DV
NM
AN
un
nm
(ATA
NS
"wx e
LO
Msy Na
NMSRN M
La! esM, («Ὁ
e —
ISAACI CASAUBONI
ANASMABDVERSSIONUM
IN
- ATHENAEI DEIPNOSOPHISTAS
LIBRI QUINDECIM
EDITIO NOVA, APPENDICE AUCTA.
TOMUS 717.
ANIMADY. LIBROS XI — XV. CONTINENS.
Tu——A— "—"—————————————'"amÁ—«PÓ
LIPSEAE 1543
IN LIBRARIA KUEHNIANA.
(T. O. Weigel.)
»
-
AM DT
aano» SK-AK goma seni
ἵ
ε΄.
"
& TM
Ὁ ἜὟ
" mu
CNET P ^ 4 . / ^
"
i 2. " r " " ^ hrs " j: :
J aer age E M
HM KTALA D pon W Lu
NN M Ὁ UE)
ISAACI CASAUBONI ys
ANIMADVERSIONUM
ΙΝ
ATHENAEI DIPNOSOPHISTAS
LIBER UNDECIAMUS.
CaPUT PRIMUM.
Libri hujus nexus cum Jfuperioribus. Pinum in
convipiis veterum ad tria. Jdrafii convivium.
Polyidus: κατακλίνειν. OuAM. locus, Jelianz.
-thenaeus in fcribendo interdum | minus | dili-
gens: interdum. nimis. Mortuorum πρόθεσις.
alia quaedam obférvata.
VETERES in convivus fuis vino utebantur ad haec
tria, nece[fitatem, voluptatem et pietatis ofticium. Quod
neceffitati dabatur, promifcue inter edendum fumebant,
ut quemque fitis admoneret, et bibendi appetitum in
quoque lex maturae excitaret. At bibere voluptatis
cauffa, et diis libationes facere, finitis demum epulis,
aut faltem primis meníis comefis, incipiebant. pofvere
ili tum majoribus, et pocula diverfi generis expedire:
et fimul in hilaritatem omnibus unodis fe effundere.
Servavit hunc ordinem Athenaeus in textura horum
librorum, ut faepe diximus, et femper meminilfe Lector p: 772.
debet. Opportune igitur conjecta eft in locum iftum
totius δειπνοσοφιστικῆς Φιλολογίας pars ea qua de po-
culis agitur. Cum autem plurimas fpecies, figuras et
nomina vaforum potoriorum haberent antiqui, omnia
ferme quae de eo argumento dici poterant collegit auc-
tor, quae fuit ejus fingularis diligentia, et κατὰ στοιχεῖον
digeffit: quaedam prius in genere de poculis et voce
Cafaub, 44nim. in Athen, T, III.
2 I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
ποτήριον praefatus. Eum fermonem reliquis convivis
filentibus, ita orditur Ulpianus, Παρὰ μὲν τῷ ᾿Αδράστῳ
ἄνδρες Φίλοι. καϑίσαντες οἱ ἀριστεῖς δειπνοῦσι. Non elk
Adrallus hic, neque poetae nomen, neque poematis
ullius titalus, ut falfo crediderunt: fed hic eft ille rex
Argivus Talai filius, qui Tydeum et Polynicem, avibus
parum bonis generos fibà conciliavit. Hunc ajunt vete-
res, ut Polynici regnum patrium reftitueret, domi pro-
ceres Graeciae convocaífe. Apollodorus diferte fcribit
libro tertio Bibliothecae, eum συγαϑροῖσαι τοὺς ἀριστέας.
quin eorum catalogum habes apud Statium libro 4.
'Thebaidis, et ipfum Apollodorum, et Diodorum quoque
p. 779. Siculum lib. 4. Nulla autem pars fuit hiftoriae fabularis,
quam. plures poetae tractaverint. Ex eorum aliquo haec
nunc fumit auctor, et nifi fallor, ad Epicum Cyclum
refpiciebat cum haec fcriberet Athen. aut, quod pene
certum eft, ad Antimachi Thebaidem Cyclicam. nam
fimilia his ex eo poeta proferuntur infra in δέπαστρον.
Verifimile enim οἵδ, poetas Graecos id argumentum
tractantes convivia defcripfiffe, quibus Adraftus excepit
principes a fe advocatos. Quanquam referre polífumus
ad convivium nuptiale, cum Tydeus et Polynices uxores
fuas duxerunt. Obfervat autem Athenaeus, fediffe tum
convivantes proceres, non decubuilífe. apud Statium ta-
men Papinium, ubi convivium Adrafüi defcribitur, £orz
nominantur. canit enim poeta primo "Thebaidos,
— vario /ftrepit icta tumultu
Regia: pars offro tenues auroque fonantes
Zmunire toros, altosque znferre tapetas,
Pars teretes levare manu, ac disponere menfas,
et mox de Adralto,
— jamque ipfe fuperbis
Fulsebat ftratis, folioque effultus eburno.
Etiam quod ait de Polybio in via facrificante (propter
viam fortaffe faciebat καὶ ἐξιτήρια ἔϑυεν) et praeter-
euntem Peteoum ad epulas detinente, ex quo Cycli
epici poeta petitum videtur. Polyidus ille eft opinor,
de quo Apollodorus libro tertio, non is de quo Homerus
in lliade. aetale enim prior fuit et antiquior: nam Pe-
teos, five Peteous Menelfthei pater eft, quem bello Trojano
Athenienfium copiae ducem habuerunt. Imago priftinae
fimplicitatis et antiqui aevi in hiftoria quae hic com-
memoratur. Polyidus facra facit in via ipfa publica,
ficut Menelaus apud poetam in littore, fuorum liberorum
Lis. XI. Car. I. 3
γάμους écri& cum forte illac ifer faceret Peteous, benigne
eum: ad epulas invitat Polyidus, detinetque : et julfo
federe in floreo gramine, JQaÀMav πατακλασὰας αντὶ
τραπέζης παρέϑηκε τῶν τυϑέντων, frondem vwirentem
defringens, futuram pro men/ía, partem wictimae ei
appofuit. κατακλίνειν fere fignificat collocare aliquem in
lecto: vel favere discumbere. hic pro facere federe:
nam loquitur auctor de more veterum fedendi non ac-
cumbendi ad menfam. JaAA/x. et ϑάλλος et oleae ter-
mitem κυρίως, et omnem frondem virentem f[ignificant.
[ut dictum eft libro primo capite 19.] Corrige Aelianum
in hac voce Iloi/Ayc libri 15. capite 16., ubi loquens
de colle femper ardente, qui in agro Apolloniatarum:
καὶ περὶ αὐτόν ἐστι δένδρα εὐϑαλὴ, καὶ πολλὰ ,Χλωρὰ,
καὶ τὸ πῦρ πλησίον ἐνακμάφον οὐδὲν λυπεῖ, οὔτε τὴν
τῶν φυτῶν βλάστην, οὔτε τὴν τεϑηλυῖαν T. non debuit
appingi defectus nota: fed erat fcribendum οὔτε τὴν
ϑαλλίαν. Addit deinde, etiam Autolycum non discu-
buiffe in menfa, verum fedilIe, cum ei finita coena nutrix
Ulyffem adhuc puerulum attulit, et fuper genibus col-
locavit. Haec quidem nota hiftoria eft: Homerum enim
habemus, unde fumitur. Sed adire ad fontem neglexere
interpretes. ltaque non viderunt firucturam rectam ora- p.774.
tionis , quae 6 bujusmodi: Αὐτολύπῳ ἡ τροφὸς, καϑη-
μένῳ δηλονότι, (οὕτως yxp ἐδείπνουν οἱ τότε) τὸν Ὀῥυσσέα
ἐκαϑισεν ἐπὶ τῶν γονάτων, wa) οὐχὶ παρὰ τοῖς γόνασιν
ἔστησεν. Haec praefatus ad rem accedit, his quidem ver-
bis: Ἡμεῖς οὖν μὴ διατρίβωμεν, ἀλλ᾽ ἤδη κατακλινώμεϑα.
Et fi hunc fcriptorem facio ut par eft plurinri: fatendum
tamen quod res eft, poífe interdum in textura horum
fermonum aut judicium aut diligentiam defiderari. Nam
quae haec confequentia eíl? pofiquam | dixit fediffe vete-
res ad menfam inferre flatim Ἡμεῖς οὖν κατακλινώμεϑα.
Plenum etiam otiofae περιεργίας quod hic obfervatur:
primum ex omnibus fcriptoribus (ita intellige vocem
πρῶτον.) Simonidem Amorgium ποτήρια ὀνομάσαι. Quid
enim refert hoc didicifTe? et funt qui diffentiant de Si-
monide Amorgio: nam Julius Pollux ejus loco lonem
Chinm nominat. τὸ ποτήριον, ait, Ἴων ἐκάλεσεν. Si-
monidis verfum fcribe fic: ᾿Απὸ Spine Ry sfÀé νιν πο-
τήρια. fuflulerunt illum menfae pocula. Verba quae ex
Alemaeonide recitantur, ila melius [eripferis : νέκυς δὲ
χαμαιστρώτους ἐπί τινος εὐρείης στιβαδος προέϑηκεν᾽
αὐτοῖς δὲ ϑαλλίαν τε τοὶ ποτήριά͵ τε στεφάνους T ἐπὶ
Ι A ὦ
"1 I. CaAsAUBONI ÁNIMADV, IN ATHEN.
xpxcly ἔϑηκεν. Refer haec ad morem τῆς προϑέσεως, et
collocationis mortuorum. de quo alibi multa dicimus.
Artemidorus lib. 1. cap. 14. οἱ «ἀποϑνήσκοντες ἐσχισμένοις
ἐνειλοῦνται ῥάκεσιν, ὡς καὶ τὰ βρέφη, καὶ χαμαὶ τίϑεν-
ται. explicant ifta vocem χαμαιστρώτους. fequentia verba
quibus ait ornatos morluos fronde virenti, poculis et
coronis capiti impofilis, pertinent ad veterum funerum
confuetudinem. Soliti enim antiqui his limilibusque
modis honorem habere defunctorum cadaveribus. 9aA-
λίαν malo quam ϑαλείαν. Verum haec alius loci. Non
erat autem Alcmaeonis, ut videtur, poéma: fed foluta
oratione conícripta hiftoria: cujus auctor jam olim in-
certius. Quare etiam. Apollodorus Bibliothecae libro 1.
ita cilat: ὁ τὴν ᾿Αλκμαιωνίδα γεγραφώς. Proxime fe-
quentes periodi in omnibus libris antiquis funt cor-
ruptiffimae. Obfcurum eft quod additur: ὡς τὸ ἔκπωμα
οἱ 'Arrixoi ἐπὶ τοῦ ὑδροποτεῖν καὶ οἰνοποτεῖν λέγουσι.
quorfum vox ἔκπωμα 2 cujus quidem in fubjectis tefti-
moniis nulla mentio. Legendum videtur, wg. τὰ ἐκ
πίομαι οἱ ᾽Αττ. id εἴ, Attici utuntur vocibus à πίομαι
deductis, tam de aquae, quam de vini potu, adde,
five alius cujuscunque rei. nam in proximo Ariftophanis
exemplo neque vini mentio fit, neque aquae, fed fan-
guinis. Scribe, Πολλῷ γ᾽ o Βάκις ἐχρῆτο τῷ ποτηρίῳ:
non διεχρῆτο. et, Κρείττων r4 ἐστὶ EL vide inferius in
κύλιξ. Ait, ἔστι δὲ ῥ ῥῆμα καὶ παρὰ τῷ ποιητῇ " οἰνοποτάζων
γὰρ εἴρηκε. Graecos cum τὸν ποιητὴν dicunt, Homerum
intelligere fciunt et pueri. [ta polfumus hic accipere:
nam canit pocta. Ἰλιαδ. fav. v.
Αἰνεία Τρώων βουληφόρε ᾽ ποῦ τοι Pew
τὰς Τρώων βασιλεῦσιν ὑπέσχεο οἰνοποτάζων 5
interpretes de Ánacreonte ceperunt, cujus proxime facta
mentio. ferri poteft: nam habetur paulo poft hic illius
verfus, Ov Φίλος, ὃς πρητῆρι παρὰ πλέῳ oivomoriquv.
erit igitur παρὸ τῷ ποιητῇ , apud hunc poetam. Sequi-
p 775.tur, Καὶ Σαπφὼ δ᾽ ἐν τῷ δευτέρῳ ἔφη, Πολλὰ δ᾽ ἀνά-
ριϑμα ποτήρια καλαίφις. Vetus lectio καλλέφης. Scribo,
καὶ Σαπφὼ δ᾽ dv τῷ δευτέρῳ, Yl. d. ἀν. v. καλὰ, ἔφη.
At teftimonium Alcaei pro depofito non injuria habuerim.
Sed tentare quid vetat? "AAxafoc, ait, ἐκ δὲ ποτηρίων
πώνης T διννομένη mxpladoy. Scribo, ἐκ dà ποτηρίων πιόν-
τες. δειπνουμένῃ παρίσδον. cum e socnigi bibiffent: illi
coenanti a[federunt. vel Δεινομένει T. Dinomenes ufita-
tum Graecis nomen. κατὰ τὴν ᾿Ανϑέων χώραν verle, in
Lis. XI Ca». II. 5
agro Antheufium. Anthea urbs Peloponefi apud geogra-
phos: cujus ἐϑνικὸν eft ᾿Ανϑεύς.
CAPUT SECUNDUM.
]Mos apponendi pocula in altera menfa. κυλικεῖον.
Heroes picti cum poculis φὐλωκισμένη γῆ. τέ-
μενος. οἰνόπεδον. Cylicranes. Scythinus 'Tejus
poeta. Syracufanorum libatio quam. mari facie-
bant aut diis marinis.
1
SOLET interdum Athenaeus orationem fuam longiusculis
hyperbatis obfcurans, minus attentum lectorem fallere,
ut libro fuperiore dicebamus, capite fexto. Idem obfer-
vare licet etiam hic, gum feribit: Αξιον δ᾽ εἶναι νομίζω
ζητῆσαι ὑμᾶς πρὸ τοῦ καταλόγου τῶν ποτηρίων, ὧν TÀj-
péc ἐστι TO κυλικεῖον τοδί. εἴρηται yxp οὕτως ἡ τῶν ποτη-
ρίων , σκευοϑήκη. manet fuspenía oratio ah εἴρηται ad
extremam paginam ubi definit haec multorum verfuum
παρενϑηκη. Vertendum: Sed quaerendum vobis cenfeo,
prius quam recenfere pocula infHtuimus, quibus eft re-
fertum hoc κυλικεῖον: ita enim appellatur poculorum
£heca, etc. quid fit quaerendum non hic dicit: fed dice-
tur ibfra, ἄξιον dé ἐστιν, ibi inquit, ὥπτῆσαι» sl οἱ ἀρ-
χαῖοι iyi fol, ἔπινον ποτηρίοις. Hie vero de dictione xv-
λικεῖον disputat philologus. Simul veteris confaetudinis
nos admonens: quae fuit, ut in divitum conviviis cum
cratere apponeretur poculorum ingens theca, magis ad
opum oflentalionem quam ad ufum. Propria autem erat
menfa ubi κυλικεῖον [pectandum exhibebant, quam Ser-
vius. poculorum menfam vocat. Lucianus in. Lexiphane,
ποτήρια δ᾽ ἔκειτο παντοῖα ἐπὶ τῆς δελφινίδος τραπέςης.
mox, κυμβία δὲ ἦν» καὶ φιαλίδες, καὶ ποτήρια γραμμα-
TiXX, ὥστε μεστὸν ἣν τὸ πυλικεῖον. De Alexandridae
χοϊίϊοίο dictum libro fexto, capite 18. Cratini verfus
ita diflingue, et fcribe,
— πολλοστῷ δ᾽ ἔτει
ἐκ τῶν πολεμίων οἴκαδ᾽ ὡς ἧκον πάλιν
τοὺς συγγενεῖς καὶ Φρατορας καὶ δημότας
εὑρὼν μόλις, ἐς τὸ κυλιπεῖον ἐγραάφην.
mirum autem eft, Athenaeum ita proferre hunc locum,
quafi accipiatur hic κυλικεῖον in vulgata fignificatione:
6 I. CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
cum longe alia fit mens poetae. Ait qui ifta'loquebatur:
fe diu patria afuiffe, in hoftico retentum; unde longo
poft tempore domum redux, vix agnofcere potuerit fuos
cognalos, tribules, cives. tandem inveniffe tamen: et
p.776.fuille fiatim afcriptam ἐς τὸ κυλικεῖον. voluit dicere al-
bum tribulum, quod fervabatur in curiis. oratores faepe
illius CB mota faciunt. Sed ludens in tribules fuos,
homines vinofos, ait fe afcriptum in cylicium: quali tri-
bules omnes ejus effent nihil aliud nifi cotylae, et o/vzp&
ἀγγεῖχ, live ἀμφορεῖς νενασμέγοι. fic enim vulgo vocabant
vino deditos ut libro fuperiore dicebamus, et ad Theo-
phraftam. Locus Chamaeleonis quo afferuntur cauffae cur
dynaílae et magna pars divitum poculis fefe oblectent,
lucem accipiet ex imili disputatione apud Platonem in
Protagora Τοὺς ἥρωας, inquit, δημιουργοῦσι πίνοντας ἐκπώ-
μασι μεγάλοις, id eft, pictores ftatuarii, plaftici, fculp-
tores, caelatores, alid id genus artifices heroas faciunt
e magnis poculis bibentes: propterea ῥυτὸν quod nomen
eft potorii vafis percapatis, heroibus proprium affigna-
runt, Cauffam pluribus exfequitur Athenaeus. Ita autem
debemus accipere hic vocem δημιουργεῖν. Et mota fis
hanc de antiquiffimis heroum imaginibus obfervationem.
Addit, οἱ φάσκοντες TO μέγα ποτήριον φρέαρ ἀργυροῦν
εἶναι. Libro quinto, καὶ πίνει ἐξ ἀργυροῦ Φρέατος" κα-
λῶς γάρ τις τὰ μεγάλα ποτήρια οὕτως ὠνόμασεν. Caulfam.
cur tertio poculo depofitus fuerit Cyclops, ait polfe
afcribi praeftantiae vini illius , ἣν αὐτὸς “Ὅμηρος ἐξηγή-
σατο, refpicit ilum verfum: ᾿Αλλὰ τόδ᾽ ἀμβροσίης καὶ
νέκταρός ἐστιν ἀπόῤῥωξ. aut haec erit cauffa, inquit, τὸ
ἀηδὲς τῆς πόσεως ToU Κύκλωπος. Emendabam ex con-
jectura ἄηϑες: nam bibere (ine voluptate nihil ad caulfas
ebrietatis: at infolentia bibendi vinum ad eam rem effi-
caciffima. deinde ita fcriptum offendimus in Excerptis
et Euftathio. Poft baec fermonem de calycibus et poculis
habiturus, Plutarchus, ita orditur, ᾿Αλλὰ μὴν, ὁ Πλούτ-
αρχος ἔφη, κατὰ τὸν Φλιάσιον “ποιητὴν Πρατίναν, οὐ γᾶν
αὐλακισμὲν, ἀνδρῶν, ἀλλὰ σκύφον μαστεύων, κυλικῆγο-
ρήσων ἔρχομαι. [Locus elt vitii manifeftus, vir magnus
emendabat οὐ γᾶς αὐλακισμένας ἀρῶν. ingeniofe et pro-
xime ad veíiigia lectionis corruptae. Nos tamen aliter
paulo fententiam explicamus , et corrigimus.] Lego οὐ
γᾶς αὐλακισμένας ἐρῶν, ἀλλὰ cx. elegans fane locus:
emendatio eliam elegantiffima. fed cujus laus magna ex
parte Hoefchelianis Excerptis debetur, ibi Milos οὐ
Lis. XI. Car. II. 7
yxy αὐλακισμένην xÀAx σκύφον μαστεύων. fed ille fcriptor
more fuo. Pratinae locutionem immutayit praecipuum il-
lius verbum excerpüífe contentus. Pratinae funt mon
, quaecunque putant interpretes, verum illa tantum, οὐ
γὰς αὐλακισμένας ἐρὼν ἀλλὰ σκύφον μαστεύων. [notanda
elt oppofitio inter ἐρῶν γᾶς, et μαστεύων σκύφον.
Olim bene meritis agri portio folita praemii loco dari:
τέμενος proprie voclibent. αὐλακισμένη γῆ» arvi eft peri-
phrafis. Atque haec Pratinae verba fententiae fuae ac-
commodat Plutarchus, plane venufle. locatur autem in
vocibus κυλικηγορεῖν et Κυλίκρανες, cum fubjicit, οὐ τῶν
Κυλικράνων εἷς ὑπάρχων, id elt, quamvis eorum unus
non fim, qui appellati funt D o-unad- Cylicranes (quo-
rum et Macrobius meminit, ut videtur ex Athenaeo)
tanquam viles mafüigiae babiti, οὕς, ait nofter, χλευχζῶν
Ἕρμιππος ὁ Snc Éee ἐν τοῖς ἰάμβοις Φησὶν εἰς τὸρ. 777.
Κυλικρανων βαδίζων σπληνόπεδον ἀφικόμην. ridicula vox
σπληνόπεδον: ἢ quid in literis jndicamus. Ac cenfeo
equidem emendandum elfe, vel o/vomsdoy. vineta fic pro-
prie vocantur: fed pro agro [impliciter aeceperunje ut in
illo Theognidis, AzAxvrou δ᾽ ἀγαϑὸν πείρεται οἰνόπεδον.
vel ϑηλόπεδον. Dillinguendum aulem,
— εἰς τὸ Κυλικράνων
ἐγὼ βαδίζων οἰνόπεδον ἀφικόμην.
Non dubito hunc ipfum Hermippi locum ab Helychio
indicari, cum fcribit : Κυλικράνων. Πολέμων Φησὶν € ὅτι
τοὺς ὠμοὺς κεχαραγμένοι ἦσαν κύλικας. οἱ δὲ τοὺς ὑπὸ
τῇ Οἴτῃ Ἡρακλεώτας ἀπό τινος οὕτω ὠνομάσϑαι. Alcripfi
haec ut legi debent: nam in Hefychii editionibus multa
corruptiffime fcribuntur, Cylicranas autem ex quorundam
fententia nomen inveniffe fcribit Athenaeus ἀπὸ τίνος
Κύλικος γένος Avcov. arbitror verum efTe Λυδοῦ, ut paulo
. poft, τινὲς ἀφικόμενοι ἐκ Λυδίας. vel (i diverfa fuit tra-
ditio, γένος Λουσίου. a Lulis urbe Arcadiae, de qua Ste-
phanus. Scythinus Tejus is eft quem Diogenes Laertius
in Heraclito appellat τὸν τῶν ἰάμβων ποιητήν. in Phyficis
Stobaei laudatur ejus liber Περὶ Φύσεως. Locum illum
in Illyrico vel in Epiro, ubi tumulus Cadmi et Harmo-
niae vifebatur, geographis non eít praetermilfus. De eo
etiam Dionyfius Periegetes , de montibus loquens,
Keivov δ᾽ ἂν περὶ τύμβον ἴδοις περιηγέα τύμβον
τύμβον ὃν ᾿Αρμονίης Καδμοιό τε Φῆμις ἐνίσπει.
videtur poeta verbo περιηγέα figuram loci refpexilfe, cu-
jus gratia appellatus fuerit Cylices, quod Athenaeus ait.
At Feftus Avienus aliter defcribit:
8 I. CAsAUEONI ÁNIMADV. IN ÁTHEN.
Tunc prorepentis quae funt vada turgida Nerei
Harmoniae et Cadmi fuftentat gleba fepulerum.
Quoties lego infequentem obfervationem Athenaei de ca-
lyce Syracufanorum, venit mihi in mentem populi Veneti,
qui tradito more a majoribus, quotannis defpondent.
Simile quid factitatum efle olim a Syracufanis, videmur
polfe colligere ex Athenaei verbis: quanquam ille non -
plane defcripfit vetus hoc illorum inftitutum. -Polemo
narrat, inquit Athenaeus, ἐν Συρακούσαις ἐπ᾿ ἄκρᾳ τῇ
νήσῳ πρὸς τῷ τῆς Ολυμπίας ἱερῷ, ἐκτὸς τοῦ τείχους
ἐσχάραν τινο εἶναι», ἀφ᾽ ἧς Φησὶ τὸν Κύλικα ναυστολοῦσιν
^ [ —n—
ἀναπλέοντες, μέχρι τοῦ γενέσϑαι TOv ἐπὶ TOU vez — 7;
᾿Αϑηνᾶς ἀόρατον ἀσπίδα. καὶ οὕτως ἀφιᾶσιν ἐς τὴν Oa-
λασσαν, κεραμέαν κύλικα, καϑέντες εἰς αὐτὴν ἄϑεα καὶ
κηρία καὶ λιβανωτὸν ἄτμητον, καὶ ἄλλα ἅττα μετὰ τούτων
ἀρώματα. Syracufis in extrema Infula juxta Olympiae
templum extra urbis muros eft quidam focus, unde ca-
lycem navi deducunt tendentes in altum. usque dum
clypeus ]MMinervae templo impofitus, videri poffe definat.
ibi tum calycem. hunc fictilem in mare dirnittunt: con-
Jectis prius in illum floribus, favis, thuris granis
integris, et aliis praeterea quibusdam aromatis, l|n-
fula quae hic nominatur, una fuit e quinque urbis par-
tibus. fuit enim baec urbs πεγτάπολις: qua de re olim
ad Strabonem. Lege, τὴν κύλικα ναυστολ. nifi hoc loco
p.778.aliud fignificat κύλιξ quam calycem quia fequitur xepa-
μέαν κύλικα. non puto tamen, at qui ἀναπλέοντες mu-
tant in ἀναπίμπλανται, et calycem cineribus plenum hic
comminifcuntur, infeliciter hariolati funt. quod ait de
floribus et caeteris rebus folitis in pateram illam conjici,
ad ritum pertinet ornandi jactu florum et aliarum rerum:
de quo multa ad Suetonium.
CAPUT TERTIUM,
Οἶνος ἄνϑεος ὀσδόμενος. Modus bibendi. νίζειν pro
effundere. Critiae antiqui fcriptoris ἸΠολ τεῖωι.
Praebibendi modus. ἐπιδέξια. pavit vehemens
Jfiudium. γυναικομανεῖς et fimilia compofita. Mos
-Athenienfium edendi in theatro. Gloriatio vete-
rum de poculis. πώσασϑαι et πάσσασϑαι. “φα-
Lis. XI. Car. III. 9
thoclis tyrannz pom “πάνξενοι. Gras, Pau-
Janiae locus.
UOD vulgo Graeci anthosmiam vinum appellabant,
Xenophanes intellexit illo verfu apud dipnofophiftam:
Μείλιχος ἐν κεράμοις ἄνϑεος ὀσδόμενος. Legitimum bi-
bendi modum definit idem poéta hisce verfibus,
Οὐχ ὕβρις πίνειν δ᾽ ὁπόσον κεν ἔχων ἀφίκοιο
οἴκαδ᾽ ἄνευ προπόλου, μὴ πάνυ γηραλέος.
Tantum vini bibere licet, inquit, quantum te non im-
pediet domum redire fine puero qui praeluceat, aut fine
itineris duce. hoc [fignificat ἄνευ προπόλου. Mediocris
potationis ntrumque eft indicium. Disciplina Laconum
ut Spartanos fobrietati affuefaceret, jubebat eos e con-
vivio domum redire ó/yx λαμπάδος, ut Xenophon et
Plutarchus fcribunt. llla, μὴ πάνυ γηραλέος. in contra-
rium fenfum vero ab interprete funt detorta. Exceptio
enim eft, qua permittit fenibus Xenophanes, ut propter
aetatem domum a coena redeant non foli. In 15. fcribe
ὑμνεῖν. 20. ita [fcribam; ὅσσ᾽ ἡ Μνημοσύνη, ἢ τὸν ὅσ᾽
ἀμφ᾽ ἀρετῆς. eos lermones probat inter pocula, qui nos
reddant aut doctiores aut meliores. 23. 1 Φένδονας τοῖς
οὐδὲν χρηστὸν ἔνεστι. acute Scaliger Φλεδόνας vidit re-
ponendum. Verfüm ita concipio, Οὐδ᾽ ἄλλας Φλεδόνας,
ταῖς οὐδὲν χρηστὸν ἔνεστι" Θεὼν δὲ προιηϑείην, etc.
Omnino autem fecundum et tertium. verfum Ionis Chii
fcribe fic: 'Huiv δὲ κρητῆρ᾽ οἰνοχόοι ϑέραπες Κιρνάντων
προχύταισιν ἐν ἀργυρέοις. non xgyryp, neque προχοαῖς-
σιν. vide infra in προχύτης. hoc modo quam προχόοισι.
Quod addit, ὁ δὲ χρυσὸς Οἶνον ἔχων χειρῶν vigérw εἰς
ἔδχφος: periphrafis eft liberationis: quam fieri praecipit
ex aureo poculo yini pleno, manu prehenfo, et in ter-
ram effufo. χειρῶν νιζέτω, effundat e manibus. νίζειν
proprie eft Zavare. fed quia lavantur manus effufa aqua,
hic pofitum pro effundere. Hanc interpretationem fe-
quentia confirmant: ΣΦ πένδοντες δ᾽ οἰγνῶς. at χειρῶν ἔδα-
Φος politum elfe pro manibus , quis ferat? deinde quae
voluptas eft tanta, manus vino lavare? Scribebam, συνιοῦσιν
ἡμῖν ἐπὶ τὰς Διονυσιακὰς ταύτας ϑαλίας. fed λαλιὰς etiam
Excer pta. paulo pok vix feram, πρὸς οὺὗς λεκτέον. fed πρὸς p. 779.
οἷς vel τούτοις. praeterea , five, praeter illa quae jam
expofita funt , dicendum eft, antequam inflituatur. enu-
meratio poculorum. Critias, cujus laudatur mox ἡ Ax-
κεδαιμονίων ToÀiTsÍa, librum edidiffe olim videtur non
10 I. CASsAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
de fola Spartanorum Rep. fed in univerfum de Rebus-
publicis, nam Julius Pollux libro 7. cap. 15. €um cilat
ἐν ταῖς πολιτείαις. Ex eodem opere promptum fcibis, lo-
cum pulcherrimum, quem relatum a Clemente in Sextum
Stromat. non polIum quin adfcribam: Κριτίας γράφει.
Ἄρχομαι δέ roi ἀπὸ γενετῆς ἀνϑρώπου; πῶς ἂν βέλτι-
στος τὸ σῶμα γένοιτο, xx) ἰσχυρύτατος. εἰ 0 φυτεύων
γυμνάφοιτο, καὶ ἐσϑίοι ἐῤῥωμένως, καὶ ταλαιπωροίη τὸ
σῶμα καὶ ὴ μήτηρ τοῦ παιδίου τοῦ μέλλοντος ἔσεσϑαι
ἰσχύοι τὸ σῶμα καὶ γυμνάφοιτο. Sequitur: Τοῦ δ᾽ ἐπιδέξια
πίνειν μνημονεύει καὶ ᾿Αναξ. Alibi notamus fuiffe pecu-
liarem praebibendi. modum, qui vocaretur ἐπιδέξια. Pollux
libro fecundo, παρὰ Εὐπόλιδι προπόσεως σχῆμα (καλεῖται
ἐπιδέξια) “Ὅταν δὲ πίνωσι τὴν ἐπιδέξια. |n ecloga Choe-
rili poetae feribendum duce Gulielmo Cantero — olx τε
πολλὰ Πνεῦμα Διωνύσσοιο πρὸς ὕβριος ἔπμβαλεν ἀκτάς.
eft enim fermo allegoricus. Vocem πνεῦμα, nili ita fcrip-
feris, nunquam recte expofueris. recte mox libri noftri,
αἱ Ῥοδιακαὶ Φησὶ προσαγορευόμεναι χυτρίδες: omeetikins
dus. eft Eufiathius, in cujus codicibus ἐτρίδες perperam
pro χυτρίδες. ad nonam Odylfeam. Quia fequitur ftatim,
οὐ δεῖ οὖν ἡμὰς Suave πίνειν : fumit auctor occafionem
ex verbo ἐκμανῶς, docendi obiter vocabulum μανία multis
dictionibus folitum adjungi a Graecis quarum [ftudium
vehemens vellent declarare. Sane ita eft: μανία dicitur
omne vehemens defiderium cujuscumque. rei. Omitto
poetas. Eunapius in Proaerefio , ὁ δὲ χρυσῆς τινὸς αὐτὸν
μανίας ὑπολαβούσης, ἰδεῖν τὴν πλλάδως id eft, eum eum
cepi[fet aurea cupiditas infanum magna vifendiss Grae-
ciae. [inde μανικὸν φίλον appellarunt amore ferventis-
limo conjunctum. B. Chryfoftomus homilia prima adverfus
Judaeos καὶ ϑεὸν ἕξεις ἵλεων, καὶ τοῦτον κερδανεῖς, καὶ
Φίλον κτήσῃ μανικὸν, τῇ πείρᾳ τὴν “εὐεργεσίαν μαϑόντα]
caeterum quam vim habeat τὸ μανία, cum αὐθπάδῃα νο-
camus γυναιπομανεῖς,, ὀρνιϑομανεῖς aut χρυσομανεῖς ex-
pendit Galenus in quarto De dogmatis Hippocratis et
Platonis, adverfus Chryfippum disputans: a quo (Chry-
fippum dico) fumit nofter hanc oblervatiunculam, Scribe,
οὐκ ἀλλοτρίως τῆς μανίας κειμένης ἐν αὐτοῖς, de x uuxp-
τάνουσι μανικῶς, καὶ τῆς ἀληϑείας ἐπὶ πλεῖον ἀπαρτω-
μένοις. non abs re pofito nomine μανίας in talibus: ceu
peccantibus furiofe, quibus illae appellationes tribuun-
tur, e£ a veritate plurimum recedentibus. Deinde ita
nterpunge, ἡμεῖς οὖν, αἷς καὶ παρ᾽ ᾿Αϑηναίοις ἐγίνετο,
Lis. XI. Car. III. 11
ἅμα ἀκροώμενοι τῶν. γελωτοποιῶν καὶ μίμων, ἔτι δὲ τῶν
ἄλλων τεχνιτῶν ὑποπίνωμεν. nihil'pote planius. In Philo-
chori teftimonio de more Athenienfium edendi in theatro
inter fpectandum , notemus illa. καὶ τραγήματα παρεφέ-
pero. nam et philefophus in decimo operis pulcherrimi
De moribus ad Nicomachum id confirmat. χαίροντες p- 780.
ὁτῳοῦν σφόδρα, inquit, οὐ πάνυ δρῶμεν ἕτερα, καὶ ἄλλα
ποιοῦμεν ἄλλοις ἠρέμα αἀρεσκόμενοι. οἷον καὶ ἐν τοῖς 9εά-
τροις οἱ τραγηματίφζοντες ὅ ὅταν Φαῦλοι οἱ ἀγωνιςζόμενοι ὦ 971,
τότε μάλιστα αὐτὸ δρῶσι. Eufiratius qui verba Ariftotelis
interpretatur de Circenfibus, docet nos fimile ejus aevo
fieri folitum e(Te Conftantinopoli. Verum de his alibi.
Euripidis verfum fcribe : Αἴϑοπα πεπαίνοντ᾽ ὀρχάτους
ὀπωρινούς. ln Timothei verbis e Cyc/ope, Excerpta ha-
bent ἐνέχευεν. ἀνέμισγε δέ. et T3 yXv pro yvuQàv. Apud
Euftathium extat verbum quod hinc excidit: nam fícri-
bendum εὔκοσι δ᾽ ὕδατος μέτρα ἔχευεν. Veteres ita pocula
adamarunt. ut reperti fint, qui gloriarentur non adeo
de divitiis, atque ἐπὶ τῷ séée ictu πολλὰ ἐκπώματα
ex auro argentoque. Hoc probat auctor exemplo Pytheae
Arcadis: qui monumento fuo infcribi mandavit moriens
hoc elogium: plura fe pocula polledife quam mortalium
quemquam. In ultimo verfu, Τῶν προτέρων πάντων
πλείονα πασσάμενος: recte Dalecamp. quod editum eft
expreffüt. nam πάσασϑαι prima brevi, vel παάσσασϑαι
poetice, idem ac γεύσασϑαι. Sed neque ea leclio placet
neque fententia, Scribo, πασάμενος. πάσασϑαι prima
longa elt poffidere. Verte igitur Qui piura nempe po-
sula po[fedi quam omnes priores. emenda, ARx δὲ
παισὶν ἑοῖσι μετ᾽ ἀμφοτέροισιν ἐπ᾽ «pac ᾿Αργαλέας ἡρᾶτο.
pro psc ἐπηρᾶτο. Penultimum fic lego, "Qc οὔ οἱ πα-
τρῷα y ἐνὶ Φιλότητι δάσαιντο. vel ἐνηεῖ Φιλότητι ὃ, eft
autem ἐνηὴς» benignus mitis. Oedipi diras habes apud
Sophoclem in Oedipo Coloneo, et alios, Expoluimus
lib. 6. cap. 21. illa, Caecilius rhetor ὁ ἀπὸ καλῆς ἀκτῆς.
Agathocles Siculus de figulo tyrannus, cum multa po-
cula aurea poffideret: folidus e(t amicis illa oftendens
dicere, Zx /ictilibus quae JUSTE haec e[fe PE o
Hoc ita Athenaeus. ἐξ ὧν ἐκεράμευσε πατεσκευασμένα
ταῦτα. Vel ut membranis, κατεσπευχπέναι. Jocus eft Aga-
thoclis, tenuitatem prioris fortunae ingenue confientis
inter familiares. Verba fonant, quafi ille ex artis fuae
quaefta in eas opes pervenilfet. Dalecampius legit. ἐξ
οὗ, inepta et falfa fententia. Menda elt in primo verfu
12 I. CASAUBONI ANIMADV, IN ATHEN.
e Lariffaeis Sophoclis. Πολὺν δ᾽ ἀγῶνα πάνξενα κηρύσ-
σεται. Lego, πανξένοις. omnibus hofpitibus et peregrinis.
πάνξενοι, ut πανάχαιοι et πανέλληνες. Gras qui dicitur
hic dux fuiffe Coloniae in infulam Lesbum deductae, is
eft opinor, quem Paufanias in Laconicis πτιστὴν fuilfe
Aeolidis, Echelati F. Penthili nepotem, Oreftis abnepo-
tem: nam Áeolicarum urbium ἡ Λέσβος σχεδόν τι μητρό-
πολις ὑπῆρχεν, ut ait Strabo. Grazs tamen hic Paufaniae
dicitur non Gras. Ego hoc malo: ac [cribam lubens
apud Paufaniam, συνήραντο δὲ TQ lez: non ut editum
eft Τραΐδι. Invenias ufitatum hoc nomen apud Graecos:
et fcribit de eo antiquiflimus grammaticorum Dionyfius
Thrax, τὰ εἰς ας κύρια ἰσοσυλλάβως πλινόμενα καὶ ἐπὶ
τέλους «ἔχοντα τὸν τόνον, περισπᾶται" οἷν ὃ loXc, τοῦ
Γρᾶ, ὁ Δᾶς τοῦ AZ. Enallus mox in MSS. eft Enalus,
diverfa nominis origine. [n ea hiftoria quae de hoc
p.791. Enalo narratur poflrema verba confuderunt exícriptores
cum verlibus Alexidis, propter aliquam fimilitudinem, ut
dicturi fumus fequenti capite.
CAPUT QUARTUM.
Exhibetur fragmentum libri hujus nunquam: hacte-
nus editum. idem pofiea leviter percurritur.
Maii funt editi codices Áthenaei, amiffis, temporum
injuria paginis aliquot ftatim polt illa verba, de quibus
noviffime tractatum elk a nobis. Summam eorum quae
defiderantur, inventam. in illo optimo libro Excerpto-
rum Davidis Hoefchelii, et altero parili huie, qui fuit
penes eruditiffimum virum Joannem Levinium, ut acce-
pimus a nobiliffimo Marco Velfero defcripfimus, et infra
fubjecimus. Sic igitur in ntroque eorum libro fcriptum,
non enim ficus ficui fimilior, quam haec duo exempla-
ria: in hac certe parte: imo ut períuadeo mihi, etiam
in caeteris. facile enim ex unguibus leonem. nam Levi-
nianus codex nobis invifus.
Καί ποτε καὶ κύματος ἐπιφερομένου συγκολυμβήσαντα
αὐτὸν ἐκβῆναι, ἔχοντα κύπελλον χρυσοῦ, οὕτω ϑαυκασίου,
ὡς τὸν παρ᾽ αὐτοῖς αὐτῷ παραβαλλόμενον, οὐδὲν διάφορον
εἶναι χαλκοῦ. Τιμιώτατον δὲ ἣν πάλαι τὸ 9v ἐκπωμά-
των κτῆμα. ᾿Αχιλλεὺς οὖν εἷς ἐξαίρετόν τι εἶχεν. ἀνάϑημα
δέπας. οὐδέ τὶς ἄλλος Οὖτε ϑεὼῶν πίνεσκεν ἀπ᾿ αὐτοῦ,
Li. XI. Car. IV. 13
Οὔτε Sag σπένδεσκ᾽, ὅτι μὴ Δ, Καὶ ὁ Πρίαμος δὲ τὸν
υἱὸν λυτρούμενος τοὶς ἐπισημοτάτοις κειμηλίοις, καὶ δέπας
δίδωσι περικαλλές. Αὐτός γε μὴν ὁ Ζεὺς τῆς Ἡρακλέους
γενέσεως, ἄξιον ἡγεῖται δῶρον ᾿Αλκμήνῃ ποτήριον, ὅπερ
᾿Αμφιτρύωνι εἰκασϑ εἰς δίδωσιν. 'A δ᾽ ὑποδεξαμένα 3ϑαη-
σατο χρύσεον αἶψα ποτήριον. Τὸν δὲ “ Ἤλιον D Στησί-
χορος ποτηρίῳ διαπλεῖν Φησὶ τὸν ὠκεανόν. ᾧ “καὶ τὸν
Ἡρακλέα περαιωθῆναι, ἐπὶ τὰς Γηρυόνου βόας ὁρμώντα.
Οἴδαμεν δὲ καὶ τὸ Βαϑυκλέους τοῦ ᾿Αρκαάδος ποτήριον, ὃ ὃ
σοφίας ἄϑλον ὃ Βαϑυκλῆς τῷ κληϑέντι ἀρίστῳ τῶν πα-
λουμένων σοφὼν ἀπέλιπε. Τὸ δὲ Νέστορος ποτήριον πολ-
λοὶ περαμεύουσι. πλεῖστοι γὰρ περὶ αὐτοῦ συνεγράψαντο.
Καὶ ϑεοφιλὲς δὲ τὸ ποτήριον. Χρυσέοις γοῦν δεπάεσσιν
ἀλλήλους δεξιοῦνται. ᾿Ἐλευϑέριον δὲ φησὶ καὶ ἐμμελὲς ἐν
οἴνῳ διάγειν μὴ κωϑωνζόμενον, μηδὲ Θρᾳκίῳ νόμῳ ἀἄμυ-
στιν οἰνοποτεῖν * ἀλλὰ τῷ πόματι φάρμακον ὑγείας ἐγκιρ-
νάναι τὸν λόγον.
"Ori dix σπουδὴς εἶχον οἱ ἀρχαῖοι ἀπόλαστοι ἱστορίαν
ἔχειν ἐν ἐκπώμασιν. Ἔν ταύτῃ δὲ τῇ τέχνῃ εὐδοκίμησαν
Κίμων καὶ ᾿Αϑηνοκλῆς. ᾿Εχρῶντο δὲ καὶ λιϑοκολλήτοις
ἐκπώμασι. Μένανδρος δέ που Φησὶ καὶ ποτήριον τορνευ-
TOV , καὶ τορνευτὰ ᾿Αντιφάνης.
"AAÀo, δὲ καὶ δὴ βακχίου παλαιγενοὺς
t ἀφρῶ exiX, καὶ χρυσοκόλλητον δέπας
μεστὸν κύκλῳ χορεῦον ἕλπουσιν γνάϑοις.
ὁλκοῖς ἀπαύστοις, παντελὼς ἐστραμ μένοις,
τἄνω κάτω δεικνύντες. Φησὶ πρός τινὰ Νικόμαχος,
EU χρυσοπλαῦστα καὶ χρυσοῦς ἐμῶν. Φ,λιππίδης. τὰ πο-
τήρια ἂν ἴδῃς τὰ παρεσκευασμένα y ἅπαντα χρυσὰ, τρό-
Φιμε, y] τὸν οὐρανὸν ὑπερήφανα. Ἔγω μὲν yxp ἐξέστην
ἰδών. Κρατῆρες ἀργυροῖ κάδοι καὶ μιδίζους ἐμοῦ.
Ὅτι Παρμενίων συγκεφαλαιούμενος ἐν ταῖς πρὸς ᾿Αλέ-
ξανὸρον ἐπιστολαῖς τὰ Περσικὰ λάφυρα, ποτηρίων, φησὶ,
χρυσῶν σταϑμὸς τάλαντα Βαβυλώνια oy, μναὶ iB, ποτη- P. 782.
ίων λιϑοκολλήτων σταϑμὸς τάλαντα Βαβυλώνια vs, μναὶ
Ad. ἜἜϑος δὲ ἦν πρότερον ἐν τῷ ποτηρίῳ ὕδωρ ἐμβαλλε-
σϑαι, μεϑ᾽ ὃ τὸν “οἶνον. Ξενοφάνης,
Οὐδέ κεν ἐν κύλικι πρότερον κεράσειέ τις οἶνον
^ ἐγχέας, ἀλλ᾽ ὕδωρ καὶ καϑύπερϑε, μέϑυ.
᾿Ανακρέων. Φέρ᾿ ὕδωρ, φέρ᾽ οἶνον ᾧ παῖ, «Φέρε δ᾽
ἀνϑεμεῦντας ἡμῖν στεφάνους. ἔνεικον, ὡς μὴ πρὸς ἔρωτα
πυκταλίζω. Ilgó δὲ τούτου Ἡσίοδος. Κρήνης τ᾽ ἀεναάου
xa] ἀποῤῥύτου ἤτ᾽ ἀϑόλωτος τρεῖς ὕδατος προχέειν, τὸ
dà τέτρατον ἵεμεν οἴνου. Θεόφραστος, ἐπεὶ καὶ TX περὶ
χά I. CAsAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
τὴν κρᾶσιν ἐναντίως εἶχε τὸ παλαιὸν τῷ νῦν παρ᾽ "EA-
λησιν ὑπάρχοντι. οὐ yxp TÓ ὕδωρ ἐπὶ τὸν οἶνον emi sio
ἀλλ᾽ ἐπὶ τὸ ὕδωρ τὸν οἶνον, ὅπως ἐν τῷ πίνειν ὑδαρέ-
στερον χρῶνται τῷ ποτῷ, καὶ τούτου ποιησάμενοι τὴν
ἀπόλαυσιν ἧττον ὀρέγοιντο τοῦ λοιποῦ. Καὶ τὸ πλεῖστον
δὲ εἰς τοὺς κοττάβους κατανήλισκον. "Evdo£o: δὲ τορευταὶ
᾿Αϑηνοκλῆς, Κράτης, Στρατόνικος, Μυρμηκίδης ὃ Μιλη-
σιος, Καλλικράτης ὁ Λάκων, xxi Mic. οὗ εἴδομεν σκύ-
Qov Ἡρακλεωτικὸν, τεχνικῶς ἔχοντα Ἰλίου ἐντετορνευ- ᾿
μένην πόρϑησιν, ἔχοντα ἐπίγραμμα τόδε,
Γράμμα Πηρασίοιο, τέχνα Μυός. ἐμμὶ δὲ ἔργον
'IA/ou αἰπεινᾶς, ἂν ἕλον Αἰακίδαι. .
Ὅτι uÀsivol λέγονται παροὶ Κρησὶν οἱ ἐρώμενοι. σπουδὴ
δὲ αὐτοῖς παῖδας ἑρπάςειν, καὶ τοῖς καλοῖς παρ᾽ αὐτοῖς
&dofóy ἐστιν ἐραστοῦ μὴ τυχεῖν. Καλοῦνται δὲ οἱ ἷρπα-
σϑέντες παρασταϑέντες. διδόασι δὲ τῷ ἁρπασϑέντι στολὴν
καὶ βοῦν, καὶ ποτήριον. ἣν καὶ πρεσβύτεροι ψενόμενοι
φέρουσιν, i ἵνα δῆλοι, ὦσι μλεινοὶ γενόμενοι.
Ὁρᾷς δ᾽ ὅταν πίνωσιν ἄνϑρωποι τότε,
πλουτοῦσι, διαπράττουσι, νἱκῶσιν δίκας»
οὐδαιμονοῦσιν; ἀφελοῦσι τοὺς Φίλους.
αὔξει yxp xol τρέφει μεγαλύνει τε τὴν ψυχὴν ἡ ἐν τοῖς
πότοις διατριβὴ, ἄνα ὡπυροῦσα καὶ ἀνεγθίρουσα μετὰ Φρο-
γήσεως τὸν ἑκάστου νοῦν, ὡς φησιν ὁ Πίνδαρος, avíw
ἀνϑρώπων παματώδεες οἴχονται μέριμναι στηϑέων ἔξω-
εν, πελάγει δ᾽ ἐν πολυχρύσου πλούτου πάντες ἶσα νέο-
pev Ψευδὴ πρὸς ἀκτάν" ὃς μὲν αἰχιρήμων ἀφνειὸς τότε"
τοὶ δ᾽ αὖ πλουτέοντες" εἶτα ἐπάγει, ἀέξονται Φρένας
ἀμπελίνοις τόξοις δαμέντες.
ATKTAH. ποτήριον πρὸς τὴν τῶν κοττάβων παιδιὰν
χρήσιμον. Κρατῖνος, Πιεῖν δὲ ϑάνατος οἶνον, ἂν ὕδωρ
ἐπῇ. αλλ᾽ ἴσον ἴσῳ μαλιστ᾽ ἀκράτου δύο χοέας Πιψνουσ᾽
ἀπ᾽ ἀγκύλης Provo detur " rei λάταγας τῷ Κορινϑίῳ
πέει, καὶ Βακχυλίδης, Eire τὴν ἀπ᾽ ἀγκύλης ἵησι τοῖς
νεανίαις λευκὸν ἐντείνουσα πῆχυν. ὑντεῦϑεν νοοῦμεν τοὺς ;
παρ᾽ Αἰσχύλῳ «ἀγκυλητοὺς κοττάβους. λέγονται δὲ xx] δό-
ρατὰ ἀγκυλητοὶ , καὶ ἀεσάγκυλα, αλλ ἀπὸ ἀγκύλης, ἤτοι
τῆς δεξιᾶς χειρός. καὶ ἡ κύλιξ δὲ ἡ ἀγκύλη, διὰ τὸ ᾿ἄπαγ-
κυλοῦν τὴν δεξιὸν χεῖρα ἐν τῇ προέσει. ἦν γὰρ τοῖς παᾶ-
λαιοῖς πεφροντισμένον, καλῶς καὶ εὐσχηαόνως κότταβον
προΐεσϑαι. xx) οἱ πολλοὶ ἐπὶ τούτῳ μάλλον ἐφρόνουν μέγα,
j ἐπὶ τῷ εὖ οἰκοντίςειν " ὠνομάσϑη οὖν ἀπὸ τοῦ τῆς χει-
ρὸς σχηματισμοῦ, ὃν ποιούμενοι εὐρύϑμως ἐῤῥίπτουν εἰς
τὸ ποττάβιον. Καὶ οἴκους δὲ ἐπιτηδείους κατεσπεύαςφον εἰς
ταύτην τὴν παιδιαν.
*
Lis. XI. Car. IV. 15
-- "Ori παρὰ Τιμαχίδᾳ AIAKIZ ἡ κύλιξ καλεῖται.
ΑΚΑΤΟΣ, ποτήριον ἐοικὸς ΓΝ Ἐπικράτης, Κα-
ταβαλλε τάκατια κυλίκια αἴρου τὰ μείζω, καὶ εὐϑὺ τοῦ
καρχησίου ἄνελκδ τὴν γραῦν τὴν νέαν d ἐπηυρίσας, Πλη-
poco ἐντρεπὴ TS τὸν MOyTOV 7000. Καὶ τοὺς κάλους ἔκλυε,
καὶ χάλα πόδας.
ΔΩΤΟΝ. “παρὰ Κυπρίοις τὸ ἔκπωμα, ὡς Πάμφιλος. p. 785.
Φιλήτας δὲ, ποτήριον οὖς οὐκ ἔχον.
APOKAON ἡ φιάλη παρὰ τῷ Κολοφωνίῳ Νικάνδρῳ.
AAEIXON καὶ δέπας τὸ αὐτο. Ὅρος ἐν Ὀδυσ-
σείᾳ περὶ Πεισιστράτου, ἐν δ᾽ οἶνον ἔχευε χρυσείῳ δέπαϊ.
εἶτα παρακατιωῶν, τὸ αὐτὸ, τοὐύνεκά σοι δώσω χρύσειον
ἄλεισον᾽ καὶ ἑξῆς τὸ αὐτὸ παλιν, δῶκε δὲ Τηλεμάχῳ
παλὸν δέπας. φησὶν οὖν ᾿Ασκληπιαδὴς ὁ Μυρλεανὸς, δοκεῖ
μοι Φιαλῶδες εἶναι τὸ δέπας" σπένδουσ; γὰρ ἐν αὐτῷ.
λέγει γοῦν Ὅμηρος δέπας δι᾿ οὗ A μόνῳ σπένδεσκεν
᾿Αχιλλεύς. Καλεῖται δὲ ϑέπας, ἤτοι ὅτι δίδοται πᾶσι τοῖς
σπένδειν βουλομένοις, sere καὶ τοῖς πίνειν" ἢ ὅτι δύο
ὦπας εἶχε (ταῦτα δὲ dy εἴη τὰ ὦτα) τὸ δὲ ἄλεισον, dro
ἀπὸ τοῦ ἄγαν λεῖον εἶναι" ἢ ὅτι Agra ἐν αὐτῷ TO
ὑγρόν. Ὅτι δὲ δύο ὦτα εἶχε ὁῆλον. ἤτοι ὃ καλὸν ἄλεισον
ἀναιρήσεσϑαι ἔμελλε Χρύσεον, ἄμφωτον. ᾿Αμφικύπελλον
δὲ λέγων αὐτὸ, οὐδὲν ἄλλο σημαίνει 3 ὅτι ἦν αἀμφίκυρτον.
Σιληνὸς δὲ ἀμφικύπελλον Φησὶ τὸ μὴ ἔχον ὦτα. ἄλλοι δὲ
τὴν ἀμφὶ ἀντὶ τῆς περὶ εἶναι" ἵν᾽ ἢ περίποτον τὸ παν-
ταχόϑεν πίνειν ἐπιτήδειον. Παρϑένιος δὲ διὰ τὸ περικε-
πυρτῶσϑαι τὰ ὠτάρια. πύφον γὰρ εἶναι τὸ κυρτόν. 'Aví-
xjrog δὲ TO μὲν πύπελλον φησὶ Φιάλην εἶναι" τὸ δὲ
ἀμφικύπελλον ὑπερφίαλον, τὸ ὑπερήφανον καὶ καλόν" εἰ
μὴ ἄρα τὸ ποικίλον τῇ κατασκευῇ ἄλεισον ϑέλει τις
ἀκούειν, ἔξω λειότητος ὄν. Πείσανδρος δέ φησιν Ἡρακλέα
Τελαμῶνι τὴς ἐπὶ Ἴλιον στρατείας ἀριστεῖον ἄλεισον δοῦναι.
Ὅτι ἐστὶ ποτήριον AMAAOEIAZ ΚΕΡΑΣ xai ENI-
ΑΥ̓ΤΟΣ καλούμενον.
— AMO9XQTIX. ξύλινον ποτήριον, ᾧ χρῆσϑαι τοὺς ἄγροί-
xou; Φιλήτας Quoi τοὺς ἀμέλγοντας εἰς αὐτὸ, καὶ οὕτω
πίνοντας.
᾿ ΑΝΥΣΤΙΣ. καλεῖται μὲν οὕτω πόσις τὶς, ἣν ἐστιν
ἀπνευστὶ πίνειν μὴ μύσαντα. παλοῦσι δὲ οὕτω καὶ τὰ
ποτήρια ἀφ᾽ ὧν ἐστι πιεῖν «εὐμαρῶς. xxi τὸ ῥῆμα δὲ ἐξε-
βύστισε, Φασὶ, τὸ ἐφ᾽ ἕν πνεῦμα πιεῖν. αἷς ὁ ὁ κωμικὸς Πλάτων.
Δύσας δὲ ἀργὴν στάμνον εὐώδους ποτοῦ
ἵησιν ,803 0c κύλιπος εἰς κοῖλον κύτος
ἔπειτ᾽ ἄπρατον xx) τεταργανωμένον
ἔπινε, καξεμύστισεν.
16 Ι. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
"Ἔπινον &à τὴν ἄμυστιν μετὰ μέλους μεμετρημένου
πρὸς ὠκύτητα χρόνου. ac ᾿Αμειψίας,
Αὔλει μοι μέλος" σὺ δ᾽ dde ἜΡΟΝ Tid". ἐκπίομαι
ἐγώ.
τέως αὔλει σὺ καὶ τὴν ἄμυστιν λάμβανε.
οὐ χρὴ πολλὰ ἔχειν ϑνητὸν ἄνϑρωπον.
ἀλλ᾽ ἐρᾷν καὶ κατεσϑίδιν" σὺ δὲ κάρτα Φείδη.
ΑΝΤΊΓΟΝΙΣ. ἔκπωμα ἀπὸ τοῦ βασιλέως ᾿Αντιγόνου,
εἷς ἀπὸ Σελεύκου σελευκοὶς καὶ ἀπὸ Προυσίου προυσίς.
ΑΝΑΦΑΤΙΑ. ἡ “ερμοποτὶς παρὰ Κρησίν.
APYBAAAOZ. ποτῆριον κατωϑεν εὐρύτερον, ἄνω
δὲ συνηγμένον αἷς TX συσπαστὰ βαλάντια, ἃ καὶ αὐτὰ
διὰ τὴν ὁμοιότητα ἀρυβάλλους τινὲς καλοῦσιν. ᾿Αριστο-
Φάνης Ἱππεῦσι" κατασπένδειν κατὰ τῆς κεφαλῆς ἀρυ-
βάλλῳ ἀμβροσίαν * οὐ πόῤῥω δέ ἐστι τοῦ ἀρυστίχου ὃ
ἀρύβαλλος, ἀπὸ τοῦ ἀρύειν καὶ βάλλδιν. λέγουσι dà καὶ
πρόχουν ἄρυστιν. Σοφοκλῆς,
Κακῶς σὺ πρὸς ϑεῶν ὀλουμένη,
p. 784. j τὰς ἀρύστεις ὧδ᾽ ἔχουσ᾽ ἐκώμασας.
ἔστι dà καὶ πόλις Ἰώνων "Apvaric-
API'"FTPIZ. εἶδος ποτηρίου, οὐ μόνον ἐξ ἀργυροῦ.
᾿Αναξίλας. καὶ πίνειν ἐξ ἀργυρίδων χρυσῶν.
ΒΑΤΙΑΚΙΟΝ, λαβρώνιος, τραγέλαφος, πρίστις, πο-
τηρίων ὀνόματα. Περσικὴ δὲ QuaÀy ἡ βατιάκη. ᾿Αλεξάν-
ὄρου δὲ τοῦ βασιλέως ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς ταῖς πρὸς τοὺς
ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ “σατράπας Φέρεται τις ἐπιστολὴ, ἐν 7 ταῦτα
γέγραπται, ἀργυραῖ κατάχρυσοι τρεῖς. κόνδυα ἀργυρᾶ ρος.
τούτων ἐπίχρυσα My. τισιγίτης ἀργυροῦς εἷς. μύστροι ἀρ-
γυροῖ, κατάχρυσοι λβ. λαχανοϑήκη ἀργυρᾶ μία" οἰνόφορον
βαρβαρικὸν ἀργυροῦν ποικίλον ἕν" ἄλλα ποτήρια παντο-
δαπὸ μικρὰ κϑ. ἄλλα ποτήρια μικροὶ ῥυτὸ, καὶ βάτια.
καὶ λυκουργοὶ ἐπίχρυσοι, καὶ ϑυμιατήρια, καὶ τρύβλια.
ΒΗΣΣΑ. ποτήριον παρ᾽ ᾿Αλεξανδρεῦσι, πλατύτερον
ἐκ τῶν κάτω μερῶν, ἐστενωμένον ἄνωϑεν.
ΒΑΥΚΑΛΙΣ. ἐν ᾿Αλοξανδρείᾳ καὶ αὕτη. ec Za.
τρος ὃ παρῳδὸς, βαυκαλὶς ὴ τετράπυκλος" καὶ πάλιν, νᾶμα
μελισσῶν ἡδὺ μὲν ὄρϑρου κατα βαυκαλίσαι τοῖς ὑπὸ πολ-
λῆς Ἀραιπαλοβόσκου δίψης κατόχιοις. κατασκευάζουσι δὲ
Φησὶν οἱ ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ τὴν ὕαλον, μεταῤῥυθιμίζοντες
πολλάκις πολλαῖς ἰδέαις ποτηρίων», παντὸς τοῦ πανταχό-
J'ay κατακομιζομένου κεράμου τὴν ἰδέαν μιμούμενοι. Δύ-
σιππον τὸν ἀνδριαντοποιόν Φασι Kacavopp χαριςζόμενον,
ὅτε συνῴκισα τὴν Κασάνδρειαν Φιλοδοξοῦντι, καὶ βουλομένῳ
ἴδιόν τινα εὑρέσϑαι κέραμον, dix τὸ πολὺν ἐξάγεσϑαι τὸν
Lis. XI Car. IV. 17
Mevdaiov o?vov ἐκ τῆς πόλεως, Φιλοτιμιηϑῆναι, καὶ πολλὰ
καὶ παντοδαπὰ γένη 'παραϑέμενον περαμείων, ἐξ ἑκαστου
ἀποπλασάμενον ἴδιον ποιῆσαι πλάσμα.
. BIKOX. Ξενοφῶν ᾿Αναβάσεως πρώτῳ, Κῦρος 2 ἔπεμπε
βίκους οἴνου ἡιιδεεῖς. Ἔστι δὲ φΦιαλῶδες ποτήριον κατὰ
τὸν Παριανὸν Πολυδεύκην.
ΒΟΜΒΥΛΙΟΣ, ϑηρίκλειον ῥοδιακόν᾽ οὗ περὶ τῆς ἰδέας
Σωκράτης Φησὶν, οἱ μὲν ἐκ φιάλης πίνοντες ὅσον “ϑέλουσι
τάχιστ᾽ ἀπαλλαγήσονται, oi δὲ ἐκ βομβυλίου κατοὶ μιπρὸν
στάζφοντες. "Ear, δὲ καὶ ζῶόν τι.
BPOMIAAEX. ἔκπωμα ὅμοιον τοῖς μακροτέροις τῶν
σκύφων.
TPAMMATIKON ἔκπωμα, τὸ γράμματα ἔχον ἐγκε-
᾿ χαραγμένα. " AAefig* τὴν ὄψιν εἴπω τοῦ ποτηρίου γέ σου
Πρώτιστον" 3v yxp στρογγύλον, μικρὸν πανυ, Παλαιὸν,
ὦτα συντεϑλασμένον σφόδρα. Ἔχον κύκλῳ τε γῥάμματα.
Ὅτι πάντες οἱ ἀρχαῖοι TQ OU ἀντὶ τοῦ 0 στοιχείου
προσεχρῶντο' παραπλησίως δὲ καὶ τῷ s? ἀντὶ TOU E. σαν
δὲ, etc. À defcriptione poculi quae narrationem Anti-
'clidis de Enalo claudebat, transiliit hbrarius ad alius
poculi defcriptionem, quae A lexidis verfibus continebatur
in fermone de literatis poculis. Errori, ut videtur, an-
fam praebuerunt vocabula aliquot tam ab Anticlide quam
ab Alexide ufurpata. Atque hic error femel commiffus
in uno libro, in omnia deinde exemplaria de quibus
aliquid nobis compertum, propagatus eft. Saepe jam de
hoc genere mendae quefli fumus. Non temere ullum
invenio feriptorem antiquum, cujus codicibus non fit
aliquod fimile ex eadem cauíla vulnus impofitum. Sed
enim boc infigne exemplum eft: Neque enim ut fere fit,
periodi aliquot, fed integrae paginae funt praetermilfae. p
Anticlidis verba ta, opinor, Athenaeus [cripferat συγκο-
λυμβήσαντα αὐτὸν ἐκβῆναι» ἔχοντα κύπελλον, στρογγύλον,
μικρὸν, πάνυ παλαιὸν, χρυσοῦ δὲ οὕτω ϑαυμασίου. ὡς
τὸν παρ᾽ αὐτοῖς αὐτῷ παραβαλλόμενον, οὐδὲν διάφορον
εἶναι χαλκοῦ. Alexidis autem verfus fic: Τραμματικὸν
ἔκπωμα. τὸ γράμματα ἔχον ἐγκεχαραγμένα " AAe£ic.
T3 ὄψιν εἴπω τοῦ ποτηρίου γέ σου
πρώτιστον" ἣν yxp στρογγύλον, μικρὸν πάνυ,
παλαιὸν, ὦτα συντεϑλασμένον σφόδρα,
ἔχον κύκλῳ TS ypxXuuxT. ἄρά Y ἕνδεκα
χρυσὰ, ΔΙΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ;; οὐκ ἄλλου μὲν οὖν.
τοιοῦτον , etc.
᾿Αχιλλεὺς οὖν εἷς ἐξαίρ. Locum refpicit qui eft Ἰλιαϑ.
Cafaub, Anim. in Jthen, T. III. b
. 785.
18 I. CASsAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
ῥαψ. π. de Priami poculo vide ῥχψ. w. Αὐτός γε
μὴν ὁ Ζεύς. vide infra in fermone De carchefio, et de
fcypho. Stefichori locum de Solis poculo habes infra in
Herculeo. poculo. Οἴδαμεν dé xxi τὸ Βαϑυκλέους
τοῦ ᾿Αρκάδος ποτήριον. Nota hiftoria ex Diogenis Laertii
Thalete. De eodem aliquid iterum infra in HIEAAA.
Χρυσέοις οὖν δεπάεσσ, ἀλλήλους δεξιοῦνται. dii videlicet,
apud poetam. alludit ad hos verfus.
Οἱ δὲ ϑεοὶ πὰρ Ζηνὶ καϑήμενοι ἠγορόωντο,
χρυσέῳ ἐν δαπέδῳ" μετὰ δέ σφισι πότνια " Hf
ΩΡ ἐῳνοχόει" τοὶ δὲ χρυσέοις δεπάεσσι
δοιδέχατ᾽ ἀλλήλους. ' na
᾿Αντιφάνης. ἄλλοι δὲ καὶ δὴ B. Quajpor hic fenarii jam-
bici, et pars quinti, Sed verfus fecundi prima ταυτοποδία
in utroque Excerptorum libro fimiliter fcripta, quomodo
hit reltituenda, non polfam conjectura alfequi, ^ TXÀxvrx
Βαβυλώνια oy, μναῖ iD. lta Hoecfcheliana Excerpta: at
Levinii, uva? vf. "ESoc δ᾽ ἦν πρότερον ἐν τῷ ποτ.
Durat hic mos hodieque in Narbonnenfi Gallia: ubi
pueri a poculis aquam in fcypho offerunt, deinde vinum
ex oenoplioro aut lagena infundunt. In Anacreontis ver-
bis, Φέρ᾽ ἀνϑεμεῦντας ἡωῖν στεφάνους. AÀeolicum elt, xv-
ϑεμεῦντας pro ἀνϑεμοῦντας: hoc autem pro ἄἀνϑεμόεν-
τας. affer nobis floreas coronas. ln neutro libro per-
fcripta erat haec dictio: fed notata compendio eodem.
Ratio medica moris hujus quae ex Theophrafto affertur,
ut epoto prius, quod erit magis aqueum, minus avide
vinum expetatur: fubtilior eft quam verior. Nam contra:
cum aquae prius infufae vinum f[uperfunditur, prius
quam aqua vinum bibitur: utpote labro propius aquam
voco et vinum, quod plus aquae aut vini mixtum babet.
Hoc igitur videamus. At illud recte: remedium adverfus
temulentiam fore, fi potu τοῦ UdxpoUc naturae fatisfactum
fuerit prius. Nec diffimile eft quod libro tertio diceba-
mus, capite trigefimo tertio. οὗ εἴδομεν σκύφων
Ἡρακλεωτικόν. q uid appellet fcyphum Heracleoticum difce
ex 115 quae n wh infra, ubi agitur de fcaphide. "Or:
ηλεινοὶ λέγονται παρὰ Κρησίν. Ex iftis Excerptis divinare
non po[fumus quomodo delatus fit Athenaeus in hunc fer-
monem tam alienum huic loco, nam alibi plura auctor
p.786.de hoc Cretenfium furore. Sed de occalione diggreffiun-
culae hujus licet facere conjecturam ex (imili loco infra
in Χόννοι. vide fragmentum alterum capite 15. defcriptum.
Caeterum de voce κλεινὸς adi Hefychium, et Euftathium
Li. XI Car. IV. 19
qui haec citat. Subjecti verfus 'Opa ὅταν πίνωσιν, etc.
Ariftophanis. funt ex equitibus. . αὔξει yxp καὶ τρέ-
7Qei, μεγαλύνει T& τὴν ψυχὴν 3 ἐν τοῖς πότοις διατριβή.
Libro duodecimo. ἔστι yap τὸ μὲν ἥδεσϑαι xx] τὸ τρυ-
Φᾷν ἐλουϑέρων. ἀνίησι γὰρ τὰς ψυχὰς καὶ αὔξει et in
hanc fententiam. alia multa. ΑΓΚυλή. Vide libro
decimo quinto et Hefychium. Sed et infra lioc libro in
Κοτταβὶς eadem pene verba. Αἰακὶς ἡ κύλιξ κα-
As?rxi, Perperam apud Hefychium, a/ax/£. Euftathium
lege haec defcribentem. "Axaroc. acatum pro poculo
ufurpatum 'eífe, etiam grammalici nos docent. In Epi-
cratis verbis xóvroc ell quam vocabant nautae καταπει-
ρατηρίαν. Feftus in voce percontor. χαλα πόδας Ποείοϊι.
Exc. πόδα Levinii. notum quid pes in re nautica. "Apox-
λον. Videtur vere Graecum vocabulum. Eadem tamen
omnia totidem literis in utroque Excerptorum libro. De
poculis quae vocabant amaZtheae cornu, et eniautum,
Euftathius ex Athenaeo. xa) τεταργανωμένον. hoc
eft τάργανον. de quo capite decimo tertio. τισιγίτης
ἀργυροῦς εἷς, Difertim ita fcriptum in utroque exemplari.
Barbaricum et nomen et poculum. ἐξ ἑκάστου ἀπο-
πλασάμενον ἴδιον ποιῆσαι πλάσμα. |n utroque libro erat
ἰδίᾳ, fuperfcriptis τῷ & literis ον. Puto fcribendum, ἐξ
Bu. dir. τὸ ἴδιον, Ku ποιῆσαι, πλασματα, vel là cov T.
πλάσμα. De bombylio dictum libro fexto, capite 18.
Γραμματικὸν ἔκπωμα. quicquid erat literis infcriptum,
Graeci γραμματικὸν, Latini Ziteratum dixerunt. ut frons
literata. et in Rudente, de urna, JVam Jiterata efi: ab
fe cantat cuja fiet. γραμματικοῦ ποτηρίου meminit Le-
xiphanes Lucianeus.
CAPUT QuINTUM.
Pocula literata. Z'eteres pronuntia[Je τὸ 0, ev. γυαί.
Aci. δεῖνος et divos. ἔργον ποδῶν. Epigenes vetus
criticus. poeulum δακτυλωτὸν et ἄχραντον πυρί.
Cypfela. ἐμβασικοίτας εἰ ἐμβασιχύτας. προπί-
νεῖν κώμην τινί. Pollucis locus. Feterum figmen-
tum Solem in poculo vehi. Manis haerefiarchae
adfine commentum. plurima emendata.
LurgnaTI poculi exemplum commemorat fophifta coe-
narum, Capuae vifum fibi, Dianae confecratum, ex Ho-
b a
20 I. CASAUBONI ÁNIMADV,. IN ATHEN.
mericis verfibus petito caelaturae argumento: ipfis etiam
infcolptis inibi verfibus poetae: tanquam elfet Neftoris
poculum: non quod voluerit artifex perfuadere homini-
bus, effe hoc illud ipfum poculum, quo Neltor ufus:
fed hanc fuife illius figuram, auctore poeta. Similes
poculo huic videntur fuille illi duo fcyphi Homerici Ne-
ronis, de quibus Suetonius in vita, cap. quadragefimo
p:787. feptimo. Faciunt injuriam indulirii artificis manibus, qui
folidum hic illum appellant. Sed non alfecuti funt viri
boni mentem Athenaei: qui infra in Necropic fcribit,
vulgus Capuanorum pro vere Nelloreo id poculum ha-
buiffe. Subjicitur huic aliud literas infcriptam poculum
ex Achaei tragici Omphala: cujus verfus male in vul-
gatis codicibus acceptos ita fcribimus. Loquitur unus
fatyrorum.
Ὁ δὲ σκύφος μ τοὺ ϑεοῦ καλεῖ πάλαι,
τὸ γράμμα ιΦαῖνον , δέλτ᾽, ἰῶτα, καὶ τρίτον
δ. νὺ T αὖ πάρεστι, x οὐκ ἀπεστιν U.
ἐκ ToU ᾿πέκεινα σὰν, TOT ὃ κηρύσσετον.
Dudum eft cum me dei P RRCEE vocat, literam often-
dens , Δ. I. et tertiam Ὁ, etiam N aig: neque abeft
Υ. Ulterius praedicant dei nomen duae literae X. et
O. Ut plenum lit Διονύσου nomen unum a fine y defi-
deratur: quod a caelatore fuerit praetermiffüum, vel ab
AÁchaeo potius, explicat accurate Athenaeus, Elt autem
ejus rei cauffa: quod veteres (legendum enim ex Epit.
πάντες οἱ ἀρχαῖοι non οἱ 'Axxio/.) vocalem o pronuntia-
bant.ov. Unde factum ut pro fimplici vocali, interdum
fcriberent ov: ut libro fuperiore capite vigefimo, et contra
pro diphthongo fimplex o: ut in hoc loco. Addit Athe-
naeus, παραπλησίως δὲ καὶ τὸ ὃ γραφουσιν ὅταν καὶ καϑ'
αὑτὸ μόνον ἐκφωνῆται, καὶ ὅταν συζευγνυμένου TOU ἰὥτα.
Ut o pro οὐ fcripferünt: fic etiam 9 pro diphthoogo vi.
Ita quidem vulgata lectio: at non ita manu exarata. Nam
in Excerptis [amma bujus ᾿τηρησειδίου. ita proponitur,
"Ori πάντες οἱ ἀρχαῖοι τῷ 09 avr] TOU ὃ στο eíoU προσε-
χρῶντο. παραπλησίως καὶ τῷ εἶ ἀντὶ τοῦ &. Fortaffe non
male. De fan Dorico, vulgo notum ex Herodoto et aliis.
Pindari verba exercuerunt nos libro 10, capite. 11. Eu-
buli locus per nos haut. definet eífe fligmatias. Ad. alia.
T'YTAAA. vel invitis libris omnibus SS fcribendum.
legi apud Euripidem γύαλα κρατήρων: neque abnuero
etiam γύαλα κυλίκων polle dici. at. yUxÀoy pro poculo
non leges: fed γυάλης. fic in omnibus deinceps exemplis.
Lis. XL Car. V. 21
Pro AEINOZ fcriptum in Excerptis Δεινιάς: quod eft
idem: et additur, λέγεται δὲ 5 δεινιας καὶ δῖνος. ' Verfus
eft elegans veteris comici, Ποτήρι᾽ ἡ γραῦς, ἀλλο δ᾽ οὐ.
δὲ ἕν βλέπει, fententiae ejusdem cum Latinorum pro-
verbio, .4nus ad arrmillum. ln Archedici verfu non
Σκοτοδείνην, ut hodie, fed Xxorodívyv legit Euflathius :
atque hine probat etiam poculi nomen per 4 fcribi foli-
tum. neque obflat quod etiam in Graecorum Lexicis per
ἜΣ feribitar. nam ut alibi diximus &/ et 7 paffim confufa
in antiquis Lexicographorum libris: itemque a; et s.
Scribo ^d ur verba Archedici.
A. Νικοστράτην τιν᾽ ἤγαγον πρώην σφόδρα
γρυπὴν, Σκοτοδίνην ἐπικαλουμένην ὅ eri
δινόν ποτ᾽ ἦρεν ἀργυροῦν ἐν τῷ σκότῳ.
- ΒΒ. δῖῆνον; κακὸν γε τοῦτο δεινὸν ὦ ϑεοῖ.
Ait, Cyrenenfium dialecto δῆνον fignificalle τὸν ποδονιπτῆρα,
pelvim live pollubrum: affini fignificatione ufurparunt
alii pro pfyctere, ut poftea dicetur. In AEITAZTPON.
videtar fcribendum παρὰ Κλειτορίοις τὰ ποτήρια δέπα-
στρα παλεῖσϑα.. In AAKTTAXXTON. verfus funt Ionis, p. 788.
ubi οἴσει δώρον᾽ exponere debes, auferet praemium. non
afferat: et, Κάστορος δ᾽ ἔργον ποδῶν. opus pedum Ca-
toris. id diti quod. olim Caftor praemium curfus eft
confecutus. Epigenes qui laudatur deinde, antiquus fuit
criticus, multorum poetarum interpres, Scripferat in lo-
nem Chium ut hinc apparet: item in Orpheum, ut do-
cent ifta Clementis Alex. lib, 5. ᾿Επιγένης ἐν TQ περὶ τῆς
Ὀρφέως ποιήσεως. τὰ ἰδιάζοντα παρ Ὀρφεῖ ἐκτιϑέμενος,
Φησί. Hujus verba funt explicantis δακτυλωτὸν ἔκπωμα
apud lonem, τὸ &üQuwrovy ποτήριον, εἰς ὃ οἷὸν τε τοὺς
δακτύλους διξίρειν ἑκατέρωϑεν. poculum. utrinque auri-
tum , in quod digitos inferere poffis ab utraque parte.
ἢ am vulgati libri et interpretes διαιρεῖν. quod emen-
davimus primum ex ingenio, deinde ex Euftathio et
Excérptis. ldem error paulo poft corrigendus, in verbis
Philemonis.. Ín illis lonis verfibus quibus poculi digitati
fit mentio, idem ἔκπωμα etam ἄχραντον. πυρὶ nuncu-
patur. ld/quoque explicatur Athenaeo: et quidem multi
fariam: ut fatis appareat, parum con[titiffe inter veteres
τ enticos cur lon [fie effet locutus. At Didymus in enar-
ratione ejus fabulae lonem reprehendere aufus eft ae
dicere poculum illi dictum effe ἄχραντον. πυρὶ, quia male
accepiffet Homeri verfam i in decurfione Patrocli, πέμπτῳ
ἀμφίϑετον Φιώλην ἀπύρωτον —" de quo vide infra
p. 789.
22 Ι. CAsAUBONI ANIMADY. IN ATHEN.
in Φιάλη. putavit Ion, ait Didymus, Φιάλην illo verfu po-
culum dici falfo: nam Homerus intelligit aeneum vas pa-
tens admodum, lebeu fimile, fufcipiendae frigidae aptum.
Dalecamp. quod de lone dixerat Didymus ad Epigenem
transtulit. melius Breviator, A/djvuóc Φησιν ὅτι παρήκου-
csv Ἴων Ὁμήρου. Sed hoc leve praeut quod volunt
iidem pro δράματος Ícribendum elle ὁρομήματος. nam
quid abfurdum (i hoc non eft? [fimile illud, cum in
Homeri verfu πέμπτῳ exponunt quinto convivae, cum
debuiffent, quinto equorum agitatori. Mox, προϑ εὶς
καλπις, Φησὶ δακτυλωτὸν ἔκπωμα. id ell, praepo/tta ad
exponendum voce μαλπις, ait effe poculum digitatum.
de hoc ufu. vocis προϑ εὶς faepe diximus de hoc poculo
infra. in EAEQAE fcribe, αἷς Δαμόξενος Φησὶν ἐν ἕαυ-
τὸν πενϑοῦντι. meminit Suidas ex hoc loco. et, TOv ἐλέ-
Qav3' κει Φέρων ὁ παῖς. εἰ verfum tertium, Δύήερουνον.
ἡλίκον τι; τρεῖς χωροῦν χόας. necnon in extremo- προῦ-
πιεν δέ μοι ποτὲ "Ev Κυψέλοισιν ἡδέως. melius quam ut
alii emendant. Cypfela nomen arcis in Arcadia: et op-
pidi cujusdam in Thracia. EOHBOX. τὸ καλούμενον
ποτήριον ἐμιβασικοίταν οὕτως Φησὶ καλεῖσϑαι Φιλήμων.
Euftathius legit ἐμβασιχύταν. quod fum miratus. nam et
membranae et Excerpta et Petronius Arbiter ἐμβασικοίταν
tuentur, In verfa Stepbani, Τούτῳ προέπιεν ὁ ,βασιλεὺς
κώμην τινὰ, fic erat exponendum. προπίνειν κώμην τινὶ,
nt apud Demolthenem, προπίνειν τῷ Φιλίππῳ τὴν ἐλευ-
ϑερίαν εἰ τὰς πόλεις. pro inter pocula dare et prodere.
veteres explicant Xe: ίζεσϑαι, vt illo Anacreontis, xÀAAx
πρύπινε ῥαδινοὺς ὦ φίλε μηρούς. Sic libro 12. de Alci-
biade, mpomidy τῷ Θρασύλλῳ τὰ ἡμίση τῶν ποτηρίων τῶν
ἐπὶ τῷ κπυλιπείῳ. id eft, cum propinaffet 'Thrafyllo di-
midiam partem eio quae in poculorum theca
erant, vel, fuper menfa poculorum propter ἐπί. At κω-
μὴν elfe patul nomen tam alienum a vero quam quod
maxime, Verfu ifto, E/c racd' ὁ διακὸς ὅλως ἀπηνέχιϑην
ἐγὼ, quid fit reftituendum quaero adhuc, ;nifi cui pla-
ceat, E/c τάσδε διαβολὰς ἀπηνέχϑ. &. judicent eruditi,
HATHOTIAEX. Apnd Pollucem libro fexto, capite de-
cimo fexto, ita fcriptum eft in poculorum cenfíu. κα-
λοῦνται δὲ καὶ ἡδυποτίδες, ἀβρώμιοι, ῥυταὶ, dovol. nihil
hic fani, fed fanatu facilia omnia. fcribe, καὶ ἡδυποτίδες
αἱ ἹῬόδιαι, ῥυτὰ, divoi.. Finxerunt olim poetae et pictores,
Herculi ad Geryonis boves naviganti pro navi magnum
poculum fuiffe: ficut etiam fuperiore capite dictum elt.
)
,
Lin. ΧΙ. Car. V. 23
Cauffam ejus figmenti [varie prodiderunt veteres. Ser-
vius fic, ad librum feptimum, Hercules Geryonem vicit:
qui ideo fingitur ad eum olla (lic vocat , quam alii phia-
lam) aenea transvectus; quod habuit navim fortem et
aere munitam.] Athenaeus vero cau[fam f[ufpicatur elfe
hanc: quod magnis poculis folitus Hercules delectari.
Sic ille μή ποτε δὲ ἐπεὶ μεγάλοις ἔχαιρε ποτηρίοις, ὁ
ἥρως, διὰ τὸ μέγεϑος παΐζοντες οἱ ποιηταὶ καὶ συγγρα-
φεῖς πλεῖν αὐτὸν ἐν ποτηρίῳ ἐμυϑολόγησαν ; puto verius,
δὲ ποιηταὶ καὶ οἱ γραφεῖς. nam pictores et poetae talium
figmentorum fabri extiterunt, non οἱ συγγραφεῖς. per
pictores intellige omnes limulacrorum artifices de quibus
dictum capite fecundo, cum in gemino huic loco expli-
caremus verbum δημιουργοῦσιν. Addit auctor, fuiffe qui
dicerent vehi Solem ab Oriente ad Occidentem in po-
culo. Inepti homines cum nunquam totus appareat Solis
globus, induxerunt in animum credere, id quod oculis
cernimus effe τὸ κυρτὸν cavi cujusdam quo Solis corpus
contineretur. atque illud cavum appellarunt poculum, live
navigium. nam Olim utriusque eadem ferme fuerunt et
figura et nomen. ut κύμβη, κύμβιον, «uxrioc , σπαφὶς,
et κανϑαρος. Quid hoc íingi queat magis ridiculum?
tamen etiam fapientes de Sole et Luna dispnutantes no-
men difci videas ufurpare. [Sic et auctor Quaeftionum
quae Athanafio tribuuntur. ἐπὶ τοῦ ἡλίου δίσκος, ἀκτὶς καὶ
Φῶς. et ita faepe in explicatione mylfterii facro fanctae
"Trinitatis, difcum vocat Solis orbem, live corpus.] Vide-
tur autem Manes haerefiarcha [ex illa veterum oblivione]
mutuatus fuum illud ridiculum dogma: Solem et Lunam
navigia effe quibus defunctorum animae in beatorum re-
gionem transportarentur. Theodoretus Polymorphi libro .
primo: in Mancetis haerefi, τοτὲ δὲ πλοῖκχ λέγοντες εἶναι,
intellige Solem ac quae τὰς τῶν τελευτώντων ψυχὰς
ἀπὸ τῆς ὕλης μετάγοντα πρὲς τὸ Φῶς. Epiphanius, πλοῖχ
ἦτοι πορϑωεῖχ εἶναι λέγει. Manes, τοὺς dvo Φωστῆρας.
Improbiffimi hominis commentum tale fuit eodem auc-
tore: ἔλϑων, Dei filius, καὶ ποιήσας τὴν δημιουργίαν πρὸς
σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων, μηχανὴν συνεστήσατο ἔχουσαν
δώδεκα κάδους, ἢ ἥτις. ὑπὸ τῆς σφαίρας στρεφομένη ἀνιμᾶται
τῶν ϑνησκόντων τὰς ψυχάς. καὶ ταύτας 0 μέγας Φωστὴρρ. 799,
ταῖς ἀκτῖσι λαβὼν, καϑαρίζει καὶ μεταδίδωσ, τῇ σελήνῃ,
καὶ οὕτω πληροῦται τῆς σελήνης ὁ δίσκος, ὃ πὰρ ἡμῖν
προσαγορευόμενος. [Sed hujus [fententiae fons et origo
repetenda nobis e penetralibus primaevae philofophiae,
ΡΥ IL Ολβαῦβονῖ ÁNIMADV. IN ATHEN,
ψελλιζούσης adhuc et balbutientis. Nam quum didicilTent
antiquiffimi mortalium vel e libris Mofis, vel e fermoni-
bus majorum, fpiritum Dei incubare füper 3quas, veritatem
hanc miris commentis deformarunt. Inde illud figmentum
inter caetera: et daemones et animas caelitus milfas, ut
corporibus fe infinuent non infiftere folido, neque ter-
rae, fed aquis. Quam ob caulfam Aegyptii daemonas,
Solem et caeleftia corpora alia, ut navigio vecta pinge-
bant. Extant opinionis hujus vefligia et apud prifcos
Graecorum Philofophos, quod Porphyrius nos docet in
disputatione de antro Nympharum. Sic autem ille vir
eruditiflimus. Νύαφας δὲ Ναΐδας λέγομεν καὶ τας τῶν
ὑδάτων προεστώσας δυνάμεις ἐδίως. ἔλεγον δὲ καὶ τὰς εἰς
γένεσιν κατιούσας ψυχὰς κοινῶς ἁπάσας" ἡγοῦντο yxp
προσιζάνειν τῷ ὕδατι τὰς ψυχὰς ϑεοπνόῳ ὅ ὄντι, ὥς φησιν
o Νουμήν,ος. did τοῦτο λέγων καὶ τὸν προφήτην (Mofem
intellige) εἰρηκέναι ἐμφέρεσϑαι ἐπάνῳ τοῦ ὕδατος 3500
πνεῦμα. τούς TE Αἰγυπτίους dix τοῦτο καὶ τοὺς δχίμονας
ἅπαντας οὐχ, ἑστάναι ἐπὶ στερεοῦ, ἀλλὰ πάντας ἐπὶ
πλοίου, καὶ τὸν Ἥλιον, καὶ ὅλως πάντας. ln Antimachi
verbis metricae legi ita polfumus confulere: τότε δὴ
χρυσείῳ sivi δεπάστρῳ Ἡέλιον π. Aefchylea ex Helia-
dibus funt corruptiflima. Erit , aliqua fententia fi ita
concipias: ἔν ϑ᾽ ἐπὶ δυσμαῖσι σοῦ πατρὸς ἩφΦαιστοτευχὲς
δέπας. ἐν τῷ διαβάλλων πολὺν οἰδματόεντα περᾷ δρόμου
πόρον. ὅτ᾽ εἶτι μελανίππου προφυγὼν ἱερᾶς νυκτὸς ἀριολ-
γόν. Verba funt cujusdam qui Heliadum unam alloque-
batur. ἔπ occidente ef? poculum patris tui Solis, opus
Fuicani: in quo trajiciens, longum et aeftuofum cur-
riculum conficit : cum αὐ orientem abit relicta Noctis
venerandae filentio. ἱερᾶς fcribimus ex MSS. Lucretius,
et noctis igna fevera. Scribe, δ αὐτὸν ἐφόρε, σὺν ταῖς
Íz. et, 2 νῦν ἀνίσχει 0 ἥλιος. vel ἢ) dj.
CaAPuT SExTUM.
'HSXviey.. Thericlea. vetufiiffima fictilia fuz[fe. Pü-
nius notatur. veterum vocabulorum metalepfes.
iphicratides. £Axew bibere. Jlexidis Hippifcus.
Pollux emendatur. Ritus confecrandi fi mulacra
Jovis € tefis i. καδίσκος et κοδος unde. οἱὸς ἄωτος.
Ἑρμῆν ἕλκειν. cantharus γύλιον. item alia.
OANION, nusquam alibi, opinor, extat vox ϑανιον
quam in Hellanici loco quem auctor fubjicit, et fi autem
-
Lis, X]. Car. VI. 25
fuadet vocabuli origo, colum hac voce fignificari: puto
tamen non fine gravi cauífa inter pocula effe hic pofi-
tum id nomen. illud certum ex verbis Hellanici, ad
coenaculi atque adeo menfae [upellectilem [pecta[fe quic-
quid eft quod hac voce fignificatur. οἶκος Αἰγύπτιοι non
funt aedes JMegyptiorum, fed triclinia, ἔνα oeci .4e-
gyptii: de quibus aliquid dicebamus libro quinto, capite
fexto. SupmAsíp φησὶ rov "MpaxAém πίνοντα. Alii
ἐν ϑηρικλείῳ. nihil hic affirmat auctor. Θηρικλῆς 0p. 791.
Kop/v3;oc κεραμεῖς. Erant igitur initio thericlea fictilia:
neque [ine ratione pater ille firibiliginum Lexiphanes,
ait apud Lucianum, ποτήρια γηγενῆ πολλαὶ ox Θηρικλῆς
ὥπτα εὐρυχαδῆ. poftea e ligno fieri cepere auro et ar-
gento. atque iftorum fere mentio apud fcriptores. Plinius
vero 16. cap. 40. "Thericlem ropvsurzv non figulum vult
fuiffe. fed erraffe Plinium arbitror: nam Araros aequalis
aut fuppar Thericlis, aperte fictorem figalinorum facit.
γαῖα κεραμῖτις σ᾽ ὁ Θηρικλὴς ποτὲ "Erevfs κοίλης
λαγόνος, εὐρύνας βαάϑος. In altero verfuum 'Theopompi
lege, οὔνομα σοι τί ϑωώμεϑα: caetera non fatis alTequor.
Scripti codices nihil variant: nifi quod in hoc veríu
Φιλοτησίαν dé σοι προπίομαι δεξιάν. Huraldinus habet
δέξαι. contra modülum metri: nam δέχου faltem fcri-
bendum foret. fed rectum eft. δεξιάν. Deinde malim,
Πιοῦσα δ᾽ ὁπόσον ἄν σοι ϑυμὸς 7. ἐμοὶ Παράδος τὸ πρῶ-
τον. τοὶ τοίνυν εὑρήματα καὶ ὅσα T. lententia parum plena.
fed hoc voluit: veterum inventa ut plurimum nomine
ipfo auctorem [aum elfe profefa: attulerat. plura ejus
rei exempla: quibus haec adjicit: οἷον ϑηρίκλειος, δειν ας;
iQinparic ( ita fcribendum non ᾿Ἰφριράτης)" ταῦτα γὰρ
πρότερον συνιστόρει τοὺς εὑρόντας. Φαίνεται, δέ τι καὶ νῦν.
εἰ δὲ μὴ ποιεῖ τοῦτο, μεταβεβληκὸς ἂν εἴη μικρὸν τοῦ-
voux. id eft, μὲ thericleum, dinias, iphicratis: nam
ἔα prius ive Moro fimul indicabant. quod et fit nunc
quoque aliquo molo. fin hoc non fit, mutatum nempe
ef paulatim id nomen. ut baec meliüs intelligas, titu-
lum cogita libri unde famuntur: in quo tractabat auctor
περὶ μεταλήψεως: hoc eft, de translatione dictionum
ab una fignificatione ad aliam. Senfus eft: nomina
hujusmodi naturam fveam et genuinam fignificationem
mutaffe. Exempli cauffa: Thericles prima notione viri
proprium fuit: thericleum inde derivatum, poculi et in-
ventoris illius fignificationem habuit: fed olim: nam et
paulatim extincta vulgo memoria Thericlis, folam poculi
26 I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN, y
indicationem id nomen habere cepit. quia tamen, penes
eruditos remanlit veritatis cognitio, addit, Φαίνεται δέ
τι καὶ νῦν. eft. hic manifeltus error interpretum. Noli
putare ZpAicratidis.[ive Zphicratidum nomine poculum
fignificari. quod falüflimum eft: nam calceos ita vocabant:
ut docemus alibi pluribus. Notabis, auctore Cleanthe di-
num [ive diniadem poculum a Dino inventore nomen
habuilTe. συνιστόρει nece[fario fcripfimus, non συγιστορεῖ,
τοὺς ϑῆρας κλονεῖ σπένδοντα ταῖς κύλιξι. Melius
in Excerptis, σπεύδοντα. Inde etiam in primo verfu ex
Eubuli J4/eonibus Ícribo μάλ᾽ ἀνδρικὴν grandem: non
μελανδρικήν. Pro παρὰ Κωϑθωνόχειρος. Excerpta, παρα-
κωϑωνόχειρον. In fine ἐπικαλούμενοι εἷλκον Διὸς Σωτῆρος,
poculum iftud convivae Jinguli bibebant, Jovis Serva-
toris nuncupantes. ÉÀAusiy et amv fignificant educere et
Jiccare calycem. Teleclides, μελιχρὸν οἶνον ἕλκειν ἐξ
ἠδυπνόου λεπαστῆς. elita faepe in his libris. In Epitoma
fcriptnm ἐπικαλούμενος, lta εἷλκον erit primae perfonae.
p. 792. Lego eliam in Antiphanis teltimonio, σεμνοπότου στα-
γόνος πλῆρες. ita melius, opinor, quam σεμνοπόνου. Vini
generofi haec efi periphrafis, EU γαῖα, περαμῖτι σ᾽ εἰ
Θηρικμλῆς ποτέ. Scrib. κεραμῖτις σ᾽ ὃ Θηρ. vel ut MSS.
σὲ Ore. Non dubitabunt periti corruptum effe ftatim, ἐν
"Hrixxg. ego non dubito fcribendum ἐν Ἱππίσκῳ. qui
titulus eft fabulae Alexidis, quem leges in multis locis
operis hujus. Etiam haec depravata, Κοίλην ὕπαρ ϑύου-
σαν. Scribe cum eruditiffimo Sylburgio, ὑπερβρύουσαν.
'Ex τῶν τοιούτων. αἴσχεα ποτηρίων. Scribe Αἰσχύνα
vel Αἰσχύνη. εἶτ᾽ ἐλευϑέραν ἀφῆκε βαπτίσας ἐρω-
μένως. An ἐῤῥωμένως 1 valide multum. Pro ΙΣΘΜΟΝ,
fcribo cum Éxcerptis et Euflathio ἴσϑμιον. ΚΑΔΟΣ.
Σιμμίας ποτήριον παρατιϑέμενος ᾿Αναπρέοντος ». "Beíerz-
σαμεν irp. Defunt initio hujus periodi Φησὶν εἶναι" nam
vertendum fuerat, Simmias ait poculum effe, proferens
ex 4nacreonte Ἤρίστησα, etc. errant qui fequens tefti-
monium putant efle Simmiae: cum variis locis ea verba
Anacreonti auctor tribuat: ut lib. 14, fimilis error in-
terpretum in fimili loco, in λεπαστή. Teltatur et Pollux
Anacreontis effe boc teftimonium: elfi mire deformata
lecto quae in ejus libris. In decimo ait, cap. 20. de
voce καόδος loquens. Καὶ ᾿Ανακρέων δέ φησιν, Οὐδ᾽ ἐξ
ὑπίων καῦδδον. Lege ex hoc loco, οἴνου δ᾽ ἐξέπιον καδδον.
vel καδον. Mox iu Epigenis fenariis turbant codices, qui
praeferunt conftanter, ὁλκεῖα, ugovyvys?a, ἔστι δὲ κρουνίαναι-
Lis XI. Car. VI. 97
nam pofíltrema mendo mon carent. et fine illis locus idem
elt defcriptus infra in λουτήρια. contra in προύνεια, cla-
rum eorundem vefligium. Ultimus Hedyleorum corruptus
manifefto, Ἡδύλε pecoQnv eic κενὸν οὐ μεϑύων: ex opi-
nione lie reltituimus, — καὶ λέγε, παῖζε Ἣδύλε; μισῶ
εἰς κενὸν οὐ μεϑύων: rigato me aliquis vini Οὐδὲ cadis:
et hoc mihi accinat lude Hedyle : odi vivere fruftra,
non ebrius. quali dicat, unica elt vivendi cau[fa bibere.
Placet Dalecamp. conjectura in iflo,. Εἰς 79 πίνει τετρα-
χόοισι κάδοις, quatuor congiorum cadis. at proximorum
verborum, Ἡρόδοτος δ᾽ dv τῇ τρίτῃ , Φοινίκῃ o9 φησιν
οἴνου κάδον. et lectio prava et interpretatio. Scribe, H.
δ᾽ dv τῇ τρίτῃ, Φοινικίου οἴνου καδον. Pollux quoque
laudat hunc locum. Atque ille xxdov vel καδδον, (nam
utrumque invenias) non inter pocula, verum inler vafa
recenfet ubi vinum habetur aut portatur. Neque debemus
exiftimare omnia nomina hoc libro expolita ad potoria
vafa tantum pertinere. Ne longe abeam, KAAIEZKOX
flatim non folum ποτηρίου εἶδος elfe dicitur , led etiam
ἀγγεῖον diverfiffimi ufus. Nam ait: ἀγγεῖον δ᾽ ἐστὶν ἐν
τοὺς κτησίους Δίας ἐγκπαϑιδρύουσι. Antiqui praeter
publicas religiones, et ea numina quae in templis cole-
bant, privatos habebant multiplices deos. alium enim pro
foribus flatuebant, alium in vellibulo aut atrio, alium
in cubiculo, (nnde cubiculares imagines, de quibus apud
Suetonium) alium ad focum, alium in domo intima.
pofiremo etiam in promptuariis cellis pofita figna. Hi
funt quos Δίας κτησίους Anticlides mox vocat, et cum
eo hic Athenaeus. Harpocration: τὸν κτήσιον Δία ἐν τοῖς p.799.
ταμιείοις ἱδρύονται. Ritum dedicationis horum fignorum
infequentibus verbis exfequitur Anticlides. llla vero men-
dis funt deformata multifariam. fymbolam ad eorum
emendationem Excerptorum confector contulit: pleraque
de ingenii conjectura ila emendabamus. Διὸς κτησίου
σημεῖα ἱδρύεσϑαι χρὴ. ὧδε. καδίσκον καινὸν δίωτον ἐπιϑη-
ματοῦντα στέψαντα ὦτα ἐρίῳ λευκῷ. καὶ ἐπ τοῦ ὥμου
τοῦ δεξιοῦ αὐτοῦ καὶ ἐκ τοῦ μετώπου ἄωτον κρόκινον Ἀρε-
μαννύναι: καὶ ἔννυσϑαι ὅ τι àv sUpge s εἶτά οἱ χέαι
ἀμβροσίαν. ἡ δ᾽ ἀμβροσία, ὕδωρ ἀκραιφνὲς, ἔλαιον, παγ-
παρπία. ἅπερ ἔμβαλε. Jovis Ctefii figna ita ftatuenda.
Cadiscum novum utrinque anfatum opercula tegendum ;
fimulacri auribus coronam e lana alba imponito, ex
Aumero ejus dextro lanam fufpendito coloris crocei:
amicito etiam, ut erit tibi commodum. deinde ambrofíam
28 I CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN,
illi effundito: eft autem ambrofia, aqua pura , oleum,
et fructuum omne genus: haec omnia mifce ad ambro-
fiam. Signa quae domi colebant collocabant in larariis:
et erant fimulacra haec armariis inclufa, quae ad facel-
lorum modum confiebant. Graeci vocant vulgo ναΐδιαΣ:
Anticlides hic καδίσκους. recte enim Dalecampius exilti-
mavit cadifcum hoc loco [igni effe receptaculum, non
ipfum fignum, ut fummi quidam viri funt arbitrati. Hefy-
chius, καδδίσκοι, σιπύαι εἰς ἃς τὰ ἱερὸ ἐτίϑεσαν. Ac
videtur ea primum fignificatione nota vox xxdog vel κα-
δίσκος fuille Graecis: ab Hebraeo ὉΠ unde eft ὉΠ
fedes rei facrae. eii non ignoramus xxóoc pro menfura
elle 55 Syrorum. Videtur autem peculiare [fignis Jovis
Ctefii fuiffe, ut auribus coronas haberent impofitas, non
toli capiti, ut mos eft omnium. non eft aliter interpre-
tari illa. στέψαντα ὦτα ἐρίῳ λευκῷ, fed fortaffe non
erraverit qui fcripferit, στέψαντα xwrg λευκῷ poelae,
οἰὸς ἄωτον, aut [impliciter ἄωτον lanam vocant. faepe au-
tem in facris ufi veteres remotis ab ufu communi verbis
Perperam mox libri omnes, Στράτων ὁ κωμικὸς ἐν Aquvo-
μέδα. Legendum Στράττις, ut oftenfum eft libro feptimo,
cap. 25. In verfibus Strattidis qui laudantur hic, Ἑρμῆς
efi nomen πόσεως, qua de re libro primo, capite ult.
Ἑρμῆν ἕλκειν elt educere illud poculum quod fic voca-
bant, ineptiffime enim interpretes Jercurium precari
atque invocare. quoties legitur in his libris ἕλκειν pro
bibere ? KANOAPOXE: ὅτι μὲν πλοίου ὄνομα κοινόν.
Cantharus pro navigii nomine transliatitium 6,8: quod
etiam poculum fignificet, docet deinde Athen. Macrobius
plane aliter: Cantharus pro poculo quidem nota res eft,
vel ex ipfo Firgilio; qui aptiffime proprium Liberi
patris poculum af[fignat Sileno: fed id. ut fupra pol-
liciti fumus, etiam pro navigio poni folitum debemus
ofleudere. tum affert locum. e Nauclero Menandri, qui
fequitur non longe. In trochaicis Alexidis, ἐν Κρατεύᾳ,
fcribe, πλησίον δὲ κείμενα Στρώματά τε καὶ γύλιον αὐτοῦ.
Haec militis fupellex: ftragula et pera in qua foliti po-
culum allia et cepas circumferre. Graeci ita defcribunt.
γύλιον ἀγγεῖον ἐστὶ ὁδοιποριπὸν εἰς ἀπέϑεσιν τῶν ἀἄἀναγ-
καίων, ᾧ ἐχρῶντο οἱ στρατιῶται. Athenaeus infra non
p.795.longe cothonem fcribit fuiffe Laconicum poculum é£rirz-
δειότατον εἰς στρατείαν, καὶ εὐφορώτατον ἐν γυλίῳ, Pofi-
quam de cantharo teftimonia tria attulit ex Eubulo comico,
fubjieit, 'Apsc/a;, μέγαν πάνυ καὶ ξηρὸν ἐποίησε τὸν
t
Lis. XI. Car. VI. 20
κανϑαρον; viri docti haec male confuderunt cum Eubuli
verbis: eft enim diverfi poetae locus. fed ;4refias, nul-
lus opinor. fuit. Lego ᾿Αριστίας. is eft de quo libro 2.
cap. 19.. Verum cogitemus: nam etiam Huraldinus retinet
vulgatam [cripturam 'Apsc/xc: fed leviter immutatam: et
punctorum alius ibi itus. lta legitur in eo lib. καὶ ἔτι.
"Aux. δὲ λαβοῦσα ἤΦανικε" πηλίκον τινα οἴεσϑε μέγεϑος
ἀρεσίαν: μέγαν πάνυ καὶ ξηρὸν (dele καί: aut fcribe παν
ταξηρον) ἐποίησεν εὐϑέως τὸν κάνϑαῤον. Ἐηρὸν ποιεῖν τὸν
«xvJapoy eleganter, ut, /iccare calyces. Horatius. ln
ecloga e Phrynichi Comaftis (cujus fabulae meminit Pol-
lux libro 4. cap. 7.) ἑκατὸν τῆς ἡμέρας ἔκλαιεν οἴνου,
κανϑάρους, non intelligo: et verius puto, siÀxsy. In
Menandrea pericopa legunt veteres quidam, Πρῶτος λέγω
σοι: deinde Macrobius τόνδ᾽ ἐχρύσουν κάνϑαρον. IIofoc ; τὸ
πλοῖον. οὐδέ μ᾽ οἶσϑα σὺ ἀϑλιε. vel οὐδὲν οἶσϑα. Fortalle
autem fcribendum in iis quae fequuntur, Τὴν ναῦν σεσῶ-
σϑαί μοι λέγεις: ἐγώ. τὴν ἐμὴν ἐκείνην ναῦν ἣν Καλλ.-
κλῆς ἐποίησε. τότε πλοῖον ἐμὸν ὃ Εὐφράνωρ ἐκυβέρνα
Θούριος. conítanter mox omnes codd. et Epitom. χρυσῷ
TX χείλη περιτεραμνίσας aut παρατεραμνίσας. quod quid-
lignificet? Lego igitur περιτερματίσας. aliis verbis idem
dicit paulo pofl, rd χείλη περιαργυροῦντας καὶ χρυσοῦντας.
CAPUT SEPTIMUM.
Carchefium poculum. Macrobü locus emendatus.
ληνὸς in navi. κέρχνος et κερχνοειδῇ . "Theodo-
ridas poéta. Afthenienfi um δημιόπρατα. po
περισκελές. Kégvoc, cernophori. μήκωνες λευκοί.
Fannus myftica. pocula hederacea. CilIybium.
Polis. κήϑιον. Ciborium. explofa ejus vocis ety-
mologia quam. aliqui adferunt. condy. Κονώνιος
et κώγιος.
KAPXHZION. ex Callixeno ita defcribit Athenaeus:
ποτήριόν ἔστιν ἐπίμηκες.. συνηγμένον εἰς μέσον ἐπιεικῶς»
ὦτα ἔχων μέχρι τοῦ πυϑμένος καϑήκοντα. Vertit ad ver-
bum Macrobius. CarcAefium eft poculum procerum et
circa mediam partem compre([fum, anfatum mediocriter,
anfis a fummo ad infimum pertinentibus. lta omnes
hactenus Macrobii edidiones: abfurde: neque enim az-
3o I. CASsAUBONI AÁNIMADV, IN ÁTHEN.
fatum mediocriter poteft dici cujus amfae ad infimum
pertingunt a fummo. medicina quam facere conati funt
quidam, medicina non eft, verum fententiae δια, ϑορά.
nihil hic opus audacibus conjecturis. peccantem. vocem
reftitue in fuum locum, et fcribe ex verbis Graecis, circa
med. par. compr. [fum mediocriter, anfatum, anfis. a f.
Aqvov in navi mox vocat, quam poetae ἱστοδόκην et
μεσόϑμην. Quae afpera funt. κερχνὰ five κερχνωώδη dicun-
tur, illa proprie quae in fuperficie denfas habent afpe-
ritates millio fimiles: nam lonibus millium appellatur
Ρ.795. κέρχνος pro κέγχρος. Fuere qui hinc deducerent vocem
καρχιήσιον, ut fit poculum cujus fuperficiem tales ἀνῶ-
μαλίαι protuberantes exa[perent, Athenaeus, ὠνομάσϑη τὸ
καρχιήσιον dix τὸ τραχύσματα ἔχειν κεγχροειδῆ. καὶ εἴρη-
ται κατὰ ἐναλλαγὴν τοῦ E πρὸς τὸ x ἀντὶ τοῦ κερχῆσιον.
διὸ παὶ “Ὅμηρος τοὺς ὑπὸ δίψους κρατουμένους παρχαλέους
εἶπεν. lliadis ῥαψ. Φ. ὄψῃ καρχαλέοι κεκονιμένοι ἐκ πε-
δίοιο Φεῦγον. alii legunt καρφαλέοι, εἰ in hoc ét fimilibus
locis. ΚΑΛΠΙΟΝ, Hefychius paulo aliter KxA7oe,
εἶδος ποτηρίου. Supra in δακτυλωτὸν dicebatur παλπίρ.
KEAEBH. Scribe, ἀδηλον δὲ ποῖον εἶδός ἐστι πο:
τηρίου, ἢ si πᾶν ποτήριον κελέβη καλεῖται. et in verfa
Antimachi ᾿Ασκὸν ἐνίπλειον, ,Lid eft ZumAsov. ut ἐνικάτ-
Jeo et fimilia.] tolle ὑποστίγμην͵ ex illis, Διονύσιος δ᾽
ὁ Λεπτὸς ἐξηγούμενος Θεοδωρίδα τὸ εἰς τὸν Ἔρωτα μέλος,
id eft, Dionyfius Leptus interpretans Theodoridae car-
men e "morem. noli quaerere apud Graecos | Z'heodo-
ridem carminis genus. nullum unquam fuit, Theodoridas
poétae Syracufanüs doctis non' incogritus. Poft dictionem
KEPAZ multas adjecimus ex membranis. Pindaricum
tellimonium [fcribe ex librorum fide, τ
᾿Ανδροδάμαντ᾽ ἐπεὶ Φῆρες
ὃχεν ῥιπὰν μελιηδέος οἴνου"
ἐσσυμένως ἀπὸ μὲν λευκὸν γάλα
χερσὶ τραπεζᾶν ὥϑεον" αὐτόματοι δ᾽ ἐξ
ἀργυρέων περάτων πίνοντες émÀxd(ovro.
Falfo fcriptum paulo pott, “ἔρμιππος Μύροις. Scribe
Μοίραις. ut faepe alibi male etiam ἐν χρυσαῖς προτομαὶς
Ts ἄλλον κεράτων" pulo, μεγάλων. περ. Solita fieri Athe-
nis pocula argentea, quae vocabant κέρατα, fic probat,
ἔστιν οὖν τοῦτο εὑρεῖν ἐν τοῖς δημιοπράτοις ἀναγεγραμ-
μένον οὕτως. Ex στήλης ἀνακειμένης ἐν ᾿Ακροπόλει, ἢ TX
ἀναϑήματα περιέχει. κέρας, ἔκπωμα χρυσοῦν καὶ περισκε-
λὲς, πρόσεστι πέρνος αγγ. etc. Athenienfium mos fuit,
3s
Lis. XI. Car. VII. 31
cum alicujus fontis bona publicabantur, vaenum illa in
auctione exponere, atque omnia quae ita vendebantur,
minima, maxima in columna infculpebant, quam vel in
Arce dedicabant, ut illam cujus auctor meminit: vel in
aliis locis urbis, ant vicinorum pagorum. naim pofitae
Eleulinae ftatuae meminit Pollux libro decimo, capit. 24.
de voce δημιόπρατα loquens: ἐν δὲ ταῖς ᾿Αττικαῖς στήλαις,
inquit, af εἶσιν dv '"EAsvoivi, τὰ τῶν ἀσεβησάντων περὶ
τῶν ϑεῶν δημοσίᾳ πραϑέντα ἀναγέγραπται". ἐν αἷς ἀλλα
TS πολλοὸ σπεύη ἐστὶν ὠνομασμένα, καὶ μολύβδου κρατῆη-
ταί. Capite autem feptimo ejusdem libri meminit Pollux
illius ftatuae in qua fuerant bona Alcibiadis publico ju-
dicio damnati, omnia adnotata, quae in auctione vaene-
rant. ac fingula fere decimi ejus libri capita, teftimoniis
τῶν δημιοπράτων funt referta, Quid fit περισκελὲς pocu-
lum, viderint docti. habet haec vox duplicem originem.
a σκέλλω exficco, et a σκέλος. e priore deductum huic
loco non convenit. zsp;7xsÀ7 enim vocantur quae [ic
exaruerunt, ut [int praedura: unde appellant poetae
contumax et refractarium ingenium Φρένας περισκελεῖς.
[Marcus Antoninus mepirkeAac j3oc, libro 4.7 et libro 14.
TspioxsÀ] καύματα lunt ae/lus difficiles toleratu ut ibi p.796.
exponimus capite 20. quare nifi vox artis eft, ut argenti
genus quoddam appellarint aurifabri Athenienfes vepioxe-
λὲς, quo modo haec notio ejus vocis locum hic habere
poflit non video. Quid [fi igitur a σκέλος deducamus,
[(unde eft vox εὐσκελὴς apud Platonem, et ποῦς εὐσκε-
λὴς apud B. Chryfoftomum.)] et exponamus de poculo
quod binis pedibus tanquam cruribus infifit? Quid fi
ita? ἐκπ. ἄργ. καὶ περισκελὲς προσέτι. Ceras eft pocu-
lum argenteum, et praeterea intortum. ut non line caulfa
cornu nomen credamus huic poculo fuiffe tributum. Cum
iftis quae ex antiqua funt infcriptione, confunduntur
peffime fequentia verba. nam KEPNOX literis grandio-
ribus fcribi debuit et a prioribus, quibuscum commune
habet nihil, fejungi. in voce enim προσέτι delinit trac-
latio de cerate. lta accipit Auctor Epit. accedit feries
literarum, nam ordo infílitutus poftulat, ut poft Κέρας
fequatur Κέρνος. Nec te moveat quod non ut poculum
defcribitur hie cernus: nam auctor, quae fuit ejus dili-
gentia, vel levem figurae aut ufus fimilitudinem juftam
cenfuit cauffam, cur de eo nos hic doceret quae obfer-
vaverat. Fictile vas fuit multos cotylifcos in fe continens,
quos fefto die quodam fructibus omne genus implebant,
^
52 IL CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN,
/
et ex religionis avitae ritibus ad facra deferebaht, proprium
id fuit minifterium eorum, quos vocabant cernophoros:
ficut alios ob fimile minifterium lignophoros, ceftophoros,
ofchophoros, thyrfophoros, paftophoros. Quae folita indi
in cerni cotylifcos enumerat his verbis. ἐν ok; φασὶ μη-
κωνες λευκοὶ, πυροὶ, κριϑαὶ, πίσοι, λίϑυροι, ὦ χροι, Φακοί.
haec Athen. hoc loco: idem infra in Κότυλος multo plura
hujus generis recenfét repetens ifta ipfa. Non eft novum
in hoc fcriptore faepius legi eadem : fed repetitionis iftius
non obfcura cauffa, At non debuerat Dalecamp. trans-
ferre huc quae ftudio brevitatis auctor hic praetermiferat.
Μήκωνες λευκοὶ interpretor de ea quam Theophraftus
μήκωνα Ἥρακλειαν nuncupat, cujus eft, inquit, ὁ καρπὸς
λευκός. vel ita diflinguendum , μήκωνος, λευκοὶ πυροΐ.
frumentum candidum leges apud Plinium in verfu So -
phoclis ex Triptolemo. Addit, ὁ δὲ βαστάσας αὐτὸ, οἷον.
λικνοφορήσας τούτων γεύεται, id efl, qui cernum geftavit:
vefcitur iis quae funt intus: ficut faciunt qui vannum
myfHcam Liberalibus ferunt, aut aliis facris. hoc addi-
mus; quia fcribere Harpocrationem meminimus, vannum
πρὸς πᾶσαν τελετὴν καὶ ϑυσίαν εἶναι ἐπιτήδειον. Colli-
gere eft ex iflo loco vannum quae πομπεύεσθῆαι folita,
pancarpiam et fructus omne genus continuilfe, non minus
quam cernum de quo dictum eft. KIZZYBION. alii
κισσύμβιον. vide Macrobium. Ex hederae ligno pocula
fieri folita, ficut etiam hodie. Serenus Samonicus, /4o/-
dibus ex hederae tornantur pocula lignis. meminerunt
et alii. |n Euripidis verfibus placet diftinctio Macrobii
librorum et Dalecampii. ut πόνων ἀνα ψυπκτῆρα ad vinum
p.797.referamus, non ad lac. Varro de Vino, ZZoc aegri-
tudinem ad medendam invenerunt, male apud Eulta-
ihium πίνων pro πόνων. Ruflicum et. paltoritium pocu-
lum fuiffe ciffybium ex Homero probat: qui faciat
Cyclopem ciffybio bibere: et Eumaeo alterum tribuat,
de illo verfus eft hic nono Odylfeae, Κισσύβιον μετὰ
χερσὶν ἔχων μέλανος οἴνοιο. de Eumaeo ifle, ῥαψ. m.
Ἔν δ᾽ ἄρα κισσυβίῳ κίρνα “μελιηδέα οἶνον. Athenaei verba
ita fcribe, Πολύφημος μέντοι κισσυβίῳ ἐχρῆτο. ϑατέρῳ
δὲ Εὔμαιος. Placeat. flatim Καλλίμαχος δὲ ἔοικε. διαμαρ-
τάνειν ἐν τῇ συγχύσει τῶν ὀνομάτων. tamen omnes codd.
συγχρήσει. At, παρὰ TQ Αϑηναίῳ lloAd, ἑστιαϑέντος.
optime, non ut emendant πολίτῃ. Polis et Poles pro-.
pria virorum. nomina Athenis non rara. llla, οὐδὸς δ᾽
ἀμφοτέρους. ὅδε χείσεται male referunt ad Eteoclem, et
Polynicem: pejus emendant. Apud poetam ait Ulyifes de
Lin. XT. | Car, VIT. 36
fe et Iro, Hoc limen ambos capiet. Scribe, καὶ κήϑιον
τὸ χήτιον τὸ χωροῦν τοὺς ἀστραγάλους. Vult diéi πήϑιον
translata lonico more afpiratione, quod. ex analogia erat
dicendum χήτιον, a χεῖσϑαι, lic κιϑωὼν Herodotus pro
χιτῶν et fimilia. Scripfimus cum orjnibus membranis,
Διονύσιος ὁ Σάμιος ἐν τοῖς περὶ τοῦ κύκλου. vulgo περὶ
τοῦ Κύκλωπος. convenientiflime fubjectis verbis. fed κύ-
xÀou eliam alibi. idque expolitum libro feptimo, cap. 3.
ΚΙΒΩΡΙΟΝ, Graecis peregrinum poculum: opinor
et nomen. elfi poteft videri derivatum unde et xigwroc.
fed conítat in Aegypto primum cepta fieri cibotia, ex
Aegypliae fabae ciboriis: deinde ex alia materia, figura :
eadem. Helfychius diferte, KiBwpiov, Αἰγύπτιον bu ἐπὶ
“ποτηρίου. Ecclefia ufu fecit fuum hoc nomen. fed nu-
gantur interpretes Graeci facrorum rituum, qui voce hac
fignificari volunt κιβωτὸν Φωτισμοῦ ϑεοῦ. τὸ γὰρ κίβ,
ajunt, ἔστι πιβωτὸς, TO δὲ ὥριον Φωτισμὸς Κυρίου, ἢ ἢ Φὼς
ϑεοῦ. lioc eft, z1* *N color effet aliquis, fi in eum ufum
dicerent excogitatum id nomen, quod [cimus elfe anlti-
quius nomine Chiiftiano. Syris 3725 vafculi nomen eft.
Scribo fiatim, λαβὼν ἕν τῶν κιβωρίων wg &£owoc ὧν καὶ
μεϑύων ἐνεούρησε. KONAY. Hoc poculum Perfis
proprium: fuit, ut teftatur Pollux, et fequentia. docent,
et ratio nominis. nam condy eft appellatum, quia fimile
erat aliquomodo vefli quam candym vocabant, quae etfi
diverfa fuit.a tiara, 70. tamen inlerpretes cum expo-
nunt vocem 5132 in Hiftoria Jofephi mejpaQovroc fuos
fratres, verterunt κόνδυ. id fortalYe fpectantes, quod 7»227
ejusdem originis vox, tiaram fignificat. fuiffe autem po-
culi hujus ufum in Aegypto, ex eo licet colligere, quod
Nicomaclius in libro de feftis Aegyptiorum, ejus memi-
nerit. Extat id vocabulum et in lfaja apud' 70. ut obfer-
vavit eliam Hieronymus in Genelim. [Euftathius Eroticon
lib. 4. οὐμέτι νέκταρ ἀλλὰ πόνδυ πικρίας μεταπεράσοιαι
et lib. 7. καὶ κόνδυ πικρίας καὶ ἀψινϑίου ϑαλάσσας ὅλας
ἐμπέπωκα.] Locus Menandri extat et libro 10. Verba
Nicomachi male accepta ab imperitis: et. deelfe aliqnid
videtur. concinnare potes hoc modo: τὸ δὲ κόνδυ ἔστι
μὲν Περσικὸν τὴν ἀρχήν. εἶδος δ᾽ ἔχει ὡς Φησιν " Epqur- p. 798.
ToC ἀστρ. ΚΟΝΩΝΙΟΣ. In excerptis Kovioc.. et
polfet videri ducta .appellatio a forma, conenzus vero a
Conone inventore, ut £ZAericleum et dinias. alque hoc
verum, ut dicitur infra in Un
Cafaub., "nim, in ike. T. III. C
44 | CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
CAPUT OCTAVUM, .
Κότυλος et κοτύλη. Cratetis fabula 1α,διαί. ἡμίνα.
Sophronis ὁ ἐπιγραφόμενος μῖμος. ,Calyces φοξαὶ,
vafis nomen: Alembix. Prov. δώκτυλος ἡμέρου.
et id genus alia multa obfervata et emendata.
ΚΟΤΥΛΟΣ, τὰ μόνωτα ποτήρια. Hefychius inter alias
interpr etationes vocis ποτυλίσπος, τινὲς, ait, τὰ μόνωτα
ποτήρια. Horum plurimus ufus , addit auctor, παρὰ Xi-
πυωνίοις. Excerpta παρὰ Σ. καὶ Ταραντίνοις. Lege, καὶ
νέμει, ὅσοι ἂν ὦσι τὸ κέρνος περιενηνοχότες, id elt, et
dividit omnibus qui cernum cireumgelftaverunt. de hoc
fatis capite fuperiore. Vocem ὄρμενος ex libris adjeci-
mus: fcribe, o/oc ἔριον ἄπλυτον. vel οἴειον. in tefiimonio
Arillophanis e Cocalo fufpecta vox μεστὸν et verius cen-
feam, ποτύλαις μεγάλαις ἔγχεον ἐς σφέτερον δέμας οὐδενὶ
πόσμῳ. magnis cotylis vinum infundebant in fuum cor
pus nullo pudore. Manca eft oratio in his, Z;Axvóc xai
Κλείταρχος ἔτι τε Ζηνόδοτος. nam ita interpretandum:
poculi. hujus meminerunt Silenus, Clitarchus, et Zeno-
dotus quoque. fubjectus verfus, Παντῇ δ᾽ ἀμφὴ νέκυν
κοτυλήῤῥυτον ἔῤῥεεν αἷμα. nullius eft iftorum, fed poe-
tarum principis lliad. Ψ. Inepte mox, Σιμάριστος δὲ τὸ
λευκὸν ποτήριον οὕτω καλεῖσϑαι. fcribe cum Excerp. et
Euftath. τὸ λεπτὸν ποτ. quali dicatur proprie κότυλος,
poculum capiens quantum cava manus. nam κοτύλη, cáva
manus eft. Nec recte Κράτης ἐν ΤΙχιδείχις : fed ut Dale-
campius Παιδιαῖς. Pollux enim veterum lufiones explicans,
plerasque earum in hoc Cratetis dramate commemoratas
fcribit. H δὲ κινητίνδα, ait, ἀπὸ τοῦ κινεῖν, 0 ἐστὶ κατα-.
Φιλεῖν ὠνόμασται. ὅπερ ὑποόγλοῦν ἔ ἔοικε Κρατης ἐν Ià»-
dini σχεδὸν δὲ καὶ περὶ τῶν πλείστων ὁ ποιητὴς εἴρηκεν
οὗτος ἐν τῷδε τῷ ᾿ ϑράματι. Contra iftud recte, Θουκυ-
δίδης. ἐδίδοσαν αὐτῶν ἑκάστῳ ἐπὶ ὀκταὶ μῆνας ποτύλην ὕδα-
τος, μαὶ δύο κοτύλας σίτου. non ut apud Eultathium, δύο
x. κριϑῶν. neque ut apud Pollucem libro feptimo, capite
ultimo, δύο x. οἴνου. Locus eíl extremo libro feptimo.
nobiliffimae hiftoriae. fed ex ipfo Polluce error clarus:
profert enim verba Thucydidis, ut cotyZaz probet men-
furam elle et liquidorum et aridorum. Cum dixit Ariltoph.
Lis. XI. Car. VIII. 35
Ὁ δ᾽ ἀλφίτων πριάμενος τρεῖς χοίνικας, Κοτύλης δεούσας
εἴκποσ᾽ ἀπολογίζεται: εἰ δεούσας Ícribi poteft, εἰ δεούσης.
cum farinae hordeaceae tres choenices emiffet, et deef[fet
jultae menfurae, ontyha una viginti obolos de convento
pretio detraxit, εἶ oc: fcriplimus ex Italicis membrauis.
prius erat o/«xds. quod, ut multa alia quae in prioribus
editionibus legebantur, reperimus in Huraldino. Παιδιὰ
ἐγκοτύλη eliam ἐν κοτύλῃ, dicta vide Euftathium. et Pol-
lucem. Locus ex Acharnenlibuüs, ποτυλίσκιον TO χεῖλος Ρ.790.
ἀποκεπομμένον, hodie fic habet apud comicum, κυλίσκιον
τὸ χεῖλος ἀποκεκρουσμένον. et de polirema voce firmant
Excerpta et Euftath. Quae [fubjiciuntur tanquam Epi-
charmi, alius funt poetae, ut obfervatur libro 14. Ad
illa Sophronis, Καταάστρεψον τέκνον τὰν. ἡμίναν, addit
Euftath. fed opinor ᾽ de fuo: περὶ ἧς χρὴ σκοπεῖν ἡμὰς.
εἥποτε )αίνα ἢ τὸ ἥμισυ τοῦ ἦν. οὗ χρῆσις ἐν τῷ, ἔλαιον,
πλέον ἥπερ ἵν. Ait, καὶ τὰ κύμβαλα δ᾽ Αἰσχύλος ἐν
᾿Ηδϑωνοῖς κοτύλας εἴρηκεν. Habes Aefchyli illum ipfum
quem refpicit locum apud Strabonem libro decimo. [91
lege. Pro, καὶ οἷς χέονται οἱ μύσται, leges apud alios
καὶ οἷς χρῶνται οἱ μ. ut in Hefych. KOTTABIX.
"Apaodiog ὁ Aempsxr. Libro quarto capite 13. poftrema
verba teftimonii hujus emendavimus. Sequitur, ὥστ
εἰς TX συμπόσια παρεισφέρειν ἀϑλα κοττάβια καλούμενα.
Plato comicus ita vocat illo verfu, Ia/ceiv τίϑεμαι wor-
τάβια cov ἐγώ. de | quo ad librum 15. in Hefychio per-
peram κοτταμία- Qxo: xuxAorepsi;, [lunt triclinia, five
coenationes. KPATANION. Μήποτε τὸ νῦν καλού-
μδνον xpxysioy ἔμπωμα, cratanium pro poculo leges alibi :
xpxvsiov , quod fciam, nusquam. an igitur xp0Uye10y ? de
qua voce mox. In Poleindnis laterculo fcribe χύτρος ἀρ-
γυροῦς: aut lonice κύϑρος, non κύτρος, εἴ βχτάνιον, non
βατιάνειον. patina eft, ut alibi diximus, KPOTNEIA.
"Eorvy£vgc Μνηκατίῳ, xp. vide fupra in 1a doc. KYA-
OIX. κοτυλῶδες a yysioy. Σώφρων ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
pug, γυναῖκες αἵ τὰν 9. Quemadmodum. libro fuperiore
capite 19. fufpecta erant nobis haec verba ; xxi yxp Νυκμ-
Φοδώρου περιῆν ἐν τῷ μνημονευομένῳ míuo: quia memo-
rali mimi proprium lemma non eft adjectum , ficut fieri
amat: ita etiam haec eandem ob caullam Sophronis 7:-
riles et Muliebres mimi ex Athenaeo et Stobaeo noti
omnibus. li funt tituli operum duorum, quorum utroque
plures, ut videtur, mimi continebantur: partim in viros,
partim in mulieres fcripti, quare non poffumus multum
C 2
36 I. CASAUBONI ANIMADV, IN ÁTHEN.
tribuere conjecturae noftrae, yalde alioquin probabili, τὸ
γυναῖκες mimi epigraphen e[Te. Scribi aulem potelt, Du
τὸν ϑεὸν Φαντὶ λέξαι. et polt, τριτὺς ἀλεξιφαρμάκων.
tria alex. Argis elaborati calyces, ut obfervat di pnofo-
phifta, formam habuerunt diverfam a caeteris: erant in
fummo et circa labra fafüigiati: cum fere pocula omnia
ab ea parte plus pateant: hoc ita Athenaeus: Qo£xi γοῦν
ἦσαν τὸ χεῖλος. ὡς Σιμωνίδης ,Θησὶν ὁ ᾿Αμόργιος. αὕτη
δὲ Φοξύχειλος, ἡ Ἷ εἰς ὀξὺ ἀνηγμένη, οἷον εἰσιν οἱ ἄμβικες
καλούμενοι. [απ Integrum Simonidis verfum referunt
grammatici αὕτη dà Φοξέχειλος ᾿Αργείη κύλιξ.) valis no-
men eft, quo antiqui ila ferme utebantur, ut nos hodie
eo quod fermo vernaculus a/ambicem vocat. ejus mentio
in Graecorum medicorum libris: ut apud Dioscoridem
libro quinto, ubi Plinius caZicezm. vertere maluit Graeca
alia dictione, quam iftam retinere. Arabes primi frequen-
tarunt hujus vafis ufum, a quibus nos didicilIe teftatur
p.800. nomen hybrida. Ejusdem naturae cum alia vocabula
quaedam Íunt: tum in primis famofifüimae artis “426 έ--
z1&ae nomen. nam quod ajunt ita dictam quafi ἁλὸς
αυμδίαν, quia finis ejus fcientiae proximus ultimo fit,
fal illud ϑαυματουργὸν de cunctis rebus extrahére: cini-
flonum recens commentum elt, parum falfum, et omnino
falfum. Scribendum, "Ax;x:oc ὁ "Epsrpiesc. non ᾿Αρχαῖος.
imperiti homines tragici hujus nomen varie corruperunt
in his libris. Achaei verfus lego ad hunc modum,
᾿Αλλ' εἰς τάχιστα. μέλανα δεῦρ᾽ οἶνον φέρειν
κανόντε (vel καινὸν) χρὴ κρητῆρα, καὶ κυλιχνίδας.
Subjicitur Alcaei locus elegans, qui ejus poetae φιλοινίαν
de qua dictum eft libro decimo arguit manifefliffime. ΠΕ.
ywusy, ait, τί TOV λύχνον ἀμμένομεν; δάκτυλος ἀμέρα.
Anliqui cum fere parcius pranderent, et coenabant libe-
ralius et compolationes fuas eo refervabant. Tempus au-
tem coenae erat, velpera et λύχνων x(Qaí. lta viri graves
et occnpati: nam qui aliter vitam inftituebant, hi et
tempeítiva agitabant convivia: et ad pocula de die ac-
ceptabant, Hoc igitur Alcaeo poetae vinofo nunc dolet,
quod propter fobrios fodales, horam lucernarem cogatur
expectare. Quid moras trahimus? inquit, quid expecta-
mus ut vefpera fit? Ecce jam qui reftat dies digitus efi,
live digito non longior. Rerum menfura pro varia ipfa-
rum natura varie iniri folet. Sed poeta locntionibus fuis
naturam rerum interdum pervertunt. Tale hoc Alcaei
δάκτυλος ἡμέρα, Nam digitus non elt menfura tempori
ts
mp
"
118, ΧΙ. Car. VIII. 37
conveniens: verum locorum intervallis. et corporibus con-
LUinnis: dies per horas, femihoras, et vigilias metimur.
Simili elegantia dixit comicus Alexis, Kos/rrwv ἐκεῖνός
ἐστιν ἡμέρας δρόμῳ. et Ariftophanes in Ranis quosdam
adolefcentes ait elfe Εὐριπίδου. πλεῖν 3 σταδίῳ λαλιστέ-
ρους. idem in Nebulis , τῶν Ἑλλήνων εἶναί με λέγειν
ἑκατὸν σταδίοισιν ἄριστον. Athenaeus libro tertio, non-
nullos infolentia locutionum πολλοῖς παρασάγγαις ὕπερ-
δραμεῖν τὸν Διονύσιον. Allentior autem doctiífimo et de
literis Graecis optime merito Henrico Stephano, exilii-
manti, dictam iítud Alcaei δάκτυλος ἡμέρα, pridem in
proverbium abiiíle: quod Graeci paroemiographi per im-
peritam corruperunt, et in Δατύλου ἡμέρα perperam
commutarnnt. Epigrammatarius poeta eodem fenfu dixit
dxxTvÀoc &wc: nam ως, inter caetera, etiam diem igni-
ficat; ut obfervant poetae interpretes: neque dubium eft,
quod primus omnium recte eruditiífimus idem ille Site-
phanus obfervavit, Alcaei fuperiora verba refpexiíTe eum
poetam epigrammatorum , cum faceret.
Πίνωμεν Βάκχου ζωρὸν πόμα. δάκτυλος Xue.
ἢ πάλι κοιμιστὴν λύχνον ἰδεῖν μένομεν ;
Alcaei verba, quia parum emendate fcribuntur ifto
loco, partim ex libro fuperiore, partim ex conjectura
emendata nobis, ad[cribemus.
Πίνωμεν. τί TOv λύχνον &apéyousy 5
δάκτυλος μέρα. καδδ᾽ ἀνάξιρε
κυλίχναις μεγάλαισι καὶ πυκιναῖς.
οἶνον yxp. ὁ Σεμέλας καὶ Διὸς
λαϑικηδέ᾽ ἀνϑρώποισιν ἔδωκεν.
ἔγχευε κιρναὶς ἕνα καὶ δύο πλόαις.
P. 801.
CAPUT NONUX.
Κυλίέχναι, culiguae. καροῦν et eco ieei de vino.
Cymbium. Phiditia € yrenenfi ium. κύπελλον unde.
9, pro ὃ in multis. xozrouov, five. κόπεογ. multa
emendantur et illufirantur.
EK τοῦ βαλανίου γὰρ διεφϑορες ἔρχομαι. mendae ma-
nifeftus verfus: metrum legem excedit: et mulier eft non
vir quae loquitur. cmt dísQ-9og. redire ait e balneo
nimis calido, elleque jam cocta, imo tofta. quare hoc
38 IL CASAURONI .ANIMADYV, IN ATHEN.
dicat, fequentia. palam faciunt. Τλαϊσχρόν vs μου
τὸ σίαλον, vj τῷ ϑεώ. Scrib. γλίσχρον. id elt, κολλῶδες.
αἱ yj τῶ so, per geminas deas: non, per deos. Ce-
rerem et Proferpinam intelligit, ut alibi dictum.
E? λάβω T wvpíco: τὴν Edo fbwrs μηδαμῶς. Potes emen-
dare, Θέλεις λάβω σοι τὴν κυλίσκην; μηδαμῶς. , Ancilla
loquitur aut famulus, et ait: quando ita fcitis, vim fu-
mam in manus culignam, ut tibi miniftrem ? minime, ait
hera. κυλίσκαι et κυλίχναι Bine κυλιχνίδες (Latini veteres
culignas dixerunt) funt caliculi, id eft, parva potoria
vafa oris comprelforis : quare etiam pro cucurbitulis, fi
forte earum copia non erat, calculis utebantur, tefte Cor-
nelio Celfo libro 2. cap. 11. Κούὐχὴ δωροῦντ᾽ οὐδὲ
κόγχην. Scrib. χωροῦντα. Φασὶ δ᾽ αὐταῖσι βαϑείας
πύλικας ὥσ. mulieres fibi fieri praecipiunt calices altos.
repetendum eft verbum κεραμεύειν. Calices autem' de-
fcribit ventriofos et doliolo fimiles, habertes infra labra
rotundam figuram vini capaciffimam. hoc [ignificant. fe-
quente verfu illa verba, μέσας γαστρίδας. in Excerptis
μεστὸς offendimus: quod non habet locum. avexAoy/orwc
πλεῖστον οἶνον ἐππίνειν, elt plurimum vinum bibere, quod
Quis rationibus non inferatur. CYMBDII magnitudinem
demonítrat hoc argumento: quia Ulylfes tertio cymbio
(live quod idem elt cillybio) Cyclopem depofuit. Huic
argumento quid refponderi poffit diclum fupra initio
hujus libri. ἀπολουϑεῖν αὐτῷ φάσκων ῥυτὰ καὶ πκυμ-
βία. Locus Demofthenis quem ex ea contra Midiam ad-
notavit hic Macrobius, et ex eo Dalecamp. is ipfe elt
dubio procul, quem refpexit auctor haec Ícribens. quan-
quam hodie in noftris libris vox ῥυτὰ non extat eo loci:
led aliquando poft, ubi ait orator, καὶ τρεῖς οπολούϑους
ἢ τέτταρας αὐτὸς ἔχων, διὸ τῆς ἀγορὰς σοβεῖ, κυμβία
xxi ῥυτὰ καὶ Φιάλας ὀνομάζων. Alhenaeus vero more
fuo duos locos in unum contraxit. Cum apud Anaxan-
dridem dixilfet aliquis Κυμβί ἐκάρωσεν ἡμὰς. fubjicit
quidam, ἀνακπεχαίτικεν μὲν οὖν. non prorfus, ait, ἐπά-
pacev , fed tamen ἀναπεχαίτικεν. allegoricus ferid eft:
de vino enim loquitur tanquam de equo. καροῦν dicitur
vinum, quod dat in fomnum gravem, vel de ftatu mentis
p.8o2.deturbat, equus, quando dejicit in caput fefforem, quod
majus eft, quam cum ἀναχαιτίζει, id eft, jubas caput-
que erigens, vectori praebet fe immorigerum. prioris
verfus fine lege, καὶ μέστ᾽ ἀκράτου μετ᾽ aup. ἀλλὰ
κυμβίον μόνην Φιάλην προσεκέμτητο, Non aliter apud Ma-
Lis. XL - CAP. IX. $9
crobium: tamen fcribendum eft, ἀλλοὸ κυμβίον μόνον Φιά-
Agv Tp. mirari licet quod qui cyathum nullum haberet
prae fumma egeílate aut parcimonia, fed folum cym-
bium, idem phialam poffideret. Ex his intelligere elt
cymbium alicubi Graeciae poculum fuille pauperum, qui
"neque cyathum. neque aliud vas potorium honeftius pa-
rare [ibi poterant, Quae fequuntur poft verbum παρειλῃ-
Qévxi incertum ell utrum fint Athenaei an. Eratoflhenis.
Macrobius quidem ea non defcripfit: fed puto tamen elTe
Eratoflhenis: quod vel illa arguant, καϑὰ καὶ νῦν παρ᾽
ἡμῖν ποιοῦσιν i τοῖς Φειδιτίοις. nam παρ᾽ ἡμῖν, interpretor
Cyrenae: quae fuit patria Eratoflhenis. ibi fervata plera-
que inftituta Lacedaemoniorum: ergo etiam phiditia more
Spartiatarum agitabant. Cyrenenfes enim Lacedaemonio-
rum fanguis fuerunt, vel legendum παρ᾽ ὑμῖν, Lacedae-
moné. Scribit enim ad Spartanum Hagetorem. Ephippi
verfus ambo cum interrogatione legendi. Διονυσίου
δὲ δρώματ᾽ ἐκμαϑεῖν δέοι. intellige Dionylii tyranni comoe-
dias; vide libro primo de Philoxeno. Proximus verfus
elt corruptus, Ka Δημοφῶντος ἅτ᾽ ἐποίησεν εἰς κοτύλην.
ἈΡΙΡΙΩ an rectum εἰς Κότυν. depravatus etiam qui fequi-
. forta[Te Ῥήσεις TS κατὰ τὸ δεῖπνον ὡς ἐμοὶ λέγοι. ut
mibi coenanli:. veterum poetarum verfus recitet. etiam
reliqua funt mendofa. Κύμβα ποτήριον. ᾿Απολλόδω-
poc La Qfoic. Inutiliter haec pofita ifto loco. vide mox
iu xou 3. tamen in Excerptis hoc ipfo loco, ἐστὶ δὲ καὶ
κύμβα ποτήρια. KTIIEAAON. Τοῦτο πότερόν ἐστι
ταυτὸν τῷ ἀλείσῳ, καὶ τῷ δέπαϊ,, ἢ ὀνόματι διαλλάσσει.-
Locutio digna quae nos adlvertat: nam erat dicendum ;
καὶ ὀνόματι μόνον διαλλάσσει. rem: claram non explicabo -
pluribus. ἀπὸ τῆς κυφότητος, ait, τὸ κύπελλον. Hoc ve-
rum: prius dicebant κύφελλον, ut Lycophron aliquoties.
omne cavum fic vocabant, in quo aliquid poterat conti-
neri. [Inde etiam nubes κύφελλα diclae quae ea obtegunt
quibus infident, Lycophron eleganter Xerxis militum fa-
gittas , tanta copia in Graecos miífas, ut coelum illis
eriperent, κπύφελλα ἰὼν appellat. Utraque fignificatio, et
vocis origo ab Hebraeo fonte, nam jp2 ell curvare,
κάμπτειν et κυφὸν facere. inde p» vola manus, qua aliquid
poteft capi: item acetabulum: ponitur etiam pro nube.
Inde etiam xóQwv, torquendi inftrumentum, quod collo
applicabant. in paraphrafi Chaldaica appellatur nN5^5
“ρύσεον ἄμφωτον, ,quod legi ait apud poetam. verfu
refpicit ὀδυσσ. x. Ἤτοι, ὁ καλὸν ἄλεισον ἀναιρήσεσϑαι
4o I. CASAUBONI AÁNIMADV. IN ATHEN.
! 2
ἔμελλε χρύσεον ἄμφωτον. Refert ex Simarifto xómsAAov.
quibusdam dictum elfe, τὸ d/wrov ποτήριον. apud Hefy-
chium fcriptum τὸ ἄωτον. nifi eft mendum. nam « et ὃ
faepe deprehendimus invicem corrupta, lta Cyprii: at
p. 895. Syracufani, κύπελλα appellaffe dicuntur, rd τῆς uxQ7c
καὶ τῶν ἄρτων ἐπὶ τῆς τραπέζης καταλείμματα : reliquias
mazae aut panis: quae Evangelifüis quatuor κλάσματα
nuncupantur. hac notione κύπελλον origimem habet a
κόπτω. ut κλᾶσμα a xAw. In loco τοῦ ὃ politum elt 2,
ut ia ὄνυμα pro ὄνομα: ἀσσύτερον pro ἀσσότερον. Polte-
rior aetas alia forma idem nomen formavit: nam apud
Suidam, et in aliquot Gloffarii locis κόπαιίον live κόπεον
legere eft, pro fruflo rei et fragmento.
CAPUT DrcrinuUM.
Critiae locus de fupellectile Lacedaemoniorum , Co-
thonis Laced. figura. ἄμβων. ambon. 7E XFi-
σϑαι verbum balneorum. λαϊβρώνιον. Menandri
“Αλιεῖς. ejusdem Philadelphi. Dzphil Tithraufta, -
δέμας λάπτειν. anus βουτικὴ vel Bevwr iuit. Phi-
lyllii Auge. πτερόν. lepaftae ex diverfa materia.
T'etectidis Prytaneis. ala non pauca.
K2oeo2os. Λακωνικὸν ποτήριον, οὗ μνημονεύει, Ξενοφῶν
ἐν πρώτῳ Κύρου παιδείας. Putes dicere Xenophontem fic
poculi hujus meminiffe, tanquam Laconici: quod non
ita eft. Verba ejus funt, de Perfarum inítitutione loquen-
tis, Φέρονται δὲ οἴκοϑεν σῖτον μὲν ἄρτον, ὄψον δὲ κάρ-
ὅχιον, πιεῖν δὲ ἤν τις ὀιψῇ κώϑωνα ὡς ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ
ἀρύσασϑαι. Locus Critiae qui fequitur, eft male acceptus
ab exfcriptoribus, initio: enim deelt aliquid perficiendae
fententiae. Ait autem Critias, Lacedaemonios uti fupel-
lectile et inftrumentis vilae. minimo pretio parabilibus,
et commodiffimis. profert exempli gratia, calceos Laco-
nicos, velles, et cothonem, Non eft dubium hanc elfe
Criliae mentem : fed verba praeílare farta tecta non pos-
fumus. Vocem σμικρότατα lufpicor cubare in mendo: et
pro ὑποδήματα Ícribendum efe δημιουργήματα. Suadet
Plutarchus, qui in Lycurgo hunc ipfum Critiae locum
ita expreffit, δι᾿ ὃ καὶ TX πρόχειρα τῶν σκευῶν καὶ ἀναγ-
καῖα ταῦτα, κλιντῆρες καὶ ὀΐφροι, καὶ τράπεζαι. βέλτιστα
Lis. XL... Cap, X. 41
παρ᾽ αὐτοῖς ἐδημιουργεῖτο. καὶ κώϑων 0 Δακωνιπὸς εὐδο-
κίμει μάλιστα πρὸς τὰς στρατείας. ὡς φησ, Kgiríxc. eadem
Porphyrius libro. quarto De abfiinentia ab animalibus.
οὗ δὲ ἕνεκα στρατιωτικὸν, πολλάκις ἀν. Mic quo-
que deelt aliquid. Sententia hujusmodi lectionem fug
gerit. οὗ δὲ ἕνεκα στρατιωτικὴν ϑοκεῖ μάλιστα τοῦτο τὸ
'ποτήριον. εἶναι, τόδ᾽ ἔστιν. καὶ γὰρ πολλάκις ἀνάγκη ὕδωρ
πίνειν οὐ καϑαρόν, Cum igitur cogantur faepe milites
aquam bibere impuram, prima commoditas quam ex
cothonibus capiunt eft, τὸ μὴ λίαν καταδηλον εἶναι τὸ
πόμα. ln poculis Mlcnsibug quam latioribus, ut illi fcy-
phi funt quibus pharmacopolae medicamenta aegris pro-
pinant, quod intus continetur, minus ell confpicuum.
Plütarchus ad. colorem cothonis refert. Ait enim TX ἀναγ-
καίως πινόμενα τῶν ὑδάτων, καὶ δυσωποῦντα τὴν ὄψιν
ἀπεκρύπτετο τῇ χρόᾳ. Altera fequitur commoditas poculi
hujus. εἶτα &u uvae o κώϑων ἔχων ὑπολείπειν τὸ οὐ
καϑαρὸν ἐν αὐτῷ. Legendum ὑπολείπειν ποιεῖ: vel ὑπο-». 8οή.
λείπει. Sed. videamus quid fint ἄμβωνες in poculis: nam
qui margines vertunt Jonge errant: funt enim diverlis-
fimae 168 κρηπὶς et ἄμβων. neque audiendi viri erudi-
tifmi, qui apud Plutarchum vertunt amfractus atque
Jinus. ' Eit vero Graecis ἄμβων. Latinis umbo, quicquid
in plano eminet ac protuberat, figuram habens rotundam
aut πωνοειδὴ. Origo vocis ἀπὸ τοῦ ἀμβαΐνειν, live xva-
βαίνειν. In veteri hiftoria Ecclefiaftica fuggeftus Epifcopi
in templo concionantis ambon Graecis et Latinis multis
dicitur, In poculis et ollis ἄμβωνες funt, inquit Pollux,
αἱ ἑκατέρωθεν πλευραί: id eft latera et ventres, quales
funt id ollis, et argenteis paleris quibus vulgo utimur
forma ollae dimidiatae. quorum aulem poculorum recta
allurgunt latera, ea ἀμβωνας non habent. Atque haec
figura vafornm ambonem habentium, aptiffima eft ad de- :
tinendam aquae impurae ὑποσταϑμὴν et fordes: ut recte
fenfit Critias. fiunt etiam phialae vitreae, quarum fun-
dum introrfüm adacilum et admodum prominentem, recte
ambonem appellaveris. eftque etiam illa forma appofita
nimis ad id de quo agitur, fed cothones ita fingi folitos
non puto: nifi quod more iftarum phialarum collum ha-
bebant, ut fequens Theopompi locus indicat. xo.
ϑωνα παῖδα φάρυγγος. Poltrema vox eft corrupta: aut
aliquis mihi exponat cur poculum dicatur gutturis filius.
nam potius τροχοῦ filius dicatur, id e(t figulinae rotae.
Non puto omnes cothones στρεψαύχενας [uille: itaque
42 I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
cum dicitur mox, ἐγαὶ γὰρ κώϑωνος ἐπ στρεψαύχενος
πιοίμαν, τὸν τράχηλον ἀναμεμλασμένης. interrogationis
notam cenfeo adjiciendam. JZsgone ut e cothone curvi-
cervice bibam, cui collum obtortum et reflexum?
κώϑωνες διάμετροι δύο. Ex libro quarto recte Dalecamp.
Qiu ér py Tot. ἀναπαύου, μιπρῶς περιχεάμενος, Verbum
balneorum eft τὸ περιχεῖσϑαι: quod non obfervant qui
vertunt //ragulis circumtectus. Atqui περιχεῖσϑαι dici-
tur qui affufa aqua aut oleo perfunditur, ut loquitur
Suetonius libro fecundo. lib. 1. αἱ yxp. ἐκβάσεις περικε-
χυμένου πανταχόθεν τοῖς πόροις τοῦ ὕδατος, Φραάττουσι
τὴν τῶν ἱδρώτων ἔκκρισιν. Galenus Methodi libro quinto,
ἐν τούτῳ τῷ οἴπῳ "τὸ ἔλαιον ἔστω χλιαρὸν, de εὐϑέως
περιχυϑῆναι τῷ κάμνοντι. et pallim. Hoc minifterium
fuit in balneis eorum qui λουτροχόοι et παραχύται dice-
bantur vel περιχύται, ut fcribitur libro fequente: τῷ
μικρῶς five μετρίως περιχείσϑαι ltatim opponit auctor
πλείονι TQ λουτρῷ χρῆσϑαι. Non eft rectum [ingulare
ΛΑΒΡΩΝΙΑ, fed plurale. nam λαβρώνιον dicebant non
λαβρωνία. Hefychius, λαβρώνιον, εἶδος ποτηρίου πλατέος.
Sic accipe etiam in fequente verfu, κακτυπωμάτων πρόσω-
πα, τραγέλαφοι, λαβρώνια. éstbTesdnt et genere mafcu-
ἘΠῚ ó λαβρώνιος ut ex allatis teflimoniis apparet:
Μένανδρος ᾿Αλιεῖ. vel ᾿Αλιεῦσι. nam. Menandri 'AJueic
citat Pollux libro decimo, capite 30. fed numero fingu-
lari idem fabulam hanc infcribit capite 30. libri ejusdem.
Totus locus inde allatus disruptus eft, nec fanari facilis.
p.895. PAzladelphos ejasdem comici Pollux libro 10: nominat,
ubi locus indicatur hic deferiptus : τὴν ευιοσόβην ἐν τοῖς
Μενάνδρου Φιλαδέλφοις ἔστιν εὑρεῖν. led PAiladeiphas
idem, libro eodem cap. ὅ1. Non alfequor quo fpectaret
Jenna fabulae Diphileae de qua mox , Δίφιλος Π,ϑραύ-
crj. videor reperiffe alibi fcriptum, Τ ϑραύστῃ. Forte
Τίϑραντι. Tithras nomen. vici unius Attici. Inde nomen
fabulae, ut Z/nagyro Ariftophaneae, ab alio vico. lta
multae fabulae infcriptae. vel fcribendum Τ᾽ ϑρασίοις, ut
"charnenfes , el aliae non paucae. AAKAINAI.
non praeternüttit Hefychius, A&xaivx , κυλίκων Ti εἶδος.
Locus Ariftophanis pluribus libro fequente defcribitur. At
qui mox cilatar in AEITAETH ejusdem poetae Mess
ex ipfius libris ita fcribendus, τῇ δῆτ᾽ ἐπειδὰν ἐκπίῃς
οἴνου λεπαστῆν 5 Nimium vero faceli funt .qui putant fe-
quentia verba, «(' ἧς dor, λάψαι, τοῦτ᾽ ἔστιν ἀϑρόως
πιδῖν, Ariftophanea elTe, cum manifeflifime Athenaei finf,
po
x SE
Lis. XI. Car. X. 43
veriloquium vocis Aemxcr; explicantis. ex eo fumit Eu-
[iatliius et pluribus per fequitur. Idem Euftathius proximo
verfu, τὸ δ᾽ αἷμα λέλαφας τοὐμὸν ὥναξ δέσποτα, lcribit
τὸ δέμας. quod et nos in membranis inventum proba-
mus. Favet Athenaei interpretatio , οἷον ἄϑρουν p ἐξέ-
πιος. verfus ita [tabit: τὸ δέμας δὲ λέλαφας τ. Praeterea
ibi, ἐνέχει rs σφόδρα xvxvoxsu37, legit Euftathius, πυα-
νοβενϑῆ. et accipit tanquam lepaftae οὐδεμίαν: quod in
noftra lectione aliter babet. ln EÉpitom. BeLoN red
xsvJj. mentem poetae explicant proxima verba, τὸ βα-
ϑος παρίστησιν ὁ κωμικὸς τοὺ ποτηρίου. yc de iftis
quae ftatim recitantur ex Antiphanis Aelculapio, τὴν δὴ
γραῦν τὴν ἀσϑενοῦσαν πάνυ πάλαι τὴν βρυτικὴν διζίον
τρίψας τι μικρὸν, δελεάσας τε γεννητικῇ τὸ μέγεϑος κοίλῃ
λεπαστῇ: τοῦτ᾽ ἐποίησεν ἐκπιεῖν. ingeniofa eft interpretatio
Dalecamp. qui βρυτικὴν exponit rugofam et f[quallidam,
ut fant x βρύτεα. id eft, vwinacez. fed ut poffit ea in- — -
terpretatio doctis probari dubito: imo ne quid diffimu-
lem, veram non puto. Legam potius τὴν βρυκτικὴν, illam
voraci[fimam. nam βρύκειν elllyvorare cibum avidius, et
cum aliquo dentium fono. Vocem γεννητικῇ mutavit idem
in ψευστιπῆ. ita erunt otiofae et tollendae voces TO μέ-
γεϑος. nollra emendatio clementior et verior, γεννικῇ τὸ
μέγεϑος. Jam ante expofuimus quid ht ysvyixey xpéxG et
fimilia. ita hic γεννιπὴ λεπαστὴν id elt, magna. loquitur
de medico qui aniculam aegrolantem fefellit, et vaegran-
dem vini lepafíam ei propinans, polionem medicatam
fecit haurire. pharmacum indicat cum ait διζίον τρίψας
T; μ. ln Gloffis Hefychii, βρυτονία radicis eft cujusdam
nomen. an igitur hoc verius? de hac radice loqui comi-
cum. -Philylli fequitur locus ex ;Zuga, live egeo: (nam
Suidae in ἀνάλφιτον, inferibitur haec fabula Abyad non
Αὐγή : idem tamen in iis quae de Philyllio fcripfit, duas
illius fabulas commemorat Αὐγὴν et Αὐγέα.) πάντα γὰρ
ἦν μετ᾽ ἀνδρῶν μειρακίων πινόντων, ὁμοῦ δ᾽ ἄλλων γραϊ-
δίων μεγάλοισιν οἴνου ᾿χαίροντα λεπασταὶς. ait πάντα,
nempe τὸν χρόνον. ea vox aut deeft, aut repeti debuit
ex praecedentibus, χαιρόντων autem fcribendum eft. Non p. 806,
ell perfecta fententia in his ex Theopompi Pamphila.
σπόγγος, λεκάνη, πτερὸν λεπαστὴ, πάνυ πυκνὴν ἐκπιοῦσ᾽
ἄκρατον ἀγαϑοῦ δαίμονος τέττιξ πελαδεῖ. falluntur qui
primis verbis mundum muliebrem defcribi putant. verius
eft, luxus infirumenta intelligi, et fupellectilem tricli-
niarem, fpongia opus ad analecta ,menfarum. peris e£
, /
A4 I. CAsAUBONI AÁNIMADV,. IN ATHEN.
πτερὸν pinna , ad provocandum ftomachum, ut vinum
nimia copia fumptum rejiceret. Alibi dixildiis de hoc
more veterum. Cratinus ἼὭνραις. Μῶν βδέλυγμ᾽ ἔχεις:
πτερὸν ταχέως τις καὶ λεκάνην εἰσενεγκάτω, Vides limi-
liter ut hic jungi λεκάνην εἰ πτερόν. Deinde [cribendum,
vel λεπαστὴν πάνυ πυκνήν: vel πάνυ πυκνὸν ἐκπιοῦσ᾽
ἄκρχτον. Aliquanto poít reperitur idem hic Theopompi
locus aut fimillimus alius. In penultimo hexametrorum
qui ex ejusdem Zedo referuntur, lege, Οἷον δ᾽ οὐ x7-
Àzcs. folum non demulfit Rhadamanthum. Mofchus paulo
poít lepaltam elfe ait, κεραμεοῦν ἀγγεῖον : fed et aeneae
quaedam fuerunt. Varro De vita populi Rom. lib. 1.
Lepaftae etiamnum Sabinorum fanis pauperioribus ple-
risque, aut fictiles funt, aut aeneae, addit Mofchus,
fimilem elTe lepaftam ταῖς λεγομέναις πτωματίσι. quarum
non inveni nomen alibi. conftant tamen fibi MSS. qui-
dam maluerunt πωματίσιν. Hefychio fane πῶμα elt idem
atque ἔκπωμα. fed malo ἐπέχειν. Inepta eft lectio ver-
liculi ex Apollophane, Ka? λεπαστὸν ἀδύοινον εὐφραίνει
à ἡμέρας. Lego, Καὶ Aditxerx δ᾽ ἀδύοινος m εὐφραίνει
δι᾿ 94. vel cum Dalecampio λεπαστὰν ὀσφραΐνειν. Incre-
dihilis prope negligentia Dalecampii in verbis quae ad-
fcribam, Νίκανδρος δ᾽ ὁ Θυατειρηνὸς, κύλιξ, Φησὶ μείζων
παρατιϑέμενος Τηλεκλείδου ἐκ Πρυτάνεων, καὶ μελιχρὸν
οἶνον ἕλκειν ἐξ ἡδυπνόου λεπαστῆς. id εἴ, Διοαπαθν
T'Ayatirenus, Lepafta eft, inquit, calyx major : afferens
locum e "Teleclidis Prytanibus, Ka] μελ. etc. et zmelii-
tum vinum educere ex fuavis odoris lepafta. At vir
doctus quo Deus bone praeceps abiit? Oblitus eft Nican-
drum Thyatirenum veterem criticum fuiffe qui Glolfas
ediderat. Harpocratio citat hujus librum, 'EZyygrixo . τῆς
᾿Αττικῆς διαλέκτου. Nofter quam multas dictiones ex eo
interpretatus eft? oblitus eft Teleclidem veterem comi-
cum fuilTe qui Πρυτάνεις fabulam docuerat: cujus in bis
Dbris toties mentio. Diftingue et fcribe verba ex Her-
mippl Joeris, vel ut .veteres dixere, Mortis,
— ἕ ἐὰν δ᾽ ἐγὼ
πάϑω τι τήνδε τὴν λεπαστὴν ἐκπιων
τῷ Διονύσῳ τὸ πάντ᾽ ἐμαυτοῦ χρήματα
δίδωμι.
ΔΟΙΒΑΣΊΙΟΝ. ut λείβειν et σπένδειν in re facrorum pro
eodem fumi folent: ita inde orta λοιβὶς, λοιβάσιον, et
σπονδεῖον prima notione idem fignificant. Ufus diflinxit,
ut fit hic ab Athenaeo. Latini patera vinum in convi-
viis deo dabant, ut ait Varro.
Lis XI. Car. XI. * 45.
ΟλΡρυτ ÜNnpEcIMUM.
Eufiatbii error : Jórte et. Athenaei fuper voce λέσ-
βιον apud. Hedylum. Hujus epigramma de mu-
liere "Tricongia illuflratur. διωπίνεσϑαι εἰνδρώσιν.
Paphia Eprsenis Mnematium. Je vocibus Av-
ET w , . . 43's
κοεργής et λυκιουργή». Lycius ffatuarius.. Pliniz
locus correctus. μέλῃ et ados poculorum nomina.
Calyx. metaniptris facer "Y*yisias.
AESBION poculi cujusdam: nomen eífe, probatur He-
dyli teftimonio. Scio non folum Athenaeum hujus fen-
tentiae fuifTe: verum etiam Euftath. qui Aéc iov fignificare
ait genus aliquod ποτηρίου καὶ Aovrzpíov. Mihi tamen
videtur hoc mirum, neque ἀβασανίστως admittendum.
Eufiathius quidem parum aut nihil nos movet: quem
fcimus auctoritatem unius Athenaei fecutum elfe. quin
eliam fallitur manifefio Eultatlhius: cum illa: addit καὶ
λουτηρίου. nam Athenaeus nunquam dixit, vas ullum ad
lavandum λέσβιον elle dictum. Decepit nimirum etiam
hic Excerptorum auctor Euftathium: qui per incogitan-
liam male accipiens quae de altero genere poculi quod
appellabant λουτήριον, deinceps Athenaeo fcribuntur, re-
tulit haec in fuas Eclogas: "Or; λέσβιον ποτηρίου εἶδος
καὶ λουτροῦ, live λουτηρίου. Athenaeus vero fic Λέσβιον.
ὅτι ποτηρίου εἶδος Ἡδύλος παρίστησιν ἐν ἐπιγράμματι οὗ-
τωσὶ λέγων.
'H διαπινομένη Καλλίστιον ἀνδράσι, ϑαῦμα
xoU ψευδὲς, νῆστις τρεῖς χόας ἐξέπιεν.
? ; : Ξ
ἧστο δέ oi [Παφίη (pov μετροῦσα ϑυωϑὲν
, tirar πορφυρέης λέσβιον ἐξ ὑέλου.
ov γε cxou πάντως" ὡς xx) πάντων ἀπ᾽ ἐκείνης
σοὶ τοῖχοι γλυκερῶν σκῦλα φέρωσι πότων.
In quarto verfu κεῖται qui recte exponi queat non capio.
" Lego itaque αἰεὶ et elegantiffimum epigramma ita inter-
pretor. Calrftium, quae folita potu cum viris ceriare:
(mira res, fed non faj/fa) jejuna tres congios ebibit.
A [fidebat illi Paphia ancila, merum vinum odoratum,
Lesbium admetiens fubinde ex purpureo vitro. Hanc
iu, o Dacche, ferra omnino: ut per illam omnium
Juavium, compotationum fpolia tua parietes confequan-
P. 807,
46 I1. CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
fur. Apparet in vivam non autem mortuam fcriptum elfe
ab Hedylo hoc epigramma: cui occalionem et argumen-
ium praebuit nobile facinus Calhífüi firenuae potatricis:
quae convivio quodam tres ipfos vini congios hauferat.
quod cum jure videri queat incredibile, poeta ne quis
figmentum putaret cavit illis verbis ϑαῦμα κ᾽ oU ψευδές.
Magnum re vera mirum eft, mulierem poffe reperiri tri-
congiam: cum olim pro miraculo fit habitum virum
quendam tres congios capere. Plin. libro decimo quarto,
Gloriam bibendi virtute Parthi quaerunt, famam apud
Graecos Aicibiades meruit: apud nos cognomen etiam
JNovellius "Torquatus Mediolanenfis, ad proconfulatum |
usque e praetura honoribus geflis, tribus congiis, (unde .
et cognomen illi fuit) epotis uno impetu fpectante mi-
raculi gratia Tiberio principe. Non excidere memoria
quae diximus alibi de quorundam vinoforum capacitate:
p.808, Verum ili et viri erant, et fere athletae: quibus ftudium
omne a primis annis erat diflendere fefe cibis et potu:
quam maxime fieri poffet. quare nihil propter iftos mi-
nuit foeminae hujus tricongiae miraculum. διαπίνεσθαι
ἀνδράσιν interpretor, cerzare cum, viris περὶ πολυποσίας.
Egregia haec Callifüii laus, quod non folum cum fexus
fui foeminis certaret poculis, fed cum ipfis etiam viris
in epigrammate de Cleone multibiba. — ἶσα δὲ πίνειν
Οὔ τις οἱ ἀνθρώπων ἤρισεν. ubi ἀνϑρώπους intelligo &y-
dpxg, viros. lta necellario exponendum TO διαπινομένη.
unde enim illa fpolia quorum poftremo verfu fit mentio,
nili ex victoria? illa autem unde, nifi ex bibendi certa-
mine? In tertio verfu PapAia nomen eft ancillae, genere
Paphiae: fic enim peregrinas Athenis nominabant [five
liberas five fervas. ut Myfis, Lesbia, Andria, Perinthia,
Phrygia, Pythias, Dorias. ridiculum eft de Venere acci-
pere: quomodo. enim dicetur Venus ifti mulierculae
vinum minilare? ζωρὸν intellige μέϑυ non οἶνον. quia
neutro genere dicit ϑυωϑὲν, live potius ϑυῶεν. ita enim
emendandum cenfemus, quoniam ϑυωϑὲν vinum quid fit,
conjectura aífequi non valemus. ϑυῶεν eft bene olens,
et ἡδύπνουν. In quarto verfu λέσβιον interprete Athenaeo
poculi nomen eft: nobis placet Λέσβιον dici inum .Les-
bium, quod [ciunt omnes in magna fama fuifle, jam
inde a Troicis temporibus: ficut paffim X7ov πίνειν Graeci
pro vinum Chium bibere. "Hy ys σαου πάντως, apoftro-
phe eft: non ad Venerem, fed ad Bacchum. eft namque
Liber pater communis omnium vinoforum et vinofarum
Ἔλεγον ει
LI
Lis, XL Car. XI 47
,
σιροστάτης deus, Ad Venerem quidem referre nullo modo
polfumus: non enim hic agitur de rebus Veneris. Deinde
quae a victoribus referehantur praemia ex hoc certamine,
Baccho non Veneri [ufpendebant omnes, qua viri qua
mulieres. Phalaecus in epigrammate Cleus,
Χρυσωτὸν κροπόεντα περιζωσασα χιτῶνα
.. τοῦτο Διωνύσσῳ δῶρον ἔδωκε KAsw.
Quae deinceps fcripta funt in ΛΟΥΤΗΡΙΟΝ, confer cum
iis quae fupra in Kaxéoc. JMnematium litulus ell. fabulae
cujusdam Epigenis: naim ita cum hic, tum ibi omnes
libri, Dalecamp. non conftat fibi: qui hoc loco emendavit
Ὑπομνηματίῳ, fed et Diphili Μνημάτιον laudatum repe-
ries in his libris. Ex quorundam fententia fcribit Athen.
ATKIOYPTIEIZX φιάλαι τινὲς οὕτω καλοῦνται ἀπὸ ΔΛύκω-
vog TOU κατεσμευασμένου. led profecto ut a Lycone ela-
boratum opus λυκιουργὲς dicatur, neque ratio patitur,
neque affer ulla exempla. poflint, quae nos impellant
ad credendum. nam quod fubjicitar, αἷς καὶ Kovevios αἱ
ὑπὸ Κόνωνος ποιηϑεῖσαι, pene dixerim efle ineptum, nam
ibi clara et aperta analogia. Merito igitur poflquam ex
aliorum opinione haec fcripfit, veram lentemttiam poftea
recitat philologus. omnino Avxiovpyéc opus vel a regione
Lycia, vel ab auctore Lycio appellatum eft. Demofihe-
nis locus de phialis lycurgidibus ex ea Pro corona non
mihi nunc occurrit; et de eo QpovriaTéov. alter vero qui
recilatlur hic locus extat hodieque in ea oralione quam p. 809.
Athenaei codices infcribunt, προ Τιμόϑεον ὕβρεως. per-
peram: five lapfus etiam hic memoria auctor ipfe: [five
peccatum eft librariorum. nam fcribendum erat πρὸς T.-
μόϑεον ὑπὲρ χρέους. Sciendum autem in Demolihenicis
codicibus non λυκιουργεῖς fcribi, fed λυκοεργεῖς, quare
paulo poft dicturus elt corrigenda Athen. oratoris exem-
plaria fibi videri, et fcribendum λυκιουργεῖς. Vide Suidam
in ea voce, et ex Athen. corrige. Emenda mox Hero-
doti locum, Ait ille defcribens Thracum Afiaticorum qui
Xerxi militabant armaturam : ἀσπίδας δὲ ὡμοβοΐνας εἶχον
μιηρὰς, καὶ προβόλους duo Auxospyéac ἕκαστος εἶχε, ad
illud exemplum emendandi Athen. codices. inducta etiam
voce ἡμιεργέας. Porro AuxiovpysiG προβολοὺς interpreta-
tur Athenaeus 7/acu/a in Lycia facta. idem affert Didymi
interpretationem: τὰς vro Δυκίου φησὶ κατεσπευασμένας.
quid exponit Didymus? li Herodoti locum, fcribi debet
TX πατεσκευασμένα. li quod. editum eft placet: referemus
ad phialas Avxioupys/z, de quibus propofitum initio. Vi-
p.810.
48 I. CAsAUBONI ÀÁNIMADV, IN ÁTHEN.
detur fane locus perturbatus, et Didymi interpretationem
pertinuiffe ad fuperiora Demoflhenis verba conftat liquido
ex Suida. Addit de Lycio, ἣν δὲ οὗτος τὸ γένος Βοιώτιος
ἐξ ἐλευϑέρων, υἱὸς Mpwvoc τοῦ ἀνδριαντοποιοῦ. Lycium
flatuarium Myronis filium etiam Paufanies memoriae
prodidit, Sed quare notatur hic ex parentibus liberis
eum ortum? Locus absque dubio corruptus. Legendum
ἐξ Ἐλευϑερῶν. Eleutherae oppidum Boeotiae. ea fuit
Lycii vera patria. quare eliam. apud Plinium libro tri-
gelimo quarto, capite oclavo fcribendum, Zleuthereus
Lyceius Myronis discipulus fuit. non Builyhdus: ut
omnes libri habent. neque óutAytes, u ut eruditiffimus
Pincianus divinabat. ifiud quidem plane ἀστόχως. Atque
obiter nota Plinio dici Myronis discipulum, quem Graeci
conftanter filium ajunt fuiffe. fuerit fortaffe initio disci-
pulus: poftea adoptione filius. Obfervabis grammaticum
loquendi genus: ἵνα xégyrai τὰ ἐν Λυκίᾳ εἰργασμένα. ufi-
tatius fuerit, 7v ἀκούηται. fed nihil mutandum temere.
et eft verbum xs/72x; familiare auctorum interprelibus
Graecis non una notione. cur mutat genus? nam erat
dicendum ἵνα κέηται vel ἀκούηται, αἱ ἐν Λυκίᾳ sipyaa-
μέναι. led hoc fane leve eft: neque adnotal[fem, nifi vide-
retur hoc Suidam impuliffe ut referret ad illa Herodoti
ἀκόντια. itaque legit ille, Μή ποτ᾽ οὖν xx) παρὰ τῷ 'Hpo-
δότῳ γραπτέον λυ. ete. MEAH. Sient genus aliud
poculi ἀπὸ τῆς ῳδῆς dictum fuit gdóc, ut docemur ρος
ea: [ic παρὰ τὸ “μέλος ». qnod idem eft alque gy , mele
haec nominata. ita enim efferebant foemineo genere, non
neutro, ut aliquis putet ex Hefychio. iru ex Athe-
naeo, Epit. et Euftathio. In METANIHTPON, fcribe
E Philetaeri, ἐνέσεισε μεστὴν ἴσον ἴσῳ μετανιπτρίδα
μεγάλην, ὑπειπὼν τῆς ὑγείας τοὔνομα. Sic concife lo-
quebantur, πίνειν Φιάλην vel κύλικα ἴσον ἴσῳ [upple
πεκραμένην pollrema verte, fzmul dicens, effe id pocu-
lum Hygieae facrum. Pollux libro Vl. μετανιπτρίδα ca-
licem eum folitum appellari quem fumebant poftquam
lavilfent: effeque habitam metaniptridem facram τῇ ὑγείᾳ.
ficnt erat cratera Jovis Servatoris facra. Philoxeni verba
ita [cribam, σὺ δὲ TXvds βάκχιον εὔδροσον πλήρη μετα-
γιπτρίδα ὁέξαι" ἐπάν To, Βρόμιος γάνος τόδε δοὺς ἐπὶ
τέρψε: πάντων ἔχει. nec multo aliter Dalecampius. δοὺς
ἔχει Atticum eft.
|
]
mem unum T RERO
L:is. XI. Car. XII. 49
CAPUT DUODECIMUM,
Μαστός. μαϑαλλίδες, Blacfus: ροδία. ἐπίχεε τὼ
γλυκυτώτω. μαΐνης. Pollucis locus. .Nefioreum
poculum. rs ἐμπαιστική. Opera ἔμπαιστα.
Cur in multis v:fis forma rotunda primis in-
ventoribus fit placita. σελῆναι!. καρπῶν συναΐί-
ρεσις. Poculum. etiam. ξηρᾶς τροφὴς δεκτικόν.
Κυκεῶν. Πελειώδες. Hefiodi ᾿Αστρονομίω et Τῆς
περίοδος. Ὃς pro ó- et contra. Criticorum ali
λυτικοὶ, alii ἐνστατικοί. Prov. οὐχ, ὑπ᾽ ἄλλων
ἀλλο τοῖς σαυτοῦ πτεροῖς ἀλίσκῃ. Locus Ga-
lenz et alter .4puleji emendatur.
ΔΊΑΣΤΟΣ Graecis appellatum eft poculi genus quod-
dam, ut praeter Athenaeum teftatur etiam Hefychius. |
ratio nominis obfcura non elít: atque ad alia multa fimilis
figurae, id eít, quae dimidiatum globum referant, id
nomen Graeci transferre folent. [In medicorum libris
obfervo ideam poculi quod proprie μαστὸν vocaveris.
Caelius Aurelianus libro tertio, capite decimo fexto de
hydrophobi curatione loquens, dandus, inquit, potus
in fictili vafculo, fubtilà caverna perforato, tanquam
Junt papillae uberum ] lllud obfcurum quod [tatim fe-
quitar, MAOGAAAIAAZ, vel ut fcribit Hefych. Max3a-
λίδας, povulorum aliquod genus fuiffe dictum. fed videntur
et nomen et res nomine [ignificata in Graeciam aliunde
invecta, ut alia infinita, Blaefus comicus qui folus ex
antiquis omnibus nifi fallor, ea voce ufus, in Sicilia aut
Magna Graecia vixit et fcripfit Dorice, quod pocula haec
ejus verba declarant, ἐπίχεε ἡμῖν τῷ γλυκυτάτω. ut &p-
ToU φαγεῖν, lic ἐπιχεῖν οἴνου. nam male τὸ ; fubfcriptum.
MANHZ quoque pro poculo ufurpatum eft: fed trans-
latione dura, et a paucis: nam longe aliud in inftru-
mento cottaborum id nomen fignificat, ut docet nos
Athenaeus, citatur Athenaeo N/usv Κα, ϑαρῳδῷ qui ufur-
parit pro poculo. Et Julius Pollux eodem auctore in
eandem rem utitur, libro fexto, capite decimo fexto, cujus
codices ex Áthenaicis emendabis. Rurfus ex Polluce fcribe
in Athen. λαβὲ, non εἶχα. cape, ait, hunc manem. pro-
Cafaub. Anim, in zdthen, T. III.
p.89
50 I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
/
bant ultima haec, Χωροῦντα ποτύλας πέντ᾽ ἴσως. ἐδεξάμην,
ita diftinguendum. qui mutant πέντε in δέκα, agant cum
Pollace, qui falli eos arguit. Antiphanis locus e 7'eneris
natalibus, habetur et libro 15. conferant ftudiofli utram-
que lectionem. Tertius verfus et hypermeter: ὑποκεί-
μενον ἄνω τὸ μιπρὸν τὸ πινακίσκιον λέγεις. conftabit ἢ
tollas aut ἄνω aut μικρόν. et fpeciem habet abfurditatis,
.dici aliquid ὑποκείμενον ἄνω. non aliter tamen lib. 15.
ac foriafle defunt verba plufcula. Etiam locus Hermippi
extat lib. 15. ibi aperimus ejus mentem. Scribo autem,
μάνης δὲ οὐδείς" λατάγων dà τὴν rxÀ. Deinceps explicatur
NEZTOPIZ Homerica (κύλιξ nempe) de cujus artificio
libros integros quidam veterum criticorum ediderant. |
Sunt hic nomulla quae manum f(culptoris defiderent,
potius 3e verba. Sed nos alio vocamur: cum erit
plus otii, et haec et fimilia his alia figuris illuftrabimus:
fi modo'vitae longioris ufuram largiatur nobis ὁ ὑπερ-
ἀἄῤῥητος Θεός. Proponuntur initio quaeftiones aliquot
fuper hoc poculo, vel potius Homericis verfibus in ejus
defcriptione. cujusmodi eft hoc de clavis aureis quibus
ait poeta fuiffe hoc poculum argenteum πεπαρμένον. quod
ita explicatur, οἱ μὲν οὖν λέγουσιν ἔξωϑεν δεῖν (ita fcribe)
ἐμπείρεσϑαι τοὺς χρυσοῦς ἥλους τῷ ἀργυρῷ ἐκπώματι κατὰ
τὴν ἐμπαιστικὴν τέχνην. fic legimus ex libris et Euftath,
quidam codd. κατα τρόπον τὸν τῆς ἐμπαιστιπῆς τέχνης.
Fabrilis artis verbum eft ἐμπαΐειν : quod fignificat clavis
bullisve adactis et infixis opus aliquod ornare. Opus ita
elaboratum, ἐμ “αἰστὸν vocabant: quae indebant ἐμπαίσο
ματα : artem ipfam ἐμπαιστικήν. Euftathius, ἄλεισον, οἱονεὶ
τὸ μὴ λεῖον, ἀλλὰ τραχὺ τοῖς ἐμπαίσμασι.. Idem alibi,
ἄλεισον, TO μὴ ὃν λεῖον, ἀλλὰ περιφερὲς ἢ ἐμπαιστόν.
Inde etiam νεἰξεβ auro fquallentes, et clavis aureis in-
ignes χρυσεμπαίστους appellarunt, translato verbo ab arte
fabrorum et caelatorum. Joan. Chryfoftomus homil. qnin-
quagefima in Matth. τὴ τὸ Ὄφελος εἶπέ μοι, τῶν λίϑων
τῶν τιμίων τούτων, καὶ τῶν χρυσεμπαίων᾽ ἱματίων: Lego,
χρυσεμπαίστων. De hujusmodi operibus quaedam ad li-
brum fecundum Suetonii notabamus. quibus poteft addi
locus Senecae epiftola quinta. Von A&abeamus argentum .
in quod folidi auri caelatura defcenderit. Adjicimus
et hoc exemplam non quidem admodum antiqui, fed '
magni tamen fcriptoris, Pauli Jovii: cujus funt verba e
libro vigefimo octavo: zbduxit Buda Solymannus, tria
invfitatae magnitudinis operofique artificii tormenta:
"m c
΄ 118. XI. Car. XII. 51
quum pa[fim ad. ornamentum infignia et Lterae, ar-
gento fculptoria arte aeri inclufo , effent admiranda,
Apellis tornatoris (utamur ea voce cum Firmico) de-
monfíiratio quomodo anías quatuor haberet Neftoris, in
Graeco textu fatis plana: fed non pauca obícurant in-
terpretes. Haec eft fumma. Poculi τὸ svpróv ornabant
prominentiae quaedam in longum productae, quas ob
limilitudinem virgas vocat. lae non [implices erant, fed
duplices. fimul enim currebant binae parallelae a fundo
ad labrum poculi. octo in univerfa fuperficie virgae erant,
fed quatuor folum paria. omnium idem initium, ab ea
nimirum parte, qua pes poculi centro illius committitur.
quatuor ifla paria aequalibus intervallis a fe difüta, in
quadrantes pares fuperficiem poculi dividebant. Porro
binae virgae quae unam συστοιχίαν faciebant, produce-
bantur aliquantum (puto duos transverfos digitos) fupra
labrum poculi: ibi committebantur earum extrema. [tap.813
fiebant anfae quatuor: five aures Neftoridis: quibus etiam
fulciebatur fi in menfam aliquis eam invertiffet. Ita ca-
pimus defcriptionem Aihenaei: non tamen negamus polle
quaedam paulo aliter accipi: maxime propter illa verba,
xo" ἑκάτερον οὖς. Sed, ut diximus, alias haec ut fpe-
ramus, examinabimus penficulatius. Saeculo Athenaei
cernebatur adhuc ea figura in quibusdam manus antiquae
poculis : μάλιστα δὲ, inquit, ἐπὶ τῶν λεγομένων σελευ-
κίδων. Epit. ἥκιστα δέ. fcribo, οὐχ, ἥκιστα δέ. Erunt qui
fafpecta mox habeant ifta, audis εἶναι παραωκπειμένως
ἔχοντα τὰ ὦτα non aliter tamen omnes libri et Enftath.
Subjicitur Afclepiadis Myrleani differtatio prolixa de Ne-
fioride. Primis illius verbis docemür, quid caulfae fit,
cur primi rerum inventores, figuram rotundam in ple-
risque vitae hujus inflrumentis ufurparint cauffam affert
hanc: quia auctores primi qui ab ἀστοὶ vita ad hanc
humaniorem nos traduxerunt, ER EAR figuram, et Solis
ac Lunae imitandam in iftis fibi propofuerunt. Haec pars
editur corrüptiffime ,' hoc modo: Οἱ παλαιοὶ xa) τοὶ περὶ
τὴν ἥμερον τροφὴν πρῶτοι διαταξα μενοι τοῖς αν ϑρώποιρ,
πειϑόμεγοι τὸν κύσμον εἶναι σφαιροειδῆ , λαμβάνοντες ἔκ
τε τοῦ ἡλίου καὶ τῆς δε λήνης σχήματος ἐναργεὶς παὶ τὰς
Φαντασίας, καὶ τοὺς περὶ τὴν. ἀΐδιον στροφὴν τῷ περιέ-
yov. xard τὴν ἰδέαν τοῦ σχήματος ἀφομοιοῦν εἶναι δί-
καίον ἐνόμιζον. nemo haec fatis intelligat ita fcripta:
omnes facillime intelligent, fi ita fcribamus οἱ παλ. elc.
λαμβάνοντες ἔπ τε τοῦ τοῦ ἡλίου καὶ τοῦ τῆς σελήνης
2
52 I CasavBoNI ANIMADV, IN ÁTHEN.
᾿σχήματος ἐναργεῖς τὰς Φαντασίας. καὶ τὰ περὶ τὴν ἀν-
ϑρώπινον (erat fcriptum ἄγινον, ut femper in MSS. hoc
imperitos fefellit) τροφὴν τῷ . et reliqua. deinde adji-
ciuntur exempla rerum diverfarum in quibus amor appa-
ret rotundae figurae, et imitatio fummi artificis, Scribe,
xai τοὺς Φϑόεις κυκλοτερεῖς, et fortalTe, καὶ ἃς καλοῦσε
σελήνας. Graeci enim σελήνας appellar at non illas ftel-
lulas, quibus ' ornabant rovc φϑόεις, fed liborum peculiare
aliud genus. "Agrcev etymum vulgo explicant grammatici,
fed aliter quam hic Áfclepiades. In Arati verfu fcribe,
οὐρανῷ εὖ ἐνάρηρεν. Paulo poft καρπῶν συναίρεσις Myr-
leano dicitur, quae vulgo aliis συγκομιδή. Deinde poftquam -
docuit Homerum poculo Neftoris Pleiadas infculpfiffe,
quia [int et generationis et maturitatis fructuum 1dices,
addit, καὶ γὰρ τοῦτο τῆς ἑτέρας τροφῆς δεκτικὸν ἀγγεῖον.
Legebam, καὶ γὰρ τοῦτο καὶ τῆς ἑτέρ. nam et hoc vas
eiiam alterius generis alimentorum (intelligit τὴν £p
pxv τροφὴν) capax eft. vel xxi yxp τοῦτο ἑκατέρας TQ.
Probatur infra τὸ δέπας αἰ μφοτέρων τῶν τροφῶν εἶναι
δεκτικὸν. quia in poculo τὸν κυκεῶνα exhibebant. Erat
autem cocetum, medium aliquid inter efculenta et potu-
lenta. Malta de eo Galenus et alii interpretes Hippocratis:
qui non femel κυκεῶνος meminit, vide infra ubi de pen-
taploo agitur. Haec cum fcripliffemus, in Euftathii locum
incidimus, qui vulgatam lectionem fequitur atque explicat.
Eum lector vide: atque ipfe judex efto. Simonidis locus, :
p.815. ubi Peliadas appellavit, quas alii Pliadas, propter Dori- -
cae dialecti ufurpationem prave [criptus elt. Lego δίδωτι 1
δ᾽ αὐτὸς Ἑρμᾶς, ἐναγώνιος Ν] αἴας εὐπλοκάμου παῖς. ἔτικτε
δ᾽ [Ἄτλας ἑπτὰ ἰοπλόκαμως ϑυγατέρας, τᾶν ἔξοχον εἶδος,
αἵ καλέονται πελειαδες οὐράνιαι. In quinto poetriae Moerus
verfu fcribe cum Camerario, IxuQzAig Φορέεσκε ποτὸν
Διὶ μητιόεντι. Giteumlerchatur olim fub Hefiodi nomine
altronomicum quoddam poema: de quo Athenaeus, xa]
6 τὴν εἰς “Ησίοδον δὲ ἀναΦερομένην ποιήσας ἀστρονομίαν.
etiam Theon Commentariis ἐπ Aratum laudat Hefiodi
ἀστρικὴν βίβλον. Strabo libro feptimo citat ejusdem Γῆς
περίοδον: ut videatur cafcus ille vates coeli et terrae
defcriptionem aggrelTus: de quo vel cogita[Te ilis tem-
poribus, fatis luculentam magni ingenii teftimonium. Ait
dipnofophifla, τὸ ὃς ἀντὶ προτακτικοῦ τοῦ 0 Ὅμηρος οὐδέ-
ποτε τίϑησι. non dicit ὃς pro ὁ nunquam ufurpari: fed
Homerum ita nunquam ufurpaífe, qui eft norma Helle-
nismi: at hoc poetae alii fibi licere voluerunt, Nicander
Lis. XI. Car. XII. 53
initio Alexiphar. τέων ἀναδέγμεϑα βλάστας. τέων elt τῶν.
illud pofitum pro ὧν. quod reprehendit fcholiaftes; quem
iterum vide fub finem ad ifla, τέης ἐχϑήρατο κλῶνας.
Contra Homerus: ut hic obfervatur ἀντὶ ToU ὃς ὑποτακ-
τιποῦ παραλαιβάνει τὸ προτακτικὸν δι ut Odyff. ῥαψ. β.
K2A23/ μου ὃ χϑιφὸς 9 εὸς ἤλυϑες. Sequitur poftea, Xow-
σίβιος δ᾽ ὁ λυτικὸς προϑ εἰς τοὶ ἔπη ἼΑλλος μὲν μογ. etc.
γράφει κατὰ λέξιν οὕτω. Veterum grammaticorum alii
appellati funt éverarixo?, alii λυτικοί: illi quod pro-
politis quaeltionibus fui ordinis homines faepe vexarint:
hi quod [olverint. Euftathius ad lliad. c. ἐκ δὴ τούτων
ὄῆλον, εἷς οὐχ, ὥρισται Ó χιτῶν κατὰ τοὺς ἐνστατικοὺς
ἐπὶ μόνου τοῦ προσεχῶς ἐπιπεχυμένου T7 σαρκί. Idem ad
liiad. x. οὗ δὲ παλαιοὶ λυτικποὶ λέγουσι πολλὰ καὶ ἀλλα
εἰς λύσιν τῆς ῥηϑείσης ἀπορίας. et ita multis locis. Sed
hujus tanti dubiorum folutoris frigidiufcula faepe viden-
tur fuiffe commenta et violenta. ltaque rex pereruditus
et urbanus Ptolemaeus Philadelphus cum imitatus parum
probabiles ejus inventiunculas hominem illufillet, zeners,
inquit, non alienis fed fuis ipfius technis , hoc ita
Graece καὶ ταῦτα, οὐχ, ὑπ᾿ ἄλλων, ἀλλὰ Tol; σαυτοῦ
πτεροῖς, κατὰ τὸν ϑαυμάσιον Αἰσχύλον, αλίσκῃ. Prover-
bium efi Graecorum, quo videtur primus omnium fcrip-
torum ufus Aefchylus in Myrmidonibus: vt obfervat
comici enarrator ad Aves. Galenus libro quarto de Hip-
pocratis et Platonis fcitis, disputans adverfus Chryfippum
fibi paffim contradicentem in fuis [criptis, καὶ τάχ᾽ οὐχ'
ὑπ᾿ ἄλλων ἀλλὰ τοῖς αὑτῶν πικροῖς ἀλισκόμεϑα. Lege,
καὶ ταῦτα, et πτεροῖς xÀ. Apulejus in Apologiae epilogo:
imo contra ubique, fi cum feptem pennis eum tenui.
olim quefli fumus de menda hujus loci. Sed videtur
idem plane dicere voluiffe cum Galeno. Itaque legimus,
imo contra ubique, fi fuis captum pennis eum tenut.
aut, /7 captum Juismet pennis eum ten. [b. Chr yfofto-
mus homilia 38. in priorem ad Corinthios. εἶδες πὼς
οὐδὲν πλάνης ἐσϑενέστερον ; καὶ πὼς τοῖς οἰκείοις ἀλίσκδ-
ται πτεροῖς.]
CAPUT TERTIUMDECIMU M, p. 814.
Ὅλμος. Cratini Pytina. σποδεῖν. Cratini "Thrattae.
πελίκα. Clearchus. glo[fographus. τάργανον vi-
num; five lora. πέτωκνον. pocula. πεταχινον et
54 I. CASAUBONI ÁNIMADV. iN ATHEN,
grido yoy.. Critias tyrannus. δέοντο. Cratini Le-
ges. Diphili fabula Αἱρησιτειχεύς, et Στρατιώτης.
Ἡεαγὶξ obfcurum epigramma wlufiratur. Βήσω.
OAuOx. ποτήριον κερατίου τρόπον εἰργασμένον. Νίενε-
σϑένης ἐν τετάρτῳ 11ολ. Et poculi cavum, et pila in
qua pinfitur, globi dimidiati figuram habent. Inde illa
nominum catachreíis: cujus teftis etiam Hefych. Pro Ma-
νεσϑένης docti ex conjectura Νεγαςσϑένης: cui parce in
talibus fidendum. non meminimus fane legere hoc nomen,
at JMene/zheus, probum elt et Graecis ufitatum nomen.
Pro: &ABaravgc, MSS. αἰϑατάνης. nihil video: mifi fit
nomen foeminae. Primus verfus et Cratini Py£ina in
OXYBAPHO allatus legitimam fuperat menfuram , nifi
tollas vocem λίαν: aut initio illa τὶς X». πότου autem
fcribe non ποτοῦ. Caeterum fabulae hujus argumentum
habes fufe expolitum apud Ariftophanis interpretem ad.
haec verba ex Equitibus, γενοίμην ὃν Κρατίνου κώδιον. ὦ
Tertio verfu, Καὶ τοὺς καδίσκους συγκεραυνώσω σποδῶν:
non dullitabis fcribendum συγκεραυνώσω σποῦδ. cadifcos
fimul omnes conteram tundendo. σποδεῖν etiam παίειν
fignificat, et quoquomodo perdere aliquid. De Antiphanis
loco e Jy/tide vide libro fuperiore. OINIZTPIA.
οἱ μέλλοντες ἀποκείρειν τὸν σκόλλυν φησιν Π. De hoc
more dicebamus ad Characteres Theophrafti, Servabatur
non Athenis folum: fed et alibi Graeciae. Varro iu Lo-
giflorico. Zíaque .4mbraciae primum capillum puerilem
demptum , item cirros ad "Apollinem ponere folent.
ΠΕΔΙΚΑΙ. Καλλίστρατος ἐν ὑπομνήμασι Θραττῶν Κρα-
τίνου ἀποδίδωσι κύλικα, id eft, Call. in commentariis ad
Cratini fabulam Thrattas interpretatur calycem. Cratini
Thrattas, live Threzcias, laudant paffim multi veterum.
Pollux vero hunc ipfum locum affert lib. 10. cap. 19.
προσϑετέον δὲ τὰς ἐν Θράτταις Κρατίνοῦυ πελίχας, 7 κύ.
λικας ἢ προχόους εἶναι δοκούσας. Hefych. πελικον, εἶδος
ποτηρίου ξυλίνου, διὰ τὸ πεπελεχίσϑαι. fcribendum πε-
λίκα. vel in quarto cafu msA/zxv. Callifirati interpreta-
tioni vocis vsÀ/xx:, [ubjicitur expofitio Cratetis. alius
critici qui lonis Chii locum citat in haec verba, ἐκ dx.
ϑέων πιϑαπνῶν αἀφύσσοντες ὕλπαις οἶνον ὑπερφίαλον κε-
λαρύζςετε. ubi vocem ὄλπαις varie acceperunt, Ergo de
ea quoque bic , Athenaeus, eifi non fuo loco τὴν δὲ vA-
πῆν, ait, παὶ τάριχος Κορινϑίους μὲν Φησὶ καὶ Βυζαντίους
καὶ Ἰζυπρίους τὴν λήκυϑον ἀποδιδόναι, Θεσσαλοὺς dà τὴν
Lis, ΧΙ, Car. XIII. 55
πρόχοον. quod nondum, credo, quisquam animadvertit,
foede inquinatus efl hic locus, quorfum enim per omnes
Mufas, pertinet vox τάριχος ἢ nam qui exiflimarunt 0A-
7» aliquando /a/famentum, fignificare, plus quam toto
coelo errarunt, Enim vero faventibus Mufis veram lec-
tionem odorati fumus. Nam legendum, τὴν δ᾽ ὄλπην
Κλείταρχος K. id eft, Cütarchus fcribit vocem ὄλπηνΡ. 915.
Corinthiis quidem et JByzantüs ac Cypriis ampullam
Jügnificare: at The[falis guttum. Clitarchus , cujus hic
diffimulatum fuerat nomen, Glolfarum auctor fuit: quas
paífim Athenaeus laudat, vel vide ftatim fequentem ex
iisdem locum, In IIEAAA debuerant Hipponactis fca-
zontes vere Hipponactei ita diftingui,
Ἔκ πελλίδος πίνοντες. oU γὰρ ἦν αὐτοῖς
πυλιξ, ὁ παῖς γὰρ ἐμπεσὼν κατήραξβε.
et poftea, ἐκ δὲ τὴς πέλλης
ἔπινον ἀλλοτ᾽, αὐτὸς ἀλλοτ᾽ ἀρύτῃ προὔπινεν.
ubi malim, αὐτοὸρ ἀλλοτ᾽ ἀρυταίνη προὔπινεν. Phiala de
qua recitantur Phoenicis verfus, illa eft de qua tam multa
Laértius in Thalete. Deícribitur et alter locus ejusdem
poetae: quem depravatum omnes codices nobis exhibent.
Ἔκ πελλίδος τἄργανον, καὶ τῇ γαίῃ
κωλοῖσι δακτύλοισί ϑ᾽ ἡτέρῃ σπένδει
τρέμων οἷόν περ ἐν Φορηΐῳ νωδός.
eruditus interpres cenfuit emendandum τῷ τ᾽ Οὐρανῷ
καὶ τὴ lag. et verfu fequente, KoAoBois, ὁχπτύλοισι
τῇ 9. Ἥρῃ cm. non abfurde ille quidem: fed longius ta-
men recedens ab editae lectionis veftigiis: quee nos magis
premimus, et fcribimus, "Ex πδλλίδος τάργανον, καίτοι
quíoig χωλοῖσι, δακτύλοις τε, ϑητέρῃ σπένδει. vel τῇ 257.
hoc eft, z//e quamvis debilis arius et digitos, altera
manu (vel, aiteri deae) targanum libat. Loquitur de
fene paupere et vieto: quem ait libaffe non vinum qui-
dem, fed quod ad donum aderat. τάργανον Hefych. in-
terpretatur πόμα ἐκ στεμφύλων, loram. οἶνον στεμφυλίτην
alii vocant. comicus Plato e/vov τεταργανο μένον dixit iis
verfibus qui recitati funt in ἀμυστις. IIEAAHTHP agno-
fcit etiam Hefych. fed et πελλὴρ pro eodem, Seribe in
IIENTAIIAOA ἀγῶνα ἐπιτελεῖσθαι τῶν ἐφήβων δρόμου.
quod nuper editum eft, habent antiquilf. libb. fed malo
lectionem priorem quae et in Excerptis. De ofchophoriis
Athenienfium, paffim grammatici, et Photius aliique.
HETAXNON, ποτήριον duriralos οὗ μνημονεύει " AAe£uc
ἐν Δρωπίδι. πρόκειται dà TO μαρτύριον αὐτοῦ. Poculum
56 I. CASsAUBONI ÁNIMADV. IN. ATHEN.
iltud et petacnum et petachnum, per x aut *y fcribi
auctor eft Hefychius. fed ecce aliam γραφὴν ex ejusdem
libris, m&Óxvuvx, ait, τὰ éxmérxÀx καὶ Φιαλοειδῆ ποτήρια.
Lego, PHA nam et verbum agnofcit idem. πεδαχ-
yoUcJxi, quod exponit, ἐξυπτιοῦσϑαι καὶ τρυφᾷν. Quod
ait, jam ante recitatum εἰ Alexidis teftimonium ubi
petachni fecit mentionem, per emendationem nollram
verum eít hodie. vide libro tertio, capite ultimo. In Ex-
cerptis conftanter πενυτάχνον. mendofe. Addit Athenaeus;
xx) ᾿Αριστοφαάνης ἐν Δράμασι λέγων, πάντες δ᾽ ἔνδον
πεταχνεῦται. De iis fabulis Ariftophanis quae Dramata
vocatae funt disputatum fatis libro feptimo, cap. deci-
moquarto , quae hic citantur ex illis mendofa habeo.
quid enim fignificat vocabulum πεταχνεῦται Ego vero
cenfeo legendum, πάντες δ᾽ ἔνδον πεταχνοῦνται. aut fic
polius, πᾶς ric δ᾽ ἔνδον πεταχνοῦται. non dubitabunt
p.816.periti harum literarum hoc pofterius elfe veriffimum:
neque alio Hefychium refpexiffe, cum fcriberet, mera χα
yoUrxi, ἐξυπτίωται, τρυφᾷ. Critias ille qui in IIAHMO-
XOH appellatur tyrannus, uoaus erat e triginta tyrannis
quos Lyfander Athenienlibus impofuit: fed omnium fere
immanilfimus et fceleftif(imus: ut non injuria ἁπλὼς
tyrannus nominetur. Verba illius haec, ἵνα πλημοχόας
τάσδ᾽ εἰς χϑόνιον χάσμ᾽ εὐφήμως προχέωμεν. non προσχ.
loquebatur de inferiis quae mortuo fiebant, effufa in fo-
veam libatione, vide extremo libro nono locum ex Cli-
demi Exegetico. IIPIZTIZ. ὅτι ποτηρίου εἶδος προεί-᾿
ρῆται ἐν τῷ περὶ τοῦ βατιακίου λόγῳ. Adi fragmentum
quod capite quarto defcripfimus. vide etiam in λα βρώνια.,
in fermone de PROCHUTA nefcio quid fit, μνημονεύει
αὐτοῦ καὶ ᾿Αλέξανδρος ἐν Τιγόνι. Vereor ne plus aequo
velim mihi concedi, fi poftulem refcribi auctore me, ᾿Αλ.
ἐν ᾿Αλιεῖ. ita tamen Athenaeus alibi. IIPOTZIAX.
ὅτι τὸ ποτηριοντοῦτο ἔξορϑόν ἐστι προείρηται. Obiter hoc
dictum fupra, ubi actum de ce/eba. Pocula autem PE-
ONTA videntur quibusdam appellata quae aliis ur,
fola nominis formatione inter fe differentia, Poflteriores
verfus Altydamantis fic [cribendi,
Ῥέοντα δωδεχ,. ὧν TX μὲν δέκ᾽ ἀργυρᾶ
ἣν, dvo δὲ χρυσᾶ. γρὺψ ἕν, ἕτερον πήγασος.
ΡΥΣΙΣ. Φιαλη χρυσῇ Θεόδωρος. Koxrivog ἐν ἸΝόμοις, ῥυ-
σίδι σπένδων. De rhyfide eadem Hefychius. Legum Cratini
fabulae meminit Pollux libro fexto, capite decimo, et
libro feptimo, capite vigefimo fecundo, item Ariftophanis
Lm. XI. Car. XIII. Wu.
interpres ad Equites. POAIAZ. Δίφιλος Αἱρησιτει-
χεῖ. τὸ δὲ δρᾶμα τοῦτο Καλλίμαχος ἐπιγραφει Εὐνοῦχον.
auctore Hefychio, ῥοδιακὸν et ῥοδιὰς fpecies funt ποτηρίου
καὶ ἐκπώματος: lic enim loquitur. Diphili fabula cum
primum: in fcenam prodiit, Αἡρησιτειχεὺς nomen habuit:
uL li dicas PyrgopoéLnices aut Po4orcetes. deinde a
poeta. emendata, et denuo edita eft, novo titulo Evvo2-
xoc ἢ Στρατιώτης, ut Plauti Miles gloriofus. Auctor
Athenaeus paulo poft, fic enim τὸ διασκευὴ exponimus
libro tertio. Epinici locus ex 7Zypobalfomenis defcriptus
in PTTA, ante fuerat promilTus in defcriptione elephantis
poculi; quem locum vide. lbi fiebat mentio elephanti,
qui capiebat tres congios: is de quo hic Epinicus, duos
folum. lllius verba perturbata vulgo, ita concinnabis.
Ἔστι δ᾽ ἐλέφας. ἐλέφαντας περιάγει: ῥυτὸν
χωροῦντα δύο χόας, ὃν οὐδ᾽ ἂν ἐκπίοι
ἐλέφας. ἐγὼ δὲ τοῦτο πέπωκα πολλάκις.
οὐδὲν ἐλέφαντος γὰρ διαφέρεις σύγε.
In τοῦτο εἴ figura πρὸς τὸ σημαινόμενον: non enim con-
gruit cum ἐλέφας: fed cum ποτήριον. De fequentibus
'Theoclis [thyphallicis verfibus dictum eft libro fexto,
capite decimoquinto. Dionylii Sinopeníis locum quo nos
fiatim rejicit in fuperioribus, opinor, non invenias. Sub-
jicitur Hedyli epigramma de rhyto quodam machinofo,
quod Cielibius mechanicus confecerat, et Veneri Zephy- p. 817.
ritidi, live Arfinoae confecraverat. Videtur Hedylus epi-
dia mimátis fuis defcripfiffe donaria quae in Arfinoae templo
ejus aetate vifebantur. nam hoc nifi fallor, indicat, cum
ait Καὶ τοῦτο. in primo verfu. Sane pleraque Hedyli
quae extant hodie epigrammata, donariorum funt e;-
γραφαί. De Arfinoae cultu et variis nominibus dictum
libro feptimo cap. 19. Cum autem et mutilum et multis
modis depravatum iftud Hedyli epigramma hactenus fit
editum: quae defunt quidem, ea nos ex fide membra-
narum fupplebimns: fed corrupta emendare non polfa-
mus. Sic igitur libri chirographi,
Ζωροπόται καὶ τοῦτο Φιλοζεφύρου κατὰ νηὸν
il co ῥυτόν" εἰδείης δ᾽ εὖ τὶ δέ T ᾿Αρσινόης
ὀρχηστὴν Βήσαν Αἰγύπτιον» ὃς λιγὸν ἤχὸν
σαλπίζει Ἀρουνοῦ πρὸς ῥύσιν ἡττωμένου Y
καὶ πολέμου σύνϑημα. διο χρυσέου δὲ γέγωνεν
κώϑωνος κώμου σύνϑεμα καὶ ϑαλίῃς"
Νεῖλος ὁκοῖος ἀναξ μύσταις Φίλον ἱεραγωγοῖς
Ups μέλος ϑείων πάτριον ἐξ ὑδάτων.
p. 818.
58 I. CASsAUBONI ANIMADV. IN ÁTHEN.
ἀλλὰ Κτησιβίου σοφὸν εὕρεμα τίετε τοῦτο:
δεῦτε νέοι νηῷ τῷδε παρ᾽ ᾿Αρσινόης.
Compotores fuos affatur poeta, et ad rhyti contempla-
tionem vocat, quod arte fubtili elaboratum a Cteüibio hy-
droaulicorum inventore, (ut libro quarto cap. 53. dictum)
Arlinoae Veneri fuerat confecratum. [In fecundo verfu
fcribebat à μακαρίτης Scaliger εἰδυίης δεῦτ᾽ ἴδετ᾽ "Apri.
fic in ultimo verfu δεῦτε véo;] Tertio verfu lego βήσαν
minore litera initiante. Ait poculum hoc quod Graeci
alii ῥυτὸν appellant, Aegyptium effe befam. ita vocabatur
Alexandriae genus potorii vafis: quod in fragmento, ca-
pitis quarti ita defcribitur, Βῆσσα (forte βήσας) ποτήριον
παρὰ ᾿Αλεξανδρεῦσι, πλατύτερον ἐκ τῶν κατῷ μερῶν,
ἐστενωμένον ἄνωϑεν. haec figura convenientiffima elt po-
culo ifii, quod ad inftar hydrauleos fecerat Ctefibius.
cur ὀρχηστὴν appellet nefcio, et fortafle locus eft cor-
ruplus. Quarto verfu lego, πρὸς ῥύσιν ἱεμένου, [vel cum
Scaligero ἀττομένου ait, eflluente liquore edi aliquando
acutum. fonum et qal auániodó bellicum. ideo comparat
tubae clafficum canenti, aliquando vero mollem edi fo-
num, et conviyiis atque commel[fationibus convenientem,
Quarto difticho comparat fiftro dulcifonum hoc poculum.
et eft locus infignis de inventione fiftri, imitatione fu-
furri quem Nilus edit per confragofa quaedam fluens. fi
quis malit ad hydraulica refpici, per. me licet. Siftrum
tamen Aegyptiorum facrorum mylftis familiare fuiffe omnes
mihi concedent. [Pro e£ ὑδάτων Scaliger emendabat, ἐξ
ἀδύτων. de quo judicet lector.]
CAPUT QUARTUMDECIMU M.
Σχάλλιον, et σκωφή. Euripidis Euryfiheus. Polluczs
locus correctus. Dercyllidas dictus Scythus e£
Sifyphus. tabaetas. aeromeli five δροσόμελι. fa-
bula Κονιάτης Llexidis aut Amphidis, Vvxeti-
Acro. "Theopompi Altae. Telefies comicus. Quae-
dam ex libris antiquis nunc. primum edita.
*KAAAION. Et σκαλλίον et σκαλλὸν poculorum elfe
nomina etiam Hefychius obfervat. Ratio autem appella-
tionis haec. ὥϑκάλλειν Graecis idem [iguificat ac σκάπτειν
fodere, cavare, Quemadmodum igitur a ex«zrw deductis
dis
Lis, XI. Car. XIV. 59
nominibus σκάφην, σκαφὶς, σκαφίον, et σκύφος, varia
inflramenta nominarunt, quae cavando fieri videbant, fic
a σκάλλω cavatum lignum in ufum poculi appellarunt
σκαλλόν. ln ultimo verfuum allatorum e Melampodia
Hefiodi, in XKY$OX Ícribendum eft, "Ecsrs;Asv Φύλακος
niajufcula litera initiante. PAy/acus enim regis nomen
eli, ut ex praecedente verfu apparet, et Bibliotheca
A pollodori aliisque. pro ἔστειλε MSS. ἔστειχε: quod
minus placet. Scribendum Εὐριπίδης ἐν Ἐύρυσϑεῖ, non
EvpucJsía. nam τὸ α male adhaefit fini hujus dictionis
ex fequentis initio. Fabulae argumentum ex ipfo nomine
fatis notum. Nam Herculem novit &emo quin Euryflheum
norit. de Euryíihea muliere, nugae. Praeterea Euripidis
Eury/theum non femel apud Silos invenies laudatum,
Pollux libro 10. cap. 24. tragicum hunc laudat, 2v Ev-
ρισϑένε,; σατυριπκῷ. an pro EvgucOs?? potefl dubitari.
Locus ex Omphaia Achaei pluribus defcriplus eft in
fermone de literato poculo. πολύφωνος éoprx [cribam
potius in Alemanis ioco, et initio verfus Stefichori,
Σκύπφειον δὲ λαβὼν δέπας. ΛΑΓΥΝΟΝ. καὶ ἐν
Πάτραις δέ Quo: τοῦτ᾽ εἶναι τὸ “μέτρον τὴν λάψανον. quis
Φησί: verius eft φασί et τὴν λάγυνον Epit. non λάγανον.
Verte, τῶν κατεσταμνισμένων ἡμῖν. λαγύνων. Lagenar um
quas diffudimus. Pollux libr, 7. Malim, καὶ δυσχερὴς
λάγυνος οὗτος πλήρης ὧν ὄξους: quam πλησίον ὄξους et
ἐδίδουν δ᾽ ἑκάστῳ λαγ. Locus Diphili ex Adelphis comi-
cum aliquod figmentum continel, imperfecta fentenbia.
Pollux lib. 10. cap. 20. honc ipfum Diphili locum intel-
ligebat, cum fcripfit τὸ δὲ λαγύνιον εἴρηκε Δίφιλος ἐν
Δελφοῖς. corrige igitur ἐν 'AdsAQoic. Inquinatiffima quae
fequuntur. τὸ δ᾽ dy Γηρυονίδη. λαγύνοις Στησιχόρου £uus-
τρον ὡς τριαλάγυνον τὴν τῶν τριῶν γενῶν ἀμφιβολίαν
ἔχει. nullum dubium refpici verfum Stefichori qui prae-
cedit non longe, Xxv-siov δὲ λαβὼν ϑέπας ἔμμετρον
ὡς τριλάγυνον. Ergo ita emendandum, τὸ δ᾽ ἐν Γηρυο-
γίδῃ Στησιχόρου, λαβὼν dem. elc. pertinet autem obfer-
vatiuncula haec ad genus vocis AÀxyvyo;, de quo hic
agitur. interpretes plane hic hallucinantur. Dercyllidam
Spartanum appellatum fuiffe SScyzZum ex Epboro narra-
tur aliquanto poft: et cau[fae dicitur fuiffe, quoniam inerat
moribus illius πολὺ τὸ πανοῦργον xxi ϑηριῶδες. iales
erant et habebantur vulgo Scythae. inde homines trucu-
lentos et immanes dixerunt Graeci σκυϑρούς. inde etiam
peculiare iftud Dercyllidae cognomen. At Xenophon, non
6o I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN,
Scythum, fed Srfyphum prodit effe hunc appellatum. an
quia utrumque vulgo datum Dercyllidae cognomen? illud
p.919. propter feritatem, hoc propter vafritiem. nam utrumque
fuit Spartanus hic, et πανοῦργος et ϑηριώδης. de Sifyphi
illus antiqui dolis nemo jam monendus ell. an locus
Xenophontis ex ifto Ephori emendandus nobis hodie?
TABAITAX. Subjectus locus Amyntae ex Afiae
itinerario non Graecum [fed Darbarum hoc vocabulum
efle nos docet. arculam proprie fignificatam puto illa
dictione ab Hebraica non obícure deflexa. ἀερόμελι ho-
die in officinis mannam vocant. Galenus δροσόμελι et
ἀερόμελι. [aérium mel leges apud fummum vatem. Pro-
tinus aérii mellis coeleftia dona Exequar. fed diverfo
fenfu.] TPATEAAQOZ. "Als£ic ἐν ,“Κονιάτγ. Julius:
Pollux libro 7. cap. 27. καὶ πονιάματα εὖ ἂν εἴποις. καὶ
τὸ ῥῆμα κονιᾷν. καὶ τὸν τοῦτο δρῶντα κονιάτην. ᾿Αμφιδος
δὲ καὶ δρᾶμα Κονιάτης. in dubio mihi eft animus, Athe-
naeumne ex Polluce cenfeam emendandum, an ex Athe-
naeo Pollucem. YETIAKON, ποτήριον ποιόν. In
Excerpt. Ὑαστικόν. perperam. Notanda Hefychii verba.
ὑστιαπκος. ποτήριον ποιὸν ᾿Ιταλιῶται. QIAAH. "Ous-
poc μὲν ὅταν λέγῃ xa QI3erov Φιάλην ἀπύρωτον LLLA
de hoc verfu aliquid fupra in δακτυλωτόν. Vocis ἀπύρω-
τος duplex fequitur interpretatio: ἢ Ψυχρήλατος, ἢ ἐπὶ
πῦρ οὐκ ἐπιτιϑεμένη. Vocant autem ψυχρήλατα Graeci,
non frigidis malleis ducta: id enim δὲ ineptum. fed
τὰ μετὰ TO ἐλαϑῆναι ψυχρῷ βαφέντα: quae poftquam
funt malleo ducta, in frigidam fuere merfía. Scribe,
TOV μὲν ἐμπυριβήτην, τὸν δ᾽ ἀπύρωτον. et mox, Κρατίνου
δ᾽ εἰπόντος ἐν Δραπέτισι, δέχεσϑε Φιάλας τάσδε βαλ. ut
ftatim. Scribe etiam, "Ir', ἐκφορεῖτε. Sufpectus fabulae
titulus, cum laudatur Theopompus ἐν ΓΑλϑαις. Hefych,
ἄλϑαν interpretatur ϑερμασίαν 7 ϑεραπείαν, calefactio-
nem aut curationem. luxum balneorum, de quibus hic
loquitur Athenaeus, fortaffe ea fabula traduxerat poeta.
nifi eft verius, fcribendum ἐν ᾿Αλφαΐᾳ. Pollux libro de-
cimo, cap. 46. “Θεόπομπος ἐν ᾿Αλφαίᾳ,
Τὴν οἰκίαν γὰρ εὗρον εἰσελϑὼν ὅλην.
κίστην γεγονυῖαν Φαρμακοπώλου Μεγαρικοῦ.
Μοχ lege , Τελέστης δ᾽ ἄκρατον ὠνόμαζεν. ὡς τοῦ Τελέ-
στου ἄκρατον τὴν φιάλην εἰρηκέτος. Prima verba funt
'Timarchi : fequentia Athenaei, ea velut explicantis. Te-
lefles comici nomen, ut fcimus ex Athenaeo et Suida.
quam abfíurde ifla docti acceperint, piget dicere. In Cra-
Lis. XI. Car. XIV. 61
tini verfu. Χρυσίδι σπένδων γέγραφε τοῖς ὄφεσι πιεῖν di-
δούς. malim, τοῖς σοφοῖς π. ὃ. Poft Hermippi verfum,
allatum in fermone de CAryfide, iterum lacuna fuit no-
tanda: etfi vulnus acceptum diífimulant antiquae mem-
branae. In Excerptis tam Levinianis, quam Hoefchelianis
legebantnr iflo loco quae hic defcripfimus ᾿Εκαλεῖτο δέ
τις καὶ ΒΑΛΑΝΩΤΗ͂ Φιάλη, ἧς τῷ πυϑμένι χρυσοῖ ὑπέ-
x&iyro ἀστράγαλοι. Σῆμος δὲ ἐν Δήλῳ αἀνακεῖσϑαί Φησι
χαλκοῦν Φοίνικα, Ναξίων ἀναϑηιια, καὶ καρυωτὰς Φιάλας
χρυσᾶς. ᾿Αναξαν δρίδης δὲ Φιάλας᾽ “Ἄρεως καλεῖ τὸ ποτήρια
ταῦτα. Αἰολεῖς δὲ τὴν Φιάλην xpauiv καλοῦσιν. ΦΘΟΙ͂Σ.
πλατεῖχε φιάλαι ὀμφαλωτοί. Επολις. σὺν Φϑοῖσι προσ-
πεπτωκώς. [FortalT? melius προπεπωκως.) ἔδε, δὲ ὀξύνε-Ῥ. 820,
σϑαι dc Καρσὶ παισὶ Q3 eipat. ΦΙΛΟΤΗΣΙΑ. κύλιξ τὶς
ἣν κατὰ Φιλίαν προὔπινον, ὥς Φησι Πάαφ, λος. Δημο-
σϑένης δέ φησι, καὶ Φιλοτησίαν προὔπινεν. "Als£ic, Φι-
λοτησίαν coi τήνδ᾽ ἐγω ἰδίᾳ τε καὶ κοινῇ τὴν κύλικα
προπίνομεν. 'ExaAs?ro δὲ καὶ τὸ ἑταιρικὸν συνευωχιούμενον
Φιλοτήσιον. ᾿Αριστοφάνης, ἑπτάπους γοῦν ὴ σκιοὶ ᾽στὶν ἡ
"ri τὸ δεῖπνον, ὡς ἤδη καλεῖ μ᾽ ὁ χορὸς (vel χρόνος nam
in utroque eft : χρόος.) 9 Φιλοτήσιος. διὰ δὲ τὴν τοιαύτην
πρόποσιν ἐκαλεῖτο καὶ κύλιξ Φιλοτησία. wc ἐν Λυσιστράτῃ.
Δέσποινα Πειϑοῖ, καὶ κύλιξ Φιλοτησία. XONNOI. παροὶ
Τορτυνίοις ποτηρίου εἶδος, ὅμοιον Θηρικλείῳ, χάλκεον, δ
ὁίδοσϑαι τῷ οἱρπασϑέντι o ὑπὸ τοῦ ἐραστοῦ φησὶν Ἑρμώναξ.
XAAKIAIKA. ποτήρια, ἴσως ἀπὸ τῆς Χαλκίδος τῆς Opa-
κικῆς εὐδοκιμοῦντα. XY TPIAEX. "Αλεξις, ᾿Ε γω Πτολεμ.
eic. praetermifit fabulae nomen: quod corruptum extat
in vulgatis libris: ubi hodie poetae nomen defideratur.
Scribe, "AAs£i; δ᾽ ἐν Ὑποβολιμαίῳ. ᾿Εγω Ilr. Scribe,
χυτρίδια βαϑέα δώδεκα.
CAPUT QUINTUMDECIMU M,
Ὁ ψυχτήο ας. φωνῆς καταλλαγὴ et φωνῆς ὠποτι-
σις. Aegimius veteris poématis nomen. /Aegimius
vetus fcriptor Περὶ παλμών. Περαίνειν “Δομόδιον.
Platonis quaedam χρονικοὺ ἑμαρτήματα. γον.
δρῶν ταῦτα τοῖς εὐχομένοις. Platonis dictum de
ambitione. ρἠξρρὲ locus elegans explicatur.
ϑρασυμωχειοληψίκερμάτων. ἀνώγκη ληψίμισϑος.
62 I CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
calcei elegantiorum. ἑλίγμωτα, fafciae tibiales.
Baculus in manu ex .4itico more.
ΨΎΓΕΥΣ ἢ VYKTHP. Πλάτων Συμποσίῳ. Platonis lo-
cus e convivio definit in verbo £yxs/v, fequentia male
cum praecedentibus continuarunt. quae quidem unde fint
defcripta non indicatur in noftris libris, deficientibus
etiam hic vocibus aliquot. Sequitur Διώξιππος Φιλαργύρῳ,
παρ᾽ ᾿Ολυμπίχῳ δὲ ϑηρικλείους ἔλαβεν ἐξιτάτους δύο ψυκ-
τῆρας. Lego, ut deleatur vox mendofía et palam cor-
rupta, 9. ἐλ. EZ. εἶτα τοὺς δύο Ψ. Eclogam Alexidis ex
JHippifco, lege pluribus et melius defcriptam libro fexto,
fed prima verba valde hic corrupta. lta fcribere polfu-
mus: certe quidein, ita diftingnere,
— ἀπήντων τῷ ξένῳ
εἰς τὴν κατάλυσιν" οὗτος ἦν δ᾽ αἴϑων ἀνήρ.
τοῖς παισί τὶ εἶπα» (δύο yup ἦγον οἴκοϑεν)
τὸ κπώματ᾽ εἰς τὸ Φ. et caelera ut libro fexto.
In primo verfu Euphorionis, παν δὲ καλέσῃ ψυγέα
τὴν ψυκτηρίαν. fcribendum τὸν ψυκτ. Euflathius δὰ no-
nam OdylYeam : genera, ait, pocnlorum funt apud Athe-
naeum,. τὸ ψυκτήριον, καὶ τὸ ψυκτηρίδιον, καὶ ὃ ψυκ-
τηρίας ὡς κοχλίας. Poflremis verbis Euphorionis, εὖ γὰρ
εἶπον ὥσπερ χρυσίου Φωνῆς ἀπότισιν Πυργόϑεμι καταλ-
λαγῆν. appellatur Φωνῆς καταλλαγὴ . vocis et fermonüm
commercium: eum duo aut plures, fermonis vices dant
inter fe atque fufcipiunt. φωνῆς ἀπότισις, ell fermonis
tanquam debiti folutio: neceffitas nempe refpondendi cum
fueris interrogatus. Paulo aliter Pindarus χρόος qàxe, et
p.911. λόγου τίσιν dixit , in oda quam diu ante promiffam mifit
tandem Agefidamo cum fenore. Qui dicebat apud Anti-
phanem, ὁ δὲ καλὸς πῖλος, καλὸς ψυκτὴρ. hoc voluit,
pulchra haec ca[fis erit pro pulchro pfyctere. Wefych.
πῖλος χαλκοῦς, εἶδος περικεφαλαίας. etiam Latini gale-
rum et galerieulum, pro galea ufarpant. ψυκτῆρας, in-
quit, vocabant καὶ τοὺς ἀλσωδεις xx) συσκίους τόπουξ.
idem Hefychius: fed fcribe apud illum Ψψυκτήρια, non
ψυκτηρίαι. "Yragoediam Aefchyli Nsavíououc laudatam
mox, reperies jn indice fabularum ejus poetae, et apud
Hefychium in ἀφοίβατον. Ejus verfum edi juleram ex
libris, Σαύρας ὑποσκίοισιν ἐν ψυκτηρίοις. malim etiam in
verfu Euripideo, Φίλαισιν ὠλέναισι δέξεται: quam λέξε-
ται. Addit Athenaeus, καὶ 0 τὸν Αἰγίμιον δὲ ποιήσας,
Ἡσιοδός ἐστιν, j Képxa ὁ Μιλήσιοφ. Aegimius
Lis. XI. Car. XV. 63
quidam fuit fcriptor antiquiffümus, quem Περὶ παλμῶν,
five de pnlfibus, fcripfiffe omnium primum. fuere qui tra-
derent, ut legimus apud Galenum in quarto De differ. pul-
fuum. Callimachus quoque Aegimium inter antiquiffimos
πλακουντοποιϊκῶν librorum recenfuerat, tefte Athenaeo
libro 14. At poema A/yía;oc infcriptum, quem auclorem
habuerit, etiam prifci critici jgnorarunt. Scholiaftes
A pollonii ad librum terium, o τὸν Αἰγίμιον ποιήσας»
διὰ τὸ δέρας αὐτὸν αὐϑαιρέτως Φησὶ προσδεχ,ϑῆναι. idem
librum fecundum ejus operis alibi citat. Cercops Milefius
hiforiae fabularis auctor fuit antiquiffimus, laudatus
Apollodoro libro fecundo Bibliothecae. llepa/vew Τελα.-
μῶνα aut Παιῶνα, aut '"Aouod;ov in verlibus Antiphanis,
mox recitatis in fermone de Ὁ DO poculo, eít, recitare
antiqua fcholia, quorum et argumenta et tituli illis no-
minibus declarantur. habes de his, imo haec ipfa libro
ultimo. KLON: A/vev ἐν τρίτῳ Περσικὼν φησὶν ov-
τως" ἔστι δὲ ποτίβαςζις ἄρτος upíJuvoc, καὶ up. Barbarum
et nt videtur Perficum vocabulum eft ποτίβαςϊς. nifi cui
placeat conjectura ἐπὶ τραπέςης. ἔνδον ἀμπέλου κα-
χλαάςζοισαν δωρήσεται. Poeta fcripfit, yis ice δρόσῳ xa-
χλάςοισαν. Pindari verba, initio odae quintae Olymp.
καὶ ὃ τοὺς μίμους δὲ πεποιηπώς. Sophron celeber-
rimus mimorum poeta: quem fcribunt veteres ita fludiofe
lectitatum a Platone, ut ei non folum invigilaret, fed
interdum ,etiam indormiret, Sed defcriptis hic verbis
nihil fingi poteft corruptius. Interpretes, debellando huic
monílro vires defuerunt. Utinam majorem difficultatem
alibi non elffemus experti. Legendum haut dubie, xv
πεηρατηρίσαϊμεν" ἀντὶ τοῦ πεπωώκείμεν, vel πεπρατηρίκαμεν.
Sophronis eft locus, , productus ut probaret xpaTZp/Q&iV
fignificare idem ac πίνειν, ut declarat interpretatio Athe-
naei. Elegantiffime dictum a Xenophonte quod ftatim
" fequitur: plantas nimis ubertim et ἀϑρόως rigatas, non
polle erigi, οὐδὲ ταῖς αὔραις διαπνεῖσϑαι. manu tamen
exarali quidam, οὐδὲ ταῖς ὥραις διαπλοῦσϑαι. neque ali-
ter in Excerptis. De aemulatione et fimultatibus Platonem
inter et Xenophontem, A. Gelli notas eft locus, Cum p.822.
ait, μονονουχὶ εἰπωῶν οὐκ ἔστ᾽ ἔτυμος “λόγος οὗτος. δὰ
Stefichori palinodiam alludit, Οὐκ ἔστ᾽ ἔτυμος ὃ λόγος
οὗτος, Οὐδ᾽ ἔβας ἐν νηυσὶν ἐϊσέλμοις, Οὐδ᾽ ἵκεο πέργαμα
. τροίας. Scribo, 0 τοὺς ἄλλους ἀπαξαπλῶς »ακολογήσας.
ὁ τοιαῦτα ἐν τῇ Πολιτείᾳ εἰπῶν, ὅταν οἶμαι δ.
Locus eft in octavo De repub. Allienaeo jam non femel
|
64 L CasAUBONI ÁNIMADV. IN ÁTHEN.
defcriptus. quid autem in his fit, cur Platonem aliquis
reprehendat , nullus video. Ait, Παρμενίδῃ μὲν ydo καὶ
ἐλϑεῖν εἷς λόγους τὸν τοῦ ELO MA Σωκράτην. μόλις ἡ
ἡλικία συγχωρεῖ. Auctore Diogene Laértio Parmenides
florebat circa tempora Olympiadis fexagefimae nonae:
jam grandis natu, et πάλα, ἀνδρωϑείς. natus antem So-
crates Olympiade feptuagefima feptima, ltaque etiam fi
concedamus Parmenidem quam diutiflime vixiffe: incidet
tamen juventus Socratis in aetatem illius decrepitam. De
fecundo Protagorae adventu Athenas, fatis libro quinto
disputatum eft capit. 18. Sed confideremus Athenaei verba,
᾿Αλλὰ μὴν oU δύνανται Πάραλος xxi Ἐάνϑιππος οἱ Περι-
κλέους υἱοὶ τελευτήσαντες τῷ λοιμῷ» Πρωταγόρᾳ διαλέ-
γεσϑαι; ὅτε δεύτερον ἐπεδὴ ue ταῖς ᾿Αϑήναις. οἱ ἔτι
πρότερον τελευτήσαντες. Qui alfuetas Hellenismo aures
habebunt, concedent mihi non gravate mendum fubelfe
in illis ἔτι πρότερον. ΚΕ Δεν, Hellenismo, et fcriba-
mus: ἔτει πρότερον. habemus jam orationem Graecam,
fed ἀνιστόρητον, ergo etiam huic malo medeamur, et
legamus ἐ ἔτε; πρότερον. Vera omnino et cerla haec
emendatio, nam anno quinto prius quam Protagoras ve-
niret iterum Athenas Periclis filii pefle fuerant extincti.
anno videlicet. altero Olympidis 78. per urbem gralfante
peftilentia. Protagoras erat Athenis anno tertio Olympiadis
fequentis. Hujus χρονικοῦ ἁμαρτήματος etiam Macrobius
meminil Saturnal. libro primo. Para/us et Xanthippus,
quibus Pericles pater fuit, cum Protagora apud P(a-
tonem d'[ferunt, fecundo adventu 4thenis morante, quos
multo ante infamis illa peftitentia Athenis abfumpferat.
Platonis dialogus περὶ αν δρείας , is eft cui titulus Laches.
Scribe deinde ἔτι dà τὸν ᾿Αϑηναίων δῆμον εἰκαῖον sipqyws
Ἀριτήν. non ὅτι. plenius eadem ftatim repetuntur. Εα-
phraeus Orita. is eft qui paulo polt vocalnur Εὔφρατος.
perperam: Suidas Εὐφραιος € ὄνομα κύριον, KLosíryc δ᾽ ἦν
τὸ γένος. μετέσχε δὲ τῆς τοῦ [Πλάτωνος διατριβῆς. [Scribe
mox, o di καλὸς αὐτοῦ Πρωταγόρας πρὸς τῷ καταδρομὴν
ἔχων. non πρὸς τὸ per o parvum.] Platonis animi erga
omnes maligni hoc inter caetera affertur argumentum: ^
xx) δαΐδων, δὲ τὴν τῆς δουλείας ἐφιστὰς δίκην ἐφωραϑη,
deprehenfus eft, inquit, cum Zn/Hitueret actionem vin-
diciarum contra Phaedonem. conflat hunc philofophum
duram fervitutem Athenis fervientem, Socratis familia-
rium beneficio nactum elfe libertatem. Plato, fi vera haec
funt, id moliebatur, ut per aliquem [latus ei controverfia
Lis. XL Car. XV. 65
moveretur et in fervitutem fententia judicum retrahere-
tur, fed ubi patuerunt ejus confilia, ab incepto defiitit.
hoc auctor voluit. Pulcherrimun: Platonis efi dictum,
quo alludit Athenaeus aliquan o poli, τὴν u&vodo£íxy, inquit p. 825.
Plato, εἷς τελευταῖον χιτῶνα ἡ ψυχὴ πέφυκεν ἀποτίϑε-
σϑαι. Tacitus, etia γ... ἢ cupido groriae novZs-
fima exuitur. [Olympiodorus in Phaedonem: ἔσχατος
χιτῶν καὶ μάλα ,δυσαφαίρετος κατοὶ μὲν ὄρεξιν 3 Φφιλο-
τιμία, κατο δὲ γνῶσιν ἡ φαντασία.) Euagrius fcholafticus
libro primo, capite 21. et ex illo Nicephorus Calliftus,
lbro 14. cap. 50. Sed Beatus Chryfoltomus aliter. nain
etiam polt cineres durare ambitionem eorum exemplo
demonfirat, qui fuperba funera [ibi fieri mandant. τὰ
μὲν ἄλλα παϑήματα, inquit, καταλύεται τῷ ϑανάτῳ" ὴ
δὲ κενοδοξία καὶ μετὰ τελευτὴν βιάζεται καὶ Φιλονειβεῖ
τὴν αὑτῆς ἐπιδείκνυσθαι Φύσιν ἐν τῷ τεϑνηκότι σαύμιατι,
ὅταν σήματα λαμπρὰ καὶ πᾶσαν αὐτῶν ἀναλίσκοντα τὴν
οὐσίαν ἐπισκήπτωσι τελευτῶντες αὑτοῖς AVIOTXV , παὶ ἐν
ταφῇ ἀσωτίαν πολλὴν σπουδάζουσι προαποτίϑεσθαι. Lege
quae fequuntur [in morali parte homiliae 17. Commen-
tariorum in Epiftolam ad Romanos.] Atque hoc eít, quod
Platoni hic ab Athenaeo objicitur: ipfum qui exui tan-
dem gloriae cupiditatem: dixerat, [nae ᾧ,λοδοξίας im-
preífa veftigia reliquiffe in iis quae poft obitam fibi fieri
teftamenti. tabulis cavit. [Platonis g gnomen fulius explicat
Georgius Pifida, poeta pius juxta. et elegans: cujus ver-
fiébloh ita fcribe: Ὃν (nempe ὄγκον: ita vocavit hoc
vitium praecedente verfu:) οὐκ ἀμόμψως ας δοκεῖ moi
καὶ Πλάτων Προσεβπεπάρϑαι συγγράφει τῇ παρδίᾳ, “Ὡς
ἔσχατον χιτῶνα, τῆς ααρτίας.] Lege pollea , ὅπου γὰρ
μήτ᾽ “ἀναμνησίς ἐστιν οὗ ποτε 38V, μήτ᾽ αἴσϑησις, εἰ καὶ
τὸ σύνολον ἦμεν. τίς χάρις ταύτης τῆς ἀϑανασίας; Legis
definitio Ariflotelica quam in hac disputatione auctor
recitat, extat in praefatione Rhetorices ad Alexandrum:
mec multo aliter in ipfo opere. Vetus fuit Graecorum
proverbium: fracta nave non eífe precibus locum: fed
prehendi debere quicquid primum fors objecerit. multi
enim e naufragio arrepta tabula evaferunt: ut Ulylffes
κέληϑ᾽ ὡς ἵππον ἐλαύνων. Horfum refpexit Athenaeus
fcribens de Platone, ἔχρην οὖν ἃ πείσει. λέγων, ταῦτα
καὶ γράφειν, καὶ μὴ ταυτὰ ποιεῖν τοῖς εὐχομένοις, ἀλλὰ
τοῖς τῶν ἐνδεχομένων ἀντεχομένοις. Scribo, ἐνίους δὲ κακ
τὼν ᾿Αντισϑένους. Ait, ᾿Αλλὰ τὰ κατὰ τὸν ἄνϑρωπον ἃ ἅπερ
ἐπαγγέλλεται, etc. quae ἢ mendofía non funt, ita inter-
Cafaub, Anim, in Athen, T, III.
66 I. CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
pretor. caetera, inquit, non melius difcas ex Platonis li-
bris, quam ex aliorum fcriptis: fed ea folum quae ad
Socratem pertinent: quanquam ne illa quidem recte funt
ab eo tradita. non abeft mendi fufpicio. EupAraeus non
Euphratus fcribi debere jam dictum. Zzagon hiec, aliis
eft Euaeon. ut. Diogeni Laertio. Hic Enagon, ait Athe- .
naeus, δανείσας τῇ πατρίδι ἀργύριον ἐπὶ ἐνεχύρῳ Tj ἀκρο-
πόλει, παὶ ἀποστερήσας, τυραννεῖν ἐβουλεύετο. non facile
dictu quid faciant in hac narratione illa, x? ἀποστερήσας.
p.924.nam id verbi Lampfacenis potius conveniat qui pecu-
niam Euagonis detinebant: quam ipfi, cui pignoris loco
arx fuerat tradita. In Excerptis fcriptum invenimus «Qv.
στερήσας: quod etiam interpreteris non facile. Forte ἄφυ-
στερησάσης, aut παϑυστερησάσης. id et, cum. cipitas non
reflituiffet dicta die pecuniam fuam Euagoni. πολυτελὼς
ἀσπμεῖσϑαι extremo libro eleganter, quod alii dicerent -
ἀσπεῖν πολυτέλειαν. Poflremo recitatur Ephippi comici
elegantiffima $7c;c, qua philofophi quidam Platonicae
fectae comtuli et venultatis plus aequo ftudioli tradu-
cuntur. multa hic perperam accepta a viris doctis: velut
cum tertium verfum Βρύσων ὁ ϑρασυμαχειοληψικερμάτων, —
emendant nefcio quomodo. atqui recte Βρύσων. ex Ari-
ftotele et aliis veteribus notus Dryfon quem tetragonismi
demonftratio elfi minus recta, tamen nobilitavit. de hoc
videtur poéta loqui. Hunc igitur vocat ϑρασυμαχειολη-
ψιπερμάτωνα, hoc eft, infolentem in disputando et fimi-
lem Thrafymacho, de quo tam multa Plato: et fordidi
lucelli avidum. ingeniofa nimis hujus dictionis compofi-
tio. nam quicquid dixit Plato prolixiffima illa disputa-
tione qua fophifiae naturam veftigat, id omne hac fola
voce complectitur poeta. addit Πληγεὶς ἀνάγκῃ ληψιγομί-
σϑῳ τέχινῃ. caret analogia vox penultima. Legendum,
ληψιμίσϑῳ τῇ τέχνῃ. feptimus verfus, Eà' ὑποκαϑιεῖσα
τἀμὰ πώγωνος βάϑη. Scribe, Εὖ δ᾽ ὑποκαϑιεῖς τε «μακρὸ
πώγωνος β βάϑη. 8. Eo δ᾽ ἐν πεδίλῳ πολλὰ τιϑεὶς ὑπὸ ξυ-
pov. videbatur deelfe aliquid ad fententiae συμπλήρωσιν.
fed poltea animadverti ὑπὸ σφυρὸν legi debere non £v-
ρόν. loquitur de calceis quos iftiusmodi "homines ornabant
lunulis, ut et Romani. Nono, Κνήμην ἱματίων ἰσομέτροις
ἑλίγμασι: belle defcribit fafcias tibiales. de quibus et
diximus jam multa, et dicemus plura, fi Dei benignitas
fiverit, in commentariis de re vefliaria. 11. Σχῆμ ἀξιό-
χρεὼν ἐπικαϑεὶς βακτηρίᾳ. nihil fere corum praetermittit 5
Ephippus, quae propria iis erant quos φιλοκαλίας et cultus.
Lis. XI. Car. VX. 67
faciebant notabiles, cum fimulata quadam gravitate. ay
ἀξιόχρεων eft vultus triftis eorum hominum, quos cum
videas putes quantivis efle pretii. Atque hos [cipionem
folitos in manu habere indicat prorfus ex more Athe-
nienfium, ut pridem ad Theophralfiam demonftravimus.
Antiphanes delicatum philofophum ita defcribebat in
Antaeo:
Δευκὴ χλανὶς, φαιὸς χιτωνίσκος καλὸς»
πιλίδιον ὁπαλὸν, ,εὔρυϑμος βακτηρία,
βαιὰ Té regu. Tí μακρὰ δεῖ λέγειν ; ὅλως
αὐτὴν ὁρᾶν vip. τὴν ᾿Ακαδημίαν δοκῶ.
ἐπικαϑεῖναι σχῆμα ἀξιόχρεων βακτηρία elt, vultus tri-
Jtitiam praeferentem, baculo incumbere, Wihil dici pot-
erat etegantius. Scribe, πεπεραιώσϑω καὶ δε ἡ συναγωγή.
E 2
p.825,
ISAACI CASAUBONI
ANIMADVERSIONUM
IN
ATHENAEI DIPNOSOPHISTAS
LIBER DUODECIAU S.
CaAPvuT PRIMUM.
Libri hujus arprumenitts verbi ellipfis Attica. οὐστό-
λαυσις. μέλιττα μέλιττα: proapes. ξουϑαὶ ἥδο-
ναὶ diverfi generis, Jed. XT ἐξοχήν corporis.
ἡδὺς Bios. ᾿ΑφΦροδίσιος ὃ ὄρος. καϑομιλεῖν τοὺς
καιροὺς. vel τοῖς καιροῖς.
QonviviALIUM fermonum contenta libro duodecimo
pars, ad tria capita potefi referri. Primum de voluptate
differitur: quam auctor hic et oppugnat initio libri levi-
ter, et ftatim propugnat idem, molli item brachio. Deinde
ex antiqua hiftoria catalogus gentium voluptuofarum in-
fütuitur. Poftremo virorum: ἢ viri funt dicendi, quibus
amor voluptatum, et luxus mollitiesque non vera virtus
nomen peperit, Orditur autem Athenaeus ab excufatione:
ait Timocratem fuum compellans, non fuiffe fe hos de
voluptate et voluptati deditis dipnofophiftarum fermones
in literas relatarum, fi fui arbitrii res fuiffet: nunc vinci
fe affiduis ipfius Timocratis precibus. Notemus venuftam
ellipfim in his illius verbis: ἀλλ᾽ ἐπεὶ πάνυ λιπαρῶς
ἡμᾶς ἀπαιτεῖς παὶ τὸν περὶ τῶν ἐπὶ τρυφῇ δια βοήτων. ys-
νομένων λόγον, καὶ τῆς τούτων ἦδυπαϑείας. ἡ yxp. ἀπό-
λαυσις δήπου μετ᾽ ἐπιϑυμίας πρῶτον ἔπειτα μεϑ' ἡδονῆς.
Familiaris eft fcriptoribus Atticis hujusmodi ellipfis ante
voculas εἰ δὲ μὴ, ut lib. 5, cap. 2. dicebamus: hic eadem
eft figura poft ἀλλ᾽ ἐπεί. nam ita fuit dicendum, ἀλλ᾽
"^. T] - -
AUD STET ὧν,
Lis. XIL . Car. I. 69
ἐπεὶ ἀπαιτεῖς λόγον. etc, ἀποδώσομεν καὶ τοῦτον. Sed
auctor animum intendens ad voluptatis naturam de qua
dicere parabat, ab inchoata nec dum finita periodo ad
aliam fertur. Ex Ariftotelis Nicomacheis accuratius dis-
cere licet quid fit ἐπιϑυμία, quid ἡδονὴ, quid ἀπόλαυσις.
item quae voluptates &riJvulo lint conjunctae, quae contra
ἄνευ λύπης καὶ ἐπιϑυμίας contingant nobis. Perceptionem
rei cupitae, five illa vere fit bona, five opinione folum,
Graeci ἐμόλχυσιν᾽ dixerunt, Hanc ait Athenaeus feri primo
cum appetitu five concupifcentia, ut vulgus loquitur:
deinde cum voluptate. fignificans obfcure, ut videtur,
duabus de cauffis expeti voluptates a voluptuofis homi-
nibus. primum quidem ut defiderio fatisfiat, quod in
omnibus mortalibus natura excitatur. efl enim quidam
appetitus naturalis edendi, bibendi, Veneris, et caete- p.826.
rarum voluptatum quae ad reliquos fenfus pertinent. Huic
cauífae alia accedit poftea, non jam naturalis: aut non
ita certe ut illa prior: amor ipfe voluptatum propter
ipfas, non propter illum finem, cujus gratia illae (Quci-
καὶ ὁρμαὶ nobis funt inditae, ΡΝ eft illa fruitio volup-
tatum quam peculiari notione ἡδονὴν vocat, vel ἀπόλαυσιν
As3' ἡδονῆς. Subtilius ilia et accuratius tractari poterant :
fed memor philologus nofter fuae profeffionis, non tam
quid fit voluptas inquirit, quam quid de ea prifcis fcrip-
toribus dictum fit commemorat. Ejus veftigia fequemur
nos, et recenfendo huic voluptuario libro, temporis ali-
quid, pro inftituto noftro impendemus. Empedoclis locum
habes etiam apud Porphyrium Περὶ ἀποχῆς ἐμψύχων
libro 2. Inde fcribas melius, Ξουϑὼὺν τε σπονδὰς μελιτῶν.
poeticum efE ξουϑὸς pro ξανϑος. et μέλιτα pro μέλιττα.
. Melius etiam in Homeri verfu χωλὸς ἐὼν τέχνησι. τὸ
καὶ μοιχιάγρε ὀφέλλει. Homericum eft τὸ pro eo quod
alii τῷ. ut ἀλλ᾽ ὥφελεν ἀϑανάτοισι Εὐχεσϑαι τὸ κὲν οὔτ;
πανύστατος ἦλϑε διώκων. Ait, οὐδεὶς δὲ λέγει τὸν 'Àpi-
στείδου βίον ἡδὺν, ἀλλὰ τὸν Σιμινδυρίδου τοῦ Σ. Sic ell:
cum fint animi, fint corporis voluptates, ufus loquendi
obtinuit, ut illae .quae tactu et caeteris corporeis fenfi-
, bus percipiuntur xxT ἐξοχὴν ἡδοναὶ et voluptates nomi-
nentur. ergo etiam illa proprie ἡδέα quae hujusmodi
voluptatem participant, Sic cum bonorum íria genera
fint, animi, corporis et quae fortunae vocant: tacito ta-
men omnium prope populorum confenfu bona ἁπλῶς
cum dicimus, non animi ornamenta intelligimus, quae
praeftantiffima funt omnium: neque etiam corporis, quae
79 L CASAUBONI ÁAÁNIMADV. IN ATHEN.
funt illis proxima: fed τὰ ἐκτὸς quae funt poltremiflima
omnium. Melius autem et verius vitam illorum de qui-
bus Athenaeus loquitur ἀπολαυστιπὴν cum philofopho, quam
ἡδεῖαν appellaveris. Adjicit, οὐδὲ τὸν ᾿Αγησιλάου τοῦ A.
βασ. ἀλλὰ μᾶλλον εἰ ἔτυχεν τὸν "Avavioc οὕτως ἀοράτου
κατα δόξαν o ὄντος. quis hic Ananis? equidem non fcio.
ac vereor ne nimis ineptum fit velle hodie lucifugam
tenebrionem e latebris in lucem protrahere: quem neget
auctor ullum nomen dum viveret unquam efTe adeptum.
hoc enim eft, ἀοράτου κατὰ δόξαν ὄντος. Frufira eft vir .
eruditus qui a Anaco vetulliffimo rege nefcio quid hic
maginatur. Ín Excerptis nulla varietas. In membranis
p.827. fic. τὸν ἀνανίονος ἀορατ᾽, neque fane vox οὕτως locum hic
habet. Scribe, àv ταῖς ,Tovais ταῖς περὶ fX ἀφροδίσια, αἱ
δὴ μέγισται δοκοῦσιν εἶναι. Quod ait de impunitis aman-
tium perjuriis, apud eundem Platonem in Convivio fic
Paufanias , ὃ δὲ δεινότατον ὡς γε λέγουσιν οἱ πολλοὶ), ὅτ,
καὶ ὀμνύντι μόνῳ συγγνώμη παρὰ ϑεῶν ἐκβάντι τῶν 0p-
κων. ᾿ΑΦροδίσιον γὰρ ὅρκον οὔ Φασιν εἶναι. mito quae
paffim poetae utriusque linguae. Quae de Hercule mox
dicuntur, libro 9. et decime: fafe probata funt. στολὴν
Ὁμηριπὴν intellige, quam Homer. tribuit. heroibus fuis.
nam de ornamentis Herculis nihil poeta, neque in ejus
hymno, neque usquam alibi, Καϑομιλεῖν τοὺς καιροὺς,
quod feciffe dicitur Ulylfes, cum apud Phaeacas fingeret
fe voluptati deditum, eft, ut poetae interpretes loquun-
tur, κολακδύειν ἀκαιρίας: ficis uli foro, et πολύπου ὀργὴν
ἤσχειν, accommodare fe(e eorum ingenio quibuscum ver-
feris. Graeci hoc dicunt καϑομιλεῖν τοὺς καιροὺς, vel
τοῖς καιροῖς, uL obfervatnm nobis non uno loco apud
paroemiographos, explicantes, cur Theramenes Cothurnus
fuerit dictus. Athenaeus alibi, χαϑομιλεῖν Φαρνάβαςον.
aftu demereri P. [vide infra cap. 9.1 Scribe τὸ παρεὸν
δ᾽ ἐπαινέσας, vel τὸ παρδόντα.
DHT À À ÀÀ —À — — — — ——
CAPUT SECUNDU M.
XeUcoy εἶναι τῇ Ἑλλήνων Φωνῇ τὸ κρίνον. Partho-
rum regiae variae. Hecatompylus. χρᾶσϑαι di
τῆς αὐλῆς Malophori Perfarum. τοὺ πεττόμενα
ἐπὶ τὴν τρώπεζαν. Chirothecarum ufus incog-
nitus Graecis εἰ Latinis. Locus Xenophontis.
Liz. XII. Car. Il. 71
Mos τρυφητῶν, ornari ὀφϑωλμὼν ὑπογρωφῇ
καὶ χρώματος ἐντρίψει.
Ἱντεκ voluptuarios populos notiffimi iidemque nobiliffimi
Perfae fuerunt. Jure igitur in albo gentium ἀπολαυστικῶν
primi Perfae recenfentur ; De his loquens Athenaeus ait,
σοῦσον γὰρ. εἶναι τῇ Ἑλλήνων Φωνῇ τὸ wplvov. fufum
enim Graeca lingua (id ell, Graece loquentibus) πρίνον
effe. poteft fcribi, τῇ ἐκείνων φωνῇ. fufum enim ipforum
Perfarum Zingua effe κρίνον. fed contra librorum confen-
fum nihil mutandum. nimis rudes funt harum literarum,
qui fimiles ἀμφιβολογίχς inter legendum veteres non
obfervarunut. Interpretes cui perfuadebunt σοῦσον Jum.
dici Graecis? Hebraei lilium ΤΙ quafi foliorum feno-
rum Íílorem dixerunt, Mutilus elt. locus de Parthorum
regiis: οἱ Πάρϑων βασιλεῖς, ait, ἐαρίςζουσ, “μὲν ἐν Ῥα-
qais , χιειμάςφουσι δὲ ἐν Βαβυλὼν; ... .. τὸ λοιπὸν τοῦ
ἐνιαυτοῦ. De opinione explendum cenfeo. διάγουσι δ᾽ ἐν
,“Ἑκατομπύλῳ τὸ λοιπὸν τοῦ ἐνιαυτοῦ, Habeo enim auc.
torem Strabonem, qui libro 11. Hecatompylum regiam
Parthorum fuiffe indicat. Diodorus Siculus lib. 17. urbem
appellat εὐδαίμονα: in qua magna fit copia omnium eorum
quae ad beate vivendum folent expeti. Tresne Partho-
rum regias an quatuor (tot enim Perfarum funt relatae)
Athenaeus recenfuiffel hoc loco, deficientibus libris, Joc
ἂν εἰδείη. Dinonis locum 'de cidari Perfarum pluribus p. 828.
defcriptum habes iu Hefychii Glof(is. conferant ftndiofi.
Ait, reges Perfarum CCC. mulieres folitos habere in aula
fua. quae totam noctem canentes pfallentesque ad lucernas
eum oblectent. et addit, χρῆται dé αὐταῖς καὶ πολλάκις
9 βασιλεὺς διὰ τῆς τῶν ᾿μἡλοφόρων. αὐλῆς. iu multis lo-
quendi generibas propofitiones διὰ et ὑπὸ eleganti fer-
monis compendio vim habent participii ad perficiendam
fententiam neceffarii. nt di μαρτύρων πλαίειν. id εἴ,
praefentibus teftibus. lic igitur hov loco, χρᾶσϑαι Dum
διὰ τῆς αὐλῆς» uti forminis. per. aulem admi[fis. vcl,
per aulam ad eas adeuntem. vel.did accipe pro & ut
cum dicimus, διὰ τῆς πρώτης βίβλου, libro primo, paulo
poft, ἱστορεῖ ᾿Αριστοτέλης dux τῆς πολιτείας αὐτῷ, in
tractatu. de republ. illorum. Sed de hoc loco ftatuat
-eruditus lector. JaZopAorz Perfarum interpretibus οὐανα-
"tores inepte dicuntur, nam Graeca vox erat retinenda.
Mille numero erant fatellites regis, fic appellati a colore
xeflis melino: incedebant enim πορφυρᾶς καὶ μηλίνας
p. 829.
73 I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ΑΤΗΕΝ.
ἠσϑημένοι στολὰς, ut legimus apud Aelianum, et infra
quoque in Athen. et(i hic caulfa alia affertur. , Subjicit,
εἰ dà ἐπὶ ϑύραν ἐξείη, καὶ αἱ παλλαπίδες αὐτῷ συνεξήε-
σαν. Lego non dubitans ἐπὶ ϑήραν, ut in. fimili ex parte
loco apud Xenophontem, primo Παιδείας. ὅταν δ᾽ ἐξίῃ
βασιλεὺς ἐπὶ ϑήραν, ἐξάγει τὴν ἡμίσειαν τῆς φυλακῆς.
neque aliter Excerpta. Sequitur, καὶ τὴν. παρὰ Νήδων
γενέσϑαι Πέρσαις μηλοφορίαν, μὴ μόνον ὧν ἔπαϑον τι-
μωρίαν, ἀλλὰ καὶ τῆς τῶν δορυφορούντων τρυφῆς; εἰς ὅσόν
ἦλϑον ἀνανδρίας ὑπόμνημα. Interpretes hic fani nihil,
Clearchus hoc voluit. Perfas cum Medos coegerunt fibi
fatellites effe malophoros, non folum fuas injurias elfe
ultos, quas a Medis acceperant dum illis parebant: fed
ipfos etiam tali fervitio monuilfe fui priflini luxus, et
quo deveniffent ignaviae. ἀγύρτας ἀποφαίνειν membra-
narum οἰ lectio. quidam tamen codd. xpyvpírac. Se-
quentia Clearchi verba de praemio dari folito ei qui
novum aliquem cibi paratum regi Perfarum indiealfet,
vitio omnium exempl. intelligi a nobis non funt quita:
etfi mentem utcumque per nebulam videmus. fed defunt,
opinor, nonnulla. νοῦν ἔχων valet, /Z mentem haberet.
fcripti tamen quidam, νοῦν οὐκ ἔχων. Non femel dolui
elegantiffimum locum ita male acceptum elfe ab imperi-
tifimis hominibus. Nam quod iterum hoc libro idem
Clearchi locus tangitur ab Athenaeo, nihil admodum 14
nos juvat. TX πεττόμενα ἐπὶ τράπεζαν, periphrafis eft
panis, et eorura omnium quae locum panis obtinent ut
placentae, Períae, inquit Xenophon apud noftrum , non
contenti caput, corpus et pedes tectos habere, EY καὶ
περὶ ἄπραις ταῖς χερσὶ χειρίδας δατείας καὶ δακτυλήϑρας
ἔχουσι. Neque Graeci neque Romani habuere in ufu
manuum tegumenta, quibus etiam ruftici hodie utuntur.
ideo inter caetera luxus et mollitiei Perfarum argumenta
hoc quoque Xenophonti recenfetur, quod digitabulis con-
tra frigus manus fvss munirent. Chaldaei jam olim, ut
videtur, iis u&. nam in Lexico Talmudico, 335 exponi-
tur manuuni indumentum. Graeci veteres, ut diximus, et
horum et tibialium ufum ignoraruut. Poftea corrupta
axtiqua disciplina, cepere etiam apud illos, qui erant
molliores, et manibus extremis et pedibus confulere:
non fine fapientum indignatione. Mufonius οὐδαμῶς κα-
λὸν οὔτε ἐσϑήσεσ, πολλαῖς κατασπέπειν τὸ σῶμα. οὔτε
ταινίαις κατειλεῖν, οὔτε χεῖρας τε καὶ πόδας περιδέσει πί-
λων ἣ ὑφασμάτων τινῶν μαλακαύειν τούς γ8 μὴ νοσοῦντοφ-
Lis. XIL — Car. II. 13
Rornani temporibus Plinii jam eorum ufum didicerant. nam
'de ipfo fcribit Plinius junior, 4m ztinere quafi folutus
caeteris curis, huic uni vacabat: ad latus notarius
cum libro et pugillaribus: cujus manus hieme manicis
muniebantur, ut ne coeli quidem afperitas ullum ftudiis
tempus eriperet, Sequitur ex eodem, vOv δὲ στρώματα πλείω
ἔχουσιν ἐπὶ τῶν ἵππων, ἢ ἐπὶ τῶν εὐνῶν. Stragula nunc
habent fuper equis plura quam fuper cubilibus. quis
credat? equidem falfum puto. nam [fi in altero luxus
Perfarum crevit, cur non et in altero? aut quae ratio
cur federe in equo mollius Ituderent, quam in lecto
jacere ? Lego, ἢ τότ᾽ ἐπὶ τῶν εὐνῶν. vel ἢ πρίν. eti
aliter hodie in libris mellitiffimi fcriptoris. Demum ait
Xenophon, habere Perfas fuos x08 MT XC o? ὑποχρίουσί,
T8, uai ἐντρίβουσιν αὐτοὺς xx] τἄλλα ῥυϑμίζουσι. refer
ad oculorum pigmenta, et intritos colores ex more Me-
dorum: nam illi foliti ornari ὀφϑαλμὼν ὑπογραφῇ » καὶ
χρώματος ἐντρίψει, ait Xenophon idem alibi. unde infra
in fermone de Sardanapalo. Eadem confíuetudo foemi-
narum terrae Graeciae: quibus tribuit Philoftratus non fo-
lum oculorum ὑπογραφὸςς, verum etiam ζωγραφίας παρϑιῶν
et χειλέων βαφάς. Multa de his nobis obfervata in Com-
mentariis de re veltiaria. apud Julium Pollucem leges
στίαμιν ὀμματογράζον. habes etiam apud Galen. titulos
tractatuum quos olim Crito medicus ediderat in libris
περὶ τὴς κομμωτικπῆς indices fimilis fiudii in. mulieribus
Romanis, quarum gratia videtur Crito eos commentarios
confcripfiffe, medicum agens Imperatoris. Ejusmodi funt
tituli, oQ39uAusv ἐπίχριστα. et στιμμίσματα ἔγχριστα.
CAPUT TERTIUM.
Lydorum παράδεισοι Mum oio, ὠλλάττεσθαι τὸν τὼν
γυναικῶν βίον. Τλυκὺς ὠγωὼν et γλυκὺς ὠγκών.
Paxamus fcriptor ᾿Οψαρτυτικὼν : item. Critoun.
Ktrufcorum | Refp. [imWis | Platonicae, ῥῆγμα
λαμβάνειν. Nani σκωπαῖοι. anferum. πλωτά-
γισις ἄνθρωποι οὐκ ἄνϑφωποι. Formula vete-
rum Senatusconfultorum, εὐνοίας ἕνεχκω τῆς
εἰς τὸν δῆμον. Πύελοι balneorum Sybarzticorum.
Amryris five 'Thamyris. Cau[fa deletae Sybarzs.
Pznsas Lydi fequuntur: de quorum delitiis multa vete-
res auctores, [Initio obfervat auctor primos Lydos γυναῖκας
-
p. 330.
y ᾿Αδραμύτην. nam Adramyten regem Lydum conditorem
"s L CASAUBONI AÁNIMADV. IN ATHEN.
εὐνουκχίσαι faeminas cafltraffe: ejusque inventi primum facit
auctorem Ándramyten Regem. fed melius fcribetur fine
Adramytii oppidi in Lydia, commemorat Graeca hiftoria.
Stephanus in Ethnicis filium ait fuiffe Alyattae notiffimi
regis Lydiae. Sed mirum, in libello Hefychii illufiris
de Sapientibus, auctorem hujus inventi ex eodem f[crip-
tore Xantho prodi, non Adramyten regem, fed ipfum
Gygem, de quo Herodot. Ξάνϑος, inquit, Λυδὸς ἱστορικὸς
ἐν τῇ δευτέρᾳ, τῶν Λυδιακῶν αὑτοῦ ἱστοριῶν φησὶν, ὅτι
πρῶτος Γύγης ὁ Λυδῶν βασιλεὺς γυναῖκας εὐνούχισδν», ὅπως
αὐταῖς χρῶτο ἀεὶ νεαζούσαις.] Sed et fpectaculorum primi
Lydi inventores fuiffe crediti: unde Latinum vocabulum
iudz effe dictum, praeter Latinos fcriptores etiam Graeci
adnotarunt. Lydi igitur, ut ex Clearcho narratur hic,
διὰ τρυφὴν παραδείσους κατασκευασάμενοι καὶ κηπαίους .
αὐτοὺς ποιήσαντες ἐσκιατραφοῦντο: prae luxu con[iructis
viridariis, et ad hortorum Jfimilitudinem redactis: ibi
in umbra degebant. et Hebraeum t3395, et Graecum
παράδεισος proprie feptum locum arboribusque coníitum
fignificant. fere tamen Graeci paradifos vocarunt vivaria;
id eft, fepta ubi vivae ferae alebantur. five in hac, five
in priore fignificatione accipias, differunt παράδεισος et
x3Toc live ilGdiuw: ficut Hebraeis aliud $3 aliud ἘΞ 19.
In veris κήποις aut pomariis, non erant nifi ἥμερα δέν-
dpx, quemadmodum (cribit auctor inferius: in paradifis
ubi ferae pafcebantur, arbores pangebantur omnis ge-
neris, haec eo dicimus, ut intelligantur illa verba, κῆ-
παίους αὐτοὺς ποιήσαντες. nam Dalecampius legit αὑτοὺς,
et interpretatur longe aliter. 'Ayvs9vz vocem fruftra
quidam habent fufpectam, propter fequentem ἀγκῶνα,
tuentur membranae, Excerpta, et Euftathius. Brevis et
σύντομος eft oratio, cum ait, καὶ τέλος τος yox; ἀἐπο-
ϑηλυνϑέντες, ἠλλάξαντο τὸν τῶν γυναικὼν βίον. nam
accipiendum, quafi effet [criptum ἠλλάξαντο τὸν τῶν Xv-
δρῶν εἰς τὸν τῶν γυναικὼν βίον. virilem vitam, muliebrz
comnutarunt, Legunt omnes libri qua fcripti, qua editi,
τὸ γὰρ ὑπὸ γυναικὸς ἄρχεσϑαι ὑβριζομένους, σημεῖόν ἐστι
βίας. non ut video emendari. ὁβριζομένηφ. etfi eam emen-
dationem ftabiliunt praecedentia, quibus dicitur, Ompha-
lem faeminam, regnum Lydorum occupaíle μίαν τῶν
ὑβρισϑεισῶν. Vulgata lectio fententiam hanc habet. Eft
enim fignum coactae nac fpontaneae fubjectionis, quod
imperio faeminae pararent quotidianis contumeliis ab ea
Li. Xll Car. Ill. 25
affecti. Nihil mutandum etiam in iftis, ὅϑεν οἱ Δυδοὶ τὸ
πικρὸν τῆς πράξεως ὑποκοριζόμενοι τὸν τόπον καλοῦσ, luv-
αἰκῶν ἀγῶνα. γλυκὺν ἀγκῶνα. eti habent Excerpta γλυκὺν
ἀγῶνα. perperam et exícriptoris vitio: nam etiam Eu-
fiathius, utramque agnofcit vocem ἀγκῶν et ἀγών. neque
aliter paulo poft. Non erat attendenti arduum cognofcere
quod eliam Excerpta, et membranae quaedam me do-
cuerunt: poft ifta, τὴν ἐπωνυμίαν ἔσχε, deelle aliquid.
nam de amborum Midae et Omphalae fuppliciis dicere
aggreffus, in Omphala nofliram expectationem eludit,
recle igitur in Excerptis poft illa quae diximus verba, p. 831.
erat additum τὴν δὲ . . . . . . forte τὴν δὲ κτείνας. In
accurata eorum fcriptorum enumeratione qui ᾿Οψαρτυτικὸὶ
ediderant, omittitur Paxamus, nifi vitium eft in noliris
codicibia. Sed cauífa hujus praetermiífionis effe potuit,
quod de antiquis folum loquitur Athenaeus: non de ae-
qualibus fuis, ut hic fuit, ut ipfius teftimonio cognofcitur
libro nono. At Pollux in (imili catalogo eum non prae-
iermifit: etfi paulo matu grandior, ficut exiftimamus nos,
Athenaeo. Locus ef libro fexto, capite decimo, ubi
quosdam reperies, qui tantae lectionis virum, Àthenaeum
dico, fugere potuerunt. Criton qui in hoc albo nomen
fuum profitetur, non eft opinor alius ab eo qui ap!
κομμωτικῆς κακίας, ut loquitur Galenus, accuratiffime
fcripferat. funt enim adfinia argumenta, et τοῦ αὐτοῦ
ἤϑους. Alexidis de candaulo ῥῇσις, non integre defcripta
eft, et multis modis corrupta. poteramus multa reftituere
nullo negotio: fed malumus integrum negotium iis relin-
quere, quibus vires ingenii hic periclitári libitum fuerit,
nam otium majus nonnulla defiderant. Quintum et fex-
tum ita velim conceptos:
Θαυμαστὸν ἐμὸν εὕρημα" πάνυ πολλὴν δ᾽ ἐγὼ
ἂν καὶ mapa σοι, προσκατεδεῖ τοὺς δακτύλους.
mirus fum artifex, inquit, parare candaulum: cujus fi vel
'" maximam copiam tibi appofuero tu nihilominus quantum-
cumque fuerit appofitum , totum comedes et tuos tibi
infuper digitos arrodes. Menandri locum alibi expofui-
mus. etiam De Heraclidis Parafeeva/ticis ante dictum.
Rex ille Arabiae thuriferae qui dicitur hic αὐτόνομος καὶ
οὐδενὸς ὑπήκοος. fui juris fuit, ei nemini parebat:
nempe majori regi, ut infiniti alii in Oriente reguli.
male Dalecampins. Lydis fubjiciuntur orti Lydis Etrufci
veteres. Olim magnae ejus populi opes, ut fcimus ex
hiftoria Romana. luxus 3gitur et delitiae pro opibus.
76 I. CASAUBO NI ÁNIMADV, ἸΝΑΤΗΕΝ.
Atque ecce exemplum in mundo reipublicae a Platone
multo poft infiitutae, Ait enim τρέφειν δὲ τοὺς Τυῤῥηνοὺς
πάντα τὰ γιγνόμενα παιδία, οὐκ εἰδότας ὅτου πατρός ἐστιν
ἕκαστον. Sed eripiamus nos ex his cloacis. In fermone
de Sybaritis narratur haec hiftoriola. ἀνὴρ Συβαρίτης εἰς
ἀγρόν ποτε πορευόμενος, ἔφη ἰδὼν τοὺς ἐργάτας σκάπτον-
τας; αὐτὸς ῥῆγμα λαβεῖν. homo delicatulus cum videret
qui agrum foderent, ita offenfus eft afpectu. laborantium,
ut fibi ipfe videretur fodi. id dixit auctor ῥῆγμα λαβεῖν:
fic enim maluit quam ὄρυγμα. cedo autem quid aliud eft
ó7yux λαβεῖν nili ὀρύττεσϑαι non alfentior eruditiffimo
medico, qui gzyux hic ex arte fua aliter interpretatur,
proxima narratiuncula noftram expofitionem fatis firmat.
De athletarum aemulatione in fodienda terra fatis in
'Theocriticis lectionibus. Nani exomx/o;, in antiquis per
vw magnum f[cribuntur σκωπαῖοι. recte. Euftathins, Zzwc δὲ
τῶν σμώπων, (id eft nomen avis imitatricis et faltatricis)
παρώνυμοι καὶ οἱ παρὰ TQ Τίμων, σκωπαῖοι, παρὰ Ax-
κωσιν ἐπιχωριάφοντες" ἀνϑρωπάρια ἐκεῖνοι pupa, καλού-
p. 892. μενα παρά τισι στίλπωνες. incogitantia dixit παροὶ Λάκωσι:
cum debuilfet παρὰ Συβαρίταις. Malfanicae apophthegma,
five, ut auclor vocat ἀπόκρισιν» imitatus οἷ Caefar eo
dicto quod refertur Plutarcho in vita Periclis. Diftingue
verfus Eubuli,
Καὶ yxp πόσῳ κάλλιον, ἱκετεύω, τρέφειν
ἀνϑρωπόν ἐστ᾽ ἄνϑρωπον, ἄν y ἔχῃ βίον:
quanto honeftius eft, cbfecro, hominem alere hominem,
fi cui opes Juppetant. addit Eubulus, Ἢ χῆνα πλαταγί-
ᾧντα καὶ πεχηνότα. anferum πλαταάγισις live πλατύγισις
fonus ille eft, quem in lacu edunt aut fiagno aquas alis
tundentes. nam quando gratitant aut gingriunt, παππᾶ-
ζειν Graecis dicuntur, fi modo recte fcriptum in libris
Pollucis: quod alibi confiderandum. Lego eum Excerptis,
πλείστους οἰκέτας ἔχοντα ἀεὶ, τούτοις παρὸ τὴν δίαιταν
ἀφικνουμένοις εἰς τὸ συμπόσιον ἥδεσϑαι, Adrchytam cum
plurimos femper haberet fervos, folitum. oblectari fi
ipfo cibum fumente, illi in coenationem sgenirent. Haec
ita in Excerptis. vulgo ἀφιεμένοις εἰς τὸ c. Sed quor-
fum hoc? jure quaerat aliquis. nam agit hic auctor non
de moderatione clementis domini erga fervos: verum de
oblectatione quae ex infantibus capitur honeftius, quam
ex pumilis aut fimiis. Conftat nobis quaefito verborum :
compendio, depravatum elfe hunc locum. Nam de eo-
dem loquens Aelianus ita narrat: Archytam vernulis fuis
I
Lis. XII. Car. IIl. 77
plurimum effe oblectatum. Sic ille, verbis prope iisdem:
᾿Αρχύτας ὁ Tapnvrivec, πολιτικός τε καὶ Φιλόσοφος οἰνὴρ
γενόμενος, πολλοὺς ἔχων οἰκέτας, τοῖς αὐτῶν παιδίοις
πάνυ σί(όδρα ἐτέρπετο, μετὰ τῶν οἰκοτρίβων παίζων. μά-
λιστα δ᾽ ἐφίλει αὐτοῖς τέρπεσϑαι ἐν τοῖς συμποσίοις. Sive
igitur inftitutum ab Athenaeo fermonem fÍpectes, five
Aeliani teftimonium , [cribendum paret hoc modo. τοῖς
τούτων παιδίοις παρὸ τὴν δίαιταν ἀφικνουμένοις εἰς τὸ συμι-
πόσιον ἤδεσϑκι. folitum oblectariz, f? ipfo cibum famente,
eorum nati in coenationem venirent. convenienter huic -
narrationi addit auctor, ἀλλ᾽ οἱ Συβαρῖται ἔχαιρον τοῖς
Μελιταίοις κυνιδίοις, καὶ ἀνθρώποις οὐκ ἀνϑρώποις. ap-
pellat Aomines non homines, non ut in veteri gripho,
eunuchos, fed pumilos: quos et íimiles ipfis Auguftus
vocabat Judibria naturae et mali ominis. de his ad Sue-
tonium. Pergamus. Sybaritae, inquit, publica convivia
faepe agitare foliti: καὶ τοὺς λαμπρῶς Φιλοτιμηϑέντας
χρυσοῖς στεφάνοις τιμῶσι" καὶ τούτους ἀναπηρύττουσιν ἐν
ταῖς δημοσίαις ϑυσίαις καὶ τοῖς ἀγῶσι, προσκηρύττοντες
οὐκ εὔνοιαν, ἀλλο τὴν εἰς cx δεῖπνα χορηγίαν. ln aliis
Graeciae civitatibus, maxime δαΐει) Athenis, fi quis de
republica bene elfet meritus, huie corona praemium dari
folita: quae ejus capiti imponebatur cum vel facrorum
vel ludorum caufla maxima undique turba hominum
conveniffet. accedebat praeconis elogium, εἰ ut dicam
cum Jurisconfultis fuperdictum, proclamantis, baberi τῷ
δεῖνα hunc honorem. EYNOIAXE ENEKA THX EIZ
TON AHMON. At Sybaritae cum lautos convivatores
donarent coronis ufitatam formulam, quae fuit eorum
vefania, in iftam mutarunt: XOPHTIA£E ENEKA ΤΗΣ
EIE TA AEIIINA. MAGNIFICENTIAE ERGO QUAM p.855.
IN EPULIS PUBLICIS EXHIBUISSET. Interpres cum
non animadverteret quam vim haberet praepofitio πρὸς
in verbo προσπηρύττειν , totam fententiam corrupit. At-
qui manifefia eft allufio ad formulam a praecone folitam
coronandis fuperdici. In Ctefiphontis decreto quo de-
cernebatur corona Paeanieo oratori, fuit fcriptum. Κτη-
σιφὼν εἶπεν, dc δεῖ στεφανῶσαι τὸν Δημοσϑένην τοὶς
“Διονυσίοις, ἐν τῷ τοῦ Διονύσου θεάτρῳ. καὶ πᾶσι τοῖς
Ἕλλησι" καὶ τούτων ἐναντίον ἀνειπεῖν τὸν κΐἥρυκα, ὅτι
ΣΤΈΦΑΝΟΙ 4HMOXOENHN ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ IIAI-
ANIEA H IIOAIX APETBZ£Z ΣΎΜΠΑΣΗΣ ENEKA
ΚΑΙ ETNOIAZ ΤΗΣ ΠΡῸΣ AYTHN. Cicero vertit:
Ctefiphon fcitum fecit, ut corona aurea JDemojfthenes
78 IL CASAUBONI ÁNIMADV, IN ÁTHEN.
donaretur, eaque donatio fieret in theatro populo con-
vocato, atque ita praedicaretur, EUM CORONA VIR-
TUTIS ERGO BENEVOLENTIAEQUE QUAM ERGA
POPULUM ATHENIENSEM HABERET, Sic in Sena-
tusconfulto: -quo decernitur ftatua Demetrio Diodoti F.
- Syracufano ita. fcriptam EAOZE TO AOTMA TOAE
P. 834,
KOAAVANTAZ EZ XAAKXLMATA ATO, TO MEN
EN ANAOGEMEN ΕἸΣ TO BOTAEYTHPION: TOAE
AAAO AIIOAOMEN AHMHTPI4Q;. AIOAOTOT ΣΥ-
PAKOTZI€, YTIIOMNAMA ΤᾺΣ ΠΟΤῚ TON AAMON
EYNOIAX. et in altero decreto in ejusdem honorem
facto a Melitaeis: APETHZ ENEKA ΚΑΙ EYNOIAZ
HN EXQQN AIATEAEI EIZ TON HMETEPON AH-
MON. Allufit apud Ariftophanem in Philonida, qui de
hero dicebat, ἐμοὶ ὁ δεσπότης ϑηρίκλειον ἔδωκεν, οἶμαι
χρηστότητος Ἕνεκα. Sequitur aliud luxus argumentum,
παροὶ Συβαρίταις δ᾽ εὐρέϑησαν καὶ πύελοι ἐν αἷς κατα-
κείμενοι; ἐπυριῶντο. non funt πύδλο; caenacula, fed bal-
neorum folia aut cellae. Neque aliud voluit auctor quam
fuiffe inventam a Sybaritis novam cellarum formam,
prioribus Graecis incognitam. Intelligit autem πυριατή-
piv, five cellam fudatoriam: aut folii machinofam ali-
quam formam, quae elfet avr) πυριατηρίου. De matulis
iricliniaribus dictum libro primo. Deeífe aliquid videtur
in iftis, Aoxs? δὲ μέγα τῆς εὐδαιμονίας αὐτὼν εἶναι, ὅτ.
puta σημεῖον aut τεκμήριον. οἱ periodi ejusdem poltrema
verba funt corrupta. nifi ita | concipias, συμπαροξύναι πᾶν-
τὰς ἐκτρυφῆσαι καὶ πᾶν ποιῆσαι ὡς ζῆσαι ὑπὲρ τὸ μέτρον
ἐκλελυμένως. fed meliorum librorum expecto hic auxi-'
lium, Corrupte mox, «ἔπεμψαν δέ ποτε καὶ εἰς ϑεοῦ
τοὺς χρησομένους 9 ὧν ἦν Ἰσάμυρις. nam fcribendum, ὧν
ἥν ὁ ᾿Αμυρις: vel: ὁ Θάμυρις. hic eft, qui proverbio ce-
lebratur"Aavpic μαίνεται: aut Θάμυρις. nam utroque modo
fcribitur. Confule Euftathium et paroemiographos. Verfus
primus fortis editae Sybaritarum legatis, Eude/guwv σὺ ἔσῃ
τιμὼν γένος αἰὲν ἐόντων, ex duobus conflatus efl. Nam
alibi fcriptum,
Εὔδαιμον Συβαρῖτα, πανευδαίμων σὺ μὲν ἀεὶ
ἐν ϑαλίησι ϑεὼν τιμῶν γένος αἰὲν ἐόντων.
Infignis eft hiftoria , quam et alii narrant, deletae Syba-
ridis ira Deum, unius ob culpam. aro Aat qXp ξύμπασα
πόλις κακοῦ ἀνδρὸς ἐπαυρεῖ. Ea culpa fuit: reverentia
erga patrem quam erga numen major. Simillima caufla
et Coriolanorum perdidit, plus enim apud illum matris
Lis, XII. Car, III. 79
nomen, quam patriae majeffas, aut deorum religio valuit.
Scribe, γινομένων αὐτοῖς σημείων πολλὼν τῆς ἀπωλείας.
Elegans hiftoria eft de Sybarita illo, qui Sybari Croto-
nem navigaturus, conducto navigio pactus dicitur cum
navis magiflro ἐφ᾽ ᾧ οὐ ῥανϑήσεσϑαι ne aquae gutlis
afpergeretur. recte Dalecampius accipit de aqua palmulis
remorum tufa. illud non recte, quod navigationem hanc
in fluvio factam cenfet: neque ad locorum fitum, neque
ad auctoris fui verba attendens.
! v
CAPUT QUARTUM.
Lex Syracufana füper vefie muliebri floridi coloris.
Lex Sybaritica de vocandis ad convivia mulze-
; , » 8 1 , j
ribus. προώγειν ἐπὶ τῶς κλήσεις. ILex. alia Syba-
ritica de praemio eoquis propofito. Sybaritarum
conatus abolendi ludicri Olympici.
Syracufanae legi qua fuit cautum ne qua mulier veflem
geltaret floridi coloris, aut purpura praetextam, nifi quae
inter publica Ícorta nomen profiteri vellet; addit Eufla-
thius velut interpretans, καὶ οὕτω οἰκεία εἶναι τῇ χρυσὴ
᾿᾿ΑφΦροδίτῃ, τῇ καὶ ἑταίρᾳ. et ita pertinere ad auream
Fenerem , quae etiam ἑταίρα cognominatur , eft autem,
pertinere ad Fenerem. cenferi inter mulieres illi facras
quae corpore in ejus templis merebant. et Corinthi et
alibi. Strabo ἱθροδούλους vocat, Legi huic frugalitatis
magiítrae, fubjicitur Sybaritarum lex contraria, vere
nepotina. Συβαρῖται, inquit, ἔγραψαν νόμον TXG γυναῖς-
πας εἰς τὸς ἑορτὰς καλεῖν. καὶ τοὺς εἰς τὸς ϑυσίας κα-
λοῦντας. πρὸ ἐνιαυτοῦ τὴν παρασκευὴν ποιεῖσθαι, ἵνα
ἀξίως ποιούμενοι τοῦ χρόνου τῶν 9᾽ ἱματίων καὶ τοὺ
λοιποὺ κόσμου προάώγωσιν οὕτως εἰς τὸς κλήσεις. Nemo
harum rerum peritus aeftimator negabit poftquam atten-
derit diligentius, corrupta effe in iftius legis verbis non-
nulla. quoquo enim te vertas, nunquaur recte illa expo-
. nas, ἵνα ἀξίως ποιούμενοι, etc. Non clam me εξ, quid
de hoc loco magni viri fcripferint: quorum fententia eíl,
verborum aliquot tíajectione depravatum eum elfe, neque
alius indigere medicinae. Nobis tamen aliter videtur:
nam el detractione et mutatione vocum mnonnullarum
. cenfemus hic eífe peccatum. Sic autem (cribimus, καὶ
80 I. CASAUBONI AÁNIMADV, IN ΔΊΤΗΕΝ.
τοὺς εἰς τὰς ϑυσίας παλοῦντας, πρὸ ἐνιαυτοῦ τὴν κλῆσιν
ποιεῖσιϑαι y ἵνα ἀξίως ποιούμενοι τοῦ χρόνου τὴν παρα-
σκευὴν τῶν τε ἱματίων xxi τοῦ λοιποῦ κόσμου, προάγωσῖν
οὕτως εἰς τὰς πλήσεις. id eft: fanxerunt mulieres αὐ
J*eftorum epulas vocandas: et ut ii qui illas ad facri-
ficia vocaturi effent anno prius invitarent : ut pro fpatio
temporis digne praeparatis ve/Hbus, et caeteris orna-
mentis, fic prodirent ad convivia, Omnino ita fcri-
p.955.bendum elfe omnes mihi alffentientur viri cordati, fi legis
de qua auctor loquitur non aliam fuiffe fententiam pro-
baverimus. Efto igitur mihi ejus rei teftis Plutarchus qui
in feptem fapientum convivio ita fcribit, Συβαρῖται εἷς
ἔοικε πρὸ ἐνιαυτοῦ τὰς κλήσεις ποιοῦνται τῶν γυναικὼν»
ὅπως ἐκγένοιτο κατὰ σχολὴν παρεσκευασμέναις ἐσϑὴτι καὶ
χρυσῷ Φοιτῷν ἐπὶ τὸ δεῖπνον. Sybaritae. dnte. annum
mulieres ad convivia vocant: ut per otium, injfiructae
ve[ftibus auroque ad coenam veniant. En fententiam hoc
loco reponendam: nam ex lege quam Phylarchus hic
commemorat morem illum manaífe, quem ait Plutarchus,
ne dubitandum quidem eft. Vera ergo et firma emen-
datio quam proferimus. Quod autem putarunt doctiffimi
viri, ad vocatores defignatoresque epuli facri haec per-
tinere, probarem [i probari polfet, folitum aliquando
fieri ἐν ταῖς δημοσίχις ἑορταῖς. ut mulieribus invitatis
de publico vefles darentur. Quo loco [cribimus, πρὸ
ἐνιαυτοῦ τὴν πλῆσιν ποιεῖσϑαι: polfumus fervata lectione
edita ita emendare, πρὸ évixvr. τὴν παρασκευὴν καὶ τὴν
πλῆσιν ποιεῖσϑαι. quod dixit Plutarchus , Qoir&v ἐπὶ τὸ
δεῖπνον» Phylarchus, προάγειν ἐπὶ τὰς πλήσεις. eft enim:
προάγειν, progredi, prodire. atque haec vox appofitiffime
hic ufurpatur, nam ut ait comicus, χαλεπαὶ αὐ τῶν γυναι-
κῶν ἔξοδοι. id autem eft προάγειν. ut cum προάγειν agmen
dicitur. Non capio proximam legem latam in eadem
urbe de coqui praerogativa, qui novum aliquem ciborum
paratum invenilfet. εἴτις τῶν ὀψοποιῶν jj 7 μαγείρων, in- i
quit , ἴδιον εὕροι βρῶμα καὶ περιττὸν, τὴν ἐξουσίαν μὴ
δἶναι «χρήσασϑαι τούτῳ ἑτέρῳ πρὸ ἐνιαυτοῦ, ἀλλὰ αὐτῷ
τῷ εὑρόντι τὸν χρόνον τοῦτον, ὅπως ὁ πρῶτος εὑρὼν καὶ
τὸν ἐργασίαν ἔχῃ πρὸς τὸ τοὺς ἄλλους Φιλοπονοῦντας αὖ-
τοὺς ὑπερβάλλεσϑαι τοῖς τοιούτοις. Pofterior periodus fine
dubio corruptiflima. Scribendum, ἀλλ᾽ αὐτῷ τῷ εὑρόντι,
ὅπως τὸν χρόνον τοῦτον 0 πρῶτος εὑρων, καὶ ἐργασίαν
ἔχῃ. πρὸς τὸ τοὺς ἄλλους Φιλοπονεῖν ἀλλήλους ὑπερβάλ-
λεσϑαι τοῖς τοιούτοις. planilfima fententia. Lex hoc jubet.
Lis. XII. Car. IV. 81
Si quis cocus peculiarem et excellentem aliquem cibum
invenerit, ne cui ali fas fit eo uti ante annum, nif:
» ei qui invenerit: ut toto i//o tempore auctor ejus in-
venti quae[lum inde faciat: quo laborent et alii omnz
Jtudio fefe invicem talibus inventis fuperare. De 'Γ 6118
tyrannide lege Diodorum Siculum lib. 12. Hiftoriam de
improbo conatu Sybaritarum abolendae, quod in ipfis
foret, folemnitatis Jovis Olympici quae in Elide cele-
bratur, paucis perflrinxit Athenaeus: idemque mox addit,
auctores non deelfe qui de Crotoniatis id narrent, non
de Sybaritis. Nos pntamus Sybaritas potius: nam plures
ita tradunt veterum, Vetultiffimus Periegéfeos auctor, jam-
bicorum poeta , de Sybari loquens:
Λέγεται yap αὐτοῖς μήτε τοῖς νόμοις ἔτι
τοῖς τοῦ Ζαλεύκου τ᾿ ἀκόλουθα συντελεῖν.
τρυφὴν δὲ καὶ ῥάϑυμον ἑλομένους Boy
χρόνῳ προελϑεῖν εἰς ὕβριν T$ ux] κόρον:
σπεῦσαι δὲ καὶ τὸν τῶν ᾿Ολυμπίων ὅπως
' ἀγῶνα. '"καταλύσωσι. τὸς dà ToU Διὸς
ἀνέλωσι τιμὰς τῇδε τῇ παρευρέσϑι. p. 858.
δρομίσϑιον AJ γυμνικόν τιν᾽ ἐπετέλουν
κατοὶ τὸν χρόνον τὸν αὐτὸν ᾿Ηλείοιο. ἵνα
πὰς τις πρὸς αὐτοὺς τοῖς ἐπάϑλοις ἀγόμενος
σπεύδο! καταντὼν, ἀπολιπὼν τὴν Ἑλλάδα.
CAPUT QUINTUM.
Θοινῶσϑαι πὴν ὥραν. αἱ ἐξ οὐρανοῦ βολαί. Γ eg'yi-
9a Qévos ἀπτολέμίστων. συνωλοιῶν. πισσήρων
μόρος. Prov. αἀπεσκυσίσθαι. χλῖδος: Callinus
antiquiffimus poeta. δόμίβοις ὑφαντὼ vefimenta.
vrfiium nomina (arapis, ala rim actaea. Prov.
βαδίζειν ἐς Ἥραϊον ἐμπεπλεγμένον.
r
E; luxuriam defcribens Atbeuasne ἐφόρουν,
ait, παὶ παρυφὴν διαφανῆ πάντες: οἷς, νῦν ὁ γυναικῶν
ἀβρύνεται βίος. vel ἡ: fcribendum pro οἷς: vel ita gioims
concipienda fonttentia; ἐφ. καὶ π. διαφανῆ, mxvvT& τε οἷξ
νῦν. Sicut dicimus ἑστιᾶσθαι vel εὐωχεῖσθαι fimpliciter
pro explere defiderium alichjus rei: lic Athenaeus hoc
loco ϑοινᾶσϑαι τὴν ὥραν dixit, pro libidinem : explere,
ait, loquens de captivis Carbinatibus, quos in loca pu-
Ε
Cafaub, Anim. in zdthen, T. IIT.
82a I. CASsAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
blica Tarentini concluferant: καὶ ὁ βουλόμενος καϑάπερ
εἰς ἀτυχῆ παραπηδῶν ἀγέλην ἐϑοινᾶτο ταῖς ἐπιϑυμίαις,
τὴν τῶν ἀϑροισϑέντων ὥραν, πάντων μὲν ὁρώντων» pi
στα δὲ ὧν ἥκιστα ἐκεῖνοι προσεδόκων ϑεῶν. poítrema acci-
piunt male, qui ἐκεῖνοι referunt ad Carbinates. de Taren-.
tinis cape, et verte, omnibus fpectantibus, diis quoque,
de quibus ipfi minime cogitabant. Sequitur. in fermone
de luxu Japygam, ἐμφανῆ γὰρ ἦν μέχρι πόῤῥω Ἀεχαλ-
κευμένα τῶν ἐξ οὐρανοῦ βολῶν. videtur deelfe vox σημεῖα,.
vel potius εἴδωλα, aut alia fimilis: et βελῶν fcriberem,
non βολῶν, hoc enim dicit: manfiffe diu facta ex aere
fimulacra fulminum, quibus icti fuerant Japyges. more
poetarum fulmina appellat coelitus miffa tela. MDeeft
item vox una cum iftis mox jungenda, ut fit plena fen-
tentia, καὶ οἱ τὴν Σίριν δὲ κατοιμοῦντες jv πρῶτοι κατέ-
σχον οἱ ἀπὸ Τροίας ἐλϑόντες, ὕστερον δὲ ὑπὸ Κολοφωνίων,
füupplendum ἀνεκτίσϑη: aut tale quid Oraculum quod
Milefiis editum narratur,
Καί μοι D epyíduy TS Qóvoc μέλει ἀπτολεμίστῳ
πισσήρων T8 μόρος καὶ δένδρον ἀε,ϑαλές. -
neque integrum elt: aliquid namque deeft a fine pofte-
rioris verfus: et tertius etiam, ut puto fuerat adjectus,
aut etiam plures: neque ὭΡΗ caret. Legendum enim
ἀπτολεμίστων. quod etiam in Excer ptis invenimus, l'sp-
γίϑων Φόνος ὠπτολεμίστων, eft caedes puerorum patrata
a Gergithibus. ἀπτολέμιστοι, imbelles, infantes et pueri
L
funt. praecedit de Gergithibus qui divites urbe ejecerant:
conduxerunt, ait, TX τέκνα τῶν Φυγόντων εἰς ἁλωνίας,
βοῦς συναγαγόντες (forte, βοῦς ἐπαγαγόντεο) συνηλοίησαν-
male editum συνηλλοίγσαν, quod leviculum mendum de
recta fententia deturbavit interpretes. Significant autem
haec verba divitum liberos a junctis bobus fuiffe con- |
p.837. tritos, tanquam in area frumentum triturantibus,. et ideo
ait mifellos ele congregatos εἰς &Àeví[ay. At πισσήρων
μόρος, eft mors eorum qui pice illita fuerant combufti,
et perierant πισσοπωνήτῳ μόρῳ, ut locuti funt Aefchylus
et Cratinus. addit, καὶ δένδρον ἀειϑαλές. quia, ut dictum
eft, ad tanta HR quafi exhorruerat et exaruerat facra.
olea. Agitur deinceps de prifiina Scytharum felicitate et.
calamitatibus quae corruptam illorum vitam funt fecutae.
Crudeles in fubditos captivos et fervos fniffe: unde ma- -
narit proverbium ἡ ἀπὸ Σικυϑὼν ῥῆσις: eorumdem poftea
miferias alteri proverbio locum dediífe, quo celebratur '
tonfura Scythica. nihil eft. mendi in explicatione prioris
ΤῊ ΡΥ, ΛΎΚΟΝ ΠΕ 88
expofitio non [ine ratione fufpecta nobis. quia. tamen
- confentiunt M38. potes ita vertere: Zgztur propter mui-
ditudinem calamitatum quas perpe [Ji Junt; Bs. fimud
cum opibus fuis, etiam comis unigerfi per luctum fue-
runt fpoliati: ali popuét ionfuram quae. contumeliae
cauffa Jit, socarunt ἀποσκύϑισιν, Graece fic: διὰ τὸ
πλῆϑος οὖν τῶν κπατασχουσῶν. αὐτοὺς συμφορῶν, ἐπεὶ dis
τὸ πένϑος ἅμα τὸν τε τῶν βίων ὄλβον, καὶ τοὺς κόμας
περιεσπάσϑησαν παντὸς ἔϑνους, οἱ ἔξω τὴν" ἐφ᾽ ὕβρει κου-
ραν ἀποσκυϑίσαι προσηγόρευσαν. vel ut in ExcerpUs ἀπε-
᾿ σχυϑίσϑα!. ln Hermippi verlbus. de Abydenorum .mol-
litie, cum alia non recte videntur fcripta: tum hic verfus
manifefto corruptus: Gaude, inquit, xóp T8. νβανριῇ»
Φρίγει rs βραχιόνων. Scribo, χλίδει. τε fp. paulo polt,
ἐφόρουν χλιδῶνας περὶ τοῖς βραχίοσι. poetica funt voca-
bula χλίδη, χλίδημα, χλιδωῶν, et 25 Mog, pro ornamentis
quae collo ant brachio appenduntur. Super lonum mo-
ribus citantur verfus Arillophanis ex Z';pAalete. ejus
comoedia: quam invenies apud Julium Pollucem. libro
nono et decimo, faepe nominatam, cap. aulem trigefimo
feptimo, libri 10, extat hic verfus ex eadem fabula, xaj
,τὴν κυνῆν ἔχειν us κυρβασίαν δοκεῖς perperam vulgo
editum κοινὴν. Tertium verfum hic lege “Ὅπως ἔχων TOV
παῖδα πωλήσεν᾽ ᾽ς Χίον. pro, πωλήσειεν ἐς Χίον. ut ftatim:
“Ἕτερος δ᾽ ὅπως ἐς KAaqousvac. Nota etiam ex prover-
bio antiquo Magnetum mala: quae illis contigerunt ex
amore infano voluptatum, ut hic [cribitur. Ait enim:
᾿Απώλοντο δὴ καὶ Μάγνητες οἱ πρὸς τῷ Μαιάνδρῳ, διὰ
τὸ πλέον ἀνεϑῆναι, ὥς φησι Καλλῖνος ἐν τοῖς ἐλεγείοις.
καὶ ᾿Αρχίλοχος. meminerunt, inquit, calamitatum quas
Magnetes ad Maeandrum pafli funt, Callinus et Archi-
lochus. de Callino videtur Clemens: 'diffentire: qui Ánti-
quiorem eum poetam facit Magnetum rebus adveríis. Sic
ile primo libro Stromat. de Arch: locho et Simonide
locutus, Καλλῖνος δὲ πρεσβύτερος οὐ βαπρῷ. τῶν γοὶρ May-
νήτων διμὲν ᾿Αρχίλοχος ἀπολωλότων. ὁ δὲ εὐημερούντων
μέμνηται. 'Theognis, ToiXds καὶ Μάγνητας ἀπώλεσεν ἔργα
καὶ ὕβρις. De Callino Strabo libro decimo tertio. Quid
fint vellimenta ῥόμβοις ὑφαντὸὰ quaerimus accurate in
commentario De re vefliaria. Euftathius fcribit in pri-
mum Ody!L δοκεῖ ὁ ῥόμβος καί τι ἐργαλεῖον. εἶναι τοῦ
ὑφαίνειν, afferens hunc ipfum locum. Sed in antiquo
exemplari Athenaei quo ufus efi is qui Excerpta con- p. 838.
fecit, fcholium fait adjectum ; quod a Breviatore con^
Fa
84 I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ÁTHEN.
fervatum TE appingemus cuicui modi illud fit. Sio au-
tem is grammaticus. ἐν δὲ τῷ σχολίῳ τοῦ βιβλίου ὅϑεν.
αἱ Παρεκβολαὶ τάδε ἦσαν περὶ τοῦ ἄνω γεγραμμένου δόμ-
βου, ῥόμβός ἐστι τροχιίσκος ὃν τύπτοντες ἱμάσι καὶ στρέ-
Qovr&c , ποιοῦσι περιδινεῖσϑαι καὶ ψόφον ἀποτελεῖν. ῥύα.
βον δὲ αὐτὸν Εὔπολις εἶπεν. καλεῖται δὲ καὶ βρυτήρ.
farapis hic veftis Perficae nomen εἰ coloris melini: aliis
dieitur fuiffe coloris μεσολεύκου. Scribe, xa) καλασίρεις
Κορινϑιουργεῖς. εἰσὶ δὲ αἱ μὲν πορφυραῖ τούτων, αἱ δὲ
ἰοβαφεῖς, αἱ δ᾽ ὑχκίνϑιναι. nec aliter Euftathius, Athe-
naeo auctore ac£aea veltis dicla eft Graecis ἡ σπαϑητὴ,
denfa et contraria rallae. Plinius vocat crebram pave-
ratam. de voce xxTxix multa Euftathius. [Proverbium,
cujus obiter mentio fit ex Duride βαδίζειν Ἡραῖον ἐμπε-
πλεγμένον, inveni alicubi ita conceptum ἃ viris doctis
Bxdids βλέμμα Ἡραῖον, Incede vultu Junonio; fed vera
lectio eft, quam hic refert Athen. vertendum Z7ncedere
Junaniuts habentem capillos implexos, ἔνα diligenter:
pexos et in humerum demiífos, ut modo dicebat Duris.
Ἡραῖον hic eft, non Junonis more, fed more eorum
qui Heraea id eft Junonis feftum celebrabant. Hos au-
tem peculiari quadam gravitate incelfus fuiffe infignes
declarant etiam verba Horatii, fatyra tertia lib. 1. faepe
velut qui currebat fugiens hoflem: perfaepe velut qui
Junonis facra ferret.]
CAPUT SEXTUM.
-JEmendantur et illufirantur .4fii poetae vetuftiffimi
verfus de luxu Samiorum. κόρυμβαι διωσκεῖσϑαι,
vos κόμας. ἡ χρυσή “παροιμίος tefiis luxus lo-
num. συνευδοκεῖν vob Ῥωμαίων. Pronax.
ANTIQUISSIMI poétae Alii verfus de luxu Samiorum
peífime [cribuntur in omnibus libris: ita nempe.
Οἱ δ᾽ αὕτως Φοίτεσκον, ὅπως πλοκάμους κτενίσαιντο
εἰς Ἥρας τέμενος πεπυπμασμένοι εἵμασι καλοῖς,
χιονέοισι χιτῶσι πέδον χιϑονὸς εὐρέος εἶχον, ,
χρύσειαι δὲ κόρυμβαι ἐπ᾿ αὐτῶν τέττιγες ὡς ν
χαῖται d δορευτανέμω “χρυσέοις ἐνὶ δεσμοῖς
δαιδαλέοι dà χλιδῶνες Xp ἀμφιβραχίοσι T
νησάντες ὑπασπίδιον πολεμιστήν.
Primus verfus et fecundus ex Duridis paraphrafi clari
Lis. XII. Car. VI. 85
funt. Tertio [fignificat poeta, [yrinata eos geltalTe, et
veltes albas, poderes five ad terram per tinentes, interpres
nefcio quid legerit pro s/Xov. fed ferri poteft, εἶχον πέδον
χϑονὸς, pro pertinebant ad terram eamque taugebant.
Quarto vocat κορύμβας cicadis fimiles titulos Samiorum,
eadem forma cum Atticis, quos nuncupat Thucydides
πρωβύλους anfertis cicadis fimiles titulos Samiorum, eadem
forma cum Atticis, quos nancupat Thucydides πρωβύλους
infertis cicadis ornatos. Samii ab antiquis Athenienüibus
hunc morem relinuerant: quod non eft obícurum ex
praeclara magni Àllius hiftorici praefatione. ubi notabis
illa verba, διαὶ τὸ ἁβροδίαιτον: quod huc in primis facit.
Sed locum praeftat afcribere: mire enim illuftrabit Afi
hos verfus: καὶ οἱ | πρεσβύτεροι, ait, τῶν εὐδαιμόνων, dia p. 839.
TO ἁβροδίαιτον, οὐ πολὺς χρόνος ἐπειδὴ χιτῶνας TS λι-
νοῦς ἐπαύσαντο Φοροῦντες, καὶ χρυσῶν “τεττίγων ἐνέρσει
πρωβύλον ἀναδούμενοι τὼν ἐν τῇ κεφαλῇ τριχῶν. Quin-
tum fic emendamus, Χαῖται δ᾽ zepsüvr ἀνέμῳ χρυσέοις
ἐνὶ δεσμοῖς. agitabatur coma flatu venti aureis adltricta
vinculis, Intellige autem capillos extremos: nam capiti
pars proxima quae vincta erat, agitari non ,Potuit. Sex-
tum et feptimum ita fcribo, ἀμφὶ βραχίοσιν 7 ἤσαν, “Ὥ,τπερ
ὑπασπιδίῳ πολεμιστῇ. artim certa, partim probabili con-
jectura. Scribe, διὰ τὴν πρὸς ἀλλήλους mixpoÀoyíav, ὥσπερ
Συβαρίτας τὴν πόλιν ἀπολέσαι. [π Phylarchi tellimonio,
προήεσαν διησκημένοι τὰς κόμας χρυσῷ κόσμῳ. non eft τὸ
διασκεῖσϑαι [impliciter, exornari, fed discretim ornare
comam, hoc efl, διακριδὸν ἀσκεῖσϑαι. Nam ita foliti
homines ἀἰβροδίαιτοι et facere eL loqui. Lucianus in ÀÁmo-
ribus, ἀλλὰ λιπαραὶ παλαῖστρα, μέλουσί μοι, καὶ Φαιδρὰ
μὲν ἐσθὴς, μέχρι ποδῶν τὴν [παρυφὴν (ita fcrib. non
τροφή».}}. παϑειμένη, διακριδὸν δ᾽ ἠσκημένης κόμης ἐπι-
ἀμέλεια. Quartum verfum Xenophanis, Οὐ μείους ἤπερ
χίλιοι εἰς ἐπίπαν, accipe de aítypolis, qui fuerunt Colo-
phone haut pauciores. mille, ficut mox fequitur. Lese,
ὅγε καὶ βασιλεῦσι σπάνιον τότ᾽ ἦν. vel ὅπερ. non ὅϑεν.
et ἠδυπαϑὴς ὄχλος. Haereo in fequentibus : Θεόφραστος
δ᾽ ἐν τῷ ἹΠερὶ ἡδονῆς, καὶ δὴ καὶ τοὺς "Ievác Qs: dix
τὴν ὑπερβολὴν τῆς τρυφῆς ἔτι καὶ vüv ἡ χρυσὴ παροιμία
διαμεμένηκε. Oratio primum offendit me. neque dubita-
verim affirmare deeíTe aliquid. deinde, quaenam illa aurea
paroemia? ego fane non [οἷος nili eo refpexit Theo-
phraftus, quod omnia delicata et mollia dicuntur παροι-
piace fonica: et homines ἁβροδίαιτοι , Jonici. ut apud
86 I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN Á'THEN.
Menandrum, 'evixóc πλούταξ, ὑποστάσεις ποιῶν. et Mov-
covpyoi "Iwvixx) faepe. etiam apud Latiniei Zoniez motus.
Ariftophanis locum e fabula cui nomen fecerat Δαιταλεῖζο,.
et mutilum et corruptum ita reftituendum monemus.
᾿Αλλ᾽ οὐ ydp ἐμάϑετε ταῦτα γ᾽ ἐμοῦ πέμποντος. ᾿Αλλὰ
μᾶλλον πίνειν, ἔπειτ᾽ ἄδειν καὶ τὸς PAEVM orous
Συβαρίτιδας τ᾿ εὐωχίας, καὶ Χῖον ἐκ Λακαινᾶν nuum
μέϑυ. non ea. didiciftis quorum cauffa vos illuc. mife-
ram: fed potius bibere, deinde Syracufanas menfas,
Sybariticasque lautitias a[fidue habere in ore: et Chium
rÜerum e lacaenis calycióus. leviter nos MSS. adjuve-.
runt. at lacunam ex libro fuperiore explevimus. Pofidonii
locum de Syrorum molli vita, reftituimus libro quinto: :
capite 13. Ait de Capuanis, διόπερ ὑπὸ Ρωμαίων dv5us-
- erTx δεινὸ ἔπαϑον. Tolle vocem δεινοὶ auctoribus libris |
et eft fine dubio alterius gloffezina. Capuanorum mollitiei
opponitur Petellinorum conftantia, qui, deferentibus Ro-
manos omnibus vicinis populis, smanferunt in fide foli.
fed bi cum diuturnam obíidionem paffíi effent οὐδενὸς
βοηϑοῦντος οὐδὲ συνευδοκοῖντος Ῥωμαίων παρέδοσαν éxu-
τούς. ila narrant Athenaei omnes codices. Ego non capio
quid ad Petellinorum gloriam faciat, quod nemine Ro-
manorum confenliente deditionem fecerint. nam inde
contrarium potius fequatur: tandem eos patientiam ru-
pilfe, et Romanorum amicitiae renuntialle, Legendum
p.B4o. vero , οὐδὲ συνευδοκοῦντος TX Ῥωμαίων, cum nemo opem
ferret, neque Romanorum partes cum ipfis fequeretur.
Livius, Petellini uni ex Brutiis manferant in. amicitia
Romanorum. De Curetibus docte et ubertim Strabo libro
decimo. Πρόναξ fiatim, 4141 filius eft, Adrafli frater,
Lycurgi pater, de quo Apollodorus Dibliothecae libro .
primo, et Paufanias iu Lacomicis: apud quos Πρώναξ,
melius per ὦ magnum. Scribe, όμας ἐκειράμεσϑα (Φησὶ)
μάρτυρας τρυφῆς. :
MM Án RE E ECCE t M
CAPUT SEPTIMUXM.
Mos eeterum. mollium, fupercilia pingere δὲ un-
guentis illinere. Etiom mulieres fupercilia atra-
mento infécerunt. Exempla veterum qui wiei-
comburium omnibus mortis generibus praetu-
lerunt. * ὥλλα οὐκ ἄξιω τούτου. non hujus
Lis, XII. Car. VII. "4
ilia. λεωλογεῖν. οὐ μιϑρεῖν pro οὐριϑ μεῖν. παΐζειν
εἰ ludere.
Hacr ENUS de publica variorum populorum intem-
perantia et fladio voluptatis: dein aget Athenaeus περὶ
τῶν κατ᾽ ἄνδρα. Initium ducit etiam hujus partis a Dar-
baris. Ait, καὶ οὕτως οὖν ἔνδον μένων καὶ τρυφῶν. Melius,
καὶ οὗτος. non enim folus Ninyas: fed et alii plerique
omnes reges Á[lyrii cafarii fuerunt, et domi latuerunt.
Ait de Sardanapalo, ἀναβάδην τε μετ᾽ αὐτῶν παϑήμενον
τὰς o(pUc, γυν. non elt obfenrum deelle participium.
cum ills jungendum Tc ὀφρῦς. nifi malumus in alium
locum eas voces transferre, et [cribere mox, καὶ ὑπε-
γέγραπτο τοὺς ὀφϑαλμοὺς καὶ τὰς ὀφρῦς. Et pingebant
fupercilia οἱ παλαιοὶ τρυφηταὶ, εἰ unguentis illinebant.
Antiphanes, Thoryciis, ᾿Αμαρακίνῳ δὲ τὰς ὀφρῦς καὶ τὴν
κόμην. Alexis, Τὰς ὀφρὺς πυῤῥὸς ἔχει τις; ὡγραφοῦσιν
ασβόλῳ. Clemens Alexandrinus. Paedagogi libro tertio,
καὶ ταῖς ὀφρύσι τὴν ἀσβόλην ἀναματτόμεναι. et moris
fuiffe fcribit Artemidorus libro primo, ut formae ftudio-
fae mulieres atramento fapercilia libi inficerent. αἱ γυναῖ-
πες. ail, ὑπὲρ. οὐμορφίας καὶ μέλανι χρίονται τοὺς ὀφρύας.
Quae mox notis parenthefeos includuntur, ut inventa
funt in membranis, eo loco defcripfimus, penitus tamen
integra non arbitror. Porro Sardanapalum per infames
voluptates, et omnis generis delitias actam vitam fpon-
taneo finiviffe vivicomburio, cum Ctelfia fcribunt ahi e
veteribus multi. Atque ego miratus fum faepe, cum fit
ignis fupplicium τῶν πολαστηρίων TO μέγιστον, ut ait
Clemens Alexandrinus: aut inter maxima certe tormenta
cenfeatur: qui factum fit, quod tam mulli olim, quibus
liberum erat mortis arbitrium, hanc potiflimum leti viam
probarint. Nam praeter Sardanapalum [ic Zimri periit,
cujus hiftoria legitur Regum primo libro, capite 16. fic
Calanus Indus: fic vulgo Indorum fapientes: fic paffim
multi incolae infularum Chenerag, quos Dugbiin vocant,
ut narrat Benjamin in ltinerario. Eundem exitum fecit
et Judacilius Afculanus, de quo Appianus lbro primo
"EgQuA(e»: Scapula etiam miles Pompejanus, de quop.84:..
- idem auctor libro 2. item Statius Samnis et Ceflius qui-
dam, de quibus idem Appianus lib. 4. qui et lib. 5.
alius Ceftii fimilem interitum narrat. Memoriae etiam
proditum eft, Timanthem Cleonaeum athletam, cum fractis
prae fenectute viribus, queis olim plurimum praeftiterat,
88 I. CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN,
vitae afficeretur taedio, pyra extrucla fe combuffife,
'laceo de Hercule, de Aeículapio, quod in prifci aevi
fabulis legitur. Taceo etiam peregrini hiftoriam, de quo
extat Luciani liber integer. Quid quod univerfi populi
genus hoc mortis aliis. omnibus, quae quidem infinita
funt, antepofuerunt ? Exemplo fint Saguntini, Altapenfes,
Metulii, et in Lycia Xanthii. quorum omnium miferabilem
inter ardentis ignis flammas exitum narrant hifftorici.
fed Xanthiorum infignis fortuna prae caeteris, non femel
enim fed faepius factum, ut ejus urbis populus incendio
fefe ab. hoftili manu liberaret. bis ait Plutarchus: femel
ἐπὶ τῶν ἹΠερσικῶν: iterum cum a Druto obfiderentur.
Appianus ait ter: femel ob Harpalum: iterum ob Ale-
xandrum: tertio propter Drutum. Sed ad Sardanapalum
redeamus: qui, ut fcribitur mox, δείμνύσιν ἐν τῷ τοῦ
μνήματος τύπῳ τοῖς ὁχκτύλοις, οἵου “καταγέλωτός doi
ἄξια τὰ τῶν ἀνϑρώπων πράγματα" οὐκ ἀξια ὃ ὄντα ψόφου
δακτύλων ὃν πεποίηται T ποιούμενος δὶς ἐν χορῷ ἡ περὶ
τὸ λοιποὶ σπουδή. ln monumento regis hujus polt illud
praeclarum praeceptum , Ede , bibe, lude, [culptum erat
in ima tabula, αἷς τ ἄλλα πάντα οὐκ ἄξια τούτου. quid.
caetera omnia non funt facienda hujus. quid [fignifi-
caret illud τούτου, declarabat erecta manus, habens duos
digitos, pollicem nimirum et medium, in fummo juuc-
tos. Strabo et Athenaeus τούτου explicant τοῦ τῶν Oxx-
τύλων ἀποκροτήματος. lic in. Adelphis Terentius, Zu7us
non faciam. defectum codicem ex conjectura explere
atque emendare non facile eft. Pott Ariflobuli verba,
male accipiuntur haec, τοῦ ἀποηροτήματος ἔοικε λέγειν.
quae ex fuperioribus plana funt. Zndrocotus aliis dici-
tur Sandrocotus, ut ad Strabonem obfervabamus, Verfus
quem. dicitur Ariflotelea ufarpalle de Xenocrate, Xs/psc
pi» ἀγναὶ, Φρὴν δ᾽ ἔχει μιάσματα. Euripidis efl ex
Hippolyto coronato. fed male fcriptum μμάσματα pro
μίασμά TI. Phoeniceae ῥήσεως de Nino rege verfus quar-
tus, Ὃς οὐκ ἴδ᾽ xorép οὐδ᾽ Ἅ ἔζων ἐδίζητο, ila corri-
gendus, οὐδ᾿ ἰδεῖν ἐδίζητο. nunquam domo egrellum ligni-
ficat. Etiam octavus eft corruptus , Ov λεωλογεῖν ἐμαν-
ϑαν᾽ οὐκ ἀμιόϑησαι vox λεωλογεῖν. quam alibi vix inve-
nias, nihil aliud fignificare poteíl, nifi Zoqui de populo.
ut ϑεολογεῖν loqui de Deo, Φυσιολογεῖν de matura:
παϑολογεῖν» de morbis. prorfus inepta vox hoc loco.
Lego, oU λεπτολογεῖν ἐμανϑαν᾽, οὐκ ἀμιϑρῆσαι», neque
literas didicerat, neque numerare. ftudia literarum vocat
Li, XII, Car, ὙΠ. 89
λεπτολογήματα. Pro ἀμιϑρῆσαι clarum erat fcribi debere
ἀριϑιμῆσαι: nili conftaret nobis ita etiam dixilfe veteres,
facla literarum metathefi, quemadmodum in aliquot aliis.
Hefychius, 'Aui3eiv api uslv. fed omnino legendum, aui
Josiv. praecedit enim g439oc, ἀριϑμός. hunc opinor p. 842.
Phoenicis verfum refpiciens Euftathius, παινολόγος τις
ποιητὴς» inquit, aqu peiy λέγει TO ἀριϑμεῖν. Addit poftea
Phoenix. ἀλλ᾽ ἤν ἄριστος ἐσϑίειν τε ux) πίνειν, Κερᾷν.
pofiremum verbum , quod non animadvertunt viri docti
ita fcribi debuit, KA quis ignorat femper haec tria
conjungi , edere, bibere, ludere: Homerus, ὧν ἔφαγον
T ἔπιόν τὸ καὶ αἰδοίοισιν ἔδωκα. et paulo ante in Sar-
danapali tumulo, ἔσϑιε, πῖνε, παῖς. mam παίζειν et
iudere, nihil aliud figuificant nifi ἐρῶν. Interpretibus
ruborem exprimat verfus decimus octavus, X' Wuocc
ἐράσϑην. At verfu 17. cum ait, "Ew δ᾽ ὁκόσσον ἔδθαισα,
X; wxóco ἤεισα. per δαίειν, intelligit efum et potum:
per ἀείδειν caeteras voluptates conviviorum comites, quae
auribus percipiuntur. 18. autem mutilum hodie i!a licet
expleas, X' ὠκόσσ᾽ ἐράσϑην" ταῦτα μοῦν ἔχω λοιπά.
CAPUT OÜCTAVUXM.,
Παροκινεῖν πρὸς ἡδονοίς. διαιτᾶσθαι. οἱ λέγοντες
καὶ τὸ ψηφίσματα γροφοντες. Theopomp:i liber
De iis quibus Delphicum templum [poliatum
eft. Notantur Éxcerptorum auctor et Euflathius.
Bacchicum fi mulacrum "Athenis habitum pro
iunagine Pififiratz. τὸ ἐν Διονύσου πρόσωπον.
Acrati facies Athenis. cue ζεύξασϑαι ἑταιρῶν.
Themifioclis apophthegma.
IIAPAKINEIN πρὸς τὰς ἡδονοὶς male interpretati funt,
ad voluptates titillari. eli enim contractum genus di-
cendi, quod f; velis implere , dicendum fuerit, TXQUXXI-
νεῖν τοῦ προσήκοντος vel τοῦ καλοῦ, πρὸς T. ἡ. de/lectere
de via virtutis ad voluptates, Sic loquitur Theopompus
apud noftrum. καὶ "τοσούτῳ μᾶλλον ἐκείνων παρακεκινήκει
πρὸς τὰς ἡδονάς, ὥστε οἱ μέν. et tanto magis quam illi
ad voluptates exhorbitaverat, etc. Ponitur aliquando
Bimpliciter pro furere: Libr. 13. ᾿Αγτίκυραν αὐτὴν φάσκων
p. 945
90 . lL CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
πληϑῆναι, ὅ ὅτι συνέπινε παρακινοῦσι καὶ μεμηνόσι. minus
recte etiam διωτάσθαι immorari verterunt, cum de quo-
dam loco Thraciae dicitur fuiffe illud πρὸς τῷ διαιτηϑῆναι
κεχαρισξιένον. Solent enim Graeci id: verbum ufürpare
de iis qui genio indulgent, et molliter ac delicate fe
habent, De Charete fcriptum paulo poft, τῶν χρημάτων
τῶν εἰσφερομένων εἰς τὸν πόλεμον. TX μὲν εἰς ταύτην
τὴν ὕβριν ἀνήλισκε, τὰ δ᾽ αὐτοῦ κατέλιπεν ᾿Αϑήνῃσι.
Dalecamp. legil, τὰ δ᾽ αὑτοῦ. fua domi relicta. verain
eft, αὐτοῦ. partem, ibi reliquit J4thenuis. Proxima his
visis; τοῖς τε λέγουσι καὶ τὸ ψηφίσματα γράφουσι. de-
magogorum Athenienfium periphrafim continent: neque
aliter erant accipienda, Ambigua funt quae fequuntur,
xx] τῶν ἰδιωτῶν τοῖς δικαςζομένοις. poteft iía accipi, pe-
cuniae parlem Athenis relictam ab imperatore Charetej
nt partim demagogis ea divideretur: partim privatis, fi
quis litibus torqueretur, aut judicio condemnatus judi-
catum folvere non pollet. lta omnes Athenienfes fibi
conciliabat Crates. vel accipe quafi effet fcriptum, τοῖς
x 08 : : ἐὰν sis .
,δικαφομένοις αὐτῷ. (ἡ quis privatorum abfenti litem in-
- tenderet. 'Theopompi liber quem interpres infcribit Syn-
gramma, itulum babuit, De Zis quibus Delphicum tem-
plum fpoliatum fuit. quis credat communiffimam appel-
lationem omnium fcriptorum praefertim hiftcricorum, ulli
hifioriae narrationi fuiffe pro titulo praefcriptam? Sic
accipe haec verba, ἐν δὲ τῷ ἐπιγραφομένῳ Θεοπόμπου
συγγράμματι, Περὶ τῶν ἐκ Δελφῶν συληϑέντων χρημά-
TOv, Χάρητι Φησὶ τῷ Α. levicula trajeclio verborum
viros doctos fefellit: lib. 15. Θεόπομπος ἐν τῷ Περὶ τῶν
συληϑέντων ἐκ Δελφῶν χρημάτων. Qui hifloriam belli
facri norit, el libi hujus argumentum norit. [nitio Theo-
pompei teftiinonii verbum: deeft: Χάρητι τῷ ᾿Αϑηναίῳ
διοὺ Λυσάνδρου τάλαντα ἑξήκοντα. fupple ἐδόϑη, vel fimile
aliud. Scribe, ἀφ᾽ ὧν ἐδείπνισεν ᾿Αϑηναίους ἐν τῇ ἀγορᾷ.
Sed et in Heraclidis verfibus eadein de re mendae infant
plures: quas ex Epit. tolle et fcribe: *
Κατέκοψεν - οὐ γὰρ εἶχεν οὐδέπω λόφον.
εἶτα κατακόψας μάλα συχνοὺς, ἐδείπνισε
Χάρης ᾿Αϑηναίους τόϑ᾽" ὡς γενναῖος ἣν.
Narratur poftea ex ldomeneo, Pififtrati filios Hippiam et
Hipparchum εὑρεῖν Θαλίας καὶ κώμους᾽ διὸ καὶ ἵππων
καὶ ἑτέρων πολλῶν ἐπιπολάσαι τὸ πλῆϑος παρ᾽ αὐτοῖς"
ὅϑεν βαρεῖαν αὐτῶν γενέσϑαι τὴν ἀρχήν. Excerptorum
auclor non agnofcit quaecunque hic leguntur inter duas
Li. XII. Car. VIII. οι
voces κώμους et ὅϑεν. credo illi mirum elfe vifum, equos
dici adhibitos aut ad ϑαλίας epulas, aut ad κώμους, co-
mellationes. et meritos nam neque ad convivia, neque
ad lafcivorum juvenum nocturnas comelfationes equis eft
opus. Forte, διὸ καὶ πορνῶν καὶ ἑταιρῶν T. De Cimonis
liberalitate, eadem Plutarchus in Pericle: nam et hic
non minus fuarum rerum profufus populo largitor. Cla-
rum eft de Cimone loqur auctorem , cum (cribit mox,
xx) λέγουσιν ὡς περιήγετο μὲν ἀεὶ νεανίσκους δύο ἢ τρεῖς.
etc. Errant igitur auctor Excerpt. et Euftath. eum fe-
cutus, qui de Pififtrato haec accipiunt: contra apertiffi-
mam Athen. narrationem. et ait quoque Probus in Ci-
monis vita, Semper eum pediffequi cum nummis funt
fecuti , ut fi quis opibus ejus indigeret , haberet quod
Jtatim daret. vide caetera: nam ille auctor quali ad ver-
bum Theopompi totum locum vertit. Athenaeus in me-
dium fermonem de Pififtrato, interJecit quae de Cimone
commemorat. Redit enim poftea ad Pififtratum, et ὁ δὲ
Πεισίστρατος, inquit, καὶ ἂν πολλοῖς βαρὺς ἐγένετο, ὅπου
καὶ τὸ ᾿Αϑήνησι τοῦ Διονύσου πρόσωπον ἐκείνου τινες Φα-
civ εἶναι εἰκόνα. Vult probare Pilifiratum gravem et ex-
ofum multis Àthenienfium fuilfe. ld ex eo conftare dicit,
quod multi exifiiment fimulacrum aliquod Dacchicum,
quod Athenis fuit, elfe Pififtrai imaginem. Verba quae
adferipfmus habent banc mentem, non quam putarunt
viri docti. Sed quomodo hinc probatur quod erat pro-
politum? Arbitror imaginem Bacchi de qua loquitur
auctor ejusmodi fuiffe, ut triftiiam vultus prae fe ferret,
et animum truculentum. Cum igitur duraret apud Athe-
nienfes πατροπαράδοτος opinio, eam effe Pififirati ex-
preffam ad vivum figuram: recte qui ita crediderunt, ex p. 844.
ea imagine colligebant, talem ipfum cum viveret fuiffe.
Sed de eo fimulacro aliter vulgus, aliter eruditi, ut vi-
des, fentiebant. Mirum fane Paufaniam nullam hujus
rei feciffe mentionem, virum adeo omnium ἀρχαιολογιῶν
diligentem. llle vero, ut exiftimo, ne hoc quidem prae-
termifit: huc enim refero quod de Acsati effigie narrat.
ἐνταῦϑά ἐστιν; ait, καὶ δαίμων τῶν ἀμφὶ Διόνυσον, " Axpa-
τος. πρόσωπόν ἐστίν οἱ μόνον τοίχῳ ἐνῳκοδομημένον. Ejt
in fano Bacchi Bacchi unus comitum deus Acratus:
faciem folam habet parieti inclufam. prorfus de hac
facie loqui Athenaeum cenfeo, nam quod effigies eadem
habita Bit ab aliis δαίμονος '"Aupxrov, live JMeribibi, ab
alis hominis faevi et truculenti, rationem manifeftam
92 I. CASAUBONI ÁNIMADV, IN ÁTHEN.
habet. Lego igitur in Athenaeo, ὅπου καὶ τὸ ᾿Αϑήνγσιν
ἐν Διονύσου πρόσωπον. cum etiam facies quaé J4thenis
in Bacchi templo etc. non τοῦ Διον. qui articulus non
eft in Excerpt. Idomenei de Themiftocle verba, quorum .
ancipitem eífe mentem Athenaeus ait, quia ipfe non
adferipfit, nos adfcribemus. Ovx ἅρμα ζευξάμενος ἑται-
ρῶν πληϑυούσης ἀγορὰς, εἰσήλασεν εἰς τὸ ἄστυ; ἦσαν δὲ
αὗται Λαμία καὶ Σικιώνη, καὶ Σατύρα καὶ Noivisoil vide
libro fequente. Quod hi loquendi genus attendimus, non
poteft φεύξασϑαι à ἅρμα ἑταιρῶν. aliter accipi quam de
junctis more jumentorum [ícorlis ad trahendum currum
non dubium eít eo interdum progrelfam lafcivorum ho-
minum petulantiam: qua de re plura in Circenfibus no-
ftris. Si aliter interpreteris fimilis de Antonio hiftoria
in fecunda Philippica. Narrat ex Clearcho Themiftoclem
exftructo Magnefiae triclinio pulcherrimo, dixiffe, «y«-
πᾷν εἰ τοῦτον Φίλων πληρώσϑι exiftimare fe belle fzcum
actum iris fi triclinium oecum, amicis po[f-t implere.
cum magnos feciffet fumptus Themiftocles in. ornanda
omnibus modis coenalione, quam aedificandam curaverat
trium lectorum capacem: reprehenfus elt a familiaribus
fuis, quod nimis anguítam fecillet. iis igitur refpondens
vir fapientiffimus hoc ἀπεφϑέγξατο. ita "Bguificans quod
planius dixere multi, ut Pindar us in Nemeonicis : παῦροι
δ᾽ dv πόνῳ πιστοὶ βροτῶν καμάτου μεταλαμβάνειν. Tri-
clinium non multos homines capit. novem convivae tri-
' bus lectis fere capiebantur. Lecti autem tres folum in
triclinio: alioquin non τρίκλινος οἶκος, fed vel rerga-
xÀjpog, vel πεντάκλινος eflet dicendus.
CAPUT NONUXM.
Artemon à σεριφόρητος. Εὐρυπύλῃ μέλει. μέλημα,
mea cura. βερβέρινω καλύμματα. Βερββένιοι.
βερβίνιο. σωτίναι. καϑέματα χρύσεα. παῖς
Κύκης. χαγομιλεῖν Φαρνάβαζον. Κλεύμβροτος.
καλιδεῖν διώ τίνων ὑπολαμπάϑων. Aegyptiorum
templa fecundum Nilum. Eretrien[es ὠνασκευα-
σϑέντες. περισχ δεῖς calcei. Scriptores varii.
"Oeocv.
ON obfeurum in'er antiqui aevi molles rguQyrxc Ár-
temon ille nomen habet, quem ex Anacreonte potiflimum
L:s. XII. Car. IX. 95
nobis deferibunt veteres. Athen. igitur hoc loco primum p. 845.
Anacreontis haec de illo verba recitat Ξανϑὴ δ᾽ Evpv-
πύλῃ μέλει ὁ περιφόρητος ᾿Αρτέμων. Interpres τὸ μέλει
in μένει vel xu£As; aut utrumque mutari voluit frullra.
Verte, /aeae EÉurypylae curae οι, amatorium elt ver-
bum unde etiam μέλημα, ut latine: mea cura. fami-
liaria amantibus verba. Cur autem Artemonem epiQo-
prov, vocarit Anacreon, cauífam affert dipnofóphifta,
διὰ τὸ τρυφερῶς βιοῦντα ἐπὶ κλίνης Φέρεσϑαι. quod. de-
licate vivens, in lectica gejtaretur. Alii cauffam adferunt,
quod propter pulchritudinem raperetur ab omnibus. Vo-
lunt enim ταχϑῆναι τὴν παροιμίαν ἐπὶ καλοῦ καὶ αρπα-
ζομένου πρὸς πάντων παιδὸς. praeter grammaticos, Plut-
archus in Pericle. Deinde ut probet Athenaeus e paupere
factum effe Artemonem divitem et luxuriofum, defcri-
bitur ejusdem lyrici canticum: cujus prima verba tene-
bricofa mibi quidem. Ait, Πρὶν uày ἔχων βερβέρινα
καλύμματα "EcQzxouéva , di ξυλίνους ἀστραγάλους ἐν
ὠσὶν, etc, Haec lectio eft omnium exemplarium, prius
erat fepBépiov xxÀuuum T ἐσῷ. Utraque vox necelfario
derivanda nobis a dictione Darbara, βέρβεριν quae con-
chae margaritariae genus lignificat, de qua libro 3. ex
Androlthene. Sed qui convenient berberina integumenta
lro alicui? nam certum eft paupertatem Artemonis. his
verbis defcribi. Eruditiff. Dalecamp. βερβένια legit: quia
fcribit Hefych. Βερβενίους elfe γένος τι ᾿Αρκαδικόν. neque
eft alienum a [imilitudine veri, egenae gentis, ut fere
omnes in Arcadia, veftes fuiffe pretii minimi. Idem He-
fych. auctor eft βερβίνια dicta fuilfe ligna clavis confixa,
ex quibus lychni pendebant in pauperum cellis. Quare
videndum an legi poffit hoe loco, Ilo)» μὲν ἔχων Bsp-
Bíviov κατάλυμα Κ' ἐσφηκωμένον. ut dicatar Artemon domo
caruife (quod fnpra dicebamus extremae paupertatis ha-
bitum effe argumentum) et gallinis fuiffe fimilem, quae
noctu ad fua petaura fe recipiunt, et tabulas illas, in
quibus folent cubare. Vulgatam lectionem qua ratione
exponamus recte non video: nifi cui placeat βερβέρινα
καλύμματα ,, appellari pauperum gurguítiola anguíta, et
conchae fimilia. Pro ἐν wc/, quod defendunt MSS. docti
viri ἐν ποσί. ut puto, non male. Extremo cantico Ατ-
temonis luxum fignificans poéta, νῦν δὲ, ait, ἐπιβαίνει
σατινέων. veteres σατίνας exponunt μαάξας. Anacreon
vero non plaufltrum fed currum vel ὁρμάμαξαν, aut lec-
ticam ea voce defignat: quod ex [fuperioribus verbis
,
94 . I CASAUBONI ANIMADV, IN ATuxw.
Athenaei clarum. Addit, χρύσεα Φορέων ido Ita
codd. melius quam vulgo, καὶ ϑέρματα. Legeridum au-
(tem, χρύσεα φ. καϑέματα. Hefychius, κάϑεμα, ὁ κατὰ
στήθους ὅ ὅρμος. monile in pectus demiffum. [Lege Hie-
ronymum in caput Ezechielis 16. alioqui καϑέρματα fue-
rint, quae aliis ἕρματα nominantur. ΟἀγΠ. c. Ἕρματα
δ᾽ Edpodapavzi δύω ϑεράποντες ἔνειπαν.] Quod autem
vocatur a Poeta Ártemon jc Κύκης. fufpectum babue-
runt docti viri; haud [cio an jure: nam fervum ferva
natum videtur fignificare, quod enim emendant iidem,
p- 846. Xxix0c, non. dubito falfos effe judicii. Cyca, fervile nomen
foeminae, ut Manes viri. Sequitur inter alia de Alci-
biade, τὴν δ᾽ αὐτοῦ γυναῖκα πειρῶν ὡς ἕτερος ἔπεμψεν
αὐτῇ χιλίους Δαρεικπούς. nifi deeft aliquid ante haec verba:
prorfus legendum eft "Ayidoc pro αὐτοῦ. utique antem
ἑταῖραν pro ἕτερος. Scribe, καλλιστός ys dy. quod fe-
quitur de quatuor urbibus, quarum opibus ad fuam libi-
dinem abutebatur Alcibiades, melius capias ex Plutarcho.
Lyliae locus extat et libro decimo tertio. Καϑομιλεῖν
Φαρνάβαζον, expofuimus capite primo. atqne. hoc illud
efi, quod Plutarchus feribit de Alcibiade. 7v μία δεινότης
αὕτη τῶν πολλῶν ἐν αὐτῷ, καὶ μηχανὴ ϑήρας ἀνθρώπων,
συνδξομοιοῦσϑαι xai συνομοπαϑεῖν τοῖς ἐπιτηδεύμασι καὶ
ταῖς διαίταις. Libero metu illos qui Κλεμβρότου contra
Hellenismum fcribunt in epigrammate Paufaniae, ne fiat
verfus hypermeter. συνίζησις hnic incommodo fatis me-
detur, alioquin KAsvaffgorov fcribendum foret. Paulo poft
refert philologus, Ptolemaeum fecundum κατατεινόμδνον
ὑπὸ ποδάγρας πλείους ἡμέρας, ὡς ποτ᾽ οὖν ἐραϊσε, nal
κατεῖδεν δια τινων ὑπολαμπάδων τοὺς Αἰγυπτίους, παρὰ
τὸν ποταμὸν ἐριστοποιουμένους, παὶ τὰ τυχόντα προσῷε-
ρομένους,, ἐπί τε τῆς ἄμμου χύδην ἐῤῥιμμένους εἰπεῖν, ὦ
τάλας ἐγὼ, τὸ μηδὲ τούτων ἕνα γενέσϑαι. Domi in vale-
tudinario adhac inclufus, femiaeger Ptolemaeus, aérem
apertis feneflris admittebat: fed per fpecularia aut fimile
quid aliud foras profpiciebat. Hae funt quas ὑπολαμπα-
δας auctor vocat: quod non plane cubiculum illuftrarent,
fed velut fubluftris noctis imaginem in illud. inducerent.
lta interpretamur hanc vocem: quam neque nos alibi
offendimus: et [ibi non intellectam confel[Tus eft auctor
Epit. Non dicitur in hac narratione, quare ad Nilum
convivia agitarent Aegyplii. Ego divino id factum per
occafionem "alicujus feíii et θημοτελοῦς ἑορτῆς. Tunc foliti
veteres in Deorum templis epulas celebrare de reliquiis
Ἢ
Lis. XIL. Car. IX. 99
hofliae quam mactaverant. Ergo cum ad templa quae
erant eirca Nili ripam , πανσυδεὶ exiillent Alexandrini:
pars in ipfis aedibus facris, pars in adjunctis Tsuévaciv
epulabantur: plerique fecundum Nili ripam. Mos fuit
Aegyptiorum ad Nilum templa aedificare. Vitruvius libro
quarto capite quinto. |$; fecundum lumina aedes facrae
Jient, ita ut in .egypio circa JNilum, ad fluminis
ripas videntur fpectare debere. Praeterea conftat veteres
fi quando vellent genio indulgere, riparum virideis ve-
flitus, et littorum amoenitates folitos fectari: quas Graeci
Latinique pariter actas dixerunt. Unde illud fuit vulgi
fermone tritum, Σήμερον ἀμκτάσωμεν», quolies fefe libe-
ralius invitabant. Non igitur dubium , Aegyptios, etiam
cum per religionis fuae ritus non cogerenlur, frequentia
ad Nilum agitaffe convivia. Photius in Excerptis ex
lüdori vita. αὖϑις δὲ ποτε παρὰ τὸν Νεῖλον ἑστιωμένοις
ἀμφοτέροις, παρῆν δ᾽ ἐκ τρίτων ὸ ἡμέτερος Φιλόσοφος,
ἀνέδραμιεν ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ πλόκαμος, αἷς ἰδεῖν, πεντά-
πῆχυς. Ait προστάξας ἀνάστατον γεγέσϑαι ποιῆσαι τὴν
πόλιν. Tolle alterutrum duorum verborum yevécdou ποιή-
cxi. nec mnltum refer utr um potius. Ait, καὶ ἀνασκδυα-Ῥ. 847.
σϑέντων ὑπὸ τὼν Περσῶν ἁπάντων τῶν Ἔροτριέων. In-
lerpr. omnibus Kr. occifis imo vero £rans/atzs aiio,
μετοικισϑέντων. Eretrienfes fuiffe omnes occifos nemo
hiftoricorum dixit: fed everfa ipforum urbe translatos
elle in Afiam. Éphippi Olynthii verba de Alexandro
confer cum iis quae ex eodem hiflorico habentur libro
decimo. Περισχιδεῖς in marratione Ephippi, calceorum
genus quoddam, pretioforum ut vel ex hoc loco apparet.
In quorum albo Julius Pollux σχιστὰς et λεπτοσχιδεῖς
recenfet. at Hefychius calceos πολυσχιδεῖς inter viles vult
fuiffe. Miro errore ubi eft fcriptum, Καὶ ἔκτοτε οἱ πρό-
τερον καλούμενοι Διονυσοκόλαπες; ᾿Αλεξανδροκόλαπες ἐκλη-
ϑησαν, habent Excerpta, Διονυσοκομικοὶ et " AAs£avópo-
xojuxoí. at in- membranis, AovvcioxoAÀxxec. de his fatis
libro fexto. In teftimonio Pofidonii de. Antiocho Grypo,
fcribe ex libro quinto, στεφάνων ἐπ σμύρνης καὶ λιβα-
νωτοῦ, σὺν ἀνδρομήπεσι λημνίσκων πιλήμασι, πλήϑη. Se-
quitur ," AAsZic δ᾽ ἐν τρίτῳ Σαμίων ὃ ὅρων. Non hic folum,
fed et libro fequente, Alexidis Z«j;o; aut Σαμιακοὶ ὃ ὅροι
laudantur. ut nullam excufationem mereatur docti viri
Tsgispyíx, cul placitum hic fcribi ὡρῶν: ut elfet libri
titulus, De Samz pulchritudine, Atqui nemo ei conces-
ferit vel ἀκροϑιγὼς Graece doctus, librum eo argumento
96 L CASAUEONI ANIMADY. IN ATHEN.
quod ipfe hariolabatur, poffe infcribi Περὶ doy Σαμίων.
'Teneamus igitur omnium librorum lectionem, et vertamus,
De Samiacis finibus. Familiaris hic antiquis fcriptoribus
titulus, cum alicujus urbis roroypx(/xv inftituerent. aut
antiquitates in literas referrent. Sic fuere qui ᾿Αϑηνῶν
ὅρους, vel δρισμοὺς inferiptos libros ederent: quorum
mentio in fcholiis Ariftophanis ad Aves. Libro feptimo
laudatur Heropythas in KoAoQovímv ὅροις. libro octavo,
Chreophylus ἐν τοῖς 'EQsciwv ὅροις. lta Alexis Samiacos
fines deferipferat. De hoc opere fenfilTe Antigonus. Ca-
ryítius videtur, cum fcribit, ὁ δὲ τοὺς Sa ιν ΜΗ $povc
συγγεγραφως ἐπὶ τῶν πρώτων πληϑέντων μαϑητῶν τῶν
περὶ Ἡρόστρατον, φησὶ χελιδόνα λευκὴν φανῆναι. Sed et
Duris Samius, et Aéthlius quidam eodem titulo libros
confcripferant. quorum non uno loco Athenaeus memi-
nit. [Quum autem omnibus iis quos indicavimus locis
ὅρων conftanter fcriptum fit: quumque eam lectionem
manifefto confirmet, quod dicebamus laudari fcriptorem
incertum in fcholis Comici, in Ὁρισμοῖς ᾿Αϑηνῶν» non
poteft dubitari interpretationem quam attulimus rectam
efle. ὡρογράφοι igitur funt qui regionem aliquam de-
fcripferunt : quos cave confundas cum iis qui a veterib.
Graecis dicti fnnt. αὐρογράφοι, quafi dicas -4nnalium Con-
ditores: nam poc illis erat annus. Cenforius, Sunt qui
tradant hunc annum írimeftrem Horon inftitui [fe : eo-
que ver, aeflatem, autumnum, Aiemem, ὥρους et annum
tpoy dici, e£ Graecos annales d'poUc ,. eorumque ferip-
tores horographos. Sic accipiendum im Plutarchi libro
de Herodoto, οἱ Ναξίων ὡρογράφοι, qui Annales Na-
xiorum fcripferunt.]
p. 848. CaAPrvT DECIMUM.
Samiorum Ae)em. στενὴ pro στενωπός. λαῦρο vi-
cus. Beatorum λαῦρο quae Αϊεκαγαγία, λαῦρω
et "λώβρα. λαυρὸν et λαϊβρὸν, et fimilia. Épipha-
nii locus exponitur, male a quibusdam acceptus.
λαῦροι diverfae fub "rchiepifcopo. "Alexandrino.
ἄμφοδος idem ac λαῦρο. F'eterum monachorum
laurae ve] labrae. Euagriz locus emendatus.
Porxcnaris Sami tyranni luxuriem commemorans
dipnofophifla, fic infit ex Clearcho 69s» τῷ Σαρδέων
Lis. XII. | Car. X. 97
εἰγκῶνι γλυκεῖ προσαγορευομένῳ τὴν παρα τοῖς Σαμίοις
λαῦραν ἀντικατεσκεύασεν ἐν τῇ πόλει. Erat in fama ille
infamis Sardium urbis locus Γλυκὺς ἀγκῶν dictus: de
quo fatis fupra hoc ipfo libro. aemulatione Sardianorum
Polycrates exílruxit in urbe Samo eam quae dicta eft
λαῦρα Σαμίων. quid fit, mox explicatur. 7 Σαμίων. λαῦρα
στενή τις ἣν γυναικῶν ὀγμιουργῶν καὶ τῶν πρὸς ἀπόλαυσιν
καὶ ἀκρασίαν πάντων βρωμάτων. ὧν ὄντως (γεϊ, οὗτος)
ἐνέπλησε τὴν '"EAAxóx .pollrema verba ita fcribi et di-
ftingui, debent, in editis male concepta. /Sazzorum laura
inquit, vwzcus fuit ubi habebant mulieres quae placen-
tas et duílciaria opera conficiebant , et omnes cibos ad
voluptatem et luxuriam. nifi eft mendum, στενὴν ἀντὶ
στενωποὺ pofuit, id eft pro vico aut via in urbe: erit
igitur ellipfis nominis ὁδός : fed fortaíIe verius eft, omis-
fam vocem incuria librariorum reltitui debere: et fcri-
bendum, στενὴ &uQodog τις. vel στενωπὸς τίς ἣν. Grae-
cum elt purum putum vocabulum λαῦρα Latino vzcus
refpondens. utraque dictione fignificatur et via in urbe,
et συνοικία. [ive plures domus conjunctae, quae unam
magnam infulam efficiunt. [Herodotus lib. 1. de Baby-
lone: πυλίδες ἐπήεσαν, ὅσαπερ AxUpxi.] Eadem voce et
Alexandrini [unt uli: de quibus ftatim fubjicitur, οἶδα δὲ
κῷγῶ παρα τοῖς ἐμοῖς ᾿Αλεξανδρεῦσι λαῦραν TiyX καλου-
μένην μέχρι καὶ νῦν εὐδαιμόνων, ἐν 7 παντα TX πρὸς
τρυφὴν ἐπωλεῖτο. Novi ego quoque apud .4lexandrinos
meos quendam vicum , qui vocatur hodieque. Beatorum
vicus, ubi quaecumque ad delicias faciunt, vendeban-
tur. Alexandriae Λαύρα εὐδαιμόνων, ut Romae Z7^fcus
vicus, nam ut diximus λαῦρα et vicus idem. Nihil au-
tem intereft five λαύρα fcribas per v five λάβρα per f.
etfi enim aliud proprie λαῦρον aliud λαβρὸν, vulgo ta-
men et pronunliatio et fcriptura eadem. Sic λαυρὸν ὕδωρ
apud Homerum et Hippocratem, et λαυρὸν ἐπαιγίζειν
apud Apollonium in Argonauticis pro "λαβρόν. fic καλαύ-
pov et καλάβροψ paffim. νεβρίδιον et vevpidiov, πέταβρα
et πέταυρα apud Suidam. εἰ cum fignificatu longe diffe-
rant & px delicata, et αὖρα aura, tamen απὸ τῆς στε-
ρεὰς ἄβρας ἐμπνεῖσϑαι, leges apud .Epiphanium libro
tertio. Quamobrem errat infigniter vir ille magni nomi-
nis, qui vocem λάβρα apud eundem Epiphanium quae
nihil aliud eft quam λαῦρα, peregrinam dictionem vult
videri. Locus Epiphanii eximius, et dignus qui obiter
hic a nobis explicet"r. Sic igitur ille initio tractatus de
Cafaub, "nim, in Aihen, T. IIT.
98 I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
p.849. Ario δὲ Arianorum fecta. .Qaciy αὐτὸν Λίβυν τῷ γένει,
ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ δὲ πρεσβύ ὕτερον γεγονότα, ὃς προΐστατο
τῆς ᾿ἐκηλησίας τῆς Βαυκάλεως οὕτω καλουμένης. ὅσαι γάρ
εἰσιν ἐκκλησίαι τῆς καϑολικῆς ἐκκλησίας ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ
ὑπὸ ἕνα αἀρχιεπίσκοπον οὖσαι, καὶ κατ᾽ ἰδίαν ταύταις ἐπι-
τεταγμένοι εἰσὶ πρεσβύτεροι διοὶ τὰς ἐκκλησιαστικὰς χρείας
τὼν οἰκητόρων πλησίον ἑκάστης ἐκηλησίας αὐτῶν καὶ eg
Φόδων, ἤτοι λαβρὼν ἐπιχωρίως παλουμένων, ὑπὸ τῶν τὴν
᾿Αλεξανδρέων κατοικούντων πόλιν. Sedebat Alexandriae
Archiepifcopus et patriarcha, regendae univerfae Eccle-
fiae totius regionis. Erant praeterea in fingulis urbis vicis
coníiituti presbyteri qui Ecclefiaftica negotia fuorum |quis-
que vicanorum curabant, Uni harum minorum Ecclefia-
rum Baucalis nomen fuit: quia videlicet in vico ejusdem
nominis erat fita: niü fuit aliqua peculiaris cauífa ejus
appellationis. ᾿Αμφόδους appellat Epiphan. cum. omnibus
Graecis vicum in urbe, id eft plures domos cohaerentes
invicem ad modum magnae infulae. quod et nomen de-
clarat: nam ἄμφοδος elt συνοικία περὶ ἥν ἐστιν ὁδός.
multae domus quos via publica ambit. et addit Epipha-
nius has ἀμφόδους Alexandrinis dici vulgo λαύρας. - Ale-
xandrinos Graece locutos effe, imperitiffimi funt veteris
hiftoriae qui nefciunt, impudentiffimi quj negant. llli
igitur vicos fuos, et xuoóovc quidem ut alii Graeci:
fed magis ufitate λαύρας vocabant, aut quod idem eft
λάβρας. Credamus ita effe, vel quia Epiphanius hoc
fcripfit: vel propter Athenaeum hominem Aegyptium:
qui vocem λαῦρα pro vico folitam effe ufurpari Alexan-
driae ita clare demonítrat, ut clarius nihil queat, [Atha-
nafius in epiftola ad folitariam. vitam degentes, de per-
fecutione fidelium in urbe Alexandria: πολλοὶ, ait, καὶ
οἴκους μετῆλϑον καὶ μετέστησαν ἀπὸ λαύρας εἰς λαύβιῳ,
παὶ ἀπὸ τῆς πόλεως elc TX προάστεια. eliam hic Zaurae
dicitur Alexandriae vici: non ut putarunt viri docti
porticus] At viro illi docto de quo diximus, ne cre-
damus: qui tantam verborum perdidit ut de voce λάβρα,
et loco ifto Epiphanii ea nobis perfuaderet quae funt
falfiffima. Omnino enim quaecunque funt ab illo, par-
tim in Academia , partim in notis ad Biblia fuper hoc
adnotata , ἀῤῥητα lint ἀμείνω. An negabit vir eruditus
αμφόδους ab Epiphanio dici vicos? atqui fic veteres in-
᾿ terpretantur: qnorum teftimoniis faperfedeo. Galenus in
16. De ufa partium, τοῖς dv ἀμφόδοις πρήνας appellat,
fontes vicanos. Procopius de aedificiis Juft. διελὼν τοῖς
Las. ΧΗ... Car. X. 99
-
στενωποῖς τὰς ἀμφόδους ὁπάσας. alii ἀμφοδα potius di-
xerunt. vide Suidam in 'Aywx/. Significat ἀἄμφοδος et
viam in urbe, ut Latinorum vicus, Procopius De aedi-
ficiis Juft. libro quinto, loquens de Hierofolymis τας
ἀμφόδους ἐν κλίμακος τρόπῳ απὸ ὀρϑίου εἰς τὸ πρανὲς
κατατείνοντες. Porro quemadmodum plüra in urbe aedi-
ficia invicem cohaerentia Aavpxc vel λάβρας dixerunt:
lic etiam monafteria ubi plures monachi habitabant in
diverfis cellis, füb uno tamen praefecto Abbate Jauras
Ecclefia vetus appellavit. Euagrius lib. A. cap. 7. συνήκ- p. 850,
μαζε τῷ Ζωσιμᾷ ἀνὴρ ἸΙωάννῆς τοὔνομων ταῖς ἀρεταῖς
παραπλήσιος, ἐν Χουσικῷ τῇ λαύρῳᾳ. cap; 9B. Εὐστόχιος
κατακρατούντων καὶ μάλιστα àv τῇ καλουμένῃ. νέᾳ. λαύρᾳ
τῶν τὰ XLoryévovc πρεσβευόντων᾽ δόγματα, πᾶσαν ἔϑετο
σπουδὴν τούτους ἀπελάσαι. Apertius idem lib, 1. cap. 21.
loquens de Eudocia 'Theodofii uxore, quae pietatis zelo
Hierofolyma venerat, et multa ibi devoti animi moni-
menta reliquit : ὥστε, ait, καὶ εὐαγῆ δείμασϑαι Φροντι-
erp, καὶ τὰς A SGEIFESE M λαύρας. ἐν αἷς ἡ μὲν δίαιτα
διάφορος. ἡ δέ ys πολιτεία ἐς ἕνα τελευτᾷ ϑεοφι,λῇ σκοπὸν.
ita fcribendus hic locus, qui in editis libris corruptus
eft. Phocas Imp. in conftitutione quadam, Κελλία δὲ καὶ
τὰς καλουμένας λαύρας ἐν ἐρήμοις οἰκοδομεῖν οὐκ εἴργομεν.
Alibi λάβραι indifcriminatim pro eodem fcriptum. offen-
des. In con(tituione Manuelis Comneni qua. immunitas
Ecclefiafticis et monachis conceditur. διαὶ τοῦ “παρόντος
χρυσοβούλου ϑεσπίζει καὶ διορίζεται πᾶντα τοὶ σήμερον
νεμόμενα ἀκίνητα, παρὰ τῶν ἄνωϑεν ἀριϑμηϑέντων μονα-
στηρίων, ἢ καὶ ἡσυχαστηρίων, ἢ καὶ ἀναχωρητικῶν κελ-
λίων9 3. λαβρὼὐ, καὶ ἑπλῶς κατοιπητηρίων μοναχικῶν.
Auclor hiftoriae mifcellae, libro 24. zmona/teria duarum
easnarum labrarum, fanctae videlicet memoriae Cha-
ritonis e£ Cyriaci Sabae. paulo polt Similiter autem et
laurae eremi opinati[fimae, fancti Charitonis et fancti
Sabae, et reliqua. monafteria et Ecclefiae defertae fac-
tae funt. Etiam hodie montis Atho incolae monachi:
.fuas monas Jauras vulgo nuncupant. Haec ἢ obfervalfet
eruditus ille vir nunquam de fuperiore Epiphanii loco
adeo alienam vero fententiam in medium protuliífet,
[Pofiremo non praetermittemus dicere aliud fuiffe. lau-
ras, aliud coenobia. nam in vita S. Euthymii anacho-
retae, quam Cyrillus quidam fÍcripfit, ita fcriptum eft.
Te oportet venire ad meam (auram , et fratrum qui-
dem cellas diruere ab ipfis fundamentis, caenobium
2
190 L CASAUBONI ANIMADV. IN ÀÁTHEN.
vero aedificare illic, ubi meum aedificafki, caemeterium.
[Non enim, lauram , fed. caenobium potius effe locum
Deo píiacet.
CAPUT UNDECIMUM,
Ariflotelis τὸ Θαυμώσιω. Diodori Siculi vc περὶ
βιβλιοθήκης. παραδρομή. ἔδαφος πεποικιλμένον
ὑπὸ δημιουργῶν. μουσιοὺν et μουσιῶτωι. .Deme-
trius Phalereus fratris fui τοὶ ἐπιφάνειω ϑύων.
Parrhafius habrodiaetus. πέπηγεν ocUgos. οὐμώ-
μῆτον οὐδέν. voluptas μονόχρονος. alia. nonnulla.
Hisronia ae panno illo mirabili Alcifthenis, defumi
dicitur ex Ariftotele ἐν τοῖς Θαυμασίοις. intelligit librum
Περὶ ϑαυμασίων ἀκουσμάτων, ubi extat hodieque totidem
pene verbis planeque iisdem narratio haec. Merito igitur
priorem lectionem , ἐν τοῖς περὶ τρυφῆς ϑαυμασίοις re-
fpuimus, falfa eft enim. Scribe ex Ariftotele, καὶ τῶν
δειινυμένων μάλιστα πᾶντων ἐκεῖνο ϑαυμαάςζεσϑαι. Ἐχ-
cerpla fic, καὶ δεικνύμενον ὑπὸ πάντων ἐ, 3, Ait, πεν-
τοῦντες ὑπὸ τοὺς τῶν χειρῶν Oyvxxc βελόναις ἀνεῖλον
αὐϑας. de hac hiftoria adi ad Strabonem libro fexto.
p.851. Paulo: poft, Διόδωρος δ᾽ ὁ Σικελιώτης ἐν τοῖς περὶ βιβλιο-
ϑήκης, ᾿Ακραγαντίνους Φησὶ κατασκευάσαι Γέλων, κολυμ-
βήϑραν πολυτελῆ. nunquam factum, ut Diodorus Siculus
hiftoricos fuos annales infcriberet De BibZotheca, fed
Bibliotheca, quod longe eft aliud. Praeterea apud Dio-
dorum. Siculum libro undecimo, non eft vox Γέλων, in
fermone de hac pifcina: neque ex ejus verbis poffis
eam tueri. ÀÁdde quod Agrigentum non Gelonis, fed
Theronis in poteftate tum fuit. haec παροράματα lunt
hujus philologi, dum Excerptorum fuorum fidem fequi-
tur. De Siculo Damophilo auctore belli Siculi lege ejus-
dem Diodori reliquias lib. 54. παραδρομὴν eleganter Athe-
naeus vocat homines ad utrumque latus accurrentes cum
Damophilus rheda aut lectica veheretur. Ait, ἀνϑινά τε
πολλὰ τῶν ἐδαφὼν ἐν τοῖς ἀνδρῶσι κατεσκευάζετο διαπε-
ποικιλμένα ὑπὸ δημιουργῶν. multo in andronibus pavi-
menta confiebant florida. picturata ab artificibus mufi-
variis. Graeci veteres hos artifices ψηφοϑέτας vocabant,
ut dictum ell ad Suetonium. recentiores imitati Latinos
μουσιοῦν ufurpant pro picturare de mufivo. μουσίωμια illis
Lis. XII. Car. XL .) 101
opus ejusmodi. μουσιώτης, artifex mufivarius ἀνϑινὰ
pavimenta-appellat, vel picta multis diverfis coloribus:
vel in queis veri flores depicti. Quod autem. Demetrius
ἐπεμελεῖτο καὶ τῆς ὄψεως , arguit Ca/Zblephari cogno-
men. ab hoc ftudio ili inditum. allentior mox Dalecam-
pio, legenti jdev ὁ χορὸς sic αὐτὸν ποιήματα Καστορίωνος
τοῦ Σολέως.. ejus poetae facta mentio libro decimo ex-
tremo. Sequitur, Demetrium occifo fratre ipfius Hime-
raeo ab Antipatro, cum Nicanore verfatum elle, αὐτίαν
ἔχοντα, ὡς Tx ἐπιφάνεια τοῦ ἀδελφοὺ ϑύοντα: id elt,
credente vulgo, fratri fuo epiphania facra ipfum Pm
cere. i apietafis crimen elt, quod hic Demetrio impin-
gitur: quafi ille fratrem fuum in deorum numerum re!u-
lerit, et more caeterorum deorum (tatis facrificiis feflis-
que colere inítituerit: confecrato honori ejus die, quem
Epiphania appellabat. Graeci ἐπιφανείας deum vocant
eorum praefentiam in terris: quando vel oculis fpectan-
dos fe exhiberent, vel aliquo modo praefentiam fuam
teflatam facerent. Dionyfus Halic. libro. fecundo : πάνυ
δ᾽ ἄξιον καὶ τὴν ἐπιφάνειαν ἱστορῆσαι τῆς ϑεᾶς, ἣν ἐπε-
δείξατο ταῖς ἀδίκως ἐγκληϑείσαις παρϑένοις: idem paulo
poft Epicureos graviter reprehendit, et omnes philofophos,
τοὺς διασύροντας τὰς ἐπιφανείας TOv ϑεῶν. In Graecorum
hiftoriis frequens dictio eft ἐπιφάνεια. hoc fenfu, Cicero
praefentiam Latine vertit, cum ait in fecundo De na-
tura deorum: Ztaque et in nofiro populo et im caeteris
deorum cultus, religionumque fanctitates extftunt in
dies majores, atque meliores Idque evenit non temere;
nec cafu , fed quod praefentiam faepe fuam divz de-
clarant. ὅτι πολλάκις τὴν ἐπιφάνειαν αὐτῶν οἱ ϑεοὶ ἐπι-
δείκνυνται. et libro extremo. Zraeterea zpforum deorum
faepe praefentiae quales fupra commemoravimus, etc.
Inde funt inftituta fefta Epiphania ad celebrandam me-
moriam alicujus deorum ἐπιφανείας. Sic populus Chri-
fianus Epiphania appellavit diem confecratum in hono-
rem et memoriam τῆς πρώτης ἐπιφανείας. Domini nofiri p. 852,
JESU-CHRISTI. Sic Demetrius Phalereus, ut ex hoc
loco apparet, Epiphania fratris fui, crudeliter ab Anti-
patro trucidati, (ut legere eft apud Plutarchum in De-
molthene; et in Excerptis Photii ex Arriani hiftoriis
τῶν μετὰ ᾿Αλέξανδρον) agitabat. [Exiftimo autem Deme-
trio fratrem in quiete vifum, aut tale quid accidilfe,
quod eum impulerit, ut ei Ep: pipnia faceret, el priva-
tam hanc folemnitatem inflitueret. Veteres Athenienfes
102 L CASAUBONE.ÁÀNIMADV. IN ATHEN.
impietatis eos arceffiffe, qui defunctis honorem vllum diis
proprium haberent, teftis eft Attica hiftoria. et nota
omnibus calumnia in Ariftotelem. Z7'eognis deliciae De-
metrii in MSS. eft. A/eyvic. De. Lucullo plura auctor libro
fex tofub finem. De Parrhalfio iterum lib. ultimo. Zabro-
diaetum , inquit Plinius, fe appellavit Parra fius. re-
fpiciens verfum hic defcriptum, ᾿Αβροδίαιτος ἀνὴρ ἀρετήν
τε σέβων τόδ᾽ ἔγραψε. Alibi diximus, ὅρον aut πέρας
alicujus rei dici, quod volumus intelligi fummum effe.
fic πέρας φιλίας, ὅρος πενίας , fumma amicitia, fumma
paupertas. πέρας τέχνης» ars perfecta cui nihil polit
addit. cocus apud Hegelippum : Ovx ἀλλὰ τὸ πέρας τῆς
μαγειρικῆς τέχνης Εὐρηκέναι τὸ νῦν νόμιζε μόνον ἐμέ.
Sic in defcripto hic epigrammate, poftquam dixit. Par-
rhafius fibi inventa artis fuae τέρματα: addit, ἀνυπέρ-
βλητος δὲ πέπηγεν οὖρος. ἀμώμητον δ᾽ οὐδὲν ἔγεντο βρο-
τοῖς. peffime viri docti ifta acceperunt, qui οὖρον five
ὅρον tumulum interpretati funt. nihil ineptius, nam Par-
rhafius pergens in gloriatione confummatae artis, &aeret,
inquit, £erminus, nulli pictori f/uperabzlis. caeterum mu
eft in rebus humanis quod. reprehenfioni non fit obno-
xium. venuíta plane epigrammatis claufula. ubi autem
legerunt interpretes μωμήσασϑαι pro ,conqueri.. lidem,
cum in praecedentibus hifce verbis, ηὔχησε δ᾽ ἀνεμεσή-
τως ἐπὶ τούτοισι καὶ ἄπιστα κλύουσι λέγων, negationem
defiderari animadvertiffent, quod nimis certum eíi: ante
vocem ἀνεμεσήτως eam collocarunt: quod non proba-
mus nos qui ita potius fcribendum cenfemus: Ἢ, δ᾽ zv.
ἐπὶ τούτοις, ἅτε οὐκ ἄπιστα τοῖς κλύουσι λέγων. id elt,
gloríatus eft citra invidiam, facile credentibus , qui
audiebant cum diceret, ea nimirum quae deinceps fe-
quuntur. Si cui placeat. magis τὸ, οὐκ ἀνεμεσήτως, dice-
mus refpexiffe Athenaeum, jndieium ilud quo magnis
fuffragiis fuperatus eft Parrhafius a Timanthe Sami. Mo-
νόχρονον voluptatem mox appellat auctor ex Ariftippi
fententia, cujus fit unum tempus. Vulgo tempus dividitur
in praeteritum, praefens et futurum. at voluptas Ariftippo
unum dicitur habere tempus: praefens nempe: quia prae-
teritae voluptates non fentiuntur amplius: futurae, nondum.
auctor ipfe explicat fe: neque aliter accipiendum. Tertius
Alexidis verfus vulnus accepit in medio. Expleri fic potefl:
— ual Φιλοσοφεῖν
ἐπέϑετο, € ὅτ᾽ ᾿Αϑήνγσι Ἰζυρηναῖος ἣν
ὡς Quo ᾿Αρίστιππος.
Lis. Xll. Car. XI. 103
Deinde fcribe, πρωτεύων mTXvrwy τῶν τότε. In fine fcribe, p. 885.
τὴν δ᾽ ἀρτυρίαν συνήρπασε. vel ἀρτυλίαν. artem , βαγειρι-
xjv-intelligit, ut recle Dalecamp. tamen ἀρτηρίαν MSS.
In quarto Antiphaneo [cripfimus, πιλίδιον x mrxÀOv, pileo-
ius delicatus, ex. MSS. prius legebatur πολίδιον,, inepte.
nec ninus inepte qui initio βεβαία τραπεςὰ. renuente
eliam metro.
CaApPvuT Dvonpkcriuuw,
Καταδουλοῦσϑα, ταῖς ἐπιθυμίαις. Foces Epicuri
kae uo εἰ ἐπεντρώματα. χορηγίαι καὶ λει-
τουργίαι!. περίστασις pro vita non philofophica,
συμπεριζφοραί. - /naxilae Λυροποιός, D κολάπ-
Tem. Auli velares. Prov. πωχὺς Us ÉXEIT
ἐπὶ στόμα. ὠχριμαία κρέα.
ΝΕ membranáe quidem antiquae manus aliter haec
nobis exhibent quam ut vulgo eduntur: ᾿Αριστόξενος ὃ
μουσικὸς ἐν τῷ ᾿Αρχύτα βίῳ ἀφίησι παρὰ Διονυσίου τοῦ
νεωτέρου πρεσβευτάς. cum tamen manifefüfümum fit
ἀφίησι fcripfiffe homines imperitos pro ἀφικέσϑαι Φησί.
In Polyarchi differtatione qua probare nititur fapientis
elle ἀκολουϑεῖν ταῖς ἡδοναῖς, turbant ifta verba, TO δὲ
ἀντιτείνειν καὶ "παταδουλοῦσιϑαι ταῖς ἐπιϑυμίαις οὔτε &v-
Qpovoc οὔτε εὐτυχοῦς, οὔτε ξυνιέντος εἰδέναι τίς ὴ τῆς
ἀνϑρωπίνης Φύσεως σύστασις. lllud quidem non dubium,
sidévxi perperam. fcriptum effe pro sive; non effe ejus
qui intelligat. etc. Sed eft in voce καταδουλοῦσϑαι non-
nulla difficultas. Apud philofophos, et facrarum etiam
literarum auctores fervi cupiditatum appellantur, qui
totos fe illis dediderunt, Si ita hic accipiamus, feníus
erit: parum fapere qui adverfantur et quafi reluctantur
naturae cupiditatibus: et item eos, qui ita fefe illis man-
ciparunt, ut ipfis quafi dominis ferviant. optima quidem
fententia: fed an hoc Poliarchus (five Polyarchus: utro-
que modo enim fcribitur) voluerit, id vero quaeftionis
eft: non enim videtur haec fententia ei thefi quadrare
quam ipfe propugnat. Itaque καταδουλοῦσϑαι ταῖς éTi-
.Svulxic, polius interpretor, invitum parere cupiditatibus
de incontinenlibns loquitur, qui affidue cum cupiditatibus
fuis pugnantes, affidue fuccumbunt, et illis ἑκόντες ἀέ-
104 I. CASAUBONI ÁNIMADV, IN ÁTHEN.
xoyri; 9uug manus dant. ferviunt igitur et ifti voluptatibus,
non minus quam intemperantes, fed ferviunt coacti: qui
poterant, imo debuerant ex bujus Thaletis praecepto,
naturam ducem fecuti carere ea moleftia, et aequo animo
frui voluptatibus. Cum ait, ἐκείνῳ μὲν γὰρ ἥτε ᾿Ασία
ὅλη χορηγεῖ. deeffe aliquid apparet nifi legas, ἡ 'Acíx
vel γε 'Acíx. fed verius opinor defiderari unum aut
alterum verbum. nam Perfae tunc temporis praeter Afiam
parebat Europae etiam pars aliqua, et Aegyptus, fortalfe,
quam plerique ab Afia [epararunt. Mox fcribe, Μήδους
δὲ ἸΠέρσαι διὰ τὴν αὐτὴν miríay non τοιαύτην, Ait, καὶ
τὸν Ouvaroy δὲ ἀποσημαίνων τοῦ βασιλέως, φησὶν ὃς
ἀμφὶ xp. locus quem refpicit eft in Necyia, ὀδυσσ. λ.
Ait, i ἵνα μὴ τοὺς καταιγισμοὺς λέγω, καὶ τὰ ἐπεντρώματα,
ἅπερ πολλάκις προφέρεται ὁ 'Emíkovpoc, καὶ τοὺς γαργα-
Ρ.854.λ,σμοὺς καὶ νύγματα. his quatuor vocabulis folitus uti
Epicurus, ut exprimeret animi ad voluptates ruentis im-
petus. Sed vocem ἐπεντρώματα quis ferat? [Equidem
referebam id verbi inter eas Epicuri dictiones, quae dam-
natae antiquis criticis; de quibus olim ad librum 10.
Diogenis Laertii aliquid obfervabamus. fed haereo non-
nihil; quia apud elegantiffimum fcriptorem Philonem id
vocabulum obfervo. Proferam ejus locum, ut discat lec-
tor, quo fenfu novam vocem ufurparit Epicurus, nam
Dalecampius qui vertit vulnera, non [impliciter errat,
Philo in Allegoriis. ὃ προκόπτων, Anquit, λέγεται τὰ
ἐγκοίλια καὶ τοὺς πόδας λούειν, οὐ τὴν ὁλήν κοιλίαν. ἱκα-
γὸς yap oUx ἔστι πᾶσαν ἡδονὴν διώσασϑαι. ἀγαπητὸν δὲ
ἐὰν τὰ ἐγκοίλια αὑτῆς" τουτέστι, τοὶ ἐπεντρώματα, ἅ
φασιν οἱ Φιλήδονοι ἐπιδύσεις εἶναι "vá τῶν προηγουμέ-
νων ἡδονῶν, ἃ γίνεται ὀψαρτυτῶν καὶ σιτοπόνων λίχνων
περιεργίχ. Non eft hic locus explicandi allegoriam in-
terpretationem quae ibi perfequitur Philo verborum Mofis
Levitici capite primo, 13. fed apparet mediocriter atten-
denti, ἐπεντρώματα Philoni, vel potius ei quem laudat
Philo, (is autem eít proculdubio Epicurus): elfe gulae
fcitamenta, quae non ad alimonium eduntur, fed ad
voluptatem, qualia funt, ait Philo, quae parantur ab
arlficibus condimentorum et a panificibus, hoc eft a
confectoribus aut confectricibus panum vel placentarum,
vel fimilium cupediarum. Ex his conftat ἐπέντρωμα non
deduci ab ἐπεντιτρώσπω, ficut apud Hippocratem τρῶμα,
quod fignificat vulnus: fed ab ἐπεντρώγω quod eft edere
aliquid fupra confuetum cibum. puta panem et obfonium.]
Lis. XI. Car. XII. 105
Subjicit auctor, Καὶ Μητρόδωρος ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς Φησὶν,
ὦ Φυσιολόγε Τιμόκρατες, περὶ γαστέρα ὁ κατοὸ φύσιν
βαδίζων λόγος τὴν ἅπασαν ἔχει σπουδήν. Conferenda funt
cum iftis M. Tullii verba e libro primo De natura deo-
rum. JMetrodori vero qui eft Epicuri collega fapientiae,
multa impudentiora recitabat. Jccufat enim "Tímocra-
tem fratrem fuum IMetrodorus quod dubitet omnia, quae
ad beatam vitam pertineant, ventre metiri: neque id
femel dicit: fed faepius. Epicurei Roma pulfi confulto
fenatus nominantur. mox Alcius et Philifcus Aelianus li- ^
bro 9. cap. 12. 4£/caeuz, vocat. In fine edicti Antiochei
contra Philofophos, fcribe, καὶ μὴ ἄλλως γένηται. fupple
ὅρα. Lyconem philofophum, qui familiam Athenis duxit,
jta damnofum et πολυτελῆ fuille fcribit. dipnofophifta,
ὥστε καὶ πολλοὺς ὀῤῥῳδεῖν καὶ βουλομένους προσιέναι
πρὸς τὴν διατριβὴν ἀνακόπτεσϑαι, xx) καϑάπερ εἰς πο-
λίτευμια πονηρὸν καὶ χορηγιὼν καὶ λειτουργιῶν πλῆρες
εὐλαβουμένους προσάγειν. ad fcholam hujus fophi, inquit,
fic verebatur accedere et illi nomen dare, quemadmo-
dum jure aliquis metuat civis fieri male inflitutae civi-
tatis: cujus videat cives ordinariis pro republica impenfis,
elle exhauítos. Duabus vocibus auctor complexus eft
omnes fumtus, qui olim in multis Graecarum civitatum
a privatis pro rep. neceílario fiebant. Xopzyíz:;, fumtus
ad folennia facrorum et ludos. λειτουργίας multa erant p.955.
genera: ut propter bellum, aut.annonae angulftiam. Athe-
nis, maximum onus fuit trierarchia, et illae quas voca-
bant ἐπιδόσεις. Hujusmodi AM uc onera [uftinenda
erant iis qui Lyconi vellent operam navare. ἃ δὴ πάντα
iuquit mox Athenaeus, ἐφαίνετο λόγου μὲν ἀλλότρια καὶ
Φιλοσοφίας εἶναι, τρυφῆς δὲ καὶ περιστάσεως οἰκειότερα.
opponit philofophiae περίστασιν, id eft, vitae alienae a
cura rerum humanarum, occupatam et dore: qualis
folet effe vulgo hominum. περιστάσεις dicuntur cafus qui
hominibus ufu veniunt laeti aliquando, [faepius adverfi
et trilles: hic περίστασις eft vita expofita hujusmodi
cafibus: in facris literis eft ὁ κόσμος, cum opponitur τῇ
βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. frequens vox in Stoicorum libris
et ejusdem aetatis-fcriptoribus: de qua plura alibi. apa-
gehinc Gofénas et circulos interpretum. Mox ante haec,
οὐ γὰρ ἵνα συῤῥυέντες. defunt aliquam multa verba. nam
fuperioribus non cohaerent fequentia; loquitur enim de
conventibus et fodalitatibus aliorum philofophorum: quos
ait non volup'atis ergo una elle folitos: ἀλλ᾽ ἵνα φαί-
--
106 I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
νωνται καὶ τὸ ϑεῖον τιμῶντες, καὶ Φυσικῶς ἀλλήλοις συα-
περιφερόμενοι. Nicolaus Sturio emendabat φιλικῶς. εἰ εἢ
fententia optima. non probo tamen, quia in omnibus
libris diferte Φυσικῶς. id eft, fecundum naturam homi-
is. homo enim eft, Φύσει ἀγελαῖον ζῶον et focietatis
amans. hoc maximum coagulum eft fodalitatis καὶ συμ-
περιφορᾶς, id elt, mutitationum. id enim elt cuu mepié-
ρεσϑαι» mutitare , five mutuitare. vide libro quarto.
addit, ἕνεπεν ἀνέσεως καὶ Φιλολογίας. Excerpta Φελολο-
γήσεως. quid ἄνεσις quid Φιλολόγησις hoc loco eleganter
explicat A. Gellius libro decimo octavo, capite fecundo.
In narratione de Anaxarcho multa pervertunt interpre-
tes, Studiofi eorum peccata emendabunt. nos ad alia
properamus. Scribendum, rx ἐκ τοῦ ᾿Αναξίλα Λυροποιοῦ.
non Αὐροποιοῦ. ex ipfo Athenaeo et Polluce wx κολάπ-
τῶν, Ova tundens, recte omnes libri non λάπτων. ovum
in calido cinere coctum qui vult εἴθ, tundat oportet,
id eft, κολάπτειν. Ne quem decipiant qui ilta paulo
poft corrigunt, ψιλοταπιδα ἔχοντα κρικωτὴν καϑάπερ
τοὺς στρωματεῖς εὐτελῆ, id eft, fuper tapete laevi an-
nulos habente, ut ilia fegeftria quibus annuli invol-
vuniur. HabuilIe τοὺς στρωματεῖς annulos quibus utebantur
in confiringendis [iragulis, teftis locuples Theophraftus
Hiftoriae Plantarum libro quarto, loquens de arbore
cucifera, quam et ipfam Plinius vocat czc habet, in-
quit, πυρῆνα. μέγαν καὶ σφόδρα σκληρόν. ἐξ οὗ τοὺς πρί-
πους τορνεύουσι, τοὺς εἰς τοὺς στρωματεῖς τοὺς διαποικί.
λους. Plinius vertit, fed accommodans fententiam feculo
fub, lignum intus grande, firmaeque duritiae, ex quo
velares detornant annulos. uberius ifta in commentario
De lectis veterum. I nunc, et lege προπωτὴν cum Dale-
campio, ac de croceo colore interpretare. Hiftoria de
Dionylio Heracleae tyranuo, qui ὑπερεσάρπησεν, extat
etiam in Memnonis fragmentis, et apud Aelianum libro
nono, capite decimo tertio. Qui apud Menandrum dice-
p.956.bant, παχὺς yap $c ἔκειτ᾽ ἐπὶ στόμα, exules erant
Heracleotae, qui liberam fibi fuiffe in patria facultatem
quaerendi de fuis malis negabant. metuiffe enim tyran-
num quem vocabant παχὺν jy. ut Latini poreos appel-
lant, quos edacitas obefos reddidit. Eft autem allufum
ad proverbium.' βοῦς ἐπὶ γλώττῃ, μέγας, quo ufus Ae-
Ichylus, et alii tragici. Scribe: ἔχοντα πολλαὶς χολάδας
κεῖσϑαι πᾶνυ. aucto ventre et bene farcto: cum ait
Menander, καὶ TO πνεῦμ ἔχοντ᾽ ἄνω. intelligit. quam
Lis. XH. Car. XII. 107
medici vocant L ὀρϑόπνοιαν. Scribe in verbis Ptolemaei,
πολλὰ μὲν TOV ἀγριμαίων ἔγκειται. ex libb. εἰ Euftath.
ferinam vocant ἀγριμαῖα. adjicit Ptolemaeus πολλάπις
δέ τινες καὶ κιϑάριον ἀπολουϑίσκον προσδιδόασιν. non poteft
κιϑάριον aliud fignificare quam parvam cytharam. quod
alienum eft. qui accipiunt pro κιϑαριστὴν, negligunt ana-
logiam, Legendum καϑάριον, mundum , elegantem. fere
apud auctores mundities opponitur 77 αὐλυνόλοξε: ita hic
accipiendum. fignificat datum, puerum a pedibus non
magnae rei: fed quem eultes mundities commendaret.
defcriptis impenfis quas priores facerdotes foliti facere,
narrat Ptolemaeus, fe omiffis illis omuibus; phialas ex
argento confecifle, τὸ τίκημα ἔχουσαν ἑκάστην, ἧς προ-
εἰρήκαμεν δαπάνης : id eft, quae tanti conftabant fingulae,
quanti totus ille apparatus quem ante geferipfit, con-
ftabat. Scribe, εἰ ἢ τὸ σχῆμα, non εἰ jv. pendét enim
oratio ab ἐφαίνετο. De hoc Lacedaemoniorum inftituto
Aelianus Variae hiftoriae libro decimo quarto, cap. fep-
timo. Simile illud Strabonis de veteribus Gallis : ὕδιον
δὲ καὶ τοῦτο. ἀσκεῖν ydp αὐτοὺς μὴ παχεῖς εἶναι καὶ
προγάστορας. τὸν δ᾽ ὑπερβαλλόμενον τῶν νέων τὸ τῆς
ζώνης μέτρον ζημιοῦσϑαι.
CAPUT TERTIUMDECIMU X,
Λεωτροφίδης. Thumantis. Melius tragicus. notat
levitas Graecorum fuper quorundam prodigiofa
tenuitate. βάλλειν λήκυϑον χενήν. Mercurius
ϑεὼν “ροπομπός. Proverb. πεφιλιππιδωσϑαι.
Ceplifodori Trophonius. 4fntiphanzs '"lhoricii.
Cratin; Chirones. JMos veterum florem geflare
- auri impo[itum. Cur flores, fructus, et id genus
alia prae manibus habere fit. moris. συντυχίω.
προὐπογράφειν. ὡριαίνεσϑαι.
Pofeaquam multa dixiffet Athen. de praepinguibus qui-
busdam. et catafarcis, ad Timocratem fuum converfo fer-
mone, πόσῳ «οὖν, inquit, καλλιόν ἐστιν ἀγακϑὲ Τιμόκρατες.
πενόμενον εἶναι λεπτότερον ὧν καταλέγει" “Ερμιππος, etc.
pendet oratio haec, usque ad illa quae intervallo fatis
magno fequuntur. πολλῷ οὖν καλλιόν ἐστι τοιοῦτόν τινὰ
εἶναι τὴν ἰδέαν, ἢ ὥς φησιν 'Avrixvgc. et qnae fequun-
p. 857.
108 I. CASsAUBONI ANIMADV. IN ÁTHEN.
*
iur. Inter haec fermo interjectus eft de quibusdam mirae
tenuitatis hominibus, atque adeo prodigiofae. talia enim
re vera funt nonnulla eorum quae hic narrantur exem-
pla. Primi in hunc cenfum nomina [ua deferunt Zeo-
£rephides et "TAumantis, quorum [imul meminit Her-
mippus in Cercopibus. Extat idem Hermippi locus in
antiquis comici fcholiis ad Z/ves. atque ibi fcriptum A«se-
τροφίδης . non folum apud interpretem, verum apud
ipfum poetam, qui hujus meminit illa in fabula. In.
verfu Hermippi pro Θουμάντιδος refcripfit Dalecampius
Θαυμαντιδος, et de lride interpretatur Φιλοσοφικώτερον.
Quam vellem acumine ifio ingenii effet ufus alibi. nam
hic quidem non licuit ei effe ingeniofo, propter frigus
fententiae quam invelit: propter conítantiam vulgatae
lectionis in omnibus exemplaribus etiam apud fcholialtem
Ariltophanis, qui haec ipfa defcribit, pofiremo propter
ipfum etiam Ariftophanem, qui Thumantidis hnjus fic
meminit in Equitibus.
Μηδὲ Θούμαντιν ἀνέστιον αὖ
λυπεῖν ἑκούσῃ καρδίᾳ"
καὶ yxp οὑτοσὶ Φίλ᾽ "Απολλον
TET ; ϑαλεροῖσι δακρύοις
σᾶς ἁπτόμενος φαρέτρας
πυϑῶν, ἐν, διὰ τὸ κακπῶς πένεσϑαι.
ex quibus verbis duo licet cognofcere: et prae fame ex-
fuccum ac macilentum hunc fuiffe: et fatidicam A pollinis
laurum folitum mordere. atque inde nomen, nam Θού-
pgayric, elt ϑεόμαντις. ita nullus TélianaHs ilae fup-
politiae locus relictus. Verfus primus ῥήσεως Arifko-
phaneae ex Gerytade , fumptus eft, ut plurimi alii
ejus poetae de Euripide initio λα ες Quartus mani-
fefto corruptus initio, Οὐ σημαΐνοντας xideQoírac. nihil
enim illa fignificant, οὐ σημαίνοντας. praeterea lex metri
mendam arguit. Legebam: 'Exe7 μένοντας. fed quia fe-
quitur, Jxux Ἐκεῖσε Φιλοχωροῦντας : melius, '&237 μέ-
yoyrxg. qui etfi habitant inter vinos, inter mortuos tamen
faepe comparent. MéAzroc conítanti errore ter mox fcri-
bitur pro MéA;Toc. ita igitur pofthac emendemus. nam
τὸ ἡ in media fyllaba vocis hujus verfus refpuunt, et
qui hic recitantur, et omnes alii in quibus mifelli hujus
tragici fit mentio. Ariftloph. “απο, Σκολιῶν Μελίτου καὶ
Καρικῶν αὐλημάτων. Enarrator vetus: τραγικὸς ποιητὴς
ó MéAiToc. οὗτος δέ ἐστιν ὁ Σωκρατη γραψάμενος. omit!o
Aelianum Ilo;x/Agc libro decimo, capite fexto. In Ci-
Lis. XIL — Car. XIII. 109
nefíae gracilitatem , extant et alii Ariflophanis joci: ut
in. Ztanis,
Eirie πτερώσει KAsónprroy Κινησίᾳ,
αἴροιεν αὖραι πελαγίαν ὑπὲρ πλάκα.
[Habes apud Galenum in feptimo Commentario ad Apho-
rismos H. Platonis Comici de hoc Cinefia lepidos verfus.]
Proximi tres verfus qui apud poetam non longe a prae-
cedentibus erant collocati, habent hanc fententiam. Eo-
rum qui legatos iftos adeo tenues et leves in Orcum
mififfent, fpes effe admodum tenues: quia periculum
ingens effet, ne iftos parvi ponderis legatos Diarroeas
fluvius correptos fecum deferat, fi ejus aquae forte in-
tumuerint. Poetae verba funt leviter a nobis emendata.
ἃς σφόδρ᾽ ἐπὶ λεπτὸν ἐλπίδων ὠχεῖσϑ'᾽ ἄρα.
τούτους yxp, 3v πολλὸς ξυνέλϑῃ, ξυλλαβὼν
ὁ τῆς Διαροίας ποταμὸς, ἐξοιχήσεται.
Quartum his verfum adjicit Dalecampius de Sannyrione.
fed locus apparet mutilatus. neque eit cauffae, cur cum p.858.
illo fentiamus. Quoties lego quae de Philetae et vatis
Archefílrati parvitate et gracilitate narant Graeci [Ícrip-
tores: non polfum quin fatyrico poetae fubfcribam, cujus
eft dictum e£ quicquid Graecia mendax Judet in. Ài-
Jtoria. De Phileta probabilior faltem Aeliani narratio:
qui geflafe eum fcribit non globos, fed foleas plumbeas,
et quaerit idem non injuria, fi tanta fuit Philetae im-
becillitas, qui potuerit haec inter eundum pondera tra-
here. De altero quis adeo communi fenfu caret, qui
credat quod hic narratur? repertum effe cum appende-
retur of oÀoU ὁλκὴν ἔχοντα. nam in librarios culpam con-
jicere, haut fcio an fit licitum. Aelianus enim per omnia
huic narrationi confentit. Etiam Hipponax inter Homun-
culos de quibus hic elt fermo, recenfetur. fed additur
fuiffe eundem adeo ἀπκρότονον et validis lacertis, ὥστε
πρὸς τοῖς ἀλλοῖς καὶ κενὴν λήκυϑον βάλλειν μέγιστόν τι
διάστημα. id eft, μέ praeter aiia roboris argumenta
quae edebat, ezzam inanem ampullam jaceret longis-
fime. Duplex hic non poenitendarum virium fpecimen.
quod ampullam longe vibraret, quod yacuam. facilius
enim plena quam vacua ἀπὸ τῆς αὐτῆς ὁρμῆς iripulfa
feratur: male in: Excerptis καινὴν pro κενήν. Alexidis
verfus de Philippide, Ἑρμῇ ϑεῶν πρόπεμπε καὶ Φι-
λιππίδου: duplici nomine fufpectus mihi, προπεμπὸς
Graecum non elt, fed προπομπός. Mercurius autem non
eft deorum προπομπὸς, led mortuorum. Lego, Ἑρμῆ
110 L CASAUBONI ÁNIMADV, IN ATHEN.
3 *
νεκρῶν προπομπὲ καὶ Φιλιππίδου. Supra dicebantur aidc-
Φοῖται ümiles Philippidae homunciones. id ipfum aliis
verbis fignificat Alexis. fimilter ftatim Ariftophon mor-
tuis accenfet Philippidam a quo manavit, ficut obfervatur
hic, ut fupra modum extenuatum dicerent πεφιλιππῶ-
σϑαι. lta bis fcriptum in plerisque libris omnibus, imo
bis peccatum. nam πεφιλιππιδῶσϑαι rectum eft, illud
falfum: etfi non.nefcimus ita fcribi apud Suidam quo-
que: falfo: ut cum anzlogia, tum lex metri arguunt.
De iisdem dici folitum, poffe ipfos per annulum trajici.
Ariflophanes dix δακτυλίου μὲν οὖν ἐμέ y ἂν διελπύσαις.
Locum Alexidis ita lege. d d
Κακώς ἔχεις, στρουϑὸς ἰκαρὴς yj τὸν A εἶ,
πεφιλιππίδωσαι. μὴ σὺ καινῶς μοι λαλει.
ἐγαὶ τέϑνηκα. τοῦ ταλαιπώρου παϑους.
Morem fuiffe veterum delicatorum pedes unguentis un-
gere probatur teftimonio Cephifodori in ZropAonio. cu-
,; jus verfus ita diftingue
Ἔπειτ᾽ ἀλείφεσθαι τὸ cup μοι πρίω
ύρον ἴρινον καὶ ῥόδινον.
Ejus fabulae Pollux meminit, libro feptimo: Τὴν δὲ σμηκ-
«ρίδα, inquit, fic enim legendum. Κηφισόδωρος ἐν Τρο-
(φωνίῳ εἴρηκεν. meminit et aliis locis. Citantur in ean-
dem rem et Ántiphanes ἐν Oogux/oig. Scribendum per ;.
Θορικίοις. plena infcriptio eít libro decimo quinto, Qo-
οιπίοις ἢ διορύττοντι. traducebat haec fabula Thoricios.
'horieus nnus erat τῶν δήμων agri Attici: Verfas Àna-
xandridae fcribendi lic ex libro decimo quinto.
Μύρῳ δὲ παρὰ Πάρωνος οὗπερ ἀπέδοτο
p. 859. ἐχϑὲς Μελανώπῳ. πολυτελοῦς Αἰγυπτίου
ᾧ γὺν ἀλείφει τοὺς πόδας Καλλιστράτου.
Sequitur, Teleclidem in fabula Prytanzbus, luxu dif-
fluentem exagitalfe τὸν ἐπὶ Θεμιστοκλέους βίον. haec
fcriptara non "Themiítoclem privatim, fed omnes qui
ejus faeculo. vixerunt accufat. Interpr. τὸν τοῦ Θεμ. B.
diffentiunt libri. Mox, Κρατῖνός T ἐν Χείρωσι τὴν τρυ-
φὴν ἐμφανίζων τὴν τῶν παλαιοτέρων. Φησὶν, ὡπαλὸν δὲ
σούμβριον, ῥόδον ἢ μρίνον παρ᾽ οὗς ἐϑάκει, παρὰ χεροὶ
δὲ μῆλον ἔχων, σκίπωνα T ἠγόραζον. Alibi, ut in Pe-
ricle Plut. et fcholiis Ariftophan. infcribitur haec fabula
non Χείρωνες, CAirones , fed Xs/povsc. .Deteriores. He-
[ych. contra in avroQoproc, Χείρωνα, Chironem: notum -
nomen ex fabulis. Ex hoc autem Cratini loco apparet
Varie ad oblectationem aut voluptatem floribus elfe ufos
t
-
Lu XH DA» XII i
veteres. Caput, collum, et pectus coronis ornafle illos
notum omnibus. multa libro 15. de ejus generis coronis.
Sed etiam auribus flores aut folutos aut fertos impone-
bant. argumento funt Cratini verba, moe fzfymbrium,
aut rofa, aut ülium auri inf[idebat. legimus namque
παρ' οὖς, nom παρ᾽ οὕς: quod ferri non poteft. Remanfit
in moribus noflris haec confuetudo: cujus hic teftimo-
nium habes antiquiffimum. praeterea tribuit Cratinus
habrodiaeto quem depingit, malum in manu, et fcipio-
nem [ive baculum, de malo quaeritur mox: de fcipione
dictum extremo libro undecimo. Proponitur deinceps
haec quaeflio ex Eroticis Clearchi: cur ílores, fructus,
et id genus alia manibus geltamus. Summa refponfionis p. 860.
eft: quoniam per ifta, et occafionem colloquendi nanci-
[cimur. et praebendi exemplum defiderii nofiri: id eft,
docendi fub exemplo quid ipfi expeteremus. hoc ita Cle-
archus: ἀρχή τε γὰρ εὐτυχίας, καὶ παραδειγμα τῆς βου-
λήσεως αὐτοῖς γίνεται διὰ τούτων. quid appellat ἀρχὴν
εὐτυχίας Ὁ an principium amoris? quam iíli fummam
foelicitatem putant. nugae. Legendum συντυχίας. collo-
quii. declarat quae fubjiecitur ab eodem explicatio. αἰτη-
ϑεῖσι μὲν τῷ ᾿προσαγοβευϑῆναι. δοῦσι δὲ προὐπογραφειν
ὅτ, δεῖ καὶ αὐτοὺς μεταδιδόναι τῆς ὥρας. Cum habet ali- :
quis prae manibus aut ílores, aut fructus et bellaria,
qui vident, concupifcunt. movet enim, ajunt, objectum
potentiam. petunt igitur. inde colloquiorum occafio et
prineipiüm. qui dant autem , ait Clearchus, hoc ipfo
fatis indicant quid pollulent, et quid [ibi dari aequum
cenfeant. ὑπογράφειν, ut dicebamus ad Strabonem elt
loqui tacendo, et recte aliquid fignificare. ,Lege mox
fublato afterifco, καλὸν yxp ἐστι τὸ τῆς ὀπώρας καὶ τὸ
Tjc ὥρας ὄντως πρόσωπον. Parum ulitatum verbum eft
ὡριαίνεσϑαι quo utitur Clearchus : οἱ ἐρῶντες οἷον ἔντρυ-
Φώντες ὑπὸ τοῦ παάϑους καὶ ὡριαινόμενοι τοῖς αἱραίοις
βρύνονται. pro eo quod ufitaüus dicitur οὐραϊζόμενοι.
Lege, ὅϑεν καὶ αἱ περὶ Περσεφόνην ἀνϑολογεῖν λέγονται.
Diodorus Siculus initio libri quinti, Claudianus in Raptu
Proferpinae, et alii, Qui dicitur extremo libro ᾿Αξωνγεὺς
Θρασύλαος, Thrafylius elt Aeliano libro 4. cap. 25.
omnino autem Αὐξωνεὺς fcribendum.
ISAACI CASAUBONI
ANIMADVERSIONUM
ΙΝ
ATHENAEI DIPNOSOPHISTAS
LIBER DECIAMUSTER TIUS,
CAPUT PRIMUM.
4rgumentum libri hujus. Notata veterum in fcriptis
περιεργίω et. lofcivia. Lacedaemoniorum con-
jugia. friftotelis liber legi εὐγενείας. ὃ κρείων.
Meta prima Herculis conjunx. Pbilippi regnum.
παρανομώτερος pro παρανομώτατος. Frovirb
&AX ἐξέπεσε πορϑμὶς ἐλατίνω πλάτη. "Aexeiv
pro ἐπιμελεῖσθαι) vel facere. ἡ νόμῳ γαμετή.
Cupido, Μἤεογομγίμδ, et Hercules in gymnofüs
dedicari folitz.
Lusni hujus argumentum verbo declaravit Athenaeus,
qui Ἐρωτικὸν, ive roy περὶ ἐρωτικὼν λόγον illum. infcri-
bit, Videtur auctor aemulatione Platonis hujusmodi fer-
mones dipnofophiflis fuis attribuiffe. nam in Convivio
Platonico, de Amore folum disputant convivae. Sed ille,
ut plilofophus, amoris naturam, ortum et caulífas eo
commentario nos docet. hic, ut philologus, quae de amore
et rebus ad eum fpectantibus apud veteres legerat, quo-
rum hodie fcripta defideramus, ut plurimum αὐτολεξδὶ
commemorat. Linis hujus fcriptionis quem ob oculos
Athenaeus habuit, eft πολυμάϑεια, et illa rerum omnium
antiquarum cognitio, quae et per fe expetitur, et ad
intelligendos veteres fcriptores, fane quam necelfaria ell:
maxime autem comicos: ad quorum lectionem totum hoc
Lis. XIII. Car. I. 113
opus εἰσαγωγὴν quandam εἴα et παρασκευὴν, ubertim
docuimus luo loco, Ibi fatis deteftati fumus veterum eru-
ditorum hanc lafíciviam five petulantiam, aut immanem
certe περιεργίαν : qui bonas horas talibus fermonibus male p- 86r.
perdere non erubuerint. Non eft profecto viri fapientis,
doctrinae et πολυαναγνωσίας laudem, pudoris, vel levi-
culo damno, nedum jactura, ire (ibi afcitum. Verum
haec quia reprehendere quidem pollumus, fed mutare
non polífumus: quod folom in nobis eft, leviter adeo
illam partem attingemus, ut facile omnes intelligant, nos
hic, ceu in aliquo aedilem metuente loco, non lubenter
aliquot horas effe verfatos. Igitur ἐγκαλυψάμενοι dipno-
fophiflarum fermones raptim percurramus. Scriplimus
cum omnibus libris, ἀπὸ συμβολῶν τε πολλάκις δεδει-
πνηκέναι, καὶ περὶ ἑταίρας πλ. edebatur παρὰ ἑταίρας.
interpres, παρὰ ἑταίρᾳ. neutrum , Probo. Poftea diflin-
guendum et legendum, Ἡμεῖς οὖν τὸν περὶ ἐρωτικῶν
λόγον ἐνταῦϑα μέλλοντες καταταττειν" (ἐγένοντο γὰρ καὶ
περὶ γαμετῶν. καὶ ἑταιρῶν πολλάκις λόγοι.) οὐκ εἰδόσιν
ἐκτιϑέμενοι τὴν ἱστορίαν, τῶν M. negationem ante εἰδόσι
reflituit etiam Dalecamp. fed minus recte interpretatur.
nam hoc ait Athenaeus: nos qui convivio interfuimus,
hifloriam hanc nefcientibus volentes exponere. Eratonem
prius invocabimus, etc. De Lacedaemoniorum conjugiis
fcribit Plutarchus in Lycurgo, éyxaevy δὲ δι᾿ apmay7c.
hunc raptum videtur mox auctor intelhgere εἰ! rem
narrans paulo aliter quemadmodum et coelibum alias
poenas leges apud. Plutarchum In fermone de Socratis
uxoribus olim ex conjectura fcribendum monueramus
in Notis Laertianis Περὶ εὐγενείας, pro συγγενείας. et
fic poftea i in antiquis libris invenimus. Calfandram, ait,
εἰς τὴν ἑλλαδα ὁ κρείων ἐπηγάγετο. lic omnes MSS. du-
rum plane, nifi alluderet ad Homerica verba. Herculis
fobolem et ro τῶν τέκνων πλῆϑος recenfet Apollodorus
libro fecundo Dibliothecae. Hopletis filiae de qua nofter,
πρῶτον μὲν yxp ἔγημεν Aegeus τὴν Ὅπλῆτος ϑυγατέρα,
“είαε Ímt nomen. Apollodorus libro tertio, γαμεῖ δὲ
πρῶτον μὲν Myrav τὴν Ὁπλῆτος. Mox de Alexandro ὃς
περὶ τῶν ὅλων πολεμῶν τριακοσίας πεντήκοντα περιήγδτο
παλλακᾶς. id effet, de Jumma rerum pugnans, fed ali-
ter libri, παρὰ τὸν ὅλον πόλεμον. Disppnie regna[fe ait
annos viginli ἐν ἔτεσι γοῦν εἴκοσιν οἷς ἐβασίλευσεν ὡς Φησι
Σάτυρος. dibriae non congruit hic numerus. Scripti qui-
dam, δἴκοσι καὶ δυσί. minus male id quidem. Diodorus
Cafaub, Anim, in -dthen, T. III.
Ἵ
114 I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
Siculus annos regnalfe viginti quatuor, fcribit libro. de-
cimofexto. Οὐ γένος τις, ἂν δύναιτο παρανομώτατον
Φράσαι. Excerpta, οὐ γένος ἂν δύναιτο. fuperlativus pro
comparativo ut apud Herodotum Mufa tertia: ὁ ἀνὴρ
ἀλλοτριώτατός TOL τῶν παίδων. Ἡ δὲ Ναννω τί γὺν
διαφέρειν Σκύλλης δοκεῖ; Excérpta Ἢ δὲ Ναννίον τί ὃ.
Et Nanno et Nannium ejusdem farinae mulieres in his
libris. Elegans proverbium eft quod Anaxilas ufurpat,
ἀλλ᾽ ἐξέπεσε πορϑμὶς ἐλατίνῳ πλατῃ. navicula evafit
tandem ope remorum. de eo qui ex fummo periculo
emerfit. [Melius autem fcribas ἐξέπαισε, per αἱ. vide
libro tertio capite vigefimo.] Ἔπειτ᾽ ἔχειν προῖκ᾽
p. 86. οὐχὶ τιμὴν πάσχομεν. Nicolaus Sturio emendabat φάσκο-
μεν. placet. tam fatui, ait, fumus, ut auctoramentum
fervitutis noflrae vocemus dotem. In fequente verfu χο-
λὴν iram male vertunt: cum omnino /24 debuilffent :
propter id quod fubjicitur. "Apxeim ,pro ἐπιμελεῖσθαι,
curare, pofuit Alexis: quia τῶν ἀρχόντων, id eft, ma-
giftratnum officium eft, curam habere eorum quibus prae-
funt. fic interpretor haét, "Qv οὐκ ἐχρὴν ἄρχουσιν» ὧν
δ᾽ ἄρχειν ἐχρὴν ᾿Αμελοῦσιν. etf non displicet accipere
cum Dalecampio pxouci, in/tituunt, facere aggrediun-
tur. Alibi dicebamus, et Graecos ἄρχεσϑαι ποιεῖν pro
ποιεῖν, et Latinos, zn/Hituere agere, pro fimplici agere,
[olitos ufurpare. Corrupit paulo poft nuperus corrector
hunc Amphidis verfüm in comparatione legitimae uxoris
et amicae illegitimae. H μὲν νόμον γὰρ καταφρονοῦσ᾽
ἔνδον μένει. prins fuit νόμῳ. doctiffimi viri cenfuerunt
effe mendofum locum. et νόμων f[cripferunt, et σωῴρο-
νοῦσα pro καταφρονοῦσα. fruftra. rectum elt νόμῳ. uxo-
rem legitimam -egiQpxqer fic: ἡ νόμῳ fupple γαμετή.
συζευχϑεῖσα. Vertendum. JVam uxor quidem maritum
negligens intus manet. opponit delitias et illices amoris
blanditias amafiae feveritati legitimae conjugis. [Menandri
verfus ex Arrhephoro diflincüone perfonarum recte illu-
ftravit Dalecampius. In fexto fcribe. Εἰς πέλαγος αὑτόν
c ἐμβ. pro σεαυτόν. e duobus autem fequentibus verfibus
tres conficiebat unica voce fuppleta quam verifimile elt
excidifTe, illuftriffimus Scaliger , boc pacto :
Ov Λιβυκὸν οὐδ᾽ Αἰγαῖον οὐδ᾽ ᾿Ιώνιον
οὗ τῶν τριάκοντα οὐκ ἀπόλλυται τρία
πλοιάρια" γήμας δὲ οὐδὲ εἷς σέσωσϑ᾽ ὅλως.
Docta prorfus et necelfaria conjectura.] Καὶ Θεόφιλος
δ᾽ ἐν Νεβοπτ. luperiora duo difticha Theognidis Theophilus
H
Lis. XIII. | Car. I. 115
ifle fenariis quatuor eleganter exprelfit, πρῶτον ys-
νέσϑαι πόλεμόν φησι duo γυναικὼν ᾿Ολυμπιάδος καὶ Εἰ ὐρυ-
dín5c. Signilicant haec verba: primum omnium bellorum
exüiliffe cujus fuerint auctores duae mulieres Olympias
el Eurydica. falfum hoc: quis dubitat? etiam fi reftringas
ad bella propter mulieres excitata. omnino fuper nobis
vox πρῶτον. et fortalle Ἠπειρωτικὸν recte emendaveri-
mus. fuadent et mulierum harumce nomina. Duris autem
Samius unde haec hiftoria defcribitur, Macedonicarum
rerum hiftoriam multis libris erat perfecutus. meminit
faepe Atlienaeus ejus hifloriae. et vetus comici interpres
ad Nebulas librum decimum quintum Μακεδονικῶν citat.
addit de Eurydica. ἀσκηϑεῖσαν τοὶ πολεμικοὶ καὶ παρὸ
Koxvg τῇ Ἰλλυρίδι, non eft Cyana loci nomen, ut vo-
luerunt: fed foeminae viraginis lilyricae, quae Eurydicae
pro campidoctore fuit. Sed pro Kvx»g melius legas,
opinor Kuya vg. Adi fodes ad Photii Exeer pla ex Arriani
libris τῶν usrx ᾿Αλέξανδρον. Locus eft pagina centefima
vigefima quinta, editionis quam Augultae Vindelicorur
curavit optimus doctiffimusque Hoefchelius. Euripidei
cantici de amore prima verba eduntur perperam. Scribo,
Παίδευμα δ᾽ "Ἔρως (γε! "Epwri) σοφίας ἀρετῆς τε πλεῖ-ν. 865.
στον ὑπάρχει" Καὶ προαομιλεῖν οὗτος ὁδ΄. Senarius Eu-
ripideus qui mox habetur imperfectus, nullo negotio [ic
poteft expleri, Ἢ μὴ δίδασκε τὰ καλὰ τοὺς βροτούς.
Ait Amorem in gymnafiis folitum συνιδρῦσϑαι Ἑρμῇ καὶ
Ἡραπλεῖ, notabunt ftudiofi de Cupidine: non enim paffim
obvium. At:Mercurium et Herculem ornamienta fuiíle
omnium gymnafiorum, paffim teftantur Graeci et Marcus
Tullius ad Atticum. itaque fuerunt qui unum ex duobus
fignum conficerent. Hermeraclam vocat idem Tullius.
-
"CAPUT SECUNDUM.
Cupido Thefpienfium. Erotidia fefíum apud. eosdem.
Halia HAodiorum. Erxias forptor. συννενήμένος.
Sophoclis locus exponitur et emendatur. ἐξοπτᾶν.
μετρεῖν ὀφϑαλμόν. πλουσιωκὸν κακόν. ἱππόπορ-
νος. κάττυμωώ. calce egenorum. wá εὐανδοίαι.
Sparta κωλλιψύναιξ. alia quaedam.
P erperam fcriptum eft, Θεσπεσιεῖς τε TX ᾿Ερωτίδια Ti-
μῶσι, κατὰ Παναϑήνα ἰὰ ᾿Αϑηναῖοι, Ῥόδιοι τὸ "Ax.
H 2
116 L. CasAUBONI ANIMADVY, IN ATHEN.
A
Legendum, Θεσπιεῖς. Thefpiae urbis in Boeotia nomen,
ubi Cupido factus a Praxitele, dedicatus autem a Phryne
vel Glycera colebatur, auctores Cicero, Strabo, Plutar-
chus, Paufanias, Sidonius Appollinaris alii. De fefto
hoc [ic Paufanias , ἄγουσι δὲ καὶ τῷ "Epwri ἀϑλα oU
μουσικοῖς μόνον» ἀλλὰ καὶ ἀϑληταῖς τιϑέντες. Μαλέα
Rhodiorum qui putant fuilfe monumentum veteris Ja-
λαττοκρατίας, errant. non enim ab &ÀAc id fefti nomen
deducendum, fed a voce Dorica "AA/oc pro “Ἥλιος ut
apud Plautum 2ZZs pro Z/s. Quis nefcit Rhodios Solem
apud fe natum (ita credebant) praecipua religione co-
luiffe? Adi Strabonem libro decimoquarto, et Ariftidem
in Bhodiaca, qui etiam in altera oratione qua Rhodios
ad concordiam hortatur, Rhodum τὴν ἱερὰν τοῦ Ἡλίου
πόλιν nominat. Scribit Euftathius , fuiffe apud Rhodios
templum Soli facrum; quod "AAs;ov vel 'AA/esv appel-
labant. Noli dubie et feflos Soli dies 7a/ía, [vel
potius Haliia'AXMeis.] fuiffe illis nuncupatos. Thebanorum
ἱερὸς λόχος pluribus expofitus nobis ad Polyaenum. 'Eg-
ξίας dv Κολοφωνιακοῖς citatar mox: alibi quod fciam
nusquam. libro octavo laudatur Ergias quidam, qui de
Rhodo feripferat. fieri poteft ut idem fit, corrupto aut
bic aut ibi nomine. Scribe in Alexidis ecloga e PAae-
dro, ἀλλὰ συννενημένος Πανταχόϑεν, ἐν ἑνὶ τύπῳ πόλλ᾽
εἴδη Φέρων. eft enim, a νέω accumulo. unde frequens
apud poetam νήσας. et in fine. Οὐκ οἵδ᾽ 6 τι ἐστίν.
ἀλλ᾽ ὅμως ἔχει γέ τι Τοιοῦτον. ἔγγιστ᾽ εἰμὶ dj τοῦ ὀνό-
ματος. Legit mox Dalecamp.
"Hv ἥδιον ἰδεῖν ἐστιν ἢ τὸ “ϑεωρικὸν
αἰτοῦσιν ὑμῖν διανέμειν ἑκάστοτε.
non displicet lectio: interpretatio displicet: nam Jswpi-
κὸν ell pecunia quae publice dividebatur, ut haberent
tenuiores unde lucar penderent. Videtur poeta feciile
p.864. haec loqui ipfum Athenienfium populum. Reperi in qui-
busdam libris fcriptum aliquanto poft, καὶ ὁ ᾿Αριστοτέ.-
λης δ᾽ ἔφη τῶν ἹῬθΡητορικῶν πρώτῳ, τοὺς ἐρασταῖς, elc. fed
non dubium ex ora libri irrepfiffe illa τῶν Prop. Tp.
cum fuiffent adnotata ad fequentia haec, ἐν οἷς τὴν αἰδὼ
κατοικεῖν. Extant enim in Rhetoricis limilia iftis quae-
dam: ubi ait philofophus, ὅϑεν ἡ ? παροιμία τὸ ἐν ὀῷϑαλ-
μοῖς εἶναι aldw. διὰ τοῦτο τοὺς αεὶ παρεσομένους μᾶλλον
αἰσχύνονται. καὶ τοὺς προσέχοντας αὐτοῖς, διὰ τὸ εἶναι
ἐν ὀφϑαλμοῖς ἀμφότερα. non eft tamen hic locus iu
primo, fed in fecundo libro. Vide etiam in Problematis
Lis. XIII. Car. II. I17
ejusdem Sophi. Proximus Sophoclis locus, ex Hippoda-
mia tragoedia eft, nili fallor. is ita habet.
Τοιανδ᾽ ἐν ὄψει ἴσγγα “ϑηρατηρίαν
ἔρωτος ἀστραπήν τιν᾽ ὀμμάτων ἔχει,
si ἄλλεται μὲν αὐτὸς, ἐξοπτὰ δὲ us
σον μετρῶν ὀφϑαλμὸν ὥστε, τέκτονος παρὰ
σταϑιμὴν ἰόντος ὀρϑοῦται κανών.
Loquitur, ut monemur ab Athenaeo, Hippodamia de Pe-
lopis erga fe amore, Pelops, inquit: ita fixos in me
oculorum radios, amoris illices habet, ut quamvis in cur-
rum infiliens, eique infiflens citis rotis agitato, nihilo
tamen minus rectis oculis me femper intueatur. Afpicere
rectis oculis et immotis, eorum eft qui gratiffimae alicu-
jus rei [pectaculo fruuntur. Poeta ὀρϑοὺς ὀφϑαλμοὺς qui
dicuntur in proverbio periphrafi extulit: quae depra-
vando huic loco fuit. nam legendum, ὥσπορ τέκτονος
XraSugv ἱέντος ὀρϑοῦται κανών. Verbum ἐξοπτᾷ accipit
Dalecamp. pro ὁρᾷ cernit. fane etiam λινοπτῷν elt retia
Jfereare: unde λινοπτώμενος in Ariftophanis Equitibus
poteft verti, urit ze afpectu fuo. μετρεῖν ὀφϑαλαὸν poe-
tice dictum pro radios oculi aliquo intendere, ficut linea
qua aliquid menfuratur. quare pergens in eadem trans-
latione, comparat hos radios lineae perpendiculari, quam
facit materiarius faber demiffa norma vel amuffi. Quod
autem τὸ ἐρὰν ἀπὸ ToU ὁρᾷν γίνεται, paflim teftantur
poetae, ἐρωτικοί: quorum teftimoniis fuperfedeo.
Τούτων ἔχει τί ϑάτερον. Tolle interrogationem, et transfer
in finem praecedentis verfus. Vides ne aliquem refinatum
aut rafum ? hic duorum alterum habet: illa duo fequen-
tibus verbis explicantur. vel ignavus eft, inquit, et qui
militiae nihil faciat pro viro forti, cujus indicium eft
barba: vel divitum morbo laborat, id eft, mollis et im-
pudicus elt, ac virum quaerit. Scribe, Ἢ πλουσιακόν Ti
τούτῳ προσπίπτειν κακόν. τί ἐστιν ὁ ἱππόπορνος, νῦν
δ᾽ εὑρηκέναι. Jocatur Diogenes: quafi ἱππόπορνος vulgo
diceretur IPydas moechus, quod falfum eft. nam in hac
voce τὸ ἵππος fignificationem folum auget, et magnum
ftupratorem defignat: ut in ὑππομάραϑρον, ᾿ἰππολάπαϑον,
et fimilib. fic βοῦς in βουπόνηρος aliisque. καὶ τῶν
ἤχων ἐμπίπλανται ὦτα, καττ. Diftingue ac lege, εὑρί-
σκεσϑε ἐπὶ ταῖς τῆς Φιλαργυρίας ϑύραις, ῥυπαρὼς ζῶντες,
καὶ τριβωνάρια περιβαλλόμενοι piupx, καὶ τῶν ἤχων ἐμ-
πίπλασϑε ὦτα, καττύματα καὶ κιναΐίδους καλοῦντες, etc.
Vos [ioaces miferi non folum fordide et (quallide vivitis: p. 865.
118 ]. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
verum etiam, fi quos videritis elegantiae fludiofiores, con-
vitiis illos profcinditis, παττύματα el cinaedos appellantes.
τῶν ἤχων ὦτα ἐμπίπλασϑε, fonis aureis impletis, dixit
pro affidue clamatis. K«rrvux, proprie eft folea quae
caleiamento fuppacta ufu teritur: hic eft convitium in.
hominem pathicum, et ut veteres locuti funt, officiofum,
fic prorfus apud. Latinos fcorzum, ἀπὸ τοῦ σκύτους, id
eft, corio. Maec fcripferamus cum infpectis diligentius
antiquae manus libris, reperi ἥλων pro ἤχων. neque ὦτα,
fed ὁ τά. quae lectio fententiam diverfam [nggerit nobis,
oppido ele gantem. Scribendum, καὶ τῶν ἥλων ἐμπίπλα-
σϑε τὸ παττύματα. κιν. ld eft, clavis calceorum /foZeas
impletis. rufticitatis: et fordium argumentum, clavis fnp-
pactos calceos geltare. qua de re ad "Theophrafti Cha-
racteres multa. καὶ γὰρ ἐν ταῖς εὐανὁρίαις τοὺς
καλλίστους ἐκπρίνουσι. Dalecamp. nam quibus in civita-
tibus magnus efe virorum bonorum fortium ac bellico-
forum numerus , pulcherrimos feligunt. non eli negan-
dum τὸ εὐανδρεῖν hoc fignificare: hic tamen locus aliter
fine dubio eft exponendus, suxydoixc appellat felectos
juvenes ex omni pube, ad ritus religionis obeundos.
declarat cum addit, καὶ τούτους πρωτο(φορεῖν ἐπιτρέπουσι.
neque enim πρωτοφορεῖν elt obtinere primas: fed pri-
mum, vel inter primos ferre aliquid. puta thyrfum, ,
vel vannum, vel ciftam, vel cernum, aut limile aliud:
cum pompa ducitur thyrfophororum, aut licnophororum,
aut cernophororum. Favet huic interpretationi Hefychius,
qui εὐανδρίαν exponit πλῆϑος νέων. [Arilteas fcriptor
vetuftiffimus τῶν πόλεων ὅσαι μέγεϑος ἔχουσαι, καὶ τὴν
ἀπόλουϑον εὐδαιμονίαν, ταύταις συμβέβηπεν εὐανὸρεῖν. hic
εὐανδρεῖν fignificat florere πλήϑει νέων, ut ait Hefychius:
id eft, validae et elegantis juventutis, aut etiam [impli-
citer, copia virorum. Aliquando εὐανδρία eft ipfa forti-
tudo, et robur virile, nt in illo Carcini. οὐδεὶς ῥάϑυμος
ἐδυλώῆς ἀνήρ. ᾿Αλλ᾽ οἱ πόνοι τίμτουσι τὴν εὐανδρίαν. loc
vero loco errorem aliter accipientium, quam ut fumus
interpretati | palam faciunt fequentia verba, τῷ πρώτῳ
τὰ τοὺ ϑεοῦ φέρειν τεύχη δίδοται. Quod autem antiqui-
tus fpectata fit forma in ephebis iis, qui ad facrificiorum
ludorunve cerimonias adhibebantur, certa et nota res
efl. Atque eo referenda moneo Ciceronis verba De na-
tura deorüm lib. 1. ΕΛ enim wis tanta naturae, ut
homo nemo weit nifi hominis fimilis effe. δὲ quidem
formica formicae. Sed tamen cujus homünis? quotus
Las. XIII, ^ Gas. II. 119
enim quisque formofus efl? Athenis cum e[fem e gre-
gibus epheborum vix finguli reperiebantur. Cum autem
ait, ὁ δὲ τρίτος τὰς ϑυηλὲς ἐπιτίϑησι vertendum erat,
tertius liba et fruges fa/fas hofHiae imponit. morem
hunc expofuimus fufe ad Theophrafium , capite περὶ μι-
xpoAoyíxc, interpretum zn/ujae, vittae, coronae, nihil
ad Bacchum. Spartanas foeminas a forma fuiffe com-
mendatas indicant illa, καλλίστας γεννώσης τῆς Σπαρτῆς
τὰς γυναῖκας. lidem f[acit huic dicto vetus oraculum,
Ἵππον Θετταλικὴν, Λακεδαιμονίην δὲ quvatux. ideo Spar-
tam καλλιγύναικα nuncupant poetae. Discipulus Phafe-
lita quem fuus praeceptor Arilloteles deperiffe dicitur, p. 866.
'heodectes, opinor eít, non alius. fed mirum, hunc
potius quam Hermiam Atarüen ioni in medium elfe pro-
ductum. Καὶ ὁ Κύνουλκπος, ταύτῃ καὶ τολμᾷς σὺ
λέγειν οὐ ῥοδοῦδχπτυλος οὖσα κατὰ τὸν Κρατῖνον, ἀλλὰ
βολίτινον ἔχων ϑάτερον σκέλος. MSS. ταῦτα καὶ τ. Cra-
tini nomen refüitutum hic ex antiquis: alii Καρκῖνον.
Etü non exíiat integer poetae locus 'ad quem alluditur:
tamen non dubitamus defcriptam his verbis fuifle Ἐπι-
pufam. hoc enim docuit nos Ariftophanes: qui alienis
verbis, ut faepe folet. lic loquitur in Ranis.
Δι. ᾿Βαπουσα τοίνυν y ἐστί. Ξ Kay. πυρὶ γοῦν λάμπεται
ἅπαν τὸ πρόσωπον, καὶ σπέλος χαλκοῦν ἔχει."
Δι. Nj. τὸν Ποσειδῶ, καὶ βολίτινον ϑάτερον.
ἐκείνου τοῦ ὁμωνύμου σοι ποιητοῦ τὴν μνήμην φορῶν. Fuit
quidam poeta comicus Athenienfis Myrtilus. fed de eo
non loquitur Cynulcus: verum de alio qui ea aetate in
fordibus et paedore vitam degebat. nam ait διαιτάται.
aut legendum διγτᾶτο. quia dicit μνήμην Φορῶν.
CaPUT TERTIUM.
Timoclei dramatis titulus correctus apud Athenaeum
et Harpocrationem. ἐπικαίρως, ἐπὶ κέρως. et
ἐπισχερὼ fi five ἐνσιχερώ. Pindari locus correctus.
νόσοι , vitia. πατρίδιον. et ὠπῷφάριον. Prov. ἐν
τῇ χειρὶ τὴν ψυχὴν ἔχειν. ἐμπορεύεσθαι, γυναῖ-
κας. Laidis patria incerta. item, alia. nonnulla.
AAXANON Ti τρώγων ὠκιμον διεφϑάρην. vefcens ocimo
olere fum corruptus. fermo eft figuratus. intelligit con-
fuetudinem quam habuit cum Ocimo fcorto. vel lectio-
120 Ll CasAUBONI ÁNIMADV,. IN ÁTHEN,
nem fabulae fpurcidicae cujusdam, cui fuerat nomen
inditum. Ocimo ab illa nobili meretrice. hanc inter-
pretationem: fequentia nonnihil adjuvant. 0 τῶν
Kopiv3/ov σοφιστής. Dalecampius rerum Corinthiarum
fophifta. melius, quz Corinthi fophiftam egifti, Sophi-
fiam vocabat aetas illa, qui acroafes apud discipulos. de
eloquentia aut literis humanioribus haberent. horfum re-
[piciens paulo poft Myrtilus, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς καλῆς
Κορίνϑου, ἐπειδή μοι τὴν αὐτόϑι σοφιστείαν ὠνείδισας.
καὶ ἄλλα δὲ πολλὰ ὧν uid. ..... . δράματα. Sic erat
in MSS. Prius editum, ὦ 'γαιϑές., Legi poteft, πολλὰ
τῶν ἀρχαίων δραματα. vel πολλὰ ὧν αἰδοῦμαι τὰ ὀνόματα
λέγειν, dp. lis autem fabulis quas. exempli gratia pro-
Íert, muliae addi poffunt: unt Alexidis Pz/yc/ea, de qua
libro decimo quarto Antiphanis z4rcAeffrata, et cum
ejusdem tum etiam Alexidis 24ntea. "limoclis JVeaera.
aliae. Kai dv τῷ ἐπιγραφομένῳ Δορεὺς τατοκλείδης.
Harpocration de Parabylto Athenienfium foro loquens:
μνημονεύουσι δ᾽ αὐτοῦ ἀλλοι TS τῶν κωμικῶν, καὶ Τιμο-
κλῆς ἐν Ὀρεσταντοκλεῖ, Con[lat liquido de eadem fabula
loqui utrumque, quare non poteít, quin alterius horum
corrupta fint exemplaria: imo ut equidem judico utrius-
p.867.que. Alibi quod fciam aut meminerim, non invenies
nominatam hanc fabulam. MSS. ab edita lectione nihil
demutant, Sola eft in fnbfidium relicta ingenii conjec-
tura, Sufpicamur fcripfifle Athenaeum Καὶ ἐν τῷ 4. δ᾽
᾿Ορεσταυτοκλείδης. exagitabatur hac fabula fceleratus qui-
dam Athenieníis, quem poeta vocat Ore/tautoclidem, ceu
conflatum monfirum ex Oreflis et Autoclidis vitiis. Ore-
fiis notum parricidium. Autoclides infano puerorum
amore vulgo infamis. Harpocration, Αὐτοκλείδης καὶ
Θέρσανδρος εἷς παιδερασταὶ a(odpol διεσύροντο. lta emen-
dabis et in fnperiore Harpocrationis loco. Atque haec
videtur effe "Timoclis fabula ,quam fimplici nomine Sui-
das Ore/tem vocat. T ἄλλα αὐταῖς περίεργα γίνεται.
Lege ut apud Clementem Alexandrinum, Πρῶτον μὲν
γορ ἐς τὸ κέρδος καὶ τὸ συλᾷν τοὺς rs; Ilavra τ᾽
ἄλλα αὐταῖς παρεργα γίνεται- Φελλὸς ἐν ταῖς καυ-
κίσιν Βγγκεκαάττυται. |n Excerptis βαυκίσι. ita fcribe. In
iisdem non legitur pars illa tota hujus gycswe, quae
mulierum artificium declarat celandae ventris amplitu-
dini. Scias jam tum fic depravata Athenaei exemplaria,
ut putaverit fatius eruditus ille vir aliquot verfus ita
praetermit!ere, quam operam ludere exícribendo quae
Lis. XIII. Car. III. 121
non intelligeret. nec multo melius apud Clementem Alex,
haec fcripta invenias Paedagogi, lib. 3. cap. fecundo,
Quaelivimus tamen nos diligentiffime de poetae mente,
ia noflris de re velliaria commentariis. Eo te lector
rejicere fas et jus efto nobis. Quod [i fpes humanae nos
non fruítrentur, ne nos quidem tuam expectationem σὺν
ϑεῷ εἰπεῖν Iruftrabimur. Legebatur mox, TOU κρηπιδο-
ποιοῦ πρὸς οὐ πολλὰ σε σωφρονίσαντος καὶ διδάξαντος
σκύτη βλέπειν. non difficili ad corrigendum mendo. quis
enim non videat πρὸς loco πατρὸς elle fcriptum, ut fere
femper in manu exaratis? Ánte annos 3o. de hoc errore
monuerat eruditiffimus vir Henricus Stephanus in Ap-
pendice fua ad Erasmi Chiliades. Studioli inde pelant
totius 3flius loci inlerpretationem. nam interpres excufari
nou poteít, qui recte praeeuntem virum doctum fequi
noluit. Πώλους Κύπριδος ἐξησκηκμένας. Deelt verbum
fulciendo verfui necefTarium puta, Il. Φιλομήδους Kup.
vel χρυσῆς τε Kur. Γυμνὰς ἐφεξῆς ἐπικαίρως τε-
ταγμένας. Aldi editio et fcripti quidam ἐπικέρως. pro
ἐπὶ κέρως. cui lectioni fuffragatur lex metri. fed ἐπικαίρως
omnes membranae meliores, etiam Excerpta, cum hic
tum in fequentibus aliquot locis; ea vox ideu fignificat
cum ἐφεξῆς. Suidas, ἐπικαίρως παραπλέοντας, τουτέστι
μίαν κατακολουϑοῦσαν τῇ ἑτέρᾳ. ϑυδάεὶ tamen lex metri,
ut ἐπὶ κέρως potius fcribamus, aut ἐπισχις ρῶ, quod eft
continua ferie, ἐχομένως, et κατὰ τάξιν. elegans Ho-
meri vox et aliorum poetarum. Pindarus non ἐπισχερω,
fed ἐνσχιερὼ dicere folet ut oda fexta lbimionicarum,
μυρίαι δ᾽ ἔργων καλῶν τέτμηνϑ᾽ ἑκατόμπεδοι ἐνσχερὼ
κέλευϑοι. Reftitue hanc dictionem oda ultima Nemeoni-
carum, et fcribe, ἐνσχορὼ δ᾽ οὔτ᾽ ὧν μέλαιναι καρπὸν
ἔδωκαν ἄρουραι. id eft, arua. non ferunt fructus conti-
nuos: fed per intervalla, et ut [tatim addit poela, £y p.868.
ἀμείβοντι , alternis, Sexto verfa fcrib. [1«p' dv βεβαίως
as QxÀoc ἔξεστί σοι: non TXQUV. Καὶ μὴ λαϑραίαν
Κύπριν αἰσχίστην ὅσων Πασὼν διώκειν. Lego, αἰσχίστην
νόσων [Πασῶν. omnia vitia Graeci vocant νόσους. alibi
dicitar Euripidi ἡ ,γλωσσαλγία αἰσχίστη νόσος. Pollremi
duo verfus hujus ῥήσεως quomodo praecedentibus cohae-
reant non video. Πατρίδια, τοὺς δ᾽ ἀπφαρια τοὺς
νεωτέρους. Euflathius poftquam docuit nomen πατρὶς non
elTe diminutivum aut ὑποποριστικὸν, addit, Τὸ μέντοι
παρὰ τοῖς ὕστερον πατρίδιον, Φανερῶς D ronepídu κωμι-
κώτερον. οἷον, αὗται, ἤγουν αἱ ἑταιρίδες, βιάζονται εἰσελ-
ἐ
122 L. CasAUBONI ÁNIMADV. IN ÁTHEN.
ϑοῦσαι (fcribe εἰσέλκουσαι) τοὺς μὲν γέροντας ὄντας ἐπι-
καλούμεναι πατρίδια. € ὅπερ ἐστι πατέρων ὑποκορισμός * τοὺς
δ᾽ ἀπῴάρια τοὺς νεωτέρους. λέγει δ᾽ ἀπῴαρια, κατὰ τι-
γὰς τοὶ ἀδέλφια" μάλιστα δὲ wg εἰπεῖν πατέρια. ἀπφὺς
yxp Δωριμὼς ὁ πατὴρ, ἀφ᾽ οὗ δηλαδή τις ἔφυ: non probat
Euflathius, ut «T(xpix exponatur /raterculi. discedit
non folum ab aliis, verum etiam a feipfo: nam faepius
idem fcribit alibi xm x vel cx» ulitatum Atticis no-
men fuiffe inter blandientes invicem fratres aut forores.
et ita praeftat hic accipere. ἐν τῇ χειρὶ τὴν ψυ-
χὴν ἔχοντα. Proverbium eft elegantiffimum, de eo qui
verfetur in fummo discrimine, Aabet animam in manu.
Praeter Xenarchi hunc locum, non occurrit veterum
Graecorum quisquam aut Romanorum qui eo fit ufus.
Hebraei vero fcriptores paffim ufurpant venufiiffime.
David rex et propheta in divino illo Pfalmo 119. "w53
"nHn2o Nb 4n9nmn 5553 *"an anima mea affidue eft
mihi in manu mea. id eft, quotidie in periculum vitae
vocor. tractat hunc jocin Hieronymus in epiftola ad
Suniam et Fretelam. Samuelis libro priore , , Capite 1g.
de Davide, xai ἔϑετο τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῇ χειρὶ αὖ-
τοῦ, καὶ ἐπάταξε τὸν ἀλλόφυλον. et capite 28. ait mu-
lier fatidica ad Saulem, ἰδοὺ δὴ, ἦκουσεν. ὴ δούλη σου τῇ
Φωνῇ σου, καὶ ἐθέμην τὴν ψυχήν μου ἐν τῇ χειρὶ, id
elt, ut tibi obtemperarem grande periculum adii Sic
et Jobus loquitur capite 13. et auctor libri Judicum ca-
pite 12. [Et Mofes ben Maimon in More Nabokim li-
bro 2. capite 39.] Jofephus ben Gorion libr. 5. ΓΤ Θ ΤΙ
"bO2 "br2 "yan ὙΡΝῚ "nns ON nn, id eft, καὶ
πόλεμον τόνδε ὃν πεπολέμηκα, καὶ ἐν ᾧ τὴν ψυχὴν ἐν
τῇ χειρί μου ἐθέμην. Homerus idem dixit paulo aliter,
Αἰεὶ ἐμὴν ψυχὴν. παραβαλλόμενος πολεμίζειν. [Mutuatur
interdum genus hoc dicendi a feptuaginta Interpretibus
b. Chryfoftomus, ut in epiftola ad Ephefios. τοῖς VUMTXG
ἀγρυπνοῦντα περιϊένα!» καὶ τοίχους διορύττειν, καὶ ἐν
σκότει, βαδίζειν καὶ τὴν ψυχὴν ἔχειν ἐν χερσὶ, παὶ πρὸς
φόνον παρατετάχϑαι, καὶ τρέμει τῷ καὶ τεϑυάναι δέει.
fic in Acta Apoftolor. homilia 20. et alibi. [n pofteriore
autem orationum de cruce quae fub nomine Chryfoftomi
circumferuntur eadem fententia proverbio paulum di-
verfo exprimitur: Sanguinem fuum in anima fua cir-
cumferre ? ubi nomine fanguinis vita fignificatur- per
animam vel animum, voluntas prompta fübéudili peri-
p.869.cula, et mortem etiam fi opus fit, obeundi. Sic ibi: ἵνα
-Lir. XIII. Car. III. - 123
πρὸς τοὺς κινδύνους ὦμεν παρατεταγμένοι. τὸ αἷμα ἡμῶν
ἐν ταῖς χερσὶ περιφέροντες, πρὸς σφαγὴν καὶ ϑάνατον
ἕτοιμοι καϑημερινόν. Καὶ Φιλήμων δ᾽ ἐν Δελφοῖς.
repele ex fuperioribus, ἐπιτίμῷ τοῖς παραπλησίως σοι
βιοῦσι, et putabit non nemo fcribendum 'AdeAQo/. quo
nomine editae funt a multis fabulae. fed Δελφοί legi-
mus et alibi. Σὲ y4p λέγουσιν τοῦτ᾽ ἰδεῖν πρῶτον.
Dee(t ultima vox. Fortalfe, πρῶτον βροτῶν. vel μάλα
quod jungetur cum fequentrbus. Poftea lege,
Οὐκ εὖ cexUTOU τυγχάνεις ἔχων; ἔχεις
πῶς ἡ ϑύρα σοὶ ἔσται ἀεὶ ἀνεῳγμένη.
εἷς ὀβολός" εἰσπήδησον. οὐκ ἔστ᾽.
id eft, Non bene fe tuae res habent, habes quomodo
femper tibi fores patebunt, Unus obolus petitur zrrue,
nemo erit, etc. Kai ᾿Ασπασία δ᾽ ἡ Σωκπρατικὴ &ve-
πορεύετο πλήϑη καλῶν γυναικῶν, Etiam .A[pafía Socra-
tica multas habuit forma praejLantes foeminas ex qui-
bus quaeftum faciebat: ἐνεπορεύετο non eft praebuit:
fed id quod diximus. Gallice dicimus, faire marchan-
dife de quelque chofe. Sic in illo veteri verfu, Aóyouc
piv 'Epuodwpoc ἐμπορεύεται. Locus Ariftophanis de Afpafia
eft in Acharnenfibus: ibi vide. Τοῖς ἀετοῖς, οὗτοι
yXp ὅτάν ὦσι νέοι. Scribe, Τοῖς αἰετοῖς" οὗτοι γορ ὅταν
ὦσιν νέοι. et fequentem verfum ΝΙετέωρ᾽ ἀναρπάςζοντες
ἀπὸ τῆς ἰσχύος; ita interpretare, fublimia rapientes at-
tollentesque pro viribus quibus funt praeditae aquilae
juvenes, Proximus ἀρτίπους non elt. Orav δὲ γηράσπώ-
σιν ἤδη. τότε. Scribe, y. ἤδὴ. δὴ rore. vel ἤδη ποτὲ,
τότε. Mox, Δέχεται δὲ καὶ στατῆρα καὶ τριώβολον. olim
flateribus multis noctes fingulas vendebat: nunc etiam
triobolos lubens capit, nedum f[tateres fingulos. ingeniofe
tamen Dalecamp. Δέχεται δὲ καὶ στατῆρος ἀντὶ τριωβό-
λου. Verfu ultimo extremae paupertatis argumentum quod
Τ᾽ ἀργύριον ἐκ τῆς χειρὸς 70g λαμβάνει: pecuniam por-
recta manu capiat. hoc quam vim habeat non intelli-
gunt omnes. clarum eíl autem ex iis quae de. cavae
manus protenfione obfervabamus ad Suetonium libro fe-
cundo, capite 91. Τὴν ἐκ Kopiv3ov Aaíd' οἶσϑα:
πῶς γὰρ οὔ; Τὴν ἡμέρειον. pofiremum verbum negotium
facit nobis. ineptum δὲ accipere ἀντὶ τοῦ ἥμερος. For-
talfe, Τὴν νῦν ἔρημον. nam hoc vetulae Laidi ufuvenit.
aut, Τὴν 'Iuspx/xv. quae nata ey? Himerae in Sicilia
Ut Homeri et aliorum celeberrimorum virorum, ita et
Laidis patriam veteres iguorarunt. nam ut Solinus ait,
p.879.
124 lI. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN,
eligere ipfa maluit quam fateri patriam. Corinthiam vulgo
appellarunt, quia Corinthum illa fibi patriam elegerat.
Fuere qui Pancarpiae in Phrygia natam dicerent: pleri-
que aut Hyccaris, aut Craíti: quae erant Siciliae oppida.
quidam Himerae, ut conjicimus ex hoc loco.
CaPUT QuvARTUM.
Metagenis fibula Aurae vet Mammacythus. Arifta-
goras. Menandri Ἰαρωκαταϑήκη. Pollucis locus.
Eufchemus poéta parum notus. Ofcula palferina.
F'eneris Samiae cognomina.: ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς
παρεῖναι. εὐνὴς μωλακώτερον.
KATA τὰς Μεταγένους Αὔρας, 3 τὸν ᾿Αρισταγόρου Ma-
μήκουϑον. Haec lectio duos poetas Metagenem et Ari-
ftagoram, itemque dramata duo z4zras et /Mamecythum
five Mammacuthum nobis prodit. fed iflum Arviftagoram
unde repente prodiiffe poetam exiftimabimus? nam. ve-
terum, opinor, nemo hujus meminit, ne Suidas quidem.
Praeterea /4ammacuthum Epigenis fabulam fuiffe, ex
libro octavo et Suida conllat fatis. certum etiam, idem
Epigenis drama duplici nomine “γα aut J7Mamacu-
thum Í[wulfe infcriptum. vide libro octavo, capite 14.
Faciunt ifta, ut fufpecta illa habeam τὸν ᾿Αρισταγόρου.
atque adeo aut inducenda funt, meo judicio: aut in
aliam fententiam concinnanda. Solebant comici emendatis
a [fe fabulis nomen novum imponere. exempli gratia:
Diphilei dramatis quod erat infcriptum | Zaere/fiticheus,
ἢ διασκευὴ nomen habuit Éunuchus aut Miles, Puto
idem ufuveniffe in hac fabula Epigenis. poeta cum illam
primum edidit, Αὖὔρας inferipfit : cum eandem recentavil,
titulum fecit, ᾿Αρισταγόρας ἣ Meguuxxuov9oc. Haec nos
ita divinamus. qui aliquid probabilius excogitaverit , is
ello μάντις ἄριστος. Interea legemus hic, κατὰ τας Me-
ταγένους Δὔρας, ἢ ᾿Αρισταγόραν ἢ Μαυμάκουϑον.
Μένανδρος ἐν Παρακαταϑηκῃ. Menandreae hujus meminit
Pollux libro nono. proferam ejus verba, non alio fine
nifi ut obiter emendem. Τὸ δὲ χρυσίον ὅ ὅτι τοῦ ἀργυρίου
δεκαπλάσιον ἣν, σαφὼς ἂν τις ἐκ τῆς Μενάνδρου Παρα-
καταϑήκης ud. προειπαὶν γὰρ, Ὁλκὴν ταλάντου χρυ-
σίου σοὶ παιδίον “Εστηκα τηρῶν ἐπάγδι μετὰ ταῦτα περὶ
Lis. XIII. Car. IV. 125
ToU αὐτοῦ λέγων, Νίακάριος ἐκεῖνος, δεκατάλαντον κατα-
Φαγων. etiam Harpocration eandem nominat: item Hefy-
chius : cujus verba in libris editis perperam Ícripta, ita
rellitue, Ὄφεις" τὰ δρακοντώδη γινόμενα Ψέλλια Μέναν-
ὄρος ἐν Παρακαταϑήκῃ τοὺς ὄφεις λέγει. Καλοὺς γέ μοι
ἠγόρασας ὄφεις. Πεποιήκατ᾽ ἔργον οὐχ, ἑταίρων. ταῦτα
δ᾽ ὄντα γράμματα, Verfus hic non ell verfus: fuper-
funt enim legitimae menfurae nonnulla. Sine dubio hic
quoque [olennia peccarunt librarii, et genus mendae
commilTum eít de quo dicebamus libro 11. capite quarto.
Lege igitur,
Πεποιήκατ᾽ ἔργον οὐχ, ἑταίρων yj Δία,
μᾶλλον δ᾽ ἑταιρῶν" ταυτὰ δ᾽ ὄντα γράμματα
τὴν προσαγόρευσιν οὐ σφόδρ᾽ εὔσημον ποιεῖς
lta aperte quod Athenaeus ait, ἀπὸ τῶν ἑταιρῶν τοὺς
ἑταίρους διαστέλλει. appellat προσαγόρευσιν οὐκ εὐσῆμον,
parum honeftum ἑταιρῶν, id ell, meretricum nomen.
Περὶ dà τῶν ἑταιρῶν EDoscred? ἐν "EumoAg ταῦε Φησί.
extremo libro octavo defcriptus eft hic idem locus, fub
Ephippi comici nomine, non AZzf/chemi. An igitur hic
quoqne [ic legemus? non videtur de eo dubitandum.
Suidas tamen legit ut nos hodie Εὐσχημος. led non fe-
mel depravati codices illi grammatico [fraudi fuerunt.
expectabimus tamen eruditorum füper hoc [-ntentiam. p. 871.
Primum hujus poetae verfum ita lege, "Emi γ᾽ εἰσιὼν
ἐὰν λυπούμενος Τύχῃ τίς. et verfu terio κατεφίλεσε
non κατεφίλησε. Pollea fic,
— ἀλλὰ τοῖς στρουϑίοις
χαυνοῦσ᾽ ὁμοίως, ἦσε, παρεμυϑήσατο,
ἐποίησέ 3 ἱλαρὸν, sUJévc τ᾽ ἀφεῖλε πὰν
αὐτοῦ τὸ λυποῦν. καπέδειξεν ἵλεων.
Graecis στρούϑια Φιλήματα vel στρουϑιακὰ appellantur
ofcula libidinofa. nota palTerum falacitas: δι] vocem
στουϑία generalius acciyit in hoc loco Euftathius, Tur-
nebi emendatio eft ro ἦσε; ,qua nihil certius, ἀλλ᾽
ἑκάστου μικρὸν ᾿Ανεπέτευ᾽, ὥσπερ παρϑένος Μιλησίᾳα. quid
hit ἀναπετεύειν, ne A αν, quidem omniscius [civit. mesr-
τεύειν enim nihil ad hunc locum. interpres longe abiit,
ut mentem auctoris , fugeret. Scribendum elt, ἑκάστου
μικρὸν *Ay. ἐπέγευ᾽, ὥσπερ m. M. fimilis virgini Milefiae
de fingulis parum degu/taffet. T. politum loco w. ut
faepe. non poterat felicius emendari hic locus. Ἐκ
γειτόνων αὐτῷ κατοικούσης τινός. Cum in vicinia prope
ejus aedes habitaret quaedam lupa. eam intelligit de qua
-
126 L CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN,
funt fequentes verfus. at Dalecamp. Cum quandam du-
xiffet uxorem e wicinid. putavit κατοικεῖν et συνοιμεῖν
efle idem. magno errore. μέτρια λέγουσα Τοῖς δεο-
μένοις. Excerpta, τοῖς δυναμένοις. in acroteleutio voces
transponendae, λέγουσα μέτρια. Lege mox, 0 δ᾽ ἡμέτε-
pos σοφὸς Φιλομειραπίσκος, τοιοῦτ᾽. Ephippi esctnphal ἐν
Σαπφοῖ, ita legimus,
-- ὅταν yxp εἰσελϑων νέος
ὧν ἀλλότριος σὸν ὄψον ἐσϑίειν x33.
juvant Excerpta, ubi eft ἀλλότριος non ἀλλότριον. Paulo
polt volui edilam, τοὺς φρουροὺς τοὺς ἐν αὐτῇ ποτὲ ϑύ-
σαντας. ἣν οἱ μὲν ἐν καλάμοις καλοῦσιν, οἱ δ᾽ ἐν
ἐλειατικαῖς. Malim, ἑλειατικοῖς. id eft, ἑλείοις τόποις.
Venus ifta, in ea parle Sami fuerat dedicat d ubi Peri-
cles cafirametabatur. ad littus nempe maris, ubi erant
paludes, et in iis arundineta. ldco Venerem hanc alii
vocabant ἐν καλάμοις, quali dicas, inter arundines con-
fecratam ; alii ἐν ἕλει, vel ἑλειατιποῖς, propler naturam
loci. ἐν Ἐφέσῳ Φησὶν ἱεροὶ ἱδρύσασϑαι. Lege Bre-
viatoris fide, ἱερὸν ἰδρύσϑαι. Mox, Δημοσϑένης δ᾽ o ῥη-
τῶρ ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας λόγῳ, εἰ γνήσιος» ὃν ᾿Απολλό-
δωρος &/pyus. etfi multa Apollodori mentio in ea Demo-
Rhenis oratione, non tamen Apollodoro, fed Theomnelto
fcripta eft. quare fallitur et hic Athenaeus. In editionibus
fummi oratoris legimus hodie, τὰς δὲ παλλακὰς τῆς καϑ'
ἡμέραν ϑεραπείας τοῦ σώματος. Athenaeus, x omnia
ejus exemplaria teltificantur legit, τῆς xx9' ἡμέραν παλ-
λαπείας. τὴν αὐτόϑι σοφιστείαν ὠνείδισας. quod Co-
rinthi literas docuerim mihi vitio vertifti, dictum jam
capile 5. quam abfurde haec viri eruditi. καὶ UcT&-
pov ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς παρεῖναι. Significat, non folum con-
cipiendis votis frequentes adfuilfe de more proftituti
pudoris mulieres: verum etiam poftea facris interfuilfe
quae voti fui rei Corinthii deae reddebant. Sic accipe
p.872. etiam mox, τος τότε ποιησαμένας τὴν ἱκετείαν, καὶ ὕστε-
ρον παρούσας. eque putemus παρεῖναι τοῖς ἱεροῖς idem
elle ac ἐν τῷ ἱερῷ περιμένειν. Oda Pindari cujus initium
Τριδολυμιπιονίκαν ἐπαινέων οἶκον, decima tertia eft libri
primi. Verba haec fcholii quod cecinit idem poeta, fic
fcribe, *.Q, Κύπρου δέσποινα τεὸν δεῦτ᾽ ἐς ἄλσος Φορβά-
δων κορᾶν ἐς ἀγέλαν, ἑκατόγγυον, Ξενοφῶν τελείαις ἐπηγα-
γεν εὐχωλαῖς ἰανϑείς. et junge ἀλσος ἑκατόγγυον. nemus
centum jugerum , id eft amplum. Scribe etiam, ἤρξατο
δ᾽ οὕτω τοῦ μέλους. In fequentibus non pauca meliorum
Lis. XIII. | Car. IV. 137
librorum auxilium defiderant : multa enim corrnpta: ut
ifta , 9 παῖδες ἐρατειναῖς εὐναῖς μαλϑακωτέρας ἀπὸ παρ-
πὸν ὁὀρέπεσϑαι Lcribendum, ἐρατεινᾶς ὥρας μαλϑακώτεραι.
vel μαλϑακώτερον ἀπὸ καρπὸν ὃρ. Omnia fuavia lecto-
rum molliciei comparant non folum .poelae, verum alii
quoque fcriptores. Philoftratus, 7 yj δὲ ὑπεστόρνυ πόας
μαλακωτέρας, ἢ αἱ εὐναί. Idem in epiftolis, ῥόδα ἃ a-
e 3a μαλακὸ xai πάσης στωμνὴῆς ὡπαλώτερα. Scribe, σὺν
δὲ ἀναγπῷῳ πάγκαλον. Addit, ἀρξάμενος δ᾽ οὕτως, ἑξῆς
φησὶν, ᾿Αλλὰ Jag Qu τί με λέξαντι ὁμοὺ δεσπόται, τοὶ-
- 6vds μελίῷφρονος ἀρχαὰν εὑράμενον σπολιοῦ £uvatopov ξυναῖς
γυναιξί... Primum λέξοντι [cribendum pro λέξουσι. deinde
quaerendum quid illa fibi velint ὁμοῦ δεσπόται. Cave
enim putes generofi fpiritus virum appellaffe Corinthios
fuos, δεσπότας. lgnorabat adhuc melior illa aetas iftius-
modi blanditias. An fÍcripferat ille, ᾿σϑμοὺ δεσπόται ὃ
nam re vera Corinthii erant lftlhmi domini: quorum op-
pidum vocat idem vates in carmine cujus quali appendix
fuit hoc fcholium, ἰσϑμίου πρόϑυρον Ποσειδᾶνος ἀγλαό-
κουρον. Non eft plena fententia in iftis ex eodem f[cholio,
ἐδιδάξαμεν χρυσὸν πιϑάρᾳ βασάνῳ. et, ut videlur, κα-
αρᾷ 9. melius.
4
CAPUT QuINTUM.
. Mos in jungenda affinitate, ut fponfus phialam
dono acciperet. Soli oppidum Cypri. Mania no-
men Phrygiacum foeminae. ανίστασθαι εἰς δα.-
σύποδω. Κύβδα "Atticum et Caricum eocabulum.
Xuj4ev ἐπ᾽ ἐρίφοις. στρωγγεύεσθα, περὶ τος
συμβολάς. 1709 gefiandi thecam calamariam
cingulo appenfam.
PULCHERRIMA illa five fabula five hiftoria eft, "quae
deinceps narratur fuper Odatidis Homartae regis filiae,
cum Zariadre nuptiis. Videtur autem moris fuiffe cum
aflinitatem inter fe divites contraherent, ut gener a fo-
cero, vel a [ponfá fponfus phiala donaretur. De [ponfa
exemplum eft in iftis, Ἡμεῖς ὦ ϑύγατερ "Oézric νῦν
ποιούμεϑα τοὺς σοὺς γάμους" περιβλέψασα οὖν καὶ ϑεω-
ρήσασα πάντας, λαβοῦσα χρυσὴν φιάλην, καὶ πληρώσασα,
δὸς ᾧ ϑέλεις γαμηϑῆναι. Aliquanto pofl in alia hiftoria,
128 L CASAUBONI ANIMADV, IN ÁTHEN.
ἔδει μετὰ τὸ δεῖπνον εἰσελϑοῦσαν τὴν παῖδα, Φιαλην κε-
πραμέγην ᾧ βούλοιτο δοῦναι τῶν παρόντων μνηστήρων.
De focero teftimonium praebent Pindari haec, in feptima -
Olympionicarum:
Φιάλαν εἷς εἴ τις ἐ-
. Φνειᾶς απὸ χειρὸς ἑλὼν
p.873. ἔνδον ἀμπέλου καχλάφςοι-
σαν δρόσῳ θωρήσεται
γεανίᾳ γαμβρῷ.
Atque hinc forts[Te effe, quod Φιαλεῖν Graeci ufurparunt
pro rem aliquom aggredi, et πράγματος ἄρχεσϑαι, ut
exponit fcholiaftes Ariftophanis: qui et in Pace, et alibi -
ita ufus ea voce. Si quis tamen ad ritus libationum
referre malit, per ie licet. Verba ldomenei de Tlemi-
ftocle expenfa funt libro fuperiore. De 'Thaide et in-
cenfa Perfepoleos regia Diodorus Siculus lib. 17. et alii.
Εὔνοστος ὁ Σόλων τῶν ἐν Κύπρῳ βασιλεύς. Inter-
pret. quae Solonis Eunofli regis Cypriorum uxor fuit.
imo vero, Éung/E regis Solorum quod eft oppidum in
Cypro infula. Solos urbem recenfet Ptolemaeus 1n Cypri
defcriptione inter duo promontoria, Crommyewn et Seli-
nufam. , Legi Ariftophontis quae lata dicitur , Praetore Eu-
clide ὃς ἂν μὴ ἐξ ἀστῆς γένηται νόϑον εἶναι, lirempfe
legem de jure connubiorum habes in ea Demoflhenis
contra Neaeram. Χωρὶς éraipx , forlalfe non. CAoris fed
CAloris vocabatur. Περαίΐίνεσϑαι in Macbonis verlibus, non
eft migrare, [ed aliud quod non dicam. Scribendum
mox, va pdov τινὰ Διένευσ᾽ ἐνεγκεῖν .. . . . τῇ χειρί T
αἱ - Δοῖον ἀποτρίψας. in lacuna deeft, x' ἐγχέειν.
Αἰσχρὸν yxp ὄνομα Φρυγιακὸν γυναῖκ᾽ ἔχειν. nam Phry-
giacum, fervile nomen eft dManes: cujus foemininum
Mania jure videatur. Ἢ τὴν ᾿Αϑηναίων τί κωλύσαι
T. Legendum cum interrogatione Ἢ τὴν ᾿Αϑηναΐων τί
κωλύσαι πόλιν, Yo ἧς ἅπαντές εἰσιν ἐπηνωρϑωμένοι;
quis fatis objurgaverit Athenienfes, a quibns honellas in
reliquos Graecos cenfetur propagata , fi Phrygiacum no-
men civi Allicae indi [iverint? τί κωλύσαι, quid coe-
gerit in ordinem , et Jui officii admonuerit. aut [cribe
τί κολάσαι ἄν. τῷ μὲν μεγέϑει. poteft verfui con-
fnli per dialyfin, hoc modo, τῷ μεγέϑει. Notemus autem .
poetam, qui facit iftis verbis Melittam ftaturae mediocris,
. poflea tamen καταπληκτικὴν ipfam appellare, propter for-
mae venuftatem. Ait enim, Πάνυ δ᾽ εὐπρόσωπος οὔσα
καὶ καταπληκτική. Vulgo tamen καταπληκχτικὰς aut κατα-
ES
Lis. XIII. Car. V. 129.
πλήξεις infani amantes vocabant, quas ftaturae proceritas
et amplitudo commendabat. Lucretius, /Magna atque im-
manis , κατάπληξις, plenaque honoris. Μανίαν τὴν
Μέλιτταν Gc καλήν. apparet veteres cum aliquid vele-
menter extollerent, folitos tanquam exclamantes orationi
fuae vocem μανία inferere. unde manarunt illae locu-
tiones, μανικὸν ὅσον μέγα, et Infanum magnum molior
negotium. hoc genus loquendi cum plurimum ufurparet
Melitta, fnaviludii homines cognomen illi fecerunt Ma-
niae. hoc ita Machon , Διὸ τῆς μανίας ἐπίῤῥημ ἐκτείνας
δοκεῖ καλέσαι τις αὐτὴν τῶν ἐραστῶν Νίανίαν. Senfus eft,
quia plurimum in ore habebat Melitta nomen μανία, qui-
dam amatorum eam appellare cepit Maniam, producta
prima fyllaba, quae in voce μανίχ elt brevis: ἐπίῤῥημα
elt cognomen quod priori nomini accedit. prima in μανία
femper corripitur, in M«v3c quod fervi eft nomen, pro-
ducitur. ergo etiam in Mxv/x, cum eft mulieris proprium, p. 874.
prima producetur. Ita exponendum eft τὸ ἐκτείνας.
᾿Ενομοϑέτητο τοῦϑ᾽ ὑπὸ Διφίλου. Adde a fine ποτὲ, ut
ilet verfus. Non tam facile expleveris 'imiliter defectum
mox verfum IlAzygv τί ὀίω. "Ayxuéuvovoc παῖ, y.
Duo verfus funt ex prologo Sophocleae Electrae.
Eic τόνδε... . . 3v συμταρειληφες τινας. Lego Ἦν à'
εἰς τὸ δεῖπνον συμπ. ᾿Ανισταμένης τε πολλάκις εἰς
δασύποδα. cum alfurgeret faepe, ut ad leporem qui men-
fae erat appofitus pervenire manus ipfius poffet, Quid
fit ἀνίστασϑα;ι εἰς dxcUmodx, non ignorabunt, qui revo-
cavermt in memoriam Plantinum verfum in Milite, Sed
procumbunt et fe percellunt, dimidiati dum appetunt.
dimidiatum aliquid appetere , eft, ανίστασϑαι εἴς τι τῶν
παρατιϑεμένων. Ὁ δὲ στρατιώτης ὑπό τι σκυϑρωπα-
σας. Scribe, ὑπό τι τότε σκυϑρωπ. ob metrum. de illis
ὑπὸ τι, et ftatim, ὑπὸ Ti δέδοικα σε fatis ad Suetonium.
διαλιποῦσα δ᾽ ἡ ἑταῖρα. Scribe propter verfus le-
gem διαλιποῦσ᾽ y ἑταίρα δέ Λήϑη δ᾽ ὑπ᾽ αὐτῆς
ἐκτενῶς ἀγαπώμενος. Forte,"Az' xs] ὑπ᾽ αὐτῆς. vel, "Koc
ój9sv ὑπ᾽ αὐτῆς. Scribe, Τῷ TuM T ἐπέταξ᾽ ἐγχ. et
E Φησὶν, ἤδειν ἡ ΤΆ. lie verfus Ὄντα γ᾽ ἐν ᾿Αϑήναις
Καρικοῖς χρῖσϑαι σταϑμοῖς:: docet nos in idiomate Carum
βαρβαροφώνων, ut.ait poeta, menfurae nefcio cujus no-
men fuiffe κύβδα. Athenis vero id verbum inter obfcena,
ut fcimus ex Ariftophane. lanius ufurpaverat 'Arraxcrí:
fignificans obfcure fe vix tribus obolis empturum, ut cum
ifla anu caput poffet limare. fcortillum accipit Καριστί.
Cafaub, 4nim. in Athen, T. III.
P: 875.
130 L CasAUEONI ÁNIMADV. IN ÁTHEN.
Καὶ δίψαν ὑπολειπόμενοι δ᾽ εἰς τὴν αὔριον. corrup-
tus locus: nec video qui corrigam: nifi cui placet, Καὶ
δίψαν ὑπολειπόμενα τιν᾽ ἐς τὴν αὔριον. Interpres fimpli-
cen: narrationem unam in duas divifit: quod non opor-
tuit facium, Áuctor Epitomae fummam hoc verborum
compendio eft complexus. Στρατοκλέους δ᾽ “ἐρίφους δι-
δόντος τοῖς γνωρίμοις λοπάδας τε συνάλμους» ἀφ᾽ ὧν συνέ-
peius διψᾷν τε, καὶ μακρὰς εἰς τὰ λοιπὰ συμβολὰς,
Γνάϑαινα ἔφη, Στρατοκλῆς ἐπὶ ἐρίφοις χειμῶνα ποιεῖ.
id eft, cum Stratocles fuis familiaribus im coena de-
di[fet Wiobdos et patinas falitas probe, ob quas conti-
gebat μὲ fitirent illi, et Stratocles magni pretii [ymc,
bolas pro caeteris quae fuerant appofita exigeret:
Gnathaena dixit, Stratocles in hoedis tempeftatem ex-
citat. Àcumen omne hujus dicti eft in illis, ἐπ᾽ ἐρίφοις:
quae verii poflunt, po/£quam. dedit haedos. et, im. hoe-
dorum exortu: id fignum valde procellofum eft. Theo-
critus Thalyfiis.
ἼἜσσεται ᾿Αγεάνακτι καλὸς πλόος ἐς Μιτυλάναν
2 drxy ἐφ᾽ ἑσπερίοις ἐρίφοις νότος ὑγρὰ διώκει
κύματα.
Sic autem res habet. Promiferat Stratocles fuis fodali-
bus, fe ills hoedinam appofiturum ἢ ad fe venirent:
venerunt, et quod erat appofitum comederunt. Sed ut
pecunia fuos convivas emungeret Stratocles, id egerat
callide, quo diu pitiffantes, et aliud femper ex alio pos-
centes fibi dari, ut fit, ad multam noctem convivium
traherent. id autem effecit, praefalfa condimenta illis ex-
hibens. inde convivas fitis occupat: quam dum conantur
extinguere, improbi convivatoris dolo tanguntur. Erat
autem mos eorum qui e fymbolis aut collatitia fiipe una
fuerant, menfa remota impenfarum rationem inire. Male
editur ᾿Επισυνάπτειν βουλομένοις τὸν ἑωϑινόν. corrige,
βουλόμενος. cum id ageret Stratocles ut vefpertina coena
ad dilucalum. produceretur. Ferat aliquis fortaffe, Xrpa-
τευόμενον ὁρῶσα περὶ τὸς συμβολάς. cum videret Gna-
i£haena unum e convivis pugnantem de fymbolis. Sci-
mus quidem τὸ μάχεσϑαι fic folitum eleganter accipi:
fed στρατεύεσϑαι hic aures noltrae non ferunt. Lego,
στραγγευόμενον. Eleganter στραγγεύεσϑαι ufurpavit de eo
qui rixatur de pretio. in idiomate noftro, barguzener:
fed Graecum verbum generaliter id fignificat, quod. vulgo
dicimus, marchander ἃ faire quelque chofe. Scrib, Θυ-
γατρὶ ped αὑτῆς συμπ. Mutilos paulo poft verfus duos
ita licet concinnare,
ἘΣ XIII. - Car. V. 131
ΕἾπεν δὲ αὐτῷ δὸς ὃ ὅσον ἐπιθυμεῖς, πάτερ.
οἶδα E ἐκριβῶς, καὶ σαφῶς πέποιϑ᾽ ὅτι.
Ἴπειϑε πῶς οὐχ ὁρᾷς. Scrib. "Ezeirz. Τὸν μηϑὲν
ὠφέλημα τῶν ὑπὸ τας στέγας, et hic et qui fequitur
Euripidis aut alius tragici funt verfus: fed in aliam fen-
tentiam ingeniofe detorti. nam τῶν ὑπὸ τὰς στέγας, peri-
. phrafis eft τῶν ἑταιρουσῶν, in lenonis pergula proftan-
Uum. falluntur qui mutandum cenfent verfus fequentis
principium. Πίνακα καὶ γραφεῖον ἐξηρτημένον" χοντα.
id ell, Zabentem tabellam in manibus, et thecam atra-
mentariam appenfíam. five, de zona pendentem. Quod
hodie fieri amat a recoctis formulariis, ut fcribendi in-
firumenta cingulo appenía geflent, id ipfum et olim fie-
bat. Tefiis eft hic locus, et fimilis alius prophetae Eze-
chielis , cap. 9. xx] s dvjp dv μέσῳ ἐνδοδυκως λινῆν,
καὶ πιναμίδιον γραφέως ἐπὶ τῆς ὀσφέως αὐτοῦ. Sic ex
Hebraeo vertit eum locum Symmachus. melius quam 70.
alii fervata voce Hebraica, xXcTU γραμματέως. Xo-
QoxAs? δῶς (goi παρ᾽ ἐμοῦ λαβων Φίλτατε. Scrib. Xo-
QonAs? δίδως, παρ᾽ ἐμοῦ λαβὼν ὦ Φίλτατε. Καλλιε
στοὺς δὲ τῆς "Yóg καλουμένης. Reüitue metrum «t fcribe,
Καλλιστύος. poliremus autem narratiunculae hujus ver-
fus ila legendus, ᾿Αλλ᾽ ἡ Κορώνη x; ἕτερ᾽ ἐκείνη μέμφε-
ται. id elt, alie quaeritur Corone , aja autem illa.
allufum eft ad proverbium ἄλλο μὲν γλαὺξ, ἄλλο δὲ
κορώνη φϑέγγεται. non aiiud hic acumen quaerendum
eft. Τὸν ἐπὶ τοῦ χόρτου ποτὲ Γενόμενον. qué. Pto-
lemaeo regi fuerat a cura pabulz et jumentorum. Daos
verfus in hoc fermone depravatos ila reftituo, ᾿Αλλ᾽ ἐγ-
χεέσϑω μοι ποτοῦ τὶς τέτταρας Κοτύλας, ἔπειτ᾽ «εἰς τὴν
μεγάλην. βασιλεὺς λέγει, Eig τὴν λεκάνην μὲν οὖν, Ex-
plicat pluribus Euftathius ad xw. (. lliadis.
Pasch SEXTU M,
᾿Απαντήσεις. εὐθικτος et εὔθηκτος. ἐρωτικοὶ σοφίσ-
ματα: ἔγχωλκοα. Efus ampullarum aut calceo-
rum. Lycus et Eleutherus fluvii. hamae. Aby-
dus, Hyperides κωτοὶ Μαντιϑέου αἰκίως. Theo- y, 876.
d ᾿Αρχαϊκαὶ epifiolae. ϑαωλλὸς νεοσπάς.
εἰπεῖν μάτων τροχιλίας. alia nonnulla.
ΔΙΌΠΕΡ εὐϑικτοι πρὸς τὸς ἀπαντήσεις ἦσαν. Sic mein-
branae, nun azoxgícsig. quomodo aliquoties jam locutus.
^ ΤῸ
132. L|. CAsAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
Sed et ἀπαντήσεις vocant Graeci acuta dicta e re nata:
prorfus ut fermo vernaculus, des rencontres. 80-J'iuToG
autem per ; femper MSS. non εὔϑηκτος per ἡ. etfi di-
citur utrumque. et éxponitur vocabulum utrumque a ve-
teri Hermogenis interprete. τὸ δὲ εὔϑηκτα, inquit, διὸ
uiy τοῦ ἢ γραφόμενον, τὸ τμητικὰ δηλοῖ καὶ ἐνεργὴ wal
δραστήρια ἀπὸ μεταφορὰς τοῦ τεϑηγμένου ξίφους" dix δὲ
τοῦ 1 τὰ οἱονεὶ εὐχῇ καὶ εὐμεταχείριστα, καὶ πολλὴν
τὴν ἐπιτυχίαν ἐμφαίνοντα, xx] εὐϑετον τῷ λόγῳ τὴν
ἐπαφὴν παρεχόμενα. ἀνωφελῆ καὶ ἐρωτικαὶ σοφίσ-
ματα djdxcxovrx. Quid appellat ἐρωτικὰ σοφίσματα ὃ an
de amore disputabat Stilpon, ut Plato in Convivio, et
alibi, fed ejusmodi diatribae aut fcholae quare appel-
lentur fophismata? an igitur fcribendum ἐρωτητικά ? nam
fophismata femper interrogabantur. τῶν δὲ πινόν-
τῶν παρ᾿ αὐτῇ βαλλομένων εἰς βολβοφάκην. De bolbo-
phace diximus libro quarto, capite 15. Dalecampium hic
fequor Ícribentem, βαλλομένων ἑαυτοὺς τῇ βολβοφακμῃ.
ἔγχαλπα ἔφη παιδίον. funt aerea, znquit, hoc eft,
aere paranda: ἢ quis velit edere. τίς δὲ μᾶλλον
ὑπερήφανος: ὃς οὐδὲ καλούμενος ἔρχῃ. Jocus eft in par-
ticula οὐδέ: quae juncta verbo ἔρχῃ fententiam faciet,
qui ne vocatus quidem venias. id autem fuperbi indi
nis. eadem juncta participio . καλούμενος eum fignificat,
qui veniat invocatus , ut parafitus Plautinus, ἤτοι
τὴν λήκυϑον ἔφη ἢ TX ὑποδήματα. Jocatur in parafiti
egeflatem. Negaverat ille fe triduo quicquam comedilfe,
vim morbi fui ita declarans: illa aliter accepit: et, Ro-
gas, inquit, hoc triduo quid te putem ediífe? ego vero, .
aat ampullam tibi comefam arbitror, aut calceos. In
fumma rerum inopia, ut cum deeft annona, aut in ob-
fidionibus, et calceos et ampullas fcorteas, quae ὄλπαι
dicebantur proprie, aliaque talia fuiffe manducata, teftis
eft Graecorum hiftoria, et noflrorum temporum confir-
mat experientia, Parafitorum epulae domeíticae quales
fuerint docet ejus ordinis homo Ergafilus.
parafiti, ait, rebus prolatis latent
4n occulto miferi victitant Juceg fuo.
δύο ποταμοὶ ἐμβάλλετέ μοι, Λύκος καὶ ᾿Ελεύϑερος. duo
funt fluvioli five torrentes agri Attici, qui in idem bara- X
thrum praecipitant. inde elt jocus. ἐνηνοχέναι yxp
δικέλλας ἅμας. Haec ita jungunt MSS. ut in aliis fcrip-
toribus faepe. Hamarum in hunc ufum meminit Juris-
confultus lege tertia, Digeft. De officio praef. vigilum.
Lii Xtlt QATVE 133
Sed locus leviter cafligandus, et. aliter accipiendus quam
factum eft ab interpretibus διπκέλλας ἅμας TE. ἀλλ᾽ εἰ
ταῦτ᾽ ἔχετε ὑμεῖς» εἶπεν ἡ Γναϑαινα. ἐνεχυρασϑέντες
τὸ μίσϑωμα ἂν ἀπεστείλατε. Negat verum elle, quod
minitantes ifli dicebant, habere fe ligones et hamas adP* 877.
parietes fodiendum, et fores effringendum. Nam, ait, fi
haec inftrumenta haberetis: in vefílra poteftate, dudum ea
pignori oppofüiffetis, et mercedem mififfetis quam po-
Itulo. μίσϑωμα, turpe verbum eíl, et capturam meretricis
lignificat : ut monebamus ad Suetonium. Vir doctus pro
εἴχετε legit ἔχετε: perverfa fententia tota. nec minus
illorum perverfa mens: ὅδε ὁ νόμος ἤσος ἐγράφη καὶ ὅμοιος
στίχων τριακοσίων εἴκοσι τριῶν. de quibus libro fexto,
capite decimo. Σινώπη Ἄβυδος ἐκαλεῖτο διοὶ τὸ γραῦς
εἶναι. effaeta anus dicta eft Zbydus. poftquam de fummo
fplendore in quo vixerat, ad parem vilitatem eft redacta,
facta diobolaris. Credo cauffam cognominis, quia tunc
jacebat Abydus: non autem quod 532N [ignificet Hebraeis
periit. quamquam videtur ea urbs id nomen invenilfe
ab Hebraea voce, propter fitum ad mare periculofum:
in littore impetuofo. Fieri etiam poteft, nt quoniam alia
quaedam meretricula /$e/Zus vulgo dicebatur, (cujus no-
minis ratio paulo polt explicatur) "dbydus ifla fit dicta
lafciviorum amantium joco. ὁ δ᾽ αὐτὸς Ὑπερίδης
ἐν τῷ κατὰ Μαντ,ϑέου αἰτίας. Omnino fcribendum αὐ-
μία. in ea contra IMantitheum quae eft aciio injuria-
rum. Sic inter Demofthenicas una eft, quae infcribiter
ὁ κατα Κόνωνος αἰκίας λόγος. Θεόπομπος ἐν τοῖς
περὶ τῆς Χίας ἐπιατολῆς. Editum fuerat a Theopompo
volumen epiftolarnm: quas fuiífe ᾿Δρχαϊκὰς infcriptas,
duobns locis ait Dionyf. Halicarn. nifi nos fallunt ejus
codices, Non abs re igitur dubitaveris. num et hic le-
gendum, ἐν ταῖς ἀρχαϊκαῖς ἐπιστολαῖς. Vir optimus et
eruditi. Frederiens Sylburgius fcribebat ἐν τῇ πρὸς τοὺς
Χίους ἐπιστολῇ. fic paulo poft citatur ejusdem ad Ale-
xandrum epiftola. καὶ εἰκόνα χαλκῆν αὐτῆς ἑστάναι
τολμῆσαι παρ᾽ αὐτὴν ἑαυτοῦ, Scribendum, ἱστάναι, et
παρὸ τὴν éxvr. de Harpalo intellige, non de Glycera.
Αὐτοῖσι τόνων ᾿Αγῆνος oux ἐλάττονος. lnepta lectio
et quae interpretationem non polerat non iueptam pa-
rere. Scribe, Αὐτοῖσι τῶν ᾿Αγῆνος οὐκ ἐλάττονας. Mudo,
ait poeta, Zarpalum mififfe. AhenienGbus, myriadas
tritici non pauciores quam een. Agenis hiltoria obfcura
. eft: de Harpalo omnia nola ex oratione Dinarchi, Plut-
134 I. CASAURONI ANIMADV. IN ATHEN.
archo in Demolfihene, et aliis fcriptoribus. Vide infra
— hec libro, ubi haec melius defcripta. μῇ "ors δὲ
p.978.
δεῖ γράφειν ἀντὶ τῆς ᾿Ανϑείας "Avreixv.. Cujus fit haec
conjectura poteíl dubitari. nam etiam Harpocration loti-
dem verbis lic fcribit, "AvSeix. ὅτι μὲν ἑταίρα δῆλον.
ἢ ποτε δὲ" "AvTsix γραπτέον διοὶ τοῦ T, ἐπεὶ οὕτως εὕρο-
μεν παρὸ Δυσίχ. Sed verius elt, Athenaei hunc locum
fpectalfe Harpocrationem: qui -et ulia id genus nonnulla
fatetur accipere de nofiro. Θαλλὸν χιμαίρᾳ προσ-
Φέρων νεὸς πόδα. Vere emendámus nullum dubium elt,
yeog TX 0x, ϑαλλὸς νεοσπὸς. termes olivae aut ramus aíius
recens avulfus. Emendabis hine Harpocrationis locum
in Νάννιον : cujus tamen verba libro feptimo, paulo aliter
recenfuimus ex conjectura, cum hujus loci tum in men-
iem nobis non veniret: Τοσαῦτα εἰπων μετά τινος
τροχιλίας ὁ Μυρτίλος. poftquam haec Myrtilus dixilffet
cum magna fefitinatione et linguae volubilitate: vel cum
aliqua contentione. Expreffit Homericam vocem ἐπιτρο-
χάδην, de Menelao.
-Ἤτοι ὃ μὲν Μενέλαος ἐπιτροχάδην ἀγόρευε
παῦρα μὲν ἀλλὰ μάλα λιγέως.
et in Odyllea de Ulyffe ait lrus, ἾΩ, πόποι εἷς ὁ μολο-
βρὸς ἐπιτροχάδην ἀγορεύει. Alibi fufe oltendimus, quid
fit spud Graecos fcriptores TO τάχιος τῆς σημασίας vel
τῆς λέξεως. οἱ τὸν τῆς ἡδονῆς τοῖχον ὑποσκάπτοντες
ὥς που ᾿Ερατοσϑένης φησί. Ue Ariftone dixit Eratofthe-.
nes discipulus ipfius, i in libro cui titulum fecerat Arilton,
357 dé more καὶ τοῦτον πεφώρακα τὸν τῆς ἡδονῆς καὶ
ἀρετῆς μεσότοιχον διορύττοντα., παὶ ἀνα φαινόμενον παρὰ
τῇ ἡδονῆ. [non diffimile eft, διορύττειν ἀλλότριον ψάμον
in celeberrimo dieto Conftantini Magni, de Epifcopis
apud 'Theodorium libro primo, capite undecimo et in
Anthonii Meliffa, libro fecundo, capite fecundo. Chry-
fofiomus de virginitate, τὸν μὴ διορύττοντα τοὺς ἑτέρων
ψάμους οὐδεμιᾶς ἠξίωσαν τιμῆς. fic. [ermone tertio in Ozian
et alibi.] Scribe ἔτι παρϑένον οὖσαν τὴν Δ. et mox, ἐξ
ὝὙὝκκαρων Φησὶ Σικελικοῦ Φρουρίου. οὐδ᾽ ὑβριστικῶς.
αὐτῇ χρωμένους. Melius, οὐδὲ τοὺς Up. ne illos quidem
repudiabat qui infolentes fe erga ipfam praebebant, et
contumeliofos. non debet mutari haec lectio. ταὶς
ξυλίναις χελώναις τυπτομένην. eadem narrantur in Ari-
ftophaneis fcholiis ad PZutum. χελώνη eft ὑποπόδιον.
ἐν ταῖς τοῦ Φιλοσόφου διαϑήκαις. Verum eft: ipfas tefla-
menti tabulas apud Diogenem Laertium inlpice.
*: ^u XIIHI. "Cap, VIS. 135
κατο τοὺς Σιωσιπράτους τοῦ Φαναγορίτου Οὔους. Expofui-
mus dudum ap Strabonis librum primnm. ὁ δὲ Ὗ-
περείδης συναγορϑύων 73 Φρύνγ wc οὐδὲν ἢνυε λέγων.
Alciphron in epiftola Bacchidis ad Phrynen. Μηϑὲ τοῖς
λέγουσιν ὅτι εἰ μὴ τὸν χιτωνίσκον περιρηξαριένη TX μα-
στίδια τοῖς δικασταῖς ἀπέδειξας, οὐδὲν ὁ ῥήτωρ ὠφέλει,
πείϑου. καὶ yap αὐτὸ τοῦτο ἵνα ἐν xaipm γένηταί σοι, ἢ
ἐκείνου παρέσχε συνηγορία. ὑπισχνεῖτο τε,χιεῖν τὸς"
Θηβας. Propertius.
JNec quae deletas potuit componere "Thebas,
Phryne tam multis facta beata viris.
Tav τότε χρόνων 8/4, T. Scribe, τῶν τότ χρόνων εἶ,
τὸν γ᾽ ἀγὼν αμήκοας.
M — ÁÉIn SNR M -
CaPUT SEPTIMUM,
Στάσιμον genus carminis. Stafimus poeta. et γλαῦ-
κες ἐπὶ To oy. "icidamas .Elaeita. ἐπὶ vovy
βάλλεσϑα; νεῖ λαμβάνειν. .-Discrimen | inter
mortuorum. monumenta publico fumptu ficta,
et facta decreto fenitus. Sopphones duae. alia
multa.
ΤΑΥ͂ΤΑ μέν ἐστιν ἐκ τῶν εἰς Ὅμηρον ἀναφερομένων.
Sic eft: nam in Homeri vita cujus auctorem titulus facit
Herodotum, habentur praecedentes verfus, tanquam Ho- p. 879.
HAE In tertio verfu fcribe Ἢ δ᾽ ἐπιτερπέσϑω. pro αὔτη
. Quartus, '"oxvc ἀπήμβλυνται τῶν. νοῦς ϑεῖος δὲ μι8-
yoiyz* lic fcribitur apud Herodotum, Ὧν ὥρη μὲν ἀπήμ-
βλυνται, ϑυμὸς δὲ μενοινᾷ. Τῆς dà Θεωρίδος μνη-
μονεῦει λέγων e τινι στάσιμος οὗτος. Carminis lyrici
genus vocari στάσιμον veleres grammalici auctores funt.
ea notione fi hoc loco accipimus, fcribendum, λέγων
ἔν τινι στασίμῳ οὕτως. Fuit et Sra fimul live Stafinus
dietus velus quidam poeta: de quo an haec (int intelli-
genda, ello eruditi lectoris arbitrium, ὥσπερ αἱ
γλαῦπες ἐπὶ τάφων κάϑηται. Tumulis interdum animal
aliquod, velut noctuam aut aquilam: interdum aliquid
aliud τοῦ ἐπιτηδεύματος aut rerum geftarum monumen-
tum infculpebant. Μετάνειραν. εἶχεν ἐρωμένην καὶ
Καλλήν. lnterpr. καὶ καλὴν aliter MSS. locus elt mihi
fufpectus.. καθάπερ xxi ᾿Αστυδάμας ὁ Λαΐτης. Le-
136 L CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
gendum ὁ 'EAxírgc. Alcidamas Gorgiae discipulus patriam
habuit Elaeam Aeolicarum in Afia urbium unam. inde
dicitur ᾿Ελαΐτης auctore Stephano. Apud Suidam fcribi-
pur, ᾿Αλκιϑάμας ἀπὸ Βιλέας τῆς ᾿Ασίας. tu fcribe 'EAx/ac.
magnum enim discrimen. τὴν δὲ Ναΐδα ταύτην Δυ-
σίας. Deelt verbum ἱστορεῖ, vel ὀνομάζει. De conjectura
Athenaei fuper verfu Ariftophanis, ubi Ναὺὶς fcribendum
cenlet pro Axí;, lege doctiffimum comici interpretem.
Citatur Athenaei re hic et ab Harpocratione.
τοιγαροῦν καὶ ὃ γραμματεύς ποτ᾽ αὐτὸς εἶπεν. Lego περὶ
αὐτοὺ εἶπεν. alioquin non eft oratio integra. Pronuntiata
aulem haec funt a fcriba in aliquo εὐθυνῶν judicio: cum
poft exactum magifiratus annum , ratio reddebatur om-
nium, facta omnibus per praeconem potefíiate accufandi.
0 δὲ συλλαβὼν καὶ προσποιηϑεὶς συγχωρεῖν. Haec
funt fragmenta periodi longioris: multa enim defideramus, .
Res videtur fic geíla. Confpiravit in Sophronem Ephe(ü
tyrannum, (aut illi oppido impofitum ab aliquo rege
potentiore, puta Syriae aut Aegypti) Laodicae ejus uxor
confcia Danaé, veteri amica Sophronis, et Laodicae fuc-
cuba. [lla vero memor prioris amoris, reni ei aperit.
Sophron ipfam comprehendi jubet, fingens nullam fe ei
fidem habere. Ac quoniam Danaé in poteftate erat Lao-
dices, petit ab uxore, ut eam libi concedat torquen-
dam: eam cognilionem in diem tertium differens: con-
cedente Llidice quod poftulaverat, Sophron intermedio
tempore utitur ad falutem: et nihil dum fufpicante uxoré
noctu ex arce in urbem aufugit. Rem, opinor, tenemus.
verba amilimus negligentia librariorum. Lego autem δύ᾽
ἡμέραι et pro οὐδὲν τῶν προγεγενημένων Φιλανϑρώπων
ἐπισυμβαλλομιένη9 fcribo, ἐπὶ νοῦν βαλλομένη: vel λᾶμ-
βανομένῃ. quod familiare elt Graecis dicendi genus.
Athenaeus paulo polt, Té Εὐριπίδου ἐπὶ νοῦν λαμβάνων
λέγω. ἡδέως δὲ αὐτὴν καὶ Λαμπιτῶ “προσηγορεύσατο.
Emendabamus ad Diogenem Laertium : ἡδέως ἑαυτὸν καὶ
Δαμπ. Tp. nam [cribit ille Demetrium ipfum et Lam-
p.880. pitonem et Calliblepharum effe appellatum. [lbi etiam
de Diyllo vetere liftorico quaedam obfervabamus: fed
quom eandem hiftoriam recitet Laertius e Didymi Sym-
poliacis, fortaffe hic quoque melius Δίδυμος fcribatur.
nam Sympofliacorum Didymi ut ibidem obfervabamus
multi veterum meminerunt ] μάλιστα μὲν ὑπὸ τῆς
πόλεως δημοσίᾳ κατεσκευασμένον. εἰ δὲ sy δεδογμένον κα-
τασκευάσασϑαι, Si quis Pythionicae monumentum fpectet,
Lis. XIII. Car, VII. 133
putabit fumptu publico id fuille extructnm: aut certe
publico decreto factum. Ex hoc loco recle expofito rem
fcitu dignam cognofcimus: discrimen ftatuendum elfe in-
ter monumenta "fumpta publico facta, et ea quae decreto
tantum publico. Non enim fuit jus in Rep. Athenienfium
ornare fepulcra defunctorum, quantum aut heredis, aut
ipfius etiam defuncti ambitio polftulaffet: verum de tu-
mulis majoris impenfía cognofcebatur, neque is honos
vulgo omnibus, fed claris tantum viris concedebatur.
Diverfus fuit publicae fepulturae honos, qui bene de
Republ. meritis deferebatur. alque 18 interdum maufolea
de publico excitabantur. ἣν γὰρ πάντες ἤϑεσαν κοι-
νῆς δαπανῆς. Duae voces poltremae παρέλπουσι. quare
iis fublatis, fic lego, ἣν γὰρ πάντες ἤδεσαν κοινὴν τοὶς
βουλομένοις γιγνομένην. Paulo pon ἔστησέ τ᾿ εἰκόνα χαλ-
κῆν τῆς Τλυκέρας ἐν Ταρσῷ τῆς Συρίας. Legendum, ἐν
"Pesce , ex ipfo auctore qui locum Theopompi. defcripfit
ante pluribus. et ftatim, οὗπερ καί σε αὐτὸν ἀνατιϑέναι
péAAsi non μέλλειν. memineris autem fumpta haec ex
epiltola ad Alexandrum fcripta, quar retulerat Theo-
pompus in fuos libros, ut dixit Athenaeus fupra.
ὁ δ᾽ ἐφέτωμα. apparent vefligia vocis ἀέτωμα. fed locus
eli mifere corruptus. Deinde feri! endum, Πόρνης ὁ xÀei-
νὸς ναός. non λαός. templum intellige Pythionicae con-
fecratum. Poftea, "Erms;sxy ὡς ἀξουσι τὴν ψυχὴν ἄνω.
non αξιοῦσι. Scribe etiam,
Δωρίκα ὀστέα μὲν σὰ πάλαι κοσμήσατο δεσμὸς
χαίτης, ἦτε μύρων ἔμπνοος αἰπεχόνη.
prius quam defunctam combourerent, crinem fecuerant,
et poftea in urnam ubi a[fervatae o. conjecerant
cum unguentis , et quinti initio, Σαπφοῦς αἱ δὲ μένουσι.
Diftingue in feptimo. Οὔνομα σὸν μαπαριστόν. 9 N. Poft-
remum ita fcribe, "Ec τ᾽ ἂν ἐπὶ Νείλου ναῦς ἔφαλος
γεγόνη. donec naves fecundo Nilo deflueni in mare.
Καὶ ἡ ἐξ '"Epésou δὲ τῆς ἑτέρας Σαμφω ToU καλοῦ ᾧχω-
νος ἐρασϑεῖσα. Palam eli, voce una mutilam elfe ora-
tionem, Lego τῆς- ἑτέρας ὁμώνυμος ZXau(w. Dillentit
autem ab aliis, qui Phaonem amatum ajunt non ab
Erefia, fed a Mitylenaea. [Johannes Memrfius vir. eru-
ditiffimus aliter conflituebat loci hujns lectionem et fcri-
bebat, καὶ ἡ ἐξ 'Epécov δὲ τὶς ἑταίρα Σαπφὼ T. fovialfe
non male: etfi non video cur a priore conjectura mea
debeam discedere. nam quia Sapphus Mitylenaeae paulo
ante auclor meminerat, non fine ratione ut Erefiam ab
138 L CASAUBONI ÁNIMADV, IN ÁTHEN.
ila difüngueret, videtur adjeciffe iftam pofteriorem et
prae illa priore obfcuram, idem cum ipfa nomen ha-
p.981, buiffe.] Deeft et in proximis verbis aliquid, ἀλλὰ καὶ
γονέων καὶ κατὰ παιδείαν ἐπέραστος ἢν. Lego, ἀλλὰ καὶ
ἀπὸ γονὲ ἔων ἔνδοξος w. vel brevius, ἀλλὰ καὶ εὐγενὴς καὶ
πατοὶ T. Scrib. ἐναπέϑανε ταῖς Buiodyoll, Sequitur, &po-
μένην εἶχε τὴν ἐπικληϑεῖσαν Δήμην ἑταίραν τὴν καλου-
μένην ἸΠαρόραμον. Demiror unde haec lectio. nam prius
erat Auuyv: neque aliter membranae. At in Excerptis
Λήμην. quali indicaretur hac voce, meretricem iftam elle
aliis probro, dedecori ac damno, ut eft glama in oculo.
Ita dicta infula Piraeo vicina, λήμη εἶναι τοῦ Πειραιῶς,
ut eft apud. Strabonem. Pro' Παρόραμον quidam codd.
x Παρόραμα.
CAPUT OCTAVUYXM,
'Ex πρώτης παιδός. κνημοῦσϑαι. δουρὶ κεκλιμένη
πατείς. οἰνηροὶ Tie. ῥίον. Lectum. σώσας
κατενίσσατο λαύρας. κατείβειν five ἄρδειν
κωρδίων. ποοφυροίβαφοὺς eie. Mulieres olim
infectrices. Cleomenes Laminthius poéta 'Eea-
τικῶν.
ENOGA Χάρων ἀκοὴν ἕλκεται εἰς ἄκατον Ψυχὰς olxo-
μένων. Non dubium vocem ἀκοὴν e[Te depravatam. non
tamen poffüm emendare: nifi a/vjv, aut v/xpdy aut Àv-
γρον vel fimile epithetum Charonteae cymbae placeat.
Dalecamp. accipit pro. αἷς ὃ λόγος, ut fama eft. durum
hoc et ἀπίϑανον. "Yavov ἐκ πρώτης παιδὸς ἀνερχό-
μενος. Scrib. Ὑ μνῶν ἐκ πρώτης παιδὸς ἀνερχομένην. lau-
davit KEoeam .Jfcraeam virginem vix pueritiae annos
egreffam, live a puero. παῖς pro ἡλικία παιδική. fic
multa Graeci et Latini. ut apud poetam εὖ εἰδὼς τόξων,
id elt, τῆς τοξευτικπῆς. Quid [fi vero totum diftichum
ita concipiamns, fententia paululum diverfa?
Πόλλ᾽ ÉnxSsy, πάσας δὲ λέγων ἀνεγράψατο βίβλους
ὕμνων, ἐκ πρώτης παιδὸς ἀνερχόμενος.
id eft, multa ftudiofe fcrutatus eft de laudibus foemina-
rum, et dum omnes recenfet libros conficit Eoeas: in
quibus orditur a prima puella cujus nomen in vetufla
hiftoria celebrabatur. Sequitur non longe,
n !
Lm, XIIL — Car. VIII. 139
Ka/sro μὲν Ναννοῦς. πολιῷ δ᾽ ἐπὶ πολλὰ κιμώτῳ ᾧ
κνημωϑεὶς κώμους T cíxs συνδοχαίῃ.
Plane interfecti verfus, et vix ipfi Aefculapio fanabiles.
micant tamen hic nonnullae fcintillae: fed quae lacem
faciant univerfae fententiae non magnam. Primum enim,
καίεσϑαι Ναννοῦς cum non fit Graecum, clarum ^x eo
fcribendum elle K. μι. Nxvvotc ὕπο. hoc certum: fequen-
tium incerta emendatio. Tentabamus tamen, τῷ δ᾽ ἐπὶ
πολλακι μόχϑῳ Κνημωϑεὶς, κώμους ἔστισχεν ἀδρανήη. auc-
tore Hefychio πνημοῦσϑαι elt Φϑείρεσϑαι. Mox [cribe,
308 OépsuAov. KaAAÍoy Y£xov, δὴῆϑεν ἀποπρολιπών.
Vult dicere, Antimachum relictis Sardibus, (eam urbem
intelligit, cum canit IlexrwAoU ῥεῦμ᾽ ἐπέβη ποταμοῦ:
Sardes enim ad Pactolum.) venilfe Colophonem, quae
fuit loniae urbs. Quare legi poteft, Σάρδεις ᾿Ιαόνων δ᾽
ἦλϑεν ἀποπρολιπαν "Aupxvy ἐς Ἰζολοφῶνα, Οἰνηρὴν
Δοῦριν πεκλιμένην πατρίδα. Inepta lectio, Scribendum, p. 882.
, δουρὶ usuAiuévyy. armis fubjugatam, ita paflim loquun-
tur poetae. Οἰνηρὼ non eft proprium alicujus loci nomen:
fed commune omnium vini feracinm. Vetus poeta in
fcholiis Hephaeftionis, ἔρχεται πολὺς μὲν Αἰγαῖον διανή-
£x; ἀπ᾽ οἰϑηρᾶς Χίου. Sequitur,
Δέσβον ἐς εὔοινον. τὸ δὲ μυρίον. εἴσιδε λέκτρον.
πολλάκις Αἰολιποῦ κύματος ἀντιπέρας.
quid appellat τὸ μυρίον λέκτρον Ὁ non elt verbis opus,
ut falfi convincatur haec lectio. Scribo, τὸ δὲ δὴ ῥίον
εἴσιδε Λέκτον. vera et perfpicua emendatio. Lectum pro-
moniorium Aeolidem et Troadem difterminans, infulae
Lesbo eft oppofitum. ῥίον poeticum vocabulum, ἀντὶ TOU
&upz , promontorium. πάντων μῖσος wrwpsvov 8x
συνοχῶν. Pofirema vox nulli pretii eft, Legi poteft, ἐκ
δαπέων Πάσας ἀμφὶ γυναῖκας. Verte, dj: etiam illum
poétam. femper ab/linentem , et qui omnium odium fibi
conflavit ex maledictis in omnes mulieres, illum, in-
quam, zctum tandern , etc. πάσας πατενίσσατο λαύρας,
eft, omnes JMacedoniae vicos luftravit. neque enim λαῦρα
ell lupanar, fed id quod libro faperiore dicebamus.
᾿Αργείων μέϑεπεν δ᾽ ᾿Αρχέλεω ταμίην. Malim ᾿Αργείαν.
In vita Enripidis hiftoria aliter narratur. omnia incerta.
'"Epz μὲν ὄμβρου γαῖχ. Egregins locus, quem gra-
viffimo fermoni accommodavit M. Antoninus Imperator,
re et appellatione Philofophus libro 10. Συμφέρει, in-
quit, ἑκάστῳ, δ Φέρει ἑκάστῳ 3 τὰν ὅλων Φύσις. uai
TÓTS συμφέρει, ὅτε ἐκείνη Φέρει. ἐρὰ μὲν ὄμβρου γαῖα.
p. 885,
140 I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
ἐρῷ 9᾽ ὃ σεμνὸς αἰϑήρ. ἐρᾷ δ᾽ 0 κόσμος ποιῆσαι ὃν ἂν , μέλλῃ
ψίνεσϑαι. Terram fingebant Coeli uxorem, Virgilius:
Tum pater omnipotens foecundis imbribus aether
Conjugis in gremium laetae defcendit.
Παῖς διαπομπεύσῃ προπόσεις ἐπὶ δεξιὸν ὦμον. Legendum
ἐπιδέξια νωμῶν, ex Homero. et ita in Excerptis. In
penultimo MSS. ἐπ᾽ ἄκραισι καϑίξει. Mox de Alcmane,
"AAxugva , γεγονέναι τῶν ἐρωτικῶν μελῶν ἡγεμόνα, καὶ
ἐκδοῦναι πρῶτον μέλος, ἀκόλαστον ὄντα καὶ περὶ τὰς.
ψυναῖκας, καὶ τὴν τοιαύτην μοῦσαν εἰς τὰς διατριβάς.
Tota periodus male affecta. non negabunt eruditi qui
altenderint paulo diligentius. Lego fie, xal ἐκδοῦναι πρώ-
τον μέλος ἀκόλαστον, αἀπόλαστον ὄντα περὶ τας γυναῖκας
καὶ τὴν τοιαύτην μοῦσαν εἰσαγαγεῖν εἰς τὰς δ᾽. Subji-
ciuntur Álcmanis verba, Ἔρως us δ᾽ αὖτε Κύπριδος ἕκατι
γλυκὺς κατείβων καρδίαν ἰαΐνει. 4 mor dulcis rigans
animum me oblectat. Κατείβειν eft ἄρδειν. Jam ἄρδειν
καρδίαν pro oblectare et recreare elegantiffimum eft. Sic
apud Hebraeos ποτισμὸς ὀστέων dicitur, quod Íuave eft
et conducibile; ut Proverbiorum cap. tertio. et ἄρδειν
ψυχήν. Jeremiae cap. 31. nam hoc fignificat τὸ 51^ non
με: ϑύειν ut verterunt 70, Καὶ τόπον δεικνύντες "Ap-
παάγιον καλοῦσι. Ali aliter tradunt. Strabo libro 13.
Stephanus Ἁρπάγιον οὐδετέρως, τόπος περὶ Κύζικον, 68εν
ἡρπάσϑαι Φασὶ Τανυμήδην. οὐκ ἀπειϑήσας, πάλιν
a rod ἐφίλησε. Non poterat melius exponi τὸ οὐκ
ἀπειϑήσας; quam ut factum a Dalecamp. Ego fortalfe
nimis füfpectofus, qui cenfebam legendum οὐδὲν ἐρυ-
ϑριάσας. vel ἀπερυϑριάσας pofito omni pudore. aut, οὐκ
ἀπωϑήσας. delicias non repulit, ut par erat, fed olen
jum repetiit. Soc &ic αὐτό. Lego; imo legen-
dum elt, τελευτήσαντα αὐτὸν ϑάψας εἴσατο μαὶ ἱερὸν
αὐτόϑι. Stephanum lege in "Apyevvoz. πορφυροβα-
φΦοῦς χεῖρος καὶ οὐ καλῆς γυναιπὸς ποιήσειε. fecerit manus
convenientes purpurei coloris infectrici potius quam pul-
chrae mulieri. πορφυροβαφ εὺς infector eft purpurei coloris.
mulier πορφυροβχφὴς quae eam artem exercet. Olim id
artificium fuit muliebre. Homerus,
c δ᾽ ὅτε τίς T ἐλέφαντα γυνὴ Φοΐνικι μιήνῃ
μηονὶς ηὲ Καειρα.
Statim, γελασάντων δὲ, ὁ μὲν ᾿Ερετριεὺς ἐνωπήϑη τῆς
ἐπιῤῥαπίσεως » cum ilii rififfent, Eretrieus pudore fuf-
fufus eft, quod fuerat a Sophocle, objurgatus. afpero
nimis verbo ἐπιῤῥαπίσεως ulus hic Athenaeus: nam So- -
Lis, XIII. Car. VIII. τάν.
phocles puerum hune non objurgaverat, fed leviter tan-
ium reprehenderat: aut ut dicam melius, erroris fui ad-
monuerat. ἐνωπεῖσϑαι li ila fcripfit auctor, nove ufur-
pavit pro δυσωπεῖσϑαι. ἀλλὰ μηδὲν προσϑεῖναι. Non
caret mendo vox pollrema. hoc certum habeo: quid au-
tem refcribam incertus fum. XRiG . 5... VOY χου-
σοῦν. Laudo conjecturam Dalecampii. κισσύβιον χρυσοῦν,
xiTToU Πεπαρηϑίων. ciffibia ex bedera fiebant: fed iftud
erat inaurátum. εὐρέϑη διὰ τὸ τὸν τοὺ ϑεοῦ στέ-
φανον ἀνῃρημένη. Scribe, διότι τὸν TOU ϑεοὺ στέφανον
ἣν αἀνῃηρὴ μένη. ἐρωτικὰ μεμάϑηκα. Verba funt ex
fabula Epicratis ;4n£z/aide. quare ita debes diflinguere.
— ἐρωτικὰ
nena ταῦτα παντελῶς Σαπφοῦς μέλη
ἢ τοῦ Κλεομένους τοῦ Λαμινϑίου,
fed quis ifte poeta C/eomenes; et unde ille dictus Za-
mynthius? Ineptum cenfeam de Cleobulo Lyndio aliquid
fufpicari: eti Lyrica carmina eum fecilfe fcimus ex ve-
teribus. Hoc igitur quia longius. vulgata lectione recedit,
millum faciamus. Lego τοῦ Λαπηϑίου. Lapethus, vel
Lapithus Cypri urbs fuit. inde eft Λαπιϑία γῇ apud Dio-
dorum Siculum libro decimo nono, atque ille fcribit per
; non per *. quomodo videtur et Epicrates: nam arti-
culus τοῦ non eft in optimis libris. Notemus igitar, de
Cleomene poeta ᾿Εἰρωτικῶν: cujus rara admodum ac pene
nulla in veterum fcriptis mentio. Athen. libro decimo
quarto, 0 τοὺς εἰς Χιονίδην ἀνα(φερομένους ποιήσας Πτω-
χοὺς, Γνησίππου τινος μνημονεύει παιγνιογράζου τῆς ἑλα-
pxc. μούσης λέγων οὕτως. Ταῦτ᾽ οὐ gx Δία Γνήτιππος
οὐδ᾽ ὁ Κλεομένης Ev ἐννέα χόρϑαισι κατεγλυκαάνατο. In
fermone de elephanto, fcribe, vj» σκάφην ἐκίνει καὶ
κατεκοίμιζεν αὐτό.
CAPUT NONUM.
Stoicum dogma. legati ϑεωροί. νεονικός. προστ ϑέ-
yOi 5 ΑΘ ΝΎ in auctione. σεληνόφως. ! haere"
monis Alphefiboeae. flores dietz ξαρος τέκνο.
plantae novellae νήπια. τιϑθήνημα Χαλκὶς καλ-
λιγύναιξ. Sacas vel Sacadas. poeta antiqui[Jimus. p. 884.
Pollucis iocus. - "Sopibclés qui Jthenis philofo-
phos expulit. τί joy. vel τί παϑων. Phere-
142 L CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN. j
eratis 'Izvos ἢ Παννυχίς. locus emendatus in
Polluce. alia mulia qua illufirantur, qua emen-
dantur.
iscedit a [fuae fectae placitis Perfaeus cum ait apud
dipnofophiftam, καὶ 0 καλὸς καγαϑὸς ἂνὴρ μεϑυσϑείη ἄν.
nam Stoicorum fententia erat, ὁ σοφὸς οἰνωϑήσεται μὲν,
οὐ μεϑυσϑήσεται ὁέ. ldem cum fcribit, ὃ καὶ πρώην &yé-
vsro ἐπὶ τῶν ἐξ᾿Αρκαδίας ϑεωρῶν. πρὸς ᾿Αντίγονον παρα-
γενομένων, legatos appellat SswpoUc, non πρέσβεις: quod
quam vim habeat, dictum libro fexto, capite decimo
tertio. Sed dolus Perfaeus Antigono regi, tanquam
fervus hero πο: aut libertus patrono, nam et inter
nnuiftros ejus fuerat, τροφεὺς €t bajulus filii ejus, cui
nomen Aleyoneo: auctor Diogenes Laertius. ἐν τῷ
ἀγοράςειν, πάνυ νεανίσπος ἦν. " Scribendum , νεανιπὸς te-
merarius, animofus et cupidus emptor. [is Graeci lo-
quuntur. [De hujusmodi venditionibus, Suetonius in
Augufto , capite feptuagelimo quinto.] καὶ TQ πο-
λοῦντ; ἄλλῳ τινὶ ϑᾶττον προσϑέντος ἀμφισβήτει. Lego
T poc évri. rixatum ait cum vendente, quod alteri citius
addixiffet, nec fibi facultatem licendi feciffet. Interpres
προσϑεῖναι hic accipit pro Zicere, πληστηριάζειν. ego pro
addicere. Sequens narratio Ántigoni Caryfüi de Zenone
qui discipulum fuum reliquias pudoris fervantem bene
et naviter reddit impudentem , male accipit Dalecamp.
"ἔκειτο γὰρ ἡ μὲν εἰς σεληνάφως. Vetus lectio, σεληνό-
Qwc. melius: nam ita dictam, ut λυκόφως. adi hujus
mammam [plendorem albefcentem emififfe qualis eft
Lunae. Τῆς δ᾽ αὖ χορίας λαγόνα τὴν ἀριστερῶν
ἔλυσε. Forte, Τῆς δ᾽ αὖ βορείας À. hujus boreas; nu-
davit latus. aut χορεία. nam inter fallandum et tripu-
diandum idem fieri amat. nonus verfus, Ἢ δὲ xAxyévrwv
χλανίδων ὑπὸ πτύχας. Scribe: ἐκραγέντων. 15. Πέπλων
οἰκίας εἴδωλον εἰσομόργνυται. Nemo ifta alTequatar. Sed
legendum vel monente verfu II. σκιᾶς. ἐν 'AÀsv-
ciBolz φησί. Non eft vox Graeca. lege ᾿᾿Αλφεσιβοίᾳ.
Auctor Suidas. Mox, ἐν δὲ τῇ lo? ἔχρος τέκνα προσηγό-
ρευσε τὸ ἀνϑη. Etiam Theop ;«hraftus novellas plantas vo-
'cat νήπια. Hiforiarum libro octavo. Ἔνιοι δὲ καὶ περὶ
τὴν Ἑλλάδα πάντα πρωϊσπορεῖν ,εἰώϑασι, διὰ ψυχρότητα
τῆς χώρας, ὥσπερ οἱ Φωκεῖς, ὅπως ἂν οἱ χειμῶνες μὴ
νήπια καταλαιβάνωσι. In fabjec to verfu ubi dicuntur
rofae τρϑήνημ᾽ ἔχρος ἐκπρεπέστατον. quid intelligi volue- |
Lis. XIII. Car. IX. . 143
rint interpretes per verzs nutricem, ne ipfi quidem fci-
verunt. elt vero r;Jjv44x, idem ac ϑρέμμα, τέκνον»
J'oboles. Si Cteliae fidem habemus, omnia funt corrupta
in illis. ὅτι 5 βαγάςου γυνὴ, ἥτις ἣν ὁμοπάτριος͵ Ξέρξῃ
ἀδελφὴ, ὄνομα “Ανουτις, καλλίστῃ ἣν τῶν ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ
γυναικὼν, καὶ ἀκολαστοτατήη. nam illa mulier impudici[fima
de qua loquitur, non .4nutzs, fed .4mytis vocabatur:
neque Xerxis fuit foror, fed "Xneo quidem filia, 2£r-
taxerxis vero foror. pollremo ejus maritus, non JJa- p. 885,
gazus, [ed JMegabyzus Ctefiae multis locis nominatur.
Quare ita conftituenda lectio fuerit ex hujus mente, ὅτι
ἡ Μεγαβύζου γυνὴ, ἥτις ἦν ὁμοπάτριος ᾿Αρταξέρξῃ ἀδελ-
Qj, ὄνομα ᾿Αμυτις xxÀA. De hojus im pudicitia multa
idem Ctefias. αἷς ᾿Αϑηνᾶς πεῖραν εἶδος ἔχουσα. ln MSS.
bibl. Palatinae, legere memini cum 185 liber effet in
manibus meis, ὡς Αϑηνὰ πειρῶν, utrumque mendofum:
neque nos Clio Herodoti quicquam docet, quod fit fa-
nando huic vulneri. Hefiod. cum τὴν ἐν Εὐβοίᾳ Χαλκίδα
καλλιγύναικα εἶπε, non aliquam foeminam laudavit cui
ellet Chalcidi nomen: fed urbem in Euboea notiffimam
ex hiftoricis et geographis. Hanc poeta vocat καλλιγύ-
»xiXx habentem pulchras mulieres, ut Homerus veterem
Helladem, Οἱ δ᾽ εἶχον φϑῆν TS καὶ Ἑλλάδα καλλιγύ-
yaiuxa. Soie τὸν δὲ στέφανον αὐτοῖς δίδοσϑαι μυρίνης.
fic melius quam μυρίνην. Animadvertenda nobis fequentia
verba funt. Si quis te roget, inquit, nomina eorum qui
Durium equum funt ingreffi, ἑνὸς καὶ δευτέρου i ἴσως ἐρεῖς
ὄνομα. x«l οὐδὲ ταῦτ᾽ ἐκ τῶν ᾿Στησιχόρου (σχολὴ γὰρ)
ἀλλ᾽ ἐκ τῆς ᾿Ακάτου ᾿Αργείου ᾿Ἰλιοπερσίδος. primum τὸ
σχολὴ locum hic non habet: mifi fcribatur, σχολῇ γὰρ
τοῦτό γε. ita Graeci loquuntur. deinde quis bic eft 44ca-
tus auclor antiquiffimus? Τὰ vero ne quaeliveris. non
enim invenias, Legendum eft, geminata litera c, quae
femel. polita duabus FEAPONEBE cu infervit, ἐκ τῆς Σάκα
τοῦ ᾿Αργείου TA. Sacas veteris tragici nomen ell. Sui-
das, Σαπκας, ὄνομα “κύριον, τραγῳδίας ποιητής. Poteft »
etiam legi, Σακαάδου ᾿Αργείου. vel Σακαάδα τοῦ ᾿Αργείου.
haec üertillima conjectura eft. conílat enim Sacadam
Árgivum poelam fuilfe, qui et odas et elegias feriphit.
Plutarchus De mufica. yéyovs δὲ καὶ Xonsdnc ᾿Αργεῖος
ποιητὴς μελῶν τε καὶ ἐλεγείων βεμελοποιη μένων. 0 δ᾽
αὐτὸς xal ποιητὴς ἀγαϑός. καὶ τὰ Πύϑια τρὶς νενικηκὼς
ἀναγέγραπται. Moneo etiam emendandum apud Pollucem
nihili verbum σακοδονόμος et fcribendum: ὃ δὲ Σακαδα
144 IL. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ÁTHEN.
*
νόμος lib. 4. cap. 10. Sequitur, Ka? Σοφοκλῆς δέ τις
ψηφίσματι ἐξήλασε πάντας QikocoQouc τῆς ᾿Αττικῆς. non
erat praetermiltendum illud τὰς : velut otiofum: non eft
enim. fed eo adjicitur, ne quis putet hunc effe Sopho-
clem Sophili F. poetam, cujus noti omnibus cothurni.
nam qni Athenis Philofophos cenfuit exigenüne alius fuit,
Anticlidae filius , Sunienfis. Polux lib. 9. ἔστι δὲ καὶ
νόμος ᾿Αττιμὸς πματὰ τῶν Φιλοσοφούντων γραφεὶς, ὃν
Σοφοκλῆς ᾿Αμφικλείδου Σουνιεὺς εἶπεν" dv ᾧ τινὰ κατὰ
αὐτῶν προειπῶν, ἐπήγαγεν, Νὴ ἐξεῖναι μηδενὶ τῶν co(pi-
στῶν διατριβὴν κατασμευάσασϑαι. Paulo poft de Diagora,
ὅτε καὶ πλέον ναυαγίῳ ἐχρήσατο. Conatus eft vir doctus
iftud πλέον interpretari, fed fruftra fuit: nam πλέον om-
nino legendum eít. id eft, cz quidem navigans, OAuau-c
Jragium fecit. Scribe αἰσϑύσει τε πολλῷ ὑστεροῦντες.
non πολλῶν. Apparet ex antecedentibus. Addit, ᾿Αλλ᾽
ὅγε Δυσίας ἐν τῷ ἐπιγραφοκένῳ λόγῳ οὑτωσὶ. Πρ δ Ai-
σχίνην τὸν Σωηρατικὸν χρέους. Meminit hujus Lyfiacae
orationis Harpocralion in κατάπληξις, itemque Dionyf.
Halicarn. nifi fallor. Cogitemus de alio Harpocrationis
p. 886. loco, ᾿Ασπασία. Λυσίας ἐν τῷ πρὸς Αἰσχίνην τὸν Zwwpa-
τικὸν διαλεγόμενος ἐπιγραφομένῳ ᾿Ασπασίᾳ. Videtur figni-
ficare dialogum a Lyfia fuifTe confcripiim contra kefietiic
nem: cui didloro fuerit titlus ;Zfpafia. non obfcure
hoc verba illa defignant: fi modo inutilem vocem διαλε-
γόμενος mutaveris im διαλόγῳ. Verum, αἱ dixi, de eo
loco adhuc cogitemus nam dialogi illins Aefélies auc-
tor fuit tefte Diogene Laertio, non Lyfias. Defunt for-
taffe quaedam verba: et hoc potius voluit Harpocration:
de illo turpiculo Aefchinis feripto verba apud judices
Lyfiam feciffe. Quid fit ἀφορμῆς δέομαι clarebit ex iis
quae in fuperioribus dicebamus de notione hujus vocis
inter Graeciae mercatores. Interpretes haec non funt
aflecuti. Novem illi oboli qui ab Aeíchine proximis
verbis promittuntur, menítrua ufura funt minae unius.
Corruptiffima funt Pherecratis quae faubjiciam: καταμῦ-
ροπολεῖν τὶ, μαϑὼν τάνδε χρὴν καϑήαμενον: ita fine con-
troverfia emendanda: κᾷτα μυροπωλεῖν τί μαϑόντ᾽ ἔχροην
καϑήμενον ; quid accidit , inquit, cur oporteret feden-
iem unguenta, vendere? Non venditabimus hanc emen-
dationem : cujus elegantiam foli capient véviues πριτικοΐ
purum putum Atticum dicendi genus, τή ua9ov, vel τί
TxJwy. pro fimplici 7/, quare. Dicitur autem hoc telfii-
monium e Pherecratis fabula, cui titulus Ὕπνος 7 ll«v-
L:is. XIII. |. Car. IX. 145
yux/c. Pollux libro decimo, capite quadrage. 'fimo erii:
Somnum fimpliciter infcribit. Φερεκράτης ἐν Ὕπνῳ, Eugvy
περίερκτος περίβολος καάνναισι. Sed docuit nos Harpocia-
lion Würnmque: auclorem hac parte efTe depravatum. De
voce enim ἱπνὸς, quae caminum fignificat , loquens, ita
fcribit. Trvéc “μέρος τι τῆς obiísé δ τῳ dro. τὸ "λεγό-
ἄϊενον παρ᾽ PIT μαγειρεῖον. ἔστι γοῦν δρᾶμα Φερεκράτει,
Lrvog ἢ Παννυχὶς; évi ᾧ dyAoüvra, τοῦτο, ὅτι ἱμέῤας, πῆς
οἰκίας ἐστι. Peffime etiam vulgo ifla capiuntur: ὅσους
δ᾽ ἐράνους συνείλεκται, τὰς μὲν ὑπολοίπους Qopxc οὐ πκα-
τατίϑησι, ἀλλὰ περὶ τοῦτον τὸν. κάπηλον, εἷς περὶ στήλην
διαφιϑείρονται. Senfus eft: Peennia οἱ δ᾽ quam ab amicis
poteft Aefchines corradere nomine erani, non impendi-
iur ab eo in folvendis bona fide reliquiis penfionum quas 1
debet, atque adeo propter quas a fodalibus ftipe collatitia
fuit adjutus. fed univerfa illa pecunia, quanta quanta eft,
licut navis quae ad columnas impegerit, Cicero ad Pi-
fonem:. Ne Scyllaeo'zl/o aeris alieni in freto ad colum-
nam adhaerefceret ,. in, tribunatus. portum. pr a(sgerat.
Non eft itllepidus jocus Lyfiae in anum decrepitam : ἡ»
ait, oaov τοὺς ὀδόντας" ἀριϑμῆσαι, 7 Τῆς UTD "^0Uc Óxx-
'τύλους. notata eft dici hujus venuftas :Dermetrio Phalerco,
in libello De . jnterpzetatione.. A, mala: manu | funt. i(la
ὅσου ἐλάττους ἦσαν: quae in multis libris poft verbum
ἀριϑιμῆσαι comparent. Studiofus quidam lector ad. vocem
ἐλάττους adnotaverat in ora fui libri, velut cauffam. ex -
plicans dicti hujus. παρ᾽ ὅσον ἐλάττους ἦσαν. Inde error
librarii qui primus Lytae verba illo emblemate vermi-
culavit. Pofiremo ait Myrtilus, Ἔγνω dé καταὶ τὸν 'Ap/-
σταρχον τὸν τραγικὸν ποιητὴν, Tao οὐχ ὑπάργων, ἀλλὰ
τιμωρούμενος, καταπαύσω τὸν λόγον. quem. dicit effe Ari- p.887.
fiarchi verfum, reperio apud Demoflhenem, aut quicum
que auctor orationis vasa Neaeram. ὥστ᾽ οὐχ, ὑπάρχων,
inquit, ἀλλὰ τιμωρούμενος. ἀγωνιοῦμαι τὸν ἀγῶνα του-
τονί. [Suidas e Philemonis Therfita petitum effe verfun, p. 583.
ait: alii e Menandri Olynthia.] Bene efi: emeríimus
jam ex hoe ingraüffimorum nobis fermonum: coemo:
quod füfpenfo pede calcaffe, fraudi nobis, ἐρύξας apud
aequum Ptole non erit.
Cafaub. Anim. in Zthen, T. IIT. K
ISAACI CASAUBONI
ANIMADVERSIONUM
IN
ATHENAEI DIPNOSOPHISTAS
LIBER DECIMUSQUARTUS.
-
CAPUT PRIMUM.
Argumentum libri. Bacchus μαινόμενος. ἔξοινος. Πιέ.
ὥομαι, vox fervorum ἀκολούθων. Servorum no-
mina unius aut duarum fyllabarur. σχολὴ
καὶ σπουδή. δήμιος pro δημήτριος. alia nonnulla.
Douas partes ὁλοσχερεῖς habet ifte liber. Prior, reli-
quias continet fermonum illorum de quibus diximus libri
decimi initio. Atque hic de a«roamatis et gelotopoeis.
agitur. folebant enim fub coenae finem admitti qui par-
tim feriis recitationibus, partim dictis factisque ridiculis :
faturos convivas exhilararent. audiebantur etiam canto-
res, tibicines, citharoedi, et quicumque alii mufica in-
firumenta tractare, pulfare , aut inflare no[fent. Acroa-
mata uno verbo Graeci Latinique hos omnes vocant.
De his loquuntur eruditi convivae ad haec usque verba:
τοσαῦτα TOU Μασουρίου διεξελθόντος περιενέχϑησαν καὶ
αἱ δεύτεραι, καλούμεναι τράπεζαι. lbi pofterior libri pars.
incipit: cujus praecipua materia funt menfae quae di- -
cuntur fecundae, et bellaria. Praeterea conjecit auctor
eo loci analecta quaedam obfervationum fuarum fuper
iis quae prioribus libris funt expofita: quemadmodum
fuis locis indicaturi fumus. Sermoni de dictis ridiculis
convenientiffimam obfervationem praepofuit Athenaeus:
Bacchum μαινόμενον dictum effe et Homero Ὄδυσσ. Φ.
et alijs, quia non nifi bene poti ut plurimum dicta di-
"
|
|
|
Lis. XIV. . Car. I. 147
,
cere ridicula foleant, aut ea facere quae [int aliis ludi-
brio et rifuum argumento, et ut cum Herodoto dicit
auctor, κατιόντος τοῦ οἴνου ἐς τὸ σῶμα ἐπαναπλέε, κακὰ
ἔπεα καὶ μαινόμενα. Obiter de voce Z£oivoc aliquid etiam
bic. de ea Pollux quoque libro 5. cap. 3. qui tamen
cenfor, deductum ab ἔξοινος vocabulum é&£oiv/x improbat,
ufurpatum Athenaeo haut femel. adeo interdum diverfi
guftus funt vel eruditiffimi critici. Scrib. οὔτε τῶψ πλεῖον
πινόντων ὄντες, οὔτε τῶν ἐξοίνων γινομένων. Ànaxandri-
dae verba fuper inventoribus τῶν γελοίων ita legerem,
καίτοι πολύ ys πονοῦμεν. τὸν δ᾽ ἀσύμβολον βίον εὗρε γε-
λοῖχ λέγων Ῥαδάμανϑυς καὶ Παλαμήδης. Sed non disce-
dendum temere ab edita lectione: τὸν δ᾽ «c. εὗρε γελοῖα
λέγειν Ῥα. quam ita interpretor, Inventum eft. RAada-
manthi et Palamedis, ut is qui fymbolam conferre non
poffet, ridicula dicta diceret. Cum ait Philipp. fcurra
apud Xenoph. unde nofter recitat, Καὶ TOV παῖδα δὲ
πάνυ πιέζεσθαι, διά τε τὸ Qépsiv μηδὲν. xai dix τὸ
ἀνάριστον εἶναι, dicti bujus peffime a Dalecamp. accepti,
elegantiam non capiet, qui non meminerit ejus quod ad
Theophraltum dicebamus capite περὶ βδελυρίας: folitos
ea aetate comicos in omnibus prope fabulis fuis fervum
aliquem inducere, qui gemens fub iniquo farcinarum
pondere, clamaret Πιέφομαι. Comicos igilur Atticus hic
fcurra imitatur: et ait fuum quoque puerum πιέζεσϑαι,
et deficere: non quidem, prae oneris gravitate: fed quod
nihil adhuc ederit, et quod deterius eft, nihil habeat
quod poffit edere. Mox, ὡς φησι Φύλαρχος ἐν τῇ ἕκτῃ
τῶν ἱστοριῶν. at libro Pista" ἐν τῇ δεκάτη. Solitus di-
cere rex Demetrius Lyfimachi aulam comicorum fcenae
effe fimilem, ἐξιέναι yxp ἀπ᾿ αὐτῆς πᾶντας δισυλλάβους.
Servorum apud Graecos nomina vel unius fyllabae fue-
runt, ut /us, fervus Epicuri: eftque verbum vetus, πᾶς
δοῦλος δεσπότῃ μονοσύλλαβος. vel duarum, ut. Davus.
Geta, IMManes, Stichus, Myfus, Dromo, Sabas, .4don,
Telus, Cion, Babys, Crexus, et limilia his. per fervos
.autem pleraque in comoediis adminiftrantur. Contra in
tragicam fcenam reges ut plurimum et proceres prodeunt.
"Tragoedia enim non fit nifi de principibus: neque tra-
goediae argumentum ingrediuntur meretrices: fine quibus
nulla fere Plauti nec Terentii comoedia: neque veterum
Graecorum τῆς νέας κωμῳδίας,» quos Latini funt imitati.
ideo dicebat Demetrius quidem, πάντας ἐξιέναι παρ᾽ αὐτοῦ
Πευκέστας καὶ MevsAxouc, ἔτι δὲ O£v3éuióxc. Lyfima-
K 2
48 I. CASsAUBONI ANIMADYV,. IN ATHEN.
chus vero, ἐγὼ πόρνην ἐκ τραγιμῆς σκηνῆς οὐχ ἑώρακα
Ῥ' 880. ἐξιοῦσαν. non φἰαΐ, ait, e tragica coena prodeuntem
in pulpitum meretricem. male capiunt interpretes illa,
οὐχ, ἑώρακα. De Sylla locus quo rejicimüur elt libro fexto.
Pro Ἕρμιππος 0 Λυσίμαχος Ycrib. ὁ Λυσιμάχου, vel Δυ-
σιμάνχιος. Afterifenm mox tollas licet per hanc lectionem,
quam libris tacentibus comminifcimur, λαβόντες οἰκδίαν
ἔννοιαν ταῖς ἑαυτῶν ἀσελγείαις. Ait, περὶ τῶν ϑαυματο-
ποιὼν δὴ προειρήκαμεν. de praelligiatoribus dictum eft,
inquit, in praecedenübus. libro nempe primo, ut ex illius
fragmentis paret. nam Athenaei quidem verba οὔχεται.
nos in libris De venatione amphitheatrali et Circenfibus
pridem multa feripfimus. Novi, inquit, Cephifodorum
planum, τὴν σχολὴν εἰς τοῦτο TO «μέρος τοῦ βίου κατα-
χρώμενον. Lego cum Dalecamp. τὸ γένος τοῦ B. vel fic,
εἰς τὴν σχολὴν τὸ πλεῖον μέρος τοῦ βίου κατ᾽. Vitam.
partiuntur etiam fapientes in otium et negotium, σπου-
δὴν xai σχολήν. plano huic pro negotio erat otium.
Proxima et obfcura funt, et ut. puto corrupta. Reperi
in Excerptis non udtkay ὑπὸ ToU δημίου σφαττεσϑαι,
fed ὑπὸ τοῦ Δημητρίου. male notatus accentus hanc lec-
tionem peperit, nam [i acutus paululum productior in-
clinetur, hoc modo, dioc , ipliffimum fuerit vocis Δη-
μήτριος compendium, quo nihil frequentius in membranis.
CAPUT SECUNDUM.
Κακότης. ὁ ὁλοσιωλοκόλαμος et ὀλεσιαυλοκάλαμος.
Λιβὺς αὐλός. Girites auctor τῆς αὐλητικῇς.
αὐλήσεις modi tibiales, Comus et tetracomus.
μέλος et αὐλησις confanduntur. ficinnis, ficin-
notyrbe. κυσμὸς et κνήσμός. multa emendata.
PosrREMA funt verba eclogae Melanippideae, de Mi-
nerva . libias projiciente: ἔῤῥετε αἴσχεα σώματι λύμα.
ἐμὲ δ᾽ yg κακότητι δίδωμι; ita fcribendum cum inler-
rogalione, FS ORE animum applicem rei turpi? κακότητα
appellát τὴν ἀσχημοσύνην, indecoram vultus compofitio-
nem tibias inflantium. Clemens Alexandrinus Paedagog.
libro fecundo, προνοητέον δὲ μάλιστα τῆς εὐσχιηεἰοσύνης "
j καὶ τὴν ᾿Αϑηνᾶν Φησὶν ó μῦϑος, ἥτις ποτβ ἦν, προ-
εἰηϑουμένην ἰαύτῆς, τῶν αὐλῶν ἐπιῤῥίψαι τὸ ἐπιτερπὲς,
Lis, XIV. .Car. Il. τ τάρ
διὰ τὸ ἀπρεπὲς τῆς ὄψεως. Corrupta funt paulo polt ifla,
αἱ yxp παρϑενίαν οἰγανὸν καὶ ἀπαιδ᾽ αἰπένειμε Κλωϑώ.
Lego, καὶ yxp ᾿παρϑενίαν ἄγαμον καὶ ἀπ. Εἰ mox, σὺν
ἀγλαῴνῳ T κυτᾶτι χειρῶν κόμψῳ d δέ. Scribo, σὺν ἀγλαὰν
ὠκυτᾶτι χειρῶν κοι ψῷ γ8. ln byporchemate Pratinae le-
gunt et veteres, 2 τε κύκνον ἀγοντα, opinor, pro &dovra.
nam cygni non ἄγουσι μέλος, neque ducunt choreas :
fed ἄδουσι canunt. Poflea fcribe cum Dalecamp. ὁ δ᾽
αὐλὸς ὕστερον χορευέτω. ex [uperioribns Athenaei verbis
et Excerpüs. At pro depravatiffimis hisce, κατεὰς "
ἐπιερεῖς βασίλεια : cenfeo legi polle fublato puncto a fine
' fuperioris vocis «o;dxv, hoc modo; σοῖς ἐπὶ ἱεροῖς βασί-
“
λεία. ln Epit. fcribitur flatim, ϑηροαμάχιαισί τα πυγάα-
χίαισι νέων ϑέα. prima dictio ϑηρομάχοις [cribatur melius.
Nulli pretii vox eft quae fequitur, Φλέγε τὸν ὁλοσιαλο. p. 990.
κάλαμον. mutato fpiritu vox Graeca fuerit, non inelegans:
qua fignificaverit poeta tibiam nihil efTe aliud nili arun-
dinem fputo plenum. vel ita [cribe , ὀλεσιαυλοκάλαμον.
Ephippi Φιροίαπι qui mutant in "Egumopov caftigandi non
laudandi funt. expofuimus pridem ad Suetonium. Prima
ejus verba ita [cribe,
en: κοινῇ yxo ὦ μειράκιον
3 v τοῖσιν αὐλοῖς μουσική.
Quid fit cuvavA/x habes apud Pollucem et in fcholiis
comici initio Equitum. Euftath. Athenaei fuper ea. re
verba defcribit ad 'IA;xd. Q. Antiphanis [equens ecloga,
merum: Augiae ftabulum. expectandus νόος Ἡρακλῆς. in-
" terea videamus an poftrema [ic poffint emendari :
ἩἩδυντικὸν μάλ᾽ ἐστὶ, νοῦ χωρὶς πάλη
συννευμάτων προβλημαϑ᾽ οἷς συμαίνεται
ἕκαστα.
tantum hic video: caetera relinquo τοῖς ὀξυδερκεστέροις.
Ait, Διβὺν δὲ τὸν αὐλὸν προσαγορδύουσιν οἱ ποιηταί. Eu-
ripides Hercule furente, παρά τε χέλυος ἑπτατόνου MoA-
cXy καὶ Λιβὺν αὐλόν. Σειρίτης, inquit, δοκεῖ πρῶτος
εὑρεῖν τὴν αὐλητικήν. Tibias Phryges invenerunt Olym-
pus et Marfyas. Plinius et Clemens Alexandrinus. Sirztes
hic, non tibias reperit, fed viam excogitavit inflandi
arte tibias. Adi ad Julium Pollucem libro quarto, capite
10, Atque hic Sirites κατηύλησε τὸ μητρῷα πρῶτοι, id
eft, primus ad matris deum facra tibiam adhibuit.
Αὐλήσεις quarum fpecies et nomina deinceps enumeran-
tür, modos tibiales dicam potius quam cantiones tibiales.
etü fcio αὐλεῖν Laünis dici, canere tibiis, et αὔλησιν,
p.891.
150 I. CASsAUBONI ÀÁNUIMADV. IN ATHEN,
Caelio Aureliano cantionem tibiarum. Sed ea interpre-
talio confundit discrimen quod eft inter gójv, fonum
humanae vocis, et αὔλησιν, quae übiarum inílatu editur.
Erant autem tibiales modi pro diverfitate argumenti, di-
verfi. Κῶμος eft ille tibiarum inflandarum modus quo
utebantur quando ibant comeílatum: qua de re multa
obfervamus alibi. ldem fentiendum de caeteris αὐλήσεων
appellationibus. De Singra dictum eft libro quarto.
Hefychius, Γίγγρος αὐλημά τι» ὅπερ ἔνιοι γίγγρον. fcribe,
γίγγραν. De tetracomo audiamus veteres potius quam
interpretem. τετράκωμος», (verba Hefych. μέλος τι σὺν
ὀρχήσει πεποιημένον, εἰς Ἡρακλέα ἐπινίκιον, ἐκαλεῖτο δὲ
τέσσαρες κῶμοι. appellat μέλος quam nofter αὔλησιν : quia
mifcebatur in tetracomo cantus cum tibiis. Similiter 7o-
λεμικὸν Athenaeus inter αὐλήματα recenfet. Hefychius
vocat μέλος: utrumque recte. Eadem ralione ἡδύκωμος
Athenaeo eft αὔλησις. Hefychio γένος ῳᾧδῆς. et znothon
ei grammatico eít faltalionis genus: modus tibialis cum
altatione cani folitus. et ut redeamus unde fumus di-
greffi, τετράπωμος a Polluce inter faltationis fpecies re-
fertur, ficut et κνυισμὸς et μόϑων. Unde autem dictus fit
tetracomus quaerit Pollux eodem loco. 'Em/QaAAÀoc in
Excerptis elt ér/QxuAoc: fic mox in iisdem φαυλοφόροι
fcriptum pro Φαλλοφόροι. Euftathius ἐπίφαλλος. recte.
non eft obfcura nominis ratio. Xops/oc, apud Hefychium
eft xopsiov αὔλημα Ti. At καλλίνικος eidem faltationis
nomen eft. Jungebantur nempe tibiae cum faltatione.
Sic ille, καλλίνικος, εἶδος ὀρχήσεως ἐπὶ τῇ τοῦ Kepfégoy
ἀναγωγῇ. Fuit Jicinnis genus cantionis et faltationis, at-
que ut puto etiam αὐλήσεως, pyrrichae adfinis: militum
nempe et σύντονος. Sicinnotyrbe quae hic recenfetur in-
ter αὐλήσεις, quid diftaret a Jicinne parum explicant
veteres. erat fortaffe non militaris αὔλησις, fed in cir-
culis et ftationibus coactae hominum turbae ufurpari
folita. Species elt aut pars comi tibialis ille modus qui
hic dicitur, ϑυροκοπικὸν καὶ προυσίϑυρον. Nam comilfa-
tores inverecundi, cum incaluerant vehementius, ἔοι 68
pulfabant, tibias fimul inflantes convenienter ei quod
agebant. Ejusdem argumenti [ed remiffior modus eft,
παρακλαυσίϑυρον., Qui eft κνισμὸς in noftris libris, Sod
Euftathium κνησμὸς per 5. fed Hefychius, Κνισμὸς, μέλος
τι κνισμῷ αὐλούμενον. De Mothone confule comici vete-
rem interpretem.
edam. 5 2 m
Lis. XIV. Car. lll. 181
CaAPuT TERTIUM.
Explicantur veterum canttonum appellationes aliquot.
ἱμαῖος. ἐπανταῖος, ἐπιμύλιος. ἱμαλὶς δἰ νόστος.
Εὐνοστος. ENivos y fi ve αἴλινος. ομώλλαι; Ἰουλοι.
Ceres Chloa. οὖλον. ἵει. Nutricum naeniae. Pol-
lux emendatur. ἐώρω, pro αἰώρα. lityerfa, τὸ
πτιστικόν. INicocharis Hercules Choragus. οὔ-
griysyor. borcus. Ca[Jander rex et criticus. alia
non pauca.
[DEINCEPS enumerantur «0c ὀνομασίχι, appellationes
cantus variae. Prima eft, ἱμαῖος ἡ ἐπιαύλιος καλουμένη,
ἣν παρὰ τοὺς ἀλέτους ἦδον. eadem cantio et ἐπανταῖος
dicta, et ἐπίνοστος, auctore Hefychio. fi fcriberemus
ἐπαντλαῖος, ellet eadem fere nominis ratio, ac τοῦ ἡμαῖος.
nam ἱμᾷν eft ἀντλεῖν. etl videtur Athenaeus noluiífe
vocem ἱμαῖος inde elfe derivatam. MManifefla etiam fit
ratio, li ἐπακταῖος Icribemus: ab ea quae dicitur poetis
&xrj Cerealis, id eft, farina. Exemplum ἐπιμυλίου live
molaris cantilenae extat apud Plutarchum in Convivio
fapientum, hoc. "AAs; μύλα ἄλει. καὶ yxp Πιττακὸς ἀλεῖ
μεγάλας Μιτυλάνας βασιλεύων. Sunt auctores qui ἀέ-
maeam cantilenam propriam fcribant fuiffe aquam hau-
rientibus, quod Graeci dicunt ἱμᾷν. Callimachus, "Asíds,
καί πού τις ἀνὴρ ὑδατηγὸς ἱμαῖον. Ariftophanes in Ranis
vocat ἑμονιοστρόφων μέλη. Subjicit Athenaeus, 7 ἴσως ἀπὸ
τῆς ἱμαλίδος * ἱμαλὶς δ᾽ ἐστὶ παρὰ Δωριεῦσιν ὁ νόστος,
καὶ τὰ ἐπίμετρα τῶν ἀλετῶν. Falluntur eruditi viri qui
νόστος hic in ea [ignificatione accipiunt, quam vulgo
apud Homerum habet et alios, pro reditus in patriam.
Euftathius poftquam Athenaei hunc locum defcripfit, fic |
vocem ex plicat : Ayer δὲ νόστον ὁ ῥήτωρ ἐνταῦϑα oU τὸν
Ὁμηρικὸν καὶ guy) ]35, ἀλλά τινα δχίμονα ἐπιμύλιον ἔφο-
ρον τῶν ἀλετῶν, ὃς καὶ Εὔνοστος ἐλέγετο, οὗ παρώνυμον
νόστιμον. id eft, Szenzficat νόστος in hoc “εἐλεπαοὲ loco,
non quod apud Boer ἰδέ vulgo , fed molarem quen- p.892.
dam deum, molitoribus praefectum, qui et £Éunoflus
dicitur: inde eft νόστιμον, haec Euftathius. fed de Voce
νόστιμιον quod ait, recte accipe: nam apud poetam νόστι-
Roy 74x, nihil ad hanc dictionis νόστος fignificationem.
152: IL. CASAUBONI: ÁNIMADV. IN ATHEN,
[ed fignificat et καρποφόρον, ut explicant veleres." Eft et
Himalis inter Cereris cognomina, ut .Szto. vide libro
decimo: Pro ἐπήμετρα τῶν deri», legitur apud Hefy-
chium, τῶν ἀλεύρων. id ell, quz efficit ut farinae men-
fura Jit cumulata. 'Telam texenlium cantilena ZAivog in
omnibus Athenaei' codicibus nuncupatur. fed melius in
Epit. αὔλινοφ: Cave autem confundas αἴλινον cujus hic
ex Epicharmo fit. mentio, cum aliorum fcriptorum aelino.
uam illi aelino nihil commune cum textoribus: fed tri-
fis cujusdam cantilenae eft nomen, ut in verfu inter-
calari apud Aefchylum Agamemnone: αὔλινον εἰπέ" τὸ
δ᾽ εὖ via TO. Euftath.. de DA et Mitis cantilenis dis-
putans, ὴ μέν τοι, ail, ἐξ ᾿Επιχάρμου χρῆσις ἐϑέλουσα
τὸν αἴλινον δὴν τῶν ἱστουργούντων εἶναι, οὐ τὸν Aívoy
TO κύριον ἐγπεῖσϑαι τῷ αἰἱλίνῳ βούλεται, αλλὰ τὸ λίνον.
Αἴ, τὰ δράγματα τῶν κριϑῶν αὐτὰ XXJ αὑτὰ προσηγό-
ρευον, xuxÀxc. alii [cribunt ἀμάλλας. inde οἰμαλλοδετῆρες
apud Homerum et Theocritum. utraque γραφὴ in optiniis
libris. .Sequitur, συναϑροισϑέντα δὲ καὶ ἐκ πολλῶν μίαν
γενόμενα δέσμην», οὔλους καὶ ἰούλους. appellarunt οὔλους
tanquam Ὁλόυς: nam ex pluribus manipulis fiebat unus
οὗλος: vel a torio vimine quo conílringebatur; nam og-
λον elt τὸ συνεστραμμένον. id vineulum - veleres ἀμάλλιον,
polleriores οὐλόδετον dixerunt. At ἴουλοι appellati fa[ces
ilti , inquit Eufiathius, πρὸς ὁμοιότητα ἴσως, ἣ τοῦ XXTX
τὴν ἥβην ἰούλου ἐν τοῖς προσώποις, ἢ τοῦ πολύποδῤος ςωῦ-
Φίου" 3 dix τὸ ἱέναι εἰς ὁλότητα. in totum quae fim-
briatis fimilia fant, ζουλοι Graecis dieuntur. Cererem,
inquit, vocabant 3h μὲν Χλόην, ὁτὲ δὲ 'lovÀw. Chloae
coguomine colebatur in Altico agro, ubi fuiffe fcribit
Patibuias Δήμητρος ἱερὸν Χλόῃς. idem fcriptor cupientem
Ícire ejus cognominis caulfam, ad lacerdotes rejicit : quae
tamen magis eft μον quam obfcura. Eupolis Jaríca.
᾿Αλλ᾽ εὐθὺ πόλεος εἶμι" ϑῦσαχι yxp us δεῖ Κριὸν XAóg
Δημήτρι. Sophocles Oedipo Coloneo, Τα δ᾽ εὐχλόου Δη-
μῆτρος εἰς ἐπόψιον IIxyov μολοῦσαι. Multa ibi fcholiaftes.
Lego ut orationi confulam et veritati; oj αὐτοὶ καὶ δη-
μητρίουλοι, καὶ καλλίουλοι. ual πλεῖστον οὖλον οὖλον ἕξι,
οὖλον ἵει. antiquum erat. verbum /éw: cujus poflea locum
obtinuit. 7744. Cum paulo ante dixerit effe zuZum τῶν
ταλασιουργῶν, deinde ex aliorum fententia manipulorum
victoribus. attribuilYet, repetit poftea id quod prius dixe-
raty: ἄλλοι. δὲ Φασὶν ἐριουργὼν εἶναι τὴν ῳδὴν : iulum
nempe, De nutricularum naeniis quae hic nominantur
Lis. XIV. Car. III. 153
καταβαυκαλήσεις, dictum adfatim ad Theophrafteas No-
tationes morum, capite περὶ λαλιὰς. Quintilianus libro
primo, capite decimo. CAryfippus etiam nutricum quae
adhibentur infantibus, allectationi, fuum quoddam car-
men a[fignat. Pofitum elt & pro x: cum additur,, jv δὲ
καὶ ἐπὶ ταῖς ἐώραις τὶς ἐπ᾿ Ἤριγόνῃ. uam αἰώρας intel-
ligit. multa ita fcripta i in Gloffographorum. at in Pollucis p. 895.
libris ἄσμα ταῖς ὥραις προσᾳδόμενον. male. Recte autem
eruditiffimus Leopardus, ἣν καὶ ἀλῆτιν λέγουσιν ῳδήν.
Vae illis qui viri tanti obfervationum reliquos decem libros
nobis invident. Ne errent Iyrones in [ubjectis verbis,
ἀπέϑανε δὲ καὶ αὐτὸς ὁ Θεόδωρος ὕ ὕστερον βιαίῳ ϑανατῳ"
λέγεται δὲ γενέσϑαι Τρύφων Tig, ὡς ἐκ τῆς ποιήσεως
δὴλόν ἐστι. legendum enim rguQ;r7c, aut litera minus-
' cula τρύφων τις. eadem fententia. τρύφων, ut τρίβων.
Melforum cantilena dicta eft λιτυέρσης, a Lityerfa Midae
filio, de quo multa in Lectionibus Theocrilicis. vide etiam
Pollucem hbro quarto, capite feptimo. [Et Servium viri
optimi Danielis ad illum verfum, .JDucite ab urbe do-
mum mea carmina ducite Daphnin.|] Oda yinfentium
mulierum dicebatur ro πτιστικόν. Phrynichus Coma ftis,
'Eyo δὲ νῶϊν ὁ τερεττιῶ τὸ πτιστικόν, Vel fimpliciter
πτισμός, Nicophon, Chirog caloribus: 'AAX 19i προσαύ-
λησόν cv νῷν πτισμόν τινα. T'hesmophoriazufas accipe
non illam quae extat fabulam: fed alteram ejusdem no-
minis: de qua libro primo. JZerculem cAhoragum Nico-
charis appellat etiam Pollux libro 7. cap. 12. Docuerat
hic poeta et Herculem γαμούμενον: cujus idem meminit
lib. 7. cap. 11. Epicharmi fabula dicta hic U/yffes INau-
fragus, [fimplici nomine Polluci Ναυαγὸς nominatur
libro 10. cap. 3o. PAilelias Apollini facra fic appellata
el ab intercalari verfu, qui proprius ei asmati, ἔξεχ᾽
ἔξεχε ὦ φίλ᾽ Ἵλιε. Upingi Dianei, ab ejus deae nomine
Om. Callimachus in ejus hymno, Or. ἀνασσ᾽ EUQ TI,
Φαεσφόρε. Linus et aelinus , inquit, oU μόνον ἐν πέν-
ϑεσιν ἀλλὰ καὶ ἐπ᾿ εὐτυχεῖ μολπῷ κατ᾽ Εὐριπίδην. Scri-
bendum μολπῇ. ut apud Euftath. et Breviatorem. at
μολπὸς eft poeta ; vel cantor. Legam lubens, dc μὖϑον
εἶναι τοὺς λεγομένους Ἰοῦς δρόμοὺς. Jus noti errores
per omnes fere orbis plagas. tamen Ἱνοῦφ libri fcripti.
JBorcum Hefychius duobus locis Bormum nominat. Βώρ-
poy, ait, ϑρῆνον ἐπὶ Bwpuov νυμφολήπτου Ναριανδυνοῦ.
accedit leriptura Excerptorum, ubi orbus appellatur.
B. at με ut fcimus paffim permutantur. ἐφαν,σϑῆναι hic
154. 1: CASAUBQNI ANIMADV. IN ATHEN.
eft, correptum a Nymphis disparuiffe ut Hylam. ideo
Hefych. νυμφόληπτον dicit. Μανέρως melius quam Νά-
yspoc, ex aliis fcriptoribus. lmportunitatem vero fpecta
Lector iftorum correctorum: qui verfus inveniunt, etiam
in foluta omni lege oratione: quod cum alibi factum
iis perperam: tum 10 loco fane quam ridicule, in his
verbis, Οὐκ ἀπελίποντο δὲ ἡμῶν, etc. Callander Macedo,
inquit, adeo Φιλόμηρος fuit, ut et plurimos poetae ver-
fus memoria teneret: et haberet lliadem atque Odylfeam
ἰδίως γεγραμμένας. Puto hoc velle Athenaeum: Homeri
poemata a Ca!landro fuifle emendata: quemadmodum
ante fuerant ab Alexandro et Ariftotele. Callander igi-
tur poefin utramque Homericam habuit non ex publicis,
et vulgatis codicibus defcriptam: fed propria ipfius in-
duftria correctos. De Homeriflis Diomedes lib 3. OZim
partes. Homerici carminis in theatralibus circulis cum
baculo, id eft virga, pronuntiabant, qui ab eodem
p.894. Homero dicti funt Homeriftae. Clearchi liber qui Πα-
ραγραφῶν hic infcribitar, alibi nomen habet Περὶ γρα-
Φῶν: quae lectio placet magis, ut dictum initio feptimi.
tamen ne id quidem verum cenfeo: fed Περὶ γρίφων.
vide infra cap. 15. "Totum locum ita debes vertere, C/e-
archus libro priore De griphis, Simonides inquit, Za-
cynthius fedens fuper fella in theatris ntilochi verfus
recitabat. Sed quis ille fuerit Antilochus, discam lubens
fi eft qui me doceat. [n Excerptis ᾿Αρχιλόχου invenimus
non ᾿Αντιλόχου. juvat quod modo nominatus Archilochus
inler eos poetas quorum verfus recitabantur. Quare ita
legamus: aut certe rà περὶ ᾿Αντιλόχου. ut intelligamus
eam partem aw. Ψ. lliadis, quae ell de Antilocho.
Scrib. Mvac/evx τὸν ῥαψῳδὸν λέγει non. λέγειν.
CAPUT QuARTUM.
3 ͵ LI !
Magodus. emen dan, et. σχοινίζεσθαι.-. moi
φωνή. «σχιοίνων faltatio. φλοίαξ. ἐπιττοτίλα. fe-
pia. φΦλέφυρα. κριαδέμεν; ridere. Hefych. cor-
rigitur. νεασπάτωτον. σπάώτος, σπατοῦυν. ῥῆσιν
περαίνειν. σχέδην, ἄρνιω. Φωνάριον περιαυγές.
multa emendata.
IVIAGoDUM effe dictum ajunt docti convivae, τὸν XV-
ὁρεῖα καὶ γυναικεῖα πρόσωπα ὑποκρινόμενον. Dalecampius
-Lm. XIV, | Car. IV. 155
legit, ἀνδρεῖα γυναικδίοις. repugnant veteres codd. et di-
ferte Euftath. ad 'Oducc. Ψ. fed virum eruditum non abs
re moverunt fequentia, τὸν δὲ γυναικεῖα ἀνδρδίοις Àucig-
δον. Praeterea aliquanto polt tribuuntur magodo mXvr«
τὰ περὶ αὐτὸν ἐνδύματα γυναικεῖχλ. Magodo dicitur elle
Ailarodus σεμνότερος, quoniam οὐδὲν σχινίζεται. Ety-
mologici auctor poftquam retulit hominum delicatorum
morem, lentiscum habendi in ore, ut dentibus candorem
concilient: inde, ait, dicitur σχινίζεσϑαι. Vellem adje-
cillet de [ignificatione ejus vocis aliquid. neque enim
huic Athenaeo illa fignificatio convenit, qua fumitur. pro
lentiscum rodere: [fed infignem aliquam in geftu molli-
tiem defignat: qualis fuit pantomimorum, aut Gadita-
narum puellarum in theatro Ro. faltantium. lta autem
libri omnes σχινίζεσϑαι: quorum confenfus facit ut dif-
fidam conjecturae meae: fcribendum elfe σχοινίζεσϑαι:
eoque verbo notatari impudicos et omnifarios mimorum
motus, nam σχοινίζεσϑαι elt flectere fe inftar junci. et
vocem Íractam atque effoeminatam Graeci vocant σχοι-
víyyv vel σχοινίην. Hefychius, σχοινίην φωνὴν, τὴν σα-
ϑραν καὶ διεῤῥωγυῖΐαν. Fuit etiam genus quoddam falta-
tionis, σχοίνων Hefychio, σχοινίων Plutarcho De mufica,
nominatum fimilem, ut probabile οἵδ, ob caufam. Arbi-
trium οἷο docti et acuti lectoris. Caeterum quid ea dic-
tione [fignificari auctor voluerit, claret ex fequentibus
verbis, σχινίζεταί τα καὶ πάντα ποιεῖ TX ἔξω κόσμου.
etc. Magodiam vult auctor [ic diclam, a6 τοῦ οἱονεὶ
μαγικὰ προφέρεσϑαι. Hefychius magum profert nomine
Chryfogonum, a quo μαγωδὴ faltatio efl nominata. Legit
Euftatb. οὐ δὲ φΦλοίακας ὡς lrxAo/ per oi. vulgo Φλύακας. p. 895.
vide lib. 3. capite 9. ltalos hic accipe, magnae Graeciae
incolas. in his erant Tarentini, Stephanus de urbibus,
ἀνεγράφη καὶ Ῥίνϑων Ταραντῖνος φλύαξ, TX τραγικὰ
μεταῤῥυθμίζων ἐς τὸ γελοῖον. tamen illum locum aliter
acceperunt eruditiffimi viri. Recitantur Strattidis elegan-
tes verfus e Phoeniffis, quibus probatur Boeotos aliter
locutos effe ac Graecos alios. Sepiam, inquit, vocant
ὀπιτϑοτίλαν, vel ὀπισϑοτίλαν, ut Hefych. fcribit et Eu-
ftath. apud quem omnium harum vocum Thebanae dia-
lecti interpretationem legat qui volet in commentariis
ad Odylf. óxj. p. Pons live γέφυρα, Thebanis QAéQupga.
ita codd. Athenaei Brev. βλέφυραν. Falfum elt 'Theba-
norum dialecto dici τὸ γελᾷν ἐκριδδέμεν. verum eft quod
reponemus, τὸ γελᾷν δὲ κριαδόμεν. auctor et fundus nobis
156 L CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN,
hujus emendationis Hefych. qui Boeoticam effe hanc vo-
cem fcribit, figniicantem γεννᾷν. fed narro tibi, Lector,
vitiofi etiam. hiec doctiffimi illius critici funt codd. et
fcribendum ex Strauidis verfibus ψελᾷν. nam, ut contra
Strattidem ex Hefychio emendemus, lex metrica vetat,
Quare ita fcribe in optimis illis Gloffis, Κριαδέμεν., γε-
λᾷν. Βοιωτία ἡ λέξις. Non dubitabis Strattidis verfum
hunc ab Hefychio effe fpectatum. Claudit poltremus ver-
[us Strattidis, Νεασπάτωτον Ó ἤν τι νεοκάττυτον. Scribe,
ἣν 7i 7 νεοκάττυτον. Emendationem Dalecamp. vitii ma-
nifellam lex metri arguit, ut alia taceam. Significat cal-
ceos, τεοκαττύτους, ld elt quibus füppacta recens folea,
dici Boeotice νεασπάτωτον, vel γεοσπ. Ex hac voce licet
conjicere, Doeotis σπάτος corium dici. quare. de illis
accipio Gloffographi verba, σπάτος, δέρμα σκύτος. non
dicit, ut fere folet, cujus vox ea fit, fed hoc nos docet
hic Strattidis verfus, ldem interpretatur σπάτειον, δερ-
μάτινον. Ergo etiam σπατοῦν, opus ex corio facere aut
farcire dixerunt, id eft, ut exponit Stratlis, καττύειν.
Scribe Semi WEB tellunofünm quod homines infruniti
verfu conftare exiftimarunt oj αὐτοκαβδαλοι ἐστεφανω-
μένοι κιττῷ σχέδην ἐπέραινον ῥήσεις. non autem ἐπέῤῥαι-
yoy. neque enim elt ab ἐπιῤῥαίνω. nam id quidem inep-
tiffimum: fed a περαίνω. ῥήσεις funt integri poetarum
loci, περαίνειν ῥῆσιν plane. elt ῥαψῳϑεῖν. alii dicunt
ῥήσεις εἰπεῖν. nam et περαίνειν pro εἰπεῖν ufurpant At-
tici. σχέδην elt ἡσυχῆ, et cum lentitudine quadam decora.
vel ponitur pro βάδην, cuà mox opponitur σταδην. Paulo
polt αὔνακας τε περιβεβλημένοι παρέρχονται. ali has
velles appellant καυνάκας. et ita forta[le fcribendum hic
quoque. Cogitemus. de proximis verbis, o μὲν ἐκ παρό-
δου, οἱ δὲ κατὰ μέσας τὰς χεῖρας βαίνοντες ἐν ῥυθμῷ.
Venerat in mentem xaTX μέσας τὰς χορείας. l'ed nilil
pronuntiare tutius eft. In tertio verfu diftingue poft
ἀπαρϑένευτον majore diftinctione : et poftea fcribe, οὔτι
ταῖς πάρος Κεχρήμεϑα νῦν ῳδαῖσι. Omnino autem in
primo Eubuli, ἕστηκας ἐν πύλαις. Nono verfu, IIapsy-
κπέκαπται σταρνί᾽ ἐννέ᾽ ἢ δέκα. non displicet conjectura
Dalecamp. T ἀρνία. agniculi. magis tamen placet vel
&pvix pro ἄρνεια. lupple κρέα. ut dicimus A«yga, fim-
p.896. pliciter pro leporinae fruflis. vel στερνία : ut ea fignifi-
centur, quia in fuperioribus libris στηϑύνια et ar33eídix
dicebantur. culinae et macelli funt vocabula. Decimus
Antiphaneae ῥήσεως olim corruptus eft, Κεστρεὺς λεπηι-
Lis. XIV. Car. IV. 157
σϑεὶς xai d σπασϑεὶς, χρωσϑεὶς, στραφείς. Dalecamp.
ολὶ πασϑείς: recte: fi negligere modulum verfas rectum
eft. Idem dixeris de Breviatore, qui fcribit, K. A. πα-
σϑεὶς, στραφεὶς. χρωσϑείς. Non legimus, Κα, A. κατα-
πλυϑεὶς, x. στ. fervato metro, plana fententia, In pen-
ultimo, "Quer! εἴσιϑι μὴ 1e , χώρει. δεῖ yup ἠριστη-
πότας, verfum corrumpunt prima verba dor εἴσιϑε: qnae
non funt Antiphanis, fed Sophonis qui Antiph. ῥῆσιν
pronuntiabat. quanquam "fieri poteft, ut ea fuerit ultima
dipodia praecedentis verfus, cujus caetera omnia, more
fuo, Alhenaeus: praetermiferit. Depravatus efl. et Cle-
archi ultimus, Τὸ Qwevxpiov ἡμῶν περίσαργον γίνεται-
Legam, περίαυγον , aut περιαυγὲς, vox clara, cur mon
ita.dici queat, licut Φωνῇ λαμπρὰ et μέλαινα ?
CaPUT QuiINTUM.
Mufica παιδιο. εἰ παιδεία. διάφοροι TOS γνώμας.
Muficae vis ad fedandas animi perturbatzones.
οὐνὴρ τοῖς ἤθεσι διαφορῶν. Canttones ad es
lam morborum adhibitae. καταυλεῖν τοῦ τόπου.
Ananius poela item alia.
Dez mufica deinceps tractatur. Ait, πάντων ἐπαινούντων
τὴν παιδιαν ταύτην. mulicam vocat παιδιῶν, non male.
Eit enim animi quaedam oblectatio ad modum ]lufus.
Cenfeo tamen παιδείαν ταύτην feripfile Athenaeum. con-
firmant fequentia, Ait, xxi yxp τὰ 293 παιδεύει καὶ τοὺς
ϑυμοειδεῖς καὶ τὰς γνώμας διαφόρους καταπραύνει, furioli
et qui mente non confiant διάφορο, τὸς γνώμας dicun-
tur: quafi ia. diverfa rapti. Quod autem mufica gravio-
res animi motus demulceantur, componanturque ignorat
nemo. lllufire et certum in Saale exemplum, omnibus
Chriftianis notum. Multa in hanc fententiam proferri
pollent ex antiquis fcriptoribus: quibus lubens fuperfe-
deo. Alíferam tantam quae de ea re legi in Graecis
commentariis libri Hermogenis Περὶ ἰδεῶν, non enim
omnium manibus teritur ille liber. Probaturus feriptor
ile mulicam vim quandam in animum habere, ὁ Τιιό-
ϑεος. ait, αὐλήμασιν ἐκίνει πρὸς ϑυμὸν καὶ ὅπλα τὸν
᾿Αλέξανδρον. καὶ Λακεδαιμόνιοι πρὸς τὸν ἐμ βατήριον τοῦ
αὐλοὺ ῥυϑμὸν κατὰ πολεμίων ἐχώρουν. Φασὶ δὶ καὶ τοὺς
Πυϑαγορείους εἴποτε πκινηϑεῖεν αὐτοῖς τὰ πάϑη, 5 τινὰς
*
- ',
158 I. CASAUBONI ANIMADV, IN ÁTHEN.
ἑτέρους UT αὐτῶν κατεχεμένους ϑεάσαιντο. διαὶ τῶν ἐν
αὐλοῖς, τε καὶ idupzé ῥυϑμῶν μετάγειν ἐπὶ τὸ ἡμερώτε-
pov τὴν ψυχήν. xxi Πυϑαγόρας δὲ dc Ἰαώμβλιχός φησιν.
ἐν τῷ []ερὶ τῆς ἢυϑαγορείου. αἱρέσεως, μέσῳ νυκτῶν
ἀστρονομούμενος, νεανίαν τινὰ σὺν αὐλητῇ κωμάφοντα μετὰ
λαμπάδος. κατὰ αὐλητρίδος (feripti καὶ αὐλητρ. fed de-
e[fe aliquid patet.) τόν τε οἶκον αὐτῆς ἐμπρῆσαι σπεύ-
doyr διὰ ζηλοτυπίαν, ἐπέσχε τῆς μανίας παρακελευόμενος
τὴ αὐλητρίδι μεταβάλλεσϑαι τὸν ῥυθμὸν ἐπί τι καταστη-
p- 897. αατικώτερον μέλος, τὸ καλούμενον σπονδεῖον. ᾿Εμπεδοκλῆς
δὲ ὁ ᾿Ακραγαντῖνος ὁ Πυϑαγόρου μαϑητὴς» ὁ Κωλυσανέ-
μας ἐπίκλην. σπασαμένου τινὸς ἤδη πατο τοῦ πλησίον τὸ
ξίφος, ὃς ἐδόκει τὸν πατέρα τοῦ ϑυμουμένου ἀνῃρηκέναι,
ἀνακρουσάμενός τι καταστηματικὸν τῇ κιϑάρᾳ μέλος. ἣν
ἔτυχε μετὰ χειρὸς ἔχων, διεκώλυσε τὸν (Qovov γενέσϑαι»
χαλάσας τοῦ νεανίσκου τὸν ϑυμὸν μαλϑακωτέρῳ ῥυϑμῷ.
Habes hic nonnulla quae non temere alibi legas: at
quod de Pythagora narrat, paucis perftringit Quintilianus,
Pythagoram , ait, accepimus , concitatos ad vim pudi-
cae domui afferendam juvenes, ju[fa mutare in fpon-
deum modos tibicina , compofui ffe. Sequitur ex Cha-
maeleone Pontico, Κλεινίας καὶ τῷ βίῳ καὶ τοῖς 7953:
διαφορῶν, elc. Aelianus eandem hillorinm recilans ex
eodem, ut puto, et faepe obfervavimus, Íeriptore. pro
iftis habet, Κλεινίας ἀνὴρ ἦν σπουδαῖος τὸν τρόπον. Ut
igitur wb dba fententia fit etiam in Athenaeo, fcribendum
din D £piv; pro διαφορῶν. vir excellens vita. et moribus.
fed cogitemus amplius de hoc loco. Scripta lectio, καὶ
τῇ γνώμῃ xxi τοῖς 3. ut videatur ad ifta alludens Athe-
naeus fcriplilTe τοὺς τὰς γνώμας διαφόρους καταπραῦνει.
Addit, Ὅτι dà καὶ νόσους ἰᾶται μουσικὴ Θεόφραστος faro-
ρῆσεν ἐν τῷ περὶ ἐνθουσιασμοῦ. Apollonius in hilloriis
mirabilibus, Αξια δ᾽ ἐστὶν ἐπιστάσεως τὰ εἰρημένα Θεο-
φράστῳ ἐν τῷ Περὶ ἐν ϑουσιασμὼν. Φησὶ yxp ἐκεῖνος τὴν
μουσικὴν πολλὰ τῶν περὶ ψυχὴν xal τὸ σῶμα γιγνομένων
παϑῶν ἰατρεύειν. καϑάπερ λειποϑυμίαν, Φόβους, καὶ τὰς
ἐπὶ μαπρὸν ψιγνομένας τῆς διανοίας ἐπμστάσεις. ἰᾶται yup
Φησιν ἡ καταύλησις καὶ ἰσχιάδα καὶ ἐπιληψίαν. Et tefta-
tur idem paulo poít, plurimos adhuc [íua aetate prae-
lertim Thebanos, cantionem tibialem ad morborum me-
delam adhibuiffe. mitto quae fcribit Galen. Ἰζαταυλεὶν
τοῦ τόπου ell, fuper loco affecto tibia canere, Caelius
Aurelian. ita μεῖνε ὅν PAiliftionis frater fcribit. quendam
fiftulatorem loca doleutia decanta[fe. Lege et diftingue.
p
2 der. .
Lis. XIV. Car. V. 159
τρία γὰρ καὶ γενέσϑαι Ἑλλήνων γένη, Δωριεῖς, Αἰολεῖς,
Ἴωνας, οὐ μικρὰς ἐνούσης διαφορὰς ἐν τοῖς τούτων jai.
AX. etc., οὐ πανοῦργον dà ἀλλὰ ἐξηρμένον καὶ τεϑαῤῥηκος.
cum Dalecamp. De Lafo et ejus hymno in Hermioneam
Cererem fatis lib. 10, et de Clymeno: qui eft Plutus.
ejus conjunx Proferpina Graecis dicta et MsA/foix et
Μελιτωώδης. efique, opinor, duarum harum appellationum
eadem ratio. Lege Theocriti fcholiafien ad idyllium 15.
et Porphyrium in disputatione de antro Nympharum.
In Lal verbis perperam [Ícribuntur multa; quae ita pro
virili emendare conabamur: Δάματρα μέλπω κόραν τε
Κλυμένοιο ἄλοχον Μελίβοιαν, ἀνάγων Αἰολίδ᾽ ἀνὰ βαρύ-
βρομον ἁρμονίαν. hymnum meum redigens ad Aeolicam
harmoniam. id elt, aptans ei harmoniae. Sujicitur, ἐπεὶ
οὖν τὸ μέλος ἐστὶν ὑποδώριον, καὶ TX μέλη εἰκότως Alo-
λίδα Φησὶν εἶναι τὴν ἑρμονίαν ὁ Λαάσος. manifefto παρέλ-
κουσιν haec verba καὶ τὰ μέλη. nili aliquid latet hic
gravioris mali, Caeterum Αὐολίδα uoÀmXv dici eam quae
fit Dorica, Strabo nos dudum admonuit. Paulo poft e
libris nonnulla adjecimus, fed eft oratio adhuc fufpenfa
et ἀκατάλληλος. Fortaffe aliquid deeft amplius. In qui-
busdam fcriptum offendimus, Δώριον μὲν oU νομίζων.
pro νομίζουσι. neutrum rectum eft. Scribo, νομίζειν.
non aufi funt, inquit harmoniam Aeolidem Doricam ap- p. 898.
pellare: fed hypodoricam, ceu paulo minus quam Do-
ricam, dixerunt. Scribe, Φασὶ δὲ Πύϑερμον τὸν Τηϊον
ἐν τῷ yévsi τῆς ἁρμονίας ταύτης ποιῆσαι σκαιοὶ μέλη. aut
fortaife σκόλια. Sequitur de hoc Pythermo. οὗ gvzuo-
νεύει Avavioc T Ἱππώναξ ἐ ἐν τοῖς ἰάμβοις. ““παπὶξ nomen
mutavit Dalecamp. in C/azomenius: et Hipponactem qui
fuit Ephefius, Clazomenium ab Athenaeo putat appella-
tum, haec vero conjectura immanis eít. Lego, 'Avxvioc
ἢ Ἱππωναξ. ita folet loqui Athenaeus de iis fcriptis
quorum incertus auctor. Ananio vetulliffimo poetae non
femel iniqui fuerunt operis hujus interpretes. Plura de
eo nos in fuperioribus. Si cui fervandus potius videatur
locus vacuus, ad denotandum deeífe Ananii teftimonium
non repugnabo. Non longe. poft fcribendum, τρεῖς οὖν
αὗται, καϑάπερ ἐξ ἀρχῆς εἴπομεν, εἰσὶν dghov/ut » ὅσα
καὶ τὸ ἔϑνη. Sipylum af(ügnat Lydiae: alii Phrygiae.
Lege Strabonem. Polybii locus infignis paulo mox de-
fcriptus, extat libro quarto magni hiftorici. Ita autem
ille incipit : Οὐ yap. ἡγητέον μουσικὴν wc'EQopóc Φησιν
ἐν τῷ προοιμίῳ τῆς ὅλης πραγματϑβίας, οὐδαμῶς δρμόζοντα
p.899.
160 I. CAsAUBONI ÁNIMADV; IN ÁTHEN.,
λόγον αὑτῷ ῥίψας, ἐπ᾽ ἀπάτῃ καὶ γοητεία παρεισῆχϑαι
τοῖς ἀνϑρώποις. pro οὐχ ἡγητέον dixit Athenaeus, οὐ
παραληπτέον. nifi ille leripferat , oU γὰρ ὑποληπτέον.
Mox, χυρεύδυσὶ κατ᾽ ἐνιάυτὸν τοῖς Διονυσίαποῖς αὐληταῖς,
jjoüeberit fe chori loco Bacchicis ' tibicinibus. fcriptura
haec eft omnium exemplarium Athenaei: in Polybio elt
αὐλοῖς. Suqple mox cum labe fententiae ómilfa verba,
el [cribe, οὐχ, οὕτω. τὰς ἰγωγὰς ποιοῦνται διοὶ τῶν ἐπεισ-
KXTUV ἀπροαμάτων. feribe etiam aliquanto poft, παρά-
χρῆμα αὐτοὺς ἐξεκήρυξαν. et vide Polybium. item Ἰζυναι-
Ser; per v» non ,. Φρύγιος ὀδμὴ, venufla translatione a
fenfu auditus ad, fenfum olfactus, dicitnr odor fuavis et
mollis, qualis eft Phrygia harmonia. lta accipiendum jn
illis. ᾿Αγίας ὁ novcsixoc ἔφη τὸν στύρακα τὸν ἐν ταῖς ὁρ-
χῇῆστραις ϑυμιώμεγον τοῖς Διονυσίοις, Φρύγιον ποιεῖν ὀδμὴν
τοῖς αἰσϑανομένοις.
CaAPvT SExXT'U A.
Χαλκιδικαὶ σπάώϑαι. νώροψ χαωλκές. κύπασις. Pir-
tus bellica. olim. maximo. in pretio. «ΑΙ ολγίὲ
epithar. lium. Lacedaemonii ter Muficae vindice t
Saltantium σχήματα. λέγειν κατοὶ τὴν δρχήσιν.
ὑπορχήματα. Phialia εἰ Phigalia.
Iv Aleaei verfibus non capio illa, ϑωρακές τε νέῳ λίνῳ.
et cenfeo fcribendum, véw λίνῳ Dorice. thoraces novi
lini. id eft, linei novi, vel, ἀσπίδες τε vedÀiyoi. Parum
etiam intelligo proxima verba. Ko?Axí τε κατασπίδες βε-
βλημένον, fed neque alius quisquatn mortalium. capiat,
quin emendarit prius. Lego, κεῖνται δὲ καὶ ἀσπίδος βε-
βλημένων, jacent in meis aedibus, e£ c/ypez occiforurm.
vel Κεῖϑι xal xc. Scripti quidam βεβλημέναι: quod
etiam ferri poteft. Quemadmodum autem necellario haec
erant emendanda: [ic errant graviter qui haec Πρ δὲ
Χαλκιδικαὶ σπάϑαι, prope funt Chalcidicae fpathae.
cenfent corrigenda et legunt Χαλυβδικαί. Veteres Chal-
cidica appellabant opera ex ferro aut aere aliove me-
tallo: quia Chalcide in Euboea cepta conílari opera ex
aere: quod probant antiqui argumento ex ipfo nomiue
petito. Stephanus, τινὲς Χαλκιδεῖς Φασὶ κληϑῆναι διὰ
τὸ χαλκουργεῖχ πρῶτον παρ᾽ αὐτοῖς ὀφϑῆναι. vel Chal
cidicas expone Scythicas. Chalcis enim urbs nobilis fuit
pw
m. P4
Lis. XIV. Car. VI. 161
Scytharum, cujus meminit idem Stephanus. Utriusque
interpretationis fubobfcure meminit Hefychius. Similiter
apud poetam νώροπα χαλκὸν exillimarunt quidam e ve-
teribus dici a gente illa quae poftea leviter mutato no-
mine appellata "eft Norica: ibi enim anliquifüma ex aere
et ferro facla efle opera. Clemens Alex. Νώροπες ;E3voc
ἐστὶ Παιονικὸν, νῦν di Νωρικοὶ καλοῦνται. κατειργάσαντο
χαλκὸν, καὶ σίδηρον ἐκάϑηραν πρῶτοι. Àit Alcaeus, Παρ᾽
dà ζώματα πολλὰ καὶ κυππατίδες. Lego κπυπασίδες. He-
fychius, κύπασις, περίζωμα καὶ χιτῶνος εἶδος. ex Alcaeo
colligas, cingulum mulitare ita dictum, aut aliquam aliam
armaturae parlem, plira Suidas: apnd quem [criptum
κύπασσις. Poliremo addit lyricus: ἐπειδὴ πρώτιστα ὑπὸ
ἔργον ἔσταμεν τόδε. Corrigo, πρώτιστοι. Quia primi fle-
tunus in ea pugna. Valnus acceptum diflimulat periodus
haec, οὗ παλαιοὶ τὴν ἀνδρείαν ὑπελάμβανον εἶναι μεγίστην
τῶν atris ἀρετῶν, καὶ ταύτῃ TX πολλὰ προσνέμειν
οὐ τοῖς ἄλλοις. In Epitom ja elt τὰ πολιτικὰ non τὰ πολλα.
Lego; καὶ ταύτῃ τὰ πολλοὶ, (vel τὸ πολιτικὰ) δεῖν προσ-
νέμειν οὐ ταῖς ἄλλαις: e£ Auic νὲκέμεὶ cenfebant defe-
rendam e[fe reipublicae admin!ftrationem , non aés.
vel τοῖς ταύτην ἔχουσι τοὶ T. d. T. oU τοῖς ἀλλοις. bellica
viriute praeditis committendam e[fe femp. non alis.
Quanti aulem veteres fortitudinem íecerint, quae Ro-
manis ἁπλῶς wirtus elt dicta, ut obfervat Jullinianus
Imper. non eft hic locus exponendi pluribus. lpfa utri-
usque linguae vocabula multa, primorum hominum judi-
cium hoc fuiffe, arguunt clare: ut omittam graviflimas
raliones ex penetralibus tum philofophiae tum hiftoriae,
quibus id poflt demonfíirari. Aefchylus, inquit nofter,
vir tantus in poefi, nihilominus infcribi monumento
praeoptavit fortitudinem, et fortia fua facta 70/7546: id
eli, factis verfibus, qui fequuntur. 'AAxjv, etc, In
Ae[chyli vita legimus, Geloos apud quos extremum ille
vitae diem obiit, publicum ei funus feciffe virtutis ergo:
ejusque tumulo tetraftichum infcripfiffe, cujus pars po-
fterior ii funt verfus, quos adfert Athenaeus, et ab ipfo
Aefchylo fcribit efe compofitos: quod in ipfius vita non
legas. minus commode iíta docti acceperunt. Lege verba
Epicharmi, οὐκ ἔστι διϑύραμβος € ὄκχ, ὕδωρ πίγς. Soliü
gloriari Lacedaemonii fe τρὶς ἤδη σεσωκέναι διαφϑειρο-
μένην τὴν μουσικήν. hoc eft, ter a fe muficos elfe coercitos,
qui in emendanda veteris muíicae harmonia perverfe
fuerant ingeniofi, Recte fcriptum τρίς: confentiente hi-
Cafaub, 4nim, in then, T. III.
p.990.
162 L CASAUBONI AÁNIMADV. IN ATHEN.
floria, quae iu tres uuficos Terpandrum, Timotheum,
et Phrynidem fimilem ob cauffam animadverfum teftatur.
Φορτιμὼς ὀρχήσασϑαι eft, inepte et indecore faltaffe. non
laboriofe non eliam graviter. neutrum horum lignificat
τὸ φορτικῶς. Fallitur | eruditus interpres, qui in his,
συνέταττον οἱ ποιηταὶ τοῖς ἐλευϑέροις τοὺς ὀρχῆσεις; καὶ
ἐχρῶντο τοῖς σχήμὰσι σημείοις μόνον τῶν ῳδομξνων:
σχήματα interpretatur de iis quas vulgo mufici £ab/a-
turas vocant. Atqui fic exponi mens auctoris debuerat:
Poetae faltationes liberis affignabant: et figuris fal-
tationum u£ebantur tantum pro fignis eorum quae voce
canebantur: femper in iis animum Jervantes virilem
et generofum: quam ob cau[fam ὑπορχήματα appella-
runt, quafi dicas, faltationes voci fubferrientes. Si
quis autem figuras exprimeret non fervato modo, et
caníionibus congruens nihil diceret in Jaltatione eum
improbabant. διατίϑεσϑαι τὴν σχηματοποιΐαν, ut libro
primo, διατίϑεσϑαι ὑπόρχημα. Venulle dictum eft, λέ-
yer xaT τὴν ὄρχησιν, pro exprimere aliquid faltando
congruenlia faltationis cum eo quod voce canitur. Hoc
vocat λέγειν : ut apud poetas indices animi oculorum
nutus dicuntur Zoquaces. Quas nominat fgguras falta-
&onis, Ariftoteles rytAmos figuratos, inquiens in libello
De poetica, o ὀρχησταὶ διὰ τῶν σχιηματιςομένων ῥυθμῶν
μιμοῦνται καὶ 7993, καὶ παάϑη. καὶ πράξεις. Proprium
hujvs. πι 11 vocabulum eft σχήματα. Ariitophanes Pace:
μηδαμῶς πρὸς ϑεῶν Πρᾶγμα κάλλιστον δια, ϑείρητε διὰ
τὰ σχήματα, jd elt, faltationis cauffa, et. σχηματίζειν
idem ac faltare. ibidem, ᾿Αλλ᾽ ἔγωγ᾽ οὐ σχηματί. εἰν
βούλομ᾽" ἀλλ᾽ ὑφ᾽ ἡδονῆς Οὐκ ἐμοὺ κινοῦντος αὐτῶ τῷ
σμέλη χορδύετον. Qnod ait de appellatione hyporchenma-
tum , iufirat Lucianus i in libro De [altatione. Ἔν Δήλῳ
δὲ ys οὐδὲ αἱ ϑυσίαι ἄνευ ὀρχήσδως», ἀλλὰ σὺν ταύτῃ καὶ
μετὰ μουσιπῆς ἐγίνοντο. παίδων χοροὶ συνελϑόντες ἐν αὐλῷ
xx) κιϑάρᾳ, οἱ μὲν ἐχόρευον, οὑπωρχιοῦντο δὲ οἱ ἄριστοι
προπρ,ιϑέντες ἐξ αὐτῶν. τοὶ γοῦν τοῖς χοροῖς γραφόμενα
τούτοις ἄσματα, ὑπορχήματα ἐκαλεῖτο, Lege Athenaeum
libro primo. . In. veteri epigrammate quod inferius reci-
tatur, fcribebam jv δ᾿ Ανακος Φ,γαλεύς. Phigalia vetus
ΠΕ ΤΥ oppidum , non obícuri nominis. fed rectum eft
Q;xÀs)c, cujus vocis pars eft nobis Stephanus De urbi-
bus. PAialia eadem quae PA:galea. Poftea lego, Ἶ ῥὰ
ϑεοῖσιν "Ev Σικυῶνι x. Diftingne et [cribe ὅϑεν ἐκινής
ϑησαν αἱ καλούμεναι πυῤῥίχαι, xal πὰς ὁ τοιοῦτος τρόπος
τῆς ὀρχήσεως, καὶ αἱ πολλαὶ Ra poudpa dint αὐτῶν.
onem mM
ES
-Lis. XIV. | Car. VII. 163
CAPUT SEPTIMUM.
. Saltationum plures modi. INNomina quaedam eo fpec-
tantia zllufirantur. Scamon vetus fcrzptor. Pyr-
rhichus nomen Laconicum. προσῴδιον Jive προσό-
- διον. apofiolicus modus. Pronomi inventum.
EDD ODONIS Dime: andlii modi Jdoltewpatis^ et Gori
nibus discreti. Extrema aliquot referuntur ab Athenaeo,
et Julio Polluce libro quarto, capite 14.. fed. multas ap-
pellationes ab niroque e[fe praetermillas, non eft dubium.
Lucianus IIoAAo? πρὸ ἡμῶν περὶ ὀρχήσεως συγγεγραφότες,
τὴν πλείστην διατριβὴν τῆς γραφῆς ἐποιήσαντο, πάντα
τῆς ὀρχήσεως τὰ εἴδη. ἐπεξιόντες, καὶ ὀνόματα αὐτῶν κα-Ρ.0ο:.
ταλέγοντεο, καὶ o ἑκάστη, xai ὑφ᾽ ὅτου εὑρέϑη, πολυ-
μαϑείας ταύτην ἐπίδειξιν ἡγούμενοι παρέξειν. auctores
qui de faliatione feripferunt, indicatos hic a Luciano,
babes enumeratos infra polt aliquot paginas, Saltationem
ἀπόπινον. inquit Athen. ὕστερον μακτρισμὸν ὠνόμασαν.
Pollux, Βακτριασμὸς δὲ καὶ ἀπόπινος, καὶ ἀπόσεισις ἐσελγὴ
εἴδη ὀρχήσεων,, ἐν τῇ τῆς ὀσχύος περιφορῷ. JMactrismus
et bactrismus live bactriasmás, idem. β. pro u pofitum
ex prava confuetudine fcribentium. nam verior lectio
noftra quam Pollucis. Helychio μαπτὴρ appellatur. Se-
quitur, ἣν ux] πολλαὶ γυναῖμες ὠρχοῦντο, ἃς καὶ μαρπυ.-
πίας ὀνομαζομένας οἶδα. videtur poftulare analogia, ut
uawrpomoioUc Ícribatur. caeterum incerla veritas, Dac-
tylum faltationem defcribit Hefychius: ex quo et Polluce
multa hic ftudioforum diligentia illuftrabit. νικατισμὸς,
Hefychio dicitur νιβατισμόε. In Excerptis νπτισμός. et
plyyxc pro μόγγας περνοφόρος ea ef; quam faltabant cer-
nophoti, de quibus libro feptimo. athema faltatio, a
floribus eft appellata, ut ex noniue parcet: nam voc
et ἄνϑεμον lignificatione non differunt. paret etiam. ex
fubjectis verbis, quae quidem ita concipiuntur in Ex-
cerpt. ποῦ μοι τοὶ ῥόδα: ποῦ μοι τὰ ἴα: ποῦ μοι τὸ καλὰ
σέλινα: ποῦ μοι ταδὶ τὰ ῥόδα; ταῦὶ τὸ ἴα; ταδὶ τὰ σέ.
Au. Chiionae live Chitoneae Dianae propriam faltatio-
nem, fuiffe et ipfam, nominatam Chiteneam, per eft vero
limile: quia. tamen. hoe Athen. non dicit, interpretes
ipfum potius fequi par erat. 24nge lica πάροινος Hefych
L2
164 I. CASAUBONI. ÀÁNIMADV. IN ATHEN.
eft ἀγγελίη παροίνιος. Inter fchemata faltantium nomi-
nantur XzpAismus, calathismus, callabides, auctore Hefy-
chio, ξιφίζειν eliam fa/tare lignificat. faltationem autem
Xiphismum, alio nomine co/ía vocabant, tefte eodem
in voce κῶλα. καλλαβίδες alibi in hoc libro κολλαβίδες.
minus probo: nam exiliimo elfe Hefychii καλαβίδα. Ae-
fchyli Zeoros invenio duplicem habuiffe titulum ut
multa alia dramata. nam Hefychius in ᾿αμβὶς nominat
Θεωροὺς ἢ ᾿Ισϑμιαστάς. Sunt e [chematis etiam ϑαυ-
μαστρὶς et κατερίδες. imo ϑερμαστρὶς et ἑκατερίδες, ita
legendum ex Polluce. cujus verba, ἑκατερίδες καὶ 3ερ-
μαστρίδες ἔντονα ὀρχήματα. Aliis criticis thermaftris ex-
ponitur ὄρχησις ἔντονος xai διάπυρος τάχους ἕνεκα. Si-
cinnus ile Barbarus a quo dicta elt /zeznnzs faltatio, ipfe
eft liberorum Themiftoclis paedagogus, homo Perfa: qui
meruit aítutia fua inter claros Graeciae propugnatores
ilogrum temporum nominari. Hauc facit Clementis Ale-
xandr.locus. Καὶ τῶν Θεμιστομλέους παίδων ὁ παιδαγωγὸς
Σίκιννος, οἰκέτης ῥάϑυμος 7v. ὀρχεῖσϑαι φασὶν αὐτὸν καὶ
σικιννίζειν εὑρηκέναι. Super ficinnide laudatur Xxauev
ἐν πρώτῳ Περὶ εὑρημάτων. Paulo poft dicitur idem
Scamno. apud Eufebium .Scammo. Clementis camo ut
hic et omnino rectam Σκάμων. ut apud Suidam. Porro
antiqua faltatio pedum; motu folum peragebatur: poltea
acceffit motus et gefticulatio manuum: quae etíi recens
inventum non eft: nam Lesbonax auctor antiquiffimus
p.902. χειρισόέφους appellavit, quos alii ὀρχηστάς: ante Augu-
ftum tamen perfecta non eft, "Tunc confummata eft ars
pantomimorum, folertium quicquid vellent pedibus ma-
nibusque loqui. Propterea fcribitur hic πρώτη δὲ εὕρηται
ἢ περὶ τοὺς πόδας κίνησις τῆς διὰ τῶν χειρῶν. recte paulo
poft fcribitur, φεύγειν μηδὲ μένειν, μηδ᾽ αἰδεῖσϑα, πα-
κοὺς εἶναι: elli apud poetam unde habet, erat, μηδ᾽
αἰδεῖσϑαι κακὸς εἶναι. Pyrricham dixere quidam a Pyr-
rico Lacone elfe nominatam. qui opinationis fuae hanc
afferebant ralionem , Λακωνικὸν ydp. εἶναι μέχρι καὶ νῦν
ὄνομα τὸν πύῤῥικον. quoniam ajebant, Laconicum nomen
etiam nunc eft Pyrrichus. intellige nomen viri proprium.
Non eft vanum argumentum. nam etiam in propriis no-
minibus differentia potefl obfervari inter Graeciae po-
pulos. πύῤῥιχος autem Dorica vox elt, et cum eft κύριον
ὄνομα, et cum ér/Jerixóy. Theocritus: Λεπτὸς gay x
αἱ ταῦρος ὃ πύῤῥιχος. Saltationis τρόπος ὀσχοφορικοὶ ii
funt, qui ab ofchophoris fervabantur cum. ofchophorio
Lis, XIV. | Car. VII. 165
celebrabant, Excerpta wox;o(popiuof. quam fcripturam alibi
quaque obfervavimus. nola celebritas Athenienfium ex
Harpocratione, Plutarcho, et Photii grammaticis Excerptis.
Errant qui confundunt modos profodéacos et 4po/tolicos.
diverfi enim funt. Προσώδιον [ive προσόδιον (nam utrum-
que praeferunt multorum fcriptorum codices) carmen eft
ab iis cantari folitum, qui ad Apollinem accedebant.
Exempla quae pafüm [funt obvia non adferemus, ne
operam abutamur. Inde et προσῳδιακὸν five προσοδιακὸν
μέτρον, apud metricos: et profodzaca faltatio hic. .4po-
Jtolicus modus quod ex ipfo nomine licet conjicere, is
efl, qui convenit, τοῖς ἀποστόλοις vel ἀποστολεῦσι: quae
erant apud Graecos praefecturae nauticae vocabula. Redit
deinde Athenaeus ad fermonem de tibiis. Olim inquit,
ἦσαν ἴδιοι καϑ' ἑκάστην ρμονίαν αὐλοὶ, καὶ ἑκάστοις
αὐλητῶν ὑπῆρχον αὐλοὶ ἑκάστῃ ἁρμονίᾳ πρόσφοροι ἐν τοῖς
ἀγῶσιν. Πρόνομος δ᾽ ὁ Θηβκχῖος πρῶτος ηὔλησεν ἀπὸ τῶν
αὐλὼν τὰς ἀρμονίας. prior periodus planiffima. fuilTe olim
et harmonias tres, et iria genera tibiarum diverfarum.
pofterior de Pronomo obfcura eft, quia corrupta. defunt
enim nonnulla, ut facile intelligent eruditi, qui medio-
crem altentionem adhibuerint. Eruditiffimus vir ita vertit.
Pronomus Thebanus primus pro varietate tibiarum mo-
dos diflinxit. haec fententia neque praecedenlibus co-
haeret, neque ex edita lectione poteít elici: et omnino
falfa eft. nam contra: primus omnium Pronomus dis-
crimen tibiarum quod obtinuit apud vetuftiores fuftulit.
Paufanias in Boeoticis: τέως μέν γε ᾿δέας αὐλῶν τρεῖς ἐκ-
τῶντο οἱ αὐληταί" παὶ τοῖς μὲν aqux ηὔλουν τὸ Δώριον.
διάφοροι. δὲ αὐτῆς ἐς ορμονίαν τὴν Φρύγιον ἐπεποίηντο οἱ
αὐλοί. τὸ δὲ καλούμενον Λύδιον ἐν αὐλοῖς Ἴυλεῖτο ἀλλοίοις.
Πρόνομος δὲ ἣν ὃς πρῶτος. ἐπενόησεν αὐλοὺς ἐς ἅπαν .Xp-
μονίας, ἔχοντας ἐπιτηδείως * πρῶτος δὲ διάφορα ἐς τοσοῦτον
μέλη ὑπ᾽ αὐτοῖς ηὔλησε τοῖς αὐλοῖς. Quamobrem ita emen-
dabis, Il. δ᾽ ὁ O. c. ηὐλ. ἀπὸ τῶν αὐτῶν αὐλῶν ταῖς
τρεῖς ἁρμονίας.
CAPUT OÓCTAVUMXM. p. 905.
Μουσικὴ πάνδημος. ἐκίβολή. ἡ λήγουσα. μέλος. Homeri
poesis μεμελοποιημένη" Choragi qui. fambuca.
Polybii et. Plutarchi loci animadverfi. alia multa.
ΚΑΙ ἐς μεγάλην διαφορὰν προελήλυϑεν ἡ πάνδημος αὕτη
μουσιπή. Omiffio literae unius depravat totam fententiam.
166 L CASAUBONI ÁNIMADV, IN ATHEN.
Legendum διαφϑοράν. tantulum errorem non deprehea-
derunt acuti homines. qui etiam non animadverterunt
allufum elle voce πανόημος ad Volgivagam Venerem,
quae Graecis πάνδημος cognominatur. et de hac et de
coelefli Apulejus in Apolog. multa. Videtur, ait, antiqua
Graecorum fapientia τῇ μουσικῇ μάλιστα εἶναι δεδοιιένη-
putem fcribendum, δεδεμένη. duriufculum hoc, fateor:
at illud plus quam durum. Verfus acephali exemplum
ex Homero affertur. 'Emírovog τετάνυστο βοὸς Api κτα-
μένοιο. cui licet addas ex eodem poeta. "Emírovog βέβλητο
βοὸς δινοῖο τετευχῶφ. Extremum verfum appellat ἐκβο-
λὴν, quando fcribit, Me/ovpoí εἰσιν oi ἐπὶ τῆς ἐκβολῆς
τὴν “χωλότητα dxovrec. Euftathius defcriptis verbis Atlie-
naei: ἔνϑα, inquit, σημείωσαι ὅτι ἐκβολὴν ἔφη τὴν λη-
ψουσαν. Qo ἐκ μεταφορὰς τῶν ποταμίων ἐκβολῶν. Vulgo
grammalici τὴν λήγουσαν appellant (fyllabain dictionis
ultimam. fi ita accipit hic Euftathius, incogitanter nimis
ἐκβολὴν in hoc Athenaei loco interpretatur τὴν λήγουσαν.
nam exempli gratia, hic verfus Καλὴ ΚΚασσιέπεια ϑεοῖς
δέμας ἐοιπουῖα,, miurus elt. viiam tamen non in ultima |
fyllaba poftremae diclionis: fed in prima fyllaba. fed
Ecftath. opinor, λήγουσαν intelligit dictionem ,non autem
fyllabam. Non puto Graecum verbum elfe εὔτυχος. lta
lego mox cum Excerptis Λάκων ὁ τέττιξ, εὔτυκος εἰς
χορόν. vel süTUxToc. Laconicus eft muficus , aptus ad
choreas, Sequitur: διὸ καὶ οἱ ποιηταὶ διετέλουν οὕτως
προσαγορεύοντες τὸς ὠδάς. propterea poetae fua cantica
Jic nominare perfeverarunt. quomodo? nempe μέλη.
colligo ex fuperioribus. Proprie μέλος dicitur carmen
μδμελοποιημένον: id eft, in cujus compolitione habita
.ratio harmoniae ut cani poffit. talia funt Lyricorum in-
primis carmina. fed et aliorum antiquorum poelarum car-
mina habui(fe μελῳδίαν, ut Homeri, Xenophanis, Solonis,
Theognidis, Phocylidis, nec non Periandri, ante dictum
eft Aihenaeo. qui nunc ait, ex eo factum elle, ut omnes
poetae fua carmina appellent góxc et μέλη. Exemplum
quod adjectum eft, imperfectum ad nos pervenit: ut ne-
que de auctore conítet, neque de fententia multo magis.
Quis enim dubitet illa ἀπὲ corrupta ? καὶ μέλεα βελιηπ-
τέρωτα Μοῦσαν. Scribo καὶ μέλεα. μέλη πτερωτοὶ Mov-
oy. carmina alata MMufarum. Poetae fe vocant alites,
et ϑείους ὄρνιχας: verfibus fuis tribnunt alas, vulgata
res. Mox , καὶ τὸ χρηστομουσεῖν, καὶ μὴ παραβαίνειν
τοὺς ἀρχαίους τὴς μουσμιὴς νόμους, Non bene ifta cohae-
Lis, XIV. Car, VIL - 167
1
rent: neque enim alia hic incipit fententia, fed conti-
nuanda illa cum faperioribus. Choragos, inquit, hodie
vocant eos, qui pecunia fua chorum conducunt et in- p.901.
fieaunt : at primitus “χορηγὸς dicebatur is qui erat vere
ἡγεμῶν ToU χοροῦ: cujus erat officium, videre ne imperitia
chori aut lafcivia vetus mufica corrumperetur ; fed pura
atque fincera fervaretur. Lege fic integrum locum, £xa-
Àouy δὲ καὶ χορηγοὺς οὐχ, ὥσπερ νῦν τοὺς “ισϑουμένους
τοὺς χοροὺς. ἀλλὰ τοὺς κανδηγουμένους τοῦ χοροῦ, (τα-
ϑάπερ, αὐτὸ ToUvoux σημαίνει!) πρὸς τὸ χρηστομουσεῖν,
xai μὴ παραβαίνειν τοὺς ἀρχαίους τῆς μουσικῆς νόμους.
Eti autem veriffimum efi, hanc eíle genuinam vocis
choragus [ignificationem: vix tamen reperias ex omnibus
antiquis fcriptoribus Graecis qui ita ufus fit eo verbo:
quod in hiftoria: praefertim Attica frequentif(imum eft.
Athenis enim inter publica munia divitibus necelfario
. obeunda, fuit τὸ λειτουργεῖν. Inde poílea manavit latius
ejus verbi fignificatio. [Nam fimpliciter accipi cepit χο-
ρηγεῖν pro παρέχειν εἰ necellariis praefidiis inflruere,
Notio prima vocis xjopyyóc, ut ait Athenaeus, chori ma*
giflrum defignat.. (qui et coryphaeus et mefochorus) ut
στρατηγὸς exercitus praefectum. Atque in hac primaeva
fignificatione accipit Chryfoflomus, homilia duodecima,
iu epiftolam ad Philipp. καϑαπερ' ἐν χορῷ καὶ στρατο-
πέδῳ τὸν χορηγὸν x«l σ ατηγὸν δεῖ μιμεῖσϑα; τοὺς λα;-
ποὺς, καὶ οὕτω δεῖ βαδὶ Vi iv εὐτάκτως appellat hic cAoza-
gum. quem alii coryphaeum. quare idem alibi, »opguQa/ov
et στρατηγὸν folet jungere: ut in fimillimo huic loco,
Homil. trigefima tertia ad Hebraeos.] Homeri locus de
Achille fortium laudes ad lyram canente extat in nono
lid. cogimur hoc dicere propter interpretum incnriam,
qui falfiffimam Athenaeo fententiam affingunt. Aptiqvos
eliam Barbararum gentium mnufíicos graves fuiffe viros, εἰ
qui a rerum actu alieni non e[lent, illnfiri exemplo
docet nos dipnorhetor. A(tyagi enim praedixiffe canio-
rém quendam futuram Cyri virtutem, ei belinm ab co
contra Aftyagem fufcipiendum. Profert Dinonis qni Ze-
fica ediderat locum, non fane obfenrnm, neque depra-
valum: perperam tamen ab inter pretibus acceplum. Graeca
fonant. Quo tempore Cyrus, (qui in J4ftyapis aula, initio
fatellitum praefezctus fuerat, deinde militum, poftea
abiit) relicto 4ftyage ad Perfas fe contulit : rege cum
amicis convivante 4desgares quidam, omnium ejus van-
iorum .clari(Émus. vocatus in. coenaiionem, cum aiia
168 1. CASAURONI ÁNIMADV. IN ATHEN,
pro more tum ad extremum hoc cecinit: Dimitti in
paludem feram apro truculentiorem, quae fi femel lo-
corum circa fe fuerit potita, facile cum paucis ad-
verfus multos pugnabit. Mulicum infirumentum quod
fambucam dicebant, Parthis et "Troglodytis paulo poft
afügnat Euphorion. Certum eft, vetuftillimos- Orientis
populos eo organo elfe ufos. inde transiit poftea ad Grae-
cos et res et nomen. Daniel propheta, capite tertio, Ü
&y ὥρᾳ ἀκούσητε τῆς Φωνῆς τῆς σάλπιγγος, σύριγγος, καὶ
κιϑάρας, σαμβύκης τε. ln Chaldaico textu Danielis eft,
N239 fabecca. Sambucam vero militarem cujus fit flatim
mentio, defcripferunt Graeci et Latini feriptores non-
nulli: fed obiter, et parum plene aut exacte. Extat ac-
p.995.euralior ejus deferiptio in Mechanicis Athenaei, non
quidem ex Ditone aut Andrea Panormita, ad quos rejicit
nos hoc loco dipuofophifta: verum ex Damio quodam
Colophonio. Plura nos de his rebus in Polybiana edi-
tione, quam defuncti moleftif(imo hoc labore, aut cura-
bimus ϑεοῦ διδόντος, brevi, aut aelerriis tenebris femel
damnabimus. Nihil demutant ab edita lectione veteres
libri, cum de fambuca militari fcribitur, ὡς ἀπὸ δύο
ὄνων προσάγοιτο τοῖς τῶν ἐναντίων τείχεσι. Placet tamen
jare clarifümi viri Jufti Lipfii conjectura, haut temere
fufpicantis ἀπὰ δύο νεῶν potius efe fcribendum. Allego-
ricus fermo ett, quo ufus Marcellus cum diceret, ταῖς
μὲν ναυσὶν αὑτοῦ κυαϑίζειν. ἐκ θαλάσσης ᾿Δρχιμῆδην, τὸς
δὲ σαμβύκας ῥαπιζομένας ὥσπερ ἐκ πότου μετ᾽. αἰσχύνης
ἐκπεπτωκέναι. -drehimedes, inquiebat, navibus 7neis ceu
cyathis aquam haurit e mari: fambucae autem cola-
pis percuffae, tanquam e compotatione cum dedecore
funt ejectae. Interpretes cum allegoriam non animad-
verterent, integerrimum locum emendare aggre[fi funt:
nam pro £x πότου [cribit Dalecamp. εἰς πόντον. plane
abfurde. Apud Polybium legitar hodie, ὥσπερ ἑπσπόν-
δους. de quo in editione Polybiana cum bono Deo. fed
videtur fcripfiffe, ἐκ σπονδῶν: quod more fno velat in-
ferpretans Athenaeus , mutavit in ἐκ πότου. Refert et
Plutarchus Marcelli jocos. fed καϑίζων ibi fcriptum pro
κυαϑίζων. emenda igitur.
CaprvT. NoNUM.
Phyllis vetus fcriptor. Hefychii locus. παλαίϑετος.
Diogenes zragicus. τύπανον et τύμπανον. κρέ-
Li. XIV. Car. IX. 169
4 ^ . .
xe μώγαδιν. iambycae et fambucae. Delia
palma. Pythagorae iripus Telov, ὁ τοὺς EjAo-
τας πεποιηκώς. Dare chorum ροδίαθ, wel fce-
nam, quid. Ac Dxveiw “ιορόν. locus Ariflophanis
illufiratus. ejus fcholiafles notatus. C ratini Bu-
bulci. Locus Hefychii emendatus. ἐμοὶ διδάσκειν.
Homeri Épicichlides. ποίησις dic λόγου.
ΟὟΔΕ ᾧΦλλλις ὁ Δήλιος: ξυνέγραψε γὰρ καὶ οὗτος περὶ
αὐλητῶν. Melius Φύλλις. Hic eft Phyllis quem muficum
appellat, et cum Ariftoxeno bis terve laudat fcholiaftes
Ariftophanis. De illo verfu, Mzyxóiv λαλήσω μικρὸν ἅμα
σοὶ καὶ μέγαν» diximus libro quarto, capile 25,
μάγαδιν αὐλὸν ἀκούει τὸν κιϑαριστήριον. eadem interpre-
tatio apud Hefychium: fed quam in vulgatis libris peffime
acceptam ex Athenaeo emendandum elle ftudiofos velim
monitos. παλαιϑετὼν Ὕ μνων xoidof. Ferri poteft,
pro dudum compofitorum. τιϑέναι pro ποιεῖν, iransla-
litium. tamen haec dictio nefcio quomodo parum fatis-
facit, an παλαιδετῶν ὃ Hefychius παλαιδέτης, πρεσβύτης
pro παλαιετής. vel potius παλαιοέτης. Διογένης δ᾽
ὃ τραγικὸς ὃ, Hic etiam Oenomaus dictus: Athenienfis
fuit, et plures fabulas ,edidit. Terti verfus initio fcribe
TUTXY0101, non τυμπανοισι. utrumque dixerunt Graeci:
hoc ufitatius eft: illud xvx λόγον magis: mn τύπανον.
Quarto verfu, Bóu oic βρεμούσας ἀντὶ χερσὶ κυμβάλων,
malim βρόμοις: et quia hoc ᾿Αττικώτερον, et quia prae-
cedit vox βόμβοισι. videndum etiam an [cribi oporteat
ἀντίχερσι. Poftea fcribe,
Ψαλμοῖς τριγώνων πηκτίδων T ἀντιζύγοις.
ὁλκοῖς πρεπούσας μάγαδιν, ἔνϑα Περσικῷ
νόμῳ ξυνωϑεὶς αὐλὸς ὁμονοςξῖ χοροῖς.
Ita dictum κρέκειν μάγαδιν, ut apud Ariftophanem, Ἐρέ-
usiv αὐλόν. Late patet verbi hujus ufus. xpeteiy ὕμνον
dixit Teleftes Selinufius: Tei Δδ' ὀξυφώνοις πηκτίδων
ψαλμοῖς Κρέκον Λύδιον ὕμνον. male in editionibus κρε-
κούσαις: nam jungi debet cum fuperiore voce Avóxc.
caelera ante nos reftituerat optimus Sylburgius.
cap uua, ἴχμβοι καὶ τρίγωνα, κλεψίαμβοι. ln hac enu-
meratione ἀσυνδέτῳ mendi fufpicionem movet τὸ καὶ
ante τρίγωνα. Legendum e, σαμβύκαι, ἰαμβύκαι, τρί-
γωνα. Separal zambycas n bm εὐ δα quid autem iam-
bycae fuerint mox declarat, Utrumque et Hefychius
P- 906.
*
170 1, CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
verbis paene iisdem. ᾿Ιαμβύκαι, ὄργανα μουσικὰ ἐν οἷς τοὺς
ἰάμβους ἦδον. ἡ δὲ σαμβύκη ἕτερον ὀψὲ εὑρημένον. De
barito et óarmo dictum in quarto. TX μὲν ἔγχορδα,
τὰ δ᾽ ἔνηχα πατεσπεύαζον. alia fidibus intendebant, alia
fonora faciebant. id eft, ut mox loquitur, ψόφου μόνον
παρασκευαστικά. —— ΜΕ: libro quinto, capite quarto.
τὰ T ἐν “Ἑϊλλησ, Éóxv ἡδυμελῆ. Excerpta, ξόανα.
Sophoclis mentem ex his tam paucis verbis, ne Oedipus
quidem capiat. Delia palma ex qua facti erant ancones
phoenicis organi, illa eft de qua multi Graeci poetae
Latinique, Homerus,
Δήλῳ δή ποτε τοῖον ᾿Απόλλωνος περὶ βωμῷ
ἱ Φοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον ἐνόησα.
Marcus Tullius, Quod JHomericus Ulyffes Deli fe pro-
ceram e£ t£eneram paimam vidiífe dixit, hodie monftrant
eandem. καϑάπερ ὁ Πυϑαγόρου τοῦ Ζακυνϑίου τρί-
πους. Mic muficus iripus Pythagorae, etiam τρίοψ ell.
diclus: quali triplex, aut trium fpeciem vel ufam prae-
ftans: quod poftea explicatur Athenaeo. Conjieimus ex
Hefychio in cujus commentariis leguntur haec αἰνέγμα-
τώδη verba. Τρίοψ ὁ ὑπὸ τῶν Πυϑαγορικῶν ἐν Δελφοῖς
τρίπους. Ex hoc Athenaei loco facienda lux optimo
fcriptori. Senfum hunc elicimuüs. Τρίοψ eft illud mufi-
cum infruümentum, quod fub Pythagorae nomine vel
Pythasoreorum Delphis in Apollinis templo vifebatur et
tripus vulgo appellabatur. De auctore hujus organi dis-
fentire Athenaeum et Hefychium, non mirabitur, qui
meminerit eorum qvae Dionyfius Halicarnaffeus et Dio-
genes Laértius de daobus Pythagoris fcripferunt.
πρῶτον κιϑαρίσαι Mévary, uoc. Verbum λέγει in fequentem
periodum a fine hujus translatum videtur. Tertius verfus
Anaxandridae Er ἐσχεϑδίασε δριμέως ἐν παπαὶ, claudit.
Tolle vocem inutilem ἐν, et fcribe, παπαὶ παπαί. Mox
aulem lego cum Délebedip. ὁ τοὺς Ἐἵλωτας πεποιηκὼς:
non Ἰλεῶτας. ita conceptum poématis hujus indicem
p.9o7.memini alibi obfervalfe. "Totum locum jure arbitrario
ita conftituo , male fcriptum, καὶ 0 τοὺς ἘΠῚ δὲ π. τὰ
Στησιχόρου τε καὶ ᾿Αλμᾶνος͵ Σιμωνίδου τε τὼν ἀρχαίων
ἀείδοντα Γνήσιππόν ἐστιν ἀκούειν" κεῖνος νύκτερι. etc. nam
et fequentia ejusdem [funt poetae non Athenaei verba.
et ita auctor Epitomae. Corrige haec Cratini, τίς &p
ἔρωτα uw οἶδεν ᾧ Γνήσιππα. Scribe, Τὰ &p ἐρωτᾷ M,
οἶδας ὦ Γνήσιππεο, Sed expendenda funt quae flatim fab-
jiciuntur Eure; dà αὐτὸν εἰς τὰ “ποιήματα καὶ dv Bov-
Lis. XIV. Car. IX. 171
κολοις. quis eft ille quem ait traduci a Cratino in Za-
buleis? $i praecedentia refpicias, non potes αὐτὸν aliter
interpretari; quam de Gnefippo: ἢ ad verfus ipfos co-
mici oculos referas, de Cleomacho videbis eum loqui.
Cenfeo defecli codicis notam efle ponendam ante verbum
OX T TEL. deelle autem haec aut limilia his verba, Τῷ δὲ
Γνησίππῳ ὅμοιος ἣν καὶ Κλεόμαχιος. 0X. Δο lortalle in
verfu Chionidae paulo ante recitato. . Τ᾽ αὖτ᾽ οὐ μοὶ Δία
Γνήσιππος. οὐδ᾽ ὁ KAeoauéyyc, fcribendum, οὐδ᾽ ὁ Κλεό-
μαχος. ab illo verfu egit de Gne(ippo: nunc teílimonia
profert de Cleomacho. vulgatam γραφὴν probavimus li-
bro fuperiore, capite ultimo. Nunc Cratini verba con-
(ideremus.
Ὃς οὐκ ἔδωκ᾽ αἰτοῦντι Σοφοκλέοι χορὸν
τῷ Κλεομάχῳ δ᾽ ὃν οὐκ ἂν ηἡξίουν ἐγαὶ
ἐμοὶ διδάσκειν οὐδ᾽ ἂν εἰς ᾿Αϑώνια.
Loquitur Cratinss de fordido aut imperito divite: qui
Alhenis chorsgus cum elfet, et infiruendum chorum ha-
beret, pofletque Sophoclis poetae. praeftantiffimi opera
uti, cum' Cleomacho ignobili et inepto poeta pacifci ma-
luerat. nempe hic pecuniae tenacior quam gloriae cupi-
dior fuit. Nam quo melior et celebrior poeta erat qui
fabulam fecerat, eo carius docebat. Sed nullius fumptibus
» parcere foliti paulo qui effent honoris publici avidiores,
quo poflent quam optimi poetae fabulam producere, et
ornamentis chori fui alios choragos fuperare, cujus ftu-
dii cum alibi in his libris certa funt teflimonia, tum in
Midiana Demollhenis illufire habetur exemplum. δοῦναι
χορὸν alicui poetae eft, ejus opera uti in choro in-
fruendo, et docenda fabula: quas partes qui fufcipit,
dicitur λαμβάνειν χορόν. Ariftophanes Ranis, de qui-
busdam malis poetis,
᾿Ἐπιφυλλίδες ταῦτ᾽ ἐστι καὶ στωμύλματα
χελιδόνων μουδεῖχ λωβηταὶ τέχνης.
& φροῦδα θᾶττον, ἢν μόνον χορὸν λύβγη
ἅπαξ προσουρήταντα τῇ τραγῳδίᾳ.
Mali poetae non facile fuorum dramatum eziptores iu-
veniebant propter illam quam diximus Q;Aorigíxy et ae-
mulationem. ldeo ait Ariftophanes, ejus farinae tragicos -
incredibili geftire gaudio (i femel operam [uam ad [ce-
nam locaverint, et fiat illis poteftas unam aliquam tra-
goediam producendi in theatrum ac committendi. recte
vetus comici interpres Φροῦδα explicat hic ἀφανῆ γίνε-
σϑαι ὑπὸ τῆς χαρᾶς. led quid fignificaret λαμβάνειν χορὸν
P. 908,
172. Ll CASAUBONI ÁNBIADV. IN ÁTHEN.
non intellexit eruditiffimus ille grammaticus. fic enim
explicat poetae verba. εἴπερ ἅπαξ τοὺς περιεστῶτας ἐπαι-
νέτας σχοῖεν τῶν δραμάτων. Atqui non aliud eft, chorus
accipere quam id quod diximus, Sunt enim relata δοῦναι
εἰ λαμβάνειν. perfpicuum autem eft fuperioribus Cratini
verbis dare cAorum,. dici choragum, qui poetae alicui
curam committit inftruendi chori, tota enim ornamen-
torum ratio ex argumento fabulae pendebat. Conftat au-
tem in delectu poetae fpectatum aliquando fuiffe, non
choragi folum aut tribus unius voluntatem, fed univerfi
populi. Auctor vitae Aefocyli fcribit, Athenienfes tanto-
pere eum poetam fato jam functum. amalIe, ut lege fan-
xerint, τὸν βουλόμενον διδάσκειν τὰ Αἰσχύλου χορὸν
Asp Baivptih id efl, u£ qui vellent docere Jefchyli fa-
bulas, caeteris phasferentur , e£ chorum acciperent,
Quemadmodum autem de poetis dramaticis dicebant δοῦ-
vat χορὸν et λαμβάνειν, fic de aliis qui in theatrum pro-
duci folebant, δοῦναι, σκηνήν. Athenaeus libro primo,
᾿Αϑηναῖοι Ποϑεινῷ τῷ νευροσπάστῳ τὴν σκηνὴν ἔδωκαν,
ἀφ᾽ ἧς ἐνεϑουσίων οἱ περὶ Εὐριπίδην. Maec alibi expofita
non legimus: quare interpretibus facile ignofco, in Cra-
tini faperioribus verbis plane caecutientibus, Obfervent
autem [tudiofi defumi iftos Craüini verfus ex ipfius
JBubulcis: in cujus fabulae prologo graviter conquefius
eral poetae choragi cujusdam contumelia, qui alii nefcio
cui comico potius quam ipfi chorum dederat. Hefychius:
Πυρπερέγχει» Κρατῖνος ἀπὸ ϑυράμβου ἐν βουκόλοις, ἀρ-
£xuevoc, ἐπειδὴ χορὸν οὐκ ἔλαβεν περὶ τοῦ ἄρχοντος ἔστιν
οὗ T ἠτήρει. vix eft alius in toto Hefychio aeque male
acceptus locus, atqne hic eft. Lego vero, Πῦρ πῦρ, ἔγ-
χει. Κρατῖνος ἀπὸ διϑυράμβου ἐν Βουκόλοις ἀρξοαμενος,
ἐπειδὴ χορὸν οὐκ ἔλαβε παρὰ τοῦ ἄρχοντος παρ᾽ οὗ ἠτήκει.
De eodem Archonte accipiendos cenfeo et verfus iftos
qui ab Athenaeo hic recitantur. Quare tam infignem
Hefychii locum praetermittere noftrum non erat. Cum
ait poeta: ὃν οὐκ ἂν ἠξίουν ἐγὰὶ ᾽᾿Εμοὶ διδάσκειν οὐδ᾽ ἂν
εἰς ᾿Αδώνια, hoc vult. Si mihi choragi munus fungendum
effet, nollem Cleomachum mihi docere vel adoniis, quod
feftum fuit Athenis non magnae celebritatis: nedum ejus
opera uti velim ad Quinquatrus aut Liberalia, quando
edebantur ludi omnium celeberrimi. ἐμοὶ óióxgzxe:y nom
eft me docere: fed docere me chorago: ἐμοὶ pro ἐμοῦ
χορηγοῦντος. ficut militare alicui dicitur qui ejus ductu
vel aufpicis militat. et jure ita loquitur: poetae enim
Lim. XIV. Car. IX. 13
in theatro docebant non fuo magis quam choragi peri-
culo. Sequitur non longe, ex Clearchi ᾿Ερωτικῶν libro
fecundo, EZ δὲ TX ᾿Αρχιλόχου καὶ τῶν Ὁμήρου ἐπικι-
xd» τὰ πολλὰ διὰ τῆς ἐμμέτρου ποιήσεως, τούτων ἔχε-
ταί τινος τῶν παϑῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ ᾿Ασωποδώρου περὶ τὸν
ἔρωτα, καὶ πᾶν τὸ τῶν ἐρωτικῶν γένος, ἐρωτικῆς τινὸς
διὰ λόγου ποιήσεώς ἐστι. Quis 1ἴ18 interpretetur? nemo
Hercule nemo: qui quidem non emendaverit prius. lta
autem fcribendum, οὐ μόνον δὲ (vel ἔτι δὲ) TX ᾿Αρχιλό-
χου καὶ τῶν Ὅρμήρου ᾿Επικιχλίδων TX πολλὰ διὰ τῆς &.
T. T. É. T. T. παϑῶν. ἀλλὰ καὶ τὰ Ac. περὶ τὸν " Egwra,
καὶ πὰν τὸ τῶν ἐρωτικῶν ἐπιστολῶν γένος, γένος ἐρωτι-
κῆς τινος διὰ λόγου ποιήσεώς ἐστιν. nihil apertius verbis
hisce ita fcriptis. Ait Clearchus, amatoria fuiffe et Ar- p. 904.
chilochi carmina, et Epiciclidum Homeri magnam par-
iem. quin etiam quae [cripferat Afopodorus de Cupidine,
et omnes in totum amatoriae poefeos in oratione foluta.
Haec omnino mens Clearchi eft. Epicichlidum Homeri-
carum nomen faltem ex libro fecundo nolfe debuerant
interpretes. Pefífime edebatur διαλόγου, quod ex libris
emendatum eít in nupera editione, Vere autem dixit
Clearchus non multum intereffe inter poetarum fcripta
ἐρωτικὰ, et ejusdem argumenti epiftolas: quales videlicet
hodieque extant Aeliani, Alciphronis, Ariflaeneti et alio-
rum ἐρωτομανῶν Graeculorum.
CAPvT DrEeciMUM.
Menfae fecundae non femper appofitae. Sacaea féfium
Babylonium. Mos arcendi Jervos a quibusdam
facris. οὐκλήτήρες βότρυς. κλητῆρες. "thenien-
Jes Φιλόδικοι et /ycophantae. σύος, πυριοτης.
Platonis AWanticus, alia nonnulla.
Sequitur pars libri hujus pofterior, qua agitur potiffi-
mum de meníis fecundis. Has non omnibus conviviis
effe folitas adjici, docent nos haec verba, αἱ δεύτεραι
καλούμεναι τράπεζαι, πολλάκις ἡμῖν διδόμεναι, οὐ μόνον
ταῖς τῶν Κρονίων ἡμέραις. Qui in Homeri poefi verfati
funt, agnofcent loquendi genus poelae aliisque non in-
frequens ἢ Ῥωμαίων παισὶν ἔϑος ἐστὶν ἑστιὰν τοὺς οἰκέτας,
αὐτοὺς TaG τῶν οἰκ- τῶν λειτουργίας ἀναϑεχιομένουξ. Nar-
ratur mox ex Berofo, ἄγεσϑαι ἑορτὴν Σακεαν προσαγο-
174 Il. CAsAUBONI ANDIMADYV. IN ATHEN.
ρευομένην ἐν Βαβυλῶνι. In Hefychii Gloffis, Sacaea dicitur
fuifle Scytharum quoddam fefium: et Scythae ipfi nomi-
nantur Sacaei. Sed Babylonio potius Berofo credamus,
qui folemnitatem Sacaeam vel Sacaearum fuis popula-
ribus alferit. Dio Chryfoftomus oralione quarta de regno
τὴν TOV Σακκῶν ἑορτὴν nominat, et Perlis attribuit. lta
aulem defcri ibit: Ovx ἐννενόηκας τὴν τῶν Σακπῶν ἑορτὴν
ἣν Πέρσαι ἄγουσιν 5 λαβόντες τῶν δεσμωτῶν É ἕνα τῶν ἐπὶ
ϑανάτῳ, καϑίζουσι εἰς τὸν ϑρόνον τοῦ βασιλέως, καὶ τὴν
ἐσϑῆτα διδόασιν αὐτῷ τὴν αὐτὴν, καὶ τρυφᾷν καὶ ταῖς
παλλακαῖς χρῆσθαι τοῖς ἡμέρας ἐκείνας ταῖς βασιλέως.
καὶ οὐδεὶς οὐδὲν κωλύει ποιεῖν ὧν βούλεται. μετὰ δὲ ταῦτα
ἀποδύσαντες καὶ μὲιστιγώσαντες ἐπρέμασαν. adn Saccarum
folemne ienoras quod Per/ae celebrant? Finctorum qui
duci ad νοῶ debent, aliquem in fella regis col-
locant, et vefte regia ornant, faciuntque ei pote/Latem
delicate et molliter vivendi regiisque pellicibus per 608
dies utendi: neque dlum quisquam impedit. quominus
quicquid voluerit faciat: deinde exutum et flaszellatum
Jujpendunt. fed foxtaffe fcripferat Dio Zaxxéov vel Xa-
καίων. elli videtur verum nomen hujus Babyloniorum
ἑορτῆς fuifle Sef/acaea , quod more fuo Graeci corrupe-
runt decurtaruntque: nam apnd Hieremiam prophetam
duobus locis Babylon nominatur uU Sefac. inde haec.
folemnitas nomen habuit, τὸ Romani ludi a Roma. Zo.
pP. 910. γάνήν per o parvum fcribunt quidam MSS, Ait, Ze:
ὅταν τῇ Ἥρᾳ ϑύωσιν δοῦλα oU παραγίνονται ἐπὶ τὴν εὐω-
xav. Non folum Coi a fuis iftis facris fervos arcuerunt:
fed et alii Graeciae populi facris quibusdam mancipia
fua excluferunt: puta Athenienfes, cum rem divinam
Furiabus facerent. teftatur Philo in commentario quá pro-
bat omnes qui virtutem colunt elfe liberos. ejus verba
deferipfimus libro quarto, capite vigefimo. primo. item
Aeginetae monophagi, quorum ritus defcribit Plutarch
Κεφαλαίων Ῥωμαϊμῶν quaeftione quadragefima quinta,
[Etiam apud Romanos in facris Herculis nec fervi inter-
erant, nec. libun. Lege. Servium ad librum octavum. |
αὐτῷ pofitum .Pro αὐτῷ, cum dicitur, τὴν τράπεζαν
αἰφϑόνως αὐτῷ πεκοσμημένην τῷ Πελώρῳ παραϑεῖναι:
menfam fibi paratam Peloro appofuit. yes vulgatilfima
doctos tamen íugit. "Torferunt eruditos viros ἀπλητῆρδο
βότρυς quorum mox fit mentio in. verfibus Eubuli, nec
mirum: nego enim alibi usquam legi racemos iftos acZe-
teres, Sed poetam audiamus.
Lis XIV. Car. X, ὲ 175
(Ev τῷ yup αὐτῷ πάνϑ᾽ ὁμοῦ πωλήσεται,
ἐν ταὶς ᾿Αϑήναις οὐκ ἀπλητῆρες βότρυς,
γογγυλίδες, ἄπιοι, μῆλα, μοίρτυρες , ῥόδα;
μέσπιλα, χόρια; σχαϑόνες, ἐρέβινϑοι;, δίμαι,
πυὺς, πυρεία τε, μύρτα, κληρωτήρια,
ὑάκινϑος, ἄρνες, κλέψυδραι, νόμοι, γραφαί.
Quid igitur funt ἀκλητῆρες βότρυς. iterum πορὸ tibi
Graecia eam, dictionem elle: nam qui accipiunt pro
ἄκλητος. honeftius tacui[fent. Legendum, Ἔν ταῖς A33-
ναῖς οὐχὶ κλητῆρες. βότρυς: vel οὐ Ay pod MR B. Joca-
tur poeta tota hac pericopa, et fpecie landanuüs Athe-
nienfium τὸ Φιλόδικον acriter infectatur. Eum populum
litium et judiciorum fuiffe amantiffimum, omnes fciunt,:
qui Áriflophanem faltem legerunt. ldeo ingeniofus poeta
Athenas laudare fimulans, ut omnium rerum ad victum
nece[fariarum copia abundantes, fimul ea commemorat ex
quibus veteratorium eorum ingenium appareat, Eo fpec-
tant infertae voces [ingulae (ingulis verfibus, fecundo,
tertio, quarto et quinto,: χλητῆρες, μάρτυρες, δίιαι, μλη-
ρωτήρια: in ultimo vero tres 1flae, πλέψυδραι;, ψόμιοι» γρα-
Φαί. Omnia haec forenfia funt vocabula: quorum expo-
nendi non hic eíl locus. Eti funt multorum ingenia a
veritate averfa: non putamus tamen reperiri aliquem polfe
qui de noftra hac emendatione vel dubitet. πλητῆρες
dicebantur, qui reos in jus vocabant. Scribe in quarto
χόρια per o. ut in illo Theocriti, χαλεπὸν. χορίων κύνα
γϑῦσαι. |n q'into verfu nihil fignificat quod ad rem fa-
ciat τὸ πυρεία. Poteft legi uoc πυρός τε colojtrum et
frumentum. Verius tamen cenfeo, πύος ; πυριάτης . ut
- Ariflophanes Vefpis, f ev ἐν πᾶσι λαγφοῖς, Καὶ στεφα-
yoigiy παντοδαποῖς, καὶ TU καὶ πυριάτῃ. Utrumque no-
men lac fignificat, fed cum aliqua differentia, fcholiaften
vide. Ferri poteft paulo polt, ἕως ἂν περὶ τῶν ἐπιδορ-
πισμάτων εἴπῃ. ut fit oratio Ulpiani de Pontiano ad con-
vivas directa, non ad ipfum Pontianum. ant Ícribe εἴποις.
In verfu Philippidae, “Ὅλην λέγοντά ja ἐπιλίποι τὴν Ρ.911.
ἡμέραν, ab[urdiflima lectio ferenda nobis non efi: fed
ad hunc modum corrigenda. ὅλη λέγοντα μ᾽ ἐπιλίποι γ᾽
p] ἡμέρα: vel integer io me deftciat fz narrare ag-
orediar. Non video difficultatem ullam in Sophili: ecloga
à Depofíto. 'Bóvys μετ᾽ ἀνδρῶν écrlv 'EAAgvev ἀεὶ Συνά-
ysiy. etc. in verfione tamen Dalecampii vix aliquod ve-
fügium deprehendas verae [ententiae: quae eft haec: .:
J Jucundum femper eft. cum. Graecis hominibus convivia
:
170 L CasAUBONI ANIMADV. IN ÁTHEN.
agitare: res ef plane elegans: nemo ibi clamat, [n-
funde duos cyathos: nam commiffatum eft eundum ad
Tanagricam: ut ibi decumbens pro fecundis menfis
comedat afininas mattyas. συνάγειν accipe, ut Athe-
naeus ipfe docuit libro octavo, Qui haec loquitur com-
parabat Graecorum elegantiam et modelliam in conviviis,
cum petulantia Barbarorum, puta, Thracum, aut Afia-
ticorum. Platonis locus de quo Athenaeus, Πλάτων ἐν
τῷ ᾿Ατλαντικῷ μεταδόρπια αὐτὰ καλεῖ ἐν τούτοις, exlat
in Critia dialogo, qui et ZZZanticus infcribitur, propter
illum de Atlantide infula fermonem. Sed more fuo Athe-
naeus alienam fententiam partim auctoris, partim fuis
verbis refert. At Dalecampius putavit elfe verfus Pla-
tonis comici. Non capio prima verba: πᾶντα T& δυωδὴς
ἐφαίνετο τοῖς κατοικοῦσιν ἡ yj. Sed accedendum propius
ad Platonis mentem [imul et verba, fcribendumque, zxvr&
τὰ εὐώδη ἔφυε τότε τοῖς κατοικοῦσιν ἡ γῆ. in haec verba
contraxit, quae dixit Plato pluribus: ὅσα εὐώδη τρέφει-
ποῦ yj τανῦν, ῥιζῶν, ἢ χλόης. ἢ ξύλων, ἢ χυλὼν ἣ
στακτῶν, εἴτε ἀνϑὼν, εἴτε καρπῶν, ἔφερέ τε ταῦτα παὶ
ἔφερβεν εὖ.
CAPUT ÜNDECIMUXM,
Phillli ζΦρεωρύχος. ἐπιδορπίσασθαι pro comedere:
Prov. ᾿Αβυδηνὸν ἐπιφέρημα. Hefychii locus. ἐπι-
τραπεζωματῶ- bellarza | dicta ποωροψωνήμωτα-
ἀμφὶ δεύτατω apud Pindarum. alia quaedam.
ΦΙΔΥΔΛΙΟΣ 2' ἐν Φρεωρύχῳ Φησι. Pollux lib. 7. fub
finem, καὶ Φρεωρύχος εἴη ἂν τέχνης εἶδος. Φιλυλλίῳ yap
δρᾶμα Ti ὁ Φρεωρύχος. τὸ δὲ Φρεωρύχον ἐργαλεῖον παρ᾽
αὐτοῦ καλεῖται τορεύς. ila Ícribendum, mon τόρευσις.
aliis hoc inllrumentnm vocatur τόρος. at vide ejusdem
Poll. lib. 10. cap. Ji. cur autem paulo poft repetantur
haec verba ab Athenaeo, cauífam video nullam, et fus-
pecta hic nobis librorum fides. xxi "Αρχιππος ἐν
Ἡρακλεῖ, καὶ Ἡρέδοτος ἐν πρώτῃ. Nulla proríus caulfa
efl cur hic nominentur duo iíli fcriptores: nam f[latim,
id eft, fno loco, eadem verba repetuntur, nefcio qua
occafione bis pofita, cum femel debuilfent. Poltquam
docuiffet auctor fecundas menías dici ἐπιδορπίσματα et
ἐπιφορήματα : nunc addit, veteres aliquando ufos voce
Lis. XIV. Car. XI. 177
ἐπιδορπίσασϑαι pro ἐντραγεῖν comedere [impliciter, non
bellaria comedere. parique ratione ἐπιφορήματα appel- "
laffe cibos omnes praeter panem, id elt, opfonia et τοὶ
προσφαγια. Ufum bunc verbi Fudeasía4e di nullo ex-
emplo firmat: dictionis alterius duo affert teflimonia,
Archippi unum, alterum Herodoti. His cognitis de lec- p. gra.
tione facile flatuet acutus lector. Sequitur; τὸ μέντοι
κατὰ τὴν παροιμίαν λεγόμενον ᾿Αβυδηνὸν ἐπιφόρημα, τέ-
λος τί ἐστι καὶ qt ἐναιμένον. Lego, τέλος τί ἐστ, wa
ἐλλιμένιον : [üve ἐνλιμένιον (nam utroque modo fcribi
potelt.)] Zectigal e/t aliquod et portorium. pollerior
vox priorem explicat: nam Τέλος generale nomen elt
cujus fpecies ἐλλιμέγιον : vectigal quod in portu penditur,
ei qui Athenis vocabatur ἐλλιμενιστής. Moc igitur Athe-
naeus voluit: proverbio ifli occafionem praebuilfe illud
portorium: quod cum acerbe exigeretur, improbiffimis
portitoribus anfam faepe dedit multa per calumniam pe-
regrinis eripiendi. Omnis enim exactio, quod ait Sue-
tonius in Áugullo, calumniarum feges et benigna materia
eü. Ex his intelligimus quod fcribunt Graeci in pro-
verbii bujus. explicatione. εἴρηταί, ajunt, 3 παροιμία, καὶ
ἀπὸ τοῦ ὑπ᾽ αὐτῶν συκοφαντεῖσθαι τοὺς ξένους. ὅϑεν
᾿Αριστοφάνης τὸν συκοφάντην ᾿Αβυδηνοκόμην (Hefych. et
Euftath. ᾿Αβυδοκόμης) εἶπεν. Ufum adagionis docent: caus-
fam non aperiunt: quam nofira ἜΠΗ loci emendatio et
interpretatio palam facit. Porro quod apud Hefychium:
᾿Αβυδηνὸν ἐπιφώνημα fcribitur pro ἐπιφόρημα, mendoíum
cenfeo, ut alia multa in eruditi illius critici Gloflis.
quod non animadverterit ille vir doctus, quem Hefychii
librorum depravata lectio impulit, ut de hoc Athenaei
loco abfurda quaedam fícriberet. lta faepiffime errorem
gignit error. Non video cauífam cur Athenaeus in ifto
Platonis verfu, αἷς ὀλίγα λοιπὸ τῶν ἐπιτραπεζωμάτων,
exponat ἐπιτραπεζώματα bellaria. melius Hefych. qui
limpliciter exponit, czbé men/is impofiti. hoc enim eft
ἐπιτραπεζοῦσϑαι: quod non ell proprium menfis fecun-
dis: fed omnium commune quae menfíae imponuntur
quacunque de cauffa. lta dixit Sophocles, ᾿Απυνδάκωτος
οὐ τραπεφοῦται κύλιξ. λέγεσϑαι ὑπὸ τὼν ἀρχαίων
etit τρωγάλια." Videtur ita fcriptum fuiffe ὑπὸ τῶν
ρχ. τρωγάλια᾽ τρωγάλια γὰρ ἐπιδορπισμὸν εἶναι. habes
polt aliquammultos verfus eundem locum Arilftotelis ple-
nius defcriptum: unde haec et exponenda funt et cor-
rigenda. δείπνου dà λήγοντος γλυκὺ τρωγάλιον. Et
Cafaub. Anim. in -then, T. III. M
178 Y. CASAUBONI AÁNIMADY. IN ATHEN.
Clemens Alex. et Euftath. fola haec fine fequentibus ver-
bis proferunt, Idem Clemens eleganter alicubi τὸ τρῶ-
γάλιον vocat παροψώνημα: nam ut opfonia adjiciuntur
pani: fic bellaria opfoniis deliciarum caulfa accuduntur.
Ὁρᾷς τὸν εὐτράπεζον ὡς ἡδὺς βίος. Fidem quam
fit jucunda eorum, yita inter flruices delicatarum pa-
dnarum? Ex mente Athenaei Pindarica haec τραπέζαισι
δ᾽ ἀμφὶ δεύτατα κρεῶν Σέϑεν διεδάσαντο, καὶ φάγον,
debebant vertere interpretes, Zn rznenfías circa ultima
(id eft, exitum convivii) zzaruz» carnium frufta divi-
ferunt et comederunt, aliter exponunt alii: nihilo for-
taífle deterius. fed cum fecundas menfas probare hinc
velit auctor, ineptum eft, aliter hic interpretari. Poftea
producitur teftimonium Achaei: in cujus interpretatione
viri docti nihil nifi peccata peccatis cumularunt. Primum
ita lege totum locum.
p.915. A. Θοίνῃ σε πρῶτον τέρψομεν. πάρεστι γάρ.
Β. τὸ δεύτερον δὲ τῷ με κηλήσεις τρόπῳ:
A. μύρῳ σὲ χρίσω πάμπαν εὐέδμῳ δέμας.
B. ὕδωρ δὲ νίψαι χεῖρας οὐ πρόσϑεν δίδως
A. ναί. καὶ radi y ἐκποδὰν ἐπαίρεται.
Ita autem explica: A. pulis primum te oblectabimus :
adeft enim earum copia. B. deinde autem quo me ob-
lectabis modo? À. Unguento odorato corpus totum [vel
Ung. prorfus odorato corpus] tibi inungam. B. Quid?
aquam lavandis manibus non prius dabis? A, Sane at-
que 6 ve/fligio menfía auferetur. Menfam hic intellige ^
fecundas menías. nam auctoris mens, de qua ne mini-
mum quidem f[uboluit interpretibus, haec δ. Probare
inflituit, veteres fine diflinctione primae aut fecundae
menfae, τράπεζαν fimpliciter appellaffe et primas et ul-
timas epulas. Achaei locus de ultimis intelligendus eft,
quae funt aliis fecundae meníae. (ic etiam accipiendum
apud Xenophontem in Sympolio, οἷς δ᾽ ἀφηρέϑησαν αἱ
τράπεζαι. et fortaffe etiam in hoc Platonis verfu, τί ed
τρέχων σὺ τὰς τραπέζας ἐκφέρεις 5 atque omnino quoties
apud poetas zmen/ae remotae dicuntur. Ariftophanes eo
loco quem auctor fubjicit, de primis epulis loquitur:
ficut. paffim Homerus et alii fcriptores, quando τράπεζαν
παρατεϑῆναι dicunt. Scribe mox, ὄντως γὰρ ἐπίδορπισ-
uoc τραγηματισμός τίς ἐστι. ic etiam Euftath. recte: non
"“ * - * "nes B *
οὕτως. Antiphanis verfus ita diftinguo et fcribo, juvan-
tibus MSS.
— hacc afumn.
Lis. XIV, Car. XL 179
Οἶνον Θάσιον πίνοις ἄν; εἴτις ἐγχέαι.
πρὸς ἀμυγδάλας δὲ πῶς "Pysics εἰρηνικῶς-
μαλακὰς σφόδρα, δι᾿ ἃς μέλιτι προσπαίζειν δέει.
uem δ᾽ εἴ σοι προσφέρει: τρώγοιμι ἂν.
π᾿ doy δὲ καταπίνοιμ᾽ ἂν, οὐδ᾽ ἄλλου τινός,
Tertium verfum praeftrare nolim fincerum. fane in Ex-
cerpt. unde Euflath. defcribit ad aw. α. Ὀδυσσ. pro
Μαλακπὸὲς σφόδρα, folum eft μάλλον. Poftea fcribe cum
Dalecamp. ἐν dà Ὁ μοίαις. Fabulam Antiphanis Ὁ μοΐας
inferiptam , laudat dipnofophifia non femel.
CAPUT DvonpECIMUM,
᾿Αληλεσμένος βίος quid dicatur. grati cibi Θεοὶ
nuncupati. καλῶς ἔχειν formula gratias agendi.
zin vel ἐπαίκνια. καννωββίδες. ὠερσισπότητω
μέλεα.
Niuir nobis membranae conferunt ad falutem horum
verfuum ex Amphidis Gynaecomania :
"Heg TOT ἤκουσας βίον ᾿ἀληλεμένον *
αἰτοῦ. τυχεῖν ἔστι σαφῶς.
Efi vero fcribendum in priore quidem ἀληλεσμένον: pofie-
rior autem fic: Αὐτοῦ, τυχεῖν yap ἔστ; τούτου C01 σαφὼς.
Pulcherrimis verfibus defcribit poeta beatorum hominum
vitam, rerum omnium bonorum et lautarum copia abun-
| dantem. atque hanc vocat Ámphis sitam moétam: id
enim elt ἀληλεσμένος βίος. Scio emendatum a viris doctis
ἀληλιμμένον. ut fit uncta vita. fed erraffe illos graviter,
id quoque fcio. Inter Graecorum paroemias refertur etiam p. 914,
ifta ἀληλεσμένος βίος: cui fimiles funt aliae paroemiae,
βίος μεμαγμένος, et βίος ἐξηυλημένος. Opponitur ezta
zmolita, vitae primorum hominum, qui, ut creditum eft,
glande fe fufientabant: item eorum qui primis proximi
frugibus non molitis fed tantum ífrefis vefcebantur. His
fucceffit tertium. genus hominum , qui et fruges molere
ceperunt et circa victum efe curiofiores. Haec ilia eff
molita vita , jure caeteris praelata. Porphyrius Περὶ ἀπο-
xac da péigttv: lib. 2. de prioribus duobus vivendi gene-
ribus locutus; τοῦ δὲ ἀληλεσμένου βίου παρὸ Tc πρόσϑεν
μακαρισϑέντος, ἀπήρξαντο τῆς Ψαισϑείσης τροφῆς πρῶτον
εἰς πῦρ τοῖς ϑεοῖς, omitto quae Graeci paroemiographi
et Euftath. Ultimus verfus ῥήσεως hujus ita habet, 'Oyé-
M 2
p:915.
-
180. L. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ÁTHEN.
ματὰ τῶν δώδεκα ϑεῶν διελήλυϑας. quem [i capio recte,
voluit dicere qui eum pronuntiabat, fuperioribus verfibus
nominata effe genera duodecim eduliorum, non minus
fibi gratorum quam duodecim qui dicebantur dii. Sic
apud. alium poetam, pifces a proceribus gulae expeti
foliti, ϑεοὶ nominantur, ut expolitum eít libro 8. capite
quarto. Cum igitur praecedentibus Amphidis verfibus non
duodecim, fed feptem folum ciborum nomina invenian-
tur: defiderantur, opinor, quinque aliorum eodem fpec-
tantia nomina , fimili verfu comprehenfa ut hic eft l'oy-
quAÍdec, ἄπιοι "ufi s βότρυες, ῥοαὶ, vel ῥόδα. Emenda
et hunc Anaxandridae, Οὕτω παρέζων χρηστῶς οὐκ ἔφζωντό
τε: ac lege, οὔπω γὰρ ἔζων χρηστῶς, wg ἔζων τότε.
nondum enim mihi contigerat laute pivere , ut tunc
vixi. ln proximo verfu Clearchi. Axp' ὕδωρ κατοὶ Χει-
poc. μηδαμῶς. καλὼς ἔχει. λαβ᾽ ὦ ) γαϑέ. τὸ καλὼς ἔχει,
formula eft qua utebantur cum vocati ad coenam ire
nollent, fed gratias agerent, ut dicebamus ad Theocri-
tum. Deinde fcribe. Οὐδὲν χεῖρον. παῖ ἐπιτίϑει ἐπὶ τὴν
τράπ. Poftea, Καργοὺς ἔχειν μηδέποτε τὰς σιαγόνας. et
mox, "Oye: καὶ ζωμοῖς ἀηδοῦμ᾽ ὦ ϑεοί. Sequitur, ᾿Απίων
δὴ καὶ Διόδωρος ὥς φησι Πάμφιλος, ἐπέκλεια φησὶ κα-
λεῖσϑαι τὸ μετὰ τὸ δεῖπνον τραγήματα. Pro Διόδωρος,
melius in nonnullis fcriptum, Ἡρόδωρος. ut femper alibi.
Etfi autem ἐπέκλεια fcriptum in omnibus libris etiam
Excerpt. tamen ἐπαίκλια legendum aut ἐπαίμνια. ita ,dic-
ium ἐπαίκλιον Doribus, ut aliis ἐπιδόρπισμα. nam αὔιλον
aut &/xyoy idem ac βρῶμα, plura lib. 4. et ,Euftathius.
Legitur ftatim in Excerptis, Ἔἔφιππος δὲ τραγήματα ἀπα-
ριϑμούμενός φησι. Pro Φοινίκου βίκος, melius Φοινικικοῦ.
et libro primo. ilem παραμασύντας τινὰς παραβόσκομεν,
vel πιχραμασήτας. nam utrumque dicitur, non παραρα-
σύλτας. vénulte allufum eft ad parafitorum nomen verbo
παραβόσπειν. Veteres dictionem βράχος non agnofcunt.
βρύγμος quid fit nefcio, nifi li Zpsryuóc fcribendum.
πανναβίδες auctore Hefychio interea cenfebantur quae
fufficiebant. fed fcimus nos relatum a Galeno etiam can-
nabi femen inter ea quibus véfcerentur. alioquin tentari
poterat ex libr. 4. num καμματίδες, hit legendum, quod
nobis quidem non probatur. De Philoxeni Cytherii loco
dictum libro quarto, capite 11. In pericopa. Antiphanis
de Philoxeno ineptifüime hodie legitur , πρῶτα μὲν γὰρ
ὀνόμασιν ᾿ἰδίοις καὶ κοινοῖσι χρῆται πανταχοῦ. quaefo quid
pote abfurdius? tamen et excerpta et membranae con-
Lis, XIV. Car. XII. 181
fentiunt. fed fcribendum “πῇ et verfui confulatur, et fen-
tentiae, TX πρῶτα μὲν yxp ὀνόμασιν ἸἸδίοισι κ᾿ οὐ ποινοῖσι
Xp. T. et verfu 4. "Ἔπειτα τὰ μέλη uir. Sextus eget
tubicine qui labantem fulciat. Scribe, Ἐκεῖνος εἰδως ὡς
ἀληϑὼς μουσικήν. Penultimi verfus fcripturam refutat lex
metri. Poteft legi" Av9sc/ τε παστα μέλεα. fed premenda
magis cenfeo vulgatae lectionis veftigia: praefertim cum
etiam in Excerptis fit fcriptum, "Av3scírorx. Lego, 'Asp-
σιπότητα μέλεα μελέοις ὀνόμασι, ἸΠοιοῦσιν ἐμπλέκοντες
ἀλλότρια μέλη. Quae [ublimia funt Graeci dicunt ἀέρι
ποτᾶσϑαι. Euripides de Tantalo in Orefte, ᾿Αέρι ποτᾶ-
ται καὶ τίνει ταύτην δίκην. inde ἀεριπότητα, vel ἀερσι-
πότητα carmina £umida et inflata. μέλεα μέλη», infe-
licia et fatua carmina,
CAPUT TERTIUMDECIMUMXM.
Πεμφϑεὶς pro πέμψας. ἄσπλαγχνος. ὠπλάκουντος.
Parianae placentae. Alexis αὖ Athenaeo repre-
henfus. Yloigos pro Ποριον Samiae placentae.
Placentarum aliquot genera, et nomina expofita.
enchytos, amulus. Menandri Πτωχὴ ἥ Pod/x.
Hecatae infula. ἄττανω et ἀττανίτης. epichy-
tus, κρήϊον.
OX ὡς τοῦ ᾿Αλκιβιάδου πεμφϑέντος Σωκράτει. vel fcri-
bendum τοῦ ὑπ᾽ ᾿Αλκιβιάδου T&u(Svyroc. vel formationi
paffivae agendi fignificationem attribuit: nt folent Graeci
faepiffime. Deeft aliqnid. ex quo poffit intelligi mens
iflorum, μνημονεύων οὖν ὁ κωμικὸς Πλάτων εἴρηκε. Non
eliam intelligo, quid fit in Plalonis verfü, ἄσπλαγχνος
ἐνιαυγίζομαι. [an ell. verius ἐγιαυτίζομαι ?] fine wifceri-
bus et carnibus perenno. σπλάγχνα Graeci appellant,
ut alibi dicebamus vifcera victimarum et quaecumque
peractis facris edebantur. inde ἄσπλαγχινος Platoni qui
caret illis epulis. licenter more comicorum ufus eft hac
voce. itaque Galenus cum libro tertio De dogmatis Hipp.
et Platonis varias bujus dictionis fignificationes accurate
explicaret. hanc non attigit. Platonis funt et illa duo
- vocabula, 'ArA«xovvroc , ἀλιβάνωτος. fine placenta, fine
thure. mirum fuilfe qui aliter fentirent, nam Athenaeus,
folum ob vocem ἀπλάκουντος Platonicam χρῆσιν recitavit.
192. IL. CaAsAUBONTI ÁNIMADV. IN ÁTHEN
Alexidem reprehendit Athenaeus, quod Parianas placen-
tas, quae olim in fama erant, putaverit ab infula Paro
fic dici: cum ab Hellefponti urbe Pario ita dicerentur.
ibi enim fieri optimas, non in Paro infula, de qua ta-
men fenfiffe Alexim, non poteft ambigi. clara enim funt
illius verba:
XL τὴν εὐτυχέα γαίων Παρον ὄλβιε πρέσβυ"
j. κάλλιστα φέρε. χώρα δύο τῶν συναπασῶν
πόσμον μὲν μακάρεσσι λίϑον, ϑνητοῖς δὲ πλακπκοῦντας.
coníiat vel ex Plinii lib. 36. cap. 4. marmor Parium,
non aliunde quam ex infula Paro fuiffe petitum. quare
non licet hic poetam excufare, quafi Parum appellalfet
p.916.quae vulgo dicebatur Parium. cujus excufationis venerat
in mentem nobis, recordantibus Ariftophanei verfus ex
Vefpis, 'Eyg δὲ τεϑεώρηκα πώποτ᾽ οὐδαμοῦ Πλὴν ἐς Πα-
ρον. nam vetus inlerpres Parum hic manifefto accipit
pro Pario, nifi imponunt nobis vulgati codices, τὸ δὲ
Πάρον, ait, πόντου πόλις. καὶ παροιμία, Ἔν Παρίῳ ψυ-
χρὸν μὲν ὕδωρ, καλαὶ δὲ γυναῖκες. ϑαπιία8 placentas,
fuilfe in pretio et Julius Pollux obfervat: εὐδόκιμοι, ait,
καὶ οἱ Σάμιοι πλαποῦντες. Deinceps genera placentarum
recenfentur, quarum nomina legerat dipnofophifta apud
fcriptores priores. Conferendus hic locus cum iis quae
libro tertio de panum variis nominibus et formis funt
fcripta. Omnia hoc genus ἄρτου appellatione funt com-
plexi. Et primo Galeni de facultatibus alimentorum dis-
cere eft, quid differant ἄρτος, πέμμα πλακοῦς, frpiov.
ENCHYTOS unde nomen invenerit, declarant Catonis
verba in eo capite, quo docet quemsdinddjt fieri de-
beant. z£a in unguen calidum fundito. De fubjecto Me-
nandri loco diximus libro quarto capite 21. Inde cor-
rige, Σεμίδαλιν wu. πάντα γὰρ τἀναντία. Fabula Evangeli
quae ᾿Ανακαλυπτομένῃη hic dicitur, confentientibus libris
omnibus, Suidae elt "Asc Me FÉV Videtur autem
Athenaeus parum integre locum Evangeli defcripfiffe. ut
plane fit ἀδύνατον, mentem poetae in his verfibus per-
videre. Dnorum qui una fabulantur, alter nuptialis con-
vivii apparatum fufe perfequitur, alter indignabundus
ut videtur, ipfum aliquoties interpellat: ut cum ait, αἷς
wÀxQy ὃ κατάρατος. et παῖ Δρόμων. quae a praeceden-
tibus fequentibusque feparanda funt msAs/w;g στιγμαῖζο
lia autem membranae omnes et antiqua exemplaria,
Neque eft neceffe corrigi, ἐγχύτους πλακοῦντας. Nam et
Graecis et Lalüinis enckytus, ut ala id genus nomina
-
Lis. XIV. Car. XIII. 183
omnia, fimpliciter ufürpare moris eft. Scribam deinde,
κάνδυλον, (X T, αμύλιόν τε. τὸ πέρας, ὕψος τῆς τραπέςης
πηχέων ἔστω τριῶν. enumeratis figillatim omnibus quae
ad epulas voluit adhiberi, In fumma, inquit, patinarum
fuper menfa firuicem fac "bilis trium cubitorum. AMHZ,
ut placet g grammaticis dictus elt ab aviditate comeden -
tium ἀπὸ ToU ἐξαμᾶσϑαι αὐτὸν σπουδὴ ὑφ᾽ ἡδονῆς, οἷς
μέλιτι παταρδόμενον. quod prae voluptate cupide diré-
piatur, ut melle rigatum. vel ab ἅμα. mutato fpiritu,
ut faepe in derivatis: quod multa in unum conjiciant
qui ametum faciunt, five amuium: de quo M. Cato
capite octagefimo. παρε, Menandri corruptiffimum
teflimonium, τὸν ἀμηῆτα χαιρίσπου xais ἐς πέττιν τινὰ,
jure arbitrario fic conftituimus : τὸν ἄμητα χαίροις που
εἰ ἔπεττόν τινὰ 3 At Iones, ἄμην αὐτὸν καλοῦσιν. Hefy-
chio neque ἄμη neque &uyc rectum eft, fed ἀμήν. ut
legi poffit, ἀμῆνα αὐτὸν καλοῦσι. ΔΙΑΚΟΝΊΟΝ quid fit
parum explicat nofter: Suidam omnino lege. Erat edi-
tum, Q;Azuwv. ἐν Πτωχῷ "Hoodia. ἌΑρτεμι QR δέσποινα,
etc. Dalecamp. emendavit '"Evod/x "Aprsu: nos fecimus
ut elfet Πτωχῇ ἢ Poó/x, ut extat alibi. videtur elfe id
drama quod 'Poó/ac infcribit Pollux libro decimo, cap. 31.
Hecaten Diphili nominat idem fcriptor lib. 10. cap. 20. p.917.
BAZTNIAZ placentae nomen Barbaricum. de eo fic fcri-
bitur ex Semo. ἐν τῇ τῆς Ἑκάτης νήσῳ τῇ Ἴριδι 3vouci
Δήλιοι, τοὺς βασυνίας καλουμένους. omnia hic corrum-
punt interpretes, Hecatae infulam putabamus effe unam
earum parvarum quas ZZecatonnefos vocabant: fed ap-
pellationis illarum aliam caulffam affert Strabo libro 13.
Audiamus igitur Hefychium, Ἑκάτης νῆσος ἡ περὶ Δέσ-
Bov., vel Suidam : cujus verba notatu digna. Ἑκάτης
νῆσος᾽ πρὸ τῆς Δήλου κεῖταί τι νησύδριον, ὃ ὑπ᾽ ἐνίων
Ψαμμίτη καλεῖται. παλεῖσϑαι δὲ οὕτω φασὶν αὐτὴν, di
τὸ τοῖς ψαμμίτοις τιμᾶσϑαι τὴν ϑεόν. ΨΑΜΜΙΤΟΝ δέ
ἐστι ψαιστῶν τις ἰδέχ. Lege etiam Harpocrationem unde
habet Suidas. 7ris notae ex Homero et aliis poetis deae
nomeu οἷ: non autem loci, ut abfurde exiftimarunt.
XTPEHTOI καὶ NEHAATA. τούτων μνημονεύει Δημο-
σϑένης. Verba oratoris, μισϑὸν λαμβάνουσι τούτων στρεπ-
τοὺς καὶ νεήλατα. plura de his vocibus grammatici, ex
iisdem, pete vocis δενδαλίδες in Nicocharis verfu, inter-
pretationem, EPICHYTUS cum euchyto pene idem. dice-
batur εἰ ATTANITHE., vel ut in Excerpt. ἀττανίστης.
"Arrxyx , vocabant τὸ τήγανα. inde ἀττανίτης πλαποῦς,
184 IL CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN,
pro τηγανίτης. in fartagine frictus. lic libro tertio ἄρ-
τος τηγανίτης. Fuerunt et a£taZzdes, diverfum ab attanitis
placentarum genus. H?pponacteos tres fcazontes ita diftin-
gue, ac fcribe,
Οὐκ ἀτταγοίς Ts xxl λαγως κατα ββρύκων.
οὐ τηγανίτας σησάμοισι φαρμάσσων,
οὐδ᾽ ἀττανίτας κηρίοισιν éuxmTwV,
KPHION placentam, carnes immixtas habuilfe: aut in-
ius recepiíTe, inflar earum. quas vernaculus fermo paftas
vel pa/lez vocat, fuadet nomen, nam ngioy apud nefcio
quem exponitur ab Hefychio: xpsodóxov. l'ATKINAZ
aliis cüm duplici vv fcribitur.
CAPUT QUAR TUMDECIMU M,
Ἐμπέπται. Hefychii locus emendatur. RR το
Bpiuxeli fpira. γώρος. κριβάναι. κριμνίτης. κρίμνο
ἐσχαρόπεπα. χαρίσιος. ἐπίδαιτρον. nanus e£ na-
fius ἀμορο. χόριω παισά. echinus. cotylifcus.
ἘΜΠΕΠΤΑΣ, ὁ αὐτὸς Φησὶ πύρινος ἄρτος κοῖλος καὶ
σύμμετρος, ὅμοιος ταῖς λεγομέναις npymiciv' εἰς ἃς ἐντί-
ϑέενται TX διὰ τοὺ πυροὺ σπευαζόμενα πλαπούντια, Con-
ferri debent cum iftis verba Hefychii non femel corrupta,
fed multifariam. "Ecmima , πλαγια το πύρινα εἰς ἃς ἐν-
τίϑενται τὰ διαὶ τυροῦ Ῥόδιοι. liquido claret de re eadem
utrumque ]oqui. Itaque 2 &ureTTX fcribe: nifi melius apud
utrumque legere ἔμπεπτα pro πλάγια TX, Ícribendum
πλακούντια. el εἰς ἊΝ non εἰς ἄς: nili defunt vitio Li-
brariorum quae habet hic Athenaeus: apud qnem recte
εἰς ἄς. defcribit iflas κρηπῖδας Pollux libro fexto, capite
11. dictum aliquid de iftis fupra libro fecundo. lllud
probo in Hefychiana lectione τοὶ δι τυροῦ cx, non πύυ-
p.918. ροῦ, ut in omnibus Athenaei codicibus. inde cenfeo cor-
rigamus, In Excerpt. corrupte dix κηροῦ. ENCRIDES
verbis pene iisdem grammatici defcribunt. Extat id ver-
bum aliquoties in bibliis Graecis. EIIIKYKAIOZ /pira
Catonis fuerit po'ius quam $Zobulus. nam aliud κύκλος
aliud σφαῖρα. fpira vero pt σπεῖρα . quid aliud ml
πύμλος ἐπὶ κύκλῳ ὁ ut cum ferpens confpirat fe, aut cum
ora foluta confpiratur. idem, igitur enicyclius et pira. »
Deinde fubjicitur TOTPOXEZ ὅτι vÀxxoÜvroc εἶδος, ὁ Σό-
Àev ἐν τοῖς Ἴαμβοις Φησί. ἴῃ Excerpt. elk γῶρος. et
Lis. XIV. Car. XIV. 185
praetermiffa voce κυριβάνας , quae ftatim fequitur, goro
live guro tribuuntur, quae in libris noflris de cyribanis
dicuntur: effe nimirum placentae genus Laconicum. Ve-
teres membranae ftant ab edita lectione. elle tamen La-
conicam vocem γῶρος Hefych. indicat, cum fcribit, Τω-
ροῦται, σαρκοῖ, Λάκωνες. Solonem in Jambis , laudat
Pollux quoque libr. 10. cap. 24. καὶ ἴγδην δὲ τὴν ϑυείαν
κέκληκε, Σόλων ἐν τοῖς Ἰάμβοις λέγων, Σπεύδουσ, δ᾽ οἱ
μὲν ἴγδιν, οἱ δὲ σίλφιον, Οἱ δ᾽ ὄξος. lta fcribimus illum
locum. deeft verbum φέροντες, aut fimile aliud. Remanfit
hoc piftorii operis nomen in Gallico fermone, leviter
corruptum: gaufros enim dicimus. KYPIBANAZX ex-
plicans inquit auctor, καὶ Σωσίβιος ἐν τρίτῳ περὶ 'AÀx-
μᾶνος τὸ σχηματοειδεῖς εἶναι φάσκων αὐτούς. non facile
eft divinalu quid hic fignificet vox σχηματοειδεῖς. prae-
terea illud τὸ dps arguit. Membranae, ut faepe,
deftituunt nos. Excerpta [jt Γώρος. οὗτος τῷ σχήματι
μαστοειδῆής ἐστιν ὥς φησιν ᾿Αλκμάν. Audiamus Áthenaeum
ipfum fcribentem libro $. Σωσίβιος ἐν τρίτῳ περὶ ᾿Αλκ-
μᾶνος, Ἡριβάνας Φησὶ λέγεσϑαι πλακοῦντας τινας, τῷ
σχήματι μαστοΞιδεῖς. Inde nobis emendandus ifte locus.
xpifBvac autem feripfimus , non ut vulgo πρίβανα. ne-
que ut hic editum xvpiBxvxc. id enim rectum non εἴς
evincit Hefych. Seribe ex MSS. ᾿Απολλόδωρος παρὸ ᾿Αλκ-
μᾶνι. KPIMNITHN placentam intelligi exiftimo ab Hip-
poerate ᾿Επιδημίων libro quarto, cum Ícribit, ἀντὶ σιτίων
ἐσχαροπέπων πρίανων ἀποφαγόντι, 7] γαστὴρ συνέστη. εἴ
fortal[Te ἐσχαροπέπτων melius. XAPIZIOX deinde recen-
fetur: vel χαρίσιον. caulfa nominis explicatur libro fe-
quente, ubi ei χαρίσια Tx: et fic Hefychius. fed τὸν
χαρίσιον habes hic in Eubuli verfu. EIIIAAITPON vi-
detur elfe quod omnium poliremum dividebatur convivis.
Hefychius ὄψον interpretatur laxe nimis: NANOZ qui
interpretatur ἄρτος πλακουντωδης,, libro tertio ναστὸς di-
cebatur inter genera panum. ut ita fentiam adducit me
Hefychius, qui ψαστὸν exponit ἄρτον εἰς ϑυσίαν πλα-
κουντωδη. Pollux quoque in tractatione de placentis,
yacTol, ait, οἱ αὐτοὶ καὶ σαμτοὶ καλοῦνται. nanos in cenfu
placentarum non.legi alibi. Athenaeus tamen diferte et
nanum et nafium placentas aguofcit feparatimque ex-
plicat. NVV.O,OIA praeter Athenaeum invenias vix alius
qui annumerarit placeptis: et verior eft altera expofitio.
AMOPA Hefychio eft fimilago cum melle cocta. eidem
ἀμοργῖται dicuntur qnaedam placentae. Athenaeo paulo
p. 919.
186 I. CASsAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
poft AMOPBITHX. Notatu dignum, in album placen-
tarum referri et XOPIA: eo videlicet nomine, quod
melle et lacte pararentur. IIATEA nusquam invenio.
huc tamen referri debet quod fcribit Hefychius, πάσσανον
dici eum qui panem aut vendit aut facit. Scribe mox
xxÀAÀxBíóxc δὲ βαίνει, ut fuperius. pro σησαμίδας δὲ
χέςει, Epit. ὄζει. non elt vera emendatio, etfi hone-
füor oratio. EXINOX auctoribus Hefychio et Polluce
libum vel placenta fuit vz5;wr:»7 , id eft, Rhodi et in
aliis infulis fingi folitus. KOTTAIZKOZ, inquit Athe-
naeus, placenta erat £x τρίτου μέρους τῆς χοίνικος. appel-
lationis cauffam continent haec verba: nam choenix tres
folum cotylas capiebat. In CHOERINARUM defcriptione
fcribit Euftath. γίνεσθαι yxp ταύτην ἐκ πυρῶν πεφρυγ-
μένων. id enim erat ufitatius quam πεφωσμένων, quae
vera eft γραφή. fic πεφωσμένος φακὸς apud Hippocratem,
et fimilia in his libris.
CAPUT QUINTUMDECIMU M,
Chryfippi "Iyanei ᾿Δρτοκοπικόν. ἀἰρτοκόσος. οἶρτο-
κοπεῖν. Percurritur locus illius ab Athenaeo
relatus. Ταραντῖνος. Κρασσίωνὸς, Σικελός. Cra-
fius Siciliae. κλοῦστρον pro κροῦστον.. crufium.
Error Graecorum in peregrinis vocabulis. cru-
fium Julianum, Apicianum, Canopicum, pellu-
cidum. ἡγλαϊσμένω. ἐλαιοῦσϑαι. πλίκιος πλά-
κοὺς. γουττῶτος. cruftum Coerianum, χροῦστον
σουττῶτον. Ταββωνιανόν. μουστάκια. X£- “πού-
gov. fcriblita, fubitillus, favillus. AcUxovAAc:.
λίβος, κίρκος. κλουστροπλοκοῦς. catillus orna-
ius. oftraciles, irneus. τυροκόσκινος. ὑποτυρίδες.
Φλαβέλλιον et Φρωγέλλιον. ILocus Joannis Évan-
gelifiae. Hefychius emendatur faepius. «ydaeis.
THACTENUS 4e placentis ea retulit dipnofophifta, quae
apud antiquos fcriptores legerat. deinceps fubjicitur pro-
lixus locus e Chryfippo Tyaneo, qui non multo ante
Athenaei tempora, ut videtur, librum ediderat De panzs
conficiendi ratione. Opinio nolira eft, vixiffe hunc Ro-
mae, aut in aliqua alia urbium ltalicarum, profeffione
Lis. XIV. Car. XV. 187
medicum: ut mirandum non fit tot peregriua vocabula
contra Graecorum morem iíli fcripto immifíceri. Nam
etfi. Graecus genere auctor hic erat, qui tamen inter
ltalos et Romanos viveret, merito id operam dedit, qui
pollet etiam illis profuturum commentarium in lucem
edere. Quemadmodum autem in Latinis libris Graeca
fere femper corruperunt fuperiorum faeculorum imperiti
Librarii, Latine folum docti: ita viciffim in hac parte
Graeci librarii, pleraque Latina vocabula turpiífime de-
formarunt. Frufira autem MSS. hic opem imploraveris :
omnes enim depravati: et ut vetus dictum fuit, Sardi
vaenales, alius alio nequior. Breviator hoc folum adno-
taverat iflo loco, Χρύσιππος δ᾽ ὁ Τυανεὺς μυρία εἴδη
πλαπούντων ἐν τῷ Αρτοκοπικῷ καταλέγει, βάρβαρα τὰ
πλείω. Videamus igitur ifta Barbara vocabula, ut iisp-920.
quoque aliam, fi polTumus, lucem afferamus. Chrylippi
commentarius "dibro tertio infcribebatur ᾿Αρτοποιϊκόν : hic
vero "Aproxomixóv. quod eft ᾿Αττικώτερον verbum. artop-
ias enim et piltores. Attici ἀρτοκόπους dixerunt, ut Xeno-
phon: et αρτοκοπεῖν vetus comoediae, pro ἀρτοποιεῖν.
In hoc igitur libro, inquit Atheuaeus, recenfentur εἴδη
πλακούντων καὶ γένη ταδε. Ταραντῖνον, Kg. Placentarum
relata hic ex Chryfippo nomina, aut patriam illarum
indicant, ubi ceptae eo modo fieri, ut Ταραντῖνος: aut
ibdtoreim ; ut ᾿Απικιανός: aut formam et figuram, ut
mephovxiduog , et πλίκιος: aut aliquid. eorum quae inde-
bantur, ut opucírze, e μουστάμκια σησαμᾶτα. Ταραντῖνος
itaque placenta eft Tarentinarum more confecta. Κρα-
σιανὸν Σικελὸν quid appellet nefcio: fed lego Κραστιανὸν
XuxsÀov, et placentam interpretor Εν ται Siculam.
Craftus vel Craftis oppidum fuit Siciliae. Turnebus Apollo
literarum, Κρασσιανὸν legebat: Cra[fíanam, ut :4picia-
nam. Nom etiam intelligo, Κλοῦστρον, Ἰουλιανόν. et cen-
[eo fcribendum, κροῦστον Ἰουλιανόν. ecruftum Julianum.
Generale nomen eft dulciariorum ex melle operum crz-
ftum, cruflarii et cruftularii dicti. non abludit ab .hac
dictione τὸ ἸῸΝ quo ulilur auctor Targum pro
crufio vel cruftulo, ut etiam Dahal Aruck interpretatur.
Scripti libri conftanter et hic et in fequentibus κλοῦ-
στρον per À. et fortaffe non aliter Chrylippus fcripferat
neque Athenaeus. nunquam Graeci ῥωμαΐζουσιν aut ἑβραΐ-
ouai , quin voces peregrinas male pronuntiantes faciant
fuas. Juliani cognomen his cruftis ob praefiantiam for-
tean inditum: ᾿Απικιανὸν πλαποῦντα unde appellarint
P. 921.
188 L CasaAUBONI ÁNIMADV, IN ATHEN.
nemo dubitat. vide lib. primo, capite fexto, Kavwmixov -
excogitarunt Canopitae τρυφηταὶν de quibus Strabo libro
ultimo. περλουπίδιον interpretor peZiuczdum: a tenuitate
operis, aut peculiari quodam artificio pellucidas placen-
tas vocarunt, Graecis poetis uncta pingui edulia xyÀàx
et ἠγλαϊσμένα dici folent, iidem ἐλαιοῦσϑαι. accipiunt
pro fplendere, ut in Troilo Sophocles, ϑρὶξ ἐλαιοῦται..,
Addit, Καππαδοκικόν. etiam libro tertio panis Cappá-
docicus commendabatur. proxima duo verba, ἡδύβια, μα-
ρυπτὸν nullus capio. flagitium in illis vocabulis non du-
bito admiifum. "Turnebus dubiam placentam ex his
eliciebat. fors fuat etiam in tertio, TÀ/x;oy error eít. nifi
putamus ab implicita figura ita effe quasdam placentas
nominatas. youTTXToV accipio guttatam: id elt, guttis
olei aut mellis confperfam, gu£tare eft στάςειν. Mov-
τιανὸν unde ita cognominarint , non divino. Movrixvoe,
ellet ZMutiana, a Mutio quodam. vulgata lectio neque
ἑλληνίζει, neque λατινίζει bona fide. κλοῦστρον live
κροῦστον κοιριανὸν, non extrico, κουριοανὸς eflet a curiis.
píacenta curialis, qua vefcebantur cum dies curiae
agitabant. alio fenfu apud Plautum agnus [curio, in
Aulularia. Scaliger fufpicabatur fcribendum, προῦστον Koi-
λιανὸν cruftum Coelianum] wgoUcrov τουττᾶτον COrrupte
fcriptam pro γουττᾶτον. vel qnoniam guttatae facta men-
tio, τουτουλᾶτον placenta tutulata, quae flaminicarum
titulos referret. aut τιτουλᾶτον. Αἱ κροῦστον Ταβωνιανὸν
unde cenfebimus nomen inveniífe nif ἃ Tabonio quo-
dam? Movcerxxic Chryfippo, Latinis muftacet, conficiendi
rationem explicat M. Cato. 4poUcTOoV πούριον, cruftunm
purum elt, opinor. γωσγλωάνιος, nobis imo omnib. credo
hodie incognitus. Παυλιανὸς, ut ᾿Απικιανός. Sequitur, ἐκ
τυροῦ δέ φησι γίνεται πλακουντηρὰ τάδε, ἔγχυτος, σήρι-
βαιτήσσου βίτυλλος. monftra haec: fed non difficilia ad
debellandum. Lege, σκριβλίτης, σουβίτυλλος. fcriblita,
fubitillus. enchytum et fcriblitam Cato defcribit, fubi-
tyllum Chryfippus videtur appellare quem favillum idem
Porcius, capite 84. nifi obftat, quod alicam hic defiderat
Chryfippus: Cato ad favillum farinam [impliciter. Sed
hoc leve argumentum eft: quotidie enim confectiones et
paratus hujusmodi innovantur, fervatis iisdem nomini-
bus. Sic ftatim /piram, fieri ait immixto cafeo. quem
tamen non adhibet. Cato, cap. 77. λούπουλλοι fieri potelt
ut a Lucullo fint denominati. alludit tamen id nomen
ad /ucunteres: quod erat operis piftorii nomen. ἄργυρος
Lim, XIV. Car. XV. 189
φρύφημα vox, quid hoc loco faciat, aliis quaerendum
relinquo. A/8og, mutato genere Zibuz ell. κίρκος, circus
vel circulus. αἰξαφας folium Sibyllae, nobis quidem.
xÀovcTpomÀxxo?;, mixtum aliquod genus piftorii operis
ex crufto et placenta. Q3oi; notus ex Graecis Gramma-
Licis, κάτιλλος ὀρνᾶτος, catillus ornatus pluribus Chry-
fippo defcribitur: fic tamen ut ex illius verbis ratio
nominis parum intelligatur. catus, mívx£ exponitur in
veleri Gloffario. Apud Catonem in favilli deferiptione,
et catini mentio et catilli. Subjicit Chryfippus, ἄλλα πλα-
κούντων γένη» ὀστραχίτης, ἀττακίται, τυροπόσσινον. poft
ifta poni debet στιγμὴ τελεία. oftracites, in figlino teftu
coquebatur: et fortaffe Catonis elt zrneus, in irneam fic-
üilem indi folitus, quae demittebatur in aulam aheneam
aquae calidae plenam: itaque ad ignem coquebatur. a£-
iacitae Chrylippo funt, opinor, qui paulo ante dice-
bantur aztanitae. de amylo quaedam mox Laren(is: et
nos ibi. ,τυροκόσπινος poterat videri depravatum nomen
pro TUpOxVIa TOC. fed repugnant omnes codices. Erit igitur
placenta cui adjiciebatur cafeus per cribrum fuccrelus.
Cato in placentae confectione, .Deinde cribrum fari-
narium purum fumito, cafeumque per cibrum facito
iranseat in moríariurm. ὑποτυρίδες placentae erant ex
lacte multo, melle et farina factae, cafeolorum formam
referentes. Quod ait, φλαβελλίοις καινοῖς χρῶ, ἐν οἷς
τὸ πὺρ ῥιπίζεται» poterat brevius, ῥιπιστηρίοις χρῶ, vel
διπίσι. Glolfarium , Jlabellum, διπιστήριον. fed. vocem
Latinam pridem jure civitatis donarunt Graeci: licut et
affinem aliam, verum fignificatione diverfam, //lagrum
aut //agellum. dicunt enim Graeci Φραγέλλιον: eftque
ea dictione ufus Evangelifta Joannes. Ariftophanis fcho-
liaftes quodam loco /gavSac explicat Awgouc, Φραγέλλια.
addens τὸ γὰρ παλαιὸν Φραγγέλαις (melius Φραγελλίοις)
ἔτυπτον οἱ λογισταὶ τοὺς τῆς ἀγορᾶς. quae annotatio locum p. 922.
Joannis illufirat, ubi Dominus nofter flagellis collybiftas
caedit. inde verbum (aysAÀoUv, quo ufus Matihaeus.
Non polfum non obiter lucem facere et fimul medicinam
Hefychio. XxvrzÀxi, inquit, ὀφέων εἰσὶ Φλαγέλλια, λὼ-
gor. inepta lectio, etiamfi de [cytala ferpente coneris in-
ierprelari. Lego vero τῶν ὀχούντων (p. et refero ad
agitatorum flagella: quae in antiquis nummis paffim cer-
nere efl, et in antiquis fcriptoribus obfervare. Juvenalis
libro tertio,
^ — clara Lateranus luce flagellum
Sumet, e£ occurfum nunquam trepidabit amici.
190 L CASAUBONI ÁANIMADV, IN ATHEN.
Placentaceum edulium quod γάστριν Chryfippus nuncu-
pat, Hefychius γάστριον, γάστριον, ait, πέμμα τι σαμῶϑδες,
παρὰ ᾿Ακρισίῳ. [fic vulgo editum. fane deformiter. pri-
mum σησαμῶδες fcribendum erat. etiam Ghrylippus fefa-
mum infriari folitum huic placentae auctor eft. deinde
quis. hic Acrifius? quaerant ali: nos interea legemus
παρὰ Κρησὶν, non παρὸ ᾿Ακρισίῳ. diferte Chryfippus, ἐν
Κρήτῃ ait hoc dulciarium γίνεσαι. , elegans emendatio,
et certa. Scribe, δὐρύϑμισόν τε αὐτό. ab εὐρυϑμίξειν,
non δὐρυϑ 6i».
CAPUT SEXTUMDECIMU M.
Pancarpia Jflexandrinorum. itrium. placentae ἔγ-
JeuzTo. byblus ad edulia adfiringenda, aut
folia ficulnea e] malvarum. Luciani locus.
Πόλτος Graecorum et puls Rom. “χίδρον quod
varie traditum αὖ antiquis. Veteres efita[fe
tritict grana tofía, graneae. etus Bibliorum
interpres χίδοώ confudit cum. polenta. Cruda
grana comefa. 4frifiophanis locus illsfiratus.
Ruflüicorum proe. ἤσϑα χίδοω καὶ σωτηρία.
(OHRYSIPPEAE eclogae. fubjicitug μεόνιο πηοεν Marc
pocrationis cujusdam Mendefii libro De placentis. fed
aliud nihil ex ifto recitatur, nifi pancarpiae Alexandrinae
confectio. Graeci παγμαρπίαν appellarunt quicquid ex
pluribus diverfi generis rebus compofitum eli: [icut di-
ximus in commentario De Circenfibus, Itaque non fine
exemplo dulciarii Alexandrini edulium hoc pancarpiam
dixerunt. Harpocration ita defcribit: Zrpix δ᾽ ἐστὶ ταῦτα
συντεϑρυμμένα & μετο μέλιτος ἑψόμενα καὶ μετὸ τὴν
ἕψησιν σφαιρηδὸὲν 'συντεϑέντα περιδεῖται βύβλῳ λεπτῇ
ἕνεκα τοῦ συμμένειν. non recte fentiunt qui feparant ifla
a fuperioribus, quafi nihil ad Alexandrinorum pancar-
piam pertineant. Faciebant igitur pancarpiam ex itriis
contritis e£ cum melle coctis: quae ubi coxilífent ad in-
flar globulorum fingebant, et tenui byblo adítringebant.
Paulo ante itrium defcribebatur ut fui generis libum aut
placenta, a caeteris peculiari aliqua mota diftincta. hic
adhibentur itria ad conficiendam pancarpiam. Sic lib. 3.
Lis. XIV. Car. XVI. 191
in libum Romanum induntur itria. Nam ait Athen. ibi,
ἐπεισηνέχ,ϑη πλαποῦς ἐκ γάλακτος ἰτρίων τε ux) μέλιτος,
ὃν Ῥωμαῖοι λίβον καλοῦσι. Erant placentae quas ἐνϑρύπ-
τοὺς dicebant, ut attalides apud Hefychium. ad hoc genus
referri poteft ifta Alexandrina, ob vocem συντεϑρυ ι- p: 925.
μένα. Quod ait de byblo, id ita fiebat in Aegypto ubi
multa byblus, in Graecia ficulnea folia eundem ufum
praeftabant, ut docent nos veteres. cum defcribunt quae
vocabantur £Aria Athenis , utebantur et malvae foliis.
Lucianus, Περὶ τῶν ἐπὶ μισϑῷ συνόντων. κατάκεισαι uxp-
τυς μόνον τῶν παραφερομένων, τὰ ὀστὰ, εἰ ἀφίκοιτο
μέχρι σοῦ, καϑαάπερ κύνες περιεσϑίων, ἢ τὸ σκληρὸν τῆς
μαλάχης Φύλλον, ᾧ TX ἀλλὰ συνειλοῦσιν. Fortalle fcri-
bendum. τοὺς ἀλλᾶντας εἰλοῦσιν. Poftea [cribit doctor
coenarum. Πόλτου δὲ μνημονεύει ᾿Αλκμὰν οὕτως. ἤδη
παρέξει πυάνιόν τε πόλτον, χίδρον τε λευκὸν, πηρίναν
T ὁπώραν. ln hac parte operis de;rvoAoyixoU , quae bel-
laria et fecundas menías complectitur, multa explican-
tur, quae pertinuiffe ad menfas [ecundas, exiltimare non
debemus, Ejus. generis eft quod περὶ πόλτου hic dispu-
tatur. nemo enim facile mihi perfuadeat, πόλτον in ve-
terum Graecorum conviviis folitum apponi inter opera
dulciaria, plenis et probe fartis conviviis. fed quoniam
de edulis quae parabantur e farina hic tractabatur, fatis
juftam cauffam ex eo putavit fe nactum Athenaeus, ut
hic potiffimum περὶ πόλτου ageret. Porro Graecorum
πόλτος et Romanorum pu4s, praeter nominis vicinitatem,
et generis (ambo enim ἑψημάτων genere vel ῥοφημάτων
conlinentur) nihil admodum habuerunt commune. quare
eiiam fcribit Plinius pultem ignotam Graeciae fuilfe.
ἸΠόλτος ex fabacea farina conficbat: nam veteres inter-
pretantur, τὸ πυανέψιον ἕψημα, vel πυάνιον, ut hic Alc-
man vocat. fed eam vocem interpretans Athenaeus multa
alia fuiffe adjecta fabaceae farinae non obfcure indicat.
ἔστι δὲ, inquit, TO πυάνιον πανσπερμία ἐν γλυκεῖ ἑψη-
μένη. fimilia legere eft apud alios. Πόλτος qui defcribitur
a Graecis lirdicis, ut Galeno libr. 6. De facult. fimpli-
cium medicamentorum propior eft Romanorum pulti
quam veterum Graecorum. Addit Aleman, χίδρον λευκόν.
Athenaeus χίδρον. hic exponit ἑφϑοὺς πυρούς. cocta ἐγ -
tci grana. ita legit Euftathius ad Odylf. ὅαψ. ζ εἰ cum
eo omnes antiqui codd. fed videtur Athenaeus ἑφϑὸν
&yr] πεφρυγμένου ufurpaffe, nam ut frictum cicer vulgo
Romani edebant, fic fricta tritici recentis grana, aut tolla,
102 L. CASAUBONI ANIMADYV. IN ATHEN,
multi olim populi. .graneas Latini vocarunt, Graeci x/ópas,
vel χίδρα ἐρεικτὸ, quia haec grana prius frangebant
quam torrerent. Subit faepe mirari veterum Grandmds
ticorum infcitiam nefcio dicam. an inconftantiam in ex-
plicatione hujus vocis, Exemplo fit eruditiffimus comici
interpres, cujus verba funt, χίδρα, τινὲς ἄγρια λάχανα.
οἱ δὲ TX ὄσπρια, ἢ τὰ ἐξ ὀσπρίων deupx ἢ wpluva 3
στάχυες νεογενεῖῷ. ,πυρίως δὲ τὰ απὸ χλωρᾶς πριϑὴῆς wpi-
yousvo ἐρεικτά. χίδρα δὲ εἴρηται παρὰ τὸ χεῖσϑαι. Idem
alibi, χίδρα τὸ απὸ ἐλύμου γενόμενον ὄσπριον ἔδεσμα περὶ
Καρίαν. ἦτοι τὸ ἀπὸ χλωρὼν κριϑῶν, ἢ εἶδος βοτάνης. ἢ
ἐρεικτὰ ἐκ κριϑὴς νέας γινόμενα. Omitto alia caeterorum
magifirorum interpretamenta: a quorum lectione incer-
tiorem quam antea lectorem discedere necelífe eft. Nos
eam maxime expofitionem probamus quae ait efTe πυροὺς
p. 924. γεογενεῖς. novella tritici grana. Levitici cap. 2. tme-
mate 14. ita legitur in Graeco textu. '"EXv δὲ προσφέρῃς
ϑυσίαν ᾿πρωτογεννηματων τῷ κυρίῳ véx πεφρυγμένα χίδρα
ἐρειιτα. Quod dixit Mofes $3432 "3 contuficnem fpi- '
cae virentis, verlerunt χίδρα ἐρεικτά. Eufebius ita in-
terpretatur, χίδρα ἐστὶν, ὅταν ἀπὸ τῶν ἀπ μασάντων στα-
χύων λαβὼν διαϑρύψῃ τις χερσὶν, οἱονεὶ ἀλέσας. ἐρεικτοὶ
yxp τὰ ἐν μύλῳ πτισϑέντα, xxi τὸν Φλοιὸν ἀποβαλόντα
ὀσπριωδὴ λάχανα. Paraphraftae Chaldaici diverfe auc
ferunt. Oncelus hoc modo, 1953 j12Tm5 "i "Pj 53 κ
id eft, Jpicas virentes, to/las igni, contritas et £^ne-
ras. τὸ 4?» fignificat, ex/ccare et frangere. unde ἢ
fragilis. deductum inde 72375 non male Graecó épsix-
τὸν refpondet: ἐρείκειν enim eft frangere, concinit et
Hebraicum $w*43 nam Ὁ 2 five b93 eft contundere, Jran-
gere, ἃ quo non multum differt fignificatione. τὸ $4
unde efl vox n*ó5*347 quam exponunt Rabbini, £ritica
contufa. Jonathanis paraphralis ita habet, "5p Anima
porwve "Bb Pup wOv3 Jpicas toftas igni, farinam to-
tam et contufas fpicas. Hieronymus libro Quaeftionum
Hebraicarum in Paralipomenon, Jrzmitiae Jfpicarum
quando deferebantur , torrebantur, et grana comede-
bantur, quod genus οὐδὲ pulso graneas vocant. Levitici
capite 19. καὶ ἄρτον καὶ πεφρυγμένα χίδρα οὐ φαγεσϑε
ἕως τῆς αὔριον. etiam hic in Hebraeo eft, 5334321 "5p.
Vetus interpres. Panem e£ polentam et pulteri non co-
medes. confudit χίδρα cum pulte et polenta, quae res
erant diverfae. Narrat Galenus populos quosdam elfe qui
alphitis hoc eft, farina facla e probe toftis hordei re-
- Lus. XIV. | Car. XVI. 193
centis granis ulantür loco panis: x«J&mep, inquit, ἐπὶ
γῶν ἀγρῶν εἶδον ἐν Κύπρῳ καίτοι πλοῖστον γεωργοῦσ,
σιτίον. hoc quoque ad poZentam perlinet, non ad χίδρα.
Graeci fere cum dicunt £AÀQuzx, polentam intelligunt.
Lege Plinium lib. 18. cap. 7. locus Galeni efi in primo
Περὶ τροφὼν dovXuswc. Quin et cruda graua tritici efi-
tabant, fi amor edendi ftimnlaret, neque elfet ignis co-
pia. Lucas Apoftolus cap. 6. ἐγένετο δ᾽ ἐν σαββάτῳ δευ-
τεροπρώτῳ διαπορεύεσϑαι αὐτὸν διὰ τῶν σπορίμων. καὶ
ἔτιλλον οἱ μαϑηταὶ αὐτοῦ τοὺς στάχυας, καὶ ἤσϑιον,
Ψωώχιοντες ταῖς χερσί. Porro inter praecipuas delicias
quibus fe ruftici oblectabant, fuere rx χίδρα. probat hoc
mauifellifüme chorus ruflicorum qui apud comicum ad-
venientem Pacem his verbis excipiunt:
Τοῖς ἀγοίκοισ; yxp ἦσϑα
| χίδρα καὶ σωτηρία.
ὡς τέ σε TX T ἀμπέλια
καὶ rX νέα συκίδια
T ἄλλα 3᾽ ὅσ᾽ ἐστὶ φυτὰ
προσγελάσεταί σε λαβόντ᾽ ἄσμενα.
quemadmodum ἐν Τοῖς ἐρωτικοῖς, mel appellatur is cujus
gratiffimus confpectus efi: fic ruris pleni homines χίδρα
Pacem appellant: quia foliti cum maxima voluptate chi-
dra comedere. [Simillime quia vefci carnibus divitum
et beatiorum cenfebatur, quod et B. Chryfoftomus ait in
pofleriorem ad Corinthios, Hebraei &"452 "7 hoc efi,
vitam carnium vem volupem .et fuavem vocabant. eti
aliter interpretantur alii in Salomonis Proverbiis capite p.925.
decimo quarto. ΑΙ doctiffimo viro, et utriusque linguae
callentifümo , fcribendum in fuperiore Áriftophanis loco
videbatur χύτρα pro χίδρα. cui emendationi pene alfen-
feramus moti auctoritate tanti viri: fed mox in contraria
omnia rapuit nos hic ex Equitibus ejusdem poetae locus,
illi fuppar et plane geminus. lta enim Ariftophanes:
Ei δέ ποτ᾽ εἰς ἀγρὸν οὗτος ἀπελϑὼν εἰρηναῖος διατρίψη»
καὶ χίδρα φαγὼν ἀναϑαῤῥήσῃ, καὶ στεμφύλων εἰς λόγον
᾿ &£A37,
γνώσεται οἵων ἀγαϑὼν αὐτὸν τῇ μισϑοφορῷ παρεκόπτου.
CAPUT SEPTIMUMDECIMUM, ἃ
Μελικηρίδες et μελίκηρες. Jefychii locus. TO εἰς
3 ! 2 , 3)
Ἐπίχαρμον ἀναφερόμενα ποιήμωτα. ὥμυλος;
Cafaub, “πῆμ. in Athen, T, III. N
Ψ
ιοέ L CAsAUBONE ÁNIMADV. IN ATHEN. :
amylum. κοπτή. σκεύη coke. Ova. inter belli-
ria. πιστάκιω vel Φιστάκιω. ὁ Ποντικὸς λεσχή-
νευτής. Nicandri locus varie jam olim lectus.
Apia Peloponnefus. Alexidis Βρευτίω. ztriflomenis
Dionyfius. .Boeotica vox σίδη pro malo Punico
a Sida oppido.
MirLicERIDAS placentas nusquam legere memini, nifi
in iftis Athen. καὶ τῶν καλουμένων δὲ ᾿μελικηρίδων ενῆ-
μονεύει Φερεκράτης ἐν Αὐτομόλοις οὕτως ὥσπερ τῶν Givi
δίων ὄζειν ἐκ τοῦ στόματος μελικῆρας. Atque hic lectionis
vides inconílantiam , μελικηρίδας et μελικῆρας. Non ex-
plicabimus nos hunc nodum: implicabimus magis. Nam
ecce Hefychii verba turpiter accepta, quae hue, nifi fal-
limur, ommino fpectant. Μελίκακε, σκεύασμα TI βρωτῷ
διὰ τυροῦ. Lego, μελικαρὶς σκεύασμά τι βρωτὸν dix τυροῦ.
Ait lantus convivator, τὴν ἡμίναν οἱ τὰ εἰς ᾿Επίχαρωον
ἀναφερόμενα ποιήματα πεποιηκότες οἴδασι. Adhibe ad
loei hujus Incem , quae fcribit auctor lib. 11. in Cory/a.
Quid hic appellet poezmata vulgo attributa Épicharmo,
declarant proxima verba: quae Latina: faciemus, quia in-
ierpretes Athenaeum non fequuntur: Faóulas quae falfo
£ribuuntur Epicharmo , viri clari fecerunt: Chryfogo-
nus nempe tibicen eam quae infcribitur POLITEIA :
ut fcribit Ariftoxenus libro octavo Legum politicarum:
xiopiflus autem. genere Locrus an Sicyonius CANO-
NEM ez GNOMAS, / tefte Philochoro in libro De divi-
natione. Ait, τοῦ δὲ αμύλου μνημονεύει, Τηλεκλείδης Σ᾿
Graecis ἄμυλος ὁ vel ὴ Latinis amylum τὸ Ariftophanes
Pace, "Eme;r ἐπείσφερε τὰς ἀμύλρυς καὶ τὰς κίχλας.
Scholiaftes , ἄμυλοι. πλακοῦντές τινες. οἱ δὲ ζωμοὶ πλα-
κουντώδεις, ὃν νῦν ἀμύλατόν φασιν. Plato comicus fimi-
liter amylum tardis conjungit illo verfu, Πλακοῦς ἐνόρ.-
χῆς, ἄμυλος à ἐγκύωων, κίχλαι:. Eubulus, ᾿Α μύλων παρόντων
ἐσϑίουσ᾽ ἑκάστοτε ΓΑνηϑα καὶ σέλινα καὶ φλυαρίας. 'Theo-
critus , ἔχω δέ τι οὐδ᾽ ὅσον ὥραν Χείματος, ἢ νωδὲς
παρύων ἀμύλοιο παρόντος. AdJiciam et interpretis Graeci
verba, ἀμυλός ἐστι τὸ γαλακτῶϑδες τοῦ σίτου βεβριγμένου
καὶ σεσημένου, καὶ ἀποπεπιεσμένου, εἶτα τῷ ἡλίῳ ξηραι-
Ρ- 926, νόμενον. Confer cum Catone, cap. 86. et Graecis medicis,
Galeno praefertim libro 1. De facult, alimentorum. et
Plinio lib. 18. cap. 7. Korrzv pro marino porro agnofcit
etiam Hefychius: pro pifirinorum opere nominatur ἃ
Lis, XIV. | Car. XVII. P935
Clearcho Solenfe ἐν τῷ Περὶ γραφῶν, inquit Athenaeus.
fed fcribendum fine controverfa Περὶ γρίφων. conftat
liquido ex fequentibus Clearchi verbis, σκεύη κελεύοντα
λέγειν ὅμοια εἰπεῖν. etc. ἢ quis ea conferat cum aliis
ejusdem (criptoris e libro De griphis, quae expofuimus
libro decimo, capite 16, Inde et ex libri illius fine perfpi-
cuum erit. quomodo debeant haec accipi, σπεύη κελεύοντα
λέγειν ὅμοια, εἰπεῖν, τρίπους, χύτρα, etc. Vafa vocat
ὅμοια, Juniha, quae melius dicantur ὁμοιογενῇ quam
ὅμοια. parum enim habent inter fe [imilitadinis pleraque
eorum quae hic nominantur: fed funt omnia ejusdem
generis, ad culinae inftrumentum f[pectantia. Dictio una
ell xxrxix, de qua cogilandum. |n Clearcheis verbis
quibus bellaria recenfentur, £yr/Àroc , quid fit parum li-
quet: item quid ῥοῦῷον. fed de hoc fatis acceplum nobis
eft, fcribi debere goa. eov. ut etiam Sylburgius conje-
cerat, Etiam ova inter bellaria cenfebantur, Ephippus,
εἶτ᾽ ἴτρια τραγήματα 3745. πυραμοῦς, ἄμης;, doy. et auctor
ipfe paulo ante. ἐδίδοτο καὶ ὠὸν ἐν τῇ δευτέρᾳ τραπέζῃ,
Omnino autem aliquanto poft fcribendum, παράκειται
ἡμῖν ἐπὶ τῆς τραπέζης καὶ OIZTAKIA, vel IIIZTA-
KIA, cum interpretibus membranae omnes corruptae.
eliam Excerptorum vacillat fides, modo Φι,ττάκια, modo
βιστάκια fcribentium. Piftacia ex Plinio, medicorum li-
bris et vfu quotidiano fatis nota: nam et hodie fic vulgo
vocaut. ὁ Ποντικὸς Ascx;vsuryc, opinor eft Chamaeleo
Ponticus, aut Heraclides Ponticus. Sequitur Nicandri
verfus, [Liorxx/ ἀκρεμόνεσσιν ἀμυγδαλέοισιν ὅ ὁμοια. Locus
. poetae ita habet.
Ὅσσα 3 ὑπ᾽ Ἰνδὸν χεῦμα πολυφλοίσβοιο ϑαλάσσης
πιστακι ἀκρεμόνεσσιν αιυγδαλόεντα πέφανται
καυκαλίδας, σὺν δ᾽ αἰϑὰ βάλοις Φιμώδεα μύρτα.
neque aliam agnofcit lectionem Graecus interpres, homo
doctus, et non indiligens. Olim divería ypxQ; obtinuit,
ut vides: fed vulgatam Nicandreorum codicum annotat
obiter Athen. γράφεται δὲ, inquit, καὶ ἀστάπια αμύγδαλα
ὄντα πέφανται. absque dubio corrigendum, Φιστάκι, «ap.
ἀμυγδαλόεντα πέφανται. Üriticorum vox , propria ypx Qe-
ται, cum lectionis diverfitatem indicare volunt, quomodo
hic accepta fit a Dalecamp. ae[timabit. eruditus lector.
Recte mox καρπὸν ἀφίησι λευκόφλοιον ὄντα. etfi erat in
Epitom. λευκοφαῆ. De connaro οἱ padiuro fic Hefych
Kóvyapov, καρπὸς δένδρου ὅμοιος “παλιούρῳ. Fort. δμοΐου
παλ. Habent MSS. μέγεϑος κατα pin, ἐλάαν. Mox,
2
196 .|. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ÁTHEN.
Τούτων dà πρῶτον ἐμνήσϑην ἄγδρες Φίλοι. cur ait πρῶτον ὃ
nullam probabilem rationem invenias. Scribo, TX νῦν.
Peloponnefum "piam, fuiffe olim dictam ex Homero et .
ejus interpretibus etiam pueri fcire polfunt. fed id ii
nomen elfe inditum, δι τὸ ἐπιδαψιλεύειν ἐν αὐτῇ τὸ
Φυτὸν, quod multae in ea regione pyri arbores nafce-
P-9?7:-epntur, alibi temere non legas: et omnino falfum puto.
Corruptus eft titulus Alexideae fabulae, quam libri omnes
Bosuzíxy mox infcribunt. Dalecampius Bperr/av appellat,
et Arutiam. Sed non fuerunt aetate Alexidis ita noti.
Athenienfibus Italiae Drutii, ut de eorum nomine comici
fuas fabulas inferiberent. Fort. dy 'Avre/z vel ᾿Αλειπτρίᾳ»
vel Κρατεύᾳ. quibus titulis editas Alexidis fabulas conllat.
Prima verba ita diftingue,
— sjüéc ποτε
πεινῶσιν ἀγϑρώποις ἀπίους παρακειμένας
ἐν ὕδατι πολλῷ :
dictnm de hoc veterum et noflro etiam more sliqnid
libro fecundo, capite undecimo. Ariftomenei JDzonyfz
plenior epigraphe extat libro tertio extremo Pollucis:
ubi laudatur Ariftomenes ἐν Διονυσίῳ ἀσκητῇ. ludicatum
hic Aethli locum, habes paulo polt. Non obfcurum de-
efle aliquid illo loco, ᾿Αντιφῶν δ᾽ ἐν τῷ leg? γεωργικῶν,
Φωπίδας Φησὶ εἶδος ἀπίων εἶναι, ῥοῶν δὲ σἈληροκόκκων.
Sanaveris ant vere, aut certe in fpeciem, [fi haec ῥοὼν
δὲ oxÀ. traustuleris in fuum locum infra non longe polt
vocem ὑποκοριστικόν. ut fic legatur, Ῥοῶν dà σκληροκόκ-
xw» ᾿Αντιφάνης Βοιωτίᾳ. repete ex proxima periodo
μνημονεύει, Interjicitur locus Arifiophanis ἐν ᾿Αγήρῳ.
live polius ἐν. ᾿Αναγύρῳ, ut dicebamus libro quarto 2
δας, inquit, rc ῥοιὰς καλοῦσι Βοιωτοί, etiam Empedocles
eo verfu quem interpretatur Plutarchus in quinto Sym-
pof. οὕνεκεν ὀψίγονοί τε aídxi καὶ ὑπέρφλοια μῆλα. Caus-
fam deinde exponit Athenaeus Epaminondae verbis,
Sidam agrum eo argumento Boeotiae alferentis contra
Athenienfium vindicias, quod σίδη Boeotis diceretur quae
Athenienfibus ox. ὁ δὲ τόπος, ait, τοῦτ᾽ ἔχει τὸ Φυτὸν
ἐν αὐτῷ πλεῖστον , ἀφ᾽ οὗ τὴν ἐξ ἀρχὴς εἴληφε προση-
yopíxv, καὶ ἐνίκησε. Videntur initio c/óx; appellatae illa
mala. quae in Sideno agro naícerentur? paulatim vero
obtinuiffe, ut omnia [ic vocarentur a DBoeotis. Poterat
contrarium verius videri: copiam nimirum σιδῶν loco
Sidáe nomen dediífe, nam multa loca de iis rebus qua-
rum feraces erant nomen adepta. cum Epaminonda tamen
Lis. NIV. Car. XVII. 197
biftoria confentit: quae oppidulum Sidam a Danai 6lia
Sida fuille denominatum teftatur referente | Paufania.
Fuit et Pamphyliae Sida: de qua, Stephanus, Scribo poft
haec, Λέγεται δέ τι καὶ φυτὸν ἄλλο σίδη ὅμοιον ῥοιᾷ:
non ἐν αὐτῷ σίδη. quod recte nunquam expofuaeris. Eifi
antem multa Theophraftus quo loco Sidam Orchomeniam
commemoral, de Aggyptiis Niliacisque plantis fcribit:
quod tamen hic refert Athenaeus, ceu inde pelitum, ibi
non leges.
CaAprvT DuvoDEVIGESIMUM,
"Athenaei lapfus memorialis. Φοίνικες ἔγοσχοι. Phoi-
mus comicus. Atalantae drama. nicolei palmulae.
nicolai panes. ἰσχώδες παράσημω τῶν Αϑηνὼν.
Thymum —tticum. Phoenicidae Phylarchus el
Mifuümenus. Suidae locus. τοὶ προπύλωιοα cari-
cae Aegilides. zrgoxyldes caricae. mendae multae
fublatae.
Dr palmulis tractans Athenaeus, Ἡρόδοτος, alt, ἐν τῇ p. 928,
πρώτῃ περὶ Βαβυλῶνος λέγων Φησίν. Editio Aldi babuit
ἐν τῇ δευτέρᾳ. Corrector Dafilienfis qui fciret Herodoti
locum haberi libro primo, ex ipía re Ííic emendavit,
Membranae omnes et Excerpta ftant ab Aldina lectione,
et Athenaei memoriam accufant hic quoque. Ait infra
non longe. Μελανιππίδης o Μιλῃσιος ἐν ταῖρ Δαναΐσι,
φοίνικας τὸν καρπὸν οὕτως ὀνομάςδι» τὸν λόγον ποιού.
μενος περὶ αὐτῶν. Τῶν γὰρ αΐδων. οὐ yxp ἀνθρώπων
Qópsvv, μορφὰν «ἐνεῖδος οὐδὲ τὸν αὐτὰν γυναιπίαν ἔχον.
ἀλλ᾽ ἐν ὡρμάτεσσι διφρούχοις ἐγυμνάφοντο T &vsvy λια-
σδέα πολλάκι eec Φρένα τερπόμενα!»; ἱερόδακρυ λίβανον
εὐώδεις τε Φοίνικας κασίαν τε κατεῦσαι τέρενα. Corrupta
hic multa: quibus fine libris medicinam facere frufira
fortaffe tentavero. Proponemus tamen ejusmodi leciio-
nem , qnae neque a lectione edita longe recedit: et fen-
tentiam continet non malam. lta igitur labantem locum
fiatuminamus , aut lapfum potius erigimus, Tov γὰρ ai
δὼν ovx ἀνϑρώπων Φόρευν hop καὶ εἶδος, oU δὲ τὸν
αὐδὰν γυναικείαν ἔχον. ἀλλ᾽ ἐν ἑρμάτεσσι διφρούχοις ἐγυ-
uv ζοντο ἀν ὕλας ἴδας τε, οἷκ πολλάκι ϑῆρες φρένα
τερπόμεναι. ἱεροδακρυν λίβανον, εὐώδεις τε Φοίνικας. καὶ
z
198 IL CAsAUBONI ÁANIMADV. IN ATHEN.
κασίαν XQXTSUGOH , τέρεν τε Συρίας μυρωματα. id eft,
AMelanippides JMilefius in Danaidibus, fructum rale
palmae nominat Φοίνικας. ita loquens de Danaz füia- .
bus, Pliutonicam iftae non humanam formam , ac fpe-
ciem gerebant : neque etiam vocem habebant muliebrem:
fed in curribus fellam habentibus per fylvas monteisque
arboribus veflitos, ut facere amant ferae fe exerce-
bant, thus facrum, et fuapeolentes paimulas cafíamque
manibus tenentes, et mollia Syriae unguenta. Scripfimus
ἀν᾽ ὕλας ἴδας τε, quia videbantur utriusque vocis extare
velligia in corrupta lectione ἀνευη λιασδέα. li quis exi- -
füimabit priorem dictionem pofterioris elfe gloffema, uon
pugnabo contra. 75 pro fylva οὁπλῶς, non folum poetis,
[ed etiam aliis fcriptoribus. Poftrema etiam hoc modo
fcribi poffunt, τέρενα Συρίας τε ῥεύματα. periphrafis eft
unguentorum liquidorum, aut Συρίας ἀρώματα. Pro Qoi-
νίκων ἐνόρχων, Dalecampius fcribit, ἀνόρχων. favet c«n-
jecturae quod iidem vocabantur JEunuchi MSS, aliter
Phormi comici Suidas meminit. et fabulae illius quam
᾿Αταλάντην Vocat, non ᾿Αταλάντας. line nomine citat
Hefychius, ὁ τὰς ᾿Αταλαντας συνϑείς. Fuerunt apud ve-
teres non folum palmulae nzcolaz dictae, de quibus hic
Athenaeus: fed etiam placentae quaedam aut panes; qui-
bus ab eodem Nicolao Damafceno impofitum nomen elfe,
fcribit Photius in Bibliotheca. Palladius in vita Abbatis
Apollo, nzcolaos panes maximos vocat. Ait Dinon de
Perfidis regum diaeta loquens. ξενικῷ δὲ οὐδενὶ οὔτε βρώ-
ματι οὔτε ποτῷ ᾧετο δεῖν ὁ ἐξ ἀρχῆς τοὺς βασιλεῖς
χρῆσϑαι. Non "eft cauffae cur haec lectio repudietur.
nec male tamen fcribas, ὁ ἐξ ἀρχῆς βασιλεὺς τοὺς βασι-
λεῖς X0. non putavit rex Perfarum primus, cibis pere-
grinis uti reges debere. Bex ile primus, Cyrus efi,
conditor regni Perfici, et multorum regni illius inftitu-
p.929.torum auctor. [n fubjecta hiftoria de caricis Atticis regi
Perfarum ab eunucho oblatis, ut expeditionis adverfus
Athenienfes fufcipiendae ilum admoneret, refponfum
Perfae ita fcribitur omnium librorum confenfu, ἐρωτῆσαι
ποδαπαὶ εἶεν. ἐπεὶ δὲ ἐπύϑετο ἐξ ᾿Αϑηνῶν, τοῖς ἀγορα-
σταῖς ἐκέλευεν ὠνεῖσϑαι, ἕως ἄν ἐξουσία γένηται αὐτῷ
λαμβάνειν ὅταν ἐϑέλῃ, καὶ μὴ ἀγοράζειν. id. elt, regem
quaefi[ffe ajunt unde iftae caricae? cur intellexi ffet,
"tticas effe, juffit opfonatores emere, usque dum liceret
fibi quando vellet cumque fumere, et quidem inemptas.,
iia clare innuit Perfa cogitare fe de bello Athenienlibus
Lis XIV. Car. XVIII —. 199
Ν
inferendo. Cedo aliquis mihi fi quid hic aut obfeurum
aut corroptum: ego nullus video. Dalecamp. tamen cor-
vigebat, οὐκ avais, et mirificam ex his verbis fenten-
tam eliciebat. omnia ferre poffüumus: modo me anctoris
mentem perverlat: quod videtur hic feciffe fane quam
licenter. ἀγορασταὶ funt obfonatores, ut Athenaeus ipfe
interpretatus eft, libro quarto. Alexis poeta cum faceret,
sicéBxivov ἰσχάδες TO παράσημον τὼν ᾿Αϑηνῶν, καὶ ϑύ.
μου δεσμαί τινες: jocatus eft non invenufle δα navium
παράσημα, de qnibus non repetam quae docte ab eru-
ditis viris funt obfervata. Ait, navibus Athenienfium pro
infignibus caricos elfe: quia nnsquam totius Graeciae
nec plures nec meliores caricae reperiebantur quam in
Altica. Ergo inde in alias oras mittebantur: et cum
viatico naves inflruebantur, non poltremum locum cari-
cae oblinebant. His adjicit thymum: merito, nam et
plurimum et laudatiffimum in Attica: un/e etiam trans-
latum in alias regiones, et flore fatum conflat, Cum
nihil demutent anliqua exemplaria ab edita lectione in
js, Φοινικίδης d ἐν Νιισουμένῃ φησίν: Suidas lamen
adveitit nos: enjus funt de Phoenicide verba, τῶν ὁρα-
ud Ty αὐτοῦ ἐστι Φύλαρχος μισούμενος, αἷς ᾿Αϑηναιὸς
ᾧῴησιν ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν Δειπνοσοφιστῶν. Si ita fcripfit
duarum fabularum lemma:a in unum conflavit, imperite.
nusquam enim Z'/archum exofum poelae hujus, lau-
datum ab Athenaeo meminimus. fed PAy/archum quidem
libro decimo: Zjfumenum vero' aut Mifumenam hoc
loco. Scripferat opinor Suidas, Φύλαρχος καὶ Mucov-
μενος. Alticae confuetudinis eft, loca urbis ab iis rebus
defignare quae ibi vaenum exponuntur. ὄψον vel χϑῦν
forum pifcarium, κρέα maceiium ubi carnes venduntur.
λάχανα forum olitorium μύρα. Tufcum vicum. conira-
rium videtar feciffe Phoenicides ilio verfu, Καὶ τῶν
προπυλαίων. καὶ τέταρτον ἰσχάδων, τούτων &ysuGXM7V.
appellat προπύλαια, bellaria, aliasve cupedias in aedium
facrarum, aliorumve publicorum locorum vefiibulis foii-
tas venire. Célebrantur ex Philemone carzcae egi/ides:
de quibus Theocritus, — xa; ἀπ᾽ Αὐγίλω ἰσχάδα τρώγοις
᾿Αϑεῖαν. conftat de nomine pagi unius Atticae [ic deno-
minatas. eum pagum Theocritus cum fuo interprete 24e2:-
lum vocat: nofter hic 24epila τῶ: ali omnes zdegiliam :
atque ita legam hoc loco. De colore caricarum chelido-
niarum dictum libro nono, capite decimoquarto, ZZ£Ara-
fiae, a Tithrante pago tribus Aegeidis fic dictae. Ádhibe p. 950.
200 LÀ. CASAUBONI ANIMADV. IN A'THEN.
mox fcalpellum , et fcribe ademptis fupervacuis dictio-
nibus ὄντως γὰρ κατὰ τὸν ᾿Αριστοφάνην, οὐδὲν γλυκύτερον
τῶν ἰσχάδων. Refertur ex Gloffis Pamphili, fuiffe προσ-
πνίδας, γένος ἰσχάδων. Dalecamp. adjecia litera fcribebat
προσπηνίδας- nos unam detrahimus et legimus προκμνίδας.
Hefychius, vgoxvic , εἶδος ἰσχάδων.
CAPUT ÜNDEVIGESTIMUYM,
Bóreus et σταφυλή. Staphylus. “πηλὸς P'inum. Quid
appellet Plato γενναίων σταφυλὴν, et γενναίο
σύκω δίδου πυκνάς. Breviatoris hallucinatio.
Aethlius Samius. Hecatombaeon primus menfis.
Ua Graeci βότρυν et σταφυλὴν dicunt. fed Athenaei
faeculum βότρυς nomen frequentavit magis: contra quam
factum ab Homero et aliis antiquiflimis fcriptoribus:
quos altera potius appellatione uti folitos obfervatur his
verbis, Βότρυς ὅτι μὲν κοινὸν δῆλον. σταφυλῆς δὲ μέμνη-
ται καί τοῖ δοκῦντος τοῦ ὀνόματος ᾿Ασιαγενοῦς εἶναι, Κρα.
τῆς, ἐν δευτέρῳ ᾿Αττικῆς διαλέκτου, ἐν τοῖς ὕμνοις τοῖς
ἀρχαίοις φάσκων ἀντὶ ToU βότρυος τὴν σταφυλὴν κεῖσθαι.
Afiaticum elle nomen σταφυλὴ, quod ait Crates, illi cre-
diderunt, qui uvam /LapEylam nominatam a Staphylo
quodam exiftimabanut. grammatici huuc Staphylum Liberi
patris fiium nominant: Nonnus in Dionyfiacis dinis
All'yrium, Aotryis patrem. Aliis placet Graecae origi is
verbum elle et σταφυλὴ quali σταπηλὴν dici, παρα τὸ
στάςξδιν τὸν πηλὸν, quod guttatim vinum fundere. πη-
λὸς enim vinum primitus fignificalTe, fciunt eruditi. Verba
adducta ex antiquis hymnis integrum continent hexa-
metrum: Αὐτῇσι σταφυλῇσι μελαίνῃσιν κομόωντες. loque-
batur hymni poeta de ofchophoriis quae in honorem
Bacchi Seirradis Minervae Athenis celebrantur. nam hic
verfus ad ofcAas pertinet. fic vocabant palmites cum fuis
uvis. Quaeliioni ab Ulpiano propofitae, quid appellet
Plato γενναίαν σταφυλὴν et γενναῖα σῦκα 9 bifariam res-
pondet Mafurius : prior refponfio eft: γενναῖα λέγει τὰ
εὐγενῆ ὁ φιλόσοφος, ὡς καὶ ᾿Αρχίλοχος »- Πάρελϑε, γεν-
ναῖος γὰρ εἷς. Vult Mafurius, dici ysvy«/x omnia quae-
cunque in fuo genere excellunt. et ita generofas uvas, .
et generofas ficus appellatas effe a Platone. Hanc inter-
pretationem etf; non improbo, malo tamen aliter paulo
Lim. XIV. Car. XIX. 201
accipere. puto enim magnitudinem rei indicari, voce hac.
Euftathius poft relatum Athenaei iftum locum. Portaffe,
inquit , magna uva ejt quae Platoni dicitur ψενναΐία
σταφυλή : ficut dixit comicus qsvyixoy xpéxc pro αδρὸν
κόμμα. [etfi paulo aliter interpretatur (choliafles ad haec
verba ex Equitibus, "KL ψεννικώτατον wpíac, ψυχήν oT
ἄριστε πάντων.) Gallice dixeris, une bonne piece de
chair. Alque ego cum Euflath. fentio neque mihi dubium
ψενναίας μάζας in fecundo De republica elfe grandem
mazam, licut apud fatyricum vaegrandis polenta. Non
.probo alteram interpretationem quae adicitur a Mafuürio,
7 τὰ ἐπιγεγενημένα. 0 γὰρ ᾿Αριστοτέλης καὶ ἐπεμβολάδας
ἀπίους ὀνομάζει. aut vocat Plato γενναίας uvas et ficus, p. 951.
quae po[t infitionem nafcantur: ficut Zrifloteles infi-
titia pira nuncupavit ἐπεμβολάδας ἀπίους. apud Suidam
eft ᾿Αριστοφάνης. Euftath. legit ut nos; quem [i lubet
lege. Sequitur, Εὔβουλος γοῦν ἐν Κατακολλωμένῳ Φησὶν,
-- ἀλλὰ παραλαβὼν
ἀκράτῳ xpoUs , καὶ δίδου πυκνοῖς» καὶ βότρυς
τρώγειν ἀνάγκαφ᾽ αὐτὸν ἐξ οἴνου συχνούς.
neque fententiae neque verfus modulo congruit τὸ ἀκράτῳ.
quid Bt reltituendum nemo poffit certo fcire: jocofum
enim, opinor, aliquid comicus fingebat. Forte, ἄρα rs,
vel "Aupay TE xpoUe. incertum etiam eft cum ait δίδου
πυκνοῖς, utrum debeamus fupplere, πύλιπας an πληγάς.
quin propter metrum videtur legendum yel καὶ δίδου
πυκνὸ, xxl β, vel διδοὺς πυκνὰς, β. Mitis, ὅτι δὲ ἐν ταῖς
᾿Αϑήναις διηνεκεῖς ἦσαν αἱ ὀπῶραι πᾶσαι, μαρτυρεῖ 'Api-
στοφάνης ἐν “Ω,αις, rejicimur tacite ad libri noni prin-
cipium, ubi extat Ariftophaneum te'imonium. errat Bre-
viator, qui ejus loci immemor, illorum vero memor
quae de re eadem in Pace leguntur hodieque, fcripfit
hic ἐν E/pgvg. Gravem mendam fuftulimus e proximis
verbis fine omni periculo; cum enim prius ederetur,
᾿Αέϑλιος ὁ Σάμιος ἐν πέμπτῳ Σαμίων wpxímv, iecimus
ut elfet Σαμίων ὅρων. non folum propter ea quae obfer-
vabamus lib. r2. cap. 9. fed etiam propter ipfum Athe-
naeum, qui paulo ante Aethlii locum huncce indicans,
fcriptum illius Ὅρων Σαμίων infcribit: non diffimulanda
viri docti negligentia: qui vicinis adeo locis de eadem
re tam diverfa fcripferit. Aethlium hunc laudat et Cle-
mens Alexandrinus, in exhortatione ad Graecos. Lyncei
qui fequitur locus conferendus eft cum aliis fimillimis
ex eadem epiftola ad Diagoram, de quibus non [femel
b
202 I. CasAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
ante dictum. Scribe ἀντιτιϑεὶς, non ἀντιϑείς. Eleganter
vero Lynceus uvam quae totum annum fervari poterat
incorrupta, ἄλλην opta, tanquam de fervo aliquo loque--
retur aut mercenario, ita expreffit, ἀντεκτρέφουσ, βότρυν
ὃς ἀπὸ ᾿Εκατοω βαιῶνος μηνὸς, ὥσπερ, ἀγαϑὸς οἰκέτης
διαμένει τὴν αὐτὴν ἔχων εὔνοιαν. Graeci tempora fua pu-
tabant ab Hecatombaeone: qui Julio Romanorum magis
quam Junio refpondet. hoc igitur dicit Lynceus, Hip-
poniam Rhodiorum uvam a principio anni ad finem
usque perennare, eadem faporis gratia.
CAPUT VIGESIMUM,
"Appendix ad librum nonum. προσανωπλήηρουν σινὶ
Ti- meleagrides. Lerus. ξυλοειδὴς color. οὐνθίζειν
πυρὸς ὠκμαῖς. τριοβολοκρεῖσκον. Horae Athenis
cultae. περισκελῆ καύμωτα. jurulenta ficciora
quam afa.
Aj
SEQUUNTUR Athen. verba: Ἐπεὶ dà πολλάκις ἡμῖν
εἴρηται περί τε κρεῶν xx) ὀρνίϑων, xxi περιστεριδίων,
ἔρχομαι κα γὼ “λέξων ὅσα ἐπ πολυαναγνωσίας εὑρεῖν ἤδυ- -
γήϑην παρὰ τα προειρημένα. Mafurius eft quem haec loqui
facit auctor. Ait, adjecturum fe ad ea quae de carnibus
P. 932. maxime avium, fuperioribus libris contineantur, quicquid
affidua veterum fcriptorum lectio fibi fuggeret, prioribus
qui de iis rebus fermonem habuilfent indictum, Eft vero
pars ifta aliud nihil nifi appendix quaedam ad librum
nonum. Ea legitima fedes erat omnium illorum quae
hic alieno loco obfervantur a Mafurio. Cauffam hujus
ἀταξίας fuo loco expofitam non repetemus. Prima ob-
fervatio eft fuper voce mspioTépiov aut περιστερίδιον, vel
potius fuper utraque: οἵ diffimulata eft hodie dictio
περιστερίδιον in disputatione Mafurii. Addenda haec erant
fermoni περὶ περιστερῶν, qui libro nono continetur. Idem
obfervandum etiam in caeteris. Tetraonas eum phalianis
' mon Athenaeus eft qui confundit, fed rex Ptolemaeus,
cujus verba folum recitat. in queis manifeftum eft xvx-
x0Àov2Jov, nifi fcribas μετεπέμπετο. mulato numero pro
μετεπέμποντο; quod editum efl. fequitur enim ὑποβαλὼν
ἐποίησε πλῆϑος. Ait, προσαναπληρώκει ἂν ταῖς πολυϑρυλ-
λήτοις ἱστορίαις τῶν Ὑπομνημάτων τούτων τὼν εἰκοσιτεσ-
σάρων, καὶ ἄλλην μίαν. Scribendum προσαναπεπληρώκει.
Um. XIV. Caps X08 ded
nifi eft iis fimile, de quibus libro fecundo, cap. 15.
Προσαναπληροῦν τινὶ T), dixit Athenaeus pro f/upplere
quod alieut rei deeft. ἄλλην ἀΐων ἱστορίαν, ut Latine
prima hifloria ἀντὶ τοῦ primus liber hiftoriae. Senfus
eli: eft ad eos 24. libros hiftoriarum quos edidit, unum
"infuper adjeciffet librum. Scribi mox jufferam Yibttei:
παρίστησιν ἐν ΤΠαυσανίχ. vide libro feptimo, cap. 23.
Corruptus efi poflerior verfuum Anaxandridae, quo it
probatum furiofi hominis efTe pavones domi alere, ἐξὸν,
inquit, τοιούτους ἢ δύ᾽ ἀγαλματ᾽ ἀγοράσαι. ,Sufpicor le-
gendum, 'E£ov τοιαῦτ᾽ ἡδίω ἀγάλματ᾽ ἀγοράσαι. cum. (i-
ceat emere talia fimulacra quae fint gratiora. De-
fcriptionem zmeZeagridum quae affertur ex Clyto Arifto-
telis discipulo, nemo non videt gallinis iis convenire,
quas vulgo /ndzcas vocamus. Ejus initio fcribunt veteres,
ἐν Λέρῳ. neque aliter Aelianus, Lerus Sporadum una
eft: de cujus incolis extat dictum Phocylidis, A£pio; xa-
κοί. non temere audiendi viri docti qui ᾿Ω,λέρῳ fcribi
volunt ex Stephani Ethnicis. Edebatur ante, καὶ τὸ σῶμα
ξυλοειδές. Scripfimus χρῶμα cum omnibus MSS, In eo
commentario quem f[cripfimus, De coloribus, docemus
etam Theophraftum lignei coloris meziniffe libro fep-
timo Hiftoriarum, capite tertio. Differunt, inquit, femina
a coloribus: τὰ μὲν μέλανα, TX δὲ ξυλωώδη, τὰ δὲ Àsv-
κότερα. quem locum doctiffimi viri depravatum cenfue-
runt: fruftra. Scribendum, καὶ ἐρυϑροτέραν τῆς τῶν ὁρ-
νίϑων. fed non femper haec caro rubet. mutat enim co.
lorem pro affectu quo movetur. Poftea fcribunt Excerpta,
τὰς δὲ πτέρυγας πεποίκιλται πριονώδεσ; σχήμασι πυρώδεσι
πρὸς ἄλληλα κεκραμένοις. Familiare eft apud Graecos
comicos. ut coqui inducantur gloriofuli, et de artis fuae
experimentis magnifica praedicantes. Sic in Mum
.verlibus qui hic recitantur,
— ἐπὶ τοῖς δ᾽ ἐγὼ,
μάγειρον. οὔτε Σικελία καυχήσεται,
τρέφειν τοιοῦτον ἄρταμον κατ᾽ ἰχϑύων. p. 955.
oU i κήλισ᾽ ἔνϑα δελφάκων ἐγὼ xpéx —
καλλιστ᾽ ὄπωπα πυρὸς ἀκμαῖς ἡνϑισμένα.
Abfit a moribus nofiris omnis vanitas. fed veram hujus
loci lectionem invifam doctis, vidimus nos nullo negotio.
Scribendum enim, Oór Ἦλις, ἔνϑα ὃ. neque Sicilia,
inquit, neque Elis talem vidit artificem parandorum
ciborum qualis ego fum. Significat fe cum apud Siculos
a βροδιαίτους, tum apud omnes Graecos, qui ludicri Olym-
204 1]. CASAURONT ÁNIMADV. IN ATHEN,
pici cauffa in Elidem venerant, artis fuae fpecimen edi-
diffe, et nomen ac famam inde retuliffe, ἐνθίζειν πυρὸς
ἀκμαῖς eft, toftura flavum reddere et κρεμβαλέον.
Obfcura vox efl τριοβολοκρεῖσκον, in fequentibus verfi-
bus Alexidis. Si abeffent duae literae cx. polfet exponi
olla carnium triobolaris id enim eft κρεῖον. Homerus,
Αὐτὰρ ὅγε uwsiov μέγα κάββαλεν ἐν πυρὸς αὐγῇ. fed
videndum an [fatis conveniat ea interpretatio poetae
verbis, Ὕειον, ὀπτὸν, ϑερμὸν εὐχυλώτερον. Auctor eft
Porphyrius libro primo, Περὶ ἀποχῆς ἐμψύχων, moris
fuiffe Athenis pompam quotannis Soli et Horis fimul
ducere. De ea folemnitate fentit mox Philochorus, 'A-93-
valo ταῖς “ἄῶραις ϑύοντες οὐκ ὀπτῶσιν ἀλλ᾽ ἕψουσι τὸ
xpéx, παραιτούμενοι τὰς exc ἀπείργειν TOÀ περισκελῆ
καύματα καὶ τοὺς αὐχμούς. quid proprie περισπελὲς di-
catur, ante eft expolitum, libro undecimo, capite feptimo,
ufurpatur de omnibus quae tolerare durum eft et mole-
fium. et περισπελὼς φέρειν, pro aegre ferre. Menander,
Ὁ ydp μετρίως πράττων, περισπελέστερον “Απαντα T
ἀνιαρὰ Λαμπρία Φέρει. Ait, rx δὲ ὀπτὸ τῶν ἑφϑὼν ὡμό-
T-px καὶ ξηρότερα. Videtur hoc, et rationi confentaneum,
ut ficciora fint affa quam jurulenta: et ex Ariftotele
petitum, cujus modo nomen pofitum eft: tamen aliter
habet utrumque. Audiamus magifirum, Meteorolog. lib.
quarto, ξηρότερα τὰ ἑφϑὰ τῶν OmTOV' oU ydp ἀνασπᾷ
εἰς αὑτὰ τὸ ὑγρὸν τὸ ἑψόμενα. κρατεῖ qup ἡ ἔξωϑεν 3ερ-
μότης τῆς ἐντός. εἰ δὲ ἐκρώτει ἡ ἐντὸς εἷλκον ἂν εἰς ἕαυ-
τήν. Mendofe fcriptum, ταύρων ταξικέρων Φλογίδες.
Dalecamp. vexepx Φλογ. propius ad editam lectionem
accelleris, li fcribas, Ταύρων τ᾽ ὀξυκέρων QA.
CAPUT VicESIMUMPRIMUYM.
Λαγῷον. Simonidis fordes. Nota fordium,, muneri
mil[Ja vendere. orgryote, οἰετέως. δέλφακω δεραιο-
τατον. Ócpos. & et c confundi, οδοοῦσϑαι pro
ἀνδροῦσϑοωι infigni loco refütutum. Refutantur
qui Strabonem negant e[[e Strabonem. Pernae
Κιβυρικαὶ et Κανταβρικαί.
ΟῪὙ παρατεϑέντος αὐτῷ ἐπὶ τὴν τράπεζαν καϑάπερ καὶ
τοῖς ἄλλοις λαγῳοῦ. non efl a reco À«ywoc, ut putarunt
Lis. XIV. Car. XXI. 2095
interpretes: fed a ncutro A«ywov. frufla leporina folita
lingulis convivis apponi, Graeci vocant A«ygx, ut mo-
nebamus libro nono, capite decimo quarto. Neque exi-
ftlimandum eft in eo convivio cui Simonides interfuit,
fingulis convivis integrum leporem fuilfe objectum : fed
unicum menfíae fuiffe illatum , et a carpo in partes tri- p. 991.
butum: quod etiam declarant in dicto Simonidis haec
verba, οὐδ᾽ εὐρύς περ ἐών. Eft autem Homeri verfus
venufte παρῳδηϑ εἴς. Ait, ὄντως δ᾽ ἣν αἷς ἀληϑὼς κίμβιξ
ὁ Σιμωνίδης καὶ αἰσχροκερόής. Hoc multi tellantar. Ari-
Iltophanes de Simonide jactatum. fuiffe proverbium indi-
cat, Képdovc ἕκατι κἀν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοι. '"laceo quae de
hujus poetae avaritia et. fordibus Pindarus et Theocritus
dixerunt. Callimachus, — οὐ γὰρ ἐργάτιν τρέφω τὴν
Μοῦσαν ὡς ὁ Κεῖος Ὕλλύχου νέπους. Addit, folitum Simo-
nidem quotidiana munufcula quae fibi ad victum mitteret
Hieron, venderet. Magnum hoc refiricti animi indicium
femper eft habitum, habeturque. Nicetas Choniates de
Joanne Puzeno, xad σμικρολογίαν νοσῶν, καὶ γλισχρότητα,
καὶ τὰ πεμπόμενα πολλάκις τῶν ἐδωδίμων ἀνέπεμπεν εἰς
τὸ πωλητήριον. et narrat idem de hoc Joanne. accidilfe
nonnunquam, ut res easdem ter [ibi millas ter. venderet.
Sed qui hoc faciant facile excufet et culpa liberet Ti-
berii Imperetoris exemplum: qui mullum ingentis formae
miffum [fibi in macellum deferri et vaenire juífit, ut
narrat Seneca epiítola nonagefima quinta. fcribendum.
Ούϑατος δὲ Τηλεκλείδης μνημονεύδ, ἐν Στεῤῥοῖς. vide
libro ,nono; capite decimo quarto. ibi etiam de voce
ὑπογάστριον. In parodico veríu Matronis legebatur ' 'Arpi-
χὰας οἰδτέας. etfi non inepte, falfo tamen: nam fine omni
dubio imitatur Homeri verfum, Ὄτριχας; οἰετέας . στὰ-
Φυλῇ ἐπὶ νῶτον ἐΐσας. quare verte unius coloris, unius
aetatis. Scribe deinde, πολὺ δέλφαξ σιτευτὸς ἔτρυξε.
Sequitur, Δέλφακα δὲ ἀρσενικὼς εἴρηκε Πλάτων ἐν Yloig-
τῇ, δέλφακα δεραιότατον. Non facile credam verbum
Graecum elfe ϑέραιον, pro eo qui amplas. cervices ha-
beat MSS. optimae notae, δέλφαπα δὲ ῥαιότατον. ne id
quidem agnofcimus ;pro Graeco. auctore Hefych. oc poc
veteribus Graecis idem fignificavit atque ἰσχυρός. an ea
vox locum hic habeat nefcio. Lego vero, δέλφακα δ᾽
ραιότατον. porcum grandiufculum , et mactationi op-
portunum. ὦ et & paffim in MSS. confunduntur. inde
error. Locum , Eupolidis quo probatur dici τὴν δέλφαπα.
ita editum: ovx ἀλεύϑιον δέλφακα T Od0v 3' εἱστία, καὶ
206 L CasAUBONÉÁ ÁNIMADV. IN ATHEN.
μάλα καλὴν, ita emendamus ex veftigiis corruptae lec-
tionis: ὃ γαλαϑηνὸν δέλφακα ἀνόδοντά ,3᾽ εἱστία, καὶ
μάλα καλήν. id eft, qui convivio exhibuit lactentem, et
adhuc fine dentibus porcellam, valde pulchram, quid
fit δέλφαξ γαλαϑηνὸς fcimus ex libro nono, Ait, Ὅτι |
δὲ τοῖς εἴλωσιν ὑβριστικῶς πάνυ ἐχρῶντο «usó. Haec
erant illis adjicienda, quae de fervorum varus generibus
disputata funt libro fexto. ᾿Ανδροῦσϑαι nihil aliud Graece
loquentibus fignificat, nifi pervenire ad virilem aetatem.
Quare fi verum elt quod narratur mox, Lacedaemonio-
rum leges certam con[tituiTe poenam heris llotum, εἰ
: μὴ ἐπικόπτοιεν αὐτοὺς ἀνδρουμένους: fequitur fuiffe Ilotes
omnes ἡβηδὸν occidendos prius quam viri fierent, fed
hoc quis credat? cum ne infenfifümi quidem hoftes id
fecilfe nifi rariffime legantar. Non abeft quin fraudem
p.955. hic aliquam impuri homines fint fraufi. atque adeo ita
efl: nam auctor fcripferat τοὺς οδρουμένους. Omnino
Lacedaemonii ἀνδροῦσϑαι quidem fuos fervos, et volue-
runt et fiverunt. at xdpoUcJa; eosdem, id ell corpu-
lentos evadere et nitere. neque voluerunt neque [liverunt.
En quam ridiculam fententiam literulae unius adjectio
efficiat. ro οδροῦσϑαι proprium eft 77 εὐεξίᾳ, quam elle
ait Ariftoteles πυκνότητα σαρκὸς, id eft, ἀδρότητα. Athe- .
naeus hoc verbo expreflüit quod pluribus modo dixerat,
ÜTspxuuxQsip τὴν οἰκετικὴν ἐπιφάνειαν. contra, firigofum
effe macilentum , fquallidum atque horridum, figna funt
hominis miferi et male habiti. Non eít autem mirandum,
Spartanos qui legitimum cinguli modum liberis fuis prae-
finierant, quem non liceret impune excedere, erga fervos i
fuos fuilfe iniquiores. Ut probet Strabonem Γεωγραφου-
μένων eruditifümum fcriptorem, non adeo recentem auc-
torem effe , ac videretur nonnullis, ita fcribit, λέγει γὰρ.
αὐτὸν ἐν τῇ ἑβδόμῃ τῆς ᾿αὐτὴς πραγματείας͵ ἐγνωμέναι
Iloceiów»viov , TOV ἀπὸ τῆς στοᾶς Φ: λόσοφον, οὗ πολλάπις
μεμνήμεϑα, συγγενόμενον Σ"ωπίων!, τῷ τὴν Καρχηδόνα
ἑλόντι. In libris Strabonis hodie ifta non legas. Sed o
bene quod diferte Athenaeus librum nominat, ubi de fe
et Scipione Africano magnus auctor erat locutus. ni fe-
ciffet, color aliquis futurus erat tenebrioris illius ca-
ftdiífiia mendacio, qui probare hinc nititur dudum
Strabonem fuiffe: neque Strabonis fed Stratonis nomen
praefcribi debere iis libris quos hactenus pro Strabo-
nianis omnes omnium aetatum eruditi habuerunt. Tu
vero marrucine libri feptimi jacluram farci, et lacunam
Li, XIV. Car. XXI. 207
imple (i potes: atque ego fpondeo tibi, quod ex integris
libris fuis Athenaeus prompfit, fore ut reperiamus et
nos in noflris integratis. Ejusdem farinae alterum quo-
que Lucumonis illius argumentum eft, non effe Strabonis
haec, quia fcriptum fit hodie in codicibus Strabonianis
ταῖς Κανταβρικαῖς ἐνάμιλλοι: non ut hic ταῖς Κιβυρικαΐς.
ridiculum caput: nam fi pondus habet haec ratio, per
hanc monl[lrificam Circen neque Plato fuerit Plato, neque
Ariftoteles Ariftoteles, neque Theophraftus erit Theo-
phraftus. Plurima enim, ut faepe indicavimus, ex iílo-
rum libris aliter defcripüt philologus, quam habeantur
hodie in vulgatis editionibus, Omnia denique fi huic
argumentalioni locum damus, ἔναλλα γενήσεται, ut ait
poeta. Sed valeat infrunites criticus, cum perverfo ifto
judicio. Porro de lectione Strabonis ad Strabonem egi-
mus: hic autem fidei noflrae cauffa eam expreffimus
γραφὴν, quam fcripti omnes exhibebant, Culpam hic
commilTam Athenaeone attribuam an ,exfcriptori, incer-
—has animi harreo. nam illa μνημονεύει, dà αὐτῶν Στρά-
Bv, li ita accipias, Pernarum mentionem facit Strabo:
nihil vetat. credere locum Strabonis ab Athenaeo bona
fide recitatum, a librario fuiffe corruptum, qui pernarum
Cantabricarum nomen audiverat nunquam: JCybiricas
vero five Cybiraticas modo nominatas Athenaeo memi-
uerat. Sine caulfa autem voci [IowmréAwv defectus et vitii p. 956.
nolam praefixerunt. eam tolle: nihil enim deeft.
CAPUT VIGESIMUMSECUNDU M,
Τροφαλὶς Σικελική. Cafeus Τρομιλικός. Prov. ex
depravata lectione fictum, Jovis lac. οἰὐποτρό-
γήμῶ. Maefon cocus e£ tettix. Μεσαγοηψες Νὶ-
“ἀεὶ. Olim iidem .coci et popae. Alexander vic-
tzmarum e Macedonia accerfit. ogyixav io facra.
Olympias üs dedita. Jerpentes ad illa facra
adhibiti. zis nomen οἰργόλαι vel οἰργοῖ. F'olumen
epiflolarum.' Alexandri, et aliorum ad .4lexan-
drum.
ἘΠΕῚ δὲ καὶ Σικελίας αὔχημα τροφαλὶς 30e ἔστι Qs
alladit ad poetae alicujus verba. Ariftophanes Vefpis.
208 ]: CASsAUBONI ÁNIMADV, IN ATHEN.
Τροφαλίδα τυροῦ Σικελὴν κατεδήδοκε. et rurfus in eadem,
᾿Αποδρὰς γοὶρ εἰς τὴν γωνίαν τυρὸν πολὺν Κατεσιπέλιζε.
Cafeus qui Τρομιλικὸς nominatur in libris editis, Brevia-
tori eft, Στρομιλιπός. quod fi rectum eft, ZXrpog/Asix
utique mox fcribendum. alterum malim. Noli quaerere
quid appelletur Jovzs lac, ilto verfu quem recitat dip-
nofophilta: Καὶ τυρὸς ὁπίας ἐστὶ καὶ Διὸς γάλα. e Cy-
clope Euripidis efi hic verfus, lbi hodie fcriptum βοὸς
γάλα, quae vera eft proculdubio lectio. Faceti fane ho-
mines, qui bovem in Jorem mutarunt, quanto hoc ma-
jus, quam ex muüfca elephantum. Eruditiffimus paroe-
miographus [i Euripidis codices infpexilfet, deprehenfum
errorem emendare praeoptaffet, quam Chiliadas fnas
ficitio proverbio reddere auctiores. ᾿Αποτράγημα inter-
pretatur Athenaeus apud Éupolidem, As^pzvov τῶν Tpa-
γημάτων xxi τρωξίμων. ex his emendabis Hefychii codi-
ces: ubi perperam fcriptum ἀποτράγημα, λείψανον,
βρῶμα. Seq. Φιλιππίδης ἐν Αὐλοῖς, Τοὺς δὲ πυριέφϑας
καὶ TX λάχανα ταῦτ᾽ ἔχων. conferenda haec cum iis
quae fcribit Pollux libro fexto, capite nono, ubi aliam
lectionem invenies. Poftea coquus inducitar μαγειρικοὶς
multas ῥήσεις ex antiquis poetis recitans: quae illis funt
adjiciendae, de quibus libro feptimo, capite undecimo
diximus. Obfervat ite dixiffe veteres τὸν μὲν πολιτικὸν"
μάγειρον Νιαίσωνα, τὸν δ᾽ ἐκτόπιον τέττιγα. qua de re
Feftus, ZMaefon, perfona comica appellatur, aut cocti,
aut nautae, aut ejus generis. dici ab inventore ejus
JMaefone cormoedo ait Jriflophanes grammaticus. at
Hefychius feribit hoc momen per ou Moscwvsc ,. inquit,
οἱ κορυφαῖοι; τῶν μαγείρων, ἢ οἱ τεχνῖται. fed verba fant
ejusdem alio loco, Τέττιξ ἔξω͵ τοῦ συνήϑους ζώου παρὰ
᾿Αττιποῖς » οἱ τῶν μαγείρων ὑπηρέται ξένοι, οἱ δ᾽ ἐντόπιοι
μαίσονες. Obfervo etiam inter comicas perfonas unam
fuifle quae ϑεράπων τέττιξ dicebatur, auctore Polluce
libro quarto. Paulo poft pro καὶ Φιλήμων δέ που Φησὶν,
aut erravit librarius aut Athenaeus: Stratonis enim [funt
verfus, non Philemonis. vide libro nono. Megarenfes
veteris et antiquae Graeciae diftinguuntur ab aliis Me-
garenfibus. Siculis cognomine Nifaeorum. "Theocritus,
Ν,σαῖο,; Μεγαρῆες ἀριστεύοντες ἐρέτμοις. et Athenaeus,
p-997.hic, τὸν Μαίσωνα ἐκ τῶν ἐν Σικελίᾳ φησὶν εἶναι Meya-
δέωκ,; καὶ οὐκ ἐκ τῶν Νισαίων. Nova fuit et infolens
ila coqui gloriatio, qui apud Pofidippum hos veríus
proferebat,
Lis. XIV. Car. XXII. 209
Ταυτὶ μὲν οὖν τοιαῦτα. συμβαίνει dá τι
νῦν μοι διακονοῦντι παρὰ τῷ δεσπότῃ
ἀστεῖον, οὐχ, ἀλωσομ᾽ ἐκφέρων κρέας.
Moris fuit coquis cum cibos mercede conducti pararent,
furto quicquid po[fent auferre. ldeo foliti janitores ex-
cutere diligenter cum abirent. Hoc toties jam probatum
in fuperioribus, ut exemplis non [it opus. [fte vero co-
quus, vel quod macilentas carnes habuilfet defpicatui,
vel quod propter tenuitatem apparatus, aut vigilantiam
cuftodis appoliti non potuilfet, id nunc gloriatur, et laudi
libi verti pofiulat, quod janitores fe non effent in fraude
et carnium furto deprehenfuri. Simillimus efi apud co-
micum initio Pacis locus: nam ibi famulus qui fterco-
reas turundas Ícarabaeo pinfebat, hoc unum faltem ex
ea opera confequuturum fe praedicat, quod nemo illum
fit accufaturus, quafi maudentem inter pinfendum: quo
nomine faepe famelici aut gulones fervi poenas fordidis,
vel delicatis heris dabant: nam utrosque hoc facto of-
fendebant. Ariftophanis verba funt,
Ἑνὸς μὲν ὦ ἄνδρες ἀπολελῦσϑαι μοι δοκῶ.
οὐδεὶς γὰρ av Φαίῃ με μάττοντ᾽ ἐσϑίειν.
Aeftimet ex his eruditus lector quo jure, quave injuria
in tertio verfuum Polidippi negationem tollendam inter-
pretes cenfuerint. ut taceam de labe verfus. Multa in
iis quae deinceps recitantur, et mutila et corrupta fupra
humani ingenii conjecturam. Simonidis teftimonium for-
talle ita non male f[cribas: x; dox ϑεῶν σαφὼς ἐμίστυλα
κρέα εἰδώς. quae ad Deos fpectant, ea perite paravi.
Deinde. T/ xai γὰρ oU καλῶς ἐπίσταμαι: non κακῶς.
Transeamus ad fequentia: egent enim cenfura noftra.
' Ait, ἐμφαίνει δ᾽ αὐτῶν τὴν ἐμπειρίαν» καὶ ἡ πρὸς ᾿Αλέ-
ξανόρον Ὀλυμπιάδος ἐπιστολῇ. προτρεπομένη yxp μᾶγει-
ρον αὐτῇ πρίασϑαι ϑυσιῶν ἔμπειρον, ὴ μήτηρ Φησὶ, Πε-
λίγναν τὸν μάγειρον. λαβὲ “παρὰ τῆς μητρός. ουτος γὰρ
οἶδε τοὶ ἱερά σου τὰ πατρῷα ὃν τρόπον ϑύεται, καὶ τὰ
ἀργὰ, δικαστικὰ καὶ τὰ Βακχικὰ ὅσα T& ᾿Ολυμπιὰς προ-
ϑύεται, οὗτος οἶδε. μὴ οὖν αἀμελήσῃς, ἀλλὰ λαβὲ, καὶ
ἀπόστειλον πρὸς ἐμὲ τὴν ταχίστην. Dicebat modo Athe-
naeus veteres cocos rituum facrificandi et πάσης τῆς
ϑυτιπῆς notitiam “παρα 6. Nunc ait, polfe id ipfum
conftare ex Olympiadis ad Alexandrum epiftola. deinde
ipfa Olympiadis verba profert, et quod inílituerat, clare
probat. quid dico probat? imo vero probabat olim:
nunc pervería lectio hujus loci fententiam omnem per-
Cafaub, Anim, in 4then, T. III.
210 LÀ CASAUBONI ÁNIMADV, IN ATHEN.
vertit. Nam ineptiffimum eft quod vulgata fcriptura con-
tinet, [nitio petit mater a filio, ut coquum fibi facrificandi
peritum emat: deinde autem offert e veftigio eadem filio
fuo Pelignam coquum plane qualem fe defiderare dixe-
rat. Enimvero fi habet bonum ϑύτην» cur usque inde
ex Afia, aut India fibi petit mitti? Sed neque illud in-
p.998. telligo , quorfum Olympias Macedoniam inhabitans, eum
defideret qui Áfiaticorum facrorum) ritus norit, Graeca-
nicorum aut Macedonicorum ignoret. nifi putemus, quod
abfurdiffimum eft, more populorum Orientis facra fac-
titaffe Olympiadem. Quid multa? interpretum qui haec
abfurda concoxerunt, ftomachum nemo fatis depraedi-
cari. Legendum affirmo, προτρεπομένου yap μάγειρον
αὐτῷ πρίχσϑαι ϑυσιὼν ἔμπειρον, ἡ μήτηρ Φησί. id eft,
nam cum Alexander eam hortatus effet ut ad fe mit-
teret popam facrificiorum peritum, ait mater : 4ccipe
popam Pelipgham a matre tua, etc. Cur e Macedonia
victimarium acceríierit Alexander, obícura caulfa non
eft: nam et pietatis intererat, et exiltimationis illius, ut
more patrio facra faceret. quod oftendit Olympias ma-
nifello cum fubjicit: οὗτος yxp οἶδε TX ἱερά coU TX πα-
τρῷα. Quaenam autem funt ἀργοὶ facra quorum Olym-
pias meminit? quae item illa δικαστικά. Prorfus nifi
ineptire volumus, legendum, καὶ TX ὀργιαστικὰν καὶ τὰ
Βακχικά. Olyipradtt valde fuiffe deditam orgiafticis
facris et Orphicis, diferte Plutarchus fcribit in Alexandri
vita. Addit idem, folitam Olympiadem maníuetorum fer-
pentum genus quoddam ad ifta facra adhibere: qua de
re multa etiam Lucianus [cribii in Pfeudomanti. Ex
Suida et Hefychio conjicere efl, xoyoAxc vel xpyxc iltos
angues fuiffe appellatos, Qui horum meminiffemus, pu-
tavimus aliquando poffe hunc locum in eam fententiam
accommodari non magna mutatione: ut dicat Olympias,
illa etiam facra Pelignae effe nota, ad quae ferpentes
argae adhiberentur. Sed displicet nobis jure merito haec
fententia. neque dnbitamus verum eífe quod prius dixi-
mus, Quaerant etiam doctiores quaenam illa fint facra
ὅσα ᾿Ολυμπιὰς προϑύεται. nos qui fruftra quaefivimus
legemus interea, ὅσα Ολυμιπίᾳ. ea facra intelligit, quae
Olympiae üebánt ab agonifts prius quam certamen ini-
rent. Sciendum autem, extitiffe olim in doctorum biblio-
thecis epiftolas Alexandri, et aliorum ad Alexandrum.
multa harum mentio apud veteres fcriptores, ut Plutar-
chum, Athenagoram, Athenaeum, alios, fed et Grammatici
Lm, XIV. Car, XXII. 211
earum teftimoniis aliquando utuntur, Hefychius, in voce
σμοῖδος, quae Macedonum lioegua praetorem, judiciis
praefectum fignificabat, 3 λέξις κεῖται, ait, ἐν ταῖς ἐπι-
στολαὶς ᾿Αλεξάνδρου. meminit εἰ in ᾿Αρόπανοι. ejusdem
verba funt quae fubjiciam, Γητικὰ παρὰ ᾿Αλεξάνδρῳ ἐπι-
στολαί. ποτήρια οὕτω καλούμενα. corrigendum, παρὸ
᾿Αλεξχνδρῳ ἐν ἐπιστολαῖς. Epiflolarum — Olympiadis ad
filium meminit A. Gellius libro 13. capite quarto et
Pollux lib. 7. cap. 9. obfervans nominari Olympiadi
ἐριουργεῖον, qui dicitur vulgo ἱστῶν: nam ita fcribi debet
is loeus. et iterum mox legendum βέλτιον. dà ὁ ἱστῶν,
vel ἰστεῶὼν, ut in Glolffario fcribitur. peffime libri Pol-
lucis οἱστεύων.. Earum quas ad matrem [cripferat Ale-
xander mentionem fecere item multi. Octavius Minutius
Felix , Alexander ie Macedo iufigné volumine ad ma-
trem. fuam focripfit metu fuae poteflatis proditum, fibi P- 999.
de dizs hominibus a facerdote fecretum. Pollux libr. 6.
cap. 12. ἐν ᾿Αλεξανδρου πρὸς τὴν μητέρα ἐπιστολῇ, μέ-
ἀνήμαι ἐν ἄλλοις σκεύεσ, καὶ TOV μύστρον εὗρῳν.
CAPUT VIGESIMUMTERTIU M.
Ceryces Jdthenienfium. ῥέζειν ἐπὶ τοῦ ϑύειν. ἔρδειν.
ϑύειν. δρῶν. antiqua facrificia. ὠνωγοωφαὶ πά-
λαιαί. Clidemi Atthis. Prov. Καινὸς οὗτός ἐστι
Παλαίφατος. Palaephatus mythographus. τὸ οὐχ,
ὁρώμενον λάχανον. περισποδεῖν τὸν δεσπότην.
σποδεῖν. myma e£ mimarcys. νομοὶς, gallina
INumidica. Philemonis. ᾿Δρπαζόμενος.
FAMILIA fait Athenis Cerycum, quos ait Diodorus Si.
culus μετενηνέχϑαι ἀπὸ τῶν Αἰγυπτίων παστοφόρων.
erant fane et paftophori Aegyptiorum, et Athenienfium
ceryces facrorum adminiíiri, popis et viclimariis non
diffimiles. Propterea fcribit Athen. ὅτ, σεμνὸν ἡ μαγειρικὴ
μαϑεῖν ἐστιν ἐκ τῶν ᾿Αϑήνῃσι κηρύκων. inepte facias fi
vertas hic κήρυκες praecones, Homerus, inquit dipno-
fophifta, τὸ ῥέζειν ἐπὶ τοῦ ϑύειν τάσσει. id efl, quod
nos ϑύειν dicimus, victimam Deo mactare, id Homero
eft ῥέζειν: vel fimpliciter absque ulla adjectione: vel
adjecta voce ἱερεῖον. aut alia fimili, ut — Φοίβῳ ϑ᾽ ἱερὴν
ἑπατόμβην Ῥέξαι ὑπὲρ Δαναῶν. lic fentit cum faciam
2
21a I. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN. /
vitula. Plutarchus de iis loquens, qui diis hoflias primi
mactarunt. ταραττόμενοι καὶ δειμαίνοντες » ἔρδειν ἐπάλουν
καὶ ῥέζειν, ὥς τι μέγα ὁρῶντες τὸ ϑύειν ἔμψυχον. Athen.
verba non recte accipiunt interpretes. Addit, τὸ δὲ ϑύειν
ἐπὶ τοῦ Ψψαιστὰ μεταδόρπια ϑυμιᾷν. antiquiífimi homines
cum facrificia cruenta ignorarent: hoftiarum loco vel
folia et glandes dum ipfi adhuc ἐβαλανηφάγουν : vel Ψαι-
στοὶ et fractas fruges diis offerebant, atque hoc illi vo-
cabant ϑύδιν inquit Por phyrius Περὶ ἀποχῆς ἐμψύχων
libro 2. et obfervant critici nunquam apud poetam τὸ
ϑύειν mactandi fignificatione effe pofitum, fed τοῦ 3v-
μιᾷν. Sequitur, καὶ οἱ παλαιοὶ τὸ ϑύειν δρᾷν ὠνόμαζον.
id eft, δρὼν veteres ufurpabant pro mactare et jugulare
victimas, quod nos hodie ϑύειν dicimus: etiam gram-
malici δρᾷν exponunt ϑύειν. et ita ftatim accipitur. ἔδρων.
οἱ κήρυπες. id elt, facrificabant ceryces, at verbum
ϑύειν fignificare ἁπλῶς agere, quis docuit interpretes ?
Mox, κήρυκας δὲ αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ κρείττονος ὠνόμαζον.
reddit rationem cur facrorum miniftros κήρυκας appel-
larint ἀπὸ τοῦ κηρύττειν, quod elt, aZiquid proclamare.
a praeftantiore, ait, parte muneris quod obibant fic dicti.
lidem namque et hoftias mactabant adolebantque, et cum
fiebant facra, populum initio jubebant favere linguis
acclamantes, Εὐφημεῖτε. σιγὴ πὰς ἔστω λεώς. peractis
vero folennibus religionis, populum demittebant his ver-
bis, Δαὼν ἄφεσις. id eft, extemplo, vel ite: JMiffa ejt.
Haec pars efl miniflerii cerycum, quam vocat auctor
priorem et praeflantiorem. Quod fequitur, ἀναγέγραπταί
τε οὐδαμοῦ μαγείρῳ μισϑὸς, ἀλλὰ κήρυκι. qui de Ho-
p.94o:mero putant accipiendum multifariam errant. Non du-
bitamus nos, aliorfum effe haec referenda: puta ad leges
facrificiorum , qualis illa regia lex fuit, cujus meminere
Pollux et nofter libro fexto. Ea lege et fimilibus aliis
definiti erant fumptus facrorum, et quantum cuique dari
de publico deberet. Ait igitur Athenaeus, in nullo hu-
jusmodi monumento vetuftatis fieri mentionem μαγείρων,
fed femper κηρύκων. Legebatur, 'Ev δὲ τῷ πρώτῳ τῆς
᾿Ατϑίδος Δῆμος. emendavimus Κλείδημος. cujus fcriptoris
Atthidem et Athenaeus, et alii laudant faepe. Athenio-
neae ῥήσεως verfum duodecimum, [cribe hoc modo, Ὡς
ἦν δὲ τὸ πρέας ἥδιον ἀνθρώπου κρεῶν. cum vifa effet
occifae victimae caro fuavior humana. fic fiatim, αἷς
δ᾽ ἅπαξ τῆς ἡδονῆς ᾿Εμπειρίαν τιν᾽ ἔλαβον. Deinde mu-
tata diflinctione, τὸ σπλάγχνα τοῖς ϑεοῖσιν ὀπτῶσι Φλογὶ,
Lis. XIV. Car. XXIII. 213
"Alae οὐ προσάγοντες. le fale quod ait Athenio, verum
elt. Lege omnes facrificiorum defcriptiones apud anti-
quiffimos poetas: nulla usquam falis mentio. Praeterea
fcribit Plutarchus ἴῃ 8. Sympoliacor. ἰχϑύων δὲ καὶ τοὺς
ἱερεῖς ἴσμεν ἔτι νῦν ἀπεχομένους" οἷ γνεύοντες δὲ καὶ τὸν
ἅλα Φεύγουσιν, ὡς μήτε ὄψον προσφέρεσϑαι μηδὲν ἅλεσι
ϑαλαττίοις μεμιγμένον. vigelimo feptimo. Καινὸς yxp ἐστιν
οὑτοσὶ Παλαίφατος. ind καινὸς legendum, non xo;-
»0c, ut placet Dalecampio qui etiam παλαίφατος vertit
fama publica: quafi effet παλαιοὶ φάτις. tam aliena vero
fententia ne refutari quidem merctur. — Euffathius poft-
quam de Palaephato nobili mythographo locutus elfet,
addit, Παλαιφάτου δὲ μέμνηται καὶ ᾿Αϑήναιος, ἔνϑα
pasa (pot σοφιφομένου, καὶ τὴν οἰκείαν τόχνην ἀποσεμνύ-
yovToc , ἔφη τὸ, καινὸς οὑτοσὶ Παλαΐίφατος, ὃ δὴ καὶ
παροιμιάζεται εἰς τοὺς πιϑαναλογοῦντας τὰ μὴ ox Ts
προσοχὴν ἔχειν. Palaephatus antiquiffimus auctor de fa-
' bulis veterum ita docte et accurate fcripferat, ut locum
proverbio fecerit, quod hic ufuürpatur. nam ut de exi-
miae fortiludinis viro dicebant ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς:
lc de eo qui mendacia fingere probe noffet, ac rebus
incredibilibus πιϑανολογίαν περιάπτειν, dicebatur, καινὸς
οὗτος Παλαίφατος. Eft vero obfervandum in Athenionis
ῥήσει pronuntiari hunc verfum non a coquo, fed ab eo
qui cum loquebatur coquus. Ejusdem perfonae elt hic
quoque verfus paulo polt:" AvJpwme χαῖρε περιπόδει. τῷ
/déczor], de quo mox dicemus, 3o. verfus eft hyperme-
ter: fequens foede corruptus. auxilium a libris cenfeo
expectemus. hoc folum tuto videmur polfe tentare, —
διέλαβε ἸΠερικομματίοισιν ἐπιῤῥάνας. μετέπειτα δὲ Ἴχϑ.
Arte coquorum ita interdum cibi diffimulantur conditura,
ut cum eos edas, nihil minus putes effe quam quod
edis re vera, Exemplo fit ille qui de rapis fecit apuas,
ut dictum libro primo. Eo refpicitur verfu 35. cum ait
comicus ἐπεισκυκλῆσαι τὸ οὐχ ὁρώμενον λάχανον. infe-
runt enim coqui in convivia olus non quale folitum ver-
fari in hominum adhuc ποηφαγούντων menfis: fed arte
paratum, fic, ut olus non videatur olus. 34. et fequentes p. 941.
fic accipe. Pofleaquam propter dictas voluptates pluri-
mum quisque ab eo afuit, ut hominem occidere atque
efe vellent: tunc omnes cum primis auctoribus vitae
hujus volebant vitam degere: tunc coepere homines in
unum congregari, urbes condi: atque id beneficium
mortalibus imputat ars parandi cibos. Haec mens eorum
214 1. CASAUBONI AÁNIMADV. IN ATHEN,
qnae dicit coquus ad verfum 5j. usque. Ibi interfatar
alter, et ait, ᾿Ανϑρῶπε χαῖρε, περιπόδε, TQ δεσπότῃ.
Hic cum audiiffet coquum magnifica de fe et arte fua
praedicantem, ipfum falutat ceu magnum aliquem virum
et ut fervile Jugum excutiat, fuumque herum jubeat μα-
xpxv κλαίειν, hortatur. quafi diceret, rein effe indignam,
fi adeo peritus homo tam nobilis artis, fervitutem fer-
viat. Exiflimamus hanc effe fententiam iflius verfus. fed
περιποδεῖν nulli pretii verbum ferri hic mon debet.
Scribo, περισπόδει τὸν δεσπότην. obfcenum verbum eft
σποδεῖν apud comicos. fed quod hoc loco nihil nifi con-
temptum f[ignificat, eft enim extrema contumelia quae
homini libero ,fieri poteft, cogere aliquem pati mulie-
bria. fic apud Catullum et alios Latinorum ejusdem figni-
ficationis verba capi non negabunt eruditi. 45. fcribe,
ἀλλα δεῦρό μοι συνέσϑιε. Per v mox fcribendum dj«-
JovuauxTídsc. alii- vocant ϑρυμαατίδας, vel ἐνθρυμματίδας.
In verfibus Pofidippi fcribe, 'Pova πριτικὴν πρὸς τοῦψον.
εἴ, χναυστικὸς πῤοσχναυστικός. vel προσκαυστίπος, ut
olim Turnebus. In Ecloga Antiphanea, Οὐκοῦν τὸ μὲν
γλαυκίδιον ὥσπερ ἄλλοτε Ἕ ψεὶν ἐν ἄλλ. In Batonis pe-
ricopa, "T4 σοφὸν καταλέλοιπέ τις ἡμῖν ᾿Ακτίδης. ejus
ῥήσεως .poflremus verfus non liabet plenam fententiam
. »
.nec metrum. Scribo, Τὰ μέγιστα. πόσα ταῦϑ'᾽; ὅσσα οἱ
τεϑνηπότες. inlerrogatus an in arte fua novi aliquid ex-
cogitalIet: Ero vero, ait, maxima. quot autem funt quae
invenifti? inquit alter: refpondet, qu0t ve] omnes prio-
res quí nunc funt mortui. Poft tam multa exponitur
tandem, quid fit myma: ὅτι σκευάζεται ἐπ πρεῶν καὶ
αἵματος. heperio aliam paratnram apud Hefychium, cu-
jus verba ita fcribenda, gum, ϑριδάκων τρίμμα, παὶ
ὑπόχυιια τι Àc videtur Athenaei zyma, aliorum elle
mimarcys. de quo edulio Hefychius et Pollux. Cratznus
qui de republica Thelffalorum fcripferit, alibi quam hic
non inventus nobis: et fortaffe melius Κριτίας: de quo
et ejus Politiis ante dictum eft. Mox fcribi ,pPeteft, εἴτε
ἱερεῖον, εἴτε ματτύη. omnino autem, ἐξ οὗ καὶ ὁ ᾽Δρ-
τεμίδωρος παρέϑετο μαρτυρίου ᾿Αλέξιδος, non μαρτύριον.
Quid appellet Athenaeus ἐκλογὴν, quid διεσκευασμένον
δρᾶμα faepius. jam dictum elt. In tertio Alexidis verfu
[cribe , προπόσεις πίνετε. confentiente Eufiathio: non
προπύσει. Deeft yerbum in itis, εἴτις τῆς ὄρνιϑος ματ-
τύης. videlicet ópéynraa , aut fimile, Ail ἐσφώχϑω{ διὰ
τοῦ στόματος εἰς τὴν πεφαλῆν. Juguletür immilfo cultro,
Lib. XIV, .Car. XXIII. 215
per os in caput. καὶ νομαδα παχεῖαν ἕψε. quid virum
doctum impulit, ut youxd« verteret columbam? aut cür
vouxc gallina Numidica vel Africana elfe non queat?
quod etiam confirmat vox xoxxuQóvrwy , quae de eo ge-
nere avitii proprie ufurpatur. Scribe, Ποτηρίων xx? ματ-
TÜJG εὐφραΐνετο. Philemonis fabula unde eft hic verfus
infcribitur hic ᾿Αρπαςφόμενος. apud Pollucem ᾿Αρπαςομένη
libro feptimo, cap. 9. fed in ejusdem libr. 10. .capite
vigefimo quarto, ut hic. verfus primus e Nicoftrateis ita
fcribi debet, Ey ἄνδρες, εὖ σφόδρ᾽ ἀλλὰ μὴν rj ματ-
voy Oir.
ISAACI CASAUBONI
ANIMADVERSIONUM
IN
ATHENAEI DIPNOSOPHISTAS
LIBER DECIMUSQUINTUS.
CAPUT PRIMUM.
Nexus libri hujus et argumentum. Mores veterum
aliquot pofl finitas epulas. qgrowgoeryéew λέτρον,
vel potius νίπτρον. παρωχέειν μύρον. νίτρον,
λίτρον, νίπτρον, νίψασθαι. ὕδωρ κατοὶ “χειρός.
Dzicaearchus AMe[]enius. ἐξίσταντο τῶν σκευα-
ρίων οἱ δυσκυβοῦντες. Locus e fcholiis dMriflophanis
emendatus. ( ottabi[Jantium | praemiola. Locus
"riflotelis animadverfus. Ἰσϑιμιος.
UnivERsAM δειπνοσοφιστικὴν ἱστορίαν in tres partes
fuiffe tributam ab auctore, fuo loco diximus. Harum
duas, τὰ πρὸ ToU δείπνου, et TO δεῖπνον, libris iplis
quatuordecim executus eft. Tertia reftat, unico hoc libro
comprehenfa: quem infcribas licet cum Athen. T& μετοὶ
τὸ δεῖπνον ἐπιτελούμενα. Habes hic prolixam eorum ex-
plicationem quae remotis meníis fieri olim folita cum
furrexiffent, aut inter furgendum. Cottabis nempe lude-
P.943,.bant antiqui, flores fumebant, [ive fertos five folutos:
unguentis etiam fe perfundebant, aut ungebant: tum
autem extremo poculo educto, quod vocabant ἀψαϑοῦ
δαίμονος, ac de more recitato aliquo fcolio vel paeane,
aliove carmine, domuitioni tandem facibus accenlis fe
accingebant. Haec praecipua capila funt omnium fer-
niomum qui ultimo hoc libro continentur. [Initio locus
pu m
Lis. XV. Car. I. 217
vecitatur e Platone comico elegantiffimus: quo velut ob
oculos ponitur frepitus ille qui in coenationibus folet
excitari, cum furgunt de men/ía convivae, et omnia illa
quae diximus geruntur. Servus eít atrienfis qui loquitur
aut architriclinus: qui minifirantium puerorum alium
aliud cito facere praecipit. 'Exy9 δὲ, inquit, A/rgoy παρα-
χέων εἰσέρχομαι. Moris fuit ut polt finitas epulas, aqua
manibus lavandis funderetur, deinde unguenta exhibe-
rentur. illud Plato vocat παραχέϑιν λίτρον, hoc, παρα-
χέειν μύρον. Nitro ufos veteres in balneis et plerisqne
lotionibus, probari poffit multis Hebraeorum, Graecorum
et Romanorum teftimoniis. Aírgoy Attici, alii νίτρον ex
Hebraeo *m53 ne£er, ut Jerem. cap. fecundo 22, et alibi.
Atque haec quidem ita: fed an A/rpoy pro aqua lavandis
manibus laturi funt qui habebunt iva κριτικήν ἡ equidem
vix puto. etfi fcio non aliis folum rebus, fed et corpori
lavando, nitrum elfe adhibitum. Athanafius, in fermone
de virginitate , Ὅταν vhjge τὸ πρόσωπόν σου, vip.
ταῖς δύο χερσίν" οὐδὲ μὴ ἐκτρίψῃ Tx μῆλα. τῆς ὀψεώς
σου, οὐδὲ μὴ βάλῃς πόαν οὐδὲ νίτρον, οὐδὲ τὰ ὅμοια τού-
τοις. Legam λουτρὸν, aut νίπτρον. quae dominans in hac
re vox eft. nam νίψασϑαι proprie de lotione poft epu-
las: νίπτρον aqua in eam rem: at lotio ante coenam
proprie ὕδωρ κατὰ χειρόξε Lacunam in his verficulis
adnotatam explere licet hoc modo, ποὺ δὴ μέλος: ἤδη
γέγονε. Καὶ ἔπινόν y ἤδη πόῤῥω. Deinde fcribo et di-
Πίπραο, — μέλος μελίζεται Τοῖς συμπόταισιν, ἄλλην Tp/-
γωνον εἶδον ἔχουσαν, Hy 70s mg. Dicaearcbus is qui
ab Ariftotele doctus, ut Cicero fcribit, nou Milefius fuit,
fed Siculus ex Meífana urbe, auctore Suida non uno
loco. Falfa igitur eft lectio quae fequitur non longe
Δικαίαρχος ὃ Μιλήσιος ᾿Αριστοτέλους μαϑητὴς ἐν τῷ Περὶ
᾿Αλ. melius libro 11. Δικαίαρχος ὁ Μεσσήνιος ὁ ᾿Αριστο-
τέλους μαϑητὴς ἐν τῷ Περὶ 'AÀx. ita igitur fcribe. In
Euripidea pericopa ex Oeneo, Ícribe ἄϑλα πότταβον &i-
δοὺς, cum Dalecampio. hoc enim agit, ut probet xóT-
Txfov etiam appellari praemium τῶν κοτταβιζόντων, id
elt, eorum qui ut loquitur Plinius, eZdebant in págs
mento Jonum, ex vini reliquiis. Ait, Πλάτων δ᾽ ἐν Διὶ
καπκουμένῳ παιδιᾶς εἶδος παροίνιον. τὸν κότταβον εἶναι
ἀποδίδωσιν, ἐν 5 ἐξίσταντο καὶ TOV σπευχρίων οἱ δυσκυ-
βοῦντες. id eft, Plaío in Jove cruciato lufus effe genus
tradit in quo vafculis fuis vincenti cedebant ga in-
feliciter jaciebant. Significat philologus, etiam propofito
2148 I. CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
praemio certaffe veteres cottabismo: fed praemio tenui
et non magnae rei atque illa praemia vocat σπευάρια,
paucis verbis more fuo mentem nobis exprimens infe-
p.945. quentium Platonis verfuum. quid igitur funt σκευάρια ἢ
crepidae puta et cotylus, quorum in fubjectis verficulis
fit mentio. Haec funt quae proprie vocabant cottabia,
ut mox dicetur. In fcholiis Ariftophaneis ubi laudatur
hic locus male fcriptum, Ai? καλουμένῳ: quod alii multi
loci arguunt: ét διακυβεύοντες pro δυσκυβοῦντες. id quo-
que male: nam δυσπυβεῖν probum verbum eíl, etiam
Polluce tefte.. Multa in Platonis ecloga corrupta. lta au-
tem incipit:
Πρὸς πότταβον παίζειν, ἕως ἂν σφῷν ἐγὼ
τὸ δεῖπνον ἐσκευάσω πάνυ βούλομαι. -
Scribo, τὸ δεῖπνον ὧδε σκδευάσω, T. B. et deelfe verbum
explendae fententiae videtur. Coquus loquitur, qui ut
tempus habeat parandae coenae, optat convivas cottabo
interea ludere. 3. verfus prope conclamatus. 'AAA ἄνε-
μος ἐστάλεις ϑυίαν παῖς ϑεόν cum adolefcentes ad cot-
tabismum hortatus effet cocus, illi expediri, proferrique
omnia ad eam rem necelfaria jubent. Inter alia requi-
rebatur vas aliquod grandiufculum aquae capax: cujus
ufum et Athenaeus mox, et Pollux libro fexto nos do-
cent, Scribitur libro undélimo - habuiffe veteres vafa
quaedam ad hunc tantum lufum fabricata, Quod etfi ve-
rum eft, nihil tamen vetat, etiam alia formae non dis-
fimilis, cum ad manum propria non erant, cottabismo
inferuiffe. Nos quidem non dubitamus, Suíxv, id eft,
mortarium , in ifto verfu, locum pelvis tenere in quam
folita ad cottabos aqua conjici, ut modo dicebamus. Hoc
igilur ratum efto: praefertim cum aquae ftatim mentio
fiat. Verba fic aptaveris huic fententiae. 'AAX ἄγε go-
yov , vel ὕδωρ oraQ εἰς Jusíuy παιδίον. 4ge igitur, o
puer, aquam infunde in pilam. lnuterdum [cire cotta-
biffantibus praemii loco concedi folitum, nt praefertim
foeminarum ofcularentur quam vellent. ldeo ait Plato
verfa quinto, παίζωμεν δὲ περὶ Φιλημάτων. Calippus,
Ὁ δ᾽ ἀγρυπνήσας τὸν πυραμοῦντα “λήψεται
τοὶ ποτταβεῖα, καὶ τῶν παρουσῶν ἣν JéAg Φιλήῆσει.
Septimo fcribe, Παίζειν δὲ τίϑεμαι κοτταβεῖα σφῷν “ἐγώ.
id efl, ego vero cottabismi praemia haec vobis jlatuo:
crepidas nempe, quae fequenti verfu nominantur, et co-
tylum. haec praemia κυρίως vocabantur xoTTxDsix, vel
ποττάβια, auctore Athenaeo libro 11. et Polluce libro
Lis. XV. .CaP. I. 219
fexto. Ariftotelis locus eft paucis recte intellectus, ubi
horum praemiorum fit mentio, quem ὁδοῦ '“παρέργον .at-
tingemus. Rhetoricorum libro fecundo, enumerans phi-
lofophus eos qui opportuni funt injuriae .et εὐχδίκητοι,
inter caetera [cribit : καὶ τοὺς ὑπ᾿ ἄλλων μέλλοντας, ἂν
μὴ αὐτοὶ, εἷς οὐκέτι ἐνδεχόμενον βουλεύσασϑαι" ὥσπερ
λέγεται Αἰνησίδημος Γέλωνι πέμψαι κοττάβια ἀνδραπο-
δισαμένῳ, οἷς καὶ αὐτὸς μέλλων. hoc.eft, Facile eos lae-
dimus, qui inibi funt, ut fi tu non occupes, alius fit
ipfis nociturus: jam enim videtur integrum non effe
de .eo deliberare. ficut dicitur 44enefidemus Geloni mi-
fife cottabia, poflea quam Gelo quosdam Jubegi ffet,
quibus et ipfe imminebat. nihil hac interpretatione ma-
nifeftius, non illepide hoc pacto f(ignificavit Gelo Aene. p.945.
fidemo victum fic ab eo diligentia et feftinatione, cum
alioquin idem et ipfe meditaretur. ἂν μὴ αὐτοὶ concife
pofitum ab Ariftotele pro ἄν μὴ αὐτὸ φϑάσωσι: vel uv
μὴ αὐτοὶ ἀδικῶσι. ante vocem ᾿ἀνὸόραποδισαμένῳ deeft
populi:a Gelone oppreffi nomen, aut fcribendum τινας
ἀνδραπόδ. viri eruditi, qui eos libros funt interpretati,
plilofophi mentem non funt affecuti. Revertamur ad
Platonem, cujus poftremos duos verfus ita [cribe:
Ka! τὸν κότυλον τὸν σόν. βαβαιαξ οὑτοσὶ
μείζων ἀγὼν τῆς ᾿Ισϑμιάδος ἐπέρχεται.
majus certamen [ibi propolitum ait, quam ἢ agatur de
pinu lfthmica, five ludorum lfthmicorum praemio. pluris
nempe facit praemia hic propofita, quam coronam ludicri
Mihmici ᾿Ἰσϑμιάδος, intellige πίτυος: nam lfihmionicae
coronabantur πίτυϊ.
CAPUT SECUNDUM.
Cottabi xorowroi, Pollucis locus correctus. Praemium
cottabi[Jantis optime. καρκινοῦν τοὺς δωκτύλους.
radicum κορκίνωσις et τώῤῥωσις. χλανίδες καὶ
Aaa. colfabus. e£ κόσσαβθος. Calippus comi-
eus, five Calliftus. abfierfae maculae multae.
Aw, ἐκάλουν δὲ wa] πατακτούς τινὰς ποττάβους" ἔστι
δὲ λυχνία 'ἀναγόμενα πᾶλιν τε συμπίπτοντα. Intellige ex
Polluce hunc locum, TO xorrx[siov éxp£uaTo ἀπὸ τοῦ
ὀρόφου ὕπτιόν TS παὶ τέλειον χαλκοῦν πεποιημένον, ὥσπερ
λυχνίου τὸ ἐπίϑεμα,, ὃ τὸν λύχνον ἐπ᾽ αὐτοῦ Φέρϑι. ita
Lj
220 Lk. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
fcribitur in vulgatis libris. perperam, cum fit legendu:3,
ὑπτιόν τε καὶ λείου χαλκοῦ πεποιημένον. id eft Pendebat
ex lacunari aeramentum fupinum ex aere levi factum,
ei fimile quod lychnum fuftinet. Plura leges in Com-
mentariis Graecis ad Ariflophanis Zirenen. et in ipfo
Athenaeo aliquanto pof. Sequitur ex Antiphane, — wx
μὲν Πέντε νικητήριον ... . . . . . . Polfumus hic vetu-
ftati facere invidiam, et quod ipía ivit abolitum, refti-
tuere in integrum. Nam paulo poft Athenaeus, de prae-
miis, ait, cottabo ludentium ante diximus ex Antiphane:
wx yxp dcr: καὶ πεμμάτια, καὶ τραγήματα. Non eft du-
bium refpici hunc locum. Quare neque illud dubium
elle poteft, fcripfiffe Antiphanem,
— uz μὲν Kal πέμμα καὶ τράγημα νικητήριον.
Alibi dicit Athenaeus, praemium fuilfe pyramuntem pla-
centam. Artemidorus libro primo, ἦν yxp ὃ πυραμοῦς
παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἐπινίκιος. Videfis Plutarchum Sym-
pofiacorum libro nono, capite decimo quinto. Sextum
et feptimum verfum ita emenda, 'AQsic. ἐπὶ τὴν πλα-
στιγγα ποίαν: τοῦτο TO Ὑποπείμενον. τὸ μικρὸν πινα-
κίσπιον λέγεις; plura dixiinus ad librum undecimum. De
modo recte cottabiffandi recitantur ejusdem comici ver-
fus plufculi : quorum primi funt hi,
Qf? de? λαβὼν τὸ ποτήριον. δεῖξον νόμῳ,
αὐλητικῶς δὲ καρκινοῦν τοὺς δακτύλους,
οἶνόν T& μιμρὸν ἐγχέαι καὶ μὴ πολύν.
p.946. Legendum fufpicabar, "Qd? λαβεῖν τὸ ποτήριον δεῖ σ᾽
ἐννόμως. nam vulgatam feriptur am recte interpretari non
queas. Καρκινοῦν autem τοὺς δακτύλους dicitur tibicen,
qui tibia canens, non folum curvat digitos, fed etiam
torqnet, flectitque in obliquum, ficut eancer pedes fnos
cum fe movet, Graeci de obliquis hisce motibus verbnm
μαρπινοῦσϑαι ufurpant. Obfervant veteres proprie diei
καρπινοῦσϑαι radicum fibras et fibrillas, quae contortis
mütaisque nexibus invicem implicantur. Pherecrates Fu-
gitivis, ἵνα ταὶ λήϊα συγκαρκινωϑῇ. Theophraftus Hifto-
riarum libro primo, de differentiis radienm, μιπρὰν ταύτην
(ῥίζαν ἔχει), τάς τε ἄλλας μείζους, καὶ ἧς μεκαρκινωμένας.
Idem, De cauffis , libro tertio, χειμῶνες δ᾽ ἐπιγινόμενοι
πανταχοῦ χρήσιμοι" διζοῦνται γὰρ καὶ καρπινοῦνται μαὰλ-
λον, quid [it τὸ καρκινοῦσϑαι explicatur ab eodem libro
primo De cauffis, cap. 13. cognatae fignificationis verbum
apud eum philofophum τὸ ταῤῥοῦσϑαι. qnod alibi plu-:
ribus explicamus. aífine etiam apud Hebraeos τὸ 430
Lis. XV. Car. II. 221
quo non femel utitur auctor libri Job. Legitur in Gloflis,
καρηῖνος χαλκέως. forfex. recte, nam tefte etiam Eulta-
thio, forfices appellarunt καρκῖνον , propter jugationem
qua connectuntur duae χηλαί. Poft μάνϑανε ponenda
fuit τελεία στιγμή. nam Íalluntur qui fequentia quae
funt Athenaei cum praecedentibus Antiphaneis connec-
tunt. ᾿ἀγκυλοῦν τὴν χεῖρα quid fit, docent clare pluribus
relata ejusdem Dicaearchi verba libro 11. in voce xor-
ταβίς. de ancyle poculo habes in fragmento libri 11.
cap. 4. Corrupta funt multa in Aefchyli verfibus ex
Offilegis. Primo deeft fyllaba: in fecundo αἰνεσίους ni-
hili vox eft. Scribe verv,
Εὐρύμαχος οὖν τὶς ἄλλος οὐδὲν ἥσσονας
ÜBpiQ" ὑβρισμοὺς, οὐκ ἀνεκτέους ἐμοί.
.ceu alter Eurymachus, non minore contumelia me af-
fcit. quam equidem ferre non queo. de Eurymachi in-
folentia vife Homeri Odylífeam: eo enim refpicit ὁ Q;-
λόμηρος tragicus. Tertio verfu exponebatur magna illa
contumelia de qua fecundo dictum, fed lectio eft con-
taminatiflima : lic enim legitur , "Hy μὲν γὰρ αὐτῷ κότ-
ταβος ἀεὶ τοῦ μὲν w ἄρα. conjicimus, five mavis, divi-
namus, dicere hoc poetam: caput ejus qui loquitur a
faevo et truculento tyranno habitum loco fcopi, in quem
coltabiffans vina jacularetur. Scriptura ita fortalTe con-
cinnanda Ἦν μὲν yxp αὐτῷ κοτταβοῦντι μὲν κάρα. cae-
tera non capio. Scribe mox cum Euftathio, ἐπινεῖ τα
iT αὐτῆς. In teftimonio ex Hermippi JMoeris, pro χλα-
νίδες doUÀc:, lego, χλανίδες δ᾽ ovÀxi. hoc eft, molles et
delicatae. Defcribebatur belli appara:us, bmilfis rebus
voluptuariis, et omni luxus inftrumento, ut funt molles
veftes, blautae, foleaeque convivanlium, et univerfum
cottaborum choragium. Ait, βλαύτης δ᾽ οὐδεὶς ἑτέρως
λεύκης. mentem iftorum jam expofuimus: in verbis hae-
remus, quid [i ita? βλαύτης δ᾽ οὐδεὶς ἑταίροισι λόγος.
. Chlanides et blautae eorundem funt et hominum et mo-
rum: faepeque apud fcriptores conjunguntur. Anaxilas
comicus: "μύροις χρῶτα λιπαίνων, χλανίδας * ἕλκων, p. 947.
βλαύτας σύρων. Poftea lege, μάνης δ᾽ οὐδείς: λαταγῶν
δὲ τὴν τάλαιναν πλάστιγγ ἴδοις T. Beo: Achaei
verfus e Zino:
Ῥιπτοῦντες , ἐκβάλλοντες, ἀγνύντες τίμου
λέγοντες ὦ κάλλιστον Ἡρακλεῖ λάταξ.
in priore malim, ἀγνύντες TX X. res meas male perden-
165. de petulantia come[fantium loqui videtur. pofteriore
222 I. CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
fignificat, compotores iftos pocula invergentes, ut Lyei
laticem cottabis illiderent, Herculem invocaífe, ut fole-
bant in conviviis fcorta, quod ait Plautus. Moris enim
fuit et cum biberent, et cum cotfabos vibrarent τοῦς,
ἐρωμένους, live τοὺς ἐφαμάνα appellare: ut verfum hunc
explicans docet Athenaeus, et repetit ex ipfo comici
interpres. Inde intelligimus pronuntiata haec ab iis fuiffe,
qui Herculem peribant. Non igitur κάλλιστον fcribi de-
bet, fed καλλίστῳ, aut certe καλλίστη. Explicatio hujus
moris ab Athenaeo fubjecta, ita babet: τοῦτο dé λέγον-
τες παρ᾽ ὅσον Τῶν ἐρωμένων ἐμέμνηντο, ἀφιέντες ἐπ᾽
αὐτοῖς τοὺς λεγομένους κοσσάβους. Vox λέγοντες Achaei
efl, quam inter rpretatur Athenaeus. Poteft fcribi, Τοῦτο,
δ᾽ ἔλεγον, παρ᾽ ὅσ. Videtur autem feparare coffabos a .
cottabis. quum lamen inter eas voces nihil interelTe. et
teftentur grammatici, et evincat analogia. ln Hefycbio
fcribitur πόσσαβος. In hanc rem recitantur inter caetera
Callimachi haec:
Πολλοὶ καὶ Φιλέοντες ἀπόντιον jux Épads,
οἰνοπόται Σιπελὸς ἐπ κυλίκων λάταγας.
editum eft Σ κελὰς. perperam. non enim fecundus cafus
eft, fed quartus. male in fcholiis Ariftophanis, οἰνοπό-
ταῖσι κενάς. Vocem ἀκόντιον interpretatur Critiae- verfus
de cottabo, Ὃν σποπὸν ἐς λαταγῶν τόξα καϑιστάμεϑα.
Calippus comicus is eft, ut arbitror, qui dicitur Polluci
Calliftus , libro 2. itaque alteruter emendandus. Addit,
Ὅτ, δ᾽ ἐσπούϑαστο παρὰ τοῖς Σικελιώταις ὁ κότταβος,
δῆλον ἐκ τοῦ καὶ οἱ βήματα ἐπιτήδεια τῇ παιδιῷ κατα-
σκευάζεσϑαι ὡς ἱστορεῖ Δικαίαρχος ἐν τῷ Περὶ ᾿Αλκμᾶ-
νος, Contaminata fcriptura adegit interpretes de fabfel-
lis hic nefcio quid eomemifei plane abfurdum: fed
emendandum erat, ἐκ τοῦ παὶ οἰκήματα émiT. lriclinia
intelligit fic de induftria exftructa, quomodo futura erant
ad cottabismum quam commodiffima. libro 11. vocabat
οἴκους. Pro περὶ ᾿Αλκμᾶνος ex aliis fimilibus locis feri- .
bendum περὶ ᾿Αλκαίου. Similiter ex ipfo Athenaeo emen-
dandus venit Dionyfii Chalci hic verfus, Φαίακος Mov-
σῶν ἐρέτας ἐπὶ σέλματα πέμπει. ita nempe, Φαίαπας
κυλίων ép.
Lis. XV. Car. III. 223
CaAPuT TERTIUM.
Cratini junioris Omphala. πρόποσις munus. codes
eT προπίνειν. καλὸν vogue. Platonis problema
συμποτ᾽κόν. multa eméndantur. Aelianus infigni
loco refiitutus.
KATA yàp τὸν νεώτερον Κρατῖνον ὃ ὃς ἐν Ὀμφάλῃ Φησί.
Julius Pollux lib. 7. cap. 15: ἐν τῇ ToU νεωτέρου Kpx-
τίνου ᾿Ομφάλῃ εἴρηται. In. verfu Cratini Πίνειν μένοντα p. 948.
τὸν καλῶς εὐδαίμονα Kpos?rrov: cenfeo fcribendum Ilíve;y
γελώντα. Jucundam et hilarem vitam, agentem. opponit
fequente verfu huic vitae μάχας, et πόνους.
᾿Αγγελίας ἀγαϑῆς δεῦρ᾽ ἴτε πευσόμενοι.
adejte hnc nuntium bonum audituri. male πεσσόμενοι,
vel πεπτόμενο; vulgo et inter igne Subjiciuntur Calli-
machi ifta.
— το δὲ ῥόδα Φυλλοβολεῦντα
τῶν Ὁ δένδρων ἀπὸ στεφάνων πάντ᾽ ἐγένοντο χαμαί.
ila vulgo editur. nos aliam lectionem invenimus, — τοὶ
δὲ ῥόδα Φυλλοβολεῦντος Δένδρου ἀπὸ cr. ne hoc quidem
placet. Legam potius, Τ᾽ ἀνδρὸς ἀπὸ στεῷ. vel Τῷ δὲ
2 irxo Primi wérus quos ex Dionylio Chalco refert
Democritus, et mutili funt, et perverfe. feripti:
T3vós “προπινομένην τὴν ἀπ᾿ ἐμοὺ ποίησιν
4 . ἐγὼ δ᾽ ἐπιδέξια πέμπω :
Ἷ Ὁ do) πρώτῳ Χαρίτων ἐγκεράσας χάριτας.
Vocem ποίησιν non admittit verfus. Sine omni dubio
legendum πρόποσιν. etfi intelligit poeta ποίησιν, id eft,
carmen fuum, quod amico jpropinat, five dono mittit,
ideo munus fuum vocat πρόποσιν. lic et mox loquitur,
xoidug ἀντιπρόπιϑι. idem loquendi genus Athenaeo ufur-
patum non [emel, ut diximus libri quarti initio, aliisque
locis. Sed unde vox ποίησις 5 an ex gloffemate, quia re
vera πρόποσις hic aliud. nihil nifi ποίησις Ὁ an. ex fequen-
tis verfus initio? hoc puto verum: atque ita lacunam
expleo: Τήνϑδε ἐμὴν ποίησιν ἔγωγ ἐπιδέξια πέμπω Σοὶ
Tp. ᾿Απολύσασϑαι τὴν ζήτησιν», parum eft ulitatum ; fed
ἐπιλύσασϑαι. Quare ita fcribam, Σὸν οὖν ἐστὶν ὦ μου-
σιπώτατε τὴν Χχιλιετῇ μου ταύτην ζήτησιν ἐπιλύσασϑαι
Δημόμριτε. non tamen nego etiam ἀπολύσασϑαι legi in-
terdum. dux TO πρὸς τὴν ἐπιφανοῦς κόσμου πϑριαίρεσιν.
224 I. CASAUBONI ÁNIMADY. IN ATHEN,
Deeft aliquid implendae fententiae. Poffumus ita acceplum
vulnus diffimulare, διὸ οὐκ ἀτόπως τὴν ἐπιφανῇ κόσμου
π. Notent tyrones locutionem οὐκ ἀσχημάτιστον cum ait
ex Clearcho, ἢ διὰ τὸ πολλάκις τοὺς ἐρῶντας διὰ τὴν
πτοίησιν, ὡς ἔοικε, στεφανουμένους περιῤῥεῖν αὐτῶν τὸν
στέφανον, ἀντιστρέφομεν τῇ ὑπονοίᾳ τὸ πάϑος. turbavit
interpretes ἡ ἀλλόκοτος fyntaxis: nam et verborum tra-
jectione, et mutatione cafus, oralio facta ell. obfcurior.
lta autem capienda haec, ut li effet [criptam, ἢ διὰ τὸ
πολλάκις τοῖς ἐρῶσι στε(ῥανουμένοις, περιῤῥεῖν διὸ τὴν
πτοίησιν, ὡς ἔοικεν, αὐτῶν τὸν στέφανον. hoc modo pla-
niffima funt omnia. Nefcio quid fit νόημα in iftis Ly-
cophronis: Τόδε ἀνατίϑημί σοι ῥόδον καλὸν νόημα, καὶ
πέδιλα. Fortalfe fcribendum, καλὸν ἀνϑημα: vel τὸ ῥόδον
παλὸν τόδ᾽, ἐμάτε πέδιλα. li cui placet καλὸν νόημα in-
terpretari, o pulchra et ingeniofía amica, liberum εἰΐο
per me. fimiles locutiones exponebamus libro primo,
capite nono. alio fenfu Anaxagoras olim Νοῦς dictus.
Proponitur paulo poft ex Platone problema συμποσιαπόὸν:
quod neque εἴ per fe obfcurum: et planiffime ab auc-
tore explicatur. Quaedam tamen corrupta quae incautos
interpretes in errorem perpulerunt. Platonis problema eft:
p.959. Numeros malorum aut coronarum invenire, qui aeque
in plures ac pauciores convivas dividi poflint aequis
partibus, Probat Democritus talem effe numerum fexa-
ginta, ἢ in fex tribuatur. Snunto inquit 60. coronae in
manu convivatoris: eaeque primo convivae qui in coe-
nationem fucrit ingrefTus dentur omnes. hic dabit fecundo
partem dimidiam. uterque eorum habebit tricenas, ambo
autem 60. accedat deinde tertius: et dentur huic ab
utroque priorum denae, ut habeant finguli coronas vicenas.
ter viginti faciunt 60. hanc partitionem inter convivas
tres, ita exprimit Athenaeus: καὶ τρίτῳ ἐπεισελϑόντι ἐξ
δἴκοσι συνδιαιρούμενοι, τοὺς πάντας ἑξήκοντα ἔχουσι. Da-
lecampius corrigit συνδιαιρούμενος. contra perfpicuam
auctoris mentem. nam Athenaeus coronas facit dividi
Temper communi opera ab iis omnibus qui priores ad-
venerant. ideo ait numero plurali συνδιαιρούμενοι, et
ftatim κοινωνήσαντες. Praepofitio ἐξ pro ἀνὰ ponitur,
particula diftributiva. quare etiam in Excerptis eft ἀνὰ
εἴκοσι. fed ita fiatim, ἐκ dexxmévre. Inquit enim, τετάρτῳ
πάλιν ὁμοίως κοινωνήσαντες ἐκ δεκαπέντε ᾧ γίνονται. Epi-
tomae auctor nullam hic lacunam agnofcit. Nos putamus
legi debere, x. ἐκ δεκαπέντε, ἴσο; γίνονται. aut potius
pi. XV. "Gp. HX 235
quod omnino verum arbitramur, v4 πᾶντα £ γίνονται.
poftquam convivae quatuor coronas inter Je? communi- .
caverint , diviferintque in quindenas, univerfíae erunt
60, quindecim nimirum quater fumpta, 6o. reddunt: qui
ell numerus initio propofitus. pofteriores fyllabae vocis
δεκαπέντε, abforpferunt fequentes dictiones τὸ πάντα.
librariorum antiquorum folenne flagitium, ut faepe di-
ximus, et exemplis. multis demonftravimus, μετα καὶ
τόδε τοῖσι γενέσϑω. Aelianus lib. 4. Ποικίλης ἱστορίας,
cap. 17. ἔλεγον (Πυϑαγόρας) d ὅτι πάντων σοφώτατός ἐστιν
0 ἀριϑμὸς δεύτερος, ὃ τοῖς πράγμασι τοὶ ὀνόματα ϑέμενος.
Docüiffimi viri qui eum politiffimum fÍcriptorem inter-
pretati funt, fic ifta verterunt, Dicebat 6zinarium nu-
merum e[fe omnium fapientiffimum, eo quod nomina
rebus imponeret. eli abfurda et falfa efl fententia: in-
terpretibus tamen fuccenfere par non eíl: qui qod erat
in Graeco textu fideliter exprefferunt. fed omnino ridi-
culus fuit Pythagoras cum mathefi fua, fi verum eft quod
haec lectio (fignificat. Non clam me funt quae de dyade
philofophati funt myllici veteres: quorum fententias bre-
viter relatas legere eft in Excerptis Photii ex Nicomachi
Gerafeni Theologumenis arithmeticis. Sed neque de illis
fubtiliffimis afaniis cogitavit Aelianus: neque eo con-
celo, propterea minus abfurda futura elt hujus fcripturae
mens, Quid? finemus perfuaderi nobis numerum fecun-
dum, [ive τὴν δυάδα nomina rebus impofuilfe? Apage .
has ineptiffimas ineptias. Enimvero nobile hic exemplum
habemus ejus generis mendar um, de quo modo dicebamus.
Scribendum, ἔλεγεν ὅτ, πάντων σοφώτατος ὁ ἀριϑμοὺς
εὗρων. dei rigoc , 0 r. Dicebat Pythagoras, omnium fa-
pientiffimum fuiffe, eum qui numeros invenit. proximum
huic eum qui nomina rebus impofuit. quia affinitas ali- p.990.
qua eft foni et fcriplurae inter voces εὑρων et δεύτερος,
aliud agens librarius, alteram barum omifit. Plane in-
fignis reflitutio, fi per ofores harum literarum verum
Ἰδὲ dicero. Redeo ad dipnofopliftas .qui poflremo ad-
dunt: πέμπτῳ δὲ ἐκ δώδεκα, καὶ τῷ ἕκτῳ ἐκ δέκα. id
elt, quinto communicantur coronae divifae n duodenas :
fexto item divifae in denas. Theogneti locus, Og μ᾽
ὁ δαίμων, etc. pluribus defcribitur libro t:rüio. "ibi vide:
----““ξξε---.----
Cafaub, Anim, in Athen, T. III. P
426 L CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
——————
CaAPUT QUARTUXM.
'Tenarus pel ''aenarus grammaticus. Τέναρος. Cares
barbarz : antiquiffimi incolae Sami, Cares. Av-
yov ϑωρώκιον. Téveo, five "Tévouc feftum. Apollo
Hybiaeus , et ab eo editae fortes. Abae, Deme-
(rius. Antimoliyras. Andrantus, ἤν Adraftus
peripateticus. Promachia fá eium Spartanorum.
οἱ ἐκ τῆς ογωγῆήῆς. στελεγγὶς, corona, five T'ou-
viet. . Mriflonis Cei ᾿Ἐρωτικὼ ὅμοιω. Mos, frontem
coronandi. Oda 4nacreontica non prius edita.
'TENAPOZ δὲ ἀγροίκων εἶναι λέγει στεφάνωμα τὴν λύγον.
Non polfumus lucem facere tenebrioni huic lucifugae:
quem alibi nominatum reperire non meminimus, nifi forte
in antiquis Pindari fcholiis, quae haec literis mandanti
ad manum non erant. grammaticus fuit obícuri. nominis.
Gloffographi Téyxpoc inter pretantur nobis κακοῦργος. συ-
ποφάντης. Veterum Etrufcorum ὁ λῃστριπὸς βίος, fatis
notus ex Strabone, et aliis. πεπεισμένους τοὺς ᾿Αργείους
abfolute dixit pro πεπεισμένων τὼν ᾿Αργείων. Ait, ὡς δ᾽
ἂν βαρβάρους Κᾶρας, ὑπονοήσαντας αὐτόματον ἀφοδοδῥνα
κέναι» πρός τι λύγου ϑωράκιον ἀπερείσασϑαι, e etc. Ver-
lendum erat, a£ Samios, ut qui erant barbari Cares,
fufpicatos fponte fua fimulacrum aufugiffe, in cavae
falicis gremio illud deftituiffe, et attractis utraque ex
parte longi ffimis ramis undique colliga(fe. Prima verba,
male accepta ab interpretibus, quafi interpretans Bre-
viator, ita extulit, οἱ περὶ Σάμον Κᾶρες ἅτε βάρβαροι.
recte omnino, fidem narrationi fuae conciliare voluit,
cum illa adjecit, αἷς δ᾽ ἂν βαρβάρους Κᾶρας. nam mirum
εἰ ἄπιστον poterat videri, eo dementiae quenquam de-
veniffe, ut crederet fimulacrum loco Dei a fe cultum,
invitum delineri usquam polfe. fed hoc in hominibus
barbaris mirandum negat. Cares a Graecis habiti pro
barbaris, cum moribus inflitutisque, tum lingua: cujus
gratia vatum principi dicuntur βαρβαρόφωνο,. Supereft
jam oftendamus, antiquiffimos Sami incolas Cares fuilfe.
non multum in eo laborabimus. Scribit enim Strabo
lib. 14. ἐκαλέῖτο δὲ Σάμος ΤΠαρϑενιὰς πρότερον, οἰκούντων
Καρῶν. deinde, τὴν δὲ πόλιν ὥκουν Kapéc τε καὶ Λέλεγες.
Lis. XV. . Car. IV. 227
interpretes non folum in horum verborum interpreta»
tione errant: fed etiam paulo poft, cum ignari veteris
hniftoriae Etrufcos faciunt Cares: ut taceam alia abfurda
quibus fefe impediunt. Λύγου ϑωράκιον interpretamur,
cavum falicis Amerinae cariofae et femimortuae. Viderep.95r.
eft annofas arbores, quarum fupereft tantum velut quae-
dam erufta, exefis caeteris omnibus, haec crufta eleganter
ϑωράκιον, id eft, lorica et tegmen appellatur ejus rei
quae caro contineatur, ita autem omnes libri fcripti
editique. Dalecampio emendationis, quam excogitavit,
gratiam facimus. falfam enim [cimus effe. Pergamus:
καὶ καλεῖσϑαι Τονδάτην ἑορτὴν, ὅτι συντόνως συνέβη
περιειληφϑῆναι τὸ βρέτας. Scribe cum aliis libris, καὶ
καλεῖσϑαι Τόνεα τὴν ἑορτήν. Tonea ut Nemea. porro
Tóvsu , live 'Tóvxix , a voce τόνος, in memoriam vincti
fimulacri. Subjicitur, τῶν Καρῶν δεισιδαιμονίᾳ περισχε-
ϑέντων, ἐπὶ τὸ μαντεῖον τοῦ ϑεοῦ παραγενομένων sic
. Ὕλαν. Caras Sami incolas, qui Junonis delubrum vin-
culis alligaverant, inceffit poftea religio, et metus: Sa-
mios inquam, non Tyrrhenos. itaque metuentes fibi ab
ira Junonis, Apollnem confíulunt, miffis Hyblam ad
oraculorum fedem, theoris. fic quidem librorum quan-
tum eft. nos Hyblaeum Apollinem nusquam legimus:
minus fuiffe unquam oraculorum fedem in oppido Hybla.
Abas fortean intellexit auctor, ubi olim fortes confu-
lentibus edi folitae. Paufanias i in Phocicis, 'AvoAAwyiog
δὲ ἱερὰς νενομίκασιν εἶναι τὰς "Aag ἐκ παλαιοῦ. καὶ
χρηστήριον αὐτόϑι ἣν ᾿Απόλλωνος. Quod fequitur de im-
polita Prometheo poena, vitio librorum obfcurum elt:
et defunt opinor nonnulla. Legebatur ante nnperam edi-
tionem , "Eyyoc γὰρ προμόλου δέμνιον ἐνδαπίης. quae
lectio fruftra viros doctos habuit exercitos, nam rectum
eft mpouxAov. prope ade/t eubile viticis indigenae. De-
metrius 4ntimottyras apud quem vidiífe ait Athenaeus
Hephaefüonis librum fibi prius non vifum, bibliopola:
aliquis videlur fuiffe: quales erant Romae temporibus
ilis quam plurimi, qui libros undique conquifitos a fa-
milia fervorum quos in eam rem alebant, defcribendos
curabant. non aufim contra librorum confenfum folli-
citare hic vulgatam lectionem, ὅπερ νῦν ἐν τῇ Ῥώμῃ
εὕρομεν, παρὰ τῷ ᾿Αντιμοττύρᾳ Δημητρίῳ. Addit, Τοιοῦ-
voc δέ τις xxi ὃ ἩΦαιστίων συγγραφεὺς καὶ περὶ τὸν
καλὸν ἡμὼν ᾿Ανδραντον ἐγένετο. Dele illa verba, ὁ Ἧφαι-
στίων συγγραφεὺς καί. funt enim inutilia, ut quae eX
T
228 I. CASAUBONI ANIMADYV. IN ATHEN.
libri margine in contextum irrepferint, quis autem ifte
Adrantus? Graecis quod equidem [Íciam, ἃ Mztum dd
nomen viri non fuit: neque inter Ariftotelis interpretes
(talem hunc facit Athenaeus) Àndrantum reperies usquam
nominatum. Adraftum peripateticum, interpretem libro-
rum Ariftotelis, multi nonünant. Atque hic Athenaeo
amicus, vel etiam fortaffe praeceptor effe potuit: vixit
enim [ub Antoninis, juvene adhuc Athenaeo, ut non
fine cauffa ejus viri nomen hoc loco refiituendum elfe
videatur. quod tamen non ponimus nos, fed tantum
proponimus. Antiphontem fophiftam memorat Xenophon,
Commentariorum libro primo, et Socratis cum eo collo-
quium, ifte eft de quo Athenaeus hoc loco. Scribe, οὐδὲν
ἴδιον προσεξευρών. Lacedaemonii , inquit, calamo coro-
p: 952. nantur ἐν τῇ τῶν Προμαχίων ἑορτὴ. Sunt codices in
quibus fcribitur Προμυχίων: fed omnes meliores et Epi-
tome Προμαχίων. Exiftimo cultam apud Lacedaemonios,
(quorum dii omnes fuere armatij Minervam πρόμαχον:
indeque dicta Promachia, facrum illi deae diem fic in
aliis Peloponnefi locis Promachormam eandem cogno-
minalam legimus, ut apud Corinthios tefte Paufania. De
hoc folemai verba funt Athen. ἐν ταύτῃ cuu βαΐνει τοὺς
μὲν ἀπὸ τῆς χώρας καλάμῳ στεφανοῦσϑαι, ἢ στελεγγίδιν
τοὺς δ᾽ ἐκ τῆς ἀγωγῆς παῖδας ἀστεφανώτους ἀπολουϑ εἶν.
appellat τοὺς ἀπὸ τῆς χώρας, juvenes Spartanos rul[ticos,
aul ex aliis locis ditionis Spartanorum, non aulem ex
"urbe. at οἱ ἐπ τῆς ἀγωγῆς» javenes funt Lacedaemonii
urbani, quorum major quam caeterorum cura. horum
disciplina proprie ἀγωγὴ dicta, Plotarchus in Agefilao,
ἤχϑη. τὴν λεγομένην ἀγωγὴν ἐν Λαπεδχίμον,, σκληρὰν
μὲν οὖσαν τῇ διαίτῃ καὶ πολύπονον, παιδεύουσαν δὲ τοὺς
νέους ἄρχεσϑαι. Vocem στελεγγίδι qui vexaut interpre-
tes, quam inconfulti! crsÀeyylz;, idem ac στλεγγίξ. ea
diclio praeter notiffimam firigilis fignificationem, etiam
coronamenti genus quoddam defignabat. laminas nimirum
fabricabant, quibus pro coronis utebantur, στλεγγίδας,.
propter aliquam veterum f[irigilium [imilitudinem nun-
cnpantes, Antiqui grammatici ἔλασμα χρυσοῦν interpre-
tantur. probo quod dicunt fuilfe ἔλασμᾳ, laminam: nam
et balnearis iirigil, lamina erat incurva cum "manubrio,
ut [cimus ex aniiquis marmoribus. non probo quod ad-
dunt χρυσοῦν: quali ex auro folum fierent flrigiles ad
ornatum. ex vili materia fuil quasdam factitatas, teftis
hic locus; item alius initio libri quarü, ubi ait; προε-
ἐν.
Lis, XV. Car. IV. 229:
στεφανώϑη δὲ ἕκαστος πρὶν εἰσελϑεῖν στλεγγίδι χρυσῆ.
nam ἢ erant omnes aureae, cur addit τὸ χρυσῇ. Placet
quod fcribit Pollux, στλεγγίδα fuilTe pellem , deauratam,
capiti folitam aptari. ἔστι δὲ, inquit, xxi ἕτερόν τι στλεγ-
γὶς δέρμα κεχρυσωμένον, ὃ περὶ τὴν κεφαλὴν Φοροῦσι.
Erotianus quoque ra;ví(ó;ov interpretatur. Confílat ex va-
riis operis hujus locis, editum ab Ariflone Ceo fuiffe
librum hoc indice, "Egwrinz 6 ὁμοία. quare etfiÀnon damno
vulgi fcripturam in iftis, ᾿Αριστοτέλης δ᾽ ἐν δευτέρῳ Ἔρω-
τικῶν. καὶ ᾿Αρίστων 0 «περιπατητικὸς, Κεῖος δὲ τὸ γένος»
ἐν δευτέρῳ "Epwriudv ὁμοίως φασίν. fufpicor tamen exci-
diffe vocem unam et fcribendum, ἐν 2. ᾿Ερωτικῶν ὁμοίων,
δαοίως φασί. aut fine dictione Biiofe- Obfervat philolo-
gus, folitos veteres frontem [ibi coronare: affertque in
eam rem Anacreonüis hoc teftimonium, ἐπὶ δ᾽ ὀφρύσι
σελίνων στεφανίσκους ϑέμενοι, ϑάλειαν ἑορτὴν ἀγάγωμεν
Διονύσῳ. extant hodieque in Odario quodam ejus poetae
verba haec, στε(φάνους à ὅπως πυκάζω, TX μέτωπα μοὺ
᾿πικαίει. Venit etiam in manus meas oda quaedam Ana-
creontica poetae veleris nefcio cujus: ubi moris hujus
fit menlio, ipfum carmen fubjiciam: quia adhuc publici
juris, quod fciam, factum non eft. Ecce illud tibi:
᾿Ανακρέων ἰδών με
ὁ Τηΐςς μελῳδός,
ὄναρ λέγων προσεῖπεν"
πάγῳ ὁραμῶν πρὸς αὐτὸν,
περιπλάκην. φιλήσας.
. γέρων μὲν qv » καλὸς dé.
καλὸς ys xxi Q/Asvvoc. 4
! τὸ χεῖλος ὥςεν οἴνου"
τρέμοντα δ᾽ αὐτὸν 709
ἔρως ἐχειραγώγει.
ὁ δ᾽ ἐξελών παρήνου
ἐμοὶ στέφος δίδωσι.
τὸ δ᾽ ὠς ᾿Ανακρέοντος.
ἐγὼ δ᾽ 0 μωρὸς ἄρας
ἐδησάμην μετώπῳ᾽
xxl ὀἶἾῆϑεν ἄχρι ux] νῦν
ἔρωτος οὐ πέπαυμαι.
pP. 955.
230 1. CASAUEONI ANIMADV. IN ATHEN.
CAPUT QuiINTUM.
JMos veterum , pectus coronare, et unguentis illinere.
droSujddus. cephalalgiae paratz[Jvimum. reme-
dium, caput vincire. ὃ (βίος, humanum genus.
vita eodem /en/u. Suidae locus animadverfus.
“παραιτεῖσθαι et περιίστωσθαι»γ pro fugere ali-
quid.
Pectus etiam corona[fe fibi veteres, unguentisque ille-
viffe, deinceps Athenaeus obfervat: caullam fimul adji-
ciens, quod in ea parte fedes fit cordis. , ἐστεφανοῦντο
δὲ, inquit, καὶ τὸ στήϑη, καὶ ἐμύρουν ταῦτα, ἐπεὶ αὐ-
τόϑι ἡ παρδία. Clemens Alexandrinus aliam rationem
affert, Paedagogi libro fecundo, capite octavo, Οἱ ἰατροὶ
ψυχρὸν εἶναι Φυσιολογοῦντες τὸν ἐγκέφαλον, μύρῳ χρίδ-
σϑαι ἀξιοῦσι τὰ στήϑη. Teftis hujus moris elt. Alcaeus,
jubens καταχδαι TÓ μύρον αὐτοῦ πατὰ τὰς TOÀÀÀ παϑοί-
σας κεφαλᾶς, καὶ τῷ πολιῶ στήϑεος. fed omnium pri-
mus dixerat Archilochus, ἐσμυρισμένας κόμας Ka) στῆϑος
εἷς ἄν καὶ γέρων ἠράσσατο. Mas coronas vocabant ὑπος
ϑυμιάδας vel ὑποθυμίδας, ut auctor efl Athenaeus: qui
etiam nominis cauffam aperit, meminit et Plutarchus in
Sympofiacis : item Hefych. Alcaei verba ita fcribe, ἀλλ᾽
ἀνήτω μὲν περὶ ταῖς δέραις παρϑέτω ὑποϑυμιάδας τις.
Doricum ἀνήτω pro ἄἀνήϑου. laudant haec Alcaei Pollux,
et Theocriti fcholiaftes. Cur autem veteres anetho co-
ronati cibum fumerent. caulfam explicat Galenus libro
fexto, De facultatibus fimplicium med. ὑγρότερον καὶ ἦτ-
τὸν ϑερμόν ἔστι τὸ χλωρὸν ἔτι καὶ ἔγχυμον, ὥστε T&TTI-
κώτερον μὲν καὶ ὑπνοποιὸν ἔσται μᾶλλον τοῦ ξηροῦ, δια-
Φορητικὸν δ᾽ ἧττον. διὰ τοῦτό μοι δοκούσι καὶ οἱ παλαιοὶ
ἐξ αὐτοῦ στεφάνοις χρῆσϑαι παρὸ TX συμπόσια. Depra-
vata exhibent nobis omnes codices et proxima verba
Sapphus, καὶ πολλαῖς ὑποϑυμιάδες πλέκταις ἀντία παλαι-
δέραι. Scribe, καὶ πολλαί ᾽ ὑποθυμιάδες πλεκταὶ, κ᾽
ἄνϑεα περιδέραια. poltremorum duorum verborum emen-
datio eft Guilielmi Canteri. fed et priora emendationis
indigebant. bis antem idem dixit 7 καλὴ Sappho. nam
hypothymiades et flores de collo pendentes ταυτόν. Scrib.
ἀντίποινα τοῦ &usívou δεσμοῦ, non ἀντέποιος. Aefchyleum
Lis. XV. Car. V. 231
verbum eft. Adeamus ad ftabulum ipfum Augiae: lic ap-
pellarim jure verba Sapphus, quae ftatim. recitantur,
hoc modo fcripta, Σὺ δὲ στεφάνοις ὠδικα παρϑέσϑ' ἐρα.
ταῖς Φόβαισι ὅρπακας ἀννήτω συνεῤῥαὶς αἀπαλλαγείσῃ AX8p- v 954,
σίν. εὐοίνϑεα yup πέλεται κπαὶ χάρις T8 μάκαιρα μᾶλλον
προτέρηνα στεφανώτοισι δαπυστρέφονται. omnia inquinata,
fani nihil. Sed bene confuluit nobis Athen. qui lepidis-
fimae poelriae mentem [uis verbis nobis indicavit. Sub-
jicit enim. wg δὐανϑέστεέρον yap καὶ κεχαρισμένον μᾶλ-
λον τοῖς ϑεοῖς . παραγγέλλϑι στεφανοῦσϑαι τοὺς ϑύοντας.
Lege igitur, Σὺ δὲ στεφάνους Δωρίκα παρϑεό y ἐραταῖς
φόβαισιν, ὅρπακας ἀνήτω δρέψαισ᾽ dais: χερσίν. εὐαν-
ὅεα γοὶρ πέλεται, πεχαρισμένα TS μάπαρσι μᾶλλον τά
y ἱερεῖα" ἀστοφανώτους δ᾽ ἀποστρέφονται. adjuti fumus
a doctiffimis viris Scaligero et Cantero in reflitutione
hujus plane conclamati doct: Doricae nomen loco vocis
inutilis ὥδικα fubfituimus ex libro decimotertio. Scribi
oportuit mox, οὗ μὲν αὐτῶν μανιωδῶς ἐκτρεπόμενοι παρέ-
παιον. Sequitur in fermone quo explicatur coronarum
invenlio: ἐδέησεν οὖν βοηϑημάτων τοῖς ὃν τῷ πότῳ τὴν
πεφαλὴν ἐπιϑλιβεῖσιν. ἦν δὲ δεσμὸς ἐξ αὐτῶν προχειρό-
τατος. Canterus.. ἐξ ἀνθῶν, nos probamus, ἐξ αὐτῶν,
nempe τῶν βοηϑημάτων. ex omnibus cephalalgiae reme-
diis paratiffimum erat vinculum capitis: nam et hoc in-
ter remedia, ut fübjicit auctor, et probat quotidiana ex-
perientia, Cornelius Celfus, Quidam caput dolens de-
vinciunt: alii cervicalibus veflimentisque onerant. Ὁ
B/o; cum dicunt Graeci faepe non vitam, id eft actum
animae in corpus inlelligunt: neque etiam victum et τοὶ
ἐπιτήδεια : quae efl altera vocis βίος nota vulgo fignifi-
catio: fed ipfos viventes, five mortales, et genus homi-
num. lta accipe in bis Athenaei, καὶ ταύτῃ μοι δοκεῖ
Διονύσῳ ὁ βίος ἀνεῖναι τὸ οὐδοῦ, propterea videntur
mihi mortales coronam hederaceam Baccho faeraffe.
paulo poft, προστίϑησιν ὃ βίος αἰδί Ti τοῖς χρειώδεσι
τῶν εἰς. ἀπόλαυσιν xxi τρυφὴν ἀγόντων. libro duodecimo,
ἐφόρουν πάντα οἷς νῦν ὁ τῶν γυναικῶν ἃ βρύνεται βίος.
hoc eft, αἱ yvvoihsc. Dionyfius Halicarnalfeus in me-
thodo nuptialium orationum, ἀπὸ τούτων τὼν ϑεῶν (Jo-
vem intelligit et Junonem) καὶ ὁ τῶν λοιπὼν ϑεὼν χορὸς
παρῆλϑεν ἐξ τὸν βίον, τῶν ἐπιφημ,σϑέντων τοῖς γάμοις.
et ftatim, παρῆλϑον εἰς ἀνϑρώπους. eodem fenfu. fic idem
alibi Diofcorides libro fexto, ἐν τῷ βίῳ καϑωμίληται.
notum eft vulgo Aelianus de Doctrina Epicuri, ἣν ὃ
232 Ll. CAsAUBONI ÁNIMADV. ΙΝ ATHEN.
Γαργήττιος ὥσπερ οὖν τὰ ἐκ Τιτανικῶν σπερμάτων φύντα
τῷ βίῳ προσετρίψατο. id eft, quae mortalibus impegit
Epicurus. Lucianus Icaromenippo, de Epicureis item,
ἣν ἅπαξ οὗτοι πεῖσαι τὸν βίον δυνηϑῶσιν, οὐ μετρίως
πεινήσετε. efurietis, ait, o di, plus fatis, fi femel
Ahominibus fua dogmata ifti approbaverint. Extat vetus
dictum paganorum apud Chryfoftomum in commentario
epiftolae Pauli Apolloli ad. Philemonem: ἐπὶ ἀνατροπῇ
τῶν πάντων ὃ Χριστιανισμιὸς εἰς τὸν βίον εἰσενήνεκται.
Idem Clemens, οἱ δὲ πρὸς κακοῦ ἂν τὴν φιλοσοφίαν sic-
δεδυκέναι τὸν βίον νομίζουσι. Vetus [criptor apud Suidam,
de Polyeucto quodam, ϑεοστυγὴς. βαρυόργητος, Ἰζωκυτοῦ
καὶ Στυγὸς δεινὸν καὶ ὀλέϑριον τῷ βίῳ ἐκλόχευμα. Epi-
phanius de Ario, μέγα καπὸν Qoir sx τῷ βίῳ. magnum
maium quod x mortales perfatum eft ; five, pejtis
p. 955. quae inter homines gra[fata eft. et mox, καὶ αὐτὸς δει-
νόν τι ἐπειργάσατο τῷ βίῳ, et ita faepe. Apollonius
grammaticus libro primo, μαϑάπερ ἐν τῷ βίῳ Φαμέν.
id eft, quemadmodum vulgo dicimus. [Leo conftitutione
quadragefimaprima πρὸς τὴν νῦν κατασχοῦσαν TOv βίον
ἔνδειαν τῆς ἀρετῆς.] Suidas de Antiphonte Rhamnulio,
nobili oratore , ὃν πολλοὶ μιμήσασϑαι, ϑέλοντες, παροι-
μίαν ἔλιπον τῷ βίῳ, ὥστε τοὺς καλοὺς ῥάμνους καλεῖν.
Locus Suidae eft in Ῥάμνος: fed corruptus, iteque refti-
tuendus. Ῥαμνούσιος ἐπὶ τῶν σοφῶν, καὶ ἐλλογίμων.
Ῥαμνοῦς yxp δῆμος ᾿Αττικῆς» etc. et in fine ἱῬΡαμνουσίους
καλεῖν. Atque ex hoc loco discimus unde ortum fit, quod
claros in literis viros Rhamnufios παροιμιακῶς vocarunt:
quod explicare magnus vir Erasmus non potnit, Ait
igitur, παροιμίαν ἔλιπον τῷ βίῳ. alline eft apud Sene-
cam, inftruenda vita eft exemplis Uluftribus. πορίζειν
de? τῷ βίῳ ἐπίσημα παραδείγματα. neque aliter Plinii
illud capiendum initio libri 25. vitae profuit. ldem in
praefatione, ad7ectis rebus plurimis, quae aut ignora-
verant priores, aut poflea invenerat yita. Sic apud M.
Tullium, communis vita. De divinat. libro primo, ze-
* que ante philofophiam patefactam, quae nuper inventa
eft, hac de re communis vita dubitavit. et libro fecundo.
Sed hoc quidem genus divinationis vita jam communis
explofít. et faepe alibi idem Plinius. Poftea fcribimus:
ἐντεῦϑεν δ᾽ εἰς ἡδονὴν τραπέντες, τὸ μὲν εἰς συμφέρον
τεῖνον, καὶ τοῖς ἐκ LL παραβοηϑοὺν ἐλαττώμασι, περιε-
Φρόνουν. τοῦ δὲ πρὸς ὄψιν, ἢ πρὸς ὀσμὴν ἐπιτερποῦς
ἐφρόντισαν. id elt, ροόα cum ad voluptatem animos
Lis. XV. Gar. V. 233
converti(fent homines, utilitatem quae ex coronis perci-
piebatur, atque auxilium quod illae adferebant ebrie-
tatis incommodis, neglexerunt: translata cura ad eam
Juavitudinem, quam oculis vel naribus coronae pariunt.
Íta hunc locum Canterus coníiituit recte, fi quid judico,
et acute. nifi quod pro εἰς συμφέρον debere legi cenfebat
ille, εἰς πότον. cujus fententiae rationem video nullam.
quare adjecta voce nece[faria quae excidit, emendavimus,
τὸ μὲν εἰς συμφέρον τεῖνον. Non dubitamus hanc elfe
Athenaei fententiam: de verbis non idem aflirmaverim.
Epitome (ic, τὸ μὲν τοῖς ἐκ μέϑης παραβοηϑοῦν ἐλατ-
τώμασιν ἀφῆκαν. In eodem libro παραιτητέον [eriptum
pro περιστατέον, ubi dicitur, ἅπαντας τοὺς καροῦν δυνα-
μένους 7 βαρύνειν ἄλλως κεφαλὴν, περιστατέον. id efl,
fugiendum et rejiciendum eft, quia ulfitatius ver: um eft
παραιτεῖσθαι quam περιίΐϊττασϑαι», propterea ille gram-
malicus obícurius verbum more fuo, mutavit notiore.
fed et περιΐστασϑαι interdum fignificat fugere a4quid,
at declinando vitare. ]ta accipe in his Jamblichi De
vita Pythagorae , cap. 31. Tov Διονύσιον τὸν τύραννόν
ῷασιν, ὡς πάντα ποιῶν, οὐδενὸς αὐτῶν ἐποτύγχανε τῆς
φιλίας, Φυλαττομένων xx] περι σταμένων τὸ μοναρχικὸν
αὐτοὺ καὶ παράνομον. caventibus illis ac refugientibus
ingenium JDionyfi tyrannicum et iniquum. nihil hie
aliud [iguificat περιίΐστασϑαι quam Φυλάττεσϑαι. Deatus
Paulus duobus locis accipit pro παραιτεῖσθαι: quod pul-
chre Syrus exprefüt, fervata vocis Graecae analogia,
verbo 5xnwN: fed haec alibi accuralius expetenda pro-
pitio numine.
*
CAPUT SEXTUM. p. 956.
Ναυκρατίτης στέφανος. Expenfa Zhenaei obfer-
valo. Θετταλὸς ποικιλόμυϑος. yAcoTTO calceo-
rum. στέφανοι ὑπὸ γλώτταις. ἴσθμιος στέφανος.
Antinoea corona. ἐν Μουσῶν. Πυλέων. Ellotia.
Gymuopediae, Spartanorum. ἐπιϑυμίδες εἰ ὑπο-
Θυμίδες. alia nonnulla.
TIEPI e τοῦ Ναυκρατίτου στεφάνου τίς ἐστι τὴν ἄνϑην.
Scio ἄνϑην Graecam elfe diclionem, legique etiam apud
Theophraftum: non poffum tamen mihi perfuadere ullo
N
234 l]. CASAURONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
modo convenire id verbum ifli loco. ἄνϑη enim five
ἄνϑησις, ipfa elt florum eruptio: quod alieniffimum eft
a loci hujus fententia. Lego. τίς ἐστι τὴν ἀρχήν. qualis
omnino fit. ita enim loquantur Graeci. τῷ καὶ μετὰ
τῶν ῥόδων ὑπὸ τοῦ ᾿Ανακρέοντος Φορεῖσϑαι. Male ifta
vulgo capiuntur. Auctor hoc vult: probari fibi, coronam
Naucratitem non aliam effe quam myrteam, hoc etiam
argumento: quia Anacreon eam geftari dicat cum rofis,
five corona e rofis. Refpicit defcripta fuperius Anacre-
ontis verba. Στεφάνους δ᾽ ἀνὴρ τρεῖς ἕκαστος εἶχεν,
Τοὺς μὲν ῥοδίνους, τὸν δὲ Ναυκρατίτην. Βιοία et myrtus
belle inter fe conveniunt et folent copulari. In hoc vis
eft omnis hujus argumemli. non praeftabo integritatem
horum verborum: fententiam non aliam effe, hoc vero
praeftabo. Ridiculos pronuntiat philologus eos qui dice-
rent Naucratitem coronam effe eam quae conflaret e
bibhlo coronaria. perílringit, ut faepe, grammaticorum
vulgus, quibus ita vifum. Hefychius, Ναυκρατίτης στέ-
Qavog, ἀπὸ τῆς Αἰγυπτίας Ναυκράτεως, ὁ Βύβλινος, ἢ
ὁ ἐκ Φιλύρας, ἢ ὁ σαμψύχινος. poílrema interpretatio
fola Polluci placuit libro 6, cap. 18. Erit qui malit,
στεφανωτίδος quam στε(φανωτρίδος. fic tamen etiam in
Excerplis. Audiamus philologum: δεῖξαι οὐκ ἔχϑις ὅτι
διαλελυμένως τις εἴρηκε ῥόδων στέφανον, καὶ ἴων στέφα-
yov. τὸ γὰρ παραὶ Κρατίνῳ κατὰ παιδιὰν εἴρηται, ναρκισ-
σίνους ὁλίσπους. Negat dixiflfe veteres ῥόδων στέφανον,
aut ἴων στέφανον: led 7x, ῥόδα, aut στέφανον fimpliciter:
vel certe στέφανον ῥόδινον. Videtur haec Athenaei mens
effe. Quamobrem Cratini verba ita fcribenda judicamus,
ναρκίσσου στεφανίσκους. non ut editum eít, neque ut
placitum Dalecamp. ναρκισσίνους τροχίσκους. Sedsingenue
fateor de hac dipnofophiftae obfervatiuncula, nondum
mihi liquere. Nam fi negare voluit, fic locutos veteres
ut dicerent, rofae coronam aus wiolae: fed rofaceam
aut violaceam : in promptu exempla funt quae falíi ipfum
arguant, nam apud poetas στέφανος κιττοῦ, vel σελίνου,
aul λευκοίων paffim legere eíl. etiam apud Platonem in
Sympolio leges ῥόδων στέφανον καὶ ἴων. Falfum igitur
hoc τηρησείδιον. An ergo fidem codicum vocabimus in
dubium, quali auctor contrarium voluerit? veteres nempe
ῥόδων στεφάνους dixiffe, non autem $oó/vouc , aut ῥοδό-
eyrxc: neque [ναρκισσίνους, fed ναρκισσίνου,] iftud vero
falffimum. Theocritus, — ἀνήϑινον ἢ ῥοδόεντα Ἢ καὶ
Ῥ- 957.λευκοίων στέφανον περὶ πρατὶ Φυλάσσων. Excipiat for-
Lis. XV. Car. VI. 235
taffe aliquis, loqui Athenaeum de vocibus ῥόδον et foy
tantum negareque duorum iftorum nominum τὰ xr/TixX
fuiffe veteribus ufurpata. equidem facile concelferim de
pofteriore: non enim temere invenias, qui Zivoy στέφανον
dixerit. at ῥόδινον leges apud antiquiílimos. Anacreon,
στεφάνους μὲν κροτάφοισ, "Podívovuc συναρμόσαντες. Idem,
ῥοδίνοισι στεφανίσποις Πεπυκασμένος «χορεύσω. Semus De-
lius paulo mox ait, τὸ παρὰ μὲν ἡμῖν στέφανος, παροὶ
δέ τισι στέμμα προσαγορευόμενον. Canterus emendat, τὸ
παρὰ ue. ἢ. στέφος. et ftatim, κέκληται δὲ στέφος ἀπὸ
τοῦ στεφάνου. melior quidem haec lectio quam vulgaris,
quae ineptiffima eft. fed [ive ita corrigamus, five ut
placebat nobis, κέκλιται (aut. κέκληται) δὲ στέφανος ἀπὸ
τοῦ στεφανοῦν: nunquam efficiemus quin grammaticum
acumen ejus qui haec fcripfit liceat mirari quanquam hoc
minus mirabitur. qui in anliquorum fapientum f[criptis
ferio fuerit verfatus, Ait, σὺ δὲ οἴει us ἔφη Θετταλὲ
ποικιλόμυϑε, etc. haec verba funt Ulpiani: nam Thes-
falus ποικιλόμυϑος ef Myrtilus. alibi nominantur Thes-
fali ποικιλόδιφροι. propter fingulare artificium fellarum
Theífalicarum, de quibus libro primo. eo allufum hac
voce. Platonis comici locus quem recitat, valet ad lo-
quacitatis et γλωσσαλγίας exprobrationem. Platonis funt
verba:
Καίτοι Qopsire γλῶσσαν ἐν ὑποδήμασι,
στεφάνους δ᾽ ὑπὸ γλωττῃσιν, ὅτε πίνητό που,
καὶ καλλιερὴῆτε γλῶτταν ἀγαϑὴν πέμπετϑ.
ita eflis lingulacae, inquit, τέ etiam in caiceis linguam
ge/tetis. obfirigilla calceamentorum appellat γλώτταν; /in-
guam, live 4ligulam. Secundo verfu ait, coronas etiam
cum linguis geftatis zn. compotationibus Volllin ὑπὸ faepe
fignificat σὺν, ut et hoc loco. ita autem περιφραςζει co-
ronas hypoglottidas, de quibus loquitur: fic dictas a
nexus genere: fortalfe quod propendentem aliquam ligu-
lam haberent, aut etiam plures. Sic explicamus quod
— hic fcriptum invenimus in omnibus codicibus. Jure ta-
men ex ipfíis Áthenaei verbis fufpicemur, fcripfiffe co-
micum στεφάνοις δ᾽ ὑπογλωττίσι. quae leclio qua ratione
fic concinnari queat, ut commodam fententiam aliquam
habeat, viderint acutiores. In tertio fcribe, Kzv καλλιε-
ρῆτε. Euripides cum diceret. Ἔκ παντὸς Xv τις πράγματος
δισσὼν λόγων ᾿Αγῶνα εῖτ᾽ ἂν, sl λέγειν εἴη σοφὸς, hoc
vult: facile effe diferto et facundo viro de quacumque
re orationem inflituere, aut ajendo aut negando κατά-
p. 958.
236 [. CASAUBONI ÁNIMADYV. IN ATHEN.
Φασιν et ἀπόφασιν vocat δισσοὺς λόγους. Totus locus de
corona quae ζσϑμιον dicebatur, valde corruptus eft: quare .
eliam Epit. auctor nihil inde excerpfíit. 7734oc etiam
collum lignificat, venuíta translatione ab eo qui proprie
iltlhmus dicitur geographis: nifi tamen antiquior eft vocis
ilius acceptio pro corporis noftri parte, notione ea quam
habet apud geographos. inde e& ἤσϑμιον, colli orna-
mentam, [ive corona [it, five torques, caetera de hac
voce Hefychius, et Euftathius, Obfervandum eft, defi-
derari bodie in noftris libris Callixeni veteris fcriptoris
verba quae defcripta fuerant füper mentione Z/tAmiae
coronae: quare labes codicum indicanda íuerat poft illa
verba, γράφων οὕτως. Quae enim fequuntur de corona
zAntinoea et loiina, omnino Altbenaei ea funt, non Cal-
lixeni. quem virum ego non dubito Adriano fuiffe anti-
quiorem: cujus tempore nomen Anlinoeae coronae pri-
mum eft cognitum. Sane in re tam recente quid opus
fuerit dipnofophiftae auctorum teftimoniis non video. De
Antinoo Adriani delitiis, quem ille amiffum in Aegypto
confecravit, et coli pro Deo infiituit, nota res ex Spar-
tiano et fanctis patribus, Jaftiuo, Tertulliano, Hieronymo
aliis. Sequitur, ἡσϑεὶς οὖν ἐπὶ τῇ τῆς ἐννοίας εὑρέσει
xxl νεότητι, τὴν ἐν Μουσῶν αὐτῷ σίτησιν ἔχειν ἐχαρί-
σατο. nili eft mendum librariorum, figurate dixit ἐννοίας
εὑρέσε; καὶ νεότητι, pro, ἐν. sÓp. αὐτοῦ νέου ὄντος. ut
patera libamus et auro. [Sed legam potius, eUpécs: καὶ
μαιγότητι. hoc eft εὑρεσιλογίᾳ παινῇ.] ἐν Μουσῶν nove
dictum, ut ἐν Αὗδου, pro, in aede Mufarum: hoc eft in
Mufeo, quol fuit Alexandriae: fed puto verius ἐν Mov-
σείῳ. [Huic autem fubtilis hominis commento fuper co-
rona Antinoea fimillimum eft illud, ut puto, ejusdem
Pancratis, quo perfaafit Hadriano, de Antinoi anima no-
vum in coelis fidus factum effe, quod tum primum effet
vifum. auctor Dio apud Xiphilinum, Locum vide, et
cum ifto confer.] Cratinus, inquit auctor, lotum appel-
lavit, στεφάνωμα», dix τὸ πάντα τὰ Φυλλώδη ὑπὸ τῶν
᾿Αϑηναίων στεφανώματα λέγεσϑαι. — Hefychius addit, καὶ
T0025, in voce στεφανωμαάτων: qui locus hinc eft illu-
firandus. IIYAEXQN vocabulum in cenfu coronarum
ponitur, quafi is effet rectus cafus. Hefychius fic, Tv-
λέων στεφάνων. ceu effet obliquus. fed fcripferat opinor,
Hefychius, στέφανος. vide infra capite octavo. In priore
Philetae verfuum, ' 'Ecrgw ομίμομα εὐώδεοος. ἀγχόϑι
πατρός, malim, αμφὶ κόμαις, nifi eft proprium nomen.
Lagp.. XV, |, CAP; VI. 233
᾿Ελλωτὶς corona ἑλλώτης εἰ Hefychio. ἑλλώτης, ait, Εὐ-
ρώπης eréQavoc πλεπόμενος (deell opinor ἐκ μυῤῥίνης)
πηχῶν εἴκοσι. de Ellotiornm autem íeflo fcribit idem,
λλώτια ἑορτὴ Ἑυρώπης ἐν Κρήτῃ. a Cretenfibus igitur
acceperunt Lacedaemonüi, ut reliquorum fuorum infii-
tutorum magnam partem. ZZyreaticas coronas eliam
Hefych. Lacedaemoniis affignat. Gyrmnopaediae numero
multitudinis fefli nomen apud Spartanos, etfi autem longe
differunt παι διοὶ δὲ παιδεία, in hac tamen voce pr omifcue
Ícripturam utramque reperias, γυμνοπαίδειαι et γυμνο-
παιδιαί, Ait, χοροὶ δ᾽ εἰσὶ τὸ μὲν πρόσω παίδων, τὸ δ᾽
ἐξ ἀρίστου ἀνδρῶν γυμνῶν ὀρχουμένων καὶ αδόντων Θα-
λήτου καὶ ᾿Αλκμᾶνος ἄσματα. Canterus corrigebat, τὸ δ᾽
ἐξ ἀριστεροῦ, ἀνδ. fed cum duorum tantum chororum
fiat mentio, et vocetur eornm aller ὁ πρόσω: non male
judicio meo [cribas, τὸ ὃ ἑξῆς, ἀρίστων ἀνὸρ. poeta
cujus bic fit mentio, non 74a/es dictus eft, fed 77a-
letas , patria Creteníis. multa de eo Plutarchus in libro
De muíica. Deinde fcribendum, μολιλωτίνων δὲ στεφά-
νῶν uy. cum Dalecampio de his coronis affertur Alexidis
tellimonium, στεφάνους τε πολλοὺς κρεμαμένους μδλιλω-
τίνους "PIC nihil erat cauffae cur mendam in his p. 959.
verbis fufpectaremus, nili [sequeretur abfurdum magnum.
nam fubjicitur in continenti: ΙΣέλευκές Quoi τὰ πᾶντα
στεφανώματα. quod aliter nequeas exponere, quam nt
dicamus omnia coronamenta fuiffe appellala usA;Awr/vouc
στεφάνους. hoc Yero quis credat? ego falfiffimum elfe
non opinor, fed fcio, et meo periculo credi poftulo.
quod poftquam femel animadvertiffemus, non difficile
nobis fuit veram lectionem divinare, quae eft hujusmodi,
στ. τε T. up. μελιλωτίνους EIIIOTMIAEX. Σέλευκος
φησιν, elc. prima verba fuut Alexidis: deinde folito
more proponit vocem explicandam: quomodo. fecit in
hiftoria pifeium poculorum, et nunc quoque in coro-
narum recenfione, Ait igilur, ἐπιϑυμίδας fuiffe dictas
omnes coronas in univerfum : ὑποϑυμίδας vero eas quae
collo applicantur. vere Athenaeus, vere etiam nos. He-
fychius, ἐπιϑυμίδες τὰ παντοδαπὸ en. ARCH Ita libe-
ramus fcriptorem hunc antiquiffima menda, quae etiam
Breviatorem in erroris caífes induit, Notemus locutio-
nem qua ufus auctor: Τιμαχίδας δέ φησι τὰ παντοδαπὰ
στεφαναματα, ἃ τὰς γυναῖκας Φορεῖν, οὕτως καλεῖσϑαι. -
poft verbum φορεῖν deell nomen ἔϑος: ἔνα ab ipfo
Alhenaeo prvetermillum, five ab exferiptore. Quae de
238 IL CASAUBONI AÁNIMADV. IN ATHEN.
Aypoglottide corona fequuntur, fine cauffa eo loci pofita
funt: cum paulo ante eadem ex iisdem [ceriptoribus de-
fcripfiffet.
CAPUT SEPTIMUM.
Κυλιστὸς five ἐκκύλιστος στέῷανος. Pollucis locus
emendatus. Cato five Batto comicus. Sophoclis
Σύνδειπνοι. γένειον διηλιφές. ανϑέων γοιπότωτον.
γριπίζειν. ποᾶγμα δυσγρίσιστον. apud Liba-
nium. διηνϑισμένοι στέφανοι. συντίθεσθαι, συν-
Θηματιαῖοι στέφανοι. ,
Deinceps fcribit philologus. Εὐρίσκω δὲ καὶ παρὰ τοῖς
κωμικοῖς ΚΎΛΙΣΤΟΝ τινὰ καλούμενον στέφανον. παὶ
μνημονεύοντα αὐτοῦ "Αρχιππον ἐν Ῥίνωνι. Docaimus ad
librum fecundum, capite decimo, κυλιστὸν στέφανον»
five ἐμκύλιστον, eam coronam fuiffe appellatam, quafi
rotatilem dicas: quae folidiorem et firmiorem compagem
haberet. Talem oportet effe, ut rotari queat: alioquin
orbis non durabit, neque puncto infiftere poterit, fed
fatiscente mole ac corruente vitiabitur. Non aliunde elfe
nominatum κυλιστὸν στέφανον, Eubuli locus declarat, —
περιφοραῖς κυκλούμενος. “Ὥ,σπερ κυλιστὸς στέφανος. ne-
que aliud voluerunt qui expofuerunt adpóv, firme ac
folide compactum. In Hefychii Glofüs mecum mirentur
viri docti haec, ἐκκοίλστοι στέφανοι, μεγάλοι, adpol.
nam et antecedentia et confequentia fuadent xo; non xv
ipfum fcnipfiffe. apud Pollucem Bic fcriptum eft, στεφά-
νων δὲ εἴδη ἐκκήλιστος, ὥσπερ ᾿Αρχίππῳ εἴρηται ἐν "Bpowv,
ἀπέρχεται στέφανον ἔχων ἐκ τῶν κηλίστων. librarii culpa
manifefta, emendabis igitur ex Athenaei hoc loco. Ar-
p.96o.chippi verba ita concipe: minus recte vulgo fcripta in
libris Athenaicis:
᾿Αϑῷος ἀποδὺς ϑοιμάτιον ἀπέρχϑται
στέφανον ἔχων τῶν ἐκκυλίστων οἴκαδε.
Sequitur, Mvzuovsus; δ᾽ αὐτοῦ καὶ ᾿Αντιφάνης dv 'Eav-
τοῦ ἐρῶντι: eundem locum innuens Pollux. καὶ κυλιστὸν
δὲ inquit, εἴρηκεν ᾿Αντιφανης. Catonem Graecum comi-
cum produnt nobis editiones quae fcribunt paulo polt,
καϑαπερ οἱ παρὸ Κάτων, τῷ κωμῳδιοποιῷ ἐν Συνεξαπα-
τῶντι Φιλόσοφοι. fed non temere eruditilfimus Canterus
emendabat παρὰ llAxrww;. nam libro tertio et feptimo
Lis. XV. Car. VII. 239
Platonis Synexapatontes laudati funt: neque dubium erit
locum hunc cum [fuperioribus conferenti, de eadem fa-
bula et hic et ibi auctorem loqui, nihilominus tamen de
veritate ejus emendationis dubitamus nos, quia fcimus
Battonem comicum f[cripfiffe eodem titulo fabulam: cu-
jus rei teftis eft. Suidas, qui ex Athenaeo fere habet
nomina fabularum, quas in comicorum vitis commemorat.
Quare exifimamus ejus poetae nomen et hic reflituen-
dum elfe, et libris tertio ac fexto, ubi editum Πλάτω-
νος. Dattonis poetae, et aliis locis meminit dipnofophifta:
et Stobaeus etiam fermone fexto. Subjicitur, περὶ ὧν
καὶ Σοφοκλῆς Συνδείπνοις Φησιν οὖσί coi παραπλησίοις.
Fabula Sophoclea hic laudata; ea eft quam alibi vocant,
᾿Αχαιῶν σύνδειπνον. itaque Συνδείπνῳ potius legendum
videatur, nifi obftent fimiles loci, ubi laudatur Sophocles
Συνδείπνοις. cum hoc libro tum alibi. [n primo verfu
inde allato, Οὔτοι γένειον ὧδε χρὴ διηλειφὲς, fcribendum
διηλιφές. perunctum., ita diclum ut ὠνηλιφῆὴς inunctus.
ln iftis ἀϑαάνατος πάλιν ἥτις γέγονε, menda manifefta.
Canterus emendabat, «3. πολυμβητὴς γέγονα. Mira tra-
jectione ufus auctor cum [criberet, λέγε ἡμῖν περὶ τοῦ
προκειμένου, ἵνα μὴ κατὰ τὸν ϑεῖον Πλάτωνα ἀπολάβω-
μέν σε ἀποϑανόντα μεταμορφωϑῆναι, ἐν τῷ περὶ ψυχῆς.
nam reclum erat xxrà T. J. ll. dv τῷ περὶ Ψ. Scri-
bendum eliam ὑπολάβωμεν. In Eubuli teftimonio fuper
Jitruthio corona, pro ὦ μακρήτις, placilum Canlero ὦ
μακαρῖτις. non caret vitio vocabulum sórpuyxpioaoc. forte
εὔτριχα, ἄριστος UT. led parum mihi fatisfacio. Deinceps
fcribitur, καταλέγε, δ᾽ Εὔβουλος καὶ ἄλλους στεφανους.
Αἰγίδιον, σὺ δὲ τόνδε Φορήσεις στέφανον πολυποίκιλον,
ἀνϑέων γρυπότατον, χαριέστατον ὦ Ζεῦ, τί yxg αὐτὸν
ἔχουσα Φιλήσει. ex praecedentium lectione patet, petitum
hoe Eubuli teftimonium elfe ex ipfius StepEanopolde,
ut non obícurus fit eorum error, qui pro Αἰγέδιον fcri-
bunt Αὐγή. quia meminerant citari alibi comici illius
-ugen. fed mon recte ex eo colligas, ita fcribendum
elfe etiam. hic. J4egium five .degydium [corti nomen
efl, ut fcimus ex lib. decimo tertio. Pro ψρυπότατον,
quod nihil fignificat, légo, γριπότατον. florum rapaci [fi-
mum. id eft, ἐπαγωγότατον, illecebrofiffimum. Vel hoc
verbum firmaverit fatis vocem, A/y/óiy , adverfus quo-
rundam emendationem: nam haec verba funt mulieris
coronariae merces fuas venditantis, et meretricem plu-
rimas capturas jubentis fperare, fic hoc flore fe ornet:
240 I. CasAUBONI AÁNIMADYV, IN ÁTHEN.
P.961.hunc enim maximam habere vim illiciendis amatoribus:
lta interpretamur. vocem γριπότατον. ac fortaffe verius
fcribatur γριπιστότατον. γριπίζειν idem fignificat cum
&ypsUsiY , capere. inde, δυσγρίπιστος in recentiorum
Graecorum fcriptis, avarus, fordidus, e quo nihil ca-
pias commodi. Libanius in Epifiola ad magnum Balilium,
πὰς ἐπίσκοπος πρᾶγμα δυτγρίπιστον. non memini legere
id verbum apud auctorem Libanio antiquorem. imo, ut
arbitror, ante id feculum incognitum id vocabulum fuit
ea certe notione. [taque Bafilio legenti epiftolam Libanii,
facefüt illa vox negouum, ut ipfe fatetur, ita Acribens,
E; TO κερδχίν gi TOUTO γριπίφειν λέγεται» καὶ ταύτην ἔχει
τὴν σημασίαν j λέξις, ἣν ἐκ τῶν Πλάτωνος ἀδύτων ἡ
σοφιστική σου ἡμῖν προεχειρίσατο, σκύπησον ὦ ϑαυμάσιε,
τίς μᾶλλον ἐστι, δυσγρίπιστος. at fequens aelas probavit
et retinuit. Nicetas Choniates de Johanne Puzeno, x/a-
βιξ δὲ zv εἰς ἄκρον, καὶ γνίφων, καὶ δυσγρίπιστος. 1d
eft, tenax, et a quo nihil extorquerent egeni, ut poflea
dicit. locus eft libro primo. [Γρυξότατον. per 9 eífet a
verbo γρυποῦν, quod fignificat aduncum reddere. unde
eft in libris medicorum ὀνύχων γρύπωσις. Auralianus
vert unguzum uncatio. Sed omnino per ἢ fcribendum.
In libris Graecorum de machina fcriptis legas γριπίζε-
σϑαι pro complecti et continere, ficnt cirenlus dolei
ligna continet. Mauricius eo verbo utitur libro 8. Jac-
ticorum : As? μὴ μόνον ἁπλᾶς τὰς σκούλτας, κατα τὸν
αὐτὸν τόπον ποιεῖσϑαι» αλλὰ καὶ διπλασίας, ἵνα τῆς
μιᾶς &g εὐιὸς γριπιζομένης, τὴν μετ᾽ αὐτὴν οὖσαν οὐ δια-
Àz33.] Ultima Eubuli non invitus fcribam cum Dale-
campio, τίς ἄρα τὴν αὐτὸν ἔχουσαν Φιλήσει: Non placet
quod legitur imox in altero. Eubuli loco, ἢ τῶν διηνϑη-
μένων. Lego διηνϑισμένων. εἰ στεφανους διηνϑισμένους ita
arbitror didi; ut veftimenta διηνϑισμένα, variis colori-
bus picturata, ergo ek coronae διηνϑισμέναι lant, quae
ex varis diverforam colorum Ííloribus nectuntur. his
opponuntur myrteae, ferpyllinae, et quaecumque unius
generis flore conftant. De Ae/ic:zs five tortilibus coronis
vecilantur verba Chaeremonis tragici, Kiesg τα ναρκίσσῳ
τε τριέλικας κύμλῳ Στεφάνων ἑλικτῶν: quorum imper-
fecta fententia efl, et obfcura. Canterus maluit τριέλικτος.
omnes antiqui, etiam Epitome, [lant ab edita lectione.
Hellanici verba funt in Aegyptiacis, Πόλις ἐπεποταμίῃ
T/vd;v ὄνοιια. non opus hic emendatione: ea eft urbs
cujus meminit Stephanus Περὶ πόλεων: neque obeft quod
Lm. XV. τΟλρ. ὙΠ, 1 Ada,
ile Libyae urbem vocat. caufam vel initiati folum geo-
graphiae [ludis norunt. Perperam editum, αὐτὶ Jeuy
δμήγυρις. Legendum ἐν αὐτη. perperam item καὶ ῥοιῆς
ἄνϑος, pro vous, Non etiam ifta concoquo,. ἀνϑεῖ δ᾽
οὗτος ὅταν ὥρα ἦ, καὶ ἐστὶ τῷ χρώματι τὸ ἄνϑος καὶ
&Qeyyéc. deeft, puto, aliquid. Adi ad Theophraítum.
Memnonis caede et fuper eo luctum multorum, canit
Q. Smyrnaeus ἘΠ decade; Συντίϑεσϑαι Graecis eft
pacifcíi, Homerus, σὺ δὲ σύνϑεο καί μοι ὄμοσσον. iidem
πυρίως appellarunt συνθήματα, pacta cum ergolabis οὗ
mancipibus de opere faciendo. Jureconfulti vocant hoc
genus pacti, do ut facias. inde opus συνϑηματιαῖον dici- p.962.
tar, quod Gallis, befongne Jf'aicte de commande, ita. dixit
συνϑηματιαίους στεφάνους Ariftophanes. quos interpre-
tatur Àthenaeus, ἡργολαβημένους καὶ ἐκδοσίμους.
——ÀM «Φᾶ«Φτὡἀααπαασαιισι............-.----.ἕ - -..-...
CAPUT OCTAVUM,
Corona nomen Graecum. κορώνη, εἰ κορωνίδες. χο-
ρωνός. τέττιγες, mali poetae. ἄκινος herba. am-
,. ,brofia pro lio. amaracus e£ [ampfucus idern.
πόθεν: unde? Ὁμήρειο; κεκρύφαλοι. Beticula
purpurea luxuriae argumentum. — Apollodorus
Περὶ ϑηρίων εἰ Περὶ Πάρϑων. chamaepitys,
| pinus. ὠκακαλλίς. Jfores. iridis λύκοι! dicti.
Hefychii locus. κάλχη. εὐέμφαλος pro εὔοσμος.
ipoo pro εἵμωτα. Multa. emendata.
Bistsoate vocabulum corona Graecum elfe origine,
pridem moniti fumus ab eruditiffimis viris. nemo cui
cor rite faliat in dubium hoc vocaverit. At derivatio
vocis anceps. nam equidem a Graeco κορώνη coronam
deducam. ᾿ antiquiffimis gloffographis κορώνη exponitur
εἶδος στεφάνου. inde funt dictae in brachii ἀνατομῇ co-
ronde five corona apophyfes cavae duae, literam σ᾽ re-
ferentes, Galenus de par tibus, libro fecundo, ἐστραμμένων
à' εἰς ἀλλήλους Τῶν ἐν αὐταῖς κοιλοτήτων, pla. μεγάλῃ
γίνεται ποιλότης ἐξ ἀμφοῖν, ἐοικυῖα τῷ Gíytux. γράμματι.
ἀτὰρ καὶ ὀνομάφουσι τὰς ἀποφύσεις ταύτας κοινῇ ἀμφο-
τέρας πορώνας, xx) κορωνρὲ, διότι, περιφερεῖς εἰσί, εἰ κορω-
νίδες. apud . Stefichorum funt | coro//ae. πὸ enim 1116 in
Cafaub, ,4nim, in 4dthen, T. III. Q
242 l|. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
l
Helena carmine, πολλὰ μὲν Κυδώνια μᾶλα ποτεῤῥίπτουν
ποτὶ δίφρον ἄνακτι, πολλὰ δὲ μύῤῥινα Φύλλα, καὶ ῥοδίνους
στεφάνους, ἴων TS κορωνίδας οὔλας. hoc nobis videtur:
aliis aliud, Scribit enim hoc loco Athenaeus. XOPQ..
ΝΟΣ. ᾿Απίων ἐν τῷ περὶ τῆς Ῥωμαϊκῆς διαλέπτου Φησὶ,
τὸν στέφανον πάλαι χορωνὸν καλούμενον, ἀπὸ τοῦ τοὺς
χορευτὰς ἐν τοῖς ϑεάτροις αὐτῷ χρῆσϑαι, αὐτούς τε περι-
κειμένους καὶ ἐπὶ τὸν στέφανον ἀψωνιφομένους. Scriben-
dum, αὖτ. T. κεφαλῇ TOv στέφανον ay. laudatur in hanc
rem Simonides: fed ejus teftimonium pefüime acceptum
animadverfionis noftrae indiget. παϑῶς ἐν τοῖς Σιμωνίδου
ἐπιγράμμασιν ἰδεῖν ἐστιν οὕτω καλουμένου. Φοῖβος ἐσάγε:-
ται Τυνδαρίδησιν ἀοἰδησὰν ἄμετροι τέττιγες ἐπέμψαντο
χορωνῷ. Meminilfe nos oportet, fumptam elfe hanc χρείαν
de Simonidis epigrammatis. hoc pofito, nihil cunctabimur
ita locum et digerere et corrigere:
Φοῖβος ἐσαγεῖται τοῖς Τυνδαρίδησιν ἀοιδᾶν,
τὸν ἄμετροι τέττιγες ἐπεστέψαντο χορωνῷ.
id eft, PAoebus docuit "Tyndarzdas canendi artem:
quam Ἡ diee modorum nefciíae. coronarunt corona. hoc
vult Caftores muficam didiciffe ipfo Apolline magiftro:
multasque reportalfe. coronas ex certaminibus cum im-
p.965. peritis cantoribus. τάττιγες funt mali poetae, aut can-
tores. mediam autem iin hac voce producunt poetae.
ἐπεστέψαντο pro ἐπέμψαντο, luadente metro et fententia
ϑαῤῥοῦντες refiituimus. prior verfus pentameter efl: fed
quod. in fine pofitum vides vocabulum, id fine dubio ad
proxime praecedentem perlinuit. Athenaeus vero more
fuo, non verfui, fed fententiae confulens, vocem ne-
ceflariam alterius loco pofuit, in quà momenti nihil
erat. nam ita erat apud poetam:
— ἀοιδὴν
Φοῖβος ἐσαγεῖται Τυνδαρίδησι καλὴν
τὰν Xp. elc.
Hefiedus, καλὴν ἐδίδα ξεν ἀοιδήν. [Porro Athenaei fenten-
tiam, deducentis vocabulum Romanum corona a Graeco
χορωνὸς, firmat et M. Tullius, qui in Oratore ad Bru-
tum nomen corona inter illa ponit, quae [i analogia
fpectetur defiderant afpirationem: licet ufus populi Ro-
mani eam non admitteret, certe non defideraret.] In fer-
mone de ACINNIA corona fcribe cum doctis, oi ἐκ τῆς
ἀπίνου τοῦ φυτοῦ. non xxídog. Hefychius, ἄκινος πόα τις.
ergo et ἀκίνιος uno y. Florum coronariorum catalogum
ex Theophrafto hic fübjectum ab Athenaeo, ex ipfius
!
Lis. XV... Car. VIII. 243
libris emendare non eft arduus labor, praefertim poft
Dalecampium. Ipfum igitur Theophraftum fludiofi con-
fulant. Scribe, ἐάν τις τοῦ ἑλιχρύσου τῷ ἄνϑει ersQa-
νοῦνται. et confer cum Theophralto libri noni, capite 21.
Proxima Alemanis verba funt depravata non uno modo:
καί τιν᾽ εὔχομαι φΦέροισαν τόνδε ἑλιχρύσῳ πύλεω αἰκηραί-
των κυπέρῳ. Lego , καί τιν εὔχομαι (época τόνδ᾽ ἑλι-
χρύσω πυλέωνα καὶ. ἀκηράτω κυπέρω. Dorici' cafus. funt,
ut fupra, ἀνήτω στέφανος. εἰ τὶν pro τοί. Junonem al-
loquitur acram .ei coronam dicans, quae: Spartano vo-
cabulo dicitur a poeta πυλέων. aitque hanc elfe factam
ex helichryfo et illibato cypero. Scribe cum eruditiffimo
Caotero, xa) répsiva ÜxQva. Lilium, inquit. CorintAi
vocant ἀμβροσίαν. «εἰ. Hefychius, «upoc/y, Κορίνϑιοι τὸ
xpíyov.. At amaracum; ait auctor, ex Diocle σάμψυχὸν
τίνες παλοῦσι. Succurrunt vérba Servii non aliena huic
loco. z4maracus puer regius unguentarius fuit, qui
cafu. lapfus dum ferret unguenta, majorem ex confu-
fione. odorem . creayit. Unde optima unguenta amara-
cina dicuntur. Hio poflea in herbam fampfucum -dici-
iur verfus, quam. nunc amaracum dixit... Sed. coronam
amaracinam a fampfuchina diverfam facit etiam Artemi-
dorus lib. 1. cap.:79. Poftquam dixilTet ex Clearcho,
Lacedaemonios τὸν παλαιότατον τῆς πολιτικῆς κόσμον
συμπατήσαντας: ἐκτραχηλισϑῆναι: addit, recte. de. illis
dictam elfe ab Antiphane in Citharifta, Born ,
Ovx ἐφύσων οἱ Δάκωνες ες ἀπόρϑητοι πότε: ;
νῦν δ᾽ Ὁμηρείους ἔχοντες πορφυροῦς icexpuQi Aou;
[Erit fortafle qui.hanc lectionem | probet, quam. tamen
olim .fufpectani: habuimus. 51 nihil mutes |feníns:.erit
imperfectus: hujusmodi... Nonne: aliquando. Lacedaemonii
fufllabant id eft, fuperbiebant tanquam inexpugnabiles,
qui. tamen nunc. purpureis. fefe. ornant reticulis. Nobis
aliquando: vifum eR ita fcribendum. ji p 964.
Οὐκ ἔφυσαν οἱ Λάκωνες ac ἀπόρϑητοϊ. πόϑεν:
οἱ νῦν 95 Ὁμηρείους & ἔχοντες. ERIS
1 πεκρυφάλους: jut !
Non funt, inquit; matura: ánexpugnabilés- Lacedaemonii.
non. qui quidemi luxui jam fe, ut caeteri mortales de-
dant.. Itaque. cum. priftina. infütuta deferaut, vinci facile -
poffe "fuat -exiftimandi: ἔφυσαν: legimus non ἐφύσων : quod
modüulum-verfüs corrumpit: diequé: πότε, fed ro3sv. quod
Atticis. fcriptoribus: cum inteivogatione enuntiatum, ;ne-^ '
gationis vini liabet... !Dionylius.-Halycarnaffeus libro 4
Q 2
244 L CASAUBONI ANIMADV. IN. ATHEN.
ἄρά ys τὴν ἡγεμονίαν παρέλαβεν wc οἱ πρὸ αὐτοῦ wvevo-
μενοι βασιλεῖς; πόϑεν; πολλοῦ γε καὶ δεῖ. Arrianus Dis-
ferlationum Epicteti lib. 2. cap. 21. οὐ γορ αἷς ἀποϑησό-
μενοι, ἢ ἐπανορϑώσοντες, ἢ ἄλλ᾽ avr αὐτῶν ληψόμενοι
ἔρχεσϑε. πόϑεν: οὐδ᾽ ἐγγύς. Latini funt imitati. Plinius
Epiflolarum libr. 4. Quae nos refugimus, non quia
fuperiores: unde. enim?. fed quia timidiores fumus. quid
appellet Ὁ μηρείους κεκρυφάλους, non fatis fcio: et fub-
elfe :mendam fufpicor. mens tamen ea eíl quam dixi-
mus: nam in argumentum luxuriae proferuntur reticnla
purpurea: qualia erant corpore merentium foeminarum.
ut in epigrammate,
"Hés Φιλοπλέκτοιο κόμας σφΦιγκτῆρα Φίλαινις
βαπτὸν ἁλὸς πολιῆς &y3&c: κεκρύφαλον.
[Si vocem κεπρυφάλους liceat exponere: ἀθ fubligaribus,
vel fafciis craralibus, pro Ὁ μηρεέίους legam μηριαίους id
enim eíl crurales. Olim apud Romanos fafcias crurales
geftare elegantiores, aut coloris infignioris fpecimen habuit
morum. : Notum quam fufpicionem de Pompejo commo-
verint fafciae albae. Si tale quid fuit in moribus antiquis
Lacedaemoniorum, nulla fuerit hic difficultas.]: Quod fe-
quitur; ᾿Απολλόδωρος ἐν τῷ Περὶ ϑηρίων Φησὶ χαμαιπίτυν,
οἱ δ᾽ ᾿Αϑήνῃσιν ἰων αν, dubitationem: aliquam habet: nam
paulo poft im eodem argumento laudatur hie fcriptor, ἐν
δ᾽ Παρϑικῶν. quare videndum num fit. alterutro loco
menda. quod literarum fimilitado aliquà fuadet. Vife et
confer locam utrümque.. Chamaepitis etiam pinus La-
tinis dicitur. Virgilius quarto Georgicor.
^ dpfe: thymum pinosque ferens de montibus altis.
᾿Ακακαλλὶς pro narcilfo Creticum vocabulum fuit ut ob-
fervat. Hefychius: qui: tamen. eo verbo non narciífum,
fed. narciffi-:florem | fignificari/ feribit. Lege .ftatim ex
'Theophráfto, :ubi:de ferpyllo; τὴν ἄγριον κομίζοντες à»
τῶν ὀρῶν. non ut hic editum, ἐκ τῶν ἀγρῶν, Flores iri-
dis λύκους elfe dictos. ex Philino obfervatur. Hefychii
fcriptaram emendabis, λύκος ro τοῦ ἱερέως ἄνϑος, imo
vero τῆς ἴριδος. nifi fcripferat Zpewc. Recte [Ícribitur im
omnibus -codicibus, ὅμοια ταῖς καλουμέναις κάλχαις. ne-
que- audiendi qui mutant. Hefychius, καλχή, βοτανίον
ἀνϑοφόρον. Ajunt dipnofophiftae, Τιμαχίδας δ᾽ ἐν Ael.
πνοῖς, τὸ ῥόδον φησὶ τοὺς ᾿Αρκάδας καλεῖν εὐόμῷαλον,
ἀντὶ τοῦ εὔοσμον, Vulgo Graecis ὄμφη eft νοχ, dictio.
p-965.at dialecto Dorum ὄμφα eli ὀσμὴ, odor. inde δμφαλος
et εὐόμφαλος, fuare- olens. Hefychius, | Scribe cum Can-
^.Lim. XV, Car. VIII. 245
tero, ἐν TxUTQ “μένουσιν ἡνωμέναι. De auctore Κυπρίων
ἐπῶν libro 8. cap. 3. ubi tractavimus proxime fequentem
locum. Ín primo verfu ἤματα pro εἵματα, vel Jaxrix
tuentur omnia exemplaria: quorum auctoritas jnfuper
habenda non eft, cum adfítipuletur et Hefychius. ex qno
patet dictum fuiffe utrumque. Scrib. zd, νεκταρέῳ, ἔν
T duBposíxig καλύκεσσι. et, καλλιῤῥόου, οἷ᾽ ᾿ΑΦροδίτη.
et ϑεαὶ λιπαροκρήδεμτοι. notum. verbum ex Homero.
CAPUT NONUYM.
Percurruntur | Nicandri verfus 6 fecundo Geor-
gicorum , quibus flores coronari a poeta
explicantur.
OscunissiMA eft Nicandri ῥῆσις tota e libro fecundo
Georgicorum, quae feptuaginta ipfis verfibus florum co-
ronariorum hiftoriam complectitur. Jam olim cum adhuc
libraris antiquis conflaret fides, poetam hunc ᾧ,λαρ-
χαῖον et πολυμαϑῆ, ut eum jure appellat nofter libro
tertio, polle recte interpretari magnum videbatur et
arduum. Quid nunc? cum ad priores difficultates perfi-
dia exfcriptorum acceffit, quae omnes doctiffimi vatis
reliquias mire depravatas, foedeque inquinatas ad nos
transmifit. Humani ingenii modum excedat longe opor-
tet, qui fe fperet conjecturis et divinationibus fuis pul-
cherrimum quidem, fed deformatiffimum fragmentum iftud
poffe redivivum praeftare. Omnino dux hic et auctor
opus ell, fidelis nempe codex aliquis: cujusmodi an ullus
extet usquam hodie, nefcio. Dalecampium hic, ut faepe
alibi, mirari quam imitari fapientes malint. et profecto
vir eruditiffimus tam longe ab eo afuit, ut defperantia
ulcera fanaret, ut quaedam leviter affecta, et de facili
ἀπεστὰ, pefüme acceperit: quinetiam multis locis cum
Graeca verba Nicandri refpicies, quid ille fit fecutus in
verfione fua mon facile divinaveris. Acuti et maturi
judicii lectores felicius in hac palaeftra fe exercebunt..
Nos ifta raptim: et folum αἀφοσιώσοως ἕνεκα animadver-
tebamus. Octo primis verfibus de violis agit poeta. Graeci
eum florem ἤν appellant. Nicander /Xdx licentia poetica:
et appellationis hujus originem ex antiqua fabula affert
iam. lonidas five ladas nymphas Ioni primo coronam
ex illo flore dediffe, cum ipls dormituro pofi occifum
246 I. CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
aprum, qui agrum Pifanum qua fluit Alphaeus, infefta-
bat vivus. Scribe fic primos duos verfus,
᾿Αλλὰ τὸ μὲν σπείροιό τε καὶ apa Φυτεύοις
ἄνϑη Ἰαονίηϑε" γένη γὲ μὲν ἰάσι δισσά. ἢ
poetica violarum periphrafis eft, v3» "Iaov/j3s, id eft
ix. allufio eft ad nomen ejus loris obfcurior: nam alio-
quin ἄνϑη Ἰαονίηϑεν , omnes Íílores dicantur ex lonide
afferri foliti, ficut οἶνος Λεσβόϑεν, et apud Varronem,
7.966. inum Lesbo. ita autem recte et vere, nulla fere mu-
tatione, editam fcripturam, quae perverfifíima εἰ, Jofe-
phus Scaliger correxit. In 3. [cribit Canterus, ὠχρὸν τε,
χρυσῷ τε φυὴν εἰς ὦπα ἐοικός. propius ad velligia de-
pravatae lectionis accelferis, [i fcribas, sic ὦπα ἰδέσϑαι.
Obfervemus, feparari hoc verfu ὠχρὸν et χρυσοειδῆ. co-
lorem: nifi deeft aliquid poft ifium verfum. Nam mirum
fane eft, cum fint violae quaedam luteae (xpoxíxg illas
vocant Graeci) quaedam albae. Nicandrum in luteas et
auro fimiles eas diftinguere. nihil enim aut parum dis-
criminis efl inter ὠχρότητα et auri colorem. taceo quod
purpurearum violarum nullam facit mentionem. cujus
omiffionis cauffam afferemus aliquam, ad verfum 59. In
4. σεύχτο quid fit nefcio. Forte, ὅσσά y Ἰωνιάδες v. ln
5. ποϑέσασϑαι quam ποϑέσασαι mavult Scaliger. at pro
ἐνὶ κλήροισι. Dalecamp. ἐνὶ “κήποισι, fine cauffa. Sextum
ila emendamus, Ἤνυσε γὰρ χλούνην γε μετεσσύμενος
σπυλάκεσσι. aprum, inquit, confecerat, perfecutus. cum
canibus. poles etiam [ic et fortalTe verius, Σὺν ἄγριον
χλούνην δὲ gus. ut femper apud Homerum. Nonus et
decimus rofarii infiituendi rationem aperiunt. eos ita
concipimus cum Scaligero et Cantero:
Ajráp ἀκανϑοβόλοιο ῥόδου κατατέμνεο βλαστὰς
τάφροις T ἐμπήξειας, ὁδὸν διπαλαιστα τελέσσων.
Volfam vult cavari, in qua rofeae virgae defigantur.
nam pueriliter labuntur, qui τάφροις vertunt, £errae
tumulis. pofleriore hemiftichio dicere videtur, vacuum
locum ad viam fecundum foflam ubi rofas plantaveris,
palmorum duum elfe relinquendum. Proximis tribus in-
dicabatur a poeta locus ubi rofae omnium praeftantif(i-
mae, et quidem fexagenis foliis infignes, circa. Philippos
et Pangaeum montem fuiffe etiam centifolias auctor eft
Theophraíius. an de eo tractu fenferit Nicander, viderint
erudili. nos de 11. verfu nihil habemus dicere. corrup-
tiffimus namque efi: etiamfi pro 'XAdov/gc fcribamus cum .
Cautero "(LAsv/gc. 12. ita habet, Λείπωμεν κλήροισιν
Lin. XV... Car. IX. 241
ἀνέστρεφε νηματίοισιν. Canterus emeudabat, Δείπων ἐν
xÀ. non mulio melius. Audax fortean videbitur , at non
tamen inepta conjeclura, cujus nobis nunc primum ve-
nit in mentem. Πηλέω ἐν κλήροισιν ἀνδτρέφετ᾽ Ἠμα-
ϑίοισι. vel, ἀνατρέφετ᾽ "Hu. Thelfalicas rofas etiam alii
coniineg dant. λείπωμεν lrajectione literarum corruptum
vocabulum eft, pro IljAéw ἐν. aliter medicinam facere
huic loco nequimus, quod li hic rem acu tletigimus:
Θέτιδος fcribam in fuperiore verfu, non Θέμιδος. Scribe
et diflingue cum doctis, Δεύτερα Ν᾿ σσαίης Μεγαρηΐδος"
οὐδὲ Φασηλὶς Οὐδ᾽ αὐτὴ Λεύκοφρυς ἀγασσαμένοις émipisu-
Φὴς Δηϑ. fecundae exiflimationis rofae funt, quas fert
Megaris Nifaea. fed neque Phafelis, neque Leucophrys
eo nomine fuerint contemtu dignae, verum admiratione
potius. In 16. Ληϑαίου Μάγνητος ders periphrafis eft
fluvii ad Leucophryn (e exonerantis. Haec geographia
alibi nobis expendenda. nam in 12. Strabonis aliquanto
aliter. 17. Κισσοῦ δ᾽ ἄλλοτε κλῶνες ἐὐῥῥίζου καπέτοισι. p.967.
Lego, κλῶνας, et ,Guaméroigi, Dalecamp. recte, fcrobi-
bus. Hefych. σκάπετος, τάφρος. Ridiculum eft. quod
fequens verfus videtur dicere: interdum coronam ipfam
hederaceam cum [uis racemis effe plantandam. fed ne
dubita aliter Nicandrum [cripfiffe, 19. ita concinnant
docti, AXxoxiov , ἀργοπόδην 308 κλαδέεσσι κομήτην. 20.
Scaliger et Canterus, Βλάστα ὁδρέπου δ᾽ ἐν τοῖσι, καὶ sic
μίαν ὥρεο κόρσην. 22. Canterus, ἐπιζυγέοντε κόρυμβοι.
Scribe deinde cauffa metri, συνουρίζωσι. οἱ ἐπηρεφέες.
recto cafu. Nec vigefimus quintus menda caret: Σπερ-
ματίνην xxÀuxsc κεφαλήγονο, ἀντελέουσι. poftrema non
alfequor: priorem partem ita fcribam , Σπερματικὴν πα-
λυκες xsQxA»v. appellat Nicander σπερματικὴν κεφαλὴν,
quam Phanias peripateticus in hiftoria plantarum, σπερ-
ματιπὴν κορύνωσιν, qua de re dictum eft in fuperioribus
libris. 26. ᾿Αργήεις πετάλοισιν, fcribo ᾿Αργυρόοις. 29.
Ἤρισε γὰρ χιροιῆ. Dalecampius ' "Hesse. 31. ita Canterus
concipiebat, Ἶρις δ᾽ ἐν ῥίζησιν ἀγάλλεται" ἢ ὑχκίνϑῳ
Αὐαστῇ προσέοικεν. et in extremo verfu τέλλει non τίλ-
λει. Deinde lege cum Scaligero, air ava κόλπῳ Φυλ-
λάδα μηλείην ἐκχεύετον. $5. Elóóv c ἠμνοῦσαι. Lego,
E/doyr ἡμύουσαι. el in fine praecedentis verfus malim
ἀρτἔγονοι δὲ, non enim placet Dalecampiana diftinctio.
86. Σὺν καί περ τοξία χροιὴ λυχνίφ. Scribam, Σὺν καὶ
πορφυρέα λυχνίς. cum his cenfeatur et purpurea iychuis.
Diofcorides tamen fie, Λυχνὶς στεφανωματική. ἄνϑος ἐστὶν
248. L. CASAUBONI ANIMADV. IN ÁTHEN,
ὅμοιον Aeuxefo , ἐμπόρφυρον δέ. non tribuit purpureum
lychnidi. colorem: fed purpureo i adfinem, trigefimo octavo
fcribe, Οὐδὲ βοάνϑεμα κεῖν᾽ oy ἐπηέτανον κάρα ὑψοῖ,
quam rhizotomi buphthalmum indigetant, poeta boanthe-
mon dixit, poetica voce: et florem hunc anthemidi fub-
junxit, cui multum eft fimilis, ut etiam Diofcorides in-
dicat. Sic et Dalecampius accipit. Si quem moveat, quod
in 63. buphthalmi poeta meminit, fcribere poteft, οὐδέ
γε ἄνϑεμα x. Scribit deinde Scaliger, DAo£ δὲ ϑεοῦ
αὐγῇσιν ἀνερχομένης ἀνιοῦσα. notum [loris nomen ex
Ícriptis veterum. res fequuntur de ferpyllo verfus :
quos palam vitium profitentes ita refingimus. "EprmyAAov
δ᾽ ἐφύδροισιν ἐνὶ βώλοισι Φυτεύσεις. "OQpx κλάδοις μα-
Ἀροῖσιν ἐφερπύφζων διάηται, Καί κα κατακρεμάσαιτο ἐφι-
μείρων ποτα νυμφέων. 45. Scaliger emendat, QvAAx cívsi
γὰρ πάντα. ἀνοιγομένοισι δ᾽ ἐφίζει "Eprera. et. flatim,
ἄλλοτε ῥιπῆς Hi£av σαρκοτύπῃσι. item, οὔτε τί πω βρ.
et in fequente éàwxp/uvxvra. Qusccunsqdl autem de
papaveris cultura docentur hic a Nicandro, non temere
alibi legas quo etiam nomine ϑυσνοητότερα funt nobis.
Scribe in 52. cum Scaligero, βαϑεῖ ἐν πάχει, uon τά-
χει. Lego etiam, ψέους πκλαδας. non ut editum elt véxc.
neque hoc nihil refert. In 55. παιδὸς ἔρωτες dialyli poe-
tica, pro παιδέρωτες. quod plantae eft nomen Diofcoridi
ἄπανϑα dictae verfu proximo. Asvuyv populum Dalecam-
pius interpretatur. convenienlius videtur, ut de ea acci-
piamus. quam &xxvJay λευκὴν Graeci, fpinam albam
v:968. Latini nominant; ἄνϑη πορφυρὰ ei tribuit Diofcorides.
Septimus fupra quinqudgefimum verfus claudit, principio
mutilus. fic enim editar, . . . . . xUTQ0G T6, σισύμβριον
ὅσσά τε x οἷκ. explemus nos et [cribimus, Κύππειρος,
πυπρός τε, Cic. Sequitur, ἼΑσπορα νεομένοισι πότοις ἄνε-
τρέψατο λειμών. Legendum , ναομένοισι. ναοὶ ναιομένοισι.
nam et νάειν εἴ ψαΐειν pro ῥέειν ufurparunt. et fortalTe
τόποις nOn πότοις. id elt, locis irriguis, et per quae aqua
fluit. Jovis florem, ex "'heophrafto , Plinio, Hefychio,
et botanicorum libris omnes norunt. Dalecampio non
allentior, qui dictionem εὐῶδες cenfuit effe damnandam,
contrarium enim pofuit, inodorus. Veríu 59. male fcrip-
tum Χάλκας, pro Κάλχας. nam κάλχην appellarunt Graeci
parvulam quandam herbam, cujus florem in ferta et co-
ronamenta legebant. auctores, Athenaeus paulo ante,
Hefychius, alii. Vulgatam lectionem Χάλκας, tueri poffu-
mus per lonicam tenuium et afpiratarum transpofitionem.
Lm. XV. Car. IX. 24g
Einem verfus fcribo cum Scaligero, Jevixdac Ts χαμηλάς.
violas vocat ἠωνιάδας, ut fupra. lxóxc, et ἄνϑη ᾿Ιαονίηϑε.
loquitur autem | poeta. non in. univerfum de omnibus
violis, fed de iis folum quibus et color ὀρφνότερος. ma-
gis fufcus: nam addit, ᾿Ορφνοτέρας & ἃς τεῦξε μετ᾽ ἀν-
ϑεσι Περσεφόνεια. quas wiolas fecit Proferpina inter
Jlores 6678 obfcurioris coloris. Purpureas violas intelli-
git, quarum facit diftinctam fpeciem ab illis de quibus
dixit initio. nec male convenit purpurearum colori vox
"ὀρφνοτέρας. nam errat Dalecampius, qui ὀρφνοτέρα emen-
davit, ut ad Proferpinam pollet referri. fane perperam.
Quid? nonne Diofcorides in purpureae violae defcrip-
tione, voce μελάντερον ufus eft? [Theocritus, Καὶ τὸ
ἴον μέλαν évrí. et Virgilius, Et nzgrae violae funt]
fed haec διαιτήσομεν alibi accuratius, fi otia Deus fecerit.
ὁψήεντα πανόσμιον quid appellet Nicander non divino
ex argumento hujus eclogae, et ipfo nomine, conjicere
licet florem aliquem coronarium ea appellatione fuiífe
veteribus cognitum, notabilis, inter alios generis ejusdem
altitudinis: cui ab odoris praeflantia, aut pro temporis
varietate, inditum nomen πανόσμιος. hie Paufanias in
Melfenicis, medicatae cuidam aquae tribuit εὐωδίαν πὰ-
σαν, καὶ χρόαν, καὶ ὀσμήν. Abfurdum eft πανόσμιος in-
terpretari Panis arbor: abfurdum de pinu accipere: ab-
furdiffimum .omnium exiítimare, poífe pinum inter cre-
φΦανωματικὰ ἄνϑη nomen Íuum profiteri. In extremo
verfu. τύμβοι poteft ferri: τύμβοις tamen malim. Porro
fequentibus ad finem usque hexametris fepulchrales qui-
dam ílores recenfentur: quos ad mortuorum honorem
folita vetuftas adhibere. Cauífa fortaffe fuit, quod in
fepulchretis flores hujusmodi fua fponte nafci viderent.
caeterum ampla hic quoque mendarum feges. In. 62.
Ícribebat Canterus, Φαάσγανα παρϑενικὰς νεόχου ποσὶν
ἀμφιχέονται. neque nos aliquid videmus, quod potius
amplectamur. et. durum | verbum γεόχου, pro, recens
£umulata: aut, cui recens χοαὶ factae: id eft, yso(Q Jiroc
κόρη. ut alii poetae loquuntur. In 65, hDaAi£uaya; valet p. 969.
allicientes, et gratiam hominum fibi conciliantes. varia
lectio quae annotatur, ex depravata glolfa eft orta.
Scrib. παρακάββαλε. Non intelligo illa Πολλάκι, ϑέλκια
xxÀX. et non dubilo effe mendola. As/p;x rectum mox,
non λήρια. Foftremi verfus ita. fcribuntur:
Καὶ γεραὸν πώγωνα, καὶ εὐτραπέας κυηλαμίνου.
σαύρην τ᾿ ἢ χϑόνιον πέφαται στέφος Ἡγεσιλίου.
250 JL. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN,
poetica dialyfi γεραὸν πώγωνα appellat, herbam dictam
rhizotomis γεροντοπωώγωνα: quae vel tragopogoni fimilis
eft, vel etiam fortafle eadem. Sed gerontopogonis mo-
men in veterum medicorum aut philofophorum libris,
legere non meminimus. Quare aliquando [cribebamus
Καί ye τράγου πώγωνα. Deinde fcribe, εὐτραπέας, vel
εὐτρεπέας κυκλαμίνους. et fequente verfu ᾿Αγεσιλάου. her-
bam quandam fepulchralem vocat £errenam coronam
-Agefilai. id eft. Orci ima terrarum habentis. poetae
Orcum nominant Zgefilaum: quod cum diferte nos do-
cuerit Áthenaeus libr. tertio: prorfus excufatione carent
interpretes qui nugas nugaciffimas hic de Lacedaemonio
Agefilao effutierunt. Nec meliore judicio utuntur iidem,
cum principio hujus verfus, pro Σιαύρην vs, fecerunt
Καρδαμον. quid enim vetat omnia γίνεσϑαι ἔναλλα, ut
ille ait, fi temerariis hujusmodi conjecturis locum da-
mus? fauramz tamen in plantarum cenfu ne nos quidem
usquam reperimus. emendemus igitur li placet: fed pro-
babiliore et commodiore aliqua via. Exiftimamus autem,
rejecto initiali fibilo in finem vocis praecedéntis, unde
manifefto excidit, veram lectionem εἴα hanc: Αὔρην 3",
ἣ χϑονίου πέφαται στέφος ᾿Αγεσιλάου. quam probabilis
conjectura, αἴρην pro αὔρην vel σαύρην 3 neque aliena
vero, ut arbitror, fententia. Videntur enim veteres e
lolio mortuis ferta et coronas texere foliti. Non femel
apud Virgilium legas ZnfeZix lolum. quod ad morem
hunc referri poteft. paulo aliter in veteris legis carmine
arbor infelix.
CaprvT DEcrMUM.
Θήσειον. λείμαξ et λειμοίς pro λειμών. μεϑύσης.
ἐπίκωπος, ἢ μαζαγρέτας. ὥδου τρωπεζεύς. Οο-
ronae unguento delibutae. Xenophontis locus
illufiratus. μύρον ὠπὸ τοῦ μύρεσθαι TO λεγό-
μενον ἐλευϑέριον. pictura e numero liberalium
disciplinarum fublata quibusdam. multa qua
illufirata, qua emendata infigniter.
KAI 9ησειόν τι ἀναγράφε;, καλούμενον ἄνϑος. Hefych.
ϑήσειον, Quróv τι ποιὸν. Λευκερώης ἱερὸν, περι-
καλλὲς, ὅν ῥὰ μάλιστα Φίλατο. Prima dictio elt corrupta.
| Lis. XV. Car. X. 251
Dalecampius fcribit A££xro. non alffentior : nam proprium
foeminae nomen puto hic latere. Forta[Te, ΔΛευκοϑέας
deinde fcribe ob metrum, ὅπερ Qx gp. imo totum verfum
ita concipe, Δευκορόης ἱερὸν περικαλλέος, 0góm μάλιστα
Φίλατο. Sed de Ariadnae corona lege Photii Excerpta e
libro quinto Ptolemaei Hephaeftionis F. ubi explicatur
hic verfus, Ka? Προκλέους ἵπποι χλωρὰν ψαλάκανϑαν' .970.
ἔδουσιν. qui verfus non eft Crinagorae, fed Eubuli comici.
ὦ μαλάχας μὲν ἐξερῶν. Dalecampius ἐξορῶν. quod
fane melius videtur, et(i dubitatione non caret. omnino
autem, ἀναπνέων δ᾽ ὑάκινϑον. deinde, ἔγχει, κἀπιβόα
τρίτον T. duce Cantero. μαλακὼν T ἴων λίμαπα καὶ
τριφύλλου.. Scribendum λείμακα. poetis λείμαξ et λειμιοὶς,
idem fignificant ac λειμῶν. οἱ δ᾽ ἐν τῷ μύρῳ λα-
λεῖται περὶ c. Pone στιγμὴν τελείαν polt μύρῳ et fcribe
cum Cantero, λαλεῖ δὲ π. ium autem aliquanto poft,
ἀνϑρίσκου Φόβῃ., τῷ T ἀειφρούρῳ μελιλώτῳ x. ex ipfo
Athenaeo. Melius etiam mox εὐάγητον κλάδον. et ftatim,
καὶ δύ᾽ ἑτέρως, non δι᾿ ér. Scio elfe qui in iftis, οὕτω
δ᾽ εἴρηκε τὸν μεϑύσην ᾿Αλεξις. corrigant μέϑυσον : im-
memores nempe fic , Quoque Graecorum nonnullos eam
vocem extuliífe. Ὅμοια παὶ βοὺς ἐργάτης ἐργάςϑται.
Legendum videtur, Πρὶν ὅμοια. δΣύνδειπνος ἢ ᾿πίκω-
πος ἢ μαζαγρέτας. hoc eft, conviva huic adeft vel remi-
gum aliquis, vel egenus e raptis mazis folitus victitare.
non dubito recte legi ἐπίκωπος. nautae, remiges et navi-
cularii omnes inter viliffimos femper habiti. At maza-
gretae appellatio duplicem habet vilitatis fignificationem:
nam et mazam edere non panem, paupertatis fpecimen
elt: cogi vero mazam ἀγρεύειν five ἀγείρειν furto aut
mendicatione (nam utroque modo exponi poteft) mifer-
rimum eft. Scio Eufiath. OdylT. £ explicare μαφαγρέτης
voce ἄπολος. fed ea interpretatio quam bene conveniat
huic dictioni, viderint alii: huic certe loco aptari non
poteft. Ferri etiam nequit in proximo verfu A/doy τρα-
πεζεοῦς: quod vertere docti, pudeat menfarie, certum
eft debere fcribi, ἄδου τραπ. Orci conviva. fic vocat
hominem μαφζαγρέτην» famelicum, et vivam mortis ima-
ginem. Favet emeridationi titulus fabulae, K7psc, Parcae.
&yeyusiy δεῦρο τῶν χρηστῶν δύο. verfus integer ita ha-
buit, Σ,τεφαάνους ἔνεγκ. Etl autem mon damno fcribi in
hoc varfu χρηστῶν, et in fequenti χρηστὴν ac χρηστῷ:
dubitari tamen haud, opinor, abfurde queat, num ubique
polius per ; fit fcribendum. parat enim auctor transitum
252 L, CASAUBONI AÁNIMADV. IN ATHEN.
facere ad fermonem de unguentis: quorum varius, et
multiplex ufus per eam quam diximus lectionem pulchre
indicatur. στέφανοι χριστοὶ, funt coronae delibutae. un-
guento: nam et coronas interdum ἐδρόσιζον τοῖς μύροις,
id eft, unguentis irrorabant, ut loquitur Athenaeus: et
coronarum unguentis madidarum Plinius quoque meminit
libro 21. capite 3. δαῖς χριστὴ Ííax erit ex odorato ligno
infpicata: aut etiam unguento illita: quam etiam ob
caufam χριστὸν πῦρ. non ineleganter, etfi ποιητικώτερον
appellaverit. quod autem etiam e facibus et nocturno
lumine odoris fuavitatem captarint jam oliin habrodiaeti,
ex Homero notum et Virgilio. oU σπογγιᾷ; τίς μου
παρ. Sequere interpretem , et fublata interrogatione,
P.971.junge cum fequentibus. ἵνα xx) εὐωδίαν ἑστιώμεϑα.
Apud Xenophontem εὐωδίᾳ. utrumque rectum: nam utro-
que modo Graeci loquantur ; et tertio quoque εὐωδίας
ἑστιᾶν. υἱ λόγων. ἄλλως τε ἂν καὶ νύμφαι ὦσι.
Ufitatius erat, ἄλλως TS καὶ ἂν y. fed etiam apud Ari-
flidem rhetorem, ἄλλως TS ἢν xxi y. ὥσπερ ἡ Ns-
χηράτου τε τούτου καὶ Κριτοβούλου. repete νύμφη, fponfa
aut recens nupta. Convivio Xenophonti defcripto; inter-
funt Niceratus et Critobulus juvenes, et id adhuc aetatis
agentes, ut faciant abfurde interpretes, qui filias nubiles
ipfis tribuant. Lege autem adjecta interrogationis nota, .
μύρου μέν Ti καὶ προσδέονται: ut monuit dudum Hen-
ricus Stephanns. Nam fenfus is plane quem ait Ariflides
rhetor, παρὸ ανδρὸς μύρου oU προσδέοντα:. Probat So-
crates virum non decere unguenta: nam propter virum,
five ut fit aliquis acceptior viro vir unguento non in-
diget: uxoris vero.cau[fa ungere fe maritus non debet:
mulieres enim quae funt ipfae pro unguento fuis mari-
tis, quid amplius. unguento alio opus babent? de ele-
gantia. quae. ineft liuic: loco, Ariftidem [i lubet confule
περὶ ἀφελοῦς λόγου. Ineptiffimam lectionem, ναῦται yxp
τοῦτο ὄφζουσι, muta in αὗται γὰρ τούτου p Scribe
etiam ἐλαίου dà τοῦ ἐν γυμνασίοις ὀσμὴ καὶ παροῦσα
ἡδίων ἢ μύρου γυμναιξὶ, καὶ ἀποῦσα ποϑεινοτέρα. Origi-
nem vocis μῦρον paulo poft aperiemus: nam Chrylippus
quem ait nofter, derivale eam dictionem ἀπὸ ToU μετὰ
πολλοῦ μόρου καὶ πόνου ματαίου γίγνεσθαι» tam malus
grammaticus, quam bonus Stoicus fuit. imo vero ludi-
brium plane debuit Chryfippus, fi tam fatuus fuit, ut
μύρον ἃ μόρος deductum putaret: quod lectio haec figni-
ficat. Fortaffe non aliud voluit quam quod placet vulgo
Lis. XV. Car.X. — | 253
grammalicorum, 'uópoy elle c0 τοῦ μύρεσϑαι. propter
difficultatem conficiendi unguentorum. tum foret. hic
fcribendum, τὴν Oy. Q. à. TX μύρα ἀπὸ TOU μύρεσϑαι:ς:
διὰ τὸ μετοὶ πολλοῦ μόρου, etc. Lego cum , interrogatione,
ὑμεῖς δ᾽ οἴεσϑε τὴν οἱ βρότητα χωρὶς ἀρετῆς ἔχειν τι τρυ-
Φερόν 5 vos autem putatisne ullas fine virtute delicias
εἴν delicatas? Sappho, inquit auctor, ἠδέϑη τὸ καλὸν
τῆς ἀβρότητος ἀφελεῖν. Scribendum, 7δέσϑη. erubuit
honeftum .feparare a voluptate. Amoeniflimae poetriae
verba lege ex emendatione Canteri fic, ἐγὼ δὲ Qu
ἑβροσύναν" καί μοι τὸ λαμπρὸν ἔρος ἀελίω, καὶ τὸ κα-
λὸν λέλογχε. confirmat hanc emendationem, Athenaei
pene ad verbum interpretatio. Sequuntur mendarum por-
tenta: adverfus . quae excitandae vires ingenii, fi quae
funt in nobis. Παῤῥάσιος δ᾽ ὁ ζωγράφος, inquit Athe-
naeus, ex Clearcho, καί περ παρὰ μέλος ὑπὲρ τὴν ἑαυτοῦ
τέχνην. τρυφήσας, καὶ τὸ λεγόμενον ἐλευϑέριον ἐκρα βδίων
ἐκτίνων ποτηρίων ἑλπύσας. λόγῳ yxp οὖν. ἀντελάβετο τῆς
ἀῤετῆς». ἐπιγραψάμενος τοῖς ἐν Λίνδῳ πᾶσιν αὐτοῦ ἔργοις
"A βροδίαιτος: ιἄνρ» ᾿ἀῤετήν τὸ σέβων, τάδ᾽ ἔγραψε Ylag-
ῥάσιος. Reprehendit Parrhafium Clearchus, tanquam παρὰ
μέλος λαμπρυντὴν», ut diceret Ariftoteles, quod. pictor
cum eífet, et manibus opus faceret, tractans penicillum,
ceftrum, et viriculum, laudem ex eo ftudio (fibi vindi- p. 972
caret, debitam ingenuis et liberalibus artibus. nifi fallor
judisi hoc auctor voluit: oblique picturam ex albo li-
beralium artium eradens, contra multorum veterum fen-
tenliam.. Porro ut haec eliciatur fententia; fcribendum,
καὶ τὸ λεγόμενον ἐλευϑέριον. ἐκ ῥαβδίων τινῶν, ἔκτε καὺ-
στηρίων ἑλκύσας: qui laudem Ziberalis inftituti ut vocant,
ex viriculis quibusdam et cauteriis traxit penicilli, $xf-
dor live ῥα βδία, (unde appellatus Parrhafius fx βδοδίαιτος)
ceflra, viricula, five viricüla et cauteria;: pictoris funt
fuppellex. καυστηρίων igitur fcribo, non ποτηρίων, et
refero ad genera pingendi encaufto, de quibus Plinius
libro trigefimo quinto, capite undecimo. Tertullianus
adverfus: Hermogenem haereticum ex pictore. Praeterea
pingit licite, nubit a[fidue: legem Dei in libidinem
defendit, in artem contemnit : bis falfarius e£ cauterio
et /Lylo. Conferendüs autem hic locus de Parrhahi jac-
tantia, cum iis quae de eodem fcribuntur libro 12. In-
terpres; non id dicit / quod Clearchus, fed verba Plinii
fine. cauffa ;nobis hic; pro Clearcheis obtrudit. peflime
vero idem ifia cepit d πορυψός Tig wg ἐμοὶ δοκεῖ, ὑπερ-
25& ᾿ IL. CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
αλγήσας ῥυπαίνοντι τὸ τῆς ἀρετῆς οἱβρὸν καὶ καλὸν. ἅτε
Φορτικῶς μετακαλεσαμένῳ τὴν εἰς τρυφὴν δοϑεῖσαν ὑπὸ
τῆς τύχης χορηγίαν, παρέγραψε Ῥαβδοδίαιτος ἀνὴρ. id
elt, cuz infcriptioni aliquis eleganti vir ingenio, ut
mihi quidem» videtur, offenfus vehementer quod magni-
Jicum et honeflum virtutis nomen znquinaret Parrha-
fius, μὲ qui ἀρετὴν alieno nomine illam artem infulfe
appella[fet, quam fortuna hominibus largita eft delicia-
rum inftrumentum, adfcripfit , Ῥαβδοδίκιτος ἀνήρ. haec
eli mens. cujus nullum reperias veftigium in interpreta-
tione Dalecamp. Ex his autem discimus quomodo Cle-
archus nomen ἀρετὴ interpretatus hit in verfu Parrhafi
"Aflodíarroc ἀνὴρ. ἀρετήν τε σέβων. τάδ᾽ “ἔγραψε. Sub-
jiciuntur Anacreontica haec, τί μὴν πέτεαι» συρίγγων
ποιλότερα στήϑεα χρισάμενος μύρῳ. Lego, τί μὴ πέτεαϊ»
cum interrogatione. cur non advolas, Aabens illitum
unguento pectus, magis cavum quam. fiftula?.. hane
formam probarunt in fuis deliciis veteres nequitiae ma-
gillri: ut eminentibus hinc inde mammis, :cavitas. effet
in medio, atque «hoc. eft quod. idem poeta: “μεταμάςιον
nocat, in pictura Bathylli. Μεταμαάζιον δὲ 7oísiy ein:
τε χεῖρας Ἑρμοῦ.
CAPUT ÜNDECIMUYM,
Sedes animae in corde, ex quorundam fententia.
Cor falire vario fenfu dictum poetis. Focis
μύρον etymon. ex fententia: Athenaei, Stacte e
“Ποῖα myrrha. Theophrofii et Plinii di[Jenfus. item
Plinii et. Athenaei. je et Qóiw£ pro unguentis
inde factis. Cyzicenum unguentum. Plinii locus
cum. Graeci yferipraria verbis collatus.
SEDEM animae in corde effe, quae fuit zdiesith quo:
rundam medicorum fententia, probat dipnofophifta argu-
mento locutionum quarundam, queis Homerus elt ufüs.
p.979. Quod fi in hac quaeftione valeret argumenti: hoc' genus,
poffet haec fententia planiffime ex facris. litéris »confü-
iui: ubi toties; quod. ait beatus Auguftinus, fedes animi
monflratur:in corde, .etiam a Chiiftó: qui, ut: omnis
boni, eliam omnis fapientiae fons eft et auctor. Verum
ineptam effe hanc. totam rationem; etiam: mediocriter
Lis. XV. Car. XL. 255
literis tincti norunt. Melius Damafcenus, ἡ ψυχὴ συνδέ-
δεται τῷ σώματι ὅλη ὅλῳ, καὶ οὐ μέρος uépsi καὶ οὐ
περιέχεται UT αὐτοῦ, ἀλλὰ περιέχει αὐτὸ, ὥσπερ πῦρ
σίδηρον. [Olympiodorus quoque in Platonis Phaedonem
praeclare: τοσοῦτον; ait, προσῳκείωται ὴ κεφαλὴ τῇ ψυ-
χῇ» ὅσον πρώτη δέχεται αὐτῆς τὴν γνωστιπὴν ἔλλαμψιν,
dc ἡ καρδία τὴν ζωοποιόν. οἷον εἴ τις. λέγοι ἐν οὐρανῷ
τὸν Θεόν. καίτοι πανταχοῦ; ἢ οὐδαμοῦ.) Ait recitatis ali-
quot poetae locis, 0 δὴ καὶ σημεῖον Φέρουσι τοῦ τὸ κυριώ--
T&poV τῆς ψυχῆς ἐνταῦϑα κεῖσϑαι. quo alii τὸ ἡγεμονικὸν
τῆς ψυχῆς, Stoici vocarunt. τὸ κύριον, vel τὸ κυριώτερον.
Galenus libro fecundo de dogmatis Hippocrat. et Plato,
πρόκειταί μοι δεικνύειν , ὅτι τὸ λογιζόμενον τῆς ψυχῆς»
ὃ δὴ ἡγεμονικὸν T8, καὶ διάνοιαν » καὶ κύριον αὐτὸς ὃ
Χρύσιππος ὀνομάςξι, κατοὶ τὸν ἐγκέφαλον. ἐστι. non fo-
lum autem ἡ Φράσις, fed et fententia Stoicorum fectae
conveniens efl: quam quidem magna contentione defen-
derat Chryfippus lib. primo De anima, ufus in hanc
rem poetarum tefílimoniis infinitis. habes magnam ejus
libri partem apud eruditifümum .Galenum libro tertio,
operis modo nominati, Primus autem Zeno hoc conatus
eft demoníirare argumento illo quod refert libro fecundo
idem Galenus. Zenonem fecutus eft Diogenes Babylo-
nius, ut legitur ibidem. Sequitur, Θυμῷ. δ᾽ οὔτι Φαιδρὰ
χορεύε, ϑάρβους ϑυγάτηρ. Sophoclis funt verba, fed de-
pravata, videtur appellare cor, id eft καρδίαν, filiam pa-
voris: quia cordis palpitatio oritur ex pavore, ceu ge-
nerante cauila. fic Aefchylus gloriam laboris filiam nun-
eupat. .— τῷ Tovüyr, δ᾽ ἐκ ϑεὼν ᾿ΟΦείλεται τέκνωμα
τοῦ Πόνου Κλέος. Scripferit igitur Sophocles, Θυμῷ δ᾽
οὔτ, καρδία χορ. 3. 9. ut Sophocles καρδίαν χορεύειν,
lic mox Anaxandrides ὀρχεῖσθαι. Plautus in Capteiveis
fubfultare dixit. alio fenfu fatyricus, cor £ibi rite falit.
Haec emendatio eo minus probatur nobis, quia non cor
ipfum, fed. palpitatio quae in eo fit, jure appelletur
filia pavoris. quare fatius nihil mutare, miíi accentum
in voce. Qa;Ópà: et ita interpretari, Zn animo meo jam
o Phaedra ,, non amplius faitat pavoris fiia, id. elt,
trepidatio, ἡ 702716 τῆς καρδίας, ut Plato aliique lo-
quuntur. in Anaxandridae verfu. nemo: dubitat recte
' Canterüm 0px pro o px fcripfiffe, Pofthaec vocis μύρον,
quae omne unguenli genus Graecis. fignificat, originem
explicat philologus : fane melius quam grammatici vulgo
faciant: qui a Myrrha nota ex fabulis poetarum, ridicule
256 L CasAUBONI ÁNIMADV. IN. ÀTHEN,
id verbum derivant: vel παρο τὸ μύρεσϑαι gemere in-
eptiffime, ut capite fuperiore dicebamus. Atlienaei vero
fententiam non funt interpretes a[fecuti , quia: male ifta
ceperunt, μύῤῥα, yxp 7 σμύρνα παρ᾽ Αὐολ δὶ, ἐπειδὴ
Ρ.974.τὰ ToÀÀX τῶν “μύρων διὰ σμύρνης ἐσκευάξετο. Athenaeus
lioc voluit: μύρον dictum quafi uvggov, ab Aeolica voce
BJ)gjx, quae myrrham fignificat. nam quia, inquit, ple-
raque unguenta mixta myrrha componuntur, quaedam
etiam fola myrrha conftant, ut ftacte; ufus obtinuit, ut
ἀπὸ τῆς μύῤῥας, omnia unguenta μύρα nominarentur.
Haec mens auctoris: cui equidem 'affentior: neque dubito
μύρον vocem Homero et primis Graecorum incognitam,
tunc primum Graeciae innotuiffe, quando Afiaticorum
unguentorum primam notitiam habere ceperunt. μύρον
igitur. eft. $3 Hebraeorum, id ell, myrrha , ut recte
cenfet nofter. Adjicit, καὶ ys στακτὴ καλουμένη ài
μόνης ταύτης. Quae dicitur Jlacte, e fola confit myrrha.
. Videtur haec effe ratio, cur Latini myrrham ab unguen-
tis fejungant. Varro, magrftratus myrrha, unguentisque
unpetur. Theophraltus: in eruditifíimo commentario De
odoribus; eno σμύρνης, Ξοπτομένης ἔλαιον δεῖς σταντῆ. δὲ
παλεῖται διδὲ τὸ μικρὸν στάςειν. ὃ δὴ μόνον ric Φασὶν
πλοῦν elvai καὶ ἀσύνθετον τῶν μύρων, το δ᾽ ἄλλα
παᾶντὰ σύνϑετα. Plinius, JMyrrAa et per Je unguentum
facit fine oleo, Jtacte duntaxat: alioquin nimiam ama- —
ritudinem affert. (ed fcripferat idem. paulo ante, Sin-
Qui quoque fucci nobilia unguenta faciunt: in primis
malobathrum;, poflea iris lilyrica; et Cyzicena ama-
racus. quae plane evertunt illud: μόνον, εἰ “τὰ ἄλλα
πάντα, iu faperioribus Theophrafti verbis. Plinius fcri-
bit: Quis primus invenerit unguenta, non traditur.
Jiiacis temporibus non erant, nec thure Jupplicabatur.
ab' hac Plinii fententia discrepat nofter: ὁ δ᾽ Ὅμηρος,
ait, τὴν pev χρῆσιν οἷδε τῶν μύρων, ἔλαια δ᾽ αὐτὸ κα’
As? μετ᾽ ἐπιϑέτων. unguenta , inquit, et Homerus novit:
fed μύρου nomen haud novit, ἔλαια nominans cum epi-
theti adjectione. Ait, καὶ ἀλλαχοῦ δὲ λέγει τι τεϑυω-
μένον. li quis tollenda haec verba cenfuerit, non mul-
tum repugnavero. nam [latim fequitur de voce Sui,
quo haec pertinent. Fuerunt olim certis lopis mobilia
unguenta; quorum hiftoriam ex Apollonio perfequitur
Athenaeus. 1ta autem orditur : ipic μὲν ἐν "Ηλιδι χρηστο-
vüTy καὶ ἐν Κυζπῳ. ipic pro irino unguento, ut mox
οἰνάνϑη pro oenanthino, fie Φοῖνιξ apud. 'Theophrafluni
Lm. XV. Car XL - 257
pro unguento palmeo, et id genus alia. Plinius fermo-
. nem eundem. fimiliter ordiens, ex eodem, ut videtur
Apollonio Herophili discipulo et fectatore, Zrinum, ait,
Corinthi diu maxime placuit, postea M cds Graeci in-
terdum vocant Cyzicenum unguentum. Pausanias Melfe-
nicis, ὕδωρ Κυζκηνῷ μύρῳ πλισνα ἰδεῖν ἐμφερές. Com-
ponamus inter fe etiam in caeteris Apollonium et Pli.
" nium. llle ait, ῥόδινον δὲ κράτιστον ἐν Φασήλιδι, καὶ τὸ
ἐκ Νέας δὲ tilsu; καὶ Καπύης. hic autem, mili modo
rhodinum PAafeli: quam gloriam abftulere JVeapolis,
Capua; Praenefte. Apollonius, Ἀρόκινον δ᾽ ἐν Σόλοις τῆς
Κιλικίαςγ καὶ ἐν ἹΡόδῳ. Plinius, crocinum zn Solis Ci-
diciae, diu maxime laudatum, mox Rhodi. Apollonius,
νάρδινον δὲ τὸ ἐν Τάρσῳ. Plinius cum caetera omnia
verteret, haec praetermiíit: credo, quod ipfius aetate
defiiffet "Bardinuni Tarficum effe in pretio: cujus rei
Athenaeus nullam habuit rationem: cui erat hoc unum p.975.
propofitum teftimonia veterum de quacumque re pro-
ferre. Inquit Graecus, οἰνάνϑη δὲ Κυπρία καὶ ᾿Αδραμυτ-
τήνη. at Plinius fic, oenanthinum in Cypro deinde in
-degypto propoft. ilm: Apollonius, ἀμαράκινον δὲ Kov
καὶ MoAwov. fonant haec verba, amaracinum maxime
laudari quod ex infula Coo, aut Melo alia infula affer-
retur. fed Plinius aliam interpretationem fuggerit et
lectionem. Vertit enim amaracinum in Coo. poflea eo-
dem loco praelatum eft melinum. legit, καὶ μήλινον,
parvo g. fiebat autem melinum e cotoneis malis et fru:
theis, Apollonius, Κύπριον δὲ προκέπριται τὸ ἐν Αὐγύπτῳ,
δεύτερον δ᾽ ἐστὶ τὸ Κυπριακὸν, καὶ τὸ ἐν Φοινίκῃ, καὶ
ταύτης τὸ ἀπὸ Σιδῶνος. Plinius haec paulo aliter, Cy-
prinum in Cypro, deinde in Jegypto, ubi Mendefium
et metopium fubito gratius factum eft: mox haec abs-
tulit Phoenice, et eyprini laudem "leg ypto reliquit,
Pergit Graecus fcriptor, τὸ δὲ Παναϑηναϊκὸν λεγόμενον
ἐν ᾿Αϑήναις. et Plinius fimiliter; panatAhenaicum fuum
Athenae perfeveranter obtinuere. ubjungit ille, σπευά-
ζεται δὲ τὸ μετώπιον ἐξ ἐλαίου τοῦ ἀπὸ τῶν πικρῶν xa-
ῥύων. Plin, de metopio, oZeum Aoc, 9t amygdalis amaris
expreffum in :£4egypto. fed de ejus confectione plura
ibi Plinius. cauffam appellationis explicat Diofcorides.
Aegyptiacum enim eft vocabulum.
Cafaub, “πίη, in 4ihen, T, III. R
258 L CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
CaAprvT DvonpEcriMUM,
Μεγάλειον unsuentum, vel μεγάλλιον. Optimum
unguentum quod natat in fummo. Differentia
inter ὥλειμμω et χρίσμα. βάκκαξις et βάκ-
χαρις. ψυκτήοιω πτερά. in ornatu capilzs
muliebris. Lydorum delicata vita. Λυδοπαϑὴς
pro posu ββρένθιον μῦρον, εἰ βασίλειον.
ψάγδας. Eupolidis Marica. Μεγώλλειον. un-
guentum.
IVIEFAAEION unguentum ob fingularem praeftantiam,
et ut Plinius loquitur, propter gloriam, ita effe dictum
quibusdam placebat: quos reprehendunt alii, ab inven-
tore Megallo fic nominatum pertendentes, et fcribendum
effe μεγάλλιον. antiquiffimi tamen Athenaei codices, et
hic ἐν μεγαλείῳ, conflanter, et alibi quoque non aliter,
ut extremo capite dicemus. Galeno, ut norunt qui sunt
in ejus fcriptis verfati, μύρον Αἰγύπτιον, Μενδήσιον», et
μεγάλειον dillerunt nihil. Quod ait, non permaníife
gloriam unguentorum iisdem femper locis, neque hoc
praetermiffum Plinio, cujus adícribam verba: primum
id fcire convenit, mutatam auctoritatem, et faepius
transi[fe gloriam. Recte mox docti ἐν Κυρήνῃ». non
Kopzvz. Becte etiam vulgati codices. μάλιστα δὲ τὸ τή-
λινον. Excerpta, λήτινον: quo nomine nullum unguen-
tum novimus nos: at telinum et ex ipso nomine, et ex
Diofcoride, Plinio aliisque notum. Obfervatu digna eli
fequens locutio hujus auctoris , In modo ita feripfit: ἐν
δὲ Περγάμῳ πρότερον μὲν ἐξοχὴ, νῦν δ᾽ οὐ. μυρεψοῦ
τινος ἐκπονήσαντος τὸ παρ᾽ οὐδενί mU γεγονὸς, ἐσκευάσϑη
τὸ λιβανώτινον μῦρον. breviter et duriufcule dictum ἐν
p.976. Περγάμῳ p. ἐξοχὴ» pro, fuit cum Pergamus unguen-
torum (laude clareret, eftque hic fufpecta librorum fides.
quemadmodum et proxima nonnihil turbant, ac videtur
deeffe aliquid. Fortaffe fcribendum, οὗ μυρεψοῦ τινος
ἐκπ. nam his verbis ivit expofitum , opinor, Athenaeus,
cujus unguenti palma olim penes Pergamenos fuerit.
Dalecamp. aliter accipit, et quaedam adjicit, quaedam
mutat, non affentior. Sequitur alia obfervatio, püpov dà.
χρηστὸν μύρῳ εὐτελεῖ ἐπιχεόμενον ἐπιπολῆς μένε,.. Un-
Lis XV. Car. XII. 259
guenti eadem quae olei ratio, olei autem quod optimum
eft in fummo natat: quod deterrimum in fundum imum
fidit. contrarium fit in melle. caufas quaerit Plutarchus,
Sympofiacorum libro feptimo, capite tertio. In Achaei
verfu lege cum Cantero, εἰσαργυροῦντες, et χρισμάτων.
Proponitur déinde unguentorum dillinclio in χρίσματα
et ἀλείμματα. nec dob elle inter ifla discrimen [ta-
iuendum: etfi difficile eft auctorem invenire, qui is vo-
Cibus non fit ufus promiscue. Ne teflimonia procul ar-
cellam, fcribit paulo poft Athenaeus, μυρίσασϑαι ligni-
ficare χρίσασϑαι ἀλείμωματι. ita enim ibi, non χρήσασϑαι,
omnes MSS. etiam Epit. nec multo aliter libro duode-
cimo, ἀλείμμασιν ἐγχρίειν ἑαυτόν. tamen ut dixi magna
ΠΡΆΩΣ eft. nam ἀλείφεσϑαι proprium voluptuariorum
et mollium: Xxp/sc3&; etiam fobriis interdum et ex vir-
tute viventibus convenit. Clemens Alexandrinus, Paeda-
gogi libro fecundo, διαφέρει δ᾽ ὅλως τὸ μυραλοιφεῖν τοῦ
μύρῳ χρίεσϑαι. τὸ μὲν yup “ϑηλυδριῶδες" τὸ δὲ χρίεσϑαι
τῷ μύρῳ καὶ λυσιτελεῖ ἔσϑ᾽ ὅτε, Emenda monitu Can-
teri, καὶ ῥόδινον μὲν πρὸς πότον ἐπιτήδειον. licut flatim
fequitar de aliis unguentis. Theophrafti locum infequen-
tem confer cum archetypo ipfo: nam exlat hodieque ille
liber. Pro £v δὲ Κύπρῳ καὶ τὸ κρίνον » corrige ex pfo
auctore, xxl ἡ κύπρος καὶ TO κρόκινον. appellat κύπρον
cyprinum unguentum, at irim, irinum, nardum nardi-
num pro Φύεται ὀρεινὴ καὶ πολύγονος. Theophraft. cod.
πολύοδμος. quod magis ad rem facit. In verfu primo
Antiphanis, fcribe ex libro 12. — λοῦται δ᾽ ἀληϑὼς"
ἀλλο τί: in teftimonio Cephifodori male μῦρόν T ἴρινον.
tolle copulam, ut libro duodecimo, et Ξανϑία non Xay-
ϑίου. deinde, Καὶ τοῖς ποσὶν χωρὶς πριῶ μοι βάκκαριν.
"Qi λακκόπρωκτε βάκκαριν τοῖς σοῖς ποσίν. '"Eyo πρίωμαι
λακκόπρωκτε βάπκαριν. Nomen βάπκαρις modo per. ge-
minum x modo per xx; fcribunt antiqua exemplaria, et
fcriptoris hujus, et aliorum. In 2. Anaxandridae 'Ex2ic
μελανώπῳ propter metrum. In ecloga Theopompea Can-
lerus, αὑτὸν Πέρωνι, non αὐτὸν περὶ μῦρον. nihilo ta-
men minus claudicat verfus. Achaei verfus fcribe fic, anc-
tore eodem eruditiffimo viro.
— βακκάρει χρισϑέντα καὶ ψυπκτηρίοις
πτεροῖς ἀναστήσαντα προσϑίαν τρίχα.
cultam molliorem nefcio cujus defcribit qui haec loqui-
tur. Ait, baccari fe ipfum inunxiífe, et crines anteriores
erexiffe, fufluliffeque in altum ope crinalis: quod poeta
Rz
260 L CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
vocat alas: quia celata coma ab utraque parte capitis
p:.977.Ípeciem alarum non male exhibet. quod et cernimus
hodieque in crinium compofitione nobilium foeminarum:
quare etiam alas vulgo cenfores noflri appellitant, Etiam
viros olim .ϑηλυδρίας capiti fuo. crinale aptaífe, nullum
dubium. Ovidius libro quinto Metamorph. de Aty,
— ornabant aurata monilia collum :
Et madidos myrrha curvum crinale capillos.
qui locus non mediocriter Achaei verba illuftrat. At
ψυκτηρίας vocat alas iftas, quoniam fufcitati crines, ut
loquitur Tertullianus, flabellis fimiles funt, quibus ven-
tum facere et frigus captare folhti etiam veteres. Adde
quod hoc modo compofita coma, ceu expanfum velum,
admiffo vento caput poteft refrigerare. [Sed viderit acu-
tus lector num fit melius et verius quod Scaligero pla-
cebat sjaxr7píoig, per primam vocalem, non per 9.
Notum quid fit Ψψηκτὴρ vel ψήκτρα a ψήχω rado. mihi
ea emendatio admodum probaretur, nifi quod minus
videtur id epithetum congruere voci πτεροῖς, quam mon
abfürde, opinor, expofuimus.] In primo verfu lonis
fcribe βάκκαριν. in ultimo τόπον potius quam τρόπον.
Canteri haec emendatio cui aflpulor, etfi de voce τρό-
πον poteft. ambigi. AuxBórroi , inquit, ἐπὶ ἡδυπαϑείᾳ οἵ
Λυδοί" καὶ τὸ παρ᾽ "Avaupéoyr, Λυδοπαϑὴς. ἀκούουσιν
ἀντὶ τοῦ ovra. Aefchylus Septem ad "Thebas, 'À po-
διαίτων δ᾽ ἕπεται Λυδῶν ὄχλος., ad-quem locum fcholia-
ftes notat, quae retuliífe operae fit pretium: βροδίαιτοι
ὄντως οἱ Λυδοί «εν καὶ τὸ παρὰ ᾿Δνακρέοντι λυδοπαϑεῖς
τινὲς, ἀντὶ τοῦ ἧδυπαϑ εἴς. παὶ τὸ περιφερόμενον, Μήτε
μοι Λυδῶν καρύκας, μηδὲ “μαστίγων ψέφους. καὶ ὁ Δυδο-
Φοίτης δὲ μυροπώλης ταύτην τὴν τρυφὴν δηλοῖ. καὶ τὴν
βάκχαριν δὲ ἔνιοι μύρον Λυδῶν ἔφασαν. id elt, re vera
erant Lydi gens luxuriofa et mollis: unde eft apud
-dnacreontem Λυδοπαϑεῖς τινες, pro ἠδυπαϑεῖς» volup-
tuarii. vz1g0 etiam dici folet, Neque Lydorum condi-
menta mihi contingant, neque ílagrorum crepitus. e£
ejusdem luxus tefHs eft unguentarius qui dicitur poe-
tae quidam, ΔΛυδοφοίτης, tanquam. frequens in Lydia.
praeterea baccharim nonnulli appellarunt unguentum
Lydorum. Ait, Βρενϑίου δὲ μύρου μνημονεύε, Φερεκράτης
ἐν Λῆροις. Unguenti hujus meminerunt Clemens Alexan-
drinus, Hefychius, Eufiath. alii nec caulfa ulla cur βε-
pev ou hic legere quidam malint, Ait, Βασιλείου δὲ
μύρου μνημονεύει Kp. Plinius, Aegale unguentum ap-
Lis XV. Car. ΧΗ, 261
pellatum, quoniam Parthorum regibus ita temperatur,
Ψαγδὴς unguentum in Hoefchelii Excerptis σάγδα femper
vocatur: et ita etiam Athenaeus aliquanto polt. accedit
| Hefychius , 'σαγδοὶς εἶδος μύρου, ἢ ψέγδας. ita fcriptum
eo loco in litera σίγμα. alibi fic, Ψάγδας, ψαγδῆς μύρον
ποιόν. fic in Alexandrino, Clemente, et Galeno, Ait,
Εὔπολις δ᾽ ἐν μάρι καὶ ψάγδαν ἐρυγγάνοντα. Prope fa-
pérfluum eft monere fcribendum ἐν Magixz. Interpres
qui meminiffet Co/acas Eupolidis fabulam aliquoties
laudatam fuiffe in fuperioribus: hic quoque id verbum
putavit fibi locandum, nulla editae lectionis habita ra-
tione. Atqui ZZaricam quoque docuerat Eupolis adver-
fus Hyperbolum, ut Equites contra Cleonem Ariftopha- Ῥ' 978.
nes, Quintilianus, pud Bupolim JMaricas qui eft Hy-
perbolus, nihil fe ex muficis fcire nif£ literas confitetur.
Mitto fciens et prudens alia Graecorum teftimonia, qui
fabulae bujus meminerunt quam faepiffime. proprie Ma-
ricas fervile nomen Afiaticum: vide Hefychium. Cor-
ruptus eft Eubuli verfus, Αἰγυπτίῳ ψάδαν τρὶς AsXov-
μένῳ. Canterus faciebat, ψάγδαν, τρὶς À. tamen aliter
folent Graeci nomen hoc efferre, ut paulo ante mone-
bamus: fed multum femper iidem in barbaris dictioni-
bus fibi permifer unt. Quid fi ita? Αὐγυπτίῳ ψαγδῳ sic
τρὶς λελουμ. vel νίτρῳ λελουμένη. -degyptio pfagda uncta,
et nitro lota. νίτρον pro manuum lav&cro habes libri
initio, in vulgari quidem lectione. Claudam caput hoc
unde cepit: nam de megalio unguento fequuntur. Athe-
naei verba, αἷς καὶ τὸ μεγαλεῖον" ὠνομάσθη γὰρ καὶ
τοῦτο ἀπὸ Μεγάλλου τοῦ Σικελιώτου. οἱ δ᾽ ᾿Αϑηναῖον Qa-
civ εἶναι τὸν MéyxAAov. non elt dubitandum quin ita
. feripferit Athenaeus, quod etiam Euftathius probat. He-
fychius tamen eosdem laudans fcriptores, Ariftophanem
videlicet ac Pherecratem, AMetalleum hoc unguentum vo-
cat, Μετάλλειον;, inquit, μύρον ᾿Αριστοφάνης. Μεταπέιμ-
που νῦν ταῦτα σπουδῇ, καὶ μύρον εὕρημα Μετάλλου. Μέ-
ταλλος yxp τις Σικελιώτης τὴν τοῦ ἱμεταλλείου μύρου
κατασκευὴν εὗρεν. μνημονεύει δὲ καὶ Φερεκράτης ἐν τὴ
Πεταάλῃ. funt quidem adfines literae 7 et y: fed Hefy-
chium non aliter fcripfifle literarum feries arguit.
262 I. CASAURONI ÁNIMADV. IN ATHEN,
CAPUT TERTIUMDECIMUHXM.,
Mh , fpecies fuffitus, σαλοωκωνείω quid. Cau[Jae
caniliei ex fententia, "riflotelis. Locus 4rifio-
telis. emendatus. coT«s Atiica vox. quaedam
alia.
Iu Amphidis verfu, ' "Ema ἀλείφειν τῷ μεγαλλίῳ μύρῳ,
poetarum more ἀλείφειν dictum pro ἀλείφετε. nam fal-
litur vir doctus qui argumento ejus vocis, fequentem
verfum corrumpit [eribeds ϑυμιᾷν pro ϑυμιᾶτε. atqui
non ex iílo fuit ille emendandus: fed contra exponen-
: dus hic ex illo. ZZindax cujus meminit Amphis elt 930-
μίαμα ποιὸν, ait Hefychius. In iis quae repetuntur
nefcio quare de fagda iterum corruptus eft titulus Eu-
polideae fabulae. nam fcribitur, καὶ ἐν Mxp/aux Εὔπολις.
σάγδαν ἐρυγγάνοντα y. interpres plane patientia. noftra
abutitur: qui adeo vicinis locis tam diverfa pronuntiet. -
Adeo verum eft, erroris multas effe vias, veritatis uni-
cam. Lepidifli morum verfuum Alexidis ὌΝ Ὡν 118
fcribe:
Οὐ yxp ἐκυρίζετ᾽ ἐξ ἀλαβάστρου πρᾶγμα τι
γιγνόμενον αἰεὶ ἹΚρονιπόν.
id eft, non enim ungebatur ex alabajtro, quod vulgo
feri "fole, eftque id inftitutum Saturnium, definit au-
tem teftimonium Alexidis in hoe verfu, 'HAsiQoggv ϑυό-
μενος ἰρίνῳ μύρῳ. proxime fequentia verba fcribe cum
doctiffimo Cantero , πρὸς ϑεὼν, φίλοι, ποίᾳ ἡδονὴ, μὰλ-
λον δ᾽ οὐ λ μλς, ϑοιμάτια μολύνεσϑαι; Dalecamp.
Ρ.979.Π ex Ariftotele et Theophraíto curaífet difcere quodnam
vilium Graeci appellent σαλακωνδίαν, abfurdae inter-
pretationi fuae, et ridiculae fcripturae quam commentus
eft, facile veritatem antepofuilfet. Eft autem cxAxxc-
νεία hoc loco ἀπειροκαλία quaedam et inepta opum
oftentatio. Philofophus vocat foloecismum hominis divi-
tis, in opum fuarum oftentatione decorum non fervan-
lis. qualis omnino fuit ifte: qui dum magnificus novo
genere vult videri, fuarum convivarum veíles corrum-
pit, novum hoc σαλαπωνείας edens exemplum. Nimium
fatagunt, qui in fubjecta disputatione de cauffa cur in
compotationibus caput madefiat unguentis , fufpecta ha-
bent haec verba. /yx μὴ πρὸς TO "Éygó» ταύτῃ δὲ καὶ
"dem.
Lim. XV... Car. XIII. 263
πολύκενγον, mendi habent fufpecta, atque adeo corrigunt :
appellat rem Jiccam fquallens caput et nullo unquam
humore madens. αὐχιμῶσαν κεφαλὴν modo dicebat. ad-
dit autem, ταύτῃ δὲ καὶ πολύπενον, id eft quodque prop-
terea multum vacui habet. recte et veriffime. quis com-
muni faltem fenfu praeditus neícil cerebrum ut omnia
σπογγοειδὴ, ficcum angulliore loco capi quam humore
plenum et madens? Senfus autem eft: cerebri icci va-
cuitatem humores pravos ad fe trahere ex τῶν λαμιβα-
νομένων, id efl, ex iis cibis quibus vefcimur. Atque hoc
probat auctor, argumento ἐπιβρεγμάτων quae capiti im-
ponuntur, quando febri corpus ardet: nam ideo caput
madefieri, ne fi reperiretur ficcum, et ex ficcitate mul-
tum habens inanis, morbi vis eo facdpet impetum. Cum
ait, τὸ παραπείμενᾳ , intelligit. vicinas capitis partes,
quas morbi caulfa obfidet. Dalecampius, τὸ παρχκαιό-
μενα» non inepte. lllud ineptiffimum, quod τοὶ χρειώδη
mox vertunt z//itus. et erat tamen digna fententia quam
laborarent intelligere. Ait enim mporridels δ᾽ ὁ βίος «sl
(melius ἀεί τι) τοῖς χρειώδεσι, καὶ τῶν εἰς ἀπόλαυσιν
καὶ τρυφὴν ἀγόντων, ἐπὶ τὴν τῶν μύρων χρῆσιν ὥρμησε.
adjiciens femper aliquid vita utilibus, etiam eorum.
quae ad voluptatem et delicias Jpectant, unguentorum
ufum. inftituit. Addit, Qrei δ᾽ ὁ πολυμαϑέστερος 'Api-
στοτέλης ἐν τοῖς φυσικοῖς προβλήμασιν, di€ τί οἱ μυρι-
. ζόμενοι πολιώτεροι. iu eo qui extat hodie Problematum
libro, haec quaeftio non legitur, Adfcribemus autem
Clementis Alexandrini locum ex eodem philofopho de-
promptum, ut claret ex ejus comparatione cum Athe-
naeo. Sic ille Paedagogi libr 0, αἱ δὲ ᾿ἀφρὰένουσαι γυναῖ-
PTT βάπτουσαι μὲν τας "qoae; μυρίζουσαι δὲ τὰς τρίχας.
πολιώτεραι ϑᾶττον γίνονται, δια τοὶ ἀρώματα ξηραντικὰ
ὄντα, διὸ καὶ αὐχιμηρότεροι γίνονται οἱ μῦρι ὀμιενοι. ὁ δὲ
αὐχμὸς, πολιωτέρους ποιεῖ. εἴτε γὰρ αὔανσις τρίχὸς ὴ πο-
Ax, εἴτε ἔνδεια ϑερμοῦ. τῆς ξηρότητος, τὴν οἰκείαν τῆς
τριχὸς ἐμπινούσης τροφὴν τὴν ὑγρὸν καὶ πολιοὺς ἀποτε-
λούσης. duas allert fententias fuper cauitiei cauffa: alte-
ram eorum qui dicebamt ex ariditate eam manare: alte-
vam- cauffantium defectum caloris naturalis. quam elfe
veram caniliei cauffam , probat philofophus, de genera-
tione animalium libro quinto, capile 4. Priorum opinio-
nem refellit idem Hiftoriae auimalium libro lertio; capite p. 980.
11. ubi moneo: fer ibendum, 3 xxi δῆλον ὅτι οὐχ, αὐότης
ἐστὶν ἡ πολιότης ὥσπερ τινές φασιν. vulgo editum, ὅτι
264 L CASAUBONI ÁNIMADV, IN ATHEN.
οὐ χαυνότης. nato errore ex prava librariorum diflinc-
Gone, et infcitia eorum qui ignorabant Atticos fcribere
οὐχ, x)0T4Z;, non ut caeteros οὐκ αὐότης. Atqui docent
nos antiqui magiftri proprium Atticis fuiffe hunc πνεὺ-
ματισμόν. cujus rei cerliflimum ar gumentum in ἀφαυαν-
τέον. lic enim Attici, non ἀπαυαντέον. Scribe, μύρων
Βαβυλωνίων ἔχοντες xcow. Poéta Cytherius, eft Philo-
xenus dithyrambicus. Super lano patre citatur Dracon
Corcyraeus, ἐν τῷ Περὶ λίϑων. nifi cui placeat περὶ
ϑεὼῶν, ex ipfa re qua de agitur ducta conjectura. Placet
mox Canteri fententia, [cribentis , τοῦτον δὲ τὴν ἀδελ-
Qjv γήμαντα Καμίσην, υἱὸν μὲν Αἴϑηβα, ϑυγατέρα δ᾽
Ὄλιστηήνην γεννῆσα, feri poteft, ut in liberorum lani
nominibus fit mendum: fed quia neque Graeca neque
Latina hiftoria [ani ftemma et profapiam nobis defcripfit,
feramus quod mutare non polífumus, nifi temere. Cami-
fem reperio in Catonis Originihbus, fed fratrem Iani:
non autem Camifen illias uxorem. Catoni affentitur Hy-
gimus ex Protarcho Tralliano, auctore Macrobio, libro
primo Saturnal, c. 7. Hactenus de coronis et unguentis;
deinceps de convivialibus carminibus tractatur.
CAPUT QUARTUMDECIMU M,
Harmeodü melos, carmen conviviale. Σκολμιοὶ μέλη
παροίνιο. ϑιόναντοι ἄωροι. ϑοίνωτοι ἔγωροι. ὥρω
ἔτους. ὀμφοακίοι νεκροί. acerba funera e£ imma-
pum: Locus 70: HHSer prep e AG QT I1Oy. πέγϑος
ὥωρον. Ceres ὀμπνία.
ΑΡΜΟΔΙΟΣ ἐκαλεῖτο, παιὰν ἤδετο. Arillophanes Achar-
nenfibus, Οὐδὲ παρ᾽ ἐμοί ποτε τὸν ᾿Αρμόδιον ἄσεται Συγ-
ἐἄραωδλις. Solebant, ut obfervat ibi fcholiaftes, in
compotationibus et conviviis, carmen canere quod voca-
bant Harmodii zlos. Ejus principium fuit, Φίλτατε
'"Apuódis οὔτι που τέϑνηκας. paulo pofi defcribit Athe-
naeus id fcolium, Scribo, Jedy Θνητοῖς ἁπάντων χρῆ-
σιμώτατος πολὺ Ὁ Ζεὺς, ὁ σωτήρ. potius quam xpy-
σιμώτατον. Nihil ifta fignificant, Οὐδὲν μόνης εἰ πείϑει
ϑαῤῥῶν. acute eruditiffimus Canterus, οὐδὲν μέλοι σοι,
vidi ϑαῤῥῶν. Nicoltrati verfum fcribe, Meraverrp/óx δ᾽
αὐτῷ τῆς ὑγιείας ἔγχεον. ex libro 11. et mox, o οὖν
Lis, XV. Car. XIV. 265
TO0T5 yuoTX eI ys καὐτὸς ἄρχομιαι.. nón elt: apr/movc ifte
verfus , ἀπώλεσεν, αὐτὴν καὶ κατεπόντωσέ μ᾽ ὁρᾷς. Can-
terus ἀπώλεσε ναύτην. finem verfus ita fcribo, καὶ δα-
τεπόντωσ᾽ ὥς μ᾽ ὁρᾷς. deinde, ἐκπίῃ δέπας. poftea, οἶνον
τὸν ἐπὶ τῷ δείπνῳ διδόμενον. et ftatim Excerpta ὅπως
ἐλάχιστον Ei τὸ πινόμενον. non ὅπερ. in iisdem, Φησὶ
ϑέσμιον τεϑῆναι. pro eo quod vulgo ϑεσμός φησιν ἐτέϑη.
et melius, ut libro fecundo. inde corrige ifta et fcribe,
προσφέρεσϑαι μετὰ τὰ σιτία, πᾶσιν ἀκράτου μόνον ὅσον
γεῦμα. Ubi dixit praecipuos fcholiorum auctores fuille
Alcaeum et Anacreontem , de Sicyonia Praxilla adjicit,
καὶ Πράξιλλα δ᾽ ἡ SRenpul éJuvuxgsTo ἐπὶ τῇ τῶν cXo- p. 981.
λιῶν ποιήσειν non δή. Hujus foeminae μέλη παροίνια lau-
dant veteres, ut comici interpres. ea autem funt fcolia:
nam vulgo grammatici nomen σκολιὰ interpretantur,
μέλη vel góxc παροινίους. Quae de fcoliis obfervantur
deinceps, conferri poffunt cum Hefych. verbis indidem
petitis. Ajunt dipnofophiftae, τριῶν γενὼν ὄντων ὥς Φη-
σιν ᾿Αρτέμων ὁ Κασσανδρεὺς ἐν δευτέρῳ βιβλίῳ χρήσεως
(fufpectus nobis bic titulus) ἐν οἷς TX περὶ τὸς συνουσίας
ἣν ἀδόμενα, ὧν τὸ μὲν πρῶτον ἣν. ὃ δὴ πάντας ἄδειν
νόμος. etc. Ártemon haec erat mutuatus a Dicaearcho,
cujus funt verba i in libro De agonibus muficis : τρία γένη
jv δῶν" τὸ μὲν ὑπὸ πάντων ἀδόμενον xa ἕνα ἑξῆς.
τὸ δὲ ὑπὸ πάντων τῶν συνετωτάτων, ὡς ἔτυχε T7 ταξει»
ὃ δὴ καλεῖται σκολιόν. deell tertium. membrum, quod
οὐ Athenaeum ex Ártemone e(t fecundum: inde potelt
Dicaearchi locus expleri. ln defcriptione Ícolii eft cur
lectorem Advertat haec locutio καὶ κατὰ τόπον TiyX εἰ
τύχιοιεν ὄντες: nam voluit dicere, xx] xx ὅντιναοῦν
τόπον τύχοιεν ὄντες. lamen in Excerptis quoque eadem
lectio. ex eo lib, fcribendum τηνικαῦτα γὰρ 705, non
ταῦτα, Poft haec recitantur antiquiffima fcolia quae-
dam, prorfus ut dicebat modo auctor, Óix τὴν ἀρχαιός-
τητὰ καὶ ἀφέλειαν τῶν ποιησάντων digniffiimna quae non
aboleret vetuftas. In primo: oratur Minerva ut praeftet
civitatem et cives ἀτερ ἀλγέων τε καὶ στάσεων, καὶ 3.-
νάτων αώρων. immunem a calamitatibus , feditionibus,
et funeribus intempe/livis. mortes ἄωροι funt, cum mo-
riuntur homines ante naturalem fatorum conditionem,
ut loquitur Juftinus: ut quos publica lues abforbet, aut
hoftilis gladius interimil, aut qui juvenes diem ultimum
obeunt. Observant prifei grammatici, πρὰ μοίρας quidem
mori dici eum qui non defungitur fua morte: πρὸ ὥρας.
266 L CASAUBONI SNO IN ATHEN.
vero qui juvenis obit, inde ἄωροι ϑάνατοι. fed in opti-
mis Hoefchelii Excerptis legitur. ἐνώρων. mortibus quae
circa anni tempe/Llates epeniun:. mutationes tempeftatum
periculofae funt, et faepe oes mortisque caul[fa,
ut docet divinus Hippocrates. vel accipe ἐνώρων, quae
diebus canicularibus contingere Jotent. ὥραν ἔτους id
tempus vocant Graeci, auctore Galeno in Hippocraticis
commentariis, et alibi non femel. Ego non recedam ab
edita lectione. ἄωροι ϑάνατοι, aliter appellabantur óg-
Qaxíxi νεκροὶ, ut Latinis acerba funera vel immatura.
Nam, ut ait Julianus Archiepifcopus Toletanus libro
primo, zria funt genera mortis acerba, immatura, na-
turalis. acerba infantum, immatura juvenum, naturalis
fenum. 'Awpouc igitur mortes jure deprecatur poeta, et
Minervae fupplicat ut eas avertat: cenfebantur enim οὐκ
ἀϑεεὶ hujusmodi cafus contingere: fed alicujus deüm
ira. Quamobrem etiam 70. interpretes librorum facro-
rum vocem O25 quae peccati poenam fignificat, et ex
Aefchylo ἁμάρτιον verti eleganter, poleft, interpretati
funt πένϑος ἄωρον. ut in Proverbiorum Salomonis, ca-
pite decimo. Sequitur, Πλούτου μῆτερ, Olowmíay ἀείδω
Δήμητρα. pollet ferri minore litera initiante ὀλυμπίαν,
p.g82.coeleflem. quia ommes fuperi ὀλύμπια δώματ᾽ ἔχουσιν,
ut ait poeta, fed praeftat fcribere, Ὀμπνίαν. nam pro-
prium id effe Cereris cognomen auctores Hefychius . et
Euftathius: ille in vocibus Ὄκμπνία, et ὄμπνιος λειμων:
hic ad lliad. £o. o. ubi tamen "Ogyoixy fcriptum,
Scrib. τάνδ᾽ ἀμφέπετον πόλιν. de Diana dicitur, ἃ γυ-
ναικῶν μέγ᾽ ἔχει κράτος, id eft, quae in mulieres mag-
nun 'habet imperium. Scribe Ἰὼ Πὰν ᾿Αρκαδίας, μεδέων.
Ἀλεεννὰᾶς Ὀρχηστά, Lege δεύτερον δὲ καλὸν QuXv γενέ-
σϑαι. aut fi unam volumus elfe dictionem, καλοφυὰ, fed.
illud verum. Platonis locus eft in Gorgia. Recte Can-
Lerus, Καλὸς δὲ πεινῶν ἐστὶν αἰσχρὸν ϑηρίον. non πίνων.
x
CAPUT QUINTUMDECIMUM, ^
Scoliorum argumenta [θιωφέλή. feptem Jfapientum
ὠδόμενα. -Explicantur aliquot. f/colia αὖ JAthe-
naeo recitata.
V εἰ efi quod paulo ante dicebatur, fcoliorum
argumenta fuiffe vitae praecepla, quin eliam exiftima-
Lin. XV. CAP. XV. 264
mus pleraque illorum facta de feptem fapientum dictis
et. refponfis : quae ut probavimus alibi, ἀδόμενα olim
dicta funt, quia moris érat ea cantare in conviviis.
Exempli gratia, recitatur hujasmodi fcolium ifto loco,
ἐκ γῆς χρὴ κατιδεῖν πλόον,
εἴ τις δύναιτο, καὶ παλάμην ἔχοι"
ἐπεὶ δέ κ᾿ ἐν πόντῳ γένηται,
τῷ παρεῦντι τρέχειν ἀνάγκῃ.
prius dixerat Pittacus συνετῶν ἔστιν ἀνδρὼν πρὶν yevé-
σϑαι τοὶ δυσχερῆ, προνοῆσαι ὅπως μὴ γένηται: ἀνδρείων
dé γενόμενα sU ϑέσϑαι. omnino fapientis hujus dictum
veuuíta allegoria expreflit fcolii auctor, nam ad verbum
hoc ait poeta, e terra oportet navigationem prcfpicere,
J£ quis po[fit et facultatem habeat: fed ubi femel ἐπ
mari fueris, praefenti vento currere neceffe eft. Sen-
fus eft fapientem virum quoad ejus fieri poft, non de-
bere fe periculis navigationis committere, caeterum ubi
femel navem conícenderis vento qui fe offerat utendum
effe aequo animo, et mutata velificatione, xxrX δεύτε-
gov πλοῦν tendendum elle ad portum. quid fibi velit
haec allegoria, non elt obfcurum. Sic etiam fequentibus
fcoliis βιωφελῇ praecepta varia continentur feparatim
exponenda ; quod non animadvertens Dalecampius mire
omnia perturbavit. Primum praeceptum elt, xxÀx τὸν
ὄφιν λαβών. fic emendamus editam ἃ Cantero lectionem
χαλᾷ. in Epitom. χηλῇ depravatiffime. Verte, /axa ma-
num ferpente prehenfo. allegorice monemur, ἢ quando
cum homine improbo amiciBam contraxerimus, ut flatim
eam diffolvamus. Subjicitur praeceptum alterum, svJéx
χρὴ TOv ἑταῖρον μὴ σπολιὼ Qpovsiv. lta Simelidayit Can-
terus veterem lectionem quam profert. iNos in MS. ex-
emplari ita offendimus εὐϑὺν χρὴ τὸν ἑταῖρον ἐν μὲν, καὶ
μὴ cxolix φρονεῖν. quae lectio ferri poteft, fi pro £y
μὲν [cribas à ἔμμεν. fed in Excerptis paulo aliter, δὐϑέα
χρὴ τὸν ἑταῖρον ἔμεν fortaffe pro νέμειν fenfus eodem
redit. Aliud fcolium.
ἐν μύρτου κλαδὶ τὸ ξίφος Φορήσω,
ὥσπερ ᾿Δρμόδιος καὶ ᾿Δριστογείτων,
ὅτε τὸν τύραννον ἐπαινέτην,
ἰσονόμους τ᾽ ᾿Αϑήνας ἐποιησάτην.
monet [Ὁ0Π1 poeta, prudentia et aftu interdum elfe
utendum, [icut factum ab Harmodio et Arifiogitone,
Prima verba quae proverbii fpeciem habent, [fic inter-
P. 985,
268 IL. CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
pretantur veteres: ὅτι ᾿Αρμόδιος καὶ ᾿Αριστογείτων. ἐν
μύρτοις ῥίψαντες τὸ ξίφος, Ἵππαρχιον τὸν τύραννον ἀπέ-
κτειναν. Alius fcolii principium eft in illis D/Arxrs Ap.
pois , ant jam ante monuimus, item in illis, ᾿Αδμήτου
door ὦ ᾽ταῖρε. nec non in iftis, [1a7 Τελαμῶνος. In eo
fcolio quod incipit ᾿Αδμήτου X. opponuntur ἀγαϑοὶ et
δειλοὶ, non eo fenfu quo putarunt interpretes: fed ut
boni et mali. nam ita accipienda vox δειλοὶ, ut in au-
reo Pythagorae carmine, et apud vetuftiffimos auctores.
In Ila? TeÀxu. perperam ícriptum, de Ajace, ἄριστον
ἐλϑ εἴν Δαναὼν καὶ ᾿Αχιλλέα. melius apud Euftathium
μετ᾽ ᾿Αχιλλέα. Alcaeus in Antispaftico verfu qui apud
Hephaeftionem. Κρονίδα βασιλῆος γένος Afav, τὸν &pi-
στον πέδ᾽ ᾿Αχιλλέα. fic olim eum locum emendavimus.
πέδα Dorice pro μετά. Ergo etiam paulo polt fcriben- '
dum μετ᾽ ᾿Αχιλλέα. Placet Canteri emendatio, [γ]Ρ6π- -
tis, σύν μοι πῖνε, συνήβα, συνέρα, c. Scrib. οἷων πατέ-
pev πύρησαν. In Hybriae Cretenfis carmine: quod [co- |
lium elfe cenfuerunt quidam, negarunt alii, vocem τούτῳ
aliquoties repetitam non intellexerunt qni vertere cum
hoc. nam Hybrias voluit, per Anc, clypeum, id eft,
virtute mea et robore omnia mihi ipfi fuppedito. τούτῳ |
ἀρῶ, inquit: non multo aliter Theocritus de pifcatore,
τὰ δὲ δίκτυα κείνῳ ἄροτρα. ait Hybrias, τούτῳ δεσπότης |
μνοίας κέπλημαι. Aujus ope herus familiae audio , :
eft fum. nam καλεῖσϑαι pro εἶναι ufurpabant, ut alibi
dicebamus. uvyo/x Creticum vocabulum eft, de quo libro
fexto. pergit miles hic gloriofus, et imbelles, ait, qui
arma tractare nefciunt, πάντες γόνυ πεπτηότες ἐμὸν XxU-
νέοντι δεσπόταν, καὶ μέγαν βασιλέα Φωνέοντι: ommes |
inclinati genu meurm ofculantes, herum et nage
regem me vocant. Subditorum mos, genu ofculari, non
manum, non frontem, nec faciem. fed ,non Fido
vetus conjectura Hülle πάντες ποτὶ γόνυ πεπτηότες |
ἐμὸν, ἐμὲ κυνέοντι δεσόταν. omnes ad genu mihi ae- q
cidentes, me pro hero adorant. nec multo aliter. fcriptum
poftea apud Eulftathium reperimus. πάντες γόνυ πεπτηῶ- αὶ
τες ἐμοὶ κυνέοντι δεσπόταν. id ell, προσκυνοῦσι. Atque j
haec fatis ad ea quae de fcoliis fcripta funt Athenaeo. |
Id genus poefeos, ficut ante dictum, maxima ex parte κα
fuiffe βιωφελὲς, et ad vitam recte inflituendam perti- ;
nuile, etiam "Pimocreontis Ícolium arguit: quod ab;
auctore praetermiíTum, adtexemus ncs ilo loco, Sic Ἢ
tur Timocreon de contemptu divitiarum:
[iE
Lis XV. Car. XVI. 269
"pedes ὦ τυφλὲ Πλοῦτα,
ux ἐν γῇ» μήτ᾽ ἐν ϑαλάττῃ,
μήτ᾽ ἐν EL Φανήμεναι.
ἀλλο τάρταρόν ys ναΐειν κ᾽ ᾿Αχέροντα
δια cs γὰρ πάντ᾽ ἐν ἀνϑρώποις κακά.
CAPUT SEXTUMDECIMU M,
De natura paeanum quaedam. Georgus five Gor-
gon, antiquus fcriptor. ποιητὴς τῶν λεγομένων
κολάβρων, κολαβοίξειν. chorus συρβηναίων. σύρίβη.
Eunidae familia facra Athenis. Hegemonis 'Thafü
parodia multis locis illufirata.
ΔΗΜΟΦΙΔΟΣ εἰς αἰδῶ Ts παρασπευασϑ εὶς ὑπ᾿ Εὐρυμέ-
δοντος. Dele fuperfluam voculam rs. Ait, Eurymedontem
in caput Ariftotelis Demophilum fubornalfe εἰς αἰδῶ, id
eft, ut accufatori major praeftaretur honos et reverentia.
Apparet Demophilum inter fuos cives magna fuilTe
aucloritate. — . σαφῶς ὁμολογοῦντος TOU γεγραφότος,
τετελ. duobus argumentis probat Ariftotelem cum hoc
carmen aureolum fecit, de fcribendo paeane nihil quic-
;juam cogitaffe. Prior ratio eft hujusmodi. fatetur Arifto-
6165 difertim, eum quem laudat mortem obiiffe; quod
Deo non convenit cui proprius paean. non igitur paea-
nem fcribere voluit. altera e haec; omnis paean habet
"^cclamationem paeanicam 25; παιὰν ἴει: carmen Arillo-
:elis nullam habet: ergo paean dici non potelít. Priori
"rg«mento refponderi poffit, quod etiam Caflori et Pol-
"uci canebatur paean: quos e terris in coelos transcen-
"iffe, et mortem obiiffe, omnes fciunt. Xenophon, Πα:-
“είας libro tertio, ἐπεὶ ἧκε τὸ σύνϑηωα, ἐξῆρχιε Διοσκού-
porc παιᾶνα τὸν ψομιςῦ μενον. Γεωργὸς ἐν τῷ Περὶ
τῶν ἐν Ῥόδῳ ϑυσιῶν. Hefychio nominatur quidam Γόρ-
wv ἐν τῷ Περὶ Jucidv. qui an hic fit quem Athenaeus
audat, doctorum efto arbitrium. Locus eft in voce καταβ-
᾿πτίτης. de ϑνητῷ μνῆμα κατεσκεύαζον. Legendum
᾿ατεσκεύαζεν, ut conveniat cum fequente verbo ἑκοσμή-
ατο. aut ibi fcribendum ἐκοσμησα μὴν. μδτοὸ τῶν
E κολάβρους παλουμένους συντίϑέντων. et ftatim, ποιη-
τὴς τὼν καλουμένων κολάβρων. quae de colabris erudi-
tifmmus vir Lilius Gyraldus fcriplit, vero funt aliena et
P. 984.
270 L CASAURONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
ἀπροσδιόνυσα. nos ex antiquorum fcriptis tantum didici-
mus, Κολαβρίζειν Graecis eft σκιρτᾷν, Jafcive faltare.
inde genus faltationis petulantis et lafcivae, κολαβρισμὸς
eft dictus; cantiones quas inter colabriffandum cantita-
bant, κόλαβροι vocabantur. parum honeflas, et fpurci-
dicas eas [fuiffe clarum nimis ex Athenaei hoc loco.
Julius Pollux colabrismum affinem pyrrhichae faltationi
facit, Thracum et Carum inventum. Vocem πόλαβροι
quomodo hic capitur, pro obícoeno et inhonefto car-
mine, non temere alibi legas quam hoc loco et fimili
alio libri quarti, fi per impuros librarios licuiffet. lta
ibi fcribitur in omnibus codicibus, ὑπὸ τῆς ἐμφύτου ψα-
στριμαργίας καὶ ἠϑυλογίας κολάρους ἀναγινώσκει. καὶ μέλη
πάραυλα, καὶ ἀκρότητα, κύμβαλα. Ἐτυτα quaefieris quid
p.985.vocet πολάρους fophifla coenarum. Neque eruditiffimo
Turnebo facile affentior ποβάλους emendanti. Legendum
profecto κολάβρους. ἢ κἂν ὀλίγον σου πεφροντικέ-
ναι πύον αδδεές. poftrema funt poétae: cujus elt verfus,
Πῶς δὲ σὺ vOv μέμονας κύον αδδεὲς ἀντὶ ἐμεῖο:
ἔρχομαί. σοι λέξων τὸν Συρβηναίων χορὸν ὅστις ἐστίν.
Accedit tandem ad folvendam initio libri quaeflionem.
Etfi; autem. conftanter συρβηναίων fcriptum in Alhenaeo
ubique offendimus, verius tamen f[criberetur συρβηνέων,
quemadmodum legitur apud Graecos paroemiographos.
σύρβη, idem ac τύρβη, /irepitus, tumultus, et confufto.
c et τ literas paffim commutari invicem quis ignorat?
grammaticis tamen lubet eífe fubtilibus, et vocis hujus
originem aliunde rimari. Athenaeus fub libri hujus prin-
cipium, et proverbii ufum oftendit, et originem veram,
cum dixit de Cynulco: ἐπεὶ ϑόρυβος κατεῖχε τὸ συμ-
πόσιον, ἔφη. τίς οὗτος ὁ τῶν συρβηναίων χορός: chorus
fyrbenaeorum , elt turba hominum araxroUvrGy, el te-
mere tumultuantium,, σύρβη, five τύρβη, eft idem ac
ϑόρυβος. Xenophon, ἡ τύρβη vOv ἀγοραίων. καὶ αἱ τού-
τῶν φωναὶ καὶ ἀπειροκαλίαι. [Sic ἡ ποιητικὴ τύρβη apud
Plutarchum in libro Quod nulla fit vita fuavis ex prae-
ceptis Epic. Κλέαρχος ὦ λῷστε ἐν δευτέρῳ Τ]ερὶ
παιδείας. Clearchei operis hujusce meminit Hefychius
in Mavéptc. Ἔστι" dé τις Κλεόνιπος ὃν ἀϑανατον
λάχε γῆρας. Scribe, 0g. omnes autem hi verfus ex Ho-
mericis leviter funt immutati. καὶ ὅστις, ἡδέως
ἔφη τῶν ἐπῶν, ὦ καλέ μου ἑταῖρε. Locus mutilus et
aliquot verbis defectus. Scribo, fervatis editae lectionis
velligiis , καὶ ὃς, τίς ἡ παρῳδίχ, ἔφη τῶν ἐπῶν, ὦ καλέ
--
ὦ e
Lis. XV. Car. XVI. 271
μου ἔτ, xxi Κρατῖνος ἐν Εἰὐνοίδαιφ. alibi Εὐὐνείδαις.
Ut Cerycum familia fuit Athenis, fic et Eunidarum, illi
facrorum adminifiri erant, hi citharoedi ab antiquo,
plura de ifiis Hefychius. Similis fuit apud Milefios £uaz-
gelidarum facra familia: cujus originem explicat Conon
apud Photium, narratione 44. Porro inter Cratini dra-
mala Eunidae excellebant. cujus fabulae lectione fic de-
lectatum ferunt Alexandrum M. ut poft ejus mortem ad
ipfius caput is liber fuerit inventus. Ptolemaeus τοῦ
Ἡφαιστίωνος libro quinto, τοὺς Evvs/óxc Kpxr/vou πρὸς
τῇ Αλεξανδρου τοῦ βασιλέως Νιακεδόνων τελευτήσαντος
κεφαλῇ Φασὶν εὑρεϑῆναι. Ἐς δὲ Θάσον μ᾽ ἐλϑόντα
μετ. Defcribit poéta his verfibus quomodo exceptus
fuerit a popularibus fuis Thafiis, cum longo, ut videtur,
intervallo repetita patria, verfus fuos in theatro recitare
inflitueret. Legunt autem MSS. μετεωρίζοντες ἔβαλλον
Πολλοῖσι σπελέϑοισι: non μετωρίζοντες, neque σπέλ-
. &oiciv, ut legebatur prius. fed in aliis membranis, et in
optimis quoque Excerptis, eft A/2o;c;. ut legi queat,
πολλοῖσιν τε λίϑοισιν. Ait Thafios florum loco, qui in
eos foliti olim conjici, quorum placebat ἡ δεῖξις, lapi-
dibus fe petiiffe, ceu aliquem rabiofum canem. plura de
hoc more libro decimotertio et alibi. Altera lectio fimum p* 996.
fuille in Hegemonem conjectum fignificat: nam et fimum
et lutum, et id genus alia contumeliae cauffa jaciebant,
ut ad Suetonium lib. 8. notamus. Vox grswpíQovrsc,
etfi commodam interpretationem non refpuit, non peni-
tus tamen [fufpicione mendi caret. Sunt et alia qua men-
. dofa qua obícura in hac parodia: quae breviter attin-
gemus, Verfu 3. τίς σ᾽ ἀνέπεισεν Eug καλὴν κρηπῖδα,
ποσὶν τοιοῖσδ᾽ ἀναβῆναι. quis te impulit pulchras adeo
crepidas talibus pedibus inducere? Sermo eft allegori-
cus: nam fenfus eft, quis o inepte, imperite et opice
te impulit, ut ad poéticam repente animum appelleres ?
Quinto verfu, μικρὸν gsrx τοῦτ᾽ ἔπος εἶπον. non elt
anallrophe, ut putavit Dalecampius pro μετα μικρόν:
fed eft tmefis familiaris Homero, cujus verbis loquitur,
pro μιμρὸν τοῦτ᾽ ἔπος μετεῖπον, Sexto, Mvzgu ἀνέπεισε
γέρ. Non dubitandum cenfeo, quin τὸ μνῆμα alterius
vocis locum occupet. illa vero quaenam fit quaeflionis
efi. an legendum, Νοῦσ᾽ ἀνέπεισε. an potius, lle/y «vé.
z&i08 y. vel Πεῖνα μ᾽ ἔπεισε. fames fecit me verfifica- .
torem: et ut ait fatyricus, Jagz/ler artis ingenz lar-
gitor, Venter, negatas artifex fequi voces, 8. 'Eg πού.
273. Ll. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ÁTHEN.
ρων βδελυρῶν. Epitome, Εὐκούρων. Legebamus, Ἐς χώ-
pav vel χῶρον. 10. OR xxi ἐγὼ μετὰ τοῖσι TX χρηΐζων
ἐπέϑηκπα. Fortalfe , μετὰ τοῖσιν aprico ἐπέϑηκα. huic
ftudio , ait, animum adjeci factus jam ἀχρήϊστος » εἰ a
alia omnia inutilis. 12. Mz3év ποιμαίνων κλυτὸν ἄργυ-
. gov ἐγγυαλίζω,. "Tenebrae magnae ifto loco. Quantum ex
fequentibus verbis polfümus. colligere male apud fuos
'TThafos audiebat Hegemon, ob crebras peregrinationes,
et uxoris totiusque rei fuae contemtum. Mulieres in
primis cum ipfo expoftulabant, egeftatis non ignarae,
qua abfente Hegemone, ipfius uxor premebatur. Ut igitur
calummiandi fui anfam praecidat, pollicetur fe omnem
pecuniam quam cogere potuerit, in patriam delaturum, .
uxorique tradituPumi, fide bora. Lego, Μηδὲν πημαίνων.
14. Πευσομένης ἀλδϑου τὸν ' Axcafikcy ἄρτον ἐν οἴκοις.
Verius cenfeo, Πεσσομένης. Dalecampius Γευσαμένης,
non male. quid appellet Achaicum panem, imo vero ari
ita fcripferit, non facile dixerim. Scimus xxafvay inter
panum genera fuiffe, docente Athenaeo libro tertio. Sed
quamvis concederetur ἀχαϊνον polle hic legi, tamen ea
vox ifti loco non convenit. Vilis enim et fordidus panis
Hegemoni defcribitur: non is qui apud Delios acAaznas -
dicebatur. Sed fieri poteft, ut per achainum panem in-
telligat poéta vile aliquod placentae genus, nam quod
fequente verfu fcriptum eft, μικρὸν τηροῦντας ἰδοῦσα.
mendofum exiftimamus, féribimusqes pixpov τηροῦντ᾽
ἐσιδοῦσα. Sententia, nifi fallor, eft hujusmodi. Matronae
Thafiae cum uxorem meam vident ipfam fibi placen-
tulas parantem, iisque tenuiter vefcentem, elfe me ipfi
iniquum clamitant: qui peregri luculentum faciens que-
p.987. ftum, mifere ipfam victitare cogam. 16. (Ὡς Φιλίων
ὁρμὴν παρ᾽ ᾿Αϑηναίοισιν ἀείσας, Πεντήκοντ᾽ ἔλαβεν dpa-
χμάς. Si recte fcribitur ἔλαβεν, non polfumus haec ali-
ter interpretari quam ut fit D;/A/ey proprium viri nomen.
poétae nimirum cujusdam, qui in Attico theatro carmen
recitaverat Ὁρμὴν infcriptum , et cum placuiifet, prae-
mium drachmarum quinquaginta erat confecutus. Vide-
tur poéta narrare quomodo et quam ob caulfam factus
fit poéta. Ego, inquit, dum alio vitae genere uterer,
nec aere gravis unquam domum redirem, ignaviae ar-
ceffebar a Thafiis matronis, conjugis meae egeftatem
iniquo animo ferentibus. atque illae mihi Philonem quen-
dam, (Thafium, opinor, et ipfum) objiciebant: qui ex
recitalione fuorum verfuum rem Athenis flrenue faciebat:
Lis XV. Car. XVL —— 225
cum iu, o Hegemon, ajebant illae pauxillulum modo
tuam uxorem adjuves. His vocibus impulsum fe ait He-
gemon, ut repente fic prodiret poéta, accedente prae-
fertim. Minervae cohortatione, quam fequentibus verlibus
commemorat. Haec ita exponimus, fervata fcriptura vul-
gari ἔλαβεν. fed vifum aliquando nobis. fcribendum,
llevr/xovr ἔλαβες, σὺ δὲ puxgov ἐπέμψω. mentem ante
expofuimus. verba funt mulierum Thafiarum, cum He-
gemone expoflulantium, quod multa Athenis lucratus,
paucula folum uxori mitteret. llla verba, φιλίων ὁρμὴν»
argumentum continent alicujus carminis ab Hegemone
compofiti, et magna cum voluptate caveae totius reci-
tati. Fortalfe GizantomacAzam intelligit ; quod Hegemo-
nis carmen quod elt commiffum Athenis, miros plaufus
tulit, ut libro nono dictum eft. φιλίων aut Φίλων ὁρμὴν
conjuratorum impetus. Vel eo carmine Sacra Theba-
norum colors laudabatur, ex amantibus conílata: et
aliquot fortia facta. illorum narrabantur. Scio PAuinnen
comoediam ab Hegemone fuiffe editam: quam tamen
vix putem hic intelligi. 20. Δεινὰ παϑοῦσα (aw βδε-
λυρὰ, χωρεῖς τὸν ἀγῶνα. Legendum ut in Excerptis,
χῶρ᾽ εἰς τὸν ἀγῶνα. vel, quia diphthongus illa temere
elidi non folet, χώρει᾽ς τὸν ἀγῶνα. Gravia pa[fa, Phace
infrunita defcende in certamen. Hortatur Minerva He-
gemonem, ut ad poéticae fludium [fe applicet, et recita-
tiones καὶ ἐπιδείξεις carminum fuorum compendii fui
gratia inflituat. 21. Καὶ τότε ϑαρσήσασα xal ἤδιδον πολὺ
μᾶλλον. de fe poéta loquitur. genus foemineum ferri
poteft: quia Hegemoni. cognomen adhaefit. PZace. fic in
praecedente verfu, hic tamen fcribendum. cenfeo:
Καὶ τότε δὴ 3upoycw, καὶ ἤειδον. πολὺ μᾶλλον.
CAPUT SEPTIMUMDECIMUYM,
Zllexandri .4etoli verfus corrupti[fimi et obfcuris-
fimi. qua emendantur , qua illufirantur.
ao propius ad finem accedimus eo majores diflicultates p.988.
impelum noftrum remorantur. De parodis poétis agens .
Athenaeus, obfervat Siculos olim genus hoc poéfeos
magni fecille. affert. in eam. rem elegiacos verfus Ale-
xandri Aetoli tragici poétae ; in quibus omnia fic mendis
deformata funt, ut- magnis cenforibus, qui ante nos in
Cafaub, Anim. in Pag T. 111].
274 1. CASAUEONI ANIMADV, IN ATHEN,
hac parte operam pofuerunt, animus defuerit eorum emen-
dationem a ggrediendi. Interpretibus animi plus fuilfe,
quam peritiae τῆς αἀληϑινῆς κριτικῆς, non mnegaverint
idonei harum rerum judices. Eorum exemplo periclita-
bimur etiam nos ingenii vires in his quoque verfibus.
Primum diftichum fic habet in libris omnibus: nam ma-
nufcripti , ut faepe alibi produnt nos in hac parte:
"QUE ᾿Αγαϑόκλειος, λασιαὶ “Φρένες ἤλασαν ἔξω
πατρίδος. ἀρχαίων ἣν 08 ἀνὴρ προγόνων.
non male Dalecamp. mutata diflinctione polt πατρίδος,
fcribebat, ^O» δ᾽ ᾿Αγαϑόκλειοι. ille quem patria extor-
rem fecit Agathocles, talis erat. Nobis videbatur poéta
Agathoclis cujusdam hieronicae reditum in patriam de-
fcribere, poft partam in facris ludis coronam. quare ὡς
fcribebamus, pro οὕτως,» et εἴσω non ἔξω. Notum eft
qua magnificentia a fuis 'civibus exciperentur hieronicae,
cum recens quaefitam pálmam patriae fuae inferrent.
fpeciem triumphi habuit iftorum in urbem introitus, ut
teftatur etiam M. Tullius. ipfi εἰσέλασιν vocabant. et ita
hic interpretor igi d εἴσω. hoc eft εἰσήλασαν. ut apud
Artemidorum lib. 1. cap. 58. εἰσελαύνειν εἰς πόλιν ἀγα-
ϑὸν αἀϑλητῇ ἜΦΗΝ yxp ἔσται. Deinde ait ροδία:
E/dwc ἐκ νεότητος αεὶ ξείνοισιν ὁμιλεῖν
ξεῖνος. Mupvépuou δεῖ σε πόσα κρονίων.
priore verfu laudat Agathoclem, quod diu multumque
peregrinatus, quomodo agendum effet cum peregrinis, et
jura omnia hofpitalia, probe calleret: pofterior porten-
tofe depravatus, luxatusque iu [uos artus ita reftituen-
dus eft. Μιμνέρμου δ᾽ sic ἔπος ἄκρον ἰών. fi usquam alibi
hic certe favit nobis Critice, cum absque ulla illius lite-
rae immutatione pulcherrimum loquendi genus cum fen-
tentia optima reflituimus. Quis non legit "apud Graecos,
εἰς ἄκρον Ἰέναι σοφίας lta hic dicitur Agathocles εἰς
ἄκρον ἰὼν ἔπος ΜΠ μνέρμου, id eft, calluiffe eximie poéfim
Mimnermi, ἤν, poéfeos id genus in quo excelluit
Mimnermus. quorfum hoc pertineat, explicat fiatim,
fubjiciens, Παιδομανεῖ σὺν ἔρωτι πότης ἴσος. lignificat
Agathoclem affidua Mimnermi lectione talem evaliffe,
qualem fuiffe Mimnermum ipfius arguit poéfis , Veneris
nimirum et Bacchi juxta magnum cultorem. De ingenio
ejus poétae nemo expectat, pluribus hic agam: res enim
vulgo nota. Eft vero elegantiffima locutio, M. εἰς ἔπος
ἄκρον ἰών. pro εἰς ἄκρον ἐπέων. nam ita dicendum potius
fuit, li per metri legem licuiffet, "Tertium diftichum
ita fcribunt et membranae et vulgares editiones:
Lis. XV. Car. XVII. 275
Παιδομανεῖ σὺν ἔρωτι πότην. σον ἔγραφε δ᾽ ὧν
ἡρεῦς T παρ᾽ Ὁμηρείην ἀγλαΐην ἐπέων.
primum [cribe, πότης c0, quod jam expofuimus. de-
inde iterum male diftractas [yllabas connecte, et fcribe,
ἔγραφε δ᾽ d'vjp Καὶ παρ᾽ Ὁ μηρ. tam planá [:ntentia,
.quam certa emendatio, Sequuntur mera monllra, quibus
debellandis ne Ariítarchus quidem, opinor , fufliciat :
Πισσυγάση Φωρᾶσαν ἀειδέας, ἢ τίνα χλούνην
Φλοΐων ἀϑήρῃ σὺν κακοδαιμον.
prioris verfus Chironeum ulcus ne attingendum quidem
duximus. polterior ita fortaffe fanandus: Φλοΐακ᾽ xr«p-
Tp7. σ. κι vocem OAo/x£ five Φλύχξ non [femel expo-
fuimus in fuperioribus. Pofiremo ait:
Toix Συρηκοσίοις καὶ ἔχων χάριν, we δὲ Βοιωτοὺς
ἔχλυεν, Εὐβοίῳ τέρψεται οὐδ᾽ ὀλίγον.
Lego, Toix Συρηκοσίοισιν ἔχων χάριν" ἢν δὲ Βοιωτοῦ
'Ex. Boeotus et Euboeus nobiles parodiographi poétae
fuerunt, ut paulo ante docuit nos Athenaeus. Atque ego
diiiron eruditum interpretem aliorfum haec traxille,
conlra perfpicuam Athenaei et ipfius poétae mentem, fed
virum doctum corr upta lectio decepit Βοιωτοὺς pro Boiv-
τοῦ, Καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ. Transeamus ad fermonem
de lucernis et facibus.
Me -ςοΠὺΡῤὄὃ|πἌΙ..-----͵“-παὐασανσανανορευσ͵νυεινι....-Ἑςς--- — ——
CAPUT DUODEVIGESIMU HM.
Λυχνίον, λυχνεῖον; λυχνίω λυχνεύς. AoQvim , et
Aoyis. ἑλώνη five σελάΐνη: φανοὶ, λαμπάδες,
᾿λυχνοῦχοι. δέλετρον. νέο; νυκτερεύοντες. γοοίβιω.
Alexicis Midon, five Medon. .4texandridae
| "YÉos ἢ ἢ KévduAes. zravós. Euflathi error μνη-
μονικός. .Aceti potus. Philipr idae Συμπλέουσαι.
O MEN τις ἔλεγε, IIa/, λυχνεῖον, οἱ δὲ λυχνέα. Eufta-
thius fcribit ex hoc loco λυχνίον. et ita Pollux, Hefy-
chius, alii. noftri codices λυχνεῖον. λυχνίον autem et
λυχνία proprie vas ipfum notant, cui oleum infunditur,
et ellychnium aptatur: aut ἜΠΗ ΠΕΣ cui lucerna im-
ponitur, vel appenditur. Diphilus, ἅψαντες λύχνον Xv-
χνεῖον éQuroUusv. -decenfa lucerna quaerebamus can-
delabrum. Sic etiam interpretor in Ariflophanis loco
paull.. poft relato. --- τῶν ἀκοντίων Συνδοῦντες ὀρϑὰ
$2
p. 989.
276 ]. CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
τρία λυχνείῳ χρώμεϑα. intelligo enim, furrecta οἱ in
[ummo volligata jacula tria candelabri vicem praeftitiffe.
At Euftathius cepit longe aliter: quafi tria jacula. fimul
juncta yinctaque facis ufum praebuerint. τὴν ἐκ ξύλων
τετμημένων, inquit, σύνϑεσιν τοῦ εἴτε “Φανοῦ εἴτε M-
χνου, δηλοῖ φασὶ καὶ ᾿Αριστοφανης ἐν τῷ, τῶν ἀκοντίων,
Συνδοῦντες ὀρϑὰ τρία, λυχνίῳ χρώμενα. Notemus etiam
vocem λυχνεὺς ufurpatam fuille pro λύχνος aut λυχνίον.
nam vulgo lapidis pellucidi genus quoddam ita vocabant.
Equidem nullius fcriptoris memini, qui eo vocabulo ita
fit ufus. Quid quod velerum grammalicorum ne unus
quidem eft, qui hanc fignificationem nominis λυχνεὺς
p.999. obfervarit? non Pollux, qui περὶ λύχνου, et de vocibus
eo fpectantibus fufe fcriplit libro decimo, cap. 26. non
Euftathius, qui ad feptimam Odylífeam, hanc totam
Athenaei disputationem, more fuo, in pauca contraxit.
Àn igitur fcribemus, οἱ δὲ λυχνίαν ἡ ut fit mens aucto-
ris: e convivis alios veteri voce λυχνίον ufos elfe, alios
recentiore, et quae in ufu tum fuit, λυχιίαι Sabin con-
flat inter has dictiones non aliud fuile d iscrimen, Ad-
ditur, ὁ dà AoQw/xv' οὕτω παλεῖσϑαι φάσκων τὴν ἐπ
Qoi? λαμπάδα. Ulitatius eft λοφνὶς. cujus πρωτότυπον
eft ἡ AoQvíx ait Euftathius. fic AoQ/7 dicitur et AoQ/c.
Originem vocis explicant varie. non displicet quod ajunt
nonnulli. λοφνὶς et λοφνία, quali λιοφανὴς dicla per
Aeolicam [yncopen, » λίαν (Qulvoucx. Sequitur, ἄλλος
δὲ ἐλάνην, ὁ δέ τις ἑλάνας. Utraque vox afpero fpiritu
notanda, ut apud Euftathium. Fuere qui afpirationis
loco fibilum ufurparent (ut in multis aliis dictionibus)
et faces vocarent csAxvxc. Hefychius, σέλαιναι, λαμπά-
δες. Icribo σέλαναι. Dictae autem σέλαναι, inquit auc-
tor, παρὰ τὴν ὅλην. addit Euftathius explicandi gratia,
ἥτις ἐστὶν sig, ἀφ᾽ ἧς πολλὰ γίνονται. ὧν καὶ τὸ Oi
λόπεδον. Silenum veterem Glolfarum fcriptorem, veluti
afpernans vocat γλωσσοράφον. aut certe γλωσσοῤῥάφον.
Refert autem ex eo, ᾿Αϑηναίους λέγειν τὰς λαμπάδας
Φανούς. Veteres Athenienfes appellabant Φανοὺς quas
vulgus. Graecorum λαμπάδας. hoc etiam Pollux. innuit.
At polterior aetas φανοὺς nuncupavit, quos Alhenienfes
λυχνούχους, et M. Tullius etiam, eumque fecutus Sue-
tonius , Lychnuchos. teftes funt grammatici. Sed et Ar-
temidorus varium hujus ufum obfcure innuit, [cribens
libro quinto, "Edo£é τις τὸν δοῦλον αὐτοὺ φανὸν ψεγο-
νένα!, τοῦτον ὅνπερ λαμπτῆρα καλοῦσι. nam qui fciret
Lis. XV. Car. XVIII. 275
diver(is modis eam vocem capi, interpretationem adjecit.
Δέλετρον ex Timachida interpretatur, τὸν (vOv, οἷον
oj νυκτερευόμενοι τῶν νέων ἔχουσι. Mefychius fic, δέλε-
τρον, φανὸς ὃν οἱ νυκτερεύοντες φαίνουσι. fed quinam
funt quos appellat Timachidas /uvenes pernoctantes?
an lucubrantes, et ftudiis invigilantes ? an. comelfantes ?
an potius in-fpectila et flatione militari excubias agen-
ies? Erant quondam in ufu ligna infpicata pro facibus.
Virgil. — ferroque faces inspicat acuto. Graecia pro-
prio nomine vex pix dixit. Seleucus apud noflrum: γρά-
βιον ἔστι σὸ πρίνινον ἢ δρύϊνον ξύλον, ὅπερ ἐθλασμένον
καὶ κατεσχισμένον ἐξάπτεσϑαι καὶ φαίνειν τοῖς ὁδοιποροῦσι.
deeft φασὶν, aut £Joc: ut faepe in explicationibus g gram-
maticorum. Ex verbis Theodoridae, πίσσα δ᾽ ὑπὸ γρα-
βίων ἔσταζε, non male colligit Euftathius, grabium ge-
nus fuiffe óxdwev. Exiflimo fane grabia factitata de ligno
alicujus arborum earum qnae .picem ferunt: cüjüismodi
funt in Europa pinus, pinafter, picea, abies, larix, et
quae proprie dicitur taeda. Nego ferendum elfe libro-
rum etiam [fcriptorum lectionem in hoc verfu Alexidis:
. Σιδηρότευκτον ἐναλίων ϑηρὼῶν μέλος. nam fcribendum βέ-
Aoc. D et gu. quod fciunt omnes, paffim permutata funt
invicem. appellat marinarum beftiarum telum fufcinam p. 991.
five tridentem: quo plurimum αἴθ ufos pifcatores, ex
Strabone, Oppiano, aliisque fcimus, Dixit modo Athe- -
naeus, defcribi his verfibus τριόδοντα καὶ λυχνοῦχον. et
ita eft: nam hic fufcinae, fequens laternae, continet
periphrafim. et mirum, non hoc elfe interpretibus vifum.
Libro feptimo laudabatur Alexis Z/Zinoe: hic Μέδων. non
arbiiror refcribendum M/vo;. nam et in Pollucis libris
AMidonem aut /Medonem Alexidis videor legille : elfi non
nunc fuccurrit locus. Mox, ᾿Αναξανδρίδης δ᾽ ἐν "Ypíou
ποβὺ T λαβὼν τὸν φανὸν ἅψοις μοι λύχνον. Dalecamp.
ἐν Θησαύρῳ. non clam me οἵδ, editam eo nomine fabu-
lam ab hoc corico, Milia alibà in his libris. fed
ubi funt veftigia ejus vocis in edita lectione, quam et
Ícripta manu exemplaria retinent? quin potius eamus
«no nos vetus fcriptura videtur ducere. Scribo, ἐν Ὕβρει
ἢ ἹΚονδύλῳ. fcripta fabula adverfus aliquem πλήκτην, qui
obvios folitus depalmare, aut pugnis petere: quod Grae-
cis eft ὑβρίζειν. inde geminus fabulae index Ὕβρις ἢ
ἹΚόνδυλος. lic Midiana Demoftheni titulum praefert, Περὶ
πονδύλου, περὶ ὕβρεως. Recitantur Meusdn verfus :
ὦ Φανός ἐστι μεστὸς ὕδατος οὕτοσί
δεῖ τ᾽ οὐχὶ σείειν, ἀλλὰ σποὸδιεῖν αὐτόν.
p.992.
278 L CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
In priore fcribendum πανὸς, ut docet ipfe Athenaeus
ftaüm. appellat plenam aquae facem, quae erat confecta
ex ligno viridi, et fucci adhac pleno. Eulflathius, πα-
νοῦ δὲ Φασὶ χρῆσις καὶ παρὰ Διφίλῳ (Menander debuit
dicere) οἷον, ἀλλ᾽ ὁ πανὸς ὕδατός ἐστι μεστός. ἢτοι ὃ
Φανὸς ξύλα ἔχει χλωρότατα, καὶ dix τοῦτο ὑδατηρα.
Altero verfu negat polle hanc madentÉm facem accendi
fi quis eam qualiat, ut fieri folet; fed in calentibus ci-
neribus elfe liccandam , inftar acapnorum lignor um. Le-
gendum, Δεῖ τ᾿ οὐχὶ σείειν αὐτὸν, ἀλλα γε σποδιεῖν.
Sententia quam eliciunt interpretes ex terlio verfu Ni-
cofiratei teflimonii, mutalionem f[cripturae non levem
defiderat, cum nulla fit opus, fed vifum illis abfurdum,
fi diceretur acetum vendi a caupone: cum tamen cer-
tum fit etiam acetum potui fuiffe veteribus: quod non
ex hiftoricis tantum fcimus, verum etiam *ex libris Juris
civilis Romanorum, lege 3. δ. 5. Π De penu legata.
Quare ita verle, Jzcinus hic caupo Jive vinum alicui
vendat, five oleum, five acetum, emptorem dmittit,
non aliter quam infufa aqua. Φιλιππίδης συμπλεούσαις. '
Ὁ φανὸς ἡμῖν οὐκ ἔφαινεν οὐδὲ ἕν.
ἔπειτα Φυσὰν δυστυχὴς οὐκ ἠδύνω ;
Philippidae fabulam hanc Pollux libro nono Συνεκπλέου-
σαν infcribit. pofterius trimetrum mirabiliter fuis con-
jecturis corrumpunt interpretes quibus filentium indicunt
Euflathius, vetera exemplaria, et fententia ipfa: a£ £u
infelix, non poteras jlatu facem excitare? quae ex
Equitibus Ariflophanis defcribere ait auctor, in ea fa-
bula hodie non leges.
CaPvUT ÜNDEVIGESIMUYJM.
Dionyfi λύχνος mirabilis. Pr ytanea Graecorum
Fefiae facra. Proverbium , τὸ λύχνιον ἐν Ζσρυ-
τανείω. Locus "Theocriti illufiratur. | Pifcatio
nocturna. Prytanea olim zn fingulis Graecorum
urbibus: ut Syracufanorum, Tarentinorum,
Corinthiorum , Rhodiorum, Milefiorum , "Tene-
diorum, 44rgivorum, Siphniorum, "Thafiorum,
Li. XV. Car. XIX. 279
Erefiorum, Mitylenaeorum, Cyzicenorum, Eleo-
rum, Naxiorum, Ephefiorum, NNaueratitarum.
INARRANT dipnofophiflae, Dionyfium juniorem Sisiliae
tyrannum Ταραντίνοις ἐς τὸ , πρυτανεῖον αναϑεῖναι λυ-
χνεῖον δυνάμενον καίειν τοσούτους λύχνους, ὅσος ὃ τῶν
ἡμερὼν ἐστιν ἀριϑμὸς εἰς τὸν ἐνιαυτόν. Mos veterum fuit,
ut fcribit Plinius lib. 34. delubra lychnuchis penfilibus
ornare. Graecorum autem prytanea Veítae erant facra:
in cujus honorem perpetuus ibi ignis fovebatur. Inde
πρυτανεῖον dictum votunt, quafi πυρὸς ταμεῖον. etfi ali-
ter ἐτυμολογοῦσιν alii. Propterea Dionyfius in Tarenti-
norum prytaneo mirabilem hunc lychnuchum cum fuis
amplius 350. lucernis dedicat. Nam ignis ille Veflae,
dedicat. Nam ignis ille Veftae, nihil niü lucerna femper
ardens fuit, Quoniam autem maxima cum religione ἴο-
litum caveri, ne olei defectu lucerna extinguerétur, na-
tum ex ea re proverbium elt, τὸ λύχνιον ἐν πρυτανείῳ,
quo utebantur, quando perpetuam et nunquam deficien-
tem alicujus rei copiam volebant fignificare, Sane qui-
dem eo [lic ufus eft "Theocritus idyllio 22. cujus locus
doctiffimos viros mire habuit exercitos. Asphalion pis-
cator ibi piscatorem alium alloquitur, qui cum in ipfo
piscationis loco, ad littus maris cubabat, refert fomnium
quoddam fuum, illiusque interpretationem a fodali pe-
tit: ac ne forte hoc ipfi denegaret artificii lectique focius,
rationes duas affert, cur aequum fíit hoc fibi concedi.
| prior eft: quod fuppetat otium ad tales cogitationes:
quando neque aliquid agere eorum quae poltulat ufus,
queant propter noctem: neque diutius dormire propter
firati infuavitatem. fequitur altera ratio: — τὸ δὲ Àv-
χνίον ἐν πρυτανείῳ. Φαντὶ γὰρ αἰὲν ἄγραν τόδ᾽ ἔχειν.
quae ita interpretamur. Jam vero cur de victu fimus
foliciti, cauffae non eíl: certam enim habemus fpem,
nos cum mane furgemus aliquid omnino capturos: neque
magis defuturam Tobis ἄγραν, quam lucernae quae in
prytaneo femper ardet, deficit unquam oleum. fecuritatis
hujus cauffam reddit, quod ea pars maris ubi piscaturi
erant, piscofa admodum eífe vulgo credebatur. Exifti-
mamus obfcurifümi loci hanc effe mentem, [ac fortalfe
fimul allufum ad' eos qui in prytaneis publico fumptu
alebantar, quos αδισίτους vocabant, ut eft apud Hefy-
chium.] Minus probamus magnorum virorum interpre-
4280 L CASAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.
tationem , qui referunt ad genus piscationis, quae fit
noctu ad ignes: etfi non dubitamus eam piscationem .
p-993. veteribus fuiffe notam. putem eo perünere legem deci-
mam Dig. De incendio, ruina, etc. Ubi ait Ulpianus:
JNe piscatores nocte, lumine oftenfo fallant navigantes,
quafi in portum aliquem delaturz, praefidis provinciae
religiofa con[ftantia efficiat. [Plato ipfe in Sophifta
praeclare defcribit, cum piscationis τῆς πληκτικῆς duas
fpecies ita explicat. Piscationis illius, ait, quae piscem
capit cum illatione plagae, TO μὲν νυκτερινὸν πρὸς πυρὸς
Φῶς γιγνόμενον ὑπ᾽ αὐτῶν τῶν περὶ τὴν ϑήραν, πύυρευτι-
κὴν ῥηθῆναι συμβέβηκε" τὸ δέ γε μεϑημερινόν. de eadem
piscatione nocturna extant luculenti verfus apud Oppia-
num, Αλιευτιπῶν libro ultimo.] Sed quod ajunt, non
convenire piscatoribus Siculis, qui tantum loca vicina
piscationibus fuis norant, ut de Athenienfium prytaneo
loquantur: refpondemus, non de illo prytaneo ipfos .
fentire, quod Athenis fuit: verum de eo quod in ipfo-
rum urbe, Syracufis. Nulla fiquidem urbs tota Graecia
. olim fuit, quae fuum prytaneum non haberet. nam et
Vella in omnibus culta. Sed fecit fplendor Athenarum,
ut ejus urbis prytaneum alia omnia obfcura, et pene in-
cognita redderet. Quare hodie etiam eruditiffimis viris
perfuafum elfe video, prytanei rem nomenque proprium
folis Athenienfibus fuiffe. (Atqui Syracufis quoque pry-
taneum fuifle, teftatur difertim M. Tullius: cujus funt
verba in ea de fignis contra Verrem. itera autem urbs
Syracufís, cui nomen .chradina eft, in qua forum
maximum, pulcherrimae porticus, ornatiffimum pry-
taneum. | Etiam Tarentinos fuum prytaneum habuilfe,
inque eo πῦρ ἄσβεστον [ervalfe, teftis hiftoria quae hic
narratur, Habuerunt et Corinthii, ut ex Paufaniae Co-
rinthiacis didicimus: facit enim mentionem Corinthiorum
πρυτανέων: qui non aliunde quam ab urbis fuae pry-
taneo [ic dicti. Simili ratione, quia πρυτανείας Rho-
diorum et Milefiorum meminit Ariftoteles in. Politicis:
prytanea Rhodi et Mileti fuiffe, non male inde colligas.
et Tenedi quoque: cum extet Pindari oda in laudem
Ariftagorae Tenedii prytanei. item Argis: nam Aefchylus
facit puellas fupplices regem Argivum fic alloqui : σὺ
δὲ πρύτανις ἄκριτος ὧν πρατύνεις βωμὸν ἑστίας χϑονὸς,
Movow/zQois: νεύμασιν σέϑεν. Siphnios quidem habuilfe
conftat Herodoti teftimonio, in 'Thalia, τοῖσι δὲ ΣιΦνίοισι
pe
τότε ἣν ἡ ἀγορὴ, καὶ τὸ πρυτανήϊον Παρίῳ λίϑῳ ἤσπη-
Ln. XV, Car. XIX. ^81
μένα. de "Thafiis 'Theophraftus auctor eft libro De odo-
ribus: ὃ dv Θάσῳ οἶνος ὁ àv πρυτανϑδίῳ διδόμενος, ϑαυ-
μαστός Tic. eliam Erefus habuit: nam Phaniam Erefium
fcripfiffe περὶ mpurxvéwv narrat nofter libro octavo. Mi-
tylenaici mentio eft libro decimo, οἰνοχοοῦντα ἐν TQ πρυ-
τανξίῳ τοῖς ΝΙιτυληναίοις. Cyziceni, Livius libro 41. ubi
fcribit de Perfeo, Cyzici zn prytaneum , (id ejt pene-
irale urbis, ubi publice quibus his honos datus ejt,
vefcuntur), vafa aurea menfíae unius pofuit. Pryta-
neum Eleorum pulchre defcriptum habes apud Paufaniam.
Naxiorum meminit Parthenius '"Epwr;xo/;, cap. 18. καὶ
ἐπειδὴ αὐτὴν ἐξήτει ὁ ὙὝψιηρέων, ἱκέτης προσκαθίζετο
τῆς ἑστίας τῆς ἐν πρυτανείῳ. ἸὰρμοΠπὶ Achilles Tatius
libro octavo de Ctefiphonte, qui caedis damnatus Ephefi p. 994.
fuerat, τοὺς ὑπὸ τῆς βουλῆς καὶ τῶν πρυτανέων κατε-
γνωσμένους. Naucratim quoque, licet Aegypti urbem, in
prytaneo Veltam coluilfe ait Naucratita Athenaeus, libro
4. παρὸ Ναυηπρατίταις ἐν πρυτανείῳ δειπνοῦσι, γενεϑλίοις
Ἑστίας πρυτανίτιδος. Sed nihil opus ire per (ingulas
Graeciae urbes: cum certum fit, in omnibus et publice
cultam Veftam, et non alibi quam in prytaneo potuilfe
eam confecrari. nam ubicumque Vefia, ibi necelfario
pryteneum, ideo canit Pindarus initio odae 11. Nemeo-
nicarum, Ila? Ῥέας ἅτε πρυτανεῖα λέλογχας '"Ecríx. et
notat ibi fcholiaftes, mpuravs?x Φησὶ λαχεῖν τὴν "Ecríav,
παρ᾽ Soon αἱ τῶν πόλεων ἕστίαι ἐν τοῖς πρυτανείοις ἀφΐ-
ὄρυνται, καὶ τὸ ἱερὸν λεγόμενον πῦρ ἐπὶ τούτων ἀπόκει-
ται. Eandem ob caulfam Dionyfius Halicarnaífeus curias
Romanorum confert cum Graecorum prytaneis, docte
feribens de utrisque: ἑστιατόριον ἣν κατεσκευασμένον
ἑκάστῃ Φράτρᾳ" καὶ σὺν αὐτῷ καϑωσίωτό Tig ὥσπερ ἐν
τοῖς Ἑλληνικοῖς πρυτανείοις Ἑστία κοινὴ τῶν Φρατριὼν.
melius quam Plutarchus, qui de ea re (ic loquitur in
Numa, quafi Athenis folum et in templo Pythico facer
ignis fervaretur a Graecis, Dio Chryfoftomus oratione
quinquagefima, inter fanctiora leca urbium Graeciae
nominat, ἀγορὰν, πρυτανεῖον, βουλευτήριον, el Tx ἄλλα
ἱερά. [Olympiodorus, five alius in Excerptis e commen-
tariis Procli in Phaedonem Platonis. Kar μίμησιν τοὺ
xéyrQou τῆς γῆς xxl ἐν τῷ πρὑτανείῳ πῦρ ἄσβεστον τῇ
ἑστίᾳ καϑιέρουν mi πόλεις. Urbes, ait, in prytaneo per-
petuum iguem confecrabant, imitatione illius qui terrae
centrum ambil.]
2829 L CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
qu
CAPUT VIGESIMUM,
Hermippi Phormophori. Pollux multifariam cor-
rectus in. ejus fabulae mentione. σύγχοι calcei.
He[ychii locus. Aefchyli vox σπανός. xylolych.-
nuchus. Lumen nocturnum olim, taeda aut
ligna. λαμπτῆρες. βωμοί. Locus Glo[Jarii. Iych-
norum inventum. λαμπῶς unde. JMetagenis
Phylotyta. λυχνοκαυτίω» λυχναψίω et λυχνο-
καίω. lMos discedentium a convivio, acclamare
In παιών. Expenfa quae de ea acclamatione
feribit Mthenaeus. Mos libandi in. disce[Ju. ἀρχὴ
ἰσοδαίμων. Coronis operis totius.
N ON plage liquet mihi de integritate proximoznm ver-
borum. Ἕρμιππος δ᾽ ὃ κωμῳδοποιὸς ἐν ἰάμβοις τὸ στρα-
τιωτικὸν λυχνεῖον σύνϑετον οὕτως ὀνομάςξι. fed quia
perit Hermippi ecloga, nihil amplius de hoc loco di-
cere habemus. Subjicitur, ἐν δὲ Φορμοζόροις δράματι,
Ὑ7 δ᾽ ἐξιόντι δεξιᾷ ὦ λυχνίδιον. Φορμοφόροι fnnt calones
et caculae militares, qui ftoreis in ufum ftratorum onu-
ΠῚ, milites aegre fequebantur. Familiare comicis Graecis
argumentum, ut dicebamus ad Theophraftum: mbi etiam
expofuimus vocem Φορμός. Hermippeae hujus fabulae
titulum paffim invenies corruptum. Pollux libro leptimo,
cap. 22. ὕπιχλοι δὲ πολυτελὲς ὑπόδημα ἀνδρεῖον, οὗ Eg-
p- 995. μιππὸος ἐν Μορφοφόροις μνημονεύει. literarum. transpofi-
tione commiílus error: nam fcribendum, Φορμοφόροις.
fed neque calceorum de quibus loquitur, recte fcriptum
eft nomen. ὑπίχλους enim reperies alibi nusquam. Lego,
καὶ σύκχοι δέ. fycchos et fycchadas calcei Phrygiaci
genus commemorant veteres. Emendandus et ille Pollu-
cis locus eodem libro, ubi citatur Hermippus in 'Opuo-
Φόροις. Libro autem decimo, cap. 26. laudatur hic idem
poéta ἐν Θεσμοφόροις. fcribo etiam ibi Φορμοφόροις. fua-
dent ipfa quae inde afferuntur verba: σκεύη. ait, χαλ-
κίδια καὶ χαλκεῖα. nam videntur 1 pars fuiffe oneris
quod geftabant calones. Hefychius, Διὸς βάλανοι, "Eg-
μιππος Φορμόροις. fcribe, Φορμοφόροις. Pro φΦανὸς dixe-
runt veteres eliam πανός. probat philologus ex Menandro
Lim. XV. Car. XX. 283
et Diphilo: tum addit, πρότερος δὲ τούτων Αἰσχύλος ἐν
᾿Αγαμέμνον: μέμνηται TOU πανοῦ. Legit nempe Athenaeus
in Aefchylea Agamemnone, — πανὸν ἐκ νήσου τρίτον
᾿Αϑῷον αἶπος ἀξοδίξατο, non ut editum hodie Φανός.
Xylolychnuchus. Alexidi, M. Tullio ad. verbum /yc£nu-
chus ligneolus nominatur. Scribe autem cum Epit. καὶ
τάχα τούτῳ Ὁμοιόν ἐστι τὸ παρὰ Θεοπόμπῳ ὀβελισκο-
λύχνιον. Porro obeliscolychnii ufum et formam capere
pollumus ex iis quae [cribit philofophus libro quarto
De partibus, capite fexto, et Politicorum libro quinto,
capite 15. Obfervatio eft Athenaei , Ov παλαιὸν δ᾽ εὖ.
guae λύχνος" Φλογὶ δ᾽ οἱ παλαιοὶ τῆς τε δαδὸς, καὶ τὼν
ἄλλων ξύλων ἐχρῶντο. lta eft: antiquitus, ignotis adhuc
. Jucernis, facibus, candelis, et fimilibus omnibus, in ufum
nocturni luminis taedam accendebant, aut ligua alia.
In Etymologico fcriptum vere, οἱ voauo] οὐκ ἐχρῶντο
ἐλαίῳ καὶ λύχνῳ, ἀλλο ξύλοις. Pater vatum λαμπτῆρας
nominat ligna in foculis ardentia ad faciendam lücem.
Ὄδυσσ. c.
Αὐτίκα λαμπτῆρας τρεῖς ἔστασαν ἐν μεγάροισιν
ὄφρα Φαείνοιεν.
ad eum locum notat Euftathius , durare eum morem
apud rufticos. Ἰστέον, ait, ὅτι "λαμπτῆρας. λέγει ἃς νὺν
οἱ ἀγροτικοὶ λυχνίας φασίν. ἐφ᾽ ὧν δᾷδες κείμεναι (aut
potius ἱστάμεναι) κατὰ δόρπον ἀνάπτονται, ἢ ξύλα ξηρὰ
διὰ τὸ ἀκαπνον, ἢ καὶ ἄμφω ἀναμίξ. Virgilius Home-
rum imitans, Üri£ odoratam nocturna in lumina ce-
. drum. Poéta alibi vocat βωμοὺς, focos fublimes in hunc
ufum fabricatos in aedibus beatorum: aut fedes fimula-
crorum quae ligna vel facem tenentia praelucebant. ὀδυσσ.
ῥαψ. 3. quo referri fortaffe poffit obfcurus Glolfarii lo-.
cus, qui ita editur: Zanterna, Qavog, ἑστία πλατέως
κειμένη. Doctiffimi viri qui non videbant quid fibi ma-
gifler hic vellet, vocem écsríx putarunt elle vitiofam.
Nos ipfum potius interpretationis hujus auctorem falli
cenfemus, ut faepe in cognuatae fignificationis vocibus.
Putavit Latinae vocis Za£erna adeo late patere fignifi-
cationem, ut etiam foculos illos denotaret, in cubiculis
olim altiufcule aedificari folitos ad lucendum. Lychnos
vero invenerunt Aegyptii, auctore Clemente Alexan-
drino in Stromatibus. Lampadum quoque et ufum etp.996.
nomen a Syris acceperunt Graeci: nam λαμπὰς eft He-
braeorum 4*5». Lucernae διμύξου, ait nofler, meminit
Merayévyc ἐν Φιλοϑύτῃ, καὶ Φιλωνίδης ἐν Ἰζοϑόρνοις.
284 1. CASAUBONI ÁNIMADV. IN ATHEN.
Metagenis PAilothytam invenio nominatam Polluci li-
bro 9. cap. 23. at Philonidae verba extant apud eundem
libro 10. cap. 26. ὥσπερ οἱ δίμυξοι τῶν λύχνων. Idem
libro fexto, cap. 18. λύχνου δὲ διμύξου τῶν κωμῳδῶν
Φιλύλλιος μνημονεύει. minus recte editum Φιλήλιος, et
hic et alibi. Homeri verfus, ubi lampadas appellat δε-
τὰς ell e xv. A. lliad. Sequitur, Λυχνοκαυτίαν δὲ ἣν
οἱ πολλοὶ λέγουσι. λυχναψίαν Κηφισόδωρος ἐν Ὕ γιεῖ,
Scribendum, ἐν ὙΣ λέγει. indubitata conjectura. Cephi-
fodori Suez] novimus ex libro tertio, et libro octavo.
praetermi(it Herodoti vocem λυχνοκαΐην. Ait de Cynulco,
xxi ταῦτ᾽ εἰπωῶν, οὐρὰν ὑπήλασ᾽ ὑπὸ λεὸντόπουν βασιν.
lta juffimus edi ex conjectura male vulgo conceptum
verfum, etiam in MSS. Dalecamp. ὑπὸ λαιὼν ποδὸς βά-
σιν. iin quam ἀστόχως. nofiram vero conjecturam pos-
fumus jam confirmare Erotiani auctoritate, qui in Hip-
pocrateo Lexico citat hunc fenarium, ita plane fcriptum:
nifi quod pro ὕπήλασεν habet ὑπείλλων. ex illo cogno-
vimus Euripidis efe verfum, ex Oedipode fabula. Vi-
detur poéta leonem iratum defcripfiffe eo loci. leones
enim in principio irae terram cauda verberant, ut Pli-
nius fcribit. Mos olim fuit multorum, ut finito aliquo
negotio, vel etiam convivio, /j Παιών aut Παιὰν accla-
marent. Caulfa ejus confuetudinis fufe explicatur ifto
loco qua in parte manca elt ifta periodus, hant facile
[ine libris melioribus fanabilis: dx δὲ τὸ λίαν ἡμῖν εἶναι
σύνηϑες λανθάνειν € ὃν παροιμίᾳ, οἱ δὲ τὸ τοιοῦτον λέγον-
τες οὐχ, αἷς παροιμίαν. Quod ex Heraclide Pontico fub-
jicitur, frivolum eft, et ut recte indicat nofter, φανερῶς
πέπλασται. Ajebat ille, Apollinem primum füper liba-
tione ter dixilfe, ὴ Παιῶν, δὴ Παιῶν, ij Παιών. eaque
acclamatione dedife mortalibns exemplum trimetri ver-
fus non unius generis. nam [fi in utraque harum vocum
ἰὴ Παιὼν priores: produxeris, feceris heroicum fpondai-
cum. hexametros vulgo vocant metrici: fed erit rpíus-
poc li metiaris κατὰ διποδίαν. Quod fi priores fyllabas
corripueris, erit fenarius jambicus ex puris jambis [i
corripiens in caeteris, producas in ultimo pede, Hippo-
nacteum fcazontem concinnaveris. haec mens eft eorum
quae ex Heraclide relata, hodie in omnibus exemplari-
bus fcribuntur non fine vitio. Sed diftinguendum. ac le-
gendum, βραχειῶν. δ᾽ αὖ γινομένων, εἰ δύο τας ἁπασῶν
τελευταίας συλλαβὰς μακρὸς ποιήσει τις, ὁ Ἱππώνακτος
ἴχμβος ἔσται. Poteft autem prior in voce ij produci, fi
Lis. XV. | Car. XX. 285
deduci volumus ab ike, quod eft fano. nam τὸ ; vocis
ἰατρὸς, εἴ τῶν συστοίχων producunt poétae. Verum in-
epli fumus nimis, fi in explicandis hoc genus afaniis,
operam nollram abutimur. Veteres inter furgendum ἃ
menfa, disceffuri e convivio diis libabant, aut thus, vel
aliud thymiama odolebant. Non [ivit hoc indictum doc-
tor nofter: fed. debilis hodie et mutila haec periodus p. 997.
eft etiam in membranis. fic enim. ommes codices Μετὰ
ταῦτα ἢ δὴ μελλόντων xxi ἡμῶν ἀνίστασθαι, ἐπεισῆλϑον
παῖδες φέροντες ὁ μέν τις ϑυμιατήριον NO Su e tr
Ex conjectura et re ipfa, lacunam ita explemus, o δὲ
λιβανωτὸν, ὁ δὲ σπονδοῖον. alius » inquit, thuribulum fe-
rebat, alius in acerra thus, alius pateram ad libandum.
Pulchérrimum eft quod fequitur canticum in commen-
dationem Sanitatis: Athenaeus paeanem indigetat, alii
fimpliciter. &cpa. Maximus Tyrius principio diatribae 41.
ἀδεταί τι ἐκ ἀρχαίου ἄσμα ἐν εὐχῆς μέρει», Ὕγίιεια πρεσ-
βίστα μακάρων, A. etc... Pro Τὰς εὐδαίμονός T ἀνϑρώ-
To Βασιληΐδος ἀρχᾶς, in Excerplis legitur, ᾿σοδαΐμονος.
melius. vulgi judicio imperia et principia homines diis
aequant, redduntque Διὶ ἰσοταλάντους καὶ ἀντιφερίστους.
Idem liber fcribit, Τέϑηλε πάντα, καὶ λάμπει χαρίτων
ὄαρι. et in ora libri δαρ. neutrum placet: rectum eft ἔχρ.
Quae. poft Ariphronis paeanem fubjiciuntur usque ad
vocem ταῦτα, quo pertineant ob vitium codicum non
allequimur: et fortalTe alieno loco funt pofita. fed prae-
euntes membranas [talicas fumus fecuti: a quibus nihil
plane variat fcriptus liber, quem a praeftantiffimo: viro
Huraldo Melfaeo utendum paucos ante dies accepimus.
Demum operi fuo colophonem imponit auctor, et Tac-
Tx, ait, φίλτατε Τιμόκρατες, πατὰ τὸν Πλάτωνα, oU
Σωκράτους νέου καὶ παλοῦ παίγνια, ἀλλὰ τῶν δειπνο-
σοφιστῶν σπουδάσματα. Platonis locus quem refpicit hic
ell ex epiftola fecunda- Διὸ οὐδὲν πώποτ᾽ ἐγὼ περὶ τού-
τῶν γέγραφα" οὐδ᾽ ἔστι σύγγραμμα Πλάτωνος οὐδὲν, οὐδ᾽
ἔσται, τὸ δὲ νῦν λεγόμενα, Σωηράτους ἔστι καλοῦ. καὶ
νέου παίγνια, ita videtur Athenaeus eum locum Platonis
legiffe: non ut nuno editur παλοὺ καὶ νέου γεγονότος.
addit poftremo, κατὰ γοὶρ τὸν Χαλποῦν Διονύσιον, — τί
παλλιον ἀρχομένοισιν Ἢ καταπαυομένοις , ἢ τὸ ποϑεινό-
τατον: [Hic Dionylius, cujus verbis auctor hic loquitur
fcriptor fuit antiquiffimus, qui quidem in iis quae affert
Athenaeus videtur Pindarum imitatus, atque adeo illius
verbis ufus: quae et Ariftophanes ufurpat fub finem
286 I. CAsAUBONI AÁNIMADY. IN ATHEN.
Eitituus Ait eo loci poéta, Τί κάλλιον ἀρχιομένοισιν ἢ 5
καταπαυομένοισιν, Ἢ Sozy 1 ἵππων ἐλατῆρας αεΐδειν : ob-
fervat ibi [choliaftes: Τοῦτο ἀρχὴ προσωδίου Πινδάρου"
ἔχει δὲ οὕτω. Τί κάλλιον ἀρχομένοισιν j »καταπαυομέ-
νοισιν » ἢ βαϑύζωνόν cs Λατῶ, καὶ ϑοᾶν ἵππων ἐλάτει-
pxv ἀεῖσαι; Porro ne ultimae quidem dictioni operis
hujus pepercerant ifti librorum tortores. Legebatur enim
prius, ἢ τὸ πιϑανότατον. quam lectionem pluribus ex-
primere conatus eft Dalecampius. fruftra. nam verum eft,
p.998.quod ex Epitoma publicavimus. Solet Athenaeus in
principio omnium librorum et multorum fine, amicum
fuum Timocratem affari, et nominatim compellare. nunc
quoque in extremo opere illum appellat: aitque, aliena
verba, ut fere folet, fententiae fuae accommodans: nihil
effe pulchrius, quam et inchoantem aliquid et abfol-
ventem, ejus meminiífe quod tibi fit chariffimum: puta,
amici conjunctiffimi, qualis Athenaeo fuit hic Timocra-
tes. Certum elt, nihil effe amantibus jocundius, quam
fuorum amorum nomina faepe ufurpare. Ariflaenetus:
ἧς 9 ἔρωτα πολὺν οἷδα καὶ νῦν τὸ προσφιλὲς ὄνομα
πολλάκις εἰπών. Ac quoniam hominum generi nihil eft
Deo amicius, ab eo incipeendum, in eo defíinendum
monent fapientes. Gregorius Nazianzenus in Apolog.
ταξις ἀρίστη παντὸς ἀρχομένῳ καὶ λόγου καὶ πράγματος,
ἐμ ϑεοῦ τε ἄρχεσϑαι, xx] εἰς ϑεὸν ἀναπαύεσϑαι.
Sic igitur in amici Timocratis jocundiffimo nomine
opus iftud fuum claudit Athenaeus. At nos, quibus de-
dit DEUS OPT. MAX. longi adeo, et tam molefii, ne
dicam ardui, incepti finem videre, in quo potius defi-
nemus, quam in ὑπεραγίῳ καὶ ὑπεραῤῥήτῳ ipfius nomine?
εἰ γὰρ νοῦν εἴχομεν. ajebat fapientiflimus fenex ,Epicte-
tus, ἄλλο τι ἔδει ἡμὰς ποιεῖν παὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ, ἢ ? ὑμνεῖν
τὸ ᾿ϑεῖον, καὶ εὐφημεῖν, καὶ ἐπεξέρχεσϑαι τὰς χάριτας
αὐτοῦ; οὐκ ἔδει καὶ σκάπτοντας καὶ ἀροῦντας καὶ ἐσϑιίον.
τας ἄδειν τὸν ὕμνον τὸν εἰς τὸν Θεόν: “Μέγας ὃ ΘΕΟΣ,
ὅτι ἡμῖν παρέσχεν ὁ ὄργανα ταῦτα. δι’ ὧν τὴν γῆν ἐργα-
ζόμεϑα. Μέγας ὁ ΘΕΟΣ, ὅτι χεῖρας δέδωκεν, ὅτι κοι-
λίαν, ὅτι αὔξεσθαι λεληϑότως, ὅτι καϑεύδοντας ἀναπιεῖν.
ταῦτα ἐφ᾽ ἑκαστου ἐφυμνεῖν LUN καὶ TOV μέγιστον καὶ
ϑειότατον ὕμνον ἐφυμνεῖν, ὅτ, τὴν δύναμιν ἔδωκε τὴν
παρακολουϑητικὴν τούτων, καὶ ὁδῷ χρηστικήν. Tibi ergo
aelerne, immortalis, ter fancte "DEUS, tibi foli ἐάων
dor7g:, pro abfoluto opere gratias fupplex quantas pos-
fum maximas, et ago nunc, et porro femper, vivus
Lm. XV. Car. XX. 287
nec vivus agam: dum quidem vigiliae hae noftrae ma-
nebunt: quas non magis ἐπτοημένου πρὸς τὰ κάλλιστα
τῶν uaOJ5uxTOy.animi, quam piae mentis, et devotae
numinis tui majeftati extare apud pofteros monumentum
optamus. "Tibi quoque, vir ampliffime, MERICE DE
VICO, qui pro illo tuo admirabili erga literas amore,
oua nobis ad has lucubrationes profufa quadam libera-
litate fecifli, gratias agimus toto pectoris affectu, et porro
femper quoad erimus agemus. Qui tibi, tuisque pro
fummis in nos meritis tuis μυριομακαριότητα duit ὁ μέ-
γᾶς ἐν οὐρανῷ ΘΕΟΣ.
INDEX AUCTORUM.
QUI IN HOC OPERE CITANTUR, ILLUSTRANTUR
ET EMENDANTUR.
-
1
A ΡΟΝ ἜΘΗ epigrammatum.
ben Ezra. 681, 60. "Antonius Liberalis. 524, 26.
"Achilles Tatius. 115, δι... 675, 27.
Accius. 482, 16, M. Antonius Imperator. 882, 56,
-Acta Apoftolorum. 205, 50, 575, Appianus. 250, 50, 255, 18. 554,
20. 644, 22. 56. 565, 52. 571, 66, 840,
Actuarius. 60. 22, 65, 841, 12.
Aelianus. 50, 24.91, 41, et paffim. 4pocryphi libri. 754, 45, 761, a1.
emendatur. 467. 41. 505. 15. J4pollodorus. 286, 55. 422, 50,
15, 518, 51. 648, 5o, 668, 479, 48, 588, 42. 621. 12.
14, et 25. 709, 28, et 50. 679, 35, 772, 60. 840,15.
791. "TY 754, 45, faepius, 861, 44.
779, 55. 94g, 41. "pollonii fcholia. 485, 27. 487,
illufiratur. 111, 17, et 29. 54, 4858, 58, 489, 54, 4906,
"efchines. 520, 49. 392, 15. 18, 700, 20. :
424, 31. 59o, 58, er 45. Apollonius grammaticus. 680,
Aefchylus. 125, 52. 188, 42, 517, 48 955, 11.
33. 356, 17. 482, 16. 682, Apulejus. 55, 10. 26, 4o, 548,
18, 675, 11, et 56, 718, 57. 44, 905, 22.
857, 13. 856, 15. 892, 25. emendatur. 815, 58.
emendatur. 995, 27. T -4rarotis poetae nomen refii-
fabularum ejus album auctum ' — tutum variis locis, 166, 42,
et correctum. 166. 41, Zrchelaus. 545, 59.
Scholiafies Jefchyli. 496, 50, JArchefiratus. 177, 15.
977; A ὃ fohy ? γε. dires 55, 35.
"Aetius. 61, 50. 95, 25, et 27. T drifiias comicus. 125, 55. -
i31, Di. Arifüdes fophifia. 51, 47. 555,
-Agathias, 667, 61. 66. 644, 59. v
Alciphron. 95, 18, 662, 15, 878, Jrifiophanes. 22, 17, et 61. 55,
46. 60, 107, $5, et paffim.
Alexander Aphrodifeus, 79, $2. — illufiratur. 906, 18. 925, 12.
155, 24, 237, 19. 457,25. ejus fcholiafies. 480, 27, eta.
651, 23, 487. 65. 79, 50,495, 57. 556,
Ambroflus. 545, 4o. 60. 567, 42, et 60. 571, 62.
Ammianus Marcellinus. 178, 51, 582, 5o. 745, 49. διά, 52,
"Anacreon. 590, 60. 662,20. 788, 816, 39.
65. 957, 16. s emendatur. τάχ, 54, 425, 55.
"nacreontica oda non ante edita. Ariftoteles. 4, 65, 15, 4g. 22,
952, 57. 29. 45, 25. 57, 45. 60, 24,
Antigonus Caryftius. 9847, 45. 79, 18. 84, 59. 88, 15, 89
647, 22. : 30, 95, 24. 171, 55, 259, Ds
emendatur. 161, 56, 510, 47, 550, 56. 560, 52.
.
INDEX AUCTORUM. 289
4o2, 39. 457, 41. 455, 55.
459, 57. 467, 10. 468, 22. B.
479, 38. 494, 29. 495, 3o. Bofilius. 9o, 28. 58, 41. 63, a4,
497, $55. 498, 18, 5o5, 1o, 79, 98, 92, 52. 113, 56, 126,
5o4, 54, 508, 5o, 511, 4o. 56, 175, 16. 101, 21. 458,
522; 21, 524, 55, et 60. 535, 24i 545, 40, 9012-4dJ: Q6
* 55, et 9. 521, δά, 535, 62. ^ ao. 9. 701, 49. 96i,
536, So. 558, 27. báo, 56. Benjamini Itinerarium. 840, 65.
Dáa, 46, 544, 48. 548, 45. Bibliorum vetus interpres. ΓΗ
850, 29. 551, 16, et 25. 552,
44, 554, 20. 555, 4o, et 55.
557, 62, 560, 42. 565, 15.
17.
illufiratur. 925, 54,
emendatur. 556, 16,
565, 19. 569, 41. 575, 41. Berofus. 909, 39.
576, 1o. 577, 15. 578, 55, Bion 219 17.
et 55. 586, 50. 618, 55, et Boetius. 615, 56,
64. 669, 42, 670, 5o. 671, Breviator 44thenaei,
51, 976, 17. 55, et 4^. 679,
66, 685, $57, 691, 26. 724,
21, 728, 49. 744, 29. 850,
62. 90o, 228.
emendatur. 499, 20, 618, 27.
944, 52, 980, 10.
illufiratur. 172, 5o, 529, 54,
579, 18. 619, 54. 7351, 56.
ejus locus varie lectus jam
olim. 5352, το,
defenditur a Timaei calumnia.
45, 41, 459, 51, 595, 48,
fuper chalcide pifce inconfian-
tia, 574, 10.
4irrianus in Differtationibus.
150, 27, 964, 21.
Zrrianus Aifioricus. 284, 22,
272, 56. 446, 12.
illufiratur. 708, 59.
Zrtemidorus. 150, 11, 457, 16,
56r, 4o, 58o, 4g. 774, 33.
840, 45, 965, 55.
emendatur. 94, 24. 945, 52,
"fconius. 555, 51.
ZAthanafius. 945, 55.
"Athenaeus Mechanicorum fcrip-
-— for. 199, 44. 9o5, 10,
"dthenagoras. 196, 22.
B. Auguftinus. 516, 52. 410, 12.
γάξ, 44. 771, 11.
-uguflus in epifiola ad Tibe-
rium. 399, 45.
"Avicenna. 60, 25, 25, 94.
Aulus Gellius. 292, το, 454, 65,
470, 26, et 46, 485, 3o.
496, 54, 755, 14. 821, 66.
855, 98,
-Aufonius. 49, 02. 161,48. 176,
arm Be os à
Cafaub, Anim. in “μοι. T, IIT.
paflim. quis
ille fuerit. 1, 12,
negligentia illius. 2, 12,
Jeqq.
et
C.
Caelius Aurelianus. 685, 10, 800,
39. 897, 59.
Caefar De bello Gallico. 564, 61,
456, 17.
Callimachus, 147, 4o. 196, 27.
891, 51, 954, 19.
exponitur. 627, 37.
Canon pafchalis M. S. 282, 59.
Capitolinus. 969, 15.
Caranus. 218, 15.
Caffianus. 282, 52,
Ca/Jiodorus. 95o, 45. 565, 55.
Cato. 75, 1á, 9o, 44. 215, á1.
505, 62, 921, 15. a4, 27,
$7, 58. 42, et 49.
Catullus. 110, 15, 627, 41.
Celfus. 60, 23,
Cenforinus. 595, 26.
B. Chryfofiomus. 20, 65, 50, 26.
49, 25. 55, 26, et 56. γα,
19, 102, 39, 143, 62, 283,
10.. 2316, 52. 321, 26, 322,
$8. 544, 44. 4o5, 42, 453,
65, 50o, θα, 652, “5, 825,
17:
emendatur. 811, 57.
Cicero. 60, 57, 61, 60, 94, 51.
104, 57. 226, 354. 268, 50.
275, 21. 454, 27,
469, 26. 476, 16.
391, . 500, 20.
565, 14. 601, 20.
614, 45 676, 55,
855, 25. 865, 56. 886, 52,
T
290
emendatur. 155, 47.
illufiratur. 15, 42,
INDEX AUCTORUM.
Dio Chryfofiomus, 55, 26. 10 :
4o, Ud 44. ἡ
Claudianus. 275, 47. 860, 54. | Dio Coccejus. 6, 45, 99, 65, 412,
Claudius Imperator. ^71, τά.
τις
Clemens Alexandrinus. 15, 4o. Diodori Bibliotheca. 584, 58,
21, 57. 57, 56. 77, 5o, 169, Diodorus Siculus. 48, 20. $59,
49, 177, 44. 191, 52. 197,
52, 221, 15.251, 5o. 272,
48, 282, 56. 284, 5o. 286,
10, et 27. 599, 59. 455, 20.
446, 58. 459, 57. 475, 67.
479, 54, et 38. 480, 65. 485,
:29. 486, 54. 488, 12.
42, 492, 4&9, 496, 59. 5
45, 515, 46. 601, 55,
27. 640, 35. 685, 57.
47, 720, 20. 72i, 65. 745,
62. 770, 15. 779, 19. 588,
17. 837, 52. 840, 42, et 54.
867, 22, 889, 47. 89o, 52.
07,
6283,
709,
41, 387, 61, 410, 49. 445,
54. 448, 55, 468, 55, er 60,
574, 59. 607, 20. 715, 60,
715, 58. 772, 64. 827, ὃ»
825. 51. 860, 35, 861, 51.
875, 18. 885, 4g. 939, 25.
490, Diogenes Laertius. 211, 62. 381,
48. 460, ^41. 502, 10. 585,
18. 594, 25, 595, 51. 620,
58. 656, 16. 716, 47. 747, 10.
777, 90. 785, 29. 815, 25.
825, 55. 854, 16. 878, 42.
879, 64. 884, 298.
emendatur. 55, 27, 755, 57.
899, 25. goi, 56. 912, 49. Diomedes. 805, 65.
931, 40. 979, 80.
emendatur. 258, 80, 548, 52.
716, 18.
Cleomedes. 500, 29.
Codex Theado[ianus- 598, 18.
Cornelius Nepos. 607, 55
Cornelius Celfus. 6o, 25. 762, 17.
801, 57. 954, 5o.
Cornutus in Perficum. 555, 25,
Q. Curtius. 99, 41.
1,
Damafcenus. 979, 17.
Damoxenus. 200, 56,
Daniel propheta. 271, 23. 9oá,
8, et 61.
Demades orator. 196, 58.
Demetrius Phalereus. 48, 52, 455,
25, et 58. 650, 56. 661, 47.
illufiratur. 592, 27.
Dionyfius Periegetes. 777; 55.
Inoue Thrax grammaticus.
780, 61.
Dionyfius Sinopenfis. 411, 41.
Dionyfius Halicarna[ffeus. 193,
59. 198, 28. 468, 49. 487,
45. 404, 40. 672, 52. 679,
22. 720, 15, 767, 48. 768,
21. 851, 49g. 677, 358. 9o6,
55, 954, &r. 964, το, 60, 61,
ejus epigramma. 81, 62.
Diofcorides. 58, 28. 60, 50, 60,
61. 75, 45. 78, 51. 102, 21,
422, 44, 802, 62. 643, 38,
799» 65, 954, 46. 967, 40,
E.
Empedocles. 927, 55,
emendatur. 655, 23,
exponitur. 718, 51,
Demofihenes. 79,15. 79, 35. 101, Ennius. 177, 20, 482 16. 567,
E: 298, 24. 551. 21, 560, 55, - ' 2
56, 4to, ὅ7. 421, 26. 445, — emendatur. 177, 20.
50, bá1i, 59. 564, 66. 606, Epictetus. 251, 58.
54, 612, 31. 731, 62. 755, Epicurus. 498, 44.
49. 788, 60. 809, 51. 887, Episrammatarius pota. 800, 54.
11. : Epiphanius. 190,21, 285, χά.
emendatur. 85, 57. 560, 4o. 628, 52. 289, 60,
ulufératur. 4a, 4o. 954, 61.
Demochares. 444, 12.
Demofthenes Bithynus. 179, 57. ἡ
Deuteronomium. 410, 31. Erotianus. 485, 55, 486, 15,
Digefía juris. 876, 60. 487, 17. 488, 55, 744, 5o.
Dicaearchus emendatur. 981, 20, Etymologici magni auctor. 492,
emendatur. 790, 14.
exponitur. 848, 60.
n——
«
INDE X AUCTORU M.
$8, 479, 62. 485, 63. 405,
14, 515, 10, et 19, 697, δά.
894, 4 .
emendatur. 170, 295, 539, 27,
x τὰν 571, 39. 755, 48.
S. IMPO locus. 115, 55. 709,
291
270, 52. 429, 19. 455, 5).
456, 65. 475, 58. 559, 27, et
28. 587, 56. 618, 35. 625,
65. 658, 16. 645, 25. 645,
11, 660, 28, 705, 45, et 55.
714, 55. 744, 56. 762, 25.
779, 5o, 804, 51. 812, 60,
Euagrius. 825, 15. 821, 27. 829, 45, 849, 55.
emendatur. 850, 10. 897, 38. 914, 61. 915, 46,
Kunapius. 115, 48. 779, 45. 923, 45. 926, το, 955, 47.
Euripides. 11, 12. 13, 60. 15, 962, 57. 975, 26. 975, 48.
19. 156, 56. 158, 49. 195, emendatur. 104, 20. 8153, 54.
15. 205, 42. 211, ái. 304, illufiratur. 160, 95. 661, 10.
91. 425, 55, 457, 47. 484, Gesnerus. 574, 19.
44. 5ág, 356. 567, 46. 644, Gildas fapiens. 150, 55,
97. 715, 6o. 722, 54. 741, Glo[fae ἅγιο. 218, 29.
95. 750, 55. 764, 15. 765, Glo[Tarium vetus. 476, 57. 534, 55.
i8, 587, 45, 8í1, 49. 957, emendatur. 575, 56,
48, Grammatici. veteres. 562, 65.
emendatur. 15, 19. 716, 17. 756, 56.
862, 65. Gregorius Nazianzenus. $0, 51,
Euripidis vitae auctor. 555, 19.
Bufebius. 521, 31. 478, 46. 660,
27. 924, 14. .
emendatur. 169, 48,
Eufiathius. 21, 28. 29, 51, et
pa[[im.
notatur aut emendatur. 2, 21.
12, 45. 18, 5o. 111, 10.
215, 4o. 465, 18, 659, 538.
668, 50, 797, 11. 798, 66,
807, 22. 845, 42.
exponitur. 851, 62.
Hizechiel propheta. 875, 4a.
JF.
Fefius. 708, 40. 956, 5o.
Fefius zdvienus. 777, ^o.
Fragmenta libri undecimi Athe-
naei, numquam edita 781, τά,
et feq.
Firmicus. 811, 49.
T. G
Galenus. 55, 51.
-
56, 54. 58, 65.
6, 18,
Gregorius Ny[fenus. 49, 4o,
Gregorius Palamas. 49, 54, 194,
H.
Harpocration. 525, 45, 560, 45.
413, 44, 455, 16. 447, i3,
et 24, 450, 19. 460, 60, 474,
62, 486, 59. 495, 18, 494,
56. 506, 55. 515, 21, 556,
25. 529, 26. 539, 66. 544,
10, et 66. 567, 14, 568, 27,
et 45, 599, 58, 647, 10, 649,
65. 664, 59. 675, 44. 795,
10. 796, 54. 806, 48, 866,
6o. 870, 45. 922, 41.
emendatur. 179, 28. 485, 13.
492, 58. 511, 18.
Hephaeftion. 764, 27.
Heracliti locus obfcurus illufira-
tur. 226, 48.
Hermogenes. 444, 25. 664, 15,
718, 58. 770, 28. 896, 5o
-
m
44, 52, 81, 5x, 60, 5o. 61, Hermolaus Byzantius. 250, 54.
So. 62, 48, 71, 47. δέ, 59. 586, 84. 757, 62.
85, 60. 86, 55. 92, 10, 95, Herodotus. 250, 4o. 276, 45.
59. 105, 10, 19, e£ 59. 109. 825, 51. 551, 66. 566, 55.
... 88. 115, 47. 116, 57, et 56. 40&, 64, 406, 47. 585, 56.
.1319, 55. i22, 64. 157, 10, 676, 45. 797, 29. 861, 55.
.1358, 20. 159, ái. 162, 13. 879, 15,
! 165, 64. 185, 5o. 192, 29. emendatur. 271, 48.
.— 501, 57. 211, 81, 214, 22. Hefiodus. 72, δά, 197, ὅδ. 479,
224, 23. 229, 15. 249, 58. 52, 721, 36. 885, 18.
2
292
explicatur. 5.3, 47.
Hefychius. 1&, 49. et paffim.
emendatur aut notatur. 155,
162, 25. 170, 10. 171,
219, 58, 154, 55. 258,
263, 56. 277, 46. 485,
485, 17. 487, 41, 494,
495, 48. 496, 24, 501,
528, 58, 559, 53. 571,
G11, 16. 612, 57. 615,
et 61, 640, 56, 678, 14, 799,
28. 895, 29. 908, 42, 912,
notatur. 144, O1.
exponitur. 906, 48.
Hieremias propheta. 909,
186, 4o. 191, 55. 193,
219, 19.
B. Hieronymus. 28, 44, 105,
245, 53, 582, 4o. 316,
5o6, 56. 556, 25.565,
666, 45. 705, 35. 868,
924, 29. 465, 60,
illufiratur. 660, 60.
Hipparchus. 674, 49.
Hippocrates. 19, τά, 61, 24.
19 86, 41. 87, 56. 95,
INDEX AUCTORUM.
629, 17. 651, 45, 655, 56.
647, 48. 660, 56. 665, 35,
26. 671, 54. 685, 45. 690, 11.
10, 696, 66. 711, 15, 715, 54.
42. 717, 48. 720, 49. 729, 34,
38. et 48. 755, 59. 7359, 56, 7&1,
20. 58. 255, 29.207: 39,815,
13, 52. 842, 16, 848, δά, 878,
57. 15, et 65, 885, 21. 885, 25,
44, 887, 48. 892, 28. 9o3, 27.
οοά, ὅθ.
933, 24. οϑέ, 55. 901, 65, .
illufiratur. 4o, 20. 662, 24.
Homeri poématium, Épicichlides.
134, 58.
ejus fcholiaftes. 48o, 55,
Horatius. 56, 52. 110, 16. 219,
45, 14, 227, 40, 249, 17, 480,
51. 56, 629, 67. 794, 24.
99. Hyperidis oratio DDeliaca. 718,
59. δ,
27.
62.
50,
7.
Jamblichus. 95, 5o. 56, 62.
65, emendatur. 25, 56.
45. Javolenus Jurisconfultus. 968,
96, 25, 97, 22. 157, 18. 158, $3.
57. 205, 28. 474, 48. 476, Interpres Pindari. 679, 15.
20. 5o&4, 11, e£ 18. διά,
618, 33. 622, 16, 658,
667, 20. 669, 28, 676,
678, 29. 685, 67. 685,
717, 5o, 719, 55, 721,
244, 49. 797, 94. 812,
45
45, Interpres. Hermogenis. 718, 60,
10, 876, 19. .
11, Joannis Evangelium. 921, 60,
47. — Apocalypfis. 24, 54,
42. Jobus. 548, 59. 556, 17, 868, 45.
60, Jobi vetus interpretatio emenda-
tur. 556, 17. A
919, 49.
illufiratur. 555, τά, 465, 60. Jonathanis paraphrafis.924, 27.
emendatur. 99, 91. 211, 52.
Hirtius vel Oppius. 268, 51.
Hifioriae Mifcellae auctor. 850.
50,
Hifioria vetus
804, 18,
Homerus. τά, 59g. 19, 11, 31,
$2, 39. 56, 14. 57, 48.
46. 45, 55, 57,,51, . et
61, 42, 64, 45. 7o, 60.
65. 84, 46. 85, 10. 95,
98, 64. 136, 52. 179,
245, 67. 247, 22. 255,
278, 60. 287, 58. 2923,
518, 57. 326, ὅδ. 405,
405, 24. 421, 52. 456,
474, 65. 479, 64, 503,
510, 38, 585, 8o, 594,
605, 58, 605, 62, 615,
Jofephus. 969, 40,
868, 48.
Jeremias. 882, 58.
Ecclefiaftica. Ifaeus. 410, 58.
lfaias propheta. 797, 59.
65. Jidorde. duo. 19, LUN 540,
40, 54,
65.
82, Judicum libri auctor. 868, 46,
57. Julianus Archiepifcopus Toleta-
51. nus. 981, 50.
24. Julius Pollux. 47, 4& 65, 12.
25. motatur. 168, 28, 225, 54, 226,
4o. 46. 416, 65. 426, 65, 427, 25.
48. 460, 64, 496, 12, 501, 21.
61, 528, 25, 664, 41, 675, 4o,
61. 709, $5. 717, θέ. 743, 56,
47,
et θ0,.780, 17. 792, 29. 798,
906, 39. 930, 25. .
Jofephus Ben Gorion. 761, 22.
illuftratur. 480, 18. v à
fou a REEL. ^
AU
Ais
INDEX AUCTORUM. 295
53, 810, 54, 818, 33. 870, 220, 22, 251, 20. 265, 4o,
57. 885, 44, et 52, 938, 62. 290, 59. 499, 60, 556, 57,
945, 35. 959, 59. 654, 25. 765, 20, 766, 34,
emendatur. 167, 55, 181, 19. 822, 45.
——— .209, 95, 210, 10. 236, 45, Martianus Heracleota. 16, 58.
Juftinus. 467, 10. Maximus Twrius. 54, 42.
Juftinus Martyr. 705, 11. Menander rhetor. 709, 22.
Jüftinianus in Codice. 420, 28. Michael Pfellus. 27, 22.
Jupenalis. 19, 15, 55, 41, 128,
22. 140, 51. 255, 4o, 940, NN.
24. 707, 55. 922, 18. Naevius. 457, 23, 567, δά,
illuftratur. 150, 15. Nicander. 60, 56, 618, 55, 258,
13, 815, 29.
L. Nicandri interpres. 146, 27,507,
Leonidas. 555, 29. T1.
Leviticus. 155, 56, 677, 41, 684, Nicephorus Califtus. 825, 16.
12. 924, 10. Nicetas Choniates. 994, 22, 961.
Levitici locus expofitus. 191, 15. 26.
Libanius. 432, 57, Nicolaus Damaf[cenus. 455, 54,
Livius. 502, 16. 754, 50. 740, Nicomachus. 255, 52. 797, 58.
3o. 48o, 12, Nigidius. 756, 60.
Longinus περὸ ὕψους. 141, 55, Nonius. 179, 18. 589, 20,
. 468, 51, Nonnus. 452, 11,
Longus. 59, 35. 66, 25.
Lucas Evangelifta. 271, 52, 410, O.
57. 924, 45, Octavius Minutius Felix. 938,64.
Lucianus. 59, 49. 59, 25. 95, 232, Olympiodorus. 75, 27.
112, 15. 129, 32. 156, 299. emendatur. 475, 44,
164, 54. 184, 42. 195, 60. Onceli paraphrafis: Chaldaica.
224, 59. 275. 30. 555, 10, 924, 19.
425, 41. 577, 27. 658, 26. Oppianus. 175, 55. 542, 59, 5o4,
775, ^49. 786, 45. 791, 14. 45. 800, 22, 556, 54. 559,
859, 25. 900, 357, et 65, 925. 48. 541, 27. bá, bo, 545,
i. * 15.. 954, 5o, $9. 548, 12, et 56, 55o, 56,
exponitur. 190, $5. 552, 10, et 67. 554, 18, 560,
Lucilius. 151, 14. 152, 22. 59. 564, 18. 565, 19. 578,
Lucretius. 247, 26. 790, 45. 48, 664, 56. 756, 62, 757,53.
— Lycophron. 15, 51. 20, 57. 5o, Orpheus. 407, 106.
20. 195, 63, 324, 29. 599, Orus emendatur. 106, 58,
46. 530, 36. 752, 10. 802, 52, Ovidius. 104, 57, et 52. 193,
fcholiaftes Lycoph. 582, 35, 66. 508, 1o, 566, 37, 675,
Ly fias. 225, 17. $25, 47. 29. 686, 29. 977; 14,
AM. B5
"Macrobius. 119, 54, 451, 56. Pacuvius. 491, 47. 567, 55.
499, $90. 495, 24. 522, 29, Palladius. 928, 56.
651, 22. 660, 4o, 776, 64. Panyafis poeta. 79, 51.
7993, 56. 794, 29. 796, 64, Paraphraftae CAaldaici. 995, 18,
802, 15, 980, 5o. j Paroemiographi Graeci. 460, 61,
emendatur. 794, 92. 802, 14, 485, 4o, 488, 48. 495, bo.
Manilius. 299, 46. . Parthenius. 270, 31. 486, 42.
Manuélis Comneni con[titutio. Paulus Aegineta. 457, 15.
᾿ς 85o, 25. Paulus Apoftolus. 574, 22. 588,
Martialis. 117, 60. 120. 10. 154, 56. 644, 22, 652, 22, 661, 18.
15, 147, 41. 148, 26, et 94, Paulus Iorius. 811, 45.
/,
294 INDEX AUCTORUM.
Pau[anias. 95, 41, 151, 29. 511 820, 59. 876, 27. 915, 4o.
fon nos. 4T) δὲ, 8). 878) “ΘΒ ΘΠ co^ EROS
65. 601, 45, 626, 46. 644, ^ emendatur. 55, 695. 59, 1o.
27. 685, 56. 705, 15, 809, 186, 21, 215, 62. 515, 46.
$5, 827, 15. 840, 16, 844, 651, 19. *
τό, 865, 56. 892, 4r. 002, motatur. 522, 51.
57. 951, 29. 952, 17.974, 82, illuftratur. 680, 55.
emendatur. 780, 59, Plautus. 97, 25. 190, 41, 225,
illuftratur. 844, 15. 55, 225, 80, 236, 19, 268,
Perfius. 78, 18. 279, 61. 291, 29. 45. 555, 55, 400, 25. 474,
$9o, 42, 559, 5a. 555, 15. 60. διά, 38. 549, 18. 568,
598, 55, 671, 25. 699, 16. 12. 501, 51, 595, 17. 601,
705, 64. 24, 652, 57. 678, 19. 688,
Petronius. 49, 49. 119, 65, 171, 19. 689, 4o. 698, 65. 718,
15, 246, 47, 568, 25. 4bi, 59. 874, 21. 975, 48,
56. 788, 57. illuftratur. 42, 44, 82, 49.
Phalaecus poeta epigrammatum. Plinius. 21, 52. 65, 29.
o8, 45. emendatur. 578, 49. 791, 16.
Phavorinus apud Stobaeum. 155, 809, 38.
27. defenditur a calumnia. 177,51,
Philemon. 726, 58. illuftratur. 129, 68, 155, 54.
Philo Judaeus. 9o, $0. 190, 16. 168, 24. 177, 51.
285, 37. $05, 55, 554, 47. confertur cum. Graeci fcripto-
620, 10, 910, 16, ris verbis. 974, 55. et fae-
Philoftratus. 99, a0. 478, 49. pius.
686, 22. 829, 59. 872, 25. plinius junior. 829, 21. 964, 25.
Philoxenus. 78, 10. Plutarchus. 15, 27. 23, 27.357,99.
Phlegon Trallanus illuftratur. | emendatur. 447, 57, 448, 21,
560, 60. 05, 54,
Phoenicides. 666, 5o. illuftratur. 608, 55, |
Phocae Imperatoris conftitutio. Polyaenus. 2358, 12, 480, 3o.
850, 21. 751, 65.
Photius. 478, 54, 480, 55. 582, Polybius. 55, 59. 457, 57. 450,
22. 815,46, 902,52. 928,55. 54. 476, 20. 555, 16. 5757,
Pindarus. 199, 18. 255, 51. 555, 61. 649, 44. 712, 47. 754,
61. 355g, 52. 561, 56, 525,55. 54, et 64. 898, 27.
275, 29. 768, 12. 820, 66, emendatur. 905, $0.
844, 44, 872, 62. Porphyrius. 151, 58. 619, 60,
emendatur. 997, 45. 702, 42. 636, 29. 805, 5o. 826, 24,
867, 59. 897, 48. 914, 18. 959, 45,
illuftratur. 517, 45. Prifcianus. 109, 56. 197, $3,
Pindari fcholiaftes. 479, 49. 481, 204, 33. 251, 24, 564, bi,
159. 485, 28. 485, 15. 49o, 639, 44. 720. 15.
25. 4ági, 14. 492, 25. 4904, ^ emendatur. 251, 24,
65. 601,61. 679, 15. 722, 42. Probus. S45, 44. .
Placidas. 150, 32, Proclus. 505, 97. 45, et 50. 561,
Plato. 28, 17. 49, 20. 82, 57. 22. 565, 59. 478, 46,
98, 15. 109, 55. i12, 56. Procopius. 699, $6. 849, 59,
157, 20. 166, 29. 197, 28. Propertius. 878, 51. —
505, bo. 534, 57. 577, 24. Prudentius. 282, 50. —
585, 48, 412, 15, 454, 40. P/almorum liber. 868, 3».
460, 12. 466, 20, 471, 22. Ptolemaeus. 468, 021 Ion 21.
b47, 92. 586, 54. 614, 65. 648, 28. 875, 22.
620, 20, 651, 57. 729, 59. PLolemaeus ^ Hephaeftionis FF.
735, 63, 769, 19. 776, 19. ^ 996, 49.
INDEX AUCTORUM.
Quintilianus, 57, 51. 585, 5o.
299
59. 719, 60. 777, 29. 882
6o, 895, 12. 899, 14, 961, 54,
emendatur. 46, 11, e£ (δ.
468, 51. 892, 59. 897, 18. Stobaeus. 484, 54. 485, 4o. 488,
5
R.
Rabbini. 218, 35. 585, 27.
Rufinus. 562, 44.
Rufus Epheftus, 684, 19.
iS.
Salomonis Proverbia. 882, 56.
Salluftius. 49, 50.
Samuelis locus. 868, 4o.
Senatusconfultum | Lacedaemo-
niorum emendatur. 614, 54,
Senatusconfultum aliud. 451, 11.
D5, 28;
Seneca. 21, 62, 46, 48, 61, 58,
66, 47, 96, 17. 147, 25. 431,
$9. 469, 31. 521, 21. 54o,
19, 601, 21. 619, 50. 627,
᾿ς 587. 770, 66. 811, 41, 954, 29.
Septuaginta interpretes. 747,46.
n "E 51. 892, /59. TA
Serenus Samonicus. 796, 61.
Servius. 592, 38. 775, 47.
Sidonius Apollinaris. 251, 206.
863, 36.
Simeo Sethus 117, 54. 158, 27.
Socrates in hiftoria Ecclef. 628,
$8. 667, 25.
exponitur. 668, 17.
Solinus. 869, 54.
SopAocles. 478. τά, 491, 11. 686,
55. 689, 538. 759, 49. 786.
58, 89a, 45
exponitur et emendatur. 864,
20,
Sophoclis interpres. 415, 41.485,
58, 486, 23.
Sophoclis vitae auctor. 481, 46.
Sophoclis fabularum catalogus
accuratus. 482, 4o, et (τ.
Sopater in Hermogenem. 285, 45.
719, 17.
Soranus. 446, 49.
Sofipater. 651, 66.
Sotades. 514, 45,
Sotion. 88, 21.
Statius. 773, 35, .
Stephanus. 83, 15. 164, 52, 440,
51. 482, 46. 486, 51. 488,
26. 492, 52. 494, 26. 495,
17, 496, 27, 520, 55, 582,
. 799, 21. g15, 21.
59. 857, 58, 840. 14.
. 865, 56, 878, 44.
. 920, 42. 955, 26.
emendatur. 408, 20,
Strattidis fabularum catalogus.
566, 49.
Suetonius. 254, 11, 255, 20, 521,
65. 571, 51. 422, 11. 470, 18,
609, 56. 652, 62. 695, 27.
80o&, 48, 852, 49.
Suidas. 38, 15. 58, a1. 46, 45,
121, τά, 139, τὰ. 167, “3,
240,
427,
425,
5o1,
515,
559,
585,
600,
416,
799,
797,
822,
858, .
879, .
917,
955.
. 940, 29.
447, 20,
. 477, 48,
^ 502,17.
.. 916,. 52.
566, 61.
. 5gi, 32,
. 601, 32,
. 678, 5r.
.:726,; 29.
805, 60.
. 848, 58.
867, 54,
884, 5o,
929, 41.
973, 27.
479, 67.
479, 28,
TN 54,
57, 39.
569, 58.
596, 61.
621, 25.
684, 29.
755, 28,
809, 32.
δέν, 58)
870, 64,
885, 56.
931, 12.
notatur auf corrigitur. 25, 25,
49, 61. 52, 10, 55, 58.: 410,
io, 469, 57. 549, 28. 625,
57. 648, 41.
illuftratur. 465, 19,
296 INDEX AUCTORUM.
Symmachus. 187, 28, 447, 52. carter cum ^riftotele. 552,
875, 44. E Lor
Symphofius. 130, 59. Theopompus hiftoricus. 35, 5o.
Synefius. 510, 13. 589, 14. 805, 12. 842, 41.
Syrus interpres Novi foederis. Theopompi locus expofitus contra
, 43. Athenaei mentem. 298, 52.
Thucydides. 207,57. 565,50.576,
zd. 55, 557, 56. 570,61, 582,58.
Tacitus. 52, 28. 275, 55, 570, 47. 675, 57. 858, 58.
450, 60, 825, 11. illuftratur. 411, 27.
Targumim auctores. 925, 18, locus illius varie lectus. 798, 55.
Tatianus. 685. 55. Tibullus. 514, 64.
Terentius. 48, 57. 61, 59. 224, 55. Timo. 690, 48.
296, 66, 444, 55. 529, 25. Trallianus. 29, 10.
841, 42, illuftratur. 560, 61.
Tertullianus. 25, 55. 91, 4o. 92, Tzetzes. 479, 44. 525, 64,
49. 180, 15, 172, 48.
Themiftius. 79, 27. 158, 58. F.
217, τά 284, 66, V'alerianus. 471, 19.
Theocritus. 28, 41, 80,41. 112, 55. Farro. 28, 50, 75, 19. 98, 51, 216,
256, 21. 268, 26. 505, 44, 550, 42, 277, 40. 598,51, 455, 5o.
20, 546, 28, 401, 45. 456, 44, 478,68. 527, 22. 560, 54. 577,
483, 54,505, 55, et 49,558, 61. 29. 650, 37. 686, 24. 717,29,
561, 4o. 590,57. 595, 42,672, 735, 17. 771, 11, 795, 66, 86,
59. 755, 66. 761, 5o. 770, 20. 29,et66.814, 41. —
831, 60, 874,55. 902,27. 925, Fellejus Paterculus. 470, 21,
60. 956, 65, 956, 64, 985,55. F'etus JR apud Suidam.
emendatur et illuftratur. 507, 583, 5 |
25. 28, et 52. Virgilius. 249, 5a, 4o, 24, 424,
4
Theocriti fcholiaftes. 5359, 26. 82,
7) 47. Vitruvius. 88, 18. et 65, 92, 58.
Theodoretus. 49, 46. " 274,21. 509, 26, 544, 51. 3556,
Theodori Polymorphus. 789, 57. 29. 557, 19. 361, 46. 363, 20. -
Theognis. 552, 15, 655, 11. 777, 421, 14, 846, 51.
15. 837, 57. Ulpianus Jurisconf. 98. 20, 445,
emendatur. 725, 57. 41. 755, 20.
Theon. 815, 20. Vopifcus. 705, 19.
Theophylactus. 112, 55. i
Theophraftüs. 19, 56. 44, 24, 89. Χ.
40. τοι, 54, 108, θο, 115,25. Xenophon. 55, 55. 41, 57. 99, 47.
116, 54. 127, 47. 155, 64. 139, 137, 62. 579, 59. 450, 28. 475,
11, 163, 16, 198, 22. 205, 55. 16. 575, 28. 715, 18. 722,45,
225, 11, 570, 17. 427, 42. 454, 778, 59. 805, 52. 818, 65. 858,
50, 446, 17, 501, 19. 551,55, 35. 888, 28, 984, 4o.
e£61,576,50,578,15,618,560. — emendatur. 255, 4o. 260, 25,
632, 30. 640, 67. 641, 15. 662, 829, 32. :
17.684, 45. 686, 61. 759,27. — illuftratur. 285, 53.
855, 5o. 884, 51. 946, 20.
97^, a5. Ζ.
emendatur. 72, τά, 86, 12. 102, Zenobius. 29, 22. 691, 15.
42. 108, 60, 121,47. 126,45. — emendatur. 585, 66.
145,22. 149, 47. 154, 55. 156, Zenodotus. 52, 65.
15. 932, 51: Zoroafter. 157, 22.
illuftratur. 125, 59. 530, 45. Zofimus. 52, 17, 'et 18. 659,
552, 22, 3o,
INDEX
GRAECARUM
DICTIONUM
AUT LOCUTIONUM QUAE IN ANIMADVERSIONIBUS
EXPLICANTUR.
*
A.
"49g. 615, 17.
ἀβλεννὴς et ἀβλεμής. 622, 41,
ἁβρὰ βαίνειν. 575, 55.
᾿άβρυνα. 105, 55.
ἀβυρτάκη et ἀβύρτακος. τάι, 55.
508, 12.
ἄβωρ. 615, 17.
᾿“γαμέμνων Ζεύς. 196, 18. ᾿
ἀγατὸν pro &yaovóv. 56, 39.
ἄγγαροι, vox Barbara. 255, 46.
ἄγειν δλκήν. 94, 48.
ἄγειν τι tig τὸ πρόσϑεν τινός.
739, ὅ8,
ἀγεληΐδες ὕκκαι. 554, 59.
ἀγερμός. 626, 56
ἀγκλίνειν. 625, 5o.
ἀγλαΐζειν. 155, 45.
᾿Αγνοῦς. 103, 61.
ἀγνωτίδια , vide γνωτίδια-
ἀγορὰ εὔοψος. &o1, 49.
ἀγορᾷ χρᾶσθαι. 457, 67.
&yocwoc, panis. 208, 54,
ἄγράφως. 989, 65.
ἄγριος meo? παῖδας. 530, 49.
ἀγριμαῖα κρέα. 855, 22.
᾿Αγρωστῖνος Epicharmi. 232, 27.
' ἀγριᾶλος. 980, 21.
oí ἐκ τῆς ἀγωγῆς. 992, 20.
ἀδαλές. 222, 61.
ἀδελιφήρ. 615, 17.
ἀδέσποτοι. 467, 61.
ἀδιανοητότερος κατὰ τὴν προση-
γορίαν voU πατρός. 989, 46.
ἀδικία, pro impudicitia. 522, 59.
(dov τραπεζεύς. 909, 48,
ἀδροῦσϑαν pro ἀνδροῦσθϑαν in-
figni loco reftitutum. 955,
I.
ἄδρια. 162, 58.
ἀερόμελι et δροσόμελι. 819, 18,
ἀερσιπότητα μέλεα. 915, 5r,
ἀηδία ᾿Αττική. 250, 65
ἀϑερίνη. 572, 47.
ἀϑὴρ et ἀφαρεύς. 531, 36,
ἄϑυτα ἱερὰ κατεσϑέεν, proverb.
$5, 47.
αἰγανά. 707, 19.
«Αἰγλαήρ. 615, 17.
αὔχημα. 50, 46.
αἰζήεις. 916, 18.
αἰϑώρ. 615, 18.
αἶκλον. 260, 57. 364, Go
αἰμωδιᾷν. 422, 22.
αἴρειν δάκτυλον, 595, 66.
αἵρεσις fecta et ratio vitae.
537, 28.
«Αἱρησιτευχεὺς Diphili fabula.
816, 44.
αἴσχος ἀναδήσασϑαι. 659, 54.
αἰτίαν ἔχειν. 639, 52.
αἰώρημα. 90, 24.
ἀκαλάκανσιρ. 615, 18.
ἀκακαλλίς. 964, 50,
ἄκαλος. 174, 57.
ἄκανϑα. 139, 98.
ἀκανϑοβάται. 1860, 52.
ἄκαπνα ϑύειν. 26, 65.
ἀκάρναξ Tot 566, 45.
ἄκατος. 786, 25.
ἀκίσασϑαι. 552, 59.
&xgwog herba. 965, 27.
&xi9 pro ἄσκος, 615, 20.
ἀκλητῆρες βότρυς. 910, 27.
αἵ ἄκμαῖϊαν et «b ἕωλου. ἡμέραι
nuptiarum. 185, 57.
ἀκούειν pro intelligere, 660, 48.
ἀκούετε λαοί, 604, 27.
ἀκράτισμα. 558, 59.
ἄκρατος ἐλευϑερίωα. 729, 58.
ἄκρεα apud Galenum. 132, 57.
Cafaub. "Anim. in Athen. T. III.
298
ἀκρέσπερος gt ἀρχέσπερος. 618, 50.
ἀκρόαμα. , 19.
ἀχροάματα ἐξ ἐππάλίας. 275, 20.
ἀκροκώλιον γεννιχόν. 132, 27.
ἀκρολίπαρος. 665, 66.
ἀπροστόλιον. 556, 17.
ἀκρότητα χύμβαλα: 296, 61.
ἀκχαλίβαρ. 615, 20.
ἅλες ἡδυσμένοι. 657, 45.
"ipn eti elopen qui diiferant,
ἀλεκτρυών. 213, 95,
ἀλέκτωρ» Pallas. 192, 46.
ἀλέκτωρ, tibia. 215, 24.
ἀλέκτωρ Susoóqavog. et δλόφωνος.
,
᾿Αλεξάνδρου πιών. 731, τά
ἀλεξίλογα γράμματα, 05, 10.
ἀληϑινὸς μάγειρος. 650, 44.
ἀληλεοσμένος βίος quid dicatur.
915, 635.
“Αλιὰ et ἁλίζεσθαι. 82, 58.
ἁλίζωου, 558, 59.
ἀλυτρυχεῖς » piscatores. 222, 62.
ἁλὸς χόνδρος. 627, 18.
ἀλλαγὴν ποιέεσθαι. 575, 57.
ἅλμη ἀγρία. 991, 20.
ἀλλάττεσθαι τὸν τῶν γυναικῶν
βίον. 829, 52.
c ϑυμίτης. 635, 55.
ἀλύειν. 239, 57.
ἄλφιτα. 291, 59.
ἁλῶναν παρανόμων. 761, 16.
ἀμαϑής. 391, 21.
ἀμαϑέτιδες κόγχου. 165, 62.
ἀμάλλαυι, ἔουλου. 891, 8i.
ἁμάρτιον. 981, 6o.
ἄμαχοιυ. 24, 62.
ἄμβω». 8o4, 13.
αἱ ἀμέϑυστοι. 7^, 64.
ἄμης et νάνος. 916, 47.
ἀμία vocis etymum. 498, 19.
ἀμίδας ἀλλήλοις περικαταγνύναι,
mos Graecorum. 4a, 38,
ἀμίδος ὄνομαν pro ἀμίς. 42, 64,
ἀμιϑρεῖν rO ἀριϑμεῖν, 840, 26,
ἀμνή. "ES 5s, à
ἄμορα. 918, 65.
ἀμπιστάτηρ. 615, 21.
ἄμυλος amylum. 925, 54,
ἀμύνεσθαι τὸ κάλυμμα. 440, 56.
᾿δμφικνεφαῖοςγ) et ἀμφικνέφαλος.
725, 31.
diidés, $25, 5o.
INDEX
ἀμφὶ δεύτατα, apud Pindarum.
913; 56,
ἀμφιδρόμια. 155, 56.
ἄμφις οἶνος. 196, 10,
ἄμφοδος. idem ae λαῦρα. 848, 17.
ἀμυγδαλῆ arbor. 107, 47.
"Auer, vel mors caftaneae dic-
tae. 109, 49.
ἀναβάλλεσθαι pro περιβάλλεσθαι
de amictu. 53.
EE ue et ἀνάβραστα κρέα.
1 2
᾿Ανάγαλλις, 58, 21.
aváyxa yiwgdius apud Bacchy-
"idous 82. i. et 49, Y
ἀναγκαῖον da i apud Plato-
nem, 82,
ἀνάγκη, eccles 522, 55.
ἀνάγκη Anio 824, 54.
ἀναγκόσιτος. 97:
ἀνάγνωσις criticorum vox. 596,
10,
ἀναγραφαὶ παλαιαὶ. 959, 17.
ἀναγυροῦς. 103, 61.
ἀναδήσασθϑαν τὸν ἀγῶνα, vel wi-
κην. 658, 15,
ἀναικλεῖοι. 265, 21.
ἀνακαλεῖσθαι. $00, 10,
ἀνακεῖσθαι. EZ 4á,
ἀνάκλασις εὔγραμμος. 955. 59.
ἄνακτες iie s 448, 62.
ἀνάκτορον 9-
Euh it εἰς μνήμην. 497, 57.
ἀνανήφειν. et ἀναπεινῆν. 500. 13.
ἄναντω κάταντα. 556, 26.
ἀναπεπταμένα loca, 557. άι,
ἄναρ. 615, 13.
ἀναρῦταν et νηρέται. 165, 54.
ἀνάῤῥινον, five ἀντίῤῥινον. 640, 44,
ἀναστόμωσις. 251, 65.
ἀνάτασις. 285, 55
ἀνατίϑεσθαι. 77, 48. ;
ἀνατριαινοῦν. 310, 16.
" Avavgoc. 506, 58.
ἀναχαυτίζειν. 462, 60.
ἀνδραχϑής. 571, ^48.
ἀνδρεία. 265, 19.
ἀνδροφόνος fceleftus. 598, 41.
ἀνείσθαι, 700, 24.
ἀνελκύεσϑαι. 538, 20.
ἀνὴρ τοῖς ἤϑεσι dadgogdv. 896,55.
ἄνϑη hve ἄνϑθησις. .956, δι.
ἀνθίζειν πυρὸς ἀκμαῖς, 939, 20.
ἀνϑρωπείου παρακομμα νομίσμα--
τος eunuchus, 30, 21.
GRAECARUM DICTIONU M.
ὑνθρωπίνως λαλεῖν», humane lo-
qui. 660, 54,
ἄνθρωποι οὐκ ἄνθρωποι. 852, 46.
ἄνθρωπος δίγλωττος. 9. 22. et 23.
ἀνθρωπότης vulgus hominum.
$59, 5
"Avvowog πλάναι.
ἀνσατήρ. 615, 24.
ἀντήνωρ σποδύς. 195, 53,
ἀντιπροπίνειν. 254, 58.
ἀνυπόστατος ἀρχὴ» potentatus
a uU RA 193, 29.
"Ἄξιον. 93,
oí ἐν ἀξιώμασι κείμενοι. 35, 16,
ἀοιδὰς ἀντιπροπίνειν. 948, 51.
ἀόνες, pisces, 558, 49.
ἀπαβοῖδορ. 615, 24,
ἀπαγορεύειν... $96, 11.
ἁπαλὸν vinum. 68, 3o.
ἀπαλφυτίζειν. 727, 44,
ἀπανϑρακίζειν. 571, 60.
οὐκ ἀπάνουργος. 190, 12.
ἀπαντήσεις. 876, 15.
ἀπαρέγχυτος. 65, 13.
ἀπεγλυχασμένος. 118, 97.
ἀπειϑὴς s πρὸς τὴν γεῦσιν, 559, 9a.
ἄπεκτος Gon», 28, 4o,
ἀπία γῆ. 687, 46.
ἀπλάκουντος. 015, 27.
ἀπόβασις ἥπάτιος. 184, 17. et 20.
ἀπογλαυκοῦσϑαι. 224, 20.
ἀπογράφεσϑαι. 432, 57.
ἀποδύεσθαι. 59, 57.
ἀποζέσαι, fervefacere. 24, 37.
ἀπόϑετα κοκκύμηλα, 101, 89.
ἀποκαρτερεῖν. 422, 56.
162, 62.
ἀποκαύματα, pedum perniones. ,
192, 28.
ἀπόκινος. 901, 16,
ἄποιος, aqua. 75, 47.
ἀπολαύειν. 645, 47.
ἀπόλαυσις. 825, 44,
"noA. 640, "Eb.
ἀπολούμενος, loturus. 188, 61.
ἀπομαγδαλίαν κυνάδαν 695, θο.
ἀποματαισμοί, 155, 19.
ἀπομάττεσϑαι. 8, 15,
ἀπομερίζειν. 712, 5o.
isis Jupiter in Elide, 18,
ἀπονηστίζεσθαι. 31, 21.
ἀποπύριδες, et ἀπόπυρις. 581, 58.
ἀποσάττειν ξαυτόν, 516, ái.
ἀπόσιτος. 97, 17.
ἀποσκολύπτειν. 235, 65.
τ 299
ἀποτυμπανισϑῆναι. 250, 41.
ἀποχρέω, o Pos (ufficio. 559, 12.
ἄππιρ. 61
ἀπύρηνα dxpódQva , et ἀπύρηνος
l9 vc. 117, 14,
ἀπφάριον. 866, ὅ5.
ἀργόλαι vel ἀργὰ, nomen fer-
pentum ad orgiaftica facra
adhibitorum, 938,
ἄργυρος ἀνάργυρος. 625, 28,
ἀργύρωμα et χρύσωμα. 4o, 5o,
ἀρῶν. 776, 45,
"Agsoe φιάλη Neftoris poculum.
7238, 406.
ἀριστᾷν apud. Hippocratem pro
: bis die somodere 94, ΟΝ
ἀρίσταρχος Ζεύς. 195, 5
ἀρυστίζειν, prandium práebere.
421, 37.
ἀριστόνικον κράτος. 195, 41.
᾿Αριστοξένειος κωλήν. 24, 17.
ὥρμα ξεύυξασϑαι ἑταϊρῶν. 844, So.
-Τρμόδιον. 821, 58,
ἀρνεύτης. 535, "57.
vus. 895, 65.
ἀρνὸς ἀπέκτου efus, lege Atlie-
nienfium vetabatur. 28, 54.
ἀροτικὴ ἀναισθησία. 931, 68.
ἄῤῥιχου. 184, 50.
ἀῤῥυθμία. 852, 44;
ἄρσιχοι. 154, 5o.
ἄρτον E καταγνύναι. Pytha
ricum fymbolum., 56, 5
ἀρτοχοπεῖν. 920, 16.
ἀρτοκόπος. 419. 29.
APTOKOIIIKON, Chryfippi
Tyanei. 920, 12,
ἄρτου etymum. 812, 47.
APXAIKAI PEG Theo-
pompi. 877, 58.
ὥρχειν pro ἐπιμελεῖσθαι, vel fa-
cere. 862, 15,
ἀρχεῖον. 412, 41.
ἀρχὴ ἐσοδαίμων. 994, 54,
ἀσέλγεια , et in ea voce Bafilii
acumen. 38, 57.
ἄσισμος pro σιν ioc. 266, 42.
᾿Ασκάλαφος. 164, 60.
ἀσπαραγοι» five ἀὀφάραγοι 129,
49. et 44.
ἄσπλαγχνος. 915, 49.
τὸ ᾿Ασσύριον αὔχημα,
50, 54,
AZTPONOMIA ἨἩεβδβοαὶ,
25.
V 2
Darius.
810,
300 [LN D'E.X
ἀσχέδωρος. 686, 49. βαλλισμὸς orationis. 630, 56.
ἀσώτιον. 901, 18. βάμβα, βαμβακεύειν et ἀβαμβά-
ἀτέραμνον ὕδωρ. 86, 82. ΄ κευστα. 270, 15, 19. et 21.
άτλαντες. 865, 26. ov τὰ Bínv ἔχοντες, 516, 57.
ἀρτόπημα. 155, 46, βάρακες et ἀβάρακες. 263, 26.
ἀτταγᾶς. 668, 41, βάρβιτος, 315, 22,
ἄττανα et ἀττανίτης. 919, 31. βάρωμος et βάρμος. ibid.
ἄττελεβόφϑαλμος. 756, 46. βάσεις. 568, 55.
«vÀai, palatia. 555, 54. βασιλεὶς ὃ ἀεὶ βασιλεύων. 411, 64,
αὐλακισμένη γῆ. 776, 58. βαστάζειν pro ἀναβασταζειν 95, 30.
αὐλήσεις, modi tibiales. 800, 39. βατάνειον et πατάνειον. 309, 16.
αὐλοὶ μεσόκοπου. 212, 47. βάτια, et βάτινα. 105, 56. et 57.
αὐλόφιν. 316, 46. βαυκίζεσϑαν τὰ λευκά. 254, τά.
αὕότης Attica vox. 980, 15. βάψαν ἀρύταιναν. “56, 15, -
αὐταῖς χύτραις, 693, 60, βεβηκέναν. 759, 52.
αὐτάργειος. 420, 50, βέλλιρ. 615, 26.
αὐτίκα et εὐθέως initio perio- βελονοπώλιδες, 598, 45,
di. 604, 55. Βέρβεια. 165, 57.
αὐτίτης Rhodiorum. 71, 44. ΔΒέρβειου. 844, 55,
αὐτοδιαχονία veterum. 42, 45. βερβίνια. 845, 58,
αὐτόμελος. 207, 17. βέσκερος. 260, 44. ;
αὐτόσιτος. 97, 17. βηματίζειν et. βηματιστής, 797, 30,
αὔξειν. 287, 56. Βήσα. 817, 57.
αὔξειν λοπάδω πρὸ φακῆς. 287, 41. Βίβλινον μέϑυ. 70, 35,
αὔχημα Αἰγύπτου. 50, 46, Βιβλιολάϑας et Χαλκέντερος dic-
αὔχημα ᾿Ασσύριον. 50, 54, tus Didymus. 262,65. et 15.
ἀφαμιῶται. 459, 18. Bixov orcae falfament. 225, 45.
AO ANHZ fcriptor. 5oo, 34, ὃ βίος humanum genus. 955, 52.
ἀφαρεὺς, vide ἄϑηρ. βίος καϑάρειος. 151, 21.
ἀφέταν. 467, 60, βίος ἥμεροςγ vel ἀληλεσμένος.
ἀφεύειν, vide ἐφεύειν. 1014.
ἄφλαστον. 395, 17. Blog. 452, 5o,
ἀφόρητα ὑποδήματα. 188, 25, βλέψον δεῦρο. 689, 35.
ἀφορμή. 179, 40. βλέννος et βέλενος. 515, Go,
ἀφορμῆς δέομαι, 886, 20. βλέπειν γλίσχρον. 655, 56,
᾿Αφροδίσιος ὅρκος, 827, 11. βλήϑα. 220, 55..
«goo? apuae. 508, 23. βληχώδης. 251, 29.
ἀφίη et ἀφύαι. 508, 22 βλιχανώδης. ibid.
᾿Ἡχραδοῦς. 105, 61, βλιχώδης. ibid.
ἄχρηστος penula. 187, 63. βλοσυρότης. 590, 25,
ὄχρηστος ϑέωρος. 195, 25. βλύζειν αὐλῷ βούτον. 745, 19.
ἄχυρ. 615, 25, βλῶμος. 220, 55, ᾿
ἀωτεῖν ὕπνον. 670, 29. βουάγορ 615, 27.
βούγλωσσος. 515, 14,
βοιωτία Homeri. 568, 11,
Βαβραδόνες. 510, 38. βομβυϑυλεύειν. 14, 41,
βαβράζειν. 504, 20. βομιβυλιόν. 456, 49,
βαϑὺς αὐλών. 536, 26. Bogs«cuoi et βορεασταὰὶ apud
βαίνειν ἴσα τινὶ. 575, 29. Athenienfes. 254, 5o,
βάκχυλος. 216, 18. βορϑαγορίσκια, 264, 48,
βαλανεῖον ἕψεῖν. 75, 25, Bovovóo», et βοτρυχηδόν. 5á9, 60.
Βάλανοι Διός. 65, 4o. -Bóvgve. 930, 24.
βαλάντιον jaculum. 194, 18, βουκολία. 412,. 56.
βάλλειν ἔπεσι. 671, 56. βολαὶ at ἐξ οὐρανοῦ. 930, 24,
βάλλειν λήκυθον κενήν, 858, 57. βουλὰς ἐξάρχειν, 924, 29.
GRAECARUM DICTIONUM. ^ 3oi
βουνοὶ agri Cyrenaici, 199, 51. Τεῦμα, five guftus rei venden-
lo uii, b5o, 45. if qm 68/40:
- βρένϑιες et βρένθεξ, 144, 12. et 15, γηθυλλίδες. 642, 62.
βοεντάγιορ. 615, 20. γῆν ἐπιέοσσασθαι, 259, 25,
βοίσσοι vel βρύττοι. 175, 49θ. γῆρας ἀποβιίλλειν. 209, 53.
βοίζειν, et καμβρίζειν. 581, 456, ΖΤῊΣ' ΠΕΡΙΟΖΙ͂ΟΣ Hefiodi.815,
βρόγχος et φάρυγξ quomode dif- 22,
ferunt. 759, 26. γήτειον, γήϑυον, γήσιον et γῆϑυ.
βοομώδης, et βρωμώδης. 252, 506. 145, 15.
βοοτοκέρτης. 194, 58. γίγγρος et γιγγράϊνοι αὐλοί, 509,52.
βρύειν. 156, 28, γίγνεσθαν οἴ εἶναι, quomodo
βρύειν et βλύζειν. 465, 48, differant. 194, 61,
βρύκειν. 805, 47, γλαῦκες αἱ ἐπὶ τάφων. 879, 20.
βούτον. 742, 64. γλεύκους μεμεϑυσμένα παίγνια.
Bovvrov, vide βρίοσοι. $13, 19.
βρωμίτης. 220, 40. l'Àov;, nomen proprium. 450,
βροωτικὴ ἀναιοϑηοία. aut potius 27.
ἀροτική. 322, 68. Τλυκὺς ἀγὼν et γλυκὺς ἀγκών.
βυβλιακοὶ χαρακῦται. 56, 44.. ὑπ} 53.
βωμοί. 995, 55. γλήνη. 962, 49.
ἐπὶ ταῖς γλώσσαις σπένδειν. 41, 90,
Γ. γλῶττα calceorum. 606, 8,
Ἰαλαϑηνὰ κρέα. 678, 29. γνάφαλον. 216, 28,
γαλεὸς catella. 521, 62. γναφεύς. 924, 43.
γάμβριος στολή. 69, 21. γνώμην ξυμβάλλεσθαι. 45ο, 65.
γάμος pro [ponío ez marito. f"óuov pro clepfydra. 80, 29.
HY 34. γνωτίδια. 227, 60,
y«vovy, 21, 22, γόγγρος. 589, 63.
γανώματα epitheta orationis. γογγυλόοχηνος. 165, 46.
21, 92, Τοναῖς δεικνύειν. 216, 60.
γαστέρες et κοιλίαν. inter escu- γόος, lacrymae ex gaudio ma-
lenta. 179, 55. nantes, 290, 55,
γάστρις. 922, 21, γουττᾶτος πλακοῦς. 919, $6,
Ταοτρολογίας varii fcriptores, γράβια. 027, 21.
γι, τά, γράμματα ἀλεξίλογα. 05; 19.
γεγαϑεῖν. 216, 48. τὰ ἀπὸ τῶν στρωματοδέσμων yocu-
ὃ ἐκ Τίλας, 547, 40. ματα. 15, 17.
γέμειν. 911, 25. Γραμματιδιοποιός. 501, 15.
γεννᾷν τέκνα) pro libros fcri- γραμματίδιον, 501, 20,
bere. 5, 52, γραμματικὸν ἔκπωμα, et ποτή-
γένειον διηλιφὲς. 959, 58. ριον. 786, 4:,
γενναῖαι μάζαι. 950, 62, γραμματικῶν οἱ χαριέστατοι. 4, 61,
γενναίῳ σταφυλὴ, εἰ γενναῖα σῦκα γριπίζειν. 961, 12.
quid Platoni, 930, 50, I'PIQOZ 0 τι φέρων. τὶς μὴ φέ-
γεννικὸν κρέας») pro ἁδρὸν κόμμα, Qe. 792, 95.
ibid. item alii deinceps.
“οὗ γενόμενον λόγου, 755, 48. γρύλλοι pisces, et γύλλοι. 915, 25.
γέντερ unde venter. 615, 9o. — yovuata , quisquiliae. 521, 16,
γεραραὶ lacrorum miniftrae quae γρυμαῖαν ἐριϑακώδεες. 554, 4o.
Baccho fiebant in Limnis. γυάλαι. 787, 42,
795, 25. γύλιον. 799, 65,
γεργέριμοι, oleae. 11ᾷ, 59. γυναικομανεῖς. 779, 50.
Τεργίϑων φόνος ἀπτολεμίστων. γυνὴ ἀκάϑαρτος. 197, 15.
856, 57. γύργαϑου ψηφισμάτων. 16, 59.
Τέργινα. ά8ο, 25. γύργαϑος», reticulum. 44, 28.
302
γῶνορ. 615, 31.
γῶρος. 917, 48.
A.
ΖΙαδώχωρ. 615, 52.
δαὶς χριστή. 970, 57.
Zl, cur ἐΐση, apud Home-
rum. 32, 48. ^"
cur ἀγαϑὴ a Zenodoto.55, 19.
Ζαῦτα de folo homine dici.
,
toU δαιτροῦ; et τῆς ταμίας, of-
ficiq diverfa. 580, 967
δακτυλεὺς mugil. 555, 12.
δάρατος. 219, 40,
δασύ. 177, 63.
δάφνης Wu τραγηματίζεσθαι.
δείγματος χάριν. 4o6, 28,
δειλινόν. 712, 61,
δεῖνος et δίνος. 787, 46.
δείξεις. 216, 57.
δειπνίσαι. 605, 55,
δεῖπνον et πότος quomodo dif-
ferunt. 171, d
δεῖπνον. $06, 19.
Ζ)ειπνοσοφισταὶ titulus operis.
4, 18,
δεκάποδος στοιχείου. 4.5, 4g.
δέλετρον. 627, 17.
δέλφακος ὀπωρινῆς ἠτριαῖα. 185, 56,
δέλφαξ, 647, 36.
E pro virili membro. 18,
δέμας et Bloc. 248, 65.
δέμας λάπτειν. 805, 26,
Ζένθις. 71, 21.
ἡ δεραιότατος δέλφαξ. 994, 38.
δέτται. 280, 49.
δεσποσιναῦται fervi. 467, 65,
δεσπόσυνον heriles filii. 250, 27.
δευσοποιὸν χρῶμα. 237, 50.
δευτερίναρ. 615, 55.
δέχεσϑαν τὴν ϑάλατταν, apud
Ariftotelem et Theoplira-
ftum. 549, 64,
Δήμητρος ἀκτή. 927, 29.
T δήμιος pro Ζημήτριος. 889, 5o.
δημοκόπος. 409, 45,
δημόκριτος φακῆ. 196, 15.
δῆμος εἴ ὄχλος qui differant.
$19, 45. 1
δημόσιαν παιδίσκαι. 732, 45.
δημιουργοὶ mulieres Athenis.
505, 25
) .
INDEX
ZAHM.OAN
185,
τῶν δήμων. 696, 22.
δηξίϑυμος ὀξάλμη. 200, 22.
διάγραμμα συστήσασϑαν. 017, 11.
διαγράφειν. 194, 55,
διὰ δωδεκάτης ἡμέρας. 927, 59.
διαϑέσει. 252, 25,
διαιτᾶσθαι. 852, 47. ;
διαλαιμοτόμησις. 688, 56.
διαλαμβάνειν. 625, 44.
διάλεπτος. 195, 1f.
διαμασχαλίζειν. 116, 52.
διανηστίζεσθϑανι, folvere jeju-
nium. ὅ:, $56, 1
διὰ νυκτὸς, pro δέ ὅλης νυκτός.
án. Mp MÀ dc n
διαπίνεσϑαν ἀνδράσιν. 808, 14,
διασάτηρ. 615, S4,
διασκεῖσθαι τὰς κόμας, ὅ88, 39.
διασκευή. 212, 17,
διασκευαί, 67, 21.
διαστῆναι. 455, 5o,
διατίθεσθαι. 528, 19.
διατίϑεσθαν, κοινώνεια τοῖς
λοις. 712, 46,
διατοναία τοξοειδής, $59, 14,
διατόνια. ibid.
διατριβὴ, pro τέρψις et ψυχα-
γωγία. 97, 60,
διατριβὴν παρέχειν. ibid,
διαφοιγόμορ. 615, 84.
διάφοροι τὰς γνώμας. 896, 46,
διάφορον, pecunia. τάδ, 4o,
διαφύσεις. 1014.
διωκαϑεῖν. 515, 58.
διδασχαλία,), ϑέσις, vel κάϑεοις.
4χ5, 60.
διδασκαλίων utilitas ad. chrono-
logiam. 416, 13,
διδάσκειν δρᾶμα. 415, 48.
δίεδροι. 546, 55,
διεκπαΐειν, 198, 26.
διερίζεσϑαι βοῦν. 705, 26.
διηνϑισμένον στέφανοι, 959, 40,
δ ἡμέρας πέμπτης. 299, 94,
δίχκαρ. 615, ὅ5.
δικαστιχκαὶ δαπάναι, ά:ο, 25.
διμοιρία. 717, 47.
δίνα. 580, 47.
Ζιονυσιακὰ ἀϑύρματα, 275, 12,
Ζιονυσιοκόλακες. 456, 61.
τὸ ἐν Ζιονύσου πρόσωπον, 842, 94,
Διὸς αὐλή. 396, 14.
“Ἰιὸς βάλωνοι. 65, 59.
[criptoris nomen.
gt-
GRAECARUM DICTIONU M.
διορϑοῦσϑαι. 556, 64.
δνοφερὰ ὕδατα. 85, 48,
δοίης. 535, 17.
δοκιμασία athletarum. 432, 64,
δόλιχος genus leguminis. 250,57.
δονεῖν, 185, 47.
δονεῖν ψήφους. 935, 43.
δοξοχόπος. 409, 49,
Ζόρδων. 734, 25.
δορικὰ ἱμάτια, apud Hippocra-
tem. 719, 66,
δόρπος. 656, 56.
“ἸΙουλορέστης. 567, 52.
δοῦλος et οἰκέτης. 460, 53.
δοῦρι κεκλιμένη πατρίς. 881, a3.
δράματα ἐπιδιεσχευασμένα, quae.
67, 20.
δρᾷν. 939, 48.
“Ιραπεταγωγός, 295, 48.
“Ιρωπίδης. 304, 45.
δρυπέπεις, olivae. 114, 11,
»Ζύναμις, quid proprie. 44, 57.
δυσημερεῖν. 391, 17.
δύσκολος. 272, 66,
dwendados τὸ πωλούμενον. 604,
1 *
δυσώνης. 402, 59.
δωρήματα ἄρϑρων μηλείων. 534, 61,
“Ιωροφορικὴ Perfarum veftis. 69,
20
E.
"Efw us ἀκοὰς ἐμὰς Homerica
locutio. 167, 29.
ἔδαφος πεποικιλμένον ὑπὸ δημιουρ--
|... γῶν. 850,
ἐδέατρος. 271, 14.
ἐδέσματα. 218. 64,
ἐδωώλια. 217, 58,
ἐγγράφει τὴν οὐσίαν, 66, 58,
ἐγγυθήκη. 568, 19.
ἐγλευκιομένος. 224, 23.
ἐγκρασίχολονι 527, 40,
jj ἐγκύκλιος παιδεία, 4, 59,
͵γχελις ἀπύρηνος μόνος ἰγϑύς,
7X cta 55 1 μ χύυς
ἔγχελις et ἔγχελυς. 526, 18,
ἐγχρίδες. 241, 55,
ἐθέλειν pro πεφυκέναι. 18, 66.
ἔϑω pro ἔδω. 200, 57.
εἴδατα. 155, 37... Ὁ
εἶδος. Atticis, ἧδος et «doc aut
ἡδονὴ, acetum. 140, 16,
εἰκαδισταί. 550, 4o. "
&Àeníras unde. 631, 55.
303
εἶναι: et γίγνεσϑαι quomodo dif-
ferant. 194, 61,
εἶρις pro ἔρις. 942, 50,
εἰς ἀέρα et εἰς κέρας ϑυμοῦσθαι,
81, 25.
εἷς ἄκρον ἰέναι σσφίας. 988, 55.
εἰς ἔπος ἄκρον ἰών. ibid.
εἰς fubauditur. 610, 41.
εἰσάγειν, introducere. 601, 19.
tiom δαὶς, quid apud Home-
rum. 21, 58.
Εἷς ϑαλάσσης. 72, 38,
εἰσπλεῖν. 596, 19.
εἶτα in indignationibus. 554, 55.
ἐκ quomodo plerumque apud
Atticos accipiatur. 54, 46.
ἑκατόμβη ov ψευδώνυμος, 10, 49,
—— πάντα παρατίϑεσϑαι, 270,
20,
ἐκβαχχεύειν ἐπὶ ταῖς ἀβυρτώχαις,
230, 14.
ἐχκβολή. 905, 55,
ἐχχρίνειν τοῦ ἀγῶνος. 495, 11.
ἐκκυκλεῖν, five ἐγκυκλεῖν. 625, 51.
ἐκλιπαίνειν, 554, 29.
ἐκλογαί. x, 39.
ἐκλογή. 205, 45.
ἔκλυρος. 57, 18.
ἐκπιτίζειν. 258, 16.
ἔκπωμα δακτυλωτὸν et ἄχραντον
πυρὶ. 798, 19,
d τὰ ἐκτὰ τρύπα. 714, 48.
ἔχτορες, anchorae. 195, 63.
ἔχτυπος αὐλός, 217, 61.
ἕχτωρ, Jupiter. 195, 55.
ἕχτωρ χαίτης κεκρύφαλος 195, 51.
ἐκφέρεοϑαι πότου. 624, 45.
ἐχχορδοῦσϑαν. ὅ1ο, “5.
ἔλαιον ἀπὸ γάλακτος, pro bu-
tyro. 744, 15,
ἔλαιον bog. 754, 50.
ἐλαιοῦσθϑαι. 920, 46.
ἐλαιοφιλοφίγοι turdi. 154, 47.
ἑλάνη five σελάνη. 627, 5.
ἐλέα, 155, 19.
ἑλενηφόρια feftum. 596, 28.
ἑλενηφεροῦντες. ibid.
ἐλεφάντινον τάριχος. 225, 54.
ἑλίγματα; falciae tibiales.820, 56.
ἑλικτὰ φρονεῖν, 15, 28.
ἕλκειν bibere. 791, 62,
ἐλίμαρ. 615, 55.
ihwoc, five αἴλινος. 891, 31.
“Ἑλλάδος ἔρεισμα, εἰ Ἑλλάδος
“Ελλός. item πρυτανεῖον καὶ
304
ἑστία Graeciae, 355, 62. et
fequent.
ἑλλαδικὸς Polemon cur. 408, 42,
ἔλλοψ. 5538, 3o.
ἕλυμου tibiae. 212, 41,
ἐλυτροῦν. 20, 51.
Mad iud et ἐμβασιχύτας. 788,
ἐμοὶ διδάσκειν. 908, 4g.
ἐμπαίσματα. 81}, 22;
ἐμπαιστικὴ ars. 811, 29.
ἐμπέπται. 917, 47.
ἐμπήγειν. 165, 54.
ἐμπορεύεσθαν γυναῖκας. 866, 56.
ἐμπρέπειν τισί. 505, 29.
ἔμπυρος, piscis. 656, 13.
"Eunvgor, et λευκόπυῤῥον. 60, 62.
ἐναγίζοντες. 297, 495.
ἐνδεκάδικορ. 615, 57.
!Evegevme et ἐρευθὴς ut diffe-
rant. 60, 18,
ἕνηχα. 940, 48.
ἐνθαλάμια. 214, 28,
ἐνιχώρ. 615, 87.
ἐνοικεῖν ovyyocuuaow. 770, 64.
ἐνουρεῖν Πενδαίῳ. 68, 4o.
ἐνοχλεῖν. 693, 55.
ξντατὰ et κάϑαπτα. 510, 52.
ἔντεα unde appellata. 559, 49.
ἐντιμᾷν et ἐντιλᾷν. ,97. 54,
ἐνωρίστερον, ἐν ὥρᾳ: mature,
de die: convivia tempe-
ftiva. 268, 20.
ξξαιρέταρ. 615, 58.
ἐξανϑεῖν. 129, " 4.
ἐξάρχειν. 524, 20.
ξξερινάζειν λόγῳ, 154, 20,
᾿Εξηγητικόν. 697, 58.
ἐξηνϑισμένος. 515, 55.
ἐξινιάζειν. 693, 47.
εἶξις. 61, 55,
ἑξιτάνα. 22$, 22.
ἐξογκοῦσϑαι. 437, 49.
ἔξοινος. 887. 56.
ξξοπτῷν. 865, 25.
ἐξουϑένημα Τοῦ ὅο, 47.
ἐξοχή. $57, 61.
ἐξυδαροῦσθαι. 571, 55,
Poit vel ἐπαίκνια. 914, 48.
ἐπανταῖος. 891, 3o,
ἐπαιτεῖν. σοῦ, 67.
ἐπεντρώματνα, Epicuri vox, 854,
12.
las09 (ew , vide ἐπιφογεῖν,
ἐπεισόδιον. 557, 20.
INDEX
ἐπεύνακτοι , fervi. 466, 56,
ἔπη τριπήχη- 719, 25,
ἐπίβδα. i52. 27.
ἐπιβλύξ. 465, 46.
τὰ ἐπιγινόμενα, five ἐπιπινόμενα
τοῖς σύκοις. 1 Mee 12.
ἐπίδαυτρον. 918,
ἐπιδέξια cosa. 58, 65.
ἐπιδορπίσασθαι, pro comedere.
911,
ἐπιδόσεων mos. Doo, 47.
ἐπιδόσιμα δεῖπνα. 655, 55,
ἐπιέσσασϑαι γῆν. 569, 25.
ἐπιήρανος εἶναι. 10, 1 i
ἐπιϑυμίδες et ὑποϑυμίδες 956, 16.
ἐπικαίρως ἐπὶ κέρως, et ἐπισχερώ.
866,
ἐπικάμπτει, pro involvere. 205,
18.
ἐπικεραστικὰ et ἐπικεράσαι. τάδ,
ἐπικιχλίδες. 155, 61.
ἐπικυλίκειον λόγοι. 7, 39.
ἐπίκουρος. 499, 10.
ἐπικωμάζων μετὰ κεραμίου καὶ
συμφωνίας, 559, 6ὅ.
ἐπίκωπος, ἢ μαζαγρέτας. 969, 46.
ἐπίλεκτοι. $75, 0.
ἐπιλείβειν. 41, 65.
ἐπίμηλις. 162, 19;
ἐπιμήνια. 150, 26,
ἐπιμύλιος. 891, 5o.
ἐπινομὶς et εὐαρχισμός frena.
187, 18. et En T
ἐπὶ νοῦν dg s vel λαμβά-
va. 978, "
ἐπίπαστα. 465, "1
ἐπιῤῥαπίζειν, verbis objurgare.
716, 44
ἐπισοβεῖν. 726, 61.
ἐπιστασία. 157, 45.
ΘΡΙΡΈΟΘῸΝ de alvo fluxa. 594,
m
ἐπιτραπεζώματα. 911, 42,
ἐπιτρίβεσϑαι. $55, 19.
ἐπιφαγεῖν et ἐπεσϑίειν. 296, 52.
ἐπιφάνεια ϑεῶν. 881, 53,
ἐπίφυσις τοῦ cie 625, 54,
ἐπιφωνεῖν. 525,
ἐπιχεῖν τῷ Vives ΕΥ̓ 810, 47.
ἐπιχεῖσϑαι Ζημητρίου. 455, 4».
ἐπίχυσις. 294, 24.
ἐπιχωριάΐειν, de
minibus. 65
ἐποικοδόμησης; gradatio. 99, 25,
3d; grins fe-
GRAECARUM
ἐποπτεία. 447, 15.
ἐποπτεύειν. ibid
ἐπορέγεσϑαι ysto et χεῖρα. 256, 42,
Fan]. 866 64. di
ἐπωστρίδες, mulieres. 450, 4o.
ἔρανος. 224, 50.
ἐράνου πλήρωσις. 612, 59.
ἐργάτωνες ergaftula. 461, 57.
ἔργον ποδῶν. 798, 12,
ἔρδειν. ο59, 56,
ἐρεϑίζειν five ἐρέϑειν cav, et
ἐρεϑίσματα. 590, 6o.
ἐρευϑὴς, vide ἐνερευϑής.
ἐρινάχαν 154, 58,
ἐρινός. 155, 60.
ἐρκῖται. 461, 57.
"Egur» ἕλκειν. 799, 5o.
"Eeniiey ultimum poculum. 72,
ἕρπειν. ire. 64, 55.
fomevà, canes, et alia anima-
lia βαδιστικά. ibid.
"Egnig , vinum. 81, 57.
ἔρσης. 662, 24.
ἐρυκτήρ. 467, 65.
ἐρωτικὰ σοφίσματα. 876, 26,
ἐρυγγάνειν δάνεια. 919, 47.
ἐρύϑρινος. 527, 55.
ξσϑίειν τὰς λόγχας. 397, 10.
ἑστία et πρυτανεῖον, idem. 554, 5.
ἑστιᾶν λόγοις. 285, 61.
* Eonsgíóov μῆλα. 162, 17.
ἑοπέρισμα. 538, 60,
ξοχάραν, 168, 21.
ἐσχαρίδες γ, arulae. 22, 25
ἐσχάριον. 555, 57.
ἑταῖρον regum. 458, 45.
ἕτερ᾽ ἐξ ἑτέρων παρεισφέρειν. 602,
ὃ ἕτερος pro, quod ad alterum
attinet. 758, 49.
ξενίτης καὶ ἐρεικίτης. 219, 49,
ἔτνος et ἕψημα ξινηρόν. 695, 20.
εὐνάζειν. 466, 55,
εὐάεια. 998, 21.
αἵ εὐανδρίαι. 965, 26.
εὐάφεια firazulorum. 99, 18.
εὐαφῆῇ στέρνα. ibid.
εὖ ἔχεειν, et εὖ διατίϑεσθαι ἕαυ-
τόν. 629, 25.
εὔγλωττα ζῶα. 671, 49.
εὖ ΝΠ νέαις, vel ζήσειας, 277,
εὐημερεῖν. 455, 59.
εὐϑηλήμων. 658, 42.
DICTIONUM. 305
εὔϑικτος et εὔϑηκτος. 875, 62,
ἑφϑοπώλια Alexandrina. 179, 25.
εὐθυμία μελῶν. 957, 5a.
εὔκολος. 452, 51.
εὐνὴς μαλακώτερον. 870, 11.
εὐνέίτας ἄρτος. “τᾷ, 64.
Εὔνοστος. 891, 62.
εὐόμφαλος pro εὔοσμος. 962, 26.
εὔογκος. 198, 49.
εὐπάλαμος. 912, 10,
εὐπατρίδαι. 289, 6o.
εὑρέσεν καὶ καινότητι. Q98, 26.
Λρείτης οἶνος, 78, 10.
εὐρύπρωκτος. 250, 40.
Εὐρυπύλῃ μέλει. 835, 11,
εὐρύστομον, [ive potius εὐρύ--
πρωκτον, et in els jocus
γριφώδης. 763, 22. et feq.
&vg et ἐὸς, idem quod ἀγαϑός.
29, 46.
εὔοχϑος et εὐοχϑέων. 322, 47.
εὐοψεῖν, εὔοψος ἄγορά. 476, 4o.
εὐήτρια calceamenta. 188, 56,
εὐφάγια, five εὐστομία. 702, ὅ5.
εὐφραίνεσθαι. 471, 56.
εὔφρων καρπὸς Homero vinum
Hefiodo fruges. 85, 10.
εὐφυεῖς homines. 454, 55.
τὰ εὐώδη. 695, 60,
ἑφϑὰ πρόσωπα. 402, 24.
ἑφϑοὶ πόδες. 185, 55.
᾿Εφιάλτη. 297, 26,
ἔχειν ἡδέως ἑαυτοῦ. 714, 22,
ἐχέτλιον. 544, 22.
ἐχῖνοι πεζὴ ἐμπορεύονται. 176, 25.
ἐψάναι. 250, 10,
ἕψειν, 288, 60,
*Ewsv βαλανεῖον. 79, 25.
ἕψημα, ζωμὸς, et ῥόφημα quo-
modo differant. 257, 49.
ἕψητοί, 401, 65,
ε et € confundi. 935, 51.
ἕωλα. 182, 52,
ἕωλος ἡμέρα. ibid.
ἑώρα, pro αἰώρα. 891, 55.
Z.
Ζακελτίδες. 658, 51.
Ζεῦν. 589, 4r.
Cr» ἔκ περιουσίας. 900, 19.
ζήσειας. 277, 56.
ζηταρετησιάδαι. 295, 62.
ζουϊώνερ. 615, 58,
ζοφοειδὴς coloris nomen. 797, 95.
ζυγόνερ. 615, 4o.
306
ζυμωτικπὸς τῆς σαρκός. 111, 49,
ζωμήρυσις. 901, 2g
ζωμὸς μέλας. 659, 63.
ζωμὸς λευκός. 299, 10.
ζῶον pro πρόσωπον. 945, 60.
ζῶον in compofiüone,
magno: 7198, 19.
ζωρότερον. 717, 49
ζωστῆρες. 486, 46.
ζώωσις grani. 115, 28.
ζωωτὰ ftragula. 98, 52.
H.
“Ἡβητήρια. 720, 57.
“Ηγεσίλαος. 196, 52.
“Ηγητηρία ficus. 151, 54.
ἠγλαϊσμένα. 920, 46.
ἡϑονὴ acetum. 625, 42.
ἡδύγαιον. 150, 56,
ἡδυλογία. 297, 25.
ἥδυμα. 912, 19.
ἡδὺς βίος. 825, τά.
ἡδύσματα. 218, 65.
᾿Ἠϑάνιον, 790, 55.
ἤϑη non habent bruta. 54, 18.
ἥκειν εἰς ἑστίασιν δωδεκάποδος,
vel δεκάποδος. 425, 25,
ῬΗλέχτρα ἄλεκτρος. 199, 16.
ἤμαϑος nummulus. 625, 29.
ἡμέρα ἄδικος. 195, 20.
ἡμίαμβοι et μιμίαμβοι. 48, 44,
ἡμιάρτιος. 215, 17,
ἡμιλάσταυρας. 28, 52.
ἡμίνα 799, 16.
ἡμίοπος αὐλός. 914, 12.
ἡμίοπος ἰχϑύς. ibid.
ἡμμένος φιλοσοφίας. 510, 49.
ἣν δ᾽ ἐγώ. 189, 51.
ἡνίοχος. ὅ5ι, 28.
ἽἭπατος piscis. 529, 28.
“Ἡράκλεις αλεξίκαπε. 665, 19.
ἠτριαῖα. 184, 44.
“Ἡφαίστου κύνες. 655, 26.
e.
Θαλάμαν. 9950, 13.
ϑάλαμος. 688, 59.
ϑαλάοσιαν, vide ῥαφανῖδες.
ϑαλάττια de piscibus. 476, 25,
Θαλεῖαι. 95, 51.
ϑαλίαι ἀνάκτων. 745, 55.
ϑαλλία, et ϑαλλός. 779, 50.
ϑαλλὸν προσείειν. 99, 11.
ϑαλλὸς νεοσπάς. 870, 11.
pro
INDEX
$94Àoc, pro liberis et fobole.
627, 47.
ϑάνατου ἄωροι. 980, 57.
ἔνωρον. ibid.
Θασίαι, vide ῥαφανῖδες,
ἕν Θάσιον. 72, 20, -
ϑαυμαστρίς. 901, 48,
ϑαύματα. 22, z
ϑειοῦν ἄλλας ἐπινοίας. 238, 56,
ϑεοί. 556, 51.
ϑέοι grati cibi dicti. 588, 12.
ϑειοπαγὲς, vel ϑειοφαχές. 111, 42,
ϑεομηνία. 29, 55, "m
ϑέριστρα. 191, 54.
Ó&ouoxvmuoc 119, 20,
ϑέσεις ληκυϑίζειν, de Theophra-
fti discipulis. 247, 5o.
Θεσμοφόρος. 691, 58.
Θετταλὸν σόφισμα;
Theffalus. 50, 11.
Θετταλὸς ποικιλόμυθος, 956, 12.
Θευγένης. 703, 50,
τὼ ϑεὼ Geres et Proferpina.
372, θά. Y
ϑεῶν πρόπομπος. 856, 45.
ϑεωρίδες, vel ϑυωρίδες. 545, 17.
ϑεωρῶν, vide πρεσβέων.
te ὄνομα, pro Thebani.
fophifia
, 29.
Θήβη» moy 245, 48.
ϑήλυς ἐέρση. 556, 50.
ϑηραϊκὰ ἱμάτια. 719, 96.
ϑηρᾷν. 514, 55,
ϑηρία, vitia. 49, 28.
ϑηρίον τρέφευν. pro vitium ali-
quod fovere. 49, 28.
ϑηρολέξης. 190, 18.
ϑηρίοσις. 115, 29.
ϑήσειον. 969, 53.
ϑιαγόνες, 210, 45.
ϑίασοι, quafi σίασοι, 651, 15,
ϑοινᾶσθϑαν τὴν ὥραν. 856, 52.
ϑοίνη ἕωλος, 479, 41.
ϑολοειδής. 958, 41.
Θομβυκίων. 295, 49.
Qocxi«c, ventus. 719, 38.
ϑρασυμαχειοληψικερμάτων. 824,23,
ϑρατται. 972, 20,
ϑροέμμα Καρύστου. 155, 39.
Ops. Aig, 5o. P.
ϑοίον. 656, 66. y;
ϑρόνος. 216, 10.
ϑύειν. 939, 45.
Sew pro εὐωχεῖσθαι. 27, 11,
ϑύλακος. 461, 5o.
GRAECARUM DICTIONUM. 507
ϑῦμα, 652, 59. ᾿Ισϑμιάς. 951, 59.
ϑυμὸν GE. 584, 27. ἔσϑμιος στέφανος. 956, 15.
τὰ ϑύννια. 225, 47. ἰσχάώδες genus olearum. 114, 41,
ϑυρεοὶ ἀργυραῖ. 345, 50. ἰσχάδες, anchorae. 196, 56.
ϑυροκοπικὸν καὶ κρουσίϑυρον, 891, ἰσχάδες παράσημα τῶν ᾿Αϑηνῶν.
10. 929, 29.
ϑυρσόλογχοι. S31, 57. ᾿Ισοβαλλίων. 298, 4o.
«i πρὸς τὰς πόλεις ϑυσίαι, καὶ ἴσον ἴσῳ vendere. 397, 42.
πρὸς τοὺς ϑεοὺς τιμαί, 241, ἴσον ἔσῳ , mixtio, 726, 25,
45 ᾿"Ιστιαιείς καὶ ᾿.«Ὡρεῖται. 45, 52,
ϑυῶεν. 808, 29. ἰχϑυολογεῖν. 57, 32.
ly9uc ἀκανθοστεφής. 955, 44.
I. ; ἰχϑὺς λινοπληγέστατος. 5598, 10,
᾿Ιακὴ ἀσωτία. 734, 48. τὸ iQósg, macula. 92, 58,
Ἴακχον ἐξάγειν vel ἐξάδειν. 57a, Ἰωνιάδαι, violae. 968, 31.
55, .— ῬἸωνικὸς πλούταξ ὑποστάσεις ποιῶν.
ἰαμβεῖον. 621, 55. 251, 4t.
Ἴαμβος viri cognomen. 507, 41, ἰωπάτερ. 615, 42,
iyóy. 695, 41, K
ἑἱεραὺ νόσου 919, 47. "
ἱεράτευμα, pro ἱερεῖς, apud. Sep- ΜΚαδδίσκος, live κάδος et κημός.
, ,tuaginta, 80, 48. Á y 5»
ἱερεῖα, omnes quibus vefcimur Κάδμου τύπου. 161, 58.
carnes. 35, 32, κάδος Kíov. X1, 44.
ἱερόδουλοι. 742, a5. καϑαρίως. 159, 62.
ἱερὸς τὴν τέχνην καὶ τὰ ἤϑη. 6, καϑάρματα. 492, 50.
' 29. καϑάρσεις. 197, 19.
ἱερὸς γάμος. 424, 52. ἡ κάϑαρσις. 446, 54,
"Itpóc γάμος, feftum apud. Athe- *«95u«va χρύσεα. 844, 55,
nienfes. 426, 56. καϑέρματα. 845, 50,
ἐδαῖοι, digiti. 20, 28. χαϑιέναν εἰς ἄστυ drama. 52, 532,
ἰδαῖον. 517, 45. κάϑοδος ᾿Ηρακλειδῶν. 685, 55,
- ἔδαρ vel εἶδαρ. 615, 4o, χαϑίλου Herodiani. 70, 18.
ἴδη 217, 49. ἐν τῷ καϑόλου, in totum. 79, 20,
ἰδιῶται. 95, 54. καϑομιλεῖν Φαρνάβαζον. 946, 19.
ἐπὶ ἱερείας τῆς δεῖνα. 411, 58, χαϑομιλεῖν τοὺς xcov, vel τοῖς
ἔκμαρ. 615, 42. καιροῖς. 825, 14.
ἰλλὰς, vide Aic. καίειν de frigore. 191, 49.
ἕλεως et ἑἱλαρός. 631, 52. Καικόα. 697, 12.
οἡλιὰς et ἰλλάς. 154, 56, Καινεύς. 424, 45.
᾿Ιλίεια ludi. 610, 63. καχχάβη et κάκκαβος. 902, 62.
- ἑμαῖος. 891, 41. χαχότης. 989, 34.
ἑμαλὶς et νάστος. 891, 54. καλαμαῦλαι. 912, 94,
ὕμαντες pro virgis. 244, 54. καλαμίνδαρ. 615, 45.
ἔματα pro εἵματα. 965, 14. Tq καλαμυρίζειν τοὺς οἰκέτας. 632,
foc viola. 905, 52. "s SR
ἐούλιδες ἔντερα γῆς. 533, 42. Καλὴ xvj. 468, 51.
ἰοχέαιρα afpis. 196, 53, ὃ ἀπὸ Καλῆς ἀκτῆς. 468, 44,
ἱπνολέβης, miliarium. 193, θο, καλλαρίας et γελλαρίας, 548, 66,
ἤπον et ἱποῦσθϑαι. 304, 22, καλλίαρ. 615, 44,
ἱππόπορνος. 864, 56, . καλλιμέδων, pro locuíta. 589, 48,
Ἵππουρος et ἔπουρος, piscis 932, καλλίνικος. 891, 12.
17. Κάλλος, unguentum, 42, 50,
ἴρις et φοῖνιξ pro unguentis καλὸν νόημα. 947, 60.
inde factis. 972, 59,- καλόν γε ἂν εἴη. 999, 29,
3508
χκάλπιον 799, 18.
χαλυπταὶ et ὀπταὶ claves. 531, 23.
χάλχη. 964, 61.
χἀλῶς ἔχει, formula
agendi. 914, 39.
χαμαρωτοὺ CUITU$,
262, Oo,
Καμασῆνες pisces. 581, 48,
καμματίδες. 266, 27.
χαμμύσας ἔκπινε. 750, 55.
καμπὴ et ἕλιξ, quomodo diffe-
runt. 765, 22.
χανναβίδες 914, 59.
κάναϑρον quid fit, 262, 22.
χανών. 248, 58.
Κανωπικὸν xAovorgo». 920, $5.
et 4o.
χροῦστον Κοιλιανὸν cruftum Coe-
lianum. 920, 64.
χαπανικωτέρα ἔνϑεσις. 719, 44.
κάπνη. 255, 17.
ὃ καπνίας. 464, 54.
χαπνιστὰ κρέα. 470, 48,
χαπνοὶ homines dicti, 421, 19.
χάπτειν. 209, 53.
χάπτειν pro bibere. 669, 60.
χαπυροτρώγονα κάρυα. 106, 19.
χαρδαμύλῃ. 220, 62.
z«gig et κάρις. 204, 45.
. καρκινοῦν τοὺς δακτύλους. 956, 12.
καροῦν et ἀναχαιτίζειν, de vino.
801, 64, et 11.
καρπῶν συναίρεσις. 812, 48.
καρτὸν paftinacae fpecies, 645,10,
Κάρνα dicta omnia ἄχροόδρυα.
106, 14,
Κάρυα λόπιμα [five Euboica.
107, 42,
κάρυον πλατύ. 108, 64.
κάρυον λελευκασμένον. 100, 20,
καρυχοειδὴς color. 514, 46,
χαρωτὸν, carotae. 645, 18,
χατὰ et contra in inícriptioni-
bus. 609, 56.
χατάγειον. 997, 27.
καταγγέλλειν τὴν ξορτήν. 265, 24,
καταδουλοῦσϑαν ταῖς ἐπιϑυμίαις,
855, 47.
καταιγίζειν εἰς τοῦψον, vel εἰς
τὴν ἀγοράν. 592, 55. et 57.
καταιγισμοὶ Epicuri vox. 853, 18,
καταχλίνειν. 739, 48.
καταλλάττεσθαι. 50, 21,
κατάλογος στρατιωτικός, 7, 16,
καταμανϑάνειν, 205, 49.
gratias
camerae.
INDEX
καταμισϑοφορεῖν. 299, 2b,
χατανακοφόροι. 467, 15.
κατανοεῖν. 222, 64, :
καταπυγοτέρα ἀλφηστᾶν, 2, 24.
καταπυχνοῦν τὴν ἡδονήν, 202, 28.
χαταριστᾷν, 717, 55.
κατασείειν, 726, 42.
κατασχήπτειν. 280, 51, j
χκατασπουδαΐζοντες, homines ferii.
319, 19.
χαταστοχάζεσθαν τοῦ σκωπτομέ-
vov. 671, 53.
κατατέμνειν κύβους, pro εἰς κύ-
βους. 561, 47.
κατείβειν καρδίαν. 882, 55.
χατερίδες. 901, 48.
κάτεφϑον 122, 10.
κατέχειν, pro meminilfe. 19, 59.
χκάττυμα. 862, 27. .
κάτω βλέπον. 994, 51,
καύματα, caumata. 191, 45,
χάχρυος natura, et VOX, κχαγ-
χρυῶδες multis locis refti-
tuta. 108, 55,
κάψει πίνειν morfu bibere. 669,57.
κεῖσθαι, κείμενον. 9, 40, et 44.
κεκερασμένος οἶνος ἄκρατος. 54, 55.
κεχραμένον ὑδαροῦς. 2609, 44.
κεχρότηται τὰ συμπέσια. 920, 21.
κεχρύφαλος ἄρτων. 216, 25.
κενεών. 631, 45.
κεραία. 565, 55.
Κεράμια Cnidia. 65, 57.
κεραμίδες μολύβδαιναι. 562, 24.
κεράμιον. 941, 20.
χεράώμιον Χῖον, vide Χῖον.
κέραμος. 4οά, 57.
Κερασοῦς , urbis nomen. 103, 60,
χκέρκυρ. 615, 26.
xipvoc. 790, 26.
κερόεσσα ἔλαφος. 679, 12.
κέστρα. 998, 48
χκερχνῆδες. 196, 20.
κέρχνος et κερχνοειδής. 799, 10.
κεχρημένος ζωμοῦ, 259, 47.
κήϑιον. 797, 27-
κηκίβαλοι. 165, 16.
pier apud Pindarum. 517,
8
χῆπος. 962, 17.
κηριῶδες quid apud Theophra-
ftum aliquot locis, 102, 65,
κηροειδής. 902, 61.
κήρυκες, murices. 606, 25.
κηφὴν παλίμπλυτος, 425, 29,
GRAECARUM
Κίβδασος. 756, 58.
xit» , κύειν. 150, 50.
κιϑᾷν pro cithara oblectare.
608, 43.
κίμβιξ et κίμμιξ. 554, 14.
κινάρα et κυνάρα. 144, 30.
κίρκος. 921, 32.
χιβῥοειδής. 502, 62.
Kivva, piscis Baccho facer.
562, €o,
κέττεορ. 615, 45.
T x/(vrog pxó πέττα. 360, 22.
κιχλίζειν. 600, 4o.
κλαυϑμυρίζειν. 655, 58.
κλέπτειν Opt aus apud Xeno-
hont. 46, 65.
Ἀλεύμβροτος. 846, 26,
κλεψίαμβοι. 315, 59.
xAjoo λαχεῖν et λαγχάνειν κλητὶ
ρούμενον. 42, 25.
κλίμαχα κατασκευάζειν. ἐξ ἑαυτῶν.
450, 55,
κλοπαὶ πολέμων, apud Xeno-
phontem. 46, 62.
κλοῦστρον pro κροῦστον » cru-
ftum. 919, 32.
κλουστροπλακοῦς. 921, 93.
Κλύμενος pro Pluten. 768, 47.
κνεφαῖος. 727,
κνημοῦσϑαι. 881, 57.
κνηστὰ et χνιστὰ λάχανα. 656, 25,
χνηστὸς panis rafilis. 215, 4g.
κνισμὸς et χνησμός. 889, 4o,
κνίσσα et τροφὴ ἄκνισσος. 122,54.
χνισόλοιχος et χνισοκόλαξ, 238, 55.
xóyyoc, conchis. 290, 46.
xóyyog αὐσταλέη. 291, 49.
χοδύμαλα. 159, 47.
xo&v. 418, 22.
κοιλαίνειν. 667, 60,
κοιλίαν, et γαστέρες inter efcu-
lenta. 179, 61. et 62,
κοίλη aut κοιλαινομένη ϑάλαττα.
667, 56,
κοιλιοδαίμων., χοιλιόδουλος. 197,
ά
κοῖλον ἑμάτιον. 47, 60.
κοινώνεια. 712, 44.
κοινωνία ἀπὸ συμβόλων. 225, 45.
κοίτη pro κίστη. 279, 27.
xoxxupuÀém, κοχχύμηλος et xox-
χύμηλον, vocum difünctio.
101, 59.
κολαβρίζειν. 994, 53. i!
κόλαξ proprie quis. 456, 55.
DICTIONUM. 309
κόλαξ quali κόλλαξ, 452, 20,
κολάρους. 296, 48,.
κολλᾶσϑαν et κόλλησις. 762, 12.
et 10.
κόλλοπες, exoleti et leones.
519, 55,
κολλώδης» vide σκιλλώδης.
κόλυϑρα; et κόλυτρα. 154, 61.
κόμμα ἸἸουδαϊκόν. 20, 30,
κόμμαρος. 625, 27.
κομίξας Doricum. 595, 58.
κονδυλώματα, κομβώματα, et xov-
δυλοι f(ceptrorum. 705, 20,
κονιορτοί. 421, 25,
Κονώνιος et κώνιος. 799, 11,
κόπαιον, five κόπεον. 805, 18,
κοπίδων συνώνυμος. $08, 20.
κοπίς. 260, 55.
κόπτειν et κατακόπτειν. 654, 4o.
et 49.
κοπτή. 925, 27.
κόρακες nycticoraces. 618, 15,
κορακῖνος; unde, 912, 54,
κόρμα. vel χοῦρμι. 279, ὅ8, et
9.
κορμός. 991, 64,
KopvónAog δήμιος.
κορύδηλις. 935, 49.
κόρυμβαι. 588, 98.
κορύξασϑαι et κοκκύξασϑαι. 241,
670, 65.
58.
κόρυρ. 615, 45,
κορώνη γ) et κορωνίδες. 962, 19.
κόσμος vita hominum. 405, 60,
κότταβις. 799, 24.
κότταβοι κάτακτοι. 945, 58,
κοτυλίσχος. 919, 18,
κότυλος et κοτύλη. 708, 55,
κοῦρμι, vide κορμά,
soup δας 484, 1
Kovgorgógoc Diana. 260, 47.
κοχλίας vocis etymum. 121, 32,
κρανααὶ ἀχαλῆφαι. 174, 25.
Κραπάταλλος. 192, 49.
κρᾶσις, vinum. 61, 27.
κρᾶσις pro aqua. 61, 23,
Κρασσιανὸς Σικελός. 919, 21.
χρατάνιον. 799, 90.
κραυρὸς et κραμβάλεος cibus.
155, 11.
κρέα τρία. 206, 20.
χρέχειν μάγαδιν. 906, 17.
τὰ κρεχάδια τῆς αὐλῆς. 924, 50,
κρεῖον, vel κριοί. 646, 38.
χρείσσονες, vide χύριοι.
310
κρείων “Ελικάων. 405, 15.
κρέμβαλα. 540, 57,
xpsuig et χρόμυς. 999, 59.
κρήϊον. 917, 50. j
κρηπὶς in operibus piftorum,
121, 18,
κριαδέμεν, ridere. 895, 24.
κριβάναι. 917, 47.
κριβάνων ἐδώλια. 217, 44,
κριτική τις καὶ Σωχρατικὴ ἔπι-
στήμη. 8, 55.
κρίκοι. 525, 58,
κρίμνα ἐσχαρόπεπα. 917, 47.
κριμνίτης. ibid.
κρόκαι. 705, 60.
κρονίδαρ. 615, 46.
κροτητὰ μέλη. 296, 65.
κρούνεια. 799, 96,
κροῦστον πούριον. 921, 15.
κροῦστον τουττᾶτον. 020, 65.
κτίζειν ἑορτήν. 479, 68.
κτίσται. 7495, 98.
κύαϑος, 605, 4o.
κυβάδδα. 745, 21,
Κύβδα Atticum οὐ Caricum
vocabulum. 872, 45.
κυβηλίς. o1, 40,
Κυδωναῖα σῦκα. 155, 66,
κυκεών. 812, 61,
Κύκλος. 479, 19.
κυχλοῦν ϑίασον. 728, 15,
χυλικεῖον. 779, 42,
κυλικηγορεῖν. 97, 92.
κυλίκιον et xvAweiov. $52, 9o.
et 21,
Κύλισταν coronae
999, 56.
κυλίχναν; culignae. 801, 53.
κυλλάστις Aegyptius. 219, 59.
κῦμα. 129, 54.
κυματοπλήξ. 625, 48.
Κύμη pro Κυμαίη. 641, 5o,
Μυναιϑεῖς. 899, 38,
᾿κυνάρα, vide κινάρα, 144, 40,
κυνάριον. 427, 21.
ΙΚυνολογεῖν. 57, 50.
Κυνόφοντις ἑορτή. 197, 17.
κυπασις. 899, 20,
κύπελλον, unde. 802, 45.
κυπρίανος et κυπρῖνος, 940, 21,
κυρεία. 729, a8.
οἵ κύριοι, dii. 285, 53,
κύριος xooUxoc. 293, 21.
κύτος στερνοσώματον. 1592, 45,
κώβιον τεμαχιστοί. 429, 14,
volubiles,
INDEX
χώδων. 918, τά.
χωθοπλύτης, κωθονίας, κώϑων.
540, 56,
κῶλα. 605, 19.
κωλὴν ᾿Δριστοξένειος. 24, 25.
κωλῆνες κωλξαὶ, et κωλεοί, 6036,41,
κώλων. 990, 45.
κωμῳδία, pro comico joco.
175, 14,
κώνειον pro venenato poculo
fimpliciter. 164, 56.
xovitew , five κουνίζειν. 20, 40,
κῶνοι. 116, 41.
κωραλίσκος. 252, 47.
κώρυκοι. 170, 41.
; A.
"laBaovvic. 146, 13.
λαβάργυρος ὡρολογητής. 694, 4o.
λαβεῖν σύστασιν. 670, 61,
λαβρώνιον, 805, 61. '
λαγαρός. 158, 57.
“Ἰαγηνηφόρια. 474, 15.
λάγυνον. 818, 59.
λαγῷα κρέα. 955, 61.
λαγών. 651, 4r.
λάκκοι δωδεκάχλινοι. 249, τά.
λακκοπρωκτία. 45, 19
λακκόπρωκτος, 250, 44.
λαλεῖν et λαλιά. 434, 19.
λαμβάνειν, pro conducere ad
opus faciendum, 656, 45,
λαμβάνειν χορόν. 905, 45,
λαμπάδες βυσσίναι. 948, 52.
αμπὰς unde. 696, 11.
λαμπρὸς ἄνεμος. 989, 13.
λαμπτῆρες, 995, 44,
λάπη. 251, 38.
λάπτειν. 651, 55.
λαρινεύειν. 650, 54.
iv Μαρίσσῃ pro ad Larilfam.
88, ὅς,
À«góv et λάρινον. 650, 55.
λαρυγγόφωνος τύπος. 910, a1.
λάσϑη- 585, a5, "
λασταυροκάκκαβον βρῶμα, 28, τά.
λάτος ΞΕ. γα 545, d τῇ
λαῦρα vicus. 848, 59,
λαῦρα et λάβρα. 848, 62. et 65.
λαῦραν diveríae fub Archiepi-
Ícopo Alexandrino. 848, 15,
λαφυροπώλης. 659, 11.
λάχανα ἕψανα καὶ ἑψητά. 142, 62,
λάχμαν Syrorum. 218, 17,
λάχος πυρῶν. 620, 64.
GRAECARUM DICTIONUM,
λεβητοχάρων. 603, 44.
λεβιανός. 227, 50.
λεβίας. 529, 29,
λέγξιν ἐπὲ κεφαλαίου. 424, 11,
λέγειν τὰ κύχλῳ. 13, 49.
λέγειν τὴν ὄρχησιν. 808, 49.
λεῖμαξ et λειμὰςγ pro λειμών.
969, 46, i d ?
λειτουργεῖν | de
244, 65.
λέκιϑος. 694, 28.
λεχυϑίτας. 215, 14.
ληνὸς in navi. 794, 42.
λεξιϑὴρ, λεξιϑηρεῖν. 190, 21,
λεπάδες ἄσπετον. 165, 15.
λέπειν mazam. 295, 91,
λεπτὰ καὶ τομὰ, apud Plutar-
chum. 231, 56.
λέπτινος. 227, 50.
«dengéoc, 703, 14,
«Δέριουν κακοί. 952, 48.
λέσχη. λεσχηνεύεσϑαι. 5238, 64.
et 13.
λευκέα et ex ea funes. 960, 11,
λευκίππος. 117, 94. .
λευκοπύγοι. 206, 62.
«Πουκόπυῤῥδον et ἔμπυῤῥον. 60, 62.
λευχὸς , ἔχλευκος, διάλευκος, ἐπί-
AsUxoc, μεσόλευκος , μιξόλευ-
xoc, et περίλευκος, cognatae
| ^voces. 844, 56,
᾿ λευχὸς λόγος perfpicuus et cla-
rus. 660, 23.
«Δευκώλα τῆς Κώας. 967, 48,
λεωλογεῖν, ϑάο, 55,
«Δεώφρων. 11, 10,
ἢ λήγουσα. οοὅ, 1t,
λήδιον. 451, 44,
“Μηκεῖν 4O, 452, λίχανος, ibid.
λιχάζειν. ibid. 54.
“Πήκυϑος. 190, 56,
λημνίσκου et λιμνίσκοι. 250, 54.
λῆρος οὐ γενόμενος, 753, 47.
λῆστις. 728, 19.
λιαρὸν pro calido. 85, 5o.
λίβος. 921, 30.
λιβυκαὶ βίβλοι. 162, 61.
λίβυς αὐλός. 800, 27,
λιγάναρ. 615, 48.
λικνοφόρον mulieres
94g, 22. :
λιμώδεις ἐρημίαι. 545, 25...
λινοῦλκος χλαῖνα. 761, 47,
λιπαίνειν. 90, 46.
Αὐτὰ, vel λῖτα. 97, 55.
hifirionibus.
et viri,
511
/
λυταί. 44, 15.
λέτρον et νίτρον. 945, 20.
λιτυέρσης. 805, 10.
λογάρια. 578, 85,
λογοδιάῤῥδοια. 56, 60.
τὸ κατὰ λόγον. 635, 45.
λόκουλλοι. 921, 29.
λοπὰς et τρυβλίον. 286, 47.
λοφνία et λοφνίς. 990, 22,
λόφου ξηροί apud Hippocratem.
92, 25,
λυδοπαϑὴς pro ἡδυπαϑής: 975, 58.
λύγου ϑωράκιον. 050, 65,
λυχοεργὴς; et λυκιουργής. 807, 15.
λύκος piscis. 504, 48,
“Ἰυσάνδρειον χρῆμα. 407, 32,
λυσανίας κακῶν. 195, 26.
λυχνοκαυτία, λυγναψία, et λυχνο-
καΐα, 990, 21.
λυχνίον, λυχνεῖον, λυχνία, λυχνεύς.
980, 45.
Μ.
Ἢ μαγειρικὴ καπνιζομένη τυραν--
νίς. 692, 55
μάγειρος et ὀψοποιὸς, five διά-
xovoc, qui differant.69o, 26.
μαγεύειν Ταυροπολιχά. 451, 16.
μόδρυα. 162, 47.
μάζα τετριμμένη καὶ ἄτριπτος.
218, 45.
μάζον vel uotavot. 578, 51.
μαϑαλλίδες. 810, 20,
τί μαϑὼν vel τί παϑών. 886, 52,
μαχρογόγγυλος. 165, 41.
μιακωνίδες, 214, 18.
μαλάχη. 120, 42.
μανδύλιον. 699, 28,
μάνης. 810, 21.
μανϑάνειν, pro folere. 716, 64,
μανία vehemens ftudium.779, 40,
μανικὸν φίλον. 779, 46.
μαξεινός, et μύξινος. 548, 56.
μαργαρῖτις, vel μαργαρίτης. 178,55.
Mápoxoc, μάρμων. 192, 52.
μάρον. 690, 14.
μασϑλητινὴ καρίς. 205, 57.
μαστοὶ 810, 20.
μασχάλη. 611, 57.
ματαΐζειν. 155, 25,
μάττειν, pinfere hordea. 462, 56,
μάχαιραι. 278, 58
μαχάταρ: 615, 48,
ἐιεγάλειον unguentum, vel μέ-
γάζαν» 91 die A QUAIN
312
μέϑυ vide παροινία.
μέθυ βύβλινον. 69, 60.
μεϑύσης. 969, 46,
μέϑυ χαλίχρατον. 54, 52,
μελαγχρής. 292, 65.
μελάμπυγοι. 205, 21.
μέλαν δρυὸς et μελανδρύαι. 548, 54.
μελετᾷν, meditari. 688, 59.
μέλημα, πιεα cura, 844, 52.
μέλη πάραυλα. 296, 55,
μέλη et 9dóc poculorum nomi-
na, 007; 17:4
μελικηρίδες et μελίχηρες. 925, 24.
μέλιτα pro μέλιττα. 826, 27.
μέλος. 905, 46,
μέλθα hs αὔλησις confunduntur.
(97.
μελῳδὸς ἦχος. 167, 32.
μένανδρος virgo. 192, 49.
Nu rud 5i. 90 al
μενεκράτης, columna, 192, 49.
μεσάραιον. 181,
μεταχέρασμα,, et μετάκερας apua
tepida. 84, 20.
μεταμφιάσασϑαν τετράγωνα ἱμά-
σαὶ 971, 52.
μετάνιπτρον. 809, 61,
ot περὲ μετεώρων φόβοι. 498. 54,
μετρεῖν ὀφθαλμόν. 864, 4o.
μέτωπον κχιττῶ κεκρικωμένον.
81, 52.
μέχου τῆς τύχης. 458, 59.
Πηήῆδος, quis. 109, 65.
μήκωνες λευκοί. 796, 46,
μηλέα ἐαρινή. τθι, 24,
μημίαμβοι, vide ἡμίαμβου.
μήποτε δὲ dubitationis nota
apud Graecos. ὅ2, 25.
μήτρα, μητρόπολις καὶ μήτηρ.
184, 6
μηχανὴ σχαστηρία. 246, 55.
μιχροπολιτικὸν τὸ μὴ δύνασθαι
συμπληρῶσαν, varie expofi-
tum. 611,
μικροτράπεζον φυλλοτρῶγες. 248,
20.
μικρὸς τὴν γνώμην. 450, 57.
μίνδαξ [pecies [uffitus. 978, 41.
μιργάβωρ. 615, 50,
μίσθωμα. 877, 15,
ἐκ μισϑωτῆς οἰκίας ἐξιέναι. 570, θά,
ὃ μνημονευόμενος γρίφος. 762, 68.
μνοία et μνώα. 459, 11,
μόϑακες. 467, 50,
μοῖραι. 31, 60,
INDEX
MoAwvy et Ἰολίονες. 115, 59,
μολόχη. 120, 44.
μόλτυος. 102, 24,
μονοσιτεῖν , vide μονοφαγεῖν-
μονότροπος. 495, 27.
μονοφαγεῖν et μονοσιτεῖν. ut dif-
ferant. 94, 45.
μόρα εἰ συκάμινα, unde dicta.
104, 588,
μόρον» vide μῶρον.
ἸΠόστηνα κάρυα. τοά, 60,
Móxvo, vide ἄμωτα-
ΠΠουκηρόβατος nucifrangibulum.
107, 41.
μοῦρκορ. 615, 54,
μοῦρταρ. ibid.
μουσικὴ πάνδημος. 903, 12.
μουσικὸς ἀγὼν ἐγκωμίων. 721, 20,
μουσιοῦν et μουσιῶται. 850, 50.
ἐν Movoov. 998, 26.
μουστάκια. 921, 5.
μοχϑηρὸς et μόχϑηρος. 608, 65,
μυϑικαὶ διαθέσεις. 945, 40,
Muv»5jgóv, Cypriae amygdalae
praegrandes. 106, 55,
MiÜxovoc et Minogue: 598, 46,
ὑμαρ et μῶμαρ. 615, 55.
qoudal 538, Ez
“υρικοῦς. τοῦ, 48,
μυρμίαι, vel μύρμαι. 547, 14,
μύρον ἀπὸ τοῦ μύρεσθαι. 969, 50.
ejus vocis etymon ex fen-
tentia Athenaei.
μύρον ἐαρινὸν five zjowór. 257, 57,
μῦρος et μύραινα. 545, 4o,
μυστίλη. 240, 49.
μυστήρια, murium latibula.
192, 50,
μυχὸς domus. 627, 50.
μυχοὺς πόλεως. 627, θά.
μῶρον et μόρον. 102, 92,
Ν.
Ἰγάειν et ναΐειν. 968, 16,
νάπυ, σίναπι, et σιναπεῖν. 635, 52.
ἹΝαυκρατίτης στέφανος. 996, 12.
ναοτὸς et v&voc. 4623, 63, et 66.
γεανικὴ λοπάς. 903, 60,
νεασπάτωτον. 895, 55.
Ἱγεβρώδεις, aut. INevgudeug 594, 66,
γενύρ. 615, 57.
νέμεσις. 982, 38.
γεοδάρτη. 298, 10,
ψεοϑὴξ μάχαιρα. 539, 57,
ψέου νυκτερεύοντες, 627, 18,
GRAECARUM DICTIONUM.
ψευρομῆτραι. 681, 27.
ψευρὸς pro νεβρός. 294, 65,
ψευροσπαστεῖσθαι. 671, 20.
ψεφροὺὶ et παραστάται, telticuli.
1, 27.
νεωστὶ vox laxae fignificationis.
, 1, 1
ψήπια plantae, novellae, 883, 64,
ψηρίται, vide ἀναρῖται.
Ψηοιωτικαὶ δίκαι. θοὅ, 55.
ἹΝησιώτης, fcriptor. 144, 48.
ψῆσορ. 615, 57.
Ἱνῆττα Neptuno facra. 565, 20.
ψίζειν pro effundere, 708, 59.
INwoAclós; Muvxóvic, 601, 14,
ψιχόρ. 015, 58.
INívgov , vide λέτρον.
vouóc , Gallina INumidica. 942,
INógow συμποτικοί. 321, 30,
ἡ νόμῳ γαμετή. 859, 47.
ψόμῳ καταχλείειν. 596, 57.
ψόσοι, vitia. 866, ὅ4,
ψοσσάδες ὄρνεις. ὅοθ, 51,
INóovov fcriptores. 281, 54,
vóvog λαμπρός. 989, 14.
ἸΝυμφαία. 346, 21. "
ψώροψ χαλκός. 898, 46,
νωτιδανίς. 922, 26,
“
A.
Ξηροπυρίτης. 218, 45.
ξυγγενέσϑαν δρυπέπεσι. 114, 65.
ξυλοειδὴς color. 931, 56.
ξυστικὸς χυμός. 199, 14.
O.
Tó o ov pronuntiatum a vete-
ribus. 786, 48,
ὀβελίαι. 208, 359.
Ὄγκος pro ἕξις. 61, 51.
ὄγκος. 196, 44.
᾿Ὀγκώδης faltatio. 52, 3o,
ὁδοντὴ ξύστρα. 190, 44,
οὔϑαρ fumen, ὑπήτριον, ὑπογά-
στριον. 685, 27. et feqq.
οἴησίς ἔστιν ἐγκοπὴ προκοπῆς.
θο, 52.
οἶκοι «Αἰγύπτιοι. 790, 62.
οἶκος. 246, 23.
οἶκος pro πόλις. 715, 12.
οἴκόσιτος. 454, 48. i
οἴμοι. 66, 64,
oiv&g, columba. 617, 46.
οἰνέα Πηλέα ποιεῖν. 661, 54.
ox
οἰνηρὰ ἀγγεῖα, five ἀμφορεῖς νε-
vaouévo:, 770, 14. et 19,
οἰνηρὰ πατρίς. 881, 23,
οἰνιστρία. 814, 58,
οἰνολογεῖν. 97, 99.
οἰνόπεδον. 777, 13.
οἶνος etymum. 77, 49.
οἶνος εὑὐρείτης. 77, 12.
οἶνος ὀνογλίτας. 69, 63,
οἶνος κεκερασμένος ἄκρατος. 24, 54,
οἶνος κοκχύζεν vel κοχύει. 70, “9.
οἶνος οἰνουντιάδης. 71, 17.
οἶνος ἄνθϑεος ὀσδόμενος. 778, 20.
ἐν οὔνῳ, in vino. 633, 22,
οἷον εἶναν ποιεῖν. θ84, Áo,
οἴνῳ ὁμιλεῖν, vinum bibere.
114, 58.
oi0g ἄωτος. 799, 49.
πρὸς olovoU τίϑεοθαι. 55, το,
ολβιογάστωρ. 197, 91,
ὅλκια. 249, 47.
ὅλμος. 814, 11,
ὀλολυγμοί. 424, 506.
ὀλολύζειν. 914, 60,
δλοσιαλοκάλαμος, et ὀλεσιαυλοχά--
λαμος. 561, 47.
QÀny. 432, 94,
ὀλπις, trulla vinaria, 41, 46,
δμαρτῇ. 41; 27.
Ὁμηριχὰ δεῖπνα, apud Plutar-
chum. 27, 42.
Ὁμήρειον κεκρύφαλοι. 962, 22.
ot παρ᾿ Ὁμήρῳ νόμοι. 27, θ8.
ομοκάποι. 17, 29.
ὅμορος ἄρτος. 212, 64,
δμοσίπυοι. 17, 29.
ὀμφακίαν νεκροί. 981, 40.
ὀνθύλευσις live μονϑύλευσις, 12,
0.
ὀνία. 557, 46.
ὄνομα M pro Thebani.
9 2 *
ὀνόματα ταπεινά. 791, 49.
ὀνόματα ϑεοφόρα. 791, 50.
ὄνοι γέμοντες οἴνου. 208, 45,
ὀνοματοϑῆραι. 189, 54.
ὀξίζων panis. 218, 42.
ὀξύα et πρόμαλος. 215, 21.
ἡ δὲ ὀξυβάφων μουοική. 510, 28.
ὀξύγαρον. τάι, 58.
ὀξύμαλα Περοικά. 161, 295.
ὀξύπεινος. 9^, 94
ὀξὺς et ὀξύγαρον. τέο, 10,
ὁπηνίκα. 652, 65.
ὀπιττοτίλα Pep 18,
Cafaub, 4nim, in 4then, T, III.
314 "v 1NEY EI
ὅπλα navis, arma. 355, 26, παιδιχὰ Sophronis. 56a, 25, "
Ὁποπλοιΐα, pars Homericae παιδίον fabulae multorum poé- *
Pha ior 41, 11, tarum inícriptae. 178, 27, —
ὀπός. 198, 47. . —— παιδισκάριον. 391, 22, ^
ὀπτὸς τάριχος; cutis fquallida, παιδισκεῖον. 7335, 44, '
189, 54, παίζειν, 655, 29. *
ὀπτὸς, qui eft in conlpectu. παίζειν et ludere. 842, 18.
188, 27. πᾶν «Δεῦκε. 188, 49.
ὀπτήρια. $91, 14, παῖς Κύκης. 845, 62,
τὸ δρατὸν τοῦ πράγματος. 980, 05. παισά. 919, 11.
ὄργανώ κατὰ μίτον. 210, 80, Παιώνιον. 462, 52.
ὄργανον Μῆολοσσόν. 525, 12. παλαίϑετος. 905, 38.
τὰ ὀργοωνιχά. 590, ὅθ. παλαιοῦσϑαν de vino. 59, 59,
Ὀργή. 298, 23. πάλαισμα disputator. 90, 20.
ὀργιαστικὰ acra. 938, 27. παλαιστὴς αὐτάργειος. 420, 56,
ὀρεχϑεῖν. 125, 55, παλαίωρ. 615, 58.
ὀρϑαγορίσκοι, et ὀρϑραγορίσκοι. πάλη μονομάχος, 280, 54,
A 264, 17. παλία. 182, 28.
ὀρϑροβόας. 192, 52. παναϑηναίων ἑορτή. 192, 62.
ὄρμενος. 129, 25. πανδαισία. 228, 57.
ὄρνεις, gallinae. 4&, 19. πανὸς vox Aefchyli. 995, 24.
ὀρνίδης ἄρτος. 212, 54, ] πάνξενου. 780, 51.
ὀρνίϑιος ζωμός. 593, 28. Πανὸς ἄγημα. 107, 27.
ὀρνιϑομανεῖς. 779, 50. πάνος. 215, 18,
ὅρος φιλίας, pro perfecta ami- πὰξ, pax. 140, 10.
,. citia. 92, 51, παρὰ pro περί. 25, 95,
Οροφέρνης. 755, 4&, παράβάτης. 551, 3172 *
Ὁρία pro Ὀροῖα. 279. 224 παραβοηϑεῖν. 11, 55.
ὀρφὼς et ὀρφός. 548, 51. παραγεύεσϑαι. 91, 28,
ὑρχεῖν. δὅ, 11, παράδεισος. 850, 29.
Ὅρων varii fcriptores. 844, 60, παραδεδειπνῆσϑαι. 717, 27.
ὃς pro 0, et contra. 819, 27. παραδρομή. 850, 49.
δσίας ἕνεκα. 545, 52, ᾿ς παραιτεῖσϑαν et περιέστασϑαὶ pro
ὄσμυλοι et ὀσμύλια. 253, 57. fugere aliquid. 955, 51.
δστρακίδαι-. 116, 56. παραΐτησις. 921, 55,
ὄστρεια et ὄστρεα. 176, 15, παρακαταϑήκη Menandri. 869,65,
ὄτριχας, olevéac. 933, 50, παρακατεσϑέειν, 639, 26.
οὖλον ἵει. 891, 32.
μέ παρακινεῖν πρὸς ἡδονάς, 845, 57,
οὔπιγγοι. 891, 54. f
παραμασήτης et παραμασύντης. -
οὐρανίσκος et οὐρανός. 344, 41. 250,
3 * -
οὔρανος ὀπτανιάων. 255, 15. παραναβαΐένειν. 351, 38.
οὐρανοχρώματουν Lolenes. 175,
οὗτος. 689, 56.
ὀχή. 631, 47.
ὄχλος. 14, 60.
ὄψον, πετραῖον. 428, 62.
ὄψον, ὄψον ϑαλάττιον. 476, 19. !
ὄψον etymum. 476, 4o, παρασάγγαι, voxBarbara. 230, 64.
ὄψον, piscarium forum. 592, 46. παράσειρον. 559, 25.
ὄψοποιὸς vide μάγειρος, 691, 55, παράσιτος, et quae [uper ea
ὀψωνεῖν. 602, 29. voce obfervantur. 412, 51.
ὀψωνεῖν Ιγηρηΐδας. 597, 5a. παράσιτος vocis auctor anti-
quiffimus. 417, 21.
II. παρασκευάζειν. 921, 47.
Παιδάριον. 551, 22, παραστάται. 796, 96,
21. παρανομώτερος pro παρανομώτα-
: Wk 859, &. ἘΝ
παραπέμπειν ἑκανὸς ζωμός. θᾷ, χά.
παραπομπή. 999, 36. |
i ig ; Bive παραῤῥύματα. —
GRAECARUM DICTIONU M.
παραστίίται, tefticuli. 677, 45.
παρατάττεσϑαι τοῖς “Ελλησι. 276,
61,
παρατείνειν. 285, 40,
παρατέμνειν 278, 44,
παρατίϑεσθαι. 462, 38. —
παρατρέφεσθϑαι. 569, 62.
παρατρέχειν. 270, 92,
παρατρήματα. 964, 21,
παραφϑορά, 175, 15.
παραχέειν λίτρον,
vel
potius
»ίπτρον. 941, 53.
παραχέειν. μύρον. ibid,
ἐπὶ τοῖς ἱεροῖς παρεῖναι. 871, 60,
ἡΠαρεκβολαὶ Excerpta. 1, 12,
παρετυμολογία, 498, 25,
a T Lid et παρευδιάζειν, 978,
παρητῆσϑαι. 269, 50.
πάροδος in nave, 955, τι.
ILAPOIMIAI.
LI
Abomedis P
. τῶν ἀλφηστῶν. 2, 20.
Toi; δ᾽ ἀπομαξαμένοισι ϑεο)
διδόασιν ἄμεινον. 7» 48,
Πρὸ Εὐγλείδου, vel ὑπὲρ Εὖὐ-
κλείδην. 10, 21.
Οὐδὲν d ὀνήσει βολβὸς ἂν μὴ
γεῦρ᾽ ἔχης. 19, 16,
Avia i ἱερὰ κατεσϑίει. O9, 47.
*Ag οἴσει τρία; 68, 18.
Παιδιὰ φαίνοιτο ἐν εἶναν vel
λῆρος. 36, 24,
Olivos καὶ üljdeja. 8o, 39.
Béupa “Ζαρδιακόν. 98, 3o.
"Ὄνος βαδίζεις εἰς ἄχυρα τρα-
γημαάτων. 107, 1
ἸΝαυσικλείδους lonpía. 129 13.
Metov ἡ Τροίαν ἑλεῖν. 19r, 46.
᾿Εγκέφαλον i ἔχειν. 146, 62.
Tov σικυὸν ' τρώγουσα γύναι τὰν
χλαῖναν ὕφαινε. 148, 45.
“Χλαῖναν ἐν ν ϑέρει τρίβεις. tá9, 15,
JBaírn καὶ ϑέρεος καὶ χείματος
ἐστὶν ἄριστη. 14g, 16,
“Τυγκέως ὀξυωπέστερος. 152, 27.
᾿Πέπων tgwog ἄλλους ἐξερινάζεις
λόγῳ. 152, 29.
“Χαιρέτω «Ἵιβυκεῶοι βίβλοις ταῖς
τ "Avyovoc πλάναις. 161 , 37.
πόγχην διελεῖν. 170, ab.
Τοῦ πατρὸς τὰ παιδία. 186, 11.
"Into γηράσκοντι τὰ μείονα xix
ἐπίβαλλε. 225, 51,
ταρίχους ἀξιώτερος. 229, 4o,
ἜΣ ἁμάξης λαλεῖν, 282, 24.
δι) δ
χύτρᾳ δὲ; φακέας ἥψετο , non
. effe proverbium, contra
Epmum disputatur. 288,
358.
Τὸ ini φακὴ μύρον. 292, χά,
Οὐ μέν τοῦ πάρα κωφὸν ὃ τυ-
φλὺς ἔοικε fA nati 296, 45.
τὸν ξύοντα ἀντιξύων. ibid.
Máyatus - "λαλήσω μιχρὸν ἅμα
σου καὶ μέγα. 319, 10.
ἶσα βαίνων ΠΠυϑοχλεῖ, 373, 45,
᾿Αγράφως λέγειν. 584, 22.
Σὺ δὲ τιμιοπώλης ὡς ᾿Αχιλλεὺς
οὐδὲ εἷς. 403, 22.
"Ὄνου. σκιά. 414, 51,
“Ὅταν n Δ ὩΝεὸ τὸ στοιχεῖον.
425, 26.
Χωλάσω τὴν
495, 50.
κατὰ ῥηῦν φέρεσθαι. et ἀνὰ
ῥοῦν χωρεῖν. 807, 53.
Οὐ μάλα x(zxuc, 562,. 12,
ΔΤυσῶν λεία. 565, 54,
χελώνης ἢ δεῖ φαγεῖν ἢ μὴ φα-
γεν, n 46,
οὐδεὶς «μέγας
θοῦ. 60.
ἀφ ἑνὸς διαγράμματος ἀεὶ τὸ
αὐτὸ ὑποχρέκειν. 617, 24..
ἅμα ἕπος, ἄμα ἔργον. 085, 47.
᾿Δσπένδιος κιϑιι i40 1,6. 690, 64.
κέγχρον τρυπᾶνμ, 714, 90. .
€ ' LÀ
(QC | ἄγκυραν.
σαπρὸς ἰχϑύς.
"H πέντε πίνειν» ἢ volu, 4 μὴ
τέτταρα. τὰς 31.
Z5 χύτρα, ζῆ φιλία. 769, 46.
δάκτυλος ἡμέρα. .798, 2 oor
. Οὐχ ὑπ ἄλλων ἀλλὰ τοῖς σαυ-
τοῦ πτεροῖς ἁλίσκῃ» 810, 28,
“ρᾷν ταυτὰ τοῖς εὐχομένοις.
820, 34.
Ἢ ἀπὸ Σπευϑῶν ῥῆσις. 837, 18.
᾿Ζπεσκυϑίσϑαι. 857, 30
Βαδίζεεν ἐς “Ηραῖον ἐμπεπλεγ-
μένον. 858, a4.
Boys ini )λώντῃ μέγας. 856, 15.
Jlaybg γὰρ ὑς κει ἐπὶ ατόμα.
Πεφιλιππιδῶσϑαι. 856, 45.
24A) ἐξέπεσε πορϑμὶς ἐλωτίνω
πλάτη. 861. 61. ,
ἐξέπαισε. 861, 64.
iy τῇ χειρὶ τὴν ψυχὴν ἔχειν.
866, 56.
᾿Αβυδηνὸν ἐπιφόρημα. 913, 30.
᾿Αληλεσμένος ΡΒ βίος μεμαγμέ.
2
316
voc, et βίος ἐξηυλημένος. 915,
.. 65. et feqq.
"Ha9« χίδρα καὶ σωτηρία. 924,
54,
Καινὸς οὗτος Παλαΐφατος. 9o,
4
9. 1d
*Allog οὗτος Ἡρακλῆς. 940, 46.
Τὸ λύχνιον ἐν πρυτανείῳ. 992, 58.
εἰς αἶγας ἀγρίας ἀποπέμπων τοὺς
ζητοῦντας. 162, 49.
παροινία et μέϑη ἐν ὐμτΝ dif-
ferant. 756, 5o.
Πάρος pro πάριον. 915, 28.
παροψημάτιον. 659, 23.
παροψωνήματα bellaria dicta.
912, 5o,
πάσασϑαν et πάσσασϑαι. 780, 50.
πάσορ. 615, 60,
πασχητιῶντα βρώματα. 250, 53,
πατάνειον. vide βατάνειον.
πατάνεψις vox Sicula. 524, 50.
πατανίων σωρεύματα, patinarum
Jiruices. 678, 19.
πατάσσειν εἰς μέσον. 740, 60.
πάτημα. 90, 20.
πατὴρ τῆς βίβλου. 1, 19.
πατὴρ τῆς τιμῆς. 9, 50
Πάτρια ϑυγατριδῶν. 698, 57.
Πατρίδιον et ἀπφάριον. 866, 55.
πέδα pro μετά. 711, a4.
πέζις. 125, 54.
πελάνορ. 615, 59.
Πελειάδες. 810, 26.
πέληρ. 615, 6r.
πελίκα, 81^, 51.
πέλληρ. 615, 61.
πέμπτην ἡμέραν pro περὶ πέμπο-
T τὴν ἥμ. 656, ERN o
πεμφϑεὶς pro πέμψας. 915, 28.
πέμφιξ, et πέμφης. 399, 44.
πενέστης, pro fervo (impliciter.
ábg, 24,
πένθος ἄωρον. 981. 61,
πεντόπλοα. 815, 42.
πεντετηρίδων γραφαί. 547, 61,
πεντηκοστολόγοι. 100, 66.
πέπηγεν οὖρος. 892, 55.
πεπραγματεῦσϑθαι περὶ τί. 457, 59
πέπραται «ὃ πρᾶγμα. 655, 61.
τὰ πεπτόμενα ἐπὶ τὴν τράπεζαν.
828, T5. pénis
πέπων νεκταροσταγής. 69, 59.
v^ mollis et 3gnavus. 154,
15,
περαίνεσθαι. 875, 27.
INDEX
πέρας artis. 652, 54.
πέρας κάλλους. 39, 49.
τὰ πέρατα τῶν ἀγγείων, Ora
venarum. 91, 65.
πέρδιξ pe aftuto et libidinofo.
668, 62.
περὺ “τὰ παρὰ ex imperitia li-
rariorum. 25, 29.
περίαλλος. 261, 15.
περιβόητον ποιεῖν. 256, 12.
περιβολὴ et ὑποβολή. 98, 19.
περιγίνεσθαι. 276, 65.
περιγράφειν.,» — circumfcribere,
vox forenfis. 154, 20. *
περιγράφειν, delere, vox critico-
rum. 324,
περιδεῖσϑαι πώγωνας. 190, 46.
περίδινὸς. 461, 47.
περιέχων, de are. 545, 20.
περὺ ζώων, et περὶ φυτῶν apud
Athenaeum quomodo ca-
piendum. 171, 32, et 35.
περικάρπιον 142, 38.
περίκομμα. 658, 62.
περικύμων μαστός. 215, 45,
περίλευκχος. ὅ44, 48.
περιμάττειν τὼ ὀφϑαλμώ. 157, 18,
περίοδον νικᾷν. 708, 51,
περιπαϑής. 600, 63.
περιπεταλοῦν. 20, 62,
περισκελὲς poculum. 795, 59.
περισκελῆ καύματα. Q9, Or,
περισσοτρύφητος OiLUc. 201, 17.
περιστάσιμος στοά. 205, 31.
περίστασις, pro vita non phi-
lofophica. 855, 16,
περιστέριον. 677, 56.
περιστρώματα. 99, 12,
περιστρώματα πυργωτὰ et ζωωτά.
περισχιδεῖς calcei. 847, 17.
περιφερόμενα δρᾷν πάντα. 289, 20.
περιφοραὺ αἵ προπαρατιϑέμεναι.
2231, 5o,
περιφορὰ pro περιφέρεια. 101, 44,
περὶ φυτῶν, vide περὲ ζώων.
περιχεῖσϑαι. S08, 47.
πεταλίδες. 650, 10.
πετάσους ἐπιτεϑειμένοι. S10, 66.
negicuite σπερμάτων φύσις. 652,
πέταχνον, poculi genus. 239, 4o,
πέταχνον et πέδαχνον. 815, 47.
πετραῖος ἰχϑύς. 429, 10.
πέψις et σῆψις quomodo in ge-
GRAECARUM
neratione locum habeant.
525, 26.
πέψις et σῆψις
rant. 475,
πηγὸς, pro albo. 66o, 67.
πηλὸς vinum mixtum aut man-
gonizatum. 661, 56,
πηλὸς vinum. 990, 38,
Te, et πῖνε. 741, 26.
Πιέζομαν vox fervorum àxo-
λούϑων. 888, 55.
οἱ πιϑόγαστροι. 222, 42.
πιλήματα lemnifcorum. 369, 30.
πιλοῦν, vel πιλεῖν. 155, 57.
llívaS. 428, 45,
dlivew. 50, 18.
πίνειν ξξιέναι. bor, 48.
πίνειν τὴν ἐπίστιον. 742, 59,
αἱ πίναι ἐκ τοῦ βυϑοῦ φυόμεναι,
vel βύσσου. 172, 5o
πὶν οἶνον τρυγίαν. 72, 10.
τὸ πῖον, de omni genere pin-
guedinis. 145, 59.
πίποι, pipiones. 640, 29.
πιρίας. 199, 20.
ἢ Πισᾶτις. 601, $7.
πίσορ. 615, 62,
πισσήρων μόρος. 857, 11,
πιστάχια vel φιστάκια, 926, 43.
et 51,
πιτυΐδες. 116, 45.
πίτυλος. 770, 48,
zívvaoc. 569, 26.
πλακοῦς Φιλοξένειος. 24, 24,
πλακοῦς, malvae femen. 120, 52,
πλακοῦς ὑβριστής. 200, 42,
πλανᾶσϑαι. 759, 60,
“Πλάταια et Πλαταιαὶ. 274, 60,
πλατῆορ. 015, 62.
πλατίστακος piscis. 539, 55.
πλατὺ ὕδωρ. aqua falfa, 84, 55.
πλάτυρ. 615, 63.
πλεχταὺ ἀνάγκαι, retia. 135, 26.
πλεκτὴ πολύποδος. 18, 60.
πλεκτὸν ὕφασμα σχοίνου. 555,27.
πλευρὰ γεννική. 590,
πλεφίλερ. 615, 64,
πλήϑουσα ἀγορά, 465, 49.
πληρῶσαν verbi variae notio-
nes. 612, 10,
πλησίαλος, 580, 18.
πλήττειν τὴν κεφαλὴν de vino.
, i —
πλίκιος πλακοῦς. 920, 52.
πλουσιακὸν κακόν. 864, 54,
gaonandu diffe-
*
DICTIONUM. 317
πλούταξ. 251, 56.
πλύνειν, maledicere. 229, 60.
JIATINTPIAI. 492, 55,
πνευμόνιον. 206, 18,
πνίγειν. 195, 46.
ποάστριαι. 219. 52,
ποάστριον. 215, 60.
ποδεῖα udones, 135, 65,
πόϑεν, unde, negandi fignifi-
catione. 964, 17.
ποίησις διὰ λόγου. 908, 58.
ποιητὴς τῶν λεγομένων κολάβρων.
984, 5o.
πρημάδες. 570, 65,
πόλις pro χώρα. 88, 40,
JIoÀvtias Critiae antiqui fcrip-
toris. 779, 14.
πόλος, coelum. 125, 25,
πόλτος Graecorum. 923, 32.
πολύκοπος faltatio. 52, 357.
πολυποίκιλος. 165, 24,
ὃ πολύπους ἐστὶ συντητικός 590, 62.
πολφοὶ. 288, 26,
auis ferculum pompae. 547,
1
πομπὴν πέμπειν. 546, 45.
' 6 Μοντικὸς λεσχηνευτής. 926, 41,
πόντιον κοῖλον. 477, 47.
πόπαρ. 015, θά,
z09 , pro ποῦς. ibid.
z009puóc, aut πορϑμίς. 595, 14.
ἐπὲ τοῦ τρίβωνος πορφύρα. 270, 27.
πορφυροβαφοῦς χείρ. 885, 15.
πόταινος gratus vel fimilis.
560, 59.
ποταμὸς κοῖλος ῥυείς. 667, 45,
Ποτήρ᾽ ἣ γραῦς, ἄλλο. δ᾽ οὐδὲ
ἕν βλέπει. idem quod,
"nus ad armillum. 787, 48.
ποτιφόριμον τέμαχος. 235. 26.
Jlovruve vel Πότνιος Γλαῦκος.
169, .56.
πότον et χαϑημερινὴ χρῆσις ut
differant. 72. 57.
πρᾶγμα δυσγρίπιστον apud Li-
banium. 961, 16.
τὸ πρᾶγμα δέχεσθαι, 650, 45.
πραϑῆναν ἐπὶ ἐξαγωγὴ. 292, 55.
πρασοκουρίδες et juli. 145, 55.
πρεσβέων et ϑεωρῶν differentia.
543,
πρημάδες. 971, 56,
πρίστις. 816, 20.
προάγειν imi τὰς κλήσεις. 854, 5o.
προαιρετικὴ βία. 54, 21.
318 1 N D
προβατεὺς Paftor. 525, 13.
προηγουμένως. 405,57, —
προϑείς vox criticorum. 502,45,
προκυκλεῖν, ἐκκυκλεῖν, five ἐγκυκ-
λεῖν. 628, 21. A
πρὸ μοίρας et πρὸ ὥρας. 98
et 2, .
προπίνειν et ἀνειπροπένειν, 241, 54.
προπίνειν κώμην τινί. 798, 60.
προπιὼν ὑσσώπου. 284, 11.
πρόπομία, quid fignificet, 118, ὅ8.-
πρόποσις munus, 948, 31.
τὰ προπύλαια. 959. 54.
προσβαίνειν. 420, 65,
πρός τινι γίγνεσθαι. 690, 23.
προφαίρεσϑαν edere. 159, 15.
προσαναπληροῦν vwi τί. 992, 21.
προσαποφέρειν. 369, 21,
προσάρματας cibi. 159, 15,
προσεπὶμβιετρεῖν.. 77, 26.
πρόσκομμα, vide ὑπώπιον.
πρόσηνες et πρύσκυνοι. 403, 58.
προσίστασϑαι. 427, 45,
προσοψωνεῖν, 6o2, 32,
ligoonahi(ov nomen varie 'cor-
ruptüm,. 564, 45.
“προσπεπονϑέναι. 600, 55.
προοποιεῖσϑαι. et ἀποπροσποιεῖ""
σθαι. 688, 44.
phe o πρὸς τοὔνομω. 149,
o,
πρόστομα, quae dicantur. 757,
1, 4o,
τὰ προσφερόμενα. 622, 15.
προσφύσεως ἀρχή. 129, 90,
πρόσχιον. 700, 58.
π«ροσώδιον five προσόδιον. 902, 24,
πρόσωπον καρίδος μαὺϑ λητένης.
204, ὅο,
πρόσωπον, frontispicium. 598,
1.
προτελὴς ϑυσία. 649, 55. .
προφυράματα μαζῶν. 265, 50, .
προὐπογράφειν. 860, 19.
προῦμνον , προύνη, prünus. 102,
15. et 17.
προυσίας. 816, 27.
προφαίνειν ἐκ τῶν τεγῶν. 27
oí περὲ πρύτανιν. 550, 65.
πρυτανεῖα fJacórameritum. $04, 49.
πρυτανεῖα,, fportulae. 420, 25.
πρυτανεῖα urbinm Graecarum
omnium. 628, 55.
ix πρώτης παιδός. 881, 36.
τῆς πρώτης ἐρέας, 946, χά.
5, 53.
EX
πρωτοφορεῖν. 865, 55,
πτέρις. 126, ^
πεερὸν et περίπτερος, 557, 435,
πτερόν. 806, 22. .
,
πτήσσειν. 651, 64.
πτισσίνη unde dicta. 768, 58.
τὸ πτιστικόν. 8992, 25,
Πτολεμαεῖς. 579, 60.
πυάνιον. 9545, 58.
πύγαργον. 206, 61.
πυγή. 759, 49.
Πύελοι balneorum Sybaritico-
rum. 855, 45,
πύελος. 224, 50,
πυχτεύειν, pro μονομαχεῖν. 250, 23.
“Πυλεών, 998, 57.
πυλωρεῖν et πολυωρεῖν. 10, 57,
Πυξοῦς. 105, 62,
-πυός. 116, 19.
πύος πυριάτης. 910, 57.
πῦρ κοῦφον. 109, 37. μαλακώτε-
pov, et ἧττον ϑερμὸν, ibid.
ἀνειμένον. 109, 40. χλιαρὸν
εἰ ἰσχύον, καὶ ἀκμαῖον. 109,
ἣν |
πυρετός. 199, $9.
πυρῆνες. 115, 54,
πυροὶ τρίμηνοι. 212, 54.
πυροῦντες, pisces, et ἔμπυροι.
623, 56
πυῤῥίας. 195, 21.
πυῤῥότης. 666, 60,
πυῤῥούλας. 135, 22.
πώλυψ. 622, 48.
P.
"Páfóow five δαβδία. 972, 17, -
Her 655, 15, ἧς ᾿ μὴ
“Ῥαμνοῦς. 103, Ot.
δαπταῦλαν. 211, 96,
| ὑάρος. 994, 41,
ῥαφανίδες vocis penultima .an-
ceps. 115, 24, in
δαφανίδες πλυτοὺ et «ιϑαλάσσεαν,
vel Θάσιαν. 115, ái. |
ῥαφανίδωσις. poena . adulterii
apud Athenienfes. 19,58.
δαφὶς piscis, qui set βελόνῃ.
555, !
δέζειν. ἐπὶ τοῦ «Θύευν. 039, 30.
δέοντα pocula. 816, 29. -
ῥῆγμα λαμβάνειν. 851,56.
jou περαίνειν. 895, 40.
Qn (t 522, 19.
á(ov, 982, 22,
GRAECARUM DICTIONU M,
(ntc, quid proprie. 125, 46.
rbi pA
ῥόγοι.
ῥόδον, natura muliebris. 465, 41,
ῥοῖζος. 688, 66.
prd ὑφαντὰ veltimenta, 857,
0.
QoUc aquarum. 625, 59.
ῥόφημα vide ἕψημα.
ῥοφήματα, 242, 27,
ῥύγχος, pro ῥάμφος.
ῥύμμα. 615, 15,
ῥυπαροκέραμος. 677, 63. -
ῥυπαρωτέρα apua. 908, 61.
ῥύοις. 816, 55.
Qoy&g καπετός. 707, 46.
2.
Σαλαβάρ. 615, 65.
οαλακωνεία, quid. 979, 14.
σαλάκων. 908, 17.
Σάλπης dictus Mnafeas Colo-
. phonius. 15, 4
σαλπίζειν τὸ πομπικόν. 700, 29.
Σαμβρίας βομβύλιος. 456, 45,
σαμίτης, panis. 219, 35.
τὰ ZunoOoáxux. 719, 90.
σάνδαλω ἀϑανατάων. 256, 44.
σαξάτινα. 255, 24.
J'anoíac οἶνος. 68, 48.
σαρίρ. 615, 66.
σατίναι. 945, 51.
oi σατύρειοι. 208, 29.
“Σατυρικὸν δρᾶμα — Sophoclis.
720, 25.
Σεῖος, vox Laconum. 651, 21.
σειρά bulborum, et olerum
fafciculi. 248, 25.
σελήναι. 812, 45.
σεληνίτιδες γυναῖκες. 117, 28,
σεληνόφως. 584, 4o,
Σελινοῦς. τοῦ, 61.
σέμελος, vide σέσηλος.
σεμνὴ ϑεὰ Athenienfium, et
σεμναὶ ϑεαί. 717, 27.
“Σέσηλος et σέμελος. 129, ὅ0.
σεύεοϑαν et σύεσϑαι. 180, 18.
σξυομένη, pro πορευομένη. 82, 45,
σημειώσεις. 1, 98.
σηπία. 960, 49. t
σησαμοειδές. 214, 54. "
σῆψις et πέψις quomodo diffe-
M rant. 475, 26.
σιαγῶν. 18o, 52,
669, 59
319
σιαλὲς et fialendris avicula. 673,
σιβύναι et σιγύναι. 247, 54.
σιγματισμὸς Euripidis. 15, 66.
cióy Boeotica vox pro malo
Punico a Sida oppido,
927, 40.
σίκλος et σίγλος 575, 16.
0.XV0Q , cucumer, et
148, 44,
σικυοῦ etymon. 149, 52,
cizvovi« , cucurbita, 121, 3g.
σιλόδουνοι. 436, 24.
σιλφίῳ σφενδονᾷν. 182, 16.
σίνδρον. 461, 40,
σιόρ. 616, 11.
σιρός. 250, 17.
σιτεῖν δημοσίων κτεάνων. 706, 25.
σίττυβος. 309, 13.
σχάλλιον et σκαφή.- 818, 12, et 17.
oxapíc, ὅθι, 57.
σχατοφαγεῖν. 182, 63,
σκαφίδες, 301, 30.
σχάφιον, εἶδος κουρᾶς. 97, 41.
σκέλεφερ. 616, 11.
0xtÀig vide σχελίς.
σκέπινος vel oxénavog. 559, 24.
σκευάρια, 944, 10,
σκευασία et σκευάσεις. 205, 19.
mpi σκευασίας καὶ δοκιμασίας
φαρμάκων Heraclides auc-
tor. 270, 53
Σκηνὰς καταλαμβάνουσαι. 502, 21.
σκηνοποιεῖσϑαι. 362, 45.
σκιάδὲες et umbrae. 267, 5o.
σκίαιναν aut σκινίδες, vel σκια-
γίδες. 959, 29.
σκιὰς ἢ καὶ μιηφόνος. 642, 49.
σκιλλώδης , et κολλώδης. 169, 57.
σκιλλώδη quae dicantur. 232, 64.
σκίνδαψος οξύινος, 919, 20.
σκιφύδρια, σκιφός. 165, 56, et 27.
σκληρότης vinl, vide ψαϑυρύτης.
σκοίϑης, 915, 5o.
σκολιὰ, μέλη παροίνια, 980, 57.
σκπολύπτειν. 224, 15.
σκοτόδινος. 285, 50.
σκυτίνη χύτρα. “55, 64,
σκώπτειν. 071, 28,
σμᾶσϑαι. 271, θά,
σοβεῖν. 579, 39.
σόορ vel σόρορ. 616, 11.
σοῦσον εἶναι τῇ «Ἑλλήνων φωνῇ
τὸ κρίνον. 8:27, 45..
σόφισμα Θετταλόν. 29. 63.
pepo-
420
σοφοὶ et σοφισταὶ poctae olim
ἡ dicti. 37. 55. P
σπαδαχήρ. 616, 12.
Znav(a , pro: Hispania. 574, 61,
σπατάγγαι. 179, 48.
σπάτος et σπατοῦν. 805, 38, ετ 42.
σπεῖρα. 621, 12.
tgo Ae duplex notio, 682,
σπλάγχνοισι συγγίνεσθαι 235, 55,
σποδεῖν. 814, 36
σποδίον et τεφρὸς colores qui
differant. 675, 64.
σποδίτης panis. 215, 42,
σπονδοποιεῖσθαι. 224, 61.
σπουδύζοντες. 918, 61.
τὸ ἀπὸ gnvgidog δεῖπνον, et Ro-
mana Sportula. 654, 14,
σταϑμοδότης. 757, 15.
oy τος genus carminis. 878,
σταφυλή. 990, 22.
στεατίτης. 219, 17.
στεγανόμιον pretium manfionis.
, 47.
mad. NM five ταινία.
992, 27.
στελεός, 501, 27.
στέμμα. 992, 90.
στεμφυλίδες oleae. 112, 62.
στενὴ, pro στενωπὸς. 948, 55.
στενόστομα ποτήρια. 457, 17.
στερνοσώματον κύτος. 125, 52.
στέφανοι ὑπὸ γλώτταις. 956, 15,
στέφανον χριστοί. 970, 52.
στέφανος; στεφάνη, στέμμα. 355,51.
στεφανωθῆναι τεμένεσυν ἐν ΖΙω--
δώνῃ. 555, 12.
στηϑήνιον. 155, 54,
στηϑύνια. 155, 55.
aigu Polemon, cur. 409,
1,
στιφρᾷν pro γίνεσθαν στιφρόν.
6^ T. á "e
στλεγγὶς. 245, 58,
στοιβὴ verfus irrila. 89, 49,
στολὴ γάμβριος. 70, 52,
στραγαλίζειν, 405, 15,
στραγγεύεσθαι. 586, 11,
στραγγεύεσϑαν περὶ τὰς συμβολάς.
875, 18.
οτρατηγὸς ἐπὶ τῶν onAov. 575, 25.
στρατηγὸς et ἡγεμὼν, qui diffe-
rant. 691,
οατρέμματα, Spirae. 248, 15.
INDEX
στρεπτοὶ, Spirae. 917, 254.
στρουϑάρια οἷον ἐντραγεῖν. 156, 17.
στρουϑία. 871, 17.
“Στρουϑὼ τὰ ἑλίγματα. 98, 52.
crine ed tente et στρωματεῖς.
15, 33. :
Στυτικαὶ δυνάμεις. 44, 40.
συγγραφεὺς, pro auctor fimpli-
citer. 9, 28,
σύγχον calcei. 994, 44,
συκάμινα, vide μόρα.
σῦχα λευκόφια,), et μελανόφια.
δ T0, das νος
συκαλίς. 154, 4o.
συκολογεῖν. 57, 51.
τοῖς σύκοις τὰ ἐπιγινόμενα, vel
ἐπιπινόμενα. 159, 12.
συκοφάντης. 191, 53, .
συλλαβοπευσιλαβηταί, 295, 55, -
σύλλιρ. 616, 12. :
σύμβακχοι. 729, 61.
συμβολαὶ et σύμβολα quomodo
differant. 224, 56.
συμπεριφέρεσϑαι. 320, 42,
οὐ συμπεριφέρομαι. 472, 56.
συμπεριφορά. 320, 60.
συμφορὰν εἰσορᾷν. 255, 37.
συνύγειν. 389, 94,
συνάγειν ἀπὸ συμβολῶν, 920, 13,
συναυκλεῖαι. 264, 20,
συναλοιᾷν. 856, 20,
συναπάγεσϑαι. $21, 54,
συναποδύεσθαι. 39, 60,
συναυλίαν, 97, 59.
συναυλία. 207, 5$.
Σύνδειπνον Sophoclis. 959, 57.
συνδιαριστήσασϑαι βοῦν. 705, 27.
συνέδριον et βουλευτήριον, 957,60.
᾿συνευδοκεῖν τὰ “Ῥωμαίων, 388, 39.
συννενημένος 863, 5
συνουκία. 475, 27.
συνουσιάζειν, una effe. 550, 52,
συντηκτιχκός, 590,
συντίϑεσθαι, σύνθημα συνθημα-- -
τιαῖον στέφανοι. 9959, 40,
συντρίβεσθαν, συντριβή. 189, 58.
συντυχία. ὅθο, 18.
σύρβη. 985, 24.
σύριγξ. 345, 15.
συρίσκοι. 154, 55.
σύριχοι. ibid.
οἷς dictus quafi ϑῦς, 684, 65,
συσσίτιον, et σύσσιταν. 17, 44. et.
feq.
σφάκος pro ἐλελέσφακος, 903, 52,
GRAECARUM DICTIONUM,
'σφέτερος. 649, 4o,
σφηκώδεις. 556, 58,
οφηνεύς. 556, 51.
σφηνοῦσθαι. 45:, 46.
σχαστηρία εἴ χαστηρία. 246, 41,
σχεδία. 274, 65.
σχέδην. 895, 51. ,
σχελὶς et σκελίς. 115, 54.
σχὴμ᾽ ἀξιόχρεων. 824, 46.
σχήματα faltantium. 900, 14.
σχινίζεσϑαι et σχοινίζεσϑαν, 894,
80. et 52.
σχίνος. 145, 58.
σχοινίῃ φωνή. 895, 55.
σχοινοτενεῖς literae. 768, 16.
σχοίνων faltatio. 894, 57.
σχολὴ καὶ σπουδή. 609, 25.
σῶμα pro fervo. ὅθο, $1.
6040€ ποταμοῦ. 89, 17.
“Σωτιανοί. 456, 20,
T.
Ταβυρίτης. 209, 24.
Ταβωνιανόν. 921, 12,
τακεραί. 658, 51.
ταχερός. 655, 52.
τακτικός. 547, 47.
τ' ἄλλα οὐκ ἄξια τούτου. 840, 25,
τάλαντον quantum pondus es-
fet. 564, 14,
T«Aapoc, Movoov. 56, 55.
τῆς ταμίης» et τοῦ δαιτροῦ, di-
vería ofhicia. 559, 56.
ταραντῖνος πλακοῦς. 840, 25.
ταράττεσθαι truare. 961, 21.
&«pyavov vinum five lora. 814,
12,
ταριχόπλεως Bosphorus. 222, 40,
τάριχος homo nihili. 229, 57.
τάριχος πίονα. 250, 23.
τάριχος τέλειος. 252, 50.
ταύρειον ὕδωρ. 254, 49.
. ταῦρον vox Ephefiorum. 720, 56,
Ταυρωπὸς; cur Bacchus. 78, 22,
ταχέως καὶ παραχρῆμα junctim
. pofita. 296, 59.
ταὡς Atticorum, 679, 51,
τειχιόεσσα Muiycov κώμη. 557, 92.
«ελαμών. 421, 10.
τελεβώδης ψυχή. 295, 14.
τέλη μικρά. 8ὅ, 46,
τέλλη pro τέλλίνη. 165, 49.
321
τέλος φιλίας vel ὅρος de per-
fecta amicitia. 92, 23.
τέλος ἐλλιμένιον. 912, 19,
τεμαχίζευν, 429, 15,
τέμενος. 776, 57.
τέναρος. 990, 30.
τέορ. 616, 13.
[ τέταφέ με. 455, 95.
τετράγωνα ἱμάτια. 971, δά.
τετρακίνη, lactucae. 144, 20,
τέττιγες , mali poétae. 963, 10,
τετυγμένα. 711, 29.
τηγάνῳ σύντροφοι. 207, 20.
τηρεῖν pro τήρει, aut τηρεῖν δεῖ.
2, 95.
ἡ τῆτες ἡμέρα. 193, 21.
τιϑέναι» congerere. 676, 12,
φίλτον μέγιστον. 228, 10,
οἵ τιμοῦχοι. 277, 20,
τί τηνικάδε. 286, 15,
τιϑήνημα. 884, 59.
τιτϑὸς a ϑῆσϑαι. 679, 45, et 44,
τιτύρινος. 211, 30,
τὸ pro τῷ Homericum. 820, 29.
τολύπη. 221, 19.
τολύπαι. 2693, ÁO.
Τόνεα five Tóvaw feftum. 950, 50.
τονϑολυγεῖν. 465, 18.
τοξικαί. 365, 38.
τόπον διδόναν τῷ κενῷ. 6bo, 45,
τραγικὸν 3 φακῆ. 286, 46.
τράγος piscis. 578, 54,
τράγος et τραγομάσχαλου. 611, 5o.
τράπεζα vide τρίπους.
τράπεζα primae et fecundae
meníae, 913, 23.
τραπεζοποιὸς. 304, 19.
τραπεῖν, trapetes. 505, 61,
τραχηλισμοὺ, pila ludentium.
57, 4o.
τραχηλίζειν. 99, 62,
τράχηλον et τραχήλια. 169, 58.
τρέφω pro ἔχω. 949, 16.
τριακαστοὺὶ, et ἀτριάκαστοι. 919,47.
Τρυιβαλλοποπανόϑρεπτοι. 205, 22.
hic ἐκλέίποντες κρόκας. 709,
Dm
volyhm, pro apuis triglitidi-
bus. 429, $0.
τρίγληνος. 562, 49,
τρίγλη unde dicta. 56r, 47.
τριοβολοκρεῖσκον. 932, 21.
τέλος. vocis expofitüo Athe- τρίοδου mulieres. 451, 58.
naei apud poétam rejecta. τρέπους
,
vel
100, 21.
τράπεζα — menfa,
322
τρισμαχαρίτης. 207, 44,
τρισμὸς quorundam piscium.
E 1579, 58, ἡ
τρίτη Θεσμοφορίων. 557, 55.
τροπαῖος Neptunus. 58o, 50.
τρόπον παχεῖς. 969, 19,
τρόπος. 962, 57.
τροφαλὶς Σικελική. 950, 195,
τροφαλίδες λινόσαρκοι. 769, 20.
τροφὴ quarta, apud veteres.
1.95,
τροχήλατος κόρη. 153, 21.
τροχιλία in dicendo. 956, 22.
τροχοπέδη. fufllamen. 196, 42.
τρυφητῶν mos, ornari ὀφϑαλ-
ὧν ὑπογραφῆ καὶ χρώματος
ἐέμέμει, 829, ὅ6, «á
τρύχος. 707, 51.
Τρωϊκὸς διάκοσμος.
* . Scepfii. 159, a4.
τυκτά. 271, 99,
τύπανον et τύμπανον. 905, 4o.
τύποι Κάδμου. 161, 25,
τύπον Ινηρηΐδων, 245, 36,
τυρβάζειν, 585, 49.
τυροκόσκινος. 921, 47.
τυροκνήστις παιδική, 301, 24,
τυρὸς χλωρὸς, ξηρὸς, δξυστὸς,
πηκτὸς, κοπτὸς;» et τμητός.
687, 31.
τυρὸς ἐπεδόνει. 185, 41.
Y.
v pro o in multis. 8o1, 16,
τὸ ὕδωρ ποταμοῦ σῶμα. 89, 22.
ὕδωρ κατὰ χειρός. 0192, 41,
ὕδωρ ψυχρότερον ᾿Δραρότος. 256,51.
ὕβρεως γραφὴ et αἰκίας. 461, 26.
ὑβρίζειν. 991, 91,
ὕβρις. 296, 25.
TBPIS. 495, 4o.
“7)γιάτης Bacchus. 77, 14.
ὑγίεια, 221, 56.
ὑγρὸς βίος. 452, 61,
ὑδαρὴς οἶνος et aqua. 85, 4o,
ἐξ ὑδάτων κρέα, 179, 39.
ὑηνία. 629, 5
ὥκκαν ἔγγειοι. 566, 54.
ὕκκης. 533, 20.
“χόεις fons. 255, δά,
οὐχ ὑπακούειν, et ἐπαινεῖν
κλῆσιν. 454, 44,
ὑπὲρ κρεωφαγίας et ὑπὸ κρεωφα--
γιὰς quantum differant.
81, 52.
Demetrii
*
τὴν
INDEX
ὑπερῷα. 117, 27.
ὑπήτριον. 685, 32. :
ὑποβινητιῶντα βρώματα. 251, 59,
ὑποβλέπειν. 921, θά.
ὑποβολὴ, vide περιβολή. i
ὑποβρέχειν, fubbibere. 66, 20.
ὑπογάστριον. 685, ὅι. ᾿
ὑπογράφειν. 860, 26,
ὑποδησάμενος vov πώγωνα. A89, 55,
ὑποϑθυμιάδες. 955, 25.
ὑποκρητηρίδιον. 268, 52,
ὑπολαμπάδες. 846, 57.
ὑπονύττειν. 919, 60.
ὑπόξυλος et καταχρυσοῦς. 661, 29.
ὑπόπτερος. 461, 5o,
ὑποπυρίζων. 665, 54,
ὑπορχήματα. 898, 49.
ὑποσκαφιόκαρτον μειράκιον. 97,57.
ὑποστάσεις ποιεῖν, 2291, 4&1,
ὑποστατικός. 452, 56.
ὑπὸ στόματος et ὑπὸ στόμα.
540, “8, á
ὑπόσφαγμα. 561, 18,
ὑπό τι, et ὑπό τι δέδουκά «σε.
874, 26. *
ὑποτυρίδες. 921, 51.
ὑπώπιον et πρόσκομμα. 189, 38.
ὑρισσός. 642,
T vc δείπνων. 575, 21,
ἱστιακόν. 919, 27.
ὑφαίνεσϑαν de impilibus non
dici. 154, χά,
Φ.
Φαγεῖν ἄμαχοι, 24, 65.
Φαγησιπόσια. 474, 18.
φάγρος, dentatus. 566, ὅ6,
φάγοβαν, cos dicta Cretenfibus.
, 44.
φαινίνδα, et ἐφετίνδα unde di-
cantur. 97, 41.
φαινόλης. 187, 60.
πρὸ φακῆς λοπάδ᾽ «US. 286, 46,
φάκινον homines. 280, 11.
φακόν. 948, 44.
φαχὸς τῆς κλίνης. 703, 29.
φαλάγγαι ἐβένου. 991, 67.
quia) ; λαμπάδες, λυχνοῦχοι. 980,
ο. ;
D
t
τὰ φατνώματα, 505, 97.
φαῦλαι, olivae. 114, 50.
φὰψ et φάττα. 675, 14.
φηγοί. 109, 32.
φϑινοπωρισμός. 905, 50.
φιβαλέον, homines, 152, 26.
GRAECARUM DICTIONU M.
φιβάλεως, ficus. ibid.
φιλέων aut φίλων oou). 987, 45.
φιλοσοφία, pro religione Chri-
fiiana. 281, 57.
ὃ φιλοοοφὼν διὰ πίστεως , homi-
nis Chrifüani periphrafis.
285, 16.
φλαβέλλιον et φραγέλλιον. 919,59.
φλέβες ciboriorum. 148, 26,
φλεβὸς τροπωτήρ. 132, 24.
φλέγμω et φλεγμονὴ, ἁπλῶς pro
morbo. 28, 57.
φλέγμα ψυχῆς. ibid.
φλεδόνες. 690, 22.
φλέφυρα. 919, 39.
φλοίακες, 160, 58.
φλοιακογράφος Sopater. ibid.
φλοίαξ, 891, 27.
φοίνικες tvopyow 927, 99.
φοινικοείμων, 685, 25.
φορά. 461, 12.
φόρμιος. 620, 64,
qoprryO». navium inventio. 65,
φορτικῶς ὀρχήσασϑαι. 900, 11.
φράγματα. 246, 58,
oí φρακτικοὶ, 274, 20.
φρανὴρ pro φρέτωρ. 997, 10. et
11.
φρατρεία. 267, 26.
τὰ φρατρικά. 920, 35.
ὃ φρόνιμος pro φρόνησις. 499, 96.
φρονεῖν. 15, 28,
φρύγεσϑαι,) de quibus proprie.
119, 65.
φουκτὰ aut φρυχτοὺ pisces qui-
nam, 401, 62.
φῦκος. 255, 4g.
φυζακινός. 689, 55.
φύλαρχοι. 688, 25.
φυλετικὰ Ósmva. 929, 44,
φυλετικῶς φυσᾷν ἑαυτούς. 929,57.
φυλῇσι. 719, 99.
ἐπὶ φυλῆς ἱερείας. 411, 106,
φύλλης, φύλλι, φύλλον» φυλλία,
φυλλὶς, et φυλλίας, 157, 56.
φυλλοβολίωας mos antiqniflimus,
116, 235.
φυξίκινος, piscis. 689, 51.
φυσᾷν ξαυτοὺς, vide φυλετικῶς.
φύσιγγες. 144, 21.
φυσέκιλλος. 260, 42.
φύστη. 220, 57.
φυτὸν homo. 256, 52.
φώζειν, vel φώγειν. 115, 65,
3235
φωνάριον περιαυγές. 896, 26,
φωνῆς καταλλαγὴ et φωνῆς ἀπό--
φισις. 820, 50,
2 ef
τὸ Y nota vetus criticorum.
508, 41.
χαίροντες ὀνομάζουσι. S02, 55,
χάλανδρος. 541, 21.
χαλίκρατον μέϑιι. χά, 52,
χάλις vinum. 24, 48.
χάλκεα, poétis etiam ferrea et
re, y 164, 46,
“Χαλκέντερος, vide Βιβλιολάϑας.
inci στὰς κολοσσὸς φάκινος, 286,
Ἢ ;
“Χαλκιδικαὶ σπάϑαι. 898, 46.
“Χαλκὶς καλλιγύναιξ, 885, 65,
χαλκοῦς. 227, 24. M
χάραξ et Κάμαξ pro hafta, et
pro Rylo. 55, 5o,
χαράττειν, 96, 50.
χαρακῦταν βυβλιακοί. 56, 44,
χαρακίζειν. ibidem.
χανδὴ κύλιξ. 732, 18.
χάνναν et χαῖναι. 570, 16.
oí χαρίεντες) τοῖς πολλοῖς Op-
pofiti. 4, 64.
χαρίσιος. 918, 48,
χαριτογλωσσεῖν. 207, 29.
χαῦνος, cibus. 4623, 58,
Χεβρόδλαψος, edulium Syro-
rum, 240, 15.
χειρόμακτρα πλαγγόνων. 699, 135,
χειρόμακτρον; de homine,698,47,
χελιδόνια σῦκα. 152, 20.
χελιδών. 625, 15.
xcv, χελλὼν et χαλών. 5356, ao.
χελωνίς. 569, 20,
yéovigov et χέρνιψ. 695, 59.
χῆμαν παχετοί. 175, 18,
χηνίζευν. 3og, 66.
χηράβης et χήραψ. 166, 42.
χίδρον quid varie traditum .ab
antiquis. 925, 46.
Χίον κεράμιον. 10, 94.
χλανίδες καὶ βλαῦταιυ. 946, 55.
χλαῖνα. 147, 15,
x^idoc. 857, 56.
χναύειν. 115, 59.
χόνδρος. 259, A5.
χονδροφυής. 255, 56.
Xoigog de porca. 648, ὅδ.
χορδή. 657, 55.
χορδῆς μέσαιον. 181, 55.
324 INDEX GRAECARUM DICTIONUM.
χορεῖος. 890, 66.
χορηγίαν καὶ λειτουργίαι, 855, 19,
χορηγεῖν, παραχορηγεῖν, et Bmw
χορηγεῖν. 266, 18. et feq.
χόρια. 919, 10.
χορὸς ᾿Ασπένδιος. 690, 22.
χορὸς σαίνουσι. 477, 54.
χόρωνος corona. 962, 46,
χορτάζεσθαι. 197, 25.
χρᾶσθαι, pro habere. 556, 51.
χρᾶσϑαν διὰ τῆς. αὐλῆς. 827, 94,
ov χρᾶσϑαν λύρᾳ. θοθ, 47.
χρεῖαν loci auctorum. 4, 22,
χρῆμα. 407, 44.
-«Χρηστομάϑειαι. 1, 58.
χρηστότητος vel ἀρετῆς ἕνεχα;
formula in Senatuscon-
fultis ufitata, 419, 59.
χρίσμα et ἄλειμμα quomodo dif-
i yea 976, 3b.
διὰ χρόνου. 115, 11,
ἢ χρυσῆ παροιμία. 588, 58.
χρυσομανεῖς. 779, 50,
χρώματα et κρούματα. 586, 53.
χύδην. 5ao, 41.
xvÀóc, χυμὸς et ὑπὸς qui diffe-
rant. 686, 65.
χυμὸς Ξυστικὸς quid. 159, 14.
ἐν Χύτροις λειτουργῆσαι. 244, 5o,
χῶς, 635, 27.
Xp.
iáydec. 976, 39.
«ψαυστά. 266, 29.
ψαϑυρότης et σκχληρότης, vini,
62, 57.
ψακαστὰ μύρα. 98, 48.
ψαλλόμενος. 605, 25. à
ψαμμῖτις ὀρυχτὴ et ψαμμοδύτης.
565, 22.
ψαφαρότης, vide ψαϑυρότης.
ψεάδερ. 616, τό,
ψελλισμὸς primum temulentiae
fignum. 95, 27.
ὅ ψευδολόγος τῶν λόγων. 686, 55,
Ψψηφοκλέπται,), praeftigiatores.
4, 22.
ψῆφον ἔχειν. 429, 49.
ψηφοπαῖκται. 348, 54.
ψηφοπαιξία antiquorum, 46, 48,
ψήχειν et ψήγματα. 406, 55.
ψιλάκερ. 616, 13.
ψῦγμα flabellum. 451, 60,
ψύη, ψόα , ψοία, 681, 25.
ὃ ψυκχτηρίας. 820, 50,
ψυχτήρια πτερὰ, in Ornatu ca-
pitis muliebris. 975, 358,
ψυχρήλατα. 819, 54.
ψωφίλιοι. 790, 37.
wa obfícoenum verbum. 764, 65.
&.
᾿Πὰ κολάπτειν. 855, 21,
ὥβεον. 117, 23,
9:0». ibidem.
ὠϑισμός. ά4οι, 55.
ὥϊον. 117, 22,
ὠμόλινον involucre. 189, 56.
00». 117, 22.
ὥρα, pro aeftate, 159, 42,
ὥρα, pro diei parte veteribus
inufitata vox, 5, 48,
ὥρα ἔτους. 980, 57.
ὡραῖον et οὐραῖον. τά, 55,
μὴ ὥραισιν ἵκοιτο» imprecatio-
nis formula. 112, 20,
τὴν ὥραν, pro iv ὥρᾳ. 284, 17,
εἰς ὥρας κἤπειτα ἐν καλῷ εἴης,
bene precandi formula.
112, 35,
ὡριαίνεσϑαν. 860, 29.
ὡρολογητής πρόδειπνος͵ 695, 15,
ὡρογράφοιυ. 857, 58.
ὡρῶν oLovoc, patina. 125, 16.
Jlosivew, vide Javwusic.
ὠτάριον, five auricula Veneris,
zo 50 POS ER
ὦχρος et ὠχρός. 250, 56,
Qu» ἡμίτομα. 123, 29.
— M ——€
INDEX
RERUM ET VERBORUM LATINORUM,
QUAE
ANIMADVERSIONUM LIBRIS EXPLICANTUR.
A -dverfus et κατὰ, in infcrip-
ἢ tionibus. 609, 5r,
Abae. 951, 27. Adulationes publicae Athe-
Abítemii, viri clari et infigp- ^ nienfium et Romanorum.
nes. 90, 39. 459, 26.
Abydus. 877, 22. Adulterii poena apud Athe-
Abyrtaca ex herba "virente. nienfes. 19, 38
14r, 53, Aegimius veteris poématis no-
Acanthinum oleum, 139, 41. men. 82o, 3t.
Acatii Nicoclis. 591, 19. Aegimius vetus fcriptor Περὸ
Acclamatio discedentium 6 παλμῶν. ibid. ;
convivio. 995, 98. Aegina λήμη τοῦ Πειραιῶς. 196, 60.
Acefas et Helicon Salaminii. Aegyptii παπυροφάγοι. 675, 15.
98, 38. Aegyptii ἀρτοφάγοι. 715, 48
-cefiria Antiphanis. 532, 55, Aegypti aér et temperies flo-
Acetum dictum εἶδος Atticis: diss apta, 945, 25.
atque etiam ;óoc, et ἄδος : ÀÁegyptiorum vinolentia, 74,55.
fortaffe etiam ἡδονή. 139, 69. Aegyptus lentium fertilis. 286,
Acetum Aegyptium, et Cleo- 5o.
naeum 140, 51, Aemilii Pauli ἀγῶνες. 541, 50.
Aceti potus. 991, 52. Aenigmata Matreae plani, 48,
-Achainas panis. 209, 31. 59.
Achaei poétae Κύκνος, 464, 50, Aenigmata inter convivia pro-
Achaei fabula Πϊοῖραν. 477, 55. poni folita. 746. 45.
Acrati facies Athenis. 844, 17, 4eoloficon Ariítophanis. 655, 61.
-Acromata , quid. 887, 57. Aéromeli five δροσόμελι. 819, 17.
ctae, riparum virides vefii- Áequitas animi f[apienti eft
tus, et littorum amoenita- | pro condimento, 587, 27,
tes. 846, 54. Aefchinis Socratici Telauges
"fctaea. 988, 9o. dialogus. 391, 5o,
Actio ἐξαπατήσεως, quomodo ÁefchyhD PAryges ejusdem ar-
δημοσία. 665, 39. gumenti cum Ennii Lytris.
-4cus Latina vox unde, 615,26. 59, 47,
"delphi Hegefippi. 616, 52, ^ Aefchyli Glaucus. 170, 27.
Adiatomus Gallus. 456, 12, — Aefchyli Proteus. 675, 45.
Adonis ubi occifus, 144, 14, — Aefchyli σατυρικὸν δρᾶμα. 725,
"Adonis Platonis comici.769,57. 16.
inter Ádorandum vertere fe Aefchyli epitaphium. 899, 47.
ad dextram, mos veterum Aefchyli TAeori. 901, 45.
. Gallorum, 279, 45, etatem, pro per omnem ae-
Adrianus Imperator μουσικώ- tatem, 474, 59.
S4XT06, 629, 47. ethlius Samius. 931, 55,
326 INDEX RERUM
Aethiopes δωροφόροι. 551, 62, Midon five Medon. 99r, 19.
"detoli Critonis. 307, 55. Alexis ab Athenaeo reprehen-
Aetoli ferox populus. 754, 9a. fus. 915, 28. -
etum. 128, τά, Alimus veterum. 121, 21.
Agathoclis Siculi tyranni dic- ALptriaefabulaeAuctor. 256,41,
tum. 780, 55, Alphefiboea Chaeremonis. 883,
"Aegea. $55, 14. 65. .
-4gefilaus poétis Orcus dictus. ZIpAefiicus piscis. 505, 12,
969, 26, Alpes et Pyrenaei cum Rhi-
Agias et Dercylus vetufiiffimi —paeis male confufi, a vete-
Ícriptores, 169, 47. ribus fcriptoribus. 406, 64,
Aglais tubicen. 709, 27. -lihae 'Theopompi 819, 4o.
Agni et vituli ne comedantur, Alexamenus, nomen proprium
lege prohibitum. 285, 4o. viri. 392, 52,
gnus curialis, apud Plautum. 4maracus et fampfucus. 969, 44,
920, 65, Amathus. 165, 62. :
Agoniítae, parta victoria, om- 4mbix vaíis nomen. 799, 57.
nes [pectatores convivio ex- 4mbon. 804, 19,
cipere foliti. 706, 16. Ambraciotae cur μεμβρακιῶται.
Agri portio folita olim dari 611, 60, !
bene meritis praemii loco. Zmbrofia pro lilio. 963, 42.
776, 57. Ambulationum variae fpecies.
AÁgron et Gentius reges Illy- — 669, 28.
rici. 724, 19. Amethyíta, ebrietatis reme-
Asrofinus Epicharmi. 252, 25. dium. 75, 12.
"Aichymiae nomen unde.800, 11, A miae piscis etymum. 498, 19.
Alcibiadis palmae Olympicae. Amipfiae fabula Φείδων. 741, 52,
11, 10, ( Amphiarai fons. 93, 54. Ἐς
Alcidamas Elaeita. 879, 38. Amphidis Gynzaecomania. 915,
4lembix. 799, 62. 56. :
“ϊεογιος Alexidis et Pomponii. Amphidromia Graecorum. 135, ;
z
185, 25. :
Aleuadae. 482, 52. Amphipolitanga expeditio. 375
Alexander yictimarium e Ma- 14, . TE UH ie:
cedonia accerlit. 937, 61, Amphitryonis inventum tem-
Alexandri Magni epiftolae. 88, perandi vini. $25, 64,
25 "mulus. 916, 5o. |
"Ajesceiah Magni fimulachrum Amyzgdalae Cypriae praegran-
inPompa Ptolemaica. 552, 60. FH ar iz E 6d. P.
Alexandri Aetoli/4i1:. 505,61. 45»,/edalge veriloquium. 104, -
61
Alexandri temulantia. 729, 62, E
Alexandridas comicus. 455, 635, Amygdalae natura, 108, 21,
Alexandrina ἑφϑοπώλια. 179, 54, "mylum. 925, 54 $2
Alexandrini dicaces. $315, 25, — pris five Tharmyris. 955, 50.
Alexandrinum feftum. 544, 17. Amytis foror Artaxerxis, 884,
Alexidis et Turpillii Fusitivi 65. d
yel Leucadia. 181, 18. Anacreon Ionicus. 403, 56,
“πεγλαυκωμένος. 224, 20, Anagallis grammatica. 37, 59.
Τυναικοστρατεία, 258, 53. nancaeum poculum. apud Plau--
“ρωπίδης. 905, 45, Poeta, 151, . tum. 81, 55,
δι, Τιτϑή. 425, 26. Ananias jambicorum poéta.
Demetrius verfa a TTurpilio. 156, 44, et 503, 59. 898, 20,
589, 18, Tociffa. 725, 56. Anaxandridas comicus. 455,65,
Hipp'fcus. 792, 18, Polyclea. Anaxilae fabula Zfvgomoidg. 455,
866, 56. Βρευτία. 927, 11. 65, ὐανδρεία. $96, 58,
ΠΥ Εν ΦΎΣΗ ΥΥΎΨΥΨΥ ΨΥ ΨΥΥΥ ὙΥΥΎΥ
adr M
΄
ET VERBORUM LATINORUM. 2517
«υροποιός. 855, 41, woe Ruflici et Rufiicus.
Ancilla, &fo«. 607, 59. 624, 50, - ἢ ᾿
Ancillae quafillariae, 55, 52. e ow fabula JIegowiies.
-ndrantus five Adraítus peri- 125, 57.
pateticus. 991, 52. Antiphanis comoedia Scleriae.
Andrifci Naxiaca. 156, 62. - 154, 39.
Androcydis ὀψοφάγου tabula Antiphanis Βοιωτία. 163, 5o.
de Scyllae piscatione, 595,55. Antiphanis verfus de variis
"Indrocotus, vel Sandrocotus. reb Cyrenenfium. 198, 57.
« 84r, 46. Antiphanis fabula, «Στρατιώτης
Andrones. 274, 23. ἢ Γύχων. 203, 23.
Angelica πάροινος. 901, 57. Antiphanis drama Bombylius.
Anguilla fluviatilis piscis. 476, 550, 55.
27. ejusdem .4ntea. 242, 15,
Anguillae marinae. 524, 57. ^ Antiphanis drama Ὅμοιαιν. 288,
de anguillrum generatione 52.
expenfus Athenaei locus ex Antiphanis fabula Κύριος Κώ-
Ariítotele. 524, 65. ρυκος. 292, 66. ejusdem Ζίρα-
Anguillas ἐντευτλανοῦν. 526, 55. πεταγωγός. 299, 47. Θομβυ-
Anguilas quomodo veteres κίέων. 295, 49. Scythae, 426, 62,
ehitabant. 526, 55. Cnoethis. 515, 28. Pajior. 525,
Anima quafi in ergaftulo. 284, — 12. Cyclops. ibid. .4ce/iria,
64. et Rufticus five Butalion. 552,
Animae fedes in corde ex quo- — 54. ““λιευομένη. 589, 25. Mi-
rundam fententia. 972, 56. lanion. 717,60. Myftis. 735, 45,
Animalia ad propziosufusnon — Traumatias. 740, 47. Problema,
mactabant primis tempori- et SoppAo. 760, 16, et 5o. ὑτοῦ
bus homines. 55, 46. ἐρῶν. 769, 14. Thoricii. 858, 6o,
varia animalia ad currus — ZrcAeftrata. 866, 57.
juncta. 950, 60. Antiphon fophifta. 951, 59.
Animalia cuique elemento Antipatri Thafi fumptus in
propria, 618, 45. prandio exercitui Xerxis ex-
Animalia εὔγλωττα. 671, 46. hibendo. 271, 35
Animantia in igre genita. 619, Antipatriftae. 530, 58.
57. Antifara et "CTifara oppidum
Anni ratio incerta et pertur- . Thraciae. 69. 61.
bata apud veteres. 606, 15. Apamenfium contra Lariífaeos
Anno, vel Hanno, clafhs Car- ^ expeditio. 301, 59.
thaginenfium dux. 163, 10. AMpanthracis. 210, 15,
Annuli phyfici. 255, 49. ,"4panthracides. 551, 60.
"Annuli velares. 855, 4g. Apaturiorum feftum. 304, 65.
Annulorum ufus in conftrin- Aphronitrum et aphrolitrum.
gendis firagulis. ibid. 85, 6o.
Annus βρυτικὴ vel βρυκτική. 4pia Peloponnefus. 926, 62.
805, 42. Apiciana condimenta. 26, 55.
Anferum πλατάγισις. 852, 27. ^ Apicianae. placentae nullibi
Antacaeus. 526, 12, quam apud Athenaeum. 23,
πέρα Antiphanis. 242, 12. δι.
Antea urbs Peloponnefi 775, Apiciae placentae. 25, 2g.
18. Apicii tres. 22, δά,
Anthema faltatio. 901, 28. Apicius de quo Pofidonius.
Anticlidis Noi. 6605, xo, ὅοο, 36.
Antigenidas tibicen. 249, 22. Apollinis refponfum de captis
Antinoea corona. 998, 15. Athenis. 449, 45.
Antiphanes ἐν "4q900/09. 754, 45, Apollo omni[cius, 989, 45.
3a8 INDEX RERUM
Apollo Hyblaeus, et ab eo AÁrarotis comici Hymenaeus.
editae fortes, 991, 29. 416, 5o, ;
Apollodori *4zoAvzovoa. 258,57. A4raeae in[ulae. 457, 42,
Apollodori fabula Γραμματυδιο- Arcerae. 262, 47.
ποιός. 501, 15. Archelai obitus. $85, ὅο,
Apollodori Athenienfis error. ZrcAheftrata Antiphanis 866, 57.
1956, 48. libri Περὶ Σώφρονος, Archeftrateae — Gaftronomiae
id eft, commentariorum in principium. 497, 15.
Sophronem. 502, 59. Archilochi Cratini. 168, 55,
Apollodori epigramma de diis Archilochi dictum, πάντα ἄν-
et heroibus, explicatur, et δρα ἀποσκολύπτειν. 233, θά,
illuftratur. 481, 20. Archippi fabula Pzsces. 400,44.
Apollodorus Gelous item co- Zfrculus. 621, 17.
micus. 501, 52, Areopagitarum curiae. 305, 19.
Apollodorus Caryíius, aut deArethufae fontis aqua, expen-
Athenienfis comicus. 501, 27. [ἃ Athenaei fententia. 85, 20,
Apollodorus Περὶ Omoíeov, et Argas cantor. 249, 22.
Περὶ Πάρϑων. 964, 41. Arinus vel Rhianus auctor
Apollonia ἡ JMógó:oc. 159, 62. «Ἡρακλείας. 161, 23.
Apollonia Chalcidica. 582, 62. 4riaei populi. 757, 46. horum
Apomagdaliae κυνάδες. 697, 99. πελάταν. 798, 20.
-poftolicus modus. 901, 55. — 4riftagoras. 869, 62,
πρόμος ad librum nonum. Arifiomenis ΤΠ όητες. 515, 20. et
931, 56. Dionyfius. 927, 22.
Apri menfae appofiti, 247, 41. Ariftonis Cei ᾿Ερωτικὰ ὅμοια.
E integri [oliti apponi. 952, 45
6, 15. Ariftophanis, TAesmophoriazu-
Apri Calydonii a Meleagro (με priores, et polteriores.
occifi hiftoria. 686, 20. 66, 61. ᾿Ιγῆσοι, 112, 61. ZIgo-
Apua ῥυπαρωτέρα. 508, 61. «yov. 159, 95. Babylonii. 169.
Apuarum genera duo. 508, 5g. 52. Tageniftae. 185, 59. Phoe-
Apuae 4feneatides Rhodiorum. . miffae. 174, 25. Holcades, et
510, 11. E J Infulae. ibid. Γῆρας. 209, 41.
Aqua rubra τῆς ἐν Βαβυλῶνν Danaides. 220, 24. Ζ,αιταλεῖς,
λίμνης. 87, 48. 2290, 13. ᾿ἄνάγυρος, item, ᾿άνάρ-
Aqua Carthaginenfis. 88, 12. γυρος, et '"Aymgoc. 249, 56.
de Aqua judicium ex colore. «Σχηνὰς καταλαμβάνουσαι. 502,
Sge 37. ge 52. Ariftophanis Tehme[fenfes.
Aqua nutriendi vim habet. 94, — 559, 65.
20. 3 ; Ariftophanis “ελαργοί. 659, 66.
Aqua rofacea veteribus incog- Ariftophanis *.f29e«. 645, 55.
nita. 257, 3o. Ariftophanis Dramata et de iis
Aquae Atticae, malae. 88, 58, fabulis multa. 528, 55.
Aquae bonae malaeve indi- Ariftophanis Heroes. 697, 21,
cium, 92, 23. —. Ariftophanis patria, 405, 47.
Aquae τὸν οἶνον OMyov φέρειν Ariftoteles multa affert ex Pla-
οἷαι. 92, 25. tone, quae in eo non ex-
Aquae frigefaciendaeratio.257, . tant. 582, 46. E
14, : Ariftoteles unde didicerit quae
Aquarum defectiones, non mi- fcribit de Piscibus. 617, 96.
raculofae, 148, 55, L defenditur adverfus quorun-
malarum Aquarum fpecies di- dam criminationem fuper
veríae. 86, 21. enitis in igne animalibus.
Aquae leves. 86, 22, 19, 97. ejus bibliotheca a
Μ΄ Aquilius. 371, 45, Theophzrafto polfeffa. 10, 25.
T ET VERBORUM LATINORUM.
329
Ariftoteles Περὶ ζώων μορίων. Athenaeus, Videin Prolegomenis.
26, 32.
Ariftotelis liber de Proverbiis.
125, $5.
Ariftotelis liber, Νόμου συμπο-
«ικοί, 231, 3o.
Ariftotelis διδασχαλίαι. 414, 22.
Ariftotelis liber meo? ζώων 790v.
5o4, 33, .
Ariftotelis τὰ Θαυμάσια. 850, 55,
Ariítotelis liber z«gi εὐγενείας.
861, 5
"Arma navis ὅπλα. 555, 26.
"drrhephorium. 219, 45.
Aroantus fl. 576, 47.
ΠΡ ΤῊΣ cocorum, 9516, 43,
Ars ducendi malleo argentum
in tenuifhimas laminas jam
' olim cognita. 404, 29.
Ars ἐμπαιστική. 811, 29.
Artemon ὃ περιφόρητος. 845, 61.
Athenienfes
[3
ῥήτωρ dictus multis. 105, 18,
ejus πολυαναγνωσία. et Ex-
cerpta. 584, 44, mos illius
in defcribendis veterum auc-
torum locis, 41, 18. mos in
laudando Ariftotele et Theo-
phrafto. 125, 65. perpetuus
errorin citando libro quinto
Hiftoriarum Ariftotelis. 511,
$6. lapfus memoralis. 41, 4o,
82, 65. et fuepe alibi. depra-
' vatis libris interdum ufus.
577, 40, interdum. nimis di-
ligens. 775, 59. aliquando
hallucinatur. 298, 61. expenfa
ejus obfervatio. 956, 11. de
nupera ejus editione admo-
nitio. 558, 26.
parce vivebant.
99, 14, :
Artificum omne genus conten- Athenienfes litium et judicio-
dere de palma folitum. 216,52.
rum amantiffimi. 910, 40,
"rtopolides Hermippi. 250, 19. Athenienfium cum "Tarentinis
Artus rex Melfapiorum. 207,51. :
Artypfíus. 69, 47.
Artylilaus. 506, 48,
Artyfitragus. ibid.
"[cerah Mebraeorum. 138, 24.
Alclepiadis liber,
μένα. 769, 62.
fr
Athenienfium
comparatio. 299, 20.
ϑαλαττοχρατία.
595, 90, '
Athenienfium πολυϑεία, et Deus
ignotus ab iis cultus. 642, 65.
Τραγῳδού- Athenienfium Órjuóngeva.795,43.
Athen1o;
Ahius poéta vetuftiffimus.259,46, Atlantes.
ui et Ariítio, 270, 15,
65, 19. oops
Afpafiae dialogi auctor: 886, 19. /4rlanticus Platonis. 911, 29.
Afparagi facultates. 130, 46.
Al[pendus Pamphyliae civitas.
09, 33
Athletarum ἀπογραφὴ, et ἔγκρυ-
σις. 4352,
Atractylis. 146, 22,
Afpidis morfu fontes tollere, frati. 517, 24.
mos Alexandriae. 163, 61.
Afpirationis natura. 679, 18.
Alpis ἰοχέαιρα. 196, 32.
Allyria, malum. 165, 41.
-ftarte et -4fiartae. 605, 21.
Attacitae. 921, 46,
Attagen. 666, 45.
Attegiae et trichilae, 362, 4g.
Attentioni parandae formula,
οὗτος, βλέψον δεῦρο. 089. 57.
Afticus et Lenaeus, agones Atthis Clidemi. 939, 15.
Athenis in honorem Bacchi Attica tefta. 10, 55.
celebrati. 588, 18.
. Afiydamas Milefius. 704, 42,
Attica cur a Thucydide λεπτό-
γεως vocetur. 99, 18, ''
-ftytis, et Jftilis, quomodo Attica divifa in δήμους, id
| differant. 144, 42. eft pagos. 421, 43.
-Atalantae drama. 927, 60. Attica Acte. 468, 45.
-"thamas Sophoclis. 569, 15. — Atticae placentae. 205, 48:
Athenae “Ἑλλάδος ἔρεισμαγ, et Atticae hgurae plura exempla,
«Ἑλλὰς “Ελλάδος, itemn πρυτα. 2959, το.
v&ov καὶ ἑστία Graeciae.933,63, Atticae aér temperatiflimus.
Athenas invecta ἀναῤχία a Ro- — 645, 42,
mano Senatu. 3572, 30, de Atticis Dionyfiüs et Myfte.
Cafaub, Anim. in then. T. III. T
΄
330 INDEX RERUM
riis minoribus et majoribus. Bellaria | dicta; παροψωνήματα.
445, 57. | 912, δι. Ge
non recte ea confundi a Belluta.tapetia. 944, 60,
quibusdam. ibid. Bilbere , vel bilbire. 457, 21.
notata illorum tempora. ibid. Bilinguis homo. 9, 23. !
Avaritia Athenienfium. 299, 28. Biotheae fubtile commentum ad
Auctoris hujus Epitomae eru- .celandam ἀποψόφησιν. 607, 63,
ditio. 3, 22. Blaefus fcriptor. 215, 27.
Aves παρευδιάσται. 579, 10, Blaefus poéta. 810, 45,
Auge Philyllii. 805, 60. Baeonis liber περὶ ὀρνιϑογονίας.
Auguftus cur lactucis non ve- 675, 28. OY
fceretur, 144, 20. Boeotia Homeri. 367, 41,
«durae Metagenis. 664, 55, Boeotia Antiphanis, 638, 56.
-urae vide Mammacythus. Bocchoris. 715, 60...
Aures hominis immobiles: Bocis piscis etymum, 812, 28.
aliquando tamen motitantes BolbelacusinMacedoiia 81 B,
vifae. 702, 26. BolbopAace, edulii genus. 288,15.
Aurigarum habitus. 551, 32. Boletinus. 218, 28. :
-Automoli Pherecratis, 174, 57. Bombylius Antipbanis. 259, 55.
-Autolycus Euripidis. 705, 49, Borcus. 895, 44.
B Boryfthenis fluvii aquae. 87, 52.
Ἶ Boreae facra fieri Athenis fo-
Babyla martyr, idoli xaxov lita. 254, 47.
γειτόνημα. 30, 27. —. Bosporus ταριχόπλεως 222, 39.
Babylonii Ariftophanis. 169, 52, Boves in Cypro σκατοφάγοι.
Bacchae Lyfippi. 256, 52, 185, 64.
Bacchi fimulachrorum facies, Boves integros affare Perfas.
78, 20. 248, 57.
Bacchi tripodes. 80, 49. Boves retropafcentes. 394, 55.
Bacchici choragii defcriptio. Boves qui piscibus velceren-
248, 51. tur. 600, 27. "
Bacchicum fimulachrum Athe- Braífica ebrietatis. remedium.
nis habitum pro imagine . 72, 40,
Pififirati. 845, 54. Brevitas figurata. 581, 17. -
Bacchis, fabula. 289, 20. Briareus τὰς λόγχας ioi».
Bacchylus panis. 216, 15, $96, 66.
Bacchus “7 γιάτης. 77, 14. Brizo dea, (ive Brizomantis.
Bacchus μαινόμενος, 887, 48. 583, 26.
Baculus in manu ex Attico Brutia fylva. 365, 57.
more. 820, 57. Bryfon. 824, 25.
Baphyras fluvius. 565, 55, Bubulci Cratini, 908, 31.
Balliones, 298, 42, Buccea. 220, 55.
Balteus. 120, 61. — Bulbi. 18, 39.
Baraces, 265, 18. Bulbi Venerei. 133, 54.
Barcaei currus. 199, 22. Bulborum δωδεκάπηχοι. 249, 45.
de Barba non alenda lex Spar- Bufiris Epicharmi, 701, 61,
tanorum. 269, 39. Butalion Antiphanis. 211, 27.
Bardi Gallorum. 455, 57. Butyrnm antiquis incognitum.
Baítarna πεντάπηχυς, 571, 49. 744, 24, R
Bato Sinopenfis. 438, 53, Byblus ad edilia adítringenda,
Battalus. 312, 20, 922, 56.
Batus, et batis. 510, 46, * de Byffo pinnarum. 172, 54.
baucides. 255, 15, Byzantiorum vinofitas. 157, 21,
Beatorum λαῦρα quae Alexan- Byzantium cur μασχάλη τῆς
driae 9848, 13, Vildddos. 611, 58, E
E
ET VERBORUM. LATINORUM. 331i
eon un ..* Cannabinum femen inter efcu-
"I WPWET Sm 2S3 . lentà. 214, 47.0.
Cachryis vis, et figura. 108, 42. Canon Pafchalis ineditus, 282,
Cactus inter efculenta.;145, 22. 59. — EG oC uin
Cadiscus. 799, 22. ,, |... Canon de accentu τῶν εἷς a.
Cadmus literarum , inventor, 668, 45. y
161, 45... 5. 5.0. 0 Canthari poétae comici Te-
Cadus, et Camus, quomodo reus. 160, 59. 1
differant. 758, 49. |, Cantharus. 799, 54. -
Caeclus Halieuticorum fcrip- Cantiones ad medelam /mor-
tor. 9& 58..,0 .. : |; "borum adhibitae, 897, 57.
Caecilius Siculus rhetor.468.49. Cantionum. veteres appellatio
Caeneus. 424, 43. P 6D nes. 891, 32, Av! yl
Cajus, unde Caligulae nomen Cappadocii panes. 218, 15.
habuerit. 276, 28. LÀ Capitones duri qui apud Plau-
Calafiris vefiis nomen. 856, 25, — tum. 4a, 48. ; "Y
Calathismus faltatio. 901, 4o. Capnias vinum» 71, 53.
Calcei elegantiorum, 824, 4o. Caprae Scyriae. 64, 62,
Calcei egenorum, 865, 25. .. Caprificus, in fignificatione.
Calceorum. γλῶττα. 957, 36. . vitii 96, 24. Cap/;. 262, 48.
Calidam an veteres Graeci bi- Caput olim facrum. 137, 54.
berint,. 255, 10. ^» Caranus Macedo. 243, 16,
Calippus comicus five Calli- CarcAefium. poculum. 794, 41.
fius. 947, 4&1, . | . Carcinus poéta. 615, 19.
Callabides. 901, 4o. . Cardiacorum vinum. 28, 67..
Callaefchrus Theopompi. 527, Carduus. 145, 41. ν
35:21 «3 Cares barbari. 950,55. antiquis-
a Callia celebratum convi- . fimi incolae Sami, ibid. 58.
vium. 380, 53, o5 5.5 — Caricae Aegilides. 929, 57.
Calliae Cyclopes. 509, 55, v Carides urbs. 204, 17.
Calliae Tragoedia Grammatica. Carmania oleae. non ferax.
765, 61, — 159, 56.
Callimachi Πέναξ. παντοδαπῶν Carmanorum mos in firman.
συγγραφέων. 144, 40. αὐ | da amicitia. 92, 45.
Callmachi dictum, JMagnus Carnea feftum. 267, 55.
liber, magnum malum..147, 131, Carnium manducatio homini-
Callimachi Πέναξ. 428, ái. bus ignota, primis tempo-
Callimedon ὃ K«gefog. 197, 61. ribus, 55, 56.
Callinus antiquiílimus | poéta. Carotae. 642, 61,
855, 51. Carpenta Romanorum. 262, 46.
Callionymi varia nomina, 504, Carpentum quo Alexandri cor-
Ár. pus in AogypHuR eft dela-
Calliphanes ὃ τοῦ Παραβρύκον- tum. 359, 3o. Mn
τος. 15, 66, . Carthaea Cei inf. opp. 779, 293.
Calyx metaniptris facer "Tyeluc. gn "Msn. cc Menandri. 661,
907, 16. 13, ,
Camantium. 69, 56, ; Carthaginienfium navigatio in
CambletesLydorumrex.709,47. — Atlanticum Oceanum. 162,65,
Cammata et Cammatides, 266, 47. Carum vetus imperium in ma-
Camus, vide cadus. re. 65, 55. Carura. 88, 47.
Candylus. 214, 81. Caryatides Pratinae. 672, 65.
Canes Lacaenae. 64, 61, Caryfiiae patinae. 256, 29. .
Canes Dianae facri. 197, 20. Cary fiii ibri “Περὺ διδασκα-
Canitiei cauífae ex [fententia λιῶν. 419, 20.
Ariftotelis. 978, 41. Cafei variae differentiae.687,55.
Ya
3839 ^ '" 41NDEX RERUM
Cafeus Siculus. 65, 57. ' Cernophori. 795, 44.
Cafeus ρομιλικός. 936, 28. Ceryces Athenienfium, 939, 27.
Caffamenus , nomen proprium Cu ou 6021, 17. 1} ;
viri. 392, 55, |." €haleidica, quid veteribus.
Caffanderrexetcriticus.895,54. — 899, 11, e 65 )
Callandrea. 194, 59. ^ .'' Chàilcis Euboeae urbs. 574, 27:
Caftaneae dictae «jua vel μότα. Chalybonium vinum. 65, 65.
109, 48. 4 : ——. Chamaepitys , pinus. 964, 46.
Cio verfus artificiofi. Chariades vel Charinades. 656,
765, 4g. ) -q15,] i|
Catagogia et Anagogia. 676,58. Charidemus Orida. 791, 58,
Catillus ornatüs. 921, 56. ' Charon ὃ ix INwfhie Timothei:
Catofive Batto comiicus.999,57. 593, 56. |
Catulinae et caninae efus. 505, Charonis πορϑμὸς aut πορϑ ulc:
ibid. [5
Caumata. 191, 46; Cauneae ficus Chaeremonis AlpAefiboea. 884,
non Caumiae. 152, 38. ^ B8, 1^0 AX
Caunaeas, apud Ciceronem: Chelidoniftae. 626, 4o.
155, 46, Chelidonias. piscis. 625, 13. ᾿
Canii Timoclis. 422, 25. Cau- CAennia cibüs vilis'apud Ae-
nus. ibid. gyptios. 674, 4o.
Cauffa cur anguillae et mure- CAefias virgo: 506; 64,
nae extra aquam diutius du: Chionidae comici JMendici et
rent. 544, 47. Heroes. 250, 47. |. -
Caulae mutandi coloris in po: Chiron Pherecratis. 639, 42.
lypis. 550, 5o. ^ Chirones Cratini 859, 20.
Celtis, 550, 15; ' Chirothecarum ufus olim- in-
Cephalalgiae paratiffimum re- cognitus Graecis: et Latinis.
medium éaputvincire.954,29: 828, 60, zs rur
Cephaloedis. 550, 22. ' Chitonae five Chitonéae D1a-
Cephifodori comici, Sus. 250, nae faltatio. 901, 54. — ' -—
1, Chium vinum. 10, 55,
Chephifodori TropAonius. 858, Choenix 291, 83. .
52. . Choragi qui. 90$, 64,
ks om. citharoedus, 249; Chori a dri et virorum.
29. 719, 40. à
Cephifodotus Ifocrateus ob- Chorus συρβηναίων, 985, 14.
trectator Ariítotelis. 125, 58. Chryfippus Tyaneus. 217, 64,
in Cerasorum appellatione Ro- Chryfippi Tyanei "4proxonuxóv.
manorum error. 102, 29. 919, 44, :
Cerafos primus Romam in- Chrjfophrys et ioniscus.570, 27.
vexit Lucullus. 105, 29. Chryforrhoae fluvii. 554, 29. ἡ
Ceraeon, deus veterum. 507,57, Chytri feftum: Athenienfium.
Cercops Milefius hiftoriae fa- 244, 54.
bularis auctor. 821, 56, Cibi ferventiffimi a veteribus
Cerebella veteres non güfta- popinonibus adamati. 401,24,
bant. 137, 49. Cibi ufitati in conviviis fu-
Cerebrum fedes fenfuum. 134, ^neftis. 516, 58,
42, Cibi grati 9o? nuncupati. 914,
medulla dictum. 134, 43. 28.
Cerebrum, quando edi coe- Ciborium, 697, 57. explofa ejus
pit. 165, 59. vocis etymologia quam ali-
Ceres CAloa. 565, 5o. ui adferunt. ibid.
Cereris templum Hermionae. Ciborum apparatus, μετὰ κνία-
768, 57. σῆς et ἄνευ κνίασης. 120, 96,
ET VERBORUM LATINORUM. 335
Ciborum. περιφοραὶ et παραφο- Cuidia κεράμια, 65, 60.
Qai in perd Athenien- Cnidium vinum. 72; 38
lium. 258, Cnidius: fluvius inter; nobilis-
Cibos iroum ferox mos 251, fimos. 730, 44. '
7. ^C? Cnopus rex Erytlirarum. 453,
Cibum quater die fumere fo- — 55.
liti veteres. 21, 61. Cnoéthus Antiphánis. 513, 28.
Cibum quoties veteres fume- Cocali filiae Miiioem quo fira-
rent. 9, 43. vi tagemate occidunt. 29, 19.
Cibus χαῦνος 465, 28. Cocalus fabula. 168, 4o.
Cibi. £oAo« medicis interdum Cochlea: ὑλογενὴς; vel HN
probati. 474, 47. . 0 129, 29.
Cicadae olim efitatae. 11}, 11: Cochleae in Ligufticis Alpi-
Cicer, ad yenerem incitat. 111, bus natae. 150, 55
- 3 i; Cochlearum generatio. 635, 5o,
Ciceris genus xgéioc. 109, 58. Cochleae xeXvatdivtrou: 15r, 28.
Cichorea inter 'edulia. - Coci et popae . didem ohm
3:axeo.onbii E
Gicutae: venenum 139,34. "3 Gori. fadfafilio hiftoria.
Cilicum et Pasllym orania in- 520, 58, ui
genia. 609, '17.: ) Gáecóü"ifive Caecod xrulieris
Cilicius' poris 213, ὅϑῳ 5 0 ? pomen. 658, 20]
Ciára. 146, 47. "01109 Coena liberaliór quanr pran-
Cinaedus Hes οσϑεν xai om diuni inter: antiquos 800, 27.
σϑεν: 559, 5 "ἢ ἢ Goenationes verfatiles. 446, 67.
Cinarus; ἐμοῦ: 146, 54. Ὁ} Coenae triplex COCA 119,
Circumlationis veterum. ritus. 27.
8, 15. ! Coendé | principium: ex quibus
Ciljybium. 796; 60.- q $539 dtm oppi 251, Es
itae ὀψοφόρου. 272,21. oenae 0 unii ^ tem us.
e $14, 62. - 2 4555; ἃ de (bo
Citrium malum quaádo D Coenae Fieri 632, 15,
rit edi; 165,29. ; .- Coenae: tempus. apud véterés.
Cita. vel ciffa piscis-notus ve 800, 27, τ
teribus. 5602,/61::^ καὶ ^ Cognatorum ranüiümi s
Civiliá nomina quid. "δι. 67. ' . Perfas. 97, B5.
Clearchi libzi: as ιγράφῶν. Cla faltatio, gor, 43; PRSE
475, 54, vs" — QOelehides SüphdeHss 145, 57.
Περὶ σχελάθων,: «685, 18. 10 .Ὁ Coli. 350, 44.
— Πεῤὺ magos», 509, 20, ' Collabi placehtaé dut ow)
iq 195310E
Cleobüulinae. 30$, 27. 0 51384 ; 4g. i
Cleomenes tyrannüs- 797, 94. Collabu & ἰδ" iet ilo
Cleomenes Laitinthius; ' |poéta Gollicés "Thelfaliéi, ἐν —
᾿Ερωτικῶν. 885, 45,1 550707 Collocafioh ; qádix' fibag' ἀν.
Cleómehis Spartae 'regis. qu ng "gyptiáe. 148, S0. TMAD A
vendi' ratio. 268,11. ^'^^ Color 1} neu? cujus, etiam
.Cleoneum: acetum, 140; 54; niéminit uU iut id
Cleopatra involuta . φερώβάτο- "δῖ.
δέομῳ ad' 'Caefatem . delata. Color. ᾿δευσδῥῥονδα:: 237, $5.»
τς
ἘΣ ῪΣ Colorüm ᾿ σήοδίόυ er^ TigooU
Clidemi *Ebiyriéinór. 697; 56. differentia, 676, 16.
Atthis. 940, 19, Ὁ . . Colunibae "albae ubi primum
c gloffograyhus: 815, vifae: 676, 407"
Columbae Dodoiüeué:' bid.
Clitar flu..576, 47. 35595 Columbae pro nuntiis. ibid.
334 INDEX RERUM
Comoediae veteris choragium Cornix filia Apollinis. 626, 54.
tenue 116, 27. | Coroebus olympionica. 659,. 27.
Comici quand alim in pibtió» Corona aurea Yr —
415, 5 2. ι» | "P (cium. 569,
Qoinici emendatis a *. fabulis Corona bene de re ubl. meri-
nomen novum imponere ío- .,tis dari folita. 852,56. | 0
liti. 870, 26. tragicis argmy Corona nomen. Graecum. "s,
mentis cothurnos aptarunt, -.52.
68, 65, . Coronae olor, volubiles,
Comicoxum ferm. |omfipm 99, 2
Ícena ; Athenis. 235, 5 (EET n) πούς ex. faba. "Aegyptia,
Commilliones. 216, 57. 147, 56.
Comus .et tetracomus. figo; 55., Goronae unguento] |dclibutae,
Concha margaritifera. 177, 48. i 97o, 52 y
Conchae Pelori.16, 47, ||...» Coronae aureae a Ptolówideo
Conchae , 4a (dre, . 165, 61... xege Romanorum. legatis
Conchae "Veneri dicatae à a: im -milfae,.752, 64..: 0.
ginibus, 555, 12, Coronae ἀγροῦ ον ΠΕΣ 957, o,
Conchis. 290, 11. idm ^j Coronarum Homerus; non mie-
Conchyliarum | genera. quae- -iimándto 85, 1575.1 15 inus 5D
; dam, inter oblectamenta jü* Coroniftae. 626, cáQguo d ,; T
ventutis. 100, 60; ., κι ἢ Corydalus dioc: aros d αἰ 112)
Condy, 797, 49. 5:6) Coryci E s —
Connus. (Hit ΑΝ 881, 16, Gorycomachia;.295
Confütutio Valentis. Ianeno Corythalla, vide. iens fo
.toris. 28, 44, ansam Cos 5 as Déorum ;patria.
Conus , quid. 115, 47. τε 2d 59, 5 6.5; í tGET S T1IULIAO Ti
Convivari, et: fei aratim .efcas Colfabus , et κύϑσαβος. 947, Si.
comedere coníuetudo: anti- rs pisces. 625, τῖϑονν
4ποτυτη., 37,. 52, Cotalus. 512, 29... .
ConviviumPythagoricnm, 95, vé Cala -premiola,
91. »0994 1 0 (it
in Conviviis acclamandi, d ἜΣ vox. ; Syriaca; 663, 58.
veterum. 277, 559. .. 5$ Qottana. Tyriorum. 238, 58.
Conviyiorum.. apud veteres Cothen. 794,10, 00 «00
ratio. 908, 45. ., ΟΠ τι Cotliocides Orator. 596, 80."
Conviviorum, Grsecanicorum Cothon poculum; Sphriiata-
τὸ “εφάλαιον in yoke qr rum. 266, 45.
pofitum. 624, 38. Cothonis Laced, figura. 805, Ἧς
Copides. 265, 14, (115: Cothurni Philonidae. 400,:65
Coqui inter privata feryitia Coturnices: ἡδύξωχρμει 675, 58.
olim raro babiti, 450, 92... Cotyla. 295,. 8. Mayer
Coquorum mercede;conducto- Cotylifcus. 919, ^48,. i3itupalo
rum furta. 997 16; 2) Cotytus facra, άϑα, «19... ὦ
Cor falire ve "leufa: dictum Crambe. cur facra. 651, s )
poétis. 973, 48 (.'; Cranonia aqua. 87,59...
Cor filia pavoris. 1514. 41, Crapatalli Vhereeratiá: fabula.
"Coracinus a Gnforeg 530, 4g. «οὐδ 90- c1nÍo va JO
Coraciones..572, 601... ..4.5) Cráftus Siciliae. 919, 2l. t
"Corcagi pugna. cum Dixippo. Cratetis drama, Ferae; 229, 65.
281, 5 , .Cratetis et,. Menandri Syzari-
Cordiftae " Galli. 408, .12,...!, ftufae. 494, (1.010 XM
Coria Africana, 199, 42... Cratetis aut Pherecratís: » ἩΩ͂Ι
Coriolanum , quaenam ., irn γες. 675, 32,
perdidit. 834, 15. |';O Cratetis fabula ͵]αιδιαΐ. 798, 45
ET VERBORUM LATINOR U M. 3355
Cratenas. 181, 45, les in. gymnafiis. dedicari
Cratini JZrchilochi. 163, 55. folii. 863) NER ἢ
Cieobulinae. 505,27. Ὀδυσσεῖς. Cupido Thespienfium. 8365,.33.
.142, 19. Trophonius 563, 60, Curiae Athenis. 305, 12,
20a, 646, 66. Pytina. 180, 55. Cyana foeminae viraginis no-
2 Thrattae. 814, 47. t cin 862, 57. d
ratini junioris OmpAala. 947, Cybia quadrangula. 221, 50,
59. ρα, Toges. 816, 56. Cubiolacros. E. 22.
Cratini CAirones. 859, 20. Cyca, fervile nomen. foemi-
Cratini Bubulci. 907, 20, nae. 845, 06.
Cratinus de republ. Theífalo- Cyclus epicus, quis. 478, 11.
rum. 942, 21. et feqq. ejus fubjectum. 481,
Critiae autiqui [criptoris J7o- ^59.
λετεῖαι. 779, 19. Cyclopes Calliae. 509, 55,
Criüae locus de fupellectile Cyclopes fabula Callae aut
Lacedaemoniorum. 803, 56. Dioclis. 555, 62.
Critias tyrannus. 816, 12, Cyclops Epicharmi., 569, 12.
Critica, vide fcientia. Cydonia mala, κοδύμαλα. 160,
Criticae cenfurae ab Athenaeo 40:
relatae, fuper aliquot Ho- Cyllaftis panis, 220, 12.
meri locis, explicantur 925, Cylicranes. 776, 64.
21.: Cymbium, 801, 47.
Criticorum velitationes, fuper Cynadra fons. 256, 26.
Homeri loco ex quarta Odys- Cynophontis. 197, 19.
fea, explicantur. 555, 28. Cynosbatus. 145, 11.
Criticorum velitationes expli- Cyprini lingua 549, 44.
cantur. 222, i4, Cypriorum auctor, Stafinus,
Criticorum ali λυτιχοὺ, ali :/77, 11.
ἐνστατικοί, 815, 58, : Cypriorum 'po&ta. 581, 56,
Criton. 851, 21. Cyp/ela. 788, 52.
Critonis Philopaegmon. 507,55. Cyrenaei agri divifio. 193, 52.
Cromna. 576, 21. . Cyrenenfes aurigatores. 190,17.
Crucium vinum, 1553, 56. Cyrenenfes cur albi dicti.616,42,
Cruftum- Julianum, .:4picianum, Cyzicenum unguentum. 974,52.
Canopicum ,' pellucidum. 919, D
29, et feq. 5
Cruítum Coerianum. 919, 96. — Dac'/ylus faltatio. 901, 25.
Ctefibius. rerum pneumatica- Daemones, ex quo elemento
rum. auctor. 309, 49. nafcantur. 619, 5
Cubiculares imagines. 792, 62. Daeton, Deus veterum. 508, 56,
Cucumis femen cohibet. 149,65, Dainis Apollophanis. 221, 19.
Cucumeres plenilunio cre[cere, Danaides Ariftophanis. 220, 24.
180, 67. t Daphnici ludi facri. 542, 4o,
Cucumis fpermatias, 142, 18. jDare chorum. poetae, "νοὶ fce-
Cucurbita , σικυωνία. 121, 38. nam, quid. 908, 50,
Cucurbitae ἀρτυταί, 121, 59. Darii epitaphium. 731, 15.
κάϑεφϑοι. 1014. 64, Darius Medus, τὸ ᾿“σσύριον
Cucurbitae Indicae. 121, 58. ^ αὔχημα, 5o, 54,
Cucurbitae κόλλησις. 760, 17. Decocta veterum Graecorum.
r4
Culigna, 801, 64. 254, 38.
Culinae vafa. 301, 18, Defunctis honorem ullum diis
Culter, unde dictus. 278, 57. — . proprium exhibere, impie-
Cultri in ufum meníarum, tas fuit apud Athenienfes.
278, 45. 852, 20.
Cupido, Mercurius, et Hercu- Delcanus piscis, 227, 46.
556 INDEX RERUM
^
Delco fluvius. 227, 47. Βιβλιολάϑας, et χαλκέντερος.
Delcus lacus. 227, 47. 261, 65. Me
Delia palma. 906, 58. Didymus Polemonem repre-
Delii cur Rhenaei dicti. 507,55. ' hendit de voce «ixAov. 264,
Deliorum coquorum nomina ^56
explicantur. 306, 56. Diffidentiae vitium. 295, 34.
Deliumi Boeotiae oppidulum, Digamma inter duas vocales,
ad quod pugna contra Boe. 117, 24. t
otos pugnata. 377, 5o. Digiti ἰδαῖον, 20, 28, :
a Delphinorum efu "veteres Dii Potes ventorum promi-
ab/ftinuiffe. 506, 21. -' -ocondi olim crediti. 715, 36;
Galeni tamen temporibus Dioclis poétae Θάλαττα. 557,40.
quidam iisdem vefci reperti Dioclis MeLffue. 721, 20...
funt. 506, 48, Diodori Siculi τὰ “περὲ βιβλιο--:
Demetrii Scepfii Τρωϊκὸς διά- ϑήκης. 851, 12.
κοσμος. 199, 4g. Diodorus | Pythagorifía: info-
Demetrii dictum de Athenien- lens, 295,45. |... τ -.
fibus. 442, 18. . - ' Diogenes tragicus. 995, 62, ᾿
Demetrio Poliorcetae itur ob. Diogenis de placenta -dictuiu
viam' cum altaribus, coro? explicatur. 218, 55, .....«
nis, et odoribus. 441, 65. | Diogeniítae. 330, 38,.! 5...
Demetrius quo tempore Athe: Dionyfii tyrannieiiamin verba
nas fuerit ingre[fus. 446, 51; -faevitia- 19$, 10. (0550.7 Ὁ
Demetrius A4ntimotyras. 951, 57. Dionyfi tyranni. fábula: Oto-
Demetrius odio publico cur μοφόρος. 692,:36.:105 :
flagraverit..569, 58, Diony[i λυχνὸς mirabilis. 992;
Demetrius Phalereus fratris — 11. hice dien
fui τὰ ἐπιφάνεια ϑύων. 852, 11. Dionyfius Metathemenus. 735,
Demo,fabula Eupolidis.204,50. 59. ^IB Yoxevinatut
Demus Pyrilampis filius. 680, MIT Hds Heracleae tyraunus,
27. , ;, 60 ! [4 etfi '
Deorum dialectus. 166, 28.. ; Dionyfius Ariftomenis. 927, 32:
Dercyllidas dictus Scythus et Diolcoridis.: liber; oi. παρ
Sifyphus.: 818, b6, “Ὁμήρῳ νόμοι. 28, .62. :)
Deucalionea Hellanici. 709, 6o, Diphili "Evay(torrsc..297,. 43.
Deus ignotus ab Athenienfi- Diphili drama ἑλενηφοροῦντες.
I
bus cultus. 644, 20. 96, 22. οὐδοῦ vrl tol
Dexamenus, nomen proprium Diphili Mercator. 4oo, 25, ἢ
viri. 392, 52. Diphili in Nicandrum. com- .
Dexamenus. 422, 19. . mentarii. 547,26, | |...
Diana Corythalla Spartae culta. Diphili Tithraufta, 805, 14, ;
260, 45, b Diphili fabula. :Aigyotvrewéog et
Diana τρίμορφος. 500, 28, (00 Στρατιώτης. 816, 46... 50.
Diana ταυροπόλος" in Gherfo- Diphthongus pro. litera | fim
nefo culta.451, 22. Stophaea. plici. 266, 35. : Ulo HO
453, 45 '5 Dipterum. 5575, 65. i'anc
Diana Elaphiaea, vel Z4/pAiaea. Dipyrus panis. 209, 61...
01, 43, so» Discpuli olim cognominati a
Dicaearchus Melfenius. 944,46. praeceptoribus. 408, 45...
Didascaliarum plurimi aucto- ex Discipulorum :moribus..de
res 414, 26. I praeceptorum doctrina non
Didiciffe ded folere.. 718, 37. judicandum. 395,35. |...
Didymae Menandri. 646, 57. — Disputationes. discipulorum.
Didymi contra Polemonem Ariftotelis et "Theophrafti
disputatio. 261, 42, dictus.. hodiernis diílimiles, 248, 86.
ET VERBORUM LATINORUM. 535
Diomeum Herculis pmarpliin Empola . Ephippi; 632, 11.
4545199. 5... '5 — Enallus. 780, θά,
Dium Piericum; 565, ág. Enchiridium Menandri, 76, $o.
Diyllus. hiftoricus: 281, 58. | Enchytos. 916, 2
de Domo Trireme ; hiftoria, Enchitus, et alia id genus no-
y 5o. mina omnia, fimpliciter
Dónylaeum. 87, 54. dierpers Graecis et latinis,
pueri dorconess. et Zorco- . 916, 4
679, 51. Fnraficholi. 527, áo.
distisig - συγγραφεὺς ὄψολόγος Encrides. 918, 11.
et κρουματοποιός. 5886, 25, Ennii. Lytra. 55, 47. |
Dormio. 418; 18. Érxias Icriptor. 863, δι ἢ
Dorionis diit de locufta Epaicla duplicia. 265, 52.)
marina. 587, ὅ0. τῷ t. in Se CR nomire; var
Dorpia. 304, 59. rietas. 984,
Dramata, Ariftophanis. 528, 16, Epaminon, te proprium
Dulcedo ,ebrietati, contraria. viri. 392, δά,
d925 22. 504! Epeus aquae vector, 770, 18.
Dulodidajsalus Plrecratin 188 Epicharmi., Prometheus nve-
29. dee καής. 167, 96. .
XE 0x15 iel Epicharmi fabula, -Aóyos καὶ
λογικαί. 205, | 65,
Ebeni: φάλαγγες vel κορμοί, $50, Epicharmi ᾿ἀγρωστῖνος. 232, 25.
61. Epicharmi.Periallos. 261, . 15.
Ecalefae: veteris jritus. i1, 11, Epicharmitres fabulae. 505, 4o.
Echecrates pro Timoctate. 3,59. Epicharmi Megaris..510,. 55.
dicbinos..1 plesilanio créfcere, PAD UNE Hebes nuptiae. 170,
140, 58, ἐδ
Echinorum yaxiae, appellatio Eicharnd Bufiris, 701, 65,
mes. 175, 493. . dn Epichyfis..294, 25.
Echinopus. 186, .58. -Epichyfis genus παιδιᾶς. 722, 25.
Echinus, 917, 50. Epichytus. 917, 29,
,Eclogarii querela. de. corruptis Epiclerus; Menandri. 646, 51.
TEC codicibus. 125, 40, Epicichlides Homeri poéma-
Eilotes. Eupolidis Mbola, 260, tium. 999, 11.
πϑός ; Epichyclii 918, 15,
Elácatena. 529, . 48. Epicrates. 405, 56,
Elei populi facrofancti. 6, 25. Epicurei. Roma pul&ü. 854, 1o.
Elementa omnia, fui; generis Epicuri imperitia. 531, 55, F
animantia producere. 618, 6o. Epicuri in Ariftotelem calum-
Eleorum facrificium Denies niae. 620, 48.
dis muscis. 17, s S Wide νσυναν μὴ Epigenes vetus criticus. 788, 14,
Llephas vas capiens. tres .con- EUER. IMnematium. 9808,48.
gios.. 816, 50... .; Epigramma de Clione pisci-
Eleutherae Oppidum Boeotiae. vora. 599, 56. 12. Sab Visas Ie
809, 39. Ephebi nobiles minifiri "veda à-
Eleutherus fluviüs. 876, 55, rum. 305, 53. οἱ
,
.Ellipfis verbi Attica. 825, 52, -Ephippus comicus. 625, (50.,
Ellopes optimi. 927, 11. Epilyci | comici Κὠραλίοκος,
:;Ellopes: pisces etquitdos, 535,14. 252, Á6.. iud
Ellotza. 956,. τά, . : JEpimenia, 150, 24, .
Emendationes Pare un te- Epiiojse levamen abfentias.
1merariae contra líbrorum 65,
veterum confen[um. 511, 45, Epilóla Philip 1 regis ps Με.
Empodus [criptor, 6&1, 48. necratem. ip 3$. us
338 "| INDEX RERUM
Epiftolarum Alexandri, etalio- | Taxiarchi. 304, 64. Φίλοι, 460,
rum ad Alexandrum volu- 51i. Προσπάλτιοι, 564,42, Πό-
men. 9958, 46. Auc. 072, 65, χρυσοῦν γένος.
Epitrepontes Menandri, 231,15. ^ vel χρυσογένης. 694, 66. Ma-
Epulae Homericae apud Plut- , rica. 977, 66. "sl
archum. 27, 48; Euphronis Αἰσχρά. 557,.45.-
Epulae' celebratae et veteribus Euphorus hiftoricus, 314, 63.
ex reliquiis hofüae macta- Eutychides,. vide. Pontinus, .
tae. 846, 45. | Euryftheus Euripidis, 818, 51.
Equi Nifaei. 542, 55... Eujcemus poeta. parum. notus,
Eranus. 630, 40... τ 870, 62... . I^
. ! ] Ν 1
de Eranis véterum. 499, 53. Euthymia dea.: 557, IA eA
Ereli zsgixÜpov μαστός, 219, 49, Exocoetus fluvialis an: mari-
Eretria λευκάλφιτος. 291, 55. nus. 578, á2.
Ergaftula, ab ἐργώτωνες,, dicta. gj" 6
461, 57. T OT £6 .2115 d ik
Erineae ficus. 155,.29. . 5 7 — Faba Aegyptia. 102, 44,
Error Graecorum: in peregri- Fabula 'Jorogwoyoé qoc. 198, 16,
nis vocabulis. 920, 57. Fabulae multorum poétarum
Errores in nominibus 'pro- Παιδίον infcriptae. 178, 26.
priis. 74o, 104. | Fabulae διασκευαὶ et ἐπιδιεσκευ-
Erotidia feltum apud» "Thes- ασμέναι dictae. 210, 29.
"pienfes. 865, 22. τ 'priores'et pofteriores, 211, 52,
Erucae inter cibos. 248, το, Fabulam διατέϑεσθαι. 52, 62.
Eryfichthon dictus | 24etkon. Fàbülarum 'Latinarura tituli
710, ὅ7.. | 0 Graeci, agg, aa; ἢ 253600598 o
Erjthinus et erithrinus; 527,55. Fabularum $nediae comoediae
Erix oppidum in Sicilia/676, numerus. 584, 55. 1
559 d ; - non hüjus Facio. 841, 42,
Efcharita panis, 208, 18. . Fatui, longi et magni; 292, 2t.
EÉfus catulinae et caninae. 505, Februarii menfis! inferiae. 191,
J 9 ! : 27. OG, 2. Dor ^ es
Efus ampullarum. aut calceo- erae, Cratetis drama. 229, 65,
rum. 875, 45. : Feftum ἑλένηφόρια. 596; 28, —
Etrufcorum respub. fimilis deFicedulis qnae Ariftoteles et
Platonicae. '851, 42, ^ Alexsnder Mysdidis 154,58.
Euangelidarum . facra familia Fictilium vote. 21, 26, et
apud Milefios.:985,. 49. -xevo illitus. ibid. 4o."
Euarigeli ᾿Ἀνακαλυπτόμενος. 916, Ficus Athenis facra. 150, 29,
29. ftr - . Ficus melioris vitae movtali-
Eubuli fabula fon.:57, 56.: bus principium. 151, 1:6,
Eubuli 'Ganymedes. 209, 62, — Ficus poenae nomine aliquan-
Eubuli Nutrices. 545, Ya. do exáctae, 151, 58, τ.
Eubüli StepAanopolides. 662, 55. Ficu recente puerorum óculos
Eubulus comicus. 625, 60. - ^fricare veterum fuperftitio.
{Ὁ
Euclides vetus Athenienfium 157, 15. e 00
archon. 10, 18, ' Ficus, cur chlelidoniae dictae.
Eunidae familia facra; Athe-.:.685, 65. |. [n id
nis; 985, 46... Fifcina ficorum. 154, 46.
Eunuchias cucumis. 142, 29. .F3(cus, "quid proprie apud
Eunuchus,. quomodo ἃ Phi- Latinos. 554, δι, | ^^ ^
lone vocetur. $0, 30, -Flabellum ψῦγμα. 451, 61, ^
Euphanes. 596, 4o. Flores, fructus et id genus
Eupolidis Caprae. 180, 52. Kó- alia, cur prae manibus ha-
λακὲς, 198, 22, Ζήμου, 202, 51, — bere fit moris. 859, a4,
ET VERBORUM LATINORUM. 339
Flores dicti ἔαρος τέκνα. 885, 64. Gellias Agrigentinus , munifi-
Flores in reticulis ad :olfac- centi ffimus. 10, 26.
tum. 274; "46, δ ἀπ Generatione ᾿φαοπιοᾶο εἴ
Flores iridis λύκοι dicti, δά, 55. πέψις et σῆψις habeant lo-
Foculorum: inventum ad op- cum. 525, δαὶ
foniorum in mehfa galefabi Generationis duo principia
tionem. 21, 65. : terra et aqua, 715, 54.
Foedus initum a Chiis cum Georgus five. Górgon antiquus
Drimaco fugitivo she ticicr fr fcriptor. 984, 12. )
25, Germinantium impetus. 129,26.
Folia ΓΚ vel ὑπιαῖν αὐτοῆι d (serytades ἂρ ἀπ μεν 182, 50.
edulia aftringenda. 9525, 12, Gladiolus. 165,
Fora 4 rebus ibi venalibus ab Glaudes efculi iri bellaria.
Athenienfibus nominata 593, (5407, 44, i
Glauci capnt et caput diie-
Fort Athenten fia mos. 159, 20. füonis. 205, 21. ὃ
Forma fpectata in Ephebis ii$, Glaucus duri Bm tyran-
qui d facrificiorum ludo- ; inus ὕὑδροπότης. 90, 40.
rumve- ceremonias adhibe- Glaucus Ae[chyli. 170, 26. 5
bantur, 565, 49. ^* — Glaucus marinus deus. 525, 59.
Formula in: facris. familiari. Glaux- herbae nomen: 128, 80.
604,24... '" Gloria. laboris filia. 107; 56.
Fortax. 217, 41. "vr — Gloriatio veterum de populis.
Fructus exa jua fumpti, 106, 14, ὦ 8ο, 35, 5
Fugitipi vel Leucadia Alexi- Gloífae Creticae. 66) 48,
lS et Turpillii. 181,18: ^. Gloffae Nicandsi ἐποποιοῦ. 514,
Funera acerba et. émmütHira: 981, “5.
90. . 41! Gloffarum , et seo an-
Fungi ad: s hdibeii 124, 28. tigni auctores. 160, 5o,
Fungi Γηγενεῖς, iténi artificio Glycifides. 154, 52.
producti. 124, 24. | εἰ Gnatho, Gnathaena.^ 4ὅρ, 15.
Fungi: VOIE NGA 123, P AE 3I[ Gobio. 522, . fig.
Fungorum .et. pezitárum « dis- Gobiones Phalàrieri let Ory-
Hicrimen, 124,.60, 5 105 001! -;0nicis 541, 91./
ex Fungorum: efu. mortui. 225, Gongylus. 505, ,58,
Tj CQ fte o1 ΓΕ ,Grabia. 999, 58, ΠῚ ᾿
Füngornm: 'wenenatorum nota, Gradus difüncti in. accipiendis
125, 24, ...0.0ὕ ποτ myfteriis. 446; 53;
Qo io5no Grammatici et. Philologi dis-
Ur, Re Boe ,erimen. 147, 135... Ὁ
pun fcripta philologios. i6, Grammaticorum fpinae. 186 "49.
^ — Grana. cruda: comefa. 924, 44,
facias de vino: Births. Graneae; /925,:50,
62, 24. .St — Gras. 780, 5B,
Gg gallinacei confecrati.: 672, "Gratias a d formula καλῶς
1: «Οἱ » Eye. 914,
Gallinarum falacitas.545, 25. | Griphus, Hn "firpus; quia.
Gallicarum.demenfum. 574, áb, | 747,2) .
Gallorum, zao&aw04,1435, 46, | .Griphorum fpecies 648; 49. et
Gallorum folduriis 7$8, 21. feq.
Gallus gallinaceus, » dinsgdquvos GRIPHTI.: Quidnam lud fit,
et ólogovoc. 646, quod ferens aliquis, non E
Ganymedes, Eubuli, 210, τά, — tamen. 755,719.
. Gaftro. 317, 21, | j de olla carnium: 795, 4p.
Gatis et Jtergatis. bus, 62. de placenta. ibid.'6
$40 INDEX RERUM
de vino. 755, 20. Hedyli depravatiffimum epi-
de aqua. ibid. 24. - gramma percurritur. 211, 42,
de myrrha. ibid, 5o, εἰ Hedylus, poeta. 524, 29.
de fomno, ibid. 55. Hegefippi AdelpAi.. 516, 50.
de podice. ibid... Hezeteria ficus, 1513,0446lu5:
de ichneumone. 756, 45. " Helena. ψυχρὸν . παραγκάλισμα.
de camo judiciali. 758, 46, ὅο, 22.
Griph. de libidinofo. 760, 57. Helicon, unde Acefas. |
Griph. Quid fit ómnium ;rerum Hellanici Deucalionea. 769, 60.
validifJümum. 701,18, Hellanici Κτίσεις, 745, 57. Ὁ
Griph. de generatione vifci. Heliodorus Athenienfis. 405.46.
ibid. 95. .Q« |! . Helix. 965, 58... 1101
Griphorum authores. 702, 42: Hemiopi tibiae. 313, 65.
Griph. Quid efi quod omnes Heniochi Pulyeuctus. 678, 55.
docemus cum nefciamns ta- Memiolia et triemiolia, tri-
men. 765, 56. ^" ioi cremis, 354, 64, .- δ
kis abi ex Antiphane. 769,50. Hepfeti. 527, 48.
a
ius ex Timocle. ibid. 45, Heraclea, ἀνδρόκόρινϑος. 631, 51,
Griphus obfcurus. 770, 50. . Heraclides | Cumaeus. auctor
Griphus de menfa. 769, 45. ΤΙαρασκευαστεκῶν. 269, 46, .:
Grypes Platonis. 640, 12, . ^ Heraclides alius fcriptor libri,
Gymnipaediae «Spartanorum, «“ηερὲ σκευασίας καὶ δοκιμασίας
957, 49. |jv Οἵ s φαρμάκων. ibid. 47.5 7
Gynaecomania Àmpbidis; 915, Herculaneus morbus. 51, 65.
55,0» τὸ 510 4| Hercules Sophoclis. 725, 44.
isst 50059 Hercules / Choragus , |Nicocha-
H. .: Pris, 893, 29. ssi
Habitus militaris, ftatura et Hercules, vide Cupido. '
exterior fpecies. 61, 58; | Herculis voracitas-' 701, 59.
Halae, duo imn" Attica δῆμοι. Hermae Athenienfiuni: 688, 2r.
575,5 26.: 15:1 . Hermippi, Artopolides. 230, 17.
Halia Rhodioruim..865,.58... Hermippi, Ζημόται. 509, 99. !
Hamae. 876,560, * | Hermippi, Ποῖραι. 599, 17...
Harmodii melos ; cáttnen con- Hermippi PAormophori. 995,44.
viviale. 980, 46. "| Hermippus citatur. 65, 38, ΄.
Harmodius Lepreates. 297, 59. Hermippi Θεοί. 721, 5$. (᾿
Harmofyni:Spártani nragiftra- Herodiani Ἢ χαϑόλουι 65,169.
tus. 265, 27. δ! Herodotus tubicen, ét.de'eo
Hebe diis a poculis. 720, 55. — Athenaei et Pollucis verba
Hebes Nuptiae Epicharmi. 176, —708,25. -
10, n Herodotus δ΄ λογόμιμος;, quis.
Hecatae infula..917,:14. τε} 48, 55. VAR M Et
Hecataei duos5144,/54,.....:0 .Heroes picti cum poculis: 77
Hecata in compitis:culta. 278, 22, Pe En
15. ibusmr entrprO Eferounm couvivia ;' qualia. $7,
Hecate Τριγλάνθϑινος, wel Tov 40. T.
γλαϑήνου, |563,. 38. , Herus:'Zenonius. 292, 41.
Hecatombe vera. 10;:53. JHefperidum mala.:162, 25.
Hecatomba. falfo momine fic Hefiodi!4ovooropfe: et: Τῆς περί-
dicta. 10, 59. - .900g5 819, 21.1 o6
-'Hecatombaeon. primus menfis, μα ὡς ἀντ᾽ .Chrifüanus fuit, 51,
.931,:50.. y oWSN9 es 20.- ΟΝ ὦ
Hecatompylus.:827, τθ0. Hilarotragoediae.vel Phlyaco-
Hedera in. cervi cornu nata, graphiae auctor 'Rhinthon.
618, 15,.; 167,22... i 5n
otü QUE) YA !
-
ET VERBORUM LATINORUM. 34i
Himalis, Cereris cognomen. Hyccae , Zyyaos.. 564, 56,
892, 16. E Hydraulica organa, xez& κλε-
Hinnulorum oífa apta ad ly- Ε ψύδραν. 309, 19.
' ram. 146, 56.' Hypelaeus fons. 629, 42..
Hipparinus: 751, 55, . Hyperides, κατὰ ἥαντιϑέου αἷ-
Hippifcus Alexidis. 792, 16. κίας. 875, 38. "
Hippocratis Coi liberi, et de Hypfipyla. 597, 41.
118 provefbium; Tres fra- Hyllopi aquae. 284, 15,
tres. 185, θά, |!
Hippolochus discipulus Theo* — . I EN
phrafti. 245, 20." δοὴ Iacchi vox facra. 572, 47.
Hipponium Brutiorum.550,55, Iacobus medicus í(:goc. 6, 30,
Hippotrophus, vide,: Mnefi- Ialyfus. 535,50...
machus. :/. . Iambycae, et Sambucae. 906, 27.
Hippus Tyrius, onerariarum Zapix. 718, 10.
inventor. 65,. 4 ^ Jafus: Cariae oppidum. 204, 16.
Hifiiaea, « Euboeae oppidum: Icadiftae. 514, 47, .
«4659-60. : (1:5 ; Ichneumon beftia. 756, 48.
IHifioria« de : translatis in Ae: Ichthyas Megaricus. 581, 59.
gyptum.ex Lydia attageni- Idaeus ἀλεκερυών, 517, 57.
bus. 666, 65. Ji a4: Idiotáe, 95, 57...
de Lyfandro. 726, 65. Jecinorum varius apparatus.
de Autolyco. 775, 70. s 205, 18. jd
de Sybarita, Sybari Croto- Jecur anferis. 662, 41.
'" mem mavigaturo. 835, 62. Jentandi confuetudo. 3o, 5o,
de:Sophrone Ephefi tyran- Jejunia Jndaeorum et. vete-
no. 879, 45. rum Chriftianorum. 283, 57.
lliftoriae tria tempora. 478, 69. Jejunii finiendi tempus, ortus
Hoedi quomodo parati.636,55, — Vefperi, vel hora nona.
Holcades et Infulae Axiftopha- ibid. 59.
nis. 175, 55. Ignis igne validior aut remis-
Holothuria. 186, 56, fior, 109, 42.
Homeri. po&fis μεμελοποίημένη. Ignis inter cibos. 116, 12,
903, 12. Ignis duplex. 619, 13.
Homerus non: fuit Syrus. 284, Illyrici et Triballi. 207, 28.
48 E ἃ .' Imperatores, apud. Romanos
Homines φάκινοι. 289, 19. facrofancti. 6, 25,
Hominum primorum agre- Imprecationis formula, y
fiium victus ex raptu. 33, 46. ὥραισιν ixovro. 112, 16,
Homo comparatus vino, 79,60, InceíTus, vide Veftitus.
Homo φυτόν. 257, 37. Incitega. 567, 42,
Honores varii Demetrio Po- Inferiae menfe Februario fac-
Horcetae habiti ab adulato- | tae ex more Graecorum.
ribus Athenienfium. 441, 65.- 191, 27. ,
Hordeum Achilleum. 221, 18, Initiorum participes quidam
Hora procurando corpori or- facti. 446, 47. t
dinaria. 425, 47. Inna locus ubi Silenus a Mi-
Horae Athenis cultae. 951, 58. ^ da captus. 91, 46.
Horas obfervandi modus apud Infcriptio monumenti Pytheae
veteres. 694, 45. Arcadis. 780, 26.
Horologia. 294, 44. Inventur tabulaturae Mufico-
Horti Adonidis. 562, 19. rum. 615, 5
Hufo. 526, 15. Inus metamorphofis. 551, 42.
Hyacinthiorum celebratio.262, Jocus in εὐρύπρωκτον, et im-
24. m pudicum. 250, 48,
342 INDEX RERUM
Jocus γριφώδης in εὐρύστομον, Jurulenta ficciora quani. afa,
five potius εὐρύπρωκτον. 762, 9355, 58. δὲ 6p
37. et feqq.
Tonicus πλούταξ ὑποστάσεις ποιῶν. L. LA
251, 41. In Lacte tres οὐσίαν, 745, 27.
Ionis Chii Phoenix, aut Cae- Lacedaemonii, «a Sitalca et
neus. 176, 45. .Perdicca delufi, 65, 48.
Ionis ΟΠ. Φροῦροι. 317, 37. | Lacedaemonii ter Muficae vin-
Ionis μέγα δρᾶμα. 529, 19. dices. 899, 59.
lonifcus, vide Chryfophrys. ^ X.acedaemoniorum [obrius vic-
Jovis lac, Proverbium, 956, 91, — tus. 628, 24, idet
Iphicratides.. 791, 49. Lacedaemonioru .conjugia:
Iphigeron. 221, 23, ' * 861, 3o. «UM QUT
lphyum. 146, 10, : ' Lacaenae canes. 64, 61.
Irene Theopompi:639, 55, | ^ Lacaenae Pratinae:; 675, 53.
| dris, Achaei Tragici. 761, 35. Lachman Syrorum, 218, 19.
Irneus. 921, 46, .' ! Lacones Platonis. 658, 11. Ὁ
Ifarchus praetor. 587, 18, ! Laconis apophthegma. 176, 82.
1fiaca.fuperftitio. 281, 55. Lactuca aítytis. 144, 22... .
Ificia« 651, 9. . Lactuca. mortuorum: cibus.
lfter ξυγγραφεὺς ᾿Καλλιμάχειος; τάς, 16. 903. Ἢ
666, 27. Lactucae. 200, 55,
Italia πολύδενδρος. 565, 31. Ladon $4. 576, 46. ᾿
Italica faltatió Pantamimorum. Laganum. 210, 15.
51, 63. Laidis patria incerta. 869, 55.
non eft Auguftini inventum. ZLajus Platonis comici. 142, 55.
51,: 64. Lamia fabula Cratetis. 715, 5o.
Ithyphallicum carmen in ho- Lampades bylffinae. 548, 22.
norem Demetrii Poliorcetae Lana &mexrog quae, 28, 49, -
cantatum. 441, 45, Lancem deprimere. 9, 41,
quale genus carminis. 445, 15. Lanificii cura, antiquis tem-
ltinerariorum vetéres Ícripto- ^ poribus. 937, 38. ^. |
res, 737, 11, Lapethus vel Lapithus. 885, 48.
Itrium. 922, 51. Lapidatio theatralis, 451, 54.
Judicum' merces. 420, 52. Lariffaei. 490, 12... -
Iulides ἔντερα yc. 555, 39. Larus. 594, 55.
Julis et Juliopolis. 555, 56, — Larusavis Herculi facra. 702,64.
Julius. Caefar fobrius. 9o, 43. Laferpitii ufus plurimus. 198,
Jupiter ᾿Απέμυος in Elide. 18, . 4r.
26. Lafus Hermionenfíis. 768, 27.
J Spe ἕχτωρ et ἀρίσταρχος. 195, Lafyrtae plani hiftoria; 89,18,
5, aterna, an late accipiatur.
Jupiter ᾽Αγαμέμνων Spartae de- 0995, 65, [aj
cem 196, 18, Laventis Lavendula, 146, 16,
Jupiter Auguftus, Julia Juno, Laurae vel labrae veterum
Drufilla Venus, et fimilia. monachorum. 849, 66,
440, 51, : La:renfis encomium. 8, 27. et
Jurifiurandi Graecorum for- feq. conditor Pandectarum
mula. 283, 42, juris civilis Romanorum.
Jufiurandum vetus fervorum, 7, 3a.
μηδέποτε πίοιμν ὕδωρ ἐλευϑὲ- Lauri folia inter bellaria. 265,
ριον. 256, 17. $5,
Jurifiurandi formula, Zenoni Leaenae Veneris, et Lamiae
Stoico familiaris per cappa- ^ Veneris templa, et de eo ge-
rim. 641, 49, nere confecrationis. 440, 23,
ET VERBORUM LATINORUM. 345
Lebia piscis. 227, 53. Lex fumptuaria de muneribus
Lecithita. 215, 10, cavit. 472, 15.
Lectum. 882, 30, ... Lex Oppia. 502, 15.
Legati apud omnes: gentes fa- Lex Sybaritica de vocandis ad
crofancti. 6, 25. convivia mulieribus. 855, 17.
Legati Athenis in Delum mitti Lex Syracufana fuper vefte mu-
foliti ad facra facienda. 438, — liebri floridi coloriz.854, 55.
1i, ' ^ Lex alia Sybaritica de prae
Legati ϑεωροί, 884, 22. mio coquis propofito. 855, 57.
Leges: Cratini, 816, 56, Lexicorum auctores antiqui,
Legis .defnitio; Ariftotelica. 160, 5o. ἢ
025, 4o. Lexiphanes Luciani. 188, 18,
Legumima εὐτακῇ. 638, 25. Libationes fuper linguis. 41, 5o,
Lembus Heraclides, 19*, 55. — Liberalia a Bacchanalibus et
Lemniae Nicocharis. 570, 62, ^ Dionyfiis diver(a. 445, 57,
Lemnifci. $50, 27. Librariorum antiquorum im-
Lenaeum Bacchi templum.588, peritia et negligentia. 565, 27.
18, n4. Eo Limnae Asphaltis lacus. 87, 49.
Lenticula tragica res, 286, 55. Limnae. 755, 20.
Lenticulae. 704, 59. Lingua fcari. 556, 58.
Lepafta. 249, 58... Lingua vetus .Spartiatarum
Lepafíae ex diverfa materia. frequentifhme ufa litera ca-
805, 55. nina. 614, 56,
Lepidum Tyriorum. 228, 61. Lini [emen inter efculenta.
Lepores hirundinini, 685, 57, 214, 44.
Lepreas. 703, 14, Linus et aelinus. 895, 358.
Lerus. 932, 46. Lityerfa. 709, 38. |
Leucadii cur ἕωλου Κορίνθιοι. Loligines volucres. 560, 52.
-.611, 52, Loliginum Ψυσητῆρες. 549, 60.
Leucas colonia Corinthiorum. Lucernae machinof(ae. 246, 60.
- ibid. 53. Lucifer ftella. 347, 16.
Leucifci genus mugilum 535,62, Ludi etymum a Lydis. 850, 11,
Leucola, 367, 49. Lumen nocturnum olim, tae-
Leucomaenides, 546, 22. da aut ligna. 995, 41, .
Leuconis comoedia Φράτερες. Luna σηπτική. 475, 16.
596, 61. Lupi piscis vafrities. 542, 52.
Leucus piscis, 507, 23. Lupini impediunt ebrietatem.
Levitas Graecorum fuper quo- 422, 42.
rundam ἀπθδλαναία tenuita- Ταρῖπὶ pro amethyfto. ibid.
te. 857, 55, Lupinorum vis abfítergendi,
Lex vetuftifüma, de non mac- ;15, 54.
tando bove aratore. 28, 48. T;utatius Daphnis, 107, 25.
Lex de non comedendis agnis Luxus Samiorum. 388, 56.
et vitulis. 26, 25. Lychnorum inventum. 995, 69.
Lex Spartanorum de Barba Lycius fiatuarius. 809, 54.
non alenda. 269, 39. Lycophronis Satyri. 714, 57.
LexSpartae, ut domum a con- Zycus fluvius. 876, 55.
vivio redirent fine lumine. Lydorum παράδεισον κηπαῖοι-
558, 54. 829, 51.
Lex Platonis de pecunia aurea Lydorum delicata vita. 977,46.
vel argentea privatis non Lynceus discipulus Theophra-
habenda. 405, 22, fii. 245, 18.
Leges de arcendis nothis a Lyrophoenix. 516, 61,
acris. 410, 38, Lyfander inter mothaces. 467,
Lexregia Athenienfium.411,47. 39.
344
Lyfandrea praeda. 407, 58.
Lyfimachus rex "Tliraciae. 449,
47.
Lyfiodi, 514, 60.
Lyfippi Bacchae. 238, 52.
M.
Macedonia, olim: Macetia ap-
péllata, 949, 27.
Macetae Bacchae. ibid. 52.
Mactrismus, et bactrisémus, five
bactriasmus. 901, 18.
Menides Hecatae facrae, 565, 5o,
Meones Lydi. 705, 58.
Maeotae pisces. 545, 45.
Maefo»n''cocus, 936, 50. ἶ
Ma£gadis. 306, 5g.
Magnes comicus. 658, 60.
Magodus,. 894; 92. τ «5
Mala quid apud D. Hierony-
mum. 705, 55. .
Malophori Perfarum. 828, 25.
Malvae femen πλακοῦς, 120, 32.
Mammacythus wel “ἴτας Me-
tagenis. 621, Átr.
e PACA urbicarius. 247,
Mandylium [five mantelium.
99, 29...
Manos. 585, 46:
Manianomen Phrygiacum foe-
minae. 874, 55. |
Marathonia pugna, quo anno
pugnata..110,.23.,
Mareoticüm vinum. 74, 18.
Margaritae ᾿λέϑοιν ὀστᾶ; nuclei,
concharum vitia et verrucae.
178, 55.
Maria fons, five lacus. 74, 54.
Mariandynorum fervi, 458, 49.
Marica Éupolidis. 977, 66. .
Marfupium quod Fontebella-
quae vifitur. 179, 31.
Manfurius Jureconfultus. 527,
7.
Mater duplex. 715, 63.
Materia, 218, 12.
Matreae planiaenigmata. 47,55,
Matronas Romanas abftinuilffe
temeto, non omni vino. 794,
62, easdem nom habuilfe cla-
ves cellae vinariae. 755, 90,
Matronis parodia. 255, 60.
Matulae in triclinia inferri, et
capitibus illidi folitae. 41, 52.
INDEX RERUM
Maza. 114, 55, f rf
Maza loco panis. 277, 35.
Maza ix Τέω vel Tex. 290, 12.
Maza ἑκταίη. 291, 20. ^ ^.
Mazae Eretriacae. 290, 14.
Mazonomi. 277, 49. :
Maedi vicini Paeonibus. 91, 51.
Maedi , funt Perfae. 110, 15.
Megalartiorum feftum, et in
eo acclamatio. 209, 55
Megarenfes et Baeoti, an ve-
xati ab Athenienfibus. 138,58.
Megarenfes Nifaei, 956, 63.
Megaris Epicharmi. 510, 51.
Melandria. 225, 25. ᾿
Melanderinus. 546, 41.
Meéleagris ftatura. 142, ον:
Meleagrides. 952, 45, oi
Melinum unguentum 6. coto-
neis malis. et firutheis fac-
tum, 975, 18;
Meliffae Dioclis. 721, 20.
Melilotus fabula. 456, 15.
Melitus tragicus. 856, 4o,
Mp femen cohibet. 850,
Menandri Zpritrepontes. 251, 30,
Δύσκολος. 272, 54.. ᾿Οργὴ “εἴ
Nauclerus 298, 28, ᾿Αξιάγνα-
Soc. 429, 66. “ακτύλιον δρᾶ-
μα. 452. 48, Epiclerus et. Di-
Ego με. 51. erba
15. 661, 31. ^4dóngóooc. 757,
ui “Αλιεῖς. PN Hla Phslodel:
phi. ibid. 97. Παρακαταϑήκη-
220 96. IIvoy7 ἢ PoOía. 916,
2 ἣν
Mendici et Heroes. Chionidae
comici. 250, 49. . ἡ ΠῚ
Menecratee Ζεύς, 915, 4r; Me-
nis pagus. 88, 48...
Menfíae veterum. 52, 27.
Menfae aflidendi non. accum-
bendi mos, :ab. Alexandro
Magno ufurpatus. 45, 4o.
Menfía τρίπους; vel τράπεζα.
100, 20,
Meníae minifiri alte cincti.
240, 16. 6^,
Meníae fecundae non femper
appofitae. 909, 50.
Mercator Diphili, Pacuvii et
aliorum. 400, 24.
Mercurius ϑεῶν πρόπομπος, 858,
ET VERBORUM LATINORUM. 345
Mercurius, vide Cupido. Martuorum,7:009c9tc. 772, 26.
Melfanii. 15, 64. : Mores veterum polt finitas
Melfenia Critonis. 507, 56. epulas. 925, 24.
Mefotriba. 215, 237. Mos veterum acclamandi in
Meta prima Herculis conjunx. — conviviis. 277, 17.
861, 435, Mos fumendi aliquid de f[a-
Metagenis Mammacythus vel crificio. 221, 26. ^
Aurae, 621, 4o. Mos veterum Gallorum, ver-
Metagenis PAilothyta. 996, 19. tere fe ad dexteram inter
Metalepfes veterum .vocabu- adorandum. 279, 45
lorum. 791, 29. Mos antiquifhmus , .commis-
Metanira 206, 21. fione duorum pluriumve fa-
Metrodorus. 854, 46. . lutem "contrariorum éxerci-
Methymna 169, 22. a tuum redimere. 280, 62,
is Εἰ Sileni colloquium. Mess horologia.
91, νιν 209; 37. Ὁ T
Midae aures aurivorae. 598, 50. Mos reprehendendi per imita-
Midon ive, JMedon Alexidis. tionem. 295, 37, |
991, 19. : : Mos quorundam, tonfori [ae-
Milanion, Antiphanis. 717, 60. | pius quotidie operam dare.
Miles ,. Diphih. 211, 29. 297; 12. 60 AS
Miliarium ἰπνολέβης. 195, 55. Mos auctorum Fábularum ti-
Milum frigid.naturae. 108,25, tulos contrahere. $01, 63.
Minervae Natales. 192, 60. Mos Athenien(iüm ut prytanes
MinervaPromachorma.952,153. ^ una quotidie cibum [ume-
Miniftri Romanorum ΡΤ rent. 330, 55, ET
' rum albati. 270, 61. Mos Graecorum, aliar. urbium
Minos quo firatagemate occi- feíta concelebrare. 941, 51.
fus. 29, 19. Mos Graecorum in Latinis no-
Mifumenus et Philarchus Phoe- ^ minibus. 974, 533. ^ ^ -
nicidae. 929, 48. Mos Athenis, üt coqui apud
Mithaecus. 217, 15. gynaeconomos fuum nómen
Mithrae feftum. 542, 65. profiterentur. 490, 54,
Mitylene, 169, 25. Mos, ut mali poétae lapida-
Mnafeae Colophonii ZA». rentur. 42i, 50.
15, 44. Mos conviviorum; libare re-
Mnafonis mille fervi. 459, 56. — gibuset principibus. 449, 17.
Mnematium Epigenis. 808, 48. Mos veterum τὰ ταμέϊα σφρα--
Mnefimacli Hippotrophus. 687, γίσασθϑαι. 460, 40, ^ ^" ^"
^ 4g. Mos, ut virgines nubiles ob-
Mochus, fcriptor Tyrius. 240, lectamentc pueritiae Veneri
7: confecrarent, 555, 12. ^
Moliones five Molionae filii. Mos, Soli narrandi 'fua fom-
117, 37. pom nia. 605, 32, de
Moloffum organum. 525, 12. Mos facra facientium, linguis
Monaulus. 311, 56. ^. favere. 606, 51. p
Monumenta mortuorum pu- Mos veterum ^ CEes ; urbes
blico fumptu facta, et facta — aut provincias date dynaíiis
"decreto Senatus; quomodo ad vectigal. 610, 4&, ^"
differant. 880; 21.- Mos ftipem fub alieno nomine
Mora rubórum. io4, 36, colligendi, 626, 56: "
Mores Cyrenenfium. 61i, 234. Mos in conviviis ἀπὸ σύμβο.-
Mores non habent bruta. 91,59, λῶν. 654, 47,
Mortui elati. in quam hone- Mos aífumendi veftes diis pro-
ftiffima vefte, 707, 52. prias, 690, 26.
Cafaub, Anim. in Athen, T. IIT. Z
(
346 INDEX RERUM
Mos libandi principibus.716,61. Mullus piscis gregalis. 562, χὰ.
Mos diis confecrandi coronas Mulli dentes. 1bid. 12.
conviviales, 732, 62. ὁ Mulli Aexonici. 565, 66.
Mos antiquorum, ut in con- Mundum plenum effe animo-
viviis poft epulas oblecta- | rum. 620, 58,
mentis omne genus fefe re- Muraenarum coitus cum fer-
crearent. 745, 52. pentibus, 545, 57.
Mos calculis fuffragia ferendi, Murices. 606, 24.
758, 47, Muzium latibula. 194, 27.
Mos veterum pectus coronare, Murrina Romanorum, 72, 90.
et unguentis illinire. 952, 26. Mufae E£picharmi. 211, 27.
Mos apponendi pocula in al- Mufa x&rozoc. 590, 64.
tera menía, 779, 22. Mufcae Olympiacae. 17, 54.
Mos Athenienfium edendi, in Mufica παιδιὰ et παιδεία. 996, 50,
theatro. 779, 61. Muficae vis ad fedandas animi
Mos Graecorum in comae ton- — perturbationes. ibid. 44.
fura. 814, 40, Muficorum διαγράμματα, ἔνε
Mos τρυφητῶν, ornari ὄφϑαλ- — tabulaturae. 616, 55.
μῶν ὑπογραφῆ xci χρώματος Mufivum opus. 361, 54.
ἐντρίψει, 827, 358, Nes piscis. 227, ὅο.
Mos libandi in disceífu.996,67. Myconii. 24, 42.
Mos veterum mollium, luper- Myjagrus deus ab Eleis cul-
cilia pingere et unguents tus. 18, 29. |
illünire. 840, 46, Milgn oppidum Aegypti. 586, |
Mos veterum delicatorum pe- wb με: e
des unguentisungere. 9858,51. Mima et mimarcys. 9^2, 20. .
Mos veterum [florem geliare Myrmecanthropi | Pherecratis.
auri impolitum. 859, 27, 03, 30, Y^
Mos in jungenda affinitate, ut Myfieria et Dionyfia quomo-
fponfus phialam dono acci- ἀρ di ros M6. (e.
peret. 872, 55. Myfiis Antipbanis. 735, 45,
Mos gstandi, rhieeam ΡΆ ΡΙΟ Myrtilus. 207, 52.
riam; cingulo appeníam. 875,
"PU um ΘΟ. app m 7" .N.
Mos discedentium a conylyio, Nablus. $09,/17..,
acclamare, dj uw. 996, 98. Nani σκωπαῖοι. 851, 61.
Mos arcendi fervos a quibus- Nanus.et nafus: 915 52.
, 94.
,dam facris. 910, 12. Naítus panis. 215
Mos frontem coronandi. 952,51. Naturales propenfiones aut ab-
Mothaces. 467, 29. ominationes variarum re-
Mypyles cqnaé live ognwéc rum. 476, 47. . Nu
535, 3g. Nauplius 'Timothei poétae. 588,
Mulieres σεληνέτιδες. 117, 28. 40. ;
Mulieres δημιουργοί Athenis. Nautarum f[acrificia ex voto.
$05, 28. 656, 48,
Mulieres ἐπωστρίδες. 450, 58. — Neanthes, 649, 60.
Mulieres Graecorum ventitaffe Neleus emptor librorum Ári-
ad convivia, 607, 35. ftotelis; 10, 3o...
Mulieres ad conyiyia vocatae Nemefis Helenae mater. 582, 5o,
inter Sybaritas. 854, 42. Neptunus Ζροπαῖος. 580, 85.
Mulieres olim infectrices. 885, Neronis dictum. 234, 10, di
20. Nervus obfcoenanotione. 1 P
Mullus ad 'venerem ineptus. ΑΕ Achens tmu 5i Ὄ 21.
19, 32. . Nefiota fcriptor. 144, 47.
Mullus Heeatae facer. 562, 45. Neftor Θεατρεκῶν (criptor.709;15. -
ET VERBORUM LATINORUM.
item alius poéta. ibid.
Neftoreum poculum. | 811, τά,
NaBoris pocnlum i4 "Asoc φιάλῃ.
728,
A OMM
Nicandri Een len
Nicochares poéta. 24 ,
Nicocharis Lemniae. PUN 59.
Nicocharis Hercules Choragus.
893, ὅο,
Nicolai palmulae. 928, 52,
Nicolai panes. ibid. 56.
Nicophon, poéta. 241, 54.
Nicocreon tyrannus. 587, δ᾽
Nicocreon, Nicotheon, et. Nico-
cles. 607, 17.
Nili aqua alvum folvit. 85, 55.
Niobe tein et Ariftopha-
nis. 569, 18.
Nifaei equi. 342, 55,
Nitro veteres. in balneis
et plerisque erionibus, 945,
11,
E calida uibus dado. 195 65,
Nix viva, 259, 25.
lomen . patrum EA a. Grae-
cis adjectum. 585, *9-
Nomina Giseen- in ὁ ehnsn:
tia. 139
Nomina c arorum virorum in-
ferta Saliari caxmini. 459, 30.
Nomina eorum qui Durium
equum funt: ingreffi. 885,27.
ΝΟ πες ἀρ GB 135, $7.
Nofii Anticlidis. 665, 10.
No/fiorum auctores varii, 286, 20.
Nota veterum, criticorum τὸ
x. 2508, 45
Nothi legregati. in. facris ab
aliis. 410, 29.
Nox longa. Platonis. 213, 28.
Nuces Heracleoticae. 108, ,52.
Nuces Ponticae. 64, 40,
Nucleus. 117, 18.
in fugis 15 opera xaale; pata.
A9.
ARDT ΠΈΛΑΣ ΠΑ͂Σ 1 ϑὺ fym--
boli ufurpati. 226, 35.
s ψεωστὺὴ dC fixniles voces.
5, 60.
347
Nutrices Eubuli. 542, 12,
Nutricum naeniae, 892, 6o.
Nux Sardiana, et lata. 109, i
5, ^nt 349, . 40.
O.
Óbeliae. 208, 39. ,
Obfonatorum liy ea ἀγοραστῶν
roprium munus. 624. 22.
«4Obfoniorum modus ex lege
Fannia. 470, 29.
Oculi nigro infecti, propter
- formam, 237, 49.
Oda Anacreontica non prius
edita, 992, 57.
Odylleae univerfum argumen-
tum , Fonteb ebellae aqnas, de-
pictum. 361, δά.
Oeci. 246, a6.
Oecorum Aegypriorum forma.
$44, 50.
Oeneus, quis Athenis. 418, 59.
Oenonas citharoedus, 51, 20.
- Officia diverfa ggrogaecondae
τοῦ δαιτροῦ. 9 -
Olen. 214, 60.
v9 quomodo attenuent. 143,
i,
Olera xijozà et «04070. 646, 26.
Oleum. Samiaoum,: acanthi-
numque, 197, 37.
Oleum ex adipibis, 7áa, 55
OI mpias uo ; oxgialtieis
edita.' 938, qe
Olympiacae mltoced 17, δά.
Olympii Jovis témplum Athe-
nis. 941, 89.
Olympiadum aliquot adnota-
tio. 978, 54.
Oiitkala Cratini jwmáoris, ED.
Onelaph3. 850, 91.
Onexariarum inventores, e "44.
Ononis. 186, 57. 4
Onopordum. 146,23,
Onychae folenes doce 85.
Opera. ἔμπαιοτα.. ài 1, 2o
Opfonomi. 402, 50. .
Opum fructus maximus. 10, 95,
Negli diverlorem poetarum. Oraculum is Socraus ἡ ἢ
, J.,
athi
y b Jovis et Junonis. 426,
tia. 588,
Orationis d γανώμαέα.
ΩΝ de
Nuptiarum p ἀκμοῦᾳυ et «f Orationis prima virtus per-
ἕωλου ἡμέραν: 181, 10.
fpicuitas. 362, 31,
Z2
348
P Orbius. 374, 45.
Orcus poétis A4eefilaus dictus.
Ω 22. :
Orelthaeus Deucalonis filius.
77, 95.
Origenes Συντακτικός, 262, 20.
Ormenia. 150, 16,
Oritae. 46, 16.
Orpheoteleftae. $49, 17.
Ortygometra Ithácenfis. 67$15.
Ofcula pa[férina. 871, 17.
Osmyli, 255, 60.
CEN tubera maris dicta, 128,
i.
Oftrea optima. 176, 47.
Ojfiracites.:Q921, 42. )
Othryneus δῆμος. 541, 57.
Otioli pauperes vocati id jus
Athenis. 500, 16.
Otoftylum. 146, 17.
Otus et otzs, 671, 11,
Ova, mter bellaria. 926, 52,
Ovorum parandorum mulu-
Lie ratio apud veteres. 117,
Oxyliparum. 665, 50."
P.
Paeanes translati ad hoiuinum
laudationem, 4o, 45, .
eorum nàtura. 984, 3r.
Paeonia-: 154, 62,
Paegafas. 64, 56, .
Palaephatus^ mythographus.
949, τά: 500i. 77 |
Palaefira, Alcaei, et caeterae
comoediae. 206, 39.
Pallene et Pellene. 411, 12.
Pallas ἀλέκτωρ. 194, 12.
Pamphyliorum ingenia. 609,26,
Panaetiaftae. 330, 59.
Panaria veterum. 241, 54.
Pancarpia | Alexandrinorum.
922, 44.
Pancratiafies "Theophili, et
aliorum poétarum. 181, 57,
Pandectae juris civilis Roma-
norum a Laurentio condi-
tae. 7, 30.
Paegnia Salpae. 559, 14,
Panes Cilicii et Collabi. 215, 54.
Panis efcharitae^ Rhodiorum
cum forenfi Athenienfium
collatio, 208, 28,
Panis ἐγκρυφίας, 209, 60.
INDEX RERUM
Panem frangere, Pythagoras
vetuit. 37, 10.
Pantomimi, vide [talica falt.
Papaver. 214, 22. 72 3
Paphlagonia fons. 87 58.
Paphia. 808, 55. "UN
Paraballon, nomen proprium
viri. 592, 54.
Parabatarum cultus. 351, 54.
Parabrycon. 16, 12.
Parabrycon, nomen proprium
viri. 992, 54.
Paraplyntéria.' 151, 56,
Parafiti , épulones facri, Jovis
parafiti, 410, 11... -
Parafiti in templo Herculis.
ibid. 5013 «d [065
Parafiti, e publico' alebantur.
422, 59.
Parafitorum exercitatio λέγειν
ἐπὶ κεφαλαίου. 425, 69.
de voce Parafitus obfervatio.
412, 69.
Pariambides tibiae. 316, 53.
Parianae placentae, 915, 51.
Paropfis. 659, 11.
Parrhafius Zabrodiaetus.852, 24,
Partheniae cives Lacedaemo-
nii. 466,65. " ^"
Participia in propria nomina
translata. 392, 49. — '
Parthorum regiae variae,827,66.
Paryfades et Berifades. 60, 55,
Pafieypros. 299,56, ^."
Pafferes Veneri facri,
Pa[fum. 799, 15.
Pafior Antiphanis. 525, 12.
Patales boves. 650, 14.
675, 49.
Paxamus fcriptor MA e
19.
idem Criton. 831,
Pelamys et cobium. 622, 58,
Pelasgi Ariftophanis. 434, 55.
Pelles olim pro lectis et ftra-
ulis. 418, 17. M
Pelorides conchae. 177, 51.
Peneus, vide Titarefius.
Penteteridum nobiliffima
Olympica. 5418, 22.
Penula ἄχρηστος. 187, 65,
: Percota εἴ Percopa. 68, 61,
Perdiccas rex — Macedoniae,
Athenienfibus, et Lacedae-
moniis dat verba. 65, 40.
Perdices vel Perdicis filij, pro
libidinofis, 670, 53,
E]
ET VERBORUM. LATINORUM. 840.
Periclis obitus, 585, 20. Phe'a, 86, 16,
Peripterum, 557, 64. Phiala et lepafta, 249, 4o.
Pernae Κυβηρικαὶ et Kavvoggi- Phiala. 815, 21.
καὶ, 935, 60. L Phiala et Phigalia. 900. 47.
Perfae, comoedia incerti auc- Phiditia Cyrenen[ium, 802, 28.
toris, 156, 45. Philadelphi Menandri. 804, 67.
Perfae Aefchyli et Pherecratis. PAilelias. 252, 25,
569, 17. Philemonis Mew ἢ Ζωμίον,
Perfaeus et Sphaerus, [cripto- 2952, 24.
res rerum Spartae. 264, 54, "Apmatousvoc, 942, 40,
Perfarum vefüs δωροφορικὴ, et Philetaeri drama Κυνηγίς. 500,
aliae. 69, 27. 4o.
Perfarum regis miniílri albati. Philinus vetus orator. 720, 19.
270, 59... Philinnis comoedia legemo-
Perfarum regis proceres cur nis. 987, 49
ad prandium [(olum non Philippi regnum. 862, 47.
etiam ad coenam venirent. PUilippicae hiftoríae Theopom-,
271, 25. pi. 7357; 51i.
Perfeus. 740, 26. Philippidae Συμπλέουσαι. 991,58.
Perficum malum. 162, 55, Philippus rexÍcurrarum aman-
Perficus vefiitus. 548, 67, tiflimus, 454, 22.
Perfpicuitas prima virtus ora- Philippus, comicus. 625, 49.
tionis. 442, 3o, Philopaegmon Critonis. 306,49.
Petula Pherecratis. 597, 12. ^ Philoclis tragici Τηρεὺς ἢ ἔποψ.
Petellinorum conftantia.839,55. ^ 494, 58.
Peteos, five Peteous. 779, 57. Philonidae CofAurni. 405, 12.
Pezitarum et fungorum dis- Philofophi comicis irrifi. 120,
crimen, 125, 55, 2
Phaeaces diis chari. 41, 51. —— PAilothyta Metagenis. 996, 14.
Phaeacum faltationes, 39, 64. Philoxeni Cyclops. 22, 48.
Phaeninda unde dicatur.39,16, Philoxeni Cytherii fcripta nu-
Phagefiorum feftum, 474, 65, gatoria. 279, 39.
πος 351, 67. Philyllii fabula «Αὐγή. 215, 66,
Phalerici gobiones. 54i, 43, Philylli Juge. 805, 59.
Phaniae eripatetici libri de Phifyllii. Φρεωρύχος, 911, 41,
Plantis, 105, 56. Phlius urbs in Peloponnefo.
locus ex illis conclamatus. 675, 56.
ibid. Phlyacographia, vide Hilaro-
Phaon Platonis comici. 275,54, — tragoedia.
Phafelitae et Sidetae. 609, 10, PAoenix Yonis Chii. 176, 43.
. Phaffa quomodo a turture Phoenix organum. 919, 55.
, differat. 675, 55, Phormifius. 405, 55,
Phaulia mala. 161, 58. Phormophori Hermippi. 994,
Pherae Theffaliae oppidum. 50, t
217, 5o. Phormus comicus. 928, 48.
Pherecrates, quo anno fabu- PAryges Aefchyli, 56, 12.
lam "4yotovc docuerit, 587, 59. Phrygius Furius 317. 19.
Pherecratis fabula Crapatalli. Phrynichi fabula, Poa/iriac.
152, 25, x 215, 47,
Automoli. 174, 57. Tragoedi. 403, 18.
«ῆρου 182, 46. : ΠΠονότροπος. 435, 23.
ΜἩεταλλεῖς. 185, 21, Κρόνος. 645, 64.
Mérongo:. 402, 63. Phryxus. 212. 46.
Petala. 597, 12. Phylacus vex. 818, 24.
"Invóc ἢ Ἰαννυχίς. 886, 94, — Phyllis vetus fcriptor.,905, 47.
350 INDEX RERUM
Phytalusficusinventor.151,28. vel condimenta. ibid.
Picatio fictilium. 21, 40. Placentae praecipue veterum
Pictores Σικυωνιαλκοί. 245, 595. ^ delitiae. 218, 4o.
Pictura e numero liberalium Placentae ἔνϑρυπτοι. 922, 65.
disciplinarum fublata à qui- Plácentarum aliquot genera et
busdam. 972, 15 : nomina. 916, 17.
Picturae divifio 346, 41, ' | Plantae Venereae. 45, 18.
Pilae lufus commendatus ab Plantae ejusdem conttdrii ef-
Athenaeo. 58, 58. Py fectus. ibid.
Pilenta Romanórum. 262, 46. Plantae novellae νήπίὰς 885,52,
Pindarus xcTa0t0iyuouévoc. 10, de Plantarum antiqüis appel-
10. lationibus. 681, 21r.
Pindarus hyporcliematicaé poé- Plato ἑεῤώτατος. 6, 4o.
[eos et faltationis auctor. 41, Plato binominis. 569, 65.
3o. . Plato τῇ Mvmuoc)v; φίλος. 977,
Pindari ἀσίγμοποιηϑέϊσα oda, 19.
766, 45. Plato et Xenophon cuf firi-
Pinnae e bylffo. 172, 54.
, Piper quando edi coepit. 165,
9.
Piraeei tyranmi. 9o, 47.
Pifander Platonis. 665, 43.
Plato fcf
lis argumenti libros edide-
rint. 582, 56.
ipta fua emeridare fo-
litus. 385, 16. ᾿
imn deligendis S mpofii fui
Piscationis incommodum ven-
torum [latns vehementior.
265, 55. Bs
Pisces olim alimentum non Platonis contuberniüm. 17, 29.
conveniens habiti. 55, 14. Platonis Convivium. 357, 57.
Pisces faxatiles optimi. 140, 45, Platonis fchola deri(a. 122, 22,
Pisces ἀνάχάνγθόι antacoeus et Platónis peccata chronica. 585,
hufo. 526, 12. 48.
Pisces ἐχτοπιστικοί. 931, 65,
convivis nullam, tempo-
Π . 1 Gu
fum rationem habuit; 385,
48.
Platonis comici Lajus. 141, 59.
Pisces ἀνθρωποφάγοϊ. 546, 18.
Pisces manfueti. 577, 26.
Pisces foffliles. 576, 15.
Pisces vocales. 576, 45.
Nox longa. 215, 22.
Ζεὺς κακούμενος. 226, 63.
Phaon, 279, 54.
Legati. 4o5, 54.
Pisces terreni ad Pyrenaeos.
577, 54. Syrphax. 599, 98.
Pisces Indici miraculofi. 578, ^ Grypes. 640, 12.
ΔΩ͂Σ Lacones. 658, 11,
Pisces nec guttur habent nec Pifander. 664, 45,
fonum edunt. 579, 21. Ai ἀφ᾽ ἱερῶν. 742, 17.
Pisces Dorioni dicti ϑεοί. 588, — Adonis. 769, 57.
Mammacythus. 621, 58,
322. i Platonis dictum de ambitione,
Pisces oleo ἀλείφειν καὶ λούειν. ὅ22, 66.
59$, 17. Platonis malignus anüiinus er-
Pisois qui e prunis exiliens ga omnes. 822, 55.
cum vivo tarbone [ylvam Platonis Problema δυμποτίκόν,
. àáncendit. 629, 44. 948, 61.
Piscium φωνή. 510, 56. Plauti Condalium. 455, 55.
Pitiffare. 358, τὸ Plinthina Aegypti. 72, 40,
Placenta panis probe comnfec- Pliftonicus. 91, 60,
tus, quoniodo a Diogene Ploxemium. 260, 10,
dicta. 218, 61. Plutei, 564, 48,
Placenta tutulata. 921, 10, Pneumaticarum rerum auctor
Placentae Apiciae. 25, 98, Ctefibius. 309, 29.
ET VERBORUM LATINORUM. — 35i
Pnyx monitu Deum coníecrata. Pompae Ptolemaicaáe defcrip-
71, 31. T tio. 9126, 56.
Poafiriae Phrynichi. 213, 51. Porca praécidanea. 650, 54,
Pocula, Amaltheae cornu, et Porcellus fimul aífus ét eli-
eniautum. 786, 32. xus: idemque fartus, et ta-
Pocula hederacea. 796, 63. men integer. 650, 5o,
"Pocula quam adamarint vete- Porphyrius. 953, 27.
res. 780, 25. Pofidianae aquae. 88, 3o,
Pocula literata. 786, 55. Pofis. 523, 54.
Pocula χέρατα Athenienfium, Potalinum vinum. 61, 64.
795, 4o. Pothinus neurofpaflus et Eu-
Poculum primum quare Jovi ryclides praefüigiator quibus
fervatori facrum. 6o, 59. honoribus ab Athenienfibus
.Poculum datum muneri ut affecti. 5o, 22,
fymbolum ἀδρανείας. 729, 15. Potidaeana expeditio. 576, 28.
Poculum magnum Herculi pro Potio olim omnium prima.
navi. 789, 21. 118, 58.
Poculum etiam ξηρᾶς τροφῆς Praebibendi modi ἐπιδέξια. 780,
δεκτικόν. 815. 55. 27
Poeciliae pisces vocales.576, 64, Praemium cottabilfantis opti-
Poena ejus qui griphum non | me. 945, 28.
folveret. 752, 12. Praeftigiatores. 46, 55.
Poenae improborum arguunt Visus aai qui .enficulos
Deum efle. 609, 11. vorabant. 397, 11.
Poeni et Romani pultiphagi. Prafocurides, unde dictae. 145,
715, 55. 56.
Poeta Alexidis fabula. 151, 41, Praeteriti perfecti αὔξησις fae-
Poétae quondam omnium vir- ἘΣ ab auctoribus οὐ τα, 115,
tutum magiftri, 57, 44. ὅς
σοφοὶ; εἴ σοφισταὶ dicti. 57, 55. bene precandi formula. 112, 54.
Poétae mali lapidibus obruti. Pretium manfionis στεγανόμιον.
451, 28. 26, 49.
Poétae Graeci ufi faepe dic- Priapum [five Priepum, cur
tionibus alicui populo pe- colere infiituerint Lampfa-
culiaribus. 558, b ceni. 69, 80,
Poétarum morbus. 96, 55. — Problema, Antiphonis fabula.
Polemonis varia cognomina, 760, 20.
et patria ejus incerta 408,28. Promecondae, et fiructoris
ejusdem fcripta. 259, 44. diverfa officia. 389, 55.
cur dictus ᾿᾿λλαδικὸς, item Promalus. 516, 17.
Σετηλοχόπας. 408, 42. Pronax. 840, 14,
Polenta cum χίδροε confufa. Pronomi inventüm. $o2, 52.
924, 56, Profchium. 700, 28.
Polis. 797, 22. Profpalta δῆμος. 564, 47,
Polyclea Alexidis. 866, 56. Profodiacus modus. 002, 55,
Polyeuctus Heniochi. 678, 55. Protagorae pofterior adventus
Polyidus. 775, 44. Athenas. $86, 38.
Polypi cur dicantur o? δέχε- Proteus Aefchyli. 675, 45.
σϑυν τὴν ϑάλατταν. 552, 17. PROVERBIA. Jüs cantorum
Polypi τὸ αἰδοιῶδες. 551, 52. et poetarum f[acrificare [ine
Polypus cui potiffimum colori fumo. 50, 14,
affimiletur. ibid. 60. Clavus clavo truditur. 9o, 58.
Polyzeli Movoov γοναί: 642, 10. — Hic vel cerebrum vorederit.
Pompa quam duxit Antiochus. 157, 50,
$42, 48. Tres Fratres. 195, 66,
od INDEX RERUM
vitam pulmonum vivere, vel Puppaeet conchae Venereae, in-
ofirei vel plantae. 186, 4&1. — ter puellarum ludicra. 555,16.
Ne fymbolum. quidem | habet. Purpura dio magiftratus in-
226, 45 dicium. 369, 47.
aftare in extrema tegula. 275, Purpurarum incrementa unde
o, dignofcantur. 172, 4o. .
Opera Philadelphia. 954, 47. Pyrhaea. 86, 10.
Carius vendis quam ullus Pyrrichus nomen. Laconicum.
Achilles. 405, 24, 902, 18,
Ciccum non interduim. 568, 15, Pythagoras. 25, 56.
Ficus edere. 581, 50, Pythagorae fymbolum de non
In convivio plurimum omnes | Írangendo pane. 57, 10. :
loquimur. 621, 56. Pythagorae conjuratio, 575, 65.
Afpendius citharoedus. 690,04. Pythagoraetripus Tofoy. 906,46.
Mulierum mens in caupona. Pythagoreorum dictum, ioo»
736, 18, TOL χυάμους τρώγειν κεφαλώς
Anus ad armillum, ibid. 20. τὲ τοχήων. 194, 42,
Ton[ura Scythica. 857, 20. — Pythionicae amatores cur
Masnetum mala. 857, 46. Scombri dicti. 591, 47.
Proverbium vetus apud Ari- Pytina Cratini. 180, 55,
ftotelem emendátum. 499, 20. Pytho Byzantius orator. 105,14,
Proverbium ex depravata lec- Pyxis etiam quae ex auro, et
Kore fictum, Jovis lac. 936, : argento. 164, 45.
ἂν
Pruna, προύνη. 102, 17. Q.
Prytanes una cibum quotidie Quadra, 220, 58.
umere foliti. 531, 14. Quaeftiones variae γριφώδεις.
Prytaneis 'Teleclidis. 806, 5o. 762, 39.
Prytaneia Graecorum. 420, 18. Quafillus Mufarum, 56, 53,
Prytanea olim in fingulis Grae- Quingentorum curia Athenis.
corum urbibus ut Tarenti- 505, 15.
norum, Corinthiorum, Rho- Quinquage[imae vectigal Athe-
diorum, Milefiorum, Tene- nis. 100, 22.
diorum, Argivorum, Siph- Quinquatria. 292, 59...
niorum, Thafiorum, Exrefio- Quisquijiae yovuaim. 521, 15.
rum, Mityleneorum, Cyre-
neorum, Eleorum, Naxio- R.
rum, Ephefiorum, Naucra- Rapa caro dicta, 645, 49,
titarum. 995, 46. Reges Macedoniae Aegis fe-
Pfalterium. 516, 51. peliri foliti. 281, 65,
Pf/aeadici. 684, 11. Regia veftis. 374, 64.
Pforus. 9&6, 46. Rei Rufticae pars λαχανεέα, nota ὦ
Pfygrus. ibid. Heroicis temporibus. 58, 16.
Pfythium vinum. 66, 56. Res mortis, vel res voluptatum,
Ptolemaeus Philadelphus na- pro morte, vel volupt.85, 65,
tus in Co iufula. 39, 42. Res in contractibus et poenis
Ptolemaeus Euergetes. 317, 16. loco pecuniae, ante ejus
Ptolemaei Philadelphi inge- ufum inventum. 152, 58.
nium, 354, 44, Res maximae a parvis prin-
Pueri a poculis ab Hercule cipiis. 574, 60. K
occifi nomen. 709, 12. Repofitorium. 968, 51.
Pugnarum fingularum antiqui- Repotia, παλαιά ἐπίβδανγ “ποδο--
tas et deteítatio, 281, 16. στρόφια. 182, 25,1: Ὁ
Pulchritudo fumuna. 39, 5o, — Meticula | purpurea — luxuriae
Puls Komangorum.. 925, 21, argumentum, 964, 29.
LU
ET VERBORUM LATINORUM.
Reticulum, γύργαϑος. 244, 27.
Rlamnufii παροιυμιακῶς. 999, 21,
Rhenaei. 507, 56
Rhipaei montes. 407, 17.
Rhodii, Cyrenenfes albi.611,22,
Rhodiorum αὐτέτης. 69, 63.
—— Orbis compendium.
25.
Romani Aeolas imitati. 720, 12.
5o,
2552
Saltatio veterum finitis epulis.
689, 25.
Saltatio &móxwog. 901, 15.
Saltationes Phaeacum. 40, 29.
Saltationum plures modi. 900,
BSasnbriaa roprium fervi no-
men. 456, 58.
Sambuca, 904, 53.
Romanorum magiftratus Athe- Sami antiquiílimi incolae. 950,
nis fine infignibus. 372, 21.
Rofae centifoliae. 966, 45,
Sumptus in Rofas. 275, 65.
urs igulinae inventores. 65,
Rufiici hominis σκευή. 116, 50.
ejus character. 116, 58.
Ruftici et Rufiicus Antipho-
^ 624, dd P
Rufticus ἔνα Butalion Anti-
phonis. 532, 54.
Rutilius Rufus. 470, 11.
8.
Sacaea feftum Babylonicum.
999, 25,
Sacas vel Sacadas poéta anti-
quiffimus. 885, 56.
Sacerdos Minervae Athenis a
quo cafeo ab/ftineret. 647, 63,
Sacerdotum apex. 469, 59.
Sacerdotum ac Principum ve-
fies fimillimae. 574, 56.
Sacra via Romae. 469, 47.
Sacra facientium ritus. 632, 26.
Sacramentum, pecunia quae in
judicium venit in litibus.
o4, 5o.
Sacrificium Eleorum perden-
dis mufcis. 17, 15,
ad Sacrificiorum epulas amici
olim invitati. 225, 18.
ai ma. veterum tenula, 272,
0,
Sacrificia antiqua. 939, 16.
Sal Trragafaeus. 149, 32.
Sales ἡδυσμένοι. 637, 41.
Salfamenta ἀμφάλλαξ τπεϑέντα.
225, 26.
Samiae placentae, 916, 16.
Samii Cratetis. 225, 30,
Samiorum λαῦρα, 848, 11.
Sannyrionis ΠΤ ἕλως. 510, 58.
aliae fabulae. 511, 10
Samus ἀποῤῥὼξ Athenienfium.
196, 62.
Sanchoniathon, fcriptor Ty-
rius, 239, 41.
Sandala immortalium. 255, 46.
Sandrocottus. 44, 45.
Sanguinis color naturalis.60,13.
Sanitas Romae praemii loco
data. 221, 38
Saperda Ponticus, 539, 5o.
Sapientia virtus praeftantiffi-
ma, 389, 32.
Septem Sapientum ἀδόμενα. 982,
0, ;
Sappho Antiphanis fabula. 759,
Sapphones duae. 878, 61.
Sacerdos foemina quibusdam
facris praefuit. 411, 26.
Sarambus. 217, 13.
Sarapis veftis nomen. 856, 22,
Sardanapalus | Conofconcolorus
dictus, 585, 55,
Sardanapalus fpontaneo vivi-
comburio vitam finiit.859,49. *
ejus monumentum. ibid
Sardinia ob tincturam cele-
brata. 97, 59.
Sargus, 558, 15.
Sarpedon, dux copiarum De-
metrii regis. 579, 59.
Satyri Phrynichi,. 170, ὅδ,
Satyri, cur equites. 291, 59.
Salfamenta inter viliffimos ci- Satyr κι Κλ 714, 97.
bos habita. 229, 39.
Saltantium, oy5uava. 900, 14.
Saltatio vide liíalica.
Saltatio ὀγκώδης et πολύκοπος.
* 2; 0,
Satyricae fabulae. 725, 17.
Savillus. 921, 22.
Scabilli. 540, 57.
Scamandri fontes. 85, 17.
Scamon vctus fcriptor. 901, 6o
354 INDEX
Scandix, olus vile. 115, 23,
Scaphia. 268, 46,
Scarus piscis. 429, 29.
Scarus an dormiat. 556, 6o,
Scari inteftina. ibid.
Scenae aut chori datio, ho-
noris fpecimen inter Athe-
nienfes, 50, 57,
Scyphorum zovóviopeva et κομ-
βώματα. 705, 20.
Sciaena piscis. 514, 19.
Scientia critica et Socratica,
8, 32.
Scilla. 252, 67.
Scindapfus. 316, 15.
Sciphiae pisces. 165, 28,
Scleriae Antiphanis comoedia.
156, 20,
Scoliorum argumenta βιωφελῆ.
982, 23.
Scolium Timocreontis, Athe-
naeo prádetermi[fum:. 985, 60.
Scombr:i, vide Pythionicae. Sco-
padae. 755, 65.
Scordifci, vide Cordiftae.
Scorpius piscis extinguit Ve-
nerem. 19, 42.
y ores ἀπὸ τοῦ OxÜrOvc. 865,
$6.74. .
Scriblitae. 921, 20.
Scriptores varii y«ovooAoylac,
771, 15.
Scriptores varii Ὅρων. 844, 60,
Bi yr. veterum naevi. 136.
Sciathus infula. 12, 55.
Scytharum mos in firmanda
amicitia. 92, 46,
Scythinus Teius pota, 777, 29.
Selena concham Veneri dicat.
5557 45.
Sellae Theffalicae. 65, 12.
Semelae partus carmen Timo-
thei, 6153, 3o. '
Semus, quis. 146, 45.
Senatusconfultum | de honore
et praemio Eubuli facto.
451, 11,
Senatusconfultum Lacedaeno-
niorum adverfus Timo-
τη δα. 615, 50,
Senium, Arifiophanis fabula.
209, 41.
Sepiarum et loligiuum φυση-
τῆρεξ. 949, 60,
RERUM
Sépia. 572, 49. )
Septem ἐπὶ Θήβας Aefchyli.
569, 15. "
Septemthebana Amphidis. ibid.
Serpentes ad. facra orgiaftica
adbdbiri. 938, 51. |
.iis nomen déoyóÀc vel ἀρχαῖ.
ibid.
Servitutis origo. 458, 59.
s Lacaedaemoniorum., 467,
Servi quinqne Scipionis 468, 64,
Servi qui horas obfervabant,
694, 5o,
Servi a facris exclufi. 910, 13.
Servorüm jura "apud Athe-
nienfes. 461, 16,
Servorum in Áegina numerus,
468, 61.
Sefamum. 214, 25,
Sexitana falfamenta. 255, 22,
Sialendris. 675, 65.
Sicania. 87, 60,
Sicilia frumenti fertiliffima,
64, 15.
Sicinnis, Sicinnotyrbe. 8591, 15.
Sicinnus liberorum Themifto-
clis paedagogus. 001, 50,
Sicinis faltatio. ibid.
Sicon et Aeoloficon. 654, 52,
Sicyonii pictores. 545, 55,
SETA fpermatias et eu-
nuchias,. 142, 56.
Sicyopepon, quando edi cepit.
itu 5
Sida ager Boeotiae. 927, 57.
Sigilla lucentia in coenatio-
nibus. 247, 17.
Sigma literam veteres refage-
runt, 767, 49.
Sileni et Midae colloquinm.
91, 38. E
Silphium Cyrenaicum 198, 52,
Simonidis fordes. 955, 65.
Simulachra Deum prae fori-
bus.: 955, 15.
Singultus. fedandi praecepta.
2, 65,
Simus piscis. 515, 58.
Sipylus. 898, 25.
Sirenes Theopompi. 685, 54.
Siri Thracum. 250, 19.
eda auctor τῆς αὐλικῆς. 890.
2.
Sirpiculum. 260, 10.
4
ET VERBORUM LATINORUM.
Sirpus, quid. 746, 54.
Sifer fativus. 2352, 20.
Sifirum Aegyptiorum. 817, 56.
Siti nihil zxoAvzoOqtótebov, 729,
Smilax inter Bacch. corona-
menta. 249, ὅθ.
Sminthia Rhodiorum. 152, 59.
Smisgolas Athenienfis. 590, 55,
Socratis ars obítetricia. 7, 20.
deSocratis niilitiaexpenduntur
Athenaei argumenta. 326, 56.
de Socratis fapientia oracu-
]um. 388, 55.
Socratis mater βλοσυρά, 590, 26,
Socratis liber Περὶ ὅρων. 007, 11.
Soldurius. 455, 55.
Sol, quomodo δύνειν dicatur.
0, I3,
Solem neque orientem videre,
neque occidentem. Sibarita-
rum dictum. 469, 50.
Solem in poculo vehi vete-
rum figmentum. 789, 59.
Solenes μαχρογόγγυλοι. 165, 42.
Solenes, quomodo μονοφυεῖς
et συμφυεῖς. 172, 15,
Solenes οὐραϑνοχρώματοι. 175,91.
Solemnitas in hnonoiem De-
mophontis celebrari AÁthe-
nis folita. 695, 5o, :
Soli oppidum Cypri. 875, a1.
anu cur inv Ebilis. 255, 66.
Sonchus. 457, 45,
Sopater φλοιακογράφος. 167, 14.
Sopater φόκιος. 289, 16. |
Sopatri Paphii fabula Mvora-
κοῦ ϑητόν. 228, 55.
Sopatri Jexv(a. 291, 62.
Sophili Ἐνχειρίδιον. 726, 5t.
Sophili Φύλαρχος. 197, 54,
Sophifta Thelfalus. 50, 12,
Sophiftarum πύλαι. 585, 24.
Bop oderam fabularum titu-
i. 481, 56.
Sophocles qui Athenis philo-
ophos expulit. 885, 5o.
Sophoclis ZAamyris. 52, 59.
Sophoclis «ΦΖὲἰγεύς. 234, 5o.
Sophoclis Triptolemus. 159, 53.
Sophoclis Colchides. 144, 57.
. ΩΝ Σατυρικὸν δρᾶμα. 725,
26.
Sophoclis Cafus PAileetetae ad
Trojam. 495, 59.
455
Sophoclis Hercules, 725, 44.
Sophoclis Σύνδειπνοι. 960, 321,
ico proprium nomen. 690,
Sophron celeberrimus
mimorum. 821, 50,
Sophronis Mmi. 170, 19.
Sophronis Παιδικί. 562, “4;
Sophronis JVvugonóvoc, 630, 51.
Sophronis ὃ ἐπιγραφόμενος μῖ-
uot. 799, ὅ8,
Sordium nota, niuneri fmiffa
vendere. 955, 29.
Sófipatri Catap/eudomenus. 654,
17.
Sotiafes vel Sottiates, aut Son-
tiates. 450, 21,
Sparta εὐρύχορος. 249, 25.
Sparta καλλιγύναιξ, 865, 65.
Spartani magil[iratus Aarmofyni.
265, 27.
Sphaerus, vide Perfaeus.
Sphinx de cujus, latrociniis
poéta
conqueruntur Athenienfes.
448, 44,
Sphyraenam plus congris ale-
re. 560, 5
)
Spinarum cognomina. 190, 42,
Spira, opus piftorium. 248, 15.
Spiritus medius notatus in
multis Graecis dictionibus.
680, 55,
Sportulae. 420, 25.
Sportula Romana. 654, 25.
Squatus. 556, 13.
Squilla inter efculenta. 145,55,
Stacte e fola myrrha. 972, 57.
Stadium Alexandrinum. 546,
Staphylus Sileni filius. 9r, 57.
Staphylus. 930, 56. id
pis un Cypriorum auctor.
2
$93.
Stephanopolides Eubuli. 662,55.
Sternutamentum pro Deo ha-
bitum. 157, 59.
Stilponis libri. 294, 15,
Stoicum dogma. 985, 62,
Storeae. $64, 62,
Strabelli. 165, 19.
Strabonem qui negant elfe Stra-
bonem refutantur. 935, 36.
Stragulorum ἐνάφεια, 99, 18.
Strambelus, five Trambellus
quis. 89, 54,
356 INDEX RERUM "
Strattidis comici fabulae. 566, Sybaris deletae caufa, 854, 12,
49. Sybaritae, gens infamis, et
Stratonici falfe dicta. 605, 55, erditi luxus, 45, 5o,
et feqq. Sybaritarum dictum , Solem
Stratonici mors várie prodita. neque orientem videre neque
615, 52. occidentem. 469, 25.
Strena ἐπινομὶς et εὐαρχισμός. Sybaritarum conatus abolendi
186, 61. ludicri Olympici. 855, 55.
Strenae origo. ibid. Sycamina. 106, 21.
Strobilus, 116, 57. Syceas Titan. 156, 60.
Structoris officium, $04, 14, | Sycophanta. 15r, 55,
Struices patinarum, apud Plau- Symbola et fymbolum , qui dif-
tum. 245, 62. " ferant. 224, 47.
Strutheum malum, κοδύμαλον. ne .-- Menandri et Cra-
161, 18, tetis. 454, 63.
Studiorum antiqua ratio. 415, Synizefis initio verfus fami-
5o. liaris. 401, 396. ——
Sturnis olim non vefceban- Syracufani Dores. 367, 55.
tur, 196, 11. Syracufanorum libatio quam
Subadjuva. 25, 5o. mari faciebant aut diis ma- -
Subcineritius panis. 209, 58. rinis. 777, 45.
Subitillus. 921, 21. ὁ Syri abfüinuerunt piscibus, 224,
Subura. 629, 66. 47.
Sudis. 598, 5o. 2 Syrphax Platonis. 599, 57.
Sudor, magni gaudii et re- T
pentini indicium, 390 4o. .
Sues Syracufarum. 65, 58. Tabaetas. 819, 14.
Suetonii libri duo de Specta- Tabarites panis. 209, 23,
culis et ludis Romanorum. Tabernacula regum Perfarum.
799, 18. 100, 13.
Suf/lamen, et fufflaminare. 196, Tabulae quibus depictae fo-
47. lemnitates facrorum aut lu-
Sumptuum convivialium mo- — dorum. 619, 66
dus. 272, 20. Tactica ars. 518, 27.
Sunienfium nobilitas inter Tageniftae Ariftophanis. 185,59,
Athenienfes. 457, 55. Tagus χρυσοῤῥύας. 4o6, 46.
Supercilia picta. 840, 59. Taeniae muliebres. 564, 51,
Supercila a mulieribus atra- Talentum. 470, 58.
mento infecta. 840, 45, Tali dorcadei. 541, 57.
Superfütio veterum in factis Tantali fabula. 58, 57. . ol
dictisque. 56, 56. Tapetes- ftrati μέχρι τῆς ἄρκτ' wo
Superftitio veterum, puerorum 248, 223. ἢ 4
oculos ficu recente fricare. Tapyri vino deditiffimi. 736,
156, 64. do x
Superftitio veterum in men- Tarentinorum de feipfis dic-
tione rerum trifiium. 550, 60, — tum. 299, 4o, !
Superfütio veterum , mortuis Tarfenfes rhetores. 584, 24,
confecrandi quae de menía Taulopias piscis nomen fictum
caderent, 722, 46, Athenaeo. ex prava lectiorie.
Surrentinum vinum. 62, 24, 565, 18, :
Sus veneris hofüia. 182, 65, Tauropolia. 451, 20,
Sus Cephifodori comici. 250, Taxiarchi Eupolidis. 905, 64,
41. Tecta veterum, Judaeorum,
Sus apud Cretenfes, animal | Graecorum et Romanorum.
[acrum. 649, 15. 275, “8,
ET VERBORUM LATINORUM.
Tegeaticus panis σεμιδάλεως υἱός.
215, 49.
Telamon. 421, 10.
Telamones. 565, 19.
Telauges Aelchinis Socratici
dialogus. 391, 31.
Teleclidis Πρυτάνεις. 641, 46.
Teleclidis στεῤῥοὶ. 685, 10,
Telefas nomen proprium viri,
392, 47.
Telefis vel Teleftes. 56, 27.
Telefies comicus. 819, 51,
Temetum Romuli lege matro-
rs n prohibitum. 734,
B.
Templa Aegyptiorum | feeun-
diim Nili. 846, o.
Templum Jovis Olympii Athe-
nis, 341, 6o,
Tenii, qui. 106, 54,
Tenera, rori affimilata. 662, 15.
"Tentoria diebus feftis figi fo-
lita. 344, 15. [rag
Taenarus vel Tenarus gram-
maticus, 950, ὅ0,
Tenus Cycladum una. 656, 51,
de Terebra obfervatio. 561, 42,
Tereus Canthari poétae comici.
160, 4o, -
'"Perra nata. 471, 25,
"errores nocturni. 277, 20.
'lTefta Attica. ἴο, 55. .
Te(taceorum divifio ' Ariftote-
. Mca. 71, 46. ;
Teftarum crepitus. 540, 25.
"Tefticuli in cibum- 665, 29.
e Tectis praelucendi et fpec-
tandi mos. 275, 29,
Tethya. 186, 56. '
Tethynacia. 165, 21.
Mec 425, 27.
etradiftae. 515, 45.
Tetrax avis. 682, 35, '
ThalyGus panis. 219, 53.
" hamyris Sophoclis. 52, 59.
'arrha. 96, τά;
'Thafium vinum
notum.'67,/48,.
'Theagenes athleta. 705, 26.
(Thearion, 217, 12.
Thebae cur ϑεοὺς
$9, 57.
Ariftophani
φέρειν dictae,
-. 4
353
Themiftoclis
844, 57.
Theoclytus et "Theocles pocta.
525, 56.
Theodoreti Θεοφιλής, 262, 54.
B^ uoce Syracufanus. 530,
a. 0e
Theodoridas poéta. ibid.
Theodorus cynulcus τρεχέδει-
πνος. τό, 16. ,
Theon μόναυλος. 511, 50.
apophthegma.
"Theophrafti liber Περὲ ἐχϑύων.
544, 56.
Theophrafü opus ZZ:zoi ζώων.
66, 10. ΤΕΣ ^A
ejus et Plinii diffenfus. 974,
29.
item Plinii et Athenaei. ibid.
Theophraítus praeceptoris ve-
fiigia fequitur. 549, 64.
Theopompi hiftorici elogium.
164, 21,
hujus Philippicae hiftoriae.
737, 9a.
epiftolae. 877, 56.
alius liber. 845, 10.
'Theopompi drama ἥρμάτιον,
515, 58,
Callaefchrus, 527, 15, *Hóv-
χάρης. 538, 18, :
Irene. 639, 54,
Sirenes. 685, 55.
zlthae. 819, 4o.
Theoxenia feltum omnium deo-
rum. 644, 25, aot
Thericlea vetuftifma fictilia
fuiffe ΣΟΥ 115, ^V.
Euros ria in Graecia agi-
tata, 537, 50.
Wer LLENS 'commentum.. 3o,
3587
Thelffalus ποικιλόμυϑος, 957, 28.
de Thefeo et Tlepolemo ob-
fcura hiftoria. 522, 4o.
au urbs in Boeotia. 865,
Tholis, et éjus figura, 99, 64.
Thiafi*et τὰ ϑῤγεωνικά. 850, 57.
7horicii, Antiphánis. 858, 65,
Thtaces butyrophagi. 248, 65.
Thra[yleón Nienandri et Tur-
pili. 455,15, ^
Thebae et momina Thebana Thrattáe Cratini. 814, 4j.
multa Syriaca. 245, 55.
Thebaexx. anno reftituta, 48,18.
Thria. 449, 50.
Thriambus., 69, 51.
358 INDEX
Thumantis. 856, 62.
7 hurfio. 542, 40,
Thymaetes. 185, 53,
Thynnus in Pouro [olum foe-
tificat. 128,. 65.
Thymoxalme. 200, 22, ᾿
Thymum Atticum. 929, 37.
Thyrfolonchi. 351,
hys Rex Paphlagoniae. 270,
Tiara, collis. 128, '35.:
Tiafa. fons. 260, 51,
Tiberii Imperatoris .
994, 27.
Tibiae ἔλυμοι, 512, 4i.
Tibe Mm hingulorum offibus.
fordes;
Tibiae Pariambides. 516, 33,
Tibiae κώδων. 218, 14.
Tibia ἀλέκτωρ. $17, 30,
Tibiarum inventores. 800, 80,
Tiberii querela de fui tempo-
ris Romanis. 441, 21,
Tichius. 557, 55
acti qe grammatieus. 506,
Time in Apftotelemea]um-
nia, 595, 4
Timocles duo comicus et tra-
gicus. 696, 18,
'Tadochis fabula. Ioarii “τι,
1014.
Timocrates. cui opus in[crip-
tum, 2, 58,
Timocreontis refponfum . ad
Perfam. 610, 17.
Timon φιλόμηρος. 293, 15.
Timothei fabula Κυχάριον, 427,
mid Lus.
588, 4o. Pep F
Timothei Ghargn. .ó 0. ἐκ Méjns.
593, 36.
Timgi uc carmen
PA 618, ee i
Tios et Cromna. 576, 21,
Titarefius et Peneus. 84, 45:
Tifamenus,, Ee or proprium
viri. 392, 53.
Tithraufía Diphih. 805, »
Titi fodales. 09,
Titormus. 705, | 9o. vn:
s vel Tis jrhs. in Ῥω:
agonia, 69, 47.
ΝΣ Ee 226, 33.
Ῥοδίας
ch
vea. Vr
RERUM
Tonitrua ad tuberum genera-
tionem facere. 128, 20.
.eorundem vis in genera-
tione SOnE Berg 178, 38.
Toxaliae ficu $, bà.
Toxicae. 962, 98.
Tracheli. 170, 61.
Tracta. 218, 22,
Tragafae. 88, dL
Tragafaeus fal. 149, 32.
Tee edia Grammatica iiio.
T oedi Ph nichi, 405, 18.
Tragicomm τα αλοχάω. 624, 46,
T pce 5 ii
ranspofitio infignis ingdica-
tur. Ph, 15, m P
Traumatias Antiphanis. τίο, 47.
Triballi, et d ges] 207, 2
Tribuni plebis, a ud Roma-
nos. Feorolangrie ife 42.41
Tricliniorum appell Ec unde.
249, 11.
Trichides et thriffae. 570, 42.
by wi arcbi fumptibus exhaufii.
20
T. ma é n 5o.
Triptolemus Sophoclis. b 54.
Tripus ἄπυρος. 711, a&. .
T'ritaea urbs in Achaja. 5o, 65.
Tritici grana tofta, efitaffe ve-
teres, 925, 80.
Tropaeorum incriptionpe. fine
verbo conceptae. ὃ 0,
Trophonius .Cxatini. 5 o.
Trephupist Cephifodori,. 855,
Truare ταρώσφεσϑαι. B1, "2.
Trunculi, 152,46.
Tubera plang eon. 127,. 2
Tubera maris, elisen.; i
138, 566. "2
Tuber um σπιδματο ὦ ἀρχή. Ea.
39.
Tumulus Cu
niae. 777, I ro ,
Tunnides et trichiades. 71431.
Turdi ἐλ ἐλαιοφιλρφάγοι.. EUM 5
Tufcus vicus «Romae. S88 49.
et 1 re
mi. : et, Harmo-
Y^
Vilentis ἬΝ confitutio..
zValvarum. ES uM οἱ 26.
,
ET VERBORUM LATINORUM. 359
Vannus Bacchi, et Minervae. Vinoforum album. 737, 43.
549, 25. Vini ψαϑυρύτης, 02, 38.
Varronis Κύκνος. 466, 17. Vinum χάλις. a&, 48.
Udones ποδεῖα. 199, 65. ^ Vinum cardiacorum. 28, 67.
Vendere ἴσον oo. 597, 42. Vinum Chium. 1!, 26,
Veneris auricüla,:f2c&giov. 171, — Mlyrites. 72, 27.
εἴ Lt | Nigrum. 61, 45,
Veneris Samiae cognomina. , Surrentinum. 62, 52,
871, 42. Veftinum. 63, 10,
Venter vox Graeca. 615, 531. Mamertinum. 65, 26.
Venus ZepAyritis, Arfinoe, Chlo- Potalinum: 65, 29.
ris, Hippia. 558, 36. ^ Calybonium. 65, 65,
Ventres edi veteribus foliti. —Pfythium. 66, 55.
179,. 55. f Mendaeum. 68, 41.
Verfuum numerus à veteribus: hafium Ariftophani notum.
fcriptoribus iniri folitus et — - 67, 48.
in ultima cera fcribi. 428, ἁπαλὸν et λευκόν. 68, 15,
30. Capnias. 71, 54,
Vertibulae. 246, 42, Pollium. 79, 62.
Veftes quae confecrabantur la- .Paryíüum, vel Carifiium.
cerandi mos. 48, 10. — 1, 29.
Veftes forenfes aliquando con- |, Rhodium. 75, 14.
ductae a Fullone. 391, 57. Cnidium. 73, 25.
Veftes verficolores luxuriofis Samagoreum. 724, 20.
propriae. 502, 13. Vinum ex aqua φύεται. θά, 19,
Veftes TAeraicae. 719, 5o. Vinum ἐλευϑέριον apud Xenar-
Veftibulum unde dictum. 356, — chum comicum. 236, 4o.
42. Vinum ad conciliandas ami-
in Veítitu et inceffu veterum — citias valere. 329, 20.
modefítia. 54, 20, Vinum ἐπιχεῖσϑαν loliti aman-
Vefiini, et Vefiinum vinum. tes in honorem et recor-
2, 66. dationem τῶν ἐρωμένων. 722,
Veftis Perfarum δωροφορική, 69, 90.
27. Vini temperaturae antiquiffi-
Veftium diftinctio in περιβο- morum Graecorum. 721, 26.
λὴν et ὑποβολήν. 97, 52. Vinum ὑδαρὲς et κεχραμένον.
Veftis honeftiorum olim alba. 727, 20.
250, 65. ἠλφιτωμένον. ibid. 29.
Veteres fibi ipfis minifirabant. ἀρκεσίγυιον. 751, 91.
, 49. Vinum in conviviis veterum
Veteres faepe de iisdem non ad tria. 77!, 47.
. eadem dicere. 154, 46. Virgines etiam pudicae hofpi-
V iatoria pen[ilia. 295, 57. tes lavabant. 29, 25.
de Victimarum praeítantia in- Virtus bellica olim maximo
ter tribus aemulatio ac con- in pretio. 899, 4o.
tentio. 329, 61. , Viscus de victimae parte. 236,
Victus Graecorum tenuis. 276, 58.
1. Visci generatio. 561, 55.
Vingus Aegypti. 127, 57. Vita humanum genus, 955, 25,
Vina generofílima πολυφορώ- Vitia, ϑηρία, 49, 26.
τατα. 9*, 16. Vituli, vide Agni.
Vini ufus in ulcerum cura- Vivendi ratio apud Athenien-
tionibus, 77, 15. fes adítricta. 95, 15.
Vini temperamentum quis pri- Ulpianus Κειτούκειτος. 5, 25,
mus invenit. 9t, 57. Ulpiani χενοφωνία. 186, 62.
360 INDEX RERUM ET VERBORUM LATINORUM,
Ulyffes comicorum fabulae in-
fÍcriptae. 297, 13. ; X.
Umbra decem, pedum. 425, 45, y tias piscis, 623, 28.
duodecim, 426, 12. Xenodamus .. hyporchematum
Unguentum optimum quod auctor, 41, 32,
natat in fummo. 976, 18. : e Dos dil
Vocales σχοινοτενεῖς. 767, 57. E QUA aetas incidit. 110
Vorslique feptem nomina. 762, Xenophontis aliquot χρονικὼ
xc , ἜΝ ἁμαρτήματα. ὅ8ο, 54.
Voluptás μοϑαχήονός. 852. Bá, Xenophontis natales. 581, 46,
Voluptas non eft bonum. 208, X Xi. bellum cum. Graecis.
Du ; Dianei. 8 64, 28, ;
ici DEM d add 3o, Xiphismus [altatio. gut, $9.
ἢ ( n e. . - , - y
Urtica marina. 174, 46. "ot Xylolychnuchus. 995, 29
Urticae femen medetur cicu- Z
tae. 159, 20, "
in Vulneribus affignandis Ho- Zythus Aegyptiorum. 674, 56.
meri obfervatio. 418, 26. —— Zenonis dogma τὸν σοφὸν oix
Vulva quando edi coepit. 165, ἐλεηϑήσεσθαι. 292, 5o.
39. J Zenonis libri futiles. 244, 25,
γαϊνα, ἐκβολὰς et ἐκτομίς. 199,64. Zenopofidon. 587, 15,
APPENDIX.
μι... DUO GB RSV) IESUS
ANNOTATIONES
YN
A'T HEN A EU M
Cafaub. Anim, in Athen. T. III. Aa
ND p isnt ista 1 T
AN
& τ ; perna Rd "
ng M e
y qum si me y rA
) suce nido go
n Lp o,
7:
2?
Pp PUDO 0 B Hr 43
ANNOTATIONES
IN
A. do ΒΝ ΑΘ UM"
» ATHENAEI Dipn. Lib. 15. cum MSS. coniulit (H. Scrim- p. 292.
gerus], unde omnia íua hauferat magni momenti Hen-
ricus [fic] Cafaubonus. Strabonem etiam cum MS. vole-
bat emittere, ut ex epiftolis ipfius MSS. planam elt; fed
cum codex in manus líaaci Cafauboni veniffet, mirum
quam fidenter alienae operae nomen funm appofuit: hoc
certe candide Henricus Stephanus prolitetur, etfi non p.295.
bene cum Scrimgero conveuiret.^ DEMPSTERUS, Hilft.
Ecclef. Scot. p. 587. unde habet Georg. Mackenzie, ScotcA
- ZFriters, Vol. ll. p. 474. qui, cum addidiíTet Demplte-
rus, reliquiffe Scrimgerum exemplar Diog. Laértii, ad
multa exemplaria correctum et obfervationibus illu-
ftratum, ait, Tis falling with the reft of his 2755.
into the hands of I. C. ἐξ 8 highly probable they were
very ufeful to hin, etc. E
Iu LisRuwm I.
P. 4. A. B. ,Eurip. Troad. 1. Andr. 449. 245. ,Phoenilf.
1523.* PORSON. apud 6. W. i. e. notae MSS. Por-
foni in exemplari hujus editionis [nempe Cafaubonia-
nae] penes Gualterum Whiterum, qui mihi ejus ufum
benigne cencef[lt.
5. A. Qu. δῆμον" ,, As! 9' ὅπερ 'OÀuum.'* Ceterum ὅπερ
ποιεῖν ταῖς μυίαις — προκατακόπτειν ταῖς M. ltaque
bene coníiruitir cum dativo. lnfra Arifioph. “Ὥραις
IX. 372. D. ταῖς πόλεσι δρὼν (vel δρῶ) eft, χρήσας
ἀφαιροῦμαι. Demofth. (F. L. opinor, vel Lept.).
Ib. E. 1, Malim, παύσειέ σε που. lmo vide Elmsl. Ach.
93. παίσειέ γε. ut haec interpellans dicat alter. Sane
fupra C. ult. οἶμαι feparandum videtur.
*) Ex Adverfariis ab J. S. X ge editis, vol. I7.
ἃ 2
364 DOBRAEI ANNOTATIONES.
6, C, 3. ἐν ταλάρῷ Schw. ex Euftath. Od. e. p. 1528,
1, —: 213, 50. Sed vulgatum defendit T. XIII. p. 391.
7. E. Euphron, 7. Porf. Advíf. p. 44. ἐς igitur [77erod.
IV. 148.] delebat Porfonus. Omnino vide Xenoph.
Hellen. l. 7. 24.
8.D 8 Antiphanes: μακάριος 0 βίος" de? δ᾽ ἀεὶ w. m.
Εὑρεῖν ἔμ᾽, —
14. E. 1. ᾿Αγαλλὶς meretrix XIIL, 583. E.
15. A. (Deeft 3 edd. prioribus. Porfon. ἀνῇ p. 47.)
Qu. βραχεῖαν ἀπόδος" ἐγκαταστρέφε, — Give me back
a SHORT BALL.
p.295 17, D. 1. Choerilus infra XI. 464, B. Alia dat Jacobs.
Ib. E. 5. πρωὶ egregie Elmsl. Muf. Crit, 1. p. 475. quem
miror non legiffe ἐξεῦρες. — πρῶτον pro πρώτον Suid.
M. v. Qíru ex Pac. 1143. πρῶτα usuovip. ex Eccl. 290.
Contra πρῶτα in mpg abiit Lyf. 1176.
18. D. 1. οὐδ᾽ Xv κολυμβῶν.
20. C. 8. Φιλόσοφον fervandum. Mox οὗτος D. 5. eft ὁ
ὀρχηστὴς. non Athenaeus.
Φιλόσοφος Xenarchus VI. 225. C. Φιλοσοφεῖν Macho
XIII. 581. F. Lyfias περὶ ToU ᾿Αδυνάτου.
[b, E. 1. Vide omnino Photium vv. σηκιννὶς et σικιννὶς, ἡ
ubi ᾿Αριστόξενος ἐν x περὶ τραγικῆς ὀρχήσεως, confen-
tientibus Etymol. v. cix. Harpocr. v. xogó. Grammatic.
'Montefalc. B. Coisl. p. 160. laudatis a Mahne Ariftox.
, 131.
dis D. Alexis, 4, δεῖ Cafaubon. pro d, et ἑτέρῳ. μήτε
A ἑτέρων λαβεῖν τιμὴν δόντας Suid. v. ἀναλαμβ. qui
cum Schweighaeuferi MSS. omittit εὖ. Lego
——————— ——À ,πράττοιτ᾽ ἂν τέλος
μηδεὶς ἂν ἡμᾶς, μήτε τιμὴν δόντα δεῖ
ἑτέρῳ λαβεῖν. Φέρε, δὲ τοῖς μὲν χρωμένοις --
Opponuntur τέλος et τιμή. τιμὴν δοῦναι, ut Alexis
lll. 76. E. De δόντα vide ad Plut. 256. De πρᾶττε-
σθαι (Porfon. Opufc. p. 283.) vide Thucyd. VI. 54.
Ib. F. Forfan, πολλὰ τοιαυτὶ, ταύτῃ», κείνῃ, καὶ δεῦρο
σχῇ μι.
23. B. Si Zíuwv eft Eubuli, non Athenaei, intelligi pot-
eft wc, ut in Sophocle Il. 68. init. Zere 7 am, drunk
a8 Sico.
Ib. C. Philippides: ἀεὶ 'Ayax. * * * ἀνδρίαντας εἱστία;
ut τέττιγας Nub. 154 42.
Ib. D. Φησὶν ἐπικαιόμενος τῷ Ἡρακλεῖ, »»ἀνακειμένῳ Mé-
σον“ — Satyri Herculis ipicrel Achaeus XV. 668. B.
DOBRAEI ANNOTATIONES. 365
lb. F. JE. οὐκ ἐθέλεσκες ἅμ᾽ ἄλλῳ — ἐν n. ex Iliad.
I. 482 — 3. (male Schweighaeuferi: MSS, ἔϑελον,) Lo-
cus Homeri contracle citatur: non fingenda v. ]..
Ibid. ult. αἷς ἂν — verte, Ut fieri neceffe efi quando. —
25. C. Eubulus, penult. Lege μίαι λαβόντες. i. e. βίᾳ.
27. F. Hermippus: ὅτ, δίχα edd. MSS. Lege ὁτρὶ δίχα.Ῥ.395,
28. C, Critias: Qu. TPAMMATAAEZIAOTA, fermonem
excipienta, Quo fenfu folenne elt δόέχεσϑαι. Sed. xAe-
ξίλογα agnofcit Lex. Bekkeri SG. p. 382, 19.
Ib. E. 3. Vide Porfoni , Opufc. p. 389. Tum forfan, ἔγ-
xs: λαβὼν Oxcioy* ὃ γὰρ ἂν μου παταφάγῃ.
lbid. fin. (Porfon. AdvíI. p. 50.) Qu.
ἡδύς y ὁ Βρόμι ΟΕ ΤῚΝ, ἀτέλειαν ποιῶν
τοῖ; Λέσβιον οἶνον εἰσάγουσιν ἐνϑαδε.
Ib. F. 4—5.' Dele ys et ἄγαν, et lege Πράμνειον.
29. D. Vide Elmslei. ad Ach. 354. De vino novello tan-
quam de pulchro puero loquitur Cratinus: fic xpxr«
et χαίτᾳ hac pag. D. 4. στόματος F. 2. Verte, quam
candidus et tener ! Ut Ariftoph. Av. 669. Deinde τρία
alludere poteft ad τὸ τριόέμβολον, ut puto Acharn. 995.
N. B. Φέρειν de aqua , M. 46. D.
lb. E. Hermippus. Malim, Msvda/oy μὲν — vel Mev-
δαίου. Mox lin. 9. lege Oscsc/5. In Panyalide Il. 138.
antep. Schw. (om. Ald. Caf.) lege ἀργαλέη.
35. €. 3. Lego, »»οὐδὲν“ς yap υἀποβλ. ** ut II. 4o. C.
34, D. Eubulus: ῥαφανόν με YOUÍGXO MSS. hoc omnino
recte. Poffis, ψύνα:, 'PxQ. με vouícuc , εἰς ἐμέ cov
τὴν xp. You take me for a cabbage to fober you:
unt recte capit Jacobs. Vide mox Ampbidem in pagi-
nae fine; ubi lego, ἐξελαύνει γὰρ ταχὺ Σφόδρα, A3-
pov ὥστε τος ῥαφ. ὄντως δοκεῖν. (De ὥστε lic pofito
vide R. P. Adv(I. p. 264. ad Bacch. 285.) λῆρον MSS.
Iu Linnum Il.
P. 35. B. 1. ἐπώνυμον déc. MSS. Qu. δὲ δέσπ.
26. D. Epicharmus. Lege, éyéveJ' ὑανία "Ew δ᾽ vxvíxc
9
— (vd ἐγένϑ᾽) fcil. ἐγένατο ὑανία. (Deinde recte
emendant σφαλὸς, compedes.) Iufra XIV. 642. E. τρα-
f 3
yia pro -μάτα, 3' G. e. ματα) R. P. apud me.
Ibid. 9. κατὰ γὰρ τὸν Εὐριπίδην] Cycl. 532. (554.) quid o- 296.
non latuit Musgravium.
37. A. Panyalis, 5. Lege δεδεγμένον.
p. 207.
366: DOBRAEI ANNOTATIONES.
40, C, x. συνεχὼς μὲν γάρ. Delendum "m 7 quant
μὲν, celera recte Caf. — Imo yzp elt Athenaei citan-
115; «μὲν poétae. Vide Ll. 32. C. IV. 156. F. (Schw. ad
158. A. E.) VI. 270. E. 2, 271. A. X.427. F. XV. 667. B.
Ibid. 3. Alexis: οὐδὲ μεϑ. τὴν 9». ἄλλο τοιοῦτον μ.
Ib. E. Alexis, 5. Rectius ὧν εὖ m. quam ὧν -
Ib. F. οὐ χαίρει — ἐϑισϑεὶς ^ 0
Íbid. ἡδὺ yxp] γὰρ om. MSS. Lege ἡδύ TOL. —
45. B. fin. — βοσκήματ᾽, ἔρια, μύρτα, ϑύμα, τυροὺς,
ὕδωρ. "Chers. --- πύρους MS. A. fed melius alterum
ob ἄρτους. διαφέ ἔρον ex fuperioribus repetitum delevi,
et ϑύματα mutavi in Sugux , quo ufus Eupolis Plutar--
chi Il..p« 662. apud Gaisf. Heph. p. 278. Hippoloch.
Athen. IV. 130. D. Alexis XIV. 652. Ὁ. ἢ
44 Íin. ἀπέστησαν] ἠπίστησαν Írulira VV. DD.- quicquid
dicat Schw. T. VII. p. 656. et XIII. 399. M e Ariftopb.
Vefp. 693.
46. C..8. οὐδ᾽ ἥτις ἐστι dix opa ] Qu. iet i. e. ἡτισοῦν.
48..À. Amphis: ποτὲ Τὸ τρίκλ.
lb. C Ephippus: —————— πάλαι
—————————— μύροις :
λοῦμαι — εἰ mirere Scliweighatnlertim.
EA c. Epicharmus.: Malim,
A. τί — ιἐστί; B. ῥηλαϑδὴ τρίπους. Δ. τίη μάν; OU EL
πόδας — vel potius, “χει: Dorice: (Imo. o) natuni ex
MStorum r/garov , i. e. Tí μανὰ pro τὶ pav y quod recte
Euft) Ceterum Terga. exon ut rerpaxec II. 65.
b. μαπρ. ΠῚ. 85. D. 9.105. B. 1. Avxvov Vl. 236. A.
(πλευρᾶς VIL. 286. C.).de mp. vii. 288. Α. 5. xpvao-
Qgusc 504. C. ἐρυϑροπ. 322. B. (συναγρ. ibid.)
lb. E. ὕπνοις et νικητικὸν MS. À. ἐνύπνιον timide conjicit à
Schw. Pp. .309. Poffs καὶ μὴν τί γ᾽ ἐν ὕπνοις οἴομα:
νικητικὸν 'Εορακέναι. lm fine delendum puto πεπόρων,
utpote a fequentibus ortum.
Ib. F. Alexis. Collato Cenfore Edinburgeufi No. 5. lege,
ἑόρακας ἤδη πώποτ᾽ ἐσκευασμένον
ἤνυστρον, ἢ σπλὴν ὀπτὸν ὠνϑθυλευμένον: 3
ἤδη πώποτε Menander Áthen. X. 446. D. ἤδη ποτ᾽ Ran.
62. 931. Br. five Hippol. 877. M.
5o. E. Forfan, ᾿Αριστοφάνης (qu. an ' Apircordli) [lo-
cus. omilfus, ubi memorabatur aliquis ab efu mimaeculi
κεφαλαλγής ] Sequentia phyfici alicujus verba- effe vi-
dentur. Obiter moneo legendum αὐτόματα vel αὐτο- -
BATUG, l e. Modo — Polffis quidem,
|
DOBRAEI MOT ATIGENUS. 367
— vu — o τοῖσιν opsciv iioi ch μιμαίκυλα
Φύεται πόλλ᾽ -- ΓΞ ag
Ariftophani tribuit Porfonus ut videtur Ad. s 282.
Quo Aelch. Theb. b
5o. F. εδρικωτάτη. Dele e yd [tA e leg. natas; et
lege οἱρικά. T
54. Di μιλτοπρέποις Ald. «-πτοῖς MS. D. recte, S5) À. ut
putat Schw. qui “πέπεσέ: Malà : ambabus formis utitur
Ae[chylus. sifotqu
52. B. ἀμύγδαλα» vel .xÀ«:, LOBES 5
Ἡρακλεωτικὰ, Ποντικα, Διὸς βάλανοι — Biol odd -
€) zE Ἡραλλ. ib. E. füberts.
Περσικὰ, βασιλικὰ, “οαἰηιοέδ.
πλατέα, ( Σαρδιανὰ 54...) Εὐβοικὰ -- —— xxcT. ( 54. B.
xXcTxym , λόπιμα κάρυα chesnuts. :
53. A. [Vide ad Plut. 514.]- ZFith. your rud by way
of a “οπο. ldem jocus Av. 55.
Ip. b. μουπηρόβατον] Malim μουκηροβάκταν.», a: Laconico
βάγνυμι, 1. e. [zxyv.. Vide Hefych. in Bxyoz.
Ib. C. Collato ipfo Nicandri loco mox: p. 54. D. (ubi: in
proximo verfu fequebatur τὴν Διὸς vel Ζηνδς), legen-
dum. füfpicor: IIONTIKA. Ὅτι τῶν ἜΣ BaAxvev
καλουμένων x
54. C. 8. ἔστι yap τοῦτο; τὸ χείριστον.
Ib. E. Qu. ἐκοττάβιζον. B. καινὸν ὅλως. ida " Εἰ σγεν — p. 298.
Ib. F. Sophilus: Lege; — μέγιστός ἐστι τίς" Kei; —
τις eliam polt fuperlativum , ut Han. 294. -
55. C. Alexis. Tie opinor, locus: fenfum ita νῶν.
pleo:
ect τ τς ees oa μάλιστα δὲ b.
πρώτιστος ἐξόλοιτο πολὺ Ἰζλεαίνετος.
Β. Κλεαίνετος μὲν —
Sic πρώτην δὲ τὴν Δύκωνος Lyfitir. 270: $m
56. C. Hermippzs: ἐμβάλλουσιν ἀδὶ (MS.) — vel poteris
ἐμβαλοῦσιν, ut loquatur Deus aliquis; et fic B. .P.
Eccl. 275.
lb. F. Plato: Φυλλεῖον, et qu. ῥαφαν,δίου , ut Plut. 544,
57. D. Ariftophanis verba transpone poft ὑπηνέμια E. uli.
Hic autem fuiffe puto Vefp. 560. vel Av. 736. 1672.
60. A. ult. In conftellationum nominibus ludit ro doni
tarius Ep. 16. Brunck. II. p. 269.
Ib. D. Οὐδεὶς κρέως — Ταϊϊάαπι alius citationis.
Ib. E. Lege, τῷ παροιμίας ἀϑροῖσα!. Mox in Antiphaue
faltem legendum si τῶν Up.
299.
368 DOBRAEI ANNOTA TIONES.
62. D. TÀynnum Nat; Comes. Valde arridet ϑύν Νον ob
Ariftoph. VII. 302. D. (Ariftot. H. A. VIIL 13.) Z'hymus
erat cibus pauperum et:/frugalium, quod hic non ha-
bet locum. Omnino vide p. 108. F. 60. D. 180. D. et
me infra ad 303. A.
63. B. Achaeus: ἄλτνη τρέφει Ald. non φέρει. ln Αἴτνη
confentire videntur S. MSS, Explicaüdum forfan ex
Ariftoph. Pac. 72. et: Oed. Col.
Ib. C. Epicharmus. Forfan, «wrxAÀxccs TU; Kéxhov
(MS.) fed vide Schw.
Ib. D. /Xpxic- παροψίσι, trong, pungent; ut mox Phi-
lemon 64. E, Sed ob ἑεροσύλοις malim ,uxgaic. (τοι-
χώρυχον XI. 499. E.)
Ib. F. Xenarchus. ἀδτύτοισι etiam. Ald. ἀσυντάτοισ, Μ58.
quod non temere movendum. Sed quum facillime per-
mutentur ἄσυντ. et ἀβιωτὶ (Porfon. ad Ariftoph. p. .225.)
de hoc disquirendum. An, Φϑίνε, Δόμος ἀβιώτοις Ὁ
ἀβίωτὸς βίου τύχα Hippol. 868. ed. Beck. (Ineptiffime
hic Voyez.) Deiüde qu. ἀπ, ἀλάστωρ εἰσπέπαικε Tls-
λοπιδὼν ᾿Αστυτος οἴκοις. Deinde mox 64. l. 5. qu.
aant ὁ, ἐπῶν
D. ( Porfon. Advif. p. 57.) Legendum püto, τί οὖν
wc in aorifto.
66. D. Antiphanes: ἄν μὲν px πέπερι πριάώμενός τις
εἰσφέρῃ."
67. A. ult. 0 μόνον ἀριστόν ἐστι τῶν ἡδυσμάτων ains
e comico quodam, ut puto, fumtus, et nefcio an ab
ipfo Athenaeo repetitus paullo infra C. 8.
68. D. Plato Laio: ὅτ, Μελέαγρος ὁ LÀ. vide R. P.
Advíf. p. 58. Sed A£xypoc, non MsAéwypoc, vocaba-
tur: vide Herodot. IX. 75. et notas. Andocides de
Mylteriis faepe.
Nunc malim, ὅτι Ὁ μὲν Λέαγρος, Γλαύκωνος ὧν,
Mey. --- ὁ μὲν Μενέλεως lege, ut fere Schw. VIII. 545. E.
69. B. 5. ἣν vel. ἧς καταφαγων mavult Baylius v. donis,
repugnante ibidem B. La Monnoye, item Clerico Bib.
Univ, T. lll. p. 28. qui Nicandrum erroris infimulat,
quafi Phoenicum $4"*423 (berathin), i.e, abzetes, pro
lactucis ceperit.
Ib. C. 6. κρύψειεν, i. e. mortuum compofuzt, injectis pro
vefte lactucae foliis. Vide Valck. ad Hippol. 1458.
Vide mox D. 3—4. fed qu. de D. 7.
Íbid. 8. Εὔβουλος ἐν ᾿Αστύτοις Φησί. Error hic eft Epi-
tomatoris, ni fallor. Dixerat Athenaeus, Eubulum ἐν
DOBRAEI ANNOTATIONES. 669
αἀστύτοις, i. e. inter cibos Venerem exflinguentes, nu-
meraíle lactucam; quod pro comoe diae nómine cepit
Epitomator.
| 79. fin. ΜΕ ΔΑ d αὐτὸς '"EIT αὐτοῦ. Philem. ll. 64. E
IN LiBRUM III.. |
P..75. B. rdc μεσημβρίας. Kecte, ut τοὺς ὄρϑρουν Ly 965.
76. B. Archilochus. . Forfan elt trochaicus : ἔχ. monoflyll.
77. Α. Hermippus : LL ες Ἀλιἡ Ira ésidaes p. 2oo.
B. μάλιστα y
ΠΑΡ’
Ib. Ὁ. ἔστι γὰρ παρ᾽ αὖ, Ald. et MSS. ut videtur; ; i.e. TAP
Lege igitur, ἔστιν παρ᾽ — cum Porfono Advlf. -
81. D. Stefichorus. Dele μέν. Dactylici funt." Vide Bur-
neium. Prhef. ad: Metr. -Aefchyl. p. 64.
1. Dactyl. Heptam. , ...
—— Lrim.
———: 'lrim.
"Trim; ct (
e o
Stelich. IV. E. F. bis.
82. A. ult. Pró νωμήσατο Ald. νωμήσσατο, fód. MS. ys- .
péccaro. Lego ἐνεμιάσδετο, vel évsux£xro, quód melius,
Ex fabula de Ctefylla et -Hermochare, quam e. Nican-
xri érepo;/Uu. contràáxit Anton. Liberalis initio, haec
fumta videntur. De ἀπομάττεσϑαι Schw.-ad V..186. E.
Ib. B. Malim, φίλτερος εἴχρι μήλων. Vide. mox C. 6.
Sed non vere maturescunt: »a4a.
83. C. 7. Διβυκαῖσι DÍBX. E poéta defumtum putat. Ca-
faub. Infra p. 113... (quocum confer |V. 158. D. ult.)
ἀλφίτοισι. ubi poffis, ἡμεῖς γάρ. οὐκέτ᾽ ἀλῷ. χαίρομεν.
(Π. 96. A. ἐρίϑοισιν.) IV. 174. F. yuyypnívoici MS. Δ.
οἷσι Clitarch. IV. 148. E. F. Coquus loquax IX. 376. D.
αὐταῖσι μήτραις καὶ καλῶν ζωμῶν πλέας. X. 420. C.
τοῖσι δ᾽ οὐδέπω κόρος. vide Schw. V. 193. A; S. οὐχ,
ὥσπερ ἡμεῖς», ἀλλὰ μεστὸν τὸν σκύφον. qu..Vide Dor-
vill. ad Chariton. p. 237. ed. 4to. Porfonum Opufc.
p. 525. Adde Platon. Gorg. p. 497. D. — 225, 6.
Routh. 458. D. — δι. Heind. Republ. 1. 330. B. 8.
. Legg. X. init. ubi περιπέττειν. Athen. ΧΙ. 49g. A. 5.
ἀπ edd. Caf. et S. non Ald.
Ibid. £r; τε MS. A. ut IV. 162. D. 184. B. VI. 251. C. 274.
F. 5. VII.. 279. E. 282. E. X. 428. E. XI.:506. D. XII.
516, C. XIV. 613. D. 614. E. προσέτι τα lV. 176. E.
προσέτι τε καὶ XIII, 599. .F.
p.901.
p. ὅρα.
7o DOBRAEL ANNOTA'TIONES.
lb. D. ὁ Φιλόσοφος. 1: e. Theophraftus, ut IL..5o. Ὁ; III.
77. FK. Xenophon, IX. 368. A. κωμικὸς, i. e. Alexis,
III. 107. D. ποιητὴς 9 (i. e. forfan fcoliographus. R. P.)
XIII. 604. B. ῥήτωρ . e. , Athenaeus), Il. 5o. pen,
84. C, MS. εἰ πολὺ, non οὐ, Qu. ὀβολὸν ἢ πολὺ Τϑημι:
86, A. fin, Sophron. Imo, νήσοῦνται. Qu. νεισ- et -εὖν-
87. A. Porf.,Advff. p. 60. [ὁκοίως] παραπλησίως. ὅμοια
καὶ παραπλήσια Thucyd. 1. 140. ζσον καὶ v. Vll. 45.
τοιαῦτα καὶ 7. l 343. 1
88. E. F. Ob [cquentia malim ἀφιᾶσιν, fc. αἱ πορῷ.
90. B. Malim, ὄστρε:᾽, ἀκαλήφας, καὶ λ,
lb. F. οἱ μείζονες καὶ 'ENEAPIOI. Qu. ΕΥ̓ΣΑ͂ΡΚΟΙ.
σὰρξ 93. D. F. 94. A. VII. 295. F. εἰ ὄστεον eos etc.
XIV. 650. A.
92. F. Sublata diftinctione lege, we ὄρνεον IIA.
95. B. Qu. πολὺ μεῖζον.
Ib. C. Axionicus, v. 5; v Patabem, ῥύγχος εἰς ó£oc πιέζων.
fed qu. πάντας ὥστ᾽ ἂν Op.
Ib. D. Qu. ῥύγχος cs περικομαυμένον. Sed locum non
intelligo.
89. F. Malim τόδε, | ut Cafaub. deinde j— ἐρεῖς: in paáren-
thefi. Mox. de εἶναι et γίγνεσϑαι vide Platon. Tc BÉ
99. A. 5. Qu. ovx £o ἕωσπερ. γέγ:
101. Α. Collato Schw. qu. ἀλλὰ λοπάς μ᾽ εὔφραιν", j—
δέλφαξ τ᾿ --
Ib. D. ἀπορῥῶγα] Sic MS. Ep. Vide Lyfiflr. 815.
102. Δ, Damoxenus:.gojog μᾶγ. Verte, Qui, malum,
coquus ? (Anglice, Coo£ , indeed ! ) Naturae. fcientia
omnis artis pump m e/t, "ποῖος. eft indignantis , ut
faepe. Φύσεως ἐντὸς, i.e. ᾿φυσικὴς ἐπιστήμης, infra E.
Ib. C. Collato: S; et Porfono lego; κινήσεις s κἀπὸν 'HA/-
prov ἀν ϑρώποισιν y. ἀλλοιώματα "Ev ταῖς τροφαῖς ---
Ib. E. Intelligerem λιμὴν pro ὀσμῆν: Fish - fauce, Num,
οἵα ᾽στιν" οὖς ὁλμὴν ἀν ἴδοις ἐξ ἐχϑύων —
Ibid. κέχρησαι] Forfan πεχρισάι, i. e. κεχάρίισαι. Wt Ec-
clef. 1037. et Dionyf. Athen. IX. 404. (Porfon. Advlr.
P 114.) Deinde forfan, ἔστιν" "εὐφυοῦς τέχνης» Οὐ τοῦ
9. (hoc dae
[Mox], B. ἀλλὰ τί; A. ϑεωρῶ o ἕ ἕτεροι. B. σὺ
δέ; A. λέγω ——— ἄφες. B. ἀρμονικὸς, oU- pay. A. ἐπ.
Sic perfonas, et usque ad τέχνη cum Scliw. ὦ
Ib. F. ult. Forfan, ἐπὶ τείνων — Ὁμαλιζε τοῖσι τά χϑσιν.
ἡ πρ.
108. A. 5. Qu. B. πσὼώς:; A. ἔστιν αὑτοῖς ἃ — πάλιν'
DOBRAEI. ANNOTA' TIONES. 331
You muft bnow that fome (ἔστιν ἃ) have this pro-
portion to' each. other , and Von that próportvon :
ell, 1 join- them , etc.
Ib.. B. 6. Confer Ran. 28. et de re. ipfa σου Permit.
p. 01, 10. ed. Mediol.
lb. D. v. 10. Vide Eurip. Athen X. 415. C. (Autolyc. IE 3.)
106. F. Ariltoph.. Malim, οὐδὲ χόρι᾽, —' οὐδὲ σχαδ. 0
106. F. ἐπίπλοιον] Imo dixit ἐπέπλοον,, ut videtur. ^
107. E. ἀπόλωλα. Vel Agamemmonis vel Herculis ΠΣ
potuerunt. ver
108. B. τηγάνων σύντροφα fervandum omnino putem;
Vide Arifloph. Av. 680. Mox Φύλαπας habet etiam
p. 228. F. fed ibi QAoyac MS. Ep. Ἥφανστου κύνες
funt J'ointittae , ut ad IX. 379. €: monet Schw. Dein-
de, κοίλην Φαάρ ἀγγα — σύρει, τργήρους ἐμβολὰς μ᾿
Ib. C»fin; Malim. ἌΛΛΑ (vel μάλλον) τ ὐρλήμοις αὐτῷ
(hoc Jacobs.) mar Πουλύπουν —
109. À. καλῶς. B. ξένος ys ὦ ρα ἢ μέγας καὶ —
πρὸς ἦν; vel, εἰ-- ἣν.
Ib. E. συναυλίαν ὁμοῦ vp. MS. A. συν: ὥστε mp. MS. Ep:
συν. ὥστε ὁμοῦ TQ. Schw. quod forfan verüm.: Verte
autem zpocfixqousvoc ut in Pluti initio; "'ob/ges one
ic eat it. i n
111. B. Pherecrates: σπόδιν MS. A. i.e. σποδεῖν. Eat
away at the wafer; never mind, vn xui ,grrodeiv,
ut Pac. "prop. dino) v2 ia M ;
113. E. οἱ ἑαυτοὺς αὐτῷ μαϑητὰς T. 8101
]b. F. Sie πρόγονος IV. 157. B. forfan προπάτωρ 160.
— Nefcio an recte Porfonus PEN: P 66. Hoc vidis
legendum οὐ X: Tg. v
114. D. Lege, — [ap EAM ᾿ | p.505.
ὀπτωμένους κατέλαβον. -B. mo ὠνὴν ig
πόσους Φέρεις ; A. ἑκκαίδει᾽, B. οἦσε δεῦρό μοι.
À. λευκῶν —
115. B. Forfan deleto καὶ poft εἰρηκέναι» vertendum, et
addidiffet, Menandrum —
117. B. Malim, ποντίας χελώνης: Senfus autem elt in
olla coriacea, i.e. in teftudinis tefta, eZepZantinum,
.i e. maximum - fruftum tejtudinis indPinbe coquebat
nefcio quis. Coobed' a Euge turtle in its oienisAell.
ιν. E. 2. Recte cepit Schw. Sed diftinguere malim, ép»
ποτὲ ΝΙυελὸν ἀφ. Stewed' id and at poe toof it
the fire reduced toa perfect marroum.-
lbid. 4, καϑ' ἕν ἑκάστου δῷς λόγον, vel, éxv Μὴ χαϑ' ἕν
472 DOBRAEI ANNOTATIONES.
ἕκαστον νῦν πάντων δῶς λόγον, vel, quod omnium
eft. optimum , παρ᾽ ἐμοὺ δ᾽ ἐὰν Μή: μοι (καταλέγῃς)
xxJ' ἕν ἕκαστον IIANO' ἉΠΛΩΣ — Senfum vidit
Schw. T. VII. p. 525. De Ac vide Jacobf. ad Athen.
p. 44. me ad Aefch. Suppl. 458. καϑ᾽ ἕν ἕκαστον lll.
1359,.D304A
Ibid. fin.. Collatis VV. DD. lego, ἀβάπιον ψήφων. λέγε.
118. Α. Malim, οὐκ οἶσϑας ὥ- Deinde lege τὰ Aéxav
αἱ Tp. Deinde qu.domsp πυρετός p ἀνῆκεν, εἶτ᾽ émé-
τεινεν αὖ. MS. ut edd.
Ib. F. Nicoftratus feu Philetaerus. (Porf. Advíf. p. 67.)
Valde inelegans ΚΑΤ Αφαάγοιμεν ΄-- ΚΑΤεσϑώντες.
Pro TPLONHAH (fic enim etiam MS, A.) tento,
ΤΡΙΩ͂Ν AN, εἰ lego, τριῶν ἄν ἐσϑίοντες. (De AN
et. ΔΒ R. P. ad collationem MS. Homeri.)
119. C. Sophoclis verfum diftinguo, vsxpóe, τάριχος εἰσ.
a corpfe looking libe am Egyptian mummy..
lb. F. Collato Schw. T. XII. p. 418. malim, ἅλας Ἐπὶ
τὸ τάριχος ἐπέπασ᾽, ἂν — infpergere Joleo,
124. A, τὰκ τῆς τροφῆς. MS. fed malim τὸ pan Deinde
ψλιχ. τὴν μὲν μ. ,
p. ὅο4.1}. D. quise uoi δοκεῖν. Μ5,. Α. Lego,
ἔχομεν ; Β. Β. τί δ᾽ -- T
m —9—r 429 Φρέαρ (ἐμοὶ δοκεῖν —
ὥσπερ τῶν οἶνον. τοῦ ϑέρους) καϑεῖκέ nus.
126. B. Malim, 7à καὶ --- ἐφοπλίζγαι (-ζεαῖ MS. Ep.) Deinde
tota paraphrafis, quam οὔ Epit. fpuria videtur.
127. B. τί ποτ᾽ &.] ἄρ᾽ forfan addendum ,-üt Eur. Bacch.
659. Arift. Vefp. 145. . Vide Burneium ad Hec. 69.
Ib. C. Forfan τῆς Φοινίκης, etc. ex fequeütibus retracta
funt. Verum .aütem. videtur ἐξηττημένη ab ὀξαστένς
Qu. an verfum Juaigist dopélaiuk:
IN Linux IV. Á n
P. 129. B. περίχρυσος ὅσος 3. fine ὥστε MS. Ep. Malim
7 IX "
εχρυσος, ὅσος d. (ἐπίχρυσος, οἷδέ; περίχρυσος, gold-
rimmed.) Sed.forfan verum eft περίχρυσος, quod in-
Íra 130. B. 2. χρυσομίτρων dicit.
Ibid, pen. Forfan , κίχλαι, καὶ νῆτται. »
Ib. C. 1. Forfan, & καὶ ἑκάστῳ πεπυρωμένα. (hoc MS. A.)
130. D. μόνον om Ep. forfan v. 1. pro μένων.
Ib. E. φυλλοτρῶγες) Malim. Φυλλεπιτρῶγες, ut ϑυμβρε-
πίδειπνον Nub.
DOBRAEI ANNOTATIONES. 375
lb. F. παρὰ δ᾽ ἡμετέροις] Apud Afiaticos, unde venerunt
noftri avi. Deinde malim ϑερμῆς --- καμήλου.
131. A. 9. ὁμοίως} Jacobf. ὁμοίοις. Explica antem, Jonge
magnificentioribus quam iftis Iphicrateis. Vide infra
C. D. LyGiam c. Alcib. IL. p. 141, 22.
lb. C. Transpone, κέγχρων rs σιρὸν, βολβὼν τε χύτραν
δωδι — βολβῶὼν χυτ. Ariftoph. Eccl, 1083. Confer
Toup. ad , Longin. $- 43.
Ib. E. 6. γήτειον (vide ad p. 185. B.) — mox rérri£ p» 905.
ὀπτὸς, vel forfan τέττιγες, ὁπὸς, — E. οἷνοι δέ γε
σοι γλυκὺς — uL λευκὸς fit v. l.
lb. ult. Diflingue, δείπνοις. B. «30. — 'Arri ; A. ὥσπερ
£, — ἀηδία, inconcinnitas, bad tafte; ut ἀηδὴς p: 172.
A. Deinde forfan, πινακίσκους ἀ ἄνω» j. e. ἐπάνω.
132. D. πρὸς σέ; B. τοῦ μαγδίρου — αὑτηὶ, πάτερ.
155. A. 6. συμφορὰν λέγεις ἀκραν. D. φαίης àv — νη-
στείας ἄκρας Diphilus IV. 156. B.
Ib. B. 2. Lege, ἤδιστ᾽ àv ἀναπήξαιμ᾽ ἐπὶ ξύλου λαβών.
155. B. 1. Quum λιπαραὶ perpetuo epitheto dicantur
ἀφύαι, unde etiam jocus Arifloph. Ach. 640. (vide
etiam Tagenift. Fr. 1.) potius legerim λιπαρὰ κρηδ. —
λιπαρὸς et ῥυπαρὸς vide ad XIII. 580. Ε. Sed omnino
confer Vll. 285. B. 3. Schol. Av. 1281. et Hemfter.
ad Plut. 758.
Ib. D ἐννεόργυ!ο!] Sufpicor legendum siyopoyuior.
137. F. πάντας τοὺς iep.] Lege πάντα.
139. B. Corruptus locus, ut liquet vel ex articuli poli-
tura; vulgata enim fonat, Quod Lacones vocant αἴκλον,
id ceteri Dores vocant dePruox, Vide-me ad Demofth.
Ariftocr. 630, 28. et infra ad VI. 263. ult. Qu. τὸ δὲ
αἴκλον, quod attinet ad — οὕτω καλεῖται τὸ d. (τὸ
Epit.) ut mox 140. C.
Ib. F. Forfan delendum καμαρωτῶν ξυλίνων ἁρμάτων.
140. C. Forfan, A«xsba4MONIGNMON.QN. | Sed totus
locus fecum pugnat. Vide Schw.
143. C. τῶν παρόντων] Verte cibi. appofíti, ut mox 144. C.
Ib. D. κοινὸς] Malim, τοῖς δὲ παισὶ EIC MONOC. vel
forfan ; "AOINOC.
Ib. E. svc;roUs;] Lege συσσιτοῦσι. Mox, καὶ ὅτι «p. τ.
9. παρατίϑεται dele e feqq. orta.
Ib. F. Qu. καὶ αὖϑ᾽ ἕκαστα.
146. E. Collato VIII, $64, malim, τυρὸν, Θάσιον, Mev-
δαῖον, ἐγχέλεις, μέλι.
147. 4. 6. ἀλλ᾽ ἀλλοπλατεῖς MS. Qu.'AAAA AOTIAZ ΤΙΣ.
EL! DODBRAEL ANNOTATIONES.
p. 906.]b...D, 6. Qu. ῥύγχη» πεφαλαῖα, ποδὸς τεχναματιόν. TI
σεσιλφιωμένον. σιλφωτὰὶ vel σιλφιωτοὶ dixit Arifioph.
Γήρᾳ Fr. VI... De κεφαλαῖα VIL 293. B. 295. F.
τ Poffis etiam, ποδὸς τὲ χναυμάτιόν τι σεσ. Vide VI.
268. D. IX. 268. E. 381. B. T
149. F. ἄρτος καϑαρὸς, i. e. plain bread , ut.mox 161. C,
156. penult. 7» om. MS. A. ante ἀνϑηρὸν ponit Epit. et
om. τό. Malim,
À. τὸ δειπνάριον τἀνϑηρὸν ἢ γλαφυρὸν σφόδρ᾽ ἦν;
,
B. Φακὴ g—
Ἣν A. τὸ δειπνάριον ἀνθηρόν. B. ἦ γλαφυρὸν σφόδρα:
Α. φΦακῆς ---
Mox, ἐπὶ ταύτῃ φέρε — JVhat next? come, (tell me.)
158. A. MS. A. ᾿Αρχάγαϑος ἔφη πο γεγραφέναι. (Archaga-
thus dictus elt Caecilius Rhetor: vide Suid. Kan.) Lego,
(ἀλλὰ) τραγικὸν ἡ φακῆ 'o39^* ἧς Φασὶν ᾿Αγάϑαρχόν
ποτε γεγραφέναι ῥοφοῦντ᾽ —
“ α
aox Tam.
ie. ἀγα O7 πὸ γεγραφένα, —
ut yxp fit Athenaei. Agatharcum, pictorem celebrem,
de quo Junius in Catalogo (Lex. SG. Bekker p. 324,
1) et Bentleius Addend. ad Differt. Phalarid. "Fotus
enim locus eít Sophili, picturam quamdam ridentis
Confer Ariftoph. Plut. 385. Lyf. 680.
159. E. Pherecrat. 1. Lege εὔσῷερε. vide p. 49. C. ult.
161. C. 1. Philemon Laértii VII, 27. (Cler. p. 336.)
lb. D. 4. Lege ὁποῖον ἂν cum S. et ἔχῃς.
lb. E. Forfan, — τροφάς" Athenaeus; deinde Comicus,
σκόροδα, τυρὸν, κρόμμυα,
, ἐλαίας 1 , "5 " ^-
καππαᾶριν», doy oy: πάντα ταῦτ᾽ ἐστὶν δραχμῆς.
Sed, ni fallor, fupra citatur idem fragmentum.
162. C. Forfan delendum φιλόσοφος. ὃς elt ὁ Περσαῖος»
ut recte S.
p.5oz.Ib. D. ὁ σοφὸς πάντων] πάντως MS. Ep. quod forfan
verum, ut καὶ it e£zam: fed malim παᾶντ΄.
163. C. 2. Lego αὑτοῦ. De hoc genitivo vide Aefch.
Perf. 164, Ariftoph. Vefp. 356. Lyf. 1127.
Ibid. Baton, ult. Ex horologio antiquo egregie illuftrat
Paciagdius Monum. ,Peloponn. p. 52a. '
164. B. ult. Qu. παράλαβε, vel παῖ, λαβέ 3
165. C. Malim, συγκύψαντες ἅπαντες. illud Schaefer,
hoc MS. A. Vide Equit. 850.
^
DOBRAEI ANNOTATIONES. 455
δ
lb. F. Min, Qaid, M ὧν ἐτύγχανεν qd e.
τ ἴα συνήϑης ἔ ἔτυχεν ἡμῖν, Φαίδιμε, ᾿
ὁ Χ.
ig aad». vide Athen. IV. 176. E.
Nunc. lego, εἰ μὴ συνήϑης » Φαίδιμ᾽, ὧν ERIS
'fio; Χαβρίου K. — υἱὸς excidit, Ariftoph. Vefp. 98.
(Daetal. Fr. 3?) τέκος, Hefiod. Scut. 216. παίδων om.
Rav. Nub. 1044.
N. B. gy ad fenfum,et metrum requiritur: qu. an-
non et ἂν ante εἰσηγησάμην.
166. C, 7. Cicero Phil. Il. $. 6. — Qu. an legendum, oU
Toc) Ὦ, Βαλλίων. Μὸχ , qu.. pro ἀποτυμπανισχὰς l, τὰ
τύμπαν᾽ ἔχουσα, vel τύμπανον ἔχ. — ποϑι pro oJ
MS. Flor. in Hippol. 233. Valck.
167. À. 7. τοῦ] Lege τοῦδε, vel potius τούτου.
169. C. Antiphanes, Φιλοϑηβ. 4. Pro μιχϑεῖσα infra
XIV. 623. A. τμηϑεῖσα. Malim, fi de vocis forma. con-
flaret, πυχϑεῖσα, /tewed. Sed optimum elt τμηϑεῖσα,
ut mox Antiph. πουλύπους τετρημένος.
Ib. F. ult. Qu. κούκ ἂν λέγων λήξαιμι. Sed omnino
vide Ariftoph. Thesm.lL. Fr. 8. fin. ut eft apud Pol-
luc. VII. 96.
170. À. ἀλλὰ λέγοντα οὐ de? MS. A. i. e ἀλλὰ λέγ᾽
ὅτου δεῖ, ut Ariftoph. Av. 1419. (λέγ᾽ ὅτου ᾿πιϑυμεῖς
Eupol. Bekk. Anecd. p. 462. A.) Deinde, ὀρίγανον, p.308.
σπορόδια, γήτειον y ϑύμον y
Ib. B. C. Lege, ovx; βολβὸν, οὐ Τήτειον —
171. B. Verum puto dixiffe Aelium Dionyfium Euflathii
ad Od. x. et id ipfum ante oculos habuiffe Athe-
naeum; fed per errorem EAEATPON pro EAEA-
TPON legiTe. ἐκάλουν δὲ, φησὶ, ΚΑΙ τοὺς προγεύστας.
172. D. E. Lege et diflingue, εἰρηκότος Φέρεσϑαι 77 T.
δῶρα» »Σασαμίδαφ“, —
175. ἃ, Qu. οὐδεὶς πώποτε Edsei£. ᾿Α.3ην.
Ib. D. Philemon. [ Gmnia ordinat ut Dindorf. Deinde,
de 0 dà νάβλας, contra Porfonum “ἀν. p. 75.] Vide
IV. 164, D. X. 420. E. Polluc. X. 20. 137. Amphlud. hic
paullo ante. Infra VII. 525. B. 7. IX. 383. A. 2. Nub.
578. 1289. Alex. Vl. 223. F. in MS. Reifig. p. 85.
176. E. ῥαπαύλαξ] Qu. ῥιπαύλας 3
178. B. ult. Plato Sympof. p. 174. Α. HS5t. Athen. I. 8, A.
3) Vide ad Ariftoph. Thesmoph. 495, J. 8.
$16 DOBRAEI ANNOTATIONES
183. B. Lege ob metrum csvóxN/oy — in his enim enu-
merationibus numeros paffim variant poétae. Vide me
ad IV. 131. E. 6. XIV. 640. C. ἑάκινϑος. ibid. D. 5.
τράγημα, πλακοῦς. 646. F. lege , σησαμίδας ἢ μελίπηκ-
τον, (vel ἢ σησαμίδ᾽ ἢ —) Vide an hinc defendatur
μήκωνα Arift. Av. 160. collato Eq. 632. FU apud
Gaisf. Heph. ϑύμα, ϑύμβρον.
184. F. Ariftoph; Δαυταλεῦσε, Similisjocus Vp 1545 5o
Iv LrsRvuM V.
P. 185. C, init. μαρτυρίας] Demofth. Onet. I. 869, 15. etc.
186. F. i. ᾿Αριστοτέλης — Φησὶν) Recte omittit. Epit.
Male petita ex p. 178. F.
p.3og.Ibid. antep. Malim, fi de adjectivo Βοιωτικὸς pro Bois
Ti0; Conftaret, HOP L2. ut fit allufio ad proverbium,
de quo Demofh, de Pac. 61, 1. de Coron. 240, 10.
195. D. Sanus videtur locus, et vertendus, 7ZZae autem
(pelves) oranz numero XV. et totidem (aliae pelves)
cinnamomini, etc.
197. init. Conjiciebam Xy3vóv , fed vide p. 202. A. 205.
F. 244. B. VII. 277. C. Xenoph. Anabas.
199. D. Forfan, ὧν αἱ γωνίαι * * * τετραμέτρητοι ὑδρίαι
— Lacunam Tupplere poffis , ζῶα εἶχον Τετοραυμῆγα.
Vide p. 202. C. τετραμέτρητοι, ut mox E. 5.
200. fin. παιδισμάρια verte puellulae, ut mox 211. F.
Bacchas fcil. referebant puellae. (zaud/axoc, p. 195. ult.)
205. B. 2. Quid fi εὐαύγειαν ?
210. C, Lege, Aud 6 (μὲν) Hyirgidone ταῦτα (nion TXU-
TX) λέγει" ἡμεῖς ὁ δὲ — vide VI, 253. D.
213. B. ult. sov τὸν βασιλέα.
219. D. init. Imo οὐκ ἐϑελήτως.
Iu Lisnuw VI.
P. 223. E. Malim, ἀπέλαβεν ὅσάπερ ἔλαβεν.
Ib. F. ἔστιν, ut videtur, [pro ἔστ, τί ] R. P. Ad. P- 95.
Reifig. ad Ariftoph. p. 49, 5o. ἀπόλαβε: τί δὲ τοῦτ᾽
ἐστὶν; : ὃ — Sed vide ad IV. 175. ἢ. Nunc puto
ante ὅ excidiffe hemiftichium.
225. Α. Timocles, 4. Lege, ὀργιζόμενος. —— ὁ ποῖος: —
ὁποῖος: ὁ Bg. — Prius, ὁ ποῖος disjunctim; vm
conjunctim ὁποῖος.
Ib. B. 6. πλῆϑος (ὑπερφυὲς) c ὅσον — vel Pd. i etc.
225. E. 5, Debuillet Coray. τὸ μὴ γὰρ — Sed dubito.
DOBRAEI ANNOTATIONES. 377
226. A. Alexis, 4. An μόνον e glolfa fupra οὐχὶ, ut fil,
Φόρους (ἑκάστοτ᾽.)
Ib. D. Antiphanes, 4 4. οὐ — vel, δἰσάγ. τιτϑας, vel pa p.910.
Δί᾽ οὐχὶ —
Ib. E. 5. Cu!Alra) μετά ys τοὺς Tp. ἔϑνος. Vel, ὀρϑῶς ys,
etc, Sed iftud τις — ys valde fufpectum: qu. τοὺς ἰχϑυο-
πώλας τοὺς 3ϑεοῖς ἐχϑροὺς λέγειν Βούλοιτο, μετά γ8 ---
236. A. Epicharmus, 8. ἄπειμι, abeo. [Notat ad Dawes.
de εἶμι futuro.]
Ibid. ib. 12. παῖεν nefcio an Elmsl. Ach. 835, eujus men-
tem non assequor. Tum -ydyri.
lb. C. Diphil. 6. χαίρω τε καὶ γέγ. καὶ mr.
lb. E. Eupolis, 3. ὅτοισι [ex Por foni ἐπὰν. Alibi in MSS.
citat ὅτων ex Oed. T. 414. ὅτοισ, Arifloph. Eq. 755. et
ᾧ τιν, Oed. C. 1671. ἧς τινος Aelch. Agam. 132g. 7
τινὶ Ariftoph. Nub. 957. οἷς rig; Pac. 1278.
257. C. Alexis, 5. Transpono,
———— —-. p. ϑάτερον ζητὼ γένος.
A. σεμνοπαράἄσιτον ἐκ μέσου καλούμενον,
σατράπας παρασίτους καὶ στρατηγοὺς ἐπιφανεῖς
ὑποκρινόμενον A
Sed ἐκ μέσου non intelligo, et παρασίτους [ po/t σατρά-
πας] corruptum puto. Polfis μεγίστους vel ζαπλούτους,
qua voce praeter Euripidem et Herodotum utitür
Athenaeus VI. 272. E. Deinde in fine diftingue,
———————- Naweityi 5 B. οὐκ ἀστόχως"
ἀλλ᾽ ἀν σ᾽ ἐπαινῶ μᾶλλον, αἰτήσεις μέ τι.
Et fic, ut videtur, e apud S. M s
239. Α. 6. Confer VL 247, C. (Porfon. Adv. pp. 84. 138.
260.) Ad eundem: Eufipidis locum, Antiop. Fr. 29.
hie refpici fufpicor.
Ib. C. 2. ἤδη συγπαταμλιϑεὶς κοσμίως.
Ib. F. init. κατακείμενος Τούτων, προσ. τὴν ῥῖν᾽, ἐδεῖτ᾽
αὐτοῦ — (μήν dliquo horum (parafitorum) nM
tur (parafitüs) ab eo petebat; ut diceret —
250. C. Alexis: ὅδε cóc πενέστης, ὦ y^. ingehiofiffime
R. P. AdvíI. p. 80. Malim praeterea, ὅδε σοὶ — Aere
is a -P. for you. Demolfth. F. Leg. 442, d Τῶν Φ,"ρ.51:.
λίππου. Φ. f Zowh εἷς οὗτος ὑμῖν 30g.
]b. F. Antiphames: | ydp ᾿ἐτητὸ "προῖκα MS: K. lind xxl.
Lege igitur o ῆνα, ἀρετὴ τὸ πρ. It is a. ἥδπογεέ do τ--
241. A. Timocl. 5. Lege oaki. Some four. chàlci |— ^
242. A. fin. Lege) ἠῤωτησὰν Expiry (vel t) τίνες —
Scil vore e fequenti verfa ortum eft.
Cafaub. Anim. in then, T. IIT. Bb
278 DOBRAEI ANNOTATIONES. à
Ib. B. Collatis VV. DD. malim, dy ὁ μὲν Εὐκλ. ἀποῷϑ.
οὐκ ἀνάξια --- ἐν τοῖς ὅλοις —— ——— aua γάρ τοι
συνέβη (accordingly) τὸν μὲν Εὐ. xa αὑτὸν fioüv, —
245. C. Timocl 5. Forfan, καὶ μὴν ἔτι ΓΕ — fed lo-
cum non intelligo.
Ibid. Antiphanes. Malim,
οὐκοῦν, εἰ δοκεῖ;
ἐπὶ κῶμον ἴωμεν ὥσπερ ἔχομεν, δᾷδα καὶ
“στεφάνους λαβόντες" Χαιρεφῶν γὰρ (vel γοῦν) οὑτοσὶ
μεμαάϑηκε κωμάζειν ad. vel, -)aw ἐπικωμ.
el, --------------- οὐκοῦν did. καὶ
στεφάνους λαβόντες, ὥσπερ ἔχομεν, εἰ δοκοῖ,
ἐπὶ κῶμον ἴωμεν Xoip.
Vide an legendum ἔμεν, ibimus.
245. A. 1. καὶ μὴν] Lege xai γὰρ», vel καὶ πᾶν.
245. B. Τίπιοο!, ὅ. . βούληϑ᾽ ὃ γυν. τὸν ἀριϑμὸν λαμβάνειν.
Ib. F. τὸ εἰς τὸν οἶνον fcil. συμβαλλόμενον. 4 camt ftand
the :wine. 4 Enow you camt — nor the wine- bill.
Luditur in voce Φέρειν. Omnia fana. Recte explicat
Jacobs. Vide X. 449. Α.
246. C. πάντα Φασὶ γίνεσϑ᾽ Μ5. Α. π. Φησὶ καινὰ γίνετ᾽
MS. Ep. Malim, πάντα, Φασὶ, γίγνεϑ᾽ collato Ari-
ftoph. Thesm. 533. [527. δε
257. B. C. Diphilus. (Valck. Diatr. Ls 84.) Euripidem
Helen. ridere videtur.
250. B. τῶν Φρυνίχου lege. Deinde γῶν ναυτῶν Μ5. Α.
quare forfan legendum cum Schw. τινας — De ἄνα-
λαμβάνειν vide p. 260. D. 7.
p.512.]b. E. Σεῦτλον, i. e. zno/lem. BoilTonad. MSS. du Roi X.
p. 142. ex Diog. Laért. VI. 45. 61. )
253. E. init. Horat. Serm. I. 7. 25. Pericles Pr. of Tyre,
Suppl. to Shaksp. 1.3. ad princes fit like ftars about
his throne, And he the fun for them £o reverence.
254. A. 7. Forfan, — γίκης. B. καλῶς. A. Καὶ τοῦ. —
Ib. E. Diphil. 2. Quid huc faciant οἱ Φίλοι, nefcio; ne-
que ferendum puto articulum ante πόλεις.. Vide an
dederit poéta, cy
καὶ στρατηγὸν καὶ δυνάστην καὶ τύραννον καὶ πόλιν.
Majus elt τύραννος quam δυνάστης. Vide 23g. E. 2.
XIII. 575. C. et omnino compara Lyfiam c. Ándocid.
p. 105, 39.
257. E, Antiphan, 10. σύχν᾽ οἷον Q. Porfonus Adv. p. 88.
ni vulgata nata fit ex duabus leclt. σύχν᾽ οὗ φ. εἰ
σύχν᾽ ὅν Q. et legendum οὗπέρ Φ.
DOBRAEI ANNOTA'TIONES. $79
258. E. Antiphan. ult. Qn. οὐχ. ἡδέ᾽ ; — ut δεινὰ dicunt
pro δεινόν;
ss. F. init. πολλοὺς αἰκισάμενος) αἰκισάμενος ex fequenti
natum eft. Lege κτείνας, κατακόψας, vel limile verbum.
260.4. 7. Vide an pro καὶ legendum [it ἢ — plus temporis
inter jocandum dispendebat, quam negotiis tractan-
dis impendebat. Sed ob ifla quae de Thrafydaeo et Aga-
thocle narrat idem Theopompue, (Athen. Vl. 249. C. 259.
F.) vulgata fe tueri poteft, etíi res ipfa incredibilis fit.
Ib. B. C. lta fere legendum: ἐπειρᾶτο, παϑ' ἑκάστην
ἡμέραν μεϑυσκόμενος, καὶ ὀρχούμενος, — ὑπομένων"
3, δὲ καὶ Φύσει βωμολόχος, καὶ χαίρων — (πρὸς ταῦτα
intellige , πρὸς τὸ βωμολόχον.)
Ib. F. init, In vocibus ἑταῖρος et ἑταίρα ludit Alciphr.
Ill. 64. p. 436. Satyrus fupra IV. 168. D. Menander
XIII. 571. D. E.
Ibid. 8. ἐζήτουν] Lege ἐζήλουν. Vide Demofth. Phil. III. 121,
8. & noy pro ἄδηλον reflituo Diodoro Siculo*). (De A
i.e. r in MS. Athen. vide Schw. T. VII. p. 163.)
262. D. 4. παῖ παῖ] Ariftoph. Vefp. 1298.
263. ult. Lege, τοὺς dà ὑπηκόους περιοίκους. Vide lupra
-ad IV. 139. B. ult. et mox ad 264. A. 8.
264. A. Theopomp. Comic. Vel lege, Φησὶν ἐπὶ δεσπό.
του, — llevécr. vel potius, Φησί" Δεσποτοπενεστὼν —
i. e. δεσποτῶν πενήτων. Vide Ariftoph. Vefp. 1265.
δεσποτοπ. non -Ar. vide Vll. 287. B. et Schw. T.IX.
p.256. me ad XI, 5oo. E.
Ibid. 8. Qu. an, καλεῖσϑαί Φησι sUéorüc καὶ rovg Θετ-
ταλὼν δικόξάοι Vide praecedentia.
267. F. prop. fin. Lege duXviq' ἰοῦσα. De ἠων vide me ad
XV. 666. D. Ariftophanica ad Equit. 472. Athen. VIII.
542. F. In Hermippo Suidae v. «y7À«:; lege JoUc pro
οἵους. De διανίζειν Pierfon. ad Moer. p. 425. Damox.
Athen. III. p. 102, F.
286. antep. Pherecrates. σίζοντες hio delet, et pro Éovrec
in v. praecedenti reponit, Pierfonus notis MSS. ad Pol-
luc. VI. 58. conferens Crateta (five Magneta) ibid. 79.
vel Athen. XIV. 646. E, Vide infra VII. 524. C. Equit. 926.
—. Hoc a[ffümto lego, παρὸ τοῖς ποταμοῖσ[ iv vel. τοῖσι
ποταμοῖς} ἐξεκέχυντ᾽ — vel ἐξέκειντ᾽, quod forfan melius.
Deinde 269. A. 6. χόνδρος δὲ παρῆν. dieviang C. 2».
"Éxac9 ὅσ᾽ ἢ Quyo —
*) Supra T. r. p. 159. J. S.
Bb 2
p.315.
380 DOBRAEI ANNOTATIONES.
269. À. v. 15. not. Schw. Imo ἀπεξανϑ. ud ab ἀποξαν-
Jig , ἀπεξηνϑ. ab ἀπεξανϑίζω.
Ib. E. init. τοὶ δὲ δὴ δένδρη τὰν τοῖς ὄρεσιν χορδαῖς ὀπταῖς
ἐρ. (ὀπταῖς Ald. εἰ MSS. et ed. Caf. 1. cafu om. ed. Caf.
[2da et 3£a.]) deinde ἁπαλοῖσι. —- Male R. P. Adsl.
p. 90. ab ed. fcil. Cafaub. deceptus.
Iu Linnux VII.
P. 280. D. Forfan ἀποκλεῖσαι. Sed in fuperiore verfu
omnia non , expedio.
282. ult, μηνύσαι — ἀμύνω MS. À. Malim, μήνυσεν —
ἀμύνων. hoc cum, Gesnero et Schw.
p.914. 284. init. Qu. παιῆονα. Sed nil liquet.
285. B. 2. Forfan inferendum πρὸς [poft diua réAAav.]
286. D. init. et 323. A. Forfan, κέστραν pori. eeftram
rorace,
289. A. 5. Confer IX. 5ga. E.
290. B. ,Hegefippus, 5. Ad hunc fenfam lege; ᾿εὐρηκέναι
νόμισόν us τῶν (ὄντων) μόνον. Pofüs τῶν vuvi, τῶν
ζώντων, τῶν πάντων.
291. À. 2. πότερ᾽ --- τυχόντος : heri funt interrogantis.
lb. B. Nicom. 18. Lege, Meu pLeTQu]V » ἰατρικὴν, ἀστρολο-
γικήν, Vel, ixrg. γεωμ. Mox enim ἐντεῦθεν eft ἐκ
τῆς ἀστρολ. Vide Damox. Ill. 102. D. €.
Ibid. 19. τέχνας e praecedentibus ortum. Forfan τροφάς.
Vide Damox. ubi fupra.
lbid. 32, Lege, ἔχοντ᾽ ἔνι ᾿ ἔστιν — (cil ἔνια τῶν βρωμ.
292. C. Diphil. 31. Malim ἀγοραίων, et jungo cum Ty£.
De. coquis xyopa/oig vide ad XIV. 659. D.
lb. E. μαγειρίσκος] Malim μαγειριπκός.
Ib. F. Archedicus, 11. ἐλᾳδίου κοτύλη τε παραναλωμένη.
293. C. 5. Lege certiffime, ἀστεῖον éQ37 v. ov9.. Καὶ πτ.
ἀἁπαλὼς σηπ. ὠπτημένα. Primum de ἑφϑὴ et ὠνϑυλ.
conjunctis vide lI. 49. F. (ubi, ni fallor, ὠνϑυλ. Elms-
lei.) VII. 314. D. De ὁπαλὼς orrzv Coray. apud Schw.
ad p. 311. B. Adde VII. 288. E. 5.
Ib. Ps fin. Qu. ἑψητὸν dà μετὰ ταύτας τινά. Vide p. adi:
2 d
Ib. D. fin. Lego e MS. A. ταύτην, ἅλας ἐλ: διεὶς, "Ec.
Salem oleo maceravi, δὲ piscem, oleo falfo enne
tum, involvi, elc.
294. C. Lege, ἀπωλλύμην, |, Kardboyr" ἐκεῖνοι. Qa"
πρὸς ἐμ, λέγων."
295. D. Perfonas divide,
1 DOBRAEI ANNOTA TIONES. 381
— —— À. οὐκοῦν
à) ἄλμῃ; B. φημί. A. τὸ δὲ λαβρ.
Coquus elt, dominum fuum obtundens, aegre et bre-
viffime refpondentem, ut liquet vel ex XIV. 662. C. 2.
Ib. E, Eubulus. Malim: p. 315.
τήν T εὐπρόσ. λοπαδα, τοῦ “αλαττίου
(αὐτοῦ) φέρουσαν γλαῦκον suy.
Giaucum , nobiltorem, ipfo Glauco, deo marino. Sic
Ποσειδῶν ὁ ϑαλάττιος Ariftoph. Plut. 596. Infra 296.
F. τὸν ϑαλάσσιον L'AA'TKON. Vide ad VIII. 538. A.
De fenfu loci non dubito: (idem jocus mox iu, Nau-
licr. 296. À.) de verbis nil affirmo, |
lbid. Anaxandrides. Lege τοῦ T ἀμύμονος, Homerice
loquitur, ut ex. gr. Vlll, 343. B. ult. ἢ Νείλου βία.
Hermippus lI. 29. E.
296. A, Forfan, a TxÀol καὶ καλοὶ (Παῖδες. 9600) τοῦ —
Ib. D. κατὰ δὲ Διὸς βούλησιν], Haec: mutila, et forfan in-
terpolata e p. 297. A. Seníus e(l, Glaucum a Jove in
mare deturbatum efle,. et deum marinum factum ;
deinde foli Jafoni apparuiffe. .
Ib. E. 6: λϊτὸς lemper longum, πὶ fallor ;, ut, 398. b.
300. B. In Timoclis fragmento v. 2. prius ϑεοὺς [εἰς ϑϑοὺς
τοὺς} recte. omittit fragmentum. MSti. ex Herculaneo
erüti p. 10, 30. (Hevenlanenfia, Lond. 1810; p. 154.)
Idem v. ult. « in «/sAovgou fervat: (ΤΊΝΑ E .OYPON.)
Ceterum. fragmentum: Herculanenfe haec citat, ex 'Ti-
mocle ἐν Αἰγύπτῳ, non -ίοις.
3o2. E. Qu. Ἔριφος ἐν Μελιβοίᾳ ταῦτα yhddun
τς οἱ πένητες ἐσ
Sed nefcio an unquam γράφει lic. ponat Athenaeus.
303. À; OTNNOY fcripfiffe Athenaeum, non eft dubi-
tandum. (Errores. alii ipfius Athenaei, 1V, 171. C. XI.
472. E.) Sed lectione falfa. deceptum puto; certe; male
fragmenti cepille fenfum; qui hic eft: /7/Ze odizm, cum
pauper effet, viliffimo. quaque cibo contentus er4t;
nuno dives factus vel lauta. obfonia, a[pernatur. Lego
' igitur, οὗτος πρότερον, κεφαλήν τιν᾽ 8] λάβοι ϑύμου
— De ϑύμον vide ad Il. 62. D. Adde I, 5. D. C. βολ-
βοῖο εἰ SUyyov ibi polita puto pro, e vidiffimo ad
lauti (fimum. Crates Laértii VI. 85.
Ib. C. Aefchylus. Lege , παπιχαλκεύειν μύδρος | — , eadem p. 516.
con[lructione qua ἄκμων VI. 238. C. et eadem pagina
faepe.
304—454, Antiphanes. Collato III. 120. A. fufpicor bunc
3
82 DOBRAEI ANNOTATIONES.
locum fuiffe ex fcena apud Sa/famentarium. Utut
haec fint, nunc malim v. 2. forfan ἐσϑίειν ϑέλει cum
Jacobs. p. 177. qui in ceteris ineptit: [deinde;]
πλὴν τῶν (cum MS Epit.) T. γ. γόγγρ. τ. ἢ v. τιν᾽ ἢ
3. τὰ πρὸς 77! » D. ποῖα ; A. τὰ κάτ. λέγω.
B. τούτους Φαγοις Xv; Y. τοὺς γὰρ ἄλλους νενόμικα
Mr pA ἰχϑῦς. A. τὸ δεῖνα Σ δ᾽ ἐσϑίεις-
VUA τὸ καπόν ; Α. ᾧ; τὰ πλοῖα, T. Κωπᾷδας λέγεις.
B. Lk ys. T. παρὰ Διμνὴν γεωργῶν τυγχάνω,
αἱ δ᾽ ἐγχέλεια γράψομαι" λιποταξίου,
πομ.
Ubi A. «ft ftapidus quidam Butalion, ut puto; B. for-
fan Salfamentarius ; T. agricola Boeotus ; (forfan Athe-
nienfis, ex Philippi xAypoU x oic» Desde: de Cor.
239, 28. )
Lt τῆς MS. A. Emendavit Schw. Villebranikm fecu-
tus. 2. δ᾽ ἵνα δ᾽ MS. A. Emeüdavit Schw. Ψι48 IX.
408. A. ὁ δεῖνα, heus tu, ' X. 428, E.. 3. s fidenter
lego. 4 Jacobs.' 5. Porfonus.
Omnino confer IX. 402. E. et me ibi. ''
505. B. Cratirus: ἐδηδόκοί [ex em. Porf.] dsBe Bois
Thucyd. 11: 48. πεποίἥκοι "VIII. 108. παραδεδώποιεν VII.
83. ἐπειδὰν ὁμωμόκωσιν lege in Andoc. p. 11, 31.
307. E. γ᾽ ἂν οὖν} Qu. ἧττον yxp οὖν — Certe foloeca
eft vhilgatá.
3o8. B. Θετταλὸν eóQisua feriphit alicubi Poifadigs vide
ejus Advíf. p. 98. forfan ex Euftathio Il, B. P PAR,
Vide Eurip. Suppl. 9i3*).
3og. C. ἀγροιωτικῷ ϑωλυνοπλύται Ald. et MS. A. Fac
Avv
fcriptum xtJwvyorAvra; 1. e. var. léet) κωϑθεινοπλύνται.
p.917. potuit alius librarius accipere , quafi. λυ: inferenda es-
fent ante y, i e. fcribendum κωϑωλυνοπλύται.
311. B. Archeftratus ; 9. χρηστῶς] Mox v. 12. Ariftoph.
Eq. 344. infra p. 522. D. 5.
312. C. init. Quum congri juxta Hicefium p. 288. C.
minus nutriant quam anguillae, dele οὐχ, et vente ut
Schw. deleto Aaud.
316. C. init. οἱ dà πουλύποδα — ποδὶ πόδα. acá vel
alio transferenda, vel potiui delenda,
Ibid. Eupolis, Forfan, πουλύπους Tig τοὺς rois
*) Vide et Phoen, 1422, 1. S
DOBRAEI ANNOTATIONES. 383
Ib. F. Diphilus. Forfan, ἐστιν (ἔνδον), Φιλτάτη. Reliqua
ut Schw. De ἔνδον vide R. P. Adv. p. 69. fin.
$19. À. Timocl. 1. Ob μὴ. v. 4. videtur potius &/ quam
εἶτα in ,r latere. Qu. sZrep — ἄκρος Σοφίαν; mmy.
Ib. B. Sophocles. Dele prius πάροικος e fecundo matuun.
321. A. 1. Lege, ἐὰν μὴ H; μείζων — |
326. D. περιπλεύσας MS. Ep. καὶ om. A. Scilicet variae
lectiones, vepisÀJov et περιπλεύσας, quae vera eft
[ectio, ut ΠῚ. 116. F.
IN Lisnum VIII.
P. 333. A. 4. Lego, “ἑορακένα, τινάς" πολλάκις δὲ καὶ
ΓΥΡΙΝΟΙ͂Σ τοῦ αὐτοῦ συμβαίνοντος" Ἡρακλείδης —
ceteris deletis. Sed praeterea malim, τὸ αὐτὸ συμβαῖ-
νον, Ícil. οἶδα,
De γυρίνοις Hefych. et Plato "Théaetet. p. 161. D.
336. F. Sotion, ult. Lege σποδὸς — .4U elfe is duft.
338. A. οὐ ϑεῶν. Non repugno Porfono explicanti AdvlI.
(0p 102. ex XIV. 642. B. Sed nefcio an luditur in no-
minibus Orphei et Glauci; (vide ad VII. 295. E )' De
γόγγρος non. plane liquet; fed conferri meretur locus
VII. 289. A, Adde IX. 379. E. Diodor. Eclog. ex lib.
XXXIL 1. p. 519. T. Il. τὸν τόπον τὸν ἐνεγκόντα 350v
δίμορφον. α hermaphrodite.
340. C. ᾿Αντιφάνης ἐν Γοργύϑῳ] Ingeniofe corrigunt D'sp. p. 518.
γιϑίῳ ex VI. 255. C. : Qu. tamen an legendum ἐν
Tv pyd 3a.
Ib. p. 5. Qu. ὥστ᾽ ἀνεῖναι μηδεέν. JVithout intermiffion.
μεῖναι Corayius, i. e. λειῷϑῆναι, quo fenfu non Che"
cum elfe puto.
lbid. 7. πρὸς — τῶν νεανίσκων MS. A. et i Qu.
παῖς δὲ (minifter) Φιλοτίμως πρὸς αὐτὸν τῶν νεανικῶν
(mavv)
ἐγχέλειον παρατέϑηκε.
Ut τῶν Σικυωνίων 3549. Ε, 5, ἰχϑύων ἀοά, D. 1. φιλο.
τίμου δοχὴς Macho VIII. 348. F.
De νεανικὸς aliquid, ut puto, fupra notavi; [ed
nunc non reperio. Sed haec omnia incerta. Mox di-
ftingue, χρηστὴ , πατρίδιον ; πὼς —
511. antep. Lege δήμων τί», quod fugit Valefium. ad
pem p.129
542. À. Qu.
p.319.
3884 DOBRAEI ANNOTATIONES.
τὸν δ᾽ ἰχϑυόῤῥουν" —————— περᾷς,
ὃς ἡπίαις " Φωναῖσιν | ———————————
κομψὸς παφλάφων elut Aoi? πυκνώμασι
Δ πρὸς πᾶν αναιδεύσαιτ᾽ ἂν, εὐφυὼς δ᾽ ἔχε;
μισϑωτὸς ἄρδειν —
. MSS. Ep. i A. Alias [ufpicabar ὑχϑυηρόν. 2. Ja-
dba. apud S, 3. Vulgatam ἡπίοις e fuperioribus na-
tum elfe dimit S. Verte, verfutis Jtrophis. "i Vide
Ariftoph. Eq. 396:
Parodiam Promethei 726, etc. fagaciter ΕΥΡΑΊ Ja-
cobs. apud Schw. Addo Theopomp. Thefeo apud Bekk.
Anecd p. 3235. vel Suid. in ᾿Αβυρτάκη. 'Ihefea ex
inferis rediturum alloquitur Hercules.
lb. F. Antiphanes, 3. Qu. ἐλογίφετ᾽ ΠΝ τῶν Tp. lum
Y. 1i. qu, ἀντιποιεῖσθαι. πάλαι Ἡμᾶς, (Athenienfes),
yel, ἀντιποιεῖσϑαί τινα Μάτην, (vel νήσων T) —
"Owov ; δὲ δεῦρο, p.c |n fequentibus errat Porfonus.
Tum verfus 5. ἄνδρες πάλαι ὀψοφάγοι τοιοῦτοί .TIVEC
forfan. delendus. Deinde 17. χάμα Διογείτων.
ἸΩΝ, Vide ad p. 267. T. Sed negat Elmsleius Muf.
(£n 1. pp. 356, 7. lgv cum praeteritis. jungi. Qu. an
Musgravii mentem ad. Àj. 504. recte expofuerit.
| doy cum praeteritis. Sturz. Lex. Xenoph. p. 560.
δ. 7. T. II. (Vefp.. 99. aoriflus de re faepius facta.)
ἑστὰσ᾽ ἰόντες Pac. ..972. ἰόντες --- κλέπτουσι, 1, 6. ἔπλε-
Ψψαν, Ach. 524. ᾧκηφας — ἰὼν Vefp. 590. |
$45. A. fin. Lege, ὀψοφάγει, Κλειοῦ" quod. forfan. vole-
bat Brunck. [mo [ic plane Analect. T. lL. p. 527.
ὀψοφάγε debetur Schweighaeuferi [tupori.. ὀψοφάγει
Heraldi eft. emendatio.
Ib. F. o? ᾿χϑῦς ἐσϑ. Confer Herodot. V. 16.
346. A. 5. Malim, αὑτοῦ γὰρ οὐκ ἔσται κακός. Qu. ta-
men an fic ,Sicant pro ἕξε, κακῶς.) Tum 5. lege vel
xoux vel οὔτ᾽ — Ium, προσένεγκον. ἐπιδεῖταί τινος
"Erégov; (MS..A.) πάλιν γεύου.
$47. C. 4, Vide Antiph. I. 8. D. XI. 471. D. XIII. 584.
F. HI. 117. F. Toup, Emend. T. IV. p. 271— 2.
348. F. Poft διπλάσιον excidiffe puto verfum, ut. fenfus
ht, videns (ferreum qui in vejHibulo veftes juvenum
a[fervabat), adeo fpleneticum ut fplenem ventre ma-
Jorem diceres — ἔχοντας male Porfonus, (vel edito-
res), ut ex Stratonici joco liquet. Paullo ante, v. 5.
qu. τῶν μειρακίσκων παρὰ τὸ πῦρ, εἰ poftea 32. for-
fan εὐφυῶς, ἵνα. ᾿
DOBRAEI ANNOTATIONES. 385
349. B. 5. An κήρυκα — E κηρύκειον, caduceum? Hoc enim
fenfu videor alicubi legifTe.
350, D. An hic latet δοκὸς pro δόκησις, de qua Arifto-.:
pbanes Gramm. apud Eufiath. Od, £. p. 1761, 35. —
546. 13. Heeren. Stob. T. II. p. 15. not.
552. B. C. Sufpicor, deletis ceteris, (partim “68 llo nimi
marginali ,: parim e P. 851; C. ortis), legendum, Κυ-
ρηναίους, χρώματι μὲν διάλλ. — ἡδονῆς εἰκάζων.
358. Ε. Collato- Ρογίομπο AdvlII. P 58. et "uas bis; ila
nunc malim:
(As καὶ μὴν ἐστ. τήμερον. | οὐθὲ p.299.
ὑμᾶς ἐ. λαβὼν,
Der, ἀργύριον. ΠΙΣΤ. ἀλλως y. o. dm arredi
"χρηστῶς ἀγοράζειν: A. : pes δὴ. Φιλούμενον,
ὄψῳ τίνι χαίρεις: Q. πᾶσι. A. a E. λέγε"
ἐχιϑυν — * Φάγοις ἄν; Φ. εἰς ἀγρὸν
ἦλϑεν
καὶ τριγλίδας. --
ἡμῖν ἅπασιν. Δ. εἶτα —
τούτων Φάγοις ἄν; Q. κἄν τις d. "m 7.
τοὺς yàg —— ————————— —— ——
dv pwro(ayous | a3 üs?. A. τί ye, ὦ φίλτατε:
ἀνϑρωποφάγους : πὼς οὖν ἂν deabus Φαγοὶ;
ΠΙΣΤ. δηλονότι, ταῦτα δ᾽
Sed nunc video.MS. A. éxhibene; ἐνθρωποφάγου᾽ πῶς
ὡς ἀνϑρωποφάγοις, Unde patet legendum, πῶς: ΠΙΣΊ.
ὧν y ἂν ἄνϑρωπορ φάγοι, Δῆλον ὅτι" ταῦτα δ᾽ --
Ludit fervus in ancipiti lignificatione vocis ἄνϑρωπο-
Φάγους —. Denique μαινίδας καὶ τριγλίδας in accufa-
tivo legendum; cum MS, À. Vide me, C/aff. Journ.
No. 27. p. 187.
1. Polffunt etiam perfonae À. tribui, ut infnitivus
ponatur pro imperativo.
2. Vel, A. ἐχϑὺς; τί Φὴς — vel etiam quartae
perfonae pollunt eile: nam in fcena patet fuiffe τὸν
ἑστιῶντα ,duo minimum ἑστιωμένους , (ejus liberi, ut
puto), et fervum Piftum. Sed ἰχϑὺς fuperioribus con-
junxi ob p. 304, A. de quo vide in loco. Vide etiam
ad Xl. 464. A.
359. B. 7- Lege, . "
B. ὡς μικρολόγος εἷ. A. σὺ δέ ys λίαν πολυτελής"
πάντως xpé ἡμῖν ἐστι. Β. πότερ ἔπεμψέ τις:
A. οὐκ, ἀλλ᾽ ἔϑυσεν ἡ γυνή. B. τὸ μοσχίον ---
δέ γ8 et ἔϑυσεν Scaliger apud Grot. Exc. p. 936, 14.
286 DOBRAEI ANNOTATIONES.
Ib. F. 1. Nil equidem decernere aufim; fed vide dn le-
gendum, ἢ ἄρτον riy ἡμίαιϑον. Mox 560. A. 4. πλείόνα
p.921. τῶν y ἐῶ, quoqo modo ifta legenda &nt, funt Athe-
naei, non Phoenicis; quod etiam cenfuilfe videtur
Gaisfird.
360. E. καὶ δαιτὸς ἐγκρατεῖς ὄντες. Commeatu. non ca-
rens vertit: S. fed non temere crediderim vel δαιτὸς
vel ἐγκρατεῖς fic fumi polle. Vix dubito quin legen-
dum, καὶ OAAATTHZ ἐγκρ. Vel certe hoc. fenfu.
Qa. ναυτοκράτορες Ὁ
$65. E. Menander, 5. τυρὸν, Θάσιον, Μενδαῖον, ἐγχέ-
ÀsiG, μέλι — Ordo concinnior quam apud Porfoni
Adv[f. p. 108. Peffime autem Bentleius p. 48.
Ibid. 9. An legendum pica ye fed off ani ut
Demofth. de Cor. 304, 19.
565. A. Crobylus, ὅ. ἐστιν. B. ἧς ἐχϑὲς m. Κυχϑους"
ἀκράτου μ᾽ — Verte, Philumenam , (non amicam),
vt recte Caf. et Dalecamp. Ceterum initio fragmenti
defunt quaedam. X. Te quaerebam , Laches. LACH.
Et ego te. X. mpówys. Δ. ποῖ;
: Iu Lisnux IX.
P. 357. A. 1. Lege κάβλεπε.
370. F. DiphiL 3. Qu. τοῖς ἐμοῖς BAITOIX (lioc a acu-
tifime Schw. e feqq. ΚΑΙ ΤΟΙΣ) Καὶ ro σοῖς
ὅμοια πράγματ᾽ --- hoc Ald. et; MS.
375. A. 7. Cratinus. Finis jambici: tetrametri. Exoletos
quosdam dicit. Martialis: Fir aliis, — puer — mihi.
376. ἢ ὀνομάζειν αἰδοῦμαι] Eurip. Oreft. 37.
Ib. F. Pofidippus. σχεδὸν τι. Soph. Oed. T. 736. Antig.
470. Tr. 45. El. 609. σχεδόν ri αὐτῶν τοὺς πλείστους
Plato Rep. X. 615. D. ,,Corruptum in σχεδον᾽ τοι."
PORS. Xenoph. Hellen. VII. 5. 1.
378. D. Sofip. 58. ἐγὼ δ᾽ ἐθαύμασ᾽ MS. A. Sed legen-
dum puto, ἐγαὶ οὐκ ἐθαύμασ᾽ — ob 6 ὅμως. et lic Jacobs,
Ib. E. v. 43. Imo τοῖς opor. :
p.322.379. D. Alexis. Difingne et lege, ducibus Porfono et
aliis, v. 5. B. ποῖόν τι; — Α. Τὸν ὀψοποιὸν᾽ --- Δεῖ
τοῦψον, (hoc certum; male Porfon.) deinde, j wj
διοπτήσαντα — Céterum κρίνειν v. 8. prima brevi,
vitiofam; fed emendare nequeo. Quaere denique an
coqui dnt auditoris fit v. 14, εἰς τοὺς σοφιστᾶς. —
Ib. E, Euphron, 1:0. ἀρίστων Ald. MS. Qu. an fit ab
ἄριστον, per appolitionem ad ἀλλᾶντας et Φακῆν.
DOBRAEI ANNOTATIONES. 387
380. A. Euphron, 25. An τῶ νεφρω ὁ et mox qu.
Ib. F. λέξω τοίνυν] Ariftoph. Nub. 958. |
382. B. An, ὠγκύλλετο ἐπὶ τῇ νίκῃ ὡς ixl i " τέχνῃ ὁ
T. Eundem fenfum efficies, modo transponas, ὀγκύλ.-
Aero εἷς ἐπὶ τῇ τέχνῃ ὁ π᾿
lb. E. Strato, 25. Suppleo, TX μῆλα πρόβατα" μανϑά.
ysic5 Β. οὐ μαν)άνω. De μανϑ. Gaisf. ad Suppl.
p. 185. Tum forfan ἔγωγε cum Cafaub. Deinde qu.
wv. 29. TX λοιπά μοι" iir re γάρ. B. διανοεῖ —
— 43. vide ad XI. 505.
385. D. 1. Potius, λαβὼν ἣν — a P — évdjs.-
Ib. E. fin. Lege, B. ὃ λέγεις, εὖ λέγεις, Τέχινην, δ᾽
Handfomely faid of you ,. Dir; but.4 will not ES
of. à compliment at the expenfe of my profe [fion.
Ib. F. »ἐγὼ dé γ᾽ ὑμῖν“ κατὰ τὸν ἥδιστον Δίφιλον ,,rapur.
Tum σύμπυκτον MS. Α. an σύμπτυκτον ὃ. vide Phere-
craten. Hephaefüonis ΡΡ. 56, 102. ed. 6.
384. Α. Epigenes: ἀλλ᾽ εἴτις ὥσπερ xv ἐμὲ "Erpse
λαβὼν σιτευτόν. R. P. Opufc. p. 315...Sic σαπροῦ
Acharn. 1100. σαπρὸν Plut. 542. (καλὸν Eccl. 70. ex
em. Porf. ad Aeh. 1048.) ἄβυσσον Ran. 138. Menan-
der Pifc. Fr. 8. ex em. Porfoni, καλὸν πανυ. Vefp.
16, 18. μέγαν» ἐπίχαλκὸν. Fragm. Danaid. "258 Schol.
Vei. Hom. ἀπείρονα.
386. A. B. C. Alexis. Felicius. folito Schweighaenferus,
fed in v. 3. nil expedit. An, τί λέγεις σύ, ποδαπὸς
(vide Ariftoph. Ἂν. 908. [ἐἀ ᾿ἄνϑρ. οὗτος Plat. 111.
Eccl. 806.) οὑτοσὶ “Ανθρωπος: οὐκ ἐπίσταται — hoc
Jacobfius, nefcio an recte. Tres ultimos verfus recte p. 525.
Schw. nili quod δῆλον. ὅτε funt domini, et μή" uo; δῆ-
λον coqui. 2nd ἃ chimney? — To be fure. — Dont
be too fure.
Ceterum hinc patet δῆλον ὅτι disjunctim fcribenda.
dd
588. B. fin. ἀκάδας omittit Ep. Quid fi ortum fit ex ἀκαάμας.
396. D. fn. Crates. Vide Jacobs. p. 208. qui apud S.
T. XII. p. 472. maid. ἅλις χορῶν. Vide. Ariftoph.
Vefp. 570 — 1. de loci Mess et de ὅπωσπερ ad Soph.
Philoct. 1402.
]b. E. 4. Ἰὼ στεφάνου et oj cr. Epitomes MSS. .i.
ἰοστεφάνου. Puto fuille νύμφαι vel μοῦσαι iii pao o;.
399. D. Archefílratus, 1. Malim, oAA«í rs ϑέσεις σοι
Σκευασίας —. σοι ut mox Avmeíre δέ Σ᾽ ὁρῶντα» et
ita paffim Archeftratus.
388 DOBRAEL ANNOTATIONES
4o2. E. Antiphanes. B. τήνος ; — τυρός. A. ἀρνὸς, Q. B.
τῶν T αἰγιδίων — τυρὸν ποιεῖ. À. ἐρίφου. B. διὰ τὴν
— φαῦλ᾽ ἀνέχομαι. Vide mea ad VII. 303 — 4.
403. A. Mnefimachus, 18. λέπεται σκόρδαξ, ni valde fal-
lor, alicubi Porfonus, Tum πάντως δ᾽ ἔνδον τὰ x.
Jacobs. Malini, πάντ᾽ ἐστ᾽ ἔνδον τ. Deinde, χάσπμεις,
οὗτος (Schw:) βλέψον, δευρί. πῶς αὐτὰ φράσεις: (MSS.)
Ibid. 52. εὕε.} Forfan ἀφεύει.
404. init. Saltem debebat Toupius τοῖς τοιούτοις. vide
eum C. N. p. 170. et Porfonum p. 505. Praecedenti
verfu hoe video, jangenda ἐχ, ἅτο πάντα.
[Nunc] lego, πάντ a eikov, εἶναί 9' ὑπέλαβον Τὸν
τοῖς τοιούτοις, παντοπώλην, χρώμενον. The δοοῖ; who
ufed all thefe was no better than --- ἀφεῖλον ut
Ran. 972.
Ib. D. Anthippus, 40. Potius crediderim diftinguendum,
σπάρον. “Ὅταν ἐγγὺς ἢ δ᾽ ὁ — ut ifta, quoquo modo
legenda, ad τελώνην referantur. ZTAYPOXZ forfan
fupplendum: ὅταν ἐγγὺς ἢ δ᾽ ὁ σταυρὸς — Et hoc
verum. Swiftius, 24dvice £o T— ZFhen -
are going to be hanged, etc.
p. 924. [b. F. Dionyfius. Sex primos verfus recte | dillingait Sebw.
. Emendationes autem affumo Porfoni Adv. p. 114. Opufc.
p. 240. Simmias, qui coenae parandae coquum adhi-
is erat, modo then etc, coquo ge
Nunc lego,
xaT τρόπον πῶς. δεῖν, Tw jbiy
τρόπον παραϑεῖναι. δ᾽, ἢ πότ᾽, ἢ πῶς σκευάδα!) 4
μήτε προΐδηται τοῦτο, μήτε Φροντίσῃ.
οὐκ ἔστι μάγειρος. ὀψ᾽ποιὸς δ᾽ ἐστίν. οὐ τ
ταὐτὸν γάρ ἐστὶ — (üic MS. nifi ta forfan -
beat ταὐτὸν δ᾽ &. Aldus δ᾽ .)
405. B. v. 21: Supple, οὐ τοῦ τυχόντος " ἡάντα ἀὲν, étc.
VIde VII. 291. A.
Ib. C, v. 27. In defperato loco tentaverim,
- μάνϑανε
τῶν βιβλίων ὥσϑ᾽ ἕνεκα τῶν hide
κενὰ μᾶλλον, etc. (e MS. A.
Ibid. v. $5. B. (i. e. Simmias): ZvJpere, μέγας y P A.
(i. e. coquus): τουτονὶ δ᾽ (convivam peregrinum), —
ἐπιλαϑέσϑαι, Σιμμία, πάντων π- Aliquando cogitabam
σήμερα, fed quanquam in his recentioribus Atticismus
non elt femper fervatus, oporteret τήμερα. (N. B.
τήμερα et Lat. hodie in minis et jactationibns.)
DOBRAEI ANNOTATIONES. 389
&o06. A. 2. Lege ῥοδωνιὰν, rofetum-
407. A. 2. Poflis, ἀγαϑὸν δὲ κἀν χειμῶνι καν ϑέρει Φακῆ.
lb. D. ἦν δὲ καὶ τραγῳδίας MS. A. Ut in re incerta,
vide an legendum τραγῳδός.
408. A. B. Heniochus.. Lege, Φῆς, τὸ δεῖνα, προσλελαλη-
κέναι, elc. "Ter emendat folito acumine DoilTonadius
(Sehw. T. XIII. p. 466.) Prima e MS. A. dedi. Tum
forfan, σοφιστῆς. Τέλος τοιούτων πολλὼν λεγομένων,
etc. ut comici verba definant in σοφιστής.
Ιν LisRUM X. p.925.
P. 413. F. Euripides, 25. Saltem lege χρῆν τοὺς c. ut
Iph. A. 345 — 6.
Ibid. fin, Xenophanes. Coníiructionem minus percepit
Schw. quae haec eft: εἰ μέν τίς ἄροιτο, elc. si κε
κυδρότερος. δὲ vinceret Olympia, honores confeque-
retur. Dillingue autem polt x 6144 40V εἴη.
416, C. Aleman. Qu. d x ἐνὶ πλέρι τριήρης. Large
enough for a 74 to float in.
417. B. v. 6. Qu. "AurcAAov , ἾὯΩρε, καὶ Σαβαᾷε.
lb. C. Eubulus, 1. Laconis verba, ni fallor. Quare Qa-
γεῖν μὲν e feqq. ortum videlur. μὲν non in μάλ᾽ mu-
tandum, cum fit infinitivi cujusdam terminalio. Alias
poílis , Dosis μέγ. Mox xxprsp!j μὲν τοῖς δ᾽ ᾿Α3η-
.vx/o:ig MS. Lege καρτερῆμεν, a καρτερῆ μῖϊ.
Ib. D. 6. ἐσϑίων] Sallem ἐμφαγων. Quid fi πολλὰ δὲ στένων Ὁ
Ib. E. Diphilus. Corrupta haec. Qu. πρὸς ἑσπέραν ὃ
418. D. Hermippus, 2. Vide p. 446. A. 1.
Ib... Xenarchus. Lege,
ἑπτὰ δὲ καπάνας ἔτρεφον εἰς Ὀλυμπίαν.
Β. τί λέγεις. παπάνας; A. ναί" καπᾶνας Θετταλοὶ —
De ναὶ vide Xl. 471. À. 472. Ε, XIV. 642. A, Vide an
eodem modo fupplenda lacuna in Alexide 516. D.
419. D. fin. wc αὐτὸς] Lege, αἷς ὁ αὐτός.
421. À. 4. ,Εονίδη,. ἀτελὲς δὲ — mon fumptuofa.*"
SCHW, yap Athenaei eít, non po&tae.
422.. À. B. In Alexide lognitur parafitus,, artis fuae per-
laefus.. V. 4. ufp/Qoir ἂν ἑκῶν — verte, BE. ant
or infulted.
Ib. b. Y. 4. Conjiciebam , frufira, ut nunc putoj εἰς ἣν
πάντ᾽ ἂν ἐμβάλοις ἅμα, — [ed infra 9. malim, εἰσ-
Φόρε, “Απανϑ' ἅμ᾽, αὑτοῖς ele.
425. A. Legendum: videtur, κἀπαρισταναι Τουτὶ — de- p.526.
leto ἀριστάναι.
p- 527.
$90 DOBRAEI ANNOTATIONES.
lb. C. Antiphanes, 2. ἄκρατον οὐχὶ παιδικὸν forfan le-
gendum, ut. Arif. Lyfiftr. 416.
425. B. Eupolis, 1. Vide Schol. Nub. 587. Suid. v. 'A3.
dvc B. Confer Pícuda : Demofth. p. 785, 13. — v.2.
λεύσσομεν om. MSS. Qu. στρατηγοῖς xpwpusJ'. vide
Ran. 737, etc.
426. init. [ide 44ddenda ad Porfonz Ariftoph. p. (113.)]
Vide Critiam mox p. 422. E. 2. Supplem. lib. XI. Caf.
"An. p. 782, 48. Schw. T. IV. 217. Eubul. XI. 471. E.
487. Α. 8. XV. 668. B. (ibid. 692. F. ἐπιλεγόντων.)
Ib. B. fin. ἐγὼ δ᾽ Lege ἔγωγ. Loquitur Cratinus. Vide
Elmsl.: Ach. 354.
lb. C. Anaxilas. ἥδιον, aqua. vino fcil. .
lb. D. Alexis. Lege, ἐγχέω, Κρίτων, πολύν: KP. βέλ-
τιον ἕξ. Mox UAE GE πιϑανὸν ex τι καὶ διατρ.
Ibid. Diocles, 2. Lege, δεῖ με; B. τέτταρα καὶ δύο.
427. A. Anacreon, 6. ἄνα, ut Homerus et alii: vide
Porfon. ad Euripid. [74ed. 325.] δεῦτε, Pindar. Athen,
XIIl. 575. ult. Anacr. ibid. 599. C. D.
Ib. C. Achaeus, 2. ληξαῇ λεῖξαι. λείχειν de liquidis
Aefch. Agam. 8or. — λάπτϑοιν X, 443. E. λαψάμενος
XI. 485. E. λέλαφας ib. À.
480. E. Lege, ——- ἀπόϑες, d Γλύκη.
B. ὑδαρῇ ᾿νέχεέν σοι; A. παντάπασι μὲν οὖν “ὕδωρ:
B. τῇ εἰργάσω: πώς, ὦ κατάρατ᾽, αὔτ᾽ ἐνέχεας 5
T. δύ᾽ ὕδατος, ὦ --
Vel, ἀπόϑες. B. ὦ Γλύκη, 00. De ὑδαρὴς Blomf.
Glolf. Àgam. 771. .
451. B. Alexis: — — — —— Βρόμιος» Τρύφη:
ΤΡ. Θάσιος. XE. ὅμοιον.
-4ll one, i.e. 1 have no objection. Vide Aefch. Agam.
1375. Τρύφη, Menander p. 162. Cl. $. 131. Mem ex
em. Scal.
Ib. D. Diodorus. Lege, — — — — δέκα,
ἀεὶ map ἕκαστον ἐνδελεχῶς τὸ ποτήριον, i
πίνει τὸ λοιπὸν, τοὺς λογισμοὺς δ᾽ ἐξεμεῖ.
JFine in, wit out. De ἐνδελεχῶς ἀεὶ vide Porfon.
Phoen. 1422, Opufc. p.252 — 3. ἀεὶ excidit Athen.
XIIL 571. B. 1.
, Vide ἐξειεῖς p. 443. E. loco fufpecto, ubi malim,
οἶνον πολὺν, Οὐ κεκραμένον, σὺ π.
432. C. Epinicus, 7; νασμὸν Schw. e Fiorilli conjectura ;
male. Pro νασμὸν manibus pedibusque nititur E. rs
Barkerus ad HSt. Thef. p. 99.
DOBRAEI ANNOTATIONES. ^ — 3gi
lb. E. Critias, 5. χειρευνασίατο γενῆς line καὶ MS.
Quare collato. :Porfono Adv. p. 120. lege, "Ayys' ἃ
Λυδὴ «sip sóp ᾿Ασιατογένης.
437. E. Eubulides. Hariolabar, σῦκα UMPMCA ἐντρυφᾷς,
J'aftidis. Sed nunc displicet.
σῦκα» vilis cibus, Hipponax VII. 304.
438. E. Ptolemaeus: τοὺς Ἰνδριοὺς κώμους} vide p. 437.
A. Sed fufpicor 'Imvixovc. vide 440. B.
Ibid. fin. λίϑους] Qu. pretiofos? .
441. E. init. οὔτι Φύετ᾽ ἄμπελος] Qu. οὐχί.
db F. Plato, 10. Qu. τἄλλα δὲ Ἤδη τὰ μετὰ ταῦτ᾽ sU-
τελὴ cT.
443. E. Alexis, 5. 7 (ri) Τιμοκλῆς. Me ad Porf, Hec.
p. 142. col 1. 1. 3i. Sed folent τὰς [ubjicere, non
praeponere.
445. B. ἡ διὰ τῶν συνϑέτων ὀνομάτων ποίησις. Recte, ut
puto, Schw. non metro ajftricta, fed oratione rÀytA-
mica compofita. Addo, obfcoeni argumenti.
446. A. Antiphanes, 4. στρα φὴ λόγων παρελϑέτω τις. ἡδύ
τοι 'Ecriv --- Porfon. Or. 228. Vide Adv. p. 120.
Nefcio tamen an recte Schw. 30 ro, λέγω, —
Vide Ariftoph. Plut. 445.
lb. C. et XI. 49^. D. Antiphanes, 4. Vide an legendum,
τοῦ τῆς ἑορτῆς, οὗ μενοῦμεν.
Ib. F, καὶ τῇ mis καὶ πῖνε πῖνε καὶ σὺ — Ald. Totus p.528.
locus forfan legendus: πίβ δὲ (vel δὲ ael). συνεσταλ-
μένως: Μένανδρος — καὶ, »τῇ Tís.* καὶ σὺ οὖν, ὦ, ---
Τούτῳ πρόπιϑι," 1 ἵνα καὶ ---
447. A. Lege, ἀνίσωμα
καταπεσδῖσϑαι. ͵
448. F. Antiphanes. Lege, ὁπότε προσταττοιτό τις, el
forfan V. 4. φέροι. Deinde lege et diftingue, λῆρον
οὐκ ἂν γδνόμενον Οὐδέποτέ Y gu — hoc Grot.
449, D. B. σμύρναν εἰπὲ, μὴ μακράν. Α. μηδὲ τοιοῦτ᾽
ἀλλο μηδέν: B. μὴ ἀλλα τοὔμπαλιν λέγε, vel λέγω.
450. B. init. Peffumdat Jacobs. ad Anthol. 'T. XII. p. 348.
. fed recte confert Sophocl. Plutarchi T. II. 1100. (Lex.
Soph. v. πάππος.) Arnaldum Lect. Gr. P. 43. .
lb. E. Antiphanes, 18. Malim, ἦν» οὐκ ἣν δ λόγος, πρὸς
δ᾽ αὑτὰς, πολλὰ λαλούσαις. Irrepfiffe. αὐταῖς puto ex
vicinis, Vide an íuperiora, v. 7. ἔστι τὶς ὃς TX μὲν
ὄντα διδοὺς, explicari. poflint. per Priapeia Scalig.
pp. 62— 53. ut puer quidam. fefe proftituerit. aenig-
a4natum discendorum gratia.
We εἰς τοὐπίσω μέλλων
Ν
292 DOBRAEI ANNOTATIONES.
lb. F. Antiphanes, 4. Verte, J4/iis autem, quamvis prae-
Jentibus, non licet audire. Poffis, τοῖς δ᾽ αὖ παρεοῦ-
σιν ἀκούειν Οὐκ ἔστιν. Vel, οὐδὲ παροῦσιν --- ἔξ.
453. E. 6. Sophocles a Callia ἀτάδοδε διελεῖν τὸ ποίημα
τῷ μέτρῳ, etc. Qu. πνεῦμα vel ῥῆμα. De elifione in
fine verfus loquitur Athenaeus, vel potius Clearchus.
Ib. F. Callias. Perfonas diftingue:
A. ἄλφα μόνον —————————————————
μόνον. λέγειν x7: ΧΟΡ. καὶ τρίτον μόνον γ᾽ ἐρεῖς.
A. jT ἄρα φήσω. ΧΟΡ. τό τε τέταρτον αὖ μόνον
Lh T. οὗ, τό ϑ' ἕκτον ὦ λέγε (vel, “μόνον Λέγειν)
μόνον. τὸ λοίσϑιον δέ σοι Φανῶ τὸ ὦ.
454. A. 5. etc. Àn huc facit Phot. v. po?
455. F. init. Aivosxpxouz. Et de cafeo ineptum.
Ibid. Anaxandrides. Lege et diftingue.
Τιμόϑεος ἔφη ποτ᾽, ἄνδρες, τὴν χύτραν, οἶμαι, λέγων.
p.229. (οἶμαι, Ariftophanica.) Qu. an, ἐν περικτίτοισι γαῖς
γαῖ plurale alicubi notavi, e Strabone ni fallor.
456. E. F. Simonides. Imo nefcio an τὸ τέττιγος ἄεϑλον
fuerit ἡ δρόσος, 1. 6. τὸν οὐκ ἐϑέλοντα ὑδρευσόμενον
7M cvs hn
457. C. fapplendum, Φιάλην (ἐλσὶν) xaxspuo iiiv ἢ vide
458. F. (vel ἁλμῃ)
Ib. E, fin. ὅσα ἀπὸ — ἔχεται... Omitti folet PrHOMMo.
ἀπ, ὅσαπερ
ά59. M Antiphanes, 5. Recte τοῦτον. vide Demofthenica,
Philipp. p. 49. V: 6. εἰ ἔξοιδα TiNT; δύν. MS. Lege, εἰ
ξύνοιδά τι, τί δύναται τὸ ῥηϑέν; B. ἔξω — ταχέως.
A. ποῖον: Tum ut Schw. nifi quod v. 10. fervandum
mspipéperv, to put round. V. 7. verle, 75 this a rid-
die, or zat 15 it?
De totius loci fenfu mifere caecutiunt interpretes.
κρέμασϑαι eli, fufpendi per collum. Vide Ariftoph.
Ran. 122. (Nub. 868. Vefp. 297. Ariftophon Athen.
1V. 161. ult) Antiochus Athen. XII. 547. B. Etymol.
v. πρηήμνη p. 537. (Non quod ita femper fignificat:
Ran. 632. 'Thesm.: 1121. (Plut. 312.) Pollux 1L. 41.
III. 79.) Hinc. jócus, XIII. 585: F. Quare coronae zgé.
pxvrxi? Quia ψυχαγωγοῦσι. Becaufe they ENCHANT
people; vel, raife fpirits. Vide — Av. 1554.
Athen. XIII. 595. ult.
Deinde in. ἐνέχυρον v. 12. latet nefcio duis jocus :
vide an ambigue, ut nos, pledge. Céterum vide an
aliquid lucis eliciendum e Menandro Athen. Vl. 225.
DOBRAEI ANNOTATIONES. 395
fin. (ubi qu. an delendum οὐκ.) Hermipp. XI. 478: C.
apud Poríon. ad Plut. 451. Gnathaenii jocus Xlll. 585. B.
IN Linux. XI.
P. 463. C. D. Lege, partim cum. VV. DD.
—————— - οὐδὲ εἷς ἄν εὐλόγως T1
ἡμῖν φϑονήσαι νοῦν ἔχων, οἱ τῶν πέλας .. w
οὐδὲν αἰδικοῦμεν οὐδέν᾽. dp οὐκ οἶτϑ᾽ (vel ἄρά γ᾽.
Tum χαρίεν διατριβῆς Grot. quod notae. neglexit. Schw. p.550.
Sed [tare poteft vulgata: Sein? illud, qued Judi jocique
caufa dictum ejl vita, merum e(fe nomen? Confer
Eurip. Fragm. Incert. (Plutarchi T T. II. p. 120; Δ.)
Deinde D. 5. lege φήσει, et forfan, ἔχοιμι ἀν σοι
Φράσαι, Ἔγνωκα δ᾽ οὖν — j
464. init. Anaxandrides : NO HMHDUNI ca it παρεσκευασμένοι
πίνειν τρόπον ἐστὲ νυνί; λέγετε *). B. τίνα τρόπον"
ἡμεῖς: τοιοῦτον οἷον. ἂν καὶ σοὶ ϑοκῇ..
A. βούλεσϑε δήπου τὸν émis. Β. ὦ πάτερ,
τί Quc?; ἐπὶ τῷ πίνοντι τὸν ἐπιδέξια
λέγεις 3: νΑπολλον, —
In his partim confentit Jacobs.
1. Delevi πίψειν. (Quaere an recte 7/vx pro ὅντινα.
Vide Ariftephanica ad Nub. 664.) 2. ὅ. λέγειν bis vulgo.
Poffis etiam, B. βούλεσϑε — Aéysi; A. ἐπὶ τῷ T.
Ceternm omnino confer VIL. 358. E. ét me ibi.
Ib. D. Chryfippus, ab Horatio verfus, Sat. Π 3.
781. D. (pof 466. E. Supplem. in Sehiyo p. 211. vel Caf.
Anim. p. 781. D.) τῷ κληϑέντι] τῷ. κριϑέντι ἀρίστῳ.
Paullo poft, ἐλευϑέριον, δὲ Φησὶ ex fenariis contracta
'" videntur.
782. Α. — 214. Anacreon. ὡς μὴ πρὸς — Malim ες "AN.
385. E." —1»231. Amipfias. Lege et diftingue,
——————— A. avÀs: uoi poc,
σὺ δ᾽ ὧδε πρὸς τήνδ᾽, (fcil. ΣΝ ἌΝ δ᾽
ἐγὼ τέως.
B. αὖλε; σύ" καὶ σὺ (ita Jacobs.) τὴν à. λάμβανε.
Deinde pergit cantare B. οὐ XP: etc. ut recte Schw.
467. C. Eubulus. Vide an, μισῶ καπιστα. vide Ran. 150Έ.
.. deinde lege, erp ᾧ y — cetera ut Porfonus. Sen-
"fum exple, ταῦτα Φιλῶ, vel τοιοῦτον δός.
—
*) Exfcripfit Dobraeus , παρεσκευασμένον | sm. v. &. v. λ΄-
γετε — nihil notans de quarto pede. 5.
Cafaub. Anim. in Athen. T. III. Cc
394 DOBRAEI; ANNOTATIONES.
468, B.; Antimachus,: pen. Lege, ἐν σχερῷ ἑστηῶσι. nulla
fere mutatione. ,Sic Jacobs.
p.991.Ib. C. Ion. IIeA/eu μέγ᾽ ἄϑλον. Lege μέν.
471. A. Theopompüs, 7: ξύνδουλον" οὑτοσὶ X Σπιν-
ϑηρ. Θ. τάλαν, (Jacobs. ) πειρᾷς μδ8. Σ. ναὶ — Vel,
οὑτωσὶ καλῶς. Q. Σπινϑὴρ τάλαν, — Ultima recte
Schw. Spinther coquus, Anthol. Palat. Jacobs. VI. 06,
9. mimi nomen apud Quinctilian. et Plinium.
“πειρῶν λαϑεῖν recte. MS. in. Theophr. IV. p. 20, 5
Needh. Recte exponit Schneiderus p. 105.
Ultima forfan legenda, ποιοῦσα δὲ πρῶτον ὅπόσον
ἄν! σοι ϑυμὸς ἢ» ΡΕβοὶ veiidod.
Ib. D. zx9:pwritov]: E MS. A. Moeris et Mag.
in Oxpr. Bentleius Phalar. p, 119. qui fenfum loci
non vidit. Dicit parafitus, deo diligenter omnia
abfumebam , ut fictilia redderem puriora quam , etc.
Ludit in: ἔργαζεσϑαι, ut Crates Stob. CXV, Gesn.
p. 591, 522 CXVII. 485. Grot.
Ibid. Id. Aleator. 2. παρὰ) Qu. πάνυ. Sed πάνυ qu. an
participiis jungatur,
Ib. E. Araros, 1. Male haec tractavit Lobeck ad. Aj.
p.345. Seneca Hippol. 1169.
—— ———- membra quis. faevus Sinis, |
Àut quis Procru(tes fparfit, ant; quis Creffius
Daedalea vaíto :claultra mugitu replens
Taurus biformis, ore cornigero ferox, ..
Divulfit ? K^
Toe Κιϑαιρὼν Oed. T. 421,
472. E. IZOMION iplius Athenaei. errorem. elfe puto,
(qu. an anüqui interpolatoris), pro HOMON, (de quo
p. 501. E. et Schw. ad 480. B.) vel HOANION. p. 470.
D. ῥυσις et χρυσες p. 496. F. Ψψαγδας et σαγδὰς XV.
690. E. 691. C.
Ib, F. Epigenes. Collato Schsveigh. lege,
---------- ἔστι yag προυνεῖα ; || vat:
[| Aourzpr. ἀλλὲ-----.--
—— ———— || Βασιλέως υἱόν τινὰ
λέγεις ἀφῖχϑαι:; || δηλαδὴ, Π,ξ.
Ῥ. 3551.1014. ult. Hedylus, 1. καὶ γάρ τι femel] delendants quid
fubftituendum, alia quaeftio.
473. MÀ. Hedylis: IIxcictwxAZc] Lege, παλι ἐ
Deinde qu. an οἴχεται valet, vino fuccumbit, nt nos,
gone, Sic ἀπώλεσε ναύτην.
DOBRAEI ANNOTATIONES. 395
Ib. D. Amipfias. Lege 7 Μανία. Sed vide X. 451, E. (imo
430. E. F.)
Ib. F. ult. ἄγωμον Vide an legendum ἀνάγωμϑν. Cexte ad
res nauticas hic alludi videtur. An πέλαγος pro παλιν ἢ
474. B. Phrynichus. (Vide Porfon. AdvlI. p. 127.) Pro
᾿ τὴς» ἑκάστης Grotefend. et alia mutat. An legendum,
ἂν οἴκοι σωφρόνως Χαιρέστρατος
πένϑ᾽ ἑκάστης ἡμέρας ἂν εἷλκεν
Nefcio an jocus hic lateat in κερὰ μεύειν. ἴῃ Agatho-
clis dicto p. 446. A, per κεραμεύειν intelligo macbinari.
Vide Ariftoph. Av. 1537. (hanc enim lectionem potio-
rem puto.) Adde Ecclef. 253.
lbid. Nicofiratus, 5. Lege περανὼ. lta Jacobs. Demoflh.
Phil. 1. 47, 27. Avift. Han. 1201. 1316. Athen. XI. 502.
E. notae ad XIV. 622. B. Deinde v. 4. T4 κεκεραμευ-
mévov, nili delendus verfus.
lb. fin. Vertit Macrobius V. 21. J4fclepiades — ait —
navalis veli printer inferiorem πτέρναν, etc. Legebat
ifle /or/ou pro ἱστοῦ.
475. A. 1. Vide an legendum ἄνωϑεν, νευούσας --
lb. E. Antimachus; κήρυκας δ᾽ ἄρα τοῖσι Φ.
476. A. 1. τοὺς πρώτους] An excidit ἀνϑρώπους Ὁ
lb. B. καλοῦσι γοῦν ἔνιοι οὕτω (vel forfan τοῦτο) τὰ ῥυτα.
Vide. p. 497. B.
477. Α. Forfan , τοῦτο γὰρ» Φησὶ, λ. ἐ. c. «yp. ἔνϑα
προσήκει μάλιστα TO κισσύβιον, ut τὸ ξύλ. ποτήριον
primum irrepferint e fequentibus, deinde κισσύβιον in
margine pro emendaüone pofitum in alienam fedem
migrarit. Dicet igitur Neoptolemus , CilTybium de-
fca. etl non nominari in Euripidis loco.
lb. F. ult. Qu. ὄρνις ἔχων καὶ γρῦπας. Vide Ariftoph. p. 555.
' Ran, 968. ut Perfae e feqq. venerint. Deinde ψυκτη-
ρίδιον, vel transpone, xai κυμβίον καὶ κόνδυ καὶ ψυκ-
τῆρα , ut delit [yllaba in fine.
478. A. Pancrates: ἐν πρώτῳ Koyxopyíóog] Quum de
Aegypto fermo fit, an. Βογχορηΐδος ? (ἐν μ)
479. D. Recte, ut puto, ed. Caf. sude;mvíxg , ut. ὑγιϑίας,
eic. 44 good appetite. Vide IV. 149. B.
48o. C. 1, ᾿κυλικηγορεῖν. Vide p. 461. E. 6,
Ibid. Pindarus, 1. Qu. ἄχημ —
lb. F, Hipponactis grammatici mentionem nemo, ut vi-
detur, fecit. An legendum 'Eguava£?
481. A. B. ;Pherecrates: Φαάρυγα. B. δῷ co; m. (N. B
δώσων p. 480. B.)
Ὁ 6,5
396 DOBRAEI ANNOTATIONES.
A. γλισχρόν y8 μούστι τὸ σι.
^ B. ἄλλ᾽ ἢ λάβω σοι τὴν κοτυλίσκην ; —
ut fere Caf πυρὶ e margine ex v. l. κυρίσκπην.
lb. F. Anaxandrides: gsor.] μέστ᾽ ἔστιν optime Scaliger
Enripidi reftituit Cycl. 657. pro μέτεστιν.
481---2. Alexis: ) τὰ τε πυμβία
&p ἦν uiam Q6 oe o | παρϑένων $
B. νὴ τὸν Δί᾽, ἦν xg. A. ὦ τάλ. ἐγὼ κακῶν.
482. C. An po&tam refpici recte neget Antiochus, nefcio ;
fed ob quid male audiebat ifte Euripides, explican-
dum puto ex Ariftoph. Eq. 1286. ubi me vide.
Ib. D. Anaxandrides: τὸν 40x Αὐτῷ σὺ, Kwus? Àn deus
aut daemon aliquis apud veteres audierit Comus, non
vacat quaerere. Sed potuit induci ut perfona allegorica.
483. E. 6, ἐγὼ γὰρ ἂν — πίοιμι manifelto legendum.
Ceterum collum erat reflectendum, ob cothonis ἄμ-
βωνας. Vide C. 1.
484. B. 6. περιχεάμενος] παραχύται ΧΙ]. 518. C. παρα-
χέων XV. 665. b.
Ib. D. In Menandri loco prorfus cefpito, Qu. tamen an^
-πώματ᾽ εὐπρόσωπα.
p.934.Ib. E. Hipparchus: ὁ λαβρ. — ὄρνις; B. Ἡραάκλ. Pro-
digii inflar Schw. lmo, an avis ejt? Plane idem
jocus in loco proximo Diphili; Antiphane, 500. F. 5.
Ariftoph. Nub. 1289. forfan Philemon. XIII. 590. A.
Ibid: Diplulis: 1-02 ner Aa gtivioc.
B. ay dgar or "HAH ταῦϑ᾽, ὁρᾷς: A. ἥκιστα γε,
ἐκπωμ. δ᾽ ὀνόματα. Β. πρὸς τῆς Ἑστίας:
i A. ὁ λαβρώνιος χρυσοῦς δὲ — i. e. ὁ δὲ λαβρ.
485, B. Philyllius:
πάντα γὰρ ἣν
μόστ᾽ ἀνδρῶν καὶ μειρακίων
πινόντων, ἅμα δ᾽ ἄλλα
γρᾷδι ἦν μεγάλαισιν οἵ.
vov χαίροντα λεπάσταις.
V. 2. Egregie Jacobs. p. 262. ὅ---ά, Vel, ὁμοῦ (vel
0uxdoc) δὲ λάλων wpadímv.
10. C. Theopompus: κέῤμα Φ. διαδοὺς, diftribuens. L
Ib. D. Pherecrates. Si cum Toupio mavis ὅστις ἂν, le-
gendum erit χαρυβδιεῖ. Sed potius -exiftimo λαψά-
μενος μεστὴν &v. elfe initium hexametri. |
487. E. XV. 666. F. Vide an legendum, ἐγὼ διδάξω (vel
᾿πιδείξω.) x&9' ὃς ἂν -- Tum diltingue, B. mA. ποίὰν ;
A. τοῦτο — μικρόν, B. τὸ πιν. λέγεις: Α. —
DOBRAEI ANNOTATIONES. ^ 397
490. B. wc πολλοὶ) Lege, αἷς οὗ T. ut D. 1.
491. E. fin. ἀναστάσεως) Qu. ἀνατάσεως.
494, E. Eubulus. Verte, (In eo erat quidam, ut) publice
ebiberet certam menfuram utriusque (vini et aceti)
feorfim: at jurejurando interpofito Aoc refugiebat
vinum, dicens fe non e[fe vinum, etc. Lege αὐτὸ
μᾶλλον cum Corayio, et ὄξος αὐτὸς — nili mavis αὖ-
τὸν et αὑτό. Senfum ultimorum vidit Villebrunius.
Potuilfent Corayius et Schw. ὅτε ὁ μὲν οἶνος ὄξος εἴη
yv. — οἦνος — Sed illud verum.
497. A. Epinicus, 8. Ner HeSHME B. ἀμφότερα δ᾽ οἰων".». 555.
*)A. & στι 8" ἐλέφας, A ; . ἐλέφαντα mepidysi? s. D. ῥυτὸν
χωροῦν δύο χόας, οἷν οὐδ᾽ ἂν. ἐκπίοι
ἐλέφας. Δ. ἐγὼ. τοῦτ᾽ ἐκπέπωπα πολλάκις.
1. Verte, falientem liquorem ore excipiendo. ^. I
»ill bet. Sed qu. an T. loquatur. vide mox D. 8. 3.
Does our hoft lead , elephants about? 4. Sed qu. an
divelli poffint οὐδ᾽ ἂν el ἐλέφας.
Deinde, περὶ δὲ τοῦ τρίτου λέγων Φησὶν,
498. C. Anaximander. αὐτῷ καὶ πάλιν delenda, ut ex
ΑΠΟΗΔΕῚ nata. Diftingue, ὃ ὃν sjAero, (τὸν δὲ ox. —
Πτερέλεῳ) τοῦτον ἔχων ἀπέπλωεν. hoc Ald.
499. F. Senfus ; Σκύφος derivatur a σκαφὶὴὶς, nifi forte
a Σκύϑης» unde et σκυϑίζω: quanquam fcio Hiero-
nymum hoc a σκύφος, non ὦ Σκύϑης deriva ffe.
500. E Antiphanes. Lege, τῷ σατραποπλούτῳ. Vide ad
VI. 264. A.
Ib. F. Antiphanes, ult. Malim, ὅσοι προγάστορες. Cadi
ventricofi vocantur gaulr. Diflingue autem, B. zÀo/x;
À. τοὺς X.
Ibid. Rhinthon: dv ὑστιακῷ τ καϑαρὸν ἐλατῆρ᾽ ἀλφίτων
ὠπεῤῥόφεις.
Certe duae lectiones fimul textum occupant.
502. B. (Caf. Anim. 820, 4.) Alexis: κοινῇ κύλικα προ-
πίομαι. — τήνδε v. praec. ell ecce.
Ib. E. In Menandri loco non mihi fatisfacit Bentlei. δ. 153.
Quid fi, προὔπινεν αὖ (vel &y) τοὺς ἀϑλίους ἀπολλύων ?
Ibid. Strattis, ult. Lege κοτύλῃ δ᾽ — Senfus videtur
elfe, Prae inopia menfuram fui panis adeo contra-
hit, ut pro quoque choenice tantum cotylen ponat.
Vide 478. F.
*) Ita MS. Utrum Tr rur an per errorem A bis prae-
fixerit, vix [cio.
398 DOBRAEI ANNO'TATIONES.
Ib. F. Alexis, 2. )σόγην} Senfus eft, 178. audacter ét cum -
magna oftentaéione intuli cauponae.. I went inito the
inn with an au. αἴϑων elt audarz, non niger. |...
p.336.503.. A. 4. Diftingue, ὀνομοζουσιν. Τοὺς δὲ — ὄνομα,
p.237.
EvQ. Deinde, τὸ τευτλίον δὲ σεῦτλα Schw. ,Sed vide
IV. 170. E.* SCHW. Voluit 169. E. Adde XIV, 621.
E. ubi lege, dX» δὲ csÜrAov,
lbid. Εὐφόῤίων. Legendum fufpicor Εὔφρων. De Eupho-
rione vide Fabric. Harl. Il. p. 804. "Toup. Em. T.I.
pP. 601, etc. In Cratetis Epigram. ibid. (Br. H. p. 3.
Jacobs. 1], P. 383.) certiffime legendum, καὶ 7X Φιλητὰ
᾿Ατρεκέως ἥδει. Et nefcio an hoc aliquis monuerit. —
De Phileta Fabric. IV. 49o. VI. 376. Ruhnken. Ep. Cr.
fupra ad IX. 382, E.
Euphorion ἐν τῷ , Ἀπολλοδώρῳ » apud Harpocr. v.
ó κατ. νόμος. qu. ἐν ἀπὸϑιδ, 1,6, ἀποδιδούσῃ: vel (7,
καὶ, ἦτοι, elc.) ᾿Αἰπελλόῥωρῥξ.
Ib, B. Antiphanes ἵππ. Saltem legendum et diftinguendum,
" IDEO ERIT. b. τὸ μὲν ἐφίππιον
——— ———— à dà καλὸς πῖλος, καδος,;
Ψυκτὴρ, τί βούλει; πάντ᾽, ᾿Αμαλϑ. καὶ
Sed de καλὸς fubdubito. Ironice dici yidetur,
Καρίνῃ. (Ita Schw.) Nifi defit. vox. poR οἴνου,
iranspone,
—————————— τρίποδα καὶ
οἴνου κάδον παραϑέμενος. ψυκτῆρά T8.
μεϑύσκεται. ὁ. ἀπ α da /
Deinde qu. an,
————————— — - χά OTOG
σφοδῥότερος. οὔκουν οἷ Φράσων Tic; ovx. dri
ἔξεστι, κυαϑίζειν γὰρ ———————
τὸν δὲ κάδον ἔξω uai TO ποτήριον. λαβὼν —
Ib. D. 2. Euripides. Qu; ΔΕΝΔΡ᾽ ἊΝ. Q/A. Sed baereo
in ψυκτήρια adjectivo, Melius δένδρων.
Ib. E. Antiphanes, 2. Lege τις. ἔχε —
505.. C. Ariftoteles. Nil extricant Fabric. Harles. T. ΗΙ.
p. 69. Senfus eífe videiur, /gitur aut negemus me-
ce(fe eft, Sophronis qui vocantur mimos; fcriptos
illos oratione foluta ,. effe imitationem fermonis ope
factam; aut Ji hoc concedamus , concedamue etiam,
imitationem , etc. e[fe Jlexameni dialogos. Jungo
οὐδὲ ἐμμέτρους cum Valckenaerio ad Theocr. pp. 494.
200. (qui male διαλόγους καὶ μιμήσεις), εἰ aule τοὺς
DOBRAEI' ANNOTATIONES. 399
᾿Αλεξαμενοῦ repeto Φῶμεν, Hoc certe liquet, tum ex
^hoc loco tum ex Arift. Post. p. 5. 'ed. Tyrwh. So-
phronem et Alexamenum ad idem μιμήσεως genus
referri. Zpopoeam elle hoe genus, miror" quomodo
. fibi perfuaferit Tyrwhittns. Locus de Poética p. 3.
ita accipiendus: Quod /f* ad eandem claffem referre
nolimus eos qui eodem Unitationis inflruriento utun-
tur, ne Sophronis quidem mimi, et Socratict dialogi,
ad eandem claffem referendi erunt. Hoc mon dicit
quali vel hos vel illos ad poéfin, nedum ad epopoeam,
referat; fed ut fuam de poéli theoriam exemplis ali-
unde petitis, (ut alibi a pictura, mufica, etc.) illuftret.
Deinde, quod imprimis notandum, πρώτους yoxQév-
τας τῶν X. διαλόγων fortaffe reddenda: δ dp ante
Socraticos dialcgos, ut πρῶτός uov in 'N. T. (Athen.
XIV. 630. B. C.) Sed donec haec forma ex profanis
fcriptoribus defendatur, fatius erit legere προτέρους.
— Atque ifta conjeceram. Sed nunc puto Ariftotelem
ita vocare per prolepfin. quandam Alexameni dialo-
gos; non quafi ifle Socraten introducat loquentem,
quippe quem fufpicer Socrate antiquiorem fuille (Laért.
Ill. 48.); fed quia omnes dialogi, formae dramaticae,
argumenti philofophici, Socratici vocati funt.
Ib. E. ἤκουσε. παρὸ llAcrwvoc] Σωκράτους Schw. Melius
abelfent duo verba. Sed nefcio an lib. llI. aut V. hoc
narret Athenaeus.
506. C. 2. εἰς Φῶς λέγεσϑαι. Qu. an. ἄγεσϑαι.
Ibid. 7. Equidem füfpicor delenda effe itta, ὅτι d$ —-
εὐπρόσωπον, quanquam ne lic quidem perfanatus locus,
Ib. D. 7. Potius fufpicor, τῆς ᾿Αριστείδου καὶ Νιυρωνίδου.
vel potius, τῆς Περικλέους παὶ M. ut in Epit. Περι-
κλέους e margine alienum locum invaferit, ut ὄζει pro p. 598.
χέζει XIV. 646. F. nifi ftatuas TIepixAéoug pro ZoQo-
κλέους mox reponendum. Sed omnia quae hic de
libris Platonicis tradit nofter, merae tenebrae.
507. D. x. κρατεῖν] προτεῖν Coray. Vide an κράςξιν.
Vide Ariftoph. Av. 24. πράζειν Jacobs. vero proxime.
508. Ὁ. τὰ κατὰ τὸν ἄνϑρωπον, i. 8. τἀνϑρώπεια , ut
recte. Schw. Opponuntur iftis, TX κατὰ φύσιν, etc.
. [fupra C. Deinde ὅπερ ante οὐχ,
509. C. D. Ephippus, 1. ἔπειτ᾽ ἀναστὰς (ita Jacobs/)
εὔτροχος v. (vide R. P. Adv. p. 275.)
8. ——————— mw60x τιϑεὶς ὑποξύλῳ,
[εὖ δὲ περιδούμενος ἄρϑρα)
πνήμης ἱμάντων --
p. 359.
400 DOBRAEI ANNOTATIONES.
πέδιλον ὑπόξυλον, cothurnus eft bafi lignea injtructus.
Vide Schw. ad XII. 535. F. p. 454. .Subere utebantur
mulieres, XIII. 568. D.
σχῆμα, 11. Alciphron I. 34.
Iu Lisguw XII.
P. 510. D. κυδοιμὸς] Ariftoph. Pac. 254.
51375. τῶν νῦν] Lege τὸν νῦν, vel τὸν τῶν γῦν.
514, B. χρῆται δὲ αὐταῖς καὶ πολλάκις ὁ βασιλεὺς * *
concumbit. Deinde fequebatur aliquid de comitatu et
apparatu regis, qui regia exire folebat διο τῆς — αὐλῆς.
516. D. E. F. Alexis. Initium mutilum. Vide ad X. 418.
E. Tum, oUx ᾿Εδήδοκ᾽ -- “πάνυ πολὺν corrupta: qu.
πάνυ, καὶ ποικίλον, Ὅ γ᾽ ἦν παραϑῶ — Vel ποικίλον
πάνυ — Tum forfan, αὐτῷ γε χαίρων.
B. ἄνθρωπε, ποίει λευκὰ, καὶ βλέπ᾽ εἰς (τὸ πῦρ.)
ldake your τροοΐ, as you call it, as white as you
pleafe ; only mind your cooking , and don't prate.
A. ἐπὰν ἀπὸ τῶν κ. τάριχος ἰχϑύων,
κρεῶν βατάνιον εὐθέως * " -
δίπυρον T. ------
πυὸν, μέλιτος ὀξύβαφον ἐπὶ ταγην ὧν,
(vide Polluc. VI. 79. vel Athen. XIV. 646. E.)
τυροῦ τροφάλια χλωρὰ Κυϑνίου m.
βοτρύδιον τι, αύριον ,. ἐν ποτηρίῳ
γλυκύν. τὸ --- .-- ---
Β. ἄνϑρωπ᾽, ἐπίπαιζε, μόνον ἀπαλλάγηϑί poU.
(τοὺς σοὺς δὲ) κανδαύλους λέγων καὶ χόρια καὶ
βατάνια πᾶσαν (ἀφανιεῖς) τὴν ἡδονήν.
πᾶσαν τὴν ἡδονὴν praecedentibus adjungit Aldina, et(i
primum infpicienti cui aliter videri poflit.
517. E. Transpone, ἀλλα παρ᾽ οἷ; ἂν τύχωσι, καὶ προπ-.
οἷς ἂν βουλ. τῶν παρόντων. Pofüs, τύχωσι, καὶ τῶν
παρόντων προπ. polis et aliter. Deinde ἀφροδισιάςη-
ται eft, Venerem patitur , non exercet.
519. fin. Salubres effe τοὺς ποταμούς. Manifello legen-
dum τοὺς πότους. Vide 526. D. C,
520. D. E. γαρις MS. Vide an legendum Npie, ὃ 0 Ναρις.
524. F. Callias five Diocles. Si fenarii funt, malim εἰπὸν
0 τι — Vide Ariftophanica ad Nub. 227.
524 — 5. ln Hermippo videre videor metri. velligia To-
nici maj. Qu.
χαῖρ, ὦ διαπόντιον,
στράτευμα. τί πράττομεν; (ut in proxime
praecedenti: Calliae loco.) i
DOBRAEI ANNOTATIONES. 401
κόμῃ T& νεανικῇ
ὙΠῸ σφρίγει τα βραχιόνων. |
Quae fi vera funt, recte Aldus τὸν " ABvdov. "Αβυδος XIII.
586. A. Ceterum κόμῃ, etc. explicanda ex Eurip. Fragm.
51. In μαλακῶς latet μάλα. . . ὡς. forfan μάλα καλὼς.
Sed vide Xenoph. Hellenic. III. 4. 19.
Nempe ξεναγὸς quidam milites Afiaticos, fpecie egre-
gios, re ignavos, contraxerat.
526. A. ult. ἀφροσύνας} Lego ἁβροσύνας. Vide mox D. 8. p.54o.
Ib. B. init. Ad aliquem ex auctoribus hic citatis refpicere
videtur Cicero Nonii (Rep. Vl. p. 308. Maii.)
530. E. Phoenix, 4. ov d/(wv éd(Q. MS. ἴσως Scal. unde
|» patet fuum fortaffe habere Dalecampium. «πα per-
Aaps he never defired it, vertit Jer. Taylorus, Joly
Dying, p. 10. in fequentibus identidem errans. —
Imo Dalecampium, non Phoenicem, vertit Mercurius
lle Chriftianus. Sed in ultimo verfu, σποδὸς dà πολλὴ»
ex ipfa vi fententiae pofuit, a Zttle heap of ἀμ}.
Verte, mere du/i. Vide me ad Agam. 429.
540. C. 6. Recte Schw. Zmbutae odoribus; et confert
514. A. lta Theocr. l. 129. ἐκ καρῶ σύριγγα», cera
compacta.
542. E. fin. perAibetur Schw. Imo male audiens apud
-ntipatrum. Ariftoph. Vefp. 504. Athen. XIII, 584. A. 4.
545. A. 1. φαιὸς χιτωγίσκος. Malim Qavoc.
549. C. ἔδιον ἐπιϑυμώ. 7 wish to die in a peculiar way.
551. C. Platonis comici locus de Cinefia, quem indicat
Caf. in Galeni L. VIL. ad Hipp. Aphorism. e& T. V.
p. 522. ed. Baf. :
Ib. D. νοσώδης, morbofus, i. e. impudicus. Br. ad Av. 1578.
552. A. B. Plato Rep. ΠΙ. p. 404. A. B.
lb. E. 4. Numerofius ἐν ὀλίγαις ἡμέραις.
553. fin. προύπογραφειν] Forfan προσυπογρ. et fimul in-
nueré. Confer Epigr. apud Scalig. Catalect. p. 65.
Quam. puero legem.
Iv LrmRux XIII,
P.558. C. Anaxilas, 14. ὥστ᾽ (vel τοῖς 7 ) ἀπαλλαγεῖσιρ. 941.
ταύτης — δὲ vetulam; effugeris , in juvenculum in-
cidis, duplex malum. Deinde v. 25. ἢ fanum elt
σκίμπους,, forfan transponendum, | :
εἶτά μοι σκίμπους γένοιτο, Φησὶ, τετράπους, ἢ Jp.
Sufpicor e feqq. orta φησὶ τὴν προς, (nam ita MSS.)
et excidiffe hemiftichium; ut fuerit fere,
*
ad DOBRAEI ANNOTATIONES.
7 μὲν οὖν ἤτησε" τετράπους μοε γένοιτό τις ϑρόνος.
Nempe quum in utroque verfu φησὶ cafu omilifet
fcriba codicis, unde íflvit is quo ufus eft Aldus, et in
pofteriore quidem verfu errorem fuum: animadvertilfet,
i margine pofuit εἶτα Quai παιδίσκη δίπους, cum nota
quadam Pk puta: vel.s), cujus fimilis alia poni. debuit
Ínpra εἶτα in contextu. Sed quum nota non fupra
εἶτα παιδίσκη, led fupra εἶτα τετράπους polita e[Tet,
errorem errore auxit alus [criba,. pro fapplemento
accipiens meram correclionem; quafi loco prioris εἶτα
ponendae effent quatuor voces.
Ib. F. 4. Recte explicat Caf. Ineptit Jacobs.
559. C. Eubulus, 8. Diftinguere malim μέντοι τις» ut τις
fit enchticum.
Ib. D. Antiphanes: σὺ τί λέγεις; i. 6. tu, quid dicis ?
Imo quid ais? Quare transponendum fufpicor, τί σὺ
λ. Sed vide Ariftoph.. Plut. 909.
561. C. Euripides, 5. τίμιος ϑεοῖς ἔσει. Imo fenfus pofcit
βροτοῖς vel ϑνητοῖς. Nili forte: ϑεῶν, de quo vide
mea Addenda ad Poríoni Ariftoph. p. 130. o
562. C. Alexis, ult. ἐγγύς T εἰμί ToU ToU πράγματος.
Vide Ariftoph. Plut. 86:1. Propius ad literas σχήματος,
vel χρήματος, (ONOM, CXHM, XPHM.) fed πράγμι.
verum.
lb. E. ὁ ποιητὴς οὗτος] An delendum οὗτος ὃ Sed. nunc
füfpicor ifta inde ab οὕτως ὁ Ἔρως ab Euripide deri-
vata forfan e Med, 651. et vicinis.
p.94&z.Ib. E. F. Chaeremonis eífe. Zraumatiam;,. vix puto ;
neque multum effet haerendum, nifi locus ll. 55. F.
plane effet.e comoedia fumtüs. An igitur. Athenaeus,
vel auctor unde haec fumhit, Theophrafti verba. male
cepit; et quum ille e Chaeremone citallet.o7uoc τῶν
χρωμένων; etc. deinde ex aliis, forfan nón nominatis,
reliqua, putavit ifta quoque ut. Chaeremonis citari ? —
In eodem Theophralti loco forfan. fequebatur ῥῆσις
de vino (Athen. ll. 35. F.): fane ea, quae ibi de vino
dicuntur, facile ad amorem trahi.polTunt. — |nterim
conftat five Athenaei 3pfius, five aliüs, «errore | Chae-
remoni tribui verba Euripidis.
In fragmento. FORSAN. εἰ da? qe — εὖ πόρους —
ἀλκιμωτάτους.
563. C. Amphis. Lege; τί φὴς σύ: ταυτὶ — ὡραῖον Φι-
Adv (Jacobs.) παρεὶς σώφρων τ᾽ ἀλ.
lb. E. παιδοπῖπαι ὄντες efl interlocutoris, non. Hermiae,
DOBRAEI ANNOTATIONES. 403
Ib. F, ἐπιδεικνύντα ῦ. Vertunt. Dal. et Schw. quafi &T1ÓsIX-
vU n&yoy, . Verte, ZdLthernienfem quendam; qui Miis gran-
dem Dorum quendam cftentabat.
565. B. Alexis. Eorfan, v—— ἐὰν velt ὅταν
τῶν πιττοκοπουμένων, τιν᾽ 7 ξηρουμένων
"τούτων ὁρᾷς v. νόμιζε, πάσχειν ϑάτερον.
ἘΣ ΠΤΟΟΣ qur ad ie malle cum, ϑάτερον jungere,
ἢ per metram liceret, .In vulgatis displicet. σι ϑατερον.
et ἔχειν fine κακὸν politum... Deinde cum ;Jacobfio in
στρατεύειν, latere. [pato] verbum .; πάσχητιῶν. —
yogiQs, ut522: C... nal
566. Ε. Lege, ταυτὶ καὶ τολμᾷς, σὺ Myso tt οὐ, ss podo-
ὄχκτυλος, οὖσα," κατὰ τὸν Kgarivous «Ax: βολίτινον
— Haec ex Ariltoph, Ram. 297, "Priora, quae faciunt
hexametrum, ex Cratigo. , De..oU. flo. vide Addend.
ad Plut. 555. [or/oni. -Mriftoph. p. (106.)]
567.. F. Timocles. Ridetur wragici cujesdam..( A e[cliyli,
ut puto; vide Eumen. 46, eic.) delcriptio Oreftis in
templo Delphico inter dormiéntes Eurias fedentis; Hinc
autem patet fabulae argumentum verfatum e[Ie.in. com- p.545.
parandis per parodiam Orefte. et Autocleida..
568. B. Alexis, 15. ἔχεις Tut94' dor -αὐταῖσι" Jacobs.
Quare adjuncta. Syiburgii. emendpFionos forfan. . nil
quaerendum ultra: d
ἜΣ πὶ τοτ στ τττ' κοιλίαν αδρὰν. ἄχει;
τιτϑί᾽ ἐστ᾽ αὐταῖσι τούτων ὧν ἔχουσ᾽. οἱ κωμιεκοί.
ὀρϑὰ τροστιϑεῖσα ταῦτα, TOTNAYTON Ts X.
ὡσπερεὶ x. T. εἰς τὸ TQ. ἀπήγαγεν. (
Venter adducitur , /ita ut X rd ag Lo ine “δὰ màm-
mofa videatur. ||; XI
Ib. D. 27. Si ifta fant |Alexidis, ΡΣ potes,
τὰς ᾿μὲν ὄψεις διὰ τοιούτων σπευοποιοῦσιν Pda M
Ib. E. init. Forfan, πατρὸς σου πολλά σα .-:- 1.
Ibid. 5. Bellum epitheton Ífcórti, 'QeidnAudc. Legé 'φιλῳ.
δούς. Nempe αὐλητρίδας. intelligit, (non tace. irapa.
Vide Porfon. AdvIT.)
Ib. E. Ε, Loca ex Pannychide et Nonio anenifelo ex
Euripide adumbrata.
569. B. Xenarchus,. 3. Cogitabam, wc οὐ b OX oia Sed
ὥσπερ» vel παρούσας. ὁροίίεγεξ, zi falogai 01 τι
Ibid. 11. κάτωϑεν εἰσδῦναι to creep im.at &he ditehen-
.0indow (wel, ceAar- seindow.) | Deinde, lege: αὐταὶ
Bug. Deinde, 18. qu. an, ἃς δ΄ οὐκ ἰδεῖν, ἐστ᾽: οὐδ᾽
ὁρῶντ᾽ ἤδη σαφῶς. Sed δεῖν potius. eft afpicere , ὁρᾷν
404 DOBRAEI ANNOTATIONES.
videre. Quare in promptu effet, οὔτ᾽ ᾿δεῖν ἐστ᾽, οὔτ᾽
ἰδόνϑ᾽ opzv σαφῶς. Sed, nili fallor, iwodr ratio
repugnat.
Vide Sophocl. Stobaei p. 52, 32. iSi. Inc. 10, 2.)
Butler. ad Aesch. Prom. 446.
Ib. E. Philemon, 2. σὲ yxp —r Tp. Boo? parenthefi
include, et junge εὗρες πρᾶγμα.
Ib. 8. Non perfuadet Bentleius verum elfe τον. An ov?
(jungendo ícil πριάμενόν ποῦ.) Neque magis placet
Bentleii ἐστυκότως, v. 12. Morbi cujusdam nomea,
forfan σπασμὸς vel τέτανος, ut apud Ariftoph. Lyfilr.
845. hic latere videtur. An, τυγχάνεις ἔχων" ἴσως
Σπασμός τις ἔλαβεν; — Vide Horat. Serm. I. 2. 33.
116. qui in ifia Satira hinc profecit.
570. À. Malim; 'παρασημαίνεται ὅτι Περικλῆς uim ϑερα-
παίνας ὑπὸ Μεγαρέων τὸ δεινὸν ἀνεῤῥίπισε, [λέγων τὸν
Πελ. πόλεμον. ubi ultima omnino delenda. Qu. an
τὸ δεινὸν ex Ariftoph. Pac. habuerit?
Quod ad verba in MS. A. addila, fac fcriptum,
ϑεραπαίνας “ὑπὸ μεγαρέων ἀνεῤῥίπισε "ὑπὸ μ. τὸ δέγομι
Per fe intelligitar erroris progrelTas.
Ib. C. Epicrates,. 11. Malim, ὁπότ᾽ ἔτ᾽ ἦν» [Meinek] vel,
| ὁπότ᾽ ἣν Érr, vel dex; ὅτε ποτ᾽ ἦν.
lb. E. Anaxandrides, 4. Malim,
— ἤνϑει καὶ Λαγίσκη. καὶ τότε (vel, τότ᾽ ἦν SH)
jv Θεολύτη μάλ᾽ εὖ. καὶ καλὴ,
ὑπέφαιν᾽ ἐσομένη δ᾽ "Ω,κιμον λαμπρὰ πάνυ.
AE ita pofitum, Porf. Adv[f. p. 77. Alexis XIII. 574. C. 581.
D. ibid. E. XIV. 642. D. (622. A. 3.) XV. 678. E. me
ibi. IX. 4o4. D. me ibi. ibid. E. VI. 224. F. VlI.294. C
ult. Menander Stob. Gr. CXVII. p. 479. — 254. Cleric.
572. C. Ephippus. Puto, órxv'* yXp τὶς ὧν Véoc — Rs
yxp Bt Athenaei. Vide ad 4o, C. 1. "Dg
554. B. init. λέξοντι ὑμοὶ δεσπόται:
556. D. Quidquid dicat Schneiderus, Xenophontis no-
men hic latere puto cum Scliw. An, συστρατευομένην,
εἷς Ξενοφῶν Qyuow: ἣν " * φησὶ, Yel ἣν Φασὶ — ut
Xenophon tantum citetur in iftis, τὴν Φωκαΐδα, -
γενομένην.
577. F. init. νάρδον — εὐχερῆ. Ita MS. Qu. parabilis,
vilis? Àn legendum εὐτελῆ ?
578. C. Macho, 6. Lege κωλύσει,. Senfus forfan eft, Pari
jure ipfae arti&m nutrices Athenae barbaro RAE
cognomine donari po[fent.
DOBRAEI ANNOTATIONES. 405
Ib. D. Macho, 14. ὅπου δὲ περὶ γυναικὸς, vel γυναικῶν.
Vide Ariftoph. Lylittr. 858. Deinde in ἐπίῤῥημ᾽, v. 21.
latere fufpicor ἡρέμ᾽ —
Ib. E. v. 26. Lege, ἐνουϑετήϑη τοῦτό πως — monila eft p. 545.
a Diphilo, Gnathaenam προΐεσϑαι.
Ib. F. Macho, 2. Qu. ΣΎΥΝΗΝ αὐτηϊ —
579. B. v. 22. Sufpicor confiructionem elle ἐπιπροῦσαι
'εἰς δασύποδα, ut 580. F, 2. ἀνισταμένης, qu., an mic-
tum. exire ?
Ib. C.- v. 31, μεν: μὰ; Jacobs. malim; ἐμέμψατ᾽ αὐτὴν,
vel αὐτῇ.
580. C. v. 45. Qu. αὐτὴν ἐσιέναι ἢ
Ib. D. v. 55. λοπαδας ἐνάλμους τ᾽, εὖ £. (hoc eum Jacobs.)
Ib. E. v1 64. λιπαρὸν) Lege ῥυπαρόν. Vide ad lV, 135, B. 1.
lb. F. Poft νὴ τω 359 excidit verfus; Debueram potius
hunc vocare " * (qu. μελάνουρον) quam 4donin.
Nefcio an de Adonide pifce (vide VIII. 332. C. et
Hefych. v. ἐξώκοιτος) cogitarit: muliereula.
Ibid. v. 72. Lege, πρὸς ἕω γενόμενον.
58ι. C. v. 14. εἶπεν δὲ, ναὶ, δὸς 6 ὅσον ἂν ἐπιϑυμῇς, T.
(EIHENAENEAOC.) Sed melius, εἶπεν δ᾽, ἐμοὶ doc; —
582. A. D. Ridet tragici locum, ubi epitlieta κοῖλον et
Δωρικὸν Argis tribuebantur. Vide Oed. Col. 520 1366.
ed. Musgr.
Ib. F. ἃ. Vide 583. D. XV. 679. D.
205 B. v. 45. ἀλλὰ κοτύλας τις ἐγχεάτω μοι τέτταρας
. εἰς, τὴν μεγάλην. ἔπειτεν ὁ β.
584, A. ἐμέ rs ὡσαύτως. Miror in his Jacobfium non
fufpicatum latere ἀσωτίᾳ. Sed non nimis severe agen-
dum cum Athenaeo, quum aliena verba contrahit.
Verte, You ruin them, and fo do 1, that's aii.
Ib. D. τοὺς ᾿Επιγόνους DAT i o Nonne τοῖς -οἷς 3
Ib. fin. Vide ad VIII. 347. C
585. F. init, Vide ad X. 459. A.
587. D. Nicoftratus. Lege, A
-- -.-- — —— ὁδοῦ ,
πρὸς ᾿Α. ἐλϑ. m. στρώματα 5
αὐτὴν κέλευε, Φησὶ, καὶ παρ᾽ “λιμὸν
αλκ.
588. E. ὀνειδιζόμενος ὑπὸ τινὸς οἰκέτου] Malim o/xs[ov. p. 546.
familiari.
So. E. F. Pofidippus, 1, 5. Lege πρό y ἡμῶν — εἰς
Ηλιαίαν ἦλϑε. Formula ἔογεπῆβ, εἰσελϑεῖν εἰς ὑμᾶς.
- Ἡλιαΐίκ fine articulo, ut Equit. 893.
598. B. [Fide fupra ad 2riftoph. Piut. 428]
P. 547.
4.906 DOBRAEI ANNOTA'TIONES.
592. B. fin. εἶχεν ἐρωμένην καὶ καλήν. Bella. locutio, et
Lyhia digna! An. legendum παλλάκην Ὁ
Ib. C. fin. Parenthefi include, ὁ δ᾽ ὑμέν. ἐπιτήδειος.
Pulchre convenit, ;
594. D. Μένανδρος] Vide Menandrum Clerici ;p. 934. .
596. D. Pofidippus, 4, ὀρϑρίνων. lmo 7. Deinde: ullmo
verfu, ἔστ᾽ ἄν ἔῃ (wel ἔῃς)} et qu. στεγανη. .Sénfus
elt, dum Naucratzs perfugium navibus dabit...
599. '& init. Qsuyev. οὐδὲ μένων --- Confer Oraculum
apud Herodot. 1l. 55. Athen. XIV. 650. E. R. P.!MSS.
Ib. E. Aeíchylus, 1. ἕν πλείοσιν, Íc. "μάρτυσι. Prorfus
ineptiunt. Dal; et Schw. ^r OI
Goo, E. Critias,.6. /Refpicit Cleobuli sel alius; hexáme-
trum. apud. Longin. .$. 86. ἔστ᾽ ἂν ig TÉ Wi καὶ
δένδρεα μακρο τοϑύήλφε.
606. B. 8. Vide Axiftoph. Nub. 34g. hb ^ ong
[b. E. καὶ παραστησάμενος, et compos. e7us, f'aétubiilfod
potius credo legendum παραϊτησ. quum. impetra [fet
lb. F. penult..Forfan fenfus eft, JVeque 'ab.elepAante
divelli fuftinebat infans , neque elepAhas J'érié | olore
infantis con[pectu privari. .Àn NE Pv οὔτε —
αὐτό τε, εἰ" μὴ — / οἷο
607. Α. Vel τοῦ καλάμου, vel ἐκ τῶν vüpa. nid be
608. B. Chaeremon, 6. λευπὸν “μελαίνῃ Xie Adice
σκιᾷ. Sed qu..de.confiructione.. ..
8. ἄλλης. Tp. recte : MS. 13.. εδανώμεναι, * — a6.
ἐκτριβεὶς. & jo gat oc.
Ceterum rerie, monet Schy. Coss eelagus
efle, transponendas.|. 1} jA anuo du
Mox. D. ult. lege ἐκπεαλασμένου,. ;E: (6, ird. λευκαὶ
λειμώνων, το soo tod. νον .(E di
610. E. Alexis, ult. m Pjáeyw, Quay; lege gol Qacuv...].
611. B. init. ἐξαιτηῦ εἰς ,; 'aceufatus.y, Seliw.. jiBbtiUs, edu
pofcente Zenone. Menagii locus ieft.X. 4... 5 4&A,
612. A. Pherecrates, 1. x TX μυροπωλεῖν" τί E sid
ἄν δὲ χρῇ» καϑήμενον ἀπ, σὸν “ἀκειρακίοις 2. -Sed potius,
£uvédp. τοϊργμεὶρ. «ἐλλαλεῖν --- 10. eatis vix — ut poft
ἡαόρας abrumpatur oratio. ἮΝ
διὸ ὉΠ ἫΝ
ἵν Liu "XIV B cs
P. 615. E Dionyfius, 4, | Si .de ,alüs conflaret , facile pose
fes, ὃν ἐντυχόντα ,. vel, deleto τοῦτον," bri aad
Vide me ad Plat. ; !
DOBRAEI ANNOTATIONES. 407
616. A. 2. Delendum f[ufpicor αὐτός.
617. A. Telefles, 9. Forfan, ᾧπερ mp9. vel Helenduds γάρ.
lb. B. Collatis NV. DD. vide an legendum,
Δυδὸν ὃς ἥρμοσε πρῶτος,
Δωρίδος ἀντίπαλον μούσης, νόμον αἴολον, ὀμφᾷ ---
ut jüngatur ἥρμοσε Λυδὸν νόμον, et ἀμῷ,πλ, αὔραν
flatum tibiaé , oux humanae VOCL,
Ib. F. Pratinas, 16. Poffis χύὑπὸ τ. Sed potius dele Jur«
e v. l. orta.
618. A, Ephippus, 1. An exftat μιβιρακίδιον ?
Ib. B. Antiphanes, 6. Qu. ἤδη τι κοινὸν ἐστιν, οὐ "χωρίς.
620. E. ᾿Τωνικὸς λόγος] Lege Ἰωνικολόγος.
621. E. De Zaconica dialecto accipit Hemft. ad Lubian.
Jud. Voc. 8. p. 93.
622. E. ὁ Σόφων αὐτῷ μαγδιροο] Mira ftructura. Saltem
debebat ὁ uxysipoz. — XcQwv 662. C.
625. A. Antiphanes, 8. Diftingue, B. Aéyei μάγ. ζῶντα;
A. TÀ. 10. κεστρεὺς λεπισϑεὶς σπασϑεὶς vel πασϑ εἰς
MS. A. Malim, Aez;c3EIC, ἘΚΠΛΎΘΕΙΟ. Vide Caf.
deinde χρωσϑεὶς lervandum: | fried brown and turned
inthe pan. Deinde qu. 11. «πρὸς τέλος δρόμου (vel δρόμον) p. 548.
περῶν, μέλος Hye? — ῥανῶν, μὲ confpergat. Nempe
fervus hero. dicit, fe aliunde paraífe unde coenent οὗ
τρεῖς, adolefcens, amica, cui fcil. nomen erat Boeotia,
(ἡ ἔνδον οὖσα), et ipfe fervus. Miratus adolefcens eum
alloquitur ut magum et incantatorem. — Partim bene,
partim fecus explicat Jacobs.
Ib. F. In Anaxila καινὸν ex fuperioribus natum videtur.
625. C. fin. πλὴν χρυσὸς] Lege πλὴν ὁ xp. et de metro vide
Gaisf. ad Heph. p. 557. Herm. Elem. Metr. 111. 16. 22.
Ceterum in fuperiore fcazonte χρυσὸν accufativum Atti-
cum eífe puto, qualis in εἰπὲ τὸν υἱὸν εἰ μεμάϑηκεν, etc.
— Videan hic Pythermus memoretur ab Herodoto I. 152.
633. À. Λάκων ὃ τέττιξ. Malim conjunctim, Λακωνοτέττιξ.
634. E. Didymi ἀντεξὴ γήσεις πρὸς lonem puto fuiffe com-
mentarium, in quo. ipíius lonis errores fetshsajar.
Vide XI. 468. E. — ΙΑ Ἵ ο
Ib. F. lon; 1. Qu. Cast Me RP
635. A. Theophilüs. Verte, Malum et. P» canere
Jülium, etc. Minanti cuidam tormenta refpondet fer-
vus, Fruftra torquebis; nil confitebimur.
638. D. Sufpicor apud poétam οὐκ ἄν praecelfilfe.
lbid. v. 4. "μεστός. Qu. an, Quum.fatis. cantaveris.
IVhen I have had enough of your 6 τὴ
Cafaub, Anim, in' Athen. T. IIT. .- |
408 DOBRAEI ANNOTATIONES.
E. Cratinus. Ad Ban. 4 de χολή. Am legendum,
"E γήσιππέ T0?
640. D. Sophilus. Pace Cafauboni, iftud ovx; vitiofum
poto. Malim, οὗ Χίου δύο — ἐπέχει.
Ib. F. Philyllius. Lege, ἀμυγδάλαι (vel -Àx) καὶ κάρ. ln Ar-
chippi verbis lege, /rp/oic ἀλλοίσίτ' ᾿ἐπιφορήμασι Γέμουσα.
642. Α. 1. Hoc videre videor, legendum ἄν. À. ἄλλου δεῖτινος ;
Ibid. Ámphis, 1. Lege, collato Schw. βίον ᾿Αληλεμένον ;
B. ναί. A. τοῦτ᾽ ἐκεῖν᾽ ἐστὶν σαφῶς. De ναὶ ΤΙ, 117.
p.549-]b. B. Anaxandrides, 4. Qu. οὕτω παρέζων, Χρυσὶς» οὐκ
(vel, Χρηστὲ, κοὐκ) ἔζων τότε.
Ib. C. 1. Clearchus, 2. Lege, ΧΕΙ͂ΡΟΝ. Ἡ παῖς, ἐπιτίϑει —
Ib. E. Ephippus, 5. Forfan; οὖ τε κανδρικὼς.
Ib. F. Alexis. Forfan, ἀρτέος Τράπες;, ἀπονίψασϑαι ὃ.
643. B. fin. Qu. σταιτι ὃς —
Ib. D. Antiphanes, 2. Lege πρώτιστα. Deinde, 7. κισσύ-
πλεκτα.
644. D. In Euangeli loco videtur colloqui. ἀλαζὼν qui-
dam cum coquo, cui extollit (nam liberalitatem. V. 6.
μόσχον ἔλαβες δὰ coquum dicuntur. 5. forfan,
τῶν μὲν οὖν ἐλαῶν ἀφ. πάνϑ᾽ ὅσ᾽ ἂν βούλῃ γένη.
650. D. ὁ Xiec (vel forfan o Ks/oc) — ποεῖ. IVefeis quo
pacto Chii (vel Cei) amamalidas fuas educent? How |
they grow their pears? Vide indic. Demofth. v. ποιεῖν.
mox ad 658. B.
651. F. Melanippides. Diftingue et lege: περὶ αὐτῶν τῶν
Δαναΐδων. 4,00 γὰρ — Deinde qu. an, μορφᾶεν εἶδος
οὐδὲ τὸν δίαιταν γυναικείαν ἔχον. Deinde lege, ἀν᾽ ὁὐηλι
ἄλσεα T. ϑήραις (boc Porfon. Adv. p. 39.) Φρένα τ. ---
ay ἀνήλια ἄλσεα Jacobs. — ἄλσεα, faltus vel rura,
652. E. [n Phoenicidae loco ridetur quidam peregrinus, qui
προπύλαια edulium elle putat. Inde explica hiftoriam de
[ndo rege, mox F. Vide et ad Acharn. 400.
654. B. Nicoftratus. Malim, ταῦτ᾽ EET ἦν, Tovpw3.
Ib. E. Antiphanes. Qu. σπάνιον ὄν Ti xp. et dele ὁ᾽
[po/t πλείους.) ὡς verte cum Schw. ex quo. τ.
Ib. F. Alexis: (οὐκ ἂν) καταφαγεῖν :
αὐτὸς τοσοῦτ᾽ ἀργύριον εἶχον, οὐδ᾽ ἂν sl
λαγὼς, μὰ τὴν γῆν w. T. κατήσϑιον.
Vel potius,
κατ, αὖ. τοσοῦτον ἀργύριον οὐκ εἶχον ἄν,
Οὐδ᾽ ἂν εἰ λαγὼς --- xu 6",
Certe ineptum eft γάλα, et vel e margine pro λαγῶ
vel ex "AN corruptum.
655. A. Anaxandrides, 2. nisi»; ἴδυο MS.,À. τουτοισὶ δύ᾽
DOBRAEL ANNOTATIONES. ΓΝ
MS. Ep. Unde patet, quam acutus fuerit Hermanus, qui p.55o.
non viderit fub hislatere τοιουτουσί. Doctr. Metr. p. 136.
Sed ne [ic quidem omnia plana. Nefcio an legendum,
ut fere Corayus, τοσουτουὶ δύο, Quum non pluris conjta-
rent duae flatuae. |nterim et hoc cogito; annon hic ri-
deatur Euripides Electr. 388. ἀγάλματ᾽ ἀγορᾶς, (confer
, πόλεως Xy. Autolyc. fr. 3.) et legendum fit, ἐξὸν roiou-
τουσὶ λαβεῖν ᾿Αγαλματ᾽ ἀγορᾶς. JT hat a fool one muft
be to feed peacocks at home, when (for less money one
can buy) fine ones like thefe, the pride of. the whole
market! Confer Demolth. Mid. 563,7. — ἄγαλμ᾽ ἀγορᾶς
Metagenes Schol. Plat. Clark. (Gaisford. Catal. p. 73.)
656. b. Strattidis et Archippi loca vix expedio. κάπρου
Φλογίδες apud alterutrum delenda fufpicor.
Ib. F. 'AvriQxvyc] Neque Phyfiognomicon neque Pro-
trepticoh fuille poteft Antiphanis. Qu. 'AvriQ9y? Sed
haec valde turbata videntur.
658. B. In Philemone malim τοὺς πυρούς. De ποιδῖν vide
ad 650. D.
Ib. F. autep. Vide ad Eurip. Bacch. 1288. Ἀ
659. D. Lege,
B. ἐντὸς πυλῶν γὰρ ἂν μένων ἄδειπνος jv.
A. πότερ᾽ οὖν ἀφεῖσαι; B. κατ᾽ «y.
À. Num igitur manu mi[fus es? D. Minime: emit
me quidam eorum qui apud. forum profitentur. Nempe
quidam ruri degens hunc coquum apud forum ilio
die conduxerat. Vide ad VIL. 292. C.
661. B. Athenion, 30. Forfan, ejecto ἀκριβὼς, legendum,
ἐρίφιον ἐτακέρωσε πνιπτὸν, διέλαβεν
περιπομματίῳ., διογίγγρασ᾽ ὑποκρούσας γλυκεῖ»
ἐχϑὺν παρεισεκύκλητεν.. —
Vel diftingue γλυκεῖ ᾿Ιχϑὺν, παρεισεκύκλησεν οὐχ ὁρ.
Acute vidit Grotius γίγγρας hic latere. Vide Porfonum
AdvIT. p. 94. fin. et confer Machonem VIII. 546. A. B.
᾿ Damoxenum lll. 102.
Ib. D. v. 45. ἀφες] Forfan ἀφεὶς, ut conftructio fit, TXU3 1p. 55 1,
λέγων ὑπὲρ εὐσεβείας, ἀφεὶς ἐμὲ vel τὸν λόγον. Deinde,
A. ἥμαρτον. Β ἀλλὰ δεῦρο σὺ ξυνείσιϑι
ἐμοί.
Jb. F. Forfan, Σωμκελικός.““ Παραπλ. ὀσβῥιὴν λέγει ἀμφοῖν
(ὁ Κρατῖνος [011.) καὶ o γλυκὺς ᾿Αντιφανης —
662. A. B. Forfan,
τὰ τῶν ἀπόντων πάντα καϑ' ἕκαστον κακα.
᾿ἀντεργολαβοῦντες ἔλεγον, ὁ μὲν wc οὐκ ἔχοι
ὁῖνα wp. mp. T. ὁ δ᾽ ὁτιὴ στόμα —
ι Dd2
p.992.
410 DOBBRAEI - ANNOTATIONES.
Pro ἔνιά τε, 6. putabam ἀνδῖτο, fed nunc displicet.
la ult. τοῦ τε πυρὸς ἐλ.
Ib. C. Bato, 2. In. MSS. notat [Porfonus] , forfan huc
xefgliciens) ἀναγράφειν et βασανίζειν jungi in ener.
et uar (v. βάσανος:)
Ib. D^1. Σόφων] P. 622. E.
665. Bi. το μάλιστα. Latet vox a verbo μάσασϑαι fluens.
IN Lisnvux XV.
P. 665. D. πόῤῥω πίνειν Plato Witte p. 77; 18. Bekk.
c—(1762.:BH5t:
Ib. ὙΠ penult; Verte, Zoóc non 60 e veteri inftituto,
666. D. Plato, 1. ἐγὼ 'Id» τὸ d. σκευάσω. (De /9v vide
ad VI. 267. F.)
Ib. E. [ποίων φιλημάτων} ἀγεννῶς οὐκ ἐῶ Παίζειν, τί-
ϑεμαι δὲ κοτταβεῖα. Haec omnia fervi. — *
667. B. 5. Legendum videtur, ,, ᾿Αγκυλοῦντα““ γὰρ 5087
σφόδρα Τὴν χεῖρα πέμπειν εὐρύϑμως τὸν x.** Supra ΧΙ.
479. E. non funt ipfa Dicaearchi verba, fed eorum
fenfus verbis Hegefandri. De yxp vide ad ll. 4o. C.
Ib. D. 1. Recte fufpicatur Schw. κότταβος meram effe v. l.
vocis 10055 Boc. Malim, ἣν μὲν yxp αὐτῷ σκοπὸς ἀεὶ TOU-
μὸν κάρα (hoc eertiffime VV. DD.) Quae fequuntur, hoc
forfan dicebant: ef pro κοτταβίῳ matula utebantur.
Vide I. 17. D. (ubi ὀστρακουμένη coaluit ex ὀστράκου et
alio verbo quod non nunc reperio; forfan βολὴ — vide
Lycophron. 778.) quod inepte Butler us ad Cabiros refert
p.241. Verba videntur efTe: Ulyf(s, Eurymacho mortvo
infultantis, et ex eodem dramate unde fragmentum de |
cottabo. — Huc alludere videtur Tzeizes apud Butlerum
p. 208. collato Athenaeo 17. F.
In ultimo verfu ἐμῶν. latet, ut puto. Qu.
τοῖς δ᾽ ἀγπυλητοῖς κοσσάβοις ἐπίσκοπα
ὄσσων ἐμῶν ἡβῶσα χεὶρ ἐφίετο
Ib. E. Transpone, πεσεῖν πλάστιγγα, πληγεῖσαν τῷ κοττάβῳ.
lb. F. μὲν τῷ Tv] An μέτωπον, i. e. χαλκέον κάρα,
five Manem.
668. B. init. Lege, 0 ri κάλλιστον, d. 6. ὁπότε τι τῶν
καλλίστων λάβοιεν. Loquitur Linus. Vide. Alexin IV.
164. b. Vide ad L 55. D. de Satyris,
672. E. init. Lege, ὅτι τισὶν τόνοις συνέβη ww De
τόνος vide ad Lyfiftr. 922.
678. E. Alexis. Forfan, οὑτοσὶ Σύκων ἔχει στέῷ. κυλ.
αλλὰ γὰρ -- Vel transponendo οὗτος δ᾽» fervanda
vulgata. Vide ad ΧΠῚ; 570: E.
DOBRAEI ANNOTATIONES. 433
679. B. In monfirofis iflis, ὦ μάκαρ ἥτις, etc, vide an
λεπτότατον περὶ et ἡδυπότατον περὶ fint v. ll.
lb. D. Eubulus, 1. ;,Scorti nomen, nt fecimus e lib. X!II.*
CASAUBON. p. 960, 55. Recte; Nico verum nomen
mulierculae. Vide Xll. 582. F. 585. D.
Ib. E. R. P. Adv. p. 145. ubi quae Viro magno exciderunt,
ipfe repudiaverit nece[Te eft. [ /Z4e ad ἐμέ. 361. yu
ftophanica p. 44. col. 1.] Polles etiam, πωλεῖν ἅπαντα.
Praeclare idem [ Porfonus] in Ariftoph. Av. 1364. Br.
τις Ineptit Reifig. p. 61. quati non polfet, πότερον μυρ-
τίνους Ἢ ᾿ρπυλλίνους.
686. fin. Virgil Georg. ll. 464 --- 5.
688. B. Anaxandrides, 2. ἐπιχαιρέκακον οἷς εἶ] Forfan, p. 953.
-X0y πὼς εἶ.
Ib. C. Archilochus Hinc in Hefychio lege, ᾿Εσμυρισμέναι.
Athenaei locus manifefto mutilus. Senfus fuiffe videtur,
A diverlis formis μύρον et σμύρον fluxere μύῤῥα εἰ
σμύρνα. Vel potius, μύρον et σμύρον a μὐῤῥα et σμύρνα.
689. F. , Cephifodorus , ult. Collato Corayo lege, Aa/x«-
cop. ἄρα. βάκχαριν; et verte, pe quidwis patiar.
λαικάσει idem reftituit IX. 383.
690. D. Achaeus. ψυκτ. πτεροῖς 25.58 Jlabello. Vide
Oreft. 1427.
Ib. D. Pherecratis locum non intelligo: metrum refar-
cire licet,
----ς- ————— yai
ἐκέλευον (αὐτὸν) ἐγχέασϑαι νῶν μύρον
βρένϑειον, i ἵνα τοῖς εἰσιοῦσιν ἐγχέῃ.
Ib. F. Strattis: Φέρεις αὐτῇ μύρον, Medeae verba fünt
ad famulum, vel potius unum ex fuis liberis, quem
ad novam fponfam cum exitiali dono mittebat. Eurip.
Med. 965.
691. B. Menander:
παιδάριον. (vel, παῖ, NH AT) ἡδύ" πῶς γὰρ οὗ,
Nol ———— τ ------ ---- μύρον.
παιδάριον. — δύ" πῶς γὰρ οὐχί: ναρδινον.
Vel, ——————————————— - παιδίον,
νὴ τὸν Δί᾽ ἡδύ" πῶς γὰρ οὐχί: νάρδινον.
lb. E. Alexis, 4. τὴν αὐτὴν manifefio vitiofum, et ex
ταυτὸν natum. An, τὴν ὀσμήν quod ad —
Ib; Eosv./$.. Ex Eüripidis Telepho. Elmsl. Ach. 497.
p. 125. Vt
695. A. 1. Lege, Διὸς σὺ —
lbid. 4. οὐδέν σ᾽ ὀνήσει Eurip. Androm. 161.
lb. C. Eriphus, 1. ἐκπεπιῇ δεκὰς corruptum ex
412 DOBRAEL ANNOTATIONES.
ἐκπίη δὲ καὶ ἐπ
i e. ἐποκπίει δὲ καὶ — Cetera non expedio.
p.3954,694, D. 8. Lege cum VV. DD. εὐφροσύναις, ἀοιδαῖς κεχ.
Ρ. 2355.
Leviter corruptum eft ἄειδε ex xoió&;, quae potior
lectio videtur.
695. E. Κήδων. Diodor. XV. 34. [Tum] lege, ἢ χρὴ τοῖς
— δὴ forfan natum e v. 1. δεῖ.
638. C. 2. Vide an ἐγγαστριχίμαιραν.
10. E. Hegemon, 9. ἀνδρῶν, Jycophantarum. VideIX. 407. B.
699. B. 3. In ἐγχείησιν alludit ad ἐγχεῖν, infundere.
Jb. C. Alexander, penult. ὃς δὲ Βοιωτοῦ Schw. ex em.
Jac. Qu. de fenfu, qui elTe poteft, ne zninóàmum quidem.
700. D. fin. Potius, τὸ στρ. λυχνεῖον, σύν J'eroy, οὗ. Oy.
lb. E. init. Qu. A. τί δ᾽ εἶχεν ἐν τῇ δεξιῷ 5; B. λυχνί-
διον. Nifi potius τὶ δεξιὸν delenda funt ut v. 1. οἱ
legendum τῇ δεξιᾷ λ.
Ibid. Menander: μόνον πολὺ ποίει )] μόνον, vide Alexin
XII. 516. F. ποιῶ Φλόγα Archedic. VII. 292, F.
INDE X.
ἀγαπητὸς, vix unus. ΧΙ. 4η7. ΙΥ. 146. E.
ἀγγεῖον, bird - cage. IX. 387. D. (five V. 201. B.)
αἴξ. sic αἶγας yp íxG , zild - goofe chace. 111. 83. A.
ἀναγραφαὶ, dramatic regifler. VII. 336. E.
ἀνϑίζεσϑαι, flavefcere torrendo. XIV. 655. F.
ἀντιστοιχία., literarum permutatio. Xl. 501. B.
ἄνω. τἄνω κάτω. Menander Stob. XLIL. p. 276. — 171.
Nicolaus ibid. XIlL. p. 148. 26. — 85. Vide Herodot,
ML 3. Philemon. Stob. Grot. p. 408. Cleric. p. 254.
forfan Ariftoph. Lyf. 710.
ἀπογράφεσϑαι — ἄναγρ. VI. 245. C. F. VII. 295. F. 'cuva-
moyg. V. 214. E. IX. 585. C.
ἀποθ βιὰ! IX. 495. C. reddere, i. 6. interpretari, Xl. 487. C.
Diverfe citata eadem loca apud Athenaeum lll. 96. D.
δέλφακος ἡρινῆς. IX. $74. F. ὁπωρίνης. (Qu, ἐπιχύτους
IV. 172. B. ἐγχύτους XIV. 644. D.)
δυνάμεις, vires, properties, 1X, 578. A. drugs, Bleterch.
IL. p. 436. B. (Bekkeri Anecdota T. 1. ni fallor.) βρω-
τικαὶ καὶ συνουσ. provocatives, Vlll. 335. E.
ἐπίγραμμα dialogi, titulus: ΧΙ. 506. E. Alexis 1V. 164. C.
ἐπιῤῥαπίζειν, a rap on the knuckles, i. e. a jobation:
Schw. IV. 168. F. vide v, 219. A. X. 422. D. XIII. 57 1. A.
— — —
*) Vide fupra p. 271. ad Menandri locum. 1: 8.
DOBRAEI ANNOTATIONES. 418
FAP, longe ab orationis initio: Alexis lI, 60. A. 8. Idem
IV. 164. B. VI, Je a l. 257. E. 8. VIII. 359. E. IX.
577. D. 6. 405. B. 5. X. 422, C. fed:ex em. XII. 516. F.
9. XIV. 638. F. 640. E. 642. D. 659. C. 6680. F. XV. 67 9. E.
Menander Cler. p.40. 174. 210. fr. 46. e conj. Timocl.
Stob. p. 616,— 509. et Ath. p. 223. ex MS. Athen.
γεγγαῖος ὄρνις, a game - cock. XIV. 655, C. (Ariltoph, Av.
286.) Menander Stob. Grot. p. 443. — 248. Cler.
γῆρας» fenium , i. e. morofeness, IX. 374. B.
Grammaticis propriae voces:
ἀκούειν, ΧΙ. 494. ἢ,1Χ. 383. A. Valck. Sch, N. T. lI. p. 518.
ἄφωνα, Φωνοῦντα. Eurip. Stob. p. 469. — 343.
γράφεται δὲ καὶ, XIV. 659. D. fed forfan e marg. XV.684.D.
ὀνομαστικὴ, συνήρηται, πδερισπαστέον, XIV. 64^. A. D,
παράδοσις (medicorum) ,. XV. 665. penult.
συλλαβὴ, Eurip. Stob. p. 469. — 543.
κάραβος, craw-fifh; ἀστακὸς, Zob/ter. Ariftot. H. A. IV. 2.p.356,
καταισὶ μοῦν, X. 432. C. XIV. 622. F. (id eft, totum in
αἴσιμα , i. e. portiones diftribuere) , VIII. 565. E.
κπατέχω δεδειπνηκως, memini. (Lycophron.) X. 420. B. et
notas. Caf. ad I. 5. E. et Schw. T. XIII. p. 391.
πρᾶσις, de mero vino, ut videtur. XV. 693. E.
κυαϑίζειν, Xl, 503. C. XIV. 634. D. ubi verterim, haurire
mare nüibus demerfis, deinde in aérem fublatis, ut
cyatho vinum. Omnino vide Diphilum Stobaei CII.
p. 558. — 429.
πωβίδια, VII. 293. D. (IIl. 105. F. corrupt.)
Lectiones duae in textu, llI. 109. C. 114; E. (IV. 130. D.?)
Schw. ad Vl. 269. D. 297. F. Vide me ad VII. 326. D.
λόγος, the idea or motion. ΧΙ. 490. E. 507. F. 0 πεῤὶ β.
λόγος, ΧΙ. 496. C. 1.
λοπὰς., de pisce affato. VII. 288. F.
μέγας s], a great man. 380. B. μέγα μεγέϑει, II. 50. B.
XII. 563, A. VIII. 347. fin. μείζων, 346. Ε,
μέτρον, i. e. ἔπος. VII. 313, ult.
μῆλα στρούϑια, genus Κυδωνέων. MI. 81. A, C. D. F. et
Schw. llepo;xd , ci£ria. 11]. 85 — 5.
μητρόπολις malorum vinum. X. 443. D. 'Vide .; Diog.
Laért. VI. 50.
Olivae prandium, XII. 542, F. (Diog. Laírt. VI. 50.)
XIV. 644. EF.
οὕτως in citationibus, Schw. ad X. 445. F. 1. T. X. p. 487.
X. 422. E. e MS. Sehw. ad XIV. 651. F. de formula,
Φοίνικας τὸν κοαρπον οὕτως ὀνομάζει XIV. 654. A. B.
XV. 679. C. 700. E.
A14 DOBRAEI ANNOTATIONES
πατάξαι, injicere, etc, IV. 170. D. X. 446, A.
περίστασις, pomp and circumftance. XII, 547. F.
πλάγια διὰ μήκους. croffwife at the two eriisdi
p.557. TÀ3v εἷς rig apud ... .. . in πλὴν εἴ ric mutandum
putabam: vide Ariflophanica. Sed qu. ob Eurip. Stob.
ΠῚ p.,3609,/6. £— 205.
POCULA :
ἀγαϑοῦ δαίμονος. XI. 486 — 7. XV. 675. B. 692. F.
Διὸς σωτῆρος. Xl, 487. XV. 675. B.
μετάνιπτρον (vel -4£). X.423. D. XI. 486-7. XV.692-3.
ὀνομάζειν, ἐπον. to give the toaft. Schw. 1V, 162. C.
vel potius Toup. Add. in Theocr. Il. 151. κυάϑους
τινὸς, X, 423. C. 426. init. Plutarch. T. 11. p. 454. E,
Athen. Xl. 502. D. (Horatius, cyat&os amici fospitis.)
XIV. 640. D. E. VIII. 365. A.
σπονδὴ, ΧΙ. 486. F.
ὑγιείας , Xl. 487. A.
Prima verba cilationis repetita. IV. 161. D. E. VII. 280.
init. IX, 405. E. F.
προάγεσϑαι — τιμᾶσϑαι. XL 506. A.
Ptolemaei Corintho oriundi? 201. D.
στρατεύειν pro -εσϑαι, vox fufpecta. XIII. 565. B.
συνήϑεια., ll. 121. F. 122. A. (Meus index in Schol.
^R ἀπ Ὡς Wyttenbach. ad PIntarch. p. 22. C.) IX.
373. A. 5. D. 4. C, 2. 408. B. C. ἡ κοινὴ συνήϑεια,
XI. 494. B.
T&U231«, llI, 106. C. fed vide 96. B. 6. VII. 293. C. VIII. 340.
D. (vide Hermann, Gr. p. 525. n. 411.) XIV. 622. F.
τυραννικὸς, infolent, operbearing. XlII. 580. F. XI. 508.
D. τυραννὶς, Lucian. Rhet. Proem.
ὑπόνοια, i. e. allegory. Ll. 19. E.
χλιαρὸς, XIV. 646. E. bis. χλιαρὸς Nicander apud Melitby.
Epich. XIV. 648. D. ut videtur.
p.358. | JACOBSIL EMENDATIONES IN ATHENAEUM.
ERRAT de Idaeis Dactylis, p. 5. de πόλεος, 23. νεῶν κατα-
Aoyov, 25. μικρὸν, 102. βιῷς ἔ ἔτι, 106. δοίδυκα, 111.
B. 214. Quantillum erat ;n Etymologo corrigere, μῆ. (οι
βαιῶν" κακὸς ἰχϑύς, etiam li non ita legeretur in eo
ipfo loco Athenaei quem citas, Vll. 288. A.
M a 3, ————
ἂν
»
|
PLEASE DO NOT REMOVE
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET
UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY