■-io ;- ,. ■!«."-; -. - ■ .' •- •-. . ■; ,? )#*,
:!,'' '.-■'?7'' •..■.■!■'•-••' 4- ... ■ .•'.-■: ;-; "■•'.,.....- •■v¥t',.
'*i.' • ' •. ' .■" - ." 1 ' . :• -■ . \_ . »» - ■-»
'y^-''- '• ; ■-. ;" ..
•'■■'; ;'-3ww. •.. ^' V''
'■ ' .• ^
«■ . '^-
XXXIII. Jahresberieht
.-X^','Vie-. -K j -
•.s.' ' ■. .- ■ uber das n.-o
Landes-Real- & 0ber-6yinnasiuni
s^^^',;.": •■■: ;•'■•
fe iu Baden bei Wien
fttr das Sclinliahi- 18Q5/0.
I n b a 1 t:
1. De tmesi quae vulgo dicitur in lliade et Odyssea Homeri, vou
Dr. Theodor Zacbl.
2. Schulnacliricliten, mitgetheilt vom Director.
BADEN 1896.
, Verlag des n.-6. Landes-Real- und Obergymnasiums.
::> Druck von Johann Wladarz, vormals H. Haase, in Baden.
^^^W-' '■■.--; ■ . :
«**'^i.- ••-' ■ "■=•■■ . '■■'• -■ "■.■ • ■' ■'.■'■' ".■•■.
s?'>^,!*;.r5:?->Vili.%!^>,>-\v.^-^-i .■ >■■■.■';■;' . . ' ,
■«*■
-•**.
n.:-.^ - r • ■ .- • ■ . -^ •--*-n:V.-,
!if
••■%,
- •= !;■' '.■I^
•iJ^
^;;M
-/.
'T^^W^W^^^^^f^^^^W^W'^'^
'!*?;.
De tmesi quae vulgo dieitur in Iliade
et Odyssea Homeri.
Non eram nescius, cum ad hanc quaestiunculam scribendam
accederem, plerosque viros doctos hodie de tmesi quae dicitur in
eadem mecum esse sententia. Satis sit hic eornm mentionem facere,
quae de ea re in praefatione Iliadis a Cauero editae paragrapho
septima exposita sunt. At tamen sunt, quibus haec a grammaticis
Graecis profecta ratio explicationis per tmesin etiam nunc placeat,
putantes, factum esse, ut adverbia, quae iam coaluissent cum
verbo atque unum tamquam cum eo essent corpus, prout poetae
luberet, iterum ab eo dissolverentur. Hanc explicationis rationem
ex recentioribus inprimis C. A. J. Hoffmann amplexus est tribus
quaestiunculis (cf. Die Tmesis in der Ilias. 1. — 3. Abthlg. Gymn.-
Progr., Llineburg 1858, 59, 60), ex quibus nonnuUa cum in alios
libros tum in copiosissimum illud lexicon Homericum Ebelingii
fluxerunt, ubi in vocula di.i(pi haec quam protuli tmesis definitio
legitur. Quamobrem nobis non supervacaneum esse videbatur , de
hac re quaestione denuo instituta clarius atque certius , si pote-
rimus , demonstrare , voculas illas verbis additas , in Iliade et
Odyssea re vera esse adverbia eamque consuetudinem dicendi non
in poetae licentia sed in vivido vulgi usu esse positam. Cuius
rei quaestiunculam hoc modo instituere decrevimus, ut primum
rem universe , hoc est , ex variis partibus pertentaremus , tum ex
ratione grammatica atque significatione vocabulorum in eam in-
quireremus, denique ostenderemus, quae ratio tmesis inter Iliadem
Odysseamque et cetera carmina epica intercederet.
Ac primum non nemini diremptio praepositionis res ad vim
orationi afierendam atque vigorem efficacissima esse videatur, ut
fere W. Piersonem de ea re iudicare videmus. Confer, quae is
de tmesis usu apud poetas lyricos, elegiacos, tragicos exposuit in
mus. Rhen. 1857, p. 90 sqq., 260 qq., 379 sqq. Quaeritur, utrum
Homerus pari modo tmesi sit usus necne. Ad quam rem illustran-
dam quamquam permulta possunt exempla afferri , ex quibus id,
1
II .;•■■■ ,■■' ■^:'.-\
■■V*>:-
quod quaeritur, aperte appareat, tamen me in proferenda sola ea,
qnae ex his exemplis colligitur re, contineam necesse est, praesertim
cum eiusmodi exempla sine ulla opera in qualibet carminum pagina
inveniantur. Haec est igitur rei summa, ab Homero nusquam eo
quo diximus consilio tmesin usurpatam esse. Neque ad alium
eventum perveniet, si qui quaerat, num forte Homerus ad personas
denotandas tmesi usus sit. Namque deorum dominorumque dicendi
ratio in Iliade et Odyssea plane est eadem atque hominum servo-
rumque. Quid mirum? Quantum enim interfuit inter domini et
servi eruditionem aetate illa ? Homerus sane nec voluit nec potuit
personas hoc raodo denotare. I -
Neque eo consilio — ut ex plurimis exemplis , quae tamen
inopia loci non enumerabimus — poetam tmesi usum esse vide-
mus , ut legibus metricis repugnantia verba composita in versus
inducere posset; magna enim talium verborum pars nisi per tmesin
non legitur, quae tamen paucis exceptis ut TtEQiviTttio ii 419, TteQi-
(pEvyoi M 322, TveQiXeiTtcj T 230 , TtEQWQirtu) •/. 469 , TtaqaTtrjyvvfti
r 135, diaTtfivio P 522, 618, t 291 , a 339 salva arte metrica
potuerant versibus includi , et his ipsis quidem formis , quibus
poetae singulis locis opus erat.
Ceterum in magnaa salebras incideremus , si omnibus locis,
quibus dirempta verba esse videantur, re vera de tmesi cogitare
vellemus, cum plura fuisse flomeri aetate verba composita con-
cedere nos necesse esset quam temporibus posterioribus. Etenim
in adverbio dii(pi solo posteriore aetate testimoniis utique carerent
composita haec: diupdiaaofiai , d/utpicpQd^o/iiai , dfiq)ixova^ea) , dfi<p-
avay,T^xia) , d/.i<piaTiqio , dfi(pevcj , dfx<po7tTd(o , dfKpacp^aaco. Ax5 prae-
terea, qui factum est, ut in iis ipsis adverbiis, quae localem habent
significationem ut dcpfii, rtEQi, iv , vTto, Sid, plurima verba in-
veniantur, quae nisi seiuncta ab adverbiis illis non legantur,
idque minime repugnante arte metrica? Nonne hae voculae quasi
domo secum attulisse videntur vim naturae suae retinendae atque
conservandae ? Quid est, quod exstent quaedam verba in liiade et
Odyssea, quae semper sint in tmesi quae dicitur posita, cum ea
posteriore aetate composita sint verba. ut dTto^dXkEiv compositum
h, Merc. 380 exstat; e^ovofid^eiv h. Merc. 59 ; (huius quidem loci
lectio dubia est; cf. A. Gemoll in editione hymnorum Homeric.
p. 203 sq.). i7tcy.ai(o h. Apol. 491 , 509. xararavJw (pro Teivco) h.
VII 34; xaTesQyvvfii h. Merc. 356; xaTaxQefidvwfti h. XXVII 16.
Quid est, quod verba quaedam in Homero ab adverbiis seiuncta,
4 ^i.;
5*5 ■ ^«Kfe^^s??^'??^^-^?^???^,
;'.^:^i^?:i;" ;:,•:.: ■■ :■-■ m
hoc est in tmesi quam dicimus posita, inveniantur, quae compositig
tanqnam praelata esae videantur? ut %aTa%iio. Et legitur quidem
hoc verbum cum nomine dax^v coniunctura, sed multo saepius in
eadem locutione diremptum invenies: xarclr dar^qv ykovaa cf. A 413,
r 142, Z 496, ^ 94, 428; Z 459, 8 556, x 201, 409, 570; l 5,
460; ju 12, z 447 quibus locis formae tantum participii variantur.
Katd^uv rfdjt^ti legimus (p 86; med. Q. 794; saepius tamen leges
xtfTCf «Jox^i; et^etg, ut JT 11, T 323, A 391 , n 332, w 234, 280,
quibus locis formae tantum verbi variantur. KaxaKdTtuv variis
cum rebus obiectis coniunctum est, at saepius tamen in locutio-
nibus similibus adverbium a verbo seiunctum legitur. Kad-sl^oiiiai
legimus ^ 405, 536 ; Q 126 ; contra diremptum praeter H 58 in
versu illo notissimo: i) roi 8 y wg elmov xaz Bq' f^ero, xolai
<f* dveattj, quos locos omnes hjc enumerari sane nihil attinet. JiTto-
•mLqeiv (xaiTriv) legis tantum W 141 in genere medio ; contra
«'/rd .... y,eiQEiv in genere activo K 456 {revovre) , S 466 (vi-
%\ vovre); iV 546, 548 ((fle^a). J47toTdfiveiv compositum legimus
^t. semel tantum & Sl 'iTCTtoio TiaQJioQiag ; contra diremptum saepius:
If: r 292 OTOfidxovg ; E 292 ylwaaav ; T 2Q<o avonayfiv , X 328 (lectio
f^'.', dubia est), f 867 nriQivd^ov , y 475 Qlvdg re Tiai ovaxa, a 86 Qiva.
^*.: 34.7toXovo(.iai compositum invenitur semel tantum ^ 219 likur]v
^>-' ojfioiv; contra diremptum saepius: .= 7 (iQotov aifiaroevta f' 41-
^ic; 2 345. 24.7ro8vio signifieans: exuo quera re et med. exuo me re
^ J 532, 2 83 tevyea , e 343 eifiata tavca; contra adverbium a
*'■>« verbo seiunetura legimus: B 261 (piXa eifiata, E 435, N 182,
X 125 tevyea. 'E§aiQela&ai coniunctum cum rebus obiectis d-vfiov,
tljvxijv, (pQEvag quamquam octies legitur, at taraen in locutione
^, . eadem saepius diremptum ut; E 317, 346; ^ 381, M 150, (0 ll^,
^>^ Q 236, t; 62; .2 311, / 377; praeterea cum aliis rebus obiectis
p^'-' significatione eadem : i. 140 deos, x 363 -KdfiaTov, l 20 fiTika, fx 123
(pciTag, z^ 116 iov, A 696 dyiXrjv. Haec eadem ratio, ne singulis
locis enumerandis niraium moremur lectores , intercedit etiam>
inter haee verba et composita et in traesi quara dicunt posita:
KataTtiTtTd) , dfi<piiwvfii , dva^aivca , dviatrjfii , dcpaiQelad-aL , evti-
^ivai, xaTa^dXhi), ifiTtoiio). Et talia in poetae licentia esse posita
quis putet? Nobis quidem locutiones tales firmae quaedam verborum
iuncturae esse videntur , antiquitus usu tritae , quibus poeta ob
eam causam saepius quam verbis compositis usus est. Quae
sententia etiam magis formulis quibusdam comprobatur , dieo
versibus, qui vocibus aut semper iisdem aut paululura imrautatis
IV - ■_ ■ "■ -■■v;;-''-^;^-:.^.':t-:
recurrunt, ut: 01 d' larov OTTJaaPT dvd ^ laTid XevAa TceTaaaav
u4 4S0, cf. x506, d 783, ^54. ^vTO^g t du^aiveiv dvd te ttqv-
fivrjaia Ivaai, i 178 , 562 ; A 637, /u 145, o 548. MiaTvi.lov t uQa
rdlla y.at dfxcp d§elolaiv Mneiqav ^ 465, B 428, y 462, fi 365^
I 430, cf. ^ 75, / 210.
^Ev d" avef-iog Ttgriaev /.teaov Iotiov, d/ncpl de xvfia etc. -yi 481,
cf. /? 427.
^'Ev T dqa ol <pv %ct^t ^Tiog t Bffa-i k'/. t ovofiaQev Z 253, 406;
B 232, J^ 384, 423, T 7.
KgaTeQbv d' eTti fiCd-ov itsXXev in versu exeunte ^ 25 , 326,
379; n 199, cf. t/^ 349.
'Ejti (Jc OTevdxovTO yvvalxeg in versu exeunte Q 722, 746;
T 301, A' 515, cf T 338, X 429, -Q 776.
'Eyrt fieyav bQy.ov ofioijfiai in versu exeunte ^ 233; / 132,
274; V 229, cf. © 373, W 42.
^Hfiog d' f^eliog xaredv Y.ai eTil ■/,ve<pag ^XS^ev loeis plurimis.
^Hk&e 6' sTci ipvxf) in versu exeunte 'F 65 , w 20 , A 84 , 90,
387, 467; cf. ;M 427, a 1, / 152.
2dll' £x Tot tQeu) in versu ineunte^ 204, 233, jB 257, /S 187,
? 229, a 82, r 167; cf 6 376, o 318, w 265, 324.
"EiTog t' eqpar ^x t' ovO|Ma^£j' in versu exeunte et in Iliade et
in Odyssea locis plurimis.
^vTUQ tTtei TToaiog -/.ai edfjTvog e^ i'Qov evro, denique illa:
xc/ fuv TCQbg fiv&ov semev et fieTd fiv&ov ^eiTtev in versu exeunte.
In huius modi formulis, quae, ut ita dicam, ob rigorem quen-
dam antiquitus traditae, non ab Homero fictae esse videntur, non
solum vera exstant adverbia, sed etiam id ex iis non minus quam
ex aliis rebus — ut ex praepositionum et verborum compositorum
usu late patente atque ex ea re, quod nonnullis locis in similibus
locutionibus (cf. p, 3) pro verbo in tmesi quam dicunt posito
compositum irrepsisse videtur — effici cogique posse putamus, eam
quam tmesin dicimus rationem dicendi i^m Homeri aetate sene-
scere coepisse ; et ob hanc ipsam causam nobis quidem non verisi-
mile esse videtur, a poeta, ubi luberet, veram esse tmesin, hoc
est compositi verbi diremptionem, admissam.
Cum prima huius quaestiunculae parte id egimus , nt variis
momentis allatis rem ex partibus quam poteramus plurimis per-
tentaremus, hac altera, num ex ratione artis grammaticae et vi
notioneque verborum possit in Iliade et Odyssea de vera tmesi
cogitari videbimus. In ea re omnes quos tractabimus locos in tria
/, ■'• -^*— ■■'■ •Xi-<!'
genera dispertiemus atque id, quod cuiusque generis proprium est,
suo loco notabimus.
Ac primum eos proferemus locos, quibus inter verbum in tmesi
quae dicitur positum et idem verbum cum praepositione coniunetum
notionis locutionisque similitudo quaedam intercedit ut 2 203 sq.
d^q>i S' i±9^rp>ri difxoig lq>&i{j.oiai ^dk' aiyiSa (ubi pro dfig>i falso
Syx. avTdg scribit).
g) 433 dfifpl di xelqa (p. ^dkev syx^i, 7] 142 d/xq>i 6" aq i^pijrjjg
^dle yovvaai zfit^ag ^Odvaaevg^ ip 207 sq. dfitpi de yfiQag deiQf; ^dkl'
'Odvarii.
■ . His locis nemo de tmesi potest cogitare; namque et tenuis
est verbi compositi usus et vis atque locutio eius plane est ab loois
supra adscriptis diversa, ut exempla demonstrant haec : t// 192 voi
(scil, d-dfiv(x) ilairjg) d' syoj dfifpi[iaXwv &dkaiiov dtfiov. P 742 xga-
TeQov fiivog dfig>i^ak6vTeg (scil. fjfiiovi). f 97 fiivvvd^d rteQ dutpi-
^aXovTe dXk)]Xovg TeTaQJcufie&a yooio.
Potius agnosees notionis similitudinem. si locos, quibus verbura
simplex cum praepositione est coniunctum, cum illis contuleris ut :
d 245 aTteiQa -Kdy' dfxq) liifioiai ^aXibv, § 341 diigi da fie Qd/Mg aXko
xa-/,bv (idlov r/de xiTuiva, E 722 %i/Xa du.(p oxeeaai et saepius, quibus
etiam conferendae sunt locutiones similes eiusdem verbi simplicis
cum praepositionibus aliis coniuncti.
Y 150 dftfpi d uq' aQQri/aov vegeXriv lofioiai f^aavro. Tmesis
statui non potest ; namque ut omittam, quod in Iliade compositum
omnino non invenitur (exstat aliquotiens in Odyssea), nusquam
dicitur, quod sciam. nec in genere activo nec in medio dfKpiewv-
fxai Tivi Ti. cf. e 167, 264; a 361, o 369, i/' 131, 142; et tamen
haec eadem verbi compositi conformatio debebat alicubi inveniri,
si recte posset de tmesi cogitari. At propius ad locutionem verbi
ab adverbio dirempti accedit simplex cum praepositione coniunctum
ut K 177 0 d' diig ujfioiaiv eeaaaTO deQfia leovvog, et sic saepius
cum praepositione ^ceQi vel soli dativo adiunctum legitur ut t 72,
tp 115, T 223, 0 308.
K 257 = 261 dfifpl de o/ ^vvsrjv y.e<pal^(piv e&rjyev. v 431 sq.
dfigl de deQfia TtdvTeaai fieXeeaai TcaXalov &ff/.e. Quamquam verbum
compositum duobus tantum exstat locis {K 271 xvver^ diKpiTid^eiaa,
g) 431 dfiged-ero ^igog) nec ob eam rem satis certe videtur de
locis illis adscriptis posse iudicari, tamen non habemus, cur de
tmesi cogitemus. Namque cum compositi notio mihi non ea esse
videatur, quae est verbi cum adverbio positi, simplicis verbi locutio
;=>■><:: -^y^^'
VI
cum praepositione coniuncti plane est eadem, ut facile seatiet
quisque exemplis inter se collatis: K 3-4 toC d" c-Sqs ufi^ li^onjt
Ti^^i]f.iEvov hzea, K 149 0 479 z 122 dfi(p' u(.ioiai, aaxog d-ho, d- 416
dftg)^ lof.iOLOi ^i(fog O^ero. Quid igitur tmesis est statuenda?
^811 sq. xarclt de vortog qsev idQiog ufiotv A.al xeipaX^S'
Exstat compositum locis duobus. ^ 149 <bg eldev fiehiv alfia ■x.ata^
Qtov el loxeiXf^g (quem quidem versum Ariston. spurium liabet) et
E 870 del^Ev d^ dfi(iQorov alfia /.araQQeov i§ wTCfA^g, Et vides
aliam esse constructionem compositi atque verbi cum adverbio'
positi et plane diversam eorum rationem ; namque nulla vis in
compositi praepositione esse videtur, ut illud «| additum significat,
cum in adverbio illo xara tanta sit, ut casus nominis ei possit
addi. Accedit, quod locutio verbi ab adverbio dirempti plane
quadrat ad locutionem simplicis cum praepositione coniuncti ut
ex his apparet exemplis: P 438 dd/.Qva d-eQfid -/.aih ^XefpaQwv
Xafiddig Qse. J 452 Trozafioi ytaT oQeacpi QSovTeg.
n 123 T^g d' altpa zar' da^iarri xsxvto (plo^, *f 765 xdtJ
^ uoa 01 xe^alrig x^ dvTfieva ' Odvaaevg.
Quamquam eadem est notio atque constructio compositi
cf. W 282 o acfwiv fidka 7coXM-/.ig vyQbv eXaiov /atrwy xaTexevey
tamen non de tmesi sed de adverbio praepositionis vi praedito
cogitabimus, praesertim cum in hac sententia similibus verbi sim-
plicis constructionibus non mediocriter confirmemur; legimus enim
Y 321 avvi/M cv) fiev STteiTa -/.ac 6'piyaXfiMV x^^v dxXvv, tp 15&
avcdQ 7.d/. xe(paXf]g xevev tcoXXv %dXXog 319-^vrj. E 696, 11 344, — 24,
io 317 Koviv ;f£i;aro xdx xeq)aXfig, cf.E 659, JS 580, X 466, ^ 85,
d 223 ov xev e^rjfieQiog ye ^dXoi /.aTd Sdx.QV TcaQeitov.
fi 252 ixd-vai Tolg oXiyolai SoXov xard eidaTa ^aXdtv.
3 19S xeiQaadai Te '/.dfirjv ^aXeeiv t dTcb 8d/.QV TtaQeiiav.
d 358 tid^ev t drcb v^ag iiaag ig Ttdvxov ^dXXovaiv.
Etiam his quattuor locis fieri non potest, ut tmesis rectfir
statuatur; namque prioribus locis duobus alia est verbi et Goft-
structio et notio atque verbi compositi ; sonat enim hoc : deicere,
deturbare O 357 sq. (Doi^og 34. q. ox^^ag ■KaTcsToio /?. Ttoaalv i-
QeiTccov ig fieaaov yiaTs^aXXe, ^172 vvv 6' iv&dde xd^(ia?.e daifnav;
sensu mitiore & 249 TtdQ 8s Jibg (ia)fi(p rt. -/.d^^aXe ve^qSv. M 206
fisaio 8' ivi yid^^aX' bfiiXit) (8Qd'/.ovTa) . I 206 avTttQ 6' ye -/.Qelov fisya
■/.d^^aXev iv nvQbg aiyij. E 343 fj 8e fieya Idxovaa dvcb to xd^-
{jaXev vlov. q 302 ovq^ fiev q b y kai^ve xai ovava ■/.d^liaXev dfigxOi
Significat denique destruere 6 414, prostemere B 692. Nusquam
- 5.<f -V ^-. '■■•.
VII
igitor videmus composituHi soli genetivo adinnctum, quamquam id
per se fieri potest, nusquam caret loco, qui indicat, quo sit reie-
renda verbi aetio; accedit, quod pari modo pro xara .... ^d/.l£tv
ddniqv TtaQeiwv dioitur etiam aTto .... (idkXsiv Sdy,QV TtaqeiGiv, quo
loco tamen tmesia propterea accipi non potest, quod compositum
dno^dXhiv neo in Iliade nec in Odyssea legitur, cum simplex aut
onm eodem adverbio a^ro aut saepins cum praepositione ooniunctum
inveniatur ut d 198 et d 414 SdKQv d' dsrd ^lefpdQov xa^iddig ^dXe.
Quod vero posteriore demum aetate (cf. h. Merc. 380 verbum) com-
poeitum dn:o(idlXeiv deprehendimus, nostram sententiam ea re etiam
magis Gonfirmari putamua. Et hac eadem de causa duobus locis
posterioribus , dico d 198 et (J 358, de tmesi cogitari non potest;
deest enim compositnm.
9» 119 drcd ds §icpog o^v d-er oif4(ov. Nullo loco constructio
compositi d7tOTid-rj/.u est ea , qua opus est ad tmesin comproban-
dam ; quain ob rem tmesis loco adscripto accipi non potest. Idem
valet de d- 149 aAedaaov d" aTrb fiiqdea d-v/.iov , nisi quod hic prae-
terea locutio simplicis verbi axedavvijvai cum praepositione couiuncti
haec eadem est, quam in verbo cum adverbio posito invenimus.
cf. F 341 alrpa d' k'rcett' Jdx^^^^og drc dcpd-aXpiwv axtdaa' dx^vv.
B 43 TteQi 8e /leya ^dXkexo g)dQog, 2 479 TteQi 8' avtvya ^dlle
€paeiv^v, yL 454 neQi TttsQa rtvxvd ^aXovreg, 2 211 (piXag TteQi ;(€tge
^aXovre, K 544, e 231 TteQi de l^covrjv ^dler i§vl, x 261 TteQi f.iiv
§ig>og d. oifiouv ^akofXTjv.
His locis tmesin statnere velle, res sine dubio magnae est
difficultatis. Nam equidem vix duos possum locos compositi verbi
afiferre , qui hic nobis sint respiciendi ; snnt enim x 466 rteiafia
fieydXrig neQi^aXXe d-oX(uo et x 148 wg TteQi^aXXofievovg i'de tevxea ;
at hi quoque dno loci — ut omittam, constrnctionem compositi
loco priore ad constructionem verbi in tmesi quam dicnnt positi
non qnadrare — nobis minime tales esse videntnr, ut notionem
locutionemque eorum plane esse eandem pntemns atque verbi locis snpra
adscriptis ; cuius rationi optime congruit locutio simplicis ant cnm
praepositione Tte^i coninncti ut | 311 ^etpa? ^eQi yovvaai ^dkXeiv
ant saepins notione eadem cnm vocula dfj.(f>i ut (p 223, N 36, d 245.
Ob eandem causam , dico ob notionis dissimilitudinem , etiam his
locis (i 3, d 308, v 125 neQl Se ^i(pog d^i) d-Et' cofn^ tmesis recte
accipi non potest; namque compositum, qnod semel tantum exstat
y 205 hfiol S^eoi Svvafiiv TteQi&elev significatione translata est nsar-
patnm, sonans impertio, suppedito, praebeo.
vni ■ • - ■• ■•' ■■"■-"'!; ^.tiii^
^ 245, /? 80 yroTi di OKi^TtTQOv (idke yairj. Aut praepositio
esse potest cf. A' 64 xat vtjTtia rex,va ^akkofieva Ttqoxl yairj
aut adverbium praepositionis vi praeditum, quod prop^ter eoUoca-
tionem voculae jror/ nobis quidem magis probator; nullo tamen
modo tmesis accipi potest, cum notio compositi verbi plane sit
diversa atque aliena a significatione verbi cum adverbio positi.
Sonat enim compositum 1) mitto lucem , collustro H 421 , z 433
>]eXtog veov TtQoqe^aXkev oQOVQag. Medium transl. attingo ntreffe",
castigo /i 879.
ii 467 kiaaeo /.al rey.eog, iva ol avv dvfibv dqivrjg. Hoc loco
propter significationis dissimilitudinem fieri non potest, ut tmesis
statuatur; namque cum compositum de corporis motu sit dictum,
cf. /1 332 dXXtt veov avvoQivofievai y.ivvvTO (pdlayyeg TQtbuv . . .,
loco adscripto illud avv . . . OQivrjg de animi commotione est in-
tellegendum. Ac praeterea in significationem verbi in tmesi quae
dicitur positi plane cadit significatio verbi simplicis, cf. ^ 208,
d 366, o 486, ^ 459, q 150, w 318, cum a compositi notione ab-
horrere videatur; equidem simplex nullo loco eadem significatione
positum video qua compositum. — lo 498 iv d' uQa ^aeQtrjg JoXiog
T eg tevxe' ^dvvov. Alia est verbi compositi constructio , quod nisi
accusativo soli adiunctum nusquam legitur; at similiter atque loco
adscripto invenitur simplex cum praepositionibus coniunctum locis
bis: X 201 tco d' eg Tevxea dvvTe, W 131 ev Tevxeaaiv Mvvov, K 264.
J 222 01 d' avTig xard Tevxe kdvv.
^ 449 T(fi ^ STtl IlovXvddfiag eyxianaXog ^X&ev dfiiJVTcjQ. De
tmesi cogitari non potest; nusquam enim compositum dativo ad-
iunctum vim habet: opem alicui ferre, sed aut «supervenio" ut
Y 91, M 200, 218, & 488, cf. / 474, l 200, ;U 311, e 472, aut
naggredior", ut K 485, cf. O 630. Simplicis vero notio eadem da-
tivo soli adiuncti exemplis sat multis potest comprobari: .2 381
oi i'yyv&ev ^k&e Qhig, cf. .^16, T 330, ^ 62, 261, 471, q 71,
f 275.
Neque meliorem causam habet tmesis O 374 = Y 315 fii]
TtoT eTtX TQioeaaiv dXe§ijaeiv y,ay,bv ^fiaQ. Legimus enim compositum
verbum duobus locis : 0 365 r^ eTtaXe^rjaovaav et yl 428 t^ irta-
Xe^rjaoav significans: opem ferre, cum in tmesi quae dicitur positum
sonet : propulsare aliquid ab aliquo. Contra saepissime notione
eadem legimus simplex, ut x 288 tol -/.oatbg y.axbv ^fiaQ, I 374,
674 vrjeaaiv TtvQ, I 251 Javaolaiv yaybv ^ftUQ, cf. P 365, O 138,
250; y 237, v 319, P 153, T 30, d 167.
;-^.
■ ^jr- ■"..■-■.'■,■■• IX
Pergemus in exemplis enumerandis et afferemus nunc eos
locos, quibus simplex locutione eadem, qua verbum cum adverbio
positum, non invenitur. Cuius generis sunt hi loci :
K 535 'cTtmov (i loxvTtodwv df4(pl y.TV7tog ocara (idXXei.
Hoc loco de tmesi cogitari diversa compositi verbi locutio
vetat, de qua iam p. 7. actum est.
T 366 sq. Iv de oi ^voq dvv axog. Hoc loco propter compositi
verbi dissimilitudinem significationis tmesis recte accipi non potest ;
sonat enim hoc: induor aliquid B42 Mvve xi^Mva, cf. K 21, 131
hvdvvE 7ceqI GTrjdxaai ;ftrt5vflr.
E 416 y.al dfi(poTeqrjaiv d^c \%ia XELqhg o/ndQyvv. Hic quam-
quam notio constructioque verbi compositi tmesi accipiendae non
repugnat — nam quod nusquam compositum verbum rei obiectae
in casu genetivo adiungitur, nullius sane est momenti, cum id
facile fieri possit, ut ex similis verbi constructione apparet a 219
dq)Q eyd) avrbg ai.fi't\v ufioiiv dTtoXovaofiaL — tamen eadem re
minime impedimur, quominus loco adscriptc verbum simplex cum
adverbio coniunctum accipiamus, quod nobis veram tmesis condi-
cionem in carmiusbus Homeri respicientibus magis probatur. —
Facilius atque certius iudicari potest de ^ 77 tov de te tvoXXoi
aTtb amvd^riQEg lEVTai. Nusquam enim compositum dcfiriui exstat
sensu intransitivo, quo tamen ad tmesin loco citato comprobandam
opus est, nec ob eandem causam ullius momenti faciemus rp 240
dEiQiig ovx dcpiETo Tcri%EE, quamquam hoc loco pariter atque J "i
verbum dcpiETo casui genetivo adiunctum est.
ri 220 EA de fie TtdvTtov ?.r}d-dvei. Tmesis accipi non potest;
namque ixXav&dveiv, quod semel tantum genere activo exstat,
(cf. B 600) significat : efficio, ut quis penitus obliviscatur, duplici
accusativo adiunctum (Tivd ti), cum medium sonans : oblivisci cum
genetivo construatur; quod vero in h. Ven. 40 legimus "HQi^g e/.-
keXad-ovaa sc. Jid nihil ad locum adscriptum pertinet, cum carmen
hoc sane posterioris sit aetatis.
i2 851 v.al ETtl /.vecpag ^^lvd-E yaiav. Et exstat quidem verbum
compositum eadem et constructione et significatione, ut d 793 uiv
knrjXv&ev vTtvog, v, 31 ev^ Sfii ftev yXv/.i>g vrtvog eTt^Xvd-e, v 282.
Sed quis dutabit, quin locus, de quo agitur, effictus sit ad exemplar
locorum paene innumerabilium , quibus illud eni ■x,ve(pag fjld-Ev
formulae habet vim? Hic tantum accusativus yalav voculae eTti
supplementum casus additur, quod etiam verbo simplici potuit
adiungi. Nihil est igitur, quod de tmesi cogitetur.
^i'^T'::::iipy:K^^!^'
y 168 TteQi T dfp^bg odovrag yiyverai. »
Nullus est hic tmesis locus; alia est enim notio atque coo-
structio compositi atque verbi cum adverbio coniuncti; cf. "F 318
f.iri Ti fjvioxog TtEQiyiyverai ^vioxoio, ^ 102 baaov Tceqiyiyvopied-*
akXuv Ttv^ TE TtaXaia^oavvrj te , S- 252 baaov TteQtyiyvo^eS^ akhav
vavTilirj. Est sane rteQi adverbium praepositionis vi praeditum. .
w 11 TtaQ (f iaav ^y,Eavov re ^odg .... Compositum verbum
duobus exstat locis , quibus intransitive est usurpatum ; cf. d 527
/iirj f. Xdihoi TtuQuov et Q 233 xori TtaQLiov kvd-OQev dtpQadirjai laxi((>.
Et ob eam notionis dissimilitudinem et propter voeulae TtoQ
collocationem potius de adverbio praepositionis vi praedito cogi-
tabimus.
Veniamus denique ad tertium locorum genus, quorum
hoc est proprium, ut verbo cum adverbio coniuncto nec similis
simplicis verbi locutio possit conferri nec quodquam nominis
supplementum adverbio additum inveniatur; itaque paucis locis
exceptis de sola notionis dissimilitudine erit dicendum.
d 258 /MTa de (pQuviv r^yaye TtoXXrjv. Alia est notio verbi loco
adscripto , alia compositi ; sonat enim hoc primum : deducere , ut
£ 26, <D 32 'iTtTcovg eTtl vfjag. Z 53 f^iiv, v 163 atdi.ovg, l 164
XQEiio i-tE /.. eig i4.idao. ta 100 i^ivxdg, r 186 Tbv KQi^TTjvdE x. tg
dvefxoio. Deinde in genere medio: ex alto in portum deferor,
appellor. a) de navibus y 178, b) de nautis. Ex hac notione locu-
tioneque compositi satis apparet, eius usum orbem tamquam facere,
in quem non cadat sententia verbi eo loco, de quo agitur ; nam cum
huius sit significatio : una secum ferre, ut fere legimus simplex
J 278 ve(pog ayEt Xailarta TtoXXrp', inhaeret composito omnibus
locis vis pro se agendi, ducendi.
E 370 kv di XeTtadva %dX' M^aXev.
il 787 ev de TtvQfj vTtdTjj vekqov d^eaav, ev ^ ^fiaXov ttvq.
'/^ 352 uv d" e^av eg ditpQOvg ev de -/.XrJQOvg i^dXovco.
§ 519 ev d' oicov tc /.ai alywv 6EQf.iaT ^^aXXev.
His locis quamquam verbi compositi notio tmesi statuendae
non officit, at tamen constructio id fieri vetat ; nusquam enim com-
positum caret re obiecta in casu dativo posita (semel tantum t 10
Tt h' Ttvt), quae, quo sit referenda actio verbi, iudicat ; quod tamen
non congruit simplicis rationi; hic enim iam illud adverbium ev
rei obiectae locum obtinet. Haec eadem etiam de locis O 624 iv
(scil. dfiiXqi) d' ^7tEa\ ug Ste xvfia &ofj ev viqi rtearjatv. 0 9 ev
(TtoTaftiTj) 6' ^Tceaov fteydXit) '/aTaytp debent valere ; eadem enim est
■■',■■■.
" :f<>y ■''■'-' ^■" >' • ■ >«!-/■■'' ''•■/ ' .XI
compositi snniTtfBiv significatio, diversa vero eius conformatio. Et
legimus quidem semel n 81 sq. vewv dnb Xoiybv dfi^viov ifinea'
irtr/,QaTstas (ubi tamen facile exaudiri potest vavaiv) • sed hic unus
locus quanti est faciendus contra locutionem, quam approbavit
usus? In X 317 iv de te ^dQfiay.ov ^xfi et q) 41 iv de 'Klriida ^xc
res se habet sic, ut in composito ift^dkkeiv, de quo paullo supra
est actnm. Omnibus vero locis, quibus legimus drrb d-vftdv oXiaa^g
propterea tmesis statuenda non est, quod saepius eadem loeutione
legitur simplex verbum; cf . x/ 205, ^342, Y 412, 0 358, i2 638,
P 616, nusquam tamen compositum.
I 341 i'A fiiv fie xkalvdv re xtrtSm ze eXfiax kdvaav. Nullus
est tmesis locus; namque — ut omittam versum h. Ven. 165, qui
nobis respiciendus non est — alia est in Iliade est Odyssea com-
positi notjo, alia constructio; sonat enim: exuo, depono 7" 114
revxea i^ediovto, | 460 iy.8ig fol xhalvav tvoqoi) ; ceterum notione :
egredior, effugio legitur; duplici accusativo nusquam adiungitur.
-^ 572, 578, / 164, tt 375, 656 ubi legimus illud Eni tivi
^Qa (psQeiv nuUa tmesis potest accipi propter diversam compositi
verbi notionem ; sonat enim hoc : manus hostiliter inferre, admovere,
ut ^ 89 aoi, cf. Tt 438, T 261.
-/t 480 erti te klv rj'/aye daiftiov, W 188 t(^ d' irtl x. vecpog
r^aye O. 34.7t6XXiov^ a 137 olov en ^fiaQ ciyrjai TtaTrjQ dvdQiiv tb
d-eiov Te. Propter diversam compositi verbi notionem, quod duobus
exstat locis, t 445, § 392, tmesis non est accipienda. Nam qnam-
quam loco aitero idem fere sonare videtur, quod verbum cum ad-
verbio coniunctum , cf. t 445 log eTtdyovteg iTtfjaav (scil. wvag),
tamen aliquid inter notionem utriusque verbi interest. Compositum
enim loco citato propriam sane habet vim, cum in verbo in tmesi
quae dicitur posito, eam potius sentias significationem ac si dicas
germanice „jemandem etwas zusehicken", ut fere simplex exstat
ii 547 Tol Ttrifia T(>(f r^yayov OvQavioveg. Contra loco altero, dico
^ 392 a' ov^ ofioaag neQ irtijyayov „adduxerunt eo, ut crederes"
significatio compositi plane est alia.
f 112 irti (J' dvijQ iad-kbg oQcbQei
'F 689 in:i d" ioqvvto diog ^ETteiog
W 759 ini 6' djQvvTo 6iog 'Odvaaevg
itemque locis y 176, 471, § 104 nemo tmesin recte accipiet, cum
ne unum quidem possit exemplum compositi afferri notione ea,
quam habet verbum locis adscriptis. Sonat enim compositum aut :
incito contra, ut P12 E 765 e 109, 167; translate: immitto rj 271;
XII
aut: excito, ut Y 93, cf. X 204 x 429, aut: impello , ut H 42.
Med. aor. sync. : irruo in, ut <P 324.
O 567 ^sTi ^6 Zevs Tgwag iyeiQEv. Alia est notio verbi cum
adverbio coniuncti, alia compositi. Nam cum illud loco adscripto sonet : - Vf J|^
aliquem ad pugnam incitare. significat semper compositum verbum
aut ex somno aliquem excitare ut x 431, aut expergisci ut v 57,
K 124, =■ 256.
X 196 yctl^Tchv d" inl yF/Qag iy.dv£i. Et exstat quidem com-
positum uno loco N 613 a/iia d' dXXrjXwv i(pi/.ovTo, cuius tamen
notio cum sit alia atque verbi loco adsicripto , tmesis accipi non
potest.
K 499 aiv d' t^eiQEv ifidai (scil. 'iTrTiovg).
£2 590 aiv 3' fxaiQOi rjEiqav Ev^iatirpi stv drrrjvrjv.
Nullus est tmesis locus , sive in versu K 499 illud '^eiqev a
verbo elQto sive a verbo deiQco vis derivare; namque nec avvEiQio
nec avvaEiQio composita usquam exstant in Homero; quod vero
O 680 nonnulli Spitznerum secuti legunt avvaeiQErai , cum vulgo
scribatur avvayeiQErai, certum tmesis statuendae documentum sane
non est. Contra co 165 aiv uev TTjlefxdxo) tevxe uEiQag, avv mea
quidem sententia praepositio est.
K 42 v.EVEdg aiv ^fct^ag exovTEg.
Est vis verbi compositi intransitiva , sonans : cohaereo;
cf. _/ 133, Y 415, 478 cum loco adseripto notio verbi sane sit
transitiva; nullus est igitur tmesis loeus.
§ 296 'iva ol aiv cfOQzov dyoiui.
Ne hoc quidem loco propter diversam compositi verbi notionem
tmesis recte potest accipi. Sonat enim: convoco Z 87, cf. e 291.
Translate : a) congero F 269 ; committo pugnam , manus consero
=■ 448, n 764, E 891, E 149, B 381, T 275. An praepositio sit
potius accipienda?
E 369 = jS 35 TvaQd 6" dfxliQoaiov ^dixv eldaQ, x 242 ^aQ
^' dytvXov ^dkavov x slialEv, d 41 Ttdo d' e^iaXov ^Eidg.
Uno tantum loco invenitur verbum corapositum / 322 i/.i^v
xl>vxrjv TraQajiaXXofiEvog 7roXei.ii^eiv, cuius notio a significatione verbi
locis adscriptis sane abhorret plane. Quam ob rem de tmesi non
est cogitandum.
.A 512 aiav o/cW iTii^ijaeo, TtaQ de Maydtav [jaiveTco et 517
tbv oxetov i7te^i]aeTo, 7tdQ 8e Maxdcov [ialv Tmesi statuendae hoc
tantum officere videtur, quod verbum compositum semper dativo
adiungitur cf. ^ 522 "Ey.coqi TtaoaSeiiatog et O 708 cum locis ad-
scriptis illud adverbium ^taQ obiectae rei vice fangi videatur.
Contra F 262, 312, E 365 aliisque eiusmodi locis verae sunt
praepositiones.
/ 470 eivdvvx€g de fioi a,fi(p. avvi^ TtaQO, v&iiTag Yavov,
• ^21 7idcQ di xvveg d-i^jqeaaiv kor/.(n:eg Xavov,
Tmesis non est accipienda ; caremus enim locis adscriptis dativo,
qui deesse non potest verbo composito. Cf. / 336 rfj Ttaqiavvjv.
0 52 'Adfiatog d" V7tb yovvaT iddfiva
(t> 270 Ttotafxbg 3 vTtb yovvax iSdfiva.
Obstare hic tmesi accipiendae, quam commendat C. A. J. Hof f-
mann (cf. p. IH, p. 1). compositi verbi diversam notionem — sonat
enim subigere cf. y 214, tt 95 rje miov vTtoddfAvaaai ^ ae ye kaol
ixd^alqova' — iam vidit C. Capelle, cf. Lexicon Hom. ed. Ebeling
in voce VTtoddjnvr^fii.
Quid inter ^x toi iQeio et c^e^ew intersit, iam docuit Ameis
in appendice ad tt 440. Restat, ut omnibus fere locis prolatis et
de quaestionis ratione in universnm pauca addamus et de rebus
quibusdam, quos vix adhuc attigimus, accuratius disseramus. Ac
primum omisimus, ut par erat, omnes locos, quibus cum verbo in
tmesi quae dicitur posito non potuit conferri compositum. Tuni
neglecti sunt ii loci, quibus adverbii vis propria tam aperta tamque
manifesta erat, ut in dubitationem vocari non possit. Denique eos
locos a quaestione excludendos putabamus, quibus inter verbum
compositum et idem verbum cum adverbio coniunctum nullum
discrimen aut signiiicationis aut constructionis inveniri potuit, ut
^ 408, O 467, n 120, N 368, d 525, M 35, .^311, /377, ^ 140,
X 363, W 399. T 159, Q 442. Ad hos potissimum animum atten-
damus necesse est. Namque hic iure quaeri potest, quidnam sit
causae, cur tot loci sine ulla notionis aut constructionis dissimili-
tudine inveniantur, cum ex altera parte totidem sint exempla
allata, quibus diversitas quaedam in utram(][ue partem manifesta
faerit. Quod ad hunc locum attinet, fieri potuisse puto, ut, cum
verbum et adverbium in unum vocabulum coaluissent, non omnes
notiones, quas habuisset antea verbum cum adverbio coniunctum
etiam in composito asservarentur , sed ut uni alterive composito
propria quaedam subiceretur usu significatio et constructio, quae
non utique ad pristinam illam vel potius ad pristinas illas notiones
verbi simplicis cum adverbio coninncti quadraret. Contra cum non
paucis locis nulla significationis constructionisve diversitas in-
venitur, cum verba composita ex coniunctione adverbii et verbi
-■•■'■ ■■ "'■ ,'-''''^'' .' '"'%'>■
XIV • ~ ■;'-''"•, •^:;^
simplicis genita ac facta sint , utique sane rei naturae convenit,
qua« natura atque ratio inesset in partibus, eandem in compo^tis
quibusdam verbis, ut tulit loquendi usus, asservari et referri; ac
fortasse eam notionis constructionisque congruentiam etiam pluribus
locis possemus exemplis probare, si totam verborum supellectilem
Iliade et Odyssea servatam baberemus. Quod vero omnibus huius-
modi locis — dico iis, quibus inter verbum compositum et simplex
cum adverbio positum nuUum erat discrimen — non tmesis est
accipienda, sed adverbia nondum cum verbis composita, ex magno
eorum locorum numero certissime apparet, coUata in hac re Iliade
et Odyssea cum ceteris carminibus epicis.
Huiusmodi locis qui tamquam in medio sunt inter adverbia
et praepositiones, recentissimus quidam linguae status ante partium
coniunctionem servatur. Talibus locis ne tum quidem de tmesi est
cogitandum, cum attenuata atque infirmata pristina ac propria vi
adverbium in praepositionis usum transisse videtur. Restat, ut de
iis locis pauca addamus, qui hoc habuerunt proprium atque comune,
(cf. p. 5 usque ad p. 9) ut inter verbum simplex cum praepo-
sitione coniunctum et idem verbum in tmesi quae dicitur positum
maior similitudo notionis et locutionis esset quam inter verbum
compositum et idem verbum in tmesi quam dicunt positum. Quod
his locis non de praepositionibus cogitavimus , sed de adverbiis
praepositionum vi praeditis et collocatione harum vocularum et vi
quadam sumus adducti, quam facile sentit lector quisque.
Veniamus nunc ad tertiam quaestiunculae partem, qna nobis
quaerere proposuimus, utrum in ceteris carminibus epicis, dico in
poematibus, quae Hesiodi nomine feruntur et in hymnis Horaericis
iis locis, quibus adverbia et verba seiuncte sunt posita, haec ratio
dicendi ex vivido vulgi usu sit deprompta an potius ad exemplar
Homeri reddita esse videatur. Quod hoc modo faciemus, ut in
singulis adverbiis litterarum ordine quo facilius — id quod quoque
loco sit notabile lectori occurrat — aut similes locos Iliadis et
Odysseae similibus ceterorum carminum epicorum opponamus, aut
quae ad rem illustrandam erunt dicenda, dicamus.
Secutus sum in exemplis proferendis et adscribendis in Iliade
editionem A. Rzachii, in Odyssea editionem Caueri, in hymnis
Homericis ed.E. Abel, in carminibus Hesiodi editionem A. Rzachii.
Praeterea omnes locos, (jui ad tmesin (|uam dicunt pertinent, in
carm. Hesiodi ipse collegi, in ceteris poematibus eos ex lexico
Ebelingii deprompsi.
^s. •. .>,j,-.:; ;.l-ti
,..,.:>ri^
'i ;i?' '■/•-■• •■
••• ■:,."»; ^ ■ ■
XV
^(iq>i
adverbium cum verbis coniunctum legitur in Iliade et Odyssea :
centies sexies. A 414 , 419 , 482 nostra quidem sententia sunt
pjraepositiones.
In Hesiodi carminibus decies : Theog. 190, 194, 554, 578, 693,
694, 726, 778, 839, 855.
In hymnis vulgo Homericis appellatis novem locis paulo infra
adscriptis.
Theog. 190 sq. dii<pl di Xevx.bg Re similia leguntur in Homero
dtpgbg dn^ d^avdiov XQOog ojq- F 168 Tregt t dq^Qog ddovrag
wto. yiyvETai. X 149 d/xcpl di /.a-
Ttvbg yiyverai avT^g (scil. jtjj-
y^g). A 600 /.ovirj S" h. Y.QaTbg
dqihqei.
554 xibaato 6e cpQsvag, dfiq>i de fxiv AfFert nobis memoriam versus
Xo)'Og 'i%eTo dvfxov. yL 466 d\x(pi fx ^OdvaafjOg
i/eT avTrj.
693 sq. dfiql Se yala eafiaQayi^e x 398 dfiqi di dcHfxa OfieQdaleov
xaiofievrj et
839 dftipl di yaia afieqSaheov
'/.ovd^rjoe.
■/.ovd^i^e, cf. Q 451. dii(fl di
TteTQTj deivov efie^Qvx^i fi 241,
cf. etiam £411. dfi(pi di v^eg
afiEQdakeov xovd^rjaav £ 333,
n 276.
578 dficpl de ol aTeqdvriv XQVoirjv K 257 dficpl de ol xvverjv xecpa-
XEcpaXfjcpiv ^d-rpce. Xri<piv ^S-rjXEv. ^ 654 dfi<pi di
01 xEcpaXfj viipog MoTEcpE 6la
d-edcav, cf. v 431.
Homerus kdaxeiv dicit de aere
ut !E 25 hxaxE de acpi TteQi
XQoi ;fcAx(5s vel de scuto, de
ossibus adverbio non addito;
praeterea de acuto clamore
accipitris X 141 et de Scyllae
latratu fi 85. Num Homerus
eodem verbo de igne crepi-
tante usus esset, in raedio
linquamus.
726 dfig>i di fiiv vv^ TQiaToixel Verbum xiio cum adverbio ditcpi
'/.ixvrai tveqi deiQrjv. coniunctum saepius in Homero
694 Aaxe 8' dfccpi TtvQi fieyaV
aanETog ^Xr^.
XVI
855 d^ifi da crdaag ^TtQsae
&eo7reaiag /.eipakag deivofj
7tei.i6Qov.
K Apol. II 120 u^(pi di vTjdv l
vaaaav dd-eacpaTa (pvX' dvd-Qio-
TllOV.
h. Merc. 49 aii^i M deQfta rd-
vvaae (iobg TtQaTtideaat efjai.
h. Merc. 121 toTiTa d' df.i(p d/?e-
kolai 7ie7taQf.iiva dovQaTsoiai.
h. Ven. 120 Ttai^ofiev, dfKpi ^ bfii-
kog dTteiQiTog iaTecpdvioTO , cf.
Hes. scut. 204.
h. Cer. 177 f/t|ofv xoiXriv mT dfia-
^iTitv. dfifpi di x^i''^"'- ('Jfioig
diaaovTo.
Cer. 182 xari /.Q^d-ev '/.eKalvfi-
fiivTj ■ dfig)i Si TteTtXog Qadivoiai
^edg HeMCeTo Ttoaaiv.
Cer. 276 yriQag ducoaafiivrj' neQi
T dficpi Te 'KaXXog arjTO.
legitur, ut & 296 dfifpi Si
deofioi rexvifjevTeg typrvTO. P 267
dfiipi d' oQa a(piv lafXTtQJjai
'MQijd-eaai KQOvioiv rjiQa 7t. xev .
Compositum ^764, <J 716.
Saepius invenitur in Homero
7tQr}d-(a (TtvQi) Ti utvijag, aaTv,
veifLQoig adverbio iv addito.
Eodem sensuHomerushoc verbum
nusquam usurpat ; namque
^ 1 74 xat xe oi 'JdQyei vdaaa
7t6hv causative verbum est
usurpatum sonans: sedem do.
Re quidem cum his conferri
potest P 389 wff (f 6V dvijQ
TavQoio ^obg fieydloio fioeirjv
Xaolatv diur] Tavveiv; ceterum
quod ad locutionem attinet,
confer in Homero verbum
Tavvo) cum adverbiis i^ti vel
iv coniunctum.
Legimus similiter scriptum in
Homero: dfig) ofieXolaiv M^teiQav
^ 428, 465, / 210 etc.
^ 36 ^ Tfj (daTtidi) i^ti FoQyio
iaTe(pdv(OT0. E 739 fjv (aiyida)
TteQi Ttdvrrj (po^og iaTey>dvcoTai.
cf. O 153, d 195. In Homero
solum simplex cum praepo-
sitione aliqua coniunctum ex-
stat.
cf. / 509, O 266 vxpoV di xd^ij
sxei , dfi(pi di xaiTat toftoig
diaaovrai.
0 507 dfig)i S" oq' dfi^Qdaiog
eavbg tQifie.
Pariter iuncta inveniuntur ad-
verbia dfi(pi et TteQi, O 647
l 609, B 305, (D 10, "F 191.
.•i...'..jL>,.««j
"f^!"
XVll
h. Vn 33 tfircvevoev S" avefiog
■ fieoov laxiov • dfiq>l d' aq hTthx
■KaxTdwaav.
h. xxvm 10 dfiq>i
afteQdaXeov Idxijaev.
de
yaia
Ceterum Homerus eo verbo
nisi de ventis non utitur. Si
semel legimus (D 386 dixa
aq}iv &vfibg arp:o spirando
ferebatur, quamquam translate
usurpatum est, tamen est
similis verbi notio atque ceteris
locis.
Utitur Homerus in re eadem lo-
cutione : latia axeXXeiv, ateXke-
a&ai, firjQi5ea&ai cf. y 1 1 , ^r 353,
^ 433, jU 170. Compositum
verbum xavaTavvai in Homero
nusquam exstat.
cf. ^ 481 = /? 427 dfig>l 6e yivfia
arteiQjj 7roQq)^Qeov fteyal iaxe
vtjdg loijarjg.
IdLva
adverbium a verbo seiunctum legitur in Iliade et Odyssea sexagies
quinquies. Huc non sunt referendi loci, quibus dvd imperativi vim
habet ut Z 331 , / 247, 2 178, a 13. ^ 32 av cum Rzachio
legendum esse puto. Itemque 'F 132 av lego cum D. A 4 Sv de
v.ai ubi ev 8e xai alii. — In Hesiodi carminibus semel, in hymnis
Homericis quater.
Hes. Scut. 246 sq. dS^QOov IWo-
a&ev rtvXiiov iaav, av de d-eolai,
XStQag Ijrov fiay,dQeaat.
h. Apol. II 140 lectio dubia. Qttpa
6e Abel, qixp' dvd GremoU.
h. Apol. II 328 Ix (f dkbg ^Ttei-
Q6v6e d-ofjv dvd vfj iQvaavro.
Eadem locutio in Homeri carmi-
nibus in solo composito in-
venitur ut ^450, F 275,
2 Ib, V 355, Q 239,. v 97
aliisque locis multis.
cf. paulo infra.
cf. X 403 v^a fiev aQ TtdfiTtQwzov
eQvaaate rjTceiQ6v6e. rc 325 vr^a
fiiv 0% ye fieXaivav in rjTteiQOio
^Qvaaav cf 359. 0 226, ^ 9.
Adverbio utique caret locutio
haec in Homeri carminibus.
Apol. Ill^O^tt/^^av^X*?*^^*'^^''^» n S 1] d-' afia firiTQl &eovaa dv-
■Mci ^fi^aXov evQet 7t6vT(p et elead-at dvtoyei et II 10 6a-
2
■"^i^-
xvm
Cer. 286 TraX(f avaxeQotveXovaa
h. VII 47 av ^ earri fisfiavla'
M(x)v 8" iTti askfiarog ay,Qov
diivev.
-■ ^■■■'■Lrrx^--^.
XQvoiaaa ds fiiv TtOTidiQnerai,
o<Pq' dvilriTai. Compositum hic
solum usnrpat Homerus.
cf. 5 100 dva di XQeicov Hya-
fiifiviov ^OTTij • praeterea cf
/ 13, T 249, ^ 432, & 110,
V 56, co 422, ;» 118 etc.
adverbium cum verbo coniunctum legi^ur in Iliade et Odyssea
centies undecies. 2 64 mea quidem sententia praepositio est. F 292
legi dTtd sic Arist., libri. X 328 d7t dacpuQayov {dn:oa(pdQayov
Apoll. lex 147, 29); artb a(pdQayov „Tivig tiov TtaXaKJov" teste
Eust. 1272, 9.
In Hesiodi carminibus undecies ; in hymnis Homericis novies.
Theog. 180 ^p/Aoc 8' drtb firjSea cf. (p 300 UTt ovoTa vrjXic ^a^x^^
TtQTQbg iaavftivcog rjfir^e. Qivdg t dfti^aavteg.
Theog. 527 'HQaiikirjg ^/.Teive, cf. /251 b^tcog Javaolai dXi]^eig
xa/.fjv d" d7tb vovaov dlaXiiev y.ax,bv fjftaQ. 347 vijeaaiv a>U-
'la7i£Tiovidrj. ^ifievai drjiov tivq. cf. T 19;
Adverbium nusquam additum
invenio.
Scut. 67 xaX7.(it Srjidiaeiv nai drtb E 435 .Alveiav /.Telvai nai dftb
■/.IvTh Tevxea dvaeiv. cf 329 et A,lvtit Teixea ddaai. ef. iV 182
X 125. B 261 UTtb ftiv fpika
eiftaTO Svaco.
K 456 drtb ^ dftfpco TtiQae Tivovte.
cf £ 466, N 546, 548.
447.
Scut. 419 OTtb S' dfi(p(jo xiQoe Ti-
vovre dvdQO(p()vog ftekirj.
h. Apol. II 352 wffT d7t<') T el Nihil simile in Homero exstat.
I^toeiv /.al dft dv&Qd)7toiaiv Compositum verbum in Thu-
07td^eiv. cydide demum invenimus I, 2.
h. Apol. 263 daTiQi elSdfievog J 77 tov Si Te TtoXXoi d^tb
fiia(i) ^qftuTL • Tov 6" drtb Ttollcu a7tt.vd-T\Qeg levTai.
a7tivi^dQvyeg TtoTtovTo.
h. Ven. 224 ij^rjv alTrjaai ^vaai / 446 yf^Qag d^to^vaag d^^aeiv
T dTtb yriQag oXoidv.
h. Ven, 271 q>Xoibg S" dfKpiTteQi-
(pd-ivvd^ei, 7t iTtTovai S' UTt 0^01.
viov fj^d)ovTa (cf. Gemoll ad
hunc locum p. 272).
cf. 5" 351 d^tiTtiTtTov iiQaai, co 7
iTtel xiTig (vvy.TeQig) d7t07ti-
arjatv. Compositum solum usur-
pat Homerus.
-.^^■■■xu^^ ....>^:.»..!i...:,..; )^^^^,j^ .*..: •.:aL->^..u..i:...ca^^Sfe.^^;;l:^
..'/if
XIX
h. VII 13 vbv d* odx iaxave dea/^d,
Xiyoi & dTcb rrikoae TtiTcrov
X^Qiov.
1l Cer. 168 vdaa xiv roi dnb cf. P 303 = z/ 478 ovde Toxevaiv
&QeftTijfut Soiii. d^qeTVTQa <piloig d7te6(o/.e. Com-
* ' positum solum usurpat Home-
rus.
h. Cer. 253 %«/p«(rff' dd-avdrrjaiv cf. E 343 ^ de fieya Idxovaa aTtb
drcb ?&ev Jjxe Ttedovde (scil. fo xd^^akev viov. Hcpirifii uno
rcatda q)ih>v). loco excepto J 11 semper est
in Homero compositum.
Jid
adverbium cum verbo coniunctum legitur in Iliade et Odyssea
vicies octies. In Hesiodi carminibus sexies ; in hymnis Homericis
semel.
cf. H 223 ircl d" oySoov )^Xaae
XalKov. Y 270 eTcet Ttevve
TtTvxag i]kaae xvlorcodiojv.
Alium sensum mihi quidem Ho-
merus huic verbo subicere
videtur. Sonat enim in Iliade
et Odyssea : tundo, pulso cum,
sonitu duro , • confringo et
plerumque de ossibus dicitur
ut M 384, II 412 ai-v oate'
aqa^ev Ttdvc afivdig xe(fa'ky\g.
^F 673 avv t doTe dgd^io. e 426
(Tt'v T oace dqdx^^ri. i 498 avv
xev aqaf ijfieiov xeq>akclg 11 324
drcb (5' Sateov axQig aQa^ev.
cf. N 577. fi 422 e/. Si ol lacbv
aQa^e. e 248 yoftcpoiaiv S" aoa
Tijv ye ycai ccQfiovijjaiv aQaaaev.
Omnibus his locis notio, quam
germanice ^schlagen" dicimus,
subest, cum duobus illis magi.s
ea, quam „treiben" vocamus
requiratur.
cf. S 357 baanv re VTjt^g /Jiraer,
o 294 ocpQa vrjvg dvvaeie &eoraa
^- 2*
Scut. 143 Kvdvov Se Siii 7CTt'xeg
rikriXavTO.
Scut. 364 TcavTi fievei OTtevSbiv,
Sid Se fiiya aaQxbg uQa^a,
cf. 461 : Sibc Se fteya auQxbg
aQa^e.
Op. et d. 635 6'g rcoce xai Tei^
•fjXd^e, TcoXvvSid novx ov dvvaaa$.
XX
Theog. 606 ^wet d7to(p&i^evov di
diic XTTjaiv datsovtai ;frj^wffTa/.
&aXdaarig iJdwQ. Simplici solo;
Homerus in hac locutione
utitur, cum eompositum, quod
unico tantum exstat loco non
propriam sed translatem habet
significationem ; cf. ^517 ovTKa
~/.0'ji6Trp:a diijvvaev ^v dyoQE^cov.
Eadem vero notione, qua loco
illo Hesiodeo adscripto — quo
de praepositione propter sim-
plicis conformationem non est
cogitandum — posteriore de-
mum aetate usurpatiim esse
videtur. cf. h. Cer. 380;. h.
Apol. 108.
£ 158 x*JP<^'^^^* ^* <^*^ XT^fffv
daveovTO.
h. Merc. 337 KvXl/jvrig ev ogeaat, cf. quae modo dicta sunt ad Op.
TtoXvv didc xwqav dvvaaag. et d. 635.
h. Merc. 119 lectio plane dubia
est. cf. Gemoll in comm. p. 214.
adverbium cum verbo coniunctum legitur in Iliade et Odyssea
ducenties duodecies. £859 cum Rzachio legendum esse puto i-A.
(iv de ^). yt 91 ev l; (av ^, «c D yq. ^). A 216 iv, {h. CD);
tp 20\ iv d'. cf. ed. Caueri p. 184. ^167 i/i mihi quidem praepo-
sitio esse videtur. — In Hesiodi carminibus sexies, in hymnis
Homericis decies.
Theog. 194 ^ «J' ^'/?rj aldoiri xaXtj
i^eog.
Theog. 688 tJt Se Te Ttdaav (falve
^iriv.
Scut. 149 fj Qa voov Te xat ix
<PQevag eikeTO ^covdiv.
cf ^ 437 = 0 499 ex de yial
avToi fiaivov. y 11 Jx d' l/Jcv
avToi. cf.(J785, 1 150, 547 ; fi 6.
Compositum eadem notione T 103
avdga fi. ElXeid-via iy<.(pavel;
simplex d- 499 (pavel d* doidrjv.
d- 237 id-sXeig dgeT^v arjv
(paivifiev. 2 295.
2^ 311 i'/. ydg agietjv (pqevag
e'ileTO n. J4»rjvr}. /377 ix yd^
ev (pqivag e^lero f.i. Zevg. cf.
^ 140, X 363 etc.
... -"^" ■*• h' "i ■rVffriii1tfit?ig|ynr)friiiiiiri"tr
XXI
'Op. et d. 59 ex <f' eyelaaae naT^^Q Z 471 ex 6" iyelaaae TtaxrjQ re
dvdQtov Te &eu)v re. (piXog Kal Ttovvia f^i^TrjQ.
Katal. 54 ivi, de vv xalTai ^QQeov cf. N 655 ek ^ alfia fielav Qee.
ix xefpaletov. i 290 ix d" iyyjg^alog xa(xddig
^ee. cf. y 455.
Krjix. yafx. 180 ->4dTdtQ eTrei daiTdg Effictum sane ad exemplar illud :
ftev eiarig e^ eQOv Vvto. avTitQ eTtel Ttoaiog y.ai edi^Tvog
eg eQOv fVTo.
h. Apol. II 83 dl}^ Ix Toi eQso), av Redditum ad exemplum : al)! h.
d" evi (pQeai [idXleo afjai. toi eQeo) x. t. l.
h. Apol. I 119 ey. <J' k'd^0Qe jcqo cf. T 118 ex d^ ayayev tvqo
(pdoyade.&eai ^okokv^av aTtaaai.
la. Apol. II 31 1 «X de XT)]fiad-^ eXe-
a&e xai kvrea vrjbg eiar^g.
Apol. II 321 dvTccQ eTtfjv aiTOio
fikXicpQovog i§ i'QOv ?ja&e.
Apol. II 327 £X Se y.ai avToi (iaivov
erci Qrjyfilvi d-aXdaarjg.
Apol. II 335 avtaQ ijtei Ttdaiog y.ai
edrjTOvg i^ h'Q0v f jto.
(pdtoade y.ai ijhTdfirjvov iovra.
cf. quae paulo supra allata sunt
ad Scut. 149.
cf. 0) 489 01 (J' iTtei oiv aiToio
fieki(pQovog i^ k'Qov fvro.
cf. u4 437 6X de xai avToi ^aivov
irti ^rjyftivi d-akdaarig aliisque
locis compluribus.
cf. .A 469 avTaQ inei Ttoaiog xai
edrjTOvg i^ ^qov fVTO aliisque
locis permultis.
Ven. 144 J^yxiar^v <?' i'Qog elle cf. -,4 361 x^^^Q^ ^^ ;"*'' ^oTeQe^ev
^Ttog T ^(paT k/. T ovofiaZev, h'7tog t k'(pav kx t ovofial^ev
cf. Ven. 176.
li. VII 30 ^x TtoT eQel avTo€ re
q>ikovg xai xttjfiaTa ndvTa.
h. XIX 35 i/. 6 iTskeaae ydfiov
d-akeQov, rexe d' iv fieydQOiaiv.
aliisque locis permultis.
cf. ad Apol. 83 paulo supra.
S 7 Toiai Se i^eoi ydfiov i^eTe-
Xeiov. I 493 6' fioi ov tl &eoi
yovov i^eveleiov.
.'■■■■ ■ ■■ ■ 'Ev • :
adverbium cum verbo coniunctum invenitur in Iliade et Odyssea
centies sexagies bis. ^ 309 lego iv S' ; sic Aristarch. ig S' libri.
Si 122 lego cum Rzachio kvd-' aQa (iv S' C yQ. schol. ^). .^ 91
iv (dv u4, £/ D yQ. ^. A 216 iviix CD). Y 3^1 iv S' (iv&' Syr.).
tfj 201 iv, sic Eustathius et nnus ex codicibus; ix S^ ceteri. i 535,
X 115, w 410, X 397, a 381, ff 410, v 266 mea quidem sententia
praepositiones sunt. — In Hesiodi carminibus vicies semel; in
hymnis Homericis bis. In Hes. Scuto tota clipei descriptio
(v. 154 — 318) ad exemplar Iliadis sane reddita est; quamobrem
xxn
..'■■' -"f.V:
omnes locos, quibus illud iv 8i invenitur, singulis HojEoericiB iaw'
conferemus.
Scut. 343 iv ydq aq<iv (aevos ^xc
d-ea yXavTf.(a7tis ^&rjvri.
Scut. 429 k(x iisveog S' aoa tov
ye /.ekaivov 7iif.i7tkaTai i^toq.
cf. f 399 iv ydg M&^rj Itvtxo^
}pf£ fievog. JI 291 iv ydq nd-
TQoyiXos cpd^ov ■fynEv OTtaaiv.
cf. .A 528, n 729, E 125.
cf. /i 417 I 307 ev 6i ^eeiov
TtlfiTO (scil. vavg). X312 (xeveog
^ ef.i7tXrjaaTo d^vfibv dyqiov.
T 117 fiTj fioi fidXkov d-vfihv
eviTtXi^arjg Sdvvdcjv.
Op. et. d. 61 sv d' dvd-QcoTtov His quamquam similia adferri
d-sfiev avdiqv. non possunt, tamen saepissime
Op. et d. 67 iv de d-sftev y.vvedv sv adverbium cum verbis
re voov. variisque rebus obiectis con-
Op. et d. 77 iv d" uqa ol OTr^&eaai iunctum in Iliade et Odyssea
ipevSea Tev^e. legimus.
Fragra. 156. 3 ev S' dvSQeg vaiovai I 154 ev S' dvSQeg raiovai TtoXiq-
TtokvQQriveg Ttolv^ovtai. Qrjveg TtoXv^ovrai. cf. / 296.
h. Apol, 52 &ead^ai t h'vi Ttiova cf. .= 179 Tid^ei- S' ivl (scil. sav(p)
vr^ov. SaiSaka TtoXXd.
Apol.Il217 vi^a i^orjV iv S' dvSqeg rj 291 iv S" avr^ h'rjv iiwla S-efjaiv.
iaav Ttokseg re y.al ia&koi. H 1?> ifuv S' iv ydq iaaiv dQi-
atrieg Ilavaxaiwv.
'Erti
adverbium cum verbis coniunctum legitur in Iliade et Odyssea
ducenties decies quinquies. H 76 i^ti a voce fiaQTVQog seiungendum
esse puto. / 187 cum Rzachio erti lego, TteQl S" Plutarch. de music.
c. 40. I 117 irti praepositio est; Ameis, Faesi iTtifiaytQov scribi
volunt, Duentzer STtdvaav legit. Cf. La Roche Z. f. osterr. Gr. 1870,
p. 93 et in Od. commentario ad v. 117. a 273 Caueri sequor scrip-
turam. In Ilesiodi carminibus terdecies, in hymnis Homericis duo-
devicies. h. Apol. versus 173 — 176 quos non novit Thucydides,
damnavit Ruhnken. h. Apol. 146, ubi Cobetus scribit fidXtaT irtt
ihvfibv iTSQifd-rig potius codicum scripturam fidhaT iTtiTSQTteai
(sTtiTSQTteo M) ^TOQ sequor, ut similiter est in eodem hymno
vers. 204: ol S' iTtiTSQrtovTat d-vfiov. h. X 3 lectio dubia estj
utriusque loci hic rationem non habuimus.
Theog. 523 xai ol irt aieTbv cf. fi 313 ioQoev irti Zariv dvefiov
ioQae TavvTtteQOv. v. Zevg. e 385 iltQae S' Sftir
■fiiihitflAiAafii^
--i. ■. - i^- ■ -.^>-,/. ^ . ■-. -^'"-ifinytiirirl
ia^M^iiuii^MkisiiiiiKmm
xxm
Soat. 200 aly/id t afKp uiiifitS'
8(sa.t. 309 agftara xoIXiJevt' kni
di TtlTjixvai (isy d^nevv.
Op. et d. 194 fivd-oiai ay.ohols h-
eTtuiv £7ci (J' S^xoy d(i.eltai.
Op. et d. 264 3u)QOipdyoi, axoXitov
di dixwv irti 7tdy%v lad-ea&e.
Op. et d. 337 dyvws '"'■ai yuxd-aQuig,
irti d^ dyhxh /.t^Qia xaieiv.
Op. et d. 371 /.ai xe xaaiyvrjfcti)
yeldaag eTti inaQTVQa S-ea&ai.
Op. et d. 581 TtoXhiiaL d' ini
^vyd ^ovai Tid-i^aiv.
Op. et d. 815 xai irti ^vybv avxivi
d-elvai §ovaL.
Op. et d. 434 et % eTEQOv d^aig,
^xeQOv % irci ^ovai ^dloio.
Op. et d. 529 nQioToyovMv t iQi-
q)tjv irti S' did-OTtg Ttivifiev
olvov.
Op. et d. 797 rtQrj^veiv irti xelQa
Tid-eig' 7teg>ijXa$o di d-vfit^.
h. Apol. n 204 ^H xai ivci qIov ihae
dva^ exdeQyos HndkXfav.
Apol. II 3 1 3 = 33 1 TTv? 8' iTcixaiov-
TCg irci T dlxpiTa kevTid &ijovTeg,
Apol. 253 xai drj irci JS^iatig
Tax itpaiveTO •A.dkrcog dTceiQuv.
xQamvbv ^oQiriv. cf. e 366
M 252 / 539.
cf. O 279 inei Xdov "Extoq imoi-
XOfievov acixag dvdQwv. P 356
^Yag ydcQ fidla Ttdvcag i^tt^-
Xezo TcolXd xelevwv. JT 155
MvQfiidovag iTtoixaft^vog. cf.
P 215.
cf. xoQv&eg d' dfxcp aiov dijvevov.
.A 233 ini fiiyav Sqxov ofiovfiai.
cf. / 132, 274. iF 42 0) 373
V 229.
cf. K 99 avraQ tpvXaxfjg ini
xdyxv Xd&oivrai.
X 170 ytoXld §oGiv irci fxriQi
ixriev. x 336 ^aeQrrig ' Odvaevg
Te ^owv ini ftrjQi ixriav. y 9
&e(^ 6' irti ftriQi ^xaov.
cf. a 273 ^eoi d^irti fidQTVQOi
iaTwv.
De equis, bubus, mulis sub iugum
ducendis Homerus saepissime
solum dicit: V7tb di tvybv
rjyayev.
cf. i2 272 i^ti di xqLxov ^otoqi
fidlXov. d 440 (idkev S' irci
SeQfJta exdoTt^. cf. | 520 v 4.
cf. i 297 xct ^Tc dxQriTov ydXa
Tcivwv.
2 317 z«porg S7C dvSQocpovovg
d^iftevog aTtjd-eaaiv.
cf. E 308 (hae d' drcb Qivbv TQrnxvs
Xid-og. P 618 «X d' uq' odSvTag
ibae 86qv.
JL 460 X 520 'eTci d' dXfpiva Xevxd
TtdXvvev.
Haec locutio ab usu huius verbi
apud Homerum abhorrere ma-
XXIV
h. Mere. 50 xat Tt^eig Ive^ijx',
eTtl di l^vybv 'i^QUQev d/ug)oiv.
Merc. 136 afjfia vei^g tpoQfjg' knl
8e §vla y,dyxav dyeiQag.
h. Ven. 2 KiunQidog, f/Ve d-eoiaiv
Itti yXvKvv 'i^eQOv ioQae.
Ven. 170 Ti^fiog (xq' 3iyxiai] f^ev
eTii yXvxvv ijTrvov sxeve.
Cer. 196 TtrjHTbv fdog, xad^vTteQd-e
6 kn dQyvg>eov ^dXe xioag.
Cer. 217 zeTlaiiev dvd-QiOTtoi'
eTti ydcQ ^vyog avxevt y.eitai.
Cer. 214 sq. irtl roi rtQeTtei
oiifiaai aldu»s xat pfaptg.
b. VII 23 avTixa' fxr^d' em
X^iQag IdlXeTe firj ti yoXwd-eig.
gisque usui verbi (paeiveiv
quadrare videtur, quo pariter
atque loco adscripto utitur
Homerus P 650 ^ehog (f irt-
ilafixpe fidxrj S' knl ndaa
cpadvd-rj.
Homerus semper V7tb de ^vybv
^yayev.
& 507, 547 htl de §ijXa TtoXlit
Xeyead-e.
Saepius huiusmodi locutiones in
Homero leguntur ut F 139
yXvxvv IfieQov ifi^aXe dvfii^
dv8Q6g. f' 14 fieTa 8e arpt, yoov
ifieQov (x)Qae. de re venerea
r 446 B 328 fie yXvxhg ifieQog
aiQei et alias.
/? 395 k'v&a fivr^ar^Qeaaiv eni
ykvKvv {jTtvov ^x^vev. il 445
To7ai S' ecp \)7tvov ^x^ve 8.
^Qyei'cp6vv7jg.
T 58 eTti fteya (idXXexo xuiag
8 440 ^dXev S' irti 8eQfta e-/.d-
OTtp § 520 irti 8i ^fAafvorv
^dXev avT([), v 4.
Et compositum tantum in Homero
exstat neque vox Cvy6g sensu
eodem quo loco adscripto us-
quam apud Homerum inveni-
tur. Locus tamen ille fortasse
ad exemplar huius : Z 458
XQaTeQfj 8' iTzfAeiaeT dvdy/.ri
expressus est.
Compositum solura in Homero
exstat; cf. w 252 ov8e ti toi
8oiXeiov eTttTtQerteL eiaoQaa-
a&at.
i 288 eTdQOtg ^rti /ctpag ItaXXev.
d' 443 d-ooig S' irtt Seoftbv XriXov^
316 vfifii y.ay.ttg ^rtt zet^ag lijXo).
..-■a»\1:jt •aifj»
XXV
h. VII 41 avd-eai TrjleS^dcjv
Xagleis 6' knl xaQTtbs oQcliQei.
h. "yy Vll 7 vxprikfav oqscov, Idxei
d' iftl dday.iog vAjj.
h. Vll 24 OQOfj In aQyaXeovg cf. fi 313 iliQaev im l^afjv aveuov
T dvefiovg yt.ai laiXaTca TCokX^v. v. Zevg, e 385 CoQOe d' 'stvi
'/.QaiTtvbv ^OQfrjv. cf. e 366
M 252 / 539.
Notione intransitiva verbum oq-
vvfji ab Homero nisi cum
vocibns personalibus coniunc-
tum non usurpatur. cf. 'F 112,
689, 759 ^ 471 I 104.
Saepius verbum idxw Homerus
cum vocibus personalibus
coniungit adverbio STti addito
itemque cum nominibus ut
x,vfia, ox^^ai TtsTQrj.
KaTa
adverbium cum verbis coniunctum legitur in Iliade et Odyssea :
ducenties sexies. 0 50 cum Rzachio %aTd legendum esse puto
{TieQi D); etiam ^ 341 lego zard {avv Julian Or. III, p. 122 d.).
f 167 cum Rzachio cV^a ixaTd yQ. schol. .A sic dett.). O 237,
384 N 737 mea quidem sententia praepositiones sunt. In car-
minibus Hesiodi duodecies, in hymnis Homericis duodecies
assumpto versu h. Merc. 78, quem una eum v. 77 damnavit
Hermannus.
Theog. 616 '/.ai TtoXiidQiv iovTa
fieyag xarA deafiog SQVxei.
Theog. 716 (TtstQag) TtsfiTtov
STtaaavTSQag, xcira d" ia/.iaaav
^ekeeaai. TiTr^vag.
Scut. 243 xaTtc d' edQvrtTOVTO
TtaQeidg (yvvalxeg).
Scut. 384 xa^ d' uq' aTt ovQavd^ev
ipiddag ^dXev alftaToeaaag.
Op. et d. 121 avTicQ iTteiS^ tovto
yevog v.aTa yala yidXvxpe, cf.
140, 156 et :^ydiv 325 iv»dde
cf. & 317 aq)toe doXog xai Seaiibg
SQV^ei. O 63 ij Te (ya~ia) 'Aaxh
XQOTeQOv TteQ sQv^ei.
cf. fi 435 sq. aTtrjwQOi 6 saav
0^01 ftaxQoi Te fieydXoi Te,
yi.aTeaxiaov de XdQv^div.
cf. /S 153 dQVtpafisvio (J' ovvxeaai
TtaQSiitg dficpi Te deiQdg (aleTio)
cf. yl 393.
Haec eadem locutio quamquam
nusquam in Homero invenitur,
at tamen verbum ^dXXeiv ad-
verbio xaTd addito variis cum
rebus obiectis legitur.
Z 464 Te^rjwTa x^^^ xard yala
■KaXvTtTet, , cui loco addendae
sunt similes illae locutiones,
XXVI
■ ;-W ■^■'If^f^y
tf^v leQijv -Keipakfjv xarit yala
■/.aXvTiTU.
Op. et d. 556 xqiotu di {.ivdakeov
O^i^jj, y.ard ^' eifiara deioarj.
Karak. 54 xort ydq acpiv xe<paXfjai
'Kaza y,vvog alvdv ^x^vev.
J4yiov 79 OTiTtoT dv evcpQoavvri
/itsv hxij xath dri/iiov aTtavra.
Myiov 280 "^EQ/iovriv %' Ji.aivrp' re
iSa&hv /.axd v.oXtcov ixovaas.
Apol. II 279 i-Alir/, oiSe -Kad^
OTiXa (j.eXaivris vrjbs eO-ta^e.
h. Merc. 8 = h. XVIII 8 (pro
o(pQa legitur altero loco evre).
ocpQa 'Kard yXvKvg Vtvvos exoi
XevT^bjXevov "HQriv.
Merc. 365 Htoi uq Sjg elTtiov
7.aT UQ f^ero (D. Ji/rrUAwv et
Ven. 30 xat Te nea^i oXyi.(^ /.aT
UQ %t,exo TtlaQ eXoVaa.
Ven. 57 exTtayXos di Y.aTd q>Qevas
'lueQos eiXev.
Ven. 156 fQTte /ueTaaTQeq>&eiaa
y.aT o/iaTa /.aXh ^aXovaa cf.
h. Cer. 194.
Ven. 233 dXX^ oTe dfj Ttdfxnav
atvyeQbv xard yfjQas ^Tteiyev.
Ven. 285 xdd 6" Sq' d/t evaTQonojv
Xexi(fv 9-6qov.
quae legimtur ^ 460 P 594
n 325 y 457 fi 360 t 507
^?^ 92 I 349 quibus illud
xara .... xaXiiTtTei variis cum
rebus obiectis coniunctuw
legitur.
cf. / 490 TtoXXdm noi '/.aTsdevaag
irti aTijd-eaai ;(tTc5va. ij 259 sq.
eXfiaTa S' dei ddxQvai de^eaxov.
cf. / 570 1" 15.
cf. xied d' uQa ol '/.ecpaXflg xs'
avtftsva d. 'Odvaaevg. a 188
/.ovQfj 'ly,aQiov -/.aTd yXvAvv
vTtvov ix^vev. cf. X 433.
(if.iG^ 6V evq>Qoa^ri fiiv ^xjj
/.aTa drjftov ctTtavTa.
B 560 idem versus legitur.
T 12 d^ed xard Tevxea ^&rptev.
'^F 851 xdJ d" eTid-ei dexa f4ev
TteXexeas. cf. "F 700, 798, 884.
cf. t 372 y,dd de ftiv ^Ttvog fJQei.
B 699 TOTe (f ^drj ^x^v /.dTa
yala fxeXacva. X 497 o^veyi.a ftiv
xard yrjQag exei zet^ag Te rtodag
Te. cf.i 6.
cf. notissimam illam formulam:
^ Toi by Sjg elTtvov xar S^
tL,eTo.
cf. i 372 xdd' de fiiv ijTtvog fJQei.
A 89 aiTov te yXv/eQoXo rteQt
(pQevag %fieQog aiQel.
cf. Q 302 ovQjj fxev q b y iarjve
xai ovaTa xd(i(iaXev dft(pu).
cf. 'P 623 'r/drj ydQ x<^Xe7tbv xaTd
y^Qag STteiyev.
J 79 xd(J d' ^iyoQ' ig ftsaaov
(Jdd-^vrj).
JS^^^^^S^r-^-^M-^^^fi^S '-.^
.■O
XX vn
Batrach. 188 xa^ ^ ineae Ttgi^v^g, cf. W 727 xad 6" iTtea i^OTtiija).
ciTtaXag S" ixovriaaev ed-eiQag. A 676 xclt<5 d' ^Tteaev. H 469
%itd S" ^Ttea' iv xovirjai fiaxojv
aliisque similia locis.
MeTcc
adverbium cum verbis coniunctum legitur in Iliade et Odyssea:
tricies. Omnibus locis, quibus vocula nerd cum verbo elTteiv coniuncta
est ut r 86 "EnTcoQ di {xeT dn<poTiqoiai keirtev, pro adverbio illam
accepimus, maxime notabili illa locutione commoti, quae speciem
formulae cuiusdem refert; artem enim grammaticam in hac re
diiudicanda nihil proficere, iam vidit C. Mutzbauer, unus ex
auctoribus lexici ab Ebelingio editi (cf. hoc lexicon in vocula neTa).
In Hesiodi carminibus legitur ter; in hymnis Homericis bis.
Op. et d. 416 Ziivbg iQia^eviog. N 279 toC fiiv ydq Te ■mxov
jucTtt de TQSTteTai ^Qoreog XQ<^S- TQeTtetai XQ^^^S aXXvdig aXkrj.
cf. JV284 P7339)412. Simplex
verbum in locutione eadem
Homerus usurpat.
Theog. 92 (.leTa Si TtQenei dyQo- cf. a 2 juCTd S' iTtQerte yaaTtQi
fievoiai.
Theog. 607 ^o S" aire ydfiov f.ieTti
fioiQa yevrjrai.
HUQyrj.
Nihil simile in Homero invenio.
h. Apol. n 132 rjde xal dyQOfie-
voiai fieT dd^avdTOiai ^eiTte.
h. Cer. 441 TaXg Si (xet dyyelov
ifAe §aQv%TV7tog evQvorta Zevg.
7t 336 Kf^QV^ fiiv ^a /nearjai fietd
Sfico^ai eeiTtev.
Legimus quidem in Iliade simi-
liter A 48 fietd S' Ibv trixev
© 76 TjXe aikag fierd Xaov,
sed nusquam Homerus de
nuntio mittendo pariter dicit
atque loco adscripto legitur,
sed verbum levai aut solum
pouit aut casum dativum ei
adiungit ; cuiusmodi loci sunt :
A 195 0 458 (p 21 I 182
A 208 n 375 B 309 x 159
© 247 n 315 K 274.
IlaQd
adverbium cum verbis coniunctum invenitur in Iliade et Odyssea
sexagies. y 490 lego ot Si Tolg TtdQ ^eina d-fjKev (6 S' aQa ^eivrjia
XXVHI
' ■■■'v-fe-
alii). In Hesiodi carminibus legitur quinquies, in hymnis Homericis
semel.
Scut. 195 sq. naqia de Jelfiog re
(Dd^og re f-aTaaav. 264 tcccq
d' ^x^^S eiat^xei. 270 naQit
d' evTtvgyog Ttokig dvdQoJv.
Scut. 317 vrixov eti aAqov VdcaQ :
Ttaqa d' i%d^i!eg tKkoveovxo.
cf. J 330 Tcttq di Kecpakli]viov
atixeg fotaaav. £ 112 rcttq di
ardg ^skog djY,v i^sQva' uifxov et
alia eiusmodi.
Nihil simile in Homero inveni-
tur; y,Xove7ad-ai de- piscibus
sat audacter dictum esse
videtur.
Op. et d. 493 IlaQ d' id^i x<i^x^eov cf. w 11 TtiiQ 6' i'aav'£2xeavov te
S-caxov xal eTtaXia Aea^fjjv. Qohg xal ylemada TteTQtjv.
h. Cer. 377 ^ tJ' dxiwv CTre/^rj TtaQie cf. ^ 512 aiov oxicov em^rjaeo,
6i yiQarbg ^QyeicpovTrjgj TtaQ di Maxdov ^aivitw et
517 avtixa d' wv oxiwv iTte^tj-
aeto, TtaQ di Maxdwv ^alv.
IleQi
adverbium cum verbis coniunctum legitur in Iliade et Odyssea
sexagies novies, omissis iis locis, quibus Tteqi idem valet quod
TteQiaacog. J 538 scribendum esse puto TteQl ■A.Teivovro, quem scri-
bendi modum nescio cur neglexerit Rzachius, cum tamen
M 245 illud idem fecerit contra librorum meliorum auctoritatem.
10 143 X 470 quamquam uncis sunt saepti a Cauero, tamen in
locis numerandis non sunt omissi. In Hesiodi carminibus legitur
quinquies, in hymnis Homericis quater.
Theog. 58 sq. dll' oTe di) q K 469 Si\. dkH bve drj ^' sviavrbg
iviavTbg ir^v TteQi (f eTQUTtov
lOQai firiviov tp&ivovtuiv , Tteqi
d' ]'i(.tata TTiiAA' itekiad-ri.
Theog. 69 d[.i^Qoairj juolnfi. TteQi
3' ia^e yala fieXaiva.
etjv TteQi 6' etQOTtov lOQai firjvtov
(fd^ivovTiov TteQi 3 rjfiata fia/.Qd
telia&rj. cf. t 153.
cf. i 395 TteQl d' i'axe TtitQTj. 0 10
ox^ai d' dfi<pl jteQi fieydl' 'iayov.
cf T 362 X 454.
Theog. 127 OvQavbv daieQoev d^, cf. Q 20 TteQi S" alyidi vtdvta
'iva fiiv TteQi Ttdvta y.akvTttoi.
Scut. 204 TteQl 8' ol^og dneiQitog
eatecpdvcoto d&avdtcov ev dytovi.
h. Apol. ri22 lentcp vriyatitiJ'
jteQi 8e xQ^<J£ov OTQocpov ijXav.
y.cxX.VTtteiv. P 243 iTtel no-
Xifioio vicpog neql Ttdvva xa-
"KvTttei.
Confer quae dicta sunt ad Ven.
120, p. 16.
Nullum exemplum par exstat
apud Homerum, qui omnino
iL/^
^^■, -JIPj^T^j^g^»*;^^^?^^);^?»^^*^^!^;;^?^^
XXIX
; vocem atq6q>os non eadem
Tisurpat notione. Voculam afi<pi
cum verbo irj/ut coniunctam
■ legimus T 393 afj.(pl IsTradva
eaav, si quidem f'aav a verbo
iriini est ducendum.
Cer. 276 TtEQi t anq>L re -Kalos Vide quae dicta sunt ad h. Cer.
aijro. 276 p. 16.
h. VI 6 Tveqi d' an^qoTa eifiava cf. w 59 7te(>l S' dfi^QOTa et/xaTa
eaaav. eaaav. cf. JZ 670, 680.
h. Apol. II 283 aixoio ykv'/.eqolo cf. A 89 aizov te yXvxeqolo Tteql
Tieqi (fqevas 'ifie^s aiQel. (pQevas ifieQOS aiQel.
JIqo
adverbium cum verbis coniunctum legitur in Iliade et Odyssea
quinquies. Huc enim duos rettuli locos ^ 180 il 699 qui hoc
modo sunt explicandi, nt rreQi pro TteQiaatos sit dictum, 7tQ6 tamen
ad verbum d^vev referendum. In Hesiodi carminibus legitur semel,
in hymnis flomericis nusquam.
Theog. 742 dXld xev ivd^a -/.ai Compositum saepius apud Ho-
k'vd-a g)eQOt Ttqb d^vekka dveXli^. merum de tempestatibus est
dictum, nusquam tamen sim-
plex adverbio addito legitur.
IIqos
adverbium cum verbis coniunctum legitur in Iliade et Odyssea
quadragies. De omnibus locis, quibus sTgog cum verbo elvtelv
coniunctum legimus, eadem valent, quae de vocula (letd cum eodem
verbo coniuncta dicta sunt. ^ 245 et /3 80 praepositiones mihi
esse videntur. In Hesiodi carminibus legitur bis, in hymnis Home-
ricis quinquies; quibus locis cum semper illud TtQos fiv9-ov hiTtev
vel MeiTtov recurrat, nihil est, cur singuli loci proferantur.
^vv
adverbium cum verbis coniunctum legitur in Iliade et Odyssea
tricies sexies. f' 467 lego a6v d-' (xatd yq. schol. .A sic dett.) K 19
w 165 V 303 ^ 296 mea quidem sententia sunt praepositiones.
M 181 uncis quidem est saeptum (cf ed. Rzachii p. 284), sed
tamen locis aliis adnumeratum. In Hesiodi carminibus legitur
quater, in hymnis Homericis quinquies. II. VU 27 lectio dubia est.
Theog. 706 avv 8' dvefiot hoaiv SimUia in Homero, vix in-
te ■A.oviv t dfivdis a^aQayiCov. veniuntur.
XXX
Op. et d. 652 lueivavTeg xeiixwva
TtoXvv avv Xabv ayeigav.
Kazal. 109 fttrave yirjToidriv,
q>ilov avv dr/^bv dqivwv.
Eoeae 157 avv de rcodag z^Tpag
te deei yXwaadv te voov ze.
h. Merc. 108 avv 6" ktpdqei ^vla
TtoXXd, Tcvqbs ^ krcefxaieTO ze-
Xvriv.
Merc. 294 ovv d^ aqa (pQaaaduevos
T(«rc dij ■x.qaTvg ^Qyetcpdvirjg.
h. XIV 3 rj (fXTjTeQi S-euiv) kqo-
TaXiov TVTtdviov T laxfj aiv Te
^QO/uos avlcov evadev.
Epigr. 14, 11 avv di v.duivos
ndaa /.ivrid^eiri.
Simplex aysi^v cum eadem re
obiecta coninnetom saepiua
apud Homerum invenitur, ad-
verbium ei in genere medio
solo additur ut A 632, 388.
cf. ii4t61 iva oi avv ihviubv dQivTjg.
cf. z 189 airv de Tiodag x"$os ^e
deov.
cf. 0 507 iTti de ^vXa TcoXla
Xeyea&e, cf. 547. a 308 fteQl
di '^vXa %dyy.av ^&rptav aia.
In Homero verbum compositum
solum exstat.
In Homeri carminibus nihil si-
mile invenio.
Simplex saepius quidem in Ho-
mero legitur, nusquam tamen
in locutione simili.
'Y7c6
adverbium cum verbis coniunctum invenitur in Iliade et Odyssea
octogies quinquies. f 108 lego ^(p 'ifieQOv (eg)^ Eust.). Q 576 'F 7
0 343 sunt praepositiones. In Hesiodi carminibus legitur semel,
in hymnis Homericis sexies. 1. XXXI 14 versus mancus esse vide-
tur; cf. Abel p. 106, Gemoll, p. 357.
Theog. 835 aXXoTe d" av Qoi^eax, Re conferri possunt B 95 vtco
VTcb d' Tj^eev ovQea fiaiHQd. 6e atovaxi^eto yala. 465 avTUQ
i-Tcb x^ifv Gfi. %ovd^it,e.
h. Apol. II 329 VTtb d' ^QuaTa cf. ^ 486 VTtb d^ fQfiara fiaxQit
fiax.Qde tdvvaaav. Tavvaaav.
h. Merc. 54 OfieQdaXeov y.ovd(irjae ' cf. 2 570 IfieQoev xid-aQite Xivov
d-ebg S vTcb xaXbv aeidev. cf.
502.
h. Merc. 273 x^^S yevofiriv, ccTcaXol
de 7c68eg, TQrjxela 6' VTtb x^f^v.
h. XXXII 4 XQOTbg djc dd-avd-
TOio , TtoXig (J' vTcb y.nafiog
OQOJQeV.
6' inb yaXbv aeidev. g> 411
fj d' VTcb yi.aXbv cieiae.
Nihil simile in Homeri carmini-
bus invenitur.
d- 380 noXvs d* vfcb y.6afiog
dQioQet. i7 363 VTcb de y.T{inog
loQvvTO Tcoaaiv.
^^"'."
^^•^^.^•VvJrir;;. ^'■; ■■•i ^s/<f ;-■.;■ ; •- ■ ■ ■ -
~t1.'.^ ." "^■■, ■ • '■. -^ ■■■ . ■ '■ ' XXXI
His exemplis quanta fieri potuit diligentia collatis pauca
qnaedam adderie in animo est, quo facilius appareat, qilod sit dis-
crimeh eius loquendi rdtionis intef Uiadem Odysseamqne et inter
cetera carmirid. epitoa, dico poemata quae Hesiodi nomine feruntur
et hymnos Hbmericos. Ac primum hoc nobis vel maxime nota-
bile esse videtur, tam valde esse in his carminibus deminutum
rinmemm eorum locorum, quibus triiesis invenitur. Namque cum
in Iliade et Odyssea mille quadringenti quinquaginta fere eius
riiodi aint loci, in ceteris cairminibus vix ceritum nonaginta exstant,
ut illic in undecimo quoque versu tmesis recurrat, cum hic in
duodetricesimo quoque possis demum eam deprehendere. Quodsi
tmesis prout poetae luberet esset adhibita, cur numerus locorum
tam valde esset deminutus? Cur non ceteri poetae epici totiens
eam admisissent, quotiens eam admisit Homerus, praesertim cum
in eodem poeseos genere versarentur atque non nihil ea re in ver-
sibus pangendis essent adiuti? Quam facile enim, ut unum exem-
plurii e riaultis prof eram, potuit Homerus dicere 2 574 dfiqii di xia-
virpi 7ArtBTQv TteQi d' VQy.og iXaoaev! quam facile possunt iniungi
versui dactylico adverbia haec: dfi<pL, dvd, tveqI, ■x.aid reliqua! Quis
igitur his rebus consideratis eam loquendi rationem non magis in
vulgi usu quam in poetarum licentia esse positam putabit? Sed
videamus quoque quaenam sit eorum locorum natura atque ratio.
Inde enim clarius patebit, tantum abesse, ut de genuina
tamquam illa loquendi ratione, ex vivido dico vulgi usu fluente,
in illis carminibus epicis possit cogitari, ut omnia hic in sola fere
Iliadis et Odysseae iriiitatione esse posita persuasum habeamus
necesse sit.
Huiusmodi enim sunt ii loci, ut aut totidem verbis ex Homero
trianslati sint — namque etiam eos locos, qui formularum quarundam
habent vim (cf. p. 3sq.), ex Iliade Odysseaque a poetis sumptos esse,
ex aliis quos imitati sunt locis manifestum est — ut fere: h. Apol.
261, 505, 507, 513; h. VI 6, Theog. 59, iiyibv 280, Fragm. 156, 3,
aut paululum tantum immutatis verbis, ut: h. Apol. 461, 499;
Ven. 144, 176; Cer. 177, Theog. 58, 606, Scut. 419, Op. et d. 59,
Mywv 79; maxima autem eorum pars eiusmodi est, ut ad exemplar
Iliadis aut Odysseae reddita esse videatur, quod plurimis locis
exemplis sat multis comprobasse mihi videor. Et fuerunt quidem
— quod nemini mirum videbitur — pauci loci, ut: h. Apol. 352,
Theog. 607, Scut. 317, Theog. 706, h. XIV 3, Merc. 273, Epigr. 14, 11.
qui ad nullum certum exemplar Homeri referri potuerunt; sed his
',• : • '- :'••■■■•;.■■ -''^s?''
XXXII
qaoqne locis poetae sane nihil aliud quam tmesin in eos trans-
tulerunt, cum nobis quidem ii loci non tales esse videantur, ut ex
vivido vulgi usu eos depromptos esse putemus. Itaque quae de
Homero imitando diximus, his locis vix everti possunt. Sed cum
dico de imitando Homero, nolo id sic accipi, quasi putem, poetas
hoc modo compilasse Homerum, ut operoso labore colligerent
exempla ex eo atque ad suum usum conferrent. Puto eos bene habu-
isse cognita carmina Homeri — quis enim nescit, quanta fuerit
tota anitiquitate Homeri auctoritas, quam sint ubique dominata
eius carmina — itaque protulerunt, quae memoriae obversabantur.
Sed videamus, antequam ex iis, quae de imitatione Homeri dixi-
mus, quae colligenda sunt, coUigimus, res quasdam ad sermonem
illorum carminum pertinentes, quae cum iis, quae de imitando
Homero diximus, artissime coniunctae sunt. Sunt enim iis locis,
quibus tmesis invenitur, nonnulli, quibus Homerus compositum
verbum usurpat, cum ceteri poetae epici eodem vocabulo utan-
tur dirempto , ut veram tmesin admisisse videantur. Eiusmodi
sunt: Scut. 246(p.l7), ApoLII140 (p.l7), Cer. 286 (p. 18), Ven. 271,
Cer. 168, 253, h.VII 13 (p.lSsq.), Op. et d. 635 (p. 19), Merc. 337
(p. 20), Scut. 200 (p. 23), Cer. 214, 217 (p. 24), Theog. 716 (p. 25),
Theog. 742 p. 29), Merc. 294 (p. 30).
Accedit, quod quibusdam locis alia quaedam est locutio
Homeri, alia ceterorum poetarum epicorum idque maximam partem
in iis carminibus, quae sine dubio posterioris sunt aetatis. Huius-
modi sunt: Theog. 694 (p. 15), Apol. 11 120 (p.l6), Cer. 276 (p. 16),
h.VII 33(p.l7), Apol. 11 328 (p. 17), Seut. 364, 461 (p. 19), Theog.
688 (p. 20), Op. et d. 581, 815 (p^ 23), Merc. 50 (p. 24), Cer. 217
(p. 24), h. VII 41, h. XXVII 7 (p. 25), Cer. 441 (p. 27), Apol. 1 122
(p. 28), Op. et d. 652 (p. 30), Epigr. 14, 11 (p. 30). Ex tali ser-
monis diversitate aeque atque ex ea re, quod omnes fere loci, qui-
bus tmesis invenitur, ad exemplar Homeri redditi esse videntur,
colligi potest, carmina illa epica posteriore esse facta aetate, atque
eam de qua agitur rationem dicendi, cum Homeri solum vestigia
in ea re poetas secutos esse viderimus, ea, qua haec carmina sint
licta aetate, paene interiisse atque ex sermonis consuetudine eva-
nnisse.
Collata Iliade Odysseaque cum ceteris quae diximus (p. 14)
carminibus epicis demonstrasse nobis videmur, aliam esse tmesis
condicionem rationemque in illis , aliam in his carminibus; cum
:^y^
•^^ - - - ';:••- -v/ - ■^' - • XXXUI
■^¥^^- £:"&.::: ■'-''.. ■: ■ [
ilKc ea loqHendi ratio ex vivido vnlgi usu fluat, hic imitatione ex
Iliade Odysseaque expressa est. Itaque hac tertia quoque parte
sicut duabns prioribus comprobasse me puto, de vera tmesi in
Iliade et Odyssea cogitari non posse.
Jure igitur id, quod iam in praefatione diximus, quaestione
absoluta repetere posse nobis videmur : In carminibus Homeri, dico
in Iliade et Odyssea, saepius praepositiones a verbis diremptae
esse -videntur; quae res tamen non in poetae licentia. sed in vivido
vulgi usu posita est, ut recte non de praepositionibus diremptis,
sed de adverbiis aut genuina aut praepositionum vi praeditis di-
cendum sit. Ob eamque rem in talibus adverbiis eum accentum
ponere consentaneum est, quem in adverbiis gennina vi praeditis
ponere solemus, eumque etiam iis locis, quibus pristina adverbii
■vis iam paulo infirmata esse videtur.
^4-
''■ X -^'
Live Music Archive
Librivox Free Audio
Metropolitan Museum
Cleveland Museum of Art
Internet Arcade
Console Living Room
Books to Borrow
Open Library
TV News
Understanding 9/11