Skip to main content

Full text of "Analecta algologica : observationes de speciebus algarum minus cognitis earumque dispositione"

See other formats 


Agardh,J.G. 


Anslecta algologica.Observat'ones de 
Speciebus algarum minus cognitis earum- 
que dispositione. T1892. 

-- -- Index generum et specierum quae 
in opusculis Analecta algologica cum 


DCont.I,II et III inscriptis memorantur. 


1896. 


i $ s - 
E k * 2 JP : 
; à e "2 T" ! 
1 À Lr e e. 
n & DM - » 


a. i , 
i 1 x E 
T d ^ 
2 
* i i rà , Y 
j - | ! ! 
! i ; E L ^. 
1 5 1 
z 
Xn. S i 
p us i 
i r 
« » 
: 
iy " H 
v p.d f : E 
8 E à 
| « 
á P 
t 
, bh! ^ 
" n 1. 
B 1 k 
k $5 
LES k HW. s 
i - M "d^ 
Y ME ut 4 € i ) 
à M ! 
d ORE 3 
c ww . E 
E it ! 
uc : ? EX d 
X em 
TOM i à 3 * 
: Tb P * EA " 
- . 
: E - 
& $i * 
^ * & : 3 
NE h . 
[| p 


d [ 
' » & 
7 * PT 
* UE J Ss " 
* 1 : 
H : p: : R 
P H 
i 1 "ur ^ 
] w y Eod ! 
" un 3 j 
P ] ^ i X , 
Ya [S 
H iBul 
: i 4m 
i: 
( ;Á i | 
) d j " 31 iN 
P à / 
, 
Li is 
: P 1 
3 ! u 
( E kt 4 
"i 4 " A 
| $ 3 
4, ; 3j 


8061 "L2. Hif "1d 
'A^N (esnoviíe 
SIOXe]I 
"2uJ| *S04g p4ojÁer) 


Jeputg 
jejuduueg 
p4eoqsse4g 


ANALECTA ALGOLOGICA. | 


OBSERVATIONES DE SPECIEBUS ALGARUM MINUS COGNITIS 
EARUMQUE DISPOSITIONE. 


ti os 
AUCTORE JG. AGARDH. 


(EX ACTIS S0C. PHYSIOGRAPHICZE LUNDENSIS TOM. XXVIIL) 


— —1:6-4—— 
X 
x 4H "rA 
NuQONAL MUSEUZZA 
LUNDJE 1892. 


FORMIS BERLINGIANIS. 


Analeeta Algologica. 


Observationes de Speeiebus Algarum minus cognitis earumque dispositione. 
Auctore 


J. G. AGARDH. 


De Generibus Callithamniorum. 


Vix est Genus Floridearum de cujus limitibus et sub divisione magis quam 
de Genere illo Callithamnii dissentiunt hodierni de Algis scriptores. — Quale 
Genus prima vice a Lyngbyeo cireumseriptum fuit, tale Species ejusdem a Flo- 
rideis plurimis alis facilius dignoscere licuit. Inter alia Genera (Chondrus, 
Gelidium, Gigartina), que ducente habitu erearunt primi systematis conditores, 
Callithamnion olim considerarunt Genus eximie naturale. Dum vero in aliis 
ejusmodi Generibus, ut structuram examinare inceperunt, typi diversi facilius 
dignoscebantur, ea, contra, videbatur in Callithamniis structure simplicitas, ut 
null fere suadente structura adparerent characteres, quibus Genera aut subgenera 
diversa indicata viderentur. Quum denique quoque inter Algologos prevaluit 
opinio, principia systematis ex differentüis partium fructificationis esse dedu- 
cenda, dijudicandum restabat quomodo hze organa im diversis Speciebus Calli- 
thamnii differrent; quin immo, si typi diversi revera dignoscerentur in una aut 
altera Specie, latuit sepissime an in aliis et quibusnam Speciebus organa fructi- 
fieationis consimili modo formata obvenirent.  Sphzrospore, quee et numerosiores 
plerumque proveniunt et observantur facilius, in plurimis Speciebus diutius qui- 
dem cognitze fuerunt; at in eadem Specie alii observatores alium typum digno- 


Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXVIII. m 


bo 


J. G. Agardh. 


scere haud raro crediderunt '). Dum in ahis Algis videtur facile dietu. utrum 
sperosporze | crucéatim an. friangule divise obveniant, ipse spore in Callitham- 
niis nune ita disposit:? observantur, ut dubium videatur utrum uno aut altero 
modo sphzrospore | subdi visse fuerint *). In nonnullis Speeiebus, quas Genus 
proprium constituere erediderunt (Acnocn;griuw. Negel?, TuENTEPORLIA Pringsh.), 
eadem organa, que olim spherosporas putarunt, alii alio modo. explicant, prz- 
termissis omnino 1conibus a Harvey datis, in quibus sphzrosporas, triangule 
divisas, evidéntissimas delineavit. 

Favellas quod attinet, satis constat has in multis Speciebus jamdudum de- 
tectas fuisse, et in multis jam quoque delineatas. Sunt vero quoque Species et 
diutius eognitz' et frequenter obvenientes, in quibus favellee ita rare videntur ?) 
ut et dubia de earum proventu in his Speciebus allata fuerint *). 

Antheridia denique usque ad nostra tempora in paucissimis tantum obser- 
'ata fuisse, confiteri fas est. 


!) Paues sunt Species inter Callithamnia, in quibus sphirospors evidentius cruciatim 
divise obveniant quam in C. eruciato. N:geli vero, qui hauc Speciem novo Generi Anti- 
thamnii typieam consideravit, huic sph:zrosporas triangule divisas tribuit (Newer. Alg. Syst. 
p. 202); postea (System der Ceram. q. 93) sphsrosporas easdem cruciatim divisas descripsit. 
In eodem opusculo p. 103 sequentia habet: ,lLs gibt nicht selten Tetrasporen bei denen 
man in Versuchung kommen kónnte sie für kreutzíórmig getheilte zu halten, indem eine 
cerade, bald etwas zichzachfórmige, bald gebogene Querwand 2 obere und 2 untere sporen 
trennt. Allein diese Anordnung geht in die reine tetraedrische über". 

*) Harvey, qui tot QCalhthamniorum Species iconibus eximiis illustravit, sphzerosporas 
fere omnium triangule divisas depinxit. Ipse im multis cruciatim divisas sph:erosporas ob- 
servavi; errorem vero hac in re facilius obvenire posse, verba N:egelii mox citata indicare 
viderentur. 

3) De Callith. eruciato expressis verbis monuit Harvey, se in planta, ad oras Britannic 
haud raro obveniente, frustra favellas quzeritasse. De Speciebus, quibus Genus Rhodochorton 
instituit N:egeli, inter quas sunt plures ad oras Europeas frequentes, constat favellas non- 
dum in his inventas fuisse. 

*) Negeli: (System. der. Ceram. p. 66) sequentia habet: ,Unter den Ceramiaceen gibt es 
einige von sehr allgemeiner Verbreitung, und. gerade auch da vorkommend, wo unermüdliche 
Algologen an der Küste wohnen, bei denen wohl Tetrasporen aber keine Keimfruchte bisher 
cefunden werden. Es gehóren hieher z. B. die Arten von HRhodochorton (Zh. Hothii und 
Jloridulum) und. Antithamnion (A. cruciatum). Ist es aber nicht misslich, eine Pflanze nach 
einem Organ, das sie nicht besitzt, zu characterisiren, in System einzuordnen und rüchsicht- 
lich. Ihrer natürhschen Verwandschaft zu beurtheilen, nach einem Organ von dem man will- 
kührhich annimt dass die Natur, wenn sie es bilden wollte, vielleicht es so gestalten wurde?" 
Hodie constat hse deficientia Organa in his plantis et inventa, et delineata fuisse, 


Analecta Algologica. 


Quis quidem. omnia perpendenti, mihi Species Callithamnii deseriptas plus 
quam 100 in Epierisi enumeranti adparuit Genus lubentius intactum retinendum 
esse, quam dissolutum in Genera, quibus singulis nee suos characteres rite indi- 
eatos, nee limites certos delineare licuerit. Jam quidem eo tempore cognitze 
fuerunt observationes, quae indieare. videbantur Species heterogeneas inter Calli- 
thamnia militare; et sub tempore postea preeterlapso alie observationes promul- 
gate fuerunt de singulis Speciebus, quas typos novorum Generum consideratas 
voluerunt. Quibus vero limitibus hac nova Genera cireumseripta. essent, sepe 
nee indiearunt, nec comparatis characteribus datis facilius concipere liceat. —Ge- 
nera condere characteribus a. modo ereseendi. (Jihodochorton, Herpothamnion) a 
ramifieationis norma (opposite aut alterne pinnata, dichotoma aut vage ramosa, 
et qua ejusmodi sunt) hucusque repudiarunt plurimi de Florideis scriptores; nee 
Herposiphonias ab alus Polysiphonüs ob crescendi modum ut Genus sul juris 
lubenter assumerem; nec Laurencig Species, ramis aut alterne exeuntibus, aut 
oppositis, aut vagis instruetas, ad Genera ejusmodi characteribus diversa referre - 
eonsueverunt. Sunt alia quoque Genera ( M'rangelia, Centroceras, Ceramtum) 
in quibus Specles invieem differunt. nune ramellis mollissimis penieillatis. in- 
struet:e, nunc firmioribus et obtusis, nunc rigidiusculis et acumine spinaeformi 
terminatis; haud tamen scio Specles horum, hoe modo diversas, ad Genera di- 
stineta. relatas fuisse. 

Equidem non is sum qui megarem diversos typos Genericos ex habitu, 
ramificationis norma et alus ejusmodi characteribus sepe indicari; at ea, quie 
habitu indicata diceres Genera, aut structura abludente, aut differentiis 1n par- 
tibus fruetificationis confirmata plerumque voluerunt; et hoc modo charaeteres 
ex habitu deducti non primarii aut soli, sed. tantum accessorii considerantur. 1 
his principis ducti, Callithamniorum  Speeies consideramus, quis negaret has 
suadente ramificationis norma plures et admodum evidentes typos ramificationis 
indicare. Si vero quaerimus quimam singulis his typis sint characteres fructifi- 
cationis, patet neque in structura favellarum, neque in sphzrosporis eosdem re- 
venire eharaeteres in illis omnibus Speciebus, quas ob ramificationis normam ad 
idem Genus pertinentes conjiceres. Sph:erospor:e, quarum divisionis modo tot alia 
Genera dignoscere consuevimus, obvenire videntur nune triangule, nune crucia- 
tm divise im omnibus istis — ex ramificationis norma distinctis — typis Calli- 
thamniorum. Multo minus ex favellarum struetura diversa characteres genericos 


indieatos fuisse putarem; aut si ejusmodi in una aut altera Specie indicantur, 


1 J. G. Agardh. 


ex his eoncludere licet quibusnam alis Speeiebus privi sint. — Latet insuper, me 
judice, eujusnam valoris sint, aut quis significent characteres ex structura cysto- 
carplorum deducti —- utrum differentias zetatis indieent an typos Genericos di- 
versos. Plerumque majoris momenti considerarunt differentias ex presentia aut 
defectu involucri, favellam. eingentis, deductas; et ejusmodi differentias admodum 
eonspieuas ipse quoque observavi. Ex 1s vero, que ipse vidi), concludere 
vellem differentias allatas potius stadia evolutionis diversa, quam typos Genericos 
proprios saltem in quibusnam indicare. n Speciebus a me observatis, quie si 
notas habituales respicias ad plures typos diversos (Cruciate, Pectinate, Peni- 
cillatee), quos inter Specles ramis oppositis instruetas dignoscere liceat, perti- 
nent, conspicuam analogiam in evolutionis modo cystocarpii adesse putavi. Fa- 
velle nimirum in his omnibus generantur intra congeriem densissimam ramulo- 
rum; interiores, ipsum involuerum constituentes, ramelli sunt molliores et ineur- 
vati; prout vero ramuli in planta sterili sunt aut mollissimi aut rigidi, ramuli 
involucrales exteriores sunt forma diversi — quin immo in Speeiebus evidenter 
proximis (C. cruciatum. et C. mucronatum). — In omnibus intra eundem nidum (ut 


!*) In. Call. plimula favellas ad apices ramorum plures evolutas, involucro proprio nullo 
cinetas, delineavit Harvey; ipse favellas involucri ramis magis patentibus cinctas (in Speci- 
minibus Europsis) quoque observavi. Specimina vero nonnulla Novis Hollandis, quie ad 
eandem Speciem referuntur, favellhs congerie densissima ramulorum convergentium cinoctis 
instructa vidi, Quia ramuli in OC. plumula rigidiuscul,, exteriores hujus involucri ramos 
quoquoversum porrectos; interiores vero incurvatos, et, ut mihi adparuit, substantia magis 
mucosa insignes — quasi dissolutionis signa pr:bentes putavi. Intra eandem congeriem 
ramulorum nucleos plures observavi, unum majorem quasi principalem, alios plures minores, 
quos solutis ramellis involucrantibus demum in suis ramulis terminales finxi, quales pinxit 
Harvey. ln C. eruciato, C. mucronato, C. americano easdem ommino differentias obvenire, 
ex meis observationibus concludere ausus sum; quin mmo in C. erwciato et C. americano 
favellas demum subnudas dicerem, aut paucissimis ramellis involucratas, in suo pedicello 
subsimgulas. 1n nulla mihi cognita Specie involucra magis conspicua et ramellis eximie in- 
curvatis magis evoluta adesse putarem quam in illo Ca/lifh. comoso, cui Genus proprium 
Warrenice jamdudum condidit Harvey; favellas hujus vero demum subnudas vidi aut tan- 
tum paucissimis ramellis involucratas, in suo pedicello subsingulas.  Sph:rospors» hujus 
oblong:z et cruciatim divisie cum ns C. erwuciati omnino convenientes videntur; summam igi- 
tur inter has Species affinitatem esse facilius conjicerem. | At in Warrenia rami majores 
corticati fiunt filis intra membranam ab initio decurrentibus, demum admodum externe con- 
spicuis; et ab his fihs dein provenire videntur ramelli brevissimi dense pullulantes, quibus 
penieillnogrum quasi pedicelli pube brevissima hirti adpareant.  Conjunctis his characteribus 
typum Genericum proprium Warreniam constituere, jam ab initio credidisse Harveyum, satis 
constat. 


^. atv 


Analecta Algologica. ) 


ita dieam) nuelei plures formantur, initio proxim1; dein, ni fallor, dissolutione 
ramellorum singuli separantur et invieem liberi evadunt. 

Si comparantur dispositiones Speclerum et Genera nova, que in locum 
veteris. Callithamnnu Generis substituere. voluerunt recentiores de. Algis scripto- 
res, mira sane adpareat opinionum varietas. Nonnulla horum exempla afferre 
placet. 

Nigel, qui jam 1861 de Ceramieis propriam dissertationem. publiei juris 
feelsse videtur, numerosa creavit Genera, quorum plurima vix postea recepta 
scio. Inter haee vero sequentia, partim, si non omni respectu, adoptata fuerunt: 
1. Acrochetium, quod nomine Chantransie dein. a. 'Thuret (1364) receptum, ab 
aliis sepe cum. Speclebus ad Rhodochorton relatis conjunctum; 2. fihodochorton, 
quod a plurimis hodiernis receptum ( Kjelman, Traill, Holmes et Datters, Harvey- 
Gibson), nomine vero mutato (Thamnidi) a Thuret deseriptum — favellis. ho- 
diedum ignotis, quoad proximas affinitates adhue forsan dubium; nonnullas Spe- 
cies (C. spinulosum et C. sparsum), quas ad. Aerochezetium. retulit. Negeli, inter 
Rhodochortones a. Kjellman enumeratas video. 3  A»thamnion, cui preter C. 
cruciatum etiam C. mucronatum pertinere denique assumsit N:geli, tum 4nti- 
thamnion, tum. Pterothamnion. Negehi comprehendere. statuit "huret; ali plu- 
rimi omnes Species Callithamniorum, ramis sterilibus oppositis aut. verticillatis 
instructas ad idem Genus Antithamnii referre. videntur (Kjellman, Holmes et 
Batters) | Ardissone Antithamnion tantum  sub-Genus Callithamnii: constituere 
putavit. 

Jam ante Negelium J. E. Areschoug novum proposuerat Genus Spernmo- 
thiamnti, characteribus: fundatum a struetura cystocarpiorum deductis. Quo ma- 
gis, novis observationibus (a Pringsheim, Thuret, Bornet aliisque) factis, Species 
hujus Generis. inter typos habituales diversos Callithamniorum colligere persecuti 
sunt, eo evidentius adparuit hoe Genus optimo jure creatum fuisse; Genus Sper- 
mothamnii quoque ab omnibus hodiernis receptum putarem. —N:egeli, qui non- 
nullis ejusdem  Speciebus suum Genus Herpothamnion creavit, characteribus a 
vegetationis modo plantarum petitis ductus, species admodum diversas huic ad- 
numeravit. Quin immo in C. pluma se cystocarpila eum iis C. Turneri con- 
gruentia observasse statuit, quod omnino repugnat iis, quae postea observavit 
Bornet. llis autem pretermissis adhue in recentissima quam vidi dispositione. 
Callithamniorum (Holmes and. Batters. List of the Br. Mar. Alge)  Ptilotham 


nion pluma juxta Spermothamnion dispositum. enumeratur. 


6 J. G. Agardh, 


Nescio anne his exemplis satis probari viderentur ea, quie supra attuli de 
inveniendis. eharaeteribus Generum, horumque limitibus inter Species Callitham- 
niorum. Vani me judice, permaneant conatus Genera horum condere charac- 
teribus, qui ex habitu, ramifieationis norma aut alis, que ejusmodi sunt, dedu- 
cantur. — Charaeteres. Generum, comparatis partibus fruetificationis, antea Inveni- 
antur, et his inventis sit ut note, ex habitu deduetze, characteres preebeant. diffe- 
rentiales eximios. Ex observationibus a me faetis quoque concludere ausus sum 
haud paucas et sat insignes m evolutionis modo favellarum obvenire differentias 
inter Specles, quas ramificationis. norma. affines putares; et Genera propria his 
differents indicari vix dubitarem. — Typis vero his indicatis assumere posse cre- 
didi quoque singulis spheerosporas esse suo modo proprio eonformatas; et ita 
Genera, organis utriusque fruetificationis ) proprio modo eonformatis indicata, 
sepius vidi characteribus ex habitu deduetis confirmata. Quousque vero typos 
Genericos, partibus fructifieationis indicatos, ex habitu plante sterilis recognoscere 
liceat, de hoe vix misi observatis singulis Speciebus certius statuendum esse 
putarem. 

Quicumque igitur Species Callithamniorum ad. Genera, fruetifieationis. cha- 
racteribus. indieata, referre susciperet, el sine dubio majores quam in plurimis 
alis exspectand:e viderentur difficultates; et hae de re convictus periculum ejus- 
modi eonatus in diem de die prolatavi. 51 hodie, species plures novas descrip- 
turus, tamen rem adgredior, spero fore ut justi rel sstimatores mite ferant de 


hoe conatu judicium. 


Antea quam de singulis Generibus, quie inter Callithamnia. instituenda 
videntur, seorsim seribere suscipiam, pauca de ipsa structura frondis praemittenda 
putavi, quee ad. eharacteres, Generibus datos, intelligendos forsan condueant. — Nisi 
magnopere fallor, frondes Callithamniorum structuram simplicissimam offerre, ple- 
rumque assumserunt; nimirum frondes earum filiformes singulis seriebus cellula- 


rum superpositis constare. | Ex hae vero structura nonnullas species cortieatos 


') Antheridia alios quoque afferre characteres Genericos, convictus sum; at h:ec organa 
in paucis Speciebus tantum observata putarem. Plures typos diversos in nis, qui mihi in- 


notuerunt, dignoscere credidi. 


-l 


Analecta Algologica. 


abludere, quas quoque Genus proprium constituere censuit Kützing. —Observan- 
tibus autem" hoe stratum corticale adpareat illud generari filis, a. basi ramorum 
provenientibus et deorsum descendentibus intra ipsam membranam ocellularum, 
quibus frons constituitur. Ejusmodi autem  evolutionem totius systematis orga- 
norum, quam in haud paucis admodum copiosam et evidentissimam sequi liceat 
(m Call. Dasyoides et alis) intra ipsas membranas aliarum cellularum perfici, 
admodum insolitam esse, si non inter alias plantas inauditam, conjicio !; et haec 
mihi perpendenti aliam explicationem rei inveniendam esse nonnulle observa- 
tiones indicare videbantur. In pluribus nimirum Speciebus spheerosporas vidi 
limbo hyalino admodum erasso cinectas, et in hoc limbo facilius distinguere licuit 
stratum quoddam exterius, ab interiore separatum linea concentrica sat conspi- 
eua; quod mihi indieare visum est preter ipsam cellularum membranam (arti- 
eulos) totam frondem in Ceramieis cinectam esse membrana propria exteriore, 
quam vices ewficule cujusdam, ommes partes induentis, supplere putarem. Sepe 
hee euticula non seorsim conspiciatur, utpote ipsam membranam cellularum 
ubicumque sequens; in alis vero locis presentiam ejusdem vix demegari posse 
putarem: pluribus observationibus, im diversis Speciebus Griffithsiarum factis, ita 
constat, totam fructificationem, et admodum quidem compositam, formatam fieri 
intra limbum omnino indivisum *), quem cutieule pertinere non :egre assumerem 
(tota fruetifieatione aut generatione aut transformatione cellularum interiorum ori- 
unda) Eodem modo antheridia, qu:& in nonnullis thyrsum verticillis numerosis 
superpositis ramellorum minutissimorum constitutum :emulantur, intra membra- 
nam exteriorem non subdivisam (euticulam), quasi unicum articulum constitu- 
entem, . inclusa adpareant?); ipsum autem antheridium transformatione plurium 
artieulorum interiorum ortum vidi; demum eutieula indivisa evanescit et anthe- 
ridiorum partes numerosissimas nudas observavi, nisi forsan credere liceat, sin- 
gulas sua cuticula propria esse inclusas. Si his exemplis probatum videretur, 
membranam articulorum in Callhithamniis dupliei strato revera constitutam esse, 
quoque assumendum putarem fila illa deseendentia, que intra membranam de- 


') De his fihs descendentibus cfr. J. Ag. Morph. Florid. p. 26; in multis Callitham- 
niorum Speciebus hsc fila sunt admodum conspicua, si frondes observantur iis locis, ubi 
inchoantem illorum evolutionem — in fronde inferne corticata — sequi liceat. 

?) J. Agardh Morphologia Floridear. p. 90; Fl. Morph. Tab. I. fig. 3—7 et squ. P. 
Wright On the cell struct. of Griffütsia setacea Tab. V. fig. 3 et 4. Thuret Etud. phyc. 
Tab. XXXVI fig. 2. 

*) J. Ag. Bidr. Alg. Syst. IV. fig. 1. 


8 J. G. Agardh. 


eurrentia dieuntur, revera Inter illa strata, ab ipsis distracta, disposita esse. Que 
vero si ita sint, probe distinguendum mihi videtur inter structuram frondis hoc 
modo ortam, et eam quam in Spongocloniis habemus, quarum frondes spongiosce 
oriuntur filis extra euticulam  erumpentibus, et ramis suis invicem conjunctis 
frondis partes inferiores (quasi stuposas) obducentibus. 4mtheridia, quae in Calli- 
thamniis propriüs constituuntur corymbis minutissimis, secus longitudimem arti- 
eulorum sepe seeundatis, ab ipsa interiore cellula artieuli provenire, et extra 
euticulam, quasi ruptura eutieule faeta, emergere, equidem observare credidi. 
Favellas Callithamniorum pedicello minutissimo suffultas seepe videre credidi, quo 
mediante nucleum ab ipsa cellula (intra cutieulam) provenientem conjeci ^). 

Strueturam. frondis Callithamniorum ita. explicanti, mihi. adparuit plura alia 
argumenta probantia ex struetura aliorum. Generum quoque deducere licere. Ita 
stratum corticale cellularum minorum, quod Ceramii et Centroceratis Speciebus 
eharacteristieum novimus, a cellulis paulo majoribus, quie extra genicula ipso- 
rum articulorum quasi interstitialia generantur, ab initio provenire, et novis ejus- 
modi cellulis sursum et deorsum productis formatum fieri totum stratum corti- 
"le, inter ceuticulam. et membranam articulorum expansum, mihi vix dubium 
videtur. 

Quod attinet ipsam evolutionem organorum, qui sunt propagationi inser- 
vientia, impense doleo me nullas offerre posse observationes ita perductas, ut ex 
his evidenter deducere liceret, quomodo unum evolutionis stadium ex altero pro- 
veniat. Quomodo vero ipse hane evolutionem ex meis observationibus percipere 
valui, id paucis adumbrare hoc loco conabor. 

Plurimis, si non ommibus Callithamniorum formis id normale putarem, ut 
spherospore et antheridia in ramulis ultimi ordinis proveniant, favelhe vero a 
partibus. antecedentis ordiis transformate fiant, involuerali adparatu, ubi hie 
adest, a ramellis ejusdem formatis. 

Sphzrosporas, quales maturescentes sepe adparent, ab articulo infimo ra- 
melli (novi ordinis) transformato oriri, facilius putares; hine spherospore in his 


spe in ramulo sessiles, et eo loco posite, quo ramelli novi ordinis provenirent. 


!) Exstant quoque alie observationes, qu: ad structuram dictam illustrandam sine dubio 
conducant. lta A. J. Harvey Gibson de structura sphsrosporum in HRhodochortone scri- 
bens, nucleum, cruciatim divisum, evidente et indivisa cuticula cinctum delineavit, et hanc 
esse facile erederes, quam emissis sporis persistentem observavit. Quomodo vero explicentur 


icones, quie innovationem frondis demonstrarent, mihi dubium videtur, 


Analecta Algologica. 9 


Sunt. vero quoque alie formze, in quibus sphserosporz pedicellate, uno nempe 
aut altero artieulo suffultz:&. generantur. Ultimo demum tempore didicimus arti- 
eulum penultimum, et dein antepenultimum, in sphzrosporam mutari, postquam 
spore ex articulo terminali, apertura apice facta, eruptee fuissent !'). Nescio vero 
an qui ita normalia adpareant in nonnullis, ea quoque sque simplicia in aliis 
perfieiantur. In Callithamnio ILavicino (Tab. I. fig. 17— 20) eujus ramuli termi- 
nales a basi crassiuseula subito in apicem acutum rigidiusculum attenuantur, obser- 
'avi In specimine uberrime spharosporifero alios ramellos modo dieto rigidiusculos 
et aeutos, alios vero produetos in filum tenuissimum tubulosum, nunc magis strictum, 
nune apiee ineurvato aut paulisper inerassato, evidentius obtusum, canali interiore 
perlucente at angustiore fareto, contentu minutissime granuloso, ex albido-griseo 
(nee colorato) hane partem superiorem fili, quasi articulatione, at parum con- 
spieua, a parte inferiore subbulbosa separatam vidi; et m hae parte inferiore 
endochroma fere bulbosum, paulo magis conspieuum observavi. Quum in hac 
specie artieuli ramellorum ultimi (steriles) sunt in acumen rigidum producti et 
articulo brevissimo terminantur, in quo spharosporas immediate produectas vix 
exspectarem, subrepsit mihi suspieio organa mox deseripta ad productionem 
sphzrosporarum quodam modo conferre. Finxi sphierosporas ab infima parte glo- 
bosa, quam in organis dietis observavi, transformatas fieri, superiore parte tubu- 
losa demum forsan dejecta. Organa dieta, que in specimine sphzrosporis aliis 
maturescentibus uberrime instructo, plurima observavi, hoe modo forsan facillime 
explieari posse putarem; nisi ex altera parte vix denegandum videretur organa 
descripta summam offerre similitudinem eum adparatu trichophorieo, cui func- 
"tiones omnino diversas tribuerunt nostri svi observatores. ^ Addere placet me 
superiorem partem horum organorum in pilum elongatum flaecidum, et ut mihi 
adparuit suo contentu evacuatum, transformatam vidisse; quoque animadvertere 
opportet me in alio speeimine, eodem loeo et eadem die lecto, quoque sphzero- 
sporis, at paucis instructa, organa dicta frustra queritasse. — 81 h:we organa 
analoga aut identica cum  adparatu trichophorico censeantur, at illa quz ipse 
observavi in specimine sph:zerosporifero obveniant, nescio equidem anne doctrina 
hodie recepta de functionibus organorum sexualium, novo examine recognoscenda 


videretur. Sed de his eonsequentiis hoe loco scribere mihi non in animo est. 


1 


') Linn. Societ. Journ. Vol. XXVIII. pag. 201. 
Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXVIII. 


[oe 


10 J. G. Agardh. 


Antheridia, quamquam in paucioribus cognita, tamen in his plures typos 
diversos indieantia mihi adparuerunt. Dum in nonnullis (Spermothamniis) ex 
artieulis singulis, in numerosas partes (cellulas) adparenter inordinatas subdivisis 
formata viderentur, sunt alie quarum articuli plures, plus minus transmutati 
eonjunetim. in antheridium, certo modo eompositum, convertuntur; organa ita 
formata, fere thyrsoidea, cirea axem generant vertieillos numerosos filorum minu- 
tissimorum (C. Dasyoides J. Ag. Didr. Alg. Syst. IV. tab. I. fig. 1). In plu- 
ribus Speciebus (Callithamniis propriis) antheridia constare adparent conglomera- 
tionibus eellularum. minutissimarum, lateraliter ad articulos vix mutatos, ut vide- 
retur, obvenientibus. Sunt hse in pluribus Speciebus a. Harvey depicta, et. a 
Thuret € Dorn. Etud.. Phyc. Tab. XXXIIT. in. pulcherrima. icone illustrata. 
In nonnullis fila minutissima, quibus constare videntur. invicem. sublibera adpa- 
reant (C. Dyssoides) in corymbulos minutos, secus fila serlatos, conjuncta; in 
aliis saltem. ab initio muco aut membrana cohibita, demum magis libera, csete- 
rum eodem modo disposita, observavi (C. polyspermum). In hae specie forma- 
tionem antheridii inchoari divisione faeta ipsius cellule generantis, videre cre- 
didi. Jam ex 1eone Harveyana adpareat antheridia hujus speciel secus latera 
interiora. pinnularum, longa serie disposita obvenire; ipse pinnule sunt leviter 
reeurvate, ita ut faeilius im. hae specie dignoscere liceat ventralem. (et fertilem) 
partem. articuli. à/— dorsal? (sterili et deorsum versa) Ipsam pinnam, pinnulis 
alternis. obsitam, ita versam quoque facilius observare liceat, ut. dum pinnulee 
laterales a latere, ipsa rachis pinnw a facie conspiciantur. lm pinna ita posita 
observare credidi formationem antheridii imehoari subdivisione facta longitudinali 
(modo fere dieeres Polysiphoniz) ipsius articuli generantis (intra cuticulam indi- 
visam). Una et (in pinnula reeurvata) deorsum versa pars articuli longitudinem 
artieuli servat, et quasi intacta sterilis permanet; altera vero pars (in pinnula 
recurvata) superlor, divisione nova transversali in partem inferiorem et superio- 
rem subdivisa fit. Hac facta divisione, inferlor pars formam mutat, fit paulisper 
obovata et ex apice novas cellulas generat; dum pars superior tabeseit. In ipsa 
rachide, a facie a me observata, gemine ejus modi series eodem modo formantur. 
Omnes has evolutiones fieri intra eutieulam non ruptam, sat evidenter observare 
credidi (efr Tab. I fig. 16 cwm explicat). 

De favellis, quales in haud. paucis Speciebus easdem observavi, ad ea refero, 
quie de earum modifieationibus infra Genera diversa, à me proposita, seorsim 


attuli; pauca. tamen hoc loco de 1is premonenda videntur. 


a$ 


Analecta Algologica. 11 


Totam seriem Ceramiaeearum eomparanti mihi adparult organa ista, quie 
Favelle. nomine jamdudum designarunt, quoad characteres preecipuos obvenire in 
omnibus sat invieem similia. Intra admodum tenuem membranam hyalinam 
(periderma) fovent gemmidia numerosa, rotundato-angulata, sepissime ita dense 
juxta-posita, ut formam gemmidiorum mutua pressione ortam esse, facilius quis 
erederet. Si cum cystocarpiis m alüs Floridearum familiis comparantur, favellas 
periearpio destitutas, et eum ipso nucleo, qualem hune in Cryptonemeis pluribus 
obvenire constat, potissimum comparandas esse, jamdudum assumsi. Quum, ut 
supra dixi, susplcar| ausus sum, variis induetus rationibus, frondem Callitham- 
niorum dupliei strato constitutam esse, nempe membrana ipsa cellularum (arti- 
culorum) et eutieula eingente, ex analogia lubenter quoque assumerem, favellas 
intra eutieulam oriri, et. periderma tenue, quo eimguntur favelle, sistere mem- 
branam eutieularem articuli in nucleum transmutati. In haud paucis Speelebus Calli- 
thamniorum quoque observare credididi favellas pedicello, attamen brevissimo, 
esse suffultas, et hune, intra favellam. matureseentem sepissime adhue conspi- 
cuum, ab initio generari intra euticulam articuli, favellam. emittentis. 

 Favellam, tenui sua at tenaci, demum ssepius gelatinosa membrana. eine- 
tam, in longe plurimis Ceramiaeeis extrorsum tueri adparatu quodam proprio 
involuerali, satis quoque cognitum videtur. Quo magis vero ejusmodi adparatus 
plurimis normalis adpareat, eo potius defectum ejusdem in numerosis Callitham- 
niorum speciebus, his charaeterem prebere eujusdam momenti, lubentius assu- 
merem. Sunt preterea in conformatione hujus adparatus involueralis quasi gra- 
dationes plus aut minus insignes. Dum in Callithamniis propris favellas dicerem 
nudas, utpote aut extra-axillres aut in axillis ramorum evolutorum: dispositas, 
sunt alie (Halothamnia) in quibus favella suffulta videtur ramulo laterali bre- 
viore, quasi bracteante. Sunt denique alie (CAntithammnia) m quibus normale 
putarem, numerosos nucleos, alios adultiores, alios inchoantes, intra congeriem 
ramulorum densissimorum oriri (quin immo has congeries quodammodo contineri 
ipsa gelatina, a favellis maturescentibus oriunda, forsan conjicere liceret); has 
vero congeries ramulorum sensim sensimque separari, sive hoc efficiatur dissolu- 
tione ramellorum proximorum, sive exerescentibus magis magisque partibus, et 
in diversas direetiones prolongatis. Favellas numerosas hoe modo ab initio ob- 
tectas, demum singulas et nudas obvenire, dietis formis normale conjicerem. 


Involuera a ramulis proprie forms (que ipse transmutatee viderentur) in. Calli- 


12 J. G. Agardh, EC 


thamnis vix obvenire putarem. —Preeipue vero in iis Callithamniorum formis, 
quarum eystocarpia in ramulo breviore quasi terminalia. disponuntur, ramellos 
infra favellas plus minus prolongatos et ineurvatos, hoe modo involucrum for- 
mantes, observare licet. 

Dum in nonnullis Callithamniorum formis favellie nucleo simplici consti- 
tuiz et in suo articulo generante singule mihi adparuerunt, sunt aliw, quarum | 
nuclei demum admodum eompositi videntur. Nescio an jure statuerim hoe duo- . r 
bus modis diversis ab initio fieri; nempe aut ita, ut ex eodem artieulo gene- A 
rante plures nuclei ab initio oriuntur, qui singuli in suo pedicello terminales, 
nune collaterales nune oppositi disponantur; aut hoe fieret ita ut nuclei ab mitio 
singuli (aut pauci) quasi exuberante evolutione lobos emitterent, initio minutos 
et ad basem adultiorum parum conspieuos, sensim. vero plures pluresque exere- 
scentes, prout alii maturescentes effoeti fierent. Utrumque sepe in isdem 5pe- 
eiebus obvenire posse putarem; at in multis, quz favellis hoc. modo. compositis 
sunt instruete, observare credidi (ad basem favellet) quasi gelatinam. quandam, 
sordibus ssepe conspureatam, quam dissolutis peridermatibus loborum evacuato- 
rum adseribere vellem; hine in his de prima evolutione favellie composite diffi- | 
cilius judieatur. Quoad ipsam formam nuclei simplicis, hane in longe plurimis 
rotundatam, aut ex reniformi rotundatam observavi; m 1is vero quarum favelle 
lobis pluribus fiunt magis magisque eompositz, singulos lobos supra pedieellum 
(quasi vaeuum) obovato-rotundatos sepius putarem. Adsunt vero in nonnullis 
(C. Dyssoides, (€. Laricimmm) favellee, quie superne aeuminate, nune bilobze 
adpareant. Quum has differentes formas observarunt in Speciebus, qua alio : 
respectu proxime viderentur, ipsam formam minoris esse momenti, forsan ere- 
dere fas est. 

Dum in longe plurimis ipsum nucleum ab artieulo terminali aut subter- ac 
minali ramuli transmutati ortum putarem, sunt ali: quarum favelle, ut pluri- 
mum magis oblongs, que ex artieulis pluribus superpositis simul transmutatis | 
oriri videntur. Ejusmodi evolutionem favelle in Cw//. elegans Schousb., icone | 
puleherrima. illustratam. videas in. Bornet et 'huret (Not. Algol. Tab. X). Qua- 
lem ipse hane observavi, favellee terminales, at quasi aggregate oriuntur trans- | 
mutatione tum ipsius rachidis tum pinnularum, et singulas favellas saltem tri- 


bus artieulis. transmutatis ortas videre credidi.  Favellam  maturescentem ipsa 


Analecta Algologica. 13 


sua forma elongato-oblonga originem a plurimis alis. Callithamniis diversam 
testantem putavi !). 

Sunt vero quoque alie Callithamniorum forme, in quibus favellas (analogo 
dieeres modo) ab artieulis pluribus, sub transmutatione coalescentibus, oriri puta- 
rem. hRamulos vero, quos in favellam transmutatos observare credidi, nune jam 
steriles sua structura a sterilibus propriis diversos dignoscere putavi; Ut de Genere 
Dalle certius constat, ramulos obvenire duplicis formie, jam in planta sterili 
dignosceendos, ex his vero alios primum natos, plumas decompositas referentes, 
steriles permanere, alios vero, posterius ortos, fructiferos fieri, ita quoque in 
nonnullis Callithamniorum formis (tum in ZYatythamnéüis, tam 1n Acrothamnmniis) 
pinnulas duplieis forme observavi, quarum primum natas magis decompositas, 
steriles; alias posterius natas, simpliciores, eertis locis provenientes, et ipsa sua 
forma atque structura dignoscendas, demum fructiferas fieri. In. ejusmodi. for- 
mis novos Generum typos latere, eertius assumendum eredidi. 

Quod attinet dispositionem Gemmidiorum intra favellam, hane ab evolutionis 
gradu plus minus perdueto quodammodo pendere, lubenter erederem.. 5i jure 
quodam dicitur favellam esse a. ramulo transmutato ortam, facilius quidem assu- 
mere liceret gemmidia saltem ab initio quoque esse articulorum (in ramulis) modo 
seriata; ordinem vero posterius fieri mutatam, artieulis sensim. magis magisque 
subdivisis. In favellis junioribus magis gelatinosis ejusmodi dispositionis que- 
dam indieia aliquando quoque observare eredidi (Anth. cruciatum.). In aliis 
nonnullis, quarum favelle numerose quasi in eodem nido cohibentur ramulis 
dense congestis, nucleos alios majores, alios minores dignoscere licet; in minori- 
bus nune contentum in pauciores quasdam partes tantum subdivisum vidi; for- 
san ex his concludere liceret gemmidia iterata contentus divisione sensim for- 
mari plurima. In maturescente fructu gemmidia demum plurima et plus minus 
dense congesta semper obvenire putavi.  Differentias, hoc respeetu obvenientes, 
à consistentia peridermatis pendere, non :wgre assumerem. In iis, quarum peri- 
derma magis membranaceum adest, gemmidia arctius cohibita dispositionem ma- 
gis a centro radiantem assumere, suspicarer; ubi vero periderma magis gelati- 
nosum, gemmidia quasi in muco nidulantia et invieem quasi magis distincta, 
ad formam magis rotundatam facilius transeuntia, forsan credere licet. 


') Bornet Call. elegans ad Ptilotam refert. Potius forsan dicere liceret hanc speciem 
sistere modificationem, Ptilotas versus tendentem. 


14 J. G. Agardh. 


In una tantum Callithamniorum forma observavi favellas intra periderma 
hyalinum fasciculos eemmidiorum numerosos, invicem evidentius distinctos fo-. 
ventes.  Faseieuli singuli quasi a filis diehotomis sursum fastigiatis, a. centrali 
regione provenlentibus, eireumeirea extrorsum radiantibus constituti. 51 fingere 
liceret. hos fasciculos non esse communi peridermate cohibitos, sed lobos discretos 
formantes nucleum haberemus, qualem iu Cryptonemeis quibusdam offendimus. 
In hae forma Genus sui juris, et. Callithamniorum. supremum, (CAristothhamnion) 
dignoscere putavi. 

Ia us Callithamniorum formis, quarum favelle in ramulis lateralibus bre- 
vioribus intra adparatum involueralem. disponuntur, nucleos eirea apicem ramuli 
plerumque plures adproximatos vidi; hoe vero fieri diversis modis observare ere- 
didi. Nune enim nucleos infra ipsum apicem ramuli generantis, ut adparuit 
tabeseentem, dispositos; nune quoque ipsam partem ramuli supremam. demum 
fertilem. fie. (Ceratothamniwm):; nune denique nucleos primarios rite terminales 
provenire putavi (Aptithamnion); nucleum rite terminalem primum maturescere, 
mferioribus dein. ordine. descendente sequentibus, observare credidi (C. america- 
num, C. cruciatum). Quum vero. hodie mihi lateat quousque ejusmodi diffe- 
rentias in dispositione et. evolutionis ordine. nueleorum. certis Speclerum. seriebus 
prive sint, an. magis fortuito obvenientes a. me observat:e fuerunt, his differentiis 


hodie insistere non ausus sum. 


Callithamniorum Genera, sequenti modo disponenda hodie econjicerem. 
L Genera frondibus adpearenter. nudis, aut. tantum filis intra. cuticulam. des- 
cendentibus inferne. plus minus. corticatis. ; 
T Spherosporis cruciatim divisis: 
* Ramis frondium. sparsioribus, vagis aut. subdichotomis. 
Frondibus congregatis subdichotomis aut vagis 1.. RitioboCHORTON. 
Frondibus sparsis, ramis subdichotonis 9. MICROTHAMNION !). 


** hamis oppositis aut. verticillatis: 


!) Callith. interruptum: typum. conjicio Generis proprii, quod hoc nomine designavi. 


Analecta Algologica. 15 


yp. FRamulis spherosporas. generantibus. cum. sterilibus confor- 
mibus. 

Favellhis ab initio intra congeriem. ramulorum 

involuerantium  generatis, demum nudis, 

ramulis favelliferis eum sterilibus confor- 

mubusd WM I. ME eO VAUNIDEDEGNMINTON: 
Favellis ab initio nudis, a ramulo subhetero- 

geneo'formatis- "ec. -. eee de TDEAOYIEHAMNION- 


yip. Ramulis spherosporas generantibus. subheteromorphis. 
Favellis intra plumas subcochleariter incur- 


vatas provenientibus E MEI WA CEODEAMNION: 


yr Spherosporis triangule divisis. 
* Ramis oppositis verticillatisve. 
Favelle nueleis pluribus, subverticillatis imtra 
involuerum receptis: 
Spherosporis nudis ad apices ramulorum sin- 
pullis co EMIL cr COS DTI OTHAMNION: 


Spharosporis intra involuerum calathiforme 


conjunetis 1. HETEROTHAMNION. 
Favelle nucleis pluribus aggregatis ad apices 

frondium nudis, 

a pinnula transformata ortis. . . . . . . . 8. GYMNOTHAMNION. 

a filo quasi heterogeneo formatis . . 9. PERITHAMNION. 


"* Ramis adparenter di-trichotomis aut alternis, nunc alterne pinnatis. 
Favellis ab initio fere nudis, nucleis adpa- 
renter geminis-aut multilobis . . . . . . . 10. CALLITHAMNION. 
Favellis intra. adparatum. ramulorum involu- 
eramiumpeneratse 77 MENT CERATODEAMNION: 
Tff Spherosporis mumerosas sporas generantibus. 
Antheridiis corymbosis(?) interiore latere ra- 
mulorum secundatis. . .. . . . . .. .. . 19. PrEoNOSPORIUM. 


Antheridiis bhiwrsoideisune ouo. p S PII EETATIOTEDAMNION: 


16 J. G. Agardh. 


IL | Genera. frondibus compositis instructa, nempe filis extra. cuticulam erum- 
pentibus. secus. caules. descendentibus, nudis aut ramellosis, inferne. plus 
menus stuposa. 

j Spherosporis triangule divisis, sporas 4 foventibus. 
Favellis subterminalibus involueratis. . . . . 14. SroxaocroNiuw. 


T] Spherosporis numerosas sporas foventibus: 


Gemmidiis favellie. sine ordine conglobatis . . 15. LoPnoTHAMNION. 
2 2 in fasciculos — distinctos 
eonjunetis!:. 2. B2 Sd. er. XO tS 6 S CXATRTSIEOIEUAIVINR ON 


IL — Species, que inter. Callithamnia recepte, quoad. notas habituales ita. ab 
aliis diverse, ut typos Genericos proprios in dis suspicari liceat; partibus 
autem. fructificationis ignotis quoad. affinitates mhi dubie. 

1. CALL. BACCATUM J. Ag. Epicr. p. 27. 

2. CALL. AUSTRALE J. 4g. Ewpicr. p. 21. 

Hane ad Pteroeladiam lucidam quasi parasitieam. deprehendi; in Spec. 


Algarum descriptam videas. 


IV. Genera, quorum. Species inter. Callithamnia olim. recepte, hodie ad alias 


familias revocanda. videntur. 


1. ACROCHJETIUM. 
9. SPERMOTHAMNION. 
9. LEJOLISIA. 

Á 


4. WRANGELIA SQUARRULOSA. 


1l. Rhodochorton. 


Inter multa Genera, qui Callithamniis creavit N:egeli hoe permansit a 
plurimis receptum, quamquam characteres hodie. adhue. parum cognitos esse, con- 
fiteri fas est. — Proeter sphierosporas erueiatim divisas, quas jam characterem Ge- 
neris eonsideravit N:egeli, nihil hodiedum scimus. de partibus fructificationis. 
Duas tantum species (Jh. Roth? et Rh. floridulum) Generi adnumeravit. Nze- 
geli — Crescendi modo hs tum ahas Callithamniorum formas, tum species, quie 
forsan omnino alien; sunt, tangunt. Hine Genus neque quoad characteres, 
neque quoad limites, hodiedum ita cognitum, ut de proxima affinitate et limiti- 


bus certius statuere liceat. 


^ 
e 


LN 


METH ren ss c PPP 


Amnalecta Algologica. 17 


Preter species, quas typicas Generi consideravit Nowgeli, sequentes a. recen- 
tioribus ad  Rhodochorton relatas vidi: HaAvck AW. pallens (Zan.) et [h.? 
membranaceum (Magnus); KagyLMAN Fh. intermedium, Fh. spimnlosum (Suhr), 
Rh. sparsum. (Carm.); Bh. mesocarpum et. IU. Spetsbergense (ultimas ut spe- 
cles subgeneris proprii: T'hammiscus) MornwES Awp DarTERS easdem species, 
quatenus Anglieas, ad Rhodochorton retulerunt. Denique, in tractatu proprio 
de evolutione sporangii (sphzrospore) in Rh. Rothi et Rh. floridulo, novam 
quoque speciem A. seiriolamum. descripsit R. J. Hangvry Grnsox. 

Quam ineerta vero hec omnia manent, jam ex eo sequi videretur quod 
species, quie a Niegelio ut species Acrochetii enumeratze fuerunt, eedem | hodie 
ad Rhodochorton dueuntur !) Ad ipsam typieam speciem JU. Fothi? jamdudum 
Harvey formam retulit, (Dyssus. purpurea), quam characteribus habitualibus ita 
eum .C. Rothii convenire statuit, ut eam hujus formam consideratam vellet; et 
tamen fieri posse putarem, ut in forma dieta Speciem haberemus, quam ne Flo- 
rideis quidem pertinere indoles fructificationis detecta forsan demonstrabit. —Ea- 
dem mihi videtur ratio Generis Chantransic, quale hoe constitutum voluit 'Phu- 
ret: Species ejusdem marine tantam offerunt eum Speciebus aque duleis simili- 
tudinem, ut easdem non econgenericas esse, hodie segre argumentis certis dedu- 
cere liceat. Et tamen easdem in 1dem Genus conjungere dubitarem. — Videas 
qui de hae re infra Aerochetiwm: ulterius. attuli ?). 


!) In. opere recentissimo (AeinlJe Atlas tab. 40) vidi Callith. minutissimum Kütz. (C. 
minutum | Suhr) ad Genus Rhodochorton relatum, sphsrosporis evidenter cruciatim divisis 
instructum. 

?) In tribus illis magnis seriebus, quas inter Algas superiores dignoscere licet, quasque 
ducente colore Virides, Roseas et Olivaceas quandoquidem nominarunt, cert: quidam et haud 
paucse sunt form: et structure frondium, que in omnibus seriebus sspe reveniunt. | Ut 
Cladophorz, Ectocarpi et Calhthamnia, ita et Ulvaces, Punctarie et Halymeniw ducente 
forma exteriore et habitu analogs adpareant, nec tamen eam ob causam hodie affines judi- 
cantur. Characteres harum, ex fructificatione deducti, ita revera hodie cogniti sunt, ut de 
his certius statuere liceat, quasnam similitudines analogis, nec affinitati adscribere opporteat. 
Sunt ali similitudines structur:e frondis magis compositz, quie eodem modo sspe reveniunt 
(Dictyctearum et nonnullarum Aiodomelearum; Thorece, Mesogloice et Helminthore); nec hanc 
ob causam, me judice, affines ist: existimentur. S1 vero his locis est fructificationis indoles, 
quibus niti opporteat judicium de affinitate, me fugit quare alia esset ratio quum de formis 
agitur, qui vix nisi colore conveniant (Porphyra et Floridec) quas vero affines statuunt. 


Nisi fructificationis indole congruentes, nec has nec alias affinitate junctas putarem. 


[ov] 


Lunds Univ. Arsskrift. Tom. XXVIII 


18 J. G. Agardh. 


2. Microthamnion. 


Infra de Speciebus Callhithamnii, quale hoc Genus recentiores limitatum d 
voluerunt, scribens, rationes attuli a quibus sequi putarem speciem illam, Call. 
interrupti nomine jamdudum inseriptam, typum Generis proprii considerandam 
esse. - fenotis autem mihi favellis, eharaeteres Generis indicare mihi nom licuit. 
Ob spherosporas eruciatim divisas Genus inter hhodochorton et Antithamnion 
interea. disponendum eonjeci. Utrum uniea aut plures speeies ad eundem typum 


pertineant, mihi quidem omnino latet. 


3. Antithamnion Neg. (mutat. charact. et. limitib.). 


Frons articulata monosiphonia, nuda aut filis intra euticulam decurrentibus cor- 
ticata, deeomposito-pmnata, pinnis oppositis distiche aut tetrastiche dispo- 
sitis plumulas minutas, vario modo in diversis speciebus subdivisas, refe- 
rentibus. — Favelle ad apices ramulorum intra congeriem ramellorum involu- Em 
crantium ab initüio sepe plures incluse, dein invieem libere et singuli, : 
demum subnude, nucleo globoso-reniformi gemmidia plurima angulato- 
rotundata intra periderma hyalinum fovente.  Spherospore transformatione —— —- v3 
ramelli aut artieuli formatze, in ramulis nude, oblongs aut spheriese, eru- 2 M 
eiatim. divise. 
Inter Species veteris Callithamnii Generis, quas pinnis oppositis ab alis. 

distinetas plerumque considerarunt, plures typos diversos distinguere liceret, com- 1 EM 

parata dispositüionis et ramificationis norma pinnarum; he nimirum in nonnullis 
plumas distiche dispositas referunt; in aliis semipennatas aut pectinatas facile 


diceres, pinnulis omnibus a superiore margine rachidis exeuntibus et sursum ME 


subsecundatis; in aliis plum: tetrastiche disposite, paginam planam (nee mar- 


ginem) rachidi advertentes; in alis denique ramuli oppositi, sensim in penieillos 


convertuntur, pedicello ramellis brevissimis hirto, apice in comam soluto. Ad-  . E^ 
sunt vero inter species hoc modo diversas plures forms, quasi mtermedim. ha- 
mellos aecessorios in his Callithamniis faeilius provenire, satis constat; hine in 
nonnullis prseter. ramulos duos conformes, nune tertium difformem adesse jam- 
dudum observarunt; in Call. plumula nune pinnge distiche, nune tetrastichze 
disponuntur; plumulis singulis vix difformibus. 1n Callithamniis, quas nomine 


C. dimorphi conjunxit. Harvey, ramelli plums ex singulis articulis rachidis sin- 


Analecta Algologica. 19 


guli proveniunt, at distiche dispositi et in rachide alterni; in. C. plumula. ra- 
melli plum: ex singulis artieulis rachidis singuli. proveniunt, at omnes sursum 
porrecti et ita seeundati marginem nee paginam rachidi advertentes; in (. Cyu- 
ciato plumas tetrastiche dispositas et opposite pinnatas adesse constat, at pagi- 
nam planam, nec marginem cauli advertentes. 

Quod attinet favellas, has in Speciebus nonnullis repentibus mihi omnino 
ignotas esse, confiteor, nec easdem ab alus observatas.fuisse scio. Hinc has 
wpecies affinitate adhue dubias considerare, forsan opporteret. In reliquis ex 
ramificationis norma indicatis typis, conspieuam analogiam in evolutionis modo 
favelle adesse putarem; nimirum in omnibus generantur nuclei intra congeriem 
densissimam | ramulorum. Ipsum involuerum quasi constituentes, sunt ramelli 
interiores mollores et incurvati; prout vero ramuli in planta sterili sunt aut 
mollissimi, aut rigidiuseuli, ramelli exteriores, eirca favellas congesti, alium offe- 
runt adspectum, et hoec quin immo in speciebus ejusdem typi proximis (C. cra- 
-ciatum et C. mucronatum). | Yin omnibus, quasi intra eundem ramellorum nidum, 
favelke plures ab initio generantur; postea, ni fallor dissolutione ramellorum !) 
cohibentium, favelle singule et invicem libere sensim separantur. Ipsos nu- 
cleos in. ommibus typis diversis globoso-reniformes vidi, brevissimo pedicello 
suffultos, et gemmidia plurima angulato-rotundata intra membranam pellucidam 
cohibentes. Gemmidiorum dispositionem aut cohserentiam in fila, a centro quo- 
dam radiantia, in nucleis nondum maturis dignoscere putavi. 

Sphsrrosporas specierum omnium eruciatim divisas esse assumere ausus 
sum, quamquam triangule divisas in nonnullis observare crediderunt. 

Species numerosas allatis characteribus congruentes, ad idem Genus refe- 
rendas esse credidi, quod nomine Anfithammn, quondam a Nwgeli dato, cha- 
ractere vero Generis et limitibus mutats, designandum putavi. loc modo cir- 


eumseriptum, et pinnis oppositis et sphierosporis eruciatim divisis, et favellis ab 


!) Ob nucleos plure&, initio intra nidum congestos, demum separatos, et suadentibus 
ramellis, quorum membranam sparsim gelatinosam et quasi jam dissolutam observavi, ramu- 
los in vicinia cystocarpiorum congestos sensim evanescere conjeci, partim quoque analogia 
ductus. Quod enim in Florideis, structura magis composita instructis, stratum circum- 
nucleare dixi, id aliud ejusmodi dissolutionis exemplum et forsan in eundem finem perduc- 
tum, przbere mihi adparuit. In Oystocarpio nimirum juniore quorundam nucleum hoc strato 
arcte inclusum vidi; postea vero hoc stratum evanescere et dissolutum putavi. Utrum vero 
hoe fieret ut evolutioni gemmidiorum uberius nutrimentum pararetur, an liberius spatium 


gemmidiis increscentibus, nescio. 


20 J. G. Agardh, 


initio involueratis, demum liberis et. nueleo rotundato-reniformi constantibus ab 

alis Callithamniorum typis diversum judieavi. | W'errenia, qui habitu ab aliis 

forsan maxime abludit, eharaeteribus allatis eum aliis typi revera convenit: 
spheerospore oblongze erueiatim. divise ab is C. eruciati vix abludunt; favellw 
eodem modo intra nidum ramellorum formantur, et involucra numerosioribus, ne 
dieam numerosissimis, ramells ineurvatis constituta videntur; differentiam vero 
hane explicari putavi ab ipsa mollitie ramellorum sterilium; denique nucleos 
favelle quoque in hae subdenudatos vidi. At Warrenia insuper distat filis lon- 
eitudinalibus seeus ramos deeurrantibus !), quasi. adparatum cortiealem proprium 
constituentibus, a quo fila nova demum pullulantia brevissima penicillorum pedi- 
cellos. obtegunt; quibus conjunetis echaraeteribus Genus proprium huie speciei 
olim institutum fuisse, vix quispiam miraret. 

Specles, quas ad Genus Antithamnii hodie refero, sequenti nodo disponen- 
das putarem. 

a) RaerwTEs ?) tots aut quoad maximam partem decumbentes, ad alias repentes et radican- 
fes, pinnis ex eodem articulo rachidis geminis bifariam exeuntibus oppositis et disti- 
chis, pinnulis pinnarum ex quoque articulo rachidis singulis, invicem alternantibus; 
pinnula infima superioribus magis composita. 


C. vxgr;CALE Zarv. J. Ag. Epicr. m:o 46. 
C. mommzowmALE Haro. J. Ag. Epicr. m:0 47. 


b) PzoraATvX erectiuseule, pinnis ex eodem articulo rachidis geminis distichis, aut quaternis 
tetrastichis, pinnulis pinnarum ex quoque articulo rachidis singulis, omnibus sursum 
porrectis secundatis, terminali articulo acuminato at molliore, nec spinescente. 

C. smmizE Haro. J. Ag. Fypicr. n:o 42. 

C. rruMvLA JEll. J. Ag. l. c. w:o 48. D 
C. susunarTUM Hav. J. Ag. l. c. m:o 89. 

C. wopmERUM J. Ag. l. c. m:o 44. 


c) Axwar erectiuscule, pinnis ex eodem articulo rachidis ternis quaternisve, tristiche aut 
tetrastiche dispositis, inferioribus magis compositis, pinnulis pinnarum ex quoque articulo 
rachidis inferne swpe geminis, superne singulis, omnibus sursum porrectis secundato- 
divaricatis, terminali articulo spinescente. 

C. pniAR J. Ag. Epiéier. p. 97. 
C. Haxwaronpi J. Ag. mscr. Ptilota? Hannafordi Harv. Phyc. Austr. tab. 221. 


') Adparatum eorticalem consimilem in Callithamniis pluribus majoribus obvenire, hodie 


constat. Inter Species Antithamnii adest Call. nodiferum, filis corticalibus decurrentibus - 


insigne, alia vero modificatione frondem inferiorem demum inferne nodosam evolventia. 
?) In. Speciebus hujus sectionis favellas observare mihi non contigit; hinc Species has 
affinitate dubias considerandas esse, adnotare placet. 


Analecta Algologica. 2] 


De affinitate barum Specierum. proxima diu dubius hzsi; in utraque Specie Harvey in 
sua Phycol  austral. sph:irosporas triangule divisas pinxit; in C. dispari aliquando trian- 
seule divisas observare credidi, aliquaedo evidenter cruciatim divisas.  Cruciatam divisionem 
normalem fimxi. utpote hane Antithamnis normalem credidi.  Favellas utriusque speciei 
hucusque ignotas fuisse assumsi, ine de his pauca addere placet. In A. Hamnafordi bene 
evolutas vidi intra congeneriem densissimam ramulorum involucrantium; et in nostris ra- 
melli ita densi adfuerunt, ut nidos favelliferos jam nudis oculis dignoscere liceat.  Htamello- 
rum interiores mmeurvati et cireumambientes, quasi magis gelatinosi; exteriores ob r»igidita- 
tem-ramellorum circumcirca obtegentium. nidos a ramells aut apiculis horridos efficiunt. 
Nuclei favellarum in eodem ramulorum nido plures, subrenifornuter globosi, intra membra- 
nam pellucidam gemmidia plurima angulato-rotundata foventes. In A. dispari vidi nucleos 
singulos rotundatos et minori copia gemmuüdiorum farctos, ccterum congruentes, ramelhs in- 
volucrantibus paucioribus tectos, et plures hoc modo adproximatos; quain differentiam dis- 
tractis ramis, nidos antea cohibentibus, adscribendam conjeci. 

Utrum cum Speciebus allatis C. Hancvioides conveniat, an longius distat, mihi omnino 
incertum manet. Inter haud pauca specimina, qu: examinavi, nullum fertile mihi videre 
contigit. 


d) Cmvornrs erectiuscule pinnis ex' eodem articulo rachidis quaternis tetrastiche dispositis, 
opposite pinnulatis, paginam planam (nec marginem) rachidi advertentibus, terminalibus 


articulis nune mollioribus, nune rigidiusculis et quasi spinula terminatis. 


j Species nanc 
filis mollioribus. 
O. ApwaTUM J. Ag. Alg. Now. Zel. 
C. emacruENTUM are. J. Ag. Epicr. p. 21. 
filis rigidiusculis. 
C. ArPnitciaTUM Harv. J. Ag. Epicr. p. 21. 


ff Species majores ocellatee, frondium ramis ad apices ramorum quasi fasciculatim. conge- 
stis, inferioribus magis evolutis supremos fnevolutos amplectentibus. 
JRamaulis mollioribus 
C. cgvcaTUM C. Ag. J. Ag. Ericr. m:o 28. 
C. prvsnesNs J. Ag. 1l. c. w:o 29. 
JHamwulis im acumen productis 
C. wucRowATUM J. Ag. Epicr. m:o 30. 


Tff Species majores nodosem, frondium ramis vir conspicue ocellatis, inferioribus densius 
ramcllosis, demum. scpe verticillos nodosos formantibus. 
? OC. rroccosuu JMuell. J. Ag. Epicr. m:o 36. 
C. Awrmiawuw Hare. J. Ag. l. c. w:o 37. 
C. Pxrammg: Mont. J. Ag. l. c. m:o 88. 


e) PrwrcGmtLATE (—  WamnEwn Harv.) erectiuscule, penicillis mollissimis decomposito-pinnulatze, 
penicilis ex eodem 'articulo rachidis extus corticatz: geminis oppositis, juvenilibus te- 
nuloribus, adultioribus quasi supra pedicellum, ramellis a corticali adparatu erumpen- 
tibus hirtum, densius comosis. 

O. couosu« Harv. J. Ag. Epicr. n:o 31. 


Z2 J. G. Agardh. 


4. Platythamnion J. Ag. mscr. 


Frons artieulata;, monosiphonia nuda, deeomposito-pinnata, pinnis primariis disti- 
chis et oppositis, plumulas utrinque opposite pinnellatas referentibus, secun- 
darüs nune provenientibus minoribus (his forsan demum fruetiferis). — F'a- 
velle ab iniüo nude, a ramulo quasi heterogeneo, juxta axillam infimam 
plumule emergente, obovato-siliqueeformi, intra membranam suam econti- 
nuam subarüeulato et adparenter polysiphoneo transformatz:; demum in 
nueleum globoso-reniformem, intra membranam gelatinosam gemmidia plu- 
rima, quasi ab interiore extrorsum radiantia, foventem, abeuntes.  Sphe- 


rospore ad plumulas subaxillares, eruciatim divisce(?) 


Species paucee Oceani paeifiei, quas facilius C. plumuli proximas credi- 
disses, Genus sui juris poscere mihi videntur. 5Steriles plante dignoscantur 
tota ramificatione disticha, plumulis utrinque opposite pinnellatis, margines nec 
paginam raehidi advertentibus.  Favellas, quales supra deseripsi maturas pau- 
cissüimas quidem vidi; juniores ab origine ita ab alis diverse, ut potius omnino 
alam Algam inehoantem in illis deprehendere facilius eredidisses. At in spe- 
eimine eodem fructifero numerosas vidi, et omnes, quasi extra-axillares, juxta 
axillam infimam plumul: oblique emergentes, ipsa dispositione ita suam naturam 
demonstrantes.  Favellas praterea subsimili modo formatas in alio Genere (Teri- 
thamnino) descripsi. Dum vero filum procarpicum hujas est fere cylindraeceum 
et quasi monosiphoneum, in "/atythammnio contra obovato-clavatum et quasi 
polysiphoneum nascitur, aut mox ita subdivisum obvenit. Eine typum Gene- 
rieum proprium, peculiari evolutionis modo favelle indicatum, assumsi. 

Specimina favellifera tantum in C. heteromorpho observare mihi contigit. 
Ipsi caules hujus Speciei diehotomo-ramosi adparent, supremis supra axillam 
curvatis, exteriore latere magis quam interiore decompositis. Pinnse geminge 
oppositz:e et distiche disposit:, rachide harum ineurvata extrorsum magis et 
prius quam introrsum pinnulatz. Una cum his vero et ad quodque par majo- 
rum adest pinna minor et subdivergenter ramosa.  Favellam maturam quasi ad 
apicem ramelli ineurvati interiore latere sitam observavi; filum autem procarpi- 
eum ad basem plumul:e minutz extra axillarem nasci; forsan assumere liceret 
plumulam generantem inferne accrescere, et ita favellam sublatam in latus de- 
jeetam et infra apicem sitam mihi adparuisse.  Favelle juvenilis situm, formam 


et subdivisionem ita perspieuam vidi, ut de his nulla mihi restent dubia. — 


E 


5 


is 


Analecta Algologica. 


Quod mihi non lLeuit certas notitias de subdivitione Sphzerosporarum afferre, 
impense doleo. le Spee. Algarum p. 31 de C. Orbigniano statui spheerosporas 
hujus esse eruciatim divisas. Si revera erueiatim divisas assumere liceret, Ge- 
nus novum hoe charactere a proximo Genere Perithamni, differret. 

Species Platythamnii mihi sunt: 
1. C. gETEROMORPHUM J. 4g. Emricr. p. 23. 
9.- C. OnnrewraNUM Moni. J. Ag. Epicr. p. 23. 


59. Acrothamnion J. 4g. mscr. 


Frons artieulata  monosiphonia nuda, a filis inferne repentibus et radicantibus 
erectiuseula, bipimnata, pinnis pinnulisque infra quodque genieulum egredi- 
entibus oppositis, inferioribus plumas steriles distichas, pagina pinnarum 
ramisque frondis fere in idem planum expansis, superioribus adparenter 
tenuioribus demum  fertilibus tristichis aut tetrastichis, paginam plume 
ineurvatam  raehidi advertentibus, subheteromorphis; alus simpliciusculis 
subfiliformibus spherosporas validas eruciatim divisas, in articulis superio- 
ribus gerentibus; aliis plumas subeochleariter ineurvatas referentibus, favellas 
obovatas simplieiuseulas a rachide emittentibus (T«b. I fig. 6— 10). 


Unieam tantum hujus Generis Speciem mihi cognitam habeo, hane vero 
jam a Harvey nomine Ca/l. pulchelli distributam et descriptam, non minus ele- 
gantia habitus, quam peculiari formatione fructifieationis insignem. SBterili statu 
fila repentia et superne distiche plumulata eum alis quibusdam Callithamniis 
sat convenientia viderentur (C. verticale et C. horizontale, i quibus vero pin- 
nule adsunt in rachide pinnze alternantes), at precipue cum JBallia Robertiana 
plumularum (sterilium) conformatione miram offert similitudinem. — Fertili statu 
plantulam admodum mutatam vidi. In fronde spherosporifera, quse inferne 
sepe distiche pinnata permanet, superne rami plures proveniunt elongati et 
tenuiores, nl fallor, demum paulisper faleati; in his videre credidi organa duphieis 
generis (Tab. I fig. 6— 9), nempe alia exteriora, quz plumas plante sterilis 
referre putavi, pinnatim subdivisa, paginam plum:e ineurvatam rachidi adver- 
tentia, at simpliciora, infra apicem quasi truncatum et calvum (articulo dilatato. 
instructum) et pinnulis geminis supremis quasi bicornem (7. c. fig. 9), paucis 
pinnulis brevioribus instructa; alia interiora, diceres stipularum modo lateraliter 


exterioribus adposita, simpliciuscula, fere filiformia at incurvata, in articulo ter- 


— 


24 J. G. Agardh. 


minali- spheerosporam. validam, eruciatim divisam evolventia (Tab. I fig. 8 ad **), 
Planta flavellifera. (Tab. I fig. 10), sepe quoque in inferiore fronde, pinnas gerit 
tetrastiche dispositas et sursum ineurvatas, et ad rachidem harum ineurvatam 
favellas singulas obovato-rotundatas provenientes vidi. Nune vero quoque in 
planta. favellifera. ramulos superiores elongatos, et in suprema parte horum favellas 
plures intra involuerum àdproximatas observare credidi. — Nuclei singuli rotun- 
dati simplieiuseuli, intra membranam pelluecidam gemmidia pauciora, sine con- 
spieuo ordine conglobata, foventes. 

Quod plantule alie distiehze, ali: tetrastichee. adparent, id quoque in aliis 
bene eognitis Callithamnis obvenire (C. pluma) satis constat. | Animadvertere 
vero plaeet ipsos ramos in planta C. pw/ehelli (distiche. plumosa) provenire nec 
axillares, nec ex media parte rachidis oppositos, sed oblique juxta axillam emer- 
gentes.  Plumas sphserosporiferas his conformiter dispositas putarem; plantam 
spheerosporiferam hoe modo gerere organa diversi originis forsan dieere liceret. 
Ubi in planta sterili ramus institui coepit, ibi ad basem ipsam rami excre- 
scentis observantur ramelli pauci, diverse form:e et eximie incurvati.  Plantam 
favelliferam gerere plumas tetrastiche dispositas, at paginas harum rachidem 
versus i1neurvatas quoque in planta inferiore vix aliter mutata sat conspieue 
vidi; nune vero quoque hane superne mutatam observare putavi; rami fiunt 
articulis. paulo. longioribus instructi et pinnulis laxius dispositis dignoscantur; 
pinnulzee omnium preterea ineurvatz, ita ut favellee in numerosis vertieillis quasi 
involucratzte adpareant. Me tamen pauca specimina bene fructifera vidisse, con- 
fiteor, ita ut observationes repetere mihi non heuit. 

Organa, qu:  sphzerosporas bracteantia dixi, adspeetu singulari diversa et 
quoad naturam dubia adpareant; plumulas inferiores ramificatione referunt, at ex 
rachide incurvata pinnule pauces et breviores proveniunt, supremis quasi cornua 
gemina juxta apicem dilatatum calvum formantibus.  Cellula raehidis suprema 
et dilatata quoque suo contentu ab inferioribus dissimilis adpareat, et contentum 
extraneum quid fovere lubentius assumsissem, nisi hane solam (nec inferiores 
eellulas) hoe modo mutatas vidissem; quibusdam locis interiorem articulationem 
in hae cellula observare credidi; an igitur rachidis tabescentis supremam partem 
hoe modo transmutatam fuisse, eredere liceret? | In deseriptione Speciei, a Har- 
vey data, obveniunt verba: "favellis simplieibus rachidem plumul:e terminantibus" 


nescio an his verbis organa dicta indicata voluerit. 


Analecta Algologica. 25 


Comparatiss characteribus supra indicatis facilius forsan quis diceret Genus 
novum, habitu et struetura Callithamniis proximum, partibus vero fructificatio- 
nis, quasi in ramis heteromorphis provenientibus, Dallias versus tendere. —Quo- 
que in Genere Dallie alias Species sphierosporis erueiatim divisis, alias triangule 
divisis obvenire, statuerunt; de his vero hodie scribere, non in animo est. 

1. AcnR. PULCHELLUM (QCallith. pulchellum .Harv. Trans. Irish Acad. Vol. 

ZXENERTR 5681) EE JOE Age E Epic 22520 

Hane in alüs Algis parasiticam provenire (sspe in JD/lia), constat, In plant: parte 
inferiore sspe videre licet plumulas 4 ex eodem articulo provenientes; nempe ab ima parte 


articuli fasciculi gemini oppositi, sensim in radiculas elongatas abeuntes; a superiore parte 
ejusdem articuli plum:w gemin:w supra descripti, 


6. Ptilothamnion Z/ur. 


De characteribus ad ea referre sufficiat, quee a. Bornet in Not. Algol. p. 179 
afferuntur, icone. puleherrima. quoque illustrata. — Preeter. speciem. typleam. (Calf. 
pluma). nullam. aliam. Speciem Generi. pertinentem. ibidem memoratam video. 
Ex iconibus datis et deseriptione Genus esse a Spermothamniis omnino diver- 
sum satis patet; quod. eontra N:wgelium monitum fuisse suspicor, qui expressis 
verbis (7. c. p. 117) dixit, se vidisse cystoecarpia cum iis C. Turneri prieipue 
congruentia. Novum Genus nec cum C. elegante, cujus eximias icones quoque 
l. e. dedit, conjungendum esse, liquet. Quod de C. barbato silet, quam Speciem 
quoque inter sua lHerpothamnia enumeraverat Negeli, dolendum mihi videtur, 


quum ipse de fructibus hujus Speciet nihil indieare potuerim. 


7. Heterothamnion J. Ag. mscr. 


Frons articulata monosiphonia nuda, filis sterilibus fere. dichotomis aut ramos 
conformes adparenter vagos evolventibus; fructus parantibus fere ad quodque 
genieulum ramulos geminos oppositos aut subcollateraliter flexos simplices 
et pauciartieulatos emittentibus; ramulis his, dein fructiferis, ramellos bre- 
ves, fere ad qnodque genieulum provenientes, sursum flexos emittentibus; 
spheerosporiferis ramellis ab utroque latere quasi im ecalathidium. eonniven- 
tibus, spherosporas triangule divisas im articulis terminalibus generantibus; 
favelliferis ramellis  ineurvatis, plus minus divisis, adscendentibus, nucleos 
minutos superiore latere ramulorum evolutos amplectentibus ( Tab. 1 fig. 5—5). 


Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXVIII. : E 


26 J. G. Agardh. 


Quoad differentiam | magis. habitualem, quam inter fila- sferilia. et fructus 
parantia vidi, species typica. potissimum cum speciebus quibusdam Spermothamnii 
convenire putarem. Fila nimirum sterilia, quie ad alias algas nune repentia 
vidi, mox in ewspites vix pollicem longos conjuncta, sunt fere vage ramosa, 
ramis et filis primariis vix forma diversis. Serius ramuli proveniunt admodum 
erassi et breves, subaeuminati, 4— 6 articulis constituti, inferiores patentissimi 
oppositi et, ni fallor, quoquoversum porreeti, nune subunilateraliter flexi (forsan 
in filis magis repentibus) superiores ramuli magis adscendentes, leviter ineurvati, 
et in his proveniunt ramelli laterales, a. sua. rachide fere ad quodque geniculum 
exeuntes; inferiores ramelli oppositi, superioribus ramellis adparenter dichotomis. 
Hi ramelli ab inferloribus articulis ramulorum precipue provenientes, infimis 
eujusque ramuli paulo longioribus, superioribus brevioribus, omnes quasi conni- 
ventes, utroque latere rami fere fasciculum fastigiatum. ramellorum constituunt; 
et geminis nune ternis (an pluribus?) ejusmodi fascieulis (utroque latere filorum 
formatis) quasi calathidium. ramellorum, sursum. porrectum et sat regulare effi- 
ciunt. Ramuli hoe modo pinnati, paginam planam pinnie, nec marginem rachidi 
advertere, mihi adparuerunt. 

In. planta sphirosporifera (Tab. 1 fig. 3) sepe vidi pinnas 3, uno simpli- 
ciore et geminis oppositis paulo longioribus. Hw sunt pinnulis, ab utroque 
latere. provenientibus, at adparenter secundatis demum pinnulatz. In his pinnulis 
quasi, ealathidium. formantibus, sphezrospore triangule. divise. formantur. 

In ramulis conformibus, a latere pinnatis, pinnis vero sursum porrectis et 
simili modo ae in planta spheerosporifera conniventibus, favellas evolutas vidi 
(Tab. I fig. 4—5); hs constant nucleo subgloboso in pedicello brevissimo ter- 
minali, intra membranam pellucidam gémmidia numerosa foventes. Gemmidia 
forsan pauciora quam in majoribus Callithamnii Speciebus fovent, alio respectu 
vix diversa. Favellas ejusmodi plures in. eodem ramulo juxtapositas, singulas 
ramellis sterilibus bracteantibus pinnulatis sursum porrectis suffultas vidi. Gem- 
midia in nucleo maturo numerosa, quasi a puneto centrali quoquoversum radiantia 
maxime juvenilia(? vidi pedicello magis elongato suffulta, apice pedicelli in. 9 
ramellos diviso; dein pluribus vicinis eonniventibus nucleum corymbo ramello- 


rum minutissimorum conniventium ortum.fere conjicerem !). 


!) Infra favellas vidi organa admodum minuta (Tab. I fig. 5 0), supra pedicellum 


ramosa, ramis subdiscretis, qui» quoad naturam mihi dubia adparuerunt; nescio nimirum 


D 


Analecta Algologica. 


In planta nondum fructifera aliquando preter ramulos geminos oppositos, 
et inter hos ramum elongatum provenire vidi, eodem modo ramulis instructum. 
Nune in planta magis evoluta ecspites oriuntur fere globos. Quoad ramificationis 
normam et faeies diversas, quas sub diversis stadiis plantam induere vidi, ean- 
dem potissimum C. Twrneri referre dicerem. — At planta crassior videtur; et 
ramelli fructiferi multo densius ramellosi. Has vero species cystocarpia admodum 
diversa generare, hodie satis constat. 

Articuli. florum inferiorum sunt usque 4plo longiores diametro, sepe cir- 
citer 2:plo longiores, ramulorum sepius diametro sequales; supremi articuli nune 
"quasi aeuminati in planta sterili, at adherentibus sordibus sepe obtecti. In 
planta sterili genieula leviter contraeta diceres. In planta senili, fructibus ut 
putarem  effoetis, et toto ramellorum adparatu dejecto, ramulos geminos breves 
oppositos imferne persistentes observavi; nune in ramis ita denudatis apices mol- 
lissimo. ramellorum. adparatu — plurimis ramellis in pilum elongatum desinen- 
tibus — reviviseentes vidi. 

Generis supra descripti species typica et hodiedum mihi unica fuit: 

1. H. MvzrrEmr (Callithamnion Muelleri  Sond. im. Linn. XXVI p. 513). 

Haro. - Phyc. austv.- Syn. n:0-699. —Alg. ausir..exs. m:0 536. J. Ag. 

JEpicr. 9. 2T. 


8. Gymnothamnion J. 4g. mscr. 


Frons artieulata monosiphonia nuda, supra fila primaria decumbentia et radi- 
cantla, superne pinnata, plumam lanceolatam formans, pinnis instrueta oppo- 
sitis simplieiuseulis, nune in. plumam consimilem evolutis, supremis in partes 
fruetiferas transmutatis.  Pavelle ad apicem frondis a rachide et pinnis 
pluribus supremis transmutatis ortze, subfaseieulatim congestee, nudz, oblongze, 
gemmidiorum serles plures quasi artieulatim superpositas foventes. —Sp/e- 
rospore 1n artieulis supremis ramellorum formate, simgule et pedicellate, 
terminales, triangule divise. — Antheridia ex articulis vix aliter transmu- 
tatis inferiore latere pinnarum erumpentia, corymbos deorsum expansos 
formantia (Tab. I fig. 11— 14). 


utrum in his favellas inchoantes, quod ex loco quo proveniant suspicaretur, an antheridia, 
ab 1s aliorum Callithamniorum diversa, et juxta favellas disposita 1n eodem individuo, 


assumere liceat. 


28 J. G. Agardh. 


Genus ab aliis Callithamniis. diversum, jam a Bornet indicatum, et icone 
eximia illustratum fuit. Dum vero ille characteres Call. elegantis eum | Ptilota 
congruentes credidit, ipse ex iis qui vidi, Genus proprium Callithamniis aliis 
magis propinquum eonsideravi. In Ptilotee speciebus favella involucro, at plus 
minus évoluto, fere semper cingitur; qualem hane favellam ortam et constitutam 
vidi jam in Epierisi p. 74 indicavi; in. Call. elegante non tantum pinnas supre- 
mas sed etiam ipsam rachidem transmutatas observare credidi, et nucleos plu- 
res, hoc modo aggregatos omni adparatu involucrali esse destitutos. Singulos nu- 
cleos pluribus articulis (saltem 3 superpositis) coalitis constitutos; eosque hoe modo 
eompositos fieri, quoque ex forma oblonga nuclei maturescentis indicatum pu- 
tavi. Dum in C. elegante spherosporas evidenter triangule divisas observavi; 
easdem in PfHlofa elegante compositas, quod dixerunt, obvenire constat.  Amn- 
theridia ipse non vidi, sed qualia observavit Dornet, talia supra descripsi. 

Inter Callithamnia Genus novum sat distinetum putavi, tum positione 
favelle. et defectu eujuseumque adparatus. involueralis, tum (et precipue) forma- 
tionis modo ejusdem, et ipsa forma nuclei maturi, ortum a plurimis diversum 
testante. 


9. Perithamnion J. 4g. wscr. 


Frons nana artieulata monosiphonia nuda, ramulis brevissimis verüeillatis. cir- | 
eumelrea obteeta, subsponglosa, ramulis vertieillorum | sterilium.| junioribus 
ereetiuseulis. et conniventibus, quasi gelatina. cohibitis; adultioribus basi 
patentibus diehotomis, apieibus sursum. porrectis subeochleariformiter. cohze- 
renübus; spherosporiferis ramellis, intra apices inflexos et conniventes, 
spheerosporas singulas aut paucas triangule divisas generantibus; favelliferis 
magis apertis, supra basem gerentibus filum qnasi heterogeneum, breve ereetius- 
eulum. oblongo-evlindraceum, artieulatum, demum in favellam ereetiusculam, 


quasi nucleis pluribus superpositis constitutam, conversum (Tab. I fig. 1—2). 


Qui sub hoe Genere conjunetze fuerunt forme, ommes nanc videntur, ec- 
spitulos erectiusculos et subspongiosos, circiter pollieares aut breviores formantes. 
Seetione faeta transversali rachidis primarie vidi filum. monosiphonium intra 


(ecuticulam) membranam firmam erassiusculam, at pellucidam, quasi nodos 4 inten- 


sius coloratos fovere, ante quos oppositi ramuli 4, in vertieillum conjuncti, tetra- 


; DE 
Analecta Algologica. 29 


stiche exeuntes videntur. Ramuli 4, qui ita positi sunt ut duobus paribus decussatis 
orti viderentur, filis multo tenuioribus, suo modo ramulosis componuntur. Nimi- 
rum supra articulum  basalem, habent rachidem mediam subreeurvatam, et a 
lateribus hujus subconformes ramelli exeunt fere ad geniculum quodque subdi- 
echotome divisi. Ramuli juniores gerunt ramellos terminales omnes quasi gela- 


tina conjungente conglobatos; in adultioribus ramelli ita disponuntur, ut. ramu- 


lum fere cucullato-cochleariformem (Tab. I fig. 1 «d «) — nempe inferiore 
pagina convexiuseula superiore exeavata —- dieeres. — Preeter hos ramellos, in 


planta eystocarpia evolvente, vidi supra primariam axillam (Tab. I fig. 1 ad **) 
filum quasi proprie indolis ereetiusculum, initio eylindraceum, unicam seriem 
artieulorem. intra membranam quasi laxiorem. pellueidam. gerens (7. c. fig. 2 «). 
Articuli hujus initio brevissimi, fiunt sensim globosi (7. c. fig. 20), dein sub- 
divisi in partes minores (7. c. fig. 2 c), certum ordinem vix oecupantes, intra 
filum ambitu magis oblongum; denique observavi eodem loco frondis dispositam 
favellam (7. c. fig. 2d) oblongam, membrana exteriore, quasi pluribus inter- 


vallis constrieta, strieturis ni fallor dispositionis primarie cellularum. generan- 


tium testimonia sat obsoleta prebentibus. —  Neseio an dicere auderem evolutio- 
nem favelle modo analogo — 51 quoque paulisper diverso —  perductam fieri 


in Call. elegante (efr Born. Not. Algol. tab. X). 

In planta spharosporifera, quam tamen in altera speeie tantum vidi, sphie- 
rospore intra ramulos eochleariformes, apicibus ramellorum arcte conniventibus 
incluse, obveniunt. Ab initio unicam spherosporam hoe modo fere eireumcirca 
ramellis obtectam observavi; posterius plures, et has aut ab articulis terminali- 
bus ramellorum interiorum transmutatos aut interiore horum latere provenientes 
putarem.  hamelli fertiles ita dense eonglobati, ut difficile sit dictu utrum uno 
aut altero modo provenirent spheerosporz. — Sphaerosporas juniores 3-angule divi- 
sas "esse, certius statuere auderem. In adultioribus divisionis ulterioris indicia 
quandoquidem observare credidi. 

Genus proprium in his plantis agnoscere, vix quispiam, evolutione favella- 
rum sibi cognita, denegabit. Differt non tantum ramifieationis norma verti- 
elata, quam in aliis quibusdam Callithamniis opposite plumulatis, adjecto tertio 
ramello aut geminis, quoque obvenire, forsan statuere lieet; sed etiam ramulorum 
formam  eochlearem, habitualem notam Generi novo prebere, animadvertendum 
videtur. Precipue autem Genus peculiari evolutionis norma favelle ab aliis 


Callithamnils distinctum mihi adparuit Ut de Dallia diutius cognitum fuit, 


30 J. G. Agardh, 


ramulos, a quibus fruetifere partes evolvuntur, forma admodum diversos generari 
a plumulis plante sterilis; ita in. Perithamnio novum hujus tendenti:: exemplum 
forsan haberemus, at suo modo mutatum. In alio quodam typo a me observato, 
idem obvenire, forsan monere liceat; et utrumque Genus hoe modo transitum 
parare inter Callithamnia magis legitima. et. Dallias. 

Pequentes species Generi novo pertinere assumere ausus sum: 


|l. P. CrRAwrOrDES J. 4g. mscr. nana, vix semipolliearis, ramis ramulisque 
alternantibus  decomposita, subspongiosa, vertieillis ramellorum infra geni- 
eulum quodque exeuntibus, invicem proximis et subconfluentibus, articulis 

raehidis diametro :equalibus aut parum longioribus (T«b. [. fig. 1— 2). 
Hab ad oras Nove Hollandie australis (s. n. **/,,) a J. Br. Wilson 


mihi missa. 


Ciespites  ereetiuseulos vix semipollieares efficit. lute expansa observatur 
ramis ramulisque deeomposita; ob vertieillos adproximatos fere Ceramii speciem 
(C. isogonum)  mentiens, nisi magis sponglosa alium omnino typum indicans. 
Ex rachide nimirum articulata, monosiphonia et ecorticata, ramelli consimiles 4 
ad genieulum quodque exeunt, in vertieillum regularem conjuneti; verticillis 
proximis ob brevitatem articulorum raehidis sese invicem fere tangentibus. Ra- 
melli singuli brevissimi eochleariformes aut fere cucullati, inferiore pagina con- 
vexa, superiore quasi exeavata, supra artieulum. basalem simplicem. constant 
nova serie ramellorum, apicibus convergentibus initio quasi gelatina. congluti- 
natis, serius subdiehotome divergentibus. In planta favellifera observavi supra 
basalem articulum. ramellorum, in pinna primaria (ad basem  subrecurvata) 
filum. quasi heterogeneum, sursum porreetum, oblongo-eylindraceum, intra mem- 
branam  pellueidam, seriem. unicam longitudinalem | articulorum. brevissimorum 
gerentem. Ab initio hi artieuli. sunt. diametro breviores et eorum usque 12 
numeravi; serius fiunt rotundati et majores, dein horum loco (divisione endo- 
chromatis facta?) partes granula referentes plures et magis irregulariter seriatas; 
demum favellam ovalem, intra membranam magis expansam gemmidia numerosa 
foventem.  Favelle membranam nune pluribus loeis superpositis obsolete con- 
strictam, quasi articulis diversis confluentibus ortam, observare eredidi; nune his 
omnino obsoletis favellam erectiuseulam ovalem aut immo denique rotundatam. 
Quia ramifieationem  ramellorum typiceam dichotomam putavi, filum autem in 


favellam demum mutatum a pinna primaria recurvata ramuli solitarium. sur- 


: E 
Analecta Algologica. z 


gere, forsan conjecture loeus sit, has quoque partes bifurcatione primaria, at 

directione mutata oriri. sSpherosporas in paucis speceiminibus a me observatis 

non vidi. 

9. P. amBUSCULA (J. Ag. mscr.) minuta eirciter sesquipollicaris, rachidibus pri- 
maris ramulis minoribus quoquoversum egredientibus subpinnatim obsitis, 
vertieillis  ramellorum infra geniculum quodque exeuntibus invicem magis 
conspicue distantibus, articulis rachidis et infimis ramellorum | diametro 
circiter duplo longioribus. 

Call. tetracladum. J.. Ag. mscr. 
Hab. ad oras australes Nove Hollandie (s. n. !"/,,) a J. Br. Wilson 


mihi missa. 


Qualem | ramificationis normam ramellorum, formam et dispositionem in 
specie antecedente describere conatus sum, talem quoquo presenti typieam | ob- 
servare putavi. Planta vero est paulisper major et rami magis pinnatim dis- 
positi in raehidibus primariis. Precipua vero differentia ab articulis paulo lon- 
gioribus (sesqui aut duplo diametro longioribus) deducenda mihi adparuit, utpote 
ex hae pendere putavi vertieillos esse invicem magis distantes, et totam plantam 
alium habitum induere. Preterea partium. magnitudine differunt species. 

Ceterum in hace specie vidi spherosporas Generis supra descriptas. — Ra- 
melli juveniles at sphzrosporiferi partibus congestis fere conglobati; adultiores 
supra basem patentem magis in planum eochleatum cohzerentes; ultimis ramellis 
dichotome seeedentibus; in his infimis ramificationes trichotomas. aliquando obser- 


vare credidi. 
Preter species supra allatas ad idem Genus pertinere putarem: 


3. P. wvvmuw (Callith. amywurum | Suhr in. Flora 1840 p. 282; Kütz. Tab. 
"Ac: Volo -XI-íab..887 J.. Ag. -Epier pu 28) 


10. Callithamnion Z^. (mut. char. et limitib.). 


Frons artieulata monosiphonea, nuda aut filis intra cutieulam. descendentibus 
corticata, dichotoma aut alterne ramosa, ramis nunc quoquoversum exeun- 
tibus, nune distiche vel tetrastiche dispositis, his ssepe. plumulas ambitu 
subdefinitas formantibus.  Pavelle nude, supra ramulorum axillas adpa- 
renter disposite, sepe geminse collaterales, nune. suboppositze, aut lobis plu- 


39 


J. G. Agardh. 


ribus sensim. evolutis quasi multilob:e, nueleis singulis globoso-reniformibus, 

gemmidia plurima, angulato-rotundata intra periderma hyalinum foventibus. 

Spherospore | transformatione. artieuli. format: in. ramulis nudie, oblongo- 

sphzriee, triangule diviss. — Apwtheridia ex articulis. vix aliter mutatis 

lateraliter. erumpentia, filis stellatim. radiantibus in. corymbos minutissimos, 

sepe seriatim secundatos, collectis constituta. (Tab. I fig. 15-20). 

Sententiam — Algologorum recentiorum sequi putarem, si inter plurimas eas 
Callithamniorum Species, quas olim ramis alternis aut diehotomis distinetas habu- 
erunt, nomen Callithamuii retineatur numerosis illis, quz» hodie adhue ad. proprium 
Genus, suis eharacteribus et limitibus cireumsceriptum, referende videntur. A 
Genere. Antithamnii, quale hoe limitatum. voluerim, quod plurimas Species oppo- 
site ramosas complecteretur, Callithamnion differret tum spheerosporis triangule 
divisis, tum favellis ex eodem artieulo generante pluribus provenientibus, adpa- 
renter bi-multilobis, omni adparatu involucrali destitutis; Utrumque Genus ita 
institutum, ramifieationis norma sibi propria facilius quoque dignosceretur. 

Inter Species magis evidenter alterne pinnatas et eas ramificatione dicho- 
toma instruetas transitum parari gis mediant?»bus Speciebus, quarum pinnule infe- 
riores magis prolongantur, et demum quoquoversum dispositze adpareant. In 
partibus fructifieationis saltem nullas notas differentiales observavi, quibus isti 
typi ut Genera diversa diagnoscerentur. Eodem modo peculiari, quo Antheridia 
interiore ramellorum latere seriata observantur in Cal. Dyssoide et C. corym- 
boso, eodem modo seriata et secundata in C. polyspermo vidi. Quod in non- 
nullis corymbi Antheridiorum minutissimi ramellis liberis radiantibus nudi ob- 
veniunt, in alüs quasi gelatina. cohibiti (Tab. I fig. 16), 1d evolutionis stadio 
aut minus aut magis proveeto adtribuendum putarem. — In una saltem specie 
(C. Dasyoides) utrumque obvenire equidem observavi. De nonnullis statuit 
Negel  antheridia eirca. genieula /— vertieillatim — disposita esse, quod tamen vix 
eum ipsius ieonibus bene convenire mihi videtur, et aliter forsan explicandum 
conjcl efr. Tab. I fig. 16 a. 

In omnibus Callithamniorum Speclebus, quas ramis alternis aut dichotomis 
dignoscere. consueverunt, sphierosporas triangule divisas obvenire putantur, ex- 
cepta uniea illa, rarissime rite observata, specie, quam nomine Call. énterrupti 
jamdudum deseripserunt. Sphzrosporas hujus omnino elliopsoideas, filis in. qui- 
bus insident multo erassiores, erassitie. fila. principalia. frondis inferioris zequantes, 


et hoe modo admodum  conspieuas, linea media transversali evidenter divisas, 


Analeeta Algologica. 00 


observavi. Charaeteribus allatis Speciem proxime ad C. erweiatum et C. como- 
Sum accedere videretur; he autem Species ramificationis norma omnino diversa 
longius discedere censeantur. n paucissimis, quie vidi, speciminibus C. znter- 
rupt?; favellas frustra queesivi.  Preter specimina ejusdem Anglica et Gallica 
ex oceano, aliud vidi mediterraneum, nomine (. vermillaris mihi ab ipso De 
Notaris missum, sphzrosporis conformibus ornatum. — Ardissone, qui nomine C. 
subtilissimi DeN. speciem mediterraneam deseripsit (Phyc. medit. p. 67), hanc 
diversam speciem. consideravit. Favellas ab illo observatas fuisse adparet, at ab 
iis, que de favell dixit, de earum indole vix aliquid his formis characteristi- 
eum concipere licet. "lypum tamen Generieum proprium in C. interrupto latere, 
lubentius eonjicerem, quem interea alio loco disponendum, nomine AMierothamni 
designa vl. 

Favellas denique quod attinet, has nullo adparatu involucrali cinctas esse, 
sed nudas generari (Tab. I fig. 15), ommibus Speciebus Generis characteristi- 
eum putavi, quo charactere Genus a Halothamniis facilius dignoscatur. | lEasdem 
quoque in articulo generante plures nasci (nec singulas), et demum quasi lobis 


pluribus constitutas obvenire, id quoque characterem prebere genericum, assu- 


. mere ausus sum. 


Quomodo czterum evolvuntur favellee in diversis Speciebus, id mihi hodie 
nondum liquet) ^ Plerumque in vieinia favellarum ipsi articuli generantes quasi 
gelatina, sordibus sepe infestata, obducti mihi adparuerunt; ita ut primarios 
status nuclei et dispositionem partium. ejusdem observationibus certis sequi vix 
liceat. In paucis, quarum favellas et bene evolutas et distinetas observare mihi 
contigit, evolutionem  inchoantem divisione facta transversali articuli jam. adul- 
-tioris indicatam putavi — Artieulum ita divisum paulo supra basem rami aut 
ramorum plurium situm vidi; vix autem in his ramis bene evolutis adparatum 
quendam involueralem agnoseerem. — Ex partibus duabus articuli subdivisi, quie 
longitudine parum diverse adparent, superiorem vix mutatam permanere, infe- 


riorem autem infra geniculum formatum generare ramellos brevissimos quasi 


!) De evolutione favelle Call. corymbosi icones pulcherrimas a Thuret publici juris 
factas fuisse (Efud. Phycol. tab. XX XIII—XXXV) satis constat. Inter stadia primaria, 
que in partibus supremis adhue subtilissimis inchoari videntur, et favellas evolutas, quales 
inter ramos majores inferioris plantz obvenientes delineavit, stadia intermedia nulla deli- 
neata fuisse dolendum videtur, utpote differentias vix explicare liceat nisi aut lentissimam 


evolutionem favelle, aut rapidissimam frondis assumeres. 


Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXVIII. : ; 5 


54 dJa (rc Agaxrdh. 


ab interiore prorumpentes quorum artieulum infimum in pedicellum abire, su- 
periorem autem in lobum favellie transmutatum fieri, observare eredidi. — Ramelli 
hoe modo porumpentes nunc utroque latere articuli generantis singuli proveniunt, 
et ita hi oppositi fiunt et quasi primarii; nune novis inter primarios. pullulantibus, 
lobi generantur minores, forsan evacuatis primariis posterius evolvendi. Forsan 
eredere lieet ipsas membranas post evaeuationem favellae plus minus dissolutas 
persistere, articulum fertilem. quasi gelatina involventes. In favella maturesceute 
aeceuratius observata fere semper dignoscere putavi pedicellum adhue persistentem, 
at brevissimum, et sepe quasi intra nucleum favelle globoso-reniformem | recep- 
tum, a gemmidiis colore paulisper alio dignoscendum. | Inerescente sensim favella, 
ipse nucleus inter ramos cireumdantes sursum cogitur, et pedicellus magis deor- 
sum  porreetus adparet. Hoe modo quandoquidem crederes favellam ad. basem 
ramorum proxime inferiorum generatam fuisse, et pedicellum ex axilla horum 


fuisse proruptum d 


Preter Callith. interruptum, de cujus Sphszrosporis alium. Typum Genericum indicanti- | 


bus mox supra dixi, alie nonnulle species, ramis dichotomis aut alternis instructi, quoque 
expellend:z | videntur ex Genere Callithammii, quale hoe characteribus cireumscribere molitus 


sum; inter has sequentes nominare placet: 


1. Carr. rasmtGlATUM Hare. d^ J. Ag. Epicr. p. 55, quie mihi quoad characteres et, affinitates 
maxime dubia manet; Harvey speciem ex herbario R. Guun habuisse putarem, et in 
hujus herbario, mihi postea dato, specimen non determinatum detegere contigit, quod 
in characteres Speciei a Harvey datos bene quadrare mihi adparuit. Si ex hoc judi- 
care licet, Species certe ab omnibus ad Calhthamnia relatis Speciebus admodum diversa 
adpareat.  Habitu stricto firmo, ramificatione dichotomo-fastigiata ramorum principalium, 
in quibus vero infra genicula ramelli brevissimi verticillati obveniunt, typum a Call 
thamniis diversum prodere crederem, —Seribenti mihi Epicrisin jam dubiam Callithamnii 
Speciem constituere adparuit. Postea in diversis speciminibus ejusdem c:sespitis favellas 

. vidi, in axillis ramorum majorum, in media parte frondis quasi aggregatas, constitutas 
nucleis rotundatis minoribus, intra perisporium hyalinum gemmidia (ut in aliis speciebus 
disposita) numerosa foventibus. Prseterea autem sparsim observavi endochroma collap- 
sum artieulorum esse obsoletissime quasi subdivisum in partes longitudinaliter disposi- 
tas, cellulas Ceatroceratis mentientes, Hinc, aliis memoratis characteribus quoque com- 
paratis, dubitandum mihi videtur, anne specimina observata forsan diu circumjecta aut 
priparatione mutata, ad speciem quandam (at non descriptam) Centroceratis revera 
pertinere; quod vero vix dijudicatur, nisi specimina meliori statu preparata observare 
liceat. Articulos in specimine a me observato inarmatos adparuisse addere debui; quod 
vero in alis Speciebus Generis quoque obvenire constat. 

2. OC. Dasvorpss; de hac specie videas qu: de Halothammiis scripsi. 

9. €. PrkgsNva mihi typum Genericum proprium sistere videtur, quod nomine Ceratothamni 
infra descripsi. 


Analecta Algologica. 219] 


11. Qeratothamnion J. Jg. mscr. 


Frons articulata monosiphonia, filis intra euticulam à basi ramorum descenden- 
tibus corticata, ramis quoquoversum exeuntibus densissime ramosa subspon- 
eiosa, ramulis in planta favellifera paulo aliter. quam in. spheerosporifera 
conformatis. — F'avelle ad apices ramellorum. breviorum intra ramulos invo- 
luerantes  ineurvatos, introrsum mnudiuseulos, extrorsum cervieorniter ramu- 
losos, ab initio sepe plures incluse, dein plus minus separate, nucleis plu- 
ribus subalterne superpositis constitutze, singulis intra periderma. hyalinum 
gemmidia plurima angulato-rotundata foventes. —SpAerospore in ramulis 
nude, spherieg, triangule divise (Tab. III fig. 1). 


Non sine hesitatione Genus novum creare ausus sum plante, quam Har- 
vey ne speciem quidem propriam constituere censuit. Attamen dicere opportet 
favellas Harveyo ignotas fuisse, et novum nostrum Genus characteribus ab his 
deduetis precipue niti. — Dueente habitu, planta Generi nostro typica eum 
Call. arbuscula fere omnino. convenit, si quoque speeimina nonnulla, quie. vidi, 
majora et ramis ramulisque adhue densioribus obsita viderentur. — Alio respectu 
ramifieatio, ramorum ramulorumque dispontio et forma vix diversa mihi adpa- 
ruit. In planta sterili et spherosporifera inter C. «rbusculam. atlanticum, et 
C. Pikeanum, quam momine C. arbuscula var. pacificum. demum determinavit 
Harvey, differenti specificee difficilius quoque detegantar. In planta favellifera 
apiees ramorum ,ramellis numerosis, magis strietis et simpliciusculis, fascieulatim 
congestis constitutos diceres, modo fere quo in C. craciato apices ocellati adpa- 
reant, si quoque ramelli sunt multo firmiores. — Infra hunc fascieulum terminalem 
admodum densum ramulos inferiores vidi sensim ineurvatos, introrsum nudius- 
eulos, extrorsum magis magisque ramellosos, ramellis basi subsecundatis, extror- 
suüm divergentibus et apice mucronatis; lpsi hi ramelli infra apicem, quasi nova 
serie ramellorum inchoante, mucrones conformes in ramello brevissimo generant. 
Ali ex his ramulis inferioribus admodum elongati fiunt, et modo fere diceres, 
quo im C. plumwula rami steriles terminales divergunt ineurvati, eodem fere in 
C. Pikeano gemini aut plures rami longiores adparent quasi ab eodem basi 
divergentes, dein ineurvatj, introrsum nudiuseuli, extrorsum cervicorniter ramel- 
losi, ramellis mucrone armatis plus minus divergentibus. Intra ejusmodi com- 
plexum ramulorum cervicornium vidi favellas, in ramulis quibusdam introrsum 


porrectis subterminales (Tab. III fig. 1), nune ab initio plures magis aggre- 


56 J. G. Agardh. 


gatas, nune (posterius et forsan ramulis involuerantibus magis distraetis) invicem 
magis distantes, pluribus nuclei constitutas. Ipsam favellam puto formari a 
ramulo terminali infra apicem tabescentem, eujus articulos alia directione. sub- 
divisos fere polysiphoneos observare eredidi, et infra hune apicem ab articulis 
singulis singulos nucleos fere alterne exeuntes, rotundato-reniformes, suo proprio 
pedicello affixos, geminis majoribus spe adproximatis. 

Hoe adparatu ramorum, favellas quasi in nidum proprio modo conjunetas 
involuerantium, Genus Ceratothamni ab alüs distinctum esse, assumsi. 5i in 
planta sterili et spheerosporifera. ramuli cervicornes deficiunt, aut. parum evoluti 
 obveniant, forsan dieere liceret hune totum adparatum fruetificationis partibus 
pertinere et hoe modo prebere charaeterem. Genericum. majoris momenti. | Ex 
altera. vero parte forsan quispiam diceret ramulos infra comam terminalem ex- 
crescentes, et apicibus ex diversis lateribus obviis, ipsa sua armatura facilius 
fieri intricatos, et 1ta 1n peculiarem dispositionem cirea favellas cogi. Si vero 
ipsa hae armatura in planta spheerosporifera deficit, aut. saltem multo minus 
conspleua obvenit, nescio anne majore jure assumendum videretur, totum adpa- 
ratum certum 1n finem, fructificationi inservientem, confici. 

Que igitur. nomine Cu//. Pikeané deseripta fuit planta. (Harv.. Ner. Bor. 
Americ. II p. 230), quam vero ipse postea varletatem C. «rbuscule (C. ar- 
buscula var. pacificum n. Journ. Lin. Societ. VI p. 175) consideravit, sub quo 
nomine quoque in J'urlow Anderson et. Eaton. Alg. Exs. Am. Bor. m:0 192 
distributa fuit, hane puto typum sistere novi Generis, ad. quem nullam aliam 
plantam referendam. — esse. seio. Plantam. ad oras Californie a. plaribus. lectam 


habui et utroque fruetu instruetam. — Antheridia non vidi. 


12. Pleonosporium .Negel? Ceram. p. 105. 


Inter Genera quondam a N:egelio proposita hoe jam ereatum fuit. charac- 
teribus petitis. tum a Spherosporis, sporas numerosas foventibus, tum a favellis 
ad apices ramorum terminalibus, ramulisque involuerantibus einetis, tum denique 
ab antheridüs interiore latere ramulorum dispositionem Spherosporarum servan- 
tibus. 'Typieam Generis Speclem. Call. Borreri nuncupavit, eui vero eum du- 
bio €. constrictum adjecit. Patet. Neegelium. characterem ab. Antheridiis petitum 
ex tabula Harveyana C. Dorreri mutuasse; quod de favellis dixit non bene con- 


gruit eum 1cone a Harvey data, Spherosporis, numerosas sporas foventibus, 


wi 


L 


0 


Analecta Algologica. aT 


Generis auctorem innisum fuisse, mihi vix dubitandum videtur. Quum vero 
hodie plura Genera habemus, eodem charaetere insignia, oritur qazestio quomodo 
ab his distinguatur Genus Negelianum. 

Inter eos, qui postea Species Callithamniorum ad diversa Genera referre 
susceperunt, Le-Jolisium video, qui speciem typicam  Neegeliani Generis inter 
Callithamnia recepit, observatione vero facta iconem llarveyanam quoad anthe- 
ridia ad aliam Speciem pertinere (IA/g. Cherb. p. 114). — Ardissone, nulla facta 
de novo Genere nee de charaeteribus mentione, C. Borreri inter C. tripinnatum 
et C. scopulorum disposuit. A Holmes et Datter (Jievis. List. p. 97) Genus 
Negelianum | adoptatum fuit, at nova specle (C. fasciculatum) auctum, et ad 
Monosporeas relatum; hoe modo a Callithamniis proprüs remotum. — À Dornet 
denique dieitur (CNot. A/gol. p. 25) Call. Dorreri referendum esse ad Genus cui 
typieum esset C. /lexwosum, utpote 1n utraque Speele polysporas, nec tetrasporas, 
favellas subinvolueratas, et antheridia eylindracea haberemus. 

. Mihi ipsi tum favellas, a Harvey fere nudas depictas, cum evidentius invo- 
lueratis, quas in. Hal. /fexuoso ipse observavi comparanti; tum antheridia, qualia 
a Harvey depicta fuerunt, dispositionem sphaerosporarum servantia (longa serie 
interiore latere ramulorum secundata) cum thyrsoideis illis antheridiis, quas in 
C. Dasyoide ipse deseripsi, conferenti, vix. dubium: adparuit, duos diversos typos 
inter has distmguendos esse, quorum unum JZ/eonospormum et alterum. Halo- 
thamnion nominarem; preter €. Dorreri, C. Vancouverianum ad. Pleonosporium 
pertinere; ad. Halothamnia: vero. referendum. esse. C. Dasjoides forsan conjicere 
liceat. Si vero alie et quaenam Species illis pertineant, nullam conjecturam 
hodie proferre auderem. 


15. Halothamnion J. 4g. Epicr. p. 52. 


Frons articulata monosiphonea, nuda aut filis descendentibus corticata, alterne 
pmnatim ramosa, ramis quoquoversum exeuntibus, nune sub-distiche dispo- 
sitis, ramellis sepe pinnulas ambitu subdefinitas formantibus. — Fevclle 
ad apices ramulorum subterminales, involucro ramellis incurvis plurimis 
constituto suffulte, nucleo eloboso-reniformi gemmidia plurima. rotundato- 
angulata intra periderma hyalinum fovente.  Spherospore ad ramulos vix 
mutatos provenientes, ad articulos solitarie, oblong:e aut obovato-globosw, 


magna sporas numerosas 8— 16 (aut plures), quoquoversum a centro radi- 


58 J. G. Agardh. 


antes, foventes. — Antheridia in pedicello subterminalia, racemum  verticillis 


numerosis ramellorum  minutissimorum constitutum :emulantia. 


Preter Species. in. Ejpierisi enumeratas quoque. Ca//.. Dasyoides ad. Halo- 
thamnion pertmere, nova specimina mihi allata sat evidenter docuerunt. — Quia 
in hae Specie. ramuli magis distichi. disponuntur, habituales characteres Generis 
paulisper mutandi videbantur; et quia in eadem Specie antheridia eximie evo- 
luta mihi observare lieuit, characteres ex his deduetos, Generi peculiares, addere 
properavi. Quod. mihi, EÉpierisin. seribenti, Generi. precipue characteristieum 
adparuit, favellas nimirum esse ramellis incurvatis quasi involucratas, ramellis 
vero vix aliter mutatis, 1d. quoque in. C. Desyoide vidi. Sphaerosporas majores 
et numerosas sporas foventes, quod alterum Generis characterem. censui, quoque 
et adhue magis insignem charaeterem. C. Dasyoides prebere, primo intuitu mihi 
adparuit. Sunt nimirum spherosporz in hae specie oblongee, eas C. Criciati et C. 
comosi magnitudine zequantes, s non superantes, in pedicello proprio sepe, ni fallor, 
terminales. Quin. immo. hze organa. potius. f'avellas (quam spheerosporas) proprize 
speeiel constituere faeilius quis erediderit. Denique in C. Dasyoide vidi Anthe- 
rdia, qualia in  paueis alüs Callithamnioideis obvenientia observavi. | Addere 
lubet. me omnia hoe organa vidisse i suis pedicellis terminalia; quod vero 
utrum in alis speerebus quoque obveniat, an C. Dasyoidi privum sit, aut. ma- 
gis fortuito a me observatum fuerit, id. hodie. pro certo dicere non auderem, — In 
C. Vaneouveriano vidi sphierosporas im numerosas sporas subdivisas; utrum vero 
hie Specles ad. Pleonosporia an ad Halothamnia refenda sit, mihi latet. 

Comparatis eharaeteribus ex positione. favellarum deductis Genus potius eum 
Antithamniis quam eum Callithamniis propriis convenire, mihi visum est; aliud 
vero Genus inter Callithamnia, quie. ramis dichotomis aut alternis dignoscuntur, 
hodie ereavi (Ceratothamnion), in quo favelles fere simili modo disposit& obve- 
niant. Spherosporas quod attinet, he | evidentius conveniunt eum Genere Nz- 
geliano Pleonosporn. Nostrum quoque Genus Halothamnii quale illud in Epi- 
crisi. limitatum. proposui, eum Pleonosporio identieum esse statuit Sehmüts, In 
Pleonosporio vero et Spherospore et Antheridia disposite. videntur ad normam 
in Calhithamnis propriis normalem, et Antheridia, quee pinxit Harvey, sua struc- 
tura quoque offerre crederes typum omnino diversum ab eo, quem ipse in C. 
Dasyoide observavi cfr. J. Ag. Bidr. Alg. Syst. IV Tab. I fig. 1. 


Analecta Algologica. 


14. Spongoclonium Sound. i» Linnea | Vol. XOXITIR JUR EH S 


Frons artieulata monosiphonia, initio et superne nuda alterne pinnatim. decom- 
posita, mox filis a ramorum basi extra cuticulam secus frondem descen- 
dentibus subfunieulariter contortis et anastomosantibus inferne stuposa, stupa 
nune fere nuda, nune hirta, nune dense ramellis cooperta et spongiosa. 
Favelle ad apices ramulorum  subterminales, involuero ramellis. plurimis 
ineurvatis constante cireumceirca obteetz, plures cirea rachidem tabescentem 
dispositee, singulis sepe bracteatis, in eundem nidum conjunete; nuclei 
minoribus rotundatis gemmidia plurima. rotundato-angulata intra periderma 
hyalinum foventibus. —Spherospore interiore latere ramulorum paues (aut 
sepe plures seriatz), a singulis articulis transformatie, triangule diviso. 
Quale Sub-genus Dasythamnii mter Callithamnia. limitibus. eireumseripsit 

Harvey, Genus autem proprium nomine Spongocloni a Sondero institutum fuit, 

ducente peculiari structura frondis, tale Genus Sonderianum, numerosis Specie- 

bus, et adjectis characteribus a favellarum situ et involuerahi adparatu deduetis 
eonservandum putavi. A .Lophothammio, quale hoe Genus intelligo, dignoscan- 
tur Spongoclonia sphserosporis simplicibus triangule divisis, nec endochromate in 
numerosas sporas angulatas sese solvente. 

Favellas im pluribus Speciebus (Callithamnion angustatum, C. latissimum, 

C. formosum et C. Drouneanwm) comparavi, et in omnibus eandem structu- 

ram, Generi charaeteristicam, observare credidi.  Involuera in €. emgustato et 

C. formoso ramulis ineurvatis brevioribus constituta, ideoque magis aperta; in 

C. latissimo et C. Brouneano ramellis elongatis et eximie ineurvatis omnino 

obtecta vidi.  Nuclei cirea mediam quandam partem axilem cireumcirea dispo- 

siti mihi adparuerunt, at, ni fallor alterne superpositi, et singuli ramello quodam 
bracteati. Singuli nuclei minores rotundati, intra periderma hyalinum gemmidia 
numerosa angulato-rotundata, foventes. In C. latissimo ramellos intimos brac- 
teantes crassiores et articulis brevioribus constantes, in C. Prowneano ramellos 
omnes involuerantes subsimiles observare credidi. In parte favellas generante 
rachidem  axilem recognoscere credidi, apice tabescente superatum. 
Lophothamnion, quod structura et compositione frondis eum Spongocloniis 
proxime convenire mihi adparuit, Sphzerosporarum structura diversa Genus sui 
juris constituere putavi. In Lophothammio nimirum spherosporas sat magnas, 


intra limbum latum, duabus membranis superpositis, linea media evidentiore 


40 J. G. Agardh. 


disjunetis, Sporas numerosas angulatas et quasi inordinatas foventes, vidi. Qua 
quidem nota Laphothamnion magis àd Halothamnia accedere videretur. 
In sua dispositione Specierum. Harvey. plures species Spongoclonii (C. latis- 


simum, C. angustatim, C. scopila. et quee ali:e sunt) inter alia subgenera enu- 


meravit, quas vero Specles — licet characteres a compositione frondis deduetos 
minus perspieuos offerunt — tamen in Epierisi ad Dasythamnia jam retuli. 


Nimirum animadvertere placet compositionem istam frondis in diversis speciebus 
differre non. tantum quoad limites, quibus frondes stupa obduetas inveniantur, 
sed. etiam quoad ipsam eompositionem stupe. Dum in minutis Speciebus (€. 
scopula) frons stuposa tantum in infima parte conspiciatur, sunt aliw, quse fere 
usque ad apices eandem compositionem monstrant. Dum in nonnullis (C. angau- 
statum) fila. secus. frondem. decurrentia. proprios ramulos fere nullos emittunt, 
sed tantum eaules funiculariter contortis filis compositos referunt, sunt alii (C. 
formosum) quarum fila decurrentia. emissis ramellis minutis simpliciusculis et 
distantibus quasi hirta adparent; sunt denique ali: species, quarum tote fron- 
des, ramellis ramosis cireumeirca densissime obsit:e, frondes ommino spongiosas 
monstrant. (Que quidem differenti:e. ad. species. diversas recognoscendas optime 
conducere putarem. 

Preter has differentias neseio anne quoque aliam, in structura et compo- 
sitione caulis stuposi, indieare auderem, quam ad Genus dignoscendum quoque 
conducere putavi. Sp. MWollastonianum. nimirum. observanti mihi adparuit plu- 
mulas superiores et inferiores ita differre, ut in superioribus pinnulc omnes sub- 
conformes elongatz, apiee ineurvatz, distiche et alterne sunt disposit:e; in infe- 
rioribus vero pinnule infimae, ex artieulo rachidi proximo conspicue breviori 
provenientes, sunt breviores et magis ineurvatze (fila secus caulem. descendentia 
ex eodem articulo quoque proveniunt) — Pinnule ist: im specie dicta a supe- 
rioribus quoad formam parum differunt; in alis vero speciebus sepe fiunt magis 
diverse, et numerosiores proveniunt, sursum conspicue eurvatz breviores et per- 
sistentes permanent, atque hoe modo ad stupam inferiorem formandam condu- 
eunt. Plumis superioribus dejeetis caules hoe modo ramellis incurvatis obteetos, 


habita denudato plantas omnino diversos constituere facilius putares ') | Non- 


!) Satis constat Genera Spongoclonii a Sondero et Lasiothalim a Harveyo fere eodem 
tempore creata fuisse, utrumque characteribus a compositione frondis przeeipue, ut videtur, 
petitis. Quo jure Harvey postea assumsit Lasiothaliam.hirsutam (Mar. Bot. of West. Austral. 
p. 558) esse identicam cum JSpongocl. conspicuo Sond. id me omnino fugit. Postea Speci- 


Analecta Algologica. 4] 


mulli?» species hoe respectu precipue insignes mihi adparuerunt (Calf. Drownea- 
num). Ut igitur inter Dallas ramuli plumulas constituentes facilius dignos- 
cantur ab ills stupam formantibus, ita in. Spongocloniüs ramulos plumosos ab 
illis. stupam obtegentibus dignoscere forsan opportet. Sphzrosporas ad hzc fila 
stupam proxime ambientia provenientes in nonnullis observare credidi; at in 
alis alter sitas videre putavi. 

Inter Species, quas ad propriam sectionem  Dasythamni retulit. Harvey 
CPhyc. austr. Synops. p. LI), dispositionem. specierum paulisper mutandam esse, 
lubenter assumerem. Et enim $Sp. conspicuwm juxta Sp. angustatum. dispo- 
nendum erederem, et Sp. formosum. sectionem sibi propriam — caule filis sim- 
pliemuseulis hirto dignoscendam —- formare putarem. Inter alias species non- 
nullas, quarum caules filis ineurvatis plus minus ramosis inferne stuposi eva- 
dunt (Sp. Wollastoniamum, Sp. Wilsoniamum J. Ag. mscr., Sp. Drounianum) 


mina Algar. Austr. distribuens, speciem quandam, nomine Callifh. tingens inscriptam, inter 
has habuit, de qua postea (in F/!. Tasm. II p. 335) dixit sibi persuasisse hane esse cum 
Spongoclonio conspicuo identicam; et de Lasiothalim animadvertit hanc esse fundatam frag- 
mentis, quie postea ad C. fingens pertinere didicerat. Quum postea Sonder Algas Australis 
enumeravit, de Genere Spongoclonii nullam mentionem fecit, sed vestigia premens Harveyana 
Call. conspicuum inter Dasythamnia Harveyana recepit. Adeunti primarias descriptiones et 
perpendenti mihi quod et alie cognoscantur form:e, quse frondis structura plus minus con- 
venientes adpareant, maximopere dubium visum est formas dictas revera identieas esse. De 
Lasiothalia dixit Harvey: "There is no trace of gelatina and the plant but slightly adheres 
to paper". Quod sane omnino repugnat iis, qui ex speciminibus exsiccatis Call. conspicui 
concludere liceret. Hsc enim omnia, qui vidi, chart: ita arcte adhaerent, ut vix minimum 
fragmentum separare liceat. Ipsum quoque nomen Speciei (LL. hirsuta) aliam plantam pro- 
dere videretur. 

Quod attinet ipsam typicam plantam Spongocloniu, quoque animadvertere placet, hanc 
mihi vario respectu dubiam videri. Ut illam intelligo, obvenit juvenilis tenuissimis filis 
decompositis constituta, habitu et plumis elegantioribus, multas alias Callithamniorum spe- 
cies referens.  Ljusmodi vero specimina nulla, nomine C. conspicui inscripta, hucusque vidi. 
Sensim vero sensimque eandem fieri inferne stuposam, ramulisque superioribus (quales mox 
dixi) Callithamnioideis instructam assumere licet; et specimina numerosa sub hoc stadio 
preparata, nomine (C. conspicui inscripta, coram habui. Plurima vero, ne dicam omnia, 
qui vidi specimina, quocumque stadio lecta, ita dissoluta mihi obvenerunt, ut de ramifica- 
tionis norma Speciei vix certum judicium mihi concipere licuit.  Pr:ter specimina dicta 
ultimo tempore fragmenta quidam habui, qu: ad C. comspicuwum: referenda putavi, melius 
preparata, ex quibus concludere ausus sum plantam ad C. angustatwm proxime accedere et 
caules stuposos conniventibus filis inferiorihus numerosis formari, nec modo aliarum specie- 


rum Dasythamnii ramellis brevibus obtoctos esse. 


[en] 


Lunds Univ. Ársskrift. Tom, XXVIII, 1 


49 SUNY as Agardh. 


invicem ad proximandas censeo. 5p. swperbiens plumulis superne liberis diva-. 


ricato-ramosis ab aliis recedit. Restant denique plumgere, quae filis corticalibus: 


ramosis plumulisque mixtis fere usque ad apiees spongios? adpareant. 
Nova specles mox memorata sequentbus dignoscatur: 

Sr. WirsoNiANUM (J. Ag. mscr.) elata caulescens, alterne decomposito-plumulata, 
plumulis quoquoversum egredientibus eireumscriptione lanceolatis, pimnulis 
in rachide elongata, apice supereminente nudiuseula, alternis, ex horizontali 
patentibus, inferioribus juxta rachidem dense ramellosis, ramellis incurvis 
ramos caulesque stuposos obtegentibus, artieulis 1n. rachide erassiuscula pin- 
narum diametro :zqualibus aut parum longioribus. 

Hab. ad oras australes Nove. Hollandie ad Port Phillip Heads! mihi a 
J. Br. Wilson sub n:0 90 et 38 olim missa. 


Hee mihi videtur C. Wollastoniano proxima, at species major et omni 
respectu. magis evoluta. Pinnae plumularum inferiores sunt multo densiores, 


ramellis incurvis plurimis constitute, et his ramellis plus minus adproximatis, 


fila eaulescentia eireumeirea obtegentibus, caules ramique usque ad ipsas plumulas 


stuposi formantur. hamulorum pinne superiores simplieiores adparent, rachide 
ineurvata ad basem  crassiuseula, apicem versus conspicue attenuata, articulis 
brevioribus consttuta.  Sphsrosporas ad pinnulas inferiores pinnarum  sparsas, 


3-angule divisas observavi. 


15. Lophothamnion J. 4g. mscr. 


Frons articulata monosiphonia, initio et superne nuda alterne pinnatim. decom- . 


posita, mox filis extra cuticulam seeus frondem descendentibus funiculariter 

eoalescentibus inferne stuposa, stupa fere usque ad ramulos apice demum 

densissime comosos scandente. — «velle .... Spherospore iteriore latere 

ramulorum  subsessile, a singulis articulis transformatz, globose magne, 

sporas numerosas angulatas, quoquoversum a centro radiantés, foventes. 

5i Genus, mihi novum, rite intellexerim, structura frondis cum Spongoclo- 
nio conveniret, ab hoc vero differret sphcerosporis magnis, sporas numerosas, 
intra perisporium quoquoversum radiantes foventibus. llis preterea pertinet 
Callithamniis, quorum. perisporium. admodum firmum, duplici membrara. eviden- 
tius. contextum vidi; quodque sporis demum ruptura membrane (lateraliter) 
emissis, adhuc admodum firmum persistit. — A. Halothamn?is et Pleonosporiis 


Analecta Algologica. 45 


Genus differre putavi structura frondis, spheerosporis horum. Generum conveni- 
entibus. 

His vero de characteribus Generis dictis, quibus Genus ab aliis sat dis- 
tinetum putarem, addere placet, me dubitare anne alia planta (Halothammnion? 
ramulosam J. Ag. Epicr. p. 55 et Sp. Alg. p. 73) ad idem Genus revocanda 
esset. Hujus spherospore ignote; at Pavellas l c. deseripsi in ramellis termi- 
nales, pinnis pluribus ineurvis multiartieulatis involueratas, subgeminatas, intra 
periderma hyalinum gemmidia plurima foventes. 5i hee species revera Generi 
pertineret, characteres Generis quoque quoad favellas cogniti viderentur. 

Caeterum dixisse placet me diu quidem dubitasse anne species nova infra 
descripta esset forma qusedam Spongoclonii conspicui, mter alias plures, adspectu 
sat dissimiles, quas ad unam eandemque speciem pertinentes conjeci. Hujus vero 
speeiel sphzerosporas triangule divisas expressis verbis dixit Sonder. Hinc spe- 


cles has vario respectu analogas, potius quam proxime affines, putarem. 


1. Lornm. coxaTUM (J. Ag. mscr.) fronde breviore ambitu subconica, ramisque 
subpanieulatis plus minus densis decomposita, inferioribus ramulisque fere 
usque ad apices stuposis, apicibus densissime ramellosis, ramellis quoquo- 
versum egredientibus elongatis liberis, articulis diametro 2— 4-plo diametro 
longioribus, sphserosporis interiore latere sepe longa serie subsecundatis 
polyspermis. 


Hab. ad oras australes Nov: Hollandie et Tasmanie (D:na Meredith !). 


Frondem vidi 3— 4 polliearem et nune, ramis inferioribus elongatis, fere 
cque lata, tota ramisque singulis subpanieulatim. deeompositis, ramulis supra 
pedicellum (filis eonniventibus constitutum). fasciculos ramellorum  densissimos, 
nune corymbosos et magis dissitos, nunc fere ramulos ramosque cireumeirca 
densissime investientes et fere invicem spongiose confluentes, gerentibus.  Ra- 
chides ramorum firmiores et crasse; transverse sSectee filis plurimis dense juxta- 
positis, nune interspersis ramulis, contextee. videntur. hamuli supremi invicem 
subliberi, ad mediam suam partem alterne et patenter ramellosi, superne nudi- 
usculi et superiore sua parte sepe incurvati obtusi, articulis diametro 2-plo— 
4-plo longioribus. Spheerospore in ramellis superioribus szepe numeros:e et longa 
serie secundate, quasi ad medium articuli sessiles, relative magne, et duplici 


membrana evidentius teetz, exterlore eutieula conspicuo limite ab interiore mem- 


44 J. G. Agardh. 


brana distincta; sporas observavi numerosas, conjunetim lateraliter eruptas, peri- 
sporio hyalino persistente et vaeuo.  Eruptionem sporarum in planta viva eodem 


modo fieri, vix tamen assumerem. 


16. Aristothamnion J. 4g. mscr. 


Frons articulata. monosiphonia, filis intra euticulam. a. basi ramorum descenden- 
tibus corticata, ramis quoquoversum exeuntibus, subdivaricato-ramellosis su- 
perne densissime obsita. «velle ad ramulorum partem inferiorem late- 
rales, ramulisque stipate, singule aut pauez, globoso-reniformes, intra peri- 
derma hyalimum fasciculos gemmidiorum numerosos, invicem distinctos, 
foventes; fasciculi simguli quasi filis diehotomis sursum fastigiatis, a. cen- 
trali regione provenientibus, cireumeirca extrorsum radiantibus constituti. 
Spherospore in ramulis sparse, nudze et globose, magnae, sporas nume- 


rosas et densissimas, quoquoversum a centro radiantes, foventes. 


In Callithamniorum gente Genus hoc nobilissimum putavi; characteribus 
quoque sat insignibus distinetum. Dum in Callithamniis plurimis favelle intra 
periderma | generant gemmidia numerosa, plus minus dense stipata, et ita invi- ' 
cem posita ut divisione repetita eadem orta faeilius crederes, in. Aristothamnio 
contra sunt collecta quasi in nucleolos numerosos, invicem in uberiore gelatina 
distinetos, tamen lobos diversos haud formantes, sed omnes intra periderma 1indi- 
visum cohibitos; Gemmidia preterea sunt quasi in fila dichotomo-fastigiata se- 
riata, ita ut in fasciculos collecta diceres, quorum infime partes a centrali re- - : 
gione favelhe provenientes, supreme autem extrorsum radiantes, et fastigiatze E 
adpareant ubi a latere conspieiantur, verticaliter. vero observatze pleiades refe- 
runt plus minus compositos, paulo evidentiori spatio invicem distinctos. Forsan 
credere liceret totam favellam fasciculum. ramulorum transformatum referre, et ; 
dispositionem gemmidiorum hoc modo explicari; sit quoque ut favellam aliorum 
Callithamniorum simili modo ortam considerare opporteret; tamen transforma- 2 
tionem quoad gradum aliter perduetam fuisse, vix quispiam negaret. 

Spherosporas ab iis Halothamnii et Lophothamnii quoad strueturam vix 
diversas putarem. Sunt admodum magne et intra perisporium crassum sporas ; 
plurimas eontinent, ita arete invicem cohibitas, ut (in nostris saltem) nucleum 
indivisum facilius quis erederet. ^ Antheridia non vidi. 


Amalecta Algologica. 45 


Unieam hujus Generis Speciem mihi tantum cognitam habeo, capense 
nimirum | Ca/Tith. purpuriferum. | 81 hoe cum alis nonnullis speciebus compa- 
ratur, vix quoad habitum et totam structuram frondis ali: videantur differentiz, 
quam que in proximis Speciebus ejusdem Generis obvenire conjiceres.  Speci- 
mina ex. gr. C. purpuriferi et C. Laricini Xa conveniunt adspectu et charac- 
teribus ab ipsa fronde petitis, ut unam ab altera vix dignoscere liceat, nisi 
comparatione accuratiore At utroque fruetu admodum conspicue differunt: in 
C. Laricino favellas vidi gemmidüus majoribus rotundatis, vix certo ordine dis- 
positis, laxius impletas; in C. purpurifero gemmidia minora definito modo in 
fasciculos collecta; spheerosporas autem in C. LLaricimo triangule divisas et spo- 
ras & continentes; in C. puwrpurifero sporas plurimas aretius conglobatas intra 
perisporium foventes. Ejusmodi differentias inter species proximas et vere affi- 
nes vix exspectandas censeo. 51 obveniant, potius species analogas diversorum 
Generum indigitare, mihi viderentur. Alia quoque ejusmodi exempla inter Calli- 
thamnia venire liceat (C. znterruptum et C. DByssoides), quibus probari pu- 
tares. Genera plura, habitu convenientia, inter Callithamnia. assumenda esse. 


1. AR. PURPURIFERUM (C. purpuriferum -J. Ag. Sp. p. 59 et Epicr. p. 36). 


Sequentia Genera a Callithamnieis removenda putarunt: 


1l. Acrochetium N«yel. 


Species quasdam Callithamniorum, sepe admodum minutas et in aliis ad- 
parenter parasitieas, ad Genus proprium plerumque referunt recentiores de Algis 
scriptores.  Inquirenti adpareat hoe Genus tum a No;gGELI sub nomine Zcro- 
cheti jam 1844 dato, at forsan non ante 12 Dec. 1861 publiei juris facto, tum 
a. TmunET nomine Chantransie in Alg. Mar. de Cherbourg institutum fuisse; 
sub quo nomine a plurimis hodiernis adoptatum videtur. —AmEscHOUG, qui nomine 
Trentepohlice iisdem. Callithamnii formis Genus proprium instituerat, huie quoque 
Call. Rothii adnumeravit, que» hodie species aliena certius consideratur. Idem 
fere dicere opportet de Genere Trentepohlie a Pringsheim postea creato. Me 
judiee, inter Genera Negeli et Thuretii ea intercedit differentia, ut Niegelianum 


ipsis illis Callithamniorum formis, quas Generi typicas credidit, institutum fuisset. 


46 J. G. Agardh. 


Chantransie Genus vero ab initio diversissimas Alegas complectens, dein a Frie- 
sio in Syst. Orb. Veget. reformatum, typis Conferva Hermanni et. C. Chalybea 
iterum propositum, demum sub hoe titulo a Thuret adoptatum fuit. Si igitur 
hi speeies aquae duleis ab ns speciebus marinis, quas Neegeli ad. Aerocheetium 
retulit, charaeteribus different, patet, me judice, Genera hee omnino diversa 
consideranda esse. 

Ex ipsis verbis Niegelii deducere forsan liceret, structuram Conf. Hermanni 
el eognitam fuisse, utpote Genus suum huie forsan affine considerasse videtur. 


c 


Kützing, qui antea nomen Chantransig& adoptaverat, species rivulares et fluvia- 
tiles suo Generi tantum adnumeravit. De fructificatione ejusdem his verbis 
utitur: "Cellule spermacece simpliees globose". — Rabenhorst-in Fl. Europ. p. 401 
eodem sensu Genus Chantransie proprium speciebus aque duleis reservavit, 
quamquam preeeunte Thuretio, eidem Species marinas adjunxit, statuens novum 
Genus his melius institui. Si igitur species aqui duleis Genus proprium con- 
stituerent, his eerte Chantransie nomen reservandum putarem; speciebus autem 
maris nomen crochet restituere. vellem. 

5i queritur quibusnam  differrent Genera allata, satis constat admodum 
diversas opiniones de partibus fructiferis divulgatas fuisse. De Chantransia ab 
Alex. Draun hec allata. video: "Die gewóhnliehe, schon. lüinger bekannte Fruc- 
üfieation. dieser. Gattung besteht in kugeligen, sehr dunnháüutigen, mit einem 
centralen rosenrothen Blüschen in dem licht spahngrünen Inhalt versehenen 
Keimzellen, welehe sich einzeln in den Scheitelzellen der .büscheligen Seiten- 
zvelglem bilden und durch Zerreisen ihrer Mutterzelle geboren werden. Sie sind 
ohne selbstàndige Bewegung, keimen aber wahrscheinlich unmittelbar naeh der 
Aussaat, woruber es jedoch noch an sicheren Deobachtungen fehlt. — Dei dersel- 
ben Pflanze, und zwar an denselben Stóckchen und Zweigen, kommt seltener 


noch eine zweite Art der Fructifieation vor, indem die Gliederzellen der Zweige 


seitlich | stark. anschwellen und in der als besondere Zellen sich. abscheidenden 


Ansehwellung eine grosse dickháutige Spore bilden". —  Verjung. im der Na- 
tur. 1523. 

De Speciebus Acrochetii constat Harveyum im ieonibus Pc. Dritam. tab. 
CCCIII—IV spherosporas in C. Dawies$ et C. Vorgatulo triangule divisas 
evidentissimas delineasse.  Phuret. (IJ. Mar. de. Cherb. p. 104) 1 his observa- 
tionibus errorem quendam irrepsisse conjecit, et spharosporas in his plantis ob- 
venire magnopere dubium existimavit. Postea (in Not. Algol. pl. V) de Chantr. 


Amnalecta Algologica. 4 


corymbifera "Thur. (Callith. cespitosum J. Ag.27) huie tum Antheridia, tum Oy- 
stocarpia, tum denique Sporas simplices, sihe foecundatione matas, adscripsit. 
Pringsheim in specie, quam cum C. Daviesii identicam credidit, organa iis similia, 
que spharosporas judieavit Harvey, indivisa observavit; et ex his unicam spo- 
ram ex apice rupto emissam germimantem vidit. Corpuseulum emissum, gem- 
midiis aliarum Floridearum analogum, censuit, si verba illius rite interpretatus 
sim. Gemmidio primum genito emisso, novum suecrescit ex proxima cellula 
iferiore, quod intra perisporium evaeuatum recipiatur '). —  Organa observata 
igitur cystocarplis analoga consideravit, spheerosporas in his plantis adesse dubi- 
tavit, antheridia ignota dixit. 

Ab his vero omnino abludentem observationem, jam a N:egelo allatam 
fuisse, meminisse placet. Statuit nempe (Syst. Ceramic. p. 168) organa de- 
scripta, in ramellis lateraliter. egredientibus terminalia, sporidia mobilia nume- 
rosa continere ("viele kleine Sehwürmsporen entleernd") Hine totum Genus 
Acrochztium a Florideis omnino removendum et juxta Chantransiam disponendum 
esse urget (i. c. p. 167). 

Quzstionem de affimitatibus harum plantarum ulterius complicatam fuisse 
constat, comparatis alüs plantis, quas ab his longe remotas olim crediderunt, 
Datrachospermeas puto et Lemaneas, quarum sub evolutione formas provenire 
docuerunt, qui adspectu et characteribus Chantransias mire referrent. In ejus- 
modi forma Chantransia Boweri non tantum monosporangia (spheerosporis ana- 
loga) sed etiam antheridia, trichogynia et cystocarpia generari docuerunt. Quse 
monosporas plurimi recentiores habuerunt, eadem organa in Callith. secundato 
sub inchoante germinatione in partes 4 subdivisa fieri, hine cum tetrasporis 
analoga esse ?), statuerunt. Conf. G. Murray and Miss Barton om the struc-. 
ture and systematic position of Chantransia in Linnean Societ. Journ. Vol. 
XXVIII p. 209), ubi plures alie (a Sirodot, Atkinson) citantur observationes. 

Constat Neegelium characterem majoris momenti considerasse sui Generis 


Acrochetii, quod rami, sepe secundatim ramosi in pilum deciduum desinerent. 


!) Sphzrosporas simili evolutionis modo generari in Aodoch. Rothii postea observavit 

R. H. Harvey Gibson (Journ. Lin. Soc. Vol. XXVIII). 
^) Animadvertere placet ejusmodi subdivisionem jam a N:egeli observatam fuisse et in 
tabnl. Ceramiae. fig. 21—27 iconibus illustratam. Docuit autem ille partes 4 proprio modo 
dispontas esse, et tantum ex centrali parte novum filum oriri. Partes istas consideravit 


primam originem sistere disci radicalis, quem Acrochztiis characteristicum assumsit, 


48 J. G. Agardh. 


Habitum peeuliarem hoc modo referre putares species ejusdem. Hodie vero spe- 
ciem his habitualibus notis insignem, at spherosporis eruciatim divisis instrue- 
tam a Hhemke (Atlas deutsch. Meeres Algen Tab. 40) delineatam video, quie 
vero ab ipso ad Genus Rhodochorton ducitur. 

Perpendenti. mihi hae omnia et quee mihi ipsi observare contigit compa- 
ranti, verisimilius adparuit duo Genera, habitu simillima, fructificationis indole 
diversa in his plantis adesse. Quibus vero characteribus hze Genera distin- 
guantur, et quibusnam locis systematis disponantur dijudicare, id mihi vanum 
omnino videtur, antea quam assertiones omnino contradictorle, ab oculatissimis 
observatoribus promulgate, novis observationibus aut corroborate aut refutatze 
fuerunt. Ex iis, qua vidit Alex. Braun, conjicere. vellem. in Chantransiis pro- 
prüs adesse organa et alia et simplieiora, quam quz in triplici adparatu Acro- 
cheetiorum. dignoseenda videntur, observantibus Dornet et Thuret. 

Inter multa Genera Callithamniorum, qui proposuit Neegeli vix est aliud, 
quod majori eura elaboratum putares, quam quod nomine Acrochetii designavit. 
Numerosas ejusdem species enumeravit; inter has tamen multas sistere synonyma 
aliarum specierum convictus sum; alias ita parum cognitas putarem, ut de iis 
nullam opinionem ferre auderem. —Preeter species a. Niegelio. enumeratas !) se- 
quentes ad Acrochzetium quoque referendas conjicio: 

C. virgatulum .Harv. 

C. radicans Harv. 

C. botryocarpum. Harv. 

C. polyrhizum.  Harv,, non obstante adparatu radicali, suo modo diverso 


ab eo a Negeli descripto. 


2. Spermothamnion Aresch. 


Typum proprium Genericum inter Species Callithamniorum fere primus 
omnium indicavit Areschoug.  Preeter speciem typicam, quam C. Turner? nomi- 
navit, C. barbatum, C. irregulare, C. variabile nec non C. plumam ut species 


novi Generis enumeravit. "Sporocarpia exeipulo nullo, spore in capitulum glo- 


!)- C. ecspitosum J. Ag., lapsu quodam memorie aut confusione, huie in Epierisi sphze- 
ro&poras cruciatim divisas tribui, quamquam in Spec. Alg. expressis verbis me indivisas 
vidisse dixi. Cum Chantr. corymbifera Born. et Thuret nostram identicam putarem. - 


Analecta Algologica. 49 


merate; peritetragonidia sparsa l. aggregata", charaeteres Spermothammnii verbis 
his enuntiavit. leonem preterea, characterem Generis | illustrantem, | adjecit. 
' Pringsheim. dein. novis factis observationibus de planta Helgolandica, quam vero 
C. roseolum. nominavit, ad Genus stabiliendum haud pauca contulit. 1 

Quieumque vero iconem a Harvey postea datam (Phycol. Brit. tab. CLX XIX) 
Callith. Turneri eomparaverit, vix non statim videbit characteres ab Areschougio 
datos in hane plantam haud quadrare: intra involucrum sat regulare Harvey 
favellas omnino normales Callithamnii depinxit; h. e., ut verbis utar Areschougii, 
sporas énfra excipnlmm receptas videas; ipsam exeipuli membranam, lobos favellze 
eceminos, et gemmidia, qualia intra favellam aliarum specierum Callithamnii bene 
cognita habemus, in icone lHarveyana C. Turneri recognoscere putares. — Quee 
vero characterum differenti, quibus Gepera omnino diversa indicata putares, 
vix, me judiee, elhiminantur si unam speciem verum C. Turneri, alterum nomine 
C. roseoli designamus, ut hoe a Pringsheimio factum fuisse constat. Hine mihi, 
Epierisin seribenti, adparuit differentiam alio modo explieandam esse, et rem du- 
biam novis observationibus illustrandum esse dixi. 

Alie preterea quoque emerserunt difficultates. — Inter Species Spermotham- 
nii Areschoug quoque C. plumam enumeravit; et in seripto suo (System. der 
Ceramiac. p. 117) Neegeh dixit Cystocarpia C. plume cum ids H. Turneri et 
H. hermaphroditi Neg. m essentialibus convenire... At in. C. pluma. cystocarpia 
ad alium typum confecta observavit Bornet (Not. Alg. Tab. XLVI), quod rem 
ulterius novis dubiis ambiguam reddere facilius putares. 

Qui si ita sint, pauca. de Genere novo addere placet. 

Cum paucis alis Callithamnii speciebus nonnulle saltem species Spermo- 
thamnii conveniunt in eo, quod planta sterilis a fertili sat diversa adpareat. 

Specles re vera plures, sub statu sterili sat convenientes, sub fertili vario modo 
diversas obvenire puto; nonnullas ad alias Algas repentes, sine distinctione qua- 
dam specierum, quondam nomine Conferve vepentis itellectas fuisse constat. 
Ob differentias, quie sub evolutione a statu sterili in fertilem in his obveniant, 
speciem quandam nomine C. variabilis deseriptam fuisse eque liquet. Fila ste- 
rla in pluribus Spermothamniis fere dichotoma dicerem, aut vage quoquover- 
sum ramosa; in fertilibus proveniunt ramuli quasi definiti, in. nonnullis eviden- 
tius oppositi, in alus uno aut altero ramulo non evoluto, quasi vagi; hi nune 


breviores, a sterilibus quasi magis diversi; nune longiores; ssepe sunt Incurvati, 


Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXVIII i ni 


50 J. G. Agardh. 


nune immo involuerum proprium referentes. Prout h:e differentite magis minusve 
eonspieuz evadunt, ipsa quoque cystocarpia alium adspeetum offerre putarem. 
His premissis, de speciebus duabus, quarum eystocarpia precipue diversa obser- 
varunt, seorsim pauca moneam. 

In ipso habitu Calf. T»urneri peculiare aliquid inest, quod quoque in om- 
nibus iconibus (Jioth. Cat. Dot. III tab. V; Dilw. Conf. tab. 100; Grev. F. 
Scot. tab. 555) usque ad Harveyanam redditum videas. Fila, quie a repentibus 
prineipalia. proveniunt, sunt nempe in ecspite extrorsum radiantia, stricta, apicibus 
supereminentibus nuda, inferne ramulis oppositis numerosis, quoquoversum egredi- 
entibus praedita. Hi ramuli demum sphserosporiferi interiore latere sphaerospo- 
ras, sepe longa serie dispositas, generant. —Callith. roseoluwm, contra, easpites 
offert demum  rotundatos, nune diametro pluripollicares; fila sunt magis vage 
ramosa sepe curvata, principalia supra alia parum eonspieue eminentia; ramuli 
fructiferi mihi adparuerunt a fertilibus minus distineti; spheerosporiferi breviores 
et in partibus superioribus magis sparsim provenientes.  Cystocarpia quod atti- 
net, quai à paucloribus observata videntur, de his supra monui, evidentissimam 
esse differentiam inter organa Call. Turneri, in icone Harveyana delineata, et. 
gemmidia agglomerata ("sine excipulo") qui ab Areschougio et Pringsheim de- 
picta fuerunt, et me judice ad C. roseoluwm referenda videntur. S1 quoque assu- 
mere liceret lobos favelle, a Harvey delineatos, male interpretatos fuisse, resta- 
rent tamen involucra, pedicello quasi proprio suffulta, et constituta ramellis, 
quos fere :eque longos et paucis quibusdam articulis constantes pinxit et de- 
seripsit. Ejusmodi differentias siccis pedibus transire vix liceat. Species igitur 
revera diversas confusas fuisse, lubentius assumerem. Quod sub nomine S. Tur- 
neri in textu, in Tab. VIII fig. 4 
Algol. «a DBornet/ depingitur cystocarpium, potius ad S. roseolum quam ad Sp. 
Turneri referendum putarem. 


5 vero sub nomine S. flabellati in Not. 


In vero C. Turneri Anglorum cystocarpia bene evoluta mihi tantum raro 
obvenientia adparuerunt; plerumque aut nimium matura, aut parasiticis defigu- 
rata vidi; demum vero nonnulla deprehendere contigit, eystocarpiis inchoantibus 
instrueta, in quibus characteres nuclei Spermothamniis adseriptos sat evidentes 
observavi (efr. Tab. II fig. 9— 11 cwm expl. Infra apicem tabescentem et 
sensim in latus dejectum vidi articulum. penultimum  rotundato-inflatum, intra 
membranam duas cellulas generantem, quarum unam «salem non ulterius mu- 


tatam, alteram superiorem, primum directione longitudinali in. duas collaterales 


Analecta Algologica. 51 


subdivisam; dein has movis divisionibus transversalibus duas series longitudi- 
nales cellularum formantes (7. c. fig. 10); quarum singulas iterata divisione fere 
in quaternas series postea abire, observare putavi (7. c. fiy, 11). Mas omnes 
mutationes. intra membranam cellule  generantis perfici, convictus fui. Postea 
cellulze ita formate, magis expanse et extra superficiem singuli emergentes, in 
cemmidia obovato-pyriformia transmutantur (qualiter in. iconibus Pringsheimi 
depinguntur.  Artieulij qui. in ramulo fructifero sunt ifra articulum fertilem 


(procarpium) proximi, steriles manent at in ramulos breves, primum unico, dein 


paucis artieulis. (2— 3) constitutos exereseunt, quibus involuerum sat regulare 
formatur. Nune involueri ramulos geminos oppositos vidi, nunc quaternos sub- 
vertieillatos, ab articulo antepenultimo provenientes; ejusmodi ramulos, at paulo 
longiores, nunc ab artieulo proxime inferiore quoque provenientes observavi. 
S1 ea, que ita in C. Turner? Anglorum vidi, cum 1is comparantur, qu: in aliis 
Spermothamniis obvenire constat, satis patere putarem speciem hane Spermo- 
thamniis pertinere.  Cellulam, quam basalem intra fertilem articulum dixi, sen- 
sim in Sp. Turneri fieri magis inconspicuam, quam illam in aliis Speciebus 
depinxerunt, forsan animadvertere opportet. Series geminas aut quaternas cel- 
lularum, quas gemmidiis precursorias in Sp. T'urneri dignoscere putavi, quan- 
dam analogiam offerre dicerem cum dispositione, a. Bornet in Sp. /labellato Tab. 
IX fig. 5—6 memorata, quamquam in hae specie ut videtur adhue magis pro- 
dueta. Nescio an assumere auderem series has singulis involueri ramis ab initio 
antepositas generari; dispositionem autem sub evolutione ita evanescere, ut gem- 
 midia a facie magis obiter observata in capitula collecta quispiam crederet; et 
hoe modo lobos a Harvey depietos forsan explicari posse. 

Sphaerosporas triangule divisas Spermothamniis. charaeteristicas putarem; 
paulo aliter vero in diversis dispositas, nune in ramulis brevioribus pauciores 
(C. roseolum, C. pellucidum), nunc in paulo longioribus fere infra quodque 
geniculum exeuntes (C. Turneri, C. cymosum). 

Antheridia ab articulis terminalibus transformata, nune in ramulis singula, 
nune in ramulo decomposito plura obvenire; admodum grandescentia et fere 
effoeta, eadem adhue persistere nune vidi. 

Preter Species typicas (C. roseolum et C. Turneri) ad Spermothamnia 
quoque pertinere C. strictum et C. semipennatum (C. flabellatnmm Born.) agno- 
scere videntur recentiores. Cum his proxime convenire C. cymosum  Harv. et 
C. pellucidum Farl. forsan ex analogia eum prioribus assumere liceat (cysto- 


(2 


à) J. G. Agardh. 


carpia in his nondum observata seio) —Aresehoug preterea C. ?rregulare ad 
Spermothamnia retulit; hujus antheridia quoque congruentia videre eredidi. Cum 
hae specie Call. intricatum. et C. sphericum congruere putarem; ecespites effi- 
ciunt magis globosos, subfastigiatos, articulis ellipsoideo-cylindraeeis dignoscendos. 
Quod attinet Calf. plumam, quam Spermothamniis pertinere statuit; Areschoug, 
jam supra monui hane sub nomine Pélothamnii novi Generis typum conside- 
ratam fuisse. Nee C. barbatum, cujus cystocarpia nondum observata fuisse 
scio, ita eum aliis Speeiebus convenire mihi videtur, ut hane speciem inter 


Spermothamnia assumere auderem. 


3.  Lejolisia. 


Proprium typum in Genere, sub hoe nomine descripto, detectum fuisse, jam 
ab initio omnes agnoscere properarunt; nec scio aliam plantam, a qua eviden- 
tius concludere liceat, diversos typos Genericos sub nomine Callithamnir. latuisse. 
Habitu nimirum et structura Callithamnii instructa, Lejolisia eystocarpia generat, 
que aut eum Chondrieis aut cum Rhodomeleis eonvenire dieeres; quze vero, 
suadente structura frondis, forsan melius ut supremam hucusque notam formam 
Wrangeliearum considerare placeat. Juxta speciem mediterraneam, primitus de- 
scriptam, hodie aliam ex nova Hollandia deseribendam habeo, a me antea, igno- 
tis eystocarpis, inter Callithamnia subnomine C. egagropile receptam. | Obser- 


vationes novas de hae mfra Lejolisiam, suo loco dispositam, videas. 


4. Wrangelia squarrulosa Harv. 


Jam in Epierisi p. 81 sub Pf. Heannafordi monui, duas plantas, ni fallor 
sat diversas, a Harvey ad eandem speciem relatas fuisse, quarum unam sub 
nomine C.? confusi p. 25 enumeravi (alia specie sub nomine C. squarrulosi 
jam antea a Harvey in Ner. Bor. Am. descripta); alteram sub nomine Pf. Han- 
nafordi ut dubiam Speciem Generis Ptülote retinul.  Quie prima nomine Wran- 
geli squarrulose deseripta fuit planta, eam ex characteribus habitualibus Calli- 
thamnion quoddam sistere forsan quispiam putaret; in fragmento speeiminis vero, 
mihi benevole communicato, organa fructifera vidi, a quibus forsan potius Grif- 
fithsiam aut Bornetiam suspicari lieeret. :Pülotam Hannafordi quod attinet, de 


hae speeie supra, de Antithamniis seribens, meam opinionem seorsim attuli. 


:y 
VM 
2 


Analecta Algologica. 
XXVI!) Halymenia. 


Ad Genus Halymenie numerosas Species, habitu plus minus convenientes, 
at struetura et fruetu revera dissimiles, olim relatas fuisse, inter Algologos satis 
constat; nee mihi hodie liquet an ad idem Genus referende sint. species omnes, 
que ultimo tempore Generi adnumeratz fuerunt. Jam Epierisin Floridearum 
seribenti mihi adparuit differentias adesse, quas assumptis Sub-Generibus qui- 
busdam  indieatos speravi. Pluribus vero formis postea detectis, nova dubia 
emergentia mihi adparuerunt, que vix nisi eognita fructuum penitiore structura 
elimimanda censeo.  Defieientibus his fructuum characteribus sectiones Generis 
mihi adhue vacillantes et quoad limites meertas videri, monuisse placet. Interea 


vero sequenti modo species mihi cognitas, hodie dispositas vellem. 


IL  SsspENiÍ fronde carnosa crassiuscula plana, purpurea et sape maculis saturatioribus 
variegata, ambitu lobata, marginibus nunc dentatis plus minus subdivisis; filis strati 
interioris sensim densioribus frondem fere farctam. percurrentibus, sparsim. nodos in- 
erassatos et subcoloratos, invicem. initio distantes, demum sepe in fla junctos forman- 
tibus; strati subcorticalis eellulis sepe pluriseriatis. 

| H- pPprATYOARPA Haro. J. Ag. Epir. p. 135. 


In oceano Indico ad Ceylonam; in Pacifico ad Friendly Islands. 


2. H. KanrLwENIOIDES Hare. J. Ag. .Epicr. p. 135; et Bidr. Alg. Syst. 
VE p.-8. 
Ad oras Nove Hollandiz. 


3. H. pnrmLATATA Zanard. Mar. rubr. p. 732 iab. III fig. 1. 
In mari rubro et ad littus orientale Africz. 


Specimen maris rubri nullum vidi; plantam sterilem ex Lasgori, Somali, sub nomine 
allato a Hauck mihi missam, tantum habui. 


4. H..wacurLATA J. Ag.-Didv. Alg. Syst. IV p. 12. 
Hab. ad insulam Mauritii. 


Habitu hzc a prioribus non parum recedit, marginibus in lacinias decompositas abeun- 
tibus. Intra stratum eorticale hujus Speciei spherosporas rotundato-ellipticas, cruciatim 
divisas me observasse, monere placet. 


) Numeri Generibus et Familiis hoc loco antepositi indicant numerum in Speciebus Algarum 
receptum; et ita dispositionem Generum, qualem suadentibus affinitatibus adoptandam ere- 


didi. $1 hodie affinitates alium ordinem suadeant, mutatis Generum numeris hoe indicatum 
volui. f 


54 J. G. Agardh. 

Obs. Halymenia Monardiana  Mont., quam 1n Epicr. ad hane sectionem Halymeni:e 
retuli, hodie mihi quoad affinitates dubia adparuit. Ex fragmento speciminis, quod bene 
praeparatum observare contigit, structuram hujus speciei magis cum Speciebus Chrysymeni:, 
sectionis Cryptarachne, convenire putarem quam cum Speciebus Halymeniw propriis. Stra- 
tum subcorticale observare credidi ambitu introrsum magis definitum, cellulis rotundato- 
oblongis invicem subcontiguis, pluriseriatis contextum, et fila interiora quasi proprium stra- 
tum internum formantia. Stratum corticale, certis locis magis evolutum, fere nematheciosum 
videre credidi, in fila verticalia elongata dichotomo-fastigiata excrescens, articulis filorum 
inferioribus cylindraceis, diametro pluries longioribus, supremis obovatis; inter hme fila ob- 
servavi tum spherosporas minores (ni fallor juniores, at evidenter cruciatim divisas), tum 
duplo majores oblongas, suo diametro duplo longiores, strictura media geminas partes sepa- 
rante. — Mihi non licuisse specimen cystocarpiis instructum comparare, doleo. Ejusmodi 
vero tum a Zanardini (Jconogr. tab. IL XIII) tum ab Ardissone (Stud. Sulle Algh. Ital. 
Tab. VIII et Tab. IX fig. 5—6 depicta fuerunt. Quamquam utroque loco de penitiore 
structura nuclei vix certius quid statuitur, tamen non segre conjicerem cystocarpla magis 
congruere cum illis Chrysymenie, quam structuram propriam Halymeniis offerre Habitum 
denique plante ab alis Halymeniiss quodam respectu differre jam in Spec. Algar. monui. 
Quibus omnibus rite perpensis, mihi quidem vix dubium videtur hanc plantam hucusque 
male interpretatam fuisse, et affinitates ejusdem potius inter Chrysymenias. quam inter Haly- 
menias forsan qu:rendas esse. 


IL. DaceryuvuENiÍ fronde carnosa crassiuscula plana. purpurea. dichotomo-decomposita, seg- 
mentis supra  cuneatam basem. sublinearibus subpalmatim jflabellatis; filis strati inte- 
rioris sensim densioribus frondem fere farctam. percurrentibus, sparsim nodos incras- 
salos ct subcoloratos, invicem initio distantes, demum sepe in fila junctos formanltibus ; 
strato. corticali juniore subimonostromatico, demum. cellulis verticaliter superpositis pluri- 
seriatis constituto. 

D. Har. prGrTATA (J. Ag. mscr.) fronde carnosa erassiuseula fareta, purpurea, 
plana et diehotomo-decomposita, segmentis supra euneatam basem linearibus 
sub-palmatis flabellatim. expansis; senili segmentis a margine prolificantibus 
aucta, prolificationibus supra stipitem angustiorem euneato-dilatatis subpal- 
matim multifidis, strato corticali juniore submonostromatico, demum cellulis 


vertiealiter superpositis pluriseriatis contexto. 
Halymenia?. digitata. J. Ag. n sced. mscr. 


Mab. ad Port Phillip Nov. Holl. australis a. J. Dr. Wilson sub n:o 30 
mihi missa. 


Ex habitu speciminis exsiecati putarem frondes recentes in esspites globosos excrescere, 
diametro 6—8 pollicares; segmenta horum singula supra stipitem multo-angustiorem sensim 
cuneatim expansa, et dein linearia, fere 3 lineas lata, fiunt inferne dichotoma axillis paten- 
tibus, superne segmentis adproximatis subpalmatim dispositis; numerosis ejusmodi segmentis 
fere flabellatim in orbem expansis. Junior planta hoc modo repetit formam et divisionis 


modum, sepe inter Algas obvenientem. Senilis planta partibus magis irregulariter dispositis 


Analecta Algologica. 00 


composita; a marginibus nimirum plants adultioris lx&se ubicumque pullulant prolificationes, 
3—4 pollicares longitudine, supra stipitem elongatum angustiorem cuneatim expanss in aream 
subito dilatatam, sursum in numerosa segmenta fere digitatim subdivisam; hse terminalia 
segmenta vidi pollicem et sesqui-pollicem lata, initio pollicem non :quantia longitudine, 
sensim excrescentia in formam, quam plante juniori normalem describere conatus sum.  Api- 
ces segmentorum terminalium rotundato-obtusos vidi; subdivisos apicibus patentibus disce- 
dentes. Specimina exsiccata chartz arcte adherent. 

Quoad structuram, plantam aut ad Kallymenias, aut ad Halymenias accedere putarem. 
Interiorem frondem filis plurimis, varia directione excurrentibus fere farctam dicerem; fila 
nune magis longitudinaliter excurrentia, nunc ab una ad alteram paginam transeuntia sunt 
articulata, intra membranam hyalimam endochroma nunc magis fluidum, nunc granulosum 
et magis conspicuum foventia. Sparsim inter hsc fila articulata vidi alia inarticulata, nunc 
formantia nodos validos, quasi extraneos et dilute coloratos, quos sspe in Sebdenis specie- 
bus obvenientes putavi; in Hal. digitata hos nunc (in parte superiore plantz) invicem dis- 
cretos, fila sparsa curvata referentes; nunc (in inferiore planta) in fila junctos et sparsim in 
consimiles ramos exuberantes vidi. Quid hsc fila seu nodi sibi velint, mihi haud liquet; 
sed analogiam quandam, si non affinitatem. Halym. digitatze cum Sebdeniis his indicari, for- 
san assumere liceret. Stratum corticale in partibus junioribus fere monostromaticum vidi; 
et cellulas hujus verticaliter sublongiores; a facie hs rotundatz adparent; in parte inferiore 
plants stratum peculiare proprium cellulis verticaliter superpositis formatum observavi. 

De affinitate hujus plante, cujus nulla fructificationis indicia observare contigit, nullo 
modo certus sum. Aliquando credidi eam cum Speciebus ad DBlastophye a me relatis potis- 
simum convenire; demum, suadente structura, ad Sebdenias adproximandam esse satius 
duxi, ob habitum vero abludentem in subgenere proprio dispositam. - 


III. AcawrurwENIA fronde carnosa crassiuscuta plana pinnatim | deeomposito-ramosissima, 
pinnulis ultimis dentiformibus nunc quoque papillis conformibus a disco exeuntibus 
aspera, intus fubulosa filisque strati interioris laxius impleta, cellulis strati corticalis 
pluriseriatis fere fila verticalia breviora formantibus. 


6: H. DunviLLE: Boy Voy. Cogn. n:o0 69 tab. 15; J. Ag. Epicr. p. 138. 


De differentia hujus et sequ. spec. videas Obs. nostras sub ZH. formosa allatas in 
Epier. l. c. 


1. H. roRgwosA Harv. J. Ag. Epicr. p. 1868. 
.8. H. HanvEvawA J. Ag. mscr. .H. Floresia Harv. Phyc. austr. tab. CCXIV, 


Specimina tum in Harv. Alg. austr. exsicc. distributa, tum plura a J. Dr. Wilson mihi 
missa ex Nova Hollandia meridionali comparavi; alia ex Ins. Sandvicensibus vix diversa 
mihi obvenerunt. 

Plantam maris australis esse crassiorem, et cellulas densiores se observasse jam l. c. 
monuit Harvey; quod mihi plantam Europ:sam comparanti quoque adparuit. Revera H. Flo- 
resiam Europeam sistere structuram cum speciebus typicis Halymenie magis convenientem 
agnoscere putavi, dum Species mox enumeratz, qus Oceano Pacifico priv:e forsan conside- 
randz sunt, structura strati corticalis a veris Halymeniis paulisper diverse videntur. Com- 
parata forma exteriore Hal. Harveyanam videbis multo magis subdivisam et pinnulis ultimis 


dentiformibus instructam, ejusmodi papills quoque a paginibus nunc pullulantibus.  Stra- 


56 J. G. Agardh. 


tum corticale in Speciebus, quibus hoc loco propriam sectionem institui, est mag s evolutum, 
et filis vertiealibus — si quoque brevissimis — contextum fere diceres; cellulas interiores 
(strati eorticalis) majores et fere rotundatas vidi, nune (ubi contentu granuloso farctas) fere 
in stratum contiguum adproximatas; ex his cellulis proveniunt fila corticalia propria multo 
tenuiora at perbrevia, verticalia, articulata, articulis paucis constituta, intimis globosis, ex- 
timis oblongis. Structura hac strati cortiealis species Acanthymenie magis Sebdenias quam 
proprias Halymenias referunt.  Exdem vero fronde tubulosa et filis laxioribus strati inte- 
rioris magis ad Halymenias accedentes viderentur. 

Oystocarpia tum in 47. Harveyana ex Ins. Sandvich, tum in H. Dwrveillei vidi. Ubi 
hee formantur, fila interiora, quis paginibus magis parallela excurrunt, fiunt densiora, et 
sensim quasi in velum coeunt tenuissimum, quod demum cellulis brevioribus monostromaticis 
contextum vidi; intra hoe velum, introrsum concavum, ipse nucleus simplex et gemmidiis 
dense conglobatis constitutus nidulatur, sursum (extrorsum) obtectus filis carpostomium ver- 
sus conniventibus. Fronde a superficie visa, adparet stratum corticale (loco carpostomii) poro. 
latius hiante quasi deficere, filis moniliformibus circa aperturam laxius convergentibus. Ipsa 
gemmidia nuclei vidi obovato-subrotundata, sine ordine bene conspicuo in sphoram con- 
globata. : 

In H. Floresia (vera) stratum corticale adest fere monostromaticum, endochromatibus 
fere rotundato-oblongis, quasi gelatina hyalima in stratum conjunctis; loco veli coneavi, nu- 
cleum introrsum ambientis, fila adsunt sparsiora, nucleum sustinentia. Nec lpse habitus 
externus ommino conveniens, pinnulis potius elongato-conicis quam dentes deltz-formes refe- 


rentibus. 


IV. Isvwuswra ronde gelatinoso-membranacea | cylindraceo-tubulosa | aut ez tereti compressa, 
dichotoma aut. pinnatim. decomposita, filis strati interioris elongatis articulatis et. spar- 
sius anastomosantibus, spatium. internum laxius percurrentibns, exterioribus àn cellulas 
invicem. distantes stellatim  anastomosantes abeuntibus, strato corticali submonostroma- 
tico, cellulis minutis quasi intra gelatinam hyalinam endochromata | elliptico-rotundata 
cohibentibus. 


* Fronde teretiuscula. aut. ex. teretà compressa. di-trichotoma. subfastigiata. 


9. Har. prcHoTOMA J. Ag. BEpicr. p. 136; Chrys. dichotoma J. Ag. Sp. p. 
211; Zanard. Icon. Adriat. tab. XCI fig. 3—5? 
In mari mediterraneo et adriatico. 


Tres sunt species maris Mediterranei et Adriatici, quarum specimina exsiecata habitu 
simillima adpareant et forsan aliquando quoque confusa credere liceat. Species Algarum 
scribens duas harum  Nemastomam. dichotomam et. Chrys. dichotomam rite sejunctas enume- 
ravi; sub nomine vero Chrys. dichotoms specimina habui duarum specierum, quarum una 
magis gelatinoso-membranacea habet structuram Halymenie, et im Epierisi hane sub nomine 
Halgm. dichotome probe enumeravi; altera mihi revera species Chrysymenise videtur, recens 
gelatinosa crassiuscula complanata, at superficie quasi in: qualiter tumente subverruculosa et 
exsiccatione fere corrugato-cartilaginea.  Sectione hujus faeta, vidi stratum superficiale con- 
stitutum cellulis longioribus verticaliter radiantibus intra mucosum stratum hyalhmnum; sub- 
corticale stratum cellulis majoribus rotundato-angulatis contextum; et denique stratum inter- 
num filis spatium internum percurrentibus.  Cystocarpia quoque Chrysymenie recognoscere 


F 
Analecta Algologica. 51 


putavi. Specimen hujus, quod comparavi, est inferne ramis dichotomis et magis complanatis 
(collabentibus) instructum, superne vero quasi prolifieationibus crassiusculis dense obtectum. 
Comparato strato corticali in Speciebus a me memoratis differentie facile conspiciantur; àt 
in analysibus, ab Auctoribus datis, differentiz ist» non ita exhibitz: ut de synonymis supra 


allatis omnino certus sim. 


10. Har. rasriGlATA J. Ag. Epécr. p. 1957. 
In mediterraneo. 


11. Har. pEOIPIENS J.- 4g. Epicr. p. 127. 

Qui ex Florida sub hoe nomine mihi a Farlow missa fuit planta, eacum nostra ex His- 
pania identica videtur, si quoque fronde paulo ampliore instructa. Adhuc latior, at alio 
respectu vix diversa mihi adparuit planta nomine C/hrysymenia dichotomo-flabellata. Crowan 
in Alg. de la Guadeloupe p. 162. enumerata, sub quo nomine eadem in AMerray Alg. of 
Vest Indiam Hegion p. 7 introducta videtur. Plantanr Farlowii sub nomine Zl. decipientis 
in Mwrray 1. c. quoque enumeratam fuisse conjicio. In his omnibus equidem nulla cysto- 
carpia vidi; ideoque sgre determinantur; at, me judice, et habitu et structura magis cum 
Halymeniis quam cum Speciebus Chrysymenis conveniunt.  Sphzrosporas minutas cruciatim 
divisas in pluribus vidi. 

Sub nomine Chrys. Halymenioides ex Florida missam habui aliam plantam, de qua 
certius dicere liceat hanc neque cum Harveyana identicam esse, neque ad Chrysymenis Ge- 
' nus pertinere. Vidi structuram frondis qualem Isymenis characteristicam supra describere 
conatus sum; at frondem sub. exsiccatione admodum contractam vidi, quare cellule strati 
corticalis, quasi plurihus superpositis seriebus dispositze adparent quoque in segmento sat 
tenui. In specimine a me examinato, cystocarpiis instructo, stratum interius forsan quoque 
contractione frondis adparuit filis paulo densioribus farctum; infra utramque paginam nu- 
cleos, paulo profundius immersos, rotundatos et simplices vidi, fis laxius ambientibus non- 
nullis strati interioris circumambientibus cinctos, nulla propria membrana mihi conspicua 
gemmidia facilius soluta cohibente. Videre credidi nucleum fili interioris ramo fuisse adna- 
tum, et nucleolis obovatis, quasi ab hoc puncto radiantibus et confluentibus esse contextum. 
Patet plantam hane Floridanam esse Speciem Halymenie, ad H. dichotomam accedentem; 
utrum vero cum hac identicam, an Speciem propriam considerarem, dubitavi. Specimina 
Floridana sunt mediterraneis majora.  Recentia credere licet inferne pennam anserinam 


crassa, exspitibus circiter 6 pollicaribus. 
19.. Har. ELONGATA J. Ag. Epicr. p.-137. 


193. Har. TRIGONA J. Ag. Zp9r. p. 187. 


Fronde. teretiuscula | aut. complanata | póimnatim. decomposita, munc. quoque 


ramosissima 


14. Har? CmowpmiopsIDEA. J. Ag. mscr. fronde gelatinoso-membranacea tere- 
tiuscula àut compressa, pinnatim decomposita, densissime obsita pinnis pin- 


Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXVIII. S 


A 


Qu 


J. G. Agardh, 


nulisque subeonformibus, utrinque attenuatis fusiformibus, rachidibus super- 
emimentibus nudis. 
Bpeciminia paucissima, ad oras Tlasmanie lecta, tantum vidi. 


Eximie gelatinosa, et charts arctissime adh:erens, structuram es sphsrosporas cruciatim 
divisas, infra paginam immersas, Halymenis offerre mihi adparuit; csterum vero ramifica- 
tionis norma, velut tenuitate et forma pinnarum Chondriopsidis speciem potius referre dice- 
res, Rachides primarias vidi pennam columbinam crassitie circiter :equantes, in exsiccata 
omnino collabentes, quare facilius quis frondem planam fuisse suspicaretur, nisi pinns, den- 
sissime exeuntes, et a margine ita formato et a paginibus provenientes adparerent. Pinns 
pinnuleque ejusdem forms, basi conspicue attenuatz, dein per totam superiorem partem no- 
vis ramellis obsitz:, apice supereminente nudo iterum attenuatz; majorés ita cylindraces 
adpareant, minores fusiformes.  Structuram Halymenise putavi; frondem nimirum vidi tubu- 
losam, vacuo interiore filis tenuissimis et sparsissimis, secus parietes magis longitudinaliter 
excurrentibus sparsius anastomosantibus. Ipsum parietem constituunt cellule quasi duplici 
serie dispositz, interiores paulisper majores et rotundat:z, sparsim anastomosibus junctz et 
introrsum in fila abeuntes, exteriores intra parietes gelatinosos endochromata rotundata aut 
oblonga foventes. In pinnula frondis vidi sph:erosporas plurimas cruciatim divisas, infra 
cellulas corticales immersas. 

Ex iis, quie vidi, Speciem Halymenis, putarem; ob habitum vero admodum diversam 


mihi de affinitate dubia manent, qui vix nisi inventis cystocarpiis solvenda putarem. 


15. H. Fronzsi Clem. J. Ag. Epicr. p. 138 (excl. syn. qu: plantam au- 


stralas. spectant). 


V. HALZARACHNION. 


De speciebus hujus subgeneris ad ea refero, quz» tum a me antea allata im pier. p. 
139, tum ad icones a me datas in F/orid. Morph. sub. tab. 5. Hoc loeo tamen addere pla- 
cet me observasse in fructibus differentias, quis aliam forsan postulant dispositionem spe- 
clerum. Dum enim in Hal. ligulata nuclei cystocarpiorum minuti infra utramque superficiem 
paginarum immersi nidulantur, quin immo amplissimo spatio interiore nuclei utriusque pa- 
ginz separati pinguntur (cfr Harv. Phye. Brit. tab. 112) alia omnino est ratio in formis 
quibusdam, quas ad meram A4. ligulatam in Ner. Dor. Americ. p. 192 relatas fuisse suspi- 
cor; in his nimirum observavi nucleos cystocarpiorum intra membranam frondis totum spa- 
tium inter paginas ita implentes, ut facile diceres nucleos in media fronde nidulantes, et 
utramque superficiem paginarum supra singulos nucleos leviter elevatam, quasi ircrescente 
nucleo expansam. Ut plantz his fructibus donatz habitu ad Kallymeniam reniformem haud 
parum accedentes viderentur, ita forsau quispiam nucleos hoc modo dispositos tendentes ad 
structuram Kallymenis, cujus nucleos in media fronde formatos novimus. At in Specie dicta 
Halymenie cystocarpia adparent minuta nudo oculo, punctiformia fere diceres, dum cysto- 
carpia JXKallymenie reniformis, cum illis comparata, permagna adpareant. Nuclei Halyme- 
nie sunt evidenter simplices, ambitu quasi clausi, et rotundati atque extrorsum quasi cohi- 
biti filis circumcirca. ambientibus, dum in Kallymenia nuclei nucleolis compositi, nec certe 
limitati sed quasi vage expansi, nec cohibentur filis quasi in proprium fimem circumambi- 
entibus. Mihi igitur forma dicta Halymenie species videtur, characteribus his przterea 


dignoscenda: 


; nc 
Analecta Algologica. 2 ) 


16. H. FrommawA (J. Ag. mscr.) fronde plana supra stipitem evidentem initio 
obovata, margine subintegerrimo, dein sensim sinuoso-lobata, lobis a basi 
latiore. attenuatis. ovatis obtusis, demum subpalmatifida, laciniis oblongis, 
eystocarplis punctiformibus per totam superficiem sparsis, singulis in utraque 
pagina leviter prominulis. 

Hal. ligulata Harv. Ner. Bor. Americ. p. 192? 
Hab. ad oras Floride, mihi a D:na Curtiss missa. 

Specimina habui numerosa, tum juniora pollicaria, tum paulo adultiora 8 —4 pollicaria, 
nunc integriuscula et ambitu magis obovata, nunc simpliciuscula magis lanceolata, nune 
Hal. palmatam | C. Ag. et Auct. Vcter. divisionis norma referentia. Preterea habui frag- 
menta numerosa, quie plantam multo majorem indicant. Plantas minores prsecipue fructi- 
feras vidi, quales supra deseripsi. Membrana frondis admodum tenuis videtur, nunc chart:e 
arcte adh:crens, nunc fere soluta.  Stipitem vidi ima basi filiformem, dein cuneatum et in 
frondem abeuntem, paucas lineas longum. Color nunc pulcherrime roseus, nunc im obscurio- 
rem tendens, qualem in H. hgulata ssepe obvenire constat. 

Si hoe modo exstat Species, quse quoad externum habitum ad H. ligulatam proxima 
videretur, de novo forsan oritur quszstio quid sit H. latifolia Crown, quam cum dubio ut 
varietatem H. ligulate disposui. Quamquam comparavi Specimen, ab Auctoribus mihi bene- 
vole missum, tamen hoc non ita completum, nec ita fructiferum fuit, ut certam opinionem de 
hac specie concipere valuerim. Platoma wndwulatum Schousb., que est species plana, H. latifoliam 
latitudine superans, situ et dispositione cystocarpiorum cum 4H. /igwlata congruere vidi.  Z. 
Ulvoidea Zan., mihi nullo specimine cognita, ab his omnibus structura ita diversa pingitur, 
ut eam cum antecedentibus comparare non liceat. — Addere denique lubet me JKa/fuymeniam 
reniformem (aut consimilem Kallymenie formam) fructibus Kallymenie rite instructam, quo- 
que ex Florida habuisse. 


VI. Traawormoma (J. Ag. Bidr. Alg. Syst. IV p. 13). 


Ad ea. que l. c. de his attuli, novas observationes nullas hodie afferendas habui. 


XXXIV. Iridea Bory J. Ag. Epicr. p. 179. 


Species legitime? hujus Generis, quale illud l. c. cireumseribere conatus sum, 

. pauciores videntur; ob eonformitatem specierum, atque formas simplices, quibus 
induuntur, egre quoque characteres inveniantur quibus paucas illas species invi- 
cem dignoscere liceat. Stipitem vidi in nonnullis brevissimum, in aliis longio- 
rem; in nonnullis planum aut teretiusculum, in aliis conspieue canalieulatum. 
Quousque vero ejusmodi characteres ad species distinguendas sufficiant, mihi 
nullomodo liquet. Dus Species sunt Capenses, totidem Californiez, reliquze Chi- 
lenses. Praeter speciem infra descriptam, nullam Australasicam scio, a me ob- 


servatam. 


60 J. G. Agardh. 


Inter species a. Bory (Voy. Coqu.) puleherrimis iconibus delineatas, obvenit 
quidam, nomine lrid. Augustine sub fig. 2 depieta, quam ex mns, quie. vidi, 
Speciem sat distinetam putarem.  Speeimima ejusdem habui tum ab ipso Dur- 
villeo data, tum ex insulis Falkland a Stanley lecta. Est hae planta minor, 
eireiter tripolliearis, juvenilis lineari-lanceolata, initio acuminata, supra stipitem 
longiorem in lacinias basi canalieulatas, sursum latiores obovatas, bifidas aut 
iterum. laeiniatas, subdivisa.  Sterilis tenuior videtur; fertilis gelatinoso-subeornea, 
eystocarpiis immersis validis (in exsiecata subprominulis) plurimis instructa. Color 
fere olivaeeo-vireseens, Speciem diu in Herbario servatam habui; nunc ad junio- 
rem formam lrid. Laminarioides magis aecedentem putavi; sed neque ad hane, 
neque ad lrid. Augustine referendam esse eonjiiens, nomine rid. laciniate 


demum eam designavi. 


25. Imm. aAusTRALASICA (J. 4g. mscr.) fronde supra stipitem ex tereti com- 
planatum in laminam laneeolatam, nune magis ovalem, nune basi magis 
dilatata subeordatam, expansa, purpurascente, marginibus integerrima, nunc 
paree undulato-plicata, nune paginibus minute bullatis inzquali. 

Hab. ad oras Tasmanie et Nove Hollandiw australis (I. Br. Wilson!) 

Hee videtur Species minor, cujus specimina majora vidi circiter pedalia, nune inferne 
usque 6 pollices lata, minora vero, attamen fructifera, tantum 6 pollicaria longitudine et 
pollicem circiter lata.  Stipes sat tenuis, nunc fere pollicaris, vix canaliculatus sed ex tereti 
compressus et subcuneatim dilatatus in frondem abiens; nunc paucis instructus surculis late- 
ralibus, in unam aut alteram laminam juniorem properantibus. Frons junior fit (exsiccatione 
tantum?) corrugato-bullosa, rugis bullisque in alterutera pagina prominulis (in altera quasi 
excavatis); adultior et fertilis plana adparet, fructibus conspicuis in alterutera magis promi- 
nulis; Quoad formam frondes paulisper diverse, nune rite lanceolatz paulo supra basem 
cuneatam latiores, apicem versus dein attenuatz, nunc inferne magis dilatatz supra stipitem 
cuneatim dilatatum fere cordato-lanceolatz —dicendz, nunc fere ovales ambitu adpareant. 

Fructus sunt lrides; cystocarpia nimirum frondi immersa, intra stratum circumnucleare nu- 

cleum compositum foventia; sphsrosporse  evidentissime cruciatim divise, in sorum fere in 

media fronde nidulantem collectz. 


XLI. Kallymenia. 


Jure quodam dicere mihi videor hoe Genus ab initio creatum fuisse paucis 
quibusdam formis, quise habitu plus minus convenientes, et peculiari struetura 
frondis et charaeteribus fruetuum insignes videbantur. Novis dein detectis Spe- 
clebus evenit, ut et sf/eréles, que structura congruerent, ad Kallymeniam refere- 


bantur, etiamsi habitu plus minus differrent; et fertiles, quae principali charactere 


Analecta Algologica. 61 


eystocarpiorum convenirent, Species Kallymenie legitim: considerati fuerunt 
etiamsi eerto quodam respectu plus minus abludentes adparerent. Genus Kally- 
menie hoe modo evasit extra fines naturales nimium expansum, et lpsi cha- 
racteres, quibus Genus ab initio distinetum videbatur, claudicantes obvenerunt. 
Hine mihi, hodie revisionem specierum suscipienti, visum est plures species esse 
exeludendas, quibus typi novorum Generum, me judice, indicantur. 

Speeles, quz legitimze restant. Kallymenie, varias ob causas dignoseuntur 
diffieilius, et revera ab Algologis non parum confuse fuerunt. Quia de non- 
nullis Speeiebus, quarum Speeimina in Herbaris numerosiora servantur, certius 
constat easdem quoad adspectum et formam varias obvenire, facilis videretur 
conjectura alias quoque .species, quarum descriptiones paucioribus nituntur speci- 
minibus, quoque -mutabiles inveniri. Quod vero si admitteretur, fieret. dictu 
difficillimum, qusemnam species distinetee revera existerent. 

Quoad formam externam plantas ita variare, ut alia ejusdem Speciei spe- 
ecimina videre licet integriuseula, alia secus longitudinem fissa et marginibus 
mox cieatricatis adparere profundius subdivisa (Euh. divisa Kiütz.); ala mar- 
eine lobato aut laciniato instructa et demum lobis excrescentibus quasi nova 
serie phyllorum a margine provenientium prolifieantia. (zw. renifor mis Kütz.); 
hoc tum ex numerosis A. remiformis speciminibus comparatis, tum ex iconibus 
Turneri et Harveyi, jamdudum publiei juris factis, probatum putarem. Similes 
quoque form: differentias obvenire in. K. Tasmanica et K. dentata ex nume- 
rosis comparatis speciminibus deducere ausus sum.  Kjellman (ANorra Ishafvets 
Algflora p. 204 Tab. 14 fig. 4—6) nomine K. septentrionalis speciem novam 
Kallymenige descripsit, quam forma, colore et magnitudine frondis potissimum 
distinetam consideravit. Quo vero respectu nullam scio magis convenientem for- 
mam quam eam infra, sub K. reniformi memoratam, ex Nova Hollandia mihi 
allatam; quis autem crederet formam oceani aretiejj ad Oras Nove Hollandie 
revenire? Plantas vero has structura differre ex 1cone comparata lubentius 
assumerem. 

In nonnullis Speciebus certius observatum puto substantiam frondis, quam 
dicunt, ita esse diversam, ut sub certo stadio evolutionis frondes adpareant ad- 
modum gelatinose, quare Speeimina quse sub hoc stadio exsiccata fuerunt, chartze 
aretissime  adheereant; sub alio vero evolutionis stadio plantas adparere magis 
earnosas aut membranaceas, quare specimina sub hoc stadio lecta exsiceatione 


sepe omnino cartilaginea adpareant et charte vix adhzrentia.  Specimina unius 


62 JT. G. Agardh, 


ejusdemque Specie hoe modo externe admodum diversa adpareant;. quoad strue- 
turam hee quoque ita mutata putarem ut fila interiora et cellule strati infra 
eortiealis, quie in fronde gelatinosa contentu magis fluido et minus conspicuo 
sunt instruet?, ezedem in fronde carnosa fiunt endochromate granuloso admodum 
eonspieuo farete, intra membranas eellularum forsan paulisper distentas. — Quse 
quidem mutationes precipue conspleue mihi adparuerunt in iis Speclebus Ge- 
neris, quarum cellules subeortieales per plures series superposit:€ obveniant. 
Neseio an alie sint species, qui exsiecatione ita contrahuntur, ut, quamquam 
tenuissimze, charte non adhreant. 

Stratum  eorticale nune fenuissimum esse, cellulis nimirum. endoehromate 
coloratis fere immediate eum filis strati interioris conjunctis; nune magis firmum, 
eellulas nimirum. coloratas in his suffultas esse pluribus seriebus cellularum, 
quarum intime, invieem subdistantes, conjunguntur anastomosibus tum invicem, 
tum eum filis strati interioris — hoe Epierisin seribens jam monui et hae nota 
insistens, inter Kallymenias proprias et Euhymenias distinguere conatus sum. 
Quz vero differentia in nonnullis sat evidens, in aliis minus conspicua, quoque 
facilius. fallit, nisi contigerit examinare segmentum tenulssimum et rite trans- 
versaliter ductum plante ejusdem setatis. —Characterem igitur caute adhibendum 
existimavi; et hodie species plures (quarum speeimina juniora tantum examina- 
veram) ad Euhymenias retuli, quas olim. Kallymeniw genuinas existimavi. 

Species Algarum seribens, jam observaveram cystocarpia in nonnullis esse 
frondi immersa, in alis autem supra unam paginam emergentia.  Fruetibus 
autem eo tempore tantum in paucis speciebus cognitis, nee ex cognitis rite per- 


eiperam quousque valerent ejusmodi characteres, non eam vim characteribus ex 


fructu petitis adtribuere ausus sum, quam huie adtribuendam esse hodie censeo. 
ievera in nonnullis video eystocarpia supra unam paginam omnino emersa, et 


periearplo proprio excepta, quin immo periearpium formatum antea quam sin- 


euli nucleoli generati observantur; species hae conformatione fructuum insignes 


ad Genus sui juris, Meredithiam, hodie retuli. Ab his probe distinguendas cen- 
seo species nonnullas alias, quarum nuclei, modo aliarum. Kallymenig specie- 
rum, nucleum. exhibent in media parte frondis inchoatum, at ita intumescentem 
ut eystocarpia aut utrinque, aut supra unam paginam hemisphzriee tument, hoe 
modo pericarpium proprium mentientes. Ejusmodi fructus precipue in non- 
nullis Speciebus fere estipitatis, iterata divisione et evolutione novarum partium 


admodum decompositis, observavi, quibus proprium subgenus JMer?steam, creawi. 


Analecta Algologica. 63 


Si quis urgeret, has species Kallymenice transitum parare ad Meredithias nimium 
evidentem, hoc equidem lubenter concederem. Attamen  Meredithic, quarum 
hodie plures cognitze sunt species, me judiee sunt quasi superiore evolutionis 
oradu posite, utpote in 1is ecystocarpila ut organa sui juris proveniunt. Hoc 
modo Meredithie fiunt Kallymenis forma analoga ei, quam sistit Ectophora 
Callophyllidi, et Phyllophora Gymnogongro. XNucleos vero in Meristea, quos 
extra frondem demum admodum prominulos equidem vidi, inchoari putavi im- 
mersos, inter utramque paginam nidulantes; magis vero quam in alis intume- 
scentes precipue supra unam paginam eminent. Hoe modo magis gradu evolu- 
tionis, quam propria indole cystocarpia Meristee ab- iis Kallymenis diversa 
putavi. 

Denique animadvertere placet plures species, ad Kallymeniam relatas, ho- 
diedum speciminibus sterilibus tantum cognitas esse. S1 igitur in Speciebus 
disponendis characteres a situ. et struetura cystocarpiorum hauriantur, patet has 
Species steriles et quoad dispositionem et quoad Genus dubias videri. Hinc 
tantum in serie Specierum eas enumeravi quas aliis ita proximas credidi, ut 
de affinitate vix dubitare liceat. 


His premissis, de Speciebus mihi cognitis pauca moneam. 


I Zzma fronde foraminibus cribrosa; membrana frondis exteriore tenui, filis interioribus 
sparsioribus distemta, cellulis corticalibus fere unica serie dispositis; cystocarpiorum 
pucleo inter paginas parum et fere eque distentas immerso, mucleolis junioribus direc- 
tione cum paginibus parallela sepe longioribus, quasi plures series inter paginas for- 
mantibus. 


1:— K. enrsROSA Hav; J. Ag. Epicr. p. 219. 


Hab. ad Tasmaniam et Nov. Hollandiam. 


29. K. rERFORATA J. Ag. Epicr. p. 219; Ferguson Alg. Ceyl. m:0 16 (n mea 
collect. ). 
Hab. ad Ceylonam. 


IL  KarrzvwENIA fronde nom perforata; membrama exteriore temwi, filis imterioribus scepe 
larioribus dislenta, cellulis corticalibns fere wmnica serie dispositis; cystoearpiorum 
-mucleo inter paginas parum  distentas immerso; mucleolis junioribus directione cum 
paginibus parallela sepe longioribus, quasi plures series inter paginas formantibus. 


9. K:'SemzoPHYrLLA .Harv.-et J. Ag. l. c. p. 221. 


Hab. ad Cap b. Spei. 


64 : J. G. Agardh. 


Euhymenia Schizophylla Kütz. Tab. Phyc. vol. 17 tab. 76 est me judice Species a Har- 
veyana (ejusdem nominis) omnino diversa. Formam cum Kützingiana identicam recognoscere 
credidi in Speeimine a Harvey olim mihi misso, nomine Zridec? inscripto. Hoe, velut Icon 
Kützingiana, speciem monstrat ad sectionem nostram Euhymenie pertinentem, et a Kallym. 


dentata vix diversam.  Harveyans speciei nullum specimen cystocarpiis instructum vidi. 


4... K. HARVEYANA, J. Ag.-1. c: p.222. 
Hab. ad Cap. b. Spei. 


D. K. nENrFORMES Turn. et J. Ag. l.. c. p. 221. 
Hab. in Oeeano atlantico superiore. ——— 


Specimina hujus tantum ex Oceano atlantico vidi. Dubitare licet eam in mediterraneo 
obvenire, nisi K. microphyllam Zan. formam K. reniformis considerare placeret, de qua re 
certum judicium ferre non auderem, deficientibus mihi speciminibus rite determinatis.  Ar- 
dissone K. reniformem veram non enumerat in Z"/orid. líal; in sua Phycologia mediterranea 
tres species, me judice omnino distimetas, sub nomine K. reniformis confudit. Qu: nomine 
K. reniformis var. Ferrarii án. Zanard. Icon. Tab. XCIII fig. 4—5 depicta fuit planta, ex 
Oceano atlantico provenire dicitur; et hzc prsterea vario respectu mihi dubia. (Quocumque 
enim modo JD. Ferrarii subdivisam vidi, numquam eam margine crenulato aut lacero ita 
instructam observavi, qualem leon Zanardiniana eam reddidit. Nee stratum corticale, cel- 
lulis pluriseriatis instructum, cum structura K. reniformis congruere putarem. $1 suam plan- 
tam ex Cap. b. Spei provenientem dixerit Zanardini, eam ad XK. dentatam referre vix du- 
bitaveram. 


Inter Algas a Welwitsch distributas Phycol. Lusit n:0 77 specimen habui nomine Zridec 
Tagane inscriptum, quod ad K. reniformem proxime aecedere putarem, si quoque ad Spe- 
ciem sul juris pertinentem. Frons ejusdem permagna, extensione inter apices segmentorum 
majorum fere ultra pedali, lobis numerosis late oblongis laciniata; tota colore intense coc- 
cineo induta, cingitur tamen margine quasi decolorato, sordide aut pallide rubente in hepa- 
ticum tendente, fere bis lineam lato, ita regulariter fere unamquamque laciniam sequente, 
ut fortuito frondem ita decoloratam fuisse haud quispiam conjiceret. In lacinia non decolo- 
rata, transverse secta, structuram K. reniformis recognoscere credidi; in margine vero de- 
colorato infra cellulas corticales observavi cellulas paulo majores, contentu fere hyalimo in- 
struetas, et has plurimas. A superficie observata parte (marginis), cellula extims multo 
minores mihi adparuerunt, quasi per pleiades dispositz. Forsan credere liceret ejusmodi 
evolutionis stadium  precursorium antecedere antheridia propria. Me autem in nullo alio 
specimine simile quid observasse confiteor, nec ab alio in Kallymeniis observatum fuisse scio. 
Cum Zalymenia marginata Kouss. hanc nullo modo comparandam esse, addere placet. 


Ex Oalifornia pauca specimina vidi Speciei, qu: quoad structuram et cystocarpia po- 
tissimum cum Kal. reniformi convenientia putarem. Hujus vero segmenta in certam for- 
mam, magis cuneatam, tendentia mihi adparueruut. Hane distinctam speciem putarem, at 
segre characteribus cireumscribendam. 


Analecta Algologica. 65 


Alia forma Europ:iam K. reniformem referens, ad oras orientales (Port Jackson) et au- 
strales (Port Phillip) Nove Hollandis exstat. Hsec initio fere sessilis, sensim breviter sti- 
pitata, in frondem initio rotundatam, circumcirca vix conspicue undulato-suberenatam abit; 
demum supra basem reniformem admodum dilatata, latitudine circiter 6 pollicari, frons in 
lobos paucos majores, 2—2 polhees latitudine attingentes, obtusissimos, divisa adparet.  Ju- 
venilis chartz: nunc adhzret, nunc exsiecatione admodum contracta, chart: non adhzret, sed 
quasi crustaceo-fragilis rimis irregulariter ductis distrahitur. Colore intensius coccineo spe- 
cimina a me visa conveniunt. Harvey nullam ejusmodi formam in Phycologia australi me- 
moravit. Nostram cum AK. Z'asmamica conjungere non auderem. Fila strati interioris laxi- 


ora vidi. quam in alis Kallymeniis. 


III. EunvwENn Jfromde (nom cribrosa) demum scpe crassiuscula et sub-cartilaginea, cellulis 
filüsque interioribus sepe granuloso contentw farctis, strato corticali cellulis per plures 
series dispositis constituto, cystocarpiorum  mucleó inter paginas parum. distentas im- 
merso, mucleolis jumioribus directione. cum. paginibus parallela scpe longioribus quasi 
per plures series inter paginas. superpositis. 


* Fronde lobata aut magis. l'acimiata, laciniis subpalmatim. exeuntibus. 


6? K. RrzquieNn J. Ag. Epicr. p. 220; Kütz. tab. phyc. vol. XVII tab. 81. 


In mari mediterraneo. 


Postquam l. c. hujus speciei dedi descriptionem, nulla habui specimina, quibus speciem 
certius illustrare liceret. Specimina a me lecta sunt plurima maculis saturatius coloratis 
variegata; his locis cellulas extimas corticalis strati verticaliter elongatas subpyriformes ob- 
servavi, intra stratum gelatinosum, quod totam frondem ambit. Ex fragmento speciminis 
(mihi missi), frondem demum cartilagineam et profundius subdivisam putarem. Aliud frag- 
mentum (diametro vix pollicari) habui ex Galloprovincia, quod, cystocarpis instructum, ad 
K. Hequienii olim retuli, ignota mihi adhue XK. microphylla Zanardinii. lcone Zanardiniana 
postea cognita, mihi dubium adparuit utrum ad unam an ad alteram speciem fragmentum 
dictum pertineret.  Cystocarpiorum nucleos in eodem vidi in media fronde nidulantes, am- 
bitu subindefinitos, paginibus supra nucleum parum prominulis; nucleolis invicem separatis 
fiis sterilibus paucioribus. Stratum corticale cellulis pluriseriatis sub contiguis, interioribus 


majoribus, exterioribus minoribus, constare observavi. 


1. K. wicRoPeHynLLA Zamnard. Icon. III p. 53 tab. XCIII (mon J. Ag. et excl. 
syn. plur.) K. reniformis Ardiss. Phye. med. p. 171 (excl. syn. plurim.). 
Irid. minor Kütz. Tab. Phyc. XVII tab. 5? 


In mari mediterraneo et adriatico. 

Quiz olim a me descripta fuit J€, mécrophylla, hodie ad Meredithiam a me relata, mi- 
rum in modum cum aliis Speciebus, habitu simillimis, fructu bene distinctis, confusa fuit: 
de qua re videas quod infra Mered. microphyllam uberius attuli. Hoc loco pauca repetere placet: 

Nostra Mered. microphylla, in Oceano atlantieo obveniens, cystocarpiis pericarplo pro- 
prio supra paginam omnino emerso, fere calatiformi instructis, dignoscatur. n Ardissone 
Alge Italiche Giorn. Bot. Vol. III 1871 pag. 308 tab. I hsec sub nomine K. microphylla 
J. Ag. depicta videtur, utpote sua specimina omnia a Le Jolis data se habuisse confitetur. 

Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXVIII, 9 


66 J. G. Agardh. 


Zanardiniana Kal. microphylla videtur incola maris mediterranei; an specimina quidam 
in Oceano atlantico lecta ad eam pertineant, mihi videtur dubium. Ex icone Zanardiniana 
patet fructus hujus esse in media fronde midulantes, paginibus supra nucleum compositum 
paulisper intumescentibus, quoad structuram ab iis aharum Specierum Kallymenie vix con- 
spiecue diversis. Hc JK. microphylla Zanardinii est AK. microphylla Hauck, qui iconem 
Zanardinianam reddidit. Ardissone, qui loco supra à me citato specimen Atlanticum sub 
nomine A. microphylle antea depinxerat, in Phyc. mediterr. tum nostram, tum Zanardinianam 
K. microphyllam, tum denique oceanicam K. reniformem ad unam eandemque speciem retulit, 
cui nomen X. remiformis restituit! 

Fucus reniformáis "Turn. Tab. 113 fig. aa, de quo ipse, K. microphyllam describens, 
dubius hssi utrum esset mera Kall. microphylla J. Ag., an forma K. reniformis, et a Za- 
nardinio typicum F. reniformem sistere consideratur. Specimen, quod fructiferum a Turnero 
depictum fuit, quodque typicum K. reniformi a me consideratum fuit, habet fructus infra 
paginam paulisper elevatam mnidulantes; forma hujus Speciminis est fere ea, quam plurimi 
normalem  F. reniformem agnoscant, et quoque in Z'ab. Phycol. tab. 79 a Kützing depicta 
fuit; specimen autem  Turneri sub fig. aa depictum, est sterile, et hine mihi fuit dubium. 
Plantam nimirum huie habitu similhmam habui, a D:na Griffiths mihi datam, et hanc quo- 
que nomine K. reniformis inscriptam ; hujus autem fructus omnino diversos vidi ab us Fuci 
reniformis a Turnero depictis; hos fructus in nostra AK. mücrophylla rite descriptos videas in 
Sp. Alg. p. 288. 

Denique addere lubet me nulla authentica specimina K. microphylle Zanardinii vidisse; 
nititur igitur iconibus datis mea de hae Specie opinio. Specimen fructiferum, quod sub K. 
Requienii memoravi, ad K. microphyllam Zanard. forsan pertineat; at fragmentum nimium 
incompletum (rotundatum et circiter pollieare), quam ut illud ad certam Speciem referre 


auderem. 


8. KaLr. DENTATA JSwhr. J. Ag. Ep. p. 223. Euh. dentata Kütz. l. c. 
WU TIS 
Hab. ad Cap. b. Spei. 


Ut jam supra monui, mihi certum videtur JEwhym. schizophyllam Kütz. ad hanc speciem 
referendam esse. 


9. K. TasMwawicA Hare. J. Ag. Didr. Alg. Syst. VI p. 17. 


lab. ad Tasmaniam et Novam Hollandiam australem. 


Hodie referre sufficiat ad ea, qus 1l. c. de hac specie dixi. Me hucusque nullum spe- 
cimen cystocarpiis instructum observasse, inter plurima quz vidi, animadvertere placet. 


10. K. BrncacanENHU J. Ag. Epicr. p. 221 et p. 686. 
Hab. ad Novam Zelandiam. 


Cystocarpia nucleolis constant pluribus, invicem distinctis filorum adparatu sat evoluto; 
ejusmodi strato magis conspicuo quoque nucleum cinctum vidi. (Oellulas matricales gemmi- 
diorum obovatas ex his filis exeuntes observare credidi; his vero demum solutis, gemmidia 
rotundata in nucleolis libera et coacervata obveniant. Nuclei in medio inter utramque pa- 


ginam, nidulantes; at im una pagina, paulisper magis elevata, carpostomium adesse putavi. 


6 


Analecta Algologica. 


**  Fyondis laciniis ambitu. magis defimitis, phylla marginalia sublanceolata 


pinnatim. disposita referentibus. 
11. K. CapEwsis KEuhym. Capensis Kütz. Tab. Phyc. vol. XVII tab. 74. 
Hab. ad Cap. b. Spei. 


Specimen unicum, quod hujus plantz vidi, ex Cap. b. Spei proveniens, mihi a Cel. Hol- 
mes datum, vario respectu a planta Kützingnu differt. Color in nostra fere atropurpureus. 
Segmenta formam lanceolatam exhibent; primaria subdichotoma, segmentis lateralibus alterne 
brevioribus. Horum externo latere a margine phylla proveniunt 3—95-pollicaria, majora un- 
guem fere lata, singula quasi a margine, in dentem producto, prolíficantia. Plantam ultra 
pedalem, peculiari adspectu insignem, tantum sterilem vidi  Structura cum LEuhymeniis con- 


venire videtur. 


IV. MzmmsrgA frondibus stipitem proprium vir formantibus, iterata. divisione in lacinias 
demum  mwmerosas solutis; cystocarpiis im media fronde immersis, demum. utrinque 
prominulis, supra unam paginam quasi in pericarpiam hemisphericum tumentibus. 
Species, quas ad Subgenus proprium hodie retuli, et habitu et fructibus ab 

alis Kallymeniis paulisper magis distantes mihi adparuerunt. Juveniles frondes 

reniformes inchoari videntur et integriuscule, at mox lobate et magis vage de- 
composite, fiunt demum  lobato-laciniate, lobis aut lacinis plurimis frondem 
maximopere compositam formantibus. Stipitem proprium vix formantes, frondes 
in una specie circumcirca lacinias emittente, quasi rosam petalis plenam refe- 
runt; in altera laeinis magis decumbentibus et vage superpositis fere lamellosze 
obveniant, fere diceres modo Hepaticarum frondescentium.  Precipue vero fruc- 
tibus, hemispheriee supra unam paginam eminentibus, species 1stee ab aliis Kal- 

lymeniis differre mihi adparuerunt. In specimine exsiccato hee differentia mi- 

nus conspicua obvenit; in madefacto facile dieeres nucleos intra pericarpium 

hémisphericum  exeeptos.  Dissecto vero eystocarpio adpareat nucleum validum 
mediam frondem occupare, una pagina vix conspicue expansa, altera autem 
supra inerescentem nucleum hemispheriee elevata, et ita pericarpium proprium 

mentiente. Hane structuram  preeipue in specie mediterranea evidentem vidi; 

in specie aretiea cystocarpla minora obvenire videntur, attamen et hec supra 


paginam elevata. 


12. K. pEwrSsA (J. Ag. mscr.) frondibus juvenilibus supra basem cuneato- 
attenuatam demum  reniformiter expansis, margine integriusceulis, sensim 
lobatis laeiniatisque; adultioribus laciniato-decompositis subdepressis, laciniis 


quasi a centro radiantibus et vage imbricatis, forma inwquali lobatis cre- 


68 J. G. Agardh. 


natisve, eystoearplis numerosis validis in alterutera pagina hzamispheerice 
elevatis. 
Mab. in mari mediterraneo; speeimina nostra ad Massiliam lecta a Solier 
mihi data. 


Specimina hujus diu in Herbario servavi et de ns tum in Spec. Alg. p. 290, tum in 
Epicr. p. 220 mentionem feci infra K. Requienü, cujus formam senilem et fructiferam, 
suadente loco natali, sistere forsan quis crediderit. Rationes vero jam eo tempore attuli, 
quare in his Speciem diversam lubentius supponerem. Mihi hodie alias Kallymenias struc- 
tura et situ cystocarplorum diversas observanti, adparuit diversitatam fructus, quam in his 
speciminibus observaveram, ita ab iis plurimarum specierum differre, ut ad speciem subgeneris 
proprii eadem referre, haud dubitarem.  Quasnam inter alas Kallymenias cum nova specie 
proximas essent inquirenti mihi adparuit nullam melius convenire quam forma illa arctica, 
eujus sub nomine XK. rosacec descriptionem dedi, de Algis Spetsberg. olim scribens. Specie 
mediterranea hodie ulterius examinata, sequentia de ea afferre placet. 

Specimina juvenilia supra partem basalem cuneatam vidi in frondem flabelliformem 
(marginibus forsan subconvolutis) expansa, semipollicem vix alta, margine subintegerrima; 
adultiora sensim sspe reniformia putarem et ambitu lobata, lobisque sensim excrescentibus 
laciniata, et forsan externa vi quoque lacerata — Specimina adultiora hoc modo fieri admodum 
decomposita, profunde et irregulariter laciniata, lobis lacinisque quoad formam variüs, mar- 
ginibus nune integriusculis, nunc laceris, nune crenulis obsitis, quarum nonnullae excrescentes 
fere aleicornes, plantam diversam sua forma mentiuntur. Lobi majores in formam cuneatam 
tendere videntur et irregulariter cireumscriptam, nunc longiores, nunc latiores quam longi, 
et margimibus vari; latissimos vidi latitudine sesquipollicares, longitudine vix longius ex- 
pansos. Lobos quasi ex centro quoquoversum radiantes, parte inferiore subdecumbente, su- 
periore adscendente putarem, et uno supra alteram expanso, csespes quasi lobis superpositis 
imbricatus oritur. Lobos autem invicem facilius solutos, stipite proprio nullo suffultos vidi. 
Cespitem igitur dicerem acaulem, laciniis rotundato-imbricatis, inferne decumbentibus, su- 
perne adscendentibus constitutum; inferiores lacinias c:espitis majores, superiores sensim mi- 
nores; majores lacinias quasi laceratione insquales, medias crenulis in lacinias excrescentibus 
sepe marginatas, supremas nunc alcicornes, dentibus crenuleformibus instructas. Color in- 
tensius coccineus, nune fere sanguineus. — Structuram vidi Kallymeniwe: stratum interius 
constat filis intertextis et anastomosantibus; in planta fertih fila obveniunt crassiuscula et 
granuloso contentu farcta; exterioribus horum filis in stratum corticale abeuntibus; cellule 
hujus interiores invicem distant at anastomosibus tum invicem, tum cum filis strati inte- 
rioris sunt conjunetz. Series cellularum exteriores sunt minoribus cellulis rotundatis con- 
stitutz:e, nec tamen fila verticalia formantes.  Cystocarpiorum nuclei in media fronde intu- 
mescentes, validi, nucleohs pluribus constituti, filis invicem separati. Nucleoh formantur 
cellulis matricalibus, quas intra membranam evidentem in partes plures subdivisas vidi. 


13. K. gosacEA J. Ag. Spetsb. Alg. II p. 45; Epicr. p. 220. 


Hab. in Oceano aretico ad Spetsbergen. 


Quamquam hujus Specinina plurima habui, paucissima fructifera vidi, et inter fructi- 
fera adhuc pauciora fructibus bene evolutis instructa. Nucleum bene evolutum vidi in media 
fronde nidulantem, et utrinque extra superficiem frondis sterilis prominulum, nucleo alterutri 


Analecta Algologica. 69 


E 


pagine quasi propinquiore et magis prominulo. Nucleoli, qui huic paginz sunt proximi, 
precociores mihi adparuerunt.  Nucleum compositum filis strati interioris cireumambientibus 
cinctum vidi; nucleolosque iisdem invicem separatos. Gemmuüdia intra cellulas matricales, 


2-plura, subdivisione orta videre credidi. 


V. (Species sequentes, in quibus structuram Kallymenie adesse putavi, quorum vero fructus 
hucusque mihi ignoti manent, quoad affinitates ita dubie mihi adparuerunt ut easdem 


separatas enumerare maluerim.) 


14. K. PEwwvi J. Ag. Epicr. p. 223. 

De hac Specie arctica animadvertit Harvey: sua specimina, qui in Assistance Bay lecta 
fuerunt, K. reniformi subsimilia obvenire, $1 vero sectione tenui sub microscopio compa- 
rantur, membranam K. Pennyi duplo tenuiorem dixit quam illum: K. reniformis; fila inte- 
riora ejusdem essent laxiora, et cellule corticales majores. Mihi specimen a Dickie missum 
examinanti, planta adparuit a K. reniformi admodum distincta. Specimen nostrum charte 
non adhzret; substantia magis membranacea instructum, et colore obscurius purpurascente 
in brunneum fere tendente, ut quoque de sua statuit Harvey. S1 tenui sectione facta cum 
K. reniformi comparatur, frons junior K. Pennyi tenuior quidem adpareat, quam K. reni- 
formis; at hoc quia K. Pennyi ob substantiam aliam parum tumet, dum K, reniformis ob 
substantiam gelatinosam fit admodum  distenta. Fila interiora in K. Pennyi vix dicerem 
laxiora, sed potius breviora et^minus evidenter anastomosantia; strati corticalis cellulas ex- 
timas vidi in K. Pennyi verticaliter elongatas et dense adproximatas, dum in K. reniformi 
sunt rotundatz et laxiores. Me judice K. Pennyi structura potissimum cum JX. ornata con- 
venit, at ignotis fructibus utriusque speciei, vanum puto de affinitate harum specierum con- 
jicere. Kjellman, qui nullum Specimen authenticam K. Pennyi vidisse videtur, comparatio- 
nem à Harvey factam persequitur, fidens duobus speciminibus ex Groenlandia im Herbario 
Havniensi servatis, que a Wormskjoldio olim lecta et a Mertensio nomine Fuci palmati 
instructa deprehendit. Si hsc revera structuram Kallymeniz offerunt, cum habitu Rhod: 
palmatze conjunctam, veram EK. Pennyi inu ejusmodi planta supponere, equidem dubitarem. 
Est enim inter K. Pennyi et Rh. palmatam ea habitus differentia, ut. Martensium unam 
pro altera sumsisse neutiquam supponerem. Forsan credere liceat plura specimina, a Worm- 
skjoldio, ad eandem speciem relata fuisse, qus revera ad diversas species pertinere, accura- 


tius examen doceret, 
15. K. ogNATA Post. et. Rupr. J. Ag. Epicr. p. 223. 
16. K.? roLvmpEs J. Ag. 

Hab. ad Corunnam Hispanis. 


Me nulla alia vidisse specimina, quam qui olim a me descripta fuerunt, hoc loco mo- 


nere placet. Potius Cryptonemiam quam Kallymeniam hanc esse, mihi subolet. 


17. K. wrroPHvLLorpEs J. Ag. Bidr. Alg. Syst. IV p. 33. 


Ex oris Nove Hollandiw orientalis. 

Ad ea, que Ll c. de hac specie dixerim, nihil hodie addere potuerim. Est species affi- 
nitate mihi dubia. quam ob structuram strati interioris ad Kallymenias potissimum acceden- 
tem, huic Generi subjungere placuit. Stipite valido ab. aliis Kallymeniis recedit. Stratum 
interius stipitis structuram Kallymenie, at multo densiorem referre forsan dicere liceret; at 


70 J. G. Agardh. 


extra hoe stratum axile adest corticale stratum validum, quasi fihi radiantibus densissime 
juxtapositis constitutum. Unam supra alteram seriem horum filorum dignoscere licet; et his 
superpositis filis, stipes durus circumcirca obtegitur. Nescius quo loco speciem disponerem, 


inter Kallymenias, in sectione propria, enumeravi. 


XLI,. Blastophye Nov. Gen. J. Ag. mscr. 


Frons carnoso-plana, laciniis ambitu definitis, a margine aut intra marginem 
prolificantibus acerescens, stratis fere tribus contexta; fihs interioribus arti- 
eulatis dense intertextis, paginas versus in cellulas rotundato-angulatas ab- 
euntibus, cellulis extimis rotundatis vertiealter subseriatis. | Cystocarpia 
fere im media fronde immersa, infra alteruteram paginam formata et car- 
postomio aperta, nucleum sphzrieum, adparatu eonspieuo filorum earposto- 
mium versus convergentium cohibitum, foventia; nucleus validus, adparenter 
simplex, revera nucleolis sine ordine conspicuo arcte eoalescentibus, rotun- 
dato-oblongis, compositus, gemmidia plurima minuta sine ordine conglobata 
fovens. — Spherospore —  —. ; 

Huie Generi typicum putarem conjungere habitum. Cryptonemi:e aut. Kho- 
dymenie eujusdam eum structura Kallymeniz, eystoearpiis situ (in media fronde 
intumescentibus) Kallymeniam, forma sphsrica Halymeniam aut Cryptonemiam 
mentientibus; magnitudine et penitiore struetura Genus Kallymenie proximum 
indicantibus. Duas species Generi hodie adnumero, quarum unam ad Kallyme- 
niam, ut subgenus proprium, alteram ad Cryptonemjam antea retuh, fructu mihi 
adhue ignoto; utrumque dubio expresso. Unius Specie nimirum tantum frag- 
menta vidi, alterius specimina nimium juvenilha eomparanda habui. 

Quoad habitum id Generi novo characteristicum putarem, ut frondes laciniis 
in certam formam tendentibus fiant decomposite. In juvenili planta he laei- 
nie dichotomia orte adpareant, nune a margine provenientes, in superiore parte 
magis palmatim dispositte, nunc in inferiore pinnas laterales referentes; initio 
latiore basi affixe, dein fere in stipitem. attenuatzs; in planta adultiore nova 
phylla proveniunt, quasi prolifieantia intra marginem aut a margine laeso, raro a 
media parte fohol junioris; Nonnulla plant: adultioris specimina fructifera, quee 
vidi, a folio fruetifero, saturatius colorato emittant prolificationes numerosas, leetius 
eoloratas, quoque sua structura paulisper diversas. Transversa nimirum sectione 
phylli junioris cellulze plurimze interioris strati globos: adparent, stratum subcorticale 


formantes; extimis minutis facile preetermissis, stratum proprium cortieale constitu- 


Analecta Algologica. 71 


entibus. Intra eellulas strati subeorticalis pauciora queedam adsunt fila articulata, 
articulis. eylindraceis aut ellipsoideis instructa. Inter cellulas rotundatas non- 
nullas vidi uno apice prolongatas; has igitur sensim excrescere im fila multo 
magis numerosa strati interioris, quie in adultore planta obveniant, lubenter 
assumerem.  Structuram plante junioris magis Cryptonemiam referre credidi;. 
dum in planta adultiore structuram Kallymenie facilius agnoscerem. — Constat 
nimirum stratum interius plante adultioris sat amplum filis invicem liberis, si 
quoque dense intertextis et varia directione exeurrentibus, articulatis, et sub certo 
stadio granuloso contentu farctis, articulis cylindraceis nune longioribus, nunc 
brevioribus magis ellipsoideis; filis transverse sectis, heec cylindracea adparent, intra 
membranam erassiuseculam tubulosa et endochromate conspicuo impleta. Paginas 
versus fila strati interioris abeunt in cellulas rotundato-angulatas, quarum intime 
invieem anastomosibus laxius coherent; exteriores magis adproximatee, omnes con- 
junctim stratum suboeorticale pluriseriatum formantes. Extra has cellulae minores 
et rotundatze, endochromate colorato farctz, stratum proprium corticale efficiunt. 

In planta fructifera fila interiora quibusdam locis densiora videntür et hzc 
precipue ab una ad alteram paginam transeuntia, quasi spatia separant (ne 
dicam cameras) in quibus cystocarpia nidulantia videntur. Inter fila hse den- 
siora nuclei nimirum intumeseunt magni et globosi, et horum expansione colla- 
terali fila eosdem separantia adproximata fieri, forsan credere fas est.  Nuclei 
singuli omnino globosi, et demum validi totum interius spatium inter paginas 
occupant, ita ut maturescentes in media fronde immersos facile diceres. Revera 
autem singuli nuclei infra unam aut alteram paginam inchoantur, et demum per 
carpostomium, in hac pagina apertum, gemmidia emittunt. Initium nuclei ob- 
servare credidi in fasciculis filorum quorundam, quse, ab interiore extrorsum 
curvata, sua forma soleam ferream fere referre diceres. Articuli ellipsoidei ho- 
rum filorum sensim in mucleolos ejusdem forms et dispositionis transformari 
putarem. Ut nucleoli sensim. tument, nucleum globosum validum formatur, fila 
sterilla ambientia, multo tenuiora, prolongata fieri et 1n stratum proprium cir- 
cumnucleare abire putarem, quo nucleus spharieus demum circumcirca cohibitur. 
Emisso nucleo hzc fila sterilia adhue persistentia vidi, ab inferioris paginw 
parte interiore provenientia, paginam versus alteram excurrentia eximie curvata, 
et iterum carpostomium versus conniventia, adparatum ad emissionem gemmi- 
diorum necessarium constituere videntur. In nucleo adhue juniore nucleolos 


numerosos distinguere putavi, membrana cellularum matricalium adhue conspicua, 


192 : J. G. Agardh. 


sua dispositione articulos filorum fertilium obsoletius, ut mihi adparuit, indicantes. 
Ut vero grandeseunt nucleoli invicem adproximati (nullis filis interjJacentibus 
separati membrana ambientes obliterari videntur et gemmidia sine ordine con- 
spieuo conglobata adpareant, filis strati cireumnuclearis tantum cohibita. —Cysto- 
carpia valida, sub hoe stadio observata, nucleo simpliei constituta, facilius quis 
putaret. 

Genus novum, quod ita paucis quibusdam speciebus ereare ausus sum, Kally- 
menie affinitate proximum putavi; ab hoe vero diversum nucleo quoad ambitum 
quasi magis definito, et evolutione strati cireumnuelearis proprii cireumseripto, 
nucleolis in. nueleum. adparenter simplicem arcte eoalescentibus (nee interjacenti- 
bus filis quoque in maturescente dignoscendis), velut habitu frondis, in lacinias 
ambitu magis. definitas decompositee. | A Cryptonemia, eujus nonnullis Speciebus 
juniorem plantam haud absimilem putares, distat tum structura frondis adultioris 


magis Kallymeniam referente, tum nucleo valido et situ et compositione diversum. 


1. Br..Wirsowis (J. Ag. Didr. Alg. Syst. IV p. 25) frondibus supra stipitem 
3-chotomis plus minus decompositis, 


euneatum lanceolatis linearibusve, 2 
smpius quoque obsitis phyllis, a margine integriuseulo aut lso exerescen- 
tibus, nune pinnatim nunc palmatim dispositis, prolificationibus juvenilibus 
obovato-lingulatis, adultioribus lanceolatis, linearibusve, eystocarpiis per fron- 


des adultiores sine ordine conspicuo sparsis. 
Cryptonemia | Wilsonis J. Ag. l. c. 


Frons quoad adspectum et decompositionis normam non parum varians; junior coccinea 
et membranacea, ambitu fere lanceolata, semipedalis supra stipitem cuneatum pollicem lata, 
simpliciuscula, aut lobo uno alterove instructa; sensim frons adultior fit admodum elongata 
(usque pedalem vidi) et decomposita, nunc 2—3 chotoma laciniis aut latioribus pollicem latis, 
aut angustioribus, 2—4 lineas latis, lanceolatis lhinearibusve margine integerrimis; sepissime 
vero quoque phylhs a margine aut integriusculo aut leso prolificantibus, rarius quoque intra 
paginam provenientibus, fit admodum deeomposita, prohficationibus junioribus sspe obo- 
vatis adultioribus lanceolatis linearibusque, omnibus tenuitate et colore coccineo a fronde 
adultiore firmius membranacea et purpurascente dignoscendis. In fronde juniore (ut supra 
jam monui) vidi structuram magis fere Cryptonemise; 1n adultiore structuram ab ea Kally- 
menie vix diversam. In fronde adultiore prolifera vidi cystocarpia sine ordine conspicuo 
per frondem dense sparsa; ejusmodi frondes nunc quoque foraminibus minutis pertusas — 
utrum externa vi lesas, an cystocarpiis elapsis quoque perforatas nescio. — Specimina ex- 


siccata nusquam chartz arctius adhsrentia vidi. 


9. Br. rnvrLLoPHoRA (J. Ag. Didr. Fl. Syst. p. 9) frondis carnoso-membra- 


naeeze phyllis lanceolato-lhinearibus a disco aut sepius intra marginem proh- 


Analecta Algologica. 


fieantibus  subpinnatim. dispositis, basi attenuata, nune subobliqua, breviore 
et latiore quasi sessilibus. 

Kallymenia? phyllophora J. Ag. Epicr. p. 224. 

Hab. ad insulam. Vancouver. 


Postquam l. c. hane speciem deseripsi, nulla alia ejusdem specimina hahui, quare ad 
descriptionem antea datam refero. Ramificationis norma velut structura cystocarpiorum an- 
tecedenti proximam putavi. Cystoearpia vix maturescentia in nostris vidi; unde nucleum mnu- 
cleolis certo modo subdivisum observare, mihi hodie non contigisse, animadvertere placet. 


Nucleos modo antecedentis speciei dispositos videre credidi. 


XLIj,  Meredithia Gen. nov. J. Ag. mscr. 


Frons earnoso-plana, rotundato-oblonga aut dichotomo-subpalmata, lobis nune plus 
minus sinuoso-ingequalibus, stratis fere tribus contexta: filis interioribus arti- 
eulatis, ramosis et anastomosantibus, sepe eranuloso contentu faretis, peri- 
pheriam versus in eellulas breviores rotundato-angulatas abeuntibus, cellulis 
eortiealibus rotundatis pluriseriatis. — Cystocarpéa supra paginas emersa cala- 
thiformia, lateribus .erectiusculis cireumcirea definita, vertice convexiusculo 
superata, nucleum compositum intra pericarplum carpostomio pertusum 
foventia; mucleoli a. cellulis rotundatis matriealibus evoluti, plurimi, una 
serie. infra alteram sine ordine conspicuo proveniente, singulis gemmidia 


rotundata pauciora foventibus.  Spherosporce mmerse, cruciatim. diviso. 


Quo modo Ectophora a Callophyllide differt, fere eodem puto Meredithiam 
a Kallymenia differre. Meredithie magis carnosw et erassiores videntur quam 
Specles Kallymenie typiee (K. reniformis) et mimus gelatinose; at alie spe- 
cies Kallymenie hoe respeetu quoque Meredithias superant. Quod antea alio 
loco animadvertere placuit, Kallymenias alio tempore esse magis gelatinosas et 
charte?  aretius adherentes, filis interioribus contentum minus conspicuum foven- 
tibus, alio vero tempore fieri magis carnosas, charte vix adh:erentes et fere ear- 
tilagineas, filis interioribus granuloso contentu faretis; id quoque de Speciebus 
Meredithi* valere putarem. | Quoad structuram frondis sterilis, velut quoad sphze- 
rosporas, Meredithie vix a Kallymeniis differunt. —Cystocarpia vero Meredithize 
ab iis Kallymenie nimium diversa mihi adparuerunt, quam ut Speeiebus ejus- 
dem Generis pertinentia putarem. In. Meredithiis nimirum sunt periearpla supra 
paginas omnino emersa, lateribus supra basem paulisper constrietam ereetiuseulis 


Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXVIII. 10 


(4 J. G. Agardh. 


ambitu definita, vertice convexiuseulo superata, apothecla fere Lichenis eujusdam 
sua forma referentia. Nucleus intra. pericarpium. crassum. validus, componitur 
eellilis matriealibus plurimis sime ordine eonspieuo congestis, contentu subegra- 
nuloso faretis, inter quas nueleoli oriuntur sensim. numerosiores, et demum plu- 
rimi sine ordine conspieuo dispositi, glomerulos rotundatos, coceineo colore dig- 
noseendos, formantes.  Nucleoh, hoe modo ort, fiunt una serie infra alteram. 
alternante plurimi, supremis ni fallor primum  maturescentibus, insequentibus 
sensim sensimque inferioribus. — Cystocarpio verticaliter seeto observavi carposto- 
mium ambitu fere conieum, partibus nucleolorum supremorum obturatum, dum 
in inferiore parte nuclei cellulas matrieales numerosas nonduni in nucleolos con- 
versas observavi. Pericarpium initio sat crassum, eelluhs strati corticalis for- 
matum; dein minus firmum, fit forsan. demum apice latius apertum. .— Intra peri- 
"plum stratum quoddam eireummucleare, filis strati interioris contextum, adest, 
quod in ipso limite inter frondis paginam et periearpium sat conspicuum vidi; 
hoe vero sensim  obsolescere conjicio, et residua ejusdem tum supra nucleum, 
tum inter nucleolos parum  eonspieua observavi; infra nucleum fila pauciora 


adhue sat conspicua mihi obvenerunt. Inter eellulas matricales Juniores gemmi- 


diorum initia. 3—6 adesse vidi; his inerescentibus obhteratur, nifallor, mem- 
brana cellule, et gemmidis dein liberis eellularum. proximarum nucleolos for- 
matos econjieerem.  Sphiserosporas tantum in una specle vidi, strato corticali pa- 


rum mutato immersas, eruciatim divisas 


Sequentes Species, hodie mihi cognitas, ad Meredithiam refero: 


Il. MzrnEp. wicROPHYLLA (allymenia microphylla J. Ag. Sp. p. 288.  Epicr. 
p. 2922 (exclus. Synon. Zanard. et alior.  Ardéss. Florid. Ital. p. 308 
Tab. I fig: 15 et 16. 

Hab. in Oceano atlantico ad littora Britannige. et. Gallize. 


Jam in Speciebus Algarum h:e ita descripta fuit, ut ad descriptionem a me datam pauca 
addenda hodie haberem. Postea sub nomine a me dato aliam, at habitu simillimanr. Spe- 
ciem deseripsit Zanardini, et his deceptus ipse in Epicrisi synonyma nostre Speciei addidi, 
qui& ei revera non pertinent.  Ardissone dein speciem veram — ex 'Üceano ei missam -- 
icone delimeavit; demum vero in P/yec. mediterr. sub nomine. Kal. reniformis saltem 3 spe- 
cies distinetas omnino confudit. Mihi przterea vitio vertitur, quod veram X. reniformem 
sub nomine novo descripsissem! Ne ulterius reformationi, ab Algologis Italis imstitut:e, fides 
habeatur, tum ulterius nonnulla de characteribus Speciei a me descriptz hodie afferam, tum 
de synonymis et characteribus specierum, quz confusioni ansam dederunt, pauca moneam. 

In M. microphylla | (K. microphylla. J. Ag. antea) cystocarpia valida, supra frondem 
emersa, intra pericearpium proprium fovent nucleum, hoe modo quasi ambitu definitum; nu- 


Analecta Algologica. 15 


cleus compositus nucleolis plurimis minoribus, quasi seriatim superpositis, superioribus ut 
videtur primum maturescentibus, insequentibus sensim inferioribus, maturis per carpostomium 
emissis. In Kall. microphylla Zanard. sec iconem datam, quam postea reddidit Hauck, cy- 
stoearpia sunt frondi immersa, in media fere fronde evoluta, paginibus supra nucleum, am- 
bitu magis indefinitum, parum elevatis aut subhemispherice in una prominulis; nucleus com- 
positus nucleolis paucis majoribus inter utramque paginam superpositis. Estigitur structura 
fructus in K. microphylla Zanardini qualis in Kall. reniformi et aliis plurimis Kallymeni:e 
Speciebus obvenit; in K; microphylla J. Ag. sunt cystocarpia qualia Meredithie propria 
supra descripsi. ln Comslantinea reniformi, qui et cum M. microphylla J. Ag. et cum K. 
microphylla Zan. haud exiguam offert similitudinem, vidi nucleos rotundatos, inter utramque 
paginam immersos, fere in unicam seriem (inter utramque paginam) juxtapositos, (nec ut in 
Kallymeniis plures nucleos inter paginas superpositos formantes) extra paginam vix promi- 
nulos; nuclei singuli quasi laceri: neque membrana (ut sub juniore state forsan obtecti ob- 
veniant) neque filis propriis cireumnuclearibus cincti, sed juxtapositi, filis paucis strati inte- 
rioris separati. Gemmiüdia vidi 2—3-4 nune sub-cohwrentia, intra cellulas matricales sine 
dubio orta, demum libera rotundata. 

Frondem sterilem JMeredithice  microphylle dixi chartaceo-membranaceam; — sustinetur 
frons caule superne complanato aut forsan aliquando subceanaliculato, inferne sub-tereti; hoc 
transverse secto adparet stratum axile, filis contextum, cinctum esse corticali strato sat con- 
spicuo, cellulis rotundatis pluriseriat!is contiguis contexto. In Constantinea reniformi caulis 
obvenit eximie cylindraceus, frondes subamplexicaules sustinens; stratum axile, quod sectione 
facta transversali constare videtur filis anastomosantibus, cingitur strato corticali ampliore, 
quod filis elongatis radiantibus totum componitur, ut hoc in icone eximie exposuit Zanardini 
(Icon. tab. LXXVIII). In Kallymenie speciebus pluribus, quas hoc respectu comparare 
licuit, stipites sua structura ab ipsa fronde non admodum diversi mihi adparuerunt. In 
forma illa, quam Jwhymeniam divisam nominavit Küfeing (Tab. phyc. vol. XVII, in qua 
frondes fere sessiles undarum vi usque ad imam basem incrassatam longitudinaliter fissc 
adparent, et ab ima parte incrassata stipitem demum crassum et teretiusculum formantes 
obveniant, hunc stipitem vidi, transversa sectione observatum, totum fere constitutum filis 
strati interioris, qualia in fronde hzc obveniant; alia nimirum fila ejusdem longitudinaliter 
secta, alia (transversaliter excurrentia) anastomosantia et ramosa, quasi gyros formantia, 
quibus totum interius subdivisum adpareat, et intra gyros fila magis longitudinalia quasi 
fasciculatim collecta continent. Extima pars hujus stipitis quoad structuram parum differt ab 
interiore, nisi quod fila peripheriam versus densiora fiant et ambagibus brevioribus stratum 
proprium simulant. In forma ila Kallym. reniformis, quam sspe nomine Deless. Ferrari 
Lam. ab Algologis Galliw olim inscriptam vidi, quam adhuc juniorem et fronde simpliciuscula 
instructam a 'Turnero sub fig. gy ut varietatem femwiorem. depictam suspicor, stipes sspe 
adest sat conspicuus, quem nunc vidi 2—4 lineas longum, inferne linearem, superne cuneatim 
in frondem abeuntem, initio ni fallor compressum, sensin teretiusculum. | Hoc stipite trans- 
versaliter secto vidi structuram proxime cum structura frondis convenientem; nimirum totam 
partem interiorem occupatam filis, ab iis frondium vix diversis; hoc autem externe cinctum 
esse cellulis strati corticalis, qus tamen per 2—9 series dispositz: et contentu granuloso 
farctze/ quasi firmiores mihi adparuerunt. Nec aliter in K. dentata, et K. Derggrenii sti- 
pitem contextum putarem. Quod igitur si valeat, patet structuram stipitis quoque offerre 
characteres, quibus vera K. remformis et a M. mierophylla et a Const. reniformi digno- 
scenda videtur. 


16 J. G. Agardh. 


Quod  attiet — F'ucim: reniformem. sub fig. «, &, a "Turnero depictum, meminisse placet 
iconem sistere plantam sterilem, caule conspicuo et ramoso instructam, de cujus structura 
nihil omnino innotuit. [Lc igitur forma mihi hodiedum dubia permanet. leonibus com- 
paratis potissimam convenire videretur cum K.-microphylla Zanard.; obstat quod una ang- 
lien, altera mediterranea sit. Ob locum natalem ad Meredithium microphyllam potius refe- 
rendam esse conjiceres, quod vero tantum suspicioni nititur. 

Xx icone Zanardiniana sum JX. microphylle (Icon. tab. XCIIL) patet hujus esse caulem 
ramosum, magis quam in plurimis Kallymenie speciebus evolutum, de cujus struetura vero 
omnino tacet. Suam speciem vero fructibus instructam depinxit, ex quibus evidentissime 
patet K. microphyllam Zan esse speciem Kallymenie, quoad fructus vix ullo respectu a K. 
reniformi recedentem. Hac fructuum structura nostra K. microphylla ita diversa 6st, ut 
eam una eum ahDis duabus speciebus Genus proprium constituere, censeam. 


2. MkaRED. NANA (J. Ag. mscr.) fronde supra stipitem. cuneato-dilatata, obo- 
vata aut subrotundata, simplici aut paucis lobis subdivisa, margine nune 
in dentes obtusiuseulos producto, eystocarplis in media parte frondis paucis 
adproximatis validis. | 

Hab. ad Port Philip Nove Hollandie australis, a I. Dr. Wilson sub 
no 4 mihl missa. 

Juniores frondes vidi margine integriusculas, infantiles ambitu fere cuneatas, dein obovato- 
rotundatas, in stipitem brevissimum  attenuatas, vix semipollicares longitudine et margine 
integriusculas.  Sensim fiunt margine Inzequales, in dentem aut lobum product:z, et lobis 
sensim divergentibus subdivisie, margine demum in dentes, sinu rotundato discretos, obtusos 
producto. loc stadio planta vix pollicaris, cystocarpiis validis in media parte aggregatis 
(8—10 mnumeravi) spatio conspicuo singula separante. Planta carnoso-membranacea. colore 


/ 


intense purpureo instructa. 


9 


3. Mzmzrp. PonvcoEerniorpEsS (Kallymenia Polycoelioides J. Ag. Epicr. p. 697 ). 


Hab. ad oras Tasmanie (D:na Meredith.) et Novze Hollandiz australis 
ad Port Philip (J. Dr. Wilson sub n:o 36, 51, 85); ad Adelaide et 
Gr. Bight. 


Inter specimina a me observata habituales differentise plures adsunt. Specimen, l. c. 
descriptum, subgelatinoso-carnosum dixi, utpote chartz arctissime adhzrens; sunt vero alia 
specimina magis carnosa quz fiunt exsiccatione membranacea; alia denique, in quibus fila 
interiora et cellule granuloso contentu scatent, fiunt exsiecatione cartilaginea —- ut hoc in 
multis Kallymeniis obtinere constat. Specimen fructiferam a me primitus descriptum, non 
optime pr:zparatum (subdissolutum et nimium compressum suspicor), a me quoad structuram 
fructus male interpretatum fuisse putarem, utpote cystocarpia valida pluribus nucleis con- 
fluentibus orta, et frondi immersa descripserim; quod nimia compressione ita adparuisse 
suspicor; me vero alia specimina cystocarpiis instrub&ta hucusque non vidisse doleo. Tanta 
vero est hujus speciei cum antecedente congruentia structurz ut fructus utriusque revera 


consimiles esse assumere auderem.  Sph:erosporas Generis, supra descriptas, in hac specie vidi. 


A 


Analecta Algologica, TT 


XLlIj,. Hormophora Gen. nov. J. Ag. mscr. 


Frons earnosa, compresso-plana, moniliformis, articulis ovalibus euneatisve. con- 
eatenatis composita, di-trichotoma  fastigiata, stratis fere tribus contexta; 
filis. interioribus artieulatis. et. dense intertextis, sepe eranuloso contentu 
faretis, peripheriam versus in cellulas angulato-rotundatas anastomosantibus, 
cellulis. cortiealibus rotundatis verticaliter. subserlatis. — Cystocerpia supra 
paginas emersa, intra pericarpium erassum tumidum apice sublobatum, 
nucleum compositum foventia; nucleoh inter fila elongata numerosa, peri- 
pheriam versus exeurrentia, eireumeirea dispositi numerosi, gemmidia rotun- 


data majora sine ordine conspieuo dense congesta, foventes. Spherospore —. 


Struetura frondis Genus videtur Kallymenie proximum, habitu peculiari et 
eystocarplis emersis velut structura paulisper alia dignoscendum. Frons nimi- 
rum carnosa compresso-plana, omnino moniliformis adparet, articulis superpositis 
plurimis concatenata, inferne diehotomiis magis distantibus, superne sspe magis 
adproximatis, quin immo tri-pleiochotomis ramosa, subfastigiata. — Articuli infe- 
riores adultioris plante sunt sat regulariter elliptici, suo diametro circiter duplo 


longiores; in planta juniore et magis ramosa fiunt obovato-cuneati et a vertice, 


quasi prolifieatione a margine artieulos novos 2— 5, nune plures generantes; 
terminales in planta juniore sunt aut simplices magis lancoldew aut serius apice 
bifida, singulis ramis dein strictura separatis. In planta juniore aliquando ob- 
veniunt articuli penultimi superne magis dilatati; articulos novos usque 6 a 
margine supremo generantes. Tota planta saturate purpurea. 

Struetura plante sterilis Genus vix a Kallymenia diversum putares. Cysto- 
carpla (quoque in exsiccata) adparent extra paginam prominula, et adparenter 
hemispheeriea, ambitu definita; in aqua eximie tument, et basi contracta omnino 
emersa fiunt. Nucleus evidenter compositus, monstrat nucleolos numerosos cir- 
cumeirea dispositos, interjectis filis strati interioris fasciculatim congestis, quo- 
quoversum superficiem versus inter nucleolos excurrentibus; fila hoe modo refe- 
runt placentaria, quorum ramis extimis fasciculato-corymbosis nucleoli singuli 
fuissent formati.  Nucleoli subglobosi et ambitu definiti, nempe filis placentaribus 
dietis invicem separati, gemmidia continent pauciora, at magna, sine ordine con- 
spicuo congesta. 

Sitrueturam et fructus hajus plant: cum iis Mervedithi: comparant facilius 


adpareat summam esse utriusque congruentiam. — Conspiecua vero mihi fuit diffe- 


178 J. G. Agardh. 


rentia in 1pso formationis modo nucleorum, qui intra cystocarpium emersum for- 
mantur. In JMeredithia nimirum locis eystocarpia demum emersa generantibus, 
observare putavi fila strati interioris fieri densiora, breviora et magis intertexta, 
sensimque abire in eellulas minutas fere rotundatas, granuloso contentu faretas, 
invieem separatas at sine distineto limite congestas, et superstrueto sensim 
eystocarpio inelusas, nucleum validum hujus formantes. In Hormophora contra 
fila strati. interioris parum mutata permanent, at.densiora et fasciculatim. con- 
gesta adparent, quasi a media parte superficiem versus exeurrentia, nucleolos 
singulos ambientia; nucleoli hoc modo fiunt magis ambitu defincti, et limite 
certo a proximis separati. Nueleoli, quamquam forma diversi, structura et for- 
mationis modo quandam cum PFureellaria offerre analogiam, vix quispiam dene- 
caret. Ex altera parte similitudinem quandam in formationis modo ipsius fron- 
dis eum Phyllophora forsan quispiam inveniret; quod etiam structura cystocarpi 
indieari videretur; quae autem analogie, si quoque admittentur, vix me judice 


proximam esse eum Kallymenia affinitatem refutare. valeant. 


H. AusrRALASICA J. Ag. m liter. 


Hab. ad Port Philip IHeads sub szstate 1886 mihi a J. Dr. Wilson 

(n:o 9) missa. 
Planta forsan semipedalis longitudine, composita articulis 3—5 lineas longis, diametro 
1—2 lineas attingentibus. Ex plants adultioris specimine ewspites crederes densos fasti- 
eiatos.  Cystocarpia sparsa vidi in articulis penultimis vix tertiam partem latitudinis arti- 


culi diametro :quantia, rite limitata et firma. 


XLV/,.  Ozophora Nov. «jen. J. Ag. mscr. 


Frons chartaceo-membranacea, plana, laeiniata aut dichotomo-subpalmata, demum 
(fructigera) hguliss minutis, verticaliter a disco aut secus margimes exeun- 
tibus, rigidiusculis ineurvatis instructa, stratis duobus contexta: ?mfer?iore 
cellulis majoribus rotundato-angulatis, arete invicem conjunctis, pluriseriatis 
constituto; exteriore cellulis minoribus rotundatis verticaliter sublongioribus, 
fere unicam seriem formantibus, constante.  Custocarpia in ligulis infra 
apicem. intumescentibus immersa, singula, nucleum compositum formantia; 
nucleoli intra stratum  eorticale amplius evolutum numerosi, eireumcirea 
dispositi, filis plaeentaribus eireum-ambientibus invicem disjuneti, gemmidia 


rotundata sine distincto ordime conglobata foventes. — Spherospore —. 


h 7 
Analecta Algologica. (3 


Planta, quam novi Generis typicam consideravi, quoad adspeetum frondis 
Cryptonemiam aut Rhodymeniam refert, nec structura frondis adult:e a. Rhodo- 
meniis admodum diversa videretur. Adsunt vero in specimine fructifero, quod 
examinavi, proeminentizte minutze, aut. liguleeformes aut magis cylindraceo-subulat:e, 
admodum  conspicugt (quamquam semilineam vix superantes longitudine); verti- 
caliter a  paginibus exeuntes, rigidiuseule, at sepe incurvate, nune supra me- 
diam partem frondis aggregate, nunc lineas secus margines formantes. Ali 
ex his, adhue steriles, magis liguleformes adparent et incurvate; alim fertiles 
infra apicem sterilem  attenuatum | nodoso-inerassate, nucleum globosum gene- 
rantes.  Dissecto nucleo structuram vidi proxime convenientem cum ea, quam 
Callophyllidis Speciebus charaeteristicam. considerare consuevimus.  Cingitur nu- | 
cleus globosus, strato sat conspicuo, filis brevibus sub-moniliformibus, verticaliter 
radiantibus demsissime stipatis constituto. Ipse nucleus constat nucleolis nume- 
rosis rotundatis, cireumeirea dispositis, fere unam extra alteram seriem forman- 
tibus, et invieem sejunctis filis sterilibus, quasi placentaribus. — Nucleoli nunc, 
gemmidis magis dense conglobatis, nune (parietibus cellularum matriealium non- 
dum omnino solutis) vario modo cohibitis, aliquando. fila moniliformia mentienti- 
bus, constituti. 

Comparata structura frondis, qualis he in Callophyllide, Ectophora  alus- 
que affinibus obveniat, facilius intelligatur. quomodo structuram nuclei in his 
Generibus ex transformata parte frondis deducere liceat. Sunt quasi eadem 
strueturee elementa, quz et frondem adultiorem constituere videntur, et fructibus 
charaeterem peculiarem. tribuunt. Alia mihi videtur ratio in Ozophora, eujus 
fructus formantur in parte juvenili, quae in structuram frondis adultioris non- 
dum transiverit. Ut igitur in Ozophora intelligatur, quomodo structuram fructus 
ab elementis partis sterilis deducere liceat, structuram ipsius ligule juvenilis 
examinare opporteat. $1 hune in finem ducere contigerit segmentum longitu- 
dinale per ligulam mediam, adpareat hane totam contextam esse partibus minu- 
tssimis in fila tenuissima conjunctis, quorum alia.axilem regionem occupantia 
longitudinaliter excurrunt, alia. vero, ramorum ad instar ab axilibus provenientia, 
et extrorsum arcuatim deflexa, regionem peripherieam constituunt. Fila inte- 
riora sunt arteulis eylindraceis tenuissimis artieulata; ubi extrorsum divergunt 
fila, articuli ellipsoidei quasi paulisper Jatiores videntur; extima parte ramorum 
abeunte in fila verticalia multo tenuiora, et densissime disposita. —Patet faeilius 


his ultimis formatum fieri stratum illud exterius, quo nucleus in fruetu matu- 


90 J. G. Agardh. 


rescente  cireumcirea eimgitur. Sunt nonnulli articuli medii. ellipsoidei filorum, 
qui erandescentes sensim in nueleolos convertuntur; dum ali filorum rami vix 
transformati, nucleolos quasi cireumambientes, fila plaecentaria, quie dixi, con- 
stituant. 

Preeter situm. eystocarpiorum 1n partibus, quie ad fructus formandos desti- 
nate]: viderentur, Genus Ozophore a  Callophyllide et. Ectophora quoque ipsa 
struetura  adultioris frondis, quie multo magis hhodymeniam refert, distinctum 
putavi. Patet quoque, ut putarem, nostrum Genus haud identieum esse posse 
eum Crossocarpo, jam ante multos annos a huprecht deseripto, plurimis vero 
Algologis hodiernis non bene cognito. Patet nimirum ex icone Ruprechtii cy- 
stocarpla Crossocarpi esse fimbriis marginalibus immersa, nec ut in Ozophora in 
processubus a pagina emergentibus. 5i ex planta, quam ipse, Epierisin (p. 237) 


seribens, Crossocarpo proximam  eonjecerim !), quid concludere liceret, quoque 


!) Postquam l. c. conjecturam de Crossocarpo proferre ausus sum, fragmenta quidam 
habui ejusdem plantz, quam Speciem Ruprechtianam sistere assumseram. In his fragmentis 
cystocarpia adfuerunt, at hzc non in fimbriüs marginalibus, ut in sua planta pinxit Ruprecht, 
sed in ipsa fronde immersa. $1 igitur huie characteri major adtribuatur vis — ut luben- 
tius assumerem — pateat .quoque nostram plantam haud esse eum Ruprechtiana identicam. 
Ut vero in Callophyllidis Speciebus aliz£e sunt, quie habent cystocarpia frondi immersa, alie 
in quibus cystocarpia fimbrias occupant, ita nec absonum forsan videretur, eandem diffe- 
rentiam obvenire in Crossocarpo. terum enim iterumque perlegenti ea, qu: de Crossocarpo 
dixit Ruprecht, hse vix aliter interpretanda mihi videntur, quam ut plantam Callophylhdi 
structura frondis et fructuum congruentem coram habuerit. In planta, quam ipse Epicrisin 
scribens ad Crossocarpum retuli, cystocarpia, ut mox dixi, sunf frondi immersa; nuclei va- 
lidi; modo Callophyllhidis compositi, in media fronde nidulantes, et cincti pericarpio a cellu- 
larum seriebus pluribus formato. Ipse nucleus ab initio subdivisus videtur cellulis inter- 
stitiahibus numerosis; harum ut videtur parietibus sensim solutis cellula: matricales gemmui- 
diorun demum magis inordinatz  adparent, et vix nisi reliquiis difformibus, substellatim 
ramosis (quales a Ruprecht (fig. ac) depinguntur) interspers:s videntur.  Nucleoli iterata 
divisione cellularum, matricahum orti, plurimi et majores minoresque mixti atque forma 
diversi obveniunt, gemmidiorum initia nunc zonatim seriata, nunc conglobata foventes.  Cy- 
stocarpia ut in Callophyllhde ab initio elausa putarem et demum in una pagina rupturam 
parantia; hine in cystocarpio adultiore quasi earpostomium sinuosum observavi, sinubus cir- 
cumeirca et quoque secus margines interiores cincti densissima serie cellularum radiantium; 
his cellulis, fere cylindraceo-oblorgis et mucosis, aperturam clausam teneri inter emissiones 
cemmidiorum diverso tempore factas lubentius assumerem. In planta cujus cystocarpia hoc 
modo constructa vidi, stratum interius frondis sterilis adfuit contextum cellulis oblongis, 
quarum parietes mucosi et laxiores distenti videbantur cellulis interstitialibus minoribus, 
quales consimiles in Callophyllide jamdudum deseripsi (J"Jorid. morpholog. Tab. XIV). —. 
Plantam à me descriptam, Callophyllidis speciem considerare vix dubitarem, et quidem C. 
obtusifolie J. Ag. proximam, | Sunt vero inter utramque quidam differenti:: magis habitua- 


Analecta Algologica. 81 


struetura ita differrent ut in Crossocarpo structura. frondis cum. Callophyllide 
proxime conveniret, in Ozophora vero struetura ad Rhodymeniam proxime ac- 
cederet. 

Preterea animadvertere placet plures forsan existere Species arcticas, ha- 
bitu plus minus congruentes, quarum vero speeimma, videntur et in collectionibus 
raro. obvenientia, et quoad strueturam vix ita observata ut de iis certum judi- 
eium ferre liceat. Supra, de Kallymenia seribens, monui nostrum specimen K. 
Pennyi quoad habitum a diu cognita Rhodymenia palmata ita diversum videri, 
ut vix putaverim Mertensium, qui fuit suo tempore ;n Algis cognoscendis peri- 
tissimus, nomine Fuci palmati inseripsisse specimen, quod ad eandem K. Pennyi 
pertineret, quam sub hoe nomine mihi misit Diekie. Quum igitur. Kjellman 
Kallymeniam Pennyi, eujus specimina authentica non viderat, in speciminibus 
quibusdam ex Groenlandia allatis, in. Herbario Hafniensi servatis, nomine Fuci 
palmati instructis, recognoscere credidit, mihi adparuit dubium hse specimina 
ad veram K. Pennyi pertmere posse. Potius sane credere maluissem, confusio- 
nem quandam a  Wormskjoldio factam fuisse; forsan assumere liceret Worm- 
skjoldium, qui in Algis cognoscendis fuerit minus versatus, plura specimina 
ex Groenlandia retulisse, que, licet invicem diversa, ipse ad eandem spe- 
ciem pertinentia putaverii, quorum unum a Mertensio ad P'uweum palmatum 


relatum fuerit *). Uteumque vero hac de re judicatur, certum mihi videtur 


les; wna (C. obtusifolia) magis membranacea et marginibus subintegerrimis instructa; altera, 
inferne demum  cartilaginea, et marginibus sparsim insqnalibus. Ex paucis, quie vidi, de 
differentia specifica certum judicium ferre non auderem. 

') In. Hérbario €: Agardh, qui paucas quasdam a Wormskjoldio in Groenlandia lectas 
Algas habuit, exstat specimen ex Groenlandia, cujus scedula, manu ni fallor Wormskjoldii, 
sequenti modo inscripta est: "fwcwm  edulem putavi, ad Palmatwm vero refert Mertens". 
Comparata structura frondis facilius patet plantam longius a Jwco ed«li distare, ad F. pal- 
matum vero multo magis accedere. Ad speciem vero ab utraque diversam pertinere, vix 
dubitarem. Species Algarum scribens eam ad J//iodymeniam pertusam cum quodam dubio retuli, 
quum nulla omnino indicia frondis pertuss adessent. Sphsrosporse in nostro adesse vide- 
bantur at bene divisas non vidi. Ex altera parte convenit structura cum Ozophora: cel- 
Inlas interiores paulo majores videre credidi, et paulisper magis rotundatas. Frondem hujus 
vidi 6-pollicarem longitudine; superne, ubi latissimam, fere 4 pollices latam. Supra stipitem 
compressum, 2—3 lmneas longum, lamina obovato-cuneata expanditur integriuscula et hzc 
area indivisa manet usque ad supremam partem, in qua lobi pauci sursum porrecti distincti 
obveniant. Lobi quoad formam ovato-acuminati, sunt fere.latiores quam longi et ita dispo- 
siti ut lobos initio geminos, et hos dein furcatos fuisse non sgre assumerem.  Marginem in 
recenti paulo ampliorem fuisse, undulationes pauc:e indicant. 

Utrum hzc sit Species Zodymenice. an Ozophore conjicere non auderem. 

Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXVIII. 1i 


82 J. G. Agardh. 


plures esse in Oceano arctieo species, quie, habitu plus minus convenientes, non 


nisi accuratius examinati rite dignoscantur. 


Unicam tantum Speciem Ozophore hodie assumere ausus sum. 


1. OzornoRA CaLrFORNIA (J. 4g. mscr.) fronde membranacea dichotomo-sub- 
palmata, segmentis linearibus infra axillas euneatim. dilatatis, margine inte- 
griusculis obtusis, ligulis fructiferis nune. a. disco paginarum gregatim emer- 
gentibus, nune secus margines in alterutera pagina subseriatis. 

Hab. ad Golden Gate Californiz. 


Planta habitu fere Rhodymenie palmatz» angustioris, at quasi minus carnosa, potius 
chartacea dicenda, nee charts adhsrens. Segmenta erectiuscula supra axillas acutissimas, 
sublimearia, circiter 3 lineas lata, infra axillas ecuneatim dilatata et his locis usque 6 lineas 
lata vidi. Margines sub-integerrimi.  Apices subrotundati. Color purpureus, sparsim deco- 
loratus fit lividus. Sectione facta transversali vidi frondem sterilem duobus stratis contex- 
tam; interiore nempe strato cellulis oblongis, directione cum paginibus parallela paulo lon- 
gioribus; cellulis hujus strati intimis subalternantibus, fere paribus magnitudine, per 4 series 
dispositis; extra has utrinque adest series cellularum paulo minorum.  Cortiealis strati cel- 
luli: sunt multo minores obovato-globoss; et singulis interioribus numeros: corticales super- 
posit; sunt; a facie rotundat» adparent et nullo adparente ordine dispositz:, membrana 
hyalina conspicua endochromata separante. In inferiore parte frondis vidi cellulas interioris 
strati parum conspicuo endochromate instructas; in superiore parte sunt hs» granuloso con- 
tentu farctze. Cellule invicem proxim:e arcte coh:rent, et easdem nusquam cellulis inter- 
stitialibus minoribus disjunctas observavi. Cellule corticales, endochromate colorato digno- 
scende, per unicam seriem disposit:: mihi adparuerunt, ubicumque sectione satis tenui eas 
observare licuit. Pars inferior in nostro specimine deest. De fructibus et ligulis in fructi- 
fera prszsentibus videas quie supra in descriptione Generis dixi. 


LXX. Hymenocladia J. 4g. Sp. et Epicr. p. 311. 


Ante alias Species, in Epierisi descriptas, sequentem speciem, mihi novam, 
inserendam putavi. Dum in Speciebus plurimis Generis frons evidentius com- 
pressa aut immo latius plana obvenit, hae ad sectionem. Gracilarice dactyloides 
proxime accedit fronde fere teretiuseula; dum vero in alis hujus sectionis spe- 
cilebus rami, a submargine exeuntes, plus minus conspicue pinnatim aut sub- 
secundatim dispositi permaneant, ita magis normam aliarum specierum referentes, 
nova hodie deseripta species fere dichotoma adpareat, ramis magis quoquoversum 
patentibus. En nove Speciei descriptio: 


; 83 
Analecta Algologica, Ó 


1l. HvywENocLaApriA riLIFORMIS (J. 4g. mscr.) fronde filiformi vix conspicue 
compressa, patentissime et distanter dichotoma, ramulis subflexuoso-divari- 
catis, ultimis longe attenuatis acutissimis, eystocarpiis ad ramulos penulti- 
mos hemisphericee prominulis, suo diametro ramuli generantis crassitiem 
superantibus. 


Hab. ad oras ealidiores occidentales Nov: Hollandi:; ex Champion bay 
a Spalding lectam misit F. de Mueller. 


Planta, qualem decoloratam vidi apicibus sparsim roseum colorem servantibus, crassitie 
et colore fere Ahnfeltiam plicatam refert; at madefacta eximie gelatinosa, et exsiccata charte 
adhzrens, hicet subcornea. ltami eximie flexuosi et divaricati, fere dichotomi dicendi; infe- 
riores nunc usque pollicem invicem distantes, supremi acutissimi magis adproximati, sspe 
angulo patentissimo divergentes. Ad ramulos penultimos cystocarpia, lateraliter prominula, 
suo diametro ramulum fertilem sspe superantia, supra complanatam basem fere oblonga. — 
Sectione transversali frondis vidi structuram Hymenocladie sat manifestam. Series nimirum 
cellularum majorum in media fronde regionem quandam centralem ab exteriore separat. 
Cellule hz (separantes) magne rotundato-angulatz, crassis parietibus gelatinosis instructo; 
intra hos parietes, ut mihi adparuit, generantur sensim plures pluresque cellule interstitiales, 
quibus invicem magis magisque separantur cellule majores primum formats. lta sensim 
oritur regio illa centralis, a peripherica ipsis illis cellulis majoribus separata. Hanc regio- 
nem axilem demum totam cellulis numerosis minoribus occupatam vidi, inter quas nunc cen- 
tralem quandam discernere forsan quis crediderit.  Cellul:s majores, qui fere unica serie 
concentrice dispositz:: adpareant, directione tangentis paulisper longiores videntur. Extra 
has cellulas majores (in regione peripherica) cellule minores fiunt, nunc directione radii sub- 
longiores et cellulis strati corticalis fere 1n fila verticalia conjunctis externe obteguntur. 
Inter cellulas majores, concentrice dispositas, cellulie minores sat evidentes quoque proveni- 
unt, regionem interiorem cum exteriore conjungentes; simul me judice indicantes, quomodo 
peculiaris structura oriatur. Pericarpium crassum iisdem cellulis, duplici strato dispositis 
compositum. Carpostomium terminale, latius hians, filis verticalibus strati corticalis circum- 
circa cingitur. Cellule interiores monstrant reliquias cellularum disruptarum, quibus nu- 
cleum juvenilem cinctuur fuisse patet. Placenta basalis admodum conspicua a fundo peri- 
carpii adscendit, cellulis minoribus contexta, quarum superiores grandescentes sensim gem- 
midia generant.  À placenta exeuntes cellulas alias in lobos juniores, alias in lobos adultio- 
res abeuntes dignoscere putavi, alus lobis effoetis. Gemmidia majora quam in multis aliis 
Florideis. Gemmidium juvenile transsectum quasi reticulo tenuissimo contextum vidi; et ad- 
posito Chl. z. Jodio maculas reticuli coerulescentes. 

Suadente structura frondis et Cystocarpii mihi vix dubium videtur hane esse Hymeno- 
cladize. speciem. genuinam. Haud est Gracilaria, inter quas Gr. furcellatam, habitu magis 


convenientem, forsan quis affinem crederet; nec Cordylecladis speciem putarem. 


Obs. De HxwxNocrapiA cowspeERsA J. Ag. Epicr. (Calliblepharis conspersa Harv. Phyc. 
austr. tab. CCX XXVII) jam l. c. monuit Harv. duas formas hujus Speciei adesse, quas 
quoque in icone depictas videbis, habitu invicem admodum diversas,  Preter adultioren, 
quam cum Calhb. cilhata comparavit, juniorem forma fere omnino obovatam adesse dixit, 


margine nunc omnino integerrimo. Hane revera, forma ita diversam, facilius quis speciem 


84 J. G. Agardh. 


, 


propriam judicaret, utpote non tantum sub statu juvenili, sed etiam cystocarpiis numerosis 
et maturescentibus instructam, eandem formam  obovato-rotundatam  retinentem vidi. Me 
vero hodie iterum hane examinantem et structuram frondis et cystocarpia Hymenocladiz 
observasse, addere placet. A facie visam plantam sterilem facilius Chrysymenie Meredithiance 
affinem putares. 


Obs. De HxwzNocnADIA DiVARICATA var. TROPICA (/rowam mscr. im Mazé et Schramm Algues 
de la Guadeloupe p. 243; Murray. Mar. Alg. of. West Indian Itegion p. 7, sequentia anm- 
madvertere placet: 

Qui sub hoc nomine memorata fuit forma, mihi quoad affimitates magnopere dubia ad- 
paruit. (Quod sit species à vera Z[ym. divaricata distinctissima, mihi certum videtur. Nec 
speciem esse Hymenocladie, ex analysi speciminis, mihi benevole a Cel. Mazé dati, constare 
putarem, Ignotis vero cystocarpiis mihi incertum manet, cui Generi revera pertineat. Frons 
complanata fere tribus stratis constituta (sectione facta transversal plant: inferioris) vide- 
retur. Cellulas nimirum interiores majores per duas series, paginibus parallelas, a margine 
àd marginem excurreutes, dispositas vidi, et cellulas utriusque seriei sepe oppositas; inter. 
has quasi intimum exstat stratum, interspersis cellulis angustioribus, interstitia occupantibus 
contextum; stratum corticale denique fere monostromaticum vidi, cellulis angulato-oblongis. 
Segmento facto pinnule superioris hzc mihi magis teretiuscula adparuit, cellulis rotundato- 
oblongis stratum interius formantibus; his extrorsum quasi in fila fastigiata at paucis-arti- 
culis contexta, abeuntibus; inter hzc fila sphserosporas elongatas, cylindraceo-oblongas, zo- 
natim divisas, numerosas et evidentissimas observavi.  Sphzrosporas has in processubas mar- 
ginalibus numerosas et fere in soros collectas obvenire, addere placet. Ex 1s, qui ita ob- 
servavi, Rhodophylhdis speciem potissimum assumerem; at planta magis gelatinosa mihi ad- 
paruit, quam his normale putarem. Nullam aliam Speciem Rhodophyllidis ex iisdem regio- 
nibus cognitam esse, scio. 


LXXI. Gloiosaecion Herv. Phyc. austr. et J. Ag. Epicr. p. 3106. 


Jam antea in Epierisi monui proximam esse hujus Generis affinitatem cum 
Chrysymenia, et dubia attuli an. Genera hec jure distinguerentur. Postea plu- 


ribus formis Gloiosaeciüi mihi cognitis, Genera distineta lubentius assumerem. 


Typum  Gloiosaceci et fronde simplieiuseula, et cystocarpiis immersis — proprio 
periearpio destitatis — quasi inferiorem forsan agnoscere opportet.  Frondem 


tubulosam plante vivee gelatina hyalina plus minus impletam esse, statuit Har- 
vey. Cellulas interiores permagnas mox ruptas fieri Generi characteristicum 
deseripserunt; et harum  eontentu aut dissolutione frondem fieri tubulosam et 
gelatimam interiorem oriri forsan indicare voluerunt. Nescio vero an structura 
hoe modo rite interpretata fuerit; nimirum a cellulis interioribus permagnis sepe 
introrsum exeuntia vidi fila elongata eylindracea et articulata, quce forsan potius 


eellularum  intimarum elongatione orta suspicarer. Hec fila spe in segmento 


Analecta Algologica. 85 


tenui rupta obvenire, lubenter confiteor, qualia fere quoque a Harveyo (ex icone 
data) observata fuisse crederes. — Hee fila czterum in diversis formis nune evi- 
dentiora observavi, nune parum conspicua. 

Satis. constat Harveyum, Algas exsiecatas Australie distribuentem, duas 
formas distinxisse, quas postea sub nomine Gl. Drownii in Phyce. australi con- 
junxit. Utriusque forme specimina pauca tantum habui at hse mihi ipsa 
forma frondis (nec tantum colore et consistentia frondis, ut Harveyo placuit) 
ita distineta adparuerunt, ut in illis species diversas supponere auderem. AÀcce- 
dit quod tertia quoque forma mihi cognita est, que' neque cum una nee cum 


altera congruere videretur.  Sequentes igitur specles hodie lubenter assumerem. 


1. Gr. rvuurLUM J. Ag. mscr. pusilla, tenuior et rosea, supra stipitem filifor- 
mem sensim sensimque dilatata in frondem eylindraceam, apice brevius 


attenuato rotundato-obtuso. 


Hab. ad Port Phillip Heads Novs:e Hollandize; sub n:o 14 a J. Dr. Wilson 
mihl missa. 


Specimina nostra 2—3  pollicaria, siue dubio juniora, ipsa forma frondis tamen jam 
dignoscenda.  Frondes numeross, gregariw crescentes, crassitiem digiti minimi vix attin- 
gentes, roses et tenuissima membrana constitutz; juniores per totam longitudinem apicibus 
exceptis cylindracez:  adparent (exsiccatzs rite lineares); adultiorum una vel altera inferne 
sublaneoidea; omnes supra stipitem conspicuum filiformem sensim semsimque dilatatz) ut in 
Gl. Brownn. pice sunt omnes obtusissimz, nec sensim attenuatz ut in Gl. Hydrophora, 
nec sursum dilatatz ut in Gl. Brownn. , 


2. Gr. Hyvpnornona (Hare. Alg. wwstr. exs. m:0 419) subpedalis, tenuior et 
rosea, supra stipitem brevissimum filiformem abruptius dilatata in. frondem 
elongato-ellipsoideam, a media parte crassiore fere utrinque seque attenua- 
tam, apicibus obtusiusculis. 

Halosaccion Hydrophora  Harv. Alg. austr. exs. sub m:o 419 (excl. sym. 
Jupr.). Gloios. Brown var. a membranaceum in. Hare. Phyc. austr. 


(sub. tab. LXXXIII); nec qualis ibidem. depicta. 


Hab. ad Port Phillip Heads Nove  Hollandie! et ad. Tasmaniam! 


Hzc cseteris major videtur, at membrana ambiente tenuiore instructa. Frons speciminis 
exsiccati est ad mediam partem fere bis pollicem latitudine :quans, apicem versus et basem 
fere wque attenuata at utrinque obtusa — Ipse stipes vix lineam superat longitudine.  Speci- 


mina sterila et cystocarpiis fructifera conformia vidi. Charts» arctissime adh:zret. 


86 J. G. Agardh. 


3. Gr. Bnowwu (Herve. Phyc. austr. tab. LX XXIII) vix semipedalis, firma et 
purpuraseens, supra stipitem filiformem magis magisque dilatata in frondem 
obovatam, paulo infra apicem obtusissimum summam suam latitudinem 


attingentem. 
Hal. firmum  Harv. Alg. austr. exsicc. sub. n:o 420. 


Hab. ad 'Tasmaniam, nec non ad orás australes et occidentales Nove 


Hollandiz. 


Hujus haud pauca vidi specimina, colore, forma frondis et magnitudine velut firmitate 
convenientia; qualia speciem in icone quoque eximie pinxit Harvey.  Cystocarpiis et sphie- 
rosporis przgnantia cum sterilhibus quoad formam frondis congruentia vidi. Stratum corti- 
cale frondis in hae specie vidi filis verticahbus densissimis, paulo longioribus et mi fallor 
pluribus articulis instructis, contextum; in G4. Hydrophora fila strati corticalis paulo laxiora 
et endochromate dilutiore przdita; in G4. pumilo fila corticalia laxiora et paucis articulis 
constituta. Mihi vero latet utrum ejusmodi differentiz sint statis, aut vite stadium pecu- 


liare spectarent, an certis Speciebus characteristics essent. 


LXXII. Leptosomia Gen. nov. J. Ag. mscr. (Leptosomia, Subgenus. Chrysy- 
menie J. Ag. Epicr., excl. spec.) 


Frons gelatinoso-membranacea, supra stipitem teretiuseulum plana, laminam ad- 
modum tenuem obovatam lobatam aut laciniatam referens, stratis duobus 
contexta, exteriore cellulis rotundatis subanastomosantibus pauci-seriatis, 
interioribus parum majoribus, extimis obovato-rotundatis, omnibus laxius 
dispositis; énferiore strato filis sparsissimis frondem subtubulosam pereur- 
rentibus. | Cystocarpia frond! immersa, pauciora aut plurima, sparsa, intra 
alteruteram paginam cellulis numerosioribus firmatam, carpostomio proprio 
aperta, nucleum simplicem, gemmidiis arcte eonglobatis constitutum, strato 
latissimo cireumnucleari cinctum, supra plexum filorum placentarium nidu- 
lantem foventia.  Spherospore intra stratum corticale immersw, sparse, 
erueiatim. divisze. 

Genus novum vario respectu a Chrysymenia diversum putavi. In Chry- 
symenia nimirum periearpium hemisphzrice prominens, quoque in planta exsic- 
cata valli ad instar nucleum cingentis dignoscendum, admodum conspicuum ad- 
est; in. Leptosomia vero nucleum. vidi omnino immersum, et hune ubi bene evo- 
lutum. (in. £L. gelatinosa) admodum magnum, adspectu magis nucleum hhodo- 
glossi aut lridez referentem. —Sectione faeta transversali conspiciatur nucleus 


Analecta Algologica. 8T 


suffultus et cinctus quasi nido filorum placentarium, et in. media fere fronde 
situs; fila hujus nidi principalia. paulisper crassiora et contentu magis conspicuo 
fareta, nucleum quasi erectiuseulum sustinent; cirea nucleum alia fila tenuiora, 
quin immo tenuissima, ab eodem plexu exeuntia, at laxissima, nucleum quasi 
eireumambientia, carpostomium versus directa. . Membrana exterior frondis, supra 
nucleum cellulis plurimis extimis et magis obovatis firmata, fit hoc modo in 
vicinia eystoearpiorum sat densa — dum in sterili superficies. cellulis. plurimis 
rotundatis invicem distantibus et anastomosantibus eomponitur, paucissimis cel- 
lulis obovatis ab his exeuntibus — quare in hae membrana densiore ipsum car- 
postomium hiat admodum conspicuum, canali evidente at brevi constitutum. — Si 
a facie frons fertilis conspiciatur, carpostomium circumcirca cinctum adparet 
cellulis plurimis et densioribus fere pyriformibus, alüs externe erectiusculis, aliis 
apicibus canalem carpostomii eingentibus (dum in sterili planta cellule exterio- 
res frondis rotundatz, invicem distantes, quasi in eireulos cirea cellulas subja- 
centes distentzte adpareant) —|Nucleum Chrysymenig, quasi pluribus nucleolis 
obovatis coalescentibus formatum, supra planum placentare, cellulis eoalescentibus 
constitutum, nidulantem vidi; in Leptosomia vero adparatus placentaris compo- 
nitur filis, quorum media et principaha ivieem adproximata nucleum sustinent, 
exteriora vero adparatum cireumnucleare at laxissimum constituunt. Ipsam de- 
nique structuram frondis, in. Leptosomia cellulis laxissimis contextam, differentias 
offerre inter Genera comparata, denique dietum volui. 

Leptosomia characteribus structure et fruetus ad Halymenias magis acce- 
dere, si quis dixerit, observare placet, adparatum placentarem in Leptosomia 
multo magis evolutum adesse, quam in Cryptonemeis norma videtur. 

Epierisin seribens, Leptosomite nomine sectionem propriam institu! Chrysy- 
menie Generis, quam iisdem characteribus at ab uniea specie quam fructiferam 
vidissem deductis assumsi. — Cystocarpia vero hujus, tantum juniora et sparsissima 
in specimine a me comparato adfuerunt. Postea aliam speciem huie proximam 
deseribenti mihi mec cystocarpia adfuerunt. Demum vero contigit specimen 
Chrys. gelatinose observare, eystocarpis eximie evolutis instructum, quibus du- 
centibus  Leptosomiam Genus sui juris constituendum putavi; ad quod, fructibus 
utriusque speciei et structura frondium comparatis, Chrys. Clifton et Chrys. 
gelatinosam hodie refero. De alüs, quas ut species dubias subgeneris Lepto- 
somie in Epierisi enumeravi, ea videas, qui sub Chrysymenia infra dixi. Spe- 


cles Leptosomiae mihi igitur hodie sunt: 


88 J. G. Agardh. 


1. Lzrros. CrLrrTONI (Chwràjs. Cliftonà J. Ag. Epicr. p. 319). 


Hab. ad Novam Hollandiam occidentalem. 


2. LkPTOS. GELATINOSA (Chrys. gelatinosa J. Ag. Dir. Alg. Syst. VI p. 24). 
Hab. ad Novam Hollandiam australem. 


Plantam capsuliferam colore dilutissime carneo instructam at cystocarpis purpurascen- 
tibus numerosissimis variegatam, habitu Gigartinam giganteam aut lthodoglossi speciem quan- 
dam referre facilius quis conjiceret. | Comparata vero structura diversissima adpareat.  Sphae- 


rosporiferam plantam l. c. descripsi. 


LXXII/. Chrysymenia. 


Species hujus Generis et numerose videntur et sub formis ita invicem 
diversis obveniunt, ut de limitibus Generis aliter judicent. deseriptores; sunt re- 
vera Generi adseript? nonnulli, qus vix ei pertineant, exclusis aliis quas Ge- 
neris specles genuinas esse conjicerem. lta species exstat, nomine. Chondrie 
crassicaulis a Harvey descripta (Char. of New. Alge from Japan, Proceed. of 
the. Americ. Acad. Vol. IV. Oct. 1859) quam ad Chrysymniam revocandam 
esse, infra de Chondriopside scribens conjeci. Ex altera parte Chrysymenia 
subverticillata (Alg. de la Gwuadel. p. 162; Murray. Mar. Alg. of West. Ind. 
lieg. p. 8) enumeratur, quam cum Champia Salicornioide Harvey identicam 
lubentius assumerem. Quae ab iisdem auctoribus enumeratur CArgysymenia Chy- 
locladioides (Crouwan. Alg. Guad. p. 162; Murray p. 7) mihi. vix diversa. vide- 
tur a Champia parcewla. In specimine authentico, quod examinavi, vidi fron- 
dem .stricturis sat evidenter constrictam, et articulos hoe modo indieatos dia- 
metrum vix zquantes. Seetione transversali frondem tubulosam fere unico strato 
cellulari intra gelatinam anhistam contextam; cellulis hujus subhexagono-angu- 
latis (inchoantibus aliis subglobosis, ni fallor, interioribus). Sphserosporas denique 
vidi triangule divisas, quibus speciem esse Champie demonstratum putarem. 

Inter Algas mihi a Cel. Mazé benevole missas adest quidam  Gracilaria 
dichotomo-flabellata, n:o. 224 inseripta, quie sub eodem numero ex serie prima 
in Alg. Guadel. p. 218 enumeratur. Hane, quam sterilem tantum vidl, potius 
Chrysymeniam, quam speciem Gracilarie assumerem. —Preter dictam Speeiem 
Gracilarig, quoque. Chrysymenia. dichotomo-flabellata pag. 162 in Alg. Gwuadel. 
memoratam video; et utramque imm Murray Cat. pag. 7 et 10 enumeratam cum 


signo adposito Mazé, quod se specimina utriusque vidisse forsan indicat. Ex 


81 


Amnaleeta Algologica. 


specimine. sub nomine Graciarie, quod vidi, habitus hujus plantze. potissimum 
eum (Chrys. Halymenioide convenire videretur, at plantam vix tubulosam puta- 
rem; potius esse speciem novam sectionis Haliehrysis conjicerem, si ad. Chrysy- 
menias revera pertineat, quod vix certius dijudicare liceat, nisi observatis eysto- 
carplis; (sphierosporas eruciatim divisas intra stratum cortieale sparsas observare 
credidi). 

De Halymeniis supra seribens monui Halym. Monardianam forsan a. Ge- 
nere Halymenis esse removendam, structura potius affinitatem eum Chrysymenia 
suadente. 

Postquam in Apierisi p. 319 Chrys. planifrons Melv. à me descripta fuit, 
benevolentia Auctoris specimen habui cystocarpiis instructum, ex quibus pateat 
speeimen ad sectionem Cryptarachnes pertinere et cum speciebus ejusdem, fronde 
compresso-plana erassiuseula insignibus, affinitate proximam esse. Frondem tubu- 
losam dieerem, vaeuo interiore angustiore; fila interiora, si adsunt, sparsissima 
putarem.  Ramifieatione et habitu a CAirys. Agardhi et Chrys. Halymenioide 
facilius. distincta. 

De Speciebus Chrysymenig, que sub nis 8——10 in Epicr. enumerantur, 
invicem proximis, difficile est dictu quomodo invicem rite dignoscantur. — Chrys. 
pinnulata C. Ag. ita exacte cum. Halym.  Algeriensi 1n. Crypt. Alger. a .Mon- 


tagne depicta pl. 9 fig. 2 convenit, ut has identicas esse pateat area latius- 
eula media in hae adest, a qua pinnz utrinque ita proxime exeunt, ut invicem 
superimposit:te. in planta exsiecata obveniant; pinnule sunt sat conspicue atte- 
nuat&. Tota planta vix bipollicaris. 

Qui nomime C/rys. pinmulate a Zanardii [con. Adriat. Tab. XXXVI A. 
depicta fuit, est forma me judice diversa, quam tum ex littore Galloprovineize, 
tum ex Tingi a Schousboe nomine. Dewmontic hwumilis lectam habui. Hoc 
ramificatione multo laxiore, altitudine 2— 5 pollieari, et pinnulis fere oblongis 
dignoscenda. Specimen hujus habeo ex littore Galloprovinci:e, quod a Chrys. 
digitata  Zanard. Icon.  Adriat. Tab. XXVIIL vix dignoscatur. — Chrys. 
ventricosa. vera. denique longitudine. 6-pollieari et ramulis oblongis, nune digi- 
tum majorem erassitie zequantibus ab antecedentibus distat. Quse à me nomine 
Chrys. vesiculose designata. fuit, est ejusdem typi forma pinnulis ita abbreviatis 
et extrorsum dilatatis ut globosi adpareant. Fructus utriusque generis tum in 
vera Chrys. ventricosa, tum in forma quam JD. hwmilem dixit Schousboe, me 


observasse, addere placet. Schousboe, qui plures has formas vivas et sibi cog- 


Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXVIII. i? 


90 J. G. Agardh. 


nitas habuisse videtur, easdem diversas species constituentes consideravit.  Ardis- 
sone in unam speciem omnes conjunxit. Nescio anne adhue sub judice res sit. 

Ad sectionem Botryocladi:e nova, ni fallor, Species referenda, videtur, quam 
ad oras Californie leetam, ad nostram Erythrocystis Grevillei referendam quis 
forsan conjiceret.  Vesieule hujus speciei sunt fere pollicem. longe, obovato- 
pyriformes, infra apicem obtusissimum diametro digitum zequantes. Singuli rami 
stipitis semipolliearis in ejusmodi vesieulam abeunt. Strueturam hujus speciei 
eum Chrysymenia congruentem observavi. Plantam nostram juniorem puto et 
sterilem. 

Qu: a me, post editam Epierisin, deseripte fuerunt novse Species numeris 
antepositis signatee fuerunt, quibus tantum indicare volui species. in Epiecrisi 
dispositas, ad quas proxime aecedere viderentur novze, servata subdivisione Ge- 
neris in Epierisi recepta. Hodie vero mihi innotuit Species plures, ad sectio- 
nem Leptosomie a me relatas, structura fruetus melius cognita, a Genere Chry- 
symenige melius excludendas esse. Hine Genus proprium Leptosomise his creavi, 
de quo supra jam dixi. Quod attinet duas species, a me in Epierisi ad Lepto- 
somiam dubie relatas, monere opportet unam (Chr. plamifroms) ad sectionem 
Cryptarachnes supra jam translatam fuisse. Alteram vero (Chr.? apiculiferam) 
quoad affinitates ita adhue dubiam mihi videri, ut nullam. eertam suspicionem, 


de Genere ejusdem ferre auderem. 


1a. Cunvs. DiGKIEANA (J. Ag. mscr.) fronde gelatinoso-membranacea. subplana 
erassiuseula, (exsiecatione) rugis prominulis sparsim. instructa, a submargine 
pinnatim | obsita pinnis linearibus utrinque leviter attenuatis obtusis, cysto- 


carpiis per paginas sparsis subsphierieis. 
Ad DBahiam Drasilie lectam mihi, misit. Dickie! 


Ad Chrys. Halymenioidem hane referre vix dubitaveram, si non typum ramificationis 
omnino diversum in his speciebus agnoscere putaveram. Dum nimirum una ramificatione 
subdichotoma, altera conspicue pinnata dignoseatur. — Frons csterum compresso: subplana, 
exsiccatione membran: forsan rugis prominulis instructa, tribus stratis contexta. Fila imte- 
riora multo magis conspicua quam in Chrys. Halymenioide, sunt valida et articulata, arti- 
culis ad genicula plus minus contractis, aliüs prslongis, alüs brevioribus. Cellule strati 
medii niagnzs, secus paginas expanss, angulatz.  Strati corticalis fila moniliformia, articulis 
fere puncta rotundata :smulantibus. Intra periearpium proprium emersum vidi planum ba- 
sale leviter concavum, serie unica cellularum, secus expansionem plani longiorum suhrectan- 
gularium, ab ipsa fronde distinctum; ab hoc plano numerosa fila emergentia, tectum versus 
pericarpii porrecta, quarum media in nucleum (in nostris erectiusculum) transformata. Planta 


videtur 3—4 polhlearis, crassa et subcartilaginea (exsiecatione) pinnis primariis decompositis, 


Analecta Algologica. 91 


ultimis pollicem et bispollicem longis, 1—2 lineas latis, basi et apice attenuatis «at obtusis 
raro oppositis, s:iepius sine conspicuo ordine a submargine exeuntibus,  Cystocarpia subsph:e- 


rica et emersa. Nostra decolorata. 


LXXV. Epymenia JXKütz. (excl. sp.) J. Ag. Epicr. p. 232. 


Hujus Generis Specles ab Auctoribus parum intelleetas fuisse, patet. In 
Synopsi.— Phyeologig? australi adjecta — Harvey 4 species enumeravit, qua- 
rum vero dus ei ignote videntur; in For. Now. Zelandie novam Speciem his 
adjecit. Sonder, qui antea species duas (Harveyo ignotas) deseripserat, in ultima 
Enumeratione Algarum Australie 2 species memoravit, quarum unam tantum 
ex iis Harveyo cognitis recepit; unam quam ipse antea deseripserat, siecis pedi- 
bus transiit. Ipse sex species, quas hujus Generis genuinas credidi, l. c. enu- 
meravi adjecta postea (7. c. p. 694) Ep. Halymenioide, quam ob defectum costae 
dubiam speciem Generis putavi. Ex allatis vero speclebus 4&4 mihi ignotas aut 
dubias dixi. Neque characteres, quibus species designari putarunt, ejusmodi 
mihi adparuerunt, ut ex lis certius dijudicare liceat, quasnam Species intellectas 
voluerunt. Que si ita sint, opere pretium Algologis fore credidi, si revisionem 


quandam Specierum hodie instituere eonarer. 


Fwrondibus stipitatis supra aream basalem. dilatatam. subvage laciniatis, subpalimatifidis, 
laciniis lata basi confluentibus, ambitu vix definitis; phyllis fructiferis ex tota 
fronde superiore emergentibus. 

1. -Ervwx. HarrwrewrOoIDES: J. Ag. Epicr. p. 694. 
3 NM S. xx : t : s 
Hab. ad oras 'Tasmanie et Nove Hollandie australis (J. Br. Wilson 
sub n:o 35). 

Supra stipitem brevem, bene distinctum, frons surgit palmatifida, inferre indivisa, nulla 
tendentia costze cujusdam in nostris conspicua. Dum 1n speciebus, quas Generi typicas ple- 
rumque considerarunt, phylla fructifera secus mediam partem segmentorum provenientia 
videntur, et sspe certis locis aggregata, in Zalym. Halymenioide per totam frondem supe- 
riorem singula generari videntur, plus minus dense sparsa — area inferiore et indivisa fron- 
dis in nostris steril. Me tamen hanc dispositionem tantum in planta sph:erosporifera vidisse 
dicere fas est. Substantia hujus speciei magis forsan gelatinosa quam in aliis, utpote spe- 


cimina plus minus arcte chartz adhsrentia vidi.  Cwterum videas descriptionem l. c. datam. 
2. EPyw? cuwNEATA (Hhodym. cuneata Harv. Pluc. Austr. tab. CCXCY). 
Hiec ad oras Tasmanie quondam a h. Guun lecta dicitur. 


Suadentibus characteribus in icone citata expositis, hse species forsan potius ad Rho- 
dymeniam, quam ad Epymeniam referretur, ut hoe jam statuit Harvey. 8i vero phylla fruc- 


93 J. G. Agardh. 


tifera in JEpym. Halymenioide per totam frondem sparsa obveniunt, et in alia specie cysto- 
carpia, quamquam in phyllis transformatis, in quibus ad apices singula generantur, adpa- 
renter ex ipsa fronde provenientia videantur, nescio anne jure quodam assumere liceret ear. 
dem esse rationem Zhod. cuneate.  Whod. ecuneatam, ita explicatam, forsan Epymeniw spe 


ciem credere liceret. 


** Fyonde juniore supra. stipitem. elongata | dichotoma,  «dultiore. insuper. prolificationibus 
stipitatis  decomposita; segmentis «mbitu definilis cuneato-linearibus lanceolatisve. 
terminalibus sepe obovatis; phyllis frucliferis a. disco incrassato segmentorum 
emergentibus. 


» 


3. ELrvwx. Wirsowis (Sond. im Linnea 1953 p. 516) fronde juveni supra 
stipitem linear. cuneata. enervi, adultiore diehotoma foliisque. novis a. fronde 
primaria sensim in stipitem mutata et seeus medium inerassata, prolifican- 
übus plus minus decomposita; segmentis euneato-linearibus eximie patenti- 
bus, terminalibus obtusis obovatis, eystocarpiis validis globosis, fere in soros 
rotundatos invicem distantes conjunetis, singulis in phyllo stipitem formante 
terminalibus. 

Hab. in Oceano australi ad insulas Chatam, Novam Zelandiam et Novam 

Hollandiam australem. 


Frondes juveniles gregarie, supra stipitem brevem, in frondem planam enervem cuneato- 
linearem, 4-6 pollicarem, circiter 4 hneas latam, indivisam aut divisione dichotoma pluries 
furcatam expanse, HRhodymeniam corallinam ita referunt, ut ab meauto hujus plantam in- 
choantem facilius considerarentur; quo vero adultior fit planta, stipes fit quasi costa lami- 
nam  percurrente instructus, et prolificationes oriuntur, nunc a costa, nune a margine l:so 
provenientes, quie quoque prolongata costa cum stipite junguntur. Forma lamin:w quoque 
fit. sensim superne latior, et apices oriuntur fere obovati. Ubi frons jam dichotoma adest, 
segmenta strieta et linearia eximie patentia adparent, quasi invicem divergentia. : Jam in 
planta hae juvenili conspiciantur phylla minuta, secus costalem regionem prolificantia; at hoc 
in paucissimis vidi. ln planta adultiore non tantum frondes fiunt iteratis vicibus dichotomzse 
(b—6es divise); sed quoque prolificationibus, quie a phyllis primariis numerosz emergunt, 
plus minus decompositz, Nimirum phylla primaria, secus mediam partem incrassata, magis 
magisque mutantur in stipitem prolongatum, marginibus folu obliteratis ancipitem, et demum 
teretiusculum et crassum, a quo demum prolíficationes, frondi conformes, ramorum ad instar 
proveniunt. Singula segmenta formam et latitudinem juniorum fere servant. — In speci- 
mine senili, quod ultra pedale vidi, cystocarpia observavi permagna subglobosa, numerosa 
(8—16) adproximata, quasi soros rotundatos, invicem distantes formantia; sunt hee brevi 
pedicello suffulta; ubi minus adulta observare licet phylla adparent minuta oblongo-obovata, 
quorum transformatione singula cystocarpia oriri putarem.  Phylla sphzrosporifera compla- 
nata et rotundata vidi. 

Est hsec placta, l. c. a Sondero optime descripta, quam cum Capensi Jp. obtusa iden- 
ticam consideravit Harvey. In Flora Nov» Zelandie animadvertit specimina. Nov:e Zelandise 
esse angustiora et minus divisa; quod vero quoque in speciminibus plant: Capensis obve- 


nive. Equidem specimina Ep. obtuse quoque vidi alia latiora, alia angustiora; attameu 


. 813] 

Analecta Algologica., 905 

plantam Australasicam. sepissime adhue angustiorem vidi; precipuam vero differentiam cysto- 

carpiorum puto; hzc enim in eodem phyllo numerosa proveniunt in J£p. obfasa; in Ep. Wil- 

sonis vero singula,  Colliguntur vero in soros cystocarpia hujus; dum phylla fructifera Ep. 
obtusz sine ordine certo a disco incrassato sparsiora aut densiora proveniunt. 


4. Erw. AcuTA (Hare. Fl. Nov. Zel. p. 249) J. Ag. Epicr. p. 334. 
Hab. ad oras Nov: Zelandiw, et ad isulas Chatam. 


Hujus hucusque pauca tantum habui specimina, qui plantam antecedenti proximam in- 
dicare videntur; ramificationis norma et magnitudine partium parum diversam putarem. 
Proter formam paulisper aliam. segmentorum terminaliuum, quam nomine dato indicare voluit 
Harvey, precipuam differentiam in evolutione cost:;, quoque segmenta superiora scandentis, 
posuit idem, quod quoque in nostra vidi. Cystocarpia fere conformia, at, ni fallor, omnino 
sessilia, et magis sparsa quam in antecedente observavi; at nescio an hoc fortuito sit in speci- 
mine nostro, non optimo. Ceterum differentiam substantie adesse putarem, verbis segre defi- 


niendam. 


9.  EPvw. MEMBRANACEA ((Harv. Phye. austr. tab. 89) J. Ag. Epicr. p. 334 
(partim). 
Hab. ad oras australes Nov: Hollandise, et. Tasmaniz. 
) 


Ut hane hodie intelligo, est Species Nov: Hollandiz alias frondis magnitudine superans. 
Specimina revera vidi ultra pedalia, segmentis 8—18 lineas latis,  Segmenta terminalia api- 
cem versus attenuata, attamen obtusa, quo respectu cum lp. acuta conveniens videretur; 
dum vero Ep. acuta cxteris minor, Ep. membranaceam alis majorem dicerem. In utraque 
specie stipes sspe costa quasi propria percursus; hane vero im Ep. membranacea sparsim 
destructione lamine denudatam vidi; im Ep. acuta margine magis persistente instructam. 
Segmenta in Ep. acuta patentiora discedunt; in Ép. membranacea magis erectiuscula.  Spe- 
cimina sterilha tantum vidi. Harvey expressis verbis dixit cystocarpia singula aut gemina 
in phyllis euneatis aut obovatis generari;.quo respectu hie species inter antecedentes, quo- 
rum cystocarpia in phyllis subsingula, et Ep. obtusams cujus 1n phyllis subconformibus cysto- 
carpia numerosa generantur, intermedia videretur. 

De Algis Nov: Zelandis scribens, inter formas Epymenise distinguere nondum scivi, et 
evolutione conspicua cost: deceptus formas Ep. Wilsonis et Ep. acute sub nomine Ep. mem- 
branacee inter Algas Novi Zelandie enumeravi. Qus a Kützing (Tab. Phye Vol. XIX 
tab. 40) sub nomme Ep. membranacece depicta fuit planta fere potius Rhodymenis speciem, 
quam EÉpymeniam referre diceres. 51 ad species Epymenie referrenda esset, potius Ep. 


Wilsonis, quam. Ep. membranaceam Harv. in ea agnoscere vellem. 
6. Epvwx. osrUsA Grev. J. Ag. Epicr. p. 2334 (excl specimin. omnib. austra- 
lasicis). 
Hab. ad Cap. b. Spei; Sp. ex Cap. Horn nulla vidi. 


Forma frondis hzc cum Ep. Wilsonis sat convenit, at planta omni respectu major. Ab 


omnibus alis speciebus Generis mihi cognitis differt cystocarpiis in eodem phyllo numerosis 


94 J. G.. Agardh. 


in utraque pagina prominulis, et sepe ita densis ut formam irregularem phyllo fructifero 
tribuere tendant. Singula cystocarpia minora mihi obvenerunt, quam in Épym. Wilsonjs, 


cujus phylla fructifera tota in cystocarpium conversa facile diceres. 


Species mihi dubia hajus Generis. 


1? Eevw. vamroLosA (hod. variolosa Hook et Hare. Crypt. ant. tab. 180) 
J.- Ag. Epior p 924. 


Hab. ad insulam. Kergnelen. 


Species forsan omnino abolenda. 


D 


KEvvwkNIA ANGUsTATA (Sonder im Linnea 1852 p. 677). Qu sub hoc nomine descripta 
fuit forma, est. vario respectu admodum dubia. In descriptione dicitur lacinias duplo-triplo 
angustiores esse quam in Epymenia variolosa; quod non bene convenit cum speciebus Generis 
hodie cognitis, nisi ila, qui in 7'«b. Phyc. Vol. XIX tab. 40 fig. e a Kützingio depicta 
fuit, Rh. membranacea speciem Sonderianam spectaret. Harvey (Sym. Phyc. austr. sub m:o 
5952) speciem Sonderianam enumerans dubitavit an esset forma Qurdiec laciniate.  Sonder 


ipse in Emnumer. Alg. z4ustral. p. 18 de hac sua specie nullam mentionem fecit. 


LXXVI. Plocamium. 


Ad ea, que in Epierisi Floridear. de Plocamiis attuli, pauca hodie addere 
licet: de. Speciebus. nonnullis minus eognitis, quarum postea speeimina habui. 
Ordinem sequens ibidem receptum, numeris antepositis indicabo species, de qui- 


bus agitur aut quibus novas proximas censeo. 


la. ProcawrUw vroracEux J'arlow nov. sp. ex California, quam ab Auctore nondum de- 
scriptam scio. Est h:ee Species insignis, ni fallor P/. Hookeri proxima; dum vero in JJ. 
Hookeri. pinarum alternantium infima permagna foliacea lanceolato-subfaleata et extrorsum 
serrata aut obovato-subspathulata, margine utrinque serrato aut in:wquali, dignoscatur; est 
in P6. violaceo pinna analoga lanceolato-linearis, margine integerrimo.  Sporophylla pinna- 
rum formam linearem fere servant, magna et valida, nunc supra basem furcata, ramis pa- 
tentibus et fere divergentibus, nuuc in ramulo plura et subpinnata, strictiuscula (in nostris) 
supra mediam partem fertilia. Species inter alias Generis facilius dignoscenda. 


2. Pr. nawarUx J. Ag. Epicr. p. 338. Wujus Speciei, cujus specimina ex insula Nor- 
folk provenientia, capsulis pr:dita l. c. descripsi, postea habui ex Nova Hollandia subtro- 
pica, ad ostia Durnet River a J. Keys lecta; quie sporophyllis instructa vidi. Hzc a pin- 
nulis ultimis subdivaricato-bifidis transformata; ramulis prolongatis recurvatis leguminifor- 
mibus constituta, nunc iterata divisione fere stellatim disposita, singulis fere oblongis. Spe- 
cimina hzc habent infimam pinnam recurvatam et subeircinnatim revolutam :que validam 
ae 1n planta Insule Norfolk; qua pinuns forma h:e species ab aliis facilius dignoseatur. 


Est vero ea inter utramque plantam differentia, ut in planta Nov: Hollandiw frons videatur 


Analecta Algologica. 9) 


firmior et in ramis majoribus costz immerss conspiciantur indicia; planta vero Insulze Nor- 
folk tenuior videtur; et forsan prsbet quandam differentiam in dispositione cellularum con- 
stituentium. Dum vero sporophylla in una forma tantum cognita sint, suspicionem de earum 


differentia movere non auderem. 


14a. Pr. SaAwpvICENSE (J. Ag. mscr.) fronde adultiore membranacea. plana 
anguste lineari, laxius pectinato-pinnata, pinnis alterne geminis, inferiore 
laciniisque superioris a basi evidenter latiore subulatis, latitudinem rachidis 
sua longitudime parum superantibus, sporophyllis ad pinnulas superiores 
frutieulos minores formantibus, ecruciatim. pinnato-ramosis, ramis subdivari- 
eatis, singulis ovatis spheerosporas dupliei serie dispositas monstrantibus. 


Speeimmina ex Honolulu a Farlow missa habui. 


Hee idis pertinet speciebus, quarum pinns generantur alterne geminz; et inter has, 
PI. Telfairie et Pl. angusto forsan. proxima, forma pinnarum sat conveniente. [n specie 
Sandvicensi rachis plana et ecostata videtur; pinifz£) latitudinem rachidis parum sua longitu- 
dine superaret. Sporophylla ad apices pinnularum frutieculos minutos fere referunt, nune 
ternata nunc pinnatim disposita, at adproximata, singulis ramis ovato-acuminatis, nune ad 
divisionem pronis apice truncatis-aut sub-bifidis, 1n sua parte superiore sphzerosporas duplici 


serie dispositas monstrantibus. 


LXXVIIj,? Leptocladia J. Ag. mscr. 


Frons ex ancipite plana, linearis et sparsim serrata, immerse costata, pinnatim 
decomposita, stratis fere. tribus contexta; ?mferiore filis plurimis dense inter- 
textis tubum centralem conspieue majorem cireumeirca obtegentibus; medio 
cellulis. minoribus angulato-rotundatis; exfémis minoribus i fila verticalia 
vix conjunctis. —Cystocarpia frondi extra partem  inerassatam —subseriata 
immersa, externe vix conspicue prominula, subhemispheriea, supra cellulas 
paueas majores fere im planum placentarem conjunctas nucleum subhemis- 
pherieum foventia; filis. gemmidiferis a placenta extrorsum radiantibus 
articulatis, supra stipitem. simpliciuseulum apice subcorymbosis, in articulis 


nempe superioribus gemmidia rotundata conglobata foventibus. 


Habitu frondem eum Leptophyllide potissimum compararem; aut, si serra- 
turas marginales respicias, quandam cum Neuroglosso(?)  Andersoniano simili- 
tudinem  prodens, utroque magis eartilaginea, et accuratius examinata longe 
diversa. Ob patriam congruentem quoque cum Delesseriis quibusdam margine 
serraturis instructis, si quis comparandam voluisset, dixisse placet neque cum 


his vera affinitate junctam esse mihi adparuisse. 


96 J. G. Agardh. 


Sectione transversali facta vidi frondem fertilem eximie ancipitem, media 
parte. alis fere duplo crassiore, innumeris filis strati interioris varia directione 
exeurrentibus et densissimis occupata; in hoe strato interiore nunc vidi cellulam 
axilem. quoque ancipitem, exterioribus conspicue majorem; at nune hane incon- 
spieuam dicerem, forsan filis cireumambientibus occultatam. — Extra stratum hoc 
interius. cellule? angulato-rotundatze. stratum. intermedium constituunt; supra fron- 
dis mediam partem hoe angustius manet, extra mediam partem (in alis ex utro- 
que pagina obviis) magis fit conspicuum. — Stratum cortieale cellulis duplo mi- 
noribus constitutum, subvertiealiter seriatis at paucis. Extra precipuam partem 
mediam frondis ancipitis eystocarpia vidi minuta et immersa, placentari adparatu 
introrsum fulta et filis strati interioris eireumambientibus et quasi carpostomium 
versus porrectis cineta. Fila nuclei articulata, à. placentari. adparatu, cellulis 
rotundatis paucis constituto, simplieiora emergentia, fiunt singula apice fere co- 
rymbosa, gemmidiis rotundatis quasi in ramos obovato-oblongos conglobatis; filis 
sterilibus nullis eorymbos minutos separantibus.  Carpostomium proprium forsan 
non adest; ruptura ortum putarem. Fila fertilia ita disposita, ut conjunctim 
hemisphzrice radiantia diceres. Cystocarpia 1ta formata, minutie insignia, in 
fronde fertili maeulas fere punetiformes referunt, intra margines seriata. 

Speciel, quam novi Generis typicam consideravi, tantum specimina admo- 
dum ineompleta, inter plantas superioris oceani pacifiei immixta deprehendi; 
mihi specimen sphizerosporiferum observare non contigisse, impense doleo. —Com- 
paratis plantis a. me ob conformitatem quandam habitus, mox indicatis, omnes 
et structura frondis et eystocarpiorum diverse adparuerunt. —Leptophyllis struc- 
tura cystoearpii et formatione gemmidiorum ad Chondrieas pertinet. In Neuro- 
elosso Andersoniano, eujus cystocarpia mihi ignota manent, structura frondis sat 
conspicue differt. Delesseri:?  serrulatz:e. ramifieationis norma et venulis a costa 
emergentibus dignoseantur. In  Leptocladia, nuelei potissimum «eum. Rhodyme- 
nieis affinitatem. prodere mihi adparuerunt; suadente habitu aut cum  Acantho- 
eoceo et Ploeamio, aut eum llymenocladia Genus novum affinitate proximum 
eonjicerem. — Ignotis vero spheerosporis, judicium. de proxima affinitate differre 


maluerim. Interea ad ealeem. Rhodymeniearum disponendum credidi. 


1. Lzrr. Bixeuawr (J. Ag. mscr.) fronde superiore angusta lineari, a mar- 


cine sparsim subserrata, pinnisque conformibus a margine egredientibus 


Analecta Algologica. 9T 


decomposita; media parte sub-ancipite et inferiore teretiuscula aut com- 
pressa inermibus subeartilagineis. 
Hab. in Pacifieo superiore; ad S:ta Darbara Californie. 

Plantam vidi circiter 4 pollicarem, segmentis superioribus circiter lineam latis in ex- 
siecata; in madefacta hoe tument et fere sesquilineam cquant latitudine. Inferior planta carti- 
laginea adparet et demum fere teretiuscula a seutello radicali surgit.  Serraturas, in parti- 
bus superioribus obvenientes, sparsiores vidi, nunc ad utrumque marginem, nune per spatia 


sparsa unilaterales, delt:formes, dimidiam latitudinem segmenti vix :wquantes. 


LXXXII/,. Erythronema (Nov. Gen.) J. Ag. mscr. 


Frons filiformis inartieulata, furcato-ramosa apicibus aeuminatis, vix venosa, cel- 
lulis interioribus rotundato-angulatis majoribus fere dupliei serie dispositis, 
angustioribus parum conspieue interspersis, corticalibus conformibus at multo 
minoribus, fere unica serie dispositis. | Cystocarpia ad frondem subgenu- 
llexam lateraliter inflata, valida, globosa, intra pericarpium clausum, cellulis 
sub-pluriseriatis directione tangentis concatenatis constitutum, nucleum glo- 
bosum nucleolis plurimis. compositum foventia; nucleoh a placenta valida 
centrali cireumceirea radiantes, filis sterilibus interspersis nullis separati, 
supra pedicellum articulatum in artieulis superioribus gemmidia fasciculatim 


conglobata, muco cohibita, generantes.  Spherospore 


Planta, quam novo Generi typicam putavi, habitu fere Callithamnion quod- 
dam refert, frondibus ecapillaribus rigidiusculis et parum mueosis instructa; sub 
mieroscopio a facile conspecta tota cellulis rotundato-angulatis paulo majoribus 
minoribusque mixtis contexta videtur, nusquam artieulationis cujusdam indicia 
prebens; totam cutieula hyalina cingit. hami juveniles fureati adpareant, mox 
vero ramulo in latus dejecto, adultiores paree ramulosi videntur; omnes in acu- 
men terminale producti, intra quod cellulam terminalem subconformem mox vage 
subdivisam diceres. Sectione facta transversal, totam cellulis angulato-rotun- 
datis contextam observavi; interiores cellule exterioribus conspicue majores, 5—6 
cirea centralem, dispositz:s; exteriores proxims subeonformes, corticalibus magis 
rotundatis eireiter duplo majores.  Cystocarpia ad superiorem partem fili, quod 
spe quasi genuflexum supra fructum continuatur, singula et lateralia, filo quo 
insident fere duplo crassiora, globosa et sessilia dicerem. — Segmento feliciter per 
eystocarpium | ducto adpareat fasciculum quendam filorum anastomosantium (a 


Lunds Univ. Àrsskrift. Tom. XXVIII. 13 


98 J. G. Agardh. 


cellulis minoribus quasi intercellularibus frondis, ni fallor continuatum) a fronde 
intra cystocarpium  traduetum, in centro cystocarpH in placentam rotundatam, 
filis dense intertextis econglobatam, abire. A placenta valida cireumeirea exeunt 
fila gemmidiifera, in inferiore sua parte, quasi pedicellum sterilem. constituente, 
uno vel altero anastomosi eum vieino nune juncta, ezterum articulis subeylin- 
draceis paucis constituta; superne in fasciculum gemmidiorum evoluta. Li fasci- 
euli quasi nucleolos ambitu obovatos constituunt, at singuli vix separantur filis 
sterilibus, qualia in. Rhodophyllide obvenire constat. Ipsa gemmidia- nune quo- 
que paulisper obovata, muco minus evidente conjuneta mihi adparuerunt.  Nu- 
cleum integrum omnino sphzerieum. vidi, et. eireumceirea. einetum filis a. basi ex- 
eurrentibus, interioribus quasi articulis. moniliformibus, directione tangentis cohce- 
rentibus eonstitutis; exterioribus magis rotundato-angulatis. | Nusquam carposto- 
mium observare mihi contigit. Hoe demum ad apicem pericarpü ruptum fieri 
eonjicerem, utpote fila nueleum ambientia hoe loco numerosiora, vineula demum - 
forsan ruptura, vidi. 

Sperans fore at specimina sphirosporifera quoque observare lieuerit, hane 
plantam diu in Herbario indeseriptam servavi, quoque de affinitate ejusdem 
dubia fovens. Quoad formam frondis forsan quispiam eam eum quibusdam 
Sph:erocoecoldeis filiformibus comparandam erederet; at ab his tum consistentia 
frondis. fragili: et colore intensius. rubro distat; tum  preecipue structura. eysto- 
earpi differt. — Mihi affinitates. ejusdem. inter hhodophylleas quirendas / esse 
adparuit; a Generibus vero horum tum forma frondis, tum. quibusdam fructuum 


eharaeteribus Genus. nullo negotio. dignoscatur. 


Species unica mihi hodie cognita est: 


1. EnvrHRoNzMA CzxnaurOIpDES J. 4g. mscr. 


Hab. ad Port Phillip Novze. Hollandize. australis, mihi a. J.. Dr. Wilson 


[z: F7 €) 


(sub n:ris 49, 45, 72, 114 sub diversis annis missa). 


CIV. Sarcodia. 


3. B. MARGINATA (J. Ag. mscr.) fronde angustiore flabellatim expansa, sub- 
fastigiata, repetite. dichotoma, segmentis patentibus. linearibus, superioribus 


angustioribus obtusis aeuminatisve, eystocarpiis adparenter margini immer- 


Analecta Algologica, 92) 


sis, 1n una pagina elevatis, spherosporis supra paginas densissimis, intra 
margines subnematheciosos steriles evolutis. 


Hab. ad oras australes Nov: Hollandize! ad. Port Phillip a J. Dr. Wilson 
(sub n:is 7, 15, 18, 21, 47, 84) missa; ad Rivoh bay a D:na Wehl 
lectam missit F. de Mueller. 


Formam gre certis characteribus definiendam ut speciem propriam constituere malui, 
quam, invita ut putarem natura, ad aliam quandam speciem inter antea descriptas referre. 
Est species S. Montagneans certe proxima, suadente structura et fructibus, differt fronde 
angustiore et ni fallor magis gelatinosa. Specimen, quod vidi maximum, circiter 6 pollices 
longum habet segmentia vix 4 himeas latitudine superantia; ob axillas patentes et flabellatim 
expansum idem specimen spatium occupat latitudine fere pedale. Alia specimina, qui haud 
pauca vidi, sunt multo minora.  Cystocarpia diceres margini immersa; transversa vero sec- 
tione supra unam paginam at margini proximam, elevata observavi; quamquam ad margines 
numerosa, nulla supra interiorem paginam in nostris obvenientia vidi.  Transversa sectione 
frondis sterilis vidi stratum corticale supra interiores paginas tenuius et parum conspicuum; 
ad margines vero in fila vertiealia breviora evolutum, quare pagins secus margines quasi 
vallo munit: adpareant. n planta sph:zrosporifera stratum corticale paginarum, subsimili 
modo in fila breviora evolutum, inter h:zec fila sphzrosporas sat conspicuas oblongas et zo- 
natim divisas generat; at in ipso vallo marginali sphzerosporas- nullas observavi,  Evolutio- 
neur marginis igitur certum in fmem creatum fuisse, facilius conjiciatur. 

Quum prima specimina hujus coram habui, majora ad S. AMontagneanam, minora ad 
S. palmatam  Sond. referenda esse, suspicatus sum; planta vero fructifera demum quoque 
examinata, neque cum una, neque cum altera hane bene congruere putavi. Planta Sonderi, 
eujus vero nulla specimina vidi, videtur omni respectu minor, et quoad descriptiouem gerit 
cystocarpia et in disco et in margine sparsa, atque ita cum 1s S. Montagnean:e congruentia ; 


quod non bene cum nostra convenit. 


(CVIIa?) | Amylophora Nov. Gen. J. Ag. mscr. 


Frons linearis, ex ancipite complanata, prolifieationibus a. margine aut intra 
marginem exeuntibus decomposito-pinnata, stratis fere tribus contexta: /n- 
fàmo valido, filis simplieioribus invieem liberis eurvato-flexuosis longitudi- 
naliter exeurrentibus, intra membranam erassam contnuam endochroma 
tenue foventibus; Znmfermedio cellulis rotundato-angulatis, interioribus inter 
flexuras filorum formatis, exterioribus invicem adproximatis, omnibus (sepe) 
granulis amyli dense conglobatis faretis; exteriore cellulis minutis subpluri- 


seriatis contexto. Fructus 


Quamquam fructificationis partes nullas detegere mihi licuit, tamen Genus 


proprium instituere cogor plante, quam suadente struetura et habitu ad nullum 


100 J. G. Agardh. 


Genus hodie mihi eognitum referre auderem. — Habitu, substantia eximie carti- 
laginea, et ramifieationis norma ad. Sfenocladiam. proxime accedere videretur; at 
in Stenocladia adest tubus centralis admodum conspicuus, a quo fila strati inter- 
medii provenientia vidi (J. Ag. Flor. Morph. tab. XXV), quem in Amylo- 
phora frustra queesivi. Fila hujus interiora sunt admodum firma, longitudimaliter 
exeurrentia at flexibus plurimis eurvata, nune uno nune altero simgula alia aut 
fasciculum. aliorum ambiente. 5i partem juvenilem suprem:e eujusdam pinnulee 
transversa seetione observaveris, plurima hae fila ab una versus alteram pagi- 
nam transverse transeuntia facilius dixeris; et si hee accuratius observantur, 
quoque multo tenuiora, et sparsim anastomosantia adpareant. ^ At in adultiore 
pinna fila multo erassiora, valida, admodum sparse ramosa, et plurima magis 
longitudinaliter exeurrentia diceres. Seetione frondis transversali plurima trans- 
verse secta adpareant, aliis at paucioribus alias directiones monstrantibus. Nus- 
quam unum filum altero adhzrens observavi, sed invicem libera (neque igitur 
struetura  Gelidii cum nostra bene comparatur) — Extra stratum intermedium 
2.—3 series cellularum | angulato-rotundatarum —conspicilantur; et hee granulis 


rotundatis amylaceis faretz:e | adparent. Stratum  corticale. componitur cellulis 


multo minoribus globosis, per 2—5 series superpositis.  Adposita guttula Chl. 
Z4. Jodu stratum intermedium induit colorem eximie eoeruleum; extremum fla- 
vum; in intimo fila transverse secta monstrant contentum flavescentem (aliis 
partibus. coerulescentibus) — Substantia plante eximie eartilaginea, et color, qui 
in. Florideis eartilagineis à. rubro in sordide albescentem sepe transit, quoque in 
nostra conformiter mutatus. 

Ignoto fructu vanum puto de affinitate. plantze. conjecturam proferre. — Sit 
ut Stenocladi:]/ proximum fructus detecti confirmarent; attamen alias quoque affi- 
nitates inveniri posse, lubenter concederem. In juvenilibus partibus fila et cel- 


lulee anastomosantes alias affinitates indicare facilius quis crederet. 


Speciem unicam hodie mihi cognitam habeo: 


1. AuvLoPHORA CoLEX J. Ag. mscr. 
Hab. ad Encounter bay Nov: Hollandie australis. Miss Cole! 


Rachides principales in planta exsiccata nunc complanatas, nunc in inferiore parte anci- 
pites, lineam latitudine circiter squantes, vidi. In rachide inferiore a margine exeunt pin- 
ne magis simplices, 3—4-lineas longs, lineares et obtuse, in petiolum brevissimum tere- 
tiusculum attenuatz; in superiore rachide, quem 2—3 pollices longum vidi, et precipue in 


suprema ejusdem parte pinn: magis elongatz circiter 39 pollicares exeunt, forma et decom- 


Analecta Alpgologica. 101 


positione rachidem primariam :emulantes, nisi paulo angustiores; hi nimirum pinnze sunt 
supra basem nudiuscule, infra apicem conformiter pinnulatz»,  Pinnule plurime a margine 
provenientes; nunc una aut altera fere intra marginem orta, fit vero h»c demum quoque 
marginalis. Ad apices pinnarum pinnule, circa marginem obtusum sepe aggregati, radiantes 
adpareant. Pinnulas ultimi ordinis juveniles obovatas vidi et incrassatas, quasi in his late- 
rent partes fructificationis; at in dissectis structuram plant: juvenilis supra descriptam tan- 
tum vidi. Pinnze marginales nullo certo ordine disponuntur (nec oppositz, nec alternc), om- 
nes vero-in petiolum teretiusculum attenuatie. 

In haud paucis Florideis granula amylacea sub certo evolutionis stadio obvenire satis 
constat (cfr J. Ag. Morph. Florid. p. 66); in nulla hec granula majori copia obvenire pu- 
tarem quam in specie hodie descripta. Hine nomen Generi datum usurpandum credidi. 


CVII. Stenocladia. 


STENOCL. RAMULOSA J. 4g. nov. sp. froonde tereti, ramis primariis erassioribus 
inferne pareius subdichotomis, superne densissime quoquoversum ramulosis, 
ramulis multo tenuioribus quoquoversum ramellosis sub-divaricatis, demum 
coma ramellorum apiees ramorum  coronantibus, cystoearpiss ad ramulos 


superiores quasi nodos unilaterales formantibus. 


Hab. ad Port Phillip Australig; sub n:o. 48 mihi a J. Br. Wilson missa. 


Habitus a csteris speciebus admodum diversus; fronde teretiuseula ad Sf. furcatam 
Harv. proxime accedens, at nostra quasi arboriformis gerit ramos, crassitie St. furcatam 
superantes, inferne parcius ramosos, ramulis superne densissimis quasi coma corymbosa ramos 
terminantibus. Ramuli ultimi subdiváricati quoquoversum egredientes, setam crassitie vix 
superantes, accuminati, lineam aut paucas lineas longi. Ad ramulos superiores cystocarpia 
proveniunt, sat conspicua, gibbositatem unilateralem, crassitiem ipsius ramuli wquantem, for- 
mantia. Fila exteriora, qu: frondis stratum intermedium constituunt, his locis vidi arcuatim 
circa nucleum elongata, pericarpium constituentia; nucleus elliptico-globosus, a placenta cen- 
trali circumcirca fila gemmidiifera densissima emittens; fila hzc clavzformia, qui juniora 
putavi rite clavata, aut articulo longiori clavato terminata; qus adultiora mihi obvenerunt 
monstrant pedicellum, articulis cylindraceis tenuioribus constitutum, et superne incrassatam par- 
tem in articulos subglobosos 4—5 seriatos subdivisam observavi. Extra nucleum strati circum- 
nuclearis — quoad maximam partem dissoluti -— cellulas quasdam persistentes, intra mem- 
branam, laxius ambientem, cellulas minores 9—4 viride coloratas continentes vidi. 

Structuram frondis Sftenmocladie (nec Dicranematis aut. Heringie) sat conspicuam vidi. 
Tubus centralis adest articulatus, articulis diametro circiter 4-plo longioribus, endochromate 
lutescente ad genicula quasi nodoso. Ex hoc tubo distanter exeunt rami conformes at paulo 
tenuiores; et hi cinguntur filis multo tenuioribus, quie invicem sparsis anastomosibus con- 
juncta putarem. Hiec fila conjunctim stratum quasi medullare constituunt, et sectione facta 
frondis longitudinali, frondem longitudinaliter percurrere videntur; rami vero exteriores ab 
his proveniunt arcuatim versus superficiem frondis excurrentes; fila arcuata, quie quasi im- 


mediate tubos interiores, endochromate lutescente farctos, continuare videntur, stratum inter- 


1023 J. G. Agardh. 


medium fÍrondis constituere putarem; qui vero sunt continuationes filorum tenuiorum, ea 
mter firmiores excurrere et stratum exterius frondis constituere, observare credidi, — Adposita 
guttula :Chl. z. Jodii structuram totam sat conspicuam vidi. Stratum circummnucleare, quod 
subdissolutum vidi, lato limbo hyalino et mucoso nucleum cingere observavi. et intra hunc 
limbum cellulas paucas supra descriptas adhue persistentes vidi. 

Habitus plant:z, crescendi modus, et color nigerriuus speciem propriam Peto indicat; 


structuram a speciebus Heringie et Dicranematis differre, satis patet. 


CXXVIA4? Peltasta J. Ag. nov. Gen. 


Frons compresso-subplana, diehotoma, subfastigiata, segmentis patentibus lineari- 
bus, apicibus obtusis demum in peltas spharosporiferas intumescentibus; 
stratis fere tribus constituta; celluhs nimirum intimis longioribus compressis, 
endochroma coloratum foventibus. duplicem seriem paginibus parallelam for- 
mantibus; intermedis  rotundato-angulatis pluriseriatis dioidiam. longitudi- 
nem interiorum vix superantibus, adparenter inanibus; cortiealibus minutis 
rotundato-eubiels vertiealiter superpositis. | Cystocarpia . . . — Spherospore 
ad apices segmentorum peltceformiter dilatatos, truneatos aut emargimatos» 

zonatim 


inter fila strati corticalis paulisper longiora immerse, oblong:e, 


divise. 


Tanta est hujus plants: eum. Aerotylo quoad habitum eongruentia, üt ean- 
dem speciem faeilius credideris; quoad evolutionem. sphserosporarum. quoque eum 
allato Genere haud obscuram analogiam offerens; comparata vero struetura Ge- 
nera videntur adi ism dissimilia. Stratum interius 1n  Acrotylo validum nimi- 
rum totum componitur filis anastomosantibus; in Peltasta contra tota frons com- 
ponitur cellulis. rotundato-angulatis, et ita dispositis ut cum. Rhodophyllide qua- 
dam potius congruentes diceres, — Intim:e. nimirum, quie exterioribus sunt eon- 
spieue longiores, quasi per duplicem seriem disposit:e, directione inter margines 
elongate, at inter paginas quasi compresse (sive sectione transversali, sive lon- 
eitudinali/ faeta observantur) endoechroma admodum conspicuum fovent, quasi 
eostam immersam formantes.  Intermedi:ze cellule, rotundato-angulatze, sine ordine 
adparente dispositze, quasi plures series inter costam et marginem efficientes, in- 
anes adparent. | Extime. cellulze, endochroma coloratum foventes, sunt intermediis 
fere duplo: minores; 2— 3 verticaliter superpositte stratum cortieale bene distine- 
tum effierunt. Segmenta suprema frondis, quae sterilia obtusa aut immo trun- 


cata adparent, fiunt demum latiora peltam rotundatam, aut emarginatam, quasi 


Analecta Algologica. 103 


geminis eoalescentibus formatam, directionem segmenti servantem efficientia; 
sectione per peltam facta stratum cortieale, paulisper magis circumcirca. evolu- 
tum, inter fila sterilia spherosporas densius sparsas, oblongas et zonatim quadri- 
divisas fovet. Ubi spherospore magis evoluta, superficies peltcte magis prominet, 
sphirosporis egressum faciliorem sine dubio paratura. 

Ignotis cystocarpiüis vanum mihi videtur proferre econjeeturas de affinitate 
Generis. Habitum et spheerosporas eum. Acropeltide convenire, jam supra indicavi. 
Struetura frondis et sphaerosporte. magis eum. Rhodophyllide, eujus Species habitu 
nimium diverse mihi adparuerunt, quam ut huie Generi speciem. novam adjun- 
cere auderem. Nee eum aliis Generibus, consimili dispositione. sphierosporarum 
msignibus, ea mihi adparuit congruentia, ut. formam insignem his adnumerare 
liceret. 


Genus interea. Aerotylo proximum disposui. 


1. PExLTAsTA AUSTRALIS J. Ag. mscr. 


Hab. ad Port Phillip, Nove Hollandize australis. Sp. mihi misit J. Br. 


: Wilson (sub n:o ?!/,,). 


! 


Ex adparatu radical frondes numeross proveniunt cesspitem subfastigiatum 93—4 polli- 
carem formantes.  Frondes singule inferne simpliciuscule, a media circiter parte dichotom:e, 
dein bifureationibus circiter semipollicem distantibus decompositz, omnes lineares et a basi 
ad apicem fere :eque latse, liam latitudine vix superantes, axillis patentibus flabellatim 
expanse, nunc infra axilam paulisper cuneatim dilatatz; nune prolhficationibus ab apice 
truncato et forsan primitus leso provenientibus, ad basem attenuatis insuper decompositz. 
Exceptis stipitibus prolifieationum segmenta omnia eandem fere latitudinem servant; lineam 
vix lata, fiunt exsiccata fere plana, at sectione facta transversal, im media parte paulisper 
crassiora adparent, et margines versus attenuata. Infra peltas sphzerosporiferas terminales 
segmenta sspe fint paulisper angustiora, quare pelte, quasi magis dilatatw, conspiciantur 
facilius, forma nune rotundatz, nunc truncatze, nune subemarginatz ; sunt preterea compla- 
natze, utraque superficie et marginibus fere sque fertilibus. In superficie maculas minores, 
seorsim prominulas, sph:erosporas maturescentes foventes observare credidi.  Colorem frondis 


fusco-purpureum, et substantiam fere Henmed;ce dicerem. 


CXXXIX. Hypnea. 


In Phyeologia mediterranea Ardissone. Antheridia. Hypne:e sequentibus ver- 
bis deseripsit: "Antheridia eundem loeum tetrasporarum oceupantia e cellulis 
hyalimis minutissunis, im fila verticalia brevissima. conjunctis constructa". — A ne- 


mine alio Antheridia memorata fuisse scio. In AH. episcopali eadem vidi ad 


104 J. G. Agardh. 


ramos ramulosque agglomerationes fere botyoideas formantia, que ex adspectu 
speeiminis exsiecati facilius crederes eystocarpia sistere minuta et nondum rite 
evoluta. Sub mieroseopio vero adparent agglomerationes constitutz:' ramellis ob- 
tusis pluribus, à eommuni basi fere umbellatim exeuntibus, quasi a ramulis 
illis stellatis. (quales in nonnullis Hypnege speciebus jamdudum  observarunt) 
transmutatione ortis... Modo ab Ardissone descripto, singuli antheridiorum ramelli 


constituuntur filis extrorsum. radiantibus minutissimis, 4— 6 in fasciculos collectis, 


simgulis filis artieulatis, articulis. paucis (4— 5) rotundatis. Singuli fasciculi suf- 
fulti videntur cellula interiore; et ejusmodi cellule interiores quasi axem con- 
stituunt. singulis. antheridii ramellis. Spheerosporas in H. episcopali obvenire 
alio. loco frondis formatas, satis constat. S1 organa fructificationis in diversis 
speciebus, quie steriles subsimiles adpareant, alio modo disponuntur, patet quam 
diffieile sit dijudicare, quaenam sint hujus Generis Species. rite distincta. 
Antea quidem meam opinionem attuli ramos ineurvatos, quibus nonnulle spe- 
cles insignes sunt, in aliis deficere; ubi adsunt, nune pauciores, nune numero- 
siores. obveniunt, in nonnullis a ramulo (4. episcopalis), in alis a ramo quo- 
dam majore (4H. musciformi) transmutati. Certum in usum, ut alüs Algis 
teneantur adfixi, eirrhi ad. instar, evolutos fieri, conjicere liceat. Hine neque om- 
nes ramos ita transmutatos fieri, patet. — Mira, me judice, conclusione statuerunt 
nonnulli, species omnibus ramis strictis insignes, identieas esse cum illis cirrho- 
sis, quia in his plurimi aut pauciores rami strieti obveniant. In Speciebus Hyp- 
nec pannmosis alii rami emergunt liberi, nec eam ob causam concludere vellem 


ereseendi. modum in illis peculiarem, ii5 non esse characteristicam. 


CXXXIa. Amphiplexia J. 4g. Nov. Gen. 


Frons stipitata. obovato-saccata (exsiecatione?) collapsa, prolifieantibus eonformibus 
paree ramosa; strato interiore filorum anastomosantium membranam exter- 
nam, dupliei strato contextam, sustinente; strato (ipsius) membranw énte- 
riore cellulis majoribus rotundato-angulatis, extrorsum supra medium discum 
nudis; exteriore cellulis minutis, interstitia inter cellulas majores obtegen- 
tibus; utroque strato monostromatieo. —Cystocarpia supra frondem emersa 
subspseriea, earpostomio rupto aperta, nucleum compositum, placente basali 
adnatum, foventia; fila placentaria alia interiora et breviora, alia exteriora 


intra parietes. perlcarpli eireumambientia et eryptas subdistinetas separantia, 


Amalecta Algologica. : 105 


gemmidia obovata in ramis filorum a parietibus eryptarum circumcirca 
provenientibus articulatis et clavatis generantia. | Spherospore — — — 


(Tab. III fig. 2-—11). 


Planta, quam novo Generi typicam consideravi, plures alias vario respectu 
tangit; attamen ita diversa, ut facilius dignoscatur. Habitus et structura vide- 
retur. Chrysymenée, aut magis forsan adhue Dndere; dum vero frons Dinderie 
ile inflatum, pedicello vix conspicuo suffultum refert, frons Amphiplexi: supra 
stipitem fit obovata aut euneata (T«b. III fig. 2), prolificationes paucas ejus- 
dem form: emittens; nescio an recentem tumidam et teretiuseulam fuisse con- 
Jicerem; exsiecatam omnino eollapsam vidi, at prolificationes non tantum a mar- 
gie, sed etiam a facie complanata proveniunt, nune fere in verticillum con- 
junetz:. — bindera videtur multo magis gelatinosa, quare exsiccata charte arc- 
üssime -adhzret. Amphplexia magis membranacea, quare specimina a charta 
quoque soluta obveniant. : 

Ut in Bindera, ita et in. Amphiplexia frondem interiorem tubulosam, filis 
pereursam, et membranam exteriorem, quasi propriam, dignoscere lieet. Dum 
vero fila anastomosantia multo sparsiora in Bindera frondem tubulosam pereur- 
rere videntur; hee filaon Amphiplexia sunt numerosiora et stratum sat con- 
spieuum medie frondis (compresse aut collapse) efficiunt. (Tab. III fig. 7); 
sunt articulata articulis subeylindraceis, ramosa et anastomosantia, omni direc- 
tione. excurrentia, ita ut sectione transversali frondis alia longitudinalia adpa- 
reant alia transverse secta, intra tubum hyalimum endochroma tenue foventia 
(Tab. III fig. 6). Quod attinet membranam exteriorem, hzc in utroque Ge- 
nere duobus stratis componitur, quorum interius cellulis magnis, rotundato-angu- 
latis, unieam seriem parieti frondis parallelam formantibus, constituitur (7. c.- 
fg. 3 ad *). IH vero cellule in D?ndera sunt ubicumque extrorsum obtectee 
fills vertiealibus strati corticalis; in Amphiplexia vero cellule iste interiores 
sunt extrorsum, supra medium discum convexiusculum denudatz, at supra pa- 
rietes (quibus cellule, interiores invicem adproximantur), sunt cellülis (quasi in- 
terstitialibus) multo minoribus, corticalibus munite (7. c. ad **). Hine & ha- 
rum plantarum partes a superficie conspiciantur, diversum omnino offerunt ad- 
spectum. In Bindera tota planta strato contiguo (et nusquam interrupto) filo- 
rum verticalium obtecta videtur; in Amphiplexia contra frons quasi cryptis 
rotundatis exsculpta (7. c. fig. 4), inter quas proeminent cellule, multo minores 


Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXVIII, 14 


106 J. G. Agaxrdh. 


strati eorticalis *). Stratum. corticale in. Bindera. constat filis verticalibus, arti- 
eulis pluribus. superpositis constitutis. In. Apphipleria vero cellule. cortieales 
minut: rotundatee (quibus interstitia cellularum. interiorum. sunt obteetze) 1n. uni- 
eam seriem frondi parallelam (7. c. fig. 3 et 5) disponuntur (monostromaticze). 
Fila interiora, quie stratum interius. Amphiplexi:? constituunt, ex regione inter- 
stitiali strati imtermedii. provenientia. observare credidi. 

Oystocarpla sunt fere per totam frondem sparsa, at im nostris pauciora; in 
exslecata. et forsan collapsa fronde alia adparent marginalia, alia margini ad- 
proximata, nunc vero im media pagina sita et fere omnino emersa, globosa at 
quasi depressa et basi lata sessilia, apice carpostomio (ni fallor rupto) aperta; 
ubi pericarpium basi lata frondi adnatum cernitur, stratum interius frondis valde 
evolutum, vix conspicue interruptum a fronde in placentam cystocarpil basalem 
(0. c. fig. 7), parum conspicue elevatam abit; regio placentaris, ita formata, 
contexta videtur filis breviter artieulatis et magis densis, fere magis cellulas 
quasdam depressas ssmulantibus; ut vero hse fila partem interiorem ocystocarpii 
attingunt, articuli fiunt longiores et fila laxius anastomosantia, atque quasi fasci- 
eulatim collecta spatia interlora separant (7. c. fig. 8— 2), qus& sensim et magis 
magisque in eryptas fertiles abeunt. Fila placentz:e intima. vidi breviora, eryptas 
(aut nuecleolos) magis centrales et inferiores sustinentia; exteriora longiora, secus 
parietes (quasi exeavatos) pericarpli adscendentia, et ubi alüs obvia iterum de- 
flexa, ramis singulis sepe formationem nove erypte inchoantibus. Fila pla- 
centaria sunt preterea invicem anastomosibus juncta; nempe in partibus inferio- 
ribus que ad eryptas formandas fasciculatim. conjunguntur; in superioribus par- 
tibus fiunt fertilia, et instructa ramis brevioribus circumcirca quasi a pariete 
cryptz? provenientibus, et centrum versus eryptee convergentibus, i fila brevia 
cemmidifera conversis. Patet ejusmodi formatione structuram fruetus facilius 
adparere variam et forsan :egrius rite conciplendam, nisi segmenta plura frue-: 
tus, diversis directionibus transsecti, accuratius comparantur. $i directione /om- 
gitudinali (Tab. III fig. 7) segmentum fructus, per mediam partem ductum 
observatur, adpareat placentam esse suo modo basalem, et fasciculos filorum ex 


') Huie. analogam dispositionem  cellularum, nempe cellulas interiores majores im ipso 
disco nudas, secus margines vero obtectas esse cellulis evidenter minoribus, in Rhodophyllidis 
speciebus nonnullis obvenire constat; cellulas hoc modo cinctas olim rosulatas dixi. Quo- 
dammodo analogam dispositionem agnoscere licet in haud paucis Ceramii speciebus, quarum 
partes medie articulorum sunt nud», at genicula sunt strato cortical obducta. 


Analecta Algologica. 107 


hae placenta, diversa direetione, adscendere, alios medios magis sursum porrectos, 
alios quasi secus parietes perlearpii exeurrentes, incurvatos et apicibus carposto- 
mium versus convergentibus , quasi invicem obvios. Mihi autem segmentum 
transversale felicius ductum et satis tenue. observant ( Tab. III fig. 8—2) ad- 
paruit partem interiorem cystoearpii in plures eryptas fuisse subdivisam, parie- 
tibus diversas eryptas separantibus tenui strato. florum anastomosantium con- 
stitutis, filisque gemmidiiferis à. ramis ramulisque supremis filorum anastomosan- 
tium formatis. In omnibus his eryptis fila gemmidiifera, a. parietibus circum- 
cirea provenientia, partem versus mediam erypte convergentia vidi; rami fer- 
tiles, paueis articulis constantes, in articulis supremis gemmidla obovata foventes. 
S1 segmentum cystoearpü magis oblique ductum examinatur, ali: conformationes 
eryptarum eonspiclantur, prout erypte? primitus formate indivise permanserunt, 
aut novis generatis filorum faseieulis in. plures novas eryptas fuerunt subdivisee. 
Ipsum periearpi parietem, introrsum filis anastomosantibus contextum, extrorsum 
strato continuo filorum corticalium obtecetum vidi. —  Spheerosporas in specimi- 
nibus nostris observare non contigit. 

Plantam hoe loco descriptam, novi Generis typicam assumere, equidem non 
dubitavi. Eam vario respectu Dinderam referre, jam supra monui; ipsam autem 
Binderam hodie quodammodo dubiam considerari posse — sunt forsan qui dixe- 
rit. Ne igitur nove emergant confusiones, de his plantis hoe loco ulterius 
pauca animadvertere placet. 

Dindera. Splachnoides Harv. et J. Ag. est planta inflata teretiuscula, plus 
minus decomposita prolificationibus, quie etiam in planta collapsa non tantum a 
margine sed etiam a disco provenire videntur.  Prolifieationes juveniles sunt 
ellipsoideze, sepe superne paulisper attenuate, adultiores oblongz et obtuse. 
Amphipleria, supra stipitem. teretiusculum sat conspicuum, offert frondem colla- 
bentem et adspectu fere complanatam, ex qua prolfieationes pauec conformes 
generantur, obovate et obtuse; harum plurime videntur marginales, nonnullis 
vero quoque a disco provenientibus. Stipes evidentior quam in DBindera; forma 
frondis magis obovata, et apices obtusiores. 

Sub mieroscopio a facile observate, he plànte adspeetum prorsus alium 
monstrant.  Dzndera ubicumque obtegitur strato cortieali contiguo filorum verti- 
calum; articulis nimirum terminalibus horum florum et seque magnis et intra 
gelatinam sque adproximatis.  A4mphipleria, contra, a facie visa, quasi eryptis 


rotundatis exsculpta videretur, inter quas prominent cellulee minute strati corti- 


108 J. G. Agardh. 


ealis. Cellule. nimirum. strati subeortiealis sunt. admodum magne, extrorsum 
convexiuseule, media parte (disco) evidentius prominula; hune diseum promi- 
nulum cellule nulle eorticales obtegunt. Supra interstitia vero cellularum inte- 
riorum cellule minute strati cortiealis, quasi interstitiales generantur; his igitur 
cellulis cortiealibus. eellulee. interiores. Amphiplexize. eireumeirea. einetze. adparent. 

Pericarpium in utroque Genere a facie observatum subsimili modo contex- 
tum adpareat; constat nempe filis strati corticalis in fila vertiealia elongata ex- 
crescentibus. Nucleus Dindere plantam Rhodymeniaceam indicat; nucleus Àm- 
phiplexiee affinitatem eum. Chietangieis suadet. Plantas itaque admodum diver- 
sas esse patet, si quoque habitu et nonnullis strueturee eharaeteribus convenire 
viderentur. 

Comparata descriptione Dinderze a. Harvey data, suam plàntam a nostra ejusdem 
nominis diversam fuisse, facilius forsan quis crederet. Ille nimirum sphierosporas in- 
ter fila strati eortiealis immersas, et has sphaerosporas triangule divisas pinxit; ipse 
spheerosporas provenientes inter fila prolongata, supra paginam 1n soros collecta, 
quasi loeulos supra paginam apertos formantia, in quibus singule sphseerosporce 
disposite  obveniant, et has sphswrosporas crueiatim divisas delineavi. Inter 
plantas a Harvey quondam distributas Nove Hollandie Bindera non adfuit; 
suam plantam ex Fremantle habuisse l. c. dixit; meam habui ex Port Phillip; 
in specimine ex Herbario Harveyano, quod comparare mihi licuit, loeum nullum 
natalem  adseriptum fuisse, dicere fas est. Hoc fuit spherosporiferum et eum 
nostra omni respectu conveniens; sphaerosporas vidi eruciatim divisas, et, ubi 
soros juniores comparare lieuit, has simili modo inter fila prolongata dispositas. 
At alüs locis, ubi soros magis effoetos putavi, fila sororum prolongata vix con- 
spielantur; ipsas spherosporas his locis aliter dispositas fuisse, facilius forsan 
quis erederet, qui soros sub primario statu non viderit. | 


Quod attinet plantam  Bindere  ecystocarpiis instructam, nullum specimen 


hujis ex Herbario Harveyano vidi; hinc de hae planta nullum judicium ferre - 


auderem. A structura cystocarpli, quam in sua planta observavit Harvey, no- 
stram Binderam quam maxime differre patet; et hac suadente structura nostrum 
Genus alio loco. systematis .disponendum esse, mihi evidentissimum adparuit. 
Quum vero plante  Harveyansz  sphserosporifere specimen comparare licuerit, 
quod eum nostra congruere vidi; malui structuram assumere in icone Harveyana 
male redditam fuisse, quam duas plantas ita similes obvenire, ut easdem om- 
nino identieas eonsideraverit. Harvey. 


Analecta Algologica. 109 


Aliter forsan euimam judicandum videretur, quum hodie constat Schmitzium 
assumsisse, duas plantas in icone lHarveyana fuisse confusas, quarum una, quie 
in Fig. 1—4 depicta fuit, cum mea in Didr. Alg. Syst. IV p. 41 descripta 
conveniret; alteram, ad quam 'Tabule Harveyane fig. 5— 6 pertinerent, novum 
Genus consütuere censuit, quod (Syst. Uebers. p. 5) nomine Dinderelle desig- 
natum fuit. Utrum ipse structuram observaverit novi Generis, an tantum 1co- 
nibus a Harvey datis niteretur, non liquet. BDinderellam Gelidiaceis pertinere 
statuit. De ejusmodi interpretatione iconis Harveyans opinionem certam pro- 
ferre equidem non auderem, ignotis mihi argumentis, quibus opinionem allatam 
fundare lheuit. 

At dixerit forsan quispiam, re magis obiter perpensa D?nderellam. esse eum 
nostra A4mphiplexia identicam, suadente structura ecystocarpiorum, haud absimili. 
Mihi quoque prima viee structuram Amphiplexie observanti suboluit, me in hac 
planta. invenisse ipsam DBinderellam. ^ Accuratius vero mihi ea comparanti, quz 
ex icone Harveyana deducere liceat, cum 1is quse in nostra vidi, adparuit no- 
stram a planta Harveyana cystocarpus instructa, diversam esse.  Sequentibus 
insisto: In icone Harveyana fg. 5, que» ramum ocystocarpiis instructum refert, 
ipsa forma rami (ambitu lancoidea) eum Bindera convenit, nee cim. Àmphi- 
plexia, eujus rami magis obovati. Ex icone Harveyana f7g. 6, quse sectionem 
cystocarpii una cum parte frondis exhibet, evidentissime adparet structuram strati 
corticalis in ipsa fronde eum JBndera, (cujus stratum cortieale constat filis ver- 
ticalibus) omnino convenire, nec cum Zbmphiplezia (cujus stratum corticale con- 
stat cellulis minutis monostromatieis et his, supra discum cellularum suboorti- 
calium. deficientibus) Quibus quidem addere vellem: Harveyum nulla distine- 
tione facta, nee quoad substantiam (quam gelatinoso-membranaceam dixit, et 
hinc. plantam  chartzte/ arete. adhzrentem) nee quoad formam ramulorum, inter 
plantas sphzerosporiferas et cystocarpis instructas, ne levissimam quidem attu- 
lisse. suspicionem de differentia quadam inter specimina diversis fructibus in- 
structa.  Specimina sua ex eodem loco natali omnia et ab eodem collectore 
lecta provenientia, quoque potius esse identica quam diversa crederes. | Quibus 
quidem omnibus perpensis lubentius crederem plantam, quam formam capsulife- 
ram DBindere Splachnoides consideravit Harvey, ab Amphiplexia revera distinc- 
tam esse. 

8i quis crediderit structuram nuclei, quam ipse i Dindera vidi, et qualem 


eam delimeavit Harvey nimium differre, quam ut assumere liceret eandem plan- 


110 J. G. Agardh. 


iam utroque loeo fuisse deseriptam; hoe negare sane non auderem, si utroque 
loco planta rite preparata et bene reviviscens observata fuerit. Cuicumque au- 
tem Algas exsiccatas determinare aut describere impositum fuerit, ei «ine dubio 
sepe suboluit, Alearum structuram, prout reviviscunt specimina, admodum diver- 
sum  adparere posse. Equidem vidi specimina elegantissima | Floridearum | ita 
preparata, ut ne minimum quidem fragmentum sub microscopio rite expansum 
observare mihi licuerit. — Forsan. conjicere. hieeret. segmentum fructus, a Harveyo 
observatum, non 1ta expansum fuisse, ut structuram rite conelpere licuerit. 
hestat denique de affinitatibus Amphiplexiwe dicere. — Mihi, affinitates Flo- 
ridearum. ex formationis modo et dispositione Gemmidiorum dijudicanti, adparuit 
Amphiplexiam ad. illam seriem. Generum pertinere, quam nomine Desmiosper- 
mearum. designavi. Hee. distineta. dixi (Morph. Florid. p. 245) filis gemmidn- 
feris. dense plerumque  fascieulatis, in artieulis terminalibus (velut in Coryno- 
spermeis) tantum  preegnantibus, in his singula gemmidia ex se generantibus. 
Ordines vero, qui ad illam seriem. pertineant. ( Helminthocladiacee, Chetangiec, 
Gelidiacee, Hypneacee et. Solieriee) differre. dicuntur modo, quo disponuntur 
fascieuli. filorum in nucleum, velut et alis quibusdam fructus charaeteribus. — Si 
eharaeteribus ita datis insistere liceret, facilius. videretur Amphiplexiam — eujus 
fila gemmidufera seeus parietes interiores spatii exeavati proveniunt, et ita sunt 
disposita ut ipsa gemmidia in filis abbreviatis terminalia, centrum versus. loculi 
eonvergentia adpareant — ad Ch:etangieas referendam esse. Dum vero in Chz- 
tanglels cavitatem cystocarpi fere indivisum novimus, cryptz? plures formantur 
in Amphiplexia intra stratum periucleare quasi proprium; et in singulis his 
eryptis  gemmidiorum fila eireumeirea. proveniunt parletalia. Hae majore com- 
positione nuelei Amphiplexia magis eum Solierieis convenire videretur; in Bolie- 
riels vero eryptz formate, circa centralem. quandam partem in orbem sepe dis- 
positze, fasciculos gemmidiorum gerunt extrorsum radiantes. Hine Amphiplexiam 
neque eum uno, nec eum altero typo rite convenire videretur.  Lubentius pro- 
prium typum inter Desmiospermeas formantem conjicerem; ad quem forsan quo- 


?que alia nonnulla. (Jectoctiniwm 2). revocaré opporteret !). 


') Quum de his dispositionis mutationibus hodie scribere non in animo est, hoc loco 
tamen addere placet aliud esse Genus, quod vario respectu cum Amphiplexia convenire vide- 
retur, Polycoeliam puto, s quoque hoe Genus ad longe aliam familiam retuh, et cystocarpiis 
immersis ab Amphiplexia facilius dignoscatur. Si fimgere liceret cellulas magnas ejusdem, 


in media fronde sitas, demum ad fructificationem formandam fieri evolutas, in his partes, 


Analecta Algologiea. LT 


Unieam Speciem novi Generis hodie mihi cognitam habeo: 
1. AurH. HwENOCLADIOIDES J. 4g. mscr. 


Hab. ad oras Nov: Hollandie australes; ex Port Phillip Heads mihi a 
J. Br. Wilson missa. 


Frondes plures subgregarie a parte quadam decumbente proveniunt, ima basi in stipitem 
tenuem attenuatz, sursum sensim expansm in formam obovato-cuneatam obtusam vix tri- 
polhearem longitudine, 2—4 lineas superne latam, in nostris complanatam (utrum przepara- 
tione collapsam, an statu recenti jam planiusculam nescio); prolificationes paucas conformes, 
nunc à margine, nunc a disco provenientes vidi; harum alie inordinats, ali€ suboppositz; 
quin immo cum geminis a margine suboppositis ali€ a disco provenientes quasi verticillatim 
dispositz:e. mihi nunc adparuerunt. Membranam exteriorem rimas minutas sparsas offerre 
dicere placet, utpote his forsan indicaretur frondem recentem fuisse tumidam; segmento vero 
frondis facto, hoc vidi complanatum, strato interiore, filis plurimis constante, vix conspicue 
expanso. Charts» parum adh:ret exsiccata; textura et colore purpureo suadente, adspectu fere 
Hymenocladiam quandam minorem refert. 


CXLIX. Rhabdonia. 


Qui hujus Generis haud pauez desceriptz. fuerunt Species, structura pecu- 
lari frondis, velut spharosporis zonatim divisis congruentes, in evolutionis modo 
et structura Cystocarpiorum nonnullas offerunt modificationes, quie ad Genera nova 
aut saltem àd Suwbgenera distinguenda et Species rite disponendas praebeant cha- 
raeteres haud spernendos; quare de his pauca hoc loco moneam. 

Quod primum nomine Rhabdonie Genus condidit Harvey, id duas species 
tantum complectebatur (. mágrescems et Bh. coccimea). Postea Rh. coccimece 
iconem dedit (Aye. austr. tab. LIV), i qua characteres Generis sat evidenter 
expositi adpareant.  Cystocarpia nimirum, quasi in media fronde intumescentia, 
nucleum continent ad plexum ecentralem filorum interiorum suspensum et filis 


hujus strati vix transmutatis cinctum. — Nucleum pinxit quasi nucleolis pluribus 


loculis Amphiplexie analogas, forsan quispiam crederet, structura comparata reticuli circum- 
ambientis ejusmodi explicationem favente. [Ipsa autem gemmidia in Amphiplexia, qu: in 
filo generante terminalia sunt, singula et nusquam in partes, me observante, subdivisa ob- 
veniunt; in Polycoelia vero gemmidiorum initia subconformia vidi, nimirum obovata, at se- 
rius subdivisa, partibus hoc modo ortis initio conglobatis aut serius (ni fallor) subdistinctis 
— quare, hac evolutionis norma suadente, Genus ad Cocciospermeas retuh. 

Genus Carpococcus, certo quodam respectu (fronde tubulosa complanata et cystocarpio- 
rum forma) quandam cum Amphiplexia offerre congruentiam forsan cuidam videretur. Sed 


et alia est frondis structura, et tota conformatio cystocarpii mihi adparuit diversa. 


119 J. G. Agardh, 


compositum; hos vero nullis filis sterilibus distinctos; nec strati eujusdem eircum- 
nuclearis mentionem fecit. Aliam. Speciem postea icone illustravit (ih. den- 
droides, Phyc. austr. tab. CLIT), usdem characteribus cystocarpiorum ut videtur 
convenientem. — Epierisin. Floridearum | seribens, his speciebus primam sectionem 
Generis finxi, adseripto charactere: "eystocarplis in media fronde nidulantibus, 
eireumeirca prominulis, in ramulo subsingulis Ad hane sectionem Generis 
distinguendam | hodie addere placet: stratum cireumnucleare —- quod in aliis et 
plurimis ad Rhabdoniam relatis speciebus maximopere conspicuum obvenit — 
omnino deficere videtur in Speciebus allatis prim: sectionis Generis. Ipsum 
nucleum in nucleolos subdivisum (filis sterilibus intercedentibus) non vidi. Fila 
gemmidnfera invicem libera et eireumeirca a placenta centrali radiantia adpa- 
rent; singula eximie eclavseformia, paucis articulis constituta, infimis cylindraceis, 
terminali articulo obovato gemmidium emittente. Hae structura nuclei hhab- 
donie dictzte ad Calliblepharem et affina Genera non parum accedere viderentur. 
Preterea / vero eum his conferendum videtur Genus (Zanardinii) Sarconematis, 
in quo nuclei, strato cireumnucleari destituti, offerunt gemmidia cum is Rhab- 
doni proxime convenientia. Frons autem hujus solida dicitur! 

Postea ad Genus hhabdonie nonnulle species relate fuerunt, quie, struc- 
tura frondis convenientes, habitum sat diversum offerre videbantur. Nomine 
Opwuntiopsis sectionem propriam his condidi J£pier. p. 394); Species plures mira 
habitus similitudine. Erythroclonia referunt; cystocarpia vero omnium hucusque 
ignota fuisse, dicere fas est. Mihi demum hodie contigit invenire cystocarpia in 
duabus speciebus, quie vero structuram offerunt diversam; de una harum inferne 
ulterius dicam; de AA. verticillata hoc loco moneam cystoearpia proxime con- 
venire eum iis, quz supra memoravi. ANucleos nempe observavi intra membra- 
nam ]lateraliter | paulisper inflatam, in artieulis frondis superioribus suspensos; 
plaeentam fere centralem, filis paucis strati interioris conniventibus constitutam, 
gemmidnfera fila quoquoversum emittentem; ipsa gemmiudia, pedicellis sat longis 
eylindraceis pauci-artieulatis suffulta, in articulo supremo obovato subsingula. 
Nucleolos invicem  subdistinetos non vidi, nee nucleum strato quodam eireum- 
nueleari eietum, sed fila gemmidiifera a placenta cireumeirca radiantia, libera, 
nucleum quasi non interruptum formantia.  Sparsiora fila, non transmutata, strati 
interioris frondis, nucleum laxius cireumambientia, adsunt. Species hae struc- 


tura nuclei convenientes, nomine Opewuntiopsis, conservatas vellem. 


Analecta Algologica. 118 


Cystocarpia in Specie illa insigni, cui sectionem. Dotryomorphe institui, 
frustra. queesivi; mihi igitur latet, utrum structura eum antecedentibus, an. cum 
sequentibus conveniret. 

In Speciebus numerosis Rhabdonie, supra non memoratis, structuram ad- 
modum diversam observavi. Dignoscantur nimirum hze evolutione nuclei intra 
stratum cireumnucleare proprium, quod conniventibus filis interioribus frondis, et 
horum filorum. transmutatione in congeriem densissimam cellularum. (breviorum 
et quasi forma incerta variantium) oriri videtur. Nodus densissimus, hoec modo 
primitus formatus, facilius ipsum nucleum crederes, in quo fila et cellulie rotun- 
dato-angulate, contentum obscurum foventes, sine ordine conspicuo mixtz vide- 
rentur. Postea vero discernere liceat quasi tres regiones hujus nodi diversas; 
intimam nimirum, sensim in placentam abeuntem, et extimam, quz sub forma 
strati cireumnuclearis diutius permaneat; intermediam denique, sensim in fila: 
zemmidifera, a placenta exerescentia, mutatam. Quo magis hee evolutio pro- 
cedit, invicem. separantur evidentius strata diversa; stratum nimirum primarium 
cireumnucleare sub maturescente fructu quasi magis magisque consumitur et 
contentu orbatum demum fere evanescit; placenta propria limitibus definitis sen- 
sim eireumseribitur, ramis filorum ejusdem extimis alüs in nucleolos, alis ab- 
euntibus in fila sterilia, nucleolos circa placentam radiantes, separantia. In statu 
igitur bene evoluto cystocarpi dignoscere licet placentam. centralem, fihs lon- 
gioribus aut brevioribus contextam, et rite limitatam; sucleum validum, nucleolis 
numerosis circa placentam extrorsum radiantibus constitutum, nec non filis ste- 
riibus, a placenta ad stratum cireumnucleare extensis, nucleolos invicem sepa- 
rantibus, firmatum; et denique stratum proprium. circumnucleare, quod initio 
(in maturescente fructu) totum mnucleum obtegit. Unico tantum loco nucleum 
totum eum carpostomio, canalem conspicuum per strata exteriora frondis ducen- 
tem formante, conjunctum vidi. Fila gemmidüfera, a placenta centrali extror- 
sum radiantia, sunt singula clavato-pyriformia, stipite articulato tenuiore et fere 
cylindraceo suffulta, superne obovata, artieulo terminali aut supremis ab initio 
gzemmidia quasi singula foventibus; postea, saltem 1n nonnullis, gemmidia observavi 
ulterius subdivisa, nune quasi articulata, nune quoque directione radii nucleolo- 
rum. 1n nucleolis junioribus fila eemmidifera apicibus conniventibus quasi muco 
imbuta cohsrent; seris invicem distant magis libera, vix tamen ita invieem 


libera atque seorsim radiantia ut in alus speciebus supra memoratis hhabdonize 


cQ 


Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXVIII H 


114 J. G. Agardh. 


eadem vidi. In fruetu. nimium maturo nunc gemmidia majora, pedicello lon- 
eiore suffulta, singula in suo pedicello terminalia, observare credidi; an hoe a 
spatio. uberiore penderet neseio.  Strueturam nuclei, qualem in hae sectione 
hhabdoniz:e obvenientem. normalem. puto, jamdudum Harvey icone (in Nerei DBo- 
reali americana tab. XXIII) exposuit. Specles duas hae structura insignes, 
unam ad Solieriam. retulit, alteram. ad. Rhabdoniam, utpote gemmidiorum forma- 
tione diversas putaverit. lLéandem structuram non tantum m Jabd. robusta, 
sed etiam in Zbd. ramosissima, quam. sub nomine Chrysymenie ramosissimo 
a Harvey ibidem in Tab. XXX illustratam finxi, me observasse addere lubet. 
Omnibus igitur his Speciebus hhabdoni:: Subgenus proprium instituendum | esse, 
patet; quod nomine CAlanidote. designavi. 

hestat denique species, quae habitu proprio, candelabrum multibrachiatum 
fere. referente, induta, cystocarpia offert fere ad modum Chlanidotes formata, 
nimirum intra stratum cireumnucleare placentam cum suis filis gemmidiiferis 
includentia. Hoc autem stratum cireumnucleare non filis aut cellulis brevioribus 
dense intertextis constat, sed cellulis laxius conjunctis rotundatis, intra quas 
endochromata, corpuseulis coloratis numerosis (4— 8 —12 ejusmodi numeravi) !) 
constituta, nidulantur. He corpuscula mirum in modum sph:erosporas referunt; 
singula certis limitibus invieem distincta, at omnia in media cellula conglobata, 
intra parietem. hyalinum. evidentissimo colore intense coccineo instrueta. [ntra 


hoe stratum cireummucleare vidi fila gemmidiifera in nucleolos plures collecta; 


singula eximie claveformia, articulis infimis (5— 4) cylindraceis, terminali con- 


spieue majore obovato; a placenta nucleolorum fila gemmidiifera, fere invicem 
libera. et subdivergenter radiantia vidi.  Huie subgeneri nomen Lychnonchi ho- 
die assumsi. 


!) Stratum cireumnucleare, ejusmodi cellulis, corpuscula colorata foventibus, contextum 
jamdudum in ala planta observatum fuisse, hoc loco animadvertere placet. Harvey (in 
Phye Austr. sub tab. XIII) de strato quodam, nucleum  Areschowgice australis  cimgente, 
loquitur, cujus in cellulis rotundatis corpuscula quaterna observavit, quse nomine "Pseudo- 
telrasporas? designavit et pinxit. Ipse in Morphologia Florideurum pag. 219—220 de his 
celluhs mentionem feci. Ut de his jam observatum fuit, contentum in nonnullis cellulis strati 
circumnuclearis deficere, ita quoque in JLychnoncho partem strati circumnuclearis cellulis 
corpuscula foventibus contextam vidi, dum in alia parte ejusdem strati hzc corpuscula defi- 
cere observavi. Denique in speciminibus diversis me cystocarpia observasse, in quibus nu- 
cleus adparenter nudus (at intra frondem semi-immersus) nullo strato circumnucleari cinctus 
adparuit; totam igitur hanc conformationem sistere stadium evolutionis transitorium facilius 


conjicerem, 


Analecta Algologica., Ip» 


Quod attinet spharosporas, has in omnibus Speciebus ad Rhabdoniam rela- 
tis, intra stratum  corticale sparsas et zonatim divisas obvenire, assumserunt. 
Ita quoque in plurimis easdem observavi. In specimine vero, mihi ex Tasmania 
allato, quod rachidibus eomplanatis et ramis a submargine provenientibus insigne 
adpareat, observavi ramulos superiores fere nematheciose inerassatos, et sphiero- 
sporas in maculis hoe modo formatis densius sparsas, elongatas et zonatim divi- 
sas. psum stratum eortieale vix aliter his Joecis mutatum vidi, quam cellulis 
novis minoribus inter primarias corticales provenientibus magis mucosum, et 
quasi inflatum, adparuit. Specimen hae structura insigne faeilhius ad novam 
speciem referre ausus sum (JU. compressa); sit vero ut peculiare stadium sisteret 
Rhabdonie | dendroides, cujus formas juniores et seniles invicem admodum di- 
versas obvenire constat; intermedia vero, inter hee stadia evolutionis diversa, 
comparare mihi non licuit. 

Quod attinet naturam et functiones strati ecireumnuclearis, quod in non- 
nullis Rhabdoniis obvenit, m aliis deficit, ad ea referre placet, quse de hoc strato 
in Morphologia Floridearum pluribus locis attuli, et speciatim pag. 175 et 204. 
In Rhabdoniis nonnullis certius observare credidi hoe stratum, initio validum, 
sensim. sub maturescentia 1psius nuclei consumtum fieri, et endochroma cellula- 
rum ejusdem, quod nune at rariore quidem exemplo in interiore fronde eximie 
coloratum adest, evanescere et denique ipsas membranas cellularum aut filorum 
ejusdem dissolutas fieri. Ita functiones ejusdem credere liceret fere easdem esse, 
quie in superioribus plantis perispermio et endospermio tribuuntur, si quoque 
gemmidia cum seminibus non liceat comparare Majorem vim systematicam 
presenti;  aut- defeetui hujus strati tribuere, hodie vix auderem, memor hoc 
stratum in Florideis, que alio respeetu proxime viderentur, in nonnullis adesse, 
in aliis deficere !). 


Specles novas duas sequentibus charaeteribus distinctas putavi: 


huabb. couPRESSA (J. 4g. mscr.) coceimneo-purpurascens, rachidibus frondis ad- 


ultioribus. ex cylindraeeo compressis, ramis a submargime exeuntibus nune 


') In dispositione Floridearum przcursoria, quam dedit Schmitz, Rhabdoniam (typo 
lih. coccinee) una. cum. Erythroclonio et Areschougia ad Solierieas duxit; ad Cystoclonias vero 
Jihabdoniam teneram. (una cum  Catenella et. Meristotheca) ut novi Generis typicam nomine 
Agardhielle vetulit. Nullis allatis characteribus ipse rationes hujus dispositionis mihi hodie 
obscure manent. De analogia quadam inter plantas allatas ipse quoque monui (Jvpier. p. 
278 et 590). 


116 J. G. Agardh. D 


distichis, nune in uno aut altero latere subsecundatis, ramulis ultimis cylin- 

draeeis elongatis et incurvis, apice vix conspicue attenuatis, eystocarpils . . . .; 

sphierosporis in ramulis parum inerassatis et subnematheciosis densius sparsis. 
Hee ad oras "lTasmanie (Miss Lodder!; misit F. de Mueller. 

Species hse adspectu et ramificatione ita Gracilariam compressam refert, ut specimen 
ejusdem, si ad oras Europeas lectum fuerit, fere sine hzsitatione ad speciem allatam Gra- 
cillarisj  retulissem.  Structura autem frondis velut sphsrospore zonatim divise evidentius 
speeiem. Rhabdoniz prodere videntur. Cystocarptis nondum a me observatis, de proxima ejus- 
dem affinitate vix liceat dicere; supra de sph:zrosporis mentionem faciens, conjeci eam for- 
san ad AKA. dendroidem adproximandam esse. 

An hie esset Zh. patens Harv. Phyc. austr. syn. n:0 519 dubitawi. - 


hn. nAcEkwOSA (J. Ag. mscr.) purpurascens, tota eylindracea, eireumceirea ramulis 
plurimis sinpliciuseulis subzeque longis pinnatim dispositis, quasi. racemum 
ambitu ovalem in rachide supereminente formantibus, obsita, ramulis con- 


spieue basi attenuatis, dein subclavatis apice obtuso collabente terminatis. 
Hab. ad oras australes Nove Hollandiz. 


Species mihi videtur sat distincta, ni fallor inter A. mollem et Hh. hamatam inter- 
media, nisó ad  DBotryomorpham eam referre opporteret, si quoque ramentis diverse forme 
instructis, facilius distincta. ^ Rachidem omnino cylidraceam vidi, nulla adparentia articula- 
tionis, Ramuli sine ordine evidente dispositi, attamen intervallis brevissimis ita adproximati 
ut ad dispositionem verticilatam tendentes viderentur. Ramuli medii rachidis semipollicares 
longitudine, superioribus et inferioribus longitudine decrescentibus. Rachis supereminens 
clavata et fere truncato apice nudo instructa videtur, exsiecatione nimirum collabitur velut 
apices ramulorum, ita Rh. mollem referens. Chart: arcte adh:zret. Color purpurascens. 


Ex observationibus supra allatis. deducendum putavi Species. Rhabdonize 
Generis alio modo disponendas esse quam quo in Epierisi easdem disposuerim. 
Puadentibus nimirum diversitatibus, quie in structura et evolutionis modo Cysto- 


earplorum obvenire videntur, easdem sequenti modo dispositas vellem !). 


1:0. Species mucleo subnudo, ad fila strati interioris suspenso, ànstructe, proprio. strato 
circumnucleari destituta. 


I  HnaspowiA II. OvuxrrOrsis ]II. DBornRvowonrua 
1. Rh. nigrescens * 4. Rh. Charoides * 1. Rh. globifera 
9, Rh. coccinea 5. Rh. verticillata 
3. Rh. dendroides. 6. Rh. violacea *. 


!') Species cystocarpiis ignotis, signo * hoc loco a me indicato. 


Analecta Algologica. ILIUTT 


2:0. Species nucleo intra. stratum. cireunnucleare proprium. evoluto. instructa. 

IV. Lxcnuwowcuus V... OnawrboTE 

8. Rh. clavigera. y. Ramwulis sparsioribns | virgatis, utrinque 
attenuatis erecto-patentibus. 
9. Rh. tenuis 
10. Rh. robusta 
TI Rheemollis:* 
19. Hh. Coulteri 


yu. Jiamulis circumcirca. densius provenien- 
tibus racemosis, ex rachide patentibus.. 
19. Hh. racemosa * 
14. Rh. hamata * 


wunp.  Rachidibns plus minus eoidenter com- 
planatis, ramulis subdistiche a margine 
qrovenientibus. 


15. Rh. ramosissima. 


3:0. Species quoad affinitates mihi nimium dubie. 


16. Rh. patens Harv. 
17. Rh. compressa J. Ag. 
18. Rb. Jardim J. Ag. 


CLa. Sareonema Zrknard. 


Novum hoe Genus deseribenti Zanardinio eystocarpia ignota fuerunt. Nee 
mihi, Epferisin scribenti, Genus cognitum fuit nisi deseriptione ab Auctore Ge- 
neris data. Primus, ni fallor, Hewck  (Hedwigia 1986 Hft. V) cystocarpi 
structuram illustravit et Genus ad Solierieas referendum esse docuit, statuens 
illud Solierie proximum esse, at diversum in eo quod Cystocarpia non in ra- 
mulis quàsi propris numerosa colliguntur, nee nuclei einguntur strato cireum- 
nuclear] evidentiore. Mihi hodie lieuit observare cystocarpia, in. descriptionem 
à Hauck datam optime congruentia. In Sarconemate nucleum vidi proxime 
convenientem eum eo, quem supra in subgenere hhabdomiw, descripsi; in BSo- 
lieria. vero nucleus adest cum eo Chlanidotis congruens. Sphzerosporas utriusque 
vidi zonatim divisas.  S«rconema et Solieria à Rhabdoniis differunt fronde soh- 
descente quasi eostata, strato filorum longitudinalium intimo densiore frondem 


totam percurrente; qua structura hec Genera magis ad J£wchewma accedunt. 


118 J. G. Agardh. 


Ut synonyma certa Sarconematis enumerat. Hauck: 

Trematocarpns. furcellatus. IKütz. 

Dicranema Montagne? Grun. 

Plocaria. f'urcellata | Mont. 

Gracilariu furcellata | Zan. 
de quibus infra .Dicran. furcellatum. in — pier. p. 426. conjecturam | proferre 
ausus sum.  hestat decidere anne eadem planta sit, quam sub nomine Solerice 
indice jamdudum — deseripsi.  Sphzerosporas hujus equidem vidi in ramis supe- 
rioribus sparsas et zonatim divisas. hamos vero hujus patentiores vidi quam in 


Sarconemate. furcellato..— Plocaria furcellata Mont. cseteris tenuior mihi adparuit. 


CLI. Eucheuma. 


Est effatum Sonderi (L4/g. Trop. Austr. p. 29) plurimas hujus Generis a 
me distinetas Species tantum esse formas unius ejusdemque Speciei. Nititur, ni 
fallor, hoe judicium oculatissimi Algologi observationibus jamdudum de AJ spe- 
noso factis, quibus sequi crediderit hane unam speciem admodum diversas for- 
mas induere. Ab his vero observationibus nullo modo sequitur, me judice, spe- 
elem. esse variantem; est enim id Eucheumatis speciebus plurimis eharaeteristi- 
eum, ut sub alis evolutionis stadiis sensim sensimque mutentur, et has muta- 
tiones certum in fiem —- ut forsan propagationi inserviant —  perfiecl, mihi 
nullis dubiis vacare videtur. Sub juniore stadio nimirum plurim:e species, alias 
Algarum formas referentes, quudiuscule  obveniunt; adultiores vero ramulis a 
fronde primaria subdissimilibus fiunt ornate; et his adjuvantibus partibus demum 
fructifere à juniore planta admodum diverse videantur. Rem accuratius inqui- 
renti quoque adpareat certam quandam frondis primarie formam singulis spe- 
eiebus charaeteristieam esse, in nonnullis planatam, im aliis compressam, in plu- 
rimis teretiuseulam; ramuli, quibus dein ornantur, in paucissimis ligulas referunt, 
in aliis setas longe aeuminatas, in plurimis papillas conieas. HRamifieatione pri- 
maria pauew fiunt diehotom:, plurimce pinnatz; ramuli, quibus ab initio ornan- 
tur, sunt in nonnullis plures et vertieillatim dispositi; in aliis gemini et oppositi; 
in plurimis singuli alternantes, aut sine ordine conspieuo dispositi dicerentur. 
Mis accedit, ut preter partes «ppendiculares primum. evolutas et quasi normales 
speciel, i longe plurimis proveniant partes accessoriw, papillas aut obtusiuseulas 


aut eonico-aeuminatas referentes, quz ut plurimum densissima, nune totam fron- 


Analecta Algologica. 119 


dem  investientes, primariam | dispositionem | obseurent. Denique ipse rachides 
fiunt vario in diversis modo, adjuvantibus his partibus aecessoris, transmutatie, 
in nonnullis rugosg, in alis jugis longitudinalibus subangulatz. — Iis omnibus 
mutationibus, vario modo in diversis perduetis seniles frondes. admodum diverse 
obveniant; in zonnullis a. primaria. forma. minus mutatze, nisi quod partes appen- 
dieulares obtusiores aut  mamilleformes  obveniant, nunc obsoletiores et forsan 
partim dejeetze, partim persistentes adparenter magis irregulariter. dispositze; im 
aliis quasi agglomeratione partium. in. quibusdam locis, earumque defeetu 1n aliis, 
forma totius frondis fit quasi articulatim. constricta, qualis (in. Taf. LXIV Phy. 
australis) Eucheuma | speciosum. à. Marveyo depicta exstat. Alia species infra 
deseripta. (Jeuceh. jugatim) partes forsan analogas offert, at alio modo dispositas; 
constant, ni fallor, parte imferiore ramorum demum inerassata, oblonga et cir- 
eumceirea' apiculis. prominulis horrida; neseio an hw partes demum delabentes 
atque novo ordine exerescentes, forsan novas plantas generarent. 

Preter has, quas ipsius frondis mutationes dicere liceret, alite. sunt cysto- 
carpiorum forms et situs diversi. In paucis nuclei cystocarpiorum in partibus 
frondis quasi immersi nidulantur; in ita sitis, appendiceulas, ramulum non evo- 
lutum forsan testantes, nunc sparsas, nune in coronam conjunctas, extra frondem 
eminentes observavi. In longe plurimis cystocarpia iu ramulis, aut partibus 
appendicularibus paulo magis evolutis. generari puto; nunc ad basem harum 
inflatam tumescentia, terminantur mucrone terminali; nunc infra apicem pro- 
venientia et dentibus pluribus conicis, sepe minus conspicuis, terminata; nune 
quasi a suprema parte ligulee inermis transmutata, cystocarpia quoque inermia 
adparent, in pedicello brevi terminalia et demum fere globosa; nune adparenter 
sessilia, quasi a ramulo toto formata. —Cystocarpia ita formata nune magnitudine 
parum differunt ab iis aliarum. Floridearum; nune in nonnullis speciebus, quasi 
à ramulo composito formata, valida generantur in apice pedicelli terminalia, ipso 
periearpio globoso et subnodoso circumcirca apieulis minutis persistentibus armato 
(Videas lIconem |Harveyanam (J£. speciosi) supra citatam). Ut sustineantur 
ejusmodi propagationis pártes valide, incrementa frondis supra memorata fieri, 
facilius equidem crederem; et ita diversarum specierum evolutionis stadia, quie 
in Eucheumate evidentiora quam in plurimis ahis Algis obveniant, certum in 
finem fieri, assumere ausus sum. 

Ex ins, que jam attuli, sequi. putarem. Species Eucheumatis invicem revera 


magis differre quam plurimz aliorum. Generum Species; ut vero differentie et 


120 J. G. Agardh. 


charaeteres speeierum pereipiantur, distinguere opportet inter stadia zetatis diversa; 
inter. partes primarias et aecessorias; inter differentias, quz analog: partes in 
diversis speciebus offerunt, et congruentias, quie ex evolutionis stadio consimili 
pendeant. Omnibus Generis Speciebus charaeteristicum fere. dicerem, ut sub 
evolutionis stadi diversis diversas formas induantur; quod, vero perficiantur 
diversis modis in diversis speciebus, id. ad species dignoscendas maximopere con- 
ferre assumsi. 

Quod attinet structuram ipsius nuclej, vix aliam observavi differentiam, 
quam qu: pendeat ex magis persistente strato eireummucleari in plurimis spe- 
clebus, et preeociore ejusdem consumtione in JZwch. chondriformi. In plurimis 
nempe speciebus stratum eireumnucleare constare vidi congerie densissima cellu- 
larum angulatarum; et nucleum (intra hoe stratum) nueleolis numerosis consti- 
tutum, intercedentibus paucis filis a. placenta centrali ad stratum cireumnucleare 
radiantibus; in. Zzwch.. chondriform?, contra, paucas tantum cellulas sparsim peri- 
stentes strati eireumnuclearis, et has magis laxe eoh:erentes, rotundatas et endo- 
chromate im partes rotundatas subdiviso instructas, observavi. Quo modo igitur 
subgenera  Rhabdonie invicem differant, eodem modo differre. videntur. species 
Eucheumatis; at in Eucheumate unieam tantum speciem ab alus hoe respectu 
diversam vidi, et hujus strueturam minus conspicuam quam im Zychnoncho. 
Proetermissis partibus paucis adhue persistentibus strati cireumnuclearis nucleus 
in &. chondriformi cellulis. majoribus strati intermedii frondis, directione tan- 
gentis elongatis, einetus facile. videretur. 

Ex 1s, que supra attuli de diversitate specierum sub diversis evolutionis 
stadils, sequi putarem in Eucheumate diffiillimum esse species diversas certis 
characteribus cireumseribere; velut, unico evolutionis stadio tantum cognito, vlx 
eoneludere. licere, quomodo sub alüs eadem species mutata obveniat. Hine de 
Speciebus  Eucheumatis certius judieare vix  lieeat, nisi, magis completa serie 
speeiminum comparata, transitus sequi liceat, quibus singule species ab uno im 
alterum stadium | abeant; et his cognitis mutationum normis diversis, demum 
eoncludere fas est quomodo disponantur species, servatis affinitatis vinculis, qui- 
bus invicem nectuntur. Ejusmodi vero series spéciminum rarius in. collectionibus 
adsunt; et quum de Algis agitur, quie tantum in maribus ealidioribus degunt, 
quoque difficilius colliguntur. Hine sequitur notitias de ejusmodi speciebus non 
nisi lente et pedetentim collectas fieri; et his insistens rationibus, operze pretium 
mihi visum est ea hodie referre, qui ad Species Eucheumatis cognoscendas 


Analecta Algologica. 121 


conducere putavi Ex formis mihi hodie notis nonnulli quoque sunt, quie ad 
alia Genera relat:e fuerunt; que autem potius Eucheumatis species mihi adpa- 
ruerunt. 

Quze si ita sint, jam hodie afferendum putavi quee de simgulis speciebus didiei 
sub tempore post editum Epierisin preterlapso. Quod attinet dispositionem spe- 
eierum, hane differentiis in. evolutione eystocarpiorum obvenientibus innitendam 
esse, forsan assumere opporteret; dum vero in haud paucis speciebus cystocarpia 
nondum a me observata fuisse doleam, alio dispositionis principio hoc loco insi- 


stere, preferendum credidi. 


Sequentes igitur Species Eucheumatis hodie mihi plus minus cognitas habeo: 


Il Fronde cylindracea, ramis ramulisque quoquoversum egredientibus plus minus decompo- 
sita, sub evolutionis stadiis diversis amt parum mutata, aut papillis vario modo 
im diversis speciebus obsita. c 

* Fronde adultiore aut. nuda (papillis fere mullis instructa), aut papillis minoribus. sine 
ordine evidente egredientibus superne quasé verrucosa, inferne magis conspicue 
armata. 


1. EucH. NuDpUM J. Ag. Sp. et Epir. p. 599. 
Hab. in Oceano paeifieo superiore ad Californiam et Insulas Sandvicenses. 


Hueusque fere tantum hujus fragmenta habui, Gracilariam compressam sat smulantia. 
COystocarpia verrucas obovatas sessiles referentia, extra frondem prominula, quoad structuram 
cum iis aliarum specierum convenientia; nimirum stratum circumnucleare sat conspicuum; a 
placenta elevata centrali ad hoc exeunt fila sterilia fasciculata pauca, nucleolos numerosos 
invicem separantia; fila gemmidifera fasciculata clavata, articulis infimis cylindraceis, in 
articulo terminali obovato gemmidium conforme foventia. Alia ex fragmentis mihi obviis 


membranaceo-carnosa, alia cartilaginea, ad eandem speciem, ni fallor, referenda. 


2. Eucnu. gongmpuw (Harv.) J. Ag. Epicr. p. 600. 
Ad insulam Francie! 


Postquam 1l. c. de hae specie mentionem feci, nulla habui specimina, qu: certius ad 
hane referre auderem. In parte superiore rami teretiusculi rugulosi adparent; in inferioribus 
partibus sat incrassatis papille: proveniunt conies, longitudine diametrum rami vix :quantes, 
quantum videre licuit nullo certo ordine dispositz. 

Prseter specimen originale, a Harveyo ipso datum, alia habui specimina, quorum partes 
superiores nonnulle cum Harveyana congruere viderentur, aliis et plurimis evidenter ramulis 
aut papilhs conicis, rachidis crassitiem sua longitudine vix squantibus, in verticillos con- 
junctis, armatis. quidem credere propensus sum utramque formam ad eandem speciem per- 
tinere, et hanc papillarum dispositione cum speciebus proxime sequentibus congruentem, ea- 
rum vero forma conica crassiore et breviore esse diversam. 


Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXVIII, 16 


IE 
(2 
5: 


Z J. G. Agardh. 


** Ramis frondis junioris quoguoversum. armatis, nempe spinularum. verticillis subregulari- 
bus instructis; adultiorum rachidibus mune sparsim. denudatis, mune papillis va- 
rio modo im diversis speciebus. deformatis. 


3. Eucn. sPiNOosUM ((L.) J. Ag. Epicr. p. 601. 


In Oceano Indico; ad littora calidiora Nove llollandiw tropic. 


De hae specie jamdudum innotuit eam sub diversis evolutionis stadiis offerre adspectum 
admodum diversum. Equidem specimina vidi juniora, quorum rami papillis eonicis 3—5 
verticilatis sat regulariter obsiti fuerunt; alia habui rachidibus inferne sub-complamatis, 
quorum rami superne tantum verticillos regulares offerre videbantur, inferne aliis papillis 
obsoletis, aliis decompositis, admodum diversa adparuerunt; in his papille obtusiores et tota 
planta magis carnosa obvenit; fructiferam denique papillis supra-decompositis certis locis 
aggregatis differre constat. Totam plantam in gelatinam facilius converti conjicerem. Quia 
frondes, in foris littoralibus Orientis venales exhibentur, specimina in Herbariis, ex his locis 
forsan relata, characteres Speciei parum conspicuos ut plurimum offerunt. [con Turneri 


tab. I8 pro suo tempore egregia. 


4. Eucnu. IsrroRgME (C. Ag.) J. Ag. BEpicr. p. 600. . Alg. exs. Am. Dor. sub 


p»:0 12! 
Ad Floridam et insulas Indi; occidentalis. 


Hae species et icone Harveyana et speciminibus a Farlow Andersson et Laton distri 
butis ita hodie cognita videtur, ut vix alicui in mentem veniat eam cum vicinis speciebus 
conjungere. Cystocarpia in papilla conico-subulata laterahter intumescentia, quasi spinula 
unica oblique posita et elongata superata videntur; quo charactere hanc a proximis diversam 


putarem. 


5. Eucn. syucATUM (J. Ag. mscr.) fronde tereti verticillatim aut demum ad- 
parenter vage ramosa, ramis junioribus cylindraceis superne sub-corymbosis 
quoquoversum papillosis, papillis primarns verticillatis conico-subulatis; ra- 
mis adultioribus papillis aceessorlis conformibus, quasi a jugis in rachide 
evolutis provenientibus, cireumcirea setosis; ramorum partibus infimis de- 
mum incrassatis, circumcirca densissime papillosis, elavas eireumeirca spinis 
armatas referentibus, cystocarpils 

Hab. in Oceano Indico ad imsulam Mauritii. 


Specimina hujus, sub nomine Euch. spinosi mihi missa, initio Jvwch. serre formam ad- 
ultiorem sistere putavi. Hodie speciem spinis appendicularibus initio verticillatis distinctam 
conjicio. Rachides adultiores teretiuscule in partibus inferioribus quasi jugis longitudinaliter 
decurrentibus aucts adparent, et novis papillis setzeformibus ab his adparenter provenientibus, 
primarii vertieilh fere obliterantur, fronde quasi irregulariter setis elongatis horrida. In 
parte inferiore ramorum, dein set:| densissim:e in elandulas breviores et magis conicas trans- 
mutari conjicio (suadente specimine diverso); et ejusmodi partes ramorum demum sistere 


. ) €) 
Analecta Algologica, 123 


quasi organa propria, clavas armatas referentia, a quibus demum novas partes frondium 
excrescere susplearer. li»e organa partibus frondis in Zwch. specioso descriptis potissimum 
analoga credidi. 

Quoad formam papillarum hsec species tum sunilitudinem offert cum Euch. serra, tum 
cum specie a Kützieg sub nomine Gratelowpie opposite: depicta (Tab. PAycol. Vol. XVII. 
tab. 51). 


IH. Fronde ex tereti compressa. aut. omnino complanata, dichotoma aut pinnatim. subdivisa, 
segmentis pinnisque distiche exeuntibus, sub evolutionis stadiis diversis «wt parum 
mutata, aut papillis vario modo in diversis Speciebus obsita. 


*** Fronde ex tercti-compressa. angusta ct. lineari a. margine distiche pinnata, pinnis (pri- 
maris) spinuleformibus ut conicis. subregulariter geminis in rachide oppositis 
(nec alternis aut sine ordine conspicuo exeuntibus). 


6. EucH. SERRA (J. Ag.) Epicr. p. 601. 
In Oceano Indico. 

In Epicrisi sub nomine dato tum nostram primariam plantam, tum speciem ab Are 
schougio sub nomine Euch. nodulosi descriptam conjunxi, suadente loco natali forsan parum 
diverso. Hodie vero ex Mauritio plures species cognit:s sunt; et duas formas piunatas, dis- 
positione pinnularum opposita convenientes, alio respectu paulisper diversas habui, quarum 
unam sterilem tenuiorem et magis corneam (Jruch. serra, J. Ag.); alteram crassiorem et exsicca- 
tione corrugatam cystocarpiis in pinnulis brevioribus immmersis, papillis conico-apiculatis in- 
siructam; hane sub nomine XEwch. nodulosi accepi. An igitur dus species diverse in his 


laterent, dubitavi. 


Fronde ex tereti compressa. angusta et. lineari, a margine distiche pinnata, pinnis pri- 
mariis spimuleformibus aut conicis, singulis, aut. allernantibus distantionibus et 
sinpliciusculis, aut in parte superiore rami ramulive densioribus, munc fere 
corymbosis. 

7. Evcn. AcANTHOCLADUM (Haro. Ner. Bor. Am. tab. 25) J. Ag. Epicr. p. 600. 

Hab. ad oras Floride. 
Me mhil hodie addere posse ad ea, qu: l. c. dixi, doleo. Nostra Specimina sterilia 


cum icone Harveyana optime conveniunt. (Quam nomine ZHypmec acanthoclade speciem enu- 


meravit Crouan, hanc plantam esse ab Eucheumatis specie,diversam, monere placet. 


8. Eucn. GreLipiuw (J. Ag. Symb. et) Epicr. p. 602. 
Hab. im mari Indic occidentalis (ad Insulam Guadeloupe et ad. Floridam). 
Neque hane speciem fertilem me vidisse, doleo.  RKachides, vix lineam latitudine super- 
antes, sunt crassiuscule corneo-cartilagines, 4mferme spinuhs simpliciusculis, alterne proveni- 
entibus a marginibus incrassatis, instructwe, swper«e ramorum ramulorumque iterata divisione 
subeorymbosz, ramellis ultimis conicis, lineam. dimidiam longitudine vix superantibus. Sua- 
dente specimine, mihi a Cel. Mazé dato, hse species in Ag. Gadeloup. p. 164. sub nomine 
Mychodec polyacanthe Cr. obvenit, sub quo nomine hane dein in G. Murray. Cat. of. West 


Ind. Eegion. p. 14 enumeratam fuisse videtur. 


124 ; J. G. Agardh. 


Aliam speciem, locis mox dietis sub nomine Mc. Gwadeloupensis memoratam, ad Euch. 
Gelidium proxime accedere, facilius credidissem, at rachides hujus sparsim dilatat: et quasi 
flexuosis; et marginales pinnule (quoque inferiores) sunt fere constanter decompositz. In 
speeimine, quod examinare licuit, structuram LEucheumatis et sphsrosporas zonatim divisas, 
inter fila elongata strati corticalis evoluta, observavi. 

In specimine denique, quod his omnibus proximum. videtur, rachides adultiores armatas 
vidi papillis (non tantum a margine) quoque a disco medio emergentibus; a qua observatione 
concludere vellem has formas ad Genus Eucheumatis jure relatas fuisse. Inter papillas a 
disco provenientes unam aut alteram vidi apice subpeltatim dilatatam, ipso vertice depres- 
sam et calvam, margine pelt: serie spinellarum cincto.  Cystocarpia in ejusmodi corpusculis 
cenerari, lubentius assumerem; at sectione facta nucleum nullum, sed vacuum internum ob- 
servavi. Specimen dictum ex Florida mihi missum. 


Fronde evidentius complanata. (rachidibus junioribus planis, adultioribus nune incras- 
satis) dichotoma aut pinnatim. decomposita, segmentis pinnisque primariis a mar- 
gine. distiche. exeuntibus, sine ordine conspicuo vagis aut. alterne provenientibus ; 
adultioribus obsitis nunc ligulis subconformibus et inermibus, nunc setis aut pa- 
pillis magis conicis, a margine aut a disco pullulantibus. 


9. Evcnr. ScugaMwMri (Crouam in Mazé et Schr. Alg. Guad. p. 163) fronde 
membranaceo-subeartilaginea plana distiche dichotoma, segmentis sublineari- 
bus et incqualiter vage subpalmatim dilatatis, et a margine crenato-dentatis, 
dentibus brevibus et segmentis longioribus sine ordine conspicuo mixtis, 
eystocarpiis supra paginam parum emersis uno aut altero apieulo munitis, 


diseo paginarum czeterum subnudo. 
Hab. ad insulas Indi:w occidentalis. 


Hoe, quam tum nomine Jfychodee Schramm Crn. à Mazé mihi benevole missam, tum 
sine. nomine ex [ns, S:e Crucis habui, sub nomine allato et in A/g. Gwadel. et in. Murray 
Alg. West Ind. legion p. 14. milhtat. Mihi vix dubitandum videtur eam speciem Eucheu- 
matis sat distinctam constituere. lrondem vidi omnino planam, juniorem membranaceam, 
adultiorem subeartilagineam, ramificatione fere dichotoma et segmentis lmearibus ab initio 
instructam; at segmenta angusta sat irregulariter sparsim dilatata fiunt, qualia sepe in 
frondibus palmatim divisis Algarum obvenire, constat; et segmenta, quas nunc sunt ultra 
pollicearia, et dentes minores sine ordine conspicuo a margine mixti exeunt; dentibus nunc 
magis acuminatis, nunc magis crenulas :smulantibus — Structura Eucheumatis mihi adparuit, 
sí quoque fila strati interioris sparsim inter cellulas strati intermedii quasi introducta ob- 
veniant.  Cystocarpia supra paginam planam paulisper prominula, et uno aut altero apiculo 
conico instructa, (apieulis vix proprie in coronulam conjunctis); intra stratum circumnucleare 
nucleum, nucleolis compositum foventia observavi. Ipsa placenta subglobosa, celluhs angu- 
latis contexta.  Nucleolos filis fasciculatis constitutos, nondum vero omnino maturos obser- 
vavi. Speciem admodum distinctam puto, at forsan rarius obvenientem, ut ex verbis Crou- 
ani forsan concludere liceret. 


Analecta Algologica. 125 


10. Evcn. EecnmmwocAnPUM (resch.) J. Ag. Epicr. p. 602 froonde crassiuscula 
earnosa plana, subdichotoma aut a margine pinnatim. decomposita, rachi- 
dibus primarüs nune subeuneato-dilatatis et adparenter dichotomis, nunc 
(adultioribus) linearibus, pinnis a margine distichis sub. vage exeuntibus, 
longioribus minoribusque spinzformibus interjectis;  pinnulis. complanatis 
supra paginam  cystocarpla subemersa, quasi eoronula apiculorum | munita 
gerentibus. 

Hab. ad oras ealidiores. Americzs; specimina tum ex Pernambuco, tum 

ex Florida, a. D:na. Curtiss missa. habui. 
8i rite auguror hee species sub juniore :tate ab adultiore sat diversa obvenit. Junior 
magis gelatinosa, quasi folis 2—3 pollicaribus dichotomo-subpalmatis, charts arctissime ad- 


hzrentibus constituta; segmenta infra dichotomias cuneato-dilatata, deim sublineari-lanceolata, 


2—3 lineas lata, a margine jam apiculis minutis immstructa. Prout segmenta aut breviora 


permanent, — et a basi cuneatim dilatata fiunt superne segmentis numerosis subpalmatim 
divisa, — aut magis elongantur im rachides sublineares et pinnatim divisas, — planta ad- 


ultior alium offert adspectum: frons enim nunc adparet evidentius pinnatim decomposita 
(qualem in Speciebus Algarum speciem descripsi), nunc magis palmatifida, segmentis ultimis 
longiusculis et forsan magis incrassatis (qualem specimina ex Florida mihi obtulerunt). In 


utraque forma cystocarpia observavi, ' 


11. EvcnH. cHoNpRIFORME J. 4g. bidr. Alg. Syst. IV p. 96. 
In Oceano Indico ad insulam Mauritii. 


Habitus est Chondri cujusdam, fronde compresso-plana subeanaliculata crassa, a margine 
hgulis conformibus sine conspicuo ordine prolifieantibus quasi distiche pinnata; demum quo- 
que a disco prolifera. In his ligulis a disco emergentibus cystocarpia evoluta vidi, nimi- 
rum in stipite nunc brevissimo terminalia, subglobosa aut paulisper oblonga, nunc plura 
adproximata, inermia. Pericarpium externum crassum; stratum vero circumnucleare parum 
conspicuum vidi; ut putarem, jam consumtum et quale id supra describere conatus sum. 
Ipsam placentam cellulis angulatis contextam; nucleum, nucleolis compositum, et fila gemmi- 
dufera articulato-clavata — qualia lLucheumati characteristica videntur — in hac specie 
agnoscere putavi. 


12, HEucnH. eELATINE (Esp. Fue. taa. 101). J. Ag. Epicr. p. 602. 


Ad ea, qui l. c. antea attuli, nihil addere hodie potuerim. Frons videtur partim pro- 
strata et canalieulata, a marginibus convergentibus prolifera et denique a disco papillis 
conicis obtusiusculis densissime obsita. Cseterum antecedenti proximam conjicio. Fructus 
vero nullos vidi. Synonyma, quis l. c. huie adscribere ausus sum, mihi dubia esse, animad- 
vertere placet, quum facile assumere liceat plures species — quoque diversarum Generum, 
sub juniore stadio evolutionis sat consimiles obvenire posse. Icon Esperi, quamquam rudis, 
characteres Speciei sat bene indicat. 


126 J. G. Agardh. 


13. Evcnm. srEcrosuw (Sond.) J. Ag. Epiécr. p. 0603. 
Hab. ad oras austro-occidentales Nove Hollandi:e. 


Animadvertere placet plantam juniorem hujus sat diversam videri ab ea, quam (sub 
wtate magis provecta mutatam) eximia icone illustravit Harvey.  Rachides nimirum jam ad- 
modum crasse sunt lineares, distiche pinnatim decomposit:,, ad bases pinnarum paulisper 
attenuat:s, ramellhis à margine exeuntibus, multo tenuioribus, densius alterne pinnulatis; pin- 
nul: fere setiformes, a basi paulisper latiore longe acuminats. Sub adultiore stadio planta 
dein fit rugis papillisque supra paginas rachidis imerassatz: prominulis inequalis, et setis 
quoquoversum prominulis horrida; demum setis rugisque in aliis rachidis locis densioribus, 
in aliüs peucioribus aut evanescentibus, ipse rachides fiunt inwqualiter contracts et dilatatz, 
et stricturis partes incrassatas separantibus quasi monilhiformiter subdivisse. — Articuli, si ita 
partes nominare liceat, sunt breviores aut longiores, fere oblongi, nunc minus conspicue in- 


dicati, nunc evidentiores. 


Obs. Species olim sub nomine Ge/idii aculeati a Hering descripta, habitu cum Spe- 
ciebus  Eucheumatis sat conveniens, fructibus vero ignotis, ad calcem Lucheumatis in Spec. 
Algarum ut species inquirenda enumerata fuit. Eam a nemine postea descriptam fuisse, 
scio, Nec hodie specimina capsulifera observare mihi contigit. Sphzrosporas vidi in rugis, 
in viemia aculeorum evolutis, inter cellulas corticales paulisper prolongatas nidulantes; et 
has non modo Eucheumatis zonatim divisas, sed ut mihi adparuit cruciatim 4-partitas. Hine 
speciem. nullo modo ad Eucheumata referendam esse patet.  Suadente structura et habitu, 
quie sat bene cum Corallopsi Durvillei congruere videretur, speciem hodie ad Corallopsides 


referendam putarem. 


CLIV.  Lejolisia Dorn. 


- 
* 


Quamquam hujus Generis species mediterranea eximia descriptione jamdu- 


dum cognita sit, tamen Algologis placeat aliam. cognoscere speciem, cresceendi 


modo et habitualibus notis sat diversam, quc ad Genus merito celebratum, ul- 
terius. illustrandum sua conferat. — Est quidem hzeo sterilis antea. descripta, ho- 


die quoad partes fructificationis mihi cognita: 


LuJor. xaGAGROPILA (Callithamnion cgagropilum) J.. Ag. Epicr. p. 11. (Tab. 
Nosir. II fig. 1—8); 
Hab. ad Novam Hollandiam australem. 


Circa. partem plants cujusdam superioris ccspites efficit densissimos, diametro fere se- 
mipollicares, ita densos et intricatos ut singula fila frondium integra vix invicem separare 
liceat. Fila tamen circumcirca radiantia videntur, inferne simplieiuscula, euperne ramosa, 
intra csspitem quasi fastigiata.  ltami subvage exeuntes, erecto-patentes aut arcuatim flexi, 
nune sparsim secundati, a basi sursum parum attenuati, per totam longitudinem articulati. 
Articuli ad. genicula sub-contracti, diametro fere triplo-longiores, endochromate in media 


Analecta Algologica. : 127 


parte quasi dilutius colorato variegati. Ramul  spherosporiferi in rachide supereminente 
sepe oppositi; sphsrosporis in pedicello tenuiore, unico articulo constituto, terminalibus, 
triangule divisis. | Ramulos laterales alternos apice Keramidium terminale gerentes, in 
filis diversis provenire puto (vix de hac re certius statuere auderem, quum in eodem c:espite 
fila fructifera utriusque generis dense mixta obveniant).  Cystocarpia matura habent formam 
et structuram Keramidii; sunt nimirum globoso-ovata, in pedicello, unico aut duobus arti- 
culis constante, terminalia, pericarpio evidentissimo celluloso tecta, carpostomio terminal 
nunc fere 2—3 lobo. Pericarpio longitudinaliter secto apparent cellule ejusdem! numeros, 
series monostromaticas, a basi carpostomium versus adscendentes, formantes Intra hoc peri- 
carpium placenta basalis adest, a qua tum fila articulata, subdichotome ramosa, carposto- 
mium versus adscendunt, tum gemmidia in ramis filorum inferioribus terminalia, obovata, 
proveniunt numerosa, quasi in fasciculum basalem collecta, inferiorem dimidiam partem Ke- 
ramidii occupantia. Supra nucleum ita compositum eminent fila, qu:e ad emissionem gemmi- 
diorum carpostomium versus conducentia putarem.  Adposita nimirum guttula acidi muriatici 
fila interiora nimium expansa credidi, cellulis pericarpii non pari passu insequentibus. [Hinc 
pericarpium a latere inferne ruptum in pluribus fructibus vidi. Gemmidia emissa obovato- 
ovalia observavi. 

Hzc que ad speciem cognoscendam sufficiant, primum adnotare placuit; sequentia vero 
ulterius addere opportet. Fila primaria sunt revera decumbentia et scutellis radicalibus 
initio margine subcrenulatis, demum spongiosis — ab inferiore articuli parte emissis — ra- 
dicantia; filis secundariis erectiusculis infra superiorem apicem articulorum emissis, i cize- 
spitem densum conjunctis. Articuli ubique nudi (nec corticati) membrana crassiuscula con- 
stituti, intra quam prsecipue in cellulis filorum decumbentium quasi membranulas interiores 
pellueidas plures dignoscere licet; sunt hi articuli inferiores diametro sspe 4-plo longiores; 
superiores triplo-duplo diametro longiores.  Sphsrosporas duplici membranula cinctas obser- 
vare credidi. Antheridia detegere frustra molitus sum.  Sphzrosporas et cystocarpia in 
diversis individuis observare credidi, at in cxspite denso utraque individua mixta obvenire, 
dixisse placet. 

Cystocarpia ah articulo terminali ramuli lateralis orta vidi, et ita adhuc juvenilia ob- 
servavi, ut ab articulo sterih forma exteriore vix dignoscantur. Sub hoc stadio articulus, 
membrana pellucida cinctus, interne subdivisus in partes conspicuas 4, quarum superior et 
inferior, transversalter oblongs, apices articuli oecupant, geminis secus longitudinem articuli 
extensis, mediam partem articuli oeccupantibus Harum divisione cellule pericarpii omnes 
formantur. In ipsa membrana articuli pellucida mox dignoscere licet membranulam | pro- 
priam exteriorem, partes ortas ubicumque cingentem. n singulis partibus mox quoque 
dignoscere licet membranulas singulis proprias, endochroma oblongum includentes; et hoc 
antea quam partes orte in fila aut cellulas pericarpium formantes excrescere inceperunt. 
Pericarpium igitur nullo modo oritur filis coalescentibus involucri cujusdam, sed intra mem- 
branam  persistentem cellule generantis totum  Keramidium evidentissime formatum vidi. 
Partes 4, primitus ortz, quisque suo modo dividuntur; terminalem partem secus longitudi- 
nem facta divisione, cellulas pericarpii terminales duplici serie dispositas, carpostomium for- 
mantes, generare, observare credidi. Cellulas medias secus longitudinem extensas, longitu- 
dinah divisione primum in longitudinales cellulas 4 abeunt, quarum singule transversali 
divisione, cellulas pericarpii medias primarias generant (Tab. II fig. 4 c ad *). Utrum 
repetita ejusmodi divisione dein nov: cellule oriantur an aliis directionibus subdivise, pro 


certo statuere non auderem. in evoluto pericarpio geminas seres transversales distinguere 


e 


191 : J. G. Agardh. 


putavi, quas consimili evolutione partis infime transversaliter positz forsan adscribere liceat, 
Celluli& hoc modo formats efficiunt cellulas pericarpii, quie fila involucri cujusdam omnino 
referre videntur, longitudinali facta cystocarpii sectione, aut pariete pericarpii a latere ob- 
servato. 

Cellulas 4, intra terminalem cellulam fructiferam primitus ortas ad pericarpium forman- 
dum omnes conferre, convictus sum. Quot fila, aut series cellularum, intra pericarpii mem- 
branam ex his formantur, a basi ad carpostomium adscendentia, dicere non audeam; sed 
numeranti mihi cellularum series in pericarpio post emissionem gemmidiorum magis trans- 
lucente, verisimile adparuit easdem esse octo, directione paulisper spirali adscendentes. 

Pilum oblique terminale, quod in JL. mediterranea observavit Dornet, et quod postea 
ad theoriam ab hodiernis receptam, stabihendum celebratum fuit. frustra in nostra qusesivi, 
quamquam numerosa observavi cystocarpia sub statu primario a me descipto, et organa co- 
ram bhabu) ejusmodi observationibus eximie apta. Frustra vero quoque in nostris quisivi 
antheridia, quz 1n sua planta una cum Cystocarpiis obvenire vidit Dornet. 

De origine ipsius nuclei, me judice difficilius statuitur. Forsan credere liceret cellulam 
quandam  basalem separatam fuisse a cellula ista, quam transversalem partem infimam cel- 
lulw: eenerantis constituere dixi; at ejusmodi divisionis indicia frustrà quaesivi; utcumque sit 
in cystocarpio paulo magis provecto certe conspiciatur cellula quzdam basalis rotundata, 
cellulis ipsius pericarpi major, quam centralem observare credidi. Assumere ausus sum 
hane intra pericarpium oriri, transmutatione aut evolutione cellulz proxime inferloris, cysto- 
carpium  sustinentis. Inter cellulam nimirum hane sustinentem, et cellulam basalem nuclei 
observavi porum, qualem inter cellulas subdivisione ortas, sspius obvenire, constat. 

De structura nuclei adultioris quoque dubia qu:edem adesse confiteor.  Przter sporas 
obovatas, a placenta basali radiantes, filorum adparatum observavi, quem in nonnullis sat 
conspicuum, in alus fere deficientem credidi. Ubi adposita guttula acidi muriatiei periear- 
pium quasi vi externa ruptum et totum fasciculum gemmidiorum expulsum vidi, gemmidia 
nondum matura in filis articulatis brevioribus terminali observavi. Nune vero quoque alia 
filatenuiora a fasciculo basali provenientia et carpostomium versus continuata adesse putavi. 
In alis vero cystocarpiis h:ec fila frustra qussivi. An credere liceret earum prsesentiam 
aut defetum a gradu maturescentie pendere? 

Quod attimet affinitatem Generis, illam opinionem retinendam esse censeo, quam in prima 
deseriptione Generis jam  enuntiavit Dornet. Structura frondis et nuclei Wrangeli: proxi- 
mum Genus putarem; presentia perlcarpii a cseteris Wrangeliaceis abludens. Si quis a prze- 
sentia pericarpii et forma ejusdem affinitatem quandam cum JBonnemaisonia conjicere vellet, 
monere placet cystocarpia Donnemaisonie quasi transmutatione ramuli provenire; juvenilia 
componuntur cellulis plurimis in corpusculum fere obovatum conniventibus. 

Inter specimina Algarum mihi a Grunow ante aliquot annos missa, adfuit qusdam ab 
eo sequenti modo inscripta: ? Lejolisia mediterranea var:? australis Grunow. | Caulinie ant- 
arctic:e insidens, Gleneleg Nov. Holl. austral. (Callithamnion sgagropila J. Ag.??).? Mihi 
hane examinanti specimina sterilia adparuerunt et ommino decolorata, quare nullum omnino 
judicium de hae planta ferre auderem. Nec ex his speciminibus dijudicare auderem, an ad 
Lejolisiam jure referantur. 


Analecta Algologica. 129 


XVI. Rhodomelez. 


Qualem Familiam  Rhodomelearum, characteribus distinctam et limitibus 
eireumseriptam, in Speciebus Algarum exposul, talem — exclusa tantum AMar- 
tensia — adhue retinendam esse, censeo. Qui olim mihi videbantur characteres 
familie: frondes polysiphonee; forma et structura. cystocarpit; mucleus. consti- 
tutus filis gemmidiiferis invicem. liberis, a placenta basali radiantibus, im arti- 
culo terminali clavato gemmidia pyriformia | foventibus; spherospore, denique, 
im cellulis pericentralibus evolute, certo ordine seriate; ndem hodie familiam 
sat ab alus omnibus distinetam indicare mihi adparent. Quod autem ex his 
characteribus, qui in plurimis eximie conspicui et constantes permanent, singuli 
nune obsoletiores obveniunt aut personati, nune diverso modo perducti, id revera 
in plurimis familiüs plantarum quoque obtinet. Valet preterea de hhodomeleis 
quod statuerunt de multis aliis, quas naturales familias agnoscere non dubita- 
runt, ut series Generum quasi in diversas direetiones abeant, quarum alic prin- 
eipales Genera magis typica complectuntur, ali: paulisper abludentes, typos ver- 
sus alios quasi tendeutes- considerantur. Mihi vero totam seriem Generum com- 
paranti, et qualiter invieem aretius cohszreant perpendenti, vix dubium adparuit, 
omnia ita revera esse, affinia, ut singula vix, nisl lesa natura, disjungantur. 
Quis quidem hodie dixisse placet, quum nonnullos vidi, qui opinionem omnino 
contrariam se fovere contendunt !). 

Eo tempore quo Volumen Specierum Algarum, quod Rhodomeleas com- 
prehenderet, conseribere periculum feci, permultas species, quoad organa fructus 
mihi non ita cognitas fuisse, ut de earum affinitate certius judicare licuerit; 
lubenter concedam. Ex iis, qu: postea didiej, nonnulla hoe loco exponere 
conabor. 

Preter istos characteres Cystocarpii, quibus omnes Rhodomeleas congruere 
putavi, vix alios novi, quos certis Generibus privos existimarem. Forma ipsa 
Keramidii, quie in plurimis videtur ovata, in nonnullis fere globosa fit, in. aliis 
contra urceolata, quin immo aliquando ore in collum drodueto ampullacea evadit. 


Periearpium nunc tenue et fere monostromaticum, nune pluribus cellularum se- 


!) In scripto suo, de origine Thalli i» Pollexfeniis (Bof. Zeit. 1881 p. 164) monuit 
Falkenberg, multas species et Genera, qu» Rhodomeleis adnumerari passi sunt, ad alias 
familias removendas esse. 

Lunds Univ. Ársskrift Tom. XXVIII, . 1v 


130 J. G. Agardh. 


riebus quasi cortice obductum. — Nucleum in longe plurimis constare vidi fasci- 
eulo sinplieiore gemmidiorum pyriformium, suis pedicellis simpliciusculis ad. pla- 
centarem adparatum  basalem  adfixis. In nonnullis vero observavi adparatum 
plaeentarem, filis elongatis ramosis et decompositis constitutum, superiorem par- 
tem  Keramidi attingentem, sursum et extrorsum ramellis gemmidiiferis obsi- 
tum. Mihi vero latet utrum haze structura certis Speclebus Da«sye priva sit, 
an in plurimis obveniat.  Nucleum Martensi;: ad typum a Rhodomeleis diver- 
sum conformatum esse, alio loco indicavi. 

Organa, que jam a C. Agardh nomine Antheridi? designata fuerunt, non- 
dum ita cognita videntur, ut certius statuere liceret, de differentiis forms et 
structure, quas in diversis Rhodomelearum Generibus subeant. Qualia in ely- 
siphonia jamdudum observata fuerunt, a ramulo transmutato orta, siliquzeformia 
et ramellis tenuissimis fere. vertillatim axem cireumdantibus obsita, talia in non- 
nullis Generibus sat dissimilibus (Dasya, Alsidium. comosum) parum. diversa 
obvenire constat. Sunt vero quoque alia Genera (Chondriopsis, Polyzonia, BRuti- 
phlea, et que sunt alia) in quibus Antheridia observata fuerunt, que ad alios 
typos confecta crederes. Ubicumque in hhodomeleis observata scio, eadem sem- 
per obvenire videntur singula et externa; dum in Laurenceia, intra exeipulum 
evoluta et plurima conjuncta, quoque quoad formam sat diversa generantur. 
Diverstatem, que hoc respectu inter Chondriopsidem et Laurenciam adest, ob- 
servare fas est, utpote Chondrieas et Rhodomeleas ad eandem familiam referre 
nonnullis placuerit. 

Quod Sp/erospore in omnibus Rhodomeleis triangule divise obveniant, id 
principalem quendam characterem famili: sistere, lubenter assumerem, quamquam 
in alus Floridearum familus Genera affinitate proxima nune spheerosporas diverso 
modo subdivisas generant.  Easdem porro in siphonibus pericentralibus, aut in 
cellulis eum his analogis nasci, id omnibus legitimis Rhodomeleis normale puta- 
rem. Dum in Chondrieis sphzerospore vix eerto quodam ordine disposit: ob- 
veniant — nisi quod certis quibusdam locis nunc collect: sint — in hhodo- 
meleis, contra, spheerosporas et certis locis evolutas et quasi certo ordine seriatas 
dicerem. — Partes vero, in quibus sphserospore. Rhodomelearum proveniunt, nune 
parum a sterilibus diverse, nune omnino transmutatz, quasi organa propria 
constituentes, quae potissimum nomine stiehidii designarunt. —Differre vero ccete- 
rum stichidia non tantum transmutationis gradu — quod in Generibus affinitate 


proximis nune obvenire puto — sed quoque in eo quod spharosporgs quasi ad 


Analecta Algologica. Jul 


diversas normas dispositas generant, typos diversos hac dispositione indicantia. 
Mihi igitur totam seriem Rhodomelearum  eomparanti adparuit stichidia, seu 
partes sphserosporis pregnantes, ea esse organa, quibus invicem prsecipue diffe- 
runt Genera hhodomelearum; et affinitates. Generum optime indicari modis di- 
versis, quibus in alis typis sphaerospore disposit: obveniant. De typis diversis, 
qui ita indieantur, mox infra seorsim dicere placet. 

Quod denique attinet habitum et architectoniam, quam dixerunt, totius 
plante structuram, hane intra familiam Rhodomelearum maximopere variam ob- 
venire, satis constat. Fere dicere liceret intra hane unicam familiam typos plu- 
rimos representari, quibus Genera diversissima aliarum. Floridearum. designata 
novimus. Sunt Genera, quorum partes frondium Callithamnia et Wrangelias 
referunt (Dostrychie et Dasye species; sunt alia que formis Delesseriearum, 
colore, forma partium, ramificationis peculiaris norma et toto habitu 1ta snmiles 
obveniant, ut steriles vix dignoscantur (species Lenormandie, Newrymenicy, 
alie cum Chondrieis ita conveniunt, ut species utriusque familie ad idem Ge- 
nus referre quondam haud dubitarunt, et his, ut putarem, ducentibus, hodiernis 
nonnulls placuerit utramque familiam conjungere. Quin immo peculiares isti 
typi qui paucissimis Florideis privi videntur, quales inter Ceramieas Dasyphila, 
Itilocladia, Halophlegma, fere reveniunt inter Rhodomeleas (Halidictyon, Dic- 
turus, Vanvoorstia,. Claudea). — Wabitus iste insolitus, quem. Polyphaco charac- 
teristicum. diu. crediderunt, non tantum in T'hamnoclomio, sed etiam in Scaberia 
Fucacearum eo usque conveniens exstat, ut species horum omnium ad idem 
Genus pertinere olim assumserint. | 

Ejusmodi exempla, quae ad ipsam theoriam systematis illustrandam mire, 
me judice, conferant, meminisse juvat. 8i Genera, habitu subsimilia aut ana- 
loga, fructus generant typice diversos, dijudicandum restat quibusnam charateri- 
bus, utrum ex habitu deductis, quibus conveniant, an e fructibus, quibus ejus- 
modi Genera sepe differant, primarium valerem attribuere opporteat. Patet, me 
judice, tantum ex partibus fructificationis charaeteres principales Generum et 
Familarum hodie esse hauriendos, et his ducentibus affinitates dijudicari de- 
bere, ut hoe jam a Linnco de plantis superioribus enuntiatum fuit. Patet vero 
quoque alios characteres — eos quoque qui a fructibus deducuntur — alium 


habere valorem *?), de qua re vero non nisi comparata natura, alis locis varia 


!; Addere vellem alios characteres non tantum habere alium calorem, sed etiam aliam 


significationem. | Sunt characteres biologici — qui modum vivendi diversarum specierum spec- 


132 J. G. Agardh, 


et mutabili, certam opinionem eoneipere lieeat, ut hoe jam suo tempore indica- 
vit systematicorum princeps, A. L. de Jussieu. 

Posthabitis igitur characteribus, qui ex habitu plus minus abludente Ge- 
nerum deducantur, et hhodomelearum limites, quibus ab alis Familiis distant, 
exarare conatus sum, et affinitates intra familiam, ducentibus fructuum diversi- 
tatibus indigitandas putavi. Mihi autem de his fructuum charaeteribus inqui- 
renti adparut preceipuum valorem  attribuendum esse illis, qui a dispositionis 
norma spheerosporarum in diversis Generibus pendeant. 

Mihi vero, ita in genere judicanti, aliter statuendum esse adparuit.de Ge- 
neribus quibusdam hhodomelearum, qus formationis modo totius frondis non 
tantum ab aliis Generibus familie abludunt, sed etiam à vulgari, ne dicam a 
normali f8rmationis modo vegetabilium anomala videantur. Dum enim plantis 
plurimis normale putarem, ut quicumque sint partes exteriores et libere, hse 
evolutione ab interiore procedente generarentur. Sunt vero in Rhodomeleis plura 
Genera, in quibus primum nate partes rite hoc modo generari videntur; he 
vero partes, ut libere eminent, invicem adproximantur et juxtapositze conerescunt 
modo ita definito, ut partes hoe modo composite certas attingunt formas, suis 
speciebus peculiares et privas. Quales cellule in Hydrodictyo appositione. ad- 
proximate - conerescere - adparent, ita fere in Halod?ctyo junguntur in frondem 
saeculiformem. In JDictyuro et Thuretia sunt ramuli ab initio liberi, qui adproxi- 
mati eonereseunt nune 1n reticulum caulem involvens, nune in frondem, folium 
Querei referentem. In Claudea folia primaria minutissima, costa. et lamina instructa, 


libera generantur; at ita ab origie sunt disposita ut sibi proxima folia apici- 


tant — quibus nullum valorem systematicum attribuendum esse censeo. Ita plants para- 
sitice / Phanerogamarum fiunt subsimiles habitu, quamquam diversissimis familis pertineant. 
Succulente, quie aridas regiones tropicas incolunt, certis notis conveniunt, quamquam cives 
sunt diversarum familiarum.  Aqwatice et habitu et structura a proximis eorum terrestri- 
bus ssepe dignoscantur. erbe et arbores sunt dissimiles, $1 quoque ejusdem Generis sint 
Species.  Vesicule Algarum ob certas vitz rationes in nonnullis producuntur, in alüs et 
sepe proximis deficiunt; nec ubi simillim: adsunt fiunt affiuitatis testes certi aut graviores. 
Lxstat forma £gregice, fohlis pinnatifidis instructa, qui habitu PAyllosporam conmosam mare 
refert; quis autem has plantas affinitate junctas esse, hodie assumeret?  Structura Chordari- 
earum. parum mutata obvenit in multis Florideis; nec tamen hanc ob rem affines credide- 
runt eas, quas structura convenientes agnoverunt.  Dictyoteas nonnullas vario respectu cum 
Amansia convenire, id, me judice, nullam omnino inter has affinitatem probat. Nec alia, 
me judice, est ratio Porphyre, cujus structura est omnino Ulvacearum; cujus quoque Spo- 
ridia mobilia se observasse testatur Rattray (Jrans. Bot. Societ. of Edinburgh 1956 p. 433). 


Analecta Algologica. 133 


bus attingant, et cum his conerescentia plantam conficiunt, caule ramis foliisque 
instruetam, totam compositione formatam, singulis vero partibus in formam exi- 
mie definitam tendentibus !) Quae hoe formationis modo conveniunt Genera 
Rhodomelearum in seriem propriam referenda putavi; intra quam plures Tribus, 
dispositione sphzrosporarum diversas, assumsi. 

Typos diversos hoe modo dispositione sphaerosporarum indicatos, et struc- 
tura quantum licuit adjuvante, ut T(/bws aut Subfamilias Rhodomelearum con- 
stituentes, hodie.sequentes assumere vellem. 

In Polysiphonia, cujus species plurimas teretiusculas obvenire, alias autem 
esse complanatas novimus, spherospore (in utroque frondium typo) in articulo 
singule generantur (rarissime in frondibus ubertate scatentibus geminz), arti- 
culis foecundis proxime superpositis, cellulisque pregnantibus quasi lineam spi- 
ralem in parte frondis parum transmutata servantibus *) DBryothamnion eandem 
dispositionem spheerosporarum offert; at stichidia in hoc generantur probe trans- 
mutata in axils ramulorum; et ipse sphserospore extra stichidium fere emi- 
nent, more diceres Rhodomele; hine stichidia fiunt fere torulosa. |^ Lophotalia, 
quale hoe Genus cireumscribere conatus sum, dispositione spherosporarum vix a 
Polysiphonia recedit, quamquam species plurimae ob habitum inter Dasyas enu- 
merate fuerunt. —JDictymenia, denique, eujus frons omnino plana evolvitur, dispo- 
sillone spherosporarum cum Polysiphonia convenit; at stichidia, in quibus gene- 
rantur, omnino transmutata, decomposito-ramosa fere partem fertilem Polysipho- 
nie cujusdam referentia. 

In ARhodomela. cujus frons teretiuscula aut complanata, obsoletius articulata 
aut subcontinua adpareat, spheerosporee in articulo pregnante geminw et oppo- 
sit: mnormaliter evolvuntur; hine in ramulis fruetigeris vix transmutatis, quasi 
per duas lineas longitudinales seriatz:e adparent. In Odonthalia, qus stichidia 


generat rite transmutata, sphewospore evidenter biseriatz) im stichidio toruloso 


') In Classif. des Algwes Claude: familiam propriam Anomalophyllearum condidit De- 
caisne, cujus tamen frondem alio modo ortam indicavit. In Morph. Floridear. pag. 7, struc- 
turam peculiarem qualem ipse eam ortam observavi describere conatus sum. 

^) In ramulis firmioribus hane dispositionem sphierosporarum sat conspicuam obvenire, 
constat. Ubi' in ramulis tenuioribus generantur spherospors, siphones steriles articuli ita 
sieplus fiunt suppressi, ut juxta sphzrosporas intumescentes fere nullis eorum conspiciuntur 
reliquie (efr Polys. monilifera (Harv. Ner. tab. XVI); Lophocladia trichoclados (J. Ag. 
Bidr. Alg. Syst. VI tab. II fig. 4)). Quod denique fit (ere typicum speciebus Dictymenisw. 
Stichidia hoe modo spherosporas, simplici serie dispositas gerere videntur. 


134 J. G. Agardh, 


disponuntur.  Z7/geneam, qualem hane explicare conatus sum (Didr. Alg. Syst. 
VI p. 113) quoque Rhodomelis proximam esse, assumere ausus sum. Utrum 
vero lisdem proxima esset Hefterocladia, an longe diversa sit, mihi omnino du- 
bium permanet. 

Typum Rhodomelis proximum offerunt Genera Amansiwe et Rytiphlez pro- 
xima (Aützingia, Lenormandia, Vidalia, Neurymenia et Polyphacum) quorum 
species longe plurim:e fronde complanata instructz:e sunt. Ut in fronde eorum 
complanata et transverse zonata plerumque dignoscere licet costam percurrentem 
et sepe quasi eostulas, quibus separantur zon:e, ita stichidia probe transmutata 
referunt folia minuta, utroque latere coste singulis seriebus longitudinalibus 
sphirosporarum instructa.  Stichidia: nune a margine, nune a costa aut costulis 
emergentia, siepe numerosa seriata aut fasciculatim collecta, plus minus conspicue 
incurva; exteriore latere folii incurvati (dorsali pagina) stratum cortieale magis 
densum nune observavi, spheerosporis ventralem paginam versus subconvergenti- 
bus. S1 singulas zonas articulis analogas considerare liceat, sphzerosporee in sin- 
gulis arteulis geminz/ obvenirent et opposite, utroque latere coste interjectce 
singule; et fertiles putares siphones geminos, qui in stichidio coste interjecte 
eollaterales disponuntur. Eandem dispositionem in HRytiphlew speciebus com- 
pressis aut teretiuseulis dignoscere putavi, exclusis tamen nonnullis, quas hoe 
loco infra memoratas videbis. Frondes in longe plurimis Amansieis atro-ruübe- 
scentes videntur et exsiccatione nigrescentes, aliis tamen colore lwtiore quoque 
in exsiecata instructis. 

In Hanovia et Halodictyon, quod idem Genus constituere crediderunt, fron- 
des quasi heteromorphe  obvenirent, in sterili planta filis (cellulis) monosipho- 
neis anastomosantibus et in rete conjunetis contexte, in fertli vero planta st- 
chidia generant rite polysiphonea; hine typum proprium in his agnoscere pu- 
tavi, si quoque charaeteribus stichidii ad Amansieas aecedentem.  Stichidia ni- 
mirum vidi ancipitia, utroque latere coste permeantis singulas series longitudi- 
nales spherosporarum  generantia. Sphswrospore igitur in articulis geminee et 
opposite, in siphonibus centrali proximis et cum hoc collateralibus evolute dis- 
ponuntur. Singule spherospore obteguntur, duabus cellulis corticalibus, longi- 
tudinaliter superpositis. Typum stichidiorum inter Amansieas et Sarcomenias 
intermedium dicerem. 

In Sarcomenia et Tenioma, quarum ipse frondes quasi heterosiphonese 


adparent, spherospore in stichidio probe transmutato per duas series longitu- 


: 9r 
Analecta Algologica. 155 


dinales quoquo disponuntur. In articulo pregnante geminze generantur et oppo- 
site, utroque latere costes interjectze simgule. — Cseterum in Sarcomenia struetu- 
ram puto stichidii proxime convenientem cum ea, quam subgeneri Rhodonematis 
charaeteristicam | describere conatus sum. Articuli nimirum stichidi juvenilis 
dupliei serie cellularum constituti videntur, cellulis superioris seriei spheerosporas 
cenerantibus, inferioris seriei cellulis quasi braeteantibus; articulos stichidii om- 
nes fertiles vidi. Dum vero spherospore Dasyse sunt in articulo plures et ver- 
tieillatee, geminas:tantum evolutas observavi in stiehidio magis ancipite Sarco- 
menie. Quamquam vero numero sph:zrosporarum ita ad Amansieas accedere 
viderentur, vix ad eandem Tribum easdem referre auderem. | In Ámansieis sunt 
cellule fertiles sua collaterali dispositione quasi distinctze; in Barcomenia vero 
siphones perieentraliter disposit:e sunt, modo diceres Dasyse, at ex his gemini 
tantum fertiles fiunt; et nescio an contendere auderem has esse in diversis arti- 
culis stricte superpositas. Hine Sareomenieas potius Tribum sibi proprium inter 
Hanovieas et Dasyeas intermedium constituere putarem. 

In Dasya et Heterosiphonia — quarum frondes sunt quasi heteromorph:e, 
nimirum ita diverse ut instütuantur monosiphoneg, at mox et in primariis par- 
tibus fiant polysiphonee aut cellulose, ramellis monosiphoneis coloratis peni- 
cilate —- sphserospore in singulis artieulis pregnantibus numerose et verti- 
cilate generantur, ita numerosas series longitudinales circa siphonem centralem 
dispositas formantes in stichidio rite transformato. Ut in diversis Speciebus Da- 
sye frondium partes monosiphones ocius tardiusve in polysiphoneas abeunt, ut 
polysiphonege partes in nonnullis nudz persistunt, in aliis cortice celluloso ob- 
ducuntur, ita quoque in diversis speciebus stichidia nune a ramulo monosipho- 
neo, nune a polysiphoneo àut a corticato transmutata obveniunt; nune quoque 
alio respectu structuram paulisper diversam monstrant. Hefterosiphonia typum 
Dasyse refert, peculiari charactere structure diversum !). 


!) In. Bidr. Alg. Syst. VI p. 71 et sequ. de Heterosiphonia et Dasya seorsim dixi. In 
enumeratione specierum Dasys, ibidem data, prztermissa fuit Dasva cowomNA J. Ag. mscr., 
quie est Ahodomela concinna Hare. in. Fl. Nov. Zel, Tab. CXI. Ex icone data jam patet 
hane nullo modo esse speciem Rhodomele, utpote stichidia sph:erosporis verticillatis instructa 
pinguntur. Si stichidia accuratius examinantur, patet articulos stichidiorum alternos fieri 
fertiles, alternis sterilibus, atque totum stichidium a ramulo polysiphoneo transformato ge- 
nerari: speciem igitur ad subgenus Stichocarpi referendam esse. Segmento facto transversali 
adpareat speciem ad sectionem subgeneris pertinere, in quibus siphones (circiter) 8 circa 
cellulam centralem disponuntur.  Ramificatione denique comparata conspiciatur eam Corym- 
boso-ramulosis pertinere; eamque ita juxta JDasyam Gunnianam et D. Gibbesii disponendam 


156 J. G. Agardh. 


Ut in Hanovieis typum proprium agnoscere putavi, frondis compositione 
Anomalophylleas versus tendentem, structura vero stichidiorum ad. Amansieas et 
Sarcomenieas aecedentem, ita in JDéctyuro et. Taretia alium. typum inter Ha- 
novieas et Anomalophylleas intermedium lubenter assumerem.  Ramuli a caule 
exeuntes sunt initio liberi, quales in Callithamnio aut Dasya obveniant monosi- 
phonei dein inferne polysiphonei et concrescentes in reticulum, caulem invol- 
vens, plantam offerunt compositam, in diversis speciebus alias formas induentem. 
Stichidia à. basibus ramulorum inerassatis formata et densius cellulosa, ita inter- 
pretanda mihi videntur, ut sphaerosporas vertieillatas in illis assumerem. 

In Placophora, Polyzonia, LLeveillea et Cliftonea. — quarum frondes evol- 
vuntur nune thalloideze, nune folios, at ob latera thalli et foliorum insequaliter 
evoluta plus minus oblique aut quasi hemiphylle — — spheerosporz generantur 
in stiehidiis sepe a ramo proprie indolis ortis, evidentius transmutatis, curvatis 
(stepe. quasi recurvis) hine (eostali regione) sterilibus, illme (regione laminam 
folii representante) fertilibus. — Sphserospore hoe modo unilateraliter dispositze in 
stichidio elongato, nune unicam seriem longitudinalem (at curvatam) efficere 
videntur, nune geminas adesse, quasi paginas versus foli alterne divergentes, im 
nonnullis observavi !) Prout vero frondes sunt tantum thalloidez, aut eviden- 


esse in serie specierum a me proposita. Differt vero species et ab his et a plurimis Dasyse 
speciebus defectu penicillnorum (ramellis monosiphoneis vix conspicuis); quos Generi charac- 
teristicos plerumque assumserunt, 1n D. concinna sunt ramuli: ultimi revera articulati, at a 
basi latiore subito attenuati, et rigidiusculi articulis brevibus, supremis paucis monosipho- 
neis, inferioribus mox polysiphoneis, adultioribus quoque cortieatis. Rami corymbosi gerunt 
ramulos supra basem bifariam exeuntes, at supra basem sursum convergentes; supremis ra- 
mulis in stichidia laneoidea mutatis.  Ljffoeta stichidia sunt cellulis angulatis tota obtecta; 
ut hoc quoque in alis Stichocarpiis normale obveniat. Planta Harveyana depicta offert spe- 
cimen permagnum ("8—12 inches high") ala habui quoque ex Nova Zelandia circiter 2—3 
polliearia, jam stichidüfera et alio respectu vix diversa. 1 

!) Si contigerit stichidium. Cl/ffonee pectinate adhue juvenile observare, et ita positum 
ut dorsale latus, quod est ala decurrente instructum, deorsum spectet, ventrale autem latus 
oculo advertatur, videre hcet utrumque marginem pectinatum foliolis admodum reductis (in 
utroque margine) alternantibus. Inter foliola ejusdem lateris fere cellulas quatuor numerare 
licet, ita ut gemini articuli inter foliola proxima adesse viderentur. [odem modo sphzro- 
sporz, in singulis articulis singul», ita in articulis proximis alternantes, ut duplicem seriem 
longitudinalem (intra foliola) efficere videantur. — In Polyzonia ramuli ad quodque geni- 
culum demum exeunt; at duplicis generis, unum foliüforme, alterum ramulum plus minus 
compositum refert. Hi ita dispositi; ut gemini unius lateris, cum geminis alterius lateris 
fiant alterm. Folia prius evoluta, ad geniculum quodque secundum formantur. Ramuli po- 


sterius evoluti aut steriles succrescunt, aut in stichidia mutantur. Stichidium a rachide 


Analecta Algologica. 157 


tius foliosse, dispositionem dietam magis conspicuam fieri patet; transitum inter 
formas inferiores et superiores parari mediante Placophora Marchantioide assumsi 
(J- Ag! Body: Allg. Syst VV op. 111). 

Si eharaeterem typi his Generibus proprii, rite conceperim, nescio anne jure 
assumere liceat aliud Genus, quod longe diversum plurimis obveniat, revera iis- 
dem affinitate proximum existimare opporteat: Dostrychiam. puto, quod ipse an- 
tea inter Bryothamnion et Rhodomelam intermedium disposui, quodque pluri- 
mis, ni fallor, adparuit Rhodomelz proximum. — Sunt in habitalibus notis hujus 
Generis (ramuli nune. monosiphonei à ramo polysiphoneo provenientes) nonnulla, 
qui affinitatem cum Dasya forsan euidam suaderent, quod sph:erosporis verti- 
eillatim dispositis (ut a me olim deseripte fuerunt) ulterius corroboratum quis 
erederet. Si vero aecuratius examinantur stichidia, nee spherospors rite verti- 
cillate adpareant, nec dnpliei serie. longitudinali dispositee ut a plurimis dicun- 
tur. 5i stichidia bene evoluta, nondum vero nimium matura observantur, adpa- 
reat eadem generar] eurvata, uno latere dorsal? sterilia, e£ nunc densius corti- 
cata; altero ventral? ambitu magis expanso, nune evidentius inflato, aut quasi 
lateraliter latiore fertili. 5i ventrale latus a facie conspiclatur spharosporie 
per plures series longitudinales in stichidio dispositt? adpareant; sit ut in non- 
nullis speciebus, tantum 2 ejusmodi series adesse videntur; in alis vero in me- 
dia parte stiehidii sepe plures (quarum unam coste antepositam vidi, qua posi- 
tione typum ab Amansieis diversum indicatum putavi, et iis ducentibus sph:e- 
rosporas verticillatas olim dixi) 5S1 vero a latere conspiciatur ejusmodi stichi- 
dium, unicam seriem longitudinalem spherosporarum adesse putares. In stichidio 
a latere observato quoque adpareat dorsalem paginam esse sterilem et (saltem in 
nonnullis) pluribus superpositis seriebus cellularum quasi densius ocorticatam; 
(longitudinali vero sua expansione pagina dorsalis quasi contracta szpe obvenit); 
ventralem contra ob tumentes magis magisque sphserosporas et lateraliter et 
longitudinaliter expansam. — À supremo vertice apiculus adhuc sterilis et ut plu- 


rimum incurvus eminet, nunc brevior et parum conspicuus, nunc longior manet, 


ramuli transformatum, fit incurvatum, dorso introrsum verso sterili; ventro extrorsum ex- 
panso fertili, unica tantum serie sphsrosporarum superpositarum pregnante. Stichidium 
ssepe (reliquis ramellorum) aut lateraliter ramellosum, aut dentatum. In nonnullis ramelli 
inferiores a stichidio exeuntes inferne quoque pr:gnantes fiunt. Nescio an assumere liceat 
stichidium in Leveillea latus ventrale a folio aversum, in Polyzonia vero lateraliter adver- 
sum gerere; quod in nonnullis observare credidi. 


Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXVIII 18 


138 J. G. Agardh. 


quasi peeuliaris indolis stichidii testis. Ubi hie apiculus longior, stichidium Zn- 
curvatum. adparet, quale a nonnullis depietum fuit (Harv. Ner. Bor. Am. tab. 
XIV D et C); ubi apiculus vix supra stichidium eminet, ipsum stichidium fere 
recurvatum. diceres. Quibus quidem omnibus rite perpensis assumere ausus sum 
stichidium. Dostrychie ad eundem typum confectum esse, quem in Jelyzonia et 
Cliflomea dignoscere putavi; quamquam in his unicam seriem longitudinalem 
spheerosporarum adesse crederes (cfr Icon. puleherrimam | Leveillez: a. Decaisne in 
Pl. de l'Arab. tab. VI datam). Ut vero jam antea Cliftoneam peetinatam de- 
scribens (Didr. Alg. Syst. IV p. 114) duplicem seriem longitudinalem obvenire 
assumserim, ita quoque numerosiores series secus ventralem expansionem sti- 
ehidii obvenire posse, huie typo meutiquam alienum putarem. Quod attinet 
distinetionem inter paginam dorsalem et ventralem, hzc evidentissima obvenit 
in Clhftonza, et Polyzonia, quarum foliola sterilia jam hane distinetionem. evi- 
dentissimam demonstrant; at eandem quoque in DBostrychus obvenire, non tan- , 
tum ex forma stichidiorum deducere licet, sed etiam ex ramificationis norma in 
quibusdam Bostrychis forsan suspicaretur. Sunt nimirum in nonnullis pinnulee 
steriles, quamquam a rachide bifariam exeuntes, tamen unifariam a rachide 
deflectuntur, fere diceres modo quo pinnule in Chftonsis bifariam exeuntes uni- 
fariam convergentes fiunt. Sunt ni fallor ejusmodi rachides, pinnulis dejectis 
denudatze, qu: persistentes demum in nonnullis (D. Moriziana) sat heterogeneze 
adpareant '). 


!) Prout Bostrychie species numerose frondis structura jam sub sterili state sunt 
divers:: (nune totz articulate et polysiphones, nunc sursum longius, quin immo in nonnullis 
usque ad apices corticatz) stichidia quoque hoc respectu in diversis speciebus diversa adpa- 
reant. Stichidia, qualia in Sfc. vaga in Crypt. ant. tab. CLX XXVI pinxerunt, siphonibus 
ut videtur nudis, nullisque cellulis sphzrosporas bracteantibus constituta, ipse nondum vidi. 
In B. periclados vero stichidia vidi polysiphonea et articulata, cellulis externis bracteantibus 
paucis sua longitudine articulos squantibus. In JB. Ward quoque cellule bracteantes 
paucs; longitudinaliter autem subdivise, ita ut gemins singulis sphsrosporis antepositz 
videntur. In B. Hookeri, B. bipimnata et B. tenella, cellulite bracteantes rumerosiores, ita 
quasi transitum parantes ad stichidia densius corticata, in quibus cellule corticales nume- 
rose circumcirca sphzrosporas cingere videntur, ut ita dicem rosw/ate. 

Species Dostrychie numerose quidem obveniunt; sed me judice haud paucs sunt formz 
specierum diutius cognitarum, qu: sub diversis nominibus militant. Inter formas Indis 
occidentalis, quas in Algues de la Guadeloupe descripserunt Cel: Crouan, B. polysiphonioides 
mihi B. rieulari proxima videtur. Ad JB. periclados pertinere putarem JB. Gwuadeloupensis ; 
ad B. fenellam proximi accedunt forms, sub nomine JB. muwscoides et B. elegans descripts; 


specimina, qui» nunc nomine B. ser(wlaric inscripta vidi, vix nisi formam ejusdem speciei 


Analecta Algologica. 139 


In Vanvoorstia, Sonderia et Claudea — quarum frondes evolutw folia 
complanata referunt, qus autem evolutione unilateraliter prevalente fiunt obli- 
que, tote hee frondes sunt composite foliolis multiplo minoribus, initio liberis, 
mox vero apicibus retieculatim coalescentibus, quasi ipse transmutatione orte — 
stiehidia quoque a foliolis retieuli suo modo rite transmutatis oriuntur. In Clau- 
dea est evidentissimum foliola frondem constituentia esse ab initio costata, et 
utrinque lamina angusta marginata; eadem vero sub evolutione fieri convoluta, 
uno margine fere evanescente, altero subrevoluto. A costa curvata, hoc modo 
quasi novis viribus vivida, nova series foliolorum dein pullulat, singulis articulis 
novum foliolum generantibus. Ut costam novis follis prolifieantibus preegnan- 
tem dicere liceat, ita stiehidia observare credidi majore evolutione regionis co- 
stalis (folioli transmutati) orta, marginibus lamine fere nullis. In stichidio ita 
orto et transmutato spherospore generantur pluribus seriebus longitudinalibus 
disposit:e, sphaerosporarum serie intima (qui axili serie cellularum proxima ge- 
neratur) primum  evoluta, insequentibus dein exterioribus. In  Vanmwoorstia, 
eujus stiehidia vidi forsan nondum rite evoluta, foliola mihi adparuerunt minus 
transformata et unica tantum serie longitudinali spherosporarum in utroque 
latere costze instructa.  Zellera, quoad habitum Claudee proxima, mihi alio 
respectu ignota manet. 

Qui in Chondriopsidels (J. 4g. Sp. p. 791) obveniunt partes spheerosporis 
pregnantes, in longe plurimis ita parum transmutate, adparent ut easdem no- 
mine stichidii designare facilius quis dubitaret. Ut ipse frondes externo suo 
habitu fere magis Chondrieas referre videntur, ita quoque partes fructiferas ty- 
pum Rhodomelearum minus evidentem quam in alis Generibus dicere vellem. 
Accedit quod in Chondriopside structuram alio modo interpretandam putarem, 
quam ut hane eum alis Rhodomeleis rite congruentem agnoscere auderem. His 
concessis vix tamen dubium mihi videtur hec Genera jure Rhodomeleis relata 
fuisse; et rationes jamdudum attuli (Sp. Alg. p. 742) quibus ducentibus eadem 
Rhodomeleis vindicata putavi. Postea quoque species ipsius Generis Chondri- 
opsidis innotuerunt, in quibus ramuli fructiferl quasi magis transformati adpa- 


putarem. In B. Montagnei pars plants superior non parum differt ab inferiore; nescio anne 
B. Mazei et B. capillacca partibus his diversis niterentur. | Hypnea multicornis mihi adhuc 
planta magnopere dubia manet. Plantam quandam habeo Nov: Zelandis, qu: vario respectu 
cum planta Montagnei convenit; at in hae transverse secta pericentrales siphones 4 vidi, 
totidem corticalibus alternantes. Ex sterili fere hanc Polysiphoniam habuissem, nisi organa 


a Montagne depicta, quibus nihil simile vidi, stichidia Bostrychie indicarent. 


140 J. G. Agardh. 


rent, quin immo certis locis faseieulatim collecti obveniant. Ejusmodi formis 
intermediis Chondriopsides ad Rhodomeleas quam proxime aecedere patet); si 
quoque ex differentiis, qua adsunt, quis statuere vellet Genera  Chondriopsidea- 
rum eonstituere formas limitaneas, quibus Rhodomelee Chondrieis adpropinquari 
viderentur. 
nter Genera, qui lispositionem | sphierosporar ad Chondriopsides 
Inter Genera, qui ob dispositionem  spheerosporarum. ad. Chondriopside 
proxime aecedere videntur, lubenter quoque Digeneam dieerem; hujus vero struc- 
tura ita insignis, ut eum alio quodam Rhodomelearum Genere hane eongruentem 
vix quisplam diceret. hamuli nimirum a facie observati eximie articulati et 
polysiphonei adparent, artieulis invieem ut videtur probe distinctis.  Siphones 
autem ita conspicui compositi adparent cellulis numerosis minoribus, que limiti- 
bus siphonum probe servatis, inter siphones per duas series longitudinales super- 
positze videntur. —Transversaliter secto ramulo, quasi dus serles siphonum peri- 
centralium. conspieiantur, quorum interiores 7—-5 numeravi, exteriores vero duplo 
numerosiores et omnes diametro parum dissimiles. Sunt horum extimi, qui 
modo dicto in cellulas subdivisi obveniunt. Cum hae structura Digenez cellulas 
eortieales  coneatenatas in Chondriopside quandam offerre analogiam non segre 
assumerem, quamquam alio modo series cellularum augeri, observare credidi (ut 
hoe, infra de Chondriopside seribens, monui). Preterea de Digenea addere pla- 
cet: Ramulos juniores in apieulum attenuatos observavi, et cellulam hujus api- 
culi terminalem indivisam.  Apieulo vero mox et ut videtur quasi normaliter 
dejeeto, ramuli plurimi obtusiuseuli obveniunt, cellulis terminalibus cicatricem 
obtegentibus adparenter fere inordinatis?). Stichidia a ramulis, infra apicem 
!) Que sub nomine Rhodomele elate a Sondero descripta fuit planta, quamque postea 
ad Rytiphleas transtulit Harvey et ad suum Genus Halopithys Kützing, hee mihi jam Spe- 
cles Algarum scribenti a reliquis Rytiphleis sat abludens adparuit. Sphsrosporas in sin- 
gulis articulis 2—3 evolutas observaveram, quod non bene cum normali structura Rytiphle- 
arum congruere videtur. C:terum vero habitus quodammodo peculiaris, Iihodomelam aut 
Rytiphleam suadens, veluti stichidia fasciculatim collecta cum alis Rytiphleis australasicis 
affinitatem prodere videbantur. Hanc plantam postea typum novi Generis, nomine Claduri, 
proclamavit Falkenberg, quod inter Chondriopsidem et Digeneam disposuit. Hujus Generis 
duas formas diversas ad oras Australi: obvenire conjicio. quarum unam ramificatione repetite 
umbellata et stichidiis inter ramos umbelle provenientibus a vera KR. elata dignoscendam 
putavi (J. Ag. Bidr. Alg. Syst. IV p. 106). At specimina nondum ita completa vidi, ut de 
differentia specifica judicium certum ferre auderem. 
?) In scripto suo de concrescentibus partibus congenitis Pollexfeniarum (JMohl. Bot. 
Zeit. 1881 p. 184) de Digenea tum opinionem a Haupe (in Diss. sub anno 1879 publici 
facta — mihi vero ignota —) professam, tum proprias observationes de origine structure in 


Analecta Algologica, 141 


sepe uno aut altero ramulo obsitis, paulisper transmutata, quasi molliora et 
leviter tumescentia, monstrant cellulas plurimas minutas et fere diceres inordi- 
natas, artieulis interioribus vix distinguendis, cellulis sterilibus. spheerosporas 
(quales vidi) admodum minutas, cireumcirca in stichidio provenientes cingentibus !). 
De novo quodam Chondriopsidearum Genere (Cyelospora) ea videas, que infra de 
hoe Genere dicuntur. 

Genus Alsidium Digenez affine facilius quis putaret, conveniens stichidiis 
siliqueformibus, que sepe plura cirea apicem quoque transmutatum ramuli fer- 
tlis disposita obveniunt. Dum vero in Digenea spherosporas admodum minutas 
eireumeirea in stichidio parum mutato dispositas observavi, in Alsidio contra 
sphaerosporas maturas admodum magnas vidi et, ni fallor, in articulo preegnante 
solitarias. Hine Genus Polysiphonie et Bryothamnio affinitate proximum conji- 
cerem. Attamen dicere fas est me stichidia spharosporis bene evolutis preg- 
nantia paucissima vidisse; sepius stichidia valida et cellulis plurimis quasi irre- 
culariter dispositis corticata, utrum emissis jani spheerosporis, an iisdem aborti- 
entibus cassa obveniant, nescio. Ex iconibus Kützingii (hoe respectu diversis) 
vix dijudicare licet, quomodo sphserospore obveniant. Hauck (Meeres Alg. p. 
3213) expressis verbis dixit spheerosporas in nodis prominulis generari, in arti- 
culis singulas. 

Ut Chondriopsideis adnumeranda videntur Genera Rhodomelearum, quie 
Chondrieas versus tendentia dicerem, ita sunt alia nonnulla (Pollexfenia, Melano- 
seris et Jeannerettia) qui typum sistere videntur habitu ad Delesserieas forsan 
accedentem. —Frondes nimirum in his sunt plane, potius subflabellatim areolatze, 
quam zonis transversalibus artieulate. — Spheerospore im organis rite transmutatis 


obveniunt, at hzc organa adultiora nee rite articulata diceres, stichidiorum ad 


Digenea exposuit Falkenberg; ex his observationibus concludere auderem eum tantum ramu- 
los apiculis delapsis truncatos coram habuisse.  Apiculi integri non nisi in ramulis intimis 
frondis suprem: et in speciminibus exquisitis adesse videntur. 

') Oystocarpia in Digenea antea descripta fuisse, non scio. Ipse eadem tantum in spe- 
cimine Indie occidentalis observavi. A ramello laterali, cujus siphones inferiores saltem 
diutius parum mutati obveniunt, cystocarpia lateralia surgunt, sjiphonibus superioribus ra- 
melh quasi transmutata, apice ramuli fulerantis ab initio breviora, postea apicem quasi ab- 
ortientem longitudine subsquantia, seriebus numerosis cellularum subrectangularium, diametro 
sesquilongiorum, a basi adscendentium, carpostomium versus convergentium, pericarpium con- 
stituentibus. Placenta basalis constat cellulis plurimis rotundatis in fasciculos ramosos sur- 
sum abeuntibus, quorum articuli terminales obovato-pyriformes, in gemmidia conformia, sen- 
sim sensimque plura permutantur, 


1423 J. G. Agardh. 


instar in plurimis Rhodomeleis. Sub stadio adhuc infantil stichidii (in. Mela- 
noseri) fasciculos cellularum  minutissimarum zonatim dispositos observavi, quasi 
superpositam seriem artieulorum indicantes. In stichidio vero paulo magis evo- 
luto obsoleseunt artieuli, siphonibus interloribus strato corticali velatis. Stichidia 
adultiora monstrant spherosporas zonatim superpositas et circumcirca proveni- 
entes, plures series longitudinales adparenter formantes. Ut in aliis Rhodomeleis 
haee stiehidia sub evolutione procedente prolongantur magis magisque; et prout 
spheerosporz in inferiore stiehidio maturescunt et ex stichidio emissa separantur, 
novi in superiore parte stiehidii sensim sensimque generantur. Eas sphero- 
sporas, quie eontemporanew generantur, magis adproximatas obvenire patet; nescio 
vero an ob hane adparentiam easdem probe verticillatas generari, concludere 
liceat.  Stichidia. ecterum. in. Pollexfenieis. numerosa. collecta. generantur, nune 
secus margines seriata, nune in pagimibus frondis fasciculatim collecta. | Ut in 
alis Rhodomelearum typis et frondes plans et eylindracec obveniant, ita Pollex- 
fenieas planas eum Chondriopsideis eylindraceis structura stichidiorum potissimum 
eongruere putarem, quare quoque has Tribus afffnitate invicem proximas esse 


concludere vellem !). 


8i igitur Genera Rhodomelearum disponere placet ordine à simplicioribus et magis uni- 
formibus procedente, ad ea in quibus partes propriis functionibus magis adaptatz generantur, 


sequenti modo eadem disponenda putarem. 


Series 1.— Frondibus cvolutione interiore continuata partes exteriores, singulis speciebus pri- 
vas, generantibus. 


I. OCnmnowpnmorsimgx. III. Rmuopouzrzx. 
I. Daigenea. X. RHhodomela. 
lI. Chondriopsis. Xl. Trigenea. 
III. Acanthophora. XII. Odonthaha. 


IV. Cyclospora. 


à IV.  PorxvsrPeHoNIERX. 
V? COCladurus. 


XIII. Polysiphon1a. 


II. PorrirxrENIEX. XIV. Lophothalia. 
VI. Melanoseris. XV. Alsdium. 
VII. Pollexfenia. XVI. Bryothamnion. 
VIII. | Jeannerettia. XVII. Dictymenia. 


IX? Heterocladia, 


!) Quod attinet explicationem frondis, quam dedit Falkenberg (l. o.) confiteor me nullas 
rationes videre hypothesin allatam probantes. Quo modo, me observante, oritur structura 
in Jeannercttia, alio loco (Morphol. Floridear. p 89) indicare conatus sum. 


Analecta Algologica. 


149 


V.  AMANSIER. XXVII. Polyzonia. 
XVIII. Rytiphlea. XXVIII. Chftonea. 
XIX. Kutzingia. - TOES 
XX. Lenormandia. XXIX. Bostrychia. 
XXI. Amansia. 
XOU Widelia VII. | SARCOMENIEX. 
XXII. Polyphacum. XXX. Tonioma. 
XXIV. Neurymenia. XXXI. Sarcomenia. 
LJ 
VI. Porxzowrgm. VIII.  Dasygsx 
XXV. Placophora. XXXII. Heterosiphonia. 
XXVI. Levelillea. XXXIIL  Dasya. 
Series 9.  Frondibus evolutione interiore primarias partes exteriores liberas generantibus, 


his vero dein adpositione invicem concrescentibus parles compositas definite forme, 
singulis speciebns privas, formantibus. 


IX. ]HawoviEx. XI. ANOMALOPHYLLEX. 
XXXIV. Halodictyon. XXXVIII. Vanvoorstia. 
XXXV. Hanovia. XXXIX. Claudea. 


X. Droryvggx. 


XXX VI. 
XXXVII. 


Dictyurus. 
Thuretia. 


XVLA:r. Chondriopsis. 


Quod nomine Chondriopsidis ut Genus sui juris distinguere ausus sum, id 
Species haud paucas complectitur, quas adspectu cum alis Chondriw Speciebus, 
sat congruentes, revera autem sat diversas putarem.  Preter characteres a me 
jam antea in Sp. Algar. indieatos, hodie alios ex structura penitiore frondis et 
evolutionis norma harum plantarum petitos, addere liceat. Pauca de his moneam. 

Dum in longe plurimis. Rhodomeleis cellula unica terminalis et initialis 
adest, cujus divisione cellule frondis inferiores formantur et disponuntur proprio 
suo modo, alia mihi videtur dispositionis ratio et incrementi indoles in speciebus 
Chondriopsidis. Plantas hujus Generi iis Florideis pertinere facile conjicerem, 
qua quasi filis articulatis pluribus, conjunetim longitudimaliter excurrentibus et 
intra stratum mucosum simul cohibitis, singulis autem quasi per se increscen- 
tibus, novos articulos ramulosque (intra frondem) formantibus constitutzte adpa- 
rent. Sectione facta transversali frondis inferioris Chondriopsidis cujusdam te- 


nuioris, vix ab alus hhodomeleis polysiphoneis ejusmodi diversitatem adesse 


144 J. G. Agardh. 


crederes. Attamen etiam in ejusmodi fronde nonnulla detegere liceat, qu:e diver- 
sitatem prodere videntur. lta observanti mihi a facie ramum juniorem Cf. 
striolate adparuit cellulas corticales ita dispositas esse, ut in illis tum artieulos 
eoncatenatos, tum ramos laterales fili monosiphonel dignoscere liceret. — Articulos 
horum filorum nune truncatos observavi, nune contraetos et quasi l1sthmo con- 
junetos, apicibus poro terminali instructis. Inter hee fila corticalia longitudi- 
naliter excurrentia, nune evidentius spiraliter. torta, superpositis articulis pluribus 
eonstituta, sparsim detegere lieuit alia breviora, quie ramelli ad instar lateralis 
exeuntia et sursum  adseendentia, unico tantum articulo constare vidi.  Pa- 
tet, ut putarem, ejusmodi dispositionem vix obvenire posse in cellulis, quas in 
aliis Rhodomeleis corticales nominare consuevimus !). Nescio an a structura ita 
indieata pendere dicerem articulos filorum (quos cellulas eorticales adpellamus) 
in partibus junioribus breves inehoarl, at sensim aderescere longitudine, et de- 
mum in nonnullis evadere suo diametro multiplo longiores. Cum structura, ita 
explieata, quoque bene congruere putarem ramos ramulosque in speciebus Chon- 
driopsidis fasciculo filorum tenuissimorum semper, ni fallor, terminatos obvenire; 


(laterales fasciculos filorum quoque locis definitis provenire, observare credidi). 


Struetura, quam ita jam in cylindracea fronde — cellulis parallele exeur- 
rentibus contexta — detegere licet, adhue evidentior mihi adparuit in frondibus 


incrassatis et laxiore textura preditis. In specie, quam infra nomine C/. suc- 
culente designavi, siphones pericentrales, a facie inspectos et translucentes ellip- 
tico-oblongos, et admodum tumidos vidi; hos, sectione longitudinali denudatos, 
sursum latiores observare eredidi, ita ut eosdem revera pyriformes putarem. 
Cum his alternantes, a siphone centrali exeuntes adparent cellulie minores (inter- 
stitiales), quee sursum et oblique porrectze, fasciculo filorum breviorum dichotomo- 
fastigiato continuat mihi (in sectione longitudinali) adparuerunt.  Spatia (inter 
siphones intumescentes et supra hos) his filorum fasciculis sensim. impleri puta- 


') Ip Digenea, quod Genus Chondriopsidi proximum putavi, hoc respectu alia est struc- 
tura. In ramellis hujus junioribus articuli singuli, eximie conspicul, proprio suo verticillo 
cellularum  verticalium obteguntur. Initio siphones corticales simplices, et longitudine arti- 
culos :wquantes; mox singuli in geminos collaterales longitudinaliter separantur, dein utrique 
horum transversal divisione in numerosas partes superpositas quasi solvuntur. Harum par- 
tium plurims truncats; sparsim vero obveniunt nonnulle diagonaliter separatz. —Apices 
harum dein excrescunt prolongati et hoc modo a singulis siphonibus longitudinalibus, gemini 


oriuntur, novum par formatur. 


Amalecta Algologica. 145 


rem; ita ut articuli, initio subdistantes, sensim in cellulas contiguas coarctatce 
adpareant. 

Plurimis, qui hodierno tempore Species Chondriopsidis dignoscere conati 
sunt, hoe irritum negotium sepe adparuisse, facilius eonjicerem. Dum tantum 
quistio fuit Specles Europeas paucas invicem distinguere, quarum una ramulis 
clavatis, altera ramulis utrinque attenuatis instructa dicebatur, vix opus fuit 
definire utrum. ramuli JP. fenuissimi essent acutissimi, an acumine obtusiore prze- 
diü, utrum ramuli P. dasyphylli essent truncati, aut immo apice retusi, an 
obtusi adparerent, licet acumine brevissimo superati; an denique essent apice 
ita dilatati ut obovati aut pyriformes jure dicerentur.  Spretis hoec modo diffe- 
rentus, quas sub ambiguo charactere subjungere liceret, formas Chondriopsidis 
numerosas, quie alis Oceanis prive videntur, cum Speciebus Europ:eis identicas 
considerare consuevimus. ta evenit, ut sub eodem nomine diu militarunt Spe- 
eles numerose, quie non tantum alio respectu ab Europeis distare videbantur, 
sed etiam ipsis illis ramulorum characteribus rite definitis, quibus cum KEuropeis 
convenire credebantur. Revera Chondriopsidem. Sedifoliam americanam nec cum 
Ch. dasyphylla vera, nee eum Ch. sedifolia austral? specie 1denticam putarem. 
In primaria et vera Ch. dasyphylla ramulos dicerem cylidraceo-elavatos, non 
tantum apice truncatos, sed retusos, ipso fasciculo terminali filorum  tenuissimo- 
rum —- quibus increscentes ramuli Chondriopsidearum fere semper terminati 
adparent — intra apicem quasi collapsum recepto, et sub forma apiceuli minuti, 
oblique positi, conspicuo. In Ch. dasyphylla australasica ramuli magis obovato- 
clavati, ipso apice producto, rotundato-obtuso. Americana forma, quam nomine 
Ch. Sedifolie primus distünxit Harvey, ramulis ellipsoideo-oblongis, potius quam 
clavatis, dignoscatur; ramuli ejusdem adpareant obtusi, licet apiculo brevissimo 
superati. In Ch. Sedifolim australasica ramuli magis oblongi et magis con- 
spieue obtusi, parte suprema prominula fere rotundata. 5i hoe modo ipsa forma 
ramulorum fit certius definita, et differenti:?. notantur, quibus invicem discrepant 
forms, quas antea hoc ipso charactere congruentes crediderunt, patet alis cha- 
racteribus, quibus forms diverse plus minus variari crediderunt, majorem vim 
quoque adtribuendam esse. Ita plantam australasicam (Ch. Harveyanam J. Ag.), 
quam nomine CA. dasyphylle distribuit Harvey, colore atropurpureo et magni- 
tudine sesquipedali a plurimis differre, lubenter assumerem. In CA. Sedoide 


americana ramuli in ramo breviore disponuntur fere racemosi, et a rachide ple- 


Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXVIII. 19 


146 J. G. Agardh. 


rumque conspicue torulosa ab initio. proveniunt; colore obseuriore et substantia 
multo firmiore eam quoque differre a forma australasica, nomine. Cf... Sedifoliee 
inseripta, mihi quidem certum videtur. Et sie im ceteris: Exstant, ni fallor, 
species diversarum regionum, qus obiter inspect: et nonnullis characteribus cum 
Europsls et primum cognitis convenire videntur; que» autem accuratius exami- 
nate et characteribus rite definitis comparate, non tantum his ipsis sed etiam 
aliis notis diverse. adpareant.  Quie si ita sint, opere? pretium mihi visum est, 
et characteres antea magis vage definitos certius definire, et quibus aliis notis 
differant formi, que sub eodem nomine militarunt, quantum in me fuit proferre. 

Peribenti mihi Species Algarum jam adparuit principalem quendam valorem 
adtribuendum esse characteribus, qui deducuntur ab ipsa forma et dimensionibus 
cellularum, quibus frondes contexte videntur.  Cellulas nimirum corticales in 
nonnullis breviores observaveram et suo diametro parum longiores; in aliis secus 
frondis longitudinem magis elongatos, et in adultioribus partibus suo diametro 
pluries, ne dicam multoties, longiores.  Inchoantur revera cellule corticales om- 
nium breves et endochromate fere rotundato instructe; et in adultiore parte 
quoque omnes elongantur; dum vero in nonnullis cellule elongate. longitudine 
ipsarum diametrum bis aut ter superant, sunt aliw species, in quibus partes 
adultiores habent cellulas cortieales ipsarum diametro 4-plo—-6-plo longiores. 
Preeipue in his ipsa endochromata contracta fila referunt longiora, longitudi- 
naliter aut subspiraliter secus frondem exceurrentia. — Differentiis structure, quae 
ita obveniant, primarium quendam valorem adtribuendum esse, hodie quoque 
lubenter assumerem, et his hoe quoque loco in Speciebus definiendis et dispo- 
nendis lubenter usus sum. 

Quamquam in Chondripside velut in aliis Generibus, quorum Species invicem 
parum dissimiles videantur, de limitibus ipsius Generis vix dubitandum putares; 
tamen nescio anne nonnullas Species hoc respectu dubias eonsiderarem. . Exstat ita 
Species Japoniea, nomine C/. ecrassicaulis, quondam a larvey descripta, quam 
potius Chrysymeni: speciem putarem, licet structura non omnino eum Speciebus 
hujus Generis convenientem; fructu ignoto van: tamen mihi manent omnes de 
affinitate conjecture. — Alia species, nomine C. mwidifice a Marvey descripta, 
quam suadente icone et deseriptione a. Harvey data Ch. corallorhizee proximam 
supposui, hodie mihi paulisper dubia adparuit. Ex altera parte species quz- 
dam, ad Ceylonam a Harvey lecta, et nomine Zodomele crassicaulis distri- 


buta, quoad dispositionem cellularum cortiealium. haud exiguam offert eum Spe- 


Analecta Algologica. 147 


ciebus Chondriopsidis similitudinem. — Structure tamen interioris idieam | conci- 


pere frustra quesivi, nec fruetus observare mihi contigit. 
Species, quas Generis proprias hodie putarem, sequenti modo disponere conatus sum: 


* Cellulis corticalibus ramulorum | rotundatis, ramorum | oblongis concatenatis, longitudine 
diametrum. ipsarum. bis-í-ler. superante. 


I. TmariBus Cn. waACROCARPA. 


1. Oh. riparia. 9. Ch. secundata. 
2. Ch. macrocarpa. 4. Oh. subopposita. 
II.. Txuisus Cu. Capxwsis. 
5. Oh. Capensis. 
III. Tmmvs Cm. Bongyaxx. 
6. Ch. atropurpurea. 8. Ch. divergens. 
1. Ch. httoralis. 9.  Doryana. 


** Cellulis corticalibus ramulorum oblongis, ramorum magis elongatis, quasi in lineas secus 
superficiem longitudinaliter excurrentes concatenaltis. 


IV. "Tarsus CH. DpasYPHYLLA. 
10. Ch. dasyphylla. 12. Oh. Curdieana. 
11. Ch. coerulescens. 13. Ch. Corallorhiza. 


? Ch. nidifica. 


V. "Tamus Cnm. SEDIFOLLE. 
14. Ch. Sedifolia. 15. Ch. Succulenta. 


VI. : Tmrsvs Cu. pEsiüs. 
16. Ch. debilis. 18. Oh. Bailleyana. 
17. Ch. Harveyana. 


VII. "Tarsus Cm. mrENUISSIMJE. 
19. Ch. tenuissima. 22. Ch. lanceolata. 
20. Ch. fusifolia. 25. Ch. arborescens. 
21. Ch. striolata. 


VIII. Tarsus Cnm. Bursosx. 
24. (Ch. bulbosa. 


IX. 'Tmeus Cu. rormrEna. 


95. Ch. folifera. 26. Ch. ovalifolia. 


148 J. G. Agardh. 


IL Taurus Cu. wacRocampm frondibus teretibus (sepe purpurascentibus) ramis. ramulisque 
subelavato-cilindraceis, junioribus clavatis, apice sepe retuso truncatis aut. obtu- 
sis, stichidiis conformibus circiter a media parte spherosporiferis, cellulis corti- 
calibus ramulorum rotundatis, ramorum oblongis concatenatis longitudine diametrum 
ipsarum 2-plo —4-plo superante. 


1. Cm. mreaRrA Hav. mscr. J. Ag. Sp. p. 903; Grunow im Piüdschi p. 24. 
In Oceano pacifico ad Friendly Islands (Harvey!) ad 'Tongatabu (Graeffe;). 

Inter Species Generis mihi cognitas hsc est minima, modo crescendi Catenellam refe- 
rens, a ramis adscendentibus ssepe arcuatim deflexis, ramulos sursum emittens, Ramuli junio- 
res, adhue steriles, sunt clavato-cylindracei, apice sspe evidentius retuso; paulo adultiores 
fere rite cylindracei apice obtuso; omnes basi paulisper attenuati, Stichidia jam infra me- 
diam partem sphierosporifera, paulo evidentius clavata, obsoletius foveolato-torulosa. 

Forma ramulorum ad Ch. dasyphyllam h:eé proxima videretur, at ab hac et ejus affi- 
nibus differt collulis corticalibus brevibus, in ramulo fere rotundatis, in ramo oblongis, lon- 
gitudine diametrum ipsarum circiter duplo superante. Ob brevitatem cellularum facilius 
quispiam putaret hane speciem parare transitum ad structuram peculiarem in Digenea ob- 
venientem; at alio modo cellule concatenate generari videntur. 


9. Cn. MacROCcARPA Hare. Fl. Now. Zel. p. 223; J. Ag. Alg. Nov. Zel. 
p. 242. 
Hab. in Oceano austrah ad Nov. Zelandiam (DBerggren!) et Insulam 
Chatam (Travers!). 


Oellulis corticalibus brevibus hee ad Ch. ripariam proxime accedit; attamen fiunt in 
ramis adultioribns longiores quam in illa, utpote suo diametro circiter 4-plo longiores, et 
paulo evidentius concatenatz in series secus longitudinem rami excurrentes. Frons est erec- 
tiuscula et pyramidatim decomposita, ramis quoquoversum egredientibus; inferiores horum 
ramulosi, superiores sensim simpliciores in rachide supereminente. Habitus plant: adul- 
tioris hoc modo CA. sedifoliam fere refert. Rami infimi nunc oppositi, superiores alterni. 
Ramuli in planta adultiore racemosi, at subfasciculatim adproximati circa apicem rachidis 
brevioris, quoad formam cum iis C^. riparic fere congruentes: juniores nimirum sursum 
subinflexi aut. apice retuso clavati; adultiores magis clavato-cylindracei, obtuso aut retuso 
apice. Stichidia conformia clavata, vix conspicue torulosa, a medio aut infra medium sphz- 
rosporifera.  Cystocarpia pro magnitudine plant: | permagna, ramo in quo insident plus du- 
plo crassiora. rotundato-ovata aut suburceolata, infra apicem ramuli singula, nunc bina, uno 
inferius, altero superius (alterne) exeunte. Pericarpium pluribus seriebus cellularum. con- 
textum, carpostomio infra marginem patentem contracto. Gemmidia pyriformia, pedicellis 
brevioribus fasciculatim a placenta basali exeuntibus. 


e) 


3. CH. SsECUNDATA J. 4g. Sp. Alg. p. 803. 


Hab. in. Oceano paeifieo ad littora. Amerle:. calidiora. 


.Apiees ramulorum inchoantium vidi truncatos aut retusos; adultiores ramulos circum- 


scriptione cylindraceo-oblongos, apice prominulo obtusos. Sph:rosporas tantum observavi 


Analecta Algologica. 149 


(sub ultimo evolutionis stadio) in superiore parte oblongo-obtusa vix torulosa ramulorum evo- 
lutas. Stratum corticale quale in antecedentibus. 

Qualem Ch. Curdieanam ramulis subsecundatis a Ch. dasyphylla diversam infra descri- 
bere conatus sum, talem fere Ch. secundatam ramificatione a prioribus et sequentibus diver- 
sam putavi; ut Ch. Succulenta ramulorum forma a Ch. dasyphylla, ita fere distat Ch. se- 
cundata a Ch. macrocarpa.  Structura strati corticalis ad Species antecedentes accedit. 

Specimen habui ex S:ta Darbara Californie, quod cum Specie Peruviana, nec cum se- 


quente, convenire putarem. 


4. Cnm. svBoPPOSITA (J. Ag. mscr.) frondis teretiusculee subpinnatim decompo- 
sitte. ramis suboppositis elongatis subpyramidatis, sterilibus distanter ramu- 


losis, a basi parum attenuata sursum incrassatis fere clavatis, fertilibus 


) 
dense ramulosis, demum fere racemo subeorymboso ramulorum instructis, 


spherosporiferis fere oblongis, a parte media dilatata, apicem versus obtu- 
sum sph:zerosporiferis, cellulis cortiealibus ramulorum rotundatis, ramorum 


oblongis concatenatis. 
Hab. ad S:ta Barbara Californie, a. pluribus mihi missa. 


Inter Ch. secundatam et Ch. Capensem quodammodo intermediam hanc dicerem. Rami 
inferiores sat conspicue generantur oppositi, superiores in fronde pyramidata, superne longe 
protracta, nune dispositione magis variante alterni, aut subsecundati obveniant. In planta 
fructifera ramuli in ramis lateralibus brevibus proveniunt plurimi, demum rachidem supre- 
mam quasi racemo subcorymboso cingentes. HRamuli juveniles obovato-clavati, adultiores ma- 
eis oblongi, supra basem parum attenuatam incrassati, apiceque iterum attenuato obtusi, 
demum in hac parte sphzrosporiferi. Habitus plants sterilis potissimum Ch. Capensem 
refert; planta sphsrosporifera potissimum Ch. macrocarpam. Est vero planta huic major, 


Ch. Capensem fere zquans. Structura strati corticalis proximas tangit. 


IL  Tmurmus Cm, Carxkwsm frondibus teretibus (alropurpureis) ramis ramulisque subfusiformi- 
bus, sterilibus magis sparsis, fertilibus suboppositis dense ramulosis, stichidiis in 
ramulo incurvato introrsum. subcanaliculato a. marginibus et demum fere circum- 
circa egredientibus | subcorymboso-racemosis, verrucoso-foveolatis, obovato-oblongis ; 
cellulis corticalibus ramulorum rotundatis, ramorum ellipsoideís concatenatis, lon- 
gitudine diametrum ipsarum circiter bis superante. 


9. Cnm. CaprENsis (Hare. Ner. Austr. tab. XXI) J. Ag. Sp. p. 802; 
Hab. ad oras Cap. b. Spei. 


Postquam 1l. c. hanc speciem describere conatus sum, eandem iu duabus tabulis diversis 
a Kützingio delineatam fuisse fere certum mihi videtur. Synonyma igitur, quondam a me 
allata, Speciei pertinere non dubito. Ut in Ch. subopposita, plantam fructiferam a sterili 
non parum differre patet. Rami steriles multo sparsiores et sspe vage ramosi adpareant; 
planta sub hoc stadio lecta, nomine L. lax: à Harvey primum distributa fuit. In planta 
fructificationem  przeparante ramulos vidi suboppositos provenire, a foveolis longitudinaliter 


150 J. G. Agardh. 


elongatis siugulos; his paulisper distractis ramuli alternantes obveniant. In planta fructi- 
fera ramuli fiunt multo densiores; in capsulifera ramuli sat conspicue oppositi, scepe sub- 
decussati. racemosi adpareant. quoad formam a sterilibus vix diversi, utrinque attenuati et 
fusiformes. Rami breves, in quibus stichidia generantur numerosa, subracemoso-corymbosa, 
fiunt proprio modo transmutata; nimirum eosdem videre credidi apice incurvatos, interiore 
curvature latere quasi foveola longiore canaliculatos; ef a marginibus dein quasi biseriatim 
emittentes ipsos ramulos fructiferos, quasi secundatim conniventes; prout hi ramuli fiunt 
numerosiores, magis quoquoversum divergunt, alus (ni fallor) quoque a dorso rami incurvati 
demum pullulantibus. Ipsa stichidia sunt admodum crassa, ambitu obovato-oblonga, suo dia- 
metro vix triplo longiora, pedicello brevi et multo tenuiore suffulta, apice subtruncata, aut 
forsan potius ob apicem primariam incurvatum truncata adpareant; cceterum sunt verrucoso- 
torulosa. Rami stichidiiferi abbreviati, quos juniores incurvatos vidi, demum facile videren- 
tur referre. ramum abbreviatum obconieum, cujus ad supremam partem stichidia subcorym- 
bosa proveniunt; rami stichidiiferi corymbosi hoc modo adspectum fere pro»bent, in Oh. sub- 


opposita mox supra descriptum. 


III. "Tusus Cm. Bonyawm frondibus teretibus densius corticatis, ramis ramulisque subfusi- 
formibus, sterilibus magis sparsis, fertilibus plusminus ramulosis, sepe in ramo 
breviore subfasciculato-racemosis; stichidiis subfusiformibus acuminatis, junioribus 
sii pliciusculis, nunc a /foveola pluribus | subfasciculatis, adultioribus quasi àn 
pedicello (stichidio primario) pluribus, subfasciculatis, obsoletius foveolato-torulosis, 
cellalis corticalibus ramulorum rotundatis, ramorum oblongis concatenatis. 


6. Cu. ATROPURPUREA Hare. Ner. Amer. p. 22 tab. XVIII E. |J. Ag. Sp. 
Alg. p. S801. Farlow Mar. Alg. of New Engl. p. 167. 


Hab. ad oras ealidiores Amerie:e. foederatee. 


Ex analogia forsan conjicere licet specimina sterilia hujus speciei a fertilibus differre 
fere eodem modo, quo de Ch. Capensi hoc supra indicavi; et formam fasciculatam, quam: 
var. loco Ch. atropurpurez subjunxit Farlow l. c., revera sistere plantam fructiferam Ch. 
atropurpureze Harv. In ramulis secundariis, qui in Specim, Harveyanis adsunt, observavi 
superficiem paulisper torulosam, quasi in his adessent stichidiorum initia. Ramulos juveniles, 
in planta sterili plerumque alternantes, nune geminos suboppositos vidi, et a foveola singulos 
provenientes. In specimine ex S:ta Cruz Californiws, quod (inter Algas distributas Amer. 
DBoreal. n:o 57) observare mihi licuit, stichidia effoeta agnoscere putavi, in ramo breviore 
secundario subfasciculatim congesta, forma convenientia et obsolete torulosa, at in nostra 
fere dissoluta. Specimen habeo, ad Corunam Hispanie a J. Lange lectum, quod a sterili 


planta Harveyana vix distinctum putarem.  Specimina rite fructifera mihi hucusque defuerunt. 
1. Cnm. LrrTORALIS Harv. Ner. Bor. Amer. p. 922. J. Ag. Sp. p. 800. 


Hab. in. Oceano atlantieo ealidiore. 


Neque hujus vidi specimina bene fructifera. Forma ramulorum et structura strati cor- 
ticalis, hie cum Oh. atropurpurea convenire videtur, at planta major, ramificatione magis 
diffusa et colore letiore distincta. Jam l. c. monui me vidisse sphzrosporas paucas in ra- 


Analecta Àlgologica, II 


mulis fere ceffoetis, levissime toruloso-inequalibus. Ramulos juveniles ex foveola, &1 quoque 
vix perceptibili, egredientes me observasse adnotavi; et formam -— quam varietatis loco 
memoravit Harvey, ramulis dense congestis pinnato-multifidis insignem, in quibus cystocarpia 
ovata prope apices ramulorum sessilia observasse videtur — revera sistere stadium fertile 
ejusdem plantz, forsan majore jure hodie urgere liceat. lis indicatis characteribus plantam 
ad Ch. atropurpuream ex una parte, ad Oh. Boryanam ex altera. proxime accedere ita 


lubenter assumerem. 


S. Cm. nivERaENS. J. Ag. Sp. p. 907 (excl synon.?)  .Ardiss. Florid. Ital. 
Rhod. p. 48; Tab. XVIII fig. 1—2. 


Hab. in sinubus tranquillis maris Adriatici et mediterranel. 


Quamquam hse facilius videretur forma alterius speciei, a peculiari loco natali orta, 
tamen nonnull sunt characteres ejusdem, quibus propriam speciem prodere videretur. $1 
cum alia specie jungeretur, potissimum cum speciebus, Ch. teuuissimz vicinis, affinitate junc- 
tam conjiceres, utpote ramulis junioribus et stichidiss utrinque attenuatis instructam; at ab 
his speciebus characteres a structura strati corticalis deducti certius eam secludere videntur. 
His nimirum suadentibus characteribus, potius eam cum Ch. DBoryana affinitate junctam pu- 
tarem; sl quoque cellule corticales ramorum adultiorum paulo longiores fiunt quam in hac. 
Ramuli sepe plures ex eodem puncto proveniunt, et adultiores sspe ad basem vix attenuati, 
potius a basi paulisper incrassata in apicem longius attenuatum abeuntes; ramulis his, fere 
angulo recto exeuntibus, et divergentibus prsecipue dignoscatur. Stichidia adultiora sspe 
pedicello longiore suffulta, qualià ab Ardissone depicta, superiore parte lancoidea et fructi- 
fera obsoletius torulosa. In planta juniore nunc vidi ramulos magis cylindraceo-oblongos, 
fasciculis filorum minutissimis non tantum apice (qualiter in plurimis speciebus) sed etiam 
lateraliter obsitos, ramellos novos in planta iterum iterumqne decomposita priesagientes. 
Hoc modo esspites plants formantur rotundati et laxe expansi, ramis quoquoversum diver. 
gentibus instructi, proprium omnino habitum plant: tribuentes, Rami interiores et princi- 
pales in cesspite, diutius forsan persistentes, crassitiem attingunt et habitum fere Hypne:c 
musciformis, exterioribus sspe multiplo tenuioribus in novos czspites rotundatos expansis. — 
Dum specimina Ch. temuissime et vicinarum specierum facilius dissoluta fiunt, contrarium 
obtinere videretur in (Ch. divergente; cujus specimina iterum madefacta facilius prseparare 
liceat. 


9. Cn. Bonvawa (DDeNot.) J. Ag. Sp. p. 799.  Ardiss. Flor. Ital. Rhod. p. 
46 tab. XVII. | Carpocaulon. Mediterraneum. Kütz. Phyc. Gen. tab. 57. II 
et Tab. Phyc. Vol. XV Tab. 42. 


Hab. in. mari mediterraneo ad littora Galli et Italiz. 


Species, iconibus pluribus illustrata, ita hodie cognita videretur, ut nulla de charateri- 
bus ejusdem dubia permanerent. Partes juniores plantz sspe foveolis inz;quales, ramulis a 
foveola emergentibus, his sspe pluribus et fasciculatis; in adultiore obsolescunt foveolm, et 
rami majores sunt basi vix attenuata prominuli. Stichidia utrinque attenuata et foveolato- 
torulosa; juniora fere sessilia, et mox supra basem sphzrosporifera: adultiora supra pedi- 


cellum magis conspicuum lancoidea, et basi partis incrassatz sphierosporifera, novis nunc a 


152 J. G. Agardh. 


pedicello et precipue ad básem pullulantibus. Cellule corticales ramulorum sunt breves, suo 
diametro vix duplolongiores, intermixtis aliis quasi angustioribus et venas formantibus; in 
ramis cellulzs fiunt paulo longiores et evidentius concatenat:e. 


IV. Tmmus Cm pasvreuvnue frondibus teretibus dense corticatis, ramulis subsingulis aut plu- 
ribus. subfasciculatim | provenientibus, clavaformibus ct apice truncatis fasciculo 
terminali florum sepe infra apicem rctusum recepto; stichidiis conformibns cla- 
vatis, supra mediam partem parum incrassatum. spherosporiferis; cellulis corti- 
calibns. ramulorum oblongis, ramorum magis elongatis, in lineas secus superfi- 
ciem. longitudinaliter excurrentes concatenuatis. 


10. Cm. pasvPHuyLLA  Woodw.; J. Ag. Sp. p. 809 (excl. formis plurimis ut 
varletat. receptis). 
Hab. in oceano atlantieo ealidiore ad. oras Europee et Ameriez. 


Forma, qui ab imtio nomine F. dasyphylli descripta fuit, ab aliis plurimis, postea ad 
ilam relatis, dignoscatur — ut hoc jam in Ner. Bor. Americ. indicavit Harvey — ramulis 
non tantum obtusis, sed apice truncatis; quoque videre licet fasciculum terminalem filorum 
minutissimorum, quem Chondriopsides plurim: sub stadio frondis iucrescentis gerunt extra 
apicem ipsius ramuli eminentem, esse in Ch. dasyphylla immersum, nimirum intra supremam 
ramuli partem quasi retusam — apiculi minuti ad instar, supra excavationem vix eminentis 
— receptum. Forsan credere licet apicem truncatum molliorem esse, et hoc modo facilius 
collabentem; misi excavatione paulisper unilaterali indicaretur incurvationem quandam vix 
perceptibilem partis novelle. Quoque in planta capsulifera apices ramorum truncatos vidi, 
apice ipso retuso. Stichidia juniora supra pedicellum clavatum sterilem gerunt partem su- 
periorem paulisper incrassatam, zona fertili sensim sursum producta.  Cystocarpia in ramulo 
ita brevi insident ut eadem sessilia facile diceres. Cavendum ne specimina exsiccata, apici- 


bus ramulorum collabentibus et attenuatis, ad Ch. tenuissimam referantur. 


11. On. coERULESCENS Crowan, J. Ag. Sp. p. 808. 


Nullum specimen hujus fructiferum vidi. HRamulorum forma ad Ch. dasyphyllam acce- 


dere videtur. 


19. Cn. CungprANA Hare. mscr. Ch. dasyphylla var. pyrifera J. Ag. Sp. 


(partim ?). 
Hab. ad. oras australes Nov:e. Hollandiz. E 


Species videtur distinctissima, si ad specimina probe evoluta et characteristica judicatur; 
si ramulis numerosis deperditis denudata. observatur, meram formam C. dasyphylle facilius 
habebis. Habitum et formam totius plante paniculato-pyramidatam, ramis patentibus de- 
compositam, ramulisque fere conformibus instructam diceres Ch. dasyphylle. At rami ra- 
mulique majores sunt apice incurvi, interiore curvaturs latere ramulis numerosis obsiti, qui 
ommes (a dextro et sinistro margine latere curvatur:s) exeuntes, sursum adscendunt secun- 
dati; hi ramuli sunt initio singuli exeuntes, mox vero ad basem adultiorum pullulant novi, 


magis pyriformes, adultioribus suo ordine apice incurvis, quasi novam seriem ramellorum 


r Analecta Algologica. 155 
secundatorum indicantibus.  Ramificatio hoe modo oritur proprie indolis, ramulis quasi pin- 
natim a rachide incurvata exeuntibus, at omnibus sursum convergentibus. Ramul juveniles 
sunt pyriformes et obtusissimi; adultiores fiunt clavati obtusi, aut summo apice brevissime 
attenuati. Stichidia conformia, supra mediam partem obsoletius torulosam sphsrosporifera., 
Substantia in nostris cartilaginea. Cellule corticales ramulorum oblong:z, ramorum valde 
elongatz concatenatz. 

Animadvertere placet ramorum apices in pluribus Speciebus Chondriopsidis sparsim ob- 
venire incurvos, demum uncinato apice alias Algas amplectentes | Ejusmodi formam (.L. «wn- 
cinatam Zan.) ex lacuna Veneta descripsit Zanardini; aliam ex Tasmania ("L. dasyphylla 
var. uncinata Hook. im litt.) Kützing.  Suadentibus speciminibus et locis natalibus hanc 
ultimam LL. debili, illam .L. temuissime proximam suspicor. Sed cum ejusmodi formis, quas 
magis fortuito obvenientes suspicor, Ch Curdieanam nullomodo comparandam esse, satis pa- 


tere putarem. 


13. Cnm. coRArLoRHIZA (J. Ag. bidr. Alg. Syst. IV p. 92). 


Hab. ad oras Nove Hollandis: occidentales. 


Ad deseriptionem 1. c. datam hodie tantum addere placet speciem mihi videri ad Ch. 
dasyphyllam et Ch. Curdieanam potissimum accedere. Ramulos sphsrosporiferos vidi lan- 
coideo-clavatos, infra apicem retusum obsoleitus torulosos et in hac parte sphsrosporiferos. 


V. Tmmus Cm. Ssprrouus frondibus teretibus dense corticatis, ramulis junioribus ellipsoideis, 
adultioribus cylindraceo-oblongis, quoquoversum  egredientibus, initio subsingulis, 
deim movis circa, adultiores pullulantibus subfasciculato-racemosis, stichidiis con- 
formibus ellipsoideis oblongisve apice obtuso superatis, a media parte plus minus 
incrassata  spherosporiferis; cellulis corticalibus ramulorum oblongis, ramorum 
magis elongatis im limeas secus superficiem longitudinales concatenatis. 


14. Cnm. SEDrroLrA (Hare. Ner. Dor. Am. p. 19 tab. XVIII G) nec postea, 


nee aliorum. 


Hab. ad oras Indie occidentalis et adjacentis Americze. 


Hane, rite limitatam, speciem sui juris, potius quam formam C. dasyphylle, hodie 
lubenter agnoscerem. Ramuli in Ch. dasyphylla sunt clavati, apice truncati, fasciculo filo- 
rum tenuissimorum terminali quasi intra retusum apicem retracto. In Ch. Sedifolia sunt 
ramuli juniores ellipsoidei, adultiores oblongi, ut plurimum brevissimo petiolo suffulti, apice- 
que prominulo (nunc obtuso, nune evidentius acuminato, nunc fasciculo filorum probe super- 
eminente) terminati. Rami ramulique sunt admodum conspicue foveolato-torulosi; in planta 
juniore sterili ex foveolis proveniunt ramuli singuli; in adultiore sepe plures juniores circa 
basem adultioris ramuli pullulant, et hoc modo fasciculati aut multifidi cuidam adpareant; 
in planta fertih stichidia ramulis conformia adsunt, plerumque eximie foveolato-torulosa, 
initio magis ellipsoidea, demum cylindraceo-oblonga, utrinque obtusiuscula, nimirum pedicello 
perbrevi fere sessilia, apice aut obtuso. et fere truncato, aut evidentius apiculato; juniora 
fere tota sphzerosporifera, adultiora superne circumcirca inter foveolas prs»gnantia. Kera- 


Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXVIII, 20 


154 J. G. Agardh. 


midia (a me non observata) infra apicem liberum ramulorum sessilia, ovata et ramulis pa- 
rum crassiora depicta fuerunt. Speciem csterum non admodum magnam, et madefactam 
minus facile dissolutam dicerem. Ob ramos breviores ramulosos habitum proprium induta; 
quo ducente quoque exsiecatam sepe dignoscere liceat. 

A Ch. Sedifoha vera Harveyi vix differt Lawrencia CALondriopsoides Crouanm in Flor. 
Guadeloup. (sec. spec., n:o 1016 inscriptum, mihi a Dom. Mazé benevole missum). 


15. Cm. succuLENTA J. Ag. mscr. (Ch. Sedifolia Harv. quoad spec. ex Nova 
. Hollandia provenientàa). 


Hab. ad oras Nove Hollandie australes et occidentales. 


Species Algarum scribens jam monui Harveyum sub nomine Ch. Sedifoliz initio intellexisse 
formam magis contractam ramulisque fasciculatis densam, exsieccatione magis cartilagineam 
(qualem ad oras Indie occidentalis obvenire constat); postea vero sub eodem nomine quoque 
comprehendisse formas magis membranaceas, minus densas et ramis apice magis rotundatis 
(quales inter Algas Australie sub r:o 157 distribuit). $i hoc modo forms, revera sat dis- 
similes, sub eodem nomine conjunguntur, periculum est ne Species omnes totius Generis con- 
fundantur. Me qnoque sub nomine Ch. dasyphylle has aliasque formas male conjunxisse 
hodie confiteor. 

Species, quam nomine Ch. succulentee hodie ex hae farragine distinguo, toto habitu et 1psa 
sua substantia gelatinoso carnosa — facillime dissoluta ut specimina doceat, qu: in aqua dulci 
preparare conati sunt — jam dignoscatur. Preterea vero sequentibus distincta mihi videtur: 
Rami ramulique — qui in Ch. Sedifohna plerumque a foveola rachidis torulose emergunt et 
sepe plures (novis circa basem ramuli paulisper adultioris pullulantibus), omnesque brevis- 
sime stipitati — iidem in Ch. succulenta sepius singuli, stipiteque conspicue attenuato ex 
rachide cylindracea emergentes mihi adparuerunt. Juniores sunt ellipsoidei, adultiores cy- 
lindraceo-oblongi vix conspicue torulosi, nisi ubi in stichidio zona sphzrosporarum adest, 
superficiem leviter insxqualem, mox his elapsis explanatam ita denominaveris. In stichidio 
pregnante adhuc juvenili, jam infra mediam partem (nune fere parum supra basem) sphz- 
rospore provenire incipiunt, dein sub evolutione sursum procedente zonam latiorem, sphz- 
rosporis admodum numerosis constitutam efficiunt, ipso apice obtuso prominulo (nec apicem 


umquam retusum vidi ut in Ch. dasyphylla)  Cystocarpia magna — quia facilius dissoluta 
pro magnitudine plantz valida adparent — subglobosa, carpostomio subprominulo, in pedi- 


cello brevi, at conspicuo insidentia, apice ramelli fructiferi (pedicellum formantis) calearis 
ad instar Keramidio adnato. Ob substantiam succulentam specimina exsiccata a charta, in 
qua adfixa fuerunt, :egre solvere licet, et partes distrahuntur facilius. H: partes sspe 
translucentes adparent, ita ut siphones interiores, suis apicibus rotundatis cellulas exteriores 
cortieales crassitie pluries superantibus, facilius conspiciantur. Ipsi articuli breves, sua lon- 
gitudine diametrum dimidium rami circiter attingentes. Quoque in planta viva siphones 
translucentes adparere, forsan credere liceat, utpote de ea dictum vidi "full of crystal glo- 
bules, which disappear in drying". 

Hujus Speciei forsan formas duas distinguere opportet: o4 minor, 2—4 pollicaris, ramis 
ramulisque' virgatim dispositis plerumque singulis à rachide emergentibus, magis regulariter 
paniculata (ad hane refero specimina Harveyana sub n:o 157 et 158 in nostr. coll. distributa). 


Analecta Algologica. 155 

altera: var. subfasciculata, est planta major, circiter pedalis supra radicem fibrosam 
caulibus permeantibus firmioribus instructa, ramis ramulisque subfasciculatim aggregatis, sti- 
chidiis sspe pluribus (minoribus circa basem adultioris subfasciculatim pullulantibus). De 
hac planta diu dubius hssi, nescius utrum eam ad Ch. Sedifoliam australasicam ducerem, an 
cum formis Ch. Harveyans aut Ch. Corallorhizz eam potius compararem. Ex Port Philhp a 
Wilson sub n:ris 52 B, 60, 78 mihi hec missa fuit. 


VI. Tarsus Cm. pEPIus frondibus teretibus demse corticatis, ramwlis clavatis obovatisve quo- 
quoversum  egredientibus subsingulis aut geminatis subfasciculatisve; stichidiis 
clavatis obovatisve apice prominulo (subacuminato aut obtuso) superatis, a inedia 
parte plus minus incrassata. spherosporiferis; cellulis corticalibus ramulorum. ob- 
longis, ramorum magis elongatis, in lineas secus superficiem. longitudinaliter. ez- 
currentes concatenatis, 


16. Cnm. pEBImLIS Harv. Phyc. austr. Synops. sub m:o 2006. 


Hee ad oras australes et austro-occidentales Nove  Hollandie, et ad 
Tasmaniam (Rh. Gunn!). 


Inter omnes Species Generis hse dignoscatur stichidis fere pyriformibus. Quahs a 
Harvey distributa, species videretur pusilla, ramis tenuibus cylindraceis stichidia validiora 
gerentibus insignis. Alia habui magis juvenilia, substantia ita gelatinosa, ut vix nisi dis- 
soluta a charta solvantur. Nescio an suo nomine ejusmodi characterem indicare voluerit 
Harvey. Alia autem specimina paulo firmiora, ad George Town Tasmanie a R. Gunn lecta; 
magis cartilaginea quoque mihi adfuerunt. Hzc sterilia, ramulis incurvato-uncinatis sspe 
przedita, facilius identica putarem cum planta, quam nomine Lawrencie wncinate im Tab. 
Phycol. Vol. XV tab. 44 depinxit Kützing. Alia specimina in Herb. Gunniano bene stichi- 
diis instructa, at parcius uncinata, ad Ch. debilem referre non dubitavi. Nonnulla spec. 
mihi a Wilson missa (sub n:is 52, 55, 122), ramis sparsim oppositis instructa, ad speciem 


Harveyanam quoque hodie refero. 


17. Cn. HanvEevawA J.-Ag. Sp. p. 808. 


Ad oras Tasmanie primus legit R. Gunn; ab aliis quoque mihi data. Seribenti mihi 
Species Algarum, stichidia ignota fuerunt, at Speciem a Ch. dasyphylla, ad quam eam retu- 
lerat Harvey, sat distinctam putavi characteribus tum a habitu et magnitudine plantz, tum 
à positione et forma Keramidii deductis. Postea in Herb. Gunniano plura specimina habui 
stichidis bene evolutis instructa, quibus ducentibus planta a Ch. dasyphylla adhue eviden- 
tius distincta adpareat. Stichidia nimirum sunt obovato-clavata, ambitu (in planta exsiccata) 
fere spathulata, sphsrosporis inchoantibus zonam fertilem in media parte incrassata forman- 
tibus, dein magis apices versus productam constituentibus (nec ut in vera Ch. dasyphylla 
stichidia formantur probe clavata, truncata apice retuso, sphsrosporis zonam breviorem infra 
apicem formantibus). Ipsa planta admodum elongata (fere bipedalem sspe vidi) ramis alter- 
nis paniculatis in rachide permeante decomposita, quasi virgarum generationibus successive 
provenientibus constituta.  Antheridia vidi magna rotundata, aut subrepniformia ubi adul- 
tiora, fere ad modum Cornu-copie torta ubi juniora, csterum quoad structuram cum iis Ch. 
tenuissimz à Thuret et Dornet descriptis congruentia. 


156 J. G. Agardh, 


18. Cm. BarngyaNA Mont.; Harv. Ner Bor. Amer. tab. XVIII A. Ch. tenu- 


issima var. Daileyana | Farlow. : 
Hab. ad oras orientales Amerieg foederatze. 


Harvey plantam inter Oh. tenuissimam et Ch. dasyphyllam fere ommino intermediam 
dixit; et his verbis idea speciei, qualis ex forma stichidiorum deduceretur, rite indicata mihi 
videtur. Exstant vero plures alis species, de quibus idem judicium valeat. Quoad adspec- 
tum et structuram Ch. Baileyana fere C. striolatam:. potissimum refert, et in Sp. Alg. has 
formas proximas putavi. Farlow utramque ad formas Ch. tenuissim: retulit. Speciminibus 
fruetiferis omnium hodie mihi cognitis et comparatis Ch. Daileyanam speciem sui juris agno- 
scere non ducitavi. 

Mihi Ch. Baileyana dignoscenda videtur habitu gracilhore, ramificatione eximie virgata, 
ramulis patentibus, adultioribus clavatis, stichidiis juvenilibus magis obovatis at apice acu- 
minato superatis; adultioribus longiore pedicello clavato instructis, sphsrosporis non tantum 
zonam infra apicem formantibus (ut in Ch. dasypbylla) sed in parte incrassata a medio in- 


choantibus, dein cum increscente apice zonam magis terminalem formantibus. 


VII. Tarmvs Cm. mENumsmwE frondibus teretibus demse corticatis, ramulis utrinque attenuatis 
quoquoversum egredientibus subsingulis (juvenilibus circa basem adultiorun, nunc 
qullulantibus); stichidiis conformibus, a basi aut saltem a media parte crassiore 
spherosporiferis; cellulis corticalibus ramulorum oblongis, ramorum magis elon- 
gatis, quasi in lineas secus superficiem longitudinaliter excurrentes concatenuatis. 


19. Cn. rENUISSIMA Good. et Woodw.; J. Ag. Sp. p. 804. 
Hab. ad littora ealidiora Europe. E 


Cellulas corticales hujus Speciei;.vidi evidenter breviores quam 1n Ch. striolata; sunt 
nimirum in ramulis suo diametro circiter duplo longiores, in ramis diametrum suum longi- 
tudine forsan usque 5-plo superant. In Ch. striolata fiunt in ramis usque 6—10-plo lon- 
giores, Ch. tenuissimam quoque magis gelatinosam putarem. ; 


20. Cn. rusrroLrA (Hook. et Hare. Alg. Tasm. p. 401) frondis valide pyra- 
midatim  deeompositzte ramis vagis elongatis, per totam longitudinem spar- 
sim virgatis ramulis patentissimis utrinque subwque attenuatis eximie fusi- 
formibus, collabentibus lanceolatis, stiehidis lineari lancoideis, juvenilibus 
ab ima basi spherosporiferis, cellulis corticalibus in ramulo suo diametro 
fere 4-plo longioribus, in ramo adhue longioribus concatenatis. 


Hab. ad oras Tasmaniee, et Nove Hollandie australis Wilson! (sub n:o 54). 


Hee Species inter maximas Generis videtur; longitudine saltem pedalis, ramis 4—6 polh- 
caribus, ramulis laneoideis, majoribus fere pollicaribus, minoribus circiter 9—4 lineas longis. 
In nostra rami ramulique ita collapsi, ut facile complanatos crederes et a margine rami 
exeuntes; at segmentum transversale sensim subellipticam formam assumere vidi, in quo 


siphones pericentrales 5 majores, circa centralem multo minorem dispositos, et extrorsum 


Analecta Algologica. 157 


2.8 seriebus cellularum minorum obtectos. A facie cellule corticales fere omnes suo dia- 
metro multiplo longiores, in rachide adultiore in fila elongata concatenatze adparent, Sti- 
chidia utrinque attenuata, juvenilia a foveola singula emergentia, lanceolato-elliptica et ab 
ima basi fertili, adultiora eximie lancoidea, sph:erosporis a media parte apicem versus con- 
tinuatis. 

Ex habitu speciminis exsiccati hane ad Ch. foluüferam transitum parare crederes; ut in 
hae cellule corticales partium juniorum plurims breviores, intercedentibus sparsim angusti- 
oribus, quasi venas mentientibus; et in stichidio bene evoluto has venas facile limitaneas 
diceres singulis nodis sphsrosporiferis. At fere eandem structuram in plurimis speciebus 
dignoscere liceat, quamquam nunc obsoletius indicatam, nunc evidentius conspicuam. In 
frondis partibus adultioribus cellulas concatenatas corticis duplicis generis facihus diceres, 
alias angustissimas, alias duplo-crassiores; has ultimas interioris strati corticalis partes pu- 


tarem. Extrà has (interiores) fila angustissima exteriora, cum interioribus alternantia videntur. 


91. Cm. srRIT0LATA C. Ag.; J. Ag. Sp. p. 806. 


Hab. in mari Adriatico et mediterraneo; eadem, ni fallor, in mari Indie 
occidentalis. 


29. (On. LANCEOLATA (Harv. Phye. austr. tab. 259) frondis pyramidatim de- 
compositte ramis conformibus, per totam longitudinem sparsim virgatis, 
ramulis patentissimis utrinque subzque attenuatis, superne subtorulosis, sti- 
chidis supra pedieellum clavato-cylindraceum lancoideis eximie foveolato- 
torulosis acuminatis, inter foveolas longa serie sphsrosporiferis, keramidiis 
in ramulo lateralibus brevi.pedicello suffultis subglobosis, cellulis. cortieali- 


bus ramorum quasi lineas elongatas concatenatas referentibus. 
Hab. ad littus austro-occidentale Nove Hollandise. 


Que a Harvey sub nomine allato descripta fnit species (tum icone tum speciminibus a 
me comparatis) miti videretur speciminibus paucis junioribus, quse przter magnitudinem exi- 
guam, ramificatione subdisticha potissimum distincta voluisse videtur. Ipse postea ex Lucla 
Nove Hollandie plantam habui, qu: ramificationis norma et habitu Ch, temwissimam potis- 
sime referre dicerem, ab hac vero sat conspicue differt ramulis eximie torulosis. Comparanti 
mihi specimina Harveyana, multo ut videtur juniora, cum his adultioribus, adparuit quoque 
in illis eandem esse adparentiam torulosam ramulorum ramorumque terminalium, quamquam 
multo minus conspicuam. Vix igitur dubitarem eandem esse speciem, si quoqne characteres 
in Harveyana adhuc juniore minus essent conspicui. Plantam ipsam Harveyanam teretiuscu- 
lam vidi et ramis quoquoversum egredientibus instructam; nec ramulos geminos, magis for- 
tuito oppositos, dispositionis distichz tendentiam putarem. Juveniles ramuli sunt utrinque 
eximie attenuati; in nostris firmioribus minus ad basem contracti adparent; apices vero lon- 
gius attenuati; in parte sua inferiore ramuli sunt teretiusculi clavato-cylindracei; circiter a 
media parte ad apicem usque eximie torulosi; in hae parte magis lancoidea in stichidia 
foveolato-torulosa abeunt, Sphsrosporis pregnantia. Cellule corticales longis seriebus con- 
catenatz, adultiores lineas longitudinales angustas referunt, a quibus alios transversaliter 
fere exeuntes breviores vidi, quasi ramos ab elongatis cellulis provenientes. 


158 J. G. Agardh. 


Jam in Sp. Algar. de haec planta monui characteres a larvey speciei attributos vix 
adesse. "Rami quamquam distiche fere divergunt, tamen non distiche nascuntur". Ex spe- 
ciminibus postea mihi allatis adultioribus, Speciem a Ch. tenuissima stichidüs eximie toru- 
losis potissimum distinctam putarem. Qua nota inter C. femiissimam et. Ch. arborescentem 


intermediam dicerem. 


23. Cn. ARBORESCENS (J. Ag. mscr.) fronde valida, inferne caulem truncifor- 
mem subdenudatum, superne rachidem ramis decompositis, cireumeirea exe- 
untibus squarroso-divergentibus obteetam formante, ramis ramulisque sepe 
geminatis subeylindraceeis, stichidiis prelongis utrinque attenuatis eximie 
torulosis, juvenilibus fere ab ima basi, adultioribus longa et multipliei serie 
a media parte sphzrosporiferis, keramidis seeus ramos minores brevissime 
pedieellatis  ovato-globosis, cellulis eortiealibus ramorum quasi lineas elon- 


eatas coneatenatas referentibus. 


Hab. ad oras australes Novae Hollandize; ex Port Phillip Heads mihi a 
Wilson (sub nis 2, 44, 529, 65, 68, 154) sepius missa. 


Scribenti mihi Species Algarum specimina Ch. Harveyanz stichidüus instructa nondum 
coguita fuerunt. Hine specimina que postea vidi majora, colore atropurpureo aut fere ni- 
grescente instructa, et Keramidiis im pedicello brevi pedicellata insignia, ad Ch. Harveyanam 
referre consuevi. Ut autem numerosiora specimina viderim, et habitus diversitates sat conspicuse 
adparuerunt, et comparatis speciminibus stichidiiferis evidentissimum adparuit unam speciem, 
ex Nova Hollandia australi mihi missam, a specie Tasmanica omnino diversam esse. 

Specimina, qu: ad novam speciem refero, sunt circiter pedalia, supra radicem fibrosam, 
instructa caule pennam columbinam crassitie wquante, inferne nudiusculo, a media parte et 
superne obsito ramis cireumceirea exeuntibus, iterum iterumque decompositis, majoribus ad 
ortum jam eximie patentibus, exterioribus fere squarroso-divergentibus. Rami ramulique 
sepe geminati, uno minore in vicinia majoris proveniente, cylindracei; ramuli) minores et 
precipue stichidia utrinque atteuuata; stichidia nimirum matura sunt prs»longa, media parte 
cylindracea, apicibus attenuatis, eximie torulosa in parte fertili, multiplici et longa serie 
sphzrosporifera; pro :etate jam infra medium usque ad apices sphzrosporis fertilia; juve- 
nila jam supra basem pregnantia. Keramidia pro magnitudine plantz: vix magna dicenda, 
tamen ramulo, ad quem quasi racemosa disponuntur, sunt plus duplo crassiora, ex ovato- 
subglobosa, brevi pedicello ut adpareat suffulta, infra apicem ramelli generantur sessilia, at 
apice ramelli fere obliterato — calcaris ad instar infra Keramidium detegendo —  ramello 


pedicellata videntur; cellule pericarpii subrectangulares per numerosas series a basi carpo- 


stomium versus late apertum adscendentes. Substantiam plantz carnosam dicerem; colorem | 


exsiccatz fere nigrescentem; structuram frondis ex una parte cum Ch. striolata et Ch. fusi- 
folia, ex altera cum Ch. Harveyana convenientem. 


: 5€ 
Analeeta Algologioca. 159 


VIIL  Tareus Cm. sursosm frondibus teretibus, ramis superioribus plante junioris temwiter 
corticatis, magis conspicue  articulatis, inferioribus plante adultioris ad imam 
basem inerassatis tuberosis, tuberibus superne f'usiformibus, ramulis utrinque atte- 
qualis, spherosporiferis . .. 


94. Qn. BuLBOsA .Harv. Flor. Tasm. II p. 207; J. Ag. TUl Alg. Syst. VL 
p. 49. 


Ad oras Tasmanis. 


Plantam, cujus historiam et descriptionem 1l. c. dare conatus sum, Tribum sui juris 
constituere putavi, tuberibus fusiformibus ramorum, proprium crescendi indolem indicantibus, 
hodie distinctam. His ramorum tuberibus planta ab omnibus alüs Florideis mihi cognitis 
facile dignoscenda videtur. RamuhD adultiores sunt utroque apice attenuati, et eosdem a 
foveola nune provenientes vidi. Stratum corticale constat cellulis oblongis, suo diametro 
duplo-triplo longioribus, interspersis tenuioribus quasi venas longitudinales inter cellulas bre- 
viores formantibus. Ignotis stichidiüs de proxima affinitate speciei sgre judicatur; misi ad- 
fuissent tubera, prope Ch. fusiformem speciem disponere propensus fuissem. 


IX. Tarsus Cn. rouurEXE fronde compressa, quasi foliis alterne provenientibus decomposito- 
pinnata, junioribus intra marginem folià adultioris pullulantibus stipite attemuato, 
initio singulis, demwm nunc pluribus, cellulis corticalibus rotundato-angulatis 
oblongisve, intersporsis hic illic. angustioribus 4n venas conjunctis, his demwm 
spherosporarum nodos ambientibus. 


DU H SEOPITRERAS 9: 405 BOO Aga yst-- BY 3907 


Hab. ad oras australes Nove Hollandie; sub n:o0 57 a J. Br. Wilson 
missa. 


/ 

Ad ea, quie l. c. de hac specie dixi, addere placet de venis, quas in fronde sterili, modo 
quo in Nitophyllis aliisque obtinet, inter cellulas magis rotundato-angulatas excurrentes dixi, 
has forsan esse cujusdam momenti quoque in planta stichidiifera. Nimirum imn foliolo sphz- 
rosporifero observavi venas istas infra apicem fere reticulatim conjunetas, et intra areas his 
ambientibus formatas, sph:zrosporas singulas aut paucas inclusas. In planta admodum tenera 
venas conferre ad partes continendas facilius quis conjiceret.  Cellulas carpostomium ambi- 
entes in Keramidio globoso fere prominentes esse, quoque hoc loco addere placet. 

Jam 1l. c. monui hanc plantam nullo modo cum Ch. lanceolata Harveyi identicam esse. 
Aliam speciem quam ad Ch. fusifoham Harv. refero, postea cognovi, quam ob habitum plantae 
exsiccate convenientem forsan quispiam ad Ch. foliüferam referendam esse putaret.  Pr:ter- 
missa autem quoque forma diversa frondis, dignoscantur hz species structura strati corti- 
calis: cellule nimirum corticales sunt in Ch. fusifolia admodum elongat:z et quasi in fila 
concatenatz; in Ch. foliüfera sunt rotundato-angulatz, suo diametro circiter sesquilongiores. 


26. Cnm. ovanrFOLiA J. Ag. Didr. Alg. Syst. VI p. 48. 
Hab. ad Port Philip Heads Nov: Hollandiz. 


160 J. G. Agardh. 
X. Species forsam hwujus Generis, mihi vero dubie. 


20a? Cn. cARTILAGINEA J. 4g. frondis valide carnoso-cartilaginec, subpinna- 
tim decomposit:e ramis a caule conspicue crassiore tereti vage exeuntibus, 
sepe densioribus, filiformibus, ramulis utrinque sub:eque attenuatis, junioribus 
subeompressis, eystocarpiis loco ramuli provenientibus supra pedicellum bre- 


vem obovato-globosis, ramo fructigero duplo crassioribus. 
Hab. ad Novam Hollandiam. 


Nisi magis caulescens hzc facile forma qusedam paulisper abludens Laurencie Forsteri 
haberetur; et inter specimina hujus immixtam quoque deprehendi, ignoto mihi loco natali 
proprio. Quod autem diversitatem mox probat, id deducendum putarem ex fructibus, qui 
sparsim proveniunt ad ramulos superiores ita magni, ut diametrum rami fertilis saltem bis 
superant crassitie, pedicello brevi at sat conspicuo suffulti, obovato-globosi carpostomio vix 
prominulo. Inter Chodriopsides habitu preterea differt, substantia magis carnoso-cartilaginea 
et colore intensius rubente, Quoad formam ramulorum ad Ch. fusifoliam Harv. aut Ch. foli- 
feram proxime accedentem dicerem. Quamque his characteribus ad alias species Chon- 
driopsidis accedere videretur, tamen adspectu quid inest, quod affinitatem cum aliis dubiam 
reddere diu credidi; adcuratius adspectam tamen genuinam speciem Generis considerare pro- 
pensus sum. 

Sectione facta transversal ramul, hune subancipitem vidi, cellula cenfrali conspicua 
instructum, et utrinque margines versus una aut altera cellula rotundata quasi centralem 
marginante; cellulis extra has magis angulatis. numerosioribus; corticali strato a superficie 
viso cellulis rotundato-angulatis. alis majoribus, aliüs paulo minoribus quasi rosulatis (mino- 
ribus nempe quasi in orbem rirca majores dispositis). Quod prseterea de Ch. fusifolia supra 
scribens dixi, nimirum cellulas corticis concatenatas quasi duplicis esse Generis, alias nimi- 
rum angustissimas, alias crassiores, id quoque in Ch. cartilaginea ita obtinere putavi, ut 
adparatum quendam filorum tenuissimorum inter cellulas adesse observaverim; et his filis 
quasi sustineri cellulas corticales, non zgre assumerem. In pedicello infra cystocarpium hzc 
fila numerosiora observare credidi, et his ab interiore provenientibus ipsam placentam for- 
mari putarem. In fructu maturescente placenta valida adest erectiuscula nunc in ramos 
plures divisa, ab inferiore sua parte emittens fila plurima, extrorsum circumcirca radiantia, 
at plurima (infima) mox directione mutata adscendentia et carpostomium versus porrecta; 
superiora fiunt gemmidifera, in articulis suis supremis gemmidia obovato-pyriformia valida 
generantia. Carpostomium terminale adest. Intra pericarpium, quod pluribus stratis con- 
stare videtur, fila nuclei carpostomium versus produeta, quz sterilia manent, sunt articulis 
elongatis tenuioribus contexta; exteriores cellule pericarpii sunt breviores et magis radiatim 
dispositzie. Specimen sphzrosporiferum nullum observare contigit. 

Quod affinitatem hujus speciei attinet, certam opinionem hodie proferre nolui; ab om- 
nibus enim alis speciebus ita abludit, ut sectionem propriam huie crearem, nisi forsitan 
typum Generis propri in ea latere assumere opporteret. Habitu quid inest a esteris speciebus 
alieuum; revera, suadente habitu, vix eam specie differre a Chondria rubra Harv. facilius 
dixisses; at fructus diversissimi, non tantum structura nuclei, quam Harvey et ipse diversam 
vidimus, sed etiam situ — in CA. rubra. (Ehododactyli J. Ag.) cystocarpia conica, lata basi 
sessilia; in. Ch. cartilaginea obovato-globosa, pedicellata; de qua differentia dubitari nequit. 


Analecta Algologica. 161 


Initio dubitavi anne novam Speciem Corynecladis in ea agnoscere opporteret; at ab his habitu 
non minus recedit. Si inter Chondriopsides subsimiles quirerem, ad Ch. fusifoliam. et Ch. 
folüferam accedere dixissem; suadente vero structura strati corticalis potius ad sectionem 
nostram primam pertinere videretur. Qu omnia perpendenti mihi adparuit, nullam de pro- 
xima speciei affinitate opinionem hodie proferendam esse -— ignotis adhue spherosporis, 
quie cognitz ad dubia solvenda forsan conducant. 


98. Cm. wrmpiriCA. Hav. Ner. Bor. Americ. Vol. IIL. suppl. p. 125 tab. I. B. 
Hab. in Oceano pacifieo superiore. 


Quod attinet hanc speciem, animadvertere placet me, Ch. corallorhizam quondam descri- 
bentem, assumsisse speciem Harveyanam affinitate huic nostr: proximam esse. Hoc vero iconi 
et descriptioni Harveyani fidens, ex forma et situ stichidiorum conveniente deducere ausus sum. 
Postea fragmentum, mihi benevole missum, plants» lHlarveyans examinavi, ex quo mihi magis 
dubium adparuit, an revera affimes essent species dictz.  Stichidia enim, Ch. nidifice quoad 
formam potius cum iis Ch. femwissima congruere adparuerunt. Harvey stichidia pinxit in 
ramis lateralia et fasciculata; at ipse eadem observare credidi in ramo brevi terminalia, 
quasi eorymbosa, quod forsan potius affinitatem cum HKhodomelis cuidam suaderet. 


29. RHoDOMELA CRASSICAULIS Harv. im Alg. Ceyl. sub m:0 8. | Ferguson. Alg. 
Ceyl. n:o 10. 


Harvey hane speciem sine hssitatione ad Rhodomelas retulit; nec is sum qui contra 
ejus opinionem argumenta ex steril planta deducta afferre conarer. Tantum animadvertere 
placet quosdam esse hujus plante characteres, quibus cum speciebus Chondriopsidis certo re- 
spectu congruere mihi adparuit. 


X. Species excludenda. 


Cn. cRassiCAULIS AHarv. Alg. Nov. Wright im Proceed. of the Americ. Acad. 
IIo p: 29: 


In mari Japonico a Ch. Wright lecta. 


Specimina hujus originalia, haud optime przparata, examinavi, quibus ducentibus planta 
mihi — quoad affimitates sat dubia adparuit. Speciem esse Chondriopsidis, vix putarem. 
Suadente habitu et structura, si hanc rite perceperim, potius equidem Chrysymenis speciem 
conjicerem.  Sectione transversali frondem tubulosam videre credidi, tubo interiore filis tenu- 
ibus anastomosantibus percurso; aliis intra stratum cellulosum introductis. Stratum exte- 
rius pluribus seriebus cellularum superpositis contextum. Stratum vero filorum verticalium, 
quod in Chrysymenia conspiciatur, nor vidi; extra stratum quod cellulis superpositis consti- 
tutum dixi, tenue forsan stratum adest, cellulis punctiformibus multo minoribus contextum, 
qui quo modo dispositze essent mihi haud perspicuum fuit. . An fila interiora ad has cellulas 
punctiformes excurrerent, dicere non auderem. 


Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXVIII. 21 


162 J. G. Agardh. 


XVI/vi. Cyelospora Gen. Nov. J. Ag. mscr. 


Frons ex tereti compressa, ramis a submargine rotundato distiche exeuntibus 
pinnatim | decompositis inferne ramosissima, rachidibus superne nudiusculis 
sepe subcaudata, adparenter immerse costata et oblique transversim zonata, 
dupliei strato contexta; cellulis nimirum interioribus majoribus cirea cen- 
tralem in orbem dispositis, costam formantbus, et extra hane per unicam 
seriem. margines versus exeuntibus, utrinque (paginas versus) minoribus 
obteetis stratum interius polysiphoneum formantibus; strato corticali sub- 
proprio, fere gelatinoso, cellulis minoribus subverticaliter seriatis. contexto. 
Cystocarpia . . . Spherosporce iriangule divise in articulis numerose, ver- 
teillate, intra stiehidia laneoidea vix transmutata evolutz, series regulares 


à eosta margines versus exeuntes densissime dispositas mentientes. 


Planta, eujus tantum fragmenta pauca coram habui, ab omnibus alis mihi 
eognitis ita diversa adparuit, ut, quamquam cystocarpla adhue ignota sint, no- 
vum Genus eonstituere mihi videatur. Ex habitu eum G'ratelowpia filicina, aut 
Hypnee specie, aut. Merrifieldia ramentacea eam potissimum comparandam cre- 
deres; sub  mieroscoplo a faeie inspecta potius Delesserieam. quandam ecostatam 
eonjiceres; quin immo stichidia a facie observata, sphzerosporis plurimis, a costa 
margines versus serlatis et series subregulares transversales densissimas forman- 
tibus instructa, affinitatem quandam cum Caloglossa indieantia, facilius quis cre- 
deret. !n planta vero accuratius examinata conspiclatur spheerosporas revera 
esse vertielllatas et in singulis verticilis numerosas; nimirum in planta com- 
pressa sphserosporge, ab utraque facie conspicus, juxtapositee viderentur, quasi 
series transversales formantes; et quia articuli brevissimi, et omnes superiores 
pregnantes fiunt, totum fere stichidium. adparet seriebus transversalibus et plu- 
rimis superpositis atque invicem adproximatis constitutum. — Ipsum stichidium, 
forma bene definitum, lineari-lancoideum, a margine rachidis compresse prove- 
niens, pedicello paulisper contracto breviori insidens, sensim increscit longitudine, 
novis vertieillis infra apicem formatis, inferioribus sensim evacuatis. In parte 
superiore rachidis ejusmodi stichidia singula adpareant; in inferiore, ubi ramuli 
sepe ramellis decompositi generantur, stichidia in rachide quasi primaria race- 
mosa obveniant, spheerosporis inferne, et longius sursum, sepe evacuatis. Sphe- 
rosporas vidi limbo pellucido cinetas, triangule divisas, poro demum inter cellulas 


minutas cortieales cireumeirea ambientes, evidenter conspicuo. 


a uo, 
Analecta Algologica. 165 


Stratum  ecorticale, ab interiore quas! magis distinctum, fere celatinosum 
diceres, et a facie observatum contextum cellulis minutis rotundatis, geminatim 
ternatim aut forsan quoque quaternatim adproximatis, pleiadibus invicem quasi 
gelatina separatis; comparata dissecta fronde intelligatur cellulas has corticales | 
esse apices filorum, quibus quasi disjunguntur cellulee interiores, a costa peri- 
pheriam versus exeuntes.  Apices ramulorum terminantur cellula terminali, cujus 
divisione generantur verticilüh proxime sequentes inferiores, cellulis subclavatis 6 
— et sensim pluribus —- ni fallor, constituti. Sectione transversali partis ju- 
nioris rachidem fere ellipticam vidi, media parte crassiore, margines versus ro- 
tundatos sensim attenuata.  Cellula eentralis adest; hane, paginas versus, gemi- 
nis cellulis utrinque cinetam vidi; lateraliter cellula axilis seriebus singulis utrin- 
que margines versus exeurrentibus continuatur. Inter has cellulas majores, cel- 
lulee minores, (ni fallor fascieulatim juncte) demum in stratum corticale exe- 
untes videntur. Quia cellule constituentes directione paulisper obliqua adscen- 
dentes exeunt, vera dispositio conspiciatur difficilius, nisi pluribus comparatis 
sectionibus. In fronde adultiore disseeta rachis quoque evidentius compressa 
adpareat, marginibus rotundatis, interioribus cellulis majoribus per unicam seriem 
a costali regione margines versus dispositis; extra has, paginas versus, singulas 
utrinque series dignoscere putavi, quarum cellule geminsz oppositzte eum singulis 
medie seriei alternantes viderentur. Stratum corticale fere filis brevibus verti- 
calibus in parte adultiore constare facilius dicerem. 

Plantam characteribus allatis dignoscendam, Genus sui juris constituere 
mihi quidem certum videtur. Ignotis cystocarpüs de proxima affinitate certius 
judieare forsan non liceat. Attamen ex 1s, que de structura frondis et stichi- 
diorum comperi, novum Genus Chondriopsidi proximum disponere vix dubitarem. 
Struetura frondis et stichidiorum eam Rhodomeleis pertinere suadent; sphiro- 
spore vertieillate eam Chondriopsideis proximam vindicare videntur. Ab aliis 
harum Generibus habitus et ramificationis norma, velut stratum corticale, Genus 
proprium indicare lubenter assumerem. | 

Ex stcehidis obiter inspectis plantam Caloglosse proximam esse facilius 
quis conjiceret. Sphsrospore nimirum plurime et pari modo seriatz, seriebus 
numerosis parallelis, oblique et patenter a costa margines versus adscendentibus, 
et invicem proximc facilius viderentur; at ea, quze ita adpareat dispositionis con- 
gruentia, evanescit plantam accuratius examinanti, et quomodo oriatur comparanti. 


Qualem dispositionem in Cycelospora observavi, hanc. multo magis eum structura 


164 J. G. Agardh. 


in Chondriopside convenire patet. Preterea nee habitu, nee ramifieationis nor- 
ma, nec ipsa struetura frondis Cyclosporam eum Caloglossa convenire, vix ópus 
sit addere: 


Species mihi unica hodie cognita: 


1. Cyvcnose. CummISSLE (J. Ag. mscr.) fronde compressa pinnatim decompo- 
sita pinnis a submargine distiche exeuntibus plurimis, majoribus minoribusque 
promiseue obvenientibus, omnibus utrinque attenuatis lancoideo-linearibus, 
majoribus sepe apice longe producto nudiusculis, inferne demum sine ordine 


dense pinnatis, pinnis ramulisque minoribus in stichidia mutatis. 


Hab. . . .; ut formam extraneam(?) lit. E. insignitam, ex Florida mihi 
misit D:na Curtiss. 
Ramificatione et adspectu Gelidii cujusdam fragmenta vidi 2—3 pollicaria, colore pur- 


purascentia, charts vix adh:erentia; latitudine tenuiorem Grateloupiam filicimam fere refe- 
rentia, at crassiora. 


XVI/vmg. Poliexfenia. 


Planta Nove Hollandie, quam Generis novi typieam consideravit Harvey, 
fere uniea adhue manet species genuina Generis. Hodie nonnulle alie forme 
mihi innotuerunt, quas ad Genus Harveyanum referendas censeo. De his hoc 
loco pauca afferre placet. 


Porn. wANA (J. Ag. mscr.) fronde pygm:eea, circiter pollicari, palmata aut digi- 
tato-lobata, lobis paueis obtusis sursum sepe latioribus, margine integerri- 


mis, stichidis subfaseiculatis per paginas sparsis. 


Hab. ad oras australes Nove Hollandie (sub n:o 42 a Wilson mihi 
missa). 


Structura et fructibus a Poll. pedicellata hse vix differt, at fronde pygm:ea primo in- 
tuitu dignoscenda. Specimina vidi nune fere tantum semipollicaria, nunc pollicem longitu- 
dine squantia, frondem Nitophylli eujusdam referentia, substantia membranacea, arctissime 
chartz. adhsrentia, colore tamen paulisper atro-rubescente Rhodomeleaceam prodentia, Plan- 
tule nune supra aream inferiorem indivisam in lobos paucos subpalmatim divisz, lobis elon- 
gatis, sursum paulisper dilatatis obtusis et margine integerrimis; nunc magis decompositz, 

bis aut ter subdichotoms. Ubi lobi magis lineares, stichidia fere seriata vidi secus venas 
 immersas frondis, quibus cellule paginales magis rectangulares subhexagono-angulats sepa- 
rantur. In lamina transverse secta vidi frondem duplici serie cellularum paginalium comn- 
textam; sparsim, ubi adsunt vens, cellula adest interior; nunc he cellule interiores sin- 


Analecta Algologica, 165 


cule, nunc una cum proximis fere in stratum interius proprium conjunctz; his adjuvantibus 
medi: partes paginales paulisper inerassatz fiunt. Cellule exteriores utriusque pagin:z sat 
regulariter oppositz.  Stichidia juvemlia vidi fere ovata, cellulis rotundato-angulatis sub- 
pluriseriatis cincta, vix proprie articulata. parte inferiore jam sphzrosporis magnis przegnante. 
Sph:erosporzs, ni fallor, circumcirca disposite, adproximate, vix proprie verticillatz. In 
stichidiis sensim elongatis forma fit magis anguste linearis, et sphzerosporz apices occupant 
fertiles. Sub hoc stadio stichidia non singula, sed pauca fasciculatim conjuncta, ex eodem 


puncto quasi radiantia adparent. 


Porr. cnENATA (J. Ag. mscr.) fronde pygm:a, circiter sesqui-pollicari, primaria 
fere ambitu lanceolata, a margine pinnatim decomposita, lacius junioribus 
a basi latiore sensim angustioribus, adultioribus in. formam lanceolatam 


tendentibus, marginibus suberenatis. 


Hab. ad oras australes Nove Hollandie (sub n:s 18 et 2 mihi a Wil- 
son missa). 

Frons, a superficie visa, tota constituitur cellulis subhexagono-angulatis subflabellatim 
dispositis, quasi a linea quadam media, qu: cellulis quibusdam angustioribus indicata vide- 
tur, sursum oblique radiantibus. In partibus adultioribus fere singule cellule separatz ad- 
parent quasi lineis magis conspicuis (membranis hyalinis). Sectione transversal frondem in 
utraque pagina paulisper diversam observare credidi, et stichidia prsecipue ex una pagina 
emergentia, quod vero utrum fortuito, an ab state penderet, decidere non auderem.  Caven- 
dum ne hzc species cum Melanoseri crispata confuudatur. 


Preter speciem typicam Generis dus ali;& species a Harvey ad Pollexfe- 
niam relatzte fuerunt, quarum una ex Cap. b. Spei nomine Jl. laciniate in 
Ner. Austr. tab. VI depicta fuit; altera ex Nova Hollandia occidentali nomine 
Pollexfenie cartilaginee in. Ner. Austr. p. 23 describitur. Hoe vero loco utram- 
que. speciem, in Subgenere proprio, nomine AZhodoseris distincto, disposuit.  Po- 
stea quod antea subgenus Pollexfenie consideraverat, id ut Genus sui juris 
proposuit, cui in synopsi Phycologie australis odoserim cartilagineam. adnu- 
meravit. ln Indice Generum Algarwm, quam paucis annis antea publici juris 
fecerat, Rhodoseris quoque ut Genus Pollexfenie proximum enumeratur, hoc loco 
autem est tantum Jellexfenia laciniata, qua expressis verbis Generi adscribitur. 
Dicere fas est unius speciei tantum spheerosporas, alterius tantum cystocarpia 
cognita esse; et affinitates hoc modo magnopere dubias eonsideratas fuisse. In 
Phycol. australi; monuit Harvey Genus hhodoseris (P. cartilagine«) vix. Rho- 


166 J. G. Agardh. 


domeleis pertinere; dubitavit an "Phamnoclonio, potius adproximandum esset. 
Mihi volumen Specierum. Algarum de Rhodomeleis scribenti adparuit unam spe- 
ciem (IP. cartilagineam, | cujus. fragmentum | examinare licuerit) nullo modo ad 
Rhodomeleas referendam esse; sed suadentibus sphserosporis et structura frondis, 
potius Delesserieis speciem affinem conjeci. Nimirum observaveram spharosporas 
in sporophylls propris obvenire, in sorum collectis, in disco sporophylli sine 
ordine dispositas; et structuram ipsius frondis a nonnullis Delesserieis nec ad- 
modum abludentem. —Cystocarpiis vero ignotis de affinitate segre dijudieari, quo- 
que monui Dein im Jpierisi Genus Harveyanum, duabus allatis speciebus con- 
stitutum, inter Delesserieas enumeravi, addita vero observatione Genus esse et 
characteribus et limitibus adhue dubium. — Postea alterius speciei fragmentum, 
in quo cystocarpia aderant, mihi misit Harvey; quo comparato forsan paulisper 
certius. de affinitate harum plantarum judicare liceat.  Dissecto nimirum eysto- 
earplo, vidi periearpium erassum, pluribus cellularum stratis superpositis consti- 
tutum, eellulis ejusdem (saltem inferioris periearpi) ab iis 1psius frondis parum 
diversis, superioribus magis in fila sursum radiantia, ut mihi adparuit, abeunti- 


bus; et ipsum carpostomium, quod non bene vidi, his einetam putarem. Supra 


basem  pericarpli placenta depresso-elobosa surgit, cellulosa —- cellulis ejusdem 
eum iis interioris strati fere concruentibus — quarum supreme in fila elongata 


articulata apice clavata invicem libera, abeunt. n articulis supremis horum 
filorum  gemmidia clavato-pyriformia singula generantur.  Rupto peridermate, 
gemmidia emissa in formam magis ovatam contrabuntur; et plura ejusmodi libera 
intra pericarpium adhue servata vidi. — Evidentissimum igitur mihi videtur unam 
lhodoseris speciem. (JU. laciniate). Delesserieis. nullomodo adnumerandam esse; 
eamque aut hhodomeleis aut Chondrieis pertinere. S1 vero altera species (. 
cartilaginea) cum 1lla congenerica sit, ut hoe statuit Harvey, patet quoque, me 
judice, has plantas a Rhodomeleis nimium differre, sphaerosporarum situ et dis- 
positione, quam ut eum his ad eandem familiam bene referrerentur. — Restant 
igitur Chondrieze, inter quas nonnulla Genera gerunt cystocarpia a pagina emer- 
gentia, qualia in. Rhodoseri laciniata vidi; quarum. gemmidia quoad formam con- 
gruentia et consimili modo in articulis terminalibus florum placentarium | evo- 
luta; in quibus denique sph:erospor:e certis locis aggregate, quim immo maculas 
nematheciosas formantes, in pluribus adsunt. Quod attinet habitum, patet, me 
judiee, huie non. nimiam vim in affinitate dijudicanda hodie attribuendam esse. 
Ducente habitu Harvey Cladhiymenie species genummas cum iodophyllidis specie 


Analecta Algologica. 167 


conjunxit; ducente habitu Leptophyllis conferta a. C. Agardh ad Delesseriam, 
a Harveyo ad Dictymeniam initio relata fuit. Si ejusmodi formw jure Chon- 
drieis hodie referantur, nescio sane quare Rhodoseris species iisdem non refer- 
rerentur. 


XVI|xx. Lenormandia. 


Quale hoe Genus hodie limitibus eireumseriptum fuit, Species continet struc- 
tura frondis et dispositione fructuum adparenter sat diversas; quas tamen proxi- 
ma affinitate invicem conjunetas putarem. Conveniunt nimirum Species Lenor- 
mandie in eo quod cellule interiores magne, quas siphonibus aliorum analogas 
habere opportet, rhombes adparent, nec rectangulares, quales in longe plurimis 
Rhodomeleis obvenire diceres. Hine frondes luci objeet:e in Lenormandie Spe- 
clebus non lineis transversalibus zonatz videntur, sed quasi lineis sursum et 
deorsum dupliei directione" oblique exeurrentibus striatas facile diceres. Dum 
porro in aliis Generibus zons frondis plans, velut artieuli frondis teretiuscule 
transversaliter superpositte adparent; ea, contra, in Lenormandia est dispositionis 
ratio ut siphones, qui sunt exteriores ejusdem zonz, paulo altius inserti adpa- 
rent quam iis proxime interiores — Zons siphonum hoe modo fiunt in Lenor- 
mandia marginem versus oblique adscendentes; im aliis zons superiores inferio- 
ribus sunt verticaliter superpositz. His dispositionis characteribus Species Le- 
normandie a Kützingiis et Amansis, varlo respectu analogis, differre dicerem. 
In Speciebus Lenormandige frondes fiunt prolifieationibus decomposite, vix divi- 
sione, quales in Amarsia et Kützingia obvenire constat. 

His vero positis. characteribus Lenormandie Generis, meminisse opportet 
obvenire alias differentias structurz, quibus invicem discedunt species diverse; 
sequentes observavi. Ut inter Polysiphonias habemus species alias. ecorticatas, 
alias cortice obductas, ita jam in Spec. Algar. de Lenormandia seribens monui 
unam speciem (AL. linearem) defectu strati corticalis ab alis differre. 

Ut quoque in Polysiphonia obtineat, alias esse Species, quarum siphones, 
invicem proxims permanent, alias vero m quibus siphones, qui antea fuerunt 
proxime vieini, sensim fiant disjuneti interjectis cellulis interstitialibus, aut pau- 
eioribus et parum conspicuis, aut numerosis et fere stratum proprium mentien- 
tibus — ita quoque in Lenormandia siphones interiores sat magni (qui sectione 


frondis transversali unica serie (inter paginas) dispositi, a costa margines versus 


168 J. G. Agardh. 


seriati adparent) nune nullis interjectis cellulis, sunt invicem lateraliter concreti 
(CL. lnearis, L. hypoglossum); nune fere unica sene cellularum interstitialium 
separantur (LL. margimata); nune vero hw pluribus cellulis magis conspicuis 
(L. Chauvinit, LL. Muelleri, IL. spectabilis, LL. latifolia). Prout he cellule 
unam aut alteram paginam versus magis multiplicantur, ipsi siphones seu lacu- 
nose cellulte interiores paginam versus alteram premuntur, ita ut has per du- 
plicem. seriem. dispositas at alternantes faeilius quis crederet (AL. spectabilis, LL. 
Muelleri) In .L. latifolia denique cellulee interiores lacunoss adparatu cellu- 
larum intersütialium. ita cireumeirea obteguntur, ut dispositionem. cellularum in- 
teriorum, qualem puto Generi privam, discernere vix liceret. 

In Speciebus Algarum Genus Lenormandi: eum Kützingia convenire statui 
cellulis interioribus per unicam seriem frondi parallelam dispositis; quo charac- 
tere ab  Amansia diversum facilius videretur. De Specie vero postea determi- 
nata, quam varietatem JL. Chawvinie consideraverat Harvey, ipse autem. ut no- 
vam speciem nomine L. angustifolie deseripsi (De Algis Nove Zelandice p. 30), 
monul cellulas interiores hujus speciel esse quam in esters multo minores, et 
per plures series dispositas, ita ut a cellulis strati corticalis minus differrent. 
Qua quidem structura LL. proliferam quoque eongruere dixi. lteratis hodie ob- 
servationibus has differentias majoris esse momenti equidem agnoscere vix dubi- 
tarem, at mnescio quo loco has species melius disponerem. Harvey, qui unam 
speciem (sub novo nomine) descripsit, hane ad Rytiphleam retulit (PAyc. austr. 
tab. 245). Eandem  Amansiam consideraverat C. Agardh. Alteram speciem, 
recentius descriptam, tantum formam alterius speciei Lenormandie habuit Har- 
vey. Quocumque loco ita disposit:e fuerunt, cum typieis horum Generum Spe- 
clebus male consociantur. 

Quod, de JDictimen?a seribens, alio loco monui, stichidia ejusdem in diversis 
speciebus aliter disposita esse, id quoque de speciebus Lenormand?e valere, hodie 
certius statuere licet. n speciebus, quarum frondes evolutione marginali phyllo- 
diorum decomponuntur, fructus. quoque a margine generari vix mirandum vide- 
retur (ita L. marginata). In iis contra, quarum frondes prolifieationibus a co- 
sta emergentibus fiunt ramose, fructus quoque à costa provenire, jure quodam 
forsan quoque conjicere liceret (ita LL. lnmear?s) — At inter extrema, hoe modo 
obvia, varie sunt modifieationes. In JL. spectabili, eujus frondes proliferze intra 
marginem generantur, es&spitull stichidiorum, per utramque paginam proveniunt 
sparsi; quam dispositionem in Z. latfolia quoque obvenientem vidi. In IL. Muelleri, 


Analecta Algologica. 169 


cujus foliola nune a costa proveniunt, nunc intra marginem emergentia, stichi- 
diorum csespituli fere ut in JL. spectabili generantur. In LL. Chawvinii, cujus 
phylla prolifieantia sepius sunt margini vieina, czespituli stichidiorum nunc secus 
costam, nune per frondem sparsi obveniunt. In JL. prolifera sunt stichidiorum 
faseieuli secus costam densiores; in JL. «ngustifolia sunt nune secus costam, ss- 
pius, ni fallor, secus margines seriati. 


His differentiis probe observatis species sequenti modo disponendas putarem: 


SuseENus I. PorxanrHRoN fronde evidentius costata, prolificationibus (vario modo in diversis 
speciebus generatis) plus minus decomposita, cellulis strati interioris unicam seriem 
formantibus. 


* Cellulis strati interioris seriem contiguam, nullis interstitialibus cellulis interruptam, for- 


mantibus. 
Irondeseconbicabdube o ONT RU EOIAEEAL Rd RUINA 1. L. nmwzARIS. 
»  corticata, phylls a costa provenientibus . . . . . . 2. L. nmvrocrossuw. 


** Cellulis strati interioris seriem cellulis (paucis ànterstitialibus) vim conspieue interruptam 
monstrantibus. 


Phylhs?smarneimebprohheantibus! 7 E UU UU ME 9. L. wARGINATA. 


*** Oellulis strati interioris unicam seriem, cellulis interstitialibus pluribus magis conspicue 
interruptam monstrantibus. 


Phyllis a costa prolificantibus, nunc qaoque innovationibus 


subterminahbus decomposita 9. S0 LL 4. L. Onavvriwr. 
5. L. Mvzrzrxzmt. 
Phyllistünga macginemSgeneralls 09 2:9 90] 9-2 9:9. - 80 6. L. srrorABiLI. 


Suscrwus Il. Áxrumi fronde subecostata, cellulis strati interioris vix conspicue seriatis, cir- 
cumcirca interstitialibus cinctis. 


T. L. zammorn. 


Suserxvs IIl. PacHuyamrHRoN fronde costata, prolificationibus decomposita, cellulis strati inte- 
rioris minoribus per duas series dispositis, a minoribus strati corticalis parum diversis. 


Stichidisesecussncostameseriabisto- T M D 8. L. rnonrERa. 
Stichidiis (et secus costam) ssxpius secus margines seriatis 9. L. ANGUSTIFOLIA. 


XVlixxr.  ÀÁmansia. 


Quales limites et characteres Generis in. Speciebus Algarwm ducere conatus 
sum, tales quoque hodie, novis adjeetis speciebus, hos agnoscendos esse putarem. 


Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXVIII. 29 


18710) J. G. Agardh. 


Species omnes convenire videntur zonis subhorizontaliter a costa margines versus 
expansis, duplici serie cellularum siphonalium contextis; quibus quidem notis et 
a AKützingia et a Lenormandia Genus dignoscatur.  Cellulas siphonales unius 
paginz apieibus paulisper supereminere eas, que sunt alterius pagine, l. c. jam 
monui; quod caute observandum, ne zonas duplicis generis quis assumeret. 
Keramidia in nulla specie Generis mihi, Species Algarum scribenti, cognita 
fuisse, confessus sum. Nec postea ab aliüs descripta fuisse, scio. Pauca igitur 
de his hodie addere placet. Qualia eadem in Am. Dietrichiana, Am. Hawkeri 
et Am. pinnatifida vidi, cystocarpia ovato-spherica in lisdem fere locis frondis 
evoluta videntur, in quibus stichidia (in diversis speciminibus) generantur: igitur 
in speciebus dietis ad lacinulas ineurvatas obvenientia vidi. Dum in 4m. Die- 
trichiana  pericarpium. magis tenue constat cellulis rotundato-angulatis, fere uni- 


eum stratum formantibus, sunt cellule pericarpium in Am. pinnatifida constitu- 


entes per plures series disposite, quoad formam magis irregulares, et texturam 


admodum firmam pericarpio tribuentes. In 4. Hawkeri preter cellulas rotun. 
dato-angulatas parietem externum formantes, sunt ali interiores, quasi a pariete 
axem versus radiantes, quibus nucleus quasi proprio strato interiore cingitur. 
Plaeentam in omnibus vidi basalem, supra fundum cystocarpii interiorem latius 
expansam, gemmidia numerosa obovato-pyriformia sursum emittentem. —Diffe- 
renti: quz ita in periearpio adsunt, adnotandz videntur quum in speciebus 
obtmmeant, quarum ipse frondes sunt ecorticatz, et laminam offerunt fere simili 
modo in omnibus contextain. 

Süchidia ad typum peculiarem. formata esse, quem sphaerosporis bifariam 
serilatis, nempe utroque latere coste interjectee dispositis, in articulo geminis, 
distinetum | credidi, jam ex dispositione Generum in Species Algarwm data se- 
quitur. De structura eorum hodie ulterius pauca moneam.  Transversali facta 
sectione stiehidii in 4. pimnatifida, adparet cellula centralis (coste) minuta, 
utrinque cellulis singulis siphonalibus cincta; cellule h:e siphonales, eceteris 
multo majores, fiunt fertiles, sphaerosporas singulas generantes. Extra cellulas 
siphonales stratum  corticale conspiciatur, contextum cellulis multo minoribus, 
circiter 7 utramque dimidiam partem stiehidii obtegentibus. 51 vero stichidium 
à facie conspieiatur, hoc videas referre foliolum articulatum | polysiphoneum et 
costatum, cujus in articulis singulis sphzerospore gemins opposite formantur. 
Qui siphones adparent in stichidio, a facie conspecto, elongati (longitudine arti- 


culorum), idem referunt cellulas corticales in stichidio transversaliter secto, ipsis 


Analecta Álgologica. TH 


siphonibus articuli revera interioribus, et utroque latere costze singulis. In spe- 
cie dicta, eujus frondem ecorticatam diceres, stichidia igitur generantur corti- 
cata; eadem fere est stichidiorum structura in 44m. mamillari. In Am. Ro- 
binsoni, cujus frons sterilis est corticata, stichidia vix aliter differre diceres, 
quam strato cortical cellulis numerosioribus contexto; inter cellulas corticales 
vero dignoscere liceat alias ?nferiores, quas longioribus (siphones semulantibus) 
in Am. pinnatifida obviis analogas putarem, aliasque exferiores, stratum pro- 
prium corticale frondis referentes. 

Quod attinet situm. stichidiorum. in. fronde, species hodie cognite varias 
offerunt modifieationes. Constat eadem ex venulis, paginam percurrentibus in 
Am. mamillari, provenire. In Am. Demeliana observavi spinulas singulas 
minutissimas, certis locis a pagina provenientes, quas stichidiorum initia quis- 
piam forsan suspiearetur; has vero omnino steriles tantum vidi. ln longe plu- 
rimis Speciebus stichidia generari transformatione laeinularum  marginalium, cer- 
tius statuere licet; nune. vero subsimgula forsan manent, a crenula incurvata 
orta; sepius obveniunt plura adproximata, aut magis digitatim, aut subpinnatim 
disposita; nune evidentius fasciculatim eollecta, fascieulis in nonnullis marginali- 
bus, in alüs a pagina provenientibus. In pluribus speciebus, quarum apices 
frondium (velut margines) incurvati adparent, stichidia quoque normaliter incur- 
vata esse assumerem. ipsis spherosporis paginam versus concavam paulisper pro- 
minulis, pagina dorsali quasi levi. 

Frondes juveniles sunt adparenter fere ecostatz; cellula vero centralis (im- 
mersa) mox adest, et costa fit sensim magis conspicua tum novis cellulis inter- 
stitialIDbus inter eas cellulas siphonales formatis, qua centrali cellule sunt late- 
raliter proxime, tum subdivisione cellularum, qua cellulam centralem paginas 
versus obtegunt. Costa hoe modo fit demum admodum conspicua in partibus 
inferloribus nonnullarum specierum; ita ut sectione transversal folu inferioris 
costa extra laminam tenuem emineat, pulvinuli ad instar proprii, cujus cellule 
minute sine eonspicuo ordine disposit: adpareant. Costa valida, ita formata, in 
pluribus Speciebus sustinet generationes novas foliorum prolificantium. Sunt igi- 
tur species alie, quarum frondes adparent pinnatz aut pinnatifide; sunt alie 
quarum juniores partes sunt laciniate, adultiores vero prolificationibus plus mi- 
nus decompositm, folis harum a costa inerassata emergentibus; sunt denique 
paueze, quarum folia integriuseula fere tantum foliolis a costa prolificantibus. 
decomposita evadunt.  Lacinie et foliola quz a margine proveniunt, sunt in 


1172 J. G. Agardh. 


nonnullis speciebus alterna; in aliis opposita; in nonnullis ita adproximata ut 
ineauto opposita viderentur, quie revera alterna disponuntur; comparatis vero 
eostulis, quee a costa ad novam laciniam exeurrunt, verum dispositionis ordinem 
discernere facilius contingat. 


Comparatis diversitatibus, quie inter Species hodie cognitas Amansic adsunt, 
sequenti modo species ejusdem disponere conatus sum: 


IL Species fronde ecorticata insignes: 
* LacmuLATE decomposito-laciniatz, stichidiis a lacinula simplici aut subdivisa formatis, ssepe 
in lacinia subdivisa pluribus subdigitatis. 
1. Aw. erowrsRATA J. Ag. Sp. p. 1111. 
2. Aw. Hawxznr (vide infra). 


9. Aw. wurmMIDA J. Ag. p. 1112. 


** OnrNuLAT; prolificationibus a costa emergentibus fere tantum decompositz, folia crenulata 


aut subintegerrima gerentes; stichidiis a crenula incurvata formatis, subsingulis. 
4. Aw Digrucugnuwa Grwun. Fidschi p. 27. ) 
*** SrnmarvE foliis alterne a margine pinnatis plus minus decompositz, foliola margine ser- 
raturis incurvis acuminatis instructa formantes, stiehidiis . . . . 
D. Aw. Dxwszun Vid. Deemelii Sond. im Alg. Trop. Austr. p. 17 Tab. I fig. 1—10. 
62?  Virpaunm ruurLA (Somd. Alg. Trop. Austr. p. 18 Tab. I fig. 1115) à me non observata. 


**** (rnm planta tota partibusque singulis pinnatifidis, laciniis sinu sursum porrecto a 
rachide separatis, margine minutissime ciliatis; stichidüs a phyllis minatis ex 
pagina emergentibus transmutatis, crassis oblongis. 

7. Aw. wawmimm J. Ag. Bidr. Alg. Syst. VI p. 68. : P 


***** PmxaATE frondis decomposito-pinnatz pinnis sublinearibus, margine integerrimis; stichi- 


dis ad crenulas distantes marginum in csspitulos fasciculatim collectis. 


8. Aw, rpmNATEIDA J. Ag. Sp, p. 1114. 


IL Species fronde corticata nstructe. 


AGUR**  OpbosrmpIFOLDE frondis deconmpositz: pinnis pinnulisque a margine provenientibus op- 
positis. 
a) dentibus marginalibus in stichidia transmutatis. 
9. Ax. Ronmsowri J. Ag. miscr.; vide infra. 


10. Aw. Dvurzmmzxi J. Ag. Sp. p. 1115. 


9 
Analecta Algologica, Iro: 


b) eespitulis stichidiorum a pagina prolificantibus. 


lil. Aw. rnoursRA J. Ag. Sp. p. 1116. 


SXGUE*E* ApnggwrOLUE fronde pinnis pinnulisque alternantibus, aliisque a pagina emergenti- 
bus plus minus decomposita. 


qoc "Aws Murvrbur (J, 49, Dadr. -Alg. Syst, LV-p- 110). 


2. Aw. HawkzRi (J. Ag. mscr.) fronde ecorticata lineari-lanceolata et demum 
sepe torta, inferne valide costata, pinnatifida et prolificationibus a costa 
inferiore emergentibus plus minus densis ramosa, marginibus alterne serrato- 
pinnatis, pinnis adultioribus lanceolato-linearibus, junioribus a latiore basi 
acuminatis, lacinulis ineurvis fructiferis subpinnatim divisis in stichidia 
oblonga involuta transmutatis. 


Hab. ad oras Nove Hollandiw australes; ad Adelaide a Honor. G. C. 
Hawker lecta (Mus. Kewense); sie loco natali indicato inter alias Algas a 
Ferd. Mueller missa. 


* 

Species videtur major, forma laciniarum inter Am. Glomeratam et Am. multifidam quasi 
intermedia, in superioribus partibus decomposito-pinnatifida, rachidibus principalibus sspe 
tortis, inferne costam validam evolventibus et denique caules incrassatos, angulatos aut tere- 
tiusculos formantibus; prolificationibus ab hoc costa caulibusque formatis frons admodum, 
fere fasciculatim, ramosa adparet. Phylla minora inter margines lacinulatas limeam circiter 
lata, semipollicaria, lanceolato-linearia; paulo magis decomposita, potius lanceolata, et adhuc 
majora sunt ambitu fere pyramidata, laciniis inferioribus pollicaribus et ultra, plus minus 
decompositis. 

Sectione transversal vidi cellulas interiores duplici strato dispositas, sub-rectangulares 
ambitu, et verticaliter, paginas versus, longiores quam latas: unius pagine cellulis aut oppo- 
sitis aut cum iis alterius pagins alternantibus. Cellule corticales nulle. ^ Costam in parte 
superiore frondis ia una pagina magis prominentem quam in altera vidi; cellulam centralem 
intra paginalia strata conspicuam, lateraliter cinctam cellulis magis complanatis (fere pro- 
prium stratum centrale formantibus) ita ut segmentum frondis à media parte margines ver- 
sus sat conspicue attenuatum adparet. In inferiore parte frondis costa oritur incrassata, 
qui cellulis magis irregulariter dispositis rotundatisque composita, sectione adparet.  Sti- 
chidia vidi a lacinulis superioribus magis subdivisis et incurvatis orta, digitatim aut magis 
pisnstim disposita, singula lanceolato-oblonga obtusa, pedicello brevi angustiore suffulta, 
duplici serie longitudinali sphzerosporas oppositas gerentia. Keramidia in planta adparenter 
firmiore evoluta, ad lacinulas superiores terminalia, sphzrico-ovata, intra pericarpium cras- 
sum opacum, pluribus cellularum stratis constitutum, carpostomio supero apertnm, gemmiüdia 
elongato-pyriformia, in articulo terminali filorum, a placenta basali radiantium foventia. 
Forsan distinguere opporteret inter strata exteriora cellularum, qui pericarpium externum 
constituunt, et interiora, ipsum nucleum proxime ambientia; cellule in illis magis irregula- 
riter dispositz, angulatze, et nucleo obscuriore farctz; hs transversaliter fere longiores, 
quasi à pericarpio axem versus radiantes, spatium interius cingunt, quod ab ipso nucleo ad 


174 J. G. Agardh. 


carpostomium conducens, gemmidiis erumpentibus spatium daturum suspicor. Membran: 
harum laxiores, et endochromata minus farcta videntur.  Placentam magis basalem vidi, for- 
san pluribus nodis constitutam, a quibus singulis gemmidia numerosa, sursum radiantia pro- 
veniunt; ipsa gemmidia sunt ipsorum diametro usque quadruplo longiora. 


9. Aw. honiNsoN: (J. Ag. mscr.) fronde corticata lineari a margine pinnatim 
decomposita dentibusque subulatis haud dimidiam latitudinem frondis sua 
longitudine s&quantibus per totam longitudimem serrata, stichidiüis im. denti- 
bus prolongatis et deeompositis provenientibus,.a margine egredientibus 
compressis ineurvis subpinnatim divisis. 


Hab. in mari australi; ad insulam. Norfolk legit Is. Robinson! mis. F. de 
Mueller. 


Frons minor, circiter bipollicaris, segmentis inter apices oppositos dentium circiter 
lineam latis; complanata, eostata, opposite pinnatim admodum decomposita, et dentibus op- 
positis apice subincurvis fere serrata; ramis patentissimis, distantia inter dentes latitudinem 
frondis vix squat; et dentes steriles dimidiam latitudinem frondis haud :quant. Singula 
segmenta frondis vix uncialia. Ex dentibus prolorgatis et magis divisis evolvuntur stichidia 
subpinnata, fere potius compressa quam plana, apice incurva, obtusa, duplici serie sphzsro- 
sporas foventia. Sectione transversali adparet frondem esse strato corticali evidentiore in- 
ductam; costa monsirat cellulam centralem, circumcirea cellulis siphonalibus paulo majoribus 
cinctam; laminam ipsam cellulis siphonalibus, duplicem seriem juxta costam formantibus; 
margines versus has paulisper minus regulariter nunc. duplicem seriem, nunc fere unicam 
formantes observavi.  Sectione transversali stichidii vidi cellulam centralem utrinque cellulis 


singulis siphonalibus — majoribus et fertilibus — cinetam. Extra has cellulas interiores 
stratum corticale adest, cellulis numerosis minoribus constitutum; inter has dignoscere licet 
tum interiores — quas iis in stichidio Am. pinnatifide obvenientibus, siphones semulantibus 


aralogas censeo —, tum exteriores, quas cum cellulis eorticalibus in fronde sterili quoque 
obvenientibus comparandas putarem. 


Frons a facie observata structuram interiorem minus evidentem monstrat, utpote strato 
corticali crasso obducta; tamen zonas sransversales Amansie, in frondis partibus junioribus 
observare credidi. Hine ad Amansiam retuli speciem, quamquam structuram interiorem hujus 
Generis sectione transversali minus evidentem viderim. 


XVI/xxir. Polyphacum. 


Inter Algologos hodiernos satis constat duas hujus Generis obvenire spe- 
cies, habitu sat convenientes, at certis characteribus bene distinctas, quarum una 
jam a Lamourouxio indicata, altera a Harvey prima vice in Ner. Austral de- 
scripta fuit. Mihi has species postea deseribenti dubium adparuit, anne plures 
Species inter formas consimiles laterent (Sp. Alg. p. 1194). At eo tempore 


Analecta Algologica. 125 


ex forma externa phyllodiorum fere tantum judieavi. Postea speciminibus fructi- 
feris comparatis, speciem dignoscere putavi, inter antea cognitas intermediam, 
quam sequentibus describere conabor. 


PonvPnH. INTERMEDIUM (J. Ag. mscr.) frondis prolificationibus ramose phyllis 
ex ovali aut lineari sublanceolatis, fere integerrimis, ramentis subpeltatim 
expansis, extrorsum ramosissime murieulatis, apiculis  cylindraceis diver- 
gentibus, fasciculis stichidiorum a pagina emergentibus, nune coste nune 


margini magis adproximatis, subpanieulatim ramosissimis. 
Hab. ad oras occidentales Novae Hollandie (sp. mis. F. de Mueller). 


Planta sterilis angustiorem formam P, proliferi refert, at, ut adparuit, integerrima et vix 
conspicue torta; ramenta quoque vix dignoscenda ab iis P. proliferi — ab us P. Smithie 
igitur sat diversa.  Fertilis planta situ et ramificatione stichidiorum dignoscatur. 

Dum nimirum stichidia ad apires phyllodiorum, quasi a dentibus marginalibus supremis 
transformatis seriata obveniunt in P. prolifero; in P. Smithie vero fasciculos marginales 
efficiunt, secus totum fere phyllodium dispositos; sunt, contra, in P. intermedio stichidiorum 
fasciculi a lamina folii emergentes, nunc costz:» adproximati, nunc margini. Ipsos quoque 
fasciculos aliter in diversis speciebus compositos observare putavi, In P. prolifero vidi pe- 
dicellum fructiferum a latiore basi attenuatum, superne leviter incurvum, quasi introrsum. 
stichidia incurva in fasciculum collecta gerentem. n P. Smithic fasciculi pedicello tenuiore 
suffulti, quasi evidentius pedicellati, ex apice stichidia subumbellata et undique incurva ge- 
nerantes. In P. intermedio pedicellus a pagina eminens fit magis conspicuus et elongatus 
atque circumcirca obsitus stichidiis quasi paniculatis, ipsis supra stipitem brevem siliquosis 
et incurvis. Interiorem structuram stichidiorum 1n omnibus eandem videre credidi; sunt 
incurva, articulata, a facie duplicem seriem longitudinalem, sphaerosporarum monstrantia, 
dorsali latere densius corticata, ventrali fertili. 

Paucissima hujus hucusque vidi specimina fructifera. Hinc difficilius dicitur an note 
ex habitu deducts revera adessent. In P. prolifero phyllodia semel aut pluries torta s:pe 
vidi; in JP. Smüthie plana putarem, qualia quoque in P. intermedia vidi. P. intermedia 
forma ramentorum a P. prolifera vix differt; a P. Smithise his facilius dignoscatur. 


XVI/xxv. Placophora. 


PLaAcoPH.(?) cucULLATA (J. Ag. mscr.) fronde juniore subeucullato-flabellata, 
adultiore supra stipitem brevem expansa in laminam oblongam, hine costa 
extrorsum prominula instructam, marginibus involutis inecurvatam, costa 
superne subramosa cellulis eylindraceis longitudinaliter seriatis contexta, 
inferne cellulis multo minoribus cortieata, cellulis lamine subhexagono- 
angulatis series margines versus oblique adscendentes formantibus. 


176 J. G. Agardh. 


Hab. in alus Algis (Aresch. ligulata) parasitica ad littus austro-oceidentale 
Nove Hollandis. 


Planta minuta vix semipollicearis, sub microscopio nervis longitudinalibus quasi articu- 
latis, et seriebus lateralibus oblique adscendentibus hexagono-angulatis pulchre variegata. 
Juvenil magis cucullatim involuta et flabellata, sensim paulisper explanata lobo quodam 
principal supra stipitem brevem in foliolum obovato-oblongum, dorso prominulo costatum, 
marginibus plus minus involutis instructum excrescente. n costali regione eellule sensim 
magis elongatz fiunt, quasi angustiores et adparenter cylindraces, atque longitudinaliter 
superpositz; extrorsum (in lamina) cellularum series oblique margines versus adscendentes, 
constant cellulis quasi latioribus magis hexagono-angulatis; nunc duas ejusmodi series, sin- 
gulis cellulis costz antepositas sat conspicue vidi. Praeter costam principalem nervos late- 
rales precipue in superiore fronde alterne exeuntes vidi, quibus lobos novos formari facilins 
crederes.  Pr:eter cellulas primarias axiles, secus costam formantur fila multo tenuiora, secus 
principales excurrentia, quibus sensim magis evolutis corticale stratum formari puto, quod 
regionem costalem adultiorem magis magisque obducit. Cellule hujus strati sunt multiplo 
minores, ambitu subcylindraces et sepe in lineas leviter flexuosas supra utramque paginam 
dispositz: adparent.  Cellulas frondis magis marginales ecorticatas vidi. 

Sectione transversali facta cellulas interiores unica intra utramque paginam serie dispo- 
sitas. utrinque vero in costali regione cellulis corticalibus multo minoribus obtectas. 

Fructibus mihi omnino ignotis incertum puto cui Generi plantula admodum distincta 
udnumeratur. Una cum Callithamnio pulchello paucas frondes in Aresch. ligulata apices 
obducentes deprehendi. 


Explicatio Iconum. 


Tabula I. 


1 & 9. PERITHAMNION CERAMIOIDES. 


Sectio transversalis frondis, in qua conspiciatur membrana exterior duobus stratis 
constituta, quz limitibus (***) sat conspicue indicantur; inter utrumque stratum 
cellule (interstitiales) adparent (ad *) antepositz ramulis verticillatis.  Ramelli 
horum, a latere observati (ad a), sunt sursum porrecti sub-cochleariformiter conni- 
ventes; a facie (ad b) adparent oppositi, et ramellis novis sursum secundatis (ad c). 
Supra basem ramulorum (ad **) conspiciantur ramelli proprie indolis, qui in fa- 
vellam erectiusculam axillarem sensim mutantur. — Intra membranam frondis en- 
dochromatis strata fere conspiciantur. 


2 (sub a, b, c, d) Favelle stadia evolutionis diversa indicantur. 


. 9—5: HzTEROTHAMNION MUELLERI. 


Pars frondis sphsrosporifere.  Ramelli sphzrosporiferi oppositi aut subverticillati 
quasi in calathidium  conniventes, sphserosporas interiore latere sursum porrectas, 
triangule divisas, gerentes. 

Pars frondis favellhfere; cujus ramell magis compositi sursum porrecti favellas 
gerunt subterminales, nova serie ramellorum irregulariter involucratas. 

Sistit ramellum favelliferum; ad * favella subterminalis conspiciatur maturescens; 
«4d ** favella lateralis conspicue junior; Gd *** organa peculiaris adspectus, quz 
in b seorsim delineavi; utrum in his ramellos novos favelliferos an antheridia digno- 
scere opporteat, mihi incertum adparuit. 


. 6—10.  ACROTHAMNION PULCHELLUM; fig. 6—9 sunt partes plante sphze- 


Fig. 
Eig. 1. 
Fig. 
Fig 
Fig. 8. 
Fig. 4. 
Fig. 5. 
Fig 
Fig. 6. 
Fig. 7. 


rosporiferee superioris; fig. 10 ramulus plante favelliferc. 
Pinnula exterior sterilhs ad *, cujus ad basem quasi stipella (**) provenit sub- 
lateralis, que, demum fertilis, fit sphserosporifera. 

Pinnule ejusmodi plures a suprema parte ramuli separatz, steriles (ad *). alis 
extrorsum pinnellate, introrsum incurvse, alia adhuc simplex; una stipella jam 
evoluta (ad **) juxta basem proveniente, instructa. 


Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXVIII. 28 


178 ; J. G, Agardh. 


[ 


Fig. 8. Ejusmodi pinnula (ad **), ipsa sterilis, geminas stipellas subfihformes (**) juxta 
basem provenientes fulcrans. In articulis terminalibus (stipelle) sphzrospors cru- 
ciatim divise generantur. 


Fig. 9. Pinnula sterilis superioris plants, a facie observata; («d a) adparenter truncata, 
quia incurva, apice sspe dilatato introrsum producto; pars suprema ejusdem ab inte- 
riore observata («d b) conspiciatur; in hac cellulam terminalem nunc transversali 


divisione articulatam vidi, sepius indivisam. 


Fig. 10. Ramus plant» favellfers:, qualis a facie interiore observatus favellam gerit in 
rachide sitam, lateralibus pinnulis incurvatis quasi fulcratam. 


Fig. 11—14.  GYMNOTHMNION RLEGANS. 


Fig. 11 & 12. Pinnule superiores, quales in rachide opposite piunata obveniant; nunc forsan 
in favellam (fig. 12) transmutandze? 


Fig. 18. Pars rachidis; suprema ejusdem parte in favellam abeunte. 


Fig. 14. Favella maturescens, qualem hane observavi, sat conspicue pluribus articulis coa- 
lescentibus constituta 


Fig. 15. |CALLITHAMNION CORYMBOSUM. 


Sistens favellas, quales has observavi; articulum fertilem in duas partes sub- 
divisum; superiorem partem (**) sterilem permanere; inferiorem (*) generare lobos 
favelle plures, sensim provenientes; primum szpe geminos, quorum quemque suo 
pedicello, ab interiore articulo proveniente, superiore parte intra membranam fa- 
velle recepto, instructum videre credidi. Evacuatis his lobis favelle, membranze 
eorum subdissolutze, quasi gelatina articulum pregnantem cingunt; dum ex interiore 
articulo novi lobi sensim proveniant, ni fallor eodem modo pedicellati, et ita favella 
quasi multilobe obveniant, omni adparatu involucrali destitutz. 


Fig. 16. CaLLITHAMNION POLYSPERMUM (antheridia juniora). 


4) ramulus recurvatus a latere visus; cujus ad articulum (infimum) lobi antheridiorum 
plures provenientes videntur; lobi qui sunt superiori pagins proximi primum pro- 
veniunt, insequentibus mox lateralibus, ipso dorso articuli sterili. 

b) pars ramuli antheridiüferi, a facie superiore observati; adpareat mediam partem 
superioris paginse saltem ab initio nudam permanere; lobos vero antheridii ex quo- 
que articulo laterales provenire. 

€) articulus antheridiferus, qualis ab initio adpareat, duobus quasi siphonibus, latera 
articuli occupantibus subdivisus. Siphones isti transversaliter subdivisi fiunt; a 
parte inferiore (cujusque siphonis) lobos antheridii provenientes vidi, novis articulis 
ex apice siphenis primarii sensim in obovatam formam mutati provenientibus. Quo 
numerosiores hi articuli proveniunt, eo magis expanduntur lobi; dum denique, qui 
singulis articulis (rami) pertineant, invicem plus minus confluere videantur. 


mj 
Em 
goa 


Fig. 


Fig. 


Analecta Algologica. 179 


17—920. CarLrrHAMNION LanmiciNUM plante spheerosporifere partes, quales 


Var 


18. 


ASI 


.-20. 


aut steriles, aut organis proprii generis instructzte mihi adparuerunt 


evidentissimae. 


Ramelli terminales, acuminati et rigidi, quales plurimi et non transmutati obve- 


niunt. 


Apex ramuli, cujus in vertice ndem ramelli terminales fere suppressi et tabe- 
scentes adsunt, at extra hos organa adsunt peculiaris indolis, quoad adspectum 
et structuram, similitudinem evidentem cum adparatu sic dicto trichophorieo offe- 
rentia. 


Apex alterius ramuli, suppressis omnino aut transmutatis ramellis acuminatis, 
wwapra articulos plures inferiores gerens organa dicta rite terminalia. 


Suprema pars ramuli, cujus ad articulum inferiorem sphsrospora adest rite evo- 
luta; huie autem respondente altero ramello apice furcato, unum ramellum non 
transmutatum, alterum modo dicto transmutatum gerente. Ad basem hujus, cel- 
lula rotundata, quiz ad basem organi rite evoluti obvenit, comparata positione 
sphaerospora inchoans forsan cuidam videretur. 

Mihi: hec organa supra pag. 9 describenti adparuit functiones eorum quam 
maxime dubias videri. Si in planta favelhfera adfuissent, vix quispiam dubi- 
tasset eadem cum trichophorico adparatu congruentia assumere, Si vero cysto- 
carpiorum gemmidia praeeunte foecundatione, ut fert theoria hodierna, tantum 
formantur, sphsrosporse vero sine foecundatione generarentur, patet alias func- 
tiones adtribuendas esse organis a me óbservatis.  Dwcente structura, organa se- 
cernentia in his facilius conjicerem, et eadem hoc modo sistere organa Floridea- 
rum quoad functiones cum cryptostomatibus Fucoidearum, qu: olim nomine poros 
mucifluos designarunt (cfr. J. Ag. Spec. Sargassor. Austr. pag. 18) congruentia. 
Si ducente positione, in organis dictis initia sphsrosporarum quis assumeret, pa- 
tet, me judice, ut jam supra monui, hoc non bene consistere cum doctrina hodie 
divulgata de natura organorum propagationis Floridearum, quarum alia sexwalia, 
alia non. sexualia docuerunt. 


Tabula II. 


Fig. 1—8.  LEJoLISIA  ZEGAGROPILA. 


Fig. 1. 


Fig. 
Fig. 3 a. 


2. 


Pars rami principalis decumbentis cum radiculis deorsum et ramulis sursum egre- 


dientibus; radicule ab inferiore parte articuli, ramuli a superiore, ut in decum- 
bentibus plerumque obveniat; radicule deorsum dentato-lobat:. 


Pars inferior rami adscendentis adhuc sterilis. 


Pars superior rami sphzerosporiferi. b. sphsrospora triangule divisa intra mem- 
branam duplicem. 


180 


J. G. Agardh. 


Fig. 4. Apices ramulorum, articulum terminalem in cystocarpium transmutantes; in q. stra- 


tum primarium quod mihi dignoscere licuit; gemin:s cellule (una superior, altera 
inferior) transversaliter posite; alie gemins, inter has intermedis, longitudinaliter 
positz; omnes simul sistunt cellularum pericarpii prima initia; in 5. cellulze geminz, 
transversaliter positz, vix mutatz persistunt; longitudinales geminz nova divisione 
longitudinali in 4 consimiliter positas mutatz; in c. egdem ceilule obvenientes vi- 
dentur, endochromate magis conspicuo instructz; in una longitudinalium (ad *) 


novas divisionis, transversali strictura indicatz, initia videre credidi. 


Fig. b. Cystocarpium prebet magis evolutum, sectione longitudinali patefactum; oblique 


ducta sectione, pars superior pericarpii adest, inferiore ejusdem parte ita resecta 
ut cellulam centralem interiorem, poro cum endochromate articuli proxime infe- 
rioris cohswrentem, dignoscere licuerit. Cellule pericarpii sub hoc stadio adpa- 
rent ita positzs, ut superiores (ad *) subdivisione cellule transversalis superioris 
(n fig. 4), inferiores vero (ad **) subdivisione cellule transversalis inferioris 
ortas forsan conjiceres; intermediis magis irregulariter positis e£ demum angulatis 


subdivisione cellularum longitudinalium forsitan ortas conjiceres. 


Sistunt eystocarpii magis evoluti sectiones longitudinaliter factas, (una cum ra- 
mulis in quibus insident). Cellulas pericarpii intra ipsam membranam cellule 
transmutat:z genitas, ex his facilius crederes; in fig. 6 apicem pericarpii quasi in 
lobos prominulum; jn aliis vix conspicue lobatum vidi. Cellula centralis, quasi 
articulorum ultima, ipsum nucleum sustinet; in fig. 6 nucleus adhuc junior, filis 
articulatis evidentioribus constat; in fig. Y fila densiora fere tantum articulis 


terminalibus constituta viderentur. 


Fig. 8. Partes nuclei, aquam avide bibentis, ruptura pericarpii liberatz; in a. fila gemmidi- 


fera articulata, in articulo terminan gemmidia singula obovata generantia; in b. 
fila inferiora nuclei, sensim magis elongata et ramosa, qualia forsan demum inter 
ramos gemmidiiferos excrescere pergunt. 

(Obs. Animadvertere placet me in filis ejusdem  cxspitis densissimi tum 
spherosporas, tum cystocarpia observasse; utrum autem utraque organa in diversis 
plantis, an in ramis unius ejusdemque obveniant, pro certo statuere non auderem. 
Antheridia nula vidi. Nec pilos deprehendere contigit, quibus functiones, tri- 
chogyni proprias adtribuere solent recentiores algologi). 


Fig. 9—11. SrrEnMoTHAMNION TuRNERr — Évolutio cystocarpii inchoantis. 


Fig. 9. Pars suprema ramuli cystocarpiiferi; conspiciantur ramuli involucrales 4, decussatim 


Fig. 10. 


articulum fertilem sustinentes. Intra articulum fertilem conspicue inflatum, et 
dejecto apiculo fere omnino sphzericum, cellule gemins interiores adpareant, qua- 
rum inferior et minor persistit indivisa, superior iteratis subdivisionibus fit de- 
composita. 


Sistit stadium paulo magis evolutum. Fila involucralia in hoc ramo gemina et 
opposita vidi; apiculum rami fructiferi in latus dejectum (posticum); articulum 
fertilem pari modo ac in fig. 9 inflatum; ex cellulis geminis interioribus una 


BIugcckl- 
Elect 
OT BR 
Fig 
Fig. 2. 
Fig. 3a. 
Fig. 35 
Fig. 4. 
Jost» y 
Fig. 6. 


Analecta Algologica. 181 


(cellula basalis) quasi non mutata persistit; altera (supera) pluribus iteratis sub- 
divisionibus (prima ut videtur longitudinali divisione, sequentibus transversalibus) 
duas offert cellularum series longitudinales. 


Stadium evolutionis paulo posterius. Conspiciatur cellula basalis indivisa at quoad 
formam paulisper mutata. Series gemins longitudinales cellularum (in fig. 10 
conspicus), iteratis divisionibus in 4 ejusmodi series dispositz:e obveniunt. Ubi 
rami involucrales 4, series istas singulis ramis antepositas obvenire, forsan conji- 
cere liceret; quod tamen a me nondum observatum fuisse, animadverte opportet. 

Omnes has mutationes éníra articulum fertilem perductas observavi. Sub 
posteriore stadio a cellulis interioribus ita formatis singule sensim excrescere 
videntur, nullo proprio servato ordine, nisi supremas priores et dein inferiores 
proeminentes obvenire. Cellulas ita excrescentes obovatas vidi, membrana hyalina 
obtectas, in gemmidia valida singula abeuntes. Hanc evolutionem, proxime con- 
venientem cum evolutione Spermothamnii roseoli a Pringsheim in T'ab. IV fig. 1—2 
delineata, hoc loco seorsim exponere, supervacaneum duxi. 


Tabula III. 


CERATOTHAMNION PIKEANUM. 


Sistit ramuli favelliferi partem supremam, qualem ramis involucralibus (extrorsum 


cervicorniter ramellosis) distractis nudum et favellis pluribus obsitum observavi. 
Favelle nunc gemine, nunc plures adproximatz, at ex diversis articulis, ut mihi 
adparuit, provenientes. 


. 9—11. AwPHIPLEXIA HYMENOCLADIOIDES. 


Frons magn. nat. depicta. 


Pars membrane exterioris frondis inflatz»; in segmento tenui adparent cellule 
subcorticales majores, juxtapositz» monostromaticz (ad *), extrorsum convexiuscul:, 
vertice nudz, ipsis cellulis corticalibus minutis circa cellulas majores in orbem 
dispositis, interstitia obtegentibus (ad **). Intra cellulas subcorticales, stratum 
interius fils anastomosantibus eontextum (ad ***), 


Ahlnquando intra cellulas strati subcorticalis (ad *) observavi alteram seriem cel- 
lularum consimilum, qus duplo majores (****) mihi adparuerunt; has ultimas 


sensim in inflata fronde evanescere aut in cellulas strati interioris abire suspicor. 


Pars membrane frondis a facie observata, monstrans cellulas corticales minutas, 


circa cellulas subcorticales in orbes dispositas, ipso vertice subcorticalium nudo. 


Strati cortiealis frondis pars, ab ipso margine paulo latiore rami complanati de- 


sumta. 


Fragmentum fili (interioris strati), quale in fronde inflata interiore longitudinaliter 


expansum et transversaliter sectum (ad *) adpareat. 


Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXVIII. 24 


Fig. 


9. 


10. 


11. 


Sectio transversalis frondis parum inflatz, cujus in disco cystocarpia | 
que adpareant; hse, longitudinaliter secta, structuram interiorem monst 


Segmentum transversale cystocarpii paulo inferioris; quale in plures loculo 


rales subdivisum obvenit. 


Pars ejusdem segmenti; ex qua magis aucta structura pericarpii, 
antur loculi, et formentur fila gemmidiifera facilius conspiciatur. 


Fascieuli filorum  corticalium pericarpii, et fila strati interioris 
diligentius expressa. 


Fila gemmidiifera. 


» 


^ 
S. 
-—f 

i 


et quomod d- 


€1 


Lunds Univers Arsskr. Tom. XXII 


Skánska Liti.Akt. Bol Malmá. 
hamnion Fig. 15-20. 


Iht 


-14, (a 


ql 


——— zT :2281 2 
aiedqsedh s 


; Aerothamnion F19.6-10; Gymnothamnion Fi 


3 


t 
— ap aERe,. 


"es 


* E 


[o 


Hleterothamnion Fig. 3 


-) 
^j 


i e 
IS TII AN 


*a ge 
4f A d : 


[ON (2» 


Penthammon Fig. 


Lunds UÜnivcrs Arsskr Tom. XXII . Agardh Analecta Algol Tab. 1 


k 


Lejolisia egagropila Fig. 1-8, Spermothamnion Turneri Fig. 9-11. 


[T 
ol. Mslmé. 


lab 


EU C UCESPCUUEP gr e 
65905 LUI | 
WM 


bU. 


Skáneka lith Ak: B 


Ágardh Analecta Algol 


Ceratothamnion Fig.1l; Amphiplexia Fig. 2-11. 


Lunds Univers. Àrsskr. Tom.XXII. 


, 
£* 
: 2 , 


P gis 
Hen 
VUA 


; [us oU ER EUN ^ TEMA 
1 ji j A £L 
à ^ Í 
S eL CA 
r^ ! fÓ 
(A Q QV ÜUle 
Y í 
imd ox 
Generum et Specierum, 
quae 
( | | 
in Opusculis Analecta. Algologica cum. Cont.. I, II et. III inscriptis H. 
memorantur. 


(Nomina admissa litteris Romanis, Synonyma cursivis traduntur.) 


Acroch:tium Anal. 45, 
"Acrothamnion Anal. 23. 
 pulchellum Anal. 25. 

Alsidium comosum Cont. III. 112. 
comosum 4J. Ag. Cont. III. 120. 
Amansia Anal. 169. 

Dzmelii Anal. 172. 
Dietrichiana Anal. 172. 
Hawkeri Anal. 173. 

mamillaris Anal. 172. 

Melvilli Anal. 173. 

pinnatifida Anal. 172. 

prolifera Anal. 179. 

pumila Aual. 172. 

Robinsoni Anal. 174. 
Amphiplexia Anal. 104. 
Hymenocladioides Anal. 111. 
Amylophora Anal. 99. 

Coleze Anal. 100. 

 Anadyomene circumsepta Cont. I. 103. 
Leclaucheri Cont. I. 108. 


Antithamnion Anal..18 et Cont. II. 116. 


(Antithamnion) adnatum Anal. 21. 
Americanum Anal. 21. 
applieitum Anal. 21. 
comosum Anal. 21. 
cruciatum Anal. 21. 
dispar Anal. 21. 
divergens Anal. 21. 
floccosum Anal. 21. 
gracillentum Anal. 21. 
|  Hannafordi Anal. 20. 
| horizontale Anal. 20. 
mueronatum Anal. 21. 
nigrescens Cont. I. 116. 
nodiferum Anal. 20. 
Plumula Anal. 20. 
Pylaisei Anal. 21. 
simile Anal. 20. 
subulatum Anal. 20. 
vertieale Anal. 20. 
Areschougia Cont. [. 127. 
| intermedia Cont. I. 1299. 
| Aristothamnion Anal. 44. 


(Aristothammnion) purpuriferum Amal. 45. 
Ballia hamulosa Cont. I. 120. 
Bindera Kaliformis Cont. III. 75. 

ramosa Cont. I. 129. 
Blastophye Anal. 70. 

phyllophora Anal. 72. 

Wilsonis Anal. 72. 
Bracebridgea Cont. I. 101. 

australis Cont. I. 108. 
Callithamnion Anal. 1. & 31. 

adnatum Anal. 21. 

«egagropilum Anal. 21. 

americanwum Anal. 21. 

applicitum Anal. 21. 

Dorreri. Anal. 3T. 

botryocarpwum Anal. 48. 

comosum Anal. 21. 

cruciatum Anal. 21. 

JDasyoides. Anal. 97. 

dispar Anal. 20. 

divergens Anal. 21. 

elegans Anal. 28. 

fastigiatum Anal. 94. 

Jloccosum Anal. 21. 

gracilentum Anal. 21. 

heteromorphum Anal. 292. 

horizontale Anal. 20.. 

interruptum Anal. 34. 

mucronatum. Anal. 21. 

Muelleri Anal. 27. 

miywrwm: Anal. 951. 

nodiferum Anal. 20. 

Orbigniamum. Anal. 23. 

Pikeanum Anal. 34. 

pluma Anal. 20. 

polyrhizum Anal. 48. 

pulchellum Anal. 25. 

purpuriferum Anal. 45. 

Pylaisei Anal. 21. 

radieans Amal. 48. 

roseolum Anal. 51. 

simile Anal. 20. 

subulatum. Anal. 20. 

tetracladum | Anal. 31. 

Turneri Anal. 50. 

Vaneouverianum Anal. 37. 

verticale Anal. 20. 

virgatulum Anal. 48. 
Callophyllis Cont. III. 70. 

coecinea var. Cont. III. 

Gigartinoides Cont. ILL. 

marginifera Cont. lII. 74. 
Caloglossa Cont. II. 68. 
Ceramium Cont. Il. 


ESOY DAE a 
LN LP 


CDULETATERUIM 


JTTAT) 


DU Y CER 


(Ceramium) acanthonotum Cont. II 


wquabile Cont. IL 44. 
apieulatum Cont. II. 20. 
arborescens Cont. II. 33. 
aretieum Cont. II. 34. 
Aucklandicum Cont. II. 33. 
australe Cont. II. 16. 
barbatum Cont. II. 26. 
Biasolettianum Cont. IT. 39. 
botryocarpum Cont. II. 24. 
byssoideum Cont. II. 14. 
Californieum Cont. II. 45. 
cancellatum Cont. II. 19. 
eiliatum Cont. II. 35. 
eireinnatum Cont. II. 30. 
Cliftonianum Cont. II. 16. 
Codicola Cont. II. 23. 
confluens Cont. II. 32. 
cornieulatum Cont. II. 28. 
corymbosum Cont. II. 16. 
Crouanianum Cont. II. 25. 
Derbesü Cont. II. 25. 
Deslongehampii Cont. II. 28. 
diaphanum Cont. II. 44. 
divergens Cont. II. 27. 
echionotum Cont. II. 11. 
elegans Cont. IL. 22. 
exeellens Cont. II. 48. 
fastigiatum Cont. II. 16. 
flabelligerum Cont. II. 42. 
flexuosum Cont. II. 20. 
Floridanum Cont. II. 46. 
fruticulosum Cont. II. 31. 
gracillimum Cont. II. 43. 
Hooperi Cont. IL. 28. 
isogonum Cont. Il. 30. 
macilentum Cont. II. 15. 
miniatum Cont. II. 18. 
monacanthum Cónt. JE PAS 
nitens Cont. Il. 24. 

nobile Count. II. 41. 
nodiferum Cont. II. 31. 
obsoletum Cont. Il. 41. 
pedicellatum Cont. LI. 39. 
pellucidum Cont. IL. 44. 
pennatum Cont. II. 21. 
puberulum Cont. IL. 17. 
pusillum Cont. II. 21. 
ramulosum Cont. IL. 15. 
robustum Cont. II. 35. 
rubrum Cont. II. 37. 
secundatum Cont. II. 40. 
squarrosum- Cont. II. 39. 
stichidiosum Cont. II. 21. 


v. " UT T 


D dd Cont. II. 98. 
. Strietuma: Cont Il. 44.. 

— subeartilagineum Cont. IL. 24. 
— subtile Cont II. 15. 

.. tenue Cont. II. 89. 

— tenuissimum Cont. II. 17. 

. torulosum Cont. II. 47. 

. uncinatum Cont. Il. 36. 
vestitum Cont. II. 40. 
vimineum Cont. II. 38. 
virgatum Cont. ll. 45. 

x Zebrinum Cont. Jag At 


E * EE inüm ? Anal. 36. 
— €QChlanidophora Cont. I. 6 & 16. 
microphylla Cont. IL. 18. 


| . Chondriopsis Anal. 143—147. 


: COP AL 188. 


— Baileyana AAA 156. 
Boryana Anal. 151. 
bulbosa Anal. 159. 
-  Capensis Anal. 149. 
 eartilaginea Anal. 160. 


[3 


" up wa Ani 161. 
Curdieana Anal. 152. 
dasyphylla Anal. 152. 
debilis Anal. 155.  . 
— divergens Anal. 151. 
] lifera Anal. 159. 
— - fusifolia Anal. 156. 
. Harveynaa Anal. 155. 
lanceolata Anal. 157. 
littoralis Anal. 150. 
JJ macrocarpa Anal. 148. 
. midifiea Anal. 161. 
. ovalifolia Anal. 159. 
. riparia Anal. 148. 
— secundata Anal. 148. 
. sedifolia Anal. 153. ) 
Striolata Anal. 157. |... 
— subopposita Anal. 149. 
. succulenta Anal. 154. 
tenuissima Anal. 156. 
Chrysymenia Anal. 88. 
^ Cliftoni Anal. 88. 
.Diekieana Anal. 90. 
. Husseyana Cont. 1...180. 
iylocladia Cont. III. 75 & 86. 
icularis Cont. III. 88. 
culata Cont. IIL. 87. 


42 
M 


- €hlanidote (subgen. Rhabdoniz) Anal. 117. 


(Chylocladia) clavellosa Cont. IIT. 86. 


corynephora Cont. IIEL. 87. 
firma Cont. III. 89. 
Gelidioides Cont. III. 87. 
monochlamydea Cont. ILL. 87. 
phalligera Cont. III. 87. 
Ramsayana Cont. III. 87. 
rigens Cont. III. 88. 
robusta Cont. III. 89. 
rosea Cont. IIL. 87. 
tenera Cont. III. 87. 
umbellata Cont. III. 87. 
uneinata Cont. IIl. 86. 
Codium Cont. I. 98. 
Pomoides Cont. I. 100. 
spongiosum Cont. I. 99. 
Coeloelonium Cont. I. 139. 


Cordylecladia furcellata Cont. ILI. 94. 


Crossocarpus Anal. 100. 
Cryptonemia Wilsonis Anal. 72. 
Curdiea Cont. III. 95. 

Irvinez Cont. I. 135. 

Cyclospora Anal. 162. 

Curtisi: Anal. 164. 

Cystodietyon Cont. I. 108. 
.Leclancheri Cont. I. 108. 
pavoninum Cont. I. 109. 

Cystophora Cont. III. 48. 
cuspidata Cont. III. 48. 
Thysanocladea Cont. II. 9T. 

Cystoseira Cont. III. 24. 

Abies marina Cont. IIL. 37. - 
amentacea Cont. III. 40. 
brachyearpa Cont. III. 38.7. 
concatenata Cont. III. 38. 
cornieulata Cont. III. 37. 

erinita Cont. III. 39. H 
Ericoides Cont. IIl. 40... 

fibrosa Cont. III. 42. . « Y 
granulata Cont. III. 38. 
Montagnei Cont: INE 33- 
myrica Cont. III. 40. . 
Opuntioides Cont. IIl. 37. 
robusta Cont. III. 41. 
scoparia Cont. III. 39. 
sedoides Cont. III. 41. — - 
selaginoides Cont. IIL. 37. 
squarrosa Cont. IIL. 87. — 


 Daetylymenia Anal. 54. 


Dasya callithamnion Qon IL 82. 
hirta. Cont. Il.. 82. 

Dasyclonium Cont. II. 80. 
aciearpum Cont. IL. 81. 

Dasythamnion Cont. L 119. 


El 


(Dasythamnion) setosum Cont. I. 120. 
Delesseria armata Cont. II. 67. 
denticulata Cont. II. 66. 
hypoglossum Cont. II. 67. 
protrudens Cont. II. 67. 
undulata Cont. II. 66. 


' Dicranema Montagnei Annal. 118. 


Dietyospheria Cont. III. 61. 

Dictyota Cont. I. 45. 
aeutiloba Cont. I. 78. 
alternifida Cont. I. 80. 
apieulata Cont. I. 67. 
atomaria Cont. I. 70. 
Bartayresiana Cont. I. 66. 
bifurea Cont. I. 79. 
Binghamie Cont. I. 72. 
Brongniarti Cont. IL. 70. 
cervicornis Cont. I. 78. 
elliata. Cont; I. 75. 
crenata Cont. III. 27. 
erenulata Cont. I. 72. 
dentata Cont. I. 70. 
denticulata  KWtz. Cont. I. 29. 
dichotoma Cont. I. 67. 
Diemensis Cont. I. 69. 
divarieata Cont. I. 78. 
fasciola Cont. I. 78. 
fasciola Harv. Cont. I. 78. 
fastigiata Sond. Cont. I. 92. 
fenestrata Cont. I. 78. 
furcellata Cont. I. 80. 
furcellata Cont. I. 83. 
latifolia Cont. I. 65. 
ligulata Cont. I. 73. 
liturata Cont. I. 75. 
Mertensii Cont. I. 70. 
manor Cont. L. 84. 
neevosa Cont. IL 70. 
nigricans Cont. I. 66. 
ocellata Cont. I. 68. 
paniculata Cont. I 84. 
pardalis Cont. I. 68. 
patens Cont. I. 68. 
pinnatifida Cont. I. 74. 
Polypodioides Cont. I. 70. 
radicans Cont. I. 74. 
radicans. Harv. Cont. I. 75. 
robusta Cont. I. 76. 
Sandvicensis Cont. I. 72. 
simpler Küte. Cont. L 86. 
spinulosa Cont. I. 72. 
Vittarioides Cont. I. 65. 
zonata Cont. I. 775. 

Dietyotezg Cont. I. 1. 


| 


(Gw — Y 


Dilophus Cont. I. 84. 
alternans Cont. I. 93. 
angustus Cont. I. 91. 
Cyprieus. Grun. Cont. I. 86. 
fasciculatus Cont. I. 87. 
fastigiatus Cont. I. 92. 
foliosus Cont. I. 94. 
Guineensis Cont. I. 89. 
Gunnianus Cont. I. 87. 
marginatus Cont. I. 91. 
moniliformis Cont. I. 93. 
opacus Cont. I. 88. 
repens Cont. I. 36. 
Teenizeformis Cont. I. 88. 
tener Cont. I. 95. 

Wilsoni Cont. I. 90. 

Diplocystis Cont. III. 92. 
Brownes Cont. III. 94. 

Diplostromium Cont. III. 16. 
Baltieum Cont. III. 18. 
tenuissimum | Cont. IIT. 18. 
undulatum Kütz. Cont. IIT. 10. 

Ecklonie Sp. Cont. III. 28. 
stenophylla Cont. II. 114. 

Enchophora rugulosa Cont. I. 115. 
rugulosa Cont. ll. 96. 


|; Endaraehne Cont. III. 26. 


Binghami:e Cont. IIl. 27. 
Epiphlea Cont. II. 48. 
Epymenia Anal. 91. 

acuta Anal. 98. 

angustata Anal. 94. 

cuneata Anal. 91. 

Halymenioides Anal. 91. 

membranacea Anal. 93. 

obtusa Anal. 93. 

variolosa Anal. 94. 

Wilsoni Anal. 92. 
Erythroclonium Cont. I. 123. 
Erythrocolon Cont. III. 90. 


| Erythronema Anal. 97. 


Ceramioides Anal. 98. 

Eucheuma Anal. 118. 
acanthoeladum Amal. 1298. 
chondriforme Anal. 125. 
gelatine Anal. 125. 
Gelidium Anal. 1238. 
echinocarpum Anal. 125. 
horridum Amal. 121. 
Isiforme Amal. 122. 
jugatum Anal. 122. 
nudum Anal. 121. 
Sehrammii Amal. 124. 
serra, Anal. 123. 


nosum Anal 122. ^ 
ymenia Subg. Anal. 65. 


OON TE | 8b. PLVS 

» pumilum Nnabk S55 
S cisenta Cont. II. 115. 

subulata Cont. III. 118. 
Griffithsia Cont. I. 121. 
-Gulsonia Cont. E Sf92. 
| Gymnosorus Qont. I.'6 & 9. 
collaris. Cont. jos dus 
nigrescens "Cont. Ll. 12. 

 variegatus Cont. I. 11. 
Gymnothamnion Anal. 2T. 
 Halosaccion firmum Anal. 86. 
(0 Aydrophora Anal. 85. 
s Ialothamnion Anal. 37. 
Halymenia Anal. 53. 
ib chondriopsidea "adl 5T. 

Dasyoides Anal. 38. 

— decipiens Anal. 57. 
— diehotoma Anal. 56. 
 digitata Anal 54. - 
latata Amal. 53. 
- Durvillei Anal. 55. 

elongata Anal. 57. 
. fastigiata Amal. 57. 
—floresia Anal. 58. 
Floridana Anal. 59. 
.. formosa Anal. Do c 
32 Halymenioides Anal. 53. 
—. Harveyana Anal. 55. 
Kallymenioides Anal. 59. » 
maculata Anal. 58. i 
Monardiana Anal. 54. 
.  platycarpa Anal. 53. 

. . trgona Anal. Di dues nom 
Halyseris Cont Ar d 
. Heringia filiformis Cont. p 197 
Herpophyllum Cont. II. 62. 
- australe Cont. II. 63. — 
Heterothamnion Anal. 25. 
 .  Muelleri Anal. 27. 

pd ri bus Cont. Hr 6. 
— eanalieulatus Cont. L6. 
- - gultifidus Cont. I. 15. 

—— Sinclairii. Coub dd, 
: spiralis. "Dotit. 1... 89. 
stuposus Cont. L. 15. 
Homzeostroma Cont. "TER, : 

— latifolium. Cont. TII. T 

m Cont. nm 


(Homzeostroma) undulatum Cont. III. 10. — K 
 Hooperia Cont. IIL. 89. d 


Hormophora Anal. 77. 


Hymenocladia Anal. 82. 


Bailleyana Cont. III. 90. 
australasica Anal. 78. 


ceratoclada Cont. IL 57. 
conspersa Anal. 89. 
divaricata Anal. 84. 
filiformis Anal. 83. 
subulosa Cont. III. 91. 
Hypnea Anal. 103. . 
valida Cont. HI. 108. pat 
Iridea Anal. 59. " 
- australasica. Anal. 60. , 
Tagana Anal. 64. 
Isymenia (Subgen) Anal. 56. 
Kallymenia Amal. 60. 
Berggreni: Anal. 66. 
capensis Anal. 67. 
eribrosa Amal. 68. 
demissa Anal. 67. 
dentata Anal. 66. 
Dubyi Anal. 6T. 
Harveyana Anal. 64. 
microphylla Anal. 65. ; Do n en PUER 
microphalla. J. Ag. Anal. RARI 
Nitophylloides Amal. 69. iE 
Ornata Aual*"094 2 m ME 
Pennyi Anal. 69. AME AVR. 
Polycoelioides Anal. 76. 4 
polyides Anal. 69. RIEN 
reniformis Anal. 64. NCC IM IET 
Requienii Anal. Oi. aper) ^n 
rosacea Amal. 68. 1» Pt 
schizophylla Amal. 65. pov anter, Mie 
'Tasmaniea Anal. 66. 3e ca 
Laureneia casuarina Cont. nud 109. 
Lejollisia Anal. 52 & 126. josh de 
segagropila Anal. 126. . 
Lenormandia Anal 167. & Cont. i T9. 
pardalis Cont. IL. 80. e an 
Leptocladia Anal. 95.. 
Binghamiw Anal. 96. 
Leptosomia Anal. 86. 
Volsfton Anat mu UN 
. gelatinosa Amal. 88. - 
Lessonia brevifolia Cont. ll. 88. 
fuscescens Cont. II. 88. 
nigrescens Cont. IL 88. 
ovata Cont. IL 88. 
Suhrii Cont. IL. 88. 
. variegata Cont. Il. 89. 
Liagora Cont. IIL. 96. 


^ 


(Liagora) annulata Cont. III. 107. 
Ceranoides Cont. III. 109. 
Cheyneana Cont. III. 105. 


Cliftoni Cont. III. 104. 
corymbosa Cont. III. 104. 
decussata Cont. ILI. 102. 
distenta, Cont. III. 1083. 
elongata Cont. III. 105. 
leprosa Cont. III. 100. 
opposita Cont. III. 101. 
orientalis. Cont. III. 99. 
paniculata Cont. IlI. 1006. 
;pinnata Cont. III. 108. 


pulverulenta Cont. III. 101. 


rugosa Cont. III. 106. 
tenuis Cont. III. 101. 
valida Cont. III. 107. 
viseida Cont. ILI. 102. 


Lobophora Cont. I. 7 & 21. 


nigrescens Cont. I. 23. 


Lobospira Cont. I. 96. 


bieuspidata Cont. I. 98. 


Lophothamnion Anal. 42. 


comatum Anal. 43. 


Lychnonches (Sub.-Gen. Rhabdonie) Anal. 


YET 


Meredithia Anal. 73. 


microphyla Anal. 74. 
nana Amal. 76. 
Polyceoelioides Anal. 76. 


Meristea (Sub.-G. Kallymenise) Anal. 67. 
Mierodietyon Cont. I. 104. 
elathratum Cont. I. 107 & 109. 


erassum Cont. I. 107. 
obseurum Cont. I. 107. 
tenuius Cont. I. 106. 
Velleyanum Cont. I. 105. 


Mierothamnion Anal. 18. 
Mierozonia Cont. I. 7 & 18. 


velutina Cont. I. 19. 


Myriodesma Cont. II. 90. 


ealophyllum Cont. II. 94. 


integrifohium Cont. II. 92. 


latifolium Cont. IL. 99. 


leptophyllum Cont. II. 92. 
Quercifolium (ont. IL. 93. 


serrulatum Cont. II. 92. 
tuberosum Cont. IL. 93. 


Nematophl:a Cont. III. 12. 


latifolia Cont. III. 16. 


Nitophyllum proliferum Cont. II. 63. 
Nizymenia Cont. II. 60. 
Opuntiopsis (Sub.-G. Rhabdoni:) Anal. 116. 


Ploecamium Anal. 94 & Cont. I. 181. 


| Ploearia furcellata Anal. 118. 


138. 

Ozophora Anal. 78. 
Californiea. Anal. 82. 
Paehydietyon Cont. I. 81. 
furcellatum Cont. I. 83. 

minus Cont. I. 84. 


panieulatum Cont. I. 84. - 
| Pachyglossum Cont. II. 64. 
Husseyanum Cont, II. 65. 


Padina Cont. L- et 2l. 

Peltasta Anal. 102. 
australis Anal. 108. 

Perithamnion Anal. 28. 
arbuseula Anal 31. 
Ceramioides Anal. 30. 
myurum Anal. 31. 


| Phycopteris Harveyana Cont. I. 15. 


muacroloba. Cont. I. 15. 
"Sinclair Cont. L 15. 


| Phyllis Cont. III. 19. 


erespitosa Cont. III. 25. 
debilis Cont. III. 25. 
fuseia. Cont. III. 24. 


tenuissima Cont. III. 24. 
, Placophora eucullata Anal. 175. 


Platythamnion Anal. 22.. 


heteromorphum Anal. 23. . 


Orbignianum Anal. 23. 
Pleonosporium Anal. 36. 


hamatum Anal. 94. 


patagiatum Cont. I. 133. 


Sandvicense Anal. 95. 
violaeeum Anal. 94. 


| Pollexfenia Amal. 164. 


erenata. Anal. 165. 
nana Anal. 164. 
laeiniata Anal. 166. 


Polycoelia Chondroides Cont. III. 69. 


Polyphacum Anal. 174. 
intermedium Anal. 175. 


Polysiphonia caulescens Cont. IH]. 111. 
longissima Cont. III 109. 


valida. Cont. III. 110. 


versicolor. Cont. II]. 4l. : 
Pterodielyon Cont. I. 109. . 
Ptiloti Hannafordi Anal. 20. 


Ptilothamnion Anal. 25. 


Punetaria. Cont. II. 1 & 4. 
Crouaniana Cont. IIL. 6. . 
Laminarioides Cont. HI/ Y. |... 
latifolia Born. Cont. II. 8. UA 


Ornithopodium (Sub.-G. Wrange lige Con 


ela erassicaulis Anal. 161. 
ata Cont. IL 76. 
| Di disp. Anal. 129. ' 


btsbilis- Cont. TIL 134, 
- Sandersoni Cont. HI. 137. 
enera Cont. SEDES 130: 
E Vietoriz Cont. III. 135. 
, Sargassum Sp. Japonic. Cont. LII. 49. 
|  Chinense Cont. III. 56. 
confusum Cont. III. 60. 
Coreanum Cont. IIT. 51. 
Corynecarpum n. IL 56 
enerve Cont. III. 
e3 ansum Cont. uL 60. 
Jont. EI 0; 
num Cont. III. 50. 
| inosum Cont. III. 60. 
: E deu. Cont. JH. 55. 
A hy 2) cz TIT. 
UM 


gersianum M 
rostratum Cont. I. 55. 
Scoparium Cont. III. 57. 
serratifolium Cont. IIT. 50. 
siliquastrum Cont. III. 55. 
spathulatum Cont. III. 50. 
tortile- Cont, IY]? 59.'* 
validum Cont, III. 59. 

Seaberia Cont. II. 94. 
rugulosa Cont. II. 97. 

Sebdenia (Sub-Gen. Hane Audit 55. 

Nip Cont, 155952080 ! 
Areschougii Cont. I. 39. 
asperum Cont. L 36. 
cornigerum Cont. I. 35. 
grandifolium Cont. I. 37. 
Gwineense  Kitz. Cont. I. 89. 
maerodonthum Cont.-I. 37 
Bolieri Cont. I. 37. 
Schroederi Cont. I. 38. 
variabile Cont. [. 36. 
velutamum Cont. T. 19. 


| Spermothamnion Anal. 48. 
. Bpongoclonium Anal. 39. 


| 


fasciculatum Cont. T. 118. 
scoparium Cont. IL. 117. 
Wilsonianum Anal. 42. 
Sporochnus Cont. III. 30. 
apodus Harv. Cont. III. 31. 
comosus Cont. IIL 31. 
comosus Harv. Cont. MI 32. 
decompositus Cont. IIL. 39. 
Gaertnera Cont. III. 39. 
eracilise Cont; oL. 9 ders 
Harveyanus Cont. III. 32. 
.Hereuleus Cont. III. 33. — 
Moorei Cont. III. 33. - 
pedunculatus Cont. IIT. 31. 
radiciformis Cont. III. 33. 
scoparius Cont. IIL 33. 
Spyridia Ceramioides Cont. I. 123. 
Stenocladia ramulosa Anal. 101. 
| Stoeehospermum Cont. I. 39. 


. Stypopodium Cont. I. 7 et 20. 


| 
| 
| 
| 


atomariwm Kütz. Cont. I. 29. 
altenuatum  Kotz. Cont. I. 29. 
fissum | .IKiitz. Cont. I. 11. 

| flavum. Küitz. Cont. I. 29. 
laciniatum.  Kiüz. Cont. I. 11. 

'l'aonia Cont. I. 7 et 24. 
atomaria Cont. T. 29. 
australasica Cont. I]. 30. 
Lennerbacherzee Cont. I. 30. 


t dede Cost: AS 
"squarrulosa Anal 52. 
.Xanthosiphonia Cont. I. ues 
Hallie Cont. I. 118. 
Watts Cont. L. 119... 
Zeira. QUE Kallymeniz) Cont. L 63. 


88 00608 Ju