A' chomhairl fheumail, mu 'bhi beachd-smuainteachadh air siorruidheachd

M

Digitized by the Internet Archive
in 2013

http://archive.org/details/achomhairlfheuma1810glas

No. 62.]

A? CHOMHAIRL FHEUMÀIL,

MU 'BHI BEACHD-SMUAINTJEACHADH

[i
Air Siorruidheaehd.

SEARMOIN. 2 COR. ÌV. 18.

ìir dhuinn bhi ag amharc cha'n ann air na nithibh a thtt
r' amjaicinn, ach aìr na nithibh nactièil r amjaicinn :
oir tha na nithe a chithear aimsireil, ach tha na nithe
nach faicear siorneidh.

JN ithe siorruidh! — Ciod iad na briathra sinf Ciod
an fhuaim a tha iad a' deanamh ann am chluasaibh!
Ciod an t' oibreachadh a tha iad a' brosnuchadh ann am
uchd? Tha dian-iartus aig mo chridhe criodhnaichte
gu fios fhaotainn ciod an daimh a th'aca ruim fèin, agus
riùsan a tha gam èisdeachd an diugh, an uair a ghabhas
iadsan agus mise ar cead do na h-uile seailadh talmhaidh^
agus a theid sinn do shaoghal nan spioraid. Ciod uime
sin a ta mi ri thuigsin mu na nithe sin'a tan so air an our
an cèill mar nìthe nach faicear? i An e Diteadh, diteadh
Siorruidh? Och! am feud a' chuis a bhi mar so, an deigh
nan ioma degh theairgs a fhuair mi do Chriosd, iomada*dh
stri an spiorafS, iomadaidh gairm omhinisteiribh,iomadaidh
earail o chairdibh, iomadaidh sanus o'm choguis fein?
OI briathra uamhasach! Tha iad gam lionadh le
h-uamhas tha iad a' cur crith orra; tha iad a* cur uamhuna
air mo chruth bàsmhor. Ach, mo bhràithrean, tha sinn
fathasd ann an tir nam beo, agus ann an ionad na h^earbsa;
cha'n 'eil dorsa na tròcair fathasd air an druideadh 'nar

n-aghaidh ; tha guth na slainte fathasd rfa chluìnntin 'n ar
n-ionada-còmhnuidh. Slainte, slainte Shiorruidh!
O focailriuachmhor! Tha iad sjn co sòlasach 'sa bha na
focail eile uamhasach; co milis 'sa bha iad sud searbh,
A bhràithrean, 'siad na nithe a ta siorruidh a tha 'nan
aoibhneas do na h-ainglibh agus do'n mhuinntir shaorta
ann an nearah; agus is iad a tha 'nan uamhunn do na
diabhail agus do'n t-sluagh mhalluicht' ann an ifrinn.
Tha e lionadh aon chuideachd le h-aoibhneas naomha,
'nuair a smuainticheas iad nach bi crioch air an sonas:
tha e cur uamhunn an-dòchais air a chuideachd eile,
'nuair a smuainticheas iad gu mair a'm pianntan gu
saoghal nan saoghal. Nach mòr an cudthrom bu chòir
a bhi aig na nithe sin oirne a ta'g-ullachadh airson,
agus d'an èigin gu h-aithghearr imeachd chum nan
seallaidhean uamhasach suidhichte sin! Tha'n t-Abstol
anns an earrainn roimh bhriathraibh ar teagaisg, an
toradh sonadh a ta sruthadh o bhi beachd-smuainteachadh
air siorruidheachd ann a bhi toirt air "ar n-àmhghar
eutrom, nach'eil ach re tio*a a bhi' 'g-oibreachadh dhuinn
trom-chudthrom gloire; ach anns an t-searmoin so, an
àite dhomh bhi labhairt gu h-àraid air a cheann so, bheir
mi oidhirp air mineachadh a dheanamh mu fhèum a
chleachdaidh so air ar gnath chaithe-beatha 'san
t-saoghal. >

An tùs, Bheir a bhi beachdsmuainteachadh air
aiorruidheachd oirnn faire dheanamh an aghaidh pea-
caidh. rSan am so, tha nàdur an duine co truaillidh, a's
nach sguir e do pheacadh am feadh a tha e 'san t-saoghal
bo. Ach gidheadh tha iomadaidh smuaintìdh, a dh*
fheudadh, nam biodh iad air an cleachda gu ceart, a
bhi nan leigheas air an olc so: theagamh nach cuir iad
CQ$g iomlan air, ach chuireadh iad air a chuid a 's lugha
bacadh air e bhi buadhachadh. Am measg nan smuain-
tidh sin uile, cha'n aithne dhomh aon a's feumaile no
beachd smuainteachadh air siorruidheachd. Abhraithrean,
cuireamaid a thaoìbh an sgail a tha folach saoghal nan
gpioraid as ar sealladh. Togaibh a nis bhur suilean gu
neamh, agus faicibh sonas an t-sluaigh shaorta shuas*-—
Feuch tha iad sgeudaichte le culaidhibh geala; tha crùin

gloire air an cipn, agus pailrae buaidh 'nan larnhaibh : — »
Faicibh, cha'n 'eil bròn; no curara, no doilghios aca.
Eisd, tha iad a seinn orain Mhaois agus an.Uain: Cia
milis, cia binn, cia iomlan aoibhneach! Ach cha'n fheud
sinn dol ni's faide. Sco mòr an urram agus an sonas, a's
gu bheil an t-Abstol a' dearbhadh, " Nach fhaca suil,
nach cuala cluas, agus nach d' thainig ann an cridhe
duine, na nithe a dh' ulluich Dia dhoibhsan aig am bheil
gràdh dha." Tiondaidhemaid uime sin ar sùilean o'n
t-sealladh aoibhneach agus sholasach so: amhairceamid
sios gu h-ifrinn, agus faiceamaid truaighe na muinntir
mhalluichte anns an t-slochd iosal, Och! cionnus a tha
iad a' giosganaich an teanga le pian; tha iad a' gul, tha
iad a' caoidh, tha iad a' casadh am fiacla. " Faic, tha
iad ag òl do fhion feirge Dhe, a tha air a thaomadh a
mach gun choimeasg ann an cupan fheirge, agus tha iad
airam pianadh le tein' agus pronnusc ann am fianuis nan
ainglibh naomha, agus am fianuis an Uain, agus cha'n 'eil.
fois aca la no oidhche, ach tha deatach a'm piann—
taibh a' dol 'suas gu saoghal nan saoghal." Cia neart-
mhor, cia uamhasach na briathra sin, Gu Saoghal
nan Saoghal, Gu Saoghal nan Saoghal! Is leòir iad a
chur eagail air a' chridhe a 's treise; a thoirt air na h-uilt
fuasgladh agus air ar gluinibh bualadh air a cheile — A
nis le creidimh beachd smuaineachibh air na nithibh a ta
siorruidh. — An urradh dhuibh aoibhneis neamh agus
pianntaibh if'rinn a chumail do ghnàth fa chomhair bhur
sùl, agus aig an am cheudna i'ulang dhuibh fèin a bhi
toirt caidreadh do'n pheacadh le saorsa. Gu cinnteach
cha'n urradh. Bheireadh dlu' — bheachd air siorruidheachd
oirbh tre ghrùs diadhaiidh buaidh fhaotain air cumhachd
a bhuairidh; mheasadh sib^ mar ne.o-nì toilinntinean a
pheacaidh; reusanaichibh ruibh fèin air andoigh so,'
t* tha mi faicinn neamh agus ifrinn romham. . Ma bheir
mi caidreadh do 'n pheacadh, biaidh mi air mo dhruideadh
a mach o'n àite ghlòirmhor ud, o Dhia agus o Chriosd,
agusnah-uileaoibhneasatashuas;'biaidh mi air mo cheangal
ann an slabhruidhean dorchadais, biaidh mi 'n am chom-
panach do spiorada neo-ghlan an t-sluic gun iochdar,
biaidh mi air mo phianadh le teine agus pronnusc gu

saoghal nan saoghal. Am bi mi uime sin co amaideach
a's gu'n caill mi glòir shiorruidh, air son an toiiinntin
ghoind so? Am fàg mi'mi-fein buailteacli do thruaighe
ehiorruidh air son an t-sòlais ghearr so? Cha'n fhàg,
Deanadh muinntir an t-saoghaiì tàir orm mar a's àill leo,
uaith so a mach, teichidh mi o pheacadh mar o leòmhan
no o mhath-gbamhuinn.

'San dara aite, Bheir a bhi beachd-smuainteachadh air
aiorruidheachd oirnn beag meas a bhi againn air an
t-saoghal a ta làthair, 'Se'n saoghal air aon dòigh no doigh
eile, an t-iodhol a ta chuid a's mo do dhaoine ag aoradh.
Ah! cia mòr ann ar meas-ne a tha 'shaibhreis, 'urrama,
agus a thoilinntine! Tha iad sin a' togail 'suas ar smu-
aintean agus ar n-aigneidhan, is iad sin ar cuspairean
àraid anns a' bheatha so. A nis, mo bhraithrean, am bheil
sibh ag iarruidh casg a chur air an spiorad shaoghalta
mi-riàghailteach so? Am bheil sibh ag iarruidh faotainn
oscionn nithibh talmhaidh, agus ag iarruidh bhi 'g èiridh
'fiuas gu neamh? Imichibh agus smuaintichibh air an
t-saoghal eile. Cumarbh na nithe a ta siorruidh fa
chomhair bhur sùilean. Smuainticheamaid air duine aig
am bheil saibhreas ro-mhòr, oighreachd fharsuing, bail-
tcah, lùchairtean riomhach, agus liosan taitneach mar
pharras; ach am feadh a tha na h-uile nithe talmhaidh
aige dh' fheudsa chridhe mhiannachadh, gu'm bheil e'na
Choigreach do dhiadhachd, agus mu dheireadh gum
bàsaicb e mar chaith e bheatha, Smuaintich ge do
labhradh tu ris an duine thruagh so an ceann aon mhios
a mhain an deigh dha dol do ifrinn; agus gu'rn feoràich-
eadh tu dheth, ciod a tha e 'nis a' smuainteachadh mu'n
t-saòghal so, agus mu na nithfbh air an robh a chridhe
co-mor air a shocrachadh am feadh a bha e bhos air an
talamfi:^-Ah, mo bràithrrean, cia gèur an freagairt a
bheireadh e dhuibh! _" Diomhanas nan diomhanas,
ghlaodhadh e, is diomhanas na h-uìle nithe," Ciod am
fèum a tha 'nis am sheilbhan mòr anns an t-saoghal? Ciof
am feum atha dhomh do'm luchairtean mòraJach a thog
mi, agus rau'n robh mi co uaibhreach; ciod am feum
th' anns na liosan ud anns an do ghabh mi na h-urrad
thoilinntin, agus a mhol mo'lucftd-cUimh co mòr? Ah!

cha'n fhaic mi ni 'smoìad! Tha mi 'nis air mo phianaàV
anns na lasraichean so; agus ann an so, mo thruaighe!
is èigin dhomh buanachadh gu saoghal nan saoghal." —
Ach faicibh e ni's faide. An uair a smuainticheas gu'm b'e'n
saoghal so a sgrios è; gu'm b'e a spèis dà, agus a dhian-
leanmhuin na dhèigh, a thug -e gu ionad na dòruinn so:
— tha e' gul a' donnalaich, agus ag eighach; tha e gla-
odhaich cha n e'mhain an aghaidh diomhanas agus
faoineachd an t-saoghail a ta làthair, ach tha e briseadh
a mach leis a mhaliachadh a's seirbhe 'na aghaidh, tha
e'ga mhallachadh mar aobhar asgrios siorruidh. Mo
braithrean, nach d'thugadh beachd-smuainteachadh air
na nithe 6Ìn mothachadh dhuibh air diomhanas agus
faoineachd nithe talmhaidh? Cha'n urradh sibh gun
amharus comhluadar ris na h-aingidh ann an ifrinn; ach
gu cinnteach, tha aobhar againn bhi smuainteachadh gur
iad sin n'an leithide sin, na smuaintidh a th'. aca mu'a^
t-saoghal sin d'an do ghabh iad an cead siorruidh,,.

Ach ma's aill leibh tuilleadh dearbhaidh f haotainn mm
dhiomhanas an t-saoghal,. rachaibh agus feoraichaibh
do aon do luchd-aiteachaidh.neamh« Dearbhaidh . esan
gur firinneach teisteas a' pheacaich: 'na shuilibhsan, chaill
an saoghal na h-uile thaitneas; tha e 'na bheachd-san mar
dhùnòtraich* An sin tha e chòmhnuidh ann an lùchart-
aibh moralach;— tba na bunaitean do chlacha riomhach, na
geatacha do neamhnada, agus an t-sraid do or fior-ghlan.
An sin, tha e ann an cuideachd a' chomuinn a's urram-
aiche; — " thainig, e gu làn-chomhthional agus eaglais nan
ceud-ghin, agus. cuideachd do-àireamh do ainglibh, gu
spiorada nam . firean air an deanamh foirfe; gu h-Iosa .
eadarmheadhonair a chomhcheangail nuaidh, agus gu
Dia breitheamh nan uile." Ann an sin, tha e air àrdu.
chadh. gus an inbhe is mo; — fhuair e " rioghachd
nach fheudar a ghluasad, crùn gloire nach sear^gu bràth
H oighreachd a taneo-thruaillidh, agus neo-shaiacn, agus
nach caith as." An sin, ann an aon t'hocal, thatoilmn-
tioe taghta 'nan nàdur, agus siorruidh 'nam.buanachadh* .
A_ bhràithrean, nach mor, nach ro-àrd , ua beannacncta
sjn! Ann an coimeas riu sin, cia;Suarrach, cia faoi%
cia .. neo-f hiachaiì uile thoilmntme aa beama sol Xhs^

iad air an tilgeadh anns an sgàile; tha iad gu l'eir air an
dorchachadh; cha 'o 'eil gloir aca " do thaobh na gloir a
tha toirt barrachd." Srauaintiche-mid, uime sin, air
aoibhneaS neamh, le sùil a chreidimh; cumamaid sior-
ruidheachd do ghnàth 'nar beachd; bheir so air ar cridhe-
diomhanas na beatha threigsin; bheh* so oirnn, " ar n-
aignei«lhean a chur air n.a ni.thibh a ta shuas, cha 'n ann
3,ir nithibh talmhaidh."

'Sa?i treas aite, Bheir beachd-smuainteachadh air sior-
ruidheachd oirnn a bhi curamach gu feum ceart a dhean-
amh d'ar n-aimsir. Tha 'n aimsir 'na cudthrom neo-
chriochnach do thaobh na daimh à ta aice re siorruidh-
eachd; oir do reir an fhèum a ni sinn d'ar n-aimshv
biaidh sinn gu bràth sonadhj no gu bràth truagh, Giod
am meas uime sin a bu choir dhuinn a chur air an aimsir
a ta liàthairl; cia lauchmhor a bu choir do gach mionaid
a bhi 'nar beachd-ne! Tha gliocas ni's luachmhoire no
Q.r na h-Ophir, no an Onics luachmhor, no an saphire,.
tha luach gliocais fad oscionn nan clach a's uaisle,'' Ach
gidheadh ge mor a luach gun ehoimeas, tba moran 'nar
measgne struitbeach air ar n-aimsir; tha gu tric tuilleadh
dhith agamn no 's aithne dbuinn a bhuiieachadh gu ceart;
cha 'n 'eil iad ach tearc 'riar measg, a thug seachad ach-
cuibhriorin ro bheag dhith do na criochaibh àrd agusi
©irdhearc sin airson am bheìl i air a tabbaìrt dhuinn«j
Mo bhràithrean, is mearachd- so nach feudar a thomhas,
agus a tha toilltm grad chronachadh. *Ach cionnus a ni;
sinn o so 'mach faire an àghaidh an uile ro rnhor so!j
Gionnus a bhrosnaicheas sinn ar n-ariama leasg gu bhij
«aoradh na h-aimsir a dh' fheudas fathast marsuinn?;
Imichibh agus .sm'uaintichibh air siorruidheachd: cumaibh
aoibhneas siorruidh agus truaighe shiorruidh do ghnàthi
mu choinnedh bhur sùJ, agus an sin, cha mhi-bhuillich
sibh bhur -n-ajmsir-.. Is ràdh coitchcionn, ach gle chearfc,
riach 'eil fios againn air luach nithibh gus an caiìi sinn
iad: Uait'h so tha feum na h-aimsir air a rnhineachadh gu
soilìeir le staid na muinntir mhalluicht' ;ann an ifrinn
Ah! cia geirt- a tha iad a* nis a' caoidh an amaideachd
agus an cuthach le bhi dichuimhneaclmdh feum a dhean*
amhdp aimsir na, beatha, agus na cothroma slainte thu*

gadh dhoibh. Feudaidh sinn a smuainteachadh, giirn
. abair iad, " 'nuair a bha Dia againn re sheirbhiseachadh,
agus anama 're 'n tearnadh, agus staid shiorruidh re
ullachadh air a son, thubhairt sinn, mar amadain, cion-
nus a chaitheas sinn ar n-aimsir? Ach a nis, tha ar
B-aimsir air a caitheadh, air dol seachad, agus air ime-
achd: Anis, si 'cheist diiuinne, cionnus a chaitheas sinn
siorruidheachd?' Mo thruaighe! cha'n urradh an t-sior-
ruidhea^hd a bhi gu bràth air a caitheadh. An dc'-igh
, dhuinn na piannca ua-mhasach sin fhulang fad deich
j mile do mhiltibh linn, biaidh ar truaighe do ghnàth ur:
I cha bhi'n t-siorruidheachd ni 's dluithe do chrich, no
an uair a thoisich i. Biaidh gu bràth air thoiseach oirn
I sealladh do thruaighe shiorruidh.''— Smuainichibh cia
i durachdach, cia dian — thogarrach a ghuidheadh SpknV
I ada na muinntir mhalluicht' air son beagan aimsir, a chum
dol as bho ionad na doruinn, nam biodh an coslas bu
lugha gu'm biodh an urnuigh air a h-èisdeachd. " O!
gu'm biodh againn bliadhn' eile, mios eile, seachduin eile,
no eadhon aon là eile. O! gu'm feuchadh Dia sinn aon.
uair eile; gu 'n d'thugadh e dhuinn aon tair^s' eile do
Cliriosd; gu n d' thugadh e 'ris aon chuireadh eile dhuinn
gu aithreachas; gu'n d'thugadh e dhuinn ach aon cho-
throm eile gu tionndadh ga ioxinsuidh. Fadheoidh,
smuainichibh, cionnas a dheanadh peacach bochd air a
thoirt air ais a h-ifrinn do'n uine ghairid a-dh' fheudadh
efhaotain a chum ullachadh air son siorruidheachd. 'Na
shuilìbhsan thaisbeanadh .latha no uair, no mionaid do
luach do-Jabhairt. Cha bhiadh uairean air an caitheadh
leis ann an codal neo-fheumail, ann an sraideamachd
dhiomhain no ann sugradh faoin: cha bhiodh aimsir air a
buileachadh, eadhon air gnothaichean cumanta na beatha,
ach na bhiodh bhiodh ro-fhèumail. Bhuiìichaadh e chuid
as mo do gachlatha ann am frithealadh air curam anama..
A' bhrkithrean. cha blii peacach gubrath. air a thoirt air ais
a h-ifrinn gu talamh gus leithid -in doc Iiothrom fhaotain.
Ach tha sinne air ar cur 'san. staid a bìia mi 'nis a' hara-
lachadh, Cumamaid air an aobhai- sia suorruidheachd do
ghnath 'nar beachd; builich eamaid aimsir na beàtha mar
gub.ltheamaid cheana ann an saoghaì, nan spioraid.

8

'Sa' cheathramh aite, Bheir beachd-sonuainteachadh
air siorruidheachd oirn a bhi beothail ann an cleachda 'na
diaghachd. 'Seigin do'n chuid a's mo dhinn a bhi fiosrach
gu bheil sinn a' saothreachadh gu muladach as eugas
beatha 'nar n-aidmheil air dleasnais na diaghachd: feu-
daidh sinn coslas na diaghachd a chumail suas, ach mo
thruaighe! cha'n' eil againn ach beagan do'n chumhachd.
Theagamh gu bheil cuid anns a' choithional so, nach
fosgaii am Biobal ach ro thearc; agus ge do dh' fheudas
cuid eile dhinn cleachdadh a dheanadh air a leughadh
gach la, gidheadh cia cabhagach a ruitheas sinn san
t-seirbhis; cia beag aire tha sinn a' tabhairt do na tha air
a chiailachadh Jeis na nithibh a tha sinn a' leughadh; cia
beag dheth a tha sinn a' caradh re r cor agus staid fèin!
Ann an èisdeachd an t-soisgeil, cia tric a tha sinn ni's mo
gu mor air ar glacadh leis an fhuaim a thoilicheas a
chluas, no tha sinn leis na firinne a dh' fheudadh buan-
nachd a thoirt d'ar n-anama! Cia neo-chùramach, cia
caoin-shuarach a tha sinn gu minic, am feadh a ta na
nithibh a's cudthromache air an cur f'ar comhair! Ann
an urnaigh mar an ceudna, cia marèh a tha sinn gu tric
anns an dleasnas sin! tha ar n-iartuis mar gum biodh iad
a reothadh a' teachd o'r beòil. Theagarah gu bheil ar
smuaintean eadhon a' dol air seacharan air cnuic agus
beanntaibh an diomhanais: tha sinn a' di-chuimhneachadh
gu bheil sinn am fianuis Dhè, agus gu bheil sinn ann an
dleasnas na h-umaigh. Ach cha leudaich mi ni 's faide
air na nithibh fa leith sin:. bheir bhur cogaisean fein
fianuis air cia marbh agus, neo bheothail a tha bhur staid,
Anis am bheil dochas? Am bheil cungaidh gus am feud
sinn dol chum an galar coitchienn so leigheas. . Tha
mo bhràithrean, jrachaibh agus smuaintichibh . air sior-
ruidheachd.. An uair abhios bhur cridheachan marbh^
agus trom, agus a fonn mu nithibh spioradaU, tionnd-
aibh bhur suilean ro saoghal nan spioraid; Gabhaibh..
sealladh a chreidimh do na h-aoibhneis shiorruidh, agus
do na pianntaibh siorruidh: Ni sin bhur n-anama ath-
bheothachadh; beothaichidh so ann bhur n-uchd lasair
naomha ann an obair na daighachd 'Nuair, a leughas.
sibh bhur Biobal, smuainwchibh air siorruidheacbds -

agus O cìocl an dùrachd leis am brosnuich so sibh!
An uair a dh' amhaircear siòs, agus a sheallas sibh air
ifrinn a losgadh fuidh 'r cosaìbh, agus a chi sibh doruinn
na muinnter rahalluichte; an uair a thionndaidheas sibh
o'n t-sealìadh uamhasach sin, agus a thogas sibh bhur
suiìean gu neamh, agus a ghabhas sibh beachd air gloir
agus beannachd na muinntir shaorta shuas — an leugh
fiibh an sin *« na Scriobtuir, a ta comasach air bhur dean-
amh glic a chum slàinte," leis an neo-churam ghnàthach
a chleachd sibh roimhe? Cha leugh, rannsaichidh sibh
iad mar ionmhus folaichte," rannsaichidh sibh iad le
tuilleadh dùrachd no rannsaicheadh sibh eachdraidh bhur
ducha fein, gu còir a thoirt dhuibh air staid mhòr, no
eadhon gu rioghachd no crùn. — An uair achluinneas sibh
an soisgeul, smuaintichibh air siorruidhtachd. A bhrài-
ihren, nach bu bheothail na coi' thionail a bhiodh againn,
no 'n eisdeadh sibh uile mar ann am fianuis Dhè, agus le
saoghal nan spioraid fa chomhairbhursùl! Cha'nfhaiceadh
fiinn an a h-aon 'nan codal, cha'n fhaicemaid a h-aon
neo-churamach agus caoin-shuarach: bhiodh gach sùil a'
feitheamh air an fhear-labhairt; bhiodh gach cridhe fos-
gailte ghabhail re briathraibh na beatha shiorruidh. Ciod
an dùrachd a bhiodh 'sa' choi'thional uile! Ciod an stold-
achd anns na h-uile gnuis! bhiodh a leithid do shàmh
chair; a leithid do chiuine: dh' fheudadh eadhon cagar a
bhi air a chliunntin — Anuair ani thu urnaigh re Dia smua-
intich air siorruidheachd. Fograidh sin na h-uile smuain
fhaoin agus dhiomhain; beo haichaidh so thu le teas
naomha; bheir so ort a bhi tagar airson tròcair a chum
maitheanas agus airson gras an naomhachaidh, agus air-
son slainte shiorruidh, le tuilleadh liosdachd, nachunnaic
thu riamh dèirceach bochd ag iarruidh arain, no cionntach
dìte a' tagar airson a bheatha. Fadhèoidh, 'nuair a
smuainticheas tu air bàs Chriosd, smuaintich air sior-
ruidheachd. An uair, O Chriostaigh, a chi thu na piann-
taibh o'ra bheil thu air do shaoradh, agus na beannachdan
giorruidh air am bheil thu a' t-oighre; agus gu' h-àraid'
nuair a smuainticheas tu guJm b'ann Je bhi aii a dhean-
amh 'na mhallachd air do shonsa," a shaor "Losa Criosd
tliu o mhallachd an lagha;', — Lionaidh so thu le taing a-

w

■bl
I

10

gus raoladh dhasan a nochd a leithid do ghràdh iongan-
tach dhuit; dùisgidh so thu le fuath naomha do 'n phea
cadh, a thug do Dhia do shlànuighear gu duslach aJ
bhàis; beothaichidh so thu Ie èud laiste gu ghlòir a chur
air aghaidh anns an t-saoghal. 'Siad sin na h-eifeachda
sona bhios a* sruthadh o smuainteachadh air siorruidh
eachd, gu *r dearamh beothail ann an dleasnais na
diaghachd.

'San àite mu dheireadh, Bheir beachd-smuainteachadh
air siorruidheachd oirnn a bhi eudmhor airson slainte an-
amana. An uair a dh' amhairceas sinn a mach air an
t-saoghal, cia bronach an sealladh achi sinn! Mòr-chuid
eachdan do chreutairean air àn leigeadh ris do fhearg
agus mallachdan De Uile-chumhachdaich. Tha beatha sa
mhairreannach agus bàs siorruidh m'an comhair; tha
aoibhneas siorruidh no truaighe shiorruidh aig laimh, ach
cha'n 'eil curam orra/ tha iad a' caitheamh am beatha
gun Dia, gun Chriosd, agus gun dòchas anns an t-saogh-
al. " O Thighearna maith cruas mo chridhe, a chionn rsc
gur urradh mi amharc air a leithid a dh' amaideachd agus
a chuthach a' measg mo cno'-chreutairean, agus gun a ref
bhi deanamh tuilleadh broin air a shon. Maith guidheamj
ort, neo-mhothachadh uanihasach m' anama ann a bhi
faicinn a chuid mhor do'm ' bhraithreah mu'n cuairt orm
a' caitheamh am beatha mar gu'm biodh iad as an cèill,
agus gun tuilleadh tiomach aidh air mo chridhe le truas
d'an taobh; — gur urradh mì bhi gam faicinn ann an cun
nart truarghe shiorruidh, agus gun tuilleadh dichill a
ghnàthachadh airson an slainte." An uair a dh' amh
airceas tu, O Chriosdaidh, nu'n cuairt duit, agus i
bheach daicheas tu neamh agus a h-uile aoibhneis air ara' ìi
masluchadh le d' cho' — chreùtairean, mar nach biodh aci
annta ach nithe suarrach; an uair a ta ifrinn agus gach n
uamhas air an cur ahn an neo-brigh, mar nach biodh! bt
annt' amhain ach eagal meallta, gu cinnteach bheireadh so aua
©rt deòir-fhola shileadh os an cionn; b'u choir dha so thoirtp U
ort briseadh a mach agus glaodhaich, " O! gu robh mo
cheann na uisgeacha, agus mo shuilean 'nan tobar dheòir
chum a's gu guilinn a la agus a dh' oidhche airson mo
choimhearnaich, air sgàth mo bhràithrean." Gu h-araid,

iii!

11

1 smuainticheadh pàranta criosduidh, do thaobh an cloinne,
mi-dhiadhaidh. An urradh sibh a bhi' gam iaicinn a'
ruidh gu cabhagach gu truaighe shiorruidh agus gun bhur
cridheachan a bki air an gluasad! An urradh dliuibh am
faicinn air fiòr-bhrUaich na h-ifrinn, agus gun bhur crid-
heachan a bhi air am maothachadh le truas dhiubh! Ciod,
ge do bhitheadh iad a* soirbheachadh anns an t-saoghal!
Ciod, ge do chitheadh sihh fod ag èiridh gu socair agus
saibhreas, agus urram. Àh! ciod am feum a ni iad sin
dhoibh ann an ifrinn. Togaibh suas uime sin, eaoidh air

Jìlan son, ag radh, Ciod! a mhic an d' thug mi chum an
j. t-saoghail thu, gu bhi mu dheireadh air do thilgeadh air
j falbh? An d' àraich mi thu le co-mòr do churam chum
j. gu biodh tu mu dheireadh ann ad' chonnadh do na
.f basraichean? An do chuir mi thu air t=aghaidh anns an
.j t-saoghal, gu bhi ad' chreich do'n diabhol, tfgus gu bhi

2 air do chràdh leis gu saoghal nan saoghal. " O mhic, a
\ mhic, ciod a ni mì air do shon? Dhia nach ann a bhas—
| aichinn air do shon, a' mhic, O a' mhic."

J Air an dòigh cheudna, deanadh clann dhiaghaidh bròn
jj airson am paranta bochd neo-dhiaghaidh, O! tha m'athair,
jj o'n d' fhuair mi bith; air an t-slighe gu sgrios ; tha e
j greasad co luath 's a's urradh sgiathan na h-aimsir a
ffl ghiùlan gu truaighe shiorruidh. Mo thruiaighe! mo^
mhathair, mo mhathair ghràdhach, a ghiùlain mi 'na
broinn, a dh' altruim mi air a glùinibh, a dh' araich mi
air a h-uchd, a thìormaich mo shùil 'n uair a ghuil mi.
Ah! bha i ni's mo do churam air no shon, 'n uair a
shaoil i mi bhi dluth do 'n bhas, no bha i air a son fein,
ge do bha i dluth a dh' ifrinn. Mo thruaighe! an uine
ghairid bithidh i marbh, agus mur gabh i aithreachas
gu grad, agus mur pill i gu Dia> caillear i gu eior-
rùidh. O! cia neo-thoiìeach a tha mi so a chreidsin mu
neach a tha co dluth agus co ionmhuinn leam ! Tha e
'gam ghearradh mar sgian gu'm chridhe ; tha e mar shear-
bhas do'm anam." Sann mar so a bhrosnuicheas beachd-
smuainteachadh air siorruidheachd mothachadh 'nar n*
uchd do thaobh anama ar co-chrèutaircan peacach. Bros-
naicheamid sinn fèin uime sin; deanamaid tuilleadh
dichiil no rinn sinn naroo a chum rioghachd Chnosd s

n

mheudachadh anns an t*sàoghal, agus gu h-àraid -airsort
slainte ar coimhearsnaich agus luchd-eòlais, ar càirdean,
agus luchd-daimh. 'Sann mar so trid beannachaidh Dhè
a bhitheadh gnàth smuainteachadh air siorruidheachd.

Cha'n 'eil sinn idir re smuainteachadh, gu'n dean so,-
no saothair sam bith eile drùthadh air ar cridheachan, no
'n t-aomadh a's lugha air. ar caithe-beatha, mur bt
oibreachadh an spioraid naoimh 'na cho-chuideachd. Ani
feadh uime sin, a bhios sibh an sàs anns an ni so, biodh
bhur n-urniugh dhurachdach a ' dol suas, chum gu'n
seòladh agus gu'n cuidicheadh, agus gu'm beannaicheadh
e sibh. 'Sann an sin agus an sin a mhain, a chi sinn toradh
na cleachda naomh so, ann an iompachadh pheacach do'n
t-Slanuighear, agus annancaithe-beatha naemha shluaigh.
Mu'n criochnaich mi, fuilingibh dhomh aon iarrtus
eile ghuidhe oirbh, agus do bhri nach 'eil e ach beag,
feudaidh sibh gu h-ealamh a ghabhail: 'Se so ann an aon
fhocal, gu'n cuireadh sibh air leith ceithreamh ha h-uaire
na h-uile maduinn, gu smuainteachadh gu durachdach
air siorruidheachd. Feudaidh, gu'm bi eiseachd slain-
teil aige chum bhur coimhead o'n olc feadh an là; feud-
aidh so bhi 'na mheadhan sona gu'r cumail ann an eagal
Dè, ciod sam bith cor 'sam bi sibh air bhur suidheachadh,
feudaidh so bhur sonas siorruidh a chur air aghaidh. O
Shiorruidheachd, a Shiorruidheachd, a Siiior-
ruidheachd, cia domhain bu chèir dhuit drùthadh air
ar n-inntine!

GLASGOW:

PRINTED, AND SOLD FOR THE
GLASGOW RELIGIOUS TRACT SOCIETY,

At the Bible Society, Tract, and Sabbath School
Bepository, No. 10, Wilson-Street.

Pricc 4s. per hundred.

J. NIVEN, Printer.

SSBHBI

>3fB&u9i5KH.

HH
Hf

BBflfflf

HBH

rih

iBh

Slffissll

iifi

BflH

fcSaSSf