-griseo. Folia alterna , ovato-lanceolata , acuminata , den- tata , seu obsolète serrata, glabra, patentia, palmaria. Petioli semiteretes, laeves, alterni, erecto-patentes, palmarès. Racemi simplicissimi , axillares , palmarès. Pedunculus erectus axillaris, solitarius, teres , striatulus , sericeo-pubescens , rubicundus. Pedicelli albi , sparsi, patentes, laeves, semipollicares. Perian- thium 5-phyllum; foliolis lineari-lanceolatis acutis, albis, f'erè corollœ longitudine. Petala 5 pedicellis breviora , inféra , alba , obo- vata, bis incisa; laciniis tribus oblongis, obtusis, in- termedio longiore. 304 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Nectarium flavuni, parvum, flavicans, sericeum , annuli in modum germen ambiens , connatuni è cor- pusculis 5 basi bifidis apice emarginatis. Stàhina : filamcnta circiter 20 , calvce brcviora, ca- pillaria , inter germen et nectarium orta. Anlherae li- neares , filamentis ferè longiores , apice bicornes. Gerraen conicum, sericeum, superum. Stylus subu- latus, erectus , staminibus longior. Sligma siniplex. Capsula bilocularis, polvsperma, ovata. Semina plurima. Obs. Pericarpium maturum non vidi , ex germine lantùmdescripsi. { Forster. mss.) 3aG. f DJCERA SERRAT A; Forster, 1. c, f. 2. Elcocarpus Dicera , Wahl. D. tetragyna ; foliis oppositiscordato-ovatis inaequa- 1 i ter serratis; racemis lateralibus composilis. Forst. Prodr., n. 227. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Forster.) DESCRU'TIO. Arbor erecta bi- seu triorgyalis , apicem versus ra- mosa ; rami patentes teretes , rectiusculi , remotius- culi. Folia petiolata , opposita , lanceolato - cordata et ovato-cordata, acuminata distincte et insequaliter ser- rata , laevia, flaccida , subnutantia , supra viridia , sub- tùs varié violaceo auranlio et purpurascenti picta, venis minute reticulata, palmaria. Petioli oppositi BOTANIQUE. 30.5 patentes, teretes, larves, supra unisulci, pollicares seu sesquipollieares. Ragemi compositi , axillares , palmarès , ovati ; ra- eemulioppositi, decussati, patentes. Peduneuli omnes teretes, laeves, patentes, pubescenles. Perianthium quadrîpartilum ; l'oliolis ovatis, acqua- libus. Petala quatuor albido-rosea ( vel alba, vel purpu- ra ) cuneata trifida , lacinulis rotundatis , medià paulô latiore, erecta, cum calycis foliolis alternantia, illo duplo longiores. Nectarium : corpuscula 4 purpurea , brevissima , petalis alternantia. Stamina : filamenta circiter duodecim, filiformia, longitudine calycis, inter germen et nectarium orta. Antherae lineares , apice acuminibus duobus brevi- bus conniventibus , déhiscentes ad latera utrinque sub apice foraminulo. Germen subrotundum. Stvli 4, rariùs 2 filiformes, longitudine staminum, conniventes, apicibus paten- tes. Stigmata simplicia. Bacca sicca, 4-locularis , locuiis dispermis. Semina subtriquetra. (Forster. mss. ) BOTANIQUE. 20 300 VOYAGE DE L'ASTROLABE. MELIACE.E. TRICHIL1A, L. 327. f TRICHILIA SPECTABILIS, Forster, Prodr. , 11. 188. T. foliis pinnalis , foliolis obovatis , racerais axilla- ribus compositis. Forsler 1. c. Crescit in JNova-Zcelandià. (Forster. ) 328. * TRICHILIA MONOPHYLLA, Nob. T. foliis altérais, petiolatis, obovalibus, obtusis aut acutis , glabris; capsulis 3-quetris, solitariis, pedun- culatis, pubescentibus -, loculis 4-sperniis. >»ob. Crescit in Novà-Zeelandiâ. (D'Urville.) DESCRirTIO. Caulis lignosus.... Rami t ère tes , basi glabri , apice pubentes. Folia alterna, petiolata, obovalia, obtusa, aut sub- acuta, intégra, glabriuscula , 1-2 pollices longa , vix 1 pollicem lata , supernè nilentia, subtùs reticulata ; pallidiora , estipulata. Petiolus 3-4 lineas longus. Flores non vidi. Fructus 3-4 pedunculati , distincti , infrk ramifica- tiones caulis supremas ad axillam foliorum elapsormn BOTANIQUE. 307 solitarii; pedunculo crassiusculo , tereti, 3-4 lineas longo. Pericarpium globoso-triquetrum , apice stylo per- sistente brevi apieulatum, griseo-subtomentosum, sublignosum , capsulare , trilocularc , loculis saepiùs i-spermis, ab apice 3-valve , valvis acutis, medio sep- tiferis seminiferisque. Semina medio anguli interni affixa, subascendenlia, podospermio brevi suftulta , nigerrima ? mutuà pres- sione subangulata, glaberrima. Epispermium subco- riaceum nucleo immédiate adhserens. Nucleus carno- sus albus endospermium ludens. OBSERVATIONS. Cette espèce est fort remarquable par ses feuilles sim- ples et alternes, par ses fruits solitaires et tomenteux , dont chaque loge contient environ quatre graines noires lisses et anguleuses par suite de la pression mutuelle qu'elles ont éprouvée. J'ai ouvert cinq ou six de ces graines que j'avais fait préalablement ramollir dans l'eau tiède , et j'ai constamment trouvé leur amande formée par un gros corps charnu , dans lequel je n'ai pu distinguer aucune trace de division ni d'organisation , en sorte qu'au pre- mier abord on pourrait le prendre pour un gros endo- sperme dans l'intérieur duquel l'embryon ne s'est pas dé- veloppé. Mais comme dans le genre Trichilia il n'existe pas d'endosperme , il est probable que ce corps était l'embryon. Les échantillons que j'ai examinés étaient tous en fruits; ils avaient été recueillis par M. le capitaine d'Ur- ville. 20* 308 VOYAGE DE L'ASTROLABE. SAPINDACEvE. Dodonœaceœ. DODON^EA, L. 3a9. DODONvEA SPATHULATA, Smith, in Rees Cycl., 12, n. 2. Dodonaea viscosa, Forster, Prodr. , n. 27. D. foliis oblongo-linearibus subspathulatis , apice obtuso emarginatis, viscidis ; sepalis ovalibus acutis nudis; fructibus bi-trialatis. Nob. Crescit in Novae -Zeelandise loco dicto baie Tas- man. BOTANIQUE. 309 CRUCIFERE. • § 1. Arabidcœ. NASTURTIUM, R. Brown; DC. , Syst. et Prodr. 33o. NASTURTIUM SYLVESTRE, Brown, in HorU Kew. , éd. 2 , V. p. 1 10 ; DC. , Syst. 2 , p. 190. Sisymbrium sylvestre, L. N . foliis pinnatisectis , segmentis lanceolatis serra- tis incisisve. DC. 1. c. Crescit in locis aridis Novse-Zeelandiœ [passe des Français}. Ab incolis vulgô Chiqui dicitur. OBSERVATIONS. C'est avec quelque doute que nous rapportons à cette espèce les échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande. Ceux que nous avons pu analyser étaient en assez mau- vais état; néanmoins nous n'avons trouvé aucune autre espèce dont ils se rapprochassent davantage, quoique leur tige velue surtout en bas , leurs feuilles dont le lobe ter- minal est plus grand , nous aient fait hésiter à considérer notre plante comme identique avec celle d'Europe. 310 VOYAGE DE L'ASTROLABE. v § 2. Sisyrnbrieœ. SISYMBRIUM, L. 33 1. f SISYMBRIUM HETEROPHYLLUM, Forster, Prodr. , n. 200. S. foliis pinnatis , i'oliolis reniformibus sublrilobis, infimis pinnatifidis , puosis. Forst. 1. c. Tlrescit in Novâ-Zeelandià. (Forsler.) OBSERVATIONS. Les manuscrits de Forster que j'ai eus à ma disposition ne (ont pas mention de cette espèce , qu'il est dès-lors fort difficile de rapporter à son véritable genre. § 3. Lcpidieœ. LEPIDIUM, Brown; DC. , Syst. et Prodr. 332. LEPIDIUM OLERACEUM, Forst., Prodr., n. 248; DC. , Syst. 2, p. 547; Prodr. 1, p. 207. (Tab. 35.) L. foliis oblongo-subovalibus, supernè argutè ser- ratis , glabris ; siliculis compressis , apice attenualis emarginatisque , bilocularibus ; seminibus solitariis. Nob. Crescit frequens in aestuario Reginse Charlotta: (Forster), in loco diclo havre de l'Astrolabe, etc. Dicitnr ab incolis Eketara. HOT.VMODK. 3i| DESCRIPTION Caulis herbaceus, teres, glaber, bipedalis , ramoso- paniculatus. Folia sparsa, oblonga, subobovalia, basi attenualo- angustata et quasi petiolata , ulrinque glabra, cr;is- siuscula, versus superiorem partem argutè serrata. Flores albi peclunculati , in spicam coryrabosam post florescenliam sensim ac sensim elongatam dispo- siti; pedicellis gracilibus apiee subincrassalis , 2-5 li- neaslongis, basi midis. Calyx 4-sepalus ; sepalis deciduis , distinctis , a> qualibus , suborbiculatis , obtûsis , concavis , extùs convexis , subpubescentibus , margine tenuioribus. Corolla 4-petala ; petalis albis calyce duplo longio- ribus, subspatbulatis, oblusissimis, concavis, ungue brevi. Stamina 4 , sequalia , per paria opposita disposita ; filamentis erectis subulatis , edentulis ; antberis sub- globosis, flavis. Silicula compressa, bilocularis, bival- vis , apice parùm atlenuata , emarginata , et ex emar- ginaturà stylum brevissimum producens ; valvis com- pressis carinatis , glabris ; septo lineari , angustissimo. Semina in ulroque loculo solitaria , pendula , com- pressa, acuta. OBSERVATIONS. Cette espèce intéressante paraît être assez abondante. Forster dit que, lors de leur séjour à la Nouvelle-Zélande, cette Crucifère leur fut d'un grand secours. Son herbe fraîche, qui a une saveur amère et légèrement piquante , 312 VOYAGE DE L'ASTROLABE. fut employée comme antiscorbutique; cuite clans l'eau on la mangea comme légume, et elle fut généralement trouvée d'une saveur agréable. C'est pour cette raison que , bien que cette espèce ne soit pas nouvelle , j'ai cru devoir la faire figurer afin que les marins qui visiteraient la Nou- velle-Zélande pussent facilement la reconnaître. § 4. Brassicœ. BRASSICA, L.; DC, Syst. et Prodr. 333. BRASSICA SATIVA, L. Crescitculta in IXovà-Zeelandiâ. OBSERVATIONS. Les voyageurs européens ont introduit cette espèce à la Nouvelle-Zélande. Néanmoins sa culture est abandonnée par les naturels. Aussi n'en trouve-t-on que quelques pieds épars et dégénérés dans le voisinage de leurs habi- tations. § 5. Raphancœ. RAPHANUS, L., DC, Syst. et Prodr, 334. RAPHANUS SATIVUS, L. Crescit culta in Novâ-Zeelandiâ. OBSERVATIONS. Également introduit par les Européens , le Radis n'est pas cultivé par les indigènes , et on le trouve abandonné aux environs des cases. BOTANIQUE. 318 FLACOURTIANEjE. MELICYTUS, Forster, Gen., t. 62. 335. MELICYTUS RAMIFLORUS, Forst. , 1. c, Prodr., n. 371 ; Lamk. , 111. , t. 812 , f. 1 . M. foliis obovali-oblongis acuminatis, serratis, gla- bris ; floribus minimis, dioicis, pedunculatis, axilla- ribus fasciculatis. Nob. Crescit in Novâ-Zeelandià [havre de V Astrolabe ). Ab incolis vulgô Mahoe nominatur. DESCRIPTIO. Arbor — Rami teretes glabri , cortice cinereo-albi- cante vestiti. Folia alterna, petiolala, obovali-oblonga, acumi- nata, basi paulisper angustiora, margine serrata , gla- berrima, membranacea, 3-4 pollices longa, 1 et semi lata; petiolus semuncialis glabersemiteres. Flores parvuli unisexuales , 4-6 pedicellati et ex axillâ foliorum enascentes, albi ; pedicellis gracilibus, glabris, 4-5 lineas longis, basi bracteolis minimis squa- maeformibus gemmam primùm efformantibus cinctis. Flores masculi : calyx monosepalus , 5-partitus , patulus , stellatus ; laeiniis brevibus subacutis. Corolla 5-petala , petalis ovali-lanceolatis acutis- simis calyce duplô longioribus , sessilibus et disco basi coalitis. 314 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Discus hypogynus, parielalis, fundum calycis ini- plens , glandulosus , 5-lobus ; lohis cum petalis altei- nis, obtusis, antheriferis. Anther.e 5, erectœ , subsessiles, introrsae, lobo- rum disci faciei internée dorso aftixa; , quadrato-sub- cordatae, biloculares , apice paululùm apiculatae , lo- culis appositis , sulco longitudinali déhiscentes. Pistilli rudimentum nullum. Flores fœminei : calvx et corolla ut in masculis. Discus constans è squamis 5, petalis oppositis, glandulosis, cum calyce basi cohrerentibus , aculis. Ovarium lihcrum, sessile , ovoideuni , stigmate de- prcsso stellato-quinquelobo sessili lerminatum. Trans- versè sectum ovarium uniloculare; ovula sat nume- rosa trophospermiis 5 parietalibus linearibus nullo modo prominulis afïixa; in singulo trophospermio 3-i ovula numerantur. Fructus subglobosus, pisif'orinis, apice stigmalc persistente terminatus, unilocularis, indehiscens, po- lyspermus , calyce persistente nec aucto basi cinctus. Semina parietalia inaequalia subcompressa. OBSERVATIONS. Le genre Melicytus a les plus grands rapports avec le genre Flacourtia. Le port et l'inflorescence sont absolu- ment les mêmes dans l'un et dans l'autre. Mais le Meli- cytus se distingue par un périanthe double, tandis qu'il est simple dans le Flacourtia; par son stigmate dont les lobes sont moins séparés ; par son ovaire à une seule loge ; et enfin par ses étamines au nombre de cinq seulement. lHnWMQUE. Mè CARYOPHYLLE^. ARENARIA, L. 336. ARENARIA MEDIA, L., Sp. Go6; DC,, Prodr. i, p. 4°i- A. marina, Smith, FI. brit. , 48o. A. marginata, DC. , FI. fr. , 4r p- 79^5 le. rar. , t. 48. A. glandulosa , Jacq., Hort. Sehœn., 3, t. 355. A. caulibus prostratis , viscido-pilosis ; foliis carno sis semiteretibus , internodia ferè aequantibus, pilo- siusculis , stipulis scariosis ; pedunculis saepiùs biflo- ris ; seminibus planiusculis alâ membranaceà hyalina cinctis. Nob. Crescit in rupibus Novae-Zeelandiae [havre de l 'As- trolabe). Ab incolis vulgô sub nomine Noténoho cog- noscitur. OBSERVATIONS. J'ai comparé avec beaucoup de soin les échantillons de cette espèce recueillis à la Nouvelle-Zélande , avec ceux, que j'avais moi-même ramassés dans les sables maritimes aux environs de Toulon , et j'en ai reconnu la parfaite identité. J'avais d'abord été porté à croire que cette es- pèce avait pu être introduite accidentellement à la Nou- velle-Zélande par les Européens. Mais comme les naturels la connaissent et la désignent sous un nom spécial, il est 316 VOYAGE DE L'ASTROLABE. très-probable qu'elle est également indigène de cet archi- pel. C'est une des espèces qui établissent quelque analogie entre la végétation de la Nouvelle-Zélande et l'Europe. ALSINE, L. 337. ALSINE MEDIA, L. ; Lamk., 111. , t. 214. Stellaria média, Smith, Engl. bot., t. 537; DC. Prodr. 1, p. 396. A. caulibus procumbentibus lineâ laterali pilosà alterna ; foliis lanceolatis tenerrimis ; fructibus de- flexis;capsulis profundè 6-valvibus, calyce vix longio- ribtis ; seminibus reniformibus rugosis. DC. 1. c. Crescit sat frequensin Novâ-Zeelandià. Nominatur vulgô Kaikaka ab incolis. OBSERVATIONS. Les deux plantes qui à la Nouvelle-Zélande représen- tent la famille des Caryophyllées sont l'une et l'autre également communes à l'Europe. Nous dirons pour celle- ci ce que nous avons déjà dit pour la précédente : comme elle est connue des naturels, et qu'elle porte à la Nouvelle- Zélande un nom particulier, il est très-probable qu'elle est indigène de ce pays. Selon quelques habitans on mange cette espèce après l'avoir fait cuire dans l'eau. BOTANIQUE. 317 LINACEiE. LINUM, L. J. 338. LINUM MONOGYNUM, Forster, Prodr. , n. i45. L. caulebasi suffruticoso ; foliis sparsis, lanceolatis, 3-nerviis, integris, glabris; stylo simplici. Nob. Crescit in JXovae-Zeelandiae loco dicto havre de P Astrolabe. Vulgô ab incolis Nao dicitur. DESCRIPTIO. Caulis basi suffrulicosus , orgyalis, erectus , ra- mosus, teres. Rami virgati, foliosi, virescentes, basi tereles, versus apicem subtetragoni. Folia sparsa sessilia , approximata , lineari-lanceo- lata , acuta , glabra, trinervia. ^Flores albi, in paniculam paucifloram dispositi, pe- dunculati ; pedicelli tenues, uniflori , erecto-patentes. Calyx 5-sepalus regularis ; sepalis ovali-lanceola- tis, acutissimis , erectis, eoncavis , integris, margine tenuioribus. Corolla 5-petala; petalis calyce triplô longioribus, obtusissimis, orbicularibus, basi in unguem linearem desinentibus. Stamlna 5 , imâ basi monadepha ; antheris subli- nearibus, introrsis. Ovarium globosum : stylus simplex staminibus 318 VOYAGE DE L'ASTROLABE. sublongior , ûliformis, erectus : stigmata quinque an- gusta, erectiuscula, stylo dimidiô breviora. Capsula globosa , apice apiculata, obsolète 5-gona, ealyce persistente obtecta , decemlocularis ; loculis monospermis ; dissepimentis 5 incompletis ; decem- valvis. Semina solitaria , plana , ovalia , glabra , lucida. OBSERVATIONS. Il est impossible à la première vue de ne pas recon- naître l'extrême analogie existant entre cette espèce et les Linum usitatissimum et L. percnne. L'espèce de Forster ressemble tout-à-fait , par ses caractères extérieurs , à la première. Mais outre qu'elle est vivace , le caractère qui la distingue surtout, c'est que son style est tout-à-fait sim- ple et terminé à son sommet par cinq stigmates ; tandis que dans le lin usuel l'ovaire porte cinq styles seulement soudés dans leur partie la plus inférieure. BOTANIQUE. 319 PARGNYCHLE. MNIARUM, Forster, Gen. 1, t. 1; L., Suppl., p. 18; Labill., Nov.-Holl, 1 , p. 2, t. 2; Brown, Prodr. 1, p. 412; Aug. Saint-Hil. , Plac. lib. , p. 58; DC, Prodr. 3, p. 378. Ditoca, Banks, ex Gœrtn. de Fr. , -2, p. 19G, t. 126. 33g. MNIARUM BIFLORUM, Forster, Prodr., n. 6. Ditoea muscosa , Gœrtn., 1. c. Crescit in sabulosis maritimis , nec non in rupibus siccis Novae-Zeelandiae. [Havre de l'Astrolabe, passe des Français. ) JXomen vernaculitm Naérëoré. OBSERVATIONS. Cette plante forme des touffes arrondies dans les lieux secs et stériles et sur les plages sablonneuses des bords de la mer. Elle a depuis été retrouvée à la Nouvelle-Hol- lande par MM. Labillardière et Brown. 320 VOYAGE DE L'ASTROLABE. FICOIDEiE. TETRAGONIA. 34o. + TETRAGONIA EXPANSA, Ait., Kew. ?.,P. 178; DC, Plant, gr., t. n4. Tctragonia halimifolia, Forster, Prodr. , n. 228. T. herbacea , foliis peliolalis ovato-rhombeis , flo- ribus sessilibus, fructibus 4-cornutis 6-8-spermis. DC. Prodr. 3, p. 452. Crescit frequensin Novâ-Zeelandià. (Forster.) OBSERVATIONS. Suivant Forster cette plante est extrêmement commune à la Nouvelle-Zélande , et ses feuilles cuites dans l'eau rappellent la saveur de nos épinards. Néanmoins elle ne faisait pas partie des espèces rapportées par M. Lesson. **e» BOTANIQUE. 321 SAXIFRAGES. Cunoniaccœ. WEINMANNIA. 34i. f WEINMANNIA RACEMOSA, Forster, Prodr. , n. 173; L. , Suppl. 227; Willd., Sp. 2, p. 438. W. foliis ovali-ellipticis , basi apiceque acutis, gla- bris, petiolatis, coriaceis, serratis undulatisque ; spi- cis geminis terminalibus j folio longioribus. Nob. Crescit in Novae-Zeelandiae loco dicto havre de t Astrolabe. BOTANIQUE. 2t 322 VOYAGE DE L'ASTROLABE- CRASSULACEiE. TILL^A, L. 342. f TILLjEA MUSCOSA, L.? Forster, Prodr., n. Gi. T. caulibus basi ramosis decumbentibus , floribus axillaribus sessilibus trilidis. DC. Prodr. 3, p. 381. Crescit in Novà-Zeelandià. (Forster.) OBSERVATIONS. C'est avec doute que Forster cite cette plante parmi celles qu'il a recueillies à la Nouvelle-Zélande. N'ayant point eu à notre disposition les échantillons de ce célèbre botaniste , nous ne pouvons savoir si sa plante est bien la même que celle qui croit en Europe. BOTANIQUE. 323 CUCURBITACEiE. SICYOS, L. 343. f SICYOS ANGULATA, Forster, Prodr. , n. 3G8. S. foliis cordatis angulatis denticulatis scabris , lo- bis 3-5 acuniinatis , cirrhis umbellatis ; floribus mas- culis corymboso-capitatis, pedunculo commuai longo 5 fœmineis sessilibus glomeratis apice pedunculi; fruc- tibus ovatis spinescentibus tomentosisque, spinis ob- scabris; seminibus basi truncatis apice obtusissimis. DC. Prodr. 3, p. 309. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. ( Forster.) 21 324 VOYAGE DE L'ASTROLABE. HYGROBIEjE, rich. Halorage.e, R. Brown. Ccrcodiœ , Juss. CERCODIA, Murr. , Lamk., 111., t. 319. 344- CERCODIA ERECTA, Murr., Corn. Goett., 3, 1780, p. 3, t. 1. Haloragis alata , Jaccj. , le. rar. 1 , t. 69; Forster, Prodr. , n. 180. C. foliis subpetiolatis ovali-lanceolatis, argutè den- tatis; floribus in axillis superioribus sessilibus aggre- gato-verticillatis ; fructibus tetragonis, alatis. Nob. Crescit in Novac-Zeelandiae loco dicto baie des Fies, in pago Korokoro. ( v. s. s. ) Incolae banc stirpem Ti et Toatoa nuncupant. BOTANIQUE. 32S ŒNOTHERE^E. EPILOBIUM, L. 345. * EPILOBIUM MICROPHYLLUM, Noh. (Tab. 36.) E. pusillum; foliis minimis, sessilibus, integris , subcarnosis, obovalibus obtusis, mucronulalis , gla- bris ; floribus solitariis axillaribus. Nob. Crescit in locis siccis et arenosis ( havre de l'As- trolabe) ubi collegit clar. d'Urville. Hanc stirpem vulgô Popa nuncupant incolae. DESCRIPTIO. Radix perennis, fibrosa, repens. Caules plurimi congesti , 3-6 pollices alti , erecti , imà basi tantùm ramosi, subcompressi, graciles, lineis pilorura duabus longitudinalibus cum foliis alternan- bus notati, rubicundi. Folia inferiora opposita , superiora alterna , bre- vissimè peliolata , petiolo semiamplexicauli , minima, ovalia , obtusa, mucronulata, margine intégra, utrin- queglabra, subcarnosa , avenia. Flores albipedunculati, solitarii, axillares, saspiùs 1, rariùs 2 in eodem ramo, erecti; petiolo gracili te- reli, subpubescenti , longitudine folii. 326 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Fructus angustus, tetragonus, basi apiceque acu- tus , 4-locularis , i-valvis , valvis angustis , margine tantùm albo-pubentibus , dorso glabris. Semina as- cendentia, pappo reflexo sessili coronata. OBSERVATIONS. Cette jolie espèce est bien nouvelle, et se distingue très- facilement de toutes les autres de ce genre par son port et ses caractères. Ses feuilles petites, entières et un peu charnues, lui donnent quelque ressemblance avec cer- taines petites espèces d' Hypcricum. Au premier abord nous avions cru notre plante XEpilo- bium rotundijolium de Forster, encore si mal connu. Mais d'après la description de Forster, que nous donnons plus bas , il est facile de saisir les différences qui existent entre ces deux espèces , telles que des feuilles entières dans l'une et dentées dans l'autre , des fleurs toujours solitaires dans la nôtre, des capsules tétragones et velues sur les an- gles , enfin un port tout-à-fait différent , puisque , selon Forster , sa plante est voisine de X Epilobiam montanum , L. , espèce avec laquelle la nôtre n'a aucune analogie. 346. f EPILOBIUM ROTUNDIFOL1UM, Forst., Prodr. , n. 1G1 . E. foliis oppositis subrolundis denticulatis. For- ster. 1. c. Crescit in aesluario Regina? Charlottae Novae-Zee- landise. ( Forst. BOTANIQUE. 327 DESCRIPTIO. CAULisherbaceus, teres, pubescens, rubens, cree- tiusculus, spithameus. Folia opposita petiolata. subrotunda, denticulata , glabra , patentia , internodiis mùltô breviora , semi- pollicaria ; petioli brèves, appressi depressique, ca- naliculati. Pedunculi subsolitarii , versus apicem caulis axil- lares terminalesque, teretes, filiformes, pubescentes, sesquipollicares , uniflori. Perianthiu3i : foliolis quatuor lanceolatis acumina- tis, petalis paulô minoribus, rubicundis. Corolla : petala quatuor alba emarginata parva. Stamina : filamenta octo longitudinecalycis; anthe- rae parvae erectae. Germen lineare inferum. Stylus brevis, longitudine staminum. Capsula linearis longissima, rubicunda, cylindrica, quadrisulca, 4-locularis, 4-valvis. Semina numerosa , pappo coronata. Receptaculum longissimum , longitudinale. Obs. Affine Ep. ?/w/itarw, L. (Forst. mss.) OBSERVATIONS. Nous ne connaissons cette espèce que d'après la des- cription manuscrite de Forster, que nous venons de re- produire ici. Elle ne fait pas partie de celles qui existent dans l'herbier du Muséum. 3?8 VOYAGE DE L'ASTROLABE. .M7. EPILOBIUM GLABELLUM, Forster, Prodr. , D. lCo. E. foliis subsessilibus oblongo-lanceolatis obtusis, distanter serratis, nervis margineque pubentibus ; flo- ribus solitariis axillaribus. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià (Forster), in détroit de Cook , havre de l'Astrolabe. INomen vernaculum : M a tic our a gui. DESCRIPTIO. Caulis prostratus repens , teres , ramos erectos pé- dales et ultra, teretes , pubentes, sa3piùs simplices emittens. Folia inferiora opposita , suprema alterna subses- silia semiamplexicaulia, oblongo-lanceolata, obtusa, argutè et distanter serrata , nervis margineque puben- tia , pollicem et ultra longa , 2-4 lineas lala. Flores rubelli, solitarii, ad summitatem caulis axil- lares , peduneulati, pedunculo brevi tomentoso. Calycis limbus 4-partitus , laciniis angustis acutis , pubentibus. Corolla 4-petala, limbo calycino duplù longior. Capsula linearis 2-polliearis , obsolète quadrigona, praesertim ad suturas pubescens, 4-locularis, 4-valvis. OBSERVATIONS. Cette espèce n'est pas mentionnée dans le Prodrome de M. De Candolle. Elle est fort voisine de XEpilobium Billardicri, mais elle en diffère néanmoins par plusieurs BOTANIQUE. 329 caractères , et surtout par ses feuilles lancéolées , pubcs- centes sur les bords et les nervures , et à dents très-éear- tées , tandis que dans l'espèce de la Nouvelle-Hollande les leuilles sont eordit'ormes oblongues, sessiles , tout-à-fait glabres et à dents très-fines et très-rapprochées. \J Epilo- bium glabellum croit également à la Nouvelle-Hollande. 348. EPILOBIUM PUBENS, Nob. E. foliis peliolatis ovali-obtusis , dense serratis , utrinque pubéntibus ; flor . axillaribus solitariis. Nob. Crescit ad oram svlvarum Novse-Zeelandise , non procul à littore arenoso, in détroit de Cook, hdvie de V Astrolabe. Nomen vernaculum : Katapouragui. DESCRIPT10. Gaulis repens , ramos erectos , teretes , vix pé- dales, infernè rubellos, pubentes emittens. Folia inferiora opposita, superiora alterna, brevi- terpetiolata, ovalia, obtusa, serrata, prsesertim subtùs pubentia , 6-8 lineas longa , 4-6 lata ; petiolis 1 lineam longis , suprà canaliculalis , pubéntibus. Flores parvuli , albi, axillares , solitarii, breviter pedunculati. Calycis limbi laciniae 4 aequales, lineares, pubentes, erectse. Corolla : petala 4 limbo calycis duplo longiora, alba, obeordato-bifida. Capsula linearis obsolète tetragona , acuta , pu- bens, 4-valvis; valvis margine lenuioribus glabris. 330 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS. Nous considérons cette espèce comme nouvelle. Elle a des rapports avec Y Epilobium Billardierx ', et surtout avec YE. glabellum. Mais elle diffère du premier par ses feuilles pétiolées et pubescentes sur ses deux faces ; du second par ses feuilles ovales , pétiolées , également pubescentes sur les deux faces, et non pas seulement sur les nervures , et enfin par ses dentelures très-rapprochées et ses fleurs blanches. 349- EPILOBIUM CINEREUM, Nob. E. pubenti-cinercum ; foliis sessilibus lincaribus subspathulatis apice mueronulatis , distanter dentatis ; floribus axillaribus solitariis. Nob. Crescit in littore [baie des Iles) >'ovac-Zeelandiac. Incolsc hanc vulgô stirpcm Pounaoueko vocant. DESCRIPTIO. Caulis erèctus, 2-pedalis, teres, basi quasi sufïru- licosus , pubesccns , ramosissimus ; ramis striclis vir- gatis teretîbus , foliosis , purpuras, pubenti-cinereis. Folia subopposita sessilia , linearia subspathulata , apice mucronulata, margine parùm et distanter den- tala, 3-G lineas longa, 1 et 1 *l2 lata, utrinque cine- reo-pubentia. Flores rubelli, axillares, solitarii, pedunculati; pe- dicello ovario limboque calvcino pubenti-cinereis. Capsula longissima 2-3-pollicaris, apice truncata , cinerea , obscure 4-gona , 4 -val vis. BOTANIQUE. 331 OBSERVATIONS. Parmi les espèces assez nombreuses de ce genre qui ont été jusqu'à ce jour décrites par les auteurs , nous n'en avons trouvé aucune à laquelle on put rapporter cette es- pèce ; aussi la croyons-nous tout-à-lait nouvelle. Ce qui la distingue surtout , c'est la couleur cendrée répandue sur toutes ses parties , ses feuilles sessiles , petites , étroites , obtuses , mucronées . offrant seulement une , deux , rare- ment trois dentelures sur chaque bord. SKINNERA, Forster. 35o. SKINNERA EXCORTICATA, Forster, Char. Gen., t. 29; Prodr. , n. i63. Fuchsia excorticata, L. , Suppl. 217; Lindl. , Bot. Rcg. , t. 857; DC, Prodr. 3, p. 3o. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Forster. ) DESCRIPTIO. Truncus arboreus erectus , ramosus , quasi ecorti- catus ; cortice exteriore pallidè testaceo membranaceo, glabro, laevi, facile separabile, tenui. Rami patentes, lignosi, teretes, sparsi, rimosi; juniores foliati. Folia sparsa , ovato-lanceolata , peliolata , acuta , laevia , margine hinc et illinc obsolète dentata , ciliata , palmaria. Petioli teretes , pollicares , pubescentes. Pedunculi sparsi, è cicatricibus petiolorum emor- tuorum, infrà folia, ssepè etiam ex axillis foliorum provenientes , filiformes , teretes , glabri , patentes , 332 VOYAGE DE L'ASTROLABE. semi-pollicares , uniflori , plerumque ex eâdem cica- trice solitarii , inlerdùm gemini , post efflorescentiam penduli. Calyx monophyllus infundibuliforinis, coccineus, superus, deciduus, pedunculo quadruple longior ; tubus subincurvus basi callosus , suprà basin coarc- tatus et indè sensim versus limbuni ainpliatus, patulus : linibus horizontalis 4-parlitus , laciniis œqualibus lan- ceolatis, acutis, tubo dimidiô brevioribus. Petala quatuor ovato-oblonga, atra, erecta, cuni calycis laciniis alternantia , iisque triplô minora. Stamina octo ; filainenta fauci inserta , erecta , limbi longitudine, filiformia ; antlierae orbiculala?, toto dorso fdamentis adnatae. Germen oblongum. Stylus Gliformis corollâ lon- gior, erectiusculus; stigma globosum, suprà quadri- tuberculatum. Capsula oblonga infera, quadrilocularis, polys- penna. (Forster. mss.) OBSERVATIONS. Je ne connais cette plante que par la description de Forster qu'on vient de lire. Elle a de très-grands rapports avec le genre Fuchsia, auquel elle a été réunie par Linné fils, MM. Lindley et De Candolle. Cependant Forster dé- crit une capsule pour fruit de son genre Skinnera , tandis que dans le Fuchsia le fruit est une baie. BOTANIQUE. 333 MYRTACE.E. METROSIDEROS , R. Brown; DC, Prodr. 1, p. 224. 35i. f METROSIDEROS DIFFUSA, Smith, Act. soc. Lin., 3, p. 268; DC. , 1. c. Melaleuca diffusa, Forster, Prodr., n. 21 3. M. foliis oppositis, ovatis, venosis, utrinque glabris, paniculis axillaribus terminalibusque , pedicellis op- positis. DC. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. ( Forster. ) 35?.. f METROSIDEROS FLORIDA, Smith, 1. c; DC, 1. c. Melaleuca florida, Forster, Prodr., n. 1 1 4- M. foliis oppositis, obovato-oblongis glabris, ve- nosis , thyrso terminali , calycibus turbinatis nudius- culis. DC. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandià. (Forster.) 353. f METROSIDEROS LUCIDA? Nob. Melaleuca lucida, Forster, Prodr., n. 21G (non Lin.), Suppl. 342. M. foliis oppositis, lanceolatis, utrinque acuminatis, 334 VOYAGE DE L'ASTROLABE, aveniis enerviis , floribus terminalibus congestis sub- sessilibus. Forst. Le. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Forster.) 354. METROSIDEROS PERFORATA, Nob. Mclaleuca perforata , Forster, Prodr. , n. 212. Leptospermum perforatum, Forster, Char. Gen., 36, n. 4- M. ramulis hirtis ; foliis ovalibus, obtusis, unguieu- laribus, coriaceis; pedunculis axillaribus apice sa> piùs 3-floris ; capsulis parvulis 3-locularibus. Nob. Crescit in Novae-Zeelandiae loco dicto havre de l Astrolabe. DESCRIPTIO. Arbuscula ramosissima , ramis teretibus, ramulis tomenlosis. Folia opposila , unguicularia , brevissimè petiolata , subsessilia , ovalia, subacuta, aut obtusa, integer- rima , coriacea , juniora praesertim subtùs pilosa , cae- tera glabriuscula , supernè nitida , punctata , uniner- via , subavenia. Flores parvuli , axillares, solitarii aut terni, pe- duncuk) communi brevi , lereti, pubente ; floribus brevissimè pedicellatis ; pedicellis subglabris basi ar- ticulatis. Calyx monosepalus adhœrens ; tubo turbinato pi- losiusculo; limbo ;>6-dentato , dentibus latis obtusis. BOTANIQUE. 33 ô Corolla 5-6-pelala ; petalis sessilibus obtusis , sub- eoncavis, caducis. Stamina numerosa simpliei scric disposita, corollà duplô longiora ; filamenlis subulatis liberis glabris ; antheris ovoideo-subcordatis , minimis, introrsis, me- dio dorso afiixis , bilocularibus , sulco longitudinal! dehiseentibus. Stylus simplex crassior teres , stigmate minimo de- presso vix distinclo terminatus. Capsula globoso-depressa , média parte inferiore cum calyce circumcingente adhaerens , média parte superiore libéra, sœpiùs 3- rarissime 4-locularis; lo- eulis polvspermis, 3-valvibus, valvis medio septiferis, axi centrali persistente ; seminibus numerosis parvulis subulatis. OBSERVATIONS. Cette espèce , qui est très-bien caractérisée , ne me pa- rait pas avoir été mentionnée par M. De Candolle dans le troisième volume de son Prodrome , où la famille des Myrtacées est traitée. Il cite à la fin du genre Melaleuca, parmi les espèces qui lui sont tout-à-fait inconnues , un Melaleuca perforata de Rœusch , qui très-probablement n'est pas la même plante que celle de Forster. C'est pour ces divers motifs que nous avons cru devoir publier ici une description détaillée de l'espèce de Forster. Elle doit être placée dans la première section du genre Metrost- deros : parmi les espèces à feuilles opposées, et parmi toutes les espèces mentionnées par M. De Candolle , nous n'en voyons aucune avec laquelle notre espèce puisse être confondue. 336 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 355. ' METROSIDEROS TOMENTOSA, Nob. (Tab. 37.) M. ramulis , pedunculis, calycibus capsulisque albo-tomentosis ; foliis oppositis ellipticis coriaceis , brevissimè petiolatis , subacutis , subtùs albido-tomen- tosis ; floribus terminalibus paniculato-corymbosis. Nob. Crcscit in Nova>Zeelandiae loco dicto baie des Iles. Nomen vernaculum Poutu-Kaona. DESCUU'TIO. Arbor excelsa, habitu formosa ; ramulis terctibus, albido-tomentosis. Folia opposita , breviter petiolata , coriacea , ellip- tico-acuta, basi abrupte aut sensim angustala, su- pernè glabra , subtùs albido-lomentosa , integerrima ; petiolo brevissimo tomentoso ; folia longitudine 2-3- pollicaria, latitudine vix pollicaria. Flores sat magni, in racemum terminalem subco- rymbosum dispositi; racemis, ramis ramulisque sub- trichotomis , basi articulatis , albido-tomentosis. Calyx monosepalus ; tubus turbinatus infernè cum ovario coalitus, uti folia albido-tomentosus ; limbus 5-dentatus , dentibus basi lads acutis. Corolla 5-petala. Stamina numerosa summo calycis tubo inserta , li- béra, longissima. Fructus : capsula imà basi tantùni adbierens , BOTANIQUE. 337 céeterùm libéra , calyce cincta, ovoïdeo-obtusa, calyce longior, uti calyx albido-tomcntosa, 3-locularis , 3- valvis; valvis niedio septiferis. Seminanumerosissima, subulata, axi centrali aftlxa , ascendentia. OBSERVATIONS. Cette grande et belle espèce ressemble assez au premier aspect au Mctrosideros hispida de Smith ou Angophora cordifolia de Cavanilles. Mais ses feuilles rétrécies et non cordiformes à la base , blanches et tomenteuses en des- sous, ses rameaux et ses pédoncules également tomenteux et non hispides, la distinguent très-facilement de cette plante. D'ailleurs elle appartient bien évidemment au genre Mctrosideros , et non à X Angophora, par son calice et la structure intérieure de son fruit. Parmi les véritables espèces de Metrosideros à feuilles opposées, nous n'en voyons aucune qui puisse se confondre avec celle que nous venons de décrire. LEPTOSPERMUM, Forster. 356. LEPTOSPERMUM SCOPARIUM, Forster, Char. Gen. , t. 36 , n. 6. Mclaleuca scoparia, Murr., Syst. vcgct. , p. 699, n. 4; Forster, PI. escul. , n. 53; Prodr., n. 210. L. foliis alternis, lanceolatis, acutis, glabris, coria- ceis, 3-nerviis, punctatis-, floribus albis, solitariis, ter- rainalibus, calyce glabro, limbo 5-lido, membranaceo colorato, deciduo -, capsula 5-loeulari. JXob. Crescit frequens in Nova - Zeelandià [havre de BOTANIQUE. 22 338 VOYAGE DE L'ASTROLABE. FJstrolabe, baie des Iles), ubi Kai-Katoa ab incolis vulgô vocatur. OBSERVATIONS. Forster [PL escul. , p. 78, n. 53) a donné une des- cription très-détaillée de cette espèce qui croît également à la Nouvelle-Hollande. Ses feuilles et ses jeunes sommités infusées dans l'eau bouillante fournissent une boisson aro- matique assez agréable, dont Cook et ses compagnons ont fait un usage fréquent pendant leur séjour sur les côtes de la Nouvelle-Zélande. 357. * LEPTOSPERMUM ERICOIDES, Nob. L. ramulis glabris; foliis linearibus acutis, subcili.i- lis, subtùs 1-nerviis, punctatis; floribus albis axillari- bus, solitariis aut terminalibus , sertulatis ; calycis glabri linibo 5-dentato persistenti. Nob. Crescit in locis aridis elevatisque Novae-Zeelandiac [havre de l'Astrolabe. ) Ab incolis sub nomine Manouéa designatur. DESCRIPTIO. Arbor raediocris, 12-15 pedes alta , ramosissima, Ericam arboream habitu referens. Rami elongati, virgati, saepiùs cortice rinioso obtecti. Folia parva aut subopposita, approximata, lineari- lanceolata, basi sensim angustata , coriacea, glabra, margine praesertim in junioribus subciliata , subtùs uninervia et punctata. BOTANIQUE. 339 Flores parvuli albi, pediccllati, solitarii aùt plures ad apicem ramosum serlulati ; pedicellis brevissimis glabris. Calyx cura ovario adhgerens, glaberrimus ; tubus turbinatus ; limbus 5-dentatus , dentibus acutis , basi latis persistent ibus. Corolle petala 5 alba , subrotunda , basi abrupte et breviter unguiculata. Stamina sat nuraerosa , simplici série disposita, co- rollà subdimidiô breviora; filamentissubulatis glabris, antheris introrsis subcordatis , obtusis. Capsula miniraa, turbinata, glabra, limbo calycino 5-dentato coronata, 5-locularis , apice 5-valvis ; semi- nibus pluribus minimis subulatis. OBSERVATIONS. Nous regardons cette espèce comme nouvelle , quoi- qu'elle offre de très-grands rapports avec les Leptospermum flavescens et L. juniperinum. Mais elle nous a paru différer de la première par ses feuilles aiguës et non obtuses , par les dents de son calice , qui ne sont pas membraneuses et qui persistent sur le fruit ; de la seconde , par ses feuilles non piquantes, glabres ainsi que les rameaux, et enfin par les dents de son calice qui ne sont pas membraneuses. Cette espèce forme un petit arbre qui est très-commun dans les lieux secs et élevés de la Nouvelle-Zélande ; c'est souvent le seul ombrage que l'on trouve dans ces lieux sauvages. 0,1 310 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ROSACEE. § 1. Fragariaceœ. RUBUS, L. J. 358. f RUBUS AUSTRALIS, Forstcr, Prodr., 224. R. caule glabro, teretiusculo ; aculeis ramorum se- cundis recurvis ; pinnis ternis pinnatisectisque; lobis ovalil)us argutè dentatis , subcoriaceis , utrinque gla- bris; floribus racemosis dioïcis, laciniis calycinis oblu- sis patentibus. DC. , Prodr. 2, p. 556. Crescit in acsluario Reginœ-Charlottae. (Forster.) DESCRIPTIO. Caulis constans sarmentis aliquot terelibus , undi- que scandentibus, fruticosis, aculeis sparsis arraatus. Folia ternata quinataque , remota , petiolata : fo- liola ovata, acuta, rariùs cuneata, petiolata, serrata, serraturis acuminatis, venulis reticulata , in utrâque pagina glabra , rachi ex parte superiore rariùs aculeis duobus tribusve notatâ , subbipollicaria, lateralia mi- nora. Petioli teretes, dorso aculeis pluribus armati; universalis bipollicaris , partiales foliolis dimidiô mi- nores. Racemi simplices , palmarès , axillares : pedunculi teretes, pubescentes aculeati; universalis subinermis, lïOTANIQUE. 3 il palmaris ; proprias unitlorus , semipollicaris , aculeis alternis ad alterum latus flexis , undiquc aspersus , extùs basi foliolo brevissimo subulato bracteatus. Flores masculi : Perianthium monopbyllum 5-ii- dum, laciniis oblongis obtusis patentissimis. Corollœ pctala 5 alba, oblonga, obtusa, calyce duplô majora. Staminum iilamenta plurima longitudine calycis cui inserta : antherae obtusœ cordatae compressée. Flores fœminei in diversâ planta. Calyx et corolla uti in masculis. Stamina nulla. Germina octo. Styli filiformes è latere germinum interiorum. Stigmata subcapitata. Bacca convexa ex germinibus unilocularibus con- natis. Seminain singulo loculo solitaria. (Forst. mss.) § 2. Sanguisorbeœ. ANCISTRUM, Forster, Gen. , t. 2. 359. ANCISTRUM DIANDRUM, Forster, Prodr., n. 5a. A. anserinœfolium , Forster, Gen., 1. c. A. Sanguisorbae , L. fil., Suppl. Acaena Sanguisorbae, Vahl. Enum. 1, p. 294; DC. , Prodr. 2 , p. 592. A. spicis globosis, caule decumbente, foliis remo- tis, foliolis 7-jugis cuneatis, serratis, subtùs sericeis. DC. 1. c. Crescit in Dasky bay (Forster), in détroit de Cook, havre de l'Astrolabe. m VOYAGE DE L'ASTROLABE. DESGRIPTIO. Caulis repens, herbaceus, teres, simplex, foliosus. Folia alterna, imparipinnata, subscssilia, amplexi- caulia, pollicaria, supernè sericea, subtùs villosa; fo- liola superioraobovata, serrata; paria inferiora minora pinnatifida. Peduxculi terminales, teretes, villosi, aphylli, pal- mares, erecto-ascendenles. Flores in capitulum con- gesti. Calyx coMMUNfs seu capituli è foliolis linearibus paucis, reflexis, deeiduis. Proprias : periantbium minutnm, turbinalum , 4-dentatum, pilosum ; den- ticulis cylindraceis pilosis apice excavato-depressis , aristatis; aristà longâ setaceâ, apice hamis quatuor reflexis terminatâ. Corolla monopetala, inmndibuliformis , minuta, supera ; tubus patulus, brevissimus ; limbus 4-fidus, longiludine tubi ; laciniis 4 subaequalibus. Staminà duo ; filamenta capillaria , fundo corolla; adnata, corollà duplô longiora ; antherœ subrotundae. Germen oblongum superum. Stylus filiformis lon- gitudine corollae ; stigmata plura penicillata. Pericarpium nullum. Fructus in fundo calycis. Semen unicum oblongum. Receptaculum commune nudum, angustissimum. (Forster, mss.) ORSERVATIONS. Cette espèce forme des touffes épaisses dans les lieux découverts. Tous les échantillons recueillis par M. Lesson BOTANIQUE. 343 étaient dépourvus de fleurs, qui étaient déjà tombées. Ils m'ont offert une différence marquée avec la description de Forster qu'on vient de lire , c'est que les feuilles sont parfaitement glabres à leur face supérieure , velues et soyeuses seulement en dessous, tandis que Forster dit que, dans ceux qu'il a observés , la face supérieure était éga- lement soyeuse. Mais cette différence ne forme qu'une simple variété. 344 VOYAGE DE L'ASTROLABE. LEGUMINOSiE. § î . Sophoreee. EDWARSIA, Salisb., Trans.; Lin., Soc. 9, p. 299; DC, Prodr. 2, p. 97. Sophorœ spec, auct. 36o. f EDWARSIA MICROPHYLLA, Salisb. et DC. , 1. c. Sophora tctraptcra , L. fil., Suppl. 23o ; Forster, Prodr., n. i83. Sophora microphylla , Ait. , Kcw. 2 , p. 42 ; Jacq. Schœn. , t. 269. L. foliis pinnatis , foliolis 25-41 obovatis subro- tundis villosiusculis, carinae petalis ellipticis, margine dorsali uncinalo. DC. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandià. 36i. f EDWARSIA GRANDIFLORA, Salisb. et DC, 1. c. Sopbora tetraptera, Ait. , Kew., Lamk. , 111. , t. 325 , f. 3. L. foliis pinnatis; foliolis 17-21 oblongo-linearibus, sublanceolatis, villosiusculis, carinee petalis latè fal- catis. DC. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandiâ. BOTANIQUE. 3iÔ • OBSERVATIONS. Ces deux espèces sont depuis fort long-temps cultivées dans nos jardins. Elles ne faisaient pas partie des plantes recueillies pendant l'expédition de l'Astrolabe. LOTUS, L. 362. f LOTUS? ARBOREUS, Forster, Prodr. , n. 278. L. leguminibus quinatis, foliolis obeordatis , caule arboreo. Forster, 1. c. Crescit in Novae-Zeelandise loco dicto Dasky baij. (Forster.) DESCRIPTIO. Caulis arboreus erectus, ramosus. Rami teretes lignosi, rimosi, diffusi; ramuli herbacei, virides, vir- gati, diffusi, flexuosi, compressi, subtetragoni , late- ribus oppositis sulcatis. Folia rara , alterna , ternala ; foliolis obeordatis , laevibus, margine integris, subpetiolatis : petioli uni- versales compressi semipollicares , foliolis duplô lon- giores; petioli proprii foliorum brevissimi, compressi; petiolus folioli summi reliquis paulo longior. v Pedunculi universales solitarii subterminales, lon- gitudine petioli, teretes, erecliusculi. Capitulum 3-5- florum, laxum, parvum.Pedicelli brevissimi, umflori, teretes, laeves, basi bracteati. Bractea acuta, minuta. Perianthium monophyllum , campanulatum , par- 3i6 VOYAGE DE L'ASTROLABE. vum, 5-dentatum; denticulissubulalis, subaîqualibfls, duobus superioribus profundiùs divisis. Corolla papilionacea , calyce vix triplé longior : vexillum subrotundum apice emarginalum , subre- flexum , ungue mediocri concavo ; alae oblongae ob- tusaî , vexillo paulô breviores sursùm conniventes ; carina alis paulo brevior, inferiùs gibba, subbifida, patula, superiùs clausa, acuminata, ascendens. Staminum filamenta diadelpha (simplex et 9-fidum), simplici reliquis breviore , ascendentia. Anlherœ parvac simplices. Germen ovato-oblongum. Stylus simplex assur- gens, staminibus parùm longior. Stigma simplex. Legumen ovato-lanceolatum , compressiusculum , acuminatum, uniloculare , bivalve , subdispermum. Semina paucissima, cylindracea, adnata. (Forster mss. ) BOSSI/EA, K. Bi. :m. BOSSI.EA SCOLOPENDRIA, R. Br. in Hort. Kew., cd. 2, v. 4» p- 266? Platylobium scolopendrium, Andr. , Bot. Rep. , tab. 191 ; A Venten. Malm. , t. 55. * B. ramis complanatis linearibus aphyllis, denticulis iloriferis, carinâ nudà, bracteis superioribus persis- tentibus imbricatis pedunculum aequantibus. DC. , Prodr. 2, p. 116. BOTAN1QUK. 347 Crescit in Novae - Zeelandioc locis dictis baie des lies et havre de V Astrolabe. DESCRIPTIO. Arbuscula ramosa , glabra, genistseformis , ramulis compressis, angustis, striatis, distanter quasi serratis et ad singulam serraturam genmriparis. Folia nulla? Flores non vidi. Fructus gemini, brevissiraè pedunculati erecti. Legumen brève , oblongum , apice obtuse acumina- tum, glabrum, nigrum, toto margine incrassalo è valvis secedente et pedunculo continuo persistente ; uniloculare , monospermum , bivalve. Seraen reni- forme. OBSERVATIONS. Nous rapportons avec quelque doute cette espèce au Bossiœa scolopendria. Elle pourrait tout aussi bien être réunie au B. ensala, Sieb. , ou au £. ru/a, R. Br. , que nous ne connaissons que par des phrases descriptives ; mais l'absence des fleurs , dans les échantillons que nous avons sous les yeux, nous interdit toute détermination positive à cet égard. 348 VOYAGE DE L'ASTROLABE. GUILANDINA, Juss. 364. GUILANDINA BONDUC, L. Guilandina bonducella, Forster, Prodr. , n. i85. G. aculeata, pinnis oblongo-ovatis, foliolis aculeis geminis. Forster, 1. c. Crescit in Novà-Zeelandiâ. ( Forster. ) BOTANIQUE. 341 TEREBINTHACEiE. * SUTTONIA, Nob. Calyx 5-sepalus ; sepalis basi inter se subcoalitis. Corolla o. Slamina 5 sessilia erecta, basi sepalorum in- serla, et illis opposita. Ovarium superum, globosum, sessile , uniloculare, uniovulatum. Stylus brevis sim- plex. Stigma capitatum. Drupa minima, ovoidea, parce carnosa, unilocularis , monosperma. Semen è fundo loculi ope funiculi brevis ascendens, erectum, subglo- bosum. Integumentum tenue. Endospermium sub- carnosum , includens embryonem transversum sub- arcuatum teretem ; cotyledonibus angustissirais , ra- diculà tereti obtusâ. Arbuscula mediocris ; foliis estipulatis , alternis, coriaceis , basi angustatâ subpetiolatis ; floribus mini- mis, pedicellatis, glomerulatis. 365. * SUTTONIA AUSTRALIS, Nob. (Tab. 38.) Crescit sat rara in maritimis Novae - Zeelandiae , loco dlcto Passe des Français. ù DESCRIPTIO. Arbuscula mediocris, ramosa, 4 pedes alta ; ramis teretibus, glabris, nigrescentibus. 350 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Folia approximata , alterna, glabra , elliptica, sub- obtusa, intégra, coriacea, basi attenuata et brevissimè petiolata, estipulata, 2 pollices longa, 1 ferè lata. Flores minimi, hermaphroditi, brevissimè pedicel- lati, 3-4 ex eodem puncto glomerulati, extraaxillares. Calyx concavus, sepalis 5 constans oblongo-acutis, erectis, basi concavis. Stamina 5 sessilia , erecta : antherse sepalis oppo- site, ovato-oblongae, interne subarcuatse, biloculares, loculis oppositis. Germen superum, globosum, sessile,glabrum. Sty- lus teres, brevis, simplex. Stigma minimum subcapita- tum, indivisum. Transversè seetum ovarium unilocu- lare, uniovulatum ; ovulum è fundo loculi assurgens, podospermio brevi lateraliter ovulo afïixo suffultum. Drupa minima, obovoidea, brevissimè pedunculata, parce earnosa, interne subossea, tenuis, unilocularis, indehiscens, monosperma. Semen globosum, erectum, obliquum , podospermio brevi suffultum. Episper- mium tenue. Endospermium carnosum, externe exca- vationibus pluribus telà cellulari repletis exaratum. Embryo transversalis, tenuis, teres, arcuatus, in me- dio endospermio nidulans ; cotyledonibus angustis longitudine radiculre teretis oblusae. observations. Ce n'est qu'avec doute que nous rapportons ce genre à la famille des Térébinthacées ; mais nous ne connaissons aucune autre famille dont il se rapproche davantage. Ce- pendant nous devons dire que, dans le groupe des Téré- BOTANIQUE. 351 binthacécs , nous ne saurions désigner au juste les affinités du genre Suttonia avec les autres genres de cette famille. Néanmoins le port de notre plante , les fleurs apétales , l'ovaire libre , à une seule loge , contenant un ovule obli- que sur un podosperme qui naît du fond de la loge , sont des caractères propres à beaucoup de Térébinthacées , et entre autres à la tribu des Anacardiées. Mais notre genre en diffère par son endosperme , et surtout par son em- bryon cylindrique placé transversalement au centre de l'endosperme. 352 VOYAGE DE L'ASTROLABE. EUPHORBIACEjE. EUPHORBIA, L. 36G. EUPHORBIA GLAUCA, Forster, Prodr., n. 208. L. caule su frutescente ; foliis lanceolatis glaucis , glabris; umbellâ 5-6-radiatâ, radiis apice trichotomis ; foliis floralibus oppositis,ovali-acutis. Nob. Crescit frequens circk ineolarum habitationes , in Novâ-Zeelandià {havre de FJstrolabe). Vulgô dicitur Kékirignou. DESCRIPTIO. Caulis suffruticosus , ascendens, bipedalis, teres, Iarvis , glaucescens, basi cicatricibus foliorum elapso- rum notatus. Folia sessilia , lineari-lanceolala , utrinque acuta , glabra, glauca, margine integro sinuosa. Umbella terminalis, sœpiùs 5-6-radiata -, radiis polli- cem et ultra longis, obsolète letragonis, apice tricho- tomis. Folia floralia duo opposita , ovali-acuta, sessilia, luteo-viridia, foliis caulinis breviora latioraque. Perianthium seu involucrum purpureura , i-parti- tum ; laciniis reflexis emarginato-bicornibus. Petala (seu squamae) quatuor, crassa, purpurea, BOTANIQUK. margini exteriori calycis inserta, obovalia, emargina- to-bicomia. Stamixa numéro varia, saepiùs duodccim aul plura; (îlamentis brevissimis ; antheris globoso-subdidyniis. Ovarium globosum stipitatum, obtuse tricoslatum. Styli très apice breviter bilidi. Stigniata simplicia. Capsula tricostata, glabra, tricocca. OBSERVATIONS. Cette espèce, qui est fort commune autour de toutes les habitations des naturels delà Nouvelle-Zélande, ressemble assez pour le port h YEuphorbia dendroides ; mais elle s'en distingue par ses ombelles à cinq ou six rayons seule- ment , par la forme de ses feuilles florales et plusieurs au- tres caractères. BOTANIQUE. 23 354 VOYAGE DE L'ASTROLABE. URTICE.E. URTICA, L. 367. f URTICA FEROX, Forster, Prodr. , n. 34G. U. foliis oppositis hastato-cordatis setoso-serratis , racemis geminis divaricatis, stipulis cordatis. Fors- ter, 1. c. Crescit in Nova>Zeelandiae aestuario Reginae Char- lotte. (Forster.) PARIETARIA, L. 368. f PARIETARIA DEB1LIS, Forst., Prodr., n. 387. P . foliis alternis ovatis petiolatis integerrimis sub- pilosis, pedunculis axillaribus subtrifloris, caule erec- tiusculo. Forster, 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. ( Forster. ) HEDYCARIA, Forster, Gen. 36g. f HEDYCARIA DENTATA, Forster, 1. c, Prodr., n. 379. Crescit in nemoribus Novae-Zeelandiae. (Forsler.) BOTANIQUE. 36 fi DESCRIPTIO. Arror procera; ramis irregulariter dispositis, tere- tibus, fuscis, lœvibus. Folia petiolata, opposita, ovata vcl etiam obovata, denticulato-serrata , glabra , patcntia , subtùs pallidè, suprà saturatè viridia , venis paucis majoribus , pluri- mis tenuibus reticulatis, palmaria. Petioli teretes , patentes, laeves, suprà sulconotati, interdùm distiehè, sed saepiùs decussatim positi, pollicares. Racemi axillares, corymbosi, palmarès, laxi, paten- tes, inferiùs regulariter raceraosi, apice verô corym- bum gestantes. Pedunculi palmarès , teretiusculi , patentes ; pedicelli vix semunciales , teretes , lœves , uniflori, subclavati, apice ssepè cernui. Flores masculi : Perianthium pallidè virens , sub- tùspubescens, monophyllum, plano-rotatum, 8-10-fi- dum; laciniis lanceolatis subaequalibus. Corolla nulla. Staminum filamenta nulla. Antherœ 50 vel plures, oblongae, quadrisulcse, calycis laciniis dimidio mino- res, per totum fundum calycis sessiles, apice pube brevissimâ barbatae; extima? 4 seu 5 in ter calycis laci- nias positse , dorso planae , virentes. Flores foeminei in diversâ arbore. Calyx et corolla uti in masculis. Pedicelli brèves cylindrici numerosi in medio calycis élevantes germina globoso-depressa. Styli nulli. Stigmata : papillae per germina sparsse. Nuces (sex seu decem) pedicellata3 , globosoe , sub- osseœ , monospermse (magnitudine fructûs Rosae). Receptaculum commune in medio calycis, lanatum. iV 366 VOYAGE DE L'ASTROLABE. PIPER, L. 37o. PIPER EXCELSUM, Forster, Prodr. , n. 20; Vahl. Enum. 1 , p. 335. P. foliis orbiculato-subseptemnerviis ; pedunculis lerminalibus solitariis bifidis ; caule arborco. Forst. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ. (Forster.) PEPEROMIA, Ruiz et Pav. , Kunth. 37t. * PEPEROMIA URVILLIANA, Nob. P. foliis ovali oblongis, oblusis, hasi attenuatis, sub- irinerviis , membranaceis , glabris ; spicis lateralibus rectis filiformibus ; caule filiformi erectiusculo, sub- sarmentoso. Crescit in Novâ-Zeelandiâ, locodicto baie Tasman. (D'Urville.) DESCRIPTIO. Caulis herbaceus, erectiusculus, radicellas pluies bumo et cryptogamis variis intcrmixtas basi eniittens, filiformis, ferè sarmentosus. Folia alterna, breviter petiolata, ovali-oblonga, obtusa, basi attenuata , subtrinervia, nervo medio prominalo , lateralibus obscuris, glabra, carnoso- membranacea, dessiccatione ferè pellucida, decidua. Spice florumad apicem caulis latérales, filiformes, rectae, solitarise, %-i poil, longae. BOTANIQUE. 353 OBSKRVATIONS. Cette espèce a été découverte par M. le commandant d'Urville à la baie Tasman. Elle parait se rapprocher du P. pellucida, dont elle diffère surtout par la forme de ses feuilles et par sa tige dure et comme sarmenteuse , tandis que la tige est très-succulente dans l'espèce anciennement connue. Nous avons vu dans l'herbier de M. Gaudichaud une espèce inédite des îles Mariannes qui a la plus grande ressemblance avec le P. Urvilliana. 358 VOYAGE DE L'ASTROLABE. CON1FER/E. § 1 . Taxineœ. PODOCÀRPUS, L'Hérit.; Rich., Conif., p. 124, t. 1 , p. 29. 372. * PODOCARPUS DACRYDIOIDES, Nob. (Tab. 39.) P. foliis Linearibus, parvulis, subdecurrentibus, tri- fariam imbricatis ; fructibus terminalibus, solitariis, inversis, pisiformibus. Crescit in Novà-Zeelandià, praesertim in locis bu- midis , secùs torrent es , sylvas densas efformans ; in littoribus baie Tasman, golfeShourahi, baie des lies. IS'omen vernaculuin Kaï-Katea. DESCRIPTIO. Arbor procera, resinosa, usque ad 200 pedes alta, pyramidalis. Rami teretes, cortice griseo-albescente vestiti. Folia parvula, subtrifariam imbricala, appressa aut patula, sessilia, ramulo continua et quasi decurrentia, linearia, mucronata, lateraliter compressa, glaber- riraa, 1-2 lineas longa. Flores masculos non vidi. BOTANIQUE. 369 Flores fof.minei raraulos terminantes, solitarii, ses- siles, inversi : squamula lateralis carnosa, involucro adnata, apice tantùm ad basin (loris silo, libéra, ob- tusa. Involncrum inversinn, ovoideum , apice con- tractum et tubulosum, ore obtuse subbilobo termi- natum. Fructus sicut flos inversus , subdrupaceus , pisi- formis , crustaceus, ovoideus , apice inverso apicu- latus. Endospermium carnosum, vesiculas resinifluas in substantià continens. Embryo brevis, inclusus, inver- sus, teretiusculus. ORSERVATIONS. A la première vue j'avais pris les échantillons de ce grand et bel arbre pour le Dacrydlum cupressinum de Forster. En effet c'est non-seulement le même port, mais les mêmes feuilles. Mais un examen plus attentif m'a convaincu que cette plante était une véritable espèce du p-enre Podocarpus , et la comparaison avec un échantillon de Dacrydiam que je possède , et qui a été recueilli h la Nouvelle-Zélande par sir Joseph Banks pendant le voyage de Cook, ne m'a laissé aucun doute. Dans notre plante , les fleurs femelles sont complètement renversées , solitaires au sommet des ramuscules. Sur l'un des côtés de l'involucre règne une bande épaisse charnue, libre seulement à son sommet , qui correspond à la base de la fleur , caractère qui est commun à toutes les espèces de Podocarpus que j'ai examinées. Le fruit est complètement nu, renversé comme la fleur, et non environné d'une sorte de cupule à sa base et simplement oblique comme 300 VOYAGE DE L'ASTROLABE. dans le Dacrydium. Au reste , j'ai indiqué d'une manière plus détaillée les différences qui existent entre ces deux genres dans le Mémoire de mon père sur la famille des Conifères. Le Podocarpus dacrydioides ou Kai-Katea des Nouveaux- Zélandais est un arbre magnifique , qui se plaît surtout dans les lieux bas et humides , le long des torrens. On en trouve des individus qui ont jusqu'à près de deux cents pieds de hauteur. Qn peut en faire des mats de vaisseau : cependant il a l'inconvénient d'être un peu cassant, et sous ce rapport le Koudi ou Podocarpus zamiœfolius lui est de beaucoup préférable. 373. • PODOCARPUS? ZAMLEFOLIUS, Nob. P. foliis altérais , oppositis aut ternis, clliplico- oblongis sessililms, subacutis, margine integerriniis, coriaeeis, glabiïs, aveniis. Nob. Crescit in Nova?-Zeelandiae loco dicto baie des Ilesy obi detexit clar. d'Urville. Hanc arborcm ineola? vulgô /fcW/nuncupant. OBSERVATIONS. C'est un grand et bel arbre résineux , qui a été observé à la Nouvelle-Zélande par M. le commandant Dumont d'Urville. Quoique les échantillons que j'ai vus fussent sans fleurs ni fruits , je les ai cependant rapportés au genre Podocarpus, à cause du port et de l'extrême analogie qui existe entre notre plante et plusieurs espèces de Podo- carpus. Cette ressemblance est même tellement grande avec le Podocarpus coriace us , Rich. , Conif. , t. 1 , f . 3 , BOTAMQUK. 30 1 que j'ai éprouvé quelque peine à l'en distinguer. Cepen- dant notre P odocarpas zamiajolius a les feuilles tout-à-fait sessiles et non rétrécies à la base ; elles sont plus épaisses , plus coriaces, dépourvues de toutes nervures, tandis que dans le Podocarpus coriaceus il y a une cote moyenne assez marquée. Cet arbre est avec le précédent le plus beau de ceux qui croissent à la Nouvelle-Zélande. Son tronc s'élève quelquefois à une hauteur de plus de cent pieds, sans donner aucune ramification , et n'offre pas moins de quarante pieds de circonférence. Il vit surtout dans les lieux secs et stériles ; on en voit même sur les rochers les plus arides. Son bois est sans aucun doute le plus précieux pour la navigation. Il est dur, résistant , et peut faire des mâtures pour les bàtimens de la plus grande dimension. DACRYDIUM, Solander, Forst., PI. esc, p. 80; Lamb. , Monog. Pin., p. 93, t. 41; Rich., Conif. , p. 127, t. 2. 374. DACRYDIUM CUPRESSINUM , Soland. , Forst. , Lamb. , Rich. , 1. c. Crescit in jXovâ-Zeelandià. (Forster.) Havre de F Astrolabe. (D'Urville.) OBSERVATIONS. Voici ce que M. Lambert dit de ce bel arbre, nommé Sapin de la Nouvelle-Zélande , dans sa Monographie des Pins : « Cet abre, comme je l'ai appris de M. Archibald Rien- 362 VOYAGE DE L'ASTROLABE. zies , forme de vastes forets dans les contrées sud-ouest de la Nouvelle-Zélande. Le capitaine Vancouver, qui abattit plusieurs de ces arbres pour radouber son vais- seau , trouva que le bois en était solide et d'un grain serré , ressemblant beaucoup à celui du Cèdre des Ber- mudes. » Forster, De plantis esculentis insularum oceani si us traits, p. 80 , rapporte ce qui suit de cet arbre : « Ce beau genre , qui se rapproche du Taxus , et dont je n^ai point vu les fleurs, a reçu de l'illustre Solander le nom de Dacrydium. On le trouve dans la Nouvelle-Zélande , où Cook a obtenu de ses jeunes branches , qui donnent un suc amer et rési- neux , une liqueur appelée spruce , semblable a la bierre , et comme elle excellente aussi dans les affections scorbu- tiques ; mais quand on en boit à jeun , elle produit des nausées et des vertiges , qui cependant ne durent pas long- temps. » Le même auteur, dans sa Relation du voyage de Cook , p. 100 , en parle ainsi : « Le Sapin de la Nouvelle-Zélande est un très-bel arbre , remarquable par ses branches pen- dantes, qui sont chargées de nombreuses feuilles filifor- mes, d'un vert vif. 11 s'élève fréquemment à cinquante ou soixante pieds de haut , et même à cent , et a plus de dix pieds de tour. » On en a, dans la Nouvelle-Zélande, découvert trois espèces , qui font partie des figures inédites du chevalier Joseph Banks. Dans le premier Voyage du capitaine Cook, par Hawkesworth, vol. 3 , p. 441 , il est fait mention de l'une d'elles, nommée Dacrydium taxifolium, comme « croissant dans les marais , remarquablement grande et droite , assez épaisse pour faire des mats de vaisseau de toute grandeur, et très-dure , si l'on en peut juger par la BOTANIQUE. 36T> direction de son grain. Notre charpentier, comme nous l'avons remarqué , pensait que cet arbre ressemblait au Pin à poix ( Pinus abics ) ; on pourrait probablement le rendre plus léger en le perçant avec une vrille pour en laisser couler la sève , et alors il formerait les plus beaux mats du monde; il a des feuilles assez semblables à celles de l'If, et porte des baies en petites grappes. » Le gou- verneur Phillip m'a envoyé de beaux échantillons des branches de cet arbre , il les avait fait venir de la Nouvelle- Zélande par un vaisseau qui y avait touché en revenant de la Nouvelle-Galles du Sud; mais comme ils n'ont ni fleurs ni fruits , je ne puis donner à présent de figures de cet arbre curieux. PHYLLOCLADUS, Rich., Conif., p, 129, t. 3. 375. PHYLLOCLADUS RHOMBOIDALIS, Rich., 1. c. Podocarpus aspleniifolius , Labill. , Nov.-Holl. , 2 , p. 71 , t. 221. Crescit in Novse-Zeelandise svlvis, loco dicto baie des Iles. (D'Urville.) Ab incolis Toatoa vulgô dicitur. OBSERVATIONS. Je n'ai eu à ma disposition que des échantillons dé- pourvus de fleurs et de fruits ; néanmoins , d'après les feuilles et le port , je n'ai pas balancé à les rapporter au Phyllocladus, qui jusqu'à présent n'avait encore été trouvé qu'à la Nouvelle-Hollande. 361 VOYAGE DE L'ASTROLABE. GENERA INCERTvE SEDIS. CORIARIA, L. 3;G. CORIARIA SARMENTOSA, Forst. , Prodr., n. 377 Id. , PI. esc. , p. 46. C. procumbens diffusa , foliis cordato-ovalibus , acuminatis , integerrimis , glabiis, 5-nerviis, breviter petiolatis; spicis axillaribus elongatis nutantibus , folio multô longioiibus. Crescit frequens in INovà-Zeelandià. OBSERVATIONS. Forster a donné une description détaillée de cette es- pèce dans ses Plantes alimentaires de la Nouvelle-Zélande. Elle parait assez répandue soit au havre de l'Astrolabe . soit à la baie des Iles. Ce sont les fruits qui sont de petites baies globuleuses que les naturels mangent. Ils les font aussi fermenter et en retirent une sorte de liqueur alcoho- lique. BOTANIQUE. 365 CORYNOCARPUS, Forster, Char. Gen., t. 15. 377. f CORYNOCARPUS L^VIGATA , Forster, 1. c. , Prodr. , n. n4- Crescit in Novà-Zeelandià. (Forster.) DESCRIPTIO. Caulis arboreus , ramosus , nodosus è cicatricibus petiolorum emortuorum , cortice cinereo-brunneo tectus. Rami teretes, patentes, glabriusculi , lignosi, apice foliosi. Folia sparsa , ovato-oblonga , obtusa , integerrima, petiolata , glaberrima, lœvia, subseinipedalia : pelioli brèves, pollicares, teretiusculi. Racemus terminalis simplicissimus, brevis, pauci- florus, ascendens. Pedicelli nniflori, brevissimi , sparsi , laeves , teretes. Calyx pentaphvllus ; foliolis oblongis, concavis , subcoloratis , longitudine pedicelli. Corolla : petala quinque , subrotunda , erecta , œqualia, concava, calvce paulô majora, alba, ungue angusto. Nectarium : foliola 5 ascendentia, oblonga, acuta, petalis paulô minora et cum eis alternanlia, subcohae- rentia et singula aucta corpusculo glahduliformi glo- boso , ferè germinis magnitudine. Stamina : filamenta 5 subulata , longitudine ncc- larii, è basi petalornm : antliera* oblongae, ereclse. 366 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Germen globosum superùm; stylus brevis filiformis; stigmaobtusum. Nux turbinato - clavata , oblonga, laevis, mono- sperma. Semen : nucleus oblongus ; immaturus in centro cavus erat et liquore impletus. ( Descr. è manuscr. Forst. ) CARPODETUS, Forster, Gen., t. 17. 378. CARPODETUS SERRATUS , Forst., 1. c. , Prodr., n. 111. Crcscit.in INovâ-Zeelandiâ. (Forster.) DESCR1PTIO. Caulis arboreus , habita neglecto , ramosus , tuber- eulatus, cortice cinereo-virenti. Rami sparsi, c folio- rum easu tuberculati, foliosi. Folia opposita, ovalia, patentia, laevia, venulis reticulata, petiolata , scrrato-denticulata, palmaria. Petioli teretes , laeves, suprà sulco exarati. Racemi axillares terminalesque, solitarii seu bini, corymbosi. Pedunculi pollicares , teretes, brunnei ; pedieelli brèves, teretes, pilis brunneis pubescentes. Calyx basi turbinatus, brunneo-pubescens , ova- rio adnatus ; lirabo 5-partito , laeiniis linearibus de- ciduis. Corolla pentapetala ; petalis superis , œstivatione valvatis , fauei calveis insertis, albis , ovali-acutis , BOTANIQUE. 367 externe pilosis, calycis limbo duplô longioribus. Stamina 5 , filament is subulatis, cuni petalis aller- nantibus, longitudine laciniarum calycis, et fauci in- sertis : antheris subrot midis , bilocularibus. Ovarium scmiinferimi. Stylus simplex , erectus, slaminibus longior. Stigma capitatum depressum. Fructus coriaceus, nigricans, subglobosus pisifor- mis, quasi zona seu annulo cinctus , ex margine ca- lycis adnato , 5-locularis ; trophospermiis irregula- riler intra loculos prominulis , ita ut semidecemlocu- laris videatur. Semina plura, angulata , rugosula. OBSERVATIONS. La place que ce genre doit occuper dans la série des ordres naturels ne me paraît pas facile à indiquer. Il avait d'abord été rapproché des Rhamnées, mais on a depuis reconnu qu'il avait peu d'analogie avec cette famille , et M. Adolphe Brongniart, dans le travail qu'il a récemment publié sur les Rhamnées , n'y comprend pas le genre Car- podetus , sans indiquer toutefois dans quelle autre famille il doit être porté. ]N l'ayant eu à ma disposition qu'un seul échantillon fort incomplet , je n'ai pu moi-même lever tous les doutes qui existent à cet égard , et j'ai préféré placer ce genre parmi les incertœ sedis , plutôt que de porter un jugement qui pourrait n'être pas assez certain. 368 VOYAGE DE L'ASTROLABE. PENNAINTIA, Forster, Gèn., t. 67. 379. f PENNANTIA CORYMBOSA , Forster , Prodr. , n. 3g6. Crcscit in Novà-Zeelandià. (Forster.) OBSERVATIONS. N'ayant sur ce genre aucune sorte de renseignemens , puisqu'il n'en existe pas de description dans les manuscrits de Forster qui ont été à ma disposition , j'ai cru devoir le rejeter à la fin des incertains. FIN 11F. T.V PRF.MIFRE PARTIE DE LA BOTANIQUE. ra^ fABLE (Ireph-cô, fa le lire ôunonumrs et î>rô tUnns vulgaires. iV. 2?. Les noms des espèces sont imprimés eu caractères romains. Les synonymes et les noms vulgaires sont en carac- tères italiques. Acccna Sanguisorbœ, 34 I. Aciphylla sq u arrosa , 274. Adianthum affine, 87. — formosum , 88. — hispidulum, ibid. — pubescens , 8g. Adianthum euneatum , 85. — pedatum , 8g. — trapeziforme , 87. Agrostis aemula , 128. — Billardierii , i3o. — conspicua , 127. — crinita , 1 36. — Forsteri , 1 3 1 . — ovata, 128. — pilosa, i34- — procera, \i5. — rigida , 124. A ira antarctica , 1 3g. Alectoria crinalis , 35. Alsine média , 3 16. Amansia multifida, 7. BOTANIQUE. Ancistrum diandrum , 34 1. Ancistrum anserinœfolium , ib. — Sanguisorbœ , ibid. Andromeda rupestris , 208. Anthericum cirrhatum, i55. Antboxanthumcrinitum, i36. Anyctangium setosum , 52. Apeiba australis, 3oi. Apium graveolens, 277. Apiumprostralum, 278. Aralia Schefflera , 283. Arecasapida, 157. Arenaria média, 3i5. Arenaria glandulosa , ibid. — marginata , ibid. — marina , ibid. Arnica? Operina, 232. Arum esculenlum, 100. Arundo australis ,121. Arundo conspicua , 127. — poœformis , 1 4 1 ■ Aster coriaceus, 25o. 24 370 TABLE. Aster furfuraceus, 247. — holosericeus , 248. Aspidium coriaceum , 7 1. — hispidum, 69. — pennigerum , 67. — proliferum , 69. — Serra , 68. — velutinum , 70. — vestitum , 68. Aspidium setosum , 69. Asplenium bulbiferuni , . l'.piilcndrum bijlorum ,, 1(17. — aulumnale , 16a. Epilobiuin cincreuni , 33o. — glabellam , 328. — nnei'ophvllum , 325. — pulions , 32Q. — rotundifulium , 326. Euphorbia glauca , 352. Eupbrasia cuneata, 101. Festuca littoralis, 123. Festuca scabra , 1 3-j . Forstera scdifolia , 229. Fuchsia cxcorticata, 33 r . Fucus abscissus, 6. — ah'catus , 5. — antarc liais , 8. — chondrophyllus , ibid. — cilialus , 4- — cirrhosus , 7 . — comosus , i4- — JIcxuosus , 17. — Forslcri , ibid. — Une al us , ibid. — maschalocarpus , 17. — moniliformis , 19. — musaformis , ibid. — obtusus , 2. — phyllanthus , 17. — pinastroides , 1 . — pyrifcnis , i3. — rctrojlexus , 12. — thjrsoidcs , ibid. — triangularis, ibid. — turbinatus , 18. Gahnia procera , 112. Geniostoma rupcstris, 207. Gentiana montana , 2o3. — saxosa, 202. Géranium pilosum , 2C)5. Gingidium montanum , 276. 372 TABLE. Gnaphalium involucratuni 24 1- — lauatum , 23g. — luteo-album , 236. — simplex , 23^. ve , 23g. Goodenia repens , 228. Grammitis scolopendrina , 62. Gaaltheria antipoda, 211. Guilandina lîonduc, 348. Guilandina bonducella , ibid. Gymnostomum gracile , 48. — leptostomum , ibid. Haloragis alala , 3i^. Hamelinia veratroides , 1 58. Hedycaria dentata , 354- Hemioiritis discolor, 87. Hookeria penuata , 53. — quadrifaria , 5 {. Hookeria arbuscula, 56. Hydrocot) le compacta , 3^ 1 . — heteromeria , ibid. — moschata, 272. Hydrocolyle capittilata , 27 1 . Hymenopbyllum bivalve , 93. — demissum , 92. — minimum , 91. — nitens , 94. — sanguinolentum , 93. — scabrum , 90. — secundum , 94. — semibivalve, ibid. — tortuosum , g4- — tbunbridgense , 91 . HymenophyUum cupressiforme, 91- Kypnura aciculare , 56. — Arbuscula , ibid. — bifarium , 55. — flexile , 56. — Menziesii , 55. — Mougeotianum , 5^. — neckerioides , 55. Hypnum spininervium , 55. — tenuirostre , 5^. Isolepis acicularis, io3. — nodosa, io4- — setosa , ibid. — spiralis, io5. Juncus communis, 1 45. — (iliformis, ibid. — maritimus, ibid. Juncus cjfiLsus, ibid. Jungermannia adianthoides, ^o. — appendiculata, 44- — liillardierii, \\. — clavigera, 45. — coalita, 42. — conjugata, 4o. — eriocaule, 47- — falcata, 4o. — flabellata, 46. — flagellifera, 46. — gigantea, 4i. — glaucescens, 4-3. — IIymenopbyllunr^47- — lanata, 43. — micropbylla, 45. — nobilis, 43. — palpebrifolia, 46. — pendulinâ, 45. — Phyllanthus, 46. — pinnatifolia, 4i- — pulcbella, 45. — ramosissima, \o. '■ — saccata, 3g. — scolopendra, ibid. — sinuosa, 42- — squarrosa, ibid. — tomentella, 44- Kaikaka, 3 16. Kaikaloa, 338. TABLE. 373 Kakao , 121. Kài-Katca, 358. K a ta poura gui , 32g. Kckirignou , 352. Kckkic , i53. Kocriki , 235. Kohkian , 186. Kopoupou , io3. Koudi, 36o. Koulctao , 225. Laminaria ftabellifbrmis , 8. Lampoearya lacera , iog. — setifolia ,111. Lascrpilium Aciphylla , 274. Lepidium oleraceuui , 3 10. Leptocarpus simplex , 142. Leptospermum ericoides , 338. — scopariun? , 33^. Leptospermum perforalum , 334. Leploslomum ereelum, /\8. — gracile , ibid. Leskea concinna , 54- — ericoides , ibid. Leskea pennata , 53. Leucodon calycinus, 5o. Leucopogon fasciculata , 21 5. — Forsteri ,216. Ligusticum Aciphylla, 274. — Gingidiuro, 276. Lindsœa Lessonii, 84- — linearis, 85. — trichomanoides, ibid. Lindsœa lunata, 85. Linum rnonogynum, 317. Lobeliaalata, 227. — angulata , ibid. Lomaria discolor, 87. Loranthustetrapetalus, 268. Lotus? arboreus, 345. Luzula picta, 146. Lygodium articulatum, 96. Lycopodium Durvillei, 60. Lycopodium Flagcllaria, 60. — Lessonianum, 5g. Macrocystis conimuois, ibid. — angustifrons, i3. — comosa, i4- — pyrifera, i3. Marginaria gigas, 10. — Lrvilliana, ibid. Mahoé , 3 1 3. Manaoua , ig5. Manouéo, 338. Maticoiiraifui, 328. M clalcuca diffusa , 333. — florida, ibid. — lucida, ibid. — perforala, 334- — scoparia, 337. Melicope ternata , 2g3. Melicytus ramiflorus, 3i3. Metrosideros diffusa, 333. — florida , ibid. — lucida , ibid. — perforata , 334- — tomentosa, 336. Microcalia australis , a3f. Mniarum biflorum, 3ig. Mnium pendulum , 53 . Moa, is3. Monilia Billardierii , ig. Monoclea Forsteri , 47- Morelotia gahniaeformis , 1 1 5. Myoporum lœtum , ig5. Myosotis spathulata , 198. Naéréoré , 3ig. Nasturtium sylvestre, 3og. Nao, 317. Neckera planifolia , 52. — setosa , ibid. Nepbroma australe , 3 1 . Niphobnlus bicolor, 64- No te no! ta, 3i5. 374 TABLE. Oiicophorus Billaulicrii, 4g Ortbotricbum gracile, 52. — longipes, 5i. — longirostrum , ibid. — prorepens , ibid. Osmunda proccra, 86. Ota, 64. Oitioui, i^i. Oxalis ambigua, 296. Panax a rboreum , 28 1 . — siniplex, 280. Panax Lessonii, 285. Parielaria debilis, 354- Parmelia aurea , 23. — perlata, 24. — pulverulenta , 23. Paspalum orbiculare, \^o. Passe rina gnidia, 1 7 1 . — pifasa, 172. — proslrata, 1 74. Patctc, 2G6. Pati, 124. Paliti, 123. Pelé, 128. Pennautia corymbosa , 367. Pcntacbondra pumila, 217. Peperomia Urvilliana, 356. Pcrcshia, i3o. Periploca capsularis, 2o5. Petroselinum filiforme, 278. — prostratum, ibid. Peucedanumgeniculatum, 272. Pbalaris canadensis, 123. Phormium tenax, 1 53. Phyllocladus rbomboïdalis, 363. Pimelea gnidia, 171. — pilosa, 172. — prostrata, 174. — virgata, 173. — Urvilliana, 176. Piper excelsum , 356. Plagianthus divaricatus, 299. Plantago major, 184. Platylobinrn scolopcndrium , 346. Plocamium confervaceum , 3. Poa australis , \^\ . Poa anceps, ibid. Podocarpus dacrydioides, 358. — zamiœfolius, 36o. Poipapa, 180. Polygonum australe , 178. — prostratum , 177. Polypodium acrostichoides, 63. — attenuatum, 62. — pbymatodes, 66. — stellatum, 64- Polypodium adianthiforme, 71. — Billardicri , 66. — dcalbatum, 77. — divcrsifolium, ibid. — claagnifoliam, 64- — medullare, 78. — pennigerum, 67. — pustulatum, 66. — rupeslre, 64- — scandens , 66. — serpens, 64- — setosum, 69. — restituai, 68. Polytrichum tenui rostre, 49- Poou, 177. Popa, 325. Poro-poro , ig3. Pou a ri ou c ko, 236. Pouc , 201. Poukaléa, 237, 241, 258. Poukclanata, 101. Poukou-Poukou, 289, 295. Pounaoueko, 33o. Pourao, 227. Pourorona, 23o. Poutukaona, 336. Pteris aflinis ,81. — comans , 79. — esculenta , ibid. — macilenta, 82. — rotundifolia, 78. TABLE. 375 Pterîs scaberula, 82. Pteris caudata, -jg. — humilis, 83. Ranunculus acris, 289. Raoutaye, 1 18. llaphanns sativus, 3i3. Rata, igi. Rauorou, 278. Kamalina farinacea, 35. Rckorcko, 228. Rcstio simples, 1 42. Richea, 2.45. Ripogonum scandens, i5i. Ripogonum parviflorum, ibid. Rhodomela pinastroides, 1. Ronabca? australis, 260. Rubusaustralis, 3^0. Rumex crispus, l'y 7. Salicornia indica, 182. Salicornia australis, ibid. Salsola fruticosa, 182. Samolus littoralis, i85. Sargassum atlanticum, i5. — capillifolium, 16. — granuliferum, \5. — pennigerum, 16. — pbyllanthum, 17. Schcjflcra digitata, 283. Schizaea bifida, 95. Scbœnus imberbis, 108. Scirpus lacustris, io3. Scirpus acicularis, ibid. — nodosus, 104. — setosus, ibid. Selliera radicans, 228. Senecio argutus, 258. — australis, 25^. — lautus , ibid. — neglectus, 258. Senecio angustifolius, 25-j. Srrapias regularis , i65. Sbawia pauiculata, 243. Shefjicldia repens , i85. Sicyos angulata , 323. Sisy mbrium beteroplryllum, 3 1 o Sisymbrium sylvestre^ ioq. Sisyrincbium ixioides, 161. Skinuera excorticata, 33 1. Smilax Ripogonum, i5i. Solanum aviculare , ig3. — tuberosum, 194. Solanum laciniatum, 193. Solidago arborescens, 252. Soncbos olcraceus, 23o. Sophora tetraptera , 344- — microphylla , ibid. Sphaerococcus corallinus, 3. — laciniatus , 4- — alveatus, 5. — cbondropbyllus, ibid. — abscissus , 6. — musciformis , ibid. Spharococcus Chawini , 4- Sphœropteris mcdullaris , 78. Spiuifex sericeus, 122. Stegauiadiscolor, 87. — lanceolata , 86. — procera , ibid. S tel/aria média , 3 1 6. Stereocaulon macrocarpum, 34- — ramulosum , ibid. Sticta aurata , 25. — carpoloma , 3o. — cinnamomea, 28. •fil îcina 29. — latifrons, 27. — Mougeotiana , 26. — variabilis, 29. Stylidium spatbalatum , 229. Suttonia australis, 34g- Tarata, 246. Taro , 100. Tetragonia expansa , 32.o. Tetragonia kalimifolia , 320. 376 TABLE. Thamnophora corallorhiza , r. — triangularis , 6. 77,3:4. Tilkea muscosa , 322. Toatoa , 324- Todea hymenopbylloides , 97. Toc toc , 21 3. Tonaye ,211. Trichilia rnonopbylla , 3o6. — spectabilis, ibid. Trichomanes reniforme, f)5. — strictum , ibid. Trichomanes bivalve , ibid. — demissum , 92. — pacificum , ibid. — sanguinolealum , g3. Tricbostomum periebsetiule , 5o. Triticum repens, 1 38. — scabrum, 1 3*j. Tuliui, i4i • Turbinaria denudata , 18. Thelyraitra Forsterii, i65. Tliclymitra longiflora , ibid. Tvplia angustifolia , 99. Uncinia compacta ,118. Urtica ferox, 354- Usnea ceratina , 36. — cornicularia , ibid. — florida, 3^. Vautbiera austrabs , 107. Veronica augustifolia , 187. — cataractae, 189. — elliptica , ibid. — sabeifolia, 186. Viscum antarcticum , 269. \ ittadinia australis, 25 1. Wablenbergia gracibs , 226. Weinmannia racemosa , 32 1 . tintera axillaris, 290. Xerantbemum bcUidioides, 2.42. Zanthoxylum Novae-Zeelandiœ , 291. UN ne LA TAlit.E. H E>S J>3 o>:\ il Œ 2. ^g S ?-* ■ >> -as 5t225 m> ■5» # k I