Skip to main content

Full text of "Acta Ss. D.N. Pii PP. IX.: ex quibus excerptus est Syllabus editus die VIII. Decembris MDCCCLXIV."

See other formats 


Google 



This is a digital copy of a book that was prcscrvod for gcncrations on library shclvcs bcforc it was carcfully scanncd by Googlc as part of a projcct 

to make the world's books discoverablc onlinc. 

It has survived long enough for the copyright to cxpirc and thc book to cntcr thc public domain. A public domain book is one that was never subjcct 

to copyright or whose legal copyright term has expircd. Whcthcr a book is in thc public domain may vary country to country. Public domain books 

are our gateways to the past, representing a wealth of history, cultuie and knowledge that's often difficult to discovcr. 

Marks, notations and other maiginalia present in the original volume will appear in this flle - a reminder of this book's long journcy from thc 

publishcr to a library and fmally to you. 

Usage guidelines 

Googlc is proud to partncr with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to thc 
public and wc arc mcrcly thcir custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing tliis resource, we liave taken stcps to 
prcvcnt abusc by commcrcial partics, including placing lcchnical rcstrictions on automatcd qucrying. 
Wc also ask that you: 

+ Make non-commercial use ofthefiles Wc dcsigncd Googlc Book Scarch for usc by individuals, and wc rcqucst that you usc thcsc filcs for 
personal, non-commercial purposes. 

+ Refrainfivm automated querying Do nol send aulomatcd qucrics of any sort to Googlc's systcm: If you arc conducting rcscarch on machinc 
translation, optical character recognition or other areas where access to a laige amount of tcxt is hclpful, plcasc contact us. Wc cncouragc thc 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 

+ Maintain attributionTht GoogXt "watermark" you see on each flle is essential for informingpcoplcabout thisprojcct and hclping thcm lind 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 

+ Keep it legal Whatcvcr your usc, rcmember that you are lesponsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
bccausc wc bclicvc a book is in thc public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countrics. Whcthcr a book is still in copyright varies from country to country, and wc can'l offer guidance on whether any speciflc usc of 
any speciflc book is allowed. Please do not assume that a book's appearancc in Googlc Book Scarch mcans it can bc uscd in any manncr 
anywhere in the world. Copyright infringement liabili^ can be quite severe. 

About Google Book Search 

Googlc's mission is to organizc thc world's information and to makc it univcrsally acccssiblc and uscful. Googlc Book Scarch hclps rcadcrs 
discovcr thc world's books whilc hclping authors and publishcrs rcach ncw audicnccs. You can scarch through thc full icxi of ihis book on thc wcb 

at |http://books.qooqle.com/| 



c yi , /l-f''^o 




HARVARD ^^^ COLLEGE 

LIBRARY 

+ 

FROM THE UBRARY OF 

COMTE ALFRED BOULAY DE LA MEURTHE 

+ 

PURCHASED APRIL, 1927 



A C T A 



SS. D. N. 



P I I P P. IX. 



*■■ 



A C T A 



SS. D. N. 



P I I P P. IX 



A C T A 



SS. D. N. 



P I I P P. IX 



EX OCIBUS EXCERPTnS EST 



SYLLABUS 



EDITUS DIE VIII DECEMBRIS MDCCaXIV 




ROMAE 

TTPIS REV. CAMEBAE APOSTOLICAE 

MDCCCLXY. 






L ') ' ' 



, HARVARD COLLCGE LI««ARY 

J FROy THE LIBRARV OF 

COMTE ALFRED BOULAY D£ LA MEURTMi 
APRiU 1927 



i\ 



W 



:\- 






EDITORES LECTORI 



Postqmm in lucem editus est Syllabus propositionum, 
quas SS. D. N. Pius PP. IX in plerisque Pontificatus 
sui Actis, ceu praecipua aetatis nostrae errorum capi-- 
ta notaverat; nonnullis visum est operae pretium fur 
turum, st una cum Syllabo illa ipsa documenta con* 
iungerentur, et veluti unum corpus in vulgus prodirent. 
Raros enim totam illam tum Litterarum encyclicarum ^ 
tum AUocutionum multitudinem , in quibus Syllabi pro^ 
positiones reprobanlur, possidere credibile est: et tamen 
eas conferre omnino oportet, siqui verum sensum, in 
. quo illae sententiae pontificia auctoritate perstringun- 
tur, elicere velint. 

Accedit etiam, quod ingens quaedam commotio per" 
ditorum hominum hanc sollemnem promulgationem sub- 
secuta est : quippe quamvis et alias iidem errores 
proscripti fuissent; haec tamen uno ictu unoque tem- 
pore iacta in universos pontificia Censura, mirum in 
modum ipsorum animos pupugit. Quapropter, cum r^- 



hdari adversus vxploralam mHalem difficillmim sit; 
obscurare avtem verttatem facillimum: hoc consuetm 
cansae suae remedium poposcermt, supremi Pontiftcii 
sententias pervertere, Einsque auctoritatem et magiste 
rium m inmdiam adducere. Quod iniquissimum pi 
gnandi arti^cium per se satis opportunum simpliciorm 
animis captandis, eludetur sane, si Pontificiae decla 
rationes nativa se luce iis in primis se prodent, qu 
alios veritatem edocere o/ficio suo tenentur. 

Haec itaque animo nostro reputantes, tam facite opus, 
gratissimum bonis omnibus, necessarium vero aut valde 
ntile iis qui curant animarum salutem , non esse omit- 
lendmn arbitratisumus. Evvlgamus igitur Syllabum edu 
tum die octava mensis Decembris, unaque cum illo Acta 
omnia pontificia, in quibus recensitae propositiones in^ 
rito exploduntur. Qua in re, ut lectorum utilitati melim 
pei' nos consultum foret, unicuique proposilioni subie- 
cla est altegalio documenli pontificii , ad quod refertur, 
et paginae numerus in qua documentum initium sumit. 
Acla vero, qitae subsequuntur , ordine ipso temporiim , 
guo lata sunt, recetisentur. 



SYLLABUS PRAECIPUORUM 



NOSTRAE AETATIS ERRORUM 



SYLLABUS 

<:OMPLECTENS PRAECIPUOS NOSTRAE AETATIS ERRORES QUI NOTAHTUR 
IN ALLOCUTIONIBUS CONSISTORIALIBUS IN ENCiaiCIS ALIISOUE 
APOSTOLICIS LITTERIS SANCTISSIMI DOMINI NOSTRI PII PAPAR JX. 



Pantheismus, Naturalismus et Rationalismus 

« 

absolutus. 



I.N, 



uUam supremum, sapientissimum, providentissi- 
mumque Numen divinum exsistit ab hac rerum univer- 
sitate distinctum , et Deus idem est ac rerum natura et 
iccirco immutationibus obnoxius, Deusque reapse fit in 
homine et mundo, atque omniaDeus sunt et ipsissimam 
i)ei habent substantiam; ac una eademque res est Deus 
cum mundo, et proinde spiritus cum materia, necessitas 
cum libertale, verum cum falso, bonum cum malo, et iu- 
stum cum iniusto. 

Alloc. Maxima quidem 9 iunii 1862 (Yide inferius pag, 210.) 

IL Neganda est omnis Dei actio in homines et mm- 
dum. 

Alloc Maxima quidem 9 iunii 1862 (pag. 210.) 

IIL Humana ratio, nuUo prorsus Dei respeclu habilo, 
unicus est veri et falsi, boni et mali arbiter, sibi ipsi 

a 



3t STILABUS COMTLECTENS 

esl lex et iiaturalibus suis viribus ad hominum ac fiopu- 
larum houum curandum sufficil. 

Alloc. Jlaxma quidem 9, iuiiii 1862 [pag. 210.) 

IV. Omnes religionis veritates ex nativa liumanae ra- 
tionis vi derivant ; hinc ratio esl princeps norma, qua 
homo cognilionem omnium cuiuscumque generis verilJ 
tum assequi possit ac debeat. 

Epist. encycl. Qui plttrihtii 9 novemhris 1846 (pag. 3.) 
Epist, eiicycl. Singvlari quidem 11 marlii 1856 (pag. lil.) 
AlJoc. Maxima quidem 9 iiinii 1862 (pag. 210.) 

V. Divina revelalio esl imperfecla et iccirco subiecla 
conlinuo el indefinilo progressui, qui humanae ralionis 
progressioni respondeal. 

Episl. encytl. Qui pluribiis 9 DOVfinibris 1846 (pag. ^.] 
AlLoc. Maxima quidem 9 iuuii 1862 (pag. 210.} 

VI. Christi fides humanae refragalur rationi ; divina- 
que revelatio non solum nihil prodest, vcrum etiara nocel 
hominis perfectioni. 

Epist. encycl. Owi pluribus 9 novemljris 1846 (pag. 3.) 
Alloc. Mojiima quidm 9 iunii 1862 (pag. 210.; 

VII. Propheliae et miracula in sacris Lilleris exposita 
el narrata sunt poelarum commenU, et christiaaae fidei 
mysleria philosophicarum investigalionum summa : el u- 
Iriusque Teslamenti libris mylhica conlinentur inventaj 
ipseque lesus Chrislus est mythiea ficlio. 

Episl. encycl. Qiiip/urifruj 9 novembris 1846 (pag. 3.) 
Alloc. ,Vaj-(fflo quidem 9 iunii 1862 (pag. 210.) 



PRAEGIPUOS NOSTRAE AETATIS ERBORES XI 

$. II. 

Bationaltsmus moderatm. 

VIIL Quum ralio humana ipsi religioni aequiparetur, 
iccirco theologicae disciplinae perinde ac philosophicae 
tractandae sunt. 

Alluc. Singulari quadam perfusi 9 decembris 18S4 (pag, 120.) 

IX. Omnia indiscriminatim dogmata religionis christia- 
nae sunt obiectum naturalis scientiae seu philosophiae ; 
et humana ralio historice tantum exculta potest ex suis 
naturalibus viribus et principiis ad veram de omnibus 
eliam reconditioribus dogmatibus scientiam penenire, 
modo haec dogmata ipsi rationi tamquam obiectum pro- 
posita fuerint. 

Epist. ad Archiep. Frising. Gravissimas 11 decembris 1862 (pag,219.) 
Epist. ad eumdem Tuas Ubenter 21 decembris 1863 (pag. 242.) 

X. Quum aliud sit philosophus, aliud philosophia, iHe 
ius et oflScium habet se submittendi auctoritali, quam ve- 
ram ipse probaverit ; at philosophia neque potest , neque 
debet ulli sese submittere auctoritati. 

Epist. ad Arcbiep. Frising. Gravissimas 11 decembris 1862 (pag. 219.) 
Epist. ad eumdem Tuas libenter 21 decembris 1863 (pag. 242.) 

XI. Ecclesia non solum non debet in philosophiam un- 
quam animadvertere , verum etiam debet ipsius philoso- 
phiae tolerare errores eique relinquere, ut ipsa se cor- 
rigat. 

Epist. ad Archiep. Frising. Gravissimas 11 decembris 1862 (pag. 219J 

XII. Apostolicae Sedis , romanarumque Gongregationum 
decreta liberum scientiae progressum impediunt. 

Epist. ad Archiep. Frising. Tuas libenter 21 dec. 1863 (pag. 242.) 



Xll STLLABtS COMPLECTESS 

XIII. Methodus et principia, quibus anliqui Doctores 
scholastici Theologiam excoluerunl, lemporum noslroruin 
necessitalibus scieQliarnmquc progressui minime con- 
gruunl. 

Episl. ad Archiep. Frising. Tuas libenlerZl decembris 18G3 (pag.m.) 

XIV. Philosophia Iraclanda est, uulta supernaturalis 
revelationis habita ratione. 

Episl. ad Arcliicp. Frising, Tuas tibenler 21 decembris 186it (png. 242.) 
N. B. Cum ralionalismi systomale cohaerent maxi- 
mam partem errores Antonii Giinlher, qui damnantur iu 
Epist. atl Card. Archiep. Coloniensem Eximiam luam 
13 lunii 1857 (pay. 165.), et in Epist. ad Episc. Wra- 
lislaviensem Dotore haud mediocri 30 Aprilis 1860 (pag. 
178.) 

$. m. 

Indifferentismus, LatiUidinarismus. 

XV. Liberum cuique homini est eara amplecti ac pro- 
fiteri retigionem , quam rationis lumine quis duclus v 
ram pulaverit. 

Lill. Apost. MuUiptim inter 10 iUDii 1831 (pag. 87.} 
Alloe. Sla3:ima quidem 9 lann 1863 (pag. 210.) 

XVI. Homines in cuiusvis religionis cultu viam aeler- 
nae salulis reperire aeternamque salutem assequi possunt. 

Epist. encycl. Quipluribus 9 novembris 1846 (pag. 3.) 

Alloc. Ubi primim 17 deeembris 1817 (pag. 93.) 

Episl. encycl. Singulari quidtm 17 martii 1856 (pag. Ul.) 

XVII. Sallem bene sperandum est de acterna illorum 
omnium salule, qui in vera Christi Ecclesia nequaquam 
versanlur. 

Alioc. Singulari quadam 9 decciiibris 183i (pag. 120.) 
Epist. encycl. Quanto conpciamur 17 augustii 1863 (pag. 226 ) 



PRAEGIPUOS NOSTRAE AETITIS EBRORES Xin 

XVIII. Protestanlismus non aliud est quam diversa ve- 
rae eiusdem christianae religionis forma, in qua aeque 
ac in Ecclesia catholica Deo placere datum est. 

Epist. encycl. Noslis et Nobiscum 8 decembris 1849 {pag. 50.) 

S. IV. 

Socialismus, CommunismuSy Socieiates clandestinae ^ 
Sodetates biblicaey Societates clerico-liberales. 

m 

Eiusmodi pestes saepe gravissimisque verborum formu- 
lis reprobanlur in Epist. encycl. Qui pluribus 9 Novem- 
bris 1846 (pag. 3.); in AUoc. Quibus quantisque 20 April. 
1849 (pag. 29.); in Episl. encycl. Nostis et Nobiscum 
8 Decemb. 1849 (pag. 50.); in Allocut. Singulari qua- 
dam 9 Decemb. 1854 {pag. 120.); in Epist. encycl. 
Quanto conftciamur 10 Augusti 1863 (pag. 226.) 

Errores de Ecclesia eiusque iuribus. 

XIX. Ecclesia non est vera perfectaque societas plane 
libera, nec poUet suis propriis et constantibus iuribus si- 
bi a divino suo Fundatore coUatis, sed civilis polestalis 
est definire, quae sint Ecclesiae iura ac limites , intra quos 
eadem iura exercere queat. 

AIloc. Singulari quadam 9 decembris 1854 (pag. 120.) 
AUoc. Multis gravibusque 17 decembris 1860 (pag. 188.) 
Alloc. Maxima quidem 9 iunii 1862 (pag. 210.) 

XX. Ecclesiastica potestas suam auctoritatem exercere 
non debet absque civilis gubernii venia et assensu. 

AUoc. Meminit unusquisque 30 septembris 1861 (pag, 204.) 



XIV SYLUBtS COMPLECTESS 

XXI. Ecclesia noii habet polestatem (\ogmalice defi- 
iiiendi, religionem catholicae Ecclesiae esse unice veram 
religionem. 

Liit. Apost. MulHpHces inUr 10 iunii 1831 (pag. 87.} 

XXn. Obligatio, qua catholici magislri el scriptores 
omnino adslringunlur, coarctatur in iis tanlum, quae ab 
infailibili Ecclesiae iudicio ■veluti fidei dogmata ab omni- 
hus credeuda proponuntur. 

Epist. atlArciiiep. Frlsing. Twas liben!eril (iecembris 18G3 fpoff. 2i2.)' 

XXIII. Romani Pontifices et Concilia oecumenica a li- 
milibus suae potestalis recesserunl, iura Principum usur- 
parunt, atque etiam in rebus fidei el morum deflniendis 
errarunt. 

Lill. Apost. lUHlliplices inler JO iunii 18S1 (pag. 87.) 

XXIV. Ecclesia vis inferendae potestatem noa hahet 
ueque potestatem uilam iemporalem directam ^el indi- 
rectam. 

Litl. Apost. Ad aposloiicae 22 augusli 1831 (pog. Hl.) 

XXV. Praeter potestatem episcopalui inhacreutem, ali^ 
est attributa temporalis poteslas a civili iraperio vei 
presse vel tacite concessa, revocanda propterea, cum li- 
bueril, a civili imperio. 

Lili. Aposl. Ad aposlolicae 22 aiigiisli 1831 (parj. 01.) 

XXVI. Ecclesia non habel nalivum ac legitimum ius 
acquirendi ac possidendi. 

Alloc. Nunquam fore 13 decenil^ris 183« (png. 130.) 
Epist. encycL Incredibili 17 septemliris 18G3 (pog. 236.) 

XX\TI. Sacri Ecclesiae ministri Romanusque Pontifex 
ah omni rerum iemporaiiura cura ac dominio sunl orani- 
no excludendi. 

Alloc. Maxima guidem 9 iimii 18C2 (pog. 210.) 



PRAEGIPUOS NOSTRAE AETATIS ERRORES XY 

XXVIII. Episcopis, sine Gubernii venia, fas non esl 
Tel ipsas apostolicas litteras promulgare. 

^ Alloc. Nunquam fore 15 decembris 1856 (pag. 156.) 

XXIX. Gratiae aRomano Pontifice concessae exislima- 
ri debent tamquam irritae, nisi per Gubernium fuerint 
imploratae. 

Alloc. Nunquam fore 15 decembris 1856 (pag. 156.) 

XXX. Ecclesiae et personarum ecclesiasticarum immu- 
nitas a iure civili ortum habuit. 

LiU. Apost. Multiplices inter 10 iuaii 1851 (pag. 87.) 

XXXI. Ecclesiasticum forum pro temporalibus clerico- 
rum causis sive civilibus sive criminalibus omnino de me- 
dio tollendum est, etiam inconsulta et reclamante Aposto- 
lica Sede. 

Alloc. Acerhissimum 27 septembris 1852 (pag. 110.) 
AUoc. Nunquam fore 15 decembris 1856 (pag, 156.) 

XXXII. Absque ulla naturalis iuris et aequitatis viola- 
lione potest abrogari personalis immunitas, qua clerici 
ab onere subeundae exercendaeque militiae eximuntur; 
hanc vero abrogationem postulat civilis progressus, ma- 
xime in societate ad formam liberioris regiminis con- 
stituta. 

Epist. ad Episc. Montisregal. Singularis Nobisque 29 septembris 1864 
(pag. 255.) 

XXXIII. Non pertinet unice ad ecclesiasticam iurisdi- 
ctionis potestatem proprio ac nalivo iure dirigere theolo- 
gicarum rerum doctrinam. 

Epist. ad Archiep. Frising. Tuas lihenter^l decembris 1863 (pag.M'^,) 

XXXIV. Doctrina comparantium Romanum Pontificem 
Principi libero et agenti in universa Ecclesia, doctrina 
«st quae medio aevo praevaluit. 

Litt. Apost. Ad apostolicae 22 augusti 1851 (pag, 91.) 



XVr- SILLABLS COMPLECTESS 

XXXV. Nihil velat, aticuius Concilii generalis seulentia 
a«l universorum populorum facto, summum Pontiricatum 
ab romano Episcopo atque Urbe ad alium Episcopum a- 
liamquc civilatem transferri. 

LJU. Apost. kd apostolicae 22 augusU 185] (pog. 91 .) 

XXXVI. Nationalis concilii defmilio nullam aliam admit- 
til disputationem, civilisque administralio rem ad hosee 
terminos e\igere potest. 

Lilt. Aposl. Arf aposlolieae 22 augusti 1851 (pag. 31.} 

XXXVII. Inslitui possunt nalionales Ecclesiae ab auclo- 
ritate Romani Pontificis subduclae plancque divisae. 

Alloc. MuUis gravibusqve 17 decembris I8G0 fpag. 188.) 
AHoc. lainditdwn cernimua 18 martii 18fil (pag. 196.) 

XXXMII. Divisioni Ecclesiae in orientalem atque occi- 
dentalem nimia Romanorum Ponlificum arbitria contu- 
lerunl. 

Litl. Ajiost, Ad apostolieae 22 augiisli 1851 (pag. 91.) 



Errores de societate cmli tum in se, tum in svis 
ad Eccksiam relalionibus speclata. 

XXXIX. Reipublicae slalus , utpote omnium iurium ori- 
go el fons, iure quodam poUel nullis circumscripto \h- 
mitibus. 

Alloc. Maxima guidem 9 iunii 1862 (pag. 210.) 

XL. Catbolicae Ecclesiae doctrina humanae socielatis 
bono el commodis adversafur. 

Episi. encycl. Qui pluribu» 9 novembris I8i6 (pag. 3.) 
Alloc. Ouibus quanlisque 20 aprilis 1849 ( pag: 29.) 




TB&ECIPUOS KOSrRAE AETATIS EBROBES XMI 

XLI. Civai potestati vel ab iEfideU imperante exerci- 
tae compelil poleslas iodirecta negaliva in sacra ; eidem 
proinde competit nedum ius quod vocant exequalur, sed 
etiam ius appellationis , quam nuncupant, ab abiisu. 
LiU. ApoBt. Ad aposloHcae '22 augustl ISSl (pag. 91.) 

XLll. In conflicta legum utriusque potestalis, ius ci- 
|-vi!e praevalet. 

I Litt. Apost. Ad aposioiicae 22 augiisli 1831 (pag. 91.) 

XLIII. Laica polestas auclontatera habot rescindendi, 
deciarandi ac faciendi irritas solemnes convenliones (vulgo 
Concordata) super usu iurium ad ecclesiaslicam immuni- 
lalem pertincntium cum Sede Apostolica inilas , sine liu- 
ius consensu, immo et ea reclamanle. 
Alloc, In Consisloriati 1 iiovembris 1850 (pag. 79,) 
illoc. Multii gravibusque 17 decembris 1860 (jiug. 188.) 

XLIV. Civilis auctoritas potest se immiscere rebus, quae 
ad religionem, mores et rcgimen spirituale pertinent. 
Hinc potest de instruclionibus iudicare, quas Ecclesiae 
paslores ad conscienliarum normam pro suo munere edunt, 
quin eliam potest de divinorum sacramenlorum admini- 

f slratione et disposilionibus ad ea suscipienda necessariis 

} deceraere. 

AIIoc. /n Conaistorialil novembris 1850 (pag. 79.) 
Alloc. Maxima ijuidem 9 iunii 1862 (pag. 210.) 

XLV. Totum scholarum publicarum regimen, in qui- 
bos iuventus chrislianae alicuius Reipublicae instituitur, 
«piscopalibus dumlaxat seminariis aliqua ralione exceptis, 
polesl ac debet allribui auctorilati civili, et ita quidem 
altribui, ut nullum alii cuicumque auctoritati recognosca- 
tur ius immiscendi se in disciplina scholarum, in regi- 
mine sludiorum, in graduum collatione, in delectu aul 
approbatione magistrorum. 

Ailoc. /n Consistoriati t novembris 18!iO (pag. 79.) 
Alloc. Quibus luctuosissimis 5 septembrls 18!>1 (pag. 97.) 



L 




Xvni SVLLABIS COMPLECTESS 

XLVI. Immo in ipsis clericorum seminariis methodus 
studiorum adhibenda civili aucloritali subiicitur. 

Alloc. Nwigmm fore 15 decemliris 1856 (pag. 156.) 

XLVII. Postulat optima civilis societatis ratio, ul po- 
pulares scholae, quac patenl omnibus cuiusque e populo 
classis pueris, ac publica univcrsim Institula, quae iitle- 
ris severioribusque discipliuis tradendis et educationi iu- 
ventulis curandae sunt destinata, eximantur ab omni Ec- 
elesiae auctorilate, moderatrice vi el ingerentia, plenoque 
civilis ac politicae auctoritatis arbitrio subiiciantur ad im- 
peraotium placita ed ad communium aetatis opinionum 
amussim. 

Episl. ad Arct)'iep. Friburg. Quum non line \i iulii 1864 (pag. fiSO.) 
XLVIII. Calholicis viris probari potest ea iuventulis 
inslitucndae ralio, quae sit a catholica fidc et ab Eccle- 
siae potestate seiuncta, quaeque rerum dumtaxat natura- 
liura scientiam ac lerrenae socialis vilae fines tanlummo- 
do vel sallem primario spectet. 

Epist. ad Archiep. l'ril)urg. Quum non sine liiulii ISM (png. mo.) 

IL. Civilis aucloritas polest Impedire quominus sacro- 
rnm Anlisliles el fideles populi cum Romano Poutifice li- 
bere ac mutuo communicent. 

Alloc. Maiima quidm ianii 1862 (pag. 210.) 

L. Laica aucforitas habet per se ius praescntandi epi- 
scopos et potest ab illis exigere ut ineant dioecesium pro- 
curationem antequam ipsi canonicam a S. Sede inslitu- 
tionem et apostolicas litteras accipiant. 

Alloc. Nwaquam fore 15 flecembris 1856 (jiag. 156.) 

Ll. Immo laicum Gubernium habet ius deponendi ab 
exercilio pasloralis minislerii episcopos, «eque lenetur 



PRAEGIPUOS INOSTRAE AETATIS ERRORES XIX 

obedire Romano Pontiflci in iis quae episcopatuum et epi- 
scoporum respiciunt inslitutionem. 

Lltt. Apost. MulHplices inter 10 iunii 1851 (pag. 87.) 
Alloc. Acerbissimum 27 septembris 1852 (pag. 110.) 

LII. Gubernium potest suo iure immutare aetatem ab 
Eeclesia praescriptam pro religiosa tam mulierum quam 
vlrorum professione, omnibusque religiosis familiis indi- 
cere, ut neminem sine suo permissu ad solemnia vGta 
nuncupanda admittant. 

Alioc. Nunquam fore 15 decembris 1856 (pag, 156.) 

- lilL Abrogandae sunt leges quae ad religiosarum fa- 
miliarum statum tutandum , earumque iura et officia per- 
tinent ; immo potest civile gubernium iis omnibus auxi- 
lium praestare, qui a suscepto religiosae vitae instituto 
deficere ac solemnia vota frangere velint ; pariterque po- 
test, religiosas easdem familias perinde ac collegiatas 
Ecclesias et beneflcia simplicia etiam iuris patronatus pe- 
nitus extinguere , illorumque bona et reditus civilis pote- 
statis administrationi et arbitrio subiicere et vindicare. 

AUoc. Acerbissimum 27 septembris 1852 (pag. 110.) 
Alloc. Probe memineritis 22 ianuarii 1855 (pag. 129.) 
AUoc. Cum saepe 26 iulii 1855 (pag, 132.) 

LIV. Reges et Principes non solum ab Ecclesiae iuris- 
dictione eximuntur, verum etiam in quaestionibus iuris- 
dictionis dirimendis superiores sunt Ecclesia. 

Litt. Apost. Multiplices inter 10 iunii 1851 (pag. 87.) 

LV. Ecclesia a Statu, Statusque ab Ecclesia seiungen- 
dus est. 

Alloc. Acerbissimum 27 scptembris 1852 (pag. 110.) 



SILLABtS COMPLECTENS 



ErrQres de Etkka mturali et christiana. 

LVI. Morara leges divina haud egent sanctione , mini- 
meque opus est ul humanae leges ad naturao ius confor- 
meiitur aut obligandi vim a Deo accipiant. 

Alloc. Maxima quidem 9 innii 18S2 (pag. 210.) 

LVII. Philosophicarum rerum raommque scienlla, item- 
que civiles leges possunt el debent a divina el ecclesia- 
slica aucloritate declinare. 

Alloc. Maxima quidem 9 iuDJi 1862 fpag. 210.) 

LVIII. Aliae vires uon suut agnoscendae nisi illae, quae 
ia matcria posilae suat, et omuis morum disciplina ho- 
nestasque coUocari debet in cumulandis et augendis quo- 
Tis modo diviliis ac in voluplalibus explendis. 

AUoc. JUaxima quidem 9 iunii 1892 (pag. 210.) 

Epist. encycl. Quanlo CQnficiamur 10 augiisli 1863 (pag. 226.) 

LIX. lus in materiali faclo consislil , et omnia homi- 
num officia sunt nomen inane, et omnia humana facla 
iuris vim habenl. 

AUoc. Slaxima quidem 3 iiinii 1862 (pag. 21(1.) 

LX. Auctorilas nihil aliud est nisi uumeri et materia- 
lium virium summa. 

AUoc. Maxima quidem 9 iunii 1862 (pag. 910.) 
LXI. Fortunala facli iniustilia nullara iuris sanclilati 
detrimeatum aJTerl. 

Alloc. lamdudum ceittwm 18 mmii 1861 (pag. 196.) 

LXII. Proclamandum est et observaudum priacipium 
quod vocaut de non-interventu. 

AUoc. Novos et ante 28 septembris 1860 (pag. 181.} 



PRAEaPUOS NOSTRAE AETATIS ERRORES XXI 

LXIU. Legitimis principibus obedientiam detreclare, 
immo et rebellare licet. 

Epist. encycl. Qui pluribus 9 novembris 1846 (pag. 3.) 
Alloc. Quisque vestrum 4 octobris 1847 (pag. 19.) 
Epist. encycl. Nostis et Nobiscum 8 decembris 1849 (pag, 50.) 
Litt. Apost. Cum catholica '26 martii 1860 (pag, 169.) 

LXIV. Tum cuiusque sanclissimi iuramenti violatio, 
tum quaelibet scelesta flagitiosaque actio sempiternae legi 
repugnans , non solum haud est improbanda , verum etiam 
omnino licita, summisque laudibus efiferenda, quando id 
pro patriae amore agatur. 

Alloc. Quibus quantisque 20 aprilis 1849 (pag, 29.) 

§. YIII. 
Errores de matrimonio christiano. 

LXV. NuUa ratione ferri potest , Christum evexisse ma- 
trimonium ad dignitatem sacramenti. 

Litt. Apost. Ad apostolicae 22 augu^i 1851 (pag. 91.) 

LXVI. Matrimonii sacramentum non est nisi quid con- 
tractui accessorium ab eoque separabile, ipsumque sa- 
cramentum in una tantum nuptiali benedictione situm est. 

Litt. Apost. Ad apostolicae 23 augusti 1851 (pag, 91.) 

. LXVn. lure naturae matrimonii vinculum non est in- 
dissolubile , et . in variis casibus divortium proprie dictum 
aucloritate civili sanciri potest. 

Litt. Apost. Ad apostoUcae 22 augusti 1851 (pag. 91.) 
Alloc. Acerbissimum 27 septembris 1852 (pag. 110.) 

LXVIII. Ecclesia non habet potestatem impedimenfa 
matrimonium dirimentia inducendi, sed ea potestas civi- 
11 auctoritati competit, a qua impedimenta existentia tol- 
lenda sunt. 

Litt, Apost, Multiplices inter 10 iunii 1851 (pag, 87.) 



^ 



XXII SYLLABtS COMPLECTEKS 

LXIX. Ecclcsia sequioribus saeculis tlirimenlia impcdi- 
menla inducere coepit , non iure proprio, sed illo iure usa, 
quod a civili poleslale muluata eral. 

Litt. Aposi. Ad aposloUcae 22 aiigusli 1831 (pag. 91.) 
LXX. Tridenlini canones qui analhematis censuram il- 
iis inferunt, qui facullatem impedimenta dirimentia iodu- 
cendi Ecclesiae negare audeant, vel uon sunt dogmalici 
vel de hac muluala potestate inlelligendi sunt. 

Lili. A|)OSt, Ad aposlolicae ii aiigusli 18SI (pag.91.] 
LXXL Tridentini forraa suh inflrmitatis poena non ohli- 
gat, uhi lex civilis aliam formam praeslitual, et velit hac 
nova forma interveniente malrimonium valere. 
LiU. A]msl. Ad aposlolkae 22 aagusti 18il (pag. 91.1 
LXXII. lionifacius VIll votum castilalis in ordinalione 
emissum nuptias nullas reddere primus asserail. 

LiU. A|)Ost, Ad aposloHcae 22 aususli 1831 (pay. 91.) 

LXXUL Vi conlractus mere civilis potest inter chri- 
stianos conslare veri nominis matrimonium; falsumque 
esl, aut contractum matrimonii inter chrislianos semper 
esse sacramentum, aul nullum esse contractum, si sa- 
cramenlum excludalur. 

Litt. Apost. Ad aposlotieae 22 augnsli I85I (pag. 91.) 

Leitera di S. S. Pio IX al He di Sardegna, 9 settembre 1852 (pag. lOt.) 

Alloc. Acerbimmum 27 seplembris 1832 (pag. 110.) 

Alloc. Stttllis gravibiuque 17 ilecembris 1860 (pag. 188.) 

LXXIV. Gaussae matrimoniales et sponsalia suapte na- 
lura ad foruni civile perlinenl. 

Litt. Apost. Ad aposlolicae 22 augusli 1831 (pag. 91.) 
Alioc. Acerbissimuiit 27 septembris 1832 (pag. 110.) 

N. B. Huc referri possunl duo alii errores de clerico- 
rum coelibatu abolendo el de slatu malrimonii statui vir- 
ginilalis anteferendo. Confodiunlur, prior in Epist. encycl. 



PRAEGIPUOS NOSTRAE AETATIS ERRORES XXIII 

Qui pluribus 9 Novembris 18i6 (pag. 3.), posterior in 
Lilteris apost. MuUiplices inier 10 lunii 1851 (pag. 87.) 

S- IX. 

Errores de civili Romani Pontificis principatu. 

LXXV. De temporalis regni cum spirituali compatibi- 
litate disputant inter se christianae et catholicae Eccle- 
siae filii. 

Litt. Apost. Ad apostolicae 22 augusti 1851 (pag, 91.) 

LXXVL Abrogatio civilis imperii, quo Apostolica Se- 
des politur , ad Ecclesiae libertatem felicitatemque vel ma- 
xime conduceret. 

AUoc. Quibus quantisque 20 aprilis 1849 (pag, 29.) 

N. B. Praeterhos errores explicile notatos, alii com- 
plures implicite reprobantur, proposita et asserta doctri- 
na, quam catholici omnes firmissime retinere debeant, 
de civili Romani Pontificis principatu. Eiusmodi doctrina 
luculenler traditur in AUoc. Quibus guantisque 20 Apri- 
lis 1849 (pag. 29.); in AUoc. Si semper antea 20 Maii 
1850 (pag. 70.); in Litt. apost. Ctm catholica Ecclesia 
26 Mart. 1860 (pag. 169.); in Alloc. Noms 28 Sept. 
1860 (pag. 181.); in AUoc. lamdudum 18 Mart. 1861 
(pag. 196.) ; in AUoc. Maxima quidem 9 lunii 1862 
fjpag. 210.) 

Errores qui ad liberalismum referuntur. 

LXXVII. Aetate hac nostra non amplius expedit, reli- 
gionem catholicam haberi tamquam unicam Status reli- 
gionem, ceteris quibuscumque cultibus exclusis. 

AUoc. Nemo vestrum 26 iulii 1855 (pag. 136.) 



t\IV SYLLABES COMPLECTEKS PRAECIPCOS NOSTRAE AETATIS ETC. 

LXXVIII. Hiac laudabiliter in quibusdam calholici no- 
luinis regionibus lege caulum est, ut hominibus iliuc 
immigranlibus liceat publicum proprii cuiusque cultus 
exercitium habere. 

Ailoc' Acerbissimum 27 seplembris 1832 (pag. llf).) 

LXXIX. Enimvero falsum est, civilem cuiusque cullus 
libertalein, ilemque plenam potestalem oranibus attribu- 
tam qiiaslibet opiniones cogitalionesque palara publice- 
que raanifestandi conducere ad populorum mores ani- 
mosque facilius corrumpendos ac indilTerenlismi peslem 
propagandam. 

AUoc. Nunquafit fore la flecembris 1850 (pwi. ISG.j 

LXXX. Romanus Ponlifex potesl ac debet cum progres- 
su, cum liberalismo et cum recenti civilitate sese rc- 

concjliare el componere. 

ADoc. Jatndndum cernimus 18 martii 18S1 (pag. 196.] 



A C T A 



SS. D. N. 



P I I P P. I X 

EX QUIBUS EXCERPTUS EST 

SYLLABUS 



>.. 



EPISTOLA ENCYCLICA 

AD OMNES PATBIAKCHAS , PHIMATES , ARCHIEPISCOPOS ET KPIICOPOS 

DIE IX NOYEMBRIS AMI MDCCCXLVI. 



Yenerabiles Fratres 

Salutm et ApostoUcam Benedictionem. 

Qui pluribus 1 iam abhinc annis una Yobiscum , Yenerabiies 
Fralres , episcopale munus plenum laboris , plenum sollicitudinis 
pro viribus obire, ac Dominici gregis parlem curae Nostrae com- 
missam pascere nitebamur in montibus Israel , in rivis et pascuis 
uberrimis , ecce ob mortem clarissimi Praedecessoris Nostri Gre- 
gorii XVI, cuius certe memoriam, atque illustria et gloriosa 
facta aureis notis inscripta in Ecclesiae faslis semper admirabi- 
tur posterltas , praeter omnem opinionem , cogitationemque No- 
stram , arcano divinae ProTidentiae consilio , ad Summum Ponti- 
ficatum non sine maxima animi Nostri perturbatione ac trepida- 
tione eyecti fuimus. Etenim si semper grave admodum et pe- 
riculosum Apostolici ministerii onus merito est habilum , atque 
habendum, hisce quidem difficillimis christianae reipublicae tem- 
poribus Yel maxime formidandum. Itaque infirmitatis Nostrae 
probe conscii , et gravissima supremi Aposlolatus officia in tanta 
praesertim rerum vicissitudine considerantes , tristitiae et lacri- 
mis Nos plane tradidissemus , nisi omnem spem poneremus in 
Beo salutari Nostro, qui numquam derelinquit sperantes in Eo, 
qoique , ut potentiae suae virtutem ostendat , ad suam regendam 



1 Huc referuntur PropoHiiones 4 — 8— 6— 7— 16 — 40—63 
— 74. 



i EPISrOL* ENCT(CI.ICi QVI PLCRIBVS 

Ecclesiam in&rmiora idcnlideui adhibet , quo magis magisquQ 
omoes cogooscant Deum ipsum esse, (jui Ecdesiam admirabiU 
sua providenlia guberoat, atque tuelur. llla etiam coosolalio Noa 
vebemenler sustculal, quod in animarum salute procurauda Vos 
socios et adiutorcs babeaiuus, Venerabiles Fratres, qui iu solli- 
citudinis Nostrae partem vocali, omni cura ct studio minisleriuia 
Testrum implerc, ac bonum certamcn ccrtare coolendilis. Hinc 
ubi primum in sublimi bac PiiDcipis Aposiolorum Cathedra, licet 
immerentes, collocali in persoua Beali Pelrt gravissimum munu» 
ab ipso aelerno Pastorum Principe divinilus Iributum accepimu^ 
pasccndi ac rcgendi dou solum aguos , uuivcrsum scilicct Chii- 
stianum populum , verum ctiam oves, boc esl Antistites, Diliil 
cerle Nobis putius, oihil oplabilius fuit, quam ul inlimo caritalig 
affectu Vos omnes alloqucremur. Quamobrem vix dum ex mora 
instiluloque Decessorum ^'ostrorum \a Noslra Lateranciisi Basb 
lica Summi PonliGcalus possessionem suscepimus, nulla interpc 
sita mora bas ad Vos Litlcras damus, ut csimiam vestram excl' 
temus pietatem, quo maiore usque alacrilale, vigilanlia, 
lenlione custodieutes vigilias uoclis super grcgem curac vestra^ 
commissum , atque episcopali robore et conslantia adversus t 
lerrimum humani gencris hoslem dimicanlcs, veluli boni milttfl 
Cbrisli lesu, strenue oppoaatis murum pro Domo Israel. 

Ncmiuem veslrum lalct , Vcncrabilcs Fralrcs , hac nostra de 
ploranda aetate acerrtmum ac formidolosissimum conlra catboll- 
cam rem universam bellum ab iis bominibus conflari , qui ne&-> 
ria inler se socictale coniuncli sanam nun sustinentes doclriuam , 
atque a veritate auditum averlentes, omnigena opinioDum por- 
tenla e teaebris eruere, eaque totis vjribus e?Laggerare, alquq 
ID vulgus prodere et dissemiuare cootendunt. Horrcscimus qul- 
dem auimo, et acerbissimo doloro conficimur, cum onmia erro< 
rum iuonslra, et varias multiplicesque nocendi artes, insidias^ 
machiDatioues meule rccogilamus, quibus hi verilatis cl lucia 
osores, cl perilissimi fraudis arlifices omne pietatis , iustiliae, 
hoDeslatis sludium tn omnium anlmis restinguere, mores cor- 
rumpere, iura quaeque divina et humana perturbare, calbolicam 




9 NOVEMBBIS 18i6. 5 

ijMgionem, civilemque socielatem convellere, labefaclare, immo, 
si fierl umquam posset , fuiidiliis everlere commoliunlur. Nosci- 
tis enim , Yenerabiies Fralres , hos iafensissimos chrisliani no- 
miDis bosles , cacco quoclam insanientis impiclatis impetu misere 
raplos , eo opinandi lemerilale progredi , ut inaudila prorsus aa- 
dacia aperienles os siium in blasphemias ad Deum 1 , palam pa- 
bliceque edoccrc non erubescant , commenlilia esse , el bominum 
loventa sacrosancta nostrae veligionis mysleria, catholieae Ec- 
clestae doclrinam humauae socielalis bono el commudis adver- 
sari, ac vel ipsum Ciirislum el Deum eiurare non exlimescant. 
Et quo facilius populis illudanl, alquc incaulos praeserltm el im- 
perilos decipiaot , el in errores secura abripianl, sibi uois pro- 
sperllalis vias notas esse commioiscunlur, sibique pbilosophornm 
nomeo arrogare noo dubilanl , perinde quasi philosophia , quae 
lota io oalurae veritale iovesliganda versalur, ea rt^spucre de- 
beat, quae supremus el clemcnlissimus ipsc lolius nalurae auctor 
Deus singulari bencficio et oiisericordia hominibus manircstare 
estdignalus, ut veram ipsi felicilalem et salulem assequanlur. 
Hinc praepostero sane et fallacissimo argumenlandi genere num- 
quam dcsinunt humanae ralionis vim ct excellentiam appellare, 
extoilere conlra sanclissimam Chrisli fidem , alque ^udacissime 
blaleranl , eam humanae refragari rationi. Quo certc nihil de- 
mentius, nihll magis impium, nibi! conlra ipsam rationem magts 
repugnans fingi, vel escogilari potesl. Elsi enim fides sit supra 
ratiouera, nulla lamen vera disseusio, nullumquc dissidium intcr 
ipsas iovenirl umquam polest, cum ambac ab uno codcmque im- 
nmlabilis aeternacque veritalis fonle Deo Oplimo Maximo orian- 
tur, alque ila sibi muluam opem feraot, ul recta ralio fidei ve- 
rilalem demonslrel, tueatur, defendat ; fides vero ralionem ab 
omnibus erroribus libcrel, camque divinarum rerum cogoilione 
mirifice illuslrel , confirmel atque perficial. Ncque minori ccrte 
fiallacia , Ycncrabilcs Fratres , isti divioae revelationis inimici 
hamanum progressum summis laudibus efi^erenles , in catholicani 



rS Apocalyps. XHl. 6. 



6 EPISTOLi ENCVCLICA QCI PLVRIDVS 

religioncm temerario plane, ac sacrilego ausu illum inducenv 
velleQt , perinde ac si ipsa religio dod Dci , scd homiDum opus 
esset, aut ptiilosopiiicum aliquod iDvcntum, qiiod humanis modia 
perfici queat. In istos lam misere deliranles percommode quidem 
cadit, quod TerlulliaDus sui lemporis philosopLis merilo eipro« 
brabat, qid Sloicum, el Plaiontcitm, el Dialecliciim Chrisliam 
mwn protulerunl i. El saDC cum sanctissima noslra religio noit 
ah humaua rationo fucrit inventa , sed a Dco homiDibus clemeit* 
tissime patefacta, tura quisque vel faeilc iDtelligit, religioneiii 
ipsam ex eiusdcDi Dci loquenlis auctoritalo omncm suam Tini 
acquirere, Deque ab humana ratioDe dcduci, aut perlici umquam 
posso. Ilumana quidem ralio, ne in tanti momcnti negotio dect- 
piatur et erret, divinao revelaftODis faclum diligenter iDquirat 
oportct, ul certo sibi constet Dcum esse loquulum acEidem,, 
quemadmodum sapientisstme docet Apostolus, rationabite obse 
quium exhibeat 2. Quis enim ignorat vcl iguorare potest, oninen 
Deo ioquenli fidem esse babendam , niliilque ralioni ipsi i 
consenlaneum esse, quam iis acquiesccre, firmilerque adhaereJ 
ro, quae aDeo, qui nec falli nec fallere polest, revelata esa 
coDstiterit ? 

Sed quaip multa , quam mira, quam splendida praeslo soi 
argumenta, quibus humana ralio luculentissime evinci omnim 
debet, divinam esse ChrJsti religiouem, el omne dofjmalui 
strorum principium radicem desuper ex caelorum Domino accm 
pisse 3 , ac propterea nihil fide noslra certius , nihil securiuS| 
nihil sanctius exstare, et quod fiimioribus innitatur principii» 
Haec scilicet Cdes vilae magistra, salutis index , vitiorum om 
nium cxpultrix , ac virlutum foecunda parcns ct altrlx , divini sti 
aucloris et consummatoris Christi lesu nativitate, vita, morte. 
resurrectione, sapicnlia, prodigiis, valicinationibus confirmala; 
supernac doctrinao luco undique refulgens , ac caelestium diviti* 

1 Tertull. de Praescripi. cap. Vllf. 

i AdRoDi. XIll. 1. 

3 S. loann. Cbrjsost. Homil. I. ia Isai. 



. 9 NOVEMBHIS 1846. 7 

1 ilitata tliesauris. tot Propliclarum praedlcUoDibiis , lol mi- 

^aculorum spleudoro , tol Marlyriim conslanlla , lot Sanctorum 
gloria vel maximo clara el iusigDis salutares proforeDS CiirisU 
leges , ac maiorcs iu dies ex crudelissimis ipsis persccutiouibos 
vires acquirens , uniYersum orbem lerra marique , a solis orlu 
osque ad occasum , uuo Crucls vcxillo pervasil , alque idolorum 
profligala fallacia, en^orum depulsa caligine, triumphalisque cur 
iusque gcnerls lioslibas omnos populos, gcules, ualioDes utcui»- 
qae immauitale barbaras, ac iudole, morilius, legibus, Inslitutis 
divcrsas divJDae coguilionis luraiue illustravil , atque suavissimo 
ipsius Cbristi iugo subiccit , aununliaDs oniDibus paccm , auDUD- 
liaos bona. Quae certe omnia lanlo divinao sapicDliae, ac polcu- 
tiae fulgore undiquc colluceut , ul cuiusque mens et cogitatio vel 
facile inlelligat cbristiaDam fidem Dei opus esse. Itaque Iiumaua 
ralio ex spleadidissimis bisco, acque.ac firmissimis argumentis 
clarc aperieque cognosceas Deum eiusdem fidel auclorem esi- 
stere, ulterius progredi ncquit, sed quavis diificuUate ac dubit»- 
lione penitus abiecta, atquc remola, omne eidem Tidei obse- 
quium praebeat oportet , cum pi'o cerlo habeat a Deo Iradilura 
esse quidquid lides ipsa bominibus credeudum , et agendum 
propoiiit. 

Alque Iiinc plane apparel iu quanto erroro illi eliam verseutur, 
qul raliouoabuteoles, ac Dei eloquia tamquam humauum opug 
existimantes , proprio arbilrio illa explicare , interpretari temere 
audeul, cum Deus ipse vivam constiluerit auclorilatem, quae va- 
rnm legitimumque caeleslis suae revelationls sensum doceret, 
eonstabilirel, omuesque conlroversJas in rebus fidei, ct morum 
infaUihili iudicio diriraeret, no fideles clrcumferautur omni veit- 
to docrinae in nequitia homiuum ad circumventionem erroris. 
Quae quidem viva, et infalHbilis auctoritas iu ea tantum viget 
Ecclesia, quac a Clirislo Domino supra Pelrum fotius Ecclesiae 
Capul, Principemot Pastorem, cuius fidem numquam defecluram 
promisit , aedificata suos legitimos scraper habet Ponlifices sine 
iDlermlssioue ab ipso Petro duccnles originem in eius Cathcdra 

'Collocatos, et eiusdem etiam doctriDae, digaitatis, honoris ac po- 



L 



8 EPISTOLS ESeYClICA QVT PLVRIBVS 

teslatis haevedes el \iiiilices. Et quoniam ubi Pelnis ibi Ecclesia l , 
ac Petrus per UomanQm Ponlificem loquilur 2, et scmper in suis I 
successoribus yivit, ct iudiciura exercel 3 , ac praeslal quaeren- J 
libus fidci veritittem *, idcirco divina etoquia eo planc sensu sun[ 1 
accipienda, quem lenuit ac tenet haec Romana Bcalissimi Petri J 
Calhedra , quae omnium Ecclesiarum mater et magistra ^ ndeni i 
a Christo Domino traditam , integram inviolatamque semper ser- : 
TaTit , eamque fideles cdocuil , omnibus oslendens salutis semi- J 
tam, et incorruplae veritatis doctrinam. Haec siquidem principa- , 
lis Ecclesia, undc unitas Saccrdotalis exorta 6, haec pielatis me- 1 
tropolis, in qua esl inlegra christianac religionis ac perfecta sdi- 1 
ditas 'T, 'in qua seraper Aposlolicae Calbedrae viguil Principa- 
tus 8, ad quam propler poliorem principalitalem necesse est om- J 
nem convenire Ecclesiam, hoe esl qui sunl undique fideles 9 , cum | 
qua qulcumque non colligit, spargil ii^. Nos igilur. qui inscrutablti J 
Dei iudicio in bac veritalis Cathedra cotloeali sumus, cgrcgiaittJ 
vestram pietalem vehementcr in Domino excitamus , Veherabiles J 
Fratres, ul omni solliciludine et studio fideles curae vestrae 'con- i 
credilos assldue moncrc*, e\hortari connilamini , ut hisce princi- 1 
plis firmiter adhaerentes numquam se ab iis decipi , et in erroremrl 
induci paliantur , qui abomlnabiles facll in sludiis suls humaDt I 
progressus obtentu fidem destruere, eamque rationi impie subii- 
cerc ac Dei eloquia invortere conlendunt , sumraamque Deo ip; 
iniuriam inferre non reformidanl, qui caelesli sua religione homi- 1 
Dum bono afquc saluli clementissime consulere esl dignatus. 

1 S. Ambros. in Psal. 10. . 
8CoDcll.Chalced.Act. 2. 

3 Synod. Eplies. Act. 3. 

4 S. Petr. Clirisol. Episl. ad EuIIch. 

5 Concit. Trid. Sess. VII. de Bnplis. 

6 S. Cyprian. Epist. 53. ad CorDel. Ponlit. 
1 Litler. Synod. loan. Constantinop. ad Hormlsd. Pontif. et ?07om.l 

Histor. Lib. 3. cap. S. 

8 S. Augnst. Epist. 102. 

9 S. Irenseus Ub. 3. contra haereses cap. 3. 

10 S. HieronjTD. Epist. ad Samas. Pontir. 



9 KOVEUBRis 18i6. g 

lam vero probe noscilis , Venerabiles Fralres , alia errorum 
monstra et fraudcs , quibus buiiis saeculi filii calbolieam rcliglo- 
ucm , el diviaam Ecclesiae auclorilatem , ciusquo leges accrrime 
oppugnare , cl tum sacrae , lum civilis poleslatis iura conculcare 
congintur. Iluc spectanl nerariae moliliones contra banc Romauam 
Beatissimi Pelri Calbedram, in qua Cliristus posuit inexpugnabile 
Ecclesiac suae fundamenlum. Huc clandeslinae illae seclac e le~ 
nebris ad rel luui sacrae, lum publicac e^itium et vaslitalem e- 
mersae, alque a Romanis PoQlificibus Decessoribus Nostris ilera- 
lo analhemate darauatae suis Aposlolicis Lllteris i , quas Nos A- 
postolicae Nostrae polestalis pleniludine confirmamus, et diligen- 
lissime servari mandamus. Hoc voluol vaferrimae Biblicac Socie- 
tafes , quae veterena haerelicorum artem rcnovanles , divinarum 
Scriplurarum libros conlra sanctissimac Ecelesiae regulas vulgarl- 
bus quibusquo linguis translatos, ac perversis saepe explicalioni- 
bus iolerpretatos , maximo esemplarium numero , ingentique ex- 
pcnsa onmibus culusque generis hominibus etiara rudioribus gra- 
tuilo imperliri, oblrudere non cessant, ut dlvina tradltione , Pa- 
trum doctrina, el catholicac Ecctesiae auclorilalo rciccta, omnes 
eloquia Domini privato suo iudicio interprctentur, eorumque sen- 
snm perverlant, atque ita in maximos elabaolur errores. Quas So- 
eletalos suorum Decessorum csempla acmulans recol. mem. Gre- 
gorius XVI, in cuius locum meritis licet imparibus sufTecti sumus, 
suis Apostolicis Liltcris reprobavit 2, et Nos pariter daranatas es- 
se volumus. Huc spcctat horrcndum, ac vel ipsi naturali ratiools 
lumini maxime repugnans dc cuiuslibct religionis Indifrcrcnlia 
syslema , quo isti veteralores , omoi virlutis et vitii , veritatis cl 
erroris, honestatls ct lurpiludinis sublato discrimine, homines in 
cuiusvis religionis cultu aelernam salutcm assequi posse commi- 
niscunlur, perinde ac si ulla umquam esse possel participalio 
iustltiae cum iniquitale, autsocletas lucls ad lenebras, etconvea- 

1 Clemeiis XII Consl. /n effli«en(i, Beneil. XlVConsl. /'fovirfas, PiusVU 
CoDst. Eectesimn a lesu Christo, Leo XII Coiist. Quo graviora. 

2 Gregor. XVI in Litteris Encydicis ad omnes Episcopos, qnaniDi ini- 
tiiun : Inter praedpuas machinationes. 



L 



10 EPISTOLA EMCYCLlCi QUl PLLSIBIS 

tlo Cliristi ad Belial. Huc spectal foedissima conlra sacrum cleri- 
corum. caelibatum coQspiratio , quae a nonDulIis etiam , prob do- 
lor ! ccclesiasticis viris fovetur, qui propriae digoilalis misere ob- 
lili, so voluptatum blaaclitiis et illeccbris vioci et deliuirl paliun- 
tur; iiuc perversa in pliilosophicis praeserlim disciplinis docendi 
ratio, quae improvidam iuventutem miserandum in modum decL- 
pil, corrumpit , cique fcl dracouis in calice Babytouis propioat ; 
huc iufanda, ae vel ipsi nalurali iuri masime adversa de Cottmn~ 
nismo , uti vocant , doctrina , qua semel admissa , omuiura iura , 
res, proprielales, acvel ipsa humana socielas funditus everteren- 
lur; LuG tenebrlcosissimao eorum insidlae, qui in vcslitu oviom, 
cum intus slnt lupi rapaces, menlita ac fraudulcnta purioris pie- 
latis, etseverioris virlulis, ac discipllnae specie humililer irre- 
punE, blande capiunl, mollitcr liganl, latenler occidunt, homines- 
que ab omni religionis cullu absterrcnl, et dominicas oves ma- 
clanl alquo discorpunl. Huc denique, ut cetera, quae Vobis appri- 
me nola ac perspecta sunt, omittamus , lelerrima tot undique 
volantiura, et peccare doceotlum volumlnum ac libcUorum conta- 
glo, qui apEe composUi, ac fallaciae et arlificii pleni, immanibus- 
que sumpUbus per omnia loca in chrisliande plebis interitum dis- 
.sipali, pestifcras doctriaas ubique dlssemiuanl, incautorum polis- 
slmum mcnles, animosquo dcpravant, cl maxima religioni ia- 
ferunt delrimenta. Ex hac undiquo serpentium errorum colluvie, 
atque eifrenala cogilandi , loquendi , scribendique licenlia mores 
in delerius prolapsi, sanclissima Christi sprela religio, divini cul- 
tus iraprobala maiestas , huius Aposlolicac Sedis divexata pole- 
slas, Ecclesiae oppuguata atque in lurpera servitulem rodacta au- 
ctoritas, Episcoporura iura conculcala , matrimonii sanctilas Tio- 
lala, culusque poleslatis rcgimen labefactalura , ac tot alia tum 
christianae, lum civilis reipublicae damna, quae communibus la- 
crimis uoa Vobiscum tlere cogiraur, Veoerabiles Fralres. 

In tanla jgilur roligtonis, rerum ac lemporum vlcissitudine ds 
universi Dominici gregis salute Nobis divinilus commissa vehe- 
mcnler sollicili, pro Apostolici Nostri minislerii officio nihil eerte 
inausum, tiihilquo i^lculatum relinquemus , quo cuDclae chrlslia- 



9 KOVKMBRIS 18i6. 11 

lae familiae bono tolis \iribus consulamus. VcruDi praeclaram 
qnoque veslram piclalcm , virlulem, prudenliam siimmopere in 
Domino excitamus, Vencrabilcs Fratres, ut caetesli opc freli una 
Notjiscum Dei, Eiusque Sanclae Ecclcsiac causam pro loco, qucm 
tenelis , pro dignilale , qua iDStguili eslis , impavtdo defendalis. 
VobJs acriter pugDaodum esse iulclligilis , cum minimc iguorelis 
quibus quanlisque inlemerata Chrisll lesu Sponsa vulneribus afli- 
ciatur, quantoque acerrimorum hoslium impelu divexetur. Atque 
ju primis oplime noscilis , vestri muneris esse catbolicam lidcni 
episcopali i-obore lueri , defendere , ac summa cura vigilare , ut 
grex Vobis commissus in ea stabiiis el immolus peraislat , qmm 
nisi quisqite integram, iHviolatamque servaveril, absque dubio tn 
aelermm peribil 1. Id hauc igilur fidem tucDdam, atquo scrvan- 
dam pro pastorali vcstra sollicitudiuc diligcnler incumbite, nequo 
umquam dcsinito omnes in ea instrucre , confirmare oulantes, 
conli adicentes arguere , inflrmos in fide corroborare , nibil um- 
quam omnino dissimulantes ac ferenlcs, quod eiusdem Qdel puri- 
tatem vcl minimum violare posse videatur. Neque minori animi 
lirmilate in omnibus fovete unionem cum Calholica Ecclesia, ex- 
tra quam nulla csl salus , et obedienliam erga banc Petri Cathe- 
Ldram, cut tamquam firmissimo fundamcnto lola sanctisslmae no- 
P«lrao religionis moles inDititur. Pari vero conslantia sanctissimas 
EcGlesIac leges custodiendas curate, quibus profcclo virtus, reli- 
gio, pielas summopcre vigcnt ct florent. Cum aulem magm sit pie~ 
las prodere lalebras impiorim, et ipsum in eis, cui scrviunl, dia- 
boium debellare 2, illud obsecraotes monemus, ul omni ope et o- 
pera mulliformes inimicorum bominum insidias , fallaclas , erro- 
res, fraudes, machinationes fideJi populo delegere, eumque a pe- 
sliferis libris diligeuter averlere, atquo assidue exhortari velilis, 
ol impiorum seclas , et societales fugiens tamquam a facie colu- 
L bri , ea omnia studiosissime devilet , quae fidei , rcligionis , mo- 
jnimque inlegritali adversanlur. Qua do re oumquam omniuo sit , 



1 Ex Symljolo Qidcumi/ue. 
8 S. Leo Serm. Vlll. cap. t. 



19 



EPISTOLA ENCICIICA QfTl flURlBVS 

edicare Evangelium, quo cbnsliana plebs magrs In 



ut cessetis 

(lies sanetissimis chrislianao legis praecepliouJbus erudila crescat 
iQ scieulia Dei, decliDet a malo , et faciat bouum , alque ambulet 
in viis Domini. El quoniam nostis Vos pro Clirislo legatione fuQ- 
gi, qui se mitemct humilem corde esl professus, quique non ve- 
nit vocare iustos, sed peccalores, relinquens nobis cxemplum, u( 
sequamur vesligia eius ; quos in mandulis Domini deliuquenles, 
alqne a veritatls et iustitiae semila aberrantes invenerilis , haud 
omittile eos in spirilu lenitatis et mansuclndinis paternis monilis, 
el eonsiliis corripero atque arguere, obsecrare , incrcpare in om- 
ni bonilale, palienlia et doclrina, cum saeye plus erga corrigen- 
dos agal beneiiolenlia, qtiam attslerilas , phs exhorlalio, quam 
comminalio, plus caritas , quam potestas 1. Illud eliam tolis vi- 
ribus praestare conlendile, Venerabiles Fratres, ul fideles earila- 
lem sectentur , pacem inquirant , et quao carilalis ct pacis sont, 
sedulo cxequanlur, qno cunclis dissensionibus, inimicitiis, aemu- 
lalionibus, simultalibus penilus cxlinclis, omnes sc mutua carita- < 
le diligant , alque in eodem sensu , in cadem senlenlia perfecti 
sint , el idcm unanimes senliant , idcm dicant , idem sapiant in 
Christo lesu Doraino Nostro. Debitam erga Principes , ct potesla- 
les obedieotiam ac subiectionem christiauo popnlo inculeare sala- 
gite, edocenles iuxta Apostoli monilum 2 non esse polestalem ni- 
si a Deo, eosque Dei ordinationi resislere, adeoquc sibi damna- 
tionem acquircre, qui poleslati resJstunt, alque idcirco praeceptuni 
polestali ipsi obediendi a nemine umquam citra piaculum posse 
violari, nisi forle aliqutd imperetur, quod Dei et Ecclesiae leg^. 
bus adverselur. 

Vemm cum jiiAi7 sil, qtioi alios magis ad pietalem, el Dei cul- 
tum assidue instrual, qtiam eorum viia et exemplum. qui se divino 
ministerio dedicarunl 3, et cninsmoili sunt Sacerdoles, eiusmodi 
plcrumque esse soleat et populus, pro veslra singulari sapientia 

1 ConcU. Trideni. Sess. XIII. cap. 1. de Beformat. 

SAd Roman. XII. 1.3. 

3 Concil. Trid. Sess. XXII. Cap. 1. de Beform. 



9 NOVEMBnis 1846. 



13 



perspicilis, Vcacrabilcs Fratrcs, summa cura et studio Vobis osse 
elaboraDdum, ul io Clcro morum grailtas, vitae inlegritas, san- 
clitas, alque doclrioa eluceat, cl ecclcsiaslica discipliDa ex Sacro- 
rum CanoDam praescnplo diligeiilissime servetur, el ubi collapsa 
fueril, in pristinum splcodorem restitualur. Quapropler, veluli 
praeclare scitis, Vobis summopere caveDdum, dc cuipiam, iusia 
Aposloli praeceptum, cito mauus imponatis, sed eos tanlum sacris 
initielis ordiaibus, ac sanclls Iractandis admovealis mysteriis, qul 
accurate exquisileque exploiali, ac virlulum omuium oruatu, et ' 
sapieDliac laude specEati, vestris dioecesibus usui et oruamcDto 
esse possiot, alque ab iis omnibus declinantcs, quae Clericis ve- 
lila, el altendenlcs lcclioai, eshorlaUuoi, doctriuac, exmplmi sint 
/ideliam in verbo, in coaversalione, m carilale, tn fide, in casli- 
tale 1, cunclisque alTerant venerationem, el populum ad ehrislia- 
uac religionis iuslilulioncm finganl, cxcitcnt, alque iDnammeat. 
Melius enim profecto est, ut sapientissimc monet immorlulis me- 
moriac Beuedictus XIV Dccessor Nostcr, pauciores kabere mini- 
stros, sed probos, sed idoneos, alque utiles, quam phres qui in 
aedificalionem Corporis Chrisli, quod estEcclesia, nequtdquam 
sinl valituri 2. Neque vero igaoralls, maiori dillgeDtia Vobis ia 
illorum praecipue mores, et scienliam csse inquirendum, quibus 
animarum cura et regimcu commillitur, ut ipsi lamquam fidetes 
iDullirormis gratiae Dci dispensalores plebem sibi coDCreditam sa- 
imentorum adminislratioDe, diviui verbi praedicalioue ac bono- 
IDV operum esempto coutiuentcr pasccre, iuvare, eamque ad 
omnia religionis iuslituta, ac documenta ioformare, alquc ad si- 
lulia semilam perducere sludeant. lutelligilis nimirum rarochis 
officii 8ui ignaris, vel Degligentibus, conlinuo el populorum mores 
prolabi, et cbriatiauam laxari disciplinam , et religiouis culluiu 
exsolvi, atque couvelli, ac vilia omnia et corruptelas iu Ecclesiaoi 

Ifiidle invehi. Ne aulem Dei sermo, qui mus, et efftcax, et pene- 
\ lAdTimolti. 4. 12. 
, i Beued. XIV in Episl, Encycl. ad omnes Episcopos cuios iaitium : VM 
prtmwn. 



^- mul 
^Brai 



EFISTOLA EHCVCLICA QVI PLVRIBVS 

trabilior omni gladio ancipili i ad animarum salutem est inslUa- 
tus, minislrorum viUo iofructuosus evailal , eiusdem divini verbi 
praeconibusioculeare, pracciperc numquam desiBite, Venerabiles 
Fralres, ul gravissiraum sui muneris olTicium animo reputanles, 
cvaDgelicum mioisteriuni non in persuasibilibusliumaDao sapien- 
liae verbis, uon in prorano inanis ct ambitiosae eloquenliae appa< 
ratu et loDOcinio, sed in oslenslone spiritus et virlutis religiosis- 
sime exerceant , ut recle Iractanles verbum vcritalis, el non se- 
metipsos, sed Chrislum Crucirtxum praedicantcs , sanclissimae 
nostrae rcliglonis dogmata , praecepla iuxta calbolicae Ecclesiae 
et Patrum doetrinam gravi ac splendido oralionis genere popuUs 
clare apcrleque annuncieui, peculiaria singulorum oflicia accurate 
eiplicenl, omnesque a llagiliis deterreant, ad pielatem inflaoi- 
ment, quo fidelcs Dei verbo salubrilcr imbuli atque rerecli vitia 
omnia declincnt, virlutes sectenlur, atque ila aeternas poenas 
cvadere, et caelestcm gloriam consequi valeant. Unlversos eccli 
siasticos viros pro paslorali vestra solUciludinc ct prudentla assi- 
due monete, excitatc, ut serio cogitanles minislerium, quod acc&- 
perunt in Domino, omnes proprii muneris partes diligentissima 
impleant, domus Dci decorem summopere dillgant. alquo inliiUD 
pletalis seusu sine inlermissione inslent obsecrationibus et pra* 
cibus, et Canonicas boras ex Ecclesiac pracccpto persolvanl, qu» 
et divina sibi auxilia ad gravissima olUcii sui muuera obeunda 
impelrare, el Deuni ctirisliano populo ptacatum ac propilium red' 
dere possinl. 

Cumaulem, Venerabiles Fralres, veslram sapientiam minime 
fuglat, idoneos Eccleslao mlnislros nonnisi ex oplime instilutia 
clericis fieri possc, magaamque vim In recla faorum institutione 
ad reliquum vitao cursum incsse, porgllc omncs episcopalis ve- 
slri zeli uervos in id potissimum intendere, ul adolesccnles clerid 
vel a teneris aonis tum ad pietalem solidamquc virtutem, tum ad 
litteras severloresque disciplinas , praescrtim sacras, rile infor- 
menlur. Quare Vobls nihil anliqulus, uihil polius esse debel, quam 

1 Ad Hebr. i. V. 12. 



ilQ- ■ 
irbi ■ 



9 NOVEMBRIS 1846. 13 

omni opera, sollertia, ioduslria clericoruni Scminaria ex Trideiili- 
DorDm Palrum praescriplo l insliluere, si nondQm exislunl, alquo 
instiluta, si opus fueril, amplificare , eaque oplimis nioderatori- 
bus, el magistris inslruore, ac inlenlissimo studio continenter ad- 
vigilare, ut inibi iuniores clerici in limore DominJ, et ecclesiasli- 
ca discipliua sancle, rellgioseque educcntur, el sacris polissimum 
sdenliis iuxta caljiolicam doclrioam ab omni prorsus cuiusque 
erroris periculo alienis, el Ecclesiae traditionibus, el sanclorum 
Palrum scriplis, sacrisque caeremonlis, rilibus scdulo, ac peni- 
tns excolantur, quo habere possilis navos atque induslrios opcra- 
rios, qui ccclcsiastico spirilu praediti, ac sludlis recle instiluli 
Taleanl io lempore dorainicura agrum'diligenler excolere, ac stre- 
Due proeliari proelia Domini. Porro cum Vobis compertum sit ad 
ccclesiastiei ordinis dignilalera , el sancliraoniam relincndam cl 
conservandam pium spirilualium exerciliorum institutura ^el ma~ 
lime conducere, pro episcopali vestro zelo tam salutare opus ur- 
gere, omnesque in sorlera Domini vocalos monere, hortari ne in- 
lermiltalis, ut saepe in opporlunura aliquem locum iisdem pera- 
gendis exercitis secedant, quo, exterioribus curis scposilis, ac 
vehemenliori studio aeleroarum divinarumque rerum mcdiationl 

tracaules, el conlractas dc mundano pulvcre sordes delcrgerc, et 
ttclesiaslicum spiritum renovare possint, alquo expoliantes velc- 
nm homlnem cum actibus suis, oovum induant, qui creatus est 
in iuslilia, et sanclilale. Neque Vos pigeat si in Cleri institutione 
a discipUna paulo diulius immorali sumus. Etenim minime igno- 
ralis mullos exislere, qui errorum varietalem , inconstantiam, 
mulabilitateraquo pcrtaesi, ac sancltssimam nostram religionem 
profilendi necessitalem scnlienles, ad ipsius religionis doclrinam, 
praecepta, institula eo faciiius , Deo bene iuvanle, ampleclenda, 
colcnda adducontur, quo maiori Clerum pietatis, inlegrilatis , sa- 
^H-fieiitiae laude, ac virtulum omnlura excmplo, et splendore cctcris 
^^bDtecellere conspcxerint. 



3 Couci!. Trid. Sess. XXHI. Cap. 18. clc ReCorm. 



16 EPISTOLA ENCYCLICA QVt PLVRIBVS 

Ceterum, Fratres Carissimi, noii dubilamus, quiii Vos omnes 
ardcDli erga Dcum et bomiDes carilalo iDccDsi, summo iu Eccle' 
siam amore iaHammali, augelicis pcae \irtulibu8 iuslrucli, epi- 
scopali forlKudine, prudcnlia muDili, udo coileoique sauclae yo- 
luQtalis desiderio aDimati , AposLolorum vcstigia scctaotes, et 
Chrislum lesum Paslorum omDium exemptar, pro quo lcgalione 
fuDgiuiiDi, imilantes, quemadmodum decet EpJscopos, foncordis- 
simis sludiis facti forma grcgis ex auimo, sanclilalis vestrae splen- 
doreclcrum populumque GdoJem IlluminaolGS, atque iDduti viscera 
misericordiac, et condoleDles iis, qul ignoranl ct erranl, devlas 
ac pcreuntes oves evangelici Pastorls exemplo amaater quaerere, 
persequl, ac palerao aireclA vcslris Itumeris Imponere, ad ovile 
reducere, ac nullis ncque curls, neque consiiils, uequo laboribu» 
parcere umquam velilis, quo cmaia pasloralls muneris olGcia re- 
ligiosissime obire, ac omnes dllectiis Nobls oves pretiosissima' 
Chrlsli Sanguino rcdemplas, et curao vcstrac commissas a rapa- 
dum luporum rable, impetu, iasidiis defenderc, casque ab vene- 
natls pascuis arcere, ad salutarla propetlere, el qua opere, qua 
verbo, qua exemplo ad aelernae salutis porlum deducere valealis., 
In niaiori igilur Dei et Ecclesiae gloria procuranda virililer agite, 
Venerabites Fratres, et omni alacrilale, solllciludine, vigllanUa 
io boc slmul eluborate, ut omnibus erroribus penilus depulsis, 
vitllsque radicllus evulsis, fides, religio, plelas, virlus maiora va 
dics nblque incremenla suscipiant, cuncllque fideles abilciontes 
opera lenebrarum, slcut Qiii lucis ambuteDt dig}ie Deo pcr omnia 
placGDtcs, et Id omnl opere bono fructiCcantes. Alque inler maii- 
mas angustias, diOicuilales, pericula, quae a gravisslmo episco- 
pali vestro mtnisterio bisce praeserlim temporibus abesse noD 
possunt, nolile umquam lcrrerl, sed confortamlni in Dumino, et 
in polentla virlutis Eius, qm nos in congressione nominis sui con- 
siitutos desuper speclans, volentes comprobat, adiuvat dimican- 
les, vincentes coronat 1. Cum aulem Nobis nlbil grallus, nibil 
iucundius, nibil oplabllius quam Vos omnes , quos diligimus Iq 



1 S. CypriaD. Epist. T3. ad Nemesianum el ccUtos Martyres. 



9 NOVEMBRIS 1846. 17 

visceribus Chrisli lesu, omni affectu, consilio, operaiuvare, alque 
una Yobiscum in Dei gloriam et catliolicani fidem tuendam , pro- 
pagandam toto pectore incumbere, et animas salvas facere, pro 
quibus^ vitam ipsam, si opus fuerit, profundere parati sumus, ve- 
nile, Fratres, ohle^tamur, et obsecramus, venite magno animo, 
magnaque fiducia ad hanc Beatissimi Apostolorum Principis Se- 
dem, Gatholicae unitatis centrum, atque Episcopatus apicem, unde 
ipse Episcopalus , ac tota eiusdem nominis auctoritas emersit, 
venite ad Nos quotiescumque Nostrae, et eiusdem Sedis auctori- 
tatis ope, auxilio, praesidio Vos indigere noveritis. 

In eam porro spem erigimur fore, ut Carissimi in Christo Filii 
NoslFj Viri Principes pro eorum pietale , et reb'gione in memo- 
riani revocantes regiam polesialem sibi non solum ad mundi re- 
gimen, sedmaxime ad Ecclesiae praesidium esse collatam 1, et 
Nos cum Ecclesiae causam, tum eorum regni agere, el salutis, 
nt provinciarum suarum quieto iure potiantur 2 , communibus 
nostris votis, consiliis, studiis sua ope et auctoritate faveant, 
atque ipsius Ecdesiae libertatem incolumitatemque defendat, ut 
et Christi dexlera eorum defendalur imperium 3. 

Quae omnia ut prospere, feliciterque ex sententia succedant, 
adeamus cum fiducia, Venerabiles Fratres, ad thronum gratiae, 
alque unanimes in humilitate cordis nostri Patrem misericordia- 
mm et Deum totius consolationis enixis precibus sine intermis- 
sione obsecremus, ut per merita Unigeniti Filii sui infirmitatem 
nostram omnium caelestium Charismatum copia cumulare digne- 
tur, alque omnipotenti sua virtule expugnet impugnantes nos, et 
iibique augeat fidem, pietatem, devotionem, pacem, pro Ecclesia 
sua sancta, omnibus adversitatibus et erroribus penitus sublatis, 
optatissima trauquillitate fruatur, ac fiat unum ovile et unus pa- 
stor. Ut autem clementissimus Dominus facilius inclinet aurem 
suam in preces nostras et nostris annuat votis, deprecatricem 



1 S. Leo Epist. 156. alias 125. ad Leonem Augustum. 

2 S. Leo Eplst. 43. allas 34. ad Theodosium Aagustum. 

3 Idem U)id. 

2 



18 EPISTOLl ESCYCHCi QPI PWJtlBIJS 9 NOV. 1816. 

apud Ipsum semper adliibeamus saDclissiaiain De! GeDilriceml 
Immacutatam VirgtDem Mariam, quae nosUum oiiiDlum dulcissi'^ 
ma mater, medialrix, advocata et spes ridelissima ac maxima ft< 
ducia esl, cuius patrocinio uihil apucl Deura validius, nihil prae- 
senlius. lovocemus quoquc Apostolorum Principem, cui Ghristuj | 
ipsc tradidit claves regni caelorum, queraque Ecclcsiae sjiao pe- J 
Iram coDstituJE, adversus quam porlae inferi praevalere numquain 
poleruDt et Coapostolum eius Paulum, atquc omues Sanctos caeltl 
tes, qui iam corooati possidcnt palmam, ut desidcralam divioaq 
propilialioDts abundanliam universo cbristiaoo populo impctreQtJ 

Denique caeleslium omnium munerum auspicem, ct.potissimai 
Noslrae io Vos caritatls testcm, accipite Apostolicam BeoediclJo- 
nem, quam cx iotimocorde dcpromplam Vobis ipsis, Veucrabilefl 
Fralrcs, ct omoibus Clericis, Laicisque Fidelibus curao veslraj 
coDcredilis amanlissimo impertimur. 



Datum Romae apud Saoclam MariamMaiorem, die IX Novemfl 
bris aono MDCCCXLV], Ponlificatus Nostri anno primo, 



19 



ALLOCUTIO 

HABITA IN CONSISTOBIO SECRETO DIE IV OCTOBRIS 

ANNI MDCCCXLVII. 



Venerabiles Fratres 

Quisque yestrum 1, Yenerabiles Fratres, optime Doscit quibus 
quantisque Sivinae nostrae religionis documentis, monumentis- 
que Hierosolyma urbs, et universa Palestinae regio mirandum in 
modum undique refulgeant, ubi et visui et tactui se tola ingerunt 
humanae sacramenta salutis 2. Siquidem ibi Unigenitus Dei Fl- 
llus Ciiristus lesus Dominus Noster propter nimiam, qua nos di- 
lexit , caritatem obumbrata Divinitatis suae maiestate servilem 
formam indutus et in similitudinem hominum factus ex intacta 
Davldica Yirgine nasci, vitamque suam agere, ac magna miracu- 
la operari est dignatus, tribuens peccatoribus misericordiam, ae- 
gris salutem, errantibus veritatem, caecis lucem, mortuis vitam. 
Ibi ad universum bumanum genus a peccati iugo et daemonis 
captivitate vindicandum saevissimam passionem, acerbissimam- 
que erucis mortem sustinuit confusione contempta,. ac post ti;i- 
duum devictae mortis spoliis onustus 3, divina sua potentia re- 
isurrexit; ibi quadraginta dierum spatio saepius apparens disei* 
pulls suis, ac loquens de regno Dei, postquam illos in fide ef 
caritate roboravit, eisque praecepit, ut euntes in jnundum univ^- 
sam praedicarent evangelium omni creatttrae, ac docerent serva- 



1 Huc refertur Propositio 63. 

2 S. Leo Epist. ad luvenal. Episc. HierosoIymU. 

3 S. Ansel. Serm. 52. de Pascbat 



20 AILOCrTIO QVISQVE VESrRVM 

re omnia quaecumque ipsis mandaverat, magnis revolalis mysl& 
liis, magoisque coDGrmatis sacraoieDtis, in conspeclu sancta 
multiludinis triumpiians, el captivam ducens captivilalem supet 
omnes cados ad dcxteram Del Patris consessurus adscendil. 
ad Aposlolos suos, illuminandos corroborandos alque ad renovao- 
dam lerrae faciem, veteresque lenebras abjgendas, misso saDClq 
Paraelilo Spirilu, voluil, ut Aposloli ab Hicrosolyma ipsa urix 
evangclicae praedicationis opils ordirenlur, anlequam iu omneifl 
dispergerenlur orbeni. Quae cum ila sint, merilo alque oplin 
iure christiani popull saucta illius regionis loca omni pielalis, 
ligionis el veneratlonis affeclu semper sunt proseqnuli. Pnslquai 
vero Iristissimis rcrum ac temporum vicibus regioncs iilae e chri4 
stianorum Tmperalorum dominalionc abrcplae fuere, It«mani Pov 
tiQces Decessores Noslri, et eatltoliei Principes vcliementer opla 
tes gravissimis fidclium necessilatibus occurrere, eosquc ab iDiiEl 
stissima et crudelissima, qua premebautur, servilute vindtcan 
Tariis lempunbns nitiil inlenlalum reiiquerunl, ut loca ipsa a 
infidelium eriperent poteslale. Hioc Hierosolymilana Ecclesia, cirf 
ab Innocentio HI Praedecessore Noslro in Concilio Luieranen! 
quarto Patriarcbalis dignilas fuit cooGrmala, summo semper ii 
hoDore hablta peculiarem Romanorum Ponliricum curam el soWiA 
ciludinem sibi comparavil. Qui quidem Etomani Ponliriees clian 
poslquam sacra catlem loca ab inridclibus ilerum occupala fuerc 
immo et cum vix ulla de illts recuperaudis spes alTulgerel, Lali- 
nos Piitriarcfaas Hierosolymitanos rcnunliare et consliluerc hau 
quaquam iutermiseruot, licet eos a residendi oblig^lione solverej 
qmimdiu loca ipsa ab inridelibus detinerentur, ac spiriluali illo' 
rum fidelium bono alia rutioae pro viribus consulere ilehuerinl. 
Nos ccrle do illa Dominiei gregis parle vel nianimc siilliiili, 
summa erga ipsas regiones pietale alTecti, vel ab ipso Nuslri Pm 
tiri<'atus exordio nibil unliquius habuimus, quam ul Laiitu RitQ 
Palriarcha Hicrosolymac iterum In sua sede possel CDnsislere. Coi 
aulem, Deo bene iuvanle, difGeuIlates omnes, proiil summopen 
oplabamus, penilus sublalas essc conspexerimus, niliilqiie nuiiaij 
lemporis obslet , quomious ipse Patriarcha £cclesi<ie suae curain 




4 ocrOBnis 1847. 21 

sens agere Taleal, uuilam moiaai interponendam duximus, ut 
uiusmodi rcs pro maioro Dei gloria alquc illorum fidclium ulili- 
lalc ad oplalum cxilum adJuccrclur. Quamobrcm lanli momenU 
negolium iuxla pi-udenlem ^'ostrac Congregaliouis de Propagan- 
da Fiile scQtenliam absolvendum curavimus, alque Apostolieas 
Lltteras dic decimo kaleudas proximi mensi.s Augusli hulus anni 
annuio Piscaloris obsignalas dcdimus, quibus lotius rei ralionem 
esplicavimus. El quoniam Venerabilis Fraler Daulus Augustns 
Foscolo, qui Latino nierosolymilano Patriarchalu potiebalur, se 
illo abillcavil, et Nos eiusmodi abdicalione accepla alque approba- 
ta, ipsum Venerabilem Fraliem a vinculo, quo Hicrosoh milanae 
Ecclesiae obsliingebatur, solvimus, idcirco ad no\i Palriarchae 
eleclionem proccdere esislimavinius. Ilaque commemoratae Con- 
gregalionis suffragio in Latinum Palriarcbam Ilierosolymilanum 
cligere cousliluimus dileelum Filium Presbyterum losephum Va- 
lerga, qui singulari ^inlegritale, pietate, doctrina, prudenlia, ae 
rerum gerendarum dexterilale spectalus, et huicPetri Calbedrae 
ex animo addictus, ac Missionarii munere tn Syria, McsopolamiGL 
cl Perside egregie perfunclus, gravia rei calholicae negotia sibi 
commissa sedulo scienlerque conficicnda eui'avil. Quapropter in 
eam spem erigimur fore, ul ipse praeclaris hisce dotibus praedi- 
lus, easdem caelesli ope frelus ad Palriarchatus locum deferat, 
alque ad calholicae pracserlim rcligioois incrcmeulum el concre- 
diti sibi popull utililalcm maiori alacrilatc ct studio e\hlbcre, at- 
qu6 cxcrccre contendal. Hacc sunt, Venerabiles Fratres, quae 
Vobis communicanda censuimus , dum pro ccrto babemus , Vos 
una nobiscum assiduas fer\idasquc Deo Optimo Maxinio preces 
cum gi-atiarum actione esse oblaluros, quo communibus nostris 
TOlis clcmentissime annuens, divina sua gratia cfficere velil, ut in 
illis regionibus , ubi quilibet chrisliamis habilans ad Evangelii 
cogmscendam vtrluiem non solum paginarmn eloquiis, sed ipso- 
rum locorum testimoniis eruditur l, catholica fidcs maiora in dies 

Ea suscipiat, ac prospcre feliciterque vigeat et florcat. 



Ll S. Leo, ibidem. 



3S ALIOCCTIO QVISQUE FESTRUSf 4 OCT. 18i7. 

Atque hic, VeDerabiles Fralres, clare aperteque declaraimis.J 
tum iD hac rc, tum in aliis qulbtisque Nostras omDcs curas, i 
gjtationcs, studia ab onini prorsus cuiuslibet bumaDae politicesl 
ratioDC vel maxime aliena eo speclare, ut sanctissima Cbrisli re-| 
ligio, ct doclriDa ubique terrarum cuDctis popuHs magis magis-J 
que affulgeat. Elsi eDim cxoptemus, ut Viri PiDcipes, quibus i 
Domiuo data est potestas, ayerteDles aures suas a fraudulentis eCl 
pemiciosis consiliis, el cuslodienles iustitiae lcgcm, ac secuDdankl 
Dei rotuDtalem ambulautes, Eiusque saDclae Ecclesiae iura, etl 
libertalcm luentes, pro eorum religioue, ac bcDigDilale suormBil 
populorum felicilatem prosperilalemque procurare non desistanl, J 
tamen rcbemeDler dolemus in diversis tocis nonnullos e populo-l 
exislere, qui Noslro nomine temere abutentes, el gravissimaDtl 
Personae Nostrae, ac Supremac Dignilali iniuriam inferenles, de< 
bitaui erga Prineipes subiectioDem denegare, el contra illos Iw 
bas, pravosque molus concitare audonl. Quod ccrle a Nostri 
consiliis adeo abhorrere constal, ul iu Nostris EDCycIicis Litteri 
ad omDCs Venerabites Fratres Episcopos, die nona mcDsis Ne- 
Tembrls superiori anno dalis, haud omiserimus iDculcare debita 
erga PriDcipes, ot Poleslatcs obedientiam, aquaiuslacbrislianai 
legis praeceptum, nemo eilra placulum clellecterc «nqoam potcs 
praelerquam scilicel ubi forle aliquid iubealur, quod Dei, el Efljj 
clesiae legibus adverselur. 

Ouid Vobis vldelur? 



Aucloritate Omnipotentis Dei, Sanclorum Apostolomm Pelri a 
Panli, ae Nostra, Diteclum Fillum Presbylerum losephum Valep 
ga ad Patriarchatum Lalinum Hierosotymitanum evchimus, eum 
que in illius Ecclesiae Palriarcham et Paslorem pracficimus, prc 
nl iD decreto et schedula consislorialibus exprimelur. 

In nomiDe Palris ^, el Filii gg, el Spiritus Sancli ^, AmeoJ 



23 



ALLOCUTIO 

HABITA IN GO^SISTOBO SEGRETO DIE XVII DEGEMBRIS 

ANNI MDGGGXLVII. 



Yenerabiles Fratres 

Ubi primum 1 nullis certe Noslris meritis, sed inscmtabili Dei 
iudicio in bac Principis Apostolorum Calhedra coliocali catholicae 
Ecclesiae gubernacula tractanda suscepimus, Apostolicae Noslrae 
soliiciludinis curas in Hispaniam convertimus, quemadmodum 
optime noscilis, Venerabiles Fratres. Hinc intimo Nostri cordis 
dolore considerantes gravissima damna, quibus ob tristes rerum 
Ticissitudines magna illa et inclyta Dominici gregis portio preme- 
balur, divilem in misericordia Deum assiduis enixisque precibus 
humiliter obsecrare numquam deslilimus, ut affliclis illis Ecclesiis 
opem afferre, easque a misero, in quo versabantur, statu revocare 
dignaretur. Atque pro Aposlolici Nostri minislerii debito, et sin- 
galari paternae caritatis affectu, quo illustrem illam nationem 
prosequimur, nihil certe Nobis potius fuit, quam ut sanctissi- 
mae noslrae Religionis negotia ibi componere studeremus. Cum 
autem felicis recordationis Gregorius XVI Praedecessor Noster 
incepisset suis instruere Pastoralibus nonnullas illius Regni Dioce- 
ses in dissitis transmarinis regionibus sitas, in id peculiares No- 
stras curas intendimus , ut aliis pluribus ipsius Regni vacan- 
tibus Ecclesiis in continenti eliam posiiis novos valeremus dare 
Anlistites eo munere dignos, atque ita perficere quod idem Deces- 

1 Huc refertur Propositio 16. 



21 AlLOCUnO VBI PRIMVIU 

sorNoslermortepraevcnlusabsolvere mlnirae potueral. Quamob- 
rem Venerabilem Fratrem loaQDom Arcbiepiscopum Tliessalonl-; 
ceosem virum inlcgrttale, doclrioa, prudeotia, ac rerum gereiH' 
darum perilia praestautem cum Noslris ad CariHsimamin Christa 
Filiam Nostram Mariara Elisabelli Reginam Calholicam Litleris 
atquc opporlunis facullatibus et ioslrucHonibus iu nispaoiam b 
.simus, ut quidquid ad sanandas tnibi coutrilioucs Israel, 
ad calhoUcae rcligiouis bonum promovcndum conducerel, omnt 
studio curaret, alque inlcr alia cQiccret ut \idualas illic Ecclesias 
idoneis Pasloribus concrederemus, Itaquc, clcmeotissimo mis( 
ricordiarum Patre volis sludiisque Nostris opilulante, evenit, 
summa animi noslri coosolatione uoduuHos, Yeluti noslis, io illj 
regioDibus A.ntistiles lam conslitucrc potucrimus, alque in pr» 
seutia multas alias IlispaDiarum Galtiedrales el Metropolilang 
Ecclesias diu vacaules canonico suorum Pastorum regiraini 
procuralioni tradere, atque ila divini Nominls gloriae, catholia 
Beligiouis bono, ac spirituali illarum dilectarum ovium saluli coi 
sulere valeamus. Quod quidem fulurum cooDdimus, cum es ! 
lationc commemorali Venerabilis Fratiis Dclegali Nostii, al({( 
ex aelis maturo examine ab ipso confcclis agDOveiimus, Yirt 
ipsis Diooccsibus regendis ac moderandis dcsliuatos eas babe) 
dotes, quae ad paslorale munus rile ulililerque obeunduDi rcqa 
ruDlur. In eam autem spem criglmur fore, ul quamprimun) alii 
rum illius Regni Ecclesiarum viduilali prospicere possiiuus, n 
que rebus iani ounc in meliorem conditloDem vergeutibus, cl fi 
venle eliam Calholica Maiestale Sua in aliis porro alque aliis rel 
gionis ncgotiis, in quae idera VcDcrabilis Frater Delegalus N( 
slei- sludiosissime incumbit, vola cl coosilia Noslra felicem da^ 
Domino csitum assequanlur. 

Alia cliam longe ampli.sslma sub alio magno Principe rcgj 
est, iu qua calholicae Religionis res diulurnis gravioribusquc ca 
lamilatibus afllictae ipsum rccolcDdae raemoriac Decessorem Nfl 
strum multos per annos sollicilum babueraul, et praecipuas N(| 
slras curas sibi pariter viudicaruDl. Equidem oplavissemus hQ 
jpso die Vos cerliores faccre de bono exilu, qucm aliqua c\ ] 




n DECEMBRIS 18i7. 25 

tle ^'ostras ipsas curas babuisse conridebamus. Non defiiere au- 
lein quidam ephemeriduni scriptores, qui id ipsiinQ felicilcr eve- 
Disse af&rmariut. Nos lcimen DJhil adLuc auDuiitiare Yobis possu- 
mns nisi firmam spem, qua suslenlamur forc, ut oraDipolens ct 
misencors Deus propilius respicial supcr Ecclcsiae suae fllios lan- 
tis iDibl tribulatioDibus conllictalos, cl sollicitudjni benedicat, 
qua statum calliolicae Religionis in meliorem illic eondilionem 
adducerc connilimur. 

Nunc porro Vobiscum commonicamus, Venerabiles Fralres, 
summam admlrationcm, qua intiRQo affecli fuimus, ubi scriptum, 
a quodam viro ccclesiaslica Digoilale insignlto elucubratum, li- 
pisque cdilum, ad Nos pcrvenil. Namque idem vir in huiusmodi 
scripto de quibusdam loqucns doclrlnls, quas Ecclesiarum reglo- 
nis suae Iraditiones nppcllat, et quibus buius Apostolicae Sedis 

-■ iura coarctare iu[endi|ur, haud orubuit asserere, Iradiliones ipsas 
aNobisin prelio haberi. Absil enimvero, Venerabiles Fralres, 
ui mcns aul cogitatio Nobls unquam fucrit vel minimum declina- 
re a Maiorum instiluUs, aut abstinere ab huius Sanclac Sedis 
auclorilate sarla lecla conservanda, atquc tucnda. Habcmus equt- 
dem in prelio peculiares tradltiones; sed eas tantum, quac a Ca- 
Iholicae Ecciesiae seusu non discrepent, praescrlim vero illas re- 

L Teremur ac flrmissime lucmur, quae cum aliarum Ecclesiarum tra- 

, ditione, alque in primis cum hac sancta Romaua Ecclesia plane 
congruanl, ad quam, ul S. Lcnaci verbis ulamur, propler polto- 

w rem principalitatem- necesse esl omnem coHvenire Ecclesiam, hoc 
est eos, qui sunl undiqiie fideles, in qua semper ab his, qui sunt 
mdique, conservata esl ea, quaecst ab Apostotis Iradilio 1. 

At aliud iosuper est , quod animum Nostrum vclicmenter augit 
clurget. Ignotum certe Vobis nonesl, Venerabiles Fralrcs, mul- 
los hoslium Calholicae veritalis in id praescrlim noslris leuipori- 

tl)us conatus suos inlendere; ul monslruosa quacque opinionum 
portenla acquiparare doctrlnae Christi, aut cum ea commiscere 
vellent, atque iia. impium illui de cuiualibet rcllgionls indilferen- 



> -- 1 S. Iren. contra liaereses. Lib, 3. cap. 3. 



ALI.OCUTIO Cai PBIMlTil 

tia syslema magis magisque propagare commoiiuntar. Novissi- 
me aulem, tiorrenduai tliclu! iuvenli aliqui sunt qui cana nomini, 
cl Aposldicae dignitati noslrae conliimcliam imposuerunt, ut Nos 
veluli parltcipcs slultiliae suae, el meraoruli nequissimi syslema- 
lis faulores Iraducere non dubilarint. Hi nimirum cx consiliis, a 
fleligioni Galliolicae sanclilale liaud certc alienis , quae in nego- 
liis quibusdam ad civileoi ponlificiae Dilionis procuralionem spe- 
ctantibus benigne ineunda duximus publicae commodilati et pro< 
speiilatl ampliandao , atque ex venia nonnullis eiusdem Ditionis 
hominibus inilio ipso Ponlificatus Noslri clcmcoter impertila, 
coniicere volueruut, Kos ita benevole senlire de quocumque ho- 
luinumgenere, ul nedum Ecclcsiae lilios, sed cetcros cliam utut 
a Catliolica unilate alieni permaneant, esse pariter in salulis via, 
alque ad aelernam vitam pcrvcnire posse arbilrcmur, DcsunlWo- 
bis prae horrore verba ad novam hanc contra Nos, et lam atro- 
cem iniuriam delestandam. Amamus equidem intimo cordis afTe- 
ctu homiDes univcrsos, non alilcr tamen quam in caritate Dei, et 
Domini nostri lesu Christi , qul venit quaercrc et salvum facere 
quod pericrat, qui pro omnlbiis morluus est , qui omnos bomines 
.Tult salvos Qeri , et ad agnilionem vcrilalis venire ; qui misit 
proinde tliscipulos suos in mundura universum praedicare evan- 
gelium omni creaturae, dcnunlians eos , qui crediderinl et bapli^ 
zati fucriut, salvos fore, qui vero non crcdiderinl, condemnatum 
iri. Venianl igitur qui salvi Qeri volunt ad columnam et (irma- 
menlum vcritatis, quod Ecclesia est , venianl scilit:et ad veram 
Cbrisli Ecclesiam, quae in suis Episcopis summoquc omuiumca- 
pito Romano Ponlirice successionem habel Aposlolicac auclorila- 
lis nuilo tempore inlerruptam , quac nibil unquam polius habuil 
quam ul praedicaret, alque omni ope cuslodircl ac luerctur doc- 
liiQam c\ r.hristi mandato ab Apostolis annunciatam ; quae inde 
ab Apostolorum aelate in mcdiis omnc genus diilicullalibus crc- 
\il, el pcr lolum orbem miraciilorum splcndorc inclyla , Marty- 
rum sanguine amplificala , Confessoruin et Virginum nobilitata 
\irlulibus, Patrum leslimoniis scriptisque sapienlissimis corrobo- 
rata viguit, vigetquo in cunclis lerrae plagis, et perfecta fldei, sa- 



17 DECEMBHIS 1847. 27 

crameDtoniin , saerique legimiDis unilatc rcfiilget. Nos qiii, llcel 
indigni, praesidcraus iu suprcma bac Pelii AposfoU Calhedra , in 
qua ChrisLus Dominus ciusdem Ecclesiae suae fundamenlum po- 
sull, Dullis ullo unrguam lempore curis laboribusque ahstinebi- 
mus, u[ per ipsius Ghrisli graliam eos qui Ignorant , et errant ad 
unicam hanc verilalis et saliilis viam adducamus. Memincrint au- 
lem quicumque ex adverso sunt , transilurum quidem coelura el 
lerram, sed nihil praeteriro unquam posse ex verbis Chrisli , ne- 
que in doctrina commutarl , quam a Chiisto Ecelesia Catholica 
Guslodicndam, luendam, et praedicandam accepit. 

Posl haec haud possumus , quin Vobis , Venerabiles Fralrcs , 
loquamur do doloris accrbitatc , qua confecli futmus , proplcrea- 
quod paucis anle diebus in hac alma Urbc Nostra calholicae Re- 
ligionis arce et centro nonnulli paucissimi illi quidcm homines 
propc deliranles reperiii polucrint, qui vel ipsum humanitalis sen- 
8um abiieienles cum maximo aiiorura ipsius Urbis civium frerai- 
lu et indignalione minime exhornierunt palam publicequa trium- 
pharc in lucluosissimo inteslino bello nuper inter Helvetios exci- 
- lalo, Quod fatalo sano bellum Nos intimo cordc iDgemisciraus , 
tuni ob effusura iliius nationis sanguioem , fraternamque caedem , 
et alroces, diulurnas, funcstasque discordias, odia, dissidia, quae 
ex civilibus potissimum bellis in populos redundare solenl, lura 
ob delrimeota, quae inde catholiciie rei obvenisse accepiraus , ct 
obvenlura adhuc limemus, lum denique ob dcploranda sacrilegia 
in primo coDflicIu commlssa, quae commemorare animus refugit. 

Ceterum dum haec lamenlamur , humillimas Deo totius conso- 
lationis aglmus gratias, qui in raullltudinc miscricordiae suac non 
dcslnit Nos consolari in omni tiibulatione Nostra. Etenim iuler 
lanlas anguslias non leve cortc Nobis solalium afTeruDl el prosperl 
sacrarum Missiouum evenlus, ct slrenui evangelicorum Winislro- 
rum laborcs, qui aposlollco zelo incensi, gravisslma quaeque peri- 
cula alque discrimina invicle despicientes, iu remolissimis regioni- 
bus populos ab errorum lenebrls, moruraquc feritale ad calholicac 
Teriiatis lumcD , omnemque virtulls el huraanltalis cullum Iradu- 
cere, ac pro Dei gloria et animarum salute fortiler pugnarc non 



28 ALLOCIITIO VBI PIIIMUM 11 DEC. 1847. 

desinunt, et pieDlissima ac plaoe csimia calliolicorum populorum 
sludia, qui Noslris desideriis mirificc obsecundaiiles non lcvia altU- 
clae pauperum Hi.bernorum genti subsidia praebere haud inler- 
miserunl, quique lum largilionibus aJ Nos eliam missis , lum as- 
siduis ad Dcum procibus omnem opcm uturcrre uon cessanl , ul 
sanclissima Cbrisli Odes ulquc doclriua longe lateque ubique 
genlium , ubique terrarum fclici fausloquo progressu magis ma- 
gisque propagetur. Quao praeclara opera, omoi cerle laudum 
praeconio digna, dum peculiari gralissimi animi Nostri testiflca- 
lione prosequiraur , a clementissimo bonorum omuium largitore* 
Deo humiliter poscimus , ut fidelibus suis uberem pro illis relri- 
buat ia aeternilale merccdem. 

Habelis, Veuerabiles Fratres, quae Vobls liodicnio die signifi- 
canda iudicavimos. Cum aulem hauc Noslram Alloculionem ia 
publieum emiltere censuerimus , hac occasione scrmonem Ko- 
strum ad alios quoque Venerabiles Fratres, universi ealholici Or- 
bis Palriarchas , Archiepiscopos , Episcopos , lolo cordis affeclu 
convertimus, cosque omnes et singulos obsecramus, alque horta- 
-mur in Domino ul slabili iuter se coucordia et carilale coniuncli , 
atque arclissimo fidei et obscrvanliae vinculo Nobis et huic Petri 
Calhedrae obstricli, perfecli sint io eodem sensu et in eadem sen- 
lenlia , alque humanis quibusque scposilis raliouibus , el solum 
Deum ob oculos habcnles , Eiusque auxiiium iugis , fervidisque 
precibus imploranles , nihil vigilanliae , nihil laboribus unquam 
praelermillaot , ut cpiscopali forliludine , conslantia , prudentla 
praelienlur praelia Domioi, el maiori usque alacritate dileclas o~ 
ves eorum curae commissas ab venenatis pascuis avertant, ad 
salutaria propellanl, casque uuuquam pallaulur dccipi duclrinis va- 
riis et peregrinis , scd slrenue a rapacium luporum insidiis , et 
impelu defcndanl, ilemque erranles in omni bonilale, palienlia, el 
doctrloa ad verilatis el iusliliae scmilam reducere coutcudaut, ul 
et illi divioa auxilianto gralia occurranl in unilalem fidei, cl a- 
gnilionem Filil Dei , atquo ila fiaiit nobiscum uuum ovilo et unus 
pastor. 



29 



ALLOCUTIO 



HABITA CATETAE IN CONSISTORIO SECRETO DIE XX APRILIS 

ANNI MDCCCXLIX. 



Yenerabiles Fratres 

Quibus, quantisque 1 malorum procellis summo cum auimi No- 
stridolore Pontificia Nostra dilio, omnisque fere Italia miserandum 
in modum iacletur ac perturbelur, nemo certe ignorat, Venerabiles 
Fralres. Atqueutinam homines tristissimis hiscererum vicibus 
edocti aliquando intelh'gant, nihil ipsis perniciosius esse posse, 
quam a veritatis, iustitiae, honestatis et religionis semitis defle- 
ctere, ac nequissimis impiorum consiliis acquiescere , eorumque 
insidiis, fraudibus et erroribus decipi atque irretiri ! Equidem uni- 
yersus terrarum orbis probe noscit, atque testatur, quae quanlaque 
fuerit paterni atque amantissimi animi Nostri cura et sollicitudo 
In yera solidaque Pontificiae Nostrae ditionis populorum utilitate 
tranquillitate, prosperitate procuranda et quis tantae Nostrae in- 
dulgentiae et amoris fructus extiterit. Quibus quidem verbis calli- 
dissimos tantorum malorum artifices dumtaxat damnamus, quin 
ullammaiimaepopulorumparticulpam tribuere velimus. Yerum- 
tamen deplorare cogimur, multos etiam e populo ita misere fuisse 
deceptos, ut aures suas a Nostris Yocibus ac monitis avertentes, 
illas fallacibus quorumdam magistrorum doctriuis praebuerint, 
qui relinquentes iter reclum, etper vias tenebrosas ambulantes^, 

1 Huc referuntur Propositiones 40 — 64 — 76. 

2 Prov. c. 2. V. 13. 



30 ALLOCimO QPIBVS QUAyTISQUH 

eo unice speclabant, u( iQiperiloium praeseilim animos menlcsquo 
magnificis falsisque promissis in fraudem et in crrorcm induce- 
rent, ac plane compellerent. Omnes profecto uoruut, quibus lau- 
dura praeconiis fuerit ubique concelebrata memoranda illa et am- 
plissima venia a Nobis ad familiarum pacem, Iranquillitatem, feli> 
cilatemque procuranciam coocessa. Ac neminem latet, plures ea 
venia donatos uon solum suam mentem \el minimum haud immu- 
lasse, qaemadmodum sperabamus, verum eliam eorum consiliis 
ct molilionibus acrius in dies inslslentcs nihil unquam inaasum 
Dihilque inlcntalum rcliqulsse, ut civilem Uomani Ponlificis Prin- 
cipalum, eiusque regimcu, uli iamdiu macbinabanlur , labefacta- 
rent et fundilus evertcrcnt, ac simul acerrimum sauclissimae no- 
slrae religloni bellum infcrrent. Ul aulem id facilius conscqui pos- 
sent, nihit antiquius babuerc, quam raulliludlnes in primis convo- 
carc, intlammare, easquc assiduis magnisquc motibus agilare, 
quos vel Noatrarum concessionum praetexlu conlinenler fovere el 
in dies augere summopere sludebant. Hinc concessioocs in ipso 
Nostri Pontificatus IniUo a Nobis ullro ac libenter datao non solum 
oplalos fruclus baud emjllerc, sed ne radices quidem agere um- 
quam potuere, cum peiitissimi fraudum arcbitecli iisdem concea- 
siouibus ad novas concitandas agitaUoncs abuterenlur. Atque ini 
hoc veslro consessu, Venerabiles Fralres, facla ipsa vel leviter 
altingero, ae raptim commemorare ea sane mente censuimus, at 
omncs bonae volunlalis homines clare aperteque cognoscant, quid 
Dei et humani geoeris hostes vclint, quid oplent, quldque ipsis Iq 
animo semper fisum deslinatumque sil. 

Pro singulari Nostro Jn subdilos affeclu dolebamus, ac vehe-' 
menter augcbanmr, Venerabiles Fralres, cum assiduos illos po-> 
pularcs molus tum publlcae IranquIIIiUili ct ordlni, lum privataa 
familiarum quieli ac paci tantopere adversos videreraus, nee per- 
ferre poleraraus crebras itlas pccuniarias colleclas, quae variis no- 
minibus non sine levi civium incommodo ct dispendio postulaban- 
tur. Haque mense Aprili anno 1847 per publlcum Ediclum Nostri 
Cardinalis a publicis negoliis omnes monero Laud oraisimus, ut 
ab eiusmodi popularibus conveDlibus el largilionibus sese absti- 




APRiLis 1849. 31 

tnt, atque ad propria perlractauda negotia animum meutem- 
qiie denuoeonverleFent, omnemquein Nobis fidueiam collocarenf, 
ac pvo cerlo Iiaberent, paternas iNostras curas cogilationesquc ad 
publica commoda comparanda unice esao convcrsas, quemadmo- 
(lum iara pluribus ac luculenlissimis argnmentis oslenderanius. 
Verum salutaria bace Noatra monita, qiiibus tantos populares mo- 
lus compescerc et populos ipsos ad quietis et Iranquillitalis sludia 
rcvoeare nitcbamur, pra\is quorumdam bominum desideriis et - 
machinationibus vebcmentcr adversabantur. Itaquo indefessi agi- 
talionum auclores, qui iam alteri ordinationi iussu Noslro ab eo- 
dem Cardinali ad rectam ulilemque populi educalionem promoven- 
dara editae obstitcrant, vix dura monita illa Nostra noverunl, baad 
deslilere contra ipsa ubique inelamare et acriori usque studio in- 
cautas mullitudines commovcre, eisque eallidissime iusinuare ac 
persuaderc, ne illi tranquillitali a Nobis ianlopcre esoptatac se 
UQiquam dare vellent, cum insldiosum in ea iateret consllium, ut 
populi quodammodo indormirenl, atque ila in poslcrumduro ser- 
vilutis iugo facilius opprimi possent. Alquo cx eo fempore plurima 
scripta typis quoque edita, alquc acerbissimis quibusque contu- 
meliis, conviciis, ininisque plenlssima ad nos missa fuere, quae 
oblivione sempilerna obruiraus, flammisque tradidimus. Utautem 
inimici bomioes fidem aliquam facerenl falsis periculis, quac ia 
lulum impendere clamilabant, baud reformidarunt mentitae 
iusdamconiurationis.ab ipsls apposlte excogitatac, nimoremac 
itum in vulgus spargere, ac turpissimo mendacio vociferari, 
«iusraodi coniuralionem initam esse ad urbem Romam civili bello, 
cacdibus ac funeribus funestandam, ut novis institulionibus pcni- 
(us sublalis alque delelis, priatina gubernandi forraa iterum re- 
vlviscerel. Sed huius falsissimae coniuralionis praetcxlu inimiei 
Lomines co spectabant, ut populi contemptum, invidiam, furoreni 
contra quosdam lectissimos quoquo viros virtute, religione prae- 
slanles et ecclesiaslica etiam dignilate insignes nefarie commove- 
rent alque excilarent. Probe noslis, in lioc rcrum aestu civicam 
militiam fuissc propositam, ac tanta eeleritale collectam, utrcclae 
iUtus iDstilulioni et disciplinae consuli miuime potuerit. 



^Keti 



L 



32 ALLOCtTIO QUIBVS QVAWTISQVE 

Ubi priiuuni ad pubUcao administralionis prosperitalen] m,igig J 
Kiagisque procurandam opporlunum fure consuimus Status Con-I 
suUatiooem instiluere, inimici homiaes occasionem cxinde statim 
arripuere, u( nova Gubornto vulnera imponerent ac siAiul efSce' 
rent, ut buiusmodi inslitutio, quae publiius populorum raliooibusl 
magnae ulilitati esse poterat, io damnum ac perniciem ccderet.r 
£t quoniam eorum opinio inipune iam inviiluerat, ea iQslilutioDel 
et PoDliricii regiminis inclnlem ac naluram immutart, el Nostraml 
aucloritatem Consullorum iudlcio subiici, ideirco eo ipso die, quol 
illa Sldtus Consultalio inaugurala fuil, haud omisimus lurbulenlo»P 
quosdam homines, qui Coosultores comitabantur, gravibus seve- 
risque vcrbis scrio monere, eist)ue vcrum huius inslilulionis finem 
clare aperteqno manirestare. Verum perturbatores numquam de^l 
sincbant deceplam populi parlcm maiore usque impelu soIlici-4^ 
lare, et quo facllius assectarum numentm habere et augere poa^l 
sent, lum in Pontificia Noslra dilione, Uim apud exleras quoquel 
genles insigoi prorsus impudenlia atquc audacia evulgabanl, eo-^l 
nmi opinionibus el consiliis Nos plaue assentire. Meminerilts, Ve--! 
nerabiles Fralres, qiiibus verbis in Noslra Consisloriali AUoculio- 
nc, die 4 mensis Octobris anno \M1 ad Vos habita, universos pfri 
pulos serio commonero et eshortari haud omi.serimus, ut ab eius^ 
modi veleralorum fraude studiosissimc cavercnt. Inlerim vei 
pervicaces insidiarum el agitutionum auctores, ut lurba.s metusquil 
continenter alerent et excitarent , mcnso lanuario superioris ani 
Incaulorum animos inani externi belli rumorc terrilabanl, alqud 
in vulgus spargebant, bellura idem internis conspiralionibus el maJ 
liliosa Gubernanlium inertia foveri ac sustentatum iri. Nos ad lran-.| 
qnillandos animos, ct insidianlium fallacias refellendas nulla qu>-^ 
dem inlerposita mora die 10 Februarii Ipsius anui voces eiusmod 
omnino falsas el absurdas esse declaravimns illis Noslris verbisv^ 
quae omnes probe cognoscunl. Alquc in eo tempore carissio] 
Nostris subdiiis, quod nunc Deo bene iuvanle cveniel, praenun-j 
tiavimus, futurum scilicet, nl innumerabiles rilii ad communi 
omnium (idelium Patris domum, ad Ecclcsiae nempc Slatum pro- 
pugnandum coDVolarent, si arctissima illagrali animi TiDcula J 



20APmti3l8i9. 3J 

qoibus lUliae Principcs, populique iulime iuler so obslringi de- 
bebaut, dissoiula fuisscnt, ac populi ipsi suoruoi Pdncipum sa- 
pientiarD, eorumque iurium sanctilalem vereii, ac lolis viribus 
lueii et defendere neglexissenl. 

Etsi vero iXoslra illa vcrba nuper coramemorala IraDquiHilateni 
brcTi quidem temporis spatio iis omnibus atlulerc, quoium volua- 
las continuae advevsabatur perturbalioni, niliil lamen valuere apud 
infensissimos Ecclcsiae ct liumanac socictalis bostes, qui uovas 
iam turbas, novos tumullus concilaverant. Siquidem calumniis 
iosisleutes, quae ab ipsis, corumve similibus cuntra Roligiosos 
Viros divino minislcrio addiclos, el beno de Ecclesia merilos dis- 
scffliuatae fucrant, popularcs iras omni impelu advcrsus iltos ex- 
citarunl alque inllammarunt. Nequc iguoratis, Venerabiles Fra- 
tres, niliil valuissc Nostra verba ad populum die 10 Marlii supe- 
rioris anni babita, quibus Religiosam illam familiam ab exilio et 
dispcrsLonc eripcrc magoopcrc studebamus. 

Cum inler baec nolissimae illae rcrum publicarum converslones 
in Ilalia et Europa evenirenl, Nos iterum Aposlolicam Kostram 
attollcnlcs voccm dio 30 Martii ciusdem anni baud omisimus uni- 
versos populos otiam alquc ctium moncre, hortari, ul el calholl- 
cae Ecciosiae Jiberlalem vereri, et civilis sociclatis ordiuem legere, 
el omniura iura tueri, et sanclisslmae noslrae Religionis praece- 
pla cvcqui, el in primis ciirislianam in omncs carilalem esercere 
omnino sludcrcnt, quandoquidem si haec ipsiagere ncglexissenl, 
pro ccrio Laberont, quod Dcus ostendereti se populorum domi- 
natorem esse. 

lam \ero quisquc veslrum plane noscit quomodo in Italiam 
Conslilulionarii regiminis forma fueril invecta, el quomodo Stalu- 
tum a Nobis dieliMartii supcrioris anni Nostris Subditis con- 
cessum In luccm prodierit. Cum autem implacabiles publicae tran- 
«laillilatis et ordinis bostes nihil anllquius haberent, quam omnia 
■cootra Ponlilicium Gubernium conaii, et populum assiduis moti- 
lius, suspicionibits exagilare, tum qua scriplls in lucem oditls,' 
^ua Circuiis, quaSocietatibus, et aliis quibusque arlibus nunquain 
ialermitlebant Gubcrnium alvocitcr calumnlari, eique incrliac, doli 

3 



-3S iLLocmo Qrisrs ovaxtisqub 

el fraudis nolam inurcrc, Itcel Guherniura ipsiim orani cura ^ 
sludio in itl incumberet, ul Slalulum tantopere esoplatum maiorej 
qua fieri posset, vulgarelur cclerilale. Atque hic universo tcrra« 
rum orbi manifoslaro volumus eo ipso terapore bomines illos i 
suo coDstantes proposito subveilendi Ponlifieiam dilionem totam-J 
Que llaliam, Nobis proposuisse non iam Conslilutionis, sed R(d 
publicae proclamalionem, veluliunicum tum Nosirac, lum Eccle-tJ 
siae Status incolumilalis pcrfugium alque praesidium. Subit adtX 
liuc noclurna illa hora, el versantcr Nobis ante oculos qmdaoM 
homines, qui a fraudum architeclis misero illusi ae decepli illoruiB 
ea in rc causam agere, alque eamdera reipublicae proclamalionei 
Nobis proponere non dubitabanl. Quod quidcm, praeter inaumera 
alia et gravissiraa argumenla, magts magisque demonslrat, nova*B 
rum instilulionura peliliones el progressura, ab huiusmodi bomi* 
nibus lantopcro] praedicalura, eo unice speelare, ut assiduae i 
veantur agilalioncs, ul orania iuslitiac, virlulis, honcslatis, r 
glouis principia usquequaquo penilus tollanlur, atque horrenduni 
et lucluosissiraiim, ac ve) ipsi nalurali rationi ct iuri raaxime adj 
versum Sociali»m, vel elimCommmismi, uli appellant, syslem 
cum maxirao tolius humanao socictatis deiriraenlo et cxilio qoi 
quaversus inducatur, propagelur, ac longe latcquo dominclur. 

Sedquamvis haec tetErrimaconspiratio, vcl potius haec diutin 
na conspiralionura sories clara esset et manifesla, lamen, Deosid 
permitlente, mullis illorum fuit ignota, quibus communis Irar 
litas tol saiic de causis cordi sammopero esse debebat. Atquo ets 
indefessi turbarum moderalores gravissimam de sc suspicioiM 
darent, lamen non defuere quidam bonae volunlatis homines, q 
junicam illis raanum praebuere, ca forsilan spe freti fore, ut c 
ad moderalionis et iustiliae semilam reducfero possent. 

Interim belli clamor per unirersara Ilaliam e\tcmpIo pcrvasitt,! 
quo Ponlificiae Nostrae ditionis subdilorum pars commota alqi 
abrepta ad arraa convolavil, ac Nostrae voluntati obsistens eiui 
dem Ponliliciae dilionis fines praelergredi volnit. Koslis, Venew 
biles Fralres, quomodo debttas tum Summi Ponlificis, tum Supi 
mi Priucipis parles obeunles iniustis iltonun desideriis obstile 



20 APRILIS 1U9. 



iPnius, qui Nos ad illucl bellum gcroDdum p:?rtrabere volcbaiit, qui- 
que poslulabant, ut iflexperlani iuventulein subilaiio modo col- 
leclara, ac militaris artis peritia cl iliscipliDa nuraquam extiullam, 
et Idoiieis ducloribus bellicisquo subsidiis deslilulam ad puguam, 
id est ad certam caedcm compellorcmus. Atque id a Nobis ei- 
pelebaUir qui licel immerenlcs inscrulabili Divjpae providenliac 
coDsilio ad Apostolicae Diguilatis fasligium evecti, ac vicariain 
Christi lesu hic in terris operam gerentes a Deo, qui est auctor 
pacis el amator carilatis, mJssioQem accepimus, ut omnes popu- 
ios, gcQles, uationes pari patemi amoris sludio prosequentcs, 
omnium saluti totis virlbus consulamus, et non iam ut bomines ad 
clades morlemque impellamus. Quod si quicumque Princops non- 
nisi iustis dc causis bellum aggi'edi niunquam polest, ecquis tam 
consilii el ralionis expers umquam erit, qui plane non videal, 
catUolicum orbem merito alque optirao lure longe maiorem iusti- 
liam, gravioresque causas a Ilomano Ponliiice requircrc, si Pon- 
iificem ipsum alicui bellum indicerc el inferrc conspicial? Quam- 
ibrem Nostra Allocutione, die 2!) Aprilis superlori anno ad Vos 
labila, palam publlceque declaravimus, Nos ab illo bello omniao 
Bsse alienos. Alque eodem tempore insidiosissimum profeclo mu- 
jBUs lum voce, luoi scriplo Nobis oblatum, ac non solum Pcrsonac 
lostrae vel masime iniuriosum, verum eliara Italiae perniciosis- 
Dium repudiavimus, reiocimus, ulscilicetllalicaocuiusdamRei- 
^blicae rogimini praesidere vellemns. Equidem singulari Dei 
iseratione gravissimum loqueudi, moneDdi, borlandiquc munus 
aDeo ipsoNobisimposilum implendum curavimus, atquc adeo 
conlidimus, Nobis illud Isaiae improperari non posse: Yae mihi 
guia tacui. Ulinam vero palcmis Noslris vocibus, monilis, borla- 
IJonibus suas Noslri omncs filii praebuisscnt aures I 

Memioerilis, Venerabiles Fralres, qui clamorcs, quique lumul- 

s a lurbuleulissimae faelionis hominibus escilati fuere posl AUo- 

lalionera a Nobis nunc commemoratam, el quomodo eivile MIM- 

j Nobis fueril impositum Nostria quidem consiliis, ac prin- 

el Apostolicae Sedis iuribus summopere adversum. Nos 

aidem iam inde iarelicem Ualici belli esitum futurum animo pro- 



36 ILLOCITIO QUIBUS QVANTISQUE 

spcximus, dum udus e\ illis Ministris asscrerc non dubilabaf, 
bcllum idem, Nobis licel invltls ac reluclantibus, el absque PodU- 
ficia benedictionc, esae duralurum. Qui quidem Minisler gra\i&- 
simam Apostolicac Scdi inferens iDiuriam haud cslimuit propoiu 
re.civiiem Romani Ponlificis Principalum a spiriluali eiusdem po-' 
teslate omuino esso separandum. Atque idem ipse baud uaHta 
post ea de Nobis palam asserere non dubttavit, quibus Summuitt 
PontiQccm ab humani geueris consortio eiiccret quodaDimodo et 
dissociaret. luslus cl misericors DoDiinus voluit Nos humiliare 
sub potenti manu Eius, cum permiserit, ul plures pcr mcnses 
verilas ex una parto, mcndacium ex altera acerrimo inter se di- 
micarent certamine, cui allulit finem novi Ministeril elcctio, quod 
poslea allerl locum cessit, in quo ingcnii laus cum pccullari loin 
pubiici ordinis tutandi , lum iegum obsorvandarum studio er^ 
coniuncta. Verum eifraenala pravarum cupidilalum licenlia et ait- 
dacia in dies caput allius exlollens longe grassabalur, ac Dei ha- 
mlDumque hostes diuturna ac saeva dominandi, diripicndi, 
destruendi sitl incensinihiliamaliudoptabanl,quamiura quacquc 
divina et Lumana subvorlerc, ul eoium desiderla possenl exptere 
Hinc macliinationes iamdiu comparatae palam publiccquc emicnft 
ro, el viac humano sanguino rcspersac, ct sacrilegia numquai 
satis deploranda commissa, el Inaudila prorsus vIoleDlia in Noi 
slris ipsis Qulriualis Aedibus iDfando ausu Nobls Illata. Quocircs 
lantis oppressi aDgustils cum ne dum Priucipis, sed no Poutificis 
quidem partes libere obire possemus, non slne maxima animi No-' 
slri amariludino a Scde Noslra dlscedere debuimus. Quac lucUio- 
sissima facta in publicis Nostris protestationibus enarrata Loc locfl 
ilerum recenscre practerimus, ne fuDesta illorum recordatioiK 
commuuis nosler recrudescat dolor. Ubi vero seditiosi bomineB 
Nostras Illas noverunt proteslalioDes, maiore furentcs audacia, 
omnia omnibus minilantes nulli ncque fraudis, neque doli, nequQ 
violenliae gcneri pepercerunt, ut bonis omnibus lam pavore pn>- 
fitralis maiorem usquc terrorem Iniiccrent. Ac postquam novai 
inasj Gubernii formam, ah ipsis 6'iuri/a di Stalo appcllatam, io- 
vexere, ac pemlus sustulerunl duo Consilla a Nobis inslilula, toUs 



20 APRiiis 1849. 37 

Tiribus allaborarunl, ul noYmn cogerelur ConsHium, quod Consli- 
iuentis Itomanae nomlne nuncupare Yoluenint. Refugil quidem 
animus, ac diccre rcformidal quibus quaDtisque fraudibus ipsi 
usl fuerint, ul ciusmodi rem ad e\ilum pcrduceicnl. Hic vero 
baud possumus, quin merilas maiori Ponlinciae dilionis Magistra- 
tuum parti laudes Iribuamus, qui proprii honoris et officii memo- 
res munere sc abdicare malueruut, quam ullo modo manum operi 
admovcrc, quo eonim Pnnceps cl amanlissimus Patcr legitimo 
suo civili Principalu spoliabalur. Illud tandcm consilium fiiit co- 
aclum, ct quidam Romamis A.dvocatus yel io ipso suae primae 
oralionis exordio ad congregaios habitae, omnibus clare aperte- 
que declaravit, quid ipse cunctique alii sui socii horribilis agita- 
tionis auclores sentirent, quid vellent, el quo spectarent. Lex, ul 
illo ioquiebat, moralis progressus est impertosa el inexorabilis, 
ac simu! addebat, slbi, celerisque lamdiu ia animo flxum esse, 
lemporale Aposlolicae Scdis dominium ae reglmen funditus eveE- 
terc, licet modis omnibus eorum desideriis a Nobis fuissel obse- 
cuodatum. Quam dcclarationem inboc vcstro consessu commemo- 
rare volulmus, ul omnes intelligant pravam huiusmodi volunlatera 
noD coniectura, aul suspicionc aliqua a Nobis tuibarum auctoribus 
iiiisse altributam, sed eam' universo lorrarum oibi palam publiee- 
que ab ilHs ipsis manifestatam, quos vcl ipse pudor ab eadeia 
profercnda declaralione revocare debuissel. Non libcriores 
igilur institutiones, non utiliorem publlcao administralionis pro- 
cnrationem, non providas cuiusquo generis ordinaliones hulusmo- 
di homines cupiebant, sed civilem Apostolicae Sedis principatum, 
potestalemque impetere, convellere, ac deslruero omnino vole- 
bant. Ac eiusmodi consilium, quantum in ipsis fuit, ad exitum 
deduxerunl illo Itomanae, uti vocant, Constiluenlis decreto die 9 
Februarii buius anni cdilo, quo nescimus, an maion iniuslitia 
contra iura Romanae Ecclesiae, adiunclamque illis Aposlolici ob- 
eundi muneris liberlatem, vei maiori subdilorum Ponlificiae di- 
lionis damno el calamilale, Romanos Ponlificcs a temporali Gu- 
bernio tum iure tum faeto dccidisse declararunt. Non lovi quidem 
icioerore ob tam trislia facla confecti fuimus, Venerablles Fratres, 



38 ALLOCrTIO QUIBUS QUANTISQUB 

alque illud io priniis vel maxime dolemus, quod Urbs Roma Ca-' 
IhoIIcae veritatis cl unilalis centrum, virlulis ac sauclilalis magi-' 
stra per impiomm ad cam quotidie coiifluentium hominuin ope- 
ram, omnibus gentibus, populis, natiouibus tantorum maloratri 
auclrix appaieal. Venimlamen in lanlo animi Nostri dolore per- 
gralum Nobis est posse afBroiarej longe maximam luoi Romani 
Populi, tum aliorum PonliGciae Noslrao ditionis populorum par- 
tem Nobis , cl Apostolicae Sedi constanler addictam a nerariis 
illia machinationibus abhorruisse , licet lot Iristium eveDluunt' 
spectatrix esliterit. Summae quoque consolationi Nobis fuit Epi-' 
scoporum. et Cleri Pontificiae Noslrae ditionis golliciludo, qui in' 
mediis periculis, el omne genus difficullalibus roinislcrii ct ofDcII' 
sui partes obire non deslilcrunt, ut populos ipsos qua voce, qaa^ 
exemplo a molibus illis, nefariisque faclionis consiliis averlerenl/ 
No9 certc in tanlo rerum cerlamine alque discrimine nihil in^f 
tentalum reliquimus , ut publicac Iranquillitati et ordini eonsule-' 
remus. Mullo enim lempore anlequam tristissima illa Novembris 
facta evenirenl, omni studio curavimus, ut Helvellorum copiae, 
Apostolicae Sedis servilio addidae, alque in Noslris Provinciis' 
degentes, in urbem dcduccrcnlur, quae tamen res contra Noslram 
voluntatem ad cxilum minimo fuit perilucta eomm opera , qooD 
mense Maio Minislrorum munere fungcbantur. Neque id solum, 
verum eliam ante lllud lempus, nec non cl poslea lum publicoT 
pracscrlim Romae ordinl tuendo, lum inimicomm hominnm aa- 
(laciac comprimcndao curas Nostras convertlmus ad alia militum' 
praesidia coroparanda, quae, Dco ila permitlenle, ob rorum aff 
tempoiTim vicissiludincs Nobls defuere. Tandcm post ipsa Iij^ 
cluosissima Novembrls facta haud omislmus Nostris lilteris, di* 
quinla lanuarii dalis, omnibus Indigenis Nostris mililibus ctiaiftr 
alque etiam inculcare , ut religionis et raililaris honorls memoreai 
iuralam suo Prlncipi lidem cnslodlrenl, ac sedulam irapcnderent 
opcram , quo ubiquo lum pnbtlca tranquilillas , lum dcbila erga 
legitlmum Gubernium obcdienlia ac dcvotio servarelur. Nequa. 
id tanlum , verum eliam Helvetiorum copias Romam pclerc ius- 
slmus, quae huic Nostrae volunlati haudquaquam obsequulaa 



20 APRiLis 1849. 39 

sunt , cum praesertlm supremus illarum Duclor in liac re haud 
recte atque honorifice se gesserit. 

Alque inlerim faclionis moderaiores maiore in dies audacia et 
impetu opus urgentes tum Noslram Personam , tum alios qui 
Noslro adhaerent lateri horrendi cuiusque generis calumniis el 
conlumeliis lacerare non intermiltebant ; ac vel ipsis Sacrosancti 
ETangelii yerbis et senlentus nefari^ abuti non dubilabant , ut in 
Yestimentis ovium , cum intrinsecus sint lupi rapaces , imperitam 
mullitudinem ad prava quaeque eorum consilia et molimina per- 
traherent, atque incaulorum mentes. falsis doctrinis imbuerent. 
Sabdiii vero temporali Apostolicae Sedis ditioni , et Nobis iinmo- 
bili fide addicti merito atque optimo iure a Nobis exposcebant , 
ut eos a tot gravissimis, quibus undique premebanlur, angu- 
stiis, periculis, calamitatibus et iacluris eriperemus. Et quo- 
niam nonnulli ex ipsis reperiuntur qui nos veluli causam ( in- 
nocuam licet ) tantarum perturbationum suspiciimt , iccirco isti 
animadvertant velimus, Nos quidem ut primum ad supremam 
Apostolicam Sedem evecli fuiraus, paternas Nostras curas et 
consilia , quemadmodum supra declaravimus , eo certe intendis- 
sc, ut Pontificiae Nostrae ditionis populos omni sludio in melio- 
rem condilionem adduceremus , sed mimicorum ac turbulento- 
rum hominum opera factum esse, ut consilia illa Nostra in 
irritum cederent, contravero factioisis ipsis, Deo permiltente, 
eontigisse, ut ad exitum perducere possent quae a longo ante 
tempore moliri ac tentare omnibus quibusque malitiae artibus 
mimquam desliterant. Itaque id ipsum, quod iam alias edbu- 
mus , bic iterum repetimus , in tam gravi scilicet ac luctuosa 
tempeslate, qua universus fere terrarum orbis tantopere iacla- 
lur, Dei manum esse agnoscendam ,. Eiusque vocem audiendam^ 
^ui eiusmodi flagellis hominum peccata et iniquitates punire so- 
let, ut ipsi ad iusliliae semitas redire feslinent. Hanc igitur vo- 
cem audiant qui erraverunt a veritate, et derelinquentes vias 
£uas convertantur ad Dominum ; audiant etiam illi , qiil in hoo 
tristissimo rerum statu magis de privalis propriis commodis, 
^piam de Ecclesiae bono , et rei catholicae prosperilate solliciti 



40 ALLOCUTIO QVIBVS QVASTISQVE 

simt , ac memiQerinl nilU prodesso honiiDi si mundum miver- 
sum hicretur, animac vcro suae delrimenttim patialur ; aiidjanl 
et pii Ecclesiae filii , ac praeslolante.s in palienlia salulare Dei , 
et maiorc usqiie stiidio emiindantes conscienlias suas ab omai 
inqiuoamcnto peccali , miseraliones Domini implorare, Eiqufi 
magis magisque placere, ac iugiter faniiilari contendanl. 

Atquc inter hacc Nostra ardenlissima desideria haud possu- 
mus eos non monere specialim ct redargucre, qui dccrclo illi , 
quo Romanus Pontifex omni civilis sui imperii honore ac digni- 
late est spolialiis, plaudunl, ac decrefum idem ad ipsius Eecle- 
siae liberlalem felicitatemquc prociirandam vel raaxime condiK 
cere asserunt. Hic autem palam publiceque profitemur, nuHai 
Nos dominandi cupidilatc, millo lemporalis Principalus dcsiderift 
laecloqui, quandoquidera Noslra indoles et ingenium a quavis 
■ dominalione profecto est alienum. Vcmmtamcn oIEcii nostri r 
postulal, ut in civili Apostolicae Sedis Principalu tucndo im 
possessionesque Sanctae Romanae Ecclesiae , atque eiusdem Se- 
dis libertalem , quae cum tolius Ecclesiae liberlale el ulililala 
est coniuucta, lolis \iribus dcfendamus. Et quidem homines, 
qni commemoralo plaudenles decrelo lam falsa et absurda affir- 
mant, vei ignoranl, vel Ignorare simulant, singulari prorsua 
Divinae provideotiae consilio facliim esse, ut Romano Imperio in 
plura repa , variasque diliones diviso , Romanus Ponlifex , cuE 
a Chrislo Domino totlus Ecclesiae regimen et cura fuit commis- 
sa, civilem Principalum hac sane de causa haberel, ut ad ipsam 
Ecclesiam regendam , eiusque imilalem tuendam plena illa poU^ 
retur libertate, quae ad supremi Apostolici ministerii munna 
obeundum reqiiirilur. Namque omnibus comperlum est , fideles 
populos , gcntes , rcgna numquam plenam flduciam et observan- 
tiam esse praeslilura Romano Ponlifici , si illum alicuius Princi- 
pls, vcl Gubernii dominio subicclum , ac minime libenim esse 
conspicerenl. Siquldem fideles populi , et regna vehemcnler su- 
spicari,"ac vereri niimquam desincrent , ne PonUfex Idem sua 
acla ad illius Priucipis, vel GubcrnJi , in cuius dilione versare^ 
lur, YoluDtatem conformaret, atqiie iccirco aclis illis Iioc prae* 



20 APBiLis 1849. 41 

lexlu saopius refragan non dubilarunl. Et quidem (licaol vel 
ipsi hosles civilis Priucipalus Apostolicae Sedis, qui nuuc Ro- 
mae domiDanlur, quanam fidiicia e! observanlia ipsiessenl cx- 
cepluii horlaliones, monita, mandala, coDSliluliones Summi 
Ponlificis, cum ilhim cuiusvis Principis, aut Gubernii imperi» 
.subdKum esse cognoscerenl , pracserlim vero si cui subcssel 
Principi , inler queni et Romanam dilionem diuluruum aliquod 
agcretur bellum? 

Inlerea nomo non videt quibus quantisque vulneribus in ipsis 
PoDlificiac dilionis rcgionibus Immaculala Chrlsli sponsa nunc af- 
ficialur, quibus Tinculis, qua lurpissima servitute magls magis- 
que opprimalur, quanlisque ungusliis \isibile illius Caput obrualur. 
Ecquis effim ignorat, Nobis communicationem cum Urbe Roma , 
illiusque -Nobis carisslmo Clero, el universo PontiGciae dilionis 
Episcopalu, celerisque lidelibus ila ossc praepedtlam, ul nc epi- 
stolas quidem, de ccclesiasticis liccl ac spirilualibus ncgotiis agen- 
tes, vel mittere, vel accipero liberc possimus? Quis uescit, Urbem 
Romam prineipcm calholicae Ecclesiac Scdem in praesenlia, pro 
dolor! silvam fremenlium bestiarum esse faclam, cum ea omnium 
nationum hominibus redundel, qiu vel aposlalae, vel haerelici, vcl 
Cmmunismi, uli dicunl, aut Socialismi magistri, ac summo con- 
Ira calholicam veritalem odio animali lum voce, lum scriplis, tum 
aliis quibusque modis omnigenos pesliferos errores docere, disse- 
minarc, omniumque raentes et animos pervcrlere conantur , ut in 
Urbc ipsa, si ficri umquam possel, catholicae religionis sanclitas, 
el irreformahihs fidei regula dcpravetur? Cui iam uolum, auditum- 
quc non est, in Pontificia ditione Ecclesiae bona, redilus, posses- 
siones ausu tcmcrario et sacrilego occupatas, augustissima lempla 
suis ornamcnlis nudala, rellgiosa Coenobia in profanos usus con- 
versa, Virgines Deo sacras vesatas, lectissimos, alque inlcgerri- 
mos Ecclesiaslicos, Religiososque viros crudcliter insectalos, in 
TiDcula comectos, et occisos, sacros clarissimos Anlisliles vel ipsa 
Cardinalitia dignilate insigDcsa propriis gregibus dirc avulsos, et 
in carcerem abreplos ? Alque hacc lanla facinora contra Eccle- 
siam, ciusque iura, el libcrlatem admillunlur lum in Pontificiac di- 



ii AltOCtllO QUIBUS QDAXTISQVE 

lioDis locls, lum alibi, ubl Uomines illi, vel eorum similes domi-; .i 
uanlur, eo sdlicet lcmpore, quo iidemipsi libcrlalemubique pnH j 
clamanl, ac slbl Iq toIIs csse conGQgunt, ut suprema Summi PoD- 
tificis poleslas, a quovis prorsus vinculo expedita, omDi libertats 
fmalur. 

lam porro nemlDem ialet in qua [t'isU.Hsima ac deploranda coa- 
dilione carissimi Noslri versentur Subditi eorumdcm hominum 
opcra, qui tanta adversus Ecclesiam flagilia committunt. Publicuni 
enim aerarium dissipalum, exbauiitum, comraercium intennissum 
no pene cxslinctum, ingenles pecuuiae summae optimatlbus viris 
aliisque imposltae, piivatorum bona ab illis, qui se populorum re- I 
clores et efl^racnalarum cohorlium duclores appellant, dircpta, Ijo- i 
iiorum omnium Ircmofacta liberlas , eoruinqnc tranqiflllilas ia 
summum discrimcn adducta, ac vita ipsa sicarii pugioni subiccta, 
cl alia maxima ct giavissima mala ac damna , quibus continenler 
cives lantopere alQiguQlur atquc lcrrentur. Hacc scilicet sunt illius 
prosperitatis loitia, quam Summi Pontificatus osores Ponliliciae 
dilionis populis anauncianl atquc promiltunt. 

In maguo igitur el iucredibili dolore, quo ob tanlas lum Ecele- 
siae, lum Pontiliciae iXostrae dltionis populorum calamilales iuti- 
me escruciabamur, probe noscenles oflicii Nostri rationem omni-- 1 
no postulare, ul ad cakmilatcs ipsas amovendas ac propulsaadas' 
omuia conaremur , iam indc a die quarta Decembiis proMimi su-4 
perioris anni omnium Principum, et Nutionum opem, auxilinmque ] 
implorare, et exposcere haud oraisimus. Ac Nobis lemperarc nOD ] 
possumus, quin Vobiscum, Venerabiles Fralres, nunc communi- \ 
cemus singularem illam consolationem, qua affecti fuimus, cum' J 
iidem Principes, cl populi, etiam illi qui calbolicae unitatis vin- 
culo Nobis mimmc sunl coniuncti, propcnsisstmam eorum erga I 
Nos voluntalem luculentis sane modls testari ac deelarare studue- 
rinl. Quod quidem dum acerbissimum animi Nostri dolorem roiri- : 
fice lenit alque solatur, magls magisque demonstrat quomod» 
Deus Ecclcsiac suae SancUte semper propltius adsislat. Alque ia i 
cam spem erigimur fore, ut omncs intelllgant, gravissima illa' 
mala, quibus in bac lanta temporum aspcriUilc populi, ac regna • 



20 APRiLislSig. 43 

vexantur, cx sanctissimae noslrae religioois conlcmplu suam lIu- 
sisse origineni, nec aliunde solatium ac reraedium babere posse, 
quam cx divina Christi docfrina, Eiusquc Sancla Ecclesia, quaa 
\irlulum oranium foecunda parens et allrix, alque expultrix vilio- 
rura, ilum horaiQes ad omncra vciitalem ac iuslitiara instiluit, eos- 
quo mutua caritate conslriogit, publico civilis societalis bono, et 
ordini rairandura in modam consulit ac prospicit. 

Poslquam Tcro omnium Principura opem imploravimus, ab Au- 
stria, qtiao ■ Ponlificiae Noslrao dilioni ad Septenlrionem finitima 
est, auxilium eo sane libeniius elDagitavimus , quod ipsa non so- 
lum tomporali Apostolicao Sedis dominio (ucndo egrogiam suam 
sempor operam navavcrit, verum eliam quod nunc ca profecto 
spes aCTulgeat foro, ut ab illo Imperio iuxta ardentissima Nostra 
desiderla, iuslissimasqueNostras postulaliones notissima quaedam 
elimincntur principia ab Aposlolica Sede perpeluo improbala, ac 
proplerea inibi Ecclesia in suam resliluatur libertatem cum ma- 
ximo itloi-um fidelium bono atque ulililate. Quod quidcra dum non 
mediocri animi Nostri consolalione significamus, plane noa dubi- 
(amus, quin id Vobis non leve afferal gaudium. 
■ Idem auxilium a Galliea Nalione exposlulavimus, quam siogu- 
lari pateroi animi Nostri bcnevolenlia cl aRectu prosequimur, 
cum illius Nationis Clerus, Populusque fidelis omnibiis quibus- 
que filialis devotlonis el observantiac signilicationibus Nostras 
cataniitates at anguslias lcniro ac solari studuerit. 

Hispaniae quoque opem invocavimus, quao de Nostris angusliis 
vebcmenter anxia atque sollicita alias calliolicas Natioues primum 
escilavit, ut filiali quodam foedere inter so inito communem fiJe- 
lium Patrem ac Supreraum Ecclesiae Pastorera in propriam Se- 
dem reducerc contenderent. 

Ilanc denique opem ab ulriusque Siciliae Regno elllagitavimus, 
in quo bospilamui' apud illius Regem, qui in veram solidamqua 
suorum populorum felicitalem promovendam tolis \iribus incum- 
bens lanla religione ac pielate refulget, ut suis ipsis populis exem- 
plo esse possit. Elsi vero nullis verbis exprimere possimus, quan- 
ta cura et studio idem Princops eximiara suam filialem in Nosde^ 



44 ALLOCCTIO QUIBUS QUANTISQVE 

volioncm omniain otficiorum genere, et egregiis factis assidue 
tcslari, et conGrmare laetalur, tamen praeclara eiusdem Princlpis 
in Nos mcrita nulla unquam deleblt oblivio. Neque tacili ullo mo- 
do praeterire possumus pletatis, amoris et obsequii significalio- 
ncs, quibus eiusdem Regni Clerus, elPopulus Nos prosequi nura- 
quam deslitit, ex quo Regnum ipsum altigimus. 

Quamobrem in eam spem erigimur fore, ut, Deo bene iuvanle, 
calholicae illae gentes Ecclesiae, eiusque Summi Pontificis com- 
munis omnium fidelium Palrjs causam prae oculis habenles ad 
civiiem Apostolicao Scdls Principalum vlQdicandum, ad pacem et 
tranqulllitatem subdilis Nostris rcslituendam quamprimum accur- 
rere propcrent, ac fulurum confidimus, ut sanctlssimae nostrae 
religloois, el civilis socielatis hosles ab urbe Roma, lotoque Ec- 
cleslae Stalu amoveanlur. Atque id ubi contlgeril, omni cerle Ti- 
gilantia, studio, contenlione a Nol)ts eril curandum, ut illl omnef 
errores, et gravissiraa propulsentur scandala, quac cum bonis o- 
mnibus lam vehemenler doiero debuimus. Alquc in primis vel 
maxlme allaborandum, ul homiuum mentes ac voluntates impio- 
rum failacils, iDsldlLs ct fraudibus mlscrandura In motlum dcce- 
ptae collustrculur serapilernae verilaljs lumine, quo horaines 
fliaestissimos errorum el viliorum fructus agnoscanl, alquc ad' 
Tlrlulls, iustlllae et religlonis semitas anipleclendas e\cilentur el 
inDaramentur. Optime enim noscilis, Venerabiles Fratres, horreu- 
da illa ot omnigcna opinionum monstra, quae ex abyssi puleo ad 
exilium ct vaslitalem emersa longe iam latcque cura maximo rc- 
ligionis, civilisque socictatis dctrimento invaluere, ac dcbacchan-' 
tur. Quas perversag pestiferasque doctrinas inimici homines seq. 
Toce, seu scriptis, scu publlcis spectaculis io vulgus dlsseraina- 
re numquam Intermitlunt, ut eilracnata cuiusque impietatis, cupi- 
dilatis, libidJDis licentia magis in dies augcalur ct propagetur. 
Hinc porro illae omnes calamilates, esitia ct luclus, quibus huma- 
niun gcnus, ac universus fere terrarum orbis tantopere cst fuoe- 
slatus et funestatur. Ncque ignoralis cuiu.smodi bellura contra 
sanctissimam noslrara religioncm in ipsa quoque llalia nunc ge- 
ralur, quibusquc fraudibus et machinalionibus lcterrimi ipsjus 



SO iPBiLis 1819. 45 

rcligionis el civilis sociclalis hosles impcri^onim praeseilim ani- 
mos a fldei sancUtate, sanaque doctrina avertere, eosque acsluaa- 
tibus incredulitatis fluctibus demergere alquc ad gravissima quae- 
que peragenda facioora compellere conenlur. Alque ut facilius 
eorum consilia ad exilum pcrducere, et horribilcs cuiusque sedi- 
(ionis el perturbalionis molus excitaro ac fovcrc possint haereli- 
corum hominum vcsligiis inbaerentes, suprema Ecclesiae aucto- 
ritatc omuino despccla, plane non dubitanl Sacrarum Scriptnra- 
rum verba, leslimonia, senlenlias privalo proprio, pravoque sen- 
su invocarc, interprelarj, inverlere, delorquere, ac per summani 
Inipiclatcm sanclissimo Chrisli nomine ncfarie abuti non reformi- 
danl. Ncque eos pudet palam publiceque assercrc, lum cuiusque 
sanclissimi iuraraectli violalionem, lum quamlibet scelestam, fla- 
gilioaamque aclionem sempilernae ipsi naturae legi repugnanlem 
non solum baud esse improbandam, verum eliam omnino licilam, 
summisque laudibus elTerendam quaudo id pro patriac amore, ut 
ipsi dicunt, agatur. Quo impio ac pracpostero argumentandi ge- 
uerc ab ciusmodi bominibus omnis prorsus honestas, virlus, iu- 
slitia penilus toDitur, alquc iicfanda ipsius latronis et sicarii agcn- 
di ralio per inaudilam impudenliam defenditur et commendalur. 
Ad celeras innumeras fraudcs, quibus calholicae Ecclesiae ini- 
mici conlinenter ulunlur, ul incaulos pracserlim et imperilos ab 
ipsius Ecclesiae siou avellant et abripiant acerrimac eliara, ac 
turpissimae accedunl^alumniae, quas in Personam Nostram in- 
lendere et comminisci non erubescunt. Nos quidem nullis licet 
Noslris meritis Illius bic in terris vicariam gerentes operam, qid 
cum makdicerelur non maledkebal, cum paterelw 'non commi- 
mbatur, aeerbissima quaeque convicia in omni patienlia, ac si- 
lenlio perferre, et pro perscquentibus, et calumnianlibus Nos orare 
numquam omisimus. Vcrum cum debilores simus sapienlibus, et 
inslpienlibus, omniumquc saluti consulere debeamus, haud pos- 
sumus, quio ad praccavendam praescrlim infirmorum offcnsio- 
nem, in hoc vcslro Consessu a Nobis rciiciamus falsissimam illam 
ct omnium lelerrimam calumniam, quae conlra Pcrsonam humili- 
tatis Noslrao por recontisslmas quasdam epliemerldas est evulga- 



L 



46 ALLOCUnO UPIBUS QUANTFSQUB 

la. Elsi vero incredibili liorrorc affecli riiirous ubi lllud commoa- j 
tum legimus, quo iDimici homiacs ]\obi,s, et Aposlolicac ScdEa 
grave \ulnus inferre commoUuulur, tamen nullo modo vereri pos>J 
^umus, nc eiusmodi turpissima mendacia vel lcviter offenderefl 
qucant supremam iilam vcrilalis Galbodram, et Nos, qui nullo me- | 
rilorum suiTragio iu ea collocali sumus. Et quidem singulari Dei f 
misericordia divinis illis noslri Redemploris verbis «ti possumus: i 
Ego palam loquutus stim mundo.... et in acculto laquulus sum 
nihil. Alque hic, Venerabiles FraUes, opporlunum ducimus ea 
ipsa ilerum dicere el inculcare, quae in Nostra praesertim Allo- ' 
cutione ad Vos dic 17 Decombris anno ISH babila declaravimus, < 
inimicos scUiccl homines, quo facilius veram gormanamque ca- 
tholicac religionis doctrinam corrumpere, aliosque dcclpGre, etin 
crrorem inducerequeanl, omnia comminlsci, omnia moliri, omma , 
conari, ul vel ipsa Aposlolica Sedes eorum slultiliae parliceps el | 
fautrix quodammodo appareat. Nemini aulcm iguolum est, quae 
tenebricosissimae, aeque ac perniciosissimae societates, et seclaej 
a fabricatoribus mendacii, ct perversorum dognialum cultoribuij 
fucrint variis temporibus coaclac, et instltutae, ac variis nominiff 
bus appellatae, quo corum deliramenta, systemata, molimina U^ 
aliorum animos lulius insliUarent, incauloruui corda corrump&- , 
rcnl, ac talissimam quibusque scelcribus impuno patraudis viai 
munirenl. Quas abominabiles perditionis scctas, noo solum ani- 
marum saluti, verum ctiam civilis socictali^ bono et Iranquillitaa | 
Tol maxjme infcstas, atque a Bomanis PouUficlbus Decessoribnj 
Noslris damnalas, Nos ipsi iugiter detestali sumus, ac Noslils Eoj 
c\dicis Litteris die 9 NoVembris anno 1816 ad univcrsos Eccla^ 
siitc AutisUtes datis condemnavimus , et nunc pariter suprei 
Nostra Apostolica auclorilate iterum damnamus, probibemiuJ 
alque proscribimus. 

Al hac Noslra AllocuUone haud sane voluimus vel omnes en 
rcs enumerare, quibus populi misere decepU ad tantas impelluD^ 
lur nilnas, vel singulas percensere machiualiones, quibus inimic^ 
liomincs, et catholicae rcligionis perniciem moliri, et arcem Sioi 
usqucquaquo impotere , el lavadcrc cuutcuduQl. Quae bacteou) 



20 Apmiis 18*9. i1 

loleBtcr coiniiiemoravimus salis supcrfiuc oslenduiit C5 perversis 
grassanlibus doclrinis , alque cs iusliliae et religionis coQtoniplu 
cas oriri calamilales et csilia, quibus nalioues, el gentcs lanlo- 
pere iaclanlur. Ul igilur lanta amoveantur damna , nullis neqne 
curis, nequo consilils, neque laboribus, ncquo vigiliisest parccn- 
dum, quo [ol perversis doctrinis radicilus evulsis, onmcs infelli- 
ganl, veram solidamque fclicitatcm virlutis , iustiliae , ae religio- 
nis esercitio innili. Itaquc ct Nobis, et Vobis, alquealiis Venera- 
bilibus Fratribus totiiis Catliolici orbis Episcopis summa cura, 
sludio, conlenlione in primis est allaborandum , ul fidelcs populi 
ab vcneualis pascuis auioti, atque ad salularla deducli , ac magis 
iQ dics enutrili verbis iidei el insidiauLium borainum fraudes ct 
rallacias agnoscant, dcviteuE, ac planc inlelligentes, tlmorem Do- 
iDiui boDorum omniura esse rontem, et peccata atque iniquilales 
provocare Dei flagella , sludcant dcclinare a raalo, et facerc bo- 
num. Quocirca inler lantas angustias non lcvi cerle laelilia per- 
fundimur, cum noscamus quanta animi firmitale ct constantia Vc- 
nerabiles Fralrcs calbolici orbis Antisliles A'obis , et Pclvi Calhe- 
drae firmiler adJicU una cum obsequcnte sibi Clcro ad Ecclesiae 
<ausara luendam, eiusque libei'latem propugnandam strenue con- 
lAilaDlur, et qua Sacerdolali cura et sliidio omnem impendanl ope- 
, quo et bonos magls maglsque in bonilate confirment, et or- 
rantes ad iuslitiae semltas reducant , ct pcrvicaces rcligionis bo- 
3 tura voce, lum scriplis redargiiant atque refellant. Dum au- 
rTi4em bas merilas debilasque laudes ipsJs Venerabilibus Fralribus 
tribuerc laelamur, cisdem animos addimus, ut diviuo au\ilio freti 
perganl alacriori usque zelo ministeriumsimm implere, acprae- 
, Jiari praelia Domini, cl exaltare voccm in sapientia et forliludioe 
i conlrilioncs Israel. iuxta haec non dcsinant adire 
Lcam fiducia ad Ibrouum gratlac, ac publicis, prjvatisque precibus 
isistere, et fldelibus populis sedulo' inculcare , ut omncs ubique 
Knitentiam aganl, quo misericordiam a Deo consequanlur, et gra- 
1 inveniant in auxilio opportuno. Ncc vero inlermiltaDt viros 
Ingenio, sanaque doctrioa praeslantcs hortari, ul ipsi quoque sub 



{8 ALLOCCTIO QVIBCS QVAyTlSQVE 

corum et Apostolicac Sodis duclupopiilorum mcnlcs ilhistrare, eC 
serpcDUum errorum teoebras dissipare sludeant. 

Hic etiam Carissimos in Christo Filios Nostros Populorum Prii>- 
cipes el Reclores obteslamur ia Domino , atque ab ipsis exposei- 
mus ul serio ac sedulo consideranles quae el quanta damna ex lot 
errorum ac vitiorum coliuvie io civilem societalem redundent , 
omni cura, sludio, consilio io id polissimum iocumbcre Tclinl, ul 
virtus, iustltia, religio ubique dominentur , ac maiora in dios in- 
cremenla suscipianl. Alque universi populi, geutes, nationcs, ea- 
ruraque Moderatores assidue ac diljgenter cogilenl et medilentur, 
omnia booa in iustlliae cxercltlo conslslere , omnia vero mala ei 
iniquitale prodire. Siquidem iusiilia elevat ijenlem, miseros qk- 
tem facitpopulos peccatum 1. 

Antcquam autcm dicendi tiQcm faciamus, baud possumus, quiH' 
gratissimi animi noslri sensus iUjs omoibus canssimis atque 
amanlissimis liliis palam publicequc testemur , qui de Nostrii 
calamilalibus vehemenler solliciti singulari prorsus erga Nos pie- 
talis afTectu suas Nobis oblaliones mltlere volueruut. Elsi vetv 
piae hulusmodi largltiones non levc Nobls aDerant solalium, la-i 
men faleri debemus , pateruum cor Nostrum non mediocri angl 
angusliu, cum summoperc llm^mus, nc in Irislissima buc renui 
publicarum condilione iidem «arissimi rilli suae in Nos carilall nN 
mium indulgenles largitlones ipsas proprlo etlam incommodo a 
detrimenlo facere velint. 

Deoique, Venerabilcs Fratres, Nos quidem investigabilibus sa- 
pientiae Dci cousiliis, qulbus gloriam suam operalur, plane aO' 
quiescenles, dum in humllilate cordis Nostrl maximas Deo i 
mus gratlas, quod Nos diguos habucrit pro nomine lcsu coDla> 
mcliam pati, ct allqua ex parte conformes fieri imagini Passlonift 
EIus, parali sumus In omni fide, spe, palienlla, et mansuctudjna 
acerbissimos quosqne laborcs, acrumnas perferre, alquc ipsam 
anlmam Nostram pro Ecclcsia ponerc, si per Nostrum sanguiDcm 
ipslus Ecclesiao calamltatlbus consulere possemus. Interim vero, 

1 Prov. c. li. V. 3i. 



20 APRiLis 1849. 49 

Yenerabiles Fratres , ne intermittamus dies noclesque assiduis 
fervidisqijie precibus divitem in misericordia Deum humililer ora- 
re et obsecrare , ut per merila Unigeniti Filii sui omnipotenti sua 
dextera Ecclesiam suam sanctam a tanlis, quibus iaclalur, pro* 
cellis eripiat , utque divinae suae gratiae lumine omnium erran- 
tium mentes illustiet, et in mullitudine misericordiae suae om- 
nium praeyaricantium corda expugnet, quo cunctis ubique errori- 
bus depulsis cunctisque amotis adversitatibus, omnes veritatis 
et iustitiae lucem adspiciant, agnoscant, atque occurrant in unita- 
tem fidei, et agnitionis Domini Nostri lesu Ghristi. Atque ab Ip- 
so, qui facit pacem in sublimibus, quique est pax nostra, suppli- 
citer etiam exposcere numquam desinamus, ut malis omnibus, 
quibus christiana respublica vexatur, penitus avulsis, optalissi- 
mam ubique pacem, et tranquillitatem facere yelit. Ut \ero faci- 
lius annuat Deus precibus nostris sufifragatores apud Eum adhi- 
beamus, atque in primis Sanctissimam immaculatam Yirginem 
Hariam, quae Dei mater et nostra, quaeque mater misericordiae, 
quod quaerit invenit, et frusfrari non potest. Suffragia quoque 
imploremus Beati Petri Apostolorum Principis, et Coapostoli eius 
Pauli, omniumque Sanctorum caelitum, qui iam facti amici Dei 
cum ipso regnant-in caelis, ut clementissimus Dominus, eorum 
inleryenientibus meritis ac precibus, fldelem populum ab iracun- 
(fiae suae terroribus liberet, semperque protegat, ac divinae suae 
propitiationis abundantia laetiflcet. 



EPISTOL\ ENCYCLICA 



AD AUCniEPISCOPOS ET EPISCOPOS ITALI.VE DIE VIII DECEUBniS 
ASSI MDCCCXLIX. 



Veiseraiiiles Fr&thes 

Salulm el Aposloticaiu Bettediclionem. 

Noslis el Nobiscum l una conspicilis, Vcnerabiles Fratres, 
quautanupcr pGrveiailaleinvalucniit perdiLi quldani vei'ilali.s, iu- 
^liliaeetlioneslalis cuiusquc inimici, quisivcper fiaudem, omnis- 
que generis insidias, sive palam el lanquam lluctus fcri maris 
(lcspumantes confusiones suas, elfraenalam cogitaudi, loquenili et 
impia quacquo audiendi licenliam quaquaversus dilfundcre > 
tendunt inlcr Odcles ilaliao populos, et callioUcam RcligionGui 1 
llalia ipsa labefacEare, ac, si lieri unquam possct, fundilus e\crt« 
re commoliunlur, Apparuit lola diabolici corum coii:>iiii ralio tad 
aliis nonnullis In locis, tum in alma praesertim Urbe, Supron] 
Ponlilicalus Noslri Scde, in qua, Nobis abire indc coaclis, iibi 
rius, paucis iicct mcQsibus, dcbaccliali sunl; ubi divinis ImmaDig 
que rcbus nefario ausu commiscendis, eo landem illorum fura 
pervenil, ul spcclalissimi Urbani Clerj, et Praesulum sacra iDlS 
iussu Noslro impavide curanlium turbala opora ct auctorltate dea 
pecta, vel ipsi inlerdum miseri acgroli cum morte coiluclantes J 
cunctis deslituti religionis subsidiis, auimam inter procacis a 
cuius mcrolricis illecebras emilterccogcbantur. 



I Ilw refeninlur Sijllabi l'roposUmes 18 — 63. 




S DECEMBRIS 18J19. 51 

lam vero etsi deinceps Itomaua eadem Urbs, et allae Ponlifi- 
ciae dilionis pro\inciac, Deo miseraulc, per Calholicarum ISalio- 
num arma civili Nostro reglmini lestitulae fnorint, ac bellorum 
iumullus tn alils paritcr rogionibus llaliae cessaverit, non destl- 
lerc lamcn nec sane desistunt iniprobi illi Dci liomiuumque liostes 
a neracdo suo opere, sin minus per apcrlani vira, alUs cerle frau- 
dulenlis ncc seniper occullis modis urgendo. Verum infirmilali 
Kostrao supremam lotius Dominiei gregis curam in tanla lempo- 
rum dillicullalc sustinenli, et peculiaribus huiusmodi Ecclesiarum 
lialiae iierieulis ^ebemenler affliclae, non levis inter aerumnas 
consolalio est ei paslorali Vcslro sludio, Venorabiles Fralres, cu- 
ius mulla iXobis documenla, el in medio praelcritao lempeatalis 
liirbinc noQ defueraut, el nova in dies clarioraque obveniunt. Tpsa 
aulem rei graviias urget Nos, ul pro debilo apostolici officii Fra- 
iernitalibus Vestris, inNostrae sollicitudinis parteni vocalis, acrio- 
res sermoDC alquc borlaliooibus Noslris addamus slimulos ad 
praellnnda coDslaater una Nubiscum praelia Domini, alque ad ea 
■ ocauia concordibus animis providenda ac praeslanda, quibus, Deo 
beocdlccnlc, et damna reparontur quaecumque Reljgioni sanclis- 
simac per Ilaliam illala iam sint, et immineutia in poslerum pe- 
ricula propulsenlur. 

Inler midlipllces fraudcs, qulbua praedicti Ecclesiae bosles uli 
cousucverunl ad llalorum animos a Fide calhollca aballenandos , 
asserere etiam, et quaquaversus clamitare non erubescunl, calbo- 
licam Beligionem llalac Genlis gloriae, maguitudini et prosperilati 
adversari ac proplerea opus esse, ul illlus loco Protestanlium pla- 
cila el coQveQtlcula Inducanlur, coasllluantur et propagenlur, quo 
Ualia prisljnum velenim temporum, scilicel ellmicorum, splendo- 
reoi ilerum acquircre possil. In quo sane illorum commenlo haud 
iacile quis cxistimaverit, num delestauda magis el vesanae impio- 
lalis malilla, vet impudcnlia mentieulls iaiprobitalis. 

Eleaini spirlluale emolumeutum ul de poteslale leDebrarum ia 
Del lumen translali et iusliScali Gralia Cbrisli baeredes simus se- 
cundum spem vUae aeternac, hoc scillcct animarum emolumen- 
tum, a calholicde ficligionis sanctitate dimanaos, eius profecto est 



52 EPISTOIA ENCrClICA mSTIS BT IfOBlSCVM 

prelii, u[ quaecumquc huiiis mundi gloria et faustitas in compa- 
ratione illiusplancin nibilum essel computanda. « Quid enim pro- 
« dcsl homini si mundum universum luerclur , animae vcro suaa 
dctrimonlum paliatur? aul quam dabit bomo commutalionera pro 
a anima sua 1 n? Al vero tanlum porro abesl, ul temporalia illa 
dctrimODla Ilalorum Gcnli ob verae Fidei profcssioncm acciderint, 
ul immo Rcligioni calholicae in acceplis refcrre illa debeal si Ro- 
mano labanle Imperio non in eam conditionemdecideril, in quam 
Assyrii et Chaldaci, Medi, Persaeque et Macedoncs Populi, mul- 
los anlea dorainati perannos commulala deinccps lcmporum vice, 
dilapsi fueranl. Elenim nemo prudens igooral , per sanctissimani 
Cbristi Religioncm cfTeclum csse, ut Ilalia non solum a tot ac tao- 
tis, quibus obrucbalur, errorum lenebris fueril erepla, Terum 
eliara ul inlcr anliqui illius Imperii ruinas, ct barbarorum lola Eo- 
ropa grassanlium incursiones, ad eam nihilominus glorlam el mft- 
gnitudinom prae caclcris lolius mundi nalionibus se provectam 
conspiccret, ut pcr sacram Petri cathedram siogulari Dei benefi 
cio in ipsam collocatam lalius atque solidius praesidercl leiigion 
dhina, quam pracfueral olim dominalionc lerrcua. 

A,iqu6 e\ ipso hoc AposloUcae habendae Sedis singulari pmj 
legio, et ex Rcligione calholica firmiores exinde in Italiae Popuii* 
radices oblinente alia porro pcrmulta , cademque in^ignia beaa- 
ficia profecta sunt. Siquidcm sanctissima Chrisli Rcligio veraft 
sapientiae magistra , bumanilatis viodex , ac virlulura ommum 
foccunda parens , averlil quidem Ilalos ab infelicis illius glo- 
riae splcndorc , quam illorum maiores in perpeluo bclloruni Iti- 
multu, in externonim opprcssione , atquc in longe maximo homi- 
num numcro , cx co quod vigebat iurc bclli , ad durissimam 
captivilalem redigendo posuerant , scd una simul Italos ipsos 
Calholicae verilatis lucc colluslratos ad scctandam iuslitiam el 
misericordiam, alquc adco ad pracclara cliam piclalis in Deum , 
et bencficenliae erga homines aemulanda opcra cscilavii. Hinc 
in praecipuis llaliac urbibus admirari est , sacra lcmpta , et alj 



1 Mailhaei XVI. 26. 




8 DEceMsnis lSi9. 53 

ihristiaQoium lemporuni monumeiita , haudquaquam per crnen- 
los laborcs Itominum sub caplivitate gementlum , scd ingenuo 
viYificae carilalis stiidio confecta , el pia cuiusque gencris insli- 
tuta , quae sive ad ReligionJs esercilia , sivc ad educationem iu- 
Tenlulis, et liltcras , arles , disciplinas rile cscolcndas , sive ad 
Hiiserorum aegriludincs cl indigenlias subievandas comparata 
sunt. Haec igltur divina Religio , in qua tol quidcm nominibus 
Italiae salus , fclicitas ct gloria conlinclur , haec sciliccl Bcllgio 
iJla cst , quani ab Ilaliac populis reiiciendam inclamant ? Lacrimas 
cohibcrc non possumus , Venerabtles Fralres , dum conspicimus 
aliquos nunc Italos reperiri , improbos adeo , miscreque illusos , 
ul pravis irapiorum hominum plaudenles doctrinis in lantam Ila- 
liae periiicicm conspirare cum ipsis non reformidant. 

Sed vei-o igiiotura \obis non csl , Vcnerabiles Fratres, praeci- 
puos illos hulus scdestissimae macbinalionis archilcctos eo tan- 
dem speclare , ut populos omni perversarum doclrinarum venlo 
agilatos , ad subversionem impcllant tolius ordiuis humanarum 
rerum , alque ad nefurla uovi SociaHsmi el Commmismi syste- 
mata Iraducapt. Norunl autcm et longo mullorum saeculoi-um 
e.\perimen[o comprobalLim vldent, nullom sibi consensionem spe- 
rari posse cum Ecclesia calbolica , quae scilicct in cuslodiendo 
divinac revclationis dcpositu nihii unquam delrahi patilur pro- 
posllis Fidei vcritalibus , uihil illis pcr nova hominum commenla 
admisceri. Idcirco consilium inierunt de Ilalis populls tradu- 
cendisad Protestanlium|Hacita el coDventicula ; in qnlbus ut il- 
loa decipianl, non aliud essc diclilant, quam dlvcrsam verae eius- 
dem cbiistianae Rcligionis forraam , in qua, aequc ac in Ecclesia 
calholica , Deo placerc dalum sit. Inlcrca miaimc ignorant , pro- 
fulumm summopcre impiae suae causae principium illud, quod in 
Prolcslantium placitis praecipuum est, de Sacris sciliccl Scriplu- 
ris privalo uniuscuinsque iudicio inlelligendis. Exinde enim fa- 
cilius sibi fore confidunt , ul primo quidem Sacris ipsis Litlcris 
jrperam intcrprctalis abulantur ad crrores suos , quasi Dei no- 
ine, diffundendos ; subinde autcm ut bomines superbissima illa 



56 EPJSTOLA ENCYCIICA NOSTIS ET yOBJSCVU 

lualem csse consfat animarum cibum el antidotum, quo libere- 
raur a culpis quoUdianis, et a peccalis morialibus praescrvemur, 
alque adeo symbolum unius illius corporis, cuius Chrislus capul 
Gxisttl, cuique nos, tanquam membra, arctissima tidei, spei et 
carllalls connexione adslrictos c^se voluit , ul Idipsum omncs di- 
ceremus, nec cssent In nobis schismata 1. 

Equidcm non dnbitamus, quin Parocbi, corumque adiutores et 
Sacerdotes alii, qui cerlis diebus, ieiuniorum pracsertim tempo- 
re, ad praedicalionis rolnlsterium doslinari consueverunl, auxi- 
liarem Vobis operam sedulo in Iiis omnibus slnt praeslituri. Alla- 
men illorum opcrae adiungerc intcrdum oporlet extraordinaria 
subsidia Splrilualium Exercitioruni , et Sacrarum Missiooum , 
quas, ubi operariis idoneis commissac fuerint, valde uliles he- 
nedicente Domino esse conslat tum fovendac bonorum pietati, 
lum peccatoribus, el longo eliam vitlorum habitu depravatls* to- 
rainihus ad salularcm pocnitentiam excUandis, alque adeo ut 1 
delis populus creseat in scienlia Dei, et in omni opeie bono fmJ 
cliGcel, et uberioribus caclcstis gratiac auxiliis munllus a per4 
versis inimicorum Ecclesiae doclrinis constanlius abhorreal. 

Ceterum in hls omnlbus Veslrae, ac Saccrdotum Vobis auxiJ 
liaDlium curao co inter alia spectabunt, ut fideles maioreni bor- 
rorcm concipiant illorum scclerum, quac cum aliorum scandalo 
palrantur. Noslis enim, quanlum diversis in locls excrevcrit eo- 
rum numerus, qui Sanclos Caeliles, vcl ipsura quoque Sacrosan- 
ctura Dei Nomeu palam blaspliemare audenl, aut in concubiuatu 
vivere dignoscuntur cum inceslu Interdum coniuncto, aut Festis 
diebus servilla opera apertls cliam ofOcinis exercenl, aut Eccle- 
siae praecepta dc iciunlis ciborumquc dclcctu pluribus quoque 
adslanlibus contemnunl , aut alia diversa crimioa stmili modo 
commitlere non eruhescunt. Mcminerit igilur, Vobis instanlibus , 
fidelis populus et serlo consideret magnam peccalorum hulusmodi 
gravilalem el severissimas poenas , quibus illorum auclorcs ple- 
clendi erunt lum pro realu cuiusque criminis proprio, lum pro spi- 

1 Ex Triil. Sess. XID. Decr. de SS. Evchaf. Sacramenlo, cap. 2. 



I 



rituali periculo, in quod fralrcs suos pravi sui exempli conlagio- 

ne induxerunl. Scriplum csl cnim: Vae mundo a scandalis 

Yae hommilH, per quem scandalum venit 1. 

loter diversa insidiarum genera , qiiibus Taferrimi Ecclesiae 
faunianaeque Socielalis inimici poputos seducereanniluntur, illud 
cerle in praecipuis est, quod nefariis consiliis suis iamdiu para- 
luin in novae Arlis librariae pravo iisu invenerunl. Ilaque in co 
loli sunt, ul impios libelloa et Eplicmcrides ac PagoUas menda- 
cii , calumniarum , et seductionis plcnas edcre iu vulgus , ac mul- 
liplicare quotidie non intermitlanl. Immo et praesidio usi Socie- 
tatum Biblicarum , quae a Sancla hac Sedc iamdudum damnalae 
suDt 2, Sacra eliam Biblia praeler Ecclesiac regulas 3 in vulga- 
rem linguam Iranslala, atque adeo corrupla, et in pravum sen- 
sum infando ausu dctorla dlfTundere, illorumque leclionem sub 
Religionis oblcntu fidcli plebi commendare non verentur. Hinc 
pro sapientia Vcslra optimc intelligilis, Venerabiles Fralrcs, 
quanla Vobis vigilanlia, ct sollicitudinc adlaborandum sit , ut fide- 
les oves a peslifera illorum leclionc prorsus abliorrcanl; atque ul 
dc divinls nominalim Liltcris memineriDt , neminem Iiominum id 
sibi arrogare posse , ut suae prudentiae innixus illas ad suos sen- 
sus conlorquere praesumal contra eum sensum , quem tenuit , el 
lenet S. Malcr Ecclesiu ; cui quidem soli a Christo Domlno man- 
dalum est, ut Fidei deposilum euslodiat, ac de vero divinorum 
■oloquiorum sensu , et intcrpretalioDC iudicet i. 



1 Maithaei XVIII. 

S Extant ea aupcr re , praeler alia praecedentia Decrela, Encyclicaa 
Litterae Gregorii XVI tlatae poslridie Nonas Maii 18ii, (juae inclpiunt 
— Inler praecipuas mnchinationes — cuius sanctiones Nos quoque in- 
cnlcavimus ia Encycl. Epist. data 9 Novembris 1846. 

3 Vid. Beg. 4 ex iis, quae a Palribus in Conc. Tridentino delectis con- 
ecriptae, et a Pio IV approbotae fuerunt in Const. Dominici gregis 24 
Harl. 1564: et additionem eidera faclam a Congr. Indicis, aucloritate 
Jten. XIV 17 lun, 1737 (quae praemitli solent Indici Libr. prohibilor.) 

4Vid. Tridentinum Sess. IV. in Decrel. De editione et usu Sacrorum 
tibronm. 



88 EPISTOIA ENCYCLICA IfOSTIS ET mBISCm 

Ad ipsam Tero pravotum Librorum conlagiooem compiimrar 
dam peruUIe erit , Veacrabiles Fralres , ul quicumque penes Vos 
siDt insignis, sanaequo doclrinaeViri a)ia parvac ilem molis scri- 
pta, a Vobis scilicct anteaprobata, edautinacdiricalioncmridei, 
ac salularem populi inslruclionem. Ac Vestrae hioc ciirao crit, ul 
eadem scripta , uli et alii iaconuptac pariter dodriiiac , probalae- 
quo ulililalis libri ab aliis conscripli , prout loconim ac pcrsona- 
rum ralio suggesscril, inler fideles diffundanlur. 

Oranes aiilem , qui una Vobiscum iu defcnsionera Fidei allabo- 
rant , eo specialim spectabunl , ul pietatera , vencralionem , atquQ 
observantiam erga supremam hanc Petri Sedcm , qua Vos , Ve- 
nerabiles Fratres , lantoperc cxcelUlis , in \estrorum fideliura ani- 
mis inslnuent, lueaulur, alleque defigant. Memtnerinl scilicet 
lideles populi , vivere hie , ct pracsiderc in Sueecssoribus suis 
Felrum Aposlolorum Prineipem 1 , cuius dignilas in indigno ellam 
cius haerede Lon dclicit 2. Meminerint, Chrislum Dominnm po- 
suisse in hac Petri Cathedra inexpugnabilc Ecclcsiae suac funda- 
menlum 3 , ct Petro ipsi claves dcdissc Rcgni Caclorum 4 , ae 
proplerea orasse, ut non deficerel fides eius, eidcmquo mandasse, 
ut confiirmaret in ilia fi-alres S ; ut proiodc Pclri Successor Ro- 
mauus Pontifes in unlversum Orbcm (cueat primaliim , ct verus 
Cbristi Vicanus, loliusquc Ecelcsiae Caput , ct omnium Cbrislia' 
norum Paler et Doclor existal 6, 

lu qua sano erga Romanuia Pontificem pnpulorum communto- 
ne, cl obcdicntia luenda, brevis et compendlosa via cst ad illos 
in Catholicao vcritatis professione conscrvandos. Nequc enim fieri 
potest , ut quis a Catholica Fidc ulla unquam ex parte rcbellol 
nisi et aucloritatem abiicial Romanac Ecclesiae , in qua estal 

1 Ex Aclis EphcsiDi Concilii Act. ni. et S. Peiro Chrysoto^o Eplsl. ad 
Eutycbeu. 

2 S. Leo M. Sennon. in nnniv. assumpt. snne. 

3 V. Mallhaei XVI. 18. 

4 Matthaei XVI. 19. 

5 LncaeXXIl.Sl. 32. 

6 Ex CoucUio Oecumonico FlOfeDlino id Definit. seu Decr. linloiiis. 



» 



8 DECEiraniB 18i9. 39 

eiusdem Fidci irrcformabilc Magislcriam a Divino Redcmplorc 
fandatum , ct io qaa propterea semper conservata fuit ea , quae 
est ab Aposlolis iradilio. Hinc non modo antiquis bacrclicis, scd 
eliam recenlioribus Prolestanlibus , quorum ceteroquin tanla ia 
reliqnis suis placitis discordia est, illud commnnc semper fuit, ul 
auctorilalem impugnarent Aposlolicae Sedis , quam nullo prorsus 
tompore, nullaque arte autmolimine, ne ad unum quidem ex suis 
erroribus lolerandum inducere poluerunt. Idcirco hodierni etiam 
Dei el bumanae Sociclalis bosles nihi! inausum relinquunt , ut 
Italos populos a Noslro Sanctaequo eiusdem Scdis obsequio di- 
■vellant; rali niminmi lum demum posso sibi eontingere , ut Ita- 
liam ipsam impiclate doclriDae suac , novorumque systcmalum 
pesle conlamiiicnl. 
Atquc ad pravam banc doclrinam , et syslemala quod altinct , 
. Dolum iam omnibus est, illos eo polissimum speclare, ut liberla- 
lis etaequalitalis nominibus abulenles , esitiosa Comimnismi ct 
5ociaftsmicommenta in Yolgus insinuenl. Conslat autcm , ipsis 
seu Commimismi , seu Socialiswi magislris , diversa iicel via ac 
mclhodo agentibuSi illud demum communc esse propositum , ut 
operarios alque alios inferioris praesertim status bomines suis 
deceptos fallaciis, el fauslioris condifionis promissione illusos , 
coDlinuis Gommolionibus exagitent, alque ad graviora paulialim 
fiicinora exerceant; ul postmodum illorum opera uli possinl ad 
miperioris cuiusquc Auelorilatis regimen oppugnandum , ad cx- 
pilaadas, diripiendas vcl iuvadendas Ecclesiac primum, ac dcindc 
aliorum quorurocumquo proprictatcs , ad omnia tandem violanda 
divina humanaque iura, in divini cultus destniclionem atque in 
snbversionem [otius ordinis civilium Soctelalum. In tanto aulcm 
Italiae discrimine Vestrum munus esl , Venerabiles Fralrcs , 
omnes pastoralis sludii nervos intendere, ut fidclis populus agno- 
Bcalperversa huiusmodi placita et syslemata, si ab illis decipi sc 
patialur , in aelernam parilcr ac lemporalem eius pernicicm forc 
cessura. 

Moneanlur itaquc fidcles curae Veslrae concredili , pertincro 
omnino ad naluram ipsam humauac societatis, ut omnes Auclori- 



60 EPISTOLA ENCYCLICA yOSTIS ET KOBISCUM 

tati obtcmperare debeaot lcgilinie in illa coDslilulae; nec quid- 
quam commuLari posse ia piaeccplis DomiDi , quac io Sacris 
Liltcris ea super re auQunliala suDl. Scriplum esl enim: « Subiecll 
<• estole omiii liumanae creaturae proplcr Deum sivc regi , quasi 
« praecelleuli , sive dueibus, taiiquam ab eo missis ad vindiclam 
o malefactorum, lautlem vero bonorum; qula sic est voluutas Dei 
« ut benefacieutes obmulcscere fdcialis imprudeulium bominum 
ignorantiam: quasi liberi, el non quasi velamen habentes mali- 
c liae libertatem, sed sicut servi Dei 1 1>. Et rursus: a Omnisa- 
« nima poteslalibus sublimioribus subdila sil : non est enim po- 
« testas nisi a Deo : quae autem suut, a Deo ordinalae sunt : Ita- 
« que qui rcsislit polestali , Dei ordinalioni resistit : Qui aulem 
« resistunl^ ipsi sibi damnationem acquirunt ^ ». 

Scianl praelerea , esse pariler naluralis atque adeo incommu- 
tabilis condilionis bumanarum rerum , ut inler eos etiam, qui in 
sublimiori auctorilalc uon sunt, alii tamen aliis , sive ob diversas 
animi, aul corporis doles, sivc ob divitias , et exlcrna huiusmodi 
bona pracvaleant : ncc ullo libertatis el aequalitalis obtentu lieri 
unquam posse, ut aliena boua, vel iuia iovadere, aul quomodoU- 
bet violare licilnm sit. Perspicua boc quoque in gencre , cl pas- 
sim ioculcata exlanl in Sacris Lilleris diviua praecepta , quibus 
nedum ab occupalione alicoarum rerum , scd ab ipso eliam cius 
desiderio districle prohibemur 3. 

Sed meminerinl insuper pauperes , el miseri qulcumque bomi 
nes quanlum ipsi debeant CalLolicae Religioni, in qua iDtemerata 
viget, el palam pracdicatur Cbrisll doclriua; qui bcneiicia in 
pauperes , vel miscros coliala perinde baberi a se declaravil , ac 
si facla sibl ipsi fuisscnl i: atque omnibus pracnuulialam volult 
peculiarem ralionem , quam in dic ludicii babilurus esl de ils' 
dcm miscricordiae operibus, sivc scilicet ad praemia aeternae yi- 



1 S. Pelri Eplsl. I. Cap. II. 13. seq. 

2 S. Pauli Episl. ad RomaDOsXlll. ]. stq. 

i E\oUi XX. 15. 17. — DeulflroDomii V. 19. 21 . 
1 Matlhaei XMII. 15. XXV. iO. 45. 






I 



S DECEMDRIS 1849. Cl 

fidelibus tribuenda, qul illis vacavcrint, sive ad illos , qui oa 
neglexerint, aeterni Igais poena mullandos i. 

Ex qua Christi Domini pr acnunliatione , aliisque Illius circa 
diviliaruai usum, earumque ppricuia severissimis nionilis ^,'m 
Ecclesia Catliolica inviolate custodltls, fuctum porro est, ut pau- 
peres et miseri apud Catholicas genlcs in longe miliore, quam a- 
pud alias quasllbet, conditiono versentur. Atque hi quidem in re- 
gionibus nostris uberiora adliac subsidia obtincrent, nisl plura in- 
slitula , quae Malorum plelate comparata fuerant ad ipsonim le- 
vamen , extincta nuper repetUis publicanim rerum commotioni- 
hus, aut dlropta fuissent. Dc rcliquo paupereslnostri, Christo ipso 
docente, meralnerint , non essc cur trlstes sint de condltione sua: 
quandoquidcm in paupertato ipsafacilior ejs paratavla est ad ob- 
tinendam salutem, dummodo scllicet suam indigcnliam patlenter 
sostineant, et non ra lantum, sed spirilu paupcres sint. Ait enim: 
a Beati pauperes splritu , quoniam ipsorum est regnum Caelo- 
rum 3 », 

Sciat etiam fidelis populus uulversus , vetei-es Heges ethnica- 
rum Gentlum , aliosque in illis publlcarum rerum Praesldes mul- 
to gravius frcquentiusque abusos fuisse potestale sua ; atque hlac 
IteligioQi noslrae saoclissimae in acceptis refereudum essc cogno- 
^at , si Principes Christlanorum temporum reformidantes , Reli- 
gione admonente , ivdicimi durissimum , quod his , qui praesmt, 
j!e(; et destinalum peccanlibus supplicium sempiternum, inquo 
polentes polenter tormenta patientur ^ , iustlori erga subieclos 
populos et clementlori regimine utuntur. 

Agnoscanl deniquo cicditi Vestris Noslrisque curis fideles, ve- 
ram perfectamquc homiuum liberlatem , et aequalilalem in Chri- 
slianae Legis custodia posltam essc ; quaudoquldem Dcus Omni- 
potens , qui fecit pusillmi et magmjn , et cui aequaliler cura est 

1 Malthaei XXV. 34. seq. 

2 Mattbaei XIX. 23. seq. — Lucae \I. i. XVlll. 22. seq. — Epist. la- 
h cobl V. 1. sec|. 

3 Mailbaei V. 3. ' 
i Sapienliae VI. 6. 7. . 



i 



62 EPISTOLA ENCTCLICA NOSTIS BT NOBISCVM 

de omnibus i , non stibirakel persomm cuiusquam, wec verebUwr 
mafjmtudmem cutusquam 2 , ac dicm statuit m quo iudicalurus ett ■] 
Orbem in aequitate 3, in suo uiligenilo Christo lesu, qui ventu- 
ms esl tn gloria Palris sui cum Angelis suis , ei lunc reddel uni~ \ 
cuique secuiidum opera eius 4. 

QuoU si fldeles iidem palerna suorum Pastonim moDila , et ] 
commemorata suporius Gtiristianac Legis mandata despicienlcs , 
a supradictis liodiernariim macliinalionum promoloribus decipi se 
palianlur , et iu perversa Sodalismi et Communismi syslemala 
conspirarc cum iliis voluerint , sciant scrioque considereut , Qia- 
samizare se sibtmelipsis apud Divinum ludicem Ibeaauros via- 
dictae in dio irao , nec quldquam inlcrea ex couspiraliono Ula 
temporalis in populum uliJilatis , scd nova potlus miseriarum et 
caiamilalum incremcnla obvcnlura. Non cnim dalum Lcminibus 
esl , novas slabilire sociclates et communioncs nalurali huoiaD»- ■ 
rum rerum condjlioni adversanles ; atquc idcircoconspiralionoial 
imiusmodi, si per Ilaliam diklarcnlur, non alius esscexilus pos-I 
set , nisi ut hodierno publicarum rcrum slalu per mutuas civiuml 
coolra cives aggrcssioncs , usurpotiuDes , caedcs laberaclalo fuo- 1 
dilusque convulso , pauci tandem aliqui , mullorum spoiijs locn- 1 
pletali , summum in communi ruiua dominalum arriperent. 

lam vero ad Qdclem popuium avcrlendum ab impiorum insidiig, 
et in professione cuslodienduoi Catholicae Religionls . alquc ad 
veral^virtutis opcra escilandum , magna , ut probe scitis , vis es( 
ja illorum vila et esemplo , qui divinis sc ministeriis maDcipaniat. 
Verum , proh dolor ! non defuere per Italiam aiiqui , pauci illi 
quidcm, Viri Ecciesiastici , qui ad Eccleslae hostes transfugae 
Dou iniDimo iliis ad fidetes decipiendos adiumcnlo fucrunl. Sed 
Vvbis cerle , Venerabiles Fralrcs , novo iilorum lapsus stimulo 
fiiil, ut acriori in dies sludio in Cleri disciplinam advigiielia. 
Alque hic in futurum quoque lcmpus , pro eo ac debefnus , pro- J 

1 Saplcnliae VJ, 8. 
S Ibidem. 

3 Actorum XVII. 31! 
i MatlLaei XVI. 27. 



rf^ 



8 DECEMBRIS 1849. 63 

picorc cupientes , leQiperire Kobis non possumus , quin com- 
mentiemus dcnuo , quod iii prima nostra ad toUus Orbis Episco- 
pos Encyclica Epislola JDCulcavimns 1 , nempe ul nemini eilo ma- 
nus imponalis 2 , sed in Ecclesiaslicae Mlliliac deleclu maiorem 
usque diligeuliam adbibealis. De iis praeserlim, quisacris Ordi- 
iiibEis iniliari desiderent , tnquirere et diu muUumqne invesligare 
opus csl , num ca doctrina, gravitate morum , et divini cullus 
studio commendentur , ul cerla spes aiTulgeat Ibre , ul laoqiiam 
lucernac ardcnles in Domo Domini, eorum vivendi ralionc , at- 
que opera aedificalionem et spirilualem Veslro gregi utilitalem 
afferre queant. 

Quoniam vero ex Monasteriis rccle administralis ingcns in Ec- 
clesia Dei splendor alquc ulilitas dimanat, ct Ecgularis cliam Cie- 
rns adiutricem Vobis in procuranda animarum salnle operam na- 
vat, Vobis ipsis, Venorabilcs Fratres, in mandalis damus, pri- 
mum quidem ut religiosas familias cuiusque Dioccesis Noslro no- 
mine ccrtiores faciatis, Nobis peculiares aerumnas ingemiscenli- 
lius, quas multae illarum in recenli cainmitoso (empore perpes- 
sae sunt , non levi inlerca consoiationi fuisse auimorum patien- 
, liam , alquo in virlutis , el Rcligionis studio conslanliam , quibus 
jllunmiex religiosia hominibus ad cxcmplum sc commcndamnl; 
1 aliqni non defucrint, qui suac professionis obliti cum magno 
Hiorum scandalo, et Nostro fralrumquc suorum dolorc (urpissi- 
B praevaricali sunt : deinde vero, ut Praesides earnmdem Fami- 
Rfiarum, et superiores, ubi opus fucrit, illamm Moderatores Nostiis 
verbis adbortcmini , ut pro sui oflicii dcbJto , nulli parcanl curae 
alque induslriae , quo Reguiaris Disciplina , ubi servatur, magis 
la dies vigeat et fioreal, ubi vero detrimcnlum aliquod passa fue- 
ril, ommno roviviscal et redinlegrelur. Moneanl inslanter iidera 
Praesides, arguaot, increpenl religiosos illarum Alumnos , ut se- 
rio considerantes quibus se volis Dco obstrinxerunt , illa diligen- 
ler reddere studeant, suique Insliluli regulas inviolatc cuslodiant. 



1 a J. ad Tii 



1 Die 9 Novembris 18i6. 
31. adTinioth.V. ii. 



61 EPISIOLA EMCYCLICA KOSTIS ET TIOBISCVM 

et mortificalionem lesu in suo corporc circumferenles ab iis om- 
nibus abstineant, quae propriac vocationi adveisantur, el operi- 
bus inslcnl, quae caritatcin Dei ac proximi, perfeclaeque virtulis 
fitudium praeseferanl. Cavcant praeserlim supradidi Ordimim Mo- 
deratores , nc ulli ad religiosa Instltuta adilum faciant, nisi cuius 
anlea \ilam, mores atque indolera accuralissimc cipenderinl ; ac 
deinde illos lanlum ad rcligiosam professioncm admillaDt, qui ly- 
rocinio rile posilo ea dedeiinl vcrae vocalionis signa', ul iudicari 
merilo possit, ipsos non alia dc causa religiosam vilam amplccll, 
nisi ut Deo unice vivant, cl suam alque aliorum salulem pro cu- 
iusquc Insliluli ratlone procurare possinl. Super bls aulem deli- 
beralum fixumque Nobis est , ul ea ommno serventur , qiiae ad 
Religiosarum Familiarum bonum statula praescriptaquc sunl in 
Dccrelis a Nostra Coogregalione super Slalu Ilegularium die 25 
lanuarii supcriori anno edllis , et Aposlolica Nostra Aucloritate 
sancilis. 

Post haec ad Saccularis Cleri delecluoi revocalo sermone, com- 
mendatam in primis volumus Fraternilatibus Vestris inslructio- 
nem, ct edacalionem minorum Clericorum; qnandoquidem idonei 
Ecelesiae Minislri vix aliter babeii possunt, quam ex illls, qiu 
ab adolescenlia et prima ipsa aelate ad sacra cadcm oiHeta rile J 
informati tuerinl. Pcrgite igitur, Vcnerabiles Fratres, omncm jni 
penderc industriara atque operam , quo sacrae militlae TyroDesl 
a leneris annis, quoad eius fieri poterit, in Ecclesiastica Semina- 
ria recipianlur, alquc inibi, tanquam noTcllae planlatioues suc- I 
crcsccntes in circuilo TabernacuU Domini , ad vilae Innocentiam/f 
religionem, modestiani el ccclesiaslicum spiritum coDformenlor, 
simulquc litteras ct mlnores raaloresque disciplinas, praeserliii | 
sacras addiscant a sclectissimis magislris, qui scilicet doctrinam ] 
scctentur ab omni cuiusque errorls periculo alienam. 

Quoniam vcro haud facile Vobls contingel Minorum omnium 1 
Clericonim crudilionem in Serainarlis perficere, el ceteros etiam J 
c\ laicorum ordlne adolescentes ad pasloralem Veslram sollicilu- J 
dinem pcrtincre non est dubium, excubale insuper, Venerabilegf 
Fralres, alils omnibus publicis privalisque scholis , el quanlumj 



8 DEGEH6RIS 1849. 6S 

in Yobis est omni ope alque iDdustria adoilimini, ut lota in illis 
studiorum ralio ad Calholicae doclrinae normam exigatur, et 
conveniens in illas iuventus ab idoneis el probitate ac religione 
spectaiis Magistris ad veram virtutem, bonasque artes et disci- 
plinas instituta, opportunis muniatur praesidiis, quibus structas 
sibi ab impiis insidias agnoscat, et exitiales eorumdem errores 
devitet, atque ita sibi et cbrislianae, ac civili reipubiicae orna- 
mento et uiililati csse possit. 

Eo autem in genere praecipuam Vobis, planeque liberam au- 

ctoritatem et curam vindicabitis super Professoribus Sacrarum 

Disciplinarum, et in reliquis omnibus quae Religionis sunt, aut 

Beligionem proxime attingunt. Advigilate, ut in tota quidem scho- 

larum ratione, sed in his maxime quae Religionis sunt, libri ad- 

hibeantur ab erroris cuiusque suspicione immunes. Commonete 

Animarum Curatores , ut seduli «Yobis adiutores sint in iis , quae 

scholas respiciunt infantium et iuvenum primae aetatis ; quo desti- 

nentur ad illas Magistri, etMagistrae probatissimae honestatis, et 

in pueris aut puellis ad Christianae Fidei rudimenta inslituendis 

libri adhibeantur a Sancla hac Sede probati. Qua in re dubitare 

noD possumus^ qiun Parochi ipsi exemplo illis sint, et Yobis se- 

dulo instanlibus, in pueros ad Chrislianae Doctrinae primordia 

instruendos quotidie magis incumbant , eamque instructionem ad 

graviores sui muneris partes omnino pertinere meminerint l. li- 

dem vero admonendi erunt, ut in suis sive ad pueros, sive ad 

rdiquam Plebem instructionibus habere ob oculos non omittant 

Gatechismum Romanum, quem ex Decreto Tridentini Conciiii, et 

S. Pii V immortalis memoriae Decessoris Nostri iussu editum, alii 

porro Summi Pontifices , ac nominatim fel. record. Clemens XIII 

cuDCtis animarum Pastoribus denuo commendatum voluit , tan- 

qaam ad pramrum opiniomm fraudes removendas , et veram , 



1 Tridentinum Sess. XXIV. 4. — Bened. XIV Conslit. Etsi minime 
7 Febr. 1742. 

5 



66 EPISTOLA ENCYCLTCA mSTlS ET KQBtSCVM 

mmmqne doclrimm propagandam , slabiliendamqm opportu- 
jiissimum svbsidium 1. 

Haud sane mirabimini , Venerablles Fratres , si dc his fusiori 
aliqnanlulum calamo scripsimus. EnimTcro pructeDEiam Vcstram 
minime fugil, pcrieuloso hoe lempore Vobis Nobisque ipsls omm 
ioduslria alque opera , ac magna animi firmilalc connilODdum el 
invjgtlandum esse in ilHs omnibus , quac Sdiolas , el puerorum 
ac iuvenura uhiusque sexus inslrucUonem el educalionem atlio- 
gunt. Noslis enim , hodiernos Beligionis , hunianaequc Socictatis 
inimicos, diabolico planc spirilu, iu id suas omnes artcs conferre, 
ut iuveniles menles et corda a prima ipsa aelale pervertanl. Id- 
circo etiam nihil intentatum , uihil prorsus inausum rclinquunt 
ut Scholas et Instilula quaelibcl iuvcnlutls educaLioni dcslinaEa 
aL Ecclesiae aucloritale, el a Sacrorum Paslorum vigilanlia onmi 
ex parLc subducant. 

luxla haec tirma spe sustentamur fore, ul carissimi in Christo 
Filii Noslri omncs Ilaliae Principes FraterniLalibus Veslris polenti 
patrocinio suo adfuluri sint , quo in supradictis omnibus muneri 
Veslro uberius salisfacere Talealis; ncc dubilamus , quin iideni 
ipsi Ecclesiam , et omoia lam spirilualia quam lemporalla cius 
iura tueri velint. Id quidem religioni congruura esl, avilaeque 
pietati, qua sc in cxcmplum animalos ostendunt. Illorum quoqae 
sapienliam qod latel , inilia malorum omnium , quibus lanlopera 
alfligimur , a deLrimenlis repctenda esse , quae Beligioni Eccli 
siaequc Catholicae iamdiu , praesertim vero a Protestanlium ae- 
tale, irrogata fuerant. Perspiciunt scilicet , ex dcpressa saepius 
sacrorum Aulistilum aucloritale, et ex crescenle in dies mulLoniHi 
io divinis ct Ecclcsiasticis praeceplis impune violandis tcmerila' 
te, faclum fuisse, ut miDucrclur pariLer populi obscquium crga 
CivilcDi Potestatem , et bodiernis publicae traDquillilalis iDimicis 



1 In Eucyclicis Littcris ea <Je re ad orancs Episcopis djitis H luuii 
1761. 



8 DEGEHBRIS 1819. 67 

planior inde pateret via ad seditioncs contra Principem commoven- 
das. Perspiciunt etiam, ex occupatis non raro direplisque, ac palam 
diyendilis temporalibus bonis ad Ecclesiam legitimo proprietatis 
iure spectantibus, contigisse, ut decrescente in populi reverentia 
erga proprietates religionis destinatione consecratas , multi hinc 
faciliores praeberent aures audacissimis novi Socialismi et 6'om- 
munimi assertoribus , qui alias pariter aliorum proprietates 
occupari ac dispertiri , aut alia quavis ralione in omnium usum 
converti posse comminiscuntur. Perspiciunt insuper recidisse 
paullatim in civilem Potestatem impedimenta illa ; quae iamdiu 
mulliplici fraude comparata fuerant ad cohibendos Ecclesiae Pa- 
stores, ne sacra sua Auctoritate uti libere possent. Perspiciunt 
denique calamitatum , quibus urgemur , nullum aliud invenire 
posse promptius et maioris virlutis remedium, quam ut refloreat 
in tota Italia splendor Beligionis Ecclesiaeque Calholicae , in qua 
diversis hominum conditionibus , el indigentiis opportunissima 
praesto esse praesidia non est dubium. 

Sicpiidem (verbis utimur S. Auguslini) (c Catholica Ecclesia non 
« solum ipsum Deum, sed eliam proximi dilectionem atque cari- 
« tatem ita complectitur, ut omnium morborum , quibus pro pec- 
« catis suis animae aegrotanl, omnis apud illam medicina prae- 
« polleat. Ipsa puerililer pueros, fortiter iuvenes, quieto senes, 
« prout cuiusque non corporis tantum, sed et animi aetas est, 
« exercet et docet. Ipsa feminas viris suis non ad explendam li- 
4c bidinem, sed ad propagandam sobolem, et ad rei familiaris so- 
« cietatem casta, et fideli obedientia subiicit ; et viros coniugibus 
« non ad illudendum imbecilliorem sexum, sed sinceri amoris le- 
« gibus praeficit. Ipsa parentibus filios libera quadam servituie 
« subiungit, parentes filiis pia dominatione praeponil. Ipsa fratri- 
« bus fratres Religionis vinculo firmiore atque arcliore, quam san- 
« guinis, neclit , omnemque generis propinquitatem et affinitatis 
cc necessitudinem, servatis naturae, voluntatisque nexibus, mutua 
« caritate constringil. Ipsa dominis servos non tam condilionis 
« necessilale, quam officii delectatione docet adhaerere ; et domi- 



(j8 EPISTOLA ENCYCUCA XOSTIS ET KOBISCUIH 

u nos ser\is, Hummi Dci communjs Domiai consideralionc placa 
« biles, cl ad coosulcDdum magis , quam coerccQdum propeDsia< 
'I res facit. Ipsa cives ci\ibus, genlcs gentibus, el prorsus Iiom 
H nes primorum parcntum rccordaliono non societale tantum, se^ 
a quadam cUam fraternilatc eoniungit, Docet reges prospic« 
« populis, monet populos se subdere regibus. Ouibus honor de^ 
M bealur, quibns affeclus, quibus revercnlia, quibus timor, 
u bus coDsolatio, quibus admonitio, quibus exborlatio, quibtu 
« disciplina, quibus obiurgalio, quibus supplieium, sedulo docelJ 
ostendens quemadmodum et non omnibus omnia , et omnibwa 
a caritas, et nnlli debcatur iniuria 1 ». 

Noslrum igitur Vestrumquo cst, Venerabiles Fratres, ul nu^l 
parcentes labori, nulla unquam diflicullale delerriti, toto pastoralivl 
studii robore tueamur iu Italis populis cultum calholicae Religio-J 
nis, el uon solum obsistamus alacriter Impiorum conaltbus, 
Ilaliam ipsam ab Ecclosiae sinu avellere commoliunlur, sed eti 
degeneres illos Italiae filios, qui iam corumdcm arlibus sedaci s 
passi fuerinl, ad salutis viam revocare aunilamur 

Verumtamen cum omnc dalum oplimum et omne donum perJ 
fectum dcsursum descendat, adeamus cum fiducia ad IhroDUA 
gratiae, Venerabiles Fralres, et caelestem iuminum et miseria 
diaBum Palrem pubiicis privalisque precibus orarc suppliciter alfS 
quo obsecrare non inlermittamus, nl per merila Unigenili Filii s 
Domini noslri Icsu Cbrisli, avertens faciem suam a pcccatis no- 
stris, omnium mentes ct corda virtute graliae suae propitius iliu-J 
sirel, ac rcbclles quoque ad sc compellens voiunlatcs, EccicsiaBi| 
sanctam uovis \icloriis ct triumpbis ampliliccl,- quo in tota Ilalia, f 
immo el nbiquo lcrrarum, merilo pariler ac numero populus cil 
serviens augcatur. lutoccmus cliam sanclissimam Dei Gcnitricoia.l 
immaculatam Virgincm Mariam, quae praevalido apud Dcum pa-l 
trocinio suo quod quacrit invenil, ct fruslrari non polcsl, atqual 
una Pelrum Apostolorum Principem, et Coapostolnm eius Pauluin 1 



1 S. Augdslini de Moriljus Cathol. EMicsiae, Lib. I. 



8 DEGEMBBIS 1819. 69 

omnesque sanctos Coelites, ut Clementissimus Dominus, eorum 
interyenientibus precibus, flagella iracundiae suae a fidelibus po- 
pulis avertat; etcunctis, qui Christiana professione censentur, 
tribuat propitius per gratiam suam et illa respuere, quae huic ini- 
mica sunt nomini, et ea, quae sunt apta, sectari. 

Demum , Venerabiles Fratres, Nostrae in Vos studiosissimae 
voluntatis testem accipite Apostolicam Benedictionem, quam inti- 
mo cordis aflFectu, Vobis ipsis et Clericis, Laicisque fidelibus, vi- 
gilantiae Vestrae concreditis, peramanter impertimur. 

Datum Neapoli, in Suburbano Portici, die VIII Decembris an- 
ni MDCCCXLIX. Pontificatus Noslri anno IV. 



ALLOCUTIO 



HiBITA IN CONSISTQBIO SECBETO DIE XX Mill 
ASSO MDCCCL. 



Vekerabu.es Fbatres 

Si semper 1 anlca, Venerabiles Fialres, admirabilcm Dei Opli- 
nii Maximi io re catholica tueuda pvo\identiam exlilisse cogoo- 
vimus, poslremis tiisce polissimum auois cacleslGm illam vim, 
qua Deus Ecclesiae suae usque ad consummalioncm saeculi sesa 
adfulurum piomisit, rairandum in modum fulgere perspeximus. I 
Uoiverso enim, qua lale patel, terrarum orbi notac ac pervulga- 
lae sunt trislissimae rerum vieissitudines, quibus Nos vchementer | 
atnicli ab bac Noslra Sede sexdeeim et amplius meuses exsulaiM 
coacti fuimus, itemque compertaatque explorala sunl acerb 
et uunquam salis deploranda lempora, quibus lencbrarum priuc^ 
suam omnem conlia Ecclesiam et banc Apostolicam Sedena r 
biem evomere, atquc in Iiac ipsa quoque Urbe, catbolicae verila- 1 
lis cenlro, cum incrcdibili Noslio, Vcslroque et omnium bonorum'^ 
luctu debacehari visus est. Alque omnes noruot quomodo iustus 
el miscricors Dominus, qui pcrcutil et sanat, morliflcat ct vivili- 
cat, deducit ad inferos el reducil, praesentibus manireslisquo suae 
bonitatis praesidiis consolatus Nos fueril in tribulatiouc Noslra, et 
Noslras preees gcmitusque, ac loUus Eeclesiae vota propitio cl se- 
reno vullu rcspiciens luctuosissimam illam alque ab inferis cxci- 
talam lempeslalem sedare, et carissimos Ponliriciae Noslrae di- 



1 nuc referlur Stjllabi Proposilio 76. 



ALLOCUTIO SI SEMPER 20 MAII 1850. 71 

tionis populos ab infelici ilio, in quo misere iacebant, stalu eripe- 
re, Nosque in hanc almam Urbem ipsis populis prae laelitia ge- 
stienlibus alque omni catholico orbe exsultante, reducere sit digna- 
tus. Itaque cum post Nostrunoi in Urbem redituui hodierno die 
Tos primum alloquuturi simus, nihil certe Nobis potius, quam ut 
maximas atque immortales Omnipotenti Deo pro tantis beneficiis 
agamus gratias, ac meritis laudibus prosequamur inclytas illas 
Nationes et Principes, qui a Deo ipso excitati de Nobis deque hac 
Apostolica Sede oplime mereri, et suis opibus, consiliis et armis 
civilem eiusdem Sedis Principatum tueri ac defendere, et publi- 
cam quietem et ordinem huic Urbi et Pontificiae ditioni restitue- 
re tam vehementer laetali sunt. 

Atque gratissimi Nostri animi sensus , et Noslrarum laudum 
praeconium merito sibi vindicat carissimus in Christo Filius No- 
sler Ferdinandus II utriusque Siciliae Rex illustris. Ipse enim pro 
eximia sua religione, vix dum de Nostro Caietam adventu certior 
factus, nulla interposita mora ad Nos advolans una cum Augusta 
sua Coniuge Maria Theresia omnes singularis suae pietatis ac fi- 
lialis prorsus devolionis et obsequii significationes Christi in terris 
Vicario exhibere vehementer gaudens, Nos munifico hospilio ex- 
cepit, ac toto tempore , quo in suo Regno morati sumus, quovis 
ofiiciorum genere Nos cumulare nunquam intermisit, veluti Yos 
ipsi testes locupletissimi fuislis, Venerabiles Fratres. Cum autem 
aliae quoque Nationes ad civilem Apostolicae huius Sedis Princi- 
patum tutandum accurrerunt, idem Princeps suas ipse copias 
ducere voluit. Quae quidem egregia pientissimi Regis in Nos et 
eamdem Sedem merita animo Nostro ita infixa haerent, ut iucun- 
dam eorum memoriam nulla unquam delere possit oblivio. Nunc 
vero magno cum honore et perenni grati animi Ngstri testimonio 
nominanda a Nobis est clarissima Gallorum Natio militari gloria 
et in hanc Apostolicam Sedem obsequio, atque aliis tot sane no* 
minibus illustris, cuius propensissimam in Nos voluntatem et be- 
neficia experti sumus. Siquidem illa Natio, eiusque Reipublicae 
inclylus Praeses aiSictis Nostris et Pontificiae dilionis rebus oc- 



ALLOCBTIO S/ SEMPER 

currens, nulllsque sumplibus parccus strenuos suos Duces, mi- 
lilcsque millendos dccrcvil, qui mullis gravibusque perfuncti la- 
boribus banc polissimum Urbem miscre divcxatam alquo prostra- 
tam ab infelici, qua premebalur, condilione liberanml, vindicarunl 
ac Nos in ipsam Urbcm reducere tanlopere gloriati sunt. Qua 
quidcm in laude, cl grati animi Nostrl siguificalione coBiunclum 
quoque omuino yolumus carlssimum In Chrislo Fillum Noslrum 
Franciscum losepbum Austriae Irapcratorem, Ilungariae Regem 
Aposlolicum, ct Bohemiae Itegem ilhislrem, qul pro anta sua 
pietale, ct In hanc Pclri Cathedram observanlia validissimam 
suam opem el operam in civilem huius Apostolicac Sedis Priuci- 
patum tuendum omni alacrilate ct studio conferens Pontificias 
praeserlrm Aemlllae, Piceni et Umbriae Provincias viclrieibus 
suis copiis ab Iniusta ac tristi dominatione eripuit , easque legi^ 
limo Nostro el eiusdem Sedis regiminl rcstiluil. Gratlsslma quo- 
que recordatione praecipuam ralioncm liabero dcbcmus erga Nos 
merilorum carisslmac in Chrislo Filiae Nostrae Mariac Ellsabetfi 
Hispaniarum Reginao Calholicae, eiusque Gubernii: nam, velali 
oplime scitis, ubi noslras acccpil calamitales , nihil antlqulus ha- 
buit, quam siogulari cura calholicas geules ad communis omniuDt 
fidelium PalrJs causam propuguandam slatim escilare, ac valea- 
tes suas deinde miltere copias aii Romanac Eccleslae possessioi 
luendas. Alque bic, Venerabiles Fratres, nulto modo lacili prae- 
lerlro possumus aliorum pracclarissimorum Priucipum, Illornm 
etiam qui buic Pelri Catbedrae mintroe consocianlur, propensissl- 
mam crga Nos voluulatem, qui, liccl suas copias haud miserint, 
tamen eorum operam in temporalibus Noslris et Romanae EccU' 
siae iuribus ralionibusque lucndis impendere sluduerunl. Quocirca 
iis quoque oranibus debitas merilasque habemus el agimus gra- 
tias, alque ipsis Nos summopere gratos esse proQlemur. Qua qui- 
dem In re nemo admirari non polest summam illius omnia fortiter 
suavilerquc regenlis el moderanlls Dei providentiam, qui In bac 
quoquc lanla temporum perlurballone ct accrbltale effeclt, at vd 
ipsi Priocipes cum Romana Ecclesia minimc coniunctl dvilem 



20 MAii 1850. 73 

eiusdem Ecclesiae PriDcipatum susliuerent, defenclereDl , quo 
Romanus PoDtifex singulari eiusdeni divinae providcDtiae coDsilio 
per tot iam coDtiDCDtia saecula oplimo quoque iure potitur , ut iu 
universae Ecclesiae regimiDe sibi diviDilus commisso supremam 
suam Apostolicam aucloritatem loto orbe ea plaue libertate possit 
exercere, quae ad Summi Poutiflcatus muuus obeuudum ac totius 
Dominici gregis salutem procuraudam tautopere est Decessaria. 
Debitae autem laudis et liouoris teslimonium omnibus eorumdem 
Principum et Nationum apud Nos et hanc S. Sedem Oratoribus, 
atque Administris deferimus, qui pro suorum Principum et Natio- 
num erga Nos voluntale ac studiis Personam Nostram ante disces- 
sum tutati sunt, ac Nos tum in exilio tum in reditu semper sunt 
comitdli. Tot vero tantisque sjngularis pietatis , impensi amoris, 
devotissimi obsequii, ac largissimae liberSlitatis oiliciis ab univer- 
80 catholico orbe afiSecti fuimus, ut vehemenler cuperemus in hoc 
Yeslro consessu non solum singulis civitatibus et oppidis , sed 
Ufiicuique etiam hominum iterum debitas pro suis erga Nos me- 
ritis persolvere gralias ac tribuere laudes, nisi longius quam par 
est haec Nostra excurrere deberet oralio. Verumtamen silenlio 
praeterire non possumus illustria sane et mira fidei, pietatis, amo- 
ris et liberalitatis testimonia, quibus Nos prosequuli sunt, Yene- 
rabiles Fratres, totius catholici orbis Antistites, qui maximae 
Nobis laelitiae fuerunt. Namque ipsi, quamvis in gravissimis an- 
gustiis ac difficultatibus constiluti , sacerdotali tamen fortitudine 
el zelo ministerium suum implere et bonum certamen certare, et 
tum voce, tum salutaribus scriptis, tum episcopalibus conventibus 
Ecclesiae causam, iura, libertatem impavide defendere, et com- 
missi sibi gregis saluti prospicere nunquam cessarunt. Atque 
liaud possumus quin gratissimi Nostri animi sensus Yobis quoque 
profiteamur, Venerabiles Fralres S. E. R. Cardinales, qui sum- 
mam cerle consolationem et solatium Nobis atlulistis , quandoqui- 
dem Nostrarum calamitatum socii atque participes, invicto animo 
dura perpessi, et graviora quaeque pro Ecclesia Dei subire pa- 
rali amplissimum, quem in eadem Ecclesia obtinetis ^ dignilatis 



74 ALLOCtlTIO Sl SSKPBR 

gradum omDi Yirtulc susliDcre, Nosque Iq UldIo reruin certamine 
et discrimiDe Veslris consiliis atque laboribus iuvare nuDquam 
omisislis. Cum igitur raa\imo Dei bcnclicio ros ita conversae fue- 
rint, ut in lianc Apostolicam Scdem iuter summas non solunt' 
huius almac Urbis, scd ouiuium eEiam populorum gratulationes 
reilire polueriinus, nibil eerle Nobis omDibus polius esse dobel, 
quam in humilitate cordis Noslri assicluas alque immorlales ipsi 
clemenlissimo miserationum Doraino agere gralias, qui feeit No- 
biscum misericordiam suam, ilemquc Sanclissiraac Dei Genitricl 
luimaculatae Virgini Mariae, cuius potenlissirao palrocinio salu- 
tom Nostram acceptam referiraus. 

Hactenus, Vcnerabiles Fralrcs, ea rapliro commemoravimu! 
quao Nobis iucuudilalifuerunt , nuuc vero pro supremi Nosl^ 
Apostolici minislcrii dcbilo haud possumusquin de iis loquamur,' 
quae cor Noslrum intime soUirilant, angnnt et premunl. Noscilia 
enim, Venerabiles Fratrcs, tcterrimum sane atque ioexorabile bel^^ 
him excilalum inler luccm ellenebras, inler veritatem el errO' 
rem,iuter vilium et virtutem, inler Belial el Christum, neqoa 
ignoralis quibus nefarlis artibus ct niolilionibus inimici Lomim 
et sanctissimae noslrae Religionis res ubiquc afiligcrc ac pro^ 
slrare, et omnium Cbrislianarum virtutum germen radicitus evelJ 
lere, el effraenatam impiamque opinandi vivendique licenliam quaii 
quavcrsus propagare, el imperilae praesertim raultiludinis, alqufl 
improvidao iuvenlutis animos menlesque omnigenis, pervcrsis 
perniciosisque crroribus inficere, corrumpere , el iura omnia di- 
vina ct humana subverlcre, etsi fieri unquam posset, calholicaii] 
Ecclesiam fuuditusdelere, Sanclamque hancPelri Calhcdram ex- 
spugnare connituolur. Ac nemo non videt quibus quanlisquo ma^ 
lis el damnis Christi ovile Nobis concrcdilum, ac vel ipsa humaJ 
na sociclas a lenebrarum potestato , non sine raagno animi Nft« 
stri dolore, undique afllictetur el divcxetur. Ilaquc Nobis V»« 
bisque, Venerabilcs Fralres , si umquam alias , nunc ccrte sumi 
animorum consensione omnique vigilanlia , zelo , conlcntione/ 
el qua operc, qua verbo, qua exemplo slrenne cst altaboranduiHf 



20 MAii 1850. 75 

ut opponentes murum pro Domo Israel impavide praeliemur prae- 
lia Domini. Nos quidem licet inflrmilatis Nostrae conscii , tamen 
omnlpotentis Dei auxilio suffulli , pro supremi Nostri Apostolici 
nmneris officio « propter Sion non lacebimus, el propler HierU' 
salem non quiescemus t » ; et continenler aspicienles in auctorem 
fidei et consummatorem lesum, nullis certe curis, nuUis consiliis, 
nallis laboribus unquam parcemus, ut possimus suffulcire domum, 
corroborare templum , et Ecclesiae reparare ruinas omniumque 
saluti prospicere; prompti ac parati Nostram ipsam pro Christo 
lesu Eiusque Sancta Ecclesia quam libenlissime profundere vi- 
tam. Atque hoc loco ad omnes Venerabiles Fratres catholici orbis 
Anllstiles in sollicitudinis Nostrae partem Yocatos Nostram ora- 
tionem convertentes, dum illis denuo vehementer gratulamur de 
praeclaris eorum pro Dei gloria et animarum salute laboribus, 
animos eis denuo addimus , ut in hoc horribili contra divinam 
nostram religionem bello ipsi unanimes uno ore id ipsum invi- 
cem senlientes et confortati in Domino et in potenlia virtutis 
Eius, sumentes in omnibus scutum inexpugnabile fidei, atque as- 
Isumentes gladium spirilus, quod est verbum Dei, progrediantur, 
ut adhuc fecerunt, alacriori in dies sludio, sua episcopali virtute, 
constantla, prudentia pro ipsa sanctissima religione intrepide de- 
certare, alque inimicorura hominum conalibus obsislere, tela re- 
tundere, impetus frangere, el gregem sibi commissum ab illorum 
insidiis et impetu defendere atque ad salutis semitas deducere. 
Insuper ab ipsis Venerabilibus Fralribus exposcimus , ul num- 
quam intermittant ecclesiasticos polissimum viros monere, hor- 
tari , excilare, quo orationi instantes, spiritu ferventes , ac pie 
sancleque viventes praebeant in omnibus se ipsos exemplum bo- 
norum operum, et Dei gloriae, et animarum salutis zelo incensi, 
atque arctissimo inter se caritatis vinculo obstricti accipiant ar- 
maturam Del , et concordissimis animis, coniunctisque yiribus in 
aciem prodeant , ac sub proprii Antistitis ductu dies noctesque 

1 Isai. 62. 1. 



76 ALLOCtllO Sl SEMPBB 

sacerdolalem vocem altollant, Dci lcgein, el Eius Sponsae Eccle- 
siae pracceptiuDes chnstiano popnlo cliligenler annunlient. Pergant 
quoquc ipsi Venerabilcs Fratres eisdem ecclesiasllcis viris incul- 
care , ut ctirisiiauac plcbt InsidiaDtiuni bomiuum Tiiillacias et rraiH> 
dcs dctegant, ac fidelcs cdoceant, miserias omnes et calamilates' 
iD populos ex peccatis scmper redundasse ac reduudare , el ve-; 
ram solidamque felicilatem ia chrislianae legis custodia consisle- 
re, el idcirco nibil iDtenlatum reliuquant, ut omnes odientea ma- 
lum, et adbaereDtcs boDo incedant per viam mandalorum Dei , 
ut errantes de eiTorum tenebris et viliorum cocdo emergant , 
coDverlanlur ad Dominum. 

lam vcro, Venerabiles Fratres, Vobiseum communicamus sum-* 
mam ccrte consolalionem, qua inler tantas angustias afTccrL iax-i 
mus, ubi cogDovimus Decrela a carissimo in Ghristo Filio Nostre> 
Francisco losepho Auslriae Imperalore, HuDgariae Rege Apostoli- 
co, et Bohemiae Rege illuslri edita, quibus pro egregia sua religio-' 
ne Noslris, et Vencrabilium Fratrum amplissimi sui Imperii Anti- 
slilum volis el poslulatioDibus obsequutus, maxlma cum sui Domi- 
nis gloria, ct ingenli bonorura omnium exullatloac optatissimaiB 
calholicae Ecclesiae libcrlatem alacri et libcntissimo auimo cun 
suis Adminislrls io [mpcrio suo adscrerc esl orsus. Quoclrca c 
(lem clarisslmo Impcratori et Rcgi de lam InsigDi re , calholla 
PriDcipe planc digna, meritas tribulmus laudes ac vchcmCDtcr ii 
Domluo gratulamur. Atque boua profccto spe Dilimur fore ut i; 
se rcliglosissimus Friacops pro suo erga Ecclesiam sludlo prae" 
clarum ciusmodi opus proscqui, perfiecro ac suis Id rem catboIi-< 
cam mcrltis cumulum afferre velit. 

Verum dum hac utebamur consolatlonc acerblssimus sane aor 
cessltdolor, quo vehcmcnlcr aDglmur et prcmlmur, videnlei 
quomodo sanclissloiae nostrac RclIgloDis res in alio catbollco Ra' 
gno nuDC aflligaDtur, et sacra Ecclesiae alque huius S. Scdis coih 
culccnlur tura. Probo inlelligitis, Vcnerabiles Fratres, Nos hic lo- 
qui do Subalpino Rcgno, ubi . quemadmodum omncs cx privalkr 
uunliis, publicisque Litleris iam cogDoscunt , lex Ecclesiae iuri-^ 



20 MAii 18S0. 77 

bus ac solemnibus cum hac Apostolica Sede initis conventionibus 
adversiat fuit promulgata , et hisce diebus summo animi Nostri 
moerore praeclarissimus Taurinensium Antistes Venerabilis Fra- 
ter Aloisius Fransoni militari manu ab episcopalibus suis sedibus 
avulsus , et cum magno Taurinensis Urbis ac totius illius Regni 
bonorum luctu in arcem est deductus. Nos itaque, prout rerum 
gravilas, atque oflicii Nostri ratio in tuendis Ecclesiae iuribus po- 
stulabat, nuUa interiecta mora per Nostrum Cardinalem a publi- 
cis negotiis primum de commemorala lege , poslmodum vero de 
iniuria et vi egregio Antistili illata statim apud illud Gubernium 
reclamavimus. Atque interea dum inhaerentem cordi Nostro ama- 
ritudinem ea spe solamur , fore ut eiusmodi reclamaliones opta- 
lum assequantur exitum, Nos haud omittemus alia Alloculione de 
ecclesiasticis illius Regni negotiis agere, Vosque certiores facere, 
cum id opportunum esse censuerimus. 

Post haec abstinere non possumus quin pro palerna Nostra sol- 
licitudine erga illustrem Belgarum gentem, quae calholicae Reli- 
gionis studio semper enituit, Nostrum exprimamus dolorem, cum 
inibi rei calholicae pericula irapendere prospiciamus. Sed futurum 
confidimus ut Serenissirous ille Rex, et ii omnes qui in eo Regno 
summam rerum procurationem gerunt , pro eorum sapienlia ani- 
madvertentes quantopere catholica Ecclesia eiusque doctrina ad 
temporalem quoque populorum tranquillitalem prosperitatemque 
conducat, salutarem eiusdem Ecclesiae vim sartam lectam habe- 
ri velint , ac Sacros ipsius Ecclesiae Antistites et Ministros eo- 
rumque optimam operam tegere ac tueri sludeant. 

Cum autem Apostolica illa caritas, qua omnes populos et natio- 
nesin Christo compleclimur, ita Nos urgeat, ut nihil prorsus aliud 
tam vehementer optemus , quam ut omnes occurrant in unitatem 
fidei et agnitionis Filii Dei, verba Nostra ad illos omnes qui a No- 
bls dissident toto cordis affectu convertimus , eosque obtestamur 
in Domino, ul depulsa errorum caligine veritatis lucem aspi- 
ciant, et ad sinum conftigiant Sanctae Matris Ecclesiae , atque ad 



78 ALLOCUTIO SI SEMPER 20 MAII 1850. 

hanc Pelri CathedracQ , in qua Christus eiusdem Ecclesiae suae 
fundamentum posuit. 

Denique, Yeuerabiles Fratres, ue desistamus unquam , maiore 
qua possumus coDtentioQe, humillimas fervidasque clemenlissimo 
bonorum omnium largitori Deo adhibere preces , ut per merita 
Unigeniti Filii Sui Domini Nostri lesu Christi, Eiusque Sanclissi- 
mae Genitricis Immaculatae Yirginis Mariae , ac Beatorum Apo - 
stolorum Petri et Pauli , omniumque sanctorum Caelitum Ecclc- 
siam suam sanctam ab omnibus adversitatibus eripiat , eamque 
ubique gentium , ubique terrarum maioribus ac splendidioribus 
triumphis exornet et augeat, ac Nos uberrrimis suae bonitatis do- 
nis in dies cumulet, et Principibus atque Nationibus de Nobis opti- 
me meritis amplitudinem rependat omnis verae felicitatis , atque 
universo lerrarum Orbi optatissimam pacem largiatur. 



79 



ALLOCUTIO 

HABITA m COXSISTORIO SECBETO DIE I NOVEHBBIS 

ANNI MDCCCL. 



Venerabiles Fratres 

In Consistoriali 1 Oratione, qua Vos alloquuli ftiimus XIII lcalen- 
das lunii huius anni, haud praelermisimus, Venerabiles Fratres , 
commemorare paucis verbis , ac dolere Vobiscum, quae in caris- 
simi in Chrislo Filii Noslri Sardiniae Regis ditione contra Eccle- 
siae ius gesta nuper statutaque fucrant, atquo una significayimus 
consilium Nobis esse , ut super his accuratiorem in Consessu Ve- 
stro sermonem opportuno alio temporeinstitueremus. Ea yero spe 
suslentabamur fore, ut iniuriis illic Ecclesiae illatis aliquod inte- 
rea remedium afferretur, quod annunliare Vobis possemus. Sed 
quoniam longe admodum abfuit ut res ex sententia succederet, 
Nostri tandem oificii esse duximus , ut ratione in hoc negotio a 
Nobis adhibita ab ipsis eius rei exordiis brevissime repelita, que- 
ramur et graviori oratione reclamemus contra ea omnia , quae 
tum in conlinentibus , tum etiam in transmarinis supradictae di- 
tionis regionibus decreta in Ecclesiae iniuriam, aut facta sunt. 

Nostis, Venerabiles Fralres, sollemnem Conventionem, quae 
die 27 Martii anni 1841 inter Pontificium et Regium Legatum 
inila fuit, et quam sine mora tum Gregorius XVI recol. mem. 
Decessor Noster, tum Carolus Albertus fel. rec. Sardiniae Rex 
ralam habuerunt et confirmarunt ; nostis scilicet hanc Conventio- 

1 Huc refermtur Syll ahi Propositiones 43 — 44 •— 45. 



80 AllOCDTIO W COKSISTOniAU 

npm eo prorsus specUisse, ut Ecclesiaslicae imniunilales, quac in 
Dilione ilia ex sanclionc Sacronim Canonum diulurno mullorum 
sacculoram decursu vigueranl, quaeque recenliori lempore paclis 
convenlis, et Romanorum Ponlificura benignilale, aliqua cx parlfl 
rdaxatao fueranl, noyis adliuc ac mullo arclioribus limilibus con- 
tincrenlur. Alquc hinc non defuere in Subalpinis provinciis qui 
do indulgentia Deccssoris nostri ea in re, quasi de nimis ampla 
concessiono mirarentur ; el Hegium quoque Gubernium nonnullos 
annos absliDuil ab eiusdem Convenlionis legibus in Iransmarinum 
suum Sardiniae Regnum indiicendis. lam vcro idem Gubernium 
anno 18i8 novam a Nobis Convcnlioncm poslulavit, et die 1( 
Scptcmbris eius anni Regius Legalus Lcgato a Nobis deputato 
litleras tradidit eiusmodi Convenlionis formulam proponcntes , 
paucis disUnclam articulis , quos prooemium quoddatn liaud levis 
sane momenli praecederet. Pcrvidil facile Lcgalus Nostcr poslu- 
lalionem ea, qua explicabatur,amplitudioeac verbis admitli pror- 
sus noi) possc ; immo nec agi in poslulalione ipsa de mulua aliqua 
concessionc paciscenda; quandoquidem nihil in ea proponeba- 
tur, in quo Gubernium ul!am, ne levissimam quidcm, obligalio- 
nera crga Ecelesiam contrahere viderelur. Itaqne Noslcr idem I 
gatus novos proposuit articulos Guberuii votis racliori, qiia 1: 
posse censuil, ralionc consenlaneos, quibus cl alios adiunxil inl 
spectantes, ut Ecclesia omui peuo civilis imraunitalis usu caribl 
ra hanc saltem iacluram liberiore in reliquis suae auclorilali 
esercilio compensaret. Dcclaravil lum Regius Legalus, postulalJ 
rum .so novas a suo Gubernio inslructioncs, ut plono ad proposi 
respondere possel. Ignoraraus equidem an instrucltones illae 1 
mara umquam adveoeriut ; sed couiiccrc licel Rcgium Gubcrnia 
rem distulissc propler nolissimas calamilales, quae Ilaliam i 
univcrsam subindc allli.\erunt, quaequc Nos ipsos a lota nosd 
civili dilione discedere cocgemnl. Postea, tranquillatis rcbffi 
dum prope Ncapolim lcmpus praestolaremur, quo in Urbem ret 
re opporlunum foret, novus illuc ad Nos missus est [Extraordioi 
riiis Legalus, cui mandatum inler alia cral, ul inlemiissam ' 
CoQvenlionc IraclatioDem rcpclcrct. Allamen poslquam de aliis d 



1 NOVEMBRIS 1850. 81 

gotiis egisset, reTocatum se declaravit a Regio Gubernio, ac re 
necdum inchoata discessit. Itaque sperare Ucuit, Regiis Ministris 
opporlumus visum ftiisse, ut tractatio illa in tempus magis ido- 
neum, post Nostrum scilicet in Urbem reditum, remitteretur. 

Attamen paucos post menses accepimus, Regium ipsum Mini- 
sterium detulisse ad Regni Comitia novam Legem de Clericorum 
et Ecclesiarum immunitate penitus abolenda, de iudicio etiam su- 
per Patronorum nominationibus ad Beneficia Ecclesiaslica Tribu- 
nalibus Laicis attribuendo, nec non de aliis nonnullis, sive eodem, 
sive posteriori tempore, contra Ecclesiae ius, aut non sine Reli- 
gionis periculo statuendis. 

Ut primum de huiusmodi Legis propositionibus significatum 
Nobis est , reclamari contra illam iussimus lum a Cardinali No- 
stro Pro-Secretario Slatus, tum etiam a Nostro Apostolico Nuntio 
tunc Augustae Taurinorum degente. Sed utraque reclamatione ca- 
dente in irritum , expostulare paulo post oportuit contra ipsas , 
quas memoravimus, novitates ab ulroque legibus ferendis Consi- 
lio approbatas, etRegia siatim auctorilate sancitas. In quo eius rei 
progressu atque exitu non illud modo dolendum , quod Sanctissi- 
ma Ecclesiae iura, quae ex Canonum sanctionibus in tot saeculo- 
rum dlulurnitate viguerant , facto ipso violata et pro^ulcata fue- 
rint, sed etiam quod plures ex Deputatis ac Senatoribus Regni , 
qui in publica utriusque Consilii deliberatione verba fecerunt , et 
quorum sententia vicit, eam sibimetipsis seu Laicae Poteslali iau- 
ctoritatem asserere non dubitaverint , ut sollemnes Conventiones 
super usu illorum eorumdem iurium. cum Sede Apostolica initas , 
sine huius consensu, immo et ea reclamante rescindere, et decla- 
rare, ac fecere irritas valeant. 

Videlis qualia et quam gravis momenti haec sint , Venerabiles 
Fratres : perspicitis cuiusmodi fiitura esset sacrarum rerum con- 
ditio, si suus Ecclesiae iuribus honor non sit , si despiciantur il- 
Uus Ganones , si nulla diuturnae possessionis ratio habeatur , si 
tandeoi neque sua stet fides pactis inter Sanctam hanc Sedem et 
Qvilem Potestatem rite conventis. Nec porro ignoratis non solum 
Religionis, sed eliam Civilis Ordinis, ac publicae privataeque rei 

6 



W AiLOCcno rx consistoriau 

omDLDO interesse, ut Ecclesiasticae eaedem ConveDliones sancta 
alque intomeralae babeanlur ; quandoqutdem caium \i ac iurik 
contcmplo et labefactalo, aliorum quoque publicorum privalorum-J 
que paclorum ralio conciderel. 

Iniuriis per memoratas novas sanctiones Ecclesiae ct Sancta 
buic Scdi illatis aliae insupcr brevi inlervallo additae sunt, cui]{| 
scilicet Regii Administri et ludlces' Laici duos praesertim sacrof 
Anlistites Noslros Venerabiles Fralres Arcliiepiseopum Turrita-rl 
Dum, et Arcbiepiscopum Tauriuensem in ius vocarunt ; etiUuD) 
quidcm domi suae carceris loco deliuucruiil , lumc vero dcduxe-I 
runl mililari manu in Castrum Itcgiiic Urbis, ac landem ulrum-Tr 
que Borum civiii poena multarunl; non aliam quidem ob causam,i 
nisi quod pro suo pastorali ninncrc iDslmcliones ad Parocbos d&< 
derant de ratione, qua in novao Legis conspcclu suae ct suaru^ 
ovium Dcum timenlium consciontiae coDsulcrc valcrent. Itaigitiu;! 
id sibi arrogavit Civilis Auctoritas, u[ de instrnctionibus iudicaret 
quas Ecclesiae Pastores ad conscienliarum normam pro suo mij^ 
nere edideranl. 

Fostmodum alia bis eademque gravior accessit iniuria , 
quam Nobilis quidam Vir, quem inler praecipuos supradiclae ii 
iuslissimae Legis suasores exlilisse omDes noverant , quique a 
nuebat afacto ilio suo palam improbando , indignus Arcbicpis( 
pi Taurinensis auclorilalc iudicalus est , cui cxtrema moricnlitu 
Sacramenta admiuistrari posscul. Hac scilicel occasiono et f 
cbicplscopus idem mililari manu a sua Ecclesia avulsus alque ii 
severioris cuslodiac Castrum, dclrusus cst, et Parochns c Rctigioi 
sa Familia Servorum R. M. V. , qui ei pro officio parucral, 
cum Religiosis Sodalibus suis e Taurinensi Coenobio per vim ex- 
pulsi, atquc inalia asporlati sunl: quasi vero ad Laicam Potesta 
lem pcrlinere possit, ut de divinorum Sacrameulorum aclmiulslr 
tione et dlspositionibus ad ca suscipieuda uecessariis decernaL 

Necsalis. Ipsa baec de Sacramentorum miuislcrio causa, a|l| 
alla insupcr dc uovls pro conscientiarum rcgula instruclionibi 
anlea iam a nicmoralo Arcbiepiscopo , ex mandalo eliam Nostr 
datis, dclatae suut ad Taurinensc Appellationis Tribunal ; a <\ 



1 NOVEMBRIS 1830. 83' 

slalJDi die 23 meDsts Seplembris decretum est, ul Archiepiseopus 
mandarelur estra fioes Regiae dilionis, alque ut omuia Archiepi- 
scopalus boDa secjucstro rctiiierenlur. Eodem fere lemporc , die 
videlicet 21 eiusdem meusis, Tribunal Appellationum Regni Sar- 
diniae similia decrevit contra Venerabilem Fratrcm Arcliiepisco- 
ptim Calarilanum , cui crimioi datum est, quod generalibus ver- 
bis (nullius scilicel expresso nomine) declaraveral Censuras Ec- 
clesiaslicas ab iis facto ipso contraclas, qui Episcopalium Aedium 
immunitatcm violando partem quandam Episcopalis Tabularii in- 
Irare per vim ausi fuerant. Honim igitur Decrelorum vi iidem 
Anlisliles a possessionc ac procuratione deiecli sunl lemporalium 
bonorum rediluumque ad Sacerdolia sua perlioenlium , et aller 
quidem in Gallias, aller vero in Noslram hanc Almam Urbem ve- 
Dirc coaclus. 

Verum atia quoquc sunt, ac non levia quidem , quac Subalpi- 
Dum Gubornium contra Ecclesiae iura, vel in Rcligionis delrlmen- 
(um, staluit ac gessil. Inter quae non possumus non lamentari ve- 
hementer de funeslissima Lege , quam inde a die 4 Oclobris An- 
ni 1848super publica inslilutione, elpublicis privatisque seu ma- 
iorum scu miuonim dJsciplinarum scholis cditam fuisse cognovi- 
inus. Toluni illarum rcgimen , Episcopalibus Seminariis allqua 
ralioue eiceptis , attributum ea in Lege babetur Regio Ministro, 
alquc aucloritalibus eidem subdilis ; el ila quidem altributum, ut 
iii Articulo 38 legis eiusdem slatuatur ac declarctur , nullum alll 
cuicunique aucloritali fore ius immiscendi se in disciplina schola- 
rum , in regimioe sludiorum , in graduum collatione , in dcleclu 
aul approbaliooc Mugistrorum. Hioc In Catholica illa dilione 
flcholae cuiusquo gencris , atque adeo calhedrae etiara saci'arum 
disciplinarum, quaruui ca in Lege mentio fit, nec non puerorum 
instilulio ad elemenla Clirislianae Fidei , quam eadem Lex iuter 
minorum Ludimagislrorum officla annumerat , ab Episcoporum 
auetorilate subtrahunlur. Ac ne quis ea de re dubitare valeat, io 
memoralo Arliculo ipsi etiara Bireclores spiritus inter cos recen- 
seDtiir, qni a negiti Miuisterio sive ab auctoritalibus ci subditis, 
absque ulio atlerius cuiuscumque auctorilatls interventu, deligi 



L (UJbl 



81 AlLOCtTIO /JV COItSISTOmALI 

alqiic approbari possuDl. Igitur sacri Paslores iiedum privali ia- 
iuslissime siint praccipua itla auclorilate, quam a mullis rclro j 
sacculis ia pluricna sallem sludiorum iusliluU cx Ponliliciis , Ite- 
giisque CoasliluUonibus, alque ex primaevae fundalionis lege f 
liebanlur, sed nec liberum ipsis esl io ca advigilare, quae in scho! 
larum regimiae doctriuam Fidei , cbrislianos mores, aul divifl 
cullus causam allingunl. 

Equidcm sporaro iuval fore, ut saltem in execulione illius L&-1 
gis, aliqua Episcopalis Auclorilalis ratio liabealur. Ipsamlameu.| 
periiiciosos fructus lam peperisse dignoscilur e\ pestiferis opinlo^^' 
nibus , et placitis irreformabiti Ecclesiae doctrinae contrariis,' 
quae non ia liberioris lantum editionis libeltis pagellisque spap-J 
gunlur quotidie in vulgus, sed ab atiquo etiam in publicis schotin 
Doctore inslillanlur in mentes adolescentium , et publice propu- 
gnanlur. Verba desunl, Venerabiles Fralros, quibus dotoreia cx-^ 
plicemus longe acerbissimum, quem cx notilia buius rei, baudi| 
ita pridem ad Nos perlala, concepimus. Nulla quidem interpoBite 
mora providimus, ul eadem de re accuraliu.'* cognosceremus ; 
nilill porro a Nobis desiderari palicmur, quod ad ollicium pert 
neal custodicndae Fidoi, el coDOrmaudi in illa fratres inflrmtl3l|| 
Noslrae dlvimlus allributum. 

Novissime, ul scilis, missus a Subalpino Gubernio ad Nos fm 
rat unus ex Primoribus spectatus Vir, ut traclatjones instaiiran 
Ecctesiaslicis rebus cum Sancla hac Scde componendis. Itlua 
tamcn baudquaquara admitlere potuimus ad litteras, I.egattO[it 
suao tcstcs, coDsuelo sollemni more Nobis reddeadas. Ipse eni 
sive cum privatim ad Nos adiil, sive in sermonibus cum Cai 
nali Noslro Pro-Sccretario Slatus itcrum iterumque babllis, i 
supradicla de Immuoilatibus Lege ita loquutus cst, ut Laicaofrl 
Potestalcm iu ea conlra sancliones Canonum, et conlra inilai 
cum Scdc Aposlolica Conventionum fidem promulganda suo prw 
sus iure usam fuisse conlenderel. Ilinc corum, quae deinde c« 
tigerant, culpam Iransferebat in Clerum Sacrosque Antistltei 
maxime aiilem in Vcnerabilem Fralrcm Archiepiscopum Taoi 
ucnsom, ob suam in pastoratibus ofEciis conslanliam in severid 



1 NOVEMBRIS 1850. 85 

tonc custodia relentum. De hoc scilicet praestantissimo Praesule 
gravius querebatur, quasi de homine quielis ac tranquillitalis po- 
puli parum studioso ; atque idcirco id se a Regio Gubernio in 
praecipuis mandatis habuisse declarabat , ut Nos induceret ad 
eumdem Antistitem in aliud extra Regiam ditionem munus trans- 
fereudum. Post haec opus non est ut alia explicemus, quae dein- 
ceps inter illum et Gardinalem praedictum mutuo sermone incas- 
sum tentata sunt ad aliquam rerum componendarum yiam repe- 
riendam. Interim yero tantum abfuit, ut Gubernium a sua agendi 
ratione cessaret ; quin potius illo ipso tempor^ prodierint, atque 
ad effeclum perductae fuerint supradictae Tribunalium saecula- 
rium in ecclesiasticis causis novissimae Sententiae tum contra 
memoratum Archiepiscopum , tum contra Archiepiscopum Gala- 
ritanum. 

Ceterum de supradictis Ecclesiarum Glericorumque immunita- 
tibus nolum omnibus esse Yolumus, Nos, qui tractationes alterum 
ante annum a Subalpino Gubernio propositas minime recusaTi- 
mus , hodie pariler non abhorrere a Ganonum sanctionibus circa 
immunitates ipsas pro loco ac tempore moderandis, prout scilicet 
opportunum in Dommo visum fuerit , ac dummodo Ecclesia aliis 
in rebus liberiori suorum iurium exercitio potiatur. Non enim de- 
fecit in Nobis studium paternae benevolentiae, quo Romanos Pon- 
tifices Decessores Nostros inclytam Sabaudiae Domum prosequu- 
tos fiusse compertum est : dolemusinsuper calamitates et aeru- 
mnas , quibus in eius dilione Fratres Filiique Noslri in his rerum 
ad^unctis haud leviter anguntur ; ideoque et prompti sumus ad 
opporluna in eorum levamen adhibenda remedia; ex constanti 
nimirum instituto Sanctae huius Romanae Ecclesiae , quae veluti 
amaotissima mater filiis succurrere in angustia ac tribulatione 
positis, et Apostolica Auctoritate sua ad sanandas contritiones 
Israel uti iugiter consuevit. Hac tamen Auctoritate, quae Nobis 
in aedificationem non in destructionem data est , haudquaquam 
ati possumus , ubi non de alio agatur , nisi ut quae in Ecclesiae 
iniuriam , quae in contemptum Sacrorum Ganonum , quae contra 
sollemnes Gonventiones , immo et ad ipsam quarumcumque Gon- 



ALLOCCTIO IN CONSlSTORtAU i NOV. tSSO. 

vcnUoDum ralioaem labefactandam ; quae landem contri Sacer- 
doles et praecipuos ipsos Ecclesiae Praesules pastorali suo nm- 
nere eirea conscientiarum moderationcm , Sacramcntorumquc ad- 
ministraUonem fungenles dciiberata, decrela, aut facta illic dolit- 
mus , palientia, connivcntia et concessionibus Nosfris approban: 
quodammodo vidcamur, 

Absit , Venerabiles Fratres , ut Auclorilato Nostra in Ecclesiae 
el Gatliolicae rel detrimcntum abuli umquam velimus. Immo dt- 
vino praesidio nixl omncm induslrlam atque operam in id con- 
stanti animo collocablmus, ut Aeligionis utililali prospiciamus, et 
sanctlssimaEcclcsiao iurasarla tecla habeamus. Tuxlahaecigitur 
attollentes hodie In sollemni hoc Conventu Nostram Apostolicjm 
voccm, reclamamus raaiorem in modum conlra ea, quac superi» 
enarravimus , et contra alia omnia , quae sive in Conlinente siTa< 
In Transmarlnis rogionibus Summo Taurincnsi PrlDcipi subditift. 
contra Ecclesiae ius, aut in Religionis damnum gesta quomodoli- 
bet ant tenlala sunl ; et ab omnibus, ad quos pertlnct, gravissini* 
exposcimus , ul desislant a vcxandis Ecclesiae Pastorlbus sacro* 
rumque Minislrls , et illala illic Sacrae Rci damna reparare fe* 
sUnent. 

Inlerea ne inlcrraillamus, Vcnerabiles Fratrcs, Deo Misericor* 
diarum Palri humiles orationes el obsecraliones offerre , el inva- 
cato ellani piissimo inlervenlu Immaculalae Deiparae Virginls, et 
SS. Aposlolorum Pelri et PauU, ab Eo suppllciter poscere, nl di- 
lectam illam Dominicao Vineae partem dcxtera sua tegat et bra- 
chlo sanclo suo defcndat. 




I 



DAMNATIO 



Et probibilio Opcris in ses tomis hispanico idiomatc editi, sub ti- 
lulo: Defensa de la aiitorilad de los Gobiernos y de los Obis- 
pos conlra las prelenciones de la Curia Romana, por Franci- 
tCQ de Paula G. Vigil. Lima 1848. 

AD PEKFEIUAM RE[ HEHORUU 



MulUpHces I inier gravissimasque, quibus undique premimur, 
DlHcti Noslri curas, el maximas Imius temporis calamitales, quae 
iu gliscenti rerum omnium novitale animum Noslrum sollicitanl 
aDgUDtquc vehementcr, illud accedit magnopere dolendum , quod 
Libri perDiciosissimi e lalebris lansenistarum aliorumque Luius 
generis hominum iu diem erumpant, quibus huius saeculi filii In 
persuasibilibus humanae sapienliao verbis loquuntur perversa, ut 
abducanl discipulos post se. Apostolici itaque Nostri MiDisterli 
ratio poslulal , ul Libros istiusmodi solemDiorem in modum ad 
lCalhoIicae Religionis puritatem ac vcnerandam Ecelesiae disci- 
inam tuendam conservandamque proscribamus el damnemus, 
Dominicum gregem a Paslorum Principe lesu Chrislo humili- 
Doslrae comnilssum ab exitiosa illorum lectione et relenlione 
tamquam a veDeualis pascuis omni sollicitudiao praeservare et 
averlere non praolermiltamus. 
lam vero cum in lucem prodiisse acceperimus Librum seu 0- 
sox lomis constans, hispamco idiomale exaratum, cui tilulus 
'ensa de la autoritad de los Gobierms y de los Obispos con- 
las prelenciones de la Curia Romana, por Franctsco de Pau- 
G. Yigil. Lima 1848 s, atque e\ ipsa Operis inscripUone sa- 



1 Uut refernntur Syliabi ProposUiones 13 — 2! — 23 - 
r«i— 68-74. 



ab( 
^K rat: 

P 




88 DAMHATIO mULTIPLICES 

lis inlcllcxcilmus, auclorem csso liominem in hanc Aposlolicam 
Scdem malevolo animo affcctum , hauil omisimus illud pervolve- 
re , ac facili negolio , quamvis non sine maximo cordis Noslri 
moerore , eumdem Librum plures Pistoriensis Synodi errores 
dogmatica Bnlla Audorem Fidei fcl. rec. Pii VI Decessoiis 
Nostrl iam confixos renovantem . aliisquo pravis doclriuis cl pro- 
posilionlbus iterum ilerumqne damnatis undique redundaDteoi, 
novimus alque perspcximus. 

Auctor enim, licct Catholicus, ae divlno Ministerio, ccu fertur, 
manctpalus , ul indifiercntismum ac ralionalismum , quo se inFe- 
ctum prodit , securius , ac impuno sequalur , denegat , Ecciesiae 
inesse polcslalem dogmalico deCniendi , fieligioncm Ecclesiae 
Calholicae esse uniee veram Religionera, doeelque cuique liberum 
esse cam amplccli ac proQteri Religiouem , quam ralionis lumine 
quis duclus \eram putaveril: legem caelibalus impudenter aggre- 
dilur, et Novalorum more statum coniugalem antcponil slatui vir- 
ginitalis: poleslatem, qua Ecclesia donata est a suo Divino IdsII- 
tuIore,stabiliendi impedimenta Matrifflonium dirimentia a Principi- 
bus terrae dimanare tuetur , camque Cbrisli Ecclcsiam sibi arro- 
gasse impie affirmal: Ecclesiac et personarum immunitalem, Dei 
ordinalione cl canonicis saoctionjbus constitutam, a iurc civilt or- 
tumbabuissc asserit, nec illum pudel defendcre, malori aestima- 
iione et obsequio prosequendam esse domum Oratoris alicuiua 
Nationis quam templum Dei vivenlis: Gubernio laieo allribult ius 
doponeudi ab esercitio pastoralis minlsterii Episcopos , quos Spi- 
ritus Sanclus posuit rcgere Eccleslam Dei : suadere nitilur ils, 
qui clavum lenenl publicarum rorum , ne obediant Romano Pon- 
tirici iu iis, quae Episcopaluum .ct Eplscoporum respiciunt insti- 
tutloncm: Reges aliosque Prlncipes, qui per Baplismum facti suDt 
membra Ecclesiao , sublrabil ab eiusdem Ecclesiao iurisdiclioDe 
ncn secus ac Beges paganos , quasi Principcs Christiani in rebus 
spiritualibus et eccleslasticis non essent filii ac subdili Ecclcsiae : 
imo cacleslia lerrenls , sacra profanis , summa Imls monstruose 
permiscens , docere non verelur , lcrrenam polestatcm in quae- 
stlonibus iurlsdiclionis dirlmendis superiorem esse Ecclesla, quae 



10 lUNii 1851. 89 

colnmna est et firmamentuni yerilalis : tandem ut alios quamplu- 
res omittamus errores , eo audaciae et impietatis progreditur , ut 
Romanos Pontifices et Goncilia Oecumenica a limitibus suae pote- 
slalis recessisse, iura Principum usurpasse, atque eiiam in rebus 
fidei, et morum definiendis errasse infando ausu contendat. 

Quamquam vero tot ac tanta in eodem Opere contineri erro- 
rum capita cuique facile innotescat; attamen Praedecessorum No- 
strorum vestigiis inhaerentes mandavimus, utin nostra Universa- 
lis Inquisitionis Congregatione praefatum Opus in examen addu- 
ceretur, ac postea eiusdem Gongregationis iudicium Nobis refer- 
retur. Porro-Ven. Fratres Nostri S. R. E. Gardinales Inquisitores 
Generales, praevia eiusdem Operis censura, et perpensis Gonsul- 
torum sufiragiis, memoratum Opus, tamquam continens doctrinas 
et propositiones respective scandalosas, temerarias, fakas, schis^ 
maiicas, Romanis Ponlificibus el Conciliis Oecumenicis iniurio- 
sas y Ecclesiae potestatis , liberlatis , et iurisdictionis eversivas , 
erroneas, impias^ et haereticas, damnandum atque prohibendum 
censuerunt. 

Hinc Nos , audita praedictdrum relatione , et cunctis plene ac 
mature consideratis , de consilio praefatorum Gardinalium , atque 
etiam molu proprio, ex certa scientia, deque Apostolicae potesta- 
tis plenitudine memoratum Opus , in quo doctrinae ac proposi- 
tiones, ut supra notatae, continentur, ubicumque et quocumque 
alio idiomate, seu quavis editione, aut versione huc usque impres*^ 
sum, velin posterum, quod absit, imprimendum, tenore praesen- 
tium damnamus et reprobamus , atque legi ac retineri prohibe- 
mus , eiusdemque Operis impressionem , descriptionem , leclio- 
nem, retentionem , et usum omnibus et singulis Ghristifidelibus , 
etiam specifica et individua mentione , et expressione digais, sub 
poena excommunicationis per contrafacientes ipso faclo , absque 
alia declaratione , incurrenda , a qua nemo a quoquam , praeter- 
quam a Nobis, seu Romano Pontifice pro tempore existente , nisi 
in mortfs articulo constitutus , absolutionis beneficium obtinere 
queat, omnino interdicimus. 




50 BAMNiriO aULTIPLICES Ifl HINI! 1831. 

Volcntcs, et Auclorilato Apostolica mandantes , tit quicumqae 
Librum , seu Opus praediclum penes sc labuerinl , illud slatia 
atquc praesenles Lillerae innoluerinl , locorum Ordinariis , ve! 
haerelicac pravilalis luquisitoribus Iradcrc alque consignare le<' 
ncantur. In conlrarium facicnlibus non obslanlibus quibuscuniqne. 

Vt aulem eacdem praesentes Liltcrae ad omnium notiliam fa- 
cilius perducunlur , nec quisquam illarum ignorantiam allegare 
queal , volumus, el Auclorilale pracfata dcccrnimus, illas ad 
valvas Basilicae Principis Aposlolorum , et Cancellariae ApostoU- 
cae, nec non Curiae Generalis in Monle Cilatorio, et in Acie Cam- 
pi Florae in Urbe per aliquem ex Cursoribus Nostris , ut moriH 
esl, publieari, illarumque esempla ibidem afiisa relinqui : sic ven) 
publicalas, omnes cl singulos, quos concernunl, pcrinde aflicere, 
et arclare , ae si unicuiquc itlomm personaliter nolificatae et 
inlimalae fuissent; ipsarum aulcm praesontium Liilcrarum Iran- 
sumplis, seuexemplis, eliam impressis , manu alicuiusNolar^i 
publici subscriplis , el sigitlo personao in Eeelcsiaslica dignilate 
conslilulae munilis, eamdem prorsus fidcm lam in iudicio , quam. 
exlra illud ubique locorum baberi , quac babcrctur eisdcm prae-' 
sentibus, si exhibilac forent, vcl ostcnsae. 

Datum Romae apud S. Pelrum, sub Annulo Piscatoris, dic X' 
lunii, anno MDCCCLl. Ponlificalus Noslri Anno Quinlo. 

A. CARD. LAMBRUSCHINI 



DAMNATIO 

E! prohibitio Opcris, cui liinlus ~ luris Ecclesiaslicilnslitulio- 
nes loannis Nepomuceni IVuytz, m Regio Tatirinensi Alhenaeo 
Professoris - Itemque - /n lus Ecclesiaslicmn universum 
Traclationes, Awcforis eiusdem. 

^^ AS FERPETUAH BEI HEMORIAH 

Ad Aposlolicae l Sedis fasligium sola miserentis Dei clemcn- 
lia, nullo suffragio meritorum evectl , atque a caelcsti Palrefa- 
milias vineae suae euslodiendac praeposili , omQino ofEcii Nostrl , 
ac muncris esse ducimus , si qua nosia gcrmina cxcrevisse no- 
scamus, ea succidcre, alquc cvellere sUrpilus, ne io DomiDici 
agri perniciem allius radices agant, ac diffondantur. Et sane 
quum iam inde ab Ecclesiae surgenlis exordjo, tamquam in Igne 
aurum, probari oporluerit eleclorum fidem, idcirco Aposlolus vag 
electioDis monitos iam tum lideles voIuiE surrcxisse quosdam, qal 
1 comertunt et conlurhant Emngelium Chrisli 2 », quibua fal- 
sas doclrinas disseminantibus , Fideique deposilo delrahenlibus 
a etiamsi Angelus evangelizet , praelerquam guod evangetiza- 
tum est », anathema dlceretur. El quamquam InFensissimi ve- 
ritatis hosles profligali semper victique cecideriul , nunquam 
lamen destiterunt assurgere , acriusque excrere viies , quibua 
universam, si fieri possct, Ecclesiam labefactare nllercnlur. Hinc 
profanas manus iniicienlcs in Sancla, Apostolicao hulus Sedis 
praerogaljvas, ct iura invadere, Ecclesiae constitulioncm perver- 
tere , atque integrum Fidei depositum pessumdaro ausu impio 



1 Buc refemntur Syltabi ProposiHones 21 — 25 — 3i — 35 — 36 — 
38 — 41 — 42 — 65 — 66 — 67-69 — 70 — 71 — 79 — 73— 14 — "JS. 



L 



n 



DAHNATIO AD APOSTOLICAE 



contenderunt. Porro elsi Nobis magao solalio sil Clirisli Servato- 
ris promissio , qua porlas infcri numquam conlra Ecdesiam prae- 
valiluras cdicit, non possumus lamcn non intimo cruciari aninii 
augore, gravissimam anlmorum pcrnicicm coQsideranles , quam 
ex cffraeni pravos libros edendi licenlia, perversaqiie impudentia 
ac scelere quidlibet conlra divina ac sacra audendi lalius in dies 
raanare coniperimus. 

lam vero in hac librornm undique grassanlium peste, locum 
sibi vindicat Opus sic inscriptum : « hiris Ecclesiaslici Insliltt~ 
liones loannis Nepormtceni Nuylz, in Itegio Taurinensis Athenaea 
Professoris; » ilemquc : « In lus Eccksiaslicum universum Tra~ 
ctationesAuctoris, eiusdem n, cuius nefariiOperis doclrina ex un 
illius Alhenaei Calhedra sic diiTusa est, ul seieclae ex eo aea 
tholicae Iheses ad disputandum proposilae siul prolylis ephebis ,' 
qui lauream, seu doctoris gradum consequi adspirareut. In his 
Tcro libris, ac Ihesibus in spociem adserendi iura Saccrdolii a 
que Impcrii ii tradunlur errorcs, ul pro salularis doclrinae pra 
coplis venenata omnino pocula iuvenluli porriganlur. Auctor sfe- 
quidem piavis suis propositionibus, carumque commenlis , illi 
omuia , a Uomanis ronliCcibus Praedecessoribus Noslris, praOr 
serlim loannc XXH , Bcnediclo XIV , Pio VI , ac Gregorio XVT, 
atque a lol Conciliorum decretis, pracserlim a Laterancnsi IV^ 
Florentino ac Tridenlino damnata iamdiu ac reiecta suul, quodam 
fuco novitalis adspersa, atque illila Audiloribus proponere suis, i 
typls cdere non erubuil. Quandoquidera palam et aperlc in edill» 
dicli Aucloris libris asseritur : « Ecclesiam vis infercndae potesla- 
tem non habere, neque poteslatem iillam tcmporalem directam v 
indireclara. Divislonl Ecclesiae in Orienlalem afque Occidentaleia 
nimia Romanorum PonliCcum arbitria contuUsse ; pracler poto* 
slulem Episcopatui inhaerenlem, aliam esse allributam lemporft- 
lera a eivili imperio, vel expressae vel lacile concessam, revocanf 
dam proplerea cum libuerit a clvili imperio : civili polcslali, \s\ a 
inrideliimperanle exercitae compelere poleslalcm indireclaro Dega- 
.livaminsacra: civilem polestatem,ab Ecclesiastica, sidamnoaDi- 
cialur, slbi consulcrc per polcstatem Indirectara negativam in s 



22 ACGUSTI1851. 93 

cra; illi conapelere nedum ius, quod vocant , exequalur, sed vero 
etiam appellationem ab abusu ; in conflictu legum utriusque pote- 
statis, ius Civile praevalere; nihil velare alicuius Concilii generalis 
sententia, aul universorum populorum facto, Summum Pontificatum 
ab Romano Episcopo, atque Urbe ad alium Episcopum, aliamque 
Civitatem transferri ; nationalis Concilii definitionem nullam aliam 
admittere disputationem , et civilem administrationem, rem ad 
Iiosce terminos exigere posse: .doctrinam comparantium libero 
Principi Romanum Pontificem , et agendi in universa Ecclesia , 
doctrinam esse, quae medio aevo praevaluit , effectusque adhuc 
manere: de temporalis regni cum spiriluali compalibilitate di- 
sputare inter se Christianae et Catholicae Ecclesiae filios ». Plu- 
ra quoque de Matrimonio falsa asseruntur: « Nulla ratione ferri 
posse Cbristum evexisse Matrimonium ad dignitatem Sacramenti ; 
Matrimonii Sacramentum non esse nisi quid contractui accesso- 
rium, ab eoque separabile, ipsumque Sacramentum in \ina tan- 
tum nuptiali benedictione situm esse: iure naturae Matrimonii vin- 
culnm non esse indissolubile : Ecclesiam non habere potestalem 
impedimenta Matrimonium dirimentia inducendi, sed eam civili 
potestali competere, a qua impedimenta existentia tollenda sint : 
causas Matrimoniales , et Sponsalia suapte natura ad forum civile 
pertinere; Ecclesiam sequioribus saeculis dirimentia impedimenta 
inducere coepisse, non iure proprio sed illo iure usam, quod a ci- 
vili potestate mutuata erat ; Tridentinos Canones 1 , qui anathema- 
tis censuram illis inferunt , qui facultatem impedimenta dirimen- 
tia inducendi Ecclesiae negare audeant, vel non esse dogmaticos, 
vel dc hac mutuata potestate intelligendos ». Quin addit: « Tri- 
dentiaam formam sub infirmitatis poena non obligare ubi lex ci- 
TJlis aliam formam praestituat, et velit hac nova forma interve- 
niente Matrimonium valere : Bonifacium VIII votum caslitatis in 
Ordinatione emissum nuptias nuUas reddere primum asseruisse » . 
I^ura denique de potestate Episcopali , de poenis haereticorum et 
schismaticorum , de Romani Pontificis infallibilitate, de Conciliis 

1 Sess. 24. de Matrim. c. 4. 



9i SAHNATIO AO APOSTOLICAE 

temere alque audacler ia hisce libris proposila occurrunt , quae 
persequi siugillatim, ac referre iu tauta erroruiu colluvie omDioo 
laedeal. 

Quapropler comperlum esl, Aucloreui per huiusmodi doclri- 
nam, ac senleotias eo inlendere, ut Gcclesiae constitulionem, ac 
regimeu perverlat, et Catholicam fidcm plaDc deslruat; siquidein 
ne erranles iu \iam possint redirc iuslitiac, c^terno ludicio, $1 
polcstate coercitiva Ecclcsium privat, de Matrimonii ualura, ac 
vinculo falsa senlit, ac docel, et ius slalueBdi, vel relaxandi im- 
pediraenta dirimenlia Ecclesiae -denegat, et civili addicil polesta- 
li ; denique sic Ecclesiam eidem civili imperio subdilara esse per 
summum nefas asseril, ut ad polcslatem clvllem dtrccle, vel in- 
dirccte confcrat quidquid de Ecclcsiae regiminc, do personis, re- 
busque Sacris, do iudiciali Ecclesiae foro Divina est inslitulione, 
vel Ecclesiaslicis legibus sancitum, atque adeo impium renovat 
Protcslantium systema, qoo fidelium Societas in servitutem redi- 
g^lur eivilis imperil. Quamquam vero riemo est qui non inlelligat 
perniciosum huiusmodi, pravumque syslema errores instaurare 
iamdiu Eccleslae iudicio profligatos, lamen nc simplices, atque 
imperiti decipianlur, ailmonere omaes de pravao doctrinae iosi- 
sidiis ad Noslrum pertinet Apostolatum ; expedil siquidem « ut 
ibi damna fidei sarciantur, ubi non potest fides senltre defe-' 
clura 3. B Proplerea de unilate alque inlegritate CalhoUcae fidei 
ex Aposlolici ministerii ofTicio solliciti, ul fideles omnes perver- 
sara aucloris doctrinam devilent, fidemque a Patribus per lianc 
Aposlolicam Sedem, coluranam et firmamenlum verilalis, acce- 
plam constanler lencanl, mcmoralos libros, In quibus recensitafl 
nefariac opinioues continentur ac defenduntur, accuralo priraum 
examini subieciraus, ac deiude Apostolicae censurae gladio per- 
ccllero ac damnare dccrcvimus. 

Ilaque aceeplis consultalionibus in Thoologica ot sacrorum Ca- 
nonura faeuUatibus Magislrorum, acceplisque sufTiagtis VV. FF. 
NN. S. n. E, Cardinalium Congrcgalionis Supremae et Univer- 



1 S. Bern. Epist. IflO. 



2SAtGrsTll8Sl. 98 

salis Inquisilionis, motu-proprio es ccrla scieDlia ac matura de- 
iiberalione Nostra, deque Aposlolicae poteslalis pleniludine prae- 
diclos libros , lamquam cootinenles proposilioDCS ct doclrinas 
respective falsas, temerarias, scandalosas, erroneas, in S. Sedem 
iniuriosas, eiusdem iurJbus derogantes, Ecclesiae regimcn, et di- 
\inam eius conslitutiooem subvcrlenles, schismaticas, liaerelicas, 
Protestantismo einsque propagationi faTcnles, et in liaeresim et 
in systeoia iamdiu ut haerclicum damnatum in Lulhcro, Baio, 
Marsilio, Palavino, Janduno, Marco Antonio De-Dominis, Riche- 
rio, Laborde et Pistoricnsibas, aliisquc ab Ecclesia pariler dara- 
nalis induccnles, nccnon el Canonum Concilii Tridenlini eversi- 
vas, reprobamus, damnamus ac pro rcprobalts el damnalis ad 
omnibus habcri volumus et mandamus. Praecipimus idcirco, ne 
quisquam fidcliuiii cuiuscumquo conditionis et gradus, etiamsi 
specifica et individua mentiono dignus essel, audeat pracfalos 
libros ac lUeses apud se reliocre, aut lcgere sub poenis suspen- 
sionis a divinis quoad Clericos, et quoad laicos cxeommunicalio- 
nis maioris ipso faclo incnrrcndis, quarum absolutioncm el rela- 
xatioiiem Nobis et Successoribus Noslrls Romauis Ponliricibus 
reservamus, exceplolanlum quoad excommunicalionem mortis ar- 
liculo. Mandamus quoque Typographis ac Bibliopolis, cuncUsque 
el siogulis cuiuscumqiie gradus et dignltalis, ut quolies praedicli 
libri ac theses ad eorum manus pervenecint, deferrc tcneanlur Or- 
dioariis suh iisdem respecUve poenis, nempe quoad Cicricos su- 
spensionis a divinis, quoad laicos excommunlcalionls maioris su- 
perius comminatls. Neque tantum memoralos Ilbros ac Iheses, 
sed alias, allosque quoscumquc sive scriptls, sive lypls exaralos 
libros, Tel forlo exarandos et jniprimendos, in quibus eadem ne- 
faria doclrioa renovelur exlnlegro, aul in parle, sub iisdem poe- 
nis superlus exprcssis damnamus, reprobamus, atque legi, impri- 
mi, relineri omnino prohlbemus. 

Horlamur taodem In Domino, et obsecramus, Venerabiles Fra- 
tres, quos Nobiscum pasloralis zelus et Sacerdotalis conslanlia 
coniungil, ul pro sibi commlsso docendl mlnisterio omni sollicilu- 
(tine vlgllantes in cuslodla gregis Chrisli, oves suas a lam Yeno- 



96 DAMNATIO AB APOSTOLICAE 22 irSESTI 1831. 

nalia pascuis, boe est ab horum librorum leclione averlere sala- 
gaDl; et quoniam « verilas cum mlnime dcrendilur, opprimi- 
tur 1 o,murum aeneum, et columnamfcrreamseseconstiLuant pro 
domo Dei conlra yaniloquos et seiiuclores, qui divina alquo hu- 
maua iura sus deque mlscenles neque Caesari quae sunt Caesa- 
ris, nequc quae Dei sunt, Deo ipsi reddenles, Sacerdolium ct jm- 
perium commillunl inter se, alque adeo impetere ulrumque, at- 
que evertere connituntur. 

Ul aulem praesenles Litlerae omnibus inuolescanl nec quis- 
quam illarum ignorantiam practexere et allegare valeat, volumus 
ac iubemus, ipsas ad valvas Basilicae Apostolorum Principis, et 
Cancellariae Apostolicae, nocnon Curiae Gcneralis in Monle Cita- 
lorio, et in acie Campi Florae do Urbe pcr aliquem es Cursoii- 
bus Noslris, ul raoris esl, pubUcari, illarumque esempla ibi affi- 
xa relinqui ; sic yero affixas ac publicatas perinde omnes afTicere, 
ad quos speclanl , ac si unicuique illorum personaliler noUficatae 
alque intimalae fuissent. Praesenlium quoque Lillerarum tran- 
sumplis eliam impressis, manu alicuius publici Notarii subscriptis 
et Sigillo personae in Ecclesiaslica dignilale constitulae raunitis, 
eamdem lidem iu iuiiicio et extra haberi volumus, quae eisdem 
his haberetur, si forent exhibilae vel oslensac. 



Dalum Romae, apud sanclum Pelrum, sub Amiulo Pisealoris, I 
die XXII Augusti, an. MDCCCLI. Pontiflcatus Nostri Anno Sexto. ] 

A. C.\RD. LAMBRUSCHIM 1 



1 S. FeliK ill. disl. i 



9T 



ALLOCUTIO 

HABHA IN GONSISTOBIO SEGRETO DIE V SEPTEMBRIS 

ANM MDGGCLI. 



Yenerabiles Fratres 

Qaibus lucluosi^simis l perturbatioDibus et calamitatibus ob 
trisUssidias rerum conYersioncs multos per annos inclyta Hispana 
IVatio de catholica Ecclesia, et hac S. Sede tot illustribus, glorio- 
isissimisque faclis optime merita, miserandum in modum fuerit 
exagitata, quaeque gravissima, et nunquam satis deploranda mala 
amplissimi illius Regni Ecclesiis, Episcopatibus, Capitulis, Mona- 
steriis, cunctoque Glero, Populoque fideli incubuerint, et quae 
saeva deinde clades Catholicam Religionem, Sacrorum AntisUles, 
ecclesiasticosque vlros afflixerit, divexarit, quaeque adversus sa- 
craliora Ecclesiae iura, eiusque bona, libertates, et adversus hu- 
ius Apostolicae Sedis dignitatem, auctoritatemque ibidem fuerint 
perpetrata, universo, qua lale palet, terrarum orbi, ac Vobis mul- 
to magis compertum, exploratumque est , Yenerabiles Fratres. 
Alque optime scitis quanta cura et sludio rec. me. GregoriusXVI 
Praedecessor Noster expostulaliones, querimonias, preces adhi- 
buerit, nihilque intentatum reliquerit, ut affliclis illic, ac prostra- 
tis religionis rebus succurreret, mederetur et consuleret. Neque 
ignoratis, qua solliciludine Nos, vix dum licet immerentes, inscru- 
tabili Dei iudicio in eiusdem Decessoris Nostri locum suffecli, el 
in hac sublimi Principis Apostolorum Gathedra collocati fuimus , 
praecipuas paterni Animi Nostri curas , cogitalionesque ad claris- 

1 Euc refertur Syllahi Propositio 45. 



ALIOCCTIO QUIBUS UCTlOSiSSJiVIS 

simam illam AaliODem convcrlimus, quo ccclesiasUcas ibires, 
quaDtiim ricri possel, ad Satiorum Canoiium normam componere^ 1 
el iufliela Ecclesiae Tulnera sanaie possemus. Quamobrcm posl- 
quam eerllores facti fuimus, praecipuas quasdam , ac poliores 
condiliones, cl cauliones a Nobis anlea pracscriptas fuisse adrais- 
sas, ac in luto positas, carissimae in Christo Filiac Nostrae Mariae 
Elisabelli poslulationibus alacri, ac libenlissimo animo obsecun- 
dantes ad Eam, ul probc noslis, misimus Venerabilem Fralrem 
loanncm Arcbicpiscopum Tiiessalonicensem opporlunis facullali- 
bus ct inslrucliouibus munilum, qui apud ipsam Calholicara Ma- 
ieslalem Apostolici Delcgali, ac deindc suo teniporc Nostri et hu- 
ius S. Sedis Nuntii munus obircl, omnemque suam operam eccle- 
Giaslicis ibi negoliis traclandis, ordinandis, scdulo ac sollicile im- 
penderel. Ae meminislis, Venerabiles Fralres, niliit Nobis polius , 
nihil anliquius fuisse, quam illius Regni Ecclesids, legilirao pas- J 
tore alongoiam leraporc pene omnes miscrc ^idualas, idonei* 
ADlislilibus in prirais coramiilero, Noslrasque in id curas, Dei 
bene iuvanle, el Ipslus carissimae in Cbrislo Filiae Noslrae ope-T 
ra, non levi cerle animi Nostri consolalione oplalum exlluni ba- 
buissG. 

lam vero Vobis sigoincamus Nostras solliciludines pro aliift 
sacris ecclesiaslicisquc illius Itegni rebus coinponendis susceplasi 
ob propensam praeserlira eiusdein carissimao in Chrislo FitjMj 
Nostrae in Religionis bonura volunlalem haud cccidisse irrita 
qnidem post diuturnnm operosamque Iraclationem Convenlio inlei 
Kos et Reginam Calholicam est inita, quara dclecli exutraque pap- 
le Plenipolentiaril subscripserunt, Nomine quidera Nostro idem Vtf> 
nerabitis Frater loanues Archiepiseopus Thessalonicensis, Nomii»! 
aulem Regioae dileclus Filius Nobilis Vir Eques Emmanuel Ber- 
tran de Lis a publicis Maieslatis Suae negotiis. Quam Convendo^ 
Dera ab eadem Regina el a Nobis ipsis, audito consilio VV. FF. ' 
NN. S. R. E. Cardinalium Congregalionis negotiis ecclesiaslicis 
cxtraordinariis proposilac, iam ralam habitam , Vobls exhibeiij 
mandavimus una cura Aposlolicis Noslris Utleris, quibusConvcn-1 



II ti SEPIEITBRIS 18S1'. 99 

g^om ipsam conQi^mavImus, ut omnia darlus ct plcnius agno- 
«ere possilis. 

llliid quidem Nobis \el maxime cordi fuil, ul sanctissimae no- 
slrac Religioois iDcolumilali, ct spiritualibus Ecclesiae rebus stu- 
diosissime consuleremus. Ilaquc conslitutum pcrspiciclis, Calholi- 
cam fidigloiicm cum omnibus suis iuribiis, quibus ex divina sua 
iDstKutione et Sacrorum Canouum saDclionc potilur , ita miice in 
co Regiio, vcluti anlea, vigere ac domiDari debere, ut omols alius 
cullus plane sit amotus et iuterdictus. Hinc cautum qiioque esl, 
ul insliluendi ac docondi ratio in cunclis lum Univcrsilatibus, 
lum Collegiis, tum Seminariis, lum publicis privalisque scholis 
cum ciusdem catbolicae religionis doclrina planc congrual, alque 
Episcopl aliiqne Dioecesani AnlisUtes, qui ex proprii ministerii 
ollifio in calholicae doctrinae purilalem luendam, propagandam, 
et in chrislianam iuventulis cducationem procurandam lolis viri- 
l)us incumbere debent, nullo prorsus umquam praepediantur im- 
pcdimento, quominus publicls eliam scholis scdulo advrgilare, el 
in illas pastoralis sui muneris partes liberc esorcore possinl. Ac 
pari sludio ecclesiastlcac auctorilalis liberlalem dignitalcmque 
asscrendam curavimus. Etcnim non soliim stalutum est Sacronim 

Ipraeserlira Anlislites ad Episcopalem eorum iurisdlctioncm exer- 
eendam plena libcrtale pollcre, quo catbolicam fidem et ecclesia- 
Slicam disciplinam lueri, et morum honcslatcm in christiano po- 
pulo luliiri, ct optimam iuvenum, eorum potissimum qui in sorlem 
Bomini voeantur, instltutionem procurare, et alia omnia proprii 
mimsteni munera esplcre valeanl; verum etlam decrelum esl 
omnes Hegni Magislralus eorum operam praestare debere, quo ab 
omnibus ecclesidsUcae auctoritatl et- dignitali debilus exbibealur 
ihonor, observantia et obedientla. Accedit eliam, ut praeslantis- 
ma Regina, eiusque Gubernium Ilsdem Episcopis valido suo pa- 
llrociDio et praesidio omnem opcm ferre profileanlur, cum ab 
lipsls pro pastoraU munere illorum potissimum hominum improbi- 
s csl cobibenda, et coercendaaudacia, qui lidelium meoles per- 
tftere, moresque corrumpere nefarie commoliuntur, ct a proprio 
jrege deleslabiiis ac dira pervijrsorum librorum pestis alque per- 



100 ALLOCUIIO QVrBVS LLCTV0SISSI3/IS 

Diclcs csl aTcrteDda ac prolligaDda. £t quoniam rclatum ad Nos I 
cst, ex nova Dioecesiuin divisione maiora spirilualia bona io il- 1 
lius Regni fiddes redundare, icciico Dovam liuiusmodi circumscri- ' 
j^lioncm Nostra auctoritate , et ipsius Reginae codscdsu peragen- 
dam staluiraus, alque Apostolicas de Iiac re suo tcmpore profere- 
mus Liltcras, postquam ca omnia fueriut perspccla c( slalula, 
quae ad rem ipsam pcrGciendam sunl ncccssaria. Gum aulem Re- 
ligiosae Familiae pie iostitutae, ac recle adminislratae maxirao J 
sint Ecclesiae el civili societali usui et ornamcnlo, quanlum in 1 
Nobis fuit haud omisimus cniti, ut illic Regulares Ordincs conscr- 
venlur, restituantur, augeantur. Atque in cam profeclo spem eri-' 
gimur fore , ul propler avitam eiusdem carissimae in Cliristo 1 
Filiae Noslrae piclatem, cl eximiam Hispaniae Nationis religio- 1 
ncm ipsi Regulares Ordincs ibi pristina dignitatc ac splcndore 
fruanlur. Ne quid autem Religionis bono quavis ratione olQcere i 
possit, Don solum constitutum est, Legcs, Ordiuationcs et De- 
creta quaecumque CoDveDtionl adversaolia de medio sublata omni- 
no esse ac penitus abrogata, vcrum etiam sancitum, ut cetcraJ 
omnia, quae ad ecclesiasticas rcs ct personas perlinent, dc qui-f 
bus in Conventione nulla cst liabita mentio, iuxta canonicam eq 
vigentcm Ecclesiae disciplinam e\igi ei administrari plane de- ' 
beaDl. J 

Nec vero ca praetermisimus, quae ad temporale Ecclesiae ho^M 
Dum possunt perlinere. Omni enim sludio et contenlionc Tindi-i^ 
candum ac tueodum curavimus ius, quo Ecclesia pollcl, acqui-il 
reudi scilicet et possidendi quaecumque bona slabilia et frugifera, \ 
veluli ianumera prope Conciliorum acta el Sanctorum Palrum seo- J 
lenliae el cxempla , ct Praedeccssorum Noslrorum CoDslitutiones] 
apertissime loquuntur, sapienlissime doccnt ac dcmonslranl. At-T 
que ulinam ubique genlium , ubique lerrarum posscssiones Deol 
ciusque Sanctae Ecclcsiae dicalae semper inviolatae fuisscnt, ^l 
bomincs debila illas reverenlia essent prosequuti ! Equidem baud I 
cogeremur deOere plurima, omnibusque nolissima mala ct danual 
in civilem ipsam socielatem dcrivata ex iniosla prorsus et sacri- 
lega eeclesiasticarum rerum ac bonorum spoliationo ct direpti(>- , 



5 SEPTEMBRIS ]8ol. 101 

, quae ad runeslissimos quosquc ac perQiciosissiraos Socialismi 
et ConijnMHHmi errores fovendos magna ex parte yiam munivit. 
lam porro in Convenlione constabililum, flrmalumque conspicietis 
Ecclesiae ius novas acquirendi possessioncs, ac simul sancitura, 
ul proprielas bonorum omiiium, qiiae vel in pracscnlia possidet, 
vel in poslerum acquiret, integra et inviolabilis omnino babeatur 
alque persistat. Hinc conslilntum eliam fuil, ut, nulla inlcrposila 
mora, Ecclesiae illa omoia slatim restituanlur bona, quao non- 
dom divendila fuere. Verum cum ex gravibus ac lide dignis lesti- 
moniis acceperfraus, nonnulla ex iisdem bonis nondum alienalis 
ila in detcrius csse prolapsa, et administrationis incommodis ob- 
noxia, ul evidens constel Ecclesiae utililas, si illorum prelium in 
pufalici acris alieni reditus numquam quavis alia ratione transfe- 
rendos convertalur, eiusmodi pcrmulationi indulgendum esse cen- 
suimus, postquam vero bona ipsa fuerint Ecclesiae restituta. 

Omncm quidem dedimus operam, ul Episcopi, Capilula, Semi- 
naria, ParocLi congruis ac stabilibus potlantur redilibus, qui 
Ecclcsiae pcrpctuo addicti, ab ea libero erunt administrandi. Et 
si vero bi reditus cum antiqua Hispani Clcri dolo conferri non 
possint, el ob lemporum asperitalem mlnores, quamNos optavis- 
semus,.existant; tamcn probe noscentes, qua singulari rcligione 
et pielate idem HispaDlarum Clerus summopero praestet , pla- 
L&enon dubitamus, quin ipsc in divina voluntalo cooquiescens, et 
^emni vlrtutum genere raagis in dies undique refulgens, in vine- 
am Domini naviler scienterque excolendam alacriori usque sol- 
lerlia el sludio incumbal, cum praeserlim per ecclesiasticam li- 
bertalem in Convenlione sancilam iis omntbus expeditus sit im- 
pedimenlis, quae anlea libero sacri ministorii exorcilio adversa- 
bantur, atque ita Populorum obsequium, amorem et veneratio- 
nem sibi magis magisque conciliet et devinciat. Cetcrum cum 
plenum ac liberum acquircndi ac possidcndi ius fueril sancitum 
ac servalum, patet Hispanis Ecclesiis aditus ad ampliores obti- 
nondos reditus, quibus et maiori divini cullus splendori, ct de- 
centiori Cleri suslonlationi facilius et commodius consulatur. A.t- 
quo id felicioribus lemporibus ex regia carissimae in Chrlslo Fi- 



102 ALLOCCTIO QUIBVS LVCTVUSISSI.VIS 

liae Noslrac muQificenlia, eiusque Gubernii sludio, et ex pgiegia 
ac perspecla Ilispanac Nalionis religione rulurura Nobis polllcc- 
mur. Ex iis, quae raplim cursimquo commemoravimus, iQtelli- 
gilis, VcDerabilcs Fralrcs, quo slutlio iNoslras omncs curas in eo 
olesiaslicis Hispaniae rebus ioslauraudis posuerimus, ac fiilurum 
coDfidimus, ul, divina adspiranle gralia, in amplissimo illo R^- 
gDO calbolica Ecclesia, eiusque salularis doclrioa quolldie magis 
lalissimo domiuetur, vigeat et efllorescat. 

Nunc vero noscatis velimus , dileclissimum in Chrislo Filium 
Noslrum Leopoldum li Magnum Etruriae Diicem' et Lucenslum 
Ducem pro egregla sua pieiatc vcliementer optasse, ul vigentes 
in Elruria leges quodammodo ordinari ct componi possent cum 
iis omuibus, quae ccclesiasticas leges respicluut. Itaque eDixis 
prccibus a Nobis efllagitavit, ut nonuulla inlcrea lempori conci- 
liare vcllemus, cum eitlem religiosissinio Principi in anlmofixum 
destinaLumque sit, plenam cum hac Apostolica Sede in poslerum 
inlre Convenlionem, qua in rcgionibus ei subieclis ecclesiaslica- 
nim rerura leglniini el ratlonibus prospere consulalur. Quocirca 
firma ac cciLa spe freli fore, ut idem dileclissimus in Cbrislo 
Filius Nosler eiusmodi Convcnlionem lusta Nostra desideria, ma- 
iori qua fierl potest celerilaLe, sit inilurus, illius voUs obsecuo- 
dantes aliqua capita a VV. FF. NN. S. R. E. Cardinalibus eius- 
dem Congregalionis NegoLils ecclesiaslicis extraordinarlis pi 
positae perpensa, iDterJm consLilula fuere, quae a Nobis el dl 
ipso Principe rata habila sunt. Quibus quidem capilibus, scu ar- 
ticulis iolcr celera conslilulum est, ul Epjscopi omnem liabeiml 
Uberlalem iu iis omnibus pcragendts , quac ad sacrum pcrLincot 
mlnislerium, ac in scripla ct opera quae dc rebus ad religioDem 
speclanlibus Iraclanl, ccnsuram feranl, ul propriam eoriim epi- 
scopalem aucLoritalem libere adbibeant ad fidelcs a prava quaTis 
leclionc lum rcligionl, lum moribus pernlciosa arccndos, ac 
mul cautum, ul omnes cum hac B. Pelri Calbedra catbolicjie 
ritalis el unllalis cenlro llbere communicaro valcant. et causae 
omnes spirlLuales el ecclesiaslicac sacrae poleslaLIs iudicium u- 
nioe et omDino spectare debeant cx sacrornm Canouum pracscti- 



I 



5 SEPTEMBBIS I80I. 103 

plo. i\i)ii levi autem iucuudilale afTecli fuimu.s, proplereaquod 
idem dilecUssiiiius in Cbrislo Filius Noslf-r liaud omisil Nobls 
polliccri e[ profileri, se omnem suam opem et operam esse colla- 
turum ad saDCtissimam uoslram religioncm lulandaui, ad dlvi- 
sum culLum tuendum, cL ad publicam morum lioncstatem foven- 
dam, ac validosuo aUxilio pracsto rulurum, quo Sacrornm Anti- 
sliles episeopalem eorum auclorilalera libere exerceant. Qaocirca 
confidimiis, ut, Dco beue iuvanlc, earum, quas iDdulsimus, re- 
nim usus in Ecclcsiac utililatem cedat, iis iDSupcr diflicullalibus 
penilus amolis-, quae lmcu.sque ciusdcm Ecclcsiae liberlati obsti- ■ 
tcrunt. 

Denique certiores Vos facimus, \oslras iam convcrtisse curas 
ad calliolicae religionis res in longinqua regione componendas, ac 
Nos magnas spe susleutari fore, ut Convenlio pos.sit iniri, quae 
rasta Noslra ct veslra desiderja Ecclesiae iuribus, ralionibus 
ac prospcrilati responJeat. Ac vel maxime oplaremus, ul buius- 
modi exempIuQi omnes carum dlssitarum partlum reglones, qua- 
rum populos praecipuo carilalis afTectu iu Domioo proscquimur, 
iniitari properarenl, quo pemlus averlorcntur plurima el ■maxima 
damna, quibus In nonnullis praeserlim earumdem parlium regto- 
eibus iramaculata Chrisli sponsa cum summo animi Nostridolore 
aflligilur ac divexatur. Alque hic liauJ possumus, quiu illis Ve- 
nerabilibus Fratribus velicmenler graluleraur , cisque merilas 
i<lebilasque tribuamus laudcs, qul in Irislissima licel coudilione 
ibi eonstiluU, lamen haud omittunl episcopali eorum zelo, et fir- 
mitale Ecclesiae cau.sam strenue tneri, eiusqtic iuin impavidede- 
fendere, ao dilectarum ovium saluli sollicito prospiccre. 

Haec eranl, Venerabiles Fratres, quae Vobis hodierno die si- 
gnificanda cxisUmavimus. Reliquum est, ut nunquam desinamus 
dies noclesquc in humilitato cordis Nostri, el in sincerilate fi- 
4id, firmilato spei, et caritalis ardore assiduas clementissimo 
«isericordiarum Patri adhibere preces, ut omnipotenli suadexte- 
quae mari ct venUs imperat,Ecelesiam suam sanclam a lantls, 
i^bus iaclalur, procellis eripial, eamquo a solls orlu usque ad 
«ccasum novis ac splcndidioribus Iriumpbis exornct et augcat. 



LETTERA 



DATA DA SCA.SANTITA A S. M. IL HE VITTOBIO EMMAMELE 
LI 9 SETTEHBBE 1852 SUL MATRIMOSIO CniLE 



La lellera ' , che V. M . CI ha fallo lenore in dala 25 higlio xA- 
limo in soguilo d' allra da Noi diroltale , ba dalo molivo di con- 
aolazione al Noslro cuorc , ricooosceBdo in qiiella un' interpella- 
zione, clic un Sovrano caltolico dirigc al Capo della Chiesa snl 
gravisslmo argomenlo del progetlo di leggo sul malrimonii civili. 
Quesla prova di rispetto verso la nostra SS, Rellglone, che V. M. 
Cipresenla, ben dimostra it rctaggio glorioso, clic I.e fu Iras- 
messo dagli augusti suoi Anlenati ; ramore cioe alla fede da quelli 
professala, pcr ciii abbiamo ferma fiducia , chc V. M. sapra con- 
servarne puro il deposito a beneficlo di tulti i suoi sudditi a fronle 
della malvagil^ dei leiupi, che corrono. 

Quesla leltcra Ci cbiama ad escguire i doveri dcU' Aposlolico 
Nostro Mlnislero, dandole una rlsposta franca e decisa .■ e ci6 fac- 
«iBio tanlo plu volentleri , iu quanlo chc V. M. Ci assicura , che 
terrJL quesla risposta in molto conlo. Senza enlrarc a disculere U 
contenulo nei fogll dei Minislri Rcgii che la M. V. Ci ha Inviali , 
nei quaii si prelende di fare 1' apologia della leggo del 9 aprile , 
insieme al progello dellallra sul malrimonlo elvile, facendo deri- 
vare quesfulttma dagrimpcgni conlralll nclla pubbllcazioue della 
prima ; scnza rimarcare , cbe quesl' apologia sl fa ocl momenla 
sleiso, in cui pcndono le trallativc iniziate per ia conclliaziono 

3 A riuesla Letlera si riferisce la Proposhhne ~3 del Sillabo. 




A A 9. M. VIITOniO EBIMAN. DE! 9 SEir. 18o2. lOiJ 

dcl dirilli della Cliiesa violali da quelle leggi senza qualificare 

alcuDi piincipii , cho in dctli fogli si cslcrnano evidenlemente 

contrani alla sana dotlrina della Cbiesa ; Ci proponiamo sollanto 

^^ di csporre colla brevita , cbe convleno ai limili di una letlera , la 

^^ dollrina Caltolica su talc argouienlo. Da qucsla doltrlna V. M. 

^H rilcvcra quanto occorrc, afTmch^ questo aiTare cosi importanle sia 

, Dicsso in rcgola ; la qual cosa tanto piii siamo convinti di poter 

otlcnorc , in quanlo cbe i suoi Miuistri hanno dichiaralo dl dod 

consentire mai a fare una proposlzione contraria ai precelU della 

Rcligione, qualunque sieno le opinioni prevalenli. 

t; domma di fede csserc stalo elevato il malrimonio da N. S. 

PG. C. alta dignili di Sagramenlo , ed e dollrina della Chlesa cat- 
(olioa chc it Sacramento non e una qualitti accidcntate aggiunta 
al conlratlo, ma c di cssenza a1 malrimonio stesso , cosicch^ 1' u- 
mouc coniugalo tra i cristiani non e legittima , se non nel matrl- 
monio Sacramento , fuori del quatc non vi k che un pretlo concu- 
^^ binalo. Una lcgge civile chc , suppanendo divisibile pei cattolici 
^^L 11 Sacramento dal contralto dl matrimonio, pretcnda di regolarno 
^H 1a validil^, contraddicc alla dotlrina della Chiesa , invade i diritti 
^^ inalicnabili dcila medesima , e pralicamenle parilica il concubi- 
Dalo al Sacramcnto del malrimonio , sanzionaDdo legillimo Tuno 
come faltro. 

M la doltrina della Chlesa sarebbe posla iu satvo , n^ baslan- 
temenle sarcbbero garantill I dlrilti della Chiesa stessa , ove ve- 
Dissero adollale nctla discussione dct Scnato le due condizionl 
aecennale.dai Ministri della M. V. : l."cioe, che la lcgge lenga 

»per validi i malrimoHii regolarmenle celebrati al cospelto delta 
Chiesa : 2." cho quando .siasl celebralo un matrimonio , che la 
Chiesa non riconosce per valido, laparle, che piii tardi vuole uni- 
formarsi ai suoi precetti , non sia tenuta di pcrseveraro in una 
convivenza condannata dalla rcligione. Impcrciocche in quanlo 
alla prima condizione, o slnteudoDO per validi i matrimonii rego- 
hrmente celcbrali avanti alla Chiesa, e in queslo caso la disposi- 
zlone dclta legge h superfliia , che anzi sarcbbe una vera usurpa- 
rione det polere legitlirao, se la legge civite pretendesse di cono- 



106 LEITERA A S. H. \1T10R10 EMSUMELE 

sccre c giudicare , se il Sacramcnlo del malrimonio sia slalo re- 
golarmcol* ce!ebraloi»/aciem Ecclesiae; o si vogliODo iutcmJere 
per validi avaDti la medesima quei soli malrimoiiii coutralU rego- 
larinente , cioe secoDdo le leggi civili , ed ancbc in questo caso 
si va a violare un diritto , clie e di esclusiva competeDza della 
Chiesa. 

Per la secoda coudiziouo poi , lasciandosi ad una delle parti la 
libcrta di non perseverare iu una couvivcuzaillccila, slantelaQul- 
lila dcl malrimonio , perche non celebrato iniianzi la Ciiiesa , ak 
in conformila allc suolcggi,si lascierebbe sussistcre come le- 
gitlima avanli al potere civilc uiia uuione , clie vicne dalla lcgge 
condannala. Ambedue poi le condizioni non distruggendo il sup- 
poslo, dal quale parle la legge in lulte lo sue disposizioui di sepa- 
rarc cioe il Sacraraenlo dal coulratlo, lasciano sussislere la oppo- 
sizioue di sopra ricordala tra la lcgge stessa e la dotlrioa dolla 
Cbicsa intoruo al malrimonio. 

Non vi k perlanto allro mezzo di conciliazione che , illenendo 
Cesare quello cbe h sno, lasci alla Cbiesa cio, cbe ad essa appar- 
lieno. It polere civile dlspouga pure degli cffetli civili , che dcri- 
vauo dallc nozzc , ma lasci alla Cbiesa tl regolarne la validilci fra 
i cristiaui. La legge civile prenda le mosse dalla validilfi od in- 
"validitii del matnmouio , come sara dalla Cbiesa dcterminala , e 
pjrtcudo da queslo fatto, che c fuorl delld sua sfera il coslituirlo» 
disponga allora degli effetli civiii. 

La Icltera poi della M. V. Ci cbiama a cbiarire altre propo- 
sizioni , cbe abbiara rilevale dalla medesima. E priniieramcnle 
V. J\I. dice li' aver sapulo da uu canalc , chc Ella dcve credere 
ufficiale , cbe la proposta delia suddelta legge non fii riguardala 
da Noi iwmc oslile alla CLicsa. Abbiamo volulo su questo propo- 
sito parlare, priuia della sua parlenza da Roma, col miaislro di 
V. ^L conle licrlone , il ({uale Ci ba assicurato sull' onor suo , dl 
avere scrilto uuicamenle ai Ministri di V. M. , che il Papa DOa 
poleva uulta opporre, sc couscrvati al Sacramento lulli i suoi sa- 
cri dirilli o la libcrti che gli corapete, si fossero volute fare del- 
le leggi riguardonli sulo gli elTeili civili del malrioioiiio. 



r 



DEl 9 SETTEMBBE 1852. 107 

V. M. aggiunge, cbe queste slcssc leggi, le quali sono in vi- 
gove presso cerli Slali liniitroG al Ucgno del Picmoule, non han- 
Bo impedilo alla S. Sede di riguardarli con occhio di beiievo- 
lenza e di amore. A questo rispondererao cbe la stessa S. Sede 
non si i mai acquieUtta sui fatti , che si citano, e scmpro ha ro- 
clamato conlro quesle leggi appena ne cooobbe I' esislenza , con- 
servandosi anche adesso ne'noslri archivii i docuroenti delle fatle 
rimoslranzc; ma quesle proteslo non hanno niai impedito nh ira- 
pediscono di amare i caltolici di quellc nazioni , che furono co- 
slretle a sotloporsi all' esigcnza di quostc teggi. Dovi-emo forse 
non amare i caltolici del Rcgno di V. M., quan(l"anche si trovas- 
sero nelia dura necessita di subirc questa legge? Mal no ! Diremo 
di plu; dovranno in Noi cessare i sentimenli di carita verso la 
M. V. nel caso si trovasse traseinata (che Dio doI permelta mai) 
a sanzionarla? La Nostra carila st raddoppierebbe, e con zelo mag- 
giorc dirigeremmo piu fervide pregliiere a Dio , supplicandolo a 
non voler rilrarre la sua mano onnipotcnlc dal capo di V. M. e 
a volerla soccorrere piu ehe mai coi lumi e cblle ispirazioni 
(lella sua grazia. 

Intanlo pero non possiamo a meno, anzi sentiamo tutto il debi- 
lo cho Ci corre, di prcvcnire il male per quanto da Noi dipende, 
e dichiariamo a V. M. clio , se la S. Sede ha reclamato allra vol- 
la contro questa legge , oggi piu che mai 6 stretla dal dovere di 
hrlo verso il Piomonle , e nci modi i pid sotenni, perch^ appunlo 
il Minislero di V. M. invoca gli esempii di allri Slati , dei quali 
fanealLesempii incomhe a Noi il dovere di irapedire la riprodu- 
zione, ed anche perche, procedendosi allo stabilimeulo di una 
lai legge io lempo cho sono aperte le traltative per la concilia- 
2ioue di allri aifari , una tal circoslanza potrebbe forse sommini- 
slrare Toccasionc di far supporro che vi fosse una qualchc conni- 
venza per parte della S. Sede. Ci sarebbe vcramonle penoso un 
lal passo , raa corao esonerarcenc avanli a Dio , che ci affidi il 
regime dclla sua Chiesa , e la custodia de' suoi diritti? Solo la 
M. V. polrebbe arrecarci queslo grande conforlo col toglierccno 
i'occasione , ed «na sola sua asserzione in proposilo compirebbe 



108 lETTKRA A S. M. VITTORIO EWMAKUILE 

la consolazione che abbiarao provato nell' essersi a Noi dirctla , e 
quanto piii soilecita sari la sua risposla , lanlo Ci riuscirti pOt 
gradila. come quclla clio Ci solleveri da un pensiero che assai 
aflligge il Noslro cuorc, ma che saremrao coslretti di senlire nel- 
ta sua piena eslenslone , quando uno slrclto dovere di cosclenza 
reclamasso da Noi quesl'allo solenoe. 

Ora Ci rcsta di ehiarirc l*cquivoco ,in cui 6 V. M. circa l'am- 
ministrazione della diocesi di Torino. E senza trallenerla sover- 
chiamcntc su queslo punto Noi le dimandiamo solo di avere la 
pazienza dl leggere due Nostre leltere a Lel dirette Iq data7 Set- 
tembre e 9 Novembre 1849. II suo ministro in Roma, conle Ber- 
tone, ora in Torlno , potrct anchc rifeiirlo a questo proposilo una 
Noslra ritlessione a lui cslernata , o cbc ora ripcliamo con tulta 
ingenuili a V. M. Insislendo egli sulla nonilna delVamminlstralo- 
re della dlocesi di Torino, faccmmo ad csso osservare cbe il Mi- 
nislero piemonleso essendosi reso responsablle della rlprovevole 
carcerazlone c dci!'esiglio Ji mons. Arcivescovo, ha ottenuto ua 
line che non conosciamo se fosso nctle sue vcdute, ha cio^ ottenu- 
lo che il Prelalo abbia inconlrato la simpalin e il rispetlo di i 
grande parte del caltollcismo dimostratosi in lante mantere , per 
cui siamo stali oggi posll nell' imt>ossibIliI& di andarc inconlro al- 
rammirazione dello stesso caltolicismo con privare monsig. Arci- 
vescovo deirammlnlstrazionc dclla sua cliocesi. 

Finalmente rispondiamo all' ullima osservazlone che V. M. Ci 
eslerna addebllando ad una parle dcl Clcro piemonlcse e ponlifi- 
clo, dl far guerra al suo Govcrno e dl eccllare I suddili alla rivol- 
la contro di Lei e conlro lc suo lcggi. llna tale asserzione Ci sem- 
brerebbe del tutto InTcrosimile sc non ci fosse scrltla da V. M., la 
quale assicura di averne in mano i documenli ; ed in queslo caso 
k fuori di dubbio chc dehbono esser punili I rel nei debili modi. 
Ci duole solo di non conosccre qucsti documenti per non sapere 
quali sieno i membrl del Clero che si sarcbbero accinli alla pes- 
sima impresa di cccilaro una rlvohizionc al Piemonlo. Oucsta I- 
gnoranza Ci pone nella nccessili di non potcrli punirc ; se mai 
perft s' inlcndessero per eccilamento alla rivolta gU seritli, che per 



» 



DEI 9 SETTEMBRE 1832. lOS) 

parle del Clero sono compaisi per opporsi al progelto di lcggo 
sul malrioiomo , diremo clie , prcscindendo dai raodl chc qualcu- 
no avesse polulo adoperare , il Clero ha falto il suo doverc. iVoi 
scriveramo a V. M. clie la lcggc non e caUoIica, c se la legge Don 
h callolica h obbligato il Clero di avvertirc i fedeli anche a frODlc 
del iwricolo che incorre. Maesla, Noi Lc parliamo anche a nome 
cli G. C. , dcl qualc siumo Vicario, quantunquc indcgni, e nel 
sno santo Nonte Le diciamo di non sanzionare qnesta legge che 6 
fertile di mille disordini. 

La preghiamo poi di volcre ordinare chc sia messo un freno 
alla stampa cUe ribocca continuamcnte di beslemmie e d' immo- 
ralili. I peccati chc dcrivano dalla liconza di parlarc e di scrive- 
re, sono senza numero. Deh! pcr picti cho quesli peccali non si 
rlversino mai sopra chi, avcndone il potere , noo ne impedisse la 
cagione ! V. M. si lamcnla del Clcro, ma questo Clero e slato sem- 
pre in quesU ultimi anni avvilito, bersaglialo , calunnialo , deriso 
da quasi lutti i fogli chc si stampano ncl Piemonte. Non si po- 
trebbero ridire tutte le villanie e le rabbiose invetlive scagliate e 
che si scagliano contro queslo Clero. Ed ora perche esso si ac- 
cingc a dtfenderc la verita e la puriti della fede, dovri queslo 
Clero forse inconlraro la disgrazia della M. V.? iNoi non possia- 
mo persuadercene, e Gi abbandoniamo volenlierl alla speranza di 
vedcre dalla M. V. sostenuti i diritli della Chiesa, prolelti li suoi 
minislri, c liberato il suo popolo dal pericolo di soltostare a certo 
leggi, che seco porlano 1' irapronla della decadenza della religio- 
nc e dclla moraliti negli Stati. 

Pieni di questa tiducia alziarao al cielo le mani , prcgaudo la 
Sanlissima Trinili a far discenderc la benedizione apostolica so- 
pra r augusta sua Persona e lutla la realc Famiglia. 

Dalum Castri Gandulphi, dle XIX Seplembris MDCCCLn. 



ALLOCUTIO 



HABITA IN COSSISTORIO SECRETO DiE XXVIt SEPTEMBIUS 

AiNM MDCCCLIl. 



Venehabiles Fbatiies 



Acerbissimum 1 VoLiscum, Veaerabiles Fralres, liodiccomrau- 
Licamus dulorem, quo iamdiu inlime prcmimur ob maxima, el 
nunquam salis lugenda damna, quibus plures ab hinc annosCalho- 
lica Ecclesia in Ncogranalensi Repubblica miscrandum in modum 
affligitur, alque vexatur. Quod nunquam fore pulavissemus, cura 
Dmnos noscant, quibus praecipuae benevolentiae significationibtis 
Laec Aposlolica Sodes illam Rempubiicam fuerit proscquuta, el 
qua alacrilate felieis recordalionis Grcgorius XVI Praedecessor 
Noster ad rcligionis, ct spirilualo illius gealis bonum omni studio 
prociirandura, alque ad muluae amieiliae viucula magis magi«- 
quo obstringcnda Rempublicam ipsam prac aiiis omnibus Am&- 
ricae regionibus non modo primum rccognoverit, sed ellam Apo- 
slolicam Nuuciaturam ibi constitueril. Alquo eo magis dolemus, 
quod adliuc irriliie Tucrc curac omues tum ab codem Praedcccs- 
sorc Noslro, lum a Nobis ipsis sumraa conleulioneapudilludfiu- 
bernium adbibitae, ut tot catholicae rcligioni illata amoverenlur 
damna, ac nefariae ct iniuslissimae de racdio lollerenlur leges 
ibi a civiii polcstale cum raaximo tidoliura detrimenlo conlra di- 
rmam Ecclesiae institulionem,eiusque veneranda iura, el liberta- 
lcm conlra supremam huius AposloUcae Scdis poleslatem, conlra 



I 

I 



1 Buc Tefenmlw Sjillabi Proposiii 
3 — 74 — 18. 



t ai-yj— S.3-55— 67 — 



ALLOCLTIO ACEBBlSSHaUSI 27 SEPT. 18^2. 111 

sacrorum Anlislites, el ecclesiaslicos \iros latae alque sancilae. 
Novcrat eDim ideni Decessor Nosler, legem ibi nicnse Aprili an- 
no ISfS fuisse promulgalao), qua intcr alia staluilur, ul, vix 
dum alia apud illam laicae poleslalis tribunalia accusatio adver- 
sus ecelesiaslicos viros, ac vel ipsos Episcopos fuisset admissa, 
non solum Sacerdotes Domioi aliiquo Clenci, sed eliam Episco- 
pi, quos Spirilus Sanclus posuit regore Ecclesiam Dei, ab omni 
sui minislerii excrcilio se abstinere, ac proprii muceris parles 
aliis commillere debeanl, conslitulis quoque carceris, cssilii, ot 
aliis poenis in eos omnes, qui id agere noluissenl. Ouaproptor 
ipse Praedecessor Noster, nulla inferposila mora, suas codem 
anno ad illius Reipublicae Praesidem misit Lilteras , quibus 
legcm illam omoi certe rcprehensione dignissimam veheraenler 
improbavil, ac simul summopere esposlulavit, ul eadera lcx sla- 
tim abrogarelur, el Ecclesiac iura sarla, tecla baberenlur. Nos 
aulem, poslquam inserulabili Dei iudicio ad hanc Principis Apo- 
stolorum Calhedram cvecli, lolius Ecclesiac guhernacula tracl.in- 
da suscepimus, aflliclis Inibi sancllssimae noslrac religlonis re- 
bus consulere vel masime cupienles iam indo ab anno lSi7 ad 
ciusdem Neogranalensis Reipuhlicae Praesldem seripsimus I.illc- 
ras. Quibus quiclem Lilleris significanles, quanlopere dc i!la Do- 
iniaici gregis parte sollicili et anxiiessenius, elquo singulari pa- 
lcrnae Noslrae carilalis sludio opportuna vellemus adhihcre reme- 
dia ad sanandas ibi contriliones israel. lamentali sumus vebe- 
menler deplorandam condilionem, in qua versahalur Ecclesia. 
Neque praelermisimus iisdem Litleris inler alia snmmopero con- 
queri de binis illis praeserlim iam conceplis decrelis, quorum al- 
lero proponebalur, ul, bac Aposlolica Sede minimo consulla, dcci- 
mao lollerenlur ; altero autcm, ut liomlnibus tlluc immigrantibus 
licerel publicum proprii cuiusquo cullus cxcrcilium hahere. Al- 
quc commcmorata improbantes decrela ctiam atque etiam efHagl- 
tavimus, ut illa nullum nunquam obtinerent exilum, utEccIcsia 
sdIs omnibus iuribus, ac plena fruerelur libcrlate. 

Ea porro spo nilebamur fore, ut Neogranatense Gubcrnium bas 
Noslras voces, monila, expostulaliones, querelas, quae ex amau- 



ALLOCtnO ACSnBISStJIVir 

lissimi aeque ac afllictissimi communis omnium ridelium Palris 
cordc crurapebant, pronis vellet auribus cscipcre. Verum incredi- 
bili animi Nostri dolore Vobis nunciare cogimur, liosliles violen- | 
tosque in Chrisll Ecclesiam impelus quolidie magis, ac duobua ' 
praesertim ab liinc annis, adeo esse faclos, ul nova el gravissima 
Ecclesiae ipsi i>er laicam potestalem indesiueDler inHicta sint \ul- 
nera. Etenim, Venerabiles Fratres, non solum iuiuslissimae illae 
logcs, de quibus dolentcrloquuli sumus, minime sublatae fuerunl, 
verumeliam aliae ab ulroquc illius Gubernii Consilio legibus fe- 
rendis praeposilo sunl conditae, quibus sanclissima Ecclesiae el 
huius Sanelae Sedis iura maiorera in modum violantur, oppu- 
goantur cl proculcanlur. Naraquc inter alia iam inde a mense 
Maio superioris annt lcx prodiit conlra Religiosas Familias, quae 
pie iasUlulae, reclequc adminislralae magno chrislianac cl civlli 
reipublicae usui et ornamento esse solent. Ea enim lege conGrma- 
lur expulsio Religiosae Sociclatis lesu Famillae, quae illuc pri- 
mum arccssila ac tantopere exoplala, de re calholiea el civili illic 
oplime raerebatur ; alque eadem lcge vetatur, ne ulla in Neogra- 
aatensis Reipublicae lerritorio Societas instllui possil, quae pas- 
sivae, ul dicunt, obedienliac vioculo potissifiium obslringatur. 
Insuper eadem lege iis omnibus promiElitur ausilium, qui a su- i 
scepto religiosac vilac institulo (leficerc, ac solemnia vota frange- 
re velinl, ac Vcnerabili Fratri Emmaoueli, illius ecclesiasticae pro- i 
vlnciae Archiepiscopo vigilantisslmo , viro summis P«'oslris et \ 
buius Apostolicae Sedis praeconiis decorando, inlerdicilur eser- 
cere facultatem eiabhac Apostolica Sedc iam inde ab auno 1833 
tributam, visilandi sciliccl Religiosas illius reglonis Familias, el ' 
regularem resUluendi di.sciplinam. Eodcmsubinde mcnse et anno 
alia sanclta lex esl, qua Ecclcsiasticum Forum dc mcdio omnino { 
tollitur, ac dcctaralur, causas omnes ad idcm forum pcrlinenles, 
ac vcl ipsas tum Archieplscopi, tum Episcoporum causas sive 
civiles mve criminales anlc laicalia Irihunalia ab illius Reipublicae 
Magislratibus in poslerum esse iudicandas. Postmodum, die nem- 
pe vigesima sepllma eiusdem meosis Maii anno 1851, de Paro- 
cbis nominandis promulgala lex cst, qua NaEionalia Consilia neQ- 



27 sEPTEMBms 1852. 113 

filum falsuniquc ius designaudi Parochos a Praesldc iUiiis Roipu- 
blicae afl quemdam cxeogilatura Parocbialem Convenlum, quem 
Cabildo parroqmal appcllant, ex cuiusque Paroeciae patribusfa- 
milias praeserlira comparatum Iransferunl, nt, cum aliqua Paroe- 
cia suo fuerit Parociio orbala, ille Convenlus novum Parocbum 
nominarc qucal. A.liquibus insuper eiusdcm legis articulis prohi- 
bcnlur Sacrorum Anlislilcs ullum seu sacrae visitationis, seu alio 
quocumque iuro pcrcipere emolumentura,- alqueeidem Parocbiali 
Conventui Iribuilur potestas pro suo arbitrio statuendi et immu- 
tandi tam Parocboium redilus, quam impeudia sacris functiouibus 
necessaria; el alia statuunlur, quibus ecclesiasticac pi-opriclatis 
iura Tiolanlui" ac delenlur. Posl baec die primo mensis luuii eius- 
dem anni 1831 alia sancila est lex, qua Tclatur, ne Caoonicales 
Catbedr^Iium Ecclosiarum Praebendae conferantnr, nisi poslquam 
a maiore Provincialium cuiusque Dioecesis Consiliorum parlo id 
pro eorum arbilrio fuerit sEatutum. Aliae deinde promulgalae sunt 
legcs, quibus el omnibus dala est racullas se liberandi ab ouerc 
solvendi census, qui polisslmam ecclesiaslicorum rediluura partem 
constituunl, solula dimidia pretii parte Gubernio, el Archiepisco- 
palis Scminarii sanctae Fidei de Sogola bona Natiouali CoIIegio 
adiudicala, ac suprema in idem Seminarium inspectio laicae po- 
testati atlribula. Neque silentio praelereundum, per novam illius 
reipublicae constitulionem postremis biscc tcmporibus sancilam 
iolcr alia ius quoque Uberae inslitulionls defendi el omuimodam 
omnibus tribul libertalem, ut quisque suas cogitaliones, ac mon- 
slrosa quaeque opinionum portenta lypis quoque in vulgus edere 
et privalim publlceque quemlibet cuUum proflleri valcat. 

Videtis profeclo, Vcnerabilcs Fratres, quam lelerrimum ac sa- 
crilegum bellum calliolicac Ecclcsiao a Neogranalcnsis Reipubli- 
cae Moderaloribus sit iudiclum, et quae quanlaeque iuiuriae eidem 
Ecclesiae, elusque sacris iuribus, Pasloribus, Minislris, ac supre- 
mae iNoslrae et Sanctae huius Sedis] auctorilati fuerint illalae. 
Cum autem enunciatae leges iam inde ab eodem anno 1831 oxe- 
culioni fuerinl mandalae, iam tum sacrorum Anlisliles, et eccle- 
siaslici viri, qui catUolicis sensibus \ere animati nefariis illis de- 




114 



allocltio ACEnBissrwu}/ 




crelis racrito, atque oplimo iuie reclamabaDl el obsistebant, sum- 
mo cum fideliuDi populomm ilamno crudeiiier vcxali, et in gra- 
vissima quaeque adducU fuerc discrimlaa. Siquidem cl sacra 
Episcoporum oppressa auclorilas , et Parochorum minislerium 
vIdcuHs constriclum atque irrclilum, et oplimi divinae legis prae- 
cones in carcerem delrusi, el cuiusque gradiis Clcrici ad egesta- 
tem redacli, omDlbusque malis el aerumnis obnoxti. Mque ia 
primis Veaerabilis Fraler Emmanuel loseplius daMonsquera, vi- 
gilaDtissimus Sanclae Fidci de Bogota Archiepiscopus gravioribus 
fuil angusliis et laboribus c^agilatus eam scilicct ob cuusam, 
quod praestantissimus ille Antisles singulari pictate, doctrina, 
prudcotia, coasilio praecelleus, el apostolico zelo plaue incensu^ 
pro sui muneris debito conlra illas irapias leges sapienler forliter- 
que proteslari, ac saeculi licenliac, et pravis impiorum liominum 
conslliis iuvicte resisterc, ac Dei et Ecclesiae causam &treQUQ 
propuguare nunquam intcrmisit. Quo aulem potissimum praclexlQ 
Neogranalense Gubernium uti volueril ad clarissimum illura di- 
vexaudura Anlislilera, accipite, Venerabiles Fralres. Cum eniin 
in illis regionlbus mos iuvalueril, ut scxlo quoque mcnse habean* 
tur cxpcriraenta ad eorum periclilandam doctrinam, qui vacantl- 
bus parocbialibus Ecclesiis sunt praeficiendi, INeogranatense Gd- 
bernium per legem ibi iamdiu contra Canonicas sanclioaes sanci* 
tam sibi lemercius arrogavit non solum cogcndi Episcopos ad Id 
seslo quoque mense rodeunte peragendum, verura etiam com] 
lendi Melropoiitanum, aut viciniorem Antistilcm ad idom prae** 
slandum si quis Antistes commemoralo tempore eiusmodi c\peii' 
menta mioime babuissct. Huius igitur legis vi ipsura GubcraiuiB 
annol8;>l cidem clarissirao Sanctae Fidei de Bogola Arcbiepl- 
scopo deaualiaro dod dubilavit, ut eadem cspcrimeuta indicerel. 
Et quooiam idera Archiepiscopus adversae valetudinls CDunicta< 
batur incoraraodis, iccirco illius Vicarius gencralis Gubcmio res- 
pondens sui Antistltis nomine iniustam Iianc petitioDcm cunctando 
repellendam esso existimavit, veritus praesertim, nc praedictam 
de nominandis Parochis legem quodammodo ipse probare videre- 
tur. Ob hanc ilaque rectam ac pnidenlem agendi ralioDem, omni 



I 
I 



^^^^^^ 27 SEPTEMBRIS 1852. 115 

P^gierle laade djgnam, ab illo Vlcario habitam, idem ad laicalia Iri- 
^ '• konalia fait accusalus, a proprii rauneiis exereilio interdiclus, 
palam publiceque coiuprebensus, ac deinceps carceri per duos 
menscs, ac per ses capUvltati, seu delenlionl damnalus, aliisque 
aOliclatus poenis. Atquo in bac re illud vel maxime dolcndum, 
Vcnerabiles Fratrcs, quod Vicarins Capitularis vacanlis Ecclesiae 
AnliocLensis, quae Yicinior esl Bogotae, Neogranatensis Guberaii 
fiensibus et consiliis lurpiter obsequens baud timuit, Kalcudis 
Martii huius anni, Edieium emiltere, quoconlra suum Melropoli- 
tanum insurgens, cl in eius iurisdicliouem invadeus de illius Ar- 
cMdioeccsis Paroeciis concui'sus coutru Canonicas Sanctiones in- 
dmt. Ubi id Nostras pervenit ad aures, nulla interiecta mora, 
eidem Vicario Capilulari scripsimus Littcras, quibus lantum eius 
fecinus gravibus sevei-isque, uli par eia!, veibis reprebendenles 
et damnantes, illi mandavimus, ul ab Inceplo slatim desisleret, 
ne Ivos, liccl inviti, in ipsum ea cogeiemur decernere, quae Sa- 
crorum Canonum sevcritas, et Apostoliei Nostri ministerii ratio 
poslulabaut. lalerim vcro ipse pientissimus Arcliiepiscopus suo 
munerc provide sapienlerque fungens conlinuo Ediclum edidit, 
quo iustissime docebal, nullum irritumque csse Ediclum ab illo 
Vicario Capitulari adversus Sacrorum Canonum praescripla pro- 
mulgatum, ac simul omni iure vetabat, ne quis eidem Ediclo suas 
aures ullo modo pracbere unquam vellet. Tum vcro illud Depula- 
toram Consilium in proprium Paslorcm magis magisque irrucns 
non dubllavit speclatissimum Archiepiscopum, sicut violalarum 
legum rcum, accusare, el Ncogranalensis Senatus baud verilus est 
lam ioiostam ct implam admitlere accusalionem. Alque ex infan- 

Kda illa lege, quam, uli ab initlo disimus, rec. me. Gregorlus XVI, 
Praedecessor Noslor reprobaveral, denunllatum est eidem Arciiie- 
jfecopo, ut suam iurisdiclionem remitleret, eamque alii ecclesia- 
sUco viro dcferrct. Hac tam iniqua denuntialione accepla, ille re- 
Ijgiosissimus doclissimusque Antistes, egrcglus ac slrenuus rei 
catboUcae, et Ecclesiae iurium propugnator paratus aspera quae- 
qoe propter iuslltiam pati, sapientissimum verissimumque dedit 
respoDsum , quo iuvicta episcopalis sui animi fortitudine clara 






iteslalem, "■ 



116 ALlOCmO ACERSISSIMCJl 

aperteque declaravit, sc nuntjuam posse eam diniittere poteslalem, 
quam sibi unice a Dgo, atque ab hac Aposlolica Sede collatam 
esse probc uoscebat. Hinc Ncogranalense Gubernium haud exli- 
muit, niaxirao cum omniura bouorum luclu el indignalione, non 
solum ArcLiepiseopalis mensae redilus sequestro ponere, veram 
eliam proprium ArcUiepiscopum, de illa Arcliidioeccsi summopere 
merilum ac lol sane nominibus illuslrem, pellere in cxsilium. Qui 
quidem Aotistes gravissirao deinde morbo correplus, cum c Neo- 
granateusis Reipublicac territorio prolinus decedere haud potue- 
ril, in quamdam \illam, quae a Cogotensi civilate iter duorum 
dierum distat, se reciperc csl coactus. Cum autem inter plurimos 
spectatissimos viros Minisler quoque inclylae exterae Nalionis iW 
conunorans tam indigna re commotus sua ollicia apud illud Gu- 
berniura inlerponcnda curaYcrit, visum ost Gubcrnium idcm pro- 
pcndcrc ad id dumlaxal perralttendum, ut scilioet ipse Arcbiepi- 
scopus exsularet, statim ac itcr aggredi posset. Neque id salis. 
Hisce namque diebus Iristissimi venerunl nuntii, ex qulbus pari 
animi Nostri araarilndine accepiraus, Venerabilem Fralrem_ Epi- 
scopum dc Cartagena, ac Dllcctum Filium Vicariura Capltulareni 
Dioecesis S. Martbae, similem de paroeciavum concursu denun- 
tialionem ab illo accepissc Gubcinio, eisquc ipsissima ingruere 
discriraina, proptereaquod summa cum eorum nominis laude de- 
nuntiationcm ipsam rcspuere non dubilarunt. Perlafum quoque 
ad Nos est, ea ipsa do causa eamdera Venerabili Fralri Episcopo 
Neo-Pampiloncnsi impendero procellara, cura ipse etiam paralus 
sit ad sui muneris parles splendido obeundas, et ad Ecclesiao 
iura forliler constaoterque luenda. Alque eiusmodi Texationibus , 
iniuriis, conlumeliis subiecli quoquc fuere alii illlus Reipublicao 
leclissiffli ecclesiaslici viri, ac vcl ipse Nosler et huius S. Sedis 
Legalus. Eienira semcl atque ilernm in illis Consiliis inler maxi- 
ma cE borrenda cuiusque generis contra Chrlsli bic in lerris Vi- 
carium, et banc Apostolicam Sedem convicia proposilio facla fuit 
dimiltendi eumdem Noslrum Legalum, qui ea, qua par erat, pru- 
denlia el forliludine Nostro nomine tol nefariis et sacrilegis ausis 
reclamaie non praelermisit. Omillunus aulem bic commemorarQ 



I 

i 




27 SEPTEMBfllS 1832. 117 

^lHiTas alias leges a nonnullis e Deputatorum Consilio proposilas , 
qnao irrcformabili Calholicae Ecclesiae doclrinac, eiusque saoetis- 
simis iuribus omniuo advcrsantur. Ilaquc niLil dicimus de illis 
conceptis deerelis, quibus proponebatur, ut Ecclesia nempe a 
Slatu sciungerclur, ul Regularlum Ordinnm, piorumque Legalo- 
mm bona oncri muluum dandi omnino subiicercnlur, ut omnes 
abrogarcuUir leges, ([uae ad Religiosarum Familiarum stalum tu- 
landuui, earumque iura et oHicla tuenda perlinont, utcivili au- 
cloritati Iribucrclur ius erigendi el circumscribendi Dioeceses, et 
Canonicorum Collegia, ut ecclesiastica iis conferrelur iurisdiclio , 
qui a Gubernlo nominali faissent. Nihil dicimus lie alio illo decre- 
to, quo matrimonii Sacramenti mysterio, (ligQitate, sanelilalc om- 
nino despecta , eiusque instilutione et nalura prorsus ignorata et 
evcrsa, atquc Ecelesiae in Sacramentum idem polestale penituij 
spreta, proponebatur iusla iam damnalos baerclicorum errores , 
alque advcrsus CaUiolicae Ecclesiae doctrinam, ut matrimonium 
lamquara civilis tanlum coulractus liabcrctur, ct iu variis easibus 
divorlium proprie diclum saneiretur, omuesque matrimoniales 
eausae ad laica deferrenlur Iribunalia, et ab illis iudiearcutur; 
cum ncmo cx Calholicis ignorel, aut ignorare possit, malrimonium 
esse vere ct proprie unum cx scptcm Evangelicae legis Sacramen- 
lis a Cbristo Domiao inslitutum, ac proplcrea iuterfideles mairi- 
monium dari non possc, quin uno codcmque tempore sil Sacra- 
mentum, alque iceirco quamUbol aliam inler Cbrislianos \iri ot 
mulieris, praeter Sacramentum, coniunclionem euiuscumque eliam 
civiiis legis vi faclam nihil aliud esse nisi turpem atquc exilialem 
concubinalum ab Ecclesiajantopere damnatum, ac proinde a con- 
iugali foedero Sacramcntum scparari nunquam possc, et omniDO 
spectare ad Ecclesiae potcstatcm ca omnia dccernere, quae ad 
idem Malrimonium quovis modo possunt perlinerc. Atque haec 
i omittimus, proplereaquod eliamsi faae leges ab aliquibus o 
Deputalorum Consiiio fucrc proposilae , lamen pleriqne Deputati 
G Senalores, Deo beno iuvante, eas leges reiiciendas essedecre- 
I.Wre, el horruerunt lol iam gravibus inllicUs Ecclesiae vulneribss 
Lalia nova imponere vuluera. 




118 ALLOcrTro ArKnnissmmi 

In tanla autcm acerbilate Nos recreal singularis luni Bogolen- 
sis Arebiepiscopi, tura aliorum illius Heipublicae Anlislitum reli- 
gio , pielas ac sacerdolalis forliludo et constanlia. Ipsi enim pro- 
lie memores loci, quem lenent, (lignltalis, qua insignili sunl, sa- 
cramenti, quo in solemni inauguralione sc obslrinxerunl, illuslri- 
bas Archiepiscopi vestigiis insislcntea maxima cum cornm laude 
hand intermiserunt episcopalem lollerc voccm coutra lot illalas 
Ecclesiae iuiurias, ac promplissimi sunt pro ipsius Ecclesiae de- 
fensione ad omnia subeuuda pericula. Neque parum Nos quoqae 
reCcit egregia Ncogranalcnslum populorum viilus, piclas, qoi 
louge maxima cx partc summopcre dolcntcs , et indignantcs lam 
iniqua ac tristia contraeorum religionem cl Anlistitcs fucla, Dihil 
anliquius habent, quam publlcis luculcntisque lestimoDiis osten- 
dere, aibi maxitnc cordl esse et calholicam profiteri religioncm , 
el suos Anlistiles saaima observaulia ct amore prosequi , ac No- 
bis el huic Apostollcae Sedi calholicae verilalls et unitalis cen- 
Iro, firmiter adbaerere. 

lam porro, Vcnerabiles Fralres , vix dum Nobis innoluil , lam 
pra\'a et nunquam salis improbanda consilia in KeogranalcQsi 
Republica coulra Ecclcsiam, eiusque sacra iura, bona, Pastorcs, 
Ministros suscepla ac perfecta fuisso, nunquam deslilimus per 
noslrum Cardinalem a publicis Noslris Negollis apud illud Guber- 
nium iteralis exposlulalionibus reclamare et conqueri adversus 
tol gravissimas eidem Ecclesiae el huic Apostolicae Scdi iilalas 
iniurias. Altamen, dolentcs et inviti dicimus, nihll Nostrae voces, 
clamores ct questus profecerunl , nihil illorum Anlislilum quere- 
lae Taluere, qui proprii minislerii munerc in exemplum fungen- 
tes, Nostrisque palcrnis Lilteris confirmatl haud omiserunt oppo- 
nere murum pro Domo Israel. Ilaque ut fideles illic degenles 
sciant, et universus orbis agnoscat quam vefacmcDlcr a Nobis im- 
probenlur ea omnia , quae ab illius Reipublicac Modcraloribm 
conlra Religionem, Ecclesiam, eiusque leges, Pastores, Miuislros, 
el contra huiusmodi Beati Pelri Cathodrae iura et auclorilalem ge- 
sta sunl, pastoralem Noslram in amplissimo Vestro Conscssu to- 
cem aposlolica Ubertale atlollentes praedicla oninia decreta, qiue 



27 SEPTEMBRIS 181)2. 119 

ibi a civilj poteslalo lanto cum EcclesiasUcae aucloritalis , el hu- 
ios S. Sedis coQtemptu, ac laota cum Beligiouis , el sacrorum 
Anlislilam iactura, ac detrimento sancita suut, improbamus, da- 
mQamus, ct irrila prorsus ac nulla declaramus. Praelerea eos 
omnes, quorum opera ct iussu illa cdila suut , g;ravissime mo- 
nemus, ut serio rcputeut pocnas etcensuras, quae adversus sa- 
crarum personarum, et rerum, alque occlcsiasticae potestalis el 
Ubertatis violalores , profanatores , et Ecciesiae alque Luius A- 
poslolicae Sedis iurium usurpatores ab Aposlolicis Constitulio- 
nibus, sacrisquc Conciliorum canonibus sunt conslilutae. 

Ulinam vero Nostris liisce vocibus, monitis, quorclis landcm 
aliquando illi ipsi dociles praebeant aures , quorum opera lot 
tanlisquo malisoppressa ingemiscit Ecclosia; utinam liuius moe- 
stissimao et amantissimae Matris aspcctu commoli illam saluli- 
fera poenitentia consolari, eiusque gravissiraa vulnera lacrimis 
abstergere, ac damna stalim reparare properenl, atqueita haud 
eispectare el experiri velint, quam iralus iudex Deus in illos 
exurgal, qui suam Ecclesiam polUiere, violare, et aflligero au- 
denl. Nos autem, Venerabiles Fratres, nunquam intermitlaoms 
dies noclesque clementissimura miserieordiarum Patrem et Deum 
lotius consolationis assiduis fervidisque precibus orare et obsc- 
crare , ul divina sua gralia omnes errantes ad verilalis , iusli- 
Uae, et salutls semitas reducere vclit, ac simul omnipotenli sua 
virtute efliciat, ut Ecclesia sua sancla tum ibi, tum alibi nefa- 
riis impiorum homloum consiliis lam vehcmenter afUicta ac di- 
Texala ponat luclum, squalorem abilciat, cl iniluat vcstes iucun- 
ditatis suao, alque a solis ortu usque ad occasum splendidiori- 
hus in dies augcatur et exoraetur triumphis. 



ALLOCUTIO 



HABITA IN CONSISTOBIO SECRETO DIE IX DECEMBRIS 
ASNI MDCCCLI\". 



Vk\er.vsiles Fratres 

Siiigulari quadam 1 perfusi laelitia exuUamus iu Doniino , Vc- 
nerabiles Fralres , cum Vos liodierno die laleri Nostro frequenles 
adstare vicleamus , quos Nosfrum gaudium et corouam iure pos- 
sumus nuncupare. Vos enim pars eslis eormn, quibuscum com- 
municamus labores et curas iu pasccndo humililali Noslrae con- 
credito dominico grege universo , in lulandis iuribus calholicae 
religionis, eiqucnovis adiungendis sectaloribus , qui iustlliac ct 
Terilalis Beum in sinccritato fidei colanl , cl venerenlur. Ilaque 
quod olim Chrislus Dominus di\it Aposlolorum Priucipi : o Tu ali- 
quando conversus confirma fralies tuos » , id ipsum Nobis , qui 
In eius locum, licet immercnles, divina benignitale suffecti sumus, 
hac oblala opportunitate praeslandumvidolur, ut Vobism^mirum, 
Venerabiles Fratres , verba faciamus , non ul Vos aut commo- 
neamus olTicii , aul langUenlcs cxciiemus , quos inllamraalos stu- 
dio novimus divini Nominis gloriae propagandae , scd ut lam- 
quam voce ipsa Beatissimi Petri, qui vivit vivetque in Succes- 
soribus suis recrcati, atquc erecti novo veluti robore muniamini 
ad quaerendam commissarum ovium salulem ad Ecclcsiae caa- 
sam in tanta asperitate temporum animoso ac forliler i 
nendam. . 



1 Uuc refentnlur SijUabi ProposUionea 8 — 17 — 19. 



AUOCCTld SIKGVLASI QU.iDAS 9 DEC. 18o4. 121 

Neque vcro deliberandum Mt, cuius potissimum adbibeamus 
palrocinium apud cacleslcm I'alrcm lumiDum , ul co adiuvante 
alloqui Vos frucluose possimus ; siquidem cum ea de causa apud 
Nos eonvenerilis , ut conspiranlibus animis sludia , curasque con- 
ferremus anplificando lionori augustae GenUrieis Dei Mariac , 
SanetLssimam ipsam Virgiuem', Sapienliae Sedem ab Ecclesia 
Duncupatam, ileratis precibus obsecravimus, ut impetrare Nobis 
radium Tclit sapientiae caeleslis, qua coUustrali ea Vobis loqua- 
mur, quao et ineolumitali et prosperitali Ecclesiae Dei masimo- 
pere sint profulura. lamvero ex hac tamquam arce religiouis in- 
luenlibuB Nobis errorum monslra , quao per catholicum orbem 
bac diflicillinia actale grassanlur, nihil opporlunius visum est 
quam illa Vobis indicare , ut ad eadem debellanda vires exeratis 
veslras , Vcnerabiles Fralres , qui custodes praepositi estis, et 
speculatores doniui Israel. 

Existerc etiam nuoc dolendum cst impium incredulorum ge- 
nus, qui omuem, si ficri posset, exterminatum veltent religiouis 
cuUum , eisque adnumerandi inprimis sunt clandestinarum socie- 
tatum gregales, qui nefario inler se foedere coniuncli nuUiis noa 
adhibent arles, ut quibusquc violatis iuribus rem et sacram et 
publicam perturbent, evertant; in quos profecto vorba illa ca- 
dunl divlni Reparatoris : « Vos ex patre diabolo eslis , et opera 
patris veslri vuUis facere ». Hos si excjpiamus , fatendum cst 
praesentis aetatis bomines generaUm abUorrere ab incredulorum 
pravitaie, et inelinationem quamdam animorum ostendore erga 
religionem et fldem. Sive enim facinorum ob airocitatem , quae 
superiori praeserlira saeculo perpetrata incredulis Iribuenda sunt, 
quaequc auimus meminisse reformidat, sivc ob melum sedilionum 
ac tumulluum, qui miserandum iu modum convelluut, alllictant 
Q^liones et rcgua, sivc deuique diviul spiritus opera, qul spirat 
ubi vult , immiuulum esse patet perdilorum numerum , qui incre- 
dulitate se iactent, et glorienlur; eontra vcro commcndari audi- 
mus intcrdum vitae ac morum honestatem, excitatumque practer- 
ea novimus in animis hominura admirationis sensum calholicam 



k 



ILLOGUTIO SIJtGULARJ QVAbAM 

erga reli^onem , quae quidem in omDium incurrit oculos lam- 
quam lux sotis. 

KoD esiguum lioc esl bonum , Venerabiles Fratres , ct qui- 
dam quasi atl veritalem progressus, seti tamen multa adliuc 
sunt, qnae a veritale plano assequenda abslerreat homines et 
remoranlur. 

Sunt enimvero ptenique , qui rebus publicis tractandis pracpo- 
sili fauloros sc religionis , ct adserlores dicant , illam laudibus 
altollant , humanaequo sodetati quam maxime accommodatam , 
atque uliiem praedic^nt ; Dibilomious cius moderari disciplinam 
Tolmit, saerosministros regere, sacrorum procurationem altin- 
gerc , uno verbo civilis ialra status limiles cocrccro nitunlur Ec- 
clesiam , eique dominari, quao lamen sui iuris est, dlvinoquo 
consilio nullius imperii terminis conlineri debet , sed aduilimas 
terras propagari , omncsque complecli gentcs ac nationes, ut 
sempllernao illis bcatitatis iter designet, expediat. Et. proh dolor ! 
dum haec loquimur, Vcnerabiles Fralres, in Subalpiua dilioue 
proposita lcx esl, qua regularia elccclesiasticainsliluta de medio 
tollnntur, et Ecclesiae iura plane conculcantur, alque, si (ieri 
polest, dclentur. Sed tamen de rc lam gravi hoc ipso in loco 
alias agcmus. [Jlinam vcro qui libcrtali obsislunt cathoticae reli- I 
gionis agnoscanl aliquando quantopere publicac rei bono ipsa ' 
conducat , quae sua cuique civium observanda proponit, el iQ~ 
culcat ofTicia ex caelesti, quam accepit, doctrina ; ulinampersua- 
dere sibi tandemvelint quod olim Zenoni Imperatori scribebat 
Sanclus Felbt Praecessor IVosIer; ■< Mbil essc utilius Principibos , 
u quam sinere Ecclosiam uti legibus suis , hoc enim illis esse sjh 
« tutare, ut cum dc causis Dei agilur, regiam volunlatem Sa- ] 
« cerdolibus Christi siudeant siibdero , non praeferrc ». 

Sunt praeterea , Vencrabiles Fratres, viri quidam eruditi(Hie 
praestantes, qui religlonem munus esse fitentur longe pi-aestan- 
tissimum a Deo hominibus datum , humanam nihilominus ralio- 
nem lanto Iiabent in prelio , tantopere extolIuDl, ut vel ipsi reli- 
gioni aequiparandam stultissimo putenl. Hinc ex vana ipsorum ] 
opinione Ibeologicae disciplinae porinde ac philosophicae tractaa- J 



9 DECEMBBIS 1894. 133 

lae suDt ; cum lamen illae fidei dogmalibus JDmUialur , qulbus 
niMnirmius , niliil stabilius , istae vero humana explicentur al- 
que illuslrenlur ralione , qua nibil incerlius, ulpote quac varia 
esl pro ingeniorum varietate , innumerisque fallaciis et praesti- 
^is obnosia. Ita quidem reiecla Ecclesiae anclorilale diflicillimis 
quibusque, recondilisque quacstionibus latissimus patuit cam- 
pns, ralioque hnmana infirmis suis confisa viribus liceolius 
escurrens lurpissimos in errorcs lapsaesl, quos hic referre ncc 
vacat nec lubel , quippe Vobis probe cognitos alquc cxploratos , 
quique in religionis cl civilis rei delrimenlura, illudque maximum 
redundarunt. Ouamobrem islls liomioibus, qui plus aequo vires 
efferunt humanac ralionis, oslendere oportel, planc id esse con- 
Irarium Terissimae illi scnleutiae Docloris genlium : « Si quis putet 
se aliquid esse, cum niliil sit, ipse se seducit a. Demonstrandum 
fllis est quantac sit arrogantiae pervestigare myslcria, quae re- 
Tclarcnobis dignalus est clementissimus Deus, eademque asse- 
qui , compleclique audere huinaDae menlis imbecillitalc el angu- 
stiis , cum longissime oa vires exeedant noslri inlolleclus , qui es 
Aposloli eiusdem dicto captivandus est id obsequium fidci. 
Alque huiusmodi humanae ralionis soctatores, seu cultores po- 
k Uus, qui eam sibi cerlam veliiti magistram proponunl, eiusque 
dnetu fausta sibi omnia pollleentur, obliti cerlc sunt quam gravc 
et acerbum ex culpa primi parenlis iniliclum stt viilnus humanac 
naturae, quippe quod et obfusae tenebrae menti, el prona efle- 
cla admahim voluDtas. Hinc celeberrimi ex antiquissima aelalo 
pbilosopM qiiaravis mulla praeclare scripserinl, doetrinas tamen 
siias gravissimis erroribus contaminarunt; binc assiduum illud 
certamcn quod in Dobis expcrimur, do quo loquilur Apostolus: 
« Sentioiu mcmbris meis legcmrcpugDantemlegi menfis meae». 
Nunc quando ex originis labo in universos Adami posleros propa- 
|;ata exlenualum esse constet rationis lunien, et es pristino iuali- 
f Uae alqne innocenliae slalu mlserrime deciderit humanum gcnus, 
r ecquis satis esse rationem ducat ad asseqnendam verltatem ? Ec- 
E qnis in tanlis periculis, atquc in tanla virium infirniilate nc laba- 
) Iwr et corruat, necessaria sibi ncget ad salutcm roHgionis divi- 




124 ALLOCtTlO SIKGCLAM QVADAM 

nae, ct graliae caelestis ausilia? quae quidem auxilia bcniguissi- 
me iis largilur Deus, qui liumili prcce eadem llagitenl, cum scri- 
pUiiu sil: « DeuB superbis resistit, tiuinilibus aulcm dat gratiam » . 
Idcirco conversus olim ad Patrem Christus Dominus altissima ve- 
rilatum arcaua patefacta liaud esse Aflirmavil prudeDlibus et sa- 
pienlibus liuius sacculi, qui ingcnio doctrinaqne sua superbiuut, 
el praeslare negant obsequiuin fldei, sed vero humilibus ac sim- 
plicibus bominibus, qui tidei diviuae oraculo niluutur et conquie- 
scunt. Salutare lioc documenliim eorum animis inculcetis oportct, 
qui bumanae rationis viro. usque adeo e\aggerant, illius ul opo 
mysleria ipsa scrulari audeaul alque explicare, quo nihil inepUus, 
nlhil insanius. Revocaro illos coutenditc n lanla mentis perversi- 
lalc cxponentes nlmirum uiliil esso praestabilius a providcnlia 
Sei coQccssum hominibus, quam lidci divinao auclorilalem, baDC 
nobifl esse quasi facem in tenebris, hanc ducem quam sequamur 
ad vilam,banGnecessariam prorsus esso ad salulcm, utpolc quod 
« Sine lide imposstbilc est placere Deo, el qui non crediderit 
condemnabilur ». 

Errorem alterum nec minus exitiosum aliquas catholici ortHS 
parles occupasse non sine moerore novimus, animisquo insedisse 
plcrumque catholicorum, qul bene sperandum de aelerua illoruiQ 
omnium salule pulaut, qui ia vera Christi Ecclesia nequaquaai 
Tcrsanlur. Idcirco percontari sacpeDumcro solenl, quaenam futu- 
ra post obilum sit eorum sors et conditio, quicathoUcac Gdei mi- 
nime addicli siint, vanisslmisque adductis rationibus rcsponsuni 
praestolanlur, quod pravae huic scutcntiae suffragetur, Absil, 
Venerabiles Fralres, ut misericordiae divinae, quac infinita est, 
terminos audeamus apponere; absil ut perscrulari velimus arca- 
na consilia et iudicia Dei, quae sunt abyssus mulla, nec bumana 
queunl cogitatione penetrari, Quod vero Apostolici Nostri muaeiis 
est, Episeopaleravestram ct sollicitudinem et vigilantlam excila- 
lam voluraiis, ut, quaulum poteslis conlendere, opiniouem illam 
impiam aequo ac funeslam ab hominum mcnte propulsetis, nimi- 
rum quavis in leligione reperiri posse aclernae saliilis viam. Ea 
qua praeslalis solertia ac doctrina demonslrctis commissis curae 



I 



I 




9 DECEMBRIS 1831; 125 

'-■yestrae popiilis miseralioni ac Justiliae tlivinao dogmala calholi- 
cae fidei neutiquam adversari. Tcnendum quippe exfide esl exfra 
Aposlolicam Romanam Ecclesiam salvum ficri neminem posse, 
hanc esse unicam salutis avcam, lianc nui non fueril ingressus , 
diluvio periturum; sed lamen pro ccrlo pariter liabcndumesf, qui 
■yerae religionis ignoranlia laborenl, si ea sit invincibilis, nulla 
ipsos obstringi huiusce rei culpa ante oculos Domini. Nunc vero 
quis tantum sibi arroget, ut huiusmodi ignoranliae dcsigoare li- 
mites queat iu.ttaptipulorTtm, regtonum, ingeniorum, aliarimique 
rerum tam multarum rationem el varietalem? Enimvero c«m'solu- 
U corporeis hisce viaculis videbimus D6ura siculi est, iolellige- 
mus profecto quam arcto pulcroque nexu miseratio ac iuslilia di- 
Tina copulonlur; quamdiu vero in lerris versamur morlali Lac 
gravati mole quae hebetat aniraam, firraissirae teneamus e\ calho- 
lica doctrina unumDeum esse, unam fidem, unumbapUsma; ul- 
lerius inquirendo progrccli ncfas esl. Celerum prout carilalis ra- 
tio poslulat assiduas fundamus precos, ut omnes quaquaversus 
gentes ad Christum convcrlanlur, communique bominum saluti 
pro viribus ioserviamus, neque enim abbrcviala osl manus Do- 
mini, graliacque caolestis dona ucquaquam illis defutura sunf, 
qui hac lucc recreari sioeero animo velint el poslulent. Huiusmo- 
di verilales defigendae allissime sunl fidclium menlibus, nc falsis 
corrumpi qneanl docrinis co speclanlibus, ut rcligionis fovcaEf in- 
differentiam, quam ad exitium animarum serperc latius videmus 
ac roborari. 

Praecipuos contra errores hactenus exposilos , quibus maxime 
hoc lempore oppugnatur Ecclesia, vestram opponile, Venerabitcs 
Fratres, et virlutem et conslanliam, ad eosque profligandos, pla- 
neque delendos habeatis Ecclesiaslicos viros necesso esl laboris 
socios ei adiulores. Immorlaliler quidem gaudemus catholicura 

i Cierum uihil praeterraillere, nihtl molestiarum defugere, ut offi- 

\ cio suo, ac muneri cumulale satisfacial ; alque adeo non asperi- 
3 et longiludine ilineris , non ullo iucommodorum melu relar- 

I dari quominus regiones pertingat terranim marisquc traclu dis- 
BtcUssimas , ut eiferalas ibi genles ad humanilalem , el cbri- 



riMh 



126 ALLOCCTIO SrXGULARI QrADASl 

sliauae legis discipliDara salubiiter insliluat ; gaiideiiius pariter, 
Clerum ipsum iii leterrimae luis calamitate , quae lol oppida , lot 
frequcnlissimas urbes funestavit , adeo alacrilcr obivisse quaeli- 
bel caritalis oIFicia , ut \itam profundere ad salulem proxlmo- 
lum pulcrum sibi ac dccorum esislimavcrit. Quo sane aigumeu- 
to magis constabil , calLolica in Ecclesia , quae unice vera esl , 
inexliaclum arderc pulcberrimum carilatis iguem , quom Cliri- 
sius venil miltere in terrara ut accendatur. Yidimus euim reli- 
giosas raulieres m adluvandis aegris cum Clero cerlasse, neque 
morlis adspBctu fulsse deterritas, quam pleraeque constaulissime 
oppelivenmt : cuius inusilalae forlitudinis eiemplo illi ipsi obstu- 
pefacli admiralione sunt, qui a catliolica flde disseotiunt. 

Est boc iNobis iure laelandura, Venerabiles Fratres, verumta- 
jncn illud ad animi Noslri curam grave cl acerbum , quibusdam 
in locis nou dcessc cx Clero aliquos , qui non semet exbibeaut 
in omnibus ut minislros Chrisli , et dlspeosatores mysleriorum 
Dei. Hinc deest cbristiano populo diviui verbi pabulum , unde 
nutrialur ad vilam, hioc infrequens sacramcntonim usus, quibiu 
lanla vis inest ad Dei gratiam vel coDcUiandam vcl relinendaai. 
Monendi bi quidem sunt , Venerabiles Fralres , ac vehemcntins 
cxcitandi , ut sacrl mioisterii partes rcctc ac fldeliter explendas 
curenl ; docendi sunt quam gravi se cutpa obsUIogant, qui mes- 
sis mulla cum sit laboraie detrecIeiU in agro Dorainl. Horlandi 
sunt, utquanta sit divinae bosllae virlus ad propiliandum Deuin, 
ct ftagiliorura poenas avertendas frequenier cxplicenl fidelibus, 
ut iidem salutari Mlssae sacrilicio religiose adesse, uberesque ex 
illo fructus percipere sludeanl. Sane quidem prompliores alicubi 
fideles essent ad pielalis aclus exercendos , sl vehemenliora ba- 
berent a Clero et incltaraenta el pracsidla. Videlis hinc, Voifr- 
rabiles Fralres , ad comparandos idoneos ministros Chiisti quan- 
la sil Seminariorum neccssitas et opporlunilas ; in quibus mode- 
randis non civilis poleslalis , sed Episcoporum dumtaxat versaii 
debel cura et industria. Colleclos ibi iuvenes in spcm religionis 
succrescentes ad pielalem doctriuaraque sedulo infornielis, Qt 
duplici quasi instrucU gladio i>ooi olim milites esse queant ad 



I 



I 



9 DECEMBRIS lS5i. 1 S7 

praellanda praelia Domini. Tuin in iLeologieis, tum vero ia 
philosopLiciy eliam disciplinis probalao ficlei scriptores cisdem 
proponalis, ne qua imbuanlur opinionc calholicae doclrinae mimis 
consentanea. 

Ita quidom Ecclesiae bouo el incremenlo consullum per Vos 
erit, Venerabiles Fralres. Quo vero suscoplae pro Ecclesiae cu- 
rae secuudissimos liabeant exilus, snmma exlel concordia opus 
eet conscnsusque aDimorum , longeque dissiOia quaelibet prohi- 
beantur, quae solvuat carilalis vinculum, quaeque foverc solet 
vaJerrinius noslri genei'is iaimicus ulpofe sibi ad nocendum op- 
poilunissima. Repelendum memoria est veteres illos catholicae 
fidci propugnalores de pertinaciseimis haeresibus relulisse victo- 
riam , quum scJlicet una sccum , ct cum Aposlolica Sede tam- 
quam cum duce suo coniuncli militos firmo animo erecloque in 
c«rtamen descendiiisent. 

Haee sunl, quae significanda Vobis duximus, Veuerablles Fra- 
Ires, in hac cura el iolliciludino salis Apostolico ministcrio facien- 
di , quod divina clemenlia et bonilato imposilum est infirmilatl 
Noslrae. Erigimur primum , ac recreamur spe caeleslis auxilii , 
dciodc ab explorato vestro religionis ac pietalis studio non me- 
diocre iNobis pollicemur in tantis rcrum difiicuitatibus adiumen- 
tum. Aderil Ecclesiae suae Deus, aderil communibus votis Nostris, 
aderil praesertim si oralris pro nobis accedat Virgo SaDCtissima 
Dei parens Maria, cuius immuDitalem ab originalis noxae macula 

PVobis magno cum Nostro gaudio adstanlJbus et plaudentibQs di- 
vino adiuvanle Spirilu pronunciavimus. Eximium sane privile- 
gium, quod Dei Matrem plane decebat, in communi nostri gene- 
ris exitio sospilem atque incolumen evasisse. Alque huius privi- 
legii amplilndo pluiimum quidem valitura esl ad eos refelieudos, 
qui deteriorem lactam esse inficianlur ex primaova culpa hominum 

Inaturam, viresque amplificant rafionis ad negandura vel minuen- 
dum revelalae religionis beneficium. Faxit tandem Virgo Bealis- 
sima, quao interemit ac perdidit universas haereses, ul hic eliam 
eyellalur slirpitus, ac delcatur rationalismi error perniciosissimus. 




128 .U.L0COI0 simuLAni quabau 9 dec. 1854. 

ijui hac mlserrima aelate Bon ciyilem modo sociclalcm , sefl Tero 

ctiam tanlopcre affligit el yexat Ecclesiam. 

Rcliqmmi nunc est , Venerabilcs Fralres , ul quanto animi No- 
slri solatlo summa Vos alacritate ex dissilis eliam terris propc- 
rassc conspeximus ad Apostolicam hanc Sedem propugnaculum 
fidei, magislram vcritalis, calholicac imilatis firmamcntum, lanto 
perinde amoris sludio anteaquam seiles repclalis veslras omnia 
Vobis precemur fausla, felicia ac salularia. Arbiter ille omnium 
rerum ct bonorum auctor Deus clet Vobis spirilum sapienliae et 
intelleclus , ut prohibealis ab ovium pernicie ubique latenles in- 
sidias , ac quidquid ad commoditalem veslrarum Ecclesiarum vel 
suscepistis lam, vel erilis susceptnri , id praepotentl numinc suo 
bonus propitiustpje conBrmet; permissis aulem Vestrae curae fi- 
delibus det illam menlem, ut abslrahcre sc nunquam velint a pa- 
sloris lalere, sed vocem ipslus audianl, quoquc ipse velit, accur- 
rant. Adsit Vobls Vlrgo Sanclissima ab origine Immaculata ; sit 
ipsa Vobis In dubiis rebus Qdelc con^ilium, in angusliis levamen, 
in adverslsauxiiium. Ad extremum levantes nianus"Noslras in 
caelum Vobis gregiquc vestro cx intimo cordis aDeclu benedici- 
mus. Sit porro Aposlolicae huius benedictlonls monus tamquam 
pignus certissimum caritalls erga Vos Noslrae , sil cxploralissi- 
mum lamquam omen bcalissimac vilae ac sempilerDae , qaam 
A'obis grcgiquc vcslro ct oplamus el poscimus a Supremo anima- 
rum pastorc Cbristo lesu, cui cum Patre el Sanclo Splrilu sil el 
bonor et laus cl gratiarum aclio per omnera aelernilalem. 



I 



AIXOCUTIO 



BABITA IX CONSISTORIO SECRETO DIE XXII lANUARrr 
4NNI MDCCCLV. 



Vekebabhes Fratres 

Probc memiaeritis l, Venerabiles Fralres, quanio animi No- 
slrl moerere ex hoc ipso loco Vobiscuni saepe laraentali fuerimus 
maxima sanc (lamna, qnibus plures abbinc annos catbolica Ec- 
clesla in SubalpiDo Rcgao miserandum in modum aniigilur, ac 
divexatur. Nullam certc quidem sollicitudinis, sludii, ct loogani- 
fliilalis partera praclermisimus, uE pro Apostolici Noslri minislcrii 
ofGcio (ot malis mederi possemus summoperc optantcs aliqiiid tan~ 
(lem Vobls nuntlare, quod Nostrum, Vcslrumque dolorcm aliqua 
saltem ex parle leniret. Irrilac tamcn fuere Nostrac omnos sollici- 
ludincs, nihilque valuerunl lum ileratac expostulaliones per No- 
slrum Cardinalem a publicis ncgotiis, tum eurac pcr alium Car- 
dinalem Noslrum Plenipolenliarium adliibitae, lum familiarcs No- 
slrae Epislolae ad carissimum in Christo Filium Noslrum Sardi- 
niae Rcgcm lllustrem dalae. Xamquc omncs norunt plurima facta, 
atquc dccrcla , quibus illud Gubernium cum summo bonorum 
omnium luetu et indignalione, solemnes cum hac Apostolica Sede 
inilas Conventiones plane contemnens, non dubitavitquotidie ma- 
gis ct Sacros Minislros, et Episcopos, Religiosasque Familias exa- 
gilarc, cl Ecclosiao immunitatem, liberlatem, eiusque yoneranda 
iura lacdere, violare, ac bona usurparc, el gravissimas cidcni 




Iluc refertur Syllabi Propositlo j3. 



130 ALLOCUTIO PROBB MEitlXEnniS 

Ecclcsiae ac Supremae Noslrao, e[ Luius Sanclae Sedis auclorilali 
iniurias inferre, eamquc plane despicere. Nuper vero, ul snlis , 
alia in medio posila lex cst vel ipsi naturali, divino, el sociuli lu- 
ri omnino rcpugnans, cl liumanae socielatis bono vel tnaxime ad- 
Tersa, ac pevniciosissimis funeslissimisque Socialismi et Covmu- 
nismi erroribus plane favons, qua inter alia proponitur, ul omnes 
fere Monasticae, Religiosaeque ulriusque sesus Familiae , et Col- 
legialae Ecclesiae, ac Beneficia simplicia cliam iuris palronalus 
penilus exstinguantur, utque illorum bona, et redilus civilis pole- 
slalis admiuislratloni et arbilrio subiicianlur, et viudicenlur. In- 
super cadem proposita lcge atiribuilur laicac polestali auclorilas 
praescribendl conditiones, quibus reliquac Religiosae Familiac , 
quae de medio minime fiierinl sublatae, subiacere dcbcanl. 

Equidem Nobis verha desunt ad esplicandam amariludinem , 
qoa intime conficimur, cum videamus lol vix credibilia, plancqiie 
lelerrima fuisse palrala, alque iu dies patrari conlra Ecclcsiam , 
dusque veneranda iura, contra suprcmam ct invioiabilcm buius 
Sanelae Sedjs auctorilatem ju illo Eeguo, ubi quamplurimi egre- 
gii esistunl calholici, et ubi Regum pracscrtim pictas, rollgio , 
alque in banc Beali Petri Calbedram, eiiisque Successores obser- 
vantia iu evemplum olim ^igebanl, alque llorebanl. Cum aulem 
r«s eo fuerint deduclae, ut salis non sit illala Ecciesiae (lamna 
deplorarc, uisi curam omnem et opcram ad illa lollenda adbibea- 
mus, iccirco muneris IVosIri parles implcnlcs, in boc ampllsMmo 
Veslro coQScssu Nuslram iterum vocem aposlolica liberlatc allol- 
)imus, ac non solum omnia et singula docrelaab illo Gnbernio ia 
Religionis, Ecclesiae, el buius Sanctac Sedis iurium, et auclori- 
ialis delrimentum lara prolata, verum cliam legem rccens propo- 
alam reprobamus, el damnamus, iliaque omnia irrita prorsus ac 
uolla declaramus. Praelerea lum eos omncs, quorum nomine , 
opera et iussu ipsadecrela iameditasunl, tumillos, quileglDuper 
propositae quovis modo favere, vel illam probare, aut sancire hdd 
foriaidaveriQl, gravissime monemus, ut cliam alquo eliam aoimo 
nientequc rcpulenl poenas, el ccnsuras, quae ab Apostolicis Coa- 
slitalionibus, sacrorumque Concillorum Canonibus masime Tri- 




22 liNLiBii I8S5. 131 

I. denliui l ad^crsus rcrum saerarum piacilalorcs, et profanatorcs, 
ccclesiastlcac poleslatis, ac libertalis violatores, et Ecclesiac , 
Sanclaeciue Sedis iunumusurpatoresconslilutaesutit.Utiiiam tan- 
lorum malorum auctores Noslris Iiisce vocibus, monilisque per- 
moli atque excilali lanilem aliquanilo ces.seut a tot ausibus conlra 
ecclesiaslicam immunllalera, ct libertatem, ac properenl reparare 
innumera damna Ecclcsiao illala, alque ita paterno Noslro animo 
durissima averlalur neccssitas animadverlendi in ipsos illis armis, 
quae sacro Nostro ministerio divinilus fucrc attribula ! 

Ut autem calliolicus orbis perspicial curas a Nobis pro Eccle- 
siao causa in Subalpino Hcgno tuenda susceplas, ac simut eogno- 
scat iigendi ralionem, quao ab illo Gnbernio adbibila fuit, pecu- 
liarem reruni exposilionem typis edi, cl cuique Veslrum tradi iu.s- 
simus. 

Antequam vero loquendi finem faciamus, baud possumus, qula 
suramis meritisque laudibus efferamus Venerabilcs Fratres cius- 
dem Subalpini Regni Arcbicpiscopos et Episcopos, qui propriac 
dignitatis el officii mcmores, Noslrisquc volis quam cumulalissi- 
me rcspondentes, nunquam deslilerunl siogulari virlule ct con- 
slanlia qua voee, qua scriplis opponcre murum pro Domo Israel , 
ac Dei, eiusque sanclae Ecclcsiae causam slrenue propugnare. 
Alque hic gratulamur quoquc cx animo lol spectalissimis laicls 
Viris, qui in illo Regno morantes, el calliolicis sensibus egregie 
animati, ac Nobis et buic Apostolicae Sedi firmilcr adhaercntes, 
gioriati sunl sacra Ecclesiae iura tum voce, lum scriplis palam 
puWieequc defendere. 

{nlerim a Vobis, Venerabiles Fralres, qui in partem sollicilu- 
dinis iVostrae vocati estis, exposcimus, ul una Nobiscum, poten- 
lissimo Immaculatae Virginis Mariae palroeiuio snfrulli, assiduas 
fervidasque prcccs Deo adliiberc nunquam desinatis, ut caelcsti 
suaope Nostris curis el conatibus adesse, atque oranipolenli sua 
virlute Ecclesiae suae sanctae causam tueri, el erianles ad veri- 
tatis et iusliliae semilam reducere velil. 



1 Sess. XXU. cai). 12. 




3 



ALLOCUTIO 



DABITA IS CONSISTORTO SECRETO DIE XXVI lULII 
AMI MDCCCLV. 



Venerabiles Fbatres 



Cum saepe l in hoc Veslro consessu, veluli opUine dosUs , Va-i 
nerabiles Fralres , non slue maximo animi Nostri dolore afdictas 
io Subalpino Uegno sancUssiinac religionts res lamenlaU simos, 
Imii praescrUm jn Allocutlone dic vigcsimo secundo lanuarii liu- 
Jiis anui ad Vos babita, typisque edila deauo conquesU sumus 
acerbissima sane vulocra, quae plures ab binc aunos Subaipinum 
GuberDiuQi catbollcae Ecclesiae, eiusque polcstati , iuribus , sa- 
crtsquc Miuislris , Episcopis, ac supremae NosUae el buius San- 
clae Sedis poleslaU et (lignilaU in dies imponerc non desinil. Qua 
quidem A.llocuUoDe Aposlolicam Nostrani ilerum cxtollcDlcs vo- 
ccm rcprobavifflus, damnavimus, etirrita prorsiis acnulla decld- 
ravimus tum omnia et slngula decreta ab eodem GubcrDio io Re- 
ligionis , Ecclesiao , et buius Sanclae Scdis iurium defrimcnlum 
edila, lum iniustissimam, ruuesUsslmamque legcm lunc in medlo 
posilam , qua ioler alia proponcbalur , omncs ferc Monasticas ac 
Religiosas ulriusque sexus Familias, et Collegialcs Ecclesias, ac 
simplicia Beneticia iuris quoque palroDalus pODltus esse e\Un- 
guenda, illorumque reditus et bona civjlis poteslalis adminislra- 
Uoni el arbitrio subiicienda. Ncquc omisimus lanlorum malormB 
auclores, fauloresque eademque Allocutione mouere, ul cUam al- 
qae eUam animo reputarcnl ccnsuras , poenasque spiriluales 



I 



1 Buc referlur Stjllabi PropoilUo 53. 



AttocrTio cvM SABPB 26 ii'ui. 1838. 133 

q\ias Apostolicae Consliluliones , el Oecumeniconim Conciliorum 
decreta conlraiurium, bonorumque Ecclesiae invasores facloipso 
ineurrendas infligunt. Ea porro spe suslenlabamur foro , ul ipsi, 
qui calholico nomine gloriantur, et in eo moranlur Rcgno, iu quo 
vel ipsum Slalulum deccruit , calliolicam religionem esse deberc 
solam ipsius Rogni rcligionem, ae simu! praeseribil , omnes pro- 
prielales sine ulla exceplione ioviolabiles csso tuendas , landem 
aliquando iustissimis VenerabilJum Fratnim ipsius Regni praeslau- 
lium .\iilislitum expostuiationibus , ac Noslris ileralis reclamatio- 
nibus , querelis , paternisque monilis commoli suas menles , vo- 
luntatesque ad saniora consilia revocarenl, alque a divexanda Ec- 
closia desislerenl. Quam spem ostetidebant nonnulla potissimum 
promissa iisdera Episcopis facta, quibus fidemhaberi possc arbi- 
trabamur. 

Al dolentes dicimus , non solum Subalpimim Gubernium nee 

suorumEpiscoporum postulationibus, nec Nostris vocibus audi- 

lum praebuit, verum eliam graviores seraper Ecclesiae ac No- 

slrae el huius Aposlolicao Sedis auctoritati infcrens iniurias, ac 

plures Nostras proleslaliones et paterna eliam monila plane goq- 

temnens haud reformidavit commemoralam quoque legem, verbls 

licel, el specie quadam Immutalam, sed re tamen, fine ac spirilu 

prorsus eamdcm approbare, sancire, cl promulgare. Equidcm 

gravissimum , moleslissimumque iVobis esl, Venerabilcs Fralres, 

debere ab ea mansueludine ac lonitalc , quam a nalura ipsa hau- 

simus, expressimus , atquc ab aclerno Paslorum Prioeipo didici- 

I mus, el quam iccirco consianti volunlalc scmper libentissime c- 

i xercuimus , deflectere , ac severitalis parles , a quibus paternus 

Nosler animus vei maxime abborret, suscipcre. Attaroen cum vi- 

deamus, omnemcuram, solliciludtnem, longanimitatem elpatien- 

u pro reparaudis illie Ecclesiao ruinis a Nobis ses cl amplius 

I ab hinc annos adhibilam nihil valuisse, nullamque arfiilgere spem 

I ftire , ul tantorum ausuum auclores velint hortalionibus dociles 

f praebere aures , quandoquidem ipsi Nostris monilis omnino des- 

\ peclis non cessant iulurias iDluriis cumulare, et omnia conari, ut 

Lin Subaipino RegnoEccIesiam, eiusque poleslatem, iura, liberla- 



13^ ALLOCITIO Crjl SAEPE 

leni opprimanl, ac fundilus evcrtanl, cogiraur in illos ecdesiasti- 
ca seyeritalo uli , ne oflicio Noslro deesse , el Ecclesiae causam 
dpserero vidoaraur. Alquchac agendi ralione, velutiprobc scitis, 
illuslribus inhaeremus cxf mplis lot Romanorum PoalJlicum De- | 
cessorum Noslrorum, qiii sanclilale ae doctrina insignes non du- 
bilarunt degeneres , conlumacesque Ecclesiae filios , ciusquc Ja- 
rium perlinaces violatores et usurpalores iis poeois pleclere, 
quae a Sacris Canoaibus coalra eiusmodi crimlnum rcos sunt 
conslilulae. 

Ouamobrem in hoc amplissimo Veslro cooveuiu Aposlolicam 
Noslrani ilerum cfferimus vocem, ac tam ennuciatam lcgem, quam 
alia omnia ct singula facla et decrela a Subalpino Gubernio in Re- 
ligionis, Ecclesiae, ac Nostrae el hnius Sanctae Sedis aucEoritatis 
et iuriura defrimentnm cdila , de quibus lum io Noslra Allocutio- 
ne dic vigcsimo sccundo lanuarii vcrlenlis anni babita, lum in 
bac pracsenli dolenler loquuli sumus, denuo rcprobamus, condcm- 
aamus, ac nuila prorsus et irrila decernimus. Praclcrea cnm io- 
credibili animi Noslri mocrore cogimur declararc, eos omncs, qui 
in Subalpino Regno pracilicla decrela el legcm conlra Ecclesiae . 
el huius Sanctao Sedis lura proponere, probare, saucire non exti- 
muerunt, ncc non illorum mandanles , fautores , consultores, ad- 
haorentes , esseculores maiorem cxcommunicalioncm , aliasque 
censuras et poeoas ecclcsiaslicas a Sacris Canonibus , Aposlo- 
licis Constilulionibus , el geaerallura Conciliorum, Tridciilini l 
praenerlim, decretis iniliclas iocurrisse. Elsi vcro inevitabili mu- 
neris Noslri implendi nccessltate compulsi Aposlolicam adbi< 
beamus severitatem , lamen probe noscimus , alque meminimus , 
Illius vieariam hic in lerris Nos, liccl imracrilos,gerere operam, 
qifi cum iratus fueril misericordiae recordatur. Quoeirca levan- I 
les oculos Noslros ad Domlnum Deum noslrum , ab Ipso hu- 
militer cnixeqne esposoere nou dcsiHtimus, ut degenercs Ee- 
clcsiac suae saoctae filios cuiusque ordinis , gradus , ct coiiditio- 1 
nis tum laicos, lum Clericos sacro eliam cliaraclere insigiiHo 



1 StAs. XXII. ctip. II. 



26 lULU 1855. 135 

quorum errala nunquam salis lugeri possunt, caeleslis suae gra- 
tiae lumiue illusfrare, illosque ad saniorem mcntcm reducere ve- 
lit, cum nlliil cordi Nostro gratius, niliil optabilius, nihil iucundius 
esse possit , quam ut errantes rcsipiscant, ac redeant ad cor. Ne- 
que omillimus in omni oralione et obsecralione cum graliarum 
actione ipsum divilem in raisericordia Deum exorare , ul uberri- 
mis quibusque divinae suae gratiae donis omnes Venerabiles Fra- 
tres Subalpini Regni Archiepiscopos et Episcopos in tot angustiis 
ac tribulationibus constitutos adiuvare et consolari nunquam de- 
sinat, quo ipsi, veluli adiiuc tanlacum sui nominis laude egerunt, 
pergant egregia sua episcopali virlule , constanlia , et prudenlia 
Religionis et Ecclesiae causam slrenue defendere, ac proprii gre- 
gis saluti et incolumitati studiosissime advigilare. Atque humilli- 
mas quoquc, fervidasque clementissimo miserationum Domino si- 
ne inlermissione offerimus preces , ut caelesti sua ope confortare 
digaetur non modo fidelem illius Rcgni Clerum , qm maxima ex 
parte suorum Antislitum exempla sequens proprio munere prae- 
dare fungilur, verum etiam tot spectatissimos ipsius Regni laicos 
viros, qui catholicis sensibus egregie animati , ac Nobis , et huic 
Petri Gathedrae ex animo addicti eorum operam in Ecciesiae ia* 
ribus tuendis impendere vehementer gloriantur. 



ALLOCCTIO 



DABITX IS COSSISTORIO SECRETO DIE XXVI iULII 
ANSI MOCCCL^ . 



Venebabiles Fratres 



Nemo vestrum l ignorat , Venerabiles Fratres , qualuor non- 
dum elapsos esse annos, ex qiio nuUis neque curls, neque consl- 
liis, neque laboribus Nobis parceodum esse iluximus , ul eccle- 
siasticis in Ilispania negotiis consulcremus. Notissima Vobis est 
CoDvenllo a Nobis cum carissima Id Christo Filia Noslra Marla 
Elisabelli Hispaniarum Bcgiua Catholica anno mlllesimo ocliu> 
gentesimo quinquagcsimo prlmo iuita , ac veluti le.t Status eo in 
Regno sancita , et sollemniter promulgala. \equc Vos lalcl quo- 
modo in eadem ConvenlioDC inter plurima , quae statula fuerunl 
ad calHblicae reltgionis rationes luendas , cautum in primis fae- 
rit , ut ipsa augusta religio , quocumque alio cullu excluso , per- 
geas esse sola religlo hispanicae iVatioms , esset ut aalea in qdI- 
verso HispaDiarum Regno conservanda cum omnibus iurlbns et 
praerogativis , quibus poliri debct iu\la Del lcgem ct Canonlca^ 
Sanclioues; ut iDsUlulio in omDibus quibusquo publicis, prlvatis- 
que scbolls foret omnino conformis calholicae doclrinae ; ul sa- 
crorum praeserlim Antislites in episcopali munerc obeundo, et In 
iis , quae ad ius ct exercillum eccleslasticae auclorilalis , sacrae- 
que OrdinatioDis pertiDent , plena illa utercDlur liberlalc , quam 
Sacri CaDoncs slaluunt ; ut Ecclesla nativo suo iuro libcre omni- 
no polleret , acquircndi scilicct legilimo quovls tltulo novas pos- 



1 Buc referlur Syllabi Propoulio 77. 



AlLOCtTlO IfEMO rESTBUX 26 IlLIl 18SS. 137 

' scssiones , cl iDviolabilis esset eiusnvodi Ecclesiae proprietas in 
ommbus, quae lunc possidebat, vel in posterum acquirerei. Hinc 
ca profeclo nilebamur flducia forc, ut Ponlificiac Noslrae curae 
el solJiclludines oplatuin asse(]uercnlur exiluin , et catholica Ee- 
clesia iuxla IVosira desldcria in Hispania prospere felieilerque dc- 
nuo magis in dies vigercl , atque floresceret , cum praeserlim o- 
mnis illa inclyla Nalio calholicam religionem profiteri , el huic 
Petri Cathedrao firmiler adhaercre vehenienter glorielur. 

Vcrum cum summa animi Nostri admlratione et amaritudine 

vidimus, quod nunquam fore putavissemus, eo in Regno comme- 

moralam Nostram Conventionem , ipsa hispaniensi Natione ne- 

dum invila , sed cliam summopcre mocrenle et reclamante , im- 

pune frangi ac violari, novasque Ecclesiae, ciusque iuribus, Epi- 

scopis , ac supremae Noslrae , Sanclaeque huius Sedis poteslali 

iniurias inferri , quas apud Vos condolere compellimur , Venera- 

biles Fratres. Elenim lalae fuerunt leges , quibus prirous et se- 

cundus ipsius Convenlionis arliculus non absque levi rcligionis 

delrimenlo invertilur, itcmquc praecipilur Ecclesia bona esse 

vendenda. Accedit eliam ut varia edila fuerint dccreta , quibus 

interdicilur Episcopis sacros Ordines conferre , ct Virgines Deo 

k sacrao prohibentur in lirocinium proprii rcUgiosi instituti alias 

mulieres admiltere , el statuilur Cappeilanias laieales , aliasque 

pias instiluliones in saecularem planc statum esse redigendas. 

Ubi primum novimus lam graves religioni , Ecclesiae , Nobis et 

huie Sanctae Sedi parari iniurias, Noslro fungenles munere nulla 

inlerposita mora baud praetermisimus tum per Noslrum Cardioa- 

iem Secrctarium Stalus , tum per Noslrum negotiorum Gesto- 

rem Matriti morantem contra omnes huiusmodl ausus apud Ma- 

tritense Gubernium vchemenler proteslari et reclamare. .\tque ei- 

I dem Gubernio significandum quoque duximus, Nostras reelama- 

I tiones ad fidelium notitiam esse deducendas , nisi proposita lex 

' de bonis Ecclesiae alienandis reiicerclur , ut Odelcs ipsi ab illis 

Hnendis se abslinerent. Illud ctiam ad Matritensis Gubernii me- 

[■ moriam revocavimus, vcluli in Aposlolicis Noslris de eadem Con- 

f Tentione Litleris claro aperteqae edi\imus , quod cum pacta in 



138 



AILOCLTIO KEJtO IBSTfir.lf 



cadem Convcutione sandla liim graviler violarenlur el frangeren- 
lur, noiiamplius locum liaberet iDdulgenlia a Nobis ob ipsiusCon- 
Tenliouis ralionom adhibiia , qua declaravimus , nullam a Nobis , 
;ic Romanis PonliQcibus Suecessoribus Noslris molesliam cos esse 
babituros, qul Ecclesiae bona ante eamdem Nostram Convenlio- 
ncm alienataacquisiverant. 

Sod non solum irritae fuenint iustissimae Noslrao reciaoia- 
lioues , ac praestantium Hispauiae Sacrorum Antislilum espostu- 
latioues, verum eliam nonnulli es speclatissimis illis Episcopis , 
ijui merilo alque oplimo iurc commemoralis legibus ac decre- 
tis obslitoraut, a piopriis Dioecesibus violenler avulsi fueniDl , 
el alio amandali ac relegati. Probe intclligitis, Vcnerabilcs Fra- 
Ires, quo conficiamur moerore . cum conspiciamus tot curas ac 
suilicitudines pru ecclesiasticis in illo Reguo inslaurandis nego- 
tiis frustra a Nobis fuisse susceptas , alque ibi denuo Christi 
Eci^lesiam gravissimis afHigi calamitalibus , ciusque llbertalcm el 
iura, ac Noslram ct huius Sanctac Sedis aucloritalem conculcah 
ri. Kaque baud passi sumus, Nostrum ncgotiorum Geslorem ton- 
gius ibi morari, illique maudavimus, ut ab Ilispania decederet, 
el iu hanc Urbem rediret. Veliemcuter quidem dolemus , pro* 
ptercaquod Illiistrom bispauam Nalionem iNobis ub eximium eius 
in rem calbolicam sludium, et egregia in Eccleslam, ac Nos, 
et lianc Apostulicain Sedem merild summopere dilcclam, ex bao 
nova sacrarum rerum perturballone la religionls periculum ile- 
rum adduclam esse perspicimus. Cum autem Aposlolici Nostri 
miuistcrii ofBcium omniuo poslulct, ut Ecclesiac causam Nobts 
diviuitus commissam totis viribus propuguemus, fum haud po»- 
sumus, qi^n palam publiceque ac sollemniori modo Nostras quO' 
rcliis et expostulalioues proferamus. 

(Juapropter In boc vestro consessu Noslram attollentes voceni 
etiam atque etiam de iis omnibus e\postuIamus, quae ia Ilispa- 
nia a laica poteslale perperam gesta sunt el gerunlur adversoa 
Ecclesiam, eiusque liberlalem, iura, el adversus Noslram, atquAl 
iiuius Sanclae Sedis aucloritatem , ac praesertlm maiorero io nio* 
dum lamenlamur , sollcnineffl Noslram Conventioncm vel ipstfj 



i 



S6imil835. 



139 



genUum iure reclaraante violatam, ct propriam Episcoporura au- 
clorilalem iu sacri niitiislerii csercilio praepedilam, el violenliam 
conlra ipsos Episcopos adhibilam, cl Ecclcsiae patriraonium con- 
Ira omoia divina ct humana iura usurpalum. Insuper commcmo- 
ralas leges et decreta aucloritate Nostra Apostolica reprobamus, 
abrogamus, illaque prorsus irrita, ac nullius roboris fuisse et fore 
declaramus. Summa autem qua possuraus coDLcolioDC tantorum 
ansorum auclores monemus , liorlamur el obsecramus , ul serio 
coDsiderent , Doi manum eos oranes efVugerc non posse , qui Ec- 
clesiam suam sanctam aflligere cl vexare non reformidant. 

NuQC Nobis temperare non possumus, quin tcI maximc gratu- 
lemur , et amplissimas merilasque laudcs dereramus Venerabili- 
bus Fralribus Hispaniae Ardiicpiscopis et Episcopis , qui pro- 
prium obeuntes munus, nulloque perirulo deten-iti coniunctis ani- 
mis , studiis , consiliis episcopalcm voccm efferre , el Eeclesiae 
cmisam slrenue constanterque defendcre non omiserunt, Praeci- 
puas qnoquc laudes tribuamus oporlct hispanieiisi fideUClero, 
qui propriae vocationis et oflicii mcmor sua omoia studia in iil 
conferre non praetermisil. Debito etiam lauiJum praeconio prose- 
quimur lot cgrcgios laicos hispanos \iros , qui singulari erga 
sanctissjmam rcligioucm, Eccicsiam, el crga Nos atque hanc 
Sanclam Sedem pietalc ct obscquio speclati, lum voce lum scri- 
plis ipsius Ecclesiae iura defendere summopcre suot gtoriati. 
Atque Aposlolieae Noslrac caritatis affcclu deplorandam sano rai- 
seranles conditionem , in qua illustris illa, Nobisque carissima 
Nalio, eiusque Regina in praesenlia versanlur, enixis precibus 
Deo Oplimo Maximo supplicamus , ul ipsam Nalionem el Rcgi- 
nam omnipotenti sua virlule lueri, consolari, et a tantis angusliis 
eripere velil. 

lam vcro noscatis vclimus , Vcnorabiles Fralres , incredibili 
No9 angi aegritudine ob luctuosissimura sane stalum , ad qucra 
redaela est sanclissima noslra religio in Ilelvetia, ac praeserlim, 
proh dolor! in quibusdam potioribus catliollcis earum foederata- 
rum regionum pagis. Namque Jbi et catholicae Ecclesiae pole- 
slas , atque libortas oppressa , et Episcoporum , sanclaeque Iiuius 



I sias, aique iiDori 



liO ALLOCiTio NEso vEsTBfM 26 n;i.ii 1855. 

Sedis pioculcata auctorilas , el raairimonli ac iurlsiurandi saneli- 
tas violala el sprela , et Clericorum Scminaria , ac Religiosarum 
Familiarum Coenobia vel peuitus cxlincta , vel civilis potestatis 
arbitrio omnino subiecta , c[ beneficiorum collalio alque ecclesia- 
slica bona usurpata , el calliolicus Clerus miserandum in modum 
esagitalus ac divcxatus. Hacc saue tristissima , ac nuuquam salis 
lugenda, et omnino improbanda Vobis hodicrno die raptim signi- 
ficamus , quandoquidem consilium Nobis cst in boc vcslro con- 
sessu alium super eiusmodi acerbissimo argumcnto habere ser- 
monem. 

Interim ne intermittamus unquam , Venerabiles Fratres , assi- 
duis fcrvidisque precibus clementissimum miserlcordiarum Pa- 
trem ct Deum totius consolationis dies noctesque orare el obse- 
crarc , iit Ecclesiam suam sanclam tol undequaque calaraitatibus 
pressam, tot undique procellis lactatam in potcnlia bracMi sui 
adiuvet, defendat, camque ab omoIhHs, quibus aflligitur, adver- 
sitalibus eripial. 




EPISTOLA ENCYCLICA 



k 
ft 



DiLECTis FiLiis iVosTRis S. R. E. Cabdinalibcs , 

Ac Venebabilibus Fbvtribls ABcniEPiscopis ET Episcopis 

CNi\"ERSAE Thperi.\lis ac Regiae Austriacae Ditioms. 



DilccU Filii Noslrl, et Venerabiles Fiatres, Salulem el Aposlo- 
licam Benedictionem,,Siiigulari quidem l animi Nostri gaudio co- 
gnoscimus, Vos, Dilecli Filii Noslri, ac Veueitabtles Fralres, No- 
slris, ct carissimi in Cbrislo Filii Nostri Francisci losepbi Austriae 
Imperaloris, et Regis Apostotici desiderils cuique Vcslrum uno 
fere eodemquc lcmporc sigoificalis qiiam libentisslmo obsequenles, 
pro egregia Teslra rcligione, cl pastorali soIUcItudino slatuisse 
coDvenire in islam Imperialcm et Regiam Vindobonensem civtta- 
lem, qiio ibi ioter Vos coiloqui, ct consilia cocferre possetis, ut 
rile ea omnia perflciantiir, quac a Nobis cum eodem carissimo in 
Christo Filio Noslro sancita sunt in Conventionc, quam idem cla- 
rissimus et religiosissimus Princeps cum summa Nostra consola- 
lione, ot immortali sui nomiois gloria ob Ecclcsiae iura vlodicata, 
bonis omnibus prae laetitia gcslicntibus, ineundam Nobiscum cu~ 
ravit. Itaque dum Vobis, Dilecti Filii Noslri, et Venerabiles Fra- 
tres, vel maxime gratulamur, quod in boc habendo convcntu in- 
signe ac pcrspeclum veslrum pro Ecclesia sludium impcnso ostcn- 
ditis, Nobis lcmpcraro non possumus , quin Vos bac occasione 
peramanter ailotjuamur cl inlimos Vobis animi Nostri sensus ape- 
riamus, ox quibus raaiorem in modum intclligelis, quantaVos, ct 



) Biic refermmr Syllabi Proposlliom i — 16, 




[12 EPlSTOLi ESCiClICA Sl!\'GVLARI QVIDEM 

«mDes amplissimi islluslmpcrii fidclcs populos curao >'Cslrae coin- 
missos benevolentiapvosequamur. Alque in prirais fiuodallinel in 
commemoratae Convenlionis exseculionem , cum oplime noscalis, 
mullos in il)a esse arUcnlos, qui a Vobis praccipue sunl exseqaen- 
di, lum vciiementcr oplamus, ut quoad modum in eorumdem ar- 
liculorum exsecutione unam eamdemquo ccrlara viam atque ratio- 
ncm" babere velilia, ea tamon circumspeclione sedulo pnidcntcrque 
adhibita, quam varia diversanim latissimi Austriaci Imperii Pro- 
viociarum adiuncta poslulare potcrunl. Si quae aulem dc alicuius 
arliculi sensu dubilalio, vcl diiTicHllas oriatur, quod non fore ar- 
bilramur, gralissimum Nobis eril, illam a Vobis ad Nos dcferri, 
ul, collatis inter Nos et Caesaream Aposlolicara Maicslatem consi- 
liis, veluli in triccsiraoquinto eiusdem Convcoliouis articuio cau- 
tum esl, opporlunas declarationcs dare possimus. 

iam vero ardcnlissima illa caritas, qua universum Dominicnm 
grogem Nobis ab ipso Christo Boniino divinilus commissutn c«m- 
pleclimur, et gravissimum Apostolici Nostri minislerii mumis.qtto 
omnium nalionum, el populorum salulcm totis viribus procnrare 
debemus, urgent Nos, Dilecti Filii Nostri, ac Vencriibites Fralres, 
ul cxiraiam vestram piclatcm, virtutcm, et cpiscopalem vigilan- 
liam maiore, qua possumus, conteulione cliam atque eliam exci- 
temus, ut alacriori nsque zelo pergalis omnes episcopalis veslri 
muoeris parles diligenlissimc implere, ac uullis neque curis, ne- 
que consiliis, neque laboribns unquam parccrc, quibus sanclissi- 
mae fidei noslrae depositum in veslris Dioeccsibus inlegrum in- 
liolalumque cuslodialis, et vcslri gregis incolumilati consulentes, 
^lum ab omnibus defendalis Inlmicorum horainum fraudibas et 
insidiis. Namquc probe noscilis nefarias, mulliplicesque arles ac 
moliliones, ct monslrosa onmis gencris opinionum portenta, qui- 
bus callidissiroi perversorum dogmalum archilecli improvido» 
praeserlim et imperilos a veritatis et iusliliae Iramite averlere, 
alque in errorem exiliumque inducere conniluntur. Neque ignora- 
lis, Dilecti Filii Noslri, ac Venerabiles Fralres, inter plurima, el 
Lunquam satis lugenda mala, quae eccleslasticam el civilem socie- 
fatem vel maximc perturbant , alque divexant , duo polissimnm 



\ 



17 MABTii 1836. 113 

nunc eminerc, quae aliorum omuiiim quaedam veluli orlgo iiou 
Lnmonlo videanlur. Vobis enim apprime nota suiit innumera, et 
funestissima sauc damna, quae io ciinslianam, ol civilem rempu-' 
blicam ex puticiissimo indt/fdrenlismi errore redundant. Hinc enim 
omnia erga Deum , in quo vivimus, luovemur, el sumus, otUcia 
penitus neglecla, binc saoctissima rcligio plane poslbabila, binc 
omnis iuris, iuslitiae, virlutisque fuDdamenta concussa, ac pro- 
pemodum eversa. A qua turpissima sano indiffereniimi forma 
baud admodum dlslat illud de religiouum indiffeTenlia syslcma o 
tenebris cniplum, quo^homines a verilate alienali, veracqne con- 
fesslonls adversarii, suaeque salutis immemorcs, el inter se pu- 
gnantia doccules, el nuiiquam slabilitam scntcntiam babenles, 
nullum Inter diversas ndei professiones discrimcn admillunl, et 
pacem passim cum omulbus raiscenl, omoibusque aclernae vilac 
porlura ex qualibel religione palere conlendunt. ISihil enim inlcr- 
csl lllis, llcel diversa Iractanlibus, dum ad unius verilalis expu- 
gQationem conspirenl '. Videlis profeclo, Dilecli Filii Nostri, ac 
Vcnerabllcs Fratres, qua vigilanlia Vobls slt oxcubandum, nc lam 
(lirae conlagia peslis veslras oves miserc inQcianl, ac perdant. 
Itaquc ne desinatis populos Vobis Iradilos ab hisce perniclosissi- 
mis erroribus sedulo defendere, eosque catbolicae veritalis doclri- 
na magis iu dies accuralo imbuere, ct Illos doccre, qnod sicut 
unus est Deus Patcr, unus Chrislus Eius, unus Spirltus Sanclns, 
ila una est dlvinitus revelala veritas, una divlna fides humanae 
satutis Inilium, onmisque iusliGcalionis ftmdamenliim, qua iustus 
vivil, et slne qua irapossibile esl placerc Dco, et ad filiorum eius 
consorlium pcrvenlre 2; et una esl vera, saneta, catholica, Apo- 
stolica, Romana Ecclesia, ct Gathedra una super Pelrum Domini 
voce fundala ^, exlra quam nec vcra fidcs, ncc aclerna invenilur 
salus, cum babero non posslt Dcum Patrein , qui Ecclesiam non 
habet matrem, cl falso conlidal, sc csse In Ecclesia, qui Pelrl Ca- 



1 Terlull. de pniescript. cnp. il. 

2 Ad Bom. cop. 1. Ad Hebr. cap. U. Trid. Sess. VI. cap. 8. 

3 S. Cyprian. Epist. 43. 



Til EPISTOLA ESCYCLICA Sl.fGVLABI QCIDEX 

llieilram deserat, super quam fuadata esl Ecclesia l . NuUnm vero I 
maius potesl esse delictum, el nulla macula derormior, quam ad-* 1 
versus Chrislum stelisse , quam Ecclesiam divioo Eius Sanguine 1 
partam et acquisilam dissipasse, quam evaogdicac dilectioots ( 
oblilum contra uDanlmera et eoncordem Dei populum hostilis di- 
scordiae furore pugnasse 2. 

Cum autem ratio divioi cullus e\ biscc duobus coDstel, pfls 
dogmalibus, cl actiooibus bonis, neque doctrioa sinc operibus 
bonis accepla sil Deo, neque opera rccipiat Deus a religiosis dog- 
matibus seiuncta, neque in solo opcre virtutum, aut in sola ob- 
scrvantia mandatorum, sed eliam in tramile fidei augusta el ar- ] 
dua sit via, quae ducit ad vilam '<, lum nc iotcrmittalis tideles , 
veslros populos conlineotcr monere et cxcilarc, ut non solum ia 
calholicae religionis professione magis io dies slabiles et immoU 
pcrsistaot, verum etiam per bona opera cerlam suam vocalionem 
el electionem facere salagaat. Dum aulem in vestri gregis salu- 
tem procurandam incumbilis, ne omitlatis in omni booitate, pa- 
licnlia et doctrina mlseros erranlcs ad uoicum Chrisli ovile, alque 1 
ad calholicam unilatcm revocarc illis pracsertim Auguslioi verbis: I 
Venite, fratres, si vullis, ut inseramini iu vile: dolor est, cum.i 
vns vidcamus praecisos ila Jacere ; numerate sacerdotes vel ab j 
ipsa Pelri Sede, et in ordiue illo patrum quis cui successit, Tide- J 
tc ; ipsa est petra, quam non viQCUDl supcrbac iofcrorum por- 
lae i. Quicumque extra hanc domum aguum comcdcril, profonm j 
est; si quis in arca Noe non fuerit, pcribit reguanlc diluvio ■>. 

Verum non minori sane pernicic aller nunc grassalur morbus, 
cui ab elatione, cE quodam vcluti rationis faslu, ralioHalismi no- 1 
men cst inditum. \oo improbat certe Ecclesia '> corum sludiuni, ' 



1 S. Cyprian. de uuital. Eccl. 

2 S. Cyprian. Episl. 72. 

3 S. Cyrill. Hierosol. Catli. IV. Illumiiiand. n. 2. S. lcOj ?enn. 3 dd J 
NallvU. Doni. 

i Id psalm. contr. part. Doual. 

5 S. Hierooym. Episi. li. a). 57. ?d Damas. 

6 Lactaiit. divin. inslUui. lib, 3. cap. 1. 



17 MARTii 18SC. 145 

qui veritatem scire voluerunt, quia Deus hominis naturam veri 
adipiscendi cupientissimam fecit, neque improbat rectae sanae- 
que ralionis studia, quibus animus excolitur, natura investigatur, 
et abditissima quaeque eiusdem arcana in apertam proferuntur 
lucem. Siquidem novit, ac probe tenet pienlissima mater, inter 
collata caelitus munerat l illud esse praeclarum, quod ratione 
conlinetur et quo ea omnia, quae sensibus obnoxia sunt, praeter- 
gressi, insignem quamdam Dei imaginem in nobis ipsis praeferi- 
mus. Novit quaerendum esse donec invenias, et credendum quod 
credidisti, dum hoc insuper credas aliud non esse credendum, 
ideoque nec requirendum, cum id inveneris, et credideris quod a 
Gbfist6 institutum est, qui non aliud tibi mandat inquirendum, 
quam quod insliluit 2. Ecquid igitur est, quod ipsa non patitur, 
non sinit, et quod pro iniuncto sibi oflicio tuendi deposili omnino 
reprehendit, ac damnat? Illorum nimirum morem vehementer 
reprehendit, ac semper damnavit et damnat Ecclesia, qui ratione 
abutentes, eam Dei ipsius loquentis auctoritati impie et stulte op- 
ponere ac praeferre non erubescunt, neque reformidant, et dum 
insolenter se exloUunt, propria superbia, suoque lumore caecali 
Teritalis lumen amittunt, fidem, de qua scriptum est: qui non 
crediderit condemnabitur 3 , superbissime aspernantur, sibique 
praefidentes 4 difiilentur ipsi Deo de se credendum esse, et iis, 
qaae cognilioni nostrae dese tribuit, obsequendum. Hi sunt, qui- 
bus constantissiilae opponit, aequum esse ^, ut de cognilione Dei 
ipsi Deo credamus, cuius scilicet totum est, quod de eo credi- 
mus, quia utique ab homine Deus, uti oportet, cognosci non po- 
tuit, nisi salutarem sui cognitionem ipse tribuisset. Hi sunt, quos 
ad mentis sanitatem hisce verbis revocare contendit : quid magis 
contra ralionem, qu?im ratione rationem conari Iranscendere ? et 

1 Clemens Alex. Stromat. lib. 1. cap» 3. lib. 2. cap. 2. et Gregor. 
Thaumaturg. orat. panegyr. cap. 7. 13. 

2 Tertull. de praescript. cap. 9. 

3 Marc. XVI. 16. 

4 S. Hilar. de Trinit. lib. L 

5 Cassian. de Incarnat. lib. 4. cap. 2. 

10 



Ii6 EPISTOLA ENCICLICA SmCVURI QVIBEH 

quiil magis conlra fidem, quam credere nolle quidquid non possis 
ralione allingere l? Alque liis iDCuIcaro non desinil, lidem 
ralioni, sed auclorilati innili 2, uec enim docebat, ut cum Deus 
ad hominem loquerelur, argumenlis asscrerel suas \oces, [am- 
quam fides ei non haberelar, sed ut oportuil, est loquulns, quasl 
rerum omnium maximus iudes, cuius non cst argumentiiri, sed 
prouunliaro 3. His apertlssime denuulial, unam bominis speni, 
unamque salutem positam esse in cbristiana fide, quac verildleni 
docens, ac diviua sua luce bumanae ignoianiiae lenebras discu- 
licns per carilalem operalur, et in calholica Ecclesia, quac \eram 
relinens cullum est stabilc ipsius Ddei domieiliUm, et Dei lem- 
plum, extra quod, cilra invincibilis ignorantiae escusationem, 
quisquis fuerit, est a spc vitac et salutis alienus. Et lios gravis- 
sime monet, ac docet, quod bumanae artis peritia si quando tt^- 
ctandis sacris eloqulis adhibetur, non debct ius magislerii 
arroganler arripere, sed veluli ancilla Domiuac quodam famula- 
tus obsequio subservire, ne si praeccdit oberrel, et dum exlerio- 
rum verborum scquitur coosequenlias, inlimae virlulis lumen 
amiltat, ct reclum verilalis tramilem perdat ^. Ncquo csislimari 
iecirco debet, nullum in Ecclesia Cbristi profeclum baberi rcli- 
gionis. Uabelur namque, idemque maximus', dummodo lamen 
vere profeclus sii fidei, uon pennulatio, Crescat jgitur oportel, et 
multum vehemenlerque proficial lam singulorum, quam oranium, 
nnius homiois, quam lolius Ecclcslae aclatum, ac saeculorum 
gradibus inleltigcnlia, scienlia, sapienlia, qua intelligatur illu- 
slrius quod anlea credobalur obscurius, qua poslcritas inlelleclam 
gratulctur, quod veluslas non iDlellectum venerabatur, qua pre- 
liosaedivini dogmalis gemmae exsculpantur, fideliter coaptcntur, 
adorneniur sapienler el splendore, gralia, venuslale dilescant io 
eodem lamen gencrc, in eodm scilicel dogmale, codem sen- 

1 S. Bernard. epist. ISO, , 

S S. Beraard. de CoDslderat. lib. 3. cap. 3. 
3 Lactaut. (livin. loslitm. lib. 3. cap. 1. 
i S, Peirus Damasiaii. opusc. 36. cap. 'i. 



su, eademquo seoleoUa, u[ cum dicaulur nove , non dieanlui* 
nova 1. 

iNeminem Veslrum mirari ajbilramur, Dilecii Filii Noslri, ac 
Veuerabiles Fratres, si pro Noslro fldei primalu et pnncipalu 3 
dfi lucluosissimis hiscc, ac rei cuni sacrae, lum puhlicae perni- 
ciosissimis erroribus denuo loquuU simus, eximiatuque vcstram 
episcopalem vigilanliam ad illos prolligandos cxcitare censaeri- 
ffius. Cum cuim inimicus homo non cessel supersemiuare zizauia 
In medio triUci, lum Nos qui, divina disponenle Providenlia, do- 
minico agro excoiendo praesumus , alque uli servi fideles , el 
prudcntes super Domini familiam conslituU sumus s, ab iis par> 
Ubus cxpleudis desisteie iion debeamus, quae ab Aposlolico No- 
slro munere separari non possunt. 

Nune vero a singulari vestra pielale et prudentia exposcimus, 
ut in Iioc coogressu ea poUssimum inler Vos consilia provide sa- 
(uenlerque Iniro sludealis , quao to amplissimi istius Imperii 
regionibus ad maiorem Dei gloriam promovendam , ac sempi- 
tornam hominum salutem procurandani conducere exisUmaveri- 
tis. Elsi CDioi vebcmenler in Domino laetamur, cum noscamus 
multos exislere lum eccIcsiasUcos, lum laicos homines, qui chri- 
slianae fidei et carilaUs spiritu egregic animali bonum Chri- 
sli diffundunl odorera, lamen non mediocri afficimur dolore, cum 
baud ignoremus , ia aliquibus locis nonnullos cx Clero suae di- 
gnilaUs et ofDcii oblilos miuime ambulare pro ea vocatlone, qua 
vocali sunt , el GbrisUanum populum sancUssimis divinae uostrae 
religionis praeceptionibus parum inslrnclum, gravibusque obno- 
xium periculis a pietatis operibus, et Sacramenlorum frequenUa 
infclicitcr absUuere, atque a morum honeslalo, chrisUanacque 
viiae disciplina deHeclere, el ad interitum ruere.Persuasissimum 
Nobis est, Vos pro spoctata veslra episcopali soUiciludino omnes 

iras , cogitalioncsque esse collaturos , ut commemorala damna 
inino elimioentur. Et quonlam optime scilis , Dilecti Filii No- 

I 1 Tinc. Liriu. Commonitor. 

I S S. Ambros. de IiicarDal. cap. i. o. 32. Cufisiaii. de Incarual. lib. 3. 

S. .Imbros. dc fide ail Gratiau. Imperat. lib. 5. in prolog. 



T48 EPISTOLA EKCICLICA SIHGVLARI QUIDEIT 

slri, ac Venerabiles Fralres, quanlam aii ccclcsiastici Onllnis 
discipliDam instaurandam, populorum mores corrigcndos, coruni^ 
que damua averleniia vim habcant Protinciaiia Concilia a caao- 
nicis sanctionibus sajuenlissime praescripta , et a sanclis AuUslFi 
libus masimo semper Ecclesiac bono frcquentala, idcirco vcl ma- 
xime oplamus , ut Provinciales Syaodos ad sacrorum Canonuni 
normam rile concelebietis , pro communibus culusquo ecclcsiasLi- 
cae istius Impcrii Provinciac malis opporluna ac salularia adhi- 
bealis romcdia. Cum aulem mulla et gravia in bisce Provinciati- 
bus SyooJis a Vobis sinl agenda, Noslris iu volis est , ul pro ve 
£lra sapicDtia in islo Vindoboncnsi convcnlu concordissimis ani- 
mis ea iuter Vos suscipiatis consilia, quibus unanimes esse pos- 
sitis lum circa poliores praeserlim res , quae in Provincialibu» 
Syuodis cruut tractaudae, ac statuendae, lum circa illa, quae 
uno eodeniquc sludio a Vobis erunt pracslauda, ul iu omnibos 
istius Impeiii Provinciis diviua uostra rciigio, ciusque salulai 
doctrina magis in dies vigcal , iiorcat, dominclur, el fldelea 
populi, dccliuantes a malo el facienles bonum, ambulent ut fitii 
lucis in omni boniiale, iuslilia, ac veritale. £l cum nlLil silr 
quod alios magis ad virtutem , pietalem, ac Dei cullum assidue 
instruat, quam corum vita, ct excmplum, qui se divino nainiste- 
rio dcdicarunt , ne praetermiltalis omui induslria iuter Vos ea sta- 
lueio, quibus Cleri disciplinam , ubi prolapsa esl , inslaurelis , 
accuratam illius ioslilutiouem , ubi opus fuerit, promovcalis. Quo~ 
circa, Dilccli Filii Noslii , ac Vcnerabiles Fralres , collalis inler ■ 
Vos consiliis coniunctisquc studiJs, diligentissime prospicilo , nt 
ecclesiaslici viri propriae dignilatis el ofiicii semper memorcs ab ' 
iis omnibus dccliuent quae Clcrieis velila, quacquc cos nequa- 
quam deccnl, ac virlulum omnium orualu praefulgentes exemplaiB 
sinl fidelium iu vcrbo, in conversalione , in caritalc, in fido, io 
castilate , ul diurnas canouicas hoias , qua deccl , atlenliono , 
pictalis aneclu rccilent, ac sancla oralionc se exerceanl, cl reniDi| 
caeleslium medilationi ioslent, dccorem Domus Dei diligant, 
cras fuQcliones cl caeremonias iuxla Ponlificale el Rlluale Roma-] 
num pcraganl , ct proprii mlnislerii muuia naviler, scicnlcr, 



17 MARTII 183«. " li9 

sancte obeant, et sacrarum praeserlim disciplinarum studia nun- 
quam intermiltant, et sempiternae homiDum saluli quaerendae 
assiduam navent operam. Ac pari cura consulite, ut omnes cuius- 
que Metropolitani , Calhedralis et Collegialis Templi Canonici 
aliique Beneficlarii choro addicli morum gravitate, vitae inte- 
gritate, ac pictatis sludio undique praefulgere sludeant tamquam 
lucernae ardentes positae super candelabrum in templo Domini , 
et opanes suscepli muneris parles diiigenler expleant , residendi 
legem servent, divini cultus splendorem curent, atque alacres in 
excubiis Domini divinas laudes studiose , rite, pie, religiose, non 
vero mente vaga , non vagis oculis , non indecoro corporis stalu 
concelebrent , memoria semper repetenles , quod ipsi ad chorum 
accedunt, non modo ut sanclissimum Deo cultum, venerationem- 
que tribuant, verum etiam ut a Deo ipso ct sibi et aliis omne 
bonum deprecentur. 

Sed quam vehementer ad ecclesiasticum spiritum tuendum, et 
fovendum, atque ad salularem constanliam relinendam conferant 
spiritualia Exercilia, innumeris iccirco per Romanos Pontifices 
PraedecGssores Nostros ditata Indulgentiis, quisque Vestrum op- 
time noscit. Ea proinde cunclis ecclesiaslicis vestris viris eliam 
alque eliam commendare et inculcare ne desinatis, quo ipsi certo 
dierum spatio in opportunum aliquem locum saepe secedant, ubi 
quavis humanarum rerum cura abiecta, omnia sua facta, dicta, 
cogitata coram Deo quam dib'genlissime repulantes, et annos ae- 
lemos assidua meditalione habentes in menle, ac maxima benefi- 
cia sibi a Deo collata recolentes, sludeant contractas de mundano 
pulvcre sordes abluere, et resuscitare gratiam, quae ipsis data 
est per impositionem manuum, et expoliantes veterem hominem 
cum actibus suis novum induant, qui creatus est in iustitia et san- 
clitate. 

Quoniam vero Sacerdotum labia custodire debent scientiam , 
qua et respondcre possint iis, qui legem requirunt de ore ipsorum 
et conlradicentes revincere, iccirco, DilectiFilii Nostri, ac Venera- 
biles Fratres, in rectam,, accuratamque Cleri institulionem omnes 
vestras curas convertatis oportet. Summa igilur conlentione omnia 



130 EPISTOLA ESaCLICA .fWcr/..!«/ QVIbEU 

conamini, ul in veslris praecipiie Seminariis oplima ac plane ca- 
tbolica vigeal sluJionim ralio, qna adolescenles Clerici vel a pri- 
ma poeritia pcp probalissimos magislros aJ pieUtem, omnemfpic 
Tirfulem, el ecclcsiaslicnm spirilum malure flDganlur, ac lalinae 
iinguae cognitione, et huraanioribus lilleris, pbilosophicisque iS- 
aciplinis ab omni prorsas ciiiusquc erroris pcriculo alienis sednJ» 
imbuanlnr. Alque iu primis omnem adhibelc vigilantiam, ul cunt 
dogmalicam, liim moralem Theologiam e\ divinis libris, sauelo- 
nimque Palrum Iradilione, el iDfallibili Ecclesiac auclorilale haa- 
slam ac dcpromptam, ac simul solidam divinarum lillerarum, sa- 
cromm Canonum, ccclcsiaslicaeque hisloriae, rerumqne litnrgica- 
nim scienliam congruo necessarii lemporis .>;palio diligentissime' 
addiscanl. Ac Vobis sammopere cavendum in librorum delecln 
ne in lanla grassanlium errorum colluvie a sanac doclrinae semi- 
ta ecclesiaslici adoleHcenles lemere abducantur, cum praescrtim 
liaud igaorelis, viros erudilos a Nobis in religione dissjdenles, et 
ab Ecclesia praecisos, in vnlgus cdere lam divinos libro.s, qnaiir 
Sanclorum Palnim opera, concinna itla quidem eloganlia, sod 
saepe, quod maxime est dolcndum, viliala, ac praeposteris com- 
menUriis a veritale detorla. Neminem Veslrum lalel qnanlopcrft 
Ecclesiae hiscc pracscrlim temporibus inlcrsit idoncos habere mi— 
nistros qui vilae sanctitale, el saluturi-s doclrinae laude pracstan- 
Ics ac potenles in opere el sermone valeanl Dei, eiusque sanclac 
Eccl&siae causam slrenue lueri, et aedificarc Domino domnm fi- 
delem. Nihil ilaque intcntalum cst retinquendum, ut iuulores Cle- 
rici vcl a leneris annis saDclc ac docle educcnlur, quandoqnidcm 
nonnisi ex ipsis rile institutis uliles Ecclesiao minislri (icri po»- 
sunt. Quo vero facilius pro cximia vcslra religione , ac pasloraR 
.solliciludine accuralam Clcri insliliilioncm, cx qua Kcctesiae 
num, 3C populorum salus lantopcro pcndet, qiiotidie magis 
moverc valoalis, ne Vos pigoat exbortari, rogare egreglos vcsl 
mm Dioecesium ccclesiaslicos, laicosque viros diviliis poHenle», 
el in rem calholicam praeclarc animalos, ut vcslrum scctantCA 
cxemplum aliquam pecuniae vim periibcnler Iribuerc vclinl, quo 
nova etiam Seminaria erigerc, et congrua dote Inslruere possitis. 



17 HARTll 1856. 



131 



in quibiis adolcscenluli Clerici ve! ab ineunle aelale rJle insli- 
tuantur. 

Nec minori sliidio, Dilecli Filii IVostii, ac Venerabiles Fralres , 
ea otuQia consilia suscipienda curato, quibus vestrarum Dioece- 
sium iiivcnlas cuiusque conditionis, ei sesus magisin dies calbo- 
lico iilane modo educetur. Quapropter episcopalis veslrae vigilao- 
tiac ncrvos inlendile, ul iuventus anle omnia spiritu limuiis Dei 
maturo imbuta, ae pietalis lacte euutrila uedum Odei clcmeoUs, 
sed pleniori sanclissimae noslrae rcligionis cognitione scdulo exco- 
lalur, alque ad virlutem, raorumque honeslalem, cbristianaeque 
"vilac ralionem conformelur, ct ab omnibus perversionis , el cor- 
ruplionis illecebris, cl scopulis arcealur. Pari aulem sotliciludino 
uc desioatis unquam fidelcs populos Vobis commissos opportunis 
quibusijue modis ad rcligioncm ct pielatem oUam alquceliam ex- 
citare. ItaquD ea omnia peragite, quibus ipsi fideles popuii magis 
iu dics salutari catholicae ventatis ac doclrinae pabulo enulriti 
Dcum cx toto cordc diligaul, eiusquo mandata appnnic servenl , 
Sanctuarium eius frcquentcr, ac religiosc adcanl, Sabbala eius 
sanGlificent, ac saepc, qua parest, veneralioneetpielate lum divi- 
ni Sacrificii celebrationi inlersint, tum ad sanclissinia Pucnitcu- 
liao, ct Eucharistiae Sacramenla acccdant, et singulari devolione 
Sanclissimam Dci Genilricem Immaculatam Virgincm Mariam 
prosequantur, et colant, ac mutuam inler se conlinuam caritalem 
Labeutes, et precibns inslanles ambulent digne Dco per omnia 
^^ piacentes, et in omni opero bono frucliricanles. Cum autem .sacrae 
^B Uissiones idoneis operariis peraclae summopero cooducaol ad fi- 
^^ft , dei, rcligionisque spirllum io populis excitandum, eosquc ad vir- 
lutis nc salulis semilam revocandos, veheraenler opEamHS, ul illas 
Identidem in veslris Dioeccslbus agendas curelis. Ac merilas 

I suramiisque laudes iis omnibus defcrimus, qui a vcslro ordine in 

^K. suas Dioeceses tam saluSare sacrarum Missiooum opus iam iove- 
^H xere, e\ quo divina adspiranle gratia uberes fruclus perceplos 
^K fiii 

^H op 



Hacc polissimum in islo veslro convenlu prae oculis habeatis 
1 oporlct, Dilecti Filii Nostri, ac Venerabiles Fralrcs, ut communi- 



iSi EPISTOLA ENCVCLICt SINGULARI OPvlJDiM 

bns malis communlbus sludiis provide mederi possilis. EleDim ad 
praecipua cuiusqac vestrae Dioeee.sis damna reparanda , ciusqua 
prospcrilalem pi'oraovendam , nibil frequcnli ciusdcm Dioeceseos 
lustralionc, et Dioecesanae Synodi cclcbraiione valitlius cssc pro- 
be iDlelligilis. Quae duo quaotopero a Coneilio praeserlim Tridculi- 
no sint praescripla el iocuicalancmincm Veslrura fugit. Quamob- 
rem pro speelala vcstra iu grcgem Vobis commissum solliciludi- 
D6 et caritale , nibil anliquius babere velilis , quam ex canonicis 
sauclioQibus vcslras Dioeceses impensissimo sludio invisere, elea 
omnia aceurale perficere , quao ad ipsam visilaLiouem frucluose 
peragendam omnioo perlinenl. Quo in munere obeundo ^'obis 
summopcre cordi sit summa cura , ac palernis praeserlim moni- ' 
tis, et frugiferis concionibus, aliisque opporlunissimis modis crro- 
res, corruplelas, et vitia, si quae irrepserint, radicilus evellere, 
omnibus salutis documenla praebere, cleri disciplinam sarlam te- 
ctamquo lueri , cE fideles &piriLualibus pruesertioi quibusquc sub- 
sidiis iuvarc, muQire , cL omncs ClirisLo lucrifaccrc. Nec dissimi- 
lem diligenliam impendilc in Dioccusanis Synodis iuxLa sacrcrtim 
CaDOQum normam celcbrandis ca praecipuc statuenlcs , qiiac ad 
niaius cuiusque vesLrae Dioecesis bonum spcctare pro vcstra pni- 
dentia iluxeritis. Ne vero iu Sacerdotibus, qui doctriuac el lcctio- 
ni atLcDdere debent, quiquc obslricti suol oflicio docendi populimt 
ea, quae scirc omnibus necessarium csl ad salutcm, el ministran- 
di Sacramcnla 1, sacrarum disciplinarum sludium unquam re- 
slingualur aul languescat indusLria, optatissimum Nobis cst, ut 
a Vobis , ubi fieri possit , iu omnibns veslrarum Dioeccsium re- 
gionibus , inslituantur opportunis regulis congressus de raorum 
praeserlim Theologia, ac de sacris Rilibus, ad quos singuli polis- 
mum Presbyleri leneaDtur accedere, el afierre scripto consigna- 
lam propositae a Vobis quaestionls esplicalioQcm , el aliquo lem- 
poris spaLio a Vobis pracfmiemlo inler se disserere de morali 
Theologia, deque sacrorum Riluum disciplina , poslquam aliqois 
ex ipsis Praesbytcris sermonem dc sacerdolalibus praecipuc ofD- 
ciis habueril. Cum autem in vcslro grege procuranjo opcram 

1 Concil. TriU. Sess. XXIII. cap. li. de Reformal. 



17 MARTii 1836. 153 

prae celeris, manum, auxilimnque Vobis praeslent ParocH, quos 
in solUcitudinis partem adscitos, et in arte omnium maxima ob- 
eunda adiutores habetis, eorum zelum omni sludio inflammare ne 
intermittatis, Dilecti Filli Nostri, ac Venerabiles Fratres , ut pro- 
prio munere ea, qua par est, diligentia, ac religione fungantur. II- 
lis iccirco inculcate, ut nunquam cessent christianam plebem sibi 
Iradilam sedulo pascere divini verbi praeconio , ac Sacramento- 
rum et muUiformis graliae Dei dispcnsatione , et rudes homines, 
ac maxime puerulos chrislianae fidei mysleriis , nostraeque ReU- 
gionis documentis amanler , patienterque erudire , et errantes ad 
salulis iter adducere , ut summopere sludeant odia , simultates , 
inimicitias , discordias , scandala tollere , et confortare pusillani- 
mes, et visitare inflrmos , eosque omni praesertim spiriluali ope 
iuvare, et miseros afflictos , atque aerumnosos consolari , omnes- 
que exhortari in doctrina sana, et monere, ut reUgiosissime red- 
dant quae sunt Dei Deo, et quae sunt Caesaris Caesari , docenles 
quod omnes non solum propter iram, sed eUam propler conscien- 
Uam Principibus et poteslallbus subditi esse et obedire debent in 
iis omnibus, quae Dei, et Ecclesiae legibus minime adversanlur. 
Pergite vero, ut facitis, cum summa vestri nominis laude, DUecti 
Filii Noslri, ac VenerabUes Fratres , accuratam vestrarum Dioe- 
cesium relalionem statutis temporibus ad Nostram ConcUU Con- 
gregationem miltcre , ac Nos de rebus ad ipsas Dioeceses perli- 
nentibus diUgenter certiores facere , ut maiori cum vestrae, tum 
earumdem Dioecesium utUitati providere possimus. Nobis autem 
innotuit in quibusdam germanici territorU Dioecesibus aliquas 
circa parochiarum potissimum coUationem invaluisse consueludi- 
nes , et nonnullos ex Vobis optare , ut huiusmodi consuetudines 
senrentur. Nos quidem propensi sumus ad adliibendam indulgen- 
tiam , postquam tamen easdem consuetudines ab unoquoque Ve- 
strum speciatim , ac perdiligenter expositas debito examine per- 
penderimus, ut eas intra iUos permitlamus limites, quos necessi- 
las , et praecipua locorum adiuncta suadere poterunt , cum pro 
Aposlolici Nostri ministerU munere curare omnino debeamus, ut 
Cononicae praescriptiones generatim sedulo observentur. 



15i 



EPISrOLl ESeTCLlCi SIPGriARI QriDESI 

tt finem huic Noslrae Epislolae faciamus , qua Vos d 



Aotequs 

mnes Austrlaci Imperii Saerorum Antistiles alloqui suramopen 
gaudemus , Noslrum ad Vos sermonom praeserlim converlimus, 
Veaerabiles Fralres Arcliiopiscopi et Episeopi , qui in eodem no- \ 
bilissimo Imperio moraules, ac Noblscum iii vera flde cl callioli- l 
ca unitale couiuncli , el huic Pelri Calliedrae adhacrenles Orien- | 
lalis Ecclesiae rilus el laudabiles consuctudines ab hac Sancla 1 
Sodc probatas, seu permissas colitis. Compertum exploralumque I 
Vobis esl quo iu pretlo haec Aposlolica Sedcs veslros semper ha- 
bueril rttus, quorum observantiam lanlopere inculcavil, quemad- I 
modum luculenler leslantur lol fiomanorum Punliricum Decesso- j 
rum Nostrorum Decrcla el Conslilulioues , inter quas commemo- 
rare salis est Lilteras Benedicli XIV Praedecessoris pariler No- ] 
slri, die36Iunii AuDol7!i3 editas, quarum iultium « Allatae »,elj 
Noslras dle 6 ianuarii Auno 184S omnibus Oiientalibus missai 
quae iucipiunl « In suprema Petri Apostoli Sede n . Ilaque Vos Q 
liam summopere excitamus, ut pro exiuiia vestra religiono el e^ 
scopaii solliciludlne minislcrium veslrum implenles , atque anlen 
oeulos hubontes ea omnia, de quibus loquuti sumus, vcstram on»- 
nem curam, induslriam el vigilantiam contiDcnler jmpcndalis, at 1 
vester Clerus virlulibus omnibus ornatus, et oplimis discipliiu» 
polissiraum sacris accurale escuMus in scmpilernam fidelium sa-j 
lutera quaerendam inlenlisslrao studio incumbal, ultideles popld 
instenl viam , quae duclt ad vitam . ul quolidic magis saucla aii*l 
gcatur el amplIGcelur calbolicae Rcligionis unio, ut sacramei 
ta administrentur , ac divina celebrenlur oBicIa iuxla veslrai 
discipllnam, iis lamen liturgicis libris adbibitis, qui ab hac E 
cta Sede probati fiierunt. El cura nihi! Nobis oplalius, c 
slris et vestrorum fidcllum Indigentiis quara libenlissimo occurr 
re, nc omitlatlsadNos confugere. Nobisque exponerc vestrarniU 
Dioecesium rcs, ot illarum relatlonem ad Noslram Congregali&-1 
nem I'idei propagandae praepositam quarlo quoque anno millere. 

Denique, Dilecli Fdii Noslri, ac Venerabiles Fratres, Vos obls 
slamui-, ul inlcnlissimo sludio connitamini magis in dics consem 
rc, foverc, el augere pacem ct concordiam inler univcrsum isla 



n mnm I806. 155 

1 omnium Dioeccsiiim Clerum lum lalini , lum graeci-calholici 
rilus, ut omncs, qui mililant in caslris Domini, muluo fralernae 
carilalis afTectu se invicem lionorc pracyenienles, Dei gloriae, cl 
animanim snluti unaDimiler ac sludiosissimo inscrvIaDt. 

Habelis quac pro irapensissiraa Nostra erga Vos, et fideles 
islius Tastissimi Impcrii populos caritale Vobis, DUecti Filii Noslri, 
ae Vencrabilcs Fratres, nunc potissimum significandacensuiraus, 
ac pro cerlo habemus, Vos prn egrcgia veslra Tirlule, rcligione, 
pielate, ac perspecla in iVos, et hanc Pelri Calhedram fide cl ob- 
servanlia hisce palernisNoslris dcsideriis, monilisque quam liben-- 
tissime, ct cumulaUssimc essc obscquuluros. Ac planc non dubi- 
tamus, quin vos omnes, Dilecli Filii Noslri, ac Vencrabilcs Fra- 
tres, Paslurum Principem Christum Tesum contincntcr inluentcs, 
qui se humilem el milem corde est professus, quique dedit ani- 
niam suam proovibus suis reiiDquens nobis exemplum, utsequa- 
mur vestigia Eius, contcndatis totis viribus Illius exempla secla- 
ri, documenla obsequi, et gregi, curae veslrac commisso, assidue 
advigilare, in omnibus laborare, minislerium vestrum implcre, et 
quaerere non quae vcslra sunl, scd quae Christi lesu, neque iam 
ul dominantes in Clcris, scd ufi Pastores, immo Palres amanlissi- 
mi, el facli forma gregis cx animo nihil tam moleslum, lam impe- 
ditum, tam arduum unquam fore puletis, quod in omni patlentia, 
mansuctudinc, tenitate, prudenlia fcrendum, expedlendum ac pro- 
Yidcndum pro veslrarum ovium salute non curefis. Nos inlerim m 
humilitatc cordis Noslri iiaud omilUmus assiduas fenldasque cle- 
BieDlissimo lumlnura et mlscrlcordiarum Patrl Deo tollus conso- 
lalionis adhibcrc preccs, ut ubcrrlma quaequc suae Bonltalis do- 
na super Vos propIUus scmpcr elfundal, quae in dileclas quoque 
oves Vobis concredllas coplose dcseendiint. Cuius divini praesi- 
dii ausplccm et propensisslmae aeque ac studiosissimac ^0- 
slrae in Vos voluntatis lestem Aposlolicam Benedlclionem ex imo 
corde dopromptam Vobis singulis, Dilecli Filil Nosfri, ac Venc- 
rabiles Fralrcs, cuncUsque istarum Ecclesiarum Cierids, Laicls- 
quefidclibus peramanter impcrUmur. 

Datum Romao apud Sanclura Pelrum , dio XVII Martii , anno 
MDCCCLVI. Pontificatus Noslri Anno Decimo. 



m 



ALLOCUTIO 



IIABITA IX CONSISTORiO SECBETO HIE XV DECEMBIIIS 
ANNI MltCCCL^"!. 



Vl!NEmBILES FrATRES 

Nunquam fore i pulavissemus , Vcnerabiles Fialres , ul magno ' 
cum aDimi Noslii dotore aflliclas ac proslralas eliam io Mexicana 
republica calbolicae Ecclesiae res lameiitari , ac deplorarc com- i 
pelleremur. IJlud euim Guberniiim , postquam iam iDdc ab aniiaJ 
millesimo oclingeiilesimo qiiinquagesimo [erlio significaveral, I 
suis in volis cssc ConvenlioQem iuirc cuqi bac Aposlolica Sede, 
idipsum insequcnte anoo per suum Mioitjlriim dilcctumFiliamJ 
EmmaQuelem Larrainzar bac io urbe moranlera ac debila pote-l 
slale muuilum enisc efllagitavit. Nos ilaque spiriluali illoruiBB 
fidelium bono coosulere, et eccleslaslica illius Rcipublieae nego-J 
(ia componere vel maxime oplanles , Iiuiusmodi poslulalioni per-1 
tibenlcr obsecuDdavimus , et opporlunas cum codem Mexicano 1 
Minislro Iractationes suscipiendas esse consliluimus. Quao qai-| 
dem Iraclaliones incboatae fueruQt , sed absolvi el ad optalumj 
esilum perduci minime potuere , proplercaquod cnngruae rclarcta-i 
banlur expHcationes , quas a suo Gubcrnio commemoratns Pleni-J 
potenliarius Minislcr Romae degens postulabat , qui dciudc iam 
Mcxieum fuit revocatus ob nolisslmam rerum convcrsionem, etl 
Guberoii immulationcm , cui McxicaQa Respublica miscrc fuitl 
obcoxia. 



1 lluc refeimtur Sylhtbi Proposiiloiies 2G - 
30 — 32 — 79. 



- 31 - 16 — 




AILOCITIO XUKQUAH FORE Ij DEC. 1836. ]!)7 

Ubiaulem novum cxlilit Guberniuni, slaMm accrrimum Ee- 
e, eiusque sacris rebus, iurlbus, Blinistris bdlum indhil. 
feslquara enim Clerum in popularibus clecUonibus utroquc suf- 
feagio privavil , legem dic vigosimo lerlio mensis Novembris s«- 
"periorc anno condidit, qua ecclesiaslicum forum de medio sus[u- 
lit , quod iu universa Mcsicana Rcpublica seraper vjguerat. Elsi 
vero Venerabilis Frater Lazarus Arcbiepiscopus Mexicanus tum 
suo, tum omnium illius Rcipublicac Sacrorum Antistilumct Cleii 
Bominc cootra banc legem prolestari baud omiserlt , tamen irrifa 
fuit eiusmodi reclaraalio, et Gubernium minime cstimuil declara- 
re , se nunquam sua acla supremac buius Aposlolicae Scdis au- 
ctorilali esse subiccturum. Alque idem Gubernium molestissirae 
fercns jndignalionem , quam fidclis praeserliui Angelopolitanus 
populus oslenderat ob eamdem lcgem , duo cdidit decrela, quo- 
rum altero omnia Angclopolitanae Ecclesiae bona civilis auctori- 
tatis poleslali cl arbilrio subiecil, adiudicavit , allero normam 
pracscripsit , qna bona ipsa essent administranda. Cum aulem 
Vencrabilis Frater Pelagius Eplscopus Angelopolilanus suo rau- 
nere egrcgie fungcns contra tam iniusta acque ac sacrilcga de- 
creta episcopalem eslulerjt vocem , tum Guberniura cumdem Ao- 
lislilem vexare, insectari, cumquc mililari manu comprcbende- 
re, elin exilium pellere minimo reforraidavit. Ac nihil valuere 
cxposlulatlones Vencrabilis Fratris Aloisii Arohiepiscopi Dama- 
sceni, Xoslri ibi Dclegati Aposlolici, et Venci-abilium Fratrum 
lum Petri Episcopl Guadalaxarensis, tum Petri Episcopi S. Aloisii 
folosicDsis, qui omnl studio apud idcm Gubcrnium agere doq 
deslilerunt, ut illaabrogarentur decreta, Mexicanum emm Gu- 
bernlum his quoque iustissimis reclamationibus planc dcspeetis, 
iillerius progrediens , cl bona oranla , quae Ecclesia In lola Illa 
Republtca possidel, sibi ausu prorsus temcrario el sacrilcgo 
>1ndicare cupiens , aliud die vigesimoquinto lunii bnius annt edi- 
dit ilecrelum, illudquc die vigesimo oclavo eiusdem mensls vul- 

Cuo Ecclesiam suis omnibus In eadcm Republica bonis ac 
ilibiis omnino spoliare non exborruit. Contra lam iniu- 
crclum suam ^ocem alloliere baitd omlserunl Vcnerabi- 



AUOCCTIO aVKQPAII FOnB 

les Fralres Lazarus Archiepiscopus Mexicanus , CiemeDS Episco-l 
pus MecoacaDus , e[ PeErus Eplscopus Guadalaxarensis , qui fitij 
expostulalionibus eidem obsislenles decreto , Ecclesiae cauaai 
slrenue propugoaruiil. Mexicaoum vero Guberuium huiusmo( 
Sacrorum AuUstituui rcclamalioQes non solum coulempsil , rei&i 
cil, verum eliam decrevit , Episcopum Guadalaxarensem exilia"j 
esse mulctandum, el legem promuigatam celeriter, ac seTemJ 
exsequeudam. Et quo facilius ac cilius sacrilega baec bonorumJ 
Ecclesiae spolialio conQceretur , Iiaud cstimuit varias sUpulad. 
alienationes , el ecclesiasticis Coetibus permillere , ul fundos i 
slraberenl, quin adbaercrent normae ab ipso Gubcruio praesert 
ptae, dummodo tamoD solveretur quod sibi Gubcrnium arrogi 
ob titulum Iranslati dominii , et aliae servarenlur condiliones i 
eadeni lege slatutae. 

Alque liie . Venerabiles Fralres , illud vel masime dolendum J 
quod nonnulli cx Iteligiosis Familiis reperli sinl viri , qui proprial 
Yocalionis , oflicii , ct instiluli proi-sus oblili , ac regularem dia 
plinam perosi non ei'ubuere cum maximo fideliuni scandalo , 
bonorum omnium luclu Aposiolicae Visilationi a Nobis in i 
Regulares consUtutae , ol Venerabili Fralrl Episcopo Mecoaca 
commtssae impudenler resislere, adversari, et nefadls Eccleaii 
boslium consiliis favere , et commemoratam legem amplecli,a 
proprii Coenobii fundos divcnderc, gravissimis quibiisque canoni 
cis sanctionibus et poenis omnino despectis et contcmplis. Ac J 
pari dolore dicere cogimur , aliquos cliam e Clero saeculari fuis- j 
se viros , qui suae dignitatis , muncrls , Sacrorumque Canonum ( 
immemores , et Ecolcsiae causam deserere , et eadcm iniuslis^- J 
raa lego uli , et Gubernii voluntali obscqui haud veriti sual. 

Scd Mexicanum Gubernium, eeclcsiaslicis bonis direplis, 
fecit decrela, quorum uno legem de quadam Religiosa Familia % 
Mexicum revocanda abolevil, altero vero declaravit, se omDeiA^ 
opcm et operam praebere iis omnibus utriusque scxus Regul»- 1 
rium Ordinum Sodalibus, qui a suscepla rcligiosa vila descisce- 1 
re, claustra descrerc, seque a debita propriis Moderatoribus obe- 1 
dicnlia eximere vellenl. Nequo id salis. Namque Nalionalis illft. 



Vo DECEURRIS I806. 



15 



Conveolus Deputatorum Cousilio iulcr plurima conlra sanctissi- 
maoi noslram rdigiouem, eiusque sacros Minislros, Paslores et 
Chrisli hic in terris Vicarium maledicla, et convicia novam pro- 
posuit ConsliLutlonem multis conflatam arliculis, quorum plures 
diviuae ipsi religioni, elusque salulaEi doclrinae, sanclissimisque 
institulis ct iuribus plane adversantur. Hac enim nova proposila ' 
Conslilutione praeter alia, et omne eeclesiaslici fori privllegium 
lollilur; elslatuilur, nemineni ullo prorsus emohimcnto perfrui 
posso, quod grave sit socletali ; cl cuique inlerdleilur, ut aliqua 
so obligalione obstringat seu contraclus, seu promlssionis, seu 
religiosi voU causa ; et ad populorum mores animosque facllius 
corrumpendos, ac detestabilem, lcterrlraamquetndi'^er'eii(fsmi pe- 
slem propagandam, ac sanctisslmam uostram rellgionem convel- 
lendam admittilur liberum culusque cullus exercilium, et omnibus 
quaslibct oplniones cogltalionesquo palam publiccque manlfeslan- 
di plena tribuilur poleslas. EE quonlam Angclopolllanus praecipue 
Clerus, eiusque Vicarius Ceneralis illum Depulalorum Congres- 
sum impensissime rogamot et obsecrarunt, ul saltem arliculus 
de liberlate coiusquo religionis cxcrccndae numquam sanciretur, 
iccirco plures specEatissimi, lum ecclesiastici, lumjaiei Angelopo- 
lilani viri, idemque Vicarius Geoeralis, senectule licet coiifeclus, 
pulsl sunl in exllium, et alii etlam egregii Mexicanae civilalis sa- 
certloles compreliensi el in oppidum Verae Crucls exportatl, ut in 
esleras traducerenlur regioncs. I\o aulem ad fldelcs illos poputos 
suorum Anlislitum voccs ct salutarla monila perveniant, qui pro 
pastoralis muneris oflicio io lanta contra Ecclesiam violentla, 
lantaque insectatione sllere non possunt, Mexlcanum Gubernium 
omuibus illarum reglonum Gubcrnaioribus severissimepraecepil, 
ut assidue speculcotur, et omni adhlbila ralione impediant, quo- 
minus ullo modo Paslorales Episcoporum Litlerae vel vulgentur, 
vel eircumferantur, vel in sacris aedibus leganlur. Ac simul gra- 
vissimas in ecclesiastlcos polissimum viros constitult poeoas, qui 
Iiuic inlusto non obsequenles mandato, erunt eliam a loco, ubi mi>- 
ranluri, expellendi el allo asporlandi , vcl In Mexicanam civilatem 
deducendi. Ad baec Gubernium idem iam penitus exlinxil Reli- 



"I^BO ALLOCUTIO NryQUAB FORB 

giosam Familiam Ordinis S. Francisd in eadera Mexicana ci^^M 
talG silam, ciusque redilus ad pia legala perlinenles nationali a 
rario allribuil, CoeEobU aedilicium magna es parle deslruxit, ^ 
nonnullos eiusdem Familiae religiosos Sodalcs in carcerem coni^j 
cit. Alque ipsius Gubcmii iussu Vcnerabilis Fraler Clemens E[d 
scopus Mecoacanus comprebensus, et a sua Dioecesi cnidolilfij 
divulsus in ipsam Mexicanam civilatem interim fuit relegaluj 
Utinam ne alii egregii Sacrorum Anlisliles, el ecclesiastiei, latcd 
que Tiri eadem esagitentur proeclla! 

E\ qulbus lucluosissimis sane factis, quac dolenler commem^ 
ra\imus, planc pcrspicitis, Venerabiles Fralrcs, qitomodo a Mesl 
cano Gubcrnio sanclissima nostra rcligio fueril perculsa ct arnicla 
el quanlae ab ipso catbolicae Ecclesiae, eiusque sacris iuribni 
Minislris, Pasloribus, ac supremae Noslrae, et huius Sanetae S 
dis auclorilati iniuriae fueriiil inlatae. Absit vero, ul Nos in tanl| 
sacrarum rerum perturbatione, et Ecctesiae eiusque poleslalis, i 
liberlalis opprcssione Aposlolici Noslri minislerii raunus obid 
unquam praelcrraillamus. Quapropter, ul fideles ibi degentti 
scianl, el universus Calholicus Orbis cogooscat, a nobis veheqiei 
ler improbari ea omnia, quac a Mexicanac Rcipublicae Moderafgl 
ribus contra calholicam Religionem, Ecclcsian], eiusque sacrO 
Ministros, Pastores, leges, iura, proprielales, et conlra huiflj 
Sanclae Sedis auctorilatem gesla sunl, Pontificiam Nostram ii? 
hoc amplissimo vestro consessu aposloUca libertaie vocem atlolli- 
naus, el praedieta omnia decrela ac celera, quae ibi a civili pole- 
stalc cum lanto ecclesiaslicae aucloritatis, et huius Aposlolicae 
Sedis conlemptu, ac lanta Religionis el Sacrorum .\nlislitum el 
ecclesiasticorum praeserlim hominum iactura, ac detrimcnlo s 
cila sunt, damnamus, reprobamus el irrita prorsus, ac nulla ( 
clararaus. Insuper eos omnes, quorum opera, consilio, iussa iUi 
palrata sunl, gravissimc moncmus, ut serio reputenl poenas e 
censuras, quac adversus sacrarum pcrsonarum et rerura, alqtH 
ecclcsiaslicae liberlatis et poteslatis violatores, profanalores, 
buius Sanclac Sedis iuriura usurpatores ab Aposlolicis ConsUttt* i 
tionibus, sacrisque Conciliorum Canonibus sunl consHlutae. 



h 



IS DEGEM6BIS 1856. 161 

Nunc aulem haud possumus, quin ex animo gratulemur, et ma- 
ximas meritasque laudes tribuamus Venerabilibus Fratribus illius 
Reipublicae Sacrorum Antistitibus, qui proprii episcopalis mune- 
ris optimo memores singulari firmitate, el constantia Ecclesiae 
causam impavide propugnarunt, et invicto animo dura quaeque et 
aspera pro ipsius Ecclesiae defenslone perpeti sunt gloriati. De- 
bilo quoque laudum praeconio illos omnes tum ecclesiasticos, lum 
laicos viros prosequiraur, qui calholicis sensibus yere animati, et 
illustria suorum Antistilum exempla sectantes in idipsum suos 
eliam labores pro yiribus conferre haud omiserunt, gravissima 
omnia subeuntes pericula et discrimina. Atque eliam suramopere 
collaudamus fldelem Mexicanae Reipublicae populum, qui ex par- 
te longe maxima yehementer dolens, et indignans tam trislia et 
iniqua contra suam religionem, suosque Pastores facla, nihil an- 
tiquius habet, quam et catholicam proflleri fldem, et suos Episco- 
pos omni amore et obsequio prosequi, ac Nobis, et huic Petri Ca- 
thedrae flrmiter conslanterque adhaerere. Quocirca in eam spem 
erigimur fore, ut dives in misericordia Deus super illam vineam 
suam propitiatus respiciat, et eam ab omnibus, quibus tantopere 
affligitur, malis eripiat. 

lam vero non minori moerore conficimur, Venerabiles Fratres, 
ob gravissima sane damna, qulbus Ecclesia in plerisque meridio- 
nalis etiam Americae regionibus, Hispaniarum Regno olim subie- 
clis, a civili poteslate miserandum in modum premilur ac divexa- 
tur. In illis enim regionibus laica potestas, inter alia, sibi temere 
arrogat ius praesentandi Episcopos, et ab illis exigit ut ineat Dioe- 
cesium procurationem, antequam ipsi canonicam ab bac Sancta 
Sede institutionem, et Apostolicas Litteras accipiant. Atque in 
iisdem regionibus prohibentur Episcopi libere damnare acatholi- 
ca scripta, nec fas est eis sine Gubernii yenia vel ipsas Aposto- 
licas Litteras promulgare. Insuper coarctatur Ecclesiae libertas in 
acquirendis proprietatibus , et impeditur exsecutio gratiarum 
huius Apostolicae Sedis, et studiorum methodus in Clericorum 
Seminariis adhibenda civili auctoritati subiicilur, et ab ipsa laica 

11 



168 ' ALIOCCTIO KUNQnAM PORE 

poteslale ecclesiasUcae decimae vel peoilus subhlae, vcl publico j 
acrario adiudicalae fuero, ct iniunctaestEpiscopis, ccclcsiaslicis- j 
que viris obligalio iurandi plurcs rcs Ecciesiae iuribus adTersaa, 
quae in civUi CoDslilutione conlinentur. In una aulcm cs ipsis ro-J 
gionibus non solum haec orania eonlra Ecclesiac potestatem i 
iura gerunlur, verum etiam eivile Gubernium novara de Episco-J 
pis eligendis normani praescripsil, qua disciplina ab Ecclesla s!a-l 
lula labefaclalur , et legem sancivit , qua ecclesiaslici fori privile- 1 
gium, deciniae, et parocborum emolumetita de medio sublata sunt. 
Fraeterea in hac eadem regione el nattvum Ecclesiae ius omniao 
oppugnatur, acquirendi scilicet propriclates, et non oniDia admit- 
tuntur matriraonialia impedimenla ab Ecclesia statuta ; et Dullael 
prorsus declarantur graliac a Romano PouUGce concossao, nlsiA 
per Guberiiium fucrint imploratae ; ct proprio arbilrio immutala 
cst actas ab Ecclesia praescripla pro rcligiosa tani mulicrum;! 
quam virorum profcssione, ct omnes Rcligtosac Famillae nemineiaJ 
sine Gubernii permissu ad sullcmnia voia nuncupanda adinillerfl,1 
possunt. Atquc in aliis ciusdcm Americae meridionalis rogioDibns \ 
lalea polestas eo lemcrilalis devcnit, ul eliam rcs vel maxime sa- _1 
cras et spirituales , quae ab Episcoporum voIunlalQ unicc [ 
dcnl, suao auctoritati subiicerc audeat. 

Quae saac omaia, incredibili animl Nostri aegritudino a Nobid 
bre^iter cursimque enunciata, quam vehemenler improbare ac dM 
testaii debeamus, probc intelligilis, Vcnerabiles Fralres, cum c 
vilis poleslas nefartJs hisce molitionibus divinam Ecclesiae insliJ 
lulionem, eiusque sanclissimaai (Joclrinam, acvenerandam aucto 
ritalem, disciplinam, omniaquc ipstus Eccleslac iura, ac supra 
mam buius Aposlolicae Sedis dignitatem, polcslateuque impete-^ 
rc, convellere, et conculcare couQitalur. In tanla vero acerbilale 
mirifico Nos recreat, el consolalur eximla Venerabilium Fratrum 
earumdom mcridlooalis Americac rcgionum Sacrorum Aalislitum 
virius, religio, pietas, qiii divino ausilio freti, ac proprii muoeria ' 
parlcs implcntcs cum immorlali sul nominis et ordinis laude noQ 
desistunt bisce saccularis potestatis conallbus forlilor obsislere , 



15 DEGEMBBIS 18S6. 163 

et qua voce, qua scriptis Ecclesiae libertalem, ac iura lam iniu- 
sle occupala lueri, repetere, et confidenter profileri paralissimi 
ad omnia subeunda pericula. 

At vero minime ignoralis, Venerabiles Fratres, quam vehe- 
menter anxii et soUiciti simus de tristissima condilione, ad quam 
sanctissima nostra religio redacta est in Helvelia, ac profecto me- 
mineritis, Nos in Consistoriali oralione, die vigesirao sexto men- 
sis lulii superiore anno habita, raptim perstrinxisse innumera fe- 
re damna ibi a laica potestate Ecclesiae, eiusquc sacrae auctori- 
tati, iuribus, rebus, Episcopis, cl ministris allata. Equidem No- 
bis in animo est, cum id opportunum exlstimabimus,. peculiarem 
de hoc molestissimo sane argumenlo habere sermonem, cum 
praesertim in illis regionibus multiplices, et oranino detestandi 
contra Ecclesiam ausus magis in dies invaluerint et excreverin*. 
Interim vero etiamsi non levi animi Nostri solatio, el consolatio- 
ne noscamus, fidelem illarum regionum Clerum cx parte longe 
maxima inter plurimas diiScultates sui ministerii munia sedulo 
obire, el pro viribus praeliari bella Domini, tamen Nobis tempe- 
perare non possumus quin suramopere doleamus, iraprobemus, 
damnemus perversam paucorum ecclesiasticorum hominura agen- 
di ralionem, qui nefariis laicae potestatis conatibus favere, et in 
Ticinensi praesertim pago maximura bonis oranibus Calholicis 
scandalum afferre, ac Dei indignationcm in se concitare non hor- 
rent. Ea porro spe sustentamur fore, ut illarura regionum Mode- 
ratores tandem aliquando velint saniora inire consilia, et cogno- 
scere, veram populorura felicitatem prosperitatemque sine divi- 
na nostra Religione, eiusque salutari doctrina, ac debito erga ve- 
neranda Ecclesiae iura obsequio et reverentia non posse consi- 
stere. In quam spem eo magis inducimur quod audivimus, Epi- 
scopum ab exilio quampriraum revocalum iri. Faxit Deus, ut hu- 
iusmodi Nostrae spes minirae sint failaces! 

Nos cerle Deo auxiliante nunquam oflicio Nostro deerimus, et 
nunquam desinemus omnes perferre labores,- omnes suscipere 
curas, omnia adhibere studia, ut Ecclesiae causam Nobis divini- 



166 EPISTOIA EXIMIAHI TVAM 

Kos referrel. Cum igilur ipsa Congregalio Nosfris mandalis obse- ; 
quula , suoque munere funcla omnem in hoc gravissimo sane, 
maKimique momentj negolio curam el operam scilo rileque collo- | 
cayeril, millumque pralermiserit sludium io GiiPtheriaDa doclrina i 
accuratissimo csamine noscenda ac ponderanda, animadvertit, 
plura iu GtmlliGri libris roperiii omnino improbanda ac damnanda, 
ulpote quae catbolicao Ecclesiae doclrinae maxima adversarentur. 
Hiuc rcbus omoibus a Nobis etiam perpensis, eadera Congregatio 
Decrelum tllud suprema Nostra auctoritale probalum, Tibiqueno- ( 
lissimum cdidit, quo Guutlieriana opera probibenlur cl iuterdi- 
cunlur. Quod quidem Dccrclum Noslra auclorilate sancilum , No- j 
stroque iussu vulgatum sutEccrc plaue debebat, ut quaestio on 
penilus dirempta censeretur, et omnes, qui catboUco glorianlur j 
uomine, clare aperteque iutelligerent , sibi esse omnioo oblempe- 
randum , el sioceram haberi non posse doctrinam Giinlherianis 
libris contculam, ac ncmioi deinccpsfas osse doctrinam iis libris j 
iraditam lueri, ae propugnare, et illos libros sine dcbila facullale I 
legore, ac relinere. A quo quidem obedienliae, debitiquo obseqnii | 
olficio nemo inimunis proplerea vidcri censerique poler:!l , quod j 
in eoilem Decrelo vel nullae nominalim proposiUones nolarentur , 
vcl nulla cerla, stalaque adhibcrelur ccnsura. Ipsum enim per se 1 
valebat Dccrclnm, ne qui sibi integrum putarcnt ab iis, quae Nos ] 
comprobavimus, utcmuquediscedere. Sed vebcmculcr errant, qui I 
generalis eiusmodi prohibilioniscausam inde profectamesse arbi- I 
Irautur, quod ipsa Congregalio nullas siogillatim GQntberiaDonita / 
operum sentcntias, uullasquo praccise opiniones censura dignasj 
deprelienderit. Elcnimnonsincdolorc apprimenoscimu^.inusdem I 
operibuserroneum.acperniciosissimum, etabhac Apostoliea Scde I 
saepc damuatum rationalismi systema ampliter dominari; ilemque ] 
noscimus, in iisdcm libris ea inlcralia nonpauca legi, quaca ca- 
Ibolica lide, sinceraqua explicationo dc Unilatc divinae substantiae 1 
in Tribus distinctis, sempilernisque Personis non minimum aber- | 
ranl. In comperlis paritcr habemus, ncquo metiora, ucqno accu- 
ratiora esse, quae traduntur de Sacramculo Verbi Incarnati, dequo 
UDitalc divinae Verbi personae in duabus naturis di vina ct bumana. 



15 iCNii 1857. 167 

Noscimus, iisdem libris laedi catbolicam sententiam ac doctriDam 
de homine , qui corpore et anima ila absolvatur , ut anima eaque 
ralionalis sit vera per se, atque immediata corporis forma. Neque 
ignoramus, ea iisdem libris doceri et statui, quae catholicae doctri- 
nae de suprema Dei libertate a quavis necessitate soluta in rebus 
procreandis plane adversantur. Atque illud etiiaim vel maxime im- 
probandum ac damnandum, quod Gfintherianis libris humanae ra- 
tioni et philosophiae , quae in religionis rebus non dominari , sed 
ancillari omnino debent, magisterii ius temere attribuatur ac pro- 
pterea omnia perturbentur , quac firmissima manero debent tum 
de distinctione inter scienliam et fidem, lum de perenni fidei.im- 
mutabilitate, quae una semper, atque eadem est, dum philosophia, 
humanaeque disciplinae neque semper sibi conslant, neque sunt a 
multiplici errorum varietate immunes. Accedit, nec ea Sanctos 
Patres reverentia haberi, quam Conciliorum Canones praescribunt, 
quamque splendidissima Ecclesiae lumina omnino promerentur, 
nec ab iis iu catholicas Scholas dicleriis abstineri, quae recolcndae 
memoriae Pius VI Decessor Noster solemniter damnavit. Neque 
silenlio praeteribimus , in Gtintherianis libris vel maxime violari 
sanam loquendi formam, ac si liceret verborum Apostoli Paulli 
oblivisci l, authorumquaegravissimemonuitAugustinus: «Nobis 
« ad certam regulam loqui fas est, ne verborum licentia etiam de 
« rebus, quae his significanlur, impiam gignat opinionem 2 ». Ex 
quibus omnibus profecto vides , Dilecle Fili Noster , qua cura et 
studio cum Tibi, lum Venerabilibus Fratribus Episcopis Tuis Suf- 
fraganeis sit advigilandum : ut ab istis Dioecesibus Gfintheriana 
opera amoveantur, et qua singulari solliciludine excubandum , ne 
doctrina eisdem operibus conlenta et iam proscripta ullo unquam 
modo sive in philosophicis, sive in theologicis disciplinis a quovis 
in posterum tradatur , aut comprobetur. lam vero dum Gtintheri 
opera damnanda esse censuimus , ac censemus , haud possumus, 
quin tibi significemus , ipsum Dilectum Filium Presbyterum An- 

1 2. ad Thimolh. 13. 

2 De Civit. Dei lib. 10, cap. 23, 



168 EPISTOLA EXmiAM TUAM 15 lUNII 1857. 

tonium GiiQlher non mediocri Nos affecisse consolatione, quando- 
quidem obsequentissimis suis Lilteris die 10 mensis Februariiad 
Nos scriplis cum summa sui nominis laude amplissimis verbis 
semel iterumque professus est, nihil sibi potius, quam supremae 
Nostrae, et huius Apostolicae Sedis auctoritati semper obtempe- 
rare, et idcirco se humillime subiicere commemorato Decrelo de 
suis operibus promulgato. Hoc autem egregium sane Gfinlheri 
exemplum pari animi Nostri gaudio imitali sunt plures Dilecli Filii 
Doctores Theologiae, Philosophiae , Ilistoriae ecclesiasticae , el 
Canonici luris in variis Germaniae Lyceis, ac primarii Giinlheria- 
nlae doctrinae asseclae, qui suis ad Nos datis Litteris contestati 
sunl, se commemorato Decreto humillime subiicere, nihilque sibi 
magis cordi csse, quam Pontiflciae Nostrae, et huius Sanctae Sedis 
auctoritati animo obedire. Dum vero hac re summopere lactamur, 
in eam porro spem erigimur fore, ut alii omnes Giintherianae do- 
ctrinae sectatores christianam tum ipsius auctoris , tum horum 
animi docililalem, cl obedienliam, debitamque magisterio Noslro 
subiectionem Deo bene iuvante aemulari velinl, atque ita ipsius 
auctoris coronam augeant, et Nostram expleant curaulentque lae- 
litiam. Habes, Dilecle Fili Noster, quae Tibi dehoc argumento 
rescribenda esse exislimavimus, atque hac etiam occasione liben- 
tissime ulimur, ut iterum ostendamus et conflrmemus praecipuam, 
qua Te in Domino compleclimur, benevolenliam. Cuius quoque 
certisslmum pignus esse volumus Apostolicam Benedictionem , 
quam toto cordis affectu Tibi ipsi , Dilecte Fili Noster , et grcgi 
Tuae vigllanliae commisso peramanter impertimur. 

Datum Bononiae,die XV lunii, anno MDCCCLVII, Pontificalus 
Nostri Anno Undccimo. 



169 



LITTERAE APOSTOLICAE 

QUIBUS MAIOBIS EXCOMMUNICATIONIS POENA INFLIGITUB 
mVASOBIBUS ET USUBPATOBIBUS ALIQUOT PBOVINCIABUM 

PONTIFICIAE DITIONIS. 



PIUS PP. IX. 



AD PEBPETUAM REI MEMORIAM 



Cum Calholica I Ecclesia a Chrislo Domino fundala et inslitula, 
ad sempiternam homimim salulem curandam, perfeclae socielalis 
formam vi divinae suae inslilulionis oblinuerit , ea proinde liber- 
late pollere debet ut in sacro suo minislerio obeundo nuUi civili 
poleslati subiaceat. Et quoniam ad libere , ut par erat, agendum 
iis indigebat praesidiis quae temporum condilioni ac necessitali 
congruerenl , idcirco singulari prorsus divinac providcntiae con- 
silio faclum est , ut cum Romanum corruit iraperium ct in plura 
fiiit regna divisum, Romanus Pontifex, quemCbristus tolius Ec- 
clesiae suae caput centrumque consliluit , civilem assequcrelur 
principatum. Quo sane a Deo ipso sapientissimo consultum est, 
ut in tanta temporalium Principum multitudine ac varietate Sum- 
mus Ponlifex illa frueretur politica libertate , quae tantopere ne- 
cessaria esfad spiritualem suam potestatem, auctoritatem et iuris- 
dictionem toto orbe absque ullo impedimento cxercendam. Alque 
ita plane decebat, ne catholico orbi ulla oriretur occasio dubilan- 
di, impulsu fortasse civilium potestatum, vel partium studio duci 
quaudoque posse inuniversali procuratione gerenda Sedem illam, 

1 Jluc referunlur Syllabi Propositiones 63 — 76. 



170 LITTEBAE APOSTOLIC*E CVM CATHOLICA 

ad quam propler poliorem prmcipalilatem necesse est omnem Ec~ 
clesiam convenire. 

Facile aulem iotelligitur quemadmodum eiusmodi Romanae Ec- 
clesiae Priiicipalus , licet suapte nalura lcraporalcm rcm sapiat , 
spirilualem lamen ioduat indolem vi sacrae , quam babct , desflJ 
nationis, el arelissimi illius vinculi, quo cum maximis Rei ChrlT 
slianae rationibus coniangitur. Quod lamcn nil impedil quominffl 
eaomoia, quac ad temporalem quoquc populorura felicilatem con-T 
ducunt , pcrfici qucanl , quemadmodum gesli a Romanis Pontifi-J 
cibus per lot saecula civilis rcgiminis bistoria luculenlissime t9j" 
statur. 

Cum porro ad Eeclesiaebonum et uUlitatem respiciat Principi 
lus de quo loquimur, mirumiion esl quod Ecclcsiae ipsius bosle 
persaepe illum convellerc et labefaclarc mullipliei iBsidiahira e 
coDalnum genere contenderint : in quo tamen nefaria illorum mo- ] 
limina , Dco Ecclcsiam suam iugiler adiuvanle , iii irritum serias-1 
ocYQS ceciderunt. Inra vero novit universus orbis quomodo lucluo*! 
sis bisce teraporibus infestissimi Calholicae Ecclesiae et buia 
Apostolicae Sedis osores ahomimhiles facti in studiis suis , ttf.l 
loquentes m hypocrisi mendacium, hauc ipsam Sedem, proeulcaliS| 
divinis humamsquo iuribus, civili, quopotitur, Principatu spoIiar^W 
sequiler adnitantur, idque assequi studeant uon manifcsta quidee 
uli alids, aggressiooe, armonimquo vi, sed falsis aeque ac pernbtl 
ciosis principiis callide inductis, ac popularibus molibus maUlioMl 
excitatis. Neque enim erubescunt uefandam populis suadere rfftj 
bellioncm conlra legilimos principes, quae ab Apostolo clare aper^fl 
leque damnalur ita doecntc : Omnis anima poteslolibus sublimie-^ 
ribus siibdila sit. Non est enim poleslas nisi a Deo : quae auten 
sunt, a Deo ordinatae sunt. Itaque qui resistit poteslati, Dei o 
dinalioni resistit. Qui aulsm resistunl ipsi sibi damnationem i 
quirunt 1. Dum vero pcssimi isliusmodi velcrafores lcmporaled 
Ecclesiae dorainationem aggrcdiuotur , eiusquc Ycncrandam aOs 



1 S. Piiul. Ep. ail Rom. c. XIII. v. 1. el seq. 



26 MARTii 1860. 171 

ctoritatem despiciuat, eo impudenliae deveniuDt , ut suam in Ec- 
clcsiam ipsam reverentiam et obsequium palam iactare non dcsi- 
nanl. Alque illud vel maxime dolendum , quod tam prava agendi 
ratione sese polluerit non nemo eliam ex iis , qui , uii Caiholicae 
Ecclesiae filii , in ipsius tutelam atque praesidium impendere de- 
bent auctoritatem, qua in subiectos sibi populos poliuntur. 

In subdolis ac perversis , quas lamentamur , machinalionibus 
praecipuam habet partem Subalpinum Gubernium , a quo pridem 
omnes norunt quanta et quam deploranda eo in Regno damna ac 
delrimenta Ecclesiae eiusque iuribus , sacrisque Minislris fuerint 
inlata, de quibus in Consisloriali potissimum Allocutione, die XXII 
lanuarii MDCCCLV habita, vehementer doluimus. Post despectas 
hactenus Noslras ea de re iuslissimas reclamationcs Gubernium 
ipsum eo temeritalis modo progressum est , ut ab irroganda uni- 
versali Ecclesiae iniuria minime absiinucrit , civilem impetens 
Principalum, quo Deus hanc B. Petri Sedem instructam voluit ad 
apostolici ministerii liberlatem, uti animadvcrlimus , tuendam at- 
que servandam. Primum sane ex manifestis aggressionis indiciis 
prodiit quum in Parisiensi Conventu , anno 1856 aclo , ex parte 
eiusdem Subalpini Gubernii inter hosliles nonnullas expositiones 
speciosa quaedam ratio proposita ftiit ad civile Romani Ponlificis 
dominium infirmandum , et ad Ipsius Sanctacque huius Sedis au- 
ctoritatem imminuendam. Ubi vero superiore anno Ilalicum cxar- 
sit bellum inter Auslriae Imperatorem, et foederalos invicem Im- 
peratorem Galliarum ac Sardiniae Regem, nihil fraudis nihil sce- 
leris praetermissum est, ul Ponlificiae Nostrae Ditionis populi ad 
nefariam defeclionem modis omnibus impellerentur. Hinc insliga- 
tores missi, pecunia largiter effusa, arma suppedilafa, incitamen- 
ta pravis scriplis ct ephemeridis admota, et omne fraudum genus 
adhibitum vel ab illis , qui eiusdem Gubernii legationc Romae 
fungentes, nulla habita gentium iuris honestatisque ratione , pro- 
prio munere perperam abutebantur ad tencbricosas molitiones in 
Pontificii Nostri Gubernii perniciem agendas. 



lli LITTERAE APOSTOLICAE CfJf CATnOUCA 

Oborta deJDOe \a noDaullis Dilioois Nostrae PrOTinciis , qui 
dudum occulle comparata fuerat, sediliooe, illico per fautores I 
gia Dictatura proclamata cst, s[alim<|ue a Subalpino Gubernio CohkI 
missarii attlecli, qul, alio etiam nomiae postea appellati, provin 
cias illas regeudas sumcrent. Dum baec agerenlur , Nos grava 
simj officii Nostri meraores non praelermisimus binis Noslris 1 
locutionibus die XX lunii el XX\1 Seplcmbris superiore i 
babilis de \iolalo civili buiusceS. Sedis principalu altissime c 
queri , simuliiue violalores serio moncrc de ccnsuris ac poe^ 
per canonlcas sanctioncs inOietis, in quas ipsl prolnde misere ii 
clderant. EsisUmandum porrociat, palralae violallonis auctoreftJ 
per ilcralas Noslras monilioncs ac qucrclas ab iniquo proposJI 
dcstituros, praeserlini cum univcrsi Calbolici Orbis Sacroni 
Autlsliles, et iideles culusquc ordinis , digQltatis et coDdiUod 
eorum curae commlssi suas nostris expostulallouibus adIuDg( 
les unanimi alacritale Nublscum huius Apostolicae Scdls , el a 
versalis Ecclesiae iusliliaeque causam propugnandam susceperiD 
cum oplime intelligcrcnl, quantopere civilis, de quo agilur, prii^ 
cipalus ad liberam supremi PontiGcalus iurisdicliouem inte 
Verum [borresccnlcs dlcimns!) Subalpinuui Gubernium Don s 
luDi Nostra mouila, qucrelas, ct eccleslastlcas pocnas conlemp! 
sed etiam in sua pcrsislens improbltate, populari suffragio, p 
nlis, mlnis , lerrorc aliisquo callidis arlibus contra omne ius a 
torto, mmime dubilavit commemoralas IVoslrasprovinciaslayaJ 
re, occupare , el jn suam poleslalcm dominalionemquc redig( 
Verba quldem dcsunl ad lantum improbandum faciuus , 
plura cl maxlma babenlur fdclnora. Gravc namquc admillilor 8 
crilegium , quo uua simul aliena iura coutra ualuralem diviiu 
quc legem usurpanlur, omnls iusliliae ralio subverlilur, et cm 
que civllis Principatus ac lolius humanae Socielalis fuDdamei 
penltus everlunlur. 

Cum igilur cx uua parte nou sinc maxlmo animi Nuslri dold 
inlclligamus , urilas fuluras novas cxposlulaliones apud e 
velat aspides surdae oblurantes aiires suas niliil bucusque moi 



26 MARTii 1860. 173 

lis ac queslubus Nostris commoli sunt ; ex allera vero parle inli- 
me seutiamus quid a Nobis in tanta rerum iniquitate omnino po- 
stulet Ecclesiae huiusque Apostolicae Sedis ac tolius Catholici 
Orbis causa, improborum hominum opera tam vehemenfer oppu- 
gnata, idcirco cavendum Nobis esl ne diulius cunctando gravissi- 
mi officii Noslri muneri deesse videaraur. Eo nempe adducla res 
csl ut illustribus Praedecessorum Nostrorum vestigiis inhaerentcs 
suprema illa auctorifate utamur , qua cum solvere , tum etiam li- 
gare Nobis divinifus datum est ; ut nimirum debita in sontes ad- 
hibeatur severitas, eaque salutari ceteris exemplo sit. 

Itaque post Divini Spiritus lumen privatis publicisque precibus 
imploratum, post adhibitum selecfae VV. FF. NN. S. R. E. Car- 
dinalium Congregationis consilium, Aucloritate Omnipotentis Dei 
et SS. Apostolorum Petri et Pauli ac Nosfra denuo declaramus , 
eos omnes, qui nefariam in praedictis Pontificiae Nostrae Ditionis 
Provinciis rebellionem et earum usurpationem , occupationem , 
invasionem , et alia huiusmodi , de quibus in memoratis Nostris 
Allocutionibus die XX lunii et XXVI Septembris superioris anni 
conquesli sumus, vel eorum aliqua perpetrarunt, itemque ipsorum 
mandantes , fautores , adiutores , consiliarios , adhaerenles , vel 
alios quoscumque praediclarum rerum exequulionem quolibet 
praetexlu et quovis modo procurantes , vel per se ipsos exequen- 
les , Maiorem Excommunicafionem , aliasque censuras ac poenas 
ecclesiasticas a SS. Canonibus , Apostolicis Constitulionibus , et 
Generalium Conciliorum, Tridentini praesertim l, Decrctis infli- 
clas incurrisse ; et si opus est , de novo Excommunicamus , el 
Anathematizamus , ifem declarantes , ipsos omnium et quorum- 
cumque privilegiorum , gratiarum , et indultorum sibi a Nobis , 
seu Romanis Pontificibus Praedecessoribus Nosfris, quomodolibet 
concessorum amissionis poenas eo ipso parifer incurrisse ; nec a 
censuris huiusmodi a quoquam , nisi a Nobis, seu Romano Ponti- 
fice pro tempore existente ( praeterquam in mortis articulo , et 

1 Sess. XXII. cap. 11. de Reform. 



174 LITTERAE APOSTOLICAE CVM CATHOLICA 

lunc cum rcincidcuUa in casdem ccnsuras eo ipso quo coavaluft-i 
rinl ) absolvi ac libcrari posse ; ac insuper inbabiles cl incapaceai 
essc qui absolulionis beneficium consequanlur, doncc omma quo- I 
moilolibct allonlata publice retraclaverint, rcvocaverint, cassave- I 
rinl et aboteverlnt, ac omnia in pri^itinum slatum plcnarle el cum 1 
effeclu redinlegraverint , vel alias dcbitam ct condignam Ecc1a-1 
slae, ac ISubis , cl huic Saoctae Scdi salisfaclioncm iu praemis^ I 
pracstitcrint. Idcirco illos omncs , etiam specialisslma menUoae J 
digDOs , nec non illorum successoves in o0iciis a retractatione , f 
revocalione, cassalione et abotitione omuium ut supra allcnlalo- j 
rum per se ipsos facienda, vd atias dcbilu ct condigna Ecclcsiae^l 
ac Nobis, et diclae S. Sedi satisfactionc realiter el cum effectu ii 
eisdem praemissis exbibenda, praescntium Lillerarum, seu altoi 
quocumque praelcxtu , mioime liberos cl esemptos , sed sempBr \ 
ad haec obligalos forc et csse, ut absolutionis bencncium obtiner 
valcanl, earumdem tenore pracsentium deccrnlmus et pariler de-^J 
claramus. 

Dum autcm hanc muneris Noslri parlem , trlsti Nos argeate'1 
QecessiUlG , moerenlcs implemus , miuinie obliviscimur, l\oiimct-4 
ipsos lllius hic in lerris vicariam operam agere, qui non vafif 
mortem peccaloris , sed ul converlalur el vivat , quique iu muihJ 
dum venit quaerere, et salmm facere quod perieral. Quaproplerii 
Id humilitate cordis Nostri ferventissimis precibus Ipsius miaeri-J 
cordiam sine inlermissione imploramus et exposcimus , ut ( 
omnes , in quos eedesiaslicarum pocnarum severilalem adbibere'! 
coacti sumus , divinae suae graliac lumine propitius illuslret^J 
atque omnipotenti sua virlule de pcrdilionis via ad salotis Irar 
lem reducat. 

Decenicnles , pracsenles Lilteras , ct in cis conlenla quaecui 
que , eliam es eo quoJ praefali , el alii quicumque in praem 
interessc habentcs, seu habere quomodolibel praelendentes, cuim 
vls status, gradus, ordinis, praecmincntiae, el digoilutis cxislaat,^ 
seu alias spccirica el individua mcnlioue el cxprcssiono digoi ilUfll 



26martii1860. 175 

non consenserint , seu ad ea vocali , citali et auditi , causaeque , 
propter quas praesentes emanaverint, sufficienter adductae, veri- 
ficatae, et iustificatae non fuerint, aut ex alia qualibet causa, co- 
lore, praetextu, et capite, nuUo unquam tempore de subreptionis 
vel obreptionis , aut nullitalis vitio , aut intentionis Nostrae , vel 
interesse habenlium consensus, ac alio quocumque defectu notari, 
impugnari, infringi , retractari , iu conlroversiam vocari, aut ad 
terminos iuris reduci, seu adversus illas aperilionis oris , reslilu- 
tionis in integrum , aliudve quodcumque iuris , facti , vel gratiae 
remedium intentari vel impetrari, aut impetrato, seu eliam motu, 
scientia , et potestalis plenitudine paribus concesso , et emanato , 
quempiam in iudicio , vel extra illud uli , seu iuvari ullo modo 
posse ; sed ipsas praesentes Lilteras semper firmas , validas , et 
efficaces existere et fore , suosque plenarios et inlegros effectus 
sortiri , et obtinere , ac ab illis , ad quos spectat , et pro tempore 
quandocumque spectabit , inviolabililer et inconcusse observari : 
sicque et non aliter in praemissis per quoscumque iudices ordi- 
narios et delegatos , etiam causarum Palalii Apostolici Auditores, 
el S. R. E. Gardinalcs, etiam de Latere Legatos , et Sedis prae- 
dictae Nuncios , aliosve quoslibet quacumque praeeminentia et 
potestale fuogentes , et functuros , sublata eis et eorum cuilibet 
quavis aliter iudicandi et interpretandi facultate et auctoritate , 
iudicari et definiri debere ; ac irritum et inane , si secus super 
his a quoquam quavis aucloritale scienter vel ignoranter contige- 
rit attentari. 

Non obstantibus praemissis , et quatenus opus sit , Nostra -et 
Cancellariae Apostolicae regula de iure quaesito non tollendo, 
aliisque Conslitulionibus et Ordinationibus Apostolicis , nec non 
quibusvis cliam iuramenlo , confirmatione Apostolica , vel quavis 
firmitate alia roboratis statutis , et consuetudinibus, ac usibus, et 
stylis eliam immemorabilibus , privilegiis quoque , indultis , et 
Lilteris Aposlolicis praedictis, aliisque quibuslibet Personis, etiam 
quacumque eccicsiastica vel mundana dignitate fulgentibus , et 



176 tnTEBAE AP08T0LICAK CUH CATBOLICA 

alias quomodolibet qualiiicalis , c[ specialem cxprcssionem requi-i 
renlibus sub quibuscumque verboruiTi tenoribus et formis , 
cum qiilbusvls etiam dcrogatoriarum derogatoriis, aliisque elGca-.| 
cioribus , crQcacissimis , et Insolilis clausulls , irritaDlIbusque, 
aliis Decrclis , eliam raolu , sclenlia , el potestatls plenitudine s 
milibus, el conslstorialiler , et alias quomodolibel iu conlrariiH] 
pracmissorum concessis, editis, faclis ac pluries itcratis et quad 
liscumquc vlcibus approbatis, conflrmalis, et innovatls. Qaibui 
omtilbus et slngulls , etiamsl pro illorum sullicieDti derogalioaj 
de iilis eorumque lotis lenoribus speclalis , speclfica, expressail 
ct individua , ac de verbo ad verbum , non aulcm per clausolas J 
generales idem importautes , mentio , seu quaevis alla express 
Labenda , aul aliqua alia exquisila forma ad hoc servanda forelJ 
tenores buiusmodi, ac si dc vcrbo ad verbum, nil pcnitus omiss 
et forma iu Illis tradlta observala, exprlmercntur et Insorerentai 
praesentibus pro pleno ct sufficlenler expressis el insertis habeih'^ 
tes, illis allas In suo roborc permansuris, ad praemissorum eflit-4 
clum hac vice dumlaxat spccialiter ot expressc derogamus, e( | 
derogalura esse volumus, cetcrlsque contrariis qulbuscumqui 
obstantlbus. 

Cum autem eaedem praesentes Lillerae ubique, ac praesertini | 
in locis , in quibus maxime opus cssct , nequeant tute publicari, 
uti nolorie constat, volumus illas , seu earum exempla ad valvaij 
Ecclesiae LaterancDsis , et Basilicae Principis Apostolorum , bwI 
non Canceliariae Apostollcae, Curlaequo Generalis In Moule Cila*J 
torio , et in Acic Campi Florao de Urbe , ut morls est , aiBgi e 
publlcari, sieque publicatas et aflixas omnes et slngulos , qiu 
illae concernuDl, perinde arctarc, ac si uuicuique eorum nomini 
tlm ct personaliter intimatae fulsscnl. 

Volumus autem ut earumdcm LlUeraruni Transumptis 
Esemplis , ctiam imprcssls , manu allcuius Notarii Publici ! 
scriptis, etsigillo alicuius Pcrsonae in dlgnitate eccleslastica COD-J 
stilutae munitis , eadem prorsus fides ubique locorum cl geatiiu 



26 MARTii 1860. 177 

tam in iudicio, quam exlra illud ubique adbibeatur, quae adhibe- 
relur ipsis praesentibus, ac si forent exhibitae vel ostensae. 

Datum Romae apud S. Petrum , sub Annulo Piscatoris , die 
XXVI Marlii Anno MDCCCLX. Ponlificatus Nostri Anno Decimo 
Quarto. 

Lo^^co Sigilli 

PIUS PP. IX. 

Anno a Nativitate Domini MDCCCLX. Indict, III. die vero 29 Martii 
Pontificatus SSmi in Christo Patris el Domini Nostri Domini PII divina 
providentia PAPAE NONI anno XIY. praesentes Utterae Apostolieae 
affixae et publicatae fuerunt ad valvas Basilicarum Lateranensis et Vati" 
canae, Cancellariae Apostolicae, ac Magnae Curiae InnoQentianae atque 
in Acie Campi Florae per me Aloisium Serapni Apost. Curs. 

Philippus Ossani Magis. Curs. 



12 



i 



178 



LITTERAE 

\ENEBABiLI FRITR! HENBICO EPISCOPO WR1TISL\MEN5I 
DIE XXX IPRILIS ANNI MDCCCLX 



PIUS PP. IX. 

Ycncrabilis Frater, Salutem et ApostoHcam BenedictioDem. Do* 
lorc haud 1 mediocri litleris , quas nuper ad Nos dedisti , per- 
cepimus dissidia Catholicorum per Antonii GOntberi pliiloso- 
phiam cnala, posteaquam Sedcs Apostolica de buius scriptoris 
opcribus ct doctrina iudicasset, nondum cssc penitus exstiocta; 
proptcrcaquod cum alibi tum in ista Wratislaviensi Academia 
etiam intcr sacrae doctrinae Magislros reperiantur, qui non- 
nulla saltcm GQntheriana dogmata retinere alque defenderc mullis 
Yideantur. Quorum unus, dilectus scilicct Filius loannes B. Balt- 
zer AVratisIavicnsis Ecclesiae Canonicus , cum libellum , in quo 
de hominis natura disseritur, Tibi, Vcnerabilis Fratcr, tradidis- 
set , precibus cius obsecundans, libellum cundem ad Nos trans- 
misisti, rogans, ut Nostro iudicio, quid de doclrina in eo con- 
tenta scnticndum sil dcfmiretur. Ac Nos quidem Tuum , Yene- 
rabilis Fratcr, studium catholicae doclrinae tuendae magnopere 
laudantcs, atquc pro muneris Nostri officio nihil magis curae 
habentcs quam fidei deposilum ubique terrarum intaclum ca- 
stodire, interque Christifidelcs serbare milalem spiritus in rm- 
culo pacis, Baltzcri scriplum nonnullis huius almae Urbis Theo- 
logis discutiendum tradidimus. Quorum fida relatione compcrluin 
Nobis est, in eo doctrinam eandem, quae in Gunthcri libris 

1 Uuc refertur Syllahi Propositio 14. 



^^f lITTEriAE DnLotlE BAUD 30 APIIILIS 1860. fi^ 

^^^dilur el anlc liorura proscriplioncm a Ballzero quoqne pro- 
pngnabatur, relineri, nihilquc aliud agi, nisi ut haec doelrina 
demon.slrclur et Verbo Dci scriplo ac Iradilo conformis, nec iilla 
ratione contraria esse iis, quac SS. Coneilia, nominatim Cone. 
Oecumeniciim VIII el Viennense sub Cleraenle V, staluerunl, aut 
ipsi Nos litleris ad dileelum Filium Nostrum Cardinalem Prcsby- 
terum Dc Gcissel Arcliiepiscopum Colonienscni, dielB lunii 1857 
datis, iudieavimus, dicentes hominm corpore et amma ila absoki, 
vt anima eaque rationalissit vera per se atque immediala corpo- 
ris forma. .\.l vero Nos non modo his verbis calbolicam de ho- 
mine doctrinam declaravimus, sed eliam Lanc ipsam calholicam 
doctrinam doclrina Gtlntheri laedi pronunliavimiis. Ad quodsi 
Ballzer animum adverlissel, inteUexisset sanc, doclrinam de ho- 
mine, quam in suo scriplo profilelur, tamquam ecclesiaslicis do- 
gmalibus consenlaneam defendere idem esse alque Nosmet incu- 
sare, quod in Giintheriana doctrina iudicanda erraverimus. 

Notalum praelerea csl, Ballzerum in illosuolibdlo cura omnem 
conlroversiam ad boc revocasset, silne corpori vilac principium, 
propriura ab anima ralionali re ipsa discrelum, eo temerilalis pro- 
gressum esse, ut oppositam senlenliam et appellaret hacrellcam, et 
pro tali habendam esse mnllis verbis argueret. Quod quidcm non 
possumus non vehemenlcr improbare, consideranles banc senlen- 
liam, quae unum in hominc ponil ^itae principium, animam scilicel 
ralionalom, a qua corpus quoque el molum et vilam omnem el 
sensum accipiat, in Dei Ecctesia csse communissimam alque Do- 
cloribus plerisque, el probalissimis quidem masime, cum Ec- 
clesiae dogmale ila videri coniunctam, ut huius sit legilima sola- 
quc vera interprctalio, nec proinde sinc errore in lide possil 
negari. 

Quae cum Tibi, Venerabilis Frater, ex ccrta scicnlia el molu 
proprio rescribimus, ardenlcr cnpimus, imo fldenter speramus 
fore, ut dileclus Filius loaiioes Baltzer et ceteii, qui huic aliisve 
Giiolbcri opiuionibus a Nobis rcprobalis quocunque modo adhac- 
seriul, iam se erga hanc Ecclesiani, quam Chrislus Dominus 
reliquarum omnium Matrem ct Magislram esse voluit, dociles et 



k 



180 LITTERAE DOLORE HAUD 30 APRILIS 1860. 

morigeros eihibeant, quemadmodum et Baltzer ipse et alii du- 
dum laudabiliter sunt pollicili. Te vero, Venerabilis Fralcr, hor- 
tamur, ut Apostoli eiemplo in captivitatem redigens omnem in- 
tellectum in obsequium Christi, hanc plenam submissionem ab iis 
praesertim, qui alios docent, auctoritate Tua postules, licenliam 
autem eorum, qui forte audire detrectant, potestate, quam dedit 
Tibi Deus, coerceas. 

Superest , ut Tibi , Venerabilis Frater , ac gregi universo luis 
curis commisso Apostolicam Benedictionem toto cordis affectu 
impertiamur. 

Datum Romae apud Sanctum Petrum , die XXX Aprilis Anno 
MDCCCLX. Pontificatus Nostri Anno Decimoquarto. 



ALLoctrno 



HABITA IN CONSISTOWO SECRETO DIE XXVIII SEPTEMBRIS 
ANNI MDCCCLX. 



Vekerabiles Fratbes 

A'ovos et antc l huac diem inaudilos ausus a Subalpiao Gu~ 

bernio conlra Nos, haDC Apostolicam Scdem, et Catholicam Ec- 

cleslam admissos dcauo cum iocredibili animi Nostri dolore vd 

moerore polius deplorare ac delestari cogimur, Veaerabiles Fra- 

tres. Ipsum, uti nostis, Gubermum vicloria abulens, quam belli- 

cosae magnaeqae nalionls opibus adiutum ex funeslissimo bcllo 

reportavlt, suum per Ilaliam regoum contra omnia divina et hu~ 

mana iura extendens, populis ad rebellioncm excilalis, legitimis- 

L que PriDcipibus ex propria domiDalione pcr summam iniustitiam 

' expulsis, aliquot PonliGciae Nostrae iu Acmiiia ditionis provincias 

iniustissimo ac prorsus sacritego ausu iavasit et usurpavil. Dum 

aulem universus Cattiolicus Orbis iustissimis gravisslmisque No- 

stris respondeus querelis coatra hanc impiam usurpationem vche- 

I menler clamare non dcsinil, idcm Gubcrnium alias huiusSanclae 

rSedis provincias in Piccuo, Umbria, cl Palrimonio sitas sibi vin- 

L dicare constituil. At cum videret, earum provinciarum populos 

\ omnl perfrui traDquillilalc, eosque Nobis lideliter adhaercre ncc 

tposse pecuniis largiter profusis, aliisque improbis adhibilis dolls 

Va legilirao Noslro et huius SaDclae Sedis civili imperio alienari ac 

jivelli, iccirco in ipsas provineias immisil lum perditorum homi- 

Rnum manum, qui lurbas seditionemque ibi excilarcnt, lum ingen- 



1 Iluc refermlw S^Uahi Proponliones 6i 



-76. 



18B ALT.0CCT1O mvOS ET AfiT 

[cm suum e\erdlum, qui casdem pro\incias tiostili impelii ariDO- 
rumque vi subiiceret. 

Oplirae nosLis, Venerablles Fralres, impudenles litteras a Subat 
pino Gubeniio aci suum Uientlum lalrocinium Nostro Caniinali i 
publids oegotiis scriptas, qiiibus haud erubuil nunliarc, se suis 
copiis in mandatis dedissc, ul commemoratas Nostras provjncias 
occuparcut oisi dimittcrcnlur exleri homines adscripli parvo No- 
slro exercilui, qui ceteioquin ad Ponlificiae ditionis, eiusque p(H 
pulorum Iranquillitatem scrvandam fuerat instruGlus. Nec igno- 
ratis, a Subalpinis copiis casdcm provincias ipso fere tempore 
fuisse occupata.i, quo illae litlerae accipiebanlur. Equidem nemil 
non potest magnopere commoveri, et summa affici indignationd 
reputans menduccs criminaliones, variasque calumnias el conta- 
nielias, quibus idem Guberntum liaud pudel buiusmodi suam Iio- 
slilem impiamque coulra civilem Uomanae Ecclesiae priucipalum 
aggressionem legere, Nostiufflque Gubernium impclerc. Ecquis i 
enim non summoperc miretur audiens, Noslrum rcprobendi Go- 
bernium, propterea quod Nostro exercitui externi bomines fuerinl 
adscripti, cum omues noscanl uulli legitimo Guberuio denogari - 
unquam posse ius cooplaodi in suas copias exleros homines? Quod i 
quidem ius poliori quadain ratione ad Noslrum et buius Sauctae- 
Sedis Gubernium pertinel, cum Romaous Ponlifex, veluli ( 
muois omuium catbolicorum pater, noo possit non libcutissims 
oos omncs calholicos excipere, qul leligionis studio impulsi ve- 
liut io PoDtiliciis copiis militare et ad Ecclesiue defensioncm con-- 
currere. Alque bic animadvcrtendum exislimamus, huiusmodf 
catbolicorum exlerorum coocursum ruisse praeserlii» excilaUm 
illorum improbitate, qui civilcm huius Sanclue Scdis priucipaluB 
aggressi sunt. Nemo cnim ignoral qua indlgiialione, et quo lucll. 
universus catliolicus orbis fuerit commotus ubi novit tam impiam,. 
lamque ioiustam civili buius Aposloiicao Scdis doininio aggre»' 
sionem fuissc illatam. Ex quo porro factum esl, ul quampluriod 
ex variis chrisUani orbis regionibus fideles sua spoDlo et summa 
aiacrilate ad Ponli&ciam Nostram djtionem convolavcrinl, suum- 
que nomen Noslrae mililiae dederint, quo Nostra, huius Saocfa». 



^H aSsEPTESiBHis 1800. 183 

^^^raedis, e[ Ecclesiac iura slreDuc defcDdercDt. SiDgulari autem 

^^KnaligDitate SubalpiDUm GuberQiuni Noslris militibus mercenarii 

^^^holam per summam calumniaD) iuurere miDime verelur, cum dod 

^|ipaDci cx iudigenis exlerisque Nostris militibus nobili geuere na- 

li, el illiistrium familiarura nomiiie conspicui, ae religionis amore 

tinico exciluti, slne ullo emolumcnto in Noslris copiis mililare to- 

iueriul. Ncque latel Subalpinum GuberDium qua fide et inlegritate 

Nosfer esercitus praestel, cum eidem Gubeniio perspeclum sit, 

irritas fuJsse omoes dolosas aries adbibitas ul Nostri milites cor~ 

rnmperenlur. Nibil vero est cnr immoremur io refellenda ferila- 

Us accusalioDe Noslris copiis improbe illata, cum nultum plane 

argumentum oblreelalores valeaiit adducere, quin potius huius- 

modi criminalio in ipsos iure converli possit, quemadmodum 

vulgatne Subalpini e\ercilus Ducum trnculeotae proclaraatioDes 

manifeslissirae oslendunt. 

Hic aulem animadverlere praestat , Nostro Gubernio minime 
suspicandum fuisse de ituiusmodi bostili invasiono , cum ipsi as- 
severalum esjct Subalpinas copias prope territorium Nostrum ao 
cessisse uon quidem iavadendi anima, immo vero ut iude perlur- 
balorum tnrmas arcercnt. Hinc summus Noslrarum copiarum 
Dus ne cogitare quideni poterat , sibi cum Subalpino esercilu es- 
^ pngDandnm. Vcrum ubi, rcbus praeler omnem cxpectationenn 
perperam immutatis, agnovit liostilem irruptionem ab illo eser- 
cilu factam , qui sanc pugnantium Dumero armorumque \i maxi- 
me pracvaicbat, providum susccpit consilium se Anconam, utpote 
arce muaitam, recipieudi, ne Nostri militcs tam facili mortis pe- 
-riculo esponerentur. Cum autem ingrueDtibus hoslium copiis in 
itiDere iDlercipcrelur , manus conserere coactus est , ut sibi mili- 
tibusquo suis viam aperiret. 

Ceterum dum merilas debilasquo laudes tribuimus commemo- 
Talo Nuslrarum copiarum Duci, ac illarum ducloribus , et militi- 
bus, qui inspectata hostili irruptione lacessiti pro Dei, Ecclesiae, 
bmus Apostollcae Sedis , ac iustiliae causa fortiter, viribus licet 
longe imparibus, dimicarunt; vix iacrimas coDliueri possumus do- 
■«eenles quot slrenui mllites , ac lectissimi praesertim iuveues ia 



18i ILtOCCTIO NOrOS ET AyTE 

liac iainsta ct cnideli invasiono occubueriDl , qui religioso sano 1 
Bobilique animo ad civilem Romanae Ecclcsiao principatuitt I 
iDendum advolarunl. Nos insuper summopcre commovet luctus, 
qDL in illorum familias rcdundat. Uticam eisdcm familiis llctum 1 
Nostris verbis abslergere possemus! Confidimus vero non levi ] 
ipsis solatio et consolalioul futuram honorillceQlissimam meatio- ] 
nem, quam de e\tiaclis suis liberis el proplnquis merito facimus | 
ob splcndidum sane eximiae corum erga Nos et banc Sanclam ] 
Sedcm fidci, pietalis et amoris excmplum, quod clirisliano orbi 
cum immortali corum nominis laude cxhibuerunt. Atque in eam I 
profeclo spem erigimur forc, ul ii omncs, qui gloriosam pro Eo j 
clesiae causa mortem obicrunt, illam sempilernam assequaolur J 
paccm et bealilatem, quam a Deo Optimo Maximo apprecali sihJ 
luus , et apprecari nunquam omitlemus. Quo loco debips quo- 1 
que laudibus prosequimur dileclos Filios Praesldes provincia-J 
rum , pracserlim Urbino-Pisaurensis, et Spolctanae, qui in hac | 
Iristlssima lcmporum vicissiludine suo munere sedulo constaQ^J 
terque perfuncli sunl. 

lam vero, Venerabiles Fratres, quis ferre unquam poleril in-J 
slgnem impudcnliam et hypocrisim, qua nequissiml invasorcsiBB 
suis programmatibus asscrere nou dubitanl, se Nostras aliasqtu 
Italiac adire provincias, ul ibi moralis ordinJs prineipia resliluanff 
Alque id ab eis temere afiirmalur , qui accrrimum Calholicae E&- 
clesiae, eiusque Minislris, ac rebus iamdiu bellum inferenles, etl 
ecclesiaslicas leges , censurasquc plane despicienles ausi sootl 
spectalissimos tum S. R. E. Cardinales, lum Episcopos, lum pro 
balissimos utriusque Cleri Viros ia vincula coniicere , Religi 
Familias e propriis Cocnobiis expctlere, Ecclesia bona diriperej 
el civilcm huius Sanctac Scdis princlpalum vaslarc. Scillcet mo- 
ralls ordinls principia ab lis restiluentur, qui publicas cuiusqui 
falsac doctrinae scholas, ct merelricias eliam domos consliluunl;! 
quique abominandis scripUs ct scenicis spcctaculis pudorem, po- 
dicitiam, honestatem, vlrtutem orfendere, ctimlnare, et sacrosanctij 
divinae nostrao religionis myslcria, sacramenla, praecepta, el ii 
stituta, sacrosque minislros, rilus, caeremonias irridere, con* 



38SEPTEHBRIS 1S60. 1 8S 

mnere, omnemqiie iusliliae ralionem de medio lollere, ac lum 
SBligionis lura civilis socielalis funJamenla labefactare et everlere 
tennitUQlur .' 

' Iq bac igitur lam ialusla, tam bostili et borreuda civi1i.s Nostri 
et huius Sauclae Sedis principalus aggrcssione et occupatioQe a 
Subalpino Rege, eiusque Gubcrnio contra omnes iustitiae lcges et 
universale gentium ius peracta, IVostri ofTicii probe memores in 
hoc amplissimo Veslro consessu, el corara universo Catholico Orbe 
Koslram vocem denuo vehementer attollimus, ac omnes nefarios 
sacrilegosque eiusilem Regis et Gubernli ausus reprobamus, pe- 
nitusque damnaraus, omnesque aclus place nullos et irrllos decla- 
ramus, deeernlmus, ac civilis, quo Romana pollel Ecdesia, prin- 
cipatus intcgritalem , eiusque iura , quae ad omnes catbolicos 
perllnent, etlara alque etiam reclamamus, et reclamare nunquam 
desistemus. 

Verum dissimutarc non possumus, Venerabilcs Fralres, summa 
Nos opprimi amaritudine. cura in tam seelesla ct nunquam satis 
exsecranila aggressioDe alieni auxiiil opem, varlls exorlis diflicul- 
tatibus adbuc desideremus. Equidera nolisslraae Vobis sunt ilera- 
lae declaraliones Nobis factae ab uno ex polentissimis Europae 
Principibut. Atlaraen dum illarum iamdiu expectamus elTeclum, 
non possumu.s non vehemenler angi ac perlurBari cura inspicia- 
mus ncfandae usurpallonis auctores fauloresque audacler insolen- 
terque In ncfario suo proposilo perslslere ac progrcdi, lamquam 
certo confidenles neminera sibi reapse adversari. 

Haec autem perversitas eo devenit, ul hoslilibus Subalpini exer- 
citus copils ad moenla fere huius almae Noslrae urbls iramissls, 
quaecumque fucrit implicata communicatio, publlcae prtvalaeque 
rationcs in discriraen adductae , commeatus interceptl, ct, quod 
gravissimum cst, Summus totius Ecclesiae Ponlifcx iu molestam 
redaclus dllBcultatem Eccleslae ipsius negotiis, proul res postulat, 
consulcndl, proptercaquod maxime coarclelur via cum varlis or- 
bis partibus coraraunicandi. Quamombrera ia lantls Nostris angu- 
stiis, tantoque rerum discrimine vel facile intelligilis, Venerablles 
Fratres, Nos trisli necessitate eo iam fermo impelii, ul vel inviti 



186 ALLOCCTIO JVOKOS ET AfiTB 

cogilare dcbeamus de opporluno suscipiendo consiliii ad Noslrana' 
dignilatcm luendam. 

Inlcrim abslincrc non poiisumus, quin praeler alia ilcploremuf 
funesltim ac pcinidosum principium , quod vocunl de non lateT' 
ventu a quibusdam Guberniis liaud ila pridcm , celeris loleran- 
libus, proclamalum, ct adbibilum eliam cum de iniusla alicuiiis 
Gnbernii contra aliud aggressione agalur : ila ut quaedam velul 
impunilas ac licenlia tmpetendi ac diripiendi aliena iura, pro 
prielales, ac ditiones ipsas conlra diviuas bumanasque legei 
sanciri videalur; quemadmodum luctuosa hac lempeslale cerni- 
inus evenire. £l miraudum ptoreclo, quot^ uni Subalpino Gl 
bernio impune liceat eiusmodi principium despicere ac violari 
cuoi videamus ipsum boslUibus suis copiis , UDiversu Earo| 
inspecUnle, in alienas diliones irrumpere, tegilimosquo e\ tll 
Principcs cxlurbarc : ex quo perniciosa consequilur absurdilas. 
alieoum nempe inlervenlum dumtasat adinitli ad rebellionaft. 
.suscitandam alquc fovcndam. 

Hinc autcm opporlima Nobis oritur occasio excilandi omnes 
Europac Principes, ul pro speclala ipsorum consilii gravilale «t 
sapienlia serio perpcndaQl quae quantaque mala iu detestabili 
quctn lamCDtamut', eveolu cumulcnlur. Agilur cnim de immaol 
violalione, quae contra universule genttum ius ncquiler est pa- 
trala, qiiaequo nisi omnina cocrcealur, nulla dciuceps legitimi 
cuiusque iuiis firmilas ac securilas polerit consislere. Agilur dft 
rebelliouis principio, cui Subalpinum Gubernium lurpiler ioser- 
vil, et ex quo pronum est inleiligere, quanium cuicumque Go- 
bernio discrimen in dies comparelur, et quanla iu uuiversam o- 
vilcm societatem rcdundet pernicics , cum ila Talali 6'ommunui 
adilus aperialur. Agilur de violatis solemnibus Convenlionibas, 
quae, uti aliorum in Europa Principaluum , ila etiam civilis P( 
tificiae dilionis inlegrilalem sailam teclamque servari omaiM 
poslulant. Agilur de violenla dircptionc illius Principalus, qid 
singulari divinae providentiae consilio Romano Ponlitici datns 
est ad Aposlolicum suum Ministerium in univer.sam Ecclesiam 
pleuissima libcrtale ciercendum. Quae profeclo Uberlas 



128 sEPTESHims 1860. 187 

libus Priiicipibiis curac ossedcbet, ut Ponlirex ipse nullius 
civilis potestalis impulsui subiacciit, alquc ita splriluali paritci- 
catholicoruni in eorumiiem Principum liominiis degenlium tran- 
ijuiHitati cuutum sit. 

Ilaque omnibus Supremis Principibus persuasum esse debelf 
Noslram cum Ipsorum causa plane esse coniunclam, eosquc suum 
Nobls auxilium alTerentejj Nosti^onim aeque ac suorum iurium 
ineolumitati esse prospecluros. Ma\ima proiude cum ficlucia 
ipsos horlaraur et obsecraraus , ul opem Nobis, pro sua quisque 
conditioue ct opporlunilale , velint impendere. Noo dubitamus 
aulem, quin calfiolici praeserlim Principes ac Populi omiiera 
corum curam el operam sludicsissime conferanl, ut pro com- 
muni eorum officio uuiversi Dominici gregis Palrcm el Paslorera, 
parricidialibus degcncris fllii armis oppugnatum, modis omnibus 
adiavare, lueri ct defcndere propercnt atque feslinent. 

Cum aulem apprime sciatis, Venerabiles Fralres, omnem spem 
Noslrara In Deo essc coilocandam, qui adiutor et refugium est 
nostium in [ribulationibus nostris, quique vulnerat ct medetur, 
perculit et sanat , morlificat et vivilicat , deductt ad infeios et 
reducil ; iccirco in omni Itde el humiiilale cordis nostri assi- 
duas fervenlissimasquc ad Ipsum , adhibilo in primis efficacissi- 
mo Immaculatae Sanctisstmaeque Delparae Virginls Martae pa~ 
Irocinio , ac suilragio Bealorum Pelri el Pauli , preces elTundere 
noQ inlcrmittaraus , ut faciens polcnliam in brachio suo inimico- 
rum suorum supeibiam elidat, ct cxpuguel inipugnanles nos, 
omnesque Ecolcsiac suuc sanclac hostcs bumillct ct conteral ; 
alque omnlpolenli suac graliae virlute eflidal , ut omnium prae- 
varicantium corda resipiscanl, dcque oplalissima iilorum conver- 
siooe sancta mater Ecciesla quam prlmum lacletnr. 



ALLOCUTIO 



U4B1TA IS CONSISTORIO SECBETO DIE XVII DECEMBBIS 
ANNI MDCCCLX. 



Veneiuiiiles Fratbes 



Mullis giavibusque 1 vel ab ipso sui exordio iactala procellis 1 
Ecclesia miseriima hac Dostra aetalc tot lantisque hoslium ag- I 
gressionibus petita est, ut conceptum iampridem ab ipsis odium | 
omnisque furoris maluritas in Noslri PontiBcalus tempus erupis- J 
se videalur- Ncque vero persequamur singula necesse est, Vene- 
rabilcs Fratrcs , quae Iiaud ila loogo anuDrum intervallo acerba et ] 
gravia conligerunl , quorum memoria Nostrum aequc Vestrumquc 1 
aoimum non levi moerore perfundat. Illud vero dissimulare noB. 1 
possumus, pro arcano Dei iudicio, nullum adhuc fuisse imposiluiil •■ 
lam multis calamitatibus modum , iiovas quippe dolemus iu- 1 
gmcre tura ex fauloribus perversae doctriuae , quae a fui: 
mae Reformationis priDcipils orta publici veluli iuris robur alicu- 1 
bi obtinuil , tum ex impiorum homiDum pravitate, qui Cathollcae J 
Ecclesiae se filios praedicant , appellaudi vero sunt filii lenebra- 1 
rum , tum denique ex ethnicorum furore, qui per Orientis repo-l 
nes in caedem exiliumque fidclium vehemcntius efferbuil. 

£t sane maxime cst dcplorandum, in quampluribus Europf 
partibus de Ecclesiae potestatc ac iurihus perniciosi^simos erro* 
rcs invaluisse : hinc adhibilum assidue studium ad vim omneia 
abiudicandam initis cum Apostolica Sedc de re sacra conveDtio- 



1 fl«c refeninlur SijUabi Propositiones 19 — 31 — i3 — 73. 



AILOCUTIO MVLTIS GRAVIBUSQVE 17 DEC. 1860. 189 

, hinc omnis impeosa cura, «l nc convcniiones aliae con- 
rahanlur in posterutn ad componenda Ecclesiac negotia , ulque 
ponendis moderandisque civilis dumlaxat accedat auclori- 
tas. Quod quidem non sine gravi anirai NoslrL molestia expeili 
hnper sumus , Venerabiles Fratres. Pro Apostolici enim muneris 
EEcio ad relevandas in Magno Badarum Duealu Catliolicae Ec- 
desiae res , et extinguenda illic exorla cuui civill potestalc dissi- 
, superiore , ul scitis , anno cum Celsissimo illo Duce conven- 
'bonem inivimus, quae quum rala fuisset habita, et vero etiam 
in vulgus emissa, ciusdem execulionem, ut par erat, praestola- 
bamur. Verumlamen , refragante liuie rci publico illius dilionis 
Consilio , a Magno Duce decretum fuit editum , quo conventioni 
vis omnis adimitur , in eiusque locum rogata lex est Ecclesiae 
libertati vcl maxime advcrsa. Id porro cx falsa proleslanlium do- 
clrina derivatum inlelligimus , qui autumant Ecclesiam in civili 
Imperio quoddam veluti Collegium cxislere, nullisque proinde 
pollere iuribus, praeter ea quae concessa illi sinl alquc atlribula 
a civili polestatc. Id aulem quanlopere abliorreat a veritatc ecquis 
non intclligat? Exlesia ncmpe ut vera et pcrfccla societas a di- 
vino auctoro suo fuit iustiluta, quac nullis circumscripla regio- 
num linibus, nulli eliam civili subdatur imperio , suamque pote- 
slatem ac iura ubiquc terrarum in hominum salutem liberc cser- 
ceat. Nec saoe alitcr indicant solemnia illa Cbristi Domini ad 
Apostolos vcrba: i Dala est mihl omnis polcslas in caelo el in 
« terra , ite doccle omoes gcntes .... docenles oas scrvare omnia 
n quaecumque mandavi vobis a. Quibus excitati vocibus Evan- 
gelti praecones Apostoli, repugnanlibus et regibus et principibus 
nuliisque seu minis seu suppliciis deterrili demandalum sibi mi- 
nistcrium alacriler suot exccuti. Nos itaque dc salutaribus Eccle- 
siae iuribus tulandis vehemenler solllciti , vis dum cogitari alque 
agi audivimus dc cadem convcntione inGrmanda, Nostras conli- 
nuo Magno Duci dedimus litlcras ad malum hoc avertendum , at- 
quo adeo per Cardinalcm publicis negoliis praepositum apud Gu- 
bernium illud instandum curavimus , ut debitae eseculioni con- 



190 



ALIOCUTIO MULTIS GRATIBrSQUE 



\enlio mandaretur. Sed enim qmim impensa omnia sludia enraeJl 
(jue in irrilum cesserint, (]uod Nostri oflicii est, abrogalam con-H 
Ira oiones iusliliae regulas sine allerius parlis tonsensu solcmneinV 
convcnlionem, Vcslroin coelu, Venerabiles Fralres, palam i 
querimur, et Gatholicac Ecclesiae , sandaeque Scdis iura vio)ata 
pcssumdata Tchementlori, quo pussumus, sludio reelainainiUL^ 
Ouae Nostrae expostulationes ul ad Badense Gubernium transinit-'^ 
laotur manda\iuius, simulque declarelur Arcbiepiscopo Fribur- 
gensi agendi ratlo lanlis io dltllcullaiibus adhibenda; cuiusprae- i 
clari Anlislitis eiusque eliaui Cleri commendare salrs non possn-J 
mus in Gcclesiac liberlate tuenda conslantiam, a qua nunquani 
ipsos Tel iu sammo rerum discrimtne discessnros plaue coDfi< 
dimus. 

lam vero quum ob lurbalns iterum in Magno Badarnm Ducata 
sacras res, expositamque Ulie noTis iaciationibus Eeclpsiam dote- 
remus, alia Nobis accessit molesliae causa ex nequissimo libdlai 
nuper Parisiis edito, loquom lam mulla prorsus a verilalealie 
lam mulla eliam absurda alque inter se pugoautia auctor congf 
sil, ut respuendus politis alque a.speraandus, quam rcfulandus tii 
deatur. Illud lameu non est ferendum, quod eo andaciac alqi 
impiclalis dcveneril, ut posteaquam sacrum civilemque Gcrlesioi 
Romauae piiocipatum impelcre non sit vcrilus, peculiarem quam 
daui noviqiie generis sibi fiogat Gcclesiam in Galliarum [mperia>4 
ex illius senlenlia excilandam, quae ab auclontalc Romani Pooti- 
ficis subduota sit plaueque dlvisa. Id porro quld esl aliud, qoani | 
dlslrahere, ac proscindere Catholicae Ecctesiae unilalcm? Dc q 
quidcm necessaria uoilate ila Cbrislus Dominus ad l'alrem : « Nn 
<. pro eis rogo lanlum, sed pro eis eliam, qui crcdiluri sunl ] 
a verbum eorum iu me, ul omnes iinum slnl, sicut lu, Paler, il^ 
« me cs et ego in le n. Alqui huius unitalis vis et ralio omDiM 
poslulat, ut lamquam membra cum capite, sic universi per o 
bcm fideles cum Romano Pontilice, qoi Chrisli io terris Vicai 
cst, coninngantur et coalescanl. Quamobrem ad Praedecossoreoi 
ISostrum sanclae memoriae Damasum scribebal Ecdesiae doclo 



17decembbis1860. IM 

Hieronymus: KBealiliidini tiiae hoc csl Pelri Calbcdrao, commnnio- 
« nc consocior, supra illam Pelram aediiiealam Ecclesiam scio , 
« quicumciae cxlra baiie domum agnum eoracderil profanus esl». 
Quanlam vero memorali libelli auctor inferl iniuriam pprilluslri 
Galliarum genli, ulpote quam Calliolicae uDitatls relineotisslmam 
scbismaticia putal erroribus posse implicari ! Quanla illius lemeri- 
las est, quod ab obsequiu ac fide erga Apostolicam Sedem abs- 
IraheDdum fore confidal Clenim ilhim et speclalissimos praeser- 
lim Antisliles, qui Praedccessores ioler suos Irenaeum recenseant 
Lugdunensis Ecelesiae Pastiirem.praeclara istascribenlem: « Ad 
« Romanara Eccleslara propter potiorem principalilatem necesse 
a est oranem convenire Ecclesiam, hoc est eos, qul sunt undtqiie 
o fideles»:qai niillo rraclimelu.niiilo retardati periculo, tum voce 
lum scriplis Noslra Sanclaeque Sedis iura vindicare certaverlot , 
Nobisque esbibere nunquam iulermiserint cerlissima devolionis 
argumenla! Quorum iS'os, aliorumque per orbem Antistllum dum 
merilis ornamus praeconiis pasloralem cnram, vigilanllam, firmi- 
latera, ipsos liccl spoiite suaincensos erectosque ad Catholicae fi- 
dei defcnsioQem, hortarl tamen atque cxcitare pro bac temporum 
iniquitate praetermitlimus, ut quo vaiidiores qnotidie hosliles im- 
pelus tiant, eo tirmiori animo sustinendos ac frangendos curenl , 
atque adco comraissos suae curac fidelcs do fallaciis insidtisque 
admonere non desinant, quibus avellere ipsos a Matris Ecclesiae 
greraio vaferiirai homines connilanlur. lam vero cx damnand» 
illo Ubello, quaenum tandem sint aucloris el celerorura omniam 
consilia, qui civilem Sanclae Sedi principalum eslorquerc eqnan- 
lur, detracta veluti larva manifeste deprebendiraus. Scillcel nibil 
allud intendunl ac moliuntur, quam ul Sanclissimae Religionis 
fundaraenta subverlant. Id sanc per provincias a civili Noslra do- 
minatione ioiusle subreptas, id per reliquas Italiae regiones perfi- 
disstmis quibusque artibus studiose curari ct videmus el ingemi- 
scitnus.llucspeclanldlssemlnalae quaquaversus pen'ersae sacro- 
rum librorum interpretationes ad fidem corrumpendam, diffusa ad 
contarainandos iuvenlulis mores turpissimorum libellornm collu- 



k 



jpccla, pro- H 



1S2 ALLOCCnO MVITJS GnAVJBVSQVB 

vies, iBYecla qiiocumque elTraeiiis \ivcDdi licenlia, dcspccla, | 
culcala Eedesiac polestas, sacra immumtaa ■violata, subilucta ab 
auctoritate et vigilanlia Episcoporum publica iuveDlulis iosliluUo 
omnisque doclriuae morumque disciplina, praepositi doccndo ho- 
raiDCs do religione prave senllenles, cvulgatura in Umbria dccre- 
tum de cuQCtis Terme religiosis familiis c claustro esturbandis, de 
e\tinguendis Collegiatis^Capilulis, delendisque simplicibus cuius- 
\is generis Beneficiis, piisquc Sodalitiis eorumquc bonis per sum- 
mam Iniuriam occupandis ; buc specUmt coniccli iu viocula ec~ 
clesiastici viri, ipsique sacri Anlistites, quos inlcr Vencrabilis 
Frater Archiepiscopus Urbinas, nupcr scplus arrais io custodiam 
tradilus, et Cardinalilia cliam dignilalc fulgens Venerabilis Fratcr 
Firmanus Anlistes per vim abreplus a Sedc sua, alioque relega- 
lus, ct ab omni commissi gregis curatione probibitus , ac plures 
etiam Anlisliles et Sacerdoles e Regno Neapolilano vel in carce- 
rcm missi, vel ad fugam eoacti; huc spectant (nec sinc accrbis- 
simo doloris sensu mcmoramus} patefacta per nonnullas Ilaliae 
civitales protestanlibus templa, el publicae eliam scholae instilu- 
lae, ubi in perniciem Catliolicae Religionis quaelibcl impune Ira- 
dalur doetrioae perversilas; denique promulgalum in Umbriade- 
crelum, quo malrimonium, nuncupalum ab Aposlolo magnum Sa- 
cramentum,peculiaribus civilibus diseiplinis illigalur, ac ferme 
subtrahitur ab Ecclesiae potestate, eo fortasse consilio ut poslea 
civilibus dumtaxal subdatur legibus, eaque ratione , quod Deui 
averlal, legalls invehatur concubinatus cum extremo auim 
delrimeulo. Atquehic, uli AposloIiciNostri munerisralio postulal 
quidquid conlra Ecclcsiac iura et patrimonlum, conlra religiosa 
persouas earumque bona actum hueusque est, vel pcragalur i 
posterum, damnamus, rcprobamus, ac Dullius \is cE roboris, a 
prorsus irritum palam edicimus. Quanta vcro ubiquc sit rerun 
omuium tum publlcarum tum privalarum perturbatlo, quantus ii 
Europa motus, quanlis dissidiis flagret Italia, ecquis non videal 
ac Nobiscum Don maiime doleat? Tam mulla tamquc gravia r 
sacrae et civili inDIcta vulnera consideranles exelamare cogimui 



17 DECEMBHIS 1860. 193 

cum Proplicta : n Infeeta esl terra ab habitatoribus suis quia Irans- 
tc gressi sunt leges, mulaverunl ius, dissipaverunt foedus sempt- 
a leroum ». 

Haec aulem malorum congeries ab iis maxime repelenda, qui 
ut suam per Italiae fmes ditionem exlendaut bumana quaeque iu- 
ra ae divina audacter perverlunl , qui publicae se felicitatis au- 
clores iaclant ac praedicanE, quocuraque tameo pervaserinl, ibi- 
dem saevissiraaeVeluli tempestates impressa relinquunt furoris 
cxcidiique vestigia. Utinam aliquando redeanl insipientes ad cor, 
nirairuro intelligaul, Religione sublata, nullum humanae societati 
superesse praesidiura lura ad slabililalcm lum ad quietem ! Uli- 
nam sibi aliquando persuadeant , unam esse Calholicam Religio- 
nem veritatis magistram, virlutum omnium allricera, in qua civi- 
lalum, regnorum incolumilas salusque nilalur! Memineriot ali- 
quando, Apostolicam hanc Sedem nedum adversalam nunquam 
fuisse verae ac solidae populovura felicilati, quin eliam quovis 
lempore de universo hominum genere fuisse egregie promeritara; 
per illam namque traduclae ad bumanilatera barbarac gentes, ve- 
raequo religionis praeceptis Instilutae, sedalt bellorum tumuKus, 
provectae modis omnibus bonae artes ac disciplinao, cataraitosis 
aegrisque reci'eandis publica caritatis excilaiu domicilia, asserla, 
promulgata el principibus et populis vel in maximis perlurbalioni- 
bus iustitiae alque honestatis principia. Haec atque alia quamplura 
per Aposlolicam Sedera in bonum huraanae socielalis provide sa- 
pienterque peracla, multis exiraiisque teslala monumentis, ad 
omnis praedicalionem temporis celebrabit historia. 

Sed iam paternum animum iVostrum ad se revocat plurimis af- 
flicla malis per Orlenlem Ecclesia, quae lamen erueulis marlyrum 
palmis nobilitari ornariquc non desinil. Loquimur nempe, Vene- 
rabiles Fratres, de regno Choreae, de Sinensium Imperio regnis- 
que tinitimis, ubi neque atrouissimis cruciatibus , nec dirissifflo 
quovis mortis gcnere debililala aut vicla est Cbristianorum in fi- 
de constantia; loquimur de Conchinchiuae ac Tonehini regionibus, 
in quibus ad eslinclionem prorsus chrisliani nominis acerbissime 
13 



194 ALlOCtTTO MVLTIS GRAYlBrSQVE 

recruduil ellLnicorum iaimaDilas. Quid eDim mpmorabimus colle- 
gia, coenobia, tciupia, piiblicas privalasqae aedes vel solo cvcr- 
sas, vel flamoiis absumplas? Quid Cliiisiifideles referemus cuius- 
que acUtis, conditioDis, oidiuis partim saevissime exagitaio-;, du- 
dalosque rebus orauibus Lac illac erranlcs vitam trahcrc coaclos 
quovis supplicio acerbiorcm, partim in carcerem detrusos, omni- 
busquG [ormenlonim gencre excruciatos, qui tamen in ferendis pro 
Gbristo supplicils ac morte obcuuda velerum E<!clesiae Martyrum 
forliludinem retulerunl? Neque minus Nos langit ac movel iniscr- 
rima Chrisliauorum per Syriam conditio, qui, licet a cnidelissimac 
caedis perpessione quieveriul, assiduo lurbantnr melu ne com- 
pressus lanlisper militaribus Europae copiis infldelium Impclus 
in rapinas ilcrum caedesque furenlius erumpat. IliorumNos i-ele- 
vandis infortuniis, sin minus palernis desideriis parem, aiiquam 
lamen pro anguslis Nostris rcbus pccuniae partem Iransmitlen- 
dam curavimus, quara ofierie Nobis nunquam intermisit pia Ca- 
tholicarum gentium libcraiitas. Quainim ctiam non sjne lauiic com- 
mcmoralum volumus egregium caritalis exemplum in recreaii- 
dis subsidiorum largitale aiUictis per Syriam fidelibus, alquc adco 
maTiimoperc laetamur, nuuquam languescere in Ecclesia v1rtuleiRi| 
illam, quam divinus Heparator praecipuum esse signum vohi 
Chrislianae Religionis. 

Hic, qucm Lactenus exposuimus, sacrarum rernm ct piiblicj 
rum sldtus, dcplorandus quidem ac luetuosus, Nos vehementerl 
angit alque perturbat, et gravi eliam moerore complel, Vencrabi-T 
les Fratres; Vosque in partem vocalos procuralionis INostrae ial 
partera eliam doloris venire non dubitamus. Sed lamen non coo- 
cidamus animo, alque ileratis quolidie prceibus levemus oculoi 
nostros in monlem, unde in laGlis rerum asperilalibus opport 
num eipectemus auxilium. Aderll Ecclesiae suae Deus, aderit biii 
mililati Noslrac, Eiusque Nos vii tutc roboratos ab ofiicio et con- 
stantia Aposlolici Minislerii nullus planc periculi metus, nulla i 
terrebil advcrsitas. Innocens Cbristianorcm saoguis, quo perfi] 
Orienlalis terra est, in odorem suavitatis ascendat ad Domiauni 



17 DECEMBRIS 1860. 195 

ilioque salutari velut sacrificio placatus gravissimas, quibus pre- 
mimur quaeque impendent , calamitates propilius avertat ; atque 
accedente Sanctissimae Genitricis Dei ab origine Immaculatae pa- 
trocinio, et beatissimis Apostolis Petro et Paulo suffragantibus, 
concedat Ecclesiae suae de acerbissimis inimicis referre victoriam. 
Exsurgat aliquando in iudicium Deus, liostesque sui nominis re- 
ligionis excidium anhelantes, multa et nefaria in Ecclesiam mo- 
lientes in fortitudine brachii sui disperdat et conterat, vel, quod 
potius et optamus et poscimus, divinae graliae lumine collustra- 
tos in viam iustitiae et veritatis dives in misericordia clementis- 
sime traducat. 



ALLOCUTIO 



niBlTA. IN CONSISTORIO SECltETO DIE X\'in MiRTlt 
AKSI MDCCCLXI. 



VENERiBrLES FuATKES 



lamduilum cerniraus l , Veneraljites Fratres , quo misero sane 1 
eonfliclQ ob invicem pugnanlia inler vcritalem et eiTorem , inler \ 
\irtulem elvitium, inler lucem el lenebras iirincipia, bac mi-J 
serrima nostra praeserlim aetate civilis exagilctur socielas. Nam-I 
que alii e\ una partc lucntur quacdam modcrnae , uli appellaDl^, 
civilitalis placila, alii cx altcra iustiliac sanclissimaeque noslra&l 
Religionis iura propugnanl. Ac primi poslulant , ul Romauus Poo^l 
lifex cum Progressu, cum Liberalismo, uli vocant, ac recenli ct+» 
vilitate se reconciliet et componat. Altcri vero merilo efllagilanl^r 
ut immobilia ct incoucussa aelernae iu±ililiac principia inlegra elfl 
inviolata custodiantur , et saluberrima divinae nostrae ReligionlsT 
vls omnino servctur, quae et Dei gloriam amptilicat, et opportunal 
lot malis, quibus humanum genus aflligitur, afTert remedia, qiiae-l 
que est unica veraque norma , qua Qlii bominum in bac morlaUl 
vila omni virtutc instituU ail beatae aelernitalis porlum perducait-l 
tur. Sed hodiernae civililalis patroni buiusmodi baud acquiescunl, ' 
quandoquidem sese veros et sinceros Religionis amicos airmnant. 
Ac Nos fidem eis adhibere vellemus, nisi Irislissima sanc Tacla, 
quae anto omnium oculos quotidie versantur, contrarium prorsns J 
ostenderent. Et quidcm una est vcra ac saDcta supcr terraai re-l 
ligio ab ipso Cbrislo Domlno fundata et instiluta , quae virlutuml 

1 Buc refenmlw Syilabi PropoiUionea 37 — 61 — 76 — 80. 




ALIOCITIO I.IMBCDVM CEltymcS 18 MAIITII 1861. 197 

omDium foccunda parens et altrix, ac vitiorum cspuUrix, el animo- 
Tumlibcratrix, veraeque felicilalis index, appellatur Catholica, A- 
postolicii, Romana. Quid aufem senticndum de iis, qui cstra hauc 
salutis arcara vivuut, lam alias dcclaravimus in Consisloriali No- 
stra Allocutione diei 9 Deccmbris auni miliesimi octingenlesimi 
qtiiaquagesimi quarti , atquchic eamdem doclriuam conGrmamus. 
lam vcro ab iis, qui pro Religionis bono Nos ad hodicrnac civilitati 
dexleram porrigeudaDi iQvilant,quaerimus utrurafacta lalia sint, 
quae Cbristi hic in terris Viearium ab Ipso ad caeleslis suae doctri- 
nae purilatem tuendam, alquc ad agnos ovesquc eadem doctrina 
pascendas et conQrmandas divinitus couslitulum posijinl inducere, 
ut sinc gravissimo conscienliae piaculi^, ct maximo oranium scan- 
dalo so cum hodierna civilitalc coosociet, cuius opera tol nunqam 
satis dcploranda evcniunt mala , tol telcrrimae opiniones, crrores 
et principia promulganlur , quae catholicao Iteligloni ciusque do- 
clrinae omnino adversanlur. .^tque inler haec facta nemo ignorat 
cpiomodo vel ipsae solcmues couvenlioncs ioter hanc Aposlolicam 
Sedem et Rcgios Principes rite inilae penitus deslruanlur, veluti 
nuper Ncapoli accidil. Qua quldera de rc in hoc amplisaimo ve- 
stro consessu etlam alque eliam querimur, Vencrabiles Fralres , 
et suramopero reclamamus co prorsus modo , quo contra similes 
ausus el violaliones alias prolcstali sumus. 

tlaec aulem moderna civilitas dum euique acalholico cultui 
favet , Ipsosque infidclcs a publicls muneribus obeundis minime 
prohibel, ct catholicas scbolas illorum filiis recludit, irascitur ad- 
versus Religiosas Familias, adversus Tnstitula catholicis scholi» 
modeiandis fundata, adversus quamplurimos cuiusque gradus ec- 
clesiaslicos Viros amplissJma eliam dignilale insignitos , quorum 
non pauci vitam in exilio incerlo aut in vinculls misere agunl, et 
adversus etiam spectatos laicos viros , qui Nobis ct huic Sanclao 
Sedi addicti Religionis iustiliaeque causam alacrller defeQdunt. 
Hacc civililas dum acatholicis iustitutis ac personis subsidia lar- 
gitur, calhoticam Ecdesiam iuslisslmls suis possessionibus spo- 
lial, et omoia adliibet coosilia ac sludia ad salutarem Ipsius Ec- 
clesiac efhcaciam imminueadam. Insuper dum omnem .tribuit li- 



JW ALLOcmo tAwmmm cRtnfmus 

berlalem gnibusqne verbis el scriplis, quae Ecclesiam omQes 
jpsiexcorde dcvolos aTcrsantur, ac dum licenliam animat, alit < 
fovcl', eodem lempore so omDino cautam moderatamque exhibel 
iB reprehendenda vlolenta et immiti interdum agendi ratione coD-i 
tra eo.4 adhibiia, fjni oplima vulgant scripta ; et omDem in punie 
do exereet sevcrilatom, si ab his moderationis fines vel levita 
praeleriri arbitrelur. 

Huiusmodi igltur civilitati posset nc unquam Homaniis PoihI 
tifex amicam protendere dcsteram, et cum eafoedus concordiai 
que ex animo inire? Vera rebns vocabnla reslilnantur, el ha« 
Sancla Sedes sibi semper conslabit. Siquidem ipsa verae civilila 
lis coolincnter fuil patrona et allrix; atqne historiae monumenU 
eloquentissime teslantar ac probant, omnibus aetatibus ab eadt 
Sancta Sode io disinnclissimas quasque e[ barbaras tcrrarum o 
bis rcgioncs veram reclamque fnisse inveclam morum hnmai 
talem, disciplinam, sapienliam. At cum civilitatis nomine vei 
intelligi systema apposile comparatnm ad dcbililaodam acforla 
etiam dclendam Gbristi Ecciesiam, nunquam ccrte quidcm bai 
Sancla Sedes et Romanus Footifcx polenmt cum huiusmodi i 
vilitate convenire. Qaae enm, uti sapienlissime clamal Apt 
lus, parlicipatio iustiliae cum iniquitate, aut qtiae socielas i 
ad tenebras2 Qaae autem convenlio Ckristi ad Belial '? 

Qua igilnr probitale perlurbatores, el seditioois patroni s 
vocem altollunt ad csaggeraudos conalus fmslra ab ipsas adU 
bitos, ul se cum Romano Pontifice componant? Hic eBim, i 
snam omnem vim haurit ex aelernae iuslitiae principiis, qnl 
nam paclo posset illa nnquam deserere, ut saDctissima ( 
letur lidcs, alqne adeo Italia io discrimen adducalur amitte 
ma:simum suum splendorcm ct gloriam, qua undcviginli ab \ 
saeculis refulget ob Gcotnim et sedem, qua praestat, calholid 
veritalis ? Ncquc obiici potcst, hanc Aposlolicam Sedcra in i 
bos civilis principatus dausas babuisse aures iltorum postid 
tioDibus, qui liboriorem adminislrationem exoptare sigDiGcani 



1 Eplst. II. 3(1 CoriDth. e. \1. T. 14. IS. 



18HinTiil861. 199 

IJt velera omitlanius exempla, de hac noslra iufeiici aelate lo- 
quemiir. Ubi eniDQ Italia a legilimis suis Priacipibus liberio- 
res iiisliluUoDes oblinuit, Nos palernum auimum gerenles filio- 
rum partem Poulificiao Nostrae dilinnis in civilem adminlstra- 
tioDcm cooptavimus, et opporlunas dediraus concessiones, propriis 
lamen prudentiae modis ordinatas, ne munus palerno animo con- 
cessum per malorum homlnum operam veneno inficeretur. At 
vero quid inde fdelumesl? Effraena Ijcentia innocua Nostra lar- 
gitatc polila est, et Aulae, quo publici Minislri ac Depulali 
convenerant, limiua sangutne respersa, et impla manus in eum 
sacrllege conversa qui beuclicium concesserat. Quod si recen- 
lissimis hisce temporibus consilia circa civilem procnrationein 
Nobis dala fuerunt, haud ignoralis, Venerabiles Fratres, illa a 
Noljis admissa fuisse, eo lamen eicepto ae rciccto, quod non 
ad civilem adminislralionem rcspiciebat, sed eo speclahat, ul 
spolialionis parti iara patralae assentiremur. Nihil vero est cur 
do consiliis bene acceptis, dequc Noslris sinceris ad illa exse- 
qucndd promissis loquamur, cum usurpationum modcratores alla 
voce proGlercnlur, se non quldem reforraalioues, sed absolutam 
i-ibeilioncm, omnemque a lcgitimo Principe sciunclionem omnino 
\elle. Alque ipsi crant gravissimi facinoris auclores et antesi- 
gaaiil, qui suis clamorlbus omnla replebanl, aon vero popu- 
lus, ul de Ulis merilo dicl possit, quod Venerabilis Beda de 
Pharlsaeis el Scribls Chrlsll inJiaicis aiebal l : Non haec aliqui 
de lurba sed Pliamaei calumniabanlur el Scribae, sicul Evan- 
gelistne lestanlur. 

Sed Itomanl Pontillcatus oppugnatiu non solum eu speclat , ut 
liaec Sancta Sedes et Romanus Pontifex legilimo suo civili pria- 
cipalu omnino privetur, sedco ctlam tendit, ul infirmetur, et, si 
fieri uuquam possel , planc tollatur salutaris catholicae reiiglonis 
■virtus: ac propterea impetil Dei Ipslus opus , rcdemplionis fru- 
clum, cl sanctlssimam illam Gdem, quac preliosisslma est haere- 
ditas in nos derivala cx ineffabili sacriGcio, quod in Golgotha 



1 Lib. I, c. iS. iii c. 11. Lucae. 



k 



800 AILOCDTIO lAMDVDVSf CBRfflMUS 

consummatuni est. Atquc ita sc rcm liabere satls superqne d& 
monslraDt tum commemorala iam facla , lum ea quae in dics e 
venire videmus. Quot enim in Italia Dioeceses ob illala impedi 
menla suis Episcopis orbalac, plaudentibus moderoao civilitali 
patronis, qui tot christianos populos sine pastoribus dcreliuquunl, 
ct illoruui bonis potiunlur, ut ea in pravos eliam usus converlant 
Quot sacromm Anlisliles in cxilio versanluc ! Quot ( cum incredft 
bili animi Noslii dolore dicirous) aposlalae, qui non Dei sed Sa 
tanae nomine loquenles, ac impunilale ipsis a fatali rcgiminis sy 
slemalc concessa fidentes , el conscientias exagitant , el infinno 
ad praevarlcandum impellunl , et uiisere lapsos in turpissin 
qulbusquc doclrinis obfirmanl , el Christl vcslcm lacerare ( 
lendunt , cum mlnime reformident INationalcs , utl dicunl, Eccle 
sias , aliasque id geuus impielates proponerc ac suadere ! Post 
quaui vero ita rellgioui insuUaveriiil, quara per ipocrlsim invit 
ut cum hodierna civilitute conveulat , uou dnbltant pari cnm li y 
pocrisi Nos esoitare ut cum llalia reconclliemur. Scilicel eum ( 
mni fere elvili Noslro prlncipalu spoliatl gravissima Ponlificis ( 
Prlncipis onera sustineamus plls Catiiolicae Eccleslae fiUornii 
largtlioulbus quotidie amaulisslme ad iNos missis , cumque graQ 
invldiae et odu signum facli slmus eorum ipsorum opera , t\ 
concilialionem a Nobls poslulatit; id vellcut praelerea, ul palal 
declararemus , usurpatas Ponllfielac Nostrac ditionis Provincii 
in liberam usurpatorum proprietalem cederc. Qua sane audi 
ct hacleuus inaudila postulallone quaererent, ut ab hac Apostdid 
Sede , quae seraper fuit et eril verltalis iustitiaeque propugnae 
lum , sauciretur , rem iniuste violenlerque dlreptam posse Ln 
quille honcslcque possideri ab inlquo aggressore ; ulque ila t 
sum constitueretur priocipium , furtunatam nempe facti imus 
liam nullum iuris sauclilati detrimenlum aircrrc. Quae poslulal 
iis etiam repugnal solemnibus verbis, qui iu magno ct illustri E 
natu nuperrlmis hisce diebus declaratum esl : Itomamm PotA 
ficem esse Itepraesenlalorem praecipme vis moralis i'n humm 
societale. Ex quo illud eonsequltur , eum nullo modo posse ' 
daliuao spuUationi consenUrc , quin fundamenlum vjolet ilUi 



ISsiARrnlSGl, 201 

iuoralis discipliDae, cuius ipso veluU prima forma ct iinago di- 
gDOiJcUur. 

lam vero quiciimque vel crrore deceplus vcl timore pcrculsus 
praeberc velit consilia ioiustis perlurbalorum civilis societalis to- 
lis Gonsenlauea, uecesse est ut hisce polissimuoi lemporibus sibi 
omniQO persuadeat , iUos Dunquani contenlos fore , nisi videriDt 
omne auctoritatis principium, omne religioDis rrenum, omnemquQ 
iuris iustitiaeque regulam de medio tolli. Atque huiusmodi subver- 
sores in civilis societatis calamilalem illud iam lum voce tum 
seriptis assequuti sunt , ut humanas mcnlcs perverlerint, mora- 
lem secsum dcbilitaverint , et iDiustitiac horrorem eripuerinl ; 
atque omnia conanlur ut cunctis persua<lc3nt , ius ab boDeslis 
gentibus invocatum nihil aliud cssc , nisi iniustam voluQtatecn 
quae debeat omniDo contemni. Heu ! \ete luxit el dejltixit terra 
el in^rmala est , defktnt orbis , inftrmala est allitudo populi ter- 
rae. El terra infecta esl ab habitatoribus suis : quia tTamgressi 
sunt leges, mutaverunt ius, dissipaverunt foedus sempiternum i. 

Verum in laota tenebranim obscurilatc , qua Deus inserutabili 
suo iudicio gentes sinit offuQLli , Nos omnem Noslram spem fidu- 
ciamque plaoe collocamus in ipso clcmentissimo miscricordidrum 
Piitre et Deo totius consolatlonis, qui Nos consolatur in omui tri- 
bulalione Nostra. Ipse namque est , qui Vobis , VeoerabJles Fra- 
Ires , coDcordiae et UDanimitatis inter Vos spiritum ingcrit , et 
quolidie raagis ingerel, ul Nubiscum arctissime aeque ac concor- 
dissime coniuncti parali sitis una Nobiscum sorlem illam subire, 
quae arcano diviuae suae providentiae consilio cuique noslruna 
rcservala sit. Ipse est , qui caritatis vinculo iuter se, et eum hoe 
calliolicae veritatis et unitatis cenlro coniungil sacrorum christia- 
ni orbis Anlisliles, qui fideles sibi commissos cvangelicae vcrita- 
tis doclrina instituuDt , eisque iter in tanta caligiDC tuto sequcn- 
dum monslraut, nuntiantes virlule prudentiae populis saoctissima 
verba. Ipse super omnes catholicas genles effuudit spirilum pre- 
cum, cl acatbolicis aequltalis sensum inspirat, ut rcetum de ho- 



1 Is. cap. 2i. y. 4. 5. 




202 ALLOCLTIO lAMDVDUM CEHM.VLS 

diernis eveDlIbus feranl tuclicium. Hacc aiitem lam mira ia mii-» 
Terso calholico.orbe precum conscDsio , lamquc uDaoimes erga 
Nos amoris significaliones , tot sane variisque modis exp^essaa' 
( quod in anteaclis aelalibus haud facile qucal iBveniri) maDire-> 
£lissimeostenilunl:, qucmadmodumliomiuibusrectoaDimalis opm 
omDinu sit tendere adhanc Bcalissimi PriDcipis Apostolorum Cft- 
tfacdram, lucem tcrrarum orbis, quae iDagislra veritatis elDnolii 
salutis scmper docuit, ct usque ad coDsummalioncm saeculi iat', 
mutabites aeternac iustiliao legcs doccrc uunquam desioet. Tai 
lum vero abest, ut Italiie populi ab bisce luculcntissimis filialii 
erga Apostolicam banc Sedem amoris ct observanliac teslimoiuu 
abslimieriDt , ut immo quamplura ceutCDa ipsorum miiUa ^Of 
amautissimis litteris adiverint non eo quidem coDsilio ut cODclaH 
matara a veteratoribus reconciliatioDem peterent, sed ul Noslrai 
molestias , poenas , angores summopere dolerent , suumque erg] 
Nos affectum oronimode confirmareDt, et Defariam sacrilegamqM 
civilis Noslri eiusdemque Sedis priucipatus spoliationem etiam a 
que eliam detestareotur. 

Cum porro ila se res babcant , anlequam loqueudi Qnem fac 
mus, eoram Deo et Uominibus clare apertequc declaramus , n 
lam prorsus adesse causam quare cum quopiam Nos rccoociliai 
debearaus. Quoniam vero, licet immerentes , lllins bic in lerrig 
Tice fungimur, qui pro transgressoribus rogavit veniamque peliit, 
probe senlimus a Nobis parcendum iis qui Nos oderunl , ac pro 
Ipsis orandum ut diviaae gratiae anxilio resipiscant , alque itl 
illius, qui Cbrisli hic in terris vicariam geril operam, benedicli»* 
nem promereantur. Libenler utique pro illis oramus , iisque, 
tim ac resipuerinl, igooscere ac beoedicere parali sumus. iDteriaf 
(amennon possumus inertes hacrerc, veluli qui nullam do hnmii 
nis calamilalibus curam capiunt; non possumus non vehemente 
commoveri ct aDgi, ac uli Noslra dou repulare maxima damDa I 
mala iis Dcquitcr illata, qui persecutioncm patiuotur propler iusfl 
tiam. Quocirca dum iiitimo moerorc conncimur , Deumque obsi 
cramus , gravissimiim supremi Nostri Apostolaliis munus implfl 
mus loquendi , doccndi cl damnandi quaccumque Dcus Eiusqu 



ISUARTUlSfil. S03 

Ecclesia docel el daranal, u[ ila cursum Noslrum consummmus, 
ol minislerium verbi , quod accepiraus a Domino lesu , testifieari 
Evangelium graliae Dei. 

Itaque si iDlusta a Nobis pelanlur, praestare non possumus: 
si vero postulelur venia, illamultro libenlcrquc, uli nuper deela- 
ravimus, imperliemur. Ul autem buiusce veniae verbum eo pro- 
ferarau.s modo , qui Pontiflciae Nostrae dignitatis sanclitalem 
omnino dccet, ilecUmus anle Dcum genua , el triumpliale noslrae 
rcdemptlonis amplccTcnlcs vcxillum, Cbrjslum lesum humillirae 
deprccamur , ut Nos eadem sua repleal carltatc , ut eo prorsus 
modo ignoseamus quo Ipse suis pepercil Inimicis, anlequam san- 
clissimura suum spiritum in aelerni Patrls Sui traderet manus. 
Alquc ab Ipso impensissime exposcimus, ul queroadmodum post 
Teniiim ab Eo tribulara, inler densas teoebras , quibus universa 
terra fuit obducta , inimicorum suorura luenles illustravil , qui 
horrendi faciDoris pocnilcnles reverlebanlur perculienles peclora 
sua, ila in bac lanta nostrac aelatis caliginc vclit ex inesbaustis 
infinitae suae misericordiae liiesauris caelestis ao Iriumphatricis 
suae graliae effundere dona, quibus omoes errantes ad unicum 
suum ovilo redeant. Quaecumque aulcra futura sint tnvesligabilia 
divinae suae providenliao consilia, ipsum Chrislum lesum Ecclc- 
siae suac nomine rogaraus, ul Vicarii sui causam, quae Ecclesiae 
suae causa est , iudicet , eamque contra Itostium suorum conalus 
defendat, ac gloriosa victoria esornel el augeat. Ipsum ilera exo- 
raraus ut perlurbalae socielati ordinem Iranquillitalemque resli- 
tuat, et optatissimara pacem tribuat ad iustitiac triumphum,, qucra 
ab Eo unice expeclamus. In lanta enim Irepidationc Europae to- 
liusque lerrarum orbis , el eorum , qui arduo funguntur muncre 
modcrandi populorura sortes, Deus unus esl, qui Nobiscum el pro 
Nobis pugnare possit : fudica nos, Deus, el disccrne cavsam no~ 
slram de genle non sancta: da pacem, Domine, in diebus noslrts, 
^tiia 710» esl alius qui pugnet pro nobis, msi tu, Deiis Noster. 



ALLOCUTIO 



11\BITA IN COXSISTORIO SECRETO DIE XXX SEPTEMBRIS 
ANN( MDCCaXI. 



VeSERABILES FnATflES 

Meminit unusquisque 1 vestrum , Venerabiles Fratres , qaanb] 
animi Noslii dolore in hoc amplissimo veslro consessu saepissima 
lameutiili simus gravissima et nunquam satls deploranda damiH^ 
calLoIicae Ecclesiac, huic Apostolicae Sedi, Nobisque cum maxt 
mo ipsius civilis societalis detrimenlo illala a Subalpino Guber 
nio, alque a funestlssimae rebellionis auctoribus cl fauloribus ii 
miseris praeserlim Italiae regionibus, quas idem Gubernium i 
iustc aeque ac violenler usurpavit. Nunc vcro inter atia innumefl 
et semper graviora vulnera sanctissimae nostrae religioni ab ipi 
Gubcrnio, et nefarlae conspirationis Iiominibus indesincnter ii 
llicta, dolere coglmur, Dilecluiu Filium Noslrum clarissimum vi 
slrum CoUegam, ac vigilantissimum Aeapolitanae Ecclesiae j 
cbiepiscopum pietale ac virlule conspleuum, quem Itic praeseDleffl 
inlaemini, militari manu fuisse comprehcnsum, et a proprio g 
ge cum ingeuti bouorum omniuoi luclu avutsum. Omnes aute 
norunt quomodo eiusdem Gubernii ct rcbellionis satellilcs om 
dolo et fatlacia pleni, atquc abominabiles facti in viis suis vcleru 
haereticorum moliliones et furores rcnovantes, cl contra saa 
omnia dcbacchanles, Dci Ecclesiam, si fieri unquam possd, ftn 
ditus evertere, et catholicam religionem, eiusque salularem ( 

1 IIkc referlur Sijllabl ProposUio 20. 



AllOCUTlO UEMIMT UM'SQUISQrE 30 SEPT. 1861. 205 

clrinam ex omDium aDimis radicllus extirpare , ct pravas quas- 
que cupiditalcs excilarc el innammare connilanlur. Hinc , omni- 
bus diviflis Lumanisque proculcalis luribus, el ecclesiaslieis cen- 
suris omnino sprclis , Sacrorum Anlistiles audacius in dies a 
propriis Dioecesibus expulsi , alque etlam ia carcerem missi , et 
quampluiimi fideles populi suis orbati pasloribus , el ulriusque 
Cleri viri miserandum Iq raodum divexati , omnibusque inluriis 
exagitali , et fiellglosae FamlHae exlinclae , earumquc Sodales e 
suis Cocnobiis eiccli, ad rerura omnium inopiam redaeti, et 
Virgines Dco Sacrae panem emendicare coaclae, el religiosissima 
Dei Templa spoliala, pollula, el in latronum speluncas conver- 
sa , el sacra bona direpla , et ccclesiaslica potcstas , ac iurisdi- 
clio violata , usurpala , el Ecclesiae leges despeclae et codcuI- 
calae. Ilinc publicac dcpravalarum doclrinarum scholac consli- 
tutac , ct peslifcri libelli et eptiemerides e lenebris emissae, ae 
lalc per orania loca immanibus buius scelestae coniuralionls 
sumptlbus dissipalae. Qulbus pernicloslsslrais et abominandis 
scriplis sanclissima fides, religio, pielas, honestas, pudicitia, pu- 
dor, oranisque virlus oppugnantur, ac vera et ioconcussa aelcrnae 
naluralisque legls, ac publlci privaljque iuris principia, prae- 
cepla everlunlur, el legiliraa cuiusque tlbertas, proprielas irape- 
lllur, ac (lomeslicae cuiusque famillae et clvllis societatis fuuda- 
menla labcfaclantur, omniuraque bonorum faraa falsis criminalio- 
nibus, maximisque laceratur convicils , el effraenls vivendi, et 
quidlibet audendi licenlia, omniumque viliorura et errorum impu- 
nilas maiorcm in modum fovelur, propagatur, ac promovelur. 
Nomo vero non videt quam luctuosa omQium calamitalum, scele- 
rum, el exitionim series ex hoc tanto Impiae rebellionis incendio 
in miseram pracserlim Italiam redundaverit. Etenim, ut Propbe- 
lae verbis utamur: « Makdklum, et mendacium, et komicidium, 
« et furtum, et adulleTium inundaveru7\t, et sanguis sanguinem 
« tetigit 1 » Horrct quidem refugilquc dolore anlmus, cl com- 
memorare reformidal, plura in Neapolilano Regno oppida incensa 



1 Oseas cap. 4. v. 2. 



206 ALLOCtnO MEMIXIT ryUSQUISQUB 

cl solo aequata, et iunuruerabiles prope, iDlegerrimosque Sacep- 
doles Religiososque viros, et cuiusque aetalis, sexus el coBdilio- 
iits cives, ac vcl ipsos aegrolaDtes iadignissiotis coDlumeliis af-1 
fectos, el, indicla etiam causa, aut Jo carcercm delrusos, aul cnHj 
delissime oecalos. Ecquis non acerbissimo conficiatur moeroiw.I 
Tideus , a furcnlibus rebelliouis hominibus , oullam sacris lUini-t J 
slris, uullam Episcopali et Cardinaliliae diguitaEi , nullam Nobis y 
el huic Apostolicae Scdi, nullam sacris templis cl rebus, nullanii 1 
iusUliae, nullam humanilali reverentiam habcri, sed omuia exct- 1 
diJs el vaslationibus compleri? Haec aulem ab iis palrantur, qn] 
minimc erubescunt summa irapudentia asserere, se velle Ecclfr 
siae libertalom dare, et moralem sensum lialiac reslituere. Ne- 
que illos pudct a Romano Pontifice poslulare, ut jniuslis eoniml 
desideriis annuere velit, ne maiorain Kcclesiam damna reduudent^, 

Atque iHud quoque vel maxime dolendum, Vcnerabiles Fralre» 
quod nonnulli ex ulroque Ciero in Italia viri , ecclesiaslica eltai 
dignilate ornati, tam funeslo aberralionis et rebellionis spirita n 
serc abrepli, ac propriae vocalionis et otficii omnioo obliti a vertJ 
tatis Iraniite declinaverint, et pravis implorum liominum c 
favenlcs cum incrcdibiii bonorum omnium luctu facti sint lai» 
ofTeQsionis el pelra scandali. 

Ad baec aulcm, quae deploramus, mala illud eliam permolesta 
accedil, quod tiaud ita pridem in Mexicana ditione ciusdem { 
neris bomines simili conlra cathollcam Ecclcsiam odio inceod ooi 
extimuerunt iniquissimas leges eiusdem Eeclesiae potestali, iin 
bus , doctrinae plane adversas promulgare, ccclesiaslica 1 
praedari, sacras aedes spoliare, in ecclesiaslicos religiosos 
viros saevire, Virgines Deo devotas divesare, Episcopos vai 
oppressos iniuriis a suis gregibus distrahere, et in exilium pellfli 
re, qui fere omnes in banc almam urbem Noslram veneruDl, t 
Qon ievi Nobis solatio fuere propter egregias virlules, qnibl 
tantopere praestant. 

Neque id satis; nam in alia Americae parte , scilicel in f 
granalensi dilione, recentissimis hisce dtebus renim civilium { 



30 SEPTEMBnis 1861. S07 

turbatorcs suprcma aucLorilate poUli iDrandmn proiulerc decr&* 
tum, quo ecdesiastica poteslas suam auctoiitatem excrcere prohi- 
belur absque civilis gubernii veDia el asseusu , et ioclytae Socie- 
tatis lesu Sodales, de re clirisliana et civili optime merilos, exlur- 
baiuut, alque jusuper iSDStrum Sauctacque Luius Sedis Delega- 
(um a ditionis fiiiibns triduo abire coegerunt. 

Eulmvero io hac tanla tamque trisli omuium diviuarum bu- 
manarumque rerum perlurbatioue vel facile inlelligilis , Venera- 
bilcs Fralres, quanta aiHiclemur amariludiue. In masimis vero 
curis el augusliis, quas, sine peculiari Dei auxilio, fcrre nullo mo- 
dopossuinus, summae ccrte consolatiani Nobis est eximia Vene- 
rabiiium Fralrum tum Ilaliae, tum universi caltiolici orbis Sa- 
crorum Antistilum religio , virlus ac forliludo, Namque iidcm Vo- 
nerabiles Frafrcs arctissimo fidei , carilatis et observantiae via- 
culo Nobis ct buic Petri Calhedrae miriCce obstricti , nullisque 
periculis deterrili, cum immortali sui nominis et ordinis laude 
propriura minislerium implenles , non desinunl , tum voee , lum 
sapienlissimis scriptis, Dei Eiusque Sanetae Ecclesiae, elhuius 
Apostolicae Sedis causam, iura, doclrinam, ct iustiliae alquehu- 
manilatis ralioncs impavide defendere, propriique gregis incolu- 
milaU dijigenler eonsulerc, ac falsas et cixoncas inimicoruni ho- 
minum doclrinas refetlere , et impiis illorum conalibus vlriliter 
conslanteiquc obsistere. Nec minori quidem iucunditate pcrfundi- 
mur, cum videamus quot splendidis sane modis ecclesiastici lum 
cuiusque Ilalicae regionis, tum lotiuscbrisUani orbis viri, etiide- 
les populi illiistria suorum Anlistilum vesUgia sectantes singularem 
suum erga Nos et hanc Apostolicum Scdem amorem , vencraUo- 
nemque, et egregium iu sanctissima nostra reUgione profitenda ac 
tutanda studium magis in dies ostendere ac declarare glorientur. 
Cum auiem iidem Venerabilcs Fiatres, earumque Clerus et flde- 
lcs populi summopere doleant, Nos fere omni civili Nostro , et 
huius Sanclae Sedis principatu spoliatos in angusUs rebus ver- 
sari, iccirco uihil sibi gralius , nihil gloritisius , nihil religiosius 
esse exisUmant, quam ul piis ac spoulaoeis suis largiliooibus 



208 ALLOCUTIO MEMtSIT LWVSQVrSQVB 

giavissimas Noslras, ct huius Sanclao Sedls omiii sludio anianlis- 
slme sublevent angustias. Quoclrca dum in faumililale cordis No- 
stri maxinias Deo totius consolalionis agimus gralias, qui laiQ 
insigni Episcoporum el populoium fidclium piclale ac largllalc 
acerbissimas Nostras molcslias et acrumnas lenire , solari ac 
suslcntare dignalur , gralissimi animi Noslri sensus eisdcra Epl- 
scopis populisque fidelibus ilcnim palam publiccque Icslari et 
confirmare laetamur, quandoquidem eorum dumlaxal ope auxilio- 
que masimis ct in dies crcscenlibus Noslris el huius Sanclac Sc- 
dis indigenliis occurrere possumus. 

Alque hic, Vcncrabilos Fratres, sllentio praelerire non possu- 
mus assiduas impcnsi amoris, lirmissimae fidelitatis, devolissimi 
obsequii, cl munificae liberalitalis significaliones, quibus Koma- 
nus bic populus oslendere et probare sludet ac gestit, nihil sibi 
potius cssc quam ul Nobis et huic Apostolicae Sedi, ac lcgilimo 
Noslro, eiusdemque Sedis civili imperio coDsIanlissimeadhaereat, 
omnesque nefarios perlurbatorum el insidianlium boniinum moliis 
conalusque repellat , el ex animo adversetur ac delesletur. Vos 
ipsi , Vencrabiles Fralres, locupletissimi testes eslis, quibus sin- 
ceris , publicis ac locuplelissimis dcclarationibus idem Romanng^ 
Popuius Nobis carissimus huiusmodi egregios avilac suae fich 
sensus, ampiissimis laudibus omnino dignos , profileri cl in n 
dium profcrre non infermitlal. 

lam vcro cum divinuni promissum babcamus , ('.bristuQi I 
miaum usque ad consummationem saeculi cum Ecclesia sua fiiEa 
rum , el infcri porlas conlra eam numquam esso praevalilunul 
certi sumus, divinis suis promissis non defuturum Deum, qui fi 
ciens mirabilia oslendet aliquando, tanlam tcmpcslatem dodii 
Ecclesiae navcm dcmergeudam , sed ail cam allius altollcnds 
fuisse cxcitalam. Inlcrim non desislamus , Voncrabiles Fralre 
potentissimum Immaculalae sanclissimaequc Dci Genilricis Vfl 
ginis Mariae patroeinium enixe et assidue implorarc , ac fervM 
tisslmis precibus dies noctesque ipsum clcmcntissinnum Deoi 
cuius natura bonilas , cuius \'o1unlas poteDlia, cuius opus misec 



30SEPTEMBRIS1861. 209 

cordia esl, orare el obtestari , ut velit cito abbreviare dies tenta- 
tionis , cliristianae civilique reipublicae tam vehementer afflictae 
auxiliariam suam porrigere dexteram , utque divinae suae gratiae 
et misericordiae divitias super omnes propitius effundens, omnes 
Ecclesiae et huius Sanctae Sedis hostes convertat , ed ad iusti- 
tiae semitas reducat , atque omnipotenti sua virtute efficiat , ut , 
omnibus depulsis erroribus , omnibusque de medio sublatis im- 
pietatibus , sanctissima sua religio, qua temporalis quoque popu- 
lorum felicitas et tranquillitas vel maxime continetur, ubique ter- 
rarum magis in dies vigeat , floreat ac dominetur. 



II 



ALLOCUTIO 

HABWA. IN CONSISTORIO DIE IX IVNII 
ANM MDCCCLUI. 

Mdslantibus eliam PalriaTchis, Primalibiu, Archiepiscopis, Epixopis 

ioiemtiis miclorvm Mart^rum in laponia el lHichnelis De SanclU 

canonizalionis causa Romae congregalis. 



Venerabiles Fratres 

Maiima quldem I laetitia alfccU fuimus, Venerabiles Fralrei 
cum Sanctorum honores et cultum, Deo bene iuvante, septcm 4 
viginli iDviclissirais divinae nostrae religionis bcroibus hesteriJ 
die decernere potuerimus , Yobis laleri Nostro adstanlibus, 1; 
egregia pietate ac virtute praedili, et in sollieiludiuis Nostrai 
tem vocati in hac lanta temporum asperitalc slreniie dimicantfl 
pro Domo Israel summo Nobis solalio et consolationi cslis. Utinai 
vero (ium huiusmodi perrundimur gaudio, nulla moeroris luctusqi 
causa Nos aliunde conlnstaret. Non possumus euim non vebemei 
ler dolere et angi, cum videamus Iristissima, et nuDquam satil 
deploranda mala ac damna, quibus cum permagno animarum d 
trimento catholica nunc Ecelesia, et ipsa civilis sociclas c 
dum in modum premitur ac divexatur. Optime enim noscitis, Vftj 
Derabiles Fratres, leterrimum sane bellum contra rcm catholiw 
universam ab iis hominibus coDllatum, qui inimici Crucis Chritl 
saoam noa sustinenles doctrinam, ac nefuria ioter se socielal 
coniuDcti quaccumquo iguorant, blasphemant, ac pravis cuiua 



1 Utic referunttir SyliaH PrBposiliones i_2— 3 — 4 — U — S — 
_1S_J9_27_39_U— 19 — 56-57 — 58-59-60 — 76. 



ALLOCUTIO 3IAX13TA QVIDB31 9 ICSII 1862. 211 

fKatf\& arlibus saticlisslmae noslrae religionis , ct humanae so- 
cielalis fuQdacnenla labefaclare, immo, si lieri unquam possel, 
penilus everlere, omniumque aoimos nienlesque perniciosissimis 
quibusque erroribus imbuere, cornimpere, et ii calholica religione 
avcllere moHunlur. Nimirura callidissimi isli fraudum arlifices, et 
fabricatores mendacii non eessant monslrosa quaequc \elerum 
errorum portcnla iam sapienlissimis scriptis tolies profligala ac 
depulsa, gravissimoque Ecelesiae iudicio damnata e lenehris exei- 
tare, eaque novis, variis ac fallacissimis formis verbisque expres- 
sa esaggerare, et niodis omnibus usqucquaque disseminaro. Hae 
funeslissima ac dialiolica prorsus arte rerum omuium scicntiam 
conlaminant, deturpant, morlifenim ad anlmarum perniuiem virus 
dlffundunt, cffraenalara vivendi liceiitiam, et pravas quasque cu- 
piditales foveut, religiosum ac socialem ordlnem invertunl,et 
oraucm iustitiae, \'erilatls, iuris, lioneslatls ac rellgiouls Idcam 
exlinguere conantur, et sanctlssima Cbrlsll dogmata, doclrinam 
irridenl,contemnunt,oppugnanl. Horrelquidera refugllque anlmus, 
ac reformldal vel leyilcr atlingerepraecipuos lantum pesliferosque 
errores, qulbus liuiusmodi tiomines mlscrrimis bisce Icmporibus 
dlTiaa et humana cuncta permiscenl. 

Nemo Vestrum ignorat, Venerablles Fralres, ab hulusmodi ho- 
minibus plane destrui necessariam illam cohaercnliam, quae Dei 
Tolunlalo intcrcedlt inler ulrumque ordlnem, qui lum in natura, 
tum supra naluram est, ilemque ab Ipsis omnioo immutari, sub- 
■verli, delerl propriam, veram germanamqQe divinae revelationis 
indolem, aucloritatem, EccIesJaeque conslilullonem et polestatem. 
Alquc eo opinandi temerilate progrediuntur, ut omnem veritatem, 
ODincraque lcgcm, poteslatem et lus dlvlnae originis audaclsslme 
deaegare non metuant. Siquldem band erubeseunt assererc, philo- 
sophicarum rerum, morumque scientlara , itcmque chiles leges 
posso ac dcbere a divlna revclalione, et Ecclesiae auctoritatc de- 
clinare, et Ecclesiam non esse veram perfeclamque socletaleni 
plane liberam, nec pollere suis proprils et constanlibus iuribus 
sibi a dlvino siio Fundalore collatis, sed civilis potestatis esse dc- 
finire, quae sint Ecclcsiae iura et limitcs, intra quos eadem iora 



912 AtlOCVnO MAXIMA QVfDBHf 

exercere queat. Hiuc perverse comminiscunlur, civllem potcsialed 
posse se inmiisccrc rebus, quae ad religionem, mores, et regimen' 
spiriluale pertinent, alque eliam impedire, quominus Sacrorum 
Aulistiles et fideles populi cum RomaDo Pontelice, supremo toUus 
Ecclesiae Pastore divinitus consliluto, iibere ac muluo commui 
cent, ul p1ane dissolvalur necessaria cl arctissima illa coniunctil 
quae iater membra myslici corporis Chrisli, el adspectabile saud 
Caput ex divina ipsius Christi Domini institutione csse omniiM 
debet. Nihil vero timent omni fallacia ac dolo in vulgus prorerre^l 
sacros Ecclcsiac minislros, Bomanumquc Ponlincem ab omDl ro^ 
rum teraporalium iure ac dominio esse omnino cxcludendos. 

Summa praelerea impudentia assererc non dubilant , divloai 
revelationem non solum nihil prodesse , verum eliam nocere ii* 
minis perfeclioni , ipsamque divinam revelalioncm esse imperfe-d 
ctam, ct iccirco subiectam coniinuo el indefinito progressm, c 
humanae ralionis progrcssioni respondeal. Ncc vcrcntur proiudf 
iactarc , propbetias ct miracula in sacris Lilteris esposila et nai 
rala esse poelarum commenla , el sacrosancta divinae fidci noslr 
mysteria philosophicarum invesligationum summam , ac divinl 
utriusque testamenli libris mylhica conlineri invcnta, 
Dominum Noslrum Icsum Christum , horribilo diclu ! roythica 
esse fictionem. Quare hi lurbulentissimi pervcrsorum dogmalai 
cullores blalerant , morum leges divioa baud egere sanctione, | 
miDime opus esse, ul humanao legcs ad naturae ius confonnei 
aul obligandi vim a Beo accipianl , ac proplerea i 
lam divinam existere legem. Insuper inficiari audent o 
lo homines mundumquc aclionem, ac lemere aOirmant, btu 
namralionem, nullo prorsus Dei respeclu babilo, uDicnm < 
vcri el falsi , boni et mali arbitrum , camdemque humanam rati( 
ucm sibi ipsi esse lcgcm, ac naturalibus suis viribus ad hami 
num ac populorum bonum curandum sulficore. Cum aulem on 
ncs religioDis veritates ex nativa humanae ralionis vi perver 
dcrivare audeaot, lum cuique homini quoddam vcluti prin 
rium ius trlbuuDt , e\ quo possit llbere dc religione cogitare i 



9irNiiI86S. 213 

iqui , eumque Deo honorem et cultum exhibere , quem pro suo 
S)ito mcliorem cxislimat. 
At TGro co impielatis et impudenliae deveniunt , ul cae)um 

Fpetere, ac Deum ipsum do medio lollere coneatur. Insigni enini 
improbilate ac pari stultitia haud liment asserere , nullum suprc- 
mum sapienlissimum providenlissimumque Numen divinum esi- 
stere ab hac remm univcrsitate distinctum , ac Deum idem esse 
ac rerum naturam, et iccirco immutationibus obnoxium, Deum- 
que reapso heri in homine ct mundo , alquc omnia Deum esse, 
et ipsissimam Doi haborc substantiam , ac unam eamdcmquo rem 
esse Deum cum mundo , ac proiade spirilum cum niatcria , nc- 
cessilalem cum libcrlale , verum cum falso , bonura cum malo , et 
iuslum cum Iniuslo. Quo certe nihil demenliu s , nihil magis im- 
pium , nihil contra ipsam rationem magis repugnans fingi el exco- 
gilari unquam potest. Do auctorilatc aulem et iure ita temere ef- 
futiunt, ut impudenter dicanl, auctoritatem nihil aliud esse , nisi 
numcri, et matcrialium Tiriumsummam, ac ius in malcriali fa- 
clo Gonsistero , ct omnia humana facla iuris vim habere. 

lam porro commenta commenlis, dejiramenta deliramentls cu- 
mulanles, et omnem legitimam auetoritalem , alque omnia legi- 
lima iura , obligationes , officia eoQCuleantes nibd dubitaut in ve- 
ri legitimique iuris locum substiluere falsa ac menllla virium iu- 
ra ac morum ordinem rerum materialium ordini subiiccre. Neque 
alias vires agnoscunt, nisi illas, quae in materja positae sunt, et 
omnom morum disciplinam honeslalomque collocant in cumulan- 
dis et augendis quovis modo divitiis , et in pravis quibusque vo- 
luptatibus explendis. Atque hisce nefariis abominandlsquc prin- 
cipiis reprobum carnis spiritui rebellis sensum tucnlur, fovenl, 
extollunl , illique naturales dotes ac iura tribuunl , quac per ca- 
Iholieam doctrinam conculcari dicunt, omnino despicicntes moni- 
lumAposloli clamanlis: « Sisecundumcarnem vixeritis moriemini, 
si autem spirilu facla carnls morlificavcrilis , vivetis 1 ». Omnia 

praelerea legilimae cuiusque proprietalls lura invadere, destrue- 



lAdRom. c. 8. V. 13. 



S14 ALLOCUTIO MAXIIflA QUIDEM 

re coDtcndunl, ac perpGiam animo et cogilalione confiDgunl < 
imagiDanlur ius qiioddara nnllis circumscriplum limitibvs, quo ri 
publicae Slalum pollere exislimanl, quem omnium iurium i 
ginem ot fontem esse temere arbilrantur. 

Dum vero hos praecipuos infelicissimae uoslrae aetalis errorei 
dolenler ac raptim perstriugimus , recensere omitlimus , Venera^ 
biles Fralres , tot alias fere iimumerabiles falsilates et fraude* 
Vobis apprime nolas ac perspeclas , quibus Dei bominumque ho-1 
slcs rem tum sacram tum publicara perlurbare et conveliere con*a^ 
nituttlur. Ac sileutio praelermitlimus multipliccs gravissimasqi 
inlurias, caluranias, convicia, qulbus sacros Ecclestae minislroaj 
et hanc A^postolicaui Sedem dilacerare el ioscctari non desiDiral^ 
Mhil loquimur dc iniqua sane bypocrisi , qua funcsUssinrae i 
Italia pracscrtim perlurbalionis ac rebellionis duccs et satellild 
diclilant , se velle, Ecclesiam sua gaudere liberlate, dum Bacri* 
lego prorsus ausu omnia ipsius Ecclesiae iura el leges quolidic 
magis proculcanl, eiusque boDadiripiuDt, et Sacrorum Anlisti- 
tcs, ecclesiasticosque viros, suo munere praeclare fungenlcs, qa( 
quo modfl ilivesanl, et in carcerem delrudunl, et Religioson 
Ordinum Alumnos, ac VirgiDcs Deo sacras e suis cocnobiis v 
lenter exlurbaot, suisque propriis bonis spoliant, Dibilquc inlfl 
lalum relinquunl, ut ipsam Ecclesiam iu lurpissimam redig; 
serviluleD), et opprimant. Ac dum siugularera certe ex optatii 
sima Vcstra praosoDtia voluptatcm perciplmus, Vos ipsi videlifl 
quam libertalem nunc babeant VcDcrabiles Fratres Sacronim 1 
llalia Anlislites, qui strenuo constanterque praeliantes prafi 
Domini miDimc potuerunl cum summo anirai Xoslri dolore, 
versanlium opcra, ad Nos venire , el inler Vos versari, alqi 
huicadcsse conveDtui, quod suramopere optavissenl, quemM 
modum infelicis Ilaliae Arcbiepiscopi ct Eptscopi suis UUu 
summt crga Nos ct banc Sanctam Sedem amoris etobscquiip 
nissimis significarunl. Neminem etlara ex Sacrorum in Lusila 
Antistitibus liic adesso cernilis , ac non parum dolcmus , insp< 
difficullalum natura, quae obsUterunl , quominus ipsi romanBl 
iter aggredi poseenl. Recensere autem omidimus lot alia i 



9 lumi 1862. 21S 

tristia et biorreDda , quae ab hisce perversarum doctriaarum cul* 
toribus cum incredibili Nostro ac Yestro , et ommum bonorum lu- 
ctu patrantur. Nihil item dicimus de impia conspiratione, et pra- 
vis €uiusque generis molitionifaus ac fallaciis , quibus civilem hu- 
ius Apostolicae Sedis principatum omnino everlere ao destruere 
volunt. luvat potius hac de re commemorare miram prorsus%n- 
sensionem , qua Vos ipsi una cum aliis Yenerabilibus Fratribus 
universi catholici orbis Sacrorum Antistitibus numquam intermi- 
sistis et epistolis ad Nos datis , et pastoralibus lilteris ad fideles 
scriplis huiusmodi faliacias delegere, refutare, ac simul docere^ 
hunc civilem Sanctae Sedis principatum Romano Pontifici fuisse 
singulari divinae providentiae cousilio datum , illumque necessa- 
rium esse , ut idem Romanus Pontifex nulli unquam Principi aut 
civili polestati subieclus supremam universi Dominici gregis pa- 
sccndi regendique potestatem auctoritatemque ab ipso Ghrislo 
Domino divinitus acceptam per universam Ecclesiam plenissima 
liberlate excrcere , ac maiori eiusdem Ecclesiae et fidelium bo- 
no , utililati et indigentiis consulere possit. 

Quae hactenus lamentati sumus, Yeuerabiles Fratres, luctuosum 
plane exhibent spectaculum. Quis enim non videt tot pravonim 
dogmalum iniquitate, ac tot nequissunis deliramentis et machina- 
tionibus magis in dies christianum populum misere corrumpi , et 
ad exilium impelli , et catholicam Ecclesiam , eiusque salutarem 
doctrinam ac veneranda iura et leges, sacrosque ministros oppu- 
gnari , et iccirco omnia vitia et scelera invalescere ac propagari , 
et ipsam civilem societatem exagitari ? 

Nos itaque Aposlolici Noslri ministerii probe memores ac de 
spirituali omnium populorum bono et salule Nobis divinitus com- 
missa vel maxime solliciti, cum a aliter » ut sanctissiml decessoris 
Noslri Leonis verbis utamur, « Nobis commissos regerc non possi- 
« mus, nisi hos, quisunt perdiloreset perditi,zeIofidei Dominicae 
cc persequamur, et a sanis menlibus , ne pestis haec latius divul- 
« getur, severitate, qua possumus, abscindamus 1 », in hoc am- 

1 Eplst. VII. ad Episc. per Ital. c. 2. Edit. Baller. 



216 ALLOCUTIO «ASmA QVIDBM 

plissiDQO veslro consessu jVposlolicam Nostram altollcnles vocem 
oinnes commemoralos praesertim errorcs non solum calholicael 
fidei ac doctrinae , divinis ecclesiaslicisque legibus , verum eliaial 
ipsi sempiternae ac nalurali legi cl iustitiae, rectaequc rationi om-S 
nino repugnantes et summopere adversos veprobamus, proscribiJ 
mus atque damuamus. 

Vos autem, Vcnerabilcs Fratres, qui cstis sal terrae, et Dom 
nici gregis Custodes ac Pastores, cliam alque eliam excitamus efl 
obtestamur, ut pro cximia Veslra religione el episcopali zelo per- 
galis, vclnti adbuc cum summa Vesli'i Ordinis laude fecistis, oma]] 
cura, sedulitale el sludio Qdclcs Vobis Iradilos ab hisce vencnatt 
pascuis arcere, et qua vocc, qua oppovlunis scriptis lot pcrversa-^ 
rum opinionum monstra rcfellere ct prolligarc. Oplimc enifflscilis 
de summa rc agi, cum agalur de sanclissimae lidei noslrae, ac de 
catholicae Ecelesiac, ciusque doclrinae causa, de populomm sa- 
lute, et humanae societatis bono ac tranquillitale. Itaque, quanlom 
in Vobis cst , nc dcsinatis unquam a fidclibus avcrtcrc tam dirae 
pcstis contagia, idesl ab comm oculis manibusquc pemiciosos 1 
bros ct cphemcrides eripere, ipsosque fideles sanctisslmis angi 
stae nostrae reljgionis praeceptionibus assidue imbuere el eruiii 
ac monereet exbortari, ul ab bisceiniquitalis magislris, lamqi 
a facie colubri, effugianl. Pergite Vcstras omnes curas cogitQln 
ncsque in id polissimum conferre , ul Clcrus sanclac scicntcrqt 
institualur, omnibusque vlrtutibus fulgeat, ut utriusque sexas ii 
ventus ad morum honestalem, pietatem, omnemque virtulcm sedul 
formetur, ul salularis sit studiorum ralio. Ac diligcnlissime ad^vl 
gilale cl prospicile, ne in humaniores lilleras, scverioresque dis 
plinas Iradendas aliquld unquam irrepal quod fidei, religioni, I 
uisque moribus advcrsetur. Viriliter agite , Venerabiles Fratre 
Gt ne animo unquam concidatis in hac lanta lemporura perlurbl 
llono et iniquilale, sed diviuo auxillo omnino freli, ac sumenles d 
mrnilms scvilum inexpugmbUe aequilatis et fidei, alque assum 
gladium spirilus, quod esl verbum Dei, ne iotermltlatis ommin 
calholicae Ecclcsiac, et huius Apostolicae Sedis hostium coQalibnl 
obsistere, eorumque tela relundere et impelus frangere. 



9 lUNii 1862. 217 

Interim vero dies noctesque , sublalis ad caelum oculis , non 
desistamus, Venerabiles Fratres, clementissimum misericordia- 
rum Patrem , et Deum totius consolationis , qui de tenebris facit 
lucem splendescere , quique potens est de lapidibus suscitare 
filios Abrahae , in humililate cordis nostri ferventissimis preci- 
bus indesinenter orare et obsedrare , ut per merita Unigenitl Filii 
Sui Domini Nostri lesu Christi Yelit christianae et civili reipu- 
blicae auxiliariam porrigere dexteram , omnesque disperdere er- 
rores et impietates , ac divinae suae gratiae lumine omnium er- 
rantium mentes illustrare , illosque ad se convertere et revocare , 
quo Ecclesia sua sancta optatissimam assequatur pacem , et ubi- 
que terrarum maiora in dies incrementa suscipiat , ac prospere 
vigeat et efflorescat. Ut autem quae petimus et quaerimus faci- 
lius consequi possimus , ne cessemus adhibere primum depre- 
catricem apud Deum Immaculatam Sanctissimamque Deiparam 
Yirginem Mariam , quae misericordissima , et omnium nostrum 
amantissima mater cunctas semper interemit haereses , et cuius 
nullum apud Deum praesentius patrocinium. Petamus quoque 
suffragia tum sancti eiusdem Virginis Sponsi losephi , tum san- 
ctorum Apostolorum Petri et Paulli , omniumque Caelitum , et il- 
lorum praesertim , quos nuper Sanctorum fastis adscriptos coli- 
mus et veneramur. 

Antequam vero dicendi finem faciamus, Nobis temperare non 
possumus , quin iterum testemur et confirmemus , summa Nos 
uti consolatione , dum iucundissimo Vestrum omnium conspectu 
fruimur , VenerabileS Fratres , qui tanta fide , pietate et obser- 
vantia Nobis et huic Petri Cathedrae firmiter obstricti , ac mini- 
sterium Vestrum implentes maiorem Dei gloriam , et animarum 
salutem omni studio procurare gloriamini , quique concordissimis 
animis, atque admirabili sano cura et amore una cum aliis Vene- 
rabilibus Fratribus totius catholici orbis Episcopis et fidelibus 
Vestrae et illorum curae commissis gravissimas Nostras angustias 
et acerbitates modis omnibus lenire et sublevare non desinitis. 
Quocirca hac etiam occasione amantissimi aeque ac gratissimi 



218 ALLOCUTIO MAXIMA QUIDEM 9 lUNII 1862. 

aQimi Nostri sensus erga Vos , et alios omiies Yenerabiles Fra- 
tres , et ipsos fideles amplissimis verbis palam publiceque profi- 
temur. A Yobis autem exposcimus , ut cum ad Yestras redierilis 
Dioeceses veiitis eiusdem fidelibus Yestrae vigilantiae concrediUs 
hos animi Noslri sensus Nostro nomine nuntiare , illosque certio- 
res facere de paterna Nostra in lUos caritate , deque Apostolica 
Benedictione , quam ex intimo corde profectam , et cum omnis 
verae felicilalis voto coniunctam Yobis ipsis, Yenerabiles Fratres, 
el eisdem fidelibus impertire vehementer laetamur. 



m 



LITTERAE 

VEN. FRATRI 6REG0BI0 ARGHIEP. MONAGENSI ET FRISINGENSI 
DIE XI DECEMBRIS ANNI MDGGGLXII. 



PIUS PP. IX. 

Venerabilis Frater , Saluteni et Aposlolicam Benedictionem. 
Gravissimas 1 inter acerbitates , quibus undique premimur , in 
hac lanta temporum perlurbatlone et iniquitate vehementer dole- 
mus , cum noscamus , in variis Germaniae reglonibus reperiri 
nonnullos catholicos etiam viros, qui Sacram Theologiam ac Phi- 
losophiam tradentes minime dubitant quamdam inaudilam adhuc 
in Ecclesia docendi scribendique libertateminducere, novasque 
et omnino improbandas opiniones palam publiceque proflteri et in 
vulgus disseminare. Hinc non levi moerore afifecti fuimus , Vene- 
rabilis Frater , ubi trislissimus ad Nos venit nunlius , Presbyte- 
rum lacobum ifroschhammer in isla Monacensi Academia Philo- 
sophiae Doctorem huiusmodi docendi scribendique licentiam prae 
celeris adhibere , eumque suis operibus in lucem edilis pernicio- 
sissimos tueri errores. NuUa igitur interposita mora , Nostrae 
Congregalioni, libris notandis praepositae mandavimus,ut praeci- 
pua volumina , quae eiusdem Presbyteri Froschhammer nomine 
circumferuntur, cum maxima diligentia sedulo perpenderet , et 
omnia ad Nos referret. Quae volumina germanice scripta titulum 
habent: « Introductio in philosophiam » ; De libertate scientiae 
« Athenaeum», quorum primum anno 1858, alterum anno 1861, 

1 jfftic referuntur Syllabi Propositiones 9—10 — 11. 



220 LITTEIIAE aHAYISSIMAS 

[erlium Ycro verEenle boc anno 1862 islis Monaccnsibus typis ia 
lucom cst cditura. 

Itatjuc cadem Congregalio Noslris niciailalis (liligealer obse- 
quens summo studio accuratissimum cxamen instituit , omnibus- 
que semel iterumque serio ac maluro e\ more discussis el per- 
pensis iudicavit, Aucloiem in pluribus non rccte scntire, eiusqu< 
doclrinam a veritate calholica abciTare. Alque id es duplici prae- 
serlim parle , et primo quidcm propterea quod Auclor lales bu- 
manae ralioni Iribuat vires , quae ratiooi ipsi minime competUDl, 
secundo vero, quod eam omnia opinandi, et quidquid semper 
audendi libertalem eidera ralioni concedal , ut ipsius Ecclesiaa 
iura, oflicium, et auctoritas do medio omnino tollantur. Namque 
Auclor in primis edocet , philosopliiam , si recta eius habeatur 
Dolio , posse non solum porcipcrc et inlclligcrc ea clirisliaDa do- 
gmata, quae naturalis ralio cum fide babet communia [tamquam 
commune scilicct perceplionis obicclum ) , verum etiam ea quao 
cbrislianam religionem , fidemqne ma\ime el proprie ciliciunt 
ipsumque scdicet supernaluralem liominis flnem , el ea omnia 
quac ad ipsum spectant, alque sacratissimum Dominicae Incarna- 
liouis mysterium ad bumanae rationis ct ptiilosopbiac proTinciam' 
pertincro, ralionemquc, dalo boc obiecto, suis propriis principii»' 
scienter ad ea posse pcrvenire. Etsi vero aliquam inler baec et 
illa dogmata distinclionem Auclor inducal, el haec ultima minori 
iure ralioni adtribual, tamen clare aperteque docet, eliam haec 
conlineri inler illa , quae veram propriamque scientiae seu philo- 
sopbiae materiam constituunt. Quocirca ex eiusdem Auctoris sen- 
ICDtia coDcludi omnino possit ac dcbcat, ralionem in abditissimis 
etiam Bivinae Sapicaliae ac Bonitatis, immo eliam et libcrac eius 
voluntatis myslcriis, licet posilo rcvelalionis obieclo , posse ex 
scipsa, non iara ex divinae aucloritatis principio, scd ex naturaU- 
bus suis principiis et viribus ad scientiam seu certitudinem p^ 
venire. 

Quae Aucloris doctrina quam falsa sit , el erronea nemo est 
qui chrislianae doctriDae rudimenlis vel leviter irabulus, non il- 
lico videat plaueque sentiat. Namque sl isti pbilosophiae culloi 



11 DEGEMBRIS 1862. 221 

vera ac sola rationis et philosophicae disciplinae luerentur prin- 
cipia et iura , debitis certe laudibus essent prosequendi. Siqui- 
dem yera ac sana philosophia nobilissimum suum locum habet, 
cum eiusdem philosophiae sit, veritateiji diligenter iniquirere, 
humanamque rationem licet primi hominis culpa obtenebratam, 
nullo tamen modo extinctam recte ac sedulo excolere, illustrare, 
eiusque cognitionis obiectum, ac permultas veritates percipere, 
bene intelligere, promovere, earumque plurimas, uli Dei existen- 
liam, naturam, altributa, quae eliam fides credenda proponit, 
per argumenta ex suis principiis petita demonstrare, vindicare, 
defendere, atque hoc modo viam munire ad haec dogmata fide 
rectius tenenda, et ad illa eliam reconditiora dogmata, quae sola 
fide percipi primum possunt, ut illa aliquo modo a ratione in- 
telligantur. Haec quidem agere, atque in his versari debet se- 
vera et pulcherrima verae philosophiae scienlia. Ad quae prae- 
standa si viri docti in Germaniae Accddemiis enitantur pro sin- 
gulari inclytae illius Nationis ad severiores gravioresque discipli- 
nas excolendas propensione, eorum studium a Nobis comproba- 
tur el commendatur, cum in sacrarum rerum utilitatem pro- 
fectumque convertant, quae illi ad suos usus invenerint. 

At vero iq hoc gravissimo sane negotio lolerare nunquam 
possumus, ut omnia temere permisceantur, atque ratio illas etiam 
res, quae ad fidem perlinent, occupet atque perturbet, cum cer- 
tissimi, omnibusque notissimi sint fines, ultra quos ratio nun- 
quam suo iure est progressa, vel progredi potest. Atquead huius- 
modi dogmata ea omnia maxime et apertissime spectant, quae 
supernaturalera hominis elevationem, ac supernaturale eius cum 
Deo commercium respiciunt, atque ad hunc finem revelata no- 
scuntur. Et sane cum haec dogmata sint supra naturam, iccirco 
naturali ralione, ac naturalibus principiis attingi non possunt. 
Nunquam siquidem ratio suis naturalibus principiis ad huius- 
modi dogmata scienter tractanda effici potest idonea. 

Quod si haec isti temere asseverare audeant, sciant, se certe 
non a quorumlibet Doctorum opinione, sed a communi el nun- 
quam immutata Ecclesiae doctrina recedere. Ex divinis enim 



i22 LITTEnAE GRAVISSIMAS 

Litteris, et Sanclorum Patruni traditione constat, Dei quiileni' 
existenUani, mullasquo alias veritates, ab iis etiam, qui fidci 
nondum susceperunt, ijaturali ralionis lumine cognosci, sed illj 
recoaditioca dogmata Deum solum manireslasse, dum notum fa 
cere voluit mijslerium, quod abscondilum fuii a meculis el ge- 
nerationibus 1, et ila quidem, ul poslquammuUifariam muUisgve 
modis olim loculus esset palribus in prophetis, nomssime JVbi 

locutus estin Filio, per quem fecit et saecula^i Deui 

enim nento vidit unquam. JJnigeniius Filius, qut est m sina Pi 
Iris, ipse enarraoit 3. Quapropler Apostolus, qui gentes Deum' 
per ca, quae facta sunt, cognovisse leslalur, disserens de gron 
lia el veritale *, quae per Jestm Chrislum facta esl, loquimur, jit- 

quit, Deisapienliam inmyslerio, quae abscondila est qttatn 

nemo principum huius saeculi cognovit Nobis autem reuelo- 

vil Deus per Spirilum Suum Spiritus enim omnia scruta- 

iur, eliam profunda Dei. Quis enim hominum scit quae sunt ho~ 
minis, nisi spirtlas hominis, qui m ipso estl Jta et quae Dei 
sunl, nemo coffnovit, nisi Spirilus Det 3. 

Hisce aliisque fcre innumeris divinis eloquiis inhaerenteg 
SS. Patres in Ecclesiae docfrina tradendacontinenter dislinguen, 
curarunt rcrum divinarum notioncm, quae naluralis intelligt 
tiae vi omnibus est communis ab illarum rerum ootitia , 
per Spirltum Sanclum fide susclpltur, et constanter docueruot, 
pcr hanc ca nobis in Cbristo reveluri mystevia, quae 
lum bumanam pltilosopbiam, veruni ciiam Angelicam naturalei 
inlelligentiam transcendunt, quaeque eliamsi divina'reve!atione ii 
notuerinl, et ipsa fide fiierint suscepta, lameu sacro adbuc ipsii 
fidei vclo tecla ct obscura callgine obvolula permaneDt, qi 
diu in bac morlali vita peregrinamur a Domino 6. 

1 Coi. 1. ae. 

2 Heb. V. J2. 

3 loMi. 1. V. 18. 
i loan. 1. V. 17. 

5 l.Cor. U.v.7. 8. 10. II. 

6 S. lo, Chrys. Uomil. 7. (9} In 1. Cor. S. Ambr. de Fide art GraL iJ 
10. S, Leo de Nativ. Domini, Serm. 9. S. Cyrni. Alex. contra Ncst, " ^~ 



igev^fl 
qnas^ 



11 DECEMBBIS 1862. 223 

Ex his omiiibus patct, alienam omninoesse acatholicae Eccle- 
siae doclrina seiilGnliam , qua idem Frosclihammer asserere non 
dubitat , omnia IndiscrimiQatim chrislianae Bcligionis dogma- 
ta essc obicclum naluralis scieiiliae, seu philosophiae, et huma- 
Dani ralionem historice tantum excultam, modo haec dogmala ipsi 
rationi lamquam obiectum proposita fucriat, posse cx suis uatu- 
ratibus viribus et principio ad Tcram de omuibHS etiam recondi- 
tioribus dogmalibus scieDliam pervenire. 

Nunc vero in memoratis eiusdem Auctons scriptis alia doiui-' 
nalur senlentia, quae catholicao Ecctesiae doctriuae , ac sensui 
planc adversatur. Eteuim eam philosophiae tribuil liberlatem, 
quae non scieutiae libcrtas, scd omnino rcprobanda el Jnloleran- 
da philosophiac licenlia sit appellanda. Quadam enim dislioctio- 
ne inter philosopUum et pbilosophiam facta tribuit phitosopho ius 
et ofEcium se submiltendi auctoritati, quam verara ipse probave- 
rit, sed utrumque philosophiae ila denegat, ut nulla doctrinae re- 
velalae ratione habila, asserat, ipsam numquam debcre, ac posse 
aucloritati se submitlere. Quod esset lolerandum ct forle admit- 
lendum, si haec dicerenlur de iuro tantunn , quod habol philoso- 
phia suis principiis, seu methodo, ac sms conclusionibus uti, sic- 
ul ct aliae scienliae, ac si cius libertas consisteret iu boc suo iu- 
re nlendo , ita ut nihil in se admitteret , quod non fueril ab ipsa 
suis conditionibus acquisitum aut fuerit ipsi alienum. Sed haec 
iusta pbilosopbiae libertas suos limiles noscere et expcriri debel. 
Nunquam enim non solum philosopho , vcrum etiam philosophiae 
liccbit, aul aliquid conlrarluni dicerc ils quae divina revelatio, et 
Ecclesia docet, aut aliquid ex eisdem in dubium vocare, propler- 
eaquod uon inletligit, aut iudicium non suscipcre, quod Eccle- 
siae auctorilas de aliqua philosophiac conclusioiie, quae hucusque 
libera erat , proferre constituil. Accedit etlam , ut idem Auctor 
philcsophiae libertalem, seu polius cffraenalam liccntiam lam acri- 
ter, tam lemere propugnet, ut minioie vereatur assercre , Eccle- 

Inhio In loann. 1. 9. S. loami. Dani. de FiUe om. 11. 1. 2. in 1. Cor. c. 2. 
S. Hleron. in Gal. lU. 2. 



S2i IITTEBAE GRAVrSSIMAS 

siam non solum oon debere in philosophiam unquam animadvor- ' 
tere, verum eliam debere ipsius philosophiae lolerare errorcs, ei-^ 
quc rclinquero ut ipsa se corrigat , e\ quo evenil , ul philosopM^ 
hanc pliilosophiae liberlatem neressario parlicipcnl , alqne ila e 
tiara ipsi ab omni lege solvantur. Ecquis non videt quam vohe-J 
meiiter sit reiicienda , reprobanda, et omnino damnanda huius-l^ 
modi Froschhamoier senlentia alque doclriua? Etcnim Ecclcsia'1 
ex dlvina sua institutione et divinae fidci dcposilum inlegrum iD-J 
violatumque dLligenttssIme cuslodire , ct animarum saluli summo I 
sludio debet contineoter advigilare , ac summa cura ea omnia a~M 
movcre et climlnare, quae vel fidei adversari , vel anima 
lulem quovis raodo in discrimen adducere possunt. Quocirca Eo- 
clesia e\ poteslale sibi a divino Auclore commissa non solum ius,^ 
sed oflicium praesertim habet non tolerandi , sed proscribendi ael 
damnandi omnes errores, si ita fldei iiitegrilas , et animarum sa^ 
lus postulaverint, et omni pbilosopho, qui Ecclesiae lilius osse t»< 
lil, ac eliam philosophlae olQcIum mcumbit, nihll uoquam dicei 
conlra ea, quae Ecclesia docct, ct ca reclractarc, dc quibus ( 
Ecclesia monueril. Sententlam aulem , quae contrarium edocet J 
omnioo erroneara et ipsi fldei Ecclesiae eiusque auclorilali ■ 
maxlme iniuriosam csse edlcimus et declaramus. 

Quibus omnibus accurate perpensis , de eorumdem W. FF]i 
NN. S. R, E. Gardioalium Congregalionis libris notandis praepc 
silao consillo , ac molu proprio et certa scicolia , matura delib< 
ralione Nostra , deque Apostolieae JVoslrac polestalis plcniludiiu 
praedlctos libros Presbyteri Froschbamraer lamquam coolinente 
proposiliones, et doctrinas respectlve fatsas , errooeas , EcclesMJ 
eiusque aucloritali ac luribus inluriosas rcprobamus, damnamuf 
ac pro reprobatis et damnalis ab omuibus habcri volumus, 
que eldem Googregationi maDdaraus, ut eosdem tlbros in iodicc 
prohlbilorum llbrorum referat. 

Dum vero haec Tibi slgnificamus, Venerabllis Fraler, non p 
sumus non cxprimcrc magnum animiNostri dolorem, cum videa 
mufi hunc lilium , eorumdem librorum auctorem , qui celeroqi 
de Ecclesia bencmererl poluisset, infelici quodam cordis impetM 



11 DECEMBRIS 1862. 225 

misere abreplum ia vias abire , quae ad salulem non ducunt , ac 
magis magisque a recto tramite aberrare. Cum enim alius eius 
liber de animarum origine prius fuisset damnatus , non solum se 
minime submisit, verum eliam non extimuit, eumdem errorem in 
fais etiam libris denuo docere , et Nostram Indicis Congregatio- 
nem contumeliis cumulare, ac multa alia contra Ecclesiae agendi 
rationem temere mendaciterque pronuntiare. Quae omnia talia 
sunt, ut iis merito, alque optimo iure indignari potuissemus. Sed 
Qolumus adhuc palernae Nostrae caritatis viscera erga illum de- 
ponere, et iccirco Te, Venerabilis Frater, excitamus , ut velis ei- 
dem manifestare cor Nostrum paternum , et acerbissimum dolo- 
rem , cuius ipse est causa, ac simul ipsum saluberrimis monitis 
hortari et monere, ut Nostram, quae communis est omnium Patris, 
vocem audiat, ac resipiscat , quemadmodum catholicae Ecclesiae 
filium decet , et ila nos omnes laetilia afficiat, ac tandem ipse fe- 
liciler experiatur quam iucundum sit , non vana quadam et per- 
niciosa liberlate gaudere , sed Domino adhaerere , cuius iugum 
suave est, et onus leve, cuius eloquia casta, igne examinata, cu- 
ius iudicia vera, iustilicata in semelipsa , et cuius universae viae 
misericordia et veritas. Denique hac etiam occasione libentissime 
ulimur, ut iterum lestemur et confirmemus praecipuam Nostram 
in Te benevolentiam. Cuius quoque pignus esse volumus Aposto- 
licam Benedictionem , quam intimo cordis affeclu Tibi ipsi , Ve- 
nerabilis Frater , et gregi tuae curae commisso peramahter im- 
perlimus. 

Datum Romae apud S. Petrum , die XI Decembris anno 
MDCCCLXII. Pontificatus Nostri Anno Decimoseptimo. 



15 



m 



EPISTOLA ENCYCLICA 



AD CARDINALES, ARCHIEPISCOPOS, ET EPISCOPOS ITALIAE 



PIUS PP. IX. 

Dilecli Filii Nostri ac Yenerabiles Fratres, Salutem et Aposto> 
licam BenediciioDem. Quanto coDficiamur 1 moerore ob saevissi- 
mum sacrilegumque bellum in omnibus fere terrarum orbis re- 
gionibus calholicae Ecclesiae bisce asperrimis temporibus alla- 
lum, ac praesertim in infelici Italia ante Nostros oculos a Subal- 
pino Gubernio plures abbinc annos indictum, et magis in dies 
excitatum, quisque Vestrum vel facile cogilationo assequi polesl, 
Dilecti Filii Nostii ac Venerabiles Fratres. Verum inter gravissa- 
mas Nostras auguslias, dum Vos intuemur, maximo afficimur so- 
latio et consolatione. Siquidem Vos , quamvis omnibus iniuslissi- 
mis violenlisque modis miserandum in modum vexali , et a pro- 
prio grege avulsi, in exilium eiecli, atque etiam in carcerem de- 
trusi, tamen virtute ex alto induli nunquam intermisistis qua voce, 
qua salutaribus scriptis, Dei eiusque Ecclesiae, et Apostolicae 
huius Sedis causam, iura, doctrinam strenue lueri, vestrique gre- 
gis incolumitati consulere. Itaque Vobis ex animo gratulamiir, 
quod vehementer laetamini pro nomine lesu contumeliam pali, 
ac merilis Vos laudibus efferimus utentes Sanctissimi Noslri 
Decessoris Leonis verbis : « Licet laboribus dHectionis vestrae, 
« quos pro observantia catholicae fidei suscepislis, toto corde 
« compatiar, et ea quae Vobis .... iliata sunt, non aliler acci- 
« piam, quam si ipse pertulerim, intelligo tamen magis esse 

1 Buc refermtur Syllabi Propositiones 17 — 58. 



EPISTOLA ENCYC. QUANTO COSFICIAMIR 10 AUG. 1863. 227 

« gaudii, quara moeroris, quod, confortanle Vos Domino lesu 
a Christo, in evaDgelica aposlolicaque docirina insuperabiles per- 
« slitislis. . . Et cum Yos inimici fidei clirisnanae ab Ecclesiarum 
« veslrarum sede divellerent , maluislis peregrinationis iniuriam 
« pali , quam ulla impielalis ipsorum contagione violari 1 ». 

Alquo utinam Vobis tanlarum Ecclesiae calamitatum finem 
Dunliare possemus ! Sed nunquam salis lugenda morum corrupte- 
la undique ingravescens, el irreligiosis, nefandis obscoenisque 
scriptis, ac scoenicis spectaculis, et merelriciis domibus fere ubi- 
que constilulis, ac aliis pravis artibus promota, et monstrosa 
omnium errorum portenta quaquaversus disseminata, et abomi- 
nanda viliorum omniumque scelerum increscens colluvies, et mor- 
liferum incredulUatis ac indiffereniismi virus Ipnge lateque diflFu- 
sum, et ecclesiasticae potestatis, ac sacrarum rerum, legumque 
contemplio, despicientia, et iniusta ac violenta bonorum Ecclesiae 
depopulatio , et acerrima ac continua conira sacros Ministros , 
ac Religiosarum Familiarum Alumnos, Virginesquo Deo devo- 
tas insectatio, ac diabolicum prorsus adversus Christum, eius- 
que Ecclesiam, doctrinam, et hanc Apostolicam Sedem odium , 
ct innumera fere alia, quae ab infensissimis rei catholicae hosti- 
bus patrantur, et quotidie lamenlari cogimur, videnlur optatissi- 
mum illud prolrahere ac differre tempus, quo plenum sanclissi- 
mae nostrae religionis, iustitiae, ac veriiaiis triumphum videre 
possimus. Qui quidem triumphus deesse non poterit, eliamsi 
^^obis datum non sit noscere tempus eidem triumpho ab omnipo- 
tenti Dco destinatum, qui omnia admirabili divina sua providen- 
tia regit ac moderatur, et ad nostram dirigit utilitatem. Etsi ve- 
ro eaelestis Paler Ecclesiam suam sanctam in hac miserrima et 
mortali peregrinatione militantem, variis aerumnis et calamitali- 
bus affligi et vexari permittit, tamen cum ipsa a Christo Domino 
supra immobilem et firmissimam petram sit fundata, non solum 
nulla vi nulloque impetu convelli et labefactari unquam potest, 
\erum etiam ipsis « persecutionibus non minuitur, sed augetur, 

1 S. Leo Epist. 154. ad Episcopos Aegyptlos, edii. Baller. 



228 EPISTOLA ENCTCLICi QUAfiTO CoyFICl.UHR 

« el semper (lomiDicus ager segele dillori vestilur, dura granai 
« quae singula cadunt, multiplicala nascunlur l «. Quod, Dileclj 
Filii iNosln cl Vcncrabiles Fralres, lucluosissimis eliam bisc 
lemporibns singulari Dci heDeficio evenire conspicimus. Nai 
quamvis Immacukta Cbristi sponsa impiorum bominum opera iii 
praesenlia vebemenler afnicletur, lamcn dc suis hoslibus agj 
Iriumpbum. Eoimvero ipsa suos triumphat hosles, ct mlrific^ 
spleodescil tum singularl vestra, et aliorum Venerabilium FraJ 
Irum lolius calholici orbis Sacrorum Anlislilum erga Ncs \ 
hanc Petri Calhedram fide, amorc, observanlia et eximia consta; 
lla in catholica unilale luenda, tum lot pieiitissimis religionis, 
Chrislianae carilalis operlbus, quae, Deo auxiliante, raagis in dieq 
mullipllcanlur in catbolico orbe, lum sanclisslmae fidei luminej 
quo magis in dies tot lllustrantur reglones, lum egregio CalholicoJ 
rum crga ipsam Ecclesiam, ac Nos, et hanc Sanctam Sedem amoa 
re el stiidio, tum iDsigni ct immortali marlyril gloria. Noslis enu 
quomodo io Tunkini, cl Cocbinchinac pracsertim regioDibus E[4 
scopl , Sacerdotes , laiciquc viri , ac vel ipsac imbelles mulie-~ 
res , ac leneri adolcscenluli ct adolcscenlulac veterum martyrum 
esempla acmulantes animo inviclo, heroica virlute crudelissirooa 
quoque crucialus despicere, el esnltantes pro Chrislo vilam pro 
fundcre vehementer laetantur. Quae sanc omnla non levi Nolud 
Vobisque consolationi esse debent Inler masimas, quibus prem 
rour, acerbifates. 

Verum cum Apostolici Nostri minislerii ofQcium omnino ] 
stulet,[ul Ecclesiae causam Nobis ab ipso Christo Domino com 
missam omni cura sludioque defcndamus , illosquc omocs repro 
bemus , qui Ecclesiam ipsam , eiusquc sacra tura , Miolslros t 
hanc Aposlolicam Scdcm oppugnare el conculcarc non dubitanfl 
iccirco hisce Noslris Litteris dcnuo ea omnia ct singnla coD&rmH^ 
mus, dectaramus , ac damoamus , quae in plurihus consistorial 
bus Altoculionibus , aliisque Noslris Utlerls cum ingenli i 



1 S. Leo .Serio. 82, in naial. Aposl. Pelri et Pauli, 



10ArGiiSTil863. 229 

Noslii moleslia lamenlari , declarare , alrjue damoare coacli ful- 

IDUS 1. 

Alque hic , Dilecti Filil lS'ostri el VeDerabiles Fralres , ilermn 
commemorare el reprebendere oporlel gra\Is9iraum errorem , io 
quo nonnulli calholici misere vcrsanlur, qui homines in erroribus 
viveiites , ct a vera llde alque a catholica unilale alienos ad ae- 
teruam vilam pervenire posse opinaatur- Quod quidem calbolicae 
doclrinac vcl raaxime adversalur. Nolum Nobis Vohisque est, 
eos, qui inviucibili circa sanclissimam nostram religionem igno- 
raolia labbrant , quiquc naturalem legem , eiusque praecepla in 
omnium cordibus aDeo insculpla sedulo servantes, acDeo obedi- 
re parati, honestara rectamque \itam aguut, posse, divinae tucis 
el gratiae operanle virtulc, aetemara consequi vilam, cum Deus, 
qui omninm mentes , animos , cogilationes , habilusque plane in- 
luelur , scrutalur cl noscit , pro sumraa sua bonitate el cleraenlia 
minimc palialur quempiara aeternis punirL suppliciis, qui volun- 
tariae culpae realnm non habeat. Sed notissimura quoque esl ca- 
tbolicura dogma, nemiucm scilicet estra catbolicam Ecclesiam 
posse salvaji, el contumaces adversus eiusdem Ecclesiae auctori- 
lalera, definitiones , et ab ipsius Ecclesiae unilate, atque a Pefri 
Successore Romano Pontifice , cui mneae cuslodia a Salcatore 
esl commissa 2 perlinaclter divisos, aelernam nou posse oblinere 
salutcm. Clarissima enim sunt Cbristi Domini verba : « Si Eccle- 
« siam non audieril, sit libi sicut ethnicus, et publicamis 3, Qui 
vos audit, mc audit, el qui vos spernit, rae spernit , qui autcm 
e me spernit , spcrnit eum , qui misit me ^. Qul non credideril 
a conderanabitur S. Qui non credil, iam iudicalus est IJ. Qui non 

1 Allocut. 20. lunil 1859. — 26. Seplemb. 1859. — 13. lulii 1860. — 
28. Septemb. 1860. — 17. Decerab. 1860. — 18. Martii 1861. — 30. Se- 
plerab.1861. — 0. lunii 18G2. — EpisU Encycl. 18. lun. 18a9. — 19. lan. 
1860. — Aposl. Lilt 26. Mart. 1860. 

2 Concil. Oecum. Chalcedonen. in Relat, ad leonem Fapani. 

3 Maltb. c. 28. v. 17. 
i Luc. c. 10. Y. 16. 
SMarc. c. nlt. v. IG. 
6 loan. c. 3. v. 18. 



M 



230 EPISTOLA ENCTCLICA QUANTO COHFICIAMVR 

<t esl mecum, contra rae est, qui non colligU raecum, dispergil 1 
Hinc Aposlolus Paulus hmusmodi horaines dicil subversos, 
proprio indicio condemmtos 2, et Aposlolorum Priuceps illos ap^ 
pellat » magislros raendaccs , qui introducunt sectas perdilitH 
« nis , Dominum negant , superducenles sibi celerem pcrditi(h 
•i nem 3 ». 

Absil vero, ut calholicae Ecclesiae filii ullo unquam modo ioi-i 
mici sint iis, qui eisdem fidei carilalisqiie \inculis, nobiscum ii 
nime sunt eoniuncli , quin immo iilos sive pauperes , sive aegro 
tantes, sive aliis quibusqne aerumuis alHictos omnibus christiai 
caritalis olTiciis prosequi, adiuvare semper sludeant, el in prini 
ab crrorum lenebris, In quibus misere iacent, eripere, alquca 
calholicam verilalera, et ad amantissimaro Malrem Ecclesiam r 
ducere contendant , quae malernas suas manus ad illos amanta 
tendere, eosque ad suum sinura revocarc nunquam desinit , ul ii 
fide , spe et caritate fundali ac stabiles , et in orani opero boM 
fruflificantes, aelernam assequanlur salutem. 

Nunc autem , Dilecti Fitii Noslri ac Veoerabiles Fratres, silei 
tio praeterire non possumus aliura pcrniciosissimum errorem < 
malum, quo hac noslra infelicissiraa aetale hominum menles | 
nimique misere abripiuntnr , ac perturbantur. Loqulmur nem 
de elTraenalo ac damnoso illo proprio araore et sludio, quo i 
pauci homines, nulla plane prosimi sui ratione habila , proprli 
utilitales et commoda unice speclanl et quaerunt ; loquimur fl 
iDsaliabili illa dominaodi et acquirendi cupiditate, qua, li 
iustitiaequc regulis omnino posthabilis , divilias quovis modo t 
pidissime eongercre , et cumulare non desinunt , ac terrenis t 
lum rebus assidue intenti , el t>e\ , religionis anlmaequc stk 
immeraores suara omnera felicitatem in comparandis di<Jlii8j 
pecuniae tbesaurls perpcram collocant. Meminerint huiusmodif 
niincs, ac serio medileDlur graTJsslma illa Cbrlsti Domini vei 



1 Luc. c. Jl. V. 23. 
2A(lTiL c. 3.V. II. 
3Episl. 2, C.2. V. 1. 



10 AiGiSTi 1863. 231 

« Quid prodest homini si mundum universum lucrelur , animae 
« vero suae detrimentum patialur 1 ? » el animo sedulo reputent 
quae Apostolus Paulus docet : « Qui volunt divites fieri , iucidunt 
« in tentationem et in laqueum diaboli , et desideria muUa inuti- 
« lia, et nociva , quae mergunt homines in interitum et perdilio- 
« nem. Radix enim omnium malorum est cupidilas , quam qui- 
« dam appetentes, erraverunt a fide , et inseruerunt se doloribus 
« multis 1 ». 

Equidem homines iuxta propriam ac diversam cuiusque condi- 
lianem suis laboribus necessaria vitae praesidia sibi comparare 
debent seu in litteris ac scientiis excolendis , seu in artibus tum 
ingenuis , tum vulgaribus exercendis , seu in pubticis privatisque 
muneribus obeundis , seu in rerum commercio habendo ^ sed o- 
mnino oportet , ut omnia cum honeslale , iustilia , inlegritate el 
<^rilato agant , et Deum prae oculis semper habeant , eiusque 
mandafa ac praecepta diligentissime observent. 

lana vero dissimulare non possumus, acerbissimo Nos angi 
dolore, cum in Italia nonnulli ex utroque Clero reperiantur viri, 
qui adeo sanctae suae vocationis sunt obliti, ut minime erube- 
scant exitialibus etiam scriptis falsas disseminare doctrinas ac 
populorum animos contra Nos et hanc Apostolicam Sedem exci- 
tare, ac civilem Nostrum ct ipsius Sedis principatum oppugnare, 
6t nequissimis catholicae Ecclesiae, eiusdemque Sedis hostibus 
omni opera studioque impudenter favere. Qui ecclesiastici viri a 
suis Anlistitibus, et a Nobis, atque ab hac Sancta Sede descisceiF 
tes, et Sttbaipini Gubernii, eiusque Magistratuum favore, et au- 
xiiio freti, eo temeritatis devenerunt, ut, ecciesiasticis censuriset 
poenis plane spretis, minime extimuerint, quasdam omnino im- 
probandas Socielales Clerico-liberali, Di muluo soccarso, Eman- 
cipatrice del Clero italiano vulgo appellatas, aliasque eodem pra- 
vo spiritu animalas constituere, et quamvis a propriis Antislilibus 
merito interdicli a sacro minislerio obeundo, tamen minioie pa- 



1 Malt. c. 16. v. 27. 

2 Epist. I. ad Timolh. c. 6. v. 9. 10. 



238 EPISTOH ENCYCLICA (fVANTO coyFia.iiavB 

Teul illud, veluti inlriisi, in pluiibus Tcmplis perperam ct iiiicile 
exercere. Quaproplcr et comraemoralas detcslaniiasSocielales, el 
improbam eorumdera ecclesiaslicorum hominum agendi ralionem 
reprobamus, damnamus. Atque codera lemporc bos infelices ec- 
clesiaslicos viros eliam atquc etiara monemus, bortamur, ul resi- 
piscanl, el rcdcant ad cor, propriatKpie saluli consulanl, serit» 
consideranlcs, quod «i nullum ab aliis magls praciudlciura, quank 
a a Sacerdolibus toleral Deus, quando eos, quos ad atiorum cor- 
« reclionera posuil, dare de se e\empla pravilalls cernil l 
diligenler medilanles, dislriclam anle tribunal Cbrisli ralionem 
aliquando csse reddcndam. Fa\it Dcus, ul M miseri ecclesiaslici 
Lomines palernis Noslris raonilis oblemperanles velinl Nobis cam, 
adhiborc consolalionera, qu,im Nobis arTerunl illi ulriusfiue Cleii 
■viri, qui raisere decepli, et in errorem inducli ad Nos in singulos 
dies coofugiunl poenilenles, ac supplici prccc errali veniara et. 
a censuris ccclesiaslicis absolulionm bumililer enixeque im- 
plorantes, 

Oplime autem nostilis, Dilecli Filii Noslri ac Venerabiles Fra- 
(res, impla omnis generis scripla e lcnebris eraissa, ac ddis,. 
mciidacijs, calumnils ct blaspbcmils plcna, cl scbobs acatliolicii 
magistris traditas, el lcrapla acalbolico cuHui destinala, ac muK 
tiplices allas diabolicas sanc insidias, artes, conatus. quibus Dd 
hominumque bostes iii misera Italia catbolicam Ecclesiam, si fieii 
unquam possel, fundllus everlere, ac populos, el improvidai 
praesertim iuvenlulem quotldie magis depravarc, corrumpcre, et 
ev omnium animis sanclissimara nostram fidem religionemque r 
dicilus exlirpare connitunlur. llaque nibil dubilamus, quin Vos, 
Dilecti Filii Noslri ac Vcnerabiles Fratrcs, conforlali in gratla 
Domlni Noslri lesu Chrisli pro egregio veslroepUcopali zelo p 
galis, ut adbuc cura ma\ima vestri norainis laude fei^istis, 
cordissimis animis et ingerainalis studiis conslanler opponerfl 
murum pro Domo Israel, ot ccrlarc bonum cerlamen fidci, et a 
adversariorum insidiis fldeles curac vcstrac commissos defendere, 

] S. Gregor. M. Homil. 17. iii Eiangel. 



10 ArGfSTi 1863. 233 

illosquc assiduo moncre et exhorlari, ul sanctissimam fidem, si- 
re qua impossibilc esl placere Deo, el quain a Christo Dotnino 
per Apostolos lencl ae docet calhotica Ecclesia, conslanlissime 
leneanl, ac slabiles et immoli pcrmaneaot in divina noslra reli- 
gioDC, quae uoa est vera, aelernamquc paral salulem, ac civiiem 
etiam socielatem vel maxime sospitat alquc forlunat. Quapropter 
ne desiualis, per parochos pracserlim aliosquc eccleaiaslicos \iros 
litac inlegritato, morum gravitale, ac sana solidaque doctrina 
speclalos, tura divini verbi praedicalione, tum calechesi populos 
curae vcstrae Iraditos veneranda auguslae noslrac religionis my- 
slcria, doclrinam, praecepla, disciplinam continenler el accurate 
(locere. Etenim apprime scilis, ingentem malorum partem ex di- 
vinarum rerum, quae ad salutem necessariae sunt, inscilia ple- 
rumqueoriri, ae proplerea probe inlelligilis, omnem curani in- 
dustriamque essc adhibendam, ut huiusniodi malum a populis 
dcpellatur. 

Anlequnm vero huic Nostrae Epistolae finem faciaraus, Nobis 
lemperare non possumus, quin merilas Ilaiiae Clero laudes Iri- 
buamus, qui ex parte longe masima Nobis el huic Petri Cathe- 
drae, ac suis Anlistitibus cx animo adbaerens a reclavia minime 
declinavit, sed iliuslria suorum Antisliluui esempla sequens, el 
asperrima quaeque palientissime perferens munere suo egregio 
perfungitur, Ea profecto spe nilimur fore, ut ClcrHS idom, divioa 
auxiliante gralia, digne ambulans vocalione, qua vocatus esl, 
splendidiora suae pietatis ac virtutis specimina eshibere semper 
conlendal. 

Dcbilo qucque laudum praeconio prosequlmur lolVirgines Deo 
sacras, quae a propriis Monasteriis violenler e\turbalae, ac suis 
redilibus spolialae, et ad mendicilalcm redaclac, haudtameo frc- 
gerunl fidem, quam Sponso dederunl, sed omni conslanlia Irlslis- 
simam suam conditionem tolerantes non cessant dlurnis noclur- 
nisque precibus levare manus suas in sancta, Denm pro omnium 
et suorum eliam persecutorum salutc obsecrantes, et roisericor- 
diam a Domino patienter expi 



J3i EPISrOLA ENCVCLlCi QUAXTO COSFICIAMUR 

Meriiis eliam laudibus Ilallae populos ornaro gaudemus, qui 
catbolicis sensibus egregic animati loL impias coolra EcclesiaDi 
moliliones detestanlur, et filiali Nos, et banc Sanctam Sedem, ac 
suos Aatisliles pielale, obscrvaotia et obedieDlia prosequi yehe- 
mentcr glorianlur, quique gravisslmis llcet dlflicultatibus ac pe- 
riculis pi'aepedili siugularis sui erga Nos amoris, studiique signi- 
licalloDes modls omuibus quotidie exhlbere, et maximas Nostras, 
el Apostolicae buius SedJs angustias lum collatitia pecuola, lum 
aliis largilionibus sublevare uon (lcsislnut. 

Id laQlIs autem acerbllalibus, lanlaque conlra Ecclesiam excl- 
tala lempestale , ne despondeamus unquam animum , DllecU FiUi^ 
■ Noslri ac Vcnerabiles Fratres, cum « consillum noslrum, ct forlJ- 
u ludo sit Cliristus, ac siae quo niliil possumtis , per ipsum cuo- 
« cla possimus, qui confirmaas praedicutores Evaagelii, ei Sacra- 
« mentorum mlnistros, ecce ego, iuqull, vobJscum sum omaibu3 
« diebiisusqueadconsuramalionem saeeuli I «, et cum cerlo scia- 
mus, itiferi porlas nunquam esse praevallturas adversus Eccle- 
slam, quae semper stetit, stabilque immola.cuslode et \iadice 
Cbristo lesu Domino Noslro , qui eam aedilicavlt, el qul fuit heriy , 
el hodie, ipse el iii saecula 2, 

Ne desinamus aulem, Dllecli Filii Noslrl ac Vcnerabiles Fralrcs, 
ardenttore usque sludlo in humilltate cordis nostri orationes el po-j 
stulationes Deo per lesum Cbristum dles noclesque oiTerrc, ul, baoj 
lurbulentissima tempestale dcpulsa, Ecclesia sua sancta a laDtifl:i 
calamilalibus respiret, et ubique terrarum optatisslma pace ael 
liberlate fruatar, et novos ac splendldiores de suis inimicis agftt. 
triumphus, utque omnes errantes divlnac suae gratiae lumine per-i 
fusi ab erroris vla ad verilalis iuslitlacquc iler revertanlur 
(lignum poenilcntiae fructum facientcs pcrpetuum sancti sui aomi- 
uis amorem et limorcm habeaut. Ut autem dives in misericordj 
Dcus ferventissimis noslris precibus raclllus annual, iDvocemus' 
potcnlissimum Immaculatae Sanclisslmaeque Dei (ienilrlcis Virgi» 



1 S. Leo Epist. 167. ad Ruslic. Narbon. Episcop. 

2 S. Paul. Eplst. ad Hebr. c. 13. v. 8. 



10 ALGusTi 1863. 235 

nis Mariae patrocinium, ac suffragia petamus Sanctorum Aposto- 
lorum Petri et PauUi , omniumque Beatorum Caelitum , ut validig 
suisapud Deum deprecatiouibus imploreot omnibus misericordiam 
et gratiam in auxilio opportuno, et omnes calamitates et pericula, 
quibus Ecclesia ubique, ac polissimum in Italia, affligitur, potenter 
averlant. 

Denique certissimum singularis Nostrae in Vos benevolentiae 
pignus Apostolicam Benedictionem ex intimo corde profectam Vo- 
bis ipsis, Dilecli Filii Nostri ac Venerabiles Fratres, etgregi curae 
veslrae coramisso peramanter impertimus. 

DaiumRomaeapudS. Petrum, dieX Augusti annoMDCCCLXIIU 

Pontificatus Nostri Anno Decimoctavo. 



EPISTOLA ENCYCLICA 



AD ARCniEPISCOPUH ET EPISCOPOS KEOGMNATESSIS 
REIPUBLICAE. ' 



Xenerahilibus Fratribus Anlonio Archiepiscopo S. Fidei De Bo- 
(jola , et Episcopis eiiis Suffraijaneis in Neogranatensil Be- 



PIUS PP. IX. 

Venerabiles Fralres, SalutemelAposloIieamBencdiclionem. In- 
credibili l adlictamur dolore , el una Vobiscimi ingemisclmus , 
Venerabiles Fralres , cum noscamus quibus ncfariis , dirisque 
raodis a Neograualensis Reipublicae Gubernio calholica impelilur, 
perlurbatur, ac dilaceralur Ecctcsia. Equidem verbis salis expri- 
mere haud possumus muUiplIces sacrilegosque ausus , quibns 
Gubernium idem gravissimas Nobls, el huic Apostolicae Sedi in- 
iurias afferens, sanclissimam noslram religionem , eiusque Tene- 
randa iura, doclrinam, cullum, sacrosque Minislros conculcareac 
destruere conlendil. Namque idcm Gubernium duos praeserlim 
ab hinc annos infandas edidit leges et decrela , quae catholicae 
Ecclesiac, eiusque doclrinae , auclorilali , iuribusquc vel maxime' 
adversanlur. Elisce cnim iniquisslmis legibus ac deerelts inler 
alia, sacri minislri prohibili sunt eccleslaslicum minislerium exer- 
CDFC sine civilis poteslatis venia , el omnia Ecclesiae bona usur- 
pala , divendila , ac proplcrea parochiae , ct Rcligiosae ulriusque 
sexus Famlliao cl Clerus , ac Valetudinaria, Domusque Refu^ 

1 Buc referlttr Syllabi Propositio 2G. 



EPISTOLA EKCtCLia lyCItEDIBILI 17 SEPT. 1863. 237 

piaoquo Sodalitatcs, licncficia, e[ CapcllaDiac ctiam iuris palrona- 
tus suis reditibas spolialac. Atque pcr oasdcm imustissinias lo- 
ges , cL deereta legitim um Ecclesiae acquirendi , ac possideDdi 
ius omuiQO oppugnalum , et cuiusquc acatliolicl cultus libertas 
sancita, el omnes utriusque sexus Religiosac Familiaein Neogra- 
nateusi lerrtlorio moraates de mcdio sublalae, carumque existcn- 
lla plaue interdlcta, ctTetila eliam omnium Liltcrarum, et cuius- 
quB Aposlolicao liuius Sedis Rescripti protnulgatio, ct cxilii poena 
eccleslasticis ^iris, laicis \ero raullae ct carccris jndicta, si huic 
ordinationi obediro recusaverint, Insupcr cisdem dctcstandls le- 
gibus ac decrelis statuilur , ut utriusqne Clcri \iri cxilii poena 
alEciaatur, quilegi circa bonorum Ecclcsiac spoliationcm oblem- 
perare detrectaverint, utqueonines ecclesiaslici homincs sacrimi- 
nislcrii munia obire minirae queaot , njsi primum luraverint , se 
Ncogranatensis Reipublicae conslilutioni, cunclisque illiuslegibus 
Ecclcsiae tanlopere adversis iam edilis , el in posterum edendis 
obsequi , ac simul exiiii poenaj iis omnlbus infligitur, qui huius- 
modi impium, illicilumque iusiurandum praestaro minime volue- 
rinl. Ilaec et alia mulla omaino iniusta et impia, quae singillalim 
commemorare tacdct , contra Ecclcsiam a Ncogranalensls Reipu- 
blicae Gubernio, proculcalis omnibus divinis humanisque iuribus, 
sunt constltuta. 

Cum autem vos, Venerabiles Fralies , pro cgregia veslra reli- 

gione, et virtute haud omiscrilis lum voce, lum scriptis constan- 

ter obsistcre tol iniquis sacrileglsque eiusdem Gubernii ausibus , 

el decretis, alque Ecctesiae eausam et iura impavidc propugna- 

> re, lum ciusdem Gubernii furor in Vos , omnesque occlesiasllcos 

^^Ttros Vobis addictos, ac proprii ofiieii, et vocationis mcmores, el 

Bin omnia, quae ad Ecclesiam perllnenl, saevirc non destittl. Qua- 

Kproptcr Vos fere omnes miseraudum in modum afilicli , ac mili- 

tari manu comprebensi, a vcslro grege vlolenter dislracti, in vln- 

cula coniecti , In exilium pulsi , et in pestiferi aeris regiones 

amandatl, et eccleslastlci viri, ac Religiosarum Familiarum Alu- 

mni pravis Gubernll ordinationibus merito obstantes vel in carce- 

rem detrusi , vel exltio mullatl morlem occubuere , vcl in silvis 



k 




838 EPISTOLA ENCVCLlCi mCHEBIBILI 

vilara agerc coacli sunl. Cum vero omnes Virgines Deo derota 
ab ipso Gubernio furenter , crudelilerquc a propriis Monasierilsl 
expulsae, ol ad rerum omnium inopiam redaclae , fucrinl a piisl 
(idelibus, trislissima illarum eondilione veliemenler commolis, hu- ■ 
maniter in proprias domos receplae et admissae, id aegerrirae fe- 
rens Gubernium minJlalur, veile illas e\ eonimdem fidelium do- 
raibus expellere ac disperdere. Hiiic sacra Templa el Coenobia . 
nudala , spoliala , polluta , et io mililarium sialionum usum coin 
mulata , eorumque sacra suppellex , et ornamenta direpla , hinc 1 
sacrorum cultus sublalus , cl christiamis populus legitimis s 
paslorJbus orbalus , omnibusqiic divinae uoslrae religionis prae- 
sidiis misere deslitulus , cum summa Nostra , Vestraque aegrtlu- 
dine in maximo aclernae salutis discrimine versalur. Ecquls ca-< 
tbolicis, bumanisque scnsibus animatus non vehementer iugemi- 
scet , cum videat a Ncogranalonsi Gubcrnio tam gravi , tamqoe 
crudeli persccuticne calliolicara Ecclesiam , eiusque doctrinam , 
auctoritatera , sacrasquo pcrsonas oppuguarl , ac tantasabipso 
supremae Nostrae , ct Aposlolieae huius Sedis aucloritati ioiui 
et conlumelias inferri? 

Atque iilud vel maxime dolendum , V6nei-abiles Fralres , 
uonnulli ecclesiastici hominesexislere potuerint,qai pravisipsiu» 
Gubernii lcgibus el eonsiliis obsequi, favcre, et commcmoraluni 
illicilum obedieoliae iuramentum pracslarc non dubitarunt cum 
maximo Noslro, vcstroque moerore, et bonorum omnium admirft> 
lioQc ac luctu. 

In hac igilur tanta rei calholicae clade , tanlaque i 
peruicie Apostolici Noslri officii probe memores, ac de omniuili 
Ecclesiarum boao vel maxime solllcili, et Nobis, uU ulim Prophe- 
lae, indiclum existimantes: « Clama ne ccsscs, quusi luba exalU 
i< vocem tuam , et annuncia populo meo scclera eorum , et do- 
0- mui lacob peccata corum 1 n , hisee Lilleris Aposlolicam IS"(h 
stram altolleQtcs voccm, omnia gravissima damua et iuiurias 8' 
^eogranatensi Gubernio Ecclesiae, ciusque sacris personis ac re- 



1 Isaitis c. E 



.V. 1. 



17 SEPTEMBRIS 1863. 239 

bus, et huic SanctacSedi illalas incessanler querimur, elgravis- 

sime exprobramus. Atque omnia et singula , quae sive in his, si- 

ve it) aliis rebus ad Ecclesiam , eiusque ius spectantibus ab eo- 

dem Neogranatensi Gubernio, et ab inferioribus quibusque iilius 

Magistratibus decreta, gesta, seu quomodolibet altentata sunt, Au- 

cloritate Noslra Apostolica rcprobamus , damnamus , et leges ac 

decreta ipsa cum omnibus inde sequutis eadem Nostra Auctoritate 

%brogamus, et irrita prorsus, ac nullius roboris fuisse et fore, de- 

claramus. Ipsos autem illorum auclores etiam atque etiam in Do- 

mino obtestamur, ut tandem aliquando suos oculos aperiant su- 

per gravissima vulnera Ecclesiae imposita, ac simul recordentur, 

serioque considerent censuras et poenas, quas Apostolicae Consli- 

tutiones, et Generalium Conciliorum I>ecrela contra Ecclesiae iu- 

rium invasores faclo, ipso incurrendas infligunt , et iccirco ani- 

mae suae misereantur, prae oculis habenles : « Quoniam durissi- 

<f mum iis, qui praesunt fiet iudicium 1 s>. Alque etiam omni stu- 

dio illos ecclesiasticos viros , qui Gubernio favenles a proprio of- 

ficio misere declinarunt , monemus, et exhortanNir, ut sanctam 

suam vocalionem animo reputantes in iuslitiae, veritatisque viam 

redire properent , et illorum ecclesiasticorum hominum exempla 

aemulenlur, qui etiamsi infeliciter lapsi praescriptum a Gubernio 

obedientiae iuramentum praestiterunl, tamen cum ingenti Nostro, 

ac suorum Antistitum gaudio idem iusiurandum retractare , ac 

damnare gloriati sunt. 

Interim vero amplissimas meritasque Vobis tribuimus laudes, 
Venerabiles Fratres, qui laborantes sicul boni milites Christi le-. 
su, ac strenue in agone certantes singulari constantia et fortitudi- 
ne , quoad per Vos fieri poluit , seu voce , seu Litteris Ecclesiae 
causam, eiusque doctrinam, iura, libertatem defendere, vestrique 
gregis saluti accurate consulere , eumque contra impias inimico- 
rum hominum molitiones , et circumstantia Religionis pericula 
praemunire haud omiseritis , gravissimas omnes iniurias , mole- 
stias, et asperrima quaeque episcopali robore tolerantes. Itaque 

1 Sap. 8. 



210 EnSTOLA ENCVCtlCA l.\CREDIBIU 

dubiUrc iioo possumus, quin pari sLudio e\ cODlentioue, ijuantui 
in VobJs est, pergatis, ut adiiuc cum roa^ima veslri notuiuis lau- 
de feclstis, divlDae nostrac rcligionis causiitn propugnarc, et Qdi 
lium saluli prospicero. 

Debilas quoque laudes deferimus fideli Neogranalensls Reipi 
blicae Clero, qui suae vocalionis servanlissimus , el Nobis, alqui 
liuic Petri Calbedrae, suisquo Aalislitibus addiclus propler Ec- 
dcsiam, vcrilatem et iustitiam tam veLcmenler exagilalus , im-» 
manem omnis geueris ioseetationem palienlissime est perpessus 
et patilur. 

Non possumus quin admiremur el laudemus lol Virgines Di 
sacras, quae etiamsi a suis monasleriis violenler expulsae, el 
Iristem egeslatem redaclae, lamen caelestiSponsofirmileradhae-l 
renles, ac miserrimam, in qua versanlur, conditionem chrisliana' 
virlule pcrferentes, nou cessant dies noclesque elTundere corda 
sna curam Deo, Eumque humililcr eniseque pro omuium, ac suo- 
rum eliam perscculorum salutc exorarc. Collaudamus item calhu- 
licum NcograDalcnsis Reipublicae populum , qui e\ parle looj 
maxima in veleri suo erga calholieam Ecelcsiam, ac Nos, et 
AposloUcam Sedem, ct erga suos Anlislilcs amure, Cde, reven 
tia et obedientia pcrseverat. 

i\e cessemus aulcm, Vcncrabiles Fralres, adire, cura fidut 
ad Itjrunum graliac, et bumillimis ac fcrvenlissimis precibus 
scricordiarum Patrem ac Dcum tollus consolationis sine laleraiu 
sione orare et obsecrare, ul cxurgal et iudicel causam suam, 
Ecclesiam suam sanclam a tantis, quibus istic et ubique fere «r- 
bis premilur, calamitatibus cripial, eamque opporluno auxilio 
lelur, el optalissimam diu in lot, tanllsque adversls sereoilal 
et pacem clementissime largiatur, omniumque miscrcatur sect 
dum magnam misericordiam suam, alque omnipolenli sua virl 
cfBcial, ut omncs populi, gcnlcs, nalioncs Ipsum, et Unigemli 
Filium suum Dominum Noslrum Icsum Chrislum uua cum Sani 
Spirilu agnoscant, aUorenl, limeanl, ac e\ tolo corde, anima 
menlc diligant, cl omnia divlna mandata ac praccepta religit 



m-' 

ius I 

inaV 



\ 



17 SEPTEMBRIS 1863. 241 

observaDtes, ut filii lucis ambulent in omni bonitate, iuslitia, et 
veritate. 

Demum omnium caelestium munerum auspicem, et cerlissimum 
praecipuae Nostrae in Vos benevolentiae pignus Apostolicam Be- 
nedictionem ex imo corde depromptam Vobis ipsis , Venerabiles 
Fratres, el gregi vestrae vigilantiae concredito peramanter im- 
pertimus. 

Datum Romae apud Sanctum Petrum , die XVII Septembris 
anno MDCCCLXIII. Pontificatus Nostri Anno Decimoctavo. 



16 



LITTERAE 



VEN. FBiTBI GBEGOBIO ABCHIEP. M0S4CENSI ET FBISIXGENSI 
DIE XXI DECEMUBIS ANNI MDCCCLXfll. 



PIUS PP. IX. 



Venerabilis Frater, SalutemctApostolicamBcnedictionem. Tir 
libGDler I accepimus Littcras, die 7 proxime elapsi meusis Oclo-I 
bris dalas, uliVos certiores faceres de CoDvenlu iu ista Monaceuf 
civitale proximo mense Septcmbri a nounullis Germaniae Theoloi 
gis , doclisque calliolicis \iris babllo dc variis argumenlis, quw 
ad theologieas praesertim ac philosoptiicas tradendas discipUnaj 
pertinent. Ex Liltcris Tibi Nostro iussu scriplis a Vcuerabili Fra^ 
tre Mallliaeo Arcliiepiscopo Keocaesariensi Noslro, et Aposlolicj 
huins Sedis apud istam Regiam Aulam Nuulio vel facile noscen' ^ 
potuisti , Venerabilis Frater, quibus Nos seusibus afFccli fuerimus, J 
ubi primum de boc proposilo Convcntu nuutium accepimus, etj| 
postquam agnovimus quomodo coinmemorati Thcologi , et viri a 
huiusmodi ConvGQluni invitaliGtcoDgregali fuerc. Nihil certeda- 
bitarc volebamus dc laudabili fine, quo huius Conventus aucloref 
fautoresque permoli fuere, ut scilicet omnes Catholici viri doctc 
na praestaules , collalis consilils, coniunclisque viribus , j 
mauam catholicae Ecclesiao scientiam promoverent , eumque&l 
nefariis , ac perniciosissimis tot advevsariorum opinionibus, co*J 
nalibusque vindicarcQl ae dcfcuderent. Sed in bac sublimi PriiKSij 
pis Apostolorum Cathcdra, licet immercntes, collocali asperrin 



1 Uitc refentntur Syliabi Pruposiiiom 9 — JO — 12 — 13 - 



U- 



IITTERAE TUAS UBEXTER 21 lEC. 1863. 213 

faisce temporlbu9, quibus Sacrorum ADUslitum aucioritas , si un- 
quam aiias , ad UDltatem et inlegrilalem catbolicae doctrinae cu- 
stodienddm , vel maxime cst necessaria, et ab omnibus sarta te- 
cla servaii debet, non poluimus non vebementcr mirari videntes 
memorali Convenlus invitalionem privato nomine factam et pro- 
mulgalam , quin ullo modo iuterccderet itnpulsus, auctoritas, et 
missio ecclesiaslicae potestalis, ad quam proprio, ae nativo iure 
unice perlinct advigilare ac dirigcro tbeologicarum praesertim 
rerumdoclrinam. Quao sane res, ut oplime noscis, omnioo no- 
Ta,ae prorsus inusitatain Eeclesid est. Alque iccirco voluimus, 
Te , Venerabilis Fraler, noscere hanc Nostram fuisse senlen- 
liam , ut cum a Te , tum ab aliis Venerabilibus Fratribus Sacro- 
rum io Germania Antistilibus probe iudicari posset de scopo per 
Conventus programma enuoliato, si uompc talis esset, ut veram 
Ecclesiac ulilitatem alferret. Eodem aulem tempore cerli eramus, 
Te , Venerabilis Frater, pro pastorali Tua soUicitudine ac zelo 
omnia coosilia et stodia esse adbibiturum , ne io eodem Conven- 
tu lum catholicae lidei ac doclrinae integritas , lum obedienlia, 
quam omnes cuiusque classis et conditionis catholici bomines 
£cclesiae auctoritati ac maglsterio praestaro omnino debenl, vel 
minimum detrimenlum caperenl. Ac dissimularo non possumus, 
Don levibus Nos angustiis affeclos fuisse , quandoquidcm vere- 
bamur, ne huiusmodi Conveutu sine ecclesiastica auctoritate con- 
gregato cxemplum praeberetur sensim usurpandi aliquid cx iure 
ecclesiastici regiminis , ct authentici magislerii , quod divina in- 
stitutione proprium est Romano ronlifici , et Episcopis in unione 
et consensione cum ipso S. Petri Successore, atque ila, eccle- 
siastico ordine perlurbato , aliquando unilais , et obedientia lidel 
apud aliquos labefactaretur. Atque eliam limebamus , nc in ipso 
Couventu quaedam enunctarentur , ac tenerentur opiniones et pla- 
cita, quae in vulgus praescrtim emissa et calholicae doctrinae 
puritalem , ct debltam subiectionem in periculum ac discrimen 
vocarent. 

Sumrao enim animi Nostri dolore recordabamur , Venerabilis 
Frater, hanc Apostolicam Sedem pro gravissioii sui muueris ofli- 



814 LrmnAE tuas libehteb 

cio debuisse, ultimls hisce leniporibus, censura nolare, ac prohi- 
bere nonnullorum Germaniae Scriplonim opera, qui cum ncsci- 
rent dcccdere ab aliquo principio, seu melliodo falsae scienliac , 
aut hodieruae fallacis philosophiae, praeler volunlatem, uli cod- 
fidimus, InducU fuere ad profcreudas ac doccodas doclrlnas dis- 
senlieutcs a vero nonuullorum sanetissiniae Cdei nostrae dogma- 
tum scnsu el interpretationo, quique errores ab Ecclesia iam dam- 
natos e tenebris excitarunt, et propriam divinae revelalionis d 
fidei indoleni et naluram in alienum omnino sensum cxplicaverunl. 
iVoscebamus eliam, Venerabilis Frater, nonnullos es calholicis, qui 
severioris disciplinis exeolendis operam navant, huraani ingenii 
virihus nimium fidenles errorum periculis haud fuissc ahslcrrilos, 
ne in asserenda fallaci, et mioime siocera scicnliae liberlale abri- 
perentur ullra limiles, quos practergredi non sinil obedienlia de- 
bita erga magislerium Ecclesiac ad Eotius rcvclalac verilalis inle- 
grltatem scrvandam divinitus insfilulum. E\ quo cvenll, ut hu< 
iusmodi calholici misere decepti el ils saepe consentlant, qui con- 
tra huius Apostolicae Sedis, ac Noslrarum Congregationum de- 
crela declamant, ac blateraot, ea llberum scientiac progressum 
impedirc, et periculo se exponunl sacra illa frangendi obedicDliua 
vincula, quibus ex Dci voluntalc eldem Apostolicae huic o 
gunlur Sedi, quae a Deo ipso verilalis magislra, et vindex fiill 
conslilula. 

Ncque ignorabamus , in Germania etiam falsam in\aluisse oJ 
pinioncm ad^-ersusTeterem scholam, et advcrsus doclrioam sanx-J 
morum illorum Doclorum , quos propler admlrabilem earumM-* 
pientiam , el vilae sanctilalcm universalis vencralur Eccicsia J 
Qua~falsa opiuione ipsius Ecclesiae auctorilas in discrimea vo- 
calur , quandoqiddcm ipsa Ecclesia non solum per tot contiaeQj 
tia saecula permislt , ut ex corumdcm Doctorum mdhodo , et ( 
prioeipiis coramunl omnium calholicanim scholarum consens 
sancilis Iheologica excolerctur scicnlia, verum eliam saepissim 
summis taudibus iheologicam eorum doclrlnam exlulil , illamqi 
vetuli forlissimum fidei propugnacuhim el formidanda contn 
suos inimicDs arma vehemeoler commendavit. Haec saue om 



21 DECEMBHIS 1863. 215 

(ffo gravissimi supremi Nostri Apostolici ministerii munero , ac 
pro singulari illo amorc , quo omnes Germaniae catliollcos caris- 
simamDomiiuci grcgis parlcm prosequimur, Nostrum solticila- 
bant el angebaot animum lot aliis preHSum angustiis, ubi, accepto 
mcmorati Convcnlus nuotio , res supra expositas Tibi significan- 
das curavimus. Postquam vero per brevissimum nuntium ad Nos 
relatum fuil, Te, Venerabilis Frater, liuiusce Conventus auctorum 
precibus annuenicm Iribuisse veniam cdebrandi eumdem Con- 
ventum , ac sacrum solemni rilu pcregisse, et consultationes in 
codem Conventu iuxta catliolicae Ecclesiac! doclrinam babitas 
fuisse, ct postquam ipsius Couvcnlus viri pcr eumdem nunliura A- 
postolicam Nostram imploraverunl Bencdictionem , nulla interpo- 
slla mora, piis Illorum volls obsecundavimus. 

Summa vcro anxietalo Tuas expeclabamus Litteras , ut a Te , 

3r.ibilis Frater, accuralissime noscere possemus ea omnia, 

1 ad eumdem CoQventum quovis modo possenl perlinere. 

I Nunc autcm cum a Te acceperimus, quae scire vel maxime cupie- 

bamus , ea spe nilimur fore , ut buiusmoili negolium , quemacl- 

modum asseris , Deo auxiliante, in maiorem calhoUcae in Germa- 

nia Ecclesiae ulilitatem cedal. Equidem cum omnes eiusdem Con-' 

ventus viri , veluli scribis , asseruerint , scienliarum progres- 

fium , el felicem cxitum in devilandis ac refulandis miserrimae 

noslrae actalis erroribus omnino pendere ab intima crga veritates 

revelalas adhaesione , quas catholica docet Ecclcsia , ipsi nove- 

runt ae profcssi suot illam veritatem, quam veri catholici scien- 

tiis excolendis et cvolvcndis dediti semper lenuere , ac Iradide- 

runt. Atque hac veritatc innixi potuerunl ipsi sapienles, ac veri 

catholici viri scienlias easdem luto excolero , explanare, easque 

utiles cerlasque reddere. Quod quidem oblineri non potesl , si bu- 

Ljnanae ralionis lumen finibus circumscriptum eas quoque verila- 

Bles invesligando, quas propriis viribus ct facultatibus asscqui 

V|M>tesl, non venerctur maxime, ut par esl, infallibile etiacrealum 

Divini intcllcctus lumcn, quod in cbrisliana revelalione undique 

Biirtfice elucct. Quamvis cniro naturales illae diseiplinae suispro- 

priis ratione cogniljs priacipiis nitanlur , calholici lamen earura 



246 



LITTERAE TFAS IIBEKTER 



cullorcs divinam revelatioDem \eluli rectricem slellam praeoculi»! 
tiabeaDt oportet, qua praelucenle sibi a syrlibus ct erroribus ca'l 
veanl, ubi iu suis iavestigalionibus, et commenlalioDibns animad- 
vertanl, posse se illis adduci, ul saepissJme accidit, ad ea profe- 
renda , quae plus minusve adversentur infallibili remm vcrilali , 
quae a Deo revelatae fuere. Hiuc dubilare nolumus , quin ipsioi 
Convenlus viri commemoralam verilalem noscenles, ac profilenles " 
uno eodemque tempore plane reiicere ac reprobare voluerinl rc- 
cenlem iilam ac pracposleram philosopbandi rationem, quac eliamsi 
divinam revelalioocm veluli bistoricum factum admitlat, lameDj 
ineffiibiles veritates ab ipsa diviiia revelationc propoSilas bumaoac 
rationis investigalionibus supponil, pcrindc ac si illac venlale 
rationi subiectae esscui, vel ratio suis viribus ct principiis possetl 
consequi intctligentiam et scienliara omninm supernanim sauctis-r 
simae ftdei uostrae veritatum, et mysteriorum, quao ila supra lia- 
manam rationem sunt, ul hacc uunquam etVici possit idonea.ad iJ 
suisviribus, et ex naluralibus suis principiis intclligenda , 
demonstranda. 

Eiusdem vero Convcnlus viros debitis proscquimur laudibns.l 
proptereaquod reiicicnles, uti esislimamus, falsam inter pbiloso- 
phum et philosopbiam dislinctionem , de qua in aliis Noslris Lil- 
teris ad Te scriptis loqimti sumus , noverunt, et asseruerunl , 
omnes catholicos in doctis suis commentationibus debere e\ c 
scientia dogmallcis infatlibilis calholicae Ecclesiae obcdire de( 
tis. Dum vero debitas illis deferimus laudes, quod profcsM 8 
verilatem, quae ex calholicae fidei obligatione necessario orilar J 
persuadcrc Nobis volumus, noluisse obligationem, qua cathoHa 
Magistri, ac Scriplores omnino adstringunlur, coarctare io iis laih 
tum, quae ab inrallibili Ecclesiae iudicio, veluli fidei dogmata » 
omnibus credenda proponuntur. Alqueetiam Nobis persuaderao^ 
ip.fos noluisse declarare, perfeclam illam erga rcvclatas vcrilate 
adhaesionem, quam agnoverunt necessariam omnino esse ad v 
rum scienliarum progressum assequendum, ot ad crrores coolil 
tandos, obtineri possc, si dumlaxal Dogmatibus, ab Ecclcsia e 
presse definitis, Gdes et obsequium adhibealur. 




21 DECEBBms 1863. 217 

^Wamqiie etiarasi agerelur do illa subieetione, quae fidei divinae 
acla esl praestanda, limitanda laracn non essel ad ea, quae espre^ 
sis oecumenicoruni ConciUorum, aut Romanorum Pontificum, Iiu- 
insque Sedis decrelis deflnita suqI, sed ad ea quoqueextendenda, 
qnae ordinario lolius Ecclesiae per orbem dispersac magislerio 
tamquam dlvinitus revelata traduutur, ideoqne universali el con- 
stanti conscnsu a calholicis Theologis ad lidera perlinere retinen- 
lur. Sed cum agalur de iila subiectione, quac ex conscienlia ii 
omnes catliolici obslrioguntur, qui in conleraplatrices scientias 
incumbunl, ut novas suis scripUs Ecclesiae afTcrant utililales, ic- 
circo eiusdera Coaventus viri recognoscere debenl, sapienlibus 
calbolicis baud salis esse, ut praefata Eccleslae dogmala recipiant 
ac venerenlur, venim etiam opus esse, ut se subiiciaut tum dcci- 
sionibus , quae ad doctrinam perlinentcs a Pontificiis Cougrega- 
tionibus proferuntur, tum iisdoctrinae capitibus, quae commuui 
el conslauli Catholicorum consensu relinentur , ul tbeologicae ve- 
ritates et conclusiones ita ccrtae , ut opiniones eisdcm doctrinae 
capilibus adversae quamquam haereticae diei nequeant, lamen 
aliam theologicam mereulur censurara. Itaque haud csislimamus 
\iros, quicommemorato Monacensi interfuereConvenluI, ullo modo 
poluisse, aut voluisso obslare doctrinae nuper expositae, quae ex 
verac llicologiae principiis in Ecclesia retinetur, quin immo ea li- 
ducia suslentamur fore, ut ipsi in severioribus escolendis disci- 
plinis velint ad enuncialac doctrinae normara se diligenter confor- 
marc. Quac Noslra flducia praeserlim nilitur iis Lillcris, quas per 
Te, Venerabilis Fraler, Nobis misenint. SiquidemeisdemLitteris 
cum sumraa animi ISoslri consolatione ipsi profilenlur, sibi in co- 
gendo Conventu menlem nuoquam fuisse vel minimam sibi arro- 
garc auctoritalera, quae ad Ecclesiam omnino pcrtinet, ac simul 
teslaolur, noluisse cumdem dimitlere Conventum , quin priraum 
declararent summam observanliam, obedientiam, ac filialera pie- 
talem, qua Nos et hanc 1'elri catbedram calholicac unitalis ccnlrum 
prosequunlur. Cum igitur bisce sensibus supremam Nostram , et 
Apostolicae huius Scdis potestatem, auctoritatemque ipsi rccogno- 
scanl , ac simul inlelligant, gravissimum officium Nobis ab ipso 




SS8 LIITGRAE TVAS UBEXTER 

Chrislo Domuio commissum regeDdl , ac moderandi universam 
suam Ecclesiam, ac pascendi omnem suum gregem salutaris do- 
ctrinac pascuis, el conliuealer advigilandi, ne sanclissima (ides, 
eiusquo doctrioa ullum unquam delrimentum paliaiur , dubilare 
noD possumus, quin ipsi scverioribus disciplinls e\colendis , tra- 
dendls, sanaeque doctrinae tuendae operam navanles uno, eodem- 
que tempore agnoscanl, sodebere el religiose essequi regulas ab 
Ecclesia semper servatas, ei obedire omnibus decretis, quaecirca 
doclrinam a Suprema Nostra PontiDcia aucloritale edunlur. Haec 
aulem omnia Tibi communieavimus , ac summopcrc optamus , ut 
ea iis omnibus significes viris , qui in memoralo Conventu fuere, 
dum si opporluDum esse ceusucrlmus, haud omltlemus alla Tibi. 
et Venerabllibus Fratribus Gcrmanlae Sacrorum AQlIstilibus hac 
super re slgnlGcare , postquam Tuam, cl eorumdem AnlisUlum 
sententlamiDlellcxerimus dc huiusmodi Convcnluum opportunttate, 
Bemum pasloralem Tuam sollicitudlnem , ac vigilantiam ilerum 
vehemenler excitamus, ul una cum aliis Venerabilibus Fratribus 
Sacrorum in Germanla Anllstltlbus curas omnes, cogllallonesqne 
in tuendam el propagandam sanam doctrinam assidue conferas. 
Neque omlttas omnibus inculcare , ut profanas omnes novitate^ 
diiigenler devltenl, ueque ab illis se dcclpi unquam palianlur, qui 
falsam sclentlae liberlalem, elusque non solum verum profectum, 
sed eliam errorcs tamquam progressus Impudenter iactanl. Atque 
pari sludio el conlcntionc uo desinas omnes borlari , ut maxima 
cura, el induslria in veram chrislianam et catliolicam sapienliam. 
incumbant, atque, uli par esl, in summo pretio babeanl veros so- 
iidosque scientiae progressus, qui sanctlssima ac divina fideduce, 
et magistra, in catholicis scholis habili fuerunt, ulque Iheologicaa 
praeserlim disclplinas excolant secundum principia, cl constanles 
doctrinas, quibus unanlmiter innlxl sapienlissimi Doclores immor- 
talem sibi nomiols laudem , ct maximam Ecclesiae , et scientiae 
utililalem , ac splendorem pepererunt. Hoc sane modo catbolici 
virl In sclentiis excolendis polerunt, Deo auxiliante magis io dies, 
quanlura Iionilni fas esl, noscere, evolvere, et explanare veritatum 
thcsaurum , quas in naturae et graliac operibus Deus posuil , ot 



21 DEGEHBRIS 1863. . 249 

bomo postquam illas ratioDis et iQdei lumine noyerit, suamque vi- 
tam ad eas sedulo conformaverit, possit in aeternae gloriae clari- 
tate summam yerilatem, Deum scilicel, sine ullo yelamine iutueri, 
Eoque felicissime in aeternum perfrui et gaudere. Hanc autem 
occasionem libentissimo animo ampleclimur, ut denuo testemur 
et confirmemus praecipuam Noslram in Te caritatem , cuius quo- 
que pignus esse yolumus Apostolicam Benedictionem, quam effiiso 
cordis affeclu Tibi ipsi , Venerabilis Frater , et gregi Tua^ curae 
commisso peramanter impertimus. 

Datum Romae apud S. Petrum, die XXI Decembris anno 
MDCCCLXIII. Pontificatus Noslri Anno Decimoctayo. 



LITTERAE 



VEN. FBATBI BEBHANNO ABGfilEP. FBIBORGENSI IN BBlStiOVIA. 

DIE XIV lULll ANNI MDCCCLXIV. 



PIUS PP. K. 

Venerabilis Frater, Salutem et Apostolicam Bcnediclionem. ' 
Quum nou sine i maxima animi Nostri aegritudine ex pluribus 
nuDciis accepjmus, in magno isto Badensi Ducalu de uovo popula- 
rium scholarum regimlne parari ordiuationes , quae variis modis 
chiislianam iuvenlutis inslilulionem, et educationem in magnmn j 
adducunt discrimen, proptereaquod illas a salularl catbolicae 1 
Ecelesiae magisterio ac vigilanlia quotidie magis amovent, niha 1 
dubilavimus, quin Tu, Venerabilis Fraler, pro eximio Tuo in a 
marum salute curanda studio, ac pro perspecla Tua io Ecclesiaa 1 
libertate, eiusque iuribus (uendis conslanlia forliler iis omnibns j 
obsisteres, quae vel minimum aoimarum saluli damnum afferre, 
vel quovis modo episcopalis Tui minislerii liberam auclorilalem j 
coarctare possent. QaoA autem pro cerio habebamus , id luculen- 1 
ler confirmarunl Tuae Lilterae super boc lanli momenli negolio J 
ad Nos dalae, et commenlarius eisdcm adieclus. Ac veheraenter J 
laelamur, cum videaraus, Te, Veuerabilis Frater, licel aetalo gra- 
vem, pro Ecclcsia strenue pugnare eadem ilia forliludine, qua in | 
episcopalis Tui minislerii decursu summopcre praestitisti, ac N»- 1 
stras, cl huius Sanclae Sedis laudes merilo, oplimoque iure TiUl 
comparasti. Equidem inter maximas, quibus aHligimur, acerbila-f 
lcs, summa ulimur consolalione, noscentes quomodo divesia mi-l 
sericordia Deus Sacrorum Antistiles eo maiore divinae suae gra- J 



1 Buc refervulvr Syllabi Proposiliojics 47 — 48. 



inTERAE QVVit NOT/ Sim 14 ICLII 186i. S51 

liae auxilio roboret ad Cliristi lesii gregem tuendum, quo gravio- 
ra in ipsum gregem )uctuosissimis hisce temporibus darana ini- 
mieorum liominum opera irruunt ct invadunl. 

Nemo certe ignorare polest, Iristissimam ae dcplorandam con- 
ditioncm, in quam bodierna socielas magis in dies prolabilur, de- 
rivare ex lot funestissimis machinalionibus, quae adhibentur, ut 
a publicis Instilutlonibus, dc domesticis ramitiis quolidiae magls 
sanclissima Chrisli fides, religio, eiusque salularis doelrina amo- 
veatur, et saiuberrima cius vis coangustelur, ac praepedlalur, 
Quae perniciosissimac machinaliones ex tot pravis doclrinis ne- 
ccssario originem habenl, quas hac miscrrima uBstra aelate cum 
maximo christianae civilisque reipublicae damno undique maio- 
rem in raodum invatescere, et caput allius cxloUcro vehementer 
dolemus. Et sane cum vcritates a Deo revelatae impudcDler dene- 
gentur, vel humanae ralionis examini subiiciantur, evenit, ut illa 
naluralium rcrum plane tollatur subieclio, quae supernalurali or- 
dini omnino debelur, ulque homines ab aelerno suo fme arccan- 
tur, eoniraqne cogitationes aelionesque ad malerialium, fugacium- 
quc huius mundi rerum limites rcdigantur. Et quoniamEcclesia, 
quae columna et firmamentum veritatis a Divino suo Auctore fiiit 
constituta, ul omnes homlnes diviuam cdoceat fidem, eiusquc de- 
positum sibi tradilum intogrum inviolatumque cuslodiat, ac homi- 
nes, corumque consorlia el actiones ad morum honeslatem, vilae- 
que inlegritalem iuxla revelatae doctrinae normum dirigal et lin- 
gat, iccirco pravarum doctrinarum fautores et propagalorcs omnia 
conantur, ut ecclesiasUcam potcstatem sua erga humanam sociela- 
tem auctorilate spolienl. Quamobrem nibil intcntatum, nihilque 
inexpertum relinquunt, ut omnem Ecclcsiae poteslalem, eiusquo 
salularem vim, quam ipsa Ecclesia e\ divina sua insUtutione sem- 
per cxereuil, et in humanae BOciolaUsInsUtutaexerceredebet vel 
magis iu dies coarctcnt, vel ab eisdem Inslilutis arceant, et ipsa 
InsUtula pleno civijis, politicaeque auclorilalis arbitrio subiiciant 
ad imperanUum placita , cl ad volubiUum aetaUs opintonum 
rationem. 



S52 IITTERAE QrUM XO.V SllVB 

Niliil vero mirum si huiusmodi funcslissimi sane conatus ia 
publicam iuvenlutis instilulionem educaftonemque in prlmis com- 
parentur, nihilque dubitandum, quln humana societas gravissirois 
replcatur et vexetur damnis, ubi a publica cl privala iuventulis- 
inslitulione, qua rel eum sacrae, tum publicae felicitas tanlopere 
conlinetur, fueril moJeralrix Ecclesiae auctoritas, eiusque sala- 
tifcra vis araota. Hoc enim modo humana socielas vero illo chri- 
sliano spiritu sensim privalur, qui unus polest ct publici ordinis, 
tranquillitalisque fundamenta slabiliter servare, ae verum utilem- 
que civililalis progressum efficere ac modcrari, et ea omnia ho- 
minibus praeberc subsidia, quae ad uUImum suum post loortalis 
buiusco vitac statutum fluem assequendum , scilicct ad aeternam 
salutem oblinendam suot necessaria. Et sane inslitutio, quae non 
solum rei'um dumtaxat naturalium scienliam, ac terrenae socialis 
vitae fincs spectat, verum etiam a veritatibus a Dco revelatis de- 
cedit, in erroris mendaciique spintum prolabatur oportet, el edu- 
catio, quae sine chrislianae doctrlnae, morumque disciplinae au- 
xillo teneras adolcseenlium mcnles, eorumque ccrea in vitium 
flecli corda informat, non potest non parere progeniem, quae pra- 
vls cuplditatibus proprlisque rationibus tantum permola, et im- 
pu1sa maximas tum privalis familiis, lum reipuhlicae aOert ca- 
lamllates. 

At vcro cum huiusmodi pcrmciossima docendi ratio seiuncta a 
calholica fide et ab Ecctesiac polestalc maximo slt hominlbus et 
societati damno, dum agltur de lilteris severioribusque diseiplinia 
tradendls, ac de educaUone curanda in scholis publicisque Insti- 
tulis , quae honestiorlbus socieLatis classibus snot destinata , ec- 
quls non videt, multo graviora mala et darana ex hac mclhodo 
derivare, si eadem in populares inducatur scholas? Elenlm in 
hiscc polisslmum scholls omncs cuiusque e populo classis pueri 
vel a leneris annls saDCtlssiraae nostrae Rellgionis raysteriis, a& 
praccepllonibiis scdulo sunt erudiendi , et ad pietatem, momin- 
que honestatem , ct ad religlonem , civilcmque vlvendi ralioDein 
accurale formandi. Alquc in clsdcm scholis rellglosa praeserliin 
doctrina ita primarium in instilulIoDe et educatione locum babere, 



14 iLLii 1861. 2S3 

ae dominari debet, uL aliarum cogniliones , quibus IuvcdIus ibi 
imbuilur, veluU adveDliciae appaieanl. Quapropler iuvenlus raa- 
limis esponilur periculis nisi oius in memoratis scbolis iuslitulio 
arctissimo cum reltgiosa docIriDa vinculo consocielur. Cum igitur 
populares scliolae ad populum religiose formaudum, eiusquc pie- 
latem Gt christiaDam morum disciplinam fovcQdam sint pracseilim 
slatutae , iccirco omncm Ecclcsiac curam , solUcitDdiacm et vigi- 
lantiam prae ceteris educationis Inslitutis sibi mcrito utquc oplimo 
iure semper vindicarunl. Ac propterea consilia conatusquc ar- 
cendi a popularibus scbolis Ecclesiac polcslalem proGciscuntur ex 
anlmo eidem Ecclesiae summopere advcrso , alque ex studio ex- 
linguendi in populis divinum sanctissimae iidci nostrac lumen. 
Quocirca Ecclesia , quae easdem fundavit scbolas summa cura 
studioque eas semper est proscquula, iI)a>^quG vcluli poliorem ec- 
clesiaslicac suac auctoritalis ac regiminis parlem cousidcravit , 
gE quaecumque earum ab Ecclesia sciuncUo maximum eidcm Ec- 
clesiae, ipsisque scbolis afferL delrimenlum. li autem omnes , qui 
perperam coDtendunt, Ecclesiam dcbere salularem suam mode- 
ratricem vim erga popularcs scholas dcponere , aut inlermillere, 
iidem nibil aliud profcclo vellcDt, quam ut Ecclesia contra divini 
sui Auctoris mandala agcret , et gravissimo ofTicio curandi om- 
nium boininum salutom , slbi divinitus commisso , decssel. Cerle 
quidcm ubi io quibusque locis regionibusquc pcrniclosissimum 
Iiuiusmodi vel suseiperclur, vel ad cxilumperduccreturconsilium 
e.xpellendi a scbolis Ecclesiae aucloritalem , et iuvenlus mJsere ex- 
ponerotur damno circa fidem , lunc Ecclesia non solum deberel 
inlenlissimo sludio Gmula conari, nullisque curis unquam parcere, 
ut eadem iuventus necessariam cbristianain insUlutionem cl cdu- 
calionem habeat, vcrum cliam cogerelur omnes fideles monere, 
cisque declararc, ciusmodi scholas calliolicac Ecclesiac adversas 
haud posse iu conscientia rrequcnlari. 

Tibi aulem, Venerabilis Fratcr, summopere gralulamur, quod 
calholicae Ecelesiae doclriuae quoad iuventutis institulioueoi 
educationcmque lirmiler inbacrcns , Tuo commenlario omnibus 
opiulonibtis ordinalionibusquo sapienter et constanter DbsUilisli , 



SS4 LimnAE Qvva mn sihe 14 itui 18G4. 

quae ab isto Magno Badarum Ducatu propositac fuere circa popa 
lariuin scholarum reformationem, quaequc masimam ctirisllaiiai 
eilucatiom pcmiciem alTeruQt , et veneranda Ecclesiae in laoto 
negotio iura omniao deslruunt. Ac persuasissimum Nobis est, Tt 
nihil umquam inespertum esse reliclurum, ut eiusdcm Ecclesiat 
jura impavide defendas , ulque ab adolescenlium insIitutioDe e 
educatione dihgentissime removeas quidquid lidei nrmitatem vd 
leviter lurbare, iabefactare, aut religiosam eorumdem conscienr 
iiam corrumpere, morumque honcslatcm contaminare possil, 
quae unice a Hde nostra sauctissima producitur , alilur et auge- 
tur. Summa vero aflicimur consolalione , cum istius Tuae Dioo- 
cesis Clerus, suae Tocaliouis ct officii probc memor, una Tecui: 
suam omuem in Ecclesiao, ciusquc calholici populi iuribiis tu* 
laudis operam impendat. Nec minori gaudio perfuudimur, pro- 
lereuquod isle lidelis populus optime senliens de catbolica suai 
prolis educatione , nibil antiquius babeal, quam ut eadem prolei 
omnino instiluatur in scholis, quae a catholica diriganlur Ecc)&' 
sia. lam vcro levanles oculos Nostros ad Dominum Deum No- 
strum , ab Ipso humililer euixeque exposcimus , ut iu abundan- 
tiam divinae suae graliae Tibi, Venerabilis Frater, et ieti Clero 
populoque fldeli semper propitius adesse velit , quo omnes caft- 
iesU ope roborali pro Ecclesiae suae sanelae causa sub Tuo du- 
ctu streuue dimicare pergant, Alque superni huius praesidii 
auspicem , et peculiaris , qua Tc in Domino compleclimur, be- 
nevolentiae pignus Aposlolieam Bcnedlctionem ex inlimo corde 
profectam Tibi ipsi, Venerabilis Frater, cunctisque Clcricis laici** 
que fidelibusTuao vigilantiae concredilis peramanler impertimus. 
Dalum Romae apud S. Pelrum, die XIV lulii anno MDCCCLXIV, 
PonliQcatus Nostri Anno Decimonono. 



255 



LITTERAE 



VENERABILI FRATRI lOANNI THOMAE EPISCOPO MONTIS REGALIS 
DIE XXIX SEPTEMBRIS ANNI MDGCCLXIV. 



PIUS PP. IX. 

Yenerabilis Frater, Salulemet Apostolicam BeneclictioDem. Sin- 
gularis Nobisque 1 iamdiu DOtissimus Tuus erga Nos amor, et 
pietas efficit, ut vehemeuter gratuleris de bona valetudine, qua 
inter maximas acerbitates, Deo auxiliante, fruimur, veluti signi- 
ficas amantissimis Tuis Litleris die 17 huius mensis datis, quae 
Nobis gratae admodum fuere. Perlibenter autem accepimus duo 
opuscula a Te conscripta, typisque edita, quorum uno, Venera- 
bilis Frater, oppugnes iniustissimam legem istic adversus religio^ 
sas praesertim Familias proposilam, altero vero iniquissimam 
pariter legem istic quoque propositam de Glericis militiae ad- 
scribendis , quae infandae sane leges omnibus divinis, Ecclesia- 
sticis humanisque iuribus vel maxime adversae omnino sunt re- 
probandae ac damnandae. Yehementer autem gaudemus, Vene* 
rabilis Frater, pro egregia Tua religione ac sacerdotali zelo tum 
commemoratis opusculis, tum aliis scriptis in lucem edilis sanctis- 
simae nostrae religionis causam et doctrinam sine intermissione 
strenue defendere et nefariis inimicorum hominum consiliis 
conatibusque constanter obsistere. Etenim si unquam alias, in 
hac potissimum tanta impiorum hominum contra catholicam Ec- 
clesiam conspiratione Episcopi, veluti optime noscis, ordni sludio 
et contentione debent fortiter praeliari praelia Domini , eiusque 

1 Huc refertur Syllahi Propositio 32. 



SS6 IITTERAE SIHGUIARIS TiOBISQUE 29 SEVl. 1864. 

SaDCtaeEeclesiao causam impavide propugnare. lam veroes eis- 
dem Tuis Litleris non mediocri cerle voluptale novimus, TiLi mar> 
gnae consolatloni fuisse nllimum Prosynodalem Convenlum a T 
habitum, in quem convenere Canonici istius catliedralis Tui Tem 
pli, el universus islius civilatis clerus, ac cealum decem istius 
dioeceseos paroclii. Namque eodem inConvenlu omnia religiosis- 
simac peracta fuere, omnesque luculenlissimis vcrbis professj 
sunt, nihil sibi gralius, nitiil potlus esse possc , quam sanclis^ 
mam iVostram fidem et catholicae Ecclesiae doclrinam defendere 
et immobili Qde el observantia Nobis et huic Petri Cathedrae fir- 
miter adhaerere. Quod quidem non leve Nobis solatium laeU- 
tiamque altulit. Equidcm cx huiusmodi Congrcssibus summa, 
Dco auxiliante, in clerum, et ia chrislianam plcbcm bona re- 
dundant, et iccirco omni laude sunt dlgnissimi sacrorum \iiU- 
stiles, qui Conventus ipsos hlsce praeserlim asperrimis tempo-i 
ribus provide saplenlerque habere cufanl. Perge, VenerabilU 
Frater, ul adhuc fecisli, omnes Tuas curas cogitationesque ia 
Tui gregis salutem procurandam, in Dei eiusque Sanctae Ee- 
clesiae causam tuendam atquc iu pravas impiorum bomiDain 
insidias detegendas, errorcs piofligandos conalusque reprimen- 
dos conferre. Tibi autem persuade, peculiarem esse, qua T< 
in Domino prosequimur, bencvolentiam. Cuius quoque cerliss 
mum pignus accipe Aposlolicam Benedictionem , quam efTiiw 
cordis aflfectu Tibi ipsi, Venerabllis Fratcr, cunclisque CIcrjcM 
Laicisque fidelibus Tuae vigitantiae commissis pcramauter im 
perlimus. 

Datiim Romae apud S. Petrum, dle XXIX Sepfembrls asa 
MDCCCLXIV. Pontlficalus Nostri Anno Declmonono, 



INDEX 
ACTORUM SS. D. N. PII PAPAE IX 

EX QUIBUS EXCERPTUS EST SYLLABUS 



Epistqia BtiCYCLicA Qui pluribus, 9 Non. 4846. — 
Huc refermlur Syllabi Propositiones 4^3-6- 

7-46-40-63-74 pag. 3 

Allocutio Quisque Teslrum, 4 Ocl. 4847. — Huc re- 

fertwr Si/llabi Proposilio 63 * 19 

Alwcvtio Ubi primum, 47 Dec. 4847. — Huc refer- 

tw Syllabi Propositio 46 » 33 

Allocctio Quibus quanlisque, SO Aprilis 4849. — Huc 

relerualw Syllabi ProposiUmes 40 - 6i~ 76. . a 29 
Epistola EifCYCucA Nostis cl Nobiscum , * Decembris 
4849. — Huc refermtur Syltabi ProposiUones 

48-65 . . . . B 50 

Allocutio Si semper anlea, SO Maii 48S0. — Huc re- 

fertur Syllabi Proposilio 76 » 70 

Allocctio In consis!oriali, 4 Nov. 4850. — Hue refe- 

runlur Syllabi Propositiones 43 - 44-43. ...» 79 
Damhatio Mnltiplices ialer, 40 lunii 1834. — Huc 
referuntur Sylbhi Proposiliones 43 - 2i - 23 - 

30-54-54-68-74 » 87 

17 




SS8 INDEX 

Samsatio Ad aposlolicae , 52 Augusti fSSi. — Ifuc 
referuntur Sijllabi Propositiones H - 23 - 5i- 
55-5G-S8~H -i-2-6S-66-67-69- 
70-7^-72-75-74-73 pag. 9J 

Allqcvtw Qaibus luctuosissimis , S Sepl. 4834. — 

IIuc referlur Syllabi Propositio 43 ....... v 9' 

Lettera di S. S. P. Pio IX al Re di Sardegna, 9 Sept. 

4832.—HucreferlurSyllabiProposilio75. . . » 10' 

Allocutio Acerbissimum, 27 Sept. 4832. — Huc re- 
feruntur Syllabi Proposiliones 54 - 54 -33- 
33-67-75-74-78 » 110 

Allocutio Slugulari quadam, 9 Dec. 4854. — Huc 

referuntur Syllabi Propositiones 8 - 47 - 49. . . » 121 

Allocctio Probe meminerilis, 22 lamarii 4833. 

Huc referlur Syllabi Propositio S5 » 12! 

Allocutio Cum saepe, 26 lulii 4853. — Huc refertur 

Syllabi Proposilio 35 » 13i 

Allocutio Nemo vestrum , 26 lulii 4835. — Huc re- 

fertur Syllabi Proposilio 77 » 136 

Epistola BNcrcLiCA SiDgulariquidem, 47 Martii485$. 

— Buc referuntur Syllabi Propositiones 4-46. . » 141 
Allocvtio Nunquam fore, 43 Dec. 4836. — Huc refe- 

runiur Syllabi Propositiones 26 - 28 - 29 - 54 
-46-30-32-79 » 136 

Epistola ad Card. Archiep. Coloniensem, Eiiouam, 4S 

Imii 4 837 . — Hucrefertur Syllabi Propositio 44. » 165 

Litterae .iPOsTOLiCAE Cum catbolica, 26 Martii 4860. 

— Huc refermtUT Syllabi Propositiones 65 - 76. n 16^' 
Litterae ad Episc. Wratislavtensem,. Dolore haud, 30 

Apr. 4860. — Huc refertur Syllabi Propositio 44. i 17S 
Allocvtw Novos et ante, 28 Sept. 4860. — IIuc refe- 

runtur Syllabi Propositiones 62 -76 » 181 



INDEX 9&0 

Allocutio Multis gravibus, 47 Dec. 4860. — Hucjrefe- 

runtur Syllabi Propositiones 49-37-45-73. pag. 188 

Allocvtio lamdudum cernimus, 48 Martii 4864. — 

Huc refer. Syllabi Proposit. 37-64-76- 80. » 196 

Allocutio Meminit unusquisque, 30 Sept. 4864. — 

ffuc referlur Syllabi Propositio 20 » 804 

Allocutio Maxima quidem, 9 lunii 4862. — ffuc re- 
feruntur Syllabi Propositiones 4-2-5-4-S 
--6 --7 - 45 --49 -27 -59-44- 49-56- 
57-- 58- 59 -- 60 -76 » 210 

LiTTEBAE ad Archiep. Frisingensem, Gravissimas, 44 
Dec. 4862. — ffuc referuntur Syllabi Propositio- 
nes 9 -40 - 44 » S19 

i&p/sroiii j&jvcFci/CA Quanlo conficiamur, 40Aug. 4865. 

— ffuc referuntur Syllabi Propositiones 47-58. » 226 

Epistola encyclica Incredibili, 47 Sept. 4865. — 

ffuc refertur Syllabi Propositio 26 » i%6 

LiTTERAE ad Archiep. Frisingensem, Tuas libenter, 24 
D6c. 4865. — ffuc referuntur Syllabi Propositio- 
nes 9- 40- 42 -45- 44- 22- 55 » 242 

LiTTERAE ad Archiep. Friburgensem, Quum non sine, 
44 lulii 4864. — ffuc referuntur Syllabi Propo- 
sitiones 47-48 » 250 

LiTTERAB ad Episc. Montisregalensem , Singularis no- 
bisque, 29 Septemb. 4864. — ffuc refertur Syl- 
labi Propositio 52 » 255 



BOMAE 

nm HkMntybu r.*iii;«ti: .irwsTftiiciE 
«1UC<;CLXV. 



IMPRIMATUE 

Fr. Hieronymus Gigli 0. P. S. P. A. Magister, 



IMPRIMATUR 

Petros De Vdlanova Castellacci Arch. Petrae, Vicesgerens, 



■ illiiiiili 
^H 3 2044 081 701 310 


1