Anthologia graeca; sive, Poetarum graecorum lusus ex recensione Brunckii. Indices et commentarium adiecit Friedericus Jacobs

m

ἢ
1

mut

riv Pci ity

Ee

ARR PH SS

e
v

I

-
LE:

SUDNDUR
, “ὉΠ
ὌΝ 33 M
n6 P "t
fly
*

Ἦν 2
do ER RSS Á ; H
EPIS NERA NY
H "EAT LP Uu he 3 v
orent Ἢ ἢ Τὸ ibt m D
Jà43 Nn

ΠΗ Aen

PT Vi
hn TH ANE ΤῊΝ τὲ

"s "u
un QE "

m RU)
Subs S

ie

aU ἼΣΩΝ gl V
v

RITE DENS "

an ES ὃ. τ AT 4

EN Z ULL

TUR MY Mairie M
Te S TN d H-
NO EAS VICOS VERTS Hi THAT US) Vet
τὰ B AT e
APR M ἢ IMNIVH TREAT EMI et tihi
1

HA
ΜΙ ΜΕΚΧΝ
Nh rhy Ww

3 pce

uu
OMNE,
B
τὰ dE

Qm S

S BN
ἮΝ iue

Pd

(and
m BOY RN
toO 187 1 Y

ἐν
τς hi
mr Nr Ls

HA E hl HERE Ἷ
L ἡ t "i 5
1 RETURN ἘΠ
n Nd Ls ἐλ τῳ} T, fy

3i Hu TUR

UP TASA
^ ΤῊΣ »N p m
33 CA "n
NA LM -

T»

ec

T3
n ΤΣ issus

τῆς mtm zum

Eri rm
d T

Pr Y rm

TIN
fi MG
TESI ui vr A4 4x M

dJiundon

hohe Pu ὦ
DVD jt tti
TAGEN OI

ind
qi JOH ix
nCUOnt r^ m
JU TER Τὴν m
ἡ) 1d MN 1
n * i MN
j^ DUAE $4 14

"ETT
Ihi AT THU Hb
{τ ΤῊΝ "i "nm

"n

L|
UE

| DH
nt Mh D
^i INI
dint ᾿ (PRU
Lj MADE Dmm
ἡ Miu

ΤΉΝ wu
fia

ni 1
ia:

Mans MICH

3 n ; jue
4 d
Hon
TF

enc ye i

ín im UR

MN

In
i Mittit
i ΠΗ ἐς
b Pu

Rh nir bip CEU Ere
) 1

od
m

To
tei j
ΣΌΝ ER j
Xie NM ἘΑ͂Ν Pu
yes

Sue

je

eR
Di Mn

When iD
UON ne

eet EAM Tu
ΔΝ

χοὰ da
i zu ἬΝ ζ τ ἮΝ

FCU
Jj n
P

Due hi

d

"n

iunt

Tus

435 m n
A (OTHO

ἐν
el Aib
M
WE

LT IL

TETTE.
AQUI ed:
e

uu

pna

(ut

LS EAST
UL

"mnm Mor

, ie im 8 i jn

A !
n

[/

T ert

A E

152. ai em ael rr c

Wa

dn

3 ἯΙ
T d ᾿ y
, WA ' adt
i d n Η n
D ud

Ry m he d 7. an

LA

EE E
Pan ro
ἘΞ ct eI

rz

Patrone riim i ἐχρὶ

LL

"———————

ais Wb vimm Ὁ
son pag"

* - - - na c c nu de crelkc MNA o su i mo
L 5 *
! /
* k .
ἥ Li
- ^:
) d — D -
ς & "x s , " '
.
apnd.
- , D !
: - , M
» S e
e : : - :
n μὰ "7i «, νὴ
,
| * jut,

- ü ! PONE — e S4gÓÁ ιν ceo e o See WE CHUE u . τὰν ᾧ»ὕ.- 5...

B — qned o *
e ὦ zr n
E κα, E "X VM E τὰς
S :
? τ ω DA. οὶ “ Ἂν ἡ"
2 T A em
"m: M ec

acm “σον ο΄ “Ὁ ῦὄ ΄.-

ANTHOLOGIA GRAECA.
TOM. XII

COMME STASYIUS.

VOLUMINIS TERTII PARS SECUNDA.

er

pow
Ὁ

΄
m

ρον,
bBRICTIJACQOHBS

ANIMADVERSIONES

ΙΝ
EPIGRAMMATA
ANTHOLOGIAE

-UBGRAECAR |
SECUNDUM ORDINEM ANALECTORUM |
B RU NCEK Í'1$

Co , ᾿ δια,
- "1
"n.

^

VOTLUMIMNIS TERT ILS
PARS SECUNDA.

Mau, dud

LIPSIAIE:-
IN BIBLIOPOLIO DYCKIO

MDCCCOCIII.

INCERTORUM POETARUM
EPIGRAMMATA, Ξ

Ll

οὐδ | V^ C. in primis pag.fine lectionis di- ὐ
τῷ dE Y ^ verfitate. Plan. p. 328.St. 463. W.

In Mercurium Scopae, quem aliunde notum elfe ne-
gat Heynius in Comment. Soc. Reg. T. X. p- 83. —
τῶν πολλῶν ἵνα, quafi ex Mercuriorám plebe, quo fenfa
οἱ πολλοὶ ufurpari folet. Cf. Rubnken, Epift. crit. p. 298.
Refpicitur autem ad magnam illam Hermarum multitu-
dinem, qua plateae urbium et viae publicae exornari
folebant. Ex multis locis, quae afferri poffint, inpri-
mis notabilis P/azon, in Hipparch. p. 228. D. ( T. V. p.-
262. ed. Bip.) ubi Hipparchus agricolas erudire cupi-
ens, Hermas collocaffe narratur κατὰ τὰς ὁδοὺς ἐν μέφῳ τοῦ
ἄστεος καὶ τῶν δήμων ἑκάστων, CÉ. Thucyd. VI. 27. et Def. |
Heraldum.in Adv. M. I. p. 79. -
CCXXXIF. Planud. p. 342. St. 482. W. »De
lapidum acervis in viis, quos Graeci Ἑρμαίους λόφους et
Ἕρμακας appellabant, vide Ouzelium ad Minut. Felic.
p. 12. ed, Lugd. Bat. in 4to,* Br. De veterum more,
ad quem hoc Epigramma referendum eft, notavimus
quaedam ad Crinegor, Ep, VIL. 6. T. II. P. I. p. 385.
A3.

Ὶ 6 INCERTORUM POETARUM ll. 197. 4. 198.

Iuftravit eum, et cum fimili Muhammedanorum ritu
comparavit 5f. Scaliger de Em. Temp. L. V. p. 520.

et Seldenus de Mercurii acervo Synt. ΕΠ. c. 15. in Ope-

rib. p. 398. ubi etiam. noftrum Epigramma excitatur.

Adde Ever. Q:zon. de Tutela Viar. I. 9. p. I71. Iütrpp.
Hefychii v. Ἕρμαῖϊος λόφος. — Sguaim lapidum acervos ap-
pellat Dio Chryfoft. Or. LXXVlil. p. 420. ed. R. in

yet loco rs reftituto: καὶ τῶν λίϑων yer ded καὶ ξυν-
2 ᾿μόὄντων , ὥςτε μεγάλα ἑρμαῖα ᾿ἀϑροίξεσϑαν λίϑὼν αλησίον ἰαὐτοῦ,

Apud. Z/emiftium Ot. XX. p. 239.:C. ubi de acervo la-
pidum, quibus Anytus ab Heracleotis obrutus fuerat,

agitur, legendum puto: καὶ νῦν δείκνυται λίϑων αὐτόϑε
cia ἐν Té προαστείῳ, οὐ μακρὰν ϑαλάττης, οὗ “περιέβαλον τὸν

Τῇ ἤλνυτον οἱ ἩἩρακλεῶτοι. , Vulgo legitur diu τῶν, — V. 2,
ἄντ᾽ ὀλίγης οὐ μεγάλην — refpicitur ad formulam in preci-
bus paffim obviam, ubi a Diis pro paris muneribus
magna beneficia optantur. CaZ/imacb, Ep. XXVIL αἱ 22,
ΤῬλαῦκοξ ὅπως ; ὄδοσαν "Avr! ὀλίγου μέγα δῶρον. — V. 8.
αὐτῆρ, Vulgo. quod in αὐτοῖς mutavit Z/uetius p. 33.
et Sof. Scaliger in not. mft. — ἔγνω, Recte in uno Pla-
nudeaé reg. cod. quod ut recepi; fic v. 4. fcribendum
erat λέγει; quod omnino, jubente fenfu; iB aa op
Br. In vulgata mon haefit Grozizt, — V. 4. κρήνην
vulgo, : quod ἃ cl Editore codicis auctoritate muta-
.tum effe fufpicor. - Praepofitio ἐπὶ cum verbis mos
tus nonnunquam fecundum cafum adícifeit, wt ap.
Zpollon. Rhod, IV. $79. ταῖς αὖτις ἀναρπάγδην φοφέῤντο
Νήσου i-) κραναῆς "Haswrelóos, — Zlefobyl. Prom. v. 663.
see Δωδώνης πυκνοὺς Θεοπρόπους Ἰαλλέν. ubi Brunck. plura

notavit, Conf. Locellam ad Xenoph. Epbef. p. 206.

Turm C 198. ] €CXXXF. Planud. p. 342: St. 482. W.
Merenrius 1n. Midonis horto pofitus, viatoribus damnum
ei inferentibus poenam minatur. De Mercurio, horto-
rum agrorumque tutore, quaedam monuimus ad Hermo-
€reont, Ep. IL T. 1I. P. Il p. 245. — Ν, 3. τηνίδε. Vulgo.

Á

ΠΙ.198. EPIGRAMMATA, 7

—-— σχοῖνον, δὶ vera eft leQio, Mercurius viatoribus
viam, non per hortum, fed per loca juncis obfita
ducentem indicare videtur, Quum ἡ σχοῖνος etiam fu-
nem et radium five decempedam fignificet, Grozius
vertit: Sed recta perge norma quam mon[vat viam.
Scaliger ap. Huetium p. 33. emendavit τὴν σχῖνον. quo
quid lucremur, non fatis video. Rubis et fentibus ve-
teres: vineta et oliveta circumdediffe intelligitur ex P/a-
zarcb, 'T. H. P 94. E E. ev γὰρ αἱρετέον πάντως τὸ ῥαδίως
ἀλισκόμενον" — xod γὰρ ἐρείκην κοὶ βάτον ἐπιλαμβανομένην |
ὑπερβάντες καὶ διωσάμενοϊ., βαδίζομεν ἐπὶ τὴν ἐλχίαν κοι τὴν
ἄμπελον. Ad ejusmodi fepes refpicit Liban. T. IV: p.
...1077. ed. R. αἱμασιὰ περιεῖργε τὸν χῶρον) οὐχ ἧς ἄν τις προς:

αψάμενος ἔταϑεν. — V. 4. μή T: ϑράξῃς. ne quid horum,
quae cuílodio, turbes frangasve. ϑράττειν dicitur pro
ταράττειν, | Vide Alber: ad Hefych, T. 1, p. radi
29.
|^ CCXXXVI. Plan. p. 342. St. 482. "W. Vel
rius, in rupe folitaria collocatus, fe non fua fponte, fed
Archelochi voluntatem fecutum, illam regionem tenere *
affirmat. Elegans Epigram;na et optima aetate di-
gnum. — V. 3. ἀκρολοφίτας. Cf. ad Leonidae, non Ale-
xandrini, fed Tarenzini Ep. XII. T. HI, P. Hl. p. 94. —
Non montibus rupiumque verticibus, fed multo magis
hominum in viis publicis confortio delector. τὸ πλεῦν
idem quod ἐπὶ πλέον, majorem in modum. | Perizon. ad
Adiau. N. H. I, 30. 7. ἐς σλέον in. Sopbocl, Oed. T.
710. :
CCXXXFII. Ex Grutero p. MXXXIX. Repetivit
Fleet:pood. in Sylloge p. 321. quem confulant, qui in-
eptae interpretationis fpecimen cognofcere cupiunt,
Mercurii ftatuam fur quidam abftulerat.. uda procul
dubio facinus, quo quis furum praefidem auferre cona-
tus erat. - Hoc fenfa ϑερμὸν ufarpavit 4friffopb. Plut.
415. ὦ ϑερμὸν ἔργον κἀνόσιον καὶ παφάνομον. ubi vide Berg-

A4

8 INCERTORUM POETARUM ΠΙ. 198.

^

ler, et ad'Vefp. 922. — Nautas omnia audentes ϑερμοὺς
appellat Aefchyl. ΔΙ e, Theb. 610. ϑερμουργός, Vdem
Eumen. $63. πολέμιον et ὑποθερμότερον ἔργον junxit Hero-
dot. VI. 38. Ῥ. 484: ἀϑέρμαντον, ἀϑράσυντον. Schol. 4e-
Jtbyl. Choéph. 627. Calida: confilia. fant ἀρ. Ciceron.
Oflic. I. 24. er fortaffe ap. Juvenal: Sat. VI. 639. Feci:
confizeor, puerisque atonita paravi, Quae deprenfa parent ;
facinus calidum ipfa peregi. ^ Valgo zamen, quod
in illo contextu. nullam vim habet. | Obverfabatur au-
tem, quod obiter monendum, Satyrico Romano eu
taemnef(trae Ἀθη δαθ d mer if Agam. v. 1373. οὕτω
δ᾽ fte xe] τάδ᾽ οὐκ ἀρνήσομοι, Cl. Vi 1396. fqq. —À
|. V. 2. ἄνακτι. Gruter. et Fler. VXeram lectionem fe-
catus eft Grorius in Mantiffa Tertia. T. ΜΠ, p. 413. :

Ef qui Mercurium. furem furatus abivir:
Fur audax, furum qui vapiebar berum,

CCXXXPIIT. Vat. Cod. p. 17 t. Plan. p. 411. st.
546. W. Primum et fecundam diftichon laudat Sui-
das in Κολοσσαεύς. Ἔν III. p. 339. Conf. notata ad. Simo-.
τά. Ep. LXXXIX. T. I. P. L. p. 258. — V. 3. »xarcv-
v4eavree. ^ Hoc vulgato praeftare videtur, . xarsvváceav-
τες. | At Vat. membr, et Florent, ed. [etiam Schedae
Krohn. et Suidas] κατευνάσαντες,) Quod verum et ge-
nuinum | eft, nempe Dorice pro κατευνήφαντες, — Epi-
gramma hoc Rhodi factum , et Colofli bafi infculptum,
Dorice fcriptum fuit totum. * Br, Unde, quaefo, no-
verat cl. editor, hoc' Epigramma, non, ut plurima alia
hujus generis, ἐπιδεικτικὸν, fed bafi ftatuae infculptum
fuiffe? Nec ulla caufa fatis gravis apparet, quae nos
credere cogat, illud Rhodi fcriptum fuiffe; niüi forte
et, Leonidae Taur. Ep. XXXVII. ia. Anacreontis ftatuam,
quae Athenis erat, in illa urbe compofitum fvilfe exi-
* ftimari debet. — Karevvcavrsc. Apollon. Rbod. 1, 1155.
εἰϑὴρ νήνεμος ἐστύρεσεν δίνας κατὰ δ᾽ εὔνασε πόντον. Aefibyl

v^

RS Jn

LU dpt bercu 7
ΓῚ

III. 198. 73.199. EPIGRAMMATA. 9
Eumen. 819. Κοίμα κελαινοῦ κύματος πικρὸν μένος. —— κῦμα
Ἐνυοῦς, Similiter Aefchylus VIL c. Theb. 1 I 4. κῦμα
περὶ πτόλιν χαχλάξφει, πνοαῖς Aereo ἐρόμενον, ΟἿ, Stanlei, ad.
Perf. v.90. | Valcken. ad Eurip. Phoen. p. 89. Ex hoc
loco intelligitur, Coloffum ex hoftium manubiis factam
efle. $4. 199.] V.5. Terra marique Rhodienfes hoftes
fuperaverant, et in harum victoriarum memoriam fta- .
tuerant Apollinis imaginem. . Referri poffe videntur
haec ad vanas Demetrii molitiones, quibus Rhodum ex-
pugnare inftituit; Cf. Diodorum L. XX. c. 96. — 100.
Vitruvium. L. X. 22. — πελάγους οἵ κέάτϑεσαν, Vat, C.
— V. 6, iasv9seluc. Vat. C. et Plan. φέγγος 32:93, effe vide«
tur eóugoaay da, cum notione laetitiae, quam libertas.
parit, | Fortaffe huc etiam referri poteft, quod de Sole .
tradit Zrrzemidor. Oneir. IT. 36. Ἥλιος — δούλους ἐλευϑέ-
eouc ποιεῖ. ἥλιον γὰρ καὶ τὴν ἐλευϑέρίαν καλοῦσιν ἄνϑρωποι. De
Rhodiorum felicitate et libertate memorabilis eft Szrabo-
nis locus XIV. p. 964. B. ϑαυμαστὴ δὲ καὶ ἡ εὐνομία καὶ ἥ
ἐπιμέλεια πρός τὲ τὴν ἄλλην πολιτείαν, καὶ τὰ VaVTIMÁ, ἀφ᾽ ἧς ᾽
ἐφαλασσοκράτησε πολὺν χρόνον, «καὶ τὰ ληστήρια καϑεῖλε, καὶ"
Ῥωμαίσις ἐγένετο φίλη — ἀφ᾽ ὧν αὐτόνομος δὲ διετέλεσε καὶ πολλοῖς
ἀναϑήμασιν ἐκοσμήϑη. — Ν', 7. Proprium enim Herculeae
foboli maris terraeque imperium, | Tlepolemus, Hercu«
lis filius, Rhodum venerat ibique plures exftruxit urbes,
tefte Homero 14. 8. 686. cf, Srrabon. L. XIV. p. 965.

D. — ei224s Vat, C. a pr. πὶ. — V. 8. καιφανίᾳ vitiofe

Vat, C.

Leiones p, 311.] CCXXXVIII. δ — De hominum
fan&itate ét innocentia agens Clemens Alex. Strom.
V. E. p. 652. 19. καὶ rovro ἦν, ὃ ἠνίξατο, ὅςτις ἄρα ἦν,
ἐκεῖνος ὃ ἐπιγράψας τῇ εἰφόδῳ τοῦ ἐν ᾿Επιδκύρῳ νεώ Αγνὸν
χρή X. T. Δ.

CCXXXIX. Plan, p. 357. St, 496. W. Bonis tem-
pla Deorum patere docet, nec luflrationibus iis opus
efle; nam fecundum Zpicbarmi dictum. καθαρὸν τὸν γοῦν

A
Y 3

-

IO INCERTORUM POETARUM ἘΠ, 199.
ἐὰν ἔχῃς. ἅπαν τὸ σῶμα. καϑαρὸς si, ἂρ. Clemeur. | Alex.
Strom, VII. $44. 30. Facit huc verfus Menandri ab eo-
dem fervatus: σῶς ιὦγνός ἔστιν ὃ μηδὲν ἑαυτῷ κακὸν Συγιδών.
—2 V. 2.. οὐλοὸς emendabat Vir D. ap. Huetigm p. 34.
Sed. οὐλοὸν ἦτορ de perfona dici potuit, ut κακὴ φρήν, πο-
viele νοῦς et fimilia, —. V. 4. »Corrupte vulgo legitur
Ψυχὴν ἐκνίψει σῶμα μιαινόμενον. Emendaveram vZua pizivo-
μένην. Αἵ praetuli conjecturam E. H,. van Eldick in
Sufp..p. 29. * Br. . In eandem fortaffe emendationem
inciderat. Scaliger, qui ap. Huetium p. 34. emendaffe.
dicitur ψυχὴν ἐκνέψεις σῶμα μιαινόμενος. . At multa ibi vi-
tiofe. exfcripta. effe fatis conflat. « Piezfon. in Verifim.
p. 148. νᾶμα μιαινομένην tentabat. Appofité compara-
vit. Eldickius Cicerottem de LL. II. xo. Zmimi labes
nec, diusurnitate vaneftere,. πὲς omnibus undis elui pot-

eft. Animam ' vitia et virtutes tanquam colorem quendam
imbibere dicebat P/azo de Rep. IV. p. 634. ita ut anima

pro rerum, quibus, imbuta fuerit, varietate varios
colores oftendere videretur. ^ Confer inprimis Garza-
εἶκον. ad M. Anzon. L. MI. 4. p. 70. et JV yrzenb. ad Plut.
de. S. N. V. p. 1 1 1. Ad luftrationis ritum. fpe&tant Ae-
fchylea in Eutwenid) v. 28I. Βρίδει γὰρ αἷμα καὶ μαραί-

: verat χρέος Μητροκτόνον, μίασμα δ᾽ ἔκπλυτον πέλει. ϑ81ς hos

verfus: fcribendos et di(tinguendos exiftimaverim. ——
Ceterum Grozium in noftro Epigr. νῶμα μιαινόμενον legiffe,
apparet ex ejus verfione: . |

Impurum cui pecus, abi: nom eluet unquam
Mentem , quae de te ferdida fiez , aqua.

CCXL. Vat. C. p. 626. χρησμὸς τῆς πυϑίας, — Primus
hoc oraculum edidit Dorvill ad Charit. p. 64. unde

id repetivit Pierfon in Verifim. p. 148. — V. I. ἁγνὸς

εἰς et xa9apéc. — Utiunique emendavit Dorvill. quem
velim docuiffe, 22; pro ἁγνὸς in veterum libris reperiri,
— V. 2: νυμφαῖον vZua eft purum et limpidum, quo fen-

»

{Π.199ς.. τ M EPIGRAMMATA. ro

fu παρϑένος πηγὴ occurrit ap. Zefchyl. Perf, 617. et παρ-
ϑένιον φρέαρ in Hymn, Homer. in. Cerer. v. 99. — V. 3.
κεῖται, Si vera eft le&io,- fenfus effe debet: Exiguus
hic fons bonis viris|deftinatus eft. κεῖσϑαι enim dicun-
tur e2, quae ufui fant repofita.. — Vide Doroill, ad
iod p.438. At hunc fenfum antithelis non pati-

' Nam fi poéta dixit: Kxiguo boc fonte boni viri
Roennddy epitheton /257; additum nullam vim habet et
fine ullo fenfus detrimento omitti pote(t. — Jam vero (q.
vf. νάματα "Ousavov opponuntur τῇ βαιῇ Más, unde ap-
paret, generalem effe fententiam , non ad unum modo,
fed ad omnes exiguae aquae fontes valentem. , - Hinc
e pim fcripfifle:

ὡς ᾿ἀγαϑοῖς ἀρκεῖ βαιὴ ᾿λιβάς:

quo admiffo nihil δά fenfus integritatem defi derabitur.
Senfus fere ut ap. Zefchyl: Choéph. 70. πόροι τε πάντες
ix μιᾶς δδοῦ Βαίνοντες τὸν χείρομυσῆ φόνον Καϑαίροντες. λούσει-
ἂν μάτην". Sopbocl. Oedip. T. v. 1227. οἶμαι. γὰρ οὔτ᾽ ἂν
Ἴστρον. οὔτε Φᾶσιν ἂν Νίψαι καϑαομῷ τήνδε τὴν στέγην, ὅσα
Κεύϑει, Cazull. UXXXVUI.: ς. Scelus Suscipit ,: 0. .Gelli,
quautum non ulrima Tezbys , Non genitor Nympbarum —
übluit.Oceanus. ubi. vide cl,.Doeriug. Similia collegit -
Garacker. in. Mifcell. Adv. Pofthum. c. XL. p. 838. —
V. 4. νίψῃ Vat. C. ^

CCXLI. Vat. C. p. 483. Plan. p. Pel $t. 419.
Ἦν. —. V. I. οὐρανὸν perperam corrigit Brodastiss, qui
Dorismos in reliquis patienter tulit, — xeeeisa.] Vat.
C. Optime hujus diftichi fenfum. explicuit. Sa/mafrus '
ad Selin. p. 449, A. :»Veteres breviífimum diem et
longiffimum aeque in duodecim horas partiebántur.
Hinc longiffimae horae folítitiales, brumales vero bre-
viffimae. Horologia itaque, quibus ad. totum annum
uterentur, iis rationibus facla oportuit, ut horarum in-
crementa et decrementa per fingulos menfes et dies pe-

I2 INCERTORUM POETANUM ΠΙ 199.

ne fingulos defcripta haberent et notarent. . Pizruv.
L.IX. 8. Hinc explicandum hoc diftichon:: ad omnem
Solem accommodari dicit horologii lapidem, ad aeftivum
nimirum et bramalem aequinoctialemque atque. omni-
um menfium.* In eandem rem disputans Ernefus de
Solar. Opufc. Philol. T. 1f, p. 24. rec monuit, fingu:
lis menfibus aut fingulas aut. paucas lineas attributas
fuiffe, e quibus omnium dierum horae fine infigni er«
rore colligi poffent. Nam omnium dierum lineas de-
fcriptas fuiffe, nec veteres prodiderunt, nec probabile
eft; quod linearum multitudo turbare homines potuif-
fet et vix locum in LAM wugntitu habuiffet.
CCXLII Vat. C. p. 495. Plan. p. 122. St. 176.
.W. Senfum hujus diftichi, quem Interpretes minime
perfpexerunt, aperuit Scholion a Brunckio ex membra-
nis eratum: Ὅτι φησὶ δεῖ. μέχρι τῆς ἕκτης ὥρας τῆς ἡμέ-
ρας ᾿ἐργάξεσϑ,,) μετὰ δὲ ταύτην ἐπ᾿ ἄριξον ἐρχεσϑοι,
τοῦτο δέ. φησι δηλοῦν xal τὸ. ὡρολόγιον᾽ τὰ γὰρ μετὰ τὴν
ἕκτην σημεῖα, τουτέστι τὸ τῆς ἑβδόμης, τὸ Z, καὶ τῆς
ὀγδόης, τὸ Ἡ, καὶ τῆς ἐνάτης, τὸ Θ, καὶ τῆς δεκάτης, τὸ 1,
κατὰ συλλαβὰς συναπτόμενά, ZHOI δίδωσιν ἀναγινώσκειν, τοὺ“
TíÍGT: προτρέπεται φάγεγ ἵνα ξὴν ἔχῃς. . Idem Scholion
dedit Srepbanus proximo ante-4nnozgriones loco, — No-
ftrum fortaffe diftichon in mente habebat Eujffatb. ad
IA. Ἢ, p. 554. 46. leréov δέ, ὡς o) νυκτὶ μόνον mil9erod
τις εἰς τὸ σχολάξειν ἀπ᾿ ἔργου, ἀλλὰ καὶ ταῖς μετὰ σταϑε-
ek» μεσημβρίαν ὥραις) εἴ Ti —" τῷ ἀποφῃναμένῳ, ὡς αἱ
py» πρῶται τῆς ἡμέρας" ὧραι, ἐργων εἰσίν, αἱ δὲ ἄλλαι,
$94 λέγουσι βροτοῖσι, —— τοῦτο δὲ ἐσοφίδατο ἐκεῖνος͵, ἐκ
ποῦ ἀριϑμητικὲ σημεῖα τῆς ἑβδόμης, ὀγδόης, ἐνάτης καὶ
δεκάτης ὥρας δμοῦ παρακείμενα, δοκεῖν ἐπιτάσσειν τοῖς ἐργα-
ψίναις ἑκάστῳ τὸ 2ῆϑι. Conf. Salmaf. δὰ Solin. p. 447.
C. D." In horarum diei enumeratione, et quid in
unaquaque earum conveniat fieri, 7Marzialis L, IV. 8.

d

οἵ

III. 199. EPIGRAMMATA, 13

Sexra quies laffis, feptima. ffnis. erir..
Sufficit in nonam miridis o&cáva palaeftris ;
lmperar exfiru&ios frangere nona toros.

Hine fex priores diei horas ferias ejus partes appel-
lat Plimiu; in Panegyr. c. XLIX. Para(iti, σκιὰν ἀἄναμε-
προῦντες ἐπὶ τὸ δεῖπνον, ut Plutarchus loquitur T. II. p. 50. .
E. fextam inprimis horam obfervabant. Ἰαβὶν ἧς L.
II. 4. p. 284. ὃ γνώμων οὕπω σκιάξει τὴν ἕκτην᾽ ἐγὼ δὸ
ἀποσαλῆναι κινδυνεύω τῷ λιμῷ κεντούμενος." — Voc. φῆϑι non
rede explicatur in Scholio fupra laudato. Non enim
fignificat ede, uz vivas, fed potius viza fuere, quo fenfu
Graeci femper 2j» adhibent. Hoc itaque a βιοῦν accu-
rate diftinguit Epitaphium Simili, qui fub Hadriano
praetorii praefe&turam exercuit! Σίμιλις μὲν ἐνταῦϑα κεῖ ὦ
v» βιοὺς μὲν ἔτη τόσα, ζήσας δὲ ἔτη ἐπτάέΊ, —— Dio Cif. L.
LXIX. I9. p. 1167. Cf, Fabrettum Infcr. p. 26, —
Refpondet Latinorum 7;ve, Vivamus, de quibus cf.
Burmann, ad Perron. c. XXXIV. p. 164. Mirsftherl. ad
Horat, 'T. H. p. 289. et quae notavimus τὰ Agatb. Ep,
XXVI. T. IILP.Lp.790, ἃ. "

CCXLIII. Vat. C. p. 458. Plan. p. 322. St. ΜῊΝ
W. Qui in lemmate Erechtheus vocatur, idem οἵ,
quem vulgo Erichthonium vocant. Cf. Violarium Ze-
nobiae p. I5 7. καὶ ἐκ τῆς γῆς ἐγένετο καὶ τοῦ ἐρίου ἄνϑρωπος
δρακοντόπους, ὃς καλεῖται Ἐρεχϑεὺς καὶ ᾿Εριχϑόνιος᾽" ἀπὸ «τοῦ
ἐρίου καὶ τῆς χϑονὸς τοὔνομα λαβών. Utrumque nomen
apud poétas obviumi..— ^ Caeterum hoc diftichon non
de una ftatua feu Herma, Vulcanum una cum Minerva
et Erichthonio esbibente ; fed de plegmate (Gruppo)
accipiendum videtur, — Ἡ τέχνη συνάγειρεν ἃ μὴ φύσις.

Haec parum acuté dicta, . Quae enim in fequentibus
ut a naturae legibus aliena proferuntur, non a fculpto-

Tre conjun&a erant, fed ab eo, qui primus mythum
de Erichthonii natalibus concepit,

14 INCERTORUM POETARUM ΠῚ. 200,

1..200.] CCXLIV. Vat: C. p. 458. Plan. p. 322.

St. 462. W. In tabulam pi&am, quae Martem cum |
Venere cübantem exhibebat. Per feneftram Sol aman-
tium myfieria illuftrabat. ^ Jejunum Epigramma. V. Jf.
εἰς, Vat. C. — ἀμφιπεριπλέγδην, Repofian. in. Concub.
Mart. et Vener. v. το. Quam bene confertis baefe-
vunt artibus artus, Cf. not. ad Paul. Silenz. Ep. VII. 17.
T. HL P. L. 128. nam de vinculis Amoris, quibus fe-
fe innexos tenebant amantes, non de Vulcani catenis
agitur, ut ap. Szarium Sylv. 1. 2. 59. F fa jacer firaris,.
ubi quondam confcia culpae Lemnia vepferunz deprenfo
vincula leclo. ubi certa emendatione legendum :.

deprenfo vincula moecbo. |

ΡΟ Ὁ ἐν iud Lucian. D. D. XVII. 2. T. I. p. 50.
ἐφϑόνουν τῷ "Aes, μὴ μόνον μοι χεύσαντι τὴν ἐαλλὶ στο ϑεόν,
ἀλλὰ καὶ δεδεμένῳ μετ᾽ αὐτῆς. Ovid. Metam. lV. 182.
U: venere torum conjux et adulzer in unum, Arte viri
vinclisque nova razione paratis, In mediis ito deprenfz
amplexibus baerent. Μιλ3. ἐκ ϑυρίδος, tulzo manifefti
lumine, quo fe Plena per infertas fundebar Luna feneftras.
Firgil MI. Aen. 152. cf. Burii..ad Propert. p. 46. —
V. 4. ἔστη σκοπέων. Piderat effufis Gradivum. Phoebus ba-
benis In gremio Paphiae fpiranzem incendia amoris. ΚΘ.
pofían. l.c. v. 139. —- Pro σκοπέων in Vat. C. vitiofe
σκοπήσας. —. V. 5. κήρη. Vat. C. —— od ἐπὶ κηροῦ, ne
pi&us quidem in tabula iram deponere voluit. Minus
' re&te haec accepit Brodaeus. 'Tabula, Medeam reprae- .
fentante, defcripta. Philippus Ep. XLI. ἐῤῥε, καὶ ἐν κηρῷ
παιδοκτόνε, «Ep. ἀδεσπ. CCXCVIL. & δ᾽ ἀγέφωχος.. Αύσσα καὶ
ἔν. χαλκῷ κεῖνο τὸ πικρὸν ἐχεὶ,. oc

CCXLF. 1n primis Vat. C. paginis fi ne le&ionis va-
rietate. — Plan. p. 323. St; 462. W. Venerem Praxite-
lis confpicatus poéta, dubitat; an non Venus ipfa, Olym-
porelido, in Cnidum defcenderit. — 4 V. 1. τίς A

y

ΗΠ, 3200. 4.201. EPIGRAMMATA 15

$e — Quae manus bos animavit equos? Anth. Lat. II. p.

458. Pro ἐψόχωσε Lennepius ad Pbalar. p. 22. 2. ma-
lebat ἐμψόχωσε. Ep. &$ CCLXXIII. ὥςτε τίς ἔμψυχον
ἀνδρύσινιν ἥνυσε τέχνα. Ep. CCLXXXIV. ἐμψυχον τὸ πλάσμα.
Lucian. T, I. p. 10 8. κινήσεως αὐτῷ καὶ μυκηϑμοῦ ἔδει μό-
voy πρὸς ἡ καὶ ἔμψυχον εἶναι δοκεῖν. Ariflaen. L. 11. Ep. X.
p. 88. εἴϑε μοι τοιαύτην ἔμψυχον δοίητε φίλην.

CCXL/I. Planud. p. 323. St. 463. W. Οἱ Ep.
Luciani 1. — — Schedae Krobnianae noftrum ditichon
cum difticho vulgo inter P/azomis Epigrammata edito
verifimiliter conjungunt, fic:

*A Kózegig τὰν Κύπριν ἐνὶ Κνίδῳ εἶπεν ἰδοῦσα"
Φεῦ, φεῦ , ποῦ γυμνὴν εἶδέ μὲ Πραξιτέλης Σ
Πραξιτέλης οὐκ εἶδεν, ἃ μὴ ϑέμις" ἀλλ᾽ ὃ σίδηρος
Ἔξεσεν, οἵαν ἴΑρης ἤϑελε τὴν Παφίην.

Vide nótata ad Ep. Plazonis IX. T. I. P. I. p. 346 :
CCXL1I. Planud, p. 324. St. 463. W.

CCXLFIII. Planud, p. 324. St. 463. W. Com-
parantur Veneris et Minervae ftatuae, utraque pulchri-
tudinis palmá digniffima, —Geminum germanum eft
Epigramma Herzodori T.l. p. 262. —. V. 2. τὸν Πάρις
Ed. Flor. pr. Ald. pr. et Afcenf,

4. 201.] CCXLIX. Planud. p. 325. St. 464. W.
Venus armata à Pallade ad novum certamen provocata,
illud detrectat, ^ Bis vertit hoc Epigramma Zufonius
XLI. et ΧΗ.

Armaram vidis Venerem Lacedaemone Pallas.
Nunc certemus , ait , judice vel Paride,
Cui Venus: Avmatam. 1u me, remeraria , zemhtis,
Quac quo ze vici zempore, nuda fui.
^? ow *

΄

16 | 3YNCERTORUM POETARUM IIL20r
|
Arinatam Pallas Venerem Lacedaemone vifens,.
Visne, ut judicium fic ineamus? ai,
Cui Venus arridens:: Quid me galeata. laceffis ?
Viucere fi poffum muda, quid arma gerens?
De Venere armata quaedam monuimus ad Leouidae
Tor. Ἐρ.11: T. 1. P. II. p. 106. fq.— V. 1. τὴν. Sched.
Krobn. — VW. 3. τί μοὶ σάκος ἀντίον αἴρειν. quid. mihi
opus eft fcatum contra te attollere i. e. armis in te uti?

Tn talibus Graeci infinitivo elliptice pofito ad indignatio-

nem quandam exprimendam utuntur; ut praeter alios
docuit Palckenar. ad Eurip. Phoen. p. 572.

« CCL. Planud. p. 327. St. 466. W. Miranti cui-
dam, quomodo fiat, ut Bacchus prope Minervam fit
pofitus, Bacchus rem explicat, multa fibi cum Pallade

. communia effe docens. | Argutum carmen, quod illu-

ftravit Arnaldus de Diis riae. c. ΧΙ. p. 70, fq. — V, r.
τῇ γὰρ ἄκοντες —— εἰλωπίναι, | Comparavit haec cl. Miz-
ber]. cum Horatianis II. Odar. XIX. 25. Quamquam,

choreis aprior er. jocis. Ludoque didus, nou faz idoneus ,

Pugniac ferebaris: | fid idem Pacis eras iediusque belli,

. Similiter Martem a Baccho alienum defcribit Euripid.

Phoen. v. 792. et 797. -— V. 2. Vulgo poft πόλεμσοε
diftinguitur, quod minime ferendum. Nec fic tamen
verfus valde elegans. — V. 4. εἴκελος, Vulgo. . Sed
i4sÀoc in optimis edd. le&um revocavit Artaldus. — V. 7.
Notandum φυὴν pro φῦλον, γενέϑλην pofitum, — Utrum-
que ,Minervae et Bacchi munus junxit Nemefran. Cy-

neg. 206. . Quin acides Baccbi larices Tritonide oliva ᾿

Admiftere decet. — V. 6. soc vulgo. ἐπ᾽’ ᾿Ωκεανὸν fufpica-
batur Zrnaldus, ut Bacchus fe Indos usque ad ultima
Orientis maria fuperaffe dicat. Non video, quid inde

lucremur. Ἰνδὸς ἀπ᾿ ᾿Ωκεανοῦ eft circumferiptio apud

poétas utriüsque linguae frequenter obvia, — Paffor ab
Ampbryfo. "Virgil. Georg. ΠῚ. 2. 4zlas a litore Hibero.

$i]. Ital. V. 271. ubi vide N. Heinfrum, Ὁ

V istos diste s

1201. 4.202. EPIGRAMMATA ^ ' 17

CCLI, Planud. eodem quo fuperius loco. ^ Caufae,
cur Baechus juxta Herculem cóllocatus fit," explicantur.
Conf. Arnaldum de Diis lae. p. Τα 1. — V. 2. Vul-
go xix Ζηνός Sópga δεινὸς, ὃ δὲ jová^n. Manifefla cor-
ruptela, * Br. Plane fic;ut cl. editor, hune verfum emen-
davit J'of. Scaliger in not. mft. — 34eca δεινός, gravi me:
zuende zbyrfo. Horat; M. Carm. XIX. 8. Corniger in-
crepuir rbyrfo graviore Lyaeus, Qvid. M!. Amor. XV.
47. — V. 2. ὅπλα, ea, quibus uterque inítructus eft,
praecipue, quae àd tela arcenda faciunt, — Hune ufum
Hereuli pellem leonis: praeftitiffe , €onftat. — Diodor.
Sic. L. IV. p. 257. τὴν δὲ δορὰν αὐτοῦ περιϑέμενος xa) διὰ
μέγεϑος & ἅπαν τὸ ἴδιον δέμας περιλαβὼν. εἶχε σκεπαστήρφιον τῶν
μετὰ ταῦτα κινδόνων, ldem ad Ajacem Telamonium poé-
tae transtulerunt, ut eppapet, ex Argum. Ajacis. Sopho--
cei fin. περὶ δὲ τῆς πλενεδδι ὅτι μόνην αὐτὴν, τρωτὴν εἶχεν,
rient καὶ Πίνδαρος, ὅτε τὸ μὲν σῶμα, ὅπερ ἐκάλυψεν ἡ λεοντῆν
ἄτρωτον ἦν τὸ δὲ μὴ κωλυῷφϑέν, τρωτὸν ἔμεινε. — ' V, 4. » Vul-
go male νεβρίς, « Br. — πλαταγή. Crepitaeulum illud,
quo Hercules Stymphalides fagavit, quae χάλκεα xeóra-
^x appellat Apollodor. L. M. 5; 6. ^ Fabulam illam enar-
rans: Apollon. Rhod. L. M, 1056. ὅγε χαλκείην πλαταγὴν
ἐνὶ χερσὶ τινάσσων Δουπεῖ ἐπὶ σκοπιῆς περιμήκεος, αἱ δ᾽ ἐφέβεντο
Τηλοῦ, ἀτυδηλῷ ὑπὸ δείματι κεκληγυῖαι: JExzymol. M pag.
731.- ξιυμφαλίδας ὄρνιϑας, — ἐξεδίωξεν αὐτὰς à Ἡρακλῆς
πλαταγῇ., μὴ δυνάμενος αὐτὰς κατατοξεῦσαι Qu τὸ πλῆϑοξς, “πὸ
Vulgo παρφοξυτόνως fcribitur mazréys , invitis Grammati-
eis," quorum 'au&tofiratem fequutus eft Eichflaedt V;
εἰ, in Diodoro L. IV. 13. Cf. Praefat. p. XXVI. —
4: 202.] V. 5. Uterque domum, mortali natura per
flammas purgatá, ad fuperos evolaveroht. — — Simili-
ter; Aeneam et Herenlem, poft obitum mirabilem, inter, -
Deos relatos comparat Juvenal. Sat, XY. 61. — venies
Tiryutbius, aur minor illo Hofpet , et ipfe tamen contin-
gens fanguine coelum; Alzer aquis , alter flaminis ad fide-

Vol. 11, P.a. M

"

Lj

419 INCERTORUM POETARUM lil.202.

va miffus, 1n verfa, qui proxime fequitur: Pereu/a
.munc. audi nullis ornata macellis, / probe perfpexit
Schbraderus vitium, fed quod ipfe proponit porzaza sa-
cellis, nihili eft. Tu fcribe:

Fercula nunc audi nullis covrafa macellis.

CCLII. Vat. C. p. 483. Planud. p. 329. St. 468.

Ἄν. ἴῃ Hermaphroditi ftatuam ; in balneo. viris mulie-

ribusque communi collocatam. . De ejusmodi ftatuis

quaedam acute monuit Boeisigerus in den. Vafengemübl-

den. YII. p. 16. not. — V. I, Ἑρμῆς — Κύπρις. Simili-
ter de Hermaphrodito Zufouius Ep. C.

Mercurio genizore fatus, genitrice Cytbcre,
Nominis ἐξ mixti, fu corporis Hermapbrodizus,
Concretus χη, fed ion perfe&lus, utroque:
Anbiguae Veneris, teurro poriundus amori.

Cf. Ovid, IV. Metam, 284. — V. 2. σύμβολα. Puerum
fimul puellamque referens;. muliebrem puleritudinem
in puerili corpore oftendens. .— Heynius in Comm. T. X.
p. 84. ne forte de flatua utriusque. fexus partes haben: -
te cogites, . C£. JV inkehnannum in den Anmerkungen zur
Gefch. der Kunfl. p..37., — VW«.4. ἀμφίβολὲν. Luciam,
D. D. XXHl. 1. T.H. p. 79..de Hermaphrodito : ὃ δὲ
Süavs καὶ ἡμίανδρος καὶ ἀμφίβολος “τὴν Qj, Οὐκ ἄν δια"
κρίναις, εἴτ᾽ ἔφηβός ἔστιν, εἴτε καὶ παρϑένος, De puero fore
mofo Horazius.|L. Od. V. 21. Quem ἡ puellarum infe-
reres choro, Mire fagaces fallerez bofpites Difcrimen.ob-
| Kcurum folutis. Crinibus ambiguoque vultu. qui. lo-
cus obverfabatur Szazío, Achillem defcribenti, cultu
muliebri inftru&um, in Ackill. I. 236. fallizque tuentes
Ambiguus, tenuique latens. difcrimine: fexus... Plura
vide ap. Marklandum ad $zaiii Sylv, 11. 6, 39. p. 112.
Wis |

t

IIT. 253. ÉPIGRAMMATA | 19

CCLIII. Plan. p. 331. St. 470. W. In Amoris,
quatnor coronis inftrnti, ftatuam. — Vid. Mariani Schol,
Ep. 1. Byzantini poétae effe videtur. — V. r. Scri: -
bendum: τὸν ἐκ A:gévor, agitur enim de monte Libano,
ubi Venerem cum Amore cultam effe conftat. — Iis, quae -
notavimus ad Leontii Ep; X. T. Ii. P 1. p. 197. adde
Eufibium in Vita. Conftant. IL... 53. qui Venerem, in
Libano cultam , αἰσχοὺν δαίμονα appellat, in cujus facris
viri muliebria paterentur, mulierum vero effent z«gáva- ᾿ς
μοι δμίλισα, ἀῥητοί τε καὶ ἐπίβῥητοι πράξεις, ὡς ἐν ἀνόμῳ καὶ
ἀποστάτῃ χώῤῳ. — V. 3. Νόμφης. | Unüs Àmor Veneris
etat filius, reliqui. Nympharum. — Glauaian. X. 72.
Mille pharezrati ludunz im margine frazres, Ore pares;
Jeniles babitu, gens. mollis Amorum. |. Hos. Nympbae. pa-
rim, ilum Venus aurea folum. — Pliloflrag. 1, Imag,
VL. p. 770. εἰ δὲ πλῆϑος Ἐρώτων, μὴ ϑαυμάσῃς Νυμφῶν γὰρ
δὴ παῖδες οὗτοι γίγνοντοη. — V. 4. ἔργα Φυτοσκαφίης. An alibi
apud vetetes poéras Amor rei olitarisc praepofitus oc.
currat, ipnoro. — Nec tamen haec imago mirabilis vide-
bitur iis, qui in antiquae artis monimentis Amores (five
Genios potius, fub Amoris fpecie repraefentatos) ad
omnia fere vitae minifleria adhibitos meminerint, —
Hoc Epigramma in Ed. Flor. pr. delideratum, primus
edidit Aldus in Le&ionibus ed. Ald. pr. i

CCLIV, Μετ, Ὁ. p. 457. Plan. p. 333: St. 4753.W.
Ineptum difticehon in lanonem, mammam Herculi prae-
bentem. ^ Nota fabula, unde viae lasteae origo expli:
cabatur.. Vid. Eraroflben. Catafter. c. XLIV, Hygin. P.
A.1L 43. Supereít ftatua Iunonis éum Hercule infan-
te, cujus delineationem vid, ap. JVinkelm. Monim. ined.
T, XIV,

CCLF. Plàü. p. 334. St. 474. W. C£. Mefomuis
Hymn. in Nemef, T. li. p. 292. Epigramma noftrum

- edm fequente explicavit $panbem. ad Callim. p. 472.
B 2

25 INCERTORUM POETARUM ἢΠ1.203-

{. 203.] CCLVI.. Planud. l. c. τίνος οὕνεκα, Vulgo.
CCL/VI1L. Planud. p. 344. $t. 483. WW... in-Neme-
. fin Rhamnufiam, ex maribore,: a. Ρουθ in Atticam αἱ"
lato, faCtam..- Cf. not. ad Parmenion. Ep. VI. T. H. P.
1L. p. 113..et ad "ZJeaeret. Scbol, Ep. ΙΝ. T. IL. P. III.
P. 406. Vertit hoc Epigr. Aufonius Ep. XXI.

Me lapidem quondam Per fae advexere, zropaeum
Uz fierem bello : nunc ego fum, Nemefis.

Ar ficut. Graecis vidoribus adflo zropaeum,
Panuio "d C Perfas vaniloquos Nemejis..

n^ 2. Ἡστήσωνται. Malim στήσοιντος In uno Planud,
R. στήσονται, Dr. — V. 4. τοῦ πολέμου. fuperbiae, qua
bellum in Graeciam fufceperant, vindex.

CCLVIII. Vat. C. p. 488. Plan. p. 335. St. 475: W.
Senfum b. verfus lemma diferte explicat,

CCLIX. Plan. p. 27. St. 41. W. Simile Ep. P/a-
z0nis ΧΙ], — V. I. ἐξχεο. Vulgo. | Noftrum habetur in
. mémbr. Vat. ubi hoc Épigr. án prioribus pag. legitur.

lbid. 3 et κεκλιμένη, — l'inus Zephyris oppofita, κεκλιμένη,

üt ap. "icipbr. 1, I2, p. 304. μεσημβρίας οὔσης σταϑὲ-
φᾶς φιλήνεμόν τινα ἐπιλεξάμενος πίτυν, καὶ πρὸς τὰς αὔρας ἐκ-
κειμόνην: — V. 3. 41,26, Vulgo. — ἔνθα, ubi fiftulam .
inflans ad. dulcem fomnum invito. Sic fere P/aro 1. e
καὶ 060 “- σύριγξ ϑελγομένῳ ἄξει κῶμα κατὰ βλεφάφων. —-
V. 4. ἐφημαίοις. | Meleager Ep. ΟΧΙ, τέττιξ -- ἀγρόνομον.
᾿μέλπεις Mtv ἐρημολάλος, [

.CCLX. Vlan. p. 335. St. 475. W. Boni poétae:

: Epigramma , cui comparandum Ep. nuper editum a. V. -

. cl. Haufibkio in Anal, crit. p. 232. ex Vat. membr. p.
491. —— V. 2. In: ed; fL pr. et Ald. 1. γυῖα καμάτου,
quod. poíleriores in μόϑονυ mutarunt. Αἴ hoc non de
quovis labore, fcd de labore bellico ufurpari folet. Hoc
nomine praeflat. Braackii emendatio, quam tacite in

III, 202.4.2094. EPIGRAMMATA. 21

textum admifit. Non minus tamen probabiliter fcri-
pferis :
ἄμπαυσον μογεροῦ μαλθακὰ γυῖα ΚΟΠΟΥ͂.

quod etiam facilius in καμάτου depravari potuit.^ Ruf.

Ep. Κ΄. ἔκλυτος ὑπγαλέῳ vim κέκμηκα κόπῳ. — Incert. Ep.

CCCLXIHI, δίψαν ἀλαλκὼν " Apzaveoy Tap ἐμοὶ καὶ κόπον (fic
"Vat. C. pro — ἡσυχίῃ, — V. 3. ἦχί σε. Meleager Ep.
CXL. ὄφρα φυγὼν τὸν Ἔρωτα, μεσημβρινὸν ὕπνον ἀγρεύσω ᾿Ενϑάδ᾽
ὑπὸ σκιερῇ κεκλιμένος πλατάνῳ. — ἥ. 204.] V. 5 - ,)ποιμήν.
Vulgo. Apte haec comparavit cl. Mizfiberlich cam
Horatianis ΕΠ, Od, XXIX. 18. Jam Procyon furit —
Ex flella vefani leonis, Sole dies referente fitcos. — Iam pa-
fior umbras cum grege languido, Rivumque feffus quae

rit, et borrida Dumeta Silvani. -— V. 7. waóuár! ómuoc

woo Quyuw κυνός. ἀστέρα ὀπωρινὸν appellat Homer. I^, E. 5.
«f. Euftath. p. 389. 22. Ararum v. 333. ibique Scbol.
Tibull. 1. El. L 27. Sed. Cauis aeflivos ortus vitare ful
umbra Arboris, ad rivos praetereunzis «quae... lam po-
namus Episr. ab Hafcbhio V. cl. optime emendatum:

- Tg) ὑπὸ τὰν ἄρκευϑον ir. ἀμπαύοντες, δδῦται,
γυῖχ παρ᾽ Ἑρμείᾳ σμικρόν, 0309 φύλακι"
μὴ φύρδαν, ὅσσοι δὲ βαρεῖ γόνυ κάμνετε μόχϑε;
καὶ δίψος, δολιχὰν οἶκον ἀνυσάμενοι,
πνοιὴ γὰρ καὶ ϑῶκος ἐὔσκιος᾽ ἅ 9' ὑπὸ πέτρᾳ
. σίδαξ εὐνήσει γυιοβαρὴ κάματον.
ἔνδιον δὲ φυγόντες ὀπωρινοῦ κυνὸς ἄσϑμα,
ὡς ϑέμις, Ἕρμείην εἰνόδιον Tiere,

ἄλμα. faltum. τὸ ἄλσος, Λυκόφρων. ἵν᾿ ἅλμα πομποῦ καὶ χα-
μαινίδου διπλοῦν". λέγεται δὲ καὶ ὃ κλάδος πιαφ᾽ Αἰολεῦσιν, Ety:

mol. M. Euripid. on. v. 1268. ὅϑεν πετραῖον had δισκευ- |

'ϑήσεται.
CCLXI. Vat. C. p. 278. Plan. p. 343. st. 482.
Ἦν. Etiam hoc Epigramma fcriptum in Pana, ad fon-
B 3

-

]

22 YNCER TORUM POETARUM 11.204,

tem in antro pofitum. — V. I. Νυμφῶν, Vulgo et in
Vat.C. Nympharum dux dicitur, qui cum Nymphis
€horos inftituit, — Homeri Hymn. in Pan. VII, 2. alyozó-
δὴν. δικέρωτα,, φιλόκροτον, OcT' ἀνὰ πίσεα Δενδρήεντ᾽ ἄμυδις
φοιτῷ χοροήϑεσι ᾿ύύμφαις. — lbid. I 9. Ξὼν δέ σφιν τότε Νύμ»-
Qa: ὁρεστιάδες, λιγόμολσαι, erasa: πύκα ποσσὶν ἐπὶ κρήνῃ με-
λανύδρῳ — Μέλπονται, ΟΕ, Platon. Ep. ΧΙΝ, et Αἰοαοὶ
AMecffan. Ep. Xil, — V. 2. »:ó δόμον. — Subauditut.
xatá, qui latitat iu boc antro, Mallem τόνδε λέλογχε δᾶ-
gov. Br. Vitiofam efie vulgatam dubitare noli, Scri-
bendüm puto; et

ὃς πέτρινον τόνδε γέγηϑε δόμον.

gui boc aurro deleatur. —| Verba χαίρειν, ἤδεσϑαι, ψγηϑεῖν
plerumque ablativüm, nonnunquam accufativum adíci-
Ícere conftat. Homer. 14. 1. 77. τίς ἄν τάδε γηθήσειε. ubi
Euftazb. p.63 ti 2 I. φασὶ δὲ καὶ Κρατῖνον οὕτω που γράψου,
ψέγηϑα τὸν ἄνδρα" τοιοῦτον καὶ πὰρ Eüguridg τό" “τοὺς εὐσεβεῖς
Seo ϑνήσκοντας οὐ χαίρουσι' καὶ παρὰ Ξοφοκλεῖ τό" 4224» σατέρα
σὸν ἐμὸν εὐλογοῦντά δε. El δ᾽ ἂν οὐκ ἀπᾷδον πρὸς ταῦτα οὐδὲ
τό". τὸ δ᾽ ἔπος ὃ ἐξερῶ τάχα ἥδοιο μέν, χρήσιμον δ᾽ εἰς αὐτὰ
᾿ καὶ τό' πρᾶξιν ἣν ἤλγησ᾽ ἐγώ, — His exemplis addendus for-
taífe locus Sopbocl, Ele&, 922. nuper merito impugna»
tus ἃ Purgoldio, juvene acutiffimo, in Obfervatt, erit,
p. 136. Seripfiffe videtur Tope

οὐκ ἀν, 9᾽ ὃ à γηϑεῖς, οὐδ᾽ ὅποι γνώμης Φέῤῃν

non, ut vulgo legitur, àze: γῆς. Mlud contextui unice
accommodatum, et praecedentibus Chryfothemidis ver-
bis: τί δ᾽ ἔστιν; οὐ πρὸς ἡδονὴν λέγω τάδε — tantum non
flagitatur. — πέτρινος δόμος , ut λάϊνον ἄντρον ap. Tieocriz,
Kid. Vil. £49. — V. 3. ἄμμι. Vàát. C.

ες CCLXIL Plan. p. 336. $t 475. W.. In Pana, ὡ-
pra cujus caput nubecula confpiciebarur, ^ Hinc poétá
eum revera lovis progeniem εἴ affirmat, ^ Fruftía

το...

Ow ^ τ τυλῥον στῶ v

1H. 204. EPIGRAMMATA. 23

alium fenfum ex planiffimis hujus Epigram. verbis
extundere inflituas, | Sed quid pi&or — nam de picta
imagine agitur — mubecula illa fignificare voluerit,
non exputo. Jrodaeu: quidem Eufobium laudat, qui
μάθῃ, Evang. L. III. Pana σφαῖραν χρυσῆν ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς
ἔχοντα fingi ait, quae eum uwuiverfae füb[tantiae materia- .
lis dominazorem (Macrob. Saturn. I. 22. init.) fignifica-
ret. Sed aliud eít fphaera, aliud nubecula,

CCLXII Plan. p. 343. $t. 483. W. In Pana ex-

aere, qui in loco Dictynnae facro in antro ftabat. | Di-

&ynna ap, Cretenfes colebatur, a monte Di&e vocata.
Vide Srrabon. L. X. p. 733. C. 734. A«et Spanben.:
ad Callim. p. 309. fq. — V. I. τοῖόν us καϑ᾽ ἱερόν. Sic,
ut me vides, Cretenfis collocavit in hoc fano. Hoc fenfu
accipi poteft vuleatum zov fed longe probabilius mi-
hi videtur, depravatum effe vocabulum ex nomine ho- -
minis, qui illam ftatuam dedicaverat. Fac enim, fcri-

ptum fuiffe :
Δικτύνγης Πείσων με xa" ἱερὸν ἔμπυρον ὃ Κρὴς

vel aliud nomen repone, et aliquid elegantiae huic 1o-
co accedere fenties, Perperam Iunius in Pictor. Catal.
ex hoc Epigrammate p. 57. ítatuarium nobis Cres ap--
pellatum obtrudere conatus eft, — V. 3. »Vulgo le-
gitur ix δέ γε πέτρας σπήλυγγος. “ Br. Emendationis fon-
tem indicare neglexit cl. editor, quem fic ex ingenie -
fcripfiffe nullus dubito. Αἱ in vulgata

ix δέ TE TIETPAE
non id latet , quod Br. dedit, fed potius

ix δὲ IIETPAIAZ
σπήλυγγος — —
πέτρινος δόμος fupra eft de antro Pani facro Ep. CCLXI.
nec aliter loquitur Eurip. Iph. in Aul, v. 1082. rergaíoy
B 4

24. INCERTORUM POETARUM ΠΙ.204. ἥ. 205:

ἀπ᾿ ἄντρων ἐλθοῦσαν, et Cycl. v. 82. ἄντρα δ᾽ εἰς πετρηρεφῆς
— V. 4. τείνω βλέμμα. — Oculos in montes intendo, fe-
ra$, fi quae prodierint, obfervans. | Pana enim vena-
torem, Dianae πάρεδρον, hoc Epigramma nobis fiftit.

1. 205.] CCLXIV. Planud. P. 343. St. 483. W.
De Pane, in pugnae Marathoniae memoriam, Athénis
fub arce collocato; vide notata ad Sizouid. Ep. XXVIII.

T. IL. F. Lp. 219. — V. I. ἄκρης. Aldin. I. 2. 3. ἄκρην:

Afcenf. et Steph. |

CCLXF. Planud. p. 340. : $t. 480, W. In Vase
rs flatuam, in maris litore a Glycera, Dionyhii Ailia,
collocatam. — V. 2. ἑξόμενος vulgo et in fine ἠϊόνος, —
V. 4. » Omnino fcribendum mili videtur πορφύρεον &za-
λᾶς κῦμα παρ᾽ ἀϊόνος. «* Br, Non perfuadet, ézaaw κῦμα
molles undae funt, quae leniter litus alluunt, quales
defcribit Lucrezias L. M. 5375. qua mollibus undis
Litoris incurvi bibulampavir aequor arenam, quod Firgil.
expreffit IX. Aen. S16. Ille (fluvius) /ue cum gurgite
flave Accepiz venientem , ac inollibus extuliz undis. —
Litus πορφύρεον fic dicitur ab undis, ad quas hoc epithe-
ton proprie pertinet, permutatione ubivis obvia.

.CCLXVFI. Plan. P. 341. St. 481. W. 1n Amo-
rem, fulmen frangentem. — Vide Gemmam ap. Lipperz.

Da&yl. I. nr. 775.— Diftin&ionem poft ἰδὼν pofitam |

melius deleveris. Fortaffe práeterea fcribendum ;
Ὁ πτανὸς Τὸν Ara, ἰδού, ἄγνυσι κεραυνόν.

Hoc mihi quidem verifimilius videtur, quam hoc difti-
chon, quod vulgo fieri video, de Anterote accipi, —

V. 2. πῦρ πυρός, — . Amor fulmine potentior. |

'« CCLXFIL. Planud. p. 341. St. 481. W., Ele
gans Epigramma et Meleagre , vel meliore etjam pocta
dignum, "Scriptum in Amorem, ab alio Amore vul-
neratum. De Anterote explicant, , de quo tradidit
| Paufan. 1.30. p. 75. et Suid. in ᾿Αντέρως. cujus articuli

VELIS v

^
nio ca EE
:

A5 - e. — »
g..; σι β

^
.

HL205. ^ ^" gBI!GRÁMMATA, 25

pars pofterior du&ta videtur ex Heraclide Pomrico weg
Ἐρωτικῶν. unde hiftóriam de Charitone ét Melanippo
derivavit Aebén; L, ΧΕ. p. 602. et Zclian, V. H. IJ. 4.

Elide in eymnafio "Eeore; et ᾿Αντέρωτος arae confpicie-
bantur, tefte Pes/an. L. Vi, 23. p. $11... In Gemma
ap. Lipperz, nr. 833. Amor triftis humi fedet, Anterote
aufugiente, Οἵ. Manfo über verftbiedene. Gegenft. der
Mytbol. p. 337. Íqq. Diverfo autem . modo veteres
de Anterote tradiderunt. — Alii suzuum Amorem intel-
ligunt, alii comzrariwm, qui Amorem refolvat. Vide .
Servium ad Virgil. Aen. 1V. $20. et, quae doGté de eo
monuit Hufcbkius in Anal, Cr. p. 47. Cum Servio
facit Epigramma noftrum, quo Amoris impotentia fuis
ipfius telis impugnata infolentisque pueri faperbia Ne-
melios armis frada repraefentatur. Iam conf, Me.
lagri Ep. ΧΕΠ. ETE

τί" χλαίεις, Φρενολῃστάγ τί δ᾽ ἄγρια τόξα καὶ ἰοὺς |
ἔῤῥιψαςγ διφυῆ ταρσὸν ἀνεὶς πτερύγων 5
T ῥά γε καί σε Méisxog ὃ δόςμαχος ὄμμασιν ai9ei ;
ὡς μόλις, οἵ ἐδρας πρόσϑε,), παϑοὶν ἐμαϑες.

et quae ibi notavimus T. I, P. I, p. 61. — V. I. τὸν
ἀντίον. 1 codex offerret

d
πτανῷ πτανὸν Ἔρωτα καταντίον ἔπλασ᾽ Ἔρωτι

id non repudiarem. — V. 3. τά κ᾽ ἔρεξεν. Vulgo. Locu-
tionem illuftravimus ad Meeagrum |. c — V. 4, ἐξ κόλο.
πὸν ἀπέπτυσεν. — Ad avertendam Nemefios impotentiam

ter in finum fpuit, Cf. not. ad Srrarof. Ep. LXXI. ἢ

T. Hi. P. EIL p. 112.

CCLXVIII. Flanud. eodem quo fuperius loco. Et
eft ejusdem pomme et praecedentis gevdamtaqio con.
tinuatio, — V. 2. ἤνεσε pro compofito παρήνεσε, me excita-
vit, ut alas in fratrem moverem eumque telis peterem.

B5

26 INCERTORUM POETARUM Ill. 206.

4. 206. CCLXIX. Plan. p. 241. St. 481. W.
Dianam ad facra eantem poéta defcribit. ^ Arcu Dea
et pharetra depofita, pedibus nudis et vefte ad talos
demiffa incedit. Sufpicabatur lll. Heynius in Comment.
T. X. p. 105. poetae obverfatam effe Apellis tabulam,
qui Dianam /acrificantium virginum choro mixtam pin-
xiffe traditur ap. Plig, H. N. XXXV. 36, 17. ubi τὰν
men de le&ionis finceritate dubitat Leffingius in Laoc,
P. 224. ποῖ, c. Diana, ad facriicium ipfi a mortali-
bus fadum accedens, omnia, quae illis timorem incu-
tere poffent, depofuiffe putanda eft, ut placida videre- .
tur omnibus et propitia, Eandem ob caufam, ubi, fyl-
vis relictis, puerperas adjuvat, arcum Nymphis tradere
fingitur in Ep. Noffidis III., et apud. Phaedimum Ep.
ἘΠ, laudatur, quod ad Tbemiftodicen, puerperio labo-
rantem, ἄτερ τόξου venerit, —— Quamvis ibi fimul ad.
᾿Εἰλειϑυίης βέλη refpicitur, — V. I. παρ᾿ αὐχενίη. Ed,
Flor. Pr. Ald. I. 2. — V. 2. ἐνδρομίδες. caligarum ge-
nus, venatoribus inprimis ufurpatum. | Pollux VII.
93. Hinc ap. Callimacb. H. in Dian. v. 16. infans
Diana Jovem ἐνδρομίδας rogat. Etiam Iris, ut Deo-
rum nuncia, ἐνδρομίδας gerit. Vide Graevium ad Cal.
lim.H.in Del 237. Et Füriae venantium habitu re-
praefentatae, quod nuper docuit Boerigerus it der
Furiemnaske. p. 40. ^ Cretenfem caligarum illarum ori-
ginem indicat Λυκαστείων évDgoyic ἀρβυλίδων, e— V. 2.
Cum vulgo legatur πρὸς ἄκρην ἰγνῦϊν, Iof. Scaliger. emen-
davit πρὸς ἄκροιν ἰγνύοι. | Brunckii emendatio lenior,
Girifiqdete in Ecphr. v. 307, de pua ν

οὐ τόξον ἑκηβόλον, οὐδὲ addo

ἰοδόκον ἀνέχουσα κατωμαδόν᾽ ἦν δ᾽ ἐπὶ γούνων
παρϑένιον λεγνωτὸν ἀναφωσϑεῖσα χιτῶνα. ὦ

ubi vide not. T. IF, P. II. p. 120. Ovid. X. Metam.
$36. Nuda genu, veficm viru fuccindha Dianae.

-

Pe

II. 266. ' EPIGRAMMATA, 47

CCLXX. Plan. p. 342. St. 482. W. In ftatuam
Bacchi a.Myrone confatam. De hae imagine nihil
aliunde conftar. V. 1. » Vulgo χαλκῷ legitur. * Br. —
γενεήν. — Similiter Apelles Venerem genuiffe dicitur ap.
Ovid. MI, A. A. 401. Si Venerem Cous nunquam ge —
nuiffer ( al. pinxiffet. al. pofuiffer) Apelles, Merfa fub. ae-
quoreis illa laerez aquis. — Iul. Aegypz. Ep. XXXII, Zgr;

— 9αλασσαίης YlaQíw προῦκυψε λοχείης Μαῖαν 'AqsAAsÍuy εὗὑρα μένη

παλάμην. Ἐρ. in Stat. Athlet. LX. T. 11.3.2. Χεὶρ οἶδε
γεννᾷν τοὺς πάλαι" τεθνηκότας. Ep. ἄδεσπ. ΘΟΧΣΙΨ; é δὲ Μύ-
φωνος χεὶρ οὐ “πλάσεν, ἀλλ᾽ ὄτεκε. ᾿

CCLXXI. Plan. p. 244. St. 483. W. — v. I.
χκαρποτόχῳ. — Fertilitatis auctor habebatur, cajus indicium
viperae infurgentes ejus dextra laevaque ez. fpicae Cereales,
quibus eam inítructam fingit 4ppul. Metam. XI. init.
Eandem cum Cerere comparabant Graeci. — μυριομόρφῳ,
Unice huc facit memorabilis locus ap. Appulejum l c.
ubi lis Lucio per quietem vifa, his verbis utitur: Em 1
adfum — rerum. Natura parens, (1, e. σαχυμήτωφ. nifi for-
te fuir πόλυμήταρι ) elementorum | omnia domina — Deo-
vum Dearumque facies uniforinis - ejut numen unicuin,
mulriformi fpecie, viru vario, momine multijugo totus
veneratur orbis. — V, 2. lidis feftum in nonnullis ur-
bibus ita celebrari folebat, tefte Diodero Sic. 1. 14. p.
18. utin pompa vascula circumferrentur, hordei et
tritici plena, ἀπομνημόνευμα τῶν ἐξαρχῆς τῇ ᾿ϑεῷ φιλοτέχνως
εὑρεθέντων. — μογερῶν ἀπάνευϑεν ἀφότρων, ut aureo aevo,
quo καρπὸν ἔφερε ξείδῳωρος ἄρογρα Αὐτομάτη πολλόν τε καὶ
ἔφϑονον. Heftod. E. καὶ H. 118. Ovid. IM. Amor. VIII,
239. 4: meliora dabat curvo fine vomere fruges,
Pomaque. Horat. Epod. XVL 43. reddit ubi Cererem
sellus iuarata quotanmis. | Cf. Amp. Thef. Ep,
XXXIX. 7.8. . Wer ἡ

CCLXXIL οἴῃ Planud. p. 344. St. 484. W. duo
funt kpigrammata, quorum prius diftichis primo; fe«

9 — INCERTORUM POETARUM III. 206.

cundo et uliimo hujas carminis conflat; alterum, "re--
petito. primo difticho, tertium.illi et quartum fubjun-
git. Mihi .controverfia nulla obmoveri poffe videtur,
quin haec. male divulfa et turbata fuerint.* Br. — Valde
dolendum eft, qnod hoc Epigramma cum plurimis illis,
quae artis opera defcribunt, in Vat. membr. deeft,
ReGe clar. Editor duo carmina in unum contraxit, de-
leto primo. difticho, quod, «cum poflerior. pars Epi-
grammatis in alteram forte paginam procurreret, aut
in fumma pagina, aut in margine iterum erat fcriptum,
cujusmodi repetitionum haud pauca funt in Vat. membr.
exempla. »Exhibuerat artificis manus fenem in ter-
ram proje&um, frendentem dentibus nudatis, emacia-
tum, capite manu fubnixo, baculo terrae innitentem,
coma hirta, cute tugofa; ut tantum non Livor feu tis
vidia expreffa videri.po(lit. * . Heymii verba funt in
Comment, T. X. p. 93. Livorem ab Apelle pictum
commemorat Lucian. T. Hl. P. I3I. fq. ed. R. &vie
ὠχρὸς καὶ ἄμορφος , o£ü δεδορκοὶς wo ἐσικεὶς τοῖς ἐκ νούσου μα-
κρῶς κατεσκληκόσι,. — Poéta in Anthol. Lat. T. I. p. 546.
de Livore:

U: "deber , ff " poena femper ipfe eft.

Teflatur: gemitu. graves. doleres:

Sufpirat, fremit, incutitque dentes.
"Sudar frigidus, | intuens quod odir.

Effuudit mala lingua: virus arum ἢ |

Pallor. terribilis genas colorat ;

Infelix macies reuudat offa.

V.1.2. »In primi diftichi, quod bis legitur in Planud,
hexametro abfurde ediderunt zavazev9éz, quum mani-
fefto fenfus: requirat βαρυπενϑέα, πολυπενϑέα. . At unica
mütata litera vox genuina rediit. ᾿Εσϑλοῖσι fine » et
᾿ ἀνεπλάφατο habent duo regii codd. in iisdem y. 7. ut in

editis omnibus ante Stephanum σεσηφός, € ΒΥ, ταλα-

^ "Tr Sad —POSÁ " - ^. -ὸ Set IPS, »

»

ΗΠ, 206. EPIGRAMMATA. ^ 29
,

πενϑέα emendavit Huer. p. 33. 2 ,V. 3. Quam vivida
vis imazinis! Spirare videtur fenex humi recumbens.
In fine diftichi major diftindio ponenda. ' Deinde nul-
la caufa erat fatis gravis, cur Brunckius verba. μανόει δί-
στόιχος — εὐτυχίας, quae vulgo poft v. 4. leguntur, inde
removeret et in ultimo carminis loco collocaret. His in
priftinum locum, jure poftliminii,. revocatis, fententia-
rum contextus et elegantior eft et facilior. μανόει, αὐτὸν
fcil. Momum elfe indicant. dentes, cutis arida ete. Sic
ftatim proximo Epigr. νεῦφά δε μανύει τετανυσμένα. Cf, no-
tata ad. ZAsclepiad. Ep. X. T. 1. :P. lí, p. 29. » Vulgo
é^iSewz, quod fic ad ὄγμος inepte. refertur , quum ad
Momum referendum (it: 8 δίστοιχὸς ὀγμος ὀδόντων πριομές
γῶν — μανύει αὐτὸν ὀλέϑριον ὄντα.“ Br. — Quali ὀλέϑριος. non
et fic ad Momum referri poffit, epitheto ἃ perfona ad. par-
tem translato, ὄγμος ὀδόντων τοῦ óAs9eíew, ^ Quodíi tamen
duplex epitheton in eundem fonum exiens offenfioni
fuerit, admittatur ὀλέθριον, ita tamen, ut pro αὐτὸν fim- -
pliciter accipiatur. ὄγμος ὀδόντων, dentium, ordo." Scbol.
Nicandri Ther. $7 1. ὄγμος. — ἡ τάξις, d ἐπίστιχος QvTovQ-.
γία τῶν δένδρων, καὶ ἡ κατὰ τάξιν ἀγωγή. Dentibus autem;
inter Livoris figna primus debebatur locas, quippe qui-
bus.alios carpere et rodere ubique dicitur, . Hinc 4ems.
invidus ap. Horaz.YV. Od. UL. 16. ubi vid. Mizfcberlich,
— V. $. »Pro κεῖνος fcribendum κρατός, 1lud οἵου.
fum, frigidum et ineptum eft, quod eo liberius dice-
re poffum, quia meum eft; in Planudea enim legitur
xov, toto loco aliter interpun&to, fed non melius. x
Br. Legitur enim apud Planudem:

καὶ τὸ κατεσκληκὸξΣ KEINOT βάρος £ μὲν ἐρείδει 7
- Ψιλὸν γηραιᾷ χειρὶ βαλὼν κρόταφον.

Mio difticho, de quo paulo ante dixi, in priftinam, -
quam olim re&e obtinebat, fedem. revocato, to:um
hunc locum fic emendandum et diftinguendum puto;

$0. INCERTORUM POETARUM ΠῚ. 2οῦ, $.207.

Μανύει δίστοιχος ὀλέϑριον ὄγμος ὀδόντων,
πριομένων ἔπὶ τὰς τῶν πέλας εὐτυχίας,

Ke) φὸ κατεσκληκὸς ΣΚΗΝΟῪΣ βάρος" ᾧ μὲν ἐρείδει
ti γηραιᾷ χειρὶ βαλὼν awe

Ín hac emendatione me veram et genuinam poétae mde
num affecutum effe. nuilus dubito. Momum confgici
fndicat aridi 'Icorporis "acies, ἢ De exivog, σῶμα, vide
Inirpp. Hefychii T, 11. 1208. 25. Barnefium ad Eurip.
Herael. v. 699. et Davifium ad Maxim. Tyr. Diff. VIA,
3. p; I33. ed. R. . Tufto fortaffe videbor audacior, fi
. proximum quoque vocabulum in. mendo cubare dixero,
fieri poteft, ut fallar: fed parum def, quin fcriben-
dum effe contendam : t

Xo τὸ κατεσκλῃκὸς σκήνους [ÁRCÓ.

. Certe liga codice ἀὐβατηθν nemo facile fperneret. Lucian.
Tim. 32. ΤΟΙ, p. 102. y αὖϑις ὃ ὃ Πλοῦτος παραλαβὼν αὐτὸν --
μαλϑακὸν καὶ ἀγεννῆ καὶ ἀνδητον ἀποφήνας, ἀποδῷ πάλιν duo
ῥάκος ἤδη γεγενημένον, ubi vide T. Hemfterb. 'P. 398. Cri-
nagor. Ep. XXXVII. κεῖται δὲ τῇδε τοὐλιγηπελὲς ῥάκος Εὐνικί-
δαο. -Anuzipbil. Ep. XLI. μυριέτης, ἁλίοιο βίου ῥάκος. lam

his. noftris conje&uris' praeclare draps magni Hug.

Grotii i c hi

Et corpus, fera quod zabes edit Ὁ altera languens
Suflinet annofr sempora macra manus,

βαλὼν ἀρόταφον, —Eadetn mianu qua caput fulcit, idem

percutit, quod indignabundi eft et ipe cdi int —

4. 207.] V. 7. Ut altéra manu caput feriebat, fic alte- -

ra, qua baculum tetebáty percutiebat terram. κωφὰ
bzeg. l e. μάτην, αὕτως, ut ap. Ibeon. Ep. MEL κωφὰ δὲ
μἥτης ἢ μύρετο. Minus rette. haec accepit Grotius, qui
vertit s

m m

D plc Rr i siia. -

- HI207. EPIGRAMMATA, 41

Altera vingentis baculo vefligia firmat,
Dum nil fenfurum murimuraz in lapidem.

CCLXXIII. Planud. p. 344. δῖ, 484. W. 5 Aldus
Manutius. primus in Append, edit. . 1 $03. epigramma
hoc protulit, euo caret editio Florentina, et quod ἃ quie
busdam Planudeae codd. abeífe comperi.* Br. — V. τὶ
"'Tabefce inde ab unguibus, |Parum commode Brodae.
τις comparavit Ciceron, Tuc. Qu. II. 24. Tero corpore e£
omnibus ungulis, uz dicitur , conrentioni vocis afferviunr.
Cf. V, D. in Mifcel.. Obf. T. Y. p. 204. Nofler eo-

rum morem fpegavit, qui, ubi iplis aliquid displicet, :

ungues fibi rodunt. — Marzial. 1V. 27. £cce iterum ni-
gros corrodit lividus ungues. — Da, Caefar, zanto 1u
magis tr doleat. — V. 2. Ἰοβόλους venéni plenos, rubiyi-

hoft deniés lividi font. ap. Marrzial. V. 29. dens ater ap.

Horat. VI. Epod. fin. — πάμφαγὲε M. Livor edax. Ovid,

H. Amor. XV. I. — V. 3. vevez, Similiter de Ery (i ichtho-

he, fame confe&to, Cillim. H. in Cerer. 93. ἐτάκετο, μέσφ'
ἐπὶ νευραῖς Δειλαίῳ APA τε κοὶ ὑστέχ μῶνον POR --- φλέβες.

Silius [πα]. 1. 466. jam lürida fola Tecla cute et venis.

male jundla rrementibus offa Exflant. — V. 4. κενεὰ e.

δύναμις. Corporis tàntum non exanimati debilitas. - Car-.

nem putridam, ficcatam,ceu defun&i hominis, a pictore
repraefentatam tibi finge. — V. 6. Quae tandern ars
te mortalibus inimicam daemonem egregia arte ita ani-

mavit, ut ne tuis quidem dentibus (i. e. tuae repte-

Vatioli locum relinqueret? — Senfus igitur, opus
effe ἀμώμητον." .--- Vulgo ἀνδρόδδινν Οἵ V. fq. Mera.

Utrumque cl, editor tacite emendavit. ἄνδρόδινις eft Mo-

mus, qui omnes laedit. — "V. 7. In δήκτα στόματι non
offenderer equidem, nec juftam emendandi caüfdm vídeo,

| Hifi forte praeftantiores Planudeae codd. fie exhibent,'
Tum praeferenda le&io 24x«rz , cam 'ob licentiam poéti-

cam, qua poflerior fyllaba in. caefura Vul f tum
quod (ic vividior evadit oratio,

32 . INCERTORUM POETARUM IH], 207.

Ἀ

CCLXXIF, .Plan. p. 321. St. 460, ὴ»σἰ In Echás
ftatuam, quam ad templum Bacchi collocatam po&ta ita
interpretatur, ut eam à Pane; Bacchi comite, non, fic-
ut olim, alieno animo effe dicat. — ^ V. I. Λυκαίου

tentabat: Brzodaeus contra poetae mentem. --- V. 3.

»Vulgo Βακχεῦ φίλε, quod. librarii effe credo de metro
male folliciti, non quia nomen Baxxs?; per fe bonum
non fit, "fed hujus loci alienüm eft, « Br.

CCEXXV. Vat. C. p. 479. Tlan. p. 321. PE. 46:1.
Ww. Scyllam a Phálerione pictam, commemorat Plinius
XXXV. LI, Sed in noftro Epigrammate | defcribirar
— Scylla aenea , fortaffe .ea, quam in Hippodromo CPo-
litano pofitam defcripfit Zmomym.. in Antiqq. CP. ap.
Bandur. T. I. nr. II4.p. 42. Hominem illa tenebat
capite. . Éam ἀγριότητος μεστὴν fuiffe ait Nicetas, de Sta-
tuis ap. eundem T. L nr. 213. p. 110. eamque cum
multis aliis, capta a Latinis. urbe, fractam effe narrat.

Non dubito, quin:eandem ante oculos habuerit Tbemi-.

fius XXAI. Or. P 279. B. reJéauas, οἶκαι, πολλαχοῦ Σκύλ-
λης εἰκόνα, οὐχ οἵαν Ὅμηρος διηγεῖται . .. e. οἱ πλάσται δὲ
ἐτι 2 Rt κομψεύονται ἐν τῷ égya' ποιοῦσι γὰρ αὐτῆς τὰ μὲν
ἀπ᾿ ἄχοι (ἀπ᾿ ἄκρας Peiav.) κεφαλῆς ἄχρι λαγόνων παρϑένον,
ἀπὸ δὲ τῆς ἰξύος εὐϑὺς εἰς τοὺς κύνας ἐκφερομένην, δεινοὺς ὄντας

καὶ σμερδαλέους" καὶ τρίστιχοι μὲν αὐτοῖς ( fic leg. pro αὐτῆς) :

οἱ ὀδόντες,, ἀνεστήκασι δὲ αἱ κεφαλαί, ζητοῦσι δ᾽ ἰσάριϑμον 94-
av. Cf. Fabric. ad Sexz, Empir. L. VII. p. 386. De Scyl-
lae in Hippodromo ftatua noflrum Ep. IDterpreramg

'. etiam Bandur. Antiqq. CP. T. IL. p. 846. - Ν, 1. El μή.
ΝΙΠ aes fplendens. confpiceretur, nec id argueret opus,

. Vulcaneae artis, multi procul dubio ipfam Scyllam, ma-
ri relito, huc commigraffe exillimarent. — Hic. fenfus
non fefellit magnum Grorium , . .qui vertit: .- |

᾿ Aere nifi fulgeret opus, ff rale quid effet,
alia Daedaliae Mulciber- artis "me

“οι ..«.

fac

p —————

ΠΙ. 207. 4.208. '* vrdk MMATA. $3
Eminus afpiciens Scyllam quis crederet ipfam
Migrare terras nunc babirare mari.
ubi in edit. cl. H. de Bofcb. fignum interrogandi irrepfit
poft mari, quo fenfus peffumdatur, — ^ In Vat. C.
ἐμάνυε et τέχνας legitur. — 1i. 208. ] V. 3. 14462. Vat.
C: quod revoeandum. — ὀΐσατο vulgo. — V. 4. &uenja-.
μέναν. Vat, C. — V, 5. ἐπισσείει, φόβον intell. tam vehe-.-
1nenter minatur. Hefych. ἐπιδείειν. ἐκφοβεῖν. — V. 6.
Junge νέας ἀπὸ πελ, aves marinas, abundante ἀπὸ, ut in
plurimis locis. — συγκχλονέουσα, Rem poéta hyperbolice
adget, quafi Scylla non homines tantum ex navibus, fed
ipfas naves flu&ibus ereptas fregiffet. — |

CCLXXPFI. In primis pag. Vat. Cod. Plan. p. 313.
St. 453. W. Tres hi verfus in Planudeà male divul:
fi, melius in membranis cohaerent et unicum Epigram.
ma faciunt.* Br. Lufus non valde ingeniofas in mira-
"bilem Hippocentaurorum figaram. Vf. 3. ?'uliano Cae-
Jüri tribuit Jo. Tzerza in Chil, VIL 94. vf. 962. de
"Chirone:
(100 bmrouveyfl. συμπλάττουσιν ἄνϑρωπον μυϑονράφοι"
ἄνϑρωπον μέχρις ὀμφαλοῦ, ἵππον τὰ κάτω μέρη"
᾿ Γχαὶ δὴ καὶ ᾿Ιουλιανὸς ὃ αὐτοκράτωρ γράφει '
ἡρώῳ μέτρῳ, ἀνθρώπου δ᾽ ἀποπέῤδεται ἵπποξ,
fon ἀτοπέρϑδετε, ut eft in Lei Collectione, ubi 4b.

"furde hoc verbum vertitur. — Pulchra haec Centauri de-
"feriptio videbatar | Rizzersbu/fo , hune. verfum laudanti

ad Oppian. Cyneg. M. 6.p. 47. et Euflathio ad Homer,
3A. 2. p. 76. 41. ubi Centauris defcriptis : καὶ σὸ ὅλον
“εἰπεῖν, ait, ἵππους τε ὄντας ἀκεφάλους καὶ ἀνδρώπους ἄποδαςε
εὔϑεν καὶ τὸ ἀστεῖον ἐκεῖνο εἴρηται, ὅτι δηλαδὴ ἂν τῇ τῶν ἱπποχεὺ-
"raópuy φύσει, ἵππος μὲν ἀπερεύγεται ἄνδρα, βροτὸς δ᾽ ἀποπέφ"
derat ἵτπον. — Pro ἄνδρα erat qui ἀνέφ᾽ vellet; fruftra.

CCLXXVFII. Plan. p, 340. SL. 480, W. 5In Sa-
tyrum t2m perite fa&um, ut aut ille fe in aes In(inuaf-
fe, aut aes ipfi eir étrouisifüfsm videri poffet, — Fuere fane

| Vot. Hf, P. a. C |

84 INCERTORUM POETARUM ΠῚ, 208. 4.209.

Satyri nobiles plures, in his tamen inprimis: Praxitelis
περιβόητος dictus ex aere. Plinius XXXIV. 19. 10. Ad
hunc hoc. Epigramma referam.«* ^ Heynii verba funt in
Comment. T. X. p. 89. j b^
CCLXXVIIIL. Plan. p. οὐδ, St. 436. W. In Bac-
chae faltantis et faribundae ftatuam, Cf, not. ad Paul.
Silent. Ep. LVIU. Ec
CCLXXIX.. Vat. C, p. 466. εἰς Ῥώμην Mosis In
Plan. p». 357. St. 496. ΝΥ. Πομπηΐου infcribitur, nefcio
qua au&oritate. At nomen auctoris non magis fince-
rum videtur, qnam reliquum. lemma, quod Vi&oriae
Romanae alas fulmine ambuftas tradit. Victoria enim
paffim boni ominis caufa fine alis repraefentabatur,
Νίκην ἄπτερον Calamidis laudat Ραμ». V. 26. P. 447.
ldem ap. Lacedaemonios Martezn vópape di mw. vindtum.
confici tradens L. III. 15. p. 245. γνώμῃ δὲ τῇ αὐτῷ,
ait, Λακεδαιμογίων τε ἐς φοῦτό ἐστιν Appi. καὶ ᾿Αϑηναίων i
τὴν ἄπτερον πκαλουἝέγην Νέκην' τῶν μὲν οὕποτε τὸν ᾿Ενυάλιον
φεύγοντα οἰχήσεσθαι σφίσιν ruptum ταῖς πέδαιςγ ᾿Αϑηναίων
δὲ τὴν ᾿Νέκην αὐτόϑι ἀεὶ μένειν οὐκ ὄντων πτερῶν. Similiter
de Romanorum Fortuna Pjuzarcb, T. Il. p.. 318. A.
4 Τύχη τῷ Παλατίῳ προζερχομένη καὶ διαβαίνουσα. τὸν Θύμβνιν,
ὡς ἔοικεν, ἔϑηκε τὰς στέρυγας, ἐξέβη Tdv πεδίλων, . ἀπέλιπε
᾿ σὴν ἄπιστον καὶ παλίμβολον σφαῖραν οὕτως. εἰςῆλϑεν εἰς Ῥώμην Ἢ
ὡς μενοῦσα, — Recentiores, qui de Vi&oria non alata dis«
putarunt, laudat Klozzius ad Tyriae. p. 40. quibus. ad-
de Boezigerum nuper de aénea Vi&oriae ftatua dispu-
tantem in der Allgem. Liter. Zeit. Ann. 1803. T. II.
p. I1 t. fqq. ubi antiquiffimis temporibus omnes Vi&o-
riae flatuas fine alis fuiffe ftatuit. — ΨΩ, τὸ σὸν «Xj
Vat. C. quod ob membran. au&oritatem revocandum.
— Ad κλέος in marg. Wechel.. notatur ye. καὶ κράτος.

.$. 200,7] CCLXXX, Servavit hec Epigr. Eufebius
in Praepar. Evang. XI. 6. p. 520, de Iudaeorum Deo
ilud interpretatus. [6 Sarapide agi primus docuit
J'ef. $caZger ad calcem Libri de Emend. Temporum

ΠῚ, 209. EPIdRAMMATA. | .. 85.

Ἐὶ |
p. 38. cujus fententiam fecutus H. Faleffus in not. ad
Socratis Hift. Eccl. V. 17. et in Emendatt. L. I. 2. p. 4.
Íqq. monuit praeterea, prius Epigr. ditichon non folum
nomen Sarapidis feptem literis conftans fignificare, fed
fumul ad eum ritum refpici, quo hic Deus feptem vo-
calibus (γφάμματα φωνήεντα appellantur) fubinde repetitis, -

.. coli folebat. Dion. Hal. περὶ Egg, ὃ. 71. ἐν Αἰγύπτῳ δὲ
- καὶ τοὺς ϑεοὺς. ὑμιοῦσι διὰ τῶν ἑπτὰ Φωνηέντων οἱ ἱερεῖς , ἐφεξῆς

ἠχοῦντες αὐτά, καὶ ἀντὶ κιϑάρας τῶν γραμμάτων τόοτων ὃ ἦχος
ἀκούεται. — Prius Αἰ πο οη excitavit μβορίηρίνε ad He/fy-
cbium in Ἑπσταγράμματον" τὸ ὀργίλον " σκληρόν" καὶ Σάραπιν.
Dispatavit de hoc argumento /e Moyne Differt, ad Iere-
miae c. XXIII. 6. p. 64. fq. qui non ad manus eft, —
V. 3: χέλυς. hoc ad feptem planetas eorumque harmo-
niam referendum. ^ Macrob, 1. Satorn. 19. (in. uz Ly-
ra Apollinis chordarum feprem τοῖα coeleflium fphaerarum
morus praeflar intelligi, quibus folem moderatorem natu-

ra conflizuit. —. Meus converfionis coeleftis cantum.

moderatur, Maxim. Tyr. Diff. XIX. 3. p. 363. ἀλλ᾽

ἡγοῦ τὸ πᾶν τοῦτο ἁρμονίαν τινὰ εἶναι ὀργάνου μουσικοῦ, καὶ

I. τεχνίτην μὲν τὸν ϑεόν:, τὴν δὲ ὡομονίαν ταύτην ἀρξαμένην παρ᾽

αὐτοῦ, δ ἀέρος ἰοῦσαν καὶ γῆς — ἐμπεσοῦσαν μετὰ τοῦτο εἶς

“πολλὰς καὶ ἀνομοίους φύσεις, συντάττειν τὸν ἐν αὐταῖς πόλεμον"
ὡς κορυφαίᾳ ἁρμονία, ἐμπεσοῦσα εἰς πολυφωνίαν χοροῦ, συντάτ-

TG τὸν ἐν αὐτῇ Meri ta not. ad Procli Hymn. T. Il. P.
lll. p. 274.

. CCLXXXI. Plan, p.. 307. St. 447. W. Bonae
notae Epigramma in Herculem puerum, dracones 8
noverca ipfi immiílos manibus jugulantem. ^ Conf. in-
primis TLeocrit. Eid. XXIV. 26. íqq. — V. 1. In
Planudea peífime habitum. primum diftichon , quo in

] emendando fruftra. fe torfit Munkerus ad Antonin, Li» .

ber. Metam. XXXIV. cui tamen σπείρας debeo. Ex

E ἄγχε βαϑεῖς, quod certo certius eft a.poéta fuiffe reli-

Eum, imperitus librarius ἀγχιβαϑεῖς fecerat, fine ullo
Ca

A

36 xNCcERTORÜM POrzTARUM ΠῚ 269.

fenfu. φάρυξ ea fignificatione, qua hic pofitum, mafcu-
lini eft generis,'nt docent Lexica. Leonidas Tar. XCUL
(o GxeT ἐπὶ στεινὸν παλλομένη Qágvya. Verbum autem ἄγχω
hac in re proprium eft. ^ Hercules apud Theocritüíh
(XXV. 264.) ubi narrat certamen cum Nemeaeo leone:
αὐχένος hjpixron cag iow dQ9aez μάζψας, Ἤγχον δ᾽ ἐγκρα-
φέως.“ Dr. ἴῃ Planud. eft χεῖρας H. ὃ. ἂἀγχιβαϑεῖς $,
Prius cum optime emendaffet Munkerus, eum mox poe-
nituit fadi, ita ut interpretationem tentaret. ^ Früítra.
'περιμήκεας σπείρας tuetur TAeocrit. l. c. diis ik

. ἄμφω δὲ βαρεῖ ἐνεδήσατο δεσμῷ

δρωξάμενος φάρυγος, ὅϑι φάρμακα λυγρὰ τέτυκταν
[s οὐλομένοις ὀφίεσσι, τὰ καὶ ϑεοὶ ἐχϑαίροντε-

vd δ᾽ αὖτε σπείραισιν ἑλισσέσϑην περὶ παῖδας

δλκοὺς interpretatur Phjloffraz. lus. Ymag. V. p. 869.
ἀλλ᾽ οἱ μὲν ἤδη παρεῖνται. μηκύναντες ἐς γῆν τοὺς δλκούζο
Apollon. Rhod. 1V. 150. de dracone aurei velleris cu-
ftode : δολιχὴν ἀνελύετ᾽ ἄκανθαν Τηγενέος σπείρης, μήκυνε δὲ μὺ-
gla κύκλα. --- Ἰἴη marg , ed. Wechel, ad χεῖρας notatur:
ye. 92eac. laudato Tieicrigi loco XXIV. 54. — βαϑεῖς Q&gu-
yts ingentes fauces. £290; enim pro magnue, robuflus in-
terdum ponitur. ταύρου βαϑὺν τένοντα Znrzip. Sidon. Ep.

XL. elephanti βαϑὺς αὐχὴν Philipp. Ep. XXIX. — Pro
δρακοντείους in. quibusdam edd. δρακοντίους. In Ald. 3.
δρακοντείουν. ---- Partein emendationis Brunckianae occu-
pavit Grozius, vertens: Srringe feris longis fauces, ati-
mofe, profundas, Alcide: valida comprime monftra. ma-
nu. — V, 3. ἐξέτι νηπιάχοιο. ut ap. Homer. tà, IX. 106.

^ Kv τοῦ, — Jam inde ἃ teneris unguiculis Junonis iram
fortiter fa&is placare ftudeas. — —— Quo fenfu Juno h.

l. δηλήμων appelletur, apparet ex Callim, H. in Dian.
29. ubi Jupiter de Diana gaudens: ὅτε uer τοιαῦτα 96-
&iyatt. τίκτοιεν, χυτϑόν κεν ἐγὼ ξηλήμονος Ἥρης Χωομένης ἀλέγοι-
μι. — ἐκ βρεφέος. Cunarum labor εἰ angues. fuperare

-

|
:
^
;
4
1
4
]
3

yop τ

€

111. 209. EPIGRAMMATA. 37

gearum, Hercules ait ap. Ovi2. IX. Met. 67. — V. 5.

᾿ €) γάρ σοι. Idém color in Diorimi Ep. V. de Herculis

cum Antaeo certamine: κεῖται δέ σφιν ἀγων οὐ χαλκέου
ἀμφὶ λέβητος, ᾿Αλλ᾽ ὅςτις ξωὰν οἴσετομ κοὶ ϑάνατον. ubi vid. not.
T. L P. II. p. 162. — V. 6. ὁδὸς εἰς αὐλὴν Ζ. | Hora-
tius de fortitudinis et juftitiae praemiis LIE. Od. lil. 9.
Hac arte Pollux er vagus Hercules Innixus arces aztigit
igneas. ubi vide cl. Mizfcberl. — Statius IU. Sylv. 1.25.
de Hercule: Sive zui folium Jovis, et virtute parata
Affra rcnes.

CCLXXXII. Plan. p. 308. St. 447. W. Scriptum
videtur hoc Epigramma in tabulam, quae Herculis la- |
bores opere anaglypho exhibebat, qualem edidit /7;nkel-
euann Monim. inediti, tab. 64. 65. .Hoc anaglyphum
in templo quodam Pergami collocatum fuiffe, ex ulti-
mo difticho fit probabile. — V. 2. 24. ἔχεις. Ed. pr.
Flor. ἐἔβης. Aldin. I. 3. Sched. Krobz, — V. S. S«-
ὀκτήρα χάους. canis, orcum cuftodientis, zria lazrantie
£olla, Properz, VM, El. XVI. 23. — χάος eo fenfu, quo
ap. Firgil. NI. 265. Df, quibus imperium animarum, un-

—— braeque filentes, Et chaos ez Pblegezbon, loca no&e Jt

lentia late, quem multi fecati fant, — Heliodor. M. 4. p.
9I. καὶ ξόφος τὴν πυρφόρον, καὶ χάος τὴν ἐκ τῶν ἀνακτόρων
κατείληφεν. — NX. 7. κατ᾽ ἄκρα πόλ. Herculis templum.
Pergami in arce fuiffe videtur. Cives hujus urbis Tw-

- Asjíàz; appellat poéta a Telepho, cui Myfia antiquiffi-

mis temporibus paruit, Pergamus Τηλέφου πόλις in ora-

: €ulo ap. Zriffidem T. I. p. 312. ed. Jebb. ibique Te-
- lephum ut indigenam heroéàm cultum eífe, apparet ex

Paufan. V. p. 407. Probabilis eft conje&ura Brodaei,

Pergamenos Herculem, quod Telephi pater effet, in-

figni honore coluiffe. Certe ab eo flirpis originem de-

rivabant. Vide JVern:dorf. ad Himer. Orat. XXVIII,

2.p. 847. Caeterum hoc Epigramma fcriptum effe
C 3 |

38 . XNCERTORUM POETARUM 1Π,209.,8} 210.

debuit, cum regnum hein dies Wien et potentia
floreret.

1. 210.] CCLXXXIIL.- Plan. p. 309. St. 449. W.
»Planudeae libri 1V. carmina non pauca ferioris aevi
poetarum fant, quorum inter peffimos cenfendus eft
auctor hujus Epigrammatis. Quum ad ea nullas varie-

. tates le&ionis e Cod. Vat. adnotaffe videam Salmafium, |

fafpicor illis non faiffe locam in membranis conceffum,
Ejusdem farinae eft fequens carmen.«* Br. Cf. quae
diximus in Prolegg. noftris p. LXXXV. fq. — V. X.
TÍ πρῶτον — τέχνης ἀνέρος ηδ᾽ ἐλ. Quid in hoc opere, quod
virum cum cervo pugnantem repráefentat, primum aut
ultimum admirer? — V.2. ϑαυμάσω, edd. antiq. — V. 3.
Tenebat Hercules cornua cervi et ejusdem latus genu
fuo premebat, γόνυ βρίϑει. pondus genuum nititur, τὸ
βοῖϑος, τὸ βάρος τοῦ γόνατος ἐρείδει. Malle ΡΝ ad

Callim. p. 253. Herculem fibi finxit cervo infidentem; -

cüjus errorem notavit jam 7iftonti in Muf. Pio-Cle-

ment. T. IV. p. 82. not. ^ Hic Herculem, cervam ca*
pientem, in omnibus monimentis eodem habitu, qui.

bic defcribitur, repraefentatum inveniri monuit, illum
habitum fortaffe ab. Alcamene aliove 'illuftri artifice re-
pertum effe fufpicatus. —. V, 4. εὐπτόρϑων κερέων. ramo-
Ja cornua Virgilii Eclog. VII. 30. cervos — capita alta
J*rentes Corhibus | arboreis. Idem. Aen. T. 189. κλά-
δους, ὅδους, ἐρνεα alii appellant. — Notavimus quaedam
in Cur. Sec. in Euripid. p. 8. fq. — ' Caeterum cer-
vam cornibus inftru&am. poft crebras dodorum virorum
obfervationes nemo mirabitur. — Ν᾿ 5. Nihil hoc ver-

ho dium me

fu ineptius,: χάσμα eft ri&tus ferae, ut ap. Alae; Mif.

τς Ep. Vill λέων svr4cs πελώριος, ὡς ἐπὶ ϑοίνην χάσμα φέρων,

— ὑπὸ cüm φυσιόωσα videtur jungendum. ^ Os apertum,
anhelitus et lingua prominens oppreffum ejus pe&us
indicant. — φυσιδώσσα, edd, vett. —— V. 8. Vulgo gra-
| vi metri detrimento: ἀλλὰ τέχνῃ χρυσέῃ. — QCur cerva

Ill. 210. £PIGRAMMATA. - $9

xíene: ϑάλλειν dicatür,aapparet ex iis, quae ad v. 4. nota-
vimus, Arte eadem floret, ut omnia, quae fplendent
et infigni honore : confpicui bnt χρυσέη τέχνη eft om-
nino pulcbra ats;. fed fimul, ni fallor, ad aurea cervae
cornua relpicitur.

. CCLXXXIF. Planud. p. 309. St. 449. W. »Si-
gnum ex acre Herculem referebat cum Antaeo luctan-
tem ,' cujus, a qualicunque artifice illud profe&um fuit,
extat fimile marmor Florentiae : Hercules a tergo ample-
xus Antaeum brachiis ftringit a terra fublatum et ilia ita
comprimit;ut fpiritus eum deficiat. Jam in ore Antaei -
audacia et dolor cernitur, ipfe autem Hercules vultu ter-
nibilis. Atqui haec ipfa in carmine memorantur; ut.
adeo probabile fit, fignum illud Florentinum expreffum
effe ad exemplar alterius praeítantioris operis; nam
non adeo praefítantis artis illud fignum effe memora-
tur.« Heynii verba funt in Comment. T. X. p. 85. fq.
Idem certamen duobus capitibus defcripfit Libanius T..
IV. p. 1082. fqq. — V. 2. πόνον. dolorem in Antaei
vultum. ϑράσος. Herculem virtutis et audaciae plenum,
—— Nulgo ix μορφᾶς legitur. — | V. 3. μογέοντα, Antae-
um Herculis lacertis fublatum et conítri&tum, Tcocriz.
XXIV. 32. de draconibus, ἐπεὶ μογέοιεν ἀκάνθας, Δεσμῷ

ἀναγκαίῳ πειρώμενοι ἔχλυσιν εὑρῆν, Hercules Morti infidias

fa&turus ap. Euripidem in Alc. 851. μάρψω, κύκλῳ δὲ πε-
φιβαλῶ χεροῖν ἐμαῖν, Οὐδ᾽ ἐστιν ὅςτις αὐτὸν ἐξαιρήσεται. ubi
"Tragico fortaffe pugna cum Antaeo obverfabatur, Conf.
defcriptionem illius certaminis ap. Lucan. 1V. 612. fqq.
—. V. 4. φείττω, Vulgo. — V. 6. ἰδνωϑείς, cf. 1X. Q.
266. T
CCLXXXF. Plan, p. 309. St. 449. W. Hercules
ebrius et fomno oppreífus. | Nihil frequentius in fce-
na veterum, quam Hercules temulentus, unde fculpto:
re$ et pié&tores eum arripuerunt. — V. 2. Kevraug. Οἶνος
καὶ Κένταυρον ^— &actv, Hom. Od. $9. 2998. Cf, not. ad 41]:
; C 4

40: INCERTORUM POETARUM .Ill.210. f. 2IT..

cae, Meffen. Ep, XV, T. LP. 1L p. 358. — | V. 2. ὥλε-
σεν. Ed. pr. Flor. |

CCLXXX/I. Plan. p. 310. St. 449. W. In Her-
culem Baccho, imbelli quamvis deo, fuperatum. —
(.211.] ΜΝ. 3. Stantem, fed vacillangibns pedibus,
artifex Herculem exhibuerat,

CCLXXXVII Plan, p. 310. St. 450. W.. »Si-
gnum fuit Herculis bovem cornu prebendenzis ez-alzera.
clavam elazam imgutantis, — Anterpretatur poéta bovem
Thiodamantis, in quem Hercules inciderat arantem,
abdu&umque jugo bovem devoraverat. ^ Vid. Apollo-
dor. Il, 7. 7. * Heynius in Comm, S. G. T, X: p. 86.
— V. 4. γράψε. "Tabula picta fuit igitur; Heynius tamen,
qui fignum intelligi malit, yajs emendandum cenfet.
Tum opus trium figurarum fuiffe cenfendum; nam

Thiodamantem qboque exhibitum fuiffe, apparet ex ul» -

timo difticho, — Hunc {ΠῚ vultu, deprecanti f fimilem,
repraefentaverat artifex,

CCLXXXVIII. Plan. p. 310. St. 450. W, Perpe«

'ram uerius p. 30. Herculem in eadem imagine na-
Ícentem, pugnantem et morientem exhibitum fuiffe cen-

fet, Alium fenfam poéta efficere voluit; talem nem-

pe Herculem. artificis opera repraefentatum effe, ut
agnofeas Jovis filium , triplici illa no&e elaboratum,
. Euryfthei miniftrum, | duodecim laborum effe&orem,
eum denique, qui, maximis rebus pera&is, victor ad
Deos adfcenderit, — V. I. τῇ τρισελήνῳ-. unde Hercules
ipfe τριέσπερος appellatur in Do/jadae Ara fecunda v. 11.
ubi vide not. T, I, P. IL. p. 222. — V. 3. ὄλυμπον. Ed,
pr. Fl. Ald. 1, 3. — ἐκώμασας. ex rogo pompa trium-
. phali in Deorum coetum ingreífus es. κωμάξειν et κῶμος
de pompa victoris paffim obvium ap. Pindarum et alios,
— V. 5. Hoc marmor Herculem, Alcmenae vulgo fili
um di&um, /peperit; unde nunc quidem fabulae The»
banorum, Herculem apud fe ex Alcmena natum dicen-

IIL.211. 1.212. EPIGRAMMATA, 41

tium, minus videbuntur verae. ^ Simile eft acumen,
fed elegantius, Ep. X2eer. CCLXX, — Perperam haec ac-
cepit Scbol. in ed. Wechel,: ὡς τῶν Θηβῶν καταστραφεισῶν᾽
ἡττόνων πιστευομένων εἶναι πατρίδος Ἡρακλέους, |

CCLXXXIX. Plan. p. 214. $t, 454. W. In Her-
culis ftatuam, a Dionyíio quodam ad feras et fures
arcendos, in pafcuis forte, collocatam. . Ipfe Deus lo-
quitur, fuumque ipfe numen jurat, quod facetum.
Praeivit 4riflopham. in Avib. 1613. qui Neptunum per
fe ipfum jurantem fecit. — — De Hercule, agreftibus
Diis annumerato, vide ad Erycii Ep. IV. T. 11. P. II. p.
255. ΣΝ V. 1. Qov9oívav. Hereules εἰς τὴν τοῦ Κορωνοῦ
στέγην ἀφικέμενος, σιτεῖται βοῦν ὅλον, ὡς μηδὲ τὰ ὀστέα περιτο
τὰ ἡγεῖσϑα. Philof]r. M. Icon. p. 849. Οἵ. Spanbeim.
ad Callim. p. 481. δαμαληφάγον appellat Erycius Ep.
IV. — yoéra:, Vulgo. Huetius p. 30, ἀγροῖται, quod
pro &yeodrz: poni poffe cenfebat. ^ At illum ἀγρῶταε
fcripliffe vix dubito. — Poílis etiam ἀγρῶσται legere,
quod non folum de venatoribus, fed de paftoribus quo-
que ufurpatur. Rhefus v. 266, et 287. 4rchiae Ep. .
XXVIL de Hercule: Μηκέτι ταυροβόροιο βαρὺ βρύχημὰ λέον- '
Toc Πτήσσετε, ληϊνόμοι γειαρόται Νεμέης, — Νὴ). 4. ἄκριτος
ὕπνος. gravis et altus fomnus. τὰ ἄκριτα enim funt ea,
quae immodice fiunt et fine judicio. v. Srepbani Thef,
Gr. L. T. Il. p. 430. D. — V. 6. Vulgo χαίρω τῷδ᾽,
quod in χώρῳ mutavit Bredaeus. "Eandem emendatio-
nem Jof. Scaliger adfcripfit exemplari fuo,

4. 212.] CCXC. Plan. p. 314. St. 454. W. In
ftatuam Herculis σωτηρίου five ἀλεξικάκου, clavam manu
tenentis leonisque exuvias induti; arcus et fagittas an-
te pedes jacent. — V. 5. ἀλλὰ κακούργους, Ap. Callim,
Η in Dian. 1 53. Hercules Dianam his verbis hortatur:
βάλλε κακοὺς ἐπὶ ϑήρας, ἵνα ϑνητοί σε βοηϑὸν, Ὡς ἐμὲ κικλήσκω ?
«», ubi vid. Spaubem. p. 2 ὃ 3.

C5

"

42 INCERTORUM POETARUM Itl. 219.

-Ccxd ^: Hereules cum Asbolum Centaurum cru-
:€i affixiffet,: hos ei verfus adfcripfiffe traditur ap. PAilo-
firazum in Heroic. c. XIX. p. 748. Ex illo fonte hanc
infcriptionem laudat Tzezza in Chiliad. V. 22. Accen-
ferur Asbolus fcriptoribus, qui ante Homerum 'florue-
- rint, ap. ,Eufibiun Praep. Evarg. X. p. 495. Conf.
irit Bibl. Gr. T. I. p. 12. ed. Harl. — V. 2. xara-
κρεμαστὸς κατ᾽ QA. v. — εὐλιπὴς πεύκη, . Sic Bianor Epigr.
IX, πεύκης τῇ λιπαρῇ νοτίδι. Oppian. Hal. IV. 644. ἐνθ᾽ οἱ
μὲν πεύκης λιπαρῇ QAoy) καγχαλόωντες. — VM. 3. ἐγκειμαι.
Ῥρηοξν. -- ἀμετροβίοις, fictum. vocabulum ad fimilitudi- .
nem v. ἀμετροεπής, ἀμετρόκακος. — Notae [funt fabulae de
corvorum longaervitate.

Lectz. p. 288. ] CCXCI. ^- ,Apud Chandler. In-
fcriptt. Syll. p. 13. In. muro urbis Prienes, cui verifi-
mile eft olim impofitam: fuiffe ftatuam herois cujusdam,
repertum hoc Epigramma, quod fic fcribendum effe
credo. — Veriffima eft emendatio vf. 1. ubi pronuntiatio-
nis affinitate deceptus 'quadratarius fculpfit EzAAAMrI-
NOS pro ἐκ Σαλαμῖνος. Tum v. 2. nomen patris Philii-
deeft et latet inlcorrupta voce 3verevosv, quam cl. Chand-
ler zrifle vertit: fed ffihil trifte in fomnio, quo quis ju-
betur herois flatuam erigere, Non longe a veftigiis
genuinae le&ionis abscedit υἱὸς ᾿Αριστονόου, pro quo ta-
᾿ men melius quid reponi poffe, facile, ut credam , ad-
ducar. Quarti verfus, qui fic concinnior fit, voces
"transpofui; an ἥρωα da&ylus fit, valde dubito; ' talis
prosodiae non fucecurrit exemplum. —Caetera, quae
anutavi , leviora funt, et fe ipfa commendant.* Br, -
Ap. Chandkr. nr. XXXVII. totum πος nat Ἂς fic ha«
betur:

ἵ Ὑσνώδης Φιλιος, Κυπριος γενοςγ Ἐξαλαμινθᾷ
σιος, δυςτονοεν ἀπλοκον εἰδὲν αναρ,

a m to dantes tm ———PP— ὶ 3
M ^ue ς .

ΠῚ. 21. ^ EPIGRAMMATA; | 43

Θεσμοφεροῦς τε ἀγνὰς ποτγνιᾶς. su Φαρεσι λεύποις"
edes δ᾽ εν τρισσαις ἡρωα τόνδε σεβειν
Ἡνωγον πόλειως φυλακογ χωρῶν τ απεδειξαν"
ὧν ἐνεχὰ ἰδρυσεν τονὃε Θειὸν due. ^ ^

V. x. Salamis. una ex nobiliimis Cypri urbibus. —
V. 2. Zcaexos. σαφές, dilertum et minime implicatum, —
V. 3. Θεσμοφόρους. Cererem cum Proferpina, 4riftaph.
in Thefm, 304. εὔχεσϑε ταὶν Θεσμοφόροιν, Τῇ Δήμητρι xo]
τῇ Kógy. : 'Easdem Θεσμοφόφω μάλα morvía appellat idem
v. 1167. — CL. editor otiofam conj. τε e textu circum-
fcripfit. Atin marmore fuiffe videtur: SEMNAZ, quod
facile TEATNAZ legi poterat... τοῦ V. 4. ἥρωα in Chand-

deri editione defcribeniis fortaffe negligentiae tribuen-

dum, ut plurima alia vitia in illo opere; fieri tamen
poffit, ut ipfe verfuum au&or ἥρωα pro da&tylo habue-
rit, quales licentiae in Infcriptionibus haud paucae oc--
currunt. Melius quid non habeo quod reponam ; fed
andacem Bruni transpofi itionem admittendam non
effe, certe fcio. — — V. 5. χῶρον jam Chaudler. emen-
davit. Orthographiae φυλαβογ, üt et V. 3. ἐμ qae. pro
φύλακον et ἐν Q. multa in marmoribus exempla inveni
untur. Vide Pifzon:; Vcr. Triop. IL. 44. p. 98.

CCXCII, Plan. p. 311. St. 450. W. Hominis, tau-
rum fuperantis, deferibitur ftatua, quam lemma de
Thefeo interpretatur. Videtur hoc Epigramma ejus-
dem au&loris effe, qui Ep. CCLXXXI!T. compofuit, | Hi-
ftoriam de tauro Marathonio. a Thefeo-devi&o pete ex
Pluzarcb. in. Thef. c. 20, Paufan.l c, 27, — V, τ,
In vocabulo ἀλκὰν interpretando trepidat Brodaeus, qui
dé Alcibus cogitabat. Deinde fubftantivum pro ἀλκήν
ea accipiendam .exiftimabat. — Milii depravatum vide«
tur vocabulum et fortaffe emendandum:

ὧν ὃ μὲν kx uüy
$4ea βίᾳ βρίϑει — |

44 INCERTORUM POETARUM IIl.212.

vi manuum. feram deprimit. ἀκμαὶ de extremis corporis
partibus ufurpatur; χειρῶν ἀκμὴ cfcbyl. Perf. 1065.
Eurip. Bacch. v. 1203. — V. 2.-yviz τιταινόμενος. Of
nibus membris, pedibus inprimis et brachiis, extenfis.
— V. 3. iac. cervicem deprimit. | Cum hac defcriptio-
ne inprimis cómparandus Teocrizus Eid. XXV. 143.
Herculem cum tauro lu&antem pingens:

τοῦ μὲν ἄναξ προξιόντος ἐδράξατο χειρὶ παχείῃ

σκαιοῦ ἄφαρ κέραος᾽ κατὰ δ᾽ αὐχένα νέρϑ᾽ ἐπὶ γαίης ^
κλάσσε βαρύν περ ἐδντα᾽ πάλιν δέ μὶν ὦσεν ὀπίσσω,

ὥμῳ ἐπιβρίσας᾽ ὃ δέ οἱ ἐπὶ νεῦρα τανυσϑεὶς

μυῶν ἐξ ὑπάτοιο βραχίονος ὀρϑὸς ἀνέστη.

V. 5. Cervicem retorfit ita, ut vertebrae infle&erenturj
quae eft Heynii interpretatio in Comm. S. R. T. X, p.
95. ἀστράγαλοι enim vertebrae funt ap. Homerum Od.
x. 560. ἐκ δέ μοι αὐχὴν ᾿Αστραγάλων ἐάγη. Eidem poft
αὐχένα diftinguenti accedere nolim, . Cum poéta cau-
fam reddere vellet, cur taurus retro fubfideret, non
fimpliciter dixit δαμνάμενος, fed αὐχένα addidit, quod
cervix repreífa pofteriorem tauri partem ad terram af-
fixi. Haec mihi verior videtur interpretatio, quam
Arnaldi in Lectt. Gr. p. 227. qui vertit: Er collum fe-
γα, manibus vica validis , rero flexiz. . Rede Gro-
us: |

gam domitus collo, luxazis verticulis bos
Deficiz, er labens in fua crura. fedet.

V. 7. ἐΐσασϑαι. Vulgo. Cf. Ep7 CCLXXV. 3.

CCXCIII. Plan. p. 311. St. 451. W. |. Capanei ἔα"
rorem, quo in Thebanos muros impetum faciebat, tam
egregie exprefferat ftatuarius, ut eum vel Jovi tremen-
duni fuiffe poéta judicet. « Faciunt huc inprimis ex Fs
vipid. Phoen, vil. 1183 — 1187.

Íll.212. 4.213. EPIGRAMMATA. (4$
Καπανεὺς δέ, πῶς εἴποιμ᾽ v, ὡς ἐμαίνετο
μακραόχενος γὰρ κλίμακος προζαμβάσεις
ἐχων ἐχώρει, καὶ τοσόνδ᾽ ἐκόμπασε,
μηδ᾽ ἂν τὸ σεμνὸν πῦρ νιν εἰργάϑειν Διὸς
τὸ μὴ οὐ κατ᾽ ἄκρων περγάμων ἑλεῖν πόλιν, 0

Hinc Falckenarius p. 405. iri Epigr. noftri v. 2. certa
emendatione repofuit ἄμβασιν ἠερίην, cum vulgo ἅμμασιν
legeretur. . Haud aliter emendavit 7o/- Scaliger in not.
mít Minus perfpicax fuit Dorvillius, qui in Vann. crit.
p. 591. fq. mendofa Epigrammatis verba comparavit
cum Szazio X. Theb. 834. Torvo metitur culmina vifu,
Innumerosque gradus, gemina lafus arbore clufus, .A-
rium fibi porzat irer. ἘΣ his Latini poétae verbis
apparet, recte legi ap. noílrum κλίμακα, quod pro ap-
potione habendum eft, — Jof. Scaliger in not. mít. κλέ-
μακι corrigebat. — 4, 213. ] ὑπὲρ μόρον. Homericum,
IA, β. 155. ἐνθὰ xev ᾿Αργείοισιν ὑπέρμορα νόστος ἐτύχϑη:. CE
“αἰ. Heyn. ad 14. v. 336. T, VIII. p. 84.

CCXCIP. Plan. p.312.St.452.W. Sculptorem Phi» ——
lo&etes incufat tanquam ipfo Ulyffe crudeliorem, quod
ipfius morbum aeternum fecerit, Cf. Glauci Ep. V, 7 uliani

- Ac. Ep. XXVII, — V. 1. ἐμός. Vulgo — V. 2. Similiter Ep, -

CCCIH. ftatuarius ὑπὸ τέχνης Amivéqv Μηδείαν ὅλης ὄμνησεν —
ἀνίης. --- V. 3. έτρη, antrum faxeum, ubi Philoctetes habi-
tabat. τρῦχος. veftis detrita, qua indutus erat, vel panni,
quibàs: vulnus obligabat, Sopbocl. Phil. 38. xai ταῦτά
y 2g ϑάλπετοι Ῥάκη, βαρείας vou νοσηλείας σπλέα. — Ν..4. ἐν í

à. Anonymus in Anthol. Lat, 1. CXXV. T. Ι, b 95^.

Prodenzem ducibus Ticjnrhia tela Pelusgis, |
Laefa Pbilocletam vulnere planza domat, .

Docta manus vivos duxir de marinore fenfus,
Senzit adbuc poenam xriflis ex iude lapis.

46 τἸνοεκτοδῦμ POETARUM ll.213.-

CCXCF. Plan. p. 302: $t. 442. W. Ἐχ illuftrio-
ribus antiquitatis tabulis erat Timomachi Ajax furens,
quam tabulam una cum ejusdem artificis Medea Cae-
far Di&ator o&oginta talentis emtam in. Veneris gene-
tricis aede dicavit, fecundum P/isium VM. 33..Cf. N.
Heinftum ad Ovid, Trift. lk. V. 525. Caeterum non
'^optimi póétae carmen, in quo auctor omnes Sophifta-
rum argutias Coacervare conatus: eít. ——. V. I. αἶσαν.
Vulgo: Vitiofa ledio comimovit Brodaewm, ut de Ore-
fte agi putaret. Scholiafles tamen in Wechel. re&e com-

"paravit PLiloflrarum Vit. Apollon. IL. 22. p. 76. qui

hujus de Ajsce tabulae mentionem fecit. — ἥρπασε v. τὴν
φύσιν. Ars naturam arripuit, i e. non artis opus; fed
ipfum hominem videre patàmus. — V. 3. » Elegantem
Grotii verfionem in- Artificum Catalogo dedit. Junius,
qua tamen vis VOCiS κεραφτὰ non exprimitur, derivatae
a κεράννυμι, et qua. augeri Lexica poffunt: mixzas lacry-
mas'ex iniqui judicii: dolore, et e furoris pudore. — At
Grotius: omne doloris Ingénium zrucibus miftuiz in lacyy-
mis.« Br. Αἵ re&tius κεραστὰ a κέρας deduxeris, ut ri-
genres intelligantur. oculi. ^. Homer. Od. 7. 211. ubi
ΜΝ Ertoque Wifetams fed dolorem Men,

ME | δὴν daugs γυναῖκα,. |
δ ἐφϑωλμὸ δ᾽ ὁςεὶ κέρᾳ νὰν ον, ἠξ σίδηρος, .—
, ἀτρέμας ἐν βλεφάροισι δόλῳ ὅ ὅγε δάκρυα κεῦϑεν,

᾿ασ' refpexit TLemift. Orat. XX. P. 2344; ἀνάγκη fa
στῶν μοὺ τοὺς ὀφθαλμοὺς ὥξπερ σίδηρον 9 κέρατα. et Heliodor.
^T. Il; p. 365. ed. Bip. ECT 3. συνελυσσήϑη. Cf. ad. PLi-
Jippi Ep. -XLII. T. II, P.II, p. 176. — V. 4. τοὺς A. πάν-
vac ἐμιξε πόνους, Vulgo. quod cl. editor non ex codd. fed
ex ingenio emendavit. 8: —- mutandum: minori mu-
tatione ? legendum videtur; —- ion

oU (oo cot ox τὰ κπεραστὰ C

Sángua - σοὺς λύπης id "BABIZE σόνουξι.

lif. 213. : EPIGRAMMATA. | 7^ dd

rigentes oculi omnem doloris vim oflendunz. .Fortaffe ta-

* men fincera eft volgata, ita ut ἐμιξε neutra fi ignificatio
ne accipiatur: rigenzes lacrymae omnem dolorem wife
pro mixzum babenr.

CCXCVI. Plan. p. 315. St. 455. Ww. i Mieten
rom, cajus plurimae ubique occurrunt imagines in.nu-
mis et gemmis. . Vide cl. Heyne in den Antiq. Auff.

I. p. 19. et. Boerziger. in. den. Vafengemálden. T. "
faíc.3. p. 24. — Ν. 1. Diftinguendum puto à παῖς, ὃ
ταῦρος, ut dubius efle videatur et incertus poéta, utrum
puerum appellet id, quod videt; an taurum, zazr? genmi-
nam juvenisque figuram. Ovid. Met. VIII. 169. ὃ κατὰ
μηδὲν ἔντ. in quo neque taurus perfef&us neque homo,
— VM. 2. Nefandi amoris, quo Patiphaé flagravit, te-
ftis et opprobrium generis, ut dicitur ap. Ovid, VIII.
Met. 1φξ. --- Ν.4. τανρόκρανος, Achelous: geéeeavis ap. -
Sopbocl. "Trach. v. 13. in antiquioribus quidem edd,
Sed re&ius ap. Srrabonem βούπρωρος legitur , quod Brau-
«kius recepit, — V. 4. ὅλος Sched. Krohn. ^.^;

CCXCVIL Plan. p. 315. St. 455. W. In Lycurgi,
regis Thraciae, ftatuam, quae eum, fecurim tenentem,
repraefentabat, Nora ejus fabula ex Homeri 1^. Z. 120.
et Zpollodor. L. HII. 5. r. qui eum, a Baccho in furorem
a&um , et filium interfeciffe et fe ipfum mutilaffe nar-
rat. Cf. Hl, Heynium ad. Apollodor. p. $76. fqq. —— | In
Ed. Flor, pr. lemma e(t erroneum : Ei; Ὀρέστην. — V.
I. μονοκρήπιδα. altero pede nudo, quo malum; quod
Lycurgus fibi intulit, indicare voluiffe videtur artifex. .

| Erat autem apud nonnullos et Graeciae et Italiae popu-

| los. more receptum, ut altero pede discalceato incede- .

rent; quem morem ad P;rgilii VII. Aen.. 689. veftigia

muda finiftlri InfHzuere pedis; crudus zegit alrera pero,
illuftravit Heynius in Exc. VIII, T. lll. p. 152. fq. Cf.

, Valckenarium ad Schol. in Phoen, v. 140. p. 624. 12-

fon, cum Anaurum transüffet, μονόκρηπις erat, fecun-

/

49 INCERTORUM POETARUM IIL213. 1. 214.

dum Pindar. IV. Pyth, 133. de qua fabula verbo mo-
nuit Boerzigerus in den Vafong. Y. 1. fafc. M. p. 12$.
not. Etiàm Perfeus ἕτερον μόνον τῶν ὑποδημάτων ἔχων tra-
ditur ap. Zirzemidorum IV. Onirocr. c. LXV. p. 239.
De Lycurgo noftro Ovid. in Ibid. v. 347. Usque Dry-
anzidae Rbodopeta regna tenenti, In gemiuo dispar cui pe-
de cultus erat, quod. Οὐδέ aiicius de crepida faccifo
pedi adjané&ta interpretabatur; — re&ius- Meziriac. ad
Ovidii Heroid. T. L p. 164. ubi totam de Lycurgo fa-
bulam diferte explicuit. — 4. 214.] V. 3. sae ve.
ftans ad vitem. — Pefanumque tova nequidquam ih vite
Lycurgumn. ^ Propert. MI. El. XV. 23. — V. 4: ὑπὲρ κε-
Qa; Lyeurgum tibi finge fecurim, quam manu tene-
bat, alte tollentem, quo fortius eam ligno impingeret,
'Totàm hunc locam male interpretatur Brodaeus. — Bi-
peni armatus fingebatur Lycurgus; unde Pipemifer
ap. Ovid. IV. Met. 22. V. Trift. HI. 39, Seneca Oe-
dip. 47 1." Régtia. fecurigeri Lycurgi.

CCXCVAIIL. Plan. p. 315. St. 456. W. Hoc for-
-taffe Epigr. ante oculos habuit 4ufonius in going
nr, sodaka

Towiam : ἜΣ fala flex, quae deinde polita
... Praxitelis manibus, vivo izerum. Niobe.
Reddidir artificis manus omnia, fed fine fenfu.
. Hunc ego, cum laefr numina, non babui,

CCCXCIX. Plan. p. 317. St. 457. W. In Mede-
am Timomachi, in qua mixtus amoris et furoris fenfus,
. ἃ pi&tore artificiofe expreflus, laudari folebat. Cf, not.
'ad Anmripbili Ep. XX. T. H. P. 11. p. 52. — V. 3. τῇ
ἱμέν. pàrtim enim ad enfem inclinat, partim ab incepto
facinore declinat, — ξίφος. Medea ap. Euripidem v. 1246.
ἀλλ᾽ ὦ τάλαινα χεὶρ ἐμή, λάβε ξίφος. In veterum operibus
Medea gladio, geear tenét, agnófcitur. Calliflraz. Cape
Xil p. 905. ἥν αὐτῇ xal ξιφυφόρος ἡ χείφ “ ἐπὶ τὸ μέ-

4c ot^ πους TOR RU s

T ^t OE -—— w— MÁ—MP:ewtess

quamus vean EPIGRAMMATA. | ἀν

Aux σπευδούσῳ. Conf. inprimis Boezziger. in den Vafen-

gem. T. L fafe, 1l. p. 168. not.

GCC. ,Plan. p. 318. St. 457. W. Poliae notae
Epigramma. X. I. παιδολέταιραν. Wech. ᾿παιδοκτόνον eam
appellat Tbeopbyl. Simoc. Ep. XXX. in loco depravato:
παιδοκτόνον ἐκείνην ἐδίδασκεν ἀγνώμων ὁμόξυγος τὴν αἰνετὴν
κὰὶ τῶν ἀγώνων τὴν σύμμαχον Legendum, ni fallor: τὴν
γαμετήν. Fruftra hunc locum tentavit Bernard. in. AG.
Traje&. T. L. p. 199. — V. 3. Vulgo majori diftin-
&ione in fine praecedentis verfus pofita, θυμὸς μέγας le-
gir; ; quod nec ipfam malum. Grorini:

Ferro armata manus, cor ingens y. bs aeva,
Queis zameh. ob parvos lacryma parva fubiz,

Brunckii le&io,. fi ex cod. fluxit, probanda fortaffe, ac--
cufarivis ab ἴδε pendentibus ; fi ex ingenio, vulgata pro-
cul dubio revocanda. — V. 5. &ysfezc, Vulgo. — Lau-
dat poéta pidtorem, quod matrem de liberorüm caede
conlilia agentem nec jam ipfum facinus perpetranrem
ge seem Sic Anziphilus Ep. XX. alus δὲ τέκνων
"Ezeeme Μηδείῃ κοὺ χερὶ Τιμομάχου,

4. 215.] CCCI. Plan. p. 318. 51, 4.5.8. W. — V. t
Svp àc et οἶκτος fimul in Medeae vultu expreffi,, Vide, quae
laudavi in Exercitatt, crit. T. IL p. 60. — V. 2. tie. ^
φάρφων ἴτυν. oculorum igneos orbes Lacian. T. 1I. p. 41 b
βλεφάρων ἴτυν κελαινήν. apud Euripid. autem Jon. v. 219.
γοργωπὸς ἴτυς eft Minervae fcutum, Gorgás terrifico vul.
τὰ inügne. — V. 3. Conjux graviter offenía ad cae-
dem perpetrandam properat, mater inde abhorret ;
hinc ὁρμὴ φειδομένη, —Similiter de Althaea, fratrum .cae-
dem in filio ultura, Ovidius VIII. Metam. 46 3.

puguanr marerque ide da;
In diverfa trabunz unum. duo nomina pectus.
Saepe metu. fceleris pallebant. ora. fuzuri,

Vol. ill. P. 2. D

^

SO 1NCERTORUM POETARUM IlL2I5.

Saepe fuum f'ervens oculis daba ira ruborem, |

Er :$odo mefcio quid fimilis crudele aminanzi
Vultus erat , modo quem mifereri credere poffes.
Cumque ferus lacrymas animi ficcaveratardor, ἢ
Inveniebausur lacrymae zamen. |

V. 6. ϑέμρβος. juftam illam admirationem, qua tabula
fpedatur. -— ἀμβλῦναι pro vim imminuere, rerundere
"ufurpavit. Aefch yl. VIL c. Theb. 850. ϑέςφατ᾽ ovx ἀμβλάν
νεται, Epigr. à). DCXV. οὐ γὰρ i ᾿Αμβλόνειν αἰών, x49
ἐϑέλῃ,, δόνατοις-

CGCII. Plan. p. 318. St. 458. W. In flatuam
Medeae ex marmore. Totum hoc Epigramma infigni-
ter depravatum, fic emendandum videtur: |

Maívg καὶ λίϑος coca, καὶ ix κραδίης σέο 9upàg
ὄμματα κοιλήνας € ἐς φὄνον si ρέχιθεν!

ἔμπης οὐδὲ βάσις σε καϑέξετοη, ἀλλ᾽ ἄρα ϑυμῷ
πσηϑδήσεις, λεχέων εἵνεκα μαινομένης

-
^

Furis etiam nunc, cum marmor fis, ez animi iva, in tu-
auef cent ibus oculis confpicua, te ad caedem infligat. κοϊλῴ-
νας, Oculos reddens κυλοιδιῶντας,) fumidos, quod inter
irae et furoris figna habetur. De Philo&tete PZlofira-
iub Tun. ΧΝ ΤΙ. Icon. p. 889. τῷ προσώπῳ ξυννεφῆ ὀφρῦν
ἐπὶ τὼ ὀφϑαλμὼ ἐφέλκων, κάτω ποὺ καὶ ἐν βάϑει ὄντας, καὶ ἀμε:
γηνὸν ὁρῶντας. Vide inprimis Rubnken. ad, Timae. p. 1 69.
— Mox rede mihi emendaífe videor

σ᾽ ἐς φόνον ηὐτρέπισεν.

Quid enim valgata ineptius, ubi ira Medeam ad bilem;

j.e. ad iram, compuliffe dicitur? Eundem errorem in

Calliflrato. foftulimus c. XIIL. p. 44. Exercitatt. crit,
T. IL p. 60. — V. 3. οὐδὲ βάσις σε καϑ. Similiter de
Lada Ep. CCCXIIL. πηδήσει τάχα χαλκὸς ἐπὶ στέφος, οὐδὲ
καϑέξει 'A. βάσις, et Philippus Ep. L. ὃ σὸς πόνος, Λύσιππε, καὶ

eeu v

111. 2 τῷ. 4.216. EPIGRAMMATA. 51

Tap ἐλπίδα τάχ᾽ ἐκδραμεῖται. — ἀλλ᾽ ἄρα. ira inflammata
exfilies, conjugii caufa farens, λεχέων εἵνεκα, non rexé-
«v; in liberos enim furebat propter laefum conjugii foe-
dus, non propter liberos, ut eít in vulgata, λέχος pro
connubio fatis notum, nec minus plurali in hac fignifi-
catione utuntur poétae quam fingulari. — Euripid. Med.
V. I$4. εἰ δὲ σὸς πόσις καινὰ λέχη σεβίζει. et, qui locus ᾿
inprimis buc facit, v. 998. ἃ φονεύσεις τὰ τέκνα νυμφιδίων
sivexs) λεχέων. —— V. 5. τόδ᾽ ἀνέπλασεν. Vulgo τόδε γ᾽ ἔπλα-
“εν. quod non codd. auctoritate, fed ex ingenio emenda-
tum effe videtur. — — V. 6. εὐτυχίᾳ. Ed. Flor. pr.

CCCIII. Vat. C. p. 458. Plan. p. 319. St. 458.
W.-— V. 1. οἶκον, Ed. Flor. pr. et Ald. 1. — — V. 5. s Pri-
ftinum dolorem in lapideam Medeam revocavit. [.6-
gerim tamen Zz2xesv.* Huerz. p. 31. Nulla emehdatio- |
ne opus eft. Ep. CCXCIV. 2x2e2c ὑπὲρ Δαναοὺς πλάστης
ἐμοί — dc μ᾽ ἔμνχσε κακῆς οὐλομένης TE νόσου.

CCCIV. Pian. p. 319. St. 459. W. Ariadnen
dormientem et faxo acclinem repraefentaverat artifex,
Sic eam in tabula pi&ta exhibitam defcripfit Ploffvar.
Ι. Imag. XV. p. 786. ἐπὶ τῶν πετρῶν μαλακῷ κειμένην ὕπνῳ,
ad quem vide cl. Heynium in Opufc. Acad. T. V. p. 53.
Frequentatum fuiffe debet hoc argumentum, | quippe
ad quod poétae paffim refpiciunt. ^ Properz. 1, El.
Ill. 1. de Cynthia dormiente: Quahs Thefea | ja-
«uit cedente carina Languida deferiis Gnuofía litoribus,
Illuftris eít ftatua Ariadnae dormientis, quae olim pro
Cleopatra habebatur. v. Boerzrigeri arcbaeol. Hefte. 1. p.
29.
1. 216.] CCCV. In Planud. l.c. — Color ut in Ep.
Platonis XVL. ubi fimilia notavimus T. I, P. 1. p. 350.
—- V. 2. ννἀναϑρώσκῃ. Ícil. ἐξ ὕπνου ἐγερϑεῖσα, nie. fomno
excita profiliat. | Sic fupra in Macedonii Ep. XXXIV.
e mea emendatione ἤϑελ᾽ ἀποϑρώσκειν.““ Br. Ariadne ap,
Ovidium in Heroid. X, r3. Excuffere merus fomnum;

D 2

52 τα ΑΝ POETARUM Ill, 2 16.

contorrita furgo: NM TPTPGNTÀ funt viduó praccipitatá 10-.
.f0..— larerea toto clamanii liztore, Ibefen , Redde-
bant. nomen concava fie iuum.

. CGCVI. Plan. p.315. $t, 455. W. Iphigenia
furens, fed agnito fratre in. miferationem addu&ia,
Scena igitur fabulae, quam pi&tor exprimere voluit,
in Tauris ponenda; fed quinam in illa parte fabulae de
Orefte et forore furori Iphigeniae locus fuerit , non fa-

'eile di&tu eft. Hanc difficultatem tangens Ill. Heynius
.in Comment. S. R. T. X. p. 114. »Eft, ait, in Euripidis
Iphigenia in T. 795. 798. fq. locus, quem artifex ex-
primere potuit, cum Oreftes eam ample&itur tanquam
fororem per ipfius verba proditam , cum ipfa adhue
ignoraret fratrem adítare. Potuit tamen (nam fuit Iphi-
genia Acfcbyli, Sophoclis, aliorum) eadem res ab alio ,
. poéta aliter eífe tra&ata; forte ut illa, ira in omnes
Graecos incanfa, (ut ap. ipfum Euripidem v. 344. 2348.
fq.) exardefceret in captos, fimulque vultum Oreftis
fimilem in altero ex captivis animadvertens, miferatio-
ne moveretur, Prius tamen verifimilius.* | Quam di-
verfa veteres de Iphigenia tradiderint, intelligi poteft ex
Pauf. L. 43. p. 102. — V. 3. ἀδελφόν. Ed, pr. Flor. Ald. 1. 2.
3. Afcenf. — V. 4. συνεξάγεται, Eft ac dixiffet ὁμῶς οἴκτῳ
καὶ μανίῃ ἐξάγετου, ἐξάγεσϑοι autem dicuntur, qui com-
moventur aífedu quodam. Cf. Dorvill ad Chariz. p.
481. Hoc loco oculus, qui animunr furore et com-
ih miferatione affectum indicat, οἴκτῳ καὶ μανίῃ ἐξάγετοι,

CCCVII. τὰ Plan. p. 320. St. 460. W. Dido
Virgilium incufat, quod falfa de ea tradiderit, ^ De
Didonis fabula, apte Aeneae erroribus a Virgilio in-
texta, vide acute disputautem il. Heyniws ad L. IV,
Excurf.Ll p. 541. fq. Nofter ante oculos habuir Me«
leagri Ep. ΟΧΙΧ, de Lycambis filiabus. Vertit ἄπ (ὃς
nius Ep. CXVIII. '

ti P aam

L4

III. 216, EPIGRAMMATA, X — ' 53

dila ego fum Dido vulru, quem confpicis, bofpes,
Affimilata modis pulchraque miriftcis.

Talis eram: fid mon, Maro quam mibi finxit, erat

metis ;

- Vita nec inceflis laeza cupidinibus. |
Namjue mec Aeneas vidir me Treius unquam,
Nec Libyam adveenir οἷα Πότε Iliaciz. | |

Sed furias fugiens azque arma procacis larbae,
.. Servavi, fateor, sorte pudicitiam,
Pe&ore srausfíixo: caflus quod perculit enfr,
Non furor , aut laefo crudus amore delor.
Sic cecidiffe juvat : vixi fme vuluere famae,
Ulza virum , pofitis moenibus, oppetii.
- Invida cur in me flimulofli Mufa Maronem,
Fingerez ur hoffrae damna pudiciriae?
Vos magis bifloricis, lectores, credite de me,
|^. Quam qui furta De&üm concubitusque catutt
^ Fulfídici vares, zemeranz qui carmine verum, —
^ Humanisque Deos. affimilant viziis.
£,

Me 3: τοίη ἀαὶ γεν. Vulgo. At vide, annon legendam

fi: ὁ | Ae
| τοίη ναὶ γενόμην —— ;

ἀλλ᾽ οὗ νέον. non ea eram mente, quam mihi turpis affin-
xit fama, quamvis praeclare rebus geftis. ἐπ᾽ εὐφήμοις,
poft laudanda facinora. — Sic enim ferioris aevi fcripto-
xes εὔφημα pro laudandis, εὐφημίαν pro laudatione pone-
re folent, v. $panbem, ad julian. Orat, Ll p. 26. et -
Lennep. ad Phalar. p. 23. — V. 5. οὐδὲ xeóv, Longe-fe-
rius enim Dido in Africam venit, Vide Sim/on. ad
Ann. M. 3132. ibique JVeffeling. et inprimis Heynium
Lc.-- V. 7. Ἰαφβ, v. Haec optime explicat narratio
ap. 3uflin. XVI. 6. ubi, cum Poeni eam coégiffent,
wt Hiarbae, Maxitanorum regi, nuberet, pyra in ulri-
« D3

A

54 INCERTORUM POETARUM ΠῚ. 216.

|
ma parte urbis ex[iructa, velut placatura viri manes in-
feriasque ante nuptias miffura, multas boflias caedit, et
fumo gládio pyram confcendiz; arque ita ad populum re-
Jpiciens, ituram f? ad virum, ficur praeceperant, dixit,
vitamque gladio finivit, —. NX. 9. »Ultimum diftichon

. corrupte in Planudea legitur, cui medicam admovi ma-

—

num; quam perite , judicent eruditi.* Br. Vulgo le-
gitur: d | |
“το WI μοι ἁγνὸν ἐφωπλίσσασϑε Μάρωναϊ
τοῖα XA) ἡμετέρης ψεόσδατο δωφροσύνης-

quae fi cum Brunckianis comparaveris, parum probabi-
le videbitur, . tam multa a librariis depravati potuiffe.
Primum autem Zyv?v damnare non audeo; cum, quan-
topere Virgilius pudicitiae laude floruerit, inter omnes
conftet. | Donazus in Vit. Virg. V. 22. Caetera fane

vita er ore et animo tam probum fuiffe conflat, ut Nea-

poli Parzbenias vulgo. appellaretur. übi vid. Heyniwm.
Nec hoc Virgilii epitheton a noftro loco alienum vide-
ri debet, cum magis etiam reprehendendae videantur
Mufae, quod itikands poétam excitaverint, ut τὰτ-
pem Didoni famam conciliare. Quod fi quis tamen
αἰνὸν praeferre velit, is fuam fententiam firmaverit Ep.
Meleagri fupra laudato: Πιερίδες» τί κόρῃσιν ἐφ᾽ ὑβριστῆρας
ἰάμβους" Ἔτράπέτ᾽, οὐκ ὁσίῳ φωτὶ χαριζόμεναι; Ουοά ad re-

liqua attiner, minima mutatione totum hunc locum ic

corrizendum. cenfeo :

Πιερίδες, τί μοι ἐγνὸν ἐφωπλίσσασϑε Μάρωνα
τοῖα xad " ἡμετέξης V εὐσματὰ σωφροσύνης ; ;

| Hic omnem rem una litera infesta, altera leviter im-

mutata, profligatam vides, Nec.de verborum ftru&tura
dubitandum. Non folum dicitur ἐφοπλίφεσϑαί τινά τινε,

ut ap. Flaton. Ep. XXX. σὸν Ἔρον ὕμμιν ἐφοπλίσομοι. fed

etiam inftrumentum, quo-quis armatur, in accufativo

V 7

οὐ σεν a, m Neah o Lc Ὁ

d t arm

IiI. 215. EPIGRAMMATA. .— — 55

additwr, ut apparet ex Ep. àisez. XXV. ὥπλισμοι πολλὴν
εἰς ὁδὸν ᾿Αφροσόναν. Diocles Caryfl, Ep..II, de pelta: τὴν.
ἐπὶ πολλοὺς ᾿Αντιπάλους πιστὴν σύμμαχον ὠπλισάμην. — Ejus-

modi emendationem obverfatam effe Grozio apparet,

qui vertit:
τς Jnvida eur cafto didabas Mufa Maroni —
— Falfa adeo in noftram probra pudicitiam.
Led p. 274.] CCCVII.* Ex Srobaei Florileg. |
CXIX. p. 603. Gef. 495. Grot. Ad verbum expreffam

eft hoc Epigramma ex Herodor. L. I. 31. p. 14. ubi vi-
de JVzffeling, et: Daviftum ad Ciceron. Tufc, Qu. I. 47.

-Cleobin et Bitonem matrem in plauftro fedentem tra-

hentes vidit (— e marmore fculptos L. 11. 20. p.
155. Epigra in idem nebile facinus ex membranis
edidi in Exercitatt. crit. T. 1I. p. 200. idque bic emen-
datum adícribam : ^

Οὐ ψευδὴς ὅδε μῦϑος, ἀληϑείῃ δὲ xfuzeTM,
Κυξίππης παίδων εὐσεβίη: 9' ὁσίης.
᾿ ἡδυχαρὲς γὰρ ἐην κύπος ἀνδράσιν ὥριος οὗτος,
μητρός τ᾽ εὐφεβίῃ κλεινὸν ἐϑεντο πόνον. ᾿
χαίροιτ᾽ εἶν ἐνέροισιν ἐπ᾿ εὐσεβίᾳ κλυτοὶ ἄνδρες,
καὶ τὸν ἀπ᾿ αἰώνων μῦϑον ἔχοιτε μόνοι.

V. 7. αὐτὸ Grotius ex Codd. fuis zeflituit pro vulg.
αὐτοῦ,

CCCVIII. Nat. Cod. p. 568. Plan. p. 298.
$t. 438. W. in Vitis Homeri ap. ^llatius p. 28.
et p. 30. Cf. Villoifon. Anecdot. T. 1l. p. 185. —
V. 1. » Vulgo legitur τρίς με τ. — καὶ τρὶς ἐπ. — contra hi-
ftoriae fidem, quae Athenis notior fuir; quam ut in
eam peccare potuerit, qui Epigramma hoc Piliftrati fta-
tuae baíi infcribendum fecit, ita ut error librario tri-
buendus fit, et proinde corrigendus. Vide Meurfium

B2.

t»

-

56 INCERTORUM POETARUM. Íll.216.11:217.

dn Pififtr. c. IV.* Br. Hoc Epieramma non magis

L]

quam plurima alia hujus generis ἐπιδεικτικὰ marmori. in«
feulptum. fuiffe confido; nec Athenis igitur, nec ab
homine hiftoriae- perito. feriprum effe oportuit. :Hoc
primum" emendandi conatum retundere debet. . Jam

aliavide. Le&io a cl. editore damnata conftanter ha-

betur .in membr, Vat. in Vitis ab 4/larjio editis, in
Tzezae Exegeíi Homeri, unde locum protulit. Fa/ricius
Bibl, Gr. T. L p. 330. ed. Harl. Veram quidem eft,
Pififtratum non ter, fed. bis tantum ejedum effe; fed
cum poft alterum exíilium rediiffer, imperium usque
ad mortem tenuit, ét tyrannidem adeo triplici vice ex-
ercuit, - Hinc apparet, errorem hic commiffum non li-
brariis, fed poétae ipi tribuendum. e et Brünckii
emendationem vetus vitium tollendo M. nouas Ea
enim admiíía fides hiítorica non- minus vacillat quam
antea, Re&e JVajfenbergius p. 7. Herodotum excitavit
ad firmandam le&ionem: τρίς μὲ τυῤαννήσαντα - L. L.
64. οὕτω δὴ Πεισίστρατος τὸ τρίτον σχὼν ᾿Αϑήνας ἐῤῥίξζωσε τὴν
τυραννίδα. Caeterum jam Barnefrus δίς με rve. legendum

propofuit. Poétae errorem notavit Egm. Simfon ann.

M. 34:4. — Pro ἐξεδίωξε, quod eft in Planud. et Vat.
C. ἐξεκύλιδε habetur. in. Cod. Leidenf. ἐξετίναξε in Schol.
inedit. Dionyf. "Thrac. ap. Fabricium. | In hac le&io-
nis, diverfitate Palckenarius vulgatam praetulit. — V. 2:
δ, ᾿Ερεχϑειδῶν. Plan. Allat. Barnef. Cod. Leidenf. prior.
Alter cum zetza ἂρ, Fabric. et cum membr. Vat,
'Eeex9 4o; — Deinde vulgo et in menmibr. xo/ Tél; ἐπηγάγετο,
In Codd. Leid. εἴ ap. Allat. καὶ τρὶς ἐπεσπάσατο. Tzerza
τρὶς. δ᾽ ἐπανηγάγετο. quod cl editor totum debebat am-
ple&i. — {,. 515. V. 3. & βουλᾷ Plan.'et Vat. C. reli
qui Bua --Φ ὃς τὸν 'Opwe. Res inter veterescriticos ce-
leberrima, Pifjflratum primum Homeri libros, coufufos
antea, fic dispofuiffe, uz nunc babemus. Cicero de Orat.
HL 34. Veterum loca collegit cl. J/e/fíus Prolegg. ad

͵
Pu ra -- νι. eae -
e. ^g scs pn Ew P" *-

uL cS FT adifgen δῶν

- " ^ vide ^" - "t - an

III. 217. / £€PIGRAMMAT A. Iu.

Homer. p. CXLIII, not. $. - Ad σποράδην ἀειδόβενον facit
inprimis Schboliog ap. Filleif. in Anecd. T. ll. p. 182.
not. I. λέγεται, ὅτὶ ὀυνεβῥάφησαν ὑπὸ Πεισιστράτου — τὰ Oug-
ρου ποιήματα καὶ κατὰ τάξιν συνετέθησαν τὰ πρὶν σπορά-

δην xal, ὡς ἔτυχεν, àvayivaexóusva, διὰ τὸ τὴν

- ἑβμογὴν ; Jib τῷ χῥόνῳ διασπασϑῆνα. ^ In fimili re Zlrzemi-

dorus Grammaticus (Y. l. p. 263.) carminum Théocri- -
teorum.collector.: Βουκολικαὶ Movzor σποράδες mÓxa' νῦν δ᾽ ἅμα
πᾶσοη Ἐντὶ μιᾶς μάγδρας, iul μιᾶς ἀγέλας. — V. 5. κεῖνος

' unus Vat. quod. vulgatae non praeferendum. — Home

rum Athenienfes fibi vindicabant ob neceflitudinem,
quae iis cam Smyrnaeis intercedebat. Smyrna enim,
cum primum una effet e duodecim Acolenfium urbibus,

procedente témpore lonibus.accenferi coepit, et]in

commune lonum concilium .admiffa eft. - Vide Pau/an.
VIL 5. p. 432. Jam vero lones Athenienfibus pro*
gingeipe proximi, unde Herodorus L. 147. εἰσὶ δὲ πάν"
τες Ἴωνες, ὅσος ἀπ᾽. ᾿Αϑηνέων γεγόνασι. Cf. Fi alckenar. adoEs -

VIL. p. 547. 100. et Jebb. ad Zriflid. T. YI. p.559.

— Pro ἐπῳκίσαμεν Plan, et Vat. C. teen uei unus Lei-
denf. ἐξῳκήσαμεν,. yulgari errore, |

CCCIX. ap. Plan. p. 314: St. 454. W. Cf. Epigr.
Arcbelai-Y. T. Y. P. 5 ὃ. — "V. 1. τεκμαίρεο. ipfum Ale-
xandrum boc vultu fuiffe zibi finge, — Sic haec accipien-
da, docente Valcken, ad Eurip; Phoen. p. 60. — τἀκείνου,
edd. vett. — V, 2. ὄμματα. Oculos in a&nea ftatua i in-
primis commemorari, ubi de fimilitudine expreffa: agi-
tur, nonnihil mireris. At non ipfos oculos, fed obtu-
tum fignificari puta. Poffdippus in Alexandri flatüam
Ep. XIV. δάϊε τεχνῖτα,, πῦρ τοι ὃ χαλκὸς $ed.

CCCX, Planud, p. 314. St. 454. W. δὶ re&e fe
haberet fecundi verfus diftin&io, fcriptum effet hoc te--
traftichon in imaginem Alexandri infantis recens nati,
At hoe parum verilimile. ^ Próbabilius, poétam regem
Macedonicum ab ipíis natalibus quafi exceptum usque

D 5

$8 INCERTORUM POETARUM Ill.217.

ad fümmum gloriae faftigium profequi. —Diftinguen-
dum ergo:
᾿ μεγαλήτορος υἷα Φιλίππου
δέρκεαι" ἀρτιλόχευτον ᾿Ολυμπιὰς ὃν T,

quod monuit Heynius in Commenta. SIRO T, X. p.
97. quem Olympias ipfo partu fortem edidit.

CCCXI. Plan. p. 310. St. 449. W. In Lyfima-
€hum, Herculis robur et fortitudinem referentem, ut,
fi leonis exuviae addantur, ipfum te Herculem videre
cenfeas. Hoc ad infignem Lyfimachi virtutem referen-
dum effe, nemo non videt, In numis cornibus arieti-
nis inftru&us repraefentatur, quo genus a Jove dedu-
&um indicare voluit, — V. T, ἀταρβῇ Svgóv. De ani-
mo inttepido Lyfimachi multa ap. veteres narrantur,
Vide Paufan. |. 9. 22. Plin. VHI. 6. — V. 2. βλοσυ-
ρὸν ἐπισκύνιον. De Harpalyco Tbeocriz. XXIV. 1106, τοῖον

ἐσισκύνιον βλοσυρὼ ἐπέκειτο προσώπῳ,

— ΟΟΟΧΙ]. Plan. p. 295. St. 435. ΝΥ. Eft in La«
dam, dolichodromum longe praeftantifimum , de quo
Paufan. MI. 21. p. 261. Alius fuit Ladas Aegienfis,
qui ftadio vicit Ol, CXXV. Pau/an. ibid. et L. X. 23.
p. 857. Prioris illius ftatua confpiciebatur in templo
Apollinis, Corinthi, Paw/an. 11. 19. p. 153. qui haec
habet: Mine ποδῶν οἰκύτητι ὑπερβαλλόμενος τοὺς ἐφ᾽ αὑτοῦ.
Eum cum Perfeo et Pegafo jungit Cazull. LV. 24.
Non ft Pegafzo ferar uolazu, Non Ladas fi ego penni-
pesve Perfeus,. | Ad eundem refpicit etiam. Juvenal, Sat.
XII. 96. ubi vide Graug. Cf. etiam Raderum ad Mare
Ual.IlL 85. X. 100. — Ex comparatione. hujus difti-
chi cum Ep. ἄδεσα. CVI. et Ep. Nicarchi XXVL noftrum
carmen mutilum effe apparet, quod monuit Brunckius
in Lectt, ad Nicarcbi Ep. p. 206. — Pars ejus diftichi;
quod perit, habetur in parodia illa fatis faceta:

I1IL 217. 1.218. | EP1GRAMMA T A. 59

Τὸ στάδιον Περικλῆς EfTO ἔδραμεν, εἴτ᾽ ἐκάϑητο,.
] οὐδεὶς εἶδεν ὅλως" e “δαιμόνιος eadeni, .
ὁ ψέφος ἦν Ves ληγγος ἐν οὔχσι; καὶ ςτε-
Φανο.: U τ en
dos, xal Περικλῆς. δάκτυλον ιοὐ Nik

et. ex Piel T. H. p. tos. E. ὅπου δὲ, ὥςπερ WA τοῦ
Λάδα λέγουσιν, δ Ψόφος. ἦν. ὥσπληγγος ἐν οὔασεν,
ia καὶ ἐστεφανοῦτο: ἀρεςβεύων ἡ ϑριαμβεύων. 4- στρα-
φσηγῶν ἐπιφανῶς, apparet; ipeum; noftrum elim fic
lectum faifle : i : liae

Cem es
Woo a9 v ht 2

τ: Αάδας τὸ στάξιον £19 ἥλατο, εἴτε DiÉTTM, 00

Misit τὸ τάχος, οὐδὲ φράσαι δυνατόν, ... 5...
à ψόφος ἦν ὕσπληγγος ἐν. add xa. ἐνεφφμῆτε, :
Λάϑας — ——

In poftremis, quae perierunt, Ep. Nicarcbi XXVI. ef-
ficit, ut. de fubita Ladae morte a&um. effe eredam.
Nam eum ftatim poft palmam acceptam. morbo. obiiffe
tradit Paufan. ΠῚ. 21. p. 263. Locum Luciani, quo
noftrum carmen refpexit laudári in Animady, T. ΙΠ.

P. L p. 344.

4. 218.] CCCXIII. Plan. p. 295. St. 435. W.
In ejusdem Ladae ftatuam. Myronis. Floruit hic ftatua-
rius cirea Ol. LXXXVII. unde apparet, etiam in hoc.
carmine de.Lada Lacedaemonio agi, non de altero Ae-
ginenfi, qui vieit Ol, CXXV.. — Ν. 2. »Θῦμον. [τὰ
fcribendum, non, ut vulgo, ϑυμόν, ἘΠῚ enim nomen.
proprium τοῦ ἀνταγωνιστοῦ :. alias nullus eft. fenfus. Ali» -
unde tamen mihi notus non eft hic athleta. Sic. j jam edi» '
deram, qnando comperi. hune locum .a fummo Grotio
ita etíam fuiffe intelle&tum , cujus haec eít primi difti-
chi verfio :

/

60 XNCERTORUM POETARUM IIL 21$.

Qualis eras, Lada, fugiens veftigia Thymi
Alipedis, premeres cum pede flabra zuo. ὦ

Latina graecis non magis perfpicus funt: aeque enim
intelligo, quid fit premere flabra pede, ac ἐπ᾽ ἀκροτάτῳ
σνεύματι ϑεῖνου ὄνυχα. — Corrupta haec effe cenfeo: ta- ^
lis éit aut effe debet fententia: fummis pedibus rangeng
folum , ἐπ᾿ ἀκροτάτους 9εὶς ὄνυχας δαπέδῳ.“ Br. — Burerte,
qui hoc Epigr. protulit dans les. Mémoir. de l'Acad. des
Anfcv. (T. IV. p. 365. vertit: Lorsqu' à peine touchanz
la carrióre ἐμ bout des ongles," tu laiffais bien: loin der-
yibre 104 un coureur vite comme le vent. quod fere ad
Brunckii fententiam redit; fof. Scaliger , quem vitium
hujus loci non fugit , emendavit in not. mft. ἀκροτάτῳ

πνεῦμα Te 90; wx, | Noviffimi vocabuli emendatio ve- —

riffima videtur; fed quid fit fpirizum ponere fummis pe-
dum digitis five. in digitis, non video. lll. Heynius in
Comm, S. R. T. XII. p. 291. monuit, poétam de extre-
ma curfus parte videri loqui, ut ille pedem ponat ἐπ᾿
ἀκφοτάτῳ νεύματι, prominens, Ícil. im meram, Mihi i in men-
tem venit fcribere:

p kxtetáitu δίμφα συϑεὶς ὄνυχι.

συδϑεὶς pro τι ϑεὶς faltem probabile videbitur. Pindar.
Ol. a. 32. de Pherenico, ὅτε cae ᾿Αλφεῷ eóro. — ῥίμφα.
Homer. 14. 9. 766. αἰεὶ ῥίμφα ϑέων, Plura vide ap. Schnei-
der. ad Orphei Argon. v. 1354. p. 225. Antimacb. in

Scbol, ad Lycophr. p. 33. ῥίμφα δ᾽ ἀπ᾿ ἠπείροιο μελαίνης

dós! ἀερϑείς, Τιηλείδης ἀπόρφεσε. — V. 3. ἐχάλκευσε Μύρων.
Vulgo. δε inferendum effe vidit Huerius p. 29. et Tof.
Scaliger i in not. mft. — "Mox peffime hgirer. et diftin-
guitur in Planudea: ἐπὶ παντὶ χαράξας σώματι, ΤΊ. προςδο-
xij; στ. Optime hoc emendavit cl. editor. ^ In toto
corpore Pifaeae palmae, i. e. vi&oriae, confpicitur exfpe-
&atio, —. V. 7. οὐδὲ καθέξει 4 βάσις. Cf. not. ad Ep.

HI. 21$. EPIGRAMMATA. δι

CCCII 3. — V. 8. 4. Vulgo ὦ. ΠΙυᾷ admirantis eft.
Senfas. horum. verborum non valde perfpicuus, τέχνη
ipfum. Ladae fignum efle videtur, in quo.tam expreffa
celeritatis fignificatio, ut ventos ipfos praeverrere poffe
videretur. —Scboliaffes in. Wechel. hallacinatur.

Lect. p. 274.) CCCXIII. ^. A Polluce fervatum
IV. 92. p. 401. illuftravit 1f; Foffius in libro de poé&-
marum cantu et viribus rhythmi p. 109. et Palmerius
in Exercitatt. p. 578. fq. — Ex verbis a Polluce huie
Epigrammati additis intelligitur, Archiam Hyblaeum
primum. ex peregrinis fuiffe, qui Olympiae in praecos
num certamine victoriam referret, et' quidem ita, ut
tribus Olympiadibus continuis competitores fuperaret,
Idem Delphis victoriam reportavit. Ob triplicem illam
palmam ítatua ei Delphis eft pofita cum Epigrammate,
De certaminibus praeconum, qui in ara ἐν "Aaze ftantes
vocis documenta dabant, locus eft clafficus ap. Pau/an.
V. 22. p. 434. Eorum meminit Philoflraz. Vit. Apoll.
IV. 24. Eufeb. Chron. p. 44. et alii,- quos vide ap.
gftph. Scaliger. in. Eufzb. p. 420. et T. H. ad Lucian,
T. L P. 427. ed. Bip. — . V. 2. ἐπ᾽ ἀπημοσύνῃ. quod i ins -
columis illad-certamen peregit, nec venis nec cute ru-
ptis, quod in.tanta clamoris intentione factum effe non-
nunquam probabile e(t. — V. 3. τρεῖς, Vulgo. τρὶς cor-
rexit Faber in Agoniít ΠῚ T5, — τὸν ᾿ολυμπίας vitiofe
vulgo. ᾿ολυμπίᾳ emend. Cafaubonus; re&ius Jungerman«
nui ᾿ολυμπιάσ᾽, -- V. 4. ὑποσαλπίγγων vulgo; Jungermane

. "ui diviis vocibus ὑπὸ ezaz. quod Brunckiana emenda«

tione fortaffe non deterius, ^ Vociferarus erat ille affa
voce, tuba non accinente; hoc eít οὐχ ὑπὸ σάλπιγγος; üt
ὑπ᾿ χὐλητήρος ἄδειν, tibia accinente canere, in Fr. Archbilocbi

| ap. Schol. Ariflopb. Av. 1426. Cf. de hoc ufu praepo-

fitionis ὑπὸ Valcken. ad Herodor. pu $21. 24. — ἀναδείγμα-
Ta. Stepbanus in-Th. L. Gr. Append. p. 410. F. noftri
loci non. memor ἀναδέγματα fcribendum cenfet áp. He-

bo

65 INCERTORUM POETARUM Il-.21$,-

Jfycbium : ἀναδείγματα" ἡνίας περὶ τραχήλους. in errorem in-
ductus depravato vocabulo ἡνίας, ut de habenis cogita-
ret, quibus equi retinentur et ἀναχαιτίξοντη. — At; Hofy-
cbius Ícripiffe videtur: ἀναδείγματα' ταινίας περὶ mg.
Abforpta feilicet fyllaba zz; quae praecefferat, sa; re-
manfit. idem Sopingio in mentem veniffe, nunc vi-
deo. - Fafciae igitur intelligendae, quibus praecones
eollum cireamdabant, ne nimis inflarentur arteriae, fic-
uti tibicines φορβειαῖς ob fimilem caufam | utebantur,
Male hoc Epigr. adhibentem JVinkelmannum in Tratt,
Prelim. innanzi alla Spieg. dei Monimenti Inediti p.
LXXil. meliora docet Heynius in den anziqu. Auff. li. p.

232. fq.
CCCXIV. Vat, C. p. 458. Plan. p. 301. St. 441.
W. Peflimus verfus et indignus, qui hic legatur. Apel-
lis imago aliunde non cognita.

,CGCXV. Plan, p. 343. St. 483. W.. — V. τς

Ὁ τραγόπους,. Praxitelis Satyrus, utrem humeris gerens,
quod recte vidit Brodaeus. — Junius in Catal. perperam
de Pane interpretatur, cui nibil cum utre. Vide Heyn,
in Comment, S. R. T. X. p. $9. Plures fuerunt ejus-
dem fculptoris Satyri. Is, quem Paufanias defcribit
L.1. 20. Baccho pateram porrigebat. Danaén et Nym-
phas Praxitelis una cum Pane commemorat Nicomedes
Ep. IV. T. II. p. 383. — V. 3. λύγδηνα, Ald. r. 2. 3.
— In fequentibus opera ἀμώμητα vel ab ipfo Momo lau-
danda fignificantur. ^ Verba σοφαὶ χέρες haud fcio an
etiam Momo tribuenda fint, — V, 4. ἄκρητος σοφίη. ars
, perfe&a et eximia, Sic κάλλος ἄκρητον eft ap. Paul. Silenz.
Ep. XXXVII. ubi not. quaedam T. It]. P. L p. 151.
Similiter φωρὸν dpndperd v. ad Leonid. Alex. Ep. X. T.
11. P. IL. p. 92. f

- QCCXVI. Plan. p. 302. St. 422. W. »In Planu-
dea fine lemmate, cujus defe&um non fupplent Bro-
dae notae. V. 2. legendo τῶ, i. e. τίνος, planus fenfus

1.219. 4.219. EPIGRAMMATA: |. 63

eft. ^ Br. Sic quoque fenfum fatis planum effe dubi-
to. ἃ τέχνα de ipfo artis opere. accipiendum; hoc quid .
fit, dignofci non poterat, τῷ ἐλέγχῳ deficiente, — Jam
caufa hujus defectus additur: ipfum enim indicare non
poteít, i. e. ex ipfo opere intelligi nequit, cujusnam ca-
put effecerit, — Num hoc planum? Mihi quidem ob-
fcuriffimum videtur. Nam quis eft ille ἔλεγχος, quem
poéta defiderat? Nomen fortaffe bafi operis infculptum?
At hoc ad ipfum opus nihil facit, | An mutilum erat ca-
put et male adfe&tum? Tum perperam hoc expreffum
verbis οὐδὲ - κεφαλάν, — Nam eadem adhiberi poterunt
de protome integerrima, fed hominis nobis ignoti vul--
tum exhibente. "Tum quid eít πόρε hocloco? Ego cer-
te fenfum huic contextui idoneum non reperio. Ma-.
gis igitur probaverim emendationem ab Zuerio in Cod.
Scaligeri repertam et ab ipfo do&tiffimo Hoya pro*
batam:
οὐδὲ γὰρ αὐτὰ
μανῦσαι δύναται τῶ πόδε, τὰν κεφαλάν. -
Erat igitur ftatua mutilata, cujus nihil nifi truncus fa-
pererat, capite pedibusque perditis.
4 219] CCCXV II. Vat. C. p. 480. Plan, p. 302,
- 81, 442. W. Refpicitur fortaffe ad hiítoriam de uvis
Zeuxidis,. V. Plim. XXXV. 10. Senea in Controv.
X. 5. | "S
CCC XVIII. Nat. C. p. 475. Plan. p. 349.8t. 488.
W. —. V. 1. Ὀλύμπῳ. Vat. C. Ald. 1. Afcenf. Steph.
Οὐλύμπῳ ed. Fl. pr. Ald. 2. 3. — ὕψι τεϑέντα vulgo. ὑψω»
θέντα Vat. C. — V. 2. χρῆσις Vat. — | V.:3. ΝΗειλοίδερ
Vat. — V. 4. »»κύρουσι. προςπελάξουφι, hic fignificatione
transitiva, . De boc verbo vide praeítantiffimum Palcke-
nar, ad Eurip. Hipp. p. 244.* Br. . Pyramides fummo
vertice fidera tangunt. Properz. 11}, EL 1. 57. Pyra-*
midum fumzus ad. fidera duci, Anth. Lat, 11, CCLXI,

^

« N |
64 3YNCERTORUM POETARUM IIL21g.

p. 448. Pyramidasque. aufas vicinum adringere coelum.

Ibidem Ep. CCLXIÉ. p. 449. Tu licer extollas magnos
ad fidera monto Et calidas aeques marmore Pyra-

snidas. ubi.N. Heinfiü emendatio Pharias eques, quam.

vis vehementer probata a Barmanno,.nec tamen apta

eft huic loco, nec eum integrum praeftat... Corrigen-

dum potius; i

* Et coelo exaeques. marmore Pyramidas.

d e. licet Pyramidas, marmore exílructas, usque ad
coelum educas. Sie Lacrer. 1. 80, mos exaequat vidlo-
. via coelo.

GGCXIX. Vat. C. p. 474. εἰς λίϑον ἀκοιτονον, ἀκοῖν
τωνον eft in Flan. p. 349. St. 488. W. | Lapidem acoe-
tum vel acoetonum cum ignoranti(limis ignoro, nam
quod. lapidem interpretantur fine fedimento; ex P/inio
XI. I$. ubi olim mel acoezum legebatur, id nihil eft. .— |
Grotius lemma fuperícripfit: Inm lapidem Aquiranum.

"quem illo. non magis novi. —- Defcribitur lapis, venis
vario ordine discurrentibus, diftin&ctus. ἄτακτος evrofím. |.
naturalis ordo, non ftudio aut árte effe&tus, - | |

UGCXX. Vat; K» p. I 4 I. εἰς τελετὴν Διονόφου. Edi- ἢ
dit Reisk. in Abthol. nr. 1. p. 396. Seriptum in gem-
mam,in qua pompa myftarum Iacchi repraefentata erat .3
Amoribus fupra volitantibus. - A varietate figurarum,
quam illa exhibebat, πολύμσρφος. — Amores autem illi

. vindemiam exercebant; hine: χορὸς vevyóuv. | Plures ex
antiquitate faperfunt gemmae huic difticho. accommo-
datae,interque eas inprimis nobiliffima gemma 4Michae-
lis Angeli appellata, in qua bini Amores uvas de viti-
bus decerpunt, alter etiam in pateram fublatam mu-
ftum exprimit. Eít ea revera πολύμορφος, cum ibi ho
mines mulieresque, cum Satyris, p et animalibus
mixti, potantes, facrificantes, vindemiantes, ludentes
confpiciantur, — V. 1. In Apogr. Lipf. erat εἰ, qucd

*

e.

ι Y Ω tuo πὶ vtt em

-Hi.219.€220. EPIGRAMMA TA. | 6g

prom

,

Reiskius in καὶ mutavit. Sed revocanda membranarum:
lecio εἷς λίϑος," a» antithelis efficitur. haud n

d
,

CCCXXI. Vat. Cod, P 480. fi mul cum TUMe
Plan. p: 35 t. St. 490. W. »Vulgo tribuitur Platoni
juniori; in membranis ante lemma ἀδέσποτον., et haic -
fübjun&tum eft alrerum illud, quod hic t fequitur fimilis
argomenti monoftichon, « Br. — V... ζυγόν. Vul-
go et in Vat. idque revocandom. - Euffarb. 14. y. pag.
313. 41. rà δὲ μέγα κουλεὸν xod τὸ κέλευϑον καὶ và ξυγὸν καὶ
τὸ δισμὸν καὶ τὰ τοιχῦυτὰ μεταπόπλασται. Eandem obfer-
vationém paílim inculcavit. — ! Proximum verfum cl,
editor neftio unde, fed longe aliter protulit, quam x
eft in mémbr, ubi fic habetur:

Εἰς δίφρος, Gom, ἐλατήρ, ἵπποι, ζυγός, ἡνία, Nlxy. .

Ἷ. 22.5.1 CCCXXIIL Vat, C. p. 460 Plan. p.

351. St. 491. W. | Hoc Epigramma et nonnulla fe--
quentium annumeranda fun: Grammaticorum exercita- '
tionibus, quibus eandem rem vario modo efferre ftu--
debant. Haud pauca hujus generis in ütraque Antho-
logia reperiuntur, —./ Venufítum defcribitur . balneum,
in quo ipfa adeo Venus habitare videri. poffit, Quod
commentum ut exornaret poéta, Martem invitar, ut -
jam fine metu ad hoc balnedm. vifendum veniat, —
V. 1. τὸ πάρος εἴ Κυϑείρην, Vat. C. — V. 4. Τειρεσίας,
γυμνὴν Τειρετίας Suyearo μοῦνος ᾿Αϑήνην. INonni Dion. XX. in.
fin. Nota fabula ex Cal/imachi H. ix Pallad. Lav. v. 7 1.
ἴᾳᾳ-. Comparandum inprimis Epigr. Rufini XI.

CCCXXIV. Vat. C. p. 460. Flan. p. 351. St.
491. W, | Ut hic Gratiae fonti, ubi laverant, fui cor*:
porís fplendorem impertiviffe dicuntur, ita fons quidam
limpidiffimus inter Euphraten et^ Tigriden a Junone,
poft nuptias ibi cum Jove lavante, füaviffimum odorem ἡ

Vol. HH, P. a. E ΄

δό YNCERTORUM POETARUM ΠῚ, 220. 4.221.

accepiffe dicebatur. | 4eiam. XIL. V. H. 30. Cf. ad
Marian. Ep. ΕΝ. T. IL. P. ili, p. 401. fq. vr
CCCXXF "Vat C yp. 460. Planud. l. c. — Vulgo
X. 1. 4 τοῖον K. legitur; nec aliter eft in membranis,
Casfam mutandi fatis gravem non video. — V. 2. τ΄
τεῦξεν. Vat. C. :
CCCXXFI. Vat. C. p. "T Plan. p. 355. St.
404. W. Cf. Ep. Agazbiae XLVII.. Libanius in Antio-
chica T. L p. 3«2. de fontibes in Daphne: πείϑομοι
δὲ κἀκεῖνο, τὰς τρεῖς vial ὅτε περὶ κάδον 4eiQov, ἐνταυϑοῖ
λουδαμένας ἥκειν
CCCXXVFII Vat. C. p. 460. Plan. P. 351. St. 401.
^N. An parvum balneum, quod non nifi tribus Graiis
récip endis videbarur fo ficere, — ἀϑύρματα. quodvis ob-
Jectamentum. V. Rabnken ad H. in Cer. v. 16. — V.
2. pln fnembr, μούνας εἴσω παίσδειν. — Scribendum | govvac,
ultima corripitur Dorientium more.* Zr. Vulgo ἐκείς
ym; (et fic Vat. C.) μοῦνον (μούνας Ald. T. 2. 3. ) deo.
CCCXXVIII Wat. C. p. 460. jun&im cum prae-
cedente. Plan. p. 352. St. 491. W.
-« CCCXXIX. Va: C. P. 464. Plan. p. 355. St. 494.
.W. Male in membr, éexoeóueve | Notifimus Gratia-
rum Orchomeni coltus, Οἱ, Pindar. Ol. XIV. 4.
4d.221.] CCCXXX. Vat. C. p. 440. Plan. p. 352.
'8t.491. W. ». ulgo ἡδεῖαν ὀπωπήν. et fic etiam fcri-
| ptom in membranis a prima manu, at fupra corre&tum
ὀδωδήν. Infra Epigr. CCCXXX!I. eaedem ὁδωδὴν ha-
bentfine alterius lectionis veflipio.* Dr. 1n apogr.
Gothano etiam h. ]. nullum correctionis veftigium, fed
τ ῥδιωδὴν reperitur folum; quare cl. editorem Salmafiariis
notulis in errorem indo nm effe fufpicor. In Plan,
eft ἐπωπήν. i
. CCCXXXI Vat. C. p. 46ο. Plan. p. 352. St. 491 I.
W. Sufpicor hoc fcriptum effe in balneum,: cui Ἔρως
. momen; quo admiílo intelligitur, cur poéta Amorem

11,221. Π..2322. EPIGRAMMATA. 67

parvo latici adeffe dicat. Cf. Ep. CCCXLVI, Hoc fi
displiceat, ἔρως | accipiendum pro zéJoc: exiguus latex la-
vaniüibus dulce infpirat defiderium. — Huezius p. .4. co-
gitavit de Cupidinis limulacro, qualia ' veteres in bal.
neis collocaiTe conftat ex Theocriti Eid. XXIil. 59. —
V. I. Aovrecy. Vat. C. '

" CCCXXXII.- Vat. C. p. 46t, Plad. p. 352 .St. 491.
W. Mala imitatio Ep. CCCXXX. In T. v. dubito an
fincere legatur δένδρον, Nam certae cujusdam arboris
exfpé&atur commemoratio, cuí et "armen Pesxóqua-
Aeg; οἵ »Jeia ὀδωδὴ conveniat.

CCCXXXLII. 'at.-C. p. 483. Flan. p. 355. St 495.
WW "arvum balneum non propterea vitaperandum
effe; nam et Amorem elfe parvum. Cf. £eonrii Ep.
XV. T. HI: p. 107. ert Ep Zez. CCCXLVI.

CCCXXXIF. Vat. C. p. 46r. Planud, p. 352. St.
491. W. . seriprum in balneum Mariae Stilichonis.
filiae, Honorii Augufti conjagis; num unum ex binis
Honorianis thermis, an diverfum, non dixerim. Ther-
fae Honorianae erant aliae in regione quinta, aliae
in decima tertia, in veteri urbis defcriptione. ^ Vide
Du Camg. L, 1. p. 93. Bandurium T. 11. Antiqq. CP.
p.849. nr. 413. ' | |

CCCXXXF. "Vat. C. p. 461. Plan, p. 353. St. 492.
W. ' Notus ex Odyff. locus ΙΧ, 94: ;

p

-— ὅζτις AmTola φάγοι μελιηδέα καρπὸν
— 60x ἐτ᾽, ἀπαγγεῖλαι πάλιν ἤϑελεν οὔτε νέεσϑκι.-

Hinc Λωτοφάγων λήϑη in proverbium abiit. Vide Erasm.
It. Chil. Vit. 52.

1.222.] CCCXXX1 Vat. C. p. 464. Plan. p. 355. St.
493. W. In I. v. τοῦτ᾽ 13 Vat. C. — V.2. bxí?w9 sc. Ea-
"dem le&ionis diverfitas obinet in "Gode, Homeri Od.
Iv. 221.

E 2

6$ INCERTORUM POETARUM [1Π.222.

CCCXXXFII. Vat, C. p. 462. Plan. p. 353. St.
. 493. W. Matronas, virgines et meretrices balneum
invitat, ut lavantes pulchritudinem. fuam auctum ve-
niant. — V. I. πόϑος, kx fequentibus fubaudi, u«t-
Qovoc κάλλους τεύξεσθε. Quaecunque mulier formolior
evadere cupit, omnes autem cupiunt, huc veniat. Hoc
mihi verius videtur, quam πόϑος de. amore abfolute ac-
cipere, quod Grotius fecit:

- Pulcrae.. queis amor eff, (nulli puro nullus) adefle:
Hac ab aqua vobis gratia major eriz. |

V. αἱ τευξόμενοι. Vat. — V. 5. .mógouc ἀπὸ σώματος. COr-
poris quaeftum faciens, — Noffis Ep. 1V- ἐπαυρομένα μάλαᾳ
πυλλὰν Κτῆσιν ἀπ᾿ οἰκείου σώματος ἀγλαΐας, --- ἐσμὸν ἐρ. eX
Platon. Ep. Vil-$ τὸν ἐραστῶν ᾿Ἐσμὸν ἐπὶ προθύροις Λαὶς
éxovea νέων. - in Vat. E ἥξει.

᾿ CCCXXXVIIL var. C, p. 462. Plan. p. 2*3. St.
493. W. Praécedentis carminis imitatio; πιῇ haec

fortaffe iisdem thermis infcripta fuerunt. V. 4. aig

μισϑὸν fcil, quod ex voce μισϑοφόρους affami poteft, — Me-
retrices, 2M YADNERPS, tibi mercedem offcrunt, ubi hic
laveris,

"0 CCCXXXIX. Vat C. p. 464. Plan. p. 355. St. 494.
W. Graiae Solem jurabant, fe in his permis habi-

taré malle, quam apud Venerem. Ante x omiffum eft.

μᾶλλον, de qua ellipli notavi ad 7Méleagri Ep. Cvi T.
LPUpttT Qvod Gratiae Solem jurant, eo
referendum dá quod balneum illud Soliis radiis
. colluftrabatur. . ld enim veteres in balneorum ftru&u-
ra ítudiofe efficere folebant. ^ Lucian. in Hipp. 9. 5»
TT, Vii. p. 258. ed, Bip. βαλανείῳ δ᾽ οὖν καὶ ταῦτα ripe
Béerava, χαρίεσσαι καὶ φωτὶ πολλῷ καταλαμπόμεναι ὑποχωρή-
ege - SP μέσος οἶκος ὕψει T& ὑψηλότατος κα) φωτὶ φαιδρό-
σατος. ψυχροῦ ὕδατος ἐχὼν τρεῖς κολυμβήϑρας. - Ὁ δὲ ἐνδον
. οἶκος ἘΜ φωτός τὲ πολλοῦ ἀνάμεστος M. T. ^. Plinius

pr a.
dem ——

ES LU MINE MELLE d AIR Eia i Eo CE pii - 9 ΡΣ

n
—7 2 " ὥ » ξ — 4 | 1
x o dle mee rie SPP ὦ Re o o Sa AOI ct c RR

«--ἀ

i

MAT PM E URL E

111.222.€.223. ^ EPJGRAMMAT A. 69

VW. Epift. Vf. 26. Frigidariae cellae. conneclitur. sedia,
ἐπὶ fol benigni[fime praeffo efl ; caldariae magis; promi-
mer enim, Seneca Epift. LXXXV In boc baliíco Scipionis mi-
nimae funr rimae mogis quam feneffrae, — — At munc blat-

taria vocant balnea, ff qua non ita aptata funt , uz zotíus
diei fülem feneflris ampli fimis redpiamz. ὃ

|^ €CCCXL. Vat. C. p. 454. Plin. p. 355. St. 461.

"W. C£ Ep. Pauli Silenus. ἘΧΤ — N. I. Διδνυσοξ,,
Finge tibi balneum, unde profpe&tus i in vineta patebat,

—— V. 2. ἀλλήλων. Vac: C.

CCCXLI. Vat. C. p. 464. Plan. p. 355. St. 494.
W. Scriptum eft in balneum publicum, in quo diver-
fae hominum claffes-diverfis horis lavabant. Nori "fatis
perfpicuum diftichon, quod Brodaeus certe, aliena de
Diis et heroibus docens, non illuftravit, TES et ἡμί-
9$: pro loquendi more illius aevi, quo hoc diftichon
confcriptum 'effe videtur, Caefares funt et proceres,
Hi, fecundum hoc diffichon, prius, reliqua turba fe-
fius lavari folebat, - πέμπτῃ, mature fane! Nam vulgo
hora ochava balneo deftinata erat, ( Plin. Epift. 111. 1. 8. -
ubi vide Intrpp. ) feptem priores negotiis. Cf. not. ad
Ep. ἀδεσπ. CCXLIL. — W. 2. »» μετέπειτα, δὲ πήματα qáv-
74. Sic re&e Vat. membr. ez puis Ja canaille. — Abfur-
de vulgo 7gaza.* Br. - Salnaffus in fot. ineditis ean-
dem membr. le&iorem adícripfit, com interpretatione:
füéx vulgi. τινα vulgàáris.

4. 223.] CCCXLII. Plan; p. 356. St. 495. W.-

— CCCXLIIT. Vat. C C. p. 461. Plan. p 352. St. 491.
W. Smyrnze Gratize colebantur in templo Nemefios.
Pau(an. IX. 35. p. 781, Smyrnam laudans Zriffides T.
I. p. 522. ed, lchb. và. δ᾽ αὖ μέγιστον ἁπάντων καὶ ἐντιμότα.
Tow εἰπεῖν, οἱ Μουσῶν καὶ Χαρίτων ΧορΟῚ οἱ δι’ αἰῶνος τὴν πόλιν
ἐμβατεύοντες. ldem eodem loco 5myrnae omnia. repe-
tiri ait, quae ad corpus animumque recreandum faciant,
ἅπας κόσμος δυνελήλυθέν ἐξ ἱερῶν, Ww λουτρῶν, lx λιμένων;

E 3

79 INCERTORUM POETARUM . Ill. 223.
ix δρόμων. ld. p, 232. λουτρὰ τοσαῦτα Smyrnae effe
ait. ὥςτε ἀπορήσαις, ἄν, οὗ λούσαιο. --- πέπλα. (xratiae velatae
ab antiquioribus . reyraefentabantur; etiam Smyrnae,
Vide loca veterum ay. Manfo in den Verfuchben über ei-
nige Gegenft: der Mytb, p. 448. fq.

CC CXLIV. Nat C. p.472. Plan. p. 348. St.
487. W. . Hortus defcribitur triplici venuflate (gratia)
confpicuus. Primam ei conciliat mare propinquum ; al-
teram arborum ordines; tertiam denique balneum ibi-
dem exílru&um. Cf. Paul. Silent, Ep. LXil. — V. I.
Χάριτας λεύσσεις ξένε. Vat, C. unde elegantior exiftit nu-
merus.

CCCXLV. Plan, p. 356. St. 495. W. In balneum,
Alexandri Epifcopi cura et famtibus exftru&um in loco,
ubi antea fordes projiciebantur. ὀπΠραίνετος oppidum
erat Bithyniae. — V. 2. ἀποκρίσιος. Quae corpus tan-
quam fuperflua ejicit, τὰ ἀποκρινόμενα ὦ vocantur, et ἀπο-
χωροῦντα et περιττώματα. Vide Toup. ad Longi. I. T,

p. 375. ubi et noftri loci non immemor fuit, et. Foeftum
in Oecon. Hipp. v. ἀπόκρισις. — V. 3. Nunc autem
fplendore fuo venufliffima et celeberrima loca fuperat,
προφέρειν Latinorum modo, nt. praeffare, c, accuf. copulae
tum.. pinferioris aeyi eft hoc carmen. . Debuiffet jux-
ta redlam loquendi normam fcribere au&tor νῶν δὲ kyaa-
1u προφέρει τῶν τερπνῶν τῶν πᾶσι βοωμένων κοὶ χαριέντων. προ-
φέρειν cum accufativo graecum non eft, . Vide quae no*
tavirad Leonid. Alex. XXVIL * Br, — δ. 4. »Καὶ
γὰρ ᾿Αλέξανδρος. Sic codices et veteres edd. Refra&a-
rium nomen in ordinem cogere nefcivit malus poéta,
Forte tamen fcriptum reliquerat :

&yAmiw προζφέρει" Νικαέων ἱερεὺς
καὶ γὰρ ᾿Αλέξανδρος, σοφίης ἐρικυδέος ἀστήρ,

Br. Supervacaneam, ut mihi videtur, infumunt ope-
ram, qui ejusmodi poétarum peccata emendare conan-

HL 223. 4.224. EFPIGRAMMATA. 7I

tur, ^In Le&t. Ald. I. ἀλεξάνορος emendatum, quod
Ald.! 2. 3. et Afc. fequutae funt. — De Alexandro,
Nicaeénfium ASBifqopu; ^nihil, qu fciam, aliunde con-
ftat.
qd. 224.] CCCXLVI. | Plan. p. 347. St. 487. W.
In membr. Vat. p. 469. Cf. Ep. ààecz. CCCXXXL.
CCCXLVTII. Plan. p. 291. St. 430. W.. In Pal-
mae cujusdam ftatuam , a Caribus ei pofitam. ^ Hic
Palma magiftratus Cariae fuiffe videtur. Nomen Παλ-
μᾶς du&um a Πάλματος, — Palmatus quidam commemo-
ratur fub Honorio. V. Godofredum in Profopogr. Cod.
Theod, ν. - »Vulgolegitur in pentametro: τόσον
&yxecáuevo,: pendente fenfu ob defectum verbi, quod
in his exprimi folet. ^ Poterat quidem in hexametro
fubaudiri εἰσί, fed fic inficeta effet fententia, * Br, Vul:
go habetur: τπάλματον ἰϑυδίκην τόσσον à. dÓn — ed;
Wech.; ye. καὶ πιάλμᾶν ἐθυδίκην. ἵνα ἢ ὄνομα κόριὸν αἰτιατικῆς
πτώσεως τὸ παλμᾶν" ἄλλως γὰρ δύςκολον. : δῷ
CCCXLVIIT. Nat. C. p. 488. Plan. p. ài. SN
437. W. — V; I. ἀρετήν. in membr, Vat. defideratur: |
In iisdem, ut etiam in Planudea, praecedit Ep. quod
inter Byzantima retulit Brunckius nt. XXI. T. IIl. pz
137.in quo Heraeum a Juftiniano exornatum lauda
tur. |n Vat. C. huic noftro diítichó lemma additum εἰν
τὸ ajré. unde apparet, κοίρανοι referendum effe ad Jafti-
nianum ejusque conjugem. ϑὲ quis tamen Cod. χοίρανε
offerret, boc lubens ample&erer. ὑμετέρην ap. poétas il-.-
lius feculi faepenumero ad unum refertur. Οἱ, Agath.
Ep. LXXIV. Paul. Silent, X. 2. XLILI. 6... "" Stat,
Athl. Ep. ΧΧΉΤ, Heroica XIII. 2.
CCCXLLX. Vat. C. ». 486.' Plan. p. 322. St:
462.W. »Eic στήλην κεχωσμένην ἐν Oe, Sic Vat. membr.
e qua etiam primus verfus emendatus, ^ At fufpicor in
lemmate fcribendum κατακεχωσμένην et v. T. ὑπὸ x9ovi. «
Br. Huetius ρὲ 31. lemma fic emendandum cenfebat:
E 4

72 | INCERTORUM POETARUM {Π.5224.
εἰς στ. " Aesoc κεκλιμένην, (fi c. quoque: Brodaeus) . his addi-
tis: p Hac flatua. expreffus fuiffe videtur 5:ars humi re-
cumbens, quietis gratia, Exiítimem autem, fuiffe hoc
fimulacrum- de genere eorutn, quae Talisman appel.
| Jant,. certa arte fabrefactum ad; arcendos Gothos. *- Vul-
50 κεκοσμημένην legirur, in editt. antiq. praeter Florent,
pr. ubi κεχωσμένην habetur. 581 vera eft conje&ura cl,
editoris, de ílatua Martis. defofía agi putandum eft,
Verifimilius tamen ,. Martis ftatuam pro Palladio ἢ hra:
ciae fuiffe habitam , ubi collebatur, ita ut inter. bra-
ces vitae fedem fixiffe putarewur. Hoc. etiam Heysio

vifum V. fll. in.Comment, S. R. X. p. $4. cujus haec

funt: »γἐπὶ χϑονὶ xxurac non eftprolapfa ftatua, fed po/ia
in (οἷο. Nifi, quod malim ,. fuit pro ἐπικέκλιται ἐπὶ x 26-
va. coiverfa profpicit, € — V, Y. εἰσόκε ϑόύριος, οὗτος, Νὰ»

go In Vat. C. s. 9ovgo; οὗτος 0... κέκλητοι. quod. vul-
gato deterius, . - Falíus erat igitur cl, editor, cum fuam
-le&ionem i in membranis exftare putabat.

/CCCL. Plan. p..375.. $t: 5:44. W, cum loggen:

ὦ; "el Πτολεμαίε, ἐν 'AvrioxXsla.... Ptolemaeum rhetorem
foiffe, inde apparet, quod Eloquentia (λόγοι) ei ftatuam
- pofuiffe dicitur; idem. vero virtutem. maxime illuftra-
'verat judiciis prudenter. et integerrime' habitis. - Nam
cum.dicitur virtatem εἰς τοὺς δικολέχτας, exercuiffe , ra-
bularum. imprebitatem coércuiffe videri debet. Notus
eft Pzoleinaeus. rhetor. Naucratites qui Hadriani et Tra-
jani temporibus floruit; Cretenfis ejusdem nominis ali-
bi non commejnoratur. — V. 4. ξύλον. fignum ex ligno.
—— χρυσίον. quia alienus a corruptione, Sic quoque Zra-
bius Schol. Ep. Hi. T. HE. p. τοῦ. Εἰκόνα Aoyyfva Κευσέην
abus εἶχεν ὁπάσσοη" Εἰ μὴ πότνα Δίκη χρυσὸν ἀπεστρέφετο.
SC CCLL. Nat. C. ν..316.. Ἄδεσπ. Εἰς Κασσίαν τὸν σώ-
φρονα. Plan. p. 233. Sr. 338. W, ἱπιάρίηι Cafliae, in
monimento fortaffe fepulchrali confpicuae, fuübfcriptum.
— M. 1. Κασδσέας: Vat. C. — V. 3. 4 τῆς ὄψεως. . Hanc

ἨΠ224.4,255. EPIGRAMMATA. | 73

le8ionem unde duxerit cl. editor, non indicat. Val-
go καὶ τοῦ σώματος. quod ut per fe bonum eft; ita Planu-
di fortaife debetur, Nam in membr. Vat. aeta ἡ τοῦ .
πεοσώπου habetur. | YN S
$.225.] CCCLII. Plan. p; 300. St. 440. Ww.
Praecedit Epigramma Pauli Silentiarii LYX. in ejusdem
Theodoriadis imaginem 5. .deinde-fequitur.noftrum cum -
lemmate εἰς τὸ αὐτό, ut eft in. ed. pr. Flor. Ald. I. 2.3.
Aíc. et al. five. εἰς τὴν αὐτήν, ut eft ap. Steph;; Etiám.
hoc Epigramma Pauli. effe "ri dubito ; quod et.ar-
gnmentum :et«oratio oftendit. — -Conqueritür poéta,.
quod pi&r . pulcherrimam: Tlieodoriadis: comam -yelo
texerit.— V. 3. Si fummum: fummi capitis deeus'et or« —
namenturm. occultafli,; quomodo quis exfpe&are: poterit;
reliqui corporis. pulchritüdinem accurate exprefam εἴς
fe? — V. 5. Aliud Epigr. εἰς τὸ αὐτὸ incipere exifti- —
mabat fof. Scaliger in Not. mft. in quo fallitur." Haec
enim arde cüm praecedentibus cohaerent nec: ab ds
divulfa fenfum praeftant integram. ^ Pictor, qui Theo-
doriadis. iraginem adpiUrsiy erat; contra δος pictores
folenr, ejus pelcheiidins detéaxiffe. videbarür; comam
tegendo fcil. HA ae
," CCOLIII. Plan. p 363. St.'502. W. Si &desfer-
mati habenda; - feriptum eft hoc Epigramma in flatuam
Xenopbontis pantomimi, qui ibidem Smyrnaeus effe
' traditur. | At de ftatua agi, nihil eft in carmine ipfo, ἡ

ο΄ quod fidem faciat; quippe cum in eo ars viri laudetur,

quam ih Pentheo faltando praeftiterit. - Referendum :
itaque, ni fallor, hoc Epigramma inter carmina ize
δεικτιχά, Caeterum Xenophontem illum aliande cogni:
tum non- babeo. — V. I. αὐτόν. : Sic de Pylade:panto-
mimo: ZInzipater. Tbeff. Ep. XXVII. αὐτὸν Βακχευτὴν dv£v
ϑεόν, ἡνίκα Βάχχας — ἤγαγε πρὸς ϑυμέλην, — Perperam le- -
girur ληνοῖς, quod vindemiam effe volunt; fed exempla
defidero. Fuit potius: |
E 5

V4 — INCERTORUM POETARUM IIL22*.

; ἡνίκα Awwig c
B πρέρβυς νεαρῆς ἦρχε χορομανίης.

cum fenex Baccharum chorum ducerez, | Senex "Virefias
eife viderur, qui inter. Baeclias juvenculas faltavit. —
V. 3. τὰ πάρηβα xoc. ^ Cadmi fenis Bacchicum furorem.
Nonnus Dion. XLV. p. 1 160. 24. Βριϑομένοις δὲ πόδεσσε
γέρων ὠρχήσατο Κάδμος Στέψας ᾿Αονίῳ ᾿χιονώδοα βόστρυχα κιδ-
σῷ. Haec et fequentia, nuntius a Cirhaerone rever-
fus, ubi.Baccharum thiafos obfervaverat,'et. Agave de
filii caede exfultans,-du&a: funt ex. Euripidis Bacchis,
'Tenendum vero, Xenophontem has omnes partes unum
exfecutum effe; in eo enim fumma artis ponebatur, fi
unus plures perfonas re&e füftinere poffet. ^ Notavimus
. nonnulla: buc fpe&antia ad Crinagorae Epigr. XLVIL.
(Le8t..p. 164.) T. H. P..3. p. 4 8. fqq.

CCCLIF. Plam p.334. St. 473. W,. |. Scriptum
in honorem Cyri illius, cujus carmina fupra legimus
T. HE p.474. Calliope fe: Cyro mammam praebuiffe
ait, qua olim Homerum et Orpheum nutriverit. Or-
pheus Calliopes filius vulgo habebatur, — OV. ὅπα-
σα. Ald. 1. 2. 3.

SCCCLF, Vat, C. p. 474. Plan. p. ici St. 496.
W. in fovis Olympii templum, (hodie pilae Hadriani)
quod Athenis dedicavit Hadrianus an. poft Chr. n. 1 $4.
Vide Fabric. ad Dion. Caff. p. 13164. et Meurftum ^then.
Y. το. Erat in hoc templo coloffas, maximis hujos ge-
neris ftatuis comparandus, fecundum Paufan 1. 1.8. p.
42.-— V. I. αὐτοῦ, Ducta haec videntur Brodaeo ex
Odyff. ^. 74. ubi Telemachus, fplendorem aedium.
Menelai confpicatus, exclamat: Ζηνός vov rone ᾽Ολυμπίῃ
I9: αὐλή, De Daphne Antiochiae Libanius in An-
tioch. T. I. p. 351. ϑεοὶ δέ, εἴπερ ὄντως οὐρανὸν ἀφέντες εἷς
yv ἐῤχονταὶ, τῇδέ μοι δοκοῦσι δυνεῖνχέ TE καὶ Meinen ὡς

οὐκ ἂν καλλίονι διατρίψαντες,

X

HL226. . EPIGRAMMATA. (v M

4. 226.] CCCLVI. Vat, C. p. 474. Plan.l. c. —
M. t. τόνδε ϑέσαν, Vat. C. — V. 2. νισόμενος.. Vat. C
Vulgo γεισσόμενος, —— γᾶν et ἔχει Vat. |

CCCLVII Hoc Ep. quod in Planud. p. 357. St.
497. W. fine au&oris nomine proftat, in Vat. membr.
p. 466.. Macedonio vindicatur : MaxwJYovíov εἰς οἶκον ἐν Κι-
βύρᾳ unde apparet, falfum effe lemma a cl. editore ap-
politum. . C£. not. ad Macedonii Ep. XXXI. T. Ill. P. I.
Ρ. 231. | Suam ipfius domum. poáta hospitibus. aper-
tam praedicat, — V. 2. τίς, πόϑεν, Spe&Gant haec ad
formulam Homericam, de qua diximus ad Marc, fte |
tar. Ep. XV. T. II. P. HM. p. 285.

.CCCLVIII. Planud. p. 293. St. 432. W. In Theo:
dofium. iroconfulem, qui, dum Smyrnae praeeffet,
hanc urbem. multis in partibus inflauraverat et exorna-
verat. — V. 1. Θεοδόσιον. Vulgo. Nec aliter hoc πος
men apud veteres fcribitur; et fane brevis vocalis, du-
plicata in pronuntiatione litera fibilante, produci poteft.
-— V. 3. ἔγειρε. urbem, quae ceciderat, erexit, i. e. inftau«

'yavit. Ep. Hype XXIL φαιδρὸν ᾿Ιουστινιανὸς ἄναξ ἐμὲ χὥρου
ἐγείρει, — ἤγαγεν ἐς φάος, priftinum (plendorem ei reftituit,
Locutionem .illuftravit 77ezflein ad. N. Teft. T. 1. pag.
374. — W. 4: ἐργα ϑαυμέσια de; fplendidis aedificiis;
quam de memorabilibus fa&is, accipere malim. . De
Smyrnae magnificentia habet quaedam Szrabo XIV. Pp.
956. 8. plura Zriflides in Orat, de hac urbe T. 1, pag.
521. et 231. etc, et PAiloffrar. in Vit. Soph. 1. 25.2. -
pP 53!...
CCCLIX. Plan. p. 293. St. 432: W. Scriptum
eft in Damocharidem, luris Ctum, qui Smyrnam, ter-
rae motibus vehementer vexatam, inítauravit, Is eft
fortaffe, cujus Epigrammata fupra leguntur, T. ΠῚ. 69.
Floruit is Juftiniano regnante, ^ quo tempore plures
Afize urbes terrae motibus dirutas effé conflat, . Cf.
Gibbon. 'T, VIL. p. 363. ed, Baf,

76 iNCERTORUM POETARUM Ill.$.226.

4. Led. p. 2837:]. CCCLIX." Edidit. Richard.
Cbandler; in infcriptt. ant. p. 80. — Scriptum eft in
'Theodorum quendam, cui Troezenii, ob rempublicam
bene adminiítratam, ftatuam pofuerant, — Fuit Theo-

dórus l'ecurio, cui Zgazbias Anthologiam a fe condi-

tarn dedicavit; fed an hunc noftrum Epigramma indica-
verit, non dixerim. Paflim enim Theodori nomen
apud yzantinos obvium, — V. I. πιτϑεῖδοα. — Troe-
gene Piszbea Ovid XV. Metam. v. 296. Pirnbela regna
ap. eundem Heroid. IV. ro7. ubi vid. Batber de Mezir.
T. f. p. 369. fq. — » [ἢ primi verfus fine lapis has fo-

las literas exhibet πόλιν HEzHEE pro quo repofui i4. .
yses, quod. verifimilius efle credo" commento Ric,

Chandleri ἐξεσάωσεν. € Br. /— Neutrum "probabile, fed
veftigia literarum in marmore rimantibus fcribendum

cages m i " 3
ἐπεὶ πόλιν HEZHEZE. |

- ὁ 4:

TMPU , biu x Pd ^"o- LN E ^ ia
Unam literam immuütatam vides, E in 5, quibus literis

hiühil dn. membranis inarmoribusve fimilids, 6 autetn.

ab dibdy A αὔξω, derivatür ἡὔξησα, ita ab ἀέξω ἡέξησα
defceridit. - Plerumque fi fine augmento réperitur; apud
Callimachum tamen H. in gov. 55. eft v££ev, et ἠέξετο
ap: PED. e Re&e autem dicitur πόλιν — et
αὐξάνεϊν. PIE ipid Suppl. "v; $07. πατρίδα 9' ἣν αὔξειν.
χϑέών. ubi vide Markland /— Iphig. in Aul v. $72. μεί-

ev abXiy ἀὔξει " [bid 966. οὐκ ἡἠρνούμεϑ᾽ ὧν τὸ κοινὸν aU-

ξεῖν. — V. 2. Urbem prudente mitique regens animo.
verit πυκνοῖς. φρεσὶ πευκαλίμῳσι. Homer. 12, £. 165.

; ci — VW. 3. κτεάτιστον ἄργυρον. Theodorus divi-
tias , quas fibi eomparaverat; in teftamento Smyrnaeis
reliuiffe videtur, ita:.ut. editus ftatis —: inter
cives diftribuerentur.

sq. 226:] «CCCLX.. Plan: p. 293. St. 432. W.
»Hoc in cedicibus et vetezbus editionibus cum Epi-

CUWNCUATDORE IE eR δι

WURST CT URINE

1Π.226. ΡΙΘΚΑΜΜΑΤΑ. .. 77.

grammate CCCLIX. continuatur; at revera funt duo.
carmina, quorum hoc in imperatoris," néício cujus,
ftatnam facfum, Vulgo legitur σῶσα φύσις βασίλεια τεόν,
quod córruptum et emendandum cenfui, |. Servata. ul»
timi verfus le&ione vulgata, in penultimo pro. ἀνῆψαφ.
omnino f-ribendum erat ἀνάψας, optimo fenfu; at e ve-
teribus libris, qui habent ἑππολύτης δ᾽ ἐκέδασσας, legens,
dum ἀνῆψας, ἱππαπσλύτης τ᾽ ἐκέδασσας.““ Dr. |n vett. editt, .
hoc E;igr. cum verfibus in. Damoehariden. won magis
cohaeret, quam. plurima alia, quae lemmate ἄδηλον non.
diftingauntur. | Quod v. t, pro lubitu immutavit. cl.
editor, reginae ignotae nescio quem regem fubftituens,.
an probari poffit,equidem dubito. Atcum v. 3. ἀνά-,
ψας emendandum cenfuiffet, neceífario: βασιλεῦ fcriben-.
dum erat pro βασίλεια ; illa damnata emendatione, et».
jam hoc damnandum erat. | Scriptum videtur. hoc. car-
men in Theedoram, juftiniani conjugem, cujus forti-
tudine fa&um. ut graviílima illa factionum feditio, Nis;
eae nomine celebrata, opprimeretur. Cf. Procopium in
Perfic. L c. 26. et Zonar. XI V. p. 61. Íqq. | Huic cons.
je&urae reliqua. egregie confpirant, praefertim v. ulti- |
mus, quem nec ScPo/affes nec. quisquam inrerpretum
recte accepit. — llle qnidem verba ἱππολύτης χάρμης non,
male interpretatur: ὅτοι τῆς χάρμης τῆς λυούφης τοὺς ἵππους: "
at quae addir idem, ἵν᾽ 2, κατεπολέμησας τοὺς πολεμίους ze-.
Φικῇ δυνάμει ἐπιστρατεύσαντας, latis oftendunt, verum fen-
fum eum fugifle. — Brodaeus de Hippolyte, Amazóne,
cogitans in eundem errorem (íecum traxit fummum
Grorium, qui vertit:

cffit er atrox JU
Sedirio, cujus retrea[flHi pacis amantes, —
Paffos, Hippolytes tuleranz vix qnalia bello.

omnino male, ni(i quod 'vidir, de (editióne agi; nam
Verba ὁμόγνια πήματα nifi de bello domeftico accipi non

978 INCERTORUM POETARUM III. 226. 4.227:

poffunt. ἱππολύτης autem ad aurigas fpe&tat, qui, auri-
gandi ftudio omiffo, armis et bello totam urbem im-'

plebant. ἱππολύτη χάρμη, pugna, feditio, equos gis
folvens, cum acumine diftüm, cum vulgo contra fiat, —
V. 4 dz. δ᾽ d, vulgo. Probabiliter cl. editor 2!
δασφσας. Nulla tamen emendandi neceffitas, cum δὲ etiam
nonnunquam copulandi vi praeditum per δ ρυλτανε prae-
zerea. veddi pofht.

€. 227.] CCCLXI. Vat. E p. 47 3. Εἰς πύλην τὴν

ἀνατολικὴν τῆς Θεσσαλονίκης. | ldem fere lemma habet Pla-.

nud. p. 295. St. 433. W. Inepie Brodaeus de ^le-

xandri M. ftatua agi putabat. Scriptum eft non in regem.

quendam, quod lemma a cl editore fi&um indicat,

fed in Bafffium, quod nec Srephanum fugit, nec Gro-

fium. ^ At quem tandem Bafilium poéta celebravit?

: Laudantur vidoriae de Babyloniae fuperbia reportatae;-
hominis juítitia, respublica fapienter adminiftrata, fe-

^euritas populo a Barbaris comparata. Haec omnia in
Pafilium 1. conveniunt. , Sub hoc enim imperatore
Romanorum arma Barbaris terrorem incutere coe.
perunt; quin ipfe exercitum ad Euphratem duxit Sara-
'cenosque fuperavit. Eundem et judicem fuiffe integer-
rimum et aífiduum conftat, | Adde quod Macedonica
Bafilii origo caufam habet idoneam, cur ei ftatua in
portà "'heffalonicae poneretur. | Unum huie conjectu-
rae obítare videtur, quod ὕπαρχος appellatur in Epi-
grammate noftro. "Videndum igitur, an hoc vocabu.
lum, quod tituli vim habet ap. l!yzantinos et fere cum,

ἔπαρχος confunditur, etiam de fummo totius imperii.

adminiftratore adhiberi potuerit. Iníra Bafilius quidem
celebratur Ep. 22. DXCVI. nefcio an diverfus a noftro.
— V. 2. δίκη ἀκτέανος ad pauperes fpe&tat, quibus in
Baüilii tribunali haud fecus ac divitibus jus adminiftra-
batur, — V. 3 4. In his auctor ante oculos habuit
Agen; cujus haec funt in Prooemio v. 77. ᾿Αλλ᾽ 19:

ΠΙ. 227. EPIGRAMMATA. ὁ τ 79

γῦν ἀφύλαχτος ὅλην ἤπειρον ὁδεύων, Aüsóut, σκίφτησον, ior
πόρε, — ktüam in feqq. imitatio effe videtur ejusdem ἢ
, poétae v. 47. Íqq. ita ut'nofter ad. Rafilium transtule-
rit, quae Agarbias de Jufüniano praedicavit. — 4jjsvae
ἀξῥενοκοίτας. De nefando marium amore accipiendum,
quem Pers alisque Orientis populis exprobrabant
Chritliani. — V. 6. ὅπλα Λάκων. Lacedaemonii non ,
moenibus, fed armis tuti effe debebant fecundum Ly-
eurgi leges, Cf. Kubn. ad Paufan. VII. p. 542. — σε
Sparta civium arma, fic ta, Theflalonica, Bafilii sed
nem pro moenibus habes,

CCCLXIL Wat. C, p. 473. Εἰς τὸ αὐτό, Plan. pec
294. ^t. 434. W. cum lemmate: Εἰς τὴν ἀνατολικὴν πόλην
Θεσσαλονίκης. Nulla huic lemmati fides habenda. 8.»
fpicor, in Anthologia Vaticana ante hos verfus, inepti
hominis foetum, carmen excidiffe, ad cnjus argumen-

tum lemma Ei; τὸ αὐτὸ Ípedaverit. ^ Ad praecedentis
certe. Epigrammatis (quod etiam in membran. praece-
dit) lemma nullo modo referri poteft. Quod cum in-. ᾿
tellexiffet Planudes, lacunam autem in Cod. non anim-
advertiffet, etiam; hos verfus ad portam Theffalonicae
pertinere arbitratus, lemma mutavit eaque verba ad-
fcripüt, quae fupra pofuimus. Nemo certe fibi per-
füadebit, hos verficulos publico urbis moenimento infcri-
ptos fuiffe, — V. I. μορφάς, Antiocb. Ep. 11. T. Ii. p.
305. Ψυχὴν μὲν γράψαι χαλεπόν" μορφὴν δὲ χαράξαι Ῥάϑιον, —
V. 2. ἀνεδειρασεν. Apogr. Gotli. at in membr. ἀνεσείρασεν.
legi vix dubito. — 3 τέχνη. limites artis, ipfos mores
- án imagine repraefentari vetantis. — V. 3. εὔλαλον. fa-
cundum, difertum, in laudem di&um. |

CCCLXIIL Vat. C. p. 421. Plan. p. 364. St. $03.
W. Fons purus et frigidus viatores invitat, ut ad ri-
pas fuas conquiefcant. — V. t. x. με, Vàt, C. — V. 2.
ἀναβλόξει. Ed. Flor. pr. Ald. 1.2. 3: Afcenf. — V.

3. m. δ᾽ αὖ, Vat. C. “ σλατάνοισιν, Mofibus ἔτ. V. αὐτὰρ

80 3INCERTORUM POETARUM 11.227. 4:228.

ἐμοὶ γλυκὺς ὕπνος ὑπὸ πλατάνῳ βαϑυφύλλῳ Kod παγᾶς φιλέοιμι
và) ἐγγύϑεν ἦχον ἀκούειν, ---- M. 3. ἡμεφοϑαλέσι. Vulgo. —

i V. 4e σκιερὴν Ψ. κλισίην. Vat, G. quod verutin, χλισίῃ e(t

locus, quo quis requiefcere poteft; h. Ll igitur herbofa
fontis ripa, cni arborum frondes gelidam umbram prae«
bebant. — M. 4 οὕνεκα. Vat. C; —- ibid. ἀλάλκω. male,
— Ubi fitim reftinxeris, membra etiani, itinere faugae
ta, quiefcendo recrees. ; Cf. Sazyr. Tbyill. Ep. 14, —

ΟΝ. 4. κόπον $6. Vat. C. quod revocandum, — Vide quae:

notavimus ad Ep. CCLX,

CCCLXIV. Nat. C.p. 472. cum lemmate: Εἰς τὴν

ἐν Πάφῳ τῇ νήσῳ κρήνην. Inepte. Plan. p- 363. St. 503.

W.. Rede cl editorem feriat Τάφος, ex Ptereali et
Teleboarum commemoratione apparet. Pterelaus enim,

"Taphii fecundum nonnullos filius, in una Echinadum

Taphum urbem condidit, populumque Τηλεβόας, appel* |

lavit, ὅτι τηλοῦ τῆς πατρίδος ἐβη. Apollodor. M. 4. pag.

102. conf. ibi Heyt, p. 313. — V. 1. Νύχεια, | Hujus.
nominis Nympha eft ap. Tieccrir. XI. 46. — V. 2,

6, ὄνομα Ícil. quod vocabulum fic eleganter opprimi.

tur. Plane ut hic, Scbol Theocrit. Eid. Xlll. 34.

xo] δὴ ἐπιβάντες τῆς ᾿Αργοῦς, τοῦτο γὰρ ἡ ναῦς ὠνομάδετο. ἰ}-
luftravir hanc ellipfin ?. Hemflerb. ad Ariffopb, Plut,
502.et 566. Tenfusad Lucian. T. ML. p. 283. ed.
Bip. Valcken. ad Phoen. v. 12. p. 9. — V. 4. Πτερέλας
et Πτερέλαοςς. lla forma P/lauzus in Ampbitruone plus
femel utitur;

28. 228.] CCCLXV. Vat. C.p. 474. Plan. p. 364.
$t. $04. W. n nefcio quem fontem, cui Alexander
Olympiadis matris nomen tribuiffe dicun . Plures
fontes hoc nomen gefliffe videntur. Unum comme-
morat Paeufanias ap. Arcades L. VILI, 29. p. 606. —
V. 2.9. παγᾶς. Vat. C.-— V. 3. σῆμα δὲ τοῦτο 1D fine

Vat. C. Vult igitur, Alexandrum prope illum fontem

c

'

» - » ?

ΨΥ E CNET a. CIE RN V pA TO
J, os ipe e MEET bci Sega et

tr ms AE

᾿ς ἣν το t NP die e LES S SE RR je o E S

les iS ES τ΄

p

--

H1. m. ^ EPIGRAMMATA. 81
etiam rhonimentüm pofuiffe, : quod nomen fonti indi-
tum caufamque ejus indicaret. M

—COCGCLXVI. Vat. 'C. p. 472. Plan. p. 370. St.
$09. W. In Axiochum quendam, qui aquam per fi-
ftulas Affum deduxerat, quae urbs usque ad ejus tem-

. pota caruerat aqua, — V. 2. Ut Dii, cum res buma-

fas adeunt, earum malis medentur, fic Axióckus,
quamcunque urbem ag ggrederetur, eam juvare folebat.
— NX. 3. xoxvag Acca. - Byz. "Aecog πόλις Λυκίας,
πλησίον ᾿Ατάρνης, EQ ὑψηλοῦ κοὶ TT καὶ. δυςανόδου erre:
πρὸς ὃν Νικόστρατος ὃ κιϑαριστὴς' ἔλεγε παίδων

o Me

.lAecoy 19', ὥς κεν 9áccov AES gov πείραϑ᾽ ἵκησρν,

Cf. Strabon, L. XIlI. p. 610, — V. 4. πετράων uidit
Sic ἐπὶ στάλας μετώπῳ, Heraclid. Ep. I. é

CCGLXV LL. Vat. C. p» 47 4. Plan. p. 37 J. St. 509.
W. El; τὴν Μέψου ἕστίαν. In Anal, Brünckius ediderat
lemma εἰς Μόψιον πόλιν, quem errorem in Le&t, emen-
davit: »Inconfiderate titulum hujus diftichi mutavi.
Repone εἰς πόλιν Μόψε ἑστίαν. Urbs eft. Ciliciae. ad Ppye
ramum amnem íita, Μόψιον vero Theffaliae , quae dite
giffimo terrarum et marium tractu diffitae pd fefel-
lit me memoria et eade utriusque nominisorigo.«* By.
Mopsveftia Latinis appellatur haee urbs, quam a Mopfo
vate: conditam ferebant. Cf. Srrabon. L. XIV. p. 99 3.
ln:rpp. Stephani Byz. p. 473:

CCCLXVIII. Vat. C. p. 466. Plan. p. 369. St.
5603. W. Inter plres illas nrbes, "quibus Herácleae
nomen, Heraclea Ponti fe nulli — cedere af-
firmat,

CCCLXIX. Vat. C. p. 471. Plan. p. 372. St.
$71. W. »kuic carmini ineptum in. Planudea prae-
fizum lemma εἰς σωτήρια ἐν Σμύρνῃ. ln membranis εἰς
τὴν αὐτὴν πόλιν, quod quidem ad nefcio quam Heracleam
referendum eífet, quum fequatur poft Antipatri Sidon.

Vel. 11. P. 4. Ε

) b
82 1NCERTORUM POETARUM ΠΙ.228, . 529.

Ep. LL, Sed revera eft in Smyrnam, quae Homero
cive gloriabatur. Br. Ab apographis fuis fibi impo«
ni paffus eft cl, editor. — In Vat. C. non Zmriparri
Epigr. praecedit, fed ἀδέσποτον CCCLXXI. cum lemma-
te: εἰς φάρον ἐν τῇ. αὐτῇ πόλει. i. e. Smyrnae ; nam ante
illud diftichon legitur Ep, CCCLXX. εἰς μῶλον ἐν Σμύρνῃ.
—- V. EL. δδεύσῃς. Vat. C. — V. 3. οἷον ἐτευξεν. Urbem
publicis aedificiis exornaffe veteresque fordes abfterfiffe
videtur. Joannes quidam laudatur ap. Chriffodor, M.
Il. Julian. Aeg. Ep. LXIX. Alius fuit Joannes Ducas,
quem Smyrnam inftauraffe auctor eít Michael Ducas
Hift. c. 7. fin. initie feculi decimi tertii. Eum ob hanc
rem laudat Epigr. quod edidit R. Pocock, in Infcr. p.
66. ubi inter alia: ^

᾿ιόνος βάλε piv κατὰ γαίης,
yewi δέ μιν ϑήκατο πανείκελον ἰσχνοπαρεία,
κάλλος ἀμαλδόνας κοὶ ἀγλαΐην ἐρατεινήν"
ἀλλὰ Ῥώμης κοίρανος δπλοτέρης Ἰωάννης
σαῖς Δουκοφύτων ἐρικύδων βασιλήων
οἰκτείρας μογέουξαν ἀποφϑιμένην ἐπαείρων
γῆρας ἀξέξεδσεν ἠδ᾽ ἄκμητα τεύξατο γυῖα.

Sic haec legenda videntur, Vitia prosodicá offenfioni
effe non debent. 4.229. V. 4. χϑονός. Smyrna prie
ma urbs Afiae in Infcr. Marm. Oxon. nr. V. ἡ πρώτη
γῆς ᾿Ασίας κάλλει καὶ dte λαμπροτάτη xo] μητρόπολις,

CCCLXX. Vat. C. p. 470. Plan, p. 369. St.
508. W. In Venetium quendam, qhi Smyrnam mo-
le inftruxerat, in qua dulcis aquae cifterna. — V. I.
ἡπείρωσε. — Philipp. Ep. LXXIV. in molem Puteolis ex-
ftru&tam : ἀλλὰ Δικαιάρχεια διηπείρωσε ϑάλασσαν, Καὶ βυϑὸν «ig
χέρσου σχῆμα μετεπλάσατο, ubi vid. not. T. ΤΠ, P. H. pag.
201.— V. 3. ἐνὶ κύμασι, tantum non in medio mari,
quia moles in mare porrigebatui, — V. 4. x. ἀρχομέ-

lif. 220. EPIGRAMMATA. $3

γους, Vat. C. — Ciílerna tam commode exftru&a erat, .
ut nautae, navibus non reli&tis, aquam inde haurire pof-
fent. — V. 6. Parum apte citantur Pelopis et Thefei
exempla. Nam licet ille plures urbes condidiffe fe. .
ratur, ab eo tamen non magis quam a Thefeo, Athe.
narum conditore, fingularem artem adhibitam fuiffe
narrant. | |
CCCLXXI. Vat. C. p. 470. Plan. p. 370. St.
508. W. : ᾿ ᾿
CCCLXXII. Nat. C. p. 47 1. Plan. p. 370. $t. 508.
W.— V. fr. »Optimam hanc le&ionem dedit Vat.
menübr. Vulgo abfurde kuspi pa. c Br. λιποφεγγέα vu-
κτὸς ÓulxAwv. Mufae. v. 238. — V. 3. τηλαυγέα δαλόν,
in mari errantibus longe fplendentem attollo facem.
In defcriptione Phari Aegyptiaci ap. Achillem Tar, V. 6.
p. 196. ed. Bip. Ἐς δὲ τὴν ToU ὄρους ἀκρόπολιν ὃ τῶν νεῶν
κύβερνήτης ἀνέτελλεν AAAOZ. — Scribe certa emendatione:
ἀνέτελλε AAAOZ, fax, favium quafi gubernator, elucefce-
bat, | Nam ex hoc noftro Epigrammate abunde ap-
paret, δαλὸν non zizionem tantum fignificare, quod
autumabat Dorvill. ad Charit. p..39. —— V. 4. ᾿Ασκλη-
πιαδῶν. in memoriam laborum Afclepiadarum, Quo haec
referenda fint,. non docuit Prodaeus , qui omnes medi-
cos Afclepiadas appellatos fuiffe, rem decantatiflimam,
demonfílrat. Seníus effe debet, Phárum, qui in Epi-
grammare noftro loquitur, Aíclepiadarum cura et im-
penis exfirn&um effe, Jam conftat, Smyrnae fcho-:
lam Erafi(trateorum fuiffe, de qua Srrabo XII. p. 869.
C. et omnino Aefculapium magno honore in illa urbe
cultum effe. Quanta autem Afclepiadarum in eadem
urbe auctoritas fuerit, intelligitur ex. numis Smyr-
naeis, quos, a Chi;bulle acceptos, do&e explicuit Ric.
Mead in peculiari Differt. ad calcem Orationis anniverf.
Londin. 1724. Medicos illos publicis honoribus ap.
F2-

88. INCÉRTORUM POETARUM gii ic read 2

Sinyrnaeos fun&os effe, fpica Spbiege in Hift. Me-
dE I. p. viet | M | j

-CCCLXXHIHI. Vat. Gp» 471. Plan. p. 370. St.

soft. « In Pharum turrem, ab. Ammonio inftaura-
tam,' Vide de eo Animadv(f. T. 11, P. II. p. 78. —

^W. 2. Haereo in verbis Ποσειδάωνος; ἀπενθέα πυρσόν. [-

cet enim. &ze2én ἀυρσὸν de face explicare poffis, quae ca-
lamitates a navigandübus prohibeat, minime tamen ap-:
paret, cur eadem. Nepzuni fax τ τρῤλή σε Haec efíi-
ciant, ut Sorigepdon exiftimem: 0. ut ἀ δῇ

Wu : Vaireto RE Ms key yov
εἰμὶ Ποσειδῶνος à ἄν νὰ Bév2ea, πυρσὸν ἀνάπτων. ,

erüpilis ubi dulcia nauris Lumina uocivagae tollir Pbarus
"aenula lunae. quae funt Szazii HH. Sylv. V. 100. —

1NS βαρυγδούποιδιν." ᾿ Eodem epitheto ufus Pindar. 1V.-
Pyth. 373. βαρυγδούπων ἀνέμων στίχας. --- 4..230.}Ν.0
4. βασιλῆος πατήρ, δὶς appellabantür Patricii CPoli;:
V. Pancirolli Notit. Imper. in Tlief. Graev. T. VII. p.
1345. et Godofred. ad Cod. Theodof. VI. tit. 6, ——

Ammonium , quem-lioc Epigr. commemorat, fub Ana:
^ftafio floruiffe fufpicor, "quem Imperatorem Pharum

Alexandrinam, ruinas minantem;

fuiffe fufpicor in Inferiptione vitiofe ἃ Pococh;o edita
in. Inferiptt. antiq. p. 44: quam ἫΝ e oreet M;

n. --

!-- gisobóu) τόδε ϑαῦμ᾽ ᾿Αμμώνιον lali

(OU 77 7 bAMOU . du ve « [ÉNTE . πορευόμενος,

ken δίψῃ τειρομένοισε μελισταγὲς ἤγαγεν wp, 2a
καί P ὑπ᾿ ἀμηχανίης | séos πόρον ὕδασιν.

"LT Ub τὰ iy: [οὖν κατέϑηκεν ἐπὶ σκοπέλαις v ἶ
τὸ σρὶν ξηξοτέροις dioc χεισομένοιξ-

"weftituiffe narrat
Procopiws Sophifía in Panegyr. Anaftafii a. Villoifonio.
edito T. IL. Anecdot. p. 41... Zisionii 6omen. lectum:

— UT CEPIGRAMMATA, Ὡς

τῆς σῷ vm us? ἀπολῆγε, κέλενε Am πᾶσιν δῥίταιξ —
ἐμνεῖν ϑαοσαλέως τῇοε πορευομένοις."
ἢ χαρίτων. πόρον. ἔσχεν ἐπιτρέψαντος ᾿Αρίστῃ,
^56) d ὅς γέ: μιν jr δεῖξεν yii! Vaud y»

— NX. 5. μετ᾽ ἄγρια κύματα. . poftquam smdarom. fosorem

piregeon

.CCCLXXIV. var. C p. 474. Plan. ». 37 t. 46389:
W. "In Afclépiodotum , publici: aedificii conditorem.
IN. Ir. πέτρην. "Nat: et Plan. Ep: DC&V. xe καὶ πέ-
te4» ὃ πολὺς χρόνο: TM σιδήῤοὺ Φείδεται, " KAX Ug sed
δλέχει δρεπάνῃ, ubi vide not, — v 2. ᾿Ασκληπιοδότου.
ds effe videtur, qui-inter Procli difcipulos claruit fub
Anaftafio Dicoro, de quo vide Suidam T. I. p. 352.
cujáf haec inprimis ad noftrum Epigr. faciünt : εὐφυὴς

δὲ dà παιδῶν γεγόνως Exe γήσως στολλὰ ᾿φυϑειζήνεγκεν εἰς τὰ

iex τῆς οἰκείας φόδεως ἐχγονα μηχανήματα, ἀγάλματά τε δια-
κοσμῶν, καὶ ὕμνους αροςτιϑὲὶς ἐστιν οἷς. Ἠϊς operibus, quae

Damaftius (ex hioc enim fcriptore füa excerpfit Suidas) |

πῆς ᾿Ασκληπιοδότου φύσεως ἔκγονα appellat , hunc quoque
tholum annumerát Epigr. au&or, De eódém homine
confuli poteft Photius in Bibl. nr, CCXLII. p. 1053. fq.
Lamb, ad Codinum nt. DXV. λον πῶ cla πόβῥεν

Vat. — V. 4. ! 98206. xvolue μὲν᾽ ᾿καβῤάρα. καταχρηδτικῶς δὲ

οἶκος εἷς ὀξὺ ἀπολήγουταν ἔχων τὴν στέγων κατεσκευασμένος.
Hefych. Curvas et cavas appellabant "veteres, — Cf.
Salmaf. ad Script, Hift. Aug. T. If. p. 550. et veterum
grammaticorum loca a Gefuero excitata ad denis ΤΙ.
Ὁ d35*

CCCLXXV. Vat. C. p. 473. Plan. p. 371. st.
409. W. —"V. 3. DIT. Κλέης; Κλεάδος γυνή, Sic i in
Vat, membr. Joxra hanc leétionem viri nomen eft κλόης,
mulieris antem Κλέάς, Κλεάδος, At quin falfa fit; dubita-
tionem omnem tollit lapis antiquus in Oxonienfi-Mafeo,
evjus Epigraphe haberar infra DCXII, e qua manife:

F5

,

86 INCERTORUM POETARUM ΠΡ. 2206,

ftum eft hic fcribendum eífe τεῦξε Κλέης Κλεάδας ἐγνῆς
σόσις. Maritus Κλεάδας, uxor Kaéy. | Idem videtur effe
in utroque carmine facrorum Lernaeorum antiftes, de
quibus confule Mezr βίης in Graecia feriata; eorum me-
minit etiam Strabo p. 371. διὰ δὲ τοὺς γενομένους καϑαρ-
μοὺς ἐν αὐτῇ παροιμίᾳ τις ἐξέπεσε, Λέρνη xaxüv.* Br. Vulgo
' H«&
κλέης κλεάδης ἀγανῆς.. In membr, Κλεάδος ἄγνης. — Πὸ
Lerna agens Paufan. Il. 3 6. p. 198. καὶ τελετὴν Asevaia
ἄγουσιν ἐνταῦγα Δήμητρι. — ΝΥ. 4. Λερνέων a. 7. ἀργιοφ,
αι. » Vulgo ἀργεοφάντης. ldem quod ἱεροφάντης
eft ὀργιοφάντης.““ Br. Sic etiam emendavit of. Scali-
ger in not, mft. — Lernae fervans penerrale facerdos ver-
tit Grorius. .

Leclz. p. 288.] GCCLXXV.*- Ex Chandleri Syllo-
ge Infcript. p. 11- W. In Meffalinum, qui theatrum,
nefcio quod, vetuftate adfe&um inítauravit. — — V. I.
ὄκτοϑι, etiam. externam fpeciem admirata, — V. 4.
ἀρηγοσύνη, ab ἀφήγειν, opem fignificat, quam Meffalinus
ruenti theatro tulerat. Huic ejus auxilio vel tempus,
quamvis omnia domans, ceffit, i. e, injuriam temporum.
reparavit. |. j |

1. 230] CCCLXXVJI. Vat. C. p. 483. Plan. p.
378. St. 516.W. » Hoc diftichon merito inter aenigma-
ta referendum erat, quod a Salmafio expofitum eft in
notis ad Hift. Aug. p. 485. A. (T. IL p. 803.) ipfum
autem aenigma habet p. 483. (800.) ubi in hexame-
tro melius legitur καὶ ἦν oifgc, 6Ó με κλείσεις.“- ΒΥ. Vul.
go legitur κλείφεις μὲ. In Vat. membr. ἦν κλείσῃ p. α. καὶ
ἦν οἴξῃς με κλείσεις μὲ. Salmafti interpretatio huc re-
dit: Κάγκελοι funt januae cancellatae et translucidae ex
lignis reticulatim compofitis textae; κιγκλίδας veteres
Graeci appellabant; recentiores καγκέλλους €t καγκελοϑύ-
ex. Lucidas fores appellat. Caffiodorus, clauftra paren-
zia, feneflratas januas. Cancelli itaque, quando claude-
bantur, nihilominus-tamen quodammodo aperti mane.

β

111.230. 4.231. EPIGRAMMATA: $7

bant, nam διαφανεῖς erant; at ubi revera aperiebantur,
tum vel intra feptum redu&i, vel ad parietem reclinati
non amplius apparebant, aut pariete oppofito vifum
non amplius transmittebant, et fic quodammodo claufi
erant. In eundem modum hoc aenigma explicat Tue.
“ἰὼν p. 35. — Caffiodorus de iftis cancellis L. XI. Ep. 6.
quamvis ftudiofe claudas, neceffe eft , uz se cunctis aperias.
ϑύρας δικτυωτὰς διαφανεῖς appellat Polyb. XV. 28. Conf.
"eolle&anea Godofredi ad Canis Theodofi T. Lp. 83.
Íq. ed. Rirrer.

CCCLXXVII. Vat. C. p. 488. Plan. p. 378. St.
516. W. »Mweweiev vox eft barbara, quam male Bro-
daeus snenfam interpretatur, — Notat difcum, lancem,
une jatte, un plat. Vid. du Cange in Gloffar. et Salmaf,
in Plim. p. 449. * Br. Lemma in Vat. C. et Plan, Ele
μινσώριον ἔχον ig (τὰ δώδεκα ) ξώδια καὶ ἕτερα. — Erant enim
in opere illo anaglypho non zodiaci tantum figna, fed
juna etiam foli oppofita, plures ítellae cum ifixae tum.
errantes, expreffae. "Non praetermittenda, quae Fue-
$ius p. 35. do&e ad hoc Epigr. monuit: »γμιυσώριον L&-
tini mifforium appellant. Frequens vox ea eft in fcri-
proribus infimae latinitatis. . Di&um eft a miffibus
five ferculis et patinis, quae in eo ftructae erant, et
meníae inferebantur. ^ ReGius dixeris repofizorium.
]n repofitoriis antem fabricandis ingeniofa erat et deli-
cata veterum gula. Similia autem hujus alia duo in
antiquorum libris defcripta reperio, aliud ab Alexide,
à Petronio aliud, — Haec duodecim itidem figna zodia-
ci habebant in orbe dispofita; fuper qüae proprium et
convenientem rnateriae ftru&or impofíuerat cibum. «
Locus Alexidis eft ap. Azben, L, II. p. 60. A. B. Petro-
nii in Satyr. c. 35. — $4. 231.] V. 3. ἄλιγαι, Vat. C.
— WV. 4. Sic Tbeon. Alex. 11, ἑπτὰ πολυπλανέες κατ᾽ ᾿Ωλύμ-
πῖον ἀστέρες οὐδὸν Εἱλεῦνται, καὶ τοῖσιν ἀεὶ κανονίξεται αἰών,

F4

--

4
"$8 | INCERTORUM POETARUM Ili.25T.

^

Confcia fari Sidera diverfos bominum variauzia cafus dixit
Manil. initio operis. |

CCCLXXVTIT. Vat. C. P. 457. εἰς μισδώριον ἔχον
᾿Αφροδίτην καὶ Ἔρωτα, Plan. p. 379. St. 517. ἡ. [π-
eptum carmen. ! n anaglypho Venus. confpiciebatur,
obfcoenis tantum partibus velatis; quatuor circa eam
Amores volitabant.;—— V. 4. ᾿Αφροδίτας. V. C.-

CCCLXXIX. Vat. C. p. 458. Plan, p. 362. St.
401. W. Reprehenditur fculptor, quod Chriftum
recens natum, pacis inter homines auctorem, in fcutoy:
non in cunis, repraefentaverit. — ἀσπίδε τικτόμενον, ut

: Hercules ap. Tbeocrit. Βα. XXIV. 4.. Cf Ep. Heroic,

XXXIII 7 .
δι XX. ἐκ Bern. de Moutfaucon Diario aliod
p. 427. IH beler Voyage P. 32. . Murator. "Thefaur,
p.1889. Jovianus gloriatur, quod, paganorum tem-
plis everfis, Chrifto facram aedem: exftruxerit.... Hoc
circa ann. 363. fa&tum effe videtur. Ad noftrum car-
men facit inprimis Libanius in Monodia T. I..p. 509.
ubi gentilium Diis levitatem fuam exprobrans, quae.
Juliani mortem infecnta fint religionis mala receptetk
ἀμείνων ἄρα ἦν λογισμὸς ὃ τέως καταγελώμενος, ὃς πόλεμον
ὑμῖν ἀράμενος πολύν τε καὶ σφοδρὸν καὶ ἄπαυστον, ἐσβεσε μὲν.
que ἱερόν, ἐπέσχε δὲ ϑυσιῶν ἡδονήν, βωμοὺς δὲ ἐφῆκε λακτί-
ζουσιν ἀνατρέπειν. ἱερὰ δὲ καὶ νεὼς τοὺς μὲν ἐκλεισε, τοὺς δὲ
κατέσκαψε, τοὺς δέ, βεβήλους ἀποφήνας, πόρνοις ἐνοικεῖν ἔδωκε:
— V. I. βασιλιῶν. Montzf. VW beler. —. συνέριϑον i, e, σύμ»

μαχον. De metaphorico bujus vocabuli ufu vide Ruénken.

ad Timae, p. 242. — V, 3. ap. /Pbelerum legitur ante
verfum fecundum, —- V, 4. évribavac. W'hel, οὐτιδανῆς. agnos
fcis humilem et abiectum Chbrifliani hominis animum,
CCCLXXXI. Vat; C. p. 377. Plan. p. 27. St. 40.
W, --- Oleaé vitibus faepenumero commiftae in eodem:
loco. ' Marian. Ep. 1], καὶ λιπαρῆς ἐύβοτρυν kv. ὀργάδα, καρ-
LIT peint Θάλλει ἐριστωφύλων παντόφε ϑειλοπέδων, Cf, Co-

mE Rm “

“τ. ἡ)». aber

^ [fIL231. 9.232.. EPIGRAMMATA... 89

meae Ep. HT; — V. 2. ἄρατε. Vat, C. —: Aire. ii
amantes. Cf, ad Afclepiad. Ep. XI...

CCCLXXXII. Wat. C. p.376. ἄληλον p τινὸς. εἰς
δάφνην τὸ φυτόν. Plan; p. 26. St. 41. W. — In. membr,
lacuna eft, qua(i verfus. defit. | At nihil deeft, — $*
πορεύεται, ἴλρης ἀναμίγνυται. Δ. Vat. C. * e

4. 232.]-. CCCLXXXIIL: Nat. C. p. 373. Ya |
p.78.S9t.144. W. . 1n sen argumento exornando
plores. exercuerunt ingenium... Cf. Zelortum. io I, 12
— ν..2.. γευσαμέναν. Nat C, 05.

CCCLXXXI.: Vat. C. p. 377. Plan..p. 79« $t
L14. W. . — V. 2. » Tres Planudeae codd. Asl
re&e. « Br. Vulgo ifexómecs, — V. 4. τόλμης οὔποτε
φειδόμενοι,“ audax. omnia perpeti. Gens bumana. Hardt 1
Od. III, 25.

CCCLXXXF. Vat. C. p. 421. Plan. P. pen St. 115.
W. — V. I. τίπτε με. Vat. C. — τέκτον dedit Vat;
-C€. Vulgo τέκτων legitur, quod primus: notavit- Aldus
in Le&t. .. Nam in Flor. pr. et Ald. I. τέκνον habetur,
quod etiam in marg. Wechel. reperio. — V. 3. pore
Ultima producitur vi eaefurae. ^ Male in membranis
ὅτοι. Non intelle&a librariis metri rátio multas pepes —
* rit corruptelas. « Br. — ἁλώσιμον. ventis obnoxiam, vel
venrerum. procellis expugnatam vertendum cenfet H. i
phanus in Not, ad Ep. Select. p.;300.

CCCLXXXVI. Vat. C.:p. 421. Plan. p. 2. St. "a
W. »Lemma.in Vat. C. εἰς βότρυν ἄωρον κοπέντα. An.
optimo Plamudeae. codice Fpigr.. hoc legitur Lol, Cap,
εἰς οἶνον. |n duobus aliis bis exftat, capite εἰς ἄμπελον,
et iterum cap. εἰς οἶνον, Hi altero in loco v..3. habent
ἀπό hiv βάλεν, quod praetuli.« Br. .. Agazbiae ingenium
hoc Epigr. redolet. — V. 2. ἐξέταμεν, Vat, C. — V. 3.
χείλεα στυφϑείς. Alcaeus Meff. Ep. XVII. σνιγόεσσαν &xse-
8o», ἀποστύφουσαν ὅδδιτῶν χείλεα, --- ἀπό μιν βάλεν ex fno
Cod. notavit Aldus in Le&t, unde in Ald, 2. 3. Nic,

F 5

$O 1NCERTORUM POETARUM 1Π.232.5.232.

Sabienf. aliasque fluxit, ^ Caeterae ex ed. prine. χαμά-
Que βάλεν, — V. 4. νισυμένοις Vat, C. Ed. pr. et Junt:
Jeopivor. Ald. 2. 3..et Nicol. Sab, νισδομενος. Lectt.
Aldi νισσομένοις. re&e. Vide Brunck: ad Apollon. Rhod.
A 53.p. 7. — V. 5. οἵα, Δυκοῦργος Vat. C, Hoc revo-
cahdum deleta diftin&ione in fine verfus: ' Infeftus ei
fit Bacchus, quod, dt Lyenrgus olim, nafeentem ejus
laetitiam exftinxit. “Ἠἠβικιβοτου hexum cum libra-
rii non intelligerent, Δυκοῦργος in Λυκούργῳ mutárünt,
— αὐξομέναν εὐφροσύναν. Vulgo et in Vat. C: —— ἐσβεσεν. In
defctiptione feti Libanids 'T. IV. p. 1036. τετάρτη δὴ
ἡμέρα χὴν μὲν ἀκμὴν τῆς δορτῆς ἀμβλύνει, τὸ πᾶν δὲ οὐδ᾽ ἡ μετ᾽
| ἐκείνην φβέσαι δόναιτ᾽ ἄν. Ῥίηξαγεῦ, V, p. 783. F. τὴν σρα-
κτικὴν ἀρετὴν δβεννυμένην. -:- V. 7: Hujus enim uvae latex
facile aliquem δά cantum excitare, aut triflitiam et
ae riridinem m Ῥοδίος, - —5. VW, 98. κάδεος.
Vat, e '

CCCLXXXVII. Vat; c. p. 382. Plin. p.235. 9).

$6. W. ' Bonae notae Epigramma, quod. Marzorello
quoque, judici alioqui parum idoneo, perantiquum

videtur in Opére de Theca calamaria p.*33. ^ Loca
veterum de calamo vide ap. Herm. Hugonem: de Prima
$e. : Origine p. 71: ed. Trorzii, qui et noftrum Epi-
gramma, fed eraffis vitiis etiim; repetivit, — V. r.,
5 μὴν, Ed, Ald. 2. 3. Na Sab. id quod 5'of. Scaligeruns
induxiffe Videtur, ut 4 μὲν emendandum conjiceret i in
not. mft. — ἐμοῖο. nonnullae editt. — N. 2. οὖ σύκον, οὗ
μῆλον "Vat. C. quod in metrum peccat. In vulgata le-
&ione brevis fyllaba in eaefura pentametri poft tot hu-
, jüs licentiae exempla neminem facile offendet. —
4.7233]: V. 3. iuéue 'Exixuvi3a. pro ἔϑηκε 'Ex. me Mufa-
rüm facris initiavit; — "V. 3. »In membr, ἔνϑεν οἷα,
quod étiam bonum, refertur enim ad γραφεῖον ; vulga-
tum tamen ἐνϑεὸς magis probo. Ex iisdem v. 6. λαλῶ,
ἀφϑέγκτῳ τῷδε λαλῶ στόματι, eadem antithefis, quae in

^

τ» ς Φ΄-

» T
Mr D AR TU ERREUR TNERSIE REPE ERES E

per" Uberctul Enn. ὦ

a fa uia t

i

Hl. 233. KPIGRA MM A TÀ, 1 tX 9t

Antipatri Sid. XCIIL καὶ τὸ κυβευϑὲν Πνεῦμα δὲ ἀφϑέγκτων
εἶπε τις ἀστραγάλων, ubi ^ perperam, mémbranae' διὰ
φϑεγντῶν. * Br. Vülgo habetur λέγω, — Similia tompa-
ravit Dorvill. ad Charir, p. 410. ὰ θῶ T ον
CCCLX XXVIII. Vat. C. p. 228. Plan. p. 238. St.
345. W.. De muneribus, quae Ajax et He&or- fibi
invicem poft monomachiam dederant, utrique pernicio
fa. EX Homer. Ia. 4.303. fq. — Vulgatam 4 χάρις
εἷς ϑάνατος. tacite mutavit Brusckius. Haud àliter ta-
men membr. Vat, exhibet, nec Cod. Coriflantini Las-
caris ap. Zriartém. 1n marg. Wecbel. ἦν motatüar^ Nub
la harum le&ionum fatis placet. — εἰς ϑάνατον, debetue
Op/fapoeo. vias,
GCCHX X ΚΙ. Vat. C. p. 228. bla di 238. St.
246. W. ^" 1mprimis comparanda funt verba Teucri ap.
Sophoclem in Ajace v. 1027. :
I its)
ex£iac9e πρὸς θεῖν τὴν vÓX SV δυοῖν βροτῶν"
"Exrue μέν, ᾧ δὴ τοῦδ᾽ ἐδωρήθη máem, 7 0
φωστῆρι πρισϑείς, ἱππικῶν ἐξ ἀντόγων "rea ad
ἐγνάπτετ᾽ αἰέν, Ae) ἀπέψυξεν βίον" QUO s$50l,
οὗτος δ᾽ ἐκείνου τήνδε δωρεὰν ἔχων, Uu dae
πρὸς τοῦδ ὅλωλε ϑανασίμῳ πεσήματις 1 ORA ^
- de οὐκ Epig τοῦτ᾽ ἐχδλίευσὲ ξίφο, 0007
κἀκεῖνον " Ai946; δημιουργὸς ὥγριος, ὁ Sp:
V. 1. 2. laudat Suidas in. φέρασεις. T. HL. p. 591. übi
ὄφερον legitur, minus rete, φέρωσπις Ajax oh ingen,
quo inftru&üs erat, fcutum: φέρων σάκος dire πύργον, —-
V. 4. Quo animo haec munera data effent, morientes .
experti funt. — Laudat h. v. cum duobus fqq. $widas |
T. ll. p. 106. in πείρησαν, δοκιμήν, ἀπόπειραν ἔλαβον. In
Vat. C. zslgieay, — | V. 6. δίφρια, Vocabulum vix alibi ob-
vium adverbii vim habet: ἐκ δίφρου συρόμενον, — V. 7.
»Vulgo οὕτως ἐξ ἐχϑρῶν αὐτοντόναι πέμπέτο DáQn, . In ge-

92 INCERTORUM POETARUM ἣΠ. 233.
nereli. ,hac; fententia, .qua: carmen clauditur, fenfus
omnino. πέμπετωι requirity. quod habent Cod. Jani Las-

,caris ,et. Florent. edit. ., Qb metrum mutarunt in zépre--

.*v. Male. Transpofitae: yoces. ordini fug reflirmendae
erant. .. Vide. quae notavi ad Argentarii XIX.* Dr. A
vulgata. leGione nihil discrepant. membr.; Vat. et Sui-
das, αὶ hoc. diftichon profert ad αὐτοκτόνα. T. I. p. 286.
Om πέμπεται δῶρα eft in Edit.- pr. Ald. 1..2ὲ 3. Hoc
| licet. probari mon poflit, ton magis tamen. probanda
«οἴ. editoris transpofitio, quae rbythmi elegantiam tol-
- lit; et. verba: niinus apte. collocat... Vitiofam efle vide-
tur verbum πέμπετοι, quod. pro. meo quid εἴδεα elum-
be eft... Fac fuiffe: | ! )

΄Ὺ - edm mto rn « δ
À e £44 4t 3 E 9^ I LY": ^J

cad nai ἐξ Fine αἰτασένας δῶρα πέλοντοι

δὲ vii offendes, Non tamen dio fic fcriptum fuif-
fe; fed hac:vel tali. emendatione hujus verfus.difficul-
tatem minori, quam 3 cl. editore fa&um eft, opera
tolli potuiffe, — Refpexit poéta verfum id Sophoclis Tra-
goedia 665. ubi Ajax;,.de He&oris gladio .locutus,
ἀχϑρῶν, inquit; ἄδωρα δῶρα. κοὺκ diem i -Schoztz. ad
- Zenob. Cent. IV. 4. pe7 9etsek τὴς

:CCCXC. Vat-.C. p.375. Plan. p. 23. St. a5. W.
Ex Cod. hoc carmer' ptofert Baudinus. in. Catal. Bibl.
Laur. T. IL. p. 297. ubi duo priora difticha jun&im le-
guntur cum Ep. Palladae XLI. -— . De fcuto Achillis,
pott Ulyfüis naufragium , δὰ Ajacis tumulum. fia&ibus
". delato. : . Paufan. Y. 35. p. 86. Λόγον δὲ «τῶν μὲν Mason,
“πᾶν ὕστερον οἰκησάντων Ἴλιον, ἐς τὴν κρίσιν τὴν, ἐπὶ τοῖς ὅπλοις
ἤἥκουξα" οἵ y τῆς νανηγίας ᾿Οδυσσεῖ συμβάφης, ἐξενεχϑήνοι κατὰ
«ὸν τάφον, τὸν Αἴαντος. TÀ ὅξλα. λέγουσιν. doi: V. 2. Δ. ἦρε.
Nat. C, τ V. 4. ὦμισεν. Vat. Ὁ. —— Ve4« 5. »Ultimo
,difticho e membr, addito maneum eft hoc Epigr. in Pla-
nudea, cujhs. hexameter in fequ. carmen irrepfit. * Br.

ΦΈΡ ΣΌΝ δ ar siii ca fM D o DE

pw-€-

»

1I. 233. 1.234. EPIGRAMMATA." 93.

Caufa et fons erroris, quomodo fadum fir, ur ulrimum
diftichon omitteretur a P/dnadé, apparet €x Vat. C;
ubi v. I. infequentis Epierammatis poft 9.3. noftri
carminis legitur, ita ut S» reliqua pars' !noftrum δ.
quatur, —- V. 6. Σαλαμίς. ^ Salaminius Ajax ejusque
patria, in quam herois gloria redandat; ne uM Ns
cem in patria fepultum eile. fatpicetur. sd p. e

CCCXCI. Vat. C. p. 5375. In Plan. p 28. $t. 44.
W. uno verfa au&ius legitur hoc carmen, vidé
ad Ep. praeced. — 'V. I. δίκαδεν, "Vat. et Plan, — ᾿Αϑής
ww. Ex Homeri Oà. λ. 546. παῖδες δὲ Teu» δίκᾶσαν xd
Παλλὰς ᾿Αϑήνη: qui locus totius fabulae de Uly "Πα certa- -
mine cam Ajace fundus eft. Hine Leche: eriom,Ulyf-
fem Achillis atra κατὰ βούληδιν 'A39wuc accepiíTe tradides "
rat, ut conflat ex Procli Exécrpt. p. 35. — V. 2. σῆμα
τινάσσει. tumulum Ajacis tandir, flu&ibus! crebro admo-
tum. — . f. 234] V. 3: αὐτὸν σὲ καλέουσα-. Vat. C. *

CCCXCIH,. Vat. C. p. 472.. TAM 373. St. 512.
W,. ineptum diftichon, —: V. 1.. oc (MM, C.
— V. 2.- ποταμὸν εὗρ, Vat. ᾿ EUN n

CCCXCIIL Ex $zrabose, qui hoc Epigr. ex bd.
fthene laudat, L. 11. p. 126. B. relatum eft in Append.
Anth. Steph. p. $33. St. *39. W. Infculptum. erat hy-
driae aéneaé, gelu ruptae, quam facerdos Aefculapii
in Dei templo, quod apud Panticapaeum erat ad Bos; ο-
tum, cum infcriptione dedicaverat. Exempla prodigii,
quo aqua in glaciem mutata ferrea vafa perrüperit, pro
tulit Kriefrus in Euler's Briefe T. HI. p. 347. ;

CCCXCIF. Αρρεπά, Planud. p. $33. $t. * 28. W.
Ex Zibenato L. X, p. 442. F. qui de populis vino 'de:
ditis haec habet: Πολέμων δὲ ἐν τῷ περὶ Tdv κατὰ πόλειᾳ
Ἐπ ραμμάτων περὶ ᾿Ηλείων παρατίϑετνῃ τόδε τὸ ᾿Επίγφαμμα᾽

Ἦλις κ᾿ τ, A), —. Ν. 2. σοίη δή, Vulgo ap, Athen,

^

94 INCERTORUM POETARUM 1lL234.

1.334.] CCCXCIV."-..Ex Synefi Epitt. CXXVII.
p. 262. A. | Legitur etiam ap. Suidam iw φρῦνος T.
HI. p. 638. ubi v. 2. λυσσητῆρα habetur, metro re-
fracante, Priorem verfum etiam in Λακιδέας exhibet
T. Il. p. 410. Tutrbato ordine idem in Λυσσάνιε T. 1,
P 475. xal κύνα λυσσητὴν ᾿Ασπίδα κι τι A. | Acumen hu-
jus Epigrammatis AMurezus in Var. Le&t. L. XL. 9. p.
259. comparavit acumini in verfibus Eubuli ap. Zzhen,
I1. p. $. B. Εἰσὶν ἡμῖν τῶν κεκλημένων δύο Ἐπὶ δεῖπνον ἄμα-
o: Φιλοκράτης καὶ Φιλοκράτης Ἕνα γὰρ ἐκεῖνον ὄντα δύο λογί-
ξομοι, Μᾶλλον δὲ τρεῖς.
|. ΘΟΟΧΟΡ. Αρρεπά. Anth. St. p. 533. * 29. W.
ex Azbenaeo. L. VMI. p. 327. F- qui, acuto tibicinis cu-
jusdam di&o relato, haec fubjicit: οὐκ ἀνοήτως τοῦτο
φήσας ὃ αὐλητής" λόγος tykQ παλαιός, ὡς ὅτι ἀνδρὶ μὲν X, T. A.
Cafaubonus in ΔπϊπιδάνΠι, p. 588. vulgatam le&ionem
impugnat his allatis: Tibicines dum tibias inflant, men-
tem ainittere dicuntur; fi amittunt ergo, habent; qua-
re falfum illod in priore ϑεοὶ νόον οὐκ ἐνέφυσαν, — Aut igi-
tur commoda interpretatione molliendum, quod dicunt
videtur duriuscule, et accipiendum quafi diceret, da-
tam quidem et tibicinibus mentem a Diis, fed non fir-
mam nec perpetuam, verum quae tunc illis adimatur,
cum tibias inflant, aut legendum: νόον εἰξενέφυσαν.
Stant ab hac emendatione non codices quidem, in queis
vulgata le&io habetur, at particulae μὲν εὐ ἀλλά, ἢ
volumus earum vim re&a ratione expendere. ^ Haec
' Cafaubonus. ^ Amplexus eft ejus emendationem V. cl.
Boetrigerus in Mufeo Attico T..l. Fafc. 11. p. 348.
ubi ;plura veterum dicta de tibicinibus expenduntur.
Vulgata quo modo ferri poflit, non video, cum poéta
fine dubio dicere debuiffet 5 νόον οὐκ ἐν, ἡ ἅμα τῷ Q, etc.
Cafauboni autem. emendationem commendat etiam τὸ"
παράδοξον, quod inde exiftit, cum prior verfus tibicinum
laudem promittat. Grozius tamen vulgatam fequi ma

τ Ὁ

1L234. τ EPIGRAMMAT A. | 95

-

luit, fenfu admiffo quem ut graeca verba ferant,

vereor : Ww

Ne ribicinibus mens conftez , lege Deorum
Cautum efl; cum flata nam fómul. avolitat.

CCCXCVI. Vat. C P. 317. Primus edidit Y. Hal.
fienius ad. Stephan. Bys. V. Ἰκαφίη. p. 145. Reiskius
in Anth, nr. 686. p. 128. inter Jenfiana nr. 35. Poé&-
ta in mare [carium, ut importunum, invehitur ——
ὟΣ τῆς νεόφυτον, Vat. C. z£6QarT ow. Holflen. νεύφρετον, quod
Br. dedit, reperitur in ap. Ruhnk. nec aliter emenda- |
vit Reiskius et Heriuga in Obff. p. 264. Sic appella-
tur aér, tum primum [cari tentatus alis. —. V. 2.
»ln cod. rugs κακοδρομίης. quod merito Reise displi-
cuit, qui tamen, quod in Epigrammate corruptus oc-
currat verficulus, ideo affirmare non debebat, mum-
quam fuiffe poeras optimos dicendi magiftros. “ς Br. Sed
quo fponfore, quaefo, Brunckio credemus, hunc ver-
fum depravatum effe et στεροδρομίης fcribi debuiffe Po xa
κοδρομίη certe imperito librario minime imputaverim
verbum fcilicet eleganter compofitum, ut κακοκριφίῳ͵ fu-
pra Ep. CCCXC. xzxoezegí4 Ep. CCCCL. et alia, quae
enumerare nihil attinet. At epitheton σικρῆς huic voci
additum abundare videtur. Fateor. Tum vero potius
epitheton emendaverim , quam fubflantivum ; five po-
tius conceflerim, poétam paalo negligentius fcripfit.
Reiskius νεφοδρομίης conjiciebat, — V. 3. Utinam, nec
Icarus te vidiffet, nec omnino Triton tibi locum in ma-
ris faperficie tribuiffet, i. e. utinam omnino non effes.
Quod h,L, Tritoni tribuitur, idem aliis Diis fi imili phan-
tafmate tribuit Oppian. H. Hal. 39. θεὸς — ὃς καὶ πρῶτα
μεσοῤῥαγέας κενεῶνας Ταίης ἀγρομένοισιν ἐν, πλήσας ποταμοῖσ:
Πευκεδανὴν ἀνέηκε καὶ ἐξέστεψε ἡέλασσαν, ᾿οφφύσι" καὶ baie:
περίδρομον ἀμφιπεδήφας, Εἴτε μιν εὐρυμέδοντα Ποσειδάωνα. καλέφ-

96 1NCERTORUM POETARUM ^ ΠῚ. 234: 4.235.

vu, Elr ἄρα καὶ Νηρῆα παλαίφατον, εἴτ᾽ doa Qóexvy Βέλτερον,
εἴτε Tiv ἄλλον ἁλὸς je)» l9uvrüga. —— Pro κεῖνος in Ap.

Rubuk. et Guy, airiclegitur.— 4.235. ] V. 5. Nuilam -

habes portum, quo naves tüto morari poflirit, nec verfus
borealem; nec ad auftralem plagam. — ἐφόριειδις Ap. Guy.
et R. — βόρειος, Vat. C. et fic ζεη et Holfl. At κλίτος neu-
tram terminationem flagitabat. — V. 6. ἄγειν. Vat, C. 'enf.
Holft.'&ys, quod Ap. Guy, et R. exhibet, Salma/ri faga-
citati deberi videtur. voríy &y3 κόματος eft circumferiprio
maris auftralis plagae. &àys., 4 κλάσις τοῦ κύματος: Suid.
— Apollon. Rbod. L. 1. $5 4. zo ἐπὶ κύματος yg τέγγε

πόδας. lbid. L. IV. 941. ὑψοῦ ἐπ᾿ αὐτάων σπιλάξῶν χαὶ κύμα-

τὸς ἀγξς. Praeclare Valckenarius emendavit ap. AMo-
Jthiun. Eid. M. 36. τερπόμεναι ἑοδέῃ TE QU] καὶ κύματος ya
pro «xz. quod Brunckius recipere non dübitavit. ΟΣ
de hac voce Abrefcb. in Mifcell. Obíf. V. 1. p. 32. et
quae de κυματωγὴ monuit JFeffeliug. in Differt. Herodot.
p. 207. et Palcken, ad Herodor. 1V. p. 367. 54. —
V. ᾿ξ. ὅσσον à Jenjio- omiffum Reiskias refütüit ex Ap.
Holítten. Cf, Dorvill ad Charirom. p. 81. Mire hoc
Epigr. "vertit -Leichius in Praef. ad Carm. Sepulcr.
P. XI.
T ACOGA CP M. νὰ; C. p. 290. | Edidit Rei, . in
Anth. nr. 756. p. 156. inter jenfiana nr. log. —
V. I. μετομλάφεις, Vat. C. quod emendavit Rubzk. |

Epift. crit. p. 122. We Unit Homeri 1x. π᾿ 428. et
Hefiodi Seat. 405, οἱ δ᾽ ὥςτ᾽ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχες, ἄἀγκυλο-
j Liu Πότρῃ ἐφ᾽ uk: μεγάλα κλάφοντε uéyovros, —- V. 2.

iietov. Vat. C. — ἐξοφὲρ Jenf; quod correxit Leich, in
se ad Sepuler. P. XIV. — V..3. στεῤρὰ πυκνὰ βαλοῦ- |

"Etiam loc ductum ex 14. 4. 455. οἰωνοὶ — zig? πτερὰ
ik βαλόντες. Cf. ad Aiytes Ep. XI. T. I. P. I. p. 428.
"C CCCXCVIII Vat. Ὁ. p. 305. fq. Edidit. hoc car-
men Falfius ad. Eufeb. Hift. Eccl, IV. 2.' Holflen, et
Berkel, ad Srepb. Byz, in Νασαμᾶνες. Dodwell. de Patriá

11.335. ^ "EPIGRAMMATA, τον 97

et Aetate Dion, Perieg. $. 4. Reisk. in Anth. nr. 70g.
p. 137.ex Jenf. nr. 58. »Lemmain Vat. C. ὅτι Καὶ-
σὰρ ἐξεκάϑυηρε Λιβύην τῶν ἐνοικούντων ϑηρίων xal ἐποίησεν cl.
κεῖσθαι. Falfus mihi videtur graeculus hujus tituli au-
&or, neque hic ad colonias refpici credo, quibus Im-
per. Hadrianus Libyam frequentavit, quae Valefii- eft
opinio ad Eufeb. Hift. Eccl, IV. 2. &bi hoc carmen pro-
tulit; fa&um fuiffe credo in fpe&aculum ab Imperato-
re quodam editum, in quo leonum ftupendus nume-
rus" caefus fuerit, quale fuit illad Neronis, de quo
Dio p. 988. in quo tercenti leones ab equitibus haftis
confixi funt. Hine v. 6. corruptam codicis le&ionem
emendavi ἐς μίαν αἰχμηταῖς Καῖσαρ ἔϑηκεν ὃ παῖς. Ultima
Salmafio fcrupulum non injiciebant; fed αἰχμηταῖς mu-
tabat in αἱμασιάν.“- Br. Lemma graecüm cum verifli-
ma cl. editoris interpretatione facile conciliari poteft ;
hihil enim continet, nifi multas feras ex Libya "captas
effe; pofleriora verba καὶ ἐποίησεν οἴκεῖσϑοι, "ultimum di-
ftichon interpretantur, quo poéta reciones illas olim
infefliffimas, tot belluis inde abdu&is, habitabiles fuif-
fe fa&as ait, Quanta autem tum leonum tum aliarum. -
Africanarum ferarum vis ad publica fpe&tacula Romam
deve&a fit, vix credideris, nifi certa teítimonia habere-
mus. Gordianus uno die feras Libycas centum exhi-
buit; urfos uno die mille; fecundum 5'ulium Capis. in
Scr. H. Aug. T. If. p. 78. Sed centum leones fimul |
exhibere, folemne erat, Nullus autem Imperatorum
fuperavit Probum, qui Popisco narrante T. IL. p. 678,
una miílione centum jubatos leones emifit, deinde cen-
tum leopardos Libycos, totidemque Syriacos, centum
leaenas et urfos fimul trecentos. De numero leonum
his certaminibus vehementer imminuto monuit quae.
dam Zimmerm. in Zoologia geogr. p. 388. — V. r.
dexzrisí, — Ultimi terrae Labitabilis tractus. ^ Vide
JVeffeling. ad Herodot. p, 254. — V. 2. ἴϑνεσιν ἠπεῖ-

Vol. HI, P.a. G

98 ἸΝΟΚᾺΌΟΚΌΜ. POETARUM III. 237.

gàv y. Vat. C," »lftud ἠπείρου. nihil. prorfus figüificar, :
et edeo eft otiofum, ut fine fenfus detrimento abeffe

poílit, nec tanquám poóéticaé orauonis ornamentum re- -

tineri debuerit; ideo repofui ᾿αὐχμηρά,“" Βγ. Reiskius
νηπείροις repofuit, optione le&oribus data, num malint
hoc, an ἔϑνεσιν ᾿ἐπηίεοιες nam eodem redire, cum νήπειρος
δὲ ἤπειρος prO ἄπειρος {τ pofitum. | Talia nonnunquam
exciderunt viro alioqui do&i(limo. Elegans autem cl.
editoris lectio tam.longe abefta fcriptura codicis, ut
Wibrarium tantopere aberraffe vix fit credibile, Seis

bendum fortaffe: . | Et
otra e ς ἀπ dive ἔτι Suedy
£ ἔϑνεσι AgeTugav νῶτα (Qapuvóptveg. -

N. 3. » xi Vat. C. unde, nonnulli ἠχοῖ fecerunt. in-
epra- hoc. verfa molitur Reiskius , quorüm eum merito
poenituit, eum notas fcriberet. "l'otus verius in membr,
fic legitur: ἡ xo ἐρημαιαισιν ἐπιπτυσσεσϑε A, quem fic, ut
Br. edidit, (criptum reperio in Ap. Guy. In le&iione
stiepibr. fortaffe οὐκέτ᾽ latet. — lenpa/ σιν. e Quyais elegan-
ter didum de rugitu leonum ἐν ἐρήμοις πέποις, qui cum
expavefcere dicuntur, — — Ma. ἐπεὶ ἀν! ἰξηϑμον, V Vat. In
marg. A Guy. νήριϑμον notatum reperio , quod Brun-
cekianae legioni. fortafle praeferendum, --- . V. 6,
αἰχμηταῖς K. ἔϑηκεν ὃ σαῖς. Vat, C. unde Valefius fecit l. c.
ἐς μίαν αἰχμηταῖς K. ἔϑυκεν ὕπα milizibus fub uuum fanul
adf/petium | fubjecir. .. Reiskius dediti de μι αἰχμητὴς K.
ἤἔϑηκεν ὁπάν. ih unam caveam. in lectionibus autem banc
emendationem propofuit ἐς μ. αἰχμηταῖς K. ἔϑηκε νέοις. 17,
unum locum congregatos exbibuit bellicofes, bafla gaudenti-

bus tractanda juvenibus. Quae omnia non magis pr obanda

ac Bernardi conje&ura in literis ad Reiskium propofita pP.
,507. δέσμιον αἰχμητὴς Καῖσαρ ἔϑηκεν ὀπαῖς. — Mihi ptri-
mum αἰχμηταῖς temere mutandum non videtur. Feras
"enim in ejusmodi muneribus armatis objectas effe

ἐς dy ΞΟ J TN 2. οὐ
"Pec dii cR NER diei ^ s ais c uie Ro νὼ AJ «..

9m

νυ mm

1235. |. EPIGRAMMATA. 99

conftat. Dio Caff. L. LXL. 9. p. 988. τετρακοσίχξ τε
ἄρκτους καὶ τριακοσίους λέοντας oi ἱππεῖς οἱ σωματοφύλακες τοῦ.
Νέρωνος κατηκόντισαν. — Deinde ἐς μίαν minime opus eft
cum fabílantivo jungatur, cum per fe jun&im, foul,
fignificet ,utap. Aomer. IA. Q. 379. εἰ δέ ποτ᾽ ἔς γε μίαν.
βουλεύςομεν. Aelian, Hift. An. V. 9. εἰς μίαν νοεῖν καὶ τὴν αὐτήν,
Μείεαρς. Ep. CXXVIIL. 13. ἐπεὶ καὶ Μοῦσαν Ἔρωτι Καὶ
Χάριτας Σοφίᾳ εἰς μίαν ἡρμόσαο, — Cf. Abrefcb. in Au&, ad
Thucyd. p. 368. Fortaffe igitur in poftremis verfus
noítri verbis EeHKENOrIIAIC latet. ΕΦΗΚΕ METAC; ; nifi
forte quis malit: ; |

ἐς μίαν αἰχμηταῖς Kaifag δ ῆκε ϑοαῖς.

ν. 9. Loca olim ob feras deferta nunc armenta frequen-
tant, Similiter de Hercule Nemeaei leonis vi&tore Ep.
Archiae XXVI, ποίμνας ἐξελάσασϑε᾽ πάλιν μυκηϑμὸν ἀκούοι
"Hx. ἐρημαίης ἐνναέτειρα νάτης.

CCCXCIX. Vat. Cod. p. 411. Edidit Reiske in Anth; :
nr. 792. p. 171. inter Jenfian. nr. I41. »Ε mani»
fefto carminis fenfu lemma addidi; ineptum enim eft
illud, quod in membr. e(t: ἄδηλον ἐπὶ τίνε ὡρμόδει τὸ But.
γράμμα.“ Br. | — V. 1, »Male membr, ἐλικλαήστοῳ
et v. 2. εὐαλϑές, [Hoc falfum. In Ap. certe Gothano
εὐαλδὲς habetur]. Ηος re&e Salmaíius emendavit, li-
cet fu& non. memor. poftea in Plin, p. 806. ubi hunc
vetíicalum profert,(czibat εὐανϑές, et in fine ἀπαινυμένα, Cod,
ἀπαινομέναι [ἀπκαινυμένα potius. ] et Salmafius in marg. emen-
dayerat ἀναινομένα, recufans i.e. vitans, quod praetuli,« By,
Ap. Jenf. ἁλικαύτον, Hering. in Obff, p. 271, damaderoy
emendavit, quod etiam in marg. Ap. Guy. legitur cum
nota: De concha accipiendum. videtur, in qua dormi.

entis Amoris fimulacrum pofitum erat, — ἤἥμαν, Reisk, ——

V. 2. εὐαλδές. Hefych. sia238. εὐκυξή. ubi vide lutrpp. δι
In fine ví. baud ício an vera fit membr, le&io ἀπαινυμές
2

100 INCERTORUM POETARUM 1IL235.1.236.

να, quod eodem fortaffe fenfu accipi poteft, quo ἐπαύ-

esa9ou, et frui ap. Latinos: ut fcilicet concha adhaerens
faxo, quod alga marina cireumdabat, a/gae illius parzi-

. eps f'uiffé dicatur. Reiskius dedit ἐπεννυμένα, marina αἷς
ga quali veflira er obfiza. — V. 3. κόχποις ἔντοϑεν. v
C. quod onines certatim emendaverunt,

1.236.] CD. . Ex Agarbiae Miftor. p. 43. ed.

Vulc. Legitur etiam ap. Conflantin. Porphyrogen. de .

Them. L. ll. nr. 79. ubi Bandarius ilud ex Agarbia

emendatius exfcribendum curavit T.I. p. 29. | C£. no- |

tas T. II. p. 30. Repetivit Reineftus in Inferiptt. p. 349.
Bonada in Anthol p. 541. Grozius in Mantiffa Quarta.
T. III. p. 442. — Infcriptum erat lapidi ad ripas flu-
minis. Cafolini, ubi Franci , duce Butelino in Italiam
irrumpentes, a Narfe fuperati fuerant anno p. Chr. 554.
Cf. Gibbon. in. Hift. eadentis Imper. Rom. T. VII. p.
346. (qq. — V. t. Κασωλίνου, Ap. Agath. et Conft. Ka-

σουδίνου. ΑἸ Cafilinum appellant, et pro Vulturno.

babent in Campania, ad cujus utramque ripam oppi-
dum Cafilinum etat conditum, —- V. 2. δέξατο τυρσηνὶς
ἀϊχη «... Conft; ap. quem reliqua defant cum verfu fq.
integro. Habuit; ut fufpicari licet: ὃ. τυρσηνῆς αἰγια-
λὸς κροκάλης. .-ΞΞο V. $. ὄλβιον ναὶ τ. Cod. Conft. et in fin;
δεινὸν ἐρευϑ,, — "Tropaei loco fluvius habebit barbarorum
fanguinem.

CDI. Ex P. Lucáe Itiner. Afiat. nr. éd ubi male

diftin&um et paffim: depravatum exhibetur, emenda-
tius dedit Heringa in Obff. p. 147. quem. Brunckius
fequitur. Ponti infealptum faiffe videtur Epigramma,
quo Auxentius quidatn Cydnum fluvium junxerat. —
V. 2. χειμερίοισι δρόμοις." Ad frigidas Cydni aquas refe-
rendum; quibus τὸ ψυχρὸν καὶ τραχὺ tribuit Szrabo L.
XIV. p. 996. C. Ne de rapido curfu cogites, vetat Caur-
zius L. 1]. 4. 7. qui eum leni zraciu e fonzibus labi, πες
sorrehies im eum incurrere dicit; et Tibull 1.7. τ΄

τὸ Ἐν eredi ΎΡ ὍΝ

ἘΠ oUm m
"Ae CER m REN

c
LOBO

LUE. ue eR car 9 Air Dr «τς Ee e a m. A IL δ τ

Hr 236. SERIGRAMMA TA. IOI

An re, Cydne, canam, tacitis qui leniter iidis Coeruleis
placidis per vada Jérpis aquis, -—- VM. 5. meócSeva ΜΝ
evocxo, Lticas. quod In ἀπειροσύνῳσι five ἀπειρείμσι νέοι
mutavit Zferimga. Senfus eft, jam alios pontes ibidem
qxfiroxifie, fed pro;aquarum vi debiliores. — V. ἃ.
πρηΐτερος. Similiter Horarius II. Od. 1X. 21. Medum-
que flumen gentibus additum vilis, minores volvere vor-
zices. ubi vide Mizfiberl. et Burm. ad. Anth. Lat. T. I,
p.230. — V. 9. Hinc apparere videtur, Auxentium
archite&um foiffe, idque opus perfeciffe, Pitho Cili-
ciae praefe&uram obtinente, | Brerckius nomen prae-
fidis" πίϑου corruptum cenfet, — V. 12. ξεῦξαν. Nili
ipee in oftiis gontioes junSae. Diodor. L, I. 32. p.
39. sar; δὲ καὶ ἕτερα στόματα -- i ἑκάστῳ δὲ πόλις͵ τετεί-.
XueTs διαιφουμένη τῷ ποταμῷ, καὶ καϑ᾽ ἑκάτερον μέρος τῆς ἐκ-
βολῆς Φεύγμασε καὶ φυλακαῖς εὐκαίροις διειλημμένη lbid.
L. XV. 42. p. 34. τοῦ γὰρ Νείλου τὰς εἰς τὸ Αἰγύπτιον πέ-
λαγος ἐκβολὰς ποιουμένου, xaJ" ἕκαστον τῶν στομάτων πόλις κα-
τεσκεύαστο, πύῤγους μεγάλους ἔχουσα xu ἑκάτερον τοῦ ῥείϑεου,
καὶ ξυλίνην γέφυραν τοῦ εἴσπλουν κυριεύουσαν. Mie
CDII.. Vat. C. p. 620. Edidit Pilib. de la Mare
in Vitis Guijon. nr. VIlí, |. Eandem fententiam plures
protulerunt, Xemephon de Venat. ll. I. juvenes hor-
ratur, ne venationis ftudia negligant: ἐκ τούτων γὰρ
γίγνονται τὰ εἷς τὸν πόλεμον ἀχαϑοί, εἴς. τε τὰ ἄλλα. et C. XII.
A. τάδε πρὸς τὸν πόλεμον μάλιστα παιδεύει. Liban, Or. V. T.-
L. p. 230. ed, Reisk. ὅλως δὲ ὅςτις 9uedv ἀγαϑός, οὗτος xod
πολεμεῖν ἀγαθός" ἀγαϑὴ γὰρ πολέμου διδάσκαλας ἡ ϑήρα. Pii-
niu: in Paneg. $1. 2. de venatione agens: Olim baec
experientia juventutis, baec voluptas erat: bis artibus
fururi duces. imbuebantur: certare cum. fugacibus feris,
curfu, cum audacibus robore, cum callidis. απ. Ypfo
verbo μελέτη ἴῃ Πᾶς re utitur Zben, L. I. P. 24. C. καὶ
ἐπὶ κυνηγέσια ἐξιᾶσιν οἱ γέοι πρὸς μελέτην τῶν πολεμικῶν κινδύ-
γῶν, et Pollux Praef, ad L. V. p. 457. venationem effe
G 3

à Ν
105 INCERTORUM POETARUM 1L 256. 4.237.

ait εἰρηνικῆς τε καρτερίας ἅμα καὶ πολεμικῆς τόλμς μέλέτημα..
Qui plura cupit, adeat Rirzersbuf. ad Oppian, 1. ion
neg. $86. p. I2.

. CDIII. Ex Grateri Iofcriptt. p. 399. Hagenbucb.
Epift. ad Blaurerum p. 85. — Adhaeret hoc diftichon
Infcriptioni latinae in honorem Cronii Eufebii, Confu-
laris Aemiliae, cui ob vitam et eloquentiam monimenti
honor delatus eft. Meminit ejusdem , ut videtur, Eu-
febii Symmachus YX. Ep. 5.2. Sed plures illo nomine
infignes vixerunt iftis temporibus, de quibus vide Rzz-
terum in Godofredi Profopogr. Cod. Theod. T. VI. P.
Ἢ, p. 5i. fq. — Vitiofe habetur ap. Grurerum:

HMIHE'APXONTAE AOTITO AINEÉZTHEZÁNTO
BOTAH ΚΑΙ BAZIAETEZ
T TON ΣΟΦΟΝ ETZEBION.

quod Hagenb. fic emendavit, ut ap. Brimckium legitur.
λόγιον eít pro λογιότης, ἡ iv τῷ λέγειν δεινότης, Ut Ep.
DXXXIH. Herodotus ἱστορίης πρότανις appellatur, De-
mocritus ποιμὴν μύϑων κὐ Timon. in Diog. La?rtii Vit,
P. p. 247. fic Eufebius 4 ἄρχων λογίου, cloquentiae princeps,
Tirefi jas ap. Aefibyl. VM. c. Th. 27. τοιῶνδε δετπότηξ
μαντευμάτων. ln (fatua Proaerefii, maximi nóminis So-
phiftae, fcriptum: fH βασιλεύουσα Ῥώμη τὸν βασιλεύοντα A5-
τ ψῶν, quod tradit Ewmaepius in Vita Proaerefii. “ Cf.
Jernsd. ad Himer. "XIV. 7 p SIME ifcber ad Anacr.
p. 106. — βασιλεῖς fcribendum eife docet latina Inferi-
| ptio: PETITIONE. SENATUS. CONTEMPLATIO-
NE. VITAE. ATQUF. ELOQUENTIAE. EJUS. AB.
INVICTIS. PRINCIPIBUS. EST. DELATA.

ὃ *- 232-1 CDIF. Nat. C. p. 376. et iterum p.
563. εἰς γέαοντα ἐξύχολον. Plan. p. 21. St. 43. W. 'Pal-
ladae ingenium fapit. Sehol. in ed. '"Wechel. confert
verfus 4uripbauis, unde hioc Epigramma: derivatum vis

|

'dum verbis levitér transpofitis: ^ ^'-

HL237. EPIGRAMMATA ' '' 108

detur, Leguntur ap. Stobae, i in Flot. FARE: p. 589.
13, Gern. p. 479. yore o, a

is dg τί deriv ὃ βίσε ἡμῶν oa τροῤφερής,. '
Ὁ ς ᾧτσαν M τὸ λοιπὸν μικρόν, ὄξος '᾿γίνέτοα,

dbi prioris fenarii' vitim in oculos incurrit. . Scriben-

ok TES ἡμῶν δ᾽ βίος de eeepc ἢ T9

BE Hp vi übP kd seg Patagupols9

VN. 3. ἀπαντλήσας. Vat. C. utroque léóoi νυ. ^
d " δ; T

"CDF. Vat. c. p. $05. Plan. p. 20. st 32. W.
«Comici fortaffe fenárii; ^In eatidem. fere fententiam

neício quis in Anti. Lat; T. 1, p. 5744 Ὁ ^75 009
so fam ali — foris amica ,- quam málàm eft Uxor
doini;
Nemo: 05 dat "wera dicit, nemo nom conrra
: | eut.

^ * n "4
T i tos v1

τὰ
0

.CDVI. "Vat. C. P. 377. Pda 19. St. 31. W.
CDVII. Nat. C. «229. Plan. p. 223: St. 324.
W... Poéta, cui Chaldaei triginta. fex annos ad viven-

dum deftinaverant , fe longiorem vitam defiderare ne-
gat. Conf. Amrip. Thef Ep. VY. quod hinc fortaffe

expreffum. — We yay. Vat. — V. 2. ὃ γὰρ χρόνος,
pro οὗτος γὰρ $ xe. Hoc enim temporis fpatio palcher-
rimus aetatis flos continetur. — V, 4. Brévis vita lon-

giori praeferenda , com mülti anni. voluptati nihil ad-

| jieiant, mors autem ne a n dV iv AIME vitari

poflit. '
— «CDVIIL Vat; C. p. 379. sca inc '$t. 7. W.

"Seculum incüíat poéta, quod et' malis.abundet et ftul.

G 4

104 INCRNY QA POETARUM. I. 49..4.518.

ὶ
^

torum.largum proventum habeat. — . V. 3. τὸ πλέον
corrigit JV'akeficld, in Silv, crit, T. II. p. 155. et fq.
verf. πάντως. Neutrum probaverim. — V. 6. μεριμνῶν
Vat. C. — Si vos refpicio, veftrum morem imitaturus,
in medio inter riam et lacrymas pofitus, nefcio, quo-
modo utrumque fimul facere poffim.

4. 238.] CDIX. Bis in membr. Vat. legitur p. 494.
et p. 568. In Plan. p., 39. $t, 58..W. ' Luciano tri-
buitur. Cf. Luciaui Opera T.I. p. 676. ed. R. In
Cod. Vat. loco priore Luciani Epigrammata praecedunt
etfequuntur; hinc Plamudis error, qui ad lemma ad-
fcriptum ἄδηλον non advertit animum. . In altero loco,
ubi hoc diftichon a diverfa manu, vacui explendi cauía,
adícriptum eft; nullum: lemma adpi&um. — —.. Similis
argumenti Epigr. cui initium fuit: 'A χάρις ὦ βραδύπους
ἄχαρις χάρις, vertit Aufonius Ep. LXXXII.

. Gratia, i carda eff , ingraza. eff, gratia nam.
que
Ou feri: properat, gratia grata. tuagis.

Nofirum ΗΝ πριν fic svi CE

oi "d | J

$i “μι quid. neg fiin. ctoy mam cito fa-

j Uélum | Hu
Gram erit, ingrattm gratia adu fici.

Seneca de Benef II. I. Ingratum 4i PL je diu
inier manus dantis .baefit , quod, quis aegre. dimittere. vi-
fiis efl, er. fic, tanquam ftbi eriperet. -- Gratiffima fune
beneficia. parata, facilia et .eccurrenzia, ubi nulla mora
fuit, nifi in. accipientis. verecundia, .. Ariflopb. Ecclef,
7/478. ὡς τὸ ταχόνειν χαρίτων μετέχει χλεῖστον, Apollon, Rhod,
IlI. 143. μηδέ τις ἔστω " ApQoMw δή κεν γὰρ ἀφαυροτέφη χά-
εις εἴφ. Hinc paraíitus ap. “ἰοἰρτγοίς I; 22. p. 90. mo-

— — A — — ———————————————————————————————'"'On——'"(-A———Á—— «00ΒΒΝΒΙΙ
" ͵

Wr. 258. EPIGRAMMA T A. .. 105

ram voluptatis impatientius fert, quam jpfa voluptate
gaudet: οὐ τοσοῦτον ἐπὶ Toi; ἡδέσιν ἡσθείς, ὅσον ἐπὶ τῇ πα-
φολκῇ τῆς dBgoliairuc ἐκτακείς, — Sic hic locus corri-
gendus videtur, cum vulgo inepte legatar τῆς. βραδυτῆ-
τος. Suidas: “Αβροδιαίτη, τρυφερὰ Qui) καὶ ἁπαλή. — Ve 2.
γένοιτο. Cod, Dorvill. | ... 3
CDX. Vat. C. p. 368 *A Meets. εἴς, τινὰ ἀγρὸν

᾿Αχεμενίδου ἀπ᾽ ἄλλου εἰς ἄλλον μετερχόμενον,. dn Plan. pP.
110. St. 161. W. hoc quoque Epigr. Luciano tribui-
tur. Ad eum refertur in Schol. ad Nigrin, $. 26. T.
I. p. 49. ed. Bip. ubi prius diftichon cum parte v ἡ,
legitur. —. V. I. Eandem fere fententiam exprelfilfe
videtur Menander in 'Aliwoégon καὶ Αὐλητρίσι ap. Srobae. i in
Flor. T. LX. p. 231. Gror. LVIIL p. 37 à. 19. Gesn,
fi re&e emendavimus ; | | | ;

τὰ μὲν πατρῷα μεταποιεῖ καιρός ποτα, Ὶ Ἂ; m

ἀλλοτριώσει T αὐτά zov τὰ σώματα, Apu

βίου δ᾽. ἔνεστι pb. acd ἐν ταῖς τέχναις: yr
Paternas aper remptus E ad alios tr ramferer etian
ipfa corpora murabit quodammodo ; | in artibus . aurem fo-
lum vitae efF praefidium. —. V. 3. ἐκεῖνος Vat, C. et Plan.
Quod cur mutatum fit, non video.

. CDXI,. Vat, C. P. 378.. Εἰς ληϑαργικὸν xod φρενοπλῆ-
ya, ὅτ, μαχεσάμενοι ἀλλήλους ἰάσαντο. Plan. p- 66. St. 95.
W.. In phrenitide curanda nil fomno utilius putant, j^
quem. fri&ione et crebra. corporis exercitatione arcef-
fendum eíle docet Celfus; MI. 18. 10. Plinius H. Ν,
XXVL 72. p. 408. Pbreneticos fomnus fanar - -ε diverfo
lebargicos excitare labor eft. — V. X. παρὰ Vat, C. —
V. 3. ὑπότο. Vat. C. —— V. 4. ἔτυπτε. Vat. στον, 6.
» Vulgo. male τὸν δ᾽ ὕπνου. re£te membranae ὕπνῳ, Scili.
cet ὅ μὲν ληϑαφγικὸς ἔγρετο, τὸν δὲ Φρενοπλῆγα. Dido ὕσνῳ
ὦν e. εἰς ὕπνον, ὃ πολὺς. κόπος.“ Br... ἐς ὕπνον emend, Ca-

Gs dire.

τοῦ INCERTORU M POETARUM Ill. 238:

Jaubon. in not. mft. Zzw« Hueriar p. 8: De hoc ufu
ablativi verbo monuimus ad | Agathiam Ep. XLV. T. HE
P. I. P. 82. Exempla ap. poétas paílim obvia. Agatb. Ep.
LXXVII. ἐξεκύλισσα πέδῳ pro εἰς πέδον. Sopbocl. Ele&r.
V. 747. τοῦ δὲ πίπτοντος πέδῳ. — Aefchyli Chocph. v. 46.
zi γὰρ λότρον πεσόντος αἵματος πέδῳ: Ee T REA τὸ
'διερὸν πέδῳ χύμενον οἴχεται.

ΌΧΙ. Plan. p. 69. St. 160. W. 'In Satyrum

compedibüs . vinum et arma fabrili arte tra tantem, i

quod. poéta ira interpretatur ; ut eum, paupertate coa-
.&um, vitae fuftentandae caufa τέχνην βάναυσον amplexüm
effe dicat, Gemmam aliudve artis opus defcribi puto,
quod talém artificis lufam repraefentabat, Hoc et feq.
Epigr. qüod idem argumentum tra&at, non infimi poé-
tae funt. — Ridiculus eft Op/opoeus, qui vtrumque in. fa-
brum quendam, nomine Satyrum, compofitum effe
affirmat, qui bibacitate δά reftim. redactüs diurno la-
bore vix vitam fuftentaret. ^ Graecum hujns Epigr, ar-
gumentum ap. Haezium p. 8. ad Of/opoei "mentem
compofitum , utrum. Scholiaftae fit cujusdam, an ipíius
Huerii, ignoro. — V. 3. κῶλον eft in Ed. Flor. pr. Ald:
2. Nicol Sab. Nec aliter. legi debebat? fed cum ir
Aldin. I. forte fortuna κῶμον irrepfi ffet, idem error
quamvis : ab ipfo Aldo in Le&t. notatus, per plures edd:
etiam Stephanianam propagatus eft. —' — Ad ἀλυκτοπέ-
δησιν Huetius adfcripfit τῆς ποίας δηλονότι, Male. — V. 4.
παιδὶ ϑεᾶς, Officium , quod ap. Homerum Cyclopes prae-
ftant, nofter, fculptore praeeurite, Satyro tribuerat. Nal:
. Jus autem dabito, qoin illad artis opus , quod. noftro
carmini locam dedit, ad eorum numerum referendum
fit, quae dramatum fatyricorum fcenas repraefentant,
Fabula erat ex cyclo Trojanarum fabularum; reprae-
feniabatar Wuleani officina, inque ea, Cyclopum loco,
Satyri in fei vitutem reda&i, fere ut in Euripidis Poly-
phémo. ' plura funt antiquitatis: dramata, in: quibus

A ^ Mv
—MM—M—ts

1Π|..233.4.5239. EPIGRAMMATA. 107

haec locum habere potuerunt, Myrmidones Aefebylà,
quos Satyricis annumerandos effe fufpicor; ᾿Αχιλλέως
'Eedezzi Sophoclis. — ΝΜ, $. Non quod.artifex fit,
hunc laborem evo fed ut eo parcum fibi xg
ret vium.
ὙΠ 4CDXIII. Planud. p. 69. St. ror. W. — V.Ir.
Satyrus, qui olim ampla pocula ficcare, thyrfum vibra-
re, comiífatienes agere folebat, nunc incudi alligdrt
artem :fabrilem tra&fat. ^ Haereo in Ségeov πήγματα,
quod quo fenfa di&um fit, non exputo. κέλητος
Ξῆγμα apte dixit Meleager Ep. LKXVII.' De contignd-
tionibus et machinis fcenicis alii, ut Suvenal. IV. Sat, —
141. ubi vide Intrpp. Quaenam autem fuerit thyr- -
forum compofitio aut coagmentatio, penitus ignoro,

Sed fortaffe non fic fcripfit poéta, fed

| τὰ καλὰ ϑύοσων
παίγματαὶ "i

à ;

Euripid. Bacch. v. 160. Λωτὸς ὅταν εὐκέλαδος Ἱερὸς eo
παίγματα βρέμῳ. —- "vj. 259.] V. 3. σμίλῃ eft inter in-
fttamenta fabrorum et lapidariorum, Cf, ad Dioscorid.
Ep. XVII. A4lcaei Mff. Ep. XXE. — In plurimis edd.
vett, ποδίκριτον legitur; Stephan. et Afcenf ποδίκροτον re-
ceperunt. Haud aliter emendavit 7of. Scaliger in not,
τοῦ Zuua ποδίκροτον funt compedes mallei ope circum ti-
bias adftricáe. — "Ap. Huetium p. 9. Scaliger ἅλμα
emendaffe-dicitur, Sed talia paffim in illis Notis oc-
«urrunt, haud fatis fincera. — V. 4. σπάφγαν᾽ dA, qüi
"Bacchum olím fafciis involvit. ^ Silenus plerumque Bac-
chum puerum nutriviffe dicitur. — ΟΝ, 5. αἰσχοήμων.
'Omnes edd, vett. usque ad Afcenf, quae alex4uov vitiofe
dedit, et Srepbanum quoque in errorem induxit, In
"Dhefauro: tamen Gr. L. αἰσχφήμων ex noftro loco exhi-
bet. | Scaliger in: not. τη, ἀχρήμων emendavit, — ^r,

108 INCERTORUM opt R.UM .. III. 239.

ἀνάγκαι vulgo. —.. V. 6. μαριλοπότην.. Se non jam vinum,
fed. favillam potare conqueritur. ἀνϑρακεῖς et μαριλευταὶ
appellabantur fabri fecundum Pollucem NiL, Y 10. Alte-
rum eft ap. ThemifHium Or. XXI. Ρ. 245. A. οἶμαι αὐτοὺς
μικρὸν διαφέρειν ἀνϑρακέως τινὸς 4 σιδηρέως καπνοῦ γέ-
μοντος καὶ μαρίλης. Max. Tyr. XVI, 9. p. 353: τῷ
μαρίλης. ἐμπεπλησμένῳ. ἘΠῚ. autem μαρίλη; ὃ χνοῦς xod τὸ
λεπτὸν τῶν ἀνηράκων.

CDXIF. Nat. C. p. 505. Bano 106. St. 157.
W. Paupertatem poenarum apud inferos meditationem
effe. | Peffime vulgo diflinguitur, cornmate poft τῇ ze
víy pofi to; qui error.non fupit magnum. Grozium, cujus
haec fant: :

Paeuraly eredo fuas inferno judice poenas :
Paupertas. mala me quippe furura. docet.

V. I. εἰ nonnunquam vn in μάθω , fed poft verba
affe&tuum. In membr. habetur 5 κρίσις, quod in 9 κρίσις
mutandum videtur. . Sic vividior oratio: Same poenae
Junz apud inferos er Tantali mala; nion amplius dubito.
j CDXVF. Vat. C. p. 566. Plan. p. 107, St. 157. W.
. Sententia eít fere, ut: ap. Euripidem in Di&ye, Srobae.
Flor. XCI. p. $07. 28. M3 πλοῦτον εἴπῃς, οὐχὶ ϑαυμάξω
Θεόν, Ὃν χῷ κάκιστος ῥᾳδίως ἐκτήσατο... De divitibus Dzo-
genes. ap. Stobae, T. ΧΟ. Ρ. 506, 5, eos τὸν πλοῦτον εἰς τὰ
«ἐπιεικῇ τῶν πραγμάτων οὐ κατατίϑεσϑοι, κόλαξι δὲ καὶ πόρναις
καὶ ταῖς αἰσχροτάταις ἡδοναῖς καὶ κενωτάταις δόξαις χορηγεῖν.
um Y 2. Libri omnes χρυσὸς à πορνοφίλας,) quod Bran-
chius in πορνοφίλος mutaverat, cujus, eum mutationis
poftea poenituit. .

CDXVI.. Vat. C. p.420. fq. Plan. p. 47. St. 68.
. W... Cicada, quod a paftoribus capta: fit, conqueritur.
Optimae notae Epigramma. . Cf. Apollonid. Ep. XXV.
Jüianoris Ep. III. — V. I. τίπτε us, Vat. C. et Plan. —

$

IIL 239. EPIGRAMMATA. s 51. 109

V. 2. faxsre, arundinibus vifcatis puta; — | V. 3. Νυῤφῶν
«αφοβίτην. Vat. C. Νυμφῶν παροδῖτιν, Plan. Nympliis locu-
fta canere dicitur. ap. Meleagr. Ep. CXL. φϑέγγου τι νέον
δενδρώδεσι Ἰγύμφαις. — παφοῦδῖτις, quia in arboribus ' fedet
prope viam. - Leonidas Tar. Ep. LX. προίκιος ἀνϑρώποισα
κελευϑήτῃσιν ἀοιδός. ---- ἀηϑόνα cicadam appellat etiamvdmy£e
Ep. XIV. — » uar Sic Vat. membr. ecorre&ione; nam
primo fcriptum fuerat κύματι.“ Br. Nullum ejüsmodi
corre&ionis veftigium in Apogr. Goth. | . Vulgo eft
καύματι, ut ap. Leonid. Τὰν. LX... Sed copula defidera-
batur. — ξουϑὰ λαλεῖν eft λιγυρῶς λαλεῖν. quo fenfu: £cv9X
ἀηδὸν paffim. dieitur, ^ Cf. brefcb. ad. “εἰν! T. Y. pz
373. — V.:4. ἠὴ δέ: Plan. Rubnkenio in-Epift. erit. p.
146. au&or Epi$t. colorem. videbatur. pese ex cs
lim. H, in Dian, Y. I$5*- "P
| γέ δέ κεν. aed 2 bad 4
ῥέξειαν; σύες ἔργω, σύες φυτὰ Aupalvovto. .
xal βόες rH eed κακὸν; MILAN RP ἐπὶ xod nns |

CDXVil. Wat. C. p. 420. 'AàwaAov. Εἰς λαγωὸν.
ἐμπεσέντα εἰς ϑάλασσαν, à ὃν κύων ϑαλάσσιος ἥρπασε, ln Pla- |
nud. p. 44. St. 64. W. Tiberio tribuitur; cujus no-
.men praecedit in membranis. Hinc fortaffe Planudes
in errorem indu&us eft. ^ Quod fi quis tamen huic.
quam Codici Vat. fidem habere maluerit, me non vál«
de repugnantem habebit. Nam: TZberzi ingenium hoc ἡ
carmen redolet, Expreflum videtur ex Ep. Germanici
T. 1L p. 159. aut Hadríani Ep. HM. -- ας V. 2. 9«guoia
ἴχνεσιν. infecutus veftigia vixdum reli&a; adhuc calentia,
ut eít ap. Theocrit, XVII. 12 1. τυκέων ὧν Segui xovíg Στει-
βόμενος καϑύπερ)ε ποδῶν ExpáaciTos ἴχνη, nili forte malis de
celeribus canis pedibus accipere, ut θερμὸν πόδα dixit:
Rbhianus Ep. 1X. et flammea vefligia" cervae Catullus;
LXIV, — V.3. Lepus decolle, mari imminente, in altum

i10 INCERTORUM POETARUM :11T. 239.41. 240.

defiluiffe putandus eft. —. κῦμα παρακτίδιον proprio fen-

fu de flu&ibus ad litus. fefe. frangentibus accipiebam,

. quos lepus magno faltu viraffe diceretur; argutius ta-

men Brodaeus de canum turba, a. litore feram urgente;

&ccepit,; eandemque interpretationem amplexus eft

Grorius: :

d | "VAT um

Deftlit in fludus, fluctus quia faevior inflar
In ftopulo preffans undique zurba canum.

Et hoc verius puto. κύμα enim frequenter de quocun-
que'malo ufurpari folet. Cf. Risrersb. ad Oppian. Hal;
1V.:195. Klorz. ad Tyrzae. p. 85. —— ἀλησκάξων pluri-
mae edd. veteres, — V. 4. ὀδοῦσιν. Vat. — V. 6. κυσίν,

Vat.

τα, ὃν οἱ λύκοι καὶ εἰς αὐτὸ ὕδωρ ἐδίωξαν. —— Dianori tribui-
tur in Plan. p. 46. St.. 67. W, a cujus ingenio minime
alienum. — V. I. Ἐς f. Vat. — V. 2. λύκων εἶδεν. Vat.
— Ν: 3. kysócavro. Vat. — Mox ἐβρυχε vulgo et in
membr, Nec hoc nec ἔβρυκε, quod. cl. editor. pofuit;
ex conje&ura procul dubio, fatis proprie didum. Vera
tamen. videtur Braucki emendatio. — . V. 4. Vulgo
φᾳλεξάμενος, quod ex δεξάμενος. ortum exiflimo.. At ele-
gantiffimam hie praebuit"le&ionem Vat. (ὦν δραξάμενος,
cujus verbi exempla vide ap. JVerflen,.ad N. T. 1. p.
112. — Similia de lupis narrat zlelianus H. A. L. HI.
|. 6. Cum fluvium transmittere voluht, τὰς οὐράς, ait; τὰς
ἀλλήλων δακόντες, εἶτα ἀντιπίπτουσι τῷ ῥεύματι, κοὶ ἀλύπως

γε διενήξαντο καὶ ἀσφαλῶς. Cf. eandem L. VIIL r4.lu--

pos bevem eadem ratione e palude extrahentes defcri-
bentem, et L, XVII. 17. ubi mures eodem ftrategema-
te üti narrat. Αά eliani narrationem refpicit Euffarb.
ad Odyff. £. p. 538. 43. σιστεύετοη γὰρ τοὺς λύκους δια-

4.240] CDXPIII. Vat. C. p. 397. ᾿Αδέσποτον εἰς

δδίτην Tiv ὑπὸ λύκων διωκόμενον κοὶ sl; ποταμὸν ἕαυτὸν ῥίψαν-

MI. 240. ΤῊ Ἐριάβαμματδ,.. .,., IF

βαίνοντας βίκχιον ἜΡΙΟΝ ἐνδακόντας τὴν κέρκον τῶν ἀεὶ προηγου"
μένων τοὺς ἀ χων στιχηδὸν διανήχεσϑοι κοι! οὕτω μὴ παρα-
σύρεσϑιι τῷ ποταμῷ ἄλλον ἀλλαχοῦ. Cf. Schneider. V. CL in
Auct. Emend. ad Aelian, in calce Comment. Frider. M.
de Venat. T. M. p. 161. — Ν. 6. ἄρφης. luporum calli-

. ditas in. formandis ordinibus, five eorum tactica.

CDXIX. Vat. C. p. 420. Plan. p. 47. St, 69. W,
Poéta ἴδ cicadam araneae retibus irretitam exfolviffe
narrat, — — V..I. Aezrós. Haud fcio, an alii quoque
fab(tantivum dederent ad λεπτόν; ego certe defi idero,
idque in. praepofitione fatis .otiofa ὑπὸ latere fafpicor.
Fo:tafle enim fcribendum:

λεπτὸν ὑφῃναμένα ja3evoig ποσὶν στὸν. ἀφάχνα.

Hoc in ὑπὸ forte depravatum verborum transpofitionem
neceífaiiam reddidit. Bacchylid. Fr. 1X. 6. ἐν δὲ eiagoM-
TO€: πόρπαξιν αἰϑᾶν ἀραχνῶᾶν loro) πέλονται. Philofivar. II.
Imag. XXIX, p $954. in defcriptione ejusmodi :elae:

ἰδοὺ τετράγωνος μὲν αὐτῇ C£. ἄρτι) μήρινϑος περιβέβληται, ταῖς

iat, 0104 πεῖσμα TOU ἱστοῦ" “περιἥῆπται δὲ τῇ patio
λεπτὸς levée, “πολλοὺς iatéiimiarisicdate τοὺς κύκλους.
V. 2. .»»ἐνδετον εἶχε. Sic optimae membranae. Vulgo

coppie legitur. ἔνδον ἔχεσκε πάγαιξ. wu Brom ΟὟ, 3.

οὔ piv. A. Plan. et Vat. C. quod ex μὴν ortum effe acute
vidit Brunckiu;. — ἐταιάξοντά ποδίστραις. Vat. C. Hoc:
ur rarius et exquifitius vel ob membranarum austorita-
tem revocandum eft. in recen(u inirumentoram ve-
nationis Philipp. Ep. VIII. κνωδάλων ἐπισφύρους "Oxsie,
“οδίστρας, καὶ τραχηλοδεσμότας κλοιούς, — Y. 5. τὸτ᾽
$4. Καῖ. quod vulgatae non praeferendum. ..
CDXX. Vat. C. p. 361. Plan. p. 45. St. 66. Ww.

Equus curfor, cui Pegaíi nomen, poft multas victorias

in certaminibus, reportatas fe in piftrinum derrufum

effe conqueritur. C£. Arciige Ep. XXIV, XXV, —— Ejus-

112 INCERTORUM POETARUM. ΠΙ.240.

modi equi (forzis equus, fpatio qui faepe fupremo Vicit
Olympia, nunc fenio confeduw quiefcirz, ut Ennius ceci-
nit ap. Cicerom, de Sene&. c. 5.) nonnunquam Diis
dicii dimittebantur in pafcua. Ovi2. II. Amor. IX,
Cf. Cafaub. ad Suezon, jur Caef. c. 81, T. L p.
sel ed. Burm. — V. 2. πιήγασὸς. nomen in fpatiis
Circenfibus illuftre et obvium. — Vide Spaubem. de Οἵα
et Praeít, Num. T. I. p. 274. — V. 3. ᾿Ισϑμόν, Vat.
Ὁ. — ἐκώμασα, de pompa proprie dicitur, qua vi&ores
per ftadium ducebantar , tum de vi&oria in univerfum,
Eurip. Hercul. Für. v. 1 80. τὸν καλλίνικον μετὰ ϑεῶν ἐκώμα-
σεν. -- κηπινεμειον jun&im plures edd. vett. — V. 4. Zá-
να. Vat. — ᾿Αρκαδικᾶς, ibid. — Arcadicas frondes de
oleaftro interpretatur Brodaeus, qui ad' Alpheum, Ar-
cadicum amnem, crefcebat; Olympica itaque certami-
na intelligi. Quum bic de majoribus in Graecia cer-
taminibus agatur, poft Pythica, Ifthmica et Nemea com-
memorata Olympicum defiderari videtar. — Hoc itaque
malim, quam de Arcadico quodam certamine cogitare;
licet nec hoc ineptum fuerit. — V, 5. Νισυρήτιδος. Vat,
Ὁ. "Lapis molaris circumfcribitur, qui optimi in infu-
la Nifyro reperiebantur. — Szrabo L. X. p. 748. C. de
hac infula: στρογγύλη δὲ καὶ ὑψηλὴ xal πετρώδης τοῦ μυλίου
λίϑου εὐποροῦσα" τοῖς γοῦν ἀστυγείτοσιν ἐκεῖϑ ἐν ἔστιν 4 τῶν μό-
Auv εὐπορία, — V. 6. ἀπασταχύων, Vat. C.

CDXXI. Vat. C. p. 376. ἀξέσποτον. el; etym τυ-
φλώττουσαν, ἣν ἐκέντησεν ἀκάνθης kdo; ἀκάνθη καὶ ἀνέβλεψε,
Iterum legitur p. 415. cum lemmate: τοῦ αὐτοῦ (i.e.
Léonidae Alexandrini) ἐπὶ αἰγὶ τετυφλωμένῃ κεντηϑείσῃ ὑπ᾿
ἀχράδος καὶ βλεψάσῃ. In Plan. p. 39. St, 57. W. Anti-
phili eft. Commentarii loco fit. Z4elizz, VIII. Hift. An.
14. ὅταν eii νοήσῃ τὸν ὀφϑαλμὸν ἐπιϑολωθέντα αὐτῇ , πρόςεισι
βάτῳ xa παραβάλλει τῇ ἀκάνϑῃ τὸ ὄμμα νύξαι αὐτό" καὶ κἡὶ μὲν
ἐκέντησε -- καὶ δρᾷ αὖϑις καὶ αἴξ. Plin. H. N. VIIH. $50, Ocu-
lo; fuffufos capra junci pun&lo fanguine exonerat, caper

in

240. ^ 'ÉPIGRAMMATAC/ ' 8

ruli, Simile quid obfervatum eft in urfis, qui, cum
eorum oculi bebetanzur,. favos appérünt, ut convulnera-
rum ab apibus os. levet fanguine graveditem illam. Pl
nius L. VU. $4. p. 460. — ΓΝ, 1. ὁ Ἐκ ϑοίνηξι Ex
gafcuis, . Durum eft ϑοίνη hoc fenfu pofitum, et eirtuni-
ftantia {Πᾶς quod. e pafeuis: rediret capra, omnino me-
moiatu inutilis erat: corrupte in' membranis εἰ x9evíyá
Uleus hic latet: "Conjeceranr ἐξιἀλαῆς, α Br. CdanvVan
Cod. lóco: priore "εἰ χϑονίης. Recentiór manus fopetferi-
plitix. - Altero:loco ἐκ θοίνης habetur. '' Voce 30i pro
aviom. pábulo-sutitur. 2dnzip;: Thef: Ep. XLIIT, ἥξει δ᾽.
Ἰλιάϑαις οὐκ αἰετός, ἀλλ᾽ ἐπὶ ϑοίναν Γύπες. "Eürip. Ion, $ o4.
βρέφος πταίϊοῖς tique ! ϑοίναν. CE Ejusd.: Hecub. v. Ὺ 672.
lon. 1496. Quod fi érgo fincera e(t lectio , "fenfum
efle dixeris: Poflguam paverat- eapra, seceílit ad pirum
fylretrem ibique lucem accepit. Sed: recte monüit cl.
editor, hujàs: teiioitinibédrePstio rh plane inutilem effe,
7707. Scaliger in not. mft. emendavit ἕν 9; quod quomg-
do ΒΟΡΈΗΝ 'non PUN s "Mihi eibobWonl videtur :
rtt | 4 A nil iohtentiióg

T Ex odii ww Sua NU 13226379 nid
Millen capra: Meis accepi... flofenms σκοτίᾳ Offert
Eurip. Phoen. v. 338. aiiv exoríz κρύπτετου. Jim | in
his verbis. jufta eft antithefisi; Sic? Paull. in Epift, ad
Cotinthod;4.:6. ὁ ϑεὸς 8 ply? Ia «ὁκότουξ Qc: Add.
Quod ἢ δος minus probatum ' fuerit, ample&erida: H.
Srepbani.explicatió ad Epigr. Sele&ta p. 298. : Ἔρο
ῥγᾶσροβεϊοπξηι ἐκ pro ex hic; ut paffim; aecipi a
et dici hanc capellam ex cibo fao feu ex victu cem oci.
lotum e(le cónfequatam, quod illud: ipfa; quo vefce-
batur, ejos: pupillam pupugerit, « X "Muxác y" capra,
non bucula, ut verti Opfopoeus ,P quem nx; Tegiffe
füfpicatur Zrnaldus in Le&t. gr. p. "t60.- C£ Ru/nken:
Epift, crit. p. 133. — V. 2. τυφλὴ perperam correxit

Vol. III. P. 2. H

414 INCERTORUM. POETARUM: HI. 240. 4. 241;

Aldus in Le&t..quem fequuntur tamen Ald; 2.3. | Ve-
xam le&ionem revocaverunt. Nicol Maa — V. 3

ὁτέρην. Plan. Vat C... ... b

P 4.241} CDXXII. Vat. C. δε PoEDEC 40. $t
5$-W. In gemmam fcriptum exiflimo, inqua lopus con-
fpiciebatur a «apra nutritus, Ad fenfura facit Teocriz.
Eid. V. 37. ἢ ἃ χάρις ἐς τί ποϑέρπει, pé iin λυκιδεῖς, ϑρέ-
Von κύνας, ὥ; TU φάγωντι, — V. 3. θηρίον. in me ἕατδῖν Hot
fenfu .35eícv pro. infeflo snalo legebatur oliv in Ep. Cal-
liae Argivi T. II. p, 3; ubi. nunc. re&tids ai ἱχουσίον saa,
! dMeleager Ep: LUXHIL, £jfe κακὸν stof uc Swoíov: |; Hinc 2weíov
Graecos, apud. Latinos Pe//ua in: convicium dicitur.
Denofibes c. 'Yimocr, T..L p.745. 4 c« Ariftogiton.
p.772. 6. ed. ΚΒ. . Notum. eft di&um: Aefchinis intet
Rhodios. adverfarii. ejus- orationem -admirantes ,» τέ à5
εἰ αὐτοῦ τοῦ θηρίον. ἀκηκόειτε; ut eft ap. Plinium 1. Epift.
Hi, 10. — V.4. Eft paroemia, qua gratia gratiám
parere dicitur. Ei haec apud noftrum opponitur. Ὁ
-CDXXII. Plan..p..379. St. 517. W..- Leontio
uilla poéta ftilum dat muneri, fimulque amatae at-
tem et pulchritudinem laudat. — V; E. γρόφίς, — Bro-
. daeo tefte érant, qui faq»; legerent. — —— V. 3. Miner-
va'tibi artem ips a "Venus. — excelleft-
tem. tribuit, | od vw
;)CDXXIF. . Vat. io) Pe 1495. *A Spare Sic étiam in
Plan, PRCTTÓ ASK 168.-W, » Diftichon hoc eft. in
Theognidis gnomis v, 1147. ubi μεϑεὶς φίλον, quod praee
fta.« Br. —. V. 2. δηλῶν, Ed. Fl. pr. Ald, 1.
CDXXV. Vat. C. Ῥ 495. Plan. p. 116. St. 163.
ἐν.
δῖ CDXXVI. Vat. c. b. $06. Plan, p. 117. St. 169.
W,. »Huic diflicho in membran. alterum fubjungitur;
fed quum diverfi argumenti fit , aut alio pertinet, —-
etiam monodifüchen fy eft:

5

li.241.0.242. EPIGRAMMATA; | 11$

χρηήφσαμένῳ ϑεράπων ὃ χρήσιμος ἐστ᾽ ἀγαϑόν τι"
αὐτάρκης δὲ κακὸν τῶνδ᾽ ὃ πονηρότερος.
Corruptus pentameter, quem fic refingi poffe reor:;
ardet» Zares Ἶ ᾿
αὐτάρκης à, κακῶν "e ἀπειρότερος,
Δ

Ηος fenfa: Qui fibi ipfe βάν, qui alterius Mud
fa non indiget, malorum magis efl expers — Veriffimu
fcntentia,* Br. Notaverat Sabmafgus in libro Lenne-
piano haec:. Forrzaffe ne fic. quidem integrum Epigramma.
Senteniia enim imperfecdia efl. —— . 1n noftre difticho
*- I. Vat. C. μέγ᾽ ἐσϑ᾽, male,

CDXXFII. Vat. C. p. 448. Plan. p. 116. St. 16$,
Ἦν. ineptum eft lemma in membr. El Διόνυσον," Ibi
dem ad v. 2. adfcriptum Ei; ὁδοιπόρας. —— — V. 2. γχέταξε
Vat. Di&am fere, üt illad Niciae ap. 15ucyd. VIL:
727. ἄνδρες γὰρ πόλις, καὶ οὐ τείχη , οὐδὲ νῆες ἀνδρῶν xevaf,
cvi praeivit Sopbocle: in Oed. T. $6. huic fortaffe The--
miftocles, cajus verba fervavit Juffiv. M. 12. 14. Cf,
Wojfium: ad. Thucyd. l, c. et. Reimar. ad Dion. Caff. T,

..1l. p. $10. 14.

4.24...) CDXXVIII. Vat, C. p. 484. Plan. p. 113:
$t.164. 7. 5 Ultimos quinque verfus, fic a me emen.
datos, e membranis addidi. Sex primi, qui in Planu-
dea extant, medicam etiam pofcebant opem.« Br,
Hymnus in Fortunam potius quam Epigramma. — V. I.
αἰών, Fortuna favente tempus hominibus omnia faufta
affert. .— Sophocl. Ele&t. v. 758. καιρὸς γάρ, ὅςπερ ἀνδράσι
Μέγιστος ἔργον παντὸς ἐστ᾽ ἐπιστάτης. PrO ἀνθρώήοισιν ἔχει
φάος putabam ἀνθρώποις ἀνέχει φάος, quod paulo majorem -
vim habere videbatur. —Ewr;/pid. Med. v. 482, ἀνέσχον
«4 φάος σωτήριον, — Idem in Ione 716. ἀμφιπύρους ἀνέχων
πεύκας, Aefchbyl, ap. S$robae, in. Ecl, L. 1, 7. p. 200. ed.
H. de Fortuna; τὸ δ᾽ AÀuaxavíad πόρον εἶδες ἐν ἄλγεσι Kd

Η 2

.ς d ? d

116 INCER'TORUM POETARUM. III. 242.

λαμπρὸν φάος ἄγαγες (fort, ἀνάγεις) ὃν δκότῳ. — Νὶ, 2. ἐν-
νεσίῃσιν Vat. ΟΣ Vulgo ἐννεσίχις. et in:marg. ve. ἐννοίαις,
quod ex glofía ortum, Cf. Brunck. ad Apoilon. Rhod.
| Ι, 7. —— εὐγενέτειρα, Vati et Plani- Ὁ ησ τος epitheto
non offendit ἈΘΈΟΥ MN qui vertit :
1 nclyta police f quem κεν, deatos
a Sentier i in nli currere luce dies. “Ὁ
ftri ; : ILU. BEL OULO2a πον ἀν
We παρέχοις. BF MP Ari Vulgó:íssó κα à oskere d
οὗ παρέχεις. fine ulla conftruQiione. κατὰ πάντα φέρει κλέος;
ἐκεῖνος, ὦ ἄν ποτὲ παξέχῃς αὐχένα σὸν θεσπέσιον ϑίγειν, xaTa.
λαμβάνειν τῇ ἑαυτοῦ δεξιτερῇ weg. Br. Equidem πᾶνται
pro nominativo habere malim, hó& fenfa Oninia glo-
fiam afferunt ei, cul tu faves. —— ókzéze Vat; core,
Ed. Flor. pr. Ald. 1; Afcenf.' De'eadem: Diva Ztefiby::
Ins Y. e καὶ τιμὰν Βροτέοις ἐπέϑηκας ἐργοίς. e M... τούτων
ad νεύματι referendum puto. Ad tuum nutum reges fe
fe accomrnodant, i. e. te taamque voluntatem fequuntur.
Simili in re verbó 4juéQsc9ac vtitur Ariflonymus ἂρ:
i Srobae. Flor. HI- p. 39. κυβερνήτου. μὲν: Poyoy ἀγαϑοῦ εἰς uu
(fort. leg. τὰ ἱστία eroe τὰς) τῶν RA MC MS “μεταβολὰς ag.
μόσασϑοι, &bpà; δὲ σοφοῦ πρὸς τὰς τῆς τύχης. . Eodem fen-
fa verbum $v2529555; adhibuit Democritus ap, eundem
P. $6. ἀνοήμονες ῥυϑμοῦνται τοῖς τῆς τύχης ( fie leg. non:
ψυχῆς) κέρδεδιν, οἱ δὲ τῶν τοιῶνδε δχημονέστέροι (vulgo:3a4-:
μονες) τοῖς τῆς δοφίης. — V. 6, ἐξοχοι οἴ. editor pofuit:
pro Zugeore,, quod. Plan. habet et Vat. C. | Nullam vi-:
deo faris gravem" eaufam. hujus le&tionis emendandae, :
ἄμβροτοι ἡγεμόνες "praeclari funt duces, ^ quorum gloria:
immortalis ad omnet pofteriratem propagatur, — Agitur:
de oratoribus er eruditis in. upiverfam;, quos ἡγεμόνες.
ἀγέλης λογίων. Ῥοδτα appellat. Cf. not..ad Ep. 2. CDHE *
— λογίους' τοὺς πολυΐστοφας, ᾿Αττικῶς, xb) Hgüborce, λογίους ^
i λεκτικούς, Ἕλληνες, Moeris. Atzic, p. 2:449. ubi conf,

-

c

ΜΠ. 242. ^U EPIGRAMMATA! '"'"' Ti7

Pies fan. «ὩΣ ν. .σ. viec, Piudàrum ante 3culo habuiffe
videtur poéta "Ol XH. 3. σωώτεῖρα τύχα τὶν γὰρ ἐν πόντῳ
ιἀνβερνῶντη 9ϑαὶ vk; Ad Fortdnam Zorarius K. Od.
(XXV; δὲ t€ dominam aequoris , We Quicunque" Bitbyua
laceffi: Carpatbium pelagus carina Dio Chryf. Or. EXiV.
T. if. p. 359. Fortuna τῇ μὲν 3e χειρὶ πηδάλιον κατέχεὶ,

X5, ὡς εἴποι Tit, | yxvTríAAEToq τί δαὶ D τοῦτο 35 πότερον ὡς

— τῶν πλεόντων τῆς τύχης Béopz£yai» jo$ διότι τὸν βίον ἡμῖν
ὥς τινα μεγάλην ναῦν κυβεφρνξ." — In Cod. Vat. σαώτερος,
quod Salinaf. iu not, ined. mütabatin σαώτεροι, --- V.
9. ἀμύμονες, Cod. quod elegantét' 'eaiendavit Brunckius.
Poterat et ἀπήμονεξ, fcribi; féd: praefero ἀκύμόνες. ^ Solent

enim poétáe urbes eut navibtis-eoriparare. Cf. Cerdam

ad Aen.L 132. Klors, ud Tyrz? p.85. — ' V. YO. πε.
λεϊμῶνες. Vát, S SSalniafrus ' in not. ined. λειμάδες volebat
five asipo;cs,——: In fine vesc unus ups deeffe vi-

detur. -
CDXXIX,- vat C. p.534. "apii: ν' iis; St. 168.

- W. 1n Srobae. Flor. XXXVII. p. 221. ει. 152.

Groz. Expre(Ta eft fententia e& Phileinonis Fr. Inc. ΧΧΠΙΣ

p 346. ed. Cler. φϑόνος Ev ἑαυτῷ r0UJ ἕν ἐπ εικῶς ποιεῖ, Τὸν

αἱρετιστὴν ὄντα τῶν αὑτοῦ τρόπων Λυμαίνεται μάλιστα διὰ παᾶν-
τὸς συνών. ^ Plura ad hanc fententiam collegit Barthius
dd Sratii If, (Theb. 1.8. ve 257. — V. I. » κάκιστος:
Membr, et hanc lectionem prae eria κάκιστον probo.«
Br. κάκιστον ἐν αὐτῶ, $t0b; — ἐν ἑαυτῷ Vat, — V. ἃ.
τήκει, Invidus alterius macrefeis vibus opimis. Horat. Y.
Epift. I. $7. — nvidi 2794AviZv dicuntur, dum alio-
*üm bonis invidos injiciunt^ oculos. Vid. Suidam in
ὀφθαλμιῶσωι, et T. H. ad Polluc: X. 154. p. 1339.

* ^CDXXX Vat. C. p. 505. Plan. p. εὐ δι Sc; 168.
W. Ap.Srobaé. l c, In eundem fenfum Agis, Spar-
tanorüur rex , optime dixit, cum quosdam βὰν bonis .
invidere audiviffet: σύλοῦν τὰ lox αὐτοὺς κακὰ λυπήσει Kod
πρὸς Τούτοι; TÁ τε ἐμὰ καὺ τῶν ἐμῶν φίλων dyaSá,

H 3

118. YNCERTORUM POETARUM {Π.242.

τς CDXXXI. Nat. C..p. 367. Plan. p; 70. St. 102.
W, Eadem iisdem fere verbis dixit Parmenio Ep. VI.
De novercalibus odiis omnia plena. Serpenti nover-
€am comparat Euripid. Ale. 331. qui locus haud fcio -
. an obverfatus fit. Szazio IL. Sylv. T, 4.8. 46 formofo: τ
€ui fibila ferpens Poneret, et. faevae. véllenz fervire nover- ὦ
«ae, Ad haec odia, quae inter privignos et novercas va.
lent, referendus videtur. locus depravatus ap. Heliodor,
L i5. τί δὲ οὐνᾳ ixértuov, ἀλλ᾽ ἐδίωκον; ἠρνήσατο τὴν πρώτην;
&AAk προσηκόγτως᾽ ἀλλοτρίαν μέν, ἀλλ᾽ οὖν γε πατρώαν εὐνὴν
ἐσχύνετρ, Reliqua nunc non tango; fed fcribendum
videtur: ἀλλὰ προσηκόντως, μητρυιάν. γέ. |

CDXXXII. Vat. C. p.,367. Plan. p. 70. St. 102,
W. Vulgo Callimacbo.tribuitur, et inter Callimachea
relatum nr. VII. p. 280, ed. Erz, | In membr. lemma
eíti ἀδέφποτον' εἰς τάφον μητρυιᾶς, ὃν ὃ πφόγανος στέφων, vue
πεσοῦσα τοῦτον ἀπέκτεινεν, — — V. IY. ἔστεφε, Liberorum
erat, parentum cippos ornare. Xemopb, Mem. Socr.
M..2. 13. — μικράν. | Si parvus erat lapis, Benclour
quaerit, que pa&o potuit puerum occidere? Quare μιᾶν
βὰν acute corrigit; . Vulgatae patrocinatur Toupius in
Em. ad Suidam p. 245.comparans haec Lexicographi
in Kwvwyíow | — xa) ἀπελθὼν Θεόδωρος ὃ ἀναγνώστης μετὰ μετ
οίοῳ Χαρτουλαρίρῳ, εἶδεν ἐκεῖσε στήλην, μικρὰν τῷ μήκει
wal πλώτεῖαν καὶ παχεῖαν πάνυ - παρευϑὺ πεσεῖν τὴν στήλην ἐκ
τοῦ ἐκεῖφε ὕψους, καὶ κροῦσαι τὸν ᾿Ιμέριου καὶ Savar&ass. Ταῖϊ
au&oritate vix opus erat, ut intelligeremus, etiam cippum
non ita altum ad parvum puerum opprimendum fuffecif-
fe. Nec fruftra hoc a poétaadditur, qui infeftum novercae
animum fie etiam gravius fignificat, Et banc ob cau:
fam, et quod poéta , fi μιαρὰν fevipfiffet, hiftoriae cata-
firophen | parum | apte. jam in primo: verfu. prodidiffet,
yulgatem unice probo, haud ignarus tamen, magno
viro, 71. Heuflerbufro, Beutleji emendationem valde
arrififfe ad Lucian. T. 10 p. 169... $ed in talibus meum

HI. 242- $. 243«. * EPIGR AMMAT A. 119

judicium, quam aliorum auctoritatem fequi malim. —-
V. 2. βίου, Vat. — V. 3. κλινϑεῖσα. Vulgo, fenfu aut
mullo autinepto, . 495a abri patrém fuum κάτω κλεντ
Ssiez emendaíle narrat, unde tautologia exiftit intole:
rabiliss — Eodem vitio laborat conje&tura Reiskii, qui
corrigit ad Conflans.. Porphyrog. p.: 61.4 δ᾽ ἐδάφει κλιν-
Süsz, i.e, πρὸς τὸ ἔδαφος. Noftra le&io debetur Toupii.
ingenio, qui comipatavit Pau/att. 1X.,30. p» 770. πδιμὴν
περὶ μεσοῦσαν μάλιστα τὴν ἡμέραν, ἐπικλίνγων αὐτὸν πρὸς τόν "Og.
φέως τὸν τάφον, ,.. Paulo. aliter. lianc. lectionem, in. quam
et ipfe fponte inciderat, interpretatur. Zakefeeld. in. Sil. —
crit, T. IH p.59. puerum ,.fepulcro acelinem et in di-
gitos ere&um , , quo poffet cippi verticem attingere et
coronam imponere, — . πεφοῦσχ. Mortui- viventibus, qui:
bus infefti effent, columnam fepulcralem injiceze puta:
bantur. .. Exempla vide apud JFyzzenbachium ΕΝ. cl. ad
Plutarch, de. S. N..V. p. 46. — Ν.. 4: οἱ πρόγονοι. de
privignis Ep. praeced. et Parmen, ER VII. Cf. Wales
ling..ad Diodor.,L.1V. p. 287.

— 8.243.] CDXXXIII. sine ullo judicio μαι
hoc carmen in caput Εἰς μῖσος. “1πὺ melioribus Codd, ex:
tat capite. εἰς μέμψεν. — Eft autem fragmentum . elegiae
amatoriae. Εὐστέφιος non eít Eacchi: nomen, fed famuli,
qui hezum e. fomno non -*excitaverat , ἐμὲ μὴ καλέσας.
Ad fomnum referenda verba ὃς μὲν ἐπιβρίσας. nihil hic
intellexerunt vulzati interpretes. t Br... 1n Vat. C. p
440. lemma: Ἰουλιανοῦ τοῦ σχολ, τοῦ μετεώδου, βραδύτορος
παρελθόντος, | Quod in Plan. p. 70. St. 102. W. pro
audteris; nomine 442v adfcriptum .legitur, non Ῥίαπη-
dis. culpa fa&um, fed librariorum, qui τοῦ αὐτοῦ debuif*
fent adícribere; praecedit enim aliani diftichon, | Ut
verus hujus Epigrammatis au&or,. ita fenfus ejus omnes.
interpretes. fugit, Brunckio non. excepto. | Nam ele-.
giae fragmentum qui.hos verfus putat, nae is a vero.
eorum Íenfu vehementer aberrat, Primum membra-

H 4

120 ΝΕ TORUM POETARUM lll.243.

nae pro Εὐστέφιο:,; quod Ca/aubonu: in not. mít- in E2-

στάφυλος mutabat, exhibent ' Ἑσπέφιος.- Hoc admiffo et

naevo fublato in fine pentametri, tbi certa emendátio-

ne. Mieion s aotua gt |
"UD s Qu, ἀδᾷ »

oA» ho $9 da " gestes Ae. ὃ

ΐ Y 17.

-

iplum jibes expelibeani. j ; Verfus vig tonddiy
fomni nimium amantis; - qui queritur; quod et vefper-
tinus et matutinus eum foninus;opprimere foleat. ^ Ni-
hil: verius membranarum- le&ioné" ἑσπέριος — ὕπνος. Lco-
nid. Tár. Ep. LXXVIII. "ἑσπέριον widow ἀπώσατο “ολλάκις
ὕπνον, — Deinde lepide fomnolentiam excüfat: vefperi
fomnus'me opprimit, fnane non remittit," Vide oppo-
- fitionem apti(lirmam "in - vetbis ἐπτιβρίσας et μὴ χαλάσας,
quae nulla'eft in. vulgata μὴ xa bd hc ?Sómnus dicitar

vincire. et vincula femirrere; . "Theocrit, Eid. XI. 22;

Qo 3c δ᾽ αὖϑ᾽ οὕτως, ὕκκὰ γλυκὺς ὕπνος E με, Οἴχῳ δ᾽ εὐθὺς

lex, ὅκα γλυκὺς ὕπνος ἀνὴ que devinctam lumina fümno Ca-

full; LXIV. 122. ubi vide Doering« in Var. Le&t. —
V.:3. ὃ δὲ παρ. Vat; C. Optat pocta; üt matutinus fo-
fnnus eum penirus reliriquát, vefpertinus autem placide
ad eum accedat; jüfto-témporis; fomno tribuendi, mo-
do fervato, — .1Ihn marg. Vat. Oc adfcriptam ὡραῖον,
quod non pro: diverfa le&iorie habendum 'eft, fed pro
librarii de verfus puléritudirne jedititu Paffim hoc oc-
ῥα im Val; C. t ΔΩ οι Mes PERR ἐς.

CDXXXIV, Μαῖ, Ὁ p. 365. Plan. p. 78: St. 114.
W. n navem, de litore flu&ibus abreptam. Cf.

Arzipbili Ep. XXV. — ΝΟ I. ῥοθίῃσιν τ κροκάλῃσιν, Nuls

90. ῥοϑίσισιν ex "Ald. x. LeGionibus arripuit Ald. 2. 3.
— V. 3. ἐπλήμυρεν. Vat. C. — W.o4. τῇ δείλκιος ἀεὶ κλό-

ὑός, Vülgo, fine fenfu; ^ fü membr. τὰν δειλαίαν ἀεὶ xAóvog

398, 7 Adlcripfit Saunafrus LogAxÁ&Um Τὰν δειλαΐχν ἀηκλόνου

ΕΠ. 243. 1-244. - ἡ EPIGRAMMATA. I2l

$yt Tàkom. Ww. ᾿ἀηκλόνόξ, Wit ἀήσυρος, vel ita compofite ἀείκλονοξ,
quod magis placer... His- procul dubio praeferenda. lé.
&io, quam cl: editor:exhibuit..—— Pro. ὅγε. H. Srephbanus.
in Not. ad Epigr. Sel. p. 300. εἴγε. fufpicabatur, | vet-
tens : pelagi ff faeva procella Profequisur zerra non. tni-
"u$ ac pelago.
A "aic ii 'Vat. C. p. 378. Plan: p; 89.'St. 131.
" Color im-hoc Ep. fere ut in^ Leonidae 4e Ep. |
— Ν; 3: οὐδεέν, Vulgo. οὐδέν. Vat.' ' M.

cCDXXXFL Vat, C. p. 432. Plan. p. 9o. St. 138.
T In- membr; pro Zgsa legitür ἀνέρα. 50. 7o

ΤΟΏΧΧΧΨΗΣ: Plan. - p. r16. St. 168. W. Stobae.
a X. p. 128: 12, Gen. p. 71. Groz. Divitum opibus
sme ipfis computandi curas relinquendas effe; -—
V. 2. "»»δακτυλοκαμψόδυνον. ' Sic recte: ap. Stobaeum,*
Br, Vulgo δάκτυλι καμψοδόνῳ, Sof. Scaliger in. not. mft
δακτυλοκαμψιδάκη corrigebat. « Munkerus ad Anronin. Li*
ber.c. XLI..p. 279. primum duplicem emendationem
propofuit ὀχκτυλακαμψοδύνοις vel δακτυλοκαμψόδύνοις : deinde
δακτύλῳ κχαμψοδύνῳ Ífimcerum idque ab iis tnutatum effe
cenfet, quos licentia poética offenderit, cujus tamen
plira exempla. reperiri. ap. Nan/cum ad: Nonni Paraphr.
c, IX. 189. At conf. Bergler. ad Alcipbr. p. τ οὗ. et quae
notavimus ad — Ep. LXXXVI. T. x P HE. p.
242.:

4, md CDXXXVIIIL Vat. C. Ῥ' 3392. In Ad
neam, patrem flammis eripientem,' — Optimae notaé
earmen. — V. I. ἥρων a pr. man. Vat. C, — V. 3.
ἔκλαγε, alta voce clamavit. Ep. 2cez. CDXXXVIII. ἔκλα»
γεν ix Θηβῶν μέγα Πίνδαρος, Eurip. Phoeti, v. 1151. ἔχλαγά
ξε Τυδεύς, καὶ σὸς ἐξαίφνης γόνος" ἾΩ τέκνα Δαναῶν.

CDXXXIX. Vat. C. p. $56. Plan. p. 120. St;
174. W. ' Srobaei Floril. T, 1H. p. 37, 39. Ges. cum.
letmm. à34Aov' εἰς νέον φρόνιμον. p, 21. Gror. - Refpicitur
verfus Homeri 1A,*y. 109. «là δ᾽ ὁπλότέῤων kibeliv φρένες

Η “5

122 INCERTOTUM^POETARUM' IIL244

sisgé3ovray, ubi vid. «οἷ, FIeygium T, IV. p. 471. qui no*
ftrum diftichon non neglexit. — μετήσορα. vacillantia et
fuspenfa, quae flabilibus et. conftantibus opponuntur.
Ejusmodi animi: dicuntur- "utn. ines punt
4lberzi in. Obft. phitót p. 196, i323 $021

ας 0CDXL.. Vat: C. p. 442. Εἰς τὸν χρόνον. Pla: p. I 2I.
St. 175. W....Hocet duo fequentia carmina in undüm
cealuerunt in Planüdea. Diverfi.funit argumenti, et
fic'in membr. diftingüuntur et appofitis lémmiátibus illu-
ftrantur.* Br. Hoc jam intellexit of: Scaliger in not;
mft. qui ultimum quoque hujus Epigrammatis diftichon

(ὦ Quis — ἐρχομένων) pro: peculiari: Epigrammate habuit,

Non male. | Ad Scaligeri mentem etiam Grozius . hoc
Epigramma divifit, —— V. I. ἀργαλέωςς Plan. et Vati
quod fine au&oritate mutavit. cl. editor, fortaffe et.
iam fine neceffitate. ἀργαλέως φέρεσθαι dici poterat Tem-«
pus, quod. pedetentim; nec fine :moleftia .progreditur ;
cui interpretationi favet eum epitheton Temporis πολιός,
tum antithefis, quac eft in ἀλλὰ παρέρπων ——. Tempus;
quamvis lento paffa. progrediens, multa tamen praeter-
eundo tollit, immutat, evertit. Similiter Chaeremon
ap. Srobae. in Ecl. L. 1, p. 236. ed. Heer. exo»; :βαδίξων,
ὅ χρόνος ἀφικνεῖϑ᾽, ὅμως. ut hunc verfum corrigendum fu-
fpicor, ni(i fuit ἀφικνεῖτ᾽ ἀεί, — — V. 2. φωνὰς κλέπτει. De
fama rerum: memorabilium accipiendum videtur, quae
temporis . progreffu. obícuratur. et tandem. deletur. —
V. 3i μὴ φαινόμεναξϊ aenigmatice dictum. "Tempus, quod
ipfum nusquam cpnufpicitur, delet tamen ea, quae ἐπ
confpe£&u funt.pofita, et latentia in lucem profett. | Ob-
verfabatur noftro.Sopbocl. in Aj. 646. ἅπανθ᾽ ὁ μακρὸς ndv-.
. egl9uqros χρόνος Φύει T ἄδηλα, Wo φανέντα κρύπτεται. ——
V. 5. ἄριατος. Vat. C. — V. 6. kà omittit Vat, ,C.. —

ἐρχομένων, αὐτῶν Ícil. τῶν Mer: pine Qp/fopoeus ἐρ-.

χόμενον fufpicabatur..

-

ΠῚ. 244. 4.245. EPIGRAMMATA, 123

CDXLI. Vat. C. p. 442. Plan. p. 121. St. 175.
W., jun&im cum praecedente et fuübfequente. —— Scri.
ptum eít carmen in Beryti everfionem. | Hanc urbem,
jurisprudentiae fchola, quae ibi florebat, illuftrem, ter»
tae motus diruit Juftiniano imperante;an. Chr. 551.
€f. Agatbiae Hiftor. 11. p. 5 1. fq. et quae notavimus ad
"Staann. Barbucal. Ep. VII. T, VII. P. 1. p. 2 1. — V. I. Sene
ἕως eít, beatos eíle dicendos, qui vita defun&li tantas
calamitates oculis non vidi(fent;. illos itaque moriendo
infignem haereditatem na&tos effe, non illos, quos in.
bonorum fuorum pofleffione reliquiffent. Non hos igi
tur, fed defunctos, vere κληρονόμους dicendos effe. —
V..3. κληρονόμων corrigebat Gilb. Wakefield. Silv. crit. T.
HL p. 111. δὲ adeo morztii qon haeredum habent,
e mifera vita abeunzes,
$.245.] CDXLII. Bis legitur in Vat. C. p. 442.
ubi &3éexorov, et. p. 548» ubi Palladae tribuitur; perpe» —
ram. Palladás diu ante Beryti everfionem vixit. —
W, I. τὴν πόλιν οἱ σπρότεδοι νέλνες ζῶσαν ἀκάλώψων Vat. C.
loco fec. — V. 2. δ᾽ οἱ Q. Vat, C. loco fec. — ἐκφέρα-
μεν. tanquam funus. Similiter 5'oanti. Barbuc. Ep. VII
ἀλλὰ παραστείχοντες ἐμὰν στοναχήσετε μοῖραν Σπείσωτε, ΒΗ"
ἐντῷ δάκρυα καὶ φϑιμένᾳ. Notatis ibi adde Aurel. Lat, 1H.
2» p. 456. de Athenis : las
Hae funt, quas merito quondam efW mirata wee
tuflas. e
Mognernii rerum magna fepultra vides...

Nobilem Sulpicii locum in Ciceron, Epift, ad Famil, IV.
&. expre(lit Ambrofius Epift. XXXV. Tor igirur femi-
rurarum urbium cadavera, terrarumque fub eadem. adfpe-
Qu funera.

CDXLIII, Vat. C. p. 489. Plan. p. 54. St. 78. W.
Sententia derivata ex dicto 4riflippi, quod Tele fexva-

124 τνοεητοπῦμ POETARUM Π].24.9.

vit in libro de Exilio ap. Srobae. XXXVÍI. p. 231. 39.
T ko τὸ διάφορυν , » οὐ πανταχόϑεν, φηδὶν ὃ ᾿Αρίστιππος., ἴδῳ
“αὶ ὁμοία ἡ ἡ εἰς δα B6; Tymues "T V.:ad mulierem pro-
cul a patria fepultam: ἐστὶ γὰρ ἴση τιάντῦϑεν εἷς ᾿Αἴξην ἐφ
sic ἐϑοίσιν. (óc, "unde. Jakefreld. in. Silv. crit. Y, p. 55.
apud noftrum v. 4. legi malit: πάντοθεν εἰς ὁ φέρων εἷς

5 "Nw ἀτραπός. acute et εἰδραπτέν,, quamvis fortaffe citra

neceffitatem, — V. X. θεῖς κατήλυσιφι fortaffe ex: Leo-
mid: Tav. Ep. Lxun εὔϑυμος Qv ἐδεσδε Τὴν ἐπ᾽ " Niloc "Aae-
mi» ἕρπων" οὐ γάρ ἐστι δόφβατος - ἰϑεῖχ δὴ μάλιστα, καὶ κατᾶ-
ich Ἅχασα. — W. 32. vízaar Vat. , n5

7* CDXLIV. Vat. C. p. $05. Plan: p, 55. St. 79. W.
dixo Epigrammate fortafle pul eti spr m diftichon Anth.
Yat T. 1. p. 541. | à |

Vier

Balnea, vina, Wétus corrumpuns corpora noftra,
|o Sed viram Latinas balnea, vina, Fenus. idu

, "d ho

1n balnea, tanquam. láxioris paid inventum, jam
Ariftophanes invehitur in Nub. v. 987. et 1040. ψέγεις
σὰ ϑερμὰ λουτρά; ὅτιὴ w&xieróv ἐστι καὶ δειλὸν ποιεῖ τὸν ἄνδῥα,
Ap. Plutarch. de Sanit, Tuenda T. Il. p. 128: E. ταῦ-
«quam res fanitati infefliffimae, junguntar τὰ kQgobiei
xal ὄψα xal βαλανεῖα καὶ οἶνος. et p. 69. B. Ψέγοντε piv evv-
ουσίας καὶ πότους, ψέγοντι δὲ ἀργίαν — καὶ λουτρὰ συνεχῆ καὶ
πΧησμονὰς ἀκαίρους Petron, c, 42. tion cotidie lavor ; balis-
cus enim fallo efl. — Aqua. denzes baber. — Azbenae, L. 1,
p. 18« C. προξφάτως δὲ καὶ Tk βαλανξια παρῆκτοη — ὧν τὸ
ΠΥ ᾿Αντιφάνης, TM

eas Ei; μακαρίαν 'σὸ λουτρόν" ὡς διέϑηκέ ue"

M Ἑφϑὸν κομιδῆ πεποίηκ᾽" ἀποκναίσειεν ὧν

Καὶ δετιςοῦν μου λαβόμενος τοῦ δέρματος. :
οὕτω στερέδν τί πρᾶγμα 9seuóv $oj' ὕδωρ.

ἡ
i
*
΄

pd - Women τὶ

^
E

IL 245. 4.246. "KPIGRAMMATA. | 124

De-balneorum-abiüfi (erant enim;-qui.eis quotidie plus
fémel uterentur; vt- Commodus fepties aut. oties. Cf.
Lamprid. p.504.) veterum. loca — Bernard. ad

ponia Noti dk p.4$5:1 V. «mds i

^ CDXLF.. Sumtum ex. codd. Hilbderbaironos Ca:
ἡμῶν T. ML p. αὶ ὃ. bi liaud pauca ejüsmodi carmina;
alia meliora, alia péjora, ex variis;Codicibus defcripta, -
reperiuntur. 1n hoe noflro Epigrammate Kireulatorem
te. audire exillimes, theriacam fnam de catafta commen-
dantem, Ceterum fimilia deaqua putei in templo Aefcu-
lapii, quod Perpáàmi fuit, praedicat 2riffides T. I. p.
233. ed. Iebb. συμπρέττει δὴ πρὸς ἅπαντα αὐτῷ. καὶ γίγνεξαι
πολλοῖς ἀντὶ φαγμάκου, 'πολλοὶ μὲν. γὰρ τούτῳ ᾿λουσάμενοι, ὀφϑαλ-
μοὺς ἐκομίσαντο" πολλδὶ δὲ πιόντες, στέρνον ἰάϑησαν, xal ἘΠῚ
ἀνωγκαῖον πνεῦμα ἀπέλαβον" τῶν δὲ πόδας. ἐξώφθωσε". χῶν δὲ ἄλλο
Ti! ἤδη δέ τις muy ἐξ ἀφώνου φωνὴν ἀφῆκεν." — (N25 xu
μοὺς xarze74. concretos humores diflolvit; xardezgv. χας
λᾷν. Hefych. — .N. 4. κνησμονὰς pruriginem," idem quod
κνησμές. . Utramque formam Codd. offerunt ap. T^eo«
pban...Non. c; 237. T. II. p. 239. qui et ipfe balneo:
rum ufum.in hoc morbo commendat. Idem efle vide-
tur 6 ὀδαξηδμὸς five ὀδαγμός.ς Vide Foe/mum in Oeconom.
Hipp. v. ἀδάξασϑοι et Pierfon. ad: Moers, p. 49. fqq. ——.
Ν. 6. ὠτων x, τὸς ἀκοῆς τοὺς πϑρουφοὶ -Band, in Catal. bove

Brunckius eleganter emendavit; τ᾿ 1
« $.246.] CDXLFI. Nat. C. p. $05. Flan. ΝΕ: .66;
St. 95. W. Bene vertit as atn "i 5 uw. m S.

δ
, Fo i » 129 M" HM

Es ratio via frufira dt; Jf non | opus rude fequatur τ"
Er eur quid ama e " y ratio. -
V. 2; In omi a2ione ipfam fctueis pro ratione μεθ
dum eft, i. e. rationem fadi reddére videtur. - Ὁ
.CDXLIIL Plan. p. 69. Sc.101.W, — Senten-

τ, qualis in trito proverbio, quo- amne nimium in vi-

,

126 INCEZRTORUM POETARUM IlL.246.

tium verti dicitur. .—- χολή. De faftidio, quod mellis
abundantia creet, quoque efficiatur, ut ipfum mel felle
videatur amarius, explicat Bochart. in Hieroz. T. IL. p.
$25. Pindar. Nem. VII κόρον δ᾽ ἐχε: καὶ μέλ... Minus
bene. Veteres mel bilem augere exiftimabant. . 7u-
liani Epift. XXIV. p. 39I, Α. Καὶ μέλε μὲν Ἱπποκράτης
φησὶ καὶ γλυκὺ τὴν αἴόϑησιν καὶ πικρὸν εἶναι πάντως τὴν αὐάἄδος
σιν) καὶ οὐκ ἀτιστῶ τῷ λόγῳ" χολῆς γὰρ αὐτὸ ποιητικὸν εἶναι
σύμπαντες ὁμολογοῦσι, καὶ τρέπειν τοὺς pe εἰς —
τῆς γεύσεως.

.CDXLIII. Vat. Cod, P Sb; Plan. p. I7 I. St
250.W. Mortis contemplatio divitiarum cupiditatent
imminuit, mortalesque hortatur,. ut vita fruantur. ——
Eadem (ententia apud quosvis poétas obvia, — V. 4.
ταῦτα τὰ γλωσσόκομα. Comice fic loculos, quibus mortui.
componuntur, appellat. Proprie γλωττόκομον capfaülam
indicabat, qua tibicines includebant tibiarum fuarum
ἡλωττίδας. — Hefych. γλωττοκόμιον, ἐν ᾧ δὲ αὐληταὶ ἀπετίϑε-
σαν τὰς γλωσσίδας, .. Deinde quodvis involucrum , ἔλυτρον
fignificare coepit. Pollux X. 154. Denique σορόν. He-
Jycb. γλωσσόκομον, ϑήκη. σορὸς ξυλίνη τῶν λειψάνων, — Loca
veterum, quibus hoc vocabulum occurrit, collegit JVer«
flen. ad N. T. 1. p, 922. — V. 5. πάσας. Vat. C. male,
Vide Palcken. ad. Atmmen. p. 187. fq. Epulae hoc vet-
fu fignificantur commemoratione Gereris et Bacchi. No-.
ta Δήμητρος ἀκτή, Eurip. Hipp. v. 128. Fragm. Inc. XIV,
2. I. y. 322. Perperam Opfopoeus de compotationibus
in litore inflituendis cogitabat. — V. 6. ᾿Ασίην, Vat, C.
4mmniani vel Palladae hoc Ep. effe putaverim, —

CDXLIX. Vat. C. p. 531. Plan. p. 183. St. 267.
W, Srobae, T. X. p. 126. 28. Gers. p. 73. Grot. Exe
ornavit poeta fententiam Eufcbii ap. Szobaeum X. p. 128.
πλούσιον χρὴ νομίζειν τὸν ἡγεόμενον ἐχεῖν τὰ ἀρκέοντα' τὸν δὲ.
ειλεὶ ἐπιϑυμέοντα προςκτήσασθϑοι xod πληθώρην μηδέποτε τοῦ τοι»
eérow (f. τοῦ πλούτου) λαμβάνοντα, παὶ εἰ Μίδου πλοντέφ᾽,

ML246. "| EPIGRAMMATA s^ : 1827

EM, πένητα AAA Épa xe. Ἴρου, m ἐκεῖνος, ἐξ ἀνά) κῆς εἶχέ,
ψυχὴν κτήσασθαι. |n eandem fehtentiam Demonicus ap,
Eundem p. 129. I2. χρημάτων ὄρεξις, ἥν μὴ δρίξητοι λόγᾳ
(vulgo κόρων, 'πενίης ἐσχάτης. σσλλῶ χαλέτωτέρη. -“πινν, 3.
ὧν μετέχῳς. — Quaedam, fi credis confulie; mancipar ufus;
Qui re pafcit ager, tuus. efl, ex villicus. oxbi Quum fege-
ses occat , tibi mox frumenta daturas;.. Te. dominum fen.
tit. Horar. 1. Epi(t. I. 160. fqq. — V. 4. κληρονόμοι
Opportane Jorar. 1. Epift. V« 42... Quo wibi forrünuim
ff non conceditur uri? Parcus ob baeredis curam nimium-
que! feverus Adfidor, infano. —;Mlud. φυλάδτῃς idem ex-
pretii: 11; Serm. AL 1 22. filius, aup. etiam baec libersus
ut cbibaz büer es Dis, inimicé fenex , cufto dis? τοῦ
mà yi yv». etidranurn alla.aliena — κάλ IT Re poe
«ΟἿ. TES in3Yiit mutis ;
o CDL. In. Vas membr. p. 234. Nw μος infcribie
£ur. . lu Planud. p. 223. St. 324. W, ἄδηλον; | Defune
&us conqueritur, quod agricola. in tumulo.fuó fegetem
faciat. Cf. Heradid, Ep. MI. T. I, p. 261. — V. 1
οὔτω Vat. C. quod vülgatae non prapiarendgm. - At
reducenda. ejusdem* Cod,. le&io πᾶσ᾽ ἀπόλωλε. g. quod .
fponte vidit Jof. Scaliger in.not. πιῇ, Licet enim βῶ-
λὸς ütriusque fit generis, femininum: tamen elegantius
eft habitum, Vid. T. Hemflerb. ad Lucian. 'Y. X p. 1346;
er quos laudat Pierfon. δὰ Moer) p. 95, — V. 3. Hie
«quoque praeferenda Vat. C. le&io ἡ δ᾽ uc ἐν ν». Sie,
ono » fcriptum, et priore correpta, | occurrit vic ap
Philipp. Ep. XIV. in: pentametri exitu: καὶ φιλόγαϊον Vy»,
—- Mox idem τί o πλέον, — Arifloph, Eccl. 1086; οὐδὲν
fers σοὶ “λέον, Χεομορό. K. TI, L. V. p $86. 33. τί γὰφ
ἐμοὶ πλέον τὸ τὴν γῆν πλατόνεσϑ. Οἵ, Valchemar. in Diatr,
p. 150. B. Nec tamen vulgata damnanda, Meleager, Es
1.1.τί δὲ τὸ πλέον; — V. 4. ὡρπάσεται, Nat. C. — V. 5.
Veftrurh exemplum alii imitabuntur,. veftrosque defun-
&orum turbabunt cineres, —- eese, Vat. C. Hoc Eg

128 INCERTORUM POETARUM ]II.246. (.247.

fortaffe ante .oculos* habuit Grigor — y ν.
in. Muratori Anecdotis P dem ! d

SOT * e rry

iio NAT Ant A
| (^16 πάντα, ene dne λίϑοι » spé rt φίλο Tg^ Do
(UA oO φϑιμένοις ὦ σὺ δέ po κάνθάδε χεῖρα Φέρει
AS -— σὸν ἀϊδόμενος, τλῆμον, τἄφον ὅςτις UARCÉRV 07
MEM ras m vog οὐδ -— Viet ao τ 05g
dbs^ LU dul |
übi forte nah Won ὀλίσσει" ἄλλος." δ dt rte ionge
»« iiy CDLI. Vat. C. p. -— Edidit Réikidn
Wiiibol. p. r43:]mn5221 inter" Jenfiana nr. 78. Reis-
kius prava le&ione vérf. 4. iir errorem indu&tus, Grant-
maticum loqui exiftimabat, precanteni,' ut Homeri car
minibus nunquam non victum inveniat. Sed ipfe Ho-

merus loquitur, fuenique fe immortalitatem carminibus,

liadi et Odvyffeae, debére affirmat? —— ^ V. T. σῶφρον
γράμμα, fapientiae, prudentiae, temperantiae exempla
"iflens.. Quid. virtus er quid prudentia poffis, "Utile. pvo-

pofuiz nobis exemplae Ulyffan. — Horat; 1, Epift. W. t7,

— WM. 2. τόν μὲ γέροντα αὔξόιτε ἀεί Vat. C. Sic; ut Brun-
ckius, hune verfum exhibuit Reiskius —— Aeternam
tihi feni juventutem fervate, — ^V. 4. eser. Infra
Ep. DXÀX. λάλε δειρὴν Βακχυλίδη. Cf. not, ad: Chriftedori
Ecphr. v. 305. T. II. P. ill. p. 320. — Pro ὑμετέρων
legendum effe ὑμετέρων fufpicatus eram nondum infpe-
&o Cod. Vat. qui conjeSluram' noftram poftea. firmavit.
Carmina faa Homerus: alloquitur, ut filias (cf. Znzipbili
Ep. XI. ààeez, ὉΌΧΟΙ. Dioscorid. Ep- XXV. ubi vi-
de not. T. 1. P. II. p. 392.). Canora illa vox, ait, quae
olim. Homeri labris infidebat , * nune de vettro defluit
ore, qua δίῃ! me fenem bominibus ita corimendate,
ut recens femper et juvenis inter eos verfari videar.
Similiter Euuiut ap. Ciceron. in Tufe. Qu. I. 15. et de
Sene&. c. 20. Nemo me lacrymis decorér ; seque funera

ὍΝ

11.247. EPIGRAMMATA. .- 1.29

filiu Faxit. Cur? voliro υἱυπμ per ora vi-
σή ;.

CDLII. Vat. C. το ϑ τὸ Puis p. 294. 4. St. 410.
W. inLacedaemonem ab Achaeis devictam, | Factum
hoe Cl. CXLVII. Moenia, quae Nábis tyrannus ex-
flraxerat, dejecta. et Spartani, Lycurgi difciplina fuüb-
lata, Achaeorum reipublicae adícripti funt, Vide Polyb.
L. VIL 8. p. 542. Hoc fa&tum Romani improbarunt,
Livius XXXVIH. 34. Diodor. Sic. T. 1I. p. 622, —
V. :. Vulgo εὔδμητος, ἄδμητος Cod. V. nec aliter
Brodaeus. | Facit huc Plutarchus in Vit. Agefil, c, 31.
T. 1. p. 613. C. qui Agefilaum, cum Thebanos agrum
Laconieum ferro et igne populantes videret, maxime
dainie dicit , cuim intelligeret. τὸ καύχημα κεκολουμένον,

ᾧ καὶ αὐτὸς ἐχεήσατο πολλάκις, εἰπών. ὅτι γυνὴ Λάκαινα
pet οὐχ ἑώρακε πολέμιον. Frequenter gloriabantur La-
cedaemonii ,, quod nunquam hoftem ab Eurotae ripis |
depuliffent; quam gloriationem nemo acutius expreffit
-eo, €ujus di&tum fervavit P/urarcb. T. I1. p. 233. G.
— WX, 2. 'nxEuo. — Olenus, Arcadiae urbs, quae pats
fuit foederis Achaeorum. — V. 3. Zexioc. ψιλή. Tetra
deva(lata, arboribus eXcifis, ita ut aves neceffe habeant
nidos in terra facere. — Expreffum hoc videri poteft ex
dido Sreffberi Locrenfibus dicentis, ὅτε οὐ δεῖ ὅβριστὰς
6d, ὅπως μὴ οἱ τέττιγες χαμόϑεν ἄδωσιν. quod refert Ari-
flore. M. Rhet. 21. 8. et iterum IIl. 11. 6, Dionyfio
idem tribuit Demerrius de Elocut, $. XCIX, — V. 4.
λύκους, Vat. C. a pr. man.

CDLIIIL. Vat. C. p. 415. In Plan, p. I. St. r, W-
Archbiae tribuitur. — Vertit 4ufonius in Eclog. pP. 564
ed. Til.

Quatuor antiquos celebravit Achata ludos,
Coclicolum duo funr, er duo fifla bominum."
Sacra Jovis, Phocbique, Palaemtnis Arcbenorique $ $
Serra. quibus pinus , malus, oliva, apium.
Vel. 111. P. a,

τῷ INCERTORUM POETARUM Ill, 247.
T ;

V 4. μῆλα. Maxim.. Tyr. V. 8: p.728. ἦ ᾿ολυμπιάσι μὲν
καὶ Πυϑοῖ οὐκ ἔνεστι κότινον λαβεῖν, οὐδὲ μήλων τυχεῖν, αὐτῶν
ἐφ᾽ ξαυτοῦ “κονισαμένων. . Differt. Vil. 4. p. 167. καὶ με-
πασχεῖν μὴ κοτίνου μόνον ϑιρήδην γ ἀλλὰ καὶ πίτυος ἸΙσϑμι-
κῆς, καὶ σελίτου ἸΑῤγολικοῦ xod μήλων Πυϑικῶν, übi vid. 1)α-
wif. — De apfo et.pinu, ubi et qoando in ufu fuerint,
vide Spaubem..ad caleem Goth. Num. p. 469. et quos.
laudat Reimar. ad: Dion. Caff. 'T. M. p. 1033. 79.

ee

-CDLIV. Sumtüm ex Euflarbio ad 14. . p. 1326.
348. Quinquertii partes'enumerantur, — Poflrema ver-
«ba, μία δ' ἔπλετο πᾶσι τελευτή, indicare videntur, fcriptum
'effe-hoc diftichon in nefcio quei] vnd qun Dec vi-
'cerat. Cf. Ep. Lstilli? XL | m

ow. T. HH p. 334.] CDLIF.*- Vat. Cod. p. 619. Ex
Np Vitis nr. 2. operibus Fratrum. Gujonorum
praefixis. Numeri, in talo notati, hic eo ordine ponun-
tur, quo fibi in oppofitis tali lateribus. refpondent.

Ἢ, T. III p. 334] CDLIF. c. In Gujonorum Vi-
εἴς, nr. Vl. ex Vat. Cod. p. 6r9. — Senarii jambici le-
ges ὁ exponuntur, —. V. 2. χόριος, quem etiam trochae-
.um vocant; in fenario tum demum locum. hahet cum
fpendeum efficit per pofitionem, ——.. V. 4. οἴκον, fedem.
' — NW. 4. ἐστὶν ὃς οἶδεν, μαχρὰν ε, d. Vat. unde Salma /7us , ni
fallor, fecit, ἐστ᾽ ὡς οἶδεν pase ξ. ἂς Sic certe in Gujon.
Vit. legitur. — VN, δ. πρώτῃ καὶ τριτάτῃ Gui. ubi reli
quus verfus fic habetur, ut eft ap. Br. In membr. au-

tem πέμπτει δέ τε τοῖζδε κατίσχει. Pyrihichium nonnifi

. ultima fenarii fedes recipit, ii vero pedes, qui priorem
longam habent, locum inveniunt in fedibus impatibus.
— X. 6. Reliqui pedes, anapaeítus, puta, et jambus, cui-
vis regiopi conveniunt, — Hoc praeceptum in comico-
rum tantuin fenariis verum effe, fciunt artis metricae

, peritiores,. qui anapaeftum ex paribus certe fenariorum

' tragicorum fedibus jam dudum ejecerunt, — — V. 7. ὅν

"ΜΕ

NL 247. 1.248. . EP1 GRAMMAT A, 131

"

κ᾿ ἐτελήσῳ vitiofe Gujom. Pit, ἐθελήσῃ ΕΘΝ mem-
brinae.

1i. 247.]. CDL. Bis legitur in "Cod. Vat, p. 240.
in marg. et p.367. Plan. p. 5. St. 10. W. Argumen-
tum a mulis exornatum. Vide ad Ep. Tymm. iV. —,
V. I. γυμνόν. clypeo nudazum , quem vocabuli. ufum mul-.
ti illufirarunt,. quos laudat K/orz ad. Tyrrae. p. 20. fq.
— V. 2. sx)» ἐόντα, Vat. loco fec. — V. 3. ἀντίη, Vat.
C. utroque loco; nec aliter Plan, Ηος cl. editor ad
hiatum. vitandum .emendaffe videtar. Veterum libro-
rum. confenfas fuadet, ut ἀντίη revocemus. --- V. 4.
ῥνιξαμένη, Vat, C. loco alt. — . De locutione φϑόγγον ῥήξα-
σϑα: monuimus ad “ρατό. Ep. X. T. Ill. P. 1. p. 57. —.
V. 5. x69! "A3. Ed. Fl. pr. Ald. 1. Afc. et Steph, πρὸς,
notavit Aldus in Le&t. unde Ald. 2. 3. id arripuerunt,

πρὸς exhibet etiam Vat, C. Sq. loco. — 'V. 6.

ἐψεύσα. Var. — - Abre. Ibid. utroque loco.

. δ.248.}] CDLFI.. Vat. C. p. 385. Plan. P. 9. St.
17. W. . ;Praeciare ad hoc carmen Brodaeus comparavit
Philoffras, in Heroic. c. lI. 9. p. 681. ubi aliis de Aja-
cis tumulo. relatis, ἔστι δέ τις λόγος, Rit, ὡς Τρῶές ποῖα
ποιμένες, εἰς τὸν. Αἴαντα vBeiQov , γενοσηκότων αὐτοῖς τῶν πρὸ ;
βάτων, καὶ περιστάντες τὸ Giüpm, πολέμιον μὲν Ἕκτορος τὸν
yeux ἐκάλουν, πολέμιον δὲ Ὑροίας τε καὶ σοιμνίων. xà) ὃ μὲν
μρνᾶναι. αὐτόν. ὃ δὲ μαίνεσϑαι, ὃ δὲ ἀσελγέστατα; τῶν mousk-
yay" Αἴας δ᾽ οὐκέτ᾽ dips" μέχφε τούτου τὸ ἔπος αὐτῷ ἐπεῦῥᾳ-

φίδι, ὡς δειλῷ, ὃ δέ, ἀλλὰ φἔμιμνον; εἶπεγ βοήσας ἐκ τὸῦὨ

τάφου φρικῶδές T) καὶ 19v. — VNV.2. » Vulgo legitur
Φρὺξ ἐπέων κακῆς, claudicante metro. Toup. Cur. nov. in
Suid. p. 207. emendat ἀκάκης. Mihi non placet ἐπέων
ἐπεσβολίη, five illa κακὴ five fit &xéx4. ideo repofui:
Φρὺξ ἐπέων δεδαώς. — Pbryx verfuum non vudis. | Ludit
in etymo vocis ἑἐτεςβολίη, ἔβαλεν αὐτὸν Ὁμηρεΐοις ἔπεσιν,
Plebejo fermone diceremus: Un» Phrygien qni avait mis
12

»

132 INCEÉRTORUM POETANUM Ill. 245.

le nez ἠάπὶ les pogees, 76 mir à lui lacber des vers, Cogi-
taveram primo: Φρύξ zo9' Ὁμηρείης w. s. fed alterum il-
lud praeftat.e Br. 'At quomodo nobis perfuafeiit cl.
editor, ex 3:322; librarium κακῆς facere potuiffe? Re&e
támen repudiavit Toupianum. commentum, quod infe«
liciffimum pronuntiavit Rubzkes. ad Timae. p. 16. re-
clamante fcil. fententia et linguae indole, quae à καὶ ἡ
ἄκακος Temm nom ἀκάκη, pfe Rubnukenius corrigit τ
ἐπέων χαλεπῆς ἦρχεν ἐπέςβολίης. comparato Theognide V.
324. πειϑόμενος AAT, Κύρνε, διαβολίῳ, of. Scaligcr in:
not, mít. καινῆς propofuit, parum feliciter. ^ idem nota-
vit Huetius p. 5. Ex Philoftratei: loci comparatione:

mihi probabile vifum, defiderari vocabulum reípondens:

τῷ ἀσελγέστατας, idque mihi inveniffe videor feribendo:

—

| Φρὺξ ἐπέων λαι δρῆς ἦρχεν ἐχεςβολίης.

Impudens in Ajacem convicium jaculazus efl. ^ Hefych.
λαιδφή. ϑραπεῖα. ldem: λαιδοός. λαμυρός, δναιδής. δεινός.
οῥασύς. ταχύς. ut hanc gloffam emendavit Rabnken, ir
Épift. crit. p. 8$. ubi vocabuli λαιδῥὸς exempla alferun-
tur, — V. 3. αἴας. Verba fant Homeri 14. 0.717. —
eixéri μίμνεν. Vulgo. — Noftrum eft in duobus Planud.
Codd. — ἀντεγέγωνεν. Wat GO. — V. 4. οὐκέτ᾽ ἐγλη. Vat.
C.quod, ut praecedentibus inelius refpondens, praetu-
lerim. 8:4 ne fic qüidem hunc verfum perfanatum pu-
to. Refpondiffe convicio Ajacem poéta natrat; at cur
non adjecit, quid refponderit? Hoc inprimis exfpe&a-
batur. Vide igitur, an ex Piloflrari loco corrigen-
dum fit: "à

Αἴας δ᾽ AE CLA ey" à δ᾽ ἀντεγέγωνεν ἔνερϑε"
Μίμνον" ὃ δ᾽ οὐκέτ᾽ ἔτλη Cuoc ἀποφϑίμενον,

{
quas nee

III. 248. OKPIGRAMMA T A | X

Sic omnia fibi apte refpondent: Ille autem ex inferis
clamavit: -Reftiti. Tum Phryx ille; quamvis vivus, de-
fundum manere non fuftinuit, fed aufugit, Δὰ ἔτλη
ex praecedentibus μέμνειν fübaudiri poteft.

REM Vat. C. p. 447. ix τοῦ Ἡροδότου, Plan. p.
II. St. 19. W. »Ἐχ Herodoto p. 393. translati in.
Anthologiam hi verfes, quos Hipparchus. in fomnio au-
dire fibi vifus eft. Eos, ut quaedam horum ἀδεσπότων
alia, melius in ἱδρησε ἐνὶ retuliffem, cui titulum feci
συμμικτὰ ἡρωϊκά. “ ΦΧ vx. ἀδίκων, Vulgo. ἀδικῶν
eft ap. Herod. — ἀποτίσῳ. Vat. C.

CDLVIIL Vat. C. p. 379. Plan. p. 15. St. 25. W.
Aufonius nr. LIV. hoc aut fimile Epigramma vertit :

Effigiem, rex Croef? fuam, diri(fime regum,
Vidit apud manes Diogenes Cynicus. í

Con risit urque procul, folite majore cacbinno | !
"Concuffus , dixit: Quid tibi diviziae.

Nunc profunt, vegum rex o diti([ime, cum fis
Sicur ego folus, me quoque pauperior ?

Nam quaecunque babui,, mecum fero: cum nibil

ipfe

Ex rantis tecum , Croefe, feras opibus.

— V. ς. πλείω. Vat. C, Haereo in verbis, ἐμοὶ καὶ νῦν πλεί-
wy τόπος, quae fequentibus non fatis refpondent :' Etiam
nunc majus fpatium occupo quam tu; nam omnia mea
"mecum fero, Apparet, hoc potius requiri : Etiam nunc
te ditior fum, nam tu nihil tuarum divitiarum tecum
attulifti; düm ego omnia mea mecum habeo, Leni mu-
tatione correxeris:

Ἐμοὶ xal vvv πλεύγων πόρος,

13

-

I34 INCERTORUM POETARUM []1L248.4.249;

Etiamnunc plura poffideo. πόρος pro pecunia, opibus,
poffeffionibus paffim. At fic fortaffe poétae potius quam
"librarii peccatum emendaveris. |

CDLIX. Vat. C. p 505. Plan. p. I6. st. 26. W.

CDLX. Vat. C. p. 566. Plan. p. 16. St. 26. W.
Excitavit hoc. diftichon Gazackerus ad Anzonin. 1. 16. P.
29. ubi ille fe οὐ Φιλοικοδόμον, οὖκ ἐπινοητὴν περὶ σωμάτων
ὥρας (formoforum feroorum curiofum) elfe ait. — σώς
pare, mancipia, iluftravit Kufler ad. Ariftopb. Plut, v. ὅς.
Spanb. ibid. p..245.- di |

CDLXI. Vat. C, p. 441. Εἴς τινα ἀπὸ περσέας πεσόν-.
sz. In Plan. p. 27. St. 42. W. lemma legirur, quod
Brunckius dedit. Prius, quod hominem nobis: fingit
a perfea arbore cadentem , ineptum eft. ^ Is, de quo
his verfibus agitur, intemperantia fua perierat, — V.
Y. φόνιον φυτόν. | Ad fabulam de venenata Perfíicorum
natura, quam tamen patrio folo reli&o exuerunt, re
fpicitur, τς De Perficis Columella L. X. 405. Sripan-
tur calatbi et pomis, quae barbara Per fts Miferat, ut fa»
wa efl, parriis armata venenis, — Ar nune expofiti parvo
difcrimiue lébi Ambroftos praebent fuccos. oblita nocendi.
ubi vide Schneider. p. $50. Apte Salmafius in Homon.
H. 1. LXVIII. p. 85. F. $cbolieflen Nicandri. excitat :
Ἰπῶλυς δὲ ὃ Δημοκρίτρειος ἐν τῷ περὶ συμπαϑῶν καὶ ἀντιπαϑῶν,
Ἱπέρσας, φησίν, ἔχοντας ϑανάσιμον φυτὸν εἰς Αἴγυπτον
φπέμψοι, ὡς ἐκ τούτου πολλῶν μελλόντων ἀναιρήφεσϑοι, τὴν δὲ
ἀγαϑὴν οὖσαν εἰς τοὐναντίον μεταβαλεῖν, ποιῆδοι δὲ τὸν φυτὸν
καρπὸν γλυκύτατον, clos δρῶται νῦν. Οἵ. Schneiderum ad. Ni-
.candri Alex. v. 100. Íqq. p. 109. et Bodatum a Sap.
ad Theophr. L. ML, p. 126.

4.249} CDLXIL Vat. C. p. 381. fq. Plau. p.
29.St. 44. W. Epigramma in cranium in via reper-
tum eft inter Crimagorae carmina nr, XXXV. — Sed
ibi pius homo loquitur, qui defun&is debitum hono-

᾿
i

Ww

"CT 9" quU

III. 249. SEPIGRAMMA T A. ow: 135:

rem habet; hic impii cujusdam hominis petulantia de
fcribitur. Vertit Zufonius Ep. LXXIT.: T Ὶ
Abjecta in 1riviis inbumari glabra jacebar
Tefta bominis, nudum jain cute caluitium.
Fleveruut alii: flezu ncn motus Acbillas, ,

so lnfuper et filicis verbere. diffecuit; ὦ n
Eminus ergo icto rediit. lapis ultor ab offe Ὁ 0
Auctorisque fui frontem oculosque petit. 6,

Sic uzitiam certos manus. impia dirigat lus, --
Auctorem ut ferianz zela retorta fuum.
qnod cum graeco carmine accurate comparans Hufchkius
v. cl in Anal. crit. p. 141. emendavit Alorisque et
AGorem ur feriaut; quod probandum. —- V. 2. Cra-
nium εἴκων τοῦ βίου, humanae vici(litudinis imago, un*

de quid homo fit, quoque omnia humana recidant,

intelligitur, — V. 3. δεξιτερήν. dextram in terram
demifit, qua faxum peteret, Sic haec verba inter-
pretanda cenfebam; nec aliter Hufibhus. — Gro- —
zius vertit: In dextram projecit bumum. quod graecis
verbis multo obfeurius. ^ 5tof. Scaliger depravatum effe |

locum exiftimans in not. mít. propofuit δεξιτερῇ δ᾽ ἐῤῥι-

yr» —, ut duplex hominis illius injuria notetur: primums
cranium manu in terrain conjecit, deinde idem faxo peti-
vit, Αἴ vide, annon fic prius illud otiofum fit. —- xev.
Vat, — V. 4. δοκέων, Vat. — V. 6. πήρωσεν. Vat. C.
— V. 7. κωλάξετο. Vat. — Anonym. 'Bibl, Bodl. in marg. -

.motavit, huric locum corruptum effe. — Huetius p. 6.

in marg. cod, Scaliger. invenit ὀκλάξετο, quafi fupplica-
turus Plutoni et facti poenam deprecaturus. Merite
Loc displicuit do&ií(fimo praefali, qui omnino nihil ma- .
tandum cenfebat, — Grorius vertit, verba non premens,
fed fenfa optimo: ' LNCUS, up
Luprudens laefae Κίς ille fatisfacit umbrae,

dumque fuas reclum fler feriiffe manus.

14

136 XNCERTORUM POETARUM [Π1.240.

Difficultatem vitavit 4ufotius, (vum acumen au&ori
fubflituens. — At vide, an ille fcripferit:
"y d
καὶ YA'AAMAIZI AIKHZ ἐκολάζετο,

quod a vulgatae du&ibus proxime abeft, ^et fenfum
praebet huie loco inprimis accommodatum. --]ν. 8.
ἔκλαυσεν. Vat. et Plan.

CDLXIII. Vat. C. p. 381. Plan. p. 32. St. 48..
W. Hiftoria de tribus puellis, fortem de morte fua ex-
plorantibus, — V. 1. ἀλλήλοισιν, Vat. C. ἀλλήλῃσιν. Plan.

᾿ς Μειρῶν

— V. 3. τρεῖς μι χρείων, Vat, — τρεῖς. Ald. 2. .42.} Nic.
Sab. Steph. — πασῶν, Vat. — Tres illae puellae ter je-
cerunt talos et omnes omnium jaétus unam eandemque
defignabant. — V. 5. Melius diítin&io in fine delebitur,
quim etiam Grotius neglexit:

doi fed infelix altà de culmine tetli
Ad Sryga, fors. veluti fignificarat, abir.

εὐπώλισϑε, Vat. C. .-- ἄελπτον πέσημα junctum cum ἀπω-
λίσϑησε idem eft, ac fi dixiffet ἀέλπτως ἐπεσε, | Sic Eurip.
Phoen, v. 644. μόσχος ἀδάμαστον πέσημα Δίκε. — V. 6.

9
ἔξ Y Δ Yates. Ναὶ... V. 7. Sortes, ubi malum por-

tendunt, femper certae funt; ar bona mortales neque
precibus neque manibus a,Diis impetrant. χέρες ad ta-
lorum ja&um refezendum. |

CDLXIV. Vat. C. p. 377. opidi Pe 109. δι, 159.

ΟΜ, Srobae. Flor, T. V. p. 64« 38. Gestt. p. 39. Grot.
Scriptum fortaffe in tabulam pictam, Hippolytum et
Phaedram exhibentem. — V. I. κατ᾽ ἐναντίον, Edd. vett.
, quaedam. — W..3. κτεῖνεν, Vat. Stob. Plan. — V. 4.
ἀιγωνὴ v. “ωφροσύνα. Vat.

1.249. 4.250. EPIGRAMMATA: "Sep

CDLXF Vat. C. p. 38 t. ᾿Αδέσποτον, εἰς ἔρωτα, ὅτι od
θεὸς, ἀλλὰ πάϑος μανίας ἔμπλεον, Plan. p.35. St. 42. W.
Stobae. Flor. T. LXI. p. 390. 42. Gesn. 257. Grot,
Non fatis apertum argumentum carminis, — Ex graecis
verbis haec prodeunt: Caedes fuit commiífa, matre
una cum puero interemta ; vir, hujus caedis au&or,
capitis damnatus, lapidibus obrutus eft. — Sufpicari li-
cet, caufam caedis zelotypiam fuiffe. ^ Sed quidquid
- fit, poéta hinc occafionem arripuit, amorem, ut Deo
indigna patrantem, petendi. — . $.250.] V. 3. 3o
ξίφος. Gladium poéta Amorem manibus. tenere ait,
reípe&u hahito ad caedem illam. — Re&e B. interroga- -
tive haec fumfit, cum vulgo interrogandi nota defidere-
tur; unde Grotius vertit: Nom armata quidem gladio

fanus: ef ramen , ecce, Quae dedit immani in fae-
H
vitia.— V. 4. ϑεοδμήτου. Vat, — μιαιφονιας. Vat. — V. s.

μήτηρ σὺν μὲν παιδί, Srob. — αὐτοῖς. Vat. — V, 6. ποί-
μενος, Vat. — ἔκτεινεν, Vat. Han. $zob. — V. 8. λεύσο-
pav. Vat.

CDLXVFI. Vat. C. p. 505. Plan, p. 41. St. δο.
NW. Praeclarum diftichon, du&um ex Plarom; Alcib.
H. p. 143. A. T. V. p. $5. ed. Bip. ubi Deos ab homi-
nibus fruftra incufari docet, tanquam rnalorum au&o-
res, quae tamen ex ipía hominum ftultitia proveniantz
Κινδυνεύει γ᾽ £v, ὦ ᾿Αλκιβιάδη, φρόνιμός τις εἶνοι ἐκεῖνος ὃ τ»
ὅς, δοκεῖ μοι, φίλοις ἀνοήτοις τισὶ sive, ὁρῶν αὐτοὺς καὶ
πράττοντας καὶ εὐχομένους, ἅπερ οὐ βέλτιον ἦν, ἐκείνοις δὲ ἐδό-
xfi, κοινῇ ὑπὲρ ἁπάντων αὐτῶν εὐχὴν ἈΦΈΘΡΔΑ λέγει δέ πὼς
ἀδί' Ζεῦ πάτερ κι τ A. Alter horum: verfüum ap. Ῥία-
zonem ἧς legitur: ἄμμι δίδον᾽ τὰ δὲ δεινὰ καὶ εὐχομένοις
ἀπαλέξειν κελεύει, Αἀ illum Platonis locnm refpexit Va-
ler. Max. VIL. 2. ext. 1. — Socrates — nibil ulrra pe-
zendum α Diis immortalibus arbitrabatur, quam uz bona
tribuerent ; quia i demum fcirenz, quid unicuique effer

15

138 .YNCERTORUM POETARUM {Π.250. 5,251.

utile, mos aurem. plerumqus id voris expetere, quod mon
impetr affe melius foret. | Similia. collegit Gazacker. ad
JAnronin, V. p. 146. B. et volo τ» ῃ X. Sat.

547.

/CDLXVII. Plan. p. 299. St. 439. W.- Ciecieme
tiam et comitatem feveritate Hope etie, exem.
Ln aliquot allatis docetur.

(SDLEXFII Nat. ::i67:422, : Plan. p. 10$. "
74b.W. In ^Palladii five Palladae laudem, ^ Expref-
fum. ex (Tococrit.. Eid. VM. 39. οὐ γάρ πω, κατ᾽ ἐμὸν
νόον, οὔτε τὸν ἐσϑλὸν Σικελίδαν γίκημι τὸν ἐκ ξάμω; οὔτε QAM.
τῶν ᾿Αείδων᾽ βάτραχος δὲ πότ᾽ ἀκρίδας ὥς τις ἐρίσδω. Ν', ὧι
defümtus ex ejusd. Eid. Ll. 136. κἠξ ἐρέων τοὶ σκῶπες ky-
δόσ᾽' γωρύσαιντο. five ex Eid. V. 136. οὐ ϑεμιτὸν, Λάκων, ποτ᾿
δηδόνα κίσσας ἐρίφδεν, Οὐδ᾽ ἔποπας κόκνοισε, quod mailet
Hufibkius in. Anal. crit, p. 75. qui inprimis confalen-
dus. — Ψ I. κύκνῳ κόρυδος. Quid enim coniendat bi-
yundo Cygnis. Lucret. IIl. 6. — Proverbium ἐν ἀμού:
δοις xal κόρυδος φϑέγγεται. quod illuftravit Bergler. ad Al-
eipbr. p» 384. Cum cygno alaudam componit etiam
Miripbil. Ep. I1I. εἰ γὰρ Ζεὺς sido n MEM V. 4.
«σεῖν. Vat. ,

CDLXIX. Plan. p. 315. St. “τ w. De tabu-
la; in qua Ulyffes ted ; cujus imaginem maris undae
deleverant. —- V. τὸ Λαερτιάδῳ. Ed. pr. Flor. Ald. 1. 2.
3: — χεῦμα. Vulgo. Mutationis, non ex cocd, ut vide-
tur, fed ex ingenio fa&tae, caufam idoneam noa video.
- det, fe; πόντου, "quod ex praecedentibus alfnmendum.
Euripid. Danaé- Fr. X. καλὸν δὲ πόντου χεῦμ᾽ ἰδεῖν εὐήνεμον.
—À V. 2. τόπον: iri*ginem. Vide Alberzi in. Obff. philol.
p. 428. qd.251.] V. 3..In Homeri carminibus
"Ulyflis imago in omnis aevi memoriam expreífa eft. δ᾿
Ep. DCXV. ὈΟΧΙΧ.

-CDLXX. Plan. p. 328. St. Mv W. Nota eft
fabula in-Coille&. Fabul.Aefop. nr, CXXVIII. — ξύλον

ΠῚ 251.1.252. — EPIGRAMMATA, 139

ἦεν. fordus. mutusque omnique fenfa privatus effe vide-
batur. Cf. not, ad Apollonii Ep. in Callimachb. T. M. P.
Ip. 47. Clemens Alex. p. 4. 19. λίϑοι δὲ καὶ ξύλα vl
ἄφρονες, πρὸς δὲ καὶ λίϑων ἀναισϑητότερος ἄνϑρωπος ᾿ἀγνοίᾳ βε:-
βαπτισμένος. ----- V. 2. ἀείρας. In [108]. Aefop.3uua9686 ἄρας
αὐτὸν τῶν σκελῶν, ἐξῥιψεν αὐτὸν εἰς τὸ ἔδαφος, - γῆς —
χλασϑείσης, χρυσὸς ἔῤῥευσεν ὅτι πλεῖστος.

CDLXXI. Plan. p. 329. St. 468. W.. De fenfa
vide Palladae Ep. XCV. cujus poétae fortaffe etiam hoc
eft diftichon. — V. 2. κολάσει, ipfi amori , mortali:
bus in poenam , in perniciem dato. . 9 |

CDLXXII. Vat. C. p. 464. Plan. p. 356. St. 495.
W. Caufa et origo thermarum explicatur; cavernas
effe in terrae vifceribus, quae flammas nutriant; inde
vapores furgere eosdemque conftipatos et in aquafá
mutatos erumpere. «— V. 2. φλοξίν, Vat. — pivot
Vulg. — V. 3. ἔνερϑεν. Vat. Plan.

CDLXXIII. Vat. C. p. 258. fq. Planud. p. 207.
St. 301. W. Hoc et quinque fequentia Epigrammata
fcripta funt in latronem, qui hominem; a fe occifam,
fepeliebat. Cf. Ep. Simonidis LIX. Julian. Aeg. XLVHE.
— VN. 2. Talis tibi quoque fepultura contingat. daa

in obteftationibus illuftrat Dcf. Herald. An. ad Marziak -—

V. 6. p. 98. Bergler. ad Alciphr. p. 316. fq. eq

GDLXXIV. Vat. C. p. 259. Plan. p. 207. St. 301;
W. — V. I. elxrileuou, Ald. I. 2. 3 — Ne 4. ΔῈ
xoc Vat. C. a man. fec.

1. 252.] CDLXXY- Vat. C. p. 252. Plan. p. 206.
St, 500. W. — V. 1. φόνον, hominem, quem clande-
ftina caede peremerat, — Ni(i forte fuit: seózre? φόνον. “

CDLXXVI. Vat. C. p. 259. Plan. p. 207. St.
301: W. "Tanquam ineditum et Simonidis protulit hoe
diflichon Reisk, in. Anth. nr. $91. p. 81. quem Apo*
graphum interpolatum in errorem induxit, — V. I.
x4» Vulgo. — V. ἃ. ὄμμω δίκης, Incertus ap. Stobae.

et

140 YNCERTOTUM POETARUM ΠΙῚ 5 ς5.

Ed. T. VIL. p. IEX. Ὁ τῆς Δίκης ὀφθαλμὸς ὡς M ἥδύχου
Asáógcay προσώπου, πάν ὅμως ἀεὶ βλέπει. Alias ap. Plutarch.
T & Xl p. 1124. E. ἐστὶν Δίκως ὀφϑαλμὸς, ὃς τὰ mV) ὁφᾷ.
€f, Wyttenb. ad Plutarch. de S. N; V. p. 18. fq.

' CDLXXVII. Vat. C. p. 259. Plan. p. 207. St.
891. W.— VW. 1. »»εἶχά μ᾽ ἔϑαπτες. Male in Planudea
εἶτά us ϑάπτῃ. 1n membr. ϑάστεις * Br.

Bn EOS ;/ Vat. C. p. Tin Pn. lc. —V.2.

; es
πάϑῃς, MES. is

CDLXXIX. Kx (omes LX; f25 p. 827. rela-
tum in Append. Plan. p. 509, St, * 135. W. in Bonadae
Anth. p. 410.. Herophiles Sibyllae partes erant in Tro-
janis fabulis. | Tradebatur enim Apollinis Sminthei
fuiffe. facerdos. et. Hecubae: explicaffe illud fomnium,
quo facem ardentem parere vifa erat. .— Oftendebatur
ejus fepulerum in Apollinis luco, cum cippo, cui hoc
Epigramma infculptum.. . Vide quae cum de. aliis Sibyl-
lis, tum. de Herophile noftra disputavit Fabric. in Bibl.
Gr. T. 1. c... XXIX. ill. Heynius ad Tibull H. El. V.
39. et ad Virgil, Aen. Vl. Excurf. —. V. 5. A Paufa-
- fia docemur, juxta Sibyllae tumulum fletiffe Hermam,
à dextra autem parte fontem erupiffe, ad quem Nym-
pharum fimulacra erant pofita. — V. 6. 5 Male, ut
opinor, ap. Paufaniam et inde in Antbologiae end.
"Exéra fcriptum. Cafus eft patrius doricus τῆς ἄνακτο
οίης τοῦ ᾿Απόλλωνος. “ς Dr. Szrabo ΧΙΠ, p. 618. Ἕκατος
kg à ᾿Απόλλων᾽ παρὰ πᾶσαν γὰρ τὴν παραλίαν ταύτην ὃ ᾿Απόλ-
λων ἐντετίμητοη μέχρι τενέϑου, Σμινϑεὺς, ἢ Κιλλαῖος καλούμε-
νος. 5 Τρυνεὺς 4 τινα ἄλλην ἐπωνυμίαν ἔχων.

CDLXXX. Ex Euflatbio τὰ Homer. 14. Ρ.. 1222.
ed. Bat. (1163. Rom.) Laudavit de Lino disputans Fa-
bric. Bibl. Gr. T. I. p. E12. — V. 2. πρώτῳ μέλος. Dio-
nyfrus ap. Diodor. Sic. MY. 66. p. 236. narrat, παρ᾽ Ἕλ-
-A«e: πρῶτον εὑρετὴν γενέαϑθοῃ Λῖνον ῥυθμῶν καὶ μέλους, "Θὰ Π-

δ, wo c Ne

"11. 2ς2.4. 253: ^ &K"PIGRAMMATA. 14i

demque ἐπὶ zonricj xx μελωδίᾳ ϑαυμαδϑῆνοι. Suidas in Aivog*
λέγεται — καὶ τῆς λϑρικῆς μέσης αῤῶτος γενέσϑοη ἡγεμών. ΟἿ,

, jac. Nic. Leenfts in Mife. Epiph. X. 3. ubi veterum de

Lino loca colle&a leguntur. Ad illud rhythmi inven-
tum referenda fant etiam verba ἐν " pireea, — V.3.
Μοῦσα. CE Hefiodum ap. Enffaib.l e. Pamphi, anti-
quiffimi pam "threnum de Lino niihi Paufan. ix.
29. p.7672 7 (77
4.253} CDLXXXI. Vat. C: p.394. Plan. p. 270.

St. 389. W. àbi καὶ δὲ A. legitur. ὧδε Vat. C. et Diogen.
Laéri. qui lioc armen laudat in Prooem. $. 4. p. 4.
Bonada Anihol.p. 39$. Uraniae filius dicebatur Linus
ap. Heftod. Fragm. P. 328. Osomil, v 74 ἔχιάτε Aívoy ao.
λυήρατον υἱόν. Hygin. Fab. CLXI. Cf Menag. ad Diogen.
p. 5. Ejus cineres: Philippus, -Amyntae fil., Thebis
in Macedoniam translatos, fomnio.monitus, 'Thebanis
reftituiffe narratur... Paufan. L. 1X: 29. p. 767.

—CDLXXXII. Vat. C. p. 209. Plan. p. 270. 81...
$89.W. Elegaus Epigramma. — V. 2. Βιστονίδες. "T href-
fae mulieres, cum eas Orpheum Jaceraffe poenituiffet,
ploraverunt eum et brachia tibi, in poenam patrati fa-
cinoris , vuluerarunt, - Similia memorat Panocles. in
Eleg. ap. Srobae. LXI. p. 399. qui tamen mulieres il-
las non fe ipfas punxiffe, fed ita a maritis fuis adfectas
effe tradit: - ὡς ἐδάησαν t ἐργὰ γυναικῶν " A'yeia xal πάντας
δεινὸν ἐφῆλθεν ἄχος, "Ac ἀλόχους ἔστιφον. Vide Animadvíf.
T. L P. 1]. p. 227. Poílea apnd Thracas nobilitatis:
fignum τὸ ἐστίχϑαι. JVeffel. ad Herodot. V. p. 374. 65-
— V. 6. δενόμεναι. immundo fpargentes pulvere crines,
quod in lu&u folebat fieri. Cf. Heymium ad Firgil,
Aen. ΧΙ. 611. Doering. ad Catull. LNXIV, 224. —
V. 5. καὶ αὖται, Vat καὶ δ᾽ αὐταί. Plan. , Perperam Bro-
aeus στοναχεῦντι Vertit /ufpiramt, cum potius cum Au;
xs» jungendum fit. — V. 7. ἐπ ὠδύραντο et τὸ πρὶν,
Vat. — V. 8. ἔϑελγε, An fuit ἔϑ,λξε

»

148 INCERTORUM | POETARUM 11. 255.

* CDLXXXIIL Vat, C. p. 394. Pii P. 270. St.
389. W. Bonadg Anth. P. 396. Secundum Diogen.
Laérr. Prooem. $. 5, infculptum fait hoc diftichon Qr-
phei tumulo ἐν Δίῳ, τῆς Μακηδονίας. | Hinc emendandüs
Conftantinus Lascaris, cujus Προλεγόμενα τοῦ σοφοῦ ᾿Ορφέως
ex Codice. 'Taarinenfi exhibentur in Marmoribus 'Tau-
rin. T..L p. .96.. ἄλλοι, δὲ αὐτὸν κεραυνοϑεῖναι (fer. κεραυ-
ép τῷ παρὰ τοῦ Διὸς presi, ὡς Sois τὸ d iis
atur. : κι T, λ, pes a nonnullis Jovis fulmine per-
; cuffas eífe fer ebatur. Εἰσὶ δὲ οἵ φασι κεραυνωθέντι ὑπὸ τοῦ
ϑεοῦ Film τὴν τελευτὴν 'OeQei. κεραυνωθῆναι δὲ αὐτὸν τῶν
λόγων εἵγεκα, ὧν ἐδίδασκεν ἐν τοῖς μυστηρίοις οὐ πρότερον deoa
έτας ἀνϑρώπους, Paufan. IX. 30. p. 768. . ᾿
; CDLXXXIVF. Ex Alcidamantis:Declamatione. wid
: Παλαμήδους προδοσίας... Otator. Gr. ed. Reik. T. VI.
P. 73. γράμματα μὲν δὴ πρῶτος ᾿ορφεὺς ἐξήνεγκε παρὰ Mov-
σῶν μαϑών, ὡς καὶ τὰ ἐπὶ τῷ μνήματι αὐτοῦ δηλοῖ ἐπιγφάμμα-
σα. Μουσάων X, τ᾿ λ,.---- V. 3. Vulgo non Orpheus, fed
Liüus Herculis praeceptor fuiffe traditur. nt

CDLXXXV. Vat. C. p. 304. Plan. p. 270. Sf.

339. W. - Diogen. Laért. Prooem. $. 3. Scbol. Ari-

flop. in Ran. τοῦδ. Bonada Anth. p. 395. Phaleris

(vide L. Holften: in Steph. Byz. p. 339.) fepultus erat
Mufaeus fecundum hoc diftichon? Paufamias eundem
in colle, e regione acropolis, humatum effe tradit LT
25. p. 61.

CDLXXXVI. Plan. p. 366. St. 505. W. /Hoc
diftichon habendum eft pro diverfa le&ione Epigr. An-
ripatri Sidon. XLIV. — Alia etiam leGio eft ap. Gellium
. Jl. N. A. 11. Ἑστὰ πόλεις διερίξουφι περὶ bau» "Ops eou*
Zuópva, “Ῥόδος, KoAcqwv, EaAapv, "106, " Agyoc, "A9 sua. jan,
Gebbardus in Antiqq. Le&t. L. 11. 23. tradit, in Palatino
Cod, legi “Ἑπτὰ πόλεις ἐρίξουσι κλυτοῦ περὶ ῥίδαν Ὁ. et ipfe

11.253.1. 2344, SPIGRAMMATA. .. 143

ἐρίσουσι cOrrigity. Amprobanre Alíatio. de. Vita Hom. P
117. LIE TOR

s 254]. CDLXXXFII. Plan... με 365. $c. 864.
W.:- Vanum effe urbium Graecarum, de Homero cer-
tamen. lllum nullius urbis civem . effe, fed a Mufis
coelitus demiffum, mortalibus praeclara attuliffe mune«
ra, Expreíflnm ex 4utp. Sidon. Ep. XLV. —N.2.
»»τρυφερῆς. delicatae, luxui. dediige.. Male, vulgo τραφες-
eis" Br. In certiffimam. hane emendationem incidit
criticus, raro εὔστοχος, Spanbemius, de. Ufa εἰ Praeft.
Num. T. I. p. 628. nec aliter legendum putavit. Gro-
tius, cam verteret: Non Colophou molli: fidus in, Io-
nia, Molles laudemur l1ones,. Martial Lib. de
Sped. ER: L. Hefych. ᾿ἴωνικόν, τρυφερόν, ἢ ἐπὶ τοῦ xa-
φεαγότος ἢ ϑηλυκοῦ, Arijtopb. Theím. v. 1 70. ἐμιτροφός,
ξουν xa) διεκινοῦντ᾽ [ὠνικῶς. Scbol. ἁβρῶς. ϑηλυκῶς καὶ μαλατ
κῶς. lones τρυφέραμπέχονες appellantur ab ZAnzipbane p. |
Atben, ἵν. ΧΙ. p«.526. D. et ibidem: Θεόφραστος ἐν τῷ
περὶ diiit, xal δὴ xa) τοὺς Ἴωνας φησὶ διὰ τὴν ὑπερβολὴν. τῆς
τρυφῆς; ἔτι καὶ νῦν ἡ χρυσῆ παροιμία διαμεμένηκε. Ῥοΐια ap.
Eund. L. XH. P 524. F. τί γὰρ ἡ τρυφερὰ x) καλλιτράπε-:
ἝΝ ᾿Ιωνίας εἶφ᾽ ὅ, τε πράσσει; onum: mores luxu diffluen-
tium in eorum mufica confpici putabantur ; unde Pra*
tinas ap. Atben. L, XIV. p. 624. F. Μὴ. σόντονον δίωκε, px.
ἀνειμένην ᾿Ιαστὴ Μοῦσαν, quae eft optima Toupii emendatio
ad. Suidam. Ep. crit. p. $2, — Ibid. p. 625. C. τὰ δὲ τῶν
γῦν ᾿Ιώνων 929 τρυφεῤώνερα, καὶ πολὺ παραλλάττον τὸ τῆς &Q*
μονίας ἦϑος, — V. 7. ἀπ᾿ αἰϑέρος. ad coelum idem rediille
exiftimabatur. ^ Hinc PA/loffratus M. Imag. XXXV. p»
$60. nefas effe ait, dubitare de iis, quae Homerus de
Horis tradiderit: εἰκὸς γάψ που αὐτὸν ξυγγενέσϑαι ταὶς Ὥραις,
ὅτε τὸν αἰϑέρα ἔλαχε, — Μ΄. . »Redte Planudeae duo
codd. φέροι. editi φέρῃ,“ Br. Hic locus obverfabatur
fortaffe. Sannazario L. T, Epigr. Smyrna, Rbedos, Co.

-

I44 XNCERTORUM POETARUM Π|Ι,254.

lophon, Salamis, Chios, Argos, Atbesae Cedite! Tam coe-.
lum patria. Maconidae eft.

CDLXXXVFIlI. Plan. p. 366. St. 505. W. Ho-
merüs veram fuam patriam indicare recufat, ne reli-
quas urbes fibi infeftas habeat, — V. I. vt " Vulgo.
—À. V. s. vivo; * ja, Vulg. Similem caufam, ew: Home:
rus patriam fuam non indicaverit, afferr Pbiloflrat. Me»
τοῖς. c; XVIU. p. 728. ἵνα αἱ σπουδαῖοι τῶν πόλεων πολίτην ᾿
αὐτὸν σφῶν ποιοῖντο, Heliodor. L. Ml, 14. p. 201: de eo-
dem: τί δὲ σκοπῶν — ἐσιώπα τὴν ἐνεγκοῦσαν; — » καὶ τοῦτὰ
σοφίᾳ ἐργαφόμενος, κἀκ τοῦ τὴν οὖσαν ἀποκρύπτειν πᾶσαν ἕαυ-
τῷ πόλιν πατρίδα μνώμενος,

"CDLXXXIX. Plin. p. 365. St. 564. W. — V. 3.
Fueruntue jam tum, quj, cujus au&oris fit Ilias et
Odyflea, ignorare fe faterentur? an verba, οὐκ ὄνομ᾽ e$
ῥίσκω σαφές, ad diverfa illa nomina referenda, qvibus
antiquitas Homerum appellatum fuiffe na'rat? initio
eum Melefigenem fuiffe ditum, P/feudo- Herodozus tras
dit p. 74*. Horneri autem nomen accepifle, cum oculo-
rum lumine privatus effet. ^ V. Hefychius in Ὅμηρος:
Aliam, fed prorfus ineptam caufam affert Heliodor. L.
Hil 14. p. 200. — οὐράνιε. — Jam; o Jupiter, addueor;
üt credam, tuorum carminum laudém Homero tribui;
Novum hoc et alibi vix obvium, quod Jupiter carmina
edidiffe eaque cum poétis cotmmunicafie dicitur, Χο:
luit nofter augere id, quod paffim de nobilibus dicitur
poématis, ea digna elfe, quae ad Jovis folium adícen-
dant (Theocrit. Eid. VIL. 93.) Jovisque auribus accipi* -
antur Lov |. Epift. XIX. 43: ) . Probabilius a
CDXCVILlL. zer, δὲ Μουσάων, οὐκ ἐμὸν οὐδὲν ἔπος,

CDXC. Plan. p. 365. St. 504. W. — V. 3. 56}-
bendum pow j

ἡ τὸ μὲν ἐστ᾽ ἄγνωστον.
quod fuavius vulgato δά aures accidit, --- δ᾽ δ᾽
ἀϑανάτοις, —Obfeuriorum horum verborum, quae Bro-

(

Ac Lun. anita fü ο τ--

“ΤΥ Ὁ

jii. 254-— 2567 4 EK PIGRAMMATA. ^ «44$

daeus ne attigit quidem , fenfus videtur effe hic: Home-

' rum inter Deos receptum, coeleftibus donis contentum,

terreftria, quae haberet, patriam fcil. et genus," Mufis
legaviffe, unde factum, ut eorüm notiria ex mortali-
bus evanuerit. Hoc verius videtur, quam quod Hubo
sius notavit p. 34.: » Nam Homero patie natas Mufas
efle dicas," Grorius vertit:

An Mié boc? (μὰ par. disi cocleflibus beros —
Legavit Mufis er genus et merae xx a

4.255] CDXCI. Plan. p. 365. St. 504. W. ——
V. 3. κούρας. Vide mot. ad Znriphili Ep. Xt: T. Y. P. If.
p. 4$. et ad Dioscorid. Ep. XXV. T. 1. P. il. p. 392: ^

CDXCH. Plan. p. 366. St. 505. W. Tria hoe
Epigrammate carmina tribauntür "Homero, diia$, ef
Nésre, et Odyffea. Nam de Νόστοις intelligenda fant
verba ᾿Αχαιῶν στρομβηδὸν νηῶν σύγχυσιν ἐν πελάγει, (ε΄. £u-
ripid. Yroad. ν. 72. fqq.) in quorum verborum inter-
pretatione flu&uat Brodaeus, quo referenda fint, not .
videns, . De Néero Homero tributis cf. Fabric. ΕΠ
Gr. T. I. p. 384. —- εἰς αἰῶνας καὶ ἐξ αἰῶνος. Sext Enpir.
adv. Phyf. 1. 62. ^ δέ ys τῶν ϑεῶν dwvoi καὶ ἐξ αἰῶνος ἦν

xc) εἰς αἰῶνας διαμένει,
CDXCIIL. Plan. p, 366. St. 505. W, Εἰ ϑεός ἔστιν

Ὅμηρος, De apotheofi Homeri omnia nota. Solet au-

tem Deus appellari, — Hermefíanüx in Fleg. v. 29. ἥδιξ
στῶν πάντων δαίμονα μουσοπόλων. Columella | LL. L' b :
30. Nec parens eloguenziae Deus ille Maeonius. — “

CDXCIF. Vian. p. 366. St. $05. W,

CDXCF. Pian. ibid. — V. 2. 9ZAxTTa. Vulgo. Pro
μάχη» fchedae Krohn. inepte νόστον. -—- V. $. Witiofe
in Ed. Lipf. οὐνανὸν exferiptum pro ὀὔῥανόν,

(^ 74-256.] CDXCFI. Plan, p. 367. St. $06. W,
Reliquas urbes Ilii gloriae invidere frigida hyperbole ex-
Vol. 11], P. a.

*

146 INCERTORUM POETARUM HI. 256.

prmitor: Dum tu, Homere, urbem flammis devafta-
tam canis, eífecifti, ut urbes calamitati. Trojae invi- :
deant, et fe ipfas. fimili modo illaftres, quam incolu-
mes et florentes effe malint; —- &$sz cum infiniti-
v9 jun&tum permirtendi, vemirtendi lignificationem ha:
bet. P Eurip. Med.. 373. TOv Mu ἡμέραν Μεῖνο! με.
Ejusd. Heracl. v. $ ro. ἐμοὶ τιμὰς πατρῴους καὶ — ἔχειν.
" Adec.

,CDXCFII., Ex Hefiodi et Boii certamine p. 16.
(Hefiod. p. 495. ed. Lipf.) relatum in Append. Pianud.
p. 509. St. 15. W. Scriptum in Homeri imaginem,
ab. Argivis ipfi dedicatam. — V. 4. ἤρειψανε — £uflatb.
IA, δ. 3.56. καιρία δὲ Aéfig ποιηταῖς τὸ ἐρείπειν, δ᾽ ἐστε κατὰ-

βάλλειν, Cf, ἬΝ ad Phalar, P. 18.—. V. 4. ποινῆς.

- Vulgo.

4 CDXCHIII. Hoc et fequens Epigramma iafculptum
fuit Hermae, cui Homeri caput olim fuit impofitum,
Edidit Pa/kenburg, in Not. ad Nonni Dion. p. 1331.

Leo Allaz, de.Patria Homeri p. 27. Gruter in danferiptt.

p« 419. Fleerwood in Sylloge Infcr.. p.173." Benada in

Anth. T. Lp. 404. Hagenb. Bpit, Epigr. p. T52.. Sue-

/

tiuí ifi Au&ar. Infer. p. 5.8. C£, not. ad. Z4uzip. Sidon.

Ep. LXVIII. T. II. P, L. p. 62.. ;. Ab Aeliano quodam.

"hunc Hermam effe politum ex v. 2. colligi poteft. —
^M. 3. πατρὶς ἐμὸν χϑῶν πᾶσα, Sic Heliodor..L. Hf. 20T.

“Ὅμηρος, ὦ φίλος, Um. ἄλλων μὲν ἄλλοθεν ὄνομα δέεϑω" καὶ ma-
τρὶς ἴστω τῷ σοφῷ πᾶσα móc ἦν δὲ εἰς ἀλήθειαν ἡμεδαπὸς
Αἰγύπτιος. Noftrum aut fimile Epigramma obverfatum
effe videtur Sophiflae, qui fub PAalaridis perfoni de
Stefichoro fcripfit p. 270. MH M, óc ὅποι mor ἂν
ταφῇ Στησίχορος, . “μεραϊός ἐστε, κοὶ πάφης μὲν πατρίδος κληϑ5-

σεταὶ διὰ τὸν ἀρετήν , μενεῖ δὲ ὑμέτεῤος.

.CDXCIX. incertum quidem effe, posta ait, Ho-
merus utrum Deus an mortalis fuerit, maluiffe tamen

homines eum vocare hominem et fuum. —- — V. 2.

-———— VOL PRRS, rm

! mu VL

w—— s

ΠΙ. 256. 1.257. | EPIGRAMMATA. I47

viu ἀνέκλωφαν, reteXere. fila de Parcis dixit Ovid. X. Met, -
31. Eurydices, oro, properata rezexite fila. .— Lucan, VI.

- 705. repetita. Sororum fila. ..Szatius XM. Theb. 7274. ^

lumizs fcis mulla: revolvere Parcas. Szamina. (ΙΝ,

Heinf. ad. Ovid. 11. Metam. 654. cujus exemplis non-

nulla addidit-.Burmann. ad Properz. ἘΝ. 7. 5 1, p» 840.
— WM. 3. 409a, σε ἀφ. Fleeito, et ἔς ἴῃ. elitr literas
propter hiatum fublatas reftituir. .

D. Vat..C. p. 208. Plan. p. 268. St. 587. w.
Hoe. diftichon Homeri fepulcro infenlptum fuiffe tradit
Pfendo - Herodot. p. 760. $3. qüi κάλυψεν habet ex 1. £,
IIj. ὃν Θήρυσι χυτὴ κατὰ γαῖς κάλυψε." Legitur praeter.
ea ap. Pluzarcb. in Vitis Homeri.- ln Cerzamine Ho«
meri et Heliodi fub fin. Ap. Suidam v. Ὅμηρος, Leott,
Allar. Vit. Hom. p. 28. Grureri lafcriptt. p. 1129. —
V. 1. 5343s, in. infula ἴο, ubi Homerum fepultum effe
volunt. Prierem hunc veríüm plures δὶ arrogarunt, -
Ap. Murator... DCLXXI. anm 2, "Ey 40s τὴν ἱερὰν. κεφα-
A307» κατὰ γαῖα καλύπτει, ᾿Ανδρῶν «eaa κοσμήτορα ϑεῖον, "AM
κἰριάδην, Αὐφηλ x. το A. Cf. Gruter. p. 1043. I. quae
comparavit Leicbius in. N. Mifc. Lipf. 1 p. 47a. Item
ap. Grurer. p. 1129. nr. I I. ubi legenium i ὃς ὅπερ μὲν
γόον ἔσκε βροτῶν. pro μεννοιν. ᾿

1. 257.] -DI.:Vao C. p. 208. Plan.: p. 269. St.
389. W. Inter plurimos alios Aegyptios quoque Ho«-
merum fibi arrogaíTe, fatis conftat; quin Clemens Alex.
Strom. I. p. 355, τοὺς πλείστους eum Aegyptium dixiffe
tradit. Cf, Heliodor. L. II. 14.-— V. 1. ὃς ὀπῆς Vat,
— Hoc diflichon in nonnullis Codd, Z4nzipatro Sidonio
tribui monuit Leo. Z/lar, de Vit, Hom. p. 46. ur
* ^ DII. Vat. Cod, p. 215. cum lemmate: Δημιουργοῦ,
Plan. p. 370. $t. 389. W.

DIII. Vat. C. p. 386. Plan. p. 93. St. 136. W,
Collectioni carminum Archilochi infcriptum οὔθ vide.
ur, — WV. 2. i5, Archilochi pus atque venenum. Ἰάμβων

K 2

I48 INCERTORUM POETARUM Π|.557.

᾿ φλέγμα ἄγριον dixit. Julian. Aegypr. Ep. LX. Gaetul. Ep.
ΝΕ. ὃξ πότε πικρὴν Μοῦσαν ἐχιδναίῳ πρῶτος Pme χόλῳ. ---
ἐπεςβολίη. vocabulüm- Homericum, quod eh Clark.
ad Homer. Q3. Δ. 159. ' Cf. Ep. COCCLVT,
4 DI. Vat. Cod. p. 220, tlan. p. 2$5.7- St, 421.
W. Anth. Benadae Ὁ. 396. Diogen. Laérz. 1. 34. p.
21. ubi Tbhaletis de. Aftrónomia merita. recenfentur.
Quin veteres ei Opus de Aflrologia tribuebant, fecun-
dum Piwzarcb. T... p. 402. et Sinplicium ad Arifo-
£el, Phyfic, L. k. init, τ V. 2. ἀστρολόγων: Vat. Plan,
Exquifitior eft le&io. Djegemis. — σοφίη, Vat. — De
forma Θαλῆν vide Suidam et Menag; p. 20...
DV. Vat. C. p. 220. Plan. p, 285:^- 421. Ow;
Diogen, Laérz. L. 1,39. p. 24. Bonada p. 396. —
V. i. In membr, ἤ ὀλίγον τόδε eux. , ^ Nec'aliter Dioge-
Wes, Hoc probabat Sa/maffus in not. ined. — In antiq.
Plan. edd. 5 ῥ᾽ ὀλίγον τὸ σῆμα, omiffo ye. quam omiflio-
nem notavit etiam Scbol. in Wechel. — V. 2. τοῦ zoAv-
.. Φροντίστου, Vat, Plan. Doricam terminationem δὲ τοῦτο.
ων (pro vulgato τοῦδε) ex Me affamfit cl. editor, τοῦτσ
eft etiam in Vat. C. — ὅρη, quae eft genuina termina-
tio diale&i. doricae, Cafaubonus ine neceflitate. ὅρης
legebat. |
DVI. Bis babetur i in Vat. C. Altero loco p. 220.
fi ie PT oe ! | | Oye

,

τὴν ἄδικον σἀύσασα ὕβριν ποτε ἥδε “Σόλωνα,
τόνδε T ἐχει Σαλαμὶς ϑεσμοθέτην ἱερόν,

ubi πιδηϊεῆα eft interpolatio particulae zore, quam:
omiffum Μήδων progenóit, Ηος fi reftitueris, le&tionem
eoi vulgatae pristerendun: | [4.

CI ρόδων fo παύδσασ᾽ den ἥδε Σόλωνα 2
τ χὄνδ᾽ ἐπέχει Σαλαμὶς ϑεσμοϑέτην ἱερόν,

"9*9. 2L Ve

4[.257.9.258. EPIGRAMMATA. - 149

Solon Salamine fepultus erat fecundum Diogenem p. 39.
ἐτεχεύτησε δ᾽ d» Κύπρω — ἐπισκήψας τοῖς ἰδίοις τὸν τρόπον ἀπο-.
κομίσαι αὐτοῦ τὰ jerz εἰς Σαλαμῖνα, Cf Plutarcb. in Vit.
Solon. p. 97. A. Rede vero ἐπέχει: Maleager! Ep.
ΟΥ̓ΧΊ. παμμηήτοριγῇ͵ χαῖρε, σὺ τὸν πάρος οὐ βαρὺν εἷς σὲ Algwyé-
γὴν καὐτὴ νῦν ἐπέχοϊς ἀβᾶρής.: Ep. ^à*em. DCLVIL εἷς 22
ἀιδελφειοὺς ἐπέχει τάζος. — ἴῃ iisdem membr. P. 458. hoc
diftichon fie habetur, üt eft ap. Diogen. nili quod v. 2.
sapis vitiofe" feriptum, —— 'In veit. Diog. edd. 'réer
habetur, quod Cafawb. in τεκνοῖ mutavit, ^ Sic quoque
Vat. C. — Ἐχ Diogene. Laert. 4. 39. "» 24. relatum
in Append, Plan. p. 533. St. 13. W.
DVII. Nat. C. p. 458. Diopen. Laert. V. 73. p
45. Append. Plaa. p. $38. St. 14. W. - Bonada p. 397. |
-— N. Xi Zopie vé Qavos.. Vat. C. quód verum. | Significa--
tur urbs, quae bello et fortitudine ig δ eias eft.
— χείλώνα φύτέυσεν. Vat, — V. 2. σοτία, U^
4. 28.] DVIII. Diogen. Laert. 1. indi 5. Ap-
pend. Plan, p. 538. St. 14. W.-. Multi hoc didum
Chiloni tribuerant.. "Sed cum inÜgni diverfitate hoc
Epigramma habetur. ap. $chol. Euripid i in Hippol. 264. καὶ
p£ervet; ἐσούται. 9i σοφοί, κεἴ που ἑνὸς τῶν Z σοφῶν ἔστιν ἀπόφϑε-
γμα τὸ μηδὲν ἄγαν, ὅπερ Χίλων! ἀνατιϑέαδιν, ὡς Κριτίας xod
Πίνδαρος" οἱ δὲ y ) ὡς τὸ ἐν οὐκ ας μὲ Ἐπ γράμμα ἌΡΗΝ dst dn.
ταῦτ᾽ — Σώδχμος, ᾿Ἐπηράτον., ὅς μ᾽ ἐνέϑηκεν",

"nt ἄγαν. καιρῷ κάντα, emnt XM TRA ul

DIX.. Nat C. p. 221. Divjoi Laert. L.1T, $5. p.53.
Plan. p. 286.^ St. 422. W:' Eudocia in Viol. p. 94.
Bonada pP. / 399. — V. v. κλεινοῖς ἐν δαπέδοις. Vat. κλεινοῖς.

* Plan, νλέινῶξ. Diog. Eudoc.— Τιρηήνης, Nat. ώ

DX. Nat Ὁ y. 304. Diogen. Laerr. Y. 93. p. 58.
Appena. Planüd. p. $38. St. F4. W. tBenadt p. 398.
K.3

190. INCERTORUM POETARUM ΗΙ. 258.

DXI.. Vat. C. p. 304. Diogen. Laérz. Ll. 97. p. ὅο.
Bonada p. 399. — .» Ap. Diogenem male-v. 2. ἀγχιά-
λοις γῆ legitur. e« Br». Sic quoque ΟΝ, C, ubi. v. Le
σοφίας, Scribendum; de ur τῷ

κόλποις ἀγχίαλος ty Τιερίανδρον ἔχει,

'Terra defun&os dicitur in finu, ἐν κόλποις, tenere. Cf. ad

Ep. DXLIV. —- σοφίης πρύτανιν, Epigr. &:iez. DXXXIH.
Herodotus ' Ιάδος &gxalu; ἱστορίης πρύτανιν, — Simonides Ep.
LXXXVIII. Λητοίδης ἀγορῆς καλλιχόφρου ᾿πρύτανις. Gregor,
Jbeol Ep. LXXIV. in Murator. Auecd. p. 71. wi9row.
συφίης ἀμφοτέρης πρύτανιν. Plura dedit cl, ligen ad Hymn.

Homer. p. 215. Maizbíae ad éosdem p. 123. ποιμὴν eo-

dem fenfu ufurpavit Zzmon in. Sillis ap.--Diogen. Laért.
IX. p..5 Le οἷον Δημόκριτόν τε megldooua , "ποιμένα μύϑων.. Aa.
antiqua. Infcr. ap. Βερον. Thef. Brand. 1..11}, p. 261.
Priapus ὃ τῆς γενέσεως ποιμήν. Alia dabit Abrefcb. ad

^ Aefcbyl. L. HI. p. 9. et: cl, Heinrich in Obfervatt. hd

/.$3. ldem ufus: obtinuit. in ἡνίοχος... «quod illaftratum.
dedimus án Animadvíf. in Enripid. p. 208. et in ἡγεμών,

ut ap. "Tienift Or, XL p. 173: Δ. τῆς παλαιᾷς Ῥωμαίων.

σέφίας, ἧς ὃ πάνσοφος. Τούλλιος ἡ ἡγεμών. δὶς fapplendus
videtur hie locus ,, ubi vulgo relativum deeft; ᾿
ADXII. Vat. C. p. 221. Diogen Laérz. L. T. 120. p.
Pm Append. Plan; p,,.$38«.St..14.. W. e V. I. σο-
᾿Φίης τέλος. fe ad fummum fapientiae faftigium: perveniífe
gloriatur Pherecydes. — Hic fenfus, a. quo aberravit Me-

fügius, qui τέλος eo retulit, quod inter feptem fapien-

.tes Pherecydes füerit recentiffimns, . "ulian, IN. Orat.
Dis7. Ὁ, ἐντυχῶν τοῖς παρὰ ποῦ ϑείου γενομένοις ᾿αμβλίχοῳ
περὶ τῶν αὐτῶν τρότων. δωγγράμμασι, τὸ τέλος ἐπεῖδε τῆς ἀγ-
ϑφωπίνης εὑρήσεις σοφίας. Parrhaf. Fr. ML φημὶ τέχνης

. εὐρῆφβοι τέρμα. ΝΜΝιάς Elinerum in Obff. δ δον, p. 50. fq.
— ἦν δέ τὸ — Nihil opus cum AMenagio ἦν δ᾽ ἔτι Ícubi.

*
IN

- HI.258. Ὁ ^. EPIGRAMMATA. τ ΠῚ I$51

Quod fi Pythagoras, difcipulus: meus, ulterius progref-
fas eit, is omnium Graecorum princeps fit; neceffe eft;
Hune verum. hortm verfuum fenfum effe puto. ' Aliter
diflinxit et Angligadit. δε ξίαρυ jid WES PSb)

* (93$ MA ) X A. ᾿
n (Qi 'ammdka: R » die E viste aliud. quid?:

M hr

oio Pythagorae dic ergo :eo, longe: omnibus ipfum -

4
Geejsgebiegtafiare: nibil mentitus. in boc fien. d

NW.
nds ᾿ , go potio
1

— Ν. 3; ἐστὶν ἐς: Vat, C. apt. nano Tub

ὌΧΙ Nat;.C; p. 224. fejun&im - habet priridn
diftichon cum lemm. Εἰς Πυϑαγόραν, Deinde eghuntur
reliqua duo difticha : El; τὸν αὐτόν, Eevodávouc. JunBim
leguntur. in Plan. p. 119. St. 172. W. ubi Broditus
iotavir, prius dillichen nihil commune liabere eum fe-
quente retraftieho. "ἢ »Duo ultima difticha fant sau
phanis phyfici et. poetse, qui eireá Ol. LX. floruit
édjüs elegia laudantur Diógeni Laertio p. 519. et sai:
dae. His primum diffichon aliunde petitunt- affutui -
; videtur, cujus in&ertus au&or eft; ^ Citatur quidem. ex"

Apollodto 'a^Plutarcho et Athenaeo; fed ipftu us -Apol-
Mori nom ef&é Br, Abe L.X) p. 418. F. Py-
thagoram non omnino ab animantibus 'abstinuiffe, ^ ex
Atiffoxeno doéet tum. fiaéc "addit ;: S ᾿Απολλόδωρος δὲ δ ἀσι"
eni] καὶ ϑῦσα! φησὶν αὐτὸν᾽ diré, ἐπὶ τῷ εὑρηκέναι,
ὅτι τριγώνου ὀρθογωνίου ἣ τὴν ὀρϑὴν γωνίαν Anton ἴξον 3ó-
τ χάνι ταῖς σὲριέχόάσαις. « Apolloderum mathematicum E y-.
(bagorae .theorema :tam. impérite: expofüiffe; mon éff.
credibile; .Zrhguaoi baec culpa eft, melioris granum&tici
(nam maihematiti,. Fere eadem babet Diogen. Laerz.
VIIL 12. p..497- fq. . Adde fPlazarch. "Y. 1.9. 10945
B. De variis auctoribus, quibus-nobile illud theoremá:
ab antiquis tribuitur, agens adrian; jfunius V. Anime--
adv, IX. noftrum. quoque Epigramma» attigit. —— Nos
feéns, Vat. C. et antiquae Diogenis. edd.' — ln iisdem.

Κ᾿

152 INCERTORUM POETARUM . ΠΙ.2 58. 4. 559.

fmembr. εὕρετο, ad(lipulante. Pluzarcbo, ubi v. 2.
κεῖνο à» e babetur. —— κλεινήν, Ed, Flor, pr. Ald. 1.
Ex edt. Aldi in feqq. editiones κλειτὴν venit. — ἤγαγε
βουϑυσίην. Eurip. iphig. Auk. 1.38. ἥγες σφάγιον Δαναοῖξι
Cf. Verbeyk δὰ Znten. Liber. c. 40. p. 270. — V. 3.
xal ποτέ. Vat. C. ut exftat ap. Diogen. Τόν: VIII. 36.
p. $49. et ap. Suidam in Ξενοφάνης, qui Diogenem exfcri-
pfit. — Ridet. Xenopbanes: Pythagorae de | metempfy-
chofi opinionem, narrans, eum, audita voce vapulantis
canis, prohibuiffe : verberantem ,; quominus pergeret;

caufam praetexentem, quod amici cu jusdam vocem agno-
δι

verit. — V. 4. ἐπῳκτεῖραι, Vat, — V. 5. iris Ald. τ.
reliquae ἐπειήν ὁ

4.259.] DXIF. Vat. C. in primis pagg. poft titu-
ἐν Plan. p. 380. Sr. 518. W. Cf. Juliani Aegypt.
Ep. XXXIV. Spe&atur Pythagoreorum. ἐχεμυϑία. Ar-
chibium quendam Pythagoricum defcribens Alipbros,
L Iii. Ep. $5. 7? στόμα͵ ἐπιχειλὴς αὐτῷ τῷ. πεπιέσ oq xal
λίαν μεμυκέναι, τὴν ἐχεμῳϑίαν ὑποσημαίνωνο o.

τς ΧΡ. Var. C. p..221. Diogen, .Laért..M, 15. p.
89. unde relatum j in Append. Plan, p, 538. St. 14. W.
Bonada Anth. p. 392... Aelian. Var. Hift, "VIIL τῳ. —

: &943se mA. Vat. Diog. τος τέρματα, | Vat. C.. . Laudatur.
Anaxagoras, qvod. i in rerum coeleftium MIRPInpiniene
pluri mum viderit, ..... Miis :

DXVI. Vat. & p..225. Plan. P. 283. n «St, ta.
- W. -Diegen. Laért, Τὼ AX. 180p: 456. Hefych... Milf.
in Vir, ill. p. 21. ed. Meurf. . Heraclitus imperitos
apre Tus legere vetdt.. — . V. 1, »rí ue ὦ κάτω tAxeT.
ἄμουσοι; ad vefirum vulgaremque finfum. .. Sie Bro*
daeus. imperite. Οπλά me evolviflis? .-De modo, quo
volumina: le&uri evolvebant veteres 7. vide. " atipiun in.
Plinianis p. 27?.qnem janí ad Sardinia Ep. L. laudavi
et líaacum Voíliàm ad Catullum p. 5 1. unde dicée iot

n

&
HI. 259. EPIGRAMMATA. tea 153

quid (it umbilicus voluminis, quod T Beiteos carmen
minus accurate expohit Brodaeus* Br. — ὧν Diog;
probante Brodaceo. . At Plenidix et. Hefychii à multo
a probandum. .— V. 2. à ἔμ᾽ dm, Vat. —- V. 9. εἷς
. Quaedam huc perünentia dedit Menagius p. 398.
et E e ad Phalar. p. 292. ubi haec funt Sopbiftae
verba: sic γὰρ ἀνὴρ ἐμοὶ τοιοῦτος ἁπάσης ἐστὶ Σικελίας μέ"
eov, Seneca. Ep. Vll. Democritum dixiffe ait: Unus εὶς
bi pro. populo eft, er populus pro uno... Hinc ductum il-
lud Azrimacbi de Platone ap. Ciceron. Orat. 5 1. 4. Plái
zo.enim mibi unus inflar eft omnium millium. | Et ipfius
Cicerouis ad Attic. II. 5. Cazo ille nofftr mibi unus eft
pro centum millibus. — '— Caeterum Epigr. noftri au&to-
rem Heracliti di&a et fermonem exprefliffe, nullus dd?
bito. — V. 3: 4: laudat Suid. in ἀνάριϑμοι, T. V. p. 178.
“ΟΝ. 4. ταῦτ᾽ ^ vett. βιορεῖθῃθνρν.ν Φερσεφόνῳ.
ΡΙδη, b "up
DXVII. Vat. C. Ρ. 443. Plan. P. το. St {γα W,
Diocgen. Laérz. L. IX. 16. p. 557.. Hefych. Milf. b
21. — V. 1. ees. Vat. C. Hefych. elato. Diogen, — ἐπ᾿ dpi
φαλόν. Ad. unbilicum perducere eft abfolvere , et de feri--
ptoribus ufutpari foler, qui, opere abfolutó, baculüm
illum, umbilicis ornatum, membranae addunt, et qui-
dém,ui fallor, fuperiori ejus parti, ita ut legentes umbi-
licom manibus, inferiorem membranae partem, ubi li-
bri finis, fub mento. tenerent (vide Animadvff. T, II.
P. HI. p. 95); ea; quae legiffent, fabinde in agglutiz:
nato baculo conyolventes. ^ Hinc patet, loci noftri feri-
fum efle: Ne, quaefo, Heracliti libros celeriter pei«
currite, raptim legentes, lectaque involventes; lentà
enim et repetita ledione opus eft. — V. 2, τὺ 3, ἀτρα. ἢ

Ἢ πητός, Nat. C. Archimeli Ep. M.de Euripide: τὴν Ee

πίδεω μήτ᾽ (exeo, μήτ᾽ ἐπιβάλλου Δύςβατον ἀνθρώποις οἶμον,

| ἀσιδυϑέτα. «Λείη μὸν “γὰφ' ἰδεῖν καὶ ἐπίκρολοξ᾽ εἰ δέ τις αὐτὴν.

Εἰρβαίνει, καλεποῦ “πτρηχυτέρη σκόλοπος. “-- V. 3. De Hera-
Κις

a

*

T Nu
154 INCERTORUM POETARUM : 11.259.1/2603.——

cliti.obfeuritate omia nota, | Huc inprimis: facit: Dio:
) » " un , j : ᾽ "lw
genes Laérz, L. AX. 6, p.551. qui eum opus περὶ φύσεως

in Dianae templo depofuifle narrat, ὡς pév τινες, ἐπιτήδεύε

σας. ἀσαφέστερον γράψαι, ὅπως. οἱ δυνάμενοι τιροςξίοιεν αὐτῷ xa

μὴ ἐκ τοῦ δημώθους. εὐκαταφρόνητον ἢ. CK. Suidam v. Δηλίου,
, καλυμβητοῦ, et Pottérumad. Clem. Alex : Strom. V. p. 676.

deo σκότος: ttQque mei verfus aliquantum. noctis babe-

"bunt. Qvid. in ibid.5 63. ---- αἴνιγμα, φέγγος μὲν ξυνετοῖς,
^ ἀξυνέτοις δ᾽ ἔρεβοξὶ AMIcaeus Mcff. Ep. XXI. ubi vide not, T. I.

JM. p.364; ---ἀλάμπετον, Vide Brunch. ad Sopb. Oedip:
Col;v.:1662; — lige ad Sdn p. 582. Mat«
zbiae. ibid.pi44$8.5 50 Ὁ )
ADXFIII. Nat. G. p. 216. Plan. p. Eod: Sá 4 19s
w, Caufam- tidendi Democrito fuiffe ait au&or, quod.
"omnia hominum. fludia morte. definerent. 'Qvin ipfe
Democtitus, cu poft- taitam philofophiae gloriam tot-
, que libros editos nunc texra obrutus rige ridendusi
rs cum olim alios riferir. |
.$.260.] DXIX. ; Vat. C. p.386: Plan. p. 92. St.
134. W. Lyrici novem, quos Graiimatici Alexandrie
ni-in ordinem rédegerünt , enumerantur. . 'Vid. Rubus
idiel ár Hift. Orat, Gr. p. XC V. — ν. T. ἱερὸν στόμα.
Fere folemue o: Pindari, de quo./vide cl Kraufé ad
Vallj. Pat,.L. EC τῶ: fin. et Με δεν: ad Horar,1V.
Qd. AL, 8, τον VW..3« γράμμα ᾿Ανακρείοντος, τ De hujus le-
Gionis veritate non dübitaffe videtur Valckenar. ad. 4in-
320. p.56. Miror tamen, cum reliquorum Lyricorum
indoles. vel ;periphrafi vel epitheto aliquo fignificetur,
uni- Anacreonti niliil; ejusmodi, — OM « Pu

js LI ur

tabam: εἴν ΤΑ E 5 vm ΕΝ ' ΨΥ Μ᾿

ty Ei , : |:
3 unc 4 d ; Er Á AS iy δῇ 13i

^

x 9st

solid T "impone U
jo o ME ho xxv. ἕξεις "er τὸ οί; κρᾶμα, ^0. MCA
— Méga πεόμενος ET ubi eadem. eft.jeGionis diverfitas,

X f Á

—-

III. 260. EPIGRAMMATA .... 155

"

Mul(o Anacreontis carmina comparari, aptifimum,
Meleager Ep. L..v. 24. ᾿Ανακρείοντα, τὸ μὲν γλυκὸ κεῖνο, μέ-
λισμα Νέκταβος.. "Anacreon νέκταρ ἐναρμόνιον effudiffe. di-
citur ap. Znzipazr. Sidon. Ep. LXXV. ubi vide not. .Ea-
dem imagine ufus Oppian. IV. Hal. 9. Μοῦσαι -- μοι πό-
gor ὑμετέρο: σι Κίρνασϑοα γλυκὺ γῶμα xal οὔασι καὶ πραπίδεσσι, ἱ
Audacius. Ῥοῦϊτα Aeneas ap. Pindarum Ol. Vl. 158.
γλυκὸς κρητὴρ ἀγαφϑέγκτων ἀοιδᾶν appellatur. Alibi idem
κρατῆρα μοισαίων “μελέων κίργαμεν dixit y. Ifthm. VI. 2. 3:
-— Malfum Anacreomzis pro eo;. qui mulfea fundebat
carmina, nemini facile durius videbitur, quam mulfa

— lequi, quod eft ap. Plautum Poen. Y. 2. 112. ubi. fimi-

μα Taubmannus dedit, — Ομηρικόν, Praeclare cum his.
cobfpirat Quinzil L. X. I. 62. de Steüchoro: δὲ ze-'
nuiffir modum ,.. videtur. aemulari proximus Homerum.
poruifjé ; fid redundas atque effunditur. —— οἰκείοις ἐν wa

μάτοις. ini peculiari opere, lyricis carminibus nempe -—

àxà cum exása;jungendum. 74, Scaliger tamen. in "
not. mít. àzógevua, maluit; | quod. minime. probandum.
Senfus eft, Stefichorum ab ippenti-Homeri flumine, ali-
quid in faum opus derivalle. Similiter δ οβονία. Ep.

| bends de Mnafalca:; ἃ Μμῶσα δ᾽ αὐτῶ: "τᾶς Σιμωνίδα σπάϑας

"Hs ἀποσπτάραγμα, --ττ ῥεῦμα. — Ovidius HL Amor. IX. 25.
Adfpice. Maeoniden ,.a:quo , ceu. fonte, pevemui , Varum
Pieriis ora riganzur aquis. | Poetarum. phantafma, quo,
foecunda ingenia cum fluminibus comparantur, illuftra- 1
vit -Mizfiberlich ad. Horaz. AV. Od. M. 5,,—— V. 5. TÉ
ϑοῦς x2 παίδων. qui fuadae et; puerorum, florem, de-

cerpfifti.—.De- -puerili. amore agens Cicero AV. Tufe,
Qu. 33. maxime vero: omnium flagraffe amore Rbcginum
Ibycum., apparet. ex- fcriptis. — Suidas in "1gvxo;' γέγονε δὲ —
ἐρωτεμανέστατος περὶ τὰ μειράκια. Idem docet Athenae, Lá
ΧΗ. p. 6o1. P. fragmento ex ejus. carminibus prolato,
ubi xd alia-fcribendum: . ἐμοὶ δ᾽ Ἕραις οὐδεμίαν κυτάμοιτος -

| ὥραν, ἅτ᾽ ὑπὸ (vulgo τε ὑπὸ) στεφοπᾶς φλέγων Θρηΐκιος Ba-

/

156 YINCERTORUM PO ETARUM TIT. 260.

gine, ἀΐσσων' παρὰ Ἰζύπριδος ἀξαλέαις μανίαις ἐρεμνὰς (vulgo
ES 89&uwues - ἡἠϊξετέρας φρένας. φϑένας ἐρεμνὰς Ibyeus deri-
vavit ex Homero, abi paffim μέλαιναι φρένες occurrurit. Hine
€tiam Pindar. in Scoliorum fragm. p. 22. μέλαιναν καρδί-
ἀν} "Aliter haec tentavit. Fiorillo in. Obff. crit. p. 65.
fq. — σειϑοῦς ἄνϑος ἀμησάμενε.. vPindàár: Y. Olymp. 20.
δρέπων piv Κορυφὰς kQtrEw ἀπὸ mdalv — 'AyAxiQere δὲ καὶ

Moveixzg ἐν ἀώτῳ. Cf. not. ad Neffid. Ep. XI. T. I. P. T.

f. 420. — V. 7. ξίφος ᾿Αλκαίοιδ; ^ Notae fant Alcaei
contra Pittacum aliosque Lesbi tyrannos fortiter res σοὶ
fa de quibus Bajy/lé v. Alcée. . Hinc 'ap. Cicerottem
fortis vir dicitur, er im fua republica cogiirus, 'Tufc. Qu.
. 1V. 23. Mimaces ejus Camoenas appellat Horaz. IV.
. Od. 1X. 7. eundem fingit ap. inferos pugnas ez exaclos ty-
fannos canentem audiri L. 1L. Od. X!II. 31. ubi inpri-
mis confüle cl. Mirfcberl p. 477. — V. 9. ϑηλυμανεῖς
reperit Ald. in cód. quodam, quae doOs le&iio et vul-
gatae fortaffe praeferenda. ^ Vat. tamen "Cod: ϑηλυμελεῖς
praeftat.— Ad Alemanis TizeSévia! hoc epirheton referen-
dum videtur; quin ei amatorii generis inventio tribui-
| τάν ap. Suim: xod ὧν ἐρωτικὸς mÁVE y εὑρετὴς γέγονε τῶν
πυῶν ἱελῶν. — NM. 10. ἀ. τῆς λυ, Vulie: "δὲ eft in Cod.

Nat, — ἐσπάσατε. vO$, in quibus et initium er finis lyri-

éàe poéfios continetur. ' Senfus non: obfcürus, fed mé-
, orabilis ufas verbi ἐπῶν pro Zysiv," Prorfas convenien:
tém locum nune quidém ad manis non habeo; fimilr
tamen. elegantia hoc verbum ho bii illoftravi ad 45-
siphil. Ep. XXII: T.H, P. 1f. pesa. a

" DXX. Vat: c p: Ἂς 4. Plan. Liga sli 135. w.
L— N.poHoaye." Aquilam tibi finge “κλάξοντα, Ροῦ-.
tas i ingenio valentes ipfe Pindarut/oote dqvila comparat;
reliquos cum cotvis; Olymp. {Π| 34. fqq. — ve
viemé. dulcia fpirabat Mufa Simónidis, Ὁ Frequentet
,po&tae epigrammatarii verbo: νέειν de vatibus utuntür;
Attigimus ad "Diostorid, Ep. XXV. p. 392. — V. 2:

ΠΣ Ὁ

DE mM e NO C9 PPP ERA

^M

* t
DU CE

at dium.

TU Lr

- "c ———

]

II.260. 4.261. BUT KA MCA AS: T HW

338 μελιφϑ. Vati V. 3. "Axxae. Vat.— V. 4. odi
οντι. Vat. —- V. 6. » Vulgo legitur ᾿Αλκαῖος, κύκνος Aér.
σβιος, AleMAi. | Codd. omnes κύκνῳ, tt et veteres editio-
nes; tum codices Planudeae plerique Alo4(2«w; aut Ala gs
Corraptus eít locus, quem veriiimili eonjectura fanavit
Reiskius.«* Br. Jof. Scaliger notavit. in not, nfl,
Σασφοῖ, ad veterem. famam de Alcaei et Sapphus amori
bus refpiciens procul dubio. —..V..7. ἄνδρων δ᾽ οὐκ ἐνά-
va, Vat. C. Non fas eft, Sapplio (imul cum viris nu*
merari eamque novenarium Lyricorum numerum come
plere, quippe quae Mufarum irae ehoto aunumeran
da fit. |

DXXI. Vat. Cod. p. 3$6. Pinn.. * 92. Sr. 1 Pu
W. et iterum ;p. 369, St. 568. W.«.Puellas Lesbias.
boc carmen invirat, | üt in Praes neo conveniant,
choros ibi Junoni du&urae ad Sapphuscantum, | Qptis-

mae notae Epigramma, ,—- V, 2. »efebxódov. fic. Vat

C. vera le&io, quae iti Planudeae. codicibus etiam fer
vata, ubi ob frequentem permutationem literarüm. » et
β fcriptum αὐροπόδων,, quod male Brodaeus emendavit.in.
dei ποδῶν. ἐλισφόμενάι etiam e membr, eft; vulgo ἐρείσά!
μενα... Br. ἁβρὰ old» jam in- - Afcenf. reperio.. Ce-
terae αὐροπόδων.. Membranaram le&ionem conje&ura
affecutus eft of: Scaliger in not, mít. — ρήματ᾽ ἐρεισά-.
μενα; aUt ἐρεισέμεναι; Vulgo. βήμετ᾽ ἐλισσόμεναι. Vat. € 33,
διδροπόδων di&um ex eleganti poétarum ufu pro ὡβρῶν qa,
δῶν, Vide Scbürz. ad ef: hyli Agam; v. 385. — t a6nd |
Ν. 4. 312 χορόν, babet Pian. loco pt. ἐνθα χορὸν καλὸν στή
σασϑε. loco fec. In. Vat. C. 9a καλὸν στήσατϑε d χυρόνυ

ubi erroris caufa .perfpicua. — ἀπάρξει. Vat. C. Flor..prz-

Ald. 1. 3. aliae ἐπάρξει, Loco fec. in Plan. labenti.vera
fui fuccurrere conabatur 7'of. Scaliger in ;not. mft. àza-
φήξει corrigens. Nihil opus. — V. 4. [χεφσὶν omittitur.
in Vat. C. lacuna reli&ta, — Sappho in primo. choreae lus
co pofita, lyram manibus tenens, fingitwr. —llluftravit:

$

ἡ ͵ : (RT.
158 INCERTORUM POETARUM ΠΙ.261.

baec Burmann. ad Propert. I EL ΧΧΗ͂Ι, 33. Hic ubi
se prima flatucnz in parte cboreae,

DXXII. Nat. C. p. 445. Edidit JFolfius in Fiat
'Sapph. p. 166. ex codd. Dorvillii, qui hoc Epigr. tra-
&avit in Vanno crít. p. 37. et 6.40. Pavonein impugnans,
idem catmeti tra&tantem in Praef. ad Ariffaen. p. 1X. fq.
Reisk. in. Anthol nr. 72 1. p. 143. inter Jenfiana nr.
7 I. Lemma eft in membr,: Εἰς Σαπφὼ παρὰ τῶν Μουσῶν
κοιμωμένην. In fine adjiciuntur haee: ἐγεέϑεῖσα δὲ Σαπφὼ
εἶπε τάδε" Με. μάϑες, ϑεῖός. μοὶ ἐνύπνιον ἦλθεν ὄνειρος, EX
Homeri Od. £. 405. Inepti Grammatici appendicula.
— Mufae loquuntur, immortalem Sapplus gloriam ce-
lebrantes, — V. t. éXiQov. « Aeolicum effe vocabulum,
ab ipfa forte poérrid ufarpatum, facilius credo. Ezymo-
logico M. quam Euflatbio p. 1631. Y. qui recentiorum
lonum effe tradit pro ὀλίγον. Hefych. ὀλίξονες. ἥσφονες:
ἐλάσσονες. Cf. Spanbems. ad. Callim, H. in. fov. 72. L. Bo?
in Obíf, Crit. p. 192. Male Wolfius ὀλέζον᾽ ἐπί, Ρο-:
fterius τα ἔτι temere mutabat Doroill, —— | V. 2. »Scri-
ptum quidem eft in Cod. ἥματι τῷ πρώτῳ, quod mendo-
fem jure Dorvillio vifum eft.* Br. Non perfuadet. zu
Ti τῷ πρώτῳ eft pro πρώτῳ ἤματι τῷ i.e. d φῶς Dec. — V.
| 78. »Scripturam eod. Σαπφοῖ [eausa] co τὴν κρίσιν £doU
μὲν verilimili conjectura: emendavit-Toup. Em. in Suid.
p. 277. fed τὴν in γὰρ mutandüm cum Dorvillio non,
erat. (Cf. quae notavi ad Callim. Ep. VII.*. Br. -In
Ap. Goth. fic habetur: σαμφοῖ σοὶ γὰρ κρίσιν. ἐνοῦμεν α:
Unum ex Dorvillii Apographis: σοὶ τὴν πρίσιν ἐν οὔμεν»
unde fecit σοὶ γὰρ κῦδος ἐν ἁμῖν, parum feliciter. |» Paute,.
"σοὶ γὰφ ἔνειμεν τὴν κρίσιν ἄφϑιτον ἔμμεν. Sappho , tibi enim
ἐγ πὶ judicium effe incorruprum. quem verfum. et

male tornatum et vehementer jejunum nemo facile in
' tam eleganti Epigrammate tulerit. Praeclare vidit:
Reiskius ἐνείμαμεν legendum eíle; in reliquis idem cae-:
cuti. Jam Teupiui audiamus ; » Mufae hic, ut. vides,

.
AE M MEE CM. HUE REOR Y

MSc m uo ia en

i aeo ΟΣ ἀντὶς ene Ξῳ λῷον
πὰς φαφοςΣ

XE

T — o — A

pos- pe

dixe reni MUT e Ete E ρα; act E

pent

1 ] 1] ἐ
Iii. 261. ar X€XPIGRAMMATA, PR 159

liquis .Sed,:ut res τὴς, ἀμφύσως plane et inficete,
Nam hbri omnes, κρέσιν. ἄφθιτον, “4806 viros. doctos ad
modum cruciayit..-.. Nos verifüime emendavimus, χευσὸν
ἄφϑιτον.- Schol. ad. Pindar. Uyth. Od. ΚΝ. ἄφϑιτον δὲ αὐτὰ
εἶκε, καϑὸ χρυσοῦν. Apo ὃ δὲ χρυσὸς; PoSiebác: ὡς Theocrit;
Eid. XVili. ς 2. δοίη Ζεὺς ἄφϑιτον: λβόν. Eft enim ger
vi$, opes dispenfare, vel (altem diepinÉotini ἐπινεῦσοι:
Hinc nofter Epigrammati(ta: νεῦσεν ἐρισμάφραγος. (Quod
viri dodi nou iurellexerunt.. Caeterum. ad hoc catmen
refpexit Ari(tides Vol. I1. p. 377. qui hunejlocam egre-
gie dilucidabit, et noftram emendatiunculam extra omne
dubium. collocabit: oj» δέ es καὶ Σαπφοῦς ᾿ἀκηκοένοι ὦ
«ρός τινὰς τῶν εὐθαιμένων δοκουσῶν εἶναι γυναικῶν βεγαλαυχου»
μένης, καὶ λεγούσης, ὡς αὐτὴν aí Μοῦσαι τῷ ὄντε ὀλβίαν καὶ a.
Meri» ἐποίησαν, xal ὡς οὐδ᾽ ἀποϑανούφης ἔστου 2499. Quare |
hoc epigramma, quod elegans inprimis eft, auctoritate ,
Ariítidis, ab ipfa Sepplidue fcriptum effe . crediderim.«*.
Haec ille, in^quibus Toupianum: ingenium agnofcimus.
4Ariflidii locus nihil ad confirmandam illias: lectionem
facit; rhetor enim de mentis et ingenii copiis loquitur;
oéta, fecundum. Toupii mentem, de auri opibus; |
Quibus fi polluit Sappl:o, eas non Mufis, fed marito, Kse-
| κώλα πλουφιωτάτῳ ἀνδρὶ (Suidas in ξαπφώ. T. Ill. p. 283.)
. . debebat. Multo minus ex rheroris verbis colligi pote
eft, hoc Epigramma ab. ipfa poétria conferiptum effej — —
cum. ille potius, fi conje&uris jndulgere licet, refpexé- ὁ
rit illud Sapphus carmen, cujus fragmentum (Anal. Br
T. L nr. Xl.) fervavit Srobae.. Flor, T. IV. p. $2. —5
Mufas, quae bic loquuntur, nofi de auro. Sappho dona* -
to, fed de muneribus, quae ipfis. propria fant-et pecu--
D Bes. egifle , nullus dubito. Quare feribendum exi-
"A | d

" τ τ.» »
» »

-

(Cro C dehdn
-.€à γὰρ KIZZON ἐνείμαμεν ἄφϑιτον " AMMEZ,

I60 INCERTORUM POETARUM ΠΙ.261:

Tibi enim bederam nunquam non virentem. zribuimus mos.

Sie haec omnia re&te et ordine procedunt. Primo di-
flicho Parcae dicuntur puellam nafcentem placidis ocus
lis. vidiffe, eique ingentem inter homines gloriam an-
.muiffe; altero Mufae fe Parcarum voluntati obfecundaf-
fe dicunt eo, quod puellam poética facultate inítruxe-

. rint; cdi muneri Japiter annuit, qui, fatorum ;praefes;-

omnia humana temperat aliorumque Deorum munera
rata facit, κισσῷ, Dedera, poéticam facultaà'em figni-
ficari, ex mults locis conftat. Mufae locum ipfis fa-
erum commendantes: Ep. ἄδεσπ. CLX VAI. κἀν γνήσιος dv-

94» ἐράστὴς "EA9w, τῷ κισσῷ τοῦτον ἀναστέφομεν. ^ Circa |

dbyci tumulum terra πολὺν κισσὸν χεύατο Ep. ἀδεσπ:
DXXV1if. Horar. 1. Carm. L1. 29. me doclàrum bedes
vae praenia | fronitium. Dís mifcent. fuperis. — Mortem
'Fibulli lagens Ovidius lil. Amog. X. 61. Obviur- buic
venias, bederá juvenilia cirélus "Tempora cum Calvo, docte
Garulle, zu0. ldem HL A. A. . 411. ANunc bederae

fite bonore: jacent : -operazaque doctis Cura vigil Muftsno-

gin incrris büber. .. Vide praeterea, quae de hedera
; Baccho facra poétaramque- frontibus deftingta. collegit.
Bodaeus a | Stapel. ad. Theophr. YN. p: 276. — ἄφϑιτον
autem de immortali. gloria non minus certe aptum;
quam de opibus et divinis. | De Euripide kp. ἀδεσπο

DXXXIV. ἴσϑι δ᾽ ὑπὸ χϑονὸξ dv, ὅτι σοι κλέος ἄφϑιτον ἔστοι: Ἶ

Antip. Thef]. Ep. XXIM. de novem Lyricis: ἐννέα δ᾽ αὐτὰς
Tix. τέκε, ϑνάτοῖς ἄφϑιτον. εὐφροφύναν. —— Vpaene monere
neglexeram Dorvillium hunc verfum iterum tentaffe
in- Vanno crit. p. 640. fic: σοὶ γὰρ ῥῆσιν ἔνεύσαμεν ἄψϑιτον
εἶμεν. carmina: immortalia. ut Piuytus "Y. M. p. 288;
ὀστέα μὲν καὶ κωφὸν ἔχει τάφος οὔνομα Σαπφοῦς" Αἱ δὲ σοφαὶ
κείνης ῥήσιες ἀϑάνατοι. — — V. 4. ἐρισφάραγος. Vat. C. quod ^
revocandum. Homer. Hymn. in Merc, 87. ἄλσος
&yióv ἐρισφεράγου ταιηόχου, βαφυδφάραγον Jovem appellat

Pindar. Ν 1. 1dthm, 48. C£. Dorvillium in Vann. crit.

“

t ζρο αν σὰς ΞΟ:

II. 261. ^ EPIGRAMMATA, 161

p.45 fqq. et Alberz. ad Hefych. ν. dgiwQágayot. — |, In
- ei; δὲ πατήρ | Sed copulam fen(íns requirere. vide«

τ: paffim permutatae particulae δὲ et ze" Br, —
in $. ng£nbes δ᾽ ἐν πάντεσδιν. Cod. optime; πιοῖατο tar
tum μέλψα: in μέλψῳ. pronus enim librariorum lapfus in
barum terminationem ^permvtatione ob foni affinita-
tem. * Br. μέλψεαι Reisk. idque fervavit. Toupius. — kot.
διμος. ϑὶς fere Tbeocrir. Fid. Xil. 11. ἐσεσσομένοις δὲ
γενοίμεϑα πᾶσιν ἀοιδοί. Properr, Y. ἘΠῚ XV. 2... Tu quo-
que uti feres nobilis bifloria. Cf, Oudendorp. δὰ ippa-
hj Mer. 11. 1 19.— Ν. 6. 5Scripturam Cod. οὐδὲ xavrZa
φάμας ἔσσεαι ἠπεδανά. vitii fufpectam non habuit Toupius,
quod profedo miror ; immo bunc verfüm fic vertiti
neque illuflris tui nominis tungtiam erit oblivio... Sens
fum hunc e graecis eruere non valeo. Ad verbum,
neque gloriofae famae eris invalida, ἀπεδανὸς eoim fignifi.
cat ἀσϑενής. iHisce latinis graeca non faniora fant, Re«
poíui Zeesro, ἡπανία, — Pofttema vox paulo rarior, hic,
ut in Fauli Ep. XVI!L fupra. captum librarii fuit, cui
magis frequens ap. poétas obríum vocabulum ἠπεδανὰ
obverfatum fuit, haecque corruptela alteri occafionem .
dedir, qua ἔσσεται ἴῃ “ἔσσεαι mutatum, & br. In Ap.
Goth. eít ἔσσεα ἡπεδανά, |

DXXIII. Vat. C. p. 387. Plan. p. 93. St. 135.Wi.—
Legitor etiam ap. Euflatb. ad 14. 8. p. 247. 34. Οὗ,
Afclepiad. Ep. XXXV. Antip. Sidon. Ep. XLVIT. Laudatur
carmen Erinnae 'Haaxár infcriptam, quod trecenti$ ver-
fibus conftitiffe ex hoc Epigrammate difcimus. ldem
tradit Euffatb. l.c. et Suidas in "tema. T. M. p.75:
qui noftrum carmen ante oculos habuiffe videtur: Ἔγρα»
pev "HAax&Twv , ποίημα δέ ἔστιν ΑἸολικῇ xal Δωρίδι διαλέκτιὼ
ἐπέων 1/, τελευτᾷ δὲ παρϑένος ἐννεακαιδεκέτις. οἱ δὲ στίχοι αὐτῆφ
ἐκρίϑησαν ἴσοι τοῖς Ὁμήφον. Οἵ. Burmann. ad Propert, Τί,
El. H. 32. p. 226. fq. — V. 1. κηρίον. — Similitet£

Vel. II. P. a. L

162 INCERTORUM POETARUM ΠΙ 261.

Meleager I. v. 10; Noceí?oc, ἧς δέλτοις κηρὸν ἐτήξεν Ἔρως, —
ὧδύό τοι. Vat. C. | Haereo equidem in hoc adjedivorum
afyndeto. ^ Scribendum, ni fallor: | Does

εἰ δέ Ti μικρὸν;
[^ — ἀλλ᾽ ὅλον ἐκ Μουσέων κιρνάμενον μέλιτι.

quanquam exiguum carinen rorum famen Ares imel-
le:comimnifluurefl.. in talibus εἰ ponitur pro εἰ καί. quem
^ ufüm attigit Abreféb..ad Aefchyl. T. 1. p. 285. et in
Au&ar. ad Thucyd. p. 344. Saepiffime poft εἰ et εἰ xo

ponitur ἀλλά. — Euripid. Phoen. v. $00. Ἐμοὶ μέν, εἰ καὶ.

μὴ καϑ' Ἑλλήνων χϑόνα ὙεϑράμΑε3᾽, ἀλλ᾽ οὖν ξυνετά μοι δο-
κεῖς λέγειν. — Afclepiades Ep. XVII. 1. 2. εἰ δὲ τὸ τραῦμα
Μὴ σαφές, ἀλλ᾽ ὃ πόνος δύεται εἷς ὄνυχα. Ep. ἄδεσπ. DXXXV.
sb καὶ δακρυόεις, Εὐριπίδη, εἷλέ σε πότμος -- ἀλλ᾽ ἔμολες Τπιελ-
λαῖον ὑπ᾽ ἠρίον.. Ab. DCCL- εἰ καί μόι Suuóz, Διονύσιε. τεία
ρετάι αἰνῶς ᾿Αμφί σοι, ἀλλ᾽ ἔμπης οἷα πάρεδτι δέχου. Ἐπτὶρ.
Phoen. 956. εἰ μὴ γὰρ εὐνῆς ἡψατ᾽., ἀλλ᾽ ἔχει λέχος. ——
ἫΝ, 3. οὐδέ, Ald. 1, 2. 3. Afcenf. — Ὁμήρου emendavit
« Stof. Scaliger in. not. mft, ^ Sic fane fevera Grammaticae
lex poftulat, quam tamen ποῦ po&étae folum, fed pede-
fires quoque fcriptores faepe violant, 'dum compara-
tionem ,' quae ad partem fpectat, ad totum referunt.
Cf. Ep.2sez. DXXXIN. 5: 4. — Sq. vf idem τοῖς δέκα mag2.

corrigit, nefcio quo fenfu. —- ἐννεακαιδεκάτευς. Vat. C. -

— M. 5. ἡλεκάτη. Vatovi- ἐφ᾽ ἱστῷ, idem et μίας,
Vett. edd, Plan. ἐπ᾿ ἱστῷ; Sic quoque Cod. Reimari,
tefte Reiskio ad Conflant. Porpbyrog, Cerem. p. 139.
ubi adípirationem.a veteribus paífim negle&am effe do-

et, Cf. ad Ep. Zieez. CLXIX, 7, — -Erinna, dum,
^ matri morem gerens, vel ad colum, vel ad telam fta-
bat, tamen Mufis,' quarum antiftes erat, operabatur.

Fortafle Erinuae Ἠλακάτη nomen traxit jnde, n a

^ puélla shes verfanie concinnatum erat,

-

E M nm
. ou ἐμ ιν, ν΄ . ὦ... τος

ur yw

II. 261.4.262.. EPIGRAMMATA, 163

DXXIVF. Vat. C. p.. 269. Plan. p. . A90. St. 4054

Ws o Afclepiadae tribuit Cod. Jani Lafcaris ap. Iriarten,

In Planudea A/clepiadae Epigramma praecedit. — ni^

parri Sidonii ingenium refert. Cf. FVolfum in Fragm

Po&tr. p. 7. — Etiam hoe Ep. fcriptum in Erinnam;
praematara morte exítindam, fed carminibus fuis im«
mortalem. — V. I. ἔαρ ὕμνων, carmina jucundiífima,
Cí. ad Julian. Aeg. Ep. LI. T. Il. P.ill. p. 388. — V. 2«
κυκνείω στόματι, cum. ad faavitatem cantus referri deber;
ium ad fabulam de exfequialibus, quae cygnus moriens
canere dicitur, carminibus. — Ovid, XIV. Met, 430.
1.263.] V. 3. ἤλασεν. ΔΌΜΟΝ, Rhod. L. If, 815. 'Ev«
345 ᾿Αβαντιάδην veTÓNUÉIM ἤλασε μοῖρα "ἰδμονα, ubi perpe-
ram ἥρπασε emendabat G. W akeffeld. 1. Sylv. crit. p 69,

Leonidas. Tar, Ep. XCl. οὔτε καταιγὶς Ἤλασε τὰς πολλὰφ
niis a

τῶν ἐτέων δεκάδας, — V. 4. ἠλεκατης, Vaát. C. Etiatn baee
verba ad Erinnae ᾿ηλακάτην fpectare videntur, -- V. 5.
οὕς ἐγεγωνεῖ, Vat. C. — V. 6. φϑεῖσϑαι. Vat. “- - Πιορίσιν,
Vat. | ἢ VUL.

DXXVF.-Plan. p. 368. $t. $07. W. In Anacreon-
tis imaginem. — V. 3. Male Baxterus οἶσθ᾽ ἀπὸ κώμων;
quod antiquae le&ionis. ftrenuus propugnator Fifiberus
propagare non dubitavit in edit. 4macreomtís p. $02.

In fine verfas incidendum videtur. | Jungendum enim

ἔμμα βρομίῳ βεβαρημένον 428 ἀπὸ κώμων ἱ. e. κώμοις. Quae ;
fequuntur, pro appofitione habenda funt, ^ Qualia fint
illa 7 Ju» ligna, (oculi nempe vino et vigilando gra* -
vati) bene docet Meleager Ep. LX. cujus verfum 3. a
temerariis conjecturis optime nuper vindicavit Purgold.
in Obíf. crit. p. 226.
^. DXXVL Vat. C. p. 212. Plan. p. 277. St. “οἱ,
W, Profert Suidas in οἰνοπότης. T. Vt. p. 668. |
DXXVII. Wat. C. p. 213. j'uliauo Aegyptio hoe
carmen vindicat, quod ἀϑδέσποτον eít in Plan. p. 27 ὃ. SU
L 2

164 INCERTORUM POETARUM ΠΕ 262, ὅ. 263:

402. W. C£. not. ad Julian.- Aeg. Ep. LXI. p. 391.
— X. 1. pro ἀλλὰ in Anacreonte Efcberi p. 498. ἠδὲ
legitur, omnino male. Verbis ita ut par erat, diftin-
&is et interlocutoribus attributis, nemo de vulgatae
e&ionis veritate dubitabit. —' V. 2. ἀΐδαν Vat. C. a
man, fec.

^" DXXVIII. Vat. C. p. 320. Plan. p. 279. St. 403.
W.. Ibycum, quem in I(thmo Corinthiaco interfe-
. &um effe conftat, in patria fepultum effe, ex hoc Epi-:

grammate apparet, — V. t£, Rhegium, Sieulis undis
᾿ τε

rigatum, Ῥηγίῳ ἐν διερῷ Ερ. ἀδεσπ. DCCXL, — ταγα-
γώδεος. Vat. C. —. V. 2. 3ορινακίου. Vat. C. Ed. Flor. pre
Ald. 1. 2. 3. τρινακρίου Afcenf. Steph. Vid, Hoiflen. ad.
Supban Byz, p. 325. Dorvill. in Sicul. T. 1. p. 163.
L— γγΘρινακίου. . Sic. Vat. Cod. et dáae Plan. Solae mem.
branae γευόμένην dedetunt, quae lectio optima eft; fub-
auditur zó2.* Br. Vulgo γευομένης, emm M. 3. δὲ mr. Vat.
Plan. — παῖδας, Vide ad Ep. DXIX. 6. — V. $. ν»ἡδέα
πολλά. Sic rede membr. Vulgata fenfu caret τῇδε δὲ
πολλά. * Br. κισσόν, Hedera poétae tumulo circumfufa,
ut ap. Simmiam: Tbeb. Ep, M, ubi vide not. T. I. P. I.

331. — V. 6. λευκοῦ καλάμου, albicantis calami, un-
de tibiae fiebant. .— Cf. Plin. H. N..XVI. 66. p. 28.
Bodaeum a Srapel ad beophr, YV. 12. p. M» et
Salmaf. in Exerc. Plin. p. 82. fq.

.4.2635.] DXXIX. Vat. C. p. 225. Plan. p. 287.)

St 424. W. — Ap. Diogenem. Lacrr, VI. 28. hoc
Epigramma Epicharmi ílatuae infcriptum [Ὁ] huit
tur. Bonada in Anth. p. 402. — V. x. Quanto fplen-
dentior fol ceteris aftris, quanto mare flamina vi et ma«
gnitudine fuperat, tanto Epicharmum praeftare pronun-
tio. in apodofi alterum membrum ad fenfum perfe-
&um defideratur; non fine exemplo tamen. — Sic T5eo-
trit. Eid. 1X. 33. οὔτε γὰρ ὕπνος, OUT M ἐξαπίνας γλυκε-

111. 263. ΟἸΕΡΙΘΚΆΜΜΑΤΑ. ὁ 165

ρφώτερον, οὔτε μελίσσαις "Aen, deco: ἐμὶν Μῶσαι φίλαι, —
Pro εἴ τε Opfopoeus ὅττι emendabat; omnino male, —
N. 4. zsrelz:.— Cous quidem fuit Epicharmus, fed cum
tenera aétate Syracufas veniffet, quam urbem ingenii
monimentis illaflrravit, a plerisque pro Syracufano habi-
tus eft. i δὶ |
DXXX. Vat. C. p. 220. Primus edidit Dan. Hein-
fius in Not. ad Horat. p. 107. Reiskius in. Anth. nr.
567. p. 73. Δωρίδος ix Μούσης. Dorica dialecto, quod
conftat, E»icharmus in dramaticis operibus fuis ute-
batur; hinc Mufa. Dorienfis eum in Bacchi et Satyro-
rum gratiam muneribus fais inftraxiffe dicitur, -
DXXXI. Vat. C. p. 229. εἰς Φιλιστίωνα, τὸν Νικαξὰ
γελωτοποιέν. Plan. p. 206. St. 300. Ὁ, In Philiftio-
nem, Nicaeenfem, quem alii Prufaenfem, alii Sardia-
num appellant, mimorum fcriptorem, — Eum nimio rif
exftin&um tradit Surdas in Φιλιστίων, ubi v. 1. 2, excita-

tür. T. HL. p. 603. Egit de eo Scaliger ad Eufeb. p.

179.^ et Sirmond. ad Sidon. Apollin. p. 26. . Hunc
poétam, quem omnes extremis Augufti temporibus vi-
xi(fe memorant, unus Suidas Mocratis aevo floruiffe tra-
dit, memoriae vitio, ut videtur Scaligero. — V. 1.
βίον. βιολόγος appellabatur, ejusque fabulae κωμῳβίαι βιολα-
γικαί, quia omnem hominum vitam repraefentabant,
Praeclate huc facit Diodor. Sicul, L. XX. 63. p. 45 3.
de Agathocle agens; ὑπάρχων δὲ φύσει γελωτοποιὸς
καὶ μίμος, οὐδ᾽ ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἀπείχετο τοῦ σκώπτειν
τοὺς καθημένους, καί τινας αὐτῶν εἰκάδειν᾽ ὥςτε τὸ πλῆϑος πολ-

. λάχις εἰς γέλωτα ἔχτρέπεσϑοη, καϑάπερ τινὰ τῶν V 90 AÓ y my καὶ

ϑαχυματόποιῶν ϑεωδοῦντάς. ubi vide WFeffeling. Eandem '

rem attigit, noflrum quoque Epigr. laudans, Barneftus

de Tragoed. ᾧ. Vll. — γέλωτι κεράσας. — Appofite Ho-

rar, 11. Carm, XVI. 23. Laetus in praefens animus, quod

ulira eft, Oderit curare ez amara lento. temperet vifu. nec

tamen, quod quidam putavit, ex noftro Epigr. haufit.
| L 3

--

166 INCERTORUM POETARUM 11.263.

At noftrum. locum: procul dubio expreffit Caffiodor. L.
IV. Epift. 51. Mimus etiam, qui nunc zanzummodo. de-
vifui babetur , santa. Pbilifiionis cautela veperzus eft, ut
gjus aczus ponererur im litevis: quazenus mundum
curis edacibus aefluaduzeom laetiffimis {ἐπε
gentilis remperarez. — Ν 53. λείψανον παντὸς
βίου totius, quam exprimere folebam, vitae reliquiae,
Similiter de homine asziqua virtute et fide ap. Teren-
tium 01. ^delph. MI. 90. 4i eriam bujus generis vel i-
quias Reflare video, vivere etiam nunc luber. Lucian,
D. D, XXV. I. T. l. p, 84. εἰ μὴ. ἐγὼ ξυνεὶς τὸ wi
qvóusvov, κατέβαλον αὐτὸν τῷ κεραυνῷ, οὐδὲ λείψανον ἀνϑρών
ve» ἐπέμεινεν ἄν, Eurip. Troad. v. 711. ἀλλ᾽ ἐνθάδ᾽
αὐτὸν λείψανον Φρυγῶν λιπεῖν, Electr. 5.3 8. τοῦ TOT,
Ἠλέκτρα, τόδε TlaAziw ἀνδρὸς λείψανον Φιλῶν κυρεῖ — Hee
liedor. perpetuus Euripidis imitator. L. 1:21. p« 61-
ed. Bip, ἐπεκρατύῴσαμεν ἐξ ἑπάντων οἰκτρὸν περισωθέντες
λείψανον, τος Ψ,, 4. πολλάκις. Τρία igitur Philiftion in
Mimis fuis agebat. — οὐπώποτε, Vat, C« a pr. man.
DXXXH. Vat, C. p; 582. Plan: p. 95: St, 140.
W, Elegans-diftichon, quo Herodotus Mufas hofpitio
excepiffe, et ab unaquaque earum, muneris loco, li.
brum.Hiítoriae aceepiffe dicitur. — ψόαν, é«Zerg. Vat,
. Novem Herodoti libros novem Mafarum nominibus in-
fcriptos effe ab ejus admiratoribus affeverat Lucian. T,
l. p.572. et p. 631, (T. IV. p. 117. et 205. ed. Bip.),
Plures tamen idem in fuis operibus feciffe conftat, ut
Bioneu, ou φέρεται ἐννέχ βιβλία Μουξῶν ξπιγραφόμενα. Diogen.
Lacrt.lV, $8. ubi vide Menag. p. 182. Cf. Vaffium
de Hiftor, Gr. L. I. e. 3, Novem de manfaetudine prae-
ceptis datis, Mare. Anon. L. XI. 18. p. 334. τούτων τῶν
ἐννέα κεφαλαίων μέμνησο, ὡς παρὰ τῶν Μουσῶν δῶρᾳ εἰληφώς. :
DXXXIII | Append, Planud. p. $09. St. 15. W.

»Habent hoc Epigramma Ariftophanis Scholiaftes ad

Nub, 331. et Stephan. in Θούριοι, ubi γε 3, fine fenfu

— "a rw σὰς, m τ -

e

TE P
-- -----. e — —

Ht. 265. 4.264. |EPIGRAMMAT A. 167

legitur τῷ γὰρ Zx24Tev, quod a viris. do&tiflimis ad ma-
jora properantibus non fuit animadverfum. V. 2
ἱστορίης jam. 'emendaverat Camerarius: apud illos enim
ἱστορικῆς, legitur. «€ Br, -- ἱστορίης πρύτανιν. Οἵ Ep.
ὌΧΙ. — V. 3. τὸν γὰρ ἄπλ. emendavit Huetius p. 79.
nec aliter haec! exbibet fcripta Taylor in Vita. Lyfiae
p. 109. ed. R. qui de illaftri illa Athenienfium colonia, :
cujus comes Herodotus fuit, egregie. disputavit. —
Initio vf. Cod. Vat. δωρίδος ἐκ πάτρης ptnebet, quod νυ»
gatae non praeferendum, —— μῶμον" ὑπεκπροφυγών. He-
rodotus, cum propter Lygdamiden tyrannum, qui Ha-
licarna(íli dominabatur, - Sxmum commigraífet, indeque
patriam reverfas :expuliffet tyrannum, magnam fibi
apud cives concitavit invidiam,. qua commotus Halicar- .
paffum iterum. reliquit: ἐπειδὴ 4 ὕστερον εἶδεν ξαυτὸν φϑονού"
μένον ὑπὸ τῶν πολιτῶν, εἰς τὸ xus ἀποικιφόμενον ὑπὸ ΦΌΡΟΥ
νπίων ἐθελοντὴς ἦλϑε, xdxti τελευτήσας ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς τέϑα-
ται. Suidas, Colonia illa in Italiam. abdu&a OI.
LXXXHI. 5: Vid. Diodor. Sic, T. l. p. 483. fq. Thuriis
hiftoriam fuam fctipfiffe perhibetur Herodotus . ap. Plin.
H. N. Xll. 8. p. 657. quin initio Hiftoriae ejus fue.
runt qui nof Ἡροϊότου ᾿Αλικαρνησσέως, fed dieit Gov-
eíev legerent. Ariffozel. M. Rhetor..9..— 5. Ὁ
1.264.] DXXXIF. loni hoc Ep. tribuitur in. Vat. ἣν
C. p. 214. ét in Plan. p. 273 $t. 394. W. | Atisan-
te Euripidem obiit, Vide Benrl. in Epift. ad Mill. p.
$0. fqq. — V. 1. 2. laudat $uidas;in γυάλοις, T. Lp.
136. Obiit Euripides ap,-Archelaum, — Macedoniae
regem, ᾿μελαμπέσπλσοις, ob ludum de morte Euripidis, ut.
Brodaeus interpretatur, — V. 2. τὸν ἀεινυκτός, janCtim
legit Huetius p. 25. Junge potiu& ἀεὶ ἔχων τὸν vvxràc.
S4szuov, — Yn Cod. Ψατ, αἰεί, —— V. 4. Ὁμηρείαις. Diogen.
Laérz. L. IV. 26. ᾿Εϑχύμαξε δὲ ὃ Κράντωρ πάντῶν δὴ μᾶλλὸν.
ἝὍμχρον καὶ Εὐφιπέδην͵ λέγων ἐργῶδες ἐν τῷ κυρίῳ τραγικῶς ἅμα
καὶ συμπαθῶς γράψαι, — In fin. 'χάρισιν Vat. C, χάριτες
L4

168. INCERTORUM POETARUM HII. 264;

91. funt. carmina, ut paffim, ^ Vide Απιήιαάν T. L
P. 1. p. 450.

"UU DXXXF. Vat. C. p.214. fq. Plan, p. 273. St.
294. W. Cf. not, ad A4ddaei Ep. ViHi. T. 11, P. 1f,
P. 235. fq. — V. 4. ν»Μουσέων χάριτα pro vulgato τρά-
γικὴν χάριτα dederunt membrande. *. Br. | Euripides
laudatur, quod fapientiam cum Mufarum illecebris con-
junxerit. Nori: funt. ví: Oraculi ap. Suidam in σοφός,
ubi Sophocles: fapiens ; fapientior Fniipiles; Socrates
omnium fapientiffimus. praedicatur..." Tanquam pro-
priam et peculiarem Euripidi σοφίαν" ixihede Pluzarcb.
T. 1I. p. 384. Ὁ. Faciunt huc inprimis veríf Alexatr
dri Aetoli ap | Gellium V. XV. 20. quos adfaibam ex
emendatione Falckenarii ad Eurip. Phoen. p. 58». 'o δ᾽
᾿Αναξαγόρου τρόφιμος χαιρῦ στρυφνὸς μὲν ἐμοίγε προςειπεῖν, Kod

μισογέλως καὶ rei οὐδὲ παρ᾽ οἶνον μεμαϑηκώς, "AAA ὅ τε,

γράψει, τοῦτ᾽ ἄν ᾿μέλιτος καὶ Σειρήνων ἐτετεύχει. ---- V. 6,
γάης. Ed. Flor. pr.
DXXXVFT. Nat, C. p. 215. Plan. p. 273. St 295.

W. . Bonadae Anth. p. 412. —- Vitiofe membran.:

οὐ δὸν μνῆμα τόδ᾽ Εὐριπίδη ἐφυ, ἀλλὰ σὺ τοῦδε. — V.2,
Tua cloria hoc tuum monimentum illuftrat.
DXXXVII. Ex zizhen. L. X. p. 454. F- qui hoc di.
füehon affert; ex Neoptolemi libto zi ἐπιγραμμέτων,
relatum in Append. Planud. p. 509. St. 15. 7. . $cri-
ptum eft in "Thrafymachum, ifocratis et Platonis difcipu-
lum, de quo loca veterum iod Olearius ad Philoftr.

Vit. Soph. L 1 4. p. 497. — Similes circa literas lufus -
profert Arbenaeus l. e. ταν ΜΝ. I. σάν. Sic Dorienfes

ha:c literam. appellaffe, docet Herodoz. k. 1.139. p.
69: ubi vide Weffel. — 221, €.0. Nam litera o in
Alphabeto nomen or habebat. Vide $almaf. ad Hero-
dis Infer. p. 39. Taylor ad Marmor Sandvic. p. 7.
DXXXVIIL Haber. hoc di(tichon Szephan. Byz. in

Μίλητος, et ex eo Euflatb. ad Homer. p. 313. €t ad Dio--

77 Mine Soi σιν... ... —

III. 264.4. 265. - EPIGRAMMA T À. | 163

nyf. Perieg. v. 823. Timotheus, citbaroedus, de quo
diximus ad Alexandri z4erol. Ep. IV. 2. T. I. P. I. p.
23$. meliore fane epitaphio dignus erat, Prior tamen
verfus fortaffe in mendo cubat, quod levi negotio fic
vlla:

δρᾶν. ᾿ Ag | y ara
nárez Μίλητος ἔτικτε τὸν dy Μούσαισι ποϑεινόν —

In talibus praepofitio ἐν faepenumero abundat, ach tan.
zum quando ablativus inflrumenti, fed et alius quicunque
ponendus era?; quae verba funt. T. Hemflerhufii ad Lu-
diam, T. M. p. $23. ed. Bip. — V. 2. κιϑάρας ἡνίοχον.
Cf. not. ad Meleagr. Ep. ΜΙ. T. P. Lp. 17...

4.265.] DXXXIX. . Vat. C. p. 465. Planud. pP.
66. ΝΜ 95. W. '"Protulit Bandini ex Thucydidis Cod.
T. 11. Bibl. Laur. p. 622. cum cujus le&ionibus Brun-
chius confpirat. Cf. Epigrammata in Heraclitum DXV.
DXVI. — V. τ. Vulgo et in Vat. C. εἰ δέ ys πάμπαν Wie
ἔφυς Μουσέων. δἰο, plane Ep. ἀδεσπσ, DLXIV. in Lyco-
phronem: εἰ δέ es φίλατο Καλλιόπη γ᾽ λάβε μ᾽ ἐς χέρας εἰ δὲ
Νῆϊςς ἔφυς Μουσέων, χερσὶ βάρος ᾿Φορέεις., .. lnepta fane |
vulgata leGio πάμπαν, in qua boi olim lere cenfe-
bam: |

εἰ δέ γε σεμνῶν
νῇϊς ἔφυς Μουσέων --- τὶ

Thucydidis enim. opus, ἢ quod aliud, feverae Mufae
aufpiciis concinnatum eft. — Fortaffe tamen tutius; Co-
dicis Lanrentini auctoritatem fequi, quod cl. editor fe-
cit, Caeterum.ad. Hiftorici quoque intelligentiam Mu-
farum favore opus elle (tatuit Epigrammatis au&or ;
quin inventi funt apud veteres, qui Hiftorias inter car-
mina referre auderent. | Dionyf. Halic. in. Epift. ad
Pompej. p. 130. de Herodoti et Thucydidis operibus:
L5

τὸ INCERTORUM POETARUM: III. 265,
καλαὶ 'μὲν αἱ ποιήσεις ἀμφότεραι" οὐ γὰρ “ἄν αἰσχυνθϑείην ποιήσεις
αὐτὰς λέγων, — Marcellin. Vit. Thucyd. p. XX. ed. Bip.
meg) δὲ πάσης τῆς συγγραφῆς ἐτόλμυῃσάν τινὲς ἀποφήνασθαι, ὅτι
αὐτὸ τὸ εἶδος τῆς φυγγραφῇς οὐκ. ἔστι ῥητορικῆς, ἀλλὰ ποιητικῆς.
— Ν. 2. νοέῃς. Vat. C. — V. 3. οὐ πάντεσσι βατός. Ep.
DXVII. μάλα vo: δύ;βατος ἀτραπιτός. (Οἷν, not. ad Arcbime-
li Ep. H. — V. 4 Θουκυλίδην, [6 antepenultimae in
; hoc nomine menfura disputat Dares in. Mifc. crit. p.
97. qui eam ab imperito bomine correptam effe con*
tendit. Apud 4riflopbanem. certe eadem producitur,
Sic ut nofter tamen euam C?riffedor. in Ecphr.v. 372. —
Ὀλόρου. De nomine patris Thucydidis ,, quem nonnul-
li "ogeaev. vocabant, vide Inrerpp. ad: Vitam huc. p.
XLV. ed. Bip. et T.I. p. 271. /) 57:
1 DXL. Plan. p. 345. St. 484. W.- « Nippocrinis,
primus artis medicae vias hominibus aperuiffe dii,
dir keAeó Deus, Pindar. V. Pyth. 117. ναυσὶ Soa; εἷλὸς
βαϑεῖαν κέλευϑον ἀνοίγων... ϑὲὶς etiam Latini dicunt aperire,
patefacere viam. — .N, 2. Υἱαιήων. |nter mortales idem,
qui Paeeon inter Deos. — £uflatb; ad 14 y. p» 1379. 7.
Παιήων — κύριον ὄνομα τοῦ παρὰ ϑεοῖς ἰατροῦ. Idem ad 03..3.
p. 165. I4. Παίήων δὲ ϑεῶν ἰατρός — ἕτερος ὧν ᾿Απόλλωνος;
&; Ἡσίοδος δηλοῖ, εἰπών". El μὴ ᾿Απόλλων Φοῖβος ἐκ ϑανάτον
T ἢ Ianfav " ὃς πάντων φάρμακα οἶδε, Οἱ. Sprengel DBei-
r»rüge zur. Gefibichre der- Medizin. 1, Fafc. III. p. 7. fqq.
DXLI. Plan. p. 345. $t: 48$. W. ..
DXLII. Nat. C. p. 226. Plan. p. 240. St. 348.
W. o — VW. 1. Θεσσαλός: bile füaximam vitae
partem in. Theffalia transegit; cujus rei fabulofam cau-
fam affert Tzezza in. Chil. p. 139.'^ Sepultus eft inter
- "Gyrtonem et Lariffam, tradente Sorasovin Opp. Hipp.
CESMo p. 954. — ΜΟΙ, "Imzoveárev; tentabat tof.
Scaliger in not. mít, Ἱπποκράτους habet etiam. Fabricius,
«qui hoc. Epigrarama refert ad Theffalum, Hippocratis
filium, Bibl. Gr. T. ΧΕ, P. 437. Íq. — V. 2. Φοίβου.

VA — στιν "πυ υ. «ἐμ. οὐ νὰ ἌΣ Σ

p

HI.265. EPIGRAMMATA. ΟΞ. 171’

quia ex A(clepiadarum erat familia, quae originem repe« -
tebat ab Apolline. — ἀποῤῥέξζης. Vat. C. — V. 3. τρόπαια
vésuv,. Similiter Euripid. Ore(t. v. 711. οὐ γὰς jaw»,
λόέγχῳ μιᾷ. Στῆσαι τρόπαια τῶν κακῶν, & σὸι πάρα. driftenh
Plut. V. 452. μένος γὰρ οὗτος o δ᾽ ϑεός. ὅτι Teormaioy . dy
τήσαιτο τῶν ταύτης τρόπων. — Himerius Ecl. I!I. 17. p.
84- xa) τίνα τρόπαια τῶν ἀπὸ κακίας μείξονα; — . V. 4. πολ’.
λῶν οὐ τύχτι à. τέχναι, Vat. C... ΄
JDXLIIHL. Var. C. p. 386. Plan. p ues $t. 170,
W. — V. 1. Plato omnium Pinnae eloquentiífi-
mus. εὐγλώσσου. Vulgo. — V. 2. »»σελίς. Sic Vat. membr,
Male in Planudea πόλις. ““ Br. — V. 3. τὲ om, Vat,
—— Tu primus, oculis in. Deos coelumque intentis, vi:
tam et mores hominum illuftrafti. Danae enim prima
riae partes Philofophiae Platonis erant, altera de vità
. er moribus, alera de narura ἐξ rebus óccultis. Cicero
IL Acad. $. — V, $. γγμυκτῆφι. hoc etiam e membranis,
ubi tamen fcriprum μυκτῆρσι. — Socraticam ironiam in-
nuit, Inepte Plsnud. κρητῆρι. ἐς Br. μυκτῆρι reftituen-
Qum vidit Salma fius in not. ined, — Timou in Sillis ap.
Diegen. Laérz. Ἡ 19. p. 91. μυκτήρ, ῥητορόμυκτος, ὑπαν-
τικός, εἰφωνευτής, τὸν μυχτῆρα Cum εἰρωνεία conjunxit
Longin. n. t. c. 34. in Hyperidis chara&terifmo: ἄφας -
σοι δὲ περὶ αὖτόν εἶσιν ἀστεϊσμοί,. μυκτὴρ πολιτικώτατος,
εὐγένεια, καὶ κατὰ τὰς εἰρωνείας εὐπάλαιστρον. Lucian. id
Promeih. T. ἵν, p. 24. ὅρα, μή τις εἰρωνείαν φῇ, καὶ μυκτῆρα;
οἷον τὸν ᾿Αττικόν, προςεῖναι τῷ ἐπαίνω. —- Quiutilianus. Tày-
μυκτηρισμὸν fonularum quiden, fed. non lareutem. derifum.
interpretatur. ΨΈΠ inftit; 6. 59. — Nafum Atzicum. vo-
cat Seneca in. Y. Sua(. Attigit H. Srepba:. us in Schediafm,
VI. 2 1. Cafaub. ad "Theophr. Char. V. p. 18.7 ed. EJb.
— Σάμιον Qoóvaua. feveritatem Pyrbagoricam. Diogen.
Laer:. L. HL $8. p. 1609. VFlato μίξιν τε ἐποιήσατο τῶν τὸ
} ᾿Ηρακλειτείων λόγων καὶ Πυϑαγορικῶν καὶ Σωκρατικῶν ubi vid.
Οὐ φεῦ, εἰ Mcnagium, quorum hic noftrum Epigr. lau

102 1NCERTORUM POETARUM: III. 265. 4. 266.

dare non neglexit. — V. 6. διχοστασίῃ eft diffinfus ille
inter Pythagoricam et. Socraticam philofophandi- fade:
nem, quem Plato prudenti dignitatis et izpniae commi-
fione fuftutit.. In σῆμα haereo, nec, quo fenfu a poétà
didum fit, ^ fatis: intelligo. Ad σχῆμα foit? Sic opera
Platonis, illa, quani" diximus; "comimifüone effecta,
σχήμα διχοστασίης appellarenrur, "in quibus quidem. di-
verfus utriusque chara&er palcbra et eleganti fpecie con-
fpiceretur. Sic fere Phalazis Ep. "LV. p. 182. 94. ἐν
καλλίστῳ σχήματι τῆς δόξης —: ubi vid. Lennep.-

q. 266.] DxLiF. "Vat, C. p. 216. Plan. p. 28$, ^ ".
St. 417. W. .' Ap. Diogen. Laérz. ML, 44. p. i89.
Bonadae Anth. p. 409, — V. I. 2. etiam fub Speufip-
pi nomine ,. parvo discrimine , leguntur Tob p. 176,
— Ap. Diogenem legitur ἐν κόλπῳ, Ep. ἀδεσπ. DXI. $2:
Κόρινθος Κόλποις pog γῆς Περίανδρον ὃ ἔχει. Ép. DCXXVIL
aia δὲ πατρὶς ἔχει κόλποις. Oppian, V. .Habeut.. 336.
γαῖα; φίλη ϑρέπτειρα, σὺ μὲν τέκες, ἠδ᾽ ἐκόμισσας Φορβῇ. χερ-
σαίῃ, κόλποις δ᾽ ἐνὶ σεῖο ϑάνοιμι. — .V. 2. ἀϑάνατον. Vat. Lu
quod revocandum, Lennep. ad. Phal. p. 102. ἀϑάνατος
fufpicabatur. Illud elegantius. Ad totius diftichi fen-
fum vide, qoae. collegimus. ad verfum JA4dmeri; γαῖα,
: λάβ᾽ ᾿Αὐμήτου ἔλυτρον βὴ δ᾽ εἰς ϑεὰγ αὐτός. 1. M. P. H. Pp.
410.

DXLPF. Vat. C. p. 217. Plan. p. 288.4. St. 417.
W. Ap. Diogen. Lar. MÍ. 44. p. 189- Bonadae Anth.
p.401. in tümulüm: Platonis, aquila ornatum. Cf,
Aniipatri Sid, Ep. XCIl. — V. 2. ἀποσάοπέεις. Vat. C.
Plon. Diog. Hoc cl. editor fine^ au&toritate immutaffe
videtur. At mutatione non eft opus, ^ Subaudi ὧν ad
τίνος, σίνος ὧν ἀποσκοπέεις οἶκον 9:8v; Hoc fenfu accepit
Grotius: Cajus eret quorfum. tumulo , - ovis armiger,
inflans. Aftrigeras Divum diat ore dein — ν. 4.
σῶμα δὲ τοῦ, Diog.

A

1, 265, | EPIGRAMMA T A. 173

DXLVFI. Pas. p. 3830. St, 518. W. — V. τ΄ οἵ.
Ssecugartiv dicuntur. philofophi , qui τὰ μετέωρα feCtan- |
tur. Vid. Inzerpp. Arifloph. Nub. v. 223. Ariflaener.
]L 6. ἀεροβατεῖς δὲ μετάφσιοξ ταῖς φαντασίαις, καὶ ὑπερορᾷς
ἡμῶν τῶν βαδιζόντων χαμαΐ. ubi plura congeffit Abrefcb. p.
216. ἴᾳ. — Sic etiani τὰ ὑπὸρ νοῦν fant fublimia illa et.-
uiríeex, quoram rationem Plato reddidiffe dicitur, ἐξα.
φεύγεσϑαι. Fro edere hoc verbum ufurpavit Au&or EP:
ἄδεσπ. CCXXX, et CCLXXVI..—

DXLVII. Prius: diftichon legitur in Append. Plan.
p. 507. St. 12. W. ex zimmonii Vita Ariftotel. p. 46.
ed. Bip. Ὅτι πολλὴν εὔνοιαν ἔσχε πρὸς τὸν Πλάτωνα ὃ i i
τπέλῃς, δῆλον lx τοῦ καὶ βωμὸν ἀνιερῶσαι τῷ τιλάτωνε, ἐν ὦ j ix
γοαψεν οὕτω" Ἑωβμόν w«wT. A. Paucis mutatis, fed qna-
tuor verfibus auctius, haec profert Olysbiodévus in
Comm. ad Platonis Gorgiam, ex Zriflozelis Elegia ad
Eudemum, fic: |
! Ps

ἐλθὼν δ᾽ εἰς κλεινὸν "Ἱζεκροπέης δάπεδον
- εὐσεβέως σεμνῆς φιλίης ἱδρόσατο βωμὸν

&y3eàc, ὃν οὔτ᾽ αἰνεῖν τοῖσι κακοῖσι ϑέμιξφ᾽
. e μόνος x. τ. A. 1 i
Ex hoe fragmento 4mmonii diftichon conflatum effe
videtur |Menagio ad Diog. Laérz p. 198. Cf. Bublium
ad Ariftot. Vit. p. $3. ed. Bip. — Brunckius im Ana- —
le&orum contextu primum diílichon pofait, reliqua in.
LeQt. p. 284, — V. I. ἐνιδρύσατο, Ammon. — VW. ἄν |
Et vita et rationibus allatis docuit, quomodo quis et bo-
nus et beatus effe poflit. Plato enim felicitatem in vie —
ta honefta ponendam effe cenfebat. ^ Vide Tenmemannm.
Syftema Phil, Platon. IV. 62. fqq. Buble Hiftor. Phil, T.
HL p. 215. fqq.

DXL/VIII. Vat. Cod, p. 416. Ὅτι ὃ Πλάτωνος λόγος
d ἐν τῷ Φαίδωνι νοϑεύεται ὑπὸ Παναιτίου τοῦ φιλοσόφου" ἦν δὲ ὃ

.174 XNCERTORUM POÉTARUM Π]. 266, . 267.

ΤΙαναίτιος Ῥόδιος. ^ Plan. p. ὅξ, 8t. 94. 7, Explicat hoc
Epigr. Davifiu: in Notis ad Tufcul. Difp. Il. 32. p. 79.
Panaetius Stoicus Phaedonem, ab omnibus Platoni tri*
.butum, ἐνόϑευσεν, i. e. pro fpurio habuit; quo fenfu hoe
' verbo utitur |Zzbenae. X. p. 4554 C. οἱ νοϑεύοντες Λάσου
τοῦ Ἑρμιονέως τὴν ἄσιγμον. εἰδήν. - , Erravit igitur Murerus
4 CT. M, Orat. VII. p. 259. ed. Rubnk.) et is quem fe-
cum.in errorem induxit, Menapius ad:Diogen. Laérr,
L. lil, 62. qui ex hoc Epigrammate collegerunt, fuiffe
antiquitus, qui Fhaedonem dialogum non Platonis, fed
"Ranzetii opus effe contenderent, | Caeterum tefte ΕΖ»
Lricio in Bibl. Gr. T. Mk p. 73. ed. Harl. hoc Epigr.
in Míto tribuitur Leomidae Alexandrino, quod minime
improbabile eft. — V. 1. Πλάτωνος. Vat. C. —— V. 3.
ps τέλεσφε Τιαραέτιος, ὅς ῥ᾽ ἐτέλέσσε Καὶ d. 9. κἀμὲ véSov τε»
- λέδαι.. Vat. C, «dui γόϑον v, Plan. καί με v. Cod. Gud, Hoe
ob tautologiam ferri non poterat. At quanto acutior
Brunckiana le&io: Non mirum, quod Panaetius dialo-
gum de animarum immortalitate pto notlio habuit, cum
ipfam animam mortalem et fpuriam declarate aufus fit!
—-— De translata fignificatione vocabuli νόϑος dedi non-
nulla ad Cy//en; Ep. I. T. IH. P. 1l. p.:316. etad Amriplil.
Byz. Ep. XXI. T. H. P. H.p. 54. — Panaetinm putaffe,
animam cum corpore interire , ' conftat, Cicero d, c,

Credamus igitur Panaetio, a. Platone fuo. diffentienti; '

quem enim omnibus locis divinum , quem fapienriffumum,
quem fancli[Jtnum ,. quem. Homerum philofopborum appel-
laz, bujus banc sham fenzentiam de immortalitate atimo-
rum son probas. - Vult enim, quod nemo m«gat, quid.
. quid natum fit, inizerire;: nafci autem animos erc. |
ν᾿. 4.267. DXLIX. Ex Ammouii Nita Ariftotel, p»
43. ed. Bip. relatum in. Append. Plan. p. 5331 «St, 29.
W, — V. 2. τῶν ᾿Ασκληπιαδῶν, Suidas T. 11. » 624i
Νικόμαχος ἰατρὸς καὶ αὐτὸς Σταγειρίτηξ, Μακάονὺς τοῦ ᾿Δσκλή-

. mU υἱόφ᾽. ἐξ οὗ κατήγετο Νικόμαχος, πατὴρ Αριστοτέλουξ,

HL 267. - ;EPIGRAMMATA, .. 175
τοῦ φιλοσόφου, xal αὐτὸς ἰατρός, Idem ex Hermippo: tra-
dit Diogen. Laérz. V. 1. p. 268. . Vide Menay; pe
186. zesza in. Chil. X. 727. Ariftotelem nullam.
aliam ob caufam Afclepiaden vocatum ejfe cenfer, quanx
quod medicus eílet; cui fententiae calculum adjecit
Bublius in. Vit. Ariítot, per annos digeft, T. 1. p, 83.
DL. Plan. p.380. St. 418. γι... jj sia ol
DLI. Plan. p 380. St. 5318, W. In Ariftote-
lis imaginem, ubi ea, quae Stagirita fejunxerat, δινοῦς,
εἴ αὶ ψυχή, in una eademque fpecie conjuncta cerneban-
tur. — τύπος. Ípecies, inago. Zirchias Ep. ΧΗ, Ru-
fn-Ep. XL "ἢ 1 SEEN ANS
DLIlL »Hoc et fequ. funt in Ariflotelis vita,
quam publici juris fecit Menag. ad Laert. p. 201.8 Br. :
— τραυλός, — Stagiritae τραυλότητα plures commemora- -
runt, quos vide ἂρ. Meuag.:p. 1 ὃ 6. — λάγνος. ΑἸ ει,
L. ΧΗ. p. 566. E. Σωκράτης δ᾽ ὃ φιλόσοφος, ὃ τῶν (fort.
ἄλλων infer.) πάντων καταφρονῶν, τοῦ ᾿Αλκιβιάδου κάλλους οὐχ;
ἥττων ἐστίν; ὡς καὶ ὃ σεμνότατος ᾿λριστοτέλης τοῦ ouneine
μαϑητόῦ; 4
^ DLIF. Hoc et. fequ. Epigramma in Hocsatia dau
lem leguntur ap. P/uzazchb. in. Vit. lfocr. T. 1l. p. $838.
fq. et Phborium in Biblioth. Cod, CCLX. unde ea repe-
tivit Fabric. in Bibl. Gr, T. IX. p. 499. Prius infcriptum
erat flatuae ex aere, quam ei Timotheus, Cononis fi-
lius, (qui qnantum Ifocrati debuerit, tradit Pluzarcb, 1.
c. P 837. C.) dedicaverat Eleu(ine ἔμπροσθεν τοῦ προς,
στώου. Utrumque Epigr. recepit. Bonada in Anth. p:
403. Cf. Maffti in. Crit, Lapid. p. 31. — V. 1. £e
Plur, σόνεσιν. Pboz, — Με 2. 9εαῖς,. Cereri et Profer--
pinae. Solebant antiqui amicorum ftatuas in Deoram,
templis dedicare. Exempla vide ap. Dorvill, ad Charir.-
p. 313. — 36 exhibet Maffei ex Phozio.
DLV. Apud Plutarch, 1,.c, Photium |. c. Pi a
p.403. . Mocratis flatuam; Athenis pofitam , comrme-

176 1NCERTORUM POETARUM Π].267. 4.268.

morat Paufon. l. 18. p. 432. Aphareus, qui hanc ora-
toris flatuam dedicavit, filius erat Hippiae rhetoris et
Plathanae, quam lfoezates poft prioris mariti obitum
in matrimonium duxerat, adoptato ^phareo, qui ex
tribus privignis minimus erat. — ϑεδὺς de uno Jove,
γονέων de parre folo ufürpatum notavit Dorvill. ad Cba-
fir. p. 314.

4. 269.] DLVI. Sercititii dft Stephan, Byz. v.
Φασηλίς, p. 692. Plurimum huc facit, de Theode&e,
Mocratis difcipulo, agens, Piuzarcb. T. M. p. 837. Θεὸ-
δέκτης ὃ Φασηλίτῃς, ὃ τὰς τραγιμδίας ὕστερον γρέψας, οὗ ἐστε
τὸ μνῆμα ἐπὶ τὴν κυαμῖτιν πορευομένοις, κατὰ τὴν ἱερὰν 026v,
τὴν ἐπ᾿ Ἐλευσῖνα, τανῦν Phot 594" καὶ τοὺς ἐνδόξους
τῶν centi» ἀνέστησε σὺν αὐτῷ. ὧν Ὅμηρος σώξεται uévog.
Idem de 'Theode&ae fepulcro tradit Paufan. 1. 37.
Vide praeterea de hoc tragico Suid. T. ll. p. 173. et
Fabric, Wibl. Gr. T. H. p. 323. — | V. 3. ἐν δὲ χϑὼν
ἱεραῖς τρεῖ; καὶ δέκα ἁμίλλαις. Srepban. quod Pinedo, amico
quodam monente, fic emendandum cenfebat: αὐτὰρ ἐσὲ
χϑόν᾽ iiv ἱεραῖς τρισὶ καὶ δέχ ἁμίλλαις. Ejus veftigia pref-
fit Rubnken. ad. Timae. p. 17. cujus emendationem cl.
editor recepit. ^ Alia ratione eaque haud paulo proba-
biliore Tyr:birr. ad. Ariflorel. 'oét. p. 193.

. ἐν δὲ χορῶν τραγικῶν ἱεραῖς τρισὶ καὶ δέχ᾽ ἁμίλλαις —

quod autoris fui elegantia digniffimum. — V. 4. ἀκηρά-
Tow, Wulgo. Salmafio in memtem venit ἀκηρύκτους.
Scbneidero in Peiic. crit, p. t t1. ἀκηφοτάτους. — Toupio
in Emend. ad Suid. p. 21. ἀκηρασίους. — Brunckiana le-
&io Rabnkenii debetur ingenio. ^ Simonid. Ep. XXXII.
κείμεϑ᾽ ἀγηράντῳ χρώμενοι εὐλογίῳ. Antip. Sid. Ep. LXVMLE
“Ὅμηρον, ἀγήραντον στόμα κόσμε. Ep. à» CLXXXIIL τιμὰς
ἀγήρως.

"DLVIL Vat, C. p. 217. Plih. y. 283.^ 419. Ww.
“- V. τ᾿ ἰδιογένη. Ed. ΕἸ; pr. Reliquae Διογένην. lllud

τοι US σον δ». s

si ml Itm e Miei, cH SET Dra E δ δ τ

üpcajcitauri eres co EN

p.e
,

Ec ΑὉ

—— Ww"

etiam aceti diiit 3 ^5 2. βίου παντός, etti
hominum: generis. Ep. àicem. Cccccvi. vide Davif. ad
Maxink Tyr. p«.-539. — ἐπισκύνιον, üt éQeósc de faftu et
inani-fpecie, πο cum. omnibus detrahere conaretur
Diogenes, - —€—— “παντὸς βίου. γυμνῶσαι dicitur. Cf; La-
cian. ——— X..9. p. 162. ed. Bip.: ]

( DK. Vat, JC. p. BITS iss. p. 283. ^ "oed
W. Sepultus Diogenes Corinthi παρὰ τῇ πύλῃ τῇ φερού-
σῇ εἰς ᾿Ισϑιμόν" ἐπδιτησαν δὲ αὐτῷ κίρνα γ, καὶ ἐπ᾿ αὐτῷ λίϑου

Παρίον Ee Diegen Laérz. N.,78« p. 351. Cf. Mena-
gium p. 254. Vidit illud monimentum J/Belerus Vene-
tiis in Palatio Eriz2i, nobilis Venetiani, idque defcri-
próm dedit in Krinetar. iun P. 445. ubi v. 1. ἐφιστας 6,
φυλασσεξ. V4- 4. και -ηλλα et exo exe... Hoc vel limile
ES veutir Vist/onius injgiteph, XXXL(s r1
«ΟΝ Dic, canis, da eek rumulus? ris: .4: MN
31$ 10158 , bic. quis? SUP Te
" Vélos "Obiiz?, Non. obiirs fid - abír.

Diogen, cui pera penus , cui. dolia Jedesy.
dd Manes abiis ? Cerberus. ire verat. |

M deine igitur ?: Cleri flagrat qua. fiella. Lenis,
eMdirus eft δίας nunc eqs Erga |

-
i^ LM -

DLIX. Servavit hoe diichan. Pluxarch. . in. Vit.
Demofth. —T.-4V. p. 438. ed. Bzy. et Opp. Moral. T.
H. p. 847. ubi Ad ipfum Demoíthenem auctorem re-
fertur, au&oritate Demetrii Magneus , idque poft ejus
obitum ab Athenienfibus ftatuae oratoris infculptum
ele. traditur. ]dem narrat Zc/imns Zfcalonita i. Vita
Demofíth. in Oratt. Gr, Reiskii: T. AV, p. 151. Statuam
illam corimemorat Paufan. L. 1. 8. p. 19. — V. 1. γνώ-
Kw ῥώμην, Zofon. quae verborum collochtio paulo elegan-
tior,

Vgl, HII. P. a, M

179 3NCERTORUM POETARUM 11269.

DLX. Vat. C. p. 386. Plàn. p. 937 8t.137. W, -

Menandri faavitas et elegantia, Mufarum et Gratiarum
munus, laudatur. —WOtE Junge μέλισσδει ἀνηρείναντο σοὶ
στομέτεσσιν ἄνθεα, δρεψάμεναι αὐτά. Nota fabula de Pla-
tone, cui καϑεύδοντε ἐσμὸς μελισσῶν — ἐν τοῖς χείλεσιν αὐτοῦ
καϑίασασαι, ὑπῇδον, τὴν τοῦ τιλάτωνος εὐγλωττίαν μᾶντενόμεναι
ἐντεῦϑεν. ap. Adis. in Var. Hift. X- 22. Similia de
Pindaro narrantur ap. Paufün. L. IX. 23. 9. 754. Az-
tipater Sidon. Ep. XLV. Ad Virgilium eandem fabu-
lam traduxit Grammiaticus in Anthol, Lat. T. K. p. 465.
29. Lara cobors apium fubiro per vura jacemüis Labra
favis texit, dulces. f'ufura querelas. /— Hoc quónidam in fa-
cro tantum mirata veruflas Indicium linguae memorat fa-
mofa Plazoue. — — Ap. noftrum apes Menaódrum Mu-
farum floribus nutriverunt, ut Comatam ap. Tbeocriz,
Eid. Vil. 79. fqq. ἀνηῤείψαντο (vide Brunck. ad Apollon.
Rhod. Y. 214.) male interpretatur Brodaenus: im os 11"
um deciderunz aut comfederunz, ^ Eft potius: flores Mu-
farum decerptos fuflulerusz, vt ea labiis tuis afferrent.
Homer. 14. v, 234. τὸν καὶ ἀνηρείψαντο 950) Ad οἰνοχὀεύειν.
quod interpretatur quodammodo Auctor Hymni in Ve-
ner. v. 200. ὅππη οἱ φίλον υἱὸν ἀνήρπασε ϑέσπις ἄελλα. ΟἿ.
Heynium ad Homer. 14.l.c. T. VII. p. $9. — V. 4.
εὐτυχίην. Vat. C. improbante Dorvillio ad Charit. p. 343.
στωμύλος εὐστοχίη εἰν facundia cum lepore er acumine ;
quod Hyperidi tribuit Loagim. n. T. Sed. XXXIV p.
1241. καὶ πολὺ τὸ κωμικὸν (ἔχει) καὶ μετὰ παιδιᾶς. εὐστόχου
κέννρον, ἀμίμητον δὲ τὸ ἐν πᾶσι τούτοις ἐπαφρόδιτον. Luciani
Ep. XXlil. εὔστοχος ἔστι πιλάτων, ut Valckenar. emenda-
vit ad Ammon. p. 88. —- V. $. ξώεις δ᾽ εἰς. Vulgo, —
ἐστ᾽ ἐν A. ἐκ σέϑεν, Vat. C. Vereor, ut haec fatis emen-
date fcripta fint, — V. 6. Pro περάτων Cod. Vat. νεφέων,
quod ob membranarum auGtoritatem revocandum exi-
flirao, eaa |

7E dtliniaie S iediiie 1.4.

emm ἐς χρυ,

III. 269. — |SEPIGRAMMATA, . 179

q. 269.] .DLXI. Hoc Epigramma et duo fequen:

tia, termino infeulpta; multi ediderunt. Ger. .Pa/ken-
burg ad Nonum. Dion. p. 878. Fue. Urfin. in. lmagg.
Viror. lll. Boiffardi Thef. Ant. T. Vl. p. 34. Grazer,
in" Thef. lafcr; p» 1027. Lipfíus in Au&, ad Smet: p,
59. Maffei in Mufeo Veron. p.229. Marmora Tauri»
enfa T. I. p. 169. fq. ubi fufins explicatur. Fleerzcod,
p. 173. Bonada p. 407. Íq. . Murarori denique pi
DLVIL cujus in interpretando errores exagitavit. Lei-
€bius in Miíc. Lipf. Nov. 1. p. 469..—— 'V. 1.2. σὺν
ἔρωτι, Refpicitur ad amores, qui magna pars argumenti
comoediarum Menandri; fortaffe etiam ad ipfius viri
amorem erga Glyceram, de quo (funt elegantiffimae
-Epiftolae ap. Z4lciphrozem L. 1. Ep. XXIX. Il. Ep. ΠῚ. et
AV. Cf. Azben. 1... XII. p. 594: D. — V. 2. Vg
Lipf. Fhetw. ali, .
- . DLXIL: Vide ad HL ge Ep. — V. 1. cipis e
Ssárgev, ob eximiam. verfuum (uavitatem. — Notum. eft
oraculum Dionyíii, Lacedaemonios jubentis τὴν Σειρῆνα
τὴν νέαν τιμᾶν᾽ quod ad Sepboclem pertinebat: εἰώϑασι 38 |
καὶ νῦν Eri ποιημάτων xx) λόγων τὸ ἐπαγωγὸν δειρῆνι εἰκάζειν,
Paufaniae verba funt. L. 1. 21. p. 49. Nihil ap. Sopbi-
fias et feriores poétas magis obvium. τοῦ V. 2. ἀεὶ xg.
πυκαξόμενον, hederae coronis, ut Bacehi minifter, nun--
quam non ornatus. πυκασόμενον, Lipf.— VW. 3. ἐξεδίδαξα,
Lipf. Maffei. alii. quod ferri non poffe, in oculos incur-
rit, Nec magis probanda Leicbii emehdatio, ἐξεδίδαξας
«orrigentis. —5 V. 4. ὁράματα πάντα γάμων, varias illas
rerum viciffirudines fignificat, per quas nuptiae in fabu-
lis Menandreis adítruebantur. Inepte Cleric, in Teftim,
de Menandro, ubi haec Epigr. repetivit, γανῶν (exbi-
laran:) legendum affirmat, — Fabula jucundi nulla eft
Jine amore Menatüdri. Ovid, M. Trift. 320, -

DLXIIIL "Terminus ille, cui haec Epigrammata id-
fculpta erant, cum capite Menandri, alios termini, cui

M 2

180 INCER T'ORUM POETARUM Π|,260.

Hotneri-cáput impofitum, e régipné flaliat; — V. τοῦ

οὐ φαύλως: οὐ μέτην. οὐκ ἄλλως. non fene prudeuri coufrlio.
Fere ἧς Euripid. Yon; v« 1546. οὐκ ὧδε φαύλως αὔτ᾽ ἐγὼ
μετέρχομαι,---- ΟὟ)ι. 3... δέύτερᾳ, ἔταξε, nonnulli. .. Secutus
fum in. eg. fententiam "Ariftóphanis, σοφοῦ κρίνειν, pru-
denti(limi harum "rerum arbitri, qui proximum tibi ab
Bomero locum aflignavit..' Sic fere jadicavit Zu/on. in
Protreptr.. v. 406: Coudizor Har ez tm orfa Me-
nandri Evoloenda tibi. 9 Rana Ld veru I V.

ODLXAF. Nat pe Mone Bis. extacinit Planud. p.
is er 396.:8:,.1.36. εἰ 507. W. 6 obfcuritate et
ditficuliatibus Caffandrae Lycophrouis , quam. γυμνάσιον
εἰς ἐξήγησιν, γραμματικῶν, appellat Clemesis Alex. V. Stro-
mat. p. 676i 221 5—- XX E. αὐλυγνάμετοιφυλαβυρίνϑοιξ! Du-
&üm-.videtüf epitheton ex. Calliniacbi. H. in Del. 311.
xal. γναμπτὸν $206 σκολιοθωλαβυρίνϑου, De obfcera'et cog.
torta: oratione λαβυρίνϑου metaphora. paffim.obvia. — Lu-
€ian. in Lexiph; T.V, p. 19 4. ἡλέουν as τῆς κακοδαιμοϑίας,
ὁρῶν εἰς λαβύρινθον ἀφυκῖον. ἐμαεπτωκότα, . Dé philofophis
idém in Icaromen: T. VIL. p. 42. ᾿διαφόρους, λόγων λαβυ-
φίνϑους ἐπινοήσαντες. — V. 2. αἴκε τύχοις. Ed. Flór. pr»
-Ald. 1:2. 3.'. Haec verba. jungenda cum ἐν ἡμέτέροις
«λαβυφίνϑοις:. Si-forte: in labyrinthum; carminum nofirà-
rum incideris. —— V. 3. κασάνδρη, Vat. C. — ἐφοίβασε.
Ex ipfo Lycophrone. da&um v. ὁ. δαφνηφάγων φοίβαξεν. dx
λαιμῶν dm, M. 4. ὧν unde du&um; igmorós.' In Plan.
:et Vat; Ο eft o5. :5 Oracula illa; quae in Lycopbronis
carmine cohtinentur; nuntius, Caflandrae: carceribus
appofitus, Priamo refert. ^ acforgóxic eft. λόξῶν ἐπῶν τρό-
xx d: e. ἄγγελος. -“ SpeGavit audor: iapipon Ago ss
᾿ολβληάο 146r. "δ, ΠΝ: dis Το gtbes.

/: z ida i
hé δὲ. xti NE Meno, ἄναξ, ΨΥ Ὁ
"ceo τόνδε. μῦϑονυ! παφϑένου.. enini. 2 AM
iso. mel. ul ἔταξας; φύλακα λαίνδυ σξέγηφ,,
$& id

t
Ec
»
bo
1
-
Í

-

1Π|.5δ9. 4:.270.κ Ὁ EFI GRAWMATA. : o2
xx ciii cedo καναπτεμπάφειν ager; 9b ud E AEn
ἐτητύμας ἀψοῖῥον € dedic SUR W. e oobis)
ΤΟ ΣΝ "Al x3 101 aedi ida
V. 5. In- fine js 2t: Dae edd. abejas ad. Afenf.
Nec aliter | fnembr.;/ — yis Sirene ΟΕ ποῦ, ad. Ep.
BIBOUX. ΤΥ Loans ul vupuD. dieit. nda:
q. à) DLXF. Vat. ᾿χρμλο I4. nbi: fequ. die
'fichon DLXVI. praefigitur, ; quod: etiam in. Plans; y.
278. St. 402. W. praecedit, . fed fcparatim ἃ nofiro. .
Nec quidquam. inter fe cemmune habent, nifi Callima-
chi poetae nomen. et' laudem. ..1n:neftro. carmine;.de.
ejus Αὐτίοις agitüt, quod opus obfcuris fabulis refertum
foiffeconftat. Vide VV. DD. δὰ Callimachi. Fragm. Pe
416. ed. Ern. JVouwer. de Polymathi; p; 78. ..1neo
carmine fomnium fipxerat ; fe fibi vium effe inter Mu-
-fás veríari; a quibus 'omnem illam. poéticae. eruditionis. /
copiam εἰ varietatem acciperet. Ad quod ejus. commen-
xum refpexit Properz. 11. El. XXV. 52. Τὰ fatius.. Mi-
mnerinum aut Mufam imitare Philetae,. Ex-son inflati Ja-.
wnia Callimachi." Simile. fomnium. Ennius quoque finxes.
rat Vide Intrpp. Horat 11. Epift. 1. 50. — Vei.
2. laudat Suidas i in: ὄνειχρ, ὄνειρον.. T. Il. p. 6935. ubi.
ὦ μέγα legitur, utin membr. non 4 μέγα, ut in Plan. et
infine éxc pro ἔφυς. Hoe quoque membr. firmarunt/evexe
pro ὄνειρον ufurpavit Calli. Ep. XXVil, undeapparet, nec.
Huerium effe audiendum p. 27. qui vulgarem formam.
.rariori fubftituendam ^ cenícebat, nec Jof. Scaligerum,
"qui ὀγείραφ' emendavit in not. mít, et ad Properr. ΚΝ. El...
VII. $7. | * caqingaA
s € ΝΟ ἐπ fperne piis venientia fomnia portis,
suis gia venerunt Jowtin; pénis babent.
ubi piae porrae appellantur, quae apa: noftrum funt κατ
φάων. Οἵ, il. Heynium ad. Virgil. Aen, VL Exc. XV.
M 3.

A62 INCERTORUM POETARUM [{{.2706,.,

w.894. de Semni Porrir. — ΝΜ 3. ἴδμεν. Cod, Vat.

ἴσμεν, Vulgo, — V. 5... εὖτέ μιν, Per quietem Callimachus
fibi vifus eft ex Libya in Heliconem adduci, ibique Mu-
fas dé antiquitatis: heroibus ipfisque Deis multa interro-
gare; - Ex hoc noftro loco perfpicne apparet ἡ οἰκονομίᾳ
φῶν Αἰτίων, quam Ovidium in nonnullis Faftorum. fuo-
'Yom partibus imitatum effe fufpicor. — V. 6. μούσαις,

N'olgo.' μέσσαις, Vat. C, quod commendavit Dorvilliui in
Charit.p. 547. — In fine verf. of. Scaliger in not.
*4nít. re&e emendavit φέρον, — V. 8. αἴτια. caufas fa-

?5bularum, cognominum, etc. ut Properz. IV. ΕἸ, X. 1.

Nunc Sfovis incipiam caufas aperire Fevetri, Hic titu-
]us amaro lufui locam dedit E, de quo vide in
Animadvff T; IE. P; Hl, p. 48.

DLXVI. Nat. C. p. 214. Plan. p. 278. St. 402.

| ἵν. ---- V. 1. ὦ μάκαφ. Vat. C. quod revocandum. — ἀμ-

βροσίᾳ συνέστιε, Membr. fequente fyllaba praecedentem
abfoibente. — . De Tantalo Z4eliuws Gall. Ep. Ἡ. οὗτος
ὃ πρὶν μακάρεσσι eviésri. —- — Hic quoque verfus refe-
fendus videtur ad narrationem . Ca//imacbi de fuo cum
Mufis confortio. —— V. 2. εἰς ἀίδεω. Ed, Fl. pr. 4

DLXVII. Vat. C. p. 390. Plan. p. 60. St. ὃς. W.
— In Nicandrum Colophonium, Homeri popularem.
— Vo. ἐνὶ σπτολέμοισι. Vat. — V. 2. ἀφιστόνοας Cod.
Reimari, tefte Reiskio ad Conflant. "- Cerem.,
prr.

AW. - Accommodatio loci Homerici ex Od. A4 230. us
Aegypto:

(o-— ΦῊ πλεῖστα φέρει ζείδωρος ἄρουρα

φάρμακα πολλὰ μὲν ἐσθλὰ μεμιγμένα) πολλὰ δὲ Av-

yes
Ἰητρὸς δὲ ἕκαστος ἐπιστάμενος περὶ πάντων
ἀνϑοώπων $9 γὰρ Παιηονὸς εἶσι γενέϑλῃς.
wbi Clarke plura notavit ex eodern loco expreffa,

DLXFVIIL Nat; C. p. 390. Plan. p. 60. St. 86.

Ae gb M ποία ἐς ὡς E ey

HL 271. ΚΡΙΘΠΑΜΜΑΤΑ. 183

1.271.] DLXIX,. Vat..C. p. 390. Plan. p. 60.
St. 86. ἡ, Nicandrum nobiliflimos medicos pone fe
relinquere. — Ππιαιήων, Vide not. ad Ep. DXL. — χεί-
eu. Medicis annumeratur. .. Veterum loca collegit Fa-
bri. in Bibl. Gr. T. I. p. 14. ed. Harl. et Sprengel. in
Hiftoria Artis medicae T. L p. 76. fqq. — V. 2. ver-
ba ἔλλαχεν εὖχος in membr. a recentiore manu funt ad-
dira. ^... | (da ACT GP
DLXX. Wat C. p. 445. Edidit If. Poffius ad
Catull, p.. 42. Reisk. in. Anth. nt. 720. p. 143. inter
Jenüan. nr. 70. — offius addidit haec: » Accipi debet
hoc diftichon non de Alcaeo lyrico, fed comico, in quem
lepidum Philippi. régis Epigramma habes ap. Plutar-
chum in Vita Flaminii, - Eft enim verilimile, poctam
benc incidiffe tandem in manus. Philippi , ab eoque
tam diro fapplieii genere. excarnificatam interiiffe. '*
Haec ille minus perfpecte, ut jam dudum docuit Schnei-
derus in Amal, crit. p. 10... Alcaeus ille; quem Philip--
pus Epigrammate petivit, diverfus a comico, πὲς eo
fupplicio periit, quod in hoc noftro difticho commemo--
ratur, fed cruci affixus. | Sed de his difpatabitur i in Hi-
ftoria crit. Epigramm. v. Aléaeus. — V. 1. "Axualoc gef.
— V. 2. jéQkve. Nota raphanismi poena, V. Κι εν.
. ad Suid. ἱπιῤαφανίς, T. UL p. 2 53.

DLXXL Ex Photii Biblioth. Cod. CLXXXVI. re-
latum. in Append. Plan. p. 534. St. 29. W. Attigit
hoc Epigr. Salmafrus: ad $olim. p. 597. vt doceret, Ho-
meri carmina a cyclicis fuiffe discreta; ID. Heinfius in
Not. ad Horat, p, 140. et. Heynius δὰ Apollod, T. IV.
p. 937. Hic docet, Apollodorum mythos eo confilio
collegiffe, ut uno volumine. proponeret compendium
eorum mythorum, qui a poétis effent maxime frequen-
tati, inprimis qui in Cyclo mytlico occurrerent ; eun-
dem tamen multa attesuifTe, inaliis poctis, etiam in tra-
'gicis et lyricis obvia; id quod vel ex noftro Epigrammate

M 4

-

184 XIXNCERTORUM POETARUM .IIL271.
prodit, — V. 1.212794. Hune verfüm: (ic exhibait SzIma-
ius : αἰώνων σπειρήματ᾽ ἀφυσσάμενος παρ᾿ Epio. ut €t liarum
vitáret et metrum , in fime vacillans, fulciret; ldem
Cür αἰώνων prae να! τὰ αἰῶνος probaret caufam. idoneam
non video. Nec reliquas ejus emendationes i in ejusmo-
di praefertim poéta neceffarias. jüdico. ^ Ini ᾿ἀφυόσώμενος
poftrema fyllaba vi caefurae prodacitar.. :; Junge σπείρῃς
μὰ παιδείης αἰῶνος, Orbem 1. e. complexum erudirionis zeus-
porum. |^ Quod 'alii. κύκλον appellanr, id nofter dóctiori
vocabulo σπείρημα dixit; qüod vocabülum. de armillis

. erura ambientibus ufurpavit Zircbias Ep. V. καλὸν σεξίρα-,

μὰ περισφυρίοισ δράκοντος... .. De ferpentum ' voluminibus
Aefcb »l. in Choéph. "2 η6. ipi mÀcxT AOI καὶ σπειράμασι Δεινῆς
ἐχίδνης. οἵ fic paffirn apad alios. Qui: translate ad hubue-
it eo fenfu, quo hie éft pofitum, nondum inveni; —

V. 3. ἔμβλεχε, ut. fabulas 'cógnofcas, non opus eft,

mérieas chartas infpicias dliosve poétas, ^ » V. 3. τα '

ómhes Ὁμηρείην͵ quod/repenéndum. ^ | Cf. ' Antip.
'Theff. Ep. XV. alias quidem argurüenti, fed in quo ea-
dem fententia." Br. 1n Abal. Ὃμηρειον. exhibetur, —
'Ομηφείην. Formam. graecam latini quoque receperunt,
Anth. Lat. li; 182: pi 357. Howerato hon :- minor

ore fluit, five potius -Homerto- Priapcia. Nr. LXIX. Ho- |

anereas edidicique notai, — (M. 4. μελογφαφίηνε poétas Ly»
rYiéos, — V. 5. iius ᾿'πολύδϑρουν στίχον.. plurima illa
cycliorum. carmina; De eroe vide .ad. Calliwa:b,
Ep. I. Polliani Ep. l; —— M $. εἧς Ke vue ad Sal
maf. et Honf o sob

DLXXII. Vat C. δ deli Edidit. αν ον: i in Li-
bro de Epigr. e. XVE. p. 123:/Lwc. Helflei, in Not. ad
Srepb: Byz p. 78. Fabricius in VibL. Gr. T. 11. p. 634.
éd, vet. Marrimus ex Cod. Bibl: Barberinae , ia. Epift.
T3. p. 186. Reiske 3n Anth. nr. 61$. p» 93... Prae-
eedit ir membran. Ep. Meleagri ΟἾΧΝ 1. Noftrum
aütem lemmate inftru&um boc: δ οῦ «rov Μελεά-

XXE onem us

m

Tu το τς Eod D

ἐς E asia Mago

S es 3

Ἢ ν d

liL271. -. /EPXGRAMMATA .. 18$

y €0v«. Εἰς τὸν αὐτὸν “Μελέαγρον τὸν “Ἐπιγραμματοφόδρουϊ.

οὗτος ὃ Μελέαγρος; ἐν. Ka τῇ νήσῳ καταγηφάδας. ἐτελεύτη-

«e.- Hoc Epigramma igiüur eodem jure Οδάλγθηο
"tribui poterit, quo duo. illa, quae. Jrunckius. re-
inter ejus Catmina nr, CXXV1. CXXV1I.— V. 2,

. Vat. a pr, man. et fic Marzia..... Eadem diver»
fitas eft v... i -Sesbápéw, ubi in membr. irem x fuper. —
fcribitut. . Hic verfus ap. omnes mendofe legitur, .quo-
rum errores repetere nihil attinet... Quum in membr; -
Ve 4. κἀμὲ legatur, in praecedenti hemiftichio | partici-
pium yiiiofum eft vifum. Hinc in Apogr. Guyeti margo i
ϑρέψεν, ἐμ αὶ κῶς, idque exhibuit Favaffor,.ap. quem
ramen ;vitiofe τρέψεν legitur, | Reiskius ingenium fuum
fecuiüós, fcripfit ; $ καὶ Δίᾳ ϑρεψαμένῃ (Ke κέἐμέ, 1 Cos
ilia, Quae ipfum. aluiz. fovea. ingeuiofe. et. eleganter, -
Sed unde noverat Jovem, jn infula Co.nutritum et eda: -

catum eíle? De hae. fabula. ἢ ἢ conftaret, non. dubitas

rem, de emendationis veritate; δίας, cujus emenda
tiones ad. Hoiftenii Apogt: penes Pavoueis exant, conje-
cerat: εἰς γῆρας. δ᾽. ὅτ᾽ ἔβην λυγρὸν. διέσρεψε: μὲν d. Κῶς,
quod nemo facile probabit, —... Ψ' 4.. κἀμέ, Vat. quod,

praecedente-bemiftichio in mendo cabante, mutari non :
debebat ---- Ψ,, 5. εἰν ὀλίγοις. iier. paucos, .ut;latini -
loquuntur. Reihiu;'cam.in Apogr. Lipf. εἰν. ὀλίγαις
inveniffet, .dedit εὐκσλίδες. αἱ, τῆς εὐκολίας ποιητικαὶ ap
Hefychium. | Mufas intelligens , quae uberem lárgiuri- -
tur enam poécám , vel ingenium moresque hominum.

feros effe non finunt, — V. 6. » Μενιππείαιφι! |, Sic recte ἡ
emendavit Holftenius. In. Cod;: fcriptum . μελησείοιᾷ,
non μελιττείοις, Ut perperam edidit Fabricius, . lllad de
Homero intelligendum effet.« Br. De Homéri éarmi- Ὁ
nibus accepit hanc le&ionem Sa/maf..ad Soli. p.-607..-
B...Vir doc&us in Apogr. Ruhnk. cogitàábat de Mile- -
fiis fabulis; inepte. - Fons. emendationis Holítenianae, .
quam et Marzjaus exhibuit, eft in. Ep. 7Melcagro:tribu-

M 5

-

LU

1$6 1xckRTORUM POETARUM ^ 111.271. 4.272.

to CXXVIL. à σὺν Μούσαις MeMevyeoc Τιρῶτα Μενιππείαις ἢ
συντροχώσας χάρισιν. — De Charitibus Menippi diximus. in
Prolegomenis. $. 11. p. XXXVIF. fq. Param firmis ar-
gumentis hanc emendationem impugnavit Reiskius, cui
. unice placebat fuum inventum: μελιττείαις, Caeterum
palmariam faam emendationem nondum invenerat Hol-
flenius ,, quum fcriberet Notam ad Srepb. Byz. v. Meas-
"Toy κόλπος p. 2035. ubi ᾿“μελήτειοι χάριτες laudans: de
Horeriea poéfi interpretatur.

DLXXIII-Na:. C. Pp. 269. Εἰς τὸν σοφὸν Μελέαγρον
τὸν τοὺς στεφάνους τῶν ἐπιγραμμάτων πλέξαντα, τὸν υἱὸν Ev-
μράτεος τοῦ Ῥαδαρηνοῦ. Edidit Holflen. «ὦ Szepb. Byz. p.
78. Fabric, Bibl. Gr. T, Il. p. 684. (T. 1V..p. 417.
ed, Harl) Martin. Epift. T. I. p. 186. Reisk, Anth. nr.
614. p. 93. — V. Y. τὸν σὺν ἔρωτι. 815 Ep. Meleagri
CXXVI. εὐκράτεω Μελέαγρος, à τὸν γλυκύδακρυν i
Καὶ Μούσας ἱλαρκὶξ φυστολίσας χάριξιν,

"ΑΙ ΖΩΣΡ DLXXIV. Vat. C. p. 389. Plan. p. 1 17,
St. 170. W. nepti verficuli in Epicteti Enchiridion,
quáles multi reperiuntur in Codicibus in operum anti-
quitatis landem et commendationem compofiti; — V.
I. ré ἔἐπικ. Vat. C. τεῷ b x. Vulgo. — WM. 2. καὶ
eie, Vat. εἰςξαφίκοιο καὶ ovg. Plan. xeveGveg. quae ai3é-
eot πτυχᾶὶ vocantur ap. Eurip. llelen. 61 1. cf. Ejusd.
Phoen. 84. ^ Componit λαγόνας, γῆς κενεῶνας et γαστέρα
&Xv Euflatb. ad 14, 8. 234. I8. ^ Vocis weveo» de
aére ufurpatae exempla deíiderans Srepbam. in "Thef.
Gr. L. T. Hl. p. 120. A. noftri loci immemor fuit. —
V. 3. ἐλαφρίζειν. Vat. |. Sic Aldus invenerat in Codd.
In Flor. pr. Ald. t, 3. eft ἐλαφρίξων. -

DLXXF. Vat. C. p. 389. Plan. p. 117. St. 170.
W.—- V. 2. βιότοιρ. Proclus Hymn, in Minerv. in Bibl.
Liter. et Art. L. p. 49. v. 47. δὸς βιίότῳ πλώοντε γαληνιό-
᾿ὥντας ἀήτας, lNonnus Dion. ll. p. $O. EL δὲ τύχης ἐθέλεις
ἑτερέτροπα κύματα φεύγειν ,) Πορϑμείων. βιότοισ γαληναίοιθ

ὶ

ΕΝ

1,27... |^ EPIGRAMMATA. (» 390

ποφείην. "fulian. Aeg. Ep. XXXIX. σὺ δ᾽ ἐν βιότοιο γαλήνῳ
Πατρίδα καὶ κλῆρον σὸν προβέβουλας ἔχειν, ---- V. 4. περι.
ὠπήν. in alta coeli, unde vitam et res humanas defpice-
re poílis. — οὐρανίων. ἁψῖδα, ex Plaron. Phaedro p. 345;
ubi Dii ἄκραν ἐπὶ τὴν οὐφάγιον ἀψίδα πορεύονται, ad quém
locum refpexit Euwflarb. ad m. p. 456. 22. ὅτι καὶ οὐ-
φανοῦ &vrvf dezse καὶ ἀἁψὶς εὕρηται τροπικώτερον, | Max,
Tyr. Diff. XVI. 9. p. 306. anima corporeis vinculis-libe.
rata διορᾷ καὶ λογίζεται TkA499 αὐτά, ϑεοῖς καὶ Juüv- see
συγγιγνομένη ὑπὲρ ἄκραν τὴν οὐρανοῦ ἁψῖδα. |
DLXXVI. Vat. Ὁ p. 313. ἄδηλον; In Plan. p. Mb:
$t. 427. ΝΥ. Epigrammatis ἐσοψήφοις Leonidae. “φρο
drini annumeratur. — De qua re monuit Su/naffus ad
Simplic. in Epi&. p. 3. »In Anthol. Planudis adfcribi-
tur Leonidae, qui poéta fuit lorige antiquior Epiéteto.
[Fallitur V. D. Leonidas ille, qui ἐσόψηφα condidit, Ne- -
ronis temporibus vixit,.] | Sed. Planudem fefellit, quod
in vetufli(limo exemplari, unde Anthologiam fuam. de-
cerpfit, praecedebat Leonidae diftichon ἰσόψηφον, ἘΔ de
ἐλαία et. fequens hoc in Epi&tetum , quia fine au&oris
nomine fuit, non potuit, ut erat, - ὥδηλον videri , fed. et
au&orem invéhit, beneficio. monachi.* ^ Laudat hoc
di(tichon 4. Gellius M. 198. Ejus Epicleri etiam. de ft
feripti duo verfus feruntur :. ex quibus lazenzer. intelligas,
non omnes omnimodis Diis exofos effe, qui in bac vita
eum aerumnarum varietate luGantur, fed effe arcanas cau
fas, ad quas paucorum potuit pervenire curiofitas: Δοῦ-
As κι T. A4. Eadem dedit Macrobius. in. Saturn. L. L,
XI. qui. de fuis addidit haec: Habes, wr opinor , affer-
zum, non efje faflidio defpiciendum férvile nomen; cum
ἐξ Jovem tetigerit cura de fervo, et, multos ex. bis fíde-
les, providos, fortes, pbilofopbos etiam extitiffey confti-
derit, — VW.. Y. ᾿Ἐπίκλητος, Vat, σώματι πηρός. Gell. et
Macr. Nottrum. eft in Plan. πηρωϑεὶς δὲ τὸ σκέλος ὑπὸ
διεύόματος dicitur ap. Suidam T.L p. 817. Alii ab irate

188 INCER TORUM POETARUM | ΠῚ, 272:4.273.

domino crus ejus fra&duüm: effe tradebant.: v. Schiweigb.
V. D. in Epi&. Differt. T. Ili, p. τόνος 130. | Dixe-

ris hune vf; obverfatum effe: Simplicio: in Comm, in.

«Ench.. Ty pz" 102; ἰχύτὸς (6 τάἀδτα᾽ λέγων Ἐπίκτηξος, καὶ
δοῦλος ἦν καὶ τὸ σῶμα ἀφϑενής, xal χωλὸς £x νέας. doxldé;
καὶ πενίαν ἀκροτάτην" ἐπετήδευσεν. — XN. 2. φίλος ἀϑωνά-
ue vir probus-et fan&his et' propterea Diis carus, - Εἰ

| OE τις, ἐστε καὶ ἀνθγώποις πρὸς ϑεσὺς ἐπιμιξίς, ὃ μδὶ εὐφί:,

᾿βὴςξ- φίλος. ϑεῷ. Maxim. Tyr. Diff. 1V. 6, Minus recte
Jelicen interpretátur Graevius in-Le&tt. Hefod. c... lf.
p: τό. Jetflen. ad-N. Τὸ V. p..2 86.:haec/ verba. eo re-
tülit;. quod paupertas. — mentis foror Leggi
AIAR Mt, intet mr εἰ ἘΠ ΠΟΤ
^DLXXVII. Ex Philófiraio in Afesida AG Vità
pe 9x66. Epigramnia:;Herodis, Marathone-fepulti, tu-
mülo infculptum. «— «V. 1. arro. | Attici filius, ex
nobili et opulenta familia. "^ Cf, Sa/maf- ad Stat. Regill.
p. 89:.— οὗ τάδε ἐάντα. cujus hae omnes reliquiae
hoc tumulo inclufae tenentur. | Haud (cio; an au&or
diftichi: ad immenfas illas divitias; voe. Herodes flo»
rebat, dum viveret, refpeserit. τς : 0 1
2a DLXXVAII. Protulit SaLbazafrus in: aNoidi ad Scip
Hift. Aup. T. 1. p. 449. ex vetiftis-miembr. cum lem.
niate:''Eic^ βιβλίον Μάρκου ^ JaxryAM τετράμετρα βραχυκά-
φάληζραι ^ ἴπορτὶ verfificatoris foetus, quem tamen Ga
fückerus im Antonini Operibus repetivit, -— V. 4. ἧς

δι hajus operis beatiffimo argumento: doceberis gaudia |

et dolores praeferitis;- futuri et praeteriti temporis fümo

mihi gravioreseffe; — — V. 273.] V. 8. az, De τό:
bus vanis et nihili illuftravit € «^ Ari cu Nub,
ts 3095964 0» (δον Ῥ Ὁ

αὐ ODLEXXIX. Wat. C. p. Jab: Eig alii aiio và) Σι-
3-8: làroów, Οὗτος. $ ᾿Μάδκελλος. τεσδαράκοντα βίβλους By
᾿ὀαεσιν ἐγραθεν ἡρωϊκοῖς. ^ Edidit Kufferus ad Suidam T.
ἘΠ᾿ p. 499. liinc Fobéic. in Bibl. Gr. T. XIli. p. 316.

ΜΠ 273. τ EPIGRAMMATA 189

Reisk. in Anth. nr. 568. p. 72. Vixit Marcellus, quod —
et Suidas -ttadit l.c.et ex noflro Epigrammate prodit,
Adiiano et Antonino imperantibus, et-poéma fcripfit
epicom de re medica libris XLI. 'Vide Fabric. Bibl.
Gr, T. l. p. τς. ed. Harl. — Quaedam ex hoc Bpigr.
excitavit. Dorvillius. in Sicul. T. M. p.573. V:-2,
xv)erocn Vat. C. κυλίστου eít. in Ap. Guy. et Rubnk, |
Melius Kufler. er Reisk. κυδίστοιο.. — σετιμένου ἀϑανάτοιδιν
referendam inprimis ad gratiam, qua apud Imperato*
res floruit..—' V.. 4. προφερίστάτος, Kufl. contra Cod.
fidem. — V. 7. ἥνεκεν. Vat. —— V. 9. βίβλοις ἐν σινυταῖς
χεισωνίσε. τεσσωράκονταν Vat; C. in- margine: δύο "xal:T,
Kufierus ὀυσὶν καὶ τ Noftrum eft.in: Ap. Rubnk,. et
Guy. Le&ioni , quam contextus membranarum praeítat,
favet lemma, ubi Marcellus nonnifi: XL libros. edidiffe
dicitur, idque aliis quibusdam argumenüs firmare. coe
matus eft. Reiskius ;. marginis le&ioni favet Suidas; Mág-
X£AAo6- Σιδίτης, largéc, ἐπὶ Μάρκου ᾿Αντωνίνου" οὗτος Éygae
ye δύ ἐπῶν ὑρωϊκῶν βιβλία ἰατρικὰ MB... Etiam Eudocia
eum δύο πρὸς τοῖς τεσσαράκοντα libros: reliqui ffe aiti 9
so DLXXX.. Aüth. Plan: p. 376. $t. 515. ΝΥ. Pro-
tulit. Fabric. in.Bibl. Gr. T. VL p. 2t, ed. Harl. Ban-
dini in Catal. Bibl. Laur. T. Il. p. 596. -. In Ariftidis
Smyrnaei laudem, quem cam Demof(thene et "T hueye -
dide componit Tbomas in Ep. T. Ill. p. 125. In noftto
tetrafticho fidem facere dicitur iis, qui Homerum Smyr-
naeum dicant, . Similiter Zenéaf /Gazaeus Epift, X VII.
ἔστα Σμυρναῖος Ὅμηρος, ᾿Αριστέΐδης. κοινωνείτω. τῆς QuAOTIR
μίας. — V. 3: »|1n:daobus εδηαάθαο. Οὐάδι ét;Flor. |
. edit. φασὶν γὰρ "ác. ., Vulgo φασὶ γὰφ ἱπᾶσαι, quod
contra metrum;- -Prius. reponant, : quibus non. plaeue- .
rit mea emendatio, * Zr. —€— πᾶσαν habet.Cod. ὁ
Bandini. ) "bc vin o "aet...
-DLXXXL Plan. p. 369. St. Pla .W. .. In Vita
Oppian , quam ex Mfc. Palatino: edidit RizzersZuf. in

190 INCERTORUM POETARUM. I1.275.9. 274.

Ῥεοϊερρ: v 'Obphinik ; in Carmine de Pifcatura pifcium
genera componens egregias le&oribus epulas appofuit.
ὄψον de pifcibus praecipui dici fatis notum. Cf. Cafaub.
Anim. ii “δέπας. L. VIL 2. p. 476.

-4.274.] DLXXXII. Servavit Anonymus, qui Op
piani vitam fcripfit $ OP δὲ πολῖται ϑάψαντες αὐτόν , ἄγαλο
μα πολυτελὲς αὐτῷ ἀνέστησαν καὶ ἐπέγραψαν τάδε ᾽Οππιᾶ-
ψός κι T. A. et in tribus. aliis Vitis ex. Codd. Palatinis a
durersbujio editis... Ex Cod. idem profert Bandinus in

Catal. Bibl. Laur. T, IL: p. $87. et Muratori in T he- -
fauro Infcriptt. p. DCCXXVMH. σ᾿ — "V. I. In 'orzis-.

γὸς penultima corripitur, ut in Kazubunóc, Ep. ἀδεσπ:
DLXXXIX. et in Ἰουλιανὸς paffim. —- Pro sao» nonnulli
ἐσχοὸν. -- ἀοιδῶν (ive ἀοιδέων ali ἀείμνηστον ed. Flor, —
Mofguc. alii. Ap. Dandinum totus verfus fic habetur:
᾿ϑαπιανὸς κλέος εἶλεν ἀλλὰ μὲν Μοῖρα. — V. 2. ἐξήρηαδε
Diurimi. — κρυεφὸς, ἀέξδης ve jn una Vitarum Rizrersb
et Bandit. alia πρυεφὸς δ᾽ à. rt. et wg. δ᾽ ἀ. ue. — V.
58. defideratur in Cod. Band. — In duabus Vitis. κῶς
τέο yero £u, ..Ξ5... ὁκοφήτηρ, | Murat. πῶ, 4. $- 68 μίμνειν
Q3. abi "H9£Aew Ux ἂν uo τὶς 4, γ. ἔλαχει Cod. Palat.
vunüs. In altero: .«oévov μίμνειν φϑύνος αἰνὸς εἴασεν. Οὐκ
ἄν. μοί τις ἴσον κλέος ἔλωχεν ἂν χϑονὶ φωτῶν. Xtfic etiam

Muratori, ón Cod. Band. E) δὲ πολλὸν pi» μίμνειν ἐπὶ"

αϑονὸς φϑόνος. αἰνὸς Ei: οὐκ ἄν τις ἴσον γλέος λάχεν ἐν χϑο-
41:9,^ Ad pofterius. diftichon | Rzzersbufius : comparavit
Epigr. Afclepiadis. XXXV. d δ᾽ 'ABae. μοὶ Μὴ ταχὺς
ἦλθε, τίς ἂν ταλίκον ἔσχ᾽ ὄνομα. t

DLXXXIIL Plan.:p; 346..St. 485. W. ^» Male -

vulgo jn. Planudea^v. ὡς ἴστοφ. etv.- 3.. μετάμειψον,
Utrumque compellat. Hippocratem ^et Sofandrum Zeroge
&evdoíuc kir megiipb, :quos invicem aut fomina, aut ar»
tem permutare jubet, unde μεταμείψατ᾽ omnino fcriben-
;dum erat, quum,;.ut Jyzed ἐπώνυμοι effent, Hippocrates

"aequis, μυρίον hominibus medéri debuiffet. . Lemma.

— I

Re e

ΠῚ 271. 4.275. EPIGRAMMATA Ii

etiam male conceptum , quod efie debet: εἰς "lz7exeá-
τὴν καὶ Σώσανδρουνς € Br. ΟἹ. editoris emendationes
mente occupalie videcur Grotius , qui » vertit:

| , ! 1 b

γεν. οἷ ] ἡ. ὃ
d Bispuceaeur; Ἢ aodá icdni pon éjuprain, Xi
$68 707 Vircanos aperit Queis pescrsad fomuoi 0» 9]

Alter in alterius nomen snigrate oil arrem, Ὁ

Ijie μεῦ heri voce. bags ille Von
DEXXXIF, Ex. Rid. Chasdleri Infcriptt. antiq. p.
"b "Scriptum eft'in Dexippum 'Athenienfem , hiítoriz
cum, Floruit i$ Aureliano et Probo imperantibus, tefte
Eunapio.. Nid. Foffium de-Mift. Gr, Tl. 16..." Praeter alios
libros, in quibus veterumr temporum repetebat memos

riam {τὰ à βίβλων δἰαλέξαξ), eriam Scyrbica feripfit, five -
de beilis Scythazum et. Romanorum, quibus ipfe Dexip--

pus interíuerat, €f. Ca/aubon. ad. Sc&'^ Hift, Aug;
T.l.p. 1002. — V. 5. Partény. eorum; quae narrat;

ipfe vidit,.aliz ex aliorum: libris collecta tradidit. —

E

mávrolu» ἱστορίης ἀτραπόν, Similiter /PAileias ap. Srobae,
p.343. Gror. ἀλλ᾽ ἐπέων εἰδοὺς κόσμον καὶ “πολλὰ μογήσας,
Μύϑων παντοίων οἶον: ἐπιστάμενος. et 'Ρίπάαγ. lMth, IV. 1.
ἐστί μοι ϑεῶν ἕκατι Μυρφία παντᾷ κέλευθος. Neme, VI. 75$.
“πλατεῖαι πάντοθεν λόγίδιδιν ἐντὶ πρόςοδοι. — V. 7. γοῦ ἄχό
μυρίον ὄμμα ἐκτείνας. qui omnem mentis aciem intendens
vetuftatis res zeftas didicit. ὄμμα ψυχῆς dixit Plaro Polit

ΝΗ: p. 488. B. Heliodor. 11, 2$. τοῖς σώματος ὀφϑαλμοῖφ,,

τοὺς τῆς ψυχῆς ἀντιστήσας. lbemiff. M. p. 59... Δ, τὰ ὄμμα:

σα τῆς διανοίας. —— M. 9. τὴν ad φήμη referendum vide-

tur. Fama Dexippi per omnem .Graeciom illuftris;
quám ei recens laus hiftoricis operibus comparata, ge
nuit. — V. 12. μορφήεντα ϑήκαν, patri ftatuam- M
runt, "s ANO

|/4.275.] DLXXXF. Plait;: ῬΡ. 346. $t. 486. wi
In Oribaüum medicum, quenr alii: Sardianum ; alii

P d

y
1

192 . IN GERTORUM POETARUM: III. 277.

Pergamenum: faciunt, Juliani. Imperatoris amici. Ejus
' opera, in quibus; veterum medicorum fcripta adhibuit,
receníet Suidas, T... 1i. p. 71 1. et. Phorius in Bibl. Cod,
CCXVI. fqq. Conf. Fabric, Bibl. Gr. T. Xil. p. 253.
IX. p.453. XII p; 640. ubi/hoc Epigr. cum fequen-
te excitatur, V.4«. Oribafins.. dignus. pietate ἔνα
amicitia. in Julianus in. eum. declaravit, fiatuam ei

| ponendo. Eft. inter, Epiftolas Juliani unà ad Orihiafi-

um, unde; quanti hunc virum fecerit, intelligitur. —

M... οἷα μέλισξα,, Leonid. Tar. LXXX! υἐφόίδον., iv vuv

πόλοισε puÉMOGaV. " Hedyvá » Μουσῶν!" ava δρεσσομέναν., ubi
vide. not. T»; P« HL. p..236.- Ad. diligentiam,
"quà Oribafius i dis opis À τῶν Vieviyniir praes uni
seh haec. TT

| DLXXXVL. Vat. C. P. 488. Plan. p 59. St. 85.
Ww. in 1.:vf. anüquiores edd, omnes 'Oer£aefero exe
bibent, praeter Afcenf. ubi eft 'ogeigcíev , quod Szeph,
recepit. τοὶ δειμαίναυσα,, Similitet; Magnum. medicutii
tinuiffe dieitur Pluto ap. Luci/]. Ep. CXXIV.

Il
1"

ὁ ΙΧΧΧΚΙΙ ναι. C. p. 382. cum lemmate: Ej —

τὴν ἱστορίων Φιλοστοργίου τοῦ ἐκ ΚΚαππαθοκίας,. Ἑὐνομιανοῦ, nuns
de FEunomiatio tribuitar ap. Reisk. in. Anth. nr.-699. p.
133. inter Jenfian..nr. 49. Lemmatis- au&or indicare
voluit. ni fallor, hoc diftichon, in PAiloflorgii laudem:
confcriptàm,- Exnomianum au&orem habere, i. e. homi
nem ex £nzomii (e&a, cui Philoflorgium quoque ita ad«
haefiffe conflat, -ut totam fere. hiftoriam fuam in Enos
mii gratiam fcripfille: videretur. ^ Hoc et fequ. carmen
edidit. Godofredus in: Prolegom. ad Pbilofiorg. Hiftor?
Eccl. p. 17. et.23. qui prius diftichonsliominis catho-
lici effe putans, cui Eunomiano proprium nomen, ré»
λεσσ᾽, ἀϑέον legit;; Philoftorgium catholicis invifum:fu-
iffe, quippe quem ϑεομισῇ pa(lim appellant, fatis con-
flat; fed hujus difticht au&or eum laudare voluit. ^ Re-
futavit Godofredum Jo. Pearfonius in. not. ad Synibol.

-

2 c^m

Axe χξὸς. “ας

vA TO CN
ASTU ET ae rcm μὰν rei ume P Reo ap

l

ww aa

«-

"skis caede

ὡς τοσρξιβεο, i cre;

If.275. | EPIGRAMMATA. 103

Apoft.p. 309. --- V. 2. ὑφγνάμενος, — Sic Ep. ἄδισπι.
CCCLXXIH. Thucydides ἱστορίης δημηγόρον ἦϑος ὑφαίνων,
Alcae. Meff. Ep. Vil. pifcatores ἐκ Μουσέων γρῖφον ὑφμνά-

μένοις

DLXXXVIII. Vat. C. p. 387. El τὴν αὐτὴν τοῦ
αὐτοῦ Φιλοστοργίου τοῦ ᾿Αφειανοῦ καὶ πάσης κακίας πεπλη-
ρωμένην" οὐδὲν γὰρ ἄλλο ἱστόρησεν ἢ ψόγον τῶν. ὀρϑοδόξων.
Du&a funt haec ex Ῥοεϊξ Bibl. Cod. XL. de Philoftor*
gio: ἐξαίφει τοὺς ᾿Αφειανίξοντας ἅπαντας" λοιδορίαις z2Óvtl
τοὺς ρϑοδόξους, ὡς εἶναι τὴν ἱστορίαν αὐτοῦ μὴ ἱστορίαν
μᾶλλον, ἀλλ᾽ ἐγκώμιον μὲν τῶν αἱρετικῶν, ψόγον δὲ γυμνὸν
καὶ κατηγορίαν τῶν ὀρϑοδόξων. Hiftoria Ecclefiaftica Phi-
loftorgii XII. libros comple&itur, quorum primae lite-
rae conjuncdae auctoris nomen efficiunt. — Hinc lux
Epigrammati noftro. Ejusmodi lufus exempla laudat,
Philoftorgio non omiffo, Menagiu: ad Diog. Laérr. V, .
93. p. 227. — V. 2. τούτους m. λόγους. Vat. C. quod
in Ap. Guy. emendatum. Reiske συνέγραψα τοσούτους eX
coojestite, Noftrum babet etiam Uoderr Mar: — N.8.
εἶπεν ἐφ. Vat. εἶτ᾽ ἐν e. Godofr. εἶπέ τ᾽ ἐφ. EX bier
Guy. e ἐνεφεξής. Reisk.

DLXXXIX. Habetur in. Smetii Infcriptt. fol. LXX.
ap. Grurerum p. CCCXCL. Barzb. Advarf, L. XLIX. 19.
p. 2320. Gyraldui in Opp. T. II. p. 259. A. j'of. Ca-
ffalio in not. ad Rutilii ktiner. 1, 420. Füfe de hoc di»
fticho egit Hagenbucbius in. Epift, Epigr. p. 53. et p.
70. fqq. Bonadae Anthol. p. 420. Eidem matmori, ubi
hoc diftichon legitur, infculpta funt quaedam latina, ὁ
unde intelligitur, Imperatores Senatu petente ftatuam
in foro Divi Trajani Claudiano erigi collocarique juffiffe,
— V. τ. Claudiani ftatuam bic ponentes in uno fimul
Virgilium et Homerum pofaerunt. Similis color. iri
Ep. in Firgilium in Anth, Lat, L. IL. CLXXIIL p.
351.

Vol. IIl, P. a. ἽΝ

-

194 INCERTORUM POETARUM TII. 275. 4.276.

Maeonitum. quisquis: Romanus. nefcit/ Homeruin,
τ Me legaz, er ledum credas wrrumque fibi, |

Κλαυδιανόν. Marlianus ap. Graevium in not. ad Grurer,
Κλαυδιανῷ contra Marmoris fidem. . :
4.276.] DXC. Vat. C. p.. 390. cum hoc lemma-
te: Εἰς βίβλον fawrixqv Οὐρβικίον ἀπὸ ὑπάτων ἦν δὲ ἡ ρί-
βλος πόνημα ᾿Αδριανοῦ βασιλέως" ἥ, ὡς ἄλλοι τινές, Τραϊανοῦ
Καίσαρος. Edidit Salmafíus ad Script. Hift. Aug. T. I.
p. 83. Reiskius in Anthol. nr. 684. inter Jenfian. nr.
33. Cf. Grotium in Mantiffa Quarta T. MI. p. 424.
Ex hoc carmine intelligitur, Hadrianum lmperatorem
Ta&icorum libro, qni in eo laudatur, in bellis fuiffe
" ufum; deinde, cum forte in oblivionem abiiffet, eundem
ex tenebris fuiffe erutum tempore Anaftafii, iterumque
in rebus bellicis ufum praeftitiffe, Plura ex lemmate
difcimus, quod antiqua manu fcriptum in Codice. Opus
illud Ta&icorum Hadrianum habeba: auctorem aut Tra-
janum, ut alii; certe ad hos Imperatores referebatur.
Pofteaquam poft longam oblivionem iterum ab homini-
bus tra&ari coepit, Orbicio tributum e(t, quem Anafta-
fio imperante vixiffe credere licet. [ἃ propterea fa-
&um effe exiftimat Salmafius, quod Orbicius illum li-
brum denuo ediderit, multis additis, quae poft anti-
quiorum. illorat ducum tempora in arte militari inven-
ta effent. Quae fententia tam probabilis eft, tamque
egregie cum noftro Epigrammate confpirat, ut Reiskium

mirer, qui, in conje&turae gratiam, Orbicium Hadria- -

no five antiquiorem five aequalem ftatuit, in lemmate
autem non πόνημα, fed κτήμα, five, quod ei magis etiam
' arridebat, ἀπάτημα (opus ab Imperatore faepe tritum
otiique oble&amentum) legendum cenfet, Sic nihil
εἴ, quod 2 conjecturis tutum videri poffit. |. In: ed;
Jenfii legitur εἰς βίβλον Ἰατρικῶν ᾿ορβιλίου, —— ΜΟΊ, byxé-
μονα βίβλον. Vat. C, Noftrum margo Ap. Guy. offert ; | id-

Π|. 576. ἘΕΡΙΘΦΒΑΜΜΑΤΑΙ « 19$

que nec Reiskio displicait, qui in contextu vota ἀφ.
dit : δέφκεό με xb. x. ἐγκύμονα βίβλον. — V. 2. ἀεργίηι
negligentia otioforum hominum eum in ablidipaéns ad-
duxit. — V. 6. κάματος. Senf. qui καμάτους emendavit:
— V. 7. Quae fequuntur omnia adByzantinorum cum
barbaris bella referenda fant. — V. I0. σετράων 9᾽ io,
Vat. C. a pr. m. ἀλυσκάξοντον, ὅπ qui id emendavit;
—— auri montanus populus, -— V. II. ᾿Αναστασίοῦ,
3n. τελέσσω idem quod θήσω... Efficiam, ut omnia
Anaítafii fubjiciantur imperio. . Sine caufa idonea Reis»
kius πελάσφω dedit..

DXCI. Vat. C. p. 388. Plan. p. 96. St. 346; Ww,
Inepti verficuli in Nonnzm Panopolitanum, poétam, —
V, 2. φοινήεντ,. Vulgo, | Noílrum eft in. membranis,
Gloriatur Nonnus, fe Gigantum proelia ceciniffej jam,
cum poétae ea, quae celebrant, ipíi efficere dicantur,
Gigantas fe perdidille ait, ἐγχεῖ. φωνήεντε, haftá, non ve»
ra, fed vocali. — ἤἥμησα. Verbum ἀμᾷν hoc ferifu οἴω ήδ,
tum illuftravit Jalckenar. in Diatr. p. 225. C, Meteré
ap. Latinos Drakenb. ad Silium. X. 146. Burmann. ad
Val. Flacc. 111. 670. Pro amputare dixit Sophocl. in Phi-
log, v. .749. ἀκάμηδον ὡς τόχιστα᾽ μὴ Qeien βίον, No
vifimum vocabulum mihi quidem a Philo&tetis mente
alienum videtur; quippe qui doloribus liberari cupit,
non vita privari. Quare vide an legendum fit: ἰὴ Qsi-
€x βέας, 1. 6. μὴ πεφεισμένως σλῆττε;. ἀλλὰ TÁC δυνάμει;
“-- Qeterum hoc diftichon. falfo. nonnulli de peculiari
-Nonni carmine acceperunt in. Gigantum bella conferi-
pto. Intelligenda eft potius pars Diony(iacorum, quae
/Typhoéi pngnam comple&itur, Vide Fabr, Bibl, Gr. Τὶ
VIIL p. 603, fq. ed. Harl.
ως DXGII. . Multi. exhibuerunt, dua. in. | Bvaitagus
Jnfcr, -p. 610. Fabretti p. 301. .Fleetpood. p. 199.
Marmora Oxon. p. Y 11, ed. nov, Fabric Bibl. Gr. T,
AV, p. 617. ed. Harl, Bonada 11, p..540. fq, Grotiti
N 2

196 XNCERTORUM POETARUM ἘΠ. 276. 1.277.

in Mantiffa T. Ill. p. 420. Cleudius Agarbemerus , me-
dicus Lacedaemonius, occarrit in Fra Perfé, ἢ vera
eft Reinefíi emendatio, fic reponentis pro Agarermo, in
Eyift. ad Hofmann. p. $39: — Ν. 3. cea. Marm. quod
pro ἴσα accipiebat Rezueffus, pariter, ex. aequali parte, ex
dimidia explicans. —- WV. 4. μετ᾽ εὐσεβέων, Virgil Aen.
V. 733. nou me impia namque Tartara babenr , 1rifles
umbrae; fed. amoena piorum Confilia, Elyfrumque colo.
Anthol. Lat, /T. 1I. p. 10. Non ego Tariareas penerrabo
triflis ad. undas, Nón Acheronteis zransvebar. wnbra va»
dis. — Claudios, medicus, occurrit in Infer, ap. Bo-
tiadam V. p. 379. et in Mufeo Veron. p. 314.

DXCIII. Apud Grurtrum p. DCXXXIV. Boiffard.
T. iV. 136. νη. Ymag. p. 98. Fieiwood p. 207.
Fabri. Bibl. Gr. T. XH. p. 90. Gamperr. in Fragm.
Aíclepiad. Bith. p. 9. In tumulum Af(clepiadis et Veri,
ejas filii. Nihil aliunde de hoc homine conftat, nifi
quae fubfcriptio docet: A. φοντέίω Qogri ᾿Ασκλήπιάδῃ τῷ
γένει Ἐφεσίῳ, βιώφαντι ἑτεσὶν »" μησὶν B, ἡμέρ. ΚΕ, Gt.
| Ἐγνατία Bowwic σύμβιος, μνήμης χάριν. —— {. 277.]
V. 3. ἐνθάδε Σεβήρου tentabat. Kulenkazip. in not. mt, —
V. 4..-ὩΣ EIIEIEAAE φέλοιξ: Vulgo. Sed apparet, defcii-
prórem AA pro AA pofuiffe, et veriffimam cffe emen-
dationem ETIETEAAE $fAoig. ᾿

DXCIV. Vat. Cod. p. 388. wes ΝΝεαπολ. TOV
καὶ διαϊόχου τῆς σχολῆς τιρύκλου τοῦ φιλοσόφου dv ᾿Αϑήναις.
Plan. p. 118. St. 170. W. οξία gratülatur Proclo,
quod Marinum, disciplinae fuae decus et ornamentufm,
poft fe reliquerit, qui ejus deliderium intér homines
leniret et magiftri memoriam, vita ejus confcripta, ad
omnem pofleritarem propagaret. De Marino conful.
Suidas T. M. p. 497. et Fabric Bibl. Gr. T. VIII. P.
0463. — V. 2, βρέτας eít Janulacerum Dei. ^ Marinus
igitur omnium Deorum vivum et fpirans fimulacrum,
Procli disciplina: formatum. " Sic paffim philofophi

ΗΠ, 277. EPIGRAMMATA ος, 397

JThbemifl. Or. L p. 9. P. fuadet Imperatori στὴν αὐτοῦ
ψυχὴν εἰκόνα ϑεοῦ κατασκευάσασϑιι; hoc philofophnam, curare,
magis, autem in Imperatoris effe poteftate : ὅςτις. δὲ ὑπὲρ
τοὺς Pid dpdeinevg xal δύναται τὰ ἀγαϑὰ. xal προαιερεῖ-
TW, οὗτος ἄγαλμα τοῦ Saco: ἀκέραιον, Ut hic ἔμπνοον
βεέτάς, ἔς βασιλεὺς ἔμψυχος νόμος apud Pythagoreos.. Cf.
Diorogen, ap. Srobae, in Flor. XLVL. p. 329. 47. ubi
(p- 330. 10.) juftitiam adminiftrare. et fuum reique rri
buere οἰκήϊον βασιλέως dicitur, ὥςπερ 3 & iv τῷ κόσμῳ, ὦ ω ἄγε-
μῶν τε καὶ προστάτας ἐντί. Sic baec integranda videntur, ubi
vulgo ϑεῷ habetur, et ὦ omittitur. [ἢ eodem loco
mox delendae vosglae καὶ τὰ ante κατὰ, unde ortae
funt. Jbidem: ὁ βασιλεὺς ἀρχὰν ἔχων hwwmióSuvev, καὶ
αὐτὸς ὧν νέμος ἔμψυχος, ϑεὸς ἐν ἀνθρώποις παρεσχημάτισταμο,
Cf. Tbemiflium Or. V. p. 64. B. — ὅτι, Vat. C. — V.
3. βοηϑῶν, Vat» — V. 4. ἀντί. tuo loco, o fan&um eaput,
Allam tu nobis reliqui(ti animorum medicum, — V, 5.
ϑιοπρετέα. Ed. Flor. pr. Ald. 1. 3.
DXCF. Ex Bandini Catalog. . Codd, Bibl, Lanrent.
T. ΠῚ. p. 129. Scriptum in Paulum Aeginetam eum,
eujus VIL de. re medica libri extant. — V, £. πολλὰ
μογήφας. Vide not. ad Pbiletae Fragm. IV. TL P. I. p.
389. fq. — βίβλον ἔτευξα. omnem medicorum artem in
uno volumine comprehendi,
᾿ς DXGVI.. »Penes me eft Cod. Mft. bonae notae,
in quo praeter alia Bafilii extant Naumachica, quae
Fabricius edidit Bibl, Gr. T. VIII. p. 136. inde carmen
hoc emendatius, quam apud illum legitur, protuli. “ Br.
-τννοτ, δεδιδειγμένοι, Fabr. Participium cohaeret cum ver-
bis ἥττησας et ἐξενάριξας v. 6, Tu, qui Romanorum fa-
pientiae opera et omnem rem militarem ex hiftorico-
rum fcriptis didicifti, et ab Auguftis exercitui praepo-
fitus, Chambdan fuperafti et Arabes devicifti, — V. 2,
male ap, Fabr. diftinguitur παρατάξεις, ὁπλιτῶν πρύλεων.
ficuti haec verba laudat etiam bert, ad Hefych. v. προ-
N 3

198 INCERTORUM POETARUM ΠῚ, 277. 0.578.

"Mes. Το IL. p. 1665. — V. 6, ἐξεναρίξεις: Fabr. Xp fdv,
"Ducem Arabum fuiffe ex hoc loco verifimile fit; an ali-
"bi "occurrat, ignoro. Ἷ Bafilium quendam invenio Pro-

| tofpathariam , qui circa ann. Chr, 956. multa. praecla-
"re "geffit contra Arabas in Italia inferiore et Sicilia,
"ubi Arabum ducem, Ammar five Eb Ammar, magno
proelio fudit, De Bofília" "conf. ad Ep. ἀδ, CCCLXI. —

ON 7. δεδαφμεναι. δ] rei navalis peritus fieri cupis. Οὐνὰ
AH Apollon. Ried. L, 1. 147. Κάστορά τ᾽ ὠκυπόδων
E252 δεδαημένον. Lex, - WX. 9. εὐκλέ ἀμήσεαι, Fabr. ——-
'q. 278.] V. 9. xar αἴσαν. jta ut par 'eft i. e. diligenter.
— "V, 10. σοῖσιν. Fabr. — V. II. βασιλεῖς “εδίου᾽ Κρήτης,
"Cream infulam Arabes occuparunt duce Abu Caab; an.
'no Chr. 823. Vid, Scriptor. poft Theopbanem. L. Yl. p.
46. fqq. Cedrén. p. 506; fq... Hanc infulam" eorum
"manibus eripuit 'Nicephorus Phocas annó Chr. 960.
ὍΣ ρων ΠΣ ; Cretam EL, HL c. 7. — V. t2. Καρχηδονίων.
Etiam. hoc de Arabibus accipiendum videtur , ἡ qui tum
omnem illam oram tenebant, eme olim in gie Ὁ
dentium poteftate fuerat,

! "DXCFIL. Vat. C. P. 426. El Visvrudb: Edidit
Reisk. in Antliol, nr," 660. p. 115. inter Jenfian: nr. 9.
απ lemmate εἰς γνωστικούς, —- V. T. ϑεός. correxit
Bernard. in Epift. ad. Reisk. p. 506. nefcio qua caufa

'commotus, nec in quem fenfüm. ——' V. 2. βροτοφεγγέα."

fplendorem fapientiae homines illaftrantem. — V. 3.
ἀπαστράπτουσαν ἀξότῳς. Vat. C. Brunckius recepit le&io-
nem, a margine Apogr. Guyet. oblatam, ἀπαυγάξουσαν

&ulxroc. emendavit Rubnken. in Epift. crit. p. I 17. ἀδύ-

vov in mentem venit Bernarde |l. c. Facile in his ver-.
dibus recentiorum Platonicorum orationemi agnoscimus.

DXCFIII. Vat. C. p. 388. Edidit L. Holfleu. ad
Wrepbau. Byz. v. Aua&éepa. p. 34. qui tradit de Afclepiade,
Anazarbae- cive, libri περὶ ποταμῶν aliorumque multo-
rum au&ore, In noftro difticho laudantur τὰ πάτρια

Tom ΟΝ
τι τας -

ER AES

gU eC

M d

X PEE eU
— τ -— -— —À

Scc
-ξω-.
A.

——

eco

?
coa Ὁ τῆς

Hi. 275. EPIGRAMMATA. | 199

εὐλγαφαρβοῦ i, e," origines. Anazarbae, « Anth. Reisk. nr.
70i.p.133. inter Jenfi ananr.j I.—- V. I. ᾿Ασκληπιάδης.
Vat. C. in quo nomine metri vitium pronuntiatione
emolliendum effe cenfet. Reiskius. Qui, quod apud.
AHolfleniusa. ᾿Ασκληπιὸς, legi. ait, fallitur. [ἢ eodem. no-
mine aberrarunt librarii i in Sophocl. Philo&. v. 1333.
καὶ τῶν παρ᾽ ὑμῖν ἐντυχὼν 'AgxAwmialüv. ubi Toup. Emend,
.jn Suid. p. 110. ᾿Ασκληπιῶν repofuit, idem effe 'Aexag-
mc et ᾿Ασκληπιάδης contra Hearbium affirmans in Praefat.
ad P. ΠῚ. Emend. in Suidam. ,eujus rationibus fubfcri-

bit Musgravius, quem conf. ad Eur ipid. Suppl, y: 715. |
-— V. 2. ᾿Αναζαρβοῦ, Vat. ἴῃ marg. Ap. Guy. a5. αναξάρ-
fa? ᾿λνάζαρβος hamc urbem appellavit Suidas T. Ll. p.
365» Cf. Eckhel. Do&rin, Num. T. HI. p. 41.

DXCIX. Vat. C; p. 226. Plan. p. 289. $t. 427"
W.In Gorgiam quendam Cynicum. — V. I. »Teeyíou à
κογικοῦ, Sic reQe optimus Flanudeae codicum; vulgo
omiflus articulus,* Br. In metbr. Γοργίου ἡ κεφαλὴ

-οχυνικοῦ, —— V. 2. οὐκ ἔτ, et ἀπὸ μ. Vat. C. . Ut acumen

hujus diftichi rede percipias, tenendum, crebrius fpu-
.tum ejicere nafumque emungere, veteribus turpius
fuiffe vifum, quam nobis, | De Perfis arro ap. Nonium
in Siccus: . Perfae propter exercitationes pueriles modi-
«as eam funt. cenfecuti corporis ficcitazem, ut neque fpue-
emt, neque emungerentur. — Xenopb. in K. Il. i, 2. 16.
αἰσχρὸν μὲν γὰρ Cri wa) νῦν ἐστι Πέρσαις καὶ τὸ ἀποπτύειν
καὶ τὸ ἀπομόττεσθνι.. Quod. illi Ποιρίϊαι!5. caufa vita-
bant, Graeci Romanique raro feciffe videntur, ne offen«
foni effent aliis; exípuere enim folebant, cum rem
.abominandam et averruncandam vidiffent. Vide quae
de hac re do&e disputavit Bocttiger i im Journal der .Mo*
len 1798. Novbr. p. 61 1. Íqq. |

DC. Plan.p, 376. $1, 515- W. In "Taddem Cal-
.lifti rhetoris, quem poéta Mercurio, eloquentiae prae- .
fidi, comparat, — V. 1. λογίῳ. eloquenti, ἐστι δὲ καὶ λόγιος

Ν 4 à

200 1NCERTORUM POETARUM III. 278. 4.279.

ὃ λόγον ἔφορος, Thom, Mag. Liban, Epift. LVII. μούσαις
vs καὶ a6: λογίοις ϑεοῖς, ddriflides Or. de Rhet. 1. καλῶ δ᾽.
ἐπὶ τούτῳ τῷ τολμήματι καὶ Ἑρμῆν. λόγιον. De Mercurio,
| feérmonum Deo (Servius ad Aeneid. IIl. 293.), vide 6.
"Cuperum Obí(. 1. XL p. 82. JVeflen. ad N. T. HI. p.
543. JFyrienb. in Epift. crit. p. 37. Clarum oratorem
Ἕρμου λογίου τόπον VOCat Julian. Orat. VII. P. 2j" €.
quae comparatio haud infrequens, ut exempla docent
'a Crefollio allata in 'Theatr, Rhetor. }, 9- TThefaur. Gron,
T. X. p. 44. fq.

| ΟῚ, Auth. Plam p. 377. $t, 513. W. Ludibrii
caufa hi verfus videntur fcripti in Phyrmos, patrem et
filium, rhetores, quorum vel ipfum nomen; a φυρμός,
coufufía, derivatum rifui movendo aptum. ^ JBrodaeus
auctorem exprefliffe putat verfum 4efcbyli:in Agam. v.
292, φρυκνὸς δὲ φρυκτὸν δεῦρ᾽ ἀπ᾿ ἀγγάρον πυρὸς Ἔπεμπεν.
nefcio quam verc. Huerio p. 35. in mentem veniebat
fcribere Φίρμας μὲ Φίρμον, quo quid lucremur, non video;
— πυρφόρος quo fenfu ἢ, 1, fit pofitum, minus apertum.
αυρφόροε vocabantur in Lacedaemoniorum exercitu, qui
facrum ignem portabant; hi bello inutiles, poft proeli-
"um commiffum, pone aciem fe récipiebant. Vide
Weding. ad Herodot p, 622. $0. Ad hos ἢ refpe-
xit diftichi noftri auctor, rhetores fignificare voluit, no-
mine tenus eloquentes, re ipfa ad forenfes illas pugnás |
inutiles, Vereor tamen, ne haec interpretatio argü-
tior fit, quam verior. Aliam tamen caufam idoneam,
cur rhetor zgnifer appelletur, non video.

1.279.] DCII 5E DuCangü Gloffario v. συψέ-
wv, Vide Fabricii Bibl. Gr. T. 1V. p. 276.“ Br. Ha-
betur etiam in Argumento graeco Anonymi Panathe-
naici Ariftidis ed. Florent. 1517. Vide Menagiana ed,
dela Monnoye. T. lil. p. 73. Hunc lufum, quo Ari-
ftides feptem auditores habere dicitur, quatuor parietes
fcilicet et tria fubfellia, apte comparavit Menagius ad

*

II]. 279. — . EPIGRAMMATA. ^ 20I

ALaerzium NY. 69. €aüm di&o Diogenis, ibi allato: Eie
"ελϑὼν εἰς διδασκάλου, καὶ Moócac μὲν ἰδὼν πολλάς, μαϑητὰς δὰ
ὀλίγους; E)» ϑεοῖς, ἐφὴ, διδάσκάαλε, πολλοὺς μαϑητὰς ἔχειςς
Similiter Stratonicus citharoedus ap. 44zbenae. L.' VIII.
P 348. D. διδάσκων κιϑαριστᾶς, ἐπειδὴ dv τῷ διδασκαλείῳ
εἶχεν ἐννέα μὲν εἰκόνας τῶν Μουσῶν, τοῦ δὲ ᾿Απόλλωνος May,
᾿μαϑητὰς δὲ Bóo, τυνϑανομένον τινὸς, πόσους ἔχοι μαϑητάς, ἔφη,

---

Σὺν τοῖς ϑεὸῖς δῥδεκὰά, ^Ariftüdem, qui hic notatur, non -

iluftrem. illum Smyrnaeum effe rhetorem, ow —
rem quendam; jam alii monuerünt, s^ ^o va

DCLiI. Plan. p. 369. St. 508. W— sédytimi
detur in Georgium Pifidam, verfificatorem fui aevi: foe»
cundifimum. -Quáe ex ejus carminibus fuperfunt,. eum
tanta laude, quanta ei hoc — — neuti-
'quam dignum effe docent.

DCIF, Servatum in. Thucydidis. Hiftoria L VI $4.

p.412. Pififtratus, Hippiae ejus, qui aliquamdiu ty»
Eau inter Athenienfes exercuerat, filius, cam Ar-
chon eífet Athenis, duodecim Deorum aram dedicavit
in foro, et aliam Apollinis in templo. Pythio. Pythium
autem erat templum a Pififtrato exfru&um. llli; arae
infeulpta fuit infcriptio, Thucydidis aevo fuperftes ad-
huc, quamvis literis evanefcenribus, ἀμυδροῖς γφάμμασι.
— VW. 2. ἐν τεμένει τινϑίου. Vid. de hoc templo Meurfium
in Pififtr. c. IX. et in Athen. Attic, If. 12.

DCF. Ex Diegeme Laértia Vlll. 49. In Pythago-
ram, Samium, Cratis filium, pugilem; de quo vide,
quae di&a funt ad Ep. "Tjeaetezi VY. T. 11. P. ΤΙ. p.
244.

DCFI. Servavit Plutarcbus in. Vita Timol. c. 3r
T. Il. p. 138. ed. Bry. unde apparet, hoc diftichon
Mamcerci effe, Catanaeorum tyranni, ejusdemque poé-
tae tragici, qui illud fcatis mercenariorum Timoleontis,
a Carthaginenfibus devi&toram, infcribendum curavit.
Mawerci mortem. Plusarcbus enarrat €. 34. — V. V

N 5

202 XYNCERTORUM' POETARUM IlI.279. 1. 2890.

. és*eeeye, ^— Haec fcuta'! pretiofiffima, putpurá, auro,
ébote.et ele&ro diftin&a, nos vilibus.noftris fcutis ce-
pimus. ^ Charidemus, Athenienfis; ap. Curzium L. VT.
2. quem ille ad Demarati Herodotei exemplar formavit,
Darium, éopiarum fuarum et multitudine et magnifi-
.centia.gloriantem , monens: Hic zanti. apparatus exer-
éizüc, baec tot. gentium et totius Orienzis excita fedibus
(fuis moles, finizimis potefV effe zevribilis x nitet purpura.
«auroque , fulget armis. er. opulentia, quautam. qui oculis
mon fubjecere ,, animis concipere. noti. poffutiz.- Sed Mace-
donum acies torbir fane. et inculta, . clypeis baflisque immo-
-biles cuneos er ?confarta- virerum robora zegit. το χρυσε-
"λεφαντηλέκτρους eft. ex ditioni: Xylanari , cum an.
tea legeretur: χρυσελεφαντεπηλέκτρους, Aurei. clypei pat-
fim commemorantur, quorum. exempla collegit Carya-
philus de Vetet.. Clyp. p. 12. fq.

DCHII, Sérvatum a: "Phésrepu" ih it. Marcell. "e.
.30. T. H. p. 28 i. ed. Bry. qui ex Pofídonio tradit, hoc
Epigramma infcriptum fuiffe ftatuae Claudii Matcelli,
quae Lindi fuit. poft ta in Minervae templo, - Marcellus
eonfulata quidem nonnifi quinquies functus eft, τὴν δὲ
ἀνϑύχκατον. ἀρχήν, ἣν δὶς, fee Ταὶς ἘΠ Pr anten P
᾿ὐπατείαις $ τὸ ἐπίγραμμα, “ποιήσας, — VW. I. πατρίδος ἀστὸς
nonnulli, tefte S;cphano, fortaffe pro dope: ut ap. Pa/-
Id. Ep. CXV. in do&am puellam: ἄχραντον ἄστρον τῆς Cow
φῆς παιδεύσεως. ---- qf. 2$80.] V. 3. ὑπάτων. nonnulli, —
"V. 4. x πολύν, Verfus vix fincere fcriptus, Quam enim
vim ἢ. 1. habeat copula καὶ ἢ quo fenfu ἐψ κατέχευε dici-
τον 2 Utrumque merito cffenfioni foit Reirkie, qui tent-
tavit ; πάμπολυν ἀντιπάλων εἷς κατέχευε φόνον. Aliud quid
dlaere puto.

DCFIII. Ex Bletbe cbi Vita. Marci ^i e XT.
AL. p. 328. ed. Bry. ἦν δὲ τὸ μὲν εἶδος ὑπόπυῤῥος καὶ γλαυκός,
ὥς ὃ ποιήσας τὸ ἐπιγραμμάτιφγ οὐκ εὐμενῶς παρεμφαίνει,

ΤΙ, ὅςο, EPIGRAMMATA 308

-o4DCIX. Ex Piurarchi Vita Arati c. 1.4... IV. p,
425.ed. Bry. Inferiptum fuit hoc Epigramrna ftatuae
-ex aere, ab exulibus, quos Aratus revocaverat, ei col-
-lockae. — Reikius quaedam in hoc Epigrammate abs;
que neceífitate novavit, —- V. 1. βουλάς. Vulgo. Pru-
.dentia et fortitudo Arati, et pugnae ab eo pro Graeco-
ràm libertate fusceptae, Herculis. columnas attingunt.
ἰφλάξεται i, 6. πελάξεται; Vide JVakefreld in Sylv, crit. IV.
p.220. Heyn. ad -Homtr. 14. 9. 269. T. VIII. p. 165.
Vulgo πλάϑεται, quod a cl. editore mutatum eft, qua
auctoritate quave de caufa, ignoro. . «Herculis columnas
ertingere dicantur ea, quae ultimum attigerunt termi« -
num, ultra quem progredi nefas. — Pindar, Olymp. HI.
77. νῦν γὲ σρὸς ἐσχατιὰν Θήρων ἀρετάϊσιν ἱχάνων ἅπτετοῃ Oixa-
91» Ἡρακλέος στηλᾶν. — ldem l(thm. IV. 18. ἀνορέαις δ᾽
-ἰεσχατιαῖσιν οἴκοθεν στάλαισιν ὥπτονδ᾽ Ἡρακλείαις. | Plura
τ collegit 1ll. Heynius p. 5.3. Male igitur ii, qui noftrum
-Jocum fic interpretantur, quafi Arati gloria usque ad
Herculis. columnas celebrata eífe dicatur. Rekius ar-
gutae. fententiae, ejus ingenio — fpecie cor-
ruptus, corrigendum. cenfebat: καὶ & E. ἀλκὰ Ὑοῦ-
E ἀνδρὸς στέλᾳ πλάϑετοι " Ηρ, hoc fenfa : s entia et pro-
videntia Herculis et labores ejus et fortitudo pro Grae-
οἷα infumta, vera imagine expreffa cernitur in hae hu-
jus viri, Arati imagine, — V. 5. σωτῆρος, δωτῆφσι ϑεοῖς,
Hluftrium virorum ftatuae Diis dedicabantur, in quorum
fano collocati , majorum Deorum viderentur clientes et.
miniftri. Vide Ep. &ier. DLIV. Dedicat. Triop. )Ye
30, in Stat. Regill. v. 6. 7. ibique not. δωτῆρος nomen,
quod Diis, Jovi inprimis tribui folebat, paflim ad bo-
mines translatum eft. Arato defun&o Sicyonii locum
"οἱ confecrarunt, eumque dee οἰκιστὴν καὶ σωτῆρα τῆς
πόλεως ἐκήλευσαν' καὶ καλεῖται μέχρι νῦν "Agártioy , καὶ ϑύρυ-
σιν αὐτῷ θυσίαν — x») τὴν ϑυσίαν ἐκείνην Σωτήρια προςχγοῤρεύ-
συδι᾽ τὴν δὲ τοῦ μηνὸς; d & γινέσϑοῃ τὴν ἄνδρα διαμνημονεύῤουσι"

"204 YNCERTORUM POETARUM [ΠΠ, 280, 4.281,

"eds μὲν οὖν πρότέρας ὃ τοῦ Διὸς τοῦ Σωτῆῤος κατήρχετο ϑυησϑ-
"Mee, τῆς δὲ δευτέρας ὃ τοῦ "Agárov. Plutarch. l. c. C. 1ΠῈ}.
-Foft fuperatum Pompejum efligies Caefaris publice pro-
: pofita , ὡς σωτῆρος τῆς πατρίδος. Appian. Bell. Civ. M. p.
'494. — V. 6. δαίμον᾽ ἴσον. 1. €. eandem fortunam, |for-
ει. Debetur haec lectio. H. Srepbano ;; nam in antiq.
"edd. eft δαίμονι σῷ, Solanur tenravit δαιμονίην ; Reiske δαί-
"va σόν, genium.tuum,. fauftum illam.et profperum,
^aüt δᾶμον ἴσον i, 6. τὴν τῶν δημοτῶν leér4rz. ^ Nihil horum
^valdé arridet. ^ Quid fcriptum fuerit a poéta, non de-
'fnio; non tamen ineptum foret legere: |

ὅτι πωτρίδι τᾷ cR
ὡρμονίαν, ϑεῖάν τ᾽ ἄὥπασας εὐνομίαν

Plutarch; in Vit. Arati c. XIV. πόνῳ πολλῷ καὶ μεγάλαις
πραγματείαις κατειργάσατο καὶ συνήρμοσε “φιλίων καὶ εἰρήνην τοῖς
πολίταις; Idem c. II. καὶ Σικυωνίων 'πόλις ἐπεὶ τὸ πρῶτον ἐκ τῆς
ἀκράτου xa) δωφικῆς ἀριστοκρατείας, ὥςπερ ἁρμονίας evyxv-
Baleus, εἰς στάσεις ἐνέπεσε καὶ φιλοτιμίας Mui

DCX. Ex Chandleri Sylloge Infcr. p. 58. T. IL. nr.
..XLVIIL qui in Notis ;p. XXVII. haec monuit: »Süb
imperatore "EIheodofio primo an. Chr. 380. Gothis
Theffaliam et Epirum vaftantibus, honores meruit Theo-
,Gdorus, Achaeorum dux. Βαίϊς fiatuae ejus rotunda

. τὴν ἁγίαν τράπεζαν in Ecclefia dicta Scti Theodori, pro-
pe Monafterium, Capucinorum (Athenis) fuftinet.* —
ΟΝ. Zi ᾿Αχαῶν, Chandl. — V. 8. στηδεν. Ibid.

q.281.] DCXI. Ex Grureri Yufcript. p. MXCIX.
᾿ς 1n. Fleetttood. Syll. p. 146. Laudatur Polycles, ne-
fcio quis, ob prudentiam in confiliis, et fortitudinem
in bellis pro patria fusceptis demonítratam. — V. 2.

οὐ μαρανεῖ σε. "Tuam gloriam nullum. unquam tempus
imminuet. Similiter de pulcritudine Strato Ep. LXXAI.

HI. 281. ᾿ ἘΡΙΩΟΝΑΜΜΑΤᾺ, 20$.

γαῦτα δ᾽ ὁμῇ φϑονέων ἐξεμάφανε χρόνος. S ulian. eg. Ep, Vs.
ἀλλὰ μαραίνει 'O χϑένος ἐφπύξων σὴν, βασίλεια, χάριν. » hk

DCXIL Ex Marmor. Oxon. p. 111. Comperans |
dum inprimis Ep. CCCLXXV, ubi ejusdem Cleadae,
facroram Lernaeorum áàntiítitis, nomen occurrit, Hie
Cleadas, Erotii filius, ejusque in minifterio Cereris et
Proferpinae fücceffor, patris imaginem domi fuae dedi-
cat. — V. 3. 4 ja- Cleadas eodem, quo pater, mune«
re in faeris L.érnaeis fungebatur. i

Lectr. p. 286:] DCXII^. Ex Gruteri Infcriptt, p.
MXCViU. nr, 6. Fleed:iyood p. 145. 3. n flatuam
ὑπάρχον cujüsdam, quam Callinicus, civitate Crerene
fium jubente, prope praetorium collocaverat, — V. I;
ἐςάϑρει, Gr. et Tleerty. — ὃς πόλιν jungendum videtur
cum Zyvov, qui fe in Cretenfium civitarem probum prae-
ftitit et incorruptum. — V, 2. ἔϑηκε Fleetw. vitiofe.
Jpía imago loquitur. ἔϑηκα νέην. urbem in(tauravi. —
ν: 4. τοῖς ἀδίκοισι, omiffo δ᾽ Ple. — Vy. 3. δόγμασι:
Idem. --- V. 6. Ἰλλυρίδος, Ex lllyria igitur praefectus
ille fait, quem Crerenfes flatuae honore dignabantur,
—— δεύτερον ἠέλιον frequens ap. hos poétas et fophiftas
comparatio. Cf. nor. ad Paul Sil. Ep. LXXXVIIL T,
ἘΠ. P.Lop τοῖν Hue ΒΕ Tionift. Ot. ΧΙ. p. 150.
B. dere παμμέγας ἥλιος ἢ ὃ TOU ἡλίε δημιονργός͵ ἐμπνεῖ μὲν
TOi; δώοις τὴν ψυχήν, ἐμπνεῖ δὲ τοῖς φυτοῖς, -- οὕτω καὶ ὃ μέ-
ya: βασιλεὺς ἀνίστησι μὲν τὰς μείζους, ἀνίστησι δὲ καὶ τὰς ἐλέάτε
τους, τὰς δὲ ῥετόγει εἰς κάλλος) τὰς δὲ ἐξάγει εἷς μέγεθος:
Conf, Eund, Or. XXVL p. 330. D. Solis commemora-
tioncin ap. bone feriptorem obliteratám hae occaíione
revocabimus, Or. H1. p. 42. B. ἐσενφημεῖ δὲ ἅπαφα γῆ τὰ
zzi ϑάλασσχ᾽ b δὲ ὕμνος δωτίμπλησιν ἁρμονίας ἅπαντα μὲν φῦλα
éma, ἅπαντα δὲ ἐσπέρια γένη" αἱ νῖκαι δὲ ἡὶ δίῳ συνανωὼσ χοῦς
σι καὶ συνδραμοῦσαι λαμπῥῶς ἄχρι τῆς ἑσπέρας, riyskeaté-
gv: τῷ βασιλεῖ εἰς τὴν μητρύπολιν τῶν τροπαίων. Scriben:
dum una litera leviter imrnütata; οἱ »»a; δὲ ἡλίῳ cus

206 xNCERTORUM POETARUM ΜΠ, 28τὸ

ἀνασχοῦσαι: viloriarum ejus gloria cum fole eriente fur.
gens eumque usque ad occidentem .comitans i. e, ab oriente.
usque ad occidentem illuftris. | Simili imagine Or. XIIT,
p. 163. C. δρόμος ἰσόδρομας σχεδὸν τῷ ἡλίῳ ἀπὸ Τίγρητος εἰς
᾿Ωκεανόν, Maxim. Tyr. Diff. XXIL 66. 4 ψυχὴ περίεισε má
6z/ γῆν — συνϑέουσα ἡλίῳ.

Led. p. 287.] DCXII.*- Ex usas ete p.
MXCVI. nr. 8« FIeertwood. p. 145. Bonada. ΕἾ, p. 537.
In Marcellum quendam ,. quem una Cycladut. infula-
rum, ob tributum levatum, flatua ornavit. -—. V. 2.
ὁ ϑρασύς, ln marg. Grut. f. δ᾽ ϑράκης, quod quid fit.non
intelligo. — Mors audax dici potuit , quod tantum virum .
petere aufa: (it... Grozius vertit: |

« Marcellum Vera. mors vapuit., qui Vefperis axem.
—Rexiz δὲ xad 0 iei ὁ it orbe f'uit.

e— V. 5. éiéo, ut Ep. DCXIL "4. Κερροπίης TM ἔρνος, ——
ὃς ei2oxiy.- qui. benevolentia in urbes Cycladum infula.
rum.dudus, eas onere tributi levaverat, — Cum civita:
tes agros fuos nimio cenía primi quererentur, mitti fo-
lebant, qui, an juftae eflent illae quaerimoniae, infpi-
cerent, remque ad principem referrent. — Quibus cen
fus relevatus effet, ii κουφισθῆναι dicebantur; relevatio
ipfa xovQucuós.. Rem accuratae explicuit. H. Falefrus ad
Aminian. Marc. XX. VI. p. 223. fq. et ad. Excerpt.
Legat. p. 206. ed. Parif. — V. 6. »In Lapide Πύῤῥον,
Quis ille Pyrrhus f fuerit, et an hujus nominis tyrannum,
aut fupremum magiftratum , aut praefidem | habuerit
Cretae urbs Gortyna; ubi repertus literatus hic lapis,
ignoro. Hujus ni obílaret fides, libens legerem μαι
λῆς καὶ δήμου.“ .Dr,

1.281.] DCXIIL Vat. C. p. 252. Plan. p. 217.
$t..316. W. |. 5sLaudat hoe Epigr. tanquam Agathiae,
Scholiaítes Sophoclis in Ele&ram 151, quia ex Agathiae

ES

Hi. 291: EPIGRAMMATA. ' . 207

defumtum Anthologia; fed antiquioris au&oris efie vi*
detur. Prolatum etiam ab Euftatbio'ad: Homerum p;
1368. 26. Nidiculum in menibranis lemma praefie
xum habet: $i; τὴν γυναῖκα Λώτ' οἱ δὲ Ἕλληνες εἰς ᾿Ν:όβην
αὐτὸ ἀναφέρουσιν.“ Dr. Inter Aenigmata referendum
erat.— V. I. νεκρόν. Plan. εἰ Vat; -In marg. γρ.- νέκυν,
Hoc eft in Schol, Soph. et ap. Euftaib. — VW. 3. αὐτῶ.
Scbol. Euff. Expte hos vastis Fig in Seri
XXIX.

-Halet fepulcrum. mon. id. intus mortuum, 0
Haber πὲς ipfe mortuus büflum fuper. -— «
; xe fed ipfe bic fepulcrum ,. er morsuus. 253

*
Ne

DCXIF. Vat. C. p. 296. Plan, P. Seed St. 09:
W. Maximus, Aliae proconful, cum Laodices, Pria-
mi filiae, tumulum vetuítate fere collapfüm derexif-
fet, eum inftauravit. eique ejusdem Laodices aeneam
ftatuam, alio quodam loco jacentem, impofuit. -— V,
I. ἀκτεφέϊστον, Laodicen, poft Trojam captam, hoftium
violentiam fugientem, terra dehifcens haufit, Caffandra

ap. -Mpupirsn. V. 31. καὶ σόν, τάλαινα, πότμον αἰάξω, ^^

. wxéAa£, Ὧν τὴν μὲν αὐτόπρεμνον ἡ τοκὰς κὄνις Χανοῦσα κευϑμῷᾷ
misera: διασφάγος, ubi vidc Scbol Hiftoriam Laodicea -
marrat:. Quinzus Calabér L. M1. 5.4.4. fq. . D 7 RM
Ks
Καὶ τότε που Πριάμοιο TOAVXTYTOIO Béyotes, | i
Λαυδίκην ἐνέπουσιν ὃς αἰϑέρα χεῖρὰς φρέξα, ^ 07
Εὐχομένην μακάρεσσιν ἀτειρέφιν, ὄψρα d γαῖα
ἀμφιχάνῃ, πρὶν χεῖρα βαλεῖν ἐπὶ Qoó^ux ἔργα. be
. rác ϑὲ 2edin. τις ἄκουσε, καὶ αὐτίκα γαῖαν ἵνερϑι
ῥῆξεν ἀπειφεσίην᾽ » δ᾽ ἐννεσίψφι ϑεοῖο
. πρύρην δέξατο lia», ἴφω ποίλφιο Aet,
"I^low. ὀλλυμένης. :
ιᾷ

Ὗ /
T A νῶν ὦ» εἰν}... ἃ vias ἃ AU ;

208 3WCcERSONUM TOETARUM [Π]1.281.

De plurimis circa. Laodicen fabulis vide Ill. Heynium
ad Homer, T. V. p. 244. Fuerunt in his baud pauca

τροομηρικά, qualis eft illa ap. Parzben, c. XVI. ubi p.

44. legendum: Περσεὺς δὲ — πάσῃ μηχανῇ. dei (vulgo

ἐπεὶ) σὸν ᾿Ακάμαντα καὶ εἰς Δάῤδανον ἀφικέσϑαι -πείϑει. --αν
Ν. 4. μάξιμος. Defignari: putabat Brodaeus Maximum ^

quendam ap. Zriflidem commemoratum, | Fruftra eum
in hujus rhetoris operibus quaefivi,

DCXF. Vat. C. p. 241. Plan. p. 236. St. 342.
W. ἴῃ Laértis tumulum, — temporis progreffu detri-
menta paffüm. — V. 1, 2. laudat Suidas in ψήχειν. T.
III p. 705. Multa in hanc fententiam di&a apud vete-
res obvia. Plurarcb. T. M. p. 2. D. ubi, quantum con-
ftantia poffit efficere, docens, ér«yéve, inquit, ὕδατος
αέτῤας κοιλαίνουσε,) δίδηρος δὲ καὶ χαλκὸς ταῖς ἐπαφαῖς τῶν
χειρῶν ἐπιτρίβοντοι, Quae ex eodem fonte 'du&fa elfe dixe-
ris, quo Locretiana L. 1. 312. Quin etiam multis. Solis
redeuntibus annuis Annulus in digizo fubrer renuatur ba-
bendo: Srillicidi. cafus lapidem. cavar: uncus aratri Fer-
reus occulze decrefciz vomer iu arvis. quem locum expref-
fit. Properz. M... 19. 55. Sed zamen ez fcabra zerirur ro-

bigine mucro Ferreus, er parvo faepe liquore frlex. et.

Lupercus in. Anthol; Lat. HE. ΧΟΨΈ p, 551. Decidens

Jtabrum cavaz unda roftin : Ferren: vomer tenyatur agris?

Splender artvizo digitos bonoraus Annulus auro, Ovidius
L. A. A. 473.

Ferreus affiduo confumizur annulus ufu; :
lutevit a[fidua vomer aduncus bumo.

Quid magis eff faxo durum? quid mollius unda?
Dura ramen molli faxa cavaurtv aqua.

Ariflaen, Y, Epift. XVII. p. 4.4. ῥανὶς γὰρ ὕδατος ἐνδελεχῶς
ἐπιστάξουσα καὶ πέτραν οἷδε κοιλαίνειν, quod ductum ex ver-
fu paroemiaco ap. Galenum de Temper. L. 111. p. 84. D.

-

-

II. 281.4. 282. EPIGRAMMATA. 209

dero κοιλαΐνει ῥανὶς ὕδατος ἐνδελεχείη. Dion ap. Srzobae.
Grotii p. I 3 1, ἐκ ϑαμινῆς ῥαϑάμιγγος 5 ὅκως λόγος, αἰὲν isf-

σας X& ᾿λίϑος. ἐς ἑωχμὰν κοιλαίνεται, —— V. .2. Rd dg, Βα.
β

Flor, pr. Al. I. Afcenf. — — 4.282. ] V. 4. λειπετοην
Vat. C. — V. 5. Nunquam tamen iplius herois nomen
peribit, quod immortalia carmina aeternitati commen-
darunt. Vide in hánc fententiam laudata ab [nterprert.
Horatii MI. Carm, XXX. Ovid. Amor. 1. XV. 31. Érgo,-
cum flices, cum dens patientis afarri, Depereunr aevo,
carmina morte careut. ld. ΠῚ, Amor. IX. 28. (qq. Pro-

pers. ΠῚ. ΕἸ. 1.55.

Fortunata meo [f qua es celebrata. libello,
Carmina erunt formae tot monumenta tuae,

Nam meque Pyramidum.fumtus ad fidera ducli,
Nec Sfovis Elaei coelum imitaza domus; |

Nec Maufolei dives forzuna. fipulcri
Mortis ab extrema conditione vacant.

Aur ills flamma, aut imber fubducer bonores,
Annorum aut itu pondera vida ruent,

Ar non ingenio quacfitum nomen ab aevo
Excider, men ftat fine morte decus.

ἀοιδὰς ἀμβλόνειν, vim carminum imminuere. Sfulian, Aeg.
Ep. X. χρόνος ὄμματος αὐγὴν. ἀμβλύνας. Aefchyl. Vil. c.
Theb. 849. ϑέσφατ᾽ οὐκ ἀμβλύνεται. idem. Eumenid. v.
230. ἀλάστορα Οὐ προστρύπαιον, οὐδ᾽ ew χέρα, ᾿Αλλ᾽
ἀμβλὺν ἤδη, Suidas: ᾿Αμβλύνω' τὸ ἐκλύω, Ὃ δὲ ἐπιπολὺ Dij ^
γε τὸν πόλεμον, ἀμβλύνων τὴν τοῦ πολεμίου ὀξύτητα nre
τε xa) μακραῖς TOU ἔργον τριβαῖς. ' ἣν
DCXVI. Vat. Cod. p. 227. Plan. p. 237. St. 343.
W. in Achillis tumulum in maris litore, V. 1. 2, lau-
dat Suidas in ῥηξήνοοες, T. III, p. 258. — V. 2. Tedav
δεῖμα. Trojanorum terror, etiam eorum, qui ipfum
Vol. III. P. a. Ω

4IÓ INCERTORUM POETARUM M 282;

Achillem non viderunt, —' V. 2. αἰγιαλῷ. pto ik alyik- |
λόν, qui frequens eft dativi ufus. Cf. δά Zgarbiae Ep.

XLV. T. HI. P. I. p. $1- Abrefcb, ad Acfcb, T. ll. p.
δι Achilles, quod notum, in promontorio Sigeo fe-
pultus, ἀκτῇ ἐπὶ προὐυχούσῃ, ἐπὶ πλατεῖ. Ἑλλησπόντῳ. ΟΥ 1.
Honflerb. ad. Lucian. T. 1. p. 250. — στοναχῦσι ϑαλάσ-
σης. Maris flrepitus planctu fimilis. Sopbocl. Ajac. 683.
λείων τ᾽ ἄημα πνευμάτων ἐκοίμισε Στένοντα πόντον. , Sic hune
locum ante hos viginti annos correxi in Specim. Emend.

ς, Il. p. 10. In eandem le&ionem incidit. Musgravius,
cujus notae in Sophoclem nunc prodierunt. Heliodor,
L. V. I. 1.1L p. 4. ed. Bip. óc δὲ λείου πνεύματος ἐκ
γῆς προςπνεομένδνι, Mare ἐπιρεηιή ξένε dicitur ap. Eurip.
Herc. Fur. v. 961. οὔτε πόντος οὕτω κύμασι ᾿ στένων λάβρως,
Sophocl. Antig. V. 590. ᾿κυλίνδει βυδεῦϑεν κελαινὰν Θῖνα) καὶ
᾿δυφανέμῳ Στόνῷῳ βρέμουσιν ἀντιπλῆγες ἀκταί. . Sic. hunc lo-

ο΄ eum fcribendum fufpicor, — ^ V. 4. κυδαίνυτο, Ed. Fl.

pr Ald. 1. 2. .3. Afcent,

DCXVII. Vat. C. p. 227. Plan. p. 237. 5t. 344.
W. Antiquiflimum videtur Epigramma.

DCXVIII. Nat. C.p. 228. Plan. p. 238. St. 245. W.
In Ajacem Telamonium, quem Parc. ipfius manu inter-
fici voluit, cum alius, qui tantum virüm perimeret, in-
veniri non poffet. Simillimum Epigr. Leomzii Scbol.

XX. T. ΠῚ. p. 107. ubi vide not. p. 202. — V. 2. χρη-

σαμένα. Vat. — V. 3. 4. laudat Sujd.in Κλωθώ, T. 1T.
p. 332. ubi θνητοῖσιν ἐδύνατο legitur, ' Nec aliter v. ue-

- paviz, "T. H. p. 529.

DCXIX. Vat. C. p. 226. Plan. p. 239. St. 346.
W. »Teitium diftichon, quo multatum hoc carmen
vulgo legitur, non Vaticanae folum addunt membra-
nae, fed in optimo quoque Planudeae cod. alteris duo-
bus fabjun&um eft, et'in cod, Jani Lascaris minio orae
ddferiptum.« Br. Jam in Le&ionibus Aldus monuit,
hoc diftichon reliquis duobus fubjiciendum 'effe , Mel

ΠῚ. 282. T. 233: BPIGRAMMATA. ν ἢ

exhibet Aldin. iid gr Habetur etíam in Cod. ap. Ban
din. p. 190. — Ms I. μή με τάφῳ σύγκρινε, Plane fic Dio.
dor. Ep. XL in 1 Themiitoclem: Ad oe E
M3 prit Minis τὸ πηλίκον, ὄνομα τόμβῳ, 5 "I
LA μηδὲ. Θεμ: στοκλέονς ἔργα; σε λανθανέτω" ἢ
Ye. mexico 'Σαλαμῖνε xal ὁλκάσι τὸν φιλόπατριν,

| τς γνώσῃ ὃ ἐκ τούτων usídova Κεκροπίηξ,

Y. 5. "51 μοί. Vat; cod εἰ hóc diüichat t ex «ix
:ipatr. Sid. LXVI, iyPuamum:. |... 15 ss.

Ἥρωος Πριάμου pads τάφος, οὐχ ὅτι τοίου
ἄξιος; ἀλλ᾽ ἐχϑρῶν χερσὶν ἥρω δα.
- DCXX. Plan. p. 239. $t. 347. 7... AMARE e
eum eit. Hectorem Achilles interfecit, quod pueris
notum ; in hoc carmine Diomedes eum interficere di-
citur. Quo fenfu hoc dictum fit, Euflatbius aperait ad
1A. E. p- 453. 5 2: poétaid lufüm quaetiviife docens ἐν τῇ
ὁμωνυμίᾳ, cam flüporem lectoribus inju conaretur:
τοιοῦτόν τί ἐτεχνήσατο καὶ ὃ εἶπων περί τινος, ὃν οὐκ ἀνεῖλεν ὃ
Διόμήφηξ», TÓ, τὸν κτάνε Διομήδης ἀνήρ. Διομήδης ἀνὴῤ ἐν τῷ.
τοιούτῳ αἰνίγματι ὃ ᾿Αχιλλεύς, οὗπερ παλλακὴ ἣν ἡ Διομήδειαν
Hinc apparet, fruftra. Jof. Scaligerum in'not. mft, v. 4
pro Διομήδης correxilTe μενεδήϊος, -- $.2823.] V. $. αἴης
3^. Scaliger. --- μάχης. Vulgo. μάχην emendavit Sa-
liger. "T
DCXXI. Vat. C. p. ὅλο. y Aenigma hoc e fape-
"riori effictum, unum eft e XXV. carminibus, quae Sal-
maíius e Vaticanis, tunc Heidelbergenfibus membranis
defcripta ad Jacobum Gujonium ransmifit, quaeque
poft edita faerunt in hujus et trium fratrum Vitis, quas
illorum operibus. praemilit Philibertus: de la ' Mare,
Omnia illa carmina, fuis fingula locis, in bis Analectis
O 2 |

212 YNCERTORUM POETARUM I1iI.2$3.

exhibui.* Br. —- V. 2. μαρνάμενος. Vat, C. et Pbilib.
de la Mare nr. IX.
L| i ]

|. DCXXII. Vat. C. p. 227. 5Ex Ariftotelis Peplo
defumtum videtur hoc diflichon, quod protulit ad Sai-
dam Το l. p. 472. Kufterus, ubi pravam Codicis leGtio-
nem πόλιος attentior quis facile emendaffet. Conf. 4ri-
florelis duo. difticha "T. 1. p. 179.* Br. Reisk. Anthol.
nr, 567. p. 73. Alterum verfum bis excitat Suidas in
γενεά. Τ, Y. p. 472. et in τριγέρων, T. IM. p. 502. ubi
Kufleri evtorem foftulit Toupius Emend. in Suid. p. 490.
Moparut Ep. ἀδεσπ. CCCCVII. ἔϑανε χ' ὦ ἐτριγέρων TTó-
λιος.

!

DCXXIII. Vat. Cod, p. 252. Aüth: Reisk. nr. 583.
p. 79. Servavit Plurarch. in. Vita "Fhemift. T. L, p.
247. ed. Bry. et Atbenaeus L. XHI. p. 576. C. ex Ztm-
phicraze ἐν τῷ περὶ ἐνδόξων ἀνδρῶν: de quo fcriptore vide
inprimis Rubnken. ad Longiu. n. v. p. 245. — V. I.
Θρῇσσα. Plutarch. —- γυνὴ γένος. Atben. haud male. Hanc
fortiffimi viri matrem refpicit. Pluzarcb. T. M. p. 753.
- C. Zea οὖν κράτιστον ἐξ ἀγορῶς γαμεῖν ᾿Αβρότονδν τινα Ogiia-
σαν. Eandem .cómmemorat Aelian. V. H. XII. 43. r 1. ubi
vide Perizonium.-—. VW. 2. Ἕλλησιν φασί, Atben. Ἕλληφιν,
Vat.

DCXXIVF. Vat. C.p. 253. Plan. p. 219. St. 318. W.
ubi etiam alia Eon: in eundem Timonem Epigram- -
mata. — V. 1. σὺ δέ γ᾽, ὦ πυλαωρέ. Sic Vat. Vulgo σὺ δὲ
δεινὲ πυλωρέ, — V. 2. τάρβεο. Vat.

DCXXF. Relatum in Append. Planud. p. 509. St.
15. W. ex Szrabon. L. IX. p. 650, C. qui de Locris
Opuntiis agens, Ὁ δὲ 'Ozc2;, inquit, ἔστι μητρόπολις, καϑά-
ΕΣ κοὶ τὸ Ἐπίγραμμα δηλοῖ, τὸ ἐν τῇ πρώτῃ τῶν πέντε στην
λῶν, τῶν περὶ Θερμοπύλας, ἐπιγεγραμμένον πρὸς τῷ σπολυαῦ-

δρίῳ"

ἢ]. 233. EPIGRAMMATA. 9413

τοὺς δέ ποτε φϑιμένους ὑπὲρ Ἑλλάδος ἀντία Μήδων,
Μητρόπολις, Λοκρῶν κεύϑει Ὀπουντία . . .

Ín Codicibus legitur μητρόπολι» A. κεύϑει νόμων Ὀπόεις. Cod.

Florent. κεύϑε; Ὀπόεις, depravato vocabulo omiffo, Xy-
lander in vulgata leQione nihil magnopere defiderans,
ad verfuni implendum γῇ addidit, Hoc in y& muta-
tum probavit Olivetus ad Ciceron. Ταῖς, Difp. I. 42. ubi
hoc diftichon Simonidis Epigramtnati XXIX. fubjangen-
dum exiflimat fine caufa idonea. Palwerius in Geogr.

Ant. p. 529. x9àv fupplet. Utraque emendatio implet
quidem veríam, fed elegantiorem non eflicit. — Sic, üt
Brunckius edidit hanc verfum, eum repraefentat Sre-
phanus in Append. Plan. ex Cod. Mediceo; quo Grono-
vius quóque ufus eft in Var. Geogr. p $29: peius δμοῦ.
'Oxécc, ' Sed verior fortaffe le&io laret in depravatis
fyllabis κεύθει νόμων Ὀ, ut alii Codd. habent, nimiram
Χεύϑει (praetulerim κεῦϑεν) ὅλων 'Ozósic. quod Heringa. in.
venit in Obf. erit. p. 143. Hos, qui olim occubuere pro
Graecis contra Medos ignaro; zegit metropolis Lecrorum
cunZorum Opus. Λοκρῶν ὅλων, quia plures Locrórum gen-
tes, cognominibus diftin£iae; harnm omniuni Opus me
tropolis habita effe videtur.

DCXXVI. Servavit Paufan. L. VL. p. 41 6 ΜᾺ,
Chilonem Achaeum, Patrenfem, in fummis Graecorum
certaminibus plus femel coronatum. ^ Sepulcrum ei
Achaei publice exfítruxerant. ' Eum bellica virtute cla-
το, ex hoe Epigrammate patet; fed utrum in pugna
ad Chaeroneam una cum Achaeis pugnaverit, an ei
proelio interfuerit, quo Graeci silanin cum Antipa-
tro conflixerunt, Pau/zmiae non conftabat. Pugna ad
Lamiam pugnata eft ΟἹ, CXIV. 2. Ei ex omnibus
. Achaeis unum Chilonem Patrenfem interfuifle, : narrat .
Paufan, VM. 6. p. 437. — V. 1. Μουνοπάλης, Sic emen-
davit Camerar, Vulgo μοῦνος πάλῃ, | Huetius p. 79. ma-

O 3

214 INCERTORUM POZTARUM ΠῚ. 253. 4.284.

lebat, μουνοκάλῃ. | Hefych. Miei οἱ μόνῃ πάλῃ "

κῶντες»

4.234} DCXXVII. Relatum in Append. Plan. p.
503. St. 9. W. ex Dumnofibenis Orat, pro Corona. T. I,
p. 322. ed. Reisk. Inícriptum fepulcro eorum, qui in
pugna ad Chaeroneam ceciderant. — V.2. ὕβριν ἀπεσκέ-
δάσαν, Macedonum foperbiam . retundere conabantur,
Sic haec accipienda de conatu, quem Dii irritum fece-
runt. Hanc vim verborum mult notarunt poft P.
Leopardum VV. Emend. 7. Cf. Taylor ad Ly jam p.146.
Brünck. ad Sopbocl. Oedip. T. i444. --- ἀποσκεδάξειν
depellendi fignificatione, vut Ep. àeem. CCCCXL ἀλλή-
λων νοῦσον ἀπεσκέδασαν. Macedon, Ep. IV. ὕπνον ἀποσκεδάδας.
Tbeognis Y. $863. ἀπὸ. μὲν. χαλεπὰς σκεδάσεις μελεδῶνας. —
v. 2. κοὶ δείματος. Vulgo. δείγματος in mentem venit Mark-
lando, quod foret /peciminis caufa; feníu ab hoc loco
alieniffimo. — Vulgatam fic interpretabatur JJolfius: διὰ
τό, τὴν μὲν ἰδίαν ἀρετὴν διαφυλάξαι, δεῖμα δὲ τοῖς πολεμίοις
ἐμποιῆσοα, Schol. ἂρ. Taylor.: φόβου οὗ εἶχον ὑπὲρ τῆς πα-

σείδος. Utrumque alienum. — Unice vera ett. Falckena-
γί emendatio ad Ammonium prolata Il. 15. p. 142.
ἀρετῆς xc] λήματος. Sic "Simonid, Ep. XLIV. τόνδε ποϑ᾽
Ἕλλανες ἑώμῃ χερός, ἔργῳ ἴλρηος Εὐτόλμῳ ψυχᾶς λάματι πει-
ϑόμενοι, Cf. notata, ad Philipp. Ep. LXXXI. T. Ἡ. P. IT.
| B. 207. — V. 4. βράβην, id. quod βραβεὺς five Sedes cl

Plutonem /fibi certaminis judicem fumferunt ; palma .

aütem ex Plutonis manibus accipienda mors eft, — V.
6. »οἴχωσιν, $ic edidit Vir graece do&iffimus Jo. Tay-
lor, eujus adeundae notae, Ex Atticorum tamen ufu
fcribendum credo ἔχϑηεν. Vide Rich. Dawef. Mifc. crit.
p. $2.** By. —— ἀμφὶς
lis, membra corporis. circumdantibus: ne fervitutis ju-
go onufti infefla hoftium premerentur fuperbia. — V.
7. κόλποις. Cf. Ep. DXLIV. — | V. 8. ὅδε κρίσις, Haec ad
fequentia referenda videntür, ^ Jovis ipfius effatum

Sic m De io

χωσιν. Duéta metaphora de vincu- .

s ^ e

piri A fae qiia, ἄν, Ca Pear, n

Bap cuc qe
me

Scrip

uu τς.

DU fU mE ace rape P

III. 284. | SEPIGRAMMA T A. | 4 $15

poéta profert; In omnibus rebus propofitum finem at-
tingere nonnifiin Deorum naturam cadere; mortali.
um autem vitae Parcas effe praepofitas, quarum ftata-
tis fefe. fubtrahere homini non liceat. — Vulgo diftingui-
tur poft. βιοτῇ, et in Bine ἐπορεν legitur. Meliorem et
diftin£&ionem et le&ionem debemus Marklandi acumini.
Et illam quidem confirmant fequentia Demofibenis vev-
ba: ἀκούεις, Αἰσχένη, xoj ἐγ αὐτῷ τούτῳ, ὡς τὸ μηδὲν Aue.
τεῖν ἐστι ϑεῶν, καὶ πάντα κατορθοῦν ἢ eU τῷ συμβούλῳ τὴν τοῦ
κατορθοῦν τοὺς ἀγωνιζομένους ἀνέϑηκε Sog, ἀλλὰ τοῖς ϑεοῖς..
Ad ἕξορον fübaudi οἱ 9 εοί. Reiskius οὔτι φυγεῖν ἕτεξον ma-.
lebat: nihil aliud autem praeter Deos effugere fatalem
neceílitatem. | Non minus animofe. He&Gor ap. Home.
Yi. 1^ Z. 487. ov γάρ τίς μ᾽ ele αἶσαν ἀνὴρ " Aid “προϊάψει"
Μοῖραν δ᾽ οὔτινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν, Ad hoc
Epigramma et Demojfihenis interpretationem plures re-
fpexerunt, quod docuiuffenzIcj. in- Addend, ad. Differt.
de Phalar. p. 295. Locis ab eo colle&is ufus eft m olfius
ad Libanii Epift. 1554. p.750. ἀλλ᾽ ἐκεῖνο μὲν ἐκ τοῦ "Exi.
γράμματος ἀπολογία τις ἔσται τοῦ λέγοντος, τὸ μηδὲν ἁμαρτεῖν
ἔστι τοῦ ϑεοῦ, .— Addidit quaedam Lemmep. ad Pbalarid.
Epift. CXXVI. p. 347. Tieniff Or. XXII. p. 276. b.
ἐπεὶ δὲ τὸ pom ἁμαρτάνειν ἔξῳ τῆς φύσεως κεῖται τῆς &yJeuní-.
γῆς — ἄλλὰ τάχα » «τὸ ᾿Επίγραμμα ἀληθέστερον , 9 JA9dugr
ἐπιγέγραπτιι ἐν τῷ τάφῳ τῷ δημοσίω᾽ καὶ γὰρ τοῖς ϑεοῖς μά:
νοις τὸ πάντα κατορθοῦν ἀπονέμει, Similis color οἵδ in his.
Sopboclis in Oedip. Col, 63 4.΄ μόνοις οὐ γίνεται Θεοῖς τὸ ᾿
γῆρας, οὐδὲ κατϑανεῖν πότε Τὰ δ᾽ ἄλλα συγχεῖ πάνϑ᾽ $ παγχρά-
τῆς χρόνος. '

DCXXVIII. Relatum in Planudeae Append. p 533.
St. 14. W, ex Athbenaco L. XVI. p.589.B. De Laide,
five potius de diverfis meretricibus, eddem nomine il-
luftribos, disputavimus in AMwfeo Zrrico T, 1Π. Falc. T.
p. 173. fqq. — V. 2. Ἑλλὰς ἐδουλώϑη. | . Lait - ad
cujus jacwiz Graecia tota foret, — Propert. Yl, 5,2. Ex
0 4

-

216 τνσβπετοεῦμ POETARUM Ill.284.

noftro Epigramniste expreffum dixeris Ep. Juliani Aeg.
Jil ᾿Ἑλλάδα νικήσασαν ὑπέρβιον ἀσπίδα Μήδων Λαὶς ϑῆκεν ἑῷ
κάλλεϊ ληϊδίην. -—— VW. 3. Κόρινϑος, Laidem, Hyccarae in
Sicilia natam, cum WPhiloxeno, nobili Dithyramborum
posta, Corinthum veniffe, ibique multos, qui eam ama-
rent, habuiffe, tradit Schol, Ariffopb. in Plut. 179.
Hiác a multis Corinthia appellatur. Cf. Burmann, ad Pro-
pert. p. 249. Monimentum ejus, (Corinthi pofitum,
commemorat Paufag. L. Il. p. 115. C£. Aben. L. XIII.
p. 589. C. — V. 4. φετταλικοῖς, Azbenaeus |. c. ex Pole-
mone Periegera nairat; Laidem, a Theffalo quodam ju-
vene amatam, Theffalicarum mulierum füccubuiffe in-
vidiae, et ab iis in Veneris. templo interfectam elfe.
Eadem fere narrat Plurarcb, T. Il. p. 768. A. Suidas
in χελώνη. "Y. IL p. 663.

DCXXIX. Append.,Plan. p. 537, St. I4. W. ex
Plutarchi Vit. Lye, 'T. Ll p. 113. ed. Bry. et in Apo-
phthegm, Lacon. T, IT, p. 217, F. Bonada p.336. Scri-

᾿ ptum eft in viros quosdam, qui contra tyrannum, nefcio

quem, fortiter pugnantes, occubuerunt, — Ad quam hi-
floriam hoe diftichon referendum fit, non conftat. Ty-
ranni quidam Selinuntis commemorantur ap. Herodorum .
L. V. 46. p. 393. Urbs capta eft a Carthaginienfibus,
duce Hannibzle, Gesconis fil. Diodor. L. XIII. 588.
fqq. Quo tempore cum moenia urbis effent diruta,
pàárs eorum refítitata eft ab Hermocrate, Diodor. 1. c. P.
$91. Deinde cum civitàs iterum a Poenis defciviffet,
moenia plane funt diruta, templa disje&ta, civesque, in
Lilybaeum traduci, Omnem hujus urbis hiftoriam ac-
curate enarravit Dorvill. in Sicul. T, 10 p. 65. fqq. —
Ψ 1. σβεννύντας. Vide not. ad Ep, &3eeg. CLIX. T. ΠΕ
P, Lp.377. Hoc diftichon eum Laco quidam recita-
tum audiviffet, δικαίως, inquit, τεϑνάκαντε τοὶ ἄνδρες᾽ ἔδει
γὰρ ἀφέμεν ὅλαν αὐτὰν κατακαῆμεν. quod dictum intcerpre-
tatur, vulgari dialecto ufus, Apophthegmatum audor l.

"d

/ T ἡ "
IIL.2 94.8. 285. EPIGRAMMATA, 219^

€. Dmxlos ἀπεθάνψετε τυραννίδα καιομένην ἀποσβεννύναι ἐπιχειρή-
δαντες" τοὐναντίον γὰρ ἔδει ὅλην αὐτὴν vane κατακαῆναι. -πτος
bo. Ὁ, 'πόλαις. Plut.in Apoph. ^. —- |

'"SDCXXX. Ex 4ibenaeo L. V. p. 215. B. In bello
Mithridatico Atrhenion, quem alii Ariftionem .vocant;
Athenarum tyrannus, Apellicontem mifit cum Atheni--
enfium manu ad infulam Delum expugnandám. Quae
expeditio cum felicem habuiffet eventum, Apellico non
civium folum, fed ipfius Dei opes invadere au(us eft;
(Asbenae. 1. c. p. 211.) Dum vero Athenienfes, milita«
ri difciplina remiffa, luxuriae et voluptatibus indulgé-
bant, Orbius, Romanorum dux, eos repente adortus,
pecudum in morem trucidavit, tropaeumque erexit, cui
hi verfus infculpti fant, Cf. Schiweigbaeufer. V. D. in
Animadv. ad Athen. T. rir. p. 210.:fq. et Dorvill, in
Mifc. Obf T. VIL p. 58. fqq. qui v. 1. ξείνους in- »
terpretatur de Romanoram fociis, ipfisque Romanis, .
qui in illa infula negotiandi caufa verfabantur, —— V. La
gem Καππαδόκων, Mithridati.

1.285.] DCXXXI. E Sirmondi Notis ad Sidonium
Apollinar. p. 30. Reineffi Synt. Ynfer. p. 330. Fleciw,
p. 102. Bonada T. H. p. 223. Τρ παι. Comment. Hi-
ftor. T. I. p. 639. Abgari cujusdam , regis Abgari filii,
Antonini fratris, quem hoc carmen invidia injuftorum ;
hominum fuccubuiffe indigetat, tumulus hac inferiptio-
ne ornatus fuit. Abgari nomen multis Orientis regi- '
bus commune fuiffe, docet Falefus ad Dion. Caff. ^
LXVIII. 21. Cf. Reimar. ibid, c. 18. T. M. p. 1134,
Tillemonzius in. Hift. Imper. T. Ilf. p. 55. Epigramma
noftrum interpretatur de filio illias Abgari, quem Ca-
racalla Romam invitatam primum libertate, deinde re-
gne privavit. Triffamws cogitabat de eo, cujus caput
confpicitur in numo una cum Gordiani capite, nixus lo-
co Jo. Chryfoflomi in Or. de San&o Wabyl. c. Gentiles -
p. 730. et p. 740. ubi de regis eojusdam filio agitur,

O 4

^ jd

218 INCERTORUM POETARUM II:285.
OU / hd
qui, cum obfidis.loco Apad Decium effet; ab hoc Impe-
ratote. contra jus gentium occifus fit. Quum. Chryfo-
ffomus infelicem illum hominem fignificet tantum, nom
nominet, nec aliunde quidquam. de feriore illo Abgaro
conftet, fatis apparet, omnem illam conje&uram, quam:
vis fpeciofe a ἜΗΝ exornatam, infirmiílimam elfe, |

- DCXXXIL. Ex Gruteri Infcr. y p. CLXIIL Fleettood,
p. 112. Bonada p. 189. "Trebellius, Pollio in XXX. Ty-

rannor. Vit, T. II. Script, Hift. Aug: p.278. Hunc eun.

dem Aurcolum. Claudius, interfedlo. jaim Gallieao, 'confli-
Gu babito, apud eum pontem interemit ,| qui nutic pons
Aurcoli uuncupatur.,saique illic, utayrannum, Jepulcro
bumiliore donavit, | Exiat etiam. Epigramma graecum in

banc formam:

Donat Jepulcro. vilor. poft . multa ryFanni |
Proelia jam felix Claudius Aureolum: |
Munere perfequirur mortali, er jure fuper fles

dE E | Vivere: quem. vellet, ff patererur amor

Militis egregii ,^ vitam. qui jure negavit .
Omnibus indignis ez magis Aureolo.
- Ille zamen clemens, qui corporis ultima fervatis,
Es pontem. Aurcoli dedicat er rumulum, ^
Hos ego verfus p quodam Liesiquisite eranslatos, ita po-
fui, ut fidem fervarem ;/ nou quo melius non. potuerint
rraniferri ,| fed. ut. fidelitas. biflorica. fervaretur. Ad
hunc locum Cafaubonus graecos verfas, e lapide in. agro
Mediolanenfi reperto transfcriptos, edidit et illuftravit,
In latina verfione quaedam emendavit Salmafrus , quae
nunc fciens praetereo. Cf. Burmann. ad Anth. Lat. T, I.
—p..244- Interfe&us eft Aureolus anno p. Chr. CCLX VIII.

— X. τ 2. excitavit Zriflan. in Comm. Hift. T. ΠῚ,

p. 182. — V. 3. γάρ. Salm. y. Ze. Cafaub. An fuit:

A
A

Dicat

CLP D Am i e TES Ἐκ ems

XN.

EM URSI pe

- Ver τὰ πα ces

1Π.28ζ. ^ EPIGRAMMATA. ) -- 9219
τῷ y ἂν καὶ φωήν.

fubaudito ἐδίδων. cui quidem vel vitam. conce[fiffetm, modo . '
milites permififfent. — . V. 4. ἐπιρήτοις legitür in marm,
quod Salmafius emendavit, hoc fenfu: Sed milizes nolue-
runt, qui omnibus probrofés. et. infamibus. tyrannis fem-
per iufefHi infenfique, Aureolum, injuffu Claudii, inter-
fecerunz. ἐπίῤῥητον. αἰσχρόν. ἐπίψογον. ἐπίέῤῥητος. ἐπὶ κακῷ Aeyó-
μενος, ἐπ᾿ αἰσχφότητι. Hofycb, δι σομῆγπιας Zofrmus
L. l. 41. p. 54- Αὐρέολος — σαφαδοὺς ἑαυτόν, ὑπὸ τῶν περὶ
τὸν βαδιλέκ στρατιωτῶν ἀναιρεῖτοι, τῇ διὰ τὴν ἀπόστασιν ἐχο-
μένων ὀργᾷ. --- V. ς. κεῖνος. Claudius. καὶ ὠμᾶτος εξκατι
Marm. quod Ca/aubonus ita emendavit, ut ap. Bruncki-
zm legitur: corporis reliquiis juflum. bonorem denegare
yeverituü:s. | Notandum ὀπίζων pro ὀπιφόμενος. — V. 6.
erucaro, Fleetiy. — Attigit hunc locum BOR ius in Exer-.
cit. Plin. p. 3I. E. ^ i

DCXX XIII. Vat. C. p. 442. Ῥ νόον 42i st, 22.
— W, .»in quendam, qui matrem fazm Puit Ma-
le vulgo in lemmate legitur μητρυιάν,ς Br. Hoc emen-
davit Huetius p. 5. Male Brodaeus:- Qui fuftuleraz. no-
vercam. | In membr. lemma eft: Εἰς Πέρσην uwreoQ9ógov.
cujus au&or. fpe&abat fabulam de Perfarum cum matri-
bus conjugio, unde liberos procreatos nobiliffimos
cenferi tradit Philo de Spec. Legg. p. 778. Cf. Briffons
de Regno Períar. L. ἢ], 155. Íq. p. 493. Menag. ad
Diog. Laérz, Prooem. p. 6. et Intrpp. Carulli XC. —
V. f£, Sázre. Vat. — V. 2. γῆ πάντων μήτηρ μητροφϑόρον
Vat. quae mihi verborum coliocatil vulgato Meine vi.
detur elegantior.

DCXXXIF. Nat. C. p. 241. Plan. P. 206. St.
3co. W. Androtion quidam fibi et fuis fepulerum ex-
ftruxerat, cum votis, ut, ordine naturae fervato, fe.
niores priores in illud de(cendant. —. Sepulcrum loqui- -
tur. Vertit ZAufonius in Epitaph. XXXVII.

220 1NCERTORUM POETARUM I1L.2925.4.296.

Με fibi et uxori, et matis commune fepulcrum
Conflizuir feras Carus od. exfequias.
7 Samque diu monumenta vacant: [roue ifla querela
Longior; et veniat ordine quisque fuo,
- Nafcendi qui lege datus ; placidumque per aevum
Condarur , nazu qui prior, ille prior.

e V. 2. οὐδ᾽ ἑνός. Vat. C. et fic mallet Dorvill. ad Cha-
yit.p. 76. -- V. 4. τοὺς προτέρους πρότερον fafpicabatür
et ften. qui hoc Epigr. excitat ad Euang. Lucae XXII,
..$3. p. 821. Ovid. I. Heroid. ror. Penelope de Tele-
macho: JDf, precor, boc jubeant, wr, eumribus ordime
fatis, llle meos oculos comprimar , illesuos. — Srazius L.
V. Sylv. 1.181» Linguo equidem tbalamos (falvo amen
ordine) mocfli, Quod prior. extpi longa potiora feneca
Tempora. | Gregor. Theol. Ep. 111. in. Muraror. Anecd.

Los sr Les ade

Suimute στιν ὃ τύμβος" ἐγωγε μὲν οὔποτ᾽ τ᾽ hare,
ὥς je κατακρύψῃ τοὺς πυμάτους προτέρους"
, αὐτὰρ ὃ Καισάριον, ἐρικυδέα υἷα τοκήων,
TM on dadrn “πρότερον δέξατο" “οἷα ἫΝ ^

DCXXXV. Vat. C. p. 254. Plan. p. 2II. St.
307. W..In fepulerum, quod Maximus fibi et Calepo-
diae conjugi exítruxerat. — V. I. σὴν eogóv. Non fanda-
pilam tantam lignificat, verum etiam partem camarae
fepuleralis, qua areae lapideae collocabantur. . Vide
Leichium in Nov. Emendatt. ad Muratori Infcr. p. 65.
— 1$.286.]. V. 9. »Poft cé; τε diftin&io ponenda erat,
quod monuit Vir do&. ad Eurip, Suppl. p. 190. ubi
audaciori conje&ura ultimus hujuscarminis verfus emen-
. datus, cui leviorem admovi medicinam. ^ Vulgo legi-
tur: ὡς ἵνα τὴν στοργὴν κἂν φϑιμένοισιν ἔχς. Suadet Mark-
| landus : ὦ ξένε, τὴν στοργὴν κἀν φϑιμένοισιν ἔχει. Βγ. In

on

286. S EPIGRAMMATA . 221

membr. legitur: ὡς la τ΄ στ. κἂν φϑιμένοισιν ἔχοις, Emen:
datio cl. Editoris parum elegantiae habet; illud κἀν
φϑιμένοισιν minime Ὁ ὐθαμβμηνει Fortafie ἕο:

j

ὡς ἅμα τὴν στοργὴν κἀν ᾿φϑιμένενεα dais

᾿
Der

" X.

ur amorem faum i i.e. amaram fibi coi.jugem etiam ap. in-
fito fecum babeaz.' Zipollenid. Ep. XX V1M. ἄμφω δ᾽, ὡς
Sy ἔναιον, ἐνὶ ᾿πλακὶ τυμβεύοντοη Ξυνὸν ἐγρλλέψην καὶ τάφον
ὡς ϑάλαμον. :

DCXXXVI. Vat; C. p, 256, Plan. p. 55. $t. 78:
W. — V. 1. ,γκάτϑανον. Sic Florent, et Aldus in edit, -
prima; in fecunda προὔλαβον, quae le&ionis varietas, iu
nyllo mihi Cod. animadvería.« Br, σροὔλαβον fluxit ex
Le&t. Aldinae pr. ubi Aldus hanc le&tjonem in Codice
quodam a fe repertam notavit. — Color eft ut in verff.
ap. Pluzarcb. Y. M. p. I 1O. Β. Νῦν ἄμμες, πρόσϑ᾽ ἄλλοι
ἐθάλλξον, αὐτίκα δ᾽ ἄλλοι, Ὧγ ἄμμες δὴν οὐκέτ᾽ eit
μεϑα.

ὈΌΧΧΧΓΙΙ. Vat, C. p.- 318. Plan. Ῥ. 210. St.
205. W.. »Titulus valgo ἀδέσποτον, οἱ δὲ Négavos, | Ul-
tima haec in tribus Planudeae codd. non leguntur, in
membranis ἄδηλον ἐπὶ rw, * Br... Prior certe horum
véerfaum diu ante Neronem proverbii vim obtinuit.
Sueton. in Vir. Neron. c. 38. Dicente quodam in fere
mone convivii, ἐμοῦ θανόντος γαῖα μιχϑήτω πυρί, '
imo, inquit, ἐμοῦ ξῶντος, planeque ita fecit, ^ Eun-
dem verfum Tiberio crebro in ore fuiífe, tradit Dio
Cajf. L. L Vill. 23. p. 895. ubi vide Fabricium, qui eum
Euripidei Sifyphi vel Bellerophontis effe putat... Ad
eum refpicit Cicero de Fin. 1. 19. quoniam illa vox
inbumana et fceleraza ducitur eorum , qui neganz. fe recu-
fare, quo minus, ipfis mortuis, terrarum omnium defla-
gratio confequatur; quod vulgari quodam verfu gvaeco
pronunziari folet, — Alteram. verfum fübjectum legimus

λ

$22 INCERTORUM POETARUM I1I.286.

quoque in $robaei Ecl. Phyf. L. H. 7. T. ΠῚ. p. 253.

fq. in loco ex Peripateticorum fcriptis, vri inpri-
mis et Tieopbrafto , exceérpto.

DCXXXVIH. Wat. C. p. 257. Plam p. 212. St.
508. W. Au&or hojus diftichi i invertit Ep. Simouidis
—

in ij VA
- πολλὰ. φαγών, καὶ πολλὰ πιῶν, καὶ πολλὰ κάκ᾽. εἰπὼν
2h. tiSellxovs ; κεῖμοη Τιμοκρέων Ῥόδιος."

Hominis egeni ét valetudirarii effe puta, qui miferam
tamen et voluptatibus privatam: vitam per specie an-
| norum feriem produxerat. -

' DCXXXIX. Vat C. p. 365. Plan. p. 100. St. τότ.
W.' Hinc fortaffe expreffum Ep. Palladae CXL. ubi vi-

de-hot. T. I. P. Hl. p. 264. — V. 1. e? omittit Vat.

— Spes er' forruma/ valeze. — Formula paflini obvia. vide

Burm. ad. Anth. Lat. T, H. p.213. — σαίζετε τοὺς uer"

deb Seneca in Anth. Eat. T. K f. Mm

GUik io; meritum, fumti pro. munere bonores,
Ite, alias poftbac follicirare animas.
Me procul e zerra' Deus avocat.

lbid, T. II. p. 256. Nr, CCCXLIV.

Effugi rumidam vitam. — Spes, forma valete;
Nil mibi vobiscum eft ; alios. deludize. quacfo.

DCXL. Vat. C; p. 252. Plan. p. 222. 81. 323.

W. In Dionyfium, Tarfenfem, alterum Timonem.

Optimum Epigramma, — V. I. ἐξηκοντούδης, Vat.
DCXLI. Vat. C. ». 254. Edidit Reisk, in Anth.

nr. $85. p. 79. ante eum Majus in Catal. Bibl. Uffenb.

p. 582. et inde 7. Pier fon. ad Moer. p, I12. — V. 1.

j
à

ΠῚ 286. τ.487.. EPÍGRAMMATA. 223

y Pierfoni emendation | ult. diftichi fecutus fum. At
V. I. φρουρῆς pro nomine appellativo eccepiffe videtur ; |
- eft viri nomen, quod tamen depiày: atüm non effe non
contendérem. ὅς Br. : Reiskids jangebir φφουρᾶς ἄξιο :
στέφανον, illud vocabulum " pro ἐπιμελείᾳ, Quamvis | parum
apte; ᾿ pofitum ὀχ δύνατ: ' cuffodia: dignam üoffrae p. pie-
fai coronam, — V. 4. fry Q4 νυμφικύ. TVAE fis am rej e-
fio in Ap. Gay. et' KRuhnk. In utriüsque Ápoor.- marg.
motaturb, /mprum fiu Jübdititium lioe difttchon. Áte 0.
fincerura effe nuilus "dubitb, 'Senfüs: "opti mus: Pivo in
decem liberis, mibi fuper fHizibis cum Tif ibalem prolis
D. tgragi iac Vel Ὑδέδι ΕΘΝ fructum: eperim. INR NY |
:287.1 ῬΟΧΕΗ͂. Vat, C. P. /257. Plün, p. 194.
Ἢ S ats W. "RU in Anth. nr. 589. Pe jn cum
lécmate: Εἰς Σαβῖνον Ἔν Kopth2u δαύματὶς Jo. - Tenerri-
mi ami icitiae fenfus fignificatio in hoc carmine. jneft.
-d quem Sabinumr feriprum fit, cnni plorini "hujus no-
minis fuerint, inutile duco ihquirere, —— P M. 2. ἃ λίτ
9o; € μικρά, Vat. Plari, — μιλρβὴ τῆς mn abi. Tho
erit. Eid. XXVII, 24. n γάρ τὶς Hs TU, eridy c" E
μεγάλα &Abr; Δώῤω ξὺν ὀλίγῳ. δέσει οἱ 4. πίῃς, ὕδατος, Vat.'C A
faperfcriptum πόματος. ^ Adfcriplit Samafrus z- Plac
Dave: er verfus rotuuditas boc poftular. πόματος eft in
Plan. ét ap. Reisk, Fons fententiae fortaffe" Homeri 1a. x.
i 3 80. E) δὲ Δανδυτων περ καταλήϑοντ᾽ εἶν᾿ ἼἌἌβϑαο, Αὐτὰρ, ἐγὼ
ϊ xZxii21 φίλου μεμνήσο!᾽ ἑταίρου. Ap. Lucian. Dial. Mort.
X. eum Protefilaus fummum conjugis Vie nidae defide- à
- rim [ibnificaffet, Pluto, eZ ἐπιὲς, ait, ὦ 1 Tiporeelaae, ὁ! ἢ
ἰ Λήϑης ὅδωρ. Mle refpondet : Ka) μάλα, ὦ δέσποτα, τὸ δὲ
Lo πρᾶγμά (amor in Laodamiam) ὑπέρογκον 5 ἤν; .Ex noftro .
carmine fortaffe expreffum fuaviflimum, licet recentio-
ris forte poctae, Epigr. in Anth, Lat. 1V- 187. 7T. Π.
p.129. Tu cave Letbaco contingat. ofà liquore, Et cito
venturi fis memor, oro, viri, z far elfairun per
fter,

^

224 INCERTORUM POETARUM Ill297;

DCXLIIL. Vat, C. p. 305, Plan. p. 275. St. 398.
W. »inepte Planudes verfus hos retalit in Libri ILI.
CApUt εἰς ποιητάς, homonymia deceptus. Vide Hefych.

in σάρδιον. et Salmaf. in Plin. p. 72.* Br. Lemma in

membr. ᾿Αδέσποτον. Eig Σοφοκλέα, oU τὸν τὰς τραγῳδίας vyeá-
ᾧαντα, ἀλλά Tiy& ἄλλον, —— Δ. Y." Aides ἔςβην Vat. C. pro
ictgyv procul dubio. — V.2. » Vulgo εἰ δέ τι σαρδῴῳ, pro
quo fcripfi εἰφέτι eagüeov. Pofterius bene. Sed in
membranis εἴδατι, quod omnino praeferendum, εἴδατι
Σαρδῴου esMvows εἴ {αγἀΔοπίαε, “ ΒΡ. 1n membr. eft
Σαρδῴω. Σαρϑώου emendavit /nmomym. ΒΙ1Ό]. Bodl —
Herba fardoa, five apiaffrum venenazum, fequis comederit,
nervos contrabiz, viclu diducit ora, uz, qui morteri op-
perunt, facie ridenzium inzereanz, Solin. c. iV. p. 12. E.
Idem tradit Hefych. 1. c. Cf. Marzin. Lex. Phil. T. H. p.

545:

! DCXLIV. Vat. C. p. 293. Edidit L. Holffem. ad
Srepb.. Byz. v. Θαυμακία. p. 133. et Berkel. ad eund.
Reisk, in Anth, nr. 751. p. 154. inter Jenfian. nr. 10g,
Epigramma optimae notae in Derxiam quendam Thef-

. falum, quem iter in Peloponnefum facientem latrones -

in fylva adorti peremerant. — V. 2. Θαυμακίδαν. Vat.
Jenf. — V. 3. Μαλεαῖον, pro Μαλειαῖον , ni fallor. Sylva
in promontorio Maleae. enf. et Berk. Μαλεαῖνον, — . V.

4. Narra. "Diaumaciae. civibus, 1e bíc sumulum. Derxiae,
Lamponis filio, aggeftum vidiffe,. Sic haec accipi poffunt,

et fic fere Reiskius. Fortaffe tamen pota hoc dicere voluit :
Dic, te vidiffíe tümulum, quem Lampo filio fuo Der-
xiae in fylva Maleaea aggeífit. Pater ipfe, in Laco-
nia forte cum filio verfatus, eum a latronibus interfe-
&um fepeliviffe videtur. — . V, 5$. quaedam Apogr.
Δέξια exhibent. δέρξια. Berkel.

DCXL/F. Vat. C. p. 282. Edidit Reisk. nr. 709.
p. 137. inter Jenf. nr. 59. Εἰς Νικάνδρου τινὸς τέκνα ὁμοῦ
θανόντα. »Scriptum in Codice ἀοῖς, quod müutanti Sal-

"

11l.287.17.288. | EPIGRAMMA T A. 2253

maíio aufcultare non debebam; senitivi flexus eít do- -
ricus.* Br. In Apogr. Gothano perfpicue. àov; fcri-
ptum, . nec aliter in aliis apogr. quae mihi videre conti- -
git. — V. 2. ἄνυσε. confecit, ab[umfit, —— Αὐσιδίκας,
Vat. :
DCXLVT. Vat. C. p. 284. Εἰς Κλεόδικον͵ υἱὸν Nixa-
σίδος, Edidit Dorvill ad Cbariz. p. 350. Reik; in
Anth. nr. 713. p- 139. inter jenf. nr. 63. — V. IX.
σέλάνας δρόμοι. — Nondum tibi luna tres annos impleve-.
rat. Poít tres annos pera&tos coma detondebatur pue-
ris tertio Apaturiorum die, binc κουρεῶτις appellato)
Proclus in Timae. Plat. p. 27. $ ἐὲ τρίτη κουρεῶτιφ' ἐν
ταύτῃ γὰρ τοὺς κούρους ἐνέγραφον εἰς τοὺς φράτορας τριετξῖᾳ
καὶ τετραετεῖς ὄντας. quem locum excitat Schneiderus. δά
Nicaudri Alex. v. 417. p, 212. — - 288. V. 3.
KAróhxe. Apogr. Pauw. In marg. Κλεύδικε. ut Membr, —
»Orvillius non male σὰν dedit, licet Cod. praeferat σήν.
At v, 4. perperam εὐακτῷ pro alaxr8 , quod perfpicua
praebet Codicis fcriptura; fed forte typothetae erratam
eft, ut v. 2. dyie x eUvrO. In. Cod. fcriptum eft στεφάνῳ,
Salmafius ϑανάτῳ repofuit.* Br. In Cod. perfpicue σὰν
criptum. [ἢ marg. ap. Guy. ἐπσιακτῷ vel ἐτ᾽ αἰακτῷ
notatur. Mox emendationem Sa/mafri àgóx Savára pra:
ἐβόα στεφάνῳ, quae Cod. eft le&io, Cornel. de Pauw in. —
not, míl, merito improbat, ipfe tamen reprehenden-
dus in eo, quod membranarum lectionem de corollis
interpretatur, quae puerorum pucllarumque tumulis
imponebantur. ^ Tu lege emendatione longe certií-

fima:
ἐπ᾿ alaxrü πόλλ᾽ ἜΒΟΑΣΕ ὙΑΦΩ͂),

Hoc quomodo in ἐβόα στεφάνῳ abire potuerit, ín oculos

incurrit, ReGe vero igéxes. .Auacreom Ep, LXXXI.

Tis ἐπὶ πυρκαὶ 87} ἐβόησε wine. Anyre Ep. XIX. πολλάκε
Vel, Hl. P. a. P

4

| ]
226 1NCERTORUM TON ΔΉ ΜΆ i.288.

T) dMievà κόρας ἐπὶ σάματι Κλεινὼ Μάτηρ ὠκυμόρου παῖδ᾽
ἐβόαξε φίλαν. Gregor. Tbeol, Ep. LXXXIIL in Marator.
Anecd. p. 81. ἄλλοι δ᾽ αὖ βοόωσι παρ᾿ ἠρίον. Ariflides Oratt.
T ἣν p. 76. ed, rebo.. οὐ μὴν tpfe σιωπῇ "ema, οὐδ᾽
ὅσον βοῶντας τοὔνομα. --τ ν. 4. xod γενέτας vei ir ἀγνώτῳ.
ἐς Vat. C. Lacunam Salmafrus inter defcribendum im-
pleviffe. videtur, | Omnia enim apographa, quae ex
Salmafiano fluxerunt, πΠερίκλειτος exhibent. — V. 6.
, ἀνοστοτάταν, epitheton ab homine ad rem translatum,
quo nihil apud poétas frequentius. ^ Ipfe Cleodicus
cum tenebricofas illas regiones adiiffet, unde negaiuz red-
ire quenquam , pin jus flos, quem nemo. hominum fpe-
&aturus erat, " ἄνοστος vOCatur. Fingit autem poéta,
puerum, immatura aetate exftin&um ,. in Plutonis re-
gno. ad plenum adolefcentiae florem perventurum effe.
Similiter in Anth. Lat. IV. 122. p. 81. in puerum fta-
tim poft partum a Proferpina raptum: — —

Haec. vapuit, paucos ut cum su adoleveris annos,
' Inzer. delicias ze beet illa fuas.
Crefte pnr) zu crefce infans ,' infantule crefte.
| j efi
Suave phantasma, quod tamen offendit Reistigm, qui
ἀγνωσσοτάταν temere pofüit. fam audi eum, illud in-

ventum fnum exyplieantem: 2) ἥβη ἀγνωστοτάτη eft pueru- |

li in fepulcro usque ad annos illos, in quibus, 1i vixif-
fet, in pubertatem evafiffet, obhaefio inter alios mor-
tuos, quorum nemo ipemitit, nemo novit curatye re-
liquias. “ |
DCXLVII. Vat. C. p. 320. fq. Edidit Reike in
Anth. nr. 677. p. 124. inter Jenfiana nr. 26. In Leu-
cippum quendam, apiarium, qui lepores fectando per-
ierat. Elegans epigramma et antiquum, — V, I.
τς Νηΐάδες. Goens, qui hoc Epigr. edidit ad Perpbyr. de
Antro Nymph, Dif. I. p. XXIX. {πεν Nymphas et.

troc" - mpm ra ames uos

apes neceffitudinem quandam effe exiftimat, quod illis
melle facra folerent fieri... Dicendum potius, Nymphas
haud fecus ac Pana (vid. Niciae Ep. Vl. Diodor. Zen.
Ep. Vi.) propterea, qued agreftes funt deae, omni ope-
ri ruftico praefuifle. | In apes igitur pánditateis habent;
quare, Ariftaeo, melliicationis inventori, ob Eurydi-
cen. infeflae, apes necaverunt. . Cyrene ap. Virgil
Georg. V. $32. binc miferabile Nymphae, Cum quibus
illa choros lucis agizabar in altis ,, Exitium mifere apibus.
— ψυχρὰ βοαύλια. relicta et-Leucippi morte afliicta; (ve,
quod malim, frigida rura, quae paítores per aeftatem.
festari folent, Conf. inprimis Pirgil. Georg. MI. 324.
Íqq. — V. 2. ὑπ᾽ slug. A. νισομένοις. Vat. C. Utrumque.
emendatum ap. grenf. et Reisk. ta— οἶκος εἰαρινή, agri yer-
nantes et paícua florentia,. in quibus verfantur, —— V.
4. ἀρσιπόδεσσι λαγωοῖς. ἀρσίποδες ἵπποι paífim occurrunt ap.
Homer. 14. y. 327.14. 475. — V. 5. οἱ νομέε;ν. Reisk. et ἐν
Goenf. 1n Ap. Vofl, οἰκομέειν i.e. οἱ κομέειν , quod: com-'
mendat Pierfon. ad Moer. p. 449. et Schneider in Peric. :
crit. p, 47. — Jn fin. ví. apogr. Guy. et Ruhnk, vitiole:
ἄχεις. in marg. ἄκρης. ὃ γείτων ἄκρης eft montium et fal: a
tuum vicinus, ubi pafcua. Corm. de Pauw in not. mft.-
"Axguc litera majuscula fcriberidum cenfebat, quod effec
nomen urbis, — V. 6. παϑοῦσι, Ap. Κύμη, in. marg,
“οϑοῦσι.

DCXLVIIIL Nat. C. p. 324. Reisk, in An. nr.
777. p. 165. ex. Jenfian. nr, 126. — V. x. ληστῆος,
Vat. Reisk. λησταῖον, margo ap. Guy.

—.oDCXLIX. Vat. C. p. 241. Plan. p. 226, 81. 9UL
timum diftichon a praecedentibus vulgo feparatur; ea
in unutn epigr. conjungit Cod. Jani Lascaris.* Br. Sic
iu unum conjunétos hos verfas habuit Marian, Acurfrus:
ad Aufoniusm Ep. XXXIV. nec aliter habetur in Ed,
Flor. pr. ln Aldina pr. autem ἀδέσποτον interpofitum.
In Vat. C. v. 5. 6. omittuntur 1, c. fed feparatim exhi-
P3

228 INCERTORUM POETARUM [1.59 88.4. 280. à

bentur p. 253. cum lemmate: Εἴς τινὰ γυναῖκα σώφρονα
καὶ μόνανδρον. ϑερατδία haec fuerunt jam Aufonii e)
gni nonnifi duo dd difticha vertit : ι

Viginti atque novem y genirrici Callicrateae
: Nullius fexus mors mibi vifa fuit.
Sed centum er quinque explevi bene me[fibus annos,
In zremulum baculo non fubeunte manum.

»

X. 2. οὐδενὸς οὐδὲ μιῆς. Vat. C. οὐδενὸς οὐδεμιῆς. Plan. ——
V. 4. σκήπων.. Vat. Plan. Eadem diverfitas paffim obfer-
vatur. Vid. ad Leonid. Tar. X. T. 1. P. H. p. 71. Zri-
flo Ep. ΠῚ. ᾿Αμπελὶς ἡ φιλάκρητος ἐπὶ σκήπωνος δδηγοῦ Ἤδη
τὸ σφαλερὸν γῆρας ἐρειδομένη. — V. 5. ἅδ᾽ ἐγὼ ἃ. Vat. ἅδ᾽
iyà ἡ. Plan. et vf. Íq. Qdvav a. λυσαμένα. Vat. δώναν a. λυ-

σαμένη. Plan, — περίβωτος hoc loco in laudem accipiendum.

elfe patet, V. Thom. M. v. διαβόητος. In malam partem.
plerumque reperiri notavit Pajckenar. ad Ammon. p. 6$:

— ὑπὸ πλακὶ τῇδε, Apollonid. Ep. XXVII. ἄμφω δ᾽ ὡς ἄμ"

ἔναιον ὑπὸ πλακὶ τυμβεύονται, —- μούνῳ. Haec laus paffim

- jn fepuleralibus occurrit. — Vide Sagzem. ad Properr. IV.

El. XI. 56. p. 904. dere, adjAnthol, Lat. T. H. p.
127.

DCL. Vat. C. p. 253. MES p. 210. St. 306. W.
In Amyntichum hortulanum et agricolam. — V. 3. πέ-
πλον Vat. C. a pr. m. Superfcriptum e. πρέμνον, quod
exhibet Plannd, — V. 4. » Toup. in Addend. ad Theo-
crit. p. 406. legit κλήμασί € ἠγλάϊσε. — Necelfaria mihi
non videtur pronominis additio , tjuod praecedenti ver-
fu repetitur. lllud non babent codices, et eo minus
reponendum, quod fic frequenti sicnt: fibilantis lite-
rae verfus fieret afperior,* Br, De verbi ἀγλαΐξειν vi
transitiva vid. ad Theocrizi Ep, I. T. I.P. H. p. 19I.

$.289-] DCLI. Vat. C. p, 235. Εἰς Φρῥόντωνα, υἱὸν

IleA(TT46" tveídu ᾿δὲ dy Κυφίκῳ" τὸν δὲ ποίήφαντὰ OV γιγώσκω"

^

|

ΠΙ. 580. ^» EP!GRAMM A T A, 229

byeátu δὲ καὶ τοῦτο ὁμοίως παρὰ τοῦ μακαρίτου Tewyoclov, τοῦ
Καμψι. ὅϑεν αὐτὸ m ὃ ᾿Κεφαλᾶς ἐν τοῖς ἐπιγράμμασιν ἔταξεν,
Ex hac nota apparet, Conftantinum Cephalam Antholo-
giam, quae fub ejus nomine circumfertur, non folum
ex Meleagri, Stratonis, Pbilippi et Agatbiae Colletio-
nibus, fed etiam ex Íchedis Gregorii concinnaffe. Ha-
betur hoc Epigramma etiam in Plan, p. 211. St. 308.
W. Juvenis Phronto, qui Jurisprudentiae operam de-:

derat, in ipfo aetatis flore. matri enpre, vitae fuae

curfum enarrat. — NE. γηλεές, ὦ δαῖμον. Sic in in-
fcriptione murila apud AMwraror. p. MDCCLXXVI. 3.
quam fruftra tentavit Leicbius in- Mifcell. Lipf. Noy. 7;
X p. 502. fcriptum fuit νηλεόϑυμε Χάρων, non. wAso δὺ μὲ)
ut Murarori edidit, — τόδε φέγγος. eft in Plan καὶ Q.
Vat. C. — V, 2. ἐτέων μέτρα. Vox μότφον periphrafi in-
fervit, Heftod. E, X, H. 436. βόε δ᾽ ἐνναετήφω Ἥβης μέτρον -
ἔχοντε, Homer. 12. 4. 225 | aéràe ἐπεί ῥ᾽ ἥβης ἐρικυδέος ἵκετο
μέτρον, |demi OX. v. 101. ὅταν δομου μέτρον ἵκωνται, “τῷ
V. ς. ἤματι τῆλε. Vat. C. τῷδε fuperfcriptam; quae pef-
fima emendatio obítitit, quominus id, quod olim feri-
prum fuity reperiretur. Saepe miratus fum, neminem
offendiffe in verbis 7 μ᾽ ἐτεκ᾽ Spar; và2e , quae fenfum
non habent. . Jam membranarum le&io: HMATI THAE
perfpicue docet, fcriptum fuiffe: TD

4 6 Prod, Ἥ Μ᾽ ATITRAE y καὶ 3 πολὺ μείζονα m
P δὲ T c
Homer. D. e. $9. αὐτὰρ ᾿Αχιλλεύς ἐστι ϑεᾶς γόνος, ἣν ἐγὼ
αὐτὴ Θρέψα τε καὶ ἀτίτηλα, — πολὺ μείζονα veg Simi-
lr Sopbocl, Ele&r. v. $30. ἐπεὶ πατὴρ οὗτος «6c, ὃν ϑφηνεῖς
hd, τὴν σὴν ὅμαιμον μοῦνος Ἑλλήνων ἔτλη Θῦσαι ϑεοῖσιν, οὐκ
ἴσον καμιὲν ἐμοὶ Λύπης, ὅτ᾽ ἔσπειρ᾽, ὥςπερ ἡ τίχτουσ᾽ ἐγώ. —
V.9. Juri et elequentiae operam Phronto dederat,
ἐφ᾽ ἀγνῶν ἡγεμονήων, fub duttu proborum magiffrorum,
P3

230 INCERTORZM POETARUM ΠΕΡ 299;

Sic haec accipi - poffunt. | Fortaífe tamen. Ayspovilec: ἀγνοὶ
funt incorrupzi. judices, corami quibus Pbronte cau(as
'agebat.. Sic..certe Grozius 51.0 o5 f

M | ; Y
- umque jc eximias et erat τ δὲ dul Cu-
"12i $1 rules 3574

Ka ἐν" juri noflra: ferebat. opem.

A

m-

shed illuftravit JVeffeliug. ad Diodor. Sic. XVI.

93.ap..153.. Dorvill, ad Charit. p.. 721. — V. 10.
ἐμπρεπέειν. Vat, Q. — ἀμφι δικασπολίαις. Vat, 2 V. 1l.
ἄλλᾷ por eft ex membr. Vulgo μὲν. in antiq. edd. ue, —
γενείων Vat. a man. fec. κούριον à man. pr. Mater mea me
barbam ponentem non vidit. Cf. Ep. DCCLIV. Sra ius
JL Sylv. L $2, in mortem Glauciae pueri: O ubi ven-

turae fpes non longinqua juventae, 4Arque genis oprtarus

. bouos? jurataque multum. Barba tibi? Cunéla in cineres

gravis inzulit bora. Facit huc n li νὸς κῆρ Bp.
VILI.

P7 | :
UN RO παρηϊάδων. “πρῶτον ᾿ϑέρος ἥματι τούτῳ
κείρεο, καὶ γενύων ἠϊϑέους ἕλικας,
Γάϊε᾽ σὸν. δὲ πατὴρ χερὶ δέξεται εὐκτὸν ἤουλον
Λεύκιος, αὐξομένου πουλὺν ἐς ἠέλιον.

ubi de fefto primae barbae monuimus Τ᾿ II. P. IL p.
357. — VM, τῶν. ἡλικίη Bears. Vat. ἡλικίῃ ἐρατῇ. Plan. ---
V. 13. οὐχ ὑμέναιον ἄεισε. Cf. Ep. DCCUI, DCCLIV.
Jocaíta de Polynicis. nuptiis in peregrina terra contra-
&is ap. Eurip. Phoen. Ne 346. Ἐγὼ δ᾽ οὔτε σοὶ πυρὸς ἀνή-
Va φῶς ἸΝόμιμον ἐν γάμοις, 6 πρέπει ματρὶ μακαρίᾳς ubi vide
Valcken. hunc. ritum San Lon. i i v 274.

ἦν γάμος, ἀλλ᾽ ἀχόρφευτος" ἔην λέχος» ἀλλ᾽ ἅτερ ὕμνων.
τῷ φυγίην. "Hey τις ἐχευφήμησεν. ἀοιδός"

«ἯΙ. 2896. 1.290. BPIGRAMMAT A. e YAT 4221

οὐ δαΐδων ἤστραπτε σέλας ϑαλαμηπόλον εὐνήν"
᾿ οὐδὲ πολυσκάρϑμῳ τις ἐπεσκίφτησε χορείῃ"
οὐχ ὑμέναιον ἄεισε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρο
OR τ L4 ;

— V. I3. τέκον. fie Vat. C. Superfcriptum τέκος, — V.
.17.. Φρόντωνος ἐπὶ φροντίδιν, Agnofce lufum in vocibus ἢ-
milis foni, qualia multa apud veteres, in propriis prae-
.. fertim, nominibus, quae omen. habere videbantur, Apc
Ad ilplumcin Agam. V. I0o$9. ᾿Αγνιεῦ T ᾿Απόλλων ἐμός.
᾿Απσώλεσας χὰρ οὐ μόλις τὸ δεύτερον. In eodem nomine fimi-
liter lufit Euripid, in Phaéth. ap. Macrob. I. Sat. XVII.
ὦ χϑυσοφεγγ ἐς 4^4, ὥς I7 ἀπώλεσας. Ὅϑεν σ᾽ ᾿Απόλλων ἐμφα-
γῶν κλήσει βροτός. δ Zimmiatt. Ep. XXVL. Plura congef-
lit Αὐτοί. ad Aefibyl. T. 1. p. 370. et Valckenar. ad
Eurip, i usen; v. 6 39. P. 242. Adde Soph. in Ajace v.
4439. al, αἷ, τίς ἄν ποτ᾽ qsJ ὧδ᾽ ἐπώνυμον Ἰοὐμὸν ξυνοίσειν |
ὄνομα τοῖς ᾿ἐμοῖς κακοῖς; Νῦν γὰρ. πάρεστι xo; δὲς qiécen, ἐμοὶ
«Καὶ τρίς, εχ Ad ἷἱς ᾿

DCLII. Vat. C. p. 255. In | Plan. pP 210. $t. .306.
W. a praecedente Epigrammate perperam fejun&um,
eum in eundem Phrontonem it. foror —:V.I.
εὔνασον δάκρυ. Homer. Od. ^. 7589 Τῆς δ᾽ εὔνῃφε γόον, ——
Νο 2. Sie fe confolatur Merope Euripidea ap. Plutarch.
JT. ll, p. 1 1o. Ὁ. τεϑνῶσι παῖδες οὐκ ἐμοὶ μόνῃ βροτῶν, Οὐδ᾽
ἀνδρὸς ἐστερήμεϑ᾽" ἀλλὰ μυρίαι τὸν αὐτὸν ἐξήντλησαν ὡς ἐγ βίον.
πο Ν. 4. ἡδύόστην, plurimae edd, vett, — 4. 290. V.
6. εἰς κοινὸν "Ay. — De Orco folemne. Sepbocl. Aj. v.
-X193. τὸν πολύκοινον *^idav, Idem in Meat Y. 126. ἐξ ἀΐ-
. Ou Ταγκσίνου λίμνας,

DCLIII. Vàt. C. p. 4$5. fine TRIP In Plan. |
p.54. St. 78. W. Lacillio tribuitur. . Aganax quidam —
loquitur, qui, cum vitam miferiarum plenam aliquam-
diu perpeífus effet, voluntaria fe morte. fortunae telis
fubtraxit. Elegans Epigramma. —— .. V. 1. ἡμάξευσα.

P4

-

232 XNCERTORUM POETARUM lIllL2^90,
, , |

Du&a imago de auriga: provexi bate vitam. | Aliud
hujus metaphorae exemplum non fuecurrit. Longe
frequentior certe imago de navigatione petita, de qua
diximus ad Pallad, Ep. CIV. T. Il. P. lil. p. 249. —
τριδύσηνος. Vat. τριδύστηνος. Plan. Pro &yávaz in membr.
ὄνχξ habetur. imceitum, an. Planudes deficientem fylla--
bam re&te fuppleverit. Jof. Scaliger in not. mft. ἀγήνωρ

five àyávee emendare conatus eft, —- V. 2. xaglorov.

Plan. κ᾿ οὐ βίοτον. Vat, Bog ἀβίωτος paflim ap. poétas.' At-
tigit Falten, ad Eurip. Hipp. v. $21. et Alberti δὰ He-
Jyàb. ΤΙ. p. 18. Qui forma ἀβίοτος ufus fit praetérea

pro ἀβίωτος, neminem movi. Sed ut εὐβίοτος; fic etiam

ἀβίοτος frequentari potuit; Similem licentiam VV. DD.
obfervarünt in Orphei ^9. Yzc9. v. 65. ubi ἀκρόφεια eft
pro ἀκρώρεια. Ἰόνιον poétae dicunt, quod vulgo "Ig vi0y eft.
— V. 3. iri xe. Vat. — ἤλασα. Epigr. DCLXXIIHL ἐς γὰρ
ἄκρον Μούσης τε καὶ ἥβης ἧκον ἐλάσσας. Ῥρηοβν, Nit. Soph.
Y. p. 49 4. λέγεται δὲ ὃ Τοργίας ἐς ὀκτὼ καὶ ἑκατὸν ἐλάσας ἔτη.
—- λὰξ πατήσας Φωήν. Leonid, Tar. *« à LXXIX. ἀπὸ ζωὴν

'$ VEMM: fare.

DCLIV. Vat C. p. 367. Plan. p. $2, St. 75. W.

In Cod. Medic. ap. Baudin. in Catal. p. 99. CL oxugerae
nomen adícriptum. Color eft, ut in loco vexato TPeo-
criti Eid. XVII, 29. πιείρᾳ μέγα λαῖον (fic lege c. Eich--
flaedtio) ἅτ᾽ ἔδραμε κόσμος ἀφούρᾳ Ἢ κάπῳ κυπάρισσος, » &g-
ματι Θεσσαλὸς ἵππος, Ὧδε καὶ ἃ ῥοδόχφρως Ἑλένα Λακεδαίμονι
κόσμος. quod expreffit Virgil. V. Ecl 32. Pris ut arbo-

vibus decori efH , ut. vitibus uvae , Ut gregibus tauri, Je-
geres ut pinguibus arvis, Tu. decus omne 1uis. — V. τ.
“ολυδένδρεος, Vat. C. — ἄστρα. Liban. Progym, T. IV. P.

(959. στέφανος uiv οὐρανῷ τὰ ἄστρα. — V. 2. τῇ πόλει.

Vat, — χϑῶν pro πόλις ap. poétas non infrequens. Cf,
Kuflev. δὰ Zlrifloph. 'Thefm. 115. T. "en ad Lu-
cian, in Judice, Vocal. p. 87.

i Yun
. HI e: 7.291. |— EPIGRAMMA T A. 233.

ES

: Ὡς Vat. C, p. 254. Ek Κάσανδρον τὸν ὡραῖον ἐν
Λαρίσσῃ κείμενον, μετεγράφη παρὰ T. enyoglov τοῦ μακαρίτου à
δασκάλου ἐξ αὐτοῦ ToU λάρνακος. Cf. ad Ep. DCLI. Plan,
p. 192: St. 280. W. — V. I. μή σύ γε. Poéta in Ex-
cerpt. Tragic. p. 923. ϑνητὰ χρὴ τὸν 9vwrós, οὐκ ἀϑάνατα |
τὸν ϑνητὸν φρονεῖν. quae "Mizftberl. comparavit. ad. Hora-
tianum Im;ortalia te fperes. IV. Od. ΝῊ. 7. Oppor-
tunior eft locus I. Od. IV. 15. irae fumma brevis f/petm
mos vetat inchoare longam. — Metródorus ap. Srobac. in
Flor. XVII, p. 334. ed. Scbow. "Ero ác ovrat τινες διὰ βίου
'" vk πρὸς τὸν βίον; οἷον βιωσόμενοι μετὰ τὸ λεγόμενον ζῇν,
οὐ συνορῶντες, ὡς πᾶσιν ἡμῖν ϑανάσιμον ἐγκέχυται τὸ "τῆς γενέ-
σεως φάρμακον. ^ Sic hic locus fcribendus, revocato οἷον, -
quod praecedentes fyliabae 'abforpferant. Similiter |
comparandi particula pesiit ap. Heliodorum. L, TV. 4. Pec
217. ed. Bip. τὸ βλέμμα ὅλον εἰς τὴν Χαρίκλειων τείνας, ἅτε
βέλος ἐπὶ σκοπὸν ἐφέρετο. Oppian. ἘΔ]. il 335. διὰ γὰς,
βέλος ὥςτε, ϑάλασσαν " lrravrod.

DCLV1, "Vat. C. p. 254. Plan. p. 192. St. 280.
W.. »Hoc cum praecedente continuatur in membra-
nis. Duo diverfa funt carmina, quae veriimile e(t eo-
dem cippo infculpta fuiffe. Br. —— V. 1. τίς λίϑος,.
Ovid. XIII, Met. 48. Qui nunc, ut méthofaMs , fülveftri-
bus abditus antris Saxa movet. gemitu, Anth. Lat. T. II.
p. 8. Me defolatum , me deferzum , ac fpoliatum Glama-
rem, largis faxa movens Jacrymis. Libanius de Nico--
media terrae motu fubverfa p, 207. B. νῦν 20e καὶ z£-
φραις δοϑῆναι δάκρυα, καὶ ὄρνισι γοῦν sig συναυλίαν. — V. 36
γηλειής: Ep. DCLI,. — V. 4. εἴκοσιν ἕξ. Vat, — ἡλικίην,
ἔχοντα Íc. Sive potius accufativus pendet ab οὐ ο΄ κα-
τά, quae ellipfis in temporis notatione fatis obvia, b
7.291.] DCLPVII. Vat. C. p. 253. Plan. p. 196.
St. 289. W. — V. 1. δὶς 37. Flor. pr, Ald. I, — ἀδελ-
φούς. Ald. 2. — V. 2. γενεῆς, Vat. Plan. forma ionica et
poética, quam ut clar. editor cum γενετῆς commutaret,
Ld |

M

234 INCERTORUM POETARUM Hir. 291.

caufa idonea. non etat, — Comparavit: hoc diftichon

à Burmannus in Append. Anth. Lat. T. n. p. 683. cum

Épigr. L. iV. 77.

Una ien auimo na (ἢ iniles vultuque PDA ; jJ

Una. tuo fecit funere diffimiles.
Simile quoque Epigr. in fratres L. IV. 2. p. 2.

δ᾽

(ed
xv

Ursa. brevis geminum quamvis zenet ifla cada-
i jv Wf, |
ΣΝ ῺΝ in coelo fpiritus πῶς adeft.
Viximus. unaniuies Luciusque et: Flavius: idem.
Sen] vs amor , fiudium, | vita duobus erat.

ΠΟΙ ΡΠ, Vat. C. p. 215. fa. Plan. p. 232. St.

..836. W. Callicratea, fan&iffima mulier, fe pro Ze:

none matito ultro morti obtulit. Hiftoria ignota, nec
Quis ille Zero fuerit, conflat. Eum conjugis devotio-
ne ex imminente vitae periculo lervatum effe ex his
ipfis verfibus colligi'poteft. Paulo divetfo fenfu Pom-
ptilla pro : niarito obiiffe dicitur in" Anth. Lat." T. II; p.
61. Longuentam ΠΣ duii flet Pouptilla maritum, Vo-

uit pro. vita £otjugis afa mori, Prorinus in placidam

delabi vifa quietem. Occidir, — V. 1. ᾿Αλκιστίς. Vat. ua
Alceftidis exemplum laudare folént poétae, quam dileti
fatis impenfam marii dicit Claudian. XXVI. 439. et
XXIX. t2. conforze vedemto Caffa aritali fucceffiz 'Thef-

fala fato. — Srazius MI. Sylv HI. I92. Ergo er "Dhef-

Jalici conjax penfare mariti Funus, er inmitem poruiz
Syga vincere fupplex Thracius. Idem L,. V. Lo 271. in

loco fimillimo:

Si chelyn : Odr.yfram pigro il z perita
"Caufa minor; j6 Theffalidis Admemus in

uluis,

(S82 82} gia un d a voro Phylaceida vettulit um-
bram.

7

HL 291. ^ "EPIGRAMMATA, 2435

Sic hic locás, .qui. vulgo. inquinatiffimus e(t, emendan- -
dus videbatur. νέη ΓΛλκηστις. quae veterem illam geriero-
Ía pro cenjuge morte imitabatur,; Vide ad Μοίρας, &p.
VIIL. T, I. P. 1. p.24. — NM. 2... τὸν μοῦνόν. Vide ad
Ep. DCXLIX. 6. — »é9 στέρνοισιν ἐδέγμην. Sic Vat.
membr. et optimus Planudeae Codd. «Br. Vulgo ἐνὶ ὁ «πάρ
xe ἐδεδέγμην. 0 : esa dE qno ya
S DCLIX. iat, C. p. 29 44 Plan, p.;22t. St: 321.
W. In puerum, immatura morte exftindtum, — V. f,
γγἀλλιτάνευτε, ^ Hoc praetuli e membranis ; vulgo &uirá-
γευτε, . Conf. quae.notavi ad. Crinagorae Ep. XLil. In
Planudea τέπτε τοιοῦτον. Cod. Νὴ male conjun&is vo-
€abulis. ríx£s "rok Κάλλαιφχρον οὕτω νήπιον ζωᾶς ὠρφάνισας. «
Br." ἄτροπε. Dhemiffius Ov. ΧΧΧΗ: p. 396. B. Μοῖραι καὶ
τὰ ἄλυτα αὐτῶν καὶ ἀμέτέστοοφα νήματα. Pburnutus de Nat.
Deor. c. XIII. de Patcis: "Aveoras δὲ ἡ τρίτη (ὠνόμαδται
διὰ τὸ ἀτρέπτως ὅχειν τὰ κατ᾽ αὐτὴν. διατεταγμένα, AMaxim.
Tyr. XL. p. 199. τοῦτο χρῆμα 5» εἱμαρμένη -- ἄτρεπτον καὶ
ἐπικεκλωσμένον. Μοῖραι ἀμετάτροποι funt. ap. Orpbeuxs
Hymn. LVIIL — V, 2. ὀρφάνισάς. Vat, — V.3. ἐν δώμα-
| €i Φερσεφονείοις; Vat, γγμὰν habet optimus Planudeae codd,
quod - etiam: praebent. membranae , in quibus περσεφο-
νείοις. *' Br. Vulgo. ἐσται μὲν — Φερσεφενείας, -- ν. 4.
παίγνιον. Anthol; Lat. T. If, p. 8 1- Ep, CXXÍY. 13.
^) ji e
Aft, puto, non rapuit. te-snors, fed. filia magni -
Cara- Jovis ,, $1ygio mupza ptiella Jovi.
-Haec rapuit, paucos uz. cum -adoleveris annos
Inzer delicias ze beer illa fuas,

Aufonius Epitaph. Glauciae XXXIII, -

$ed neque f'unclorum focius mifcebere vulgo:
Nec mezues. Seygios flebilis. umbra | lacus.
Verum auz | Penfephonae . Cinyrcius. ibis Adonis,

Aut Jovis Elyfii su cotamitus | eris, p

236 τνοβετοπῦμ POETARUM ΠΕ 291,

Plura hujus generis congeíüit Burmannus ad Anth. Lat,
T. 1. p. 221. fqq. — οἴκοι. In Vat. C. a pr. man, οἴκει,
In infcriptione ap. Grurerum p. MCXXXVII. 4. non
| legendum , ut ille- putàábat : καλλείφιαντ᾽ οἴκοι Δημητρείαοὶν
πολύδακρυν. fed fecundum du&us literarum in marmore:

καλλεΐψαντ᾽ ἄλοχον δ : ΓᾺΡ

DCLX. Vat. C p. 239. εἰς acid Mibi s

eavríav. Plan. p. 226./ St. 329. W. Ῥαμϊὶ Sor
ingenium refert ;- certe auctorem habet illius aetatis et
difciplinae, —.: V. £.'2. laudat Suidas in μύσαντος, T. AI.
p. 590. Idem in. λαμυφόν. T. Hl. p. 415. v. 3. et. 4.
fic profert mutilos: eQíc9w δὲ τὰ φίλερα νοὶ κυλίκων αἱ λα-.
μυραὶ προπόσεις. ---- ἀκμαία πρὸς ἐρωτα. Diegen. Laerrz. V. ός.
βαρὺ γὰρ φορτίον πατρὶ κόρη, διὰ σπάνιν. προικὸς ἐκτρέχουσα τὸν
ἀκμαῖον τῆς ἡλικίαξ' καιρόν. παρθένοι γάμων ὡραῖαι eft ap. He-
rodot. Y. 93. 7 6. et inde crebro. Vide Pierfon. ad 7Moer,
p.426. Nihil inter fe differunt locutiones, ἐν ὥρᾳ y4-
pev, ὡραίᾳ γάμων, ἐν ἀκμῇ γάμων €t πρὸς γάμους ἀκμαία.
τὸ ὥριον τῆς ἀκμῆς jun&im multi, interque eos -Heliodo-
$us in.loco depravato L. X. 9. p. 350. ed. Bip. τῶν δὲ"
ἄλλων οὐ η μονήν: καὶ πλέον ὅτι κάλλος οὕτως ὑπὲρ ἄνϑρωπον,
καὶ τὸ ὥριον τῆς: ἀκμῆς ἄϑικτον ἐγείρει; καὶ ἔχειν ἀνεδείκνυ-
v0 σωφροσύνην πλέον. τῇ ὥρᾳ κοσμούμενον. Ineptum illud
ἐγείρει, quod leniffima mutatione tollendum: καὶ πὸ deioy
lic ἀκμῆς ἄϑικτον ἐλ ή ρει, Xenopb. Epbef. L. 11. 9. zeec-
πίπτει τοῖς ψόναφιν αὐτοῦ καὶ ἱκετεύει κατοικτεῖροηα καὶ TwWQlífed
ἀγνήν. lbid. 1 V. p. ΟΣ. τὸν ἥλιον ἐπόμϑυσι καὶ τοὺς ἐν Al-
ψύπτῳ ϑεούς, $ μὴν τηρήσειν γάμων ὧγνήν. ut vere hunc lo-
cum emendavit 7Marklend. ad. Max. Tyr. Diff. XXXV.
2. p. 167. ed. Reisk. Scbol. Apollon. Rhod. L. 1. 773.
TOY μὲν puyiveu αὐτῷ ϑελόντων, τῆς δὲ τὴν παῤϑενίαν τηρῆδσοιο
—— V, 3. laudat Suidas in κωτίλη, T. M. p. 367. φίλτρα xa-
σίλα effe puto τὰ φίλτρα λαλίης, grarae er jucundae loquaci-
tatis illecebrae, — X. 4. λαμυραὶ, προπόσεις, prorervae.
Sic λαμρρὰ σμματὰ de protervis ap. Meleagr. Ep. L. LXXVI. |

1

ΠΙ|.291.4 292: | EPIGRAMMATA, 237

«C — V. 5. 6. excitat Suidas in *Adwe. T. i.p. στ. etin
δυςκίνητε, T, 1. p. 635. Ex hoc Epigr. Durmantus | ex:
preffos mes — Anth. Lat. 1v. CXXXIV. p. ".

Qui; dum vita fuir, δυο ΘΝ T-
^ nantein |
Torferar, duferno nunc mover avia Sosa

DCLXI. Vat. Cod. p. 315. εὶς ᾿λμα δονίδα T» 9av-
μασίαν γυναῖκα, ἕν τῷ γαῷ τῆς ἁγίας ᾿λναστασίας ἐν Osca
λονίκῃ. Plan. p. 231. St. 336. W. — V, a. οὐδὲν ἔχω
θρήνων ἄξιον, Hyperides ap. Stobae. CXX!II. p. 616. 4. ΄
ὅμως δὲ xe» θαῤῥεῖν — καὶ μεμνῆσϑοι μὴ μόνον τοῦ Davérow
Τῶν τετελευτηχότων, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρετῆς, ἧς καταλελοίπασιν.
οὗ γὰρ ϑούήνων ἄξια πεπόνϑασιν, ἀλλ᾽ ἐπαίνων μεγάλων πεποιή-
κασι. “““ V. 2. λῆγε γόων. Propert, IV. ἘΠ. XI. 1. Defrne,
Paule, meum lacrymis urgere fépülrum. — Sratius V,
Sylv. i, 174. Pars animae victura meae , ^eui linquere pof-:
fen O urinam, quos dura mibi rapit Arropos. annes!
Parce, precor, lacrymis, faevo mec concuré planctu Pecto. —
"Ὁ" nec crücia fügienzem conjugis biet ai — NA

gea Vat?C. a pr. m.
4..292.] DCLXH. Leguntur hi viia fubfcripti
anaglypho pueri, equo infidentis; ^" Emendavit eos. Ba-
firitius in Prolegg. ad Béllor. de Monim. Vet, Rom. in.
. Thef. Gron. Y. ΧΕΙ. Pfaef. cujus le&iones fequitur
Brunckius. — Fabrerz. p. 193. Bonada IL. p. 542. —
V. 2. kroxráusvov. Marm, — V. 4. δίσσης. Fabr. — eóso-
δος, interlunium, pro menfis fpatio paífim obvium. Puer
decem- fuit menfium, cum obiret. "Tam tenerae aeta-
τίς puerum equo inlidentem effe fi&tum, mireris for-
taffe; at pater eum uni Dioscurorum fimilem. reprae-
fentari voluit, — V. $. »Non placet ἐφυσεν, quod fic
neutraliter ufurpari non folet; mallem οἷός περ 4qv ποτ᾽
"Iuxzes,* Br, —— V. 6. In Anal. cl. Editor 'aaxs2w; edi-

N

ἃς ς
23$. INCERTORUM POETARUM Ill.292.

derat. In. Le&t. p. 2091. 'Aaxe4c correxit. — Vide not.
ad Zpollonid. Ep. MI, | Similibus comparationibus uti-
tur Ariflides T. V. p. 79. 3. ed. Jebb. |

DCLXIII. Vàt. C. p. 254. Plan. p. 532. St. 337.
W. pLemma in membr, Εἰς ᾿Αμμίαν παρὰ Νικομάχου τοῦ.
γαμβροῦ κοὴ τὴς ϑυγατρὸς Διώνης. εἰς ᾿Αδριανοὺς ἐν Φρυγίᾳ. Ul-
timis his verbis fignificatur, ubi extiterit monumentum,
cui infeulptum . hóe epigr. fed incomperti mihi funt
Adriani in Phrygia.* Br. ^ Depravatum in lemmate
urbis nomen fortaffe in 'A2zw?; mutandum. — V. I.
»Wulgo καταχϑονίοις μετὰ δαίμοσιν, ἴῃ duobus Planu-
deae Codd. δαίμονος, [fic. Flor. pr. Ald. 1. 2. 3: Afc.]
quorum in altero, qui fuit Ja. Lascaris, corré&um xa-
ταχϑονίης μετὰ δαίμονας. Scribere debuit καταχϑονίους. « Br.
Etiam in Vat. C. καταχϑονίσις μετὰ δαίμοσιν, quae le&io ob
membran. auctoritatem et poétarum ufum revocari de-
bet. Apollon, Lex. Homer. p. 454. μετὰ ἀντὶ τῆς ἐν"
ταῦτα δὲ καὶ μετὰ πᾶσίν ἀκούσεαι (1λε ο. 9 6.) καί" μετὰ δέ
"€ πότνια Ἥβη, (Ix bd.

ΡΟΣ ΧΕΙ͂Ρ, Vat. C. p. 255. Íq. Εἰς ida illis vade
id σώφρονα ἐν Μεγάροις. Plan. p. 232. St. 337. W. —
V. I. Pro "κύδιστε Rubnkenius in not. ad. Herwefian. 28.
P. 299. κήδεστε corrigit, — Hefych. μην ῥοῦ φίλτατοι. Qeov-
τιστικώτατοί, ἀναγκαιότατοι, — V. 3. τίς εἶ, πόέϑεν. Vulgo.
— V. 4. γενεῆς. ^ Vat. » Membr. i; μεγάροις, ubi Planu-

dea inepte àv Μερόποις. t Br. Haec, quam Pl/anudes pro-

bavit, le&io fuperferipta noftrae in Vat. C. — V. $.
»πάντα οἷ, Sic omnino fcribendum, non πάντα γάρ. ἦν
οἸδέσϑου ἐν οἱ πάντα, ὅσσα φέρει βροτοῖσι κλέος.“ Br, γὰρ Vat,
, Plan. vri NI 6. »Peílime editum erat εὐγενέην ἐρατήν,
tenquam fi generis nobilitas eas animi et corporis dotes
conferret, quae mulierem amabilem faciunt. De io-
nicis fabftantivis in ve dixi jam fupra; de quibus viden-
di: doQi ad Hefychium interpretes v; ἀποδαστύς. Ple-
raque hujus formae noinina a lexicographis omiffa; «Br.

LO "

III. 292. j: EPIGRAMMATA. 239

Vide eundem ad Euripid, Hippol. 228. et ad 4pollog.
Rbod.l. $15. — V. 7. »Scripfi δ᾽ de. pro vitiofo yáe,

Particulae ratiocinativ ae hic locus non ett. « Br. cieaí-

ove γάρ. Vat. — V. 8. σῶμ᾽ ἀποδυσαμένη, Gregor. Theol. :
Ep. LXXXVI. in Murat. Anecd. p. 85.

dar ἐπουρανίην εἷς ἄντυγα, ὡς Pi oia, 1
τρὶς μάκαρ ἐν ῬΑ σῶμ᾽ ἀποδυσαμένας
Corpus animae, ut velimentum , . circumdatum effe
Platonicorum eít fententia. Plazo in Gorgia p. 523. C.
πολλοὶ ψυχὰς πονηρὰς ἔχοντες j Ek nto εἰσὶ σώματά τε

καλὰ καὶ γένη καὶ πλούτους. — οἱ οὖν δικασταὶ ὑπό τε τού:

τῶν ἐκπλήττοντρα, καὶ Gua καὶ αὐτοὶ ἐμπεχόμενοι δικάφουν»
σι. πρὸ τῆς ψυχῆς τῆς αὑτῶν ὀφθαλμοὺς καὶ ὦτα καὶ
ὅλον τὸ σῶμα προκεκαλυμμένοι. -- ἐπειτὰ γυμνοὺς κπριτέον

ἁπάντων τούτω». — Huic phantasmati faperftru&us Dialo*

gus Luciani T. II. p. 155. ed. Bip. Ks Artemidor, Onir,

IV. 32. ὥςπερ γὰρ αὐτῷ τὸ ἱμάτιον, οὕτω καὶ τῇ. ψυχῇ :

αὐτὸ τὸ σῶμα περιέκειτο. Porphyr. de' Antr. Nymph. P.

259. χιτών γε τὸ σῶμα 'τῇ ψυχῇ, ὃ ἡἠμφίεστῥωη. Hoc in- ,

volucrum anima. deponens ἀποδύσασθαι, ᾿ἀπογυμνωϑῆνοη
dicitur. Maxim. Tyr. Diff. XIII. 5. ἡ μὲν οὖν &ya93 ψυχὴ

καὶ διαπεπτονημένη καὶ ἡσκημένη ἀμελεῖ ; καὶ ὡς ᾿ τάχιστα "

ἐφίεται γυμνωθῆναα. ubi. vide Marklaudum. Cf, Fragn.
Pluzarchi ap. S:obae, CXIX. p. 603. 29.

ΤΟΙ ΧΡ, Vat, Cod. p. 256. cum lemmate: Els; |

κόπολιν γυναῖκα Maga9. Ἑὑρέϑη i Θεσσαλονίκῃ, Plan. P.

233. $t. 337. W. — V. 1, Μαραθῶνος vulgo. Noítrum -

eft in membranis, Pro viri nomine habuit. clar. Edi-
tor, qui an alia hujus formae exempla in promptu lia-
buerit, ignoro equidem. Jof." Scaliger in not. mft.
Μαραϑὼν ἐξεθήκατο notavit; et Rubnken. qui hoc difti-
. €hon excitavit ad Hermeftan. Eleg. v. 43. p. 292. le-

git: Magad4» ἐνεϑήκατο, nihil tamen de emendatione "

240 I1NCERTORUM POETARUM 1[Π.292.4.2023.

monens. .Hoc et vulgatae et membranarum le&ioni
praeferendum. — V. 2. »óugedem; Sic praeter Vat.
membr. habet etiam optimus Planndeae Codicüm. Vtl-
go male ὀμβρίσας. — Mallem non una ex caufa δάκρυσιν
ὀμβρήσας, “ΒΥ. Raro in δάκρυον prima fyllaba corripitur.
ὀμβρήσας. Apollonid. Ep. XXX. πατρὸς δ᾽ ὄμματα λυγρὰ xa-
τομβρηϑέντα γόοισιν ἴῶλετο. — "V. 2. τί γὰρ πλέον ἄνέρι κή-
δευς. Vir, conjuge defuncta, folus in terra reli&tus,
nil habet praeter lu&um, quod eum juvare poflit.
4.293.] DCLXVTI. Vat. Cod. p. 256. Plan. p.
242. 51, 352. W. ἴῃ Archiam venatorem, in ipfo ae-
ratis flore exflin&tum, — V. I. Aii. ἀγώ. Vat. C. —

i a

V. 2. ἔστηκα στάλα py, κυνηγεσίης. Plan. κυνηγεσίης, Vat. in
: β,

reliquis dorismum fervans. — V. 8. σῆμα, Vulgo, eua.
Vat. — V. 4. δίκτου᾽ ὑπὲρ σταλίκων. Haec optime expli-
cat Pollux NV. 31. στάλικες δὲ καὶ σχαλίδες καὶ σχαλιδώ-
ματα ξύλᾳ ὀρθά, ἐξ ἄκρου διττά, ἱστάμενα μὲν κατὰ τῆς
γῆς, τοῖς δὲ δίκροις ἀνέχοντα τοὺς τῶν διιτύόων 3eóxout τε
καὶ περιδρόμους. — V. 6. εἰκοσέτης. Vulgo. |...

DCLXVIL Vat. Cod. p. 293. Plan. p. 242. St.
352. W. 'Optimae notae Epigramma, ut et praece-
dens. — V, Y. κόρων ὀβολόν, Vat. C. Ed. Flor. pr. Ald.
I. 2. 3. κορωνόβλον, Afcenf. κορωνοβόλον .fundae genus
fuiffe videtur, primitus in cornices inftru&tae, unde no-
men accepit. Deinde aliis quoque avium generibus
petendis adhibitum, prima appellatione confervata,
Hoc in multis ejusmodi inítrumentis ufu venit. Non
igitur audiendus Spanbem. ad Callim. H. in Dian. 2. p-
160.-— λιμηφὸν ὄργανον, Eu quo quis aegre
famem depellit. ^ Theocrit. Eid. X. 57. λιμηφὸν ἐρώτα
appellat amorem, quo quis non: tii fed, neglecto
opere ruftico, fame perit. — ^ V. 2. χίνας. Vat. C.
χῆνας. Ed. Flor, pr. Ald. 1.2. ix Afcehf, κίχλας Ald. 3.

l

11.203. ^ EPIGRAMMATA, . 94}

quod etiam in^ Sehol. Wechel. notatum. Hoc fequitur.

Grorius: Quae necis i furdos machina certa fuit. χένας
legendum eífe monuit j'of. Scaliger in not. mft. —
V. 3. παραστίχων ὃ. ὃ, οἷος ἐκεῖνος. νεῖ. ΌΪ]ΡΟ legitur

alae ἐκεῖνος line fenfu.« Br. ἐκείνας emendavit 3of. Scali« ,
ger et Salmafius in not. mft, — Vereor ut rede; ' Vitium.

potius in οἷος latere exiflimem, — Fortaffe legendum et
diftinguendum :

Εἶχε κορωνοβόλον,, πενίηξ λιμηφὸν "Alei.

ὄργανον, ᾧ “τηνὰς ἠκφοβόλιζε χένας-. ud do. S

ἧκα παραφτείζον δολίην δὸοὸν οἷ δὲν. ἐκεῖνος
ψεύσασϑοι λοξοῖς ὄμμασι. φερβομένας.

Idem in mentem veniffe dixeris fommo Grotio, qui fi
vertit : | ε
Efuriens arcum nil. praeter babebat. Ariflon,
Quae necis in. turdos macbiua cerza fuit.
δὶς lento fe ferre gradu, fec lima tuente:
Lumine pafcentes fallere. norat aves.

N. 5. Pen δέ cl. Stepbai - operae δὲ braiferadt, "Nb.
Wechelianae- curatori reponere nefas fuiffet. Br. δὲ,

omiffum in Afcens., unde Stephaniana da proli. —
ἔχον. Vat, C. Eleganter dictum ὀῤφανὸς ἤχου, ftrepitu caf-
fum, nullum amplius edens ftrepitum, — V. 6, ἡ δ᾽
&yes.'anferes, olim Ariftonis praeda.

—. DCLXVIII. Vat, C. p.254. Flan. p. 242. St. 355.
W.. in membr. lemma: Ei; Μυρτάδα Τὴν μέϑυσον ly πίϑῳ |
ταἀφεῖσαν, Vulgo mulieris nomen Μορτάδα fcriptum. — .

V. 1. παφὰ ληνοῖς, — Ex ipfo torculari muftumr petebat;
fimilis vinofae 5lli Ampelidi ap. Zriffonem Ep. III. quae

Au9guhiq Βάκχοιο γεοϑλιβὲς 9A9' ἐπὶ ληνοῦ Πῶμα γλυκύ, κλο-

Vel. III, P. 4. Q

-*

um D. "Birfprw δ᾽. ἐπὶ Ὑ τύμβον ἀποφϑιμένῆς ϑέτο σῆμα

"vis "Avr) πίθου; ?i ἰδῆς ἔνδιον εὐφρουσόνη ες 0

242 τνοσεετοεκυμ POETARUM ΠΙ.293.

πίμην πλησαμένη κύλικα, ᾿ Ejusdem Ανδοβενιδ. tumulo it im.

"pofitus. lacus, fi rece ibi dim s sa ἘΣ

eds. à ] J 2n P X . un)

wj

λήνόν, εὐοινηρῶν γείτονα ϑελοσέδεν. ᾿ id

; "n T i «
; ξ ἱ A Md ἡ 9

wbi plura hotavifinus ejusdem wid. II. P..il. p.
261. et ad Leonid. Tar. Ep. LXXXVII. T. T. P. H. p.
141. -—— V. 2. σπασαμένην, Vat. C. et Steph. Antiquio-

res edd, σπασθαμένην, — Propertius U, IV. El. V. 1.2. Ter-

ra ruum fpinis obducnr, lena, fepulerum , «Ez zua, quod

mom vis, fenziut umbra fitim, «—7:X,73.: uoc in. Vat. a

man.fec. ps a ti pr;—--VW.4. Vn derubiorioie 4Ma-
cedon. Ep. XXL αὐτὰφ ἐμοὶ κρητὴρ μὲν £o δέπας" ἄ ἄγχι δὲ ἂν
. ,DCLXIX. Vat. Cod. p. 285. Zferorow, In Plan. pP.
255. St. 369. W. benodoro tribuitur. ^ »'Ev σόντῳ
cà δᾶμις. Non prava 'eft liàec le8io," fed au&otitate ca-
ret. "Male in Planudea:p. 369. Σώδαμις. Vat. membr.
Σώδαμος, et in lemmate, ᾿ἀδέσποτον ilg, Σώδαμον τὸν Κρῆτα,
Reponendum itaque hoe nomen. ΟΝ, 2."vulgo legitur
δίκτυα, καὶ τὸ Cw ἦν κεῖνο σύνηϑες ὕδωρ,αδὶ deeft pronomen
relativum, quód fenfüs ótünino requiritg at integritati
fuae fefliroi poterat hoc dittiehon multo minori mutàá*
tione, ' fcribendo" vod 20 ? pto Ws. eie. totum legen.

7? Fg [^

gung NV ταν metit satia lor

UATIC i Ux 1 T 2:53 (iral : jl

, «^ ) ! - ) ? 434 A^ ? ^ DOW ^om v

Ἐν zívra Ἑωδαμδὲ δ᾽ ken ϑάνεν, un, MAS NMesD, 0h
Maru καὶ τὸ σὸν ἣν κεῖνο σύνηθες ὕδωρ, «

I ΛΟ 23s? 47 WeW Trax "(o

Br. σῷ δξμις áffomtum ex conjectura 4Huaerii |. p. a4

Bitunkor "s ad. Zinton,. Liberal, Metam. c, XEL p. 279.
dativum defideráns κείνῳ tentabat, longas vocales inter-

dum ante confonántes reperiri correptás affirmans, Αἵ
poft palmariam Bramckii emendationet ad. hanc facram:

/ : ^ 1

IIJ. 393.4.294. | EPIGRAMMATA, 248

anchoram. confugere nihil opus, — Pro Nwes2 Vat. C.
Νιρεῦ praebet. -ο- V. 3. ἰχϑυβολεὺς, Vat. C, ἐχϑυβολεύς,,
Plan. Hoc eur immutatum fit, non exputo. Tuetur
formam ἐχϑυβολεὺς Hef ychius, Callimacb. H. in Del, v; |.
Leonidas Tar. Ep. XCAll. et alii;.— V. 4. οὐδὲ διάκρι
Vat. C, Mare dum rempefítatibus furit, nihil discriminis
ponit inter ea, quae infefat, et ne pifcatoribus, quidem
parcit.
41.294.] DCLXX. Vat. C. p.248. Plan. p. ash

St. 357. W. . Naufragus, ne in cippo ei remos et τὸν
fira pingant, deprecatur. — V, t. iescu xal ἐμβολαᾶι
Talibus nautarum tumuli infirmi folebant, ut omnino:
inftrumenta artis, quam quis vivens exercaerar, τα ποῦς
lis afingebantur, — Caeterum parum eleganter po&«
t2: T4) ἐπὶ τύμβῳ et aiv im) ezcohg. Fortaífe tamen
initium pentametri corruptelam traxit, — V.-3.savwa Ὁ
γοῖο τὸ uv, Vulgo. Noftrum eft in membr. τί τῆς ἐνὶ x. Plan.
recte. Elegantiores fic numeri. —. V. 4. ἀνὰ μνῆσαι, Vat,

DCLXXL . Vat. C. p. 293.. Plan. p. 250. St. 363.
W.. [ἡ Tbeogenem quendam, cujus navem in Libyca
mari gruum caterva, quae fe in eam demiferar, . depref-
fi. Hinc poéta omnem nayigationem vitandam. effe
docet, cum in fumma fecuritate res. maxime. inopinata.
naufragio occafionem dare poílit. — De coturnicibus
Plinius H. N. X. 33. p. 557. «ldvelanz er bae fimili "mo
do, non fine periculo navigautium ,. cum appropinquavere
terris Quippe velis faepe incidunt, et. boc femper moüu,
merguutque navigia, ldem L. XXXI. 6. p. 574. Idem
(1rebius Niger) Joligines evelare ex aqua tradit, tanta |
multitudine, ti mavigia demergaüt, | Haec loca Schnei-
dero debeo V. Cl. — V. 1. ἀρνήσαιτο, Vat. C. —— V. 4.-
γέφος γεράνων. Antip, Sidon. Ep. LXXVI. πόλλ᾽ ἐπιβωσά-
μένον γεράνων νέφος.

DCLXXIIL, Vat. C. p. 257. Plan, p. 253. $t. 367.

W.
Qa.

"- INCERTORUM POETARUM Π|Ι.294-.

DCLXXII. Vat. C. p. 295. cum lemmate: Ei;
*PouQivow τὸν υἱὸν Αἰϑερίου τὸν συφώτατον᾽ εὑρέϑη δὲ ἐν Τιρούφῃ,
Plan. p. 258. St. 372. W. In Cod. Jani Lascaris ap.
lriarten Callimachbo tribuitur, cujus diftichon praecedit
in Planudea. — V. E. νεότητος ézdew. Mors milii juven-
tutis zneae eripuit fru&tus, — V. 2. παππαίῳ. Vat, C.
— VW. 4. ἀγαϑῆς. Grotius pro nomine matris habuit:
Filius Aetberii Rufinus nomine, matre Ex Agarba, 'Tum
fcribendunr, accentu retra&to, "Ayá3wé. — V. 5. ἥβης
ἄνϑος. Vulgo. ἧκον membr, praebuerunt. — ἐλάσσας. vide
Ep. ΟΜ. Egregios in literis profectus feceram et
Ad florem juventutis perveneram; fed früftrra; Orco
do&tus, Orco floridus juventá fui, -—— V. 8. Vulgo ódav.
Noftrum e membr. affumtum, — Nam eerte aut due
Tabes inter vivos aut filium.

;DCLXXIF. Vat. C. p. 25r. Plan, p. 262. St. bi
W. In fponfum fponfamque, in ipfis nuptiis cubiculi
ruina oppreffos. Hunc cafum cum multis fimilibus com-
paravit Hieronym, Magius in Mifcell. L. III. 4. tov.
"T hefaur. crit. T. H. p. 1268.) — V. I. noix ἄρα τοῦτο.
Hoc dedi e clariffimi Reiskii emendatione, cujus ratio
manifefta eft. « Br, Vulgo 4, αἱ r. nec aliter mem-
branae Vat. Senfus Reiskiande emendationis manife-
ftus eft: Non haec, ut videri poflit, fumma eft calami-
tas, ubi fponfi fponfaeve lugetur obitus; majus quid-
dam eít, cum utrique lugendi funt. Non malus hie
fenfus; at mihi poéta huric potius efficere voluiffe vide-
tur; Quamvis triftiffimum videri folet, fi aut fponfus
aut fponfa moriuntur, longe tamen iftud infortunium
fuperatur illo, quo et fponfus et fponfa fimul interemti
fant. "Hic fenfus ut emergat, fcribendum fufpicor, mi-
nima mutatione: ^

Ἦ δὴ τοῦτο κάκιστον, ὅταν κλαίωδι ϑανόντα

γυμφίον ἢ νύμφην" ἡνίκα δ᾽ ἀμφοτέρους

[Π.294. 41.295. EPIGRAMMATA. 245
Εὔπολιν ὡς ἀγαθήν τε Λυκαίνιον, àv ὑμέναιον
; ἔσβεσεν ἐν πρώτῃ νυκτὶ πεσὼν ϑάλαμος,
οὐκ ἄλλῳ “σόδε κῆδος ᾿σόῥῥοπον.

Sic, ut nos, fententiam per quatuor verfus continuavit
Grorius, qui totum carmen fic reddidit:

4 : r δὸς
Cum faciunt fponff vel fponfaüe funera luctum,
— rifle, fed baec pariter cum. coiere mala,
Nunc velus Eupolidis foedus pulchbraeque Lycaeni
Exflinxit prima node cubile cadens,
Par zali nullus doler efl. tibi Nicia tatus
AMateria eft luus, Eudice nara tibi.

Hunc fententiarum nexum non impediri fuperlativo κά-
κιστον, qui ingens quidem malum, fed quo majus, quod- ὦ
p non excludatur, fignificat, fponte apparet. -— .
1.295.] V. 3. »Vulgo yavxéeev contra metrum. — Pla-
nudeae optimus Cod. γλυκαέριον, vere membrafiae Auxaí^
γιον. * Br. ὑμέναιος ἴαρτα corre&um in Vat. C. — V. 4.
ἐσβη ἐν 7e, Vat. C. — V. 5. » Vulgo inepte οὐ καλῶς τό-
δὲ κῆδος ἰσόῤῥοπον. . In membr. οὐκ Yon. unde rece fcri-
pfi ex ἄλλῳ, — ᾧ σύ, i.e, ἐν à vel δ δ, . Male vulgo óc
σύ. Membranae et. Planudeae optimus ὡς à μέν. * Br.
Optimam cl, editoris emendationem occupavit Groriust
Par ali nullus dolor efl, — ἰσόῤῥοπον, i. e. ἶσον, Euripid. ὦ
Suppl. v. 706. ἦν δ᾽ ἀγὼν Ἰσόξῥοπος. Max. Tyr. Diff. 1V.
I. p- 48. φιλοσοφία δέ, ἐπειδὰν αὑτῆς εὐπορώτατα (xg, τότέ
μάλιστα ἐμπίμπλαται λόγων ἀντιστασίων xo) ἰσοῤῥόπων, 1. 6. ἴσων.
de quibus in utramque partem. flatui poffe videtur. Vera
vocis fignificatio et etymologia optime apparet ex Lu-
cani Amor, $. 4. (T. V. p. 260. ἐγὼ μὲν γὰρ ὁ πληγεὶς
ἑχκατέφῳ, καϑάπερ ἀκριβὴς τρυτάνη ταῖς ἐπ᾿ ἀμφότερα πλάστιγ-
£n, ἰσοῤῥόπως ταλαντεύσμαι, — Eodem fenfu Ἰσοστάσιος ufar-
patur et ἀντιστάσιος. —- In vf, exitu ὡς à μὲν Vat, Ed.

Vy,

546 XNCERTOUM POETARUM III. 295.

Ald. 1.2.3. — V. 6. n Ni«. Sie omnino fcribendum,

quod ex eo patet, quod codd. omnes bonae notae ὯΝ
beant σὺ δ᾽ ἔκλαυσας εὔδικε. — Nariant autem in priori no-
mine, quod in aliis »xíz, in alüs νικέας, ^ 1nconciona
vulgata lectio νικία σὺ κλαύσας δ᾽ εὔδικε. ὁ ΒΥ. Νικία σὺ 9
“ἕκλ, Vat. Νικίας σὺ v ἐκλ. Ed. Flor, pr. Ald, 1. 2. 3.
Νικίᾳ σὺ x^ ^fcenf et hinc Steph. NZ« legendum effe,
jam Jof. Scaliger notavit in not. mft. !

| DCLXXF. Vat. C, p. 259. Plan. p. 286.4. St.
| 414. W. — WV, 1. τὸ δ᾽ ἔμπαλιν. Sic crebro jn Fpita-
phis. | Grurzer. Infer. p. D: XCGV. Marcia Meroe Mater
infelicijfena. Filiis fuis dulciffimis fecit, quod. vos. decebat
mibi feciffe Marri.— Sic invida fata dederunz. ut haec
emendavit Burmannus ad Anthol Lat. T. H. p. 166.
übi liaec habentur Nr. CCXIX. in Aquilam, feptende-
cim annorum juvenem;

Formofus, frugi, doctus, pius, a parre moefto
Accepit zumulos, qui dare debuerat,
| |

ldbidem Nr. CCXLVIII. p. 188.

Quae mibi debebas fupremae munera. vitae,
Infelix folvo nunc ribi, mare, prior.

- Nr. CCLXXXVI. p. 220.

Maulius bic fezus eft Monzanus , vaptus iniqua
Femineaque manu, infperatis incidir. aetas.
Fus erat, ut potius maius pia funera mobis
Penderet, et. dignos. coleret manesque parvesque,
δὲ forzuna pie fervaffer vota paretirum.

V. 2. ὑξότερος. Celerior fuit fatorum invidia (5 βάσκα-
ves δαίμων), quae eum eriperet, quam aequitas et juftitia,

a" 295. ^COEPIGRAMMA T A. 247

quae eum ΟΝ Sic Gregor. Nazíanz Epigram.
XXV. in Muraror. Anecd. P. a"
3

οὗτός, ὃν el Χάριτες Μούξαις δέσαν, οἱ Y ὝὙμένκιοε"
ἀμφὶ Dép; ἦλθεν δ᾽ ὃ φϑένος ὠπύτερος,
d uu

DCLXXVE Vat. C. p. 233. Plan. p.235. St. 341.
-W. Servus clementer et benigne a. domino habitus ei -
gratias agit. Cf. Dioscorid. Ep XXXV. — V. I. metà;
ὑπάρχω. Servus domini benevolentiam laudans in JAAnth. (5
Lat. T. H. p. 269. Nr. CCCLV. Nec zamen' — iffas fo —
des nofira fubit anima... Sed pesaz Affyrios, perat ille ij
cebit lberos, Per mare, per terras fubfequitur | dominum.
— NW. 2. ὡς πάρος. Hoc quamvis. borum per fe fenfum
fáciat, facile: tamen apparet, fequentia. paralytice peris
dere, Quare noli gipiere fcriptuta fuifle: hu

τῆς sin εὐγοίης οὐκ λον M iss. ; “Ὁ nj
" (4

Domini εὐνοίην laudat ferva: ap. Miharoj?: Thef. É
MDCCXLUV. 6. ubi primi vein TR oncipiendis: i ü xi

"i ἐν. dau édk Δημήτριος, ὅς μ᾽ ἔτι τ Ως
οὖσαν δουλοσύνης ἐξάγαγε στυγεφῆς.,

,

(^
T J.
-

Partem veri viderat. Leicbius in. Nov. Mifc, Lipf. T. I.

p- 499. — Ν. 3. » Male vulgo ὅς ps τὸν — τότε. tutic
cum yivebam, cui opponitur v. feq. vov." Br. τὸν habet
quoque Vat, ἐπὶ δφαλές. Vat, — V. 4. καλύβη nove dis
'&um pro. fepglero ; refpe&tu habito, ni fallor, ad fer-
vorum καλύβας five cellas, — VN. $. iigus , Vulgare fer-
vorum nomen. ἀγγείλας, ad inferiptionem, in cippo refe-
'rendum. — V. 6. χρείμ, Vat. et. edd. απο χρείᾳ
"Flor, pr. Pro ὁμῶας Ald, in Le&t. notavit ἄμμες, Male.

Qa4

3438 INCERTORUM POETARUM .1l295,
Senfus eft: Tua ergo me benignitas et reliquos fervos
ad mipifterium tuum promtiores reddet. -

DCLXXVII. Deferipfit hoc. Epigramma cl. Editor
ex Toupii Epift. crit, p. 40. qui illud ex Pocodkii In-
fcriptt. Antiqq. habuit, non, ut ibi legifur, p. 107. fed
ΟΡ, 2. Scriptum eft in. Caffiodorum, qui, reli&ta Vunjupe
et filiola, viginti quatuor annorum juvenis obierat, —
V. 2. OIKL, PON AAKPTOENTA. Pocock, — X. 3. εὐνάς.
Jepulerum,. iluftravit Dorvill, ad Char. p. 97. — ἀλαμ-
. φέας, Ep. ap. Maffeum in Muf. Veron. p. LXI... νυλειὴς
δέ us δέκτο μυχὸς xal ἀλάμπετον οὖδας ᾿Αἴδεω., Sopbocl, Oed.

^-^ Colon. v. 1733. τὸ νερτέρων Εὔνουν διαστὰν γῆς ἀλάμπετον

βάϑρον. — Ap. Pocock. κειμαι ες... χμήρους, — De praep.
εἰς pro ἐν pofita vide Fzf/cher. et Kuittoel ad IVelleri Gramm.
T-HI. P.I. p. 145. — V. 4. EIKOZ T. EZZAP, Pocock. — V.

.AIH.... ΔΗ͂Σ ΝΟΥΣ. E. et in verfus exitu MOTNO-
ἘΣΤῚ, Pocock. Priores voces optime reftituit Toupius,
. comparans orat. 1l. Od. ΧΗ], 19. vis. zmprovifa leti.
Ep. àà3eex. DCCXXXIl. 73» δὲ τοσαύτην Δαίμων ἀπροϊδὴς
ἐσκέδασε φιλίην. ubi vide not. An in poftrema voce aucto-
ris manum affecutus fit, minus eertum videtur. Scri-
pferat autem ille non μουνογενή, quod Brunckio debetur,
fed “μουνογόνην, Oppiat. Hal. L. 111. 48 8. κούρην μουνογόνην
ἥρπαξεν ἀπ᾽ Alrvalon πάγοιο, —* V. 6. . . HIIAXON et AIIIQ.
Pocock.

DCLXXFI1II. Vat. C. p. 215. »Mutilum eft hoc
carmen , quo non pertinet lemma , quod ei praefixum
eft in Buheriano Apographo: εἰς Εὐριπίδην, ὅτι ἐκεραυ-
γώϑη ὃ τάφος Εὐριπίδου. | Poft illud. lemma fequi debe-
bat epigramma, quod librarius omifit,« Br. Edidit Reis-
kius, graviter in au&torem hujus Epigrammatis inveé&tus,
i Anth. nr. $58. p. 71. cum lemmate : Εἰς Εὐριπίδην
Θουκυδίδου τοῦ ἱστορικοῦ. Male. Thucydidis aliud. fuit in
Euripidem Epigramma (Anal, T. Il. p. 236. .Ed. Lipf.
T. Ll p. 102), quod in eadem Codicis pagina legitur,

IH. 295. EPIGRAMMATA. 249

Recte monuit cl. editor, noftrum Epigramma nihil ad Eu--
ripidém pertinere ; fed quod idem exiítimat, Epigramma
in illum poétam poit lemma periiffe, minus mihi videtur
probabile. Lemmata illaa recentiore manu adfcripta, pa.
rum auctoritatis habent, et in corruptis praefertim car.
minibus faepenumero eorum autores, vanis conje&tu-'
ris fulti, ea pro compertis pofuerunt, Quae penitus in-
comperta habebant. In noftro quidem Epigrammate, -
quod. initio mutilum effe videtur, certe vehementer
depravatum eft, cum de corpore flammis confumto api
animadvertiffent, legerentque in proximo carmine,
(Bianor, Ep. XI1L) Euripis tumulum Jovis fulgure per-
cuffum. effe, hic quoque eandem hiftoriam , explicari :
fufpicati funt. Quin fortaffe j jam ipli Conftantino Ce-
phalae, Anthologiae Vaticanae concinnatori, idem er-
ror impofuiífe videri poft, cum ille hoc tetraftichon '
aliis in. Euripidem Epigrammatis inferuerit. — . V.
Membranae (ic exhibent: δαιδαλέοιξ, πυρὸς ῥδιπῇσι inb
σάφκες. Eodem ordine Apogr. Guy. et Kuhnk. nifi quod
ibi jvrge: pro forie; legitur, — In marg. propofita cor-
re&io: δαιδαλέοισ; πυρὸς σάρκες ῥοθίῃσι τρυφηλαί, In Apogr.'
Lipf, δαιδαλέοισι πυρὸς σάρκες ῥιπαῖσι «φυφηλαί. quod Reiskius
fequitur, vertens: Zirzificiofrs ignis impezibus correpta
caro mollicula et combufta exbalavir bumorem. jex ias πυρός,
quod membr. habent, veram videtur. Apollon. Rhod. L,.
L 1027. ὀξείῃ ἵκελοι ῥιπῇ πυρός. ldem L. IIl. 42. de Vulcani
antro, ᾧ ἔν; πάντα Δαίδαλα χάλκευε ῥιπῇ πυρός. πυρὸς ὁρμῇ
eodem fenfu dixit Homer. 14, ^. 157. — Pro δαιδαλέοι-᾿
σι fafpiceris δι ψαλέαις. quod firmatur Rhefo v, 417. ubi
He&or de militibus a£ris inclementiae et aeftui expofitis
agens: οἱ δ᾽ ἐνθάδ᾽ ὅπλοις, καὶ παρ᾽ ἱππείοις ὄχοις Ψυχρὰν ἄη-
σιν, δίψιόν τε πῦρ ϑεοῦ Μένουσ; καρτεροῦντες, Jam vi-
des de cadavere agi, quod aliquamdiu radiis folis ex-
pofitum tabuerat, ita ut nihil praeter offa hamari pof-
fet... Nec dubito, quin, una voce a fine verfus ad ejus
caput revocato, legendum fit:

Q4

250 INCERTORUM PORTARUM HIT. 2 295. 1256;

d ZR d πυρὸς Tm σενφηλαί, — —
|

Simitis imago in Euripidis Medea v. 1138. αἶμα δ᾽ ἐξ
ἄκρου Ἔσταξε κρατὸς ᾿συμπεφυρμένον πυρί" Σάρκπες δ᾽ wr ὀστῶν,
ὥςτε πεύκινυν δάκρυ, 'τναϑμοῖς ἀδήλοις φαρμάκων ἀπέβῥεον. m
V. 2. νοτίην. humores, qui fant in corpore, f;ngainem.
l'area ἀπαιϑομένη. Vat. C. Ap. Lipf. Reiskius mallet Z ἀπ᾿ al-
ϑόμεναι. αἰ fit ἄσωσαν. . Puto fuiffe: " bs

»
^

LOL M AL
«guy ὑπαιϑόμεναι.
' , k ἥν».

Sopbocl. Yrach. v. 1210. Compofitum ἀπωθεῖν quamvis
frequentius occurrit, tamen fi implex quoque 434 in
- hoc contextu multis fe exemplis tuetüm — Pancrares Ep.
. M. ὀϊδυρὴν ὠσάμενος πενίην, Paul. Silent. Ep. XL. ὥσομεν ἀνε
δροφόνον φροντίδα τὰϊς φιάλαις. Sopb. Oed. Tyr. v. 1382.
ὠϑεῖν ὥπαντας τὸν ἀσεβῆ, quod plus femel per ὠθεῖν ἀπ᾽ ol-
κῶν expreffit "Tragicus. — ql. 296.] V. 3$: ὀστέα, xoQ&.
EOM corporis. reliquiae.
' DCLXXIX., Vàt. C. p. 255. E τινὰ γέροντα διὰ
LN Quiv ἐν τάφῳ τεϑέντα. ὦ τῆς ἀπανθρωπίας, Plans pi
222.8t. 3223. W. Editum inter Callimachi Epigram-
amata nr. LXX. p- 331. ed. Érneffi, cüm nota Sulmafei :
lu Cod, Palat. dubium eft , uxrum. fit Σιμῳνίδου 4 Καλλιμά-
xw. -Hanc notam ad aliud quoddam carmen pertinere
nullas equidem dubito. 1n Apogr. certe Gothano nul-
lum nominis Callimachei Simonideive veftigium appa-
rot — Scriptum eft in hominem fenem et pauperem,
δ qui fame,periturus in foffam. defcendens obiit. —. V. 1;
τετρυμμένος. Vat. C, male. Vide ad Ep. AddaeilMI. T. ΓΝ P.
Il p. 2331. — V. 3. »νὐπελϑθών, Sic omnino fcriben-
» dam effe phrafis ipfa arguit; vulgo male ὑπήλυϑον, quod
a Callimachi, cui, nefcio quare, tribuitur hoc Epigram-
ma, editoribus non fuit animadverfum.«* Br. — Admif-
fo participio rotundiorem evadere periodum non nego;

B

—

P4

HI. 296. ! EPIGRAMMATA. 25I
" L2

ilud neceffario admittendum effe, minus certum vide-

tur, "In Planudéeae edd. in fine v, 3. diflinguitur,

quo fadlo v. 4. fenfum eflicit fatis bonum: vix rzandem

ram miferae vitae finem nadus fum. Melius tamen, le-

niffima mutatione, cum praecedentibus jungetur fic: '

εὗρον δ᾽ οἰδυροῦ τέρμα μόλις βιότου,

οἱδυφρὸς pronuntiandum τρισυλλάβως, ut in Ep. Leonid.

Tar. XV. ὡς i£ elQvefic ἠπίστατο Oweoloxgexi fic enim ibi
ex membr. "fcribendum, non ὡς ἀπ᾿, quod au&boritate
caret, . Alia exempla vide ap. jfo. Pierfon. ad Moer.
p. 276. Sic fervatur Codd. le&io, qui omnes ór4auSoy
habent, et elegantiores verfus rumeri. "Jtem ob nu-
meros in Gregorii Naz. Ep. XXX. Murat. Anecd. Pr 39.
procul dubio Vets

καὶ μύϑοιο δοτὴρ περιώσιος" ἠνίδ᾽ ἑταίφων
σῶν ἑνός, ὦ φιλότης, γράμμ᾽ ἐπιτυμρίδιον, d

ubi vulgo male diítra&tis fyllabis: 4v 2? ὁταίρων. habe.
tur. Noftri autem Epigrammatis au&orem, ut v. τὶ
et $., fic zertium quoque bucolicum voluiffe efficere;
mihi perfaafum habeo. .— V. 6. ἔπειτ᾽ ἔϑαπτον. vat C
Supra fcriptum ye. ἐτάφην, |
DCLXXX. Var. C, p. 259. »Huic epitaphio in
codice praefixus verfus alio pertinens Τενμενάνης ὅδε τύμ-
βὸς ἐδγλύπτονσ μετάλλου, unde ineptus librarius ridicalum:
lemma effinxit: ἀδέσποτον εἰς Ὑετμενάνης υἱὸν Ζηνόδοτον
ἱππέα βασιλέων Μάρκου τε καὶ ᾿Αδριχνοῦ, - Mulierem Tet.
menanen graeculo relinquimus; illi hie nihil effe ne-
gotii recte vidit auftor notae in ora codicis fctiptae :
ὅτ, τὸ τευμενάνης τότον σημαίνει, οὐχὶ δὲ τὴν μητέρα τοῦ
κειμένου, ὡς δηλοῖ ἡ τοῦ ᾿Επιγράμματος ἔννοια, — Sed loci
"on magis quam mulieris nomen efk; verfas eft. fpurius

22 INCERTORUM POETARUM IIL296,
obelo configendas, t Br. Edidit Reiskius hoc Epigram-
ma in Anthol. nr, $92. p. 82. qui primum verfum fic
refingere conatus eft: |

τίς μὲν ἄν. ἧς, ὅδε τύμβος byAÓTTO0 μετάλλον -- —

Quicunque tandem fueris ροξέατογ, bunc tene tumulum,

marmore fcite Jculprum , herois magni exanimes occulere

^

exuvias, ln Ap. Lipf. ἐὐγλώττοιο p. habetur. Sufpica-
tur Reiskius, Zenodotum, quem hoc Epigr. celebrat,
eum effe five Zenodotum (ive Zenobium (Codices enim
yariant), cujus Adagiorum graecorum colle&ionem ma-
nibus terimus. -Hunc enim Adriani imperatoris aevo
vikiffe conftat, — V. t. »ἴη cod. Ἥρωος μεγάλου vénues,
Vox τύμβος, quae hic effe debet, quum eam jam vide-
ret librarius in íuperiori addititio verfu, mutata eft in
νέκυος. € Br. νέκυος κατὰ γαῖχ. Apogr. Lipf. Reiskius νέκυος.
κατὰ γυῖα edidit. | Nec hujus, nee Brunkii ratio fatis
placet. | Hic quidem hos verficalos eleganter, ut omnia;
conftituit, fed laefa carminis integritate; Reiskíus hanc
quidem inta&am reliquit, fed v. 1. pro lubitu immuta-
yit. Hunc verfum, qui in Cod. fic exhibetur, τετμε-
γάνης ὃ τύμβος ἐϊγλύπτοιο μετάλλου, depravatum effe omnes
vident; refecandum effe, non perfuadet cl. editor.
Membranae Vat. primas Epigrammatum voces faepe-

. numero foede corruptas exhibent; qualibus plerumque

fuum Ζητ, (Ore) adícripüit librarius, ^^ Hanc notam,
huic quoque. verfui appofitam, cum verbo initiali coa»
luiffe fufpicor, totumque verfum fic fere fcriptum fuiffe.
in cippo : ; pug BEN
Mw! ἀφετῆς ὅδε τύμβος ξυγλύπτοιο μετάλλου
ἥρωος μεγάλου, νέκυος κατὰ σῶμα καλύπτων
Ζηνοδότου. ' 4

11.296. ^. EPIGRAMMATA. ^ ' 843

Hic cippus ex sezallo bene Julpto moniinentim virrü-
pis magni berois, Cum regat corpus defunt Zenodot i,
uris ἀρετῆς non improbabile videbitur. Simonid. Ep.
XLVIL κάλλιστον δ᾽ ἀρετῆς μνθμ᾽ ἔλιπον φϑίμενοι. ZAnzipati
Sidon. Ep. C. ἀλλ᾽ ἀρετὰν μνᾶμ᾽ ἀρετᾶς ἔλιπον, fi recte ibi
emendavimus. Ep. &ez. CXLV, μνξμ᾽ ἀρετᾶς ἀνέϑηκε Tlo-
δειδάων: ἄνακτι Τιαυσανίας. Ep. DCOCXXIL. μνῆμ᾽ ἀρετῆς, μοί-
exc τὸ τέλος. Ariftoteles in Peplo nr. XV. “μνῆμ᾽ ἀρετῆς υἱοῦ
ποῦ ἹΝέστορος, ᾿Αντιλόχοιο. lfocrares ad Philipp. p. 288.
σαντα δὲ πράξας τὰς στήλας τὰς Ἡρακλέδυς καλουμένας" ἐποιή-
σατο, τρόπαιον μὲν τῶν βαρβάφων, μνημεῖον δὲ τῆς ἀρετῆς. αὐτοῦ —
sod τῶν κινδύνων Pbalarid. Epift. ΧΌΨῚς p. 276. Στησιχὅς
gov μνημεῖον ἀφετῆς ἀϑάνατον, —— V. 2. ψυχὴ δὲ κατ᾽ οὐρανόν.
male Reiskius παρ᾽ οὔρ. — Ψ, 3. in contextu omiffus bis
margini adfíeriptus in Vat. Eum tamen praeterit Ap.
Lipf. et Réisk. in tin. ἐφ᾽ εὗρεν. Vat. Color du&us ex no-
biliffimo loco APUN Socratis in Opp. Platon. TE
p. 40. E. εἰ δ᾽ αὖ οἷον ἀποδημῆσαί levy δ ϑάνατος, ἐνϑένδε
εἷς ἄλλον τόπον, xai ἀληϑὴ ἔστι τὰ λεγόμενα, ὡς ὥρᾳ ἐκεῖ
εἶσι ἀάντες οἱ τεϑνεῶτες, τί μεῖζον ἀγαϑὸν τούτου £4,
ἄνδοες δικασταί; -- -- ἢ Ὀρφεῖ Gwyysiía9og καὶ Μου-
σαίῳ καὶ Ἡσιόδῳ καὶ Ὁμήρῳ, ἐπὶ πόσῳ ἄν τὶς δέξαιτ᾽ ἂν
ὑμῶν; — VW. 4. βασιλῆος. Nat. C. βαδιλήϊος legitur in
marg. ap. Guy. et ap, Reisk, — V. 6, Zexe, Prudentif-
fimi fimul et jucundi(fimi Zenodoti fermones fuiffe (ignis |
ficantur. Sermo enim, im quo Socratici maxime excel-
lunt, lenis minimeque pertinax, ineft etiam Jepos. im eo,
quae funt Ciceronis verba in Offic, L. Y. 37, 10. — μὲ-
μημα. Euripid, Helen. v. 73. ὅσον μίμημ᾽ ἔχεις “Ἑλένης.
. Jon. v. 1429. Ἐριχϑονίου γε τοῦ πάλαι μιμήματα. Xenopb.
Epbef. L. I, p. 5. ἔτρεψαν δὲ τὰς ὄψεις ἐπ᾿ αὐτὸν βοῶντες, ἀπὸ
τῆς 9ϑέας ἐκπεπληγμένοι, καλὸς ᾿Αβροκόμης "NA e: 908
οὐδὲ εἷς καλοῦ μίμημα ϑεοῦ. — V. 9. »In Cod. gUryevése as
, φίλοισι, καὶ ἄστεϊ, xa) πολιήταις. quo nihil ineptius, Cognatis,
«micis, peregrinis, «t. civibus," Br. Vrysstegee: emendavit

bi j à
254 INCERTORUM POETARUM IlL296;
quoque Reiskius, in reliquis fatius ἜΤΎΒΒΗΝ codicis

au&loritatem fequi, licet eum inepta verborum tautolo-
gia minime fugeret. Mihi in mentem venit fcribere :.

᾿λιπιὸν ἀπερείδιον ἄκχγος
εὐγενέεφσι φέλοισιγ xal ἄστεϊ x, ἱππελάταισι.
ingentem ludum reliuqueus mobilibus, fuis . amicis ez "d '
ez equitibus , quorum ille ordini ad/cripzus erat...
JDCLXXXI. Vat. C. p. 314. Edidit Reilius in
Anth. nr. 78 1. p. 467. inter Jenfian. nr. 130. . Sote-
| richus quidam occurrit in. Epiítolis Firiici nr. XVAI.
(Muratori. Anecdota p. 297.) qui floruit quinto poft
Chr. feculo. Hic Soterichus praefe&us praetorio Orien-
tis vel faltem. ejusdem praefe&i in Pontica Dicecefi vi-
carius fuifle videtur. — NV. I. πληφώσας στρατιήν, cum
militum meorum. füpplevifíem numerum, —- κεῖσαι in
ap. Guy. quod in marg. correctum, — . V. 4. τε πόνων,
"Nat. —NM.5 . πότμον δρῶ φάος Οὐλύμπου. Vat, δρῶ de in-
duíiria mutatum effe non puto. . Verfum claudicantem
leniflima medicina reftituit | Br. οὐλόμπροιο Ícribens.
Reiskius. δρῶ φάος dyYàw Ὀλύμπον Ícribendum | cenfebat ;
quod nec ipfum fpernendum. PTS
ALeéditop..302;] DCLXXXL ἔς. Ex Gruteri Infer.
p..1098. Murator. p. 379. et iterum in Supplem. T.
l.p. 184..4.« I7erood. Syl. p. 146. Servatur. haec
Inferiptio Neapoli in pavimento aedis Mariae Virginis
et Jo. Evangeliftae, tefte Martorellio in. "T heca ' Cala-
maría T. ll. p. $24. ubi eadem profertur, | Seriptum
in Philippum, Macedonem, Confalem Romanum, An-
. tigoni patrem; an eundem, quem inter. Arianos nobi«,
lém fuiffe conílat, dubitare licet. Vide i/emonz. Hi-
fioire des. Euipercurs. Conflance. Axt. ΧΙ, T. IV. p. 141.
ed. Brux. Ad;eum banc Infcriptionem retulit Zalefrus
ad z(mmian, Marc. XAX. 12. p. 229. nixus loco Sozo-

-

HL.296.0.497. ἘΡΙαπΑΜ ματα. 415

meni L. IIl... re&ias explicao a Rjzrero in Profopogr,
Ced. Theodof. T- 1l. 2. p. 75.

4.297] DCLXXXIL Vat. C. p. 297. "Aléeroroi, -
Yn Piab. p. 191. St 278. W. item eft ἀδέσποτον in Flor.
1 . AM. I. 273. "In Afcenf; Nodes nomen infcri-
prum, idque Srepbasus fequutus eft. Scriptum i in Dul-
citium, quem (ὁ δ Conflantio Coifuldremi Aemiliae fa:
iffe apparet ex Coü. "Fheodof p. 5. Eundem, "ni
fallor, coimiveinrat Libanius Epift XXIV. p.11. unde
dppáret, eurh circa an, 34$: periiffe ,^ quo anno Nico-
'media terfae tuotu everfa eft, Tbi JPolfeus eum confa-
dit cam Dulcitio,' düce milirari, qhém Ammianus: we:
morat XxVtI. 8. p- 495. quique an. Chr. .368. ádhue
in vivis etat. " Vide inprimis Gedofridum i in Profopogr.
T. VI P. ff. P- $0. — "WIS se. Ep. DCCVH.-
Fit. Dues güv. In Epigr. iste! es. Olympiodoro.
ἃ Bernardo ad bom. Mag. p? 204. “ἤδη, λυγρὸν ἔλυσα
βίον, πολυληξές δεεβῆν: — Δ A. ehxbos fepalcram oM
cinstum. Itaftrac Falken. ad hib: P. 135. - Ae
ἜΘ HIT

—DCLXXXIILL.. Vat. C. p. 3i uk Lemma. in Vat,
c. ἐν Κορίνθῳ, γέγραπται εἷς ᾿Ανδρέαν Tu ἐπὶ δικαιοσύγῃμομεγαι-
λαυχούμενον.. Vulgo male ν,2. κατὰ ϑυμόν. recte membr,
3eepóv, ἴῃ eundem Andieam Ep.. DCLXXX!X.- poft
hoc fequi debuifiet. . Idem utriusque in membranis
lemma.« B..-Fla, p.192. 81, 279. W. — V. 2. κατ Ὁ
τὰ ϑεσμὸν fequitur Grozius, Qui. vertit: /Si pia gens. bo-
minum iraniacío sempore vizae ge Jacra vivit, — ἀνὰ
ὁτόμα, Evchus bp. XIV. πάντων. δ᾽ “Ελλήνων κείσομφῃ ἐν στό-
pari. ubi vide not, "T. 1... L. p. 327. Ennius ap. Cice-,
ron. Tofc Difp. L. 14, 34. 4am volito vivu' per ora vi-
rm. Gregor. INazianz. Ep. XXV. in Murat. Anecd. p.
25. οὗτος ὃ Καππαδόκαις πᾶσι διὰ στόματος, τος V. 3; σὺ.
ζώεις, οὐ κάτϑανες, — Ductum fortalfe ex. Scolio celeberris
mo Calliflrati in Harmodium €t Ariftogitonem ; φίλταϑ

^

UN ΄

256 INCERTORUM POETARUM ΠΙ.297.

ARMY M. τι FOU τέϑνηκαφ' Nie δ᾽ ΠΡ μακάρων σε φασὶν
Eyed.

! DCLXXXIV. Vat. C. p. 326. Plan; p. 194. "St :
283.W. »!n Theodofium M. Imperatorem et Joan
nem , Chryfoftomum CPoli in Apoftolorum aede condi-
tos. Hujus enim Comanis defun&i in urbem translatae
reliquiae et in illa dépofitae aede. Adícriptum in mem-
branis'Ex τῶν ᾿Επιγραμμάτων ToU ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου,
Sed Gregorii effe non. poteft. Br. "Vide ad Ep. DCLI. et
DCLV. —. V. 3. ἄντυγος, Vat C. Euftatb. ad 1. P. 483.
12.5 μεταφορὰ καὶ οὐρανοῦ ἄντυγα ἐγύρωσεν, ὡς δὰ xod
τὸ ἐξ ἀντύγων οὐρανίων. Gr eg or. Naz. Ep, LXXXVI ἥλατ᾽
éroveavíuv εἷς ἄντυγα. — V. 4. μετόχου. Vat. ἀκηφασίου i, e
καϑαροῦ, ϑείον. ἁγνοῦ, Vide Hefych. et Toup. Emend. in
Suidam p. 20. ldem eít ἄκρατος, quod cum καθαρὸς
frequenter copulatur. Vide. Towp. ad Lomngim. nr. T. p:
295. nec non ἀκραιφνής. ut ἀκραιφνὲς Ἡλιοδώρου κάλλος ap.
Heliodor. L. 1M. p. 178. In loco Του Or. XI. p.
168. D. ubi κάλλος fugatus emendare conatus fum T.
HEP. T. p. 151. pro ἄγριον, fieri tamen poffit, ut aliis
magis arrideat ἅγιον, ut Orat. IV. p. $1. D. ubi impe-
ratoriam Conftantii, pulchritudinem | defcribens, ἐν, δ᾽
ἵμερος, alt, σωφροσύνης, ἐνατρεμεὶ δὲ ἀλήϑειά, ἐγκατοικεῖ δὲ
πρῳύτης, "eren δικαιοσύνη.) πολλά TE ἄλλα ἐνδάλλεται
κάλλη σεμνά τε καὶ ἅγια καὶ ϑεσπέσια.

Leclt.p. 504.] DCLXXXIF.^ íadieiéé ipd συπὰϊ
rain T. Il. p. 79. hinc in Bandurii Antiqq. CPolit. p;
179. Seriptum in Mauritii conjugem, Tiberii filiam,
quae cum conjuge et quinque filiis a Phocae tyranni
militibus trücidata eft, anno poft Chr. nat. DCII. Con-
ftantia appellabatur. ^ Georgius Monacbus in Vita Ro*
mani Lacapeni narrat, iflius imperatoris aevo inyentas
fuiffe in aede Sari&i Mamantis tres urnas fepulerales;
$n quibus fama erat Mauricium imperatorem cum libe-
ris humatum effe. Hiftoriam de Phocae feditione cae

1.297. ^" EPIGRAMMATA: ' 232

deque Mauritii farrat Tbeophyl.-Simoc. L. VV. 7. füq. -
Chronic. pafch. p. 379. fq. Tbcopbanes. Chronogr. p
258. fqq. Zonaras T. It. L. XIV. pe 77. Cedrenus p,
399. De Mauritii familia: confule DuCangium i in Famil.
Byz. p. 105. fqq. * Ffatina bujus Epigrammatis verfio
Hieronymi Woifíüi inferta ie ied Lnd Lat. m Sod

T. 1l. p. 46.

. O ego mille sodis regum imiferanda duorum —

Mauritii conjux, filia Tiberii!

Edocui retina faris. foecutidague matér, c
- TogcKy ar siniirider di commoda "in iie o οι
: cum. :
Wi ΜΗ εν ΕΝ ΚΠ) josh Jfuroré,

Co 7 "Er menn conjux progeniesque jacet.
Nae miftrae Niobe; ego füm vitale cadaver.
!'Plurane Ciffeis, plura: locafta tulit? |

Eflo: jure pater. Cur. pignora parva tiecatiéur,
P Humani prorfus nefcia turba doli?
TA Non. 2 (A meis carpes a, frondibus Uin-
T" (7i bram,

Erua Threicio flirps aquilone rad
—V.3.5 dii. « novem liberorum rnater. — Ax Bati-
dur. — V. 4. παὶ πολυκοιρανίῃ, Refpicitur verfas πολυϑρύλ-
λητος Homeri IA. B. 204. οὐκ ἀγαϑὸν Ζολυκοιβανίη, εἷς κὐΐε
φάνος ἔστω εἷς βαφιλεύςς. — Indicare voluiffe videtur poéta,
Conftantiae liperos, id quod in hae hominum conditio- ὁ
ne raram, optimis moribus et omnino tales fuiffe, qui
homines ad principum amorem et reverentiam move-
"rent, — "V. $8. Niobe, quae viva obduruit, non felicior -
fui. ξμπνοος véxv;. quippe quae févà cacumine montis Li-
quirur et in marmor mutata etiamnum /7acrymas matiat
(Ovid. M-tam. VI. 311), et λίϑος περ ἐοῦσα ϑεῶν ἐκ κήδεα
πέσσει. Homer, τλ, Ὡ, 617, ln talibus oxymoris veteres

Vol. 111. P. a. R "n

*

Ld
25$ INCERTORUM POETARUM (111.297.

fibi placebant, nonnunquam usque ad vitium. Noti
fant ἔμψυχοι τάφοι Gorgiae Leontini, quos vituperavit Lon-
ginus τί, T. c, HI. ubi vide Rubuken, p. 2444 Wakefield

ad Lucret. V. 991. — | V. 9. ναί, ναὶ τὸν. γενέτην, / Quid.
duplex illa affeveratio hoc loco valeat, me non intelli-

gere fateor. Facile apparet, hanc. tum demum locum

habuiffe, fi verbum γενέτης proxime praeceflffet, Num-

fuit:

à εἰ καὶ τὸν γενέτην ——.

'quod cum ellipfi di&um: Quod f£ pazrem liberorum meo-
vum folum occidiffent —. caufam faltem hujus fceleris
afferre poterant; at quid infantes peccaffe porerant, ab
omni hominum malitia alieniffimi? — V. LI. Ῥώμη, $
νέα fcil. Conftantinopolis, — V. 12. Θρηϊκίοις, vehemen-
tibus et importunis ventit. Facile €rediderim, etiam ad
patriam Phocae refpici,. quem tamen an: quisquam
Thracem fuiffe prodiderit, ignoro. ..

-

DCLXXXVF. Plan p. 195. St... 233. y, Hoc
- Chriftiani hominis carmen fcriptum eft in Nicolaum, Pa-
triarcham Alexandrinum, qui laudatur ob fortitudinem,
qua adverfariis fidei. chriftianae et ipfis regibus reftite-
rit, et ob infignem, qua vitam in(lituerit, feveritatem,

Quis ille fuerit Nicolaus quibusque fa&is hanc laudem.

meruerit, ignorare me fateor, nec nunc inquirere va-
€at. — V. 2. πατέρων εὐνομίη ad Concilium quoddam re-
ferendum videtur, quo Nicolaus, reliquis patribus acce.

dentibus, haereticos impugnaverit, — V. 7. ποθέεσκεν, —

hoe beatae vitae praemium appetivit, dum viveret. —
V. 8. πιέσας. Heliodor. 'T. 1l. p. 229. ἐπίεξε λιμῷ καὶ αἷ-

κίαις. Libanius de mifera Chriftianorum poft Juliani -

mortem conditione T. Ll. p. 620. Φιλοσόφων δ᾽ ἀνδρῶν
mixlQeroy τὰ σώματα - καὶ πρόσεστιν αἰτία κλοπῆς, καὶ δεῖ γε"

γυμνωμένον μέσον “έρους ἐν μεσημβρίᾳ ταῖς ἀκτῖσι πιεζόμενον —

^

7I d MA'TA: 1 2
1L297. . EPIGRAMMATA. ^, 259

| ἮΝ
διδόναι, καὶ ἀναγκάξεται (fie lege pro καταναγκάξετοι)
οὐχ ἵνα δῷ x. t, ^.

DCLXXXVIL. Vat. C. P. 315. Vlan. p. 19g. St.-
233. W. 4n Pytheam, nefcio quem, — V. 2. ψυχῆς
ἀγλαὰ πάντα μένει. Hanc fententiam perfequitur Lióa-
nius in Progymn. T. 1V. p. 958- ed. Reisk. loco pailim
depravato : 'o δέ yt δέκχιος χαίρων utifératar, καλῶν. ἀποδη-
μίαν τὴν καλή ν' reve καὶ ἄνϑη καὶ αὔρας ὀνειροπολῶν: xal
ἀπελθόντος x aíeti τούνομα᾽ καϑάπερ ᾿Αριστείδου τοῦ Λυσιμά-
xov. Hic fcribendum fufpicor: καλῶν ἀποδημίαν τὴν καὶ
TÉÁAVGCiV, CU καὶ ἀπέλθόντος διαμένει τοὔνομα. Confola..
rio ad Liviam vw. 26 . Facra ducis vivent. operofaque .
gloria rerum. Haec. manet: baec avidos πόρε una ro-
fos — V.. 3. ὡς ἔλαχες ἔμαϑές τε. Vat. C. ὅσσ᾽ a fec. màn.
emendatom; idque conje&ura affecutus eít Cafaubon, -
in uot. mít. nam in *lan. quoque ὡς ἔλαχες babetur, ^
Quaedam edd. antiqq. ὧν £^. idque tuetur Brodaegy,
At ὅσσα verum effe, appa:et ex loco Crareris, unde haec
expreíla funt: ταῦτ᾽ ἔχω, ὅσσ᾽ ἔμαϑον καὶ ἐφρόντισα καὶ μετὰ
Μουσῶν Σέμν᾽ ἐδάην. — V. 4. πυϑέα, In marg; Wechel,
ἴσως γοαπτέον ποϑέων. male.

DCLXXXVIIL Na. C. p. 315. Edidit Reisk. iM
Anth. nr. 783. p. 167. inter Jenfiana nr. 132. —
V. 1. σῶμα ἔλειπεν. Vat. λέλοιπεν habet Apogr. Ruhnk,.
Ii mag. Guy. corrigitur σῶμ᾽ ἀπέλειπεν, —- V. 2. παρε-
κάτϑεο. Vat. C, In. Ap. Ruhnk. et Guy. mapenéer)ere, nec
aliter. Reiskius.

DCLXXXIX. Vat. C..p. 313. Edidit Reisk. in
Anth, nr. 67i, p. 121. inter Jenfian. nr. 22, Cf,
Epigr. "CLXXXIIL in eundem 4ndream. — V. 2, δι.
κάσας. Vat. — Δαναοῖσι Reukius in. Δαύοιφε mutavit,
Rubnkenius quoque in Epift. crit. p. 118. Danaos hoc
loco Graeculi alicujus κακοφηλίᾳ debeti arbitratus Δάκοιδ,
corrigit; ut Andreas Laciae et lllyriei Vicarius, νοὶ "
ipfe praefectus praetorio Illyrici fuiffe dicatur. . Dacia,

R2

2600 INCERTORUM POETARUM ΠῚ 299.
| ,

poft.divifionem orbis Romani a Conftantino Magno
inftitutam, erat fubdioecefis praefe&ti praetorio TED
Vide ops, t. 1.55, xb

-ADCXC., Vat. C. p. 256. Ei; πατέριον, υἱὸν Μιλτιάδου
καὶ ᾿Αττικῆς ᾿Αϑηναῖον. Reikius Anth. nr. 5.8 8. p. 89. In.
lemmate fcripfit εἰς πιαϑέριον, quod nomen idem effe
cum nomine Pafibalis ; docuit ex DaCangii Gloff. Lat.
Med. Aevi v. Tbia, — V.I. y»Perperam in Cod. fcri-
ptum λιγύϑυμον, τε Br. Sic Reik. In marg. Ap. Guy.
emendatum yav«xó9uuov,. ^ Lenior emendatio cl. editoris.
— WX. 2. βαρυτλήτου. ob filium ipfi in flore aetatis ere-
ptum. Ap. Lipf. Lasciunbn d quod Reisk, emendavit, ——
V. 4. ἀναπάδης. Reisk ἅμα cácuc propofuit, quod uni-
cuique facile in mentem venerit. | At ἀνάπας idem
eít quod σύμπας, --- ἔμπλεον A. ἡ εσμῶν. legam Roma-
narum fcientiae peAtieimio: Anrip. Sidon. Ep. XXXV.
οὐ λάλον, ἀλλὰ καλᾶς ἔμπλεον ὡσυχίας, —- MW. $.T Omittit
Vat. C. Ap. Οἷν. Rubnk. Reisk. —— πισύρων ἀρετῶν,
Omne, quod efl boneftum, id quatuor. partium oritur ex
aliqua. Aut enim in perfpicienzia veri follertiaque ver»
farur :: auz in bominum fociezatze 14enda, zribuendoque fu-
um cuiquc er verum contractarum fide: aut im animi ex-
celf àtque invicli magnitudine ac robore: aut in omnium,
quae fiunt, quaeque dicumrur, ordine et mado, im quo
ineft snodeflia er zemperanzia. | Cicero de Offic. I. 5. 2.
quas. quazuor virzutes ferior aetas cardinales appellaré
folebat, cujus appellationis fontem indicavit Sg/maf. Ex*
erc. Plin, p. 882. A. — Ν. 7. οἵάτε Vat, C. et omnia quae
vidi apographa ; néc aliter Reisk, ἀγλαέμορῷον ἔρνος ἀήτης.
Similia paffim obvia. $Srazius 1l. Sylv. 1. 106. de puero
immatura morte exftin&to: I//e, velur primos exfpirazu-
rus ad auflros, Mollibus in pratis alte flos improbus ex-
fla. Ydem L. HL 3. 128. Qualia palleuzes : declinant
- dilia culmos, Pubentesqua fa/at. 5 primos moriunzur ad au-
firos,. Auz ubi verna novis éxfpirar purpura firazis.

-

ἃς

IIT. 299. EPIGRAMMATA. 261

4.299.] DCXCIl. Edidit hanc Infcriptionem arae
fepulcralis G. J//belef. in htiner. p. 268. Spon. in Mi-
fcell. Erud. Antiq. p. 149. Fleeztoood. in Syll. p. 212.
Iteram illam defcripfit Philadelphiae ad Tmolum 7.
Smirbius ediditque in Notit. Septem Ecclef. Afiae p. 33.
Murarori Thefaur. p. 1425. Bonzada. Anthol. T. II. p.
138. lllaftravit eam Vir Do&, in Mifcell, Obff. T. 1V..
p. 350. Dorvill. ad Charir. p. $03. — V. 1. Aquila.
conjugem Xanthippam hominum memoriae commenda-
vit. βίστος, ut βίος, de genere humano paflim obvium,
Σαντίππην Marmor. quod lapidarii ignorantiae tribuen-
dum. βίου. HW beler. et μνήμην. Hinc Fleetipocdius emendan-
dum propofuit : Ξαντίππης À. μνήμην βιότου 7. --- Ακόλὰ et-
iam ᾿Ακύλας enuntiatur, et fic fortaffein marmore fcriptum.
efie debuit. Certe terminatio illa in a apud Graecos rari(-
fima, Vide Beutlj, Epift. ad. Millium p. 78. fqq. —
παφεδώκην. Hel. — N. 2. βωμῷ, i, €. cippo funebri, in. ".
quo libationes et facra parentalia fiebant, docente Fa- ,
bretto τὰ Infcr. Antiqq. c. II. p. I07:: fq. Infra Ep.
DCXCVIII τάφον τὸν ὄντα πλησίον, βωμόν 9' Zua ETtu£A
κατὰ γῆς KAxola, 5 καὶ Atxéc. Infcript. ap. Gruter. p.
DCCCVIi. 10. τύμβον καὶ βωμὸν Μελεάγρῳ 824Y. ἐτευξαν
s.s. υἱοὶ Δήμαγνος καὶ KAsóvtxoc. Interpofita, ut mutilata.
et corrupta, praetermitto, licet haud ignorem, baec
a Grorío in verfaum fpeciem concinnata effe in Man-
tifífa Tertia Anthol. Planud. ΤΠ], p. 408. Anthol.
Lat. L. 1V. nr. CCCXIII. p. 232.

Hic matris. cineres. fola facravimus ara,
Quae Jor tellus, offa tegit. tumulo.

Ibid. nr. CCCXXXVIIL p. 246. Zflorio meritam dicar
banc Oclavius aram. ubi Buriannus hunc morem fufe
illuftrat. — τ τειμήσας. Marmor. — σεμνω vavruv. VV bel, —
VW. 3. παρθένον ve&te IV beler. Male Smirbius , cojus in re-

M. 1

262 INCERTORUM POETARUM 11.299.

liquis corre&ior eft editio, παερϑένος, παρϑένον. Miren jun-
gendum effe monuit Schrader ad Mufae. c. XX. παρϑέ-
νος adjective politum elt ap. Aefcbyl. Perf. 617. παρϑένος
“Ἡγή. Ἐωγὶρ. Hipp. IOO6, παρϑένος ψυχά, ubi vide Falcke-
"ar. p. 27 I. A. B.: dite ἧς δρίον H bel. — VW. 4. ἔχω
nonnulli. — ϑάλαμοι Smitb. Murat ϑαλάμῳ xecte JY ῥοῖδν.
Mire haec vertit Mararorius | Cujus tempeflivum florem
babuit in medio quiefcentoin thalamo. ἡμιτελὴς ϑάλαμος ταἷν
fim occurrit, ubi-de matrimonio immatura alterius con-
jugum morte foluto: agirur, δά imitationem Homeri
I. Q. 701. ubi, emiílis &rammaticorum argutiis, rem
fimp!iciter éxgoRlll lll. Heynius: '(T.. IV. p. 375. Cf.
Diodori Sard. Ep. AX. — | V. 5. εἰκοσίους τ. βίωσ᾽ Smizb.
,Prus habet etiam JV beler. qui pro altero βίσυ habet.
—Dorvillius exhibuit τρεῖς γὰρ ἐπ᾿ εἰκοσίους T. βιοῦσ᾽ ἐνιαυτούς.
V. D. in Mifc. Obff. 1. c. esieiy ἐπ᾽ εἰκοσίους T. βιοῦσ᾽. ἐγι-
ον αυτοῖξ. -— V, 6. ξϑανεν. Smirb. τοὺς δὲ ϑανεν τουτὸου.
— Ii hbeler. Á
| DCXCUII. Protulit Chisbull in Wtiner. p. 168. Tol.
lius in Fortuit. p. 307. fqq... Ex Tollio eandem edidit
Murator. in Thef. p. 749. Botada 1. H. p. 516. emen-
datius Dorvill in Charit. p. 523. et Toup. in Addend,
ad Theocrit. p. 399. . Hujus le&iones Brunckius. exhi-
buit. Scriptum eft in Theodotum, triginta annorum
juvenem, V. 1. 2. iterum laudat Dorvill ad Charir,
p. 350. —— ἀβόατος, (o£ in luctu folemne. Vide not. ad
Ep. DXLVI. — M. 2. οἶμον ὀφειλομέναν. calcanda | femel
via leti. Horar. I. Od. XXVIII. 16. Cf. Burmann. ad
Propert. p- 409. -— Vi 3. ἐπονδαισίοἵ ἄσταν vitiofe Murar.
reliqui re&te. σουλὺ cum. γεγαθότα licet conjungere et
cum αἰάξει. Hoc alterum mihi quidem re&ius videtur:
Mater vehementer luget te facrificiis Deorum gauden-
tem prytanin. Ex hoc difticho Tol/ius fibi peripexiffe
videbatur, Theodotum in prytaneo, die quodam fefto,
eum Diis libatum effet, hilarius femet invitaffe, verum —

Il.299. EPIGRAMMATA. | 265

eadem no&é vita cum morte commutata, multo cum
lu&u matris infigne mortalibus- documentum dediffe,
unde intelligerent, omnia humana incerta effe. | At
haec conje&tura nullo idoneo fundamento nititur, Pry-
tanes facrificiis publicis intererant, quod eorum offi-
tium his verübus circumfcribitur. Ut autem gaudere,
laetari apud Latinos pro uri, five vez/ari in aliqua re
ufurpatur, fic γηθεῖν et χαίρειν apud Graecos pro χρᾶσθαι,
Vocabulum πρύτανις Muratorium movit, ut de cive At-
tico agi exiftimaret; at in plerisque Graeciae civitatibus
prytanea fuiife fatis conftat poft obfervata Ομ πύον; ad
ZArben. XV. c. I9. p. 993. Cf. Spanbem. de Vefta et
"Prytan. Graecor. p. 679. fqq. in Graevii Thef Antiqq.
Mp. V. — V. 5. βῥοάσεται. l 6. κηρύσσει. ut alibi dicitur.
— ἀίδάλως. Toll. et Mur. kia2ot τύχα. obfcüra et incerta.
Pro obfturo eft ap. Soph, Ajac. v. 6 L1. τὸν ἀπότροπον ἀΐδη-
λον ἅδαν. Hefych. ἀΐδηλον, ἄδηλον. ἀφανές. ---- V. 6. οὐθέν.
Toll. Dorv. Mur. — V. 7. σὺμ v. Marmor. quo nihil
in antiquis Infcriptt. frequentius. — »» ὄφρ᾽ ἄν ἐσάψω. mar-
mor accurate intuenti facile apparebit οφρανεσαψω in eo.
-feriptum, pro quo viri quidam alias do&iffimi et ocula-
tiffimi efeaveezió legerant, atque oerame zu in profa et -
carmine verterant. Sed eundem et TPeudoisum et Oe-
ranum appellatum fuiffe, vix' mihi quisquam perfuafe- |
ri.* Haec Tollius. Dorvillius ὄφρ᾽ ἂν ἐφαψῶ fcripfit,
diftin&ione majore in verfus fine pofita: Laerus ctm
parre agas, dum ad 16 perveniam, dum tecum conjungar.
Ejusmodi formulae paffim in Sepulceralibus obviae. Ap.
Gruter. p. DCCLXXXVL 5, ur ego po[Jim dulcius et cele- -
riu: ad eum pervenire. et p. CCCLXXVI. 5. mazer vogaz,
quam primum fe ducatis ad vos, —. Brunckius adhaefit
le&tioni 4 Toupio propofitae: ὄφρ᾽ ἄν ἐς αἰῶ Σ. i. e. ἐς αἰώ-
γα. Lexicon Sangerm. ineditum: αἰῶ. τὸν αἰῶνα κατ᾽ ἀπο-
χοχὴν Αἰσχύλος εἶτεν. — Hoc fatis fpesiofum; at me non
atis intelligere fateor, quomodo haec enuntiatio cum
f "4

264 INCERTORUM POETARUM ἯΙ. 290.
praecedentibus co&at: Laezus cum) patre degas, uz So-
firazus (hoc patris nomen fuiffe videtur) in perpetuum
magna laude inzer. defunctos fruatur. As
DCXCIII. Viuofe edidit Mgrator. in Thebar, T.
1ΠΠ. Ὁ. 1321. Infeliciter hanc infcriptionem tra&avit
Leichius in. Nov. Mifc. Lipf. T. 1. p. 484» nondum hos
verfus effe intelligens. | Foftea rem melius adminiftra-
vit in. Caris fecundis ad calcem Sepulet. p. 43. Eandem
exhibuit Dorvill. ad Charit. p. 39. cujus veftigia preffit
E: Editor. ld agit hujus carminis au&or, ut deliria
effe et poctarum portenta doceat illa de inferis, zricipitem
illum. Cerberum , Cocyti. fremizum, 1ransuectionem. Aches
rontis — inexorabiles judices, Minoem et Rhadamanzbum,
quae funt Ciceronis in Tufc. 1. 5, 10. Similiter Pytha-
gore ap. θυ XV. Metam. 153.
A 1
O genus arronitum. gelidae Varpiler fortis,
Quid $zyga, quid zenebras , quid nomina vata
. | zimetis, |
ως Materie vatum, falfque piacula mundi?
^. Corpora five rogus flamma , feu tabe. vetuflas
Abftulerit , mala poffe pazi mou ulla pureris.

Cf. inprimis Ca/limacbi Ep. LIIL.. ibique notata T. 1,
P.H. p. 305. — V. I. τὸ ἐπιγρ. Mur. —' V. 2. eua
ἐταϑεις, Mur. vitio aperto, quo lexcentae ap. Muraro-
vium inferiptiones. inquinantur, — ἀπ, Mur. — VW. 3.
ἔστι ἐν. EL Kágav. Mur. — V. 4. οὐχὶ Κέρβερος κύων. in
marmore, quod lapidarii ofcitantiae tribuendum. Nihil
his fimilius verfibus Lucrezii L. 1l. 1124.

Cerberus et Furiae jam vero et lucis. egeffas,

- Tartarus, borrificos eructaus faucibus. aeffus :

Quei neque fuuz usquam, mec poffunt. effe pro-
fecto.

Iil.299,4.500. ἘΡΙ6 RAMMATA, 265

— V. 6, τεῷραᾳ σε γεναμεν. Mur. τέφρα γεγόναμεν, Leicb. Omit-
fum τε inferuit Dorvillius. Diogenes ap. Lucianum Dial.
Mort. l. 3. p. 131. Pulchris et fortibus, ait, nuntia:
πάντα ula ἡμῖν κόνις, Φασί, κρανία γυμνὰ τοῦ bue fi vera
ibi le&tio. Tragicus in Excerpt. Grozii p.623. ὃ γὰρ
θανὼν τὸ μηδέν ἐστι καὶ σχιὰ κατὰ χϑονός. Horatius. iV,
Od. ΝῊ. 15. Nos, ubi decidimus, Quo pius Aeneas, quo
dives Tullus ez Aucus,. Pulvis et. umbra fumus. ubi vi-
| de cl. Mizfcherl, — V. 7. εἰρηκαι o: σεϑωσυπὰγε οδοι-
ques. Ux καὶ τεϑνακὼ γαδολεσχος δοιφανω. Mur. εἴρῃ, καὶ
οἱ ὀρϑῶς: Leicbius, hoc fenfu: Quaeris, an idem et
115 eontingar, qui recte vixerint. Longe re&ius Dor-
villii acumen, quod Br. fequitur, nifi quod γ᾽ poft τεϑγής
κας a Dorvillio additum omittit, — V.. 8.. Z3éneexoc,
Color i in duobus his verfibus, ut in Od. Zzacre, IX. 35.
ἔχεις ὥχαντ᾽" ἄπελϑε᾽ dol ans (t &9uxa6 "Av9eae, “τῆς xo*.
|i 4 ;
4.300} DCXCIF... Ex Muratori, "Thef p. $09.
emendatum hoc Epigramma exhibuit. Dorvillius ad Cha-
Tit.p.I05. Scriptum in Crifpinum, Ravennatem, pon-
ticarum navium, dum viveret, praefectum. —. V. I.
Ποντικῶν ved, ejus procul dubio claílis, quae Pontum
Euxinum tuebatur, de qua vide J. Lip/mum de Magunit,
Urbis Rom. L. I, TIN ur Y..2; Θξηρφητμοις στερυξιν wyai-
μενος. Mur. quod. varie tentavit Dorvill. pro ultima γον
ee fcribendum cenfens ἐξηγαλμένος ,, aut. ἦν ἠγαλμένος, aut.
denique, quod. Brunckius: recepit, ἐξηγαλμένων. Naves fex
remorum ordinibus inftru&ae dici poterant ἐξηγαλμέναι
ἐξηρέτμοις πτέρυξιν ἔνα i£ ἐρετμῶν πτέρυξιν, quod. eodem .
redit — Remos;autem cum alis fuiffe comparatos, Dor.
vilius monuit L e, poft. Tb. Szanlejum ad Aefchyli Agam..
v. 52. Fons metaphorae Homerus. Od. A. 1 24. Οὐδ᾽ εὐήρε'
ἐρετμά, τά τε πτερὰ νηνδὶ Tézuxroy. — Fufius haec explicuit
Porterus ad. Lycophr. v, 25. p. 116. fq. —. V. 35. Κρι-
σπῖνος, Crifpini nomen paílim: occurrit. apud [criptores
R $5

266 13NCERTORUM POETARUM ΠῚ, 306,
" e

feriorum temporum ; nullom reperio," ad quem hoc
Lor ign fatis probabiliter referri poffit. — Ὗς 6.
μή rw ἐνθήσῃς τάφῳ. Cavebant veteres, ^ne alieni i in eo-
rum fepulera inferrentur. Cf. not. ad Infcript; Triope-
. am T. ii, P. H. p. 379. — V. 7. παρανόμον τυμβωρύχου-
Dorvill — V8? Er Kfco folvas denarios MM ez urbi
denarios M. vertit. - Dorvillius. Ejusmodi poenae paftit im
flatuuntur in eos, qui defun&os rurbaverint eorumque
juffis non. aufcultaverint, €f. Prage Thef. T. II. P.

669. 1. p. 816. 4: T. LL p. 12$7. 7. p. 1309: 6;

'p. 1396. 6. p: £426, 5. p. 2 ni. 3. p. 1665. 10...

T. IV. p. 2052. 1. p. 2078. 6. Adde de fepulcris
firigalaribus et communibus agentem Serrorium Orfa:
rum in Mernii Eruditi Apo? ΤΥ 2 P. 271. ger
notas p, 357. ,

DCXCY. Edidit Murator. iti Thef: p. 1693. Emen:
davit Hagenbuchius in Diatriba de Graecis Thefauri Mu*
ratoriani Marmoribus quibusdam metricis p. 37. lterum
atüpit in Epift. Epigr. p. 79. "Duo priora difticha ex-
citavit Doroillius ad Cbariz, p. 29. tria fequentia: p.
250. Bonada 'Y. 1. p. 247. In Aquilinum, viginti an.

; (14 i edd à
norum puerum. —- V. I. £r: χνοάοντοξ lobAov. ᾿ Compa-

rat Hagenbuchius Apollon. Rbod. L. 11. 4 3. τοῖος ἔην Διὸς υἱὸς
£Ti pcc ἰούλους ᾿Αντέλλων. τοὺς Ἰούλους ὡς ᾿χνοῦν ἀναφύον-
vac ἔχων. Scbol. Idem L. ll. 279. ἐμὲ δ᾽ eves νέον xvokovra
ἐούλους. nepté. Muratorius Ἰούλου de nomine proprio
Sulii accepit, ridicule vertens: In prima pubertate ad-
buc juvetnculum et; vix lanugine adfper fum "Tulium invida
Jta fuftulere. δευόμενον in γευδμενον mutatum voluit Bz-
berius, quod intelligo ex Hagenbuchii Epift, Epigr p. 79.
qui vulgatam operofe tuetur. male interpretatus irrigatum,
i.e. impletum, repletum, copiofe, abundanter inftru&tum;
contra poétae mentem. Cf. eundem p. 1 39. Verten-
dum: my od adbuc carentein. Lucian. Ep. XM. καὶ βω-
μὸν ϑυέων μήποτε δευόμενον. Euripid, Troad. v. 276. ἃ Tere

ΠῚ. 5ὅδ0. EPIGRAMMATA, 267

veféuovos χερὶ δευσμένα βάκτρου. Mdb I^. x. 492. Nee
δέ τ᾽ ἄνεισι πάϊς ἐξ πατρὸς ἑταίρους. Hefycb. δευόμενος. δεόμε-
νος. xex av. Cf. Tollium ad Apolion. ϑορῤ Lex. Homer,
p.220. Circum(cribitur igitur. puer ἔτι ἄχνους, qualis
pm in Anth, Lat. L. IV. 97. T. HI. P. 66. 54

o Funere. ton aequo puer imiaturtus obivi,
. Marmoreisque meis bic jaceo tumulis.

Non potui parvus puerilem implere juventam,
Nec veflire meam flore novo faciem.

et in Inferiptione fequioris aevi, quam ediderunt Paf-
ffonei in Infcriptt. Cl. XIV, 17. et Jenarra Comment.
de Palaeftra Neapolit. P. 2$86..

Πατρίδος ix Σμύρνης βροτοί μ᾽ Ἐὐῤϑαλέα καλέεσκον,
Εἵνεκ᾽ ἐμῆς ὥρης καὶ μεγέϑους ἐρατοῦ. À

᾿Αλλά με Moip ὀλθή, πρὶν ἰούλοις πλήῆσαι παρειάξγ, ^
Ἥρπασε πὰρ φιλίων, οὗς τοκέας ἐκάλουν.

Hic Rubnkenius in Bibl. Crit. T. 1L p. 86, v. 3. corti-
git 724e2, quod neceffarium non videtur, cum fic ta-
men v. I, vitium metricum in βφοτοὶ πορνῶν Nec
abfinuerunt feriorum temporum verfificatores a licen-
tia diphthongi ante confonantem correptae. — V. 3.
βάσκανε δαῖμον. — Hoc multi de Plutone poft Erintam Ep.
Hi. ubi vide not. T. 1. P. 1. p. 189. Addendum illis

Epigramma a Pocokío editum in Infcr. p. 39. quod fic
corrigendum videtur: ΄

"Agri γενειάβοντά μ᾽ ὃ βάσκανος ἥρπασε δαίμων,
ὀκτωκχαιδεκέτης ἐστιχον εἷς ᾿Αἴδην. —

Μῆτερ ἐμή, θρήνων ἀποπαύεο, λῆξον ὀδυρμῶν
καὶ κοπετῶν᾽ ᾿Αἴϑης οἶκος ὅπασι μέγας.

Τέάϊος καὶ Κλεοπάτρα ᾿Αντωνίῳ .... κα T24Vidla- μνήμης χάριν.

!
7
Ἢ Y

| ; |
268 1NCERTORUM POETARUM. IlI.305;

— V.4. ἐτέταμες. Murat. vitio paffim obvio. — ἐλπέδας ἐξέ-
σάμες. Liban. in Monodia T. I. p. $19. αὐτὸς δὲ ὃ τὰς VÍ-
x&g ἀνῃξημένος τέϑαπτοι, καλὰς καὶ γενναίας ἐλπίδας, τῆς οἰκου-
μένης ἐκταμών, Simili meraphora Heliodor. L. ἘΝ. 19. p.-
. 263. Χαρίκλεια. μᾶνη -παραψυχή, xal. ὡς εἰπεῖν, ἄγκυρα" καὶ
᾿ φαύτην ὑπετέμετο καὶ παρήνεγκεν «ὅ vi ποτέ ἐστι τὸ εἶλη-
χός με κλυδώνιον," Ibid. M 7. RP 99. καὶ ταύτην ὑποτέμνᾳ
τὴν παραμυϑέίαν. —— V. S. ᾿Ακυλείνῳ. Mura. His " milli-
mus locus Per/zi Sat. 1. 36. |

nunc non cinis ille poetae.
Félix? non levior nuuc cippus inprimit offa?
Laudanz convivae: nune nom e manibus illis,
Nuuc non e tumulo forsuuataque favilla
iieicote $jolae? ^ i 3g

ubi liie lente cobipirató ZuvetialeSat. VII. 208.
Df, majorum umbris: zéuuem ΟΣ. fine pondere zerram, Spi-
ranteésque CroCcOs , δὲ im urna perperuum, oer. veteres mo-
nuit:ver perpetuum fuorum tuíaulis. optaffe, indeque
enata eorum. commenta, qui ex Sanctorum tumulis lilia
aut violas exiiffe aut manna erupiffe:narrarunt. Ea-
dem: fere Dorvillius, qui appofite Miuit Inícript. We
Anicius CL. 1V.. p. 248, H
—Híc jacet Opzazus, pietazis mobilis: infaus,
eus precor, ut cineres lilia finzque rofae. .
᾿ !
ubi vulgo habetur fémz ig fitque rofae. C f. Burmann.
ad Anth. Lat. - T, H. p. 185. fq. et infra Ep: ὍΟΘΟΥ.
— V. 6. καί ve mallet Dorvill. — | VW. 7. ὅσσα. omnia
florum genera, quae terra gignit apud Arabas et: Indos,
i. e. fragrantiffima. | De Glauciae rogo $zazius Ε]. Sylv.
l. 157. Quid ego exequias et. prodiga flammis Dona lo-
quar, :nocfloque-ardentia funera. luxu? Quod tibi purpu-

/

IL3o0. ^ " EPÍGRAMMATA ''" ' 269

'veo rr iftis seni "aggere crevit: Quod. Cilicum flcves, quod
munera graminis: Indi, Quodque Arabes Phariique, Pa-
lacftinique liquores Ar furam lavere comam. τον Fund. I1,
6. $6. fqq- LV. 1. 210. (qq. —V7 9: κεῖσταιν Mur.
— VW. 10. οὐχὶ γόων. Pluzarcb. TY. V. Pe L14. C. οὐδεὶς
ἀγαϑὸς ἄξιος. ϑρήνων, ἀλλ᾽ ὕμγων καὶ ἐπαίνων, οὐδὲ πένθους, ἀλλὰ
᾿ μνήμης εὐκλεοῦς, οὐδὲ δακρύων ἐπωδόνων; ἀλλ᾽ ἀστείων ἀπαῤχῶν.
Plura hujus generis colleginius ad Show. Fragm. XV. T.
I. P. I. p. 213. ὩΣ W.IIOI. exo eTt. Murat — ϑοὴ ap.
pellatur Parca propter immaturam pueri mortem. — Sic
Srzarius pH. Syls.' X. 137. Subirar inimica levaviz. Parca
sanus. — Non τὲ forma mover? mon jte lacrymabilis ae-
τα — V. 12. rna χώρῳ, fcil, in nad A
dibus. ἷ
UoULX:. 9.393: -DCXCE/- ] Edidit Mif in i Milf
Veronenfi p. 375: fine le&ionis diverfitate, ^^ ὕ

DCXCF1. Edidit Murator. in Thefaur, p. 1450. ^
Donius p. 558: 'Tra&tavit Hagenbuch. in Diatriba de In-
fcripr metr. p. 21. et in Epiffolis Epitt. p. 441. Loi-
.ebius in Mife; Lipf. Nov. T. l. p. 487: Benada T. IL. p.
118. Scriptum in Chelidonem ad aras Jovis miniftram.
— VW. I. χελείδονα: Marinor. — 'N. 2. ἀϑάνατον, Murat.
Don. et riii YN. unde Leichius fecit: σπένδειν ἀϑάνάτων
γῆήδυν ἐπισταμένην. quae 1n arii Deoruin libare vocem gnara
erat. quibus verbis ad Chelidonidis nomen, quo hirun-
do gnifcaror ; alludi putabat. | Perperam. | Nihil cer-
' tius, quam cum Hagenbucbio γρῆδν lecendum effe, id
quod confirmat ejusdem Marmoris titulus latinus: Dis
Manibus Chelidonis Sa. T. (i, e. Sacerdotis Jovis) Floría
Cbhelidon vixir omnis UXXV. Appofite Hagenbuchius com-
paravit Epigr. Callimachi XLV. “εφέη Δήμητρος ἐγώ mora,
xo) πάλιν Καβείρων, Ὥνερ, καὶ μετέπειτα Δινδυμήνης, Ἢ γρῆυς
γενόμην. — Huic emendationi, quae edam 7Peffélingio in
menrem venerat. ipfe Leicbius caleulum. adjecit in Cur.
Setundis ad Graec, Murar. Inferiptt. pe 44. fq. ita τὰ»

270 INCERTORUM POETARUM. IIT. 300. 1.301;

men, ut ye£ü» lac verti mallet cum Heffelingio , quam
anum; quae opinio parum abfuit quin ipfi Hagenbucbio
fucum faceret in Epift. Epigr. p. 443. — V. 3. ἄστο-
yax rov. Mur. , ἀστονάχητον. Don. Leichius Ἀυκενεκ ον, lugen-
tibus omnibus, ut ipfe vertit. 1lla autem. ἀστονάχητος,
i.e. nullo gemitu edito, annis fatiata fcilicet et tran-
quilli animi mulier, ad inferos defcendit. — In fine verf.
ουταραμαΐχρος Μων. unde Leichius οὐδ᾽ ἄρα μάκρες, pro μά-
καρες. infeliciter, / Dotius ουγαρα μαυρως. i €. οὐ γὰρ
ἀμαυρῶς. quod praeclare vidit Hagenbucbius, —9 V. 4. 2ui-
μονες. Mur. Dot. Hoc in δαίμονες mutandum effe ne-
minem fogere poterat. | Senfus optimus: Dii non hebe-
tibus oculis, fed acribus, meam pietatem viderunt. i. e,
Dii me ob pietatem meam et probe foecunda et longae-
va (ene&ute. donaverunt. Sic loquutus. eft. Diozimas
Ep. H. de viro pio et jufto:. οὐ γὰρ ἀφαυρῶς ' Ex Διὸς ἰϑείηφ
οἶδε τάλαντα Δίκης. ldem eft ἀμυδρὸν βλέπειν. Aelian. H.
V. L. VL. I2. διαφθαρῆναι τὰς ὄψεις, ὡς ἀμυδρὸν βλέπειν.
Apud "Theniflium Or. XIII p. 177. C. hodie legitur:
τοῦτο γοῦν τὸ πέλαγος σὺ μὲν ἄλλοθέν mov satio. ενος λέγεις
ἐν χώρῳ ἀπῳκισμένῳ. τῆς ἡμετέρας ἐνόψεως" ἐμοὶ δέ, ἅτε σμιχρὼ
lyrs τὼ ὀφϑαλμώ, TOU πελάγους τέως ἐκείνου οὐκ ἐφικνεῖσϑον.
Hic primum legendum fufpicor : ἄλλοϑέν που μεμαϑηκώς,
:u aliunde difienf dicis, cum mibi ipfi videre conzigerir.,
deinde certa, ni fallor, emendatione: ἅτε ἀμυδρὼ bye
τε τὼ ὀφϑαλμώ,

4.30 1.} DCXCFIIL Edidit. Murazor. in Thefaur.
p. 1756. llluflravit Hagenbucbius in. Diatriba p. 33.
Leicbius in Nov. Mifc. Lipf. T. 1. p. 498. et Dorvill.
ad Charit. p. 446. Bouada T. H. p. 127. Fizus M. de
Amico Catana llluftr. Vol, III. L. X. p. 259. et ex eo
in nova Colle&ione Infcript. Siciliae (Panorm. 1769.)
p. 141. XL. Scriptum in Rhodogunen, Libanii conju-
gem, lapidis ja&u interfe&am, — V. I. παροδεῖτα,
Mari, deinde poft lacunam ,, « . emere, — Hoc in σε-

11,301, EPIGRAMMATA, j; δὲ

φικλειτῆς. mutandum effe- vidit Leichius. "Tieocriz. Eid.
XVII. 34. τερικλειτὰ Beoevína, — V. 2. aio, λατσι Astyog,
Mara:. qui ridicule vertit: quam occidir impie Linus ma-
ritus. δεινὸς recte emendivit Leichius, lacuna relicta pro
λάεει, quod diferte in. Lapide fcriptum. '—. V. 3. καὶ
χαρχυσεα βιανιος. Murat. ταρουςαβιανιος. Coll. Infir. Sicil,
τάρῤχενσ᾽ ᾿Αβιάνιος. Leich.. TÁgx ues ᾿Διβάνιορ,, Hag:nb. eui
emendationi obviam it Dorvillius, qui verfas modulum
ei favere negat. Certe Libanii nomen antepenultimam
corripit fecundum etymologiam. a Λίβανος. Ep. Léonze
X. in Libaniam pantomimam ; οὔνομ᾽ ἔχεις Διβάνου,. Fae
᾿τεπάππι tamen, feriores poétas in nominibus praefertim
polyfyllabis non tam religiofos fuiffe, Buberius tuebatur
nomen ᾿Αβιάνιος, quo fervatc τάρχυσ᾽ legendum, deleto ε,
quod prava lapidarii fedulitas addidit. fortaffe. Cf. Ha-
genb, in Epift. Epigr. p. 72. Íqq. τ τάρχυσε Βιάνιος de-
dit, Dorvillius. — V. 4. ao στηλή τηγδ. Murat. et alii,
qui ipfum marmor viderunt. στήλῃ τήνδ᾽ Leich. στήλης Tov.
Dorvill. — "W. $. 6. Horum fenatiorum. verfionem
tantom latinam adfcripfi t Leicbius , graeca mifi te De- :
dit ille. ExagazJo ;. perperam. . Nomen mulieris fuit
᾿Επαγαϑώ, »quod nomen quia ob fyllabas tres breves
continuas heroicum elegiacumque. carmen intrare nee
quaquam poteft, horum verfuum au&ori cauffa fuerit
-mutandi genus carminis, elegiacum in jambicum. «
Verba funt Hagenbuchii i in. Diatr, p. 39. Adde Buberium
ad Marmora brettiana: p.. 167. Dorvill. ad Charit. P
255. et ad Ep. 32cez. DGCIX. Αὐ haec obfervatio ríon
prohibuit Editorem Infcriptionum Siciliae p, 14. quo-.
minus haec verba in hexametrum et pentametrum red-
igere conaremur; quod cum (ibi minus feliciter procef-
fiffe animadverriffet, addidit notam, im quinto verfu
auciorem non omnes metricas leges fequutum effe ; at ille,
fi de hexametri numeris cogitabatur, nullam omnino
legem fecutus effe dicendus erat. Εἴ quid de v. 6.

:

᾿

“-

᾿

272 INCERTORUM POETARUM 1Π301.

ftatuendum? — Y 6. φοδογουνὴ 4 βάδιλιδος, Mur. Lei-
. €bius vertit: Nunc vero Rbodogune, Baflidis T. cogino-
aen eft. quod merito improbat do&hffimus Diatribae au-
&or, corricendum videns: vj) δὲ Ῥοδογούνην B. — His ih-
terpretationem addidit hane: 5»Qwuae priüs uno tantum -
'momine dicebatur Epagarbo, eadetn poftea, obliterato
hoc priore ejus nomine, non amplius Epagarbo vulgo eft
di&a, fed Rbodogune, quod ejus nomen ῥοίζου θ᾽ fottim
legitar in fine verfus hexametri primi, At quum po-
fterius nomen acciperet Rbhodogune, non hoc folo de-
linc di&a eft, fed praeter id" etiam cognomentum ΒΔ.
Jflidis accepit , ut vocaretur iUm Βαβι, Tàné
vero eam vocarunt ὄνομα, i e. κατ᾽ ὄνομα vel κατὰ τὸ ὄνον
μα, Ῥοδογόδνην feu; quod idem eflet, TRRDAAK prae-
tereaque Βασίλίδος ἐπώνυμον, i.e. κατὰ τὸ ἐπώνυμον d HT "Ba-
σιλίδος., feu, 'quod idem eft, λατὰ πὸ ἐπσώνυμον ὄνομα Βα-
διλίδαι comin loquendi genere, quo vulgo praecipiunt
dici: dod Vf cognomen ei eft Syrus, Syri; Syro:
Glycerium , "Giycerii, Glycerio. Ammian. Marcellinus
L. XIV. 5.' Paulus erat in complicandis negotiis artifex
dirus , unde ei QCarenae- inditum [Ὁ Cog nomen tun, o e
Haec ille, ^ Caeteris fabícribens Dorvillius Βασιλίδος no-
men adje&tum putat, quia non una Rbedogune, et itá
indicare voluerit, fe cognomen fion a quavis, fed'à re-
gina fumfiffe. ^ Novimus Demetrii Secundi Nicanoros

. uxorem Rhodogunen ap. Appiam. Syriaé. p. 213. item

Xerxis filiam ap. Crefíam in Perf. c. 20. Artaxerxis filia -
memoratur P/utarcho in ejus Vita p. 307. Oroetae uxor;
alia forte ap. Philofiraz. Icon. M. 5. Hine ergo -Βασιλίξι

DCXCVIII, Ex P. Lucae Itinerario Afiatico nr. 28,
protulit et emendavit Adr. Heringa in Obff. crit. p. 146.
meliore verborum diftin&tione adhioita, Claudia ,'co-
gnomine Dechas, marito Athenioni, qui, nulla prole
relida, obierat, monimentum fepulerale exftruxit. e-
gitur etiam, fed vitiofius quam ap. Lscam, in Pocock

ΠῚ 30I. " "EPIGRAMMATA, ᾿ς 9»3
Ínfcr. Ant. p. 33- nr. T. — V. I. βωμόν, De atis fe-
pulcralibus vide notata ad Ep. DCXCI. — "V. 2, 5 καὶ
Δεχάς. Alterum hoc nomen in mendo cubare fufpicatur
Heringa. o MR proprio ribmini folemni formu--
Ιὰ 5 five 5 καὶ fübjici obfervavit Hagenbucbius in Diatri-
ba p. 41. poft Fabrerzum in Infer. p. 145. ubi. plures
liujus generis Infcriptiones colle&ae, —' V. 4. ἀγδνῳ "ve
νομένῳ συμβίω. "Vera effe potelt háec le&io , quamvis
me fimile quid legere non memini, Certe ubi uxor
amoris fui ergà conjugem affe&um declarat, alienum
videtur commemorari, eum liberos - non brocfeiftez
Quare vide, an pro ATONQ' in marmore fcripram.
fuerit ἢ

Ut Wound E per συμβίῳ — T OANISUN

e

V NJ

Ad caflitatem ' fuam tenérumque in maritos diode
demonftrandum conjuges faepe monent, fe nonnifi
unum amaffe, Supra Ep. DCXL!X. γ᾽ ἐγὼ 3 περί: ϑώτος
ὑπὸ πλακὶ "eh τέϑαμμαι, Moóya ἕν) δώνην ἀνέρι λυδαμένη ἢ
ubi'vide not. "Tales Univirae paffim appellantur in In-
fcriptionibus, at ἄρ. Grurer. p. DCCXLViI. et MCXLI.
σύμβιος de marito ap. chriftianos feriptores frequens, il-
luftravit 70: Pearfon. ad Epift. ad Polycarpum p. 30.
Ceterum ap. rp noftra Inferiptio fic habetur: |
C^ U* mAOSONTON ENTAII ΛΗΣῚ
"7 "ONEn- MONGAMAE TETZKA
TATHZ KAATAIAH ΚΑῚ AE
ΤΑΣ AOHNIO NITATKT TÀ | js 13 tn

ὦ... J Ur
ΤΏ ΚΑΙ 9IATTATÀ ATiNAO VERE CV E
'ΤΕΝΟΜΈΝΩΣ ὙΜΙΩ MNHZ ,

EEPIN,

adi '

Ap: ΜΝ V. T. τοῦ ἐνθα et 943. "v. 2, erit K^. ἃ qui.

V. 4. duATDTU αγνω τενομένῳ συμβιὼ κῶς X. Nomen mu-
Vol, IIl. P. 2. S

ὶ Ι

/
274 XNCERTORUM POETARUM Ill.3ot,

lieris Δεχὰς confirmatur, '. In poftremo verf, fortaffe ad
mittenda fine ulla mutatione le&io Zy»a, quod epithe-
ton tribuitar in. eadem pagina Pocockiani operis nr, 4.
Flaviano cuidam: τὸν ἐγνότατον καὶ δικαιότατον,
DCXCIX. »Apud Smerium fol, CXXIX. et Gru
terum p. DCLV. Acerbam Dorvillii hujus carininis pa*.
rodiam in Jo. Corn. de Pauw vide crit. νάπη. 186.« Br.
Profertur etiam ἃ Boiffardo 'T. V. 102. Fleerwood, p.
219. Bonada T. IL. p. 399. Scriptum in Menophilum.
juvenem, qui ex Afia in Italiam venerat, ibique inter
gaudia et voluptates, fine ullius offenfa, vitam transege-
rat. — v. 1. Smerius » qui fe ipfum. Lapidem .exami-,
naffe ait: E. δύνεχος τελᾶς πεξας TE τροφησας. V. 2, Teé-
Vac. V. 3. cv ἀλυπης, | Emendatior,le&io eft apud -
Grurerum. Similis coloris EÉpigraima eft | ün Anthol,
lat. 166. T. I. p 120... ;
is p jacit in zumulo fecura δίνουν benefto,.
Dulcis nomine erar, anima quoque, dulcior usQuts.
. Quae nunquam zetricos egit fibi lucis bonores,
Sed mage .lafcivos. f'uaves Baccboque . madere
Simplicitaze "fequi canus mollesque. cboreas
Lufibus ipfa fais generabat, faepe e amores,

Dulce fibi. nazisque fuis, quos pube. veliquiz | p

Caflorea. frazres. fub imagine quos getieravit.
Digna quidem frui perpetua. de. luce benigna,
Sed. celerar, quo nos. fata. Hie vocatit,

ét aliud, ad quod Burmannus noftrum. somparari L.
IV. CCLX. T. 1I, p. 198.

A

Roma mibi »atria eft , male de. ide parentes,
Vita fuir nullis zuümc. violata malis.
Gratus erai. populo . quondam, norusque favore, . j^

Nanc fum. ad parva favilla τορι. ὅν

[4
Ó “ *

!

1.3091. 4.302; EPIGRAMMATA, a?$

Quis bosa mon bilari vidit convivia Ublti,
. «Adque. tmieos. snectim. peroigilare jocos,
Dd Quondam. «go. Pierio vatum. monuum:tita. canoré
Doctus cygneis: enumerare modis
Doctus. Maeonio. fpirantia carmina. verfu
. Dicere. Caefareo. carmina nora foro, etc;

DCC. In. Chishull. Antiqq. Afiat. Τὶ II, p. 12. utie

de id repetivit. Dorada T. 11. p. 518. In nefcio quem
hominem ex rupibus praecipitatum« —— V, I. eiaá3eo
διέχευαν. Burinannus. comparavit. haec. ad. Properz. ἵν. IiT.
El. V. 15.. 4h mifer. Alcyonum .fcopulis adfígar acutis;

ἄπ me coeruleo. fufcina. fumza Deo efl. quae "verba. ad.
Ajacis naufragium fpeclant, — V. 2. κρημνῶν ἅλμα, fale ὁ

inm.de rupibus, — V. 3. ψυχή. Ex fornwla, | Vide
Speufippum Τ. 1. p. 176. et notata ad 4dmeri verfum
T. Hi. P..AL. p. 4; O. quibus adde, Barzbium in. Adverf,
XII, 12. —— ἀξυνέτων, Non fatis apertum eft. quo fenfu
haec accipienda fint, cum hiftoria nos lateat. ἀξυνέτους

de improbis et. fceleftis capiebat Bonada. . Certe ᾿ἀσόνε-
Te dicuntur, qui perverfa confilia fequentes .peccant;,

Euripid. Phoen, 572. ἀμαϑεῖς ἤλδραστος χάριτας εἴς δ᾽ ἀνή-
ψατο" ᾿Ασύγετα δ᾽ ἦλθες καὶ σὺ πορϑήσων πόλιν. ὦ
4. 302.} DCGCI. Ex Mufeo Veronenfi p. τᾷ ubi

fine memorabili varietate extat. . Hine illud expreffit

Bonada 'T. V. p« 434: Scriptum eft in Dionyfium, Eu-
daemonis libertum , hominem latine et graece doctum;
— Ν. 2. xa) Μούσαις. ut. fupra. Ep- DCXCIX, ἀλλὰ φίλος

Μουτῶν, "Theocrit. Eid. 1. 140. x' à Δάφνις ἔβα ὗόδον, ᾿ἔκλυσε y

δίνα Ὑὸν Μούσαις φίλον ἄνδρα, τὸν οὐ ἸΝύμφαισιν. ἀπεχϑῆ: “οὶ

V. 3, πείρεται. ἦπ Mufeo Ver. cui leétioni. fortaffe fpe .

ciem concilies. ex iis locis, ubi πεπαρμένος fenfu figura-

to occurrit; Archilocbus ap. Szobae. Flor. LXI. p. 399.

Δύστηνος ἐγκειμαι πόϑῳ ἄψυχος, καλεπῇσι Θεῶν ὀδύνῳσιν ἕκατὶ

πεπαρμένος δ᾽ ὀστέων, quem locum expreíit “ρου οί,
$2

276 iNCERTORUM POETARUM ΗΠ, 202.

- Rhod, E. IV. 1066. iv δέ οἱ ἦτορ "Ogelae εἱχεῖσο M UN
: ἄμφ᾽ ὀδύνῃσι, Hymn. Homer. in Apoll: 91. Aur? δ᾽ ἐννῇ-
pág τε Χαὶ ἐννέα νύκτας ἀξλπτοις ᾿Ωδίνεσσι πέπαοτο: Nihilo-
minus dubitari nequit; quin auctor hujus carminis rsf-
eera: fcripferit. | Color in his verfibus; ut in illuftri Ca-
uli: Yoco LXV. T. 2. Erf me adfiduo- confeélum cura do-

lore Sevotaz a docis, Hortale, virginibus — Sed zamen.

- fu tauris aioeroribus," Horzale,' mitto Haec éxpre[fa zibi
carmina Battiadae. — V. 5. ὅστατα δῶρα. munera et ul-
λίρα dota faepe pro inferis. Anth. Lat. IV. 175. ΤΟ 1L
p. 127. Conjugis officium zeflatur carmitie parvo Extre-
utque tilii vefero "aunus; ubi vide Burmann. et ad Ep.
CCLXXXVI. T. If. p. 221. — V. 6. καὶ πάρος. dutri-
viveres, —- V, 7. Libertate té donavit; nec dritea, duni.
fervus eras, fervitutismoleftiss unquam: expertus 'esj
Domini fai clementiam Taudat puella in marmore, quod.

Muratori edidit peffinie corraptum- in "Thefauri T. liL. -

p. 1744. S. οἵ poft eum' 4aduzzins in Monümen&
Matthaeiorum "T. HT, Adferibam illud, ficüti emenda*
tum eft'ab MIRA Rapóuo in libello pen —
edito Ne M LL [ 4p SH
τίκτε Τύχη, σπὲῖρεν δὲ Σεραπιακὸξ FORTE:
| ἄμφω ᾿ϑηλυτέφην' παῖδα Σεραπιάδα. 0
τ χεῖχαι δ᾽. ἐξαέτης' τύμβον δέ μοι; ὅς uw ^c deg mu
eH am τεῦξεν, ψικήσας᾽ πάντας ἐπ᾿ εὐφεβιῇ, ᾿ bed,
ὶ ΡΝ ἐν ἀνθρώποισι Δομέστικοςγ, δὲ E ^U —
οὖσαν. Pauci oid E

Ae. xov: 98$ 070 8 FP 46VR Y mus & "1 ΄
ROW) τὰς iA d d Wit 20 2N

i: v. 9. ἐξέτι παίδων. De jacdeità ἐξέτι genito jun&a:
conf. Erneflum ad Callim. H. in Apoll. 47. Vulgaris ra-
tio ferret: ἐκ malSuy," "Éralgu ἐκ παίδων Dvri* xa 'σδυνεφήβω-
Lucian, i in "Toxari' cRAPT. VE p. ὑπ τῶν Vig roeyo:
μήϊα. De graecis latiriisque literis accipi poffit, quas ille-

cito didicerat ; ABoutida de esubliegune interpretatur. -

1,302... | EPIGRAMMATA. ^ 277

Certe apud eos, qui accurate loquentur, δημεῖα foüt
morae praeperes, quibus tachygraphi utebantur, qualem
AManilius e L. IV. 197.

-5

Hii ; qoin erit velox; cultünti Uis eft,
— Quique noris linguam fuperet , éurfimque loquentis
Excipiar longas nova per competidia voces, .... 0.

Plutarch. in Catone Min. T. Lp. 770. B. C. τοῦτον μό-
voy ὃν Κάτων εἶχεν. διασώξζεσϑαι φασὶ τὸν λόγον, Κικέρωνος τοῦ
ὑπάτου τοὺς μι λόχον ἔν ὀξύτητι τῶν γραφέων σημεῖα προδι-
δάξαντος. . ἐν μικροῖς. καὶ βραχέσι “ύποις πολλῶν γραμμάτων
ἔχοντα Min Plura vide ap. Wowerium de; Ari
c. Vl. p- 40. Íqq.

^ DCCIIL Edidit Maffeus in : ":Maifro, Neron. pP 63.
δου le&ionis varietate. Muraror. in Thef. p. 1584.-
Defceripfit etiam in. Mufeo Petri Marcelli. 4poff... Zeno,
idque communicavit cum Maratorio. in Epiftol. T. I.
p. 104. nr, 4. ubi v. I. δέξας, v. 2. Ἡρακλέδης legitur.
Male ver(us fecundus fic exculos οἵ, quafi dps amb
eas cum hexameter fit, rid) πα δι

- DCCIIL Etiam. hoc. Ris Mm: dagitet à in » Mufeo
Ψοτον, p«317« et in Gori. Inferiptt. T. I. p. 463« Bo-
"ada T. ll. p. 315. fq. In puellam itamatura morte
ante nuptias vita€ ereptam. —: V. I. Mutilas iu mar-
more verfus: κλαυσατε TXVTEG ἐμὸν ς . . teo «9. . δὸν Ot
παριοντες, quod fic explevit Maffeus: ἐμὸν στυγερὸν μόρον
οἱ παρ. — . V, 2. idem fcripfit στάντες ἐμῆς μικρὸν πρόσϑε ἃς
cum in marmore habeatur: er. ἐμὴης 6... eom o—
V. 3. μεγα m. v 8xovciv, Marmor, ubi πένθος fuiffe
apparet; nec id AMaffeum fugit. ——4 V. 4. Pro τοκέες
marmor zoxs ,«. poftrema fyllaba. evánida, Jvcrewésg vo»
χέες didum fcbemate crebro obvio apud poétas aeque
ac yedeftris orationis fcriptores, quod. apparebit confa-
lentibus Rirzersbuf. ad Oppian, Y. Cyneg. v. 260, p. 29.

$3

278 INCERTORUM POETARUM .[1I.302.$. 3504.

! fqq. et Arefib. ad Aeftbyl; T. Y. p. 34. fq;*— V. 6.
σευ». σδινοχαρης προς ἐμένων. Marmor, unde JMaffeus ἧς
ἐταν Οἰνοχίρης προςϑεμένων 9., vertens t : Cujus aci optatos
baud videre bymenaeos Nec fponte oblazos Oeuocarae tbalas-
30$. ^ Aeque turpiter idem fe dedit in alia Infcriptione
edita in Mufeo Veronenfi p. 6I. ubi nobis Glycerenam
propinavit et Epefébariam , quae nuriquam exftiterunt,
Adfcribam initium carminis, quod etiam Boerada edidit
cüm omnibus Maji peccatis T. ll, p. 314. ut illud
emendandum fufpicor: : | » Paz

Σῆμα μὲν ἐν στήλῃ γλυπτῇ iip ἡνίκ᾽. iyd μ᾿"
᾿Αελίου γλυκερὴν λεῖπον ἐπηλασίην"
γηλειὴς δέ μὲ δέκτο μυχὸς καὶ ἀλάμκπετον οὔδας
'Alse μάφ΄. 2. νιν 0r τς ὑπὸ. σκοσίην,
In fine pentametri e(t ἐπεσχατίην, initio v. 3. fuverge. ——
In noftro Epigrammate verum fenfum perfpexit Anzom.
Mar. Salvinius, qui poftremum diftichon fic vertit: Nox
Videre jugale jugum nec concinuiz. quis Vir vinofus bymett
anre manens tbalasmos, ubi vides eum πρόσϑε μένων legiífe,
quod a ductibus marmoris, quales eos exhibet Maff?us,
proxime abeft, At very id, qn Brunus j in v
pofuit
ADCCIF. Edidit Maff i in Μαυΐοο. Veron. Ὁ, 64: et
Gorius in Infcr. p. 464. Bonada T.I. p. 239. Scri-
ptum eft in Caecilium, Flori et Sta&tae filium, 'ex eo
loco, ubi poft mortem depofitus fuerat, in aliud fepul-
crum translatum. --- ΜΝ. 2. Verba ἐξ ἄλλου τύμβου me-
lius, ni fallor, junxeris cum praecedentibus, quam cum
fubfequentibus. — 4.303.] V. 3. ἄλλα τεληον. Maff.
quivertit: exilia membra, fed apta, Emendavit Salvitius.
— V. 4. ϑρεπτῆρσιν λείπων exhibuit Maffeus, quod, etfi
Oratio per participia paulo longius protra&a non fatis
el egans effe videatur, non tamen teraere fpernendum

ΠῚ, 303. EPIGRAMMATA. 279

eftt. Bene jungitar Seiredpe ἡλικίης, dis, qui ejus pue-
ritiam alueramt et curaverant. — "Yidem funt στροφεῖς
v. 7. non parentes fortaffe, quibus ille mature orba.
tus efle videtur, fed ii, qui in parentum locum fuccef-
ferant, pueritiae Caecilii tutores et nutritores. ^ Apud
Gorium exhibetur fic: 45 εἷς «... ΣΝ πήρσιν λείπων. fuos
Saloinius in hunc modum explevit: ὃς γενετῆρσι Aizdy w.
Initio v. $. iterum mutilatum marmor.....3 euxz-
χλαυτον. δεύτερα addidit Maffeus et Salvinius. Secunda
haec fepultura dolorem refricuit, unde fa&tum, at no-
vus hic tumulus lacrymis non minus irrigaretur ac pri-
or. — V. 7. δειλάιο ΤΡΟφεων. Salvin, qui δειλαέων τροφέων
emendandum cenfebat. Maffiws c legit: δείλαιοι Tpo-
ᾧῴεων. - 5In lapide legitur κεῖνα. χέρες, quod Salvinius
vertit vacuaé mauu;, parum commodo fenfu. Hujus
verfus fententiam corrupit Quadratarius, quam non
male reftituiffe mihi videor. Forte eriám fculpere de-
bebat δειλαῖχι τροφέων κεῖνα, χέρες. Hoc, licet altero, quod
dedi, meo judicio non melius, probabilius eft tamen,
quod lapidis defcriptienem - infpicienti/ manifefto pate-
bit.* Br. — V. $8. σποδιὴν οὖκ ὀλίγης ὀδύνης. exiguum ci-
nerem non exiguum illis dolorem excitantem. ὦ
DCCF. Hanc Infcriptionem. prope Nemaüfum res
pertam anno MDCOX. exhibuit - Sallengre' in Praefat.
Thef. Novi T. I, p. 3. Maffeus in Mufeo Veron. p. 4144
et in Epift. Antiqq. Gall, p. 60. Voyage litéraire de deux
Riligicux Bénédidius (à Paris 1717, 4.) TÉ p. 409.
Murator. T hefaur. p. DXL. Bonada T. lí. p. 246. Com-
paravit banc infcriptionem Burmantius in Anth. Lat. T:
Hi. p. 69. cam-fimitibus, ubi notat, eandem cffe editam
a Brevalio in Itiner, Anglic. 'F. HL. p.254. fq. LAW,
I. ἄνθια; Sir tibi terra. levis, cineres quoque flore teuan-
fur. Antli. Lat. T. H. p. 115: CLVI. Fer tibi contri uat
fua muünira florea" grata. Yoid."p/ 130. CLXXIX. Cf.
notata ad Ep, der. DCXOV. —— -M. 2. αἱχίίηρᾳ Soll.

34

280 INCERTORUM POETARUM {Π|,303,

et σαμυουχα. utrumque. recte emendavit. — .M.3. ἀλλ᾽
iz, Anth, Lat. T. II, p. 185. Ep. CCXLVI.

«Hic jacet Optazus pietatis mobilis infams,.
τν Cui, precor , ut. cineres. lilia fimtque .vofae.

Similia collegit Klorzius ad Tyrraeum p. 49. nec noftri
carminis oblitus. Cf. etiam vam. Goen: de Cepotaph. p.
77. e ὑδατίνη νάρκισσος. vide not. ad Meleagr, Ep. ΧΟΙΙ.
T. 1.,P. L p. 105.

DCCVI. Edidit L. Holfleniu: ad Stepban, Byz. p. 309. |
Quirini; in. Primord. Corcyrae p. 18 4.. Cyriac. Anconit,
Infcipt. p. XX. 135. Maffeus in? Muf. Veron. p. 65.
Monrefalcon, in Diar. Ital. p. 428. unde id repetivit
Murator. Thef. T. ill. p. 1079. qui id etiam ex fuis
fchedis. defcriptum. dedit, utramque vitiofifime. Bona:
da T. ll, p. 225. fq. Sed inprimis confulendus eft Dor-
vilius in. Mifcell. Obff. Nov. T. I. P. HII. p. 146. et
149. cujus recenfionem, paucis, quae ad orthographi-
am fpectant, immutatis, cl. Editor fequutus. eft. —
V. I. συνϑάνεαι Tig éQuy (vv Murator.) ξένε τις Beysvu wv.
"Sic marmor hunc verfum exhibet uno pede breviorem,
Dorvillius in Mifcell. Obff. Nov. T. IV. p. 319. faxum
initio mutilum effe fufpicatur et excidiffe voculas εἰ μὲν
vel fimiles, Peflime Quirinus: πυνϑάνεαι τίς καὶ ἐφύην,
ξένε, τίς w ἐγενήϑην. | Aliam viam infiftebat Kulenkarm-
pius in notis fnít. ad Infcriptiones quasdam hinc inde
collectas: τίς ἔφυν γενεὴν £. Talia plara quivis fine ma-
gno labore comminiícatur, — V. 2... . παροδεῖτα Maffei.
Cyr. qui à fupplevit. παροαποδειτα. Murat. ἀπροδειτα, Holft,
— V. 4. οὐκ ovvero, Murat. οὐκ ὄνασϑαΐ τινος dicuntur, qui
eo ante juftum tempus orbantur, ^ Admetus inftans
uxoris fatum deplorans ap. Ewripidem v. 335. ἅλις δὲ
muíbwy τῶνδ᾽ ὄνησιν εὔχομοη Θεοῖς γενέσϑομ᾽" σοῦ γὰρ οὐκ ὠνή-
μεϑα, Medea ap. eundem liberos allocuta v. 1024.

HI. 393. EPIGRAMMATA. ' 281

Ἐγὼ δ᾽ ἐς ἄλλην γαῖαν εἶμι δὴ φυγὰς, Tlelv σφῷν ὄνασϑι, κεπε-
δεῖν εὐδαίμονας. In eadem tragoedia Jafon miferam fu-
am fortem conqueftus : Ἐμοὶ δὲ τὸν ἐμὸν δαίμον᾽ αἰάξζειν Tá-
ex" Ὃς οὔτε λέκτρων νεογάμον ὀνήφομοι, Οὐ παῖδας, οὺς ὄφυσα
κἀξεϑρεψάμην, Ἕξω προρειπεῖν, --α V. 6. VAUTIAM Ql. νηΐ
TÉ μὴ πίσυνος. Heilften. Murat. ναυτιλιηλυγρη, νι ἕῳ Maff.
qui vertit : Navicula temere frerus ez arte, mea. Nefcio,
utrum fic in marmore fcriptum invenerit, an lacunam
impleverit ex ingenio, Ap. Cyriacum lacunae indicium
initio verfus: ...«. ναυτιλίῃ vip e μη π᾿ Quirinit v. κεν
vp var. Leichius iu. Mifcell. Lipf. Nov. T. I. p. 478.

vavriAg κρυερῇ νηὶ. δὲ μὴ πίσυνος. animam amifi borrido naue
fragio, er naàvi fion confidens. κρυερᾷ etiam Dorvillio pla:
cuit, qui reliqua fic. emendavit, ut eft apnd Brunckium,
Perfes Ep. V. T. 1, p. 5. i EFE

Od" προϊδών, Θεότιμε, κακὴν δύσιν veríon.
. ᾿Αρκτούρου, xeuseüc ἥψαο vavuTiAÍqé,
505 δὲ Haste goi: ᾿ϑέοντα:.
νηΐ, σὺν οἷς ἑτάροις ἤγαγεν. εἷς ᾿Αἴδην.

— V. 7. 8. excitat Pacioudius in Monum. Peloponn,
T.H. p. 254- — Σχερία. antiquum Corcyrae nomen. Cf,
not. ad Crinag. Ep. XXIV. TF. ILP. Lp, 400. . .:

DCCFIL Edidit hoc carmen Reiskius ex Apogr.
Lipf. (ubi ei adfcripta verba: aec tria ulzima Epigram-
mata attuliz e Graecia Michael Sophianus, qui obiit Fer.
variae a. 1565. d. 15. Augufti.) in Anth. nr. 650. x
110. Hiftoriam illius Infcriptionis a fe repertae narrat
Maffeus in Mufeo Veron. p. 375. et in Arte crit. La-
pid. p. 71; fq- C£. eundem in Gallic. Antiq. Ep. XV.
Repetivit Marazori in "Thef. p. 1068. cujus errores.
quosdam fuftulit Leichius in Novis Em. ad Gr. Murat,
Infcr. p. 63. Bonada T. M. p. 105, Scriptum eft in So-
crateam , Pariam , Nicandri filiam, Parmenionis conju-

$5

482 i1NORRTORUM POETARUM IlL303.4.394,

gem. — "x. I. γονέως. Reisk. Mur. — πόσιν αὐτόν. Maf-
fe. Mura; αὔϑα. Ap. Vip. — V. 2. πόλεων. Reisk, —
ΝΟ... Σωκράτεια, Idem. — V. 6. ἔνδοξον, ὃ. Renk, —
, MK 30o4.] V. 7. wmi μὲ πικρὰν νεαροιο (3. ἃ. Sosivvuc αἱμορυτοιὸ
γόσου. Maff. Murat. unde Reiskius effici poffe putabat
καί μοι πικρὰ νεαροϊο βρέφους ἀφύλακτος "E. αἱμόρυτός τε νόσος
five αἱμοφότῳ voco. Yn Αρ. Lipf fic habeturt καί pe i7
κρὰν νεώροῖο βρέφους &. ᾿Εριννὸς Αἰμορύτοιδ νόσῳ v. — Nihil ho-
ram fatis placet. Primum καὶ pr initio non habet
quo referatür, ron magis ac μὲ; deinde alter horum
genitivorüm' βρέφους aut νόσου pendet, nullo idoneo ful-
éro fabnizus. "Haec omnia gravis'corrüptelae fufpicio-
nem movent. ^ Pars difficultatis evanefceret, fi legere-
tüt: αἱμόρυτος valcoc, ^ut fangüinis flaxus, quo Socratea
periit, VOCetUr. σικρὰ ᾿Εριννῦς βρέφους" idbnhis) quem ute-
ro geftabat, pernicics; idem enim morbus et matrem
et infantem occidit; - At haec fortaffe aliquando accu-
ratiore "e lapidis 'deferiptiore illuftrabuntur. — V.
9. & φάος 3 ἦγον, Ep. ap. Reiuefr un P. 694. μητρὸς ἀπ᾽ ὠδίνων
ὡς εἰς φάος ἥγαγον, dieat, Heliod. VII. 23. p.192. τῇ γεννη-
σάσῃ καὶ εἰς φῶς παραγαγούσῃ. Orationem cum embryo-
ne in lucis auras prodire geftiente comparans T»bemi-
flius Orat. YI. p. 3 3: B. ἐάσατε οὖν καὶ Cem ἐξενεγ-
κεῖν εἰς φῶς παρὰ τὸν καιρόν, “μᾶλλον » ἐξαμβλῶσαι, ubi
quatuor verfibus interjectis legendum: εἰ ykp ἐγὼ ἐρεσχε-
λϑίην πρὸς ὁμᾶς καὶ ἄκκεξο íuwv, non ἀγφοικεξοίμην, ut
vülxo habetur. Sic paulo poft p. 28. B. οὔκουν ἐστί uor
SéízTsg2o καὶ luf een Son. ες φῶς fidudu, dicitur puer iri
FragmentoFupboriottis ap. Stobae. in Flor. LXXVI. p. 453.
I8. φοβερὰς δ᾽ ὠδῖνας ἀνέτλην Εἰς φάος ἐρχομένου" λαρὸν δ᾽ ἐπὶ
χείλεσι πρώτη Μαστὸν ἐπισχομένῃ, λευκῷ e ἔπλησα (vul-
go δέ s ἔλοισα) ψάλακτι, τῖν ie IO. ὑπὸ γαστρὶ κεύϑετρι.
Conf, 4oatbiam Ep. LXXVIIL --- V. 11. δεκάδας. Ma-
ΨΩ͂Σ. — V. 12. ἀξσενόπαιδας ὄναρ. Murat. Noftrum eft in
Ap. Lipf unde Leicbius Marazórii errorem emendavit,

.1ML304. |^ ΕΡΙΔΦΝΑΜΜΑΤΑ. ' .' 1283

et ap. Maffeum; quem Bonada exprefüit. — V, 14.
αὐτά. tertius infans effecit, ut hunc tumulum fubirem.
-— M. r$. Hanc tu, Proferpina, manü in beatorum
choros ducas. Sic paffim Dii defun&os excipere. dicun-
fur. 'Epig*. ap. Reinefrusm Ρ 854. m T; I. " ΜΝ
«24 ὺ
33x cwaf μὲ ϑεῶν μακάρων κατέχει δόμος ἄφεον δῶκα i^
Τ σὐρανίοις τε δόμοισ: βλέπω φάος ἡἠριγενείης,

τιμὴ δ᾽ ἐκ Διός ἔστι σὺν ἀϑανάτοισ; ϑεοῖσι,. ἑ
Ἑρμείαο λόγοις, ὅς μ᾽ οὐρανὸν ἤγαγε. ζειρῶν ijóf
^ αὐτίκα. τιμήσας καί μοὶ κλέος ἐσ)λὸν ἔδωκεν, oos
οἰκεῖν ὃν μακάρεσσι. καὶ (fort. iuzr^) οὐρανὸν ἄστε-
᾽ T | QénTA. ἘΠ

Cf. Gorium in Τηΐοτ, Antiq. T; ΠῚ. pEXXXV. etp.-
Cxxxvi. Antbol. Lat. T. II. p: 239 Bp. CCCX,...

lhis iu opzatas fedes; mam für aesbram
Pandit, -Fefle, ribi, candidus. ur venias. ὦ
cts vetis, reudir dexetas chorus: inde —
orum, $^
I Er τοῖο sb: jam pend ecce ph. ^r3vti

Srariías i in Epicedio i in Patrem manes rogat, at dente
obviam veniant, L. V. 3. 284.
γ 19 jo 90
idi, pii Manes, Grajumque examina varum, 6.
^ ilufiremque animam | Letbaeis. fpargite fertis. 7.
Et monfirate nemus, quo nulla irrupit Erinuysy

In quo falfa dies coeloque fimillimus .aér.

,Conf, eundem V. Sylv. 1. 253, — V. 15. παμβαριλήῳ.
Mur. — V. τό. ἔχουσα, Maff. 7486: aryt ἐπ᾿ €. o. ἔχουσα χ.
Mur. ἑλοῦσα praebet-Ap. Lipf, — V. 17. 9s6c τ᾽ εὐχήν
vua δοίη. Ἐν πᾶσιν x, line fenfu Maff. et. Mur. No-

i284 1wcEmRTORUM POETARUM lli, 364.

ftrum exhibet Ap. Lipf. Praetereuntibus, qui Socrateam
apud inferos falvere jubent, Deus laetitiàám praebeat, -

v DCCVIIL Memorabilem hunc lapidétn .proptér- ac-
«entüs notas in eo:confpicuas edidit: Fabrerti p. 288.

Muratori p. MCCCCLXIX. nt;-d, Dor vill. ad Charit, |

p. 210. Bonada Τ, 11. p. 126. 'Tra&avit quoque Lei-
chius in Nov. Mifc. Lipf. T. I. p. 488. et in Curis Sec.
p. 45. Scriptum in Hippomedontem patrem. et filium,
in eodem fepülcro ab. Hippodamia, eorutn nepte, col-
locatos. — V. 2. γενέτην. Murat, — -N..3. ἐς olov, Mur.
xin. Fabr. —- V. 4. δεξια δ᾽ ἀνδεταφη. Fabr. Maur. δεξιά-
av δ᾽ ἐτάφη, quod. Paciaudius , cujus notas mft. Bonada
exhibet, pro 3«£«&iyv ex diale&to pofitum monuit ; at for-
ma δεξιάδην pro ἐκ δεξιᾶς unice nititur prava interpreta-
:Xone loci Hómerici 34. VII. 15. ubi vide ill. Heynius,
Avtipgitur Epigrammaus noftri auCtor ab erronea Gram-
smaticorum explicatione pependiffe dicendus eft, aut
probanda Dorvillii emendatio : δεξιὰ δ᾽ Zvreráqw, in dex-
' tra parte e regione fepultus eft fenex Hippómedon. zy
gàbi pto ψηφαιός. V. 5. χυτὰν κόνιν. Homer. Od. y. 25 8.
τῷ κέ οἱ οὐδὲ ϑιανόντι χυτὴν ἐπὶ γαῖαν ἔχευαν. "Apollon. Rbod.
, YV. 1535. τρὶς δ᾽ ἀμφὶ σὺν ἔντεα; δινηθέντες Eo ἁτερέων ἴσχον-
^4, χυτὴν ἐπὶ γαῖαν ἔϑεντο. ---- V. 6. ἐκγονω. Fabr. Mur.
«quod latiore fignificatione hoc loco fumendum efie mo-
nuit Dorvillius, — At Branuckius ἑῤῥγνενώ corrigere maluit.
De hotum verborum, quae faepenumero confufa effe
conftat, discrimine: verbo monuit Ca/fzubon. ad Ari-
flopb.Eqq. v. 783. "ἔγγονος eft proprie is, qui genus
cuti aliquo communicat , feu re&á feu transverfá lineá.
ἔκγονος vero is eft, qui in re&a linea defcendit ab alio
et veluti propago illius eff.* — Veteres ipfos hoc discri-
men: nom fémper diligenter obfervaffe ,- plurima loca,
ubi unum proaltero pofitum eft, veri(imile reddunt. -—
ὟΝ γ. τάφως ivedsoro, Fabr, ἐνεόσατο. Mur. quod in ἐνῶ».
τὸ temere σηυταῖσας Leicbius, meliora. poftea. edoctus.

δα e ce pute -

DES e Np E

HL304. SEPIGRAMMATA, τ .; 28$

De ἐνεώσατα vide Scbol... Soph. "Trach. 460. sev ἡμῶς καὶ.
νεώσασϑοι, λόγους: ἀνᾶκαινίξεσϑοι, proprie de inflauratis fe»
pulcris. unde epe ap. Manerbon. 1V.:19 Bü enis
τέχνης καινίαματ᾽ ἔχοντας νεχρυτάφους. nam vix aufim νεώσα-
e3aj τάφον explicare novum fepulcrum facere er fub afcia
dedicare. * | Haec Dorvillius , cujus interpretationi ma-.
lim accedere, quam ἐπεχώσατο legere, cóntra marmoris.
fidem, cum Eldikio in Sufp. p. 17. qui. provocat ad.
H. Siepbani Diff. de Sophoclea Imitatione. Homeri poft.
ejus annotationes: p. 4.8. Parzben, Erot; 26. πολλὰ nares
δυρόμενος in τῆς ἠϊόνος μέγα χῶμα ἔχωσεξ,; Zntipater: aSidan;
Ep. LXVI. ἐχθρῶν. sepe)» 3xuváus92. Gregor. Naz. Eps:
169. per $6. πολλάκι ναυηγοῖο δέμας κατέχωσεν δὸίτης.. ebz.
γείτων Χωσϑέντ' ἀλλοτρίκιξ χερσὶν ἔχερθε τάφον. ---α τείχισε,
δ᾽ Ἵλεδαν. fepülcram maceria muninientoque cireumdedit.
ὥϑης in talibus fepulerum- denotat; quem. loqnendi ufum:

Hufihkiu: adftrukit;in Anal. erit.-p.1 24 fq. Cf. Fabrer- |
ium-L. I: p.98. ét. Burmaun. in Anth. Eat. T. II; p.:
II2. — Lrichius: τεῦξε δ᾽ ἀΐδαν — ani |
8. λοίσϑοτα τάς. Murator.

DCCIX. Edidit-Reineftus p. $ 56::ex Avingbi Roma
Subterr. IV. «Ὅν Fabretz. .p.. τον unde id repetivit
Hagenbuch. in. Epitt. Epigraph. p.-404. et Dorvill. ad
Charit. p. 258. Bónada Ὑ. M... 307. fq. Fleerteood pA
236: Burmann.:ad Anth. Lat. T. 1L. p. 223. compara«*
vit on entre 34 —— 3. — Mail 2 in:

puerum: i nmn - law αι 3M $9 νᾶ,

qiero. Jl ^ed d aq asd " ΓΙ ΝΟΥ
— BONA : SUPERIS "REDDIT vendis
v2 Δ’ vi 5 x d hs 4. ! Ἂν - Og

ὦ ρον ovo! n d dá n 4p Nb eram
Sit. in Philefiam; « pyielissib οὐδ! κῶν ἡ hee in. fone
te perierat, — V. I. κρυμναῖα, Bonád. Nytyphae Κρηναῖχε.
funt;.quae Κρανιάδες appellantur àp.«béocrizum ΕΑ. αν"
28. Mofcbu;. Eid. ML. 29. Refpicitur ad: Hylae: fatum;

496 XN CERTORUM POETARUM III, 304. 205

ut mox Ep. DCCXI, undé apparét, quam inepté nióx.
Fleezwoodius wv, 2. τιμῆς εἵνεκα verterit: pro. poena.
Similia compáravit Dorvillias, inter quae hoc Epigram-;
ma apud Gruterum: p. DCCXVIL | Fundi bujus dominus
infans bic jacer fümilis Deo, Hunc ab aute oculis parentis:
rapuerunr. Nympbae in gurgite. Cf: Callimachi Ep. XLVIEs
-—— V.4. Sie hune verfum marmor exhibet. ^ Reine?
ffus pentametrum .requiri .exiftimans j. tainen. tentabat:
Φῆλιξ τὴν κλῆσιν Αὐδονιάς τε γένος, . Sed nofninis Φιλησίη,
fyllabas contuniaces auctorem Epigrammatis moviffe, - ut:
-hexametro jambicum verfum. fubjiceret, |Dorvilliut
monuit. Cf, ποῖ». ad Ep. Melina —— avcow δέ. aru
Minis! !
f$. ον. ὍΟΟΧ. Edidit Maffá ἢ in Mufeo: Veros-
sei p: ὅτ. quem fequitur cl. editor. . Murazori p.
MDCCXXVIH. Hagenbucb. Epift. Epigr; p. 436. Leichbius
in Not.ad Carm: Sepulcralia:p. 25. Bonada T. 11. p.
122. Barmatin; ad Anthol. Lat. κι Ἢ]. .p.- Piin In mare.
more fuperfcripta verba: . 32s £13
gotb. soo ποτδλλᾷ Περιγένου. χαῖῥε
Narola: "ipe dexiyvío ΜΝ χαῖρε.
Molieris nomen: ad igi" Lüinsia, Polls, fortaffe .et«^
iam Helena; nifi hoc, ut Bozada Pwtobmetn ad venu-
flatem. mulieris /figniicandam fuit additum. —. V.: 1,"
ix δὲ με παστῶν καὶ ϑαλάμων, CÍ. not. ad 4uzip. Sidett;
XCVIH. T. li. P. 1. p. 94. Ap. Heliodor. L. iV. 19. p.
264. Cháricles de filia fibi erepta conqueritur, &x' αὖ-
σῶν μικροῦ τῶν düGtálev, ἄρτι τῶν γάμων ἅπασιν ὑμῖν προ-
κεκηρυγμένων. Ap. Eundem inloco male affe&do L. VI. 8.
T. 11. p. 104.. ed. Bip. οἵας γὰρ δὴ καὶ -ἐφ᾽ ἡμῖν τὰς" 4, α-΄
στἄδας ἐπήξατο! οἷον τὸν ϑάλαμον ἀνέδειξε: μόνην uiv Uer;
με: καὶ ἀνύμφευτον δαίμων ὃ εἰληχώς με τοῦ δὲ μέχρις ὀνόματος
νυμφίου" οἴμοι, χόρεύεε. Κνήμων, γαμεῖ" Θεαγένης δὲ ἀλητεύει,.

'
Ϊ

ΠῚ. 305, |, | EPIGRAMMATA. ..... 282.

xa) ταῦτα. αἰκμάλῃγθρ. ἡ τάχα καὶ . δέσμιος, -.--, Ναυσέκλειαε
γυμφεύετνα, κἄμοῦ εδιέξευκτρα, ἡ μέχρι τῆς παρελθούσης" Χαρίς,
κλεια δὲ καὶ μόνῃ καὶ ἔρημος. Plura fant i in. hoc loco, quae
medicam mauum,. defiderant. Primum, quod j jam.
monuerunt; delenda funt. verba a gloffatore. MIT
δαίμων ὃ εἰληχῶς us s deinde legendum, ni vehementes,
fallor: ἀνόμφευτον τοῦ μέκρις ὀνόματας γυμφίον". ὃ οἶκος χο-.
ῥεύει, Κνήμων γαμεῖ, Ηος Commelini. emenderioni et ob.
lenitatern mutationis et. ob majorem concinnitatem, cue,
jus nemo Heliodero ftudiofior, praelatum iri fpero.
Jungenda funt proeul dubio verba ἀνόμφευτος τοῦ νυμφίου,
ex Atticorum confuetudine pofita, quam pancis illuftra*
vit Valckenar., ad. Phoen: [I p. IIS. Deinde ὃ οἶκος. Lu
esée. dictum, ut illud. 4efchyli ap. Longinym c. XV. .P&
65. ἐνθουσιᾷ δὴ δῶμα, ᾿βακχεύει στέγη. quodi imitatus. eft.

Euripides Bacch,.v.. 725. πᾶν ξυνεβάκχευσ᾽ ὅφος.. et v. Γ14..

κὐτίκα γῶ πᾶσα χορεύφει. "Mox in Heliodori loco me. i
fendit καὶ μόνῃ καὶ ἐφημεος , licet non ignorem, . bunc f
ptorem duplicatam copulam xa John MOD S C UK

fortaífe: Χρρίμλεια δὲ κεῦτα ε μόνη καὶ ἔρημος, Alciphron, Le.

Ep. XXX VIL. air οἴχετα, ὑμᾶς ἀπολιποῦσα, καὶ κείσετιαε,
λοιπὸν μόνη. ἡ Βαήχίς. .Heliodor, V..2.. p. 10. ἐγὼ δὲ μόνη.
καὶ ἔρημος — τύχης βουλήμασι ἐκκειμένη. — Ad Epigram,
ma noftrum, ut redeam, eorundem verborum. conjun&io.
iterum obyia. Ap. Heliodor. h. X4 6. T . M. p. 369. καὶ.
ἕπου τῷ γεννήσαντι. ᾿γυμφοφτολήσαι μὲν, σὰ δονηθέντι , γϑὐδὰς
ἐπὶ ἡ παστάδας, καὶ ϑαλάμους ᾿ἀγαγόντιι.--το ΔΝ gs νύγφην κακ 9«
ἡρπασὰ Que 'y Adae. Murar. In his ἄφως latere fafpicabae.

tur Leicbius, tacitum Orcum interpreratus, Satis in-

epte. Utrum fcribendum fit ἄφνω yan ἄφνως, diligentior
tfnarmoris infpe&io docebit, . Utrumque. perinde graece

dicitur, Vide Brunckium in Zpollon. Rhod, p. .239.—

V. 3. “πόλλαν, λα: et hoe. loco et in.epigraphe mar-

moris, Πώλλαν. Maras,. | De des pumins ponia m monuit
Hagenbuch,l e, .

T" iv wuw HI

Pia vof:

*

288 xNCERTORUM POETARUM |]il.305.

"^^ Eetilr. p. 303.] DCCX. ὃ. Edidit Gruzer. p. MCXCVI.
ür. 9. Fleerwood, p. 301. 5. Ut Brunckius haec exhi-
buitad mentem Reinef, fcripta funt in puellam, ante
muptias exftin&tam. Dal nos de puero cogitare ju-
bet, cum γευσάμενον exhibeat v. 3. quod Fleerzwoodius
j Gira. —— V, 2. νυμφεῖον ϑάλαμον. Fleett.

' Led. p. 303.] DCCX.- Edidit Fübrezzus p. 144.
ΚΞ ΝΟ 2, ἧς tyt ryiiuv,. Marmor. quod in ἐπιγείων΄ mu-
tandum effe monuit — in Nin Crit. Lapid.' P.
102.
DCCXI. Edidit Marazoriu; i in Thef. p. 1502. tà-
jüs errores corrigere conatus eft ΠΡ ΝΡΗ ΘΗΝ in Epift.
Epigr. p. 402. fqq. Eandem inferiptionem tractavit
Dorvillius ad Chariz. p. 260, et Toupius in Epift. de
Sytacuf. p. 329. Partem ejus cum látina verfione Dor-
villii integra protulit Burmann. ad Anth. Lat. T. IL p.
223. Bonada T. H. p. 309. — V. I. ἥρπαξες vxo κοιρα-
γε T. Murat. omiffo χϑόνα, quod fupplevit Doroillius τ᾽
Ar Jaeous Pluto vapuir sme ad inféra témpla. Ynfcr. ap.

urator. p. MDCXLV. 6. Eandem vocem inferebat
PFeffelingius ap. Leicb. in Cur. fec. p. 46. Minus felici-
ter Hagenbuchins tentabat: ey ὁσίως ἥρπαφες ὑπ᾽ ὄχϑην,
κοἴδανε Πλουτεῦ. ὅσ noflri Epiprammatis au&or Pluto-
mi exprobrat, quod quinque annorum puellam ceu flo-
rem tenellüm decerpferit, fic alius Mercurium ψυχοπομ:
^i» ét Orcuni in fimili ré accufat in Epigrammate minus
noto, quod illuftravit d. Mifiberl, in Bibl. Art. et Li-
ter. dei Hp |

£7 "
x LS ἃ

ἤΑγγελε Φεῤδεφόνης, "Eeusi , τίνα τόνδε προπέμπεις ε
Εἰς LS ᾿ἀμείδητον τάρταρον ᾿Αἴδεω: !
"^ Meie& Tip LOU τὸν ᾿Αρίστων᾽ ἥρπασ᾽. &- αὕρης
"EmcraéTW (μέσσος δ᾽ ἐστὶν ὃ "mais yevsrv).
^ ANxpuxapgnt τιλούτων, oU πνεύματα πάντα βούτειακ
£o) νέμετοη; τί τρυγᾷς ὄμφακας ἡλικίης;

. ἢ

If. 305. . v3 EPIGRAMMATA. 289 /

2^9 3 νύμφην fio pudia accipiendum effe monuit
Dorvillius; faepiflime fic juniores appellantur feminae.
— ἀγαλλομένην omnes, praeter Toupium, ap. quem, opera-
rum vitie puto, ἀταλλομένην habetür, — V. 3. ἀρχομένου
debetur Toupio. Vulgo ἀρχόμενον. — V. 4. ἐξέτεμες bet-
€x. Mur. Comparationem illoftravit Triflan. Comm.
hift. T. L p. 350. Szazius in Sylv. IIl. 4. 124. media
cecidere 'abrupra juventa Gaudia, florenzesque manu fii-
dir Atropos annos , Qualia pallenzes declinanz lilia culmos,
Pallenresque rofae primos moriuntur ad au[ftros;. Aut ubi
verna novis exfpirat purpura praris. — ἐκτελέσῃ. Otunes.-
— V. 5$. φίλτατο. quod in oíarzre mutavit. Hagenbucbius.
Puellae, eujus obitus hoc Epigrammate deploratur, pa-
ter Pbilrazus, mater Alexandra appellabantur. Hoc pro-.
bavit Toupius. Dorvillius antem legit: ἀλλ᾽ ἄγ᾽ 'Axégav-
2ea κἀν φίλατό, puellae defun&ae fuiffe nomen Alexandram
exiflimans: Sed aye, licer Alexandra amara fuerit, tie am-
plius lamenta. dcfíderabili puellae libaze querenzes, ^ Hoc
quamvis a doélilfimo au&ore variis argumentis adílru- -
&um, tiinime praeferri debuit emendationi agenbu-
chianae, — ἐδυρμοῖς Marmor, ut videtur, Sed tani pu-
fillum eft discrimen inter 1 et T, ut defcribentium ocu-.
los facile fallere poffet. ^ Licetrenim dicatur zoieiy γά-
λακτί , οἴνω, et alia his fimilia, ut vino, lacte facra facere, .-
ez&3u»tamen fenfu figurato ὐο θὰ adfcifcit acéufativam.
Meleager Ep. CIX.. ze2vx2aóro δ᾽ ἐπὶ τόμβῳ Σπένδω viua
só3u». ubi vide nor. T. 1. P. 1, p. 118. — V. 6. εἰμερ- :
5. Marin, -- Δ. 7. ἐφη εὐχροοις. Iur. ἐφη εὐχροῦσι, Ha-
ὩΣ qui vertit: Nam geminar, Placuit, Placuit , pus
cerrima Nympbis. — Sedibus aeternis digna locata manet,
Hoc merito displicoit Dorvillio, qui iz ηὐχρφόοιφι, et
Toupio, qui ἐπὶ χρυσοῖσι ze, emendabat, — Paífim confu-
fa, ob foni fimilitudinem, ἐπὶ et ἔφη, quorum pofterius .
refliruendum JlJejodero L. X. 31. καὶ ὁ Ὑδάσπης, τί uiv
βούλεταί σοι, ἔφη, τὸ ragaz^ixty dvo Χαρικλείας, αὐτὸς ἄν

Vol. ΠΙ, Ρ, 2. ἊΝἝἤἜ

290 XNCERTORUM POETARUM III. 305.
γινώφκοις: ubi vuleo ἐπὶ habetur, Eadem vocula male le-
gitur ap. Lucian, de Sacrif. 15. T. MIL p. 79. ed. Bip.
τίς οὕτω περὶ πολλοῦ ποιεῖται τὴν κόμην, ὅςτις οὐκ ἀπεξύάρησε.
xi ψιλὸν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τὸ πένϑος ἐπεδείξατο. ϑοτῖ-
bendum: καὶ Ψιλότηπτι τῆς κεφαλῆς. — "At in noftro
. Epigrammate procul dubio fcribendum:

*

ἐφ᾽ ἡδυχρόοισι προζώποιξο

Sic enim, non ἠὐχοδοισι, in Marmore fcriptum effe, do-
cet teftis oculatus, Viftonzi im Letrera fu due Monu-
meni ne quali € Memoria d' Anzonia Augufta. In Roma.
Anno ΚΠ republ. p. 25. noz. 5$. — ΟΝ. 8. Dubita-

bat Dervillius, utrum αἰϑέρος jungendum fit cum δόμοις, ᾿

an poéta χάριν αἰϑέρος, .Coeleflem | gratiam ,' intellexerit,
Mihi prius unice verum videtur. — V. 9. πισιευσατε.
Mur. et v. IO. idem: We παεανω στερπλιηξ vals ov ὃ,
Tentabat Leichius in Mifc. Lipf. T. Ll. p. 489. ἥρπασεν,
ὡς τερπνὴ ἣν, ἍΛδες, οὐ ϑάνατος. Antiquis igizur fahulis
credize: bonam eniin puellam, Cum forma praeffanri[[ima
. effer, non mors, fed Pluto vapuit. | FVe[Jeling. in lite-
ris ad Eundem datis, in Cur. Secund. p. 46. ἥρπασαν,
ὡς meu, Nai&sc, ex quibus, cum Leichianis comparatis,
fponte apparet, qnid bomo homini praeftiterit, Hagen-
Duchbius fimiliter: ἥρπασαν, ὡς τερπνήν, Ναΐδες, οὐ O. NO-
flra ledio, elegantiffima fane, debetur acumini Toupii;
nec aliter emendavit H. van Eldik, tefte Burmatno ad
Propertium p. 1 $$. Dorvillius denique:

ἡρπαξᾶν. τερπνῶὶ Ἱρηνίδες, οὐ Θάνατος.
At hic quidem, aeque ac Toupius, poétam potius quam
defcribentium errores emendaffe videtur. In Marmo-
re enim, tefle Fz/conzio l. c, diferte habetur:

ἥρπασαν ὩΣ TEPIINHN Ναΐδες -—

E rm eH

-

HL305. | | EPIGRAMMATA. |: : 293

quam ledionem ille delicias interpretatur ; Rapuerunz
zanquam delicatam fuam. Naiades, mou 1ors. δὲς liberi,
quibus paren:es oble&tantur, paflim appellantur ἀϑύρ-

ματα, παίγνια. Crinagor. Ep. XLI.

"uix τὴν Εδῤάνδρου, ἐράφμιον -αἱὲν ἄϑυρμα
| siegytrie, κούρην αἱμύλον dum
ἥρπασας, ὦ ἄλλιστ᾽ Acn.

Puellam lafcivam et elegantem σερπνὸν ἄϑυρμα μέϑης ap-
pellat Anziparer Tiff. Ep..XXXIL. aliam tenellam vir-

ginem, immatura morte exítindam, inter Proferpinae

oble&amenta et delicias fore, dixit AuGtor Ep. àjeez,
DCLIX. Zr» μὰν ὅ γε παῖς ἐν δώμασι Τιερσεφονείοις παίγνιον,
Ceterum ad hujus diftichi fententiam. comparandum
Ep. £ieez, DCCIX.

DCCXIIL. 5Hoc et fequens diftichon conjun&ta ex*

hibet lapis antiquus ap. Hagenbuchium Epift. Epigr. p.
293. at diverfa funt, et antiquiorum Epigrammatario- LO

rum poétarum, quae faepius in puerorum monumentis
adhibita, | Pofterius feparatim habet alius lapis ap. Gru-
terum p. 676. et Donium p. 363. Ex utroque partim.
concinnatum peflimi commatis Epigramma, quod habet
Fabrettus p. 193. in que e priori noftrorum difticho-
rum defumrus'hic verfus: xex οἵδ᾽, εἴτε καλῶς, εἴτε κακῶς

ἔϑανον,. Inde híc fcripfi αὔτιος, quod ad δαίμων refertur. ἢ

Apud Hagenbuchium αἴτιον legitur.* Br. . Plus femel
haec Epigrammeta attigit Hagenbuchius in Epift. Epigr.
p. 390. et p. 393. et iterum p. 434. Bonada TT. M.
239. — V. I. γευόμενον Φωᾶς. .— Similiter Ep. ἄδεσπ.
DCCXLL, μήπω γευσάμενος ἥβης ὄλισϑον ἐς " Aibov, 1, €, ἄγεν-
ero; ἥβης. Hoc vocabulum haud fcio an reddendam lit
Aefchini Socrazico $.17. γαληνὸς δέτις καὶ κακῶν ἄγευστος
βίος, ἀσαλεύτω ἡσυχία εὐδιαζόμενος, ; Vulgo Z &y0y0Q. κακῶν
ἄγευστος αἰὼν eít ap, Sopbeclem Antig. Y, 583. — V. 2
*. B e. n

292 XNCER TORUM POETARUM ἩΠ,205.

coxoidere. ἀγαϑων eiriov, Mar. quod emendàvit Hagenbu-
chius, comparans Homerica in Od. *. 309. ἤδη γὰρ νοέω
καὶ οἷδα ἕκαστα E62A& τε καὶ τὰ χέρειχ᾽ τάρός ὃ δέ τε νήπιος
ἦα. |

-DCCXTIL. Vide ad praecedens Epigramma. —No-
ftrum diftichon feparatim exhibuit f7ezwood p. 232.
Epigramma hinc du&um, PM innuit cl. editor, hoc

eft:

ἄνδος ἐγὼ γενόμην υἱὸς Ἑργομένους τε καὶ Φύρμης,
6 ἀνθϑάσας τε κακῶς ἐτεσὶν" δυσὶν οὔχ δλοκλήφως
- Φωτὸς ἀφαῤπασϑεὶς πρόμοιρον βρέφος ἐνθάδε κεῖμαι,
καὶ οὐκ οἶδα καλῶς, εἴτε κακῶς ἔϑανον.
A" "AA , τί με γήπιον ἥρπασες οὕτως,
σπεύσας τοῦ δὴν με στερέσαι.

od ΤΡΊΚΤΗΣ ap. ; Reinefi fum cl. XIT. nr. 104. p. 633.

Jabreztum c. HI. ur. 453. p. 193. Hagenbucb. Epift.

Epigr. P. 396. - — V. I. ἀπληρωται Anm: etin fine ἡἥρπα-

cac EKOGPOIZ, Maris; Noviffimam vocem varie tentat /a«

genb. ἐχϑῥῶς, ἐχϑρός, ἔκφρον. ἄφνω legitur ap. Gruzerum.
Veram le&tionem adhuc latere exiftimg. i" V. 2. τί -

σπεύδεις Crinagoras Ep. aL eom. teneram .

Mprdiéas, δὲ ἄλλιστ' ᾿Αἴδη,) τί πρδωρον or
μοῖραν τῇ πάντως σεῖό ποτ᾽ ἐςσομένῃ,

σοὶ πάντες ὀφειλόμεϑα, Compáravit Hagenb. | Claudianum
L. L. de Raptu Proferp. v. 61. de Platonis potentia :
Nan quicquid ubique Gignie mareries, boc ze donante

εἰ éreatur , Debeturque tibi, certisque ainbagibus aevi Rur-

fus corporeos animae ittuürur im artus. —Horazius Arg
Poét. v. 63. Debemus morti nos noflragae.

III. 395.1. 306. : EPIGRAMMÁTA. 293

DCCXIF. Edidit Murzzorius in Thef. p. IO4I,un-
de id iterum protulit Dorvillius ad Charit. p. 251. ora-
vifimos editoris in interpretando hoc carmine errores
exagitans. Dorvillium compilavit Klozz. ad Tyrtae, p.
51. Repetivit Epigramma Bonada T. H. p. 532. et ex
ipfo lapide, in Nanii Mufeo fervato, defcriptum .Pa-
caudius in. -Monim. Peloponn. T. Il. p. 192. Scriptum
eft in Alexandrum Corcyraeum , Satyri et. Calliopae
filium, —. VM. . góp) a. μόρατο. Homer. 14, v. 282. xài
δ᾽ ἄχος οἱ" χύτο μυρίον ὀφϑαλμοῖσι. πένϑος μυρίον eft I^ €. ὃ ὃ.
Similia contulit, noftri loci non immemor, 7. Valcken. ad
Phoen. .v. 1484. p . 498. Cf. not. ad Marci Argentari
Ep. XXXI. T. il. [^ Ii. p. 297. Proifus inepte Mura-
£0riUus (Qoa ἀποῷ. — χυϑεῖσα tentabat, de uhtguentis in tumu-
lo effufis cogitans. —. περὶ τῷδε χυϑεῖσα, Homer. 1A. T. 283.
ἀμφ᾽ αὐτῷ χυμένη Ay ἐκώκυε. ---- V, 2. ταδεπιγαια. Mur,
7j) ἐπὶ γαία. Dorvill. — 1. 306.] V. 5. ἵστορα, etar-
tium liberalium fcientia .imbutum, et fagittandi peri
tum. Hujus attis fpecimen FEN in SEHE
ubi latrones fagittis peremerat.

- DCCXF. Editum in $ponmii Mifcell. Erud, Antiq.
P» 359. ap. Reincfum p. 1030. ex Jac. Manilli Defcr.

Villae Borghef. p. 147. Fabrettum p. 64. Fleerwood:

p. 320. Bonadam T. |l, p. 1 10. Popilia, Oceani con-
jux, gratum erga conjugem animum hoc Epigrammate -.
declarat. — V. 3. οὐφητοι in. Marmore effe videtur pri- -
ma litera evanida, quam reftituit, $»onius et Fabre.
Re&e etiam vidit Bonada κούφη latere, dum vertit: Sum
levis ipfa cinis; licet fenfum poétae non recte cepitle vi:
deatur et in bis ipfis verbis et in fequentibus, quae
fic latine expreffit: ramen ῥΐς Acheronris ad uadas Lau-
dabo in(gnem τῷ pietate virum. — Hoc potius voluit Epi-
grammatis auctor: Quum mea marito poft fata hono-
ratam videam, levem experior pulverem, id adepta mi-
hi effe videor, quod defun&i fibi exoptare folent, ut

T 3

A

-

294 INCERTORUM POETARUM T[II.3506.

terra ipfis fit levis. Cf. Ep. DCCXVHL. κούφη σοὶ κόνις
ἥδε πέλοι. —— | V« 5. καὶ πολλάκι, Comyparavit. Reinefeus
Ep. Anth. Lat. T. IL p. 49. Fr guicunque tuis bumor

labetur ocellis , Protitus inde meos defluat in cineres. Op-. Ὁ

portunior eft δαὶ loéus in Od. IL. VI, 22. ibi zu ca-
lentem Debita. fparges lacrima favillam Varis. amici, —
V. 6. σπεῖσον, Cf. Ep. DCCXI. 6. Heliodor. VY. 8. T. IT.
p. 105. τὸ παρὸν δέ σοι τάςδ᾽ ἐπιφέρω χοᾶς" καὶ ἅμα ἐτιλλε
σὰς τρίχας, καὶ ἐπὶ κλίνῃ ἐπέβωλλε᾽ καὶ τάςδ᾽ ἐπιχέω τὰς σπον-

, δὰς ἐκ σῶν σοι φίλων ὀφϑαλμῶν" καὶ αὐτίκα διάβροχος zd 5 ereu-

py» Toc δάκρυσιν. —— VW, 7. εὕδειν. Haec derivata ex
Epigr. Callimachi XLIX. Gregor. A" wg LXXXIX.
in VER Anecd. p. 89. |

Nóvyx n ἂν πάντεσειν ἀοίδιμος" εἶ » τελευτὴν
τοῦτο ϑέμις pu; κάτϑανεν εὐχομένη.

Plinius L. VI, Epift. I. 10. de morte Verginii Rufi: $i Ζα-
men fas eff auz. flere aut omnino. morzem vocare, qua tanti
viri mortalibus magis finita quam vita efl. Vivit enim vivez-
que femper, atque etiam latius in memoria bominum et fer-
mone verfabitur, poflquam ab eculis receffit. ^ —
DCCXFI. Ex Maratori Thefaur. p. 1340. Bona-
da (T. Il, p. 140. In Teleüllam Euxenidae conjugem.
— X. I. σῆμα Too γλυκερὴ T. Murat. Glyceram Telefil-
lam in his celebrari exiftimabat Bomada, — Kulenkampius
in not. πη, tentabat: pis

σῆμά d o γλυκερὴ Τελεσίλλα, 8:942 ἔθηκεν ——^
quae emendatio elegans et fortaffe vera. Hiatum- enim
in hajeemedi carminibus non moror. — V. 2. ἄλοχῳ
λάχεν ἥ οἱ πάντοτε πλήρης. Mur. quod: confirmat Kulenkem-
p emendationem : σῶμά τοι, ὦ τελεσίλλα, ἔϑηκεν ἀλόχῳ.
Quid verbo λάχεν faciendum fit, ignoro equidem; at

/

III. 396. EPIGRAMMATA, | 295

fequentia X ci πάντοτε πλήρης iterum videntur fcripta. —
V. 3. τε uéverre et V. 4. ἐσσομένοισε τέον x4. Muraz. Fuit- ;
ne: μένοι τοι, Reliqua non tangenda. τεὸν κλέος veriífi-
mum, quum poéta defun&am mülierem NAME:
Fortaffe eriam fcrbenduni: :
τὰς γένοιτο M
ὄφρα καὶ ξσσομένοισι τεὸν κλέος ἄφϑιτον alef, ἢ

Theocrit. ld. xi II. ἐπεσσομένοις δὲ γενοίμεϑα πᾶσιν᾽
ἀοιδή.

Led. p. 3541 DCCXVI. ^. SE Muratori Thefiu- |
ro p. 969. ubi, ut fere omnia, admodum corrupte le-
gitur v. 3. μνήμην ἀτινφων. quod nihili eft. v. 4« πανυστά- !
T4... τὸ gaer? .. . ceterae literae, quas fupplevi,
erafae,* Br. Poftremi verfus lacunas optime explevit
cl Fditor; in tertio verfu reftituendo autem veram et
genuinam po&tae manum attigiffe non videtur, In
verbis MNHMHN ATINZON latere videtur ATIAERN,
quae fibi fimillima éffe, fponte apparet. Andronicus,
€onjugis memoriam comfecratürus, ejus flatuam, tenerri-
mi amoris documentum, pofuit.

DCCXV1H. 'Editum in Sponii Mifcell. Erud. Antiqu;
p.46. ap. Fabrertum p. 287. Gruterum p. 1118. Explicat
Gorius in Infcriptt. T. L p. 270.. Burmani, ad. Anth.
Lat. T. 11 p. 99. Bonada T. I. p.442. Fleetwood. p. 201.
Superfcriptum: PETRONTAE MUSAE. inter hoc et fe-
quens Epigramma in ara eft.caput muliebre affabre fcuk |
prum. — V.2. λειτός, Mari: ἄναυδον. Ad nomen puellae fpe- *
&ator et ad canendi facultatem, qua polluiffe videtur. Sie
milia paffim reperias. De Calliope, citharoeda, Julian. Ep.
XLI. 4 γλυκερὸν μέλψασα — Κεῖται σιγαλέη" τόσον ἔσϑενε νή-
ματα Μοίρης, Qe λιγυρὰ κλεΐσοη χείλεα Καλλιόπης. --ο V. 2.
κεῖται, λίϑος ὥς. Alciphron 1. Ep. XXXIIL p. 228. κεῖτοι
δὲ 4 πάσαις μέλουφα Χάρισι “κωφὴ λίϑος καὶ σποδιά. Theognis

T -

| i io gto,
296 1NcER TORUM POETARUM IlI.306.

8 67 . δηρὸν γὰρ ἐνερϑεν Τῆς, ὀλέσας ψυχήν, κείσαμαι dare λί-
Soc" A$g9oyyos, /. ^

DCCXVIII. Vide ad praecedens Epigramma, — V.
L. Σειρηνάκακον, Fabrert. qui. innoctam vertit. Hoc tuetur
Rubnken. ad Timae. p. 16. Mufam appellari Sirenem,

quae neminem laédat , ἄκακον. — Sic quoque vifum eft

"Anzonio Maviae Saloinio, cujus verfi ionem metricam ex-
hibet Gorius in inferiptt. T. L p. 270. Daemone quo a
nocuo rapta eft innoxia Siren. quod antithefin efficit ele-
gantia non deftitutam. || At ap. Gruzerum habetur zee

£uyaxaxüc κακός, idque Fliriwoodu; fequitur, In marmore.
autem Σειρηνακώκος 12x05, quod oculato tefti credimus; if-on-

το, quiin libello perelegantiI/crizioni Tr iopee p.80. aut re-
petitionem illam fereandam, aut legendum effe monet : σὴν

Σειρῆνα κακῶς κακὸς ἥρπασε δαίμων. — CerteSirenum nomen
iis, qui dicendi et canendi facultate. pollebant, faepe-

numero in laudem tribuitur, fine ullo ad noxiam ea-
rum naturam refpectu. Ep. ἀδεστ. DXIX.. καὶ λάλε Σειρὴν
Βακχυλίδη. | lt. DLXiL. σειρῆνα ϑεάτυων τόνδε Μένανδρον. Ep.

DCOCXXXII. ἡ πολὺ Σεοήνων λιγυφωτέρη, — De oratorum
operibus, quae eorum liberos vocat, Themiffius Orat.

XXVIII pP. 34t. C. ᾿αὐτοὶ λόγοι αἷμόλοι εἰσὶ — - κυδαίνοντες
καὶ deatpovtse καὶ kocwxobuevor τοὺς ϑεωμένους "e forct ἱέντες
φωνὰς καὶ ἔσματα ἄδοντες τὰ ἡδονῆς, ὥςπερ. Σειρῆνες. Scri-
bendum μεστὰ ἡδονῆς. Irem ap. eundem, quod obiter

moneam, Or. XXII. p. 282. A. legendum: μεστὰ δὲ

ἅπαντα RS θανασίμων καὶ ἰοβόλων, prO μετά. — V. 2.
κεκὸς δαίμων appellatur Pluto etiam in Fpigrammate
apud Greuterum p. DCCL nr. 1c. ubi primus verfus
peílime diftinguitur. /— Legendum-enim: 4

Εἰς ϑρήνους ἐφύλαξας ᾿Ατινίαν, ὦ κακὲ δαῖμον,

Poftremum illius carminis diftichon

πάππος μὲν ψενεῆς προπάτωρ πέλεν, ἠΐϑεος δὲ,
ἀχετ᾽ ἔχων οὐδὲν πλὴν δάκρυον πρὸ TÁQOV.

»

oue δος EE πος οὐ εν E Meca EE στ EmeRi m au dE Pie een je

(E

Wl raid c cm s

11.306. 1.307. | X PIGRAMMAT Ac... 297.

male apud j!lum. yertitur, Senfus eft: dvus quidem fa-
miliae parens fuit, juvenis aurem nibil nifi lacrymas ex.
vita abstulit. "Sed haec, quod nunc. ,video,. occupavit
Grotius ju Ill. P. 407. — V. 2. qt. Fleerw. μουτην pro

nomine proprio habens. Fabrettus. erit: Quis Muzen.
dulcem rapuiz Lusciniolam. quem errorem fuftulit. Go--

rius et Weffeling. in Probab. c, IX. p. 82, — 4. 307. J
V. 3. ψυχραῖσι σταγόνεσσι. Mufa frigidis guttis aut in fri-
gidas gurtas refoluta; neutrum fatis intelligo. . Certe

mortis vis, corpus bicore perfundens, fic fa is. infolen.

,ter diceretur, — Fabrertus vertit: - Nocte, una frigidis fla-

-

zm flillicidiis foluza ῬεΡ Mufz. — λυϑεῖσαν. Grut. -

Fleetip. — V. 4. Νοῦσα ἔτακη δ᾽ ὄμματα, ἐκεῖνα σέσ. Grut,

Fleet, — V. 5. aTóuz qfQeuxkTM.. Plutarch. TAL P: 88.
ἐμφράττει rà eréuam, ἄγχει, σιωπᾷν ποιεῖ, Szazius V. Sylv.
I. 200. nuuc ore ligato Incubaz amiffie. Multa hu-

jus locutionis .exempla congeflit /Ferflenius i in: Noy. Teft..

Epift. ad Rom. III. r9. p. 29. Male verbum diis) le-
gitur ap. Heliodorum. L. EX. τὸ." μικροῖς μὲν τοῖς ᾿βέλεδιν,

is δὲ δραχέντων͵ πεφραγμένοις εἰςτοξεύοντες, Scribendum,

procul dubio : ls δὲ δρακόντων͵ πεφαρμαγμένοις, Et.
fic Dorvillium quoque ex Cod. emendaífe nunc video
ad Chariton. Ρ.- 693. quod noviffimi. Heliodori editoris.
diligentiam fugit, —. 72 χούφσεον nonnuli. — V. 6. οὐκ.
εἴδους, Ehren... et fic .Gudius, qui fe lapidem ipfam in
villa Borghefia vidife ait; emendavit ad marg. Gruteri,

apud quem συκάλου σου σοφίης habetur, Αἱ ecce. alius.
oculatus teftis, Vftonzius l. c. fic, ut. Gruterus edidit,

in. marmore legi affirmat, indeque emen dendome pro-
nunciat : 1 vox ' δ

λείψανον οὐ κάλλους, οὗ enin cha

Nihil verius, In ossi eme dndderst Ku:

lenkampius in not. mft; — V. 7- dgeereiseuseni Grut,

Fleertw,/— Pofterior tentabat ἐῤῥετ᾽ εἰμαρμέναι, Anepte. pie
T 5

Ων

299 INCERTORUM POETARUM TII.307.

povexi, Gor, Noftrum habet Fabrerz. Grozius vertit: Ite
. procul curae, mortalia corda vorantes. Hefych. μέρμηραι.
qu βουλαΐ, μέριμναις Theogn. v. $$. λησμοσόνην τε
κακῶν, ἄμπαυμά TE ᾿μεριεηράων. Ejusdem originis vocabus
lum Μερμέφιος reftitüéndum füfpieor Epigrammati i in Ρο-

aa to

N

deeds 5 non yacat.. TM: hi fic fcribendum 2 MK

Οὐρανίων ἘΠΕῚ βασιλεῦ, χαῖρ᾽, ἄφϑιτ᾽ "Ανουβι,

σός τε πατὴρ χρυσοστέφανος πολόδεμνοξ Ἴσσιρις,
- αὐτὸς Ζεὺς Κρονίδης y αὐτὸς μέγας ὕβριμὸς ἔλμμων, "m

κοίρανος ἀϑανάτων προγενὴς μηταίσε Σάραπις,

σή τε μάκαιρα 9ceX μήτμο λυ νος,

ἣν τέκεν οὐρανὸς εὐφρονίδης ἐπὶ κύμᾶσι πόντου,

μερμερίοις ϑρέψεν δ᾽ Ἔρεβος- φῶς πᾶσι βροτοῖσι,

πρεσβίστην μακάρων ἐν Ὀλύμπῳ σκῆπτρον ἐχουσαν

καὶ γαίης πάσης καὶ πόντου δίαν ἄνασσαν. i
Ap. Pocockium eft v. Y. πάμπτων, €t Avovo V. 2. πολύσε-
voc Οσειρι, V, 3. Κρονδηὴς et Aups. V. 4. προτεήμηταισι, V. S.
μμολυωνύμος. v. y 4^ μαφμαρέοις. v. 8. εἐχουδσ. Υ. 9. ἀνάσδι.

DCCXIX. Editum in Sponii Mifcell. Erud. Ant. p.
347. Grurer, p. 1147. Fleett£00d. p. 245. Epigraphe
in marmore: Εὐτυχίδης Ζωΐλου Μιλήσιος. — N. I. laudat.
Sabnaf. ad Solin. p. 8$ 1. F. — V. 3. ψευδώνυμον. Falfo
fe Eurychiden i. e, Félicem appellatum effe ait, cum tam
mature infelici fato' ad inferos abreptus fir — V.3.
à δὲ τε ὧν. ὁ)}οΊ;.

DCCXX. Habetur ap. δημοζίτη; fol. CXXX. ubi ver-
ba male diítinda. Gruzer. p. CCCXXVII.— Fleertwood.
p. 131. Murator. p. 650. quem fequitar Bonada T. LI.
p. 399. Ad Salmafí; et Grotii mentem emendatum pro-
tulit Dorvillivs ad Charizon, p. 150. — V. I. κήρυξ,
Cippus, in quo defun&i nomen fcriptum, illud κηρύσσειν
dicitur vel gov. Hinc lapis, Eutychis tumulo impo-

III. 307. "EPIGRAMMATA. 6δ)ι4 399

fitus, ejus κήρυξ. - -- ἀμ ζροιᾳ, χοροστάτην interpretatur
Dorvillius ,' τὸν προηγούμενον τοῦ χοροῦ καὶ τῆς ὠδῆς. ldem
χοροδέκτης appellatur fecundam Suidam. — V. 2. μινυνϑά-
δίον, Smer. Dorv, — V. 3. »óc ut : mallem 4, quae, re-
latum ad KZez. Adumbratum e(t hoc diftichon e Si-
monidis Epigr. CI.* Br. Ad Parcam retulit haec verba
etiam Dervillius, (cui ὡς debetur et πείσασ᾽ pro ὃς et πεί-
σας ) fecutus intérpretationem fariimi Grorii :
grins bic ego fum zumulus praecoque clo-
vagi:
ex Nón levis eft de ze, Parca, querela nili? τὰ
Autor namque Ὁ ] VEN cum jfi, in corpus ut
inrret,
Crudelis σιν non audor 6, , ut maneat ?

^
! «ὦ

dM

"^

p^

Longe diverfo fenfu haec accepit Benedifhis Egiu: Spe: |
lerinus, cujus verfionem exhibuit Muratorius :

$um praeco excelfé Felicis ez. urna choragi,
Cui vitam exiguam fata dedifje queror.

Qui poiuit revocare animas im corpora cantt
Mellifluo, zentit non ramen ipfe fuam.

quae fane arguta fententia et vulgatae le&íoni accom-
modata: óc πείσας Svuroiz ψυχὴν ἐπὶ σώμαφιν ἐλϑεῖν τὴν ἔχυ-
τοῦ Ψυχὴν οὖκ ἀνέπεισε μένει. Muficus voce et arte valens
dici poterat animas hominum jam aufugientes retinere
et in corpore quafi defigere. Alibi mufica animas e
corporibus evocaré dicitur. - Utranique bene. Ita
enim fert natura poéfeos, ut eandem rem diverfiffimis
rationibus re&e enuntiare poffit. —. V. 4. »Lapis ex-
hibet ΤῊΝ ATTOT MEAEOEZ, unde Dorvillius τήνδ᾽ αὐτοῦ
μελέεσσ᾽ — at omnino fcribendum αὐτῶν, illórum membris.
Nam αὐτοῦ adverbialiter illic friget fequente μελέεσσι.

-

399 INCERTORUM POETARUM ΠΙ. 307.

Multo mihi probabilius videtur lapidi. incidi. ;debuiffe
αὐτὴν, τοῖς μελέαις, ---- - Hoc ad. ϑιητοῖς. refertur, miferi is moye
salibus. « Dr. Tantum nobis in. marmoribus corrigene

dis licere , memo facile concedet.. Nihil omnino. mu-

tandum elfe. contendo, AER reflituta lapidis βρῆ
legendum : . iti: Ax ϊ n 1) N ἢ í 2L
s Serra, πείσας inh adasp ἐλϑεῖρ d
f τὴν αὑτοῦ μέλεος οὐκ ἀνέπεισε μένει».
«δὴν bs E vy e -- ex 1 * PUE ) ^ ὶ ' "A “αἱ ἧ εἰ ü PX "
Ultima fyllaba in μέλεος produGa poft tot ejusdem licen-
tiae in his; Epigrammatis esempla,neminem,. puto, of

fender. € Cf. Ep. àisez. CC /CLXXXVIE, 2. CCCXGIV. 2, .
DCCXXI. lnfcriptionem hanc accuratiorem dedit
Rich. Chandler 1l. 61. p. 67. quam in Speuii Mifcell.

p. 318. et ap. Fabrerzum p. 322. legitur. Emendavit
eam fecundum . exemplar. Spon in. ktiner; ILI. p.349.
Heringa in. Obff. erit. p.:.287. fq. Eesndem. ex fchedis
Anton, Askew accuratiffime defcriptàm dedit Taylor. ad
Denofibon, ;de..fal(a Legat. p. $6 T... ed. .Rcish. Legitur

etam Ape Eleerwpond. ον. 319..2, -πτι δ. 1. Verfus eft

vitiofus aut. poétae, aut. Japidarii. .calpai.. Hecinga. ἐπὶ
omittendum efie cenfebat , quo verfas exi(tit longe de-
terrimus, Numeri in exitu hexametri

4
b £o Eius " ν-ν

) : L “ Ἵ $ ! M ὙΠ 9}

: eda à ἐπὶ Qs, Mie
i kgs ak ὦ ἀφ

ΓΝ dr: perfedifimi ; errorem igitur E peti appa-

"» 436

ret aut in χυδιόωσα: aut, quod etiam probabilius, in.
᾿ξανϑαῖρ. —— V. 2. ko LAE ldem. wpitheton puel-

dae tribuitur in Tnfer. ap. Donium p.15. nr. 57. 'EAsv*

| Sapíac χαριστήρια, τῇ Νεμέσει Ῥωμνούντοδεν Nemíga ᾿Αϑηναῖα
"Μαριξοβλέφαρος ἀνέθηκεν, ubi Goríus noftrum. verfum com:
paravit. c3 V. 3. χειονειοῖσε εὐπρεπουσα.. Spon. Προς.

χιονξοσι e, emendavit Heriuga. Οαπάϊον ἀεὶ, ut. eft

o νυν

E MN T IER NM TERME BRA ER TR m e RR AP RUN dio, ER

-—-

σα Sc ur

Ex π᾿,

1{{,367. (EFIGRAMAATA | | 3ot

ap. Brust nec aliter Taylor. χιονέοις fignificatione
generaliori pro ἀαλοῖς, λαμπροῖς, Ut WivtH$ ap. Latinos,
quod jlluftravit Markland. ad Siarii Sylv, p. 15. 33
V. 4. xdx y^. Hering. quod non neceffe, — In tali enim
verborum ftru&ura praepofitio omitti poterat; cujus
ellipfios exempla dedit Ejfier. ad JV'eller. 'T. Y. P. 1f.
p. 128. — 2upiecezy. Chandl. Spon. Taylor. Homer. 14,
ys 150. τέττιγὲς — οἵτε xaÜ' ὕλην Δενδρέῳ ἐφεξόμενοι ὄπα A.
ξιδεσσᾶν ἱεῖδι, Apollon. Rbod. L. IV, 9053. ἀπηλεγέως δ᾽ ἄρα
xxi τοῖς Ἵεσαν ἐκ στομάτων ὕπα λείριον, --- V. 8. χιλεσι. Chband-
ler. Tayl. — »Non placet ἐλεφαντινέων, quod tamen
mutare eontra lapidis fidem non fuftinui; at mallem .
ἐλεφαντοχρόων, € Br. ἐλεφαντινεον, Taylor. — Δ. 6. δὲ ápr-
τὴν T. σῶμα τιϑεῖδα. Spon. Fleett&.. τὲ ἀρ. Chandl, — V. ἐν
Κιλικίᾳ Tayl. Mire hunc verfum vertit Chandler: quam
peperis Eutycbis: Stbenáro Ciliffa Cbarizopis. "Talia ἴῃ.
numera graecarum Inferiptionum editores admiferunt.
— VN. 8. εἰκοδιπευταιτής, Tayl, Chandl. et alii. — V. 9.
»Sic in lapide incifus: EPMEPOZ AE APIZTOMAXOIO TIA-
TPOZ ΚΑΙ MHTEP.... Quum illius metrum ref(titue-
τὰ et defeftum in fiiie fapplere vellem, imprudens non |
animadverti verfum ἑπτάμετρον mihi excidife,
nomen eft graecum, quod occurrit in lapid
terum p. 419. 2. Ἕρμειος ᾿Ασκληπισδώρου ".
fine nihil verifimilins füccurrit, quam poPlipoe ἐσθλῆς;

nifi forte ipfum matris nomen expreffum faerit, Sic
fopra in Epigr. DCLXXIII.

οὔνομα Ῥουφῖνος γενόμην, πάϊς Αἰϑερίοιο, . ^
μητρὸς δ᾽ ἐξ ἀγαθῆς,

At an&ori hujus carminis, quem, nifi fummae impe-
ritide damnetur, talem verfum procudiffe nemo cre-
det, fuppetias eundum eft, ut ἃ quadratarii et mea et-
iam vexatione liberetur, Scribendum itaque cenfeo :
Ἕρμος ᾿Αφξιστομάχοιο πατρὸς καὶ μητέρος ἰςϑλῆς.

^

302 INCERTORUM POETARUM lll. 307.

Nomen"E£epo; in alia inferiptione apud Chandlerum oc-
currit; et hic reponendum effe eo verifimilius mihi vi-
detur, quod alterum illud Ἕρμερος, feu, ut potius fcri-
bi debet, Ἑρμέρως, nomen fit fervile, quod ubi in Ro-
manis monumentis vifitur, femper, ni fallor, libertino-
rum eft.« Dr. ἙἝρμερως et in fine μητῤο. .. T2). In
. lacuna matris nomen latere re&le fufpicabatur Heringa.
Ceterum talibus emendandis operam fruftra. infumi,
mihi perfuafum habeo, ἴῃ his enim fequioris aevi
carminibus haud pauca occurrunt, quae numerorum
tantum fpeciem habeant, praefertim ubi nomina propria
verfificatori negotium fecerant. . Hic cum nomen 'Eeué-
φως in hexametrum non intraret, | au&or Inícriptionis
verba fic compofuit, ut tetrametri trochaici fpecies: quaes
dam eflceretur. Ἐπ fortaffe ne hoc quideni voluit.
, Nam nec earum Infcriptionum exempla defunt, in qui-
bus profa verfibus mifcetur. — V. 10. ἀλόχῳ κουριδίῃ.
Hoc εἴ πόσις κουρίδιος, conjuX virgineus et. conjux virgi-
202, plus femel obvium in marmoribus. Vide Aeiuefeum
DUAE cur

Lect. p. 302.] DCCXXI.*- » Apud Smetium fol,
CX. verfo, Gruter, p. DCCLXIX. nr. 4. et Murator. p.
pueri) et Φρασᾶς nomina funt propria, quorum
Loc corruptelae fufpicione non vacat.* Br. Fleezttood. p.
281. Bonada T. Ill. p. 138. — V. 1. Inepiflimum
effe hunc verfum, nec ullam efficere fententiam, pro-
muntiat f7eez7oodius, haud fcio an vere, φιλοὺ ovwaua
Ser. Gruz, φιλοννομα. Murat. μνῆμ᾽ ἀρετῆς paflim occur-
rit in Epigrammatis de monimentis eorum, qui, dum
viverent, virtute floruerunt. Cf, not. ad Ep. DCLXXX.

μοίρης τὸ TÉAo;... Num haec quoque verba ad monimen- :

tum fepulcrale referri debent? at quo fenfu? num Fart
terminus, quandoquidem cippus eum, cujus nomen de-
fignat, finem attigiffe indicat? an fUpendium five ma-
n1u$-Fato er Parcis tributum? Pii muneris fenfu τέλος oce

2 SE p ac bie e

Ἢ of »

11307. |... EPIGRAMMATA. ..303
currit ap. Aefcylum Suppl. v. 123. C£. Abrefchb. ad 4e-
fihylum T. I. p. 122. Tum au&orem Infcriptionis noftrae
hunc fere fenfum efücere voluille dixeris: Sum virtu-
tis monimentum, munus Parcae tributum, carum no-
men in fronte gero. Dura tamen interpretatio. Nunc
video, eandem fere fummo Grorzio placuiffe, qui vertit in
Manziffa Tertia Amthologiae T. Ill. p. 409.

Afpice vectigal fati, virtuzis δον ὗς Ro
Chrefla pudicitiae jacer bfc celeberrima laude.
Ad ipfam mulierem verba μνῆμα ἀρετῆς, μοίρης τὸ τέλος,
retulit Denedicius Hegius ,' qui vertit: |

Hoc decus, baec fati virtus, et. amabile nomen,
Dore pudicitiae celebraza, laboribus actis
Vitae Chreflà jacez. condiza nunc. zumulo.

qua(i ipfa Chrcf?a dicatur μνῆμα ἀρετῆς, quod ferri poffit; —
at quomodo eadem μοίρης τέλος five, ut ille, fai vir-
:u5 (τέλος nonnunquam eft pezfe&io) appellari potuit?

— WV. 3. σῶμά γ᾽ ἔπαυσε. Smet. Grutz, Fleetio. σωμανεπαυ- “᾿

᾿ σατο, Muraz. —— V. 5. » ϑνητὴν lapis mendofe, ut e fe-
deat μέτοχος patet.« Br. 2473 habet Mur, et Bonada,
ϑνήτ᾽ ἦν füfpicabatur Flerw/00d. Quod librariis, idem -
et lapidariis paffim accidit, ut literas perperam duplicar
rent, Ad fenfum comparandus 4r;flides Orat. T. T. p.
79. ed. Jebb. beatum praedicat juvenein, vitae ere-
ptum: ἔχει καλῶς γε δὴ τὰ ἀνθρώπεια οὗ γὰρ Κωκυτὸς οὔτε
᾿Αχέρων τοῦτόν γε λόφον) οὔδὲ δήκη, κρύψῃ περιλαβοῦσα,
ἀλλ᾽ εὐκλεὴς καὶ ἀγήρως ἤδη τὸν λοιπὸν ἅπαντα χρόνον puto
ἥρως, Κυξίκου πάρεδρος, τιμηϑεὶς ὑπὸ ᾿Απόλλωνος πατρίου,
— V. 6. »^. 1. ΜΝΗΣΤΟΣ Omiílis duabus literis.* Br.
αἰμνέστωσα 202, Murar, unde ap 5 onadam al μνησϑεῖσα πᾶσι.
Reliquos genuina non fugit le&tio. αἰείμνηστος. Sophocl,

^ne fecurus (re&e enim Hegius ap. Sometium vertit: con-

. Res:

^"
J

304. INCERTORJUM POETARUM Ill. 307.
Ajax 1 166. ἔνθα βροτοὶς "ὦ VET nie τάφον ἐδούδντα κα-
ϑέξει, — V. 7. » Male in Lapide ΚΥύδυη. Mallem σοὺ δὲ
TÁQ0v belg: ἕνεκεν, κυδρὴ παφάκοιτις, Teva, “ Br. κυῦνης
Mur. Fleeti00d. κυδίη vel κυδέη tentabat; xeàvg Rubnken,

in Epift, crit. p. 83. xuley Kuleukampius in not. mft. 1
In reliquis cur quid mutetur, caufam idoneam non vi- — —
deo. — V. 8. τευξε φρασᾶς συνομενος, Smet. Gruz. Fkene.
φρασσυ vousvvoc, Murazori, qui de meliore aliorum le&io- |
jux moefciffunus ) | Nomeunum hominem. nobis hinc eli- .
cuit. In nomine eec; ante Bruuckium haeít Huh |
mann. in Mifeell Epigr. p. 440. qui τεῦξ᾽ Ἐπαφρᾶῶς ewó- —
uévwoc, Nomen Epepbras, quod Epapbra eft ap. Latinos,

' X Inferiptionibus collegerunt Indic. Thef. Grureriani,

et Benzlej. in. Epift, ad. Millium p. 82. Leichius in Cur, ^
Secund. p. 66. legebat THE ᾿Εφοᾶς συνδμευνὸς. — 1n fine
᾿Αλεξανδροπολείτης Mur. πολείτης etiam reliqui. —— V. 9:
.oSeu quadratarii, five illius, qui lapidem deiceipir
errore legitur ÁTENTI ET'FYXI. Unde: feci ἀλλ᾽ ἄγ᾽ e2-
ψύχει. fed age, bouo animo fi.* Br. — Leniori mutatione

Scaliger in Not. ad Gruzerum emendabat:

^

hi
S lau c sni ran Ree e der ἀν amne cm a D. m I ur 2-. «ὦ

AINETI ETY'PFYXEI,

Mulier illa. appellata foit ᾽λγνετις Χρήστη. Elbow fcri-
bebat: αἰὲν δ᾽ εὐψύχει. εὐψύχει, κἀμὲ μένει τὸ θανεῖν, re-
fpondet formulae , quam paífim exhibent Infcriptio-

e
PN

"

PAY οὐδεὶς ἀϑάνατος. (

AR MO acus

ι

cujus exempla iniedim collegit Lódia in Cur. Sec.
p.67. Ceterum Grotius, pofteriores tres verfus paulo
n ac reliqui, conftituit, fie :. ^

x

ΠῚ. 307. | EPIGRAMMATA, ' . δῷ

φόνδε τάφον σοφίης ἕνεκεν κεδνῇ παρακοῖτε Y bon
τεῦξε φράσας Zvvóuweoc, ᾿Αλεξάνδροιο monitu —
“Αγνὴ εὐψύχει" κἀμὲ μένει. τὸ Üaveiv.

Ηδες Synomerus ei fapientis praemia vitae
Civis Alexandri firuxiz monumenta marizus, —
Tu ue, fancla, dole; me quoque fata manent,

Ubi vides, eum vocem φῥάδας penitus praetetiiffe, quod
non magis probandum ac reliqua fummi viri; in; hoe
loco tentamina, ἢ ab uno κεδνῇ παρακοίτι discefferis,: 'Sí
in ultimi verfus initio epitheton quaeris, quale ys) eft, -
án Chreftae laudem, nihil propius ad marmoris veftigia
accedit, quam aiisem τῷ 55i
9 " a

LS

! [1 p

AINETH εὐψύχει, ΤΟΝ

1 pro i faepi(fime in ferioris aevi monitnentis reperitü?;
cam jam utriusque literae pronuntiatio confünderetur,
Caeterum formulam εὐψόχει five. Eopvx; paffim. in tnat-
motibus obviam illaftravit Reiueffus p. 731. 826,
Lecdiz. p. 303.] DCCXXI.^* Murazorius in Thef. p.
1376. et iterum p. 2075. i. Primum editum in Defcri-
pone Aedium Barberinarum. | Brunckius fequitur
Dorvillii xecenfionem ad Caarizon. p. 100. Scriptum in
Mefliam, mulierem et elegantiffimam, quam conjux de
fun&am in.aedibus fuis fepelivit. — V. 2. πρέψασακα-
ταφρων. Murar. loco pr. unde Klozziu; ad Tyrtaeum p.
50. fecit σρέψασα κατ᾽ ἔφρων, quo fenfa, non dixit. Jun-
xiffe videtur κατάλιπες ἄφρων φῶς ἠοῦς, ftolida réliquifli lu«
ds eraí, quod a multis probatum iri dubito, Altero
- loco Muratorius πρέπουσα »araQéow Fac, in marmore
fcriptum .exílare kAT, . xe. ΟΝᾺ et facile intelliges,
quomodo fa&um fit, ut defcriptores parum diligentes
καταφρονα exhiberent. — V. 3. ἐζαρϑρητασι oven. Muf,
Vs, III. P. 2. V

306 1NCERTORUM POETARUM ΠΙ.307.

quod Dominicus Brilberius: vertit: - mequécze: infpicienzi
bus adflas. ΩΣ νος, φίλοις σταδίοισιν Muraz, utroque lo-
co. »Majoris momenti mutationem inftirui, Legitur
enim ubique Φίλοις σταδίοσιξιν pro σταϑ μοῖσιν, quod quidem.
fatis ssa Dom. Bricherius kai "ivl

- Fors ego. dálec czis wich fabricapus amicis

οὐδ jew φίλο; flabiles amici celebrarentur.. Aliis vet-
fum ἐπ amicis: fladiis. ^ Credo, ipfos intellexiffe fTadia,
'Wn quibus decurritur. . Sed. prius difeant, φίλος hic et
centies non amicus, fed aneus, tuus, fuus fignificare apud
poétas: deinde me viciílim doceant, ffadia talia fuiffe
adje&a aedibus privaris, et qui cadaver, ut mox fequi-
tur, im ralibus fladiis fepulzum , poflit tamen in aedi-
bus ipfis effe et confpici. . Quáre credo, levi literarum
duarum mutatione recte repofitum σταϑμοῖσ, pojlibus,
et loca buflo recipiendo. apta efle συαϑμούς, non dubi-
.taveris, ἢ infpicias Homer. οὐ, z. 19. et fic hanc femi-
.nam domi a marito fervatam fepultamque conf(tabit. *
Haec Dorvilliu:, qui moris defun&orum corpora intra
aedium limina fepeliendi multa exempla profert. — V.
4. νεκρυν; et. μελαφροισιν, Maraz, loco fec. — X. 6. νεῦ-
eia φἰμνηστη. ütroque loco. :

— Ludus p.303] DCCXXI. 4- Τὰ Grurér. Thef. p.
X146. llerood. p. 253. 2. —— σερικαλλεχ Gruter.
quod in πέρικαλλέϊ emendavit: etiam: Kulenkampius in not.
mít. — πὶ y. 2. haud fcio, an legendum fit:

μνήμης ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ͂Σ Θ᾽ ENEKEN,
et οὗ memoriam ejus confervandam er in caflimoniae mu--

dieris bonorem. e inter x et E, fiio literas , facile
exéidere potuit. ἡ

III. 308. EPIGRAMMATA, | $07

1.308.] DCCXXII. Hoc Epigramma in Dialogum
philofophum edidit Sponius in Mifc, Ant. Erud. p. 320.
Fieetitood. p. 249. Bonada T. ll. p. 529. — | V. I. καὶ
Sze8 πυρί, rogo crematus, Igne autem abfumi putaba-
tur, quidquid mortale effet, quo fa&o animus purga-
tus dd Deos transit. Sic Hercules ix πυρὸς εἰς Οὔλυμπον
ἐχώμασε ἴῃ Ep. ἄδεσπ, CCLXXXVIIL. Thetis Achilli im.
mortalitatem donatura , βροτέας αἰεὶ περὶ σάρκας ἔδαιε —
620m πέλοιτο ἀξϑάνατος , xal οἱ στυγερὸν χροὶ γῆρας ἀλάλκοι,
Apollon, Κδοά, L. ἵν. $69. De Triptolemo Ovidius IV.
Faík $53. Inque foco pueri corpus vivente favilla Ob.
ruiz, bumanum purger ur gnis onus, quae Rubnkenius com-
paravit ad Hymn. in Cerer. 236. et 239. — V. 4.
» Notanda vox γυμνάς, quae hic, ut in fequ. Epigr. v. 3.
γυμνάσιον. fignificat, quod non intellexit Sponius.* Br.
rIMNAZ vitiofe Spom. γυμνὰς Fleerttood. et Bonada cum
ἔπλετο conjunxerunt; ille vertit exercitartioni deditus j
hic: Virrutis zorus qui fuir et fophiae. — V. 6, ψυχὴν —
οὐρανὸς ἔχει, Similiter infcriptio ap. Spomium in Mifcell, -
P. .37 4 cujus finem fic reftituendum effe fufpigor:

deal, τῶν ἑτέρη μὲν ἐπιχϑονίη πεφόρηται,
ἢ δ᾽ ὅὁτέρη τείρεσσιν ὑπ᾽ αἰϑερίοισι χορεύει,
ὗς στρατίης. εἷς εἰμί, λαχον ϑεὸν ἡγεμονῆα,

quae ad nobilem illum Platonis mythum de Deotum per
aftra curfu referenda funt, | Vulgo legitur AQGIH , ΕΠΑ-
XGONIH. EIZEIAA (pro εἷς eiuf) et HTE MONHA, — κ ué-
λέων, poftquam anima ex corporeis evolavit vinculis,
Theocrit. Eid. XVII. 24. ὅττι σφῶν Κρονίδας μελέων ἐξείλε-
τὸ γῆρας, Epigramma ap. Murator, T. H. p. 696. 5. Bo-
nad. T. 1, p. 430. in Afclepiadem medicum: ἐκ j:9éov
δ᾽ ἅμα στείχων σεμνὸν ἔβη Διὸς οἶκον, Sed totum carmen
adfcribam, ut emendandum videtar:
Va

ἱ

308 INCERTORUM POETARUM ΠΕ. 30}.
"- ᾿ : v » $ '

"Avéese, oi πάρος Λύὐδονίων πέδον ἵκετέ, ξεῖνοῖ,

βαιὸν ἐπὶ τραφερῇ χϑυνὶ δερκόμενοε τόδε δῶμκ

ἀνδρὸς ὀπιξομένον Ζηνὸς véov Αἰγιόχοιο,

ὃς ποτ᾽ ἔδειξε βροτῶν πολυπλάγκτοισιν πραπίδεσσιν, —
$. ψυχὴν ἀϑανάτην κάγήραον ἐκ Διὸς aique,

μάρτυφα Φοῖβον ἀμυμόνεφξιν σελίδεσδι χεράξαφ'
VA ἄρα ϑνητὸς ἔην, ὑπ᾽ ἀνάγκης δ᾽ ὙὝψιμέδοντος

φσύμβῳ ἐν ἀρσργαλέῳ πεπεδημένος ἦνυσεν οἶμον,

ἐκ ῥεθέων δ᾽ ἀνα στείχων σεμνὸν ἔβη Διὸς οἶκον,
10. Λητοίδῳῃ καὶ Μούσαις βωμὸν ὑπ᾽ ἠέρι τεύξας"

ἰητὴρ δ᾽ ᾿Ασκληπίιάδης μωκάρων τρίβων ἥξει,

᾿χρημοσύνην δ᾽ ἔλισεν πολυκήῤιον ἕν νεκύεσσιν,

N. 6. Muratorius legit ΑΜΥΜΝΙ ΣῚΝ EN δελίδεάσι.
V. 8. τύμβῳ EIN ΑΛΕΩ Omiffa fyllaba , quam mihi
certa emendatione reftituiffe videor. "V. 9. δ᾽ AMA
στείχων. V. I1. δ᾽ ἅμ᾽ "Aex. Delevi fyllabam abundan-
tem, — Afclepiades, qui hoc Epigrammate laudatur, et
medicus fuit et philofophus. ^ Hoc in celeberrimum

hujus nominis medicum, Afclepiadem Bithynum, qua-

drare dixeris; at noftra Infcriptio quin longe ferioti
aevo fcripta fuerit, dubitari non poteft.

3

1

»

. DCCXXIII Ex Sponii Mifcell p. 350. Habetur...

etiam ap. Donium p. 150. unde id repetivit Burmannzs-

in Anth. Lat, T. II. p. 222. Murator. p. 656. Fleettp.
p. 294- 4. Bouada T. HM. p. 229. In cippo, cui hi ver-
fus infculpti, figura ftabat cum ferpente circa colu-
mnam, in cujus fymboli fenfum inquirit. Bonada, qui
ferpentem falutis et beatitatis, columnam aeternitatis
fymbolum effe exiftimat. — Ψ, t. Ἡρακλείδης. Spon.
"'Hexxasiiwy. Don. oudéve A. Spon. Fleerw. ὄμβριμος. Don.
. Mur. ex conjectura procul dubio, fed ea parum felici,

Verum eft ΟΝ BAPTZ, quod in ΟΜΒΡῪΣ latere nemo ne*

gabit, qui meminerit, quam faepe in marmoribus M

cce ur
MH €— —À M HB P ϑῳτος τὰς

-

HI. 30$. OEPIGRAMMATA,. * $09

pro N legatut- ante- &, M. B. M, quod monuit Dorvillius
ad Charir. p.523. εἴ 733. — V. 2. slovesvuy9sov. Doi,
Mur. εἰρυδεναιϑεων. Spon. Fieertyoodus recte diftinxit ài9éuv.
— ἕλικος:. Murat, — V. 3. γυμνασίας. Mur. γυμναϑας.
Spon. Fleet. ἐΐμοχϑος γυμνὰς gymnafium ,' ubi corpus
exercetur, | Eodem íenfa Ep. praeced. v. 4. etin In--
feriptione, quam . To//us dedit in Epift. Itiner, I. p..5.
Henninius in. notis ad illum p. 20. Leichius in Sepuler.
p. 12. et 32. Reisk, in Anth. p. 108. nr. 648. Hujus.
Infcriptionis initinm noftrum locum egregie illaftrat :

"Agri σε Τὸν SUPE νέοις ἐκὶ pap n Pals TS
τ ὥρας καλλίστοις ἄνθεσι τερπόμενον
ἠἀΐϑεον, Πρώταρχεγ πατὴρ ἐκαλύψατο τύμβῳ, 8c
ὀστέκ δ᾽ ὀγκωϑεὶς οὗτος ἐδεκτο τάφός. .

Jam mirare Flecitgcodium , qui ad noftrum Epigramma
lepidam. confinxit hiftoriam de Ewmnochzbo , nefcio quo,
- qui Epbcbum quendam, puerum pulcherrimum, occide-
rit. Paulo poft v. 5. verba esezvàc ἀμίβων (fic Marmor
pro ἀμείβων, vulgari vitio) in venuflum Amibonem mira
arte convertit, haec addens: ideo aliter. poffe verti baec
verba. — Sed. conjecuris cujuscunque cum. locus fit, cur
non et noftris? "Yaliane fanae mentis homini excidere!
—3 Pro τερηπνὸς Donius habet veezoc.. Mügrazori v:005. —
V. 6. Ζμερτομαρᾳ. Spon. Don. Mur...

DCCXXIV, E Murazori 'Thefauro p. 1 397. illa-
ftravit. Hagenbucbius in Epift. ad Blaurer. p. 36. fqq.
Bonada 'T. M. p. 135. Scriptum eft in Rufinum, cogno- |
mine Afterium, Romanum., qui in Aegyptum grofe-
&us, diem fupremum ibi obierat. . Inde Damoftrateia,
Rufini cónjux , mariti reliquias Romam deportavit, ubi
noftrum Epigrammainventum eít. — V. I. Ρουφεινου et
mors κληζον Murat. De w^góo et ἔκλρδον in Inferiptio-
nibus vide Hagenbucb. im Epift. Epigr. p. 417. — Afte-

V3

815 INCERTORUM POETARUM Ill. 39$.
ν

rii nomen feriori aevo frequentatum, ^ Notus 'Turzius
Rufius: Aflerius, qui emendavit Codicem Firgilii Medi-
ceum ; ex hujus familia noftrum fuiffe, dubitari ne-
quit. ^ Occurrit Rufina quaedam , San&is Martyribus
adfcripta, Afterii filia, de qua dixit TZ//emenz, Hiftoir.
des Emper. T. III, p. 172. Multos Zflerios recenfet Fa-
bric, in Bibl. Gr. T. VIII. p. 613. fqq. De familia Atte-
riorum disputavit Henr. Noris in Cenot. Pifan. Opp.

emn. T. HI. p. 676. Íqq. — V. 2. Νείλου πόλιν, urbem
Aegypti, Nilopolin, quae modo fic jun&tim , modo di-

vifim, ut in noflro Epigrammate, ícribitur. — Vide L.
Holflen. in Szpban. Byz. p. 221. — | V. 3. προκοπαῖς
λάμψας, progrefibus , quos. feceraz , clarus. Non dicitur,
qua in re; ex proximis fufpiceris, Rufinum honorum et
divitiarum viam feliciter inftitiffe. —— πολλοῖς Mur. πολ-
λοῖσι emendavit Hagenb. Ductüm hemiftichium ex Teo-
crit. Eid. XIV. 63. πολλοῖς πολλὰ διδούς. — Verbum ee-
κοπὴ fimiliter adhibetur in Epigr. ap. Murazorium 'Y.
ἮΙ. p. 1687. 2. quod ad(cribam, ficut NÉ- Sean p
to, nam ap. Editorem peflime diftint&tum: :

. ΟἹ στόψιον χῶρον ὑποναίετε, δαίμονες ἐσϑλοί,
. δέξασϑ᾽ εἷς "Alv κἀμὲ τὸν οἰκτρότατον,

οὗ κρίσει ἐκ Μοιρῶν ἡρπασμένον, ἀλλὰ βιαίῳ
αἰφνιδίῳ ϑανάτῳ μήνιός ἐξ ἀδίκου,

ᾷ, eri μὲν iv προκοπῆς τάξει παρὰ δεσπότῃ ὄντα,

ἄρτι δὲ καὶ γενειῶντ᾽" οὐδ᾽ εἴκοσι τέρμ ἐνιαυτῶν

| ἐκτελέσας, γοεφὸς οὖκ ἐφςορῶ τὸ Φάος:-

οῦνομά Mor ὕπατος" λίτομαι δ᾽ ἔτι τὸν συνόμαιμον,
φοὺς δὲ γονεῖς iiixési τοὺς τάλανας.

| εὖ: S. habetur | Aerizou ev et in fine. ovr, V.: 6. ya-
νέων, Haec vide quomodo verterit. Muorasorius* pro-
pier iram injufíi Aritimi, in digniratis loco apud fuum
dominum, con(lituri, muper im ergaflulo, parenrum | fpe

me com

HL308.41.309. &PIGRAMMATA. ' Ξ531|

fraudata , neque beradibus fcriptis. quae omnia aegri fo-
mnia potius quam. verfionem dicas. -Re&e' mihi. feri- -
pliffe videor ἄρτι δὲ καὶ γενειῶντ᾽, primam nuper lanugine
proferentem.... Diphthongus etiam in^media. voce cor-
ripi poteft; certe hoc probabilius, fi veítigia marmoris
comparaveris APTI-AE ΚΑῚ TONEONT', quam quod Dor- -
villius ad Cbariz. p. 20. fenfu tamen nibil diverfo, fcri-
püt: ἀρτιγενειάδων. | V. 7. nihil intereft utrum — oseaé
levas, ut 7Murarorius habet, an γοερῶς, ut Dorvillius;
Cf. ad Ep. DCCXX. 4. — Redeo ad Rufini elogium.
V. 4. μηδένα λυπήσας! Sic Ep. DCXCIX. οὐδένα λυπήσας,
οὗ λοίδορα ῥήματα πέμψας. In corruptifiima Infer. ap. Fa-
brettum p. 741. οὐδένα λοιγήσαφα (fort. λυπήφασα) οὐ μι»
xe09 ψυχήν, οὐ μεγάλου. — V. 5. ἔφυγεν, Mur. — V. 6.
ἐς ἀέρα, σῶμα δὲ πρὸς γῆν. Euripid. ap. Pluzavcb. T. 1. p.
416. E. à δ᾽ ἄρτι ϑάλλων σαρκί, διοπέτὴς ὅπως ᾿Αστὴρ ἀπέσβη,
πυεῦμ᾽ ἀφεὶς ἐς αἰϑέρα, -- V. 7. εὐσεβείης ἔσχεν. Mur. Et-
k oos inferos ipfius pietas cognita eft et probata,
— V. 8. εἶδε σὸ φῶς, offibus ex loco, ubi fepofita, de-
nuo prolatis. — V. 9. Poft patrem duo ejus liberi mor-
te abfumti, qui in idem fepulcrum atque pater illati
funt, — V. II. δεμνή δε. Mur. οἵ Bos, ——- V. 12. διέ.
7Auss Mur Bon — V. 13.14. Notandae alliteratio«
nes, rhythmis fequiorum temporum praeludentes, in
verbis ὑπέμεινε, διέμεινε, κατόϑηκε,, παρέδωκε, — 45. 409
V. 14. αἰῶσιν. aeternitati tradidit; ^ Sie in^ fepulcralibus
paflim defun&ti aerernae fecuritati, perpetuae quieti com-
mendantur, et in aerernas fedes domosve illati effe di-.
cuntur. Vide inprimis Burmann, ad Anth. Lat. T. H.
p. 107. — V. 15. His Damoftratea an erga mari-
tum amorem demonftravir,

DCCXXV. Kdidit. Fabretztus p. 731. fed d onda-
tius quam hice in ipfius Fabreri mufeo illud defcripfit
Montefalconius , repetivitque in Diario [τα], p. 273.
Difputavit de hoc marmore Hagenbucb, in Epift. ad Blau-

V4

4812 YXNCERTORUM POETARUM ui. 309.

ver. p» 4I. fq.. Murator, T. HL. p. 1711. 1. Bonada
oT ἐς Ῥ..546..-ϑῖπνν. 2. 'πανεπηράστον Gt σρισσων. Fabr.
Pofterius hoc Zaccagnius in κρεῖττον mutandum cenfebat,,
fatis inepte. — V. 3. alveroxov soy. Marmor. Moutefal-
conius. vertit: Jnfelicibus. parenzibus. fors. invida rapuit ;
nihil praeterea de fenfus.et metri lacuna monens αἶνον
φόκων γονέων hic legendum effe pronuntiat Jac. Groino-
vius ad Herodot. L. l. 38; 5. quod' Hagenbuchium, idem
reponentem; latuit.. |Hanc le&ionem probavit etiam
Dorvillius ap. Burmannum ad Anth, Lat. T. Il. p. 83.
qui multa .de Juvidia, Sortis et Fatorum, quae in juve-
nüm immatura morte accufari folet, disputavit. — ὃν
καϑορᾶτε, Ad Menoplili imaginem refertur, quam cip-
. pus. exhibebat. — V, 4. ὀκτωὶ μόνοις ἔτεσιν. Marmor. νυϑατᾷ
pofteriorém fyllabam correptam habet, more Latino-
" rum;- quos nifi imitari poéta voluiffet, fcribere po.
tuiffet .- |

ὀκτὼ Boova ἔτη βεβιωκότα μησί Tc πέντε, d

Nil frequentius in faxis antiquis, quam ad quaeftionem
quamdiu accufativos et ablativos in unam conferri oratio-
nem. Fixiz annos tot, menfibus tot, vel vixit annis tot, aen-
fes tot, Verba funt. Hagenbuchii, Satius fortaffe fuiffet,
hoc patellarii verfificatoris Epigramma penitus omittere,
quam vitia, ab ipfo au&ore admiífa, pro lubitu corri-
gere. .Longas vocales et diphthongos. crebro corripie.
bát ferior aetas, quam. legitimus verborum graecorum
fonus latebat. Cf. tamen Jirunckium ad. Ep. DCCXLE.
DCCXXFI. Edidit Monzfaucon in Diar. Ital. p.
201. Murator. p. 1 54. HlluftravitHagenbuchius in Epift.
Epigr. p. 86. fqq. — V. I. λιᾶν κλυτοῦ, Monzf. διωανκλὺ-
φου. Muraz. ATANKATTOT emendavit Boubierius , de
cujus emendationis neceflitate temere dubitabat IJagen-

11.300. EPIGRAMMATA. | 313

bucbius p. 90. marmoris au&oritatem praetexens, quae
hic nulla eft; nam in plurimis lapidibus A po(itum re-
perias pro A; quantillum autem interfit inter r et I,
omnes norunt. ᾿Ασίδος pro hominis nomine habebat
Muratorius cum agatur de Mithra Affarcha. ᾿Αἀσιάρ-
xxi, qui lidem ἀρχιερεῖς ᾿Αείας, faepenumero.- occurrunt in
antiquitatis monimentis, et in A&tis Apoft. XIX. 31. Cf.
Spanbem. de Ufa et Pr. Numifm. T. II. p. 417. — V.
2. Lucius, Mithrae filius, ἀϑλοθετὴρ Σμόρνης, in patria
Smyrna publicis Gl amintbud praefuiffe putandus eft,
a patre fortaffe datis, Solebant enim. Afi archae, Sy-
riarchae ac ceteri annui provinciarum pontifices ludos
publicos dare; quod accurate docuit H. Falefíus ad. Ea-
febium Hift: Eccl. IV. 15. De iisdem et eorum mune-
ribus vide Sedem. in Marm, Arund. p. 163, fq. et συ.
dofredum ad Cod. Theodof. T. II, p. 27, ed. Rizz, —
ἔρατινης. Marm. —- V. 3. ευγενίαν σοφίαισι. Marin Εὐγέ-
γιον tentabat Bouberius , nomen juvenis Lucium Euge-
nium fuiffe exiftimans; — Vulgatam fic accipi poffe cen-
febat Hagenbucbius P: 97. παρὰ vel ὑπὲρ εὐγένειαν, praeter
mobilizazem generis, praeter id, quod nobili genere natus
?Fat, σοφίαισι κεκασμένον, Japienriae [ludiis exornatum.
Hoc nemo praetalerit elegantiffimae cl. editoris emen-
dationi, in quam inia Kulenkampius incidit in not,
mft. — V. 4. βωμός. Vide ad Ep. DCXCI. | |

DCCXXVII. Legitur ap. Smetium CXXIX. fol. ver-
fo. Grarer. p. 700. Boiffard. T. V. p. 122. Fleertgood..-
p. 250. — In Paulinum, cum forore Hygea in eo- -
dem tumulo fepoltum, — V. I. swavrove, Synet. — V.3.
Tyso, Sine, — VW. 4. ἕπταετης. Smet, et Grur. — Νὰ ovrt,
Smer. ἦν οὐχ, Fleetto, γ»γλυκειότερον. comparativus formatus
ἃ γλυκεῖα, Ut à τέρεινα τερειγότερος, Illud in Lexicis omif-
fum.«* Br. Hanc formam poétae pro ufitatiore in íav
et είων paflim adhibuerunt. De χερειότερον, λωΐτερον et. ῥηΐ-
ve ἔκλψέιν: monuit ad la, Bg. p. 215. 6. ἀρειότέφος

V $

414 INCERTORUM POETARUM ΜΠ. 300, 1.310;

dixit Tbeognis v. $48. αλειόζερος Homer. Od. a. 358.
Plura congeflit diligentiffimus Fifcberus in Anim. ad
IVelleri Gramm, T. H. p. 9o. fq. : 4

DCCXXVIII. Editum in D. Bernardi de Monzfau-
con Diar. Ital. p. 423. Murator, p. 1433. E Rubnkenii
emendatione fcriptum exhibet G. Koenius ad Gregor.
p. 287. qáem in omnibus expreffit cl. Editor, Scri-
ptum eft in juvenem Amjhilochia oriundum, qui, cum
in pugna contra lllyrios periiffet, ab amicis hoftium ma-
nibus ereptus. eft, — Ve 3. λυγρόμ πότμον. Marmor. de
qua orthographia monuimus ad Ep. DCCXXIII. 1. —
V. 2. ἀλκη ἀμφιλοχωγγαια. Montef. et Murat, Facile in-
telligitur, quomodo. in vocibus AAKIMH AM —- aut de-
fcriptor aut lapidarius ipfe fy llabam MH tranfilire potue-
fit. —. ᾿Αμφιλοχωγ. genuina videtur marmoris ledio.
Quum enim Grammatici jubeant N ante Τ᾿ in mediis
vocibus in T. mutari, quadratarii idem nonfunquam in
fine verborum fecerunt; iidem contra aliis in locis N
fervarunt , ubi r fcribendum erat. — V. 4. νασοι γαδε-
rag ἐκτερισαν, IMontef, et paulo viriofius Murar. Veram
Ic&ionem primus bie vidit. Palckenarius ad Herodot. L.
VILI. p.648. 42. — - γῷσος eft Corcyra, ubi hoc mo*
nimentum repertum, — V. 6, zINNA φυλοπιδσς Δ᾽ ἐξ,
Monzef. Mur. Siunam juvenis illius. nomen fuiffe exi-
flimantes.. Proprium hic nomen et ipfe legi mallem
quam σῶμα, praefertim. cum particula adverfativa poft
φυλόπιδος legatur. | Caeterüm Bonada male vertit hoc
diftichon fic : Mors. nec enim fidos potuit .latuiffe fodales,
Quorum ope, Sinma, zruci zutus ab bofle jaces, . Hunc
fenfum fi efficere voluiffet poéta, fcripfiffet procul du-
bio: ἀποφϑίμενος πιστοὺς Φίλους οὐκ Aude

1.310] "DCCXXIX. Editum a ϑροπίο in Mifc.
Ant. erud. p. 357. Fabvert. p. 7323. Murator. p. 1707.
Fleetwood, p. 288. 3. Bouada T. II. p. 128... Corru-

HI. 316. BEER AL RUM s | 514

ptum Epigramma, quod nimis pro lubitu “οὐδε ὼ
videtur, fic adícribam ,' ut apud Sponium habetur :

MAPKEAAHE ΤΑΦΟΣ ΕἸΜῚ ΤΙΣ ATTH ITAMMATA
^| - APXITAMOZ KOTPHZ EIKOYIN ΟΥ̓ΣᾺ EÉTEON
τοῦ ATTHN ΓΕΝΝΉΣΑΣΑ ΚΑῚ KHAETZAZA ἘΠΈΓΡΑΤΑ

ΑΧΘΟΣ EXOTZA KPAAIHZ HENGEOZ OTKONIOT,
— V. 1. Marcellae fum tumulus. Εἶδος quaenam fue- -
vit, ipfa indicabit infiriptio, Hic fenfus.. Perperam
Muratorius: quicunque bunc zirulum infpeclurus es. Pe-—
jus etiam Flecrtpoodius :/ Quis ei aliquid infcriber ? — λέ.
Eus Mur. — V.2. ἀρτίγαμος κούρη. Fabrett. οὖσα ἐτέων.
Paílim ἴῃ marmoribus apoftrophe negligitar. οἰκετέων,
Mur, — V. 3. avr γεννήδασα. Fabr? qui in teliquis cam.
Sponio confpirat. αὐτῇ M γεννήσασα καὶ γεννησᾶσα ἐπιγραν [^
Mur. Haec. lic. fortaffe emendanda eííe. cenfebat Lei-
chius jn. Mifc. Lipf. T. f. P 497. v
^ «ry ἡ γεννήσασα καὶ κηδεύσασα. ἔπέγεαψα.

ἄχϑος ἔχουσα κραδίᾳ πένϑεος οὐκ QvorOU. i1

Quae an ipfe pro verfibus habuctit , ignoro equidem.
Vertit autem: Ipfi genitrix, quae et curam fepulcri ba--
bui, iufcripfi, onus won viruperandae zriflitiae corde ge-
γε. Mihi perfaaí(am eft, ea verba, quae. 3, verfum.
hujus Infcriptionis conftituunt, ab ipfo au&ore numeris
concepta non faiffe, ^ Fuit procul dà τὴ d γεννή-
σασα καὶ κηδεύσασα ἐπέγφαψα. in quibu um numero-
rum veítigiom. — 1n v. fequ. membra poétae agnofícas
in verbis ὥχϑος ἔχουσα et πένϑεος οὐκ ὀλίγου. Sed talia in:
profaicis qnoque Infcriptionibus reperiuntur bene multa.
Cf. Ep. ap. Fübrezz. p. 741, $06. cujus partem mox
laudamus ad Ep. DCCXXXL. τὸν, οὐκ ὀλίγου, Fabretr.

316 INCERTORUM POETARUNM ΠΙ 310,

Leécit. p. 304.] DCCXXIX. ὃ. Legitur ap. Marato-
vitm p. 1732. Jejuni verfus, vix digni, qui typis repe-
terentur, — WV. I. Ἐννεακαιδεκαμπνος, Mtür. — V. 2.
mus πατήρ. ld. —— VW. 3. δὲ ἐστι Πρ. γαια, 14. :

DCCXXX, Editum a PFinero δὰ Aufonium ; in 4u-
Gario Smetii Gn. ap. Gruterun p. 802. Fleet:wood. p.
285. Bonad. 'T. ὉΠ p. 1 29. Hiftoria hujus diftichi nar-
ratur in Vita 5'oann. Guijonii , quam fratrum Guijonio-
rum Operibus praefixit P/il. de la Mare, ibidemque re-
petitur, ut 9. Guijonius illud reftituit. Servatur Bur-
digalae in Aede S. Andreae, pedibus praetereuntium
jam medio fec. ΧΨΉ: ita extritum, ut vix literarum
apices deprehendi poffent, Cf. Zimzerling. Append. Iti-
ner, Gall. 3. Latina, fed recentioris poétae, ver(io legi-
tur ap. Perrezium L. V. p.230. eademque relata eít in.
Anth. Lat. T. 1. p. 51. LXXIV. .

s. Offa gemelliparae Lucillae: bíc fuut fia, cujus !
Seca fuir proles vivens pazri ez altera matri,

— V, 1. xérre. MMarm. frequenti errore, ex prava ferio-
rum temporum pronuntiatione orto. — V. 2. μεμέρισται
malebat Fleer:oodius (ine caufa. ^ Amtipat. Sidon. Ep.
CIV, δισλόον ὠδίνασα φίλον τέκοςγ ἄλλο μὲν ἀνδρὶ Εὔφρονι καλ-
λιπόμαν, ἄλλο δ᾽ ἄγω φϑιμένοις, Heraclides. Ep. LI. T. 1. p.
237. δισσὰ δ᾽ ὁμοῦ τίκτουσα, τὸ μὲν λίπον ἀνδρὶ ποδηψγὸν Τή-
φῶς, τὸν δ᾽ ἀπάγω μναμόσυνον πόσιος. ᾿
i: dua ipud μὲ 5

Doc die Mufeo Veronenfi p. 318. Saepe.
adhibita in monumentis haec formula δοίη σοὶ ψυχρὸν.
ὕδωρ ἴοσιρις, qui Graecorum eft Plato. Vide Fabrettum
p. 465. XIX. et p. 741. ubi ψυχϑ διψώσῃ ψυχρὸν ὕδωρ us-

τάδος. ““ Br. Epigramma pofterius, quod laudat cl. Edi-
ἴον, peflime depravatum, (ic fortaffe refingi debet; ver-

faum funt membra difcerpta:

--

-

——————ÁÉÉEÉEDPSÓRHRÉ—
'

HLE3510. - EPIGRAMMATA, 417

e. Kk. :
aba: ἐγὼ κεῖμαι ᾿λυμπία ἔτη s]. ἢ ;
Ἑλλην μὲν τὸ γένος, wart δέ uos ἦν πόλις ᾿Ασάμεα)
οὐδένα λυπήφασκα,
οὖ μικροῦ ψυχήν, οὐ μεγάλου Sets
στήλην δ᾽ ἣν ἐποίησα κατὰ x9óva δάκρυδι ϑερμοῖς A PP

το παρθένον ἣν ἔλαβον Σωτᾶς Ὀλυμπίαδις

πεποίηκα" :
στοργὴ "ykg μεγάλη τῶν ἀμφοτέρων διέμείνεν,,
ὡς ὅτε φῶς τὸ γλυκὺ παρέμεινεν kxrig ἐπίλαμπον"
ἡδὸν ἀπὸ στόματος Καὶ γλυκὺὸν ὡς μέλι TW... "E
ταύτην στήλην ἐποίησα Σωτᾶς σε φιλήσας.

Ψυχὴ διψώσῃ ψυχρὸν ὕδωρ μετάδος, !

Noffrom diftichon ex Mzffeo repetivit Bonada 'T. II. p,
228. et Burmann. ad Anth. Lat, T, Il. p. 146. quem

'eonfole, Cf. et Reinefium in Syntagm. Infcr. p. 731.

DCCXXXII. Edidit Apianusy qui id. Romae in S,
Michaélis aede reperit. Boiffard. "T. HI. 53. Georg. Fa-
bricius L. H1. Antiqq. et ex eo G. Barthius in. Adverf.
JV. 6. p. 166. duo priora tantum difticha exhibens.
Pizboeus L. lil. Epigr, vett. p. 118. 4/dus in Orthogr.
y« 489. Fabrert, p- 236. Mazochius p. 164. Smetius fol,
CXXIV. Grüuzerus DCVI. Donius p.'CCCXXXVI. Bo-:
uada Y. Y. p. 444« Burmann. Anth. Lat. T. 1I. p. 197.
CXLVL -Praefiguntur his * Mienm facon le&u
dignifima, baec: ἢ

ATIMETUS PAMPHILI TI. CARS ARIS
A. L. LL. ANTHEROTIANUS |
: SIBI ET
"lo HOMONOEAE CONLIBERTAE
ET CONTUBERNALL

Tu, qui fecura. procedis smenre, parumper
Sifle gradum, quaefo, verbaque pauca lsge,

318 INCERTORUM POETARUM ΠῚ. 310.

Illa egó; quae claris fueram praelata puellis,
Hoc Homonoea brevi condita finn tufüulo.

Cui formam. Paphie ,.-Chavites -ribucre: detorem,
Quam Pallas cunclis artibus erudiit.

Nondum bis. denos. aetas. snea. viderat. anmos,
Injecere ánanus invida fata mibi,

Nec pro me queror: boc: morie eft mibi triflior

ipfc. ji

AMoeror. Arimeti conjugis ille mei.

^ATIMETUS,.

(δὲ penfare animas ferenz crudelia fata,
Er poffet redimi morte aliema falus;

᾿ς Quaazulacunque meae. debenzur. zempora. vitae,
Penfaffem pro te, «era Homonoca, libens.

Ar.nunc quod po[fJum, fugiam lucemque Deosque,
Ur 1e "n per Siyga morte. fequar,

| HOMONOEA.

Parce tuam, conjux, fletu. quaffare juventam,
Füzaque snoerendo follicitare mea.

Nil profunt lacrimae, tec poffunt fata soveri :
Vixinus, bic omnes. exitus unus baber.
Parce, irà non unquam fanilem experiare dolorem,
Er füveatt votis numina cuncla tuis. —
Quodque meae eripuis mors immarura juventae,

14 libi υἱξξατο proroget ulterius.

ATIMETUS,.

Sir ribi serva levis, mulier, digniffima vita,
Quaeque zuis olim. perfruerere. bonis.

-— V. I. σειρήνων. Cf. not. ad Ep. DCCXVIII. Y. —
V. 8. οίγαις. In. conviviis et; compotationibus'aureà Ve-

A. 316€. EPI GRA MMATA, 1 319 *

nére magis erat aurea i. e. jucunda et dulcis. καὶ ϑιώσοις
αὐτῆς emendandum (ufpicabatur Barzbius ad Zachar.
Mitylen. p. 266. cui re&e obloquitur Burmannus, —
V. 3. €AIAPH nonnulli pro eAIAPH,.et χελειδονος. Hein-
fius ex veteri Moroni codice notayerat ? ἡ λαλιὴ Qs3porées
χέλειδονίς. Pofterius hoc plures dedetunt, χελειδων emen
dabat Barrbiws pro. χελειδονος. De voce hirundinea, in
laudem commemorata, paffim monüimus. ^ Adde cl.
Hufzbke, qui et noftrum Epigramma excitavit, in Anal,
crit. p. 6. — V. 4. λειπομένη δάκρυα, Marmorz In Sched.
Moroni λειπουσα δάκφεια, — V. 5. τὸ πέλεν ἀσπασίη βέηρ.
Moro. ασπαδσιν nonnulli, — V. 4. δαίμων ἐσκέϑασεν ἀπροϊδήζ»
Pirboeu:. vitiofe; Alii δαίμονα προϊδής. de quo errore monuit
Leichins in Nov. Mifc. Lipf. 1. p.490. 4rcbias Ep. XXXI
ἀπροϊδὴς Κηρῶν λάτρις Μόρος. —— ἐσκέδασεν. Sopboci. Oed.
Colon. 646. i» zi; τὰ νῦν ξύμφωνα δεξιώματα Δόρη διασκεδὼ»
€) ἐκ σμικροῦ λόγου. —— Ex hoc Epigrammate conflata ficti-
(ἴα Inferiptio, quae Calderii in agro Veronenfi extitiffe
dicitur, et legitur ap. Urffnum in luüfcr. Veron. p. 229.
" Sce in Mife. p. 203. Reineftum p. 696. et alios:

QUAE MULTUM SIRENARUM CANTU DUL.
CIOR — "
ET QUOAD BACCHUM IN SODALITIIS.
MAGIS |
AUREA VENERE QUAE ELOQUIO ' CLA-
^. RIOR
HIRUNDINE ET QUAE AD IUNONIS FON.
TES
CAELESTIA SOLATIA CAPIEBAT |
HIC TURPILIA IACET Β[90 LINQUENS
LACRIMAS
CUI FUERAT SOLATIUM A PUERITIA/
ILLAM (fic Burm.)

δ. ὁ

3290 1NCERTORUM POETARUM III. 316. 4. 511.

AUTEM TANTAM DAEMON (Burm. 'Vulgo
us. D Demum) INOPINFTE:
DISIUNXIT AMICITIAM.

j DCCXXXIII $»E Lapide, quem Roma hue attulit
Vir. celeberrimus Jo. Daniel Schópflinus, in cujus Mu-
feo. vifitur. Epigramma primus edidit et illu(travit
Hagenbuch, in. Epift. Epigr. p. 257.“ Br. Ex Hagen-
bucbio in Anthologiam fuam hanc Infcriptionem trans-
tulit Bonada T. IT. p. 319. . Alterum diftichon con-
flatum ex Epigr. -Plazonis XXI,

ἀστὴρ πρὶν μὲν ἔλαμπες ἐνὶ Qaoitiw ot,
γῦν δὲ ϑανωὼν λάμπεις ἕσπερος ἐν φϑιμένοιξ.

4.311. DCCXXXIF. Legitur apud Grurerum p.

1036. Latinis verfibus reddidit Scipio Maffei de Grae- —

"torum Siglis p. 1 tO. et in Arte crit. Lapid. p. I I5.
Idem Epigr. cum Grorii interpretatione repetivit. Bur-
mannus in Anth. Lat. T, H. p. 221. —— V. 2. πρὸς 94.
λάμους Φερσεφόνας. Ut ejus παίγνιον fcilicet et ἄϑυρμα. Cf.
not.ad Ep. DCLIX. — Proferpinae ϑάλαμοι funt ap.
Sappbo. Ep. ΠΙ. Simonides Ep. CIIL. Ep. ap. Fabrerzum

p. 189.

«Annus erat vitae primus, mox deinde feouti |
Liminibus rapuit me fibi Perfephoue, Ὁ.

—— V. 3. ἀμπαλα yap. Grut. manifefto erroré. λαμπάδα:
Mafhei. Refpicitur ad λαμπαδηδρομίαν in Panathenaeis,
ubi puéri brevibus intervallis dispofiti, accenfam facem
fibi invicem tradebant, Ex veterum locis, quae hoc
«ertamen commemorant, apparet, plura ejus inftituen-
di fuiffe genera, quae nunc difertius explicare nihil at-
tinet, Veterum loca dedit Pozzera; ad Lycophronem

HI. 311. EPIGRAMMATA: 3591

. V. 738. p. 158. Ad ποῆτγαπι locum ree intelligendum
fuffecerit monuiffe, brevius fuiffe curriculum, quod
Azumady3gónorc percarrendum erat, unde ἢ. l. ad brevem
pueri, anno decimo feptimo exflincti, aetatem fgnifi-
candam facit. Cf. inprimis 4lcaeum Meffcti. Ep. 1. et quaé
ibi notavimus T. L P. II. p. 345. Ad brevitatem fimul
vitae et ad bominum fibi celeriter quafi fuccedentium
vices fignificandas eadem imagine utitur Lucretius L. II,
74. fic rerum fumma novatur. Semper, ez iurer. fe morta
ies murua vivunr: Augefcumr aliae gentes, aliae minuut-
tur; Inque brevi fpatio mutanzur feécla animantum, Et
quaft curfores vitai lampada tradunt, —. V. 4. τὸν δὲ μά-
xeóv. Longum illum curfum, quem ii conficiunt, qui ad
fene&utis perveniunt: meram, non propofuit. — V. 5.
ἔφηβει ϑαλλων, Graz. fyllaba omiffa, quam reftituit Dor-
villiusin Vanno Crit. p. 174. et Maffeus. Suidas : ἐφήβειαι
γεότῳως. "T ἀκμὴ τῆς XMkÍag. — V. 6. δελίσιν Μουσῶν. lite-
ris elegantioribus imbutus erat. δελίδες pro carminibüs
dixit Pofídipp, Ep. XX. urip. TbeffaL Ep. XXIih
XXV.— V.7. ἀλλὰ πάτερ. Similis color in Infcr. ap,
Cbandlerum p. LH. nr. 18.

ὦ γονέες, τί μάτην κενεῷ ΠΡΟΣΨΥΧΕΤΕ τύμβῳ!
Μοιρῶν γὰρ κλωστῆρι τέλος βιότοιο τέτυκται:

In his fi veram eft προςψύχετε, fic accipiendum eft, quaft
poéta dixiílet, τί μάτην ἐντετήκατε τούτῳ τῷ κενῷ καὶ ψυ-
. χρῶ τύμβῳ; Sed vide, an fuerit κενεὸν περιψύχετε τύμβον,
Alcipbron L. Y. Ep. XXXIX, σὺ ài iiv μόνῃ τὸν ἤλδωνιν πὲ-
φέψνχες, et in fine: τὸν ei "Aden, ὃν νῦν περιψύχειξε —
V. $. »»πέκρανε dorice pro éméxeyw. Melius, meo ju.
dicio, effet ix£xaaes, verbo de Parcis adhiberi folito. ἐς
Br. Nefcio, quid in hoe verbo tantopere offenderit cl,
editorem, izi«galvii, fiéut σικρίνειν, non folum eft perfice ὦ
rt, ad finem perducere, verum etiam deffinare: Parcarünj
Vel, III. P. a. X

--

322 INCERTORUM POETARUM 1I. 311.

juffa hunc mihi vitae deftinaverunt exitam. ..Hoc fen-
fu. Euripid. Suppl v. 139. ví δ᾽ εἶπ᾽ ᾿Απόλλων, παρϑένοις
κραίνων γάμον; Pindar. Pyth. IX. 117, ὡς ἄρ᾽ εἰπὼν ἔγτυεν
Τερπνὰν γάμου κραίνειν τελευτάν" i. C. fitiem conjugii. fioi

parare. ldem Ol. Vl. 137. κεῖνος σὺν Bagwvyooóze πατρὶ.

Κραίνει σέϑεν wed Aefchyl, Suppl. v. 624. Ζεὺς δ᾽ ἐπέ-
κρᾶνεν. τέλος. — εἴς μὲ 1, 6. ἐμοί.

. DCCXXXVF. Habetur in Pauli Lucae [nor duo
p. 152. Pocock Infer, Apntiqu. p. 24. in Append. Prae-
fationis -Heffelái nr. 73. Murator. p. 608. Repetivit
Toup. in Cur. nov. p. 243. In Democlem quendam,
Democlis filium, fenem integerrimum, cui filius cum
conjuge monimentum fepulcrale pofuit, — Ne 2. τέρ-
par. ἔχοντα, qui ad vitae finem pervenit, οἱ τέλος ἔχοντες
funt defun&li ap. Pi/uzarcbum T. M. p. 382. E. ὅπου τὰ
σώματα κρύπτεται τῶν τέλος ἔχειν δοκούντων. Hoc non mi-

nus aptum, quam é£execJai , ixécDo, ἐπὶ τὸ τέρμα, quod

hic de(iderabat G. JV'akefield in Sylva crit. T. lll. p. 67;
πέρμαϑ᾽ ixóvra corrigens. .— Plane ut nofter. Arcbeffrazus
de praeftantiffimo thynnorum genere ap. Azbenaeum L.
ΝᾺ, p. 302. A: πολὺ δὴ πολὺ πάντων ᾿Ἐνταῦϑ᾽ εἰσὶν ἄριστοι,
ἐχουσι δὲ τέρματα νίχηξζο — V, 2. μυχίωιο, Pocock, νγυχέοιο.
Hejfel..Lucas, ap. quem totum vitiis fcatet ex chalcogra-
phi imperitia. ortis, AIAEQNTXIOIO, Euripid. , Heracl,
219. “Αἰδου δ᾽ ἐρεμνῶν ἐξανήγαγεν “μνχῶν Tlaréga σόν. Hercul.
Fur. 607. ἀνελθὼν ἐξ ἀνηλίων μυχῶν " Aijou κόρης ἐνεῤϑεν, ΟἿ,

Markland. ad Suppl. p. 153. — ᾿Αἴδην noftro loco, ut .
et in aliis, de fepulero interpretatur cl. Hufcbhe, qui.

inprimis confulendus, Anal. cift. p. 126. fq. — V. 4.

ευσεβεων 6€6:4y ευὐυναδευναδεγς vitiofe Pocock, ευσεβειανϑοσιήν Lac,

—— κλισίη et εὐνὴ aeterni fomni locus per euphemismum. .

— V. 5. τρηχηαν, Heff/ Luc. τρηχήνανα avrov. Poc. —
OW. 6. εὐνιτιδι, Poc, τευεευυνευνετιλι. Luc. — V. 7. » In

lapide eít ἀείσας, quod optimum et verum eft. χαίρειν,
ἐᾷν fpernentis eft. ἀείδειν χαίρειν eft. fupremum illud VA-,

,

᾿ς

LI 311: MXEPIGRAMMATA. . 323

LE mortuis inclamari folitum alta voce ciere. «Br. For-

mulam χαίρειν ἐᾷν, pro quo verbo etiam λέγειν adhibe- -
bant et κελεύειν, illuftravit Falckenar. ad Hippol. p. 178.

B.et ad Heródorum p. 712. Quamvis Toupiana le&io
nou probanda, fatendum tamen, ἀείσας in hac re paulo
infolentius di&um eíle. " Hoc nomine fe commendat
conje&ura Gilberti WFakeffeld. 1. c. ξεῖνε, δὸ δ᾽ ἀφ᾽ εἴπας —
χαίρειν, Meleager Ep. CXXVII, ἀλλά us τὸν λάλιον καὶ πρες-
βύτην σὺ προςειπὸν Χαίρειν, Leonidas Alex. Ep. XXXIX. μήτ᾽
ἐμὲ χαίρειν εἰπών. Hegefippus Ep. Υ 111. ἀλλὰ πάρελϑε, οἰμώ-
Qu» εἴπας πολλά. Callimachb. Ep. XXXIX. μὴ χαίρειν εἴπῃς
με — V. 8. Δηνισκλεα, Luc. ἀβλαβές. Paffim defun&i iis,
qvi praetereundo ipfos falutent, prestare, ut viam fine
offen(ía perficiant.

DCCXXXVI. Apud Gioteiifó p. 1035. nr, ζῶ,
Scriptum in juvenem, artis oratoriae fludiofum, qui,
eum in Lesbo infula morbo periiffet, a fratre Ephefum
transve&us ibique fepultus eft. — V. 4. κουκέτι ἐς, Gru-
zer, — V. 5. Si vera effet vulgata le&io, frater putan-
dus effet fratris reliquias parentibus domum avehendas
tradidiffe. | At verba καμὼν μάλα πολλὰ fatis docent, il-
lum, quidguid hujus effet laboris, ipfum fuscepilfe.
Quare recte Brunckius in Le&t, emendavit φέρων. —
V. 7. οὐκ Ax. Grut. Senfus ut in Ep. Anthol. Lat. T.
H, p. 36. XLVIII.

Nunc etenim vivis: nung et felicius aevum
Ducis, & bumana conditione procul.

Nunc er in excelfa coeli regione locatus
Cum Superis neclar pafcis er ambrofram.

Parcae Bacchum de Ampeli morte confolantes ap. Nott
num Dionyf, XII. p. 334. Ζώει τοι, Διόνυσε, τεὸς voc" οὗ»
δὲ περήσει Πικρὸν ὕδωρ Aptfeorros ἀκαμπέα O'isUgs τελέσσαι
Σὸς Ja ἀτρέστον παλινάγρετα νήματα Μοίρης.

X32

324 YNCERTORUM POETARUM ΜΙ.312.
᾿4..212.} DCCXXXVi1I. » Apud Grüteram p. 703.
Gorium T. IL. p. 119. Epitaphium eft puellae o eiiis
quod vir cl. Anton. Maria Salvini latinis verfibus ele-
ganter expreífit, quos hic, fublata, quae in penuiti-
mum typothetae incuria irrepfit, menda (abjungam :

Mortua non es, PRIMA, léca. in meliora iigra-
c cReque. beatorum. dapibus reuer infula fejfüis.
Elyfía exultans paffim per plana vagaris.
Mollibns in pratis: cura et procul exulat. omnis.
Nou, te laedis hyems, aeffus, mon. denique mor
bus.
Non ftii arque fames cepit, vitaeque rioris
wOTe defiderium tenet, — Inculpabile tamque
Aevum agitas felix, nisidaque in luce vef'ulget,
Proxima qua fedes clarum coningis Olympum. -

Br. Vita editionis Gruzeri füstalit. fof. Scaliger in
Corrigend. p. CCCXIL. Legitur ap. Murazor. p. 1 126.
Fleezipood. p. 25 1. 3. Bonad. T. M. p. 321. Commen-
tario eam inílruxit Baro de la. Baffie dans les Mémoires
dei. Infor. Y. XXIAL (ed. Pamcouck.) p. 272. fqq. —
V. T. οὐκ ἔϑανεξ. Anthol Lat. T. H. p. r16. CLIX;
Funcia jaces bic, fed vivis, vivtsque Secundo, Laelia, 140,
deben uec, benefucta fnori. Cf. not. ad Ep. 715. — ἀμί-
vove, 'Grür. Gor» — V. 2. ϑαλίῃ bà πολλῇ. Hotner. 14. f.
143. — Ν. 3. κατ᾽ Haveíaw πεδίων, Magnilla in Anth,
Lat. T. ll. p. 78. Sedes iüfonzem. Magnillam ducire ve-
νας, Per nemora et campos prozinus Elyftas. IDid. p. 87.
mens aeterna. profeclo Pro meritis poritur fedibus Elyfiis,
Comparari meretur cum hac Elyfiorum camporum de«
fexiptione locus Piurarchbi ap. Szobae. Tit. CXIX. p.602.

40. ἐκ δὲ τούτου φῶς τι ϑαυμάσιον ἀπήντησεν X τόποι xa

ϑαροὶ καὶ λειμῶνες ἐδέξαντο, φωνὰς xal χορείας καὶ σεμνό-

ἘΝ MEL NERA SENIUM RES

ich rr MEC τὶ ea προς di

E dim

T Ear,

11.314, x . EPIGRAMMA T A. |^ N39

χήτας ἀκουσμάτων ἱερῶν. καὶ φαντασμάτων ἁγίων ἔχοντες, -5--
V. 4: κακῶν. Hefiodus in aurea aetatis deícriptione, E. καὶ
H. v. 115. oréexovT ἐν ϑαλίμφι, κακῶν ἐκτοσϑεν ἁπάντων, ——
V.$. ATKEISOIKATIMAOT ΝΌΥΣΟΣ ENOXAEI. Grut. Ger.
— V. 6. ουπινηδονέχεις αλλουδε. Grut, οὐ πινης ov διψος exerc
δωεις "yap ἀμέμπτως αὐγαῖς καϑαραισιν OA, πλ. ὄντος. Murat.
mediis omi(lis. οὐ δίψος fupplevit etiam Gorius. ΟΥ ΠΙΝῊΣ
OT ΔΙΨῸΟΣ eít in £Marmore, tefte de la Baflie, qui πινης
pro verbe habens, vertit, nog efuris. πεινὴς euam Fleerw.
— Aefchines in Axiocho 20. P L1 4. ed. Cler. τὸν τῶν εὖ-
σεβῶν χῶρον depingens : £392 ἄφϑοναι “μὲν ὧραι παγκάφπου
γῆς βρύουσι, πηγαὶ δὲ ὑδάτων καθαρῶν BÉcusi, . παντοῖοι δὲ
λειμῶνες ἄνθεσι ποικίλοις ἐχριξόμενοι -- συμπόσιά τε εὐμελῇ,
καὶ εἰλαπέναι αὐτοχορύγητοι, καὶ ἀκήρατος ἀλυπίαγ καὶ ἡδεῖα
δίαιτα᾽ οὔτε γὰρ χεῖμα σφοδρόν, οὔτε ϑάλτος ἐγγίνετοιγ ἀλλ᾽
εὔχρατος ἀὴφ χεῖται (an διωχεῖτοι 7), ἁπαλαῖς ἡλίαυ ἀκτῖσιν
ἀνακιρνάμενος: — M. 9, καθαραῖς ἐν. Grut.
DGOCXXXVIIL νυ eferipfit. D. βεοιπατά. de Monz-
faucon in. Jefaitarum villa hand procul ab Ecclef. S. Sa- .
binae, quae Romae eft, in Itiner. Diar.ip« 164. Ma-
razor. p. 628. Bonada T. M, p. 132. llluftravit Hagen
ὁποὺ. in Epit. Epigr. p. $62. fq. Scriptum in Eutoni-
um, foecundae fobolis an&4rem. — V. I. σοφίης. Mont, .
Mar. quod vitium ne Hagenutbucbium quidem advertit.
Vir fapientia prae[lans eft προέχων σοφίῳ ἀνήφ. m εὐτεκνίηξ,
ἀροτῆρα, du&tum fortalfe ex Euripidis Troad. 135. ubi
Priamus πεντήκοντ᾽ ἀρστὴρ τέκνων vocatur. |maginem ab.
honeftiffimo agriculturae ftudio ad connubium -tradu- '
&am variis modis adhibuerunt veteres, Cf. Barmefrum
ad Euripid. lphig. Taur. v. 3» Gatacker. de ftylo N. T.
p.79. T. Hemjlerb. ad. Lucian, 'T, 1. p. 372. ed. Bip.
— V. 2. noMoizi. Montef. in contextn ; in. marg. Ttpo-
ΜΟΙΣΙ, quod Muratorius arripuit, πολλοῖσι re&te emenda-
vit Hagenb. De προτέροισι cogitaverat. Kulenkamp. in. not.
mít, — V. 3. n7» τρὶς ἀριστεύσαντα. Maratorius verfionc
X3

326 INCERTORUM POETARUM 111. 312. ᾿

Montfauconiana, quam retinuit, ablatus ad Claff. IX. re-
tulit, dc fi τὸν τρὶς νἱκήσαντα rer viclorem ludorum gy-
mnicorum legeremus: quum tamen filii infcripferint, fe,
et amicos paternos ἐντίμους, laudibus celebraturos effe
« patrem τὸν Té ἀριστεύσαντα |. e. τὸν μάλα vel πολλὸν vel
ὄχ᾽ ἄριστον, ut Homerus efferre folet. * ^ Verba fant
Hagenbuchii. —— ἐντείμοισι. Mur. Montf. — V. 4. E2re-
νέου corrigendum cenfebat Kulenkamp. in not, mft. Nihil
opus; filii nomen patris gerebant. — V. $. ἐναιστηλαιδις
Mon:. Mur. Duplicem emendationem propofait Hagenb,
᾿ πολλάκις ὑμνήσωμεν ταῖς στήλαισι "yg. et eam , quam Brun-
chius recepit.
DCCXXXIX. Apud Bash fol. CXXXI, verfo,
Gruitrum p. 665. Fleetwood. y. 226. 3. Infcriptum
. fuit ürnae depofitoriae, quae cineres Sabinae cujusdam
et ejus filiae, quae matrem brevi intervallo fecuta fue-
rat, continebat, — V. I, εἰκοσινεξ, Sinet, Gv. — V. 2.
ειτένδεκατον omnes, adípiratione negle&a, — V. 4. διξα-
psv. Omnes. — Addita eít huic Infcriptioni aliá lati-
na in eodem monimento, quam Burmanuus exhibet in
Anthol. Lat. T. II. p. 50. Ep. LXX.

Hic aid examinis 1umulis Aelia. Sabina,

"Cum fua nata fémul, foetu quam procreat. ipfa.
O forruna, fidem quanzam muzafHi maligne!
Quam genuiz genetrix, fecum ΣΟΊ in lare Ditis.

DCCXL. Apud Grüurerum p. 1118. 8. Muratori-
um p. 1076. Fleetwood. p. 202. Bonada 'T. 1L p. 542.
in Atimetum, Agapomeni et Quinrae filium, qui cum
puer duodecim annorum Rhegio, w«bi natus, Romam
veniffet, ibi mortuus eft. — V. 1. Muratorius, corru-
ptas fchedas fecutus, dedit: Ar^rTiQAAENOT QMEAAIT:
EIZA, vertitque: Fus ego fui Agapollini* Omeliigifa

Quinta etc. in quem errorem fecóm abripuit Botadam,

΄“

Ill. 312.4.313. " EPIGRAMMATA, 8387

Veram tamen le&ionem ap. Grurerum reperire haud
difficile erat. — V. 2. τέκεν Gr. Etiam h.v. Muraror.
inquinatillimum dedit. δείρῳ, Grurer. — V. 34. ever,
Gr. Mar. — WV. 4. ayzrov. Grut, — N. 6. λιπὸν ταχέα,
"Omnes. Errorem correxit. Fleertpood, et Weffelingius
ap. Leichium in Cur. Sec. p. 42. ubi fi milia compatan-
tur. Pofíterior etiam: ie με καλύπτει iw n" vinee
citra neceflitatem.
4.313. DCCXLI. Apüd τινὰ τὶ à δὶ Bis
T. II. p. 260. In Herophilum puerum, qui fnature initiatus
| Pacchicis myfteriis, vix feptem annis pera&tis, obiit, — V. T. -
ὄλισϑον εἰ; ἽΑιδου. fenfim'ad inféros delapfus. "Similiter
Apollonid. Ep. Xll. νοῦσον ὅτ᾽ 8; ὑπάτην ὠλίσϑανε. Heliodor.
L. 1]. 15. p. I I2. καὶ πρὸς ἡδὺ κῶμα᾽ διὰ τὸ ὑπερβάλλον τῆς
λύπης ὠλίσϑησαν, — Idem. verbum eidem. fcriptori reftitu-
endum effe fufpicor L. IV. 4. p. 217. 00] de Theage-
ne e, vi&oria reportata , ad Charicleam pergente: eez-
δραμὼν οὖν Tg Χαρικλείᾳ, πολός" τὲ ἐξεπίτηδες, εἰς τὸ :
στέρνον ἐμπίπτει, τοῦ δρόμου 049i» τὴν ῥύμην οὐκ ἐνεγκών:
Vitium orationis monftrat copula ze pofl: πολὺς penitus
abundans, et fenfus ipfe, com ab(urdum fit, Theage:
nem, timidum amantem, fe zozo impetu in C. haticleae
pedus' conjeciffe, ^ Lege; fyllaba finali, quae hic ut in
innumeris locis periit, reítituta: προςδραμὼν οὖν τῇ χα:
εἰκλεία, ὑπολισϑών τε, εἰς τὸ στέρνον ἐμπίπτει, —— Ὑ.
4. »Fabrettus ἘΠΤᾺ MONOTZ' ΛΥΚΑΒΑΝΔΑΣ ΔΙΩ ΚΑῚ
ΜΉΝΑΣ ἘΖΗ͂ΣΑ, reclamante metro. Vera eft do&tiflimi
et rei antiquariae peritiffimi Hagenbuchii obfervatio,
Epift. ad Blaurer. p. 43. nil frequentius in faxis anti-
quis, quam ad quaeflionem Q^eamain diverfos cafus in
unam conferri orationem, — Sic fupra DCCXXV. ὀκτὼ
μοῦνον ἔτη QiQuuwóTx, μησί τε πέντε, übi carminis au&tori
pronum fuiffet feribere: πέντε τὲ μῆνας,“ Br. — Vide no-
tata ad Ep. DCCXV. — V. 5, ὧν eti; ad μῇνας veferen-
dum videtur. Tribus menfibus ante mortem initiatus
X 4

num

328 JONCERTORUM POETARUM: Il.513.

puer. Notandus hic locus, ex quo intelligitur, pueros.
tenerrima aetate Bacchi myfteriis initiatos fuiffe. — In
marmore, unde hoc Epigramma defcriptum, conípicitur,
tradente Fabrezro p. 428. K. L. pueri incompolitis cri-
nibus bacchantis et furore correpii effigies; tintinnabu-
^]um, quod Faérezzus etiam ad Bacchicultum referebat ;
gramen, feptem internodiis diftin&um ; (ifi potius fit
ficuum.Zeua3ó;, quem initiatos gefítafle conflat ex /1r;-
ftopb- Lyf.. 647. C£. Pluzarch. T. 11: p. $27. D. et /Vin-
kel, Ver fuch über die Allegorie. p. 1.19.) hederacea de-
nique corona eaque diífoluta. — βάφων oeyis. Accipi pot-
e(t. de formulis folemnibus, quas initiati repetebant; ni-
fi forte pueris partes erant peculiares in initiis, ut [aciA;
in Myfeeriis Cereris, qui (i forte hymnos canebant
precesque. recitabant, verba ὄργια βάξειν ad hoc officium
referri poterit, — V, 7. »»οὐκ àyévi24»,. cüm interpreta:
tionem non abfurdam adifittat, fervavi; mallem tameu
e T ἐγενήϑῃν. € Br. οὗ κ᾽ ἐγενήθην fufpicabatur Kuleukawp.
in not. mft... Verbis οὐκ ἐγενήϑων myfticum quendam
fuiffe fenfam , profanis non apertum, vehementer. fu-
fpicor. | Similis eft Infcriptio in Epitaphio Nicomedis ap.
"Murazorium T. M. p.967. nr.1«. ec Gorígm T. ΠῚ. p.
127. ὅςτις οὖκ ἤμην, οὖκ ἐγενόμην, οὐκ εἰμὴ καὶ eU λυποῦμαι.
Cf. not, ad. Nicomed. Ep, X. T. M. P, lli. p. 133. ἀκ":
Jfottius in Epitaph. Heroum ΧΧΧΝΊΗ,
Non nomeu, nom quo genitus, mot unde, quid egi,
Murus in aezernum fui; cinis, offa, nibil...
| Nen fum, nec fueram: genitus zamen e nibilo fum.
Mire, tec. exprobres. fengula , zalis eris.

DCCXLH. Apud Gruzerum p. 683. Fleettpood. p.
240.'Vide Scaligerum án Catal. Virgilii p. 242. In Fla-
vianum, Dori filium, Myrina oriundum. — V, I. ἥρωξ,
Sic defun&i non. femel. Alkiphbron L.. AL 37, T. II. p.

11.313. “ EPIGRAMMATA. — 329.

114. ed. H: sgn. ἐπεὶ Rhe τὸν μαναρίτην, ἀπέβαλον Φαιδρίαν,
οὐκ ἐπαύσατό μοιεσφάγματα IPSUM γαμηδείων" / iyd: δὲ
ἀνμνάμην, Apu μὲν. τὰ γεογνὰς παιδία κατοικτείρουδα , ἅμα δὲ τὸν
Jd gu Φαιδρίαν ἐν ἐφθαλμοῖς mirus... Nide inprimis Bur-
mans. in. Anth..Lar, T. 1l. p. P4.et quae nuperrime
collegit cl. l'iZoifom in Moyasin Emc. an. VIL. 2. S. p.
477. Íqq. --- V. 2. Aeyoniiec. Gruter... quod expre(fit
Grotius T. HL. p.457.. Quem fscum Argolica pair ia pre-
cul urhe Myrina Virtuti eripuit. — γμυρίνης. .. Sic in
lapide , meo. judicio, re&e. Hinc confirmatur Codicum
Ícriptura,in quibas nomen Aeolicae bujus urbis, et alte-
rius cognominisin Lemne infula unico femper» fcriptum.
in Apollonii Argonaur. 1. 604, tros regii codices Muefvws,
ut editum eít; minus bene ap. Homerum 14. β. 814.
Melia." Br, | Aeolidis urbes recenfens Srrabo XI.
P. 923. D. Muelva. d» ἑξήκοντα σταδίοις ΑἸολὴς πόλις ἔχουσα ^
λιμένα. Cf, IMaunért. Geograpbie. der. Griechen ας Rümer.
T. VL 3. gp 394. fq. — V. 4. ev, Flaviano exftincto
ejus patria praeftantifimo Mufarum: soiftie erhata et; $
Mufíae apud illos.conticnerunt.. Ὁ τ.

DCCXLliI Edidit 3l. Caef. Quei» L. I. uid.
Neap. c. Vll. unde id repetivit Reinefius p. 824. Gorius
in Infer, T. 1L. p. 43. Eeezigood. p. 238. Bonada T. M.
p.394. »Uuo funr in lapide Epigrammata, quae di(tin-.-
xi, Diu poft excufam hoc folium ineidi forte in locum.
do&ifümae Euripideae Diatribes; qui mihi e memoria
exciderat, ubi vir pesci carmina haec protu-
lit p. 236. aliter de his tentiens, diftichon nimirum
abeífe, licet qui primi lapidem defcripferunt, fracturae
mentionem non fecerint.* Br. —. V. I. »male inci-
fum za:3 pro 7ai2.* Br. τάνδε Κλεοπάτραν non offendit Rei- |
ποίμνη et Falckenarium ; nec corrigendi neceffitatem vi-

deo, cum verifimile fit, Cleopatrae imaginem cippo

fuiffe impofitam: Sifle gradum, viator, et hanc, quam
vides , Cleopatrae imaginem contemplare! — Vplde |
X 5

220 INCERTOÓRUM POETARUM- ΠῚ.313.

vitiofe Err£TAMAI, quod correxit Reimefrus et Salvin. —
V. 2. $3óvos. Fati invidia, non longaevitate abreptam.
Cf. Ep. DCCXXV. — V. 3. 4 nip. Marm. Male Salvii,

- &v' fufpicabatur. μδρφῶς. Cf. Meleagri Ep. "— Si
millima funt haecin i-i ied ——HC

Cui formam: Papbie, 'Cbarites tribuere decorem,
Quan mh euniiis greg erudiis.

—— X. 5. Μοῦσα δὲ καὶ σοφίαν, Quum εἶδ praecipue Pboe-
bus fua carmina donet, Aoniamve libens Calliopea ly.
ram. Properz, Lj 1. El. Il. 27. quem locum cum fimili-
bus ad noftrum Epigr. comparavit Burmaün. Anth, Lat.
T. IL. p. 1127 et Mizfcberl. ad. Horas. Y. Odar. I. 35. p.
19. — M. 6. συμφωνιᾶν ε. μειξαμένωι Rein. qui vertit: e£
zibian valde opzazam Sympboniae optatis miftens canribus.
» MEISAMENA, quod fervavit c]. Valckenaer, audacius, fed
optimo fenfu, mutavi in μισγέμεναι, — Scribendum μιξα-
phe, quod refertár ad ᾧ 3. verfus.* Br. συμφώνως Val-
cken. — V. 7. »lIn Lapide ΚΑΙ ΓΝΟῪΣ QE ΘΑΝΆΤΟΙΟ
ÓTAEN TATKEPAYTEPON. ATTAZ. Reinefio et Gorio vi-
fuim eft pro ϑανάτοιο fcribendum effe βιότοιο, quos fecu-
tus fum trenspofitione duarum vocum rotundiore red-
dito verfu] [in Anal. editum :. xà γνοὺς ὡς οὐδὲν βιότου
“λυκέρώτερον αὐγᾶς). ^ lImperitus quadratarius, cui, dum
fepulerale carmen: incidebat, mortis obverfabatur cogi-
tatio, facile: potuit has voces permutare. ^ At probabi-
lior eft cl. Palckenarii emendatio : καὶ γνοὺς ὡς ϑνατοῖς οὐ-
Sic." B Eurip. Iph. in Aul. v. I2I 8.320 γὰρ τὸ
φῶς Βλέχειν. CU V. 1250. τὸ φῶς τόδ᾽ ἀνθρώποισιν ἥδιστον

βλέπειν. ^ Similia collegit Vir Summus in Diatr. p. 14€...

— V, 8. pin Lapide κάλον τείνας οὔριον εὐφροσύόναν. Nihil
süanifeftius, quam fcribendum elfe οὐρίῳ εὐφροσύνᾳ. “ Br.
κάλων τείνας emendabat Reimefrus; Falckenarius p. 233.
κήλων τείνας οὔριον εὐφροσύνφ. — ZAzque, ubi cognoveris, nibil

Xy
-.-

oc M ASEERSE OE ndr opem λον, σον o EDS

As

Π1.313. 4.31. — £PIGRAMMATA. 331

bac luce dulcius effe mortalibus, vive, curfu fecundo
plenisque velis veram animi volupratem perfecutus. — Qai
vento fecundo vélisque adeo pleniílimis ^ navigabant,
πάντα κάλων τείναντες , Omni futie contento navigabant,
Monuit praeterea Palckenarius, dotum. Epigrammatis
fcriptorem contractam adbibuiffe locutionem :. κάλων cet-
νας οὔριον εὐφροσύνω idem fignificare; ac fi dixiffet: κάλων
τείνας, οὐρίχ ἐφεὶς εὐφροσύνᾳ, five potius: κάλων τείνας, οὐρίῳ
δρόμῳ, ἐφεὶς ἑαυτὸν εὐφροσύνᾳ, ut fute conzenio0 curfuque
ufus intelligatur fecundo, qui rosum*fe dar δοπείέαο vo-
]uprari. dem fufpicabatur, Epigrammatis auctorem
ia animo habuiffe verba Pl/aronis in Protagora T. I. p.
338. A. ubi verba fa&uris au&tor eft Hippias, Socrati
quidem, ἐφεῖναι καὶ χαλάξαι τὰς ἡνίας τοὺς λόγοις, COntrA
Protagorae, μὴ πάντα κάλων ἐντείναντα; οὐρίᾳ ἐφέντα, φεύγεὶϊν &
si; τὸ πέλαγος τῶν λόγων. Caeterum hoc diftichon come
paravic Heynius δὰ Tibullum L. 1. El. V. 75. utere, quae- |
fo, Dum licer; in liquida uat tibi linter aqua? — V. 1I,
Quale: μέτεστι. Virgil. XM. Aen. 234. Ille quidem ad fu-.
peros quorum fe devovet aris, Suctedez fama vivusque
per RA feraur. Ep. Palladii in Ciceronem, Anthol. Lar.

L. il. CLXI. p. 344. 4c ne quid Forzuna viro Wicaige
purezur, Vivus in aeternum docla per ora volat,

1.314.] DCCXLIF. Ap. Muratorium p. 658. Go-.—
rium T. IL p. 174. Donadam T.M. p. 401. Scriptum in
pantomimum, artis peridílimum. —— V. I. ἱστορίας δεί-
£a; fabulas in fcena exhibens. Lucilleus Ep. LXXXII.
in pantomimum ineptum: πάντα xa" ἱστορίην ὀρχούμενος,
et in fine: τοῦτο παρ᾽ ἱστορίην. —- χειρφιν, Gor. Mur. χερσὶ
λαλεῖν dicuntur pantomimi. Vide not. ad “πείρ. Thef-
. fal. Ep. XXVII. T. IL P. L p. 309. — V. 2. evregoc,
Mur. — V. 3. συνπασχῶὼν κεινοιςπερ xtiverro mp. Mur. In

Lapide KEINOIZ ΠΕΡ, , . . KEINEITO — aliquot erafis li-
teris. Salvinius κεινοιξ interpretatur κενοῖς, vanis, ina-
nibu: perfonis , et hiatum explet, περὶ piv κινεῖτα, | Sed

33? INCERTORUM POETARUM HL 314.

"an vetfu. fic- fcripto συμπάσχων κεινοῖς “ερὶ “μὲν κινεῖτο “προσώ-
ποις aut nullum, aut peffimum fenfum video, et phra-
fin «minime giaecam; nam συμπάσχων non habet, que
referatur, et μὲν. inutile eft, συμπάσχων κείνοισιν ὅσων κι-
erro προσώποις, aff etius heroum. illorum. fumens, quorum
fub perfonis faltábat, De pantomimo enim ibi agitur. *
Br.. De Vitali Mimo- Ep. in Anth. Lat. T. II, p. 18.
| 3

Moribus ac. didis ,/ 1ragica quoque voce place-

iuh ibn x bam ,
Exbilaraus. variis ΜΗ corda modis..
Fingebam. vultus, babittis. ας verba loquenzum,
Ur. plures uno. crederes ore. loqui.
- Ipfa. etiam | quam nojtra oculis. geminabat imago;
t Horruit in vultus fe magis iffe meos...
O quoties huituta meo fe femina gejtu
Vidit , et erubuiz, sotague tota. fuit. —
Ergo quor in noflro videantur. corpora formae,
Tor mecum vaptas abstulit arra dies.
" 2 , : ,
——.V. 4. πολυδοξοιο. Mur, yitiofe, ^ Quo fenfu au&er
διδαχὰς πολυδόξους acceperit, mihi non conítat. Malim
tamen de eruditione et arte accipere, quam ille in fce-
na exhibens.laudem,;2pud omnes adeptus eft. — Eodem
teferenda 4 ϑαλερὴ παιδείᾳ y. cujus. laudem | reliquiffe
v. $. dicitur. —— aiu ἐνκωμια λιψας. Gor. Mar. -—
V. 6. κέιτε δε. γήρα Qe(iuquvos. Ger. Mur. —— οὐκ &2avev.
non mortuus eft, arte ejus difcipalorum, quos reliquit,

praeftantia adhuc durante. — V. 7. »Í[n Lapide εὐχό-

$5, contra metrum; male Salvinius εὐρυχόρυισγ quod
epitheton fubítantivo τέχνη non convenit, ἠύχορος ut ἠὔκο-

os, ec multa alia nomina cum εὖ compofita, in quibus

poétae ob sneuum e in « mutant. Br.

HI. 314. "EPIGRAMMATA " 333
— "DOCXLV.. »E Muratorii Thefasro. p. 1437. ubi | -
admodum corrupte legitur. — Mendas, quas fustuli,
referre piget. * Br. | Habetur etiam ap. Gregor. Pia-
centinum. de Siglis Veterum Graecorum (Romae 1757.)
p. 195. cujus errores perfequitur Vir eruditiffimus 7i
loifon dans le Magafin. Encyclop. an. VAL. TIL. nr. $. p.
502. Brunckium hane In(criptionem edidiffe, tum, ut
videtur, non recordatus, — V. I. es ὃ et ᾿αϑηναῖος Mure
Ρίας. — W.3. πὼς ὧν δὲ ϑνηισκει. Mur.) ἀβνησκες. Piac, à
— VW. 5. γενναία eov καὶ χ. Mur. Piac. Hanc le8ionem —
tuetur Fillo:fon vertens: egregia, generofa rua funz di-
&a. Conf. Eurip: lphig. Aul 1402.72 μὲν σὸν, ὦ νεῶνι, Ὁ
γενναίως ἔχει, €t Y« 1423: γενναῖα yag Qgoveic, — Heliodor, |
L. VIL/5. T. ]f. p. 140. γενναίου. τὰ ῥήματα, καὶ yvegi-
Qovrs; εὖ τὴν φύσιν Sopbecl. Oed. Col. 596. Θησεῦ, và civ
γενναῖον i» σμικρῷ λέγω Daeixev, Senfus fic quidem optimus, ὦ
fed verba non fatis tefpondent. Primum ehini fic καὶ
male abandat, deinde dicendum erat, ni fallor, γενναῖα
τὰ cá, γενναῖα λέγεις, vel tale quid. ^ Si marmoris pate-
retur auCloritas, legerem ,
(owns ONES age Ὁ
Verba. καὶ σύ γ᾽ ὦ £. Piacenrinus in καὶ σ᾽ ὑγιοῦ mutanda
cenfebat; peífime (ane. — V. 6. σοὶ yàe χαρᾶς μέτεστι.
Kefpicitur, quod Fifcontius monuit, ambigua vis ver.
bi χαῖρε. — Sicap.s Theocrit. Eid. ΧΧΙ $4. cum Pol-
lux dixifTet: χαῖρε, Ev; ὅς τ᾽ ἐτσί, τίνες βεοτοί, ὧν ὅδε χῶ-.
qoc; refpondet Amycus: χαίρω πῶς, ὅτι γ᾽ ἄνδρας OQ,
7i)g μήποτ᾽ ὅπωτα. Ap. Euripid. Hec. 426. Polyxena ad
inferos abitura: χαῖρ᾽, ὦ τεκοῦδφα, χαῖφε Κάφσσανδρά τ᾽ ἐμοί"
&d quae Hecuba: χαίρουσιν ἄλλοι, μητρὶ P οὐκ ἔστιν χαρά,
— Ap. Máratoriumi hie verfus ἢς exhibetur: «a γὰρ
μότεστιν χαρᾶς ἡμῖν Baiug. Ap. Piacenz. 'σοὶ γὰρ μέτεστιν év;
χαρᾶς ἡμῖν δ᾽ ἅλις, In poftremis werbis vie magnus, 77e/-

434 INCERTORUM POETARUM DIL314.

feliugius ap. Leichium in Cur. Sec. p. 42. tentabat ἡμῖν
δ᾽ ἄλυος. tibi gaudii adbuc copia eft, mihi nil niff moeror
f'uppetit; omnino tnale et contra auctoris mentem. Ve-
rum eft procul dubio: |

Σοὶ γὰρ μέτεστιν ἔτι χαρᾶς, ἡμῖν δ᾽ ἅλις.

quod vettit cl. Villoifon : Réjouis - toi σοὶ - snéme, o étran-
ger. Puisque tu es vivauz, tt as encore des droits à là
joie, tu peux eticore y préséndros elle m. exiffe plus pour
moi,.- C'en eft fait; jen ai affez joui. ᾿

DCCXLVI Primus edidit Sirmond. ad Ennod. L.

VIL Ep. 42. Reinefius p. $821. Muratorius p. 1642.
Fleerwood. p. 256. Bonada T. 11. p. 521. — Similia
fant haec 4garbiae Ep. LXXXI.

T ÜO&vyaroy τί φοβεῖσϑε, τὸν ἡσυχίης γενετῆρα,
τὸν παύοντα νόσους καὶ πενίης ὀδύνας;

e M. X. γλυκέρωρε oc p. Murat? γλυκερώτερε. reliqui,
quod deferiptorum effe videtur péccatum, qui O pro E
habebant, erafum effe proximam literam non animad-
vertentes, —- V. 2. νούσων καὶ καμάτων. — Haec cum fimi-
libus conjungit Epigramma depravatiílimum , in | Sponiz
Mifc. erud. antiqu. p. 374. fi re&e emendavimus:

γούσων καὶ καμάτοιο καὶ ἄχϑεος ἠδὲ πόνοιο,

ταῦτα γὰρ ἐν ξωοῖσιν ἀμείλιχα ϑᾶκον ἔχουσι,

Vulgo v, ἀφαμαιόιο et fq. verfu ἀμειλιχασινκες ἐχουσιν. Pri-
zi verfus hujus Infcriptionis fortaffe fic retituendi
funt: ix
Κοῦρος ἐπικλείω σε Θεῶν φίλος οὐκ ἔτι ϑνητός"
ες ἠΐϑεος, Kofeoigry δμηλικίῃ πανόμοιος
πλωτήρων σωτῆρσιν, ᾿Αμυκλαίοισε seit,

* ; /

RM NE m a m TET RPT T

am

eel

IH, 314. 1.315. JEPIGRAMMATA. 335

Haec apud Sponium fic exhibentur: .

KÓIPOZ EIIKAEQ XE OEQOIAOZ OTKETI ONITOEZ

ἯΙ ΘΕΟΣ KOIPOIZIN OMHAIKI H IIANOMOIOZ

ΠΛΩΤΗΡΩΝ ΣΩΤΗ͂ΡΣΙΝ AMTKAAIOIZI E ,. OI .. N.
Primo verfa viazorem appellat puer, qui tenera. aetate, 3
Dioscaris fimilis, obierat. V. 2. in ἀφῶ literis. fa-
cile fe offerebat ἠΐϑεος. |

DCCXLFII. Ex marmoribus Oxonienfibus p. 109. -
ubi Hermae infcripta leguntur baec: Ψηφισαμένης τῆς
ἐξ ᾿Αρείον Πάγου βουλῆς τὸν υἱὸν τοῦ κοσμήτου Αὐρ. 'AQ- :
φιάνου Χρήστον Maoa9uwioy οἱ περὶ τὸ Διογένειον συνάρχοντες,
ἀρετῆς ἕνεκεν, — Ad hanc infcriptionem fpe&at v. 1. .

Epigrammatis, quod inferius legitur. Chreftus Mara- |.

thonius, Abbiani filius, in pompa folemni (fic enim.
κῶμος ἠἐγάϑεος explicandus videtur) exftin&us fuerat, fri-
gore ta&us, quod laena fe munire neglexerat. De /ae-.
nae ufa ad frigus ventumque arcendum vide Ferrar,
de Re Veft. ll. I. c. X. p. 20. — Caeterum: dubites,
comma reel collocetur poft 3és3»4 an. poft ἡγαϑέῳ.

4. 341 DCCXLFIII. Urnam, cui hoc pisse!
ma inícriptum, defcripfit W inkelmannus in der Gefcbich-
ze der Kunft p. 244. ldem Epigr. dedit Gaerano Mari
&o in lftrizion Albane p. 186. — Eft in Severam, Suy*
monii cujusdam filiam. — V. 1. ἀϑανάτων, Marin. Nihil
certius, quam ἀθάνατος fcribendum effe, ^Nemo homi-
num immortalis eft; hoc monet Severa; Thefeus alii
que antiquitatis heroés immortalitate digniflimi. | Si -
militer. Latini ad inevitabilem mortis neceffitatem
| demonílrandam, Tullium et 4ncwm ap. infetos de-
gentes commemorant, Lucret. L, 111, v. 1039. Horar.
IV. Od. VIL 19. ibique ΜΙ δεν], —. V. 3. τύνβος

336 INCERTOÓRUM POETARUM |lL.3r135.

Marm. λαγδνόφδιν, Gregor. Theol. Ep. CUE ap. "Mirsnb.
P. AS. de elis uode fepulcro :

οὗ γὰρ ἔχον χρυσόν τὲ καὶ ἄργυρον, ἀλλ᾽ ἐδοκήϑην
C !w.AiAd μαρμαίρων τοσσατίων λαγόνων.

ubi fortaffe legetid uri: ἀλλ᾽ ἐδυίχϑην ut ap. eundem Ep.
CLXXV. p. 159. ᾿οὐδὲ γὰρ οὗτος ἔχε χρυσὸν τάφος" ᾿ἀλλ'
ἐδαίχϑη. Πάντα φιλοχρύσοις ἄμβατα᾽ φεῦγε δίκη —— ν. 4.

Στρυμονίου παιδός, filii Stervmonis, quem ipfum Strymo- ἢ

nem appellatum fuiffe puto. Cf. Ep; DOCXXXVIH. 4.
— V. S. πολὺς βίός. qualem aliam inter homines non re-

peras. βίον pro ipfís bominibus paffim in his carminibus |

notavimus. —— οἵην οὐχ 4 c. Q. οὔὖδέ τις οὕπω, Marm, τις
ovxa, IVinkehu: ^ Unice vera eft cl, editoris emendatio.
Neque ullus alius füb fole tumulus tam probam mulie-

rem comple&itur. |
DCCXLIX. Edidit Ricb. Chandlerus: in. Infer. Syll,

| p. 69. nr. 78. — V. 2. παλιν. Chandl. media litera erae.
] fa, — V. 2. Πειραι παῖς. Cbhandl, — V. 2. ἐν γαίας, Infer,

ap. Gruter. p. 636. Mater genuit, warer. recepit. lbid.
p. 726. Hic matris cineres fola facravimus ara, Quae
genuiz tellus, offa — "uS Cf. Burm. Anth. Lat. T.
ll. p. 207.

DCCL. Hoc quoque Epigramma didit Rich. Cbatd-
, lerus. p. 7$. nt. Y23. qui iliud invenit in Campo Eleu-
finio Athenas verfus, Scriptum eft in hierophantam

myfteriorum Eleufiniorum. — V. I. wa τοῦδε ὑψιφανες,
^4 Row. VUE V 9 c0 δεδορκας. Chandler. cujus emendatio-

nes fequitur cl editor. — V. 2. ἐν εὐκαμένου, — V. 4.
Εὐμόλπου. EMpul? Mufaei filius, quem AtLbenienfibus

τὰς τελετὰς Δήμητρος tradidille narrant. Vide Suidam

in Εὔμολαος et ἀοξίαπι Scbolion in Sophocl. Oéd. Col.
Iost. Burmann, ad Ovid. Metam. XI. 93. Heynium ad
4Ipollodor. L. 44i. 15. 4. p. 861. Hinc Cereris myfíteria

III. 315. ^ RPIGRAMMAT A. 337

h. 1. ὄργια ΩΝ sppellantár ; quippe quae ad eum
au&orem referebantur. —. V. 4. μόϑον, —Bellica quo-
que virtute claruit is, quem hoc carmen celebrar, haud
abfimilis ipfi Eumolpo, de cujus bellica virtute vide
Paufan. 1. 38. M. 14. — V. 6. ἄχραντα ἀφ. MMarm. Epi-
taphium in mulierem, Cereris facerdotem, in ipfa Eleu-
fine inventum edidit Pilloifon. in Prolegom. Homer. p.
LV. et Fiftonzi in Mufeo Pio- Clement. T. IV. p. 43.

DCGLI. Etiam ex Chandleri Syll. Infcr. p, 67. T.
II. nr. LX. Athenis inventum, — V. 2. Φιλοτειμον.
Marm, — VW. 3. Συμφορον. Marm. quod emendavit Chand-
ler. Symphoros Philotimi aequalis hujus ftatuam, ut vi-
detur, pofuit. — ἄναστησεν €vvtQ43o. utrumque vitiofe
Lapis.
DCCLII. 5» Apud Fabrettum p. 704. et in D.
Bern. de Montfaucon Palaeographia gtaeca p. 170.
Hic metro fcriptum non effe hoc epigramma adnotat,
fed poéticen olere in narrandi genere, — At fallitur Vir '
do&iffimus, ^ Verfus funt plerique anapaeftici dimetri
catale&tici, fcilicet I. 2. 3. 5. 7. 9. caeteri da&ylici,
excepto ultimo, qui jambicus eft dimeter hypercatale-
Gus.* Br. — V. 1. Νεικοκράτης, Lap. — VW. ἃ. μουσικὸς
ἀνήρ. 1n marmore exfculptae, praeter protomen defun&i,
puellae lyrae cubito incumbentes, poéta fedens cum

volumine, et fub fedili perfona fcenica, ^ Haec Nico- .-

crazen noftrum dramaticae po&feos an&orem fuiffe often.
dunt. — V. 4. συνοδείτης. Lap. — Synodo adftriptum vet-
tit Fabreztus , nefcio cui, Mihi ex fequentibus fatis
manifeftum videtur, hominem intelligi, qui fe multis
peregrinantibus comitem dederat. — V. 6. οδοιπόριες
ϑατονησας Fabr, quem veram le&ionem perfpexiffe, ex
ejus verfione apparet: cum — itineribus effem laffaszus, —
V. 7. ἔμπορος, lenocinium facere inftitui, — V. 9. δάνος,
animam , mutuo a coelo acceptam, poft juftum tempus
reddidi, De vita ut debito naturae reddenda dedimus
Vol, III. P. a. Y

᾿

858 1NCERTORUM POETARUM ]1ll.315.-

quaedam ad TPeodorid. Ep, X. 'f. II, P. I. p. 120. —
V. 12. μοῦσαί μου τὸ σῶμα xe. Lapis. Quo fenfu Mufae
Nicocratis corpus poft mortem tenere dicantur , me
non faus intelligere fateor. Fortaffe ad binas puellas
eum cithara in cippo illo exhibitas refpicitur.

Led. p. 301.] DDCCL4L^- Habetur apud Sme-
rium Fol CXXXI. Grurerum p. CCCXXXH. Reinefium
P. 390. Denium p. 148. Ἐκ Mantiffa Anthologiae
Grot. edidit. Burmann, ad. Anth. Lat, T. H. p. 207.
Bonada Y. Hl. p. 259g. -—— V. I. » Variant exemplaria,
Smetius HIAIETAEIOZ. Donius flAizTAEIOS. —l'effime
Reinefius ΠΑΣΤΑΣΙΟΣ, Quae omnia corrupta et fenfu
caffa funt. Admodum veriümile e(t quod dedi πλεῖστ᾽

alverós, maxime laudatus, maxima laude dignts." Br. 1.0.
cus varie tentatus. — Gruzerus παῖς Yéioc legendum cen- |

febat, ad hujus nominis etymologiam fpe&lari exiftimans
v. 4. Non perfoadet. Grozius παῖς Τήϊος expreílit in ver.
fione : d |
— Transacto puer. híc jacto qui "Teus aevo,
ANobilis in. feenis biflvio - nuper | eram.
Vixi annos denos AAfclepiodorus et ocio;
Maire fatum. zerra nuuc quoque zevra tegit,

—— V. 2. πάσης Burmannus ex [chedis Grorii ; nec aliter
exhibetur in praeftantiffima editione V. cl. Hieronymi de
Bofcb Y. 1M. p. 598. — Epitbeto penitus omiffo ἀσκήσας

εἶδος Reincfrus , et lic reliqui. 51a omnibus exemplaribus |
omiífa eft vox τραγικῆς. Acute vidit Salvinius: deeffe .

nomen hypocrifeos fpeciem indicans, fueritne illa tra-
gica, an comica. Hanc praetulit in verfione:

Exercens fpeciem comicae hypocrifeos,

. Sed κωμικῆς refpuit metrum, — Sufpicari quis poffit illius -

loco fculptam fuiffe in lapide perfonam tragicam, quam

Iit. 315. 4. 316. EPIGHAMMATA. 439

forte non animadverterunt, qui lapidem defcripferunt
nifi vocem, qua verfas incipiebat, Cp quadratarius;
quum incidi ume

᾿

NEN ἀσκήσας εἶδος ὑχοκρισίης,

quae conje&ur4 mihi altera probabilior videtur.* Br, -
2— X. 3. oxrw καὶ δεκα, Reinef. — Male Donius βίον

inferit poft ζήσας; dua voce non juvatur fenfus, et
peffumdatur verfas;* Br ——. V. 4. γῆς ὧν γόνος: Vidé -
hot, ad Ep. DCCXLIX. 2. et ad Crinagor. Ep: ΧΩ,
T.I. P. 1, p. 4154.. AR

4.316.) DCCLHI Apud Grureru:m p. t 136. Fleet:

iwoodium p. 2 36. Benrlejum in Animadv.in Callimachi H.
in Law. Pall. v; 130. T. H. p. 13. ed. Ern, — V. T, -
ἐγυβρίσῃς. Grut. — ^ VW... μηνιση πικρὸν επαγεσιμή.

Grur. n. poflgrema voce Flectt?oodius nomen Deaé
fibi reperiffe videbatur, Epage/fómae, quam hominibus
vindi&am adducere, ἐπάγειν, exiftimabat. . |. Berzlejus
emendabat: μή σοι μηνίω πικρὸν ἐπ᾿ ᾿Αγεσίλαᾳ περσεφόνα Tt κό-

en. ne tibi irafcar apud Pluzonem ez Proferpinam. Sic, ut

Brunckius hunc verfum exhibet, eum laudat Rake:
nius in Epift. crit. p. 133. ubi exemplis prolatis docet;
praepofitionem faepe per tmefin verbo poftponi, etiam
pluribus vocibus interje&tis, ᾿Αγεσίλας et ᾿Αγεσίλαος Plu-
to appellatus ab Z4efcbylo, Arbenae, L. LI. p. 99. deinde
ab aliis. Cf. Spanbem, ad Callim. p. 724. —— VW. 3. AMA -
eap. Grut. et Fleerty, Írequenti' etrore, ἀλλὰ dedit
Benilejut.

DCCLIF. E Muratorii 'Thefauro p. 958. 1. In
Itorium juvenem, cui avunculus moriim entàm pofuit/
-— V. 2, συγκλησας ἄρετης suxAGMY "warekeic. Murat. Lei.
cbius, qui hec Epigramma tractavit in N, Mifcell. Lipf,
T. 1. p. 473. fq. lacunam reliquit in fine pentametri,
Fruftra idem ἢ, v. tentabat in Curis fecund, p. 42. ubi

X a2

240 INCERTORUM POETARUM 1.316:

tamen optimam JPeffelingii emendationem profert, ὅσσην
συγκλείσας ἀρετῆς εὐκλείην κατέχεις, — Similis color. in Ep.
Leonid. Tar. LXXXV. cujus initium : ἠρίον, oiov νυκτὶ κα΄,
ταφϑιμένοιο καλύπτεις 'Oeréow, οἵην, γαῖ᾽, ἀμφέχανες κεφαλήν ;
-— V. 3. Nullus poéta, neque tragicus, neque lyri-
cus, neque epicus denique tuas virtutes fiC, ut par eft,
célebraverip: Ariftides Orat. T..L.y« 256. τίς ᾿ορφεύς,
4 Θάμυρις, ἢ ποῖος ᾿Ελευσίνιος eire Meusaioc ἐξαρκέσει vo-
σούτῳ πράγματι; ποίαις κιϑάραις ἢ 4 λύραις τὸ κοινὸν πτῶμα ἀνα-
κλαύσεται; — V. 6. 000 «2 ὡς. Mur. 'Tentabat Leicbius ;
ὅσσην 9", ὡς ve, quantum , ur fenex , cum aerate juvenis
effes, pollehas. — Noftra le&io debetur iterum 7Veffeline
gii acumini, ὅσσων κρατεῖς κοῦρος ὦν, ὡς πρέξβυς. puer omnia,
tanquam fenex, tenes. De puero fupra annos aítuto
Silius L. VIIE. 466. Ora puer, pulcberque babizum, fed
corde fagaci Aequabaz finium , atque aftu fuperaverat an
πος. De Fundani filia PZinius V. Epitt. XVI. 2. Non-
dui annos quazuordecim impleveraz, ez jam illi anilis pru:

dentia, matroualis gravitas erat, Idem de Fufco Sali-

natore L. Vl, Ep. XXVI I. puer /rnplicitare, comirate ju-
venis, fenex. gravitate, — Multa fimilia collegit Corze ad
eundem L. V. Ep. IX. not. 6. p. 365. fq. — Caeterum
intextu interrogandi nota eum commate permutanda
eft. — V. 7. γυβῷην 04... e eye, Mur. quod bene
eimendavit Leichiu: , qui in fine verfus of, οἱ tentat, quod
mihi Brunckiana le&tione videtur verius. |. Sic rotundior
exiflit oratio: ὅν eo ἐγῷ 9εῖος τεὸς ἐτρεῷον, οἵ, οἵ, TM
μονα, νυμφεύσων ἥρπασε. πρόσϑ᾽ ᾿Αἴδης. SiC jungenda et
diftinguenda verba, quod minus re&e vidit emendatio
nis au&ór. — Puellae, ante nuptias defun&ae, ab Or-
coin matrimonium abreprae dicuntur, lis, quae no:

tavimus ad Meleagri Ep. CXXV. T. I. P. LI. p. 139. δά,

de Ep. 4nytes XVII. et Euripid, Iphig. Aul, 460, τήνδ᾽
αὖ τάλαιναν παρϑένον (τί παρθένον, “Αἰδὴς νίν, ὡς ἔοικε, νυμ-
“φεύφει ríxe,) ubi vide Markland, notas. Ap. Murazor.

- wilde o oe

EE Jve* 3&-

LE e Rem ins 1 ^
dew dads - erg Ad ir e sis ncm

III. 317. EPIGRAMMATA. 8341

. elt τλημον αγύφευσων. -- 4. 317] V. 9. AMAPA ΜΟΥ͂ΝΟΣ,
Mur. Perperam Leicbius ἅμ᾽ ἄρα μοῦνον mv. — Brunckius
quomodo μούνῳ acceperit, non fatis apparet; fed ad Ito-
rium, puellae fponfum , videtur retuliffe, | Sed fic
difficile fuerit, poétam ab obfcuritatis vitio liberare.
Hoc nomine, et propter alias virtutes, fe commendat
me Weg emendatio apud Leichbium : |

— RAW Wem μοῦνοι
παρϑενίην ἐρατὴν σώσαϑ᾽ ἕως ᾿Αἴδου.

μοῦνοι, Ttorins et puella ipfi deftinata. Hac emenda-.

tione admiífa, poéta, ut par eft, ad Itorii^mentionem, .

unde progreffus fuerat, redit, eamque apte cum puellae
illius commemoratione conjungit, — V. I0. ΣΩΣΆΤΕΩΣ,
Muraz, | An fuit: ;

᾿σώσατε εἷς bone
eodem fenfi. Cf. Fiftiberum in Ardhade: ad Weleri |.
Gramm. T. ΠῚ. P. HJ. p. t5T.
DCCLF. Edidit If. Vo[fius ad Pompon. Mel. p. S χόν
emendavit /7eringa in Obfi. crit. p. 143. quod Toupium
fagiffe videtor in Emend. ad Suidam p. 395. Tentavit
etiam , fed minus feliciter, Dorvillius ad Charit. p..
357. ἔριν praeterea apud. Gorium T. 1. p. 4538.
Fietwood. p. 327. Bonadam 'T. ll. y. 391. — V. 1.
THH TPIBON TIATATEIZ AAIITOE TOAE ΣΗΝΑ. ΝΟΉΣΗΣ,
Marmor ap. Vo[fium, et parum diverfe ap. Gorium, ubi :
AAHTAZ...EZHMA habetur, Emendavit V^o(fius; τὴν
τρίβον el παράγεις, ἀλύπως τόδε σῆμα νοήσῃς. Salvinius: üc.ma-
᾿ φάγεις ἀλόπωςγ vertens: — Tu fime moeflitia monimentem
boc terne, viator. Dorvillius: τὴν. TQ. ὡς 0205792. ἀπτῶς
τόδε c. νοήσας, Bronckiana le&io Heringae debetur et. Tou-
pío, uterque enim in eandem emendationem incidit. — '
Y 3

-

342 ^ "AENIGMATA, 20 HE 23I7T4

V. 2, MHAEO MAITEAAZHZEI ATNOZ EZTI TAOOZ. P^off.
Εἰ κυνος seri 'TAOOS. Gor. in hoc verfu emendando omnes

confpirant. —— V. 3. ETAANEOHN XEIPZZAAE KONIN'

EYNZOHTANAKTOZ. Foff.et fere fic Gorius , ap. quem

tamen initio ETATZOHH et in fine EOHTANAKTOZ habe--

tur. Haec Po[fius se&te emendavit. et ceteri, nifi quod
Salvinius συνέϑησαν dedit, — V, 4. ΟΣ MOTKAKIH AH.
- TONAZ EXAPAXENOTON. Peff Minus corrupte Gariu::
ΟΣ MOTKAIZIHAHTON AZEXAPAZENOTON. | Haec omnia
jam Poffius veüituit, quem Dorvillius in reliquis fecutus
κἀν fcripfit. |

DCCLVI. Vat. Cod. p. 238. τύμνεω, cui futurus
Anthologiae editor hoc carmen reftituet. | Lemma: xi;
κύνα Μελιταῖον Εὐμήλου. Auctoris nomine omiífo, edidit
L. Hol[lenius ad Szepb. Byz. p. 203. . Hinc fe illud,
fed emendatum, exhibere ait Toupius in Cur. Nov. p.
195. ubi praeter pufillum typothetae errorem in 3. v.
(übi ap. Holflenjutm κάλεσκον legitur, pro xaaéeexov,) nihil
omnino emendavit, — V. I. ὅτ᾽ ἦν ἐτι, Meleager Ep.
XXII. jv καλὸς Ἡράκλειτος, ὅτ᾽ ἦν, ποτέ. ldem Ep. XXVII,
dv γὰρ ὅτ᾽ ἦν Δάφνις μὲν ἐν οὔρεσιν , νῦν δ᾽ Ὑάκιγϑος Τερηνός.

AENIGMATA.

——

I. De gryphis agens Azbenaeus L. X. p. 455» D.
ἐστιν εὐπορῆσαι: δὲ καὶ ἄλλων γρίφων, i
Ἐν φανερῷ γενόμαν, πάτρῳ δέ μοι. ἁλμυρὸν ὕδωρ
ἀμφὺὴς ἔχει, μήτηρ δ᾽ ἐστ᾽ ἀριϑμοῖο πάϊς.

φανερᾷ μὲν οὖν λέγει τῇ Δήλῳ, ἥτις ὑπὸ ϑαλάσσης περιέ-

eras μήτηρ δὲ ἡ Δητώ, ἥτις Κοίου ἐφτὶν ϑνγάτηφ. Μακεδό-

11.318. ^ | AENIGMATA. 7:343

γες δὲ τὸν ἀφιϑμὸν xev προςαγορφεύσουσι, Εμβαεῤίπε in Od. z.
p. 2 56. I 2. ἱστέον δέ, ὅτι περὶ ᾿Απόλλωνος Δηλίου ἤγουν yv. "
θέντος ἐν Δήλω τῇ νήσῳ, αἴνιγμα φέρεται ἐοικὸς τοῖς τοῦ Θεο-

χρέτγῳ σκληροῖς (i. e. aenigmaticis lufibus, Effu/ae et ἄγαν, —
"Tbeocrito tributis) τοιοῦτον" Ἐν φανερᾷ ysváuav, πάτρην
δέ μου d. etC. πάτραν δέ μοι Cafaubonus invenit in meliori-
bos Codd. [6 etymologia nominis infulae Deli plures
tradiderunt, quos vide ap. Berkelium ad Srepb. Bys. v.

Δῆλος, p. 297. Adde Cal/im. in H. in Del. 52.

. φοῦτό To; ἀντημοιβὸν ἁλίπλοσι ouvou' ἔθεντο,
οὕνεκεν οὐκέτ᾽ ἄδη λος ἐπέπλεες., ἀλλ᾽ ἐνὶ πόντου.
κύμασιν Αἰγαίοιο ποδῶν ἐνεϑήκαο ῥίφας,

— V. 2. ἀριϑμοῖο πάϊς. Coei, Titanis, eujus nomen prae»
clare Barnefius reddidit Pindaro ap. Strabon. X. p. 742.
B. ubi Κοίου yévo; Latona dicitur. Eadem Κοιογένειᾳ ap. .
Apollon. Rbod. M. 712. et Kos; in. Callim. H. in Del,
150. ubi $panbem. aenigmatis noftri non immemor
fuit. : «itr

II »ἘΠῚ inter carmina in Guijoniorum vitis edita.
Vide Salmafium ad Hiftor. Aug. p. 289. [T.Il. p.231.]
et in Plinianis p. $58. Linum, ex quo mantelae fiunt,
flavum eft et albefcit tundendo et abluendo.«* Br. Vat,
C. p. 620. in Guijon. Vit. nr. XIV. In Exercitatt. .
Plinian. 1. c. Salma/iws nonnifi tres verfus excitavit. —
V. 4. πρώτη. Quum convivae discubuerant, aqua iis
porrigebatur et χειρόμακτρα five. manrilia. | Virgil. Ge-
org. IV. 376. manibus liquidos danz ordine fontes Ger-
manae, tonfisque ferunt mantelia villis, — Pars epulis one-
rant menfes. Yd. Aen. L. 701, Dant famuli manibus
lymphas , Cereremque caniffris Expediunz,: sonfisque fe-
runt mantelia villis. Hinc apparet, cur fe primum in
convivarum cliorum venire dicat wmpfile, — Caeterum

Y 4

344 ^ AENIGMATA. IH. 318.4. 319.

de χειρομάκτροις confule Azbenae. L. IX. p» 410. Rhodi-
gin. Ant. Le&t, XVI 24.
11. Vat. C. p.-624. » lllufiratum eft a Salmafio

in Plinian, p. 162. V. 3. ὡς excudi debuit fine/ac- -

.centu, ἐείδομα, absque neceffitate in Jes(2opa: a viro quo-
dam do&o mutatum,* Br, Confer Bod, a Srapel in

Theophr, p. 622. Ex Salmafíi verbis in Plinianis 1. c..

forte quis fufpicetur, eum aliquid in hoc Epigrammate

^ novaffe; fed fruftra, | Sic enim, ut ille exbibet, car-

men in Cod. legitur. Ad fenfum carminis facit inpri-
mis Theopbrof L. VI. Plant. ubi de κάκτῳ᾽ — καυλὸν ὀρ
9ày ἀφίησιν, ὃν καλοῦσι πτέρνικα καὶ τοῦτον ἐδώδιμον" τὸ δὲ πε-
ρικξρπιυν, ἀφαιρεθέντων τῶν παππωδῶν, ἐμφερὲς τῷ τοῦ φοίνικος
ἐγκεφάλῳ. ἐδώδιμον καὶ τοῦτο. Hunc cactum nihil diver-
fum effe a κινάρᾳ, monuit Athenaeus , qui Theopbrafti lo-
cum excitat ἢν ἢ, p. 70. et 7 I. eique fententiae fubfcribit
cl. Schneider. ad Columell. X. v. 235. p. 531. fq. qui
κίναραν five cadum eundem effe exiftimat, quem nos
Arzifcbocke appellamus. Οἱ, Needbam ad Geopon. XH.
89. —— V. 1. ἐγκέφαλον, cinarae ea pars, quam cum pal-
mae ἐγκεφάλῳ comparat. Theophraftus. κεφαλῆς ἄτερ. quam
vis vero capite deílituta, — V. 3. ὡς ὑπὲρ αὐλόν, ea pars,
quae cauli impofita eft, fphaerae eft fimilis, — V. 4.
μητρὸς ἔχω πατέρα. femen, quod intus eft; unde caulis,
quem μητέρ appellat au&tor , progignitur,

lF, Vat. C. p. 620. Editum in Vitis Guijon. nr.
XL p»Addito e, centenarii numeri figno, media in
voce m«vgüc, habebis Πύῤῥος, Neoptolemi nomen, Deida-
miae filii, et Polyxenae occiforis. * Br.

*

"4. 319.] E Vat.. .C. p.623. Edidit Pierfon ad.

Mocrin, unde id repetivit Schneiderus in Fer. crit, p. 8.
EX primo difticho tradu&um | eít miferi verfificatoris
Aeuigma, quod in membranis habetur p. 621.

ΠῚ,310. | AENIGMAT A. 345 "4

μούνῳ μοι φίλον deri γυναιξί περ ἐν φιλότητι
| μιγνύσϑαι, αὐτῶν λισσομένων ποσίων,

quo confirmatur le&io λισσομένων in noftro, ubi Schedae
LiCrozianae λευσσομένων exlitbent. — V. 4. »Menda
eft in voce ἀχνυμένων. — Non magis dolere debent puellae
parentes, cui clyfter infunditur, quam mariti, qui il-'
lum uxoribus fuis mederi fupplicant, λισσομένων ποσίων.
Scribendum ἀρνυμένων, non flagitantibus modo parenti-
bus, fed etiam oblato aere id adipifcentibus, pretium
folventibus, ^ Haec eít propria fignificatio et primaria
VOGiS ἄρνυσθαι ) ἀντικαταλλάττεσθϑαι. € Br. ἘΠῚ potius:
parenzibus id NE τ et^ expetentibus: Vide Clark.
ad Odyff &. 3. An fuit γαννυμένων ἢ parentibus ipfry
lactantibus , dum puellae falutem. indef reftitutum iri
fperant. — τοκήων, Vat, C. — V. 5. δέ με, Vat. et Sched.
LaCr. — V. 6. »76vov. quando fcilicet Αὐγείου πολλὴν xó-
προν ἐξεχάθῳρεν.“- Br. Inepte Pauiw,in cujus apogr. hoc
Epigramma legebatur, ad verbum τρύω, τρυμάτιον refpi«
ci putabat, — V. 7. καὶ ἀμπλουτῆϊ, Vat. In Sched. LaCroz.
er ομένοισι καὶ ἀμπλουτηῖ, Rgiskio in mentem veniebat
ἀποιχομένοιφε καὶ ἀμπλουτῆϊ, nefcio quo fenfa, Veram
le&ionem vidit Cornel. de Pautw; idem in fenfu verbo-
rum explicando a vero aberrat, — Continuatur fimilitu-
do cum Hercule, qui cum Plutone pugnaverat. Οἱ ézvó*
μένοι fant ij, quos à κλυστὴρ init. Hos fe defendere. ait
vel contra Plutonem, morbum ab iis" depcllens fcilicet;
hinc etiam μαχοίμην ὑπὲρ ψυχῆς, vitam tueri valeam eo-
rum, quibus mifceor. — V..9. pay μιγεὶς ἐλέφας. Ad.
immittendos clyfteres utebantur olim utribus e caprina
pelle, qnibus adaptarae fi(tulae eburneae.« fir, εὔρινος
a joM pellis derivandum, epitheto fcilicet ad eam par-
tem inflrumenti relato, quae corio conftabat, — &gy;ó-
δοντα. Cod. rede. 1n apogr. nonnullis ἀγριόδοντα, ἀργιόδους, ᾿
Gidido dente. infirucius, de filtula- eburnea aptiflimum. /
Y 3 |

546 ἈΕΝΙΟΜΑΤΑ, III. 219.6.320,- |

— Pro 2jedíg Vat. C. ἱδρείῃη. Illud recte eniendavit
Pauw, nec aliter exhibuit Pierfon. et ScLaeider,

VI. Nat. C. p. 623. ,) H$aieroc ignem notat, Παλλὰς
oleum, Πηλεὺς vas figlinum e πηλῷ factum, 6364 funicue

"Jum ftupeum, &AA6xwov: νυκτιπόλος Φαέϑων lumen no&ur-

num.* Br. — VW. 1. b^ ioyllvon Vat. — V. 2. »In
Cod. fcriptum εἰς εὐνὴν iníys4 , librarii, ut videtur, er»
^ gore, repetito verbo 6 praec. verbo.« Br. Vitium por
tius in v. I, latere putaverim , ubi fortaffe fcriben-

dum;

ἐν ἀγκοίνμσι κλιϑεῖσα.

/

b
ut eft ap. Theocrit, Eid. Yl. 44. & δὲ Βίαντος ἐν ἀγκοίνῃσιψ
ἐκλίνϑη. -- εἰς εὐνὴν ἐμίγη eit pro εὐνῇ ἐμίγη καὶ φιλότητι, Ut
Homerus loqui folet, —- V. 2. ῥϑόναι. de linteis accipien-
dum, quibus le&ti infternuntur. '
VII. Vat. C. p. 623. » n aeneam cucurbitulam,
qua utuntur chirurgi ad eliciendam fanguinem: — Epi-
gramma plamum et perfpicuum eft. * Br. — Du&um
videtur aenigma ex Plutarchi Conviv. Sapient. T. II.

p. 154. P. C. ubi Aefopus Cleodemo explicandum pro--

ponit aenigma hoe:

ἄνδρ᾽ εἶδον πυρὶ χαλκὸν ἐπὶ ἀνέρι κολλήσαντα,

quod cum ille fe intelligere negaffet, καὶ μὴν οὐδεὶς,
inquit, τοῦτο μᾶλλον εἴθεν, οὐδὲ ποιεῖ βέλτιον" εἰ “δὲ kevg,
μάρτυρας ἔχω σικυωνίας, ὃ μὲν οὖν Κλεὔδημος ἐγέλασε, καὶ
γὰρ ἐχρῆτο μάμστα ταῖς σικυωγίαις τῶν vx) αὑτὸν ἰατρῶν,

«.320.] VIII. Vide ad praecedens Epigr. Inte-
/ grum aenigma laudat Zirbenaeus L. X. p. 452. C. ubi
αυρίχαλκον exhibetur, | Priorem verfum, quem celeber-
rimum vocat, profert Zrifforeles L. HI. Rhetor. HH. 12.
ét in Poétic, c. XXH. 5.

rU C HNQSUE me

Wr 320. AENIGMATA, . ς 347

IX. Servavit. Azbenaeus L. X. p. 449. D. E. lude.»
hos verfus ex Alexidis fabula ductos difcimus, — Adde-
bantur ap. Comicum haec:

παίϑειν σὺ χαίρεις, ὦ γόναι, μὴ αἰνίγμασ:-
β. καὶ μὴν ἁπλᾶ γε καὶ σαφῆ λέγω μαϑεῖν.
&. τίς οὖν τοσαύτην παῖς ἔχων ἐσται φύσιν;
Q. ὕπνος βροτείων, ὦ κόρη, πανστὴρ πόνων.

Eu[lath. ad 14. 0. p. 1463. I2. qui v. 2. ἐν ϑεοῖς éxhi-
bet, et v. 5. ἅπασιν ὧν ἀεί. Hadrian. Jun. VI. Anim. 26.
hoc Epigramma explicans, vw. 4. τὴν παροῦσαν, ἔμπαλιν
legit. Explicationem adícribam verbis: Ca/auboni ad
Atben, p. 755. 4. : » Non eft mortalis, neque immorta«
lis, fed habet mixtum temperamentum: itaque nee ut
homo, nec ut Deus vivit: fed cum nafcatur fubinde
nove, perit rurfus ejus praefentia i. e. ipfe, poftquam
eít renatus; invifibili fpecie, notus eft omnibus. ——
Quare invifibilem fomnum dicat, ftultum fir quaerere:
fimul enim nafcitur fomnus; et coecus fit homo ; fimul
redit facultas videndi, et abit fomnus. «

X. Eubuli eft Comici in Sphingocarione, unde id
excerpfit Acbenaeus L, X. p. 449. F. Idem poéta fenfum
explicuit ipfe:

τί δ᾽ ἐστὶ τοῦτο; τί ἀπορεῖς, Καλλίστρατος 1
πρωκτὸς μὲν οὖν οὗτος. σὺ δὴ ληρεῖς ἔχων.
οὗτος γὰρ αὐτός ἐστιν ἄγλωσσος, λάλος,
ἕν ὅνρμα πολλοῖς, τρυτὸς, ἄτρυτος, δασύς,
λεῖος" τί βούλει; πνευμάτων πολλῶν φύλαξ:

— V. τὶ ἀἠῥενέθηλυς in antiq. edd, ^ Noftrum eft in
melioribus libris. & πρωκτὸς five maris fit, five mulieris,
eodem nomine gaudet. — V, 2. ἀνέμων ταμίας, —Ni- .
&arcbu: Ep. V. 4. Ἑρμογένης δ᾽ ἔλαχε στυγερὸν δύμον εὐρώενν

348 ' ARENIGMATA. III. 520:

σα, Ὕστατος εἷς ἀφανῆ χῶρον ᾧπερχόμενος : Ἔνϑ᾽ ἀκταὶ νεκύων
καὶ ἐρημίαι ἠνεμδεόσαι Δουπεῦνται πνοιῇ δυςκελάδων ἀνέμων. -----

ἄλλοτε λεῖος. — Sic ἄλλοτε paffim in altero membro, ita ut -

in priore fubaudiendum fi how V. 3. ἀξύνετα ξυνετοῖσιν,
Sic Cafaubonus ex conje&ura, quam Excerpta confirma-
runt; nihil certius, — Vulgo ἀξύνετ᾽ ἀξυνέτοισιν, | quod
fenfum idoneum non babet. Noftrum autem et argu-
tum eft, et facetam continet parodiam fermonis tragi-
ci. Euripid. Phoen, v. 1510. Oedipus rdc ἀγρίας ὅτε
Αυςξυνέτου ξἕυνετὸς μέλος ἔγνω Σφιγγός. ubi vide Valckenar.
Jdem lplüg. in 'Taur. v. 1092. εὐξύνετον ξυνετοῖδι βοάν,

Piudar. Ol. Il, 150. βέλη φωνᾶντα συνετοῖσιν. — Verba,

quae fequuntur, P ain ἐκ νόμου ἕλκων, Cafaubonu: melius

declarari pofíe negat, quam verbis Ztriffopbanis in Nub.

V. 387. ubi de ventre Strepfi lades: δεινὰ moi γ᾽ εὐθός
pon καὶ τετάρακται, Χώςπερ βροντὴ τὸ δωμίξιον παταγεῖ καὶ
δεινὰ κέκραγεν ᾿Ατρέμας πρῶτον παππάξ, παππάξ, κἄπειτ᾽ ἐπάγσι
σπαπαπαππάξ. Cogitandum nimirum de νόμοις muficis,
qui diverfi funt generis et foni.

Xl. Etiam hoe Aenigma ex Euwbuli Σφιγγοκαρίωνε,

profert Zzbenaeus L. X. p. 450. A. B. Vulgo v. 1. ὡς
γέος legitur , quod in à mutavit. Grotius in Excerpt.
(Trag. p. 657. Idem v. 2. κοῦφος πέταται legit, quod
vulgatae neutiquam. praeferendum. ^ Explicationem
Comicus adjecit hanc:

| πάππος ἀπ᾿ ἀκάνϑης, ὦ "yay, five à huit (vulgo οὗτος
; | “ἢ γὰρ) ὃ ὃς νέος μὲν ὧν
ἔστηκεν ἐν τῷ σπέρμαϑ᾽, ὅταν δ᾽ ἀποβάλῃ
y 4 “ d "n
[γηραιὸς ἤδη} τοῦτο, πέτεται μοῦφος ὦν,
-Bwxov)sw ὑπὸ τῶν παιδίων φυσώμενος.

Sic haec integranda cenfebam , quae diverfa ratione

tentarunt Grotius et Cafaubonus. | Non debuerat omit-

tiin folutione femecluri; commemoratio ; quare γηραιὸς

A^

eir sero pue

Lm ee E

OA ESAE aas

JI.320.1.321. | AEN IGMATA. ^ $49

inferui. Refpexit autem Eubulu: locum. Sophoclis à

Plutarcho fervatum T. Il. p. 1100, γραίας ἀκάνθης πάπα

πος ὡς φυσώμενος. Nicander Alex. 126. oix δὲ δὴ γήρεια

γέον τεϑευμμένα πάππον Ἠέρ᾽ ἐπιπλάξζοντα δγαψαίφονσιν ἀέλλαις,

€f. 4rnald. in Ledt. Gr. p. 33. — V. 2. ἄπτερος ὧν,

volat, licet alis non inftru&us fit. — γῆν bieten. de-
ciduus terram obducit.

4.321.] ΧΙ, Vat. C. p. 619. Editum in Guijonor.
Vitis nr. V. et prius ab ipfo Salmoffo ad Script. Hift,
Aug. T. H. p. 825. qui ita interpretatur: eic ἄνεμος fla-
tus e(t tibicinis; 3óe νῆες duae tibiae; δέκα ναῦται! 46.

cem digiti, qui, foramina tibiarum percurrendo; qua- -

fi remigant; εἷς κυβερνήτης» tibicen, qui utramque tibiam
moderatur, — In fine Cod. Vat. ἐλάσει exhibet; ? pti
eít in Guijon. Vit, iae. Salin. à | DOW

XHI. ZArbenae, E X. p. 4590. F. Ἐν δὲ Σαπφοῖ ὃ
᾿Ἀγτιφάνης αὐτὴν τὴν πσιήτριαν προβάλλουσαν ποιεῖ γρέφους
τόνδε τὸν τρόπον, ἀπολνομένου τινὸς οὕτως. ἡ μὲν yxe φησί"
"gaz; φύσις X, T. A, ταῦτά τις ἐπιλυόμενος. φησίν". οι

ἡ μὲν φύσις, γὰρ, ἥν λέγεις, ἐστὶ στόλις, cit
βρέφη δ᾽ ἐν αὐτῇ διατρέφει τοὺς ῥήτορας, |
οὗτοι κεκραγύτες δὲ τὰ διαπόντια,

τὰκ τῆς ᾿Ασίας καὶ τἀπὸ Θράκης λήμματα

ἕλκουσι δεῦρο᾽ νεμομένων δὲ πλησίον

αὐτῶν κάθηται, λοιδορουμένων τ᾽ ἀεί"

ὃ δῆμος οὐδὲν οὔτ᾽ ἀκούων οὔϑ᾽ ὁρῶν.

Hanc interpretationem improbat Sappho , verfi bui ap.
Arbenaeum. corraptiffimis, quos leviter attigit Cafaubo-
"mur, Grorius fine facceffa emendare et refarcire cona-
tus efl, Tum poétria veram interpretationem expro-
mit;

—

850^ AENIGMATA. 1.321:

QA μὲν γοῦν der) φύσις ἐπιστολή"
βρέφη δ᾽ ἐν αὐτῇ περιφέρει τὰ γράμματα,
» , € ^ 2c "
ἄφωνα δ᾽ ovre [ravra] τοῖς πόῤῥω λαλεῖ,
οἷς βούλεϑ᾽ " ἕτερος δ᾽ ἄν τύχῃ τις “πλησίον
ἑστώς, ἀναγινώσκοντος οὖκ ἀκούσετοη.

—— V. 2. ἄφωνα. Similiter, infcriptio ftatuae góellaris
ap. Sappb. Ἐμ.1. σαιδνὴ ἄφωνος ἐξοῖσα τάδ᾽ ἐννέπω. ἦν τις teu
Ζαι) Φώνὰν ἀκαμάταν κατεμένα πρὸ ποδῶν. —— βοὴν ἵστησι: Ἐπ-
ripid. lphig. in T. 1307... τίς ἵστησι βοήν. Ib. Iphig. in
Aul. 1039. ἔστασαν izxév. llaftravit hunc dicendi
ufum-Kufier, ad Ariflopb, 'Thefm. 704.

XIV. Atbenae, L. X. p. 451. Εν ex Hermippi opere
de lfocratis difeipulis narrat, "Theode&en. Phafeliten
ἱκανώτατον γεγονέναι ἀνευρεῖν. τὸν προβληθέντα γρῖφον, καὶ
αὐτὸν προβαλεῖν ἑτέροις ἐπιδεξίως, οἷον τὸν περὶ 'τῆς Yi.

ἔφη γὰρ εἶναί τινὰ φύσιν, ἢ περὶ τὴν γένεσιν καὶ φϑίσιν ἔστε
μεγίστη, περὶ δὲ τὴν ἀκμὴν ἐλαχίστη. λέγει δὲ οὕτως" τῆς’

φύσεως κι T. A. —. V. 1. Nihil effe in rerum natura ait,
nec in mortalium genere, quod fimili modo crefcat et
augeatur. ἐν γενέσει, referendum. ad folis ortum, | qui
cum,meridie fummam coeli attigit arcem, umbra eft
minima; vefperi eadem denuo crefcit, —— V. 4. Me-
liores forent numeri, fi legeretur:

b δὺ μέφαις ἀκμαῖσι μικράς
et fic Theodeclen fcripfiffe puto.

XF. Vat. C. p. 625. Notum Sphingis aenigma ex
Afclepiádis τραγῳδουμένοις profert Acbenáeus L.. X. p. 456:
B.' Sine auctoris nomine Tzerza ad Lycopbr. v. 7. p.
2. Afclepiadem nominat etiam Scbol. Eurip.in Phoen,
v. $0. qui primum hemiftichium excitat fic: ἔστι δίπους
ἐπὶ γῆς καὶ τετράπους, In compendium hoc aenigma red-

8i

uad epe oaov dee

am
-

E παν

9c ce TES
e EDS
de

QE UP Lai

M ce ur er τρτΠΣ
xc P c -- d
: e σης 1 ἐς,

egit Diodorus L. IV. 64. p. 308. ἦν δὲ τὸ σροτεϑὲν aD
τῆς Ξφιγγός, τί ἐστι τὸ αὐτὸ δίπουν, τρίπουν καὶ τετράπουν; Adpol-

lodor.MÍ. 5$. 8. τί ἐστιν, ὃ μέαν ἔχον φωνήν, τετράπουν xa
δίπουν xai τρίπουν γίνεται; quo firmatur leS&io Zzbenaeé
οἱ μία φωνή, pro qua in Scbol. Lycophr. legitur: οὐ μίᾳ
μορφή, quod per fe fpe&tatum mínime ineptum eft. —
Μ΄ 2. τρίπον. — Hoc de fene di&um, qui baculo tanquam
tertio pede ! nititur, obrerfabarur au&tori Tragopodagrae,
v. $54. duoi, πόνων ἀρωγόν, ὦ τρίτον ποδὸς Μοῖραν AsAoyxié
βάκτρον, ἐξέρειδέ μου Βάσιν τρέμουσαν. ----- V. 3. φυὴν. Val»
«kenarius recepit ex Codd. Sophoclis, ni fallor; certe
φυὴν legitur in marg. ed. Turtiebi, Vide eum in Prolegg.
.ad Phoeniff. p. XXIV, Vulgo φύσιν, quod apud Terzem
Àn βοὴν degeneravit, unde Dalechampius etiam ap. Azbe-

naeum vertit, clamorem id tamen mutat; "βοὴν eftetiam —

in Vat. C. — V. 4. ἐρειδόμενον, Atben. ἐπειγόμενον. Tze:za
et Vat, Cod, — V. 5. ἔνϑα τάχος. longe plurimi; et
fic ipfe Brunckius dedit in Ed. Sophoclis. μένος Valckena-
riu: invenit in Euripideis Codd. Batavis. Caeterum illu-
ftre hoc aeriigma refpexit Ovidius XV. Metam, 221. Edirus
dn lucem. jacuit fne viribus infans: Mox quadrupes, vitue
que tulit fua membra ferarum, το Inde. valens veloxque
fuit, fpatiunque juventae Transit, er, | emeritis medi
queque zemporis annis, Labitur Wet per iter declide
feneciae. | CRORNO ag in Eleg. L. 218. Nec coelum
Kpeclare licee, fed prona feneGus "Terram, qua genita eft,
qua reditura, vider: Firque zripes, prorfus quadrupes,
sr parvulus infans, Er per fordenzem, flebile, vepit bug —
mum. Aufonius Eid. XL 37. lile etiam 1balamos per.
srina aenigmata quaerens, Qui bipes , et quadrupes foret,
er zripes omnia folus, Terruit Aoniam volucris.

fi- 322.] Solutionem praecedentis aenigmatis habet
Siol, Phoeniff. v. 59, Cod, Auguítani. Primus eam
protulit Gale in not. ad Zpellodor. p. 67. unde a pluri-
bus repetita eft, — V. I. xaxézTtgs Μοῦσα, ob carmen

352 AENIGMATA. " III. 522.

funeftum , quod edebat, ipfa Sphinx Μοῦσα, cujus aeni-
gma ἀμουδοτάτας Wok; appellat Eurip. in Phoen. 814.
Ad mortales autem venerat haec peftis ab inferis, Echi-
dnae fcilicet filia et "Typhonis, unde κελαινὴ vocatur
Lycopbroni V. 7. et ap. noftrum Μοῦσα $avóvray, — V. 2,
"Durior in hoc verfu oratio. ^ Genitivus φωνῆς ἡμετέρης
non pendet ἃ κλῦϑι, fed a praepofitione fubaudienda:
Accipe fcelerum tuorum finem, mea voce tibi nuntia-
tum, five; quem mea verba tibi afferunt. — Incom-
modum eft etiam pronomen poffeffivum σὸν fequente
genitivo, — V. 5. βάκτρον ἐρείδει. Optimam hanc le&tio-
mem Gale iri fuo invenit Cod. Palckenario alter fuorum
ἔχει, aer ἐπάγει praebebat. — Comparandus cum tota

. hac λύσει ZApollodorus L. HI. 3. 8. p. 201. Oedipus,
zudito aenigmate, refpondit, d/3eeme» εἶναι" γεννᾶδϑοη

γὰς τετράπουν βρέφος τοῖς γέτταρσιν ὀχούμενον χαίλοίς" τελεισύς
μένον δὲ τὸν ἄνθρωπον δίπουν" PEE δὲ τρίτην προςλαμβάνέιν
βάτιν τὸ βάκτρον
' XVI. Vat. C. p. a: --- Τῃ D uidedi apogr. v.
13. viz z, — V. 2. »In Cod. fcriptum μὴ λῃστῶν πάντων
fenfu nullo. Jafonem autem. innuit, qui in ara Dofia-
dae fecunda δίραβος ideo dicitur, 8 3s ἡβήσας, τὸ piv τῇ
φύσει; τὸ δὲ τῆς Μηδείας ἑψήσει, καὶ τῇ ἐντεῦϑεν ἀνανεώδεις
In juventutem reftitutum fuiffe Tafonem , non Aefo-
nem illius patrem, quae recentiorum conítans eít tra-
ditio, antiquiores fcriptores, Pherecydes et Simonides
tradiderunt, quos laudat au&or argumenti Medeae Eu-
ripidis.* Dr. In membranis eft μηληστῶν πάντων, unde
vix und. quin legendum fit:

φηλήτων “σάντων ἔκτανον ἡγεμόνα.

Hefycbius: φηλήτῃσι. λῃσταῖς, Cf. T. Hemlerb. ad Polluc.
p. 1120. n. 64. Lazrones appellantur Argonautae, qui

aureum vellus auferebant; Simile vitium commiffum -

TAE

-- 2 9 0D ec

Π|.322. AENIGMAT A. 353

in Diophanit Epigr. T, IL. p. 259. — Argo Jafonem
dicitur interfeciffe, propterea quod Medea eum rmaéla-
verat, ut juventutem ei redderet — Hunc locum inpri-
mis illuftrat Lycophbron v. 1309. xa? δευτέρους ἐπεμψαν ἅρ-
παγας λύχους; ταγῷ μενοκρήπιδι κλέψοντας νάκην - Ὃς “εἰς
Κόταιαν τὴν Λιγυστικὴν μολών π᾿ καὶ λέβ 4T: δα (7069901 e
δέμας Οὐκ ἀσμένως ἔμαρψεν ἐῤῥάου σκύτος. ubi vides Jafo-
nem dici in frufta diffedum et in lebete cóftum, quod

Aefoni accidiffe uadiderat auCor τῶν Nócrav ap. Scbol,
Euripidis in Argumento Medeae, V. not, ad Do/fi ud.
Aram v. 2. T. I. P. II. p. 221. — In priore Dofidae
ara v. 22. [afon φὼρ κριοῦ appellatur, quod ad firman- -
dam emendationem noílram facit. — V. 4. χαλκείη. le-
bes aéneus. γαστὴρ de vafis cavitate notitn.

XVII. Vat. C. p. 617. Editum in Vitis Guijon. nr. τ.
Nihil obfcuri habet hoc aenigma. — V. 3. ἀντομένῃσιν.
Vat. C. — ἀπενϑέα δάκρυα, lacrymas non lu&u et moerore
exprefias. »Ambiguitas eft in voce xoópaic. Κόρα εἶπαν
et pupillam oculi et puellam fignificat, e Br.

XVIII Edidit H. Srephants in Anth. p. 535. ex
vetere Cod. Epigrammatüm, quem Johannem Clemen-
tem Anglum Lovanii habuiffe ait, Hinc Wechel. in
Append. p. 30. Habetur in Vat. C, p, 625, — V. τ.
σὺν Λαπίϑῳσι. Notà resex Homero Od. 9. 294. fqq.1is, quae
dedimus ad Alcaeum Meffen. Ep. XV. T. I. P.H. p. 358.
adde Horar. 1, Od. XVIIL, 7. 4c ne quit modici zrang-
filias munera Liberi, Centaurea. monet cum. Lapitbis rixa.
Juper mero Debellata. ubi vide cl. Mizfiberl, — Re&e
legitur v. 2. μαρνάμενος, quod Huezius in. μαρναμένους mu-
tari voluit, At ledio vulgata, quam membr. confir-
mant, longe eft argutior, cum vinum fe una cum La-
pithis et Hercule Centauros debellaffe ma^ Ho- .
merus l. c. οἶνος καὶ Κένταυρον ἀγακλυτὸν Εὐρυτίωνα "QAec! ii
μεγάρῳ μεγαθύμου Πιειριϑέοιο Ἔς Λαπίϑας ἐλϑόνϑ᾽" ὁ δ᾽ ἐπεὶ
φρένας ἄασεν οἴνῳ, Μαινόμενος κάκ᾽ ἔρεξε δόμοις ἐνὶ ΓΙειριϑόοιο,

Μοὶ, III, P. 4. Z |

-

354 AENIGMATA:. III. 322

— V. 2. »Valde obfcurum | eft fecundum diftichon,
quod fic exponit vir do&us in au&ario ad Phaedri fabel-
las editionis Conr. Rittershufii ex officina Plantiniana
1598. μουνογένεια κόρη) Minerva: eadem dicitur Qeó-
γήσις. ἐν τρισὶ πληγαῖς 1, e, tribus poculis. Primum pocu-
lum vocat philofophus ἀνάγκης, fecundum 53evge, tertium
μανίας. X Ergo 5 φρόνησις εἰς μανίαν ἔπεσεν, — Quod ait,
Κρονίδην ἥκαχον εἴνάλιον, innuit vim fe intuliffe τῆς ἀσφα-
λείας 969, quum Ποσειδὼν dicatur ἀσφάλιος et ἀσφαλίων, Br.
Nefcio, quid aliis videatur; mihi quidem eruditio nun-
quam infelicius et ineptius videtur effe adhibita, Agi-
tur in hoc difticho de Po/ypbemo, qui ebrius oculo fuo,
quem folum habebat, privatus eft. — Oculus ille unus in
media fronte poétae eft κόρη μουνογένεια. Cf. Ep. XVII. 3.
— ἐν τρισὶ πληγαῖς, Polyphemus tria pocula haufit ab
; Ulyfie ei oblata, Od. 4. 360. αὐτάρ οἱ αὖτις ἐγὼ πόρον αἴ96-
σὰ οἶνον" : τρὶς μὲν ἐδωκα φέρων, τρὶς δ᾽ ἔκπιεν ἀφραδίῃσιν, --
Jam nullius eft negotii poftrema diftichi verba explicare,
Κρονίδην δ᾽ ἤκαχον εἰνάλιον, quae de Neptuno accipienda funt,
propter filium. bolyphembii gravi dolore perculfo. Cf,
Od. f, 518. 528. fqq. Egregie convenit aliud aenigma
Cod. Vatic. p. 632. quod Πα κίας edidit V. cl. in
Anale&lis nr. LXXVI. P. 307.

Ἐν πυρὶ κοιμηϑεῖδα κόρη ϑάνεν" ὃ προδότης δὲ

| οἶνος, ὑφ᾽ οὗ δὲ ϑάνεν, πιαλλάδος ἦν στέλεχος"
δ κτείνας ναυηγός͵ ἐνὶ δώοντε δὲ τύμβῳ

᾿ κεῖταιγ μεμφομένη τὰς Βρομίου χάριτας.
SUMA xal Βρόμιος (τε) καὶ ὃ κλυτὸς ᾿λμφιγνήεις

οἱ on icd μούνην παρϑένον ἠφάνισαν.

Hujus aenigmatis , quod ex x elegantiffimis eft, verum .
fenfum feliciter eruit Butzmannus V. cl. cujus acumini .
plures. debeo diffcillimorum aenigmatum folutienes

longe οι cer tiffimas, Agitur de Polyphemo, cui,a Baccho

*y

“ “ὕ

»
^

Barron. τ᾿ ἐὺς ec e MS
MOMER C eMe ns

RS EAR, T CS CST.

11. 322. 1.325. AENIGMAT A. 355

prodito, Ulyffes. naufragus oculum ftipite oleagino ex-
uflit. ὃ 2v τύμβος autem ipfe eft Cyclops (de Thyefte
Sidon. Apoll. IX. 109. Frarris crimine qui mifer voratis
Vivum pignoribus fuit fipulcrum. Vide Rubnken.. ad
Longit. z. $, $. 3. p. 244. Weften. ad N. T. "T. H. p.
38.) propter devoratos Ulyílis focios, — 4. 323.] V.
5: »Verías vulgo corruptiflime legituriv δὲ νέμουσα vef-
TM τυριναίου νύμφαισι pryévra , nec metri nec fenfus habita
ratione, Quem mox laudavi libellum, dum haec ex-
cudebantur, infpicere neglexi, illius obliterata memo-
ria et fic, ut vides, corruptelam fanavi; Bacchus
quam rede ' πόρινος dicatur, e fabula notum. — Mythico
fenfo, nec phyfico minus idem epitheton vino tribuitur:
οἶνός τοὶ πυρὶ ἦτον ἔχει μένος, inquit Eratofthenes in Eri-
gone. Mos veteribus tribus aquae partibus vini
partem mi(cendi; Evenus -Ep. XV. χαίρει κιρνάμενος
τρισὶ Νύμφαις τέτρατος αὐτές. — V. 6. vulgo. δέρκετο,
quod e fuperioris verfus fic emendati fenfu neceffe fuit
mutare im δέρκεαι. ΑἹ illius libelli au&or diftichon lioc
. alio modo fanavit, et melius quidem, quia etiam in fine |
ὁμωνυμίας, quas ubique fe&tatus eft carminis au&or, ha-
bet, et a veíligiis antiquae le&ionis minus recedit:

γῶν δ᾽ ἐμὲ Μοῦσα τρίτη '"muelvaic Νόμφαισι, μιγέντα

δέρκετα, vaya κείμενον ἐν δαπέδῳ. i
quae ficexponit: Μοῦσα τρίτη eft Θάλεια feu 9ass(y,ütrame
que convivium fignificat, Proinde dicit, fe nune in.
conviviis cum caldis aquis mixtum cónfpici in vafe vitreo,
Caldam cum vino potabant. Haec ille. Convivium.
feu ϑάλειαν τρίτην Μοῦσαν quum appellat au&or hujus.
carminis, refpicit ad Hefiodum, qui Mufarum in Theo-
gonia recenfens nomina, Thaliam ordine tertiam refert,
Alii aliter, Nam Apollodoro o&ava eft, nona autem
au&ori epigrammatis de Mufarum inventis, * Br. In

22

T |
356 AkNIiGMATA. $^ Ill.323.

membr. Vat. fic plane legitar, ut ap. Srepbanum: νῦν δὲ
νέμουσα τρίτη πυριναίου νύμφαϊσι μιγέντα δέρκετο. quae non
aliter, ac Vir do&us ille, quem Brunckius laudat, emen-
davit 3'ef. Scaliger ap. Huetium p. 81. .Veriffima
emendatio et horum lufuum indoli accommodatiffima.
XIX, Vat. C. p. 624. Anth. Steph. p. 539. Wecb.
Append. p. 30. Nihil difficultatis hoc Epigramma habet
nec multum acuminis ^ In v. I. haud fcio an legen-
dum fit: 2M xc |
pus σὺ δὲ βλεφάροις με δέδορκας.
^ |
live minori mutatione:

-»

σὺ δὲ βλεφάροισι δέδορκας,
Pronomine enim carere poffe videmur.
^ XX. Vat. C. p. 624. Εἰς φοινίκων βάλανον, ABth, Steph,
p.535. Wechel. App. p. 30. — V. rt. οὔνομα μητρός-
Palmae fructus, five dactylus, eodem nomine appella-
tur, quo arbor ipfa, Euflarb Od. 2. p. 356. 2. ἐνταῦϑα
δὲ ἱστέόν, ὅτε τῈ καθὰ ἐλάΐα͵ ἔτι δὲ καὶ λωτὸς λέγετοη αὐτᾶᾷ
T£ τὰ φυτὰ καὶ ὃ καρπὸς δὲ αὐτῶν, οὕτω καὶ φοῖνιξ τὸ φυ-
τὸν καὶ τὸ αὐτοῦ τρόφιμον, et iterum paulo infra: φοῖνιξ
. — ὄνομα xal δένδρου καὶ καρποῦ ToU ἐξ αὐτοῦ πρὸς ὅμοιό-

LU

vwra ἐλαίας καὶ ῥοιᾶξ, — Vi. 2, Excitat hoc diftichon -
Salinaf. EXercit. in Plin. p. 933. B. et ex eo Bod. a Sza-.
pel ad Theophr, L. I. p. 109. Nihil in palma edule

praeter τὸ ἄκρον, τὸ ἄνω, unde rami oriuntur; ibi enim
id eft, quod palmae ἐγκάρδιον five ἐγκέφαλον vocant. Ni-
cander in Georgicis: Σὺν καὶ qQolwxoc παραφυάδας ἐκκόπτον:

TH, Ἐγχέφαλον φορέουσι νέοις ἀσπαστὸν ἐδέσμα. ap. Ab.

E. If. p. 71. D. ubi plura de hac palmae parte, — V.
4. ἔντερα, nucleum. duruni et. non edulem.

LI - » νὼ 2
c dé. d um τὰ

lit. 323.5.324. — AENIGMATA. δον

XXI. Vat. C. P 624. Steph. Anth. p. 536. Wech,
Append. p.30. — V. t. » Vulgo legitur 224 μέν ue τέ-
κέν, ἐκαινούφγει δὲ σίδηφος, claudicante metro. Vir do&us,
quem modo laudavi, emendavit: ὕλη μέν μ᾿ ἔτεκεν, wal
ἐχαινούργησε σίδηρος, € B». In membr, Vat. ὅλη μὲν τετέ-
χεν (fic) ἐκαινούργει, Putabam: E

ὅλη μέν ποτ᾿ ἔτικτεν , ἐκαινούργει δὲ σίδηρος, à

Agitur de diprychis quae claufa, κλειόμενα, filere viden-
tur. — V. 4. σὸν " Aes, ftylus ex ferro. ;

XXII. Vat. C. p. 622. Guijonor. Vit. nr. XXIV,
»»μάλθα dicitur cera illa , qua pugillares illinebantur, «
Br. Hefych. μάλϑῃ, μεμαλαγμένος κηρός. ubi vid. Àntrpp.
— V. ἃ. ὑκεριντανύφῳς. Vat, C. — V. 3. ἄρεῖ, s fty li

et manus loquor, ;

1.324.]. XXIII. Anth. Steph, p. 526. Wechel. ἂρ:
pend. p. 30. Vat. C. p. 624. »In pilam luforiam pilis
ftipatam et pelle conte&tam : ideo dicitur λίην ἔντριχος. τὰ
Φύλλα autem, quibus pili obteguntar, funt pelles con-
futaes. in quibus ar&tantur pili. in rotundam formam,
Hoc aurem . in ludo $ μὲν ἡττώμενος, ὄνος Σκαλεῖτο, καὶ
πᾶν ἐποίει τὸ προςταχϑέν᾽ ὃ δὲ νικῶν βασιλεύφ' τε ἦν xa. ἐπέτατ-
τεν. Sunt yerba Pollucis in Onom. p. 1094. « Br. In-
eptum eít aenigma et nullius acuminis. Comparandum, -
eft triftichon $ympo/ii ejusdem argumenti nr. LIX.

e

Non fem cincla vem er mon fum comta capil-

lis;

Intus enim crimes mibi funr, quos mon videt
ullus ;

Mas. manus mitttnz , meniddpi us remittor. in
aura. , 0

XXIV. nHoc et quae fequuntur omnia eevitis Gui-
joniorum petita. (ant, in quibus nihil intelligo, excepto
Z3

SY C AENIGMATA, ΤΠ. 324.

penultimo, quod eft in oleam.«* Br. Vat. C. p. 61 9.
Vitae Guijon, nr. III. Andromache loquitur, quae

He&oris et Neoptolemi conjux fuit, Achilles interfece-
. gat He&orem, Neoptolemus. He&loris patrem; Paris

Achillem (2a3e ἑκυρόν)» Achilles Eetionem, Androma- "

ches patrem, Notanda poétae licentia in quantitate

mediae fyllabaáe: vocis éxveóc. Primus. hoc aenigma

Buttinannus. folvit. du ;

XXF. Vat. C. p. 619. Vitae Guijon, nr. IV. »Li-

cet ; quid hic fignificetur, ignorem, vidi tamen v. 3.

ἀντικτυποῦντος fcribendum e(fe; male Phil. de la Mare

ἀντιτῳποῦντος edidit , nifi typographi fit error. ^ Tum

. v, ult. linguae ratione non obfervata fbi legitur: σιγῶδ᾽
, ὅταν δεῖ, καὶ λαλοῦσ᾽ ὅταν δέοι.« Dr. Mirum, cl. editorem
fenfum hujus Epigrammatis non perfpexiffe, ^ Agitur
de oraculo Dodonaeo. Hanc interpretationem extra
omnem dubitationis aleam ponit Suidas in. Δωδωναῖον χαλ-
κεῖον" ἐπὶ τῶν μακφολογούντων, Δήμων ᾿γάρ᾽ φησιν, ὅτι τὸ τοῦ
Διὸς μαντεῖον ἐν Δωδώνῃ λέβησιν ἐν κύκλῳ Ἐπ ήλσται, τούτους
δὲ ψαύειν ἀλλήλοις, καὶ κρουσϑέντος ἑνὸς ἠχεῖν ἐκ διαδοχῆς “πάν-
τας, ὡς διὰ πολλοῦ χρόνου γίνεσθοι τῆς ἠχῆς τὴν περίοδον Ni-
hil explicatius neque difertius. — ἄρτια dicitur ἠχεῖν Do-
donaeum aes, quia ex ejus fono Deorum voluntas agno-
fci poffe videbatur. — V. 2, ἀντικτυποῦντος. Vat. C. —
V. 5. τὸ κινοῦν, ventus ille divinitus commotus, unde le-
betes illi commovebantur. Cf. $repb.. Byz. in. δωδώνην p.
324. ed. Berkel. et Zenobii Paroem, VI. 5. — V. 7. —
9. Jam poéta fatis inepte hiftoriam de aere Dodonaeo
ad hominum mores accommodat, τῶν σῶν λεβήτων. De lo-
quendi facultate, qua homines funt praediti, accipien-
düm effe, nullus dubito, ^ Jam Menander ἐν ᾿Αὐῥηφόρῳ
hominem intemperanter loquacem cum χαλκείῳ Δωδω-
νφίῳ comparaverat. Infigne comici poétae fragmentum,

Fun tenS

quia ad noftrum aenigma explicandum inprimis facit, - |

ad Beurleii mentem emendatum adícribam ;

A

|

IlL324. ^ AENIGMAT A. 359
Cpky δὲ χινήσῃ μόνον τὴν “Μυρτίλην.
ταύτην τις, 4 τίτϑην καλῇ, πέῤας οὐ ποιεῖ
λαλιᾶς Ὗ τὸ Δωδώναῖον ἂν τὸ χαλκίον, ν
$ λέγουσιν ἠχεῖν, ἂν παρήψαϑ᾽ ὃ παριὼν, :
τὴν ἡμέραν ὅλην, καταπαύσαιξς, ϑᾶττον ἢ | Sage das
ταύτην λαλοῦσαν" νύκτα γὰρ προρλαμβάνει,

Haec fortaffe obrerfabantur Juvenali VI. 44 τ. de : def

Sairona: ;

verborum tanta cadit vis;

"Tor pariter pelves, 10r rinzinnabula dicas
Pulfari. Sam memo rubas, nemo aera fariget :
Una laboranti poterit fuccurrere huge 0

i
Malleolum mobilem, quo tintinnabulum pulfatur, Sym- —
pofus Aenigmate LXXIX,. /inguae crepitantis imaginem
vocat, — V. $. σοὶ δ᾽ ἐντυχοῦνα. Vat. (, Haec fenfum
non habent, non magis ac] Brunck lei, σοὶ δ᾽ εὐτυχοῦ-
ez. Legendum, ni valde erro; E ;

ea à δ᾽ ἀτθουοε γίνετ᾽ εὐδνθμώτεξ; 2

mutatione minima, fenfu optimo: Lingua cum razione

conjuncla melius quid fonat, — Hoc auctorem aenigmatis

voluiffe, fequeris verfus nos dubitare non finit, ubi
Vat. C. erac" ὅτ᾽ ἂν δεῖ καὶ λαλοῦσ᾽ ὅταν δέοι,

XXVI. Wat. C. p. 619, Vita Guijon. nr. VII. νὰ
cem, quam hic verfus fignificet, Ῥόδος effe, probabili-
ter fafpicstüt fagaciffimus Buzrmanuus. Mugitbs bovis

eft jo, vox foeneratoris eft δός,

XXVIL. Nat. C. p. 620. Vita Guijon. nr. x. In-
eptum effe aenigma pronuntiat. idem Vir do&iffimus,
quippe quod plures interpretationes admittar, (ibi tamen
gedicalum fignificari videri, qui crines defedtos pererret,

Z4

ν

360 AENIdGMATA, Ill. 324.9. 325.

In hociaenigmate virum perfpicaciffimum verum vidiffe
dubito, nec $4e« fenfu proprio accipiendum puto. Ser-
ra potius fignificatur, quae percurrit ὕλην τμητοσίδηρον,
materiam ferro caefam, (Sympof. Aen. LX. Dentibus in-
numeris fum toto corpore plena: Freondicomam | fubolem
morfu depa [tor acuto.) ce3&, eam reclà fcindens, (1362eo-
μὸν πρίονα vocat Philipp. Tief. Ep. XV.) five ita, ut par
eft, incedens, quamvis ὕπτιος. | Convexa pars ferrae,
qua dentibus infecta eft, νῶτον vocatur, ut apparet ex
Leonidas Tar, Ep. XXVII. τετανόν, νώτῳ καμπτόμενον πρίο-
να, Jam ὕπτια fant, quae in tergo jacent. — Quae

' fuperfunt verba, ποσὶν δ᾽ οὐχ ἥπτετο γαίηςγ nihil difficulta-

tis habent.
1.325.] XXPIII. Vat. Cod. p. 620. Guijon, Vit.

nr, XII. Corrigendum ante omnia vitium importunum

NW. 1, μὴ λέγε, καὶ λέξεις, ut eft in membr. . Initio

feq. vf. obfcurum ὧδε an 45s legatur in noftro apogra-
pho. Ut haec nunc leguntur, vereor, ut fenfum ha-
beant; nam pofterior pentametri pars cum praecedenti-

bus non coit. Án fuit;

μὴ λέγε, xal λέξεις ἐμὸν οὔνομα, εἰ δ᾽ ἐμὲ λέξεις,
ὧδε "m μέγα ϑαῦμα, λέγων ἐμὸν οὔνομα λέξεις.

Silentium Pls i videtur; aui tacet, etfi nomen fi-
lentii non pronuntiat, alios tamen ejus recordari cogit,
quod idem eft, ac fi illad nominaffet. Hoc eft: μὴ λέ-
yt, καὶ λέξεις ἐμὸν οὔνομα. — Reliqua jam perípicua funt,
oxymori caufa, in quo natura-aenigmatis verfatur, δά-
pofita. Haec mihi mens auctoris fuiffe videtur; quod
fi quis meliorem explicationem invenerit, facile me vi-
&um fatebor,

XXIX, Vat. C. p. *620. Vitae Guijon, nr. XIII. Fe

-liciter cl. Buzzmatitius Nwe£oc emendavit, de pifce hoc

aenigma accipiens, qui in catino ex argilla appofitus

^

eodcm»

TRAE E SEE IPIE E

1
€
|:

liL. 325. AENIGMATA. AS 361
erat. — γαιήϊος υἱός. fimul terrae ii lium: et opus ex terra
fa&um fi gnificat. Criria: ap. Zzbenaenm L. 1. p. 28. C
fidilium inrentum Athenienfibus tribuens: τὸν δὲ reo-
χοῦ γαίης. τε καμίνου τ᾽ ἔκγονον εὗρε Κλεινότατον κέραμον.
Anziphanes ap. Eundem L. X. p. 449. B. τὴν χύτραν eire
cumícribens: καὶ τόοχοῦ ῥυμαῖσι, τευχτὸν κοιλοσώματον κύτος,
Πλαστὸν ἐκ γαίης. ἐν ἄλλῳ μητρὸς ὀπτηϑὲν στέγῃ. — | V. :
$2. τὸν στυγὸς νάμασι δυόμενον. non folum necatum effe
pifcem indicat, fed fimul ad jus refpicitur, in quo ille |
natabat. — Notandum vero, quod huc inprimis facit, j
yeteres quosdam piíces vivos jufeulo inje&os fuffocaffe,
quod erat ἀποπνίγειν, — jam apparet, cur poéta ἱμερτοῖς
νάμασι dixerit, quo argutum οτος efficitur.

XXX. Vat. C.P. 620.' Vitae Guijon, nr, XV. Dif
ficile aenigma, cujus me verum fenfum reperifle vix
afrmaverim. | Dicam tamen, quod fentio; nam in ta-
libus bariolari licet. ἡ ταιδοφόγος Ἑκάβη Medea effe vide-
tur. Ἑκάβη. ἡ ἐϑεν βεβηκυῖα. Suid, Jam Medea e lon- |
ginquo venerat. Sui lufu Ep. ἄδεσπ. DCXXI Ἕκτορα,
τὸν Πριάμου Διομήδης ἔκτανεν ἀνήρ. ubi non Tydei filias, fed |
Achilles intelligitur. Cf. Euflatb. 15. εἰ p. 453. 49. —
Medeae 7454, i. e. avia, Perfeis fuit, Oceani filia." In-
ter belluas marinas eft πέρτεύς, quam Zelianus defcribit
H. A. 1Π|. 29. λέγετα, δὲ ᾿ἰχϑύων περιεῖναι ῥώμῃ τε σώμα“,
τος καὶ βίᾳ" ἀλλ᾽ οὐδὲ τῆς τόλμης οἱ ἐνδεῖ, Femina hu-
jus pifcis Ππερσηὴς vocanda erat, — Hinc lafus. — τὴν πρό-
σϑε λέοντα fortafle non ad faciem, fed ad vim et robur
referendum: πέφρακται γὰρ ὀδοῦσι μεγάλοις καὶ πυκνοῖς, ut
eft ap. eundem Aelianum, —. Hoc fi minus placuerit,
aliam proponam folutionem. Virgo marina, ἡ veóc9e
λέων, olim, antea leo, Thetis fgerit, quae, cüm Pee
leus ei ind vin&ae vim parafet, ad folicas artes con-
— fogiens, figuram faepe mutavit:

Z25*

463 - ' AENIGMATA. ΠῚ. 325.

Sed modo tu volucris volucrem famen ille te

: | ΤΣ nebat ; Aa

Nunc jravis. arbor erar baerebar im arbore Ρε-
— Deus.

Tertia forma fuit maculofae tigridir.

΄ Qvid. Metam. X. 243. cf. v. 260. Leonis formam, de
- qua Ovidius tacet, diferte commemorat Pindarus Nem.
31V. 101. de Peleo: πῦρ δὲ παγκρατὲς ϑραδεομαχῶν τε Asóye
σχὼν Ὄνυχας ὀξυτάτους ἀκμάν τε δεινοτάτων σχάσαις ὀδόντων
"Eyanéy ὑψιϑρόνων Μίαν Νηρείδων, et Sopbocles in Achillis
Amatoribus ap. Scbol. Pindar. Nem. III. 60. τίς γάρ us
'μόχϑος οὐκ ἐπεστάτει; λέων, Δράκων τε, TUE, ὕδωρ, Jam
fi Ἕκάβη παιδοφόνος de Media accipi debet, refpexit poéta
ad illam'fabulam , qua. Achilles poft mortem Medeam
duxiffe fettur ap. dE V. Eudoc. v. ᾿"Ἀχιλλεός, p. 81.
" Apollon. Rbod. IV. 814. ubi Juno ad Thetidem: xeud
ἱεὶν κούρης πόσιν ἔμμεναι Adi rao Μηδείῃς" σὺ δ᾽ ἄρηγε yud ἕκυ-
€ περ ἐοῦσα. ---- Tum τηϑὴ nova ratione pro δον eft po-
fitum, quam tamen licentiam ne noftrae interpretationi
nimium obfítare putes , cognationis nomina a Graecis
diverfa ratione ufurpari folent. — Quin ipfum verbum
7493 varis gaudebat fi ignificationibus, Hefych. τηϑή, τῆς
Sic, 54 τῆς μητρὸς καὶ πατρές, 4 τε μάμμη» καὶ ἡ τῶν αὐ
νέων ἀδελφή.
"^ XXXI. Vat. C. p. 621. Vitae Guijon. nr. XVI
Non fatis perfpicio fenfum. : Cogitabam de cithara, e
tefta. teftudinis et chordis ex ovium inteftinis compofita.
Sic certe Hymn. in Mercur. v. 47. this * à» μέ-
τροισι ταμῶν δόνακας καλάμοιο͵, Πειρήνας διὰ νῶτα λιϑοβῥέ-
γοιο. χελώνηξ' ᾿Αμφὶ δὲ δέρμα — ᾿ βοὺς πραπίδεσσιν
£5c; Ke) πήχεις ἐνέϑηκ᾽, ἐπὶ δὲ φυγὸν ,ἥδαρεν ἀμφοῖν, Ἑπτὰ
δὲ συμφώνους ὀΐων ἐτανύσσατο χορδάς. Nihil moror 1π-
eptam fabulam ap. Anrzigonum CaryfHum c. V1. qui arie-
tum inteftina muta effe ait; nemo enim veterum prae-

»

ἢ

᾿
i '

11.325.41.326. "- AENIGMATA. 363

ter eum hoc tradidit, übde communem hanc b.
tatis opinionem fuiffe merito dubites.
XXXII. Vat. C. p. 620. fq. Vitae Guijon. nr. xVit.
Nihil hic video. —:V. 2. ἄγειν ἀγῶνας. Vat. C.]
XXXIII. Vat. C. p. 621. Vitae Gijon, nr. XVIII. |

iintifómus Buenas hoe diftichon ἢ fic emendandum
cenfebat :

"* "C obew τὴν ἑτέρην γράφε μητέρα, καὶ $3 iv ἄφϑρῳ, ἐς
ἄρϑρον" τοῦ πάτρη πατρὸς ἄκοιτις, δρᾷς.

intelligi autem verba ὃ μηρός, unde Bacchus genitus;
addito articulo eft à Ὅμηρος ; hujus patria Σμύρνα, eadem
ac Mójiz, quae cum patre concubuit.

4$.326.] XXXIF. Vat. C. p. 621. Vitae Goijón -
nr. XIX. ubi xravzeg; ^ De MNeffo optime interpreta-
tur Spaldingius V. cl. de quo, monente Buttmatino, ex-

plicandum eft quoque aenigma ab. Hufcbkio quem vi
Anale&. crit. p. 8393: nr. LXIX.

TÓv με δόσε, εὐτένανον οὗ δέ μοι ἦδος" SAN
θῆκε γὰρ ἀϑάνατον τὸν κτάμενον ϑάνατος. d. ν

ubi re&e emendavit doGiffimus editor: τόν με κατακτείνανν
τὰ. Cum primis verbis utriusque aenigmatis compg-
randus Sopbocles Trachin. v. 1159.

(due γὰρ ἦν πρόφαντον ἐκ πατρὸς σάλαι,
oe πρὸς τῶν σπϑεόντων μηδενὸς Davsiv ἄπο,
kAA' ὅςτις ἄδον φθίμενος οἰκήτωρ πέλοι.
6) οὖν 6 ϑὴρ Κέντανρος, ὡς τὸ 9εῖον ἦν
πρόφαντον, οὕτω ξῶντά μὴ ἔκτειγεν ϑιανώνς

XXXV. Vat; C.'p. 621. Vitae Guijon. nr, XX, —

V, τ, δάτα δ᾽ ape, Vat, C, unde fufpicor, aenigmatis
auctorem fcripfiffe;

264. io "AENIGMATA. 111. 326,
& : À "wr TE

εἴδατα δ᾽ ἃ ἄμφι —

^

Ioterpretabatu: Buttmannus. de P^ marino (ze edi, ;
quia in amara et falía aqua vixerat), qui dulci aqua, for- -

.taffe etiam moile (hinc ϑάνατος γλυκύς} elixus, in garo
apponebatur. : Qucd dicitur ἀναιμάκτοις ἔγχεσι νυσσόμενος,
eo referendum videtur, quod vivus calidae aquae five
melli inje&us obierat vi caloris, fanguine non effufo.

—- ξῶν τύμβος eft venter, ut aenigm. Tapis allato ad.

nr, XVII. ὁ

XXXFI. Vat. C. p. 621. | Vitae Guijon. nr. XXI.
Hoc quoque aenigma, cujus ne rerba quidem fatis in-
telligo, aliis explicandum relinquo. —Sufpiceris forte,
auctorem fceladum fignificare voluiffe, cui Aetna cum
tota Sicilia impofita oft.

XXXVII. Vat. C. p. 621. Vita Gijon. nt, XXIl.-

. Re&e clatiffimus editor de olea interpretatur, ἀπερείσια
τέκνα lunt olivae, ut πυκινοὶ παῖδες ἀμπέλου ap. Ion, Chi-
um Fr. I. 6. ubi vide not, T. É. P. I. p. 312. — κατὰ
πετράων. quid olivae faxis franguntur. — V. 3. Πη»
λείδης eft lucerna ficilis a «waég; — Ambiguitas eft in ver-
bis φάος exe, quod h. 1. fenfa proprio accipiendum.
Sic quoque proxima, βροτῶν ἄκος, ἕρκος ἀγώνων, ambigua
font, quae, cum Achillem fignificare videantur, revera
- de oleo, quod et medicinae infervit, et in p piat
bus ufurpatur, accipi debent.

XXXVIII. Vat. C. p. 622. Vitae Guijon. nr. XXIII.
In perntametro membranae habent παῤϑένος, | De beftia
quadam videtur dictum , quem fine concubitu putabatur
concipere , ut Mreili; ἡ ἔγχελυς, quam neutrius effe

fexus veteres exiftimabant, V. 4mrig Caryfl. c. LXXXVI.

Idem de tigride putabant, cujus maritus Zepliyrus.
Hinc Oppiau. IL. Cyn. 353. ὠκυτέψα τελέϑει δὲ ϑοῶν πανυ-
- φρείδοχα ϑηρῶν, Αὐτῷ γάρ ve ϑέειν ἱκέλη᾽ Ζεφύρῳ γενετῆφι.
«Οἰαιάίαα. li. de Rapt. Prof. 266. fremir illa mavite

NREITSREEN S: 365

- AMobilior Zipbyro.. Fortaffe tamen. alias feafus latet,
quem non perfpicio. . |
Lei. p. 303.] XXXIX. AN Suidam in αὖος et
Athepaeum L. X, p. 452. C. hoc etiam habetur aenigma
metro folatum, quod quatuor fenariis fic conclfam le-
gitur ig auctario ad Phaedri fabellas? ᾿Αὖός τὶς ἔστιν x.
T. A4" Br. Locus Arzbenaei hic eft: Καὶ τὸ Πφᾳναρκοῦς δὲ
ἔστι τοιοῦτον, ὥς φησ; Κλέαρχος ἐν τῷ περὶ γρίφων, ὅτε
βάλοι ξύλῳ τε καὶ οὐ ξύλῳ, καθημένην ὄρνιϑα xal ix.
ὄρνιϑα, ἀνήρ τε καὶ οὐκ ἀνήρ, λίϑῳ καὶ οὐ Alda, -
τούτων γάρ ἔστι τὸ μὲν νάρϑηξ, τὸ δὲ νυκτερίς, τὸ δὲ eivai
xoc, τὸ δὲ κίσσηρις. καὶ Πλάτων δ᾽ ἐν “πέμττῳ νόμων μνημο-
γεύει τοὺς τῶν τεχνυδρίων φιλοσόφους τοῖς ἐν ταῖς “ἑστιάσεν ᾿
«i ἔφη ἐπαμφοτερίξουφιν ἐοικέναι, καὶ τῷ τῶν ἐλίδὰν alvl-
γματιί τῷ περὶ τοῦ εὐνούχου τῆς βολῆς, “περὶ “τῆς νυχτερίδος,
ᾧ καὶ ἀφ᾽ οὗ αὐτὸν αὐτὴν αἰνίττονται βαλεῖν. I
᾿ SCIT M d
SEQUUNTUR IN ANALECTIS PARALIPOMENA

HAEC:

Arionis Merbynnaei Hymnus p. 327.
Vide AnimadverfT. T. I. P. I. p. 179.
Ejusdem Epigramma; ᾿Αϑανάτων κι T» A. D-.329.
Ibid. p. 18r.
Philiadis Megarenfis, p. 429.
V. AnimadvfT, T. I. P. I, p. 273.
Aflydamantis "Tragici Epigr. p. 329.
V.. Anim, TT. 1. P. 1. p. 310.
Hipponis Epigr. p. 330.
V, Anim. T. I, P, I. p. 336.
Archeloi Epigr. II, 11, IV. p. 330.
V. Anim. T, IT. P. f. p. 179. fqq.
Daphizae Grammatici Epigr. p. 330.
V. Anim. T, II. P. I. p. 105,

366 PARALIPOMENA:

Damagetáe Epigr. MI, ^* p. 331:
V. Anim, T. iI. P. L p. 107. fq.
Diodori Zonae Ep, VI. ^: p. 331.
V. Anim. T. I. P. L p. 206,
Aniipbanis Ep. 1.5. p. 331.
V. Anim. T. HM. P. H. p. 118.
Auromedontis Ep. 111. *- p. 331.
;o UM, Anim. 'L. II. PH. bs. 1 21,
Quinti Maecii Ep. 1. ^ p. 332.
V. Anim. T, IL P. II. p. 2II.
.. Suliani lnperazoris Aenigma ML p. 332.
— 5 ΟΝ, Anim. T. II. P. 11i. p. 190.
JPalladae Alexandrini Ep. Cl.^- p. 332.
V. Anim. T. IL. P. III. p. 247.
' Macedonii Confulis Ep. XXVIII ^: p. 332.
V. Anim, T. III. P. L p. 229.

Ancertorum Poetarum.
᾿Αργὼ τὸ σκάφος. Ep. CXXXI. "i
V. Anim. T. III. P. I. p. 365.
᾿Ασπίδα, φρῦνον, Ep. CCCXCAV. ^
V. Anim. T. III. P. 11. p. 94.
£c ἕνεκεν Λητοῦς. Ep. CXVI. ^.
V. Anim,. T. IIT. P. L p. 354.
Πῶς βοῦς ὑπάρχων. Ep. CCXXIX. ^
V. Anim. T, IJI. P. 1. p. 418.
Δημώναξ, μὴ πάντα. Ep. LXXVI ^...
V, Anim, T. llI. P. I. p. 327
"EE, ἐν, πέντε. Ep. CCCCLIV. ^
V. Anim. T. III. P. II. p. 121.
"EE πόδες P» χώραισι, Ep, CCCCLIV. *
V. Anim, T. III. P. II. p. 151.

In Lectionibus Brunckianis inferta leguntur haec:

p. 25. Simonidis Fragm. ΧΥ. 4.
^N. Anim. T.L, P. 1. p. 214&

£

PARALIPOMENA. Ea ὁς
p 25. Ejusdem. Fragm. Xv. ὁ.
Ibid.
p 25. Ejudem diftichon; ΟΝ.
V. Anim. T. I. P. I. p. 272.

p. 155- Anzipatri Thejfal. Ep. LXX.
V. Anim, T. ll, P. I. p. 242.
p.159. 4pollonidae Ep. ΧΧΧΙ. *
V. Anim. T. II. P. I. p. 375
p. 164. Crinagorae Ep. XLVH. ,
V. Anim, T. 11. P. I. p. 418.

p. 172. Anriphbili Ep. XLIV.
V. Anim, T. IL P. 1I. p. 68.
p. 173. Ejusdem Ep. XLV. :
V. Anim, T. II. P. II. p. 7o.
pP. 177. Parmenionis Ep. XV.
V. Anim. T. II. P. II. p. 116.
p. 186. Philippi Tbeffalonicenfis Ep. LXXXV.
V. Anim. T. II. P, IL p. 210.
p. 195. Anziftii Ep. 1. ^
V. Anim. T. II. P. II. p. 320.

p.234. Phileae Fragmenta [HI. V. (ad calcem
T. II. Anal. p. 523. 524-)
V. Anim. T. 1. P. I. p. 388. 390-]
Ejusdem Fragm. ΧΙ, XIII. XIV. XV. XVI.
V. Anim, T. I. P. I. p. 392. fqq.

p. 236. Archilochi Fragm, XLIV. XLV.
V. Anim. T. I. P. I. p. 177. fq.

v. 267. Sullae Epigr. Ὑένδε σοι αὐτοκράτωρ,

V. Anim. T. 1], P. I. p. 198.
p. 274. Incerti: οἵδε Βίτων. Ep. CCCVII. ὅ-
V. Anim. T. IH, P. 1I. p. 55.
p. 274. Incerti: Ὑβλαίῳ κήρυκι, Ep, CCCXIII, ^
V. Anim. T, ΠῚ, P. II, p. 61.
p. 286. Eixéva τήνδ᾽, ἐςάϑρει, DCXIL ^
V. Anim. T. III. P. 11. p. 205.

36$

PARALIPOMENA.

p. 287. *Eomselue πάσης: Ep. DCXII ὃ:

- V. Anim. ΤΠ, P. II. p. 206.
p.287. Zeí, παιῆον. Ep. CLXII. b. Ἶ
V. Anim. T. HI, P. II. P378. ᾿
p. 287. Πιτϑεῖδαι, Θεόδωρον. Ep. CCCLIX. *-.
V. Anim. T. Hit. P. II. p. 76.

p. 288. τέρπεο xal σκηνῆς. Ep. CCCLXXV. ^
- '. XV. Anim. T. íll. P. If. p. $6."
Ρ- 289. “γανώδης φίλιος, Ep. CCXCI ὁ.
ΟΝ. Anim. TT. HII. P. II. p. 42.
p. 301. Τέρμα βίου. Ep. DCCLII. b,
V. Anim. T. ΠῚ, P. IL. p. 358.
p. 302. τὸν πάσης ἀρετῆς. Ep. DCLXXXI. ^
ΟΝ. Anim. T, Ill. P. H. p. 254.
p. 302. Mvig ἀρετῆς. Ep. DCCXXI.*-
V. Anim. T. MI. P. Il. p. 302.
p. 393. "Hang, μορφῇ. Ep. DCCXXL ^
V. Anim. T. IH. P. Il. p. 305.
P. 393-:Míeibi Δημόκρατες. Ep. DCCXXI. 4.
V. Anim. T. iH. P. 1I. p. 306.

P 323. Moles καὶ 2:25. Ep. DCCX.^-

V. Ani. T, HL. P. ll. p. 288.
p. 303. Ζήσας à; ϑεῖ £g». Ep. DCXCV.^-
V. Anim. TT. Ill, P. Ii. p. 269.
P. 393. Ὑόμβος ὅδε κρύπτει. Ep. DCCX.-.
,. MoAnim, T. HL P.H, p. 288. «5 -
P. 304. τὴν σεμνῶς OXcacav, Ep. DCCXVI.* b. d
V. Anim, T. ΠῚ, P. IL. p. 295.

| pP. 304- ᾿ἘἘννεακαιδεκάμηνος. Ep. DCCXXIX. b.

V. Anim.-T. Iit. P, Il. p. 316.

(UP: 304. "AD ἐγὼ 5 τριτάλωινα. Ep. DCLXXXIV. b.

V. Ànim. T. d P. 1. p. 256.
p. 308. Aivóg τις ἔστιν. Aenigmata nr, XXXIX«
V. Anim, T. lil. P. Il. p. 565.

ADDENDA ET EMENDANDA. 460.

ADDENDIHEA
an ET (v
ἘΜ E N D Á: N D A
AD TOMUM SEXTUM
SIVE

COMMENTARII TOM, L PART. l.

P. 2. Locis, in quibus poétae dicüntur coronas riecté-
te, adde hunc Temiflii Orat. IV. p. 54. B. στέφανον — δὲ
ἐγο ἐπλεξάμην, ἄνϑῃ ἀκήφρατα δυλλεξάμενος ἐκ τῶν Πλάτωνος
καὶ ᾿Αριστοτέλους λειμώνων. ld, Or. XV. p. 185: A. διὰ
fÍ μοι τῆς αὐλῆς ἡ γλῶττα ἀποκεκλείσετφι, καὶ οὐκ ἐπιτρέ-
dee, καϑόπερ μοι ἔϑος, ἐκ τῶν Ἰιλάτωνος καὶ ᾿Αριστοτέλουᾷ
λειμώνων δρεψαμένω ἄνϑη ἀκήρατα, καὶ ὧν φίδηροὨξ o0. Svyy&-
yn, στεφάνους πλέξαι τῷ βασιλεῖ, Ubi facile agnofcis imi-
tationem Earipidi; in Hipp. v. 73. Οἵ. Valckenar. p.
170. fq. et cl. Mizfcherlich ad Horas. Y. Carm, XXVI.
8. et IV. Carm. II. 27.

P.9. In Meleagri C. L. v. 35. verba de Anaére
onte: τὸ μὲν γλυκὺ κεῖνο μέλισμα Νέκταρος — Íic accipien-
da, quafi poéta dixiffet μέλισμα πλέον γέκταφός, Meleages fe
ne&area Anacreontis odaria et florentes elegos coronae
fuae intexuiffe ait. Vir doctus iti Ephem. Gothan. ann.
1799. nr. 30. p. 252. corrigendum fufpicabatür: τὸ
μὲν γλυκὺ κεῖνο μέλημα Ἑἴαρος. - fofam fignificari exiftimans
ex Znacr. Od. V. 3. ῥόθον εἴαρος μέλημα, — Elegans con-
je&ura; at voeabulut νέκταρ in. mendo cubare vix cre»
diderim, praefertim ob Znzipatri locum in notis lauda-
tum. Notanda autem Meleagri audacia, qua non fo-
lum Anacreontem ipfum — non florem quendam — Ὁ

Vel. ΠῚ. P. a. A

Ave ADDENDA

coronáe intexit, id quod etiam in aliis locis facit, ve.
rum etiam illum ipfum μέλισμα γέκταρος et ἀνθέμιον εὔσπο-
(gov εἰς ἐλέγους appellat. Sic enim hic locus accipi de-
bet, unde apparet, Vangri effe conje&turam,: quam pro-
pofui p. 19. εὔσηορος εἰς ἐλέγους eft elegorum fertilis,
P. 12. Ad. Meleagri Carm. 1. 48. Hermodori | no»
men griphis locum dediffe, intelligitur ex zen. L, X.
P. d E.— Mox 1. 23. lege proinde pro proindo,

ὕ τά X. 14. córr, Huic pro Ηἰς, — V. 54. κυά-
^ yuy T ΠΝ Cum cyani jam in fuperioribus fa&a fit men-
tio (v. 40.), Purgold, juvenis eruditiffimus, in Obíf.
crit. p. 28 3. hoc loco κυάμων δ᾽ ἄνθεα corrigendum cenfet.
Fabarum flores non quidem inter coronaries referri fo-
lere; at effe etiarn v. I7. I$, platani atque nucis race-

mos, v. 30. βρωτὴν kyeála, Fieri poffe etiam,. ut Me- .

deager. ad. indolem atque argumenta Epigrammatum,
Phaniae refpexérit, quae, cum nihil alti atque magpi-
fii fpirent, facile cum fabarum floribus comparari
potuerint.

P. 15. Meleagri Ep. 1. V. 5. in Ap. Pauwiani
margine notatur, tanquam QGuyezi, καὶ μὲν, et feq. vf.
ἕν ῥόδο, In eodem Apogr. v. 3. 4. 6. ἕν habetur pro
ἐν. —— V. IO. ibidem conje&tura proftat tanquarn Guye-
Pi: ἱμερτόν τ᾽ ἀρετῆς κλῶν᾽ ἐπαπεὸδρέπτο. nihil vidi infeli-
cius. | '
P. 19. Meleagri Ep. IV. 3. Haec Corn. de Paute fi Te
diftinguenda et emendanda cenfebat:

ἡρπάδατ᾽ ἄλλον. ἕρωτ᾽, ἄρνες λύκον οἷα, κορώνη.
σκόρπιον ὡς, τέφρῃ πῦρ ὑποθαλπόμενον;

interrogativé enim haec efferenda effe, Deinde pro-

penit etiam ἐρῶντα, et totum diftichon fie exponit: Vos
oculi, arripuiftisne alium amantem, qui ignem fovet
iub cinere; qui, prout auguramini et creditis, vos ada-

esitare iimcan c niet SR rS

EE. wd

ET EMENDANDA, 371

- gat, fed ilius erga vos amoris indicium ha&enus. non
praebuit fatis apertum , qui vos.amat; nec tamen vide-
εἰ vult veftrum arator? Eftisne queruli ea de re, ac
fi conditio. veftra fit eadem; quae agnorum lupum in-
vadentium vel cornicis-fcorpium tenentis , ut vulgo di.
ci foler, ubi de negotio difficillimo et ejus au&tore ple-
rumque noxio verba fiunt, ut juftus proinde metus fit;
ne forfitan fitis carituri in pofterum et.nova iíta captura
amantis, qui laqueis veftris nondum fatis arcte videtur
irretitus, et me, cui fadum iftud fufpicamini valde
displiciturum. —— V. ult. idem corrigit :

ἕρκος ἐξ εὶ ψυχῆς. εἷλε μάγειρος, "seat.

oo P. 21. Melesgri Ep. V. 5. Seribendum procal. du:
bio, ne litera quidem in Cod, le&ione immntata: .

Ἰαίνοι δὲ Aui τόδ᾽ ἐὐστοχον ἐν χερὶ ρθῶ hn i;
σὸν κέρας, Οὐδιάδης δ᾽ αὐτὸ περισκυϑίσαι 4 ! ὟΝ

P. »2. Meleagri Ep. VIf. 1. duriciege cortigit de
Patnv, male, — Pro δυςέρωτες Purgold in Obff. crit. p.
/285. mallet: à δυςέρωτος, quia nihil fit in hoc Epigram-
- mate, cur poéta fe ad focios malorum convertat. Non
períauadet, —Poéta ὀνςέρως iis; qui in eadem Charybdi
laborant, aptiffime fuos c eruciatus enarrat. — ἥμισυ. μεν
ψυχᾶς. Sretigr Sylv. IIT. 2. 6, juvenis dubio commistitur :
alto, Metius , atque animae partem fuper andi vofiga? |
Majorem sein oerà parat.

P. 24. Meleagri Ep, VIL. Simile. acumen ap. Ovi-
dium X. Metam. 515. ubi Adonis comparatur cum Amo-«-
ribus: ed me.faciaz discrimina culus , Aut buic adde lé-
ves, aut. illi deme pharervas.
| P. 25. Meleagri Ep. IX. 3. μὰ infertum. debetur
Salmafio, — V. 4« τοὔμπαλιν idem cortexit, cum membr.

Aa 23 |

372 ^ ADDENDA

Tabeant vágzaAw. Scribe τἄμπαλι, Quum enim τᾷ.
&uraM dicatur (cf. Anzip. Sidonii Ep. IX. 5. Herodotum
L. ll. 121.) haud fecus ac τὸ ἔμπαλιν, fponte apparet,
χἄμπαλιν non minus re&e poni ac τοὔύμπαλι. — Eadem
forma revocanda in Ep. XXXIIL Sie eft in Aefchyl.
Perf, 221. Euripid. Helen. 317.

P. 25. 26. Meleagri Ep. X. V. 1. ὡς eft pro ὅτε,
Quum quondam aeftate fiti laborans tenellum puerum
ofculatus effem , fitim fubito extin&am fenfi. τότε in
fequ. vf. abundat, ut ap. Zzacreonz. Od. LII. 21. ὃ δὲ
pà λόγοισι πείϑων, τότε μὴ ϑέλουσαν ἄγχει. ubi Fifcherus
fimilia congeílit, noftri loci non memor. — V. 2. Pro
εἶπα marg. Ap. Guy. et Ruhnk. οἶδα. — V. 3. 5 ja &
corr. C. de Pauto. — Leto apographorum quorundam
φίλημ᾽ ὅτε ex marg. Ap. Guy. profluxit. — V. 4. 5. pro
fpuriis et addititiis habet margo Guy. et Ruhnk. ' —

P. 27. Meleagri Ep. XI. I. ἄνυδε πρῶτος legendum
effe contendit Cors. de Pau. Idem v. 8. καὶ τὸν £eu-
γα νέον tentat: quae amorem novum nutris et fecun-
dum, alterum ab ipfo Cupidine, Veneris gnato.

P.28. Meleagri Ep. XII. τ. Le&io in Anale&is

non ex Jrunckii ingenio profe&a, ut olim exiftimabam,
fed fic legitur in marg. Ap. Guy. ex Sa/mafti procul du-
bio ἐὐμ δ οταὶ cui etiam v. 4. emendatio debetur, —
V. 5. pro ἦ τάχα Pauto tentabat $ ἢ μάλα leu 5 μάλα. —-
X. 7. ὄφρα τυπωϑεὶς corr. Vir Do&us in Ap. Ruhnk. fub.
audiens, ὁ Πραξιτέλης, im templum, quod amor folet occu
pare, — Locis allatis, quibus mortalium pectora Deos
dicuntur continere, adde Ovidium IM. ex Ponto VI. 25.
Nuper eam (Juftitiam) Caefar facto de marmore zemplo,.
Jam pridem pofuir mensis in' aede fua.

P, 30. Meleagri Ep. XII. 1. σιγῶν av92. Ovidius I. A.
᾿ &. 573. Arqueoculos oculis fpectare f'atenzibus ignem, Saepe
acenf vocem verbaque vultus babet. — V. 6. πόϑοις prae-

ET EMENDANDA, 373

cedentibus non fatis refpondere cenfens Paw: τεῦ δὲ
χροὸς Ae
P. 30. Meleagri Ep. XIV. 2, emendatus ad men-

tem Salmafi, ut etiam v, 5, 6. — V. 6. vizrgu ποδᾶν
damnans ut ineptum V. D. in Ephem. Goth. ann. 1799.
nr. 30. p. 242. νίπτρα πόϑων corrigebat, ex Ep. CIX. 4.
Idem: Schbueidero in mentem venerat, qui etiam v, 5.
αἰτοῦμαι tentabat. — V. 9. C. de Pautg. corr, εἰ δὲ way
μοι five. μου, f£ ad me accedat puer ; quod foloecum.

P. 32. Meleagri Ep. XVI. I. 2. emendati ad men-
tem Guyeri, ut diferte affirmatur in marg. Ap. Ruhnk,

P. 35- Meleagri Ep. XVIII. I. Qvxeoxéra: Salna ffo
deberi, re&e (ufpicatus fum. ἕο tentat Pau, quae
repetere piget, nifi quod v. $. ἡ γὰρ corrigit, — V. 3.
in marg. Ap. Ruhnk, et Guy. conjicitur: ψυχρὸν ὕδωρ

-

ψυχῆς εἶκος (fic in utroque Cod, fed nullus dubito, quin .

emendationis auétor ἄκος fcripferit) ἄρτι. In marg. Ap,
Pauw, tanquam Guyeri habetur: ψυχρὸν ὅδωρ διψῶ ψυχῆς
sixo; α. T. |
P. 37. (Meleagri Ep. XIX.) lin. 4. verba prorfus
negligenda fit, fic vefinge: zon admodum urgenda fit. —

V. 4. ἀπαστράπτει reperitur jam in marg. Ap. Guy. εἴ,

R. ubi praeterea 3a3à; corrigitur pro παιδός, — Mox v.
5. in marg. Cod. Guy. ἡδὺ Φίλοις. In. Apogr. Ruhnk.
praeterea: f. ἠδυφιλὲς vel ἡδόφιλον, Salmafíus. — Purgold
in Obff. crit, p. 245. propofuit: εἶδος ἐφαρμόξων χείλεσιν
ἡϑδυφιλῶ, imaginem amplexu zenent. — Verbum ἐφαρμόξειν
refpondet Latinorum applicare, quod in re amatoria ufur-
patum illuftrat Rubnkenius ad Ruril, Lup. p. 97.

P. 39. Meleagri Ep. XX. V. 2. Κύκλωπας προφυγόντ᾽
margo Apogr. Lennep. idque ipfum in contextu Ap.
Pauwiani reperitur. At copula abeffe non poterat. —
V. 6. Ex Propertii loco, quem et nos laudavimus,

Huftbkiuws emendat in Anal crit, p. 71. αὐτημάταις δ᾽

Aa 3

$74 "ADDENDA

ἥκων odit. Nihil lise emendatione verius et scutius, *

Idem comparat Tiu. H- 6. 13.
| Sruravi quoties, redisuvum ad limina nunquam?
Cum. bene Jura, pes ramen dpfe redit. ^

E
y^

Adde Apollon. Rlod; L, 1L 1152. aProuérog ἂν sieret

ϑυοὴς ἐπεβήσατ᾽ ἀπήνης, --- V. 7. Margo Ap. Guy.et Rubnk,: — —
γ»»γεμισϑεὶς olvov re&e dicitur, οἶνον, πῦρ nonniíi barbare -

dici videtur, — Ineptum et frigidum diftichon et fappo-
fititium forte. «^ — V. 8. Corel, de. Pauw cortigen-
dum vidit: ἀλλὰ φίλῳ, ξεῖνοι, — five verfu fequ. ἀρκέσατε

ξείνῳ. — V. 9, Ex led membr. ἀῤκεσάτῳ procul ou Z

fcribendum: | | :
| ἀρκέσατ᾽, à L'bxs 3

idque ipfum, fimul cum ea legione, quam Br. rece.

pi; in marg. Ap. Guy, et Ruhnk. notatam eft.
P. 41. Meleagri Ep. XXIL. 1. a7 ἥν mors. five ὅδ᾽
ἦν. πλοῦ Ap. Guy. et Ruhnk. ineptius εἰπῆ de Pauw:

d ἦν π. vaeb; erat aliquando! Nihil vulgata fincerius, ^ |

Laudatis adde Ep. à3:ez. (quod Tymnae eft) DCCLVI.
ταῦρόν μιν MARET; jv 4 ^ ;
dar c |

d» καλὸς 'Heásharros ; ὅτ᾽ ἦν, “ποτε,

P. 42. i Mauri Ep. XXIIL 5.'oaópxov eft in membr.
quod pro ἐξ ᾿ολύμπου accipiebat Pauw, qui νέος praeter-
ea legebat. In marg. Ap. Guy. etRuhnk.: Ordo: ὡς
γὰρ ὃ Ζεὺς. οἶδε κεραυνοβολεῖν ᾿ " QAviurOV , τὸ ὅρος, οὗτος ὃ

*ic T» νέον 1. e. τοὺς νέους οἷδε κεραυνοβολεῖν.

P. 43. Meleagri Ep. XXIV. I 4. ον emendatur ;

etiam in Ap. Guy. et R. ut et v. 5. μνήμην,

OR.45. Meleagri Ep. XXV. I. ἀλύων oibcudii moy. |
Margo Ap. Guy. -—— Paute jungebat ἀλύων ἀκρονυχί, qui

ü Ap. Meleagrum diftinguen- — 1

ET EMENDANDA, 824

prima nocte oberrat, quia tunc fcilicet animus maxime in: -
amorem pronus. At ἀκρονυχὶ cum £xviee copulari debet,
pofitum fcil. pro ἄκρῳ ὄνυχι. — V. 4: χριόμενος μέλιτε COE* 1
rigitur in marg. libri Lennepiani. ^ Unice verum eft
καιόμενος. — Pro κρᾶμα Pavoni τραῦμα in mentem venit.
...P. 46. Meegri Ep. XXVI. 2. Purgold in Obf,
crit. p. 285. corr.: ἀρτικόμαν καρπὸν καιομένου ϑέρεος,

P. 47. ( Meleagri Ep. XXVII. ) lin. 26. corr. Par-
zbenium c. XKiX. — V. 5. 4. Pauw plane fic conftituit
et interpretatur, ut Toupius. Hunc locum, olim a me
fine facceffu tentatum, fic fortaffe re(titueris: |
: μήδὲ σὺ τὸν στεφϑέντα, Aógu, Φοίβοιϑ προφῆτι,

δάφνῃ παρϑενίῳ 1 i "ráxivJoy ἔτι,
Hysciusban lauro virginali coronatum ne amplius PN
lyra, Photbi interpres. ἴῃ marg. Apogr. Guy. Eaec le-
guntar tanquam Sa/me//: ,An quod apud Delphos et
alibi Hyacinthus ab Apollinis prophetiffa praedicari in
honorem Apollinis foleret, δάφνη bic ἡ προφῆτις voca-
tur, nomine Apollini caro et famulis ejus imponi folito.
Alludit autem ad Daphnen ab Apolline amajam, Ὁ

P. 51. Meeegri Ep. XXX. 4. εὔκρατον δ μος ow o ἃ
betur. |
P. $1. Meleagri Ep. XXXI. Modendunt ent, re.
ceptám apud veteres opinionem fuiffe, inter nomina Jto-
minum et fata ipfis deítinata conjun&ionem quagdam
intercedere. ἴπ qua conjun&ione cum effet, quod ani-
mum admiratione et timore impleret, faepe nomina a
Tragicis tanquam omina rerum futurarum repraefen-
tari, nemo mirabitur. Ex hac obfervatione plura loca,
Tragicorum inprimis, quae Criticorum prava fedulitas
tanquam interpolata damnavit, defendenda funt. —
Quod Brunckius nofirum Epigr. pro mutilo habet, id
Salmafii ob(ervationi debetur.

Ààa 4

376 ADDENDA

Ρ,΄ 53. Meleagri Ep. XXXIII 2. revocánda mem-
branarum ebrio,

σόνδε δὲ μή, τἔμπχαλιν οὐδὲν δρῶ,
Cf. fupra notata ad Ep. IX,

P. 53. Meleagri Ep. XXXIV. Ν. 3. αὐτὸν marg. ΑΒ,
Guy. et R. fustinuifli Theronem. | Hoc idem placebat
ΘΟ, de Pauw et Viro. D. in AGis Erud. ann. 1753. p.
278. qui hoc Ep. latinis numeris, fed minime bonis,
reddere conatus eft. —— P. 54. lin, 19. adde: Seppbe
ap. Zzhen. L. XUL. p. 5 64, D. φτᾶϑι κἄντα φίλος καὶ τὰν
ἐπ᾽ ὅσσοις ἄμπεφον χάριν, — V. 4. Marg. Ap. Guy.: Lege
τὴν 2.8. τὴν NióéQuv.

P.55. Meleagri Ep. XXXVL 1. καὶ eft in Ap.
Rubnk. et Pauw. Hic proponebat: wyesóduv, αἵ mgu-
x36 Cpu fum ,. peracta ves qu. Inepte. — LN 3"
idem ναί μ᾽ ἐπί -- malebat. -

P. 57. Meleagri. Ep. XXXVIL 5. ἀμπνεύσας. marg,
Ap. Guy. et Ruhnk. ϑάμβος eft in utriusque contextu,
In marg. Ruhnk. 32g sic. Cod. Sali. at. Sapa?

Ῥ, 47. Meleagri Ep. XXXIX. 4. ψυχῆς habet Ap.
Guy. et Ruhnk,

P.59. Melcagri Ep. XL. 3. à) fappletur inAp. Ruhnk,
In marg. ἐνὶ et ὑπὸ conjicitur.

P. 60. (Meleagri Ep. XLI. ) lin, ult. adde: Monai
Dion. L. X. p. 284. 8. de Baccho Ampelum depereun-
te: δεῖδις, μὴ Κρόνίδου ἐρασίπτερος ὄρνις ἐρώτων ᾿Ασροϊδὴς ἀκίχη-
τος ὑπὲρ Ὑμώλοιρ φανείη, Φειδομέγοις ὀνύχεσφιν ἐς ἠέρα παῖδα
κομίζων,

P. 62. Meleagri Ep. xLi. I. γλυκό y — Ap.
G. et R.

P. 62. Meleagri Ep. XLIV. 2. nid »t ὑῶν
emendat Zeune in Anim. ad Anacr. Ρ. 34:

cure apnea n

ke ταῦ. ρέων
"ἂς zr dile. itte χω σα, ἐν

prit ot

* ---}ὗ τ"

€ τοῖν Ὧν

ET EMENDANDA, 377

Ρ. 64. Meleagri Ep. XLV. 3. Idem hemif(tichium
£um eadem lectionis varietate legitnr Ep. XXIX. Utro-
que loco Corn. de Pauw χειμαίνει retinendum cenfebat.

Ibid. Meleagri Ep. XLVI. 1. Pro τερανὸς Vir Do&tus
in Ephem. Goth. ana. 1799. nr. 50. p. 252. λεπτὸς
emendandum cenfebat, cemparato loco $app5ás, ubi
Eít λεπτὸν xed. — Equidem λεπτὸς abfolute de homine po-
fitum, vix aliud quid, quam macilenzum, fi ignificare,
exittimaverim.

Ibid. Meleagri Ep. XLVII. 2. et 5. reftituendae
membranarum lectiones. i» ἄγφης fincerum. ἐπὶ etiam
cum verbis motum fignificantibus genitivum adfeifcit,
Theocrit. XXI. $8. κατῆγον ἐπ᾽ ἠπείροιο,

P. 65. Meleagri Ep. XLVIIL τ. ἐρῶντε habet margo
Ap. Guy. et R, Reftituendum Ἔρωτες. — — V. 3. probata
emendatio noftra Lenzius V. Cl. in Ephem. Goth. ann.
1799. nr. 30. p. 252. praeterea corrigit: elév' χαῖρ᾽ deeuv
(m. ἃ, — V. 4. Margo Ap. G. et ΚΕ. aagíem tarulam.
(fort. mentulam. ) E

P. 66. lin, 2. Adde: Maximian. El. II, 30. de Ly-
coride : primae retinet monumenta figurae ; 4rtque inrer
cinere; condita flamma manez.

P. 67. Meleagri Ep. L. V. 3. 5. veterem fcripturam
οὐ praefero. Ad v. 6. H. Srepbanus in Epigr. Sele&is
haec notavit: »Haec verba γενέτης δ᾽ οὔτε τίς. οὔτε τίνος
videntur per parenthefin pofita effe, et ejus nota debe- -
re includi, ut videlicet perinde fit ac fi diceretur, Taceo
de patre, quippe qui omnino ignoretur. Addit autem
οὔτε τίνος, quod folerent, cum dixiffent, quis effer ali-
quis, ftatim addere, cujus effet filius. Αὐ Urfinus Ve»
lius quomodo haec verba intellexerit, non facile quis. ᾿
dixerit. [τὰ enim interpretatur; genitor nemo nec al-
terius, €

P, 68. Meleagri Ep. LM. 5. Purgold in Obff. crit,
P. 286. legendum cenfet: 4 y4e σεν τάδ᾽ ὁδηγὰ ποδῶν

Aa $5

878 λῷ ("uU ÀÁDDENDA

ὠκύπτερα κόψας: ut δδηγὰ. ποδῶν fint alae $ quae pedibus
viam per aüras quafi muniunt. — V. $. λυγρά, quae eft
membr. et Planud, Vid non in ϑῆρα mutandum erat,
fed in

’

A yx cap iain,

P. 70. lin. 16. adde: Thenift. Or. XX. p. 234. C. ᾿ Ι

et P. 244. B. — V. $.. uot καί ποτ᾽ emendandum cen-
fet Hufcbhe ἰ in Anal cr. p. 61. comparato Properz, II.

I2, 13. Evolat heu noflro quoniam de pectore nunquam, b.

Affiduusaue 1:60 fanguine bella gerit. Purgold in Obff,
crit. p. 286. ναὶ καί ποτ᾽ iQ. :

-P.71. Meleagri Ep. LIV. 3. In le&ione membr,

et Plan, ἦ γάρ vo: reía fortaffe latet:

4 γὰρ ὁ παῖς Tola — τ

Ρ. 71. Meleagri Ep. LV. I. περανϑέν. Ap. Quy. et. bp

. R.in marg. τὸ πάροιϑεν. — V. 3. Wives Salma ftus in
marg. Apogr. Guy.

P. 72. Meleagri Ep. LVI. $. ὃ πολὺς φϑόνος,. Ap. G, "a

et R. cum interpretatione: imvidiofa fapientia valeat.

P. 73. Meleagri Ep. LVli.. 4. Ad δήσας haec no- a
tantur in Ap. G. et R. τῷ οἴνῳ i, e. vino altero vinculo — |
devin&um trahis. — Verfum olim a me tentatum nung.
fincere fcriptnm effe puto. Senfus eft: Amoris flam

pis, o Bacche, faves, et me, a vino auxilium contra
Amoris cruciatus petentem, fupplicem tuum, tuis vin-
S.P , iupp ,

culis oneras et catenis irretitum trahis. — V. 5, κάπι-
erà; habet etiam margo Ap. G. ét R. Ibidem v. 6. αὐχῶν

jadians, glorians ; à male,

P, 75. Meleagri Ep. LVIII. 7 — 14. integrum £gr-

taffe Epigramma conftituere fufpicatur Hac Anal.
cr. p; 43. me non'adfentiente. — . V. 9. ἄτεγκτον.

gag. Ap. Guy. In Ap. Rubakens praeterea ἄφεχνον 1. 6. —

/
&

ET fomipeen a | $79

ixysUgyov proponitur, — EA 7. C. de Pautp aut iy πυρὸς ͵
"ei9ü ab αἴϑος, aut ἀκμή, aut denique éuveoc αἴϑῳ, ἡ Po*
fterius mihi quóque in mentem venerat.— V. I I. oix
ἤδεις. Malim per interrogationem efferri.

P.76. 77. Melagri Ep. LX..3. Vehementer me —

poenitet conje&urarum, quas ad h.l. expromíi, de
cujus integritate ne dubitandum quidem. Junge o3,
€2 βεβαρημένον ὄμμα μηνύει σε ἄγρυπνον, γεγονέναι fcil. oculus

fomno gravarus 16 Wodem £ransgiffó vigilem: indicar. |
Optime hoc monuit Purgo/d in Obff. cr. p. 286.

P. 78. Meleagri Ep. LXI. 3. ante Reiskium fic. emen-
davit Salmaftus, — Ν. 7. τάγε πάντα λέγ᾽ αὐτῇ, et mox
“προάγω. margo Ap. G. et R. |

P. $0. lin. 1. Adde poft fe&io: ex marg. Ap. uy. ᾿
derivata, ubi tamen adícriptum ἐπέχω. --- V. 8. *
. marg. Ap. G. et R. ὁρᾷν᾽ αὐτῇ δέσμιον ὧδε νέμε, ἔχε, ν. a T
fibi fingebat poétae rivalem vinctum. 1

P. 81. Meleagri Ep. LXIV. 4: πόλλ' beciiucirid :
Properzii Cynthia L. I. El. HI, 43. Inzerdum gravizer
mecum. deferza querebar. — Cl. Hufcbke in Anal. crit. pe -
56. re ipfa mecum confentiens, verius tamen putat,
«uod ipfe legendum effe conjecit: πόλλ' ἀποκλαομένην.

ἀποκλάειν five. ἀποκλαίειν interdum | eft elugere. Aéfibyl.
— Prom. 642. ὡς κἀποκλαῦσαι καποδύρασϑοι τύχας. Arift. Vefp.
864. οἱ μέν γ᾽ lxoxMavrai πενίαν αὐτῶν, —— V. 6. Hin.
marg. Ap. G. et R.

P. 82. Meleagri Ep. LXV. 1-2, 3, 4. à ena dil :
tum in marg. Ap. G. et R. additis verbis: » notandum
ὦ tum accufativo jungi , quae latina conftru&io eft.'*
Propter fequens carmen, quod noftro ad amu(fim r&- -
fpondet, Vir do&iflimus, Godofr. Henr. Schaefer in li-
teris ad me datis, improbata Brunckii le&ione, αὐ fer- ᾿
vandum cenfet per totum hoc Epigramma. οὐ omiífo uk -
- poni, docnit Palcken. Ep. ad Roever, p. 28. Koen. ad

" Gregor. p. 117: Brunck. ad. Soph, Oed. T, 660, Verif-

3886 ADDENDA.

fime! Eandem emendationem V. D. nunc propofuit ad
Longi Paftor, p. 416. fq.

P. 83. Meleagri Ep. LXVI. 2. ναὶ den quoque loce
reponendum effe, veriífime cenfet Sghaeferus. — P. 84.
l 15. Lege parafztus pro parafitg, quod vitium, ortum
ex loco Horazii Ll. Serm. 14. 98. male intelle&o, paffim
recurrit.

-. P. 85. lin. I4. parum feliciter tentavi verfum 4na-
. &ilae Comici ap, 4;ben. ΧΙ, p. 558. G Fortaffe fuit:

ἡ δὲ Νάννιον *vÍ δεινῆς διῳφέρειν Σκύλλης δοκεῖ."

Adde Alciphron. Y. Ep. VI. de meretrice: κωμάξουσι yàg
εἰς αὐτὴν 9 πρὸς ϑάλασσαν νεολαία, καὶ ἄλλος ἄλλο δῶρον ἀφο-
Φέρει". ἡ δὲ εἰςδέχεται, καὶ ἀγαλοῖ Χαρύβδεως δίκῳν. ubi vide
BWagnerum p. 41.

P. $6. lin. antepen, Lege Καλλέσχιον pro. Θαλλίδχιον.
Monuit me cl Leszius, verba Wa^ewra; διπλοῦν γράμμῳ
&vexxéciov dicta effe per brachylogiam pro: smurando it-
duca eft duplo. litera Syracef a Comparat idem Eprip.
Bacch. v. $3. ὧν οὕνεκ᾽ εἶδος ϑνητὸν ἀλλάξας éxa. Ibid. v,

1329. ᾿Ἐκϑηριωθεῖσ᾽ ὄφεος ἀλλάξει τύπον. Lycophr. v. 193.

et 534. Mizfcherl. ad H. in. Cerer, 274. Valcken. in
Diatr, p. 246. fq. n

P. 68. Meleagri. Ep. LXXIL, 4. Verba καὶ τὸ φιλεῖν,
quae depravata effe (ufpicabar, acute refinxit cl. Hufc-
ke Amal. cy. p. 73. παῖδα φιλεῖν vel παιδοφιλεῖν corrigens ;
feiindiendcm πάρεστε, ut in loco Sophocl. Phil. 1165.
εὖ γνῶϑ᾽, ὅτ, σοι Κῆρα τάνδ᾽ ἀποφεύγειν. vide Scbol. — Quod
fperaveram, ad v. 5. emendandum alios meliora reper-
türos effe, quam ipfe repereram, jam contigit ejusdem
perfpicaciffimi viri lingenio, qui certa emendatione fcrie

bendum propofuit:

ἄξε φίλα ϑρεπτῆφι κάρις; wA τὸν βαϑὺν ὄρθρον — —

z ἐσ ree E d

ET EMENDANDA. ^. D

Haeccine efl. grazia quam nutrizori zuo refers? Idem it

mentem venerat Purgoldie Obff. cr. p. 287. |
P. 90. Meleagri Ep. LXXVIL 1I. 2. Legendum,

una litera levirer immutata:

Οὐκέτι τιμαρίον Τὸ πρὶν yAxQUQODD κέλητὅς
-— φέρει πλωτὸν Κύπριδος εἰρεσίην.

junge: T πρὶν πλωτὸν πῆγμα κέλητος Τιμαρίου,᾽ Tiii j
cymba, navigationi olim apta, Veneris remigium nón
&mplius perfert. -— V. $5. χαλᾷ, Epicrates ap. Atben. L;
XIIL p. 570. D. de Laide vetula: τὰς ὡρμονίας δὲ διαχῶ-
Ag τοῦ δώματος, —- Νν. 6, margo Ap. G. et R. »yáerey.
γάστφα et γάστρη eft venter navis; hic autem pro γαστὴφ
pofitum. Poft v. 6. diftichen intercidiffe videtur.« γα
&Tg); poétice ptO γαῦτήῤ, ut φύλακος prO Qé^af. — V.
9. ro ζωὸς, marg. Ap. G. et R. ubi ad feq. vf. haec που:
tantur: » An Zw, i, e. in fuperis, ap. fuperos, vivus
vidensque, ut ait ille. τὸ ἄνωθ, hic mire facit, alias ἄνω
$: legendum. τὸ ἄνωθι inufitatum.«* ΑΔ ἄνῶϑε tuendum:
vide an faciat 4riffopb. in Eccl. I 160. ubi juvenis ve«
tülae mancipatus miferam íuam fortem deplorans: —
δεῦρ᾽ ἐςπλέων, Θάψαι μ᾽ ly αὐτῷ τῷ στόματ, τῆς ἐςβολῆς, ! Kay
τῶν ἄνωθεν ἐπιπολής TOV σήματος Ζῶσαν καταχιττώσαντας. —

In εἰκόσορος refpicitur ad σορός" nam vetuli vellem
δοφοὶ et TáQo. vocantur, Cf. notata ad Rufin. Ep. XXXH.
T. H. P. ill. p. 176.

P. 94. Meleagri Ep. LXXIX, 5. Corn. de Pod teri
tabat φλογμὸς πάντη vel dx δὲ φλογὸς καυτήρ, ex flammula
&flor me invafíit. — Quae olim propofui, nimis fortaffe:
recedunt a membr. fcriptura, Nut fuit: ἐκ δὲ QA5yst
πάντη μοι ἐπέδραμον. i, e. ἐξεπέδραμον. ex illa fcinrilla flame.
sae undique exortae me circumdederunr,

P. 94. Meleagri Ep. LXXX. Argumentum hujus:
Epigtammatis fic concepit C. de Pautw : s Meleager quan-

482 | ADD ENDA

do veifus hos pangebat, ex infula Co, in. qua habiea
bat et tandem mortuus eft, peregre profe&us erat, ree.
li&o domi puerulo fuo, Phanio, quem dum metuit, ne
abfeütiam ejus forte longiusculam | impatientius ferret
vel de felici ejus reditu animo foret follicitus, nautis,
nefcio quibus, mandat, ut, fi forte puerum viderint,
ei haec nuntient.* .... V. 3. idem (ic explicat: »Si vide
atis forte Phanium meum ad litora infulae Cos, oculos
liaberitem: defixos in mare coeruleum.-et quotquot mare
| peragrant naves," ... Deinde. fequens. diflichon fic cor-
ripit: τοῦτ᾽ ἔπος ἀγγείλασϑε καλῷ vef φῶν με κομίξει Ἵμερος
bà ναύταν, ποσσὶ δὲ χαυνοπόρον, | Haeé nuntiate animo
laeto: falvü et incolumem me adveher. ipfe. Cupido.
Deus, non nautam et navi ve&tum,. fed per aérem vos
lantem. καλῷ νοὶ addidit ominis caufa. | Reliqua, quae
ad le&ionem fuam. χαυνοπόρον explicandam affert, (vult
autem eam Areoxógov fignificare, a χάος dedu&tam) ad-
fcribere piget. — ἀγγείλασϑε et καλὴ νυέγ pulchra: fponfa,
emendatur in marg. Ap. G; et R, - Cod. Gaulmini καλὴ
Miro, inepte, |

P, 16r, Maleagri Ep. LXXXVIL. 2. λιγέως emenda-
vit etiam Zeune ad Amacr. p. 23. — V. 3, Idem περ»
στείχοντες. — V. 4. Fortaffe, ne copula defideretur , les

gendi; s UNE d

: ' A

οὐδ᾽ ὅδον ἀμπνεῦσαι βαιὸν dud: Χρόνον,
]

^

.P. 102. lin. 6, liiis: illuftravit. nuper Fiorillo in.

! Obff, crit, in Athen. p.69; ubi etiam Philoxeni locum.

fic ut. nos emendayit, — V. 2. ἄπτερος ὡς εἴην conjic. .
Zeunius ad Andcr. p. 91. — Comparabat doGiflimus -

Lenzius Stazium V. Sylv. IV. 16. ad Somnum: Inde ve-

ni , nec ze totas infundere pentias Luminibus compello meis |

- extremo me range cacumiue virgae, — V. 3. Pro ἐπί
4 " d ) ^ ^ ( b : 4 2 .

τὸν CHENG

ET EMENDANDA. 3823.

,

ἔν! margo Ap. G. et R. ἐπείῳ. et v. 4. φοιτᾷ eo; neruMd-
€ "e ze folus. ur po[Jum deponere fomno. Ὁ
P. 103. Meleagri Ep. LXXXIX. 1. Pro συνεύνᾳ marg.

Ap. ἃ: et Κ. σύνεντι dorice pro σύνεισι." 7 - )

P. 109. Meleagri Ep. XCVI. 2. Vat; C. ΣΝ αὐτὸ
ἔπλασεν Ἔρως. quod vulgata concindius.a niodo ἔπλασσεν ^
feribas, !
P.1r11. Meleagri Ep. XCVIIT. Hoe. Epigramma:
cum fequente copulandum effe, cenfebat Purgold in |
Obí. crit. p. 287. Nam prius diftichon Ep. XCIX.
nifi ex priore Epigr, lucem accipiat; obfcurius effe, et
ejusdem verfam nltimum. idem Epigr. firmo quafi vin-
eule priori anne&tere videri, ^ Poétam enim ita redire
ad carminis initium; ut novam fententiam adjiciat. .Non |
perfaadet V. D. immo fingulum per fe fpectatum mihi

quidem videtur elegantius, |

P. 112. Meleagri Ep. C. Margo Ap. ἃ. et Ri
» Aliquid deeíle videtur initio. V, I. an fic legen.
dum: ἀμταῦσαι᾽ τίς τόσσον ἀναιχμάσαι, ἄγριος εἴη, Hefych.
αἰχμάσει. πολεμεῖ. μάχεται. 4 — V. 3. τις eft in Ap. Volff..
— Purgold in. Obíf, erit.-p. 289. haec fic emendat et
explicat: d4rs τάχος πεύκας, καὶ... (lumen accenditur, ᾿
poéta adípicit puellam.) τίς τύπος; Ἡλιοδώρας. τύπος, cor-
poris figura, fpecies, ítatura, Cf. Ep. XXIX, 5; LIII.
5.

Ibid, Meleagri Ep. CL I. ἀνετράφη. Marg Ap.
α΄ et R,

P. 114. Meleagri Ep. CH. 2. V. D. in Ap. G. et
R. κρυερῶν corrigit. — χγίσματα δακρυχαρῆ, üt Manfo emen-
dabat, etiam in marg. Ap. G. et R. notatur. lbidem
V. 3, xal T: φίλημα, et Y. 4. μ. ψυχᾶς ϑάλπεν᾽ ἐποικεσίᾳς
Purgoldio noftro in Obff. erit. p. 289. in mentem venit:
xaT: φίλῳ μου Μναμόδυνον ψυχῇ ϑάλπεται εἰκασία. cui conje-
&urae haec addit cl. au&or: κἄτι eft pró καὶ Zi, μον con-
jungendum cum μνημόσυνον, five cum εἰκασία, a quo vere

314 ADDENDA

ba tamen nimis longe diítant. εἰκασία imago, qüae fub
pedore. quaft fouerur. Hefych. εἰκασία, ὁμοιότης, — Sic τό:
πος fupra Ep. LIII. 4. ubi cfr. Hufchke Anal. cr. p. 60.
et quem laudat Propert. Hl. El. XII. 13. et Ovid, Me:
tam. Il. 339. tiomei ^ aperto pecloré fover.

P. 116. 1. 21. corr. quanzum pro quanti.

P. 118. Meleagri Ep. CVIIL 5. Le&io Cod. Vat:
fic refingenda:

γαὶ δοκέω τοῦτ᾽ εἶτας Dy, ὦ φιλέραστε, —

P. 1235. Meleagri Ep. CXIL 8. V, D; it Ephem.
Goth. an. 1799. nr. 30. p. 253. fufpicabatur, exicopé-

4&& inutandurn effe in e:oufva; a forma δίφω pro σιφάω"
hoc enim locuftae, fiftula five fiphone "im forbenti;
áccomtmodatum effe. |
P. 324. Meleagri. Ep. CXUL. De latiná hujus Épi-
grammatis verfione disputat Purgoldin Obf. crit. p. 290.
qui ejus au&orem in. graeco exemplari ἤλυθ᾽ ὁ κοῦρος les
giffe exiflimat. Quo pofito totum carmen fic refin»
it:
; Infantem Nympbae Bacchum , quo tempore ab igne ^
Prodiiz, inductum ( vel inuncum) | ablueraní
cinere,

Ex illo Nympbis cum Baccho grária multa eff, |

Sejunclus queis fit ignis δὲ urit ddbuc.

V. 3. vulgata le&io τοὔνεκασυν NéópQas fic refingenda

videtur : | |
τούνεκ AEI NóuQdim

P. 127. Meleagri Ep. CXVII. Caedem liberorum
Niobes Libanius graphice defcribit T; IV. p. 1015. fq.
ed, Reisk.

P. 128. Meleagri Ep. CXVHL 1. fervanduth ;quod
Vat. C. praeftat ; eur, PF 'Hé; ionica enim diale&te

S s

πρὸ δ p d SN E uiii pesquero tao cai"

s

Reg s

-— n — —

"eil.

a:

bameit

que ce

ἘῚ EMENDAND A. s 385

ftiiptum Epigramma. Totum autem diftichon fic re-
finge : ^

ὥνϑρωπ᾽, Ἡράκλειτος ἐγὼ φοφὰ μοῦνος ἀνευρὼν
QuuÜ τὰ δ᾽ ἐς πάτραν κεέσσονᾳ καὶ σοφίης.

junxit poéta φημὶ ἀνευροὴν pro infinitivo, quae enallage
inprimis. poft verba iudicandi, monflrandi, dicendi lo-:
cum haber. Sopb. Ajax v. 471. δηλώσω πατρὶ MM Tol
φύσιν γ᾽ ἄσπλαγκνος Ex κείνου γεγώς. ubi Brunckius comparat
Plautum in Afin. ΜΠ]. 3. 4irgenzi vigihti minae - quas
bodie adulefcens Diabolus ipfe daturus dixit. C£. Hermann.
ad Figerium p. 752. nr. 218. — jam manifefta eft
antithefis: Solus inter fapientiae antiftites eminui; at
qeae in magiílratu pro patria feci, laudem fapientiae
fuperant etiam, — V. 3. in τοκέων haud fcio an κοτ᾽ day
lateat, in praecedentibus autem λὰξ γὰρ καὶ, magiftra-

' tus ap. Ephefios nomen defidero ὁ ... . . ἄρχης κοτ᾽ àdv

᾿Ασίᾳ, £. 9. e, v, Dum .....munere fungebar, Afiae
hoftes allatrabam. —., Vir Do&. in Ephem. Goth.. an,

χοῦ. nr. 30. p. 253. Heracliti ftatuam cenfet mina.

ci.gefíu in tumulo fuiffe pofitam. . V. 3. cofrigen-
dum eíle: λὰξ ἐπέβαν τοκέεσσιν" ἐμοί ) ξένε, δύςφρονα πάνται
Calce petebam parentes; mihi quippe, o hofpes, fevera
omnia. Allatrare eos, qui me edacavere, hoc vero
meum edacationis pretium eft. — ^ Idem cenfet, ulti-
mo di(ticho Heráclitum .Epheíios ciyes haud fecus ac
peregrinos abigere, χαῖρε per abi in malam rem expli-.
cans. Αἵ cum philofophus fua in patriam meftita jaétet

|

| |

|. hoc Epigrammate, neque quidquam addatur, unde eum -
- civibus alienatum fuiffe intelligatur, non poffum,; quin:
-inhaeream interpretationi, quam olim attuli, cenfeam-
que priorem diftichi partem hoftes et peregrinos in

|a

|.

malam rem amandare , pofíleriorem Ephefios falvere
jubere.
Vol, HI. P. 2, Bb

336 ADDENDA

P. 132. lin. 24, corr. videret pro videat. — In al-
timo. difticho Ep. CXX. omnem conjeduram lubricam
effe puto. — Seníus obfeurus, quem fortaffe oculatior
interpres aliquando eruet.

Ref 6. acsi Ep. CXXIIT. 3. margo Ap. G. et R.
ἄχοι δ᾽ iz a. “ lbidem v. 5. wxáeavra ut Salmafii lauda-
tur leQio. —- V. τα. οὐ ψαύω καὶ τῇδε. Heliodor. V. I.
26. p. 69. κἂν ἐκ τινὸς ὑποψαύσῃ ποτε τῶν ἡμόλέρων: f quid
nofwarum rerum. fufpicando aitigeriz, — N. 16. marg.
-o5Ap G. et.R. καὶ Μούδας ποικίλος ὑμνοϑέτας. " Ybid. v. 19.
χὸ δ᾽ οὔνομα τἀνδρὸς Ct φόντα σπερισϑενέων, δ᾿ ,

, P. 138. Meleagri Ep. ΟΧΧΙΝ. 5. γονῆες procul du-
bio revocandum. — V. 9. ὁμιλήσασι emendavit Saltmaf.
in Ap. Ruhnk. et Lennep. ubi etiam ὁμήλιξι tentatur, —

V. 10. τοῖς 9" dy» 7m. a4 prd T" Purgold in
Obff "crit. p. 29r. |

P. 142. (Meleagri Ep. CXXVII.) lin. 29. ft con-
Jundir adde: five.potius perperam fibi perfuafit, ἢ. 1,
etiam μελητείοις τὰ Fev efie, id quod ex ποῖ, mft. »
paret.

P. 145. Meleagri Ep. CXXVIif. v. 9. Hufcbke V.
D. in Anal cr. p. 39. egregie corrigit: ἄλλως οὐδ᾽ ἀμ
φῆκες ἔχεις γέρας. tton früflra ," fed dedita opera.: Sic paf-
fim: Epigrammetum fcriptores, qui oh artium exe
ponunt, “περ. Sidon. Ep. ΧΟΙ. οὐχὶ μάταν ἕστακα. Palla-
das Ep. XCIV. οὐδὲ μάτην —— κατέχει δελφῖνα καὶ dyes ᾿
2e. Idem autem οὐ μάτην €t οὐκ ἄλλως. Propertius;
qui iftam prifcae artis opera deferibendi rationem, qua
fingulis partibus probabilis fabjicitur titerytetutio, pul-
ere imitatus eft L. H. El, XU. Hane euam emeridationen:
fari d jud pmo gu) 6
gi "Quicunque ille ye. puerum qi insi be.
j rén.

Nébit putas miras bunc ῥαῤᾳῇβὲ manus? 5

ET EMENDANDA, 387

Hic primum vidir, fine fenfa vivere amantes,
Er levibus cwris magna perire bona.
Idem non fruítra venrofas addidiz. alas.

His et aliis palmariam fuam conje&turam cotfirmavif
au&or, Idem p. 51. monet, minime verifimile effe;
ejusmodi opus unquam ab artifice graeco fuiffe elaboras
tum. Saepenumero enim poétas feriores opera expo-
fuiffe, aut quae nunquam vidiffent, aut quorum exem-
pla nusquam extatent, Tum haec addit: »Uteunque
tamen fit, in hoc faltem diligentia adhibenda erat epi-
grammatis auctori, ut interpretatio fibi conftaret. Igi-
tur 4iguram. pueri, quam in tumulo ifto ftetiffe fingit, ἡ
ejusmodi fymbolis ornavit, ut aliquis incidere poffet in
Meleagrum Calydonium,. Eandem alis inftruxit, ut.
appareret, hune Meleagrum res amatoria$ tractaffe, sed
mov μέτρον dquroygáQów ^ Accedebat γέρας ἀμφῆκες, gla-
dius anceps, qui fignificaret dicendi genus σπουδογέλοιον.
Menippum fcil, Gadarenfem imitatus erat Meleager, uf
multi alii; inter Romanos, Varro;j: quetnadmodum ipfe
teftatur ap. Ciceron. Acad. Qu. L 2. Et zameti in illis ve-
geribus. noflris, quae Menippum imitari, non interprezati;
quidam hilaritate confper[imus, multa admifla ex. intima,
philofophia, multa dicla dialectice etc. "Tandem fummam .
faciens omnium, quae per partes eundo, fingulatim
indigitaverat poéta dicam an fophiíta? addit: χαῖρε καὶ
iv $9. ta re&e Brunckius vitiofam Planudis le&ionem-
σοφίαν slg μίαν emendavit; ^ Graeci utrumque dixiffe vi-
4 dentur, εἰς ἕνα, et εἰς μίαν vm) V. C. ἑρμόττεσϑαι, καϑεύδειν,
ratione habita-fubje&i praecedentis. De forma. com-
muni εἰς ἕν nemo dubitat. Mafeulini generis exem--
plum occurrit ap. Teocr. Eid. XX. 37. καὶ εἷς ἕνα παιδὲ
. κάθευδε, — Hactenus ille, qui praeterea comparat Éx-
rip. Med. 843. et in Hercul, Fur. v. 673. οὐ παύσομας
Τὰς Χάριτας Μούσαις συγκαταμιγγύς, ᾿Αδίφταν quvQvylay, et
Bb a3

388 : ADDENDA

De à pla» conf. not. ad Ep. ἀδεδπ. CCCXCVIII, 6.
— Verba καί sóv μέτρον ἐῤωτογράφον mihi ne nunc V estis
expedita videri fateor.

P. 146. Meleagri Ep. CXXIX. 3. Margo Ap. G. et
TR. $a τόδ᾽ ἐκ c. oW. εἷς £v ἄμοργμᾶ. Hefych. ἄμορμα.
Sic placet φαμὶ zày 6. π᾿ ἡ. εἰς ἕν ἄμοργιον, ἄμοργμος idem
quod ἄμοργμα. EX εἰς ἐν ἄμοργμον factum eft εἰς ἕνα μόχϑον,
quod ἡποπίξταπι eít le&ionis.** Quod ad me attinet, parüm
abeft, quin μόχϑον fincerum exiftimem, verbis fic inter
fe jun&tis:: τὸν ἔκ πάντων ὑμνοϑετᾶν (fie lege) ἡἠϑφοισμένόν
μόχϑον εἰς ἕνα iva. — Magis offendit participiorum ἀσύνδέ-
"ew — V. 7. Margo Ap. G. et R. μαλακῶς molliter
Pape γδαμμαῖο i. e. ego coronis lineis volubilibus mol-
litet du&ta. Zwre:. i, e, flores ex lineis effeGi. des cadeaux. €
Tbidem pro réeuas: teütatür στέμμασι, —

P. 148. lin.-4. cort. qui pro qni. — In Zrcbilocbi
loéo ex 4Arbemaeo allato nunc. Cafauboni émendationes
1neis hariolationibus$ praefero. — P. 149. lin. ult. poít

yugétis adde: Hune Parii poétae locum expreffiffe vidé-

tur Horatius Epod. XVI. 39. Vos, quibus éft virzus, mu-
liebrem zoilize laium..— . Exemplis de verbis τλῆναι et
σολμᾶν cutn participio adde Ae/cb. VIL, ὁ. Th. 739.
Agam. 1050. Sopb, Ele&r. 943. ΚΑΛᾺΣ
P. 15. lin, 15. adde δίμεαγοῦ. Vit. Cat. Mio ἃ
T. p. 386. ed. "Tub. zaesiys δ᾽ αὑτὸν ἐν ταῖς μάχαις τῇ μὸν
uen “πλήκτην, Τῷ δὲ "m — καὶ —" γαῦρον δὲ τῷ
meet. pe

τὴ PUES pn Ft. XV, Fortafe in hoc carmi
me locum habebant ea, quae Ariftoteles laudat Polit. L.
VII. 7. διὸ καὶ mov προζηκόντως τοῖς φίλοις ἐγκαλῶν,
διαλέγεται πρὸς τὸν ϑυμόν" οὐ γὰρ δὴ παρὰ φίλων ἀπάγχεο. —
V.2, Purgold in ΟΒΗ͂; crit. p. 292. ex' veftigiis corru-

ptae le&ionis eruit haec: δυςμενοῖς ἔνάλλεν, σῤὸς βαλων

δ᾽ ἀἄλέξευ ᾿ναντίον vel ἀντίον, ἐνάλλεσϑαι eit bd pain Cus
peti in. inimicos incurrere. , Sophocl. Qed, T. 1261:

——————————— -

ET EMENDAND A. 389

Adde Aefchyl. in Perf. 515. ὦ Σ Boios ὡς βαρὺ: ἐνήλου,

Περσικῷ γένει, . Poéta ap. $:0bae in Ecl. phyf. p. 108.
ed. Heer, ἡ δίων. τῷ δυςσεβοῦντι ἐνήλατο, — AC violentior.
eft medicina, quam quae probari queat, praefertim. fpon-
deo impari fedi immiffo. — Exhibuit hoc fragmen-

tum do&iílimus ρα in Scoliis Graecorum p. 1 3$9.nr.—

XXXVI. qui v. 2. ἔναγε pofuit , interpretatus: accinge--

re ad bellum, cujas fignificationis vellem CENE. lau- |
daffet idonea. Idem v. 5. acute corrigit: ἐν οἴκτῳ. k&- ἐν

ταπεσὼν vel καππεσών, laudans Eurip. Fr. Archel. XXVII,
ἐστι καὶ παρὰ δάκρυσι κείμενον ἡδὺ βροτοῖς, ὅταν ἄνδρα φίλον.

στενάχῳ τις ἐν οἴχτῳ,. et V. 7. ῥόμβος fafpicatur , licet

ἐνθμὸς non improbet.

P. 159. Zrchilochi Fr. XV. Cf. Ilgen in Scol, nr.
XXXVII p. 193. qui v. t. verba transpofuit, πάντα τοῖς
τίϑει ϑεοῖει. . Minori mutatione legerim: |

Ba

τοῖς ϑεοῖς τιϑεῖν ἥπαντα, » "

infinitivo pro imperativo. Notanda rarior infinitivi for- |

ma verbi τιϑέω. -— V. 3. llgen καὶ pud εὖ ἑστηκότας. fine

caufa. et v. $. χρήμη et νόος πάρήορος, Sic ap. Heft od, "

"Eey. 1 OO. μυρία Avytà dicuntur &azsJa« inter homines.
Ibidem docet, παρήορος fine jota fcribendum effe.
P. 160.. 4Arcbiloecbà Fr. XVI. I/gen in Scol. nr.

XXXVIIL p..203. v. 4. ὑγρὸν δέος recepit, de timo«

re explicans, qui oculos humore aliquo repleat, fimili-

tudinem quandam cum lacrymis habente, — Re&ius for,"

taffe, timor, qui fudorem elieit, Idem V. D. v. 5. ἀξ.
dit: ἐκ δὲ τοῦ οὐκ ἄπιστα πάντα κάἀπόελπτα yiveras ᾿Ανδράφιν ᾽
praeeunte. H. Srepbano, Me nondum poenitet conje-
&urae olim expromtae, qua enuntiationes lenius copu-
lantur, — V. 6. μηδεὶς 19 ἡμῶν fufpic. Ilgen,

P. 171. Archilochi Fr. XXXI. Purgold in Obl. crit. .

tentat: ἀρήξω Ἐριϑόμοις γὰφ ξυνὸς ἀνθρώποις "Apwe. quod
quomodo cum metro conciliari poffit, mon dixit.
Bb 3

$99 ^— ADDENDA

P. 173. Arcbiolocbi Fr. XXXVIII. De hoc et fequ;-

fabulae fragmento doéte nuper disputavit V. cl. Hufcbke
in Differt. de Fabulis Archilochi, quae inferta eft
. Miftellangis Pbilologicis Vol. 1. quae prodierunt Alten-
porgi. I 303. Ibi ex Biymol. MS. profert haec: αὖος.
— ὥςπερ b ᾿Αρχίλαχος" Aivóg τις ἀνθρώπων, ὡς ἄρ᾽ ἀλώπηξ M
κετὸς (1. «deris) ξυνωνίαν ἔϑεντο. καὶ ἄλλως" τὸ δὲ ἄρ᾽ ἀλώπηξ
κερδαλέῃ συνῆντο τὸ πικνὸν ἐχουσᾷ νόον. — Fabulam ipfam ex
Cod. Auguftano (quem defciiplit Benecke. Cf. Harlef. ad
Fabric. Bibl. gr. T. I. p. 631.) eruit p. 16. fq. fimul-
que noftram de hac et feq. fabula in Lycambae contu-
.meliam fcriptis conje&uram egregie confirmavit. — Fr,
XXXVII ex Zmuonio fortafle profert Euftazb. ad Od,
£.p. 556. 38. His fabulae laciniis cl. Hufcbke non Pi
birat addere haec ex Zriftopb. Aci v. 1 19. "o. ϑ9ερ-
μόβαυλον πρωκτὸν ἐξυρημένε᾽ Ὑοιόνδε δ᾽, ὦ πίϑηκε, τὸν πώγων"
ἔχων, ὐνοῦχος ἡμῖν ἦλϑες ἐσκευασμένος. ubi Scholiafles : καὶ
voürO παρῴδηκεν ἐκ τῶν ᾿Αρχιλόχου ἐπῶν ( ἐπῳδῶν corrigit
Hufchbke ): τοιάνδε δ᾽, ὦ πίϑηκε, Τὴν πυγὴν ἔχεις. Idem
V. D. p. 25. ex Cod. Auguft. protulit fabulam, ad quam
haec pertinebant, fimul monens, priorem fabulam ad
perfidiam Lycambae perflringendam, alteram ad fa(tum
ejus deridendum pertinuiffe.

P. 177. lin. 18. Plura veterum loca de Tantali
faxo laudat cl. Por/ou ad Euripid. Oreft. v. 9?

Ibid. Arcbilochi Fr, XLIV. metri caufa legebat Meis
Jomiu: de Cerevifia Veter. c. VI. 8, in Gronov. Thef.
IX. p. 563. ὥςπερ μὲν αὐλῷ βρυττίον,

P. 179. Zrionis Mezbymuaei Hymnum — Hermannus
ad Ariflete]. Poét. p. 235. venuftiffimum praedicat, ma-
nifeftis autem corruptelis deprayatum. Eum fic emen:
. datum dedit:

Ad Ἴψιστε ϑεῶν,
| góvrie, xeucorplawa Πόσειδον.

δῶν f - ΄ 2- »

tere exiftimar.

"

ET E MEND ΑΝ D A.
sano y bilem he. ὥλμαν
βραγχίοις περὶ d4 σε mayo
Sese: χορεύουσιν ἐν κύκλα,
κούφοισι ποδῶν E.
δίμμασιν ἐλάφρ᾽ ἀναπαλλόμενωι σεισμῷ,
φειξαύχενες ὠκύδρομοι, ccn.
φιλόμουσοε δελ- ——— i
Qiveg, ἔναλα ϑρέμματα κουρᾶν.
visas ϑεᾶν,
ἃς ἐγείνατ᾽ ᾿Αμφιτρίτα
οἵ μ᾽ εἰς Πέλοπος γᾶν ἀμφὶ Lin
ἀκτὰν ἐπορεύσατε,

'«λαφόμενον Σικελῷ PA πόντῳ,

κύρτοισι νώτοις ᾿ὀχέαντες,

ἄλοκα Nwesiag αλακὸς.

τέμνοντες, ἀστιβῆ πόρου,

vu δόλιοι

ὥς μ᾽ ἀφ᾽ xA γλαφυρας᾽ dii
εἷς oJ ἀλιπορφύρου

λίμνας ἐφιψαν,

δαιδαλεᾶν χειρῶν τάδε γράμματα! ἢ

Juan χεὶρ eít in Platon. Ep. XV. .

Bb 4

391

4

P. 182. Sapphus Epigr. 1. 4: τῷ Σαοναϊάδα habet
margo Ap, G. et R. — 1n Ep. III. ejusdem poétriae v, —
3. καὶ languere videbatur Pargoldioi in Obff. crit. p. 293.
qui Ze κατ᾽ ἀποφϑ, i 6. xa9' ἃς pro ᾧ κατέϑεντο κόμαν, CHi.
puellae comam fuam depouebanz, ——

P. 186. Erinmae Ep. 1, 1, Purgold Obff. crit. p.
296. ἐταλὰς χεῖρας cuicunque artifici perito tribui poffe,
negans, iu Cod. Vat. fcriptura 2e£e 222v aliud quid la-
Poétriam fingere,. fe nune. primum
imaginem egregie puéllam referentem Mdlpiogfr, cujus
admiratione abrepta exclamaverit ;

995 ADDENDA

P. 188. Erinsae Ep. M. 3. ἐμὸν debetur Salmafro;
. qui etiam v. 7. fic, ut Brunckius, conftituit. n marg.
Ap. Pauwiani haec conje&ura notatur: τήνια ὡς εἴδωντι
καὶ ὅτι μοι ἃ συνεταιρὶς He. cui conje&urae fubfcribit C. de
Pauw, qui hanc interpretationem. addidit: Dic, quod
Tenia fim, «ut fciant quoque, Epicedinm, quod hic con-
fpiciunt, pofitum effe mihi ab amica Erinna, quae ori-
ginem ducit ex eadem infula Teno. Certe Erinna a
nonnullis dicebatur Tenia. Srepban. Bye, in Ὑήνος᾽ —
ὃ πολίτης τήνιος, καὶ τὸ ϑηλυκόν, τωνία" ἀφ᾽ ἧς καὶ Ἤρινναᾳ
TWvÍ2 ποιήτρια, Suidas in "Hemva* — "Tela ἡ Λεσβία' ὡς δὲ ἄλ-
λοι, Τηλία. τῆλος δέ ἔστι νησίδιον ἐγγὺς Κνίδου. τινὲς δὲ καὶ
Ῥοδίαν αὐτὴν ἐδόξασαν, quae profert etiam Euffazb. τλ. β.
pP. 247. 28. unde apparet, illam conje&turam Brunckia-
nae leGioni longe praeferendam effe, licet eam omnes
veritatis numeros habere dubitem. τήνῳ fincerum vide-
tur; in δωςειδωντε vero aliud quiddam latere fufpicor,
quam quod Viri D. elicuerunt.

P. 189. Ep. Eriunae ML. Vertit cl. Millin datus les
Mélanges de Litérature étrangire 'Y. 1. p. 89. — V. 3.
Marg. Ap. G. et R. καλὰς μεῶ. ὠμοτάταν Βαύκους ας inter-
pretatione non addita. . Pauwii molimina transfcribere
fuperfedeo. ^ Purgold in Obl. crit. p. 297. τὰ δέ voi τὰ
xag&ypa9' δρῶντι ᾿Ωμοτάταν Q. τὰ δὲ τὰ pro ταῦτα τά,
Fateor, mihi hane monofyllaborum accumulationem pa-
rum elegantem videri; adde quod fic verfus bucolici
numeri perimuntur. — Quare mihi nunc etiam aut ve- .
rum aut verifimile videtur, quod olim emendare cona-
tus fum: τὰ δὲ ποικίλα γράμμαϑ᾽ δρῶντι ᾿διμοτάταν B. quae
tamen ita accipi velim, ut non de fimplici infcriptione,
. fed de figuris allegoricis cogitetur, quales plurimae in
cippis reperiuntur, —- V. 7. καὶ σό μευ vel μοι corrigen-.
dum fufpicatur Purgold in Obff, cr. p. 297.

P, 192. Solonis Scolion, —ligen de Scoliis Gr. p.
210. nr. XXXIX. t. X. mutavit. in anapaeflL dime-

ET EMENDAN DA. 393

trum acatal. et fecundum trapspofitione verborum primo
reddidit aequalem fic: :

πεφυλαγμένος ἄνδρα ἕκαστον, ὅρα,

μὴ κρυπτὸν ἔχων ἔχϑος κραδίῃ -
Deinde v. 3. dedit πρός σ᾽ ἐνέπῃ, et ἐκ μέλανος φρενός,
| ἔνα ἐκ μελάνας φρενός. — V. 2. £yxoc damnat, quia non -
fieri poffit, ut lanceam quis habeat ἐν xea3y. ^ Re&e;
at ἔγχος, infrrumentum hoftile, pe ueftili animo eft » |
fitum.

P. 193. Ex Cleobuli Lindii Ep. colorem duxit Cricias
ap. Atben. L. XII p. 600. E. οὔποτέ σου φιλότης yw
- φάσετρη, οὐδὲ ϑανεῖτομ, ἜἜςτ᾽ ἂν ὕδωρ οἴνῳ συμμιγνύμένον xvAÍ-
κεσσι Τίιαῖς διαπομπεύσῳ “προπόσεις ἐπὶ δεξιὰ νωμῶν. —. (Jn
ejusdem Ep. II. 2. AMenagius δὶς τριάκοντα tentabat. Noc
ftram le&ionem tuetur Srobaeus, — Solonis aevo menfis
Atticus conftabat triginta diebus, annus COCLX,' quod
nuper etiam demonítravit Vir Do&, Fr. Guil. Sturz in
Comment. Soc. Lipf, Philolog. T. I. P. II. p. 239.

P. 195. /Znacreontis Ep. LXXUIL τόνδ᾽ ἄρ᾽ i«eívoy
Salmaftíi eft emendatio in marg. Ap. R. et G.

- P. 202. Zimatreomtis Ep. LXXXILL cotnpatavit
Editor Marmorum Taurinenfium T. IL. p. 43, cum ope:
re anaglypho, Bacchas repraefentante, — Re&e monuit,
ex iis mulieribus, quas nofter deferibit, unam geftaffe
thyrfum, Xanthippen fortaffe caniftrum uvís plenum,
Glaucen traxiffe hircum aut hoedum,, et tria proinde -
munera, quae hic commemorantur, tribus mulieribus
refpondere.

P. 202, Simonidis Vr. 1, Conf, Euripid, Alcell Lo
989. καὶ ϑεῶν σκότιοι φϑίνουσι παῖδες ἐν Saváro.

P. 203. Simonidis Fr. 1I. Edidit J/gen inter Sdolíà
(quibus hic certe locus minime annumerandus) nr. XL,
p. 213, ver(ibus fic diftin&is et emendatis ;

Bb.5

.894 ^ ^^ ADBENDA

ἄνθρωπος δὼν μήποτε φήσῃς, ὅ τι γίνεται, :
ες μήδ᾽ ἄνδρα ἰδον sÜruxÉm , ὅσσον χερύνον ἐσσεται"
᾿ὠκεῖα γὰρ οὐδὲ τανυπτέρου μυίας
οὕτως ἃ μετάστασις.

V, I. 2. funt Ιοπιοῖ a majori tetrametri catale&ici,
sóruxéz metri et fenfus abfolvendi cauía addidit; ea»
demque de canía τανυπτέρου dedit. — Verfa eft lonicus
trimeter catalecicus. — V. 4. eít lonicus dimeter ca-
tale&icus --- Ex loco Phbavorini, quem Mg d
etiam ὄλβιον affumendum eft.

P. 204. Simonidis Fr. VI. Habetur ap. Srobaeum in
Ecl, phyf. T. H1. p. 10, ubi Heeren primus au&oris no-
men addidit ex Codicibus.

P. bog. Simonidis Fr, ΧΙ, llgen inter Scolia nr.
VH, p. 24. fic edidit;

ὑγιαίνειν μὲν ἄριστον ἀνδρὶ ϑνατῷ,
δεύτερον δὲ καλὸν φυὰν. γενέσϑοι,
rà τρίτον δὲ πλουτεῖν. ἀδόλως,
^- τὸ τέταρτον ἡβᾷν μετὰ τῶν φίλων.
T. 58
Bp. 210. Simonidis Fr. XIM. Jlgem in Scoliis nr.
XLHL p. 228. v. 3» et 4. in ttes. divifit fic:

αἰῶνε δὲ -aópa
πόνος ἀμφὶ. πόνῳ,
H à δ᾽ ἄφυκτος ópüg — -

P. 2ro. Sunonidis Fr. XIV. Προς in Scoliis nr.
XLI. p. 224. v. 2. repofuit ἐν δέ μὲν ϑεατὰὴν χῶρον ἁγνὸν
a. ibi vero in ργοραεωϊο ambulat et. caftum | locum οὐΐγα
folet, omnibus , qui in vupem afcenderuat , confpicua. ἐν
fcil αὐταῖς, valde probo ;“ ϑεχτὸν vero non magis com-
mendabile, quam id, quod ipfe olim. conjeci, qavóvra.

* "Wu ιυ

ET EMEN DA'N DA. $39

» Aliud quid latet in verbis ϑοὰν χῶρον, quae ab ofcitanti-

bus librariis ex ϑῶκον vel θᾶκον effita effe nullus dubi-
to. Scribo itaque: :

ἦν δέ μιν Due)
&yv» ἀμφέπειν.

y. 4. οὖ δέ ἔστι πάντων Q. - οὐκ ἄν ἵκητ᾽ εἷς ἄκρον
ἀνδρείας. Ilgen. qui contra meam hariolatioriem re&e tue-

, tur vulgatam ἐνδόϑεν, comparato Euererio VI. 94. dnt

e corpore manans.
P. 212. Simonidit Fr. XV. πρὸ inter Scolia nr.

" XLI. p. 216. totum hoc carmen pro interpolato habet,

«t v. 4. profcribit verba προγόνων Ts μνᾶστις, in quibus
tamen vehementer probat emendationem Hermanti, vel
xsv, quam equidem unice veram puto, repudiata ea,
quam ipfe olim expromfi, — — Mox v. 7. cl. Iigen cir-
cumícripfit verba ἀνδρῶν ἀγαθῶν, ut otiofa et a fubftan-
tivo ἐντάφιον nimis remota. Idem verba μαρτυρεῖ usque
ad finem a Simonide profe&a effe, fe tum crediturum
effe ait, quum — pa/ftenrur in aetbere cervi ; cujus judi-
cii cum alias caufas affert, tum hanc, quod non intel-
ligi queat, cujusnam rei teftis advocetur Leonidas. At
fententiarum nexus hic eft: In hoc fepulcro nobilis et
illuftris Graecorum virtus eft condita, cujus praeclarum
exemplar eft Leonidas, Spartanorum rex, qui magnam
et nunquam intercidentem fui reliquit zloriam, five di-
fertius: quanta fuerit horum hominum gloria et virtus, -
ex Leonidae exemplo intelligi poteft.

P. 215. lin. 4. a fin. ad f3evec adde: Utrumque
emendavit Pindingius in Hell. ap. Gronov, Th. Ant.
Gr. ΧΙ. p. 170, C.

P. 219, Ep. XXVIII. Cf. Theatreri. Ep. ΠΙ. » i

pP. 515.

396 ADDENDA.

Ne AY Ts Mesi Ep. XLVL. 7, Apogr, G. et R,
j ὄστενεν ᾿Εννοσίγαιος., 1n Ruhnk. autem monetur , bane
vocem a Salmafii eEMplári abeffe.

P. 232.. Simonid. Ep XLIX. 2. M Kou Pesos
Pindar. Pyth. K, 188. |

P. 238. lin, 3. poft Reisk. Sos et ad Marmor
Sandvic. p. 70. fq.

ἘΡ, 234. Simonid.. Ep. LXV. 3. malim: d δ᾽ ἣν
TÁWM

P. 244. lin. 14.lege Hinc pro Hic.

P. 246. Simomid. Ep. LXIX. 1. Marg. Ap. G. e
R. ὅλπις. ex "Theacrito ὄλπις ὁ γριπεύς,

Ρ, 248, Simonid. Ep. ΕΧΧΙ. 2. Ap. G. et R. ππό-
κότον, im marg. ἱππόκφοτον. V. 3. marg. Fortaffe legen-
um ᾿ολυμπία δύ᾽, ἐν δὲ Πύϑωνι τρέας i, €. veris. V. 4.
marg. πέντε καὶ Νεμέᾳ δέκα,
οὐ P2249. Simonid. Ep. LXXV, 4. Corn. de Paute ten-
tat: ἐξήκοντ᾽ ἀμφορεῖς ἐλαίου. ldem in explicando v. 6,
mire nugatur.. Quod ipfe emendavi, x: πέλονται (fic
leg. pro πένονται) ᾿Αχτῇ Ποντομέδοντος ἄϑλοι, partim impro- :
.bo, partim probo. ἧχι πέλονται nimis jejunum eft; nec,
quod poftea in mentem venit, $ πονέονται probandum.
Sed fcribe leni mutatione: |

| ᾿αϑμᾷ δ᾽ ἐν .Qa3én ee ἐπισχερὼ εἶδεν ἑλόντα.
ἀντὴ Πογτομέδοντος ἄϑλα,

Litus Nepruni vidit eum zribus coutinuis victoriis in Ifth-
20 praemia accipietiteni. Hanc emendationem, in M«a-
. 4feo Attico a me propofitam (Tom. IV, fafc. 2. p. 88.
Íq. ubi vitiofe ἑλόνια excufum) impugnavit V. D. in
Ephemer. Lipf. literar. an. 1803. nr. 201. Ῥ- 231. qui-
verba εἶδεν ἑλόνια rhythmo (melius dixiffet, fenfui et
linguae; nam éaéwa ne graecum quidem) adverfari pro-
nuntiat; Tum addit, fibi perfuafum effe, poétam

UO Om Cu

ET EMENDANDA. 397

fcripfiffe : 442 ἐγένοντο "Ex vixdv πομίδων ποτ᾽ 432a. quae fic
explicat: » Der Dichzer.twil] fagen, (vernacula lingua eriim
haec adfcribam, πὲ quid: aut addidiffe aut. immutaffe
videar ) dafs. Nicólaidas dreymal. deii Sieg. auf. dem. Iflbmus
davon gerragen, ibn aber wit eingela errungen babe. Es
waren: keine | Préife: (οὐδ᾽ ἐγένοντό wav 14922) für einzeln
"erworbene Siege,.— Darwn fugr er aucb vf. praec, τρὶς dri
exsem, tas durcb τομὶς, eihen beiweife gettonnenet
Kampf, feine vüllige Bedeutung erbálz.* :' Fateor, ΠΟ :
haec obfcuriffima videri. )

P.2$1. Simonid. Ep. LXXVI ι. δὴ QU; δῶμα
τοῦτο ΑΡ. 6: et R. Ibid. v, 9. κύκλον habetur, ΟΠ.

P.253. lin. 1. poft χαρίτων addé: “8: πη τοῦ .Famae;
Gloriac currus tribuitur apud. — "Vide —
ad Srarzii Sylv. p, 245. ! in

P. 255. Simotid. Ep. LXXVII, "^ a sip aan fic
utap Brunckiwn exhibetur, emendatus eft. —

P. 256. Simonidis Ep. LXXXV, 2, "T .ap. Guy;
&3oss Τιειρήνης ἄπο. ΄ vp]
tocP. 257. Shmonidis: Ep. LXXXVIL bali "nter
Epigrammata inedita Anthologiae Grotianae T. 13lpe
436. unde probabile fit, ductum effe ex membr.- Vat.
Sed in noftro κε ρου μ ad hunc ut diem fraí(tra dine:
fiyi |

P.:257. Simonid. Ep. LXXXVIII. 1 I. τοῖς emenda.
vit Sa/maf. in marg..Ap. G. et R. ᾿Π....

P. 259. Simonid. Ep. ΧΟῚ. ἐν fgg" fios uà. in marg.
Ay.G. et R; his additis: ji. e. τὸ ἐφεισμα: τὸ ἔφυμα, Suid. xa
^b ἕρμα τοῦ ὀχυρώμωτος. « — Ridieule-haec- vertantut' in
Ap. Ruhnk,: »Periandri; qui olim praefectus muni« -
niéntis Corinthi: altis ea turribus iaoftruxit.e «^ τὰ

^^ P. 260. $imonid. Ep XCAL 1; Habet Groríti; in Man«
tiffa Quarta 1.11: p. 428. qui νι 4, vertit» allis ubi ni-
vibu: fpavfa Meiburisdos. send emend, Se/maf. in
marg. Ap. G. et R.

408 ^U ADDENDA

P. 261. Simonid, Ep. XCIV. 1. sv tà» Depas. fenf.
qui εὖτ᾽ ἂν emendavit, V. 2. οἱ ἔπαϑες. enf. tentat οἷς
- " e. οἰκτείρω δὲ τούτοις ἃ (οἷς) ἔπαϑες. —
| P.262. Simonid. Ep. XCVL. 1. "Margo Ap. Guy,

| pro um habet: ἄδηςγ) quod quamvis ineptum, unice pro-
batur Paswio. Fatendum tamen, aiJdc non fatis com-
modum videri. Exípe&abatur dgwe, five potius ἀρετή,
ϑυμὸς vel fimile quid. 51 tamen fincera e(t membran. -
le&io, fenfus effe debet, quem indicavimus in argu-
mento, Cleodemum, generofo pudore impeditum, quo:
minus fugam capefferet, fuperiori hoftium numero fuc-
cubuiffe, — V. 4. δίφιλος margo'Ap. Guy. ubi verba
fic ordinantur: τοῦ Κλεοδήμου πατρὸς υἱὸς Δίφιλος αἰχμητὴς
τὸ ὄνομα κλεινὲν ἔϑηκε: male. | Cleodemus, Dipliili filius,
nobili illá pugna ad etiam dmt fui nomen illu-
flravit,../

p. 264. Simonidi ἧς Ep. C. E Vide, an in le&. Vat,
πιφόμαχος lateat nomen Τιμόμαχος, quod, proxime accedit,

Frequenter enim literae é et i; confunduntur in Codd, .

op. 265, 5. poft videbitur adde: modo reflitneris
pomen propriam hominis , € in vocibus γὰρ ἀνδρὸς
latete videtur. ^

Ibid. Szuaonid.: Ep. ΙΝ. g. στέρνοις Medii. Si«

miles locationes [ ΦΉΜΗΝ pape i ad Callim. Eleg.
P.245.[qd..—
p. 267. Simonid. Ep. CV. δ. usllie optime emeri-

davit Porfon, ad Euripid. Phoen. 986.

Ὁ P.271. Simonid. Ep. CXII. ς. 6." Fiorillo in. Not,
ad Herodis Art. infer. p. 79. re&e emendavit: αὐτὰρ ὃ
᾿ ρεβταμένῃ μέγα τόμπανον ὡς exíds wee ile tympanum;
uti manu gerebat, illud percuílit. —- νόμον forte fortu- -
na in textum venit, &t apparet ex nota niarginali Ap.
Ruhnk.: 5» füfpe&um eft. Fortaffe: μόνον, — Sed 16»
gendum βρόμον, ut babent membranae Salmas.*

,

ET EMENDAN D A, 399

P.273. Timocreontis. Ilgen in Scoliis nr. XLIV. p.
250. v. I. emendavit ὠφελέν σ᾽, ὦ T. TI, rariorem dicendi

ufum exemplis confirmans. Cf. Hermatm. ad Figerium —

P. 749. fq. — "NN » 6. fie wer pri

κἀχέφοντα" διά σε yàg máy o
T εἰνὶ PY ZEN κάκ᾽ ἐστί,

vel omiífo ἐστί, quod y Mon de fuo sddidic: máy "»
T εἶν) ἀνθρώποις κακά,
ΤΡ, 276. Aefibyli Ep. 11. 4. iddbdéó Adde Hes.
bem. de Ufu et. Pr. Num. Diff. VIII. p. 450. Reimar. "
Dion. Οὐ, T. Hi. p. 1091. 74. Lon

P. 277. Pindari Epigr. 2. Ad noftram ébiptibrdó-
nem firmandam laudat Lenziws V. cl verfum tabulae.
lliacae: μάϑε τάξιν Ὃμήρον, fons aed; πάσης μέτρον ἔχῃς.
σοφίης. ' | TON"
P. 280. Baccbylidis Fr. 11. ligem in Scoliis nr.
XLV. p. 235. in novem verfos-dispeícuit, — V.3. Si
fincerum e(t φρενί, verba fic ordinari debent: 4 τὸ κέαρ.
μυρίᾳ ἀμφιπολεῖ φρενί, quod tamen duriusculum. — μέν y".
metri caufa fcripfit. Πρό qui mox, ficut ego, àviz δάπτετοι
Mae emendavit. — Sed in Addendis p» 276. novam cor-
fe&ionem propofuit: ἄνοον Ἰάπτεται κέαρ᾽ quae an priori
snteponenda fit, aliorum judicium facio. &víz equidem
veriffimum puto; in reliquis autem fyllabis 2era« fieri
pofüt ut «rosa; lateat , quod de vehementioribus δῇ:
feGlibus ufarpatur. . Verum uit ΜΉΝ,
v T

| P. 283. Bacchbylidis Fr. IX. 13. -— did Cf.
inprimis Brunck. ad- Aefcb, Perf, ν. 393. | |

P. 285. Bacchylidis Fr. XI. Ilgen i in 560]. nr, XLVL.
p. 237. revocavit vererém priorum VM; mih
nem; : s KR

400 ΑΘ ADDENDA Ὁ - á

γλυκεῖ ἀνάγκα σευομένα κυλίκων
ϑάλπησι ϑυμὸν Κύπριδος,
(o ἐλπὶς δ᾽ αἰθόσσει φρένας, - 7
bac interpretatione addita: ἀνάγκη eft zormenzum: Le-
me tormenzum, quod. admovenz. calices, faciz, ur animus
incalefcaz amore , incalfacir e Venere; Ad. Κύπριδος intel-
ligendum ἐκ vel ὑπό, ut καίετο μὲν Nawvevc etc. vel po-
4ius ϑάληεσϑαι. eft per metonymiarh. pro ϑάλπεσθαι ἐρώτος
vel £geri: incalfacit animum Venere, :... Hanc. interpreta-
fionem ét egó nunc admittere malim, quam violentio-
tem illain ςοεξφβίφηξιι, quam in notis propofui,. deferi-
dere. —— V. 9. μοναρχήσειν quomodo, accipiendum fit, ex
Platonis loco, queni laudavi, fponte apparet, néc ne-
«efiarinm puto, cum J/genzo μοναρχόειν fcribi. —. Vo. -
Algen comparat Od. A. 71. fqq, — V« 16. Scr. ὡς mt-
γοντος prO ὡς v
P.2$6. lins ult. poft Mercado: eni Reni.
" Oppian. AE: :Halietit..360; - | ARA
. P. α 87. Bacchylidis Ep. XII. 2. ovre yop δῆς
ddl: ante oculos; babuiffe,videtur Tele; de Virtutibus
et Officiis ἀρ. Szobae.. Flor. XCI.p.. 509. 38. οὐ γὰρ dx
Κουσοῦ καὶ ἐλέφαντος. xarsaxsunGuÉVmi κλίνωι καὶ πορφυροῖ
,πάφητες, οὐδὲ, ὑπόβαϑρα.- καὶ παστάδες ὕπνους ποιοῦσι. quae
. fimilia funt Hotatianis III. Od. 4..20. oz ;avium cizba-
gacque cantus. Somnum: veducenz. / —- . Jlgen pofuit hoc
quoque fragmentum inter Scolia nr. XLVAL . p. 245. et
verba in feptem ver(us trochaicos dimetros diverfae "
gitudinis dispefcuit.
τ P»288.-; Bacchylidis Fr. XVII. Locus Cyrilli eft L.
. 1. p. 7. B. ἀληθὲς piv. γάρ» ὅτι κατὰ - τισὶ ᾿ἀσεγδούβοψους δον»
qi Bon ἀπ᾽ RAM. s;
.P. 289. Bacchylidis. Fr, XIX. De Νίκῃ Pallantis filia
! vide, Davifium ad. Cicer.de Nat. Deor. Ill. 2 3. Bóezziger
de Vi&oria in der A. La Z. 1803. T. Ill. p. 111. fqq.

LT

ον

-

ET EMENDANDA.- 401:

P. 291. De Scoliis disputavit riam. "'unius in

Animadvff. L. MIL 7. in Thef. crit. 1V. p. 387. fqq.

ubi quaedam ab Zz5etiaeo fervata Scolia laudantur et ex-

plicantur. - Omnia graecae antiquitatis Scolia, Lyricis

nonnullis admixtis, quae huic carminum generi adnu-

merari non debebant, in unum corpus collegit et do&te
iluftravit, praemifía copiofa de Scoliis Differtatiene,
Carol. Dav. llgen. Jenae 1798. 8. — P. 292. Scolion
J. llgen nr. XXX. p. 134. v. 3. λαλέει, v. 4. καρδίᾳ me-

tri caufa fcripfit, V. 1. et 3. conftat penthemimeri jam- -
biea et hephthemimeri daGylica. v. 2. eft anapaefticus-

dimeter. v. 4. poft I/genii emendationem anapaefticus

logacedieus, ^ Comparat idem in Addend. p. 267. Hó«

1

mer. 14. 312. fq. — — Scolion M. Ilgen nr. XXIX. p.

133. Hoc Scolion refpicit Srobae. Flor. T. CVI. p.
170. 20. Πιττακὸς συνετῶν μὲν ἀνδρῶν εἶπεν ἔργον ἵνα μὴ vyf«
yWT 54 (legendum videtur ἵνα μήτι γένηται) κωλόσαι, ἀνδρεί-

ων 28 γενόμενα φέρειν ἐγκρατῶς, — V. 2. ligen προνοῇσ᾽ ὅπως,
numerorum caufa, qui funt Iónici a majori. —: Scolion:

MI. Jlgen nr. XXVIIE, p. 130. fic verba dispefcuit:
᾿Αστοῖσίν — πόλει ll αἴκε -- χάριν I αὐϑάδης - βλαβερὰν I Ἐξ.
ἄταν, Numeri funt Ionici a majori, intermixtis trochai-

cis. — Scolion ἘΝ, Ilgen nr. VIH. p. 31. V. rz. trifylla-- ;

bum deeffe initio verfus fufpicatus eram, ut verfus eva-
deret Alcajicus. In eadem -haere(i fuit V. D. inlibrg

menftruo Menrbly Review, 1798. "January: p. 10.qui

4:420» fupplet. | Idem v. 3. tentat ἐπεὶ δ᾽ ὧν ἔμπορος γένη-
ται, inepte! et v, 2. δύναιτ᾽ ἄν. At meae conieQurae

alfenfum denegavit cl. I/gem et poít eum RapZaél Fio-

rille ad Herod. Atzic, p. 1 1 8. fq. et iterum in Obff. ad

4A benae, p. 117. Hic etiam v, 3 in eandem cum dodo. -

Britanno conje&uram incidit. Seníum ZJlgenius fic ex-

plicuit: E terra oportet nautam de navigatione videre,

an poffit per temporis opportunitatem (εἰ δύναιτο) et fci-

entiam rei nauticae habeat (καὶ παλάμην ἔχον); in mari
Voi. HI, P.a. Ce

—

*

402 | 'ADDENDA

5

deprehenfus tempeftate, quaecunque eft, cogitur cur-
fum continvare, —- Scolion. V. Προ nr. VI. p. 23. —
Scol. Vl. Higen nr. XXIV. p. 98« V. I. προδωσέταιρον a ἴα -
turo προδώσω derivandum. — V. 4. Ex ἦσαν Arbenaci fe-
εἷς ἔσαν, ut hie verfus (fimilis fieret ultimo verfui eorum
Scoliorum, in quibus idem (yftema regnat. — Scolion
VIL Jlgen nr. X. XL XM. Xil p. 47. fqq. Hoc car-
men in duo dividendum efle monuit Cafzubeuus , qui
verbis φίλταθ᾽ ᾿Αρμόδις novi Scolii initium fieri ftatuebat ;
Ilgen autem quatuor Scolia perperam ia unum contra»
&a efe, | Omnia enim Scolia μονόστροφα effe; et quae
. hujus Scolii haberentur ftrophae, tertiam et quarram,
eas eíle imitationes primi Scolii vel,' quae putaretur,
firophes primae. — V. 2. καὶ 'Ae.. Zitben; quod verfum
jugulat. — V. 7. ἵνα περ ποδώκε᾽ ᾿Αχιλέα Τυδεΐδην τε ἐσθλὸν
Διομήδεα Ilgen emendavit, - Neício, quid alii fentiant.-
At mihi Lowrbii emendatio, quam Brunckius exhibuit,.
lenior effe videtur et elegantior. — V. 4. 'Aeuézioc fcrie
pít Προ, quia breves vocales in trochaicis numeris
propter caefuram non producuntur, Eít nominativus
attice pro vocativo..Conftantiae caufa etiam ᾿Αριστογεῖ-
τῶν retinuit. — διοί, Vill, Προς nr. ἘΝ. p» 10. qui
acute monuit, hoe Scolion ex Pindari carmine expref-
fum effe imitatióne, . » Pindarus dixit ὦ πὰν ᾿Αρκαδίας
μεδέων, laudante Schol. Pindari Pyth. Ill. 139. auctor
Scolii ἰὼ Πὰν ᾿Αφρκαδίας μεδωὼν mAsswwuc.. Pindarus μητρὸς
-μεγάλας ὀπαδὲ (erat nimirum Pan πάρεδρος Rheae, magnae
matris divum); fcriptor Scolii Qeoutass ὀπαδὲ νύμφαις. Pin-
.darus, tefte Ztriflide T. I; p. 29. vocarat eum χορευτὴν,
dederatque Baccho comitem; auclor Scolii vocat eum
eexueráv, — NV. I. idem V. D. retinuit id, pevoevAM Qus
'pronuntiandum, et μεδὼν fcripfit. -— WV, 4. γελάδαις, id
Ilév, iz ἐμαῖς E, in reliquis cum | Merzpanazo confpirat.
ln Addendis p. 256. opportune comparat Αγ. T hefm.
V. 977. Ἑρμῆν τε Νόμιον ἄντομαι, Καὶ Πᾶνα καὶ Νύμφας φί-

ET EMERDANDA, 405
, ^ '
Ame, Ἐπιγελάπσαι προϑύμος Ταῖς jusffgais χαρέντα wb.
ρείαις, — At haec non fatis placuerunt Rap/aéli Fiorillo,
qui in Obff. ad Athen. p. 114. polteriorem Scolii par-
tem fie emendari poffe putavit
geouíass ὁπαδὲ Νόμφαιξ
γλαδίαις Ἰὼ Πάν, ἐπ᾽ ἐμαῖς -
Εὐφροσόναις ἄειδε
^ ' wexaeuuévos,

γλασίαις, vocabulum aliunde ποῦ. éognitim, ipfe eméit«
dationis auctor derivat a verbo γλάφειν, clamare, et pto
fynonymo τοῦ βρόμιος babet. Αἵ hoé ipfum parum pro-
babile, poétam duo epitheta ejusdem fignificationis cum
uno fubftantivo junxiffe, — Et verbüm γλάσιος, novum
fane et inauditum , quem fidejufforem inveniet? —-
V. $- 1 I: qui peculiare Scolion conftituunt, I/geg ex*
hibuit nr. 5. p. 21. et fic explicuit: »Eít carmen ἐπινέ-
xw» poétae, cui in Panathenaicis ludis victoria obtige-
rat. — Pandrofus, filia Cecropis, quum una curn re-.
liquis forotibus ci(tam, qua Erichthonius inclufus erat,
2 Minerya acceperat , addito mandato, ne curiofe infpi-
cerent, fola di&is paruit, fidemque praeftitit; haec igi«-
tur tetnplo digna eft habira, reliquae, quae apetuerant;
in furorem a&ae funt. ^ Templum ejus proximum érat
templo Minervae, atque adeo cum eo colaerebat. vid.
Paufan. Y. 21. p. 64. Hinc intelligitur, eur dicat po&ta :
vixwv ἔδοσαν οἱ 9εοὶ φέροντες παρὰ Πανδρόδου, ὡς φίλην 'Agj-
γᾶν,“ — Stolion YX. Ilgen nr, L p. 1. Guil. Sotes in
Comment. Poéf; Afiat. ( Works. T. IL. p. 555.) hoe
Scolion et tria alia, nempe nr. X. XI. et nr. VIII. iri
Pana, pro totidem ftrophis unius ejusdemque Hymni
babet, in Minervam ac fovem, Cererem et Proferpi-
nam, Apollinem et Pana decantati ;. eamque fenten-
tiam probari putat metri in fingulis ftrophis continua.
C« 2

491 ^ JADDENDA

tione, —- Scol, X. Ilgen nr. M. p. 4. V. T. Πλ. pire,

v'OAvgzíz, σ᾽ ἀείδω, in reliquis cum Hermanno confpirans.-
Cererem Ὀλυμπίαν dictam elfe fafpicatur. discriminis cau:
fa; nam ap. Lacedaemonios et Hermionenfes δημήτηδ᾽
X9oya colebatur. —- — Ad noílram correctionem Δήμη-
vga στεφανηφόφοις (fic corrige) eov" Qoaic facit eriam Orpheus
Hymn, XXVIII. 9. ubi ?roferpina dicitur 'ne2v συμταί-
κτειρα ex certifima emendatione Heringaein Obff, cric. p.
87. quod monuit Iigen i in Addend: p.23 4. — Scolion X5.
Iigen nr. lil. p. 7. qui v. 2. ᾿Απόλλω emendavit, imul
fontem liujus Scolii indicans Hymn. Homer. in Apoll.
Del 14 - ! 8. χαῖρε, μάκαιρ᾽ ὦ Δητοί, ἐπεὶ τέκες ἀγλαὰ
γχέχνα, ᾿Απόλλωνά τ᾽ ἄνακτα καὶ [Αρτεμιν ἰοχέαιραν, Κεκλιμένη,
πρὸς μακρὸν ὅρος καὶ Κύνϑιον ὄχϑον, — Scolion XM. Ilgen

. jn duo divifit nr. XV. et XVi. a verbis τὸν Τελαμῶνα al-
terius initium faciens, quod pro imitatione prioris ha:
bet, Ea autem fic coníhituit: [a0

Tlai Τελαμῶνος, Αἴαν,
eixuwrá, λέγουσί ς᾽ ἐς τροίαν ἄῤφιστον C
ἀλδεῖν Δαναῶν μετ᾽ ᾿Αχιλλέα,

* *

Ἰὸν Ἰελαμῶνᾳ πρῶτον, - d
Αἴαντα δὲ δεύτερον Τροίαν λέγσουξιν.
ἐλθεῖν. Δαναῶν οὶ ᾿Αχιλλέα.

Aliam viam inftitit R. £iorillo in Obff. ad Aches: ἦν
1106. qui Ἰοθιίοπ 65 Zzbenaei preffe fequitur, Τροίαν tan-
tum et v. 6. λέγοιεν, Ícribens; ceterum totum Scolion
in octo verfus da£tylicos et anapaefticos logaoedicos dis-
tribuit. — Scolion XI Ilgen nr. XIV. p. 73. — Stolion
XIV. I/gen nr. AX. p. 56. ex wont aer — AX. s
le&t. fic conftituit: ;

ET EMENDAND A; 40$

Ὁ καρκίνος ἐν ἔφη

. χαλᾷ τὸν ὄφιν λαβών".
εὐθὺν τὸν ἕταρον ἴμεν,
καὶ μὴ σκολιὰ φρῤῥονεῖν.

qui funt verfus ionici a majori dimetri catale&ici. Sen-
tentiam effe putat eandem, quam exponit Caro I. Dift.
30. Quae culpare foles, ea tte tu feceris ipfe, Turpe eft
doceri, quum culpa redarguit ipfum. Cancer ridiculus
et impudens reprehenfor eít; fortice arripit ferpentem,
cum quo amicitiam colit, monetque, non decere foda--
lem 1iortuofam perfequi viam, fed re&a incedendum .
efle; non meminit, fe graviori laborare vitio, et retro-
gradum incedere; unde illud ap. Z4r;ff. in Pac. 108 4.
οὔ ποτε ποιήδεις τὸν καρκίνον ὀρϑὰ βαδίζειν. ---- Scolion XV.
Jigen nr. XXI. p. $88. — Scolion XVI. Ilgen nr. XXV.
p. 1OI. —- Scolion XVII. ΤΠ σον nr. XXM. v. E. ἔγχεε
corr. verba fic distribuens: E. x. 3iéxove || M. ἐπιλήϑου |].
εἰ 3)x.r.a.|| «. .. 1dem hoc Scolion antiquitus ele:
giacis numeris fcriptum effe fufpicatur, fortaffe fic;

ἔγχει κώϑωνι, διάκουεγ) cmi, οὐκ ἐπιλήϑου, |
εἰ δὴ χρὴ ἀγαϑοῖς ἀνδράσιν. οἰνοχοεῖν. ;
five fic:

ἔγχει κώϑωνι, διάκουσον, μηδ᾽ ἐπιλήϑου --

— Stolion XVIII. Πρὲπ nr. XIX. p. 86. — 8091101;
XIX. p. 82. lige nr. XVII, p. 82. etiam hoc.in ᾿
duo dispefcuit , alterius initium faciens a verbis.
εἴθ᾽ ἄπυρον. VW. 1. 2. 3. fic plane eonflituit, ut
Brunckius; reliquos , ex imitarione priorum , ut exie
.ftimat, natos, illis fimiles reddidit, v. 4. et 5. in unum
'conjangens. ldem in Addend. p. 263. χρύσεον fortaffe
- legendum eíle fufpicatur, ut ἄπυρον fit vas fefli aliqua
Ἶ Cc 3

496 ^" ADDENDA

folemnitate a femina geftatum. — Hac ratione enim ge-
ftationem hujus ἀπόρου majorem fimilitudinem habere
€um lyrae geftatione. — Scolion XX. llgen nr. XXI.
p.91. —- Scolion XXI. Ilgeu. nr. XXII. p. 93. v. 1,
τωῤτόν. --- P. 307. lin. 10. in Alciphronis loco lege po-
tius cum Berglero: κἀν ἑνὸς εἶναι δοκῇ. — | Scelion ἌΧΗ.
| igen nr. XXVI. p. 102, verfus paulo aliter diftribuit
ac Hermannut, verfum tiim ἔστι μοι πλ. μέγας, ὃ. x f.
καὶ 7T. X. À. 7. χρωτὸς efficiens lonicum a maj. hexame-
trum acatale&ticum ; λαισήϊον efle τρισυλλάβως pronun-
tiandum; huic fimilem effecit v. 5. τοὶ δὲ μὴ v. e. ὃ. x. E.
καὶ τὸ κι A. πρόβλημα χρωτός. quae eft Arbenaei le&io, In
vff., qui his interpofiti funt, cum Hermanno confpirat,
nifi. quod ἀμπέλων fervavit. — In v. penult. Προ emen-
davit γονυπεπτηότεξ ἔμ᾽ ὃν ἀρνδόνει Δ..126, qui fum dominus .
"eorum; venerantur oftulo. et v. ult. καὶ μέγαν βασιλῇα Q.
"Vult miles, eos, qui arma non ferrent, meticulofe ipfum
tanquam Perfarum regem venerari, genubusque flexis,
benevolentiae aucupandae gratia, dicere magnum re-
gem. Idem V.D. olim emendaverat: πάντεφ γόνυ πεπτη"
ὅτες ἐμὸν κυνέοντε, Δεσπόταν καὶ μέγαν βασιλέα φωνέοντες, —
P. 507. lin. penult. Adde poft Ze& haec: πρόβλημα
fimiliter dixit 4r;f/oph. in Vefp.. 613. τάδε κέκτημαι πρό-
B^wum κακῶν, σκευὴν βελέων ἀλεωρήν. Euripid. Suppl 208.
φᾳρὸς δὲ τοῖσι χείματος Προβλήματα. In his tamen geniti-
vus appofítus rerum, contra quas defenfio paratur, cum
apud Hybriam genitivus rem defendendam indicet, Cf.
Valcken. ad. Callim. Eleg. p. 291. — Fiorille in Obf,
in Athen. p. 118. totum carmen in duas ftrophas de-
fcripfit, nonnullis recifis, aliis immutatis, fic:

'EeT) ἐμοὶ πλοῦτος μέγας δόφν καὶ ξίφος;

“αὶ τὸ καλὸν λαισήϊον, πρόβλημα χρωτός;
τούτῳ γὰρ ἀρῶ, ͵
τούτῳ πάτέῳ

ET EMENDANDA:; - 497

τὸν 422» οἶνον ἀπ᾿ ᾿ἀμπέλων,
τούτῳ δεσπέτας μνοίας κέκλημαι,

To δὲ μὴ τολιῶντες ἔχειν. δόρυ καὶ ξίφος,
xal và καλὸν λαισήϊον, πρόβλημα χρωτός,
πάντες γονυ-
«πεπτηότες
ἐμὲ κυνέοντι δεσπόταν
καὶ μέγαν βασιλέα φωνέοντι-

— Stolion XXIII, I/gen nr. XXVII, p. 120. nibii. a Brun-
clo discrepans. |

P. 311. Aftydamantis Epigr. v. 4. προςέχουσ᾽ "bait
Apoftolius, qui hoc Ep. laudat Proverb. Cent. XVH. 29.
p. 212. Beurlejus 1 in Emend. in Menandri Fr. p. 135.
corrigit : νῦν δὲ χρόνῳ προέχουφ᾽, m φϑόνος οὐχ ἕπεται.

P. 312. lin. 23. Lege περιπτύξατο misi, pro πτόρϑῳ,
quod calami errore fcriptum. In αἰϑέρος arboris noe
men, cui viris applicatur, latere , non dubito. . δένδρεα ;
longius abeft.

P. 315. Ionis fr. 11. 5. Scribe Ἡρακλέϊ, quo verfus
evadit concinnior. Eandem ob caufam lege i Callim.
H. in Apoll. 40. ἀλλ᾽ αὐτὴν πανάκειαν, ἐν ἄστεϊ δ᾽ ᾧ ᾧ κεν Pxsie
yz, pro ἄστει. et in Ep. Zrchiae XXIV. 9. 'Heaxa£i.

Ibid. Jomis fr. MAL, I. σῶς ὃ μὲν emendabat do&iffi-
mus Lenz pro ὡς ὃ μέν. Cf. Schaefer V. D. ad Longi Pat :
p. 346. fq. 4

P. 317. Empedocdis Ep. Y, De Acrone medico vi-
dendus Fabricius Bibl. Gr. T. XIII. p, 32. -

P. 320, Eveni Ep. WI. Similia congeffit Rirrersbuf.
ad ὍΝ Il, Halieut, 53.

, 325. lin. 7. dele verba pro zona — utuntur, μί-

TOI ὯΝ muliebria capitis ornamenta. Cf. Graevius in

Le&t. Hefiodeis c, XXHT, Ariadne ap. Carull. LXIV.

62. Non flavo retinens. fubrilem vertice mitram — Non

tereti. flrophbio luctanzes vincla papillas, «— Bacchus, ut in
Cc 4

"4.7

L4

408 (00 ADDENDA j
A.M m "
reliquis muliebri veftitu oznatus, mitrá quoque redimi-
tus repraefentabatur,v. Laciag, T, Vll. p. 204. ubi etiam

p. 305. ϑηλύμιτρις vocatur.

| P.327. Eveui Ep. XV. Aptiffime Mizfcherlicb hoc
Epigr. contulit ad Horaz, MY. Carm. XXI. 1 — 4. T. H.
p. 208. fq.

P. 328. Eveni Ep. XVI. 3. 4. aut ex alio Epigram-
mate huc tradu&tos, aut diverfam praecedentium ledio:
nem effe, fufpicatur Corn. de Pauw, qui v. 2. tentat
δοφίης στέμματα aut λήμματα. « Ati verum video, vitium
non eft in κλέμματα, fed in proimo verbo. Fortaífe

"fuit : pigs
.. ἀεὶ φοφίης κλέμματα δερκομένῃ,

femper. furtis ex. lizeris ez libris faciendis intenta... Sic
dicunt ἰδεῖν, βλέπειν. κέρδος, et fimilia. — V. 4. Pautw fic
iriterpretatur: τὴν Φϑονερὴν εἰκόνα π“λαττομένη, prO τὴν φ96-
vóv εἰκόνα. fcil. blatta libros exedens,. eo ipfo invidiae
imaginem erigit ; finguli enim morfus vel fordfhina potius

. oftendunt, illam chartae et libris falutem et vitam invide-

re. ldem in ultimo difíticho nihil. mutandum effe
contendit praeter ἐπεισαγάγῃς, vertütqie: 5.0. Mufis
procul fis, longe abeas, neque, quamdiu vivas, in cal-
culo malevolam fententiam exprimas. ψήφῳ hic elezan-

, tiffimam habet empha(in , nam et libros denotat, et cal-
culum, quo olim fententia lata in judiciis; patet ex vo-
ce δόξαν. et ἐπεισαγάγῳᾳς. € — [ἢ hac explicatione inepta
funt verba ὅσον 224, quod Pau pro ὄψῃ accipiebat. Num

. fuit: ὅσον ὀψέ mec. zanzum [ero i. e. er ne fero quidem.
Reliqua fortaffe fic fuerunt ine dm f

ind. ἐν ψήφοις δόξαν duaiz ἀγάγᾳς.

Quum libri. inutiles «et oblivioni tradendi tineis et blat-
tis concedi dicantur, poéta, qui fua opera in hominum

LI

mid a

ict. Rc "

-

^

ET EMENDAND A. 499

manibus verfari cupit, optat, ut tinea nunquam ea in-
vadat et quafi judicium de iis ferat. -— In zineam eft
Aenigma Sympoffani XVI. Lizera me pavit, ncc, quid fr
litera, novi. - In libris vixi, tec fum [iudiofror inde. Ex-
edi Mufas, mec adbuc tamen ipfa profeci.

P. 334. in Philifci Epigrammate v. 1. Nee RN i
nem a me propofitam nunc improbo, quippe qua he-
xametri bucolici elegantia perit. Hoc Epigramma, quo
Philifcus hymnum in Lyfiae hónorem polliceri exiftima--
tur, mihi nunc oraziomem potius funebrem promittere
videtur. Tale quid Philifco, oratori, convenit; nec
ὕμνος de oratione panegyrica abfonum foret. Αἵ incer-
ta eft hujus vocis leétio, et fortaffe cum αὖνον commu-
tanda. . jam fi de oratione agitur, Καλλίόπης ϑυγάτηρ
eloquentia fuerit, quae magnorum hominum laudes
pedettri oratione celebrat,. ut mater. Calliope, verfibus
et numeris. | Hoc fi mihi concedatur, totum hoc Epi-
gramma. fic conftituendum effe credam: :
Καλλιόπης ϑυγάτῳρ, πολυήγορε Oeóvri, διδάξεις,

εἴτι φρονεῖς, σοφίης καί τι περισσὸν ἔχεις.

. χῷ γὰφ ἐς ἄλλο σχῆμα μεϑαρμοσϑέντι καὶ ἄλλοις TD |
ἐν xóguow: βίον σῶμα. λαβόνϑ᾽ ἕτερον,

δεῖ σ᾽ ἀρετῆς κήρυκα τεκεῖν τινα Λυσίᾳ αἶνον, -
ζῶντι, κατὰ φϑιμένων, καὶ στέφος ἀϑάνατον"

ὃς τό T ἐμῆς ψυχῆς δείξει φιλέταιρον ἅπασι
καὶ τὴν τοῦ φϑιμένου πᾶσι βροτοῖς ἀρετήν.

V. I, Φρόντις eft Πυάδίαπι et cura, quam -orator operi
elaborando impendit; bh. 1. pro ipfa eloquentia. accipien-
dum eft. Jam minime ineptus eít lufus in verbis Φρόν-
mi; et εἴτι φρονεῖς : jam. docebis, an nomine tao digna fis. -

— V. 3. Verba ἐς ἄλλο σχήμα du&ta fortaffe ex Euripid,

Medea v. 1939. εἰς ἄλλο σχῆμ᾽ ἀποστάντες βίου. --ν.ς.
Id qued repofai, ΛΎΣΙΑΙ ΑἸΝΟΝ, proxime abe(t a vulgata
Cc 5

410. -ADDENDA.

ATZIAAIMNON, : Quod fi cui tamen ὕμνον magis arri-
ferit, etiam hoc com noftra interpretatione conciliari
poteft. —. V. 6. ξῶντι κατὰ φϑιμένων JV yrtenbachio de- .
beo, de cujus emendationibus ftatim dicam. Junge: ἐρε-
τῆς κήρυκα καὶ στέφος ἀθάνατον, Pofteriora haec jam olim
illuftravi in Notis, — Paulo diverfa ratione hoc carmen
emendavit Vir acutiflimus Wytzenbacb. in not. ad Plu-
garcbum ora. 1V. p. 356. ubi baec pofuit: 5, Equidem
non in Lyfiam, fed Lyfidem Pytbagoreum, fcriptum
arbitror. | Ceterum ita conftituendum videtur:
died Ἷ
Εἰ δ᾽ γε, Καλλιόπης ϑόγατερ, πολυηγόρε Φρέντι,
δείξεις εἴ τι φρονεῖς καί Ti περισσὸν ἐχειδο
σῷ γὰρ ἐς ἄλλο σχῆμα μεθϑαρμοσθέντι καὶ ἄλλοις
dv κόσμοισι βίου σῶμα ARQóv9 ἕτερον,
δεῖ σ᾽ ἀρετῆς κήρυκα τεκεῖν τιν Αὐδιδὶ ὕμνον,
᾿ EFT. “κατὰ φϑιμένων καὶ σοφῷ, ἀϑάνατον,
ὃς τό T ἐμῆς — δείξα, (δείξει) φιλέταιρον ἄπαυ-
) | στον,

zxb τὴν ToU φϑιμένου πᾶσι βροτοῖς ἀρετήν. “

Eoftremi diftichi emendationem neceffariam non puto.
At in reliquis fi qui elegantiffimas eruditiffimi viri le-
&iones meis conjeCuris praetulerint, non intercedam
equidem, nec me a tanto viro fuperari aegre feram.

P. 337. Platonis Ep. Y. I. ۇ9g6, vulgo. Emen-
davit Sfof. Scaliger.

P. 349. Piatonis Ep. XH. 3. 4. Gregorius Na.
eianz, Ep. XXVIIL in Muratorii Anecd. p. 27. adeat
vor μαλακὸν συρίγμασι κῶμα φέφουσαι Ka) κῆποι Χαρίτων,
εἰς ἕν ἀγειρομένων. :

P. 331. Platonis Ep. XVII. 3. 4. Haec facile cre-
diderim obveríata effe Heliodoro in Aethiop. L. V. 14.
p. 33. ed. Bip. vbi, defcriptáà gemmá , cui grex
ovium infculptus, ὅσοι δὲ αὐτῶν, addit, πρωτόγονοι καὶ

ET EMENDANDA,. 4II

ϑρασότεζοι καὶ ὑπεράλλεσϑαι βουλομένοις τὸν κύκλον ξρήκεσαν,
εἸσγομένοις δὲ ὑπὸ τῆ τέχνης ὡςπερεὶ μάνδραν χρυσῆν τὴν
σφενδόνην αὐτοῖς - σε Xo) τῇ πέτρα περιβαλλούτης.

P. 353. Platonis Ep. XXI. Expreffiffe hoc Virgi.
lium Aen. VIII. 587, de Pallante: qualis ubi Oceani
perfufus Lucifer unda, Quem Venus ante alios aftrorum
diligit ignes, Extulir os facrum coelo, sencbrasque refol-
vir; exiftimat Goriu: in Infcr. T. H. p. 321.

P. 355. Plazonis Ep. XXVI. 1 — ,. Diftin&tione
juvandus locus, non emendatione. Scribendum eft
fcilicet; - ( |

vavwyóv μὲ δέδορμας᾽ ὃν οἰκτείρασα DáAsTOA
γυμνῶσαι πυμάτον φάρεος ἐϑέσατο,
ἄνθρωπος παλάμῳσιν ἀταρβήτοις ἀπέδυσε,"
/

verbis fic jun&is: ἐμέ, ὃν θάλασσα ἠδέσατο γυμνῶσαι, ἀπέ:
ὄνσε ἄνθρωπος. Sic omnia optime procedunt et appa-
retantithefis, quae in vulgata diftin&ione defideraba-
tur. à

P. 356. Platonis Ep. XXVIII. Zeuevoc ἦν ξείνοισις
Plutarch, T. 1. p. 7735. C. ἦν δὲ χρηστὸς ὃ Σκέδασος καὶ
τοῖς ξένοις ἐπιτήδειος. --- Quae fequuntur, φίλος ἀστοῖς, ma-
nifefto refpiciunt locum Pindari in Nem. VIL, 64. 2yà
δ᾽ ἀστοῖς d)dv καὶ χϑονὶ γυῖα καλύψαιμι. — P. 358. Ep.
XXX. 4. Bion. fr. IV. ταὶ Μοῖσαι τὸν "Ἔρωτα τὸν ἄγριον qi
φοβέονται. i

P. 362. Arifloteli: Fidis in Virsuten. Praeter
€os, quos in Notis laudavi, eum edidit et illuftravit cl.
ligen inter Scolia nr. XXXI. p. 137. qui v. 1— 5. fe--
quitur V. D. ap. Hurd,, cujus emendationes nos fub
textu notavimus. — V. 6. llgen τοῖον ἐπὶ φρένα βάλλεις
Καρπὸν sd ἀϑάνατον, talem tuum fructum animo objicis,
repraefentas, qui majorem poteftatem in animum ex-
erceat, quam aurum, parentes et femnus, — Aurum

412 2: DDENDA

vim δὼ animos alliciendi; parentum amor, ac defide-
dien multos a nobilibus aufis abstrahit; fomnus et vitae

molliries multum fuavitatis fpondet; fed horum omni-
um vires, quae funt maximae, non poffunt cum vi vir-
futis comparari, 6 quem fui haec alumnum elegerit. —
At fi hune fenfum efficere voluit poéta, γονέων cum reli-
quis non bene coire BPURIER — Mox idem V. D. κρέσ-
σονα adoptavit et pa2axavy4zoo, quod. vocabulum ab αὐὖ-
γή, αὐγάξεσθαι derivat, ut fit, qui molliter tuetur, qui vifu
ves contuetur moili ac languida. — Ad v. 12. praeter ea
Horatii loca, quae jam attuli, laudandus erat inprimis
ΠῚ. Carm. 3. 9. ubi cum virtutis vim laudavit poéta,
' Hac arte, ait, Pollux ez vagus Hercules Enifus arces at-.
tigit igneus. ubi cl. Mizfcherl. noítrum locum aliosque
. fimiles comparavit. — P. 365. lin. 7. falfa funt, quae
de metris dixeram, monente llgenio. Verf, ἔργοις σὰν
ἀγορεύοντες eft. antifpaflicus dimeter; alper δόναμιν σοῖς δὲ
520i; ᾿Αχιλλεύς eft. logaoedicus cum bafi anapaeftica. —
V. I8. καὶ à ᾿Αταρνέος s. llgen. — Ead. pag. lin. 7. a fine
lege decafyllabus pro bendecafyllabus. — V. 19. »Ex-
quifitius di&um eft ἠελίου χήρωσεν αὐγὰς folis viduavit
JAumen pro mortuus efl, quam ἠελίου x, αὐγᾶς folis luce or-
bus faclus eff. quanquam ap. Plutarch. "Eeor. -p. 764»
χηρόω intransitive legitur. Maittgirio placuit legere
A:ueeuaev. Homer. Od. .. 124. ἀνδρῶν χηρεύει νῆσος, Sed
verum eíl χήρωσεν αὐγάς, Homer. 1A, ε. 642. ἐχήρωσεν
ἀγυιὰς |). 6. ἐρήμους ἀνθνώπων ἐποίησε. δὶς declaratur de-
fiderium, quod Sol fentiat, quum Hermias non ampli-
us in confpe&um ejus veniat.* — Haec cl. I/gen. — V.
20, 21. idem ἀοίδιμον et αὐξήσουσε recepit, deleto Μοῦδαι;
item,.v. 23, αὔξουσαι delevit. — [15 locis, quae p. 366.
de Hermia tyranno collegi, adde Himerium Orat. VI.
6. p. 506. ubi plura de familiaritate inter tyrannum
et Ariftotelem commemorantur, interque ea etiam hoc:
πολλὼ μὲν οὖν καὶ ἄλλα τῶν ἐπ᾿ αὐτῷ πόϑων ᾿Αριστοτέλης

." ψευνγ «νυ γε

'

ET EMENDANDA, 4135

ἐπεδείξατο, ὡς ἐστὶν ἀκούειν γνωρίσματα" καὶ γὰρ λόγους.

αὐτὸν ἐξήσκησε, καὶ ἀρετὴν ἐξεπαίδιυσε, καὶ ἐλεγείῳ τὸν Sá.

λαμοὸν μόνω τῶν γνωφίμων ἐκόσμησεν. ad: quem ]locüm .

Fernidorfius, ; Hermiam nuptias nunquam celebraíte,
non fatis caute pronuntiat. //gem, eum fpadonem fuiffe,

verifimile efe negat. propter ea; quae de filia et con- .

cabina traduntur. At illum revera mutilum fuiffe et
femivirum, non dubitavit Lucianus, apud. quem Eunu-
chus quidam, philofophiam publice profeffurus , Here
miae exemplum citat, quem, Eunuchum licet, Ariflo-
teles mirum in modum colueiit. Vide T. V. P. 3 a
ed. Bip.

f

P. 368. áriftosdlis Peplum ordinem heroum in Ca

talogo Navium Homerico fequi, acute monuit cl.
Lenz. in Bibl. Artium, quae ! ipfiae prodir, T. LXIV.

p. 193. Idem fafpicatur, poft nr. 3. excidiffe Epigr. in

Schedium et Epi(trophum, iceofes — Poft nr. 9.
idem collocat di(tichón in Diomedis matrem, αὐοά a
Tzeza fervatumi, edidi ad. Ejus Homerica. V. 113. ——
Epigr. nr. 6. propter. {ΠῚ diverfitatem aliunde in Pe-
plum: veniffe cenfet Lezzius, qui etiam nr. 1 6. 2. rIa«
φίων᾽ re&te emendavit pre Ὑαφίων. Agapenor poft Tro-
jam everíam Paphum in Cypro condidit... ín eandem

emendationem, quod fero vidi, inciderat Vindingius in.
Hellade. "Vide Gronov. Thef. Ant. Gr.. T. XL. p. 63.

E. — Nr. 20. Slezbow:r in "Vicocin. crit. quod prodiit
Leovardiae 1792. nomen viri defiderans p. 356. corris

git: Λαρτιάδην mo^vp. Cujus emendationis, ut et aliarum, 1

indicium Scizeidero debeo, Viro cl, — — Nr. 27. Prioris
verfus numeros, qui vcliementer. elumbes funt, ,nonni-

hil emendaveris fcribendo: ORT OW S

Φείδιππον Ὑρσίην míscRTA καὶ "Avriqav ngu.

fed non tanti eft, De v. 2. disputat Lenzius L6 p.

195. Phidippus et Antiphus Coi erant; quomodo ür,

414 | ADDENDA

ut b. 1. in parria Epbyra fepulti dicantur? Sufpicatur
V. D. quem modo laudavi, traditionem fuiffe de Thef-
falo, Ephyrae in Theffalia conditore; in quam urbem
filiorum ejus cineres relati fuerint. ^ Res obfcura. T
N. 31. Slozbower l.c. p. 35. proponit: Ποδάρκην,᾿ ὄξον.
ἴάρηος, eX IA. f» 211. — N.35. idem p. 36. emendavit
᾿Ὀρμενίῳ, ut nos quoque fcripíimus. |

.P. 375. De Chorili Epigrammate vide inprimis
Oliverum ad calcem notarum in Cicer. Qu. Tufc. (Rz.
marques fur les Tufcul, de Ciceron). T. ΤΙ. p. 372. fqq.
— Lochs $widaé, quem excitavi p. 376. lin. 17,, du-
&us eft ex ΟἾΚΟΣ Exp. Alex, 1}. T 5. — V. 5. λέλει-
atu. — Sic Theocrit. Eid. XVI. 42. ἄμναστοι δὲ, τὰ πολλὰ
καὶ ὄλβια τῆνα λιπόντες, Δειλοῖς ἐν νεκύεσσι, μακροὺς αἰῶνας
.Éxewro, — Attigit hunc locum JD. Heraidus ad Martialem
L. IX. p. 184. i

P. 378. Cratetir Ep. 1. inter Scolia retulit I/gem p.
246. nr. XLVIII. — Item Fr. IIT. nr. XLIX. p. 248. ubi
cl. Editor λεπτὸν fe malle ait pro καπνόν. . Mlnd eft mo»
netae genus minutiffimum , τοῦ χαλκοῦ pars feptima, —
P. 383. lin. 5. poft gibbere adde: παν. Orat. Vl. ps
401. B. ὃ Κράτης slo τὸ σῶμα βλαβεὶς ἐἔσκωπτεν ἑαυτὸν τὴν
᾿χωλότητα τοῦ σκέλους καὶ τὸ κυρτὸν τῶν μων.

P. 387. Philerae Epigr. I. 1. ér; eft in marg. Ap.
G.et R. — V. 5. 6. Brunckius dedit ex emendatione
Salma fii , qui TU) σχημάτων τῶν ἀφροδισίων πίνακας intelli-
gebat; quod reliquis parüm convenit, Unde enim ta-
' bulae pictae inter veftimenta et ornamenta muliebria?
Nune etiam inftrumenta intelligi pato, libidini exflin-
guendae adhibita; at conjecturam a me olim propofitam,
nec tum valde probaban, et nunc pforfus repudio. Sa:
tis erat dixiffe 4 τ᾽ o? φωνητὰ voc ἄνδρας, nullo fabflan-
tivo addito. Vide, an fcribendum fiti

i
4
ἴ

ET EMENDA N D A. 415

& T o) φωνητὰ πῥὸς ἄνδρας"
ἀλλ᾽ ἴδ' ὁμῆ πάσης Κύπριδος ὀπτασίην.
! t. / τ | * ΝΑ , :
Aliam propofuit emendationem do&ifl. Leuzius:
ἃ τ᾽ οὐ φωνητὰ πρὸς ἄνδρας,
οὔτ᾽ &cegnré, πάσης Κύπριδος ὁπτασίην.
Loqnitur de his rebus, velut ad arcana nec viris adeun-

da facra pertinentibus, Οἵ. Hymn. in Cerer. v. 477.
ex emend. J/genii. ! |

P.388. Fr. III. 2. Emendationem faam τὸ μένος
Valckenarius repetivit ad Callimacb. Eleg. p. 268. at
veriílima eft vulgata leto ἀνέμων τέμενος, RN jam
olim, poft Heinrichium V. cl., tueri conati famus,

- Rem extra dubium ponit ufus Th ΕΟ ἄλσος εἴ

ἀλωὴ ap. Aefcbyl., qui πόντιον ἄλσος habet in Perf. v. 109.
&Ajjuro: ἄλσος in Suppl. 868. utrumque de mari. Óp-
pian. Halieut. L 7 96. ἀπειρεσίᾳσι Ln. περιπληϑὴς ἀγέλῃσε
Φαίνεται ἀργινόεσσα Τισσειδέωνος ἀλωή-

P. 391. Phileae Fr. VI. 2. Legendum ὅμως. mei,
quamvis defuncli, meminerizis. — Ibid, lin. 20. Verft,
ex Plutrarcbo citati , funt Aefchyli in Prom. 378. fq. —
Ejusd. Fr. Xi. Fiorille ad. Herodis In(cr. p. 89. fq. hos.
verfus non PAilezae , fed ex Philetae gloffa ab Acbenaeo
cum reliquis translatos efle exiftimat , v. 1. corrigens:
Íerwx', ἀμφὶ κόμαις εὐώϑεσιν, yx. T prope parrein puella
adflitit, comisque fuaveolentibus impofuiz pulcbiam coro-
nam lacchíam. | Eadem repetivit in Oblf. ad Azbenaeum
p. 193. Lubrica in ejusmodi locis critica, — Non minori
enim probabilitate fcripferis: -

ἔστηκ᾽ ἀμφὶ κόμαις εὐώδεος ἀγχόϑι, παστοῦ,

416 | ^^ADDENDA.

prope aedem 1bure ez odoribus fragratitem ftabar, lacchéa
corona comas cincla, «.—

P. 393. Fr. XIII. 1. Ad αἰὲν propius accedit ἀνίαν.
Νῦν δ᾽ ἀνίαν πέσσω. — Media in hac voce apud. poétas epi«
'ς05 et lyricos paffim corripitur. — V. Rubuk. Ep. crit. p.
276. et Porfon. ad Eurip. Phoeu. v. 1334. — Ibid.
lin. 15. Verfus /4lcaei fic fortaffe funt diftinguendi et
emendandi : |

πρὸς δ᾽ αὖ γε κῦμα -
τῷ προτέρῳ μὲ νεωρὲς ἥκει.

Pofltrema haec ΝΕΩΡΕΣΗΚΕῚ Ὁ vulgatis ΝΕΟΜΩΣΤΙΧΕῚ pro»
xime abfunt. Alterum 4Lkaei fragmentum a D. Heia-
Jio ad Silium Ital. X. 325. tentatum, fed minime per-

fanatum εἴ, video ex, T. H. notis ad Lucian, T.L P.

241. ed. bip. Idem ne de noftris quoque conaminibus
pronuntietur, valde vereor, — V. 2. vitiofe exprelfc m τὸ

μέσον pro τὸ μέσσον, quod metrum poflulat. Pro Qopi-

μεϑα legendum φορεύμεϑα cum Hermanno im Handbuch

der Merrik. p. 224. fq. qui nihil puseteren mutandum |

cenfet.

Ῥι. 203. Mnafalcae Ep. Il. 4. ἐκόνισθας ἴτυν debetur
Salmafro. — 1014. Ep. M. 1. revocanda. membranarum
ledio ἱερὸν δε pro ἄδε. ut etiam Ep. ΧΙ. 1.. Theocrir. Eid;
V. 33: ὧδε πεφύκει "—" χὰ στιβὰς ὧδε xal ἀκρίδες ὧδε λα-
λεῦντε. ᾿
- p. 399. Muafalcae B». IV. τ. Hermannus áü pift
prof. et poi. Ρ. 1. p. 13. 5 Neminem puto fore, cui
| placeat καλὸν στέρνον, viro bellatori tributum, piselliss
— tim eum idem περιμάκες πᾶχυν habuiffe Boone; Tamen
quis neget, pulcrum. pe&us poffe etiam tale intelligi,
quale vel maxime virum valentem et robuftam deceat:
Nihilominus quis non perfuafiffimum fibi habeat, illud
καλὸν non efle a Maafalca profe&um? Hic, πὶ ἴδιον,
κάμνον feripferat. e

᾿

ET EMKENDANDA. ^ ATP

P. 400. AMnafalae Fp. VI. T. In marg. Ap. G. et
R. » roüro σύ γ᾽ εὖ τήρου, nota ellipfin,* lbidem notatur,
in fine faltem unum diftichon defiderari. At nihil de-
efle apparebit, modo re&e emendaveris. - AMnafalcas
enim fic videtur fcripfiffe: r

T5 ce, ἤλρτεμι δῖα, Κλεώνυμος. εἴσατ᾽ ἄγαλμα
Tovro" σὺ 2 εὐθήων τοῦδ᾽ ὑπέρισχε δίου, |

ἢ γε xaT εἰνοσίφυλλον ὅρος ποσὶ πότνια, βαίνεις,, ᾿
δεινὸν μαιμώσαις ἐγκονέουφαᾳ κυδίν,

Haec proxime abíunt a leGionibus membranarum et
Suidae. V. 1. τῇδε verum videtur. Ep. 1V. ἤδη τῇδε μένω.
πολέμου δίχα. /dmyre Ep. 1. ἔσταϑι τῇδε κράνεια, lb. Ep. IX.

Eeuá; τῶδ᾽ ἕστακα, — V. 2. adoptavi Suidae le&Qonem
“τοῦδε, fecutus ejusdem interpretationem verbi. ózéeiexe.

᾿ὑπερμάχει. προίστασο, — Etiam Hefych. ὑπερέχει. βοηϑεῖ. —

fiev et βίου (fimillima. Ne quis ῥίον minus aptum exifti-
met, cf. Theocrit. XXV. 227. αὐτὰρ ἐγὼ ϑάμνοισιν “ἅμα
σκιεροῖσιν ἐκρύφϑην Ἐν ῥίῳ ὕλήεντι, Apoll. Rbod, L. Y. 1223.

- μέλε γὰφ σφίσι πάσαις, Ὅσσαι κεῖσ᾽. ἐρατὸν Νόμφαις ῥίον —À :

povro, ΓΆρτεμιν ἐννυχίψσιν ἀεὶ μέλπεσϑοι ἀοιδαῖς.

P. 407. Mna/alcae Ep. XV. Habetur in Celantiue
Homerí c. Hefiod p. 491. ed. Loeneri, — P, 408.
Ejusd. Ep. XVII. Fiorille in Obft ad Athen. p. 99. fic
conftituit :

Αἱ αἱ παρθενικῆς ὀλοόφρονος, d δ᾽ ἀπὸ φαιδρὰν
Ἔχλασ᾽ ἀν᾽ ἡλικίαν, ἱμέρδεσσα Κλεοῖ,

K&J)a σ᾽ ἀμνξάμεναι περὶ δάκρυσιν a9 ἐπὶ τύμβῳ
A&eq Σειρήνων ἔσταμες εἰδάλιμοι. LAM

- His additis: »Carmen hoc viros do&iflimos fruftra ex-

ercuit; nos vero vix literula mutata elegantifliman: le-
Vol, III. P. 2, ᾿ D4

418 |» ἸἈΡΡΕΝΡΑ

&ionem eyfcolpünis α΄ Diérgeeaciliein, non ad-
jecit.

P.412. lin. 14. poft nozum eft, adde: Sunt haec
verba ex Ap. Guy. Re&e fie emendatum effe, dubi-
tare licet, cam ob du&uum diílimilitudinem, tum pro-
pter numeros minus concinnos. ὄλβια antem, quod in
membranis eft, hexametrum efficit bucolicum. — Quare
vide, an in bis verbis ὥδιον οὐδὲν ἔφωτος τάδ᾽ ὄλβια δεύτερα
πάντα | haec lateant:

1 7

ἄδιον οὐδὲν ἔρωτος, PAN ὃν eh πάντα
ἐστί. | ὩΣ
i.e. παρ᾽ ὃν πάντα ἐστὶν ἀνόλβια, quocum comparata alia
omnia jacent et fordent, — Hoc mihi in mentem venit ;
alii fortaffe mcliora reperient.

P. 414. (No [fidis Ep. ΠῚ. 2.) lin. ult. poft yit GO i ÉVM
adde: Sed re&ius fortaffe ad εἰληϑυίας βέλη. refpici dicas,
quod exiftimat V. D. in Bibl, Phil. hs |. p. 120. Cf.
Homer. 14. X1. 269.

P. 416. No [fidis Ep. VI. a sieh reda Ap. G,

etR.
P.419. Noffidis Ep. XT. 2. extilidie cl. Editor ad
mentem Salmafü. | Sladus, cujus emendationes paílim
laudat C. de Pau, τᾶν. Σαπφοῦς χαρίτων ἄνϑος ἐνοψόμενος
corrigit, nihil praeterea immutandum cenfens. — At
Sapphus carmina i, e. χάριτες etiam in peregrinis tetris
fpe&ari poterant, nec opus erat, propterea Mirylenen
mnavigaretur, || Ob eandem viet nunc meam conje-
&uram repudio ἀμησόμενος, quod pro frui deberet effe
pofitum ; et rectius de eo diceretur, qui ipfum puellae
florem decerperet, aut de poéta in Mufarum viretis flo-
465 coligente. — Vide, an fuerit:

τᾶν Σαπφοῦς χαρίτων ἄνϑεσι γαννυμέναν:

ba

ET EMENDANDA, 419 Ν

coc Sappbás carminibus. fuperbientem et. fpctlabi-
em. Haec le&io proxime accedit ad lectionem mem-
branarum , ἢ ab ultima fyllaba discefferis, in qua Cod, '
Vat. faepe iviriofas deprehenditur, | | !

P. 421. lin. 7. ante πολὺς fapple: Alciphr. L. HIE;
48. T. M. p. 151. ed. Wagn, — V. 3. κορύμβων probat
Koppiers in Obff. p. 87. ;

P. 422. Anytes Ep. 1. 3. ῥμένα emendavit Salima-
fus.

P.423. 4nyties Ep. H- 2. Margo Ap. G. et R,
γ»Κλεύβροτος an KAsófeoroc. eX quo Κλεόμβροτος pleonasmo, «
i— V. 3. In membr. Vat. non ἐβόησε, ut Br. àit, fed
ἐπόησεν legitur. ἐποίησε marg. Ap. G. et Ri

-. ]bid. Azyrzes Ep. IV. Amorem hirco infidentem exa
hibet gemma in Begeri Thef. Brandenb. p. 176. .

P. 427. Z4nyrer Ep. Vlil. 5; Talia de Fauno prae:
dicat Horat. 1, Carm. XVII. ubi capellas nihil per fyl-
vas periculi timiere ait: uzcunque dulci - fiftula Valles εὐ 4
Uflicae cubantis Laevia porfouuere faxa.

P. 428. Anyres Ep. X. Y. Βρομίου deéyos. Non ᾿
tantum, quibus Dii dele&antur, fed ea quoque, ἃ qui
bus poenas petunt, iis facra dicuntur,

P. 430. lin, 6. ad ir Docs addé: qui Salmafcus
eft. In Ap. Ruhnk. ἐν j2x:Z in contextu exhibetur. -—
Íbid. Ep. A4nytes XUL. C. de Pauw prius. diftichon fic re» -
fingere conatus eft: 5727 μὲν σύ, lpózeye, μέσᾳ callus
τά τε ματρὸς Εὔχεα d ὀνοφερῷ πένϑει ἔϑου φϑίμενος. Τὰ
media juventa tu quidem , Proarche, liberorum gloriam
ét eorum mattis; uxoFis tuae, in penibricifo luctu collo-
cafli occumbens. παίδων Τά τε ματρὸς εὕχεα fcriptum pro
εὔχεα παίδων ματρός τε. ““ -— V. 3. Margini Apogra«
| Dd 2

x55 ἃ | ADDENDA τα PAL.

| phorum quorundam adfcriptum vóppes ἀείδει, idque ar-
-ripuit C de Pauw.

P. 435. Anytes Ep. XXII. Salmnafits in. notis idi
tis cum Epigrammate Mnafalcae XVII, jungendum cen-
febat. int od. Vat. (p. 285.) juxta leguntur, au&o-
tum tamen nominibus re&e diítincta,

AD TOMUM SEPTIMUM
SIVE

ANIMADVERSIONUM TO M. I. P. Ii,

λ

P. 4. Simmiae Ep. Y. Boettiger V. D. in literis ad
me datis agi putat de ibicis cornu, a venatote olim ar-
.bori affhxo, ita ut ei corollae in Dianae Panisve hono-
rem appenderentar. Hoc cornu poflea detractum a
- fabro in arcum mutatum effe, Tum haec addit: Si de
victima ageretur, putarem, v, 2. legendum effe 3. ἐπιχρύ-
vog s. πετάλοις , Εἴ interpretarer de aureis bra&teolis;
quibus hoftiarum cornua inducebantur, 7rg;l. Aen. IX.
627. Homer. Od. y. 382. 423. 4236. Has bra&eolas
"qui faciebant, πεταλοῦργοι appellabantur, bra&teolae ipfae
πέταλα, quod docuit Tayler ad Mary Sandv. p. 75.
fq. |
"un lin. 17. . poft vicifli adde: Calliiacb. Ep. LXH.
à» dece κρέσσονα Ddexaplae. Horaz. 1. Odar. XX. 4. wue-
que. in rervis morabor Longius; invidiaque major. Urbes
relinquam. ubi cf. Mirfoberl.

OR. 7. Simmniae Alae. 'Figurata haec. carmina àva94-
μασι inferipta et hinc figuram nada, efíe, me monuit
| Boctrigerus. "Certe. hic ufus ejusmodi lufibus gramma--
ticis originem dediffe putandus eft. Simmiae Alam et

T.I. P. II. ET EMENDANDA. . 421

Securim illuftrare conatus eft 7. Brodaeus in. Mifcell.: 5
VIL. 25. 2509
P. 22. Aftlepiadae 11. 2, za? eft in marg. Ap. Guy.
et R. |

P. 24. Afclcpiad Ep. V. I. » An fic lossdoa
Μητρὸς Ἔρως ἐκ χειρὸς ἔτ᾽ εὐθήρατος ἀποπτὰς Εἰς οἶκον τρυφεροῦ
Δ. οὐ z.* Margo Ap. Guy. et R. — V. 4. εὐχὰς marg.
Ap.Guy. Multa hic inepte molitur Pauw, ^ Ad no-
ftram. conje&uram εἷς ἐνὶ συμφέφομαι confirmandam facit
Athenaeus, de caíflis, quas Cerops primus inter Atticos
inftituiffe dicitur, nuptiis agens L. XIIL p. 555. D. .
ἐν δὲ ᾿Αϑήναις πρῶτος Kéxco μίαν ἑνὶ ἔξευξεν, Alia hujus
is collegit Toup. in Emend. ad Suid. L p. 221.

25. Afdepiad. Ep. VI. I. ᾿οὐράγιος Salmafto debe-

tur. Elegans eít emendatio et do&a; an vera, non
dixerim, Propius etiam ad membranarum feripturam
accederet: emt aad "ea

οὔπω τοξοφορῶν, οὐδ᾽ ὥριος, ἀλλὰ νεογνὸς —

et fenfum praeftaret aut contextui aptiorem, aut certe
non deteriorem. οὔπω τοξοφορῶν, nofidum fagittis in«
ftru&us, fed innocens adhuc et plane puer; οὐδ᾽ deos,
nondum adultus. — V. 3. In not, Ap. Ruhnk. vertitur ;
»Pugillares habet aureos et molli et tra&a voce recitat
carmina amatoria Philocratis tibicinis in Antigenem.«
ubi vides δίαυλον in ribicinem mutatum, — V. 4.
ψυχῆς eft in Ap. G. et R. Re&ius C. de Paut? ψυχῇ
emendavit, male tamen totum locum iriterpretatur. Sic ac-
cipe: Amor meus, quamvis nondum armatus nec adul-
tus, tamen vires fuas experitur, blaefa et puerili lingua
Philocratis illecebras animae recitat. —Poéta fibi Amo-
rem finxit fimilem puero, qui literas apud magiftram,
Pfychen, diícit; fed innata ipfi lafcivia jam ipfam ma-
gillram tentat et verbis vulnerare conatur. Similis eft
Dd 3

423 CO WDBENDA ^T-.J. P.H,

Bw in Bionis Fr. HI. — Sic tamen haeremus in
MAN κατ᾽ ᾿Αντιγένους. : Ν

ΠΡ, 26. Afclepiad. Ep. VIT. 1. In marg. Ap..G. et R.
εὗρεν ἔρως καλὴν μίξιν καλός. et v. 2. νυ» pur ἀνϑεῖ, fabint,
Ἣν ἴσῳ. ἴσως, ἀπὸ κοινοῦ, ex pofterioribus ad anteriora.*
---- C. de Pauie haec notavit: » Veriffime emendatum a
Salmafíio εὗρεν ἔρως τι καλῷ μίξαι καλόν. mox pro ὃ μήτ᾽ re-
&e Guyetus d μήτ᾽, nam et aurum et Jas μὴ haec
refpiciunt fimul, Elegans autem illud ἐν ἴσῳ, quae nec
decora funt fatis, nec fibi invicem aequalia. Fulvus
Ícilicet auri color, Ímaragdo viridis; elephas candidus,
ebenus. niger; in quibus fumma proinde inaequalitas
et tantum discrimen , ut vix mifceri poffe videantur,
At ill mixtura Cléanári cum ipíis flosculis Suadae et
amicitiae, quam ipfe Cupido fecerat, ita egregia, ut
nihil in ea di(fimile confpici poflit, ut una eademque
materia effe videatur. * — Mea in v. 2. conaminà
nunc damno, licet vulgata le&io mihi nunc non magis
expedita videdidi quan olim.

P. 28. 4füepiad. Ep. IX. 5. δάκτυλος ἠώς. | Vide
de hae paroemia H. Srephaswm in Schediasm. L. ΠΗ͂,
30. — P.29.lia. 12. poft Salisafrus adde: cui difer-
te tribuitur haec emeridatio in Ap. Rasuk. — Eidem
debetur emendatio vf, 3.

P, 29. Afclepiad. Ep. XI. I, »i924ffero. 'mihi affri-
cabat latus, fe frottait à moi, Sed forte legendum
,ἔφλίβετο, CE. Hefych, Sed izéyo.* Margo Ap. R. et
G. ---ὀ Hoc loco nuper ad Horatium iluftrandum ufus
eft doailf. Lensius i in Mifc. phil, Ji Altenburgi prod-

ΠΡ p. 8.2.
: e A Afdgiad. Ep. XII. In marg. Ap. G. et R.
Πρ ὡς x. π. ἔσϑαι d. 6. ἱέναι. mittere , jaculari,
V. 3. κατ᾽ Lx i.e. ἐξ ὃ ὄμματος. “ἍΝ. 4. ἐν πετάλῳ COntextus.
In marg. υ» ἐν πετάσῳ legendum videtur. Sic autem locus
forte corrigendus:; ἧς ὑπὲρ QV ἐν πετάσῳ γνμνόν, notae

"Tan

T.I. P.H. ET EMENDANDA. 423:

fant φαινομηρίδες, «* — Deinde additum: — , De hoc loco,
quem corruptiffimum efTe mihi conítat, nefcio quomo-
do emendandus fit, melius tamen legi puto σὺν πετάσῳ
aut πετάλῳ, üt per πέταλον fix πέτασον τὸν Hee in-
telligat. «
ἐπεὶ" Afilepiad. Ep. ΧΙ, I. ἔρωτες. marg. Ap. G.

et R. Ibid. v. $4. ?p' ἐσκληκώς. — V. 6. iE ὑμέων τοῦτό
y εἰσέτι β. «, emendabat Pau. - An fuit : |

ἐνεσκληκὼς yXe ἀνίαις
ἐξ ὑμέων, τούτων μείζονα βούλομ᾽ ἔχειν,

P. 34. Afclepiad. Ep. XV. 1. a Salinafo emendatus ᾿
eft, ut et Ep. XVIil. 1. |

P. 37. lin. 9. Lege conciliat pro conciliavit. —
Afclepiad. Ep. XVII 4. μέμψενι. marg. Rubnk. ubi etiam
ποτε reperitur. — Ibid, lin. $ a fin. poft videri adde: ,
ex mente V. D. in marg. Ap. G. et R, — Afclepiad,
Ep. XIX. 3. μοιχὸς marg. Ap. G. et R. |

P. 40. lin. 14. Lege pronae ruebans pro nubanr. —
Afilep. Ep. XXII. 2; εἰς ἕτερα. ὁτερόξηλον pro cinaedo po-
fuit Lucill. Ep. V. 4.

P. 44. lin. 3. Ut h. 1, Καρίων δισυλλάβως pronuntian-
dum eft, fic in Epigr. ap. Paufan. L. V. 10. p. 397.
Φειδίας Χαρμίδου υἱὸς ᾿Αϑηναῖός μ᾽ ἐποίησε, et ἴω, V. 22. p.
435. μνάματ᾽ ᾿Απολλωνίας ἀνακείμεϑα, quamvis in pofterio-
re loco Brunckius (Anal. T. ΠῚ. p. 177. nr. CXXXV.)
᾿Απολλονίας exhibuit. — Afclepiad. Ep. XXVII. 4 Aamt-
$4, V. D. in. Ephemerid. Goth. ann. 1799. nr. 30. p.
253. de LExione, qui Lapitha fuit, cogitabat. Nonne
quis eum ut lxionem rotae illiget ?

P. 48. ZAfclepiad. Ep. XXIX; 1. Plangon famofa
meretrix Milefia, 4zbeu L. Xlil. p. $94. B. — V. 2.
» àv πολύχαρμον, τὴν πολεμικήν, margo Ap. G. et R. In Ap.

Dd 4 JA

mim 7

424 ODD XN v a ΤΡ,

Κυπηΐς, σολύκῴσπον, ----- In Ep.) XXX, Brunckius v. 3. ad
Salinafii mentem emendatum dedit.

ΟΡ, $1. Afclepiad. Ep. XXXI. Martorelli de 'Theca
calam, IL. p. 392. fic interpretatur; ,Vides in hoc
Epigr. paeros de poéfeos victoria certantes, vincentem-
que Conarum, ita tt tulerit o&oginta aítragalos i. e,
pun&a oninia, atque adeo eam ob rem exhilaratus eft
Conarus, ut etiam comoedum Charetem, fervum licet.
longaevum, cum pueris poéfi ftudere coégerit, quo
de imperio fenex conqueritur. «* — Nefcio, quid alii (en-
tiant; mihi quidem haec explicatio vehementer vide-
tur inepta. 74/i inter munera pueris data numeran-
tur in G/auci Ep. 1. ubi vide not. Euffatb.ad 1a. y. p. 1393.
/48« τοὺς τοιούτους ἀστραγάλους ἀστρίας 4 ἄστριας ἔλεγον,
Καλλίμαχος οὖν δορκός που λέγει δωρηϑῆναί τινε πέντε νεον
σμήκτους ἄστριας.᾽ i Ἷ

P. 54. Afclepiad. Ep. XXXIV. $. emendatus ad
mentem $Salna/j, Yn ἡμιϑέων incidit etiam Davifius ad
Maxim. "Eyr. Diff, XXXVIII. 2. p. 219. ed. Pu qui
compséat Heftod. Oper. et D. v. 159. ἀνδῥῶν ἡρώων ϑεῖον,
γένος, οἱ καλέονται “Ἡμίϑεοι, ---- Yn: noftro loco. fufpe&um
Voc. γένος, quod modo praecefít. Num fuit:

N

καὶ κλέος ἀρχαίων ἔγραφες ἡμιϑέων.

P. ξ6, Afdepiad. Ep. XXXVII. Brunckius ad. Sal-
maf mentem emendatum dedit. — V. 1, Cod. offert .
εἴ τι κακὸν εἴης ἄκουσον, χαρτόν, quod $a/mafrus emenda-
vit, non. fatisfacit, ;

P. 56. A/clepiad. Ep. XXXVIII. 3. ante oculos ha-
buit Gregor. Nazianz in Anecdot. Murator. p. 163.
τίπτε μ᾽ ἀνοχλίδεις κενεὸν τάφον; ὀστέα μοῦνα Κεύϑω καὶ σπο-
διὴν τοῖσιν ἐπεῤχομένοις. et p. 164, τίπτε μ᾽ ἀνοχλίξζεις j νε-
κύων ἀμενηνὰ κάρηνα Movia φέρω" τύμβων ὀστέχ πλοῦτος
ἅπας,

ΒΨ»

T.I. P.1. ET EMENDANDA. 425

P. 58. lin, 7. poft diftinguuuzur adde: De Antige-
nide disputavit etiam Nic. Leni in Epiphyll Vf. 8.
— Leonid. Tar. Ep. Y. I. πανυήλικες habet jam Ap. G.
et R, Ibid. v. 2. καὶ M.,V. 3. τραχυχειλεῖς. παχυχειλεῖς ᾿
non improbavit Schneider in Lexic. e Append. p. 1024;
— MW. 7. marg. Ap. G. ét R. σὺν à so ὑπέρφνιος ἠὼς Αὖ-
γασεν αὐλείους ἐγκονέουσα ϑύφας. ᾿

P. 60. Leonidae Ep, l11. 3. Verba ἐκ τόκου cum prae-
cedentibus arcte. cohaerent, quod vel. ex fequ. Epigr.
apparet. .Zonam et cypaílin tibi, o Latonia, Atthis
poft puerperium dedicavit, quod etc. — V. 4. re&ius
fortaíle fcripferis: σῶον ἀπ᾿ «3.

P. 64. Leonidae Ep. Vl. Ι΄. τὸν μόνιον Salma fé debe-

tur, qui h. v. re&e de /upo interpregeliatón,

P. 65. Leonidae Ep. VIL. 5. προνήϊα. Δῃ τὰς je ToU
ναοῦ ὀρχήσεις, χοράς. marg. Ap. G. et R. — Ρ. 66. Ep.
ΝΗῚ, 5. pro ἱστῶν Salmaf. in marg. lo xvi emendavit ;
omnino male, V. 6. fic, ut. Br. habet, legitur in marg.
Ap. G. et R. ἐργασταὶ videnzur effe inffrumenza texto-
ria. — V, 6. ποτιρρογεας Codicis fortaífe ortum ex
ποτ᾿ εἰρβοδεχεῖς ἐ

quod formatum ut πανδεχής. Ea, quae ad rem textoriam
in hoc et feq. Epigr. fpe&tant, illuftravit Schneider in In-
dice ad Scr. Rei Ruff. v. Tela. p. 266. fqq. —

P. 69. Leonidae Ep. ΙΧ, 4. ὀρφνίτην Salinaf. in Ap.
G. et R. per νυκτοῦργον interpretatur, ab ὀρφνὴ derivans,
At ὀρφνίτης idem eft quod ὀῤφανός ; calathus orbus Leoni-
dac ingenium fapit. Ejusdem autem originis ὀρφνὴ et
ὀρφανία; unde ὀρφανὸς modo orbum, modo renebricofum,
fignificat. Hefych. e$ av6 ς᾽ ὃ γονέων ἐστερημένος καὶ τέκνων,
Ὀφφνήεν᾽ μέλαν, σκοτεινόν, καὶ ὀρφανόν. Ὀρφαναδία"
γυκτερινή, σκοτεινή, ὅθεν καὶ ὀρφανὸν εἰρῆσϑοη τὸν ἐν σκότει
evTa,

Dd $5

^

426 ADDENDA T.I. P.H.

P.71. Léonidad Ep. X. 6. στεπτοῖς Salmafüi eft
emendatio, Ideu praeterea 9᾽ εἴσατ᾽ ἐπὶ me. corrigit. —
Ep. AL.EK TWOXV, οὐ ps margo Ap. α. εὐ R. — V. 2.
mémbranarum: Wen irse accedpretz

ὧν À. B£xrqQo» τοῦτο πάλαϊ κοτίνου,

baculum , olim oleaflro detractum. κοτίνου, quod jam olim
pofui, etiamnum verum puto. TPeocriz. VM. 18. ῥοικὰν,
δ᾽ i4 ἐν ἀγριλαΐῳ AsEm ee κορόναν. Ovid. 1M. Metam. ὅ8ο.
illud erat zempus , quo τὸ paftoria pellis Texit , onusque
Jit baculum filocflrre fenifirae. —— VN. 3. revocandum ex
Cod. κώλπαν ἀστλ, —— In marg. Ap. G. et R. haec ha-
bentur: »»ἀστλεγγ. fine oleo. ἀφ᾽ ἧς οὐ στλεγγίξουσι, μετ᾽
ἐλαίου γὰρ ἡὶ στλέγγισις γίνετοη. an vero fic. Hefycb. στλέγ-
γισμοῖ, ὃ ἀπὸ TU) ἀποξυσμάτων γλοιές" keTA. ὄλπη ἔστιν ἢ
οὐδὲ στλέγγισμα ἐν ἀὐτῃ ἔχουσα ἤγουν γλοιόν, * — V, 6. Fa-
τὸν [ob mulieris forma picta vifebatur in templo apad
M di. Atben. L, X. p. 452. B.
^. 74. Leonidae Ep. XII, I. αἰϑυκτῆρας debetur Sal-
ifo. 0, qui interpretatur ὁρμητικούς, βιαίους, —— Ep. XIV.
3. κυογάστορας ejusdem eft au&oris.

P.79. Leonidae Ep. XV. 2. ῥωπικὰ γραψαμένα. Pbo-
tii Lex. Míc. ῥῶπος, μίγμα χρωμάτων, ὅσα βαφεῦσι, ξωγρά-
Quit, '“μυρεψοῖς χρησιμεόει, ῥωπογραφία in regionum , arbo-
rum, et minutarum omnino rerum defcriptione verfata
effe putatur ex Cicerone e Att. XV. Epift. 16. ubi vide
Gronov, — V. 3. σὺ δ᾽ εὖ σώοις fufpicabatur Salmaf. in
marg. Ap. G. et R. male.

P. 79. Leonidae Ep. XVI. I. Non video, cur non
fervanda fit Cod. le&io τὠγάλμαϑ᾽, qui dualis eft, Binas
enim Micalionem ftatuas pofuiffe Mercurio, cur non cre-
damus? — V. 2. procul dubio retinenda erat Cod. le-
&io leviter emendata: Ἑρμῆς 'AAA' Dae τὸν xe. v. quae ni-
hil discrepant a membr, veftigiis; AAAIAE TON, Ne arti-

— —Á 2

T.I. P.H. ET EMENDAND A, ES Ὰ

culus in caefura offendat, ἧς nofter iterum Ep. XXII.
2. αἵδε καὶ Ἑλλάδι τὰν δουλοφύναν ἕπορον. ἴδε eÍt novit. Mer-
curias novit, bonum hunc virum dona fibi ex tenui fa-
ne fortuna afferre. — Mox v. 3. iterum re(lituenda
Cod.le&io, quae Sa/lmafi? conjeGturae ceffit, ὡς ἐξ clQv- -
ei. Sic enim hoc vocabulum fcriptum τῤισυλλάβως offen--
fioni effe non debebat. Cf. not. ad Ep. à3eez. DCLXXIX.-

P. 80. L:onidae Ep. XVII. habet Grotius in Man- |
tiffa Quarta p. 423. — V. 4. propius ad membr. le&t;
accedit συναγφεύω. quod expreflit Grotius: | Er calamis

opifer fum bonus er^ canibus. t | |

P. 8I. Leonidae Ep. XIX. 3. revocanda volgatat
ὧν ἀπὸ μὲν cr. Πίγρης τάδε. ὧν ad τρισσοὶ umo in
praecedentibus referendum: Horum unus Pigres ab avi-
bus haec. Hujss genitivi ab omiffo εἷς vel ἐκ penden«
tis plurima exempla congeflit Fj Sex ad Veller. Gramm.
Ti πὰ p. 355. fq. | |

P. 83. Leonidae XXI. r1. 2. 3. Male fie tentat :
quse dus Fleezip0od. in. SyM. Infcr. p. 22-

P. $6. lin. 13. Scribe: quod vecabulum nulla Ὅο-
pue auctoritate nititur.

. 87. lin. ult. Poft fugiz adde: Cf. 9 de Dii$
Vina p. 202.

P. 93. Leonidae Ep. XXXIV, 1, Lenzius acute dg
fpicabatur, “χιμαιροβάτου legendum eífe. σκύλος χιμαιροβά:
vov, Capri, capellas: infcendenzis, pellem. . Ptopius. acce-
deret Doricum χιμαιροβάτα,

P. 94. lin. 10.*De Znacreontis loco aliter ftatoit V.
D. Schweigbüufer in Anim, -ad Athen. T. H. p. 659. |
— Mox Ll. 13. corrige animum tuum pro eum.

P. 99. Leonidae Ep. XL. 3. Vulgatam ὃν ia nm
Δερχόμενος do&te tuetur cl. Hufchbke in Anal. ctit. p. 69.
cujus haec funt: Fingit auctor Epigrammatis, Praxite-
lem Amoris fignum non ab alio vel inchoatum abfolviffe,
vel repraefentatum imitando expreffiffe; fed a prima

Ὁ... ADDENDA -. "IL. F.1f.

inflituiffe, imzüendo veram Dei imaginem , a Phryne
acceptam, | quam in Phrynes viderat ocellis. Hinc
reddidit, tanquam. mercedem, fidum. Amorem illi, a
qua verum acceperat, ὃν ἔγνω ϑεόν, ὃν περὶ Φρύνῃ Aseué-
μενῦς σφετέρων λύτρον ἔδωκε πόϑων, Simonides Ἐρ. ΧΟ,
Plin. XXXIV. 8. Spectantur. et. duo. figna ejus diverfos
affectus exprimentia , flenris marronae ez meretricis yau-
deuris; banc putanz. Pbhryuen f'uifje, deprebendunique in. ea
amorem artificis ;.ez mercedem in vultu mererzricis. Δέρ-
xi€9o4 autem eo fena: dixiffe videtur. Leonidas , quo La-
tini izzueri. Cicero de Fin. B. et M. IV. 1.3. Or. pro Ar-
. €hia c. VI. Xenoph. Symp. c. IV. 21. Ἢν δὲ μὴ ὀνομάξω,
ἧττόν τε με οἴει μεμνῆσϑια αὐτοῦ. οὐκ οἶσϑα, ὅτι οὕτω σα-
φῶς ἔχω εἴδωλον αὐτοῦ ἐν τῇ ψυχῇ, ὡς, εἰ ΩΝ 4 ζω-
γραφικὸς ἦν, οὐδὲν ἂν ἧττον ἐκ τοῦ εἰδώλου, 4 706 αὐτὸν
ὁρῶν, ὅμοιον αὐτῷ ἀπειργασάμην,

P. 107. Leonidae Ep. L. 1. Repone ποτὶ τὰν K. quod .
vulgo legitur et' membr. offerunt,

P. 108. Leonidae Ep. Ll. 2. in βουπάμων jam inci-
derat Falchen, ad Ammon. p. 150. — V. 3. mutilum
ex Suida refarcivit Canrzerus in. Nov. Le&t. HI. 23. —
6. ΤᾺ , expertus efl, snultis illaftrat Fr. Aft i in Com-
ment. Soc. Phil. Lipf. If. I. p. 25. ,

P.111I. Leonidaee Ep. LIV. 1. dndizies in marg.
notavit. Salmaftus, |

P. 112. Leonidae Ep. LV. εν, Leonidam.
niultis itineribus ja&tatum fuiffe, quod apparet ex Epigr.
ultimo. —. V. 8. ἑλομιγὴς corr. Salmafius, hac nota ad-
dita: χόνδρος ἁλομιγὴς gari, (in Ap. Pauw. eft: panis) ge-
nus effe videtur, quod ἐπὶ τῷ ὄψῳ fumitur. | Marg. Ap.
Guy; -— |

P. 114. Leonidae Ep. ἈΝΤΙ. 1, 10i expecto λαλαγεῦ-
σαν illam 1uam (i. e. hirandinem ) Cicero ad Atticum L.
IX. 18. 10. — Ep. ΕΝΏ, 5. fervanda cod, lé mi-

nima mutatione ;

ett 7
dum. καὶ.

» coe e rant ccc ga ve fam ᾿

A

ιν

-— τὸ m
"bae 10a oor i

T.I. P.H. ET EMENDANDA. 429

χαίρετ᾽ " ᾿Αῤιστοκλέης δέ, δδοιπόρος ᾧπερ ἀπῶσὰα
| δίψαν βεψάμενος, τοῦτο δίδωμε κέρας.

κέρας deberor Salmafo. — V. 3. Bat vti boc loco,
corrigit C. de" Pau.

P. 120. lin. 12. Corrige κακὸς. By enim in membr.
᾿ legitur. et p. 121. lin. 16. lege in Cod. Var. pro dn
Cod. Plan. Haud cio, an reffiruenda fit membranarum
le&io:

-

εἰ μικρός Tic ἰδεῖν καὶ ἐπούδειος, ὦ παφοδίτα-.

non enim opus eft καὶ addátur, Vide notata ad Ep.
ἀδεσπ. DXXHL Notandum s, in media voce correptum,
utin ἐπειὴ IA x. 156. ἀραιὰ in Ep. Néciae VM. et aliis
quibusdam vocabulis, — P. 122. l. 2 t. adde: χηράμε-
γοι prO χαίροντες Occurrit ap. Simylum in Plutarch. Vit. -
Rom. p. 115, ed. R. monente 'V. D. in Bibl. Philol. 1V.
p- 72. ἐπεχήρατο Apoll. Rbod. L, 1V. 55. 1627.

P. 126. Leonidae Ep. UXX..7. Grozius vertit: Has
gempeflazes igituv fuge er arripe portum. — Caeterum
Salnafíus in notis ined. exiftimat, v, 1 — 4. effe pecu-
liare Epigramma; item v. 7. ὃ. Deinde v. 5. 6. prae-
figit obfcuris illis verfibus, quos ex Cod. Vat. ave
mus p. 127. ,

P. 128. Leonidae Ep, LXXIV. 2. ἊΣ Ap. duy.
106 πολλῇ, οὐ μεγάλῃ. 8n οὐ πρλλαῖς ναυσίν, ^ — P. 129.
Ep. LXXV. 1. 3. Ὄνϑων et φίλης eft in Ap. G. et R.

P. 130. lin. 3. a fin. corrige fic: Cum ap. Senffum
Peieretar εἷς ἄνεμος, quod ipfe tamen editor in 2; ἀνέμου
aut in εἷς ἄνεμος mutandum cenfebat. — Pofterius vernm.
— V. 6. ἔλαχε habet Ap. G. et R. — V. 7. ἐπεὶ cort,

genius.

^

430 ADDENDA T.I.P.H.

P. 133. Leonidae Ep. LXXVIIL. 5, κινευμένη. margo
Ap. G. 1014. v. 7. 54 ῥικνὴ ῥινὸν περιγούνατος ἄρτιον ἵστον, T'u-
gofa illa anus, incurva, in genua prona, ... "Tandem v. 8,
στραγγαλάουσα 1,16. συστρέφουσα. denf ans,

P. 134. Leonidae Ep. LXXIX. |J... κάμακι debetur
Salmafto, — P. 135. lin. 2. corrige: paffivum ϑάλπεσδοι,
aut ϑάλψασϑον. At omnino me h.l. a Brunckio in errorem
abripi fut paffus, quem ipfum Salmafii decepit au&oti-
tas. Revocanda enim membranarum lectio:

τί τοὶ χαριέστερον 4 τρεῖς

Ex 4 πίσυρας ποιὰς ϑάλψαι ὑπ᾿ ἠελίῳ,
ubi avt eft pro pa[fivo, ut faepe. Eurip. Med. v.
EL iA γυνὴ ὀξόϑυμος ῥάων φυλάσσειν. Sopb. Oed. T. 968.
ὃ δὲ φανῶν κεύϑει κάτω δὴ γῆς. Cf. Brunck.ad Eurip. Baech.
IO4I. ad Soph. Oed. Colon. v. 744.

,P. I 36. Leonidae Ep. LXXX. 3. Salmafrus in not. ined.
“ἡ λα δὲς Les ἀχϑεινός. ff efl gravis bic tumulus, —
Quae ipfe olim ad ἢ. 1. hariolatus fum, ea nunc dele-

ta vellem. |

.P. 137. Leonidae Ep. LXXXI. T. ἀλιφϑόρος. Hufzbkein
Anal.cr. p. I 15$. comparat κυματοφϑόρες, qua voce ufus eft
Euripides in Fr. Polyidi ap. Jalckem. Diatr. p. 201. et.
᾿δλιφϑορίη in. Ep. dLeonis 1. Anal. T. IL. p. 405. £2:92e-
θῶσαι, ἀφανίσαι. Hef. |

P. 138. Leomidae Ep. LXXXIIL 4. propius ad
membr. du&tus fcripferis: 4 ποτ᾽ ἐγώ, quod in Cod. ἧι
fcriptum, facile in sv abire potuit. | i

P. 139. Leonidae . Ep. LXXXV. 6. Salmaftus in —
not. ineditis: »Non dubium, quin Planudes h.l. ex
ingenio emendarit et expleverit. Quis enim non agno-
fcat, eífe illius hunc verfum, non Leonidae, στρεβλὴν etc.
qualem me feciffe profe&o valde poeniteret.« — V. 8«
Fortaffe verum eft ἰϑῦναι κείνην εν λὲ quod emphatice ak
&um,

T.I. P.H. KT EMENDANDA. 431

P. 142. ,Leonidae Ep. xc. I. καταιγὴς illaftrat Mit-
fcherlicb ad. Horaz, 1. Carm, XVH. 9.

Ρ. 145. Leonidae Ep. XCIM. 5. ἄγρης ἐξ αὐτῆς nimis.
abeft a vulgata πρώτης, — An fuit seriis pife vuluerato
pe.

P. 149. Leonidae Ep. XCVIIT. 5. "Tales inferias de-
fcribit Nemefianus Ecl. 1. 64.: Felix, o Meliboee, - vale!
ἰδὲ frondis odorae Munera. das, lauros carpens, ruralis
Apollo: Danz Fauni, quod quisque valez, de vite racemos,
De campo culmos, omnique ex arbore fruges, — Dat gran-
daeva Pales fpumantia cymbia lacte, Mella. ferunt. Nym--
phae, pictas dar Flora coronas. | Manibus bic fupremus —
bonos: dant carmina Mufae, Carmina danz Mufa;
£05 ze modulamur avena.

P. 153. Nicrae Ep. l. 1. ϑοῦφι, mary. Ap. G. et R.
lbid. v. 4. ἐν προμάχοις ἴϑυσας δήϊον ἀμπέδιο. At ἴϑυσας
mediam producit. — P. 154. Ep. ΠΠ|. Δαμαρέτις vel Δα
μαφέτης. Marg. Ap. G. et R. — P. 155. Ep. Vl. 3. 4.
Grorius vertit: ire manucque Hinc avidas, raéitos et
removere pedes. cujus errorem notavit Hufcbke in. Anal.
cr. p. 143. fq. qui rede monuit, Pana ἢ. L., ut in aliis.
fimilibus, furibus fuarum vim manuum 94 lad ce-
leritatem minaciter indicare. Ψ dw

P. 157, Niciae Ep. IX. 2. Conf. Hadrianum di
de Coma in Grurer? Thef. cr, 1V. p. 552.

P. 160. Diotimi Ep. MI. 2. Margo Ap. G. et R.
pxvexuéry, legendum, — Nota phrafin pro ἐλθοῦσα εἷς eu
T4TA Ἡρακλέους ἐκύσατο. “ς |

P. 163. lin. 6, Lege: Parafius. — Hina Ep.
VI. Omnia, in quibus Brunckiana le&io a Vat. Cod.
discrepat, ducta funt ex emendationibus Salmafíi, quae
in marg, Ap. Guy. leguntur, nifi quod ibi v. 6, ἰσόβιον
habetur.

P. 165. Diotimi Ep. VII. I. πολυπένϑιον 9 zeAwri-
9«s. Marg. Ap. Guy.

43. ADDENDA SCPERPAS

- P.r689. ZAra:i Ep. I. 2. ταὐτὰ f. marg. Ap. G. et
R. Ibidem λοετρῷ perperam legitur. V. 4. πειϑόμεϑα ea-
dem apogr. exhibent, membranarum le&ione λειπόμεϑα
in margine pofita; vertitur autem; /ed pauci βάρη babe-
mus tabulis. — VW. 6. Ad ἑτέρου in marg, Ap. R. notatur,
ToU Φιλοκλέους. — Schneiderus in literis ad me datis haec
fere fcripfit: Sufpicor,in monimento nihil fuiffe praeter
verba....Ilenmwsós Juvenem formofum fuiife defun-
&um, apparebat. jam poéta dicit: Argos Philoclem
fuum pulcrum celebrat: alium quendam cippus Corin-
thi et. Megarae, (in quibus legebatur: Φιλοκλέους τοῦ κα-

λοῦ, feu Χαῖρε Φιλόκλεις καλέ, iive Φιλοκλῆς ὃ καλό 4). Υ. 4. le--
go: ὃς καλός, [cil ἦν, γέγραπτοι ἐν στήλαις. Tum poéta

pergit: At in meo monimento defunt paucae illae lite-

rae (xaAàc five. καλοῦ), fed pro- me teftantur nec lapides

nec cippi, fed Πριηνεύς, quo nullus élegantior pulcritudi-
nis fpe&ator.

P. 176. Hegefij ρὲ Ep. VH. 1, ἐνδέξια, Lenzius V. cl.

comparat Zirgil. Aen. VI. 540. fqq. Hic locus eff parrir,

- ubi f? via fíndit in ambas; Dextzera, quae Ditis magni

"Jub moenia tendit; Hac ἱστὸν Elyftum mobis:- at laeva :a-
lorum Exercer poenas, et ad impia Tarzara miriit. |
P. 178. Eupborionis Ep. IL 1. οὐχ ὃ λίϑος τρηχύς δε
καὶ ὀστέχ, Marg. Ap. G. et Κ..--- V. 5. etiam Sálmafius

- fic emendavit, ut ap. Br. exhibetur.
P. 181. Panphili Ep. IH. 4. μέταπεπταμένα emendat
Sabnafíus in not. mft. — Quod olim emendavi, σαιδὸς
᾿ἀπηναίου, licet aliquam habeat fpeciem, verum tamen

"non videtur. . Certe χεὶρ ἀπὸ παιδὸς periphrafin efhcit
elegantiorem, quam quae librarii ofcitantiae tribui pof-
Ét. Quare vide, an legendum fit:

παιδὸς ἀπ᾿ ἡλιθϑίου x. 4.

inatius pueri flolidi, qui (cil. canoram cicadam interemerat.

T.LP.L ΕἸ EMENDANDA, 43$

Ps

: P. 184. Phaedimi Ἐρ.1. a Brtrickio totum ad mern-
tem Salmafii emendatum eft. . Ex :conje&turis, quibus
.olim hoc carmen tentavi, plurimae mihi etiamnum vi:

dentur verae; totum fic fcripferim: (5 50550 up
: , ᾿ - m. «ΟῚ (3
Cos τόξον μὲν. ᾧ Γίγαντος ὥλεδας δϑένός, UN λ
cyat 1doqs βίης, "Ex&sey'; ἀνάκτωρ᾽ E ἰὴ :
τ το δῇ ew φαρέτρη Avérw λύκοκτόνος, ' : d ΑΘ bk
τόνδε. δ᾽ ἐπὶ ἡἰϑέσιξ διδτὸν —.0u91oc0q cou

στρέφειν Ἔρωτος, ὄφρ᾽ ἀλέξωνται πάτρῃ iia

ϑαῤσαλέοι φιλότατι κούρων.
— phe γὰφ ἀλκὴν πνεῖ “θεῶν ὑπέῤτατοξ. 0003
αἰὲν 83s , puis Men '
Att aeh3so bn nim umani 4 d

Maec ad ineubedburadh xefligia pattine., accedutit. Seit
fus eft: Vim arcus, quo: Gicantis. proflravifli vobur, 16
Phoebe, Cobibe. — Sam depone pharetram. unde fagitràs -
im lupos boflesque. promis; er illum in juvenes: converte
Amoris fpiculum. ut amore puerorum incenfi patriae fuc-
eurrere velint, — Hitic enim Deorum porenii[Junus (mor)
femper infpirat pectoribus robur igneum ez propugnatori-
bus virrurem praebet, — |n ult, vf. ἀέξειν fortaife ferva-
τὶ debet; i. e. ὥςτε ἀέξειν "o. , πνεῖ ἀλκὴν καὶ αὐξάνει do. —
Ejusmodi amorem, qualem hoc carmen praedicat; Py-
thius Apollo ϑείαν φιλέαν appellare ποῦ dedignatus eft;
^ fecundum 4eliat, V. Ἡ. ἢν 4. quem locum non praeter-
jit de caftra illa "Thebanorum paederaftia agens Val-
chenar. δὰ Callimachi Eleg, Fragm. p. 219. fqq. -

P. 187. Phaediini Ep. II. 3. pro χάφις marg. Ap. G.
et R. xzpv£, — Ejusd. Ep. lll. ex Kgfferi Not. ad. Sui-
dàm repetivit Pacíatdius in Monim. Peloponn. T. I. p:
24. qui fà» de: ΩΝ i, e. calceis venatoriis inter-
pretatur.

P. 194. Thoscrisi Ep. IV. 3. τρισκελέξ. nam prióji
mentula utramque tibiam brachialem paene Heiequinh

Vol, It. P. 2. Ee

ν.

434 T ^DDENDA " -* T.I PII.

Brodáei verba (unt, qui Theocriti Epigrammata Scho-
lis illuftravit in Mife.: L. VH. 23; |
P205. Theocriti Ep. XVI... 8. ἐπίηρα EM.
quam formam multos véterum probaffe conítat; Soph.
Oed. T. 1094. ὡς ἐπίηρα φέροντα voi; ἐμοῖς τυράννοις, Ap.
Homer. etiam. Is 4. $78. plurimi fcribunt ἐπίηρα φέρειν,
non ἐπὶ ἦρα. ubi vide. Euftath. p. I 15. 18. et Heynium
ad Homer. T. IV. p. 151: —. V... 9. σἄσιν etiamnum
vulgatae praefero. Fieri tamen poflit, *ut poéta fcri-
pferit: Quod dp 45. a ^
πολλὰ καὶ χοττὰν δωάν TOI ΤΑΙ͂ΣΙΝ εἶχε χρήσιμα.
i. e. ἕταισιν. multa civibus fuis ad vitam utilia dixit. ἔται,
«αολῖται. ἑταῖροι, συνήϑεις. Apollon. Lex.Hot. Hac fighi-
"ficatione Danai filiae ad regem "Argivorum in Aefcbyli
Bupph. 262. ἐγε δὲ es σε πότερον ὡς ἔτην (i. e. δημότην)
᾿λέγω Ἢ τηρὸν ἱεροῦ ῥάβδον ἡ πόλεως ἀγόν ; In foedere Lacedae-
moniorum et Argivorum ap. Thucyd, V. 79. αἱ δέ τις
τῶν συμμάχων πόλις πόλει ἐρίξοι, bc πέλιν ἐλθεῖν, ἄν τινα ia ky
ἀμφοῖν τοῖς πολίεσι δοκοίη. τοῖς δὲ ἜΤΥΑΙΣ καττὰ πάτρια δικά:
£o, mm
P. 255. lin. 6, In Pesci diflicho, - quod ex
Pluzarcbo laudavi; Lenzius acute fufpicabatur, legen-
dum effe 3 ὡς ϑεῖον "A3. fimul monens, poétas ad /1cf/o-
4i imitationem, qui hiftorias per καὶ οἵ. connedtebat, fi-
.inilibus initiis ufos effe. Sic énim Phanocles etiam aliam
hiftoriam de Orpheo orditur. — P. 226. lin. 7. ἃ fin.
poft ftribit adde: Ariflides T. L. p. 570. ed. eb. ἄν-
δρεξ Λέσβιοι, ποῖ προφχϑητε; σὲ φατὲ μὲν τὴν νῆσον ἅπασαν
ὑμῖν 8ivod μουσικὴν, καὶ τούτων τὴν ᾿ὀρφέως κεφαλὴν αἰτιᾶῶσϑε,
—— P. 227, lin, 5. ἃ fin, adde: et Jnuzerpp. Valerii. Flac-
εἰ L.H. 150, — Ibid. PLanocdis Fr. IL. in antiquis
Clementis editionibus vitiofe editum emendavit H. Sre-
phan. in Schediafm. V. 4. qui οὐδέπω ἔστιν legit.

T.I. P.I. ET EMENDANDA, 433

P.2298. Nicaeneti Ep. I. Defcribam h. 1, quae ΠΝ
felingius de hoc Ep. disputavit i in Diff. Herodot. p. 12.
» Guyetus adfcripferat, ὅρος effe Atlantem et Zxerray non
alind ac μέγα. — In pofterius fedulo inquifivit diligen-
tiífimus Florilegii editor, veftigavitque Nicaetiezi fenten:
tiam, planiorem utique multoque expeditiorem futu.
ram, fi levi opera et mutatione vocabuli ghe

Ἡρῷσσαι Λιβόων, Χαρίτων ὅρος aire γέμεσϑε,

quae mihi quidem adject non blanditur tantum, fed
vera cenfetur: tum quoniam ὄρος ἄκριτον incommode di:
citur et difficillimos habet explicatus; tum etiam, quod
Libyae collis. xaeírav üve Gratiarum faerit amoeniffi- -
nus, opportunusque adeo Ἡφῴσσαις Aigós;, quales 4pol-
lonio Rbodio AV. 1422. De colle Herodoru; 1V. 175.
Cinyps fluvius labitur ix λόφου τοῦ καλευμένον Χαρίτων : ad-
dic-eíle δασὸν ἴόψσιγ cum cetera, et vicina quidem Afri-
ca ominis, fit arboribus nuda: meminit ejusdem Call;
macbus in fragmento, quod ex Scholiis in Pindari Od.
V. Pyth. excerplit R. Benzlejus : Ἢ ὑπὲρ αὐσταλέον Xael- |
Tuv λόφον ---- ubi ἀσταλέων belliffime correxit Rubnkenius. ε΄

P. 230. lin. 6. Lege Asbenienfés pro Maratbonem,
ut aliud agens fcripfi.

P.232. Niaeneri Ep. IV. $. Vatic. Cod. le&ionem
voryke ὑπὸ στεφάνοις μέγας tgevty ünice probat Hufcibke
in Anal.cer. p. 27. Sic certe Erycius Ep. XIII. ὑπὸ στέ-
φάνοις δ᾽ αἰὲν ἔχῃς πλοκάμους; — Comparat idem V. D. Pro-
pert. L. ME. 5. 21. Μὲ juvat er mentem multo vincire
Lyaeo Et caput in verna femper babere rofa. — Ciceron.
de Fin. H1, 20. parantem in rofa Thorium. | Gronov. ad
Senec. Vit. Beat. c. 1L — Ibid. Ep. V. 4. lectionem Cod.
et Planud. Zrevusv(4; revocandam effe vidit do&iff. Scbae-
ftr ad Longum.p. 417. Στφυμονίης eft Boreas a Strymo-
ne flans, Vide Intrpp. Herodoti p. 675. 6. Hojus. no-

ke 3 ὦ v

436. "TADDENDA :". T.LP.II.

minis nec Brunckius meminerat, qui vulgatam mutavit,
nec Grotius, qui male vertit: de sazre quod unicus illi
Szrymonia periit , dum fubiz baedus aquas.

P. 235. Alexandri Aetoli Ep. 111. habet Grozius in
Mantiffa IV. 'T. HI. p. 426. ubi v. 2. 3. fic vertit:
fpado nunc ad. pu forem, Auratus quaziens cava
jenes ire a qii |
P. 241. lin. ix poft αὐτός. adde: Tetrametrum
| Arcbilocbi fervavit.. :'Onigities: e. Celfum 11. p: 72: Ὅρκον
«δ᾽ ἐνοσφίσϑης μέγαν, ὥλας τε καὶ τρώπεξαν. Hujus dictio-

nis ex patribus praefertim: exempla: collegit. Valckenar.
in. Adnot. crit. ad. N. T. p. 369. fq. alia. Hufchke in
Diff. de Fabulis Archilochi p. 14. fq. — Alexandri Fr.
V. 21. οὖσον, vocabulum faro obvium, librariis deberi
/non exiítimat Lenzius, qui κακὸν ἤρικεν οὖσον emendat:
puiridum disrupit funem. Lycophron v. 20. ubi Schol,
Osca, τὰ σχοινία, παρὰ τὸ οἴω, τὸ κομίδω, οἶσα, καὶ Ἴωνι»
κῶς οὖσα. 4 τὰ ἀπὸ οἷσόας φυτοῦ, ἤτοι λύγου" πρότερον
"ἂρ ἀπὸ λύγου σχοίνους ἐποίουν, ---το lbid. v. 30. Vocem
- Ag attigit: Palcken..ad Callim, Eleg. p. 229. ^.^ ^^

P..246. Phalaei Ep. 1, 5. ὕμμιν et. v. 6. ᾿Ισϑμοῖ
Salmaffo debetur. —. .Etiam fq. Ep. v. ς. et 7. ad
Salinafíi meniem. conflituti, ὁ Bs

P. 248. Phalaeci Ep. 111, 2. Marg. p" Guy. et KR.
nF. ἀρτιδόρου recens excoriati. τὸ ἀμφιδόρον lie non pl&-
cet, ut nec ἀντιδόρον.. * —— lbid. v. 4. κισσοφόφου. et. v.
6. pro πολλάκι cOrrigitür πόρπακι 1, e. τῇ AaQm τοῦ AÍxvoU.

P. 250. Phalaeci Ep. V. I. ξείνης fuppeditavit Salma-
“ας, cai etiam reliquae hujus carminis emendationes
debentur. Caeterum ἐπὶ ξείνῃ revocandum, ut exqui-
fitius. Vide Bacb, ad Xesopb. Symp. ΠΠ. 16. p. 132.

P. 252. Callimachi Ep. !. habet Grozius in Mautif-
fa ἵν. T. III. p. 428. ubi duo priora diíticha vertuntur.
-— Ut hic v. I. κυκλικὸν ποίημα de eo , in quo omnia tri-
ta et. nota, ita ῥαψωδία ap. Plusarcb. T. M. p, 514. C.

T.I P.H. ET £MENDAND A. 437

garrulus εἰς τὰς ἑώλους xal πολυπατήτους περιϊων εἰςελαύνει
ῥαψῳϑβίας τὸν λόγον. Hefych. ῥαψώδημα. ψεῦσμα. φλυαρία, Hinc
ἡαψωδεῖν pro φλυαρεῖν ap. Liban. Epift. MXXXIIIL p. 481.
et alios paflim. — V. 5. σύγε Valckenar. corr. in. Callim,
Eleg. p. 19. qui v. 6. τοῦτο φαφῷς. ex Ree mecum re-.
— judicat.

| 254. Callim. Ep. ML. tractat Velia: ad Calli.
EL p. qum fq. qui v. 4. Vat. C, le&ionem οὗμὸς ἐρως re-
vocat, quam ipfe quoque unice probabam: a idem ille,
qui me, re Deus etiam ( tenet, habet) premir?. Negarg
noli; vem omnem novi; te, Cleonice, mens quoque corri--
puit Euxizbeus, — V. 2. idem τίς γέγονας; haefitabun-
dus proponit; et v. 3. miratur capillos in hoc contextu
commemoratos. Simaetle certe Theocriteae Eid. II.
$9. eodem mürbo laboranti &2jsvy ἐκ κεφαλᾶς πᾶσαι τρίχες.
Sufpicatur igitar, μοῦνον ex fimili loco H. in Cerer. v. 93.
adícriptam, genuinae locum odtojefie, et proinde emen-
dandum effe: ἐστέα σοι καὶ ῥινὸς £T, οὐ τρίχες, Offa. tibi
σάῤως (fola) funt ez pellis, nom amplius capilli. atque
adeo caeíaries tibi jam amore marceícenti defluxit. In
H. in Cererem quoque v. 93. corrigendum effe: μέσφ᾽
ἐπὶ νευραῖς Δειλαίῳ ῥινός τε καὶ ὀστέα μοῦνον ἐλειφϑεν. —
Do&a emendatio; an vera, haud dixerim. Οὐσία fic
verba e τρίχες parum eleganter cum praecedentibus
cohaerent; nec μοῦνον, in quo vocabulo mira eít empha-.
fis, e textu circumícriptum velim. — Sufpe&um mihi
locum effe, olim indicavi; conjectura eum tangere non
audebam. Nunc fummi viri exemplo incitatus, propo-
nam, quid mihi in mentem venerit. Num fuit:

'Ocría so x) ἵνες μοῦνον πέρι.

j e. offa et nervi, nibic amplius fupereft. ^ b. Schol.

Theocrit. Eid. a, 432. lw τὰ παρακολουθοῦντα νεῦρα ταῖς

φλεψίν, Philo, quem ipfe Valckenarius excitat, p. 933. E
Ee 3

4.38 ADDENDA ΤΡ.

βικνοὶ γεγόνασιν" lie αὐτὰ μόνον καὶ λεπτὰ δοφᾷ, Solent
autem ive conjungi offibus; ut in Callimachi loco, (in
quo equidem in vulgata acquiefco , diftin&tione pofita
poft νευράς, quod ad ἐτάμετο pertinet) δειλαίῳ ἵνές τε καὶ
ὀστέα μοῦνον ἐλειφϑεν, Apoll. Rbod. L. 1. 828. μέσσας δὲ δὸν
ὀστέῳ ἶνας vir Hte Homek. 03. 4. 212. οὐ ye ἐτι σάρκας τε
Xa) ὀστέα ἶνες ἔχουσιν, Horat. I. Od. XXVIII 13. tievvos
arque Curem morti conceferat atrae.

P. 2355. Callim. Ep. IV. 2. ἔξος eft in Ap. Guy. V. 5.
-ide ἔφηβον cogitabat Salmaffus. Valcken. ad Cal/im. Eleg,
P. TEM comigit: τ

Οὐκ εἰς Εὐξίϑεον: wdxsles γὰρ ἡ λιϑόλευστος

"she καὶ δυζέθως οἶδ᾽ ὅτ᾽ ἐπιστρέφεται,

£F
siam et illuc foler tendere peffima. — Euxitheum deperiffe
Callimacbum apparet ex Ep. ILI. Cum verbis κἀκεῖσε Tel.
νει Valcken. comparat Theocrit. Eid. ll. 98. τηνεὶ γὰρ
^o Φοιτῇ, τηνεὶ δέ οἱ 430 καϑῆσϑοι. cum feqq. Lucian, T, 1. p
637. ἐπιστρέφονται εἷς τοὐπίσω. ὥςπερ οἱ δυξέρωτες, καὶ
αύῤῥωῚθεν ἀποβλέπειν τὰ ἐν τῷ φωτὶ βούλονται. et fimilia,

P. 257. Callim. Ep. V. 6. ἐφίλησα τὴν μιαφὴν inepte
tentat acerbüs Ῥίον πὶ cenfor in A&is Eruditor. ann.
1753. p. 278. — τὴν αἶραν in mentem venit C. de
Pauw, qui malleum, quo fores pulfantur et attrahun-
tur, interpretatur. :
"o? P.258. Callim. Ep. VL. 1. 2. »Alloquitur aman-
tem Callimachus. V. 3. 4. refpondet araans.* — Marg.
Ap. G. et R. Ibid. v. 3. μὴ δή γε emendatur. Ex eo-
dem fente profluxit v, 5. le&io Annae Dacieriae.

P. 259. Callim. Ep. VII. 2. τοὐμὸν ὄνειρον, Adde 7ω-
lian. Epift. L. p. 432. ἐμοὶ σὺ διηγῇ τοὐμὸν ὄναρ.

— Ὁ, 260. Callim. Ep. VIM. 1. £z ἔχϑει offert Cod.
Voff, — In Ep. IX. v. 2. du&us ex Homeri H. in Mere,
523. αὐτὰρ ᾿Απόλλων Junii κατέγευδεν ἐπ᾽ &e9ud καὶ que

T.I. PII. ET EMEND ANDA. 439 .—
ADS |
- AéTWTI, μή τινα Φίλτερον ἄλλον iy Mee ἐσεσϑ, Μήτε
ϑεόν, μήτ᾽ ἄνδρα. Σ
P. 261. Callim. Ep. X. Edidit Prefiero Petroni in

Nofizie Litzerdvie Oliramontane, T. El. P. 11. p. 3 39.
— (QCauía nulla erat fatis gravis, cur ὡρχαϊος tentarem.
— Corn. de Pauw verbum elfe: putabat τἀλαμαμεῖν, ut.
ταλαπαϑεῖν, nimis inepte; idem v. 2. μαίνων legebat. Fe-
lieiori fucceffu Hew/riigerus in A&. Erudit. p. 366. an-
ni 1768. λευκοπφρωκτομανῶν οὐκ €, — V. 7. ἀλλ᾽ αἰσχρὸν 9g;
margo Apogr, Voff. — 84: Epigr. XI. habuit Groritis.
in Mantiffa IV. T; Il p. 444. Ἔννοια, quam tractat, poft
Horatium pluribus placuit, etiam recentioribus, inter
quos duo laudaffe fuílecerit, ingenio facile principets
Arioftum in Orlando f'ur. » X ον

Come fegue la lepre il ciécjnpio

Al freddo, al caldo, alla montagna, al lito.

Ne pià l'eflima poi cbe prefa vede;

E fel dierro a-chi fugge «fimi: 4 pie s: ^

et orieiinie án- Novelas Exempl. T. L p. 65. tio quere
via io que fuefes tu conmigo como es el cazador, que en al«
canzando la liebre que fígue , la cage J la dexa. ens correr
1ras otra que le buye. D.

P. 264. Callim, Ep. XII. 2, ἐκτὸς c: Salma eventunt.
— Ad v. 3. Fierillo in Οὐ ad A:ben. p. 97. quaerit;
eur rofae abjecta folia? et poétam dediíffe autumat: τὸν
δὲ j6Y ἀκανθοβολεῦντα, .— Vulgatam falvarn .praeftat io
Propertii, quem in notis laudavi.

P. 267. Callim. Ep. XMI. :4,. Margo A», G. et d
»Nondum.dies XX praeterierunt, ex quo te monuimus.
Sed neício quid proverbii Jatere videtur ἐν τῷ εἴκοσι, In
Ap. Kahnk, praeterea additur: »7Z6 pro ταῖς dorice. De:
viginti illis diebus non querimur.« ᾿

Ee 4

.449 (cr ABDENnD ἜΒΗ TIE POL

«. P. 269. Callim, Ep. XIV. attigit Falckenar, in. Cal-
lim. Eleg. p. 82. ubi v. 2. fcribit ad mentem Huberei
van. Eldih: . rà ἐπαοιδὰν Τῷ ραμένῳ, μανίαν οὐκ ἀμαϑής,
&K.. ln his veriflimum et eleganti(fimum eft τῷ ᾿ραμένῳ,
quod. adoptavit V. D, in Epliem, liter. Jenenf. an. 1799.
pr. 199. p.764. praeterea corrigens Μοισᾶν oix ἐμαϑὴς ἃ I
Aliud quid latere videtur, quod etipfum repertum iti non
dubito, — V, 5. Valckenar. σῷ ( δοκέῳ.) qj 4 λιμός -- τῷ
idcirco , ut faepe ap. Callimachum ;. fatetur tamen, | fibi
non fatis liquere, qua ratione haec cum praecedentibus
€ohaereant ;. quaedam. fortaffe periiffe olim interpofita,
Hoc nomine praeftzk Brunckii leGio.
enc Pen k, Callim, Ep. XV. Tanquam ineditum pro-
tulit Profpero Petroui in Notiz. Oltremont. T. II. P. 11.
Ρ. 337. qui v. 3. 4. fatis inepte vertit: Sic dormias, im-
probiffima, ut amatorem tuum. mnecas, vint in fomno
nüferigordia mota &ccurrens.

P. 272. Cailin;. Ep. XVII. I. μικρὴ ῥῆαις. Die Chr y-
foflomus Or. LXXV. p. 408. de νόμῳ" οὗτός ἐστιν ὃ τὸν κά-
τινον οὕτως μέγαν m τηλικαύτης ἄξιον σπουδῆς ἀποδείξας" —
οὗτος. δτὰ τρία bita, eic ἕκαστος κηρύττεται τῶν ya) y,
πολλοῖς. ἀποφ: TT E Qi» “τιμιώτερα, — Ep. XVIIL. habet
Grozius. Mantiffa. IV. T. IM, p. 434. — V. 3. Ap.
Guyet. ἔθηκε, Ty κεραδτῇ δέδωκε καὶ φ. Heuf nger in AGtis
Erudit. ann, 1768. p. 366. ἔϑηκά ται γέρας τοι δίδωμι καὶ
φαρέτρην. .---- Epigr. XIX. 2, Σειρὴν d περῖφ. corr. Corn.
de. Pauw. V. 5. καὶ παστοὺς ἐφίλησε τὸν τε TI. quae tbalamos
. amabaz et. Pana in illis, idem, | Tandem γ. 7. 8. καὶ τοὺς
αὐτῆς Xeóu μελαίνας ταρσούς. Somnia! ---- LeCtio v. 5. 4
μᾶστὀὺς ἐφύλασσε. debetur .Salmafro. . Sed unice verum
eft ἐφίλῃσε. Martial. L. XIV. 149. in Amidlórium: Mam-
mofüs meruo ἢ tenerae me trade puellae, Ut po[Jint. niveo
pecore lina frui. Eidem le&ioni patrocinatur cl. Mirz-
Jéberlich, ubi de translato ufu v..amaere agit, ad Horar.
I, Od. XXV. p. 241.

͵

-

T... P.H. ET EMENDANDA, . 441.

ὡς P. 275. Callim. Ep. XX. 2. δαίηραβης. temere hae- .
rens in ταῦϑ᾽ emend. πάνϑ᾽ i.e. ὅλον, ΝΠ certius,

. quam ταῦτα δῶρα jungendum eife —. Ep. XXI. 2.

ἀρξάμενος merum eft vitium. defcribentis Sa/mafri. In
marg. Ap. νεῖ G. »Legendum videtur εὐξάμενος €* —
Ep. XXVII. 2. γλεῦκος Ap. G. et R. ubi inepte; »mufti
inflar εὐμαϑίην inftillarunt.* | Mox v. 3. Salmafius quo-
que de perfoua. tragica. cogitabat ; alio tempore de hi-

| ftrione quodam Dionylíio agi cenfebat idem, AIT

*

P. 280. Callim. Ep. XXVHI. Margo Ap. G. et R.
ο»δεδαγμένον. βεβλψῳμένον, Cf. Hefych. V. Amore non turba-
tum, ut amantes effe folent in theatris.& — P. 281.
lin. 12. dele quo2ue. — Mox adde Claudian, in Eutrop.
L. l1, 111. Sawique aevo laxata curis, [ulcisque gerum —
Corruerat pajfa facies rugofíor uva. ΠῚ

P..283. Callim: Ep, XXXL I; Ζεφυφοῖο tentat V. D,
in A&is Erndit. ann, 174,8. p.407. et V. 2. προῦπαον)
quod idem effe cenfet ac z«eíexexrow — Ejusdem farimae
funt emendationes. v. 5. ab^ eodem propofitae:- εἴ δὲ y.
λιγυρηχέος οὖδας lgfacuw Τιοσδὶν ὦλός, ὡς --- Siquidem'ven«-
ti procellofi fpirarent, navigabam olim, e domefticis et.
nativis meis antennis praetenfam.tollens velum: obti-
nente vero. tranquillitate navigabam, fuaviter-fonori
maris pavimentum (aut gequor) fuleans pedibus ;- quem.
ádmodum.et nomen meum .teflatur;. donec etc, —. P.
285.lin. 3. Verba ἐν ϑαλάμῳσιν ( minus. re&e. accepi de
zempli penetralibus ;; agitur de: cubilibus, in quibus haue
τας degerat, bene monente Fzorillo in Not. ad Herod,
Art. p. 124. Hoc fenfu ϑαλάμας pofuit Homer. 03, ε. 432.
πουλόποδος ϑαλάμης ἐξελκομένοιο; et Oppianus paffim, I. Ha-
lieut. 139. 264. 445. Caeterum nondum me poenitet
emendationis olim propofitae, ita N IM ut nune dis
Mogetoihm qenlenm ficus s ba | |

«e 4. uo. qi

442 TM ADDENDA r T.LERHHe

μηδ᾽ ἐμοὶ ἐν Sande 39' ὡς πάρος, alii Με ἄπνενς,
τηρεῖται γοερῆς. ᾿ὥεον ἐλευδνυξ,

soh amplius, wr olim in cubilibus dii; quaerulae balcy-
onis partum obfér'vo. Fiorillo |. c. proponit emendan-
dum: τίκτοιτ᾽ alvovígy ὥεον “λκυονίς. ve non diferte ex-
hsec » Vide ipfurn.

P. 287. Callim. Ep. XXXV. Gross in Mei IV.
T. ilH. P- 439. fic vertit:

^ eff odi tenor bur: in cargine: Bon malus. ille
. Vates: fed smetuo, me farus ille Solis,
45. gertriiofum. eff , fibi legerit. 1 procul a
me,
Nodiis Mraseae , tenuia verba labor.

€)

P. 297. Callim. Ep. XLIL 2. 4;19' ἑλοῦσα κόλιξ
emendat Valcken. ad Callim. Eleg. p. 260. fq. i. e. sins.
vicit. fuperaviz. Cf. cl. Hufcbke. in Anal. crit. p. 78.

; UP. 298. Callim. Ep. XL!V. tanquam ineditum ex-
.hibuit Pro/fpero Perroni in. Nozizie Oltremonrane Ὑς VM.
P. 11. ». 339. Heufinger in. AG. Erudit. ann. 1768. p.
367. fic corrigit : »Μήνυε, καὶ σὺ γὰρ ὧδε, MsvéxQa a6,
οὐμέτι πουλὺς Ἦσϑα; τίς 3 (4v) ξείνων, Og σε κατειργάσατο;
g: "Hgare (ἦ ῥα 78) καὶ K. — Menecrates, vino ἱπιπιοάθιδν
tius potato, mortem fibi acceleraverat. . Hunc paulo
poít, quam ad inferos tradu&us erat, Menippus aliquis,
quafi mortis caufam adhuc ignoraret, fimulansque, fibi
. parum credibile videri, virum ejus aetatis naturali mor-
te occabuiffe, interrogat, quis hoftis eum interfecerit.
Menecrates, ut fi puderet fe tam turpem mortis caufam
. diferte pronuntiare," refpondet, eundem auctorem
mortis. fuae fuiffe, qui Centaurum Eurytiona labefece-
rit, fc. vinum. Deinde Menecrates, ut etiam hac re
pudori fuo confulezet, culpam a vino transfert in fa-

Ὺ

don d ET — ANDA. 443

tüm.« —- Haec nemo facile felicia distétie: In Ap.
G. et R. v. I. αὐ ai, καὶ σὺ legitur, v. 2. τίς ἐξ οἴνων;
pofterius hoc probabat Vir eruditiffimus, Chardon de Ja
Rochette, cui Anthologia Conftantini Cephalae vitam
aliquando debebit et fpiritum, in libello menftruo Mz-
. gain etcycl. an. V. T, VI. nr. 22. p. 179. τίς σ᾽ ἐξ οἵ-
- γῶν ὥς σε x. reliqua fana eífe pronuntians, quae fic inter-
pretatur: Er τοὶ au(fi ,' Menecraze, ze voilà aufi dans là
tombe, tu π᾿ ἃ plus ἐπέ le plus fort. | Quel vin f'a ainff
privé de la vie? πουλὺς per σφοδρὸς interprétatur, ut ap.
Philipp. Ep. LX. Idem V. D. ex Rubnkenii fchedis pro-
tulit haec: » Hemfterhufius difcipulis Callimachum enar-
rans, judicabat, non Callimachi illud Epigramma effe;
fed recentioris cujusdam graeculi. . Ominibus iterum
perpenfis , fic legendum puto: : IM:
&. Alu, €) σὺ γὰρ ὧδε, Μενέκφατες, εἰσέτι πουλὺξ
ἤσϑα᾽ τί σε, ξείνων λῷστε, κατειφγάφατο ;

B. ἤρατο (2) καὶ Kévraveow. . 7 !

Τὰ quoque, Menecrates, in hunc usque diem frequens
nobiscum eras, Quid tibi, hofpitum optime, mortis
caufa fuit? Idem fomnus, qui b^ "WEÀ me etiam. j
oppreffit, « a
P. 300. Callim. Ep. XLV. 3. Boyoibueh:" in Diatr,

in Infcr. quasdam Murat. p. 25. lacunam fic explet: καὶ
χορηγὸς ἤμην, improbante Beuberio, qui: proponit in Epift.
ad Hagenb. p. 42. ὅγε πρὶν κλεεννὴ vel fimile quid. Ha«
genbóucbio p. 75. praeterea in mentem venit: 5 τὸ πρὶν
κεκάσμην v. προστασίῳ v. "y, — Ad Ep.,XLVL inprimis
comparandum Ep. ἀδεσπ. DCCXI. et DCCIX. — Ep.
XLVII. 3. Cf. Μη δεν, ad Horar. 1V. Od. V. 29. p.
369. — Ep. LIli. 6, Fonteinius: cogitaffe videtur de
proverbio, quod eft inter Callim. fr. LXXXV. ubi um-
brae ap. Orcum fic defcribuntur: ἐκ τῶν, $xov Qovy κολ-

444 s 0AÀADDENDA τ. T.LPI.

Aófiou (i. €. λεπτοῦ σινας νομισματίου) πιπρήσκουσιν. .quando-
quidem umbrae et fimulacra carnes ron amplius come-
dere folent.

, «P. 302. lin. 9. poft Plénud. dido: et Vat. Cod,
— Callimachi Ep. LXUl.. 2. ἐν δ᾽ οἴνῳ corr. Valcken. ad
Callim, Eleg. p. X5. »Inter pocula quae fierent vel di-
cerentur, fieri dicuntur παρ᾽ οἴνῳ᾽ ἐπὶ τοῦ ποτηρίον" vel ἐν
οἴνῳ, Sophoclem. lon νυ, cujus fuerat ufus hofpitio,
ἄνδρᾳ dixit παιδιώδη sae οἴνῳ καὶ δεξιὸν ap. «4τῤεπ. ΧΕ, p.
603. F. Ap. Lucian, Το VI. P. $02. filins Cal.
liflbenes dixit πὰς τραγωδίας ἐν οἴνῳ γράφειν. τὰς ἐν οἴνῳ καὶ
παιδιᾷ φωνὰς dixit Plutarcb. Y. p. 612: B. παρ᾿ οἴνῳ ipfius
eft Sophoclis Oed. T. y. 790.« Similia, eandem emen-
dationem repetens, dedit p. 262.

P. 315. Eratoflbenis Epiftolam. | illuftravit Nicol,
Loénfis in Epiphyll. Ii. I. ubi etiam Carmen ejus ex-
hibet. —- P. 319. Rbiani Fr. I. cum interpretatione
faa dedit H. Stepbanus in Gnomis de Virtutibus p. 18.
9, fg. iterum tra&avit in Schediafm. L 16. — V. 14.
μνᾶται δ᾽ εὔπηχυν ᾿Αϑάναν hyperbolice et paroemiace di-
&um cenfebam de eo, qui in ambiendis nuptiis fum-
ma quaeque et tantum non ἀδόνατα captat. Αἵ Srepba-
sus monuit, hiftoriam fpe&ari, quam narrat Tbeopom-
pus ap. Arben. L. XIL p. 531. F. de Cotye, rege Thra.
Ciae, ὃς δεῖπνον κατεσκεύασεν, ὡς γαμουμένης αὐτῷ τῆς A99-
vic, καὶ ϑάλαμον κατασκευάσας ἀνέμενε μεϑύων τὴν ϑεόν. —
De ἐπίηρᾳ v. 21. vide ad Theocriri Ep. XVI. 8.

ΠΡ, 322. lin. 3. adde poft ἀμβρότῳ Homer. Hymn. in
Vener. v. 6I. cujus au&or exícripit Od. e. 364. —
Rbiani Ep. III. 2. In Ap. Ruhnk. συνήσας five aiviezc con-
jicitur. — Rbiani Ep. IV. $5. ὅττι καϑ' ὕψος Οὐ μέγα,
conj. Corn. de Pauw: cui frons eft πο snagna ; at viret
it ea Grazia coeleflis. — V. 8. ἀλύτῳ ὡς ἀδάμαντι. Quae
firmo vinculo nexa funt, ἀδάμάντε 2660304 dicuntur. Hine
Diony fius, potentia fua fretus, ἀδάμαντι δεδεμένην τὴν ἀῤχὴν

T.I. P. II. ET EMENDAND A, 445

κεκτῆσϑαι (ibi perfaadebat, ut eft ap. Aelian; in V, H. VI. 12.
et ap. Diodor. XVI. p. 86. ubi confuleInterpretes. Hinc
explicandus Horatius 1M. Od. XXIV. 5. Si feit adaman-
tinos Summis verzicibus dira. Neceffisas. ad key —
| apta comparavit Mizfcberlichius. '

P.323. Κῤίαπὲ Ep. V. I. νό «m eft in Ap. Guy.
Rubnk. Pauw. ande v. 3. etiam ῥοδέῃσιν in Brunckii tex*
tüm venit. — V. 6. εἴρπειν a, à qe eadem Apogr. In
marg. ἕρπειν ἄφιλοι five ᾧ φέλοι, ut.& δειλοί, In Ap. Pauw;
etiam ἀνϑέρικα tanquam Guyeri. laudatur emendatio. —
Rbiani Ep. VM. 3. ov κενεαῖς. Ap. quaedam. In membr;
du&us fant obícuriores. Salbmafius aut σὸν aut νῦν emen-
dandum cenfebat, — Rhiani Ep. IX. I. Margo Ap. Guy:
et Rohnk.: »Legendum. videtur. ab We — ἫΝ
pond ἀχρυλίς dudum. « daa:

τ P.327. Hedyli Ep. 1. 1. παρ΄. abii, in conviviorum
feflivitate. Cf. Valcken. ad Herodot. p. 188. 49. et ad
Callisacbi Eleg. p. 15. et 262. — Hedyli Ep. I. 3:
sou τυχὸν pfo ὡς ἔτυχε, quo ebrieras eum dutebar, inter:
pretatur V. D. in Ephem. Gothan. an. 1799. nr. 30:

p. 254. re&e ; at non apparet, quo confilio poéta hanc.
^ Pan pofuerit, cui nihil additur, quod ad rem faciat:
Pa(focles a primo mane usque ad no&tem, a noe ite:
tum vsque ad folis ortum potat; zw fubizo abit, quà.
pedes ferunz; at im conviviis fuavius ludit vel ipfe: Sice:
lida, — In his igitur etiamnum haereo. ἡ E

P. 330. lin. 3. a fin. adde:'et not, ad Srrazon, Ep;
XLHT. T. 1L. P. HL p. 89. — Fragmentum Zazipbanis
ex Atbenaeo ; quod tentavi p. 331., rectius — |
Koppierfius Obff. p. 48.

P.338. Hedyli Ep. VIT. (IV.) τον Temere de
finceritate v. νέοι dubitabam, Juvenes compotauonuni.
&martes pocta alloquitur. Caererum hic verfus, ut eom.

( praecedenti coéat, fic: videtar fcribendus:

416 ob 2v DDENDA 3 T.I. P.II.

} bun οἱ Κτησιβίου σοφὸν εὕρεμα τίετε τοῦτο, Rr
€ -— » τῷδε παρ ᾿Αφσινόης..

iii iP. 339. Hedyli Ep. 1X. (V.) 3. Vera videtur membr.
le&io ἀκόνιτος. — Ejusd. Ep. X: (VL) Similia collegit
Rirtersb. ad Oppian, Cyn. l1. 82. — P. 342. lin, ὅτι
Lege παλαμῶν. et c 1,23. et 25.

ΟΡ, 244. Samii Ep. 11. 3. βρεχμῷ vétfui non iidinite
tit, nifi aliis; quae fincera funt, mutatis. | Vera igitur
videtur Brurickii lé&io ,. quae et fenfum yai d
et verfum efficit elügsóikn; |

P. 345. Akaei Meffin, M... 2. "T et λάχοι nota»
tum in marg. Ap; Ruhuk. Pamwio in mentem venit az»
ϑοῦσα πάϑῳ, -— Ejusd, Ep. IV. 2. Nulla caufa eràt, cue
membr. le&io 1ogeae?' mutaretur, — — Ejusd. Ep. VE
Agitur de anrea Homeri ftatua, a Salaminiis poétae po-
fita. Qui cum eum apud fe narum effe putari vellent;
hunc honorem Homerus fibi habitum effe ait, quo ipfe
corruptus litem. fecundum Salaminios daret. Quare
φλογέαις ἐν Διὸς ἀφτεροπαῖς omnino de fplendore fulguris
fplendori comparando accipienda videntur, ἐν in talibus
fignificat inffruclum er ornatum effe , quam fignificatio:
nem. multi illuftrarunt, nuper etiam cl. Schaefer ad Loi
gum p«404. fq. — Mox βασανίξειν non eft torquere, fed
explorare ,' an corrumpi queat, Cf. Iuzerpp. Thomae Mags
p. 143. et quae de βάσανος notavimus in his Animadvff
T. I. P. I. p. 407. ad Mnafalcae Ep. XV.
| P. 350. Alcaei Meffen. Ep. V1M. 2, Schneideri δούς
re&ioni Ἴδης» jam per fe fatis certae, magnum robur
accedit a loco Farronis ap. Nonium in Manfues: Non vi-
difli finulacrum leonis ad ldam eo loco, ubi quondam
J'ubito eum cum viderent quadrupedem, Galli zympanis adeà
|ffecere manfuem , uz zraflarenz. manibus, — V. 10. ἐφ.
κησμῶν ob membr. au&toritatem fortaffe praeferendum,

T. E P.H. ET EMENDANDA. 447

P.354. lin. 4. Teeflis locum: ex. z4?benaeo. minas
re&e a me tentatum efle judicat cl. Hermann ad. Ariffo-
zelis Poét. L 2. p. 89. quid reprehendat, non indicans.
-Fiarille in. Obff. ad Athen. p. 48, aliis refe&tis; aliis
1ranspofí ris, eundem reftituere conatus eft; lean fagsel;
fu, judicent alii.

P. 355. Akaei Ep. XII Masthiei v. cel. ΝΥ Hymn.
Homer. p. 437. comparat cum Hymn. in Pana XVIII.
14 —— IS. δονάκων ὕπο Μοῦσαν . ἀϑύρων Νήδυμον" οὐκ ἂν
τόν γε παραδράμοι ἐν μελέεσσιν Opgvie, ἥτ᾽ ἔαρος πολυανϑέος ἔν
πετάλοιδι Θρῆνον ἐπιπροχέουσ᾽ ἀχέεε, μελίγηφρυν ἀοιδήν, ὁ ὁ

P. 356. .Akaei Ep. XIII. Monere neglexi, in Vat.
C. altero loco prius diflichon fecundo poftponi. . Hinc
C. de Pauw. duo effe Epigrammata fufpicabatur. Uni-
ce veram eíle le&tionem x34» μὲν δή, quam male fe-
riati Grammatici, hoc diflicho ales fabjefto mutétee
rint, idem mí

P. 358. lin. 6. fin. corr. tiva O3. Q. dme. 1X

P. 366. Dioscoridis Ep. l. 2. δελίνην fufpicabatut
C. de Pauw, quod non ineptum, modo ὑαλέην fcribas.
Vide not. ad Srraro». Ep. LXXXVHI.. T, II. P. ΤΙ, p.
122. Sed emendatione non eft opus, — Ejusd. Ep. HI,
5. ὅ τι σοὶ eft in. Ap. Ruhnk. et aliis, V. 3. 4x δύσῃ eft
in Ap. Rubnk. cum nota Sahnafü: ἁλιδόδῃ, quod pro:
prium εἰ pifcatoraum. -— V. 5. ἕλξεις — πολλὴν δρόσον. Pa*
roemiace dici nullus dubito. δὶς fpe fruftratum irri-
dens mulier ap. Ziriffoph. in Thefm. 912 8. αὕτη μὲν ἡ
μήρινϑος οὐδὲν ἔσπασε, ad quam paroemiam idem refpexit
in Veíp. 175. ἀλλ᾽ οὐκ ἔσπασε ταύτῃ ys, — Vitium eft igi-
tur in verbis ἐκ λιμένος, in quibus participium latere pu«-
to, ut μαιόμενος, quod non fine elegantia hic interpone-
etur :

Db£us μαιόμενος πολλὴν δρόφον,

4.43 ΤΑ ΠΕΝΟΑ - | T.I. P.1T.

laboye impenfo non pifcés, fed aquam extrübes, Cf. Apollon.
Rhod... r196.126. ldem fic utitur verbo —
i^ Jo IH. 8o. 1V. 862- i

* p.368. Dioscoridis Ep. IV. 2. | Sulimaf biebaid
dii οὖκ ἔφυγον tuetur cl. Hermattius in not. ad Vige-
rium p. 721. Effugi re: ar vix dixeram, cum non cffu-
giffe me fenft, -——. Me- nondum poenitet fententiae de
hoc Epigrammate olim prolatae , quod. ἔς; miembrana-
"a leBionibds "yeotsd ——— —Á

23 ἐλ, vi ao έν pete τ τῶν

Ἐξέφυγον, διόδωφε; «59: σὸν βάρος" οὐδ dei sx, (C

a8 UL . ἐξέφυγον τὸν ἐμὸν δαίμονα πικρότατον,

(0 wiupbregóg μὲ κάγεδχεν" ᾿Αριστοκράτει, δὲ λατρεύων ἢ
qud. od μύρια, δεσπόσονον" καὶ — — o ὦ
Efgi; Diódore, onus a te ihi itipof itu; at élxiduit
dixeram haec verba, »effagi acerbiffimum fatum meum,
cum longe gravius tie deprehenderet;/ Nunc enim Ari-
ftocratis imperio obnoxius, jam tertium dominum, οὐ
jus fubiturus fim. impérium , exfpe&o; ^. Sic noviffi:
füum verbum accipiendum effe, cl. Schneiderus per lite-
rá$ me monuit; qua explicatione admiffa, emendatio--
. fie non opus effe apparet. V. T, tamen liaud fcio an me»
lius legatur dens, quod Pauwioin mentem venit. Idem
haerebat in καὶ τρίτον, fufpicatus, xrégov ripa —

et alterum nactus fum berum, r4 di

P. 570. Dioscoridis Ep, V. 2. marg. Ap. Guy. et
Ruhnk ?euaz' i. e. ὑπερείσματα. male; — P:371. Ejusd
Πρ. ΝΗ. Ex hüjus carminis lemmate male iütelle&o er:
rorem de Sofiparro poéta ortum effe cenfet Chardon 4d
la Rochetre V. cl. in Magazin Encycl. T. 1I. nr, 1. p. 103.
qui hujus nominis poétam unquam fuiffe merito dabis
tat, V. 2. ὅρκον — ϑέμενον. Marg. Ap. Guy. et R. — V.
$.pro πληΐσιν nec φλιῇσιν (cf, Odyff. XVIE.22 1 ineptum
foret, xueígew tathen propius ad literas accedit, ——

T.I. P.II. ET EMENDANDA. 449

P. 372. Ep. IX. Zyaséxrw, ut eft in Vat., pro epitheto
Adonidis habebit V. D. in marg. Ap. Guy. et ἃ. Ibi-
dem ἀποπνεῦσοι Ct ἄπαγε notatum, — P. 374. Ejusd.
Ep. XL 13. βοήσας debetur Sa/mafto. V. 15. ἱερά σοι πα-
λάμης margo Ap. Guy. et R, — P. 377. Ejusd. Ep.
XIL 4. nondum me poenitet conje&urae in Notis ex-
promtae, quamquam Vir Do&us in Addend. ad Horat.
T. IL p. 707. nihil mutandum cenfet, explicatione pro-
lata, quam et ipíe dedi:* Jam Zephyri refrigerio per-
mulcetur καὶ ἑταίρα, tabellis Veneri dedicatis.

P. 379. Dioscorid. Ep. XIV. σῶμα τόδ᾽ οὐχί. inángo
Ap. G. et R. — P. 381. Ejusd. Ep. XV. 5. Marzbaeus
Sladus in notis C. de Paut tentabat: ἦν δὲ Κελ. πὸ πά-
ρος, εἶπες α, fenfu mihi quidem non fatis expedito.
"Pauto οὔπερ fcribendum cenfebat, reliquis fervatis:. Si
vero Marfíyas antea canens non: "fuiffet cognitus, Fhoe-
bi contentio eum fatis feciffet celebrem. — Marfyae me.
minit poft Hyagnidem, quia Hyagnis pater Marfyae,
qui artem ab eo didicerat.*— DL. 383. Ejusd. Ep. XVL
I. 2. Brunckius exhibuit ad mentem $a/mafzi emenda-
tos five potius depravatos. ὅδε verum eft. δὶς nofter
infra Ep. XXlil. a/2e Λυκάμβεω, αἱ λάχομεν στυγερὴν κληδόνα,
θυγατέρες, Theocrit. Eid. a. 65. Θύρσις ὅδ᾽ à Αἴτνας. “πὶ
- P. 3284. lin. 7. μετεπλάσσαντο eít MAIN Ruhnk. et

| in marg. Gay.

P. 385. Dioscorid. Ep. XVI. 3. ὀνήσιμα πάντα. -Ap;
Ruhnk. et marg. Guy. —- V. 4» non omittendus erat

- Horarius JV, Od. 11.5. de Pindaro: Monze decurrens veluz
D amnis, imbres Quem fuper nozas aluere ripas, Ferver im.

Li

^
'

- amenfusque ruir. quet locum Graecis fcriptoribus com.

paratis optime explicuit cl. Mizfc/erlicb.
P. 390. Dioscorid. Ep. XXIV. 10. Inepte Salma.
fiut Εὐρυπόλην int&rpretatur τὴν Περσεφόνην παρὰ τὰς πύλας

σὰς εὐρείας, — Ejusd. Ep. XXV. 8. ὀδυρομένη ᾿Αφροδίτη, |

- Ap. Guy. et R. in marg. ὀδυρομένης ᾿Αφροδίτης. et mox

Vol HI. Pa. Ff

450 ADDENDA ^ T.LPH.

- χέας ἴσας γὰρ ἀοίδὰς αἱ Ordo. ἐχομεν γὰφ ἔτι νῦν ἀοιδάς, τό“
ας ϑυγατέρας, ἴσας ἀϑανάτοις. — Ejust. Ep. XXVI. 2
᾿σλήϑυμε. ut fit ὦνερ τλήϑυμε ἴϑι προζειπεῖν mA. σ. .margo
Ap. Guy. Male.- V. 7. Ibidem τοὐμὸν ἀναψύξαι. recreabit,
meliori famae tradet; non minus inepte. Ineptius ta-
men Flewoodius ἀναπτύσαι legit: tempus nomen illius
exfpuat, ejiciat. |
P. 394. Dioscorid. Ep. XXVIIL iluftravit εἰ,
Hufchbke im. deuzfcben Mercur. ann. 1 80€. 5. p. 52. Íqq.
et in Anal, crit, p. 3. fqq. qui v. 1. 2. probans: Planu-
deae lectionem ὃς παρὰ Μουσῶν Ἱρὴν παρϑενίην, “ ὡς
ἔλαχεν. fancam illam. virginem: de imagine Κηληδόνος
interpretatur, quae tumulo impofita fuerit una eum
Baccho aliave perfona tragica. ^ Quae Vir doGiffimus
acute fane de mythicis iliis virginibus disputavit, nou.
hajus loci funt; hoc unum monendum, in vafe fepul-
^crali a Michaele Ardito edito, non KAAEAONEZ, fed KA.
AEAOKEZ legi, (quod variis conje&biris locum dedit. Vi-
de Zarillo in Differt. fopra un Medaglione Καυστανων,
1792. et Villoifon. in Magaz. Enc. NM. an. T. 1. 8. p.
473.) quo conje&ura , Κηληδόνας lub virginum figura
repraefentatas fuiffe, valde debilitatur, Nec probabi-
le, Dioscoridem duas in Sophoclis tumulo figura$ indicae
re voluiffe. Lenzius V. cl. quem vide in Bibl. Artium
T. LXIV. 2. p; 20I. fqq. le&ionem Brunckianam pro-
bat, παρϑεσίην de piguore, bono alicui concredito inter-
pretatus. Idem recte monuit, non Bacchum loqui, fed
. chori antiftitem, five Satyrum, quod ex i Epigr.1.2. .
probabile fit. ἢ
P. 397. Ep. Dioscoridis XXIX. Hermannus, qui de
hoc Ep. disputavit in Epiftola de Dramate Comico -- Sa-
tyrico; (quae inferta eft Commentariis Societatis philo.
logicae Lipf. T. L P. 11. p. 254.) v. 6. intactum fer-
"vat; v. 9. nobiscum refingit , τύπος tamen fincerum
exiflimans: Eda3é μοι ϑύρσων τύπος ἂν χερὶ x, — Pofleriorem

ΤΙΡΗ. ET EMENDANDA. 45I

autem hujus Epigrammatis partem fic explicat: » Me,
Satyrus inquit tragoediae et fatyrici dramatis partes
agens, novis jam moribus accommodatum, in metrno*
riam hominum revocavit 'So(itheus, patriamque Alexan;
driam ad antiquitatis exemplum conformavit:: itaque

. reduxit mafículos Dorici carminis numeros, et ad fono-
- ros verfus faltans, renovatos manibus teneo thyrfos. au-

daci poétae conatu. — Verba σρός τ᾿ αὐδὴν ἑλκόμενος με
y& proxime jungenda effe cum fequentibus, mutata
conflru&ione eo modo, quem. ad Sophocl. Ele&r. 480.
illaftravit Brunckius, — Colligendum effe vero ex hoc

" epigrammate, veterem tragoediae formam a Sofitheo

inftauratam effe. | Quod vero idem Vir do&iff. verba.
τὸν ἄρσενα Δωρίδι Μούφῃ ῥυθμὸν de chori ufu reflaurato, non

.de dorico. fermone ubique adhibito, interpretatur, me-

cum fentit; nec aliter ipfe haec verba acceperam. p.
399. — Ceterum ad v. f. in marg. Ap. Ruhnk. no-
tatum reperio: an γόνων τὸ προσωπεῖον. i e, τὸν ὑποκριτήν.
V. 2. σκίρτηφ. i, e. σκιρτητής. — V. 6, πάλιν ἀναρχαΐζειν ἐτοί-
275 ἐμέ, — V. 9. lcGio Brunckiana fic eft in Ap. Ruhnk,

. etGuy. |n Ap. Pauw. ἑπτὰ δέ μοι ὑσων. quod ineptis.

. «onje&uris locum dedit, — Pro à» χερὶ Salmafrus ov χερὶ
. et ἐν χροὶ 1.6, χρᾷ corrigit, fimplicem , noti affecazutm.

P. 400. Dioicoridis Ep. XXX, 2. Qüvr: MÁxow cor.

: rigebat Jeuffus, V. 3. lis, quae de f'ucis notavimus, ad-

denda inprimis praeclara nota Rwbzkenii ad Timae. p.
157. — P. 401, lin. 4. a fin. dele commata, iM
vox Macbon male includitur.

P. 404. Dioscoridis Ep. XXXV. I. δλευθερίῳ τύμβῳ.
ad liberam fepulturam referendum, de qua Def. Heral-
du: ad Martial p.30. et nos ad Ep. Donnfiii T. IL. P.
Hl. p. 332.

P. 406. Tria haec Epigrammata Dioscoridis funt,

- non $Sofipatri. Vide mot. ad Dioscerid. Ep. VIII. -—
,P. 407. Ep. Il. 530» ἐν xougoz, — De corporis flore re:

Ffa

452 ApDENDA 7 - TH.P..

&e mihi explicuiffe videor. Tbeocriz. Eid. XXVII. 66.
ὡς οἱ μὲν χλοεροῖσιν Ἰαινόμενθι μελέεσσιν ᾿Αλλάλοις ψιϑύριδον.
Hac aütem explicatione admiffa, dubitari non poteft,
quin v. 5» τὰ δὲ male trahatur ad ὄμματα. Diftingue :
và δ᾽, ἠύτε πνεύματι, φύλλα, A. Intelligenda eft zvy3
puellae ἑοδοπύγου, quae lubrico motu tremebat, ceu ven-
to commota, φύλλα πορφύρεα illaftrat Alciphbron in de-
fcriptione certaminis meretricum de pere puleri-
tudine L. 1. Ep. XXXIX. ὑποσιμώσασα τὴν ὀσφύν, ἰδού,
σκόπει τὸ χῤῶμα; φησίν, ὡς ἀκριβές, ὡς ἀκήρατον; ὥς καϑα-
ρόν. τὰ πορφυρᾶ τῶν ἰσχίων ταυτί. — ἀλλ᾽ 0) τρέμει, νὴ Δία,
"AAA. ὑπομειδιῶσα ὥςπερ καὶ Μυῤῥίνη ἐστέναξε καὶ τοσοῦτον
παλμὸν ἐξειργάσατο τῆς wwylc, καὶ ἅπασαν αὐτὴν ὑπὲρ τὴν
ὀσφῦν τῇδε καὶ τῇδε ὡς ἐνεργοῦσαν περιεδίνησεν..., .. Sic hic
focus fortaffe integrandus et emendandus. ^ Verbo ἔνερ-
γεῖν fie fapra ufas eft Alcipbron; et iterum L. 111. Ep,
LV. ubi vid. Bergéerum. — In fimili certamine Ruf.
Ep. 11. τῆς δὲ διαιρομένης φοινίσσετο, χιονέη σὰρξ, TlogQu- -
e£oit ῥόδου μᾶλλον ἐρυϑροτέρη. — 1n marg. Ap. Guy. et
'Ruhnk. haec leguntur: υγφύλλα πορφύρεα, pallia purpurea,
five potius plagulae le&i purpureae.«* — V. 7. krecgé- -
᾿σϑη γλυκερὸν p. marg. Ap. Guy. et R. et v. 8. aot
—À μ.

AD TOMUM OCTAVUM
S1 vE

ANIMADVERSIONUM TO M. II, P. 1,

P. 4. Polyfirazi Ep. 1. S. ἕλοιντο adícriptum mar-
:gini Ap. Guy. et R. in quorum contextu ἕλοισϑε habe-
tur, — P. 5. Nicandri Ep. Y. 3. Vatic. Cod, lectionem ^

"

T.II. P.T. ET EMENDANDA. 45$

Salmaftus in not. mft, elegantiffimam vocat, .alibi fe eam
explicaturum promittens Equidem fenfum in ea non
video. — P.'7. Eju;dem Ep. ΠῚ. 5. Σπάρτα μὲν μέγα κῦ-
δος, Sic plane Euripid. Phoen. v. 1072. de Menoeceo,
qui fe fponte pro patria devoverat: κΚρέοντε μὲν Adv
γόους, Tà δ᾽ ὀπτάπυργα κλεῖϑρα γᾶς Καλλίνικα ϑήσων. et v.
1221!. Κρέων — παιδὸς στερηϑεὶς Tg πόλει μὲν εὐτυχῶς ᾿Ιδίᾳ
δὲ λντρῶ;, "UR
, P. 7. Craretis Epigr. 3. κατάγλωττα ποιήματα. Ad-
de Eunapium in Vit. Libanii p. 173. παιδείας ὑπερβολὴν
καὶ ἀναγνώσεως ἔστιν εὑρεῖν ἐν τοῖς λόγοις, λέξεσι κατεγλωτεο —
τισμέναις ἐντυγχάνοντα. dictionibus peregrinis ez ob-.
Juris, ut interpretatur. Τὸ. Reinefius Var. Lectt. 1. 5.
p. 428. quod ille, ut multa alia, derivavit ex Pbiloftrati |
! V. Apollon. L I7.p 21. λόγων à? ἰδέαν ΘΟ οὐ διϑυ-
y pes καὶ φλεμαίνουσαν ποιητικοῖς ὀνόμασιν, οὐδ᾽ αὖ κατεγλωτ-
τισμένην καὶ ὑπεραττικίξουσαν, ubi vidé Olearium. Ὧδ oscu-
lis impudicis, quae καταγλωττίσματα appellantur, vide
- Pierfon. ad Moer. p. 224.
P. 14. Perfae Ep. VI. pro Anzipbanes et τιαφίης cor-
- tige Oneflis et Κύπριδος.
P. 20. Anripatri Ep. VIII. 2. deécv. debetur Salma-
| ffo. — P. 21. Ejusdem Ep. IX. 3. repudio conjecturam
olim prolatam, qua elegans vulgatae PAYUUM AE tollitur.
Lenziu; eleganter corrigebat: καὶ τήνδ᾽ ἐχε χαῖρε ἐγὼ
γάρ - -᾿
P. 24. Amtipatri Ep. XIV. 3. nunc δὺς Kufleri
, emendationem veram effe puto, aut legendum: —

ὅλον πεφοφυγμένον ἀφρῷ

| quod facile in πολλῷ mutari potuit. — V. 4. pro σπιλάδε
' margo Ap. Guy, («dis undis verberatum, proponit, Ibi-
dem v, 7. ξηρὸν corrigigur, quod εὑφων poft ἐκίχανεν fuper.

fluum effet,
Ff3

bs

' 454 ^" AbBDENDA T 1I. P.I.

P. 30. qo ον Ep. XXI. 7. Armillis cruralibus
ferpentum fimilitudinem fuiffe datam ab artificibus, da-
bitari nequit poft ea, quae ex veteribus monimentis ob-
fervavit Boeztigerus in der Furieamaske p, 87. fq. et ite-
rum i5 Arcbaeol, Mufeum Ὑ.Ἰ, p. 46. not. 10.— V. 9.
margo Ap. Guy.. et Ruhnk. »»συνόμιλοι legendum vide-
für. συνομήϑεις.. ὁμοιότροποι,

P. 31. 4atipatri Ep. XXHI. I. πότνα γυναικῶν. πη11-
lierum domina. quod docuit οἱ, Hermaunus in Obff. crit.
1, c. Xll. p. (65. — P. 32. Eju:d. Ep. XXV. t. Vat.
Cod. le&io ἀνεδήσατο eo ducit, ut le&um fuiffe exifti-
mem;

5 mo Seit οὔλας ἀπαμῴσατο παρϑένος Ἵππε
axairat.

V. 6. nofninis &/az;, quod reftituendum exiftimabam,
exempla vide ap. Reiskium in Not. ad Anth. p. 113. nr.
554. Pro φιλαστραγάλῳ Vir Do&. in Ephem. Goth.
ann. 1799. nr. IOI, p. $68. legendum putabat παῖδ᾽
τ ἀὺαστραγάλῳ, Θευγενὶς ἐύσφυρος in ap. dbeocrit. Kid.
XXVIII. I3. Αἱ diphthongus εὖ ante vocalem non
dividitur, ἀστράγαλοι laudantur in puellis. Myrin. Ep lf.

Φαικάδα εὐτάρσριειν ἐπ’ ἀστραγάλοισι γελῶσαν. Non dubita-
verim equidem fervare terminationem a codice oblatam
—— αστραγάλῳ, cum noftér etiam ὑπωροφίαισι (fic Vat.) yv-
vaut dixerit Ep. LXXXVII. et μετὰ Μούσαις ἀϑανάταις Ep,
LXX. Cf. fimilia colligentem Fifcher. ad εἶεν, Gramm.
ἍΝ κε"

P. 35. Antiparri Ep. XXVII. 2. »Pro ῥσμβητοὺς
eft qui legere malit ῥομβώδης, quod vereor ne fit ridi-
culum. zaéxepo: ῥομβητοὶ funt crines, fumma vi ja&ati,
rotati, Εὐστροφάλιγγα κόμαν VOCat daifjoitr v. I8. Ca-
zull. Atys v. 23. Ubi capirza Maáenades vi jaciunz
bederigerae. — guvenal, Sat. Vl. 313. crigemque ro-
fant, ululanit que Priapi. Maenades.* Verba fant anm

T.IL P.I. ET EMENDANDA, 455

hii disputantis contra SJozbouernm , hunc verfam ten-
tantem in Tirocin. crit. p. 38. — P. 36. lin. 9. cor-
rige ὄμματί τ᾽ ἀντῶν pro ἀπαντῶν, Sed audacior haec con-
je&ura, quam cui fidem habeas, Num fuit: .

εὖ μάλα πάντα
ἐν στέρνοις ἐάγη ϑυμὸν ὀρινόμενον,

quod ad cod. le&ionem proxime accedit. Sic autem
hae voculae jungunrur innumeris in locis. . Theocrir.
Eid. XX1V. 92. κόνιν πυρὸς εὖ μάλα πᾶσαν — ὑπὲρ ποταμοῖο,
| φέρουσα. XXV. 1 9. αὖλις - Φαίνεται εὖ nete πᾶσα.

P. 37. Zntipatri Ep. XXVIII. 4. ὃν Sóc tentari
non debuit. Ut enim in praecedente verfu ἕνα pofitum
eft pro τινὰ; fic etiam ὃν ϑύος pro ϑύος τι accipiendum.
Vide Bergler. ad Alcipbr. Y. 3. p. 26. ed. /Vagn. Scbiweigb.
in Lex. Polyb. p. 184. et Pakken. in Ann. ad N. T. p.
247. — V. 6. Conf. Themifl; Or, XE. p. 171. ποιβέ-
γος μὲν rà σώφειν τὴν ποίμνην᾽ βουκόλοῳ δὲ τὸ ῥύεσϑοι τὴν &ybé--
λυν xal μὴ τοὺς μὲν λύκους ἀποσοϑεῖν, αὐτῶν δὲ τῶν λύκων γί-
γεσϑκι χαλεπώτερον, κόπτοντα καὶ Wetedtirn si τὰ ene
τῶν προβάτων. "

P. 38. lin. I6. corr. ἄδε pro ὅδε.

P. 41. Anripatri Ep. XXXIV. x. minori mutatione
legendum videtur: |

"T y e (E ἐν ἄλλοις “

Ibid. lin. 6. a fine corr. lilium,
P. 46. ZAntiparri Ep. XLI I. feribendum ; puto:

Tavra^e ἄδε woxy ἄδε, Fg ἑπτάκι σέχνα τε-
| κοῦσα
pro ἑττά, Hoc iis, qui aures hexarhetri numeris tritas
habent, ποῦ improbatum iri fpero. — Mox corrige
Ff 4

456 |^ ADDENDA T.I. P.T.

lin. 3. a fin. crinibus fparfét pro defi ] “ἡ error Huftb-

kii animum advertit in Anal. crit. p. 8 I. ubi ἔνϑεον κό-
pav comparat cum caefarie infana ap. Statium X. Theb.
598. et μαινομένῃ κόμῃ ap. Dióscorid. Ep. XI. "ldem
v. I. praeclare emendavit: -

τίπτε, γύναι, πρὸς "oÁopxo» ἀναιδέα χεῖ " ἀν é-
| i btixac

pro χεῖρα νένευκας, quod nimis diu tulerunt Anthologiae
editores. ^ Verfu 10. mecum confentit, non tamen
x&Mi, fed x43 fcribens, permultum inter utrumque in-
:tereffe affirmans, — Fateor, mihi femper lubricum fuif-
fe vium, de minutis hisce discriminibus ftatuere, prae-
fertim in ejusmodi carminibus, quorum au&ores. fibi in
, ufar ;panda diale&orum ratione parum conftare z apparet,
Re&e vero idem monuit, πέτρος non mutandum effe,
participio fcilicet ad Νιόβα relato. | Poftremum hoc di-
ftichon ita vertit. Grorius, ut fuum acumen poétae tri-
"bueret: Infaufla prognaza die: nec meta laborum Mors
zibi: nam fies, Tamzali, morte flex. . |n primo vf. cum
Hufibkio confpirat: "Neu pudet, ad coelum quod palmas
femina zollis, -

P.51. Antipatri Ep. XLIX. in Anthol. Grotii T. III.
P. 436. ed. Boftb. ubi alterum di(tiehon longe aliter le-
gitur ac apad. Burmannum: —Errantes. fimul ez. flantes,
ad lumina qe Multiplici claufus falzaz. in orbe polus,

P. 53. Antipatri Ep. LII. Gregorius HEIN Gt
in Murat. Anecd. p. 142. miracula mundi hoc difticho
. complexus eft:

'Exrk glo πέλει τάδε θαύματα, τεῖχος, ἄγαλμα,
- : »"
κἥποι, πυραμίδες, v4óg, ἄγαλμα, τάφος.

4|

cq mA Ce

T.H. P.I. ET EMENDAN D A. 457

Idem ex noftro affumfit verfum Βαβυλῶνος δείδρομον de
μας: τεῖχος Ep. CCXXV. p. 213. et iterum ἄλλος μὲν Ba-
βυλῶνος ἐπίδρομον ἅρμασι τεῖχος, AAAoQ δ᾽ Αἰγύπτου Kao.
πυραμίδας, ᾿

P. $9. ZAntipatri ΤΧΊΤΙΟΙ. χελιδόνα corrigebat $al-
w4/us in not. ined, quod Vaticanae le&ioni minime
praeferendum, Οἱ. Hufcbke in Anal. cr. p. 99. — V.
4. κινυρομέναν. — Liberos quaerens Calafiris ap. Heliodo-
rum L. 11. 22. p. 132. ed. Bip. ϑρήνοις παραπέμπω τὸ
πάϑος, ὥςπερ, οἶμαι, τις ὄρνις, ὄφεως αὐτῆς τὴν καλιὰν "rog"
ϑοῦντος, ἐν ὀφθαλμοῖς τε τὴν γονὴν UPON τὸ τετρι-
γυῖχ δὲ περιποτᾶτοη τὴν πολιορκίαν, εἰς ὦτα ἀνήμερα —
ἀνήνυτον ἱκετηρίαν τὸν μητρῷον εἰςάγουσα ϑρῆνον. — V. 7;
non recedendum erat in voce ἡλιτοεργὸς a Suidae inter»
pretatione, quam reliquit etiam cl, Schneider in Lexico
T. Y. p. 629. /celeflum explicans. Aliter poftea ftatuit
in notis ad Orphei Argon. 1365. p.228. Senfus eft:
Sic obiit, facimore, quod fibi propofuerar , non effzcto.
unde nihil mutandum effe, fponte apparet. —

P. 62. Antipatri Ep. LXVII. 3. Orpheo tribuitur,
quod fomno perfonatus Orpbeus tribuit in Argon. v.
1007. κοιμίσσας δ᾽ ὅγε φῦλα πανημερίων θρόνο Καὶ
Φαμενεῖς ἀνέμων — "ryoritg καὶ κύματα πόντου, πηγάς τ᾽ ἀενά»
ὧν ὑδάτων ποταμῶν τε ῥέεϑρα. Paulo poft in eadem ῥήσει v.
1013. depravata eft defcriptio potentiae, quam fomnus
in áraconem exercuit: |

κῶμα δ᾽ ἄφαρ κατέμαρψε πελωρίου ὅσσε δράκοντος,
ἱσοπαλὲς ϑανάτω, δολιχὴν δ᾽ ἀμφ᾽ αὐχένι δειρὴν
ϑῆκε καρηβαφέων φολίσιν.

Liceat mihi, variis doctorum virorum conjecturis meam
quoque addere. Scribendum puto:
Ffs

*

458 / ^ ABDENDA T.I. P.I,

δολιχὴν δ᾽ ἀμφίσχανε δειρήν.
Süxe κάρη βαρύϑων φολίσιν.

Soinnus draconis obfedit oculos, et longum ejus collum
occupavit, Tum fomno onuftus caput depofuit, incli-
navit una cum fquamis, i. e. caput fquamatum, — Col-
lum belluae reíolutum indicat poéta (αὐτὰρ ὅγ᾽ ἤδη
Oiug ϑελγόμενος δολεχὴν ἀνελύετ᾽ ἄκανϑαν.. Apollon. Rbed.,
ἕν. I 50.). βαφύϑων 1. e. βαρυνόμενος. Ep. ἀδεσπ. CCLXXXV.
ὕπνῳ βεβαρημένος. Sratyll. Flacc, Ep. ΧΙ. — Ad qoae
ἡ «i» fübaudiendum videtur. ,

P. 62. Antipatri Ep. LXVIIT. habetur in Marmor.
Taurin. p. 169. Botiadae Anthol p. 40$. I?eettwood.
Sylloge p. 172. — V. 3. &ydeavrov emendasit. Salmaf,
in not. ined. —— P. 65. Anuriparri Ep. LXXL. ex mar.

"more Pergami in Afia edidit Donius in Infcr. p. 336.
Bonada p. 410.
(00 PB. 68. Antipatri Ep. LXXIIT. 10. Comparat Scbae-
jer V. cl. Longum L. M. p. 39, 20. εἰ δὲ μὴ μάτην raé-

TEC τὰς πολιὰς ἐφυσα — ἔρωτι, ὦ παῖδες, κατέσπεισϑε καὶ

,

ἔρωτι ὑμῶν μέλει-

Ibid. Antipatri Ep. LXXIV. 5, Egregie h.l, emen-
davit Hufchke in Anal. cr, p. 98. ὡς 6 Διωνύσον μεμελη-
μένος ἠϑάδι κώμοις, 5 h.e. homo conviviis adfuetus, qualis
Anacreon fuit. [τ loquitur Nonazus XXXVII. 40 1.
3945: πυγμαχίῳ μεμελημένος, — Idem l. c. 36. παντοίαις ἀρε-
τῇσι μεμηλότες. plane ut Pindar. ΟἹ, 1. 145. ἃ τέκε λαγέ-
τας ἕξ ᾿Αρεταῖει μεμαλότας υἱούς, Plura exempla collegit
Dorvill. ad Charit, p. 580. et alibi. — Eft igitur μεμελη-
μένος ἠϑάσι κώμοις idem , qui QquAóxauo;, ut Anacteontem
vocat Simonides Ep. LIV.«* Idem V. D. ad ARnriparzri
Ep. LXXV. 4. haec nótavit in Anal, cr, p. 95. »»ἀνα-
οι χφούεσϑοι νέκταρ eft. percuzere lyrae carmen, ut loquitur
Properzius ὉΠ. ἘΠ.1. 9. Alii eodem fenfu disint κρέκειν,
ἀφάδσσειν μέλος, Theocrit, Eid. IV. 30. κυὖ μὲν τὰ Γλαύκας

TILP.IL ΕΤ EMENDANDA. 459

ἀγκρούεμαι, εὖ δὲ τὰ πόξῥω. “πείρασον Sidoniu: ante oculos
habuiífe videtur locum Znacreotitis; cujus meminit Hi-
merius Orat. XIV. p. 612. ἐκεῖνος γάρ ποτε ἐρασϑεὶς ἐφήβου
καλοῦ, ἐπειδήπερ ἑώρα τὸν ἔφηβον ὀλίγον αὐτοῦ φροντίζοντα,
λύραν ἁρμόσας ἠπείλει τοῖς Ἔφωσιν, εἰ μὴ αὐτῷ τιτρώσκοιεν

αὐτίκα τὸν ἔφηβον, μηκέτε μέλος εὔφημον εἰς αὐτοὺς
C ἀνακρούσασϑαι.ε Ν, ς. Grorius ἔφυ legit: Nam
fuit ardori juvenum fcopus ille, fed in quem Tela zruce
ex arcu mirteret, unus erat, Haec omnia ad Smerdin
puerum relata vereor, ut multis placitura fint, ἔφυς
fincerum eft; modo reliqua emendatius legerentur. ὁ,

P. 72. Anriparer Ep. LXXVIII. 2. £4v7' ἐς legen-
duni cenfet Η, Szepbanus in. Not. ad Epigr. Sel. p. 303.
multo enim tolerabiliorem effe defectum copulativae
particulae inter βάντα et ἐπιβωσάμενονγ quam. defe&tum j
praepofitionis inter βάντα et accufativum. — Nulla emen-
dandi neceffitas; verbis enim eundi accufativus paífim
additur. ^ Euripid. Helen. v. $39. πορϑμοὺς δ᾽ ἀλᾶσϑαι
μυρίους πεπλωχότα, — Theocrit, Eid. XIII, 66. ἀλώμενος doe"
— "(Nesm καὶ δρυμώς. Etiam βαίνειν. Eurip. Helen,
623. ἄστρων βεβηκυῖαν μυχσύς. ᾿

P. 80. Antipatri Ep. LXXXV. I, 2. laudat Sra
in Antiqq. Thyat. p. 306.

P. 81. Anriparri Ep. LXXXVIIL. Sex priores verfus
vertit Groriu; T. ML. p. 430. fq. qui v. r. fequitur
emendationem Salmafii: Dic mibi, quis fculpfiz ves occul-
tantia f(gna Lyfidica, in cippi marmore, quaefo, tui? —
V. 3. marg. Ap. Guy. »lego iv εὐόρνι τε πανάγρα Oleve-
πλακτῶν 9. εὐόρνι pro εὐόρνιϑι. πανάγρα bic eft cavea, in
qua pugnat gallus gallinaceus οἱωνοπλακτῶν i.e. ὃ πληκτι-
Φόμενος. ““ πτανάγρᾳ fcribendum effe non fugit Corn. de
Pauw. — Notabilis forma ἐγερσιμάχας, cui fimilia quae-
dam Anthologia exhibet. — V. 5. ὑπωροφίάισι revocan-
dam. Cf. Addenda ad Noftri Ep. XXIII. Temere in

AGis Eruditor. ann. 1746. p. 319. Leichius reprehen-
ditur, quod hanc formam admiferit.

^

460 . ||» ADDENDA T.H. P.1.

P. 82. Znzipatri Ep. LXXXVIIL 2. Slorbower in
Tirocin. crit, p. 38. tentat y£eavov , xiva, temere omni-
no, Verum eft xxeozáv. Onpist, Hal. IV. 312. xaeo-.
πὴ θϑάλασδα. — V. 3. πανεύτονον, Ap. Ruhnk. et Guy. -
Apogr. Gothano iterum infpecto, vidi, i in membr. Vat,
eíle αὐδάσεε με τὰν εὔτονον, quare leclio mavsórovov, quae
Pauwio in mentem venit, haud abfurda videbitur. —
V. 7. xà» δὲ δόμων φυλακᾶς μ. τάνδε. Salmafius emendavit
in marg. Ap. Guy.

P. $6. Anriparri Ep. XCI. 2. βουφόνε habet Ap.
Guy. et Ruhnk. V. 3. τελεύτησε, margo Ap. Guy. —
Haec ante oculos habuiffe videtur au&or Infcriptionis
ap. Pocock. in Infer. ant. p. 46. quantum quidem ex
laceris ejus veftigiis intelligimus, quae nos fic inter-
pretafnur ;

καὶ ϑάνον ἀτρέστῳ μαρνάΓ μενοι πολέμῳ) ι
συμμὰ . . . . ἰδμὸς EV)ELEVOO « e e. «ιν
. πατρίδε τὰν κλεινὰν ᾧπασαν GO CREE We γον EPA
$ P ἐτύχωσε φάμα, λέοντε . 2. 4 9» o n n
οἱ μὲν γὰρ ϑηρῶν φέρτατοι , οἱ iB βροτῶν,

Poftremum diftichon parum feliciter tentavit V. D. in
odi Erud. an. 1753. p. 584-

. 89. Anipatri Ep. XCIIL 2. τμαϑὲν exhibet mar-
go "a Guy. additis verbis: »fed κναϑὲν placet melius. *
Ibid. ad v. 10. »»Ἴων Ke. ὀρϑὸς ier. i. e. ἔγω Ἴων ὃ ποιητὴς
Σοῦ ἐπιγράμματος τούτου ὀρϑὸς ὀϊστοβόλος, *

Ῥ, 92. Antipatri Ep. XCVI. 5. Homer, 03. u. 415.
. Ζεὺς δ᾽ ἄμυδις βρόντησε καὶ ἔμβαλε νηὶ κεραυνόν" Ἢ δ᾽ ἐλελίχϑη
πᾶδα, Διὸς αληγεῖσα κεραυνῷ, Ἐν δὲ ϑεείου πλῆτο, — V. 6.
Lenzius verba καὶ φράσεν languere ratus, nec immerito,
epitheton V. ἀγγελίην latere exiftimabat, δόςφατον vel
fimile quid. Propter fequentia mallem ἐμφανῆ, difer-

“αὐ M tte Se n

POM"

L|

T.H. P.I. RT EMENDANDA. 461

zum nuntium. — Sed vide, an lateat dativus indicans eos,
ad quos nuntius ille pertinuerit.

P.93. 4uriparri Ep. XCVIIL. 3. ἀπήμεεν, pai
Ruhnk. et margo Ap. Guy. ἐκεῖ tentabat Pauw, in .quod
nos quoque incidimus, « V. 4. In marg. Ap. Guy. haec
leguntur: γ»τόσσω χφώμενον ἐν | 7. τὸ τοσσὸς) τὸ τυτϑὸς, μι
χρός, τοσὸς cum Íimplici e habet penliger « ς vetéri Nee
mate ad Priapum. “' !

P. 94. lin. 22. corr, Semetiotionein pro inrerpretatio-
We. — διωλένιος emendabat Salafius hac. explicatione
addita: τὴν δ ὠλένων ἤγουν χειρῶν ἐχομένην, φερομένην. «τὴν
V. 8. πάταγον jam Salmafríus correxit, cum hac interpre-
tatione : »non ftrepitum, qui forium pulfatione fieri folet
muptiarum die, fed horrendum illum, qui planetu in

funere editur, οὐ τὸν πάταγον τὸν vitii ἀλλὰ τὸν ἐν iM
πένϑει γινόμενον κοπετόν. €

P. 160. Amnrziparri Ep. CV. 3. λινοῦ corrigebat $al.
»afiusin not, inedit. quia in lemmate eft εἰς ᾿Αλκιμένην
P. 110. Demagetae Ep. V. 5. Orphica et Bacchica

myfteria pro iisdem habuerunt haud pauci. — Apoljodor.
I. 2. 3. ubi vid. Heyn. Diodor. VI, 64. p. 234. .Boet-

tiger in Mufeo Att. I. 2. p. 332. fq. — V. 8. ϑυμὸν :
ἔϑελξε. De. Amore Plazo in Conviv, p. 197. E. ἡγεμὼν
κάλλιστος καὶ ἄριστος, ὦ δεῖ Itin πάντα &v)oa ἐφυμνοῦντα
καλῶς͵ καλῆς ὠδῆς μετέχοντα, ἣν Rin 34A yw» πόντον Kw
τε x2) ἀνθρώτων νόημα.

P. 115. Demagerae Ep. XII. Non fati diferte, quid
fentirem, expofui, unde faftum e(t, ut V. D. in Bibl,
German. exiftimaret, me negare, V'raxitelis patriam

án Demagetae Epigrammate indicari — At hoc equidem

volui: in lemmate loc Epigramma ad Praxitelem /fa-
tuarium vefertur. | Hoc fi certum effet, ex hoc carmi
ne intelligeretur, quod aliunde non conftat, ftaruarium,
illum Zndrium fuiffe. At dubia fides ejus, qui lemma

*

462. | 2 "ADDENDA ὙΠ...

concepit,-et in ipfo Epigrammate nihil eft, quod nos
de ffatuario cogitare cogat. Plures fuerunt inter Grae-
cos Praxitelis nomine. i

P. 117. lin. 15. ante Parum infété ^ gt legitur et-
| dam in marg. Ap. Rubnk. et Guy.
RF. 110. Tbeodorid. Ep. Π|. I. πιληϑέντα debetur
Salma ffo

P. 12I.lin. 20, lege illud pro zllum. — De Crobyle
disputat, v. I. 2. hujus Ep. ex Suida excitans, Nicol,
Loenfis in Epiphyll. VIII. 25. nihil tamen attulit, quod
. &d difficultatem hujus loci expediendam valeat.

|. P. 126. Theodoridae Ep. VIII. 6. in διϑυραμβοχώνα

non proprio fenfu accipienda vox 3i9égapgez;, quafi
Mnafalcas dithyrambos fcripfiffe dicatur, fed zumidum
et inflarum. dicendi genus, in elegis ab eo adhibitum,
fignificat. .Dionyf. Halic. T. Yl. p. 205. 29. ψόφοι
ταῦτ᾽ ἔστι καὶ διϑύραμβοι , Κόμπον, ὀνομάτων πολύν, νοῦν T
ὀλίγον ἔχοντες. et ap. eundem T.H. p. 272. 39. Ἰάχ᾽
οὐχ΄ ὑπ᾽ ἄλλων y ἀλλὰ τοῖς σαυτοῦ λόγοις ἁλισκοίμεϑα ἄν,
ἰδαιμονιώτατε Τιλάτων , ὡς διϑυράμβων ψόφους καὶ λήρους
- ἡγαπηκότος, ut hunc locum reftituit Valcken. ad. Callim.
Eleg. p. 286. — V. 8. marg. ap. Ruhnk. et Guy.
τύμπανύν γε τύπτει, fed ἐπέχω,

P. 128. lin, 9. ante δήγγεις inferenda funt haec:
In cifta myítica, quae iu Bacchi fefto circumferebatur,
etiam $oà» fuiffe, tradit Clemens ZAlex. p. 14. B. Plura.
vide de malo punico in myfteriis adhibito ap. Boerti-
gerum in Proluf. altera de Medea Euripid. p. XIII. fq.
ubi etiam caufas illius ufus do&e perfequitur. | No-
ftrum carmen. non attigit. — AMyrzum Cereri non mi-
nus ac Veneri facram efle, dicit zirzemidor. Onirocr.
L. I c. LXXIX. -— Poítrema Epigr. verba fic fortaffe
. accipientur rectius: 7.5 eun, dum viverer, eadem
"amabat.

m

ec (Cv leor

TILPLL | ET EMENDANDA. 463

P. 120. Tbcodoridae Ep. XIT. 1. δηρίφατον emenda-
vit Salmafius. — Eidem debetur emendatior le&io in Ep.
XViL 3. αἰνόλινε. — Ep. XVill. 2. ἔχω fervandum, 3 δ᾽
ante ἐνδὸν ἐσορβιο. V. 3. fortaffe fuit νῦν αἰών μ᾽ ἔτρι-
ψε κρόκαις eov. certe νῦν ante e: facile excidere potuit,

P. 137. Pofidippi Ep. Vl. 1, ἃ. minori fortaffe mu
tatione legendum: . V

Ἐν Παφίμ, Κυϑέρειά, ποτ᾽ gów εἶδε KAÉavopog
Νικῶ ἐν χαροποῖς κύμασι νηχομένην.

Scena in litoribus Paphi infulae: ἐν naQfg ἡόνι, Jam
apparet, quo referenda (int verba in fine Epigrammatis :
τᾶς κείνης εὔξατ᾽ ἐπ᾿ ἠϊόνος, gów, quod membranae habent,

procul dubio verum eíl. Sabmafrus in not, ined. φοττ» Ὁ

gebat: .4&» Παφίη K. παρ᾿ ἠόνι εἶδε KA. Νίκην dv x. quae
quomodo acceperit, ignoro equidem. In Νικὼ longa
vocalis etiam ante ἐν produci poteft, neque ὍΝ, eft à -
fcribas.

P..138. Pofilippi Ep. VII. 2. "aid PME oh
etiam Marzorell. in V heca calam. I. p. 22. — V. 3.4.
λυγδὸν λεπτὴν legitur in antiquis Suidae edd. — Ap. eun-
dem Ep. VIIL. 4. cl. de Bof:b in literis ad me. datis
corrigendum proponit: hà δέ μοι ἐξ 'AQgolirues " ANyog ὃ
μὴ κρίνων, καινὸν ἄγε; Ti πόϑος, & Venere immi(Tus amor,
qui, quem inde dolorem capiam, pro nihilo habet, lem-
per mihi novam araandi füppeditat materiam. ^ Simili
ratione haec tentabat do&iífimus Lenzius: àe 3$ μοι 1$

"A. ἴΛλγος ὁ μὴ κραίνων καινὸν ἄγει qi πόϑος. 1, €, πόϑος D

᾿Αφροδίτης ὃ μὴ κραίνων (eventu deftitutus ) à) ἐμοὺ Ἂν
γῦς καινόν Ti ἄγει,

P. 141. Pofidippi Ep. IX. 3. C. de Ῥαπιῦ tentat σε:
ποτημόνη, his additis: » Vox βύβλος fignificationis eít am-
biguae; nam et chzrram denotat et libros ex ea com-
pactos, vel herbam ipfam, ex cujus tenuiffimis philyri

464 |! ADDENDA ^" T.I. P.I.

charta conficiebatur. Pofterior σημασία hujus loci eft.
Aflimilat enim Pofidippus femetipfum vel amicorum
nonneminem Mufarum cicadae, cui fupervenit Amor
et infidias (truit, quamobrem illud ἐν βύβλοις refponde-
re debet τοῖς ἐπ᾿ ἀκάνθαις, Ícilicet quae vepribus tunc
ánhaerebat cicada, prius inter byblum et papyri her-
bam vagari erat folita; altera fignificatio propofito et
intentioni poétae fatisfacit, qui κατ᾽ ἀλληγορίαν hic locu-
tus εἴ, Quae fequuntur, ita emacules: ἀλλὰ ϑερίδει
Ψυχῇ, kwwes. à, μὲ ila.vero cum papyreta pervolaífet
"antea, anima colligit alia atque alia, ^ nec ad ignem
amoris ejusque calorem fenfum applicat, quo fopor ei
, "fuiffet inductus, verum diverfiffima repetit PE in-
— Deo iíti molefto. * .

P. 142. Pofidippi Ep. X. I. φέρ᾽ terc. fingulis nh
pocula , legebat Pauw. V. 3. ἐμοῦ et ἑαυτοῦ eft in marg,
Ap. Guy. — V. 3. 4. Improbo nunc conje&uras ad b.
1, expromtas. Re&e alckenarius ad Theocrit. X, p.
127. nieév τί vereor ut a Graecis veteribus dicatur, ἐς
"Certe talia antiquis non temere obtrudi debent. τὸν δ᾽
ὥκτον ἑκάστου, quod membranae praebent, fincerum eft:

. Septimum poculum omnibus mifce, qui amoris flam-
mam experti funt. Hi enim JMimauermo et Anrimacbo,
poétis calidiffimis, recte fubjiciuntar, ^ Totum autem
Aiftichon fic fcripferim :

᾿ συγχκέρασον τὸν πέμπτον ἐμοῦ" τὸν δ᾽ ἕκτον ἑκάστου,
ἩἩλιδδωρ᾽, εἴπαις, ὅςτις ἐρῶν ἔτυχεν.

In nonnullis Apogr. eft εἶτας, Ῥάηι, cs; legit. — V.
7. 8. V. D. in marg, Guy. addititium et ἀσύστατον pro-
nuntiat. Mihi autem depravatum nec facile reftituen-
dum videtur.

P.144. Pofüippi Ep. ΧΙ. 2. ῥαῖνε emendatum in
fnarg. Ap. Guy. et Rulink, — Ep. XIL 4. ibidem ἄπειση

abfunr, defunt duo cengii,

vw σαν,» arc que p5u δ »

1.8.1. ET EMENDANDA, 465

P. 154. Pofídijpi Ep. XVIL. Tanquam Cal/imachi
hoc Epigramma 'edidit Proper. Perroti. in Notiz, Oltre.
pore A. H. P. H. p. 338. x UC

P- 158. Pofiippi Ep. XXI. 3. ddaidids Lom; etr
rigit. Valcken, ad Callim. Eleg. p. 165.

P.igs: Phanise Ep. L In Themidé haerebat etiam
C. de Paut?, qui ναὶ μέϑυ legendum cenfebat ; δὲ
ἀλλ᾽ d τι asiento 0M. reri; P«.159. Djusdem Ep. il. k.
Lori ufum in fcholis confirmat vf. Grammatici in capite
Satyrae Horatianae. L. I. X..qui mulum pueros loris et
funibus udis Exbortatus, exc. quem locum cl. Lenzius mihi
iudicavit. ΟΥ. 2.. δ τρί: in. Obf. crit. p. 284. emen-

dabat: xépxv τ᾽ εὔσγμον φιλοκαμκέα. radium mathemati- :

cum, qui bene quafi arat, fulcos atque lineas findit-in
pulvere. φιλοκαμπσὴς flexibilis atque lentus ad radium .
canna faftum appofite. Hefych. κερκίδας. δονακίδας. ldem
Ep. lll. 1; Σμίλαν Κεστώνδας metri. enia feribendam cene
febat p. 28 4.

P. 169. Phaniae Ep. VI. reno ton(irine ex-
plicuit cl. Boerrigerus in libro multifaria eruditione re-
ferto, cui titulus Sabina oder |Morgenfcenen im Purzzim-.
mer einer reicben Rümerin, P. 330. fqq. ubi in, noflra
Epigr. v. 2. πετάσου Φάρσος ἐπιξνρίου de fruíito veteris
pilei interpretatur, acuendis noyaculis adhibito. Idem
p- 334. loca de linteis five mantilibus prifcorum —
rum collegit. δι

P. 172. Phaniae Ep. VIIL ς, alta y serie με
acute corrigit Purgo/d. OblI. crit. p. 284. quod de efu-
riente accipiendum e(t, qui defiderio enecatur. αὖος ὑπὸ
λιμοῦ, Alciphbr. L. 111. 4. p. 282. Cf. J'alcken, in Ado-
niaz. a 292. C. »!

P. 174. Chaeremonis Ep. I, 1, Similiter - ac nos
bunc veríum tentavit. Sa/mafíus in ποτ, mft. τοῖς "Aeyri
;ma) Σπάρτῃ ἴσαι χέρες, ἷ, €, τοῖς ᾿Αργείοις, nt. hofpes Zacyn-
(0o pro Zacynthins, — P. 17$. Ejusdem Ep. 11. 1. In

Vil, III. F. a, Gg

466. 0 ἢ SUADDENTA 3 T .YL P. f.
marg. Ap. Guy, Κλαύσατε τιμοκλῆ᾽, “ὃς v. €. δ. m. ἰ κι ζβο ἀνὲν
&, y. ἐπεινυμένος. --- 1n. Ejusdem. Ep. ΠῚ. 1- faltem :1e*.
gendum: Εὔβουλον» —— in any »- wd πάντα, ἂρ»
pitum. . .—

Ῥ, 127. lin. 2. . poft, denotat adde: Vid. Petavius ad |
Ἴδε. Or. XXIII. p. 292. D... T

eoo bid. Hippiae Epigr. reperitur-etiam ap. Dominicum -
"Gallum in Annali della città di Meflina T. I, L. H. n
34. qui ea, quae Gualterus in Omiffis addidit ,

"magis obfervavit;; quam. Reynam "et Murazov. inh
deferiptum. esihibuit Editor, — novad ΔΝ Si-

cular, p. videt ἃ VO Ga c RD
Bua, 8 ΕΝ Ip |
} ii — Boris TOi; κατοιχομένοιῷ wisi
(jer on χάφιν. b: ande
"Hio nite δὴ ἡμῶν mci Mon καὶ μοῖρα δὰ ἌΡΝΕΣ Ἃ
. δσενηίϑεους ὡπ. φοδειτα μιὰ e. V a ἐς,
mentiti e ve II
7 ὁ «555 εν V HV PPNCO vA» I
— 7 "t Pg * 422" Mas v s Aa mt a οὐδὲ
QIuRMT. wk dee ἔχει. í uA qu Conus am
Ui $wégues ER UP VOUS Qooure veu ὁ “ἢ πὶ
BLA 2i i9. VU Ra: Jos VAM yn
ταν των qeUbS λυγροὶς ὄμμα ^ct ἘΡΩΘΙΣ Sp Α9 4
| ara μυβομένη 3154 tua
τοῦ οὗ «τὸ καλὸν κομῖΐ ὃς ὁ 0 08S
"VoU Umeeiislusvoy οὔνο xd oves fopra “98
(πὸ . pm τυμβὸυς GUXAUKUT p dA. ca Dale ian ? Fi
à — xavQ9i you pex ,.ὲ} 45a Mb. re^
[16v0161y "Ἔρως. AJ. 5 Li

"i L| ,
ἀκα τ 7 τ

án prima lacuna "Editor fupplet ῥέμας ἀνέϑηκδ; » cotpils

"depofuit, Deinde verba αὐτὸς ἔχει πόϑησεν vertit-idem:

Gpfe habet, quae ἈΝ ΤΗΝ μυρομένη triftibus ow
809. 3 UN

TI. P.I. ET EMENDAND A. 467.

perfufa. Si vera eft le&io v. y. Κύζικος, fponte corruit
Brunckii conje&ura de Hippia carminis auGtore,

P. 181. Philoxeni Ep. eit in Anth. Grot. T. III. p.
432. qui v. 3, vertit: Figinti ut pracfít fladiis, eodem
fenfu, ni fallor, quo Reiskius h. l, accepit. Hujus ex-
plicationem unice probat cl. Schaefzr ad Longum p. 329.
ubi praepofitionem ἀπὸ, fpatium fignificantem, illu--
fiat.

P. 186. Zeuxidis elegos fic refarcire conatus ett
Fiorillo in Obf. i in Athen. p. 93: |

Asífac νικάτω, πρότερον μηδ᾽ ἄχλο M:
τέχνης "ids. Δοκῶ δ᾽ οὐχὶ τὰ δεύτερ᾽ ἔχεν"

interpretatione non addita. A alil Ὁ manum abítine:
re mihi quidem videtur prudentius. Idem in Parrbafíi
Fragm. V. 1. fic reftituit ; κἀγὼ ἄπιστα κλύᾳυσι λέγω. τάδε"
Own γ. “, . Illum vero dixiffe: οὐκ ἄτιστα, ex Aibenaea
apparet L. Xlll. p. $43. E et in ZrifBide etiam hujus le-
&ionis funt veftigia, zovroX xaxira. Quare mihi pro-
babilius videtur, illum icripfifie: οὐχὶ ἄπιστα κλύουσι
λέγω T,

P. 188. Arcefilai Ep. " I. 2. excitavit Ferdin,
Srofcb. in Antiqq. Thyatir, p. 48. nbi pro, Καδανάδη,. cu:
jus vocis idoneam explicationem non reperiebat , καδα- |
νὰ δὴ legit. Κάδον efle urbem. Myfiae in finibus Lydiae |
et Phrygiae ; hine efIe Καδηνὸς five Καδανός, — Thyatiram
autem ob Cadorum viciniam Cadanam dici, uti mons
Σάρδαιος a vicimis Sardibus. Idem V, D. totum Epigr.
profert p. 265. fu(picionem expromens hane: Menodo-
rum diem obiiffe Athenis, quando cum Arcefilao ftu.
diorum caufa in illa urbe haereret; Eundamum vero,
patrem éjus, monimentum ei pofuiffe dici, quod miffa
pecunia illud ponendum curaffet. — Latinae vérfionis
Vuio in errorem indu&tus Srofcbius. Menodorum pro

Gg 2

468" -- , d L -A D D E N DA $ 5 T.ILP.T

Eudami habuit filio, a quo illum amatum fuiffe tradit -
Diogenes. Καδανάδη pstonyitudis videtur a nomine
Καδάνηζ. ᾿

P. 190. In Doriei Epigr. v. 8. verts κατ᾽ οὖν μοῦνος
perperam de vitio fufpe&a habui. ϑ1ς veteres, lonas
praefertim, loeutos effe, particula οὖν inter feüesotudtr
pem et verbum pofita , docuit Schaeferus ad Longum p.
418. Cf. JFeffel. in Differt ἰήσανενι i103 in not. ad
Herod. p. - fbi

P. 191. in Zirchimeli EE ro. Zefcbyl. VII. c. "Th.
| 82. πληροῦτε Jugaxsia κἀπὶ σέλμασι πύργων στάϑητε, —- P.
.192. lin. 8. corr. μελανῶν prO μελάνων, ^ 70^

P. 193. Archimeli Ep. M. 3. λείη." Sic bibe Gre-
gor. Nazianz. Ep. CXCIIL. in Muratori Anecd. p. 177.
τὴν δὲ τραχεῖαν καὶ πϑοξάντη uoi τρίβον Λείαν τιϑείης
εὔπχορόν τε σῷ λάτρι ^ De ultimo difticho disputavit
Huftbke in Anal. er. p. 157. qui grave uleus in eo la-
tere fufpicatus, nihil quidem tentat, fed fimilem Pro:
perrii locum indicat If. El. X. 27. Ur capur im magnis
ubi non efl zangere ffgnis, Ponitur bic imos ante corona
pedes: Sic nos, munc inopes laudis conf'cendere car:
men, Peupersbu facris vilia zura damus. Similiter
Füripid. Phoen. 1744. μοῦσαν ὃς ἐπὶ καλλίνικον οὐράνιέν
τ᾽ ἔραν. ^ Nuper eundem locum explicare conatus eft
cl. Leuzius in Bibl. Nova Lipf. T. LXVI. 1. p. 151.
ἄκρον e(t cacumen artis, quod Euripides adfcendit, five
ipfa Medea, quae primum locum inter Euripidis Tra-
goedias obtinet, Sie Diorcorid. Ep. XXVIi. de Anti-
gone et Ele&ra: ἀμφότεφαι yàg ἄκρον. — Alexander Aetolus
ap. 4iben, L. XV. p. 699. C. Μιμνέρμον δ᾽ εἰς ἔπος ἄκρον
iv. Senfum δε igitur: Quodfi graffatus fueris ad
Medeam in fumma conftitutam ,' tanto graviori cafu
praecipitaberis, inglorius triftem a&urus vitam, ^ Noli
itaque tantam coronam appetere, quam nunquam afíe-
queris, — Nondum mihi perfuafum eft de leGtionis

τος ὁ σρσανον τ΄...» 1. ὕ

T.I. PT. ET EMENDAND A, 469

finceritate. ἄκρα quidem doGifL virorum obfervationes
falvum praeítant; at naevus in x«eá£sc haeret.

P. 195. Prolemaei Ep. l. Anthol. Grot. T: ΠΕ. p.
438. — P. τοῦ, Ejusd. Ep. 11. 3. J'uvat inrer fidera
ipfa vagantem divitum pavimenta ridere, ez rotam cum
auro fuo terram. Seneca Qu. Nat. I. I. — lbid. Ep.
Zenodoti v. 2 σὺν void σεμνὸς ἐπισκυνίῳ. An fuit àv 7.? Vi-
de cl, Schaefezrum ad. Longum p. 404. --- V. 3. ἄρσενα
λόγον. Seneca Conf, ad Helv. c. 12, 3. Zenoni, a quo coe-
pit Stoicorum rigida et virilis fapientia. — V. 5. eio
ἔν ap. Suidam aníam dedit cl. Porfom emendandi: εἰ δὲ
márez Φοίνιξ φύ͵ τίς ὃ Q3óvog 5 οὐ καὶ ὃ K. tà

CR: 198. Artemonis Ep. IL. edidit. Klorzius in Le&t,

Venuf. p. 190. quae nunc non ad manus funt. V. f.
φλιὴν exhibet Ap. Guy. Rubnk. Pam. nulla le&ionis
diverfitate notata. V, 3. 4. editi ad mentem $ali;»a-

fii, quae praeterea et ἀντάων conjiciebat pro airaíav, C.
de Pauw legendum cenfebat: δειμαίνω, καὶ γάρ μοι ἐνύ-

Two» ἦλϑε φαρέτρῃ ᾿Αντιάωνγ καὶ δοὺς εἴχετ᾽ ἀλεκτρυόνας, 516-
tuo, etenim. mibi in fomnio. venit obviam cum pbarerra,

-et ale(iruonas babuit. reddizurus fecum. ' Sic manifettam.

effe ominis infelicitatem ;. gallos: gallinaceos enim effe .
inter munera a paediconibus pueris exhibita. Deinde
alri&uv aptius effe cenfet : jurgia neclens, objurgans, ἐπ
cufani. Pro ἀνὰ, quod eít in Cod., ἄντα corrigit: cum
vero nobis inimicus puer, aperte apum examen, urti-
cat et ignem manu tetigimus. — In marg. Ap. Ruhnk.

Lege ἀντὶ vel ἀλλὰ wel ἄρα, ἴῃ contextu Ap. Guy. eft
ἀλλά, AUI pU
- P. 202. Diodori Zonae Ep. IL, t. Margo Ap. Guy.

et R. ivavAuxonorríatv, ὧραι αἱ τὸν σῖτον καὶ τοὺς καρποὺς πε"

παίνουσα, ἐν τοῖς αὕλαξι κοιταξόμεναι. omm V. 3. ἀλοιήτης live
ἑλωρίτης corr, V. D. in Ap. Lennep.. |
P. 205. Dipdori Zonae Ep; IV. 6. legendom:

Gg 3

*4 ] bd. aiti "e CA z

479 "CADPENDA ' TAL?A.
win εὐαγρεῖν τῶϑε πέτασσον ὅρος.

"eique bunc mon:em pande, in quo felicem venazionem ex-
'erceat. τῷδε ad "Teleténdin referendum. — P. 206.
Ejusd. Ep. VI. ἡ ϑυμέων Ap. Guy. et R. ut eft in Vat. C.
"cujus le&ionem perperam tiic V. ὦ m 8^. A mat-
'go Ap. Guy.
^" VP. 209. Diodori Ep. YX. 4. Huftbke in. Anal. crit.
"p. 297. σὲν μόρον tuetur, cadaver fi ignificare docens, ut
ϑάνατος ap, Crinagor. Ep. XXXV. mors ap. Properr, L,
ΠΕ El. XUL. 22. Nec frc in. Astalico mors mea nixa toro.
ubi N. Heinftus, hanc dicendi rationem et ipfe ignorans,
'€orrigere conatus eft: corpora nixa toro. Deinde idem
: Vir acutiflimus, cum daffavrev et slvéxov non hene con-
veniat, legendum proponit: εἶδεν ἀλιξάντῳ ev μόρον
Aiiadg; o X
P. 212. lin. 1. lege Demo pro Demur. — P. 214.
Pbiledemi Ep. V. τ. £v wA, fuperfcriptum in Ap. Guy.
"ubi etiam inter primum et fecundum diftichon aliquid
/deeffe notatur. — Contradicit C. de Pauw, qui Epigr. in
ὌΨΙΝ mutilum effe ordena Idem v. 3. legit τοῦ
"uw ἐν à. i, e. τίνος ἕνεκα. In marg. Ap. Guy. i» ἀπρᾷ-
Toig κατακείμεϑα;
P. 215. Philodemi Ep. VI. ΟἹ. Hufchke in Anal. cr.
€omparat zfrifiaenert. 1. Ep. XXL. τοσοῦτον δεδυστύχηκεν
'AexiréAug, καὶ σύνεστὶ ποϑουμένῃ καϑάπερ εὐνοῦχος τὰ ἐρωτικὰ,
"περίεργα όμενες καὶ Aujtóev. ldem V. D. v. 4. malit καὶ
9 μένεις ἀπτώς, quod melius refpondere putat voci zaeá-
κείμαι. Pbilodonum fortaffe allutiffe ad ὑπτιασμοὺς palae.
ftritarüm, et quos vocant τρόπους χαμαί, Sic certe Ovi-
'dius, quem ille comparat, in A. A. If. 727. Ad meram
properate fünul: zum plena PNIS Quum pariter €
(o fenina virque jacent;
P. $16. Philodemi Ep. VIT. 1. ἀϑανάτοις debetur
$almafo. — Revocanda le&io Vat. C.

T.I. P.T. ET EMENDA'N)»D A. 471

P. 220. Ejusdem Ep. X. 1. ne dubites, quin ét
νἱον fincera fit le&tio. — P. 222. Ejusd. Ep. XII. 3, an
fuit : | í M
j οἴμοι, Καὶ. τοῦτ᾽ αὐτὸ κατὰ βραχύ, ὦ

1, €. βραχέως. fenfim, patlariim, lente itaqüe et aegre. Ορ-
ponitur κατὰ τάχος. Sic enim κατὰ circamícriptionem -
facit adverbii.: ^ V. 3: 4. minori etiam mutatione ali-
quando reítitutum iri fufpicor. ^ Vitium fortaífe eft in
θνήσκει, cni cum ἡμιϑανὲς non cónvenit.: Senfus effe po-
tuit: τοῦτο i. e, partem virilem (cf, not. ad Szrazon, Ep.
L. T. If. P. Hf. p. 95.) faepe jam femimortuam et fere
exftin&am ad. metam pervenire. ad ἡμιϑανὲς facit Martial.
L. XL. Ep. XLVI. Trudirur ét digitis pannucea menzula
laffis Nec levaz ex ftinüum Jolüicitata. caput.

P. 223. Philodemi Ep. XIV. 3. ᾿κατασπείρουσιν. Pra.
pert. III. El. 3. 46. Sparferir et nigras alba fenccla. ca-
mar V. 6. ἀσβέστῳ T. s. κραδίᾳ tentat. ϑιοεύοισεν ἴῃ,
'irocin. crit. p. 38. quod cur vulgatae praeferatur, caus
fam idoneam non video, — P. 224. Ejusd. Ep. XV.
3. τόξα ϑήγουσιν. Commode haec compofuit cl. Mizfcber-
libb. cum Horatianis II. Od. VIIL 14. ferus er Cupido
Semper ardentes acuens fagittas Cote cruenta, — P. 224.
Ejusd, Ep. XVI. 5. Salmaf. in notis ined. à γὰρ ϑρασός,
33 ὅταν ἕλχῳ — hoc blanditur, fed obftat 9. An fuit:

&AMk τί μοι πλέον ἔστιν; ὃ γὰρ Suidio.; j "ἄνδρ᾽ ἫΝ
ἕλκῳ Wa dn
χάντοσ᾽ Ἔρως, ἀρχὴν οὐδ᾽ ὄναρ οἶδε φόβον.

P. 226. Pbhilodemi Ep. XVM. ς. Verfus exitum
Brunckius ad Salmafii mentem conftituit; qui praeterea,
quod Anthologiae fofpitatorem fugit, in ξάνϑῷ puellae
nomen za;3d latere vidit, Hoc nec Huwfübkium fugit,

ats

Í ΄

472 - ADDENDA TALP.L

virum acutifmum, qui in Anal. crit. p. 1$2. fervata
membranarum Ícriptura, legit:

on có , φίλη, Ἑανϑώ, us . «c. e δ᾽, ὦ φιλεράστρ;᾽
᾿ ἄκοιτις,
«jO coo τῆς Tlaofac: ἴσϑε ἀν. upitind,
ἅτ . :
^ Apofiopefi 6 opa deii: watba.; wseisAode. doll, ; et
elegans eft et nota, Vocem φιλεράστρια ufürpavit M. A4r-
gentarias in Ep, ab Hufcbhio edíto nr. XXVII. p. 247,
φιλεράστρια Κύπρις, ut cl. editor emendavit pro φιλελάστριας
lbidem fe a le&ione in Ced. notata: καὶ σὺ φίλει, Ξανϑώ,
Hs, non plane alienum profitetur, —. V. 8. τῆς ἐτέων
δεκάδος, Cf, not. ad Lucillü 5w CXX. T.I. P. IL p. 511.

P. 231. Pbilodeni Ep. XXL I. Sic haec laudat
Suidas in jahr ^a Tológ, ὦ ) ὦ κνήμης, e τοῦ ῥαδινοῖα TQu-
χήλου. — V. 6. ϑόομαι legendum cenfebat δαϊμιαβα:,
hanc fe le&ionem alibi ad(tru&urum promittens. Vis-
conzi in nor. ad Ifcriz. Triop. p. 68. tentabat: d τῶν Sóue
φωναρίων, vectilas , quibu: pruriebas. ϑυᾷν ett fubare. He-
Jych. ϑυᾷν. καπρᾶν, ἐπὶ ὑός. Diogen. Paroem. IV. I0. γραῦς.
ἀναϑυᾷ, ἀντὶ τοῦ καπρᾷ. ἐπὶ τῶν map ἡλικίαν γυναικεξομένων,
ὥς καὶ τὸ, γραῦς ἀναβακχεύει,

P. 241. Pbilodemi Ep. XXX. 8. ipn dA eoe.
legebat Sa/mafíus in not. mft. — P. 244. Ejusd. Ep.
. XXXIII, Hufchke in. Anal. ct. p. 149. cum Scóneidero in
fumma re e φραζρίεβη, corrigit: |

En5g vuoózARGTE, μυρύχροε ἢ μουσοπρόσωπε,
Εὔλαλε, διπέεῤύγων καλὸν ἄγαλμα Ππόϑων.

Ψιλῆν μοί χερσὶ δρυσίμαις μύρον. ἐν μονοκλίνᾳ.
Δεῖ us λιϑοδμήτῳ δή ποτε πετριδίῳ

Εὔδειν ἀϑανάτως πουλὺν χρόνον. d πάλιν μοι,
XavJágisy,: ναὶ, ναί, τὸ γλυκὺ τοῦτο μέλφε.

TIL P.L ET EMENDANDA; - 473

C Οὐχ Aug, ὥνϑρωπε τοκογλύφος; dv μονοκλίνῳ
Δεῖ σ᾽ ἄβιον ναίειν, δύςμορε,, πετριδίῳ,
Ξανϑάρφιον nomen eft. ὑποκοριστικὸν puellae, cujas verum
nomen erat Ξανϑώ, Sic Philodemus Ep. I. quam primo verfa. —
vocaverat Awpa eandem ye:[u $. appellat Δημάριον. Si- Ὁ
militer 3 T;u4. fecit Tigápiov Meleager Ep. LXV...

P. 245. lin. $. a Bin. leg. pasderaftici pro iride
vafl ici,

P. 250. dodi Ep. I. I. τόρϑει σὸν ὀΐξυρον emen-
dat V. D. in marg. Ap. Guy. et R. | '

P. 25 t. Ejusd, Ep. 11. 2. vulgo ὧδε rózcv. — P. 254.
4Arcbiae Ep. IX. 1. Vat. Cod. iéeibntai οὐφέσ' οἱ καὶ
temere probabat Sa/maf. in not. mít — Eju:d. Ep. X.

. δηναιὰ debetur Sa/mafóo, qui id vocabulum per àg-
χαῖα, exJek, πολυχρόνιςα interpretatur. V. 5. ad τριτάνυ-
ero» marg. Ap. Guy. et R. »triplicem, ex tribus arun-
dinibus fibi invicem infertis compofitam. * — P. 264.
4ircbiae Ep. XXIV. 9. legendum Ἡρακλέϊ, €t Addenda
ad Jenis Fr. Ἡ,

P. 268. Arcbiae Ep. XXX. 1. 2. Hefiodi Stitadi 3.
211, Jod ἀναφυσιόωντες ᾿ἀφγύρεοι δελφῖνες ἐϑοίνων ἔλλοπας
ios τῶν ὕπο χάλκειοι τρέον ἰχϑύες, — V. 2. ν. D. in
Ap. Lennep. »οἰφύξεις Pergit Homer. Y, 9. 22. ὡς r
ὑπὸ δελφῖνος μεγακήτεος ᾿χϑύες ἄλλοι Φεύγοντες j BE ΓΝ μυ- |
χοὺς λιμένος εὐόρμου, Δειδιότες, ---α V. 3. blanditur Vat. C,
le&io πολυτρήτοιο u. καλάμοιο, (cf. Antipatr. Ep. XXIX.)
qua admiífa tamen χορεύων ftare nequit. ' An fuit δὸ-
χκεύων, attendens? — V. $. 6. minima mürktione fic
emendandos et diítinguendos fufpicor.: ur

ἢ γὰρ ἴσον πρῃῶνι Μαλείης, ὡς ἑωδ
κῦμα πνοαῖς, ἄνεμοί σ᾽ meav ἐπὶ ψαμάϑους.

Haec uncialibus fcripta ΠΝΟΑΙΣ ANEMOIS non multum
diftant a le&ione Cod. noATwAMMOTZ, . ReGte autem
Gg5

474 4 CUADDENDA ὁ T.I. P4.

mihi [eripit videor spin; ἐκυκήϑη ανοαῖς, Mlcipbr, 1.1.
XO. p. 36. ἄνεμοι ὅσον οὕπω κυκήσειν τὸ πέλαγος ἐπαγγέλλογε,,
τσ. Cf, ποῖ, ad Zrcbilocbi Fr. XIV, T. L P.L p. 158.
Poffit etiam eodem fenfu legi:: — ^ ὡς ἐκυκήϑη Kp,
imyb4 σ᾽ ἀνέμου ce» &. |. quod etiam propius ad merobra-
narum du&us accedit. — V. 7. 8. Margo AP ei
»Hoc diftichum fparium videtur. «

P. 271. Zirchiae Ep. XXXIIT, τ. Vat. C. ᾿ϑηραὶν iaa-
e9eíe. — Hoc probabat Saimafius in not. mft. ϑηρσὶν κύμα-
ew pro ἀγρίοις dictum putans. — Mihi Planudea le&io ve-
ra videtur, eujus au&o.itatem non evertit lemma Vat.
C. Εἰς νανηγὸν ἀνώνυμον" ἀλλὰ ϑαυμαστόν. — P. 272. Ár-
tbia; Ep. XXXIII. 8. Lectionem vulgatam λείμ, κέκλιμαι
ἡσυχίῳ praeclare tuetur Hufibke in Anal. cr. p. 122. 4:. :
bia; quietem , flu&ibus turbatam, ἡσυχίην dicit οὐ λείην,
metaphora fumta a mari pacato, quod λεῖον poétae vo-
cant. ποταμοὺς λείους € Pindaro. commemorat Plurarchus
2 If, p. 1130. Aefchin. Dial. 111, 17. γαληνὸς — βίος,
ἀσαλεύτῳ ἡσυχίᾳ εὐδιαφόμενος. Senfus eft: me mortuus quis
dem. in f'epulcvo repofius fum quito. ἡσυχίη enim,
ut quies Latinorum, de ipfo quietis loco feu cubili hic
dicirur. . Lucretius |l, 406. Adde Plutarch. de Ser.. N,
V. ap. Stobae. CXIX. p. 603. 1 t. ubi de fomno; ὁ ὅπνος
ἀποκλείει τῆς ψυχῆς ὥςπερ ἀπὸ ῥεύματος λείου καὶ βαϑέος ὑπο-
φεφομένης. --- P. 272. quare Ep. XXXV. 1. Libanius
Orat. IX. init, τὸν μὲν οὖν trae τῆς Teolac 424 τις ἐκάλεσεν
ἀστραβῆ κίονα y ὀρθῶς προςειπών᾽ πεσόντος yáe, ἐπὶ σαϑροῦ τὸ
Ἴλιον εἱστήκει, καὶ αὐτίκα ἐμελλε κείσεσϑου μετὰ, τοῦ Ἕκτορος,

P. 273. Lauveae Ep. IL. 2. in nonnullis "apogr. quae
ex Guyetano profluxerunt, fic habetur: οἷος ἀφ᾽ ἡμείων,
κοίρανε, , et in p. » δ εἷος fy ὑπ᾽ ἐμοῦ vel quod pro-
pius fcripturae οἷος ὑφ᾽ ἡμῶν ἦν, x. v. τὸ ἦν primum exci-
diffe videtur, et poftea τὸ ἡμείων pro ἡμῶν ad fülciendutü
verfum irrepfiffo.* — V. I. χαρμόσυνος V. D. in marg.

TJLPI , ET EMENDANDA. 475
Ap. Lennep. — V. 7. 8. fuppofititii videbantur Viró
D. in marg. Ap. Ruhnk. et Guy.

P. 275. So:ibini Teii Ep. 1. 2. ἡλίσκος corrigit Zeu-
te in Not. ad Anacr. p. 69. nec hujus nec aliarum in
hoc carmine emendationum rationem reddens. ldem
w. 6. καὶ τὸ βαλεῖν ἔγχος aut λαβεῖν ἄγγος. Nihil vidi in-
eptius. In prius tamen Pauwiut quoque inciderat. V.
7. Zeune icis μόνον. — Hunc vf. cum fq. excitat Pierfon
ad Moerin p. 407. qui fibi obfcurum effe ait, quo fen-
fa χειρομαχεῖν didum fit. Cf. Agarb. Ep. lif. 19. 20.
Martial. L. X. 42. pellice laeva UY et F— Mein
amica manus.

P. 278. Aelii Galli Ep. T. 1. pro πρὸς ἕν dies non
λέχος legendum videtur, fed potius:

σρὸν i viae. -

Lyde, quae rribus viris ad unum finem properantibus in-
νυ. Hoc omnino verum. — Vir tamen do&i(fimus,
Chardon de la Recherte dans le Magaf. Encl. V. année,
T. IV. nr. 15. p. 332. membranarum le&ionem tue-
tur πρὸς fv τάχος, quod fignificare exiflimat celeriter ἐς
fimul, leffemenz ez. en méme tems. Ydem v. 2. emendatio:
nem probat, in quam Leonardum quoque Phbilyram. in-
cidiffe monet. In v. 4. nullam mutationem admittit.
Senfum enim effe: Si vous vous empreífez de venir
avec deux amis, ne craignez pas d'étre éconduit; vous
Terez fexvis tous les trois à la fois. lis autem, qui vo-
luptatis finem peterent, omnino feftinandi caufam effe.
— Ad v. 4. notatum in marg. Ap. ΚΌΜΗΝ. et Guy.
ἐθέλων, σὺν δυσὶν ἧκε τάχος.

P. 280. Myrini Ep. IT. 1. Margo Ap. G. et R. »an
Σταφιδύλλιον. σταφὶς in Anth. pro vetula fumitur.« et ad
ἀνδρόγυνον" s utriusque patientiae fcortum.* ^ Ad v. 6.
»TgiTToléxw». trium capacem.«* — p. 283. Ejusdem Ep.
Ili. monere neglexi, in Vat, C. ultimum diftichon de-

!

476 pv ADDEWDA T.I. P.I.

áderati, — P. 284. Ejusdem Ep. IV. de λέγε παισὶ τας
TÉ — cenfebat Defier. Heraldus in Anim,
ad- Martial. L. X. 67. p. 206. quafi dicat poéta : filios
etiam tuos. parre; appella ὁ ὑποκοριστιχῶς καὶ UTOXQITIXÁG,

(ss P. 289. lin. 2..a fin. in loco Ariflaeueti fcribendum
potius: τοὺς escüórae παντελῶς ἀπείργεις καὶ mm
s Ρ,.299. duripatri Thef, Ep. 1V. 1. comparavit
a:Mizfcberl.. Horat. Ep.. VIL. 5. 6. V. 4. Interje&iones
"qw, yer, imitantur grunnitum faum, quae κοΐδειν di-
cuntur | ap. Ziriflopb. Acharn. v. 746. Eaedem grunui-
. entes xo, xc? clamant ap. eundem v. 7 80. Hinc appa-
get, earum ufam effe potuiffe, ubi turpis et abomi-
nanda res indicanda erat, Similiter Byzantini Eunu-

^». €his illudebant , voculas xaev, κλοῦ illis oggannientes,

quie gallorum femimarium giocitim imitantur, Vide
du Aenea ad Nicepbor. p. 219. 2

.P. 293. Antiparri Ep. X, De Pifone, Thracum vi&to-
P poétarumque. fautore, cf, Ep. XIV. et quae. de

eo. disputavit JVernsdorf. in Poét, Min, T. IV. p. 150.
' b fuit, cujus filiis Horazius artem infcripfit poéticam,

ἃ 295. Anz ipatri Ep. Xll. Iterum. hoc. Ep. atti-
£i. - Jof. Scaliger contra Gailandinum P cR 8. qui illad
"Alcaeo Lyrico. tribuerat.
oss Pe 391. Antipatri Ep. XIX, e γαῖχν πάτρας. Vat,
(C. τον Ejusd. Ep. XX. ἐπ᾿ Εὐφρ. emendatur in, marg. Ap.
Guy. ; — V. 3. κεχαλασμένα τόξα. De vidis. et cedentibus
item Horatius IH. Od. VIII. 23. gan Scythae laxo. 1415-
ditantur arcu Codere campis. Silius L. ill. 612. Huic
"laxos . arcus .oln Gaugerica pubes Submitter, vacuasque
cffendenr Baáira pharetras.

By aot lin. 4. ἃ fin. lege. nomini pro uomini.

hà P. 304... Aantipatri Ep. XXIV. Anthol. Grotii T.
ἣν Ὁ. 42 4.0 ,. 1»

|. P«.3072- Anz iparri Ep. XXVI. δ. λέωινα notatum re-
peritur in marg. Ap. G. et R. cui conjecturae obloquitar
C. de Pauw.

“των mm, MR o gc, ARTS

m —-emX ám

T.1I. P.I, ET EMENDANDA. ὃν.

- P. 318. Veepa: Ep. XXXVII. 2: ἔνδον, n Ap: !
Gay. etR. ibidem v. 5. in marg. proponitur €onje
Cura: ip? τροφδξ ἢ 8 πότε λευκή. Ἰῆ Ed. Holften. "hoc dii :
chon ἐρωτημετικῶς effertur, quod minüs. probandum.

" p.319. Anmriparri Ep. XXNVHE. 1. aut jit i
Reiikii le&io xevixvog aut κατ᾽ ἴχνια legendum. Cf Apol
lon Rhod. L. 1. 741. — V. 5. DoGliffimus Lenzius, pro-
bata mea emendatione KeWezzc, in fq. verfu Vat. C, le^
&ionem διδασκόμένοι tuetur: fugire, cervi, carulos ex ma-
fre nofcentes; ^ Haec mihi interpretatio vera videtur. ^

"UP. 320. ZInziparri Ep. XXXIX. Anth: Grot. T. nt
p: 426. et in Mifcell. Lipf. Nov. TV IV. p. 96. V. »" 4.
fie expreffit. Groriui: lava Ceres, choreas en Nympbir
imperat: illae Salranres fummo mollirer orbe Jiper Gir-
eumagunt axem; onde apparet, eum n xpi μόχϑ ovg os
periphrafi dabdhr accepiffe,

P. 321. Anripuiri Ep. XL. t. 2. editi ad mentem
Sabhsafíi , cujus emendationes proftant in marg. Ap.
Guy. et R. — Ibid. lin, δ, a fin. pes eanr. adde: pfi
laurus loquitur. |
"p.324: enpona Ep. XLU. $5. zal vulgo Sica
ἅλιος παναλάδτωρ χύήρων, Srepbanus i im not. ad *ele&t. Epigr..
p. 500. nihil certius effe putát, quam auctorem Epi
grammatis bic pofuiffe nomen alicujus, quem hoc car-
mine compellarét; " Fefellit haec opinio virum doó&iff.
Salmafius in not. mít. haec pofuit; Locus manifefte
meridofus, Forre -— deny biker Xeeei," -—
θερμά ut opinor, λήρων, ἀγροῦ ino a

P. 3:5. Mduripafri Ep. xti: 4. vijiién "idi
nem oculis fobiicit Vi ir giliu ΧΙ Aen. 7. Urque volins.
alte raptum ctm fila draconem Tert mm I"
qiie pedes argue unguibus baef, 0S. :

P.32- Amupdrri €p. XLV! 6, Cf. quae : fiotàvt |
mus ad Anriparri Sidonii Ep. VII p." 20. ubi láüdavi

478 s; 4DDENDA ᾿ς ΟἾΝΌΝ
Pbiloftrati locum, quem ex Demoflbete expreffum effe,
nunc demum memineram. Sic enim orator Philipp;
Il. T. L p. 73. ed. R. λέγοντας, ὡς ἐγὼ uiv ὕδωρ πίνων εἶχόν
τως δύςκολος καὶ δύςτροπός εἰμί τις ἄνθρωπος. — Ibid. Ejusd.
Ep. XLVI. Sabsaffus in not. inedit. sIn Vat. C. eft
lemma in ᾿Αντιγένην γελωτοποιόν. quisquis fuit, qui lemma
illud appofuit, valde γελοῖος fuit; γελῶος eft Gelous ex -
urbe Gela Siciliae.*

P. 331. Zmutipatri Ep. L. 3. ἐλέῳ. Oppian. Hali-
eut. II. 65 1. delphinos narrat morituros, relicto mari, ad -
litus accedere:. Ἔνϑα δ᾽ ἀποκνείουσι καὶ ἐν χϑονὶ μοῖραν
ἕλοντο, οφρα τις 9. μερόπων ἱερὸν τρόχιν ᾿Εννοσιγαίου Κείμενον.
αἰδέσσαιτο, χυτῇ δ᾽ ἐπὶ Su) καλύψῃ, Μνησάμενος φιλότητος by-
og, ἠὲ καὶ αὐτὴ Βρασσομένη ψαμάϑοισι δέμας κρύψειε 3á-
Aacga.

P. 334. lin. I8.lege: /e amare fgnificant.
ἐν, 336. Antipatri Ep. L.X. 4. τόμβῳ ἐλευϑερίῳ male
explicui, - . Vide quae notavi in. Addendis ad Dioscori.
dis ΒΡ. XXXV.

P. 337. Antipatri Ep. LXIII Anthol, Grotii T, "MI
Ρ. 432. — V. 4. βελοκεντήτους margo Ap. Guy. et R. —
V. 5. ἐμοῦ vel ἐμὴν fofpicatur C. de Pauw, — Mox v. 5;
minori fortaffe mutatione legendum :

κι ἔμπαλι δ᾽ ἡ μὲν ἔλυσε κορῶν ὠδῖνα μολοῦσα --““ ;

quod probatum iri (pero ab illis, qui fciunt, quindi
" lum interüt inter ἘΜΩ͂Ν et ὁρῶν, Plurimis enim in.
locis e εἴμ confunduntur, Facilitas emendationis ef
ficit, ut eam. pro vera habeam; nec hoc me moratur,
quod κόρας in proximo verfu anteceffit. Ejusmodi repén
titiones ne optimi quidem po&tae vitaverunt,
.P. 338. Zntipatri Ep. LXIV. I. margo Ap. Guy,
et R. λέγε. νεκρόν με. - V. 3. Brunckius ad Salmafíi men-
tem edidit, lbidem v, 4. habetur κούρην, quod legens.

DUAPpe Ole ttc

U
/

T.H. P.I ET EMENDANDA: 479

dum effe vidit Am. D. in A&, Erud. ann, 1746.
pée320-- ὃ mlssoN

P. 339. rci Ep. LXVI, ἢ Nefcio quomodo ^s
&um fit, ut hujus Ep. varietatem? ex Vat, C. non eno-

. taverim, V.. I1. habet Νικάνωρ 9.) utgocaputve. V. 4. φροῦδα

πάσης. omiflis voculis ve καί, — Salmafius φροῦδ᾽ " καὶ πὸ
m tu ut b ἢ ^89 BR
ep.:341,. Aet. Eps. LXVIIL. 3. ii Brunckius
exhibuit, ut in Ap. Guyet. leguntur. Ceterum vitium
hujus loci non eft in 76s πρόσϑεν; fed potius in τὸ πρῶτον,
Certam. medicinam -inveterati. ulcexis, non. reperio ; ; fed
5 Duet en |
1 {7
ἄμονει: τὸν. δὰ. πρόσϑεν οὔτ᾽ Kd 3pfaaits, Ἢ
οὔϑ᾽ Ἕλλάδ, 'ráeae cov, ovr ἂν ᾿ασίδι,,
οἰ δ᾿ πάντα, νικῶν ᾿Αἴδης ἀνέτραπε.
et nihil diffienltatis fupererit. Is, quem olim tiec in Iza-
licis ludis, mec in Graecis, nec in. Affasicis concutere vas
lebanz , nunc à Plurone vidus ez. proftrarus jacet. Come
moda fie antithefs in verbis ταράσσειν: et ἀνατρέπειν, quas
lem. etiam. verbum δαλεύειν. etatis, valde idoneam, |
ΘΕ τ] Ep. ΧΝνε 1 à vM
SP. 342. Ἁγ! Ep. LXX; 2. mauhaia etiam Pis
inter plures. alias.eonjeéturas profert, | Idem v..3. ἀέρος
τάζουσα corrigit, et v. 8. ἐχσλαγέος λύσσα δαίμονος. Εὐϊάδες...
s» P. 350. lin: 20. .At Scaliger procul dubio feripfit:
κατὰ τοῦ 'AvriTÁTOOw , Cut hoc Egigr.:Epigrammati Ans
tipatri oppofitum effe indicare vellet. |
P. 353. 4pollonidae. Ep. AV. σεῶν et. àoreróna exhi*
bet Ap. Guy. εἰ Κ᾿ Jenfius: 3vorxyu (cribebat ,, omnino
tnale, Non felicius idem vw, 4. προτέρωξφ. πυριϑαληὲς V,
4. 'debetur Sairiafto. —- P; 355. Bjutd. &p. V. Quae ir
hoc Ep. ap. Brunckium abhorrent; membr, aine
Guyetane Apogr. derivata fant τ οι

430. (C UADDENDA Ὁ T.II. P.L

— P. 36r. Apollosidae Ep. XIII: 2. iy inferto: carere
poflumus, καὶ ab hisce poétis ante vocalem frequenter
producitur. — P. 363. Eju:d. Ep. XV. 3. verius for-
taffe Ἐλπίδε φρούδῃ. Cum toto: hoc carmine comparari
dus inprimis "np Georg. 36 »" de hieme agens: :

πῃ — fons dicimffe pruinis xoa
Corpora magua boum; confertoque agmitte 'cervi
"Tovpent- snole ova, et fummis vix cornibus extant;

^ Hos non inmiffis canibus,» non 'caffibus ullis,

Puniceacve agitant. pavidos formidine pinnae, .: 2)
Sed frufira eppofitum rrudentes: pellore monzem ἢ
Conmiminus obrruncant ferro, graviterque rudentes:
Caedutie, et M^ laeti clamore EAT

P. 567. Mpillivii Ep. XIX, 5. Repuilioda.. corre.
&io, quam propofui, quippe qua rhythmus turbatur.
Mf»; (fic enim initiali majuscula fcribendum) pro Diva
EA Furiae ultrici liaud — habenda. vide. |
p. 871: 4pollonidae Ep. XXIV. τ. E. κιβδήλοιο abes
Ap. Guy. inepte. δήλοιο fcribendum | effe vidit C. de
Pati. — bid, lin. 10. a fin. lege. 136 pro 139. —
Ibid. Ep. XXV. Plurà in hoc Ep. ad Salmafíi mentem funt
edita, qui v. 4. tentabat etiam τὴν — V. 3: in non.

nullis Apogr. eft-javíQuw, ^^^ Mif
ΠΡ, 276. Apollonidae Ep. xxxL Foctaffe. ubi in hoc
earmine men fi eni ies — T

pr ic stecipte Aib πόδ ἐϑυιόνῳΣ: ^
terit ΜΝ dias" ὌΝ μέσῳ." 1nd

Sifbedpé diflichon ihe (cribesidurh éxifiniabat G. ma-
kefíeld ad Lucret. 1. 8. p. 6. αἴρει δ᾽ ἀμφί δε πόντος, "ὑπὸ
Δεφύροιο πνοῇσιν, ᾿Αφρὸν ὑπὲρ νώτου κυανέον, γελάσας. lbidem»

——-—-—-—"T——— —"

TII. P.I. ET EMENDANDA. 481

que verbum γελᾷν 'de mari ufürpatum multis vxetepi
illuftrat.

P. 381. Crinagorae Ep. VI. 6. ἢ ic, ut ap. Branckium
legitur, emendatur in marg. Ap. R. et Guy. — Ibid. Ep.
VII. 5. Marg. Ap. Guy. et R. »De falgamis et falfa-
smentis agitur hie, quae fitim provocant. Qui autem
ὄγχναι, quae pyra fylveftria, inter falgama recenfean-
tur, non video. Voces hae depravatae videntur. ἐς

P. 388. Crinagorae Ep. ΧΙ. 2. Triflanus TT. I. p.
138. verba xeavaZc v. παρ᾽ Ἰταλίης interpretatur de par-
te faperiore Italiae, quae Alpibus eft fuppofita. — Hinc
Marcellum etiam contra Gallos ftipendia feciffe putat.
Caeterum τέλσα, quod fufpe&tum erat Brunckio, redden-
dum eít etiam Paule Sileuziario in Defcr, S. Sophiae v.
12. ubi poéta urbem Conftantinopolin exhortatur, ut
Juftinianum laudibus extollat, non quod imperium au-
xerit,

οὔχ ὅτι σὸν φογόδεσμον ἐφήρμοσεν ἔϑνεσι γαίης,
οὖχ ὅτι σῶν ἐτάνυσσεν ὑπέρβια μέτρα ϑοώκων,
ΤΈΛΣΑ παρ᾽ ἐσχατόωντα, παρ᾽ ὠκεανίτιδας ἄκτάς.

Vulgo ἄλσα legitur, quod ferri non poffe, ex Dufresnii
interpretatione fponte apparet: »nón quod jugum tu-
um populis omnibus impofuit, aut quod immenfos folii
tui fines ultra remotiora semora , Oceanique litora longe
dilatarit.« Αἱ ἄλσα pro ἄλσεα ne graecum quidem.

P. 388. Crimagorae Ep. ΧΙ]. 4. ἠϊϑέοισιν ἃ πρῶτον
pendet. Hoc ferri poffe negabat Sabeafmus in marg.
Ap. Guy. et Ruhnk. qui aliquid h. 1. tentabat, quod
tamen in iis Codd,, quos oculis ufurpavi, et ipfum de-
pravatum erat.

P. 391. Criseperie Ep. XV. 1. P/aro in Phaedro p.
295. ed. Bip. ἀκριβῶς ἕκαστα τῶν ὀνομάτων &torsTÓgvevTo4,
Vide cl, Eicbflaedr in Epift. ad Aftium p. 187. — V.
4. Salmaf. in ποῖ, ined. »fort. τῷ σοὶ καὶ νεαρόν, — Hie

Vol, III. P. a, Hh

a | » &kDDENDA T.IL P.I:

Marcellus forte fuit librarius, qui hoc Callimachi poéma

exaraverat. * — Re&ius haec. accepit Triflauus Comm.

Hift. L p. 138.

P. 394. Crinagorae. Ep. XX. 3. καὶ γάφξης. marg.
ἀρ. Guy. et R.

P. 396. Crinagorae Ep. XXL ὦ de Pauw. hoc
Epigramma fic reftituendum effe cenfebat :

K4» μυχὸν '"Eewvvaiov, ἡ ἐς πύματον Σολόεντα
ἔλθῃς» καὶ Λιβυκῶν κράσπεδον ἙἭ.“σπερίδων,

Καῖσαρ ὃ πουλυσέβαστος᾽ ἅμα κλέος εἶσιν ἐκείνῳ
πάντη. Κυρήνης ὕδχτα μαρτύρια,

οἷσιν ἄρ᾽ οὐδὲ πέριξ δρυτόμο; ἀπεφαιδρύναντο
λουτρὰ καὶ ἡπείρων ἔσσεται ἀμφοτέρων,

Patabat autem, haec in amicum fcribi, cui libido fuerit,
celeberrima orbis terrarum λουτρὰ vifendi, ^V. I - 4.
fic explicat: Sive intimos faltus Hercynii receffus, five
ulümam Ciliciam adeas, ἔνα crepidinem Libyae, ubi«
que invenies τὸν Καίσαρα πουλυσέβαστον, cujus nomen re-
ferunt τὰ λουτρὰ, quae in iftis funt oris, — Infcriptiones
refpiciuntur, quibus fuperbiebant lavacra. | Pyrenes
autem lavacra ferri non poffe h.1, ubi ultimi fines orbis
Romani commemorentur; contra Κυρήνης tantum non
poftulari verbis Λιβυκῶν κράσπεδον 'Eeegídav,

P. 399. lin. 12. lege Homericam pro Homericum.

P. 400. Crinagorae Ep. XXIV. in Antbol. Grot.
T. ΠῚ. p. 424. — Ibid. Ep. XXV. Haec notavit Sala-
fius in. not. mft. » Temere Planudes. hoc diftichon ( v.
1, 2.) cum fq. Epigr. incerti au&oris conjunxit, quod
non ipotuiffemus deprehendere , nifi adfuiffet Cod,
auxilium; "Apparet, Planudem, cum nullum fenfum in
- illo difticho cerneret, cenfuiffe conjungendum cum fq,
Ep. et putaífe, temere faiffe avulfum culpa librariorum,
quo facto hoc Epigr. videatur dicere Crinagoras, virtu

—— M

. Crinagorae ad fq. Epigr. pertinere putave

TILPÍ. — ET EMENDANDA... . 488

tem Othryadae aut Cynegiri aut alius antiqui: nihil fü-
iffe, fi comparetur cum hoc gefto militis Romani;quod .

fane perquam verifimile eft ; et vixit Crinagoras illis

temporibus, quibus hoc forte facinus in Germania con.
tigi. Quamvis paene diffentire videantur membranae
et fuadere, ut de alio loco intelligatur, in quibus παρὰ
χεύμασ, NeíAow. legitur, non Ῥήνου. . "Tamen fuperfcri-
ptum pro variante le&ione $4vev, quod verius putamus, -
Haec, ut dicimus; verifimilia funt, (i quis diftichon
m Aut igi-
tur aliquid intercidit, aut quaedam omiffía funt, Sed
fi reftituamus veterem fcripturam et in fq. verfu lega
mus κάλει πολέμων» poterit locus. uterque reftitui et fen-
fus non male procedere hoc modo: ᾿οϑρυάδην - κάλεε
πολέμων " Aesoc a, Ir. hoc fenfu: Revoca mihi vel ex an-
tiquiffima miemoria Othryaden illum et Cynegirum et
omnia proeliorum aut bellorum fortia geíta; nil fant, fi
comparentur cum ifto facinore militis Romani.«
P, 402, Crinagorae Ep. XXVI. 3. An fuit:

ἐπεὶ τόδ᾽ ἐφράσσατο πῖαρ,

P. 406. Crinagorae Ep. XXXII. 4. fof. Scaliger «
Epi(t. ad Salmaf. ann. 1608. nr. CCXLVIIL p. 53^
(edit. anni 1627.) corrigit: xeícvrzs νεφροῖς πῖαρ ἄπισν
ὅσον. quod. monvit Vir cl. Chardon de la. Rochetze Με:
Enc. V. an. T, Hl. nr, 5. p. 29. qui vertit: »lls fe frot
tent les reins d'une quantité incroyable de graiffe, et
trompent l'odorat fin de ces animaux.«* — V. 6. Fa-
mofíae Ligurum malae artes, Virgil. Aen. L701. Haud
Ligurum extremus, dum fallere fata. fiebant, et 7154
Vane Ligus , fruftraque animis elate fuperbis , Nequid-
quam parrias zentafH lubricus-arres.

P. 408. Crinagor. Ep. XXXV. 5. » Corruptiífimus
et depravatiffimus hic verfus, cui ab omni parte mederi

Hh 2

484 ADDENDA ET EMENDANDA. ΤΠΡΙ,

non poffumus; monemus tamen, legendum effe za;
ἀτροπόν. non παρὰ τρόπον. —VoX illa κατὰ ze. vel, ut ha-
bent membranae, καταπρέμνοιο, quomodo fit emendanda,
ignoramus,* —Salmafius in not. ined.

P. 409. Crinagor. Ep. XXXVLI. 1. Dubitari nequit,
de fplendido monimento peffimi hominis agi, poétam-
que viatores monere, ne fepulcri magnificentia corrupti '
bonum virum fub eo habitare exiftiment. — V. 4. καὶ Af9ec.
candidum illud marmor, $ λυγδίνη zaé£. Hoc ex v. I.
oti A oftendit, antithefin effe, inter καὶ λίϑος
et φοφώδης νέκυς, quam olim defiderabam, . Nihil itaque
deeft... is

P. 410. Crinagorae Ep. XXXVII. 3. Pro εὔοδιεον
Salmaftus in not. ined, εὔκοσμον tentabat, —— P. 411,
Ejusd. Ep. XXXVIII. 1. καὐτὴ δή ῥ᾽ Wx^. Sic margo
Ap. Guy. V. 2. fenfus eft procul dubio, Lunam fe cali-
gine et tenebris texiffe, ut lu&um, in Dea non fatis
decorum, celaret, — P. 412. Ejusd. Ep. XXXIX. in-
eptum et puerile judicabat Guyerus. — P. 414. Ejusd.
Ep. XLL edidit Br. ad Salmafi; mentem, qui et haec
notavit: » V. 1 — 4. Quatuor hi verfus fubdititii viden-
tur effe et inepti. Poítremum diftichon genuinum et
ántegrum dignumque, quod legatur.«

Et haec quidem ha&enus. Quae in fequentibus
Voluminibus addenda et emendanda veniunt, ultimo
refervamus Volumini, quod praeterea Κα: Poeérarum
una cum Zndicibus;comple&etur. ^ Scripi Gothae nun-
dinis autumnal, 1803.

Finis Secundae Partis Tertii Voluminis.

τ πὰ

PA Anthologia graeca
3458 Anthologia graeca
A2

179

ar e
Tb τ P aor i proi
Tox o9 S T E ierat
EePEPCIS TEM

Tc

APA
v

7 * τ

LE

ἮΝ
Lun hia va dut ὑόν,
? ΔΕ Ὧν ἘΠῚ MN
MA

we ELS
τὰ
^
RUE Vue

D
Du 5 pi
VA ESO

d

ἢ TM ADT

mu |

Jt ay) d ng
T Du
(m t bits

gin MS

ἢ ἫΝ

Uu n
ἜΝΙ

JUS j iaa gn A
7 Yu LUI ane t
TUI ὯΝ ΡΥ ΑΛ, (t fon
REI
ves P Pt9 V P i
; pq dm tub Ὁ
IRL ἘΠ

ΓΝ a
num
nn

n
A

dei 4
dite

nhu Mo
I2
, 2
9 DH

(14!
AE
I mI
)4M

nn

bite
fon Fal Figs, nh
ipa

dv
UR dolo “ἢ

ub
Hl

Iu
iT WONE
iy WEM]

var

tu
un Ji

ubl st

M e HU "x
D MADE NT
matita dr

iege

i! tha τον
EN ὙΜΉΝ
e

uires

n A

e T
D

tat Vk ea^

At
dati

WA

1 ΗΜ du
Ar yd D

Ur iu dd

ἀπὲ τον "x
^

bs V.

un
inen

ek

prre E u

rd
LET yr
e£ pt 52
ELTE Iia
MITT HE dn

ΤῊΝ
AAT JT
rn

À v
UD Hd
TE Y

HTATA

ne Aer

D dier d
gut

Lj ΠΡ Δ MY
mon
E Hus 41
4 t : ἈΠ ἡ 2

PA Pisa

Gur wx ym 9t
o 5

ΠΟῪ

ΠΝ
ἌΡ Peg in
n H ΩΣ pret iei
DIE ret np
AM

rM
nni
ἐν AU.
ἢ ONU. red em
Jy

PUTET t

1
AND AL VARUEU

yn zt y D

d finn EET
vos ᾿ T)

Mey *e
ay pote:

3M
drm
82 Sr SU a

ΕΣ

1 GU AER

NUR LN ipe er

ΠῚ
ἀρ σα ἜΠΗ
yt MT mm

ἌΡ ΣΕΥ mu^

ve viuit ER

5 "n (uh

WA
n à
X

T PH
M
ὧν

vm
OL
AM ἰῇ n ΓΗ v Tuas
ἢ C "e
rr GE ee UA. Sue
» de B
dne ATE yu
; "ns N
RE hA audor
DRM USA ENS EH

τὴ
ΜΕΥ

p

Un
MAT viv AM o:
AA 14 Tesi ü d

r

T T CH PAM DURS
An AR LER pm 4T
vH

1s ^
Ἣν
UA

ν
hoe
bM
2

ddr rM Nie [t

244 1915
ΠΣ do

μο
"Uu

n Zn

MATRE FURY
[TEE AI
Va per qn

Mets go
UM IM PST Poe

nea

GU J eu E

a HUE ba

nm
us
3

ἢ AERA
Tis

( j

WOHIN, M

MNT j

we.

AESYE "nt

281]

δ γε MAR
ner ATUS Y ἐν |
M Ww

Mns p

2

n» E din iam d
EAD See ΤΉΝ

a PURSE

ror Ew

Vprera SM
ue MSN xh FUN
D»

$i

ΜΉΝ
AS

i y " m

n
AW MUST E
T "c nnn a d
ἡ. ἢ i I NUTS

rn PIN rs ) RET
[D Ἐκ 1) M. L
uie Dno is

Dn

m Mor re oat
A Everett

pela
MY ᾿
Re ΣΉΜΕΡΑ
ἐν
ΠΥ ΟΝ Mtt i
CMS

d ἮΝ ἣν "WAT AER Ü
^ Nas Te PRIV

EC *
i qi HR «M Ds

ies js
UN

ΓΗ
3 iik etyk
qu SINUS. ut n
ST Th m ὟΝ ut H Ἢ νυν ΤΗΝ
Ἢ UR v Ae
y AO Hd
MARTE

xe j

nM E ἫΝ Ys In
inue eit : iig NA SUE ΝΣ ἡ
UNE " t ἐν 5 rt
Vua d

ARA ἤν vbt

"n

ἘΣ de »
jt a i
ja» TET
TUS
à ἧι τῷ. Y (
mah ἘΜ Lux QUE
pu τ Ru ARR
GET I JO RUPEM
τ: :

ARE

330)
à Ti ἮΝ
EI
mu
j H

SUME 1

ἐβνδι

à ἀκ"

ἢ
e
Mekerie

RICEOTASUA
hh e

rte hir
i

ps

P"
5t piu

Γ
Jn ERE

"Tn
ΠΥ ΤΠ A ES
apte

5,
ot i ty ix

Y
Yi A LIE "s
d M terat i
! je
ἱ

* Jt"
1] ens

TP Tis
HP.