Analecta Alexandrina chronologica

Google

This is a digital copy of a book that was prcscrvod for gcncrations on library shclvcs bcforc it was carcfully scanncd by Googlc as part of a projcct

to make the world's books discoverablc onlinc.

It has survived long enough for the copyright to cxpirc and thc book to cntcr thc public domain. A public domain book is one that was never subjcct

to copyright or whose legal copyright term has expircd. Whcthcr a book is in thc public domain may vary country to country. Public domain books

are our gateways to the past, representing a wealth of history, cultuie and knowledge that's often difficult to discovcr.

Marks, notations and other maiginalia present in the original volume will appear in this flle - a reminder of this book's long journcy from thc

publishcr to a library and fmally to you.

Usage guidelines

Googlc is proud to partncr with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to thc
public and wc arc mcrcly thcir custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing tliis resource, we liave taken stcps to
prcvcnt abusc by commcrcial partics, including placing lcchnical rcstrictions on automatcd qucrying.
Wc also ask that you:

+ Make non-commercial use ofthefiles Wc dcsigncd Googlc Book Scarch for usc by individuals, and wc rcqucst that you usc thcsc filcs for
personal, non-commercial purposes.

+ Refrainfivm automated querying Do nol send aulomatcd qucrics of any sort to Googlc's systcm: If you arc conducting rcscarch on machinc
translation, optical character recognition or other areas where access to a laige amount of tcxt is hclpful, plcasc contact us. Wc cncouragc thc
use of public domain materials for these purposes and may be able to help.

+ Maintain attributionTht GoogXt "watermark" you see on each flle is essential for informingpcoplcabout thisprojcct and hclping thcm lind
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it.

+ Keep it legal Whatcvcr your usc, rcmember that you are lesponsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just
bccausc wc bclicvc a book is in thc public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other
countrics. Whcthcr a book is still in copyright varies from country to country, and wc can'l offer guidance on whether any speciflc usc of
any speciflc book is allowed. Please do not assume that a book's appearancc in Googlc Book Scarch mcans it can bc uscd in any manncr
anywhere in the world. Copyright infringement liabili^ can be quite severe.

About Google Book Search

Googlc's mission is to organizc thc world's information and to makc it univcrsally acccssiblc and uscful. Googlc Book Scarch hclps rcadcrs
discovcr thc world's books whilc hclping authors and publishcrs rcach ncw audicnccs. You can scarch through thc full icxi of ihis book on thc wcb

at |http://books.qooqle.com/|

(K^

I

tNDEX SCHOLARYM

IN

VNIVERSITATE LlTTERARl

GRYPHISWALDENSI

PBR SEMESTRE HIBERNVM

ANNI MDOOCLXXXV— LXXXVI

A DIE XV. HENSIS OCTOBRIS

HABENDARVM.

• • •

• • •

• •:

I N S V N T

FRANCISCI SVSEMIHL ANALECTA ALEXANDRINA CHRONOLOGICA.

■

} I i > Mt i; i I i

«RVniSWALB.VKu

t

TYPIS IVLII ABEL
MDCCCLXZXy.

fc ..

!

^

• • •

• •

.•

.•V.%

• •• •«

• •
• » •

• • ••-

• • • •

»• •»

• • • •

• I
• • • I

• •••,

••••<

•.• • • <

• • •

• • .

• ••

!•••• •••••

• . •.

•••

• •• •

*•• •

••V- :•:•:

••• • •

• •

: • •• ••

• ••• •• •

• • • • •

•••• • ••

••••• •••••

• • • •(

•• •'

• • • •

• • ••

••

^w

• • ••

^^

\

l

j

tv

( 'j

1 >r.

J

V.

•<

«,

•

VNIVERSITATIS LITTERARIAl
GRYPHISWALDENSIS

B E G T B

RVDOLPHVS SGHIBMl

CVM

CONCILIO ACADEMICO

S. D.

OIVIBVS AOADBMICIS.

■-wv-

(jomplnriam aetatis AIexandi*iiiae poetarum et gi*ammaticoitim tempora
^ in libro minime spemendo, cnius titnlus est „La poesie alexandrine sous les

\ Ptolem^es^' ^) baud sine successu rectiuS; quam antea factum erat, definire s

quidem, commilitones, data bac occasione quae ille de bis rebus statuit partii
mentis firmare partim complere partim corrigere conabor.

Et exordiar quidem a versibus illis notissimis Tbalysiorum idylli Vlli Tbe

(Sg 1^01 xdi %im<m juey' aTtex^smL o<s%ig iQSvvQ
l(Sov OQSvg xoQV(p^ %€l€(Sai dofiov svQVfieSovtog,
xal Moitfav OQVvxBg o(Sol notl Xlov doidov ^
dvtia xoxxv^ovTsg itdaia fioxS^i^ovn,
quos utrum contra poetas epicos paulo antiquiores, velut Antagoram Rbodiu]
Apollonium scripserit Tbeocritus, bac de re adbuc sub iudice lis est. Illud
sententiae bis versibus prolatae auctor fuit iam ante Gallimacbum Tbeocritus :
mus, certamini, quod inter Callimacbum et Apollonium exarserat acerrimmn, in f
illius; cum ipse ad sjunmum iam gloriae suae c^cumen venisset, idem se im
vero Tbeocritus slnmsquam tale de novellis Homeri aemulis iudicium express
cisset, vix tamen propter eiusmodi silentium alius quasi bominis indueret pers
Callimacbus, si in eum idem caderet, profecto non esset Callimacbus. Quapr
non ille sententiae buius auctor fuerit, tam multo veiisimilius est, ut, nisi vet

^) Paris. MDCGCLXXXII. Chapitre II. EsBai de cluronologie des premiers po^tes
•lexandrins, p. 28—57.

IV

rationes, iam hanc 6b cansam ApoUonium his yersibas ab illo impognaii patandum sit.
At forsitan non yetent, sed iubeant : id qjioi si mihi continget ut demonsti^em, fiet fortasse,
ut alii aliis quoque locis yelut cai*mine XIII2 eundem ab eodem simili ratione tangi osten-
dant, qua de re ego quidem hoc certe loco quaestionem facere nolo: immo ne id quidem
nunc examinabO; nonne certus insit in Apolloni Argonauticis locus (1,735 sqq.)» cui Theo-
critus yersus illos opponat.

Theocritum eo tempore, in quod incidit scaena illius carminis Ylli lepidissimi,
cum adulescens in Oo insula iam laude quadam poetica nobilitatus^ sed nondum artis suae
principibus adnumeratus (y. 35—41) commoraretm^ i-eapse eiusmodi iudidum fecisse yel, ut
prorsus accurate loquar, ex alius poetae, cui se iam parem aestimabat (y. 27 --31)^ ore
Lyeidae. capraiii audiyisse et non potius ex eo tempore, quo scripsit idyllium, adhibita
licentia poetica ih iUud et in iUius yiri personam transtulisse quis est qui credat? At si
his yerbis Antagoram yituperare yoluit aut aUos poetas Antagorae aequales, yereor ne tale
quid credere cogamur. Nam scriptum demum ab eo hoc idylUum esse^ cum iam in summo
gloriae fastigio staret, non antequam Alexandiiam yeniret^ immo fbrtasse multis annis post
in Umine senectutis et in eadem iUa urbe, ex ipso hoc carmine satis apparet. lam dolen-
dum est nobis non esse traditum, quo fere anno transmigrayerit in aulam Ptolemaei Phila-
delphi, sed id tamen est certum laudationem huius regis, quae carmine XVII2 continetur,
extitisse ibi inter annos 276 et 270 yel certe 276 et 263: id quod ut iam Buecheler^)
fiimissimis ai*gumentis demonstrayit^ ita etiam accuratius nuhc inde deflnitur, quod Wiede-
manni^) disquisitionibus ut Arsinoe soix)r, quam y. 130 appeUat poeta regis jcatftynjTov ze
noffiv tBy ante annum 271 a PhUadelpho in matrimoniiim ducta sit et Euergetem iam hoc
anno adoptayerjt admodum yerisimUe est factum. Quin immo Theocritus cum quae scripsit
in huius laudationis y. 43 sq., si priorem PhUa^elphi uxorem spectant^

ddtOQYOv Si yvvavxog in aXXoxqit^ voog alei,

^rjiiiov d€ yovaif tixva S* ov noxeoiHOta natQi,
scribere non posset, id quod monuit recte Buecheler, nisi priusquam sermo esset de hac ado-
ptionO; non anno demum fere 270^ quae est eiusdem Buecheleri sententia^ sed iam ante annum
271 hoc encomium condidit: cum tamen nuper aUjf^) Eurydicen potius Ptolemaei pltai uxorempwi» /%t^
yerbis iUis <
ratiocinatio.
PhUadelphus

hoc suadeant, eodem iure 274 yel 273 yel 272 ponere Uceat. Et factum hoc esse sumere
cogeremur non solum yix ante annum 272, sed etiam inde a Co, si recte coniecisset

^) De bncolicornm Graecoram aliqnot carminibus, in Mns. Rhen. XXX. 1875. p. 55 sqq.
«) Znr Ohronologie der Areinoe Piuladelphos, in Mns. Rhen. XXXVIII. 1883. p. 384—392.
*) 0. Hempel. Qnaestiones Theocriteae, Kiel. MDCOCLXXXI. p. 64sqq. Koeppins Ucb. die syr.
Krie{;e der ersten Ftolemaeer, in Mns. Rhen. XXXIX. 1884. p. 209 sq.

Usener^) AratuiD^ postquam inde ab anno 276 usque ad Pyrri irruptioneii
ctam in Macedonia apud Antigonum Gonatam vixerit ibique hymnum in Pa
quod ad camen alludere Theocritum YII, 103 sqq. bene animadvertit Haul

') Ein Epigramm yon KnidoB, in Has. Rhen. XXIX. 1874. p. 41 sqq.

*) Quomodo e verbis vit. Ar.. 3. p. 58, 18 sqq. Westerm. imtna^fk di t^ fiaadtl
{ttvrn!^ vet. transl.) noitj^a ayiyyta to fh tov Jlavu r^s 'jiffxadiae, rlt* ixsiyov xiXtvaayto^ fygn
(cf. Arati genos ed. Breysig, Erfturt MDGCCLXX, v.28 sqq. adaiftens quidem regi primwm
exposuit apud Pana Arcadium, idem [item?] ipao iubente Bcripsit ea quae vidmtur) coUigere
Koepkens De Arati aetate, Guben. MDCCCLXVII, p. 5 omnino hoc primnm Arati camen
enim inteUegere qneo qnae scripsit: «Aratnm, cnm in Hacedoniam veniret, nt qni
mitias ingenii sui poetici in Antigoni regis notitiam perferret, tnm tirone
adhnc rndem in arte poetica inisse"), eqnidem non asseqnor. Neqne rectins egit
editore. Ut enim de Iliade ab hoc recensita nno tantnm loco vit. 1. p. 64,60 sqq. ttrls dt
iX>jXv9iyai tfaal xal ytyoyiyat naQ* *Jyti6j(w xal i^ifSa^at M avtov cScm t^v *jXiada d*og9(oaaQ
35 sqq. et gecrausHus inquit quasi praeaidens ab imperatore et eliadem acripaiaae geu SJomerum d^
ita primnm e verbis proxime antecedentibns v. 58 sqq. xal tijy ^odvaatuty 61 duaQBioat, xat\
9(aatg ovtias ^AQutuoe ws ^^gtaraQxttog xai *jiQMto(f-aytios appaTere videtor revera Odysseam I
editam (cf. vit. 8. p. 58, 22 sqq. dKOQOtaat di xat t^y 'Odvaatuty, Ar. gen. v. 34. dididt qu\
Snid. 8. r. "Aq. dioQ&taaty "Odvaatias^ deinde consUinm hnins editionis parandae si reapse Ani
est, habebat tamen ant iam Athenis, cnm ibi ante annnm 276 philosophiae stnderet, ant certe \
cnm ibi per annos 276—274 commoraretnr. Ut enim, id qnod legimns ex Antigono Carystio j
IX, 113. <faal di xal "AQaroy nv&£a9ai> avtov (intellege Ti/Luoyos) ntag t^y *0fJiiiQ0v noiffaty dag\
di tlntly ti toli aQxaioH dvt^yQWfOiS ivtvyxdyoi xat ftyj io7e ^drj dmQ^oifkivotS (cf. Snid. 1. 1. dxo\

(fiXoaoffov di Tifnovoe xai Mtytdi/iov) de his rebns Timonem Phliasinm consnleret, factnm essj
mowitzio (Antigonos von Kai^stos, Berol. MDCCCLXXXI, p. 48. n. 14 et p. 215) neqne |
anla Gonatae neque alio tempore. Et iUnd quidem omnes concedent, hoc, si qnid video, ml
Quamqnam enim, nisi faUor, nihil obstat, quominns Timon iam tnm potueiit Alexandiiae
cognoscere (Athen. I, 22 d. Laert. Diog.IX, 110. iyyda^ti di xal 'Ayt^yoy^ t^ fiaadtlxat nt(f
diX(f<f), (tis avTos iv fols iafApo^s livdttXfiots Wilam.] avt^ ftagtvQtl), et quominus recensiones H
et a Bhiano editae, quas verbis aUatis increpat, iam tum queant in Incem prodiisse, quaera
cur non credere potius liceat complnribns demum annis interiectis post Fyrri mortem in aula
cnm cnm sceptico in einsmodi coUoquinm venisse. Beapse enim cnm Xoepkeo puto An
degisse inde ab anno 274, postea vero in Macedoniam rediisse post Fjrri mortem, hoc est ]
ibique e vita decessisse ante fantoris Antigoni Gonatae obitum, hoc est ante annnm 240/23
3. p. 58,24 sqq. Joai^tos d* 6 noXmxos (vocem cormptam in noythxos mntavenmt A. Heck
p« 421 et C. Mueller F. H. G. IV. p. 400, at cum Fdueinue legatur in vet. transL, rectius :
iifiXovaiaxos Osannus Anecd. Bom. p. 320, Boeckhius Ueber die vieijfthrigen Sonnenkreise
zligUch den Eudoxischen, Berol. MDCCCLXIII, p. 28 sqq., Breysigins) iv t^ nQos Aiodta^
avtoy xat nQOS ^Avifojfoy tov SiXtvxov xat duttQlipa^ nttQ^ avt^ ^QOvoy Ixayoy, Ar. gen. V. 4!
autem Pehmnus in guo apud Diodorum venire inquit et apud Antiochum Seleucium et permane
pore mffvdente, Suid. I. 1. xat naQ^ avtt^ (int. 'Avtiyovtfi tt^ Foyat^) ittXtvvjatv, Aut igitur
faUor, Odysseae editione, postquam incohata iam in Jlacedonia est ante annnm 274, Antioch
hortatus eum est Antiochus Soter, ut etiam Biadem recenseret, sed res non est ad finem perd
illa, id qnod minus equidem crediderim, Antiochiae demnm rege illo suadente vel favente snscc
vel tunc nondnm incohata, verum in Macedoniam reversns poeta, qnae optima eins parandae ratio
Bciscitatns, atque prorsus reidenda tota iUa de Biade narratio est lo. Boehmens De Th
femntur ntQt atjfitHoy exceiptis, Hamb. MDCCCLXXXIY, p. 3. n. 2 sibi non persuasisse
witzium iam inter annos 276 et 274 Timonem Fellam venisse, sed cansas non attnlit. Cf. e1
Cetemm cnm Timone Arati praeoeptore coniungit Menedemum Snidas L 1., qnapropter eo qv
Macedonia demnm nsnm esse qnam antea iam AtheniS) nt enm andiret, Eretriam petivisse cred
^) De vita Theocriti, Fribuigi Brisigoviae, MDCCCL, p. 13 sq.

VI

^aivofieva composuerit, et antequam se in aulam Antiochi primi conferret, interea per
tempus quoddam in Go insula domicilium collocasse et tunc demum ibi Thocritum cognovisse
atgue familiaritatem cum eo contrazisse. Attamen ne hoc credamus impedire videtui*, etiamsi
alia non obloquerentur, nimis breve vix duorum annomm spatium, per quod, si ita se rem
habuisse statuere velimus, frui ambo potuerint mutua amicitia in usu praesente. Sed sunt
alia, quae tam vehementer oblocuntur, ut hanc insulam anno 274 iam dudum vel ante com-
plures saltem annos a Theocrito x*elictam fuisse non dubitem. Plane enim mihi persuasit
Vahlenus*) carmen eius XVIH2 Hieroni dedicatum non, ut vulgo credebant®), anno demum
fere 265, sed inter annos 274 et 270 ab hoc poeta, quem, si hoc ita se habeat, non Ooum^
sed Siculum ftiisse credendum sit,^ Syi'acusis esse scriptum. lam vero si hoc cum eis, quae
antea disputavi, comparamus, etiam accuratius determinatur tempus: anno enim aut 274 aut
27^ hoc encomium est attribuendum, et poeta^ ut Vahleni verba mea faciam, favorem,
quem antea apud alios viros divites ac potentes, deinde apud Hieronem in patria frusti*a
quaesiverat, invenit Alexandriae apud Ptolemaeum Philadelphum. Praeterea ad Arati
Phaenomena perfloienda unum suffecisse annum duosve aegre crediderim, si vero tertio de-
mum in lucem prodierant, carmen Theocriti illud XVIIhb, quippe cuius initium prima eorum
verba repetat, oriri vix potuit ante annum 273 vel certe 274. Ergo reapse anno demum
aut 273 aut 272 Aegyptum petivit poeta, non vero e Co, sed e Sicilia huc profectus. Quae
cum ita sint, nihil superest nisi ut Aratum quoque statuamus, ut qui Alexandriae nunquam
vixerit, adulescentem, antequam Athenis in philosophiam incumberet, inter Coos non alitev
atque Theocritum vixisse studiis grammaticis et poeticis deditum duce haud dubie Phileta.
Et huic potius tempestati multo priori assignanda est scaena Thalysiorum Theocriteorum.
Vivit enim summa gloria florens Philetas festi illius agrestis messorii die itinerisque a Theo-
crito ad id una cum amicis celebrandum suscepti, quae in hoc carmine describuntur, videtur-
que princeps et antesignanus esse sodalitatis poetarum iuvenilis maxima ex parte aetatis,
Theocriti, Arati, aliorum, qui fictis pastorum nominibus utuntur, velut Theocritus Simichidae,
alter, qui Arato familiarissimus est, Aristis (v. 99 sqq.), nisi hoc verum eius nomen erat,
tertius, et is quidem, si Meinekeum^^) audimus, Alexander Aetolus, Tityii (v. 72 sqq.
cf. ni, 2 sqq.), quartus Lycidae caprarii cantorisque Cretensis (v. 11 sqq.), sub cuius per-
sona Dosiadam latere coniecit Wilamowitzius^^). Fortasse vicinarum quoque insularum

8) Ueber TheoknVs Hieron, MonatBberichte der Berliner Akademie MDCCCLXXXIV. p. 823-849.
- ®) Velut Haakhius in Paulyi encycl. IIL p. 1299 sqq., Hauler 1. 1. p. 25 sqq., Fritzscheus, Hiller,
Buecheler 1. l.-p. 61, Couatus p. 39. Multo cautius Bernhardyus Grundriss der griech. Litt. (Hal.
MDCCCLXXII) n^ 2. p. 566: „C. 16. kann nicht vor 270 geschrieben sein, ein Gedicht, welches bei wiirdiger
Haltung ein jiingeres Lebensalter voraussetzt, aJs der Ruf des Dichters noch nicht allgemein anerkannt war."

10) Ad Theocr. VH, 72.

11) De Lycophronis Alexandra, Gryph. MDCCCLXXXIII, p. 12 sq. .Minime mihi displicet haec
coniectura, sed muito magis placeret, si Dosiadas Arae Doricae poeta aUcubi Cres et non potius in subsoriptione
Anthol. Pal. XV, 27 (? Joaiada jj ^^tju/niov, (t/utfOTfQOi^ "Podtot) Rhodius appeUaretur. Scimus quidem omnes,
quam exigua sit haec auctoritas, facileque potnit fieri, ut hoc a Simmia falso ad iUum quoque transfeiretur: at
revera num factum sit tale quid aeque incertum est atque ntrum Doaiadas rerum Cretensium scriptor (v. Mueller

. j

1

^etae, yelut Asclepiades Samins, qaem Sicelidam ut alii^^ ita etiam Theocij

r ciipat, et quocmn ut cum Phileta se nondum certare posse confitetur (y. d7H

messoiii tempore, cnm hac sodalitate foedere erant quodam coniuncti: certe i

et poeta Milesius, cuius intima cum Theocrito familiaritas iam ex illis temj

dubio est deriyanda, ut recte eum eiusdem sodalici bucolici participem fiij

witzius censeaty utram in Co an in Samo potius insal& in studiis medicis j

sit, quamyis illic eadem admodum floi*uisse nemo nesciat, nihilominus dubito. Aj

in Argum. Id. XI. (tvfi^ovviqv^g ^EqaaiCTQcitov tov ^lovXiiqtov^^, Erasistratum ai^

promontorio sepultum esse Suidas (s. y. ^Eqaa.) tafadit his yerbis: ri&amai Si

ty MvxdXji xamvtixQv Sdfiov, e quibus multo facilius eum inter Samios quam interi

snag^. ji^ i'''" ^ ^ceps Seleuci Nicaloris medicus Mt, condidisse yix ante annuj

, prorsus f acile concludemus ^^) : nam Alexandriae eum unquan

*). lam yero (fvfiq^oitrjvqg hoc loco, nisi admodum fallor^

itnr yel usUs est, sed discipulum significat^^. Erasisti*a^

^ rodoii fuerat discipulus et Metrodorus Chrysippi Cnidii, qi

c» @' Ig S ^ fS* ^ ^ <^i ^auoxo non, id quod yulgo credebant, anno demum fere 362, |
^ ^ ^ c^ ® 1

^ 5 9 Boeckhius^^) demonstrayit, iam anno fere 380 in Aegyptum esset profectus

- ^ esse potest post annum 410^^: ipse autem Metrodoms non post annum fere

editus esse yidetur, ut eius institutione uti potuerit, et yix ante hoc tempus, s|

ultra sexaginta annorum aetatem progressus est^ cum Pythiadem Aristotelis phil

quae, cum pater e yita abii*et anno 322, nondum niatura marito fuerat^^) p(|

dnobus yiris nupserat et ex altero eomm duos filios pepererat, in matrimonium 1

F. H. Q-. IV. p. 309 sq.) cmn iUo poeta idem sit au nou. Qnamquam vestigium a Wilamowi
quod uos dncat ad hane seutentiam, uon coutemneudum esse nequaquam nego.

^*) Hedylus ap. Athen XI. 473 b et Meleager Anthol. Fal. lY, 1, 46 ab interpretibus

^') Recte euim Buecheler in Mus. Rhen. XXXII (1884). p. 275 pro corrupto no^tjjoi
bet cod. Ambros.t &ut 'UvltiiTov aut 'IovU^tov K^jiov restitueudum esse yidit.

^*) Sequor Rosenbaumium in Erschii et Gruberi eucyclop. s. t. Erasistratus.

^*) Nisi forte e yerbis nimis indefinitis Celsi Prooem. lib. I. p. 4,36 sqq. Daremb. l
fecisae JHIerophUtm et Eranstratim, qui nocentes hominea a regHms ex caroere receptoa vivos incU
Tertullianus de au. 10 de Herophilo tautum loquitur.

^") Cf. quae de vocibus avaxoXaCfiy et cv/dqdocoiftly monuerunt G. F. Uuger in
(1882). p. 609. n. 10 et Zeller Fhilosophie der Grieehen m', 1. p. 587. n.

^'O L. I. p. 142 sqq. Oblitus est aigumentationis Boeckhianae Wilamowitzius An
325, cum scriberet: „uoch vor des Agesilaos Hgyptischer Expedition, also (!) iu den Sechziger Jah
Jahrhunderts*. Cur igitur, quaeso, nou iam anno fere 380?

1») Sotion ap. Laert Diog. Vin, 87. PaTOiin. ibid. § »0.

10) Filium habuit Aiistagoram et is filium dusdem nominis cum ayo Chrysippum medi<
Fhihidelphi, Laert. Diog. VIU, 89. VII, 186 (ubi recte vUayos pro vl6s restituit Wilamow
325 sq.). Schol. Theocr. Id. XVII, 128. Ad Chrysippum ayum pertinere quae leguntur apu
Vm, 90. ivqicMfAttf cf« Mil aXkov Itagoy Krid^oy x. u l, demonstrayit Wilamowitzius L 1. p

^) Apparet hoc e testamento Aristotelis ap. Laert. Diog. V, 12. sq. Cf. Zeller I.
n. 6. p. 21 sq. n. 2.

•.

vm

^^^'Annum 810'^): potoit igitur simol institaere Erasistratum et Kiciam^, si illam inter

^^/We 825 et 323, hanc anno fere 320 in yitam venisse samere licet, at yix potnit

^^^^ mom 300y non solum qaia tonc iam septuagenarios emt, sed etiam q[uia Erasistratus

10 fere 294/3 per aliquod tempus, ut ex notissima, quae de amore Antiochi Soteris

rcam Stratonicen illius pmdentia detecto nan*atur historia^^), quamvis fabulosa sit^

Jcmdnns apparere yidetur, medicus Seleuci fuerat, unde pi^aeterea eum yiz triginta tan-

tum annorum yirum iUo tempore Msse, yerum natum potius iam esse inter annos 340 et
325 summacum probabilitate coUigemus: contra ea scaeham Thalysioinim, id quod mox
yidebimus, yix ante annum 292 ponere licet : ergo hoc demum tempore Metrodorus Niciam
docere potuit haud paucis postquam Erasistrati studiis praefuit annis, si omnino potuit, at
ne hoc quidem admodum ci^edibile est, quonlam tunc iam erat fere octogenarius homo.
Quae cum ita sint, discipulus potius, sicut dixi, non condiscipulus Erasistrati yidetui* fuisse
Kicias et eodem f^re tompore natus esse cum Theocrito et Arato, hoc est anno fere 315.

S^d^amus enim ad Philetam. Qui antiquitus de yita Theocriti scripserunt, fontibus
non multo uberioribus usi sunt quam hodie nos ipsi: quapropter consentio quidem cum eis,
qui quae traduntur de Phileta et Asclepiade Theocriti doctoribus collecta tantummodo esse
censent ex ipsis Thalysiorum yembus 39 sqq.

ov ydq n(o xa% ifiov voov ov%b rov i^d-Xov
St^eXiiav vUi^fii, rov ix SifKo ovts ^vXrjt&v
delSwVy fidrfaxog ii no% dn^iiaq Sg xi^ iQitsiw,
praesertim cum ipsi illi scriptores expressis paene yerbis hoc confiteantur^^), at de Phileta,
quamyis obloquatur Hiller^^), recta mihi yidetur haec coniectura. Etsi enim plane ac
diserte in his yei*sibus ne dicitur quidem eum festi lUius messorii temporibus domi yixisse^
ita tamen haec yerba sunt comparata, si cum tota carminis continuitate, ut par est, coniun-
guntur^ ut poetae huius et grammatici clarissimi, quem etiam Zenodoti et Hemesianactis

'^) Satis invenilis aetatiB (»wie es scheint, noch imerwachsen** scribit Zeller 1. 1. II, 2. p. 22 sq. n. 2)
annis fere 288—284 (ApoUod. ap. Laert. IMog. V, 56) Aristoteles minor fdit utriusqne filius, nt apparet e testa-
mento Theophrasti ap. Laert. Diog. Y, 63. i^tlyttt di^ fiovko/niyip (ftkoaotjpilp »at 'AQKrTotiXtt Mt/TQodio^ov xat
^nv9h&doS vl^ xat ftaij^uy tovtioy (int. tov xtjnov xat tov ntqvnatov xat tmy olxuay tmy nqos rf x^7i(p)^ xat
avtov naaav imfiiktuty itotiltf^i tovs ngtcfivtatovs, onote o» fiahcta nQoaj(9p xata (fikoaoqiay. Patrem Metro*

domm tnm iam mortnnm esse vero proximum) sed ex his verbii tale quid colligere non licitum est. Praeterea

autem T. Sez. £mp. Hath. I, 285. nv9*ae di ^ 'AQMrtotikove ^yartiQ tQtaty ay&^aoiy iyafiid^tj, nqmoy fjiiy
NMayoQk Vfi Stayfhqitfiy oixtt^ oytt 'AQiatotikovSj dtvtiQiji di JlQoxkti JtjfiaQatov tov Aaxtdatfioyitay fiaaiki(o(
itnoyoy^y oe xat 6vo i| a^tije ttxyovvtu naZdae, HQoxkia rt xat JtfuaQotoy tovs naQa StotfQaoKp ffikoaotf-^aaytttSt
t^/i^ di MtjtQodfOQip latQ^ XQvainnov fiiy tov Kvtdiov ftttdijtp 'KQaaiatQatov di vtftjytjt^, ^ yiyttat naWAQtato^

tiktjSs Delnaratus in Theophrasti testamento unus est ttSy xo^ytoyovytwy, ergo is quidem illo tempore iam
erat adultus fortasse viginti octo annos natus. Flane falsa rettulit Plinius N. H. XXIX. § 5.

^ Ubi scholas suas medicas habuerit Metrodorus, ignoramus.

98) £ multis testibus unum hoc loco afierre suffidat Plutarchum Demetr. 49.

^) SchoL V. 40. 'Aaxktjnnidtjy toy Sa/dtoy, ov doxtZ axovatvjs ytyoyivM o StoxQitos, Vit. TheOct. p.
185f42 sqq. Westem. axovatijs di yiyovt 4>ikfjta xafAaxktjniadov, iv fivvjfiovtvtt, Cf. Georg. Choerobosc,
p. 360 Gaisf. (y. Beirnhardy. l 1.) . 4»»Jl7raf 6 Maaxakos BtoxQitov.

») Ad y. 40.

;

I

r

IX

magisti*ttm fuisse audimus ^^), inter discipulos summa cum auctoritate versantis
eripiatur, ceii;e ego quidem aegi*e sim permissurus. Ad Philadelphum instru^
patre in aulam Ptolemaeorum yocatus est^*^), nisi omnia fallunt, aut anno j
alumnus quindecim annos natus erat, aut fere hoc tempore^^): utrum manseri^
quae est Schulzei^®), R. Koepkei^^), Couati^^) sententia, an postea postj
annos in patriam redierit, non accepimus : sed sive hoc sive illud statuimus, certe j
295 et proximo tempore antecedente aut post annum fere 292 eo duce floinj
bucolicum, et illud quidem, sicut dixi, Couato aliisque, verum x^ecte hoc Wilai
placuit. Quin etiam revera si Fistula Theocrito attributa genuina est, si Lyci
est Dosiadas, si Dosiadae Ara et Theoaiti Fistuia monumenta certaminum lusi
corum, qualia inter sodales Coos exercebantur, habenda sunt, quae omnia nequ
probare neque prae&acte negare audeo, verum multo tamen magis probo quam
quod sine ulla dubitatione concedo, et haec poemata et Lycophi*onis Alexandra
Dosiadeam scripta^^) et Simmiae technopaegnia et Moeras Dirae et Alexandi
quae alia tunc prodieimt mira similis genexis artificia poetica eidem aetaj
Alexandiinorum antiquissimae sunt assignanda, haud procul a vera ratione abeij
Wilamowitzius in numeris, quibus Arae illius originem, hoc autem simul est|
subductis tempora, per quae Theocritus in Co insula vixtt, circumscripsit, annq
270. Attamen nunc eis, quibus orta sunt duo illa Hieronis et Philadelphi encl
accuratius definitis ultimus texminus non in 270, sed cexte iam in 274, px^obai
nisi fallor, iam in 280 anno collocandus et fortasse px-o 285—270 potius 29^
dicam 292 — 285, scribendum est. Nam nunc quidem unusquisque, qui Vahleii
tationes px*obat, etiam cetera Theocriti carmina, quae non Alexandiiae, sed in i
partim fortasse in Magna Graecia ^^) extiterant, nen postexiox-ibus poetae annis, s]
quoS; si quid video, e Co redux complures in patxia pex-egit, impex'tire malet Mi
nego potuisse eum etiam post Philetae mortem, cum ubique saevix-ent atrocissima
aliquod tempus in quieta illa insula manere. Philetam autem, ut regi^ediar ad
refatandum, quamquam eum propter debilitatem corporis ad summam usque sene
videri progi-essum esse R. Schulzeo^*) concedo, fere ab anno 340") usque ad i

2«) Snid. 8. V. ZfjyodoTog. Schol. Nicand. Ther. 3, cf. n. 83.
2') Bnid. 8. V. fptktjras, iysysTo di xal dMaxnlog lov divTtQOV IlToltfAuiov»
28) V. Eud. Schulze. Quaestiones Hermesianacteae, Lips. MDCCCLVIII. (Diss. Boi
Consentit Conatns L 1. p. 35.
^) L. 1. p. 12 sq.
») L. 1. p. 20.

") L. 1, p. 35 („sans doute"). 38. 41.
®) De Lycoph. Al. 1. L
^) Qua de re cf. Wilamowitz. L L
") Velnt XI. Vid. v. 11.

^) Si de IV** et V^ e scaena hoc condudere Kctt.
") L. L p. 18. 14 sq.

MH

X

r /

I

yel cei^te, si monmnentuui eins ab Heimesianacte in teHio libro Leontii apnd Athen. XUI.
597 b sqq. v. 75 sqq, commemoratum non, ut multa alia, ab hoc poeta flctum est et post mor-
tem demum Philetae si ei erectum erat, usque ad annum 385 aut 383 degisse cur sumere
non liceaty equidem non intellego. Et Ttieocritus si iam ante annum 295 in eius discipllna
fuisset, Coum foi1;asse, ne incerta quidem, sed verisimiliora spemamus, simul cum praeceptore
aut paulo post hunc reliquisset: quod si nobis sumimus, nimis longum tempus viginti
trium fere annonim in favore potentium fioistra quaerendo tiivisset. Neque ante annum
292 (ne dican\ 290), si res supra allatas reputamus, scholam suam aperire potuit Erasistra-
tus: si igitur revera non condiscipulus, sed praeceptor erat Niciae, etiam (horum duorum
commercium viroinim non potuit locum habere iam ante annum 295 : at nolo hanc rem urgere^
ne circulum in demonstrando faciam aut saltem (ut enim Metrodorus septuaginta quinque
annos natus Niciae magister fuerit anno 295, ne hoc quidem verisimile est) facere videar.

Cum tamen in tota hac computatione cum certis minus certa commixta sint, vide-
amus anne e vitis Callimachi et Ai'ati certiora elici queant. Non dubium est, quin alter
eorum altemm de facie cognoverit, id quod nusquam alibi posse nisi Athenis f actum esse ^®)
probe intellexit Rohdeus^*) vitae Arati Latinae*®) his verbis usus: fadtts est,autem nimis
mulium litteratm vir: testatur Callimadius adsistens ei ab infantia propter Praxiphanem
Mytilenum. Quae si cum loco vitae Graecae 1. p. 54, 74 sqq. W. iu^juvi/Tat yovv avrov xal
KalXifiaxog cog nqEtS^vriQOv ov fiovov iv xolg imyQdfifiaatv, dXXd xal iv roTg TtQog JlQa^iq^dvrjV,
ndvv iTvaivdiv avtov mg Ttolv/xadij xal agfctfToi' Tro^ijTijr *^) comparantur, sequi videtur eos

^ Liter annos 348 et 340 diem eius natalem ponit Ritschelius Die alexandrin. Bibliotheken,
Opusc. I. p. 66 (81 sq.), inter annos 340 et 336 Couatus.

^) Nisi forte Callimachum quoque credere volumus in Co faisse et in Thalysiis ahsconditum esse
sub Aristis agnomine Arato illius maxime familiaris (99 sqq.)» cuius supra (p. VI) mentionem feci. Sed non
iicet hariolari.

^) Der griecMsche Roman, Lips. MDCCCLXXVI, p. 99 sq. n. 3.

^) V. 38 sqq. Breys.

^^) Ex his Graecis verbis simul adhibitis, etsi non certo, tamen cum probabilitate quadam concludendum
esse puto Fraxiphanem ut Callimachi ita etiam Arati fuisse praeceptorem, id quod cur ex solis Latinis, quamyis
simplex haec videatur eorum per se spectatorum esse sententia, colligere non liceat, recte exposuit Rohdeu|s. Haud
supery&caneum erit repetere quae scripsit vir doctissimus : «Die unbehtUflich, aber gewiss wOrtlich ttbersetzten
«Worte assistem ei ab infantia mbgen griechisch etwa gelautet haben cvams (technischer Ausdruck, z. B. ApoUo-
ndor. bei Laert. Y, 9, vieUeicht auch cwtav^ wobei man an ein Contubemium des KaUimachus und Aratus denken
„mag, wie in den von Lehrs Aristarch. p. 16 ed. I behandelten FaUen) ««rw ix viov^ und es scheint, dass KalU-
«machus solch eme Jugendbekanntschaft mit Aratus iv toig ttqos nQct^Kfuytjy i6y Mviilrjyaloy (denn diesen Titel
«geben ja wohl die lateinischen Worte priypter Praxiphanem Mitiknum wieder: vgl. vit. Ar. L p. 64, 75 W.
,0. Schneider Callim.H, p.350sq.'* [Concedo hoc, etsi paulo post v. 42 sqq. interpres pro it^ k^ ngos Jm-
(fcjQoy reddit potius in quo apud Diodorum et pro ngog ^Ayiioxoy apud Antiochum et antea v. 8. pro nQos ras
Zoiikov xartiyoQiag apud ZoUum accusationes et v. 34. pro nQos iovtov apud eundem,] «WSrtlich verstanden
nliessen uns freiUch die lateinischen Worte den Praxiphanes als gemeinsamen Lehrer des KalHmachus und Aratus
«erscheinen. Durch den Zusatz MitUenum wird, beil^ufig gesagt, die Vermuthung zur Gewissheit, dass des
„KaUimachU8 Fraxiphanes ^nder erste Grammatiker"'* war, denn diesen nennt Klemens ausdriickUch einen Mjti-
nlenfter) erwSQmt habe. Wenn nun also KaUimachus mit Arat in jugendUchen Jahren irgendwo zusammengelebt
what, 80 kann man dabei schwerlich an einen anderen Ort als Athen denken: denn diese Stadt ist die einzige,
t,in der nachweislich sowohl Arat als Kallimachus emmal sich aufgehalten haben. In diesem FaUe wlirde man

contubernales fuisse et Praxiphanis peripatetici auditores, et hunc Mitylenaeii
discipulum *^) eundem illum esse Pi*axiphanem, cui*^) Callimachus libros TtQi
inscripsit et^ ni fallor, in hoc opere, in quo Arati se ipso maioris natu, licet
iuvenis esset^ arta secum sodalitate coniuncti variam doctrinam praedicavit, g
temporum memoriam reyocabat^ etiamsi haud dubie non in hac sola re totum libi
versabatur. Itaque relicta Co Ai*atus Athenas se contulerat, ibique postquam
audivit ^^), ad Zenonem ^) et stoicam sapientiam se applicavit, unde factum est^
si recte conicio^^)^ etiam in Antigoni Gonatae stoicoinm fautoris notitiam, c
gratiam veniret et anno 276, cum regnum Macedoniae ille cepisset, una
et Philonide stoicis in aulam eius se conferret ^*^). Callimachus autem^ cum h}
lovem^ si 0. Richterum^^) sequimui-, iam anno 285, sin rectius Couat
annos certe 279 et 275 editus sit, nisi iam aliquanto vel paulo saltem
anno fere 280 a Philadelpho in huius aulam est vocatus, postquam interea
Eleusine fuit in subm bio (xmfxvdQiijf) Alexandriae ^). Ergo Atticam iam reliquei
285 vel certe 282; et Wilamowitzium scio censere illis ipsis temporibus uli

«wohl Athen als gememsamen Stndienort der Beiden sich zn denken haben*'. Ceterum cf. etid

23 sqq. fyfi^tTo cf* affodQa nokvy(}a/nficaos ay^Qj tae fAaQiVQtZ KaXli/uaxoS, \

*2) Procl. in Plat. Tim. 5 C. Prolegg. in Hesiod. p. 3 sq. Gaisf. Cf. Preller De Pij
patetico inter antiqnissimos grammaticos nobili, Ausgew: Anfss. p. 93 sqq. Zeller 1. 1. p. 899. i

^) Non Hadversus quem", ut voluit Preller 1. 1. p. 97. Quamquam ntrumque signifi(
praepositione notissimum est, neque certa ego propono, sed quae verisimillima mihi videntur.
reliquit 0. Schneider 1. 1.

^) Fortasse etiam Eretriae Menedemum, sed cur hoc minus credam, dixi in n. 6.

*^) Vit. Ar. 3. (quam Spori grammatici esse nuper demonstravit Maassius noster) p.2
dt 6 "AQceros Ziyutyt i^ irrto^xro ffilonoffo), xal yfyQamai avi^ inunoX^ tiqoQ toviov. Si reapse Pei
quem pro Zenone affert vit. 4. p. 60, 10 (cf. n. 47), certe hic adiuvit tantum Zenonem m scholis
nimis infirma est huius vitae quartae fides. Id quod contra Bitschelium 1. 1. p. 71 (88),
Usenerum breviter monere hoc saltem loco sufficit. Praeterea v. n. 59.

^) Cf. Wilamowitz, Antig. v. Kar. p. 141.

^*') Laert. Diog. VH, 6. 9. 36. cf. IV, 46, licet hic de Arato taceat. Suid. v. "Aq, Vit. i
sqq. Vit, Ar. 3. p. 58, 15 sqq. = Ar. gen. v. 22 sqq. Vit. Ar. 4. p. 60, 5 sq. 10 sq. cx^kdcag (an nvaxoXaaai
IltQaaitii tb) qiXo(r6(fO) \4d-^ytfa^ xat avyfl&tjy avTi^ tU Maxfdoyiay fAfiamfJKff^iyrk vn* 'Aynyoyov i
tie Toy *AyTiy6yov xat 4'iXtte ydf4oy, Et audiendus est Rohdeus 1. L p. 65. n. 9: «wohl nicht zuf
eben als Festdichter kam er nach Macedonien gerade zur Hochzeitfeier der Beiden*'. Certe
primi iUius carminis, quod regi recitavit, hymni in Pana Arcadium (v. n. 6), optime quadrabat in
ptiaie, siquidem rectissime coniedt Usener 1. 1. praedicatas in eo esse laudes dei, quippe qui P
Gallis iniecto* Antigonum adiuvisset, ut victoriam de eis repor^aret, qua sibi viam ad Macedoniam
patefecerat, quod adeptus pace facta cum Antiocho Sotere, eius privignam et ex patre sororem Phila
et Seleuci Nicatoris fiJiam (cf. p. VIII) in matrimonium duxerat. Miror Couatum, quod 1
Boeperi Zu Aratos, in Philol. IX, 1854. p. 551 sqq, sententiam has nuptias adventumque poetar
sophorum in annum 272 post Pyrri mortem reicientis, satis iUam a Koepkeo 1. 1. p. 3 sqq. rei
tere potuit. Quamquam de Timone et Alexandro Aetolo rem dubiam esse concedo, v. n. 6 et 62,

^) Kallimachus Hymnen auf Zeus und ApoUo. Zwei Momente im Leben des Ptolema^us
(Guben. MDCCCLXXI). p, 1 sqq.

*») L. 1. p. 200 sqq.

^) Suid. B. V. KalUfA. nQly df avaTa^iyak vp fiaadfh yQafAfioia ididaaxty h '£Xfv&i
T^S ^Ali^ydQtiai,

XII

aut primis Phlladelphi hymnum in Cererem his Eleusiniis ab eo esse scriptum, quae conie-
ctura yalde mihi placet. Utut vero haec res se habet, iam saltem per aliquod ante annum
280 tempus Callimachus et Aratus communi philosophiae et littei*arum stndio Atbenis fuerant
coninncti, et Callimachus anno fere 280 iam satis clarus vir erat yix triginta annis minor
vel certe multo minor. Natus igitur est non demum, id quod cum H. Keilio^^) voluerunt
Rohdeus^^) aliique, anno demum fere 296, sed iam anno fere 310 vel certe inter annos,
id quod Couatus statuit, 310 et 305, atque Athenas videtur venisse inter annos 292 et
290 (vel 289), nihilque moror Tzetzae^^) miram illum vsavltfxov vfjg avX^^g, praesertim cum
in translatione Latina (scholio Plautino) potius aulims regius hibliothecarius legatui' et
recte forsitan 0. Schneider^) mutilum esse totum locum atque sic reficiendum: (og KaXXl'
fiaxog {%£ (ptjffiv, og) veaviifxog wv (m tots xai ovTtm sm piphodT^xTig wv) Trjg avl^^g x. t, X,
coniecerit. Accedit quod quanta neglegentia laborent tempoinmi significationes in hac
Tzetzae relatione inde apparet, quod Eratosthenes appellatur Callimachi iJAmcoTi;^. Aratus
autem, etsi maior natu quam Callimachus, tamen, cum eius fieri posset condiscipulus, haud
multis annis maior erat. Rectius igitur Linckeus**) et Couatus^^) natale eius tempus
ille inter 316 et 312, hic inter 315 et 310 quam Ritschelius^'0 inter 308 et 300 annos,
Rohdeus*^®) ferq 305, Koepkeus^®) fere 301 anno posuemnt: ego annum fere teneo 315.
Post Callimachum, nisi fallor^ Athenas petivit inter annos 290 et 288 haud longo tempore
postquam ad festum messorium iter fecit Theocritus: id quod credo, ne Callimachum nimis
iuvenili aetate ante duodevicesimum vitae annum se ad studia litterarum altiora veiiisse,
neve' Aratum aetate nimis demum provectum ad studium philosophiae transiisse et per nimis
breve tempus hunc in Co, illum Athenis bonis litteris animum iuvenilem excolentes vixisse
mihi sumere facile cogar. Neque aliter atque de Arati iudico de Theocriti anno natali,
quem iam anno fere 320 in lucem editum toto saltem lustro aetate anteivisse Arato cur cum
Couato^^) credam nescio, immo utriusque aetatem fere eandem fuisse e Thalysiis summa cum
probabilitate colligendum esse arbitror. Et viginti fere quinque annomm iuvenem eum esse

^^) loanQis Tzetzae scholionim in Aristopbanem prolegomena, in Ritscheli Opnsc. I. p. 233 sqq.

^) L. 1. p. 100. n.
. »3) L. 1. in Mus. Rhen. VI (1847). p. 117, U (in Ritscheli Opusc. L p. 206). 0. Schneider
Callimachea II. p. 298.

»*) L. 1. p. 299.

») De Callimachi vita et scriptis, HaL MDCCCLXII, p. 8.

*«) L. L p. 46-48.

W) L. 1. p. 71 sq. (88).

^) I4. L p. 100 sq. n.

^^) L. 1. p. 19. Persaetim recte Eoepkens 1. 1. p. 6 anno fere 305 natnm esse putat, cf. qnae ipse
monui in Annal. philoL CXXV. 1882. p. 738. n. 7. Vix igitnr hic philosophus praeceptor erat Arati reapse
decem fere annis natu maioris, id quod recte negavit etiam Couatus L 1. p. 47. Dionysius autem Heracleota
et ipse Arati condiscipulus non, ut traditur in vit. Ar. 1. p. 54, 57 sqq., Aratum instruxit, sed, ut recte marratur
in vit. 2. p. 56, 7 sq., ab Arato instructus est in rebus mathematicis. Frimus , quantum scio , perspeidt hoc
Wilamowitzius Antig. v. Kar. p. 125. n. 5. Cf. Laert. Diog. VII, 167. in^na di (int o jMvvCioi) x«#
"Aqaioy antdij^no ^filpiv ahiov,

») L. L p. 41.

r

xin

^ existimo, cnm &ciat boc iter, nondum cum Phileta et Asclepiade, sicnt dixj

r sed qui haud mediocres iam sibi peperit laudes poeticas (v. 27—41). Si|

reapse est Alexunder Aetolus, etiam banc ob causam mibi iam ante annuml
summus flos fnisse yidetur sodallci Coi: nam Philadelpbus ut statim baud d^
initium bibliotbecam condere maiorem Alexandiiae incepit, ita etiam haud du
vit vii'os illos doctos, quos ordinandis libris tum coUectis tum coUigendis pii
Zenodotum Alexandrum Lycophronem ^^) , idque eo magis puto, quia iam noj
Alexandi'um deprebendimus in aula potius Antigonae Gonatae versantem®^). |
sint, scaena Thalysiorum incidit inter annos fere 292 et 289: scriptum ver(|
supra (p. IV) dixi, boc cannen Alexandi-iae a senescente iam, nisi faUor, poi
Nunc enim res tandem eo perducta est, ut de ApoUoni Ebodii aetaj
Uterque qui nobis eius vitam tradidit scriptor , cuius rei ante complures iam 1
monuit Wilamowitzius, ita loquituiv ut eum, postquam semel Alexandriam r^
semper mansisse crediderit: alterius contra vitae additamentum fiabulam Ulam d
dum quam postea dicitur Alexandriam rediisse, biWiothecae maiori esse praei

^ I

cum inimico Callimacbo eidem sepulcro iUatus esse ®^), et Suidas ^*) quoque bod;
eum Eratostbeni in administi*anda bibUotbeca successisse. Quam vero exigua ^
narrationis dudum a Bernbardyo*^) merito reiectae, quodammodo iam app^
uvig Sb (faaiv . Couatus^®) cum sine uUa dubitatione eam ut oUm Ritscbe
piat, natum esse ApoUonium censet anno demum fere 260, at^ bymnum nibi]
macbi in ApoUinem, cuius ultimis versibus 105 sqq. ApoUonium tangi inter o^
anno tribuit 248, ut CaUimachus, id quod recte monet Kaibelius®®), cum pu^
annorum beUum gessisse putandus sit. Venmi quidem est Couato^®) utMerl^

") Tzptz. 1. 1. p. 110,1 sqq. (in Eitscheli Opusc. I. p. 199 sq. 206). Schol. Pla
Anon. de com. (Jbid. p. 124, 4 sqq. 125, 42 sqq.). Cf. Suid. s. v. Zrjyodorog,

®^ Vit Ar. 3. p. 58, 15 — ^18 = Ar. gen. v. 23 sqq. Nisi eum post Pyrri demmn mortl
tnlisse credere malimns. Oerte propter causam supra aUatam minime existimo, id quod voluit
p. 105, enm prins apnd Antigonnm commoratnm esse qnam apnd Ptolemaenm et inde ab anno (
etiam posteriore tempore (cf. n. 47) in ordinanda bibliotheca Alexandrina operam locasse. In tragc
a Timone Phliasio adintus est ant Alexandriae ant PeUae ant ntroque loco, v. qnae'monni in i
enim ex Antigono Carystio ap. Laert. Diog. IX, 113 ante verba ibi exscripta: ^y dt (o Tl/LKay) j

xai dKifivTUfjQicM' tfiXoyQaf4fiai6s u xal to2s noirjmls fiv&ovs yQaipa^ txayos xal dQdfiara ifvvdi>ai
didov dt jtSy iQaytpdKay ^Ale^dydQOt xal 'O/u^qm,

^) Vit. ApoU.* 2. p. 52, 9 sqq. nyk di f^affiv on inav^k^tv ds \4li^aydQHav xai av^k
^afjitvos ds dxQoy tvdoxifji^Cf, ftJf xai itoy piphoS-tjxtay lov Movndov d^Ki}S-^ya& avny xitt taff^ya
TM Kalk&f4dj(^,

^) S. V. *AnokX» xal dwdo)[oS ^EQaToa&iyovs ytyofjifyo? ly rp nQotnaairt t^S fy 'Ah^aydot
et s. V. 'AQunotfdyfic v. n. 74.

«) L. 1. IP, 1. p. 863.

^) L. 1. p. 49 sq. 51. 228 sqq.

«7) L. 1. p. 67 (82) sqq.

^) Dentsche litteratnrzeitnng 1882. p. 1749.

^) L. 1. p. 229. n. 7. p. 512 sqq.

W) Prolegg. in ApoU. Rhod. p. XEL

i

XIV

qiie hos versus videri posteriore demuin tempore ab eo additos esse, attamen ipso mortis
Callimachi tempore, si recte hoc annis fere 240 et 235 circumscripsit Couatus, ApoUonius
his calculis adhibitis iuvenis demum fuisset viginti vel quinque et'viginti annoinim, sin
rectius id usque ad annos 230—225 differemus, ne sic quidem tunc ultra tricesimum vel
tricesimum quintum progressus esset. Contra si fabulam illam repudiamus, nihil impedit,
quominus longiore ante Eratosthenem tempore anno fere iam 290 in vitam venerit ApoUo-
nius, ut 'certamen inter enm et Callimachum iam paulo postquam Theocritus Alexandriam
pervenit, anno fere 272 initium sumere potuerit. Portasse tamen sufflcit diem eius natalem
anno fere 280 impertii-e, ut rixa exarserit fere anno 262^^). Thalysia enim vix scripta esse
ante annum 255 crediderim: tantum ex eis elucet desiderium, quod poetam, si recte sentio,
tenet in vinculis aulicae vitae iam senescentem iuventutis feliciter ac libere peractae.

Pauca habeo quae adiciam de Zenodoto, Eratosthene, Aiistophane Byzantio aliis*
Eratosthenes anno fere 276, cum Callimachus popularis iam per complures annos in anla
Ptolemaeorum commoraretur, natus postquam in urbe haud dubie patiia Cyrene a Lysimacho
grammatico, qui ibi sedem et domicilium habebat, fortasse etiam inde oriundus erat, deinde,
si omnino, ut nan-atur, Callimachi disciplina utebatur, Alexandriae ab hoc vii'o claiissimo
eruditus est, Athenis vixit, donec mortuo Callimacho ab Euergete praepositus est bibliothecae
maiori Alexandi^inae''^): cui, ut nunc quidem patet, praefuit usque ad diem supremum senectu-
tem octoginta unius vel octoginta duorum annorum adeptus '^^) inter annos a. Ch. 196 et 194.
Quam in rem, si Aristc^phanem Byzantium non ApoUoni, sed Eratosthenis successorem fuisse
in hac bibliotheca administranda putamus, optime quadrat, quod hic vii' hanc provinciam teste
Suida ex altera lectione sexaginta duos, ex altera sexaginta quattuor annos natus suscepit''*). Nam
eum septuagesimo septimo aetatis anno regnante Ptolemaeo quinto Epiphane, hoc est inter annos
204 et 181'^'^), e vita excessisse accepimus: ergo si eum ad sexaginta quattuor annorum aetatem
provectum anno a.Ch. 196 Eratostheni suecessisse sumimus, natus est anno 260, mortuus 183 : hoc
autem si verum est, nihil reicere cogimur, nihil comgere in verbis Suidae '^^, qui eum puerum
a Zenodoto, adulescentem a Callimacho, post ab Eratosthene instructum esse tradit. Contra
Couatus*^^), qui eius vitam annis definivit fere 250 et 188, non potest non contendere

'*) Si tenemus verba vltae 1. p. 50, 4 sq. tovjov ds XiynM ht> ^(ftj^ov ovia iydfl^ac^at la 'jQyoytw-
ttxd, quamquam antea legitur v. 4. d\pt di Int t6 nonly non^/uccia irqdmjo, Haec repugnantia quomodo extiterit
et quomodo explicanda et removenda sit, nescio.

'^) Suid. S. V. 'i?^«T. fia^rri? (fiXoaotpov ^AQiOTOjyoS tov Xiov, yga/Li/Litxnxov dt Avcayiov lov Kv^ijyaiov
xat KaXXi>/Lid/ov tov noiffiov, /uiTfm/Ltff'^ (f' i^ 'X^ytSy vno tov TQitov IlToXf/Liaiov, • . . hi)^9ri da qx^' oXv^nidit,

Praeterea v. n. 64 et cf. Strab. I. p. 15.

") Suid. 1. 1. (^UiQbxjji fiixQ^ ^^^ m/umov (int. IlToXsfmiov) , . . iTiXsvTijtrsy n iiojiy ysyoyiog. Censor.
de die nat. 15. Pseudo-Lucian. Macrob. 27.

'*) Suid. s. V. 'AQi^nroff. nQosarfj Ttjg tov paoiXioiS ^i^Xio^xtiS ^fr' 'AnoXXtayioy stos dytav (sic BVB,
5u' A, cet.).

"^) Suid. 1. 1. fhstsiys di /usxQi' IlToXsfjiaiov 4»iXondTOQoS xat tov fiST^ avToy ^actXsvoyTOS,

'**) L. 1. fxa^T^s KaXX&/ndxov xat ZiyodoTov {dXXd tov /niy ysos, tov ds nals rjxovffs) et s. Y,'EQaT0(f9,
fxad-ritvjv kniGfjfioy xaraXintav ^AQKnoffidvrjy tiv Bv^avnov,

") L. 1. p. 50 sqq. cf. p. 34. n. 2.

i

XV !

!

Zenodoti disciplina eum nunquam, Callimachi puerum, Eratosthenis adulesce]
Etenim si cum eodem Couato^^) Zenodotum, cum Philadelphum pater eiui
socium anno 285, triginta quinque vel quadraginta annorum fuisse statuimus;
eodem viro doctissimo eum annis fere 324 — 320, quin immo si etiam ulteriu
eum iam annis 330 — 325 in lucem editum esse putamus, tamen nihil prolj
vitam perducere potuerit ad octogesimum quintum aetatis annum mortuus feij
245 vel 240*^®). Aristarchus autem, utut tempora ordinamus, Aristophanis !
cum is iam esset maturioris aetatis: natus enim inter annos 217 et 215, |
annos 145 et 143 ^^), etiamsi in Aiistophanis aetate detenninanda vellemus Cj
certe triginta tribus annis hoc viro minor erat, neque tamen vid6o, quid obi
potius a. Ch. fere 200, cum sexagenarius iam esset praeceptor, vel paulo ant^

]

i

draginta quinque quam ille minor, factus demum sit illius discipulus. Quae cui
qui nuper de quarto Aristophanis magistro Euphronio Chersonesita ratione adl
bili egit, commilito noster Carolus Stechertus®^), utinim idem postea fieri
Aristarchi praeceptor, non debebat hoc in medio reKnquere (vix enim profecto
debebat locum corruptum Schol. A Hephaest. p. 64 Gaisf. (p. 188, 22 sqq. Ws
Se ou TOvrov rov Ev(foqi(Xivog ysyovev dxQoatrig MQtaTaQXog 6 yQmpiiiaTixog^ ov
(pdvvig %ov wv Bv^avtiov ita corrigere, ut cum Bergkio scriberet ^AQvarotpdvri
sed ut cum Westphalio etiam ductibus litteramm traditis multo magis convenj
(pdvovg Tov Bv^avriov: nam si quid sapio, vitium inde est ortum, quod nominu^

in eriwem inducti Aristophanem commutabant cum Aristarcho, cum revera ni^

i

ditum esset nisi illum ab Euphorione quoque essse institutum, semel vero illiusi
supposito facile fieri posset, ut iam adnotaretur non solum Aristophanis audi
Aristarchum, verum etiam Euphorionis. I

Denique Hermesianactem ego quoque e prioribus fuisse credo Philetae j
propter argumentum a E. Schulzeo®^) allatum, quod haud mihi admodum firn
quia non solum yvwQifjiogj sed etiam ipi^og tc^ ^drjr^ perhibetur ®^), sed propter
Pausania I, 8, 7 (8) nobiscum communicatum, quod, quamvis e silentio petitum
esse puto, dico tertium et ultimum Leontii librum scriptum esse arite Colophoi

'8) L. 1. p. 34.

™) Suidas 8. V. ZtjyodoTog postquam dixit Zenodotum Ptolemaeo primo regnante vixisse (
yeyovm^ tov nQioTov)^ filios regis ab eo edncatos esse refert, xnl Toig naldai JlToXffittlov innidevaft
id quod monet Couatus 1. 1. p. 33 et p. 34. n. 2, aut Philadelphi filii aut confusus est cum I
Philadelphum instruxerit.

^) Refert de eo Suidas s. v. 'JQiaraQ^ng haec: Ttkfviii J' iv KvnQU) tavrov vm^ayayioi
yomp rf vdQom ktjffffdg. Cyprum autem haud dubie venerat profugus, cum Ptolemaeus VII '.
potitus fratris filio Aristarchi alumno interfecto etiam fautores omnes et amicos pueri persequerol
Schmidt. in Philol. YII. 1852. p. 365. Lepsius Ueber einige Ergebnisse der Aegyptisch<
Berol. MDCCCLm, p. 49.

^^) Do Lycophrone Euphrenio Eratosthene comicorum interpretibus, Gryph. !MDCCCLX]

®) L. 1. p. 12. Repetit Couatus 1. 1. p. 32. 35.

^) Schol. Nicand. Ther. 3. o 'Eo^utjrtiava^ [ouroc] r^/AoC tw ^^kriT^t xal yytOQtuog ^v»

XVI

macho dirutam, hoc est, id quod demonstravit Rohdeus^*), si minns ante annum 287, certe
tamen ante annum 281. Accedit quod poetica eius ratio sapere videtur tempora, quibus
nondum plena florebat Callimachi auctoritas: certe Antimachi Lyden admiratus et imitatus
est Hermesianax ^% vituperavit et respuit Callimachus "®) meliore iudicio usus. Utrum rectius
Schulzeus®^ inter annos 328 et 320 an Couatus®^) inter annos 330 et 326 Hermesiana-
ctem natum ess6 opinetui*, difficile sane est dictu.

TJnum superest, ut Couati tabulae meam opponam. Et illa quidem haec est:

-

natus est'

bibliothecae praefectus

mortuus.

Philetas

340—336 «

4

285

Hermesianax

330—326

•

Zenodotus

324—320

282—280

?

Theocritus

320—315

9

«

Alexander Aet.

320

?

Aratus

315—310

245—240

Callimachus

310—305

P

•

240—235

Eratosthenes

•276—273

240—235

196—193

ApoUonius

260

196—193

188

Aristophanes

250

188

173

Aristarchus

217—215

173

145—143,

niea vero haec:

Philetas '

f. 340

285—280

Hermesianax

330—320

?

Zenodotus

330—320

285—283

245-240

Theocritus

f. 315

post 255

Aratus

f. 315 -

ante 240

Alexander Aet.

f. 315

•

Nicias

f. 315

?

Oallimachus

f. 310

245—240

230—225«»)

Apollonius

290—280

?

Eratosthenes

f. 276

230—225

f. 196

Aristophanes

f. 260

f. 196

f. 183

Aristarchus

217—215

f. 183««)

145—143.

^) L. 1. p. 75 sqq. n. 1.

^) Cf. quae disseruit Cpuatus 1. 1. p. 91 sqq.

^) Fr. 74b. Avi^ri xat nccj^v yqafji^a z«* ov ioqov.

87) L. 1. p. 12.

88) L. 1. p. 85 sqq.

8») Callim. Epigr. 23, 6. Stat. Silv. I, 2, 253 : senex,

^) Si omnino bibliothecae erat praefectus: nam in mera coniectura hanc rem positam esse notum est.

XVII

Cum haec typis iam impiessa erant, novam disaertationem Bi
kiitos Hieron" inscriptam in Annal, philol. OXXXI. 1885. p. 366— 3(
cRrmeu Theocriti XVI"^ auno aiit exeunte 263 aut ineunte 262
Vahlenum demonstrare couatus est. Urgente t«mpore nequeo rem ea
tioue deuuo examinare: nolo tamen dissimulare me noudum poenitere iut
disquisitionibus feci. Immo quam solam attulit rationem Belochius mi
274-270 cum pax esset inter Cartliaginienses etSyracusanosHieroni admodi
tantas ineptias Theocrito tribui ratus, ut hoe ipso tempore bellum praedict
ut aliquaudo Poenos Hiero e Sicilia expelleret, ea iam antequam proposit;
Vahleno*^) refutata videtnr, et revera si non satis apte ae prudenter, i
verim, tales spes Theocritus, qui poeta erat, non politicus, in medium
quo mulfum Hierouis intererat, ne Carthaginieuses irritaret, fortasse hai
movit, ut Theocriti Gratiis Musisque favorem suam denegaret. lam eniui
commentatio prodiret, ego quidem nunquam potui asseqni, quomodo poett
complui-es annos Alexandriae commoratus Ptolemaei Philadelphi liberal
bus extulisset (XVU, 106—120. XIV, 60 sqq. cf. XV, 106-111), a
scx-iberet, quae in huius carmiuis v. v. 5—67 legimus®^), maximequt
gravissimam hane offensionem, quae sententiae ab eo defensae obstat,
euntem*'). Sed non minus altnm est eius silentium de alia re mihi sj
bata, nusquam dico sermonem esse de propinquo bello cum Carthaginii
ea, quae aliquando in his rebus futnra sint tempore posteriore, a poe
monstrari, et omniuo «on ea, quae iam peifecta sunt ab Hierone, piue
perficiet, si spes haud fallet Theocritum. Quapropter uequaquam credi
opinio, eam ob causam noii regem illum in hoe carmine appellari, quia
ne nimis sentirent cives hanc regiam eius potestatem, sed, id quod re
vidit Vahlenus, quia nondum rex erat, cum hoc carmeu ei dedicaret
ipse illud cavit, inde tamen non sequitni' sileutium de hac dignitate et
postulatum: immo si reputo, qualis sit uatura hominum, vereor ue, si ear
anno 263/2, tale siientium Theocrito maius iu vitium vertere cogamur quan
de Carthaginiensibus aliqnando e Sieilia eiciendis, si anno fere 274/3 est p
re alii aliter iudieent, id saltem miniaie concedo, de victoria, in qua ut iu nuUa alia re ]
bellica gloiia nitebatui', e Mamertinis ad Longanum anno 270 reportata ut item taeet pi
tacendum ei fuisse anno 263/2, quia tune Mame]'tini non ut antea hostes , sed una cum ]
socii Syracusanorum essent : non enim video, cur non utramque rem habilis poeta ita
coniungere, ut pristinae cladis memoria nullum odium novis sociis excitaret.

") L. 1. p. 840.

^) Si nfttus est Theocritua aniio fere 315, num omnino credibile videtnr eum uaque ad au
J2, boc est nsque ad qninquagesimQin secundum fere vitae tLonum fniBtra fautorea Bibi qnaesivisa
") Qnamquam enm minime neglexit Vablenus 1. I. p. 841 eq.

XVIII

(
/

Ergo quamquam paulo fortasse confidentius, quam par est, supra locutus sum p. YI,
tamen nunc quoque quae ibi proposui aut vera mihi videntui- aut vero saltem proxima, et
nunc quoque credo encomium extitisse Hieronis inter annos 274 et 272 et encomium
Ptolemaei inter annos 272 et 270®*). Certe Theocritiis postquam illud frustra obtulit Hieroni,
relictis Syi-acusis Alexandriam transmigravit neque ante annum 273 neque post annum 270.

^) Cf etiam Wilamowitz, Antig. v. Kar. p. 220. n. 41: „eiu gedicht fiir den dortigen rhapso-
denagon ist der hymnos auf Delos von Kallimachos, der in die Zeit der ptolemjlischen suprematie fallt. er ist
beeinflusst durch den Ptolemaios des Theokritos, der noch in den siebziger jahren gedichtet ist'".

et
im
li,

50-

ist

880.9 .8084« C.1

Analtcta AlaxandrlfMi chAMB1864
Stanford

y^.1

3%^^

3 6105 045 052 854