Skip to main content

Full text of "Annotationes de plantis Scandinavicis Herbarii Linnaeani in Musaeo Societ. Linnaeanae Londin. asservati"

See other formats 


De. 
EUN EE 
fe M * 1555 AR 


TA, 
yi NCC NS 
i MUI s 


MU 


! 
1 


— ANNOTATIONES 


, 


DE 


PLANTIS SCANDINAVICIS HERBARII LINNJEANI, 
IN MUS/EO SOCIET. LINNJEANJE LONDIN. ASSERVATI, 


AUCTORE 


CAROLO HARTMAN. 


(Ex. Act. Reg. Acad. Scient. Holm. 1849 et 4854.) 


CANNOTATIONES Qn 


NEW YORK 
BOTANICAI 


DE GARDEN 


 PLANTIS SCANDINAVICIS HERBARII LIN- 
- N4EANI, IN MUSEO SOCIET. LINN/ZEANAE 


$ LONDIN. ASSERVATI, 
1 | AUCTORE 
! CAROLO HARTMAN. 


(Ex Act. Reg. Acad. Scient. Holm. 1849 et 1851.) 


Cw 
m 


a wi EI ALI iso tMRA, "» 


"a AE d Hu 
vc RANE 
T , D TULIT P T PN vd ee A G 


" : i BEES I 
t Me d "he 
IMS ET ye derive ais etd al. vitm 


HA RARE 3 72 . 
e RASA TOO Ode y 
^" X34 NV JEATGIFIRAA UR cl 

Aereo Dr tuos EU-* rigg Aj 


AVR on. pgs stöt teli ber 


Ad 
3 Nu 
i d 


/ "8ÉOTOUA s 
(Mover. imos NERE 2 m dev. 
3 SA e Mme dtu 


NEN TRA O4Q0OJdN A.) 


CUBT T BE ntu 


Mmi 


2 Holmiens. edite, eoque prafatio suethice scripta praemissa 


t "He annotationes primum sunt in Actis Acad. Scient. 
r. 


est. Quum autem illa prefatio maximam partem statum 
år modo exteriorem herbarii Linneani describat, atque pluri- 
ma, que hac de re ibidem. sunt observata, jam diu sint. et 
Germanice (in Flora oder allgemeine botanische Zei- 
tung 1849) et Anglice (in Hooker's Journal of bota- 
ny 1852) reddita, hdud necessarium auctor ducit, annota- 


liones suas ad  Botanicos extrasuecicos emittens, prefatio- 


nem in latinam linguam transferre. 


Lor 


Brasse 


vy roles ioo asl 


m 
tr Sam 94 uo NOR uic et) " 


| ipii) by vå 06 
M Tie | 


ei "—Ó m 


j | m 
iw ( ba "MN Dx XA Ham m LY. 


amata ie pie pda L jh 
un Td p eg | 


IIT ii o mela a BLUT 
zd, afi ide o anion et had & 


Jeger: tho Aul. dh -— 


15 Es ile 


LIBRARY 
NEW YORK 
BOTANICAL 

GARDEN 


Länge och allmänt har man insett de olägenhe- 
ter, som åtföljt den botaniska verldens obekant- 
skap med hvad Linnés samlingar innehålla. Sannt 
är väl, att en botanisk författares åsigter säkrare 
kunna inhemtas ur hans arbeten, än ur hans her- 
barium, bvilket icke alltid, och från LinsÉs tid 
säkerligen högst sällan, om någonsin, befinnes ord- 
nadt och inrättadt i fullkomlig öfverensstämmelse 
med hans skrifter, och derföre icke bör tilläggas 
alltför mycken vigt; men lika litet torde det också 
kunna nekas, att, der dessa sednare icke lemna 
fullt tydliga eller otvifvelaktiga upplysningar om 
hvilka växtformer en författare haft för ögonen, 
eller hvilka grunder han haft för att behandla 
dem på det ena eller andra sättet, man af hans 
herbarium, jemfördt med hans skrifter, bör kun- 
na vänta, att det skall förmå häfva många dubi- 
er, minska många svårigheter, som dessa ensam- 
ma kunnat gifva anledning till. Sådant är ock 
förhållandet med ZLinsÉs herbarium och arbeten. 
Ur dessa sednare ensamma har man nemligen, till 
följe dels af hans stundom nog lakoniska skrifsätt, 
dels af hans i särskilda arbeten eller i särskilda 
edilioner på olika sätt framställda åsigter, icke 
alltid kunnat komma öfverens om hvilka former 
han med sina namn betecknat. 

S En sådan ovisshet vore, äfven om botaniken 

7? från Linsés tid förblifvit stående på samma punkt, 

a redan en ej obetydlig olägenhet, huru mycket mera 


Pom 


ULI 


+ 


nu, då vetenskapen oupphörligt skridit framåt, 
och derunder en säker kännedom om de äldres, 
särdeles LiwwEs åsigter och bestämningar blifvit i 
flera afseenden nödvändig, och det icke minst ge- 
nom de i nyare tider, vare sig mer eller mind 
behöfliga, men ofta vidtagna sönderdelningarne af 
manga, numera såsom kollektiva ansedda arter; 
hvarvid, för afgörandet af frågan om hvilken form 
borde företrädesvis förstås under det Linnziska 
namnet, och hvilka icke, många stridiga åsigter 
fórfattarne emellan oupphörligt gjort sig gällande, 
åsigter, som, grundade ensamt på ej nog bestämda 
eller hvarandra motsägande uttryck Sök stundom 
för vidsträckta diagnoser i Lissés arbeten, eller 
på en icke alltid säker och nog upplysande syno- 
nymik, oftast af andra fórfattare blifvit betraktade 
såsom på sin höjd sannolika suppositioner, och 
såsom sådana, genom uppställande emot dem af 
andra dylika, lika mycket eller lika litet på öf- 
vertygande visshet grundade antaganden, bekäm- 
pade, ehuru allud af sin upphofsman med ifver 
förfäktade. Om äfven denna, ofta bittra polemik 
någongång ledt till utfinnande af det sanna fór- 
hållandet, och såmedelst medfört åtminstone nå- 
got gagn för vetenskapen, så motväges lik väl detta 
1 dubbelt mått deraf, att en stor del af den tid 
och af de krafter, som eljest kunnat egnas ute- 
slutande eller mera omedelbart åt vetenskapen, 
blifvit på detta sätt förspillda och splittrade, i 
de flesta fall utan andra resultater, än grundläg- 
gandet af ständigt flera, ständigt lika oförenliga 
åsigter och nya strider, hvilka, i synnerhet på 
dylikt sätt uppkomna, lätteligen kunna bidraga till 
den falska rigtningen hos Me choir verk- 
samhet, att göra velenskapen till medel, och icke 
till mål. 


2 


Sådane olägenheter har obekantskapen med 
Linnés "uc. co i medfórt icke endast i utlandet, 
utan äfven i hans eget fádernesland; äfven i det- 
tas Flora har åtskilligt forblifvit outredt, oaktadt 
de flera försök, som blifvit gjorda, och motsatta 
åsigler, som blifvit uppställda, försvarade och be- 
stridda — hos oss till stor del följder af förlusten 
af hans samlingar. Hade dessa forblifvit inom 
landet, så hade utan tvifvel granskning af dem, 
och jemförelse mellan dem och: hans jet kun- 
nat supplera hvad i de sednare saknas eller är 
otydligt, reda mycket, samt derigenom förekomma 
många strider eller bilägga andra. Då emellertid 
förlusten deraf en gång var gjord, återstod intet 
annat medel, att afhjelpa den, än att af herbariet, 
der det nu förvaras, söka taga så noggrann kàn- 
nedom som möjligt och derutur hemta alla upp- 
lysningar, det kunde erbjuda, för att åtminstone 
på sådant sätt tillegna oss deraf hvad vi ännu 
förmå, och således bereda bearbetarne af Nordens 
flora ett tillfälle, att åtminstone veta, hvilka hjelp- 
medel kunna eller icke kunna i denna samling 
påräknas. 

För att i denna afsigt Iprelaga en resa till 
London, var det som jag förlidet år i underdå- 
nighet sökte och nádigst beviljades ett understöd 
aL. statens medel; och för meddelande af den 
derunder anställda undersöknings resultater, vågar 
jag nu härmedelst utbedja mig en plats i Kongl. 
Vetenskaps-Akademiens Handlingar. 

Sedan längre tid tillbaka hade min nyligen 
så plötsligt bortgångne fader, en af vår floras verk- 
sammastle beri. lifligt önskat, att en sådan 
undersökning af Linneiska DUAE iets innehåll måtte 
företagas och resultaterna deraf offentliggöras. Ho- 
nom tillhör följaktligen fortjensten af ideen, om 


6 


den befinnes god, mig ensamt bristerna i utfö- 
randet. Högst önskvärdt hade varit, om en man 
med hans erfarenhet hade ägt tillfälle att utföra 
detta värf, emedan då en sådan uppsatts, som föl- 
jande, tvifvelsutan kunnat innefatta icke allenast, 
såsom nu till stor del är händelsen, en blott re- 
dogörelse för samlingens innehåll, vare sig af an- 
teckningar eller växter, ulan äfven alla de slut- 
salser, som på dessa i förening med LixwÉs arbe- 
ten kunna grundas, men af livilka jag, vàl inse- 
ende hvilka krafter dertill vore behófliga, ófver- 
lemnar åt en större erfarenhet, än min, att sjelf 
göra de flesta; önskande endast, att i följande an- 
teckningar hafva lemnat, såvidt möjligt är, en 
trogen bild af den för Nordens flora vigtigaste 
delen uti LinsÉs växtsamling, och derigenom ma- 
terialier för utredandet och bestämmandet af hvad 
hitintills förblifvit oklart eller vacklande. 

För att lemna förenadt på ett ställe allt hvad 
jag förmår gifva såsom bidrag till kännedomen 
om denna samling, må det tillåtas mig, att, in- 
nan jag ófvergàr till de egentliga anteckningarne, 
här ånyo afgifva en kort redogörelse för herbariets 
närvarande yttre beskaffenhet, ehuru denna redo- 
görelse icke kan annat än i hufvudsaken innehålla, 
snart sagdt ordagrant, detsamma, som jag redan i 
bref från London för ett halft år sedan hade äran 
meddela Akademiens Sekreterare. 


LinsÉs samlingar och bibliothek, som af Sir 
J. E. Smira inköptes och fördes till England, be- 
finna sig sedan dennes död i Linnean Society's 
ägo, och förvaras jemte detta sällskaps öfriga sam- 
lingar i dess nuvarande lokal vid Soho-square i 
London. De äro der fördelade bland de särskilda 


7 


brancher af samlingar hvardera af dem willhör, 
"så att t. ex. den zoologiska delen af LixwÉs sam- 
lingar är uppställd i den allmänna zoologiska af- 
delningen, hans herbarium i den botaniska o. s. v. 
Äfven flertalet af hans böcker synas vara instuckna 
hvar på sin plats i det gemensamma bibliotheket. 
Endast ett mindre antal af böckerna har blifvit 
bibehållet såsom en liten samling för sig, utgö- 
rande hans egna, ofta med egenhändiga anteck- 
ningar rikt försedda, arbeten samt manuskripter. 
Denna i elt mindre skåp förvarade lilla boksam- 
ling, ur hvilken dock disputationerna äro uteslut- 
na, har fått sig plats anvisad i samma rum, som 
hans berbarium, der äfven Smirus herbarium i 9 
stora skåp och en ännu vidlyftigare Ostindisk 
samling befinna sig"). 

Den till det yttre mest oansenliga af dessa 
3 växlsamlingar är LinsÉs herbarium. Det be- 
finner sig, tydligen orubbadt, i samma simpla 
grönmålade skåp, till antalet tre, af 5 à 6 alnars 
höjd utan fotställning, med två rader fack i hvar- 
dera, i hvilka Mästaren sjelf engång ordnade de 
samlingar, som från alla verldstrakter honom till- 
sändes af tacksamma lärjungar. De enda märk- 
bara förändringar i afseende på det yttre, som 
blifvit vidtagna, äro de hvilka lokalens beskaffen- 
het gjort üll nödvändiga fórsigtighetsmátt. Såsom 
kändt är, hafva i Loudos dylika "samlingar knappt 


') Beträffande Jos. Bangs” samling, som hos oss stundom 
trotts äfven tillhöra Linnean Soc., må nämnas, att 
Bawks vid sin död öfverlemnade begagnanderätten 
deraf till Ros. Brown, med förbehåll att samlingen 
vid dennes frånfälle skulle tillfalla British Museum; 
Ros. Brown lät dock förflytta den direkte till sist- 
nämnda plats, der den för närvarande befinner sig, 
under hans öfverinseende. 


8 E 


någon svårare fiende än det aldrig hvilande dam- 
met, som, uppblandadt med de beständigt i luften 
kringsväfvande sotpartiklarne från oräkneliga eld- 
städer, intränger 1 hvarje rum och i hvarje växt- 
skåp, der det snart i smutsigt svarta lager stan- 
nar på papper och växter, vanprydande och san- 
nolikt äfven bidragande till att skada dem. Till 
undvikande häraf hafva Linneiska herbariets nu- 
varande ägare icke försummat någonting, hvilket 
på en gång vittnar om huru högt de uppskatta 
detsamma, då deråt egnas mera omsorger än åt 
något annat der förvaradt, och tillika utgör grun- 
den till dess närvarande utseende, så vidt detta 
afviker från dess fordna. Utom det att man på 
insidan, till skåpens hela höjd, öfverklädt dörrfo- 
garne med saminet, har man vidare fördelat hela 
samlingen i omkring 700 helt tunna (högst + tums 
tjocka) packor, hvar och en innesluten i ett, nästan 
i likhet med ett bref-konvolut viket och skyd- 
dande, omslag af styft, innantill med väf' fodradt, 
brunt. papper, hvilket äfven gör det lätt att, utan 
fara för brytning, framtaga växterna ur skåpen. 
Hvarje dylikt omslag äger utvändigt närmare ena 
hörnet påfästad en hvit pappers-etikett, innehål- 
lande namnet och nummern på det eller de ge- 
nera, som deri förvaras; och 2 sådana packor, nå- 
gon gång 3, äro ytterligare medelst ett korsslaget 
grönt band förenade till en, knappt tumstjock 
packe. Eudast sådane visa sig nu, då skåpen ópp- 
nas, den ena öfver den andra från golf till tak, 
här och der på korta afstånd skiljda af tunna brä- 
den, och förete en visserligen ovanlig, men inga- 
lunda obehaglig aublick. Hvarje packe innefattar, 
allt efter behofvet, ett eller flera slägten, ofta äf- 
ven blott en del af ett sådant, då det är stort och 
följakthgen fördeladt på flera packor. 


a 9 


På sådant sätt skyddade, synas växterna i 
öfrigt vara helt och hållet orörda, ordnade efter - 
sexual-systemet, tydligen i öfverensstämmelse med 
Spec. Plant, eburu någongång ett eller annat un- 
dantag bland genera inom samma klass äger rum. 
Uppfastade, än med hela sin baksida, än medelst 
pappersremsor, på halfark af hvitt papper i litet 
format, ofta med roten eller stjelkens nedre del 
skyld af en utklippt pappers-zirat, föreställande 
en blomvas, befinna sig alla arter af samma slägte 
inom, efter behofvet, ett eller flera helark. Dessa 
sistnämnda äga ingen annan påskrift, än, i venstra 
hörnet nedtill, slägtets namn, nästan alltid af 
LinsÉs egen hand, skrifvet med stor prentad sul 
och åtföljdt af ett nummer, som angifver dess 
ordning, stigande enligt dessa nummer antalet af 
genera till mellan 12 och 1300. 

De halfark, på hvilka exemplaren äro upp- 
fästade, hafva artens namn, än upptill på sidan 
med större stil, och då alltid åtföljdt af slägtets, 
ordningens och klassens namn, samt hänvisning 
till. Spec. Plant, intet af detta liknande LinséÉs 
stil, än åter, och detta är oftast händelsen, befin- 
nes artnamnet af Linsés egen hand med vanlig 
fin stil skrifvet nedtill på sidan, nästan midt un- 
der exemplaret, och är då äfven någongång åt- 
följdt af genus-namnet, nästan alltid af en siffra, 
som biünvisar till artens nummer inom slägtet i 
Spec. Plant. ed. 1. Denna vid artnamnet före- 
kommande siffra är stundom skrifven med bly- 
erts, stundom med bläck. TI förra fallet betecknar 
den endast artens ordning inom slägtet 1 herba- 
riet, i sednare åter motsvarar den artens nummer 
i Spec. Plant, hvilken alltid är i Linsés eget 
exemplar af denna bok understruken, när växten 
befinnes i herbariet. Mångengång twäffar man äf- 


10 


ven, utan att den ledsagas af något namn, endast 
en ensam siffra, men då ligga vanligen det eller 
de så betecknade arken närmast efter ett med 
växtens namn försedt ark, och innehålla då mer- 
endels exemplar af samma växt som detta. Fö- 
refinnes hvarken namn eller siffra, så tillhör exem- 
plaret ofta nog icke den art, som med namnet 
utskrifvet träffas närmast förut, utan är någon 
antingen närstående eller ock blott tillfälligt lik- 
nande vüxt; och synes då hafva fålt sig plats der 
af LiwwÉ anvisad endast tillsvidare, vare sig för 
någon jemförelses anställande eller till framtida 
närmare bestämmande. 

Ofta träffas efter en namngifven art ett till 
flera blad innehállande sådane obestämda exem- 
plar af samma eller olika växter, och äro merän- 
dels med en knappnål i ena kanten sam manfästade 
med hvarandra. Utom sådane under eller efter 
en liknande art samlade exemplar, äro vanligen 
en hel mängd, som synas icke kunnat till sin art 
bestämmas, samlade sist i det slägte de tillhöra; 
och af sådane, som synas icke ens blifvit till ge- 
nus bestämda, följa efter det egentliga herbariet 
flera tjocka packor, bland hvilka af LissÉs hand 
knappt träffas andra påskrifter, än några få växt- 
ställen, och af Smitns sparsamt ett och annat för- 
sök alt namngifva hithörande exemplar. 

Af Linsés hand förekomma 1 herbariet, utom 
namnen, äfven en mängd andra påskrifter, dels 
växtställen, dels diagnoser, beskrifningar och ci- 
tater. De förra hafva vanligtvis sin plats tätt 
invid exemplarens basis, ofta af denna delade 
midtitu; oftast förekommande äro: A. V. (Hortus 
Upsaliensis), C. B. S. (Caput Bone Spei), India, 
Ind. occ., Am., Islandia och Siberia, samt af Sven- 
ska provincenamn: Gotl, Scania, Lappo, detta sed- 


11 


naste ej sällan åtföljdt af ett S. eller Sol, (Soras- 
DER). Af Botanisters namn träffas dessutom of- 
tast K. (Karm), Br. (Browse), någongång OssEck 
och RosÉn, merändels utan derjemte uppgifvet 
växtställe. Till dylika namn på gifvaren af exem- 
plar torde måhända äfven kunna föras det ofta 
återkommande, alltid af en nummer åtföljda Sp., 
om hvars betydelse jag dock är något osäker. Det 
hänvisar icke, såsom man lätt kunde förmoda, till 
pagine 1 Spec. Plant.; sannolikt torde det dock 
vara en förkortning af SeAnnwAx. Högst ofta fö- 
rekommer, antingen jemte ett artnamn eller en- 
samt, någotdera af dessa 3 tecken 9, €, 3, hvil- 
kas betydelse, ännu ingen förmått utleta; vid an- 
ställd jemförelse synas de hvarken kunna beteckna 
växtställe, namn på personer, växtens annuitet, 
biennitet och perennitet eller dylikt"). Alla af 
LoefrinG från Spanien hemsända växter hafva 
"Hispania Loefl.", åtföljdt af en nummer, skrifvet 
af LiwwÉs hand, alltid midtpå bladets baksida. 
Der bafva också alltid de egenhändiga diagnoser 
och beskrifningar, som ofta förekomma, sin plats, 
och äro dessa stundom de samma som 1 Spec. 
Plant., Flora Suec. eller andra arbeten, oftast lik- 
väl icke, utan synas de än vara äldre, än hans 
flesta verk, således mähända vara de ursprungliga, 
hvarom äfven deras ofta större utförlighet tyckes 
viltna, än åter vara rättelser eller förbättringar af 
de i en del arbeten lemnade. Dels i samman- 
hang med dessa anteckningar på arkens baksida, 
dels ensamma förekomma citater ur andra förfat- 
tares verk, särdeles GmeEniss, ofta äfven SCHEUCH- 
zers, Rast m. fl. Dessa citater äro alltid de sam- 
ma som i hans arbeten. Vid en del Lappska 


') Tecknet AF förekommer lik väl endast vid växter från 


Siberien. 


12 


växter, troligen samlade under hans egen resa, 
finnes, oftast dock vid Salices, öfverst på sidan en 
nummer, som vid gjord jemförelse alltid befinnes 
hän visa till figurerna i Fl. Lapp., till hvilka ej sällan 
orginalerna återfinnas bland exemplaren i herbariet. 
Anteckningarne 1 herbariet af andras, än Linnés, 
hand kunna hänföras till 2 olika tider, dels äl- 
dre, dels yngre än hans egna. Med de förra me- 
nar jag dem, som alltid skrifna på smärre, nära 
exemplaren uppfästade lappar, tydligen åtfoljt exem- 
plaren, dà de sändes till LissÉ, och således äro 
af de personer, som i andra länder insamlat de 
sända växterna. Följaktligen innehålla dessa eti-. 
ketter än växtens namn ur någon äldre förfaltare, 
än ett förslag till namn, beskrifning af växten, 
någon förfrågan derom eller dylikt; såsom svar 
eller bekräftelse på sådant har stundom LinséÉ sjelf 
nederst på dessa lappar tillskrifvit några ord. 
De påskrifter åter, som äro af yngre datum 
än LiwwÉs egna, äro nästan alla af SmitH, ofta 
försedda med signaturen J. E.S. Dessa förekomma 
i form än af rättelser af de Linneiska namnen, 
när dessa synas tillkomna genom misstag, än af 
ditskrifning af namnen, när sådana saknas, än så- 
som antecknande af ett modernare, mera allmänt 
antaget namn, än såsom citat af nyare arbeten 
eller planchverk, än hänvisningar till Basks' och 
Lrcuss herbarier, än anmärkningar rörande växtens 
förekomst i England, än anförande af andra bo- 
tanisters, isynnerhet ArFzeunu tankar om enväxt o.s.v. 
Beträffande sjelfva exemplarens skick och be- 
skaffenhet, så synas de, såsom förhållandet är i 
de flesta äldre samlingar, vid inläggandet icke 
hafva blifvit valda eller behandlade med den 
omsorg, som nu för tiden plägar användas, men 
äro likväl blott högst sällan så dåliga, att man 


13 


icke kan af dem få de nödvändiga upplysningarne. 
I de få fall, då detta inträffar, kan icke felet ti!l- 
skrifvas någonting annat än nyssnämnda förbål- 
lande; ty af den skada, som ålder samt vårds- 
löshet i förvarandet merändels lätt ullfoga dylika 
samlingar, träffas här nästan aldrig ett spår, utan 
hafva de blifvit med sådan sorgfällighet bibehåll- 
na, att hvart och ett exemplar utan tvifvel be- 
finner sig ännu i fullkomligt samma skick, som 
fordom under LinwÉs egen, och sedan Swrrns, hand. 
Det är förut allmänt kändt, och vid herbariets 
genomgående vinnes ny bekräftelse derpå, att af 
de der befintliga växter endast ett ganska ringa 
antal blifvit af LinséÉ sjelf samladt och inlagdt. 

Icke må man vänta sig, att hvarje af Linné 
känd, beskrifven eller omtalad växt finnes i hans 
berbarium. En sådan fullständighet träffas tro- 
ligen ingenstädes. Få, och då alltid små, artfat- 
tiga, äro dock de genera, som här helt och hållet 
saknas. Af arter deremot, särdeles i större släg- 
ten, inträffar det icke så sällan, att flera saknas. 
Äfven bland de Svenska är detta stundom för- 
hållandet; och vid dessa möter äfven någongång 
den svårigheten, att, ehuru visserligen exemplar 
finnas, dessa antingen tydligen äro från utländsk 
lokal, eller ock icke åtföljas af den ringaste an- 
tydoing, huruvida de äro Svenska eller icke; hvar- 
igenom tvänne olägenheter förorsakas. Den ena 
är, att stundom möjligheten, att ur detta herba- 
rium erhålla bekräftelse på en växtgeografisk upp- 
gift i LiwwÉs arbeten, göres om intet. Så t. ex. . 
uppgifves i Flora Suecica Sium nodiflorum vara, 
af eller enligt Rosén, funnen vid Christianstad, 
och då man, emedan den växten aldrig sedan der 
blifvit funnen, ansett antingen uppgiften vara 
grundad på ett misstag, eller någon annan växt 


14 


förstås under detta namn, men nu vill derom 
finna upplysning i herbariet, så träffar man väl 
der en Sium nodifl., som noga öfverensstämmer 
med exemplar af den under samma namn utom- 
lands förekommande växt, men ulan någon an- 
tydning, huruvida detta är ett exemplar från 
Christianstad eller från utlandet. För vår Flora 
är dock i detta afseende ofullständigheten i upp- 
gifter om växtställen ganska sällan af synner- 
ligt mehn, dà vi numera i så ytterst få fall be- 
höfva der söka sådana upplysningar. Af mera 
vigt är den andra olägenheten af brist på upp- 
gifna loca, nemligen att stundom, i stället för in- 
hemska exemplar af en till vår Flora hörande art, 
utländska blifvit inlaggda, hvilka icke alltid sy- 
nas blifvit förut tillräckligt undersökta, utan blott 
efter ett hastigare påseende hänförda till den när- 
mast liknande af våra arter, hvarigenom stundom 
icke ringa svårighet uppkommer vid undersöknin- 
gen af sådana exemplar i herbariet. 

Dessa äro de hufvudsakliga svårigheterna, 
som äro förknippade med granskningen af de 
Svenska växterna, men lyckligtvis förekomma de 
begge icke ofta, så att i de flesta fall. vågar jag 
tro mig hafva funnit bidrag till kännedomen om 
eller utredande af de omtvistade Linneiska ar- 
terna. De innehállas i det följande, som utgör 
tvänne afdelniugar; den första upptagande de ar- 
ter, som blifvit ansedda mest dubiösa och varit 
mest omtvistade, äfvensom dem, af hvilka, ehuru 
de ej delat de nyssnämndas öde, i herbariet före- 
komma flera former under samma namn, särdeles 
då dessa former blifvit i nyare tider betraktade 
såsom arter eller utmärktare varieteter; den an- 
dra afdelningen, till hvilken jag hänfört alla de 
arter, om hvilka intet dubium ägt rum, eller hvilka 


- 


15 


till alla delar instämma med allmänt antagna 
åsigter, lemnas hufvudsakligen för att denna upp- 
satts må tillika utgöra en fullständig förteckning 
öfver 'alla de Skandinaviska, eller för vår Flora 
vigtigasle arterna 1 LixwÉs herbarium. I begge 
afdelningarne äro alla vid hvarje växt förekom- 
mande påskrifter eller anteckningar i herbariet 
upplagna, på det att derigenom samlingens .skick 
må så troget och fullständigt som möjligt áter- 
gifvas, och alla de hjelpmedel den kan erbjuda 
blifva för hvar och en mera tillgängliga. 
Slutligen må endast anmärkas, att, ehuru här 
de Skandinaviska växterna i Liwwés herbarium 
framställas, såsom någonting särskildt från de öf- 
riga, de likväl icke i herbariet så finnas, utan 
innehafva der, hvart slägte och hvar art, den sig 
tillkommande plats i den allmänna samlingen. 


1. Plante Scandinavice Herbarii Linneani 
dubie habita. 


Obs. Numeri ante nomina generica posili numerum cu- 
jusque generis in herbario respiciunt. Numeri vero 
ante nomina specifica non herbarii sunt, sed hic a 
me appositi, ut ordinem significent specierum et spe- 
ciminum Suecicorum sub eodem Genere in herbario 
asservatorum, quare etiam numeri ejus modi, hoc 
loco exclusi, in altera hujus Enumerationis parte sunt 
quarendi, Numeri demum post nom. specif. sepe 
dati, sunt a Linnzo ipso in herbario additi, et nu- 
meris specierum in Spec. Plant. ed. 1 respondent. 


MONANDRIA. 
10. Sariconw!A. 
(1) herbacea 1—2 (manu propria, zque ac lo- 
cus?) Gotland. — (Manu Smithii est additum:) 
procumbens Engl. Bot. t. 2,475. 


16 


Est forma S. herbacee Auctt. in litoribus 

Suecie vulgaris prostrata. a 
(2) herbacea, Sp. cds. (?, manu propria). 

Forma ejusdem spec. est, praecipue in ora 
Sueci& occidentali obvia, subsimplex, erecta, 
major, ramis paucis, brevibus, simplicibus, 
optime cum 5. herbac. var. bienni Fr. et Hartm. 
congruens. 


(3) herbacea, I (m. propr., sicut antecedens sine 
numero locove). 
Eadem forma major et erecta videtur esse, 
ramis vero pluribus, elongatis, erectis, com-: 
positis. 


11. Hi»punis. 


(1) Hippuris 4 (pr. manu, sine nom. specifico). 
Est H. vulgaris Auctt.. forma vulgatissima, 
foliis angustis, octonis pluribusque; specimen, 
in medio affixum, foliis inferioribus elongatis, 
biuncialibus, forma videtur esse fluviatilis. 


(2) (Sine nomine omni, manu Linnaei tantum:) 

Leche — (Manu Smithii:) tetraphylla  J. E.S. 

Foliis quaternis, late lanceolatis, forma H. 
vulgaris maritima s. tetraphylla est. 


(3) (Etiam sine nomine, manu propr. tantum:) 


Pallas. — (atque a Smithio:) Hipp. tetraphylla 


J.E.S. — (A manu aliena, verisimile inven- 
toris:) Elatine an eadem cum Alsinastro? Kamt- 
schatica. 


Quantum ad folia faciemque pertinet, et e 
fructu juniori judicari licet, eadem planta est 
ac antecedens, s. H. vulgaris var. maritima; 
unum specimen foliis senis, cetera quaternis. 


13. 


13. CALuTRICHE. 


(1) (Sine nomine; propr. manu tantum:) 7 (qui 
numerus ad speciem primam, i. e. palustrem 
s. vernam, hujus generis in Spec. Plaut. spectat). 

Speciminum hic unà asservatorum alia fo- 
liis elongatis (uncialibus), linearibus, uniner- 
vibus, emarginatis ad C. autumnalem, alia fo- 
liis spathulatis vel obovatis, trinervibus ad 
C. vernam, quales he species a Linpzo et 
plerisque Bot. Rec. inter se distinguuntur, 
pertinent; omnia fructu. carent. 

(2) autumnalis 2. (manu. propr.) 

Specimina duo, quorum unum sterile, al- 
terum fructiferum; semina hujus cruciata pe- 
rigonio nullo, folia utriusque linearia, uni- 
nervia, truncala vel emarginata, caulis erec- 
tus, ramosus, simul com magnitudine alque 
tota facie, hec specimina ad C. autumn. Lin. 
& Auctt. rec. referenda esse probant. 

(3) verna 1. (m. propr.) 

Specimina omnia 2-3-uncialia, fructifera, 
pelalis duobus, stylis ex parte persistentibus, 
foliis oppositis, trinervibus, spathulatis, sum- 
mis rotundatis omnino ad C. vernam Op. Lin. 
el Auctt. rec. pertinent. 

(4) C. verna 8 (m. propr.) 

Hujus specimina: sunt compluria, fructifera, 
uncialia, alia erecta, alia repentia, omnia ra- 
dice longa filiformi, foliis brevissimis (lineam 
longis), linearibus, uuinervibus (quantum e 
specim. siccat. videre licel), stylis ex parte 
persistentibus. Qui characteres atque facies 
ipsa, que Bulliardee aquat. simillima est, de- 


2 


seriptioni in Lin. Fl. Suec. et Spec. Plant. 
minime respondent, polius vero cum C. verna 
B minima Wg. Fl. Suec & verna à Hn Fl. ed. 


Á congruunt. 


DIANDRIA. 
26. VERONICA. 

(3) spuria (manu propr., seque ac:)) H.V. 77, — 
(manu Smithii:) V. spicata angustifolia C. B. 
Pin. 240. 

Est forma V. spicate, in oris occident. Sue- 
cie obvia, spicis compluribus, terminalibus & 
axillaribus, elongatis, foliis lanceolatis, grosse 
obtuse-serratis, nunc oppositis, nunc Lordi 


(7) hybrida 7 (propr. manu, atque prope speci- 
men:) Verona Flora Suec. 7 (quae tamen, 
excepto nomine Veroniez, postea deleta vi- 
dentur; infraque:) figura in Ry (prope mar- 
ginem plagule unum locus natalis est addi- 
Lus:) in insula Melari Flüsklósan (et prope al- 
Lerum:) 4f. 4. 7. (omnia manu Lionai scripta). 


Specimen ex loco citato natali genuinum, 
omnino cum descriptione in Fl. Suec. con- 
gruit, foliis V. officinalis, facie inflorescentiàque 
spicate. Planta fere pedalis, spica terminali 
lanceolata, crassa, densissima, 4unciali, spicis 
axillaribus brevibus e pedunculis foliosis; fo- 
liis pedunculorum lanceolatis, subintegerrimis, 
caulinis superioribus late lanceolatis oblon- 
gisve, inferioribus petiolatis ovatis, omnibus 
subhirsutis crenatis. Facies igitur, nulla in- 
florescentiae habita ratione, magis officinalis 
est, spicae. vero omnino ad spicatam referunt; 
quarum specierum forsilan, ut nomen signi- 


19 


ficat, hybrida sit planta, vel forma potius 
mira V. spicatze major foliisque aliis, quam 
forma, cui hodie hoc nomen (hybrida) in 
Suecia saltem tribuitur, et cui minime est 
similis planta Linnei, qu:e, unico verisimile 
specimine reperto, haud bene species appel- 
landa est. 

(9) sazatilis (a manu iguota recentiori est scri- 
plum, atque in fragmento papyri a plagula 
ipsa diverso, ab alia manu, vix Linnai:) N:o 
2 Veronica fruticulosa. 

Planta plane est V. saxatilis Auctt. Recent. 


(10) /ruticulosa (manu propr. que ac locus:) 
Island — (a Sw.:) saxatilis J.E.S. 


Eadem est ac antecedens, sed major forma. 


Sine nomine, numero locove, sed in pla- 
gula, ei, que V. alpinam continet, coherente 
specimina eliam asservantur, qua ad V. saza- 
tilem, nec alpinam, pertinent. 


(19) agrestis 21 (manu propr. facta emendatio 
pro nomine primum scripto, arvensis, etiamsi 
numerus 21. Sp. Pl. ed. 1 banc speciem, nec 
illam respicit). 

Characteres N:o 20 agresti Sp. Pl. et Fl. 
Suec. exacte quidem conveniunt, sed ad eam 
illius formam pertinent, qu: hodie nomine 
polite distinguitur, id quod indicant laciniz 
calycis magne, ovato-lanceolatze, nervosa, acu- 
tee, foliaque nitida, subglaberrima, ovato-oblon- 
ga atque facies ipsa planta. 

(21) hederifolia vera (manu Smithii; a Lin. ni- 
hil adscriptum). 

Est V. hederifolia L. Fl. Suec, ubi "foliola 


calycis cordata" dicuntur, et Auctt. Suec. Rec., 


20 


quum foliis e basi cordata. rotundatis, 3-5 lo- 
bis, tum laciniis calycis triangulari-cordatis, 
ciliatis, acuminatis insignis. 

(22) hederifolia 22 (manu propr., et a Sm. ad- 
ditam:) 8 (quamquam in Sp. Pl. ed. 1 tan- 
tum a, nec 8 hujus speciei est a manu Lin- 
nai nota solita designatum; in pagina pla- 
gulae postica Linnaeus ipse addidit:) orienta- 
hs, H. U. 

Ab antecedente facie tota hisque characte- 
ribus plane distincta, laciniis calycis obova- 
tis ellipticisve, obtusis, caule crassiore, ere- 
cliore, foliis approximatis basi cuneata.s, in 
petiolum decurrente; qui omnia cum V. he- 
derifolia Spec. Pl. & Fl. Suec. haud bene, sed 
cum V. persica s. Buxbaumu  Auctt. recent. op- 
time conveniunt. | 

(2G) peregrina (manu propr,, atque locus:) H. U. 

Specimen a precedente (in herb.) speci- 
mine V. romana, cui etiam Smithius adscri- 
psit. "peregrina eadem est", nullo. modo diver- 
sum, specimina vero ulriusque non cum V. 
peregrina, sed polius cum acinifolia Sp. Pl. 
conveniunt, quum folia utriusque elongata 
s, lingulata, crenulata nec "integerrima" sint. 
Eodem modo specimen sequentis plagulae, V. 
acimfolia appellatum, sine dubio ad V. pere- 
grinam referendum est, cujus characteres ha- 
bet omnes, eliam folia integerrima. Hoc loco 
permutationem factam esse in speciminibus 
nominandis, ex eo eliam apparet, quod spe- 
cimini citato, V. acinifol. appellato, additus 
est a manu Linnaei numerus. 26, qui in Sp. 
Pl. ed. 1 ipse est numerus V. peregrine. In 
eandem sententiam Smithius post nomen cit. 


21 


V. acinifol. in herb. addidit: "certe non est, 
V. peregrina est J.E.S” Etiamsi igitur fa- 
cile est visu, peregrinam herb. esse acinifol., 
et acinifoliam hervb esse peregrinam | veram, 
nullo tamen moo, quum locus hujus nata- 
lis desit, ex herbario scire licet, an peregrina 
vevera inlra limites Suecie umquam sil re- 
perta. 


33. PiwGuicurA. 

Inter species hujus Generis tres in herbario 
asservatas (de quibus conf. partem II) nul- 
lum est specimen forma istius speciosa P. 
vulgaris B dicte, cujus in Fl. Lapp. mentio- 
nem facit Linncus. 


TRIANDRIA. 


68. SCHOENUS. 


Neque inter species hujus Generis hic asserva- 
tas, neque usquam alibi in herbario, specimina 
S. compressi Linnzani reperiuntur, et vix 
umquam in herbario Linnai fuerunt, ut in- 
dicant exemplaria librorum istorum duorum, 
Spec. Plant, ed. 1 et Syst. Vegetab. ed. 14, 
quorum in illo Linnaeus ipse, in hoc vero 
Smithius plantas in herbario asservatas de- 
signa vit. 

ScinPus. 


(v pru: 2. (manu propr.; et a manu alie- 
na:) Scirpus culmo nudo, spica terminatrice sub- 

ovata Ray. Prodr. 40. 
Est Sc. palustris L. Fl. Suec. & Hn Fl, 


forma vero spicà elongata (semiunciali fere), 


22 


elumis aculis, infimis. duobus vacuis, uno 
tantum specimine excepto, cui, quantum in 
siccato videri licet, solitaria. est. eluma invo- 
lucralis, eaque obtusa, sicut. in Sc. uniglumi, 
ad quam tamen speciem ceterum vix refe- 
rendum videtur. f 


(2) palustris (m. propr.; plagula antecedenti ad- 
fixa). 
Haud dubio hoc specimen gluma involucrali 
solitaria, amplexicauli & ceteris glumis ob- 
 tusiusculis ad Sc. palustrem 8 uniglumem Hn 
Fl. pertinet, elsi a Linnzeo non distincta. 


(8) lacustris (propr. manu, que ac locus:) Ham- 
marby, (In pagina plagule altera manu pro- 
pria est hoc observatum:) Hvem skulle (tro?) 
denna vara Sc. lacustris som har så stor pani- 
cula af spiculi; jag hade ej trott om jag ej ta- 
git den på den...(7) rot när den upphügs på 
... Så at han komme att stå torr blir han så- 
dan som denna nu är. 


Forma sane mira, (quam utrum ad: /acu- 
strem an ad glaucum Sm. referam, dubito) fa- 
sciculo S. glauci Sm., spiculis sessilibus com- 
posito; numerus lamen stigmalum, si certus 
habeatur character ille, observari nequit. Quee 
faciem ipsam plantz reddunt maxime peculia- 
rem sunt folia fere spithamea, vaginas caulis 
terminantia, qua, ut dictum etiam Linnaei 
citatum  significal, loco sicciori. forsitan va- 
gine debeant. Ceterum tota planta vix altior 
quam sesquipedalis est. 


(9) setaceus 11 (propr. manu, et a manu alia 
verisimile invenloris:?) Scirpus Lin. it. scan. 


227. — Ulyssipom prope ripam. [luvot. Tagi. — 


23 


(Sm. demum post nomen addidit:) non verus; 
Cyperus minimus? 

Facies fere eadem ac cespitis majoris Sc. 
setacet in Suecia provenientis, cujus characte- 
res etiam habet ceteros, nisi quod bractez 
spicam nunc solitariam, nunc binas ternasve 
vix excedant, numquam certo duplo longiores 
sint, et quod semina sint non costala, sed 
punctata. Quod observatum Smithii primum 
probare videtur, specimina non veri esse Sc. 
Ssetacei, etiamsi observatum ejusdem posterius, 
s. nomen propositum Cyp. minimi vix rectum 
videtur, quum glumze undique, nec bifa- 
riam imbricatee ad Scirpum, non Cyperum 
pertineant. 


(10) Sc. setaceus (manu propr. facta emendatio 
pro nomine primum dato triflori; locus:) C.B.S. 
atque a manu aliena:) Scirpus culmo nudo se- 
taceo, spica laterali solitaria. subtriflora, habitat 
locis humidis intra valles montium. | (Hoc loco 
eliam a Sm., post nomen, additum:) non ve- 
rus; Cyperus minimus. - 

Hac non minus facie, quam characteribus, 
a Sc. selaceo Scandinavico, etiam magis quam 
specimina plagule antecedentis, est diversa. 
Prater hec specimina, ambo externa, nullum 
est in berbario specimen Sce. setacei 

Neque inter species hujus Generis speci- 
mina ulla Scirpi Caricis Retz. et. Auctt. recent. 
asservantur. | 


72. ERIOPHORUM. 
(2) polystachyon 2 (manu propr.) 
Specimina trio, quorum duo juniora vix 
florifera, foliis longis angustis, in uno fere 


24 


80. 
(1) 


filiformibus, certe ad E. angustifolium Auctt. 
recent. perlinenl, etiamsi pedunculos perspi- 
cue videre non liceat, — Specimen. autem 
tertium, froctiferum pedunculis scabriusculis, 
foliis brevissimis, angustis E. gracile s. tri- 
quetrum Recent. est. Nullum igitur. vestigium 
est ejus E. polystachyi Linnaani forma, cum 
qua E. latifolium Recent. convenire babitum 
est, qui tamen res minime prohibet, quin 
hac eliam forma, ut indicant opera Linnzi, 
in nomine E. polystach. collectivo fuerit in- 
clusa. 


PANICUM. 


Panicum  verticillatwum (manu propr., atque 
locus) H. U. (Suithius post nomen addidit:) 
via. 

Facies totius graminis, non minus spicae 
rare, elongate, quam culmi elati foliorumque 
latorum P. verticillato  Auctt.. simillima est, 
neque, quantum in specimine siccato videre 
licet, descriptioni. Linnzanze in Spec. Pl. re- 
pugnat. «Character vero iste, qui apud au- 
clores recent. essentialis habetur, etsi apud 
Linneum mentio ejus non fiat, s. arista de- 
orsum scabra, heic deest, quum scabrities 
omnis ariste ad apicem vergat quasi in P. 
glauco, cujus eliam habet semina rugosa, quare 
ad hanc speciem merito referendum esse hoc 
specimen puto. 


(2) (Nomine omni caret). 


Specimina duo grandia, quorum facies cha- 
racleresque, nec non quod ad aristam deor- 
sum scabram attinet, proeul. dubio sunt P. 
verticillati vert. 


25 


Specimina Panici glauci, in plagulis duobus se- 
quentibus asservata, quorum illi nomen ad- 
scripsit. Linneus, huic Smithius, non modo 
ad P. glauc. verum certe pertinent, sed om- 
nino eadem ac N:o 1 s. specimen, nomine 
P. verticill., supra relatum, sunt. 


(3) Panicum viride, C. (manu 'propr.; nomini 
vero Smithius adjunxit signum interrogatio- 
nis; prope specimen Linuzus addidit:) Br. 

Characleres omnino sunt Se/arie viridis, a 
cujus forma vulgari nihilo differre videtur, 
nisi quod panicula spicata plus solito elon- 


gala sit, s. ultra quattuor uncias longa. 


(4) verticillatum Curt. Lond. (manu Smithii; ma- 
nu Linnaei tantum numerus 2, atque a manu 
aliena) Gramen spicalima ex virginia. 

Plagulae precedenti, verisimile comparandi 
caussa, aflixa plagula, atque numerus adscrip- 
tus (2), aliud quidem significare videntur, 
quam quod nomen adscripsit Smithius, sed 
specimen oplime cum JP. verticillato reverà 
con venit. 


(6) sanguinale $ (manu propr., nec non locus:) H.U. 
Cum P. glabro Gaud. s. Digitaria humifusa 
omnino congruit. 

Inter specimina sequentia, quibus nomen nul- 
lum est adscriptum, forma etiam est loco 
apposito H. U., que spicis pluribus et majo- 
ribus, vaginisque foliorum hirtis ab antece- 
dente, diversa, ad Panic. ciliare Retz. pertinere 
videtur. 

81. Purkuw. 

(4) nodosum (manu propr., et in parvulo pa- 

py'i fragmento: affixo a manu aliena:) Gra- 


26 


men typhoides Vol. 3. pag. 154. 14. (infra quod 
Linnzus responsi loco iterum addidit:) PAleum 
nodosum. 

Sine dubio est P. nodos. Sp. Pl. ed. 2., nec 
non cum forma Phlei pratensis, eodem no- 
mine apud Recentiores occurrente, congruens. 
Specimina tamen vix Suecica sunt. 

(5) Ph. nodosum (infraque:) A (manu propr., ut 
eliam in pagina plagule altera:) Gramen no- 
dosum spicatum C. B. Prod. 

Est forma Phlei prat. nodosa quidem, sed 
culmo tenui, spica laxiori, brevi (vix uncia- 
li), ovali, mucronibus longitudine fere valvu- 
lae, quasi inter illud et Phl. alpinum inter- 
media est habenda, simillima forme longis 
mucronibus insigni, quae in pratis humidis 
prope Gevaliam occurrit. 


89. ALOPECURUS. 


(4) (Sine nomine, sed Alop. geniculato vero pro- 
xime antecedenti affixum ; manu Linnaei tan- 
tum:) Lappo. 

Quoad. characteres faciemque externam ad 
Alop. geniculatum cetero pertinet, sed quum 
locus adscriptus (Lapponia), tum spica glau- 
cescens et arista valvule corollinzae glumam 
calycin. non excedens non minus cum 4A. 
genicul. B Fl. Suec. et n:o 38 Fl. Lapp. con- 
gruunt, quam cum  Alopec. genicul. var. fulvo 
Auctt. s. ÅA. fulvo Sm., quamquam in specimi- 
ne siccalo color et forma antherarum nunc 
discerni nequeant. 


84. Acnosris. 


(2) Arundo neglecta Ehrh. Cal. 118 (manu Smi- 
thii; Linnzi manu nomen nullum, in pagina 


27 
autem plagule altera sunt manu propr. ob- 
servala:) funnen både i Lappska fjällen, Vester- 
botn och i Ljumkil. Tykkes vara different frå 
Arundinacea icke allenast med mindre Blommor, 
utan äfven med smala blad. Solander. (Quod 
dictum, sive Solandri sit a Lin. citatum, sive 
Linnzi ipsius, prima fuisse videtur origo hu- 
jus speciei, nomine stricte, ab arundinacea in 


Sp. Pl. ed. 2. distinguenda. 


Specimina omnia sunt Calamagr. stricta 
Auctt. rec. 


(6) Agrostis rubra (manu propr., et postea a Sm. 
additum signum interrog., atque:) Sp. Pl. ed. 2. 


Specimen, quoad cbaracteres, cum Agr. 
vulgari With. & Auctt. convenit, minime vero 
cum Agr. rubra Linnaei, cujus nomen hoc loco 
errore quodam appositum videtur, quum flo- 
sculi ubique mutici celerzque note mani- 
feste ad A. stolomferam L. Fl. Suec. pertineant. 
Color panicule, in hoc specim. candide ochro- 
leucus, non quidem solitus est Agrostidis vulg., 
nullo vero modo cum iis congruens, quz at- 
tulit. Linneus ipse in Sp. Pl. ed. 1, ubi sua 
manu addidit: vulgatissimum gramen, florens 
panicula — patentissima, | disflorens | angustissima; 
autumno totum rubrum. Specimen autem, de 
quo hic agitur, potius deflorescens est, ita ut 
color ejusdem esse plante matura habeatur. 
Ceterum. faciem. ipsam insignem faciunt ra- 
muli flosculis valde secundis. 


(7) canina 5 (manu propr.; in parte papyri alia, 
plagula affixa, a manu aliena:) Gramen mili- 
aceum Vol. 1. pag. 352 N:o 4 (infra quod Lin- 
nzeus, quasi corrigendi caussa, repetivit:) Agro- 
stis canina. 


28 


Specimina omnia, quoad et characteres et 
faciem externam, omnino sunt A. canina. Lin. 
Op... nec minus Auctt. recent., etiamsi alia sunt 
aristata, alia vero mutica. Folia omnium cau- 
lina. plana, radicalia in. omnibus desunt. 


(9) Agrostis stolonifera 7 (m. propr.; nom. spe- 
cif. emendatum pro nomiue primum scripto:) 
capillaris (supraque a manu aliena:) Gramen 
vol. 3 pag. 157. N:o 19. 

Hic 6 specimina asservantur, omnia ejus- 
dem plantz, que paniculà contracta, densa, 
ramulis scabris, glumis calycinis zequalibus 
muticis, glumis coroll. binis, ligulis foliorum 
elongatis non minus A. stolonifera 8 L. Fl. Suec. 
est, quam sfolonifera. Auctt. Suec. recent., etiamsi 
hujus sit forma, litorum praecipue accola. 


(10) Agrostis capillaris 8$ (m. propr.; supraque 
a manu aliena:) Gramen Pl. Ver. 3. 157. N:o 20. 
Plante siccat, ab amico aliquo misse, 
nomen supra dictum verisimile est primo ad- 
spectu adscriptum, posteaque -ex obli vione 
relictum; specimina enim pDihilo, nisi ramu- 
lis. panicula longioribus coloreque ejusdem 
latiore, a precedente differunt, sed facie ipsa, 
nec minus characteribus iisdem s. ramulis 
scabris, glumis calyc. zequalibus, corollinis bi- 
nis, ligulisque foliorum elongatis et ceteris, 
omnino sunt ad Agr. stoloniferam referenda, 
eujus formam sistunt. albescentem. 


(11) Agrostis stolonifera (manu propr.; atque su- 
pra:) Z:tica (quod signum, quid significet, 
cernere non potui). 

Preter ceteros Agr. stolonifera characteres, 
quos omnes habent hec specimina, paniculee 
dense permagna, folia 2-3 lineas lata, scabri- 


29 


uscula, axilli inferiores radices emittentes at- 
que gramen ipsum majus probant, banc esse 
A. stolomfere formam, quam Auctt. Suec. no- 
mine maritime afferunt. 


(12) (Sine nomine; manu propr. tantum:) Sca- 
nici :; mobilis (quo verisimile arenam mobilem 
significatam voluit). 

Specimen sterile, sive comparandi caussa, 
sive casu hic positum sit, nullum est gramen 
el vix delerminari potest. 

(13) capillaris $ (manu propr.) 

Hec vera videtur esse capillaris, quasi in 
Sp. Pl. describitur, exceptis tantum glumis 
calycin., qua glabra sunt nec "hispidiusculz". 
Specierum Suecicarum nulli, nisi vulgari, af- 
finis est, sed etiam ab hac, presertim | facie 
externa, diversa. Panicula permagna, subo- 
vata, ramulis flosculisque tenuissimis, paupe- 
rior videlur. Rami panicule capillares, gla- 
berrimi, patentes, elongati, ramuli gracillimi, 
divaricati; flosculi minimi, glumis calyc. equa- 
libus, acutis, muticis; folia angustata ligulis 
abbreviatis. Qui characteres fere iidem sunt 
ac in A. vulgari, elsi facies sit maxime di- 
versa, Utrum specimen Suecicum sit, qua 
re. quod allatum est") de habitatione hujus 
speciei in Suecia affirmaretur, an externum, 
haud ex herbario apparet, quum locus na- 
talis hic. desit. 

(14) Agrostis alba (mauu  propr., el a manu 
aliena:) N:o 4 Agrostis-Gramen miliaceum ma- 


') in appendice Florz Suec. ed. 2, manu Linnzi scripta, 
ubi inter alia recipitur "Agrostis capillaris Smolan- 
dia Twetaherad". , 


30 
jus, panicula. viridi P. Conc: R. Syn. 12 p. 
404. 


Omnino est A. stolonifera Wn. Fl. 


(19) Agrostis pumila (manu propr., atque locus:) 
Hammarby. (De hac specie, in Mant. f. al- 
lata, Linnzus preterea lantum in Fl. Suec. 
ed. 2 mentionem facit, ubi manu sua addi- 
dit:) Agrostis pumila. Habitat in Hallandia extra 
Halmstadiam et in paroecia Haslof, et alibi (at- 
que loco alio ejusd. libri:) Agrostis. pumila 
Upsalia Hamarby | Ego. 

Specunina 4, qua ramulis panicule gla- | 
bris, glumis calyc. aequalibus, corollinis binis, 
ligulis foliorum abbreviatis, ad Agr. vulgarem 
pertinent, quamquam panicula contractior et 
culmus humilis (vix 4-uncialis), id quod ve- 
risimile locus vel solum attulit, faciem plan- 
te reddant singularem. 

(20) (Sine nomine; manu Linnaei tantum lo- 
cus:) Gotl. 

Non minus quod ad faciem ipsam attinet, 
quam ad characteres, v. c. corollam bivalvem, 
pilis copiosis longis circumdatam, aristam dor- 
salem glum: zqualem, pilos corollå breviores 
elc., omnino est Calamagr. stricta. Auctt. 


(21) (Etiam sine nomine; manu Linnaei tan- 
tum:) Lapp. Sol. 


Est forma mulica Agr. eanine. 


85. Ama. 
(3) montana 10 (manu propr.; postea vero a 
Sm. additum:) vera? examinanda. 
Smithius merito videtur in dubium voca- 
visse, an hac vera esset Aira montana, quum 
neque bene ulli descriptioni ejus a Linnao 


31 


datae quadret, etiamsi ha descriptiones non 
semper inler se congruant, neque ulli speci- 
erum, quas Auclt. recent. hoc nomine signi- 
ficatas habuerunt, conveniat. Ne enim Aire 
flezuose affinis formave ejus sit, non minus 
facies esterna ab hac omnino diversa repug- 
nat, quam gluma corollina exterior crassiu- 
scula, subcoriacea, colorata (ita ut pars ejus 
inferior brunnea sit, media aurantiaca, apex 
vero membranaceus albescens) mutica, nervo 
dorsali et margine ad basin pubescente. Vahl- 
oder autem  atropurpurew et facies et gluma 
coroll. subcoriacea, pubescens primo adspectu 
haud dissimiles sunt; ab hac tamen etiam 
omnino distincta est glumis calycinis subz- 
qualibus, gluma coroll. exteriore mutica, co- 
rollis calycem multo superantibus. Quum 
facillime pateat, inter hos characteres com- 
plures etiam. minime esse Aire montane Lin- 
neane, et loco omni careat specimen, pro 
cerlo haberi potest hoc loco in nomine ad- 
scribendo quodammodo erratum esse, igitur- 
que ad A. montanam veram illustrandam her- 
barium Linnai parum adjuvare. Ut vero 
omnibus videre liceat, que forma — potius 
Poa, quam Ara nominanda — in herbario 
hoc nomine asservatur, characteres ejus hic 
trado. Panicula colorata, paupera, subrigida 
ramulis binis-quaternis, flexuosis, cum rachide 
scabris, striatis; spicule ovate biflore, glu- 
mis calyc. subzequalibus, acutis, muticis, gln- 
ma coroll. exteriore coriacea, apice membra- 
naceo, obtusiusculo, mutico, nervi dorsalis 
marginisque parte inferiore pubescente. Gra- 
men pedale, rigidum, culmo striato, panicu- 
lam versus aspero, foliis planis brevibus et 


32 
vaginis, que articulos eolmi ubique. tegunt, 
glaberrimis, glaucescentibus. 

(5) A levigata (manu Smithii, pro nomice vi- 
vipara ab eodem primum sciipto, subtusque:) 
JES. — (postea etiam. additum:) same from 
G. Don. — (Manu Linnei tantum locus:) Lapp. 

Hoc gramen paniculà magna vivipara, ari- 
sta supra mediam glumam coroll. exter. in- 
serla, eam vero non superante, flosculis ad 
basin pilosis, omnino est Aira alpina, quasi 
non minus apud Linneum, quam Recentio- 
res describitur, quamquam nomen ejus Lin- 
naus non ipse adscripsit. 

Inter ceteras hujus generis formas varias in her- 
bario asservatas nulla est, qua ad 4A. bottni- 
cam Wg. referii possit. 


87. Poa. 
(2) alpina 2 (manu propr., alque a Sm. addi- 
Lum:) trivialis videtur JES. — stipula brevis? 


obtusa? casu? 4et it can mot be the glauca. 


Verisimile speciminibus permutandis hoc 
loco pro alpina vera hsec forma recepta est, 
qua quidem, quod ad faciem et maguitudi- 
nem attinet, primo adspectu P. triviali est 
similis, panicule vero ramis quaternis-senis, 
spiculis ovatis 5-G-floris, glumis coroll. villo 
connexis, foliis longis, ligula brevi (?), gra- 
miné Loto glabro, omnino est Poa pratensis 
Auctt. 

(3) alpina (m. propr.; a Smithio:) trivialis videtur 
JES. — stipula longa — acuta — [losculi pilis connexi. 

Neque hoc specimen ad alpinam pertinet, 
sed antecedente melius P. triviali quadrat, 

quum 


33 


uum panicula sit laxior et major, spiculae 
3-4flore, ligula (sec. Sm.) longa. 

(4) alpina 2 (manu propr.; a Sm.:) Stip. lan- 
ceolata acuta. 

Et ad faciem et ad characteres, c. v. pa- 
niculam densam, rubentem, ramos binos, spi- 
culas late ovatas 4-5floras, folia brevia lata, 
hac optima est P. alpina. 


(5) alpina 2 8 (manu propr.; a Sm.:) Stipula 
lanceolata. (Circum tria speciminum Smithius 
etiam lineam duxit, infraque scripsit:) diver- 
sa? vide formam calycis (Quae specim. tria in 
nihilo ceteris sunt similia, nisi quod pani- 
cule sunt vivipare, ceterum vero maxime 
diversa ita ut vix Pos species habenda sint, 
sed casu aliquo cum specim. veris permixta). 

Specimina cetera, etiam 3, omni modo de- 
scriptioni P. alpine 8 Fl. Sw. ed. 2. conve- 
niunt, atque paniculà ovata densa, ramulis 
binis, spiculis late ovatis 3-9floris, viviparis, 
probant P. alpinam 8 Lin. nullo modo ad. P. 
bulbosam pertinere, sed vere P. alpine for- 
mam esse viviparam. 


(6) (Sine nomine; manu Linnaei tantum:) 2 
(atque locus:) Lapp. (a Sm.:) Stip. lanceolata 
acuta — (et in pagina altera a Linnao:) D. 
SOLANDER, 

Omnia hec Linnei dicta ad alpinam refe- 
runt, ad quam etiam specimen, quoad faciem 
et characteres, omnino pertinet. 

(7) trivialis 4 (manu Linnm., eliamsi numerus 
hujus in Sp. Pl. ed. 1. est 3, nec 4; Sm. 
addidit:) right — Stip. lanceolata acuta. 

3 


34 

Hoc gramen panicula diffusa, ramulis 3-5, 
spiculis ovatis 3-floris, glumis coroll. nervo- 
sis. villo connexis, foliis longis angustis, li- 
gula elongata, perspicue est P. trivialis. Auctt. 
recent., nec minus Lin. Fl. Suec. ed. 2. (ubi 
descriptiones hujus speciei & P. pratensis cor- 
rexit. Unum, quod descripüoni in Hn Fl. 
Scand. non exacle quadrat, s. color paniculee 
potius fla vescetis, quam viridis, e contrario cum 
descriptione Lin. in Fl. Suec. optime congruit. 

(8) trivialis 4. (manu propr.; posteaque, velut 
in antecedente, a Sm. additum:) right Stip. 
lanceolata acuta. 

De hoc omnia eadem ac de antecedente 
valent, excepto colore panuicule, qui in uno 
specimine violaceus est, in altero vero fla- 
vescens. 


(9) Poa angustifolia (m. propr.; atque a manu 
alienà:) Poa spiculis ovatis, compressis, muticis, 
[losculis  lanuginosis — Stirp. Sibir. N:o 46. 
(a Smithio demum additum:) floseuli pilis basi 
connezi, ut in P. pratensi. et triviali — glume 
costate — stipula brevis pratensis? 


Optime cum JP. angustifolia L. Fl. Suec. 
convenit, neque vero ullo modo a P. pra- 
tensi Aucll. dislingui potest, cujus faciem 
totam el characteres omnes habet. Quod ad 
nomen ipsum attinet, folia vix angustiora 
sunt quam in Poe prat. forma vulgari, i. e. 
culmo fere duplo latiora; spicule pleraeque 
quadrifloree quidem sunt, 3-florze tamen non 
omnino desunt, quod in descriptione Linnz- 
ana non commemoratur, sed P. pratensi Re- 
cent. haud. repugnat, que et angustifoliam et 
pratensem Linnzi complectitur. 


35 


(10) angustifolia 3 (manu propr., numerus ta- 
. men (5) P. pratensem in Sp. Pl. respicit; Sm. 
addidit:) Stip. brevis. 
Hac, quasi antecedens, facie characteri- 
busque ad P. pratens. Aucit. pertinet, sed 
forma est humilior paniculà paupera. 


(11) pratensis 5 (m. propr.; postea vero a Sm. 
additum signum interrog.; et a manu aliena:) 
Poa spiculis ovatis muticis, culmo compresso. N:o 15. 

Quantum videre licet, vera est P. praten- 
sis Auctt., eliams! specimen parvum et im- 
perfectum forsitan Smithium ad dubium im- 
pulerit. 

(26) bulbosa 17, O (m. propr.; et a Sm., post 
nomen, additam:) ?, etiam a — cum. deser. 
Scheuchzeri p. 4185 optime convenit, non vero 
Lobelii. — Vaill. t. 47. f. 8. 

Radix bulbosa, panicula vero non vivipa- 
ra, faciem quidem reddit peculiarem ; quod 
lamen atque panicula parva, parum effusa, 
rami bini-terni, scabri, spicule ovatae 4-florze, 
descripltioni in Sp. Pl. nullomodo contradi- 
cunt, quare haud dubitari potest, quin hzc 
vera sit P. bulbosa Lin., etiamsi cum descri- 
ptionibus Recentiorum non optime convenit, 
quum spicule tantum quadriflore sint, et 
vagind aut folis brevissimis aut apice tan- 
tum foliaceo terminata. 


(27) Poa bulbosa O (m. propr.; posteaque a Sm.:) 
B — Scheuchz. 214 ex descr. Moris. Sec. 8. t. 
6. f. 44. — Barel. t. 703. f. 2. 

Spicule quidem hujus etiam aque pauci- 
flora. sunt ac in antecedente, celeram vero 
et facies et panicula magna vivipara, rami 


36 


terni pluresve scabri, radix bulbosa optime 
"cum P. bulbosa Rec., nec minus cum bulbosa 
B Sp. Pl. conveniunt. 


(28) bulbosa 17 (m. propr.). 


Omnino eadem ac precedens, atque om- 
nibus iisdem citatis, a Sm. appositis, instructa. 


(30) (Sine nomine; manu Linuzi tantum) L. 66. 
(quod citatum ubi referatur. nescio). 


Est ex omnibus partibus una & eadem ac 
forma (sub numero 3 generis Aire) supra 
relata, qua nomine A. montanc in herbario 
asservatur, hic vero inter Poas inserta. 


(31) Aia aquatica ad salinas Schreber (manu 
propr.; supraque a Sm.:) distans Mant. 52. — 
retroflexa Curtis. — Poa salina Pollich? conf. — 
(In pagina plagule altera manu Linnaei est 
observatum:) pluribus flosculis variat ad salinas. 


Est, et quoad faciem et characteres omnes, 
Glyceria distans. 


(32) Poa marit. Huds;(manu, ut videtur,£Lin- 
nsi; post quod Sm. addidit:) Fl. Dan. 251. — 
retroflexa Curtis? distans Linn.? salina Pollich. 
Davall., litt. Sep. 14. 1792. (que tamen omnia 
Smithius ipse postea delevisse videtur). 


Facies characteresque omnes sunt, Glyceric 
maritime. 


90. Dacrvrris. 


Inter formas hujus generis nulla, preter glo- 
meratam, Suecica est, neque ulla est, cui no- 
men glomerata B. Fl. Suec. sit inscriptum, vel 
qui ad illam referri possit. 


37 
91. Cruosunvs. 

Etiam inter ceteras hujus generis species hic 
asservatas C. paniceus Fl. Suec. et Sp. Pl. fru- 
stra quaeritur. 

92. FEsruca. 


(1) (Sine nomine; manu Linnzi tantam nume- 
rus:) 4, (qui F. ovinam Sp. Pl. respicit; in pa- 
gina plagule altera. Linnens hoc modo lo- 
cum addidit:) e Lapponia 55 (qui numerus 
ad Flor. Lapp. refert). 

Facie omnibusque characteribus, excepta 
panicula (in specimine saltem siccato) parum 
secunda, hoc gramen est PF. ovinm Recent. 
forma vulgaris. 


(2) ovina (manu propr., atque prope specim.:) Ard. 
Gramen fere sesquipedale, radice fibrosa 
stolonibus nullis, quamquam e collo ipso emit- 
tuntur. culmi et folia frequentia, unum modo 
ciespilem sistentia; foliis radicalibus et cau- 
linis filiformibus, his convolutis, culmo ad 
maximam partem tereti, paniculam versus 
subangulato, panicula flavescente contracta, 
parum secunda, ramis erectis scabris, spicu- 
lis. 5-8-floris, oblongis lanceolatisve, gluma 
coroll. aristata, aristà gluma dimidia breviore. 
Hoc omnia quidem cum ovina melius quam 
cum duriuscula Spec. Plant. couveniunt, si 
vero nolas respiciamus harum specierum apud 
Auclt. Scand. recent, hoc gramen. ad duriu- 
sculam Recent. referendum est. 


3) 4 m. propr., nomen vero ulterius non 
proj 
appositum, locus tantum:) Lapp. 


Omnino F. ovina B Linn. Fl. Suec. est, nec 
minus ovina var. vivtpara Auctt. recent. 


38 ' 


(4) rubra 3 (m. propr.; atque in pagina altera 
locus:) Lappoma 52. (qui tamen numerus hoc 
loco non, ut in N:o 2, Floram Lapp. respicit). 


Optime cum descriptione in Sp. Pl. con- 
gruit, simulque quoad faciem non minus 
quam characteres cum rubra Recent., conve- 
nit, sed forma hujus est spiculis hispidis. 
Ceterum spiculze tantum 6-7-florz sunt. 


(9) (Sine nomine; manu Linnai tantum:) 3 
(qui numerus rubram Sp. Pl. respicit, sed 
postea a L. ipso deletus est et cum numero 
2 commultatus, qui quidem duriusc. Sp. Pl. 
respicil, vix tamen majoris esse momenti 
habendus est, quum in exemplari : Linnzi 
proprio libri Sp. Pl. hzec species non sit nota 
solita designata, qua ubique Linnaeus usus 
est, ul, qua in herbario asservarentur spe- 
cies, significaret; ex quo concludi licet, Lin- 
naum ipsum nullum speciminum in herb. 
occurrentium pro cerla duriuscula habuisse. 
A manu aliena in plagula eadem est addi- 
tum:) Gramen loliaceum Vol. 4. pag. 356. N:o 
5, (atque a Smithio:) duriuscula Sp. Pl. ed. 1. 

Heic specimina quinque asservantur, inter 
se tamen diversa, ita ut primum et tertium, 
exceplis tantum glumis coroll. exterior. pu- 
bescentibus, potius ad duriusculam pertineant, 
secundum autem el quintum ad rubram, at- 
que quartum demum specimen, quod inter 
cetera casu: collectum videtur, sit Bromus 
secalinus. 


(6) Festuca  dumetorum (manu propr.; nomen 
specif. primum fuit duriuscula, quod tamen 
postea correctum est; prope specimen locus:) 
H.U. (in pagina allera Linneus etiam addi- 


39 
dit:) valde affinis Festuce duriuscule, sed spi- 
cule pubescentes. 

Gramen sesquipedale vel ultra, czespitosum, 
stolonibus foliosis et floriferis numerosis; fo- 
liis caulinis planis, angustis, culmo tereti, 
panicula densa, parum effusa, ramis brevibus 
scabris, spiculis lanceolatis, densis, subocto- 
floris, flavescentibus, glumis coroll. pubescen- 
tibus, brevi-aristatis, vera F. dumetorum Sp. 
Pl. ed. 2 esse videtur, sed a speciminibus Fe- 
stuce/ | dumetorum Auctt. Suec. recent., qualia 
in litoribus maris Daltici leguntur, differt 
spiculis majoribus, magisque pubescentibus. 


(7) F. dumetorum (m. propr. pro nomine nodosa, 
quod ob internodia culmi monstrose tumida 
primum erat adscriptum). 

Omnino ceterum, colore excepto spicularum 
paullo violaceo, eadem est ac antecedens. 


(8) elatior 9 (m. propr., atque locus:) H.U. — 

(a Sm. additum:) Dover Grass Herb. Sher. 

Etiamsi mutice sunt glumz corolline, hoc 
gramen magnitudine facieque atque spiculis 
lanceolatis, inferioribus tantum linearibus, 6- 
floris nec ultra, glumis coroll. apice violaceis 
el celeris cum F. arundinacea. potius quam 
cum elatiore Recent. convenit. 

Inter ceteras hujus generis formas enominatas 
specimen etiam est unum, cui Linnceus ipse 
adscripsit: Gotlandia Berghius, et quod Glyce- 
ria distans est. 


93. Bromus. 


(2) (Sine nomine a Lin. scripto, sed a manu 
aliena:) 32 Bromus hordeaceus (sub quod Sm. 
addidit:) Hill seripsit? — (Preterea Sm. eti- 


40 
am adscripsit:) secalinus 8. Sp. Pl. 2. (postea 


vero:) mollis. 

Tota planta perbene cum B. secalino B Fl. 
Su. et Sp. Pl. ed. 4. convenit, nec minus ve- 
rus est Br. mollis Sp. Pl. ed. 2. et Auctt. re- 
cent., que nomina itaque, ut jam cel. Wg 
monet, synonyma sunt habenda, quod etiöjön 
ab ev probatur, quod in suo exemplari libri 
"Spec. Pl. ed. f. Linnaeus secalinum 8 manu 
sua delevit, ejusque loco B. mollem iisdem 
fere characteribus inseruit. 


(3 & 4) (Plagule due sequentes, quibus Lin- 
nzus ipse nomen B. mollis adscripsit, speci- 
mina conlinent, quorum uni locus appositus 
est Algir, alleri vero. H. U., et quae ambo ad 
B. mollem verum pertinent). 


(11) arvensis 6 (manu propr.; postea vero a Sm. 
additum:) Festuca elatior paniculis minus spar- 
sis, locustis oblongis strigosis aristis purp. splen- 
dentibus. Doody, Syn. (Ed. 2) — 261-7 — 
Dil. Mss in H. Sherard. — vide etiam Dill. 
Giss. 450. —  pubescentia deflexa J.E.S. — Ca- 
ven. lc. t. 590. — Vide Til. Pis. 

Est omnibus ex partibus idem ac Br. ar- 
vensis Auctt. Suecic. recent. 

(14) giganteus (m. propr., atque prope specim.:) 
Ard. (Smithius addidit:) Festuca? arista ter- 
minalis, valvula int. non ciliata. 

Quod ad characteres faciemque ceteram 
attinet, Festuca gigantea esse videtur, folia 
vero solito valde augustiora, vix ultra lineam 
lata sunt. 


(15) Bromus giganteus? (m. propr., alque locus:) 


/ 
LJ 


41 


Antecedenti de cetero simillima; hic vero 
folia latiora accedunt, ita ut omnino cum 
Fest. gigantea con venial. 


95. AVENA. 
(3) fatua 6 (m. propr., atque prope specim.:) 
Fl. suec. - 
Omnibus characteribus facieque eadem est 
forma, quam Auctt. recent. ÅA. fatuam veram 
nominant, glumis coroll. hispidis, nec A. in- 
termedia. 


97. AnuNDO. 


(2) epigejos (manu Smithi; a Linneo tantum 
numerus:) 4, (qui eandem speciem respicit; 
preterea Sm. addidit:;) Gr. panic. palustre pre- 
altum, Pont. Compend. Tab. 56 — ex Herb. 
Sherard. (In pagina postica Linnaeus scripsit:) 
Arundo montana Fl. suec. 

Ad faciem omnesque characteres eadem est 
ac Calamagrostis Epigejos Hn Fl. Scand. 

(3) epigejos 4 (m. propr,; sed a Sm. additum :)? 

Nescio quo casu vel errato huic specimini 
nomen citatum sit impositum, quum spicula 
4-5-flore, glumz calycine inaequales (una 
alterå duplo longior) ceterique characteres 
omnes et facies omnino sint. Arundinis Phra- 
gmitidis. 

(4) A. epigejos (manu Smithii, cujus etiam sunt 
haec:) Gr. arundin. panicula molli spadicea ma- 
jus C. B. Scheuchz. pr. 24. t. 5. ex auctoritate 
Sherardi Mss, nec Scheuchzeri (A manu Lin- 
nii tantum in pagina postica:) Arundo montana. 

Omnino est Calamagr. Epigejs Auctt. 


(9) calamagrostis 5 (manu propr.) 


42 


Quantum in specim. siccato videre licet, 
hoc gramen Calamagr. lanceolata Auctt. recent. est. 


(6) Arundo culmo ramoso Fl. Lapp. (manu propr. 
in pagina plagule postica; posteaque a Sm. 
additum:) not the orginal Spec., which was lost. 
Sec. Fl. Lapp. 

Specimina duo, quorum unum optima est 
Calamagr. lanceolata, alterum | vero facie di- 
versum, etiamsi nulli characteres id distin- 
guunt, nisi quod pili spicularum confervoidei 
sint. ; 


(9) Phalaris arundinacea 8 H. B. (manu Smithii, 
postea vero additum:) no, no! (a manu Lin- 
nai tantum prope specimen:) Lapp. S. (i. e. 
Lapponia, Solander). 

Est, quoad characteres omnes, Calamagr. 
lapponica Wg. 


100. Erymus. 
(2) caninus — B. 7 (m. propr, atque in pa- 
gina altera:) Elymus Triticum radice. perenni, 

spiculis binis. longissime aristatis. Gmel. 25. 
Omnino cum Zritico canino. Auctt. congruit, 
etiamsi facies paullo peculiaris est, quum 
spiculee unius speciminis infima, alterius 
pleraeque binz sint, quod caussa videtur esse 
descriptionis et supra citate et in Fl. Suec. 
date, et quod quidem non semper occurrit, 

in locis tamen umbrosis non rarum est. 


(3) caninus (m. propr.; a manu aliena:) Sd. 
Triticum. caninum — Gramen caninum. aristatum 
radice non repente — sylvaticum R. Syn. 590. N:o2. 

Etiam Trit. caninum Auctt. omnino est, forma 
aulem vulgalissima spiculis singulis. 


43 


103. Honpnrunw. 


Quod ad H. murinum 8 Fl, Suec. attinet, nul- 
luin specim. hoc nomine in herbario asser- 
vatur, nisi praesumere liceat, specimina duo 
(num. 3 & 4) Hordei pratensis Huds. eV Recent., 
quibus hoc nomen adscripsit Smithius, a Lin- 
nio ea mente esse in herbar. condita, ut 
H. murium f reprasentarent, etsi nomen 
addere ipse omiserit. 


TETRANDRIA. 
129. Garivw. 

(2) trifidum 4 (manu propr., atque locus:) H. U. 
(In pagina altera Linnzus etiam addidit:) Galium 
floribus trifidis e seminibus canadensibus | Kalmii, 

Ex hoc specimine, quod, excepta tantum 
magnitudine in specim. culto haud mira, 
omnino cum G, trifido paludum Sueciz congruit, 
judicari polest, Auctores nostros recentiores 
nomen Linnaanum, primo tantum specimi- 
nibus Canadensibus datum, forma apud nos 
postea inventze merito imposuisse, 

(4) spurium (m. propr.) 

Est, quoad characteres omnes faciemque, 
G. spurium L. Sp. PL neque minus spur. Hn 
Fl. Scand., etiamsi specimen Linnaan. vix 
Suecicum si 

(5) Galium saxatile (m. propr., alque prope spe- 
cimen:) Latourette — (et in pag. altera:) Fo- 
lia 5, 4, 6-ve. 

(6) saxatile 8 (m. propr., atque praterea nu- 
merus:) 23. 

Num. et 5 et 6 specimina continent, quae 
cum G. saxatili Auctt. recent. optime congruunt. 


++ 


Nullus vero locus Suecicus his speciminibus 
appositus est, quamquam in "Appendice" Florae 
Suec. Linnaeus sua manu inseruit: Galium 
sazatile — Scania australis Leche. 


144. PrAwTAGO. 
(3) altissima (m. propr., atque locus:) H.U. 

Est Pl. lanceolate Auctt. maxime affinis, vel 
potius forma ejusdem, maguitudine tantum 

alque scapo minus piloso, foliisque glabris 
diversa (ut etiam in Sp. Pl. Linnzus ipse 
adnotavit), etiamsi spica hujus speciminis ovata 
cum descriptione in Sp. PL, ubi spica "cy- 
lindrica longa" vocatur, non conveniat. 

(4) (Sine nomine; a manu aliena tantum:) B. 43 
(sub quod Sm. addidit:) Gerard. 

Hanc formam, etsi nomine careat, comme- 
moravi, quia unicum est specimen hujus Ge- 
neris, cum P. lanceolata omnino congruens, 
pro qua verisimile Lionzeus eliam ipse id 
habuit, etiamsi nomen omiserit. 


(5) (Etiam uomine caret, sed manu Linnzi ap- 
positus est locus:) Gotl. (quod, prater notas 
cum descriptione Linnaana congruentes, pro- 
bare videtur hanc esse formam dubiam, quz 
in Fl. Suec. N:o 132 et in It. Gotl. pag. 216 
affertur). 

Quantum e speciminibus siccatis judicari 
potest, hec forma ceteris omnibus notis ad 
P. lanceolatam pertinet, sed faciem habet pa- 
ullo diversam ob lanam in petiolis foliisque 
junioribus copiosam (albam sec. Fl. Suec., 
sed nunc forsan vetustate flavam), qui in 
foliis ceteris ad pubescentiam transit. — Quod 
ad longitudinem scapi, cum foliis comparati, 
allinet, scapl in specimine minore biunciales 


45 


folia parum snperant, in specim. vero majore 
triplo et ultra foliis longiores sunt. 


170. CuscuTta. 
(1) europea 1 (manu propr.) 

In Urtica dioica collecta, hxc corollis sub- 
cylindricis, sepius quadrifidis, tubo subnudo 
(quantum in specim. sicc. videre licet) Cus- 
cuta europea Auctt. est. 


(2) epithymum? J.E.S. (manu Smithii; Linnzus 
ipse huic nihil, sive locum, sive nomen nu- 
merum ve, adscripsit, quo fit, ut, etiamsi spe- 
cimen cum C. Epithym. perbene convenit, ex 
hoc nullo modo judicari possit, utrum hanc, 
an aliam formam Cuscuta europ. B. Fl. Suec. 
respiciat.) 


175. POTAMOGETON. 


(6) gramineum 410 (manu propr., posteaque a 
Sm. additum:) Not an original spec. (et a manu 
aliena, verisimile inventoris:) Potamog. folio 
angusto pellucido fere gramineo (sub quod Lin. 
ipse:) hl (et Sm. addidit:) FI. Brit. 86. 


In exemplari Linnaei olim proprio libri 
Spec. Plant. hac species non est nota solita 
designata, quod nonnihil dubii affert, an gra- 
mineum Linnaei verum, necne sit. Quod au- 
tem ad characteres ditihel) omnes ceteri cum 
gramineo Sp. Pl. et Fl. Suec. conveniunt, ex- 
ceptis foliis, que plane linearia sunt, nec, ut 
describuntur, "lanceolato-linearia". Preterea 
spica rara cylindrica, semiuncialis, pedunculus 
paullo complanatus, sesquiuncialis, folia linea- 
ria, obtusiuscula, mucronata, 5-nervia, caule 
paullo complanato latiora, alque facies ipsa 
probant, hoc specimen omnino esse Potamog. 


46 


pusill. 8 maj. Hn. Fl. Scand. ed. 4 seu com- 
pressum ejusd. ed. 5 


(7) Potamog. gramineum? (manu aliena, sub quod 
Linnzus, quasi responsi loco, adscripsit:;) sic 
est. (a Sm.:) cuspidatum. 

Hoc specimen spica unciali, pedunculo la- 
tiore, com planato, 2-3-unciali, foliis linearibus, 
acuminatis, multinerviis, caule complanato vix 
latioribus, et ceteris notis idem est ac P. com- 
pressus Hn. Fl. ed. 4. s. zosterifolius ej. ed. 5. 


(8) compressum 7 (manu Smithii, eque ac hoc:) 
compressum Fl. Brit. et Herb. Cliffort. J.E S.— 
(a manu aliena :) an Potamogeton compressum est. 

Est, quoad faciem. omnesque characteres, 
idem ac specimen ni 6, nomine gramin. su- 
pra commemoratum, i. e. P. pusill. B maj. Hn 
Fl. ed. 4 seu compressum ejusd. ed. 5. 


(9) compressum 7 (manu propr.; sub quod Sm. 
addidit:) complanatum Willd. Schw. — an ve- 
rum? mequaquam — [lores subalterm:. 

Characteres hujus speciminis sunt: spica 
multiflora, rara, cylindrica, uncialis, floribus 
inferioribus alternis, pedunculus elongatus (ul- 
tra pedem longus) spicam versus crassior, 
folia omnia squalia (nulla fluitantia), oppo- 
sita, Lenula, sessilia, lineari-lanceolata, acu- 
minata, 7-9- ner via, 4-5 unc. longa, 3-4 lin. 
lata. Que omnia descriptioni in Fl. Suec. 
minime conveniunt, alque, ne specimen ad ul- 
lam specierum cH DN: m referatur, prohibent. 


(10) marinum (m. propr. eque ac locus:) Gotl. 
Fructus et folia filiformia s. potius capil- 
laria, omnino sunt P. marini Hn Fl., etiamsi 
vagina et inferior pars caulis P. zosteraceo Fr. 
similiores sint. 


47 


(11) marinum (m. propr. emendatum pro no- 


mine a manu aliena primum scripto:) Pota- 
mogeton pectinatum ? — (manu Smithii:) pe- 
ctinatum potius J.E.S. 


Omnino est Potamog. pectinatus Hn Fl. Scand. 


(12) marinum (manu Sm.; manu Linuzi tantum 


num.:) 4/4 (qui ad marin. in Sp. Pl. refert; 
manu aliena:) Potamogeton fluviatile longissimo 
gramineo folio (post quod Sm. addidit:) pecti- 
natum. Fl. Se. M:r LigMf. 


Idem est ac antecedens, seu P. pectinatus 


Hn Fl. 


(14) (Sine nomine; sed manu verisimile Lin- 


1706. 


nal:) an Potamogeton floribus albis sparsis. pa- 
nicula tenuissima laxa, quinque vel sex corollis 
pedunculatis composita. dispositis; singulis flori- 
bus (ut mihi lentis ope videtur) semina 4 nuda 
succedunt; quinque pedes longa est, et initio Julii 
rivulis sazosis floret. Clayt. N:o 819. 
Specimini flores fructusque desunt; folia 
vero longe-petiolata, lanceolata, superiora vi- 
ridia subcoriacea, inferiora tenuia membrana- 
cea optime cum P. fluitante Auctt, congruunt. 


RuPPIA. 


(1) maritima 4 (manu propr., atque a Sm.:) 


rostellata Germ. 


Omnino est A. rostellata Auctt. recent., an- 
theris rotundatis, fructibus obliquis elc. 


2) Huppia spiralis (m. propr., aeque ac prope 
Pl P proj I prop 


specimen :) Hope. (a Sm.:) maritima Germanor. 


Est RA. maritima Hn Fl. Scand. 


48 
PENTANDRIA. 


180. Mxvosoris. 


(1) scorpioides 1 (manu propria; atque in pa- 
gina plagule postica:) Hispania 141 Loefl. 


Facies hujus speciminis atque characteres, 
in primis calyx apertus uncinato-pilosus pe- 
dicellos arcuate patentes squans, cum JM. 
hispida. Schlecht. optime congruunt. 


(2) (Sine nomine; manu Linnaei tantum:) K, 4 
(que, hac plagula praecedenti etiam aflixa, 
idem valent ac si verbosius scripsisset Lin- 
nasus nomen scorpioides atque locum Americae, 
ubi plantam collegerit Kalmius). 


Ceteris characteribus ad M. arvensem Auctt. 
Recent. proxime accedens, presens tamen spe- 
cimen ab illa differt calyce permagno (duas 
fere lin. longo), cauleque robusto ramosis- 
simo, neque minus a speciebus omnibus 
CHOMITR URS calyce setis hamosis albidis den- 
sissime vestito. 


(3) Myosotis folior. apicibus callosis Gmelin (manu 
propr., sed in pagina postica synonymi loco 
adscriptum; in- antica tantum numerus:) 7 
(qui, simul cum synonymo citato alque pla- 
gula praecedentibus aflixa, probat, hzec etiam 
specimina sensu Linnzi ád M. scorpioidem ejus 
pertinuisse). 1 


Specimina quattuor heic asservata, quod 
ad faciem notasque attinel, omnia sunt ejus- 


49 


dem speciei, M. palustris Recentior, cujus for- 
mam principalem calyce cauleque adpresse 
pilosiusc 'ulis duo specimina, primum et quar- 
tum, sistuut; dum specimina duo, in medio 
posita, calyce cauleque patenter ramis vero 
adpresse pilosis ad formam, qua M. palustris 
a scorpiodes Hartm. Fl. Scand. pertinere vi- 
dentur. 


(4) (Sine nomine; manu propr. tantum:) 4, B. 


Hac forma corollis solito majoribus, caly- 
cibus adpresse sparseque pilosis pedunculis 
duplo brevioribus, foliis glabriusculis, ramis 
caule patentius pilosis, omnino eadem est 
ac M. pal. var. laxiflora  Hartm. Il. c. 


182. Axcnuvusa. 
(1) officinalis (manu propr. eque ac locus:) Algir. 


Nomen citatum a Smithio in angustifoliam 
est commutatum, idque merito, quum spe- 
cimeu cum Anchusa officinali, qualis in scri- 
püs Linneanis traditur, minime conveniat, 
sed potius ad angustifoliam pertineat, quod 
simul cum loco peregrino, atque specimine 
plagule sequeutis, aperte indicat, specimina 
hoc loco casu quodam esse permutata. 


(2) angustifolia 2 (manu propr.; postea a Smi- 
thio additum:) Sp. Pl. ed. 2? — A. officinalis 
Lehm. Asp. V. 1. 246 (alioque loco:) vera offici- 
nalis Sp. Pl. ed. 1. 


Ut in plagula priore pro officinali angusti- 
folium, sic heic. pro angustifolia officinalem. ve- 


50 


ram, quod ad faciem totam omnesque notas 
attinet, invenimus. 


185. SYmpPHYTUM. 


(1) afficinale 1 (manu propr.) 


Etsi loco careat hoc specimen verisimile 
est prope Upsaliam lectum, ubi, ut constat, 
S. orientale vulgatior est species, ad quam 
hoc etiam specimen clare pertinet, quum 
folia sint omnia ovato-lanceolata, acuminata, 
superiora semidecurrentia, inferiora sessilia 
haud decurrentia (infima vero petiolata de- . 
sunt) et nervi foliorum cum caule quam 
in officinali multo hirsutiores. Preterea la- 
cini; calycis lanceolate& sunt tubo corolla 
violaceze breviores, stylus corollam excedens. 


198. Pniwura. 


(1) veris 4 (manu propr.) 

Hac maguitudine quidem P. clot ex 
characteribus tamen est P. veris Auctt., quan- 
tum in specimine haud bene conservato vi- 
deri potest, cujus corolla suut totae contortze 
ita ut forma magnitudove earum non possit 
discerni. 

(2) (Sine nomine, sed antecedenti affixa. pla- 
gula; manu propr. tantum:) 4. 
Optima P. veris, Lin, et Auctt.. Recent. est. 


(5) Primula (manu propr., sine nomine specif.; 
in pagina autem plagule altera:) Primula 
veris pallido [lore elatior T: — Primula veris 
major Dod. — Verbasculum  pratense vel sylva- 
ticum. inodorum CB. 


M 


91 


Specimen quidem valde mancum est, caule 
foliisque. carens, flores autem. omnino sunt 
P. elatioris Auctt., quam etiam synonyma ci- 
tata, a Linnwo ipso addita, respiciunt. 


(6) Primula vulgaris (a manu aliena iu suo 
chartze segmento; nihil est a Linnzo ad- 
scriptum). 


Eadem est species ac prior. 


2291. CAMPANULA. 


(4) (Absque nomine; manu propr. tantum:) 
3 7 (quod ad rotundifol. var. » Spec. Plant. 
certissime delegat; supra vero a manu aliena 
additum:) 2 g (verisimile opus aliquod. aliud 
Botanicum spectat, quum plagula sit prace- 
denti, ubi C. rotundifolia asservatur, affixa, nec 
fieri possit, quin specimina praesentia ad 
pullam, que sub num. 2 in Sp. Pl. recipitur, 
pertineant, a qua quam maxime differunt.) 


Specimina tria juniora, nondum florescen- 
tia, humilia sunt, vix 5-uncialia; folia radi- 
calia  cordato-reniformia, folia caul. pauca 
infima sublanceolato-linearia, cetera densissi- 

3 me coarctata, angustissime linearia (vix li- 
neam dimid. lata), sesquiuncialia; gemmae 
florifere complures. Quz pleraque cum de- 
scriplionibus in Fl. Suec. et Fl. Lapp. 84 
datis optime conveniunt, ex quo, autographo 
supra relato addito, nullum est dubium, 
quin hac sit ea C. rotundifolize forma, quam 
e Gotlandia et Alpibus Lapponicis retulit 
Linnaeus, eademque, quam sub nomine g 


limifol.. recipit: Wahlenb. in Fl. Suec. Ex 


52 : 


supra dictis patet, presentem nihilo, nisi foliis 
caulinis solito magis angustis et coarctatis, a 
forma vulgatissima: differre, etiamsi facies 
ipsa diversa atque in speciminibus, primum 
inventis, absentia foliorum radicalium, forsi- 
tan quoque auctoritas Dauhini, Linneum fa- 
cile primo induxerint, ut dubitaret, utrum 
distincta esset species, an varietas. 


(7) Rapunculus 5 (manu propr. eque ac locus 
sub uno specim.:) Algir. , 


Specimina omnia vix dubie externa atque 
a Camp. Rapunculo, etsi ad faciem haud dis- 
similia sint, plane diversa; priora duo caule 
foliisque ubique hirsutis, calyce glanduloso- 
piloso, posteriora duo calyce verrucoso. Quae 
probare videntur, hac specimina ob faciem 
fere solam primo intuitu esse pro vera C. 
Rapunculo habita, qua tuuc temporis non- 
dum erat in Suecia reperta. Omnibus pars 
caulis inferior atque radix desunt. 


(10) rapunculoides 14 (manu propr.; atque in 
pagina plagula altera:) Locus Nericia, parccia 
Hidinge. (Smithius prope specimen addidit:) 
pubescentia caulis foliorum reflexa -— grows at 
Blair in Scotland — Mr Fenso. Skrimshire. 


Omnino est C. rapunculoides vera et Auctt. 
hec; hoc loco mentio ejus facta est, quia in 
Linne Flora Suec. non recepta est. In Ap- 
peudice vero hujus libri, sua manu scripta, 
Linnzus ipse adnotavit:) Campanula rapuncu- 
. loides. — Nericia, Hallandia, Uplandia — Filius. 


(11) Campanula rapunculoides (manu propr., quod 
tamen nomen a Smilhio est deletum, qui 


Tc C 


93 


pro eo scripsit?) Bononiensis? Mr Davall — 
C. nova species Pallas, H. B. (i. e. Herbarium 
Danksii). 

A priore ideoque etiam a vera C. rapun- 
culoide plane diversa non modo ob flores mi- 
nutos, folia sessilia cordato-ovata, subtus vil- 
losa aliasque notas sed ob. totam etiam fa- 
ciem, quibus omnibus ad C. bononiensem re- 
vera propius accedit. 


(12) rapunculoides (m. propr.; postea a Sm. ad- 
ditum:) ? (atque manu demum aliena :) spe- 
cies nova? radix repens D. G. 

Neque hac est ad C. rapunculoidem refe- 
renda, cujus quidem faciem habet ex parte 
superiore et quod ad flores attinet, sed fo- 
liis differt omnibus petiolatis, ovato-lanceo- 
latis, nullis cordatis. 


249. VERBASCUM. 


(1) Thapsus 14 (manu propr, atque sub uno 
specim.:) Monsp. 

Specimina, etsi non sint in Scandinavia 
lecta, omnino sunt eadem, el ad faciem et 
ad characteres, ac planta apud nos frequen- 
ter obvia, quam hoc nomine intellectam 
semper voluerunt Auctores Suecici post Lin- 
naeum. 


(2) lychnitis 2 (manu. propr.) 
De hoc, cui tamen locus deest, omnia 
eadem valent, qua de priore sunt dieta. 
313. CHENOPODIUM. 


(5) album 5 (manu propr.) 


94 


Hoc, de quo nullum potest esse dubium, 
buin forma sit ipsa nomine Linnzano intel- 
ligenda, cum Ch. albo, quale in operibus Au- 
clorum Rec. Suec. novissimis traditur, optime 
etiam convenit, et quod ad caulem erectum, 
simpliciorem et lirmiorem, ramos panicula 
conferLos, erectos, et ad ceteras notas atti- 
net, exceptis tantum in eo foliis, quod pa- 
rum farinosa sint. 


(6) viride 6 (manu propr.) 
Est ex omnibus partibus Ch. viride seu 
album var. viride Auctt. recent. 


321. Uruus. 
(2) campestris 1 (m. propr.) 

Specimina herbarii, cum quibus specimina 
Ulmi campestris Hartm. Fl. Scand. seu U. mon- 
tane Fr, in insulis Roslagie nec non in 
Helsingia spontanea lecta comparavi, cum his 
omnino congruunt non minus quod ad for- 
mam, serraturam atque scabritiem foliorum 
pertinet, quam ad formam fructuum; flores 

desunt. 


398. GrwTIANA. 


(1) /utea (manu propr. pro nomine primum 
scripto, deinde vero deleto:) punctata 9. (Prae- 
terea Smithius addidit:) G. algida Pallas. Hoss. 
t. 95 (atque:) Gmel. Sib. v. 4. 106. — non lutea 
Sp. PI. | 

Ut jam dicta citata Smithii docent, haec 
nullomodo cum 4G. lutea Sp. Pl. conve- 


99 


nit; nec facile G. purpurea est, quamobrem, 
quum etiam nullus locus est appositus, spe- 
cimen Norvegicum 1udicans, hoc loco her- 
barium Linnaei minime est aptum ad com- 
ponendam litem, quam generaverunt scripta 
ipsius hac de specie, utrum lutea vera, ut 
docent Spec. Pl. et Flora Suecica, sit un- 
quam intra limites Scandinavige reperta, an 
planta indigeua, cui locis citatis id nomen 
imponitur, sit purpurea primum non bene 
agnita. 


Quod dubium, nisi chirographa, quae di- 
cunt, Linuzi in herbario, ea certo, que in 
libris ejus adsunt, tollere possunt. In pa- 
gina enim ultima sui exemplaris Florz Sue- 
cicz edit. 2 hiec sua manu adnotavit: »n. 227 
Gentiana lutea est Gentiana purpurea»; atque 
idem in suo exemplari Spec. Plant. ed. 2 
ipse e locis ad Gent. luteam receptis voca- 
bulum JVorvegicis (sc. alpibus) delevit, locum 
vero eundem, sub G. purpurea indicatum, 
retinuit. Ex quo constat, Linneum ipsum 
posteriore tempore, quasi veram purpuream 
agnovisse Gentiíanam in Norvegia lectam, quam 
prius sub nomine /utee meminerat. 


. (9) Centaurium 14 (manu propr., atque sub uno 
speciminum:) Algir. t. Hn 


Hec etsi specimina non sunt Scandina- 
vica, forme tamen nostrati, sub nomine Ery- 
three  Centauriti apud. omnes Auctores Scan- 
din. recentiores commemorate, simillima at- 

que cum ea plane eadem sunt. 


96 | 


(6) (Sine nomine, sed plagule priori affixa; 
manu Linnaei tantum prope specim.:) A. 241 
(quod, qua spectet, nobis non patet). 


Omnino eadem est ac praecedens, seu Ery- 
threa Centaurium  Auctt. 


(7) (Sine nomine; sed prioribus affixa, atque 
nominis loco a manu Linnaei instructa nu- 
mero:) 44 (que eadem valent, ac si nomen 
Centaurium esset appositum). 


Optima est Erythrea linarüfolia. Auctt.; id 
quod pro certo affirmat, ut jamdudum e 
scriptis Linnai concludi licuit, species duas 
Recentiorum,  /inarifoliam et Centaurium, a 
Linnaeo non habitas esse distinctas, sed unà 
sumtas apud eum constituisse formam prin- 
cipalem, quam sub lit. a recepit, unius spe- 
ciel, Gent. Centauri. 


(8) (Sine nomine, prioribus affixa; — manu 
Linnai tantum:) L. 243 c. (infraque Sm. ad- 
didit:) ?? 


Ad magnuitudinem totius herbe et ad ca- 
lycem Erythree linarüfolie haud. dissimilis; 
ab hac vero petalis angustioribus, acutiori- 
bus, foliis caulinis elongatis angusto-lineari- 
bus, radicalibus angusto-lingulatis, cauleque 
toto firmo, a basi usque ramoso, pubescente, 
valde distincta, nec ad ullam speciem Scan- 
dinavicam aliam referenda, planta mihi ignota 
est, hoc loco verisimile comparandi caussa 
asser vata. 


(9) (Sine nom.; Smithius tantum inseripsit:) - 
8? — (Est quoque prioribus affixa). | 


97 


Etsi Linneus ipse nomen nullum heic 
adnotaverit, concludi tamen, ipsum hanc po- 
tius pro Gent. Centaurio—2 habuisse, ex eo 
potest primum, quod planta hic asservata 
nulla sit alia ac forma minor Erythrewe lina- 
rüfolie Auctt. recent, quam cur a Gent. Cen- 
taurio —& discerneret, Linneo vix ulla po- 
tuit esse caussa, quum, ut jam constat, for- 
mam Erythr. linarüfolie principalem majorem 
non discerneret; deinde vero ex eo, quod 
presens sit forma a sequente omnino di- 
versa, haec autem sine dubio ipsa sit planta, 
quam in Fl. Suec. et Spec. Plant. Linneus 
nomine Gent. Centaur.—Q intellectam voluit. 
Nomen igitur a Smithio, ut presenti speci- 
mini tribueretur, propositum, potius videtur 
cum nomine, prioribus dato, seu G. Centau- 
rio—a, permutandum esse. 


(10) Centaurium minus ramosissimum Vaillantii (a 
manu aliena, que tamen quin fuerit Eberh. 
Rosenii, vix dubitari potest, quum his pro- 
ximum Linnaeus ipse apposuit nomen au- 
ctoris:) Rosen (preter quod a manu ejus est 
pro nomine plante scriptum:) &. — (Smi- 
thius vero diversis locis adnotavit:) 8 Sp. 
Pl. et Flo. Suec. ed. 2, nec. ed. 4. — Diversa 
a G. Centaurio. — G. pulchella Swartz — ea- 
dem species. - D. Afzelius. — diff. specifica cor- 


rigenda. 


Ut dicta supra citata Linnaei non minus 
valent, ac si ipse nomen plene adscripsisset, 
atque aperte docent, ipsum specimina pro 
vera G. Centaur. B habuisse, sic dicta etiam 


98 


Smithii non minus priora omnia firmant, 
quam probant, eum quoque plantam agno- 
"visse et pro vera Linnaei Gent. Centaur. B, et 
pro eadem ac pulchella Hecentiorum. — Atque 
profecto, si faciem notasque plante respexe- 
ris, que usque a radice dichotoma est, foliis 
ovatis, calyce breviore ceterisque notis in- 
signis, minime dubitari polest, quin hec 
optima sit Erythrea pulchella var. ramosa Auctt. 


(11) Gentiana pulchella (nomen manu mihi igno- 
ta, perspicue tempore, quam pleraque her- 
barii inscriptiones, posteriore simul cum his 
scriptum:) Corolla 5-fida. infundibuliformi, tubo 
elongato, stylo simplici, caule simplicissimo. Sy- 
nonyma desunt. Habitat in Alandia, ex paroe- 
cia. Finström, lecta 1782 ab O. Swartz. 


Specimina omnino sunt Erythr. pulchellce 
variet. simplicis Auctt. recent. 


(14) Amarella 17 (manu propr.) 


Ex omnibus partibus eadem est ac Gent. 
Amarella, qualis haec apud Auctores Scand. 
recentiores describitur. 


(15) Amarella (manu propr, sine numero; — 
Smithius observavit:) non Amarella. 


Quod ad faciem omnesque characteres ma- 
nifeste est Gent. germanica; specimina vero 
vix Scandinavica, id quod, preter locum ad- 
scriplum deficientem, magnitudo florum, cum 
speciminibus Austriacis optime couveniens, 
docet. 


59 
342. Busivw. 


(1) Bulbocastanum 4 (manu propr.; atque a Smi- 
thio:) not an original specn of Sp. PL, but 
is right. 

Locus deest, ita ut heic de B. Bulbocastano 
eo, quod in Novitiis Flore Suecice, Faune 
Suecicee insertis, Linnaeus dicit esse in monti- 

bus arenosis prope Bergen Norvegie a Martino 
inventum, nihil discere liceat, utrum verum 
fuerit B. Bulbocastanum Linnai, an, id quod 
potius putares, primo cum Chaerophyllo bulboso 
permutatum, quod, vt constat, nonnullis in 
locis secundum oram Norvegie occidentalem 
olim legebatur; quam tamen opinionem [seu 
B. Bulbocast. l. c. nihil aliud. fuisse ac Chero- 

— phyll. bulbosum] id confirmare videtur, quod in 
suo Flore Suecice exemplari Linnaeus sua 
manu adnotavit: »Cherophyll. bulbos. — Nor- 
vegia, Bergen. Martin», quae, quod ad locum 
atque nomen inventoris, omnino eadem sunt, 
qua loco supra citato [Fauna Suec.] de Bunio 
Bulbocast. dixit. 


Specimen autem in herbario, quod inscri- 
bitur Bunium  Bulbocast., ubicumque est le- 
ctum, omnibus ex partibus verum est B. 
Bulbocast. Lin. et Sm. Fl. Brit, seu Carum 
Bulbocast. Koch et  Auctt. recent, caule toto 
glaberrimo, involucri foliolis 6—8, stylis 
deflexis et ceteris, quum a Chaeroph. bulboso, 
tum a Bunio flezuoso omnino diversum. Folia 
non adsunt. 


344. SELINUM. | 
(1) sylvestre 4 (manu propr., eque ac locus:) H. V. 


60 


Specimina petalis obovatis obtusis, peri- 
carpiis fere obverse triaugularibus, obsolete, 
ut videtur, costatis, stylis pericarpia dimi- 
dia longitudine. superantibus, involucro et 
involucellis polyphyllis, foliolis illius lan- 
ceolatis, horum linearibus, foliis quadripin- 
natis, laciniis pinnularum linearibus mucro- 
natis, caule anguloso insignia neque ad Peu- 
cedanum  palustre, neque ad ullam aliam spe- 
ciem intra Scandinaviam obviam referri 


ossunt. « 
P * 


(2) N:o 42 Selinum sylvestre (manu aliena, for- 
sitan Jacquinii, quum Smithius addiderit :) 
Jacq. (Preterea idem [Sm.] adscripsit:) est 
palustre Linn., ut bene monuit. Stokes in Bot. 
An. 284. (Manu Linnaei heic nihil adnota- 
"tum est). 


Hoc cum Suecico Peucedano palustri  Auctt. 
optime congruit. 


(3) Selin. sylvestre (manu Linnazi filii; atque a 
Sm.:) est palustre JES. 
Ceteris ex partibus cum  Peuced. palustri 
Auctt. bene convenit, pericarpia vero ma- 
jora sunt. 


Inter formas hujus Generis omnes in herbario 
nulla est, cui Linnzus ipse inscripsit nomen 
palustre, etsi in suo exemplari libri Spec. 
Plant. hanc speciem nota solita designavit, 
quasi in herbario asservaretur, ex quo con- 
cludi licet, eum etiam ipsum unam alteram- 
ve formarum heic enumeratarum pro palustri 
habuisse, etiamsi nomen sylvestre ab aliis in- 
scriptum mutare omiserit. 


6í 


332. HrnacrEUM. 


(1) Sphondylium (manu propr. emendatum pro 
nomine primum scriplo:) vulgare. 


Si formam  petalorum respicias, quae, ut 
monet Cel. Friesius, optimum forte chara- 
cterem praebet. in speciebus huc pertinen- 
tibus distinguendis, in hoc specimine pe- 
tala sunt ovato-lanceolata ita iucurvala, ut 
neque profunde obcordata, sed parum modo 
emarginata. videantur, neque apex, si planus 
esset, diceretur lobus vi tostablihs breviorque, 
sed a petalo ex medio attenuato constitue- 
retur. Qua, quum flores etiam minuti sint 
vix duas lineas lati, omnesque equales, at- 
que folia permagna lobis latis ovatis, lacini- 
atis et serratis, clare probant hoc specimen 
esse formam latifoliam  Heraclei sibirici Fr. S. 
Veg. Scand. et Hartm. Fl. Scand. ed. 5, etsi 
color petalorum ob vetustatem discerni ne- 
queat. Quum vero iidem characteres omnino 
cum iis conveniant, quos dedit Linnaus ipse 
in Spec. Plant, atque figura Gmelini in Fl. 
Sibir. ibi citata optime cum specimine her- 
bari congrual, non polest fieri, quin hoc pro 
vero H. sibirico Sp. Pl. habeatur; etiamsi. ni- 
hil in ejus characteribus sit, quod. descri- 
ptioni H. Sphondyli in Sp. Pl. et Fl. Suec. 
date repugnat; ex quo concludi licet H. sibiri- 
cum Recent. esse non modo H. sibiric. Linn., 
sed etiam pro parte H. Sphondylium Linn. — 
Hoc posterius de cetero eadem videtur esse 
forma IH. Sphondylii Fr. seu australis Hartm. 
elegantior floribus umbellas radiantibus quat- 
tuor lineas latis et ultra, albis, quam vulga- 


9 


62 


tissimam legimus in Anglia meridionali, cu- 
jusque figuram vide in Engl. Bot. 939. 
(2) angustifolium (manu propr.). 

Quod ad folia attinet, quorum lobi spi- 
thamei, angustissimi, lineares sunt, hoc sine 
dubio, id quod nomen ipsum adscriptum in- 
dicat, est varietas 8 H. Sphondylii Sp. Pl. et 
Fl. Subs Idem etiam non solum ob folia, 
sed ob flores quoque, qui omnino sunt iidem 
ac in precedente, est H. swiricum var. an- 
gustifolium Fr. et Hartm., cujus cum forma 
apud nos vulgatissima totam faciem omnes- 
que notas habet communes. 


, 


(3) Heracl. angustifolium (vix manu Linnzi; — 
postea a Smithio additum:) ? 

Hoc specimen, quod ad formam foliorum, 
inter priora duo quasi intermedium est, lo- 
bis foliorum angustis, ut in num. 2, brevi- 
bus vero etiam, ut in num. 1. Utrum au- 
tem ad H. sibirie.,, an H. Sphondyl. referen- 
dum sit, difficile est dictu, quum flores 
omnino desint. Fructus, qui adest matu- 
rus, omnes habet notas Zeraclei, quale hoc 
genus terminant hecentiores. 


(4) sibiricum 2 (manu propr.) 


Hoc omnibus ex partibus, quum foliorum 
tum florum, idem est ac num. 1, seu 4. si- 


biricum Linn. et Auctt.. Suec. Recent. i 
(5) Sibiricum. 2 (manu propr. aque ac locus:) 
IV; 


Hac forma ob folia ad precedentem se 
habet eodem fere modo, ac num. 2 ad num. 
1, nisi quod lobi foliorum serrati sint in hac, 
quum integerrimi sint in num. 2, a quo de 
cetero in nihilo differre videtur. 


63 


Itaque, specimina herbarii omnia ad hanc 
tribum generis Heraclei pertinentia, duas tau- 
tam formas constituunt, eracl. sibiricum lati- 
folium et angustifolium, quae ambo, ut e locis 
in Fl. Suec. allatis, judicemus, hoc in opere 
pro parte certe in nomine A. Sphondylii ibid. 
continentur. Forma nulla in herbario adest, 
qua ad H. Sphondylium Fr. seu australe Hartm. 
referatur. 


354. ÅNGELICA. 


(1) Archangelica 1 (mauu propr.) 

Omnino est Angel. litoralis Fr. et Auctt. re- 
cent.; id quod cum opinione Dotanicorum 
recentiorum quadrat, qui jam plerique agno- 
scunt Angel. Archangelicam a Lin. esse Ang. 
litoralem, Angel. vero. Archangelicam B Lin. esse 
Ang. Archangelic. Recent. 


3239. Sum. 
(4) nodiflorum (manu propr.) 

Dubitationem, que de hoc nomine, in Fl. 
Suecica Liunzi recepto, exstitit, utrum nodi- 
[lorum Hecent.,, speciem. numquam postea in 
Suecia repertam, significaret, an eam speciem, 
cui Linucus ipse deinceps dedit nomen an- 
gustifol., et qua hodie etiam in loco, in Fl. 
Suec. citato, legitar, non tollunt specimina 
herbarii heic asservata. Sunt enim quidem 
et ad faciem et notas, c. v. umbellulas sub- 
sessiles (pedunculis non ultra duas lineas 
longis), involucrum deficiens, foliola involu- 
celli minuta integerrima, foliola caulina zequa- 
liter obtuse serrata, omnino Sium (Heloscia- 
dium) nodiflorum. Recent., cujus specimina Ger- 
manica, Helvetica atque Anglica cum speci- 


64 


minibus Linnzeanis comparavimus, nullam 
diflerentiam invenientes. In herbario au- 
tem locus omnis deest, ita ut nullomodo 
scire possimus, utrum hzc specimina revera 
intra Sueciam lecta, an externa sint. Hoc 
tamen posterius potius est putandum quum 
ex eo, quod Linnaeus sepius pro specimini- 
bus Scandinavicis plantarum, nunc vulga- 
rium, nunc rarissimarum, externa ad se missa 
in herbario suo conservavit, tum ex eo, quod 
hac species numquam est revisa in loco Ro- 
seniano prope Christianstadiam. Quamobrem 
opinio, quam jam veterem habent Botanici 
nostri, plantam Rosenii a Linneo proposi- 
tam, fuisse Sium angustifol., ob faciem primo 
adspectu parum abhorrentem, certa videtur. 
Quod ut confirment, accedunt dicta Rosenii 
ipsius in Observ. Botan., ubi involucrum 
in sua planta 7—8-phyllum observasse se 
dicit, quod non modo faciem redderet Sio 
angustifolio similiorem necesse fuit, sed clare 
etiam probat, specimina herbari Linneani 
numquam esse a hosenio visa. 


339. ÖENANTHE. 

Inter formas hujus generis neque ulla est, quae 
inscripta sit crocata, neque ulla, qua ad il- 
lam speciem pertineat; neque demum un- 
quam talis forma videtur in herbario ad- 
fuisse, quum neque Linneus in suo exem- 
plari libri Spec. Plant, neque Smithius in 
Syst. Veg. ed. 14, eam solita designaverit: 
nola, qua ubique usi sunt, ut in libris illis 
notarent species, quas continuit. herbarium 
Linnai. | Oenanthe  crocata Fl. Suecic. igitur, 
utrum revera indigena fuerit, an non, ex 
herbario ejus non potest illustrari. 


65 


382. STAPHYLEA pinnata (manu propr.) 


Hanc, certe numquam Florae nostre incolam, 


heic recipimus, quia Linnaeus ipse in Ap- 
pendice manuscripta sui exemplaris Flore 
Suecicze inter alias enumerat: »Staphylea pin- 
nata Bahusia semel in sylvis». Specimen vero 
herbarii, etsi vera est S. pinnata, omni loco 
caret ideoque nullam vim habet ad dictum 
citatum corroborandum, quod vix dubie ex 
aliquo errore ortum est. 


395. STATICE. 


(2) Limonium 2 (manu propr.) 


Ad faciem omnesque characteres est St. 
rariflora Drej. et Hartm. Fl. Scand. ed. 5 forma 
major, seu St. bahusiensis Fr. — var. borealis. 
Quod quidem parvi videatur esse momenti 
commemorare, quum jam inter Botanicos 
nostros conveniat, ut nomeu Linnzan. Limo- 
nium sit collectivum, et omnes nostrorum 
litorum. formas complectatur, eoque de una 
tantum earum non bene sit adhibendum; 
sed hoc loco mentio ejus facta est, ut pate- 
ret, qua forma — si hac in re herbario 
ejus jus decidendi concedatur — ex eo vi- 
deatur Linne fuisse primaria. 


HEXANDRIA. 


419. Arr. : 


(2) arenarium 42 (manu propr.; atque in chartae 


parte diversa, que cum specimine missa vi- 

detur, a manu aliena:) Allium montanum bi- 
5 

corne latifolium, [lore dilute purpurascente Bauh. 


66 


pin. 74. Si recte et non antea recensita, addo 
capiti 4:mo inter Pastinacam sylvestr. et Tu- 
lipam. 

Etsi Botanici Sueci ex locis alque operi- 
bus Linnzanis merito videntur synonymon 
hujus speciei alio modo fixisse, quam exteri, 
qui, duce Smithio, nostrum All. arenarium 
vocant 4A. vineale, id quod ex aliis Linnaei 
operibus quoque fieri potuit, pro vero autem 
A. arenario habent. formam minorem Alli 
Scorodoprasi, specimina tamen herbarii Lin- 
neani hac in re horum potissimum opini- 
onem confirmare videntur, quasi forsitan 
etiam ea ipsa Smithium in hanc opinionem. 
primo adduxerunt. Folia enim plana, lata 
(3—4 lin), vaginz subteretes atque filamenta 
staminum corolla numquam longiora, sepe 
breviora, descriptioni All. arenarii Suecor. Re- 
cent. repugnant, sed optime ad A. Scorodopr. 
— var. minorem. Suec. pertinent. Verum qui- 
dem est, hac specimina non certe esse Sca- 
nica, sed, ut indicant dicta supra citata col- 
Vedtoris. quisquis fuerit, solo verisimile nata 
externo, quamobrem parum afferrent mo- 
menti ad opinionem. Exterorum confirman- 
dam, nisi eadem zque bene ac illa, quae 
Suecis A. arenarium, in descriptionem Linnaei 
quadrarent, atque insuper et solum arenosum 
et locus (Falstria), quae Linnaeus in Fl. Suec. 
affert, merito etiam de A. Scorodopr. minore 
Suecor. afferri possent. 

(4) angulosum 22 (manu propr. atque prope 
specimen:) jene. (In pagina plagule altera 
etiam m. pr.) Allium mont. fol. narcisst . . 
(vocabulum ultimum lectu diflicile, sed ueque 
majus, neque minus est). 


67 


Omnibus ex: partibus est All. fallax Schult. 
et Auctt. Suec., cujus cum speciminibus formae 
serotine Schleich. Fr. Mant. alt. Ahusiensibus 
comparantes specimina  herbarii Liunzani, 
ne minimam quidem differentiam inveni- 
mus; quare non dubitaremus, secundum com- 
plures Botanicos exteros, All. angulosum Linn. 
et All. serotinum absolute synonyma habere, 
quum etiam ceteri speciminum characteres 
descriptioni. Alliv angulosi in Spec. Plant. re- 
spondeant, nisi synonymon et icon Gmelini 
in Fl. Sibirica ibi citata differentiam essen- 
talem. in staminibus corollam non superan- 
tibus exhiberent, quod probare videtur, spe- 
cimina herbarii non ad verum pertinere All. 
angulosum Linn., igiturque, quum ad nullam 
aliam. speciem Linnaanam referri possint, 
hoc collectivum habendum esse nomen, et 
formam utramque fallacis amplectens et an- 
gulosum sensu strictiori; quod posterius — 
si modo illud nomen pro una specie sit re- 
tinendum — characteribus, a Cel. Friesio l. 
c. jam propositis, satis differre videtur, ut 
species diversa habeatur. 

(5) Allium  angulosum (manu  propr.; plagule 
priori affix.). 

Hoc omnia supra dicta confirmat; habet 
enim de cetero characteres omnes cum priore 
communes, sed differt caule fere bipedali, 
et staminibus corolla brevioribus, quamobrem 
minime dubitandum est, quin hoc optimum 
el verum sit angulosum Linne. 

Quum igitur, ut in priore ostendimus, ex 
herbario appareat, id quod antea jam ab 
ahis fuit ex parte observatum, plures for- 
mas, v. c. Alla fallacis duas formas, monta- 


68 


num et serotinum, nec minus acutangulum Koch 
et angulosum demum sensu strictiori, inter 
se diversas, pariter el eodem jure fuisse no- 
mine Linneano anguloso inlellectas, a re et 
consueludine, qua utuntur plerique in nomi- 
nibus ejusmodi, haud alienum putamus, hoc 
nomen pro lota serie, quam conliguam, ut 
Cel. Fr. observat, illae quattuor species sistant, 
adhiberi, anguloso autem sensu strictiori no- 
men quoddam novum, ex gr. Gmelini, imponi. 

(6) angulosum (manu propr.). 

Hoc a prioribus, ideoque ab omni A. angu- 
loso vero differt caule tereti, floribus duplo 
vel triplo majoribus etc.; quare ex errore aliquo 
heic insertum videtur. 

(7) angulosum (manu propr. quasi responsi loco 
post haec a manu alienà, in diversa charte 
parte, scripta?) N:o Allium 2 Fl. Carn. Segui- 
eris tertium in Supplem. (quod verisimilé scri- 
psit. Scopoli, quippe etiam Linneus ipse prope 
specimen collectorem adscripsit:) Scop. 

Hoc etiam est A. fallax serotinum, nihilo a 
nostris speciminibus numerove (4), supra al- 
lato, differens, quare omnia de illo dicta de 
hoc quoque valent. 

(9) Schenoprasum 25 (et) 28 (manu propr.). 

Est A. Schenoprasum, quale apud Hartm. 
in Fl. Scand. ed. 5. 


(10) sibiricum H. B. (i. e. Herbar. Bauksii: manu 
Smithii; Linnaei manu nomen nullum aliud, 
ac:) 25 B (qui numerus forsitan lapsu quodam 
calami pro 35, numero hujus speciei in Spec. 
Plant, scriptus est; in pagina autem plagulae 
postca hac quoque sunt manu propria scri- 


pta:) Cepa, palustris altissima Bub. Cent. 4, p. 


69. 


27, t. 4b, varietas forte vulgaris. — Gmelin 
8ibirzd ^p. 09i na 04, t. db, f. 4. 

Hac plagula priori affixa atque inscriptio- 
nes omnes Linnzi citate, que synonyma ab- 
solute eadem ac Sp. Pl. continent, aperte in- 
dicant, haec specimina a Linnzeo ipso pro 
A. Schenopraso 8. Sp. Pl. habita esse; neque, 
quantum in exsiccatis videri licet, in illis 
quidquam est, cur aliorsum polius referren- 
tur. Ex quo, nec non e nomine, quod Smi- 
thius, auctoritate Herbarii. Banksii, addidit, in 
eam facile opinionem adduci possumus, A. 
Schenoprasum Q8 Sp. Pl. atque A. sibiricum esse 
synonyma, id quod descriptio utriusque in 
Spec. Plant. et Mant. neque tollit. Unum 
tamen dubium restat, quod All., quod multi 
auclores recentiores dicunt sibiricum, in iti- 
nere Linnaei Oelandico pag. 34 eodem syno- 
nyuio est propositum ac forma principalis A. 
Schenoprasi/ in Spec. Pl. et Fl. Suec, quare 
etiamnunc incertum videtur, utrum All. sibi- 
ricum Rec. ad hoc, an ad 8 Spec. Plant. seu 
sibiricum L. sit referendum, 1. e. utrum sit 
All. Schenopr. au sibiric. Linn. Specimina her- 
bari huic rei vix auxilio sunt, quum in iis, 
ut siccalis, nullus alius character bene possit 
perspici, quam quod. A. Schenopraso priecedente 
multo majora sint, specimina nostra maxima 
Gotlandica magnitudine aquantia. 


498. ÖRNITHOGALUM. 


(2) (Absque nomine manu propr. scripto; nu- 
merus tantum:) 4 (correctionis loco pro nu- 
mero 2 primitus scripto; Smithius autem ad- 
didit:) an. luteum? JES. vide Fl. Suec. — viz 
(et deinde:) spathaceum Willd.? — Å 


70 


Est Gagea spathacea Auctt., quae igitur for- 
ma videtur primum cum minima, postea vero 
cum /utea a Linnzo fuisse comparata, vel 
eliam conjuncta. 


432. AwTHERICUM. 

(9) (Absque nomine manu propr. adscripto; a 
Linn. tantum:) K (i. e. Kalm; atque a Sm.:) 
Tofeldia stenopetala. 

Specimina hzc Americana potius ac ulla 
alia herbari? ad Tof. calyculatam Wg. accedere 
videntur. 

(6) calyculatum 9 (manu propr.; hic numerus 
edit. primam Spec. Pl. spectat; in diversa 
charte parte a manu aliena, forte inventoris:) 
N. 12. — Anthericum filamentis levibus, perian- 
thio integerrimo (atque demum a Sm.:) T. cernua. 

Floribus longius (2 lin.) pedunculatis, nu- 
tantibus vel szpe deflexis et ceteris a Tofieldia 
calyculata valde diversa specimina sunt, et 
potius, ut voluit Sm., ad cernuam referenda. 
Quod ad synonymon supra citatum attinet, 
ubi »perianthium integerrimum» dicitur, id de- 
seriptioni in Spec. Plant. date omnino repu- 
gnat, sed in speciminibus hisce siccatis non 
videri potest, utrum verum sit illud dictum 
et cum speciminibus congruens, an ex errore 

uodam scriptum. 

(7) (Nomen nullum a Linneo adscriptum; a 
Smithio tantum:) Tofieldia pusilla Pursh? — 
Narthecium pusillum Michaux? 

Est Tofieldia borealis Wg. et ceter. Auctt. Sue- 
corum. 


449. Juncus. 


(5) (Sine nomine manu Linnzi adscripto; manu 
ejus lantum  numerus:) 2 (qui conglomeratum 


71 


Sp. Pl. spectat; deinde manu Smithi:) Fl. 
Lapp. n. 446. — J. Jacquimi — vim. est J. 
arcticus. | 

Omnino est J. arcticus "Auctt. Scand.; nec 
minus descriplioni in l. c. atque synonymis 
J. effusi a Spec. Pl. et 8 Fl. Suec. respondet, 
adeo ut pro certo habere possimus, id quod 
jamdiu inter Botanicos convenit plerosque, J. 
arcticum esse J. effusum 8 Fl. Suec, ideoque 
numerum supra citatum a Linneo specimini 
adscriptum ad aliam sequendam opinionem 
parum vel nihilum valere, sed potius ex er- 
rore pro num. 3 esse scriptum. 

(9) (Etiam sine nomine est; manu propr. tan- 
tum numerus:) 8 (i. e. articulatus Sp. Pl.; at- 
ue manu vix Linnzi:) Juncus fol. articulosis 
— Porto. (4 Smithio demum:) lamprocarpus. 

Est, etiamsi specimen non Scandinavicum, 
J. lamprocarpus Ehrh. seu J. articulatus Lin., 
qualem secundum opera Linnai hunc propo- 
nunt Auclores nostri recenliores; et, ut indi- 
cat numerus a Linneo adscriptus, ab ipso 
eliam pro hac specie habitus est, quamquam 
nomen non additum. 

Dolendum est, quod neque hujus meque 
cujusquam alius speciei, ex. gr. effusi, filifor- 
mis, bufonà forma Linneana 8 in herbario 
asservelur, ex qua synonyma harum incerta 
illustrari. possent. 

(11) Junc. biglumis? (manu propr, infraque:) 
quadri -- Jacquini (atque prope specimen lo- 
cus:) Alp. Austrie. 

Caule ad medium  folioso, capitulis binis 
breviter pedunculatis, capsulis elongatis acutis 
elc. hic minime est J. biglumis, potius autem 
pro forma J. castane? habendus. 


72 


(16) (Sine nomine apposito; sed plagula est pree- 
cedenti, qua Junc. pilosum. continet, aflixa). 
Omnino est Luzula spadicea Auctt. Suecor., 
cujus cum speciminibus ad unguem congru- 
unt specimina herbarii, que eadem non mi- 
nus description J. pilos B. Fl. Suec. respon- 
dent. Et eo minus dubitandum est, quin ad 
hanc formam Linnaeus ipse ea relata voluerit, 
quod plagule, Junc. pilosum continenti, hanc 
plagulam aflixerit, nomen nullum adscribens. 


(17) Juncus hirsutus (vix manu Linnzi, quasi re- 
spousi vel aflirmationis loco, sub his a manu 
ignota in diversa charte parte scriptis:) Cy- 
perella | memorensis | capitulis in singulis. petiolis 
singulis latifolia Rupp. Jen. 41, p. 146, — in 
sylvis circa Erlangen abunde. 

Est Luzula pilosa Auctt. in fructu; id quod 
cum synonymo citato bene convenit, quod 
sub hae specie in Fl. Suec. edit. 1:ma inve- 
nimus, etsi in alt. ed. omissum sit; preterea 
presens plagula est prioribus duabus aflixa. 


(18) campestris 44 (manu propr.; numerus heic 
ad edit. primam Spec. Plant. delegat.). 


Est omni ex parte Luzula campestris Auctt. 


(19) (Absque nomine, sed praecedenti affixa). 
Etiam hic est Luz. campestr. Auctt. cum 
fructu. 

(20) (Absque nomine a Linnzo scripto, sed pla- 
gula prioribus affixa; a Smithio:) FI. Lapp. t. 
40, f. 2, original specimen, J. pallescens Wahl. 
Lapp. 87. 

Optima est Luzula campestris var. pallescens 
Auctt. Suecor, figure a Sm. citate ad unguem 
respondens. 


73 


(21) glomeratus 15 (manu propr.; numerus igitur 
ad Junc. spicatum ed:is 4:me Spec. Plant. dele- 
gans; elsi, unde nomen glomeratus sumlum 
sit, non palet; Sm. adscripsit) spicatus JES. 


Est Luzula spicata cum fructu. 


464. RuwEx. 


(2) sanguineus 2 (manu propr. eque ac in pa- 
gina altera?) Lapathum sanguineum. 

Fructu caret, sed omnes habet ceteros cha- 
racteres JZtumicis nemorosi Schrad. seu Nemola- 
pathi Wg., cujus cum speciminibus allatis spe- 
cimina herbarii comparata pane omnia habent 
communia, v. c. longitudinem rachidis et ra- 
morum, racemos remotos deflexos paucifloros 
subaphyllos, folia superiora ovato-lanceolata, 
inferiora. cordato-oblonga, nervationem  folio- 
rum et cetera, atque nihilo ab us differunt, 
nisi nervis foliorum latioribus magisque ru- 
bentibus; formam igitur illius sistentia, olim 
majoris habitam. momenti, quam vero Dota- 
nici recentiores, imprimis Britannici usque a 
Smithio ad Babingt, vix dubie auctoritatem 
herb. Linnaani sequentes, non quasi speciem 
a R. nemoroso distinctam. proposuerunt. 


(6) acutus 10 (manu propr.) 

Specimen valde mancum est, superiorem 
tantum. plante: partem, nulla autem folia ex- 
hibeus. Quod tamen superest, non potest non 
ad ZA. conglomeratum Auctt. Suecic. recent. re- 
ferri, cum quo communia habet hzc: ramos 
fructiferos  elongalos, racemos glomeratos, in- 
feriores foliolo (1—14 unciali) lanceolato sub- 
crispato fuleratos, lacinias perigonii fructiferi 
inleriores omnes graniferas, iritegerrimas, ob- 


74 


longas, obtusas basi ovata. Qua igitur caussa 
hoc specimen ad Ji. obtusifolium referat K unth, 
ut indicat cel. Friesius in Bot. Not. 1841, 
nobis non patet; etiamsi hoc minoris haben- 
dum est momenti, quum ex eo nullum du- 
bium fiat, quin. opinio. Friesii I. c. et in Nov, 
Fl. Suec. proposita de R. acuto. Linneano. ve- 
rissima sit, addito tantum ad R. cristatum et 
obtusifolium, qui acutum Linn, primarium con- 
süluerunt, etiam conglomerato, quem propter 
ts idv cum obtusifolio Linnaeus verisi- 
mile conjunxit. Praterea modo observandum 
est, Smithium in Flora. Brit. videri ex au- 
cloritate speciminis hujusce in herbario asser- 
vali conglomeratum sub nomine acuto propo- 
suisse, sed diagnosin ad opera Linne nec 
ad specimen accommodasse. 


(7) obtusifolius 44 (manu propr., adque ac prope 
specimen:) H. U. 

Racemi remoti, inferiores foliati, folia cau- 
lina late ovata vel subovalia apice rotundato- 
obtuso, perbene quidem Zt. obtusifolio  Auctt. 
respondent, cujus faciem eliam externam hoc 
specimen habet; fructus vero alque folia ra- 
dicalia desunt, adeo ut dubium restet, utrum 
hoc ad obtusifol., an ad divaricat. Fr. potissi- 
mum sit ducendum. 

(8) obtusifolius (manu propr., atque:) H. U. 

Hoc specimen fructum gerit, atque, ut lo- 
cus adscriptus indicare videtur, idem verisi- 
mile est ac prius, cujus notas enumeratas 
habet omnes, ad quas nunc quoque magis es- 
sentiales e fructu. sumlae. accedunt; lacinice 
enim perigonii (fructiferi) interiores duplo, 
quam in A. obtusifolio. Auct, majores sunt, la- 


79 


tissime, triangulares, reticulatze, dentibus mar- 
einalibus elongatis, subulatis. Folium etiam 
unum heic adest radicale — etsi separatum 
es; — cujus apex rotaudato-obtusus est atque 
basis cordata. Quibus ex omnibus apparet, 
hoc specimen cerlissime esse RR. divaricatum 
Fr.; id quod verisimile reddit, praecedens 
etiam ad hanc speciem pertinere. 


(9) aquaticus Fl. suec, 14 (manu propr.; postea- 


473. 


que a Smithio:) prope Bungay? Mr W—- confer. 
Folia radicalia quidem desunt, sed lacini 
perigonii fructiferi interiores tam matura suut, 
ut ratio et forma earum distinctissime videri 
possint. Sunt enim subnudz, ovato-oblongz, 
pro longitudine anguste, basi in aliis ovata, 
in aliis truncata, numquam vero cordata, quam- 
obrem et ob ceteras notas minime dubitamus 
dicere, specimen heic asservatum omnino ean- 
dem esse formam ac R. Hippolapathum. Fr., 
qualem hunc proponit cel. Fiiesius in. Mant. 
sua J3:tia et Hartm. in Flora sua Scand. ed. 
4:ta et 5:ta, nec cum ulla A. domestici forma 
permutandum conjungendum ve. 


ALISMA. - 


(2) natans 5 (manu propr.) 


Specimina et flores et fructum | gerentia 
adsunt. Est quidem verum A. natans Auctt., 
cujus speciminibus exteris atque characteribus 
ad unguem respondet, nihil vero adscripti hoc 
loco invenimus, ex quo confirmari posset locus 
hujus Suecicus, a Linnco primo in Fl. Suec. 
commemoratus, qui Dotanicis nostris jamdiu 
valde dubius visus est. 


76 
NA 
OCTANDRIA. de: 
é Ev 
486. ErirosiUM. kb 
CONS 


(7) alpinum 7 (manu propr.) 
— Nihilo, nisi floribus tribus [pro »duobus»], 
foliis subdenticulatis [pro »integerrimis»], at- 
que caule paullum altiore, a descriptione Lin- 
nana numeri 150 Fl. Lapp. differens, hoc 
specimen oplimum est E. alpinum SUM re- 
cent., v. c. Fr. in Mant. alt. et Bot. Not. 1844, 
Anderss. et Lindblom eodem loco, Hartm. Hl. 


— Scand. ed. 5, seu E. alpin. — Y nutans Hartm. 
ib. ed. 4. 
(8) alpinum 7 (manu propr. eque ac loci:) Lap- 
ponia H. U . 


Hec est forma pumila biuncialis, etiam 
melius ac precedens Flore Lappsl c. respon- 
dens, quum, priori de cetero simillima, cap- 
sulam habeat unicam, folia integerrima, cau- 
lemque »vix dimidii digiti longitudine»; omni- 
no est forma E. alpini Suecor. recent., quae var. 
minor Fr. Mant. alt., et a Linnean. Hartm. Fl. 
Scand. ed. 4. 

Nulle alia hujus tribus, nec numeris 147 et 
149 FL Lapp. respondentes, form: in her- 
bario Linnzi adsunt. 


210. Porvcoxvn. 
(3) Polygonum lapathifolium (fts propr.; post 
quod Smithius addidit:) ? 
Descriptioni in Spec. Plant. datzee non qui- 
dem repngnat, quam vis numerus staminum 
. discerni nequit in specimine maxima ex parte 


fructifero, nobis tamen prorsus ignota est 
fortns; 


tyg? 


ii 


forma, que minime ad lapathifolium sensu 
Hecentiorum referri potesl, atque vix um- 
quam intra limites Scandinavize nata est. Quee 
faciem. ejus faciunt insignem. sunt folia ovalia 
maxima (usque ad 6 unc. longa, 3—4 unc. 
lata), hirta, ochrez permagnee pilis longis den- 
sis lanuginosis ubique tectze, spice fructiferae 
tenues longissimze. (spithamez), pedanculi flo- 
rum circumdati oclireis, foliorum fere aqua- 
libus, usque vero ad apicem spice magniLu- 
dine et pilositate. decrescentibus, ita ut in 
summis apex modo truncalus sit fimbriatus. 
Semina complanata fere lenticularia sunt, at- 
que styli ad basin fissi, lineam I :ngi. Forma, 
que P. nodosum var. speciosissimum Fr. Mant. 
alt. p. 25-26, seu Persicaria major, Lapathi 
foliis, calyce. purp. Tourn., et cujus descriptio- 
nem a BDobartio in Raj Syn. datam allegat 
cel. Friesius I c, huie quidem, quod ad ma- 
enitudinem et folia, respondere videtur, sed 
spicis, quie »nodosi crassiores ponderosz de- 
peudentes» dicuntur, valde differt. 


Descriptionem  Liunzanam in Spec. Plant. 
ex hoc saltem specimine non esse factam ex 
eo patet, quod Linnaeus in suo exemplari ejus 
libri hanc speciem nota solita non designa- 
verit, qua semper plantas in herbario, quum 
is liber ederetur, asservatas; quare hocce spe- 
cimen post editam Spec. Plaut. editionem se- 
cund. demum in herbar. ijusertum fuisse ju- 
dicamus. Smithius ex sua consuetudine spe- 
ciem in ed. XIV Syst. Veget. notavit, si- 
gnum vero, ut in herbario, interrogationis 


addidit. 
6 


78 


(5) Hydropiper 10 (manu propr.; seque ac in pa- 
gina altera:) Persicaria angustifolia Mill. 
(Smithius post nomen prius seripsit:) minus? 

Synonymon supra citatum a Linnao ipso 
additum, seu Persic. Worse: Mill., cam Polyg. 
Persicaria B Spec. Plant. ed. 2 conveniens, pro- 
bare videtur, ipsum postea ut Polyg. Piesio B 
agnovisse hoc specimen, primitus cum P. 
Hydropipere permutatum, eoque tantum non- 
nullius est momenti ad format istam Linnz- 
anam illustrandam.  Spicis enim tenuioribus, 
laxis, perianthio eglanduloso ceterisque a P. 
Huydropipere Lin. et Recent. differens, faciem 
habet et characteres Polygoni mitis — longifolit 
Fr. Mant. alt., seu mitis Hartm. Fl. ed. 5. 

(6) Hydropiper (manu propr.; at a manu aliena, 
seu ejus, qui SNOEMND collegit el misiL, 1n 
diversa parte charte) 51 Persicaria pusilla re- 
pens. Ra Syn. 145, 2 (quod synonymon ad 
P. mile. Recent. pertinet). 

Perianthio glanduloso ceterisque notis, ex- 
ceplis minoribus floribus, est Polyg. Hydro- 
piper Recent. Auctt. 

(7) Persicaria (manu propr.; atque a manu eadem 

ac in priore:) 52 Persicaria Syn. 145. 5. 
.. Descriptioni Polygoni Persicarie in Spec. 
Pl. de cetero respondens, flores vero non »di- 
gini», sed semi-di-trigyni potius dicendi, i. e. 
stylis. nune duobus, nunc tribus, semper ad 
medium connatis. Et quod ad faciem exter- 
nam allinet, et quod ad characteres, c. v. spi- 
cas fructiferas fere ovato-oblongas, perianthium 
cum pedunculis eglandulosum glabrum, ochreas 
ciliatas, stigmata. duo vel tria, alque semina 
ideo alia [difci for mid alia trigona, est P. Per- 
sicaria Aucll. Scand. recent. 


79 


(8) (Sine nomine manu Linne scripto; a manu 
sola collectoris, quisquis fuit:) Persicaria ma- 
culosa procumbens [olus subtus incanis (quod 
synonymon est editionis Dilleutan:e. Raj Sy- 
nops. p. 146, seu Polygon. Persic. — var. 5 Sm. 
Fl. Brit.) 

Est Polygon. incanum Schmidt et Hartm. Fl. 
ed. 5, seu P. lapatluf. *laat b minoris Fr. Mant. 
Il, 26 forma incana, characteribus inter /apa- 
thifol. et Persicariam | Auctt. quasi intermedia. 


DECANDRIA. 
572. SAXIFRAGA. 
(£1) aizoides (manu propr.) 

Oinnino est S. aizoides Auctor. Scand. Re- 
cent., elsi hzc ipsa specimina, ut ssepe alia, 
a descriptione Linnaeana nonnihil in eo re- 
cedunt, quod folia sint raro ciliata, nec »nuda 
inermià», itaque ad descriptionem S. autumna- 
lis accedentia; cujus speciei. Linnzance dubie 
uullum de cetero est in herbario vestigium, 
et qua, vix dubie, forma tantum fuit S. aízoi- 
dis foliis solito magis ciliatis, ut quum in 
scandinavicis sunt, tum sepius in specimini- 
bus ex alpibus Europe meridionalis. 


(16) hypnoides (manu propr.; sed hoc nomen 
deletum a Sm., qui scripsit:) pedatifida 8 Don 
72, sed differt calyce —  ladamifera Picot. t. 42. 

Nihilo a Aypnoidi Sp. Pl. diversa, hec sine 
dubio una quidem est formarum, quas eo 
nomine collectivo Linnaeus subjunxit, sed nulli 
apud nos vise forma congruit. 


30 


(17) tridactylites 25 (manu propr., eque ac si- 
gnum:) €. 

Forme primarie Saxifr. tridactyl. Fl. Suec. 
oplime respondet, atque eadem optima est S. 
tridactyl. Auctt. recent. Scand. forma ramosior, 
lota. viscosa, foliis cuneatis, superioribus sub- 
simplicibus, inferioribus ad medium 3- vel 
9-fidis, pedunculis capsulis multo longioribus, 
elceteris, nostris speciminibus ad unguem con- 
gruens. 

Numerus nomini appositus (25) hoc loco, 
quasi in omnibus hujus generis formis, ad 
edit. I Spec. Plant. delegat. 


(18) (Sine nomine alio, sed manu propr.:) 25, 8 
(atque locus:) Lapp. (a Smithio additum:) The 
Lappland plant erroneously taken for Pona's t. 
485 in Flo: Suec. 


Haec omnibus, qui in Spec. Plant. ed. I et 
in Fl. Suec. de S. tridactyl. 8 dicuntur, bene 
quidem respondet, nullo vero modo S. petter 
Sp. Pl. ed. 2 congruit, quee synonymis iisdem, 
diagnosi autem et descriptione aliena propo- 
nitur. Potius cum S. adscendente huj. edit. 
convenit; atque omnino est S. adscendens L. 
sensu Kochii et Friesii, qualem hujus in Mant. 
III propositam invenimus. 


Caussz igitur, cur he species in aliis Lin- 
nii operum editionibus aliter proponantur, 
demumque eliam confuse sint, in eo pri- 
muni quzrendz sunt, quod, ut observat Smi- 
thius, jam in Spec. Plant. ed. 1 et Fl. Suec. 
ed. 1 et 2 figura Ponce perperam sit ad for- 
mam S. (ridactil. alpinam delegata, ex quo 
errato pendent conatus posteriores in ed. 2 
Spec. Plant. ad hanc formam cum formis 


: 81 


exlernis, specie diversis, 'sed figure citate 
melias respondentibus, sub nomine S. petrec 
conjungendam, dum pro aliis retinebantur no- 
men alque diagnosis S. adscendentis, jam in 
Sp. Pl. ed. 1 adhibita pio forma, a tridactyl. 
B vix distincta, nec, uL potius exspectares, cum 
petrea mutabantur, ita ut ad illam (adscen- 
dentem), quasi eandem ac S. tridactyl. B Fl. 
Suec, planta lapponica referretur, ad hanc 
(petream) vero, quas! speciem diversam, for- 
mie lantum isle exlerna referrentur. 

(19) /ridactylites (manu | propr. seque ac prope 
specimeu:) capill. (cujus verbi significationem 
nescimus; el in pagina altera:) in rupibus 
apenninis. 

A S. tridactyl. L. et Recent. nibilo, nisi fo- 
lis majoribus totaque planta minus viscida, 
differt. 

(20) petrea (manu propr.) 

Mac descriptioni S. petree Sp. Plant. ed. 2 
oplime quadrat, et quod ad folia habitumque 
lotum et ad flores, qui magnitudine forum 
S. cernue sunt; alque una eademque esl spe- 
cles, quam hodie etiam sub nomine petrac 
sepe ex carniolicis et aliis. Europee. australis 
alpibus accipimus, qua vero numquam intra 
Scandinaviam est lecta. | Confirmat — igitur 
omnia, quae supra (sub num. 18) sunt dicta. 

(21) adscendens (manu propr., atque prope spe- 
cimen:) Scop. (post nomen Sm. addidit:) non 
Sp. Pl. ed. 4. 

Hac foliis 3—5partitis, lobis grosse den- 
tatis vel etiam. multifidis, nec, ut in Sp. PIl., 
foliis »apice dentatis» neque est adscendens 
Sp. Pl. neque Recent, nam a planta scandi- 


82 


navica, preter folia, differt caule multo fir- 
miore et altüore hirsuto; a priori s. petrea 
etiam diversa videtur forma foliorum, sed in 
herbario. Smithii forma tamen. simillima sub 
hoe nomine (petrec) asservatur. 


(22) adscendens (manu propr.; a Smithio:) petrea 
Gouani t. 48, f. 3 nec Linn. neque Pone. — aqua- 
tica. Picot t. 28 Don. 104 g. 

Neque hac scandinavica est planta; pre- 
cedenti aflinis, sed foliis etiam magis fissis, 
fere pinnatifidis insignis, EBEN Ts Sb. 
parum congruit, et potissimum ad adscendent. 
Vahl seu aquaticam Europe australis pertinere 
videtur. 


(23) cespitosa 97 (manu propr.; a Sm.:) Don. 88 
(atque deinde locus quidam britannicus spe- 
ciminum ad Soc. Linn. Londinens. datorum, 


elc.) 
odi adsunt specimina, qua omnia cum 
forma i | alpibus nostris vulgari S.- caspitosce 


Auct. E optime E UT 
(24) hypnoides 30 (manu propr.; atque a Sm.:) 
Picot. t. 32. 

Melius quam prior S. hypn. (num. 16), quod 
ad habitum saltim, formae. isti. scandinavicae 
congruens, quie jamdiu apud BDotanicos no- 
stros sub hoc nomine est proposita, quze autem 
nunc plerisque valde dubia vel a cespitosa vix 
distinela videlur; specimina tamen prvesentia 
ab hae etiam differunt foliis stolonum simpli- 
cibus, linearibus. 


584. STELLARIA. 


(6) (Nomine caret a Liunzo adscriptos a manu 
vero ejus numerus:) 6 (post quem Sm. addi- 


83 


dit:) cerastoides (ad quam speciem numerus 
quoque a Linnzo datus delegat). 
Omnino est Cerastium trigynum Auct. Recent. 


(7) cerastioides 6 (manu propr.; numerum vero 
Linnaeus ipse postea delevit, pro eo inscri- 
bens: 7; (id quod indicare videtur, ipsum 
hec specimina ad bifloram Sp. Pl. relata. vo- 
luisse, eoque numerum correxisse, elsi nomen 
omiserit; quare hac propria et optima Stell. 
biflora Linn. Herb. merito habenda; Smithius 
denique addidit:) Syn. Seguieri dubium. JES. 
— liflora JES. | 

Est Alsine biflora Wahlenb. et Auct. Recent. 


(8) (Sine nomine, sed priori aflixa est plagula, 
atque manu. Linnei numerus:) 6 (quem Sm. 
mutavit in:) 7. 

Eadem est ac prior. 


(9) biflora (manu propr. pro nomine primum 
scripto, dein vero deleto:) Arenaria striata 12. 
(Sm. post nomen addidit:) ? (atque:) petala 
integra. — S. biflore Jacq. similis, at non eadem. 


Differt non modo ab Alsine biflora Auct. 
Suec, sed etiam ab omnibus nostris A/sinis 
speciebus, foliis inferioribus linearibus, supe- 
rioribus ovato-lanceolatis, omnibus mucrona- 
tis, petalis. fere duplo, capsula vero parum 
brevioribus.  Valvule capsule immature. 6 
esse videntur. Quod ad habitum, potius Are- 
nari? est, ad nullam. vero speciem scandina- 
vicam pertinet. 

Stellaria. graminea Y Fl. Suec. ed. 2 in her- 
bario haud asservatur, nec ibi usquam hoc 
nomen 1nvenies. 


81 


989. ARENARIA. 
(7) rubra 6 (manu propr.; a Sm.:) semina non 
margnata. 

Quod ad folia fere filiformia, mucronata, 
internodiis caulis breviora, sepala capsulam 
cquantia, semina omnia exalata, ceterosque 
characteres omnes, omnino est forma princi- 
palis Spergular. seu Lepigoni rubri Auct. Recent. 


(8) (Sine nomine; manu vero Linnaei nume- 
rus:) 6 (scil. editionis 1:m& Spec. Pl., atque 
signum:) 9. (Preterea plagule priori est 
affixa; quod, quum etiam descriptioni I. c. 
varietatis 8. bene quadrat, indicare videtur, 
hane Linnaei mente fuisse rubr. p Sp. Pl. et 
Fl. Suec.) 

Foliis internodia caulis cquantibus vel 
longioribus, carnosis, muticis, sepalis capsula 
brevioribus, capsula longitudine pedunculi, 
seminibus aliis modo marginatis, aliis. alatis 
hec est Lepigonum salinum Fries. Mant, III 


seu Sperqularia media B salina Hartm. Fl. Scand. 
ed. à. 


(9) Arenaria rubra (manu propr. atque prope 
unum specim.:) Mutis (?, diflicillimum lectu; 
et:) America. 

Omni ex parte est Lepigon. medium Fr. l. 

c. seu. Sperqularia rubra B. pinguis. Hartm. [. c. 
(10) media (m..-propr.; a Sm.:) semina marginata. 
Descriptioni. Åren. medie in Sp. Pl. ed. 2 

de cetero respondet, calyx vero solus »pube- 
scenti-viscosus» dici potest, »Lota» enim 
cetera planta subglaberrima est; color peta- 
lorum nunc discerni nequit. Foliis longis, 
carnosis, acutiusculis, sed muticis, pedunculis 
fructiferis elongatis, sepalis capsula breviori- - 


85 


bus, seminibus omnibus alatis etc. non po- 
test, quin Lepigonum marinum. Fr. Ll. c. sea 
Spergularía media Pers. — a Hartm. I. c. sit. 

(11) (Sine nomine; manu propr. tantum:) C. B. 
S. (Cap. Bone Sp.) fl. albo — Sp. 200. 

Hoc quidem »tota pubescenti-viscosa» 
est, sed ideo quoque, atque ob folia mucro- 
nata et sepala capsulam &quantia, a priore 
diversa, cujus de cetero habet faciem. exter- 
nam. Semina desunt; quamobrem vix de- 
terminari. potest; a formis tamen nostris 
omnibus diversa est. 

995. SEpUM. 

(1) rupestre 9 (manu propr., zque ac in pagina 
altera:) Hispania 357 a Loe[l. (post nomen a 
Sm:) non est (atque:) Sempervivum tenuifolium 
Prod. Fl. Grec. n. 4152. 

Primo quidem obtuta Sedo rupestri, quod 
ad | habitum, haud dissimile; est vero omnino 
diversum, et ea videtur esse planta, quam 
voluit Smithius, certe casu aliquo huc alle- 
gata; quod eo magis est dolendum, quod 
nulli alit specimini hoc nomen Liunzus in- 
scripsit, nullumque igitur lumen huic speciei 
dubie herbarium dare potest. 

(2) reflexum (manu propr.) 

Ad S. rupestre Auct. Recent. Suec. pertinet, 
magnitudine tantum a forma apud nos vul- 
gari differens. Pars enim caulis inferior cum 
stolonibus deest, quare nihil certi. ex hoc 
specimine judicare licet. 

603. CERASTIUM. 


(1) vulgatum 4 (manu propr. eque ac locus:) 
Algir (Qua caussa numerus 4 heic appositus 
sit, nescio). 


86 


Caule hirsuto, foliis ovalibus, capsulis eur- 
vatis, calyce duplo longioribus, seminibus 
prope marginem modo tubereulatis, de ce-- 
tero. sublavibus, totoque denique habitu est 
C. vulgatum | sensu. Smithiano, nec. Curt. Lond. 
Auctorumve recent , quorum est viscosum seu 
glomeratum  Thwll. Hoc igitur specimen est, 
quod in FL Brit sub C. vulgato Smithius 
citavit; sequens enim ejusdem nominis spe- 
cimen (num. 2) non candem ad formam 
pertinet. 


(2) vulgatum. (m. propr. respondendi seu corri- 


(3 


gendi loco sub his a manu aliena, verisimile 
collectoris, in alia charte parte prius scri- 
ptis:) Myosotis hirsuta altera viscosa S. R. H. 245. 

Hoc seminibus ubique tuberculatis, foliis 
elongatis, pilis caulis adpressis et ceteris, 
potius ad C. vulgatum Recent. seu vulgare 
Hartm. Fl. Scand. ed. 4 accedit, sed neque 
hujus forma vulgari ad habitum bene con- 
gruit, caulibus ramosissimis pedunculisque 
Lenuissimis insigne. 

) viscosum 2 (manu propr.). 

Specimina tria adsunt, omnia ad C. visco- 
sum  L. sensu Smithii seu vulgatum Curt. He- 
centiorumque, 1. e. vulgare Hartm. pertinentia, 
unum tamen solum, in medio aflixum, hujus 
speciei formam sistens principalem, cetera 
ambo forma 8 anomale Hartm. Fl. ed. 5 foliis 
angustioribus hirsutissmis congruentia. 

Horum ac numeri 1 speciminum auctori- 
tate, a figuris Vaillantiit, quas Linneeus citavit, 
confirmata, Smithius verisimile ducebatur in 
suam de his speciebus Linnwanis opinionem, 
ceterorum auctorum opinioni lam contrariam. 


604. SPERGULA. 

(2) pentandra 2 (manu propr. aque ac in pa- 
eina alteraz) Habitat Madritii in collibus vul- 
garis. 

S. pentandre Auct. haud dissimilis, forma 
aulem. est pumila, vix biuncialis, seminibus 
careus, quare cerla vix habenda est. 

(3) (Sine nomine, sed priori affixa; manu Linn. 
tantum:) L. 5268. 

Est forma vulgaris S. pentandre Auct. Suec. 

(5) saginoides 5 (manu propr, ac in pagina 
altera:) Spergula foliis linearibus levibus, caule 
ramoso repente, pedunculis longissimis. — Alsine 
foliis gramineis swpe [asciculatis, pedunculis lon- 
gis nudis unifloris. Gmel. 

Et quod ad habitum, et ad omnes cha- 
racteres attinet, omnino est Sagina subulata 
Auct. Suec. recent.,, in quam etiam non minus 
ac in Sperg. saginoidem seu Sag. saxatilem 
descriptio in Spec. Plant. data et nomen 
Gmelinianum, supra citatum, quadrant, 


DODECANDRIA. 
626. LYTHRUM. 


(2) (Sine nomine, sed praecedentem Salicariam 
proxime sequens, atque manu Linn. locus 
adscriptus est:) Kemi (post quod Sw.) in Fin-' 
landia vide Fl. Lapp. 

Duo heic asservantur specimina, quorum 
alterum, cui locus appositus est, certissime 
ipsum est specimen, cujas in Fl Lapp. sub 
197 8 Linnaeus mentionem facit, quamque in 


88 
Fl. Suec. ed. 2 quasi. Lythr. Salicar.-y propo- 


nit. Prseter enim locum additum hzc in- 
dicant characteres speciminis omnes, qui 
omnino sunt idem ac in Fl. Lapp. c. v. 
folia alterna, floresque in alis solitarii; est 
tamen, ut suadet Liunzus, non a Salicaria 
distinguendum, in formam cujus normalem 
transitus manifestus sistitur ab altero in hac 
plagula affixo specimine, quod foliis quidem 
gaudet alternis, flores vero habet in alis 
verLicillatos. 


ICOSANDRIA. 


643. CnaTXGUS. 

(1) Aría 4 (manu propr.; atque postea, verisi- 
mile a Sm. additum:) 8 (quod vix dubie ad 
Spec. Plant. delegat, quum ubique huuc li- 
brum, nec usquam Fl. Suec, Smithius in 
Herb. citat; Sm. denique adseripsit:) Pyrus 
intermedia Ehrh.! 

Si hec, id quod Smithius certe voluit, 
vera fuerit. Crat.. Aria. 8 Spec. Plant. seu Cr. 
Aria a Fl. Suec., que nomina, ut monet Linn. 
in Fl. Lapp. 199, sunt synonyma, necesse 
quoque sequitur, Sorbum scandicam Fr. et Re- 
cent. esse Crat. Ariam-a Fl. Suec.; specimen 
enim presens omnino est Sorb. scandica Fr. 


(2) Crategus fol. subrotundo serrato subtus incano 1 
(manu pr. sed in pagina plagule postica; 
prope specimen nullum adest nomen). 

Sub nomine citato, heic adhibito, Tourne- 
fortius in Institut. Bot. eadem enumerat sy- 
nonyma, ac Linnaeus ipse sub Crat. Aria a 


89 
i Spec. Plant., et sub Cr. Aria pin Fl. Suec., 


ex quo judicare licet, Linngeum quoque hzc 
duo habuisse synonyma, specimenque igitur 
hujus plagule esse Crat. Ariam B Fl. Suec.; 
idem aulem quoque est Sorbus Aria Auct. Recent. 

Ex his itaque clare confirmatur, Sorbum 
scandicam Recent. esse Crat. Ariam — a Lin. 
Fl. Suec. s. 8 Sp. Pl., Sorbum vero Ariam Recent. 
esse Crat. Ariam — B Lin. Fl. Suec. s. a Sp. 
PL, id quod jamdudum inter scriptores 
omues recentiores Florarum Suecicarum con- 
venit. 

(3) Sine nomine; sed priori affixa; manu Lin- 
nat lantum in pagina: postica) e Gotlandia — 
Falk'.— 

Eadem est ac prior, seu Sorbus Aria Auct. 

(4) Ozyacantha 8 (manu propr.) 

Omnes habet characteres Cr. monogyne Jacq. 
seu cyrtostyle | Fingerh., qualis in Hartm. Fl. 
Scand. ed. 5 proponitur; quo tamen dictum 
minime. volumus, hanc solam fuisse, Linnzi 
Crat. Oxyacantham, precipue quum in Suecia 
altera. forma, monogyna Fingerh. seu Oaya- 
Yvantha | Auct. Sio non rarior sit. 

(9) Ozxyacantha (manu propr. eque ac locus:) 
Algir. 

Affixa priori, cum qua de cetero conve- 
nit, lobi autem foliorum obtusi sunt, flores- 
que majores; quare forsitan a speciebus no- 
stris diversa. 

Nullum est in hoc genere vestigium Crategi 
Arie — Y fennice Lin. 


644. Sonsvus. 


(2) ambigua (manu propr, sque ac hec:) Got- 
land. Falk. (Smithius addidit:) hybrida J.E.S. 


90 


Est S. hybrida Lin. et Auct. recent., cujus 
synonymon Linnous ipse in Spec. Pl. ed. 
2 p. 684, et in Append., Fauna Suec. in- 
serta, p. 2957, iudicat Crateg. fennicam | Fl. 
Suec. n. 433 Y; quamvis non patel, cur in 
herbario usus sit nomine ambigua, uisi tem- 
porale modo habendum sit. 


(3) ambigua (manu propr. quasi correctionis 
loco pro nomine primum scripto:) sorbus 
hybrida. (Prope specimen etiam adjunxit lo- 
cum:) Gotl. 

Priori affixa, eademque est. 


652. Rosa. 


(1) eglanteria 2 (mauu propr.) 

zxcepto colore florum, qui nunc discerni 
nequit, haec omnibus respondet, que de A. 
Eglant. in Spec. Pl. et Fl. Suec. ed. 2, nec 
non in Mant. p. 399 et 564 Linnzus attulit, 
uec ulli specierum. Scandiuav. indigenarum 
bene cougruit, etiam a A. rubiginosa, ad quam 
paullo magis accedere videtur, el cum qua 
a Linneo commutatam Dotanici eam puta- 
runt, ipsis ijs nolis diversa, quarum men- 
tionem Linucus facit in Mant. l. c. Ceterum, 
ut ex dictis Liunzi compluribus jamdiu in- 
notuit, est /t. lutea Auct. Recent. 


(2) eglanteria (manu propr. aque ac prope 
specimen:) lutea. 

Ramulus cum foliis tantum adest, palam 
vero ejusdem speciei, ne dicam, fruticis, ac 
prior. ! 

In suo exemplari libri Spec. Plant. ed. 1 
Linneus hanc speciem nota solita designavit, 
qua plantas in herbario, quum illud opus 


91 


— 


ederetar, asservatas, Specimina igitur pree- 
senlia cum nomine In herbario adfuerunt 
jam prius, quam Spec. Pl. edebantur, quod 
illorum. Botanicorum opinioni repugnat, qui 
controversiam de hac specie eo tollere co- 
nati sunt, quod aflirmaverint, Linnzeum initio 
(seu in Spec. Pl. ed. 1 et in Fl. Suec. ed. 2) 
RH. rubiginosum, vel formam ejus aliquam, se- 
rius vero demum Zi. /uteam sva KR. Eglanteria 
intellexisse. 

(3) rubiginosa (manu propr., pariter ac iu pa- 
gina altera:) Rosa eglanteria authorum, non 
Linne. Mygind. 8. — Differt a R. lutea folüs 
rugosis el subtus rubiginoso-glandulosis, que in 
lutea sunt glaberrima. glauca — mec a Kramero, 
Jacquinio, Crantzero observata Mygind. — Rosa 
bicolor Jacq. [orte R. lutec est varietas. 

Quum description; Linneane in Mant. p. 
264, Lum Rose rubiginose Auct. Recent. optime 
respondet; et a speciminibus duobus prace- 
dentibus differt characteribus, quos Laun. 
locis cit. praebuit, adeo ut hoc loco herba- 
rium ejus videatur, id quod rarius est, spe- 
cimina continere ipsa, e ex quibus descripiio- 
nes sunt sumta. 

(6) pimpinellifolia (manu propr., atque ante no- 
men littera?) A (cujus signilicationem  ue- 
scimus). 

Omnino est A. pimpinellifolia Spec. Pl. ed. 
2, nec minus pimpinellifolia. Auct. Suecor.. Re- 
cent. seu spinosissima Sm., cui eliam R. spino- 
sissimam Sp. Pl. (nec Fl. Suec. ed 2, que 
haud dubie est einnamomed) iidem merito sub- 
juuxerunt, vel potius eandem esse probarunt. 
Nee usquam in herbario invenies nomen 


92 


Hose spinosiss, quod quidem confirmare vi- 
detur, Liungum ipsum has, primum diver- 
sas habitas formas, deinde conjunxisse, ut 
ipse, jam Hallerum fecisse, indicat (v. Mant. 
p. 299). 
(7) pimpinellifolia (m. propr.; a Smithio autem 
mutatum est in:) spinosissuma JES. 
Ex omnibus partibus eadem est ae pre- 
cedens. 


(8) villosa 3 (manu propr.; post quod nomeu 
Sm. addidit:) Fl. Suec. ed. 2 p. 465. (In pagina 
altera est manu Liunai locus:) Ackeró Su- 
dermannice. | Osbeck. 

Et quod ad habitum et ad characteres 
est A. tomentosa Auct. complur., ex. gr. Hartm. 
Fl. Scand. ed. 3 et 4, seu mollissima Fries, et 
Hartm. ed. 5, licet cum descriptione Linn. in 
Fl. Suec. ed. 2 et Mant. p. 399 hoc speci- 
men quoque optime conveniat, ideoque haud 
dubie vera fuerit ejus R. villosa. 


653. Rusvus. 


(2) fruticosus (manu propr., aque ac locus:) 
madera. 

Descriptioni in Fl. Suec. ed. 2 de cetero 
quidem respondet, foliola vero sunt omnia 
petiolata et subtus incana, atque interme- 
dium sub-obovatum (nec »cordatum»); quae 
lamen nullum dubium movere possunt, quin 
hac quoque forma, quasi permulte alize, cum 
fruticoso fuerit a Linnzo conjuncta. Si au- 
tem, ad quam specierum nostri temporis 
numerosarum hoc specimen pertineat, diju- 
dicare conemur, id ex scandinavicis ad A. 

discolorem 


93 


discolorem potissimum videtur accedere his 
characteribus: caule (parte panicule proxima, 
cetera enim deest) striato, densissime pube- 
scente, piis glandulosis setisque omnibus 
carenLe, idolo: foliis quinatis ternatisque, 
foliolis petiolatis, ovato-ellipticis, subtus in- 
cano-pubescentibus, petiolulis aculeis nunc 
alternis, nunc binis armatis, rachide et ramis 
panicule aculeatis; petalis late obovatis. Ha- 
bitu tamen atque panicula subsimplici etiam 
ab illo (A. discolor) differt, et forsitan sit 
species aliqua. Insule  Madere vel Europa 
australi propria, nobis ignota. 

(3) (Sine nomine; manu Linnzi tantum nu- 
merus:) 3 (ad fruticosum in Sp. Pl. ed. 2 
delegans). | 

Hic fruticoso quum Hl. Suec. ed. 2, tum 
Auct. Suec. Recent. (c. v. Arrhen. Monogr. Ru- 
borum) bene congruit. 


6523. POTENTILLA. | > 

(6) intermedia (manu propr., eque ac prope unum 
specimin.:) H. U. 

Ut nomen locusque adscripta probant, haec 
procul dubio ipsa est planta, quam in Mant. 
1 p. 76 Linueus descripsit; nec characteres 
ejus ceteri descriptioni illi repugnant, sed 
facies vix dici potest esse P. norvegice, quod 
in se habet hoc dictum Linnaauum: »esset 
P. norveg., si nou radix esset peren- 
nis, et folia subradicalia quinata». 
Etiam ab intermedia Lin. sensw Friesü, sec. 
Mant. et S. Veg. Scand, qualis in Herb. 
Normali distributa est, habitu differt atque 
magnitadine, licet nullas invenire potuerim 

7 


94 


notas essentiales eam distinguentes. Forme 
vero intermedie Ejusd. minori ex Oelandia et 
Scania, quam in S. Veg. Scand. p. 170 ipse 
eandem dicit esse ac collinam Lehm., optime 
respondet, specimina enim presentia herb. 
Linn. cum speciebus recentioris temporis 
comparata, primo ipso obtutu esse colline Lehm. 
invenimus, id quod specimina nostra collata 
| mox certissime probaverunt. Hec vero est 
descriptio, de speciminibus in herb. Linn. 
asservatis sumta: Folia omnia pilosella subtus 
quoque viridia, radicalia quinata petiolata 
foliolis late cuneatis obovatisve, supra me- 
dium profunde serralis, serraturis latis ob- 
tusis, caulina subsessilia, sepius ternata, raro 
quinata, foliolis elongato-cuneatis, serraturis 
angustioribus acutiusculis; panicula subde- 
composita, pedunculis erectis strictis. 

A P. Günther, qualis in Lehm. Monogr. 
depingitur, specimina herbarii haecce dif- 
ferunt folis caulinis subsessilibus, plerisque 
ternatis, foliolis latioribus, serraturis minus 
profundis et minus acutis, stipulis breviori- 
bus latis, panicula magis composita. 

(8) verna 14 (mauu propr.) 

De cetero cum P. verna sensu Recent. con- 
venit, pars vero caulis infima minus et pa- 
tenter pilosa est, quasi in P. maculata. 

(9) (Sine nomine; sed manu propr. idem ac in 
priore numerus:) 44. 

Hac, et ad habitum et ad characteres, est 
P. maculata. Pourr. 

(15) subacaulis 22 (m. propr.; manu alia, forsi- 
tan inventoris:) R. 97. 
Numerus (22) ad acaulem Spec. Pl. ed. 41 


allegat, qua cum specie specimina etiam 


95 


herbarii conveniunt, nisi quod caulis »foliis 
petiolisve brevior» minime possit dici; 

melius autem, vel ita bene cum subacauli Sp. 
Pl. ed. 2, cujus descriptio ex magna quidem 
parte eadem est ac in edit. f, manifesto ta- 
men emendata, conveniunt, "1 facile crede- 
res, hec ipsa specimina UH esse descripta. 
Nec talis opinio ex eo tollitur, quod nume- 
rus ad Sp. Pl. ed. 1, nomen autem ad edit. 
2 pertineat, sed potius confirmatur; ul enim 
ex colore pigmenti, quod dicunt, atque ex 
stilo ipso, paullo diverso, apparet, numerus 
fuit primum adscriptus, acaulem edit. 4 spe-- 
claus, nomen vero subacaulis serius, verisi- 
mile quum edenda esset edit. 2, vel etiam 
post eam editam, additum. 

A figura apud Gmel. Sib. III 36 b, quam 
in Mant. p. 400, cujusque nomen in Sp. Pl. 
ed. 1, Liunaeus huc refert, planta in herb. 
asservata, ad formam foliorum et serratu- 
ram, omnino differt. . 

Cum speciebus recentiore tempore deter- 
minatis formam hanc Linunzanam comparanti 
mox patet, eam a formis omuibas Scandi- 
navicis valde differre, nec inter illas miuus 
a P. cinerea Vill. seu incana, ad quam com- 
plures subacaulem Linn. retulerunt. Ab illa 
enim diguoscitur scapis uni- vel bifloris, 
floribus multo majoribus, calyce dense incano- 
stellato, foliis omnibus ternatis, cum pe- 
tiolis denusissime stellato-tomentosis, foliolis 
coriaceis cunealis, de celero integerrimis, 
apice vero obtuso tiruncatove 3- 6-dentato. 
Quorum fere nihil in specimiuibus vi- 
dimus scandinavicis; in germanicis autem, 
"momine cinerem acceptis, forma saltim  fo- 


96 


liolorum ad hanc accedit, licet cetera sint 
diversa. 

Suadet igitur herbarium Linn. ut potius 
ad eorum opinionem discedamus, qui sub- 
acaulem Linn. (nec dubium est quidem mini- 
mum, quin huc planta herbari pertineat) 
dicunt esse wvelutinam Lehm., id quod, nisi 
fallit memoria, Ill. Lehmannius ipse in lit- 
teris nos edocuit. 


POLYANDRIA. , 
689. Cisrus. 


Inter hujus generis formas, complures (num. 
2— 06) in herbario adsunt, quibus inscriptum 
est nomen nunc can nunc cani B; ea vero 
specimina sunt omnia exlerna, pluria etiam 
incerta videntur; alia tamen descriptioni re- 
spondentia, ad Zelianthem. oelandic. var. cane- 
scens Auct. Suecor. recent. pertinent, ad quod 
reliqua quoque plus minusve accedunt. : 


695. AcourrUM. 


(2) Napellus 3 (manu propr.; a Sm. vero:) Neu- 
bergense DeCand. 45. —  neomontanum Willd.? 
Clus. v. 2, 96. f. 4.? — 

Ex nomine numeroque citatis autographis, 
ad Sp. Pl. edit. 1 delegantibus, patet, hoc 
specimen herbario esse insertum priusquam 
Linn. in Sp. Pl. edit. 2 Ac. Cammarum a Na- 
pello. distinxerit, nomenque deiude omissum, 
ut ad novam hanc determinationem accomo- 
daretur. Specimen enim presens est A. Cam- 
mari L. uec Napelli, quales certe hae species 


97 


apud Fr. in Nov. Fl. Suec. ed. 2. p. 170—2, 
atque post apud Bot. Suecos ceteros, propo- 
nuntur. . 


713. TuaricrRUM. 


(2) minus 6 (manu propr. eque ac locus:) Gol. 
Numerus (6) ad edit. 2 Spec. Pl. allegat; 
ex quo nec nou ex notis et synonymis ibi 
datis concludere licet, nomen esse specimini 
huic tum inscriptum, quum species Linnzana 
el minus sensu Auct. Suec. recent. et Kochu Fr. 
complecteretur; seu hanc eandem esse for- 
mam, cujus mentio fit in Itin. Gotland. p. 
180, et quam, etsi Linnzus in Fl. Suec. ed. 
2 eam a minore ceterarum Suecie provin- 
ciarum australium non distinxerit, Auctores 
Recent, v. c. Koch sub nomine col/ini, Fries 
nomine Kochi, diversam speciem receperunt, 
posteaque plerique DBotanici agnoverunt. 

Quantum in specimine siccato, carpellis 
carente maturis, videri licet, hoc est, Th. 
Kochu Fr. Mant. III p. 46. 

(3) (Sine nomine; sed priori affixa plagula, at- 
que manu Linnzei numeri:) 6 (et) 7 (cujus 
posterioris significaüio latet; etiam huic ad- 
ditus est locus:) Gotl. 

Specimen valde mancum, partem tantum- 
modo panicule florifere unumque folium 
exhibens, quare vix potest pro certo dici, 
ad quam ex minore Linneano factam speciem 
pertineat. Forma tamen. foliolorum eadem 
est ac in priore, i. e. subrotunda, lobis 3—5 
minutis, obtusiusculis. " 


(4) minus 8 (manu propr.; quo numerus hicce 
spectet, haud. video; locus omnis deest). 


98 


Huic quoque fructus maturus deest, nec 
omnia bene in siccato videri possunt; sed 
caule striato magnitadineque eximia videtur 
ad Th. flezuosum Auctor. Recent. potissimum 
accedere; utrum tamen re vera hec sit spe- 
cies, an minus verum, in medio relinquimus. 
Nullum adest in herbario specimen, cui lo- 
cus adscriptus est quisquam scanicus bahu- 
siensisve, nec Kinnekulle. Inter vero speci- 
mina, que Th. simplex inscribuntur, et qua 
omnia cum simplici Recent. omnino conve- 
niunt, uni adscripsit Linnzus locum Wezio- 
nia; et hoc forsitan igitur est forme illius, 
quam primum in Fl. Suec. ed. 1 sub n. 454 
retulit, et cujus in it. Gotl. p. 180 quoque 
mentionem facit, licet in herb. eam non prius 
inseruerit, quam simplicem jam pro specie 
diversa aguovisset. (Ceterum de specimini- 
bus herbarii TÀ. simpl. nominatis vide par- 
tem hujus enumerationis alteram.) 


DIDYNAMIA. 


721. A:suca. 
(2) Ajuga alpina (manu propr.) 
Descripüoni in Mant. 1 p. 80 non qui- 
dem repugnat, non autem est A. alpina Fr. 
S. Veg. Scand., sed A. alpina — a elatior Fr. 
Nov. seu genevensis Auct. ceter. Suecor. recent., 
forma tantum villosa, qualis hzc in Scania 
legitur. 


(3) genevensis (manu propr. aque ac signum 
hocce:) 3. 


99 


Cum genevensi Spec, Plant. edit. 2, et Syst. 
Veget. bene convenit; eadem vero quoque est 
A. alpina 8 arida Fr. -Nov. ed. 2, seu forma 
caule calyceque lanato Ajuge genevensis Auct. 
Suecor., que eliam in Scania legitur; a priore 
de cetero nihilo differt. 


(4) (Sine nomine; sed precedenti affixa; manu 
Linnei modo numerus:) 3. 

Etiam hec est Ajuge genevensis Auct. Sue- 
cor. forma ob hirsutiem quasi inter priores 
duas intermedia. Specimina singulis his for- 
mis ad unguem respondentia, inter se vero 
minime distinguenda, ipsi priore anno prope 
. Rhenum pluribus locis Germanie legimus. 


Je 30. MENTHA. 


(1) sylvestris — a 2 (manu propr.; numerus ta- 
men prius scriptus, et ad edit. I Spec. Pl. 
allegans; — locus etiam additus est:) H. U. 
(Smithius d conf. Hall 226 & 227 
— spicata B Sp. Pl. 

Omnino spicate g ög Spec. Pl. zi 1, 
i. e. sylvestri Spec. Pl. ed. 2, quod nomen in- 
scriptum est; respondet; at vero eadem non 
minus est optima M. sylvestris Auct. Suecor. 
plerorumque, v. c. Hartm. Fl. Scand. edd. 4 et 
5, seu M. sylvestris vulgaris Fr. S. Veg. Scand., 
cujus specimina distributa sunt in Herb. 
Norm. f. IX n. 11, a M. sylvestri Friesii sensu 
vera Herb. Norm. f. I. n. 48, Mant. 3 et S. Veg. 


Scand. longe recedens. 


(3) hirsuta (manu propr, aque ac:) Halland. 
Osbeck. 


Nullum dubium esse potest, quin hac 1psa 
sit. planta, cujus in Mant. 1 p. 81 sub no- 


100 " 


mine M. hirsute fit mentio, quum illi optime 
respondeat, et insuper uomen locusque, a 
Linuzo adscripta, omnino suut eadem ac 1. 
c. Ex presente autem specimine patet, Lin- 
néum, quum nomen hirsute 1n. Mant. pro- 
poneret, vix in mente habuisse formas, quas 
anlea sub aquatiee. nomine aliis locis deseri- 
psisset, sed nomine hoc recentiore novam 
potius speciem et distinctam datam voluisse. 
Ad aquaticam. quidem magis, quam ad cete- 
ras species primo determinatas, accedit. fiori- 
bus ,capitatis, dentibus calycis subulatis, 
formaque foliorum, differt vero ab hac etiam 
foliis summis subsessilibus, iuferioribus bre- 
viter (vix 3 lin.) petiolatis, totaque planta 
hirsutissima. E formis apud Auct. Recent. 
commemoratis, nulla est, cui hae M. hirsuta 
Linn. melius congruat, quam JM. aquat. * vil-- 
losa  Hartm. Fl. Scand. ed. 5, a cujus speci- 
minibus scanicis, quibus cum permultis com- 
parata est, nihilo differt, nisi quod in his 
verticilli, qui conferti sunt, distincti tamen 
videantur, iu illa autem verticillus modo 
unus adsit, foliis summis fulcratus, ceterique 
llores capitulum sistant terminalem. JM. nepe- 
toides Lej., qualem e Germania certe missam 
vidimus, ab hirsuta Herb. Linn. differt toto 
habitu, pubescentia diversa, capitulis spica- 
His, foliis longe petiolatis et ceteris. An JM. 
nepetoidi sensu Suecor., quie hirsuta L. sec. Fr. 
S. Veg. Scand., melius congruat, nobis haud 
licuit. certiores fieri. s 
(4) aquatica 3 (manu propr.; a Smithio:) no 
peppermint flavour. — M. aquat. Scop. Carm. 
Owmnino est forma verticillata Menthe aqua- 
lico Auct, Suec, Recent. 


101 


(9) sativa (manu propria, quasi emendatio pro 
nomine primum a Linnzo scripto posteaque 
deleto:) verticillata.  (Smithius adscripsit:) co- 
rolle tubus intus pilosus. — verticillata Syst. 
Nat. ed. 10, 1099. 

Neutri nominum citatorum specimen re- 
pugnat, nec sative Spec. Pl. ed. 2, nec verti- 
ceillate Syst. Nat. X; qua tamen, utrum inter 
se diverse fuerint formae, an eadem planta 
alio tempore alio nomine proposita, ex eo 
nou patet. Est vero planta hoc loco asser- 
vata nihil nisi M. aquatice. — var. verticil- 
late Auct. forma ad M. Agardhianam Fr. ha- 
bitu cetero accedens, sed floribus terminali- 
bus diversa. Utrum casu aliquo hzc forma 
adsit, id quod in Nov. ed. 2 p. 186 Ill. 
Friesius suadet, an re vera Linnai fuerit 
ipsa sativa, nihil in herbario aliud est, quod 
dijudicet, nisi quod opinioni posteriori vix 
bene congruat, eandem plantam, ut in pri- 
ore ostendimus, mox antea sub nomine'aqua- 
lice, asservari; differunt enim hec duo M. 
aquat. verticillate specimina inter se eo tan- 
tum, quod in num. 4 pedunculi modo ca- 
lycesque pilosi sint, cetera tota planta sub- 
glabra, in presente autem caulis quoque hir- 
sutus et folia subvillosa sint. 

(6) gentilis (manu propr.) 

Optime cum JM. gentili Spec. Pl. ed. 1 con- 
venit; nec minus cum M. gentili Fr., et Hartm. 
Fl. Scand. ed. 4, seu sativa g parviflora Hartm. 
ed. 5. 

(7) (Sine uomine; manu propr. tantum:) 5, €. 
(a Smithio:) arvensis? (Est priori affixa). 

Cum M. gentili Spec. Pl. ed. 1, ad quam 


haud dubie allegatam hanc Linnzus voluit, 


102 


de cetero convenil, stamina autem sunt co- 
rolla longiora, id quod etsi hodie parvi ha- 
beatur momenti, apud Linnxum tamen alias 
tantum valuisse videtur, ut huc vix speci- 
men hocce retulisset, si accuratius id per- 
scrulatus esset.  Vel concludendumne est ex 
boc, Linngzum, quum in herbario hoc spe- 
cimen insereret, notam illam haud con- 
stantem agnoscere? — Quale tamen cunque 
hoc est, omnia ejus dicta cetera in Sp. PI. 
de M. gentili, cum arvensi comparata, de hoc 
quoque specimine valent. Ex vero deter- 
minationibus recentioribus hoc idem speci- 
men manifeste ad Menthe arvensis formam 
pertinet, quae riparia Fr., seu glabrata Hartm., 
id quod opinionem illorum auctorum non- 
nihil adjuvare videtur, qui gentilem Linn. ab 
arvensi non diversam habuerunt. In sen- 
lentiam tamen lalem quo minus discedamus, 
prater alia impedimento est specimen pra- 
cedens, quod, quantum ex adscriptis atque 
notis ipsis ejusdem, cum descriptione com- 
paratis, concludi licet, eodem certe jure, vel 
eliam majore, pro vera gentili Linn. haben- 
dum est. 


736. SrAcnuvs. 
(3) alpina 5 (manu propr.). 

Quod ad faciem externam attinel, non 
minus quam ad characteres omnes, est vera 
S. alpina, qualem ex Europa media et au- 
strali missam habemus, nullis cum formis syl- 
vatice luxuriantibus confundenda; locus vero 
nullus adscriptus est, quare in medio relin- 
quendum, utrum hoc specimen forsitan sit sue- 
cicum, an, id quod potius crederes, externum. 


103 


737. BALLOTA. 

(1) Ballota nigra (manu propr.; post quod Sm. 
addidit:) B. vulgaris Link. 

Ex omnibus partibus est B. ruderalis Sw. 
et Auct. Scand. omnium. 

(2) B. alba 4 (manu propr, atque in pagina 
plagule altera:) H. Ups. 462, 2. (Smithius 
addidit) rarissima — hodie deperita, D. (Do- 
minus?) Afzelius. 

Numerus JB. nigram Spec. Pl. spectat, ex 
quo concludi potest, Linneum primitus hoc 
specimen ad nigram Spec..Pl. ed. 4 retulisse, 
et tunc numerum solum adscripsisse, deinde 
vero idem pro alba Spec. Pl. ed. 2 agnovisse, 
et tunc demum nomen addidisse, numero, 
ut mutaretur, neglecto, atque igitur has duas 
species diversarum editionum, nullam si ha- 
beamus rationem Flore Suec, vix fuisse di- 
versas, id quod jam Ill. Friesius in Nov. ed. 
2. p. 195 docuit, qui B. nigram Sp. PL. ed. 
1 formam esse opacam, albam autem Sp. Pl. 
ed. 2 formam pallidiorem unius speciei, seu 
B. fetide Recent. dicit, eodem 1nodo ac B. 
nigram et albam Fl. Suec, ejusdem vero edi- 
lionis, formas habet unius speciei, s. rude- 
ralis Rec.; an vero hec opinio, si non locum 
solum in Fl. Suec. sub B. alba datum respi- 
ciamus, oplima sit et rectissima nos uon 
possumus dijudicare, praesertim quum videri 
nequeat, utrum de Spec. Pl. ut solet, an de 
Fl. Suec. nomen speciminis precedentis (num. 
1) sit sumtum. 

Specimen hujus loci omnino est B. fetida 
Recent., qualis, cum saburra navali introducta, 
hodie etiam prope portus aliquot suecicos 
legitur. 


104 


744. Tnuvwus. | 
(1) Serpyllum (manu propr, aque ac locus:) 
otl. 
Omuino est Th. Serpyllum sensu Auct. omnium 
Scandin., nec exterorum, apud nos hujus ge- 
neris forma vulgatissima. 


(2) (Sine nomine; manu autem propr. nume- 
rus:) / € (atque plagula priori aflixa). 

Ad Th. Serpylli Auct., Scand. formam an- 
gustifoliam de celero quidem accedit, caule 
vero differt erecto et facie, licet in speci- 
mine siccato discernere vix possimus, quo 
potius sit referendum. | Neque hac est Th. 
Serpyll. Auct. ezxteror., quae Th. Chamwedrys Fr. 
et celer. Auct. Scand., neque aliud in her- 
bario adest specimen, quod ad eam perti- 
neat speciem. Quare ex bherbario quoque 
Linnzauo confirmatur, quod jamdiu monu- 
erunt Botanici nostri, Th. Serpyllum Linn. 
speciem tantum fuisse illam, qua in Suecia 
vulgatissima, nec illam, qua, apud exteros 
vulgaris, apud. nos intra limites modo angu- 
stissimos obviam venit, Linuzo vix unquam 
visa. 


798. OnosANcHE. 

(1) major 2 (manu propr. aeque ac in pagina 
altera:) Hispania 463  Loefling. (Smithius post 
nomen specif. addidit:) Loefling (atque:) minor 
Mr Sutton. 

Descriptioni quidem O. majoris in Spec. Pl. 
respondet, quod tamen nomen habendum 
est collecivum, plurimas complectens spe- 
cles: recentiore lempore distinctas, quare VIX 
quari potest, quanam fuerit. Linnzi forma 
primaria, ad quam non minus minor Recent., 


105 


quam  elatior fec. procul dubio pertinuit. 
Quod enim ad specimina presentia attinet, 
bac, ut jam observavit Smithius, O. minoris 
Sutt. et Auct. sunt, ne minimo quidem a 
speciminibus diversa, que plurima haud pro- 
.cul a Londinis legere mihi licuit, et viva 
cum herbario Linneano comparare. 


TETRADYNAMIA. 


823. Dna2A. 

(6) hirta. (manu propr. aque ac locus:) Lapp. 
(atque in pagina plagula postica hoc synony- 
mon:) Cardamine foliis obtusis sessilibus ad radi- 
cem 1n rosulam dispositis, siliquis brevibus Gmel. 
(post quod Smithius addidit:) viz. 

Omnino est D. hirta Auct. Recent., qualis 
forma hujus primaria v. c. in Hartm. Fl. 
Scand. ed. 5 proponitur. 


835. CARDAMINE. 
(1) bellidifolia 4 (v. propr. eque ac in pag. al- 
tera:) Cardamine (et locus:) Lapponia. 
Omnibus ex characteribus et habitu est 
C. bellidifolia Auct. Suec, quod atque locus 
nomenque a Linnzo adscripta, novo sunt 
argumento, sub hoc nomine plantam solam 
scandinavicam merito intelligendam esse, nec 
.alpinam Willd., alpium Europe australis in- 
colam, quae bellidifolia sensu. Auct. German. plu- 
rim.; etiamsi descripüo primitus a Linnaeo 
data hanc etiam complecti videtur. 
(3) trifoliata 5 (manu propr.) 
Descriptioni in Spec. Plant. et Fl. Suec, 
nec minus descriptioni apud. Recentiores, c. 


106 


v. Decand. Prodr., atque speciminibus omni- 
bus C. trifolie Auct. ex Eur. austr., que quum 
in herbario Smithiano vidi et comparavi, 
tum a Dotanicis compluribus missa possideo, 
optime presens respondet, ita ut nullum re- 
stet dubium, si quando fuerit, quin planta. 
Linneana omnino eadem habenda sit ac Re- 
centiorum. Quod autem dubium, nobis ma- 
joris momenti, ex indicio in scriptis Linnaei 
citatis atque FI. Lapp. de loco hujus spe- 
ciel in Scandinavia, ortum est, utrum revera 
sit unquam apud nos nata, an forma aliqua 
alius speciei per errorem pro ea habita, ex 
herbario tolli nou potest, quum locus nullus 
ibi adscriptus sit, qui indicaret, an specimen 
hoece scandinavicum sit, externumne; quod 
posterius, tali forma nulla post Linnzeum 
apud nos inventa, potissimum censeas ne- 
cesse est. 


836. SISYMBRIUM. 

(2) sylvestre (m. propr.; atque a Smithio:) py- 
renaicum JES. —  Allion?'s plant. (In separata 
denique charte parte, plagule aflixa, manu, 
nisi, sec. dictum precedens Smithianum, AI- 
lionii habeatur, mihi ignota:) Nondum de- 


scripta videtur planta — inveni 4155 in de- 
scensu ex Furca monte in confinia Gotthardi 
Helvetia. 


Hujus, licet specimen non scandinavicum 
sit, hoc loco mentio fit, non quasi dubium 
de S. sylvestri Linn. quidquam esset, sed modo 
ut indicetur, huic soli specimini in herb. 
nomen sylvestr. inscriptum esse, nullumque 
igitar verum. S, sylv. ibi adesse. Presens 
enim specimen neque ad sylvestr. neque ad 


107 


ullam aliam nostrarum specierum pertinet, 
sed notis omnibus potissimum, ut monet 
Smithius, est S. pyrenaic. Linn., quod Nasturt. 
pyrenaic. Br. et Auct, cujus specimen hocce, 
Linnzo, jam longe priusquam hanc speciem 
distingueret, missum, ille facile primo obtutu 
pro suo sylvestri habuit, ideoque sub hoc 
nomine in herb. inseruit. 


(6) arenosum 8 (m. propr.; a Sm.:) Loes. Pruss. 
t. 13 (atque in alia charte parte, manu ve- 
risimile ejus, qui invenit, hoc nomen Bauhi- 
nianum:) Eruca cerulea in arenosis proveniens. 

Descriptioni Linnzanz optime respondens, 
vix dubie verum est Sisymbr. arenosum Spec. 
Pl. Cum speciminibus Arab. suecice Fr. Veg. 
Sc. seu Ar. arenose var. macilente  Hartm. ed. 
5, qua, ex Suecia media, comparandi caussa 
attuli, de cetero convenit, differt vero foliis 
radicalibus magis conspicue lyrato-runcina- 
tis, rigidioribus magisque  stellato-hirsutis, 
caulinis quoque rigidioribus densiusque pi- 
losis, frequentius dentatis, pedunculis ple- 
rumque brevioribus, petalis rubentibus, sili- 
quis longioribus (biuncialibus). Ob quse, etsi 
semina non licuit examinare, Arab. arenosc 
Scop. et Recent. forma videtur esse primaria, 
Europae medie, nec Scandinavia, incola. Ne- 
que hoc specimen in Scandin. lectum esse 
potest, quum nomen adsit istud. Bauhin., in 
diversa charta manu aliena scriptum, id quod 
apud eas tantum herb. Linneani plantas in- 
venire soles, quas Botanici externi miserunt. 


(7) (Sine nomine manu Linnai adscripto; sed 
numerus tamen:) $ (atque in pagina postica :) 
Cardamine? in Esbo paroecie  Nylandie (qui 


108 
locus Finlandicus idem est ac in FI. Suec. 
ed. 2, ideoque certo Smithium induxit ad 
hoc postea scribendum :) ex hoc specimine descr. 
in Flo. Suec. Sisymbr. arenosi. (preter quod 
Sm. etiam addidit nomen:) Arabis hispida. 

A priore nihilo diversum, nisi foliis ra- 
dicalibus triplo minoribus, ideoque descri- 
ptioni in Fl. Suec. etiam magis responden- 
tibus, pedunculis omnibus flores zquantibus, 
atque petalis, ut videtur, albis; quare forsan 
hoc potius ad 4A. arenose Scop. varietatem. 8 
borealem Fr. S. V. Sc. et Hartm. Fl. ed. 5 ve- 
ferendum est, quam ad formam primariam. 

Ne hoc specimen, ut nomen a Smithio in- 
scriptum iudicat, Ar. hispida sit, igiturque 
petrec magis, quam arenose, afline, hae notae, 
praeter omues. cum specim. priore communes, 
prohibent: pili foliorum  radicalium omnes 
stellati, caulini inferiores simplices, folia cau- 
lina, summis paucis exceptis, sublobata, pe- 
dunculi flores aequantes superantesve, quibus 
diflert a petrea, qualem Auctores certe Scand. 
hanc habent. 

(9) Irio 44 (m. propr. seque ac in pagina altera:) 
Fl. suec, 556. — Hispania 496 Loefl. 

Hoc specimen, quamvis externum siL, no- 
stris tamen suecicis el descriptioni Sis. Irio- 
nis apud Auct. Scand. recent. optime re- 
spondet. 

(10) (Sine nomine; sed numerus adest manu 
Linnai adscriptus:) 74 (et plagula est priori 
affixa). 

Omnino eadem est planta ac antecedens, 

Preter hiec, duo specimina alia in plagulis se- 
quentibus asservantur, eandem ad speciem 

mani- 


109 


manifesto pertinentia, quibus idem etiam 
uomen Linnaeus adscripsit; hec vero quoque 
sunt externa, quum uni locum /fsp., alteri 
nomen Jacquinit (qui misit) adscripserit. Spe- 
cimen itaque nullum certo scandinavicum 
hujus plante in herbario adest. 


837. Envsiwuva. 
(2) Barbarea 2 (m. propr.) 

^'Omnibus notis cum E. Barbarea — a Linn. 
Fl. Suec. optime convenit, nec minus ob flores 
permagnos, pedunculos patentes, lobum ter- 
minalem foliorum imorum  cordato-rotun- 
dum, formamque foliorum ceterorum atque 
totum habitum JBarbaree vulgari Auct. Scand. 
recent, quae 8 Wahlenb. FI. Suec. et Fr. Nov. 
ed. 2, respondet. 

Nulla alia forma huc pertinens, nec ulla, 
qui 8 inscripta sit, in herbario asservatur. 

(5) hieracifolium. (m. propr.). 

Omnino est E. hieracifolium Auct. Scand. re- 
cent., forma vulgaris, robusta, densifolia, quae 
Erys. strictum. Koch. Syn. ed. 2, et cujus spe- 
cimen Cel. Friesius in Herb. Norm. VIII n. 
20 exhibuit. 

(6) Sisymb. hieracifolium. (m. propr. simul cum 
signo:) € (Plagula est priori affixa). 
. Hoc, quoad flores, folia, magnitudinem et 
habitum optime cum  Erys. hieracifol.. Auct. 
Scand. rec. forma graciliore, simplici convenit, 


quae Cheiranthus alpinus Sm. et Wahlenb. Fl. Lapp. 
839. CuxinANTHUS. 
(1) Erysimoides 1 (m. propr.). 
Descriptioni in Fl. Suec. ed. 2 ad unguem 
respondet, ita ut specimen esse ipsum pu- 


110 


Lares, ibi descriptum. Forma etiam videtur 
esse Erysimi grandiflora, quae in. It. vestrog. p. 
160 prope arcem babusiensem lecta dicitur. 
Ab Erys. hieracifolio Auct. Scand. rec. quale 
quidem et hiracifol. Linn. sensu strictiore et 
Cheiranthum. alpin. Sm. et Wahlenb. complecti- 
tur, differt floribus permagnis atque stigmate 
bilobo siliqua triplo latiore, licet ceteris ex 
partibus cum hoc haud male conveniat. Est 
vero ex speciebus recentius stabilitis omnino 
Erys. odoratum. Ehrh., quale apud. Koch in Syn. 
ed. 2 proponitur atque apud Reich. n. 4595 b 
depingitur; hi enim sunt characteres spe- 
ciminis presentis: caulis angulosus sparse 
adpresseque pubescens, folia lanceolata re- 
mole dentata, pilis stellatis scabriuscula, flo- 
res pedunculis duplo longiores, calyce | P been 
glaberrimo, unguibus petalor um elongatis 
sublinearibus, SERE rotundatis; siliqua 
(quz; tantum immature adsunt) pedunculis 
multoties longiores, adpresse, lineares, raro 
adpresseque pilose, stigmate sessili, lato, bi- 
lobo, pubescente. 

Hoc igitur specimen opinionem Botani- 
corum communem confirmat; sequentia au- 
tem dubia nova movent, quum ex iis alia, 
eodem nomine inscripta, ad diversas perti- 
neanL formas, alia autem, qua ejusdem sunt 
forma, diverso nomine inscribantur. Praeter 
quod in plerisque nomina, a Linneo atque 
a Smithio adscripta, inter se opposita sunt. 
Qui quum ita sint, nec mea experientia ad 
haec omnia extricanda vel singula quidem 
specimina certo determinanda sufliciat, utile 
"duxi, ne rem facerem deteriorem, hoc loco 
specimina hujus tribus sequentia, cum dif- 


111 


ferentiis eorum inter se precipuis, tantum 
enumerare. 

(2) Cheiranthus erysimoides 1 (m. propr.; atque 
a manu aliena, in diversa chartze parte:) B. 
74 (id quod, licet quo spectet nescio, hoc 
tamen specimen esse ab extera terra ad Lin- 
naum missum probat; Smithius denique ad- 
didit:) a/pinus certe. 

Quoad flores et siliquas precedenti simil- 
limum; differt autem stigmate minore, foliis 
sublinearibus, dentatis, radicalibus longe pe- 
tolatis, anguste lanceolatis. 

(3) (Manu propr. nomen nullum ; numerus tan- 
tum:) 4 (atque signum:) 9. (Smithius vero 
scripsit:) alpinus., 

Omnino eadem est planta ac antecedens. 

(4) alpinus (m. propr. aque ac locus:) Lappo. 
(Sm. adseripsit:) erysimoides FI. Lapp. 2:d J.E.S. 

Ob nomen atque locum manu Linnaei heic 
adscripta, presens specimen summo inter haec 
omnia jure pro vero Cheirantho alpino Linnei, 
habendum videtur, precipue quum idem 
etiam sit Erysimi hieracifolii Wahlenb. Fl. Suec. 
ed. 2 et Auct. Scand. complur. forma, quae Chei- 
ranthus alpinus Wahlenb. Fl. Lapp. et post eum 
DeCand. Syst. et Prodr. — Locus tamen heic 
appositus, qui apud Wahlenb. et DeCand. 
quoque sub Cheir. alpino relatus est, nusquam 
alibi a Linneo sub hoc nomine comme- 
moratur. 

(9) Cheiranthus alpinus (m. propr.; postea autem 
manu etiam propria:) MHieracifols (quasi re- 
sponsi loco adscriptum sub his, manu ignota 
ejus verisimile qui specimen collegit misit- 
que scriptis: 64 Folia perpetuo scabra et levis- 


112 


sime denticulata. an hoc apud te Erysimum chei- 
ranthoides? — (Smithius denique prope prima 
duo specimina Scr ipsit:) alpinus (prope tertium 
vero:) erysimoides? 

Heic igitur in una plagula tria asservan- 
lur specimina, qua, licet omnia Linnceus eo- 
dem complectitur nomine, alpino s. hieracifolio 
(que nomina hoc loco synonymice ab illo ad- 
hibita videntur) inter se, ut nomina iudicant 
jam a Smithio adscripta, dissimilia sunt. Mihi 
aulem aliter, ac Smithio, qui ambo prima 
conjunxit tertiumque separavit, inter se dif- 
ferre videntur. Secundum enim et tertium 
nihilo alio inter sé diversa suut, quam foliis, 
quae in illo sublinearia integerrima, in hoc 
lanceolata, denticulata, dum ambo communes 
habent siliquas tetragonas, pedunculis mul- 
toties longiores, atque flores parvos (magni- 
tudine SEE. lieracifolit) quibus ipsis a primo 
specimine differunt, quod floribus gaudet per- 
magnis ejusdem magnitudinis ac in "üt (1) 
hujus Generis, licet ob folia magis ad secun- 
dum, quam ad tertium hujus plagule speci- 
men accedat. Specimen igitur hocce (pri- 
mum) eadem est forma, ac ea que in num. 
(2) hujus. Generis sub nomine erysimoid. Lin. 
el alpin. Sm. asservatur; specimina autem duo 
reliqua, etsi quoad folia inter se diversa sunt, 
ad Erysim. lhieracifol. | Auct. Scand. clare per- 
tinent. 

(6) Cheir. erysimoides (m. propr, atque prope 
specimen nomen:) Allion. (Sm. post nomen 
specific. addidit:) Jaeq. vim Linn. —- alpinus 
Linn. 

Humile est specimen et grandiflorum, ean- 
dem ad formam pertinens, ad quam speci- 


113 


men plagulae antecedentis (num. 5) primum, 
atque specimina in num. (2) supra memorata 
per Linent. 

Proter specimina jam enumerata, nonnulla etiam 
alia in plagulis quattuor sequentibus asser- 
vantur; qua lamen, nunc ad hanc, nunc ad 
illam formam pertinentia, quum nomen in iis 
nullum adsit Linnzi manu adscriptum, vix 
digna sunt, que commemorentur. 


842. Ananis. 
(4) lyrata 3 (m. propr. zque ac littera:) K (que 


ubique in herbario Kalmium significat). 

Nomen appositum atque littera indicare 
quidem videntur, hoc specimen esse a Kal- 
mio datum ex Canada, eoque Flore nostrae 
peregrinum; neque autem Linne&eus in suo 
exempl. libri Spec. Pi. ed. 1 hanc speciem 
nota solita, qua alias omnes species in herb. 
asservalas, designaviL, neque presens ipsum 
specimen ad speciem, quie inscribitur, perti- : 
net, quum folia, nec minus radicalia, sint 
stellato-pilosa, minime »glabra», omnisque ha- 
bitus potissimum sit Sisymbrii arenosi, quale 
supra commemoratur. , Est quoque Arabis are- 
nosa Q borealis Auct. Scand. recent. 


(9) Arabis hispida (m. propr. atque prope spe- 
cimen:) Jacq. (Smith. observavit) est Sisymbr. 
arenosum Fl. Suec. nec Sp. Pl. — Scop. t. 40? — 

Hoc etiam specimen casu aliquo pro vero 
huc insertum videtur, quum, ut jam Smithius 
edocuit, ad Sis. arenosum, quasi antecedens, 
perüneat, seu Arabis arenosa B borealis Auct. 
Scand. sit. 


0144 


MONADELPHIA. 


858. GERANUM. 


(11) molle 33 (manu propr.; Smithius autem 
adscripsit:) pyrenaicum J.E.S. 
Minime cum G. molli L. Fl. Suec. et Sp. 
Pl. congruit, optime autem cum pyrenaico Mant, 
I; idemque optimum est G. pyrenaicum, quale 
quidem Auctores Scand. habent, a specimini- 
bus quum suecicis, tum anglicis, comparandi 
caussa allatis, ne minimo quidem differens. 


(12) G. molle (m. propr, sed in pagina plagule 
postica; loco autem solito infra specimen nu- 
merus modo:) 33 (Smithius etiam hec addi- 
dit:) capsularum carina subdentata vel utrinque 
corrugata, —  pyrenaiwum. 

Ut antecedens, omnino est G. pyrenaicum. 


(13) columbinum 55 (m. propr.). 

Ex speciminibus tribus heic asservatis, unum 
tantum caule depresse pubescente, pedunculis 
longis, arillis glaberrimis, oinniqne habitu est 
verum G. columbinum L. et Auct.; altera au- 
tem duo, quie casu aliquo. videntur huc re- 
jecta, ob caulem depresse hirsutum, pedun- 
culos breves, arillos glanduloso-pilosos et ce- 
teras notas ad G. dissectum L. Fl. Suec. et 
Auct. clare pertinent. 


(14) pyrenaicum. (manu. Smithii; omni nomine 
a Linneo adsceripto caret, sed plagula est 
priori. affixa). 

Et ad notas omues et ad faciem est G. py- 
renaicum, 

(16) rotundifolium 36 (m. propr. eque ac prope 
specun.:) FI. Suec. 


115 


Specimen hocce, admodum singulare, indi- 
care videtur, G. rotundifolium Linneanum pri- 
milivum, quod aliis in operibus aliisque tem- 
poribus Linnzus aliter descripsit, non duas 
tantum illas formas, quas postea ipse et de- 
nique Dotanici fere omnes distinxerint, com- 
plexum esse, sed tres potius; quarum prz- 
sens eodem modo, ac descriptio Linncana G. 
rotundifolii prima in Fl. Suec. et Spec. Pl. ed. 
1, in se habet conjunctas complures notas 
utriusque speciei, postea in Spec. Pl. 2 et 
Mant. distincte, nempe G. rotundifoli sensu 
strictiore, ut 1ta dicam, atque G. pusilli, et ta- 
men ab utraque per se est diversa. Nomen 
enim el numerus, presenti specimini manu 
Linnal adscripta, nullum relinquunt dubium, 
quin hoe Linnaus ad rotundif. Sp. Pl. ed. 1 
relatum voluerit, quod idem est ac rotundif. 
Fl. Suec. ed. 2 (quem libr. ipse quoque huc 
citavit), nec unquam specimen melius cum 
descriptione convenit, quam presens cum 
descr. loc. cit. Idem autem neque est rotundif. 
Sp. Pl. ed. 2 et Mant. (rotundif. sensu strict.), 
neque pusillum Sp. Pl. 2 et Mant, differt 
enim v. c. ab illo calyce mutico, jl hoc pe- 
lalis. integris. Neque melius ad ullam spe- 
cierum respondentium Auctor. recent. perti- 
net; a rotundifolio enim, quale Koch in Syn. 
ed. 2 et Hartm. in Fl. Scand. 5 id habent, 
seu viscidulo Fr., differt calyce mutico, petala 
equante, ONE foliorum (quae ad pusillum 
accedit), a pusillo autem. Auct. cit., seu rolun- 
dif. Fr. seals piloso, petalis integris, arillis 
(non adpresse) pilosis, seminibusque reticula- 
Lis. Quae quum ita. sint, atque jam inter Do- 
tanicos conveniat, Linnaei 6G. rotundif. Mant. 


116 


esse G. rotundif. Recent. s. viscidulum, et pusil- 
lum Y c. esse pusillum Recent., presens speci- 
men dubium videtur novum movere, utrum 
primum Linnaei rotundif. (Sp. 1, Fl. Suec. etc.) 
forma sit inter recentiores has duas inter- 
media, per quam una in alteram transit, ille- 
que ideo non bene distinctz habeantur, an 
sit ab utraque suflicienter. diversa, atque tres 
Maque species sub duobus illis nominibus sint 
intelligendz. 

Num specimen hocce unicum est, quod 
unquam repertum, hujus formz? 

(17) rotundifolium (m. propr. in plagula priori 

aflixa; Sm. adseripsit:) pusillum. — - 

Numerus hoc loco omissus nomen Linnzo 
ipsi haud certum visum esse indicat; est vero 
neque rotundif. Fl. Suec. neque Mant., ab 
illo differens petalis emarginatis, ab hoc in- 
super calyce mutlico; sed omnibus notis, c. v. 
forma foliorum, caule pubescente, calyce mu- 
lico petala emarginata equante, arillis ad- 
presse pilosis, seminibus oblongis kevibus et 
ceteris, ad pusillum L. Sp. Pl. 2 et Mant, 
atque Auct. recent. perüipet, cujus forma est 
solito paullo major et erectior. 


(18) pusillum (m. propr.; in diversa chartze parte 
manu aliena, verisimile ejus, qui plantam mi- 
sit;) Geranium columbinum humile flore. ceruleo 
minimo Ger. Raj: Syn. (sub quod Linn:eus, 
quasi affirmandi caussa, iterum addidit:) Geran. 
pusill. (Smithius. denique hzc adseripsit:) est 
tab. 46 f. 2 R. Syn. ex auctorita.: Herb. Sher. 

Hoc omnibus notis iisdem ac preecedens est 
pusillum L. et Auct, sed forma minor, pro- 
slrala, apud uos. vulgatissima. 


117 


(19) pusillum (m. propr.; Sm. autem observavit:) 
molle JES. 

Nomen autographurn lapsu calami, quem 
dicunt, heic adscriptum videlur; specimen 
enim, ut suasit Smithius, toto habitu atque 
caule villoso, petalis calyce duplo longioribus, 
arillisque rugosis glabris, omnino est G. molle 
L. et Auct. 


Nullum iu herbario asservatur specimen, ad 
G. viscidulum Fr. seu rotundifolium L. Sp. Pl. 2 


et Mant. atque. Auct., plurim. referendum. 


870. MarvaA. 

(1) parviflora (m. propr. eque ac locus:) H. U. 
(Smithius post nomen addidit:) [Huds. JES.] 
— rotundifolia? JES. 

Quod ad folia et calycem saltem attinet, 
specimini in hoc Genere proxime antecedenti, 
exlerno, quod vera videlur esse parviflora 
Linn., dissimillimum specimen praesens habitu 
atque floribus parvis, arillis 10, rariusve 11, 
rngosis, marginalis, potissimum est M. borealis 
Wallm. et Auct. Scand. Quee igitur species, 
ob hoc specimen alque ratione habita eorum, 
qua  Smithius adscripsit, pro synonymo M. 


parviflore Huds. habenda est. 
(2) rotundifolia. (m. propr.). 
Omnibus cbaracteribus alque toto habitu 
eadem est ac prior, seu M. borealis Wallm. 


(3) Malva rotundifolia (manu, ut videtur, Linnzi, 
sed in pagina plagule postica). 
Specimen fructu. caret; ad vero flores ce- 
teraque omnino est M. rotundifolia Recent. plu- 
rim. qua vulgaris Fr. 


118 


Itaque, ut in operibus, sic in berbario Lin- 
nus has duas formas eodem sub nomine 
sine discrimine intellectas voluit; quamobrem 
ut jam antiquitus Botanici perspexerunt, no- 
men JM. rotundif. collec vum tantum haben- 
dum est. 


DIADELPHIA. 


881. Funan1A. 
(2) bulbosa (m. propr. sque ac:) 3 a. 

Specimen modo mancum hoc loco adest, 
radice totaque parte caulis inferiore destitu- 
tum; quod vero ad cbaracteres ex parte su- 
periore racemoque sumendos attinet, c. v. bra- 
cteas elongatas integras, flores permagnos cal- 
care curvato, racemum elongatum, formam et 
magnitudinem foliorum etc., specimen hocce 
potius ad F. bulbosam Y Fl. Suec. et Sp. Pl. 
pertinet, nec ad a, qu: littera heic per er- 
rorem videtur addita. Idem, quantum in 
statu presenti videri licet, et quales hujus 
Generis species Dotanici recentioris svi de- 
terminarunt, est Coryd. cava. 

(3) (Sine nomine; priori affixa). 

Huic sane jure meliore nomen inscriberes 
bulb. a, precedenti datum, quum omnes ha- 
beat notas sub illo nomine in Fl. Suec. com- 
memoralas. Inter species Recentiorum cum 
nulla melius congruit, quam cum Coryd. laxa Fr. 


882. PorvcArA. 
(1) amara (m. propr.). 
A P. uliginosa Reich. et Auct. foliis quidem 
nonnihil recedit, caulinis oblongo-cunealis, ra- 


119 


dicalibus obovatis apiculatis; fructus autem 
maturi desunt, quare in medio relinquam ne- 
cesse est, an vera P. amara sit, cujus speci- 
minibus germanicis, quod ad habitum, si- 
millima est. Specimen, quum locus omnis 
desit, potius externum, quam scandinavicum 
habendum. 

(2) vulgaris 2 (m. propr.; nulla autem adscri- 
pta est littera greca, qua indicaret, qua- 
nam ex varietatibus in Fl. Suec. receptis heec 
sensu Linnaei fuerit). 

Omnino est P. comosa Auct. 
Nulla alia, sub hoc nomine, specimina nec 
forma in herb. asservantur. 


896. Ononis. 

(1) antiquor. (manu propr.). 

Cum descriptione in Sp. /Pl. ed. 2 et Syst. 
Veg. ed. 14 perbene convenit; eadem vero, 
cum speciebus recentiore avo determinatis 
comparala, potissimum est O. spinosa Koch. 
Syn. seu campestris. Koch. et Ziz., cujus cum 
specimine allato omnia fere habet communia, 
c. v. ramos upifariam villosos, spinosos, spinas 
geminas (quarum altera sepe increscens ramum 
eflicit), foliola oblonga, minima, sparse glandu- 
losa, subglabra, flores solitarios. Quum semina 
videre haud licuerit, discerni nequit, ulrum 
illis. saltem, ut Cel. Kochius in Syn. ed. 2 
monet, a campestri differat, an non. 

(2) spinosa (m. propr. atque locus:) H. U. (quie 
omnia prope specimen manifeste sunt poste- 
rius addita, quam hoc nomen, loco solito pri- 
mum inscriplum:) 4 arvensis (quod. Smithius 
quoque correctum videtur voluisse, pro eo 
scribendo:) spinosa. 


120 


Priori valde similis, immo ut ad habitum 
vix distingui possit. Characteribus eliani plu- 
rimis, jam enumeratis, gaudet, differens tan- 
tum foliolis calyceque densius glandulosis, 
lobisque calycis brevioribus, latioribus. Vix 
igitur dubito, hanc formam ejusdem speciei 
s. campestris habere, a priore parum diversam. 
Cum O. repente L. et Hecent., que arvensis v. 
c. Hartm. Fl. Scand. ed. 5, minime convenit. 

(3) arvensis 4 (m. propr. atque:) H. U. (Smithius 
addidit:) hircina. 

Antecedenti quidem affixa plagula; nihil 
aulem habet cum- illa commune. Est enim 
ob caulem ramosque undique villosos, iner- 
mes, foliola magna ovato-oblonga, pilosa, flores 
geminos totumque habitum optima O. hircina 
Auct. recent. 

(4) repens (m. propr. eque ac:) A. 116 c. (quod 
citatum, quo referat, nescio; Smithius post 
nomen addidit:) ? (atque:) non O. repens An- 
glica, [orte species nova. 

A descriptione in Syst. Veg. haud quidem 
differt, nec quoad habitum specimini O. re- 
pentis Auct. parvo valde dissimilis est, sed 
tamen foliolis minimis obovatis vel rotun- 
datis, apice retusis omnino diversa atque ex- 
terna est forma, quz, obiter. verisimile in- 
specta, ob habitum huc rejecta est. 


905. LATHYRUS. 
(4) latifolius 18 (m. propr.) 

Cum descriptione L. latifolii tam in Fl. Suec., 
quam in Spec. Pl. bene convenit, sed, quum 
locus desit atque numerus adscriptus ad Sp. 
Pl. ed. 1 tantum deleget, hoc specimen po- 


121 


lius externum, quam Suecicum habendum 
est. Idem etiam e speciebus, apud auctores 
recenliores receplis, potissimum ad £L. latifo- 
lium. Europ: meridionalis pertinet, qualem 
hunc apud Kochium invenimus. — Differens 
enim calyce, cujus dentes duo superiores ce- 
teris. multo latiores et breviores sunt, a £L. 
silvestri, folia habet unijuga, foliola ovali-lan- 
ceolata, brevia (vix triuncialia), stipulas la- 
tissimas, caulem petiolosque late alatos. Se- 
mina nulla adsunt; cetera autem, nec minus 
habitus, speciminibus meis ex Europa meri- 
dion. simillima sunt, 


(5) latifolius (m. propr. factum emendatum pro 
his manu, ut videtur, aliena primum scri- 
ptis:) an varietas Lathyri latifolii? Sw. [ol. ovata 
nec lanceolata. 


Priori de cetero simillimum specimen, fo- 
liola autem etiam breviora, ovalia sunt; quare 
ejasdem speciei certo habendum est. 

(6) heterophyllus 19 (m. propr.). 

Quod ad dentes calycinos attinet, prioribus 
similis, foliis autem et stipulis multo angu- 
slioribus, his caule vix latioribus, diversa vi- 
detur forma.  Iusuper hoc loco semina adsunt 
matura, quae dimidia hilum cingit, ita ut 
presens specimen non possit non ad L. si- 
vestrem referri. 


926. AsThRAGALUS. 

(7) uralensis 27 (m. propr. eque ac signum:) € 
(quod, ni fallor, indicat, specimen esse sibi- 
ricum; idem enim signum plerasque in her- 
bario plantas sequitur, quibus locus aliquis 
sibiricus inscriptus; in pagina altera, manu 


122 


quoque Linnaei additum est:) Astragalus caule 
nudo, fl. purpureis. 

Cum descr. in Sp. Pl. ed. 2 convenit, at- 
que teste Smithio in Engl. Bot. n. 466, ve- 
rus videlur esse A. uralensis, cum specimini- 
bus europais Ozytr. Halleri, quod ad chara- 
cleres attinet magis essentiales, congruens, 
quamvis forma sit maxime luxurians, omni 
ex parle major et robustior. 

(8) uralensis J.E.S. (manu Smithii; m. Linnzi 
signum modo:) $ (quod alium locum, nescio 
lamen quem, verisimile significat). 

Antecedenti de cetero simillima eademque 
videlur forma, sed spica densior, foliola mi- 
nora magisque glabra. ; 

(9) uralensis (m. propr. aeque ac prope unum 
specimen:) Gouan (et prope alterum:) Hope. 

Nomina duo adscripta Botanicorum, qui 
specimina miserunt, hac esse europa testan- 
tur, alterum. etiam scoticum, id quod dicta 
Smithii in Engl. B. 1. c. affirmant. Ambo 
vero minus, quam figura plante scotice in 
E. D. cum scandinavica planta congruunt, 
qua Ozytr. campestris var. sordida Auct. Suec. ; 
quamobrem, quum legumina examinare haud 
licuerit, decidere haud audeo, utrum ad Ozytr. 
Halleri, an ad camp. sordidam pertineant, quam 
ad formam utramque figura l. c. ab aliis au- 
ctoribus aliter citata est. 


930. TriFfonium. 
(1) officinale 4 (m. propr., atque:) V (forte variet. 

significans). 
Cum rif. (M.) oficinali 8 Sp. Pl. omnino 
convenit, nec minus optima est Melilotus alba 

Auct. recent. 


123 


(12) agrarium 36 (m. propr. pro nomine pri- 
mum scripto, deinde deleto:) /upulinum (atque 
prope specimen:) Suec. (Sm. addidit:) in An- 
glia non invenitur. 

Omni ex parte est 7. agrarium, quale hoc 
omnes Auclores Scand. recent. habent. Spe- 
cimen eliam, ut locus indicat supra citatus, 
est suecicum. 

(13) agrarium. Fl. Ang. — procumbens L. (manu 
Smithii; Linnaeus ipse hoc loco nihil adscri- 
psit, nisi?) L. 272 (quod, quz spectet, nescio). 
- Characteribus omnibus et toto habitu est T. 
procumbentis L. et Auct. Scand. recent. forma 
erecta. 

(14) (Sine nomine; sed in plagula priori aflixa). 

Omnino est T. procumb. Auct. Scand. forma 
caule procumbente, apud nos vulgatior. 

(1G) procumbens 38 (m. propr.; Sm. dein obser-. 
vavil:) conf. agrarium  J.E.S. — est agrarium 
Fl. Angl. 

Permagnum est specimen ejusdem speciei 
(sensu Recent) ac num. (13) et (14). 

(17) procumbens (manu Smithii; m. Linnzi tan- 
tum numerus:) 38 (et locus:) 6Gotl. 

Omnino eadem species est ac antecedens. 

(18) (Sine nomine; sed duobus proxime priori- 
bus affixa est plagula; manu Linnsei modo 
numerus:) 39 (et locus:) Gotl. 

Etiamsi numerus 7. forme Sp. Pl. spe- 
clat, et specimen valde incompletum est, non 

otest non, ob capitula densa multiflora, ve- 
xillum sulcatum ceterasque notas ad 7. pro- 
cumbens Auct. Scand. pertinere. 

(19) filiforme 39 (m. propr). 

Est forma gracillima, pauciflora Trifolii fili- 
formis Auct. recent. 


124 


POLYADELPHIA. 


943. HyPERICUM. 


(1) (Sine nomine autographo; manu Liunzi nu- 
merus lantum:) 13 (qui quadrangulum Sp. Pl. 
ed. 1 spectat; atque prope specimen littera:) n 
(Smithius addidit:) quadrangulum. original sp:n. 

Hoc caule quadrangulo-alato, folis ovali- 
bus, sepalis lanceolatis acuminalis totoque 
habitu est H. tetrapterum Fr. et Auct. Scand. 
recent. Quare, ut ait Smithius, hoc precipue 
specimen esset originale, non video; quod hoc 
loco asservetur, indicare id tantum videtur, 
hanc quoque formam fuisse a Linnao visam 
atque, differentia inter ambo vix ulla ab eo 
observata, cum quadrangulo proprie dicto in 
nomine quadranguli inclusam. 


(2) quadrangulum 13 (m. propr. atque plagula 
priori affixa; Sm. adscripsit?) dubium? 
Omnino est forma simplex pauciflora H. 
quadranguli Auct. Scand ; qua apud nos vul- 
gatissima est hujus Generis species, et procul 
dubio a Linnzo pre ceteris in mente habita, 
quum primo suum quadrangulum describeret. 


SYNGENESIA. 


949. SoncHus. 


(1) maritimus (m. propr. atque prope specimen, 
ut videtur:) K:h. 
Caule simplici, monocephalo, involucro pe- 
dunculoque glaberrimo, foliis lanceolatis inte- 
gris, 


125 


gris, »amplexieaulibus, retrorsum argute den- 
tatis» (qualia in Spec. Pl. descripta), hic omni- 
no est verus S. maritimus Europe australis 
Lin. et Auct. recent.; a forma Sonchi arvensis 
litorali;, apud nos obvia, omnino diversus. 


(2) (Sine nomine; sed plagula est "priori affixa). 
Eadem est planta ac antecedens. 


(7) alpinus 6 (manu propr.). 

Ut jam antiquitus ex opere illo Smithiano, 
quod Plantar. Icones hact. ineditar. in- 
scribitur, et quod deinde in libro periodico, 
quem dicuut, Roemeri et Usterii Botanisch. 
Magaz. IX Stück cum figura Smithiana 
Ll c. Sonchi alpini herb. Linn. recusum est, 
omnes Dotanici coguitum habent, hoc loco in 
herb. Linnzeano non verus asservatur S. alpi- 
nus, qualem in mente Linnzeum semper, quum 
hoc utefetur nomine, habuisse, opera ipsius 
ea, que hac in re maximi habenda sunt mo- 
menti, c. v. Fl. Lapp. ed. 1 un. 290, Laches. 
Lapp. p. 77—79 et locus habitationis in Fl. 
Suec, ceriissime indicant, atque Auctores 
omnes scandinavici semper persuasi fuerunt; 
sed forma est ista, opere cilalv Smithiano ce- 
lebrata, numquam inira limites Scandinaviz, 
nec etiam Europae, crescens, atque, teste Smi- 
thio, ejus tempore tantum in herb. Linnzeano 
el Lecheano asservata, qua manifesto fere 
sola illum, herbario nimium, dictis autem 
Linnaei in scripts citatis parum nisum, in 
opinionem illam falsam adduxit, qua hanc 
(praesentem formam) pro vero habuit S. a/pino, 
et nomen novum ceruler forma  europez, in 
alpibus scandinavicis vulgatissimze, imposuit; 


9 


126 


dum, vestigia ejus maxima ex parle premens, 
Froelichius (in Ust. Annal. der Botan) 
eidem forme exotice nomen adtribuit illud 
maxime improprium lapponici. 

E scriptis tamen quoque Linnzi nonnullis, 
v. c. Spec. Pl. et definitione in. Fl. Suec., 
opinio Smithiana eo videtur nonnibil confir- 
mari, quod, quum celere note plurime tam 
vagi sinl, ut eodem fere jure et iu alpinum 
verum et in formam presentem. quadrent, 
character ille »pedunculorum» in S. alpino 
»squamosorum» revera presenti sit pro- 
rius, differentiam prabens optimam a vero 
S. alpimo Auct, cujus, ut constat, pedunculi 
sunt hispidi, nec squamosi. Specimen pre- 
sens, quod apud Smithium tanta auctoritate 
valuit, ad speciem pertinet mihi prius igno- 
tam, quam tamen, quum ob characteres, tum 
auctoritate. Steudelii ductus, vix dubito S. 
(Mulged.) [loridanum putare, America? septen- 
trionalis incolam. Idem esse casu aliquo, quum 
in herb. ambo insererentur, cum  sequeute 
specimine permutatum, persuasissimum mihi 
habeo; omnia enim, qua in sequente sunt a 
Lionzo adscripta, oplime in presens qua- 
drant, et contra, qua in presente specim. 
sunt adscripta, in sequens quadrant. Quz in 
Spec. Pl. in his describendis plantis sunt er- 
rata, nempe S. alpino pedunculos squamosos, 
canadensi autem  hispidos adtribui, ex his ipsis 
speciminibus in herbario permutatis verisi- 
mile pendent, quae jam ante librum illum 
editum in herbario adfuisse videntur. 
(8) canadensis 4 (manu propr. atque prope spe- 

cimen:) K (Kalm., cujus plante fere omnes, 

in herb. asservate, in Canada sunt collecte; 


- 


127 


Smithius etiam adscripsit:) non Grononi. — Est 
S. alpinus HB (Herb. Banksii) et omnium au- 
ctorum. prater Lin. et Leche H (Herb.). JES. 

Hoc specimen, ut jam supra indicavi, de- 
scriptioni in Spec. Pl. et Fl. Suec. quidem 
non repugnat, sed tamen omuino est S. alpi- 
nus verus L. Fl. Lapp. et Laches. Lapp., qui 
Mulged. alp. omm. Auct. recent, Alpes scandi- 
navie celereque Europe frequenter inhabi- 
tans, cui Smithius, ob hanc ipsam caussam 
nomen canadens. (ex permutatione huic datum) 
improprium putans, novum illud nomen cc- 
rule postea dedit, cujusque specimina sub 
eodem nomine (cerul.) in herb. ipsius quo- 
que asservantur. Cum presente de cetero 
omnia confer, quae de priore dixi. 


950. Lacruca. 


(1) quercifolia 4 (m. propr.; Smithius hec ad- 
didit:) Syn. Haji dubium. — Hillii icon falsa. — 
planta rarissima cujus viz aliud exstat exemplar 
in Herbarüs. D. Afzelius. 

Etsi nomen heic alio modo ac solito sit 
scriptum, nullum est dubium, quin hac planta 
Linnaeus quercinam | Fl. Suec. intellexerit, cum 
qua optime convenit. Eadem etiam, id quod 
jamdiu Cel. Willdenowius et Kochius monue- 
runt, in L. strictam Kit. omnino quadrat. Nullo 
autem loco natali adscripto, non licet videri, 
utrum hoc specimen in insula maris Daltici, 
a Linnaeo indicata, ubi deinde frustra semper 
quesita est planta, natum, an externum sit. 


953. LEONTODON. 


(3) hastile (m. propr. pro nomine primum scri- 
pto, postque deleto:) tuberosum (sque ac lo- 


128 


cus:) H. U. (Smithius addidit:) specimina Jacq. 
figuram ejus mon referunt. — hastile Herb. Jacq. 
Omnino est Leont. hast. var. glabrat. Auct. 
recent, id quod cum opinione Botanicorum 
fere omnium congruit, qui jam e scriptis Lin- 
nai solis dudum perspexerunt, L. hastile Sp. 
Pl. etc. esse formam glabratam, L. hispidum 
l. c. autem formam hirtam unius speciei, cui 
Recentiores quoque nomen hast. retinuerunt. 
(9) hispidum 6 (m. propr. pro primo nomine, ab 
ipso deleto:) Airtum; (atque, ut videtur, a 
Smithio:) hirtum. D. Afz. 
Pilis foliorum »furcatis» ceterisque notis in 
L. hispidum Sp. Pl. melius, quam in L. hirtum 
l. c. quadrat specimen, quod idem etiam 
omuino est L. hastile a vulg. Koch. et Auct. 
recent. 


954. HienAcIUM. 
(1) alpinum 3 (m. propr.). 
Omnino est H. alpin. Auct. scand., forma 
pumila, simplex, monocephala, caule subnudo, 


hirsuto eL stellato-piloso, involucro villoso, 
nigro. 


DE 


(2) Tarazaci (m. propr. sque ac in pagina al- 
tera:) alp. Pit. (atque hoc ex litteris: forte 
Solandri citatum:) Planta. hybrida ex Leonto- 
donte Tarazaci et Hieracio alpino, quam legi in 
alpibus Lapponie | Pitoensibus 4755, unico. tan- 
tum in. loco, et unico hoc specimine. D. C. So- 
lander. 

Forma foliorum, pedunculo unico incras- 
sato, squamoso cum involucro fusco-piloso ce- 
terisque notis omnibus est Leontod autumn. g 


129 


Tarazaci Hartm. Fl. Scand., seu Oporina pra- 
tensis Less. 


(4) dubium? 6 (m. propr.; post quod Smithius 
addidit:) may be right. 

Quod verum fuerit Linne H. dubium ex 
hoc specimine eo minus concludi licet, quod 
ipsi incertum fuisse videatur, atque etiam 
hec species in exempl. Linnai hbri Spec. 
Pl. ed. 1 nota careat solita, qua, ut plantas 
in herb. asservatas designaret, usus est. Ne- 
que hoc est A. dubium Lin., quod optimis 
ductus rationibus cel. Friesius esse H. sue- 
cicum jam edocuit, sed forma est vulgata H. 
Auricule L. et Auct. recent., c. v. Fr. Symb. ad 
Hist. Hierac., cujus unum tantum specimen 
aliud. (v. num. 6) in herbario adest. 


(3) Auricula 7 (m. propr.; numerus vero deinde 
deletus hoc quoque specimen reddit incertum.) 
Per errorem aliquem specimen hoc loco 
adest, quod minime ad H. Auriculam, nec 
uidem ad Stirpem ZA. Auricule, sed mani- 
festo ad Stirp. H. prealti pertinet, qualem in 
Symb. ad Hist. Hier. Cel. Friesius distrihu- 
tionem hujus Generis specierum in greges 
comparavit. Diflficillimum autem, mihi qui- 
dem, est, ex specimine hocce sicco pro certo 
discernere, ad quam hujus Stirpis speciem 
pertineat; quantum tamen videre licuit, po- 
tissimum est HJ. fallax seu collinum Fr. Il. c. 


- (6) eymosum  J.E.S. (manu Smithii; m. Linnzi 
numerus:) 7 (atque in pagina postica:) Pilo- 
- . Sella minor, folio angustiore minus piloso repens. 
J. B. 2 p. 1040, Gmelin — Habitat in Rossia 

. et Suecia. (Plagula est priori aflixa). 


130 


Numerus igitur citatus, qui H. Auric. Sp. 
Pl. ed. 1 spectat, atque synonymon Bauhini, 
ambo a Linnaeo adscripta, indicant, eum 
ipsum hoc loco H. Auriculam asservari pu- 
Lasse, atque merito etiam de altero specimi- 
num valent, quod rhizomate stolonifero, fo- 
liis lingulatis, obtusis, glaucis, de cetero gla- 
berrimis, sed ciliatis, scapo subnudo capitu- 
lis paucis (6), totaque facie, clare est H. Au- 
ricula L. et Auct. scand. omn. — Specimen 
autem alterum, quod. procul dubio Smithius 
nomine a se adscripto intellexit, omnino di- 
versum est atque, quod ad faciem certe at- 
tinet (notas enim involucri haud bene ob- 
servare licuit), ad Stirpem ZH. prealti perti- 
nere videtur, specimini plagula prioris, num. 
(5), de cetero simillimum, sed foliis differens 
latioribus infimaque caulis parte densius pi- 
losa. Utrum vero eadem, an alia sil species, 
equidem, characteribus multis essentialibus in 
specimine exsiccato ita oblitteratis, ut oculo 
magis in hoc Genere exercitato vix perspicui 
forsan essent, haud audeo dijudicare. 

(7) (Sine nomine manu Liunzi adscripto; manu 
autem inventoris, quisquis fuit, hzc inveni- 
mus:) N:o 40. Hieracium angustifolium glabrum 
seu Pilosella major glabra. Mor. H. R. Bles. 

Ad Stirpem H. prealti pertinere. videtur, 
atque, caule glabrato insigne, forte H. pre- 
allum est, quale apud Cel. Friesium I. s. c. 
proponitur. Tam synonymon citatum Mori- 
soni, quam plantam ipsam presentem me 
haud bene nosse aperte confiteor. 

(8) pramorsum $ (m. propr.). 

Omnino est Intybus premorsus Fr., s. Cre- 
pis premorsa Auct. 


131 


(10) murorum 415 (m. propr.; post quod Smi- 
thius addidit :) B Fl. Suec. ed. 2 (quod hoc 
loco summo jure yr vir: videtur, speci- 
mine cum mur. B l. c. et Sp. Pl. 2 optime 
con veniente). 

Omnibus ex partibus totaque facie est H. 
murorum var. sylvaticum Åuct. scand. recent., 
c. v. Fr. Nov. ed. 2, p. 207 et Symb. ad Hist. 
Hier. p. 109, atque Hartm. Fl. Scand. ed. 5. 


(11) Hieracium muror. folio pilosissimo. CB. Gme- 
lin. (manu Liunzi, sed in pagina plagulz 
postica; quamobrem, nomine nullo infra spe- 
cimen adsceripto, almodum incertum est, an 
hoc specimen pro Hieracii muror. forma Lin- 
naus habuerit; plagula est, forte comparandi 
tantum gratia, priori affixa). 

Parvi, quum specimen incertum sit, mo- 
menti est afferre, ad quam specierum perti- 
neat recentiorum ; sufficiat itaque dicere, idem 
minime cum forma A. muror. que H. mur. 
pilosissimum, convenire, ad quam Cel. Fr. in 
Symbolis synonymon Bauhini, supra citatum, 
retulit; sed evidenter esse cum formis 5. 
vulgati. Fr. l. c. latifoliis comparandum, et 
quidem maxime ad varietatem  nemorosum 
accedere. 


(13) paludosum (m. propr.; Sm. adscripsit:) /am- 
psanoides Gouan. lllust. 

Tam caule foliüsque  pubescenti- villosis, 
quam ceteris notis a H. paludoso Sp. Pl. et 
Auct. recent. differt, cujus in plagula proxime 
priore (num. 12; v. huj Enum. part. IT) 
specimen asservatur verum et optimum. Pre- 
sens autem, quantum equidem video, potis- 
simum est species, supra citata, ad quam re- 


132 


latum. jam Smithius voluit, cujusque habet 
notas essentiales. Ob formam foliorum, pri- 
mo obtutu H. paludosi haud dissimilem, hoc 
loco insertum videtur. 


(14) sabaudum 25 (m. propr.; post quod Sm. 
addidit:) prenanthoidi affine. 


Locus omnis deest, itaque nulla caussa est, 
cur hoc specimen pro planta Lecheana ha- 
beremus, cujus in Fl. Suec. mentio facta est, 
et que, loco ibi memorato nunc etiam tem- 
poris crescens, merito ad boreale Fr. relata 
est; sed pro planta, a tempore usque Lin- 
nai in H. Bot. Ups. culta et in regione vi- 
cina hodie efferata, quam duce Ill. Friesio 
jam plerique Botanici verum agnoverunt esse 
H. sabaudum L, Sp. PL, eo meliore jure ha- 
beo, quod cum descriptione tam Linnzana, 
quam Friesiana in Symb. Hierac, optime 
conveniat, atque specimini Upsaliensi, nunc 
temporis lecto et comparandi caussa allato, 
simillimum sit. A. boreali Fr. et sec. eum Auct. 
scand. recent, cum quo a Smithio aliisque 
Botanicis externis compluribus confusum fuit, 
isdem fere omnibus differt notis, quas in 
Symbolis dedit Cel. Friesius, c. v. foliis cau- 
linis omnibus amplexicaulibus cordato-ovatis 
hirsutis, pube involucri et pedunculorum 
glandulosa, et ceteris. " 


Quod ad observationem Smithii citatam 
attinet, post nomen hujus speciminis in herb. 
additam, difficile est dijudicatu, an vera sit, 
quum haud bene constet, quam speciem 
Smithius sub nomine prenanthoid. in mente 
babexet. | 


1:1 


133 


(15) umbellatum 26 (m. propr.). 

Duo heie asservantur specimina, quorum 
alterum. modo, nondum florens, H. umbella- 
tum est; alterum vero tam incompletum est, 
ut vix determinari possit, nisi quod minime 
sit umbellatum, a quo sqüamis involucri pi- 
losis, omnibus adpressis et foliis, quantum 
ex iis judieari potest, diversum est. 

De H. cymoso Linnaei herbarium nihil il- 
lustrat, ubi ne nomen quidem hocce occurrit. 


975. DBipkws. 

Inter hujus Generis species in herbario B. 
minima non adest, que in Sp. Pl. ed. 2 p. 
1165, quasi Europae septentrionali indigena, 
memoratur, nec unquam specimen ejus ullum 
in herb. adfuit, testante exemplari quondam 
Smithii proprio libri Syst. Veg. ed. 14, ubi 
Sm. species omnes in herb. Linn. asservatas 
nota certa designare solebat, qua vero hac 
species caret. 


989. GNnAPHALIUM. 
(10) procumbens (m. propr., eque ac haec:) va- 
rielas an praecedentis. (post quod. Smithius: 
i e. sylvatici (atque alio loco:) supinum JES. 
Exacte est Gn. supinum tam Lin. Syst. Nat. 
MI, p. 234, quam Auct. recent.; nomine pro- 
eumbentis, priusquam planta | describebatur, 
quasi temporali adhibito. 
(11) Gnaph. procumbens (m. propr, atque prope 
specim.:) Scop. 


Eadem species est ac antecedens. 


996. SENECIO. 
(3) erucifolius 15 (m. propr. sque ac locus:) Sca- 
nia. (Smithius adscripsit:) lividus? 


134 

Nomen et locus indicare videntur, hoc 
ipsum specimen inter ea fuisse, que in It. 
Scan. Linneus memorat prope Scanoram le- 
cta, et ad qua verisimile definitionem in Fl. 
Suec. et Spec. Plaut. deinde confecit, Quam- 
vis autem post id tempus species illa Lin- 
naana ita emendata et fixa est, ut hodie 
apud omnes fere Auctores nomen ejus de 
planta eadem adhibeatur, quae S. tenuifol. Jacq. 
Austr. 278, cujusque mentionem revera pri- 
mam, quasi in Scania repertze, fecit. Rosenius 
in Obs. Bot. Scan. p. 46, species Linne ori- 
ginalis, cujus hoc est specimen, non fuit ve- 
rus S. erucifolius sensu Recent. Specimen enim 
presens, ut jam Smithius et observatione, 
supra citata, in herb. adscripta, et in Engl. 
Bot. sub 574 et 2515 monuit, potius est S. 
sylvatici forma, et illa quidem, qua Sen. livi- 
dus Nolt. et Sm. (nec Linn.) Differt enim a 
vero erucifolio ligulis minimis revolutis nul- 
lisve, foliis pinnatifidis nec partitis, pinnis 
inzqualiter dentatis, versus apicem folii ma- 
joribus, aliisque notis; quamobrem haud du- 
bito in hoc specimine determinando senten- 
tiam. Smithii sequi, quam experientia quo- 
que recentior de locis S. erucifolii et sylva- 
tici in Scania corroborat. In aggeribus enim 
Scanore, ubi Linnaeus (l. supra c.) sua legit 
specimina, post id tempus frustra semper 
quasitus est S. erucifolius Auct. recent., dum 
contra hic ipse locus specialis inter ea enu- 
meratur (v. Lilja Fl. Scan. p. 375), quibus 
hodie copiosius nascitur S. sylvaticus! 

Descriptionem autem plante Rosenii 1. c., 
per se Linnzana clariorem et haud dubiam, 
optime confirmat locus specialis, ab eo re- 


135 
latus, ubi. nunc. etiam temporis viget verus 
S. erucifolius Auct. 


Linneum tamen posterius verum etiam 
erucifolium. vidisse atque nomini et definition 
vagi? primariz subjunxisse, ex speciminibus, 
omnibus sibiricis vel rossicis, que in pla- 
gulis duabus post presentem proxime sequen- 
tibus asservantur, posteriora testantur, qua 
omnino ad erucifol. Auct. pertinent, quibus- 
que Linnaeus non id quidem nomen, sed 
synonymon hocce et locum adscripsit: Jaco- 
bea major foliis viridibus majoribus rigidis la- 
ciniatis. Gerb. tanaens. 185. — Habitat in de- 
sertis Tawrow, Belagrod -Ukranic. 


999. Ixura. 


(3) britannica 4 (m. propr. eque ac locus:) Scania. 
Vix dubium, quum locus suecicus, id quod 

in herb. rarius fit, heic adsit, quin specimen 
hocce sit loco ipso (Gunnarstorp) Scaniz le- 
ctum, quo solo Linnaeus iu Fl. Suec. ed. 2 
se ipsum In. britannicam vidisse indicat. Idem 
vero omni ex parte manifesto est In. britan- 
nica Auct. recent, cujus in specimen, prope 
Nosaby, Scanie quoque, lectum et compa- 
randi caussa allatum, ad unguem quadrat. 


Qua re igitur dubia hac de planta, quorum 
fons fuit. Fl. Suec, ex parte tolluntur; pri- 
mum nempe illorum, qui, hac specie ibi 
postea non reperta, locum et indicium fere 
ipsum Linneanum suspicati sunt, tum etiam 
eorum, qui speciem /nule ex loco in Fl. 
Suec. memorato fuisse dysentericam putarunt, 
que antiquitus in parte Scanie occidentali 
lecta traditur. 


136 


Specimina duo sequentia, nom nominata, 
sed in plagulis huic affixis asservata, omnino 
ejusdem sunt speciei ac presens. ^. 

(4) britannica (m. propr. eque ac, in pagina al- 
tera, hac) [nula britannica foliis lanceolatis sub- 
hirsutis | subintegerrimis, inferioribus in petiolum 
longe decurrentibus, petiolo item basi dilatato 
caulemque amplexicauli, superioribus vero am- 
pleawcaulibus, | Calycibus | foliolis | setaceis, semi- 
flosculis 3-dentatis. — Mygind. 4. — Ab [nula 
Oculo Christi calycis. structura. precipue. differt. 
Tabern. hist. 2, p. 51. — Aster flore luteo? 

Hoc specimen forte nou suecicum; sed 
omnino eadem est planta ac praecedentia. 

(9) dysenterica 5 (m. propr.). 

Pappo duplici, exteriore setuloso- lactilulato, 
folis latis, oblongis bast sagittato-cordata, 
amplexicaulibus, radio elongato, ceterisque 
notis omnibus optima est Pulicaria dyseuteri- 
ca Auct. Dubium tamen, loco nullo adscri- 
pto, restat, an unquam apud nos inventa sit. 


1000. CinErARIA, 
(1) Cineraria alpina (m. propr, atque prope 
specimen nomen inventoris:) Osbeck. 

Cum forma primaria C. alpine Sp. Pl. ed. 2. 
omnino convenit, nec a forma solita scanica 
C. campestris Retz. nisi petiolo foliorum ra- 
dicalium angustiore, caulinis oblongis latio- 
ribus, infimo in petiolum contracto differt, 
quae tamen in specie hac polymorpha tam 
parvi habeo momenti, ut hoc etiam speci- 
men in Scania lectum esse facile putem; id 
quod. cum nomine apposito inventoris bene 
congruit, qui, quantum equidem seio, hanc 


137 


plantam. nullibi, nisi loco Scaniz unico col- 
legit et memorie tradidit. Quam forma huc 
pertinentes, alia in aliam, transeant, exemplo 
est hoc specimen, quod, infimo tantum illo 
folio caulino petiolato excepto, prorsus ni- 
hilo.a specimine, cum illo comparato, ros- 
sico C. «urantiace Hoppe differt. 


(2) C. alpina » J.E.S. (manu Smithii; m. Lin- 
naei hoc loco nomen modo inventoris:) Jacquin. 
Hac, quae judice Smithio var. » C. alpine 
habenda est, a priore differt foliis caulinis 
minoribus, infimo subovato subsessili, ideo- 
que cum forma nostra vulgata C. campestris 
lietz. omnino convenit, nec non cum figura 
in Engl. Bot. n. 152. C. integrifolie Sm. Fl. 
Bri. Verisimile, ut a Jacquino missum, ejus 
est integrif. B. pratensis. 

(3) Cineraria alpina (m. propr. eque ac prope 
specim.:) H. U. 

Ejusdem certo speciei est, ac priores, sed 
folia caulina etiam, ac in num. (1), majora, 
late lanceolata, crenulata, infimum  spathu- 
latum, radicalia petiolo latiore, faciem red- 
dunt paullo alienam. 

(4) alpina (manu Linn. filii; atque, in diversa 
charte parte, manu verisimile Jacquini, qui 
specimen misisse videtur:) N:o 165. Cineraria 
integrifolia pratensis. (Manu Linngzi ipsius sub 
his tantum invenimus nomen:) Jacquin. 

Exacte eadem est forma ac proxime ante- 
cedens, sed majore etiam jure, quam. num. 

- (2), pro specimine authentico Jacquiniano 
habenda. 

(5) alpina. (m. Linn. filii, eque ac nomen col- 
lectoris) Jacquin. (atque hujus denique manu, 


138 


in parte charte, cum specimine missa:) N:o 
164. Cineraria. integrifolia. alpina, culta in horto. 

Specimen fere bipedale est; omni ex parte 
prioribus majus, sed formam retinens omnino 
eandem cujusque partis singule, ut forma 
tantum cultura luxurians habeatur. 

Duae etiam plagule sequentes specimina 
continent, huic simillima, et nomen idem, 
manu Linnaei fihi adscriptum. 


1012. CunvsaNTHEMUM. 


(2) Chrysanth. inodorum (m. propr. aeque ac prope 
specimen iterum:) inodora. 

Tota facie atque notis omnibus, qua in 
specimine exsiccato eodemque florifero di- 
scerni possunt, c. v. lobis foliorum filiformi- 
bus tenuibus, receptaculo convexo, et cel. 
omnino est Matricaria (Tripleurosp.) inodora 
Auct. recent. 

Varietatis 8 Sp. Pl, que in It. vestrog. 
p. 148 describitur, neque nomen neque spe- 
cimen in bherbario adest. 


1013. MATRICARIA. 
(2) maritima 2 (m. propr. eque ac prope spe- 
cimen:) marit. 

Definitioni in. Spec. Pl. quidem respondet, 
atque de cetero figure quoque apud. Rajum, 
huc citate, qualis in It. vestrog. memoratur, 
sed ab hac ligulis recedit subtridentatis, qui- 
bus rursus celerisque notis omnibus potis- 
simum cum Pyrethro marit. Sm. Engl. Bot. 
979 et Babingt. Man. seu Tripleurosp. marit. 
Hartm. Fl. Scand. ed. 5, convenit. A Matric. 
maritima | Fr... Mant. II, p. 415 et Herb. Norm. 
VII, n. 4 differt lobis foliorum divergentibus 


139 


brevissimis, latis, obtusis, ligulisque omnibus 
distincte dentatis, plerisque tridentatis, pre- 
cipue vero facie, ob herbam pluries humilio- 
rem et partes omnes firmiores aliena. 
(3) Chamomilla 3 (m. prvopr.). 
Omnino est forma, apud nos vulgatissima, 
M. Chamomille | Auctt. 


(4) suaveolens 5 (m. propr., atque in pagina pla- 
gula altera, manu, ut videtur, aliena:) Cha- 
mamelum inodorum annuum. 

A priore atque ab omni igitur M. Chamo- 
milla mota differt sola, quae in Fl. Suec. affer- 
tur, nempe ligulis deflexis, qua etiam solito 
minores et rariores sunt Ceteris autem omni- 
bus atque tota facie priori simillima est, ita 
ut summo jure illi videantur egisse, qui AM. 
suaveolentem Fl. Suec. minime specie, vix quasi 
varietatem, a M. Chamomilla diversam habu- 
erinL. Formam exacte eandem ipse prope 
Gevaliam legi. Dictum Smithii in Fl. Brit. 
p. 903, suaveolentem a Chamomilla distinctam 
esse speciem, tali tantum modo explicari po- 
test, ut ille ratione vix habita speciminis 
vel forme presentis, in mente habuerit plan- 
tam omnino aliam, qualis mentionem fecit 


Kochius in Syn. ed. 2, p. 416. 
1017. ÅCHILLEA. 


Sub nomine A. nobilis duo heic asservantur 
specimina, ambo vero, ut ex adscriptis pa- 
tet, in Horto Ups. culta, quare nihil illa af- 
ferunt ad locum hujus plante scanicum, a 
Rosenio indicatum, illustrandum confirman- 
dumve. (Ceterum de iis vide partem huj. 
Enumer. alteram). 


140 


1035. CALENDULA. "T 


Specimina tam C. arvensis, quam officinalis ad- 
sunt (vide part. Enum. alteram); neutri au- 
tem locus adscriptus est, qui indicium in 
Fl. Suec. de C. officinali corroborare posset. 


1041. Firaco. 


(1) pygmea (m. propr, sed hoc nomen, lapsu 
calami procul dubio datum, postea est a 
Smithio deletum, qui ejus loco adscripsit:) 
germanica J.E.S. 

Et habitu et notis omnibus est F. germa- 
nica tam Sp. PL, quam Auct. recent., forma 
nempe humilis, ramosa, decumbens, qualem 
sepissime  speciminibus elatioribus erectis 
eodem loco intermixtam invenimus. 

(2) germanica 4 (m. propr. eque ac prope spe- 
cimen littere, ut videtur:) A. 

Omnino est forma solita simplicior, erecta, 
speciei ejusdem ac antecedens. 


(3) (Sine nomine; sed numerus appositus est:) 7. 

Forma est eadem ac prior. 

(4) arvensis (m. propr.) 

In descriptionem Filaginis arvensis Fl. Suec. 
et Sp. Pl. optime quadrat, neque minus ea- 
dem est F. montana Auct. scand. omn. forma, 
qua PF. mont. b. Fr. Nov. ed. 2, p. 267 el mont. 
B arvens. Hartm. Fl. Scand. ed. 4 & 5. A F. 
arvensi. Wg, que F. minima Fr., quam optime 
distincta est. 


(3) montana 33. (m. propr.; numerus hoc loco 
aliorsum ac. solito. spectat; Smithius obser- 
vavit:) viz. anglica. | 

Omnino 


141 


Omnino est forma in Scandinavia vulga- 
üssima F. montane Auct. omn. scand., a pri- 
ore minime specie distinguenda. 

Filaginis. pyramidate Spec. Pl. neque. no- 
men, neque specimen, usquam in herb. adest; 
nec, id quod jam antiquitus cognitum est, 
forma ulla ibi asservatur, ad F. minimam Fr. 
referenda, que Linneo plane ignota certo fuit. 


1052. Viora. 


(1) hirta 6 (m. propr.; postea autem manu ali- 
ena, forsan Solandri, adscriptum est:) sagit- 
tata Sor. (In parte charte diversa alius, ve- 
risimile inventor, scripsil:) Viola foliis maximis 
hirsutis, ad basin. nonnihil. auriculatis, e radice 
pedunculos emittens. 

Quod ad indumentum attinet, V. hirte qui- 
dem haud dissimilis est, sed foliis elongatis 
basi subsagittata, sepalis acutissimis valde ab 
ea differt, atque ob has notas ceterasque po- 
tissimum, ut jam Solander perspexit, V. sa- 
giltata Aiton. videtur esse, cujus cum descri- 
ptione in Hort. Kew. III, p. 287 bene con- 
venit, excepta tantum pilositate omnium fere 
partium densiore et magis conspicua. 

(2) palustris 7 (manu propr.). 

Hec folis longioribus ovato-cordatis, acu- 
tiusculis, bractea pedunculi flori approximata, 
et ceteris omnino est V. epipsila Ledeb. qualis in 
Hartm. Fl. Scand. ed. 5, seu V. suecica. Fr. in 
Bot. Not. 1849, p. 60; quee, etsi evo Linnzano 
pratervisa nec a palustri distincta, in complu- 
ribus Sueci& provinciis tam vulgaris est, ut 
minime sit mirandum, eam forte sepius fuisse 
inter specimina verz palustris collectam. 
| 10 


142 


(4) odorata 8 (m. propr., atque in diversa charte 
parte, manu aliena hoc Viole mirabilis syno- 
nymon:) Viola floribus radicalibus. abortientibus, 
caulinis. apetalis, semniiferis Linn. h. Cliff. 427. 
Roy. pr. 431. 

Rhizomate crasso, stolouibus nullis, foliis 
peliolisque hirtis a V. odorata recedit; utrum 
vero potius V. hirta, an collina sit, in speci- 
mine hocce exsiccato discernere nequeo. 

(5) canina 9 (m. propr. eque ac in pagina al- 
tera:) Viola caulibus floriferis adscendentibus, fo- 
läs cordatis. HC (Hort. Clitf.) Gmel. 

Duas continet series speciminum, inter se 
distinctas; omnia prioris optimam sistunt V. 
caninam tam Linn., quam Auct. recent. Cetera 
autem specimina, infra hac affixa, sunt mi- 
nima (vix biuncialia), ceespitosa, pubescentia, 
folis crassiusculis, glaucescentibus, rotun- 
dato-cordatis, floribusque minutis, ob qua V. 
arenarie Auct. formam sistere fere typicam, 
qualem v. €. circa Upsaliam saepe legerim, 
cujusque cum speciminibus suecicis allatis 
optime conveniant, mihi quidem videutur. 
Cel autem Watsonio, qui haec specimina 
eodem tempore inspexit, eadem potius vi- 
dentur esse forma macra, solo aprico nata, 
V. sylvatice Fr. — Equidem tamen inter in- 
numera hujus speciei individua talem num- 
quam. vidi formam. 

(6) montana 10 (manu propr). . 

Quamvis loco, in Fl. Suec. indicato, repu- 
gnat, atque auctoritatem  Dotanicor. recent. 
equidem non possum non sequi, qui V. mon- 
tanam Linn. inter formas V. canine. queren- 
dam esse edocuerunt, presens tamen. planta 
nullomodo ad V. canine formam, qua vulgo 


143 


V. montana habetur, referenda est, sed omnino 
est V. stagnina Kit. Est enim fere pedalis, 
tota glabra, foliis elongatis (biuncialibus, vix 
semiunciam latis) basi in aliis truncata, in 
aliis in petiolum  semidecurrente, stipulis 
lanceolatis, inferioribus petiolo brevioribus, 
argute dentatis, superioribus petiolo longio- 
ribus, subintegerrimis; calcare appendicem 
calycin. superante. Itaque, si hoc loco aucto- 
ritas ulla sit herbario tribuenda, id cum opi- 
nione Auctorum, scriptis Linus misa, eo 
modo potissimum conciliatur, ut V. montana 
Linneana formam utramque, et illam, quz 
montana sensu Recent, et illam, qua stagnina 
Kit., specie nondum distinctas, amplexa esse 
habeatur. 


GYNANDRIA. 
1054, Oncuis. 
(12) latifolia 14 (manu propr.). 


Quantum in specimine sicco videre licet, 
haec quidem certo inter formas est, quas va- 
rias amplexa est O. latifolia Lin., non vero 
illa est forma, quz jam apud Auctores plu- 
rimos (v. c. Friesium in Mant. III, Kochium 
in Synops. aliosque) pro vera et primaria 
latifolia est stabilita, et quae O. majalis Reich. 
Praesens enim »folis a basi dilatata attenu- 
atis, spica condensata» (Fr. Mant. III, p. 130; 
color florum non discerni potest), atque cha- 
racteribus celeris omnibus totoque habitu O. 
angustifolie  Wimm., est forma hujus major 
foliisque latioribus, que O incarnata a lati- 
folia Fr. l. c, a specimine, in Herb. Norm. 


144 


VII, n. 66 distributo, caule tantum altiore, 
roliustiól di versa. 

Ceterum, quum constet, tam — for- 
mas, nunc Lemporis distinctas habitas, fuisse 
O. latfolie Linnzane subjuuctas, vel etiam 
sub illo nomine confusas, parvi habendum 
est momenti, quaenam ex illis formis hoc 
loco asservetur, atque parum sane vis esL 
iidem bci Bucht ad opinionem de O. lati- 
folia, pre ceteris sic nominauda, confirman- 
dam evellendamve. 

(13) incarnata (m. propr, quod nomen iterum 
est prope specimen quoque scriptum). 

Hec definitioni et descriptioni in Fl. Suec. 
ed. 2 optime respondet; eadem etiam opi- 
nionem Ill. Friesii de vera incarnata L., in 
Mant. III datam, confirmare videtur. Ex 
enim formis et speciebus, l. c. enumeratis, 

ue O. latifolie. fuerunt subsumte, hzc uotis 
essentialibus fere iisdem ac antecedens, clare 
est O incarnata b angustifolia, quae O0. angustif. 
Wimm. et Auct., cujusque poles. presenti 
simillima, in Herb. Norm. VII, n. 65 sunt 
distributa. "Tam a sambucina, Y a Traun- 
steineri Saut. (que angustif. Reich), foliis dif- 
fert basin versus dilatatis, ab illa insuper 
foliis summis spice approximatis, acutis, cal- 
care vix dimidium ovarium zquante, ab hac 
autem spica condensata, floribus minutis. 

(14) seipso Si propr.; postque manu Smi- 
thii:) Sw. 4 

Omnino ét O. sambucina sensu Recentio- 
rum omn., floribus rubris. 

(15) (Sine nomine; sed plagula est priori affixa; 
quare nomen ibi adscriptum de hac etiam 
valet). 


145 


Eadem est ac antecedens, floribus autem 
flavis. 

Ex his igitur patet, Linnzeum, quum tem- 
pore posteriore hanc speciem a /atifolia di- 
stingueret, utramque tamen ejus formam ad 
eandem pertinere speciem agnovisse. 


1056. Ornnvs. 

(8) lilifolia 7 (m. propr. eque ac prope speci- 
men:) Á (Kalm.; Smithius addidit) Malazis 
Sw. 6. 

Procul dubio nomen huic a Linn. adscri- 
ptum, Spec. Pl. ed. 1 spectans, atque in Sp. 
Pl. ed. 2 quoque adhibitum, idem haben- 
dum est ac nomen /atifolia Fl. Suec., quod 
per errorem ortum est. Nec magis dubi- 
tandum, quin planta suecica fuerit a cana- 
densi diversa, quum loco ipso, in Fl. Suec. 
indicato, nunc etiam temporis Malazis mono- 
phyllos sola vigeat, cujus specimen diphyllum, 
Linnao »ante viginti annos ostensum», fons 
certo fuit erraüi, ex quo speciem illam Ame- 
rice propriam inter suecicas plantas rece- 
perit. Praesens vero specimen, quod, teste 
nomine adscripto Kalmii, in Canada est le- 
clum, ad veram Lipar lilüfoliam pertinere 
videtur, qualem ex Virginia eam possideo, 
floribus pracipueque '!abello, omnium no- 
strarum Malaxidearum multo majoribus, ita 
ut ab omnibus speciebus scandinavicis longe 
distet, 

(9) Loeselii 8 (m. propr. eque ac in pagina al- 
Lera:) Scapus superne 3-queter, sepius 3-[lorus, 
non ultra octiflorus. | Bractea | ovata. — Nectarü 
labium magnum planum subreflezum integrum. 


Habitat ad Norvidsjón prope Teniplum Birck- 


146 


linge Uplandie, ad margines turforum in palu- 
dibus. (Sm. denique adscripsit:) Malawis Sw. 7. 
Haec omnino est Sturm:a Loeselii Auct. re- 
cent., non quidem, testante loco, supra citato, 
adscripto, ad Hillebola, qui solus locus in 
Fl. Suec. indicatur, lecta, sed alio Uplandiee 
etiam loco, qui eo majoris videtur esse mo- 
menti et eo dignior, ut eum perscrutentur 
Botaniei, quod ex priore loco post Linneum 
nemo viderit Sturmiam, complures vero Ma- 
lax. paludosam  veportaverint, dum ex loco 
hocce heic asservetur ipsa St. Loeselu optima; 
cujus igitur novum locum, certissimum ut 
spero, in Suecia media primum, in lucem 
vocare atque Dotanicis nostri evi Upsalien- 
sibus, ut confirment, commendare gaudeo. 


(10) O. Loeseli (m. propr. eque ac prope spe- 
cimen:) Hall. all. (vocab. sequens legere haud 


potui) Schreb. 


Eadem est ac antecedens. 


(11) paludosa 9 (m. propr.; Sm. addidit:) Ma- 


laxis Sw. 


Ex omni parte est Mal. paludosa Sw. et Auct.; 
quamobrem, atque quum Ophr. Loeseli quo- 
que cum scriptis Linnzgi et opinione BRecen- 
tiorum omnino congruat, . maxime videtur 
mirum, JM. paludosam ex Hillebola Uplandiz, 
ut tamen putandum est, fuisse in Fl. Suec. 
ed. 2 cum .Loeselii commutatam, -et vix alio 
modo explicari hoc potest, nisi ita, ut spe- 
cimina ex loco illo numquam tüerilit a Lin-- 
nao visa, sed a Loeflingio solo, qui locum 
indicaverit, alque hic igitur erroris, si quis, 
auctor fueril. 


147 
1057. SERAPIAS. 


(1) Helleborine latifolia 4 (m. propr.; Smithius 
adscripsit:) palustris J.E.S. — Epipactis Sw. 2. 
Omnino est Epipactis palustris Auct., nec, id 
quod ex synonymis et nomine crederes, F. 
latifolia, quam primitus forsan ab hac Lin- 
naus non distinxit. 


(2) Helleborine (m. propr, aque ac prope spe- 
cimen:) alba. (Plagula est priori affixa). 
Antecedenle quidem atque forma ideo E. 
palustris vulgari major, sed labello rotundato 
obtuso lacinias perigonii equaute, ovario pu- 
bescente, foliis ovato-lanceolatis, ex speciebus 
omnibus ad palustrem hsc quoque potissi- 
mum pertinet. Utramque (banc et priorem) 
vix dubie Linnaus sub sua S. Helleborine a Fl. 
Suec. ed. 2 intellexit. 
(3) rubra 4 | longifolia (m. propr.; sed nomen 
rubra est a Smithio deletum, qui adscripsit:) 


Xiphophyllum | Suppl. —  ensifolia. — | Epipactis 
Sw. 5. 


Omnino est Cephalanthera | ensifolia | Auctt. ; 
bracteis ovario glabro multo brevioribus, la- 
bello brevi, obtuso, et ceteris a sequente 
diversa. 

(4) rubra longifolia (m. propr, zque ac prope 
specimen nomen loci:) jene. (Smithius ad- 
didit:) rubra. —  Epipactis Sw. 6. 

Ut Smithius observavit, vera est Cepha- 
lanthera rubra Auctt.; specimen vero, indicante 
loco adjecto, non scandinavicum est. 


148 
MONOECIA 
1095. SPARGANIUM. 


(1) erectum (m. propr.; atque in diversa charte 
parte, mann aliena, forte inventoris:) Spar- 
ganium foliis assurgentibus triangularibus. Flor. 
Lap. 345. N:o 50. 

Hoc omnibus characteribus atque toto ha- 
bitu est Sparg. simplex Huds. et Auct., cujus 
a speciminibus suecicis allatis prorsus nihilo 
differl, nisi caule foliisque nonnihil angusti- 
oribus. Nihil vero adscriptum est, quod si- 
gnificet, utrum pro a, an 8 Fl. Suec. et Sp. 
pl. Linnaeus id habuerit. 


(2) natans 2 (m. propr., post quod Smithius ad- 
didit: verum. (Preterea manu eadem ac in 
priore adscriptum est:) Sparganium foliis com- 
planatis, natantibus, spicis paucissimis. Hall. Stirp. 
Helv 260. N:o 54. 

Est forma vulgaris pumila (2-uncialis) Sp. 
minimi Bauh. et Fr. Bot. Not. 1849, quod, 
ut edocuit Cel. Friesius l. c, ab auctoribus 
botanicis Europe medie et australis semper 
pro vero Sp. natante perperam habitum est; 
atque, jam avo Linnaeano a multis confu- 
sum, Linueum demum ipsum induxit, ut a 
sententia sua prima (in Fl. Lapp.) discederet 
et hanc formam (v. c. in Fl. Suec. ed. 2) 
natant; subjuugeret. Ex hoc tantum expli- 
cari videtur, Linneum huic specimini ipsum 
adscripsisse nomen natans, quamvis a natante 
Fl. Lapp, primo et vero, quale in Scandi- 
navia fere sola totius Europa obvium est, 
valde differat. Ex his etiani patet, speci- 
men hocce tempore demum posteriore fuisse 
in herb. insertum. 


149 


(3) 345* (m. propr, pro nomine, adscriptum, 
evidenter Sp. natans Fl. Lapp. respicit; in 
pagina autem altera Linneus etiam ipse hoc 
addidit synonymon Sp. nat. 8 seu minimi Fl. 
Suec. ed. 27) Sparg. non ramosum minus Dill. 
giss. 130, app. 6, (post quod Smithius addi- 
dit: ? (qui quoque infra specimen adnota- 
vit:) simplex, viz natans — specimen described 
in Flo. Lapp. 

Ut Smithius observavit, hoc sane videtur 
sub natante Flo. Lapp. descriptum, cum quo 
optime congruit; atque praeterea omnino est 
forma illa scandinavica, Smithio Botanicis- 
que ejus temporis exteris vix cognita, vel 
cerle pro vero natante nou aguita, quani Cel. 
Fr. l supra e. solam esse ad Sp. natans Linn. 
referendam monuit, cujusque formam con- 
Lracliorem e Vogesis sub nomine affine quasi 
novam speciem Germani recentius descri- 
pserunt. 

Quod Smithius hoc potius simplex, quam 
natans esse voluit, opinioni ejus presumte de 
Sp. natante adscribendum est, quod in forma 
antecedente quasivit. Quod autem Linnaeus 
syuonymon Dillenianum huc citavit, aliter 
me non posse explicare fateor, nisi ita, ut 
tempore. posteriore, quum notio ejus his de 
formis vagari coepissel, esse factum haben- 
dum sit. 


1100. CanEx. 
(2) capitata (m. propr. aque ac prope specimen 
locus:) Lappo. 
Hac, qua post demum editam Fl. Suec. 
ed. 2 delecta et in Sp. Pl. ed. 2 descripta 
est, unde Smithius eam in Fl. Lapp. ed. 2 


150 


sub n. 3395 inseruit, exacle eadem est ac 
C. capitata. Auct, recent. 


(3) pulicaris 2 (m. propr. eque ac infra nu- 
merus:) 143 (qui, quo spectet, nescio). 
Fructibus remotis reflexis, brevibus, late - 
lanceolatis, enerviis, stigmatibus duobus at- 
que tota facie est C. pulicaris Auct. recent., 
a sequente longe diversa. 


(4) pulicaris 2 (m. propr.; atque a Smithio:) 
pauciflora. Lightf. Leucoglochin Supp. 

Omnino est, ut monuit Smithius, C. pau- 
ciflora Lightf. et Auct.; quod quum priori etiam 
sit affixa eodemque nomine a Linnaeo ad- 
scripto praedita, clare indicat, id quod jam- 
diu inter Bolanicos convenit, has duas spe- 
cies fuisse apud Linnaeum pro una habitas, 
et nomen neutri soli tributum. 


(7) (Sine nomine manu Linnzi adscripto, sed 
haec modo in pagina postica :) spica com pressa 
disticha in paludibus suecie. — (Smithius prope 
specimen scripsit:) seems Schoenus compressus 
& Carex uliginosa Fl. Suec. — ex descriptione 
in Flo. Suec. videtur vera C. uliqinosa. est etiam 
Schoenus compressus. D. Afzelius. — disticha? 
Huds. no! — 

Ut jam Smithius dictis supra citatis obser- 
vavit, hac merito habenda est tam Schoenus 
compressus Spec. Pl. quam Carex uliginosa l. c. 
et Fl. Suec, qunm descriptioni utriusque re- 
spondeat, atque verba, que pauca adseripsit 
Linnaeus, ex synonymo illius in Spec. Pl. 
sint sumta, addito loco hujus, in eod. op. 
indicato; quae tamen, nomine nullo expressis 

verbis adscripto, per se non satis habereut 
vis ad opinionem confirmandam Halleri, a 


151 


Linuzo dpso in Manut. If. p. 321. memora- 
tam, aliorumque fere omnium his de plantis 
habendis synonymis, nisi accederet, quod in 
plagula num. (9), cui sequentium soli Lin- 
neus ipse nomeu uliginose inscripsit, C. chor- 
dorhiza asservetur, que cum descriptione in 
Fl. Suec. minime convenit, eoque per erro- 
rem sub hoc nomine inserta atque nullius 
momenti ad veram uliginosam investigandam 
habenda est. Potissimum igitur auctoritatem 
Smithii et Afzelii sequens, quorum uterque 
in planta presente Schoenum compressum Lin- 
neanum, ille vero etiam Car. uliginosam agno- 
vit, id quod insuper indicant Fl. Lapp. ed. 
Smithiana n. 323 et Engl. Bot. n. 791, hoc 
loco facile eredo permutationem speciminum 
uominisve factam esse, ita ut nomen uligi- 
nosa plante presenti proprie esset Iuscri- 
bendum, qus sola (juxta specimen plagulae 
proxime sequentis) totius herbarii in. descri- 
ptionem quadret, specimen autem C. chordo- 
rhize (in plagula nona) Linnai tempore, ut 
videtar, nondum distincte atque a descri- 
ptione abhorrentis, quasi comparationis tan- 
tum caussa aífixam haberetur *). 
(8) Caricis (manu, nescio an Linnaei; anteaque 
a Smithio:) Scirpus. 
Quomodo nomen citatum hoc loco adhi- 
beri potuerit, quum, quantum equidem scio, 


* Hanc amplecti liceat occasionem errati corrigendi, quod 
sub num. 68 s. Genere Schoeno commisi, dicendo »nulla 
specimina Schoeni compressi Linneani usquam in herb. 
asservari» quod inde ortum est, ut presentium speci- 
minum, nomine autographo destitutorum, vix habita ra- 
tione, nulla hujus speciei sub €. uliginosa, ubi quaesivi, 
invenirem. 


152 
Retzius eo primus usus sit, explicare haud 
possum, nisi manu aliena, Linneei simillima, 
scriptum habeatur. Planta et hujus plagulee 
et duarum aliarum aflixarum, quibus Lin- 
naeus nihil iuscripsit, exacte eadem est ac 
antecedens. " 
(9) uliginosa 5 (m. propr.; Smithius vero ad- 
scripsit:) chordorhiza Suppl. — Sp. PL? sed 
non Fl. Suec. j 
Hac, ut jam supra indicavi, desceriptioni 
C. uliginose vepugnat; eadem optima est C. 
chordorhiza Auct. (Ceterum vide num. 7). 


(10) (Sine nomine specifico; manu Liunzi tan- 
tum numerus: 5 (atque nomen suecicum:) 
Blástarren (quod tamen in Fl Suec. minime 
huc pertinet, sed ad C. acutam; plagula est 
priori affixa). 

Tam a descriptione w/iginose (ubi nume- 
rus spectat) quam a priore valde differt; 
atque ob spicam oblongam, spiculas superne 
masculas, fructus squarrosos, ovatos, plano- 
convexos, enervios, rostrum serrulatum alias- 
que omnes notas est C. muricata, a specimine 
meo hujus speciei allato, nisi culmo humi- 
liore folisque brevioribus, vix discernenda. 

(11) leporina 6 (m. propr. zque ac supra nu- 
merus:) 322 (cui Smithius apposuit:) Fl. Lapp. 
(ubi evidenter spectat; idem quoque post 
nomen addidit:) vera (atque alio loco:) vera 
leporina (syuouymon denique etiam afferens:) 
C. lagopina. Wahlenb. 229. 

Specimen hocce eo magis, quod Linnzus 
id ipse ad leporinam Fl. Lapp. retulerit, opi- 
nionem potius Kochii (in Syn. p. 869), quam 
Wahlenbergii de hac specie confirmat; spi- 


153 


culis enim tribus, late ovalibus, confertis, sum- 
ma modo inferne mascula, ceteris totis femi- 
neis, fructibus laevibus, exalatis, in rostrum 
inteerum acuminatis, gluma obtusa longiori- 
bus, totoque habitu est C. lagopina Wahlenb., 
cum diagnosi in Fl. Lapp. multo melius, quam 
in Fl. Suec. conveniens. Verum quidem est, 
hanc una cum sequente sub lepor. Fl. Suec. 
intelligi posse, sola autem est, quae in lepor. 


Fl. Lapp. quadrat. 
(12) Leporina (m. propr, postque a Smithio:) 


Fl. An. non Lin. (Inventor etiam, quisquis fuit, 
in diversa chartz parte adnotavit:) 39 Gr. 
Cyperoides. H. 2. R. Syn. 422. — 2. 

Est C. leporina Auct., a priore longe diversa, 
et verisimile forma ea, quam sub /eporina in 
Fl. Suec. potisimum  intellectam | Linuzus 
voluit. 


(13) vulpina 7 (m. propr.). 
Specimen quidem junius est, sed ex forma 
et struclura spica, culmo elongato, ex majore 


parle nudo, acutissimo, nullum relinquitur 
dubium, quin vera sit C. vulpia Auct. 


(14) Carex spicis teretibus, acutis, alternis, se con- 
tingentibus. — Hall. Stirp. Helv. p. 244. (manu 
mihi ignota, verisimile ejus, qui collegit; Smi- 
thius nomen adscripsit:) disticha Huds. (atque 
locam quendam britannicum, ubi eadem, ut 
videtur, species inventa est; Linnaeus ipse ni- 
hil iuscripsit, sed plagulam priori affixit). 

E speciminibus hujus plagula unum certe, 
et maximum quidem, ad C. disticham perti- 
nel; cetera autem, minora et immatlura, paullo 

diversa videntur, quare in medio relinquam 


154 


necesse est, utrum ad eandem speciem, an ad 
aliam referenda sint. 
(15) muricata 8 (m. propr.; Smithius addidit:) 
Spicata Huds. M. P. & DG. | 
Omnino est C. muricata Auct., a specimine, 
sub num. (10) asservato, nihilo diversa, nisi 
spicula infima a proxima paullo remotiore. 


(16) (Sine nomine manu Linnaei adscripto; Sini- 
thii vero:) muricata Huds. (quod tamen nomen 
rursus deletum est), 

Est C. stellulata Auct. a Liunaso, ut vide- 
tur, cum antecedente comparata, quz quidem 
ejus sensu ambas has formas complexa esse 
videtur. 


(17) loliacea 9 (m. propr). 
Hzc vera est C. loliacea Auct. 


(18) (Sine nomine adscripto; sed plagula est 
priori affixa; manu Linnai adscriptus est lo- 
cus tantum:) Lapp. (atque nomen collectoris:) 
Sol(auder). 

Una atque eadem est ac antecedens, cujus 
de cetero nullum. specimen sub alio nomine 
in herbario asservatur. 


(19) (Manu Linnaei nomen nullum est adscri- 
ptum, sed numerus modo loliacee:) 9. (Smi- 
thius autem apposuit:) canescens Norfolk. di- 
vulsa Gooden. & Fl. Brit. 

Omnino est C. divulse Good. et Auct. recent. 
forma spiculis omnibus conformibus, sessili- 
bus, simplicibus, figurae primarie n. 570 apud 
Reich. simillima. 


(20) canescens 11 (m. propr.; Smithius post no- 
men addidit:) ? (atque:) non H(erb.) Leche nec 
HB (Herb. Banksi; manu denique ejus qui 


155 


misit:) Carex spiculis subrotundis in summo 
culmo se contingentibus, brevissime pediculatis. — 
N:o 6. 

Tam ob totum habitum, quam ob notas 
fere omnes, v. c. spicam terminalem basi ma- 
sculam, laterales duas totas femineas, infimam 
breviter pedunculatam, stigmata tria, glumas 
cuspidatas, fructus nervosos, dense punctatos, 
brevissime rostratos, hanc ad Caricem Buz- 
baumii Wahlenb. et Auct. recent. potissimum re- 
ferendam puto; quamvis per negligentiam in 
specimine preparando spica summa lateralis 
sit parti terminalis inferiori masculze adpressa, 
ita ut fere unam videantur constituere, atque 
flores masculi ratioque spicarum, nisi caveas, 
oculum facile fugiant, id quod Smithio aliis- 
que accidisse videtur, qui prassens specimen 
dubium, sequens autem certissimum  habue- 
runt, licet nihilo sane inter se differant. Du- 
bium igitur Wahlenbergii in Fl. Lapp. p. 
233 aliorumque, anne hoc loco C. Gebhardi 
pro vera canescente asservetur, omnino tollitur. 
Difficilius autem, precipue quum disserlatio- 
nem ejus hac de re videre mihi non licue- 
rit, est dijudicatu, an Cel. Dr Boott ad veri- 
tatem propius accesserit, qui, ut indicat Ba- 
bington (in Man. of Brit. Bot. ed. 2, p. 360), 
ex aucloritate hujus speciminis monuit, C. 
Buabaumii Auct. pro vera Linnaeana canescente 
esse habendam. Tali tamen sententize opera 
Linuzi omnia repugnant, quibus, quum hac 
de specie minime dubia sint, major certo 
auctorilas tribuenda est, quam soli herbario, 
ante quod cognitum nemini unquam in men- 
tem venit, Caricem Buxbaumii pre aliis posse 
sub canescente Lin. intelligi. 


156 


(21) (Manu Linnei nomen nullum adscriptum 
est, sed locus tantum:) Lapp. (atque:) S (So- 
lander; Smithius hoc loco addidit:) canescens 
vera J.E.S. Ae 

Omnino est C. Buxbaumi; sed, quum no- 
mine careal autographo, etiam minoris ac an- 
Lecedens videtur momenti esse ad opinionem, 
a plerisque jam conceptam, de vera C. canesc. 
mutlandam. 


(22) brizoides (m. propr. pro nomine primum 
adscriplo, deiude deleto:) loliacea—10. (Prope 
specimen eliam locus idem additus est ac in 
priore:) Lapp. S. (Smithius adscripsit:) cane- 
scens Herb. Leche J.E.S & Herb. Lightf:t Dr. G. 
—- brizoides Fl. An: J.E.S. — curta Good. 


Hac sola totius herbarii est vera et optima 
C. canescens Auct. scand. 


(94) brizoides 10 (m. propr.; posteaque a Sinithio:) 
vera? JES. — elongata J.E.S. — cum planta 
Scheuchzeri convenit. Dr Siler. 

Hac contra, quam verisimile propter nu- 
merum additum Smithius potius pro vera ha- 
buit, notis omnibus et habitu est C. elongata 
Auct. scand. 

25) paniculata (m. propr.). 

Omnino est C. panicul. Auct. recent.; nunc 
temporis in Suecia quoque pluribus locis de- 
tecla, etsi Linneano aevo in australiori tantum 
Europa lecta, unde, loco nullo adscripto, hoc 
eliam specimen certissime missum est. 


(26 et 27) (Sine nomine). 


Ambo ha plagule, priori affixe, exacte 
eandem continent speciem. 


(30) 


157 
(30) montana 15 (m. propr.). 

Nisi notissimum haberem atque mihi per- 
suasissimum, herbarium Linnaei tam tempore 
Smithii, quam poslea semper summa fuisse 
religione couser vatum, facile sane hoc loco cre- 
Heter; eos (Smith. et Gooden.), qui specimen 
hujus nominis in herb. ad piluliferam, nec ad 
montanam veram pertinere docuerint, vix pre- 
sens specimen ante oculos vel in mente ha- 
buisse, sed aliud potius, nunc temporis defi- 
ciens. Ex hac enim planta ne minima qui- 
dem caussa afferri potest, cur a forma C. mon- 
(ance solita distinguatur aliorsumve referatur. 
Eadem enim quum ob notas ceteras omnes, 
tum ob eas ipsas, que oplimam a C. piluli- 
fera preebent. differentiam, c. v. spiculas fe- 
mineas subduas, bracteas basi dilatata ample- 
xicaules, membranaceas vel apice tantum foli- 
aceas, fructus oblongo-obovatos, subhirtos, glu- 
mas nunc obtusas erosas, nunc mucronatas, 
superantes, optima est C. montana Auct. recent., 
specimini allato, in nemoribus prope Upsa- 
liam lecto, simillima. 


(31) globulifera 16 (m. propr.; post quod Smi- 
thius, quasi corrigendi caussa :) globularis J.E.S. 
(mauu denique ignota in alia charte parte 
adnotata sunt:) No 32. Cyperoides spicis semi- 
nalibus sessilibus, distantibus subrotundis, summa 
marem contingente. Cyperoides montanum humile 
angustifolium, culmo veluti [olioso, spicis obsesso. 


Scheuchz. Agr. 407, t. X, [. 4. 


Omnino est C. globularis Auct. scand. omn. 


(32) (Manu Linnzi nomen nullum adscriptum 
est; infra autem numerus: 160 (supraque :) 


158 
336 (qui ad Fl. Lapp. delegat, ubi sub eodem 


numero memoratur species, in ceteris Linnaei 
scriptis globularis dicia; Smithius etiam prope 
hunc numerum addidit:) Flora Lapp. (alioque 
loco:) globularis vera J.E.S 

Eadem videlur esse ac antecedens, junius 
vero est specimen. 


(23) filiformis (m. propr. facta emendatio pro 
primum adscriptis:) angustifolia (et) elongata. 
(Smithius adnotavit:) rara. — angustifolia conf. 
Faun. Suec. 958 Mss. — Lasiocarpos of Ehrhart. 
tomentosa Lightf. herb. 

Cum C. filiformi Auct. ceteris omnibus t 
convenit, sed una modo spica mascula huic 
adest. Dictum Smithii in Fl. Lapp. ed. 2, 
p. 267 sub num. 336", (quam speciem huc re- 
fert), Solandrum, testante herb. Linn., 
C. filiformem in Lapponia legisse, ex 
praesente specimine nullo modo confir matur, 
cui nullus appositus est locus. 


(34) distans (m. propr.; post quod manu Sm.:) 
H. Jacq. J.E.S. (In diversa chartze parte, manu 
ejus qui collegit:) Cyperoides vol. 3 pag. 77 
n:o Ó (infraque manu Linnzi iterum:) C. di- 
stans (atque Smithii:) Seguier. 

Duo specimina omnino sunt C. distans Auct ; 
terum autem. longe ab hac differt, neque 
cum ulla specie scandinavica bene convenit. 

(35) pilulifera. (m. propr. aeque ac prope speci- 
men:) Lapp. S. (Smithius prope nomen adno- 
taviL:) non est. 

Hac manifeste est casu aliquo, vel compa- 
rationis modo caussa, sub nomine cilalo re- 
cepta, utpote quz ab omni pilulifera, non mi- 
nus Spec. Pl. quam | Auct. recent., spica termi- 


159 


nali androgyna, basi tantum. mascula, differt, 
et ab hac (pilulif. Recent.) insuper fructibus 
glabris. Ceterum ob spicas tres congestas, 
subsessiles, rotundalas, terminalem androgy- 
nam basi masculam, laterales lemineas, fru- 
ctus ovales :ostratos, punctalos, margine sca- 
bros, glumas atratas, acutas, ad C. Vahlii Auct. 
maxime accedit, vel etiam, licet habitus sit 
paullo diversus, pertinet. 


(36) (Sine nomine; manu Linnaei numerus tan- 
tum) 30 (qui quo spectet, non patel; alque 
in pagina postica:) Osbeck e Wgotlua. 

Est C. filiformis Auct., cujus post hoc spe- 
cimen nullum aliud in herb. asservatur. 


(37) atrata 20 (m. propr. eque ac locus:) Lapp. 
(Smithius post. nomen adnota vit:) non vera. 
(atque nomen :) ustulata. 


Praclare est C. ustulata Wahlenb. 


(38) (Nomen nullum manu Linnaei adscriptum 
est, sed locus modo:) Lapp. S. (posteaque manu 
aliena:) mon atrata (Smithius denique obser- 
vavil:) potius. pulla. 

Et habitu et notis omnibus est C. sazatilis 
L. et Auct. scand. recent, quie C. pulla Good. 


(39) (Sine nomine et inscriptis omnibus). 

Una alque eadem est ac antecedens. 

His exceptis nullum in herbario invenies 
vestigium C. atrate, cujus igitur nullum ve- 
rum adest specimen; quamobrem, et his jam 
allatis insuper in descriptionem ejusdem mi- 
nime quadrantibus, potissimum | videtur pu- 
tandum esse, memoriam faciei hujus speciei 
Linneum, quum specimina ex Lapponia re- 
portata in herbario esset inserturus vel nomi- 


160 


naturus, defecisse, indeque hane confusionem 
ortam esse. 

(40) sazatilis 19 (m. propr; atque a Sm.:) sic 
videtur. | 

Hac quoque vera esl C. saxatilis sensu Auct. 
scandin. (excl. Wahlenb), qui primi hanc 
speciem Linuzeanam in C. pulla Good. agno- 
verunt. 

(41) (Sine nomine; sed plagula est priori affixa; 
manu Linna&i locus tantum additus est:) 
Lapp. S. 

Notis omnibus, c. v. spica terminali oblonga 
mascula, femineis sessilibus, erectis, cylindri- 
cis, bracteis foliaceis, evaginatis, fructibus in- 
flatis breviter rostratis, gluma obtusa longio- 
ribus, stigmatibus tribus, foliis convolutis, opti- 
ma est C. rotundata Wahlenb., qua igitur. Lin- 
nao haud ignota videlur fuisse, sed ob cha- 
racleres, plerosque cum descriptione Linnaana 
convenientes, habitumque fere similem, a sa- 
aatili distincta non habita. 

(43) capillaris 22 (m. propr. xeque ac prope spe- 
cimen:) 57. 

Omnino est C. capillaris sensu. Recentiorum. 

(44) (Sine nomine specif.; sed plagula est priori 
affixa, supraque instructa numero:) 326 (ca- 
pill. in Fl. Lapp. spectante, cujus quoque sy- 
nonymon cum aliis est in pagina postica manu 
Linnai adscriptum, nempe:) Cyperoides par- 
vum, spicis pendulis. Fl. Upl. — Gramen cype- 
roides polystachiyon flavicans, spicis brevibus prope 
summitatem caulis Raj. His. Pluk. Part. 4, t. 
XXXIV fig. 5 etc. 

Planta non tantum in hac plagula, sed 
in alia etiam huic adnexa nomineque omni 


161 


carente, eadem C. capill. est ac antecedens 


(num. 43). 
(49) cespitosa 27 (m. propr.). 

Specimina heic asservata admodum sunt 
manca, foliis parteque omni inferiori destituta; 
quantum ex spicis tamen videri licet, potius 
ad C. vulgarem Fr. pertinent, a qua veram 
cespitosam Linn, a plerisque cum illa diu 
confusam, valde differre Cel. Friesius in Mant. 
liL tam praclare edocuit.  Putandum igitur 
hoc loco, quum nihil sane ad argumenta hu- 
jus refellenda afferri possit, specimina hzcce 
parvi esse momenti, utpote qua minime fue- 
runt ea, ex quibus descriptio C. cespitosc sit 
sumta, sed longe demum post editam primam 
Floram Suec. sunt in herb. inserta, postquam 
jam editio prima libri Spec. Pl. apparuit, ad 
quam numerus nomini adscriptus delegat. 
Tanto igitur temporis spatio preterlapso ab 
hac specie primum descripta, haud. mirum 
fuit, si Linnaeus ipse specimina, obiter inspe- 
cta haud dissimilia, huc retulerit. 


(50) (Sine nomine autographo; m. Linnzi nu- 
merus tantum adest:) 28 (C. acutam S pec. Pl. 
ed. 4 spectans; Smithius prope alia specimi- 
num adscripsit:) cespitosa certe. D. Afzelius, 
(prope aliud:) canescens G. (et prope unum de- 
nique:) recurva G. 


Sex specimina adsunt, nec omnia ejusdem 
sunt speciel, sed casu forsan commixta; quat- 
tuor enim prima modo inter se similia sunt, 
eaque omnino ad C. vulgarem Fr. pertinent, 
quam etiam Cel. Friesius 1. supra c. bene 
monuit solam esse intelligendam sub C. acuta 
a nigra Sp. PL, quo numerus manu Linnzi 


162 


heic adscriptus hzc specimina delegat; hisce 
Smithius, aucloritatem | Afzelit sequens, inscri- 
psit nomen cespitose. Ex reliquis specimini- 
bus alterum, cui Sm. inscripsit canescens, for- 
ma videtur pumila Caricis Buzbaumii, alterum 
autem, cui nomen "7ecurve idem tribuit, sum- 
mam modo culmi partem constiluit, ex qua, 
quantum videri licet, ad C. glaucam Auct. per- 
tinere potissimum credo. 
(51) acuta 28 (m. propr.) 

Quamvis littera 8 huic non adscripta, vix 
dubitandum est, quin sub his ipsis specimini- 
bus Linneus C. acutam p ruffam Sp. Pl. re- 
vera intellexerit, quum et a priore omnino 
differant, que potissimum acuta a l. c. est, 
et ipsa in descriptionem acute B optime qua- 
drent. Omnia enim spicis Lerminalibus ma- 
sculis compluribus, lateralibus femineis, qua- 
rum summa apice mascula, gaudent; quibus 
quoque omnibus, atque MAUS Wc cul- 
mum superantibus, stigmatibus duobus, glu- 
mis lanceolatis acutis fructu longioribus, fru- 
clibus nervosis (lam immaluri sunt, ut de 
forma haud bene judicari possit), magnitudine 
habituque totius plantze, eadem optimam con- 
stituunt. C. prolixam Fr., cujus specimina, com- 
parationis caussa allata, hisce ad unguem re- 
spondent, et in qua specie ssepius quoque in- 
venis summam spicam femineam, ul in pra- 
senle, androgynam variantem. 

His igitur etiam. senleutia. Ill. Friesii in 
Mant. III proposita omnino confirmatur, C. 
acutam 8 ru[[am Sp. Pl. (qua a Fl. Suec.) esse 
iu acuta. Auct. recent. queerendam, etiamsi spe- 
cies huic maxime aflines »obiter inspecta, pro 
hac preetervideri» facile potuerint. Inter vero 


163 


tales vix quidem ulla acute Auct. aflinior est, 

quam proliza, quare ne minime quidem mi- 
randum est, Linnzum pro forma vulgatiore 
hanc ad suam 8 ruffam retulisse, a qua ille 
eam certo non distincturus fuisset. 

Huic plagula alia affixa est, specimen con- 
tineus, haud. nominatum, ex Oriente reporta- 
tum, quod Smithio »nondum descripta species» 
visum est, neque ad ullam, quantum scio, 
scandinavicam speciem referendum; quare, ut 
hoc loco ultra memoretur, haud opus est. 

(92) vesicaria 29 (m. propr.). 

Omnino est C. vesicaria. Auct.; nihil autem 
est, quod indicet, utrum pro vesic. a, an f 
Sp. PL. Linnaeus hanc ipse habuerit. 

33) (Sine nomine manu Lionzi, sed numeri:) 
7 (et) $6 (qui operum Ejus nullum spectare 
videntur; plagula est priori affixa; Smithius 
adseripsit:) inflata Huds. M. Wood—4. 

Nihilo a priore differt, nisi quod maturius 
sit specimen. 

In sequente plagula specimen asservatur C. in- 
curve  Lightf. (quod. nomen Smithius quoque 
adscripsit, quam igitur speciem. Linnuzus vi- 
dit, licet non denominavit; locum tamen ipse 
adseripsit: Island. 

Ex speciebus Linneanis hujus Generis dubiis C. 
pedata, ut jam in sua editione Flore Lapp. 
Smiihius observavit, in herbario prorsus deest. 


1107. LiTORELLA. 
(1) Litorella. Berg. (m. propr.; sine nom. spec.). 
Oinnino est. Lit lacustris Auct. 
(2) uniflora 14 (m. propr.) 
Eadem est ac prior. Ut nomen et nume- 
rus indicant, olim inter Plantagines in herb. 


164 


locum tenuit; unde, identitate cum Litorella 
postea perspecta, huc remota est. 

Hisce igitur ultra confirmantur ea, qua 
lam ex descriptione et synonymis Pl. uniflorc, 
quam ex verbis Linnzi ipsius expressis in 
Mant. altera, inter DBotanicos omnes hac de 
planta jamdudum convenerunt. 


1109. Brrura. 


(1) alba J.E.S. (m. Smithii; Linnzi tantum nu- 
merus:) 4. 
Folia in hac plagula asservantur, qua, cum 
speciebus recentius. determinatis comparata, 
B. glutinose  Wallr. et Fr., nec B. verrucosc, 
ue JB. alba vulgo, sunt; dd quod cum opi- 
nione Cel. Friesi, pluribus jam locis enun- 
Uata, congruit, B. glutinosam fuisse arborem, 
ad quam Eb descriptionem suae B. albe 
confecerit. 
(2) (Sine nomine; priori affixa; m. propr. littera 
tantum:) B. 
Amenta tantum florentia adsunt ejusdem, 
ut videtur, speciei. 


DIOECIA. 
1158. Sauix. 


(1) hermaphrodita 1 (manu propr. seque ac in 
pagina altera:) hermaphrodita et pentandra är 
ett (quorum verba duo ultima suecica Smi- 
thius his verbis latine reddidit:) eadem est. 

Observationem Linnzi citatam, hoc tantum 
loco, quantum equidem scio, ab ipso litteris 
commissam, specimina et praesentis plagule 


165 


el duarum proxime sequentium quam optime 
confirmant; excepla enim ralione lantum 
sexuum, celeris prorsus omuibus inter se tam 
similia sunt, ut nemo fere dubitaret, quin ex 
eadem arbore lecta sint. lusuper presentis 
plagulee specimen, quod, quantum ex adnota- 
tionibus quidem citatis concludendum, eodem 
jure ac sequens pro vera hermaphrod. haberi 
potest, amenta floresque tota feminea tantum 
exhibet, ideoque ne charactere quidem, in oper. 
Linn. fere solo essentiali habito, a forma S. 
pentandre vulgatissima differt. 

(2) hermaphroditica 4 (m. propr. atque iterum in 
pagina altera:) Salix hermaphrodita. 

Amenta quidem omnia et tota in hoc spe- 
cim. androgyna sunt, ternis staminum in pi- 
stilla mutatis, binis modo formam suam re- 
Hinentibus, sed quod ad cetera omnia, ut jam 
indicavi, et antecedenti et sequenti simillimum 
est. Quamobrem, idque eo magis quod au- 
clor speciei ipse eam malam aguoverit, opti- 
ma et sola quidem recta habenda est opinio 
Wahlenbergii, in quam jam plerique Auctores 
discesserunt, nempe S. hermaphroditicam for- 
mam tantum monstrosam S. pentandree esse. 


(3) pentandra 5 (m. propr.; atque manu colle- 
ctoris, in diversa chartze parte:) Salix pentan- 
dra Flor. Lap. 370. Mas et [emina. — Gmel. 


n. 7 (infra quod manu Linnzi repetitum est:) 
Pentandra. : 


Hoc solum inter specimina, qua sub hoc 
nomine in herb. asservantur, ad formam S. 
pentandre | Auct. communem pertinet; eadem- 


que prae celeris a Linnco pro vera agnita 
videLur. 


166 


(4) Salix pentandra (m. propr, Smithii autem 
additam est:) ? (In alia denique chartae parte, 
manu eadem ac apud priorem invenimus:). 
Saliz pentandra Flor. Lap. 570. — Foliis subtus 
cinereis. 

Planta tantum feminea adest, qua notis 
omnibus a prioribus diversa atque certissime 
S. amygdalina L. et Auct. recent. est. 


(9) pentandra (m. Linnci fil.; posteaque a Smi- 
thio additum:) 8 (atque alio loco:) species nova, 
tinctoria. —  Meyeriana. Willd:w Prof. Mertens. 

Vix a pentandra vera specie distincta, sed 
tamen capsulis pedicellatis, foliis nitidis, rigi- 
.dioribus paullo diversa videtur, et quidem 
cum pent.” tetrandra Fr. Mant. I, p. 41, que 
ex synonymis Meyeriana Willd., potissimum 
convenit, etsi, femina modo in herb. asservata, 
de numero stamioum nihil judicari potest. 
An eadem ad pentandram Q Fl. Suec. merito 
referatur, nescio; presens certe, quam Smi- 
thius eo retulit, foliis tam longe, quam in 
comruni pentandra petiolatis, nonnihil recedit. 


(6) pentandra 3 (m. Linn. fil.; atque Sinithii:) g. 
Femina etiam est forme exacte ejusdem ac 
prior; quz igitur omnia de ea dicta sunt, de 
hac quoque WC 
(7) phylicifolia (m. propr.). 

Hoc specimen procul dubio Smithius in 
mente habuit, quum primus S. phylicifoliam 
et nigricantem. distinguens, illam ex herbario 
Linn. doceret veram esse phylicifol. a Linn. 
Fl. Suec. 2, qua Fl. Lapp. n. 351, hanc au- 
tem phylicif. 8 Fl. Suee, qua Fl. Lapp. n. 
350. Nullum enim aliud specimen in her- 
bario adest, quod lanto Jure ac presens ad 


167 


phylicifoliam L., qualem a Smithio stabilitam, 
el jam ab Auct. scandin. (excluso. Wahlenb.) 
omnibus, nec non a Kochio in Syn. ed. 2 
agnitam, referri potest, eliamsi non in statu 
optimo appareat, sola folia offerens. Hac au- 
tem cum phylicifolia nostrate optime ccn veniunt. 


(8) phylicifolia 8 (manu Smithii; Linnzus nu- 
merum modo inscripsit:) 4. 
. Heic etiam folia tantum asservantur; quae 
vero magna, oblongo-ovata in descriptionem 
sub n. 350. Fl. Lapp. optime quadrant, sum- 
moque jure a Smithio ad phylieif. 8. Linn. re- 
lata videntur. Eadem etiam omnino ad S. 
nigricantem. Auct. scand. recent. v. c. Lest., Hartm. 
Fries. pertinent. 


(9 et 10) In plagulis hisce, quarum uni nullum 
nomen, alteri nomen  »phylicifolia 4» manu 
Linn. fil. adscriptum, specimina asservantur 
feminea, qua? ob folia stipulasque prorsus ea- 
dem sunt ac antecedens (num. 8), atque etiam 
capsulis longe pedicellatis, villosis ad formam 
S. nigricantis. pertinent, que S. nigricans Sm. 
primaria sec. Friesium in Mant. 1, p. 23 et 52. 

(11) vitellina 5 (m. propr.; post quod Smithius 
addidit:) ? (atque prope specimen femin.:) 
alba ? 

Et mas et femina adsunt, ambo praeclare 
ejusdem speciei; ob autem folia angusta, lan- 
ceolata, sericea, aut specimina hzcce (id quod 
ex definitione Linnzana rectissimum videtur) 
a vera S. vitellina Spec. Pl. diversissima ha- 
benda sunt, aut hic ipsa (ut monuerunt Ko- 
chius in Syn. ed. 2, p. 741 ceterique Aucto- 
res germanicl) ad S. albam referenda est, nec 
ad S. fragilem. | Ramulos enim hoc loco asser- 


168 ; 


valos ne colore quidem possum a S. alba com- 
muni discernere. 


(12) Salix hastata 7 (m. propr. eque ac locus:) 
Il. 

Ramulus tàntum sterilis heic asservatur; 
qui tamen ob folia tenuia, ovalia, subrotun- 
data, serrulata, glabra, venosa, subtus pallida, 
stipulas permagnas semicordatas, serratas po- 
Lissimum est S, hastata L. et Auct, forma 
nempe ad eam, que e subreticulata Hartm. 
Scand. Fl. ed. 5, maxime accedens. 

(13) (Sine nomine). 

Heic amenta quoque feminea adsunt, que 
cum S. hastata Auct. omnino conveniunt; folia 
aulem, ac in priore, paullo minora et rigi- 
diora, ceterum simillima sunt. ^ 

(14) hastata (m. propr. seque ac prope ramulum 
sterilem nomen, ut videtur:) aurita (2). 

Ab antecedente nihilo, nisi ramulis pube- 
scentibus, discrepans, hec quoque ad S. ha- 
statam merito refertur. 

Mirum sane est, quod nulli horum speci- 
minum Smithius nomeu, quod form: ejus- 
dem speciei ipse imposuit, malifolie adscri- 
pserit, nec affinitatem. quidem indicaverit. 

(15) hastata 7 (m. propr.; Smithius autem ad- 
scripsit:) triandra? 

Hzc foliis angustissimis, lineari-lanceolatis, 
aculis, dense et argute, sed inaequaliter ser- 
ratis, glabris, subtus glaucis, stipulis parvis, 
semicordatis, a prioribus longe diversa, et, 
quantum ex sterili judicari potest, forma est 

.. Salicis am ygdalina Auct. angustifolia. 
(16) (Sine nomine; sed, ut dnd plantas lap- 


ponicas, aliorum quidem Generum rarius, 


169 


presentis autem sepius, Linnaeus prope mar- 
einem  plagulae superiorem, numerum, quem 
in Fl Lapp. habent, adnotare soluit *), sic 
hoc etiam. loco numerum Floram Lappon. 
spectantem adnotavit :) 349 (atque prope spe- 
cimen:) 18 (qui, quo speclet, haud patet). 

Ex specimine bocce judicium Ill. Friesii 
in Mant. 1, p. 23 optime confirmatur, Sali- 
cem Fl. Lapp. n. 349 esse cuspidatam, nec [ra- 
gilem, ad quam, conlra et iconem et descri- 
ptionem et locum, synonymon illius numeri 
fuerit relatum. . Heic enim asservatur ramu- 
lus sterilis, qui ad S. fragilem minime, ad 
pentandram autem maxime accedit, quz (pent.), 
ut conslat, cuspidate tam affinis. est, ut fa- 
cile condonari sperem, in statu ejus presente 
manco me non posse certo dijudicare, utrum ad 
pentandram, au ad cuspidatam polius pertineat. 

(17) fragilis (m. propr.; postque a Smithio:) ? 

(atque:) alba? 

hamulus adest amenta gerens mascula, qui 
foliis lanceolatis, subtus sericeis ad S. albam 
polius pertinet; formam tamen neque hujus 
constituit typicam, sed varietatem foliis sub- 
glabris et subintegerrimis. 


(20) Salim rosmarinifolia 25 (m. propr. eque ac 
in pagina altera:) Salim foliis oppositis it. scan. 
— Hispania 687. (Smithius autem post no- 
men primum addidit:) ? (atque:) fissa Ho[[m. 
Prof. Mertens. 


*) Specimina hoc modo designata maximi momenti et au- 
ctoritatis. habenda sunt, utpote qus semper videntur 
ectypa esse ipsa, ad quce descriptiones specierum Lap- 
ponic. confect:e sunt; id quod ex similitudine cum figuris 
in Fl. Lapp. probatur, quie sepe ex his picte videntur. 


170 


.. Ceterum quidem in descriptionem rosmarini- 
folie FI. Suec. et Sp. Pl. haud. male quadrat, 
sed a rosmarinif. Recent., quam. solam sub illa 
intelligi constat, longe diversa, atque potissi- 
mum forma angustifolia est S. purpurec. Pro 
hac (purp. Linnaeus quoque ipse alio tempore 
eam habuisse videtur, ut ex adscriptis ipsius 
supra citatis patet, quorum unum procul dubio 
Salicem in It. Scan. p. 252 memoratam spe- 
clat, cujus »dlifferentiam ab aliis Salici- 
bus principalem folia pluriina, pre- 
cipue inferiora, opposita constituere» 
I. c. dicit, cujusque synonymon Ll. c. in Fl. 
Suec. ed. 2 sub purpurea deinde receptum est ; 
alterum autem. certissime. ad  Loeflingii It. 
hispan. referendum est, ubi tantum in pag. 
294 Salix quaedam enumeratur, eaque etiam 
purpurea dicitur. 


(21) (Manu Linn. nomen nullum adpositum est, 
sed numerus:) 25 (atque prope specimen, ut 
indicet. locum:) aboensis.. (Smithius adnotavit:) 
angustifolia Wulfen. Mertens. — attamen omnino 
diversa JES. 

Hec, loco ipso lecta, qui in Fl. Suec. ed. 
2 (Abos) memoratur, meliore jure quam prior, 
que verisimile ex Hispania est missa, pro 
vera Linnaana rosmarinifola habenda est; 
eadem quoque, quantum ex foliis solis videri 
licet, vera est S. rosmarim/. Recent. 


(22) triandra 2 (m. propr.; Smithius observa- 
vit:) Flores certé triandri JESmith.. (In diversa 
charte? parte manu ejus, qui specimen colle- 
git, invenimus adnotata:) Salix folis elliptico- 
lanceolatis, utrinque. glabris, serratis, appendicu- 


latis. Hall. Stirp.. Helv. 102. Mas et femina. 


171 
— N:o 9. Gmel. Sib. 4, 155 (post que Lin- 


naus iterum apposuit:) Triandra. 

Et mas et femina. adsunt, que atque folia 
a descriptione S. triandre Sp. Pl. nihilo qui- 
dem differunt; omnes autem notae etiam in 
formam S. amygdaline  L. et Recent. angusti- 
foliam oplime quadrant, quamobrem nullum 
restaL dubium, quin he species inter se iden- 
ticae sint, id quod jam plerique Dotanici sibi 
habent persuasum; quamvis Smithius in Fl. 
Brit, ubi praesens specimen ipsum ad trian- 
dram merito vocal, magis quam ullus Auctor 
alius eas diversas. habeat. 

(23) (Nomen nullum  Linnzeus ipse apposuit, 
sed numerum Fl. Lapp.: 352 (post quem 
Smilhius, ut videtur, addidit:) ? (infraque:) 
S. tenuifolia Fl. Lapp. ed. 2, p. 292. 

Ramulus tantum parvus sterilis adest, cu- 
jus folium maximum id ipsum videtur esse, 
quod in Fl. Lapp. t. VIII fig. e. depictum 
est. Ex speciebus recenliore aevo certo sta- 
bilitis ad S. phylicifoliam maxime sane accedit, 
elsi foliis. nigricantibus S, nigricantem. etiam 
referat. Idem simul cum Fl. Lapp. sine du- 
bio fons est S. tenuifolie Sm. Fl. Brit. et Fr. 
Nov. Mant. I, p. 51, quae S. majalis Wahlenb. 
Fl. Lapp.; catum vero Herb. Linu., quod 
Smithius in Fl. Brit. p. 1052 attulit, sic vi- 
delur esse corrigendum, ut ille ipse, nec Lin- 
naus, hujus nominis in herb. auctor indice- 
tur; Linnaeus enim neque hoc, neque ullo alio 
loco in herb. id adhibuit. 

(24) (Sine nomine; manu tantum Smithii:) 552 
Fl. Lapp.? 

Hoc quoque sterile est specimen, priori 
haud dissimile, sed forms S. phylicifolie ty- 


172 
pice eliam propius accedens, vel ab hae haud 
distinguenda. 


(25) (Nomen nullum prope specimen adscriptum 
est; sed manu Linnzei numeri:) 24 (et) 553 
(post quem Smithius observavit:) non est, sed 
potius 352. (In pagina postica hiec synonyma 
sunt manu Linnei adnotata:) Salix pumila 
folio ulrinque glabro J. B. — Salix pusilla Ca- 
merar. epit. — Salix humilis repens Lobel. (at- 
que prope hac duo synonyma ultima:) con- 
ferat(ur). 

Ob formam foliorum cum descript. in Fl. 
Lapp. n. 352 magis, ut monuit etiam Smi- 
thius, quam cum n. 353 congruit, sed tameu 
a speciminibus illius proxime antecedentibus 
diversa videtur. Etiam minus ad S. fuscam 
Spec. Pl. 1 veferri potest, ad quam alter nu- 
merus adscriptus, 24, et synonymon primum 
delegant. Qua quum ita sint, diflicillimum 
est pro certo dijudicatu, ad quam specierum 
suarum Linneus ipse hanc relatam voluerit. 
Nec multo facilius certo dictu, quanam sit e 
speciebus recentius determinatis. Primo enim 
in presente S. ovatam Ser., quae S. arbusc, a 
Waldsteiniana Koch., me agnovisse credidi, cu- 
jus cum specimine meo allato communia ba- 
bet: capsulas subsessiles, conicas, albo-villosas, 
stylum elongatum, folia tenuia, ovato-elliptica, 
raro subcrenulata, pilis prope venas sericea, 
et ciliata, fruticulum humillimum, ceteraque 
omnia, exceplis modo venis foliorum, qua 
minus distincte sunt anastomosantes. Deinde 
aulem amic. Andersson eam quoque conspi- 
ciens, »formam certissime esse S. phylicifolie 
in summis alpibus Scandinavice obviam, foliis 

angustis 


173 
angustis ad S. arbusculam accedentem» decla- 
ravit... Neque hzc sententia tantum, quantum 
putares, a mea diversa est, sed ambe quo- 
dam modo conciliari possunt.  Asservantur 
idis in herb. Patris mei specimina plurima, 

x locis Lapponice permultis a Cel. Lastadio 
sob nomine arbuscule missa, que per seriem 
formarum iptermediarum conliguam itla in. S. 
phylicifoliam veram sensim Lrauseunt, ut mi- 
nime sane mirer, ad hanc in herb. cit. esse 
relata, dum tamen. eorundem ipsorum non- 
nulla S. ovate Ser. tam similia sunt, ut du- 
bitari re vera possit, an hzc sit a formis il- 
lius maxime alpinis satis distincta. Ejusmodi 
forma praesens eliam esse videtur. 

(26) 353 (m. propr, zque ac in pagina altera:) 
Salim alpina foliis angustioribus | splendentibus 
serratis. Scheuch. alp. 4, p. 340. — Salix pu- 
mila alpina myrsinites Pont. comp. (Smithius 
in pagina priore post numerum, qui ad FL 
Lapp. spectat, adnotavit:) vera —  mmyrsinites. 

Hanc veram esse et optimam in herb. S. 
myrsinitem Linnzanam, tam synonyma ad- 
scripta, que eadem sunt ac in Fl. Lapp. et 
Suec., numerusque probant, quam folia, quae 
in deseriptionem hujus in Fl. Lapp. ad un- 
guem quadrant. Eadem etiam atque amenta, 
que et mascula et feminea adsunt, cum S. 
myrsinite Auct. recent. oplime conveniunt. 

(27) myrsinites 12 (m. propr). . 

loc loco mas tantum et folia adsunt; quae 
lamen a priore ita recedunt, ut ad S. hastate 
formam alpestrem potius feéseve putem. 

(28) Salix alpina pumila myrsinites. Pont. comp. 


149 (m. propr, sed in pagina plagulwe postica ; 
12 


174 
prope specimen nullum adest nomen, nisi 
manu Smithii :) Flo. Lapp. 355, myrsiniles. 
Femina heic asservatur, que omnino est 
S. myrsinites L. et Auct. 


(29) (Sine nomine manu Linnei inscripto; sed 
priori affixa est, et Smithius huic eadem ac 
illi inscripsit:) Fl. Lapp. 353, myrsinites. 


Eadem est ac antecedens. 


(30) Salix myrsinites (m. propr. zeque ac locus:) 
Lapp. (Smithius post nomen addidit:) ? 
Foliis integerrimis, glaberrimis, capsulis 
longe pedicellatis, glaberrimis, stylo brevi, et 
aliis. notis a S. myrsinite longe recedit, atque 
potissimum eadem videtur esse forma ac illa, 
cujus supra sub num. (27) mentio fit. Folia 
tamen integerrima neque cum illa bene con- 
gruunt, ] 


(31) 360 (m. propr.  s&que ac prope specimen:) 
16 (Smithius adnotavit:) arbuscula, certe. 
Ex adscriptis his enumeratis numerus 16 
(ad myrtilleidem Sp. Pl. 4, ut videtur, spectans) 
poslerius cerlo et per errorem, vel forsitan in 
futuram comparationem additus est, et nulla 
igitur ei vis 1nest ad hoc specimen aliorsum, 
ac monet numerus 2360, referendum. | Prze- 
clare enim ipsa est forma, cujus folium in 
Fl. Lapp. t. VIII, fig. m. depictum est, cum 
descriptione etiam. sub respondente num. 360 
optime congruens, que S. arbuscula Fl. Lapp. 
ed. 2, arbusc. B. Fl. Suec. ed. 2. Eadem autem 
nolis omnibus, ex folis quidem (qua sola 
adsunt) sumendis, forma est angustifolia S. 
arbuscule Auct. scand. recent, v. c. Lost. Fries. 
et Hartm., nec non Kochii in Syn. ed. 2. 


175 


Quum hoc solum in herb. sit specimen, 
cui numerum citatum  Linnceus, nomenque 
arbusc. Smithius inscripserit, idem etiam pro- 
cul dubio est, ad quod Hic suam etiam ar- 
busculam primum descripsit, de qua conf. Fr. 
Nov. Mant. I. p. 22 et 25, atque Dot. Not. 
18410. . 

(32) Salix arbusculiformis 13 (m. propr.). 

Hujus etiam folia sola adsunt, qua a pri- 
oris ramuli nihilo differunt, nisi pagina infe- 
riore paullo magis glaucescente; meritoque 
igitar ad eandem speciem pertinent. Ut ex 
numero nomineque (quod nescio, utrum ex 
industria, an casu hoc modo sit scriptum; 
apparet, Linnaeus hoc specimen ad Spec. iu. 
(ed. 1) retulit, nec ad Fl. Lapp., ex quo con- 
cludi licet, hoc et antecedens fuisse tempo- 
ribus longe diversis determinata et, vix inter 
se comparata, in herb. inserta; unde forte 
dissimilitudo nominum orta est. 

(33) arbusculiformis (m. propr.; postque a Snii- 
thio:) nequaquam. — capsule rugose. 

A priore longe diversa est, neque cum ulla 
specie scandinavica bene convenit. Ovate Ser. 
tamen propius, quam alijs, de cetero videtur 
accedere, sed foliis acutioribus, apice obliqua 
instructis, capsulisque haud breviter pedicel- 
latis, ab hac quoque differ. Anne S. pyre- 
naica Gouan. primaria est? 

(39) 307 (m. propr. atque prope specimen:) 2 
(manu Smithii:) myrtilloides — 

Femina adest, quae toto habitu omnibusque 
notis est optima S. mmyrtilleides | Auct. omn. 
scand, nec mon Kochi. Quum hee, testante 
numero 397 citato, protolypum sistat S. myr- 


176 


tilloidis Fl. Lapp., nullum dubium restat, quin 
illi auctores rectissime feceriut, iidemque fere 
soli, qui, nulla babita ratione babitatiouis sub 
S. myrtill. in Fl. Suec. indicate (ex qua hauc 
Salicem incolam esse totius Sueciae facile cre- 
deres) veram el primariam myrtill. in S. m. 
557 myrtill. Fl. Lapp. agnoverunt, nec, ut alii, 
in formis S. repentis quzsiverunt. 

(40) myrtilloides 46 (m. propr, sque ac idem 
nomen, quasi confirmandi caussa, iterum re- 
petitum sub his, in diversa chartze parte, manu 
collectoris scriptis:) Salix foliis integris glabris, 
ovatis, alternis. Flor. Lapp. 357. Mas. Femina. 
N:o 16. 1251 

Omnino eadem est ac antecedens; quo iden- 
titas, quam dicunt, S. myrtilloidis Sp. Pl. cum 
S. n. 357 Fl. Lapp. probatur. 

(41) 356 (m. propr. atque prope specimen:) 21 
(qui hoc loco non Spec. Pl. spectare videtur; 
Smithius adsceripsit:) /oliolosa Fl. Lapp. Mss. 

Opinionem jam apud auctores fere omnes 
stabilitam, de S. livida a Wahlenb., que de- 
pressa var. livida Fr. Hartm. Koch aliorumque, 
in S. n. 306 L. Fl. Lapp. seu S. arbusc. » Fl. 
Suec. ed. 2 qu&renda, praesens specimen optime 
confirmat, quod characteribus omnibus est S. 
depressa var. livida Auct cit., a forma vulga- 
tissima nihilo; nisi foliis et amentis femineis 
solito minoribus, diversum. 

(42) glauca 17 (m. propr. eque ac locus) monsp. 
(In Pyrenzis igitur. verisimile lectum; manu 
ejus, qui misit, adscriptum est nomen:) Saliz 
alpina pyrenaica Hall. fig. — C. B. (Smithius 
denique adnotavit:) Lapponum. 

Hoc specimen primum | inspicienti, mihi 
quidem nomen, a Smithio adpositum, ob for- 


177 


mam et marginem revolutum foliorum re- 
clius visum est (si modo idem ac límosa 
Wahlenb. significet), dubio tantum ob indu- 
mentum foliorum relicto; quum autem de- 
inde amic. Andersson idem inspiceret atque 
ob venas foliorum anastomosantes ad glau- 
cam Auct. pertinere moneret, facile in hujus 
sententiam transii. 

Ceterum hoc specimen solum est, cui, a 
Linnao glauca iuscripto, Smithius nomen 
Lapponum adscripsit; et quod igitur fons est 
solus illius affirmandi in Engl. Fl. 4. p. 202, 
S. glaucam Herb. Linn. ad S. limosam Wahlenb. 
pertinere. i 

In diversa charte parte, huic plagule af- 
fixa, ramulus quoque alius asservatur, cui 
Linnaeus iuscripsit numerum 45, et Smithius 
nomen: glauca vera? — Mic a priore foliis 
Lantum brevibus, obtusiusculis, diversus, omni- 
no est S. glauca Auct. scand. 

(43) Lapponum 20 (m. propr. eque ac prope 
marginem  plagule superiorem numerus Fl. 
Lapp.:) 366. (Prope specimen etiam inferius 
littera:) F (atque in pagina altera:) Salix 
lusitanica, salvie folis auritis. Tournef. (Smi-- 
thius ramulo superiori adscripsit:) lapponum 
omnino (et inferiori:) arenaria? — 

hamuli duo inter se dissimillimi heic as- 
servanlur, quorum neuter ad S. Lapponum 

Auct. recent. scand. v. c. Hartm. et Fr., seu li- 

mosam | Wahlenb. pertinet. Alter enim, vel 

superior, ob amenta longe pedunculata, pe- 
dunculos foliatos, capsulas sessiles, tomentosas 
stylo nullo distincto, folia lanceolata, obtu- 
siuscula, integerrima, sericea, aliasque notas 
omnes certissime est S. glauca Auct. scand. 


178 

omn. folis solito paullo angustioribus. Ex 
hoc igitur specimine dictum Smithii in Engl. 
Fl. 4. p. 202, S. Lapponum Herb. Linn. ean- 
dem esse ac S. sericeam Vill. (glaucam Auct. 
scand.), confirmatur, quamvis ex nomine, ab 
ipso huic inscripto, appareat, illum aut hoc 
specimen tunc non in mente habuisse, aut 
tempore alio opinionem aliam de eodem 
concepisse. 

Alter autem ramulus, cui Smithius inscri- 
psit arenarice?, sterilis est et ad speciem mihi 
prorsus ignotam, minime scandinavicam, im- 
mo vix europzam, pertinere videtur. Hoc 
loco, verisimile comparandi caussa, asservatur. 

(44) Lapponum 20 (m. propr.; Smithius prope 
specimina duo priora, qua linea a ceteris 
separavit, adscripsit:) S. Stuartiana. Engl. B. t. 
2586 (atque prope posteriora duo:) lapponum. 

Ex speciminibus hisce quattuor, priora duo 
ob amenta sessilia, capsulas subsessiles, tomen- 
tosas stylo elongato, folia lanceolata, acumi- 
nata, integerrima, incano-tomentosa, mar- 
gine revoluto, etc. optimam sistuut S. /imosam 
Wahlenb. s. Lapponum Auct. scand. alior.; opi- 
nionem igitur illorum confirmantia, qui hanc 
Linnzo minime ignotam, sed veram S. Lap- 
ponum ejus, licet alio tempore forsitan con- 
fusam, fuisse suadent; eadem quoque iden- 
titatem hujus cum S. Stuartiana Sm. praeclare 
probant. 

Posteriora autem specimina, ambo a priori- 
bus diversa, inter se quoque differunt. Unum 
enim, quod sterile est, ad S. repentem var. 
arenariam, judice amic. Andersson, pertinet; 
allerum, quod ad amenta, capsulas et folia 
altinel, omnino est S. glauca Auct. scand. 


179 


(45) (Manu Linnei nomen nullum adscriptum 
est, sed Smithii:) Lapponum JES. (Plagula est 
priori affixa). 

Omuino est S. glauca Auct. scand., capsulis 
solito majoribus, stylisque paullo longioribus. 

(46) 362 (m. propr. a&que ac prope specimen :) 
13 (Nomen manu tantum Smithii adscri- 
ptum est:) arenaria. 

In descriptionem S. n. 362 Fl. Lapp. opti- 

. me quadrat, atque forma foliorum cum fig. 
o. tab. VIII bene convenit. Utrum autem 
sola habenda sit vera S. arenaria Linn., id 
quod Smithius voluisse videtur, an forma in 
seriptis Linne ceteris, preter Floram Lapp., 
cum formis S. repentis confusa, et simul cum 
his S. arenariam constituens, dijudicare mi- 
nime audeo. Ceterum, quantum ex foliis, 
qua sola adsunt, videri licet, ad S. Lappo- 
num Auct. scand. recent. maxime accedit, vel 
potius hujus constituit formam foliis breviter 
petiolatis, ovato-lanceolatis, integerrimis vel 
obsolete undulato-crenulatis, supra subgla- 
bris, subtus dense argenteo-tomentosis, venis 
indistincte anastomosautibus, stipulis nullis, 
quibus omnibus celerisque cum S. Lapp. var. 
elliptica s. leucophylla Fr. optime convenit. 
Opinionem itaque Cel. Friesii omnino con- 
firmat, hanc proprie formam satis notabilem, 
nec, ut Wahlenb. monuit, S. Lapponum ty- 
picam, sub uum. 362 Fl. Lapp. esse intelli- 
gendam. 

(47) arenaria 21 (m. propr.; atque in diversa 
charte parte manu alia:) Salix pumila foliis 
utrinque candicantibus et lanuginosis Raj. Syn. 
IIl. 447. Tab. XIX fig. 3. — N:o 15 (post 
quod Smithius:) non est (infraque:) S. Stu- 


180 


artiana Engl. Bot. 2586. (Plagula est priori 
affixa). 

Sterilis tantum ramulus adest, cum forma 
S. Lapponum Auct. scand. primaria potissi- 
mum conveniens, folia vero subtus sunt so- 
lito densius tomentosa Quamvis in Fl. Suec. 
ed. 2 et Spec. Pl. Linnzus antecedentem seu 
S. n. 362 Fl. Lapp. ad arenariam citet, hoc 
loco neque in priore neque in presente utrum- 
que nomen apposuit, sed illam ad Fl. Lapp. 
tantum, hanc ad Spec. Pl. ed. 1 tantum re- 
tulit, ex quibus concludere forsan licet, ipsum 
non semper has species pro una babuisse. 


(48) (Sine nomine; manu tamen Linnai nu- 
merus arenarig in Sp. Pl. ed. 1:) 27 (atque 
locus:) Scania. (Smithius addidit:) see acu- 
manata. ; 

Folia tantum adsunt, quae aulem a priore 
diversissima. Sunt enim permagna late vel 
ovato-lanceolata, acuta, undulato-crenulata, 
supra glabriuscula, subtus incano-Lomentosa, 
venis elevatis, stipulis semireniformibus, ra- 
mulo ipso subtomentoso, ob qua omnia to- 
tamque faciem bec omnino est forma culta 
S. lanceolate Fr. ' Quamvis ex loco adscripto 
patet, hoc specimen in Scania esse lectum, 
sub nulla tamen formarum, que in It. Scan. 
memorantur, hac species intelligi potest. 


(49) 'glauca 47 (m., ut videtur, propr. atque 
alio loco:) Salix glauca (post quod Smithius:) 
non est. 

Et ob folia et ob amenta capsulasque ea- 
dem S. glauce Auct. scand. forma est ac illa, 
que sub num. (45) asservatur, et cui Smi- 
thius ibi nomen Lapponum inscripsit. 


: 181 


(50) (Nullum nomen manu Linne adscriptum 
est, manu autem Smithii:) an sphacelata FI. 
Drit.? — videtur Fl. Lapp. 361 — — depressa 
Fl. Suec. 

Folia tantum adsunt, que descriptioni S. 
depress Fl. Suec. s. S. n. 561 Fl. Lapp. non 
quidem repugnant, sed figure iu Fl. Lapp. 
minus respondent, nec ullum adest signum, 
manu Linnaei adscriptum, ob quod illum 
ipsum ea ad Fl. Lapp. 361 potissimum re- 
tulisse crederes. — Vix igitur ullius momenti 
ad veram S. depressam Linn. aliamve Ejus 
speciem dubiam illustrandam hoc specimen 
est, quod de cetero foliis permaguis (depresse 
Auct. recent. multoties majoribus), obovato- 
ovalibus, aliis acutis, aliis obtusiusculis, utrin- 
que glabriusculis, subiutegerrimis et ceteris 
omniuo est S. capree Auct. forma, ad grandi- 
foliam Ser. accedens, minimeque ad S. depres- 
sam Auct. referenda. 

(91) lapponum (m. propr.). 
Folia tantum; sed hac ex omni parte cum 

S. Lapponum Auct. scand. rec. conveniunt. 


(92) Salix  lapponum 20 (m. propr, idemque 
nomen mauu, ut videtur, Linnaei fil. etiam 
scriptum). 

Hac autem, cujus amenta feminea adsunt, 
omnino est S. glauca Auct. scand., specimini- 
bus sub num. (45) et (19) enumeratis si- 
millima. 

(93) arenaria (m. propr. prope unum specimi- 
num, aque ac prope alterum ) lapponum. 

Specimen sterile, quod inscriptum est are- 
naria, iu. descriptionem S. n. 562 Fl. Lapp. 
quidem quadrat, nec, quod ad formam fo- 


182 


liorum et »appendiculas duas ad basin pe- 
tioli» attinet, Tab. VIII fig. q dissimile est, 
etsi folia duplo, et ultra, majora sunt quam 
in fig. cit. Idem autem etiam simillimum 
est specimini supra sub num. (46) memo- 
rato, atque, cum speciebus nunc temporis 
stabilitis comparatum, potissimum est Salicis 
Lapp. Auct. scand. recent. forma foliis subtus 
solito magis tomentosis. Alteram specimen, 
Lapponum inscriptum, est forma ejusdem spe- 
ciel primaria. 

(54) (Sine nomine manu Linne inscripto; Smi- 
thius vero ad posuit :) arenaria? Flo. Lapp. 562? 

Alterum specimen, quod fructiferum, cer- 
tissime est S. Lapponum Auct. scand. recent.; 
et huc quoque alterum, quod sterile, perti- 
uere videtur, licet forma foliorum paullo 
diversa est. 

(58) 364 (m. propr. atque manu Smithii:) fusca 
ez auctoritate Flo. Lapp. (Manu etiam Liunzi 
in pag. altera ERR sunt haec:) Salim humilis 
alpina folio myrti tarentini subtus incano. OR. — 
Salim alp. pumila rotundifolia repens, inferne 
subcinerea). 

Hanc pro »archetypo illo originali, in Fl. 
Lapp. descripto» habendam esse, cum quo 
specimina anglica in Fl. Drit. p. 1060 et 
61 descri pta prorsus convenire Smithius do- 
cet, et in quo, secund. ejus descriptionem, 
alii. S. versifoliaam Wg. agnoverunt, hac pro- 
bant: numerus manu Linnzi adscriptus, Fl. 
Lapp. spectans, synonymon Raüdbeckii cita- 
Lum, specimen ipsum, cum descriptione in 
I. Lapp. et Suec. beue congruens, atque ab- 
sentia denique in herb. aliorum speciminum, 
codem modo designatorum. 


183 


Ex presente autem minime confirmatur 
opinio eorum, qui S. fuscam Linn. esse versi- 
[oliam | Wahlenb. suadent, sed eorum potius, 
qui in formis S. repentis eam quzsiverunt. 
Praesens enim ramulus, quantum ex foliis et 
amentis masculis, que sola adsunt, judicare 
licet, nullo modo ad aliam speciem referri 
potest, quam ad S. repentem Auct., cujus for- 
ma est foliis (semiuncialibus) solito latiori- 
bus, magis obtusis, subtusque densius seri- 
ceis, qualem huie simillimam ex pluribus 
Sueci& medie locis possideo. Unum quoque . 
synonymorum heic adsceriptorum, Dillenii 
dico, a Smithio in Fl. Brit. p. 1062 ad va- 
rietatem S. repentis refertur. 

(99) Saliz (m. propr. sed sine nomine; Smi- 
thius tantum observavit:) non fusca (atque in 
alia paginae parle:) arenaríu  Lightf. —  varie- 
tas S. fusce Lin. D. Viborg (qua tamen po- 
stea, an ab ipso uescio, extrita sunL) 

Hac, licet non signa eadem antiquitatis, 
ac in priore, sunt adposita, exacte tamen 
eadem est forma, sed. amentis femineis in- 
structa, que quoque omnino sunt S. repentis ; 
quare ex bac etiam magis probantur, qua 
sub priore dixi, hec specimina minime illo- 
rum opinioni esse subsidio, qui S. fuscam in 
versifolia  quasiverint. Verum quidem est, 
Smithium presentem »non fuscam» esse de- 
clarasse, sed caussam, cur sic fecerit, videre 
non possum; neque Eum semper de hoc spe- 
cimine eandem vel solam hanc habuisse sen- 
tentiam, adscripta ejus cetera, jam relata, 
probant. 

. Insuper folia quum hujus tum prioris, 
alque. ramulus ipse uterque cum fig. Rud- 


1814 


beckii citata optime conveniunt, quam ad S. 
repentem pertinere jam aliis locis (Hartin. in 
Bot. Not. 1841. p. 68, Anderss. Sal. Lapp. 
p. 66) ostensum est. 


(60) Saliz fusca (m. propr. sed in pagina pla- 
gule postica prope marginem inferiorem, 
ubi alias precipue synonyma tautum Lin- 
naus addere solebat). 

Folia modo adsunt, prioribus valde dissi- 
milia; neque cum descriptione, neque cum 
fig. in Fl. Lapp. congruentia. Sunt enim 
prioribus triplo longiora, lauceolata, acuta, 
subtus densius sericea. Amic. Audersson de 
hoc specimine dixit: »Folia S. Smithiane. si- 
millima. Minime ad repentem, neque ad versi- 
[oliam pertinen. Equidem, quo pertineat, 
haud dijudicare audeo. 

(61) repens 23 (manu propr.) 

Omnino est forma vulgaris S. repentis Ava 
in uno ramulorum folia: exacte eandem här 
bent formam, ac in num. (58), supra relato, 
sed subtus glabriuscula sunt. 

(62) Salix repens (m. propr. pro nomine pri- 
mum inscripto, dein autem deleto:) fusca (ad 
quod numerus quoque:) 24 (haud deletus, 
pertinet). 

Ex omni parte est S. repentis Auct. forma 
eadem ac ramulus, qui sub priore singula- 
tim memoratur, folis latis, obtusiusculis, 
subtus glabriusculis, glaucescentibus. 

(63) incubacea 22 (m. propr. atque prope spe- 
cimen manu, ut videtur, aliena:) Saliz lati- 
[olia minor C. B. 474. 

Hec sine dubio est, quam Smithius in 


Engl. Fl. 4. 212 & 213 (sec. Koch in Syn. 


185 


ed. 2) S. angustifoliam Wulf. seu incubaceam 
Willd. et Auct. german. esse monuit. Exce- 
pla enim sequeute, que paucas sane notas 
oflert, nulla alia sub hoc nomine in herb. 
Linn. asservatur, Cum descr. in Spec. Pl., 
quo numerus adscriptus spectat, bene con- 
venit; quamobrem, alque quum contra ju- 
dicium Smithii hoc loco nihil afferri possit, 
reclissimum videtur ex hoc specimine con- 
cludere, S. incubaceam Linn. Sp. Pl. omnino 
esse angusti[oliam Wulf. et Auct. Insuper tam 
a S. repente et rosmarinifolia, quam a plicata 
Fr., ad quam 5S. incubaceam Fl Suec. vefeven- 
dam Cel. Friesius edocuit, omnino differt. 


(64) Salix incubacea (m propr. in pagina postica). 
hamulus cum amentis tantum masculis, 
junioribus, foliis nullis heic asservatur; quare 
determinari vix potest. Maguitudo tamen 
alque habitus S. repenti conveniunt. 


(65) rosmarinifolia 25- (m. propr. eque ac si- 
gnum:) I (Smithius post nomen addidit: 
nequaquam. JES. (supraque:) angustifolia Wulfen. 
Prof. Mertens. 


Mirum est, Smithium nomen anqustifol. 
nou incubacer herb. (numero 63), sed huic 
inscripsisse, quum tamen illam, nec hanc, 
esse angustifol. l. supra cit. indicaverit. Num 
ex eo concludepdum est, illum has ambas 
pro eadem habuisse, vel erratum quoddam 
comniisisse? Nimis tamen iuter se diversae 
videntur, ut pro eadem habeantur; pra- 
sens enim, cujus quoque folia sola adsunt, 
omuino est S. rosmarinifolia tam Linn., quam 
Auct. recent. 


186 


(6G) (Absque nomine; sed plagula est priori 
affixa; manu Linnaei prope unum  specimi- 
num locus tantum additus est:) Arena Scania. 

Iu altero specimine, quod fructiferum est, 
forma quidem foliorum antecedentis simil- 
lima est, sed folia subtus suut glabriuscula, 
alque capsule pedicellate stylo nullo di- 
stincto instructae; quamobrem potius ad S. 
repentem pertinet. Alterum autem specimen, 
quod sterile, "forma est S. repentis arenaric 
foliis parvis, dense sericeis nitidis, obovatis, 
truncatis relusisve. Hoc est, cui locus ad- 
scriptus est. 


(67) Salis rosmarinifolia ex horto (m. propr. at- 
que: H. U 
. Folia heic asservantur, qua ad formam 
S. rosmarimfolie Auct. cultura, ut videtur, lu- 
xuriantem pertinent. 

(68) 369 (m. propr.; prope specimen:) 8 (atque 
in pag. altera:) Saliz folio rotundo minore R. 
17. Smithius adsceripsit:) aurita. (Num. ci- 
tatus vix dubie per errorem pro 18 [v. Sp. 
Pl. ed. 1] scriptus est). 

Omnino est S. aurita Auct. 

(69) 358 (m. propr. eque ac in pagina postica:) 
Salix caprea retuso [olio, non auriculata. Dill. 
phytopin. Shera (rd; Smithius post numerum 
Fl. Lapp. addidit:) eimerea Flo. Suec. 

Quamvis hanc Linnzus ipse àd S. m. 558 
Fl. Lapp. retulit, ob folia crenata, hirta, vix 
eo pertinet; ob eadem neque cum S. silesiaca 
(laurina Fr. S. V. Sc) bene convenit, quam 
S. n. 358 Fl. Lapp. potissimum spectare Cel. 
Friesius in Nov. I, p. 25 & 53 monuit; sed 
his ipsis notis cum S. cinerea. Fl. Suec. potius 


187 


convenit, quam cum illa haud esse eandem 
Cel. Friesius, contra synonymon FI. La 
per errorem huc relatum atque Smithii eo 
nisam opiuionem, jamdiu preclare edocuit. 
An autem ad cineream Recent. quoque merito 
referenda sit, difficile est dictu, quum folia - 
tantum adsiut, quie oblonga, supra medium 
paullo latiora, subacuminata, a forma, in S. 
cinerea. solita, haud quidem differunt, solito 
autem multo minora (uncialia fere) sunt et 
rigidiora, quare, atque ob ramulos, ut vide- 
tur, magis compositos, ad auritam quodam- 
modo accedit. 


(70) Saliz foliis obscure crenatis, utrinque villosis, 
ovato oblongis. Fl. Lapp. 291 (m. propr.; nu- 
merus hoc loco paginam in Fl. Lapp. ed. 
1 spectat; postea manu Fm Linnzi :) Sa- 
lig latifolia, rotunda. C. B. p. 474. R. S. 449. 
(Smithius post primum nomen adscripsit :) 
vim (alioque loco:) ulmifolia. Vill. — an vari- 
elas S. aurite? 

Nomen a Linnao adscriptum utrumque ad 
S. n. 365 Fl. Lapp., qua S. caprea Sp. Pl. et 
Auct. quidem spectat; specimen autem, licet 
sterile est, ob folia parva (maxima sesqui- 
uncialia), obovato-elliptica, obtusa apiculatave, 
crenulato-dentata, rigida, supra glabriuscula 
obscure viridia, subtus incano-hirta, stipu- 
lasque magnas reniformes, potissimum est 
S. aurita L. et Auct. 


(71) caprea 26 (m. propr. eque ac hoc:) vide- 
tur differre planta ex arboris semine in horto 
meo. arbor an eadem. (atque prope specimen :) 
Salis [olis obscure crenatis, utrinque villosis, 


ovato oblongis. Fl. Lapp. 291. — Sali« latif. 


188 


rotund. C. B. Pin. 474. — Salix latif. inferne 
hirsuta. R. Hist. 4422. 

Hujus quoque folia sola adsunt, que ta- 
meu evidenter ad S. capream L. & Auct. per- 
tinent, etsi solito majora sunt, quod tamen 
ex cultura sine dubio pendet. 

(72) 561 (m. propr. eque ac prope specimen:) 
17 (qui numerus S. glaucam Sp. Pl. ed. 4 ve- 
spicit; Smithius post primum numerum ad- 
didit) potius 367 (atque:) caprea 8 Sp. Pl. 
sed nova species est (alioque, ut videtur, tem- 
pore:) obtusifolia Willd. Sp. Pl. n. 406. 

Ne ad S. n. 561 Fl. Lapp, qui numerus 
per errorem certissime hoc loco adjectus est, 
sed, ut Smithius voluit, ad n. 367 hac per- 
tineat, note profecto omnes indicant, qua in 
descriptionem sub n. 367 Fl. Lapp datam 
atque, excepto modo margine folii, in fig. U 
tab. VIII ibidem melius, quam de ullo in 
herb. specimine alio fit, immo tam bene 
quadrant, ut ne minimum quidem dubium 
sil relictum, quin. hic ipse ramulus sit ibi 
descriptus. Que cum ita sint, hoc loco eo 
magis est dolendum, folia tantum, id quod 
jam e dictis Smithii in Fl. Lapp. ed. 2 pa- 
tet, in herbario asservari; nam ex his solis, 
qualia heie adsunt, opinio illa sagacissima, ex 
descriptione et figura Linnzana ab Ill. Frie- 
sio primo (in Mant. I. p. 28) elocuta, dein- 
que ex figura Rudbeckii a Patre meo (in Bot. 
Not. 1841. p. 65) confirmata, S. n. 567 FI. 
Lapp. eandem esse ac S. canescentem Fr. seu 
Lestadianam | Hartm., ultra confirmari haud 
potest. Folia enim ipsa non tam bene, quam. 
descriptio et figura, ex iis sumtze, cum S. ca- 

nescente 


189 


nescente conveniunt; id quod facile ex eo in- 
Lelligitur, quod a Linnzo descripta et de- 
picta sint ante S. canescentem distinctam, id- 
que tempore tali, quo hoc fere numquam 
lam plene fieret ac nunc temporis, quam- 
obrem facillime fieri potuit, et hoc loco re 
vera factum est, ut notas nonnullas Lin- 
neus omiserit vel minus respexerit, qua no- 
stro tempore et post S. canescentem cogni- 
tam minime sunt neghlgenda. luter has 
enumerare liceat, folia inferiora omnia ser- 
raturis, remotis quidem, sed veris et distin- 
clis esse notata, id quod Linneus etiam in 
descriptione indicat, ea »levissime serrata» 
dicens, licet in diagnosi 1pse, atque inde Cel. 
Friesius (in Mant. L, p. 59) et Andersson (in 
Sal. Lapp. p. 28) eadem crenata dicunt, 
atque in fig. Fl. Lapp. integerrima de- 
pinguntur. Tum folia hacce supra et sub- 
tus equaliter, exceptis venis, sunt hirta, sed 
Lamen subtus pallidiora; et exsiccatione de- 
nique sunt nigrescentia. Ob hac igitur prae- 
sens specimen a S. canescente recedit, cujus 
folia, testantibus descriptionibus apud. Auct. 
scand. eL copia speciminum maxima, sunt 
crenulata, nunc utrinque, nuuc subtus 
cerle tomentosa, rarissime, quantum 
equidem vidi, nigrescentia. 

Ad quam autem specierum nunc temporis 
distinctarum, hoc specimen potius referatur, 
pro certo dijudicare haud possum, nisi ad 
formam illam, inter S. g/laucam et migrican- 
tem intermediam, forsan hybridam, qua 8S. 
glauca *pullata Fr. in Bot. Not. 1840, p. 204, 
et S. V. Sc. p. 57 seu S. nigricanti-glauca. An- 


190 
derss. Sal. Lapp. p. 75; a qua nihilo, nisi 


serraturis remotioribus, differt. 

Observandum etiam est, Linnaeum ipsum 
prope specimen adscripsisse numerum 77, qui 
S. glaucam Sp. Pl. ed. 1 spectat; ex quo con- 
cludi licet, Eum aliquando quoque ipsum ad 
hanc relatum specimen voluisse. 

(73) 365 (m. propr. sque ac prope specimen 
numerus: 6 (qui quo spectet, haud patet; 
atque in pagina altera:) Salix latifolia rotunda 
C. B. (Smithius adsceripsit:) acuminata. Hoffm. 
Afzel.?? (qua tamen postea deleta, et hac 
eorum loco addita:) caprea a? 

Hac cum S. caprea a Fl. Suec. Sp. Pl. et 
Fl. Lapp., quo numerus et synonymon addi- 
tum quoque spectant, quoad folia omnino 
convenit; nec minus cadem est S. caprec 
Auct. recent. forma foliis obovato-oblongis, 
basi angustatis, ad S. grandifoliam Ser. non- 
nihil accedens. 

(74) Salig [ol. obscure crenatis, utrinque villosis, 
ovato-oblongis. Fl. Läpp. 291 (m. propr. infra 
specimen, aque ac synonymon:) Salix lati- 
[olia rotunda C. DB. P. 474. RB. S. 449. 

Hujus etiam folia tantum adsunt, que ad 
S. capream tam Lin. |. c. quam | Auct. recent. 
pertinent ; sed haec forma est, S. grandifolice 
Ser. Ma similis, ut vix, nisi foliis rigidis, ab 
hac differat, que ob tenuitatem. foliorum 
notabilis est. 

(15) caprea. (m. propr.; alque a Smithio:) spha- 
celata. Fl. Brit. — this I think is Lightfs lanata. 

Tam amenta feminea, que heic demum 
adsunt, quam folia omnino ad S. capream L. 
et Auct. pertinent: 


191 


POLYGAMIA. 
1221. S CUNUA 


(1) laciniata. 5 (m. propr. eque ac prope spe- 
cimen :) KL (quo verisimile locus vel colle- 
clor, quisquis fuit, respicitur). 

ul- ut videtur, diffuso, ramoso, foliis 
| — parvis, carnosis, lepidoto-incanis, 0 vatis, grosse 
obtuse dentatis, calycibus femineis magnis, 
aliis. (in eod. specim.) obverse triangulari- 
bus, apice truncatis denticulatis, dorso albo- 
carlilagineis, tuberculatis, nervosis, prope 
marginem tenuibus, reticulato-venosis, aliis 
subtrilobis, aliisque denique rhonibeis, sub- 
integerrimis, dorso trinervibus, hec abomni- 
bus speciebus scandinavicis recedit. An au- 
tem eadem vera sil A. laciniata, apud. exte- 
ros nascens, pro certo effari haud audeo, 
quum hujus specimina fructu maturo Re 
mihi non licuerit; cum 4A. rosea Auct. certe 
haud bene convenit. 


(2) hastata 6 (m. propr.) 

Ut ex scriptis Smithii patet, heic asser- 
vatur Atriplem, in quam solam descriptio 
Liunzana, sub A. laciniata Fl. Suec. 2, n. 920 
data, omnino quadrat, et quae est A. haslata 
Sm. (ex auctoritate hujus specim.) seu 4A. 
calotheca — macrolheca Fr. Mant. III. p. 164 & 165. 
Hane, contra verba descriptionis citate cla- 
rissima, hoc loco sub nomine hastata asser- 
vari, certissime nullo modo melius et veri- 
tali. convenientius ex plicari polest, quam ver- 
bis Ill. Friesii 1. c. p. 163, qua heic repe- 
tere liceat: »Atr. hastata eiu Linnao est 
alia definita planta, nempe 4. laciniata L. Fl. 


192 


Suec. (vera A. laciniata in Suecia non nasci- 
tur), ut e locis specialissimis et descriptione 
loco citato data, clara characteristica, exlra 
omnis disputationis aleam ponitur. Postquam 
Linneus vero veram recognovit A. laciniatam, 
hanc ad A. hastate viciniam in herbario re- 
jecit; estque tam aflinis ut Linnzano sensu 
varietas dicenda». 


(3) (Sine nomine; sed plagula est priori aflixa; 
atque manu Linnaei adscripti sunt numerus 
idem:) 6 (et locus?:) Gotl. 

Hac evidenter est forma diffusa A. /atifolie 
Wahlenb. seu patule Sm., quam speciem Ill. 
Friesius l. c. p. 162 omnino esse veram A. 
hastatam Linn. probavit; qua Auctoris bujus 
determinatio a prasente etiam specimine con- 
firmatur, cujus quidem Smithius nullam fe- 
cit. mentionem, sed cui auctoritas, profecto 
haud minor, ac priori, sed potius major vi- 
detur esse tribuenda, utpote quod non modo 
ob numerum adscriptum (ad Sp. Pl. ed. 1 
spectanLem) prorsus eodem jure pro hastata 
L. habeatur, sed etiam ob signum Gotl., quo 
non minus Iter Gotland., quam Gotlan- 
dia, ut locus, respici potest. 


(4) patula 6 (in. propr.). 

Est forma vulgaris erecta A. latifolie Wah- 
lenb.; qua, ex auctoritate hujus solius speci- 
minis et nominis adscripti, contra dicta Lin- 
nai alis locis fere omnia, a Smithio pro 
vera patula Linn. promulgata est. Nomen 
autem ipsum, a Liunco hoc loco adscriptum, 
haud certissimum. esse, neque itaque Smi- 
thium idonea ratione ductum talis determi- 
nationis fuisse auctorem, res levis in hac 


193 


ipsa plagula indicat, cujus nullam rationem 
habuisse videtur, numerus nempe 6, supra 
relatus. Hic enim, vix eodem tempore ac 
nomen a Linnzo adscriptus, idem est ac in 
plagulis duabus antecedentibus, et eandem 
speciem respicit seu A. hastatam (Sp. Pl. ed. 
1). Aliquando certe igitur Linnaus praesens 
quoque specimen ad hastatam retulit, id quod 
haud minoris est momenti ad idem deter- 
minandum, quam quod alio tempore — utrum 
priore, an posteriore discernere nequeo — id 
patulam.| vocaverit. 

Nullum in herb. specimen asservatur, quod ro- 
sea, nec ullum, quod marina inscribitur; ne- 
que A. patula vera, quae angustifolia Sm., us- 
quam adest. 


CRYPTOGAMIA. 


1241. EouisETUM. 
(9) fluviatile 4 (m. propr.; postque a Smithio:) 


limosum? — certe. 

Perspicere nequeo caussam, cur nomen, 
primum buic inscriptum, Smithio displicu- 
eril, prorsus enim nihilo a fluviatili Fl. Suec. 
et Sp. Pl, sed quidem notis I. c. datis a li- 
moso, differt. Idem eliam specimen cum E. 
fluviatili Auct. scand. omnino convenit, atque 
simillimum est figurae 929 in Engl. Bot., quee 
Lamen £. limosum a Sm. inscribitur, etsi 1psa 
est forma, que E. fluviat.. Auct. scand.  Con- 
tra, E. fluviat., sensu. Smithii, ut ex dictis 
ejus in. Engl. Bot. 1. c. judicemus, potius K. 
Telmateja Auct. videtur esse. 


194 


1244. OSsmUNDA. 
(1) Osmunda Lunaria 8 (m. propr.). 


Est Botrychium. rutaceum Sw., quod B. ma- 
tricarioides Willd. utrum autem Linnzus sub 
hoc specimine Q8 Fl. Suec, an Q8 Sp. Pl. in- 
tellexerit, nihil est, quod indicet. 

(2) (Sine nomine; sed plagula est priori aflixa). 

Exacte eadem est species ac antecedens. 


Ne prater modum hzc enumeratio produ- 
catur, in aliud tempus observationes de ceteris 
familiüs cryptogamicis differo; hoc tamen loco 
memorare liceat, Muscos ex illis solos esse, quos 
determinaverim, et solos quidem, quibus aucto- 
ritas ulla sit tribuenda, apud ceteras enim, c. v. 
genera Lichenem, Fucum, Ulvam, Confervam, Byssum, 
atque Fungos, specimina rarissime modo nomini- 
bus gaudent. 


195 


IL. Plante Scandinavice Herbarii Linneani 
non dubie habilem, vel cum delermina- 
lionibus Recentiorum congruentes. 


Obs. Numeri eodem modo adhibiti sunt, ac in priore hujus 
enumerationis parte; quamobrem omnes ante nomina 
specifica positi, qui in illa desiderantur, tamquam species 
ipse et specimina, hoc loco, et soli quidem, adsunt. Sub 
speciebus, quibus nunc etiam temporis eadem nomina, 
ac in herb. Linn. adhibita, ab Auctoribus vulgo impo- 
nuntur, hac tantum cum adscriptis ceteris Linnoanis 
attuli; hoc modo identitatem earum cum speciebus ejus- 
dem nominis apud Recentiores, nulla ejus separatim fa- 
eta mentione, indicari satis habens. 


MONANDRIA. 


14. Burrum. 
(1) capitatum 4. (m. propr.). 
(2) virgatum 2 (m. propr. que ac signum:) €. 


DIANDRIA. 
18. Licusrnuw vulgare 4 (m. propr.) 
29. CancxA. 
(1) Lutetiana 1 (m. propr.). 
(2) alpina (m. propr.). 
26. VERONICA. 

(1) maritima 3 (m.. pr). 

(2) maritima hybrida, H. U. (m. propr., postea- 
que a Smithio additum:) Am. Acad. V. 3, 
95, t. 2. 

Foliis irregulariter duplicato-serratis et la- 
einialis, Verbene officin. simillimis, cum Éfi- 
gura a Smithio citata omnino convenil, at- 


196 


que planta procul dubio est ipsa, I c. de- 
scripta. Forma V. maritime monstrosa ha- 
benda est. 

(4) longifolia 4 (m. pr.). 

Cum descriptione in Fl. Suec. congruit et 
ad V. longifoliam | Auct. quidem pertinet, sed 
foliis latissimis, oppositis (nec ternis) a for- 
ma hujus vulgari diversa est. 

(5) spicata 6 (m. pr.). 

(6) V. spicata suecica ex loco culto (m. ut vide- 
tur propr. in pagina plagule postica; atque 
prope specimen:) H. U. 

Planta robusta, spica terminali ramosa, vix 
ad V. spic. Auct. pertinet. 

(8) officinalis 8 (m. propr.). 

(11) alpina 42 (m. pr.) 

(12) serpyllfolia 13 (m. pr.). 

(13) Veronica Beccabunga (m. pr.). 

(14) Veronica. Anagallis (m. pr.). 

(15) V. Anagallis (m. Smithii). 

(16) V. scutellata 16 (m. propr.) 

Alterum *specimen ad V. scutellate | Auct. 
formam glabram, alterum ad formam vil/o- 
sam pertinet. 

(17) montana (m. pr. aeque ac nomen auctoris, 
qui verisimile misit:) Schreber. (quare speci- 
men externum est, licet cum suecica planta 
omnino congruit). 

(18) chamedrys 18 (m. pr.) ; 

(20) arvensis 20 (m. pr. pro nomine primum 
scripto, dein autem deleto:) agrestis (quod 
numerus respiciL, elsi non cum nomine ipso 
sit mutatus). 

(23) triphyllos (m. pr.). 

(24) verna 24 (m. pr.). 


197 


(95) verna (m. pr.; inventor, quisquis fuit, 
quaestiones addidit, utrum specimina ad V. 
arvensem B  vernamve pertineant, an novam 
forsitan speciem constituant etc.). 

Est V. verne forma minima, simplex, fo- 
liis subintegris lanceolatis. 


33. PisGUICULA. | 
(1) vulgaris 2 (m. pr.) 
(2) Pinguicula alpina 3 (m. pr.). 
(3) villosa 4 (m. pr.). 
34. UTRICULARIA. 
(1) vulgaris 4 (m. pr.) 
(2) minor 2 (m. pr.). 
35. VERBESA officinalis (m. pr. pro nomine pri- 
mum scripto:) spuria. 
36. Lvcoprus europeus 4 (m. pr.). 

Specimina quidem foliis, in uno serratis, 
in altero pinnatifidis, inter se paullo dissi- 
milia sunt; ambo vero manifeste ad L. euro- 
peum Auct. pertinent. 


42. Sarvia pratensis (m. pr. eque ac:) Fl. suec. 


40. ANTHOXANTHUM. 
(1) odoratum (m. propr. 


TRIANDRIA. 


48. VALERIANA. 

(1) dioica 4 (m. propr. eque ac prope singula 
specimina:) Mas (et) femina. (Smithius adscri- 
psit:) Folia male integerrima dicuntur in diff. 
specif. 

(2) officinalis 5 (m. propr.) 

(3) Locusta 14 a olitoria (m. propr.; atque:) I. U. 


198 - 


61. Inis. 

(1) Pseud-Acorus 7 (m. propr.). 

Specimen ipsum f(loriferum omnino est plan- 
ta, que inscribitur; folium autem, quod com- 
parationis forsan caussa additum est, minime 
huc pertinet, utpote quod longum, augustis- 
sime (vix semiunc.) lineare est. 

(2) sibirica 9 (m. nescio an propr. atque:) Iris 
foliis linearibus, corollis imberbibus, fructu trigono, 
caule tereti. Linn. h. Cliff. — Iris pratensis 
angustifolia non foetida altior. C. B. P. 32. — 
N:o 1 


Specimen scandinavicum esse, nihil indicat. 

(3) sibirica I (m. pr. atque:) H. U. 

68. SCHOENUS. é 

(1) Mariscus 1 (m. pr. et prope marginem pla- 
gule:) 452. 

(2) Schoenus Mariscus (m. pr. eque ac prope 
specimen nomen inventoris:) Br. (id quod 
specimen esse americanum indicat, et .ab au- 
clore ipso nominis Cladi, P. Browne, da- 
tum; Smithius adscripsit:) Schoenus Cladium 
Banks Mss. 

Panicula tantum, multoties majore, a spe- 
cim. goltlandicis differre videtur. 

(3) nigricans 4 (m. pr. et prope marg. plag.:) 
151 (eque ac in pag. altera:) jul. 4. 

(4) (Sine nomine; sed m. propr. numerus:) 4 
(et locus:) Gotland. 

Hac duo specimina ex iis sunt, quorum fit 
mentio in It. Gotl. p. 234. 

(5) ferrugineus 5 (m. pr. zque ac locus:) Gotl. 

(6) fuscus (m. pr.). 

(7) albus 9 (m. pr.). 

(8) albus (m. nescio an propria; planta vero 
eadem). 


199 


71. Scinpus. 
(3) cwspitosus (m. pr.). 
Specimen in medio positum est Carez pau- 
ciflora Ligltf.; cetera duo Se. cespitos. Auct. 
(4) pauciflorus Lightf. . M. W—d. (manu, ut vide- 
tur, Smithii). 

(9) acicularis 6 (m. propr.) 

(6) fluitans J.E.S. (m. tantum Smithii). 

(7) lacustris 8 (m. pr.). 

(11) maritimus 20 (m. propr. atque iu pagina 
altera:) 076 Pl. 2. Scirpus [oliosus capitulis ob- 
longis. glomeratis. 


(12) sylvaticus 22 (m. pr.). 


72. ERIoPHORUM. 
(1) vaginatum (m. pr.) 
(3) alpinum 4 (m. pr.) 


73. Nanpus. 
(1) stricta 4 (m. pr.). 


78. Pnaranis. 
(1) phleoides 2 (m. pr.; Smithius observavit :) 
hab. in Cambridge shire Lyons, HB. 
Omnino est PAleum Boelmeri Auct. recent. 
(2) arundinacea 3 (m. pr.) 
(3) Phalaris (m. pr. sine nomine specif.; pla- 
gula est priori affixa). 
Zst forma antecedentis, quae colorata dicitur, 


80. PANICUM. 
(9) Crus galli 5 (m. pr.). 


81. Pureum. 
(1) pratense 1 (m. pr.). 
(2) alpinum 2 (m. pr. «que ac locus:) Lappo. 
(3) Gramen typhoides alpinum | spica. delic.. graci- 
liore et villosa. Scheuchz. (manu mihi ignota, 


200 


verisimile collectoris; Linnzus ipse nihil ad- 
scripsit). 
Eadem species est ac antecedens. 
(G) arenarium 3 (m. pr. eque ac prope speci- 
men:) sScanense. 


82. ALOoPECURUS. 

(1) pratensis 4 (m. pr.) 

(2) agrestis (m. pr.; atque in diversa chartze 
parte manu aliena:) Alopecurus spica cylindrica 
longissima | glabra, culmo erecto Flor. Angl. Mss. 
Gramen myosuroides majus. RB. Syn. 257. 1. 

(3) geniculatus (m. pr. atque prope specimen:) 74. 


83. Minimum. effusum 4 (m. pr.) 


841. Acnosris. 

(1) spica. venti (m. propr.). 

(3) Arundo Calamagrostis (m. pr. alque manu 
alienaz) Gramen arundinaceum. Vol. 3. pag. 163. 
N:o 8. (Alio loco m. Linn. numerus:) 5. 

Ad nullam speciem scandinavicam pertinet. 

(4) arundinacea 3 (m. pr.; atque manu aliena:) 
Arundo foliis planis, spiculis confertis aristatis. 

(9) Agrostis arundinacea 3 (m. pr.; manu aliena 
etiam:) Gramen avenaceum. Vol. 3 pag. 163. 
N:o 27 (plagula est priori aflixa). 

Tria specimina adsunt, inter se diversa; quo- 
rum autem nullum est Calamagr. arundin. Auct. 

(8) Agr. vulgaris Fl. Brit. (m. Smithii, 2eque ac 
hac:) capillaris Huds. mec Linn. tenuis. Sibth. 
(Manu collectoris, quisquis fuit, hiec adsunt:) 
N:o 2. — Agrostis — Gramen | miliaceum | folio 
angustissimo. P, Conc: Ri Syn. 404, N:o 9. 

Omnino est Agr. vulgaris . Auct. 

(15) vulgaris? (m. Smithii; et m. aliena:) N:o & 
Agrostis. 

Minime est Agr. vulgaris Auct. 


201 
(16) alba (m. Smithii; atque m. aliena:) N:o 3. 


Agrostis — Gramen miliaceum majus, panicula 
spadicea. Pet. Con. R. Syn. 404 N:o 4l. 
Est Agr. stolomifera Auct. recent. : 

(17) Agr.? capillaris (m. forsitan collectoris; post 
quod Smithius addidit:) Huds. nec Linn. — e 
solo fertiliore (atque alio loco:) Gr. paniculatum 
alpinum minus panicula sparsa et locustis parvis 
flavescentibus.  Ponted. Comp: 11. — Dill. Mss 
in Herb. Sherard. 

Eadem videtur ac num. (8). 

(18) A. sylvatica Huds. J.E.S. (m. Smithii; et 

manu aliena:) N:o 9. — Gr. miliaceum sylvestre 


glumis oblongis. P. R. Syn. 404, 13. 


85. Ain4. 

(1) aquatica 6 (m. propr. atque prope specim.:) 
66 (Smithius adscripsit:) var?" sic dictam. vide 
apud. Poam. 

Omnino est Glyceria aquatica. Auct. 

(2) subspicata 7 (m. pr.). 

Est Trisetum subspic. BHecentior. 

(4) cespitosa 8 (m. pr.). 

(6) [lexuosa 9 (m. pr.). 

(7) eanescens 42 (m. pr.) 

Est Corynephorus camescens Recent. 

(8) Aira cristata J.E.S. (m. Smithii; Linuzi tan- 
tum locus:) Scania. 

Ob glumas coroll. obtusiusculas, folia sca- 
briuscula, nec pilosa etc. est Koeleria glauca 
Auct., nec cristata. 

(9) Aira cristata. J.E.S. (m. Smithii; atque manu 
aliena. diagnosis eadem, que in Sp. PL). 

Hac omnino est Koeleria. cristata. 


202 


(10) canescens (m. pr. eque ac prope specim.:) 
Dick. (et in pagina alteraz) Aira valesiana Hall. 
hist. 4445. (Smithius addidit:) cristata. 

Est Koeleria glauca. 

(11) Aira precoz (m. pr.) 

(12) (Sine nom.; sed m. propr. numerus:) 43 
(et locus:) Scania. 

Et hac et antecedens ad Airopsin prec. Auct. 
recent. pertinent. 

(13) caryophyllea 14 (m. pr.) 

Est Airopsis caryophyll. Recent. 
86. MELIcA. 

(1) ciliata 4 (m. propr.). 

(2) nutans 2 (m. pr.). 

(3) cerulea 3 (m. pr.). 

Est Molinia cer BE Auctt. 

(4) Aira cerulea (m. pr.; et m. ut videtur, 
aliena:) Poa spiculis subulatis, panicula rara 
contracta. — Flor. Lap. 54. Una cum varietate 
panicula viridi. N:o 42. 

Specimen majus omnino est JMol. ccrulea; 
alterum autem, minus, vix eadem species est. 
87. Poa. 

(1) aquatica 4 (m. pr.). 

Est Glyceria maxima s. spectabilis Recent. 

(12) Poa annua 6 (m. propr, eque ac in pag. 
postica:) Hispania 61. Loefl. 

(15) Poa annua (m. pr., alque signum :) o. 

(14) annua 6 (m. pr). 

(15) annua 6 (m. pr.) 

(16) compressa 15 (m. pr. eque ac:) camad. ex 
I]. U. (atque in pag. postica:) caule compresso. 

(17) compressa (m. pr.). 

. (48) compressa (m. pr.). 

(19) compressa (m. pr.) 


203 


(20) nemoralis (m. pr. eque ac locus:) Gotl. (Sm. 
addidit) vera ut videtur. 

(21) ? Poa memoralis (vix m. propr. seque ac 
num.:) 23. 

Est P. nemor. 8 major. Hartm. Fl. Scand. ed. 4. 

(22) ? Poa angustifolia 22 (m. eadem ac in pri- 
ore; Sm. addidit:) glume libere — non P. an- 
gustif. Linn. — P. nemoralis 8. Fl. Brit. — tri- 
vialis Leers? 

Specimina incompleta ad P. nemoral. Auct. 
pertinent. 

(23) Poa nemoralis 46 (m. pr.; Smithius adscri- 
psit:) exactly Withering's P. pratensis var. 2, 
by a spec:n named by himself, shewn me by Mr 
Woodward. — glume pilis ad basin, sed vim 
conneze. — angustifolia Huds.? 

Potissimum est P. serotina. Auct. 

(24) nemoralis 16 (m. pr.; Sm. addidit:) glume 
pilis ad basin, sed. viz connexe. — Withg:s pra- 
tensis Var. 2. 

Exacte eadem est ac antecedens. 

(25) nemoralis (m. pr. quasi responsi loco sub his 

manu aliena primum scriptis:) N:o 47. Poa? 


nemoralis — vel angustifolia. spiculis sub-bifloris. 
Est P..nemoralis var. micrantha Hartm. Fl. 
ed. 4 et 5. 


(29) Poa (m. pr, atque, ut videtur, aliena:) 44. 
Aira cristata. 
Est Koeleria. cristata. Auctt. 
88. Briza media 2 (m. pr.) 
90. Dactyus glomerata 2 (m. pr). 
91. Cynosurus. 
(1) cristatus (mm. pr.). 
(2) (Sine nom.; sed m. pr. numerus:) 3 (qui 
ceruleum Sp Pl. respicit). 
Est Seslería cerulea Auct, 


204 


. 929. FeEstUcaA. 


(9) decumbens 8 (m. pr. eque ac alio loco nu- 

merus:) 425 (Smithius adscripsit:) an Bromus? 

Mihi plane ignolum est gramen, ad Trio- 
diam minime referendum. 

(10) Gramen avenaceum parvum procumbens. R. 
Syn. 408 (m. pr. eque ac numerus:) $ (Smi- 
thius addidit:) F. decumbens vera. —  gluma 
intra. marginem. pilosa. 

Omnino est TZriodia decumbens. Auctt. 

(11) /luitans 10 (m. pr.) 

Est Glyceria. fluitans Auctt. 
93. Bromus. 

(1) secalinus 4 (m. pr.) 

(9) secalinus (m. pr. post haec manu aliena prius 
scripta:) N:o 44. Bromus nanus. — Obs. p. 8 
an varietas mollis? 

Est B. mollis Auctt. forma pumila. 

(6) inermis ex descr. (m. Smithii; m. propr. tan- 
tum:) H. U. 

(7) (Sine nomine). 

Et hec et prior ad Schedonorum inermem 
Recent. pertinent. 

(8) asper — certainly R. Syn. 415, 10 (m. Smi- 

thi; Linnaei tantum:) island 22. 
Est Schedon. asper Auct. recent. 

(9) sterilis 3 (m. pr. zque ac in pag. postica:) 
Hisp. 82 Loefl. 

(10) (Sine nom.; sed plagula priori affixa; m. 
pr. tantum:) 0. 

(12) tectorum 7 (m. pr.). 

(13) tectorum. (m. Smithii, atque:) Athen. Dr Sibih. 
(m. Linnai tantum:) 0. 


(16) 


205 


(16) pinnatus 40 (m. pr. zeque ac alio loco:) 140 
(Smithius addidit) valv. int. ciliata. 

Est Brachypodium. pinnatum Auctt. 

(17) N:o 745. Bromus gracilis (m. ignota; post 
quod Smithius adscripsit) Weigel (alio loco 
manu prima eliam:) obs. p. 15. Junior, qua- 
lem ibi descripsi -— In Pomerania lectus. 

Est Brachypodium gracile Auctt. 

94. SrrpA pinnata (m. pr. eque ac littera:) L. 
95. AVENA. 

(1) elatior 2 (m. pr., atque:) H. U. 

(2) sativa 5 (m. pr.). 

(4) flavescens 7 (m. pr.) 

(5) (Sine nomine; sed priori affixa; m. propr. 
in pag. postica:) Gotlandia. Bergius. 

Est Avena pubescens L. et Auctt. 

(6) pratensis (m. pr.). 

Huic, que vera est, alia quoque plagula 
aflixa est, qua 4. pubescentem, licet non no- 
minatam, continet. 

97. AnUNDO. 

(1) phragmites 3 (m. pr.) 

(7) arenaria 6 (m. pr. eque ac locus:) Scania. 

Est Psamma arenaria | Auctt. 

(8) Arundo — NB N:o 6, an Sand-rór Fl. Suec. 
Panicula et planta tantum. tenerior (m. nescio 
an propr. atque prope specimen numerus:) 6. 

Eadem est ac antecedens. 

99. Loriuw. 

(1) perenne 2 (m. pr). 

(2) Lol. perenne (m. vix pr.). 

(3) temulentum 2 (m. pr. aque ac in pag. po- 
stica:) Lolium fatuans (Smithius adscripsit:) 
arvense Mss. 

Est L. arvense Schrad. seu Linicola Auctt. rec. 

14 


206 


(4) (Sine nomine, sed plagula est priori aflixa; 
m. pr. tantum num.:) 7 (et locus:) Gotl. 
Est L. temulentum Auct. 
(5) Lolium temulentum (wm. pr). 
Est L. arvense Schrad. 


100. Ervwvs. 

(1) arenarius 1 (m. pr.). 

(4) Elymus europeus (m pr. eque ac in pag. po- 
stica:) Gramen  mont., spica strigosiore brevius 
aristata Hall. 

101. Rorrsórria. 
(1) incurvata 4 (m..pr. eque ac:) H. U. 
103. Honprum. 

(1) murium (m. pr.) 

(2) nodosum (m. pr. eque ac:) H. U. (Smithius 
addidit:) pratense Huds, 

Quod ad faciem attinel, a priore paullo 
quidem recedit, sed ob characteres omnes 
eadem est species. 

(3) pratense (m. Smithii). 

(4) pratense (m. Smithii). 

104. TriticumM. 

(1) junceum (m. pr. eque ac litteraz) A (et si- 
gnum:) 9 

(2) junceum (m. vix propr-). 

Ab antecedente omnino differt, et vix ad 
ullam speciem scandin. pertinet. 

(3) repens 6 (m. pr). 

106. Moxni4. 

(1) fontana 4 (m. pr). 

(2) (Sine nom., priori affixa; m. pr. numerus :) f. 

Eadem est ac prior. 

109. Horosreuw umbellatum (m. pr.). 


110. KorwiGiA islandica (m. pr.). 


207 


TETRANDRIA. 


117. GLOBULARIA vulgaris 3 (m. pr.) 
119. Diesacus pilosus 3 (m. pr.) 


120. ScABIOSA. 
(1) Succisa 4 (m. pr.). 
Est Succisa pratensis Auct. 
(2) arvensis 7 (m. pr. eque ac in pag. postica:) 
Scabiosa officin. 
(3) columbaria 10 (m. pr. aque ac locus:) Gotl. 


126. SHERARDIA. 
(1) arvensis (m. pr. et locus:) Algir. 
(2) muralis 2 (m. pr. aeque ac:) H. U. 
Nihil adscriptum est, quod locum hujus 
Gollandicum confirmaret. illustraret ve. 


127. AsPERULA. 
(1) odorata 4 (m. pr.) 
(2) tinctoria (m. pr.). 
129. Gariuw. 
(1) palustre 2 (m. pr.). 
(3) uliginosum 6 (m. pr. que ac in pag. po- 
stica:) ÁAparine paris. 
(7) verum 11 (m. pr.). 
(8) Mollugo 12 (m. pr.). 
(9) boreale 16 (m. pr.). 
(10) Aparine 19 (m. pr.) 
Est G. Aparine var. infestum. Auctl. 
144. PrawTAGO. 
(1) major 1 (m. pr.) 
(2) media 3 (m. pr. atque prope primum spe- 
.cim.:) pa 
Primum specimen est vera P. media, alte- 
rum autem longe diversa planta, comparatio- 
nis forsan caussa hoc loco inserta. 


208; 


(G) maritima 10 (m. pr.). 

(7) Coronopus (m. pr.) 
147. CENrUNCULUs minimus I (m. pr.) 
148. SawcursonsA officinalis 4 (m. pr.). 


151. Conus. 

(1) sanguinea (m. pr. eque ac:) H. U. e. sem. 
virgineis. (Smithius addidit:) C. venusta HB, 
distincta a sanguinea. europa. 

Minime est C. sanguinea, sed species poti- 
us, quam Smithius monuit. 

(2) suecica 4 (m. pr.). 

157. IsxanpiA. palustris (m. pr. eque ac:) Br (et:) 
Oldenlandia 2. 
Vera est; specimen vero americanum, nec 
usquam locus ullus suecicus indicatur. 


158. TnarA. 
Duo specimina adsunt 7. natantis; neque 
vero nomen specif. neque locus iis adscri- 
ptus est. 


166. ÅLCHEMILLA. 
(1) vulgaris 4 (m. pr.). 
(2) alpina 2 (m. pr.) 
(3) Alchem. aphamnoides (m. pr.) 


Vix aliud. est quam 4A. Aphanes. 


167. APHANES. 
(1) arvensis 4 (m. pr). . 
Eadem est ac antecedens. 
(2) Aphanes (m. pr. eque ac locus:) Wgothia. 


Specimen est majus ejusdem plante, 
173. lurx. Aquifolium 4 (m. pr.) 


175. PoTAMOGETON. 
(1) natans 1 (m. pr. eque ac in pag. altera :) 
Potamoq. foliis oblongo-ovalibus petiolatis. | Gmel. 


209 


(2) P. foliis lanceolato-oblongis: 664. Gronov. (m. 
pr. in pag. postica; prope specimen numerus 
modo:) 4 (post quem Smithius addidit:) nec 
Fl. Br. — P. fluitans Germanorum M. Dumortier. 

Determinatio Smithiana recta videtur. 

(3) perfoliatum 2 (m. pr.). 

(4) lucens 4 (m. pr.) 

(5) erispum 5 (m. pr.) 

(13) pusillum 12 (m. pr.) 

177. SAGINA. 

(1) procumbens 1 (m. pr. post quod Sm. addi- 
dit:) 8 (atque alio loco:) Spergula subulata est. 

Omnino est S. subulata Auctt. 

. (2) 39. Sagina apetala. Arduin. Spec. 2. tab. 5. 
(m. verisimile Arduinii; Linna;us enim prope 
specimen adscripsit:) Ard. 

Hec est S. procumbens Auctt. 


178. Tiruxa aquatica 4 (m. pr. atque:) Fl. suec. 


PENTANDRIA. 


180. Mvosoris. 
(9) Lappula 3 (m. pr.) 
Est Echinosp. Lappula. 
181. LiTHOSPERMUM. 
(1) oficinale 4 (m. pr., et:) H. U. 

Huic aflixze sunt plagulie dux, quarum ta- 
men specimina, ut etiam Smithius observa- 
vit, huc non pertinent. 

. (2) arvense 2 (m. pr.). 
133. CYNOGLOSSUM. 
(1) vulgare (m. pr. atque:) H. U. e. virginia. 

Est C. officinale. 


210 


134. PULMONARIA. 

(1) angustifolia 1 (m. pr. sque ac in pag. po- 
stica:) Habitat Scara. Wgothice. 

(2) officinalis 2 (m. pr. seque ac prope spe- 

.. cim.:) Ups. 

(3) maritima (m. pr. atque m., ut videtur, ali- 
ena:) Cerinthe foliis ovatis petiolatis. Linn. h. 
Cliff. 48. Ray. P. 408. 

Est Stenhammaria maritima Auct. recent. 
189. Aspernvco procumbens (m. pr.). 
190. Lycoprsis. 

(1) arvensis (m. pr., atque:) H. U. 

(2) arvensis B (m. pr. atque:) H. U. (et alio 
loco:) variet. recta. » 

Specimen majus et ramosius est ejusdem 
speciel ac prior. 
191. Ecuruw vulgare 3 (m. pr.) 
195. Diaressis lapponica 4 (m. pr.). 
197. Axpnosack septentrionalis 2 (m. pr.) 
198. Primuna. 

(3 et 4) (Sine nomine; numerus tantum ad- 
scripLus est:) 7 (atque amba plagule prece- 
dentibus (1 et 2) affixa). 

In utraque specimina, culturà monstrosa, 
P. veris Auctt. asservantur. 
(7) farinosa 2 (m. pr.) 
203. Mrxvawrurs frifoliata 4 (m. pr.). 
204. Horrowi (m. pr, sine nom. specif.) 
Est H. palustris. Auctt. 
207. LvsiwACHIA. 

(1) vulgaris 4 (m. pr.). 

(2) thyrsiflora 4 (m. pr.). 

(3) nemorum 9 (m. pr.) 


(4) Nummularia 10 (m. pr.). 


211 


208. ÅNAGALLIS arvensis 1 (m. pr.) 
215. AzALEA. 
(1) lapponica 5 (m. pr.). 
Est Rhododendr. lappon. Auctt. 
(2) procumbens 6 (m. pr.). 
218. Coxvorvurvus. 
(1) arvensis 4 (m. pr. atque:) FI. suec. 
(2) sepium 2 (m. pr. atque locus:) Algir. 
220. PorEwowiuw caeruleum 1 (m. pr. atque in pag. 
postica:) e Sibiria. 
221. CAMPANULA. 
(1) uniflora 1 (m. pr). 
(2) (Sine nomine; sed eandem speciem pla- 
gula continet). 
(3) rotundifolia 3 (m. pr.) 
(9) (Sine nomine). à; 
Forma est C. rotundifolic. 
(6) patula 6 (m. pr. atque:) H, U. 
(8) persicifolia 7 (m. pr.). 
(9) latifolia 13 (m. pr.). 
(13) Trachelium 18 (m. pr.). 
(14) (Sine nomine; sed plagula priori affixa; 
atque hac m. Linnai adscripta:) plemo fore. 
— H. U. — corolla duplici parvo [lore — 
Eadem est ac antecedens. 
(15) Trachelium 18 (m. pr.) 
(16) glomerata 19 (m. pr.) 
(17) Cervicaria 20 (m. pr.) 
(18) barbata (m. pr. eque ac nomen collecto- 
ris:) Allion. 
223. PuvrEvwA spicata (m. pr.) 
225. Saworus Valerandi (m. pr.) 
235. LowicEnA. 
(1) Perichymenum 3 (m. pr. eque ac in pag. al- 
Lera:) Caprifolium germanicum. 


x 


212 


(2) Xylosteum 6 (m. pr.). 
(3) cerulea (m. pr. atque:) H. U. 
242. VERBASCUM. 
(3) nigrum (m. pr. atque idem nomen in pag. 
postica denuo scriptum). 
243. Daruna Stramonium (m. pr.). 
244. Hvoscvamus niger 4 (m. pr. atque:) H. U. 


248. SOLANUM. 
(1) Dulcamara 5 (m. pr.). 
(2) nigrum 12 (m. pr.). 
262. RHAMNUS. 
(1) eatharticus 4 (m. pr. sque ac in pag. po- 
slicaz) Rhamnus catharticus minor CB a Millen 
— Frutex. humilis folio minore acuminato. Mill. 
(2) Frangula 5 (m. pr.; atque manu aliena:) 
Frangula Dod. Pemt. 784. Alnus nigra baccifera 
C.B. Pin. 428. í 


269. Evoxvwmus europeus 1 a (m. pr.) 


278. Ruszs. 
(1) rubrum 4 (m. pr.). 
(2) alpinum 2 (m. pr.). 
(3) nigrum 3 (m. pr.) 
(4) Grossularia 5 (m. pr). 
(9) reclinatum 4 (m. pr.). 
A priore vix distinguendum. 
280. Hrprna. 
(1) Heliz 4 (m. pr. eque ac:) Ah. 
Floriferum est specimen, foliis subintegris. 
(2) (Sine nom., sed priori aflixa et numero in- 
structa:) 7. 
Specimen ejusdem est sterile, foliis lobatis. 
291. Graux maritima I (m. pr.) 
292. Tuesiwm alpinum (m. pr.). 


213 


310. ÅSscLEPIAS. 
(1) vincetoxicum 12 (m. pr.) 
(2) Asclepias Vincetozicum (m. pr.). 
(3) vincetoricum 12 (m. pr.). 
Omnia hec tria sunt Cynanch. Vincetox. Auctt. 
319. HrenwianrA glabra 4 (m. pr.) 
313. CHENOPODIUM. 
(1) B. hinricus 4 (m. pr.). 
(2) urbicum 2 (m. pr.). 
(3) rubrum 3 (m. pr.). 
(4) murale 4 (m. pr.). 
(7) hybridum 7 (m. pr.) 
(8) glaucum 12 (m. pr.) 
(9) Vulvaria 43 (m. pr.). 
(10) polyspermum 414 (m. pr. eque ac in pag. 
postica:) Chenop. Blitum polyspermum. 
Est forma obtusifolia. 
(11) maritimum 16 (m. pr-) 
(12) Chenopod. maritimum (m. pr. atque:) 9. 
A priore diversissiima est planta, mihi 
1gnota. 
315. Sarsora. 
(1) Kal (m. pr.) 
(2) Salsola Kali (m. pr. atque signum:) 9. 
Hac foliis densissime imbricatis, ovato- 
lanceolatis, et ceteris a priore longe recedit, 
et minime planta scandinavica est. 
(3) hirsuta 20 (m. pr. atque:) H. U. 
Est Kochia hirsuta. Auctt. 
321. Urnus. | 
(1) Ulmus altitudinis et cons.... minoris, foliis la- 
tioribus rugosis Clayt. (m. pr. in pag. postica). 
U. effusa. Auctt. videtur esse. 
328. GENTIANA. 


(2) Pneumonanthe 5 (m. pr. atque signum:) €. 


214 


(3) aurea (m. pr., post quod Smithius addidit:) 
Flo. Dan. t. 544. 

Est G. involucrata. Auctt. 

(4) nivalis (m. pr.) 

(12) campestris 48 (m. pr.) 

(13) (Sine nom, sed priori aflixa; m. Linnei 
locus:) islandia. 

Est G. campestris floribus albis. 

(16) Gentiana (m. pr. sine nom. specif. atque 
prope unum speciminum :) island (prope aliud :) 
König. (Smithius prope hec duo adsceripsit:) 
aurea Lin. — involucrata | Rottb. Act. Hafn. V. 
X. p. 454. t. 1. f. 2. — quinque[olia Flo. Dam. 
344. (et prope cetera duo:) flo. Dan. 318. — 
tenella Rottb. Act. Hafn. V. X. p. 436, t. 2. f. b. 

Duo specimina ad G. involucr. Auctt., duo 
ad G. tenellam Auctt. pertinent. 
Sequens plagula et specimina el adscripta 
Linnzeana et Smithiana ejusmodi continet. 
331. ErynGium maritimum 5 (m. pr.). 
332. Hyvpnocorvre vulgaris 4 (m. pr.) 
333. SaxicurA europea 4 (m. pr. atque locus ) Gotll. 
335. BuPLEURUM. 

(1) tenuissimum (m. pr. atque nomen ejus, qui 
misit:) Ard. 

(2) (Sine nom., sed plagula priori est aflixa; 
m. pr.:) öda Wahlbom. 

Eadem species est ac prior. 
337. Tonpvrmw Anthriscus (m. pr.) 
Est Torilis Anthriscus ÅAuctt. 
340. Daucus Carota 1 (m. pr.). 
343. Contum maculatum. 1 (m. pr. atque:) FI. Suec. 
344. SkriNUM. 
(4) Sel. Carvifolia. (m. pr. eque ac:) H. U. 


215 


345. ATHAMANTA. 
(1) Libanotis 4 (m. pr. eque ac in pag. postica :) 
Athamanta | suecica. 1 
(2) Oreoselinum 3 (m. pr. eque ac locus:) Scania. 
Est Peuced. Oreosel. Auctt. 


346. PrucEpAwuw Silaus (m. pr. atque:) H. U. 
Est Silaus pratensis Auctt. 


351. LAsereitium /atifolium (m. pr. et postea:) Fl. 
Su. 247. 


353. LiGusricuw scothicum (m. pr. atque:) H. U. 
Est Haloscias scotica Fr. 


394. ANGELICA. 

(2) sylvestris 2 (m. pr. atque prope speci- 

men:) 51. : 
33595. SUM. 

(1) latifolium 4 (m. pr.). 

(2) Sium latifolium 3 (m. pr. eque ac in pagina 
postica:) 30. Sium folis pinnatis, pinnis lan- | 
ceolatis rarius (?) serratis Gmel. 

(3) angustifolium (m. pr.). 

(9) Falcaria 6 (m. pr.). 

Est Falcaria Rivwi Auctt. 
356. Sison inundatum 5 (m. pr. eque ac locus:) 
Scania. 
Est Helosciadium inundat. Auctt. 


399. ÖENANTHE. 
(1) fistulosa (m. pr.) 


360. PHELLANDRIUM aquaticum (m. pr.). 
Est Oenanthe Phellandr. Auctt. 


361. CicurA virosa 4 (m. pr. atque m. aliena :) 
Cicuta Hort. Cliff. 100 N:o 54. 


362. Arruusa Cynapium (m. pr.) 


216 


364. ScCANDIX. 
(1) odorata 1 (m. pr.). 
Est Myrrhis odorata. Auctt. 
(2) Pecten 2 (m. pr.). 
(3) Cerefolium 3 (m. pr.). 
Est Cerefol. sativum  Auctt. 
(4) Anthriscus 4 (m. pr.). 
Est Anthriscus vulg. Auctt. 
365. CHAROPHYLLUM. 
(1) sylvestre 4 (m. pr.). 
Est Cerefol. sylvestre Auctt. 
(2) bulbosum 2 (m. pr.). 
(3) temulentum 3 (m. pr.). 
(4) Cherophyll. temulum (m. pr.). 


366. ImPERATORIA Ostruthium (m. pr.). 

372. Canum Carvi (m. pr.) 

373. PiwrPINELLA. 

(1) Sazxifraga 1 (m. pr.) 
(2) major (m. pr. atque:) H. U. 
Est P. magna L. et Auctt. 

374. Arrum graveolens 2 (m. pr.) 

379. Arcoropiuw Podagraríia 4 (m. pr. et signum:) 
€ (atque in pag. postica:) Myrrhis latifolia. 
Riv. pent. 

379. Visurnum Opulus 7 (m. pr.). 

381. Samsucus. 

(1) Ebulus 1 (m. pr.). 
(2) nigra 3 (m. pr.) 
384. TAMARIX germanica 2 (m. pr.). 
388. ArsiwE media 4 (m. pr.) 
Est Stellaria media Auctt. 
392. PannassiA palustris (m. pr. eque ac signum 3 €. 


217 


395. STATICE. 
(1) Armeria 1 (m. pr. atque prope specim.:) 150. 
Est Armeria elongata Koch. 


396. LinumM. 
(1) usitatissimum (m. pr. et locus:) Algir. 
(2) catharticum 17 (m. pr.). 
398. DROsERA. 
(1) rotundifolia 4 (m. pr.) 
(2) longifoha 2 (m. pr.). 
401. SiBBALDIA procumbens 1 (m. pr.; atque m. 
aliena:) Sibaldia foliolis tridentatis Lin. flor. 414. 


402. Mvosunus minimus 1 (m. pr.) 


HEXANDRIA. 


409. GarawrHUs nalis 4 (m. pr, atque m., ut 
videtur, aliena:) 3. Narcisso- Leucojum vulgare. 
T. 381. 
410. Lrucoruw vernum 41 (m. pr.). 
412. Nanctissus. 
(1) poeticus 4 (m. pr.) 
(2) Pseudo Narcissus (m. pr. atque prope speci- 
men:) K. 
419. Arrivw. 
(1) Scorodoprasum 11 (m. pr.) - 
(3) oleraceum 19 (m. pr.). 
(8) ursinum 23 (m. pr.). 
420. Luium bulbiferum 2 (m. pr.) 
491. FnrrirzAgia Meleagris 5 (m. pr.) 


425. Turiea sylvestris 4 (m. pr.) 


218 


428. ÖRNITHOGALUM. 
(1) minimum 2 (m. pr.) 
Est Gagea minima Auctt. 
(3) umbellatum 9 (m. pr. atque signum:) 9. 
(4) nutans 10 (m. pr.) 
432. AwTHERICUM. 
(1) ramosum 2 (m. pr.) 
(2) Liliago 5 (m. pr. atque:) H. U. 
(3) (Sine nom.; sed plagula est priori aflixa; 
m. pr. adsunt num.:) 3 (et locus:) Scania. 
Eadem species est ac prior. 
(4) ossifragum. 8 (m. pr.). 
Est Narthecium ossifr. Auctt. 
434. AsPAnRAGUs officinalis 4 (m. pr.) 
436. CoNvVALLARIA. 
(1) majalis 4 (m. pr.) 
(2) Polygonatum 3 (wm. pr.) 
(3) multiflora 4 (m. pr.). 
(4) verticillata 2 (m. pr.). 
(9) bifolia 8 (m. pr.). 
Est Majanthemum bifol. Auctt. 
438. HvacivTHUS botryoides 9 (m. pr.). 
447. Aconus Calamus 1 (m. pr.) 


449. Juxcus. 

(1) conglomeratus 2 (m. pr. :que ac:) Fl. suec. 

(2) effusus Huds: Mr W. (m. Smithii; m. Lin- 
nal numerus:) 3. 

Est J. effusus Auctt. 

(3) filiformis 5 (m. pr.). 

(4) bulbosus 9 (m. pr.). 

(6) trifidus 6 (m. pr.). | 

(7) trifidus Jacq. (m. pr.; m. aliena etiam:) 20. 
Juncus monanthos. 


(8) squarrosus 7 (m. pr.). 


" 


219 


(10) bufonius 10 (m. pr.) 
(12) biglumis 41 (m. pr.) 
(13) (Sine nom., sed plagula priori aflixa est, 
et m. Linn. numerus adscriptus:) 47. 
Est J. biglumis cum fructu. 
(14) triglumis 42 (m. pr.). 
(15) pilosus 15 (m. pr.) 
Est Luzula pilosa Auctt. 
(22) Juncus stygius (m. pr.). 
(23) stygius 9 (m. pr.). 


453. Berseris vulgaris 4 (m. pr.) 


458. Prpris Portula (m. pr. eque ac in pag. po- 
stica locus :) Finlandia. 


464. RUMEX. 

(1) patientia (m. pr.). 

(3) crispus 9 (m. pr. eque ac:) Fl. Suec. 

(4) maritimus 8 (m. pr.; atque manu aliena:) 
72. Lapathum. Ri Syn. 142. 9. (post quod Lin- 
nasus prius nomen denuo adscripsit). 

(9) palustris Fl. Brit. 594. (m. Smithii; atque 
manu eadem ac in priore:) 73. Lapathum Ri 
Syn. 142. 10. 

Est RH. palustris Auctt. 
(10) scutatus 48 a (m. pr.). 
(11) digynus 19 (m. Pra); 

Est OÖzxyria digyna Auctt. 
(12) Acetosella 22 (m. pr.). 


465. ScurvcuzEm palustris 4 (m. pr.). 


466. TRIGLOCHIN. 
(1) (Sine nom.; m. pr. tantum:) 7 (atque:) €. 
Est T. palustre Auctt. 
(2) maritimum 2 (m. pr.). 


470. Corcucux autumnale 4 (m. pr. atque:) H. U. 


220 


473. ÅLISMA. 
(1) Plantago 4 (m. pr.) á 
(3) Ranunculoides 6 (m. pr. atque in pag. po- 
stica:) Gotlandia. Bergius. 
(4) (Sine nom.; m. pr. locus tantum:) Gotl. 
Eadem est ac antecedens. 


« HEPTANDRIA. 


474. TriENTrALIS europea 4 (m. pr.) 


OCTANDRIA. 


484. OrworHERA biennis 4 (m. pr.) 


486. Errrozivux. 

(1) angustifolium 4 (m. pr.). " 

(2) hirsutum 3 (m. pr.). 

(3) E. hirsutum B (m. pr. eque ac:) H. U. (at- 
que in pag. altera:) Sem. orientale Forskáhl. 
(Smithius adscripsit:) pubescens Wildenow. 

Est E. parviflorum Auctt. 

(4) montanum 4 (m. pr.) 

(5) tetragonum 5 (m. pr.) 

(6) palustre 6 (m. pr.) 

497. VACCINIUM. 

(1) Myrtillus 4 (m. pr.). 

(2) uliginosum 3 (m. pr.) 

(3) Vitis idea 40 (m. pr.). 

(4) Ozycoccus 14 (m. pr.) 

498. Enica. 

(1) cinerea (m. pr.) 

(2) vulgaris 1 (m. pr. atque signum:) €. 

(3) Tetraliz 8 (m. pr.) 500. 


221 


500. DaruwE Mezereum 1 (m. pr.) 


910. Porvcosuw. 

(1) Bistorta 2 (m. pr.) 

(2) viviparum 3 (m. pr.). 

(4) amphibium 7 (m. pr. seque ac in pag. altera:) 
Persicaria 4 Royeni Gmel. 

(9) aviculare 15 (m. pr.) 

(10) Fagopyrum 25 (m. pr.) 

(11) dumetorum (m. pr.). 

(12) Convolvulus (m. pr.). 

(13) Convolvulus 24 (m. pr.) 


915. Paris quadrifolia 4 (m. pr.). 
916. Apoxa Moschatellina 4 (m. pr.) 


917. ErATINE. 
(1) tripetala? (m. Smithii eque ac:) Folia scabra. 
(Manu Linn. numerus:) 4. 
Est E. Hwydropiper Auctt. 
(2) E. Hydropiper. Vaill. f. 2.? (m. Smithii, at- 
que:) Folia glabra. (m. Linnai:) f. 


Forma videtur ejusdem, loco sicco nata. 


ENNEANDRIA. 


321. Burowvs. 
(1) (Sine nomine specifico). 
Est B. umbellatus. 


DECANDRIA. 


951. Mowornopa Hypopithys (m. pr.) 


9361. Lrpuw palustre (m. pr.) 
15 


222 


263. ANDROMEDA. 


(t) tetragona 1 (m. pr.) 
(2) hypnoides (m, pr.). 
(3) cerulea 3 (m. pr.). 
Est Menziesia cerulea Auctt. 
4) polifolia 9 (m. pr.) 
9) calycina. 9 E pr. 
Est Menz. calyculata Auctt. 


: 


566. AnBUTUSs. 


(1) alpina (m. pr.). 
(2) Uva ursi 4 (m. pr). 


568. Pvnora. 


(1) rotundifolia 4 (m. pr. atque in pag. postica:) 
Pyrola staminibus. adscendentibus, pistillis decli- 
nalis. Fl. Suec. Gmel. 

(2) minor 2 (m. pr. atque, ut prior, citat. Fl. 
Suec. et Gmel.). 

(3) secunda 3 (m. pr.; cetera tamquam in pri- 
oribus). 

(4) umbellata 4 (m. pr.) 


574. CunvsosPLENIUM. 


(1) alternifolium (m. pr.) 


(2) oppositifolium. 2 (m. pr. atque:) K. 


675. SAXIFRAGA. 


(1) Cotyledon 4 (m, pr.). 
(2) stellaris 8 (m. pr. atque prope specimen:) 67. 
(3) (Sine nomine; sed priori allixa). 
Duo specimina sunt 5. stell. var. comosc, 
cetera forme primarie. 
(4) Sazifr. stellaris (m. pr.) 
(9) nivalis (m. pr.). 
(6) (Sine nom., priori aflixa; m. Linn. numerus 
modo:) 6. 
Est S. nivalis. 


223 


(7) nivalis (m. propr. aque ac:) carpatüs Jac. 

(Smithius adscripsit:) hieracifolia — Don. n. 40. 
Est S. hieracifolia. Auct. 

(8) oppositifolia 14 (m. pr.; atque prope unum 
specim.:) 179 (prope alterum:) 9F. 

(9) Hirculus 17 (m. pr, atque:) Lapponia tornen- 
sis.  Adlerhem. 

(10) (Sine nom, priori affixa). 

Eadem est ac prior. 
(12) granulata 20 (m. pr.) 
(13) cernua 22 (m. pr.; Smithius addidit:) ? Fl. 
Dan. t. 22. 
(14) (Sine nom., priori affixa; atque eadem est). 
(15) rivularis (m. pr.) 
978. SCLERANTHUS. 

(1) annuus 1 (m. pr.) 

(2) perennis 2 (m. pr. atque locus:) Scania. 
979. GYPsOPHILA. 

(1) fastigiata 5 (m. pr. atque in pag. postica:) 
Polygonum majus erectum. angustifolium, floribus 
candidis. Menz. pug. t. 2. f. 2. 

(2) muralis 8 (m. pr. atque in pag. postica:) 
Lychnis minimus, foliis lanceolatis, fl. albo. Ha- 
bitat circa. Tawrow in desertis. sabulosis sale ful- 
gente suavissimo odore melleo aörem veplet. 

(3) muralis (m. pr.). 

(4) muralis (m. pr. atque prope specim.:) copell. (?). 

980. SAPONARIA officinalis 4 (m. pr.). 
961. DiAntHUS. i 

(1) Armeria 3 (m. pr.) 

(2) prolifer (m. pr.). 

(3) deltoides 6 (m. pr. atque in pag. postica:) 
Habitat vulgatissimus per Sueciam. 

(4) glaucus 7 (m. pr.) 

Est D. deltoides var. glaucus Auctt. 


224 


(5) superbus (m. pr. et antea:) B. 
(6) (Sine nom., priori allixa, et m. pr. nume- 
rus:) 46 (et locus:) Scania. 

Eadem species est ac prior. 

(7) arenarius 10 (m. pr.) 
982. CucusArus. 
(1) Behen 2 — Hermaphr. (m. pr.) 

Est Silene inflata. Auctt. 

(2) 2 femina (m. pr.; plagula est priori aflixa). 

Eadem species est ac prior. 

(3) maritimus (m. pr. prope specimen, atque nus 
merus:) 2. 

Est forma prioris erecta, grandiflora, fo- 
lis carnosis, vix ad Si. marit. Recent. re- 
ferenda. 

(4) viscosus 4 (m. pr. atque locus: Finland. 
(Smithius addidit:) Syn. Tournef. falsum. 
Est Sene viscosa Auctt 


983. SILENE. 
(1) anglica 4 (m. pr.) 
A scandinavica planta certe differt. 
(2) gallica (m. pr.). 
Est S. gallica, qualis in Scania quoque , 
nascitur. 
(3) nutans 7 (m. pr.) 
(4) noctiflora (m. pr.) 
(9) Armeria 24 (m. pr.) 
(6) rupestris 25 (m. pr. eque ac in pag. altera:) 
Alsine alpina glabra CB. 
(7) acaulis 11 (m. pr. atque supra specimina:) 184. 
984. STELLARIA. 
(1) nemorum 1 (m. pr, atque prope unum spe- 
cim.:) Scania. 


(2) holostea 4 (m. pr.). 


225 


(3) graminea (m. Smithii; m. Linn. numerus 
modo:) 5. 

(4) graminea (m. pr.; Smithius adscripsit:) glauca. 

Est S. palustris Retz. s. glauca With. 

(5) S. uliginosa Fl. Brit. (m. Smithii et alio loco:) 
Sp. nova? (Linnaeus ipse locum modo adscri- 
psit:) Lappo. 

Videtur S. uliginosa. Auctt. 


585. AnENARIA. 


(1) peploides 4 (m. pr.). 
Est Halianthus peploides Auctt. 
(2) lateriflora 3 (m. pr. eque ac in pag. postica :) 
Alsine foliis ovatis obtusis, petalis integris. Gmel. 
(3) trinervia 4 (m. pr.) 
(4) ciliata (m. pr.). 
(9) Arenaria ciliata (m. pr.) 
(6) serpyllifolia 5 (m. pr.) 


595. SrEpuw. 


(3) album 10 (m. pr. atque prope specimen :) 
A. 94. 
(4A) semangulare 45 (m. pr. atque locus:) Monsp. 
(Smithius addidit:) S. aere omnino. 
Est S. acre Auctt. 
(9) annuum 44 (m. pr. atque prope specimen:) 72. 


600. Oxaris. 


(1) Acetosella 4 (m. pr.) 
(2) stricta 11 (m. pr. atque:) €. 


601. AcnosrEwwA Githago 4 (m. pr.) 


602. Lvcuwis. 


(1) Viscaria 3 (m. pr.) 
(2) alpina 4 (m. pr.) 
(3) dioica 6 (m. pr.) 
Est Melandrium sylvestre Recent. 


226 


(4) Hermaphrod. dioica 6 8 (m. pr.). 

ist Mel. pratense Recent. 

(5) Lychnis apetala (m. pr.) 

603. CERASTIUM. 

(4) semidecandrum 3 (m. pr.). 

(5) arvense 5 (m. pr. atque:) Scania. (Smithius 
addidit:) leaves pubescent. | 

(6) alpinum 7 (m. pr.) 

Est C. alpini var. glabrata. 
(7) an Stellaria cerastoides? (m. Smithii; m. Lin- 
nal tantum:) L. 69. 
Est Cerastium. trigynum | Auctt. 
(8) Stellaria cerastoides (m. Smithii atque:) styli 5. 
Eadem est species ac prior. 

(9) (Sine nom.; m. pr. tantum numerus:) 6 (et 

locus:) Lappon. 
Est C. alpinum Auctt. 

(10) aquaticum. (m. pr.) 

Est Malachium aquat. Recent. 

(11) latifolium 43. (m. pr. atque m. aliena:) Myo- 
solis Vol. 3. pag. 183. N:o 1. (post quod Sm. 
addidit: Seguier Veron. (atque. Linnzus no- 
men primum denuo scripsit). 

(12) Cerastium latifolium (m. pr.). 

604. SPERGULA. 
(1) arvensis 4 (m. pr.) 


3 (m. pr). 


(4) nodosa 5 
Est Sagina nodosa Recent. 


DODECANDRIA. 
608. Asarum europcum 4 (m. pr.) 


626. Lvrunuw. 
(1) Salicaria 4 (m. pr.). 


227 


628. AcrimoniA Eupatoria 4. (m. pr.) 


629. RrsrpA. 

(1) Luteola: 1 (m. pr.) 

(2) lutea 7 (m. pr. atque signum:) C. 
630. EuPHORBIA. 

(1) Peplus 27 (m. pr.) 

(2) exigua 29 (m. pr.) 

(3) (Sine nom.; m. pr. tantum:) Lundini (et:) 

Palm. 
Eadem est ac prior. 

(4) helioscopia 40 (m. pr.). 

(5) Esula 4$ (m. pr.) 

(6) Cyparissias 49 (m. pr.). 

(7) palustris 51 (m. pr.) 


ICOSANDRIA. 


640. Prunus. 

(1) Padus 1 (m. pr. aeque ac in pag. postica:) 
Padus foliis ovalibus ex Istria Miller. (Smithius 
adseripsit:) Padus rubra Mill. Dict. ic. 196. f. 
2. Hab. in Armenia, Mill. (et postea m. aliena:) 
minime. 

(2) Avium (m. pr., et ante:) A. 

(3) insititia (m. pr.) 

644. Sorzus. 
(f) Aucuparia 1 (m. pr.). 
646. MrsriLus. 

(1) Cotoneaster 6 (m. pr.). 

(2) Cotoneaster 6 (m. pr.). 

Ambo sunt Cotoneast, vulg. Auct. 
647. Pyrus. 
(1) communis 4 (m. pr.) 


(2) Malus 2 (m. pr.). 


228 


651. Sein xa. 
(1) Filipendula 9 (m pr.) 
(2) Ulmaria 10 (m. pr.) 


652. Rosa. 

(4) einnamomea 1 (m. pr. atque:) H. U. 

(9) cinnamomea (m. pr.). 

(9) Rosa alpina (m. pr.).. 

(10) canina. 4 (m. pr.) 

Potissimum est variet. opaca Åuctt. 

(11) dumetorum E. Bot. t. 2574? (m. Smithii; 
atque postea manu, ut videtur, aliena:) rubi- 
ginosa  Lindl. 

Omnino est R. rubiginosa. Auctt. 


653. Rusvus. 

(1) «deus 4 (m. pr.) 

(4) ecsius 4 (m. pr. eque ac locus:) Sibiria. (Manu 
aliena, vel inventoris, adscriptum est:) Ztubus 
caule aculeato, foliis ternatis Linn. h. Cliff. 192. 
Roy. pr. 273. 

(9) sacatilis 8 (m. pr.). 

(6) arcticus 9 (m. pr.). 

(7) chamemorus 10 (m. pr.) 


654. FRrRAGARIA. 
(1) vesca 4 (m. pr.; Smithius adscripsit:) pra- 
lensis? 
Vix vera est. 
(2) (Sine nom.; m. pr. numerus:) f. 
(3) (Sine nom.; m. pr. locus modo:) Lundini Scan. 
Est F. elatior. Auctt. 


6595. POTENTILLA, 

(1) fruticosa 1 (m. pr. eque ac in pag. postica:) 
Pentaphylloides fruticosa  elatior minus hirsuta. 
Amm. rhut. 88. t. 47. Sibiria. 

(2) Anserina 2 (m. pr. atque signum:) €. 


229 


(3) rupestris 6 (m. pr. atque in pag. postica:) 
Pentaphylloid. erectum J. B. 
(4) (Sine nom.; priori aflixa; atque eadem est). 
(5) argentea 11 (m. pr.). 
(7) opaca (m. pr. et ante:) Á. (atque prope spe- 
cim.:) heptaphyll. (Smithius addidit:) vera, Am. 
Ac. 4. 274. 
(10) reptans 17 (m. pr.). 
(11) norvegica 19 (m. pr.). 
(12) (Sine nom., priori affixa; m. pr. tantum:) €. 
Eadem est ac antecedens. 
(13) nivea 20 (m. pr. atque signum:) 9t. 
(14) (Sine nom. priori aflixa; m. pr. numeri:) 
20 (et:) 58. 
Est specimen sterile ejusdem speciei. 
656. TORMENTILLA. 
(1) erecta 4 (m. pr.) 
Est Potent. Torment. Auctt. 
(2) Torment. reptans (m. pr.). 
Est P. procumbens Auctt. 
657. GEum. ) 
(1) urbanum 2 (m. pr. atque:) Fl. suec. 
(2) rivale 5 (m. pr.). 
658. Dnvas octopetala (m. pr.). 
659. Cowanuw palustre 4 (m. pr.). 


POLYANDRIA. 
665. AcrxA spicata 1 (m. pr.) 


668. CHELIDONIUM. 
(1) majus 4 (m. pr.) 
(2) Glaucium 2 (m. pr.). 


Est Glaucium luteum Recent. 


230 


G69. PAPAVER. 
(1) Argemone 2 (m. pr.). 
(2) nudicaule 4 (m. pr. atque:) €. 
(3) Hhoeas 5 (m. pr.). 
(4) dubium 9 (m. pr.) 


673. Nvwrnuza. 
(1) lutea 4 (m. pr.). 
(2) alba 2 (m. pr.). 


679. "Tria. europea 1 (m. pr.). 
Est 7T. parvifolia Auct. 


689. Cistus. : 
(1) Fumana 11 (m. pr. eque ac in pag. posti- 
ca:) Hispania. 387. Loefl. 
Est Helianthem. Fumana Auett. 
(2—6) (Vide hujus enumerat. partem priorem). 
C7) oelandicus 14 (m. pr. «que ac locus:) Oeland. 
Est H. oelandic. Auctt. 
(8) C. Helianthemum 26 (wm. pr.) 
Est Hel. vulgare Auctt. 
(9) 26, varietas (m. pr.). 
Potissimum est prioris varietas petrea Auct. 
scand. 
694. DerpHisium Consolida 4 (m. pr.) 
695. AcowrrUM. 
(1) /ycoctonum 4 (m. pr.; Smithius adscripsit:) 
septentrionale DeCand. 
Determinatio Smithiana omnino recta est. 


699. AourLEGIA vulgaris 4 (m. pr.). 

703. SrnATI0TES. Aloides 4 (m. pr.) 

710. AxEMONE. 
(15 Hepatica 4 (m. pr.) 
(2) vernalis 4 (m. pr). Est Pulsatilla vern. Recent. 
(3) Pulsatilla 5 (m. pr.) Est P. vulgaris Rec. 


231 


(4) pratensis 6 (m. pr.) Est P. pratensis Rec. 
(9) sylvestris 10 (m. pr. atque:) C. 

(6) nemorosa 15 (m. pr.) 

(7) ranunculoides 17 (m. pr.). 


713. THALICTRUM. 
(1) alpinum 4 (m. pr.) 
(9) flavum 10 (m. pr.; Smithius adscripsit:) ni- 
gricans. Jacq. 
(6) simplex (m. pr.) 
(7) simplex (m. pr. eque ac prope unum spe- 
cim.:) Wezionia (et prope aliud :) Hammarby. 
(8) aquilegifolium 12 (m. pr). 
(9) (Sine nom. priori aflixa plagula; m. pr, 
numerus:) 72. 
Eadem species est ac prior. 
714. Apowis vernalis 2 (m. pr. atque:) HU. 


715. RANUNCULUS. 

(1) Flammula 1 (m. pr.) 

(2) reptans (m. pr. Est R. Flammula var. re- 
plans Recent. 

(3) Lingua 3 (m. pr.). 

(4) Ficaria 9 (m. pr.) 

(9) cassubicus 10 (m. pr. atque signum:) €. 

(6) auricomus 13 (m. pr.) 

(7) sceleratus 15 (m. pr. atque:) 9. 

(8) aconitifolius 46 (m. pr.). 

Cultum videtur specimen. 

(9) illyricus 17 (m. pr.) 

(10) dlyricus (m. pr. atque prope specimen :) 
filius. 

(11) glacialis 20 (m. pr.) 

(12) nivalis 21 (m. pr.) 

(13) (Sine nom.; plagula priori affixa; m. pr.:) 
21 (atque:) figura addatur. Est RH. mivalis. 

(14) lapponicus 25 (m. pr.). 


232 


(15) hederaceus (m. pr. atque locus:) islandia. 
(Smithius adseripsit:) hyperboreus Retzu. D. 
Afzelius. 

Omnino est R. hyperboreus Auct. 

(16) bulbosus 25 (m. pr.). 

Minime est R. bulbosus, sed forma potius 
RH. acris minor, uniflora. 

(17) Ranunculus pratensis vernus vulgaris, flore 
flavo, radice tuberosa acri. H.C. 17.  Clayt. 739. 
(m. pr. in pag. postica). 

Est verus A. bulbosus L. et Auctt. 

(18) repens 26 (m. pr.). 

(19) polyanthemos 27 (m. pr.) - 

(20) acris 28 (m. pr.). 

(21) lanuginosus (m. pr. atque:) HU. 

(22) arvensis 31 (m. pr.) 

(23) hederaceus 36 (m. pr. et prope specimen:) 
ECT ETE 

(24) aquatilis 37 (m. pr.). 

Est Batrachium | heterophiyllum Auctt. recent. 

(25) (Sine nom.; m. pr. numerus modo:) 37. 

Est Batr. circinatum | Recent. 


716. Troruiws europeus 4 (m. pr.) 
719. CALTHA palustris 4 (m. pr. atque signum:) €. 


DIDYNAMIA. 


721. ÅJUGA. 


(1) pyramidalis 2 (m. pr.) 
(9) reptans 4 (m. pr. atque:) €. 


729. 'TEucnIUM. 


(1) Scorodonia 17 (m. pr.) 
(2) Scordium 18 (m. pr.) 


233 
726. NeretA Cataria 4 (m. pr.). 


730. MENTHA. 
(2) viridis (m. pr. atque:) HU. 
(8) Mentha" arvensis (m. pr.). 
732. GuEcuowA hederacea 1 (m. pr.). 


733. LAMIUM. 

(1) maculatum (m. pr. atque:) H.U. 

Flores desunt; cetera L. maculato Auctt. dis- 
simillimà sunt. 

(2) Lam. album 41 (m. pr.; atque m. aliena:) 
Lamium alba linea. notatum. CB. Pin. 251. — 
Linea alba folia per medium ab una parte divi- 
dit, minus conspicua cum planta crevit. | Aliud 
exemplar non habebam, quia plante ommes sero 
jam defloruerant. 

(3) Lam. maculatum (m. pr.). 

A primo diversum, verum videtur. 

(4) album 1 (m. pr.) 

(9) purpureum 2 (m. pr.). 

(6) amplezicaule 3 (m. pr.). 

734. GALEOPSIS. 

(1) Ladanum 2 (m. pr.; Smithius addidit:) G. 
intermedia. Villars? 

(2) Tetralit 4 (m. pr.) 

(3) Galeobdolon 4 (m. pr. atque: €. 

Est Galeobdol. luteum. Auctt. 


7135. BertonsicA officinalis 4 (m. pr.) 
736. SrAcuvs. 

(1) sylvatica 4 (m. pr.). 

(2) palustris 2 (m. pr.). 

(4) arvensis (m. pr.). 
738. Mannusimw vulgare (m. pr.). 
739. Lrowvunus Cardiaca 1 (m. pr.) 


234 
742. CLINOPODIUM. 

(1) vulgare 4 (m. pr. eque ac in pag. postica:) 
e seminibus canada. nostrale idem, sed corolla 
minore. 

Cum scandinavica planta hujus nominis 
de cetero quidem convenit, sed herba tota 
rigidiore et ramosiore huic dissimile est. 

(2) (Sine nom.; priori aflixa plagula; m. pr. 
numerus idem:) 4 (et locus:) Amer. 

Nihilo a Cl. vulgari scandin. differre videtur. 


743. Omicasuw vulgare 7 (m. pr. atque:) K. 
Ob caulem suífruticosum et folia minora 
ab O. vulg. scandinavico diversum videtur. 


744. Tuvwus. 
(3) Acinos 4 (m. pr.) 
746. DnRACOCEPHALUM. 

(1) Ruyschiana 5 (m. pr. eque ac in pag. al- 
tera:) Ruyschiana glabra foliis integris. | Amm. 
rhut. 50. 

(2) thymiflorum 11 (m. pr. atque signum:) € (in 
pag. postica:) Moldavica fl. minimis. Amm. 

751. SCUTELLARIA. 
(1) galericulata 4 (m. pr.) 
(2) hastata 6 (m. pr.). 
759. PRUNELLA. 

(1) Prunella vulgaris (m. pr. atque prope speci- 
men:) en (2). Granada  Mutis. 

A vera vulgari diversa. videtur. 

(2) vulgaris 4 8 (m. pr.). 

Est P. grandiflora. Auctt, 
796. BanrsiA alpina (m. pr.) 


758. Rmwaxruus Crista galli 3 (m. pr). 


235 


799. EuPHRASIA. 
(1) officinalis 4 (m. pr. atque:) €. 
(2) odontites 4 (m. pr.). 
Est Odontites rubra. Recent. 


760. MELAMPYRUM. 
(1) eristatum 4 (m. pr.). 
(2) arvense 2 (m. pr.). 
(3) nemorosum 3 (m. pr.). 
(4) pratense 4 (m. pr.). 
(9) sylvaticum 5 (m. pr.). 
761. LariümugA Squamaria 4 (m. pr.) 


763. PEDICULARIS. 
(1) palustris 4 (m. pr.). 
(2) sylvatica 2 (m. pr.). 
(3) Sceptrum 4 (m. pr.). 
(4) lapponica 12 (m. pr.). 
(9) flammea 9 (m. pr.). 
(6) hirsuta. 10 (m. pr.). 
707. ANTIRRUINUM. 
(1) Elatine 3 (m. pr. Est Linaria Elatine. Rec. 
(2) minus 24 (m. pr.. Est L. minor Rec. 
(3) Limaria 21 (m. prp -RSSt P: vulgaris Rec. 
(4) Peloria (m. pr.). Est L. vulg. var. Peloria Rec. 
(5) Orontium 26 (m. pr.). 
"13. SCROPHULARIA. 
(1) nodosa (m. pr.). 
(2) vernalis 7 (m. pr.). 
719. Dicrranis purpurea 1 (m. pr.). 
792. Liwwxa borealis (m. pr.). 
794. LiMmOsELLA aquatica 4 (m. pr. 


236 
TETRADYNAMIA. 


819. MYAGRUM. 


(1) sativum 6 (m. pr.). 

Est Camelina sativa var. microcarpa Recent. 
(2) paniculatum 7 (m. pr.). 

Est Neslia panicul. Recent. 


822. SUBULARIA. 


(1) aquatica (m. pr.). 
(2) Subularia (m. pr. sine nom. specif.; eadem 
est ac prior). 


823. DnA2A4. 


(1) alpina 4 (m. pr.). 

(2) (Sine nom., priori affixa; m. pr. locus:) Lapp. 
Unum specimen est JD. alpina, alterum 

autem D. Wahlenbergii Hartm. 

(3) verna 2 (m. pr.) 

(4) nemorosa 
muralis 
Est D. muralis. 

(5) nemorosa (m. Smithii; m. pr. GAMES bd 

(et:) Fl. suec. 
Est D. nemorosa. 


7) incana 6 (m. pr.) 
(7) I 


| 4 (m. pr. eque ac:) Upsalie sponte. 


824. LrriDiUM. 


(1) petreum 5 (m. pr.) 
Est Hutchinsia petrea. Br. 
(2) latifolium 8 (m. pr.) 
(3) Lepid. didymum (m. pr.). 
Est Senebiera didyma Recent. 
(4) ruderale 10 (m. pr.). 


825. Turasri. 


(1) arvense 2 (m. pr.) 
(2) campestre 7 (m. pr.). 
Est Lepidium camp. Recent. 


(3) 


237 

(3) perfoliatum 5 (m. pr.). 

(4) alpestre 5 (m. pr. atque:) HU. (Smithius 
addidit:) semina utrinque plura-inveni 3 vel 4 — 
videtur montanum Huds. 

(5) Bursa pastoris 9 (m. pr.). 

826. COCHLEARIA. 

(1) officinalis 4 (m. pr.). 

(2) danica 2 (m. pr. atque locus:) Scania. 

(3) anglica 3 (m. pr.; quod vero Smithius de- 
levit, hac ejus loco adscribens:) Groenlandica 
— original spec:. 

Smithiana determinatio rectissima videtur. 

(4) Coronopus 5 (m. pr.). 

Est Senebiera Coronop. Recent. 
(9) Armoracia 6 (m. pr.). 
827. Iseris nudicaulis 9 (m. pr.). 
Est Teesdalia nudicaulis Br. 
828. Arvssuw. 
(1) incanum 5 (m. pr.) Est Farsetia inc. Auctt. 
(2) alyssoides-calycinum (m. pr.) 
832. Luxanmia rediviva 1 (m. pr. atque:) €. 
834. DewrAnrA bulbifera 2 (m. pr.). 
835. CanDAMINE. 

(2) petrea 4 (m. pr. atque locus:) Hernosand. 

(In pag. postica m. pr.:) Nasturtium petreum. 
Est Arabis petrea Auctt. 

(4) impatiens 8 (m. pr.) 

(9) parviflora (m. pr.). 

(6) hirsuta. 10 (m. pr.) 

(7) (Sine nom.; m. pr. vero numerus:) 10 (et 
prope specimen:) L. 487. a. 

Eadem est ac prior. 

(8) pratensis 11 (m. pr.) 

(9) amara 12 (m. pr.). 

16 


238 
836. SISsYMBRIUM. 
(1) Nasturtium P 1 (m. pr. atque locus:) Scania. 
Est Nasturt. officinale Auctt. 

(3) amphibium 3 (m. pr. atque in pag. postica :) 
Sisymbrium siliquis globosis. Gmel. 

(4) supinum 4 (m. pr.). | 

(3) murale 7 (m. pr.). 

Est Diplotaxis muralis. Auctt. 

(8) Sophia 11 (m. pr.). 

(11) catholicum (m. pr. eque ac locus, bis ad- 
ditus:) Stockholmia. (Smithius post nomen ad- 
Scripsit:) nequaquam. i 

Omnino est Diplotaxis tenuifolia. Auctt., pev 
errorem huc relata. 


837. Envsiwuw. 
(1) officinale 4 (m. pr.). 
Est Sisymbr. officin. Auctt. 
(3) Alliaria 3 (m. pr.). 
Est Alliaria officin. Recent. 
(4) cheiranthoides 4 (m. pr.) 
812. ÅRABIS. 
(1) alpina (m. pr.) 
(2) (Sine nom., priori affixa; m. pr. tantum :) 7. 
Eadem est ac prior. 
(3) thaliana (m. pr.). 
843. TurriTis. 
(1) glabra 4 (m. pr.). 
(2) hirsuta 2 (m. pr.) 
Est Arabis hirs. Auctt. 
(3) alpina 2 (m. pr.; Smithius prope primum 
specimen adscripsit:) Mr Davall's hirsuta J.E.S. 
(et prope alterum:) original N:o of hirsuta. 
Specimen prius est Arabis hirsuta typica, 
posterius autem varietas ejusdem speciei gla- 
brata. 


239 

(4) alpina (m. Smithii; m. pr. numerus modo:) 
2 (atque locus:) Gotl. 

Est Arab. hirsuta var. glabrata. 
844. Dnassica. 

(1) campestris 2 (m. pr. eque ac locus:) Lappon. 

(2) campestris (m. pr.). 

(3) Br. Napus 3 (m. pr. atque:) HU. 

845. Sixaris. 

(1) arvensis (m. pr.). 

(2) arvensis 4 (m. pr.) 

Est S. arv. 8 ambigua. Hartm. Fl. scand. 

(3) alba 2 (m. pr.). 

816. Rarnaxus Raphanistrum 2 (m. pr. atque:) Algir. 
847. Bus. 

(1) orientalis 3 (m. pr.; Smithius addidit:) non 
Tourne[orti — see my Crambe [lava descr. from 
Herb. Tourn. 

Vix nostra species est. 

(2) Turritis vulgaris ramosa. T. 224 (m. pr. in 
pag. postica; Sm. prope specimen adscripsit:) 
Bunias orientalis ex syn. Tourn. — B. 

Eadem est ac B. orient. scandinavica. 

(3) Kakile 4 (m. pr.). 

| Est Cakile marit. Auctt. 

848. Isamis tinctoria 1 (m. pr.). 


819. CnAwsE maritima 1 (m. pr.). 


MONADELPHIA. 
858. GERANIUM. 
(1) cicutarium 21 (m. pr.) 
Est Erodium cicut. Auctt. 


(2) macrorhizum (m. Linn. fil, atque:) H.U. 77. 


210 


(3) pheum 26 (m. pr.). 
(4) sylvaticum 28 (m. pr.). 
(5) palustre (m. pr. atque:) HU. 
(6) pratense 29 (m. pr.) 
(7) bohemicum (m. pr.). 
(8) robertianum 51 (m. pr.). 
(9) Geran. robertianum (m. pr. atque postea ad- 
ditum:) 54 g. 
In specimine exsiccato certe nulla apparet 
differentia a priore. 
(10) /ucidum 32 (m. pr.). 
(15) dissectum 95, 36 (m. pr. atque:) H.U. 
(20) sanguineum (m. pr.) 
868. Arruxa officinalis 4 (m. pr. atque:) HU. 


870. Marva. 
(4) sylvestris 9 (m. pr.). 
(5) Alcea 43 (m. pr.). 
(6) moschata (m. Linn. fiL, atque:) HU. 
871. LavarEnA thuringiaca 6 (m. pr. atque si- 
gnum:) C. 


DIADELPHIA. 


881. Funania. 
(1) nobilis (m. pr.) 
(4) officinalis 7 (m. pr.). 
891. SPARTIUM. 
(1) scoparium 7 (m. pr.). 
(2) scoparium (m. pr.) 
Utrumque specimen est Sarothamm. scop. 
Recent. 


892. GENISTA. 
(1) tinctoria (m. pr.). 


241 
(2) pilosa à (m. pr.) 
(3) germanica 4 (m. pr.). 
897 Awxruvrrms vulneraria 2 (m. pr.). 


903. Pisuw maritimum 5 (m. pr.). 
Est Lathyrus marit. Recent. 


904. Onosvs. 


(1) vernus (m. pr.). 
(2) tuberosus 5 (m. pr.). 
(3) niger 7 (m. pr.). 


905. LATHYRUS. 


(1) tuberosus 15 (m. pr.). 
(2) pratensis 16 (m. pr.). 
(3) sylvestris 47 (m. pr.). 
(7) palustris (m. pr.). 
(8) palustris 2 (m. pr. atque:) H.U. | 
A priore diversissima planta, ad Viciam 
cassubic. potissimum pertinens. 


906. Vici4. 


(1) pisiformis 1 (m. pr.). 

(2) dumetorum 2 (m. pr.; atque iu diversa char- 
le parte manu aliena:) Vicia montana mazi- 
ma fl. pulchro e rubro et albo variegato; folio- 
rum pinnis magnis. 

(3) sylvatica 3 (m. pr.). 

(4) cassubica (m. pr.; postque m. Smithii:) diff. 
specif. male. 

(9) eracca 5 (m. pr.) 

(6) sativa 10 (m. pr.). 

(7) (Sine nom., priori aflixa; m. pr. numerus:) 
11 (et:) H.U. 

Est V. angustifolia. Auctt. 

(8) lathyroides 11 (1. pr.; Sm. addidit:) var. v 
Huds. 

(9) sepium 415 (m. pr.) 


242 


(10) (Sine nom. m. pr. adscripto, sed numerus:) 
15. (Manu aliena hzc adscripta sunt:) Vicia 
siliquis. erectis, foliis ex ovatis obtuse decrescen- 
tibus Hall. Helv. 599. 


Exacte eadem est ac antecedens. 


907. Envuw. 
(1) tetraspermum 2 (m. pr.) 
(2) hirsutum 5 (m. pr.) 


915. Urrx europeus 4 (m. pr. 

917. ConowiLLA Emerus 1 (m. pr.) 
918. Onuxrrgopus perpusillus 4 (m. pr.) 
921. Hrpysanuw Onobrychis 32 (m. pr.). 


925. Pnuaca. 
(1) alpina (m. pr.; postque a Sm.:) Sp Pl. ed. 
2. — frigida Sys. Nat. X. 
Est Ph. frigida Auctt. 
(2) (Sine nomine; m. pr. modo locus:) Lappl. 
Eadem est ac prior. 


926. AsTRAGALUS. 
(1) pilosus 4 (m. pr.) 
(2) (Sine nom.; m. pr. signum modo:) 5. 
Et hac et prior sunt Ozytropis pilosa Auctt. 
(3) glycyphyllus 45. (m. pr.) 
(4) arenarius 20 (m. pr. atque locus:) Scania. 
(9) alpinus 23 (m. pr. atque locus:) Lapp. 
(6) (Sine nomine; eadem est species, sed, te- 
staute loco, ex Sibiria). 
(10) campestris 30 (m. pr. atque locus:) Oelandia. 
Est Ozcytropis camp. Auctt. 


930. TrRIFoLIUM. 
(2) hybridum 11 (m. pr.) 


(3) repens 10 (m. pr. atque:) virgin. 


243 


(4) pratense 18 (m, pr.). 
) medium (m. pr.; Smithius adscripsit:) flexuo- 
sum Jacq. 
(6) alpestre (m. pr.) 
(7) arvense 25 (m. pr, atque in pag. altera:) e 
seminibus virginicis. Kalmu. 
(8) striatum. 28 (m. pr. eque ac:) Hispania 565. 
Minime verum est, et ad nullam scandin. 
speciem pertinet. 
(9) (Sine nom.; m. pr. vero numerus:) 26. 
Est T. striatum L. et Auctt. 
(10) fragiferum 55 (m. pr.) 
(11) montanum 29 (m. pr). 
(15) spadiceum 37 (m. pr. eque ac:) Suec. 


931. Lorvs. 
(1) maritimus 4 (m. pr.) 
Est Tetragonolobus siliqu. var. marit. Recent. 
(2) tetragonolobus (m. pr. pro nomine primum 
scripto:) siliquosus. 
Est T. siliqu. forma primaria. 
(3) corniculatus 13 (m. pr.). 
(4) Lotus major (m. aliena; post quod m. Linn.:) 
Rosen. Lund. 
Est L. uligimosus Recent. 


933. MzpicaGo. 
(1) sativa 5 (m. pr.) 
(2) faleata 6 (m. pr.) 
(3) (Sine nom., priori aflixa; m. pr. nume- 
rus:) 6. 
Eadem est ac prior. 


(4) lupulina 7 (m. pr.) 


244 
POLYADELPHIA. 


943. HyPERICUM. 
(3) perforatum 14 (m. pr.). 
(4) humifusum 15 (m. pr. 
(9) montanum (m. pr.) 


(6) hirsutum. 46 (m. pr.) 


SYNGENESIA. 


946. TRAGOPOGON. - 
(D). pratense 4 (m. pr.). 
(2) porrifolius 3 (m. pr.). 
917. SconzoxEnA. 
(1) humilis 4 (m. pr. atque signum:) 9l. 
948. Picnis. 
(1) hieracioides (m. pr. atque:) HU. 
(2) Picris hieracioides (m. pr. atque:) HU. 
949, Soncnus. 
(3) palustris 2 (m. pr.). 
(4) arvensis 3 (m. pr.). 
(9) oleraceus 4 (m. pr.). 
(6) (Sine nom., priori aflixa plagula; m. pr.:) 
4 (alque in pag. postica:) Hispania 598. 
Quoad formam foliorum, a priore diver- 
sus videtur. = 
(9) sibiricus $ (m. pr. atque signum:) €. 
(10) Sonch. sibiricus (m. Linn. fil. atque:) HU. 
1778. 
950. Lacruca. 
(2) Seariola 5 (m. pr.). 
952. PnExAwTUuES muralis 4 (m. pr.). 
953. LEONTODON. 
(1) Taraxacum 1 (m. pr.) 
Est Taraz. offic. Auctt. 


245 


(2) (Sine nom.; m. pr. numerus:) / (atque lo- 
cus:) Gotl. 
Est Leontod. autumnalis L. et Auctt. 
(4) autumnale 4 (m. pr.). 


954. HiknAciuM. 

(3) pilosella 5 (m. pr. eque ac in pag. postica :) 
Hieracium | foliis ovalibus, caule repente, scapo 
sepe nudo paucifloro interdum | unifloro. Gmelin. 
est Pilosella vulgaris. 

(9) aurantiacum. 9 (m. pr). 

. (12) paludosum 16 (m. pr. atque:) €. 


955. CnEPis. 

(1) tectorum. 40 (m. pr.). 

(2) (Sine nom., priori affixa; m. pr.:) 40. 

Est forma pumila antecedentis speciei. 

(3) biennis 41 (m. pr. atque locus:) Scania. 

957. Hyoseris minima 5 (m. pr.) 
Est Arnoseris pusilla. Auctt. 
959. Hy»octi nis. 

(1) maculata 4 (m. pr.). 

(2) glabra 5 (m. pr. eque ac in pag. poslica:) 
Hieracium minus dentis leonis folio oblongo gla- 
bro. CB. secund. Burserum, sed vim est. 

(3) radicata 6 (m. pr. atque locus:) Scania. 

960. LAPSANA communis 1 (m. pr. atque in pag. 
alteraz) L. crispa. 

962. CicHorium Intybus (m. pr. atque:) Fl. suec. 

964. Ancriuw Lappa / (m. pr.) 


Est Lappa minor Recent. 
965. SEnnaTULA. 
(1) tinctoria ex Herb. Leche. B (m. Smithii; prope 
marginem. plagulà? superiorem manu aliena, 
verisimile Lechei:) Serratula Linn. gen. 761, 


246 


tinctoria Fl. Suec. 2. 713. Spec. pl. p. 816. XIX. 
Syngenesia. 1. Polygam. «qual. b) coroll. tubi- 
petal. (atque denique in pag. postica manu 
Linnzi definitio et synonyma fere eadem ac 
in Fl. Suec.). 

(2) tinctoria I (m. pr.; atque loca nonnulla si- 
birica). 

(3) alpina ex H. Leche. B. (m. Smithii; supra- 
que manu eadem ac in num. 4:) Serratula 
Lin. gen. 761. Fl. Su. 661. alpina Fl. Su. 2. 
714. Sp. pl. 816. (Manu Linn., in pag. po- 
stica, synonyma atque hac:) Ex alpibus la- 
ponic. attulit. Montinus. 

Est Saussurea alp. Auctt. 

(4) alpina 2 (m. pr.). 

Eadem est ac prior. 
(9) arvensis 14 (m. pr.) 


Est Cirstum arvense Auctt. 


966. CARDUUS. 

(1) lanceolatus 3 (m. pr-). Est Cirs. lanceol. Auctt. 

(2) nutans 4 (m. pr.) 

(3) acanthoides 5 (m. pr. atque locus:) Scania. 

(4) crispus 6 (m. pr.; Smithius observavit:) in 
Britannia. non invenitur. 

(9) palustris 7 (m. pr.; atque m. inventoris:) 
Cis. foliis pinnatifidis, laciniis linearibus, caule 
erispo, capitulis mitibus, in vertice congestis. 

Est Cirs. palustre Auctt. 

(6) canus (m. pr;; m. Sm.) Cnicus (atque m. 
inventoris:) an Carduus tuberosus? Folia sunt 
semidecurrentia, presertim. inferiora. 

(7) Carduus Linn. gen. 763. heterophyllus Fl. Su. 
2. 721. (m. verisimile Lechei prope margi- 
nem plagule superiorem ; Smithius addidit:) 
Herb. Leche. DB. J.E.S. 

Est Cirs. heterophyll. Auctt. 


247 
(8) heterophyllus 49 (m. pr. seque ac locus:) fr.(án) 
Caitome el[stründer. 
Eadem species est ac antecedens. 
(9) acaulis (m. pr.). 
Est Cirs. acaule Auctt. 


967. Cwicus oleraceus 2 (m. pr.) 
Est Ciórs. olerac. Auctt. 


968. Oworonpow Acanthtum (m. pr.). 
970. Canna vulgaris 3 (m. pr. atque:) FL. suec. 


975. BipEws. 
(1) tripartita 1 (m. pr.) 
(2) cernua 2 (m. pr. eque ac in pag. postica:) 
Bidens foliis longe ellipticis serratis indivisis. Hall. 


710. Gmel. 


978. EuPATORIUM. 
(1) trifoliatum (m. pr.; Smithius vero addidit:) 
cannabinum nec trifoliatum J.E.S. 
Est E. cannabin. Auctt. 
(2) cannabinum 10 (m. pr. atque:) HU. 
982. CHrysocoma Linosyris 4 (m. pr.). 
987. 'TAxAckTUM vulgare 7 (m. pr.). 


988. ÅRTEMISIA. 
(1) campestris 4 (m. pr.) 
(2) Artem. Abrotanum campestre Gmel. (m. pr. in 
pag. postica, atque prope specimen:) 4. 
Eadem est ac prior. 
(3) maritima 7 (m. pr.) 
(4) Artem. anglica. maritima. (m., uescio an pr. 
in pag. postica). 
Est A. marina. 
(9) rupestris 8 (m. pr.) 


248 


(6) (Sine nom.; priori aflixa; m. pr. locus:) 
oeland. (Smithius adscripsit:) forte vera A. ru- 
pestris. J.E.S. 

Est A. rupestris optima. 

(7) Absinthium (m. pr. atque in pag. postica:) 
Absinthium | Matricarie folio, odore inter Absin- 
thium et Matricariam. suavi. (Sm. post nomen 
addidit-) ? 

Cum 4A. Absinthio de cetero omnino con- 
gruil, folia vero sunt subglabra. 

(8) vulgaris 45 (m. pr.) 

989. GNAPHALIUM. 

(1) arenarium 19 (m. pr.) 

(2) luteo-album (m. pr. atque:) H.U. 

(3) Gn. luteo-album ex H.B. J.E.S. (m. Smithii). 

(4) dioicum 4 (m. pr.). 

(9) alpimum (m. pr.). 

(6) alpinum 29 (m. pr. atque prope unum spe- 
cim.:) H.U. (prope aliud:) Lapp. 

(7) sylvaticum 31 (m. pr.). 

(8) N:o 28. Gnaphal. sylvaticum Linn. (m. ignota). 

Potius est Gn. norvegicum Auctt. 

(9) uliginosum 30 (m. pr.). 

994. ERIGERON. 

(1) acre 6 (m. pr.). 

(2) alpinum 7 (m. pr., atque mauu aliena:) caulis 
ut plurimum simplex, hic vero ramosus juxta 
Raji descript. (post quod m. pr.:)) Asden vol. 
2. pag. 209. N:o 4. 

(3) (Sine nom.; m. pr. tantum:) $ (atque:) 
Lapp. 7. 

Est E. uniflorus Auctt. 

(4) uniflorum 8 (m. pr. atque locus:) Lapp. 
995. TussiLAGo. 

(1) Farfara 3 (m. pr.). 


249 


(2) Tussilago Farfara 1 (m. aliena in pag. po- 
stica, postque m. alia ignota:) Dahl scripsit. 

(3) frigida 4 (m. pr.). 

Tres plagule sequentes eandem speciem 
sub eodem nomine continent. 

(4) alba 5 (m. pr. atque:) €. 

Specimen medium est Petasites alba Auett., 
cetera duo ad P. spuriam pertinent. 

(9) alba 5 (m. pr. atque in pag. postica:) Tussi- 
lago scapo imbricato, fl. spicatis radiatis, fol. 
utrinque  glaberrimis. Gmel. (Sm. post nomen 
addidit:) Gmel. n. 426. levigata Willd. n. 46. 

Specimen tam incompletum est, ut vix 
determinari possit; alba tamen non vide- 
tur esse. 

(6) alba 5 (m. pr. atque in pag. postica:) Smo- 
landia. Hager. 

(7) alba (m. pr.). 

(8) Petasites 7 (m. pr.). 

(9) hybrida 6 (m. Linn. fil; Sm. adscripsit:) 
Petasites. J.E.S. 

Est Pet. officinalis Recent. Hanc plagule 
dug ali& sequuntur, speciem et adscripta 
eadem continentes. 

(10) spuria (m. Smithii; m. pr. numerus modo:) 6. 

Folium est vere Petas. spurie  Auctt. 

(11) Petasites 7 (m. pr. atque:) HU. 

(12) spuria Retz. Obs. fasc. 4. 29. t. 2. (m. Sm.; 
m. pr. modo:) 3. | 

Omnino est P. spuria Auctt. Sequentes pla- 
gula dua eandem quoque cum nomine eo- 
dem, a Sm. adscripto, continent. 


996. SENEcIO. 


(1) vulgaris (m. pr.). 
(2) viscosus 9 (m. pr.). 


250 
(4) sylvaticus 10 (m. pr.). 
(9) Jacobea 19 (m. pr. atque:) Fl. suec. 
(6) Jacobea (m. pr. in pag. postica, atque:) Ha- 
bitat in Scania. (Prope specimen numerus:) 49. 
Potissimum est S. aquaticus Auctt. 


(7) paludosus 21 (m. pr. eque ac locus:) Scania. 
(8) sarracenicus 25 (m. pr.). 


997. AsTER. 
(1) Tripolium 4 (m. pr. seque ac in pag. po- 
stica:) Tripolium marit. 


(2) Tripolium (m. pr.). 


998. Sorimaco. 

(1) Solid. virgaurea 9 (m. pr. atque in pag. po- 
stica:) Solidago caule erecto, racemis alternis 
erectis. HC. Gmel. 

(2) virgaurea 9 (m. pr.). 

999, [xura. 

(1) Helenium 1 (m. pr. atque:) €. 

(2) Inula Lin. it. W.goth. p. .. helenium Spec. Pl. 
p. $81. n. 1. (m. Lechei prope marginem 
plag. superiorem; Smithius addidit:) ex Herb. 
Leche. J.E.S. 

Eadem est species ac prior. 

(6) pulicaria 6 (m. pr.; Sm. addidit:) omnino. 

(7) salicina 7 (m. pr.). 

(8) ensifolia (m. pr.). 

1000. CInERARIA. 

(6) palustris 5 (m. pr. atque in pag. postica :) 
Senecio foliis caulinis multis sinuato-dentatis am- 
plezicaulibus, floribus. umbellatis. Gmelin. Soli- 
dago Amm. descr. 219. 

(7) (Sine nomine; eadem est ac prior). 


1001, ÅRNICA. 
(1) montana H.B. (m. Smithii), 


251 
1006. Berris hortensis 4 (m. pr.; Sm. adscripsit:) 
perennis J.E.S. 
"Est B. perennis. 
1012. CunvsaNTHEMUÜM. 

(1) Leucanthemum 3 (m. pr.). 

(3) Chrysanth. Linn. gen. 788. segetum Fl. Su. 2. 
762. Sp. Pl. p. 889 (m. Lechei prope margi- 
nem plagule superiorem; Sm. addidit:) ex 
Herb. Leche. B. JES. 


1013. MATRICARIA. 
(1) Parthenium 1 (m. pr.). 
. 1016. ÅNTHEMIS. 

(1) arvensis 8 (m. pr.). 

(2) Anth. cotula 9 (m. pr. atque:) € (et in pag. 
postica:) Chamomilla 9 Cotula [oetida. Gerb. Ta- 
naens. 98. — Habitat circa Graiworon ab urbe 
Bulgrod usque in Ukraniam, ubique in incultis. 
Obs. Ubi hec planta crescit, Bufones terrestres 
ingenti copia habitant, et incolarum molesti hospites. 

(3) tinctoria 16 (m. pr.). 

1017. AcuirrEA. 

(1) Ptarmica 10 (m. pr.). 

(2) Millefolium 14 (m, pr.) 

(3) 14. purpureo fl. (m. pr. atque:) HU. 

Eadem est species ac prior. 

(4) nobilis (m. pr. atque:) H.U. 

(9) nobilis Jacg. & HB. JES. (m. Sm.; m. pr. 

— tantum:) HJ. 

1026. Conropsis Bidens 7 (m. pr. atque:) €. 
Est Bid. cernua radiata. 
1030. CENTAUREA. 

(1) phrygia 7 (m. pr. atque:) H.U. 

(2) Cyanus 12 (m. pr.). 

(3) Scabiosa 21 (m. pr.). 


252 

(4) nigra 9 (m. pr. atque:) HU. 

(5) Jacea 26 (m. pr. atque:) Fl. suec. 

1035. CALENDULA. 7 
(1) arvensis (m. pr. atque prope specimen:) L. 
(2) officinalis 4 (m. pr.). 
Locus neutri adscriptus est. 
1045. Ecuiwoss spherocephalus 1 (m. pr.). 
1050. JasroxE montana (m. pr.). 
1051. Loszeria Dortmanna 3 (m. pr.). 
1052. Viora. 

(3) Viola palustris (m. pr., atque:) K. 

(7) mirabilis 15 (m. pr. atque in pag. postica:) 
Viola floribus radicalibus abortientibus, caulinis 
apetalis fructiferis. HC. Gmel. 

(8) biflora 16 (m. pr. atque locus:) Lappo. 

(9) tricolor 45 (m. pr.). 

1053. IwPATuNs noli tangere 7 (m. pr. atque:) K. 


GYNANDRIA. 


10541. Oncuis. 
(1) bifolia 3 (m. pr.; Sm. addidit:) Sw. 9. 
Est Platanthera bifolia Recent. 

(2) pyramidalis 5 (m. pr.; Sm.:) Sw. 21. 

(3) Morio (m. pr.; Sm.:) Sw. 24. 

(4) mascula (m. pr., RE prope specim.:) A. 
214, (m. Sm.:) Sw. 27. 

(9) ustulata 9 (m. pr.; Sm.:) Sw. 29. 

(6) militaris (m. pr.; Sm.:) Sw. 50. 

(7) (Sine nom., priori affixa; m. pr.:) 70. (m. 
Sm.:) Sw. 30. 


Etiam est O. militaris. 


(8) 


253 


(8) mascula 8 (m. pr. zeque ac locus:) Gotl. (Sm. 
addidit:) fusca. Sw. 51. 

Est specimen permagnum, luxurians Orchi- 
dis militaris L. & Auctt. 

(9) Orchis Linn. gen. 825. militaris Fl. Su. 725. 
Sp. Pl. 941. (m. Lechei in summa plagule 
parte; Sm. adseripsit:) ex Herb. Leche. 

Est O. militaris. 

(10) O. militaris a Linn. & Scop. Fl. Carn. n. 
1277. tab. 51. Hall. hist. (m. ignota in diversa 
charta, atque locus:) sylva brunsvicensis (et 
cetera.). 

Eadem est ac prior. 

(11) Sw. 28. — palustris Jacq. ic. rar. (m. Sm.; 
manu inventoris hzc modo:) N:o 184. Orchis 
— qualis? an nova? 

Est O. palustris Auctt. 
(16) maculata 12 (m. pr.; m. Sm.:) Sw. 48. 
(17) odoratissima (m. pr.; m. Sm.:) Sw. 51. 
Est Gymnadenia odoratiss. Auctt. 

(18) Orchis Lin. gen. 823. Conopsea Fl. Su. 727. 
ed. 2. 799 (m. Lechei; Sm. addidit:) ex Herb. 
Leche. (atque:) Sw. 49. 

Est Gymnad. conopsea Auctt. 

(19) O. Conopsea Fl. Su. 2. 799. (m. Lechei; Sm. 

eadem adscripsit ac in priore). 
Eadem est ac prior. 

(20) abortiva 17 (m. pr. atque prope specimen:) 
m (forsitan. monspelii) 

Est Centrosis abortiva Auctt.; primo specimine 
minore excepto, quod species Orobanchis est. 


1055. SATYRIUM. 


(1) viride 2 (m. pr; m. Sm.:) Orchis Sw. 53. 
Est Coeloglossum viride Hartm. 
17 


254 


(2) nigrum 3 (m. pr. atque locus:) Jemtia (Sm. 
addidit:) Orchis Sw. 43. 
Est Nigritella angustif. Auctt. 
(3) albidum 4 (m. pr.; m. Sm.:) Orchis Sw. 59. 
Est Gymnad. albida Recent. 

(4) repens (m. pr. atque prope unum specimi- 
num ]locus:) Jena. (Sm. adscripsit:) JVeottia 
repens Sw. 8. 

Est Goodyera repens Recent. 


1056. Ornunvs. 


(1) Nidus (m. pr. et m. aliena:) Midus avis s. 
Orchis nudans. (Sm. adscripsit?) Epipactis Sw. 9. 

(2) (Sine nomine; m. Sm.:) Sw. 9. 

(3) (Etiam sine nom.; Sm. eadem addidit). 

Omnia tria ad Neott. Nid. avis Auctt. per- 
tinent. 

(+) corallorhiza 2 (m. pr.; Sm. addidit:) Cymbi- 
dium Sw. 40. 

Est Corallorhiza innata. Auctt. 

(5) (Sine nom., priori affixa; m. pr. hec syno- 
nyma in pag. plagule postica:) Dentaria co- 
ralloide radice Clus. pan. 450. fig. — Orobanche 
radice coralloide minore alba. Moris. III. p. 504. 
s. 42. t. 16. f. 24. — Dentaria aphyllos minor. 
Tabernemontani, JB. 2. 783. 

Eadem est ac prior. 

(6) ovata 5 (m. pr.; m. Sm.:) Epipactis Sw. 10. 
(7) cordata 6 (m. pr.; m. Sm.:) Epipactis Sw, 11. 
Sunt Listera ovata et L. cordata Auctt. 

(12) Monophyllos 10 (m. pr. atque:) Bergius. 
(Sm. addidit:) Malazis Sw. 3. 

Est Malazxis monophyll. Auctt. 

(13) insectifera myodes 15 a (m. pr.; m. Sm.:) 

O. muscifera. 


255 


(14) monorchis 11 (m. pr. atque in pag. postica:) 
Fl. suec. 740. 

Est Herminium Monorchis Auctt. 

(15) alpina 12 (m. pr.) 

Est Chameorchis alp. Auctt. 
1061. CYPRIPEDIUM. 

(1) Calceolus 4 (m. pr. atque:) €. (Sm. addi- 
dit:) Sw. 1. 

(2) bulbosum 2 (m. pr.; m. aliena:) Cypriped. 
Linnaei Fl. Lapp. fr. tab. XII. (Sm. denique 
adscripsit:) Limodorum boreale Sw. 15. 

Est Calypso borealis Auctt. 


1070. AnisroLocara clematitis 13 (m. pr.). 
1079. Anuw maculatum 12 (m. pr.). 
1081. Carra palustris (m. pr.). 
Folium seorsum adfixum vix buc pertinet. 
1083. ZostERA marina 4 (m. pr.).* 


Potissimum est Z. angusti[olia Recent. 


MONOECIA. 


1085. ZANNICHELLIA palustris 4 (m. pr.). 
Specimina duo prima ad Z. polycarpam Re- 
cent. pertinent, tertium vero ad Z. pedicella- 
tam Fr. 


1088. Cnana. 

(1) tomentosa 4 (m. pr. atque prope specimen:) 
Hartman (Sm. addidit:) Vaill. Act. t. 5. f. 8? 
— original spec:n. 

(2) vulgaris (m. pr.). 

(3) vulgaris 2 (m. pr.) 

(4) hispida 3 (m. pr.) 

(5) fleailis (m. pr.). 


Minime est Ch. flexilis, potius vulgaris. 


256 


1093. LeEmMnA. 
(1) trisulea 4 (m. pr.). 
(2) minor 2 (m. pr.). 
1094. 'Tvrna angustifolia (m. pr.). 
Spice nimis tenues sunt, ut hac ad T. an- 
gustif. pertineat. Folia desiderantur. 


1100. Canrx. 
(1) dioica (m. pr.). 
(9) arenaria 4 (m. pr. atque locus:) Scan. (Sm. 
addidit :) ez hoc specimine descr. in Flo. Suec. JES. 
(6) C. arenaria 4 (m. pr. atque in pag. postica:) 
Hispania 662. c. Loefl. (Sm. addidit:) divisa? 
MW. hab. prope Blakeny. 

Eadem videtur ac prior, licet junior est. 
(23) remota (m. pr.; m. aliena:) Carex. Vol. f. 
pag, 124. N:o 3. (postque nomen:) Seguier. 

. (28) [flava 12'(m. pr.). 
(29) digitata 44 (m. pr.) 
(49) limosa 21 (m. pr.; Sm. prope primum spe- 
cimen scripsit) var. paniculatc. 
Cetera duo specim. omnino ad veram /imo- 
sam pertinent, primum vero ad paniculatam. 
(45) pallescens 25 (m. pr.). 
(46) (Sine nom.; m. pr. numeri modo:) 327 
(et:) 168. 
Eadem est ac prior. 
(47) (Etiam sine nom.; m. pr. tantum:) 195. (m. 
Sm.:) diversa sp. 
Specimen est junius C. Oederi. 


(48) panicea 29 (m. pr.). 


1109. Brrura. 


(3) dalecarlica. J.E.S. (m. Smithii; m; pr. locus 
modo:) Fahlunc. 
Est B. alba var. laciniata. Auctt. 


257 


(4) (Sine nom.; sed m. pr. numeri:) 4 (et:) 342. 
Est B. nana Auctt. 
(3) nana JES (m. Sm.; m. pr. numerus:) 4. 
(6) Alnus (m. pr. atque in pag. postica:) A/nus 
; [olio incano. F. CB. ($m. adscripsit:) incana JES. 
Est Aínus incana Auctt. 


1111. Unrica. 
(1) urens (m. pr.). 
(2) dioica 4 (m. pr.; Sm. addidit:) ? — 8 mem- 
branacea. 
Determinatio Smithiana rectissima videtur. 
(3) dioica JES (m. Sm.; m. pr.:) 4. Fl. Suec. 
(4) U. dioica Fl. Su. 2. $65. (m. Lechei). 
1113. Xaxruiuw strumarium 4 (m. pr.) 
1117. Axanaxruus Blitum 6 (m. pr. 
1122. CERATOPHYLLUM. 
(1) C. demersum (m. pr.) 
(2) submersum (m. pr. atque signum:) €. 
1123. MYRIOPHYLLUM. 
(1) spicatum 1 (m. pr.) 
(2) verticillatum 2 (m. pr.) 
(3) Myriophyll. p pennatum. minus Moris. (m. pr. 
in pag. postica; prope specimen numerus:) 2. 
Eadem est species ac antecedens. 
1124. SAGITTARIA sagittifolia 4 (m. pr.). 


1127. Porerium Sanguisorba 1 (m. pr, atque in 
pag. posticaz) Hisp. 673. Loefl. 
1128. Qurncus Robur 42 (m. pr. atque:) K. (Sm. 
addidit:) sessiliflora Sm. 
Est Qu. sessiliflora. Auctt. 
1130. Facus. 


Nullum specimen scandinavic. inter hujus 
Generis formas adest. 


258 
1131. CARPINUS. 
(1) (Sine noin.; m, pr. tantum numerus:) 1 (al- 
que locus:) Smoland. 
Est C. Betulus Auctt. 
1132. Convrvus. 
(1) Avellana J.E.S. (m. Smithii). 
(2) Avellana 4 (m. pr. atque:) K. (Smithius ad- 
didit:) C. rostrata Mss B. C. rostrata Soland. in 
Au. H. Kew. v. 3. 364. 
Minime est C. Avellana, qualis nunc tem- 
poris determinatur. 
1155. Pinus. 
(1) Pinus Linn. gen. 879. sylvestris Fl. Su. 2. 
874 (m. Lechei). 
(2) (Sine nomine; m. pr. numerus:) 40. 
Videtur forma monstrosa Abietis ezcelsc Auct. 


1153. Dnvowia alba 4 (m. pr.) 


DIOECIA. 
1156. Nasas marina 4 (m. pr. eque ac locus:) 


Aland. 
1158. Sarix. 

(18) purpurea (m. pr. alque in pag. postica :) 
Salix Monandra — May. Wilke. 

(19) (Sine nomine; est prioris femina). 

(34) herbacea 14 (m. pr.) 

(35) 305 (num. Fl. Lapp. m. pr. atque prope 
specimen:) 9. 

Eadem est ac prior. 

(3G) Salix herbacea (m. pr.) 

(37) 359 (m. pr. atque prope specim.:) 10 (et 
in pag. postica:) Salim pumila folio rotundo. 
J.B. et T. 

Est S. reticulata. Auctt. 


259 


(38) reticulata 15 (m. pr.). 
Plagule due sequentes eandem quoque 
continent. 

(95) Salim lanata (m. pr.). 

(56) lanata (m. Smithii). 

(57) lanata 49 (m. pr. aque ac:) HU. 

(76) Salix viminalis (m. pr). 

(77) alba (m. pr.). 
1160. Ewrrrkuw nigrum 2 (m. pr.). 
1166. Viscum album 4 (m. pr.). 
1168. Hiwrornag Rhamnoides 4 (m. pr.). 
1169. Myrica Gale. (m. pr.). 
1178. Huwurvs Lupulus (m. pr.). 


1185. Porurus. 
(1) alba 4 (m. pr. atque:) €. (et in pag. postica 
locus quidam rossicus). 
(2) P. tremula (m. pr.) 
(3) P. tremula (m. pr.). 
Hzc plagula flores, antecedens vero folia 
ejusdem speciei continet. 
(4) nigra 3 (m. pr.; Smithius adscripsit) dila- 
tata onmino (qua determinatio reclior est). 
1186. RuoprorA rosea 4 (m. pr.) 
1188. Mzencuniaris perennis 4 (m. pr.). 


1189. HyprocHARIs. 
(1) Morsus 4 (m. pr.). 
(2) H. Morsus Hane Fl. Su. 2. 914. Sp. Pl. p. 
1656 (m. Lechei; Sm. addidit) ex Herb. Leche. 
1193. JuxirEnus communis (m. pr. atque:) HU. 


1199. Taxus baccata 1 (m. pr.) 


260 


POLYGAMIA. 


1212. Horcus. 

(1) lanatus 4 (m. pr.). 

(2) Holeus mollis (m. pr.) 

(3) odoratus 5 (m. pr.; Sm. prope prima tria 
specimina:) borealis Schrad. (prope quartum 
vero adscripsit:) australis Schrad. 

Tria speciminum sunt Zlierochloa borealis . 

- Auctt., unum H. australis. 

1220. PARIETARIA officinalis 4 (m. pr.) 
1221. Å TRIPLEX. 

(9) littoralis 8 (m. pr). 

(6) pedunculata (m. pr. atque in pag. postica:) 
Ha[nie Tych. Holm. 

Est Halimus peduncul. Auctt. 
1225. Ackn. 
(1) platanoides 5 (m. pr.). 
(2) campestre 7 (m. pr.). 


CRYPTOGAMIA. 


1241. EouisETUM. 

(1) sylvaticum 1 (m. pr). 

(2) (Sine nomine; idem est ac prius). 

(3) arvense 2 (m. pr.; Smithius addidit:) ? (In 
diversa chartze parte. manu aliena:) Equisetum 
verticillis ad folia. numerosis. | Hall. Stirp. Helv. 
144. Equiselum setis ramosis. Equisetum sylva- 
ticum Tab. p. 253. 

Potissimum est E. sylvaticum Auctt. 

(4) palustre 3 (m. pr.; m. Sm.:) ? (et m. aliena:) 
N:o 60. Equisetum. setis. simplicibus. — Equisetum 
minus terrestre. J.B. III. p. 750. 

Est FE. pratense Recent. (6) 


261 


(6) hyemale (m. pr., atque prope specimen:) ar- 
tific. (?). 
(7) (Sine nom.; m. pr. tantum:) 6 (et:) Suec. 
Est E. scirpoides Auctt. 
1243. Orurocrossuw vulgatum 4 (m. pr.). 
1244. Oswvnxpa. 
(3) virginiana 3 (m. pr. atque:) K. 
Est Botrych. virginicum | Auctt.; sed, testante 
nom. Kalmii, specimen americanum. 
(4) regalis (m. pr. eque ac in pag. postica:) e 
Smolandia Rolander. 
(9) Struthiopteris (m. pr. atquez) Ard. 
Est Str. germanica. Auctt. 
(6) Spicant 16 (m. pr. atque locus:) Scania. 
Est Blechnum Spicant Auctt. 
C7) filiculifolia 11 (m. pr.; pro quo nom. Smi- 
thius adscripsit:) O. crispa J.E.S. 
Est Allosorus crispus Auctt. 
(8) (Sine nom.; m. pr. tantum:) Norvegia Vahl. 
Eadem est species ac prior. 


1245. Acnosricuuw ilvense 19 (m. pr.; m. aliena:) 
N:o 51. Pteris frondibus duplicato-pinnatis, caule 
hirsuto et lacinioso. (Smithius addidit:) Hist. 
Lugd. 41221. f. 3. 

Est Woodsia ivensis Auctt. 
1246. Preris aquilina (m. pr.) 
1250. ÅSPLENIUM. 
(1) Scolopendria 3 (m. pr.; atque m. aliena idem 
nomen et locus quidam externus). 
Est Scolopendrium | Phyllitis Auctt. 
(2) Trichomanes 10 (m. pr.) 
(3) Ruta muraria 15 (m. pr.). 
(49) Adiant. nigrum 16 (m. pr.; et m. aliena lo- 
cus:) Porto, S. Ybes. 
18 


262 


1251. PoryPopium. 

(1) Lonchitis (m. pr.) 

Est Aspidium | Lonchitis Auctt. 

(2) Phegopteris 30 (m. pr.). 

(3) cristatum. 36 (m. pr. atque in pag. poslica:) 
Polyp. fronde duplicato-pinnato, foliolis obtusis cre- 
nulatis, petiolo strigoso. Hort. Cliff. ? Gmel. 

Est Aspid. cristatum Auctt. 

(4) F. mas 37, 38 (m. pr). 
Est Aspid. Filiz mas Auctt. 

(5) F. femina (m. pr. atque:) H.U. 
Est Aspid. Filio fem. Auctt. 

(6) Thelypteris 7 (m. pr.; est specim. germanuic., 
testante loco adscripto). 

(7) fragile 44 (m. pr.). Est Cystopteris fragilis Auctt. 

1253. TRICHOMANES. 

(1) 6. T. tunbridgensis? (m. pr.; Sm. prope unum 

specim. adscripsit:) pyaidiferum. HB? — 
Videtur | Hymenophyll.. tunbridg., eo tantum 
SA iwl excepto, cui $m. aliud inscripsit nomen. 

(2) T. tunbridgense (m. pr.; Sm. addidit:) HB 

ex Anglia. 
Est Hymenophyll. tunbridgense. Auctt. 
1255. Pirurama globulifera 4 (m. pr.) 
1256. Iso&rEs lacustris 4 (m. pr.) 
1257. Lvcoroniuw. 
(1) clavatum (m. pr.; Sm. addidit) Dill. 
(2) Selaginoides 6 (m. pr; m. Sm.:) Dil. LN 
Est Selaginella spinulosa Auctt. 

(3) inundatum 8 (m. pr. seque ac locus?) Stenbrohult. 

(4) Selago 9 (m. pr.). 

(5) alpinum 45 (m. pr. eque ac locus:) Lappo. 

(6) complanatum 16 (m. pr. atque in pag. altera:) 
e Germania. Munchhaus. 


—— ——hr- STOCKHOLM, 1852, P. A. NORSTEDT & SÖNER. 48——— 


an [io 


Ei 


2 
rs 


Vendit Holmie 4. BONNIER, Bibliopola. 


Pretium: 2 'rd. Banco, 


UT 
3 


E RI , 
A 


ork Botanical Garden Library 


: MITTIT 


Så 


RAS 


MT Wu 
MATT! S 
RA LM 
Medie de gm 


d d 


i 
AVI 


"