Skip to main content

Full text of "Archaiologike ephemeris : ekdidomene hypo tes en Athenais Archaiologikes Hetairias"

See other formats 


■ ο  Ι 

ο:  -         —             Κ/ 

00  Ι 

β^Ι^ο/ορί/**.    /^βΐ^νη»**   Α' 


2β€»<%: 


^/£<*,β,5 


ΕΦΗΜΕΡΙΣ 


ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 


ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ 


ΥΠΟ 


ΤΗΣ  ΕΝ  ΑΘΗΝΑΙΣ  ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ  ΕΤΑΙΡΙΑΣ 


"Ι 


ΠΕΡΙΟΔΟΣ  ΤΡΙΤΗ 

1883 


\Λ     ν 


ΕΝ  ΑΘΗΝΑΙΣ 

ΕΚ  ΤΟΤ  ΤΤΠΟΓΡΛΦΕ10Τ  ΤΩΝ  ΑΔΕΛΦΩΝ  ΠΕΡΡΗ 

ΙΝ  ΟΟΜΜΙδδΙΟΝ  ΒΕΙ   ΟαΒΙ,   ΒΕΟΚ   ΙΝ  ΑΤΗΕΝ 

1884 


Τής  συντάξεως  και  εκδόσεως  τής  "Αρχαιολογικής  "Εφημερίδος  επιμελείται  επιτροπή  τρι- 
μελής συγκειμένη  έκ  των  κ. κ.  II.  ΕΤΣΤΡΛΤΙΑΔΟΥ,  ΣΤΕΦΑΝΟΥ  Α.  ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΙΙ 
και  τοΟ  έκόότον  Κ.  Δ.  Μ  ΥΛΩΝ  Α. 


ΙΟ 


Α&7 


8&3-8Α••- 


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ. 


1.ΙΛΙΛ. 

Γ.  ΕΜ.  ΑνΤΩΝΙΑΔΟΓ,  "Ορος  χωρίου  προικός  (μετά  πανομοιότυπου  ξυλογραφήματος) 65 

Μ.  Γ.  ΔΗΜΙΤΣΑ,  Περί  Έριζηνών  νομισμάτων 57 

Π.  ΚΑΒΒΑΔΙΑ,    Έπιγραφαί  έκ  των  έν   Έπιδαυρία  ανασκαφών .       25.  85.   147.  197 

Σ.  Α.  ΚοΐΜΑΝΟΓΔΗ,    Επίγραμμα  εμμετρον   Άττικόν  (μετά  πανομοιότυπου  ξυλογραφήματος)    ....  21 

—  Ψήφισμα  φρατρικόν ,.      .      .  69 

—  Ψημίσματα   Αττικά    . 167 

—  Ψήφισμα  και  άνάθεσις  Σαβαζιαστών 245 

Κ.   Δ.  ΜΓΛΩΝΑ,  Ευρήματα  τη;  έν  τή   Άκροπόλει  ανασκαφής  (μετά  3  ψευδαργυροτύπων  εικόνων)    ...  33 

—  "Ιδας  Μάρπησσα  και   Απόλλων  (πίναξ  3.) 53 

—  Τρία  λίθινα  αγαλμάτια  έκ  της  Ακροπόλεως  (πίναξ  8.) .      .      .  181 

—  Τυρρηνικόν  έγχάρακτον  κάτοπτρον  (πίναξ  13.) 249 

Ν.  Γ.  ΠΟΛΙΤΟΓ,  Δύο  Σφίγγες  έκ  τής  Ακροπόλεως  (πίναξ  12.) 237 

Π.  ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ,    Έπιγραφαί  Τανάγρας  και  Δελφών 157 

Χρ.  ΤΣΟΤΝΤΑ,   Άττικόν  άγγεΐον  (πίναξ  2.) 47 

—  .           Άρχων  τοϋ  έν   Έλευσΐνι  Ιεροϋ  λογοδοσία  (πίναξ  9,  10,  11.) 109.  253 

—  Άγγεΐον  Ταναγραϊκόν  (πίναξ  7,  7α.)     .      . 171 

Δ.  ΦίΛΙΟΓ,    Έπιγραφαί  έξ  'Ελευσϊνος  (πίναξ  1.) 1.75.  133 

—          Τρεις  κεφαλαί  έξ  Αττικής  (πίναξ  4,   5,  6.) 93 


ΣΥΜΜΙΚΤΑ. 

Κ.  Δ.  ΜΤΛΩΝΑ,  Ψήφισμα  τιμητικόν 99 

—  "Εφηβική  επιγραφή  (μετά  πανομοιότυπου  ξυλογραφήματος) 102 

—  Λίθινοι  αρχαίοι  αλτήρες  (μετά  ξυλογραφήματος) 103 

—  Άνέκδοτον  δικαστικόν  πινάκιον  (μετά  ξυλογραφήματος) 105 

—  Ήμαρτημένης  Ερμηνείας    διόρθωσις 193 

—  Ειδήσεις  Άρχαιολογικαί. 19ο 

Π.  ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ,   "Εσφαλμένης  εκδοχής  έπανόρθωσις 191 

ΧΡ.   ΤΣΟΤΝΤΑ,     Προσθήκη  ει;   τήν  έξ   'Ελευσϊνος  έπιγραφήν 194 

—  Επιγραφή  έκ  Θράκης 263 

Δ.  ΦίΛΙΟΤ,  Σύμβολα    έπΐ  των   πώρινων  πλίνθων  τοϋ  στερεοβάτου  της  πρόναου  στοάς  τοϋ  έν  Έλευσΐνι  ναοΰ 

(μετά  ξυλογραφήματος) *0' 

—        Αρχαίος  μολύβδινος  ενεπίγραφος  άλτήρ  (μετά  ξυλογραφήματος)     .      .      . 189 


ΑΠΕ1Κ0ΝΙΣΜΑΤΑ. 


Πίναξ  1.  Πανομοιότυπον    Έλευσινιακής  επιγραφής. 

—  2.  Άττικόν  άγγεϊον. 

—  3.  Άγγεϊον  έκ  τής  Ακροπόλεως. 

—  4.  Άθν,νας  κεφαλής  έκ  τής  Ακροπόλεως. 

—  5•  Κεφαλή  έξ   Έλευσΐνος. 

—  6.  Κεφαλή  έκ  τής  Ακροπόλεως. 

—  7.  Ταναγραϊκον  άγγεϊον. 

—  7β .  Βοιωτικον  άγγεϊον. 

—  8.  Αγαλμάτια  έκ  τής  Ακροπόλεως. 

—  9.  Πανομοιότυπον    Έλευσινιακής  επιγραφής. 

—  10.  Πανομοιότυπον  »  » 

—  1 1 .  Πανομοιότυπον  »  » 

—  12.  Σφίγγες  έκ  τής  Ακροπόλεως. 

—  13.  Τυρρηνικον  κάτοπτρον. 

Σελίό.  21.  Πανομοιότυπον  έμμετρου  επιγράμματος. 

—  39.  Ανάγλυφα  πώρινα  έκ  τής  Ακροπόλεως. 

—  43.  Σφϊγξ  ρια ρ ;χα ρίνη  έκ  τής  Ακροπόλεως. 
67.  Πανομοιότυπον  επιγραφής   Αττικής. 

—  103.  Πανομοιότυπον  Εφηβικής  επιγραφής. 

—  104.  Αλτήρες. 

105.  Πανομοιότυπον  δικαστικού  πινακίου. 

—  107.  Σύμβολα  Λιθοξόων. 

189.  Πανομοιότυπον  ενεπίγραφου  Άλτήρος. 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΛΕΥΣΙΝ02 

1  (89)  (*) 


δης  Κηφι 

ε** αριθμός  ΔΔΙΙ  τιρι : 

λίθων  και  άνακάθαρσις  ό  λίθο[ς  ; 

ερρ[«•]γιη  'ό  οδός  καί  οί  υπόνομοι  μισθωτοΐς 

5 1Ν:ΔΔ:  Τιμή:  ΔΔΡΗγΉ Ι:  κορ.δη  τούτων  τών  λίθΓων 

*:  ΙΙΙΙΙ:  γίγνεται:  ΔΡΗΙΙΙ:  Μισθωτής  ΜΰςΦαλη :  Παραλ  .  .  . 

Ρ.Ν  ταύτας  δέ  ΔΙΙΙΙ  έντω  ένιαυτω  τρεϊ[ς]  και  δέκα  μησίν  καί .  . 

λΡοΝΟΝΥο*,/\Ε.£ΙΝΗ£ΑΝ  έκάστω  έφωμαλίαν  :  Σϋν  ταϊς  έορταϊς  II  3Χ:  .  . 

κατά  ψήφισ]|χα  του  Δη[Λθυ,  δ  Χαρικλείδης  εϊ-εν  Θαργηλιώνος  [ληνός  όγδότι  φθίνίον 

10  το;] άργύρ]ιον  τούτω  γίγνεται.  •.  Η ΗΗΗ:  τα  ξύλα  κομίσαι  τα  περιόντα  έκ  Πειραιέ(ω)ς  εις  τ. . 

ΩΝ:  ΡΙΙΙΙ:  έμισθώθη  :  Ργ•|-γΉΙΙ:  μισθωτής  Σίκων  έν  Σκαμβωνιδών  οίκων  άιιαξίδα  αΡΙ£ 

έπί  την  λιθαγωγίαν  ΰποζωμάτων  τε'τταρας  τόνους  έλάβομεν  έγ  νεωρίων  κα^ 

των  ξύλων,  ων  ελαβον  :  Τούτων  τών  ύποζωμάτων  δύο  κατετέμοαεν  εις  άρτηαατα 

μισ]θός  τω  κατατεμόντι  καί  συβαλόντι  τά  άρτηματα  Σιμίχ  έγ  Κεραμεικω  οίκοϋντι 

15    ...    .  οπλόκου  πέ(ν)τε  μέν  ΔΔΔΔΠ:  πήχεων  εκάστη,  δύο  δε,  ή  μέν  :  ΔΔΔΠ:  πήχεων,  ή  δέ :  ΔΔΔΙΙ:  και  ζυγ- 

έκά]στη  :  ΔΔΔΠ  :  πήχεων  τιμή :  ΡΔΡ:  κίρκοι  δέκα  πάρα  Καλλικράτους  σιδηροπώλου  τιμή  :  Ι  ■  ΙΙΙΙΙ 

ΔΙ- :  ΛΟΙ€ΘΟΙ  έ'ξ,  ώστε  μοχλοΐς  χρη^θαι,  παρά  Καλλιφάνους  ξυλοπώλου  τιμή  :  ΔΙ-Η:  οβελίσκοι  Δ 

εις  ^Αστυ  Σωσία  όρεωκόμω  :  ΡΙ-ΗΙΙ :  Κάλως  εις  καταγώγια  Δ  παρά  Θεοκλέους  έμ  Πειραεΐ  οίκοΰν- 

.    .    τι  μη  :  ΔΠΙ-Ι-Ι-Ι-  Στροφού  :  ΤΤΤ  :  Τοις  άρτημασι  παρά  Καλλιανάξιδος  έμ  Πειραεϊ  οίκοΰντος  τιμή  :  ρΔΔΔΔ 

20 ΰπ]οζωμάτων  έκ  Πειραιώς  εις  τό  Πομπέϊον  Κυπρίω  όρεωκόμω  :  |-|-|-|- :  Πίττης  άνηλώθη  έν  τω  ένιαυ- 
τω]    .    .    λι  τρο]πώλου  τιμή  :  ΠΗΙ  :  τριπτήρες  τέταρες  τα  ζέυγη  ποτίζειν  έν  τι)  όδω  παρά  Τιβέου  κεραμοπώλο 
υ] Η:  Π:  πάλιν  ΙΙίττης:  Δ:  παρά  Καρίωνος  λιτροπώλου  ό  στατήρ  :  ΙΟ:  Τιμή:  Ι —  Ι —  III:  ΙΙρίσις  τών  ξύλ- 
ων]       κ]άι  τάς  ^ηλάς  τάς  προς  τους  ρυμούς  Σύρω  έγ  Κολλυτω  οίκο(ϋ)ντι  μισθός  ΗΙ-ΗΗ  τών  ΜΕ€ 

τ]ών  Δημοσίων  έμυήσαμεν  πέντε  άνδρας  τους  έν  τω  ΐερω  άνακαθαίροντας  άνηλώσαμε- 

25   ■/ αντιου  τά  ξύλα  κείται  τά  Έλευσΐνι  έμισθώθη  :  ΗΔΔ:  μισθω  :  Εϋακίδης  Φαληρεϋς  φορμοί  υπό  τάς 

Υ:  Σταθούν  :  ΤΡ1****:  ό  στατηρ  :  Ι-ΙΙΙΙ:  Τιμή :  ΡΔγ-γ-ΗΙΙ:  Στελεοί :  III:  Τους  λίθους  τους  έκ  της  αυ- 
λής;]   κ]αϊ  τους  άλλους  απαντάς  καϊ  τά  κατά  τάς  εισόδους  χώσαι  καϊ  τά  άλλα  ποιησαι  κατά  τάς 

ηρος  έωνήθη  έπϊ  την  όδοποιίαν  καϊ  ότε  οί  έγ  Μεγάρων  μισθωτοί  εμελλον  ήξει;  έπί  Τ 

ήμιστάτηρον  ό  στατηρ  :  ΙΙΙΙΙ:  Τιμή,  ην  ελαβεν  :  ΡΔΙ-γ-ΗΙΙ  Στελεοί  ταύταις  παρά  Στρογγυ- 

30    .    .    ό  στατή]ρ  :  ΙΙΙΙΟ:  Τιμή,  ην  ελαβεν  :  ΗΡΔ:  Στελεοί :  Ι-ΗΉΙΙ:  "Λρκαι :  ΔΠ:  Παρά  Άγαθάρχου  έγ  Κολλυ  οίκ- 

(*)  Οί  λ&ΟΙ  φέρουσιν  Ιχ  αυτών  τους  εντός  του  οημείοκ  της  παρενθέσεως  αριθμούς  δηλοϋντας  τήν  τάξίν  χ»0' ?,ν  εύρίβχοντο. 

ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1888.  1 


ι 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ    ΕΛΕΐΣΙΝΟΣ 


« 


ο0ντο;] κ]αταγέντας:  ΔΡΙΙ:  λύσαντι  τάς  ά[Α?ιδέας  και  έτερους  τους  ίσους  δήσχντι  και  τάς  Ε 

τον  άξο/α,  όσους  δέ  αν  δη^αι  δέη  καινούς:  Ρ:  τόν  άξονα :  [ΛίσθωτηςΜνησίλοχος: 

ΔΡΗ+•:  ήλοι,  ών  προσεδέησεν  :  ΓΆΠΙΙΙ:  ά[Λ<ριδέαι :  ΙΙΙΙ:  αντί  των  καταγεισών  έπιρ- 

α;]  υτος  έπωτίδες  εις  την  λιθαγωγίαν  :  Η  Γ3:  πάρα  Άρίστωνος  Χολλήδου  :  έκαστη  :  ί:  Τ 

36    '  ρσθο]ς  Άρίστωνι :  Χολληδη  :  ΡΗ  δοκοί  εις  [Λεσόρας  τέτταρες  πάρα  Έρμαιου  ξυλοπώ- 

λου-, [Λψθος  Άριστοτέλει :  Χολλείδ  :  ΡΙ-Ι-Η:  ξυσμάτων  των  τόρων  τρία  τούβολοϋ 

^Ενων  Μάνη  Πεντελησιν  οίκοϋντι:  Ρ1-Ι-1-Ι-ΙΙ:  Μνησιλόχω:  έγ  Κολλυ  οίκο- 

1  :μ(-1-ΗΙ:  χαλκίου  θεριχαντηρίου  των  έκ  τοϋ  ίεροϋ  ένος  επισκευή  ΩΙΕ 

καταγέντων  τριάκοντα  πάρα  Στρογγυλίωνος  άργύριον  :  Ι-Η-ΗΙΙ 

,„ Σ  προς  την  ά[Λχξίδα:  ΙΙΙΙΙ:  τών  σειρών  τάς  διερρωγυ(ΐ)ας  συ'χβαλόντ 

πειοπλόκω:  Η-ΗΙΙ:  ήλοι  δύο  εις  τάς  φάλαγγας  παρά  Πιτθίδ- 

1  .....    .  III:  χαλκη  άιχάξη  πόδα  λύσαντι  και  έτερον  ύγιη  δήσαντι  [λι- 

λ,  -.  εξ  παρά  Μνησιλόχου  έγ  Κολλυτω  οΐκοϋν  :  Σταθαόν  :  £$.££:  Τ 

αετα  [Αυστηρια  πριν  έλθεΐν  τους  δημοσίους  Έλευσΐνος  έν[Αΐ- 

45  δες,  τοις  δηρσίοις :  ΔΔΡΙΙΙ:  ένδεκα  [Λεν  παρά  Καλλίου  :  Μεγαρέ  :  έκαστη 

τέττ]αρες  δέ  παρά  Μίδου  :  Μεγαρ  :  έκαστη:  ΡΗ-ΙΙΙΙ:  Ί>ή  ΗΗΡΗ-ΙΟ:  Διφ6- 

κα]ί  δέκα  δέ  παρ  "Ανθέως:  Άραξαν:  έκαστη:  Η-ΙΙΙ:Τΐ[/.η:  ΡΔΔΡΗ:  Πίλος  Ε 

π!Χ]ρά  Φιλόξενου  έ'καστον  :  ΗΙΙΙΓέξ  δέ  παρ '  Άλκιάδου  :  Άναγυρα:  εκαστον 

( το  ζεύγος:  όβολοΰ :  γίγνεται:  Η+ΗΗΙ:  καττύσαντι  ταΰτα  άπαξ  ΡΛΗ 

50  [Λΐσθ]ός:  ΗΙΙΙΙ:  Χαρία  Άγρυλη  οίκ:  γίγνεται:  ΡΔΡΗΗΙΙΙ  ήλοι  εις  τάκ(α)ττ- 

ύ ματα1 έκαστη  τρ(ι)η[Λΐστάτηρα  τον  στατηρα:  ΜΙ:  Μνησιλόχω:  έγ  Κολλ:  οίκ:   [«<τ- 

^0 -ι  τών  άποτετρΐ[Λ[Αε>ων  τά  στο[Λω[Λατα  τέτταρας  και  δέκαπενθη[Λΐωβελίω[Λ  ΤΟ 

ο]βολών  τον  στατηρα  σταθρν  εϊλκυσεν  ό  παλαιός  σίδηρος:  !"£*£££  ήμιστα- 

τώ:]γ  καινών  τόρων  ΤΡ£€£:  προσετέθη  άργύριον  τούτω:  ΡΙ  Ζ)  τέκτονι  τά  πΛ 

ε^  ΩΝ  τώγ  κατειαγότων  :  καινά  ποιησαντι  αισθός :  ΡΙ-:  Στελειούς  αντί 

(Τ  ;)ΙΑΝ:  έκαστου:  Ι-Ι-ΗΙΙΙ:  Σταθ[/.όν:  Η€:  Τι;/.η:  ΔΔΙ.:  έτεροι  δύο  καινοί  παρχ 

ΟΡΑΖΟΝΤΙ  τοις  δη;χοσίοις  Άριστοκρίτω  Τροζη:  μισθός:  ΡΗΙ-Ι-ΙΙ:  Τοϋ  [ΐη- 

ν^ςτ ογένειΤροζηνί:  [Λίσθός  ό  ίσος:  ΗΡΗΗΗΙ:  έτέρω  επιστάτη  τώ[Λ  [λ- 

ισθωτών:] πέντε ;]  [Ληνών  Χρέρωνι :  Μεγαρεΐ:  γίγνεται  μισθός:  ΔΔΔΔΗΙΙΙ:  Άρχιτέκτ- 

60   ονι] [Λ-,σθός  της  ημέρας  :  Ι-Ι-:  γίγνεται  τριών  και  δέκα  ;χηνών:  ΡΗΗ  ΡΔΔΔ:  Εΰκλείτω  Κ 

όβο]λοί  της  ημέρας  κατά  τό  ψήφισμα  τό  τοϋ  δη[Λθυ  :  γίγνεται  τριών  και 

ησιν  οις:  ΔΗ-:  εις  ιερά:  Ι-*-*-:  Δηρητρι  οίς  ΔΗ-:  Κόρη  κριός :  ΔΡΗΙ-:  Κ 

ενω  ίξόν  φέρειν  παρά  Μοσχίωνος  "ΩαΟ :  Ι-Η:  έσχαρίς  έπί  τον  λίθον  ΡΑΓ 

Φιλ;]οστράτου  Σφόνδυλον  έκο[Λΐσθη  έν  τρισίν  ήαέραις  ηγεν  ζεύγη:  ΔΔΔΙ 

65 :  κατά  ψηφισαα  δη;χου,  ο  Λυκούργος  είπεν,  γίγνεται  τοις  ζεύγεσιν  :  ΗΗ 

:  ΔΔΔΙΙΙ:  έκοαίσΟη  έν  τρισίν  ήαέραις  [Λίσθάς  τοις  ζεύγεσιν:  ΗΗΗΗΙ-Ι- 

Η:ΔΔΔΙΙ1:  έκο;χίσθη  έν  τρισίν  ή;Λέραις  [χισ%ς  τοις  ζεύγεσιν  :ΗΗΗΗΙ- 

ΔΙΙ:  έκο(αίσθη  έν  τρισίν  ή[Λέραις  μισθός  τοις  ζεύγεσιν:  ΗΗΗΡΔΔΔ 

Δ:  έκοαίσθη  έν  τρισίν  ήαέραις  [Λίσθός  τοις  ζεύγεσιν  :  ΗΗΗΡΔΡ 

70 Η :ΔΔΡΙΙΙ:  Τη  δ '  ύστερα  προσαπεπέ[Λφθη  τρία  έκο;χίσθη  έν  τρισίν  ή[Λ- 

£ραις] π]αρ '  Εύκτηρρς  ηγεν  ζεύγη  τη  [Λεν  πρώτη:  ΔΔΡΙΙ:  τη  δ'  ύστερ- 
α]   σφ]ονδύλους  ήρξά;χεθα  κοαίζειν  ΔΥ.Μ.Ε.Ι  διττών  σκευών  δε   . 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ 


Γ. 


75  σαν] 


έκομί]<ϊθησαν  έν  δυοΐν  καΐ  •ή[Λί«ει  ημέρας  μισθός  τοις  ζεύγεσιν  :  ΗΗΗΗΔ 

σφόνδυλ;]οι  τόμ  μέμ  παρ '  Εύκτημομος  τον  δέ  παρά  Μελανώπου  έκομίσθη- 

σφό]νδυλον  ήρξχμεθχ  κομίζειν  παρχ  Μελχνώπου  πέμπτη  έπί  δέκα 

! σφόνδ]υλον  ήρξχμεθχ  κομίζειν  παρά  Μελανώπου  [έβ]δόμη  έπί  δέκα  ηγ- 

εν  ζεύγη] σφόνδ]υλον  ήρξάμεθα  κομίζειν  παρ  Έύκτημονος. ..  .τη  προτεραία 

έ'τερ]ον  σφόνδυλον  ήρξάμεθα  κομίζειν  όγδοη  φθίνοντος  άπο  μέσου 

!  ΗΗΔΔΔΔΠ:  έτερον  σφόνδυλον  ήρξάμεθα  κομίζειν  πέαπτη 

80 ΔΔ:  έτερο;/,  σφόνδυλον  ήρξάμεθα  κομίζειν  δευτέρα  φθί- 

«»το;] ζ]εύγεσιν  :  ΗΗΔΔΡΗΙ-1-:  Πάλιν  τοϋτον  άπό  τοϋ   Ελευσίνιου 

ΗΗΔΔΔΔΙ-ί-Ι-Η:  έτερον  σφόνδυλον  ήρξάμεθα  κομίζειν  πα- 

Ρ*] ΗΠΗΗΗ:  έτερον  σφόνδυλον  ήρξχμεθχ  κομίζειν  παρά  Δ 

ζ]εύγεσιν  :  ΗΗΗρΔΔΔΓ:  έτερον  σφόνδυλον  ήρξάμεθα  κ- 

85   ομίζειν] τ]οΐς  ζεύγεσιν:  Η  Η  ΗΔΡΙ-|-(-:  έτερον   σφόνδυλον  ήρξάμε- 

θ*] μισθός  τοις  ζεύγεσιν  :  ΗΗΗΓ'ΔΔΗ:  έτερον  σφόνδυλον  ήρξ- 

άμεθχ] έν  τρισϊν  ήμέραις  μισθός  τοις  ζεύγεσιν  :  ΗΗΗΡ'ΔΔΓ: 

ΔΔΔΙ  :  έκομίσθη  έν  τρισϊν  ήμέραις  μισθός  τοις  ζ- 
εύγεσιν]   ΩΙ  της  αγωγής  Άριστοκρίτω :  Χολλεί- 

90   οη] ά]κολουθεΐ  τοις  ζεύγεσιν  δυοΐν  έγ- 

• ΙΝ  ΙΙυρρίχ  Άντικράτους :  ΕΡ[Μ. 

ΥΤΟΙ€:  ΗΔΔ:  μέχρι  τρίτης  φθίν- 
οντος]       τηήμέρχέκατέρχ  με(Χ;)  . 

της  ημέρας  γίγνεται:  ΓΙΟΧ:.. 

95 τριάκ;]οντα  και  έπτάτρι.  2Β. . . . 

μισθός  της  ημέρας  :  \τ 

:  έκάστω  τω  λίθω  Γ 

τω  αίρεθέντι 

'Ωαθ  :  κατά  ψή[φισμα ; 

100 ΟΝ:ΙΙΙΚ: 


Η  Η  , 
ΚΑΓ 


.ΤΩ 

Ο.., 


10; 


Τα  ανωτέρω  φέρει  στήλη  τα  άνω,  τα  κάτω  και 
τά  αριστερά  τεθραυσμένη  και  πάχους  0,15  Γ.  Μ. 
περίπου. 

Το  μέγιστον  σωζόμενον  μήκος  ή  υψος  της  είναι 
0,97,  το  δε  πλάτος  0,525•  δ  λίθος  είναι  λευκός 
ύποκυανίζων  ΰμήττειος  δεν  μοι  φαίνεται  ων  ίσως 
είναι  πεντελικός,  άλλ'  εκ  της  θέσεως  της  καλούμε- 


νης νϋν  τοϋΚοκκιναρόϊ•  της  γνώμης  ταύτης 
τουλάχιστον  είναι  ό  των  ημετέρων  έν  Έλευσϊνι  ανα- 
σκαφών επιστάτης  Ελευθέριος  Καμπάνης,  εντριβής 
άνήρ  περί  τά  μάρμαρα1,  Ή  ενεπίγραφος    τοϋ  λίθου 


1   Ό  χυρ'ως  πεντελτ(<ϊΐος  λίθο;  μετ'  ϊλλων  χαι  τοΰτο  Εχει  Γδιον  γνώ- 
ρισμα, οτι  έν  τ»)  χατεργασία του  ούδεμ;«ν  ουδέ  τήν  έλα/ίστην  εχπίΊιπει 


ΚΙΙΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΛΒΤΪΙΝ02 


8 


επιφάνεια  είναι  ίκανώς  ώμαλισμένη"  φαίνεται  όμως 
δτι  ό  λίθο;  είχε  και  πρό  της  έγχαράξεως  της  επι- 
γραφής σ/άσματά  τίνα ,  άτινα  και  δεν  παρεϊδεν 
ό  /αράκτης  έν  τω  έργω  του"  άλλαι  δέ  τίνες  βλά- 
βαι  αύτοϋ  έπήλθον  βεβαίως  κατόπιν  και  την  έπιγρα- 
φήν  κατά  τι  βλάψασαΐ'  λεία  ήτο  και  των  πλα- 
γίων ήτοι  στενών  πλευρών  ή  επιφάνεια"  ή  της  όπι- 
σθεν όμως  είναι  ανώμαλος  και  σχεόον  ακατέργα- 
στος. Ιιίς  ελάχιστα  μέρη  ως  έκ  της  άποτρίψεως, 
ην  έ'παΟεν  ό  λίθος,  ή  τοΰ  έπ'  αΰτοΰ  άπολελιθωμένου 
δύπου  ή  όλως  έξέλιπον  γράμματα  τίνα  ή  δυσκόλως 
άναγινώσκονται*  ουχί  ευκόλως  οέ  έν  γένει  διακρίνε- 
ται τό  Α  από  τοΰ  Λ  και  τό  Ο  από  του  Ο  και  ένια- 
χοΰ  και  το  Υ  δύναται  ώς  Τ  νά  έκληφθή  και  τ'  άνά- 
παλιν  ενίοτε  όπου  έπερίμενέτις  στιγμάς^:)  δεν  δια- 
κρίνει τοιαύτας  και  άλλοτε  δύναται  νά  έκλάβη  αύ- 
τάς  ώς  Ι-  ή  άπλοϋν  Ι.  Έν  τω  συνόλω  όμως  αυτής 
ή  επιγραφή  δεν  είναι  δυσανάγνωστος,  ει  και  ή  γραφή 
ούτε  κανονική  ούτε  λίαν  επιμελής  είναι  και  ό  λίθος 
φαίνεται  οιονεί  άνΟιστάμενος  εις  τήν  σμίλην  του  χα- 
^ά•/.~ου.  Οίκοθεν  δε  έκ  τών  ανωτέρω  εννοείται  και  ό 
πίναξδεικνύει1  Οτι  ούτε  ή  άπόστασις  τών  στίχων  προς 
αλλήλους  ούτε  ή  τών  γραμμάτων  τηρείται  παντα- 
χού ή  αυτή,  παραλλάσσει  δε  και  τό  μέγεθος  αυτών 
μεταξύ  0,004  και  0,006  ταλαντευόμενον.  Ιίρός  τά 
δεξιά  τά  γράμματα  δεν  διήκουσι  πάντοτε  μέχρι  τοΰ 
άκρου  της  πλακός ,  ώς  και  έν  τω  πίνακι  σαφώς  έδη- 
λώθη  το  πράγμα.  Ιϋς  τά  προειρημένα  άξιον  νά  προσ- 
θέσω κρίνω  και  τόδε,οτι  δηλ.  ό  λίθος  κατά  τον  16™ 
στίχον  έν  αρχή  άνω  τοΰ  τρίτου  γράμματος  Η  έχει 
έγκεχαραγμένον  αρκετά  σαφώς  σημεϊόν  τι  ώσει  Ω  και 
εν  τισι  έτέροις  στίχοις  άλλα  τινά  σημεία  έν  τω  πι- 
νάκι σαφώς  πάντα  δηλωθέντα. 


θείου  οσμήν ,  ης  έ'νίκα  τά  τών  νήσων  και  μάλιστα  τά  Πάρια  μάρμαρα 
όχληρά  καθίστανται  τοις  έργαζομένοις  αυτά•  ό  της  ημετέρας  επιγρα- 
φής λίθος  δοκιμασθεί;  παρ'  έμοϋ  αναδίδει,  άλλ'  ασθενή,  την  του  θείου 
όσμήν. 

4  Ό  Πίνας"  έ'γεινεν  έν  τή  αναλογία  2:5  περίπου, άντεγράφη  οέ  παρά 
τοϋ  τεχνίτου  ούχ'ι  έξ  αύτοϋ  τοϋ  λίθου  (έν  τω  έν  Έλευσϊνι  Μουσείω 
/.ατατεΟειμε'νου),  άλλ'  έξ  ήμετε'ρου  έπ'ι  διάφανους  -/άρτου  αντιγράφου 
και  χάρτινου  αποτυπώματος  ,  καταβληθείσης  πάσης  προσπάθειας  προς 
όσον  τό  δυνατόν  πιστήν  τοϋ  πρωτοτύπου  άπεικο'νισιν,  ήτις, και  αν  είχεν 
ό  τεχνίτης  πρό  οφθαλμών  τόν  λίθον,  δέν  θά  ήδύνατο  νά  η  πιστότερα. 
Μόνον  φωτογραφικόν  αποτύπωμα  Οά  απεικόνιζε  τόν  λίθον  ώς  πιστό- 
τατα, αλλά  τοϋτο  πάλιν  έν  πολλοΤς  Οά  ήτο  ασαφές  και  δυσανάγνωστον. 


Ό  λίθος  ευρέθη  μεταξύ  άλλων  πολλών  έν  τω  δα- 
πέδω  τοΰ  Ναοϋ  εις  ίκανόν  βάθος  από  τοΰ  σημερινού 
εδάφους  κατά  τό  μέρος  τό  περιλαμβανόμενον  έκ  της 
δευτέρας  και  τρίτης  σειράς  τών  κιόνων  άπό  τοϋ  δυ- 
τικοΰ  τοίχου  γενομένης  της  αριθμήσεως•  αν  ήτο  ή 
όχι  έντετειχισμένος  ε?ς  τινας  έκεΓ  μεταγενεστέρους 
τοίχους,  ων  άνεΰρον  ολίγα  λείψανα,  δεν  γνωρίζω, 
διότι  δυστυχώς  δεν  είχε  παρατηρηθή  ευθύς  έξ  αρχής 
δ'τι  είναι  ενεπίγραφος"  τοϋτο  έγένετο  γνωστόν  15 
ημέρας,  ώς  εικάζω,  βραδύτερον  της  ευρέσεως  του, 
δτε  τήν  1 6/28  Νοεμβρίου  σωρόν  τίνα  λίθων,  έν  οϊς 
και  ό  ημέτερος,  προς  άλλον  τίνα  σκοπόν  ηθέλησα 
νά  μετακινήσω.  Εννοείται  ότι  άνεζητήθησαν  και 
άλλα  τεμάχια  τοΰ  λίθου  έν  τοΓς  έκεΐ  σω^οΐς ,  άλλ' 
εις  μάτην  μέχρι  τοΰδε"  πάσα  όμως  έλπίς  εισέτι  δέν 
έξέλιπεν ,  άφοΰ  ίκανόν  έκεϊ  [ίίρος  δεν  άνεσκάφη.  * 

Και  ταΰταμέν  τοιαΰ:α,  έτόλμησα  δέ  είς  τ'  ανω- 
τέρω νά  προσθέσω  και  τά  ακόλουθα ,  καίπερ  ποώτος 
ομολόγων  ότι  δεξιωτέρων  είχεν  ανάγκην  χειρών  ή 
επιγραφή,  ό'πως  κατ'  άξίαν  έρμηνευθή"  άλλα  μήπως 
τοΰτο  οέν  ούναται  και  βραδύτερον  νά  γίνη  παρά  τών 
αρμοδίων  ; 

1-7.  ΙΙερΊ  τών  έν  τούτοις  τοις  στίχοις  ολίγων 
συμπληρώσεων  ώς  και  περί  τίνων  άλλων  έν  τοις 
έπομένοις  πας  λόγος  μοι  φαίνεται  περιττός.  Επειδή 
ή  γραφή  δέν  είναι  ή  σ  τ  ο  ι  χ  η  δ  ό  ν  τά  προς  τά  δεξιά 
ελλείποντα  γράμματα  έδηλώθησαν  κατ'  είκασίαν. 
Τό  νόημα  και  μάλιστα  ή  τών  αριθμών  σχέσις  ασα- 
φή διά  τό  κολοβόν  τών  στίχων  άλλως  τά  πράγ- 
ματα ούχ'ι  δυσνόητα.  Ό  Φαληρεύς  Μΰς  ανέλαβε  τι 
ώς  μισθωτής,  (==  έργώνης,  εργολάβος)  ή  δέ  έπι- 
διόρθωσις  της  όδοΰ  και  τών  υπονόμων  έγένετο  διά 
μισθωτών  ^==  έπι  μισθώ  εργαζομένων)  παρ'  αυ- 
τών τών  ενδιαφερομένων. 

7-14.  ΡΑΝ  το  Α  δέν  διακρίνεται  καθαρώς"  καϊ 
Ω  δύναται  νά  ήναι.  ΤΡΕΙΚΑΙΔΕΚΑ  οΰτως  έν  τω  λίθω 
φέρεται"  ό  αριθμός  επαναλαμβάνεται  και  κατωτέρω 
και  μαρτυρεί  ότι  ό  ένιαυτός  ήτο  εμβόλιμος.  Έφω- 
μαλίαν"2  ή  φράσις   εΰρηται   και  έν  τη  έκ  Λ.εβα- 


*  "Ιδε  Πρακτικά  τής  Αρχαιολογικής  Εταιρίας  τοϋ  έ'τους  1882. 

2  Αθήναιον  1875  σελ.  369.  Ρα5ποίιΐ8  ίΐο  Αι-οΙιϊΙοοΙϋΐαΟικοα 

6ΐθ.  1881    σελ.    5  και  32.    "Αν  γραφή    ώς  μία  λε'ζις   και  έκληφΟή  ώς 
έπιρρηματική  έ'κφρασις,  ουδέν  ενέχει  τά  βάρβαρον  ή  σόλοικον,  νομίζω. 


ΕΙΙΙΓΡΛΦΑΙ    ΕΞ    ΕΛΕΓΧΙΝΜΪ* 


10 


δείας  επιγραφή  και  ό  τρόπο;  καθ'  δν  εξηγεί  αυτήν 
έκεϊ  ο  Γίΐβποϊΐΐδ  φαίνεται  μοι  και  ενταύθα  αρμόζων* 
άλλα  αρά  γε  τι  το  συν  τ  αϊ"  ς  έορταΐς  βούλεται 
σηααίνειν  ;  "Οτι  θά  έόίδετο  αύτοϊς  ό  μισθός  2  */2 
όβολ.  και  εις  χαλκού;  τήν  ήμέραν  καϊ  κατά  τάςέορ- 
τάς;  Πιθανόν.  Χαρικλείδης*  ό  της  104**,  β'. 
δλυμ.  άρχων  (363  II.  Χ.);  "Αξιον  δε  σημειώσεως 
δτι ένταϋθα  δτε  ειπών  και  όχρόνος,καθ' δν  έρρήθη  τό 
ψήφισμα, σημειοΰται,  ένω  έντώστίχω  6  .V:"  μόνος  ό 
ειπών  αναφέρεται  έν  δέ  τω  6  1':'  απλώς  ψ  ή  φ  ι  σ  α  α 
τό  του  οήμου  λέγεται*  ή  οιάκρισις  αύτη  βεβαίως 
έ/ει  τινά  λόγον.  Τό  του  Χαρικλείδου  ψήφισμα  ί'σως 
έρρήθη  γενομένης  αφορμής  έξ  αυτών  τούτων  των 
περιστάσεων, είς  ας  άφορα  ή  ημετέρα  επιγραφή,  ή  έξ 
όαοίων  άλλων  κατ'  αυτό  εκείνο  το  έτος.  Τό  τοΰ  Λυ- 
κούργου ΐ'σως  είναι  £ν  έκ  των  πολλών,  άτινα  πιθα- 
νώς επί  τήδιοικήσει  ών  ή  επιστάτης 
προς  οίκοδομήν  δημοσίων  έ'ργων  ό  άνήρ  έπρότεινεν, 
ουχί  και  τοϋτο  πολύ  προ  τών  χρόνων,καθ'ους  ή  ημε- 
τέρα επιγραφή  έχαράχθη*  τό  τοϋ  6  1ου  στίχου  ήτο 
γενικωτέρου  χαρακτήρος,  ώς  φαίνεται,  και  γνωστό- 
τερον  και  δεν  έχρηζε,  και  παλαιότερον  αν  ήτο,  ιδιαι- 
τέρου προδιορισμοΰ*  άν  ό  προδιορισμός  ψηφισμάτων 
κατά  τούτον  τον  τρόπον  εύρηταί  που  και  άλλαχοΰ 
άγνοώ'ή  δικαιολογία  όμως  δαπανών  και  μικρών  ακό- 
μη διά  τής  μνημονεύσεως  επισήμων  νόμων  τοΰ  κρά- 
τους δεν  έ'χει  τι  τό  παράδοξον  και  είναι  σύμφωνος 
με  τό  οίκονομικόν  σύστημα  τών  Αθηναίων  και  τόν 
ζηλότυπον  και  φιλύποπτον  χαρακτήρα  τοΰ  ΆΟηναϊ'- 
κοΰ  λαοΰ. Αργύριο  ν  ΐ'δε  κατωτέρω  στίχ.  39.  ΤΤΞΙ- 
ΡΑΙΕ.*ί  6  τόπος  τοΰ  Ω  υπάρχει  μεταξύ  τοΰ  Ε  και  Σ 
άλλ' ουδέν  ΐ'/νος  αϋτοΰ  διέκρινα  καϊ  φαίνεται  ωσάν  νά 
μή  έγράφη  ποτέ  έκεϊ  γράμμα.  Έπι  τήν  λιθαγω- 
γ  ί  αν  τήν  σημασίαν  τής  λέξεως  ΐ'δεΥΙΐΐΐΙΐβίΙ.οΙ.  ΑγοΙι. 
Ιίΐδΐ.  1879  σελ.  30-31.  Συβαλοντι*  τό  Μ  παρε- 
λήφθη ύπότοΰ  χαράκτου*  ίσως  ή  παράλειψις  δύναται 
να  έςηγηθή  κατά  τά  έν'Λθηναίω  1876  σελ.  97 λε- 
γόμενα. Ά  ρ  τ  ή  μ  α  τ  α-  τί  ακριβώς  σημαίνει,  αγνοώ* 
έ/ρειάζοντο   ΐ'σως   καϊ  ταΰτα  είς  την  λιΟαγωγίαν. 

1  £> -  20.  ΤΤΕΤΕ  ΜΕΝ*  έδώ  παρέλειψεν  ό  χαράκτης 
τό  Ν.  Κατά  τά  φαινόμενα  πρόκειται  περϊ  άγορας 
σχο  ιν  ίωνήτοι σειρών  (ΐ'δε  κατωτέρω  στίχ.40'ν) 
ήδύνατο  λοιπόν  νά  συμπληρωΟή  σχοινοπλόκου 


ή  σειροπλόκου.  "Οτι  έν  τώ  Ιιιποζϊω  υπήρ- 
χε μάλλον  ό  πήχυς  ώς  μονάς  τοΰ  μήκους  ουδέν  το 
παράδοξον*  Κίρκοι=κρίκοι.  ΔΕΚΑ*  άλλοτε  δια  ση- 
μείου άπλοΰ  δηλοΰται  ό  αριθμός  τών  αγοραζομένων 
πραγμάτων.ΛΟΙ*Ο0Κ=άραγε  λοστός;*Κάλως 
είς  καταγώγια  Δ•  ο  λίθος  όδηγεΐ  βεβαίως  καϊ  είς 
τήν  άνάγνωσιν  καταγωγίδα*  ή  πρώτη  μοϊ  φαίνε- 
ται εύληπτοτέρα,  άν  καϊ  τί  αληθώς  τό  καταγώ- 
γ  ι  α  σημαίνει  ένταΰθα  δέν  δύναμαι  νά  εί'πω*  ετέθη 
απλώς  αντί  τοΰ  καταγωγή;  Έν  τω  στί/ω  19:' καϊ 
κατωτέρω  έν  τω  30 :'  δεν  συνειτληρώΟησαν  έν  τη 
μεταγραφή  ένεκα  ελλείψεως  χώρου,  τά  καϊ  οίκοθεν 
ευνόητα,  οίκοΰντος,  Στρογγυλ  ίω  ν  ο  ς. 

20-25  ύπ]οζωμάτων  ή  συμπλήρωτις  μοϊ  φαί- 
νεται σχεδόν  βεβαία*  περί  τίνων  δμως  έδώ  ύποζωμά- 
των  πρόκειται  (τών  άπομεινάντων  δύο  ακεραίων  ή 
άλλων)  δέν  εννοώ  καθώς  καϊ  διατϊ  ταΰτα  (μετεκο- 
μίσθησαν;)  είς  το  ΙΙομπεϊΌν  (τό  έν  "Αστει,  άφοϋ 
άλλο  άλλαχοΰ  δέν  είναι  γνωστόν)  έκ  Πειραιώς  δα- 
πάναις  τών  διοόντων  εύθύνας*  Ηίττης*  πολλή  έγί- 
γνετο  αυτής  χρήσις  (ΐ'δε  Βιιΐΐ.  (1.  ΟθΓ.  Ηβΐΐ.  1882 
σελ.  23  καϊ  82)*  ένω  δέ  φαίνεται  δτι  ανέφερε  τόδλον 
έν  τω  ένιαυτώ2  καταναλωθέν  ποσόν  κατωτέρω 
λέγει  δτι  και  άλλοι  δέκα  στατήρ  ες  ήγοράσΟη- 
σαν.  Είς  τήν  Δήλον  ήγοράζετο  ή  πίττη  9  δραχμάς 
δ  μετρητής  ήτοι  αϊ  39  Γαλ.  λίτρ.  (ΒιιΙΙ.  (1.  0. 
Ηβΐΐ.  ένθα  ανωτέρω  καϊ  ΗπΙίδοΙΐ  ΜθίΓοΙο^ίβ,ζννβΐΐβ 
ΒβαΛβΐΐϋΙΙ^  1882  σελ.  108)  δηλ.  21  περίπου 
ήαέτεραι  όκάδες,τούτέστι  29/00  τής  δραχαής  ή  ό  κ  α 
περίπου*  ένταΰΟα  ήγοράσΟη  ό  στατήρ3  αντί  1  *Ι% 

'  Λοστό;  καλείται  νυν  παρ'  ήμ'ν  ή  σιδηρά  κυλινδροειδή;  ράβδο;, 
ή  /ρώνται  άληΟώ;  ώς  μοχλω. 

1  Ένιαυτώ  η  συμπλη"ρωσι;  μοϊ  φαίνεται  ανεπίδεκτο;  αμφιβο- 
λίας• ί'σως  μάλιστα  ολόκληρος  ό  επόμενος  στίχο;  ήδύνατο  ώδε'  πω;  νά 
συμπληρωΟή  : 

ΤΩΙ  :  £  Φ  ΓΡΣ  :  ό  στατήρ  :  10  :  παρά λιτροπώλου  κτλ., 

26  στατηρε;  φέρουσι  39  άβολου;  προς  1  '/'^  όβολόν  έκαστο;  πιΟανίν 
δέ  η  έξ  αβλεψία;  νά  εγράφησαν  38  μόνον  η  νά  έπλήρωσχν  ενα  όβολόν 
όλιγώτερον  αλλά  τοϋτο  άδιάφορον  άλλη  τις  έννοια  δέν  χωρεί  προς 
συμπλήρωσιν  οι  αριθμοί  δύνανται  βεβαίως  νά  μεταβληΟώσι  κατά  τι" 
οΰτω  δέ  συμπληρούμενο;  ό  στί/ο;  Οά  εί/_ε  108-112  γράμματα  και 
ει;  τοΰτον  τόν  αριθμόν  τών  γραμμάτων  Οά  καταλήξωμεν  και  κατωτέρω 
ε'ι;  άλλα;  τινά;  κατά  τί  μάλλον  η  ήττον  πιθανά;  άποπείρα;  συμπλη- 
ρώσεων . 

3  "Αποοα  και  όχι  εϋκατάληπτα  μο'ι  είναι  όσα  ό  Ι ΙιιΙ Ι«θ1ι  καϊ  Ιν  τ>5 
νέα  τοϋ  συγγράμματό;  του  έκδόσει  (σελ.  132)  περ'ι  τοϋ  στατηρο;  λέγει. 
Παράβαλε  8οΙιϊΐί115αο1ι  σελ.  179-180.  ίΐβ  Ροαιίβπΐιυ»  κτλ. 


11 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΛΕΤΣΙΝΟΣ 


12 


όβολοΰ  ήτοι  ^/^  της  δραχμής  περίπου.  Τό  βάρος 
τοϋ  στατήρος,  αν  τά  περί  τοϋ  στίχου  26ου  κατωτέ- 
ρω λεγόμενα  δεν  είναι  όλως  ήμαρτημένσ,  φαίνεται 
δν  ούχι  μείζον  της  ημετέρας  οκάς,  ή  δέ  π  ί  τ  τ  η  τιμά- 
ται νϋν  παρ'  ήμϊν,  ως  ακούω,  */2  δραχμής  νέας  την 
όκάν  *  και  παράγεται  ως  γνωστόν  έν  τω  τόπω,έν  αύ- 
τη δη  ταύτη  τη  Έλευσΐνι.  Τρ  ιπτηρε  ς=ώς  φαί- 
νεται πάν  άγγεϊον.'Ρυμός=πιθανώτατα  έν  τη  κυρία 
του  σημασία,  αλλά  τότε  τί  τό  Χηλή  σημαίνει; 
Πέντε  δημοσίους  (=οίκέτας 'ήτοι  δούλους  τοϋ  ΙΝαοϋ) 
έμύησαν,  διότι  ως  άνακαθαίροντες  έν  τω  ίερώ  έπρε- 
πε, φαίνεται,  νά  ώσι  μεμυημένοι*  κρίμα  δτι  τό  άνα- 
λωθέν  ποσόν  δεν  μας  περιεσώθη. 

26.  Τον  στίχον  θεωρώ  δια  τους  αριθμούς  του 
σπουδαϊον.  Έν  τω  πρώτω  τούτων  τό  μετά  τό  Τ 
σημεΐον  ουδέν  άλλο  δύναται  νά  ήναι  ή  Π  έχων 
εντός  £ν  £  =  πέντε  στατήρες,  σημεΐον  ,  όπερ  καθα- 
ρώτατα  έν  τω  54':'  στί/ω  διέκρινα.  Τό  όλον  λοι- 
πόν βάρος  ήτο  £ν  τάλαντον  και  εννέα  στατήρες. 
Άφοϋ  δέ  ό  μεν  στατήρ  τοΰ  οιουδήποτε  πράγματος, 
περί  ού  ό  λόγος  ένταϋθα,  έτιμάτο  10  όζοΧους,  τοΰ 
δλου  δέ  ποσοϋ  ή  τιμή  είναι  381  άβολοι  (διά  τον 
περισσεύοντα  όβολόν,  άν  ή  έξηγησις  ότι  έχαράχθη 
κατά  λάθος  δεν  κριθή  άποχρώσα,  δύναται  νά  ευρέ- 
θη καί  τις  άλλη  πιθανώς)  τό  όλον  βάρος  ήτο  38  στα- 
τήρες και  κατ'  άκολουθίαν  τό  τάλαντον=29  στα- 
τήρες. Ό  λίθος  ούτω  κελεύει*  συμφωνότερος  βε- 
βαίως θά  ήτο  και  προς  τό  μετρικόν  τών  αρχαίων 
σύστημα  στρογγυλός  τις  αριθμός  30  π.  χ.  ϊΝά  ΰπο- 
θέσωμεν  λοιπόν  ότι  έγράφη  εν  £  περισσότερον,ή  ότι 
εδόθη  και  εις  στατήρ  περιπλέον,έπειδη  μεγάλη  ήγο- 
ράσθη  ποσότης ;  *Αν  τοιαύτη  τις  ΰπόθεσις  δεν  κριθή 
αβάσιμος,  τότε  ό  στατήρ  ουδέν  άλλο  είναι  ή  δύο 
μ  ν  αϊ*  επειδή  δέ  τό  τάλαντον  είναι  36,186  χιλιό- 
γραμμα ή  μάλλον  συν  τή  ροπή  39,120  (ί'δε 
ΗυΙΐδοΗ,  ΜβίΓοΙο^ίβ  σελ.  135-  137)  ό  στατήρ= 
1306  γαλ.  γραμμαρίοις  ήτοι=μιά  ημετέρα  όκα 
περίπου. 2 


'  Χάριν  τών  άγνοούντων  τά  παρ'  ήμΐν  σημειώ  δτι  78  ήμέτεραι  οκά- 
δες άντιστοιχοϋσι  προς  100  Γαλ.  λίτρας  ήτοι  100  χιλιόγραμμα•  διαι- 
ρείται δέ  η  ημετέρα  όκά  εις  400  δράμια. 

1  Έν  τω  ενταύθα  της  ημετέρας  Εταιρίας  μουσείω  εϋρηται  σταθμός 
μολύβδινος  έν  τω  μέσω  ούχι  εύδιάκριτον    έκτυπον  άστράγαλον  φέρων, 


27  -  30.  Και  τά  άλλα-  ούτως  έπροτίμησα 
ν'  αναγνώσω  εϊς;  βάρος  τοϋ  χαράκτβυ  καταλογίσας 
ίν  Λ  περισσότερον  ή  άνάγνωσις  και  τ  ά  άλλα  ά 
ή  και  τά  άλ(λ)ώα  (διότι  και  Ω  ήδύνατο  τό  τρίτον 
Λ  νά  έκληφθή)  δέν  μοι  έφάνησαν  όρθαί. 

Οί  αριθμοί  έν  τω  29 '■'  δεν  εύοδοΰνται*  δυσνόητον 
δέ  είναι,  τό  αγορασθέν  πράγμα,  είς  ό  έχρειάσθησαν 
κατόπιν  και  στελεοί. 

30.  Και  έδώ  οί  αριθμοί  δέν  εύοδοϋνται  και  τά 
πράγματα  ασαφή.  Στελεοί :  |-Η-|-ΙΙΙ=27  οβολοί*  εί- 
ναι άρά  γε  τό  όλον  ποσόν  Οπερ  έπληοώθη  είς  στε- 
λεούς  τους  έν  τοΤς  ένταϋθα  τρισι  στίχοις  αναφερο- 
μένους;  *Α  ρ  κ  α  ι*  περί  τοΰ  Ρ  έ/ω  άμφιβολίαν  ή 
λέξις  άνεγνώσθη  και  έν  τή  μεγάλη  της  Δήλου  επι- 
γραφή (ΗιιΙΙ.ά.ΟοΓ.  Ηβΐΐ.σελ.  21  στίχ.46'ν)•  έκεϊ 
δύναται  νά  σημαίνη  Γσως  ό,τι  ό  έκδοτης  τής  επι- 
γραφής εκείνης  φρονεί*  άλλ'  έδώ; 

31  -  33.  Δυσξύμβλητα. 

34.  Έπωτί  δες=  ξύλα  ή  σχοινιά  είς  λιθαγω- 
γίαν  χρήσιμα  ;  Έκαστη:  ί  :  Τίνα  ύποδιαίρεσιν 
νομισματικήν  νά  σημαίνη  τό  £  αγνοώ*  επαναλαμ- 
βάνεται και  κατωτέρω  έντώ  στίχω  100':'  νά  σημαί- 
νη στατήρα  δέν  είναι  δυνατόν,  έν  έκείνω  τουλά- 
χιστον τω  στίχω. 

3ί>  -  36.  Χολλήδης  και  Χολλείδης'ό  δεύ- 
τερος τύπος  είνε  ό  συνηθέστερος.  Μ  ε  σ  ό  μ  ν  α  ι  ί'δε 
Βΐΐΐΐ.  ίΐ.  0.  ΗβΠ.  1882σελ.542στίχ.  48™.  Ξυ- 
σαάτωντών  τόρω  ν=ςυστών  τών  τόρνων  ; 

37  -38.  Χαλκίου  θερμαντηρίου  ί'δε  Βο- 
βοΐίΐΐ,  δΐ38ΐδΙΐ&αδ1ΐ.  Π,  σελ.  143.  Άργύριον=τι- 
μή;Άρχ.  Έφημ.  Π.  Β.  σελ.  401. 

40  -  44.  ΓΕΙΟΡΛΟΚΩΙ  ή  άνάγνωσις  βεβαία*  άν 
τοΰ  χαράκτου  αμάρτημα  τι  δέν  υποκρύπτεται,  αγνοώ 

προς  τά  δεξιά  αύτοϋ  ώς  σφραγίδα  γυναίκα  έπ'ι  θρόνου  καθημένην,  ωσαύ- 
τως οϋ/_Ί  πάνυ  εύδιάχριτον,  και  τήν  επιγραφών. 


χ  Η  ί> 

Ούτος  ζ./γισΟεις  ευρέθη  έχων  βάρος  ακριβώς  1300  Γαλ.  γραμμάρια• 
ό  σταθμός  έχει  πολύ  μικράς  βλάβας  και  ευρέθη  έν  ταϊς  πάρα  τό  Βαρ- 
βάκειον,  ένθα  και  ή  παρθένος  Αθηνά,  άνασκαφαϊς.  Ό  παρά  ίίοίπβΐ- 
1)4θ1ι  (σελ.  179-180)  1422,  5  Γαλ.  γραμ.  ζυγίζω  ν  δύναται  Ίσως  ν« 
ηναι  τά  διπλούν  της  μνας  τής  ζυγιζούσης  723,3  Γαλ.  γραμ.  (Ηϋΐΐϊοΐΐ 
ένθα  και  ανωτέρω). 


13 


ΕΠΙΓΡΑΦΛΙ   ΕΞ   ΕΛΕΓΣΙΝΟΕ 


14 


τί  δύναται  να  σημαίνη  ή  λέξις.  Φάλαγγας•  τίνας 
ταύτας ;  Χ  α  λ  κ  ήι  ά  μ  ά  ζ  η*  το  προσγεγραμμένον  Ι  έν 
τή  δευτέρα  λέςει  δεν  υπάρχει  και  μόνον  έδώ  ελλεί- 
πει πανταχού  άλλου  υπάρχον.  Προς  τι  δε  ήτο  χρή- 
σιμος και  τί  οί  πόδες  της  σημαίνουσι ;  νά  ήτό  τις 
έν  ταΐς  τελεταϊς  αναγκαία;  μετά  μυστήρια- νά 
παρελείφθη  αρά  γε  εν  ΤΑ; 

45  -  46.  ΔΕ€  =  Ά  ναξυρ  ίδε  ς  ,  έμβάδες, 
ένδρομίδες,  ή  τι  τοιούτον  βεβαίως*  ό  όλος  αριθ- 
μός ήτο  28'  άφοΰ  όέ  ένδεκα  μεν  ήγοράσθησαν  παρά 
τοΰ  Καλλίου  ,  τέτταρεςοέ(ή  συμπλήρωσις  μοι 
φαίνεται  σχεδόν  βεβαία)  παρά  Μ  ί  δ  ο  υ,αί  άλλαι  δ  ε- 
κ ατ  ρ  ει  ς,  ήγοράσθησαν  παρ'  ενός  άλλου  ακόμη  ή 
παρά  πλείοτέρων  ;  *Αν  τό  πρώτον  ήλήθευε,  ό  στίχος 
460ί  ήδύνατο  νά  συμπληρωθή  περίπου  ούτω: 

ΓΚΗΙΙ  :  Τρεις  και  δέκα  δε  παρά 

.  .  εκάστη:  Π[-|-Ι0:  τέτταρες  δε  κτλ.  οί  αριθμοί 
εύοδοΰνται  συν  τή  προσθήκη  ενός  ακόμη  όβολοΰ  είς 
τόν  όλικόν  αριθμόν  της  τιμής.  Άλλα  τά  των  αριθ- 
μών ήδύνατο  και  άλλως  νά  εχωσι  καί  τό  όνομα  τοΰ 
πωλητού  ν'  άριθμή  2  γράμματα  όλιγώτερα*  ό  στί- 
χος ούτω  συμπληρούμενος  θά  είχε  108  -  112  γράμ- 
ματα. 

47.  ΙΙόσαι  (διφθέρα ι  ;)  ήγοράσθησαν  άδηλον 
Πίλος"  ή  άνάγνωσις  βεβαία.  Το  νόημα  έμοί  ουχί 
σαφές.  Είχεν  ήδη  τυπωθή  ό  II ίνα  ξ  όταν  πρό  τοΰ 
έν  αρχή  τοΰ  στίχου  Ι  οιέκρινα  έν  τω  χαρτίνω  άπο• 
τυπώματι  τα  λείψανα  ένος  Α  άπερ  με  ώδήγησαν  είς 
τήν  έν  τή  μεταγραφή  συμπλήρωσιν. 

48.  Τά  τε  ποσά  καί  τά  αγορασθέντα  άδηλα. 
Άλκιάοης.  Το  όνομα  ούχ  ευρηται  έν  τώ  Αεςικώ 
τών  κυρίων  ονομάτων  τοΰ  ΙΉρβ. 

49  -  50.  Πρόκειται  βεβαίως  περί  αγοράς  σανδα- 
λιών ήτοι  ευτελών  υποδημάτων  διά  τους  δημοσίους, 
28  το  όλον  ,  και  περί  καττύσεως  αυτών  όυσνόητος 
ό'μως  είναι  ή  σχέσις  τών  δύο  αριθμών  τοΰ  50ο;ί 
στίχου. 

51  -  54.  Οί  αριθμοί  τών  σταθμών  είναι,  ώς  έγώ 
άνέγνωσα,  Τάλαντον  -(-  10  -\-  4  στατήρες.  Τό  πρώ- 
τον £  έ'χει  καί  πλαγίαν  τινά  γραμμήν  και  έν 
τω  πίνακι  δηλωθεϊσαν,  άλλ'  αυτή  μετά  έξέτασιν 
μοι  έφάνη  δτι  δεν  δύναται  νά  ήναι  λείψανον  Π. 
έν  τω  έπομένω  στίχω,Τ+5+3  στατήρες.  Το  νόη- 


μα τών  στίχων  δυσξύμβλητον  διόρθωσε  τίς  τι  και 
ελαβεν  ώς  άμοιβήν  τόν  παλαιόν  σίδηρον  καί  προς 
τούτω  καί  6  */2  άβολους;  Π  ενθ  ημ  ιωβέλ  ιο  ν 
Τ  ρ  ι  η  μ  ι  σ  τ  ά  τ  η  ρ  ο  ν  δεν  ευρηνται  έν  τω  Οησαυρώ 
τοΰ  Ερρίκου  Στεφάνου. 

54-56.  Τό  έν  αρχή  ΩΝ  βέβαιον  ό  σταθμός  εί- 
ναι βεβαίως  5-[-  1  στατήρες,  άν  και  τό  σημεϊον  τών 
5  δεν  διακρίνεται  καλώς. 

57-58.    "Αφοΰ  οί  δύο  Τροιζήνιοι    Άριστόκριτος 

και γένης  έλαβον,  διά  τίνα  οιανδήποτε,  τήν 

αυτήν  αμφότεροι  ή  διάφορον,  ύπηρεσίαν  ,  ίσον  μι- 
σθόν  ήτοι  108  δραχμάς  καί  2  όβολούς,  ό  δε  μισθός 
τοΰ  μηνός  (ή  συμπλήρωσις  είναι  νομίζω  ανεπί- 
δεκτος αμφιβολίας)  είναι  8  δραχμαί  καί  2  όβολοί, 
ό  στίχος  58^  δύναται  μετά  πολλής  πιθανότητος 
νά  συμπληρωθή  ούτω  : 

νός  γίγνεται  τριών  καί  δέκα  μηνών  :  ΗΓΙ-Ι-ΗΙ:  .  . 

ογένει  Τροζηνί :    μισθός   ό 

ίσος:    ΗΠΙ-1-ΗΙ :    έτέρωι   έπιστάτηι  τώμ  μι- 

Είς  τά  διά  στιγμών  σημειωθέντα  γράμματα  Οά 
υπήρχε  τό  έργον  αύτοΰ  (ίσως  ή  φράσις  τό  αυτό 
π  ο  ι  ο  ΰ  ν  τ  ι)  καί  τό  έλλειπον  τοΰ  ονόματος  του"  ό 
στίχος  ούτω  συμπληρούμενος  θά  εϊχεν(ΰπολογιζομέ- 
νων  πάντοτε  τών  στιγμών:  ώςέν  γράμμα)  108-1 12 
γράμματα. 

60.  Ό  ολικός  αριθμός  της  μισθοδοσίας  έν  τω  λί- 
θω  φέρεται,  ώς  έν  τω  πίνακι  έσημειώθη,  οιονεί  εις 
δύο  κεχωρισμένος.  Έν  τή  πέμπτη  έκατον- 
ταετηρίδι  II.  Χ.  ελάμβανε  δ  ρ  αχ  μή  ν  μισθοΰ  της 
ημέρας  ο'Αρ/ιτέκτων  (Καη^αΐϊ.  ΑηΙ.  Ηβ11βηΐί|αβδ 
αριθ.  55  καί  57)•  έν  Δήλω  κατά  τόν  Γον  καί  Βον 
αιώνα  II.  Χ.  720  δραχμάς  ετησίως•  (Βΐΐΐΐ.  ά.  0. 
ΉβΙΙ.  1882  σελ.  83  )  άλλ'  αρά  γε  ό  υπό  τοΰ  Δήμου 
κεχειροτονημένο;  Αρχιτέκτων;  τό  πράγμα  φαίνεται 
άμφίβολον  (Κϋ1)Πθΐΐ18  έ'νθαάνωτ.  σελ.  18)  καί  διά 
τοϋτο  έδίστασα  νά  προτείνω  τήν  συμπλήρωσιν  τ  ώι 
υπό  τοΰ  Δήμου  κ  εχειρ  ω  τ  ο  ν  ημ  έ  ν  ωι,  ήτις 
συν  τώ  ονόαατι  καί  τώ  δηαοτικώ  καί  τώ  τόπω 
της  κατοικίας  του  ήδύνατο  βεβαίως  ν'  άποτελέση 
αριθμόν  108  -  1 12  γραμμάτων.  Τριών  καί  δέκα 
μηνών,  ένώ  έν  στίχω  7 ':'  Τρεις  καί  όέκα 
μησίν. 

62.  "Αν  ό  λίθος  έπέτρεπεν,  ευχαρίστως   θά  συνε- 


15 


ΕΓΠΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΛΕΤΣΙΝΟΣ 


16 


πληροϋμεν  Χ  ά  ρ  ι  σ  ι  ν  ο  Τ  ς*  δώδεκα  δραχμάς  ή  τι- 
μή του  Προβάτου  και  δεκαεπτά  ή  τοϋ  Κ.  ρ  ι  ο  ϋ 
είναι  όχι  μικρόν  ποσόν ,  δταν  μάλιστα  6  αρχιτέκτων 
(έστω  ούτος  οιοσδήποτε)  λαμβάνη  δύο  μόνον  δραχ- 
μάς  μισθόν  της  ημέρας*  ήσαν  ταϋτα  εξαιρετικά,  ως 
εις  Ουσίαν  προωρισμένα,  ή  αληθώς  τά  ελευθέρια 
επαγγέλματα  ήμείβοντο  καϊ  τότε  δπως  και  νϋν 
γλισχρότατα;  Ιΐίς  ιερά*  Γδε  ΙΛδΐΙ^ίϊΙ).  ΑηΙίφ 
Ηβΐΐ.  Τομ.  Α'.  σελ.  79. 

63.  Ί  ξ  ό  ν  προς  τίνα  αρά  γε  σκοπόν ; 

Έ  σ  χ  α  ρ  ί  ς•  (ΒΐΐΙΙ.  ά.  0.  ΗβΗ  1 882  σελ.  1  \  8) 
έπιτόν  λίθο  ν=έπι  τον  βωμόν;  -  Τό  τελευταίον 
γράμμα  τοϋ  στίχου  ίσως  έξ  απροσεξίας  έχαράχθη  Γ 
άντι  Ρ. 

64.  Εντεύθεν  άρχεται  ή  άπαρίθμησις  της  μετα- 
φοράς των  σπόνδυλων  άξιον  σημειώσεως  ότι  κατω- 
τέρω (στίχ.  7ί>  και  έφεξ.)  μνημονεύεται  και  ή  ημε- 
ρομηνία, παραλειπομένου  τοΰ  προσδιορισμού  έκομί- 
σθη  έ  ν  τρισινήμέραις'άν  και  ενταύθα  υπήρ- 
χε που  έν  τη  αρχή  άναγεγραμμένη  ημερομηνία  τις, 
άδηλον  περίεργα  είναι  και  τά  σφόνδυλον, 
σφονδύλους,  έτερον  σφόνδυλον  επειδή 
οέ  ενα  μόνον  σπόνδυλον  διά  τοσούτων  ζευγών 
(  και  έξ  αυτής  της  Πεντέλης  αν  έγίνετο  ή  μετα- 
φορά) νά  κομίζωσιν  δεν  είναι  εύνόητον,  ανάγκη  νά 
ΰποθέσωμεν  ότι  περιληπτικήν  εΐχεν  ή  λέξις  εν- 
νοιαν  και  έν  τω  ένικώ  αριθμώ  τεθειμένη•  και 
αυτή  δε  ή  έκφρασις  ήρξάμεθα  κομίζει  ν 
είναι  κάπως  παράδοξος*  είς  τήν  συμπλήρωσιν 
τοΰ  στίχου  ευρίσκω  τινάς  δυσκολίας  και  παραι- 
τούμαι. 

6δ.  Ουδέν  βεβαίως  κωλύει  νά  δεχθώμεν  ότι  ο  ει- 
πών τόψήφισμα  είναι  Λυκούργος  ό  πάνυ,  ου  γνω- 
στή ή  λαμπρά  διοίκησις  τών  οικονομικών  της  πό- 
λεως και  αί  πολλαι    και  επιτυχείς    φροντίδες   ποός 


1  Παραδ.  ΔημοσΟ.  κατά  Κόνωνος  §  26ιν'έχδοσ.  Α.  \νβ3ΐβπηαηη 
ένθα  σημειοϋται  δτι  ό  ΟιικΙογΓ  άπεχατέστησε  τήν  όρθήν  τών  χειρο- 
γράφων γραφήν  λίθο  ν  (  =  βω(ΐόν  έν  αλλαις  έχδο'σεσιν)  έχ  τοΰ 
χωρίου  τοΰ  Άρποχράτ.  σελ  120,  27.  Δ  «  έν  τω  χατά  Κόνωνος  τών 
τε  παρόντων  χαθ'ένα  ήμϊν  ουτωσ'ι  χαι  προς  τόν  λίθον 
άγοντες  χαΐ  έξορχοΰντε;•  ξοίχασι  δ'ΑΟηναϊοι  προ'ς  τινι  λίθω 
τους  ορχους  ποιεΐσθαι,  ώς  Αριστοτέλης  έν  τι]  Αθηναίων  πολιτεία  χαι 
Φιλοχορος  έν  τωγ'.  ύποσημαίνουσι  ».  Βλέπε  προς  τούτοις  Πολυδε.χ. 
Όνομαστ.  Η,  86  χαι  Πλούταρχ.  έν  βίω  Σο'λωνος  25. 


άνακαίνισιν  ή  άποπεράτωσιν  δημοσίων  οίκοδομηυ,ά- 
των  έν  "Αστει  και  έν  Πειραιεϊ.  Ουδόλως  δέ  άπίθανον 
αύτοΰ  έτι  ζώντος  και  βοηθοϋντος  μάλιστα  είς  τό 
έργον  νά  ήρχισεν  ή  οικοδομή  ή  τουλάχιστον  ή  συνά- 
θροισις  τοΰ  αναγκαίου  προς  τήν  οϊκοδομήν  ύλικοϋ 
της  Πρόναου  Στοάς•  διότι  δεν  άμφιβάλλομεν  ότι 
περί  μεγάλου  και  δαπανηροΰ  πρόκειται  οικοδομήμα- 
τος καϊ,  αν  τά  περί  τοΰ  στίχου  81°'*'  κατωτέρω  λε- 
γόμενα δεν  ήναι  όλως  αβάσιμα,  περί  αύτοΰ  του  \αοΰ 
ή  μέρους  αύτοΰ  αναπόσπαστου*  τοιαύτη  δέ  ήτο  ή 
Πρόναος  Στοά,  ης  τά  λείψανα  μαρτυροϋσι  χρόνους 
οικοδομής  τους  της  ημετέρας  επιγραφής.  Τά  παρά 
Βιτρούβιου  λεγόμενα  ότι  έκτίσθη  διά  Φίλωνος  τοΰ 
άρχιτέκτονος  έπι  Δημητρίου  τοΰ  Ψαληρέως  (318 
και  έφεςής  II.  Χ.)  οέν  άναιροΰσι  τά  άνωτέοω, διότι 
και  ταύτης  ή  οικοδομή  πολύν  θά  άπήτησε  χρόνον 
και  ίσως  έπερατώθη  έπι  της  αρχής  τοΰ  Ψαληρέως. 
Ισως  οέ  εκ  πάντων  τούτων  συνδυαζόμενων  προς 
άλληλα  πιθανή  καθίσταται  ή  γνώμη  τών1)ί1β11αηΐΐ, 
ότι  ύπήρχεν  αύτη  (  ή  Στοά)  έν  τω  άρ/ικώ  τοΰ 
Ικτίνου  σχεδίω  τοΰ  όλου  Ναοΰ  ,. 

Άπό  τούτου  τοΰ  στίχου  έ'ως  τοΰ  8 1  *■  υπάρχει 
προς  τα  δεξιά  έπιπόλαιον  τοΰ  λίθου  θραύσμα  0,015  - 
0,02  Γ.  μ.  ένώ  ήόύναντο  νά  χωρήσωσιν  ακόμη 
4-2  γράμματα-  άλλα  και  άν  ύπήρχον  τω  όντι  γε- 
γραμμένα,  άδηλον,  διότι,  ώς  έσημείωσα,  πολλάκις 
προς  τά  δεξιά  μένει  τόπος  άγραφος.  Ώς  δέ  παρατη- 
ρεί ό  αναγνώστης,  έν  τισι  μεν  τών  στίχων  έ/ομεν 
τόν  αριθμόν  τών  ζευγών  και  τόν  χρόνον  της  εργα- 
σίας των,  άλλ'  όχι  δυστυχώς  και  το  δαπανηθέν  πο- 
σόν όλον,έν  άλλοις  δέ  (στίχ.  8  Ι'ι'  ,  84':' ,  ί>5':' ,  86':>  , 
87':'  )  έχομεν  πάλιν  τόόλικον  ποσόν, άλλ'  όχι  και  τόν 
αριθμόν  τών  ζευγών,  ούτε  τόν  χρόνον  της  εργασίας 
των  ασφαλή  και  βέβαιον  δύσκολον  λοιπόν  νά  εύρω- 
μεν  τόν  μισθόν  της  ημέρας  έκαστου  ζεύγους, 
όστις  πρέπει  νά  ήτο  εις  και  ό  αυτός,  ώς  ώρισμένος 
διά  ψηφίσματος  τοΰ  δήμου.  Έν  τω  68':'  στί/ω  υπο- 
τιθέμενου τοϋ  ημερομισθίου  4  δρ.  και  */3  τοϋ  όβολοΰ 
περιττεύει  έν  τω  όλικώ  ποσώ  */2  όβολ.,  λογιζομένου 
δέ  τουναντίον  τοϋ  μισθοϋ  της  ημέρας  εις  4  δρ.  και 
!/2  όβολ.  πρέπει  νά  δεχθώμεν  ότι  έκ  τοΰ  όλικοϋ  πο- 

1   "Ιδε  Πρακτικά  της  Αρχαιολογικής  Εταιρίας  τοΰ  έτους  1882. 


17  ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    Ι 

σοΰ  έξέλιπον  Η-ΙΟ1.  Όμολογώ  ότι  δια  τοϋ  άριθμοϋ 
Ίοΰ-ον  δέν  εύοδοϋνται  οί  λογαριασμοί,  όσους  έγώ 
Ικαμα,  εν  άπασι  τοϊς,στίχοις"  άλλ'  υπόθετων  αυτόν 
πάντοτε  ούχ'ι  πολύ  της  αληθείας  απέχοντα  συνε- 
πλήρωσα,  δοκιμής  χάριν,  τους  ακολούθους  στίχους 
ως  έξης* 

65.  Τούτων  έκάστωι 

..μισθός  της  ημέρας:  Ι-Ι-ΗΗΟ :  κατά  ψήφισμα  δή- 
μου, δ  Λυκούργος  εΐπεν  ,  γίγνεται  τοϊς  ζεύγεσιν : 
ΗΗΗ.  Τίς  έννοια  υποκρύπτεται  εις  τά  δια  στιγυ,ών 
σημειωθέντα  γράμματα    διστάζω  να  εΐ'πω. 

66.  ΡΔΔΡΗγΙ-γΊΙΙΙΟ:  Σφόνδυλον  ήρξάμεθα  κομί- 
ζειν παρά ήγεν  ζεύγη  :  ΔΔΔ|Ι|  :  έκομίσθη  εν 

τρισιν  ήμέραις  μισθός  τοΤς  ζεύγεσιν:  ΗΗΗΗΙ-Κ 

67.  Ι-Ι-ΙΟ:  Σφόνδυλον  ήρξάμεθα  κομίζειν  παρά.  . 
ήγεν  ζεύγη:  ΔΔΔΙΙΓ.  έκομίσθη  έν  τρι- 
σιν ήμέραις  μισθός  τοις  ζεύγεσιν:  ΗΗΗΗΙ-Ι-. 

68.  Ι-ΗΟ:  Σφόνδυλον  ήρξάμεθα  κομίζειν  παρά.  . 
ήγεν  ζεύγη  :  ΔΔΔΙΙ :  έκομίσθη  έν  τρι- 
σιν ήμέραις  μισθός  τοις  ζεύγεσιν:  ΗΗΗΡΔΔΔΔ. 

69.  Ηγ•:  Σφόνδυλον  ήρξάμεθα  κομίζειν  παρά  .  . . 
ήγεν  ζεύγη :  ΔΔΔ :  έκομίσθη  έν  τρι- 
σιν ήμέραις  μισθός  τοϊς  ζεύγεσιν:  ΗΗΗρΔΠΙ-ΗΙΙ. 

Είς  τους  δύο  τούτους  στίχους  το  μετά  το  τελευ- 
ταϊον  Η  σημεΐον,  όπερ  προσεπάθησα  νά  μεταγράψω 
έν  τω  πίνακι  ως  όμοιότατον  τω  έν  τω  λίθω,  ουδέν 
άλλο  ή  Ρι=50  δύναται  νά  ήναι. 

70.  Σφόνουλον  ήρξάμεθα  κομίζειν  παρά 

ήγεν  ζεύγη  τήι  μεν  πρώτηι:  ΔΔΓΙΙΙ :  τήι  δ'ΰστέραι 
προσαπεπέμφθη    τρία  έκομίσθη    έν  τρισιν  ήμ- 

71.  έραις  μισθός  τοΓς  ζεύγεσιν:  ΗΗΗρΔΡΙ-ΗΙΙ 
Σφόνδυλον  ήρξάμεθα  κομίζειν  παρ'  Εύκτήμομος  ήγεν 
ζεύγη  τήι  μεν  πρώτηι:  ΔΔΡΙΙ :  τήι  δ'  ύστέραι. 

Εύκτήμομος  κατωτέρω  Εύκτήμονο  ς,κα- 
θώς  και  άλλαχοϋ  μεν  έ'τερομ  σφόνδυλον,  έν  άλλοις 
δέ  στίχοις  έτερον  σφόνδυλον,  έκ  ταλαντεύσεως 
της  προφοράς  μάλλον  ή  έξ  αβλεψίας  τοϋ  χαράκτου. 

72.  προσαπεπέμφθη  δύο  έκομίσθη  έν  τρισιν  ήμέ- 
ραις μισθός  τοις  ζεύγεσιν  :  Η  Η  ΗΠΙΟ  :  Σφονδύλους  ήρ- 
ξάμεθα κομίζειν διττών  σκευών  δε.  .  .  . 

*  Ώς  οηλον  τό  έν  66*?  στί/ω  όλιχόν  ποσόν  ί)  μας  περιεσώθη  όλο'- 
«λτ,ρον  ή  εξέλιπαν  αύτοϋ,  ώς  γεγραμμένα  είς  τόν  Ιπόμενον  ο-τίχον,  τά 
χολύ  πολύ  Ι-Κ-Ι III Ι. 

ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1883. 


Ξ   ΕΛΕΤΣΙΝΟΣ 


18 


Τί  ύπό  τά  διά  στιγμών  ένταϋθα  σημειωθέντα 
γράμματα  υποκρύπτεται  δέν  κατώρθωσα  νά  μαν- 
τεύσω"  αμφιβάλλω  δέ  και  περί  τοϋ  όρθοΰ  της  ανα- 
γνώσεως τών  τριών  γραμμάτων  τών  έν  τω  κειμένω 
επίσης  διά  στιγμών  σημειωθέντων  έν  τω  πίνακι 
μετέγραψα  τά  ίχνη  αυτών  ώς  τά  διέκρινα.  Τί  δέ  τό. 
διττών  σκευών  σημαίνει  αγνοώ. 

Είς  όλους  τους  ανωτέρω  στίχους  ό  αριθμός  τών 
γραμμάτων  δεν  υπερβαίνει  τόν  112.  Έντεϋθεν  και 
εφεξής  μέχρι  τοϋ  8  Ι™  στίχου  ή  συμπλήρωσις  δέν 
είναι  εύκολος"  είτα  πάλιν  δύνανται  τίνες  τών  στίχων 
νά  συμπληρωθώσιν,  άλλα  ν'  άναγράψωμεν  τήν  συμ- 
πλήρωσιν  ένταϋθα  δέν  τό  κρίνομεν  άναγκαϊΌν. 

78.  από  μέσου'  ό  νους  άδηλος  έμοί. 

79.  ήρξάμεθα"  ούτως  έγώ  άνέγνωσα. 
81.1Ιάλιντοϋτονάπότο  ΰ'Ε  λ  ε  υ  σ  ι  ν  ί  ο  υ. 

Πλην  τοϋ  ύπό  τη  Άκροπόλει,  Έλευσίνιον  άλλο 
γνωστόν  δέν  υπάρχει*  ένταϋθα  λοιπόν  αυτός  ό  Ναός 
τω  ονόματι  τούτω  φαίνεται  καλούμενος  ( ί"δε  και 
ΒΪιΙΙ.  ίΐβϋ.  Ηβΐΐ.  1880,  σελ.  227  και  237)  και  δ 
νους  τοϋ  χωρίου  τίς  άλλος  δύναται  νά  ήναι  ή  δτι 
σπονδύλους  τινάς  επέστρεψαν  οπίσω  (;=πάλιν)  διά 
τίνα  οιονδήποτε  λόγον ;  Έάν  δέ  ταϋτα  ούτως  έ*χω- 
σιν,  ίκανόν  έ'χομεν  έξ  αύτοϋ  τοϋ  λίθου  τεκμήριον, 
δτι  περί  αύτοϋ  τοϋ  Ναοϋ  ή  μέρους  αύτοϋ  αναπόσπα- 
στου επρόκειτο.  Ά  ν  τά  της  δαπάνης  (ήτις  διά  λό- 
γους ΐ'σως  ούχι  όλως  δυσνόητους  ολίγον  τι  μεγα- 
λειτέρα  έν  τω  λίθω  αναγράφεται)  προς  έπιστροφήνθά 
άφήρουν  κατόπιν  έκ  της  αξίας  τοϋ  πράγματος  (  περί 
ης  ουδείς  γίνεται  λόγος)  ή  άλλως  πως,  κατ'  άλλας 
δηλ.  συμφωνίας  θάσυνεβιβάζετο  τό  πράγμα,  άδηλον. 

Περί  τών  λοιπών  στίχων  ουδέν  έχω  σχεδόν  νά 
παρατηρήσω  είμή  δτι  έν  τω  94':'  ό  αριθμός  δέν 
δύναται  νά  ήναι  άλλος  ή  Ό  σημειωθείς  έν  τη 
μεταγραφή,  έν  δέ  τω  95ν  τό  μεταξύ  τοϋ  τρι  κα\  Β 
χάσμα,  ήδύνατο  νά  χωρήση  ακόμη  δύο  μόνον  γράμ- 
ματα, ώστε  διά  τήν  λέξιν  τριημιωβόλιονδ 
χώρος  θά  ήτο  στενός"  ίσως  ήτο  απλώς  τριωβό- 
λιον  γεγραμμένον  και  ό  χαράκτης  άντιπαρήλθε  καΐ 
έκεϊ  όπως  και  άλλαχοϋ  σχάσμα  τι  τοϋ  λίθου  προ- 
ϋπάρχον έν  αύτφ  προ  της  έγχαράξεως. 

Και  ταϋτα  μέν  τοιαϋτα'  Άλλα  τίς  είναι  ή  Αρ- 
χή ή  δίδουσα  λόγον  τής  διαχειρίσεως  της  ; 

2 


19 


ΕΠΙΓΡΛΦΑΙ   ΕΞ   ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


20 


Του  λίθου  σιγώντος  £ητή  άπόκρισις  εις  την  έρώ- 
τησίν  μου  ίσως  δέν  είναι  δυνατή.  Ουδεμία  αμφιβο- 
λία δτι  6  ημέτερος  λίθος  αναγράφει  κυρίως  δαπανάς 
γενομένας  *  προς  οίκοδομήν  ή  συναγωγήν  ΰλικοϋ 
προς  οίκοδομήν  ουχί  σμικρού  τίνος  οικοδομήματος 
και  κατά  πάσαν  πιθανότητα  ουχί  μόνον  δια  των  ιε- 
ρών χρημάτων  τοϋ  Ν  α  ο  ΰ  δυναμένου  να  κτισθη, 
άλλα  χρήζοντος  και  της  τοΰ  όλου  Κράτους  συνδρο- 
μής. Της  ανεγέρσεως  δε  δημοσίων  οικοδομημάτων 
έπεμελοϋντο  συνήθως  εν  Αθήναις,  ως  γνωστόν,  έπι 
τούτω  έπι  ώρισμένον  χρόνον  εκλεγόμενοι  Έ  π  ι- 
σ  τ  ά  τ  α  Ι'  άλλ'  δτι  και  είς  τους  Έπιστάτας  και 
Ταμί  α  ς  ή  τους  ΐεροποιοΰς  αύτοΰ  του  Ναοϋ(εΐχε 
δέ  και  ό  έν  Έλευσΐνι  ως  και  πάς  άλλος  Ναός  τοι- 
ούτους) ήδύνατο  ν' άνατεθή  τό  έργον,  δέν  είναι  άπί- 
θανον,  έάν  μή  και  είς  ιδίαν  έπι  τούτω  αρχήν  τους 
Ναοποι  ούς,  οιτινες  έ'ν  τισι  των  Ελληνικών  ναών, 
ώς  γνωστόν,  μνημονεύονται  υπάρχοντες. 

2(4) 

Η  Π  Ο  Λ  Ι  Σ 
ΤΟΝλφΕΣΤίλΣΜΥΣΤΗΝ 

κΑςιΑνονιεροκηρυκα 
πρεςβευςΑνταοικοθεν 

εισβρεταν  ν  ΐα  ν  αγωνο 

θετηςΑντΑΑΑαριΑνειων 

ςτρΑτηγηςΑντΑΑρξΑν.. 


Ή  πόλις  τον  άφ'  εστίας  μύστην  Κασιανόν  ιεροκή- 
ρυκα πρεσβεύοντα  οίκοθεν  εις  Βρεταννίαν,  άγωνοθετή- 
σαντα   Αδριάνειων,  στρατηγήσαντα ,    άρξαν[τα. 

Έπι  βάθρου  κυλινδρικού  (διάμ.  άνω  0,8 δ)  έκ 
πεντελικοϋ  μαρμάρου  άποτεθραυσμένου  τά  κάτω 
(  σωζόμενον  υψος  0,65  )  και  άνω  φέροντος  γομφώ- 
σεως  δπάς.  Αεϊον  είναι  καθ'  -8  μέρος  ή  επιγραφή.  Ευ- 
ρέθη την    8Τιν  Ιουνίου.    Γραμμάτων  μέγεθος    0,03 


στίχων  άπόστασις  0,03.  ( Παραβολ.  0.  Ι.  Α. 
828-831,  908-916,  1194-1024,  καΐ  Ιβ- 
ποΓαιαηΙ  ΚβοΙι.  ΑγοΗ.  &  Εΐβιΐδΐδ  σελ.  210) 

3(8) 

νικΑγορΑς 
οτωνιερωνκηρυξκΑιεπιτηςκΑθεδρΑς 

ΣΟφίΣΤΗΣ 
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥΚΑΐΣΕΚΣΤΟΥΤΩΝφίΛΟΣΟφΩΝ 
ΕΚΓΟΝΟΣ 

Νικαγόρας  ό  των  ίερών  Κήρυξ  και  επί  τής  καθέδρας 
σοφιστής  Πλουτάρχου  και  Σεκστου  των  φιλοσόφων  Ικ- 
γονος• 

Έπι  βάθρου  κυλινδρικού  κατά  τό  πλείστον  σωζό- 
μενου (ύψ.  1,15  διαμ.  1,30)•  λεϊον  είναι  κατά  τά 
2/3  περίπου-  φέρει  δε  ωσαύτως  ,  ώς  και  τό  ανωτέ- 
ρω ,  άνω  δπάς  γομφώσεως.  Τά  γράμματα  0,035 
Χ  0,040.  Άπόστασις  τών  στίχων  0,035.  Αρχι- 
τεκτονικών κόσμον  έχουσι  αμφότερα  άπλοϋν.  Περί 
τοϋ  Νικαγόρα  και  τής  γενεάς  αύτοϋ  ί'δε  ίιβΠΟΓΠΙ&ηΙ; 
σελ.  165  Κβοΐΐ.  ΑγοΙι.  &  ΕΙβΙΙδϊδ.  Έξεχώσθη  την 
16ιν  Ιουνίου. 

4(9) 

ΑγΑθηι     τυχηι 

Αγριονςατουρνινον 
τονκρΑτιςτονηεξΑρειου 

ΠλΓΟΥΒΟΥλΗΤΗΣΕΝ 

ελευσεινιστλσεωσ.λ 
κΑτΑξιωςΑςαςΑρετης 
εινεκακαιλογωνκαιτησ 
π  ε  ρ  ι  τ  ω  ν  θ  ε  ω  ε  υ  σ  ε 

ΒΕΙ  ΑΣ 


'  Μικραί  τίνες  δαπάναι,  ο:αι  5)  προς  μύησιν  τών  δημοσίων,  ή  προς 
άγοράν  σανδαλιών  ή'  άλλων  αότοΐς  χρησίμων  πραγμάτων  /.α'ι  ει  τις 
άλλη  τοιαύτη,  ασ/_ετος  δλως  κατ*  τό  οαινο'μενον  προς  τάς  προς  οίκο- 
οομήν δαπανάς,  δύνανται  κάλλιστα  να  ΰπαχΟώσιν  Οπό  τό  αυτό,  ώς  Οά 
ίλέγομεν  σήμερον,  κ  ο  ν  δΰλι  ο  ν.  •'     . 


Αγαθή  τύ^γ)•  "Αγριον  Σατουρνΐνον  τον  Κράτιστον  ή 
έξ  Αρείου  Πάγου  Βουλή  τής  έν  ΈλευσΕΐνι  στάσεως 
καταξιώσασα  αρετής  εΐνεκα  και  λόγων  και  τής  περί  τώ 
Θεώ  ευσέβειας• 


21 


ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ   ΕΜΜΕΤΡΟΝ    ΑΤΤΙΚΟΝ 


22 


Έπι  βάθρου  λίθου  πεντελικοΰ  σχεδόν  σώου  άλλ'είς 
?ύο  τεθραυσμένου  (ΰψ.  1,65  πλ.  0,73  πάχ.  0,63) 
ό  χαράκτης  ύπέπεσεν  είς  αμαρτήματα"  εις  τόν  πέμ- 
πτον στίχον  εις  τό  τέλος  είχε  γράψει  και  πάλιν  την 
συλλαβήν  ΩΣ  πιθανώς  και  ταύτης  μιας  περιεσώθη 
Γχνος  τοϋ  Σ  παθόντος  έκεΐ  του  λίθου  βλάβην  είς  τον 
Ικτονεγραψεν  ενΣπεριπλέον,είς  τόν  80ν  έγραψε  πρώ- 
τον ΤΟΝ,  διόρθωσεν  ύστερον  τό  Ο  είς  Ω  και  προσε- 
πάθησε  νά  έςαλείψη  τό  Ν,  άλλ'  εντελώς  δέν  τό  κα- 
τώρθωσεν  εϊχεν  αρχίσει  Μ  κάτι  νάγράψη  και  μεταξύ 
τοϋ  ΟΕ  και  Ω  και  τό  εσβυσε  κατόπιν  Σημεία  ταύ- 


τα της  αμάθειας  τών  χρόνων  καθ'  ους  τό  βάθρον  έγέ- 
νετο  (Γδε  £.  1.  Α.  111.  αριθ.  627)  Γραμμάτων  μέ- 
γεθος 0,025χ0,025.  στίχων  άπόστασις,  0,02  καΐ 
τοϋ  πρώτου  άπό  τών  άλλων  0,07.  Τό  βάθρον  έ*χει 
πλούσιον  άρχιτεκτονικόν  κόσμον,  φαίνεται  δέ  δτι  έν 
μεταγενεστέροις  χρόνοις  μετεχειρίσθησαν  αύτόοί  Βυ- 
ζαντινοί προς  άλλον  τινά  σκοπόν,  διότι  ούτως  δύ- 
νανται νά  έξηγηθώσιν  όπαί  τίνες  είς  τας  πλαγίας 
αύτοϋ  πλευράς  τάς  εκατέρωθεν  της  ενεπίγραφου. 

(Άχολουθεϊ) 

Δ.  ΦΙΛΙΟΣ 


ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ  ΕΜΜΕΤΡΟΝ  ΑΤΤΙΚΟΝ. 


"ΈΤΓ"^ 


"& 


_ΟΞΑΜΕΝΕΛΛΗ   ΝΛΝ|ΕΡΟ|£ΑΝΑ0Η/ΑΑ^ΙΝΑΥ£Ε'# 
ΤΟ  Ν  Δ  Ε  Τ  Ε  Χ  Ν  Η  Σδ  ΕΙ  ΚΛΝ  ΗΔΕΔ  Ι  ΔΛί  1ΚΡ Ι  €  Ιΐ# 

Ν  Ι  ΚΗΞΑΞΔΕ  Ι  Π  ΠΛΝΤ  ΕΔ  Ρο  ΜΟΙ£Ε  Ρ  ΓΛΝΤ  ΕΕΝΑΜ  ΙΛΛΑΡ 
ΤΗΝΙΕΡΑΝίΤΕψΑΝΟΙ  ΡΑ  Τ  Ρ  Ι  Δ  ΑΚ  ΕΚΡΟΠίΑΐ 


Ό  ενεπίγραφος  λίθος  δ  απεικονισμένος  ένταΰθα 
είς  £ν  τρίτον  τοϋ  φυσικοΰ  μεγέθους  είναι  Πεντελη- 
σιος.  Ευρεθείς  έν  Αθήναις  έ*ντινι  ιδιωτική  οικία  της 
όδοϋ  Αδριανού  ήγοράσθη  παρά  της  Αρχαιολογικής 


Εταιρίας  κα\  απόκειται  νϋν  έν  τω  Κεντρικώ  Μου- 
σεία). Ή  θέσις  και  διεύθυνσις  τών  γραμμάτων,  άνάρ- 
αοστος  ούσα  προς  τό  νϋν  αύτοϋ  άρχιτεκτονικόν 
παραστάδος  σχήμα,   ποιεί  πρόδηλον,  δτι  περιεκόπη 


23 


ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ   ΕΜΜΕΤΡΟΝ   ΑΤΤΙΚΟΝ 


24 


ττρόπαλαι  και  μετεσχηματίσθη  ύπό  οικοδόμων  άφρον- 
τιστούντων  της  έπ'  αύτοϋ  επιγραφής.  ΙΙιθανώτατα 
•δέ  εΐχεν  έξ  ύπαρχής  ό  λίθος  σχήμα  κανονικού  βά- 
θρου, έφ'  ου  θα  ήτο  ίδρυμένον  ανάθημα  τι  ίερονίκου 
ή  άνάγλυφον  έργον  ή  περιφανές  ίσως,  ό  άνδριάς  του 
«ίς  8ν  το  σωζόμενον  τετράστιχον  επίγραμμα  αναφέ- 
ρεται. Δυστυχώς  οί  στίχοι  δεν  περιέλαβον  το  δνομα, 
αλλά  μόνον  τήν  πατρίδα  τοϋ  νικήσαντος,  και  ΰπο- 
κάτω  άνεγράφησαν  οί  τρεις  ιεροί  αγώνες  ους  ένίκη- 
σεν.  Ούτοι  δέ  είναι  έκ  τών  τής  ελάσσονος  Ασίας, 
τα  μέν  Ί  λ  ί  ε  ι  α  και  τα  Έ  φ  ί  σ  ε  ι  α  και  άλλαχόθεν 
ήμϊν  γνωστά,  τα  δέ  Κ  λ  ά  ρ  ι  α  (  έκ  τής  παρά  τον 
Κολοφώνα  πόλεως  Κλάρου,  ένθα  ό  Κλάριος  Απόλ- 
λων έτιμάτο  μεγάλως  και  μαντεϊον  είχε  περίφημον  ) 
ίσως  πρώτον  νΰν  υπό  τοϋ  λίθου  τούτου  μαρτυροΰν- 
ται.  Άνήκουσι  δέ  τά  γράμματα  του  λίθου  βεβαίως 
είς  τον  δον  πρό  Χρ.  αίώνα.Ίδού  ή  μεταγραφή  αυτών 

Δόξα  μέν   Ελλήνων  ίεροϊς  άναθημασιν  αυξει 
τόν  δε,  τέχνης  δ'  είκ,ών  ή'  δε  δίδωσι  κρί<ϊΐ[ν• 

νίκησα;  δέ  ίππων  τε  δρόμοι;  έ'ργων  τε  έν  άμιλλα[ις 
την  Ιεραν  στέφανοι  πατρίδα.  Κεκροπίαν. 


Ίλίεια 

συνωρίδ[ι]. 


Κλάρια 

ΐππωι. 


Έ<ρέσε[ια 
ϊππωι. 


Βλέπει  πάς  τις,  ό'τι  ό  έπιγραμματοποιός  έν  τω  β' 
στίχω  διά  τής  πυκνής  και  ύποστρύφνου  πως  φρά- 
σεως «  τέχνης  κρίσιν  δίδωσιν  είκών  ή  δε  »  ήθέλησεν 
δχι  φορτικώς  άλλα  λεπτώς  και  άνεπιφθόνως  νάέπαι- 
νέση  και  το  τεχνούργημα  τό  ίδρυμένον,  δχι  μόνον 
τον  ίερονίκην.   Κατά  τον  δ'.  πρό  Χρ.  αιώνα,    δτε  ή 


τέχνη  ήτο  ακμάζουσα  έν  Αθήναις  και  τοσαϋτα 
καθ*  έκάστην  έργα  έποιοϋντο  δημοσιά  τε  και  ιδιω- 
τικά, ή  κρίσις  περί  τής  αυτών  αρετής  δέν  ήτο  δύσ- 
κολος παρά  τοις  πολλοΤς,  διότι  ή  αΓσθησις  τοϋ  κά- 
λου ήτο  τότε  ώς  ουδέποτε  άλλοτε  έν  τω  κόσμω 
διαδεδομένη.  "Οθεν  ήρκει  μόνον  διά  μιας  λιτής  και 
σώφρονος  φράσεως  ό  στιχουργών  νά  προκαλέση  τήν 
κρίσιν  τοϋ  κοινοϋ  υπέρ  τίνος  έν  δημοσίω  τόπω  τεθει- 
μένου  αναθήματος  και  τό  έργον  αύτοϋ  ώς  επαινετού 
ήτο  τετελεσμένον.  Επιγράμματα  Αττικά  ομοίου 
ύφους  περιήλθον  εις  ημάς  δχι  ολίγα  έκ  τών  χρόνων 
εκείνων,  τά  όποια  μελετώμενα  δεόντως  ύποφαίνου- 
σιν  οίονει  σχολήν  τίνα  ποιητών  άσπαζομένων  τάς 
αύτάς  αρχάς  ύγιοΰς  και  μεμετρημένης  συνθέσεως, 
πολύ  όιαφερούσας  τοϋ  μετά  ταΰτα  έπικρατήσαντος 
δγκου  και  κόμπου  έν  τη  τοϋ  Ελληνικού  βίου  πα- 
ρακμή. 

Ύποθέτομεν  δέ,ότι  και  τό  τοϋ  νικητοΰ  δνομα  ώς 
κα\  τό  τοϋ  τεχνίτου  θά  ήσαν  που  έπι  τοϋ  βάθρου 
λελαξευμένα,  ύστερον  δ'  έν  τη  μετασχηματίσει  τοΰ 
λίθου  έξηφανίσθησαν.  *Ας  σημειώσωμεν  δέ,  ό'τι  διά 
τής  έν  στίχω  δ'.  φράσεως  « έργων  έν  άμίλλαις » 
φαίνονται  ύποδηλούμενα  αγωνίσματα  οια  ή  πυγμή, 
ή  πάλη,  τό  στάδιον,  τό  παγκράτιον,  άπερ  κυριώτε- 
ρόν  πως  έργα  τοϋ  σώματος  αύτοϋ  τοΰ  νικητοϋ  χα- 
ρακτηρίζονται, κατά  τίνα  ίσως  αντίθεσιν  προς  τους 
δρόμους  τών  ίππων,  και  δέν  είναι  άπίθανον  νά  ήσαν 
ποτέ  καί  τίνα  τών  αγωνισμάτων  εκείνων  δεδηλω- 
μένα ωσαύτως  μετά  τών  τόπων  έπι  τής  απολεσθεί- 
σης δι'  ημάς  κατωτέρω  επιφανείας  τοϋ  βάθρου. 

ΣΤΕΦΑΝΟΣ  Α.  ΚΟΥΜΑΝΟΤΔΗΣ 


25 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ 


ΕΚ  ΤΩΝ  ΕΝ  ΕΠΙΔΑΓΡΙΑι    ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ 


Αί  έν  τώ  ίερώ  τοϋ  Ασκληπιού  έν  Έπιδαυρία  γε- 
νόμενα! άνασκαφαι  προς  τοις  άρχιτεκτονικοϊς  καΐ 
πλαστικοί  εύρήμασιν,  έφερον  είς  φως  και  πολλάς 
έπιγραφάς,  ας  δημοσιεύω  ένταϋθα  κατ'  αύξοντα 
αριθμόν,  τηρών  την  έν  τω  ήμερολογίω  μου  τάξιν. 

1. 

Τετραγωνική  μαρμάρινη  στήλη  στενουμένη  προς 
τα  άνω,  έχουσα  ως  βάσιν  και  έπίκρανον  οιονεί  βά- 
σιν  ιωνικής  παραστάδος,  και  χρησιμεύουσα  ως  υπό- 
θεμα αναθήματος  έν  ή  ή  έξης  έν  δακτυλικώ  έξαμέ- 
τρω  γεγραμμένη  επιγραφή• 

Ζ]ΗΝΙΚΑΙΗ6ΛΙω 
Κ]ΑΙΠΑΟΙΝΑ6ΙΓ6 

Ν  6  €  Ο  Ο  Ι  Ν 
0]ΛΒΟΔΟΤΑΙΟΚΑΙ 
6]Λ6ΥΘ6ΡΙΟΙΟΚΑΙ 

ΛΥΟΙΤΤΟΝΟΙΟΙΝ 
Ι6ΡΟΦΑΝΤΗ06ΙΟΟ 
0ΙΗΘ60Π6ΙΘ6ΙΓΑΙωΝ 
ΔΙΟΓ6ΝΗΟΔΗΟΥΟ 
ΠΡΟΠΟΛΟΟΠΑΙΗ 
ΟΝΟΟΙΡ6ΥΟ 


ροδ    ετει    ιβΡΑΠο 

ΛΗΟΑΟ 


Ζηνί  κα.Ι  Ήελίψ  και  πάσιν  άειγενέεσσιν  όλβοδόταις 
και  ελευθέριοι;  και  λυσιπόνοισιν  ίεροφάνττι;  εΐ;  ,  όσίϊ) 
θεοπειθεΐ  γαίων,  Διογένη;  Δηοϋς  πρόπολο;  παιηονο; 
ίερεΰ;  ΡΟΔ '  ετει  ίεραπολησας. 


Ή  δυσκολία  της  ερμηνείας  της  επιγραφής  ταύ- 
της έγκειται  έν  τω  610,  όπερ  είναι  άριθμητικόν  καΐ 
κείμενον  ένταϋθα  μετά  τοϋ  ίεροφάντης  δηλοΐ  ε  Γς 
μόνος  κατ'  αντίθεσιν  προς  πολλούς. 

Το  ΟΟΙΗ  εΐνε  δοτική,  καίπερ  ελλείποντος  τοϋ 
προσγεγραμμένου  ι,  και  ελλείπει  και  έν  τώ  Η6ΛΙω 
και  έν  πολλαϊς  τών  τελευταίων  τοϋ  αρχαίου  πολι- 
τισμοΰ  χρόνων  έπιγραφαϊς.  Ή  έκφρασις  δέ  όσίη 
θεοπειθεΐ  γαίων  εΐνε  προφανώς  άπομίμησις  τοϋ 
ομηρικού:  κ ύ δ  ε ϊ  γαίων. 

Κατά  ταΰτα  άρα  ό  προκείμενος  λίθος  ήτο  υπό- 
θεμα αναθήματος,  όπερ  άφιέρωσεν  είς  απαντάς  τους 
θεούς  ό  μέγα  φρονών  έπι  τη  προς  το  θείον  όσιότητι 
αύτοΰ  (ό  θεοσεβέστατος,  ούτως  ειπείν)  Διογένης,  δ 
ίεροφάντης  και  συγχρόνως  πρόπολος  της  Δήμητρος 
και  ιερεύς  τοϋ  Ασκληπιού.  Ούτως  ή  επιγραφή  αύτη 
διδάσκει  ημάς  σπουδαία  περί  της  λατρείας  τοϋ 
Άσκληπιοΰ  έν  τω  ίερώ,  δτι  δηλ.  ένταϋθα  ύπήρχεν 
εις  μόνος  ίεροφάντης,  ήτοι  ανώτατος  ιερεύς,  δστις 
ήτο  συγ/ρόνως  πρόπολος  της  Δήμητρος  και  ιερεύς 
τοϋ  Άσκληπιοΰ.  Ή  έν  τω  αύτώ  δέ  προσώπω  συνέ- 
νωσις  τών  δύο  τούτων  ιερατικών  αξιωμάτων  ύποδη- 
λοϊ,  δτι  υπήρχε  σχέσις  τις  μεταξύ  της  λατρείας 
τοϋ  Άσκληπιοΰ  και  της  Δήμητρος ,  δπερ  ανα- 
πολεί ήμας  την  παράδοσιν,  καθ'  ην  ό  Ασκληπιός 
έμυήθη  τά  Ελευσίνια  μυστήρια  και  άνάγλυφον  εύ- 
ρεθέν  έν  τω  Άθήνησιν  Άσκληπιείω ,  έν  ω  εικονίζε- 
ται Ασκληπιός,  Δημήτηρ  και  Κόρη. 

Έχαράχθη  δ'  ή  ΰπ'  έξέτασιν  επιγραφή  περί  τά 
μέσα  της  Β'.  μ.  Χ.  έκατονταετηρίδος,  ως  έκ  τοϋ 
σχήματος  τών  γραμμάτων  και  μάλιστα   έκ  τοϋ  έν 


57 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΠΙΔΑΤΡΟΓ 


28 


αύτη  μνημονευομένου  έ*τους  φαίνεται,  βπερ  λογι- 
στέον  άπό  της  έν  Άκτίω  μάχης. 

Έπ\  της  παρακείμενης  επιφανείας  είνε  κεχαραγ- 
μένοι  τρεις  κύκλοι  μετά  γραμμών  και  κοσμημάτων 
εντός  αυτών. 

'ϊψ.    0,70,    πλάτ.    0,27,    πάχ.    0,23.— Μ. 

γραμμ.  0,014. 

2. 

Λίθος  περιφερούς  βάθρου,  έν  ω* 

ΔΙΩΝΔΑΜΟΦΙΛΟΥΑΡΓΕΙΟΣΕΤΤΟΙΗΣΕ 

Δίων  Δα[Λοφίλου   Άργεϊος  έποίησε. 

Τον  τεχνίτην  τοΰτον  πρώτην  φοράν  γνωρίζομεν. 
*Τψ.  0,73,  πλ.  0,74,   πχ.  0,51.— Μηκ.  γραμ. 
0,020. 

3. 

Αιθίνη  κλίνη,ούχΐ  υπόθεμα  άναθήματος,άλλ'αυτή 
καθ'  έαυτήν  ανάθημα  έν  ή* 

ΑΡΚΕίΙΛΑΟί 

ΛΥίΑΝΔΡΟί 

ΑΝΕΘΕΤΑΝ 

Τά  γράμματα  είνε  καταφανώς  ελληνικών  χρόνων. 

Έπι  της  άνω  δ'  επιφανείας  είνε  κεχαραγμένα  υπό 
μεταγενεστέρας  χειρός,  παιδιάς  χάριν,  γράμματα 
έκ  της  επιγραφής  αυτής. 

Μήκος  1,15,  Οψ.  0,50,  παχ.  0,60. —  Μήκος 
των  γραμμάτων  0,022. 

4-5. 

Τετραγωνικόν  βάθρον  έκ  τιτανόλιθου*  (ύψ.  0,50, 
πλ.  0,48,  πχ.  0,80),  έν  ω* 

ΑΠΟΛΙΣΤΩΝΕΠΙΔΑΥΡΙΩΝ 
ΔΙΟΜΗΔΗΝΑΟΗΝΟΔΩΡΟΥ 
ΑΘΗΝΑΙΟΝΤΤΟΙΗΤΑΝ 
ΚΩΜΩΔΙΩΝΑΝΕΘΗΚ. 

Ή  πόλις  των   'Εττιδαυρίων 
Διθ|χήδην   Αθηνοδώρου 
Αθήναιον  πο'.ητχν 
κωμωδιών  άνέθηκ[ε. 


Ό  Διομήδης  ούτος,  όστις  ήκμαζεν  έπι  των  "Ρω- 
μαϊκών χρόνων,  ως  έκ  τοϋ  σχήματος  τών  γραμμά- 
των καταφαίνεται,  εινε  άγνωστος. 

Τοϋ  αύτοϋ  δε  λίθου  έγένετο  και  δευτέραν  φοράν 
χρήσις,  καΐ  ούτως  έν  τη  παρακείμενη  επιφάνεια, 
και  τη  ανεστραμμένη,  άναγινώσκονταί* 

ΑΡΤΕΜΙ.ΟΣΠΑΜΦΥΛΑ. 
ΑΣΕΥΚΡΑΤΗΣΕΥΚΡΑΤΕ 
ΟΣΠΥΡΟφΟΡΗΣΑΣ 

Άρτέρ[δ]ος  Π<Χ[Λ<ρυλα[ί]- 
ας  Εύκρατης  Εύκράτε- 
ος  πυροφορήσας. 

Ό  τύπος  πυροφορήσας  πρώτην  φοράν  άπαν- 
τα* κείται  δέ  άντι  τοϋ  πυροφόρος  και  έκ  τούτου 
συντάσσεται  μετά  γενικής. 

"Υπό  την  έπιγραφήν  ταύτην  εινε  έγγεγλυμμένος 
κύκλος  και  εντός  αύτοϋ  φύλλον  κισσοΰ. 

6. 

Αιθίνη  στήλη  μετά  βάσεως  (υψ.  0,80,  πλ.  0,72, 
πχ.  0,40),  έν  ^ 


ΕΤΟΥΣ  .  .  . 

ΕΠΑφΡΑΣ 
ΜΑΡΚΟΥ 
ΠΥΡΟΦΟΡΗΣΑΣ 
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ 


ΕΤΟΥΣΔΕ .  .  . 
ΕΠΑΦΡΑΣ  .  Μ Α  Ρ 
ΚΟ ΥΠΥΡΟφΟ 
ΡΗΣ ΑΣ • ΑΣΚΛ 
ΠΙΟΥ 


Παρά  πόδας  κύκλος  μετά  δύο  γραμμών. 

7. 

Τετραγωνικόν  βάθρον   έκ  τιτανόλιθου  (υψ.  0,40, 
πλ.  0,60,  πχ.  0,48)  έν  ω* 

Δ.   .   .ΚΛΗΣΔΑΜΟ.   .   . 
ΕΥ. . .ΟΝΑΡΧΕΛΑ. . 
Τ  .   .   . 
Α  Σ  Κ  Λ  ΑΠ  Ι  Ω  Ι 


"29 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΠΙΔΑΤΡΟΪ 


30 


χαΐ  μικροτέροις  γράμμασιν 

ΕΥΝΟΥΣΕΥΝΟΜΟΥΕΤΤΟΙΗΣΕ 

Δ[αρ;ο]κλης  Δαμο[κλέου;] 

Εύ[νομ]ον   Άρχελά[ου] 

τ[ον]   .    .    . 

Άσκληπιώ. 

Ευνους  Εΰνό[/,ου  εποίησε. 

Ό  τεχνίτης   Εΰνους  πρώτην  φοράν  γίνεται  ήμϊν 
γνωστός.  Μηκ.  γραμ.  0,  0,20. 

8. 

Έφθαρμένον  βάθρον  έν  ω  άναγινώσκεται' 

...  Ω  Ν  Σ  Ω 

ΝΑΥΛΟΣ 
Π]  Υ  Ρ  Ο  Φ  Ο 
Ρ  Η]  Σ  Α  Σ 

καΐ  έπι  της  παρακείμενης  επιφανείας• 

ΟΥΣΑΝΔΡΟΣΤΤ.   .   . 

ΕΠΟΙΗΣΕ 

Τψ.  0,  0,68,  πλ.  0,44,  πχ,  0,48.  Μηκ.  γραμ. 
0,025. 

9. 

Μαρμάρινη  πλαζ  έπιστέφουσα  βάθρον,  έν  η• 

ΑΠΟΛΙΣΑΤΩΝΕΤΤΙΔΑΥΡΙΩΝ 
ΝΙΚΑΤΑΝΣΩΔΑΜΟΥ 
ΕΤΤ  Ι  Δ  Α  Υ  Ρ  Ι  Ο  Ν  Α  Ρ  Ι  Σ  Τ  Α 
ΠΟΛΕΙΤΕΥΟΜΕΝΟΝ 

Ά  πόλις  ά  των   'Επιδαυρίων 
Νικάταν  Σωδχ(/.ου 
'Επιδαύριον  άριστα 

πολειτευό[/.ενον.  • 

Τψ.  0,27,  πλ.  1,60,  πχ.  0,80.— Μήκος  γραμ. 
0,022. 


ι  .  10. 

Πλαζ  περιφερούς  βάθρου,  έν  η• 

ΑΤΤΟΛΙΣΤΩΝΕΤΤΙΔΑΥΡΙΩΝΓΝΑΙΟΝ 
ΚΟΡΝΗΛΙΟΝΣΩΣΑΜΟΥΥΙΟΝΝΙΚΑ 
ΤΑΝΙΕΡΕΑΤΟΥΣΕΒΑΣΤΟΥΚΑΙΣΑ 
ΡΟΣΔΙΣΑΓΩΝΟΟΕΤΗΣΑΝΤΑΠΡ[Ω 
ΤΟΝΤΑΑΤΤΟΛΛΩΝΙΕΙΑΚΑΙΑΣΚΛΑ 
ΠΙΕΙΑΚΤΙΣΑΝΤΑΤΕ  ΚΑΙΣΑ 

[Ρ]ΕΙΩΝΠΑΝΑΓΥΡΙΝΚΑΙΑΓΩΝΑΣ 
ΚΑΙΠΡΩΤΟΝΑΓΩΝΟΟΕΤΗΣΑΝΤΑ 
ΑΡΕΤΑΣ ΕΝ  ΕΚ  ΕΝ  ΚΑΙ ΕΥΝΟΙΑΣ 
ΤΑΣΕΙΣ  Α  ΥΤΑΝ 

Α  πόλις  τών   'Επιδαυρίων  Γναϊον 
Κορνήλιον  Σωσά[Λου  υίον  Νικά- 
ταν ίερε'α  τοΰ  σεβαστού  Καίσα- 
ρος δις  άγωνοθετήσαντα  πρώ- 
τον τα  Άπολλωνιεΐα  καϊ  Άσκλα- 
πιεΐα  κτίσαντά  τε  Καισα- 
ρείων  πανάγυριν  και  αγώνας 
και  πρώτον  άγωνοθετήσαντα, 
άρετας  ένεκεν  και  εύνοιας 
τας  εις  αύτάν• 

Τψ.  0,75,  πλ.  063,  πχ.  0,42.— Μηκ.  γραμ. 
0,018. 

11. 

Τεμάχιον  πλακός  έπιστεφούσης  βάθρον,  έν  ω• 

ΦΡΟΥΡΙΑΝΤΡΑΝΚΥ.   .   . 
ΓΥΝΑΙΚΑΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΟ.  .  . 
ΟΥΓΟΡΔΙΑΝΟΥΣΕΒ-ΕΚΤΑ. . . 
Ο  ΥΧΡΗΧΙΑΤ  ω  Ν 

Φρουρίαν  Τρανκυ[λλίαν 
γυναίκα  αΰτοκράτορο[ς  Μάρκ- 
κου  Γορδιανου  σεβ.  έκτα  .  .  .  - 
ου  χρημάτων• 

Έν  τη  επιγραφή  ταύτη  ή  έν  τω  έλληνικω  ΐδιώ- 
ματι  τών  μεταγενεστέρων  χρόνων  μεταγλώττισις 
του  Τωμαϊκοϋ  ονόματος  ΚαΠίΐ  εις  Φρουρίαν. 

Ή  Φρούρια  8'  αΰτη    εΐνε   ή  σύζυγος    τοδ  τρίτου 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΠΙΔΑΥΡΟΤ 


32 


Ι 

>ρδιανοϋ, 

βστις  έγένετο   αυτοκράτωρ 

έν  ετει  239 

ψ 

Χ. 

12. 

Λίθινον 

τετραγωνικών  βάθρον,  έν  ω' 

δ]  1 1  ψ  ι  λ  ι  ω 
π  υ  ρο  ι  ο  ε 

Κ  Α  Τ  Ο  Ν  Α  Ρ 

Διι  φιλίω 
Πυροιος 
κατ'  δναρ. 

Ώς  προς  τήν  γραφήν  τοΰ  Π  υ  ρ  ο  ι  ο  ς  ουδεμία  δύ- 
ναται νά  ΰπάρζη  αμφιβολία,  της  επιγραφής  λίαν 
ευανάγνωστου  ούσης*  είνε  αρά  γε  κύριον  όνομα ; 

Ύπό  τήν  έπιγραφήν  εϊνε  κεχαραγμένα  Ν  Θ  και 
κύκλος. 

"ϊψ.  0,82,  πλ.  0,58,  πχ.  0,38.  — Μηκ.  γραμ. 


0,060. 


13. 


"Ετερον  βάθρον,  έν  ώ• 


ΑΠ  Ο  Λ  Λ  Ω  Ν  Ι 
ΑΣ  Κ  Λ ΑΠ  Ι  Ω 

ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΣ 


Παρά  πόδας  δύο  κύκλοι  μετά  στιγμών. 

"ϊψ.  0,68,  πλ.  0,50,  πχ.  0,30.  — Μηκ.  γραμ. 


0,030. 


14. 


Τετραγωνικών  έκ  τιτανόλιθου  βάθρον,  έν  ω• 

ΑΑφΑΝΤΑΕΥΑΝΟΕΟΣ 
ΕΤΤΙΔΑΥΡΙΑΤΟΝΑΥΤΑΣ 
ΑΝΔΡΑΚΛΕΑΙΧΜΙΔΑΝΚΛΕΑΝ 
ΔΡΟΥΕΤΤΙΔΑΥΡΙΟΝΑΤΤΟΛΛΩΝΙ 
ΚΑΙΑΣΚΛΑΤΤΙΩΙ 


Λαφάντα  Εΰάνθεος 
Έπιδαυρία  τον  αΰτας 
άνδρα  Κλεαιχμίδαν  Κλεάν- 
δρου   Έπιδαύριον   Άπόλλωνι 
και  Άσκλαπιφ. 

"ϊψ.  0,70,  πλ.  0,66,  πχ.  1,02.  — Μηκ.  γραμ. 
0,030. 

15. 

"Ετερον  τοιούτον,  έν  ω• 

ΛΑφΑΝΤΑΤΗΛΕΜΑΧΟΥΕΤΤΙΔΑΥΡΙΑ 
ΔΑΜΟΚΛΗΔΑΜΟΚΛΕΟΣΕΤΤ1ΔΑΥΡΙΟΝ 
ΑΤΤΟΛΛΩΝΙΑΣΚΛΑΤΤΙΩΙ 

Λαφάντα  Τηλεμάχου  Έπιδαυρία 
Δαμοκλη  Δαμοκλέος  Έττιδαύριον 
Άπόλλωνι  'Λσκλαπιω, 

"ϊψ.  0,72,  πλ.  0,68,  πχ.  0,78.  —  Μηκ.  γραμ. 
0,015. 

16. 

Τεμάχιον  μαρμάρινης    πλακός  έπιστεφούσης  βά- 
θρον, έν  φ• 

...ΛΙΣΤΩΝ  Ε 
ΟΤΤΛΙΛΙΑΝΣΕΚΟΥΝΔΑ. 
ΓΝΑΙΟΥΘΥΓΑΤΕΡΑΑΡΕΤΑ. 
ΕΝΕΚΕΝ 

Ά  πό]λις  των   Έ[πιδαυρίων 
Π]οπλιλίαν  Σεκοΰνδα[ν 
Γναίου  θυγατέρα  άρετα[ς 
ένεκεν. 

"ϊψ.  0,30,  πλ.  0,80,  πχ.  0,50. 

(ακολουθεί). 

Π.  ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ. 


33 


34 


ΕΥΡΗΜΑΤΑ 

ΤΗΣ  ΕΝ  ΤΗι  ΑΚΡΟΠΟΛΕΙ   ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ. 


Ή  ημετέρα  Αρχαιολογική  Εταιρία  επεχείρησε 
κατά  το  έτος  τοϋτο  άνασκαφάς  έν  Έπιδαύρω,  έν 
Έλευσϊνι ,  έν  Τανάγρα  ,  έν  Θεσπιαϊς  και  έν  Άκρο- 
πόλει. 

"Απασαι  αύται  αί  άνασκαφα'ι  προήγαγαν  εις  φώς 
πολλά  και  τίμια  άρχαϊα  έ'ργα,  ών  τίνα  μοναδικά.  Και 
περί  μεν  των  έν  Έπιδαύρω,  έν  Έλευσϊνι,  έν  Τανάγρα 
και  έν  Θεσπιαϊς  ανασκαφών  ούδένα  ποιούμεθα  ενταύ- 
θα λόγον,  διότι  τά  κατ'  αύτάς  εκτίθενται  λεπτομε- 
ρώς έν  τοις  πρακτικοΤς  της  Αρχαιολογικής  Εται- 
ρίας τοϋ  λήξαντος  £τους  ύπό  τών  έπιστατησάντων 
εις  αύτάς  εφόρων.  "Οθεν  περιοριζόμεθα  νά  δώσωμεν 
ένταϋθα  δια  βραχέων  κατάλογον  μόνον  τών  ευρημά- 
των της  έν  τη  Άκροπόλει  ανασκαφής  ή  μάλλον 
άνακαθάρσεως  της  προς  το  άνατολικον  τοϋ  εδάφους 
τοϋ  Παρθενώνος  μέρους  γενομένης  επιστασία  τοϋ  γε- 
νικού εφόρου  τών  αρχαιοτήτων  κ.  II.  Εΰστρατιάδου. 

Τά  της  έν  τη  Άκροπόλει  ανασκαφής  ευρήματα 
είνε  πολλά  και  διάφορα,  ο\ο\  έπιγραφαί,  αρχι- 
τεκτονικά, γλυπτά,  χαλκά  και  πήλινα, 
κολοβά  μεν  τά  πλείστα  και  δύσμορφα,  άλλ'  ούχ  ήτ- 
τον πολλής  σπουδής  και  μελέτης  άξια,  άτε  μαρτυ- 
ροϋντα  τήν  της  τέχνης  βαθμιαίαν  έν  Αθήναις  πρόο- 
δον.  Πάντων  δέ  τών  ευρημάτων  ΰπερέχουσι  τά  γλυ- 
πτά, τών  οποίων  πλείονα  διασώζουσι  και  χρώματα1. 

Ευρέθησαν  δέ  τά  έν  λόγω  άρχαϊα  έν  τω  στρώματι 
τω  μεταξύ  τοϋ  ισοπεδωμένου  βράχου  τοϋ  Παρθενώ- 

1  Τό  ουμβοΰλιον  της  Άρ/αιολογιχής  Εταιρίας  εχρινε  χαλόν  νά 
όπειχονίατ)  πάντα  τά  ίγ/ρώματα  ταϋτα  λείψανα  της  αρχαίας  γλυπτι- 
κής, δπως  διατηρη"^  εικόνα  ποτήν  τών  χρωμάτων,  άτινα  συν  τω 
χρόνω   εξαλείφονται. 

ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     18x3. 


νος  και  τοϋ  εδάφους  τοϋ  μουσείου,  τό  όποιον  έχει 
πάχος  5,80  Γαλλ.  μετρ.  Και  έπΐ  μέν  τοϋ  κάτω 
μέρους  τοϋ  στρώματος  τούτου  τοϋ  ύπό  λατύπης  μαρ- 
μάρινης καΐ  οικοδομήσιμων  λίθων  καλυπτομένου 
εκειντο  τά  αρχαϊκά,  έπι  δέ  τοϋ  άνω  μέρους  τοϋ  έξ 
απλής  γης  συνισταμένου  τά  τών  μεταγενεστέρων 
εποχών,  έν  οίς  καί  τιναέκ  τών  χριστιανικών  χρόνων. 
Έκ  της  μαρμάρινης  ταύτης  λατύπης  έφ'  ης,  ως  ε?ρη- 
ται,  εκειντο  τά  αρχαϊκά  έ'ργα  εϊκάζομεν,  δτι  πάντα 
ταϋτα  έρρίφθησαν  έκεϊ  μετά  τήν  οίκοδομήν  τοϋ  δευ- 
τέρου Παρθενώνος  προς  ίσοπέδωσιν,  κατεστραμμένα 
ήόη  έκ  της  Περσικής  εισβολής*  άπορον  όμως  φαί- 
νεται ήμϊν  πώς  έ'ργα  τόσον  τίμια  και  μάλιστα  ανα- 
θηματικά περιεφρονήθησαν  τοσοΰτον,  ώστε  νά  χρη- 
σιμεύσωσιν  εις  άπλήν  έπίχωσιν.  Σημειωτέον  προ- 
σέτι, Οτι  τό  έπικεχωσμένον  τοϋτο  στρώμα  δέν  έμει- 
νεν  όλως  άθικτον  μετά  τήν  έπίχωσίν  του,  άλλ'  άνε- 
σκάφη  ένιαχοϋ  κατά  διαφόρους  καιρούς  είτε  έκ  τύ- 
χης είτε  και  έξεπίτηδες,  ως  φαίνεται  έκ  τίνων  μετα- 
γενεστέρων καταβόθρων  ένταϋθα  ύπαρ/ουσών  εν- 
τεύθεν δ'  εξηγείται  διατί  έργα  όλως  μεταγενέστερα 
ευρέθησαν  αναμεμιγμένα  άρχαϊκοϊς. 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ. 


Έπιγραφαί  ευρέθησαν  ίκαναι  κολοβαι  τό  πλεί- 
στον ,  ών  αί  μέν  είς  τήν  προ  Εύκλείδου  άρχοντος 
έποχήν  άνήκουσιν,  αί  δέ  φθάνουσι  μέχρι  τών  μ.  Χ. 
χρόνων  τούτων  δημοσιεύομεν  νϋν  μόνον  δέκα  επι- 
φυλασσόμενοι νά  έκδώσωμεν  και  τάς  ύπολειπομένας 
μετά  τό  τέλος  τής  ανασκαφής,  ότε  έλπίζομεν  ότι 
καί  τίνες  θα  συμπληρωθώσι.  Αί  μέν  ύπ'  αριθ.  1,  2, 

3 


35 


ΕΤΡΙΙΜΑΤΑ   ΕΝ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΙ 


36 


3,  4,  5  καΐ  6  εΐνε  άναθηματικαι  των  προ  Εύκλείδου 
άρχοντος  χρόνων ,  αϊ  δέ  ΰπ'  αριθ.  7  και  8  έπι  τε- 
μαχίων αγγείων  γεγραμμέναι  καΐ  ή  ύπ'  αριθ.  9  επί 
πήλινου  αρχιτεκτονικού  αποσπάσματος  προευκλεί- 
δειαι  και  αύται  μνημονεύουσι  ονόματα  τεχνιτών , 
τα  όποια  εΐνε  ήμϊν  άγνωστα  άλλοθεν,  ή  δέ  υπ'  αριθ. 
10  ανήκουσα  εις  το  β'  ήμισυ  περίπου  τοΰ  4  ου  Π.  Χ. 
αιώνος,  εΐνε  ψήφισμα  τοϋ  δήμου  και  της  βουλής  τών 


Αθηναίων. 


1. 


Βάθρον  μαρμάρου  πεντελιχοϋ  κολοδόν  κατά  τό  κάτω  μέρος  αϋτοϋ. 
Ύψ.  0,16.  Πλάτ.  0,46. Έπι  τών  γραμμάτων  διακρίνονται  ίχανώς  Ίχνη 
χρώματος  ερυθρού-  έπι  τη";  ανω  όριζοντείου  αϋτοΰ  επιφανείας  παρατη- 
ρούνται χοιλώματα  δύο,  εις  α  έγομφοϋτο  πιθανώς  τό  ανάθημα. 

Ι,ν*ΙΑ*ΑΛΈΘΕΚΕΛΆΘΕ^ΑΙΑΙ 
ΑΡΑΡ  +  ΕΛΈνΑΡ  +  Ι  <Α/^ΕΘΕΚΕ/^ 
ΟΕΚΑΤΕΛΆΘΕΛΆΙ  \Ι 

Λυσίας  άνε'θηκεν   Αθηναία 
άπαρχήν.   Ευαρχις  άνέθηκεν 
δεκάτην    Αθηναία. 

Περίεργος  εΐνε  ό  τύπος  της  επιγραφής  ταύτης  άνα- 
φερούσης  συνάμα  δεκάτην  και  άπαρχήν,  πιθανόν  τά 
ανατεθειμένα  τη  θεα  αντικείμενα  ήσαν  δύο,  ώς  δύο 
εΐνε  και  οί  άφιεροΰντες.  Τό  όνομα  Ε  ίί  α  ρ  χ  ι  ς  δέν 
υπάρχει  έν  τω  λεξικώ  τών  κυρίων  ονομάτων  τοϋ 
Ρ&ρβ.  τοϋ  ιδίου  δέ  ονόματος  τό  τελικόν  *  δέν  έ'χει 
τήν  μίαν  προς  τά  κάτω  κεραίαν,  διότι  κατ'  έκεϊνο 
τό  μέρος  ό  λίθος  εΐνε  διερρωγώς. 

2. 

Βάθρον  πεντελησίου  μαρμάρου  κολοβού  κατά  τήν  άνω  και  την  άρι- 
στεράν  πλευράν,  τό  σωζο'μενον  αύτοϋ  μέρος  έχει  ϋψ.  μέν  0,20,  μήκος 
8έ  0,65  Γαλλικοί  μέτρου.  Ή  ανω  όριζο'ντειος  επιφάνεια  έσκαμμένη• 
έπι  τών  γραμμάτων  διαχρίνονται  Γχνη  χρώματος  έρυθροϋ*. 

®\Α/ν|_ΘΕΚΕ:Τν  +  Α/^ΔΚΟ> 
Λ  Ρ  Α  Ρ  +  Ε  Μ  \  Τ  Α  Θ  Ε  ΛΆ  Ι  Α  Ι 

;  .  Άνέθηκε  Τύχανδρος 
άπαρχήν  τάθηναία. 


3. 

Κιονίσκος  διερρωγώς  περί  τό  μέσον,  έπ'  αύτοϋ  κατά  μηχος  ή  έμμε- 
τρος επιγραφή". 

ΤΟΝΔΕΦΙΙ-ΟΛΆ/'  ξϋΜΛ 

ΑΘΕΛΆΙΑΙΤΡΙΡΟΔΙ*Κ^,' 

ΘΑνΜΑ*Ι/ν|ΚΕ*Α* 

Ι^ΠΟΝίΉΑΡΕΠΟ 

Τόν  δε  Φίλων    άν[έθηκεν]   Αθηναία  τριποδίσκον 
θαύμασι  νικήσας  "Ισπολιν  Άρεσίου. 

Τό  ήρωελεγεΐον  τοΰτο  δυσξύμβλητον  φανέν  καΐ 
έμοι  και  άλλοις,  μάλιστα  δέ  κατά  τον  τελευταϊον 
στίχον,  ήρμήνευσε  πρώτος  ό  φίλος  κ.  Δ.  Σεμιτέλος 
εύστόχως  ,  ώς  νομίζομεν,  ύπολαβών  τά  Ι^ΡΟΜΝ 
ώς  κύριον  όνομα  συγκεκομμένον  Γσως  χάριν  τοϋ 
μέτρου  άπό  τοΰ  Ίσόπολιν.  Κατά  ταΰτα  λοιπόν  ή 
έννοια  τοϋ  διστίχου  έχει  ώς  έξης•  «Φίλων  ό 
θαυματοποιός  έν  άγώνι  θαυμάτων  νική- 
σας Ίσόπολιν  τόν  υίόν  τοΰ  'Α,ρεσίουάνέ- 
θηκε  τη  'Α,θη  να  τόν   τριποδίσκον». 

4. 

Τεμάχιον  κιονίσκου  μ^κ.  0,40.   Έπι  των  γραμμάτων  παρατηρούν- 
ται Ι'χνη  χρώματος  έρυθροϋ. 

*ΈΟ  ΚΙ-Ε  ΙΔΕ5 

ΑΑ/ΕΘΕΚΕΑ/ 

Νεοκλείδη;   άνέθηκεν 

Ή  πρώτη  προς  τά  κάτω  κεραία  τοΰ  Ρ  τοΰ  άρ- 
χικοΰ  ελλείπει  έκ  τοϋ  Νεοκλείδης. 

5. 

Πλάξ  λίθου  πεντελησίου  άποτεθραυσμένη  κατά  την  δεζιάν  χαΐ  άριστε- 
ράν  αύτης  πλευράν  τά  σωϊο'μενον  αύτης  μέρος  έ'χει  ϋψ.0,25,μηχ.0,50. 

1|ΚΑΤΕΝ:Α©ΕΝΑΙΑΙ:ΡΟΙ.Ι01 
®ΕΙ>ΟΚίΕΙΔΕ*:ΜΑΝΕΟΕΚ 

[Δε]κάτην    Αθηναία  πολι[ούχω] 
[Ί]εροκλείδης  [λ'άνέθηκ[εν]. 

τό  γράμμα  θ  διττόν  έχει  σχήμα  $  και  ©. 


37 


ΕΪΡΗΜΑΤΑ   ΕΝ    ΑΚΡΟΠΟΛΕΙ 


38 


6. 

Τεμάχιον  πιθανώς  βάθρου  λίθου  πεντελησίου.  ΈπΊ  των  γραμμάτων 
διακρίνονται  "χνη  χρώματος  έρυθροΰ. 

ΚΠΤΟΝΑΘΕΝΑΙΑΜΗΟίΚνθΟΙΑΙϋ 
Ίίι  Π  Ο  Ι  Ε 

Κρίτων    Αθηναία  δ  Σκύθου   ά[νέθηκεν] 
[δ   δείνα  έ]ποίη[σεν]. 

το  γράμμα  0  έχει  και  ένταΰθα  δύο  σχήματα  θ  και  φ. 

7. 
>Λ3  *φ  Α  <Ί  73  ό  Ο  -1  Ι  φ  Ο* 

Σώφιλος  η  Σοφίλος  εγραψεν. 

περίεργον   σχήμα   έχει  το  τελικόν  £  τοϋ   ονόματος 
Σοφίλος,  πιθανώς  εκ  παραδρομής  τοϋ  γράψαντος. 

8. 

/Λν^Ον^ΕΛ^ΑΦίΕ^ΚΑΡΟΙ 

Ε*  Ε>Λ 

Μύσων  εγραψεν  καττοίη<7εν.  =  (καί  έ-οίησεν) 


*  3  ν^  |  +  *  Ι  Α 
Ε  Π  Ο  Ε  *  £  Κ 

Λίθινης  έπόησεν. 

10. 

Τεμά/ιον  πλακός  λίθου  πιντελτ,σίου  ϋψ.  0,28,  πλατ.  0,23,  παχ. 
0,9.  αί  άνω  και  κάτι»  όριζο'ντειαι  πλευρα'ι  και  η  έν  αριστερά  κάθετος 
κολοβαί. 


10 


II  ΠΡΑΡΧΟΝΑ© 
Α  Ι  ΑΝΔΡΑΓΑ6 
ΤΗ(ΕαθΗΝΑ 
ΛΗΝΚΑ  ΙΔΗΜΟ 
Ρ  Ι  ΑΝ  ΕΛΕ(ΟΑ 
ΒΟΛΩΝΤΑΙ  ΚΑ 
Α  Ι  ΑΥΤΟ  ί  Ε  (Τ 
ΝΗ  1ΤΟΓΓΡΑΜ 
ΒΟΛΗ*ΕΝΑ'  . 
ΔΕΤΗΝΑΝ'  .  . 

Ι   Τ  Ο  Ν  Τ 

Α  Χ  Μ  Α 


Ι   "Ιππαρχον  ΆΘ[ηναίος  εν-] 
αι  άνδραγαθ[ίας  ένεκα] 
της  ε'ς  'Λθηνα[ίος  καΐ  <ρυ-] 
λην  και  δημο[ν  και  φρατ-] 
5      ρίαν  έλέσθα[ι  ην  περ  αν] 
βόλωνται  κα[ί  άναγράψ-] 
αι  αυτός  έ<ττ[ήληι  λιθί-] 
νηι  τόγ  γραμ[ματέα  της] 
βολής  έν   Ά[κρο~όλει  ές] 
10      όέ  την  άν[αγραφην  δόνα-] 
ι  τον  τ[αμίαν Δρ-] 

«Χ!**[<] 

Τδ  ψήφισμα  τοϋτο  δΓ  ου  δίδεται  ύπό  τοϋ  δήμου 
και  της  βουλής  των  Αθηναίων  δικαίωμα  πολιτείας 
και  ελευθερία  τοΰ  έλέσθαι  φυλήν  και  δήμον  καΐ  φρα- 
τρίαν  εις  τον  "Ιππαρχον  και  εις  άλλους  τινάς ,  ως 
φαίνεται  έκ  τοΰ  έν  τω  6  στίχω  βόλωνται  και  έκ 
τοΰ  αυτό  ς  =  αυτούς  τοΰ  7  στίχου  εϊνε  έγκεχα- 
ραγμένον  στοιχηδόν,  έκαστος  δε  στίχος  αΰτοϋ  συ- 
νέκειτο  αρχικώς  έξ  όκτωκαίδεκα  γραμμάτων,  έπι 
τη  βάσει  τών  οποίων  επεχείρησα  την  συμπλήρωσιν. 
Παρόμοια  ψηφίσματα  δι'ών  παραχωρείται  τδ  δι- 
καίωμα της  πολιτείας  Οπό  τοΰ  δήμου  καϊ  της  βου- 
λής τών  Αθηναίων  δρα  έν  0.  1.  Α.  αριθ.  25,  51, 
108,  121. 

Β'.    ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ. 

Ίϊκ  τών  αρχιτεκτονικών  ευρέθησαν  διάφορα  τε- 
μάχια γείσων  πώρινου  λίθου  σώζοντα  και  ίχνη  χρώ- 
ματος έρυθροΰ-  προσέτι  τεμάχια  μαρμάρου  έκ  τοϋ 
θριγκοΰ,  ύδρορρόαι  μετά  γεγλυμμένων  ροδάκων,  άν- 
θεμίων  και  άλλων  κοσμημάτων  απλών  μεν,  άλλ' 
ωραίων,  ων  τίνα  σώζουσιν  ένιαχοΰ  και  ίχνη  χρώ- 
ματος, μάλιστα  δε  έρυθροΰ. 

Γ'.    ΓΛΥΠΤΑ. 

α'.  Αρχαϊκά  έκ  πώρου  λίθου.  1)  Τρία  τε- 
μάχια συναρμοζόμενα  κατά  τδ  μάλλον  ή  ήττον, 
έφ'  ων  έν  έξέχοντι  αναγλύφω  διακρίνεται  τδ  άνω 
[κέροζ  σώματος  ανδρός  φυσικοΰ  μεγέθους,  όστις  φέρει 
έπ'ώμων  άλλον  τετρωμένον  ίσως,  τοΰ  οποίου  ελά- 
χιστον μέρος  σώζεται,  ως  δεικνύει  τδ  παρεντε- 
θειμένον    ένταΰθα     άπεικόνισμα.      Τδ     άνάγλυφον 


39 


ΕΓΡΙΙΜΑΤΑ   ΕΝ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΙ 


40 


είνε  άποτετριμμένον  καθ'  άπασαν  αύτοΰ  την  έπιφά- 
νειαν,  μάλιστα  δέ  το  πρόσωπον  τοϋ  φέροντος  έπ'  ωμών 
την  άλλην  μορφήν,  οΰχ'  ήττον  διακρίνεται  ή  επι- 
μελής αΰτοϋ  εργασία.  Σώζει  το  άνάγλυφον  ίκανώς 
και  ίχνη  χρώματος  έρυθροϋ. 


2)  Τεμάχιον  Ιφ'  ου  άνάγλυπτος  θώρας"  πολεμι- 
στοϋ  σώζον  και  ίχνη  χρωμάτων  ,  ων  το  ζωηρότα- 
τον  εΐνε  το  έρυθρόν  τοΰ  άορτήρος. 

3)  "Αλλο  έφ'  ου  δύο  κνήμαι  άνάγλυπτοι  ανδρός 
βαίνοντος  διαβεβηκόσι  τοις  σκέλεσι  σώζον  και  χρώ- 
μα ΰπέρυθρον. 

4)  Λείψανα  όφεων  άνάγλυπτα  ,  ώς  δεικνύει  το 
ένταϋθα  παρεντεΟειμένον  άπεικόνισμα,  ων  εις  έ'χει 
τάς  γνάθους  άνεωγμένας. 


Το  τιμιώτατον  όμως  πάντων  τών  πώρινων  ανά- 
γλυφων αποτελεί* 

5)  Άρματηλάτης  επιβαίνων  άρματος,  όστις  φο- 
ρεί βραχΰν  χιτώνα  και  κρατεί  τη  δεξιά  μάστιγα. 
Το  άπό  τών  μαστών  μέχρι  της  ήβης  μέρος  τοΰ 
σώματος  ελλείπει  δυστυχώς.  Έκ  τοϋ  άρματος  σώ- 
ζεται το  πλείστον  τοϋ  δίφρου  και  εις  τροχός,  τών 
δε  ί'ππων  ικανό  ν  μέρος  τό  κατά  τά  οπίσθια.  Χρώματα 
διασώζει  τό  άνάγλυφον  ζωηρότατα*  ούτω  τό  μεν 
πρόσωπον  και  πάντα  τά  γυμνά  τοΰ  άρματηλάτου 
μέρη  έ'χουσι  χρώμα  ύπέρυθρον ,  ή  δέ  κόμη  και  τό 
γένειον  μέλαν,  ό  δέ  χιτών  λευκόν,  τό  δέ  άομα  έρυ- 
6ρόν  έπι  τών  ί'ππων  οιακρίνονταί  που  ίχνη  χρώμα- 
τος πρασίνου  βαθέος. 

β'.  Αρχαϊκά  έ  κ  μαρμάρου.  1)  Κορμός  γυ- 
ναικείας μικρας  μορφής  μετά  χιτώνος,  επιμελούς 
εργασίας. 

2)  Παρόμοιος,  ένθεν  και  ένθεν  έχων  έπί  τοΰ  στή- 
θους άνά  τρεις  πλοκάμους. 

3)  "Α.νω  μέρος  κορμοϋ  γυναικείου  ένδεδυμένου. 

4)  Κορμός  μικροϋ  γυναικείου  αγάλματος  ένδεδυ- 
μένος.  Τψ.  0,45. 

5)  Παρόμοιος,  ου  ό  χιτών  καθέτους  έ'χει  τάς 
πτυχάς. 

6)  Κορμός  ανδρικής  μορφής  ,  ης  ή  έσθής  δηλοΰ- 
ται  πλαστικώς  κατά  τό  άριστερόν  μέρος,  τό  δέ  έτε- 
ρον ήμισυ  δεξιόν  μέρος  φαίνεται  μεν  νΰν  γυμνάν, 
λίαν  πιθανόν  Ομως  δτι  έδηλοϋτό  ποτέ  διά  χρωμά- 
των ,  ών  λείψανα  ερυθρά  και  κυανά  σώζονται  ετι 
ίκανώς  έπί  τής  ώας  τοΰ  πλαστικώς  δεδηλωμένου 
αριστερού  τής  έσΟήτος  μέρους.  "Υψ.  0,255 

7)  Κορμός  γυναικείας  μορφής  μετά  πολυπτύχου 
ενδυμασίας*  ή  κεφαλή  και  α'ι  χείρες  αυτής  ήσαν 
ένθετοι*  ένθεν  και  ένθεν  τών  μαστών  τέσσαρες  πλό- 
καμοι. Διακρίνονται  ίκανώς  ίχνη  έρυθροϋ  χρώμα- 
τος, "ϊ'ψ.  0,32. 

8)  Μορφής  επί  έδρας  καθήμενης  και  έπι  τών  γο- 
νάτων πυζίδα  άνοικτήν  κρατούσης  τό  κάτω  μέ- 
ρος τοϋ  σώματος  άπό  τής  όσφύος*  τό  ένδυμα  αυτής 
εινε  προσπεφυκός  τω  σώματι*  περί  τους  πόδας  και 
την  ε'δραν   ίχνη  έρυθροϋ  χρώματος.  *■ 

1   Παρό,αοιον  Ιν  τω  έν  τ")  ' Λχροπόλει  μουβιίφ  ,αίτά  /ρωμάτων  έπ'- 


41 


ΕΤΡΗΜΑΤΑ   ΕΝ   ΛΚΡΟΠΟΛΕΙ 


42 


9)  Τεμάχιον  έκ  τοϋ  άνω  μέρους  του  στήθους  γυ- 
ναικείου κολοσσιαίου  αγάλματος  πιθανώς  Αθηνάς. 
Το  όπισθεν  μέρος  αύτοϋ  σώζει  ίκανώς  ώραΐον  ώσει 
φολιδωτον  κόσμον  χρώματος  πρασίνου  έπι  εδάφους 
έρυθροΰ.  Έρυθρόν  χρώμα  ζωηρότατα  σωζόμενον  δια- 
κρίνεται και  εν  τω  έμπροσθίω  μέρει  τοΰ  στήθους  κατά 
τους  πλοκάμους,  ένιαχοΰ  δέ  αύτοΰ  παρατηρούνται 
και  ίχνη  πρασίνου  χρώματος.  Εργασία  επιμελής. 

10)  Κεφαλή  γυναικεία  επιμελέστατης  εργασίας 
περιδεδεμένη  ταινία  ερυθρά  έφ'  ης  άνθεμιοειδής  κά- 
λος κόσμος  πρασίνου  χρώματος*  ή  διασκευή  της  κό- 
μης ιδιόρρυθμος,  φέρει  και  ένώτια  στρογγυλά  έχον- 
τα ακτίνας  έρυΰρά^.  Αί  κόραι  τών  οφθαλμών  και  αϊ 
όφρϋς  δεδηλωμένα",  χρώματι*  ή  ρΊς  άποκεκρουσμένη 
ολίγον  κατά  τό  άκρον.  "Γψ.  μετά  τοϋ  λαιμοϋ  0,24.  2 

1 1)  Όμοια  επιμελούς  εργασίας  σώζουσα  χρωμα- 
τισμον  έρυθρόν  ζωηρότατον  περί  τήν  κόμην,  φέρει 
επίσης  ροδακοειδή  ένώτια  και  έχει  τάς  κόρας  τών 
οφθαλμών  δεδηλωμένας  χρώματι*  τω  αύτώ  χρώ- 
ματι  είνε  γεγραμμέναι  και  αί  όφρϋς  και  ή  περιγρα- 
φή τών  οφθαλμών.  "Ι'ψ  0,10. 

12)  Όμοία  μετά  στέμματος  και  ένωτίων. 

13)  Τεμάχιον  μικράς  στρογγυλής  άσπίδος  έφ'  ης 
Γοργόνειον  άρχαϊκόν  οί  περί  τήν  κόμην  δφεις  αύτοΰ 
Ιχουσι  χρώμα  μέλαν,  οί  δε  οδόντες  και  ή  γλώσσα  έρυ- 
θρόν. Έπ'ι  της  αντιθέτου  κοίλου  επιφανείας  τοΰ  άσπι- 
δίου  παρατηρείται  ό  βραχίων  ό  κρατών  αυτό  έκ  τοϋ 
ο/  άνου  έφ'  ου  διακρίνεται  και  άμυδρόν  έρυθρόν  χρώμα. 

14)  Βραχίων  φυσικού  μεγέθους  μετά  χειρίδος 
(ΛβΠΐΙβΙ)  πτυχώόους  κεχρωματισμένης  κατά  τό 
άλύο^  /ρώματι  έρυθρώ  και  πρασίνω  ψορώ^  ψέλιον 
πρασίνου  /ρώματος.  Εργασία  λεπτότατη ,  μάλιστα 
δέ  περί  τήν  πτύχωσιν  και  τήν  ωαν  της  χειρίδος. 

15.  1 1  ους  μικρός  ύποδεδεμένος  επιμελούς  εργα- 
σίας έφ'  ου  διακρίνονται  ζωηρότατα  οί  έρυθρώ  και 
κυανώ  χρώματι  γεγραμμένοι  ιμάντες. 

1  <>)  Χειρ  υπερφυσικού  μεγέθους  σώζουσα  και  ίχνη 
χρωμάτων. 

17)  Τεμάχιον  ές  ενδύματος  αγάλματος  μετά  ώας 

ση;,  -ιγ-^χφ,  ^τ.'ί  ΜίΙοΙιΙιϋΓοΓ   « ιΐίο  Μακοβη  ΑΐΗοα»»  σελ.  55. 
Έχ4Ϊνο  ομω;  ραίνιται  χρατοϋν  μάλλον  ίίπτυ^ον. 

2  'ΚχοοΟη'σίτοιι  μετά  τινο;    άλλης  χεφαλής    έξ  Έλευσίνο;    υπό  τοϋ 
Δ.  ψ'.λίου  εν  τ<Γ>  προσιχί"  τεύ/ει  τη;  Άρ/_.  Έ:ρημερ'οΌ;. 


κεχρωματισμένης  χρώματι  έρυθρώ  καΐ  κυανώ.  Ερ- 
γασία επιμελέστατη. 

18)  ΙΙαρόμοιον  τω  τ:ροΊ)^ο\>υ.ε^ω  μετά  γραπτοϋ 
μαιάνδρου  και  άς;έρων  χρώματοςέρυθροϋ  και  πρασίνου. 

19)  Τεμάχια  τέσσαρα  πλακός  προσαρμοζόμενα 
έχούσης  πλάτος  0,245  ,  μήκος  0,675.  Έπ' αυ- 
τής έν  αναγλύφω  προστύπω  Αθηνά  ιστάμενη  φέρει 
κράνος  έπ'ι  της  κεφαλής  και  εΐνε  ένδεδυμένη  έσθήτα 
πολύπτυχον*  τήν  δεξιάν  αυτής  χείρα  έχει  προτετα- 
μένην  τό  κάτω  \ι.ίοος  τό  περ'ι  τους  πόδας  ελλείπει. 
Απέναντι  αυτής  ί'στανται  δύο  μορφαϊ  γυναικεϊαι 
μετά  πολυπτύχου  επίσης  ένόυμασίας  σωζόμεναι  μέ- 
χρι τοΰ  μικρόν  άνω  τής  όσφύος  μέρους*  προσέτι  δέ 
έμπροσθεν  τής  πρώτης  γυναικός  Ί'στανται  δύο  επάλ- 
ληλοι γυμνοί  νεανίαι,  κατόπιν  δέ  ακολουθεί  ταΰρος 
τοΰ  οποίου  τό  όπισθεν  μόνον  μέρος  διακρίνεται*  έμ- 
προσθεν δέ  τής  δευτέρας  γυναικός  μικρά  κόρη,  ήτις 
άνέχει  τάς  χεΤρας  και  προσβλέπει  τή  '  Αθηνά,  ώς  και 
οί  δύο  πρό  τής  πρώτης  γυναικός  ιστάμενοι  νεανίαι. 
Δεν  υπάρχει  αμφιβολία  δτι  τό  άνάγλυφον  εινε  άνα- 
θηματικόν  και  παριστά  Ουσίαν.  Εργασία  επιμελής 
και  αρχαϊκή. 

20)  Μορφή  γυναικεία  φέρουσα  χιτώνα  χειριδωτόν, 
ούτινος  αί  πτυ^α'ι  καθέτως  διήκουσιν.  Ή  μέν  αρι- 
στερά αυτής  χε'ιρ  άποκεκομμένη  μικρόν  άνω  τοΰ  άγ- 
κώνος,  ή  όέ  δεξιά  καλύπτεται  υπό  τό  ίμάτιον'  ή 
κόμη  εΐνε  περιττώς  διεσκευασμένη  και  περιβάλλεται 
διαδήματι.  Αί  κόραι  τών  οφθαλμών  δεδηλωμέναι 
χρώματι.  Έπι  τών  ενδυμάτων  σώζονται  ίχνη  πρα- 
σίνου και  έρυθροΰ  χρώματος,  τα  αυτά  χρώματα  σώ- 
ζουσι  ζωηρότατα  και  οί  γραπτοί  άνά  τήν  έσθήτα 
διεσπαρμένοι  αστέρες*  έπι  τοΰ  προσώπου  διακρίνεται 
τό  τυπικόν  έκεΤνο  μειδίαμα  τής  αρχαϊκής  εργασίας. 
'ϊψ.  0,53.ι 

21)  Άγαλμάτιον  παριστών  μορφήν  γυναικείαν 
ίσταμένην,  πιθανώς  Άφροδίτην,  ης  ό  ποδήρης  χιτών 
στενοΰται  προς  τά  κάτω*  ή  δεξιά  χειρ  ελλείπει  άπό 
τοΰ  άγκώνος,  τή  αριστερά  κρατεί  πτηνόντι  μή  σω- 
ζόμενον όλόκληρον  έπ'ι  τής  κεφαλής  φέρει  μόδιον.Αί 
κόραι  και  ή  περιγραφή  τών  οφθαλμών  ώς  επίσης  αί 
δφρΰς  γεγραμμέναι  χρώματι.  Έπ'ι    τής  κόμης    και 

1   ΈχδοΟτίσετχι  προσέχω;  έν  τη  'Αρχ_.  ΈρημερίοΊ  μετά  εΐχόνος. 


43 


ΕΠΜΙΜΑΤΑ   ΕΝ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΙ 


44 


των  ύποδεδεμένων  αυτής  ποδών  Γχνη  χρώματος  ερυ- 
θρού. *Γψ.  0,83.» 

22)  "Αλλο  μικρόν  γυναικεϊον  άγαλμάτιον  άνευ 
χειρών  και  ποδών  άποκεκρουσμένον  κατά  το  άκρον 
της  κεφαλής•  φορεί  χιτώνα  ούτινος  αί  πτυχαι  διή- 
κουσι  καθέτως•  ή  κόμη  και  το  χείλος  σώζουσι  χρώ- 
μα έρυθρόν  ζωηρότατον,  ή  δε  έσθής  έκτος  τοϋ  ερυ- 
θρού σώζει  ένιαχοϋ  και  κυανοΰν  χρώμα.  Έπι  τοϋ  προ- 
σώπου παρατηρείται  το  τυπικόν  μειδίαμα  της  αρ- 
χαϊκής εργασίας. 

23)  Ιφίγξ  αρχαϊκής  επιμελούς  εργασίας,  ης  οί 
πόδες  οί  εμπρόσθιοι  και  τό  ήμισυ  του  σώματος  το 
προς  τά  οπίσω  ελλείπει ,  ως  δεικνύει  τό  παρεν- 
τεθειμένον  ενταύθα  άπεικόνισμα.  Ή  ρις  άποκε- 
κρουσμένη  ολίγον  κατά  τό  άκρον  ή  κεφαλή  περι- 
βάλλεται ταινία•  την  έ'κφρασιν  του  προσώπου  χαρα- 
κτηρίζει τό  τυπικόν  τής  αρχαϊκής  εργασίας  μειδία- 
μα. Έπι  τών  πτερύγων  και  τοϋ  στήθους  Γχνη  κόκ- 
κινου χρώματος,  "ϊ'ψ.  μετά  τής  κεφαλής  0,43. 


24)  Σφιγξ  παρόμοια  τη  προηγουμένη,  ης  έλλεί- 
πουσιν  οί  εμπρόσθιοι  και  οπίσθιοι  πόδες.  Ή  κεφαλή 
και  αϊ  πτέρυγες  άποκεχωρισμέναι ,  ή  ρις  άποτετριμ- 
μένη  καθ'  δλον  τό  μήκος  αυτής*  ή  κόμη  έχει  την 
αυτήν  τη  προηγουμένη  διασκευήν,  άλλ'  άμελέστε- 
ρον  έξειργασμένη,τό  τυπικόν  τοϋ  μειδιάματος  έμφα- 

*  'ΕχόΌθ/ίσεται  μετά  άπειχονι'σματος  έν  τη  Άρ/αιολογ.  'Εφημερίδι 
οϋν  τω  ύπ'  αριθ.  22. 


νέστερον  έν  ταύτη  έκπεφρασμένον,  οί  δε  οφθαλμοί  έγ- 
καρσιότεροι  προς  την  £ί"να.  Έπι  τών  πτερύγων  ίχνη 
χρώματος  έρυθροϋ.  Μήκος  τοϋ  σώματος  0,60  δψ. 
τής  κεφαλής  0,17.  * 

26)  Γυναικεία  μορφή  σωζόμενη  μέχρι  τοϋ  υπό 
τους  μαστούς  τοϋ  θώρακος  μέρους,  "ϊψ.  0,335, 
πλάτ.  0,30.  Τά  εύρημα  τοϋτο  είνε  τό  τιμιώτατον 
πάντων  διά  τήν  έξαίρετον  και  λεπτήν  αύτοϋ  έργα- 
σίαν.  Ή  κόμη  χωριζόμενη  εις  τό  μέσον  και  διήκου- 
σα  κυματοειδώς  μέχρι  κροτάφων  άφίνει  τά  ώτα  ακά- 
λυπτα και  απολήγει  εις  πλοκάμους  ανά  τρεϊς  ένθεν 
και  ένθεν  έπι  τοϋ  στήθους  καταπίπτοντας.  Τών  πλο- 
κάμων τούτων  οί  τέσσαρες,  δύο  δηλαδή  έξ  έκατέ- 
ρου  μέρους  εινε  έξειργασμένοι  ελευθέρως  μη  εφαπτό- 
μενοι τοϋ  άλλου  μαρμάρου  κατά  τό  άπό  τών  κρο- 
τάφων μέχρι  τοϋ  στήθους  διάστημα.  2  Έκ  τών  όπι- 
σθεν ή  κόμη  εΐνε  δεδηλωμένη  μάλλον  κατά  τον  άρ- 
χαϊκόν  τρόπον  ,  ώς  έν  τω  Τενεάτη  Άπόλλωνι  και 
έν  άλλοις  όμοίοις  και  καταπίπτει  μακρά  έπι  τής  ρά- 
χεως  μετά  τής  περιοεούσης  τήν  κεφαλήν  πλατείας 
ταινίας.Ή  ρις  ήτις  εΐνε  άποκεκρουσμένη  ολίγον  κατά 
τό  άκρον,  σχηματίζει  σχεδόν  κάθετον  γραμμήνμετά 
τοϋ  μετώπου"  ή  κλίσις  τής  προς  τον  λαιμόν  γραμμής 
τής  κάτω  σιαγόνος  εΐνε  σχεδόν  όριζόντειος•  οί  σύμμε- 
τροι και  μάλλον  βαθεΐς  ή  εξέχοντες  οφθαλμοί  εινε 
άξιοπαρατήρητοι ,  μάλιστα  δε  διά  τά  ίκανώς  δεδη- 
λωμένα βλέφαρα•  τά  ώτα  εΐνε  μικρά  και  κ-ΐνται 
υψηλά.  Ή  έσθής  αποτελείται  έξ  ιματίου  και  χιτώ- 
νος,  και  εκείνο  μεν  έρριμμένον  έπι  τοϋ  δεςιοϋ  ώμου 
και  καλύπτον  κατά  μέρος  τό  στήθος  εινε  έξειργα- 
σμένον  πλαστικώς, ούτος  δε  έδηλουτο  διά  χρώαατος 
μόνον  όπως  ίχνη  τινά  αύτοϋ  σωζόμενα  δεικνύου- 
σα ,  έκτος  λεπτής  τίνος  γραμμής  υπό  τήν  σφα- 
γήν  δεδηλωμένης  πλαστικώς.  Άςιοπαρατήρητος 
και  καθιστώσα  το  έργον  μοναδικόν  εΐνε  λεπτότατη 
τις  γραφή  έπι  τοϋ  αριστερού  ώμου,  ήτις  παριστά 
τρεις  ίππους  θαυμασίως  έξειργασμένους  και  άλλας 
τινάς  μορφάς. 3    "Ιχνη  έρυθροϋ  χρώματος    σώζει  ή 

1  Περ'ι  τών  δύο  τούτων    Σφιγγών  θά  πραγματευθη  έν  τώ  προσε/εϊ 
της  Άρ/_.  Εφημέριο,  τεύχει  ό  χ.  Ν.  Πολίτης. 

2  Εις  τών  ελευθέρως   έξειργασμε'νων    τούτων  πλοχάμων,  ό  προς  τά 
αριστερά,  εινε  χατεαγαίς. 

3  Άπειχο'νισμα  πιστόν  της  γραφής  ταύτης, εις  ην  μας  κατέστησε  προ- 
σεχτικούς ό   έξησχημένος  οφθαλμός    τοΰ  χ.  0Ϊ11ΪΘΓ0Π.    θα  δημοσιευθεί 


ΕΤΡΗΜΛΤΑ   ΕΝ    ΛΚΡΟΠΟΛΕΙ 


46 


μορφή  ένιαχοΰ  της  έσθήτος  και  έπί  των  χειλέων 
διακρίνονται  προσέτι  αμυδρά  τίνα  ίχνη  χρωματι- 
σμού κατά  την  κόμην  και  τους  οφθαλμούς. 

Ή  μετά  ποιας  τίνος  ελευθερίας  διασκευή  της  κόμης 
κατά  τό  έμπροσθεν  μέρος,  οί  ελευθέρως  κατεσκευα- 
σμένοι  και  μή  εφαπτόμενοι  τοΰ  λοιποϋ  μαρμάρου 
πλόκαμοι  κατά  τό  άπό  των  κροτάφων  μέχρι  τοΰ 
στήθους  διάστημα,  ή  διάπλασις  των  οφθαλμών  και 
μάλιστα  τά  λίαν  δεδηλωμένα  αυτών  βλέφαρα,  τά 
ύψηλώς  κείμενα  ώτα,  ή  όριζόντειος  κλίσις  της  προς 
τον  λαιμον  γραμμής  της  σιαγόνος,  ή  παντελής  έλ- 
λειψις  τοΰ  τυπικού  μειδιάματος,  πάντα  ταϋτα  εΐνε 
τεκμήρια  μαρτυροϋντα,  ό'τι  ό  τεχνίτης  άπεπειράθη 
νά  έξέλθη  έκ  του  κύκλου  της  αρχαϊκής  τεχνοτρο- 
πίας, χωρίς  νά  έχη  προ  οφθαλμών  νά  δώση  εις 
τό  ίρ^ο^  του  ώρισμένην  τινά  έκφρασιν  και  άν  δε 
τοιαύτη  τις  παρατηρήται,  εΐνε  όλως  τυχαία-  διά 
τοΰτο  δέ  και  τό  έργον  του  καί  περ  έντέχνως  και  λε- 
πτώς  έζειργασμένον  στ•ρεϊται  της  κατά  τό  φυσικόν 
τεχνοτροπίας  και  εΐνε  οΰτως  ειπείν  ΰπερβολικόν  (βΧ<1- 
£6Γβ). 

γ'.  Μαρμάρινα  έργα  της  ανεπτυγμέ- 
νης εργασίας.  26)  Κοραος  νεανίου  γυμνός-  Γψ. 
0,49.  ΈπΊ  τοΰ  αριστερού  ώμου  διακρίνονται  οί  δά- 
κτυλοι άλλης  μορφής  μεθ'  ης  ό  νεανίας  άπετέλει, 
ως  φαίνεται,  σύμπλεγμα  τι. 

27)  "Αλλος  κορμός  μικράς  γυναικείας  μορφής 
φερούσης  πολύπτυχον  κυματίζουσαν  έσθήτα-  περί  τον 
λαιμόν  διακρίνονται  ίχνη  έρυθροΰ  και  κυανοΰ  χρώ- 
ματος. 

28)  Μηρός  ανδρός  κολοσσιαίου  μεγέθους  σώζων 
και  ίχνη  χρώματος. 

Δ'.  ΧΑΛΚΑ. 

1)  Άγαλμάτιον  κατιωμένον  παριστών  άνδρα  βαί- 
νοντα διαβεβηκόσι  τοϊς  σκέλεσι,  όστις  φαίνεται  ότι 
κρατεί  έκατέρα  τη  χειρι  πράγμα  τι  δυσδιάκριτον.  Ή 
κόμη  αΰτοΰ  καταπίπτει  όπισθεν  μέχρι  μέσης  ^άχεως. 
Εργασία  άρ/αϊκή.  "Γψ.  0, 12. 

2)  Νεανίας  όρχούμενος  καί  άνέχων  τάς  χείρας. 
"Γψ.  0,11.  Κατιωμένος.  Τέχνη  ανεπτυγμένη. 

ΚροαινΑ(  Ι»  τ?,  'τ,'ίζτίοχ  Άρ/ .  Ί£:ρη[ΐερίόΊ  ί/Γ.ό  τόν  κίνοκα,  τον  οποίον 
Κ•ραοχ•υ<ί(ο|ΐ*ν  ο'.ά  τήν  :ν  λόγω  μορφών. 


3)  Μορφής  ανδρικής  μικρας  τό  άνω  μέρος  τοΟ 
σώματος  μέχρις  έσφύος.  Έπί  τής  κεφαλής  φέρει 
περίεργόν  τι  κάλυμμα  έφ"  ου  έξοχη  τις  ώσπερ  λό- 
φος. Εργασία  αρχαϊκή. 

4)  Άγαλμάτιον  λίαν  άρχαΐκόν  παριστών  άνδρα 
γυμνόν  βαίνοντα  διαβεβηκόσι  τοις  σκέλεσιν  έλλείπου- 
σιν  ή  αριστερά  αυτού  κνήμη  καί  ή  δεξιά  χείρ.  Έπί 
τής  κεφαλής  φέρει  ό  άνήρ  κάλυμμα  παρεμφερές  Φρυ- 
γικώ  πίλω  κατά  τήν  κορυφήν  τοΰ  οποίου  υπήρχε 
λόφος  κολοβός  τά  νΰν  οί  οφθαλμοί  αΰτοΰ  εΐνε  λίαν 
εξέχοντες•  ή  κόμη  ίδιορρύθμως  διεσκευασμένη  κατέρ- 
χεται μακρά  μέ/ρ'.ς  ώμων.  "Γψ.  0,20. 

5)  Μικρά  ανδρική  μορφή  κολοβή  κατά  τους  πό- 
δας καί  τήν  δεξιάν  χείρα.  "Γψ.  0,8.  φέρει  χλαμύδα 
έπερριμμένην  έπίτοΰ  αριστερού  ώμου,  έπί  δέ  τής  κε- 
φαλής πέτασον  (?).  Εργασία  επιμελής  τών  καλών 
χρόνων. 

6)  Άρματηλάτης  παρεμφερής  κατά  τήν  στάσιν 
προς  τον  περίφημον  τοΰ  έν  Τυβίγγη  μουσείου  έν  τω 
όποίω  ένορώσι  τόν  Βάτωνα  τόν  διφρηλάτην  τοΰ 
Αμφιάραου  (Πρβλ.  Γπθί1βΠθΙ)8,  βεΐυδίβϊηβ  Ι.  σελ. 
63  αριθ.  49). 

7)  Έκ  λαβής  κατόπτρου  μορφή  ανδρική  γυμνή 
πιθανώς  Απόλλωνος  ταινία  τήν  μακράν  αΰτοΰ  κό- 
μην περιδεδεμένην  έχοντος  καί  όρέγοντος  τάς  χείρας 
προς  τά  άνω-  οί  πόδες  αύτοΰ  εΐνε  προσκεκολλημένοι. 
Εργασία  αρχαϊκή,  "ϊ'ψ   τοΰ  αγαλματίου  0,155. 

8)  "Αμορφον  άρχαΐκόν  άγαλμάτιον,  ου  τίνος  οί 
άκροι  πόδες  άποκεκομμένοι.    ϊ'ψ.  0,21. 

9)  Μορφή  πτερωτή  άνάγλυπτος  υψ.  0,1 5, έπί  τής 
κεφαλής  λόφον  φέρουσα.  Τέχνη  αρχαϊκή. 

10)  Γοργόνες  δύο  πτερωταί.  "Γψ.  έκατερας  0,10. 
Τέχνη  αρχαϊκή. 

11)  'Κπί  λαβής  άνάγλυπτος  πρόστυπος  μορφή 
άναπεπταμένας  τάς  χείρας  έχουσα  καί  όκλάζουσα. 
"Γψ.  0,125.  Εργασία  άρχαϊκωτάτη. 

12)  Σφίγξ  μικρά.  "Γψ.  0,5. 

13)  Παρόμοια  τή  προηγουμένη,  αλλά  μεγαλει- 
τέρα  ολίγον.  "Γψ.  0,6. 

14)  Λ,αβή  μετά  Γοργονείου  άρχαϊκοΰ  παρεμφερούς 
τώ  πηλίνω  τοΰ  Παρθενώνος.  (Κθδ8,  ΑγοΙι.  Ααί.  Ι 
σελ.  108."  Ηίναξ  VIII.) 

15)  Τρεις  κεφαλαί  όφεων  σύμμετροι. 


47 


ΑΤΤΙΚΟΝ   ΑΓΓΕΙΟΝ 


48 


16)  Κεφαλή  γρυπός  μικρά. 

17)  Λέων  μικρός  καθήμενος  έπι  των  δύο  αύτοϋ 
οπισθίων  ποδών  και  έχων  τήν  ούράν  προς  τά  άνω 
έστραμμένην. 

18)  Λαβή  μετά  κεφαλής  λέοντος  έν  τω  μέσω• 
έ"νθεν  και  ένθεν  λέων  καθήμενος. 

19)  Αΐζ  μικρά  άνέχουσα  τους  δύο  εμπρόσθιους  πό- 
δας. Εργασία  επιμελής. 

20)  Δύο  μικραΐ  κεφαλαι  βοών. 

2 1 )  Λύχνος  μικρός  άπλοϋς  άνευ  γλυφής. 

Ε'.  ΠΗΛΙΝΑ. 


τεμάχια,  ων  τίνα  περίεργα,  μάλιστα  δέ  τεμάχιόν 
τι  έφ'  ου  άνάγλυπτος  μορφή  νεανίου  κατά  τοϋ  οποίου• 
έφορμα  κύων  (  Άκταίων  ?  )•  ό  πηλός  τοϋ  τεμαχίου. 
τούτου  εΐνε  άγάνωτος  και  ή  εργασία  αρχαϊκή.  Τά 
πλείστα  δμως  τών  πήλινων  τούτων  είνε  ειδώλια 
παριστώντα  καθημένας  γυναικείας  μορφάς  ένδεδυμέ- 
νας  χιτώνας  ποδήρεις  εργασίας  σκαιας  όλως  και  αρ- 
γής. Προσέτι  δε  ευρέθησαν  τεμάχια  αγγείων  της 
τε  αρχαϊκής  εργασίας  και  της  ανεπτυγμένης  καλής 
εποχής,  τών  οποίων  ένια  φέρουσι  και  έπιγραφάς. 

Κ.   Δ.   ΜΓΛΩΝΑΣ. 


ΙΙήλινα  ευρέθησαν   ουκ  ευάριθμα  τά  πλείστα  εις 


ΑΤΤΙΚΟΝ    ΑΓΓΕΙΟΝ. 


Όρα  Πίν.  2. 


Το  άγγεΐον ,  τοϋ  οποίου  το  σχήμα  εν  τω  δευτέρω 
πίνακι  άπεικονίσθη ,  φέρει  έν  τω  καταλόγω  τοϋ 
0θ11Ϊ£*ηοη  τόν  αριθμόν  534  ,  έν  δέ  τω  τής  Αρχαιο- 
λογικής Εταιρίας  936.Τψος  έχει  0,31  μ.  Και  έπι 
μέν  τοϋ  ενός  μέρους  όπερ  είναι  πολύ  βεβλαμμένον, 
διακρίνονται  τρεις  έφηβοι  περιειλειγμένοιένμανόύαις• 
έπ'ι  δέ  τοϋ  έτερου  υπάρχει  ή  δημοσιευμένη  απλού- 
στατη παράστασις.  Έν  τω  μέσω  ΐσταται  ό  Διόνυ- 
σος κρατών  θύρσον  έν  τη  δεξιά  και  έν  τη  έτερα  κάν- 
θαρον, πρό  αύτοϋ  ευρίσκεται  γυνή  δίδουσα  αύτώ  άλλον 
κάνθαρον,  ον  έπλήρωνεν  οίνου  έκ  τής  έν  τή  αριστερά 
οινοχόης.  Προς  τά  δεξιά  τοϋ  Διονύσου  υπάρχει  δευ- 
τέρα γυνή ,  ήτις  κρατεί  άσκόν  έτοιμος  ούσα  νά  πλή- 
ρωση τον  κάνθαρον ,  άμα  κενωθή.  "Οπως  ή  παρά- 
στασις,  ούτω  και  ή  τέχνη  είναι  απλούστατη,  ή 
μάλλον  άτημελής*  γραμμαί  τίνες,  άνευ  πολλής 
προσοχής  ήγμέναι ,  άρκοϋσιν  ί'να  παραστήσωσι  τους 
θύρσους,  τους  κανθάρους,  τον  άσκόν  και  τάς  πτυχάς 
τών  ενδυμάτων.  Πρό  πάντων  δέ  τά  κάτω  μέρη  τών 
δύο  γυναικών  είναι  όλως   παρημελημένα ,  επίσης  ό 


δεξιός  πους  τοϋ  Διονύσου*  ή  αυτή  αμέλεια,  ήτις 
Ομως  άνευ  χρωμάτων  δεν  ήτο  δυνατόν  νά  παραστα- 
θή  ακριβώς  έν  τω  πίνακι,  παρατηρείται  και  είς  τήν 
ανεπιτυχή  γάνωσιν  τοϋ  όλου  αγγείου  ,  ιδίως  όμως 
είς  τόν  τής  δευτέρας  χειρός  μέλανα  χρωματισμόν 
περί  τήν  περιφέρειαν  τών  μορφών.  Και  έν  τούτοις 
το  άγγεΐον  αυτό  είναι  £ν  τών  ωραιότερων  τής  Εται- 
ρίας. Αϊ  γραμμαί,  καί  περ  άμελώς  κεχαραγμέναι, 
είναι  λεπτόταται  και  αϊ  στάσεις  φυσικώταται  και 
έκφραστικώταται- πρό  πάντων  δέ  καλώς  απεδόθησαν 
ή  χάρις  τής  οίνοχοούσης  γυναικός  και  ή  προθυμία 
τής  κρατούσης  τον  άσκόν,  ί'να  πλήρωση  τόν  κενω- 
θησόμενον  κάνθαρον.  Και  ένταΰθα  θεωρώ  καλόν  νά 
επιστήσω  τήν  προσοχήν  έπι  τής  διαφοράς,  ήτις 
υπάρχει  μεταξύ  τής  άτημελείας  τοϋ  ημετέρου  αγ- 
γείου και  άλλων  ευρεθέντων  έν  Ιταλία  τά  όποια  θεω- 
ρούνται ως  αττικά  μέν,  άλλ'  άμελώς  έξειργασμένα• 
διότι  εις  τά  ιταλικά  αγγεία  ή  κακή  εργασία  προέρ- 
χεται ως  έπι  τό  πλείστον  έκ  πραγματικής  αγνοίας 
και  αδυναμίας  ,  έν  ω  ένταϋθα   διαφαίνεται ,   ότι  άν 


49 


ΑΤΤΙΚΟΝ    ΑΓΓΕΙΟΝ 


$1 

50 


ήθελε  ό  τεχνίτης,  ήδύνατο  να  κάμη  το  έργον  του 
πολύ  καλλίτερον.  "Οσον  δέ  άφορα  εις  την  ιδίως 
παράστασιν,  ή  αξία  του  τεχνίτου  συνίσταται  είς 
τοϋτο,  οτι  χατώρθωσεν  έν  μια  πράξει ,  ήτις  κυρίως 
μόνον  μεταξύ  δύο  τελείται ,  νά  σύνδεση  στενώς  και 
τρίτον  πρόσωπον. Ή  έπίνοια  της  τον  άσκόν  κρατού- 
σης βάκχης  είναι  ευφυής,  συμπληροΰσα  και  την  πρα- 
ξινκαιτήν  συμμετρίαν  της  παραστάσεως.  Τά  λοιπά 
δεν  είναι  έφεύρεσις  τοΰ  ημετέρου  τεχνίτου ,  άλλα 
παρελήφθησαν  παρά  αρχαιοτέρων  όπως  είχον  και 
άνευ  πολλής  προσοχής•  ούτω  π.  χ.  ό  ζωγράφος  δεν 
παρετήρησεν,  οτι  ό  Διόνυσος  κρατεί  διά  μέν  της  μιας 
θύρσον ,  διά  δέ  τής  ετέρας  κάνθαρον,  κατά  συνέπειαν 
δεν  δύναται  νά  δεχθή  τον  προτεινόμενον. 

"Ομοιαι  παραστάσεις  οίνοχοΐ'ας  ευρίσκονται ,  ως 
γνωστόν,  άπειροι  έπι  αρχαίων  αγγείων  διαφόρων 
εποχών  μνημονεύω  δέ  ένταϋθα  χάριν  παραδείγμα- 
τος τινάς  μόνον,  άναφερομένας  τάς  πλείστας  μέν 
είς  τόν  Διονυσιακόν  κύκλον  * ,  άλλας  πολλάς  και  είς 
άλλους  θεούς,  οίον  τόν  Απόλλωνα,  τήν  "Αρτεμιν 
και  τήν  Λητώ2,  ή  είς  τόν  Ποσειδώνα  και  τήν  Νί- 
κην3,  πλείονας  είς  τόν  Τριπτόλεμον,  τήν  Δήμη- 
τραν  και  τήν  Κόρην4,  μίαν  είς  τόν  Αχιλλέα3,  και 
τέλος  είς  άπλοΰς  θνητούς,  ως  έν  τω  ύπ'άριθ.  2051 
ώραίω  άγγείω  τής  Εταιρίας  και  έν  πολλοίς  άλ- 
λοις. Έν  άπάσαις  αύταϊς  ταΓς  παραστάσεσιν  εν  πα- 
ρατηρείται ουσιώδες,  ώς  φαίνεται,  χαρακτηριστικόν, 
διότι  έγώ  τουλάχιστον  έκτος  μιας  εξαιρέσεως,  περί 
ης  κατωτέρω  θά  γείνη  λόγος,  ούδεμίαν  άλλην  μέ- 
χρι τοϋδε  εύρον'  είναι  δέ  τοΰτο  το  εξής"  οτι  παντα- 
χού το  οίνοχοοϋν  πρόσωπον  παρίσταται  ή  πλήρωσαν 
ήδη  τό  ποτήριον  και  δίδον  αυτό  εις  τόν  μέλλοντα 
νά  πίη  ,  ή  άν  τοϋτο  πρόκηται  τώρα  νά  πληρωθή, 
τότε  ό  μέν  οινοχόος  κρατεί  τήν  πρόχουν,  ό  δέ  μέλ- 
λων νά  πίη,  τό  ποτήριον  ουδέποτε  ό'μως  έν  τη  δευ- 
τέρα περιπτώσει  τό  οίνοχοοϋν  πρόσωπον  κρατεί  συγ- 

1  ΟβΓηαπΙ  -  ΑαββιΊοϋβηο  να^οηοϊΙοΌι•  Πίν.  56,57,  78  χαΊ 
Λλα-.-ΒπΙίΛ  Μϋϋβαπι  αριθ.  531,  574,  1284 ,  1295.- Έν  τ| 
συλλογή   τη;   Εταιρίας  έχτό;  τοΰ  δημοσιευομένου   αριθ.  1479,   2506. 

1  ΟβΓη&πΙ  αυτο'Ο.  Πίν.  24,  27,  28,  29. 

3  Οει•1ΐίΐΓ(1  αύτ.  Πίν.  175. 

4  ΒπΐίϊΙι  Μιΐδουπι  άριβ.  728,  798. 

*  Έπι  τη;  έν  Βερολίνω  πολυ/ρώμου  χύλιχο;  τοΰ  Ευφρονίου,  εν  ») 
παρίσταται  ή  Δ'.ομη'δη  οίνοχοοΰσα  τω  Ά/ιλλεΐ.  ΟβΓΗαΓά  ΤπΠΚ- 
&οΗ»1οη  ιιικί  ΟβΓαβ*5β  Πίν.  14. 


χρόνως  και  τό  ποτήριον  κα\  τήν  πρόχουν.  Τοϋτο  εί- 
ναι αρκετά  περίεργον,  διότι,  ώς  γνωστόν,  αί  διονυ- 
σιακαΐ  ιδίως  παραστάσεις  είναι  ώς  επί  τό  πλείστον. 
άμελέσταται*  ΐνα  δέ  εν  φαινόμενον  παρατηρήταί 
είς  τοσαύτας,  χρονικώς  καΐ  τοπικώς  τοσούτον  άπ' 
αλλήλων  απέχουσας  παραστάσεις,  πρέπει  νά  ύπάρ- 
χη  σπουδαίος  λόγος•  δέν  είναι  δέ  πολύ  δύσχολον  νά 
έξεύρωμεν  τόν  λόγον  τούτον  έάν  έπι  τοϋ  δημοσιευο- 
μένου αγγείου  ή  προς  τά  αριστερά  τοϋ  Διονύσου  γυ- 
νή έπλήρου  τόν  κάνθαρον  κρατούσα  αυτόν  διά  τής 
δεξιάς  χειρός,  διά  δέ  τής  ετέρας  τήν  πρόχουν,  τότε 
αύτη  θά  άπεχωρίζετο  τοϋ  συμπλέγματος  προσέ- 
χουσα  τόν  νουν  μόνον  είς  τήν  πλήρωσιν  τοΰ  ποτη- 
ριού. Ό  δέ  Διόνυσος  θά  παρίστατο  ή  αδιάφορος,  όπερ 
θά  κατέστρεφε  τήν  ενότητα  τής  παραστάσεως,  ή 
ανυπόμονων,  όπερ  θά  ήτο  δλως  κωμικόν  οί  τε- 
χνΐται  λοιπόν,  ΐνα  τηρήσωσι  τήν  ενότητα  τής  πρά- 
ξεως και  άποφύγωσι  τό  γελοΐον,  έξελέξαντο  προς 
παράστασιν  τής  οίνοχοίας  τους  δύο  τρόπου;  περί 
τών  οποίων  εί'πομεν. 

Άνεφέρομεν  ότι  υπάρχει  και  μία  έξαίρεσις  τοϋ 
κανόνος  τούτου*  και  ή  έξαίρεσις  αυτή  δέν  ευρίσκεται 
έπι  αγγείου  ασήμαντου,  τό  όποιον  θά  ήδύνατό  τις 
νά  παρίδη  ,  άλλα  τό  αποτελούν  αυτήν  είνε  £ν  τών 
σπουδαιότατων  έργων  τής  γλυπτικής,  τά  όποια  διε- 
σώθησαν άπό  τής  αρχαιότητος  μέχρις  ημών.  Εννοώ 
τόν  οίνοχοοϋντα  Σάτυρον,  τόν  είς  πολλά  αντίτυπα 
έν  διαφόροις  μουσείοις1  τής  Ευρώπης  εύρισκόμενον. 
Τό  έ'ργον  τοϋτο  άναφέρουσιν  οί  πλείστοι  τών  αρχαιο- 
λόγων 2  είς  τόν  Ιΐραξιτέλην,  στηριζόμενοι  είς  τους 
λόγους  τοϋ  ΙΙαυσανίου  (  1,  20,  2)  «Διονύσω  δέ  έν 
τω  ναώ  τω  πλησίον  Σάτυρος  έστι  παίς  και  δίδωσιν 
έκπωμα.  "Ερωτα  δέ  έστηκότα  όμοϋ  και  Διόνυσον 
θυμίλος  έποίησεν  ».  Ή  ερμηνεία  τοϋ  χωρίου  τούτου 
διεφιλονεικήθη,  ώς  γνωστόν,  τά  μάλιστα3,  οι  πλεΐ- 

1  Έν  Δρέσδη  (άπεικον.  ένΑυ§ϋί>ΐ611Π1  Πίν.  25  χαΊ  26),  έν  Λονδίνω 
( Μαιβίβϋ  οί  Ιΐιο  Βπΐίβΐι  Μιΐϋοαπι  XI ,  40 ),  έν  Πετρουπο'λει 
(  ΟΚΐΓ&β,  Μϋδόβ  ίο  ΒΟΙίΙρΙΐΙΓΟ  Πίν.  677),  έν  Βερολίνω  (0βΐΊ)8Γ(1, 

ΒβΓίίη'ϋ  αιιΐίκο  Βί1(1\νοιΊνθ  αριθ.  124)  χαΊ  άλλα/οϋ. 

2  ΗβΙΙηοΓ,  ΠΓβϋΐΙβηβΓ  ΑηΙίκβη8αηιιιι1υη£  αριθ.  Η4.-Βπιηιι- 
νβΓζβίο1ιηΪ!>8  (Ιβί  Μϋδουπι'β  (ΙβΓ  Οίρίβ^αεχδβ  ία  Μυβηοηβη 
αριθ.  181.  -  ϋοηζβ-  νοΓζοίοηηίδβ  άβτ  Ο^ρδα^ιιοββο  ίη  ΒβΗίη 
αριθ.  1094.  βίβρίιαηί-  Βαΐΐβΐίη  άο  Γ  αοαιί.  ίιιιρ.  (1β  81.  ΡβΙβΓ&β. 
Τ.  17,  σελ.  554.  -ΓπβάβΓΪϋΗϊ  ΡΓαχϊΙβΙβϋ  Ι.  17. 

3  ΟνβΓ&οοΙί-δοηπίΊφίοΙΙβη  αριθ.  1224. 


ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1883. 


51 


ΛΤΤΙΚΟΝ    ΑΓΓΕΙΟΝ 


52 


στοι  δμως  παραδέχονται  δτι  ο  Σάτυρος  ούτος  είναι 
ό  αυτός  ό  και  ολίγον  ανωτέρω  υπό  τοΰ  Παυσανίου 
αναφερόμενος  ως  £ν  των  έξοχωτέρων  έργων  τοϋ  Πρα- 
ξιτέλους. "Αλλοι  παραδέχονται,  δτι  οι  δύο  Σάτυροι 
ήσαν  διάφοροι  αλλήλων  και  6  το  έκπωμα  δίδων  δεν 
έποιήθη  υπό  τοϋ  Πραξιτέλους.  Δεν  έχω  σκοπον  ν'  ανα- 
μιχθώ και  έγώ  εις  τήν  συζήτησιν  ταύτην  ,  ήτις  ως 
μοι  φαίνεται  ουδέποτε  θά  λάβη  τέλος ,  διότι  ό  Παυ- 
σανίας δέν  έφρόντισε  να  έκφρασθή  σαφώς,  παρατη- 
ρώ μόνον,  δτι  οί  παραδεχόμενοι  τήν  ταυτότητα  τών 
δύο  Σατύρων  συνδυάζοντες  το  χωρίον  τοΰ  Παυσα- 
νίου μεΟ'ένός  άλλου  τοϋ  Πλινίου  (36,  29.),  άνευ- 
ρίσκουσιν  εις  τόν  περισωθέντα  Σάτυρον  άντίτυπον 
τοϋ  Πραξιτελείου.  Έγώ  χωρίς  να  αρνηθώ,  δτι  πιθα- 
νόν ό  έν  τώ  προμνημονευθέντι  χωρίω  τοϋ  Παυσανίου 
αναφερόμενος  Σάτυρος  να  ήναι  δ  αυτός  μέ  τόν  οίνο- 
φόρον  τοϋ  Πλινίου,  λέγω,  δτι  οί  λόγοι  τοΰ  Περιη- 
γητοΰ  «  Σάτυρος  έστι  και  δίδωσιν  έκπωμα  »  δέν 
είναι  δυνατόν  ν"  άναφέρωνται  εις  τόν  έν  τοις  μουσείοις 
ημών  εΰρισκόμενον  οίνοχόον  Σάτυρον,  δστις  εις  μεν 
τήν  ΰψωμένην  δεξιάν  χείρα  έκράτει  πρόχουν,  εις  δε 
τήν  άριστεράν  κύλικα  ή  κάνθαρον.  Άλλα  και  αν  δ 
Παυσανίας  δέν  έλεγε  ρητώς  «δίδωσιν  έκπωμα», 
πάλιν  πιστεύω  δια  τους  ανωτέρω  έκτεθέντας  λόγους, 
δτι  είναι  αδύνατον  δ  Σάτυρος  αυτός  να  άπετέλει  μέ- 
ρος συμπλέγματος.  Άφοΰ  οί  τά  αγγεία  γράφοντες 
μικροτέ/ναι  είχον  ώς  εΐ'δομεν,  τόσον  βαΟείαν  συναί- 
σθησιν  τών  κανόνων  τοϋ  συμπλέγματος  και  έτήρουν 
αυτούς  πάντοτε,  δέν  δυνάμεθα  νά  ΰποθέσωμεν,  δτι 
μόνος  ό  Πραξιτέλης  ή  ήγνόει  αυτούς,  ή  τους  παρέ- 
βαινεν  εκουσίως  προς  βλάβην  τών  έργων  του.  Πείθο- 
μαι λοιπόν,  δτι  δ  σωζόμενος  Σάτυρος  έποιήθη,  ί'να 
ϊσταται  μόνος  του  άνευ  ουδεμιάς  σχέσεως  προς  άλ- 
λα πρόσωπα  και  δτι  κακώς  αναφέρεται  εις  τόν  Πρα- 
ξιτέλην. 

Άλλα  τοΰτο  δύναται,  νομίζω,  ν'  άποδειχθή  και 
έξ  αυτής  της  εργασίας  τοΰ  αγάλματος  συγκρινό- 
μενης προς  βέβαια  έργα  τοϋ  μεγάλου  καλλιτέχνου. 
Και  ευτυχώς  έχομεν  έργα  αύτοΰ  άναμφίλογα,  τήν 
Άφροοίτην  της  Κνίοου  έν  άντιτύποις  και  τόν  έν 
Όλυμπία  άνακαλυφθέντα  Έρμήν.  Τό  πνεΰμα  και  δ 
τρόπος  τοΰ  Πραξιτέλους  άποτυποΰνται  έν  αΰτοΤς 
τόσον  σαφώς,  ώστε  τη  άληθεία  άπορον  είναι,   πώς 


ήδυνήθησαν  ν'  άποδώσωσιν   εις  τόν  αυτόν  τεχνίτην 

έργα  τόσον  διαφόρου  εργασίας.  Δέν  πρόκειται  νά  δώ- 
σωμεν  ενταύθα  ακριβή  άνάλυσιν  τοΰ  έργου,  άλλ' 
απλή  παραβολή  δεικνύει,  πόσον  τά  ευτραφή  καΐ 
σαρκώοη  μέλη  τοΰ  Έρμου  και  τής  Αφροδίτης  άπέ- 
χουσι  τής  ίσχνότητος  και  λιτότητας,  ήνεύρίσκομεν 
έν  τω  Σατύρω.  Κανονικόν  σώμα  ένει  και  ούτος , 
άλλα  λείπει  αύτώ,  ούτως  ειπείν,  τό  πλαστικόν,  λεί- 
πουσιν  αϊ  καμπύλαι  έκεΐναι  και  γλυκεϊαι  γραμμαί, 
αϊ  ένοϋσαι  τά  διάφορα  μέλη  έν  τοϊς  έργοις  τοΰ  Πρα- 
ξιτέλους• και  τοΰτο  διότι  δ  Σάτυρος  έχει  σκελετόν 
τέλειον,  άλλ'  ολίγον  κρέας  όλιγώτερον  δε  λίπος.  Ού- 
τω ή  γραμμή  τής  κατατομής  τοΰ  πώγωνος  είναι 
παρά  μεν  τω  Έρμη  καμπύλη,  παρά  δε  τω  Σατύρω 
ευθεία,  έν  γένει  δλος  δ  σχηματισμός  τοΰ  σώματος  τοΰ 
πρώτου  δεικνύει  εύζωίαν  και  ουδέν  ελέγχει  έν  αύτώ 
στερήσεις  ή  ΰπερβολικήν  σκληραγωγίαν.  Σύμφωνος 
προς  ταΰτα  είναι  και  ή  έκφρασις  τοΰ  προσώπου"  οί 
μεγάλοι  οφθαλμοί  ανοίγονται,  ί'να  Γδωσι  τόν  κόσμον 
και  άπολαύσωσιν  αύτοΰ•  τό  ακτινοβολούν  ωοειδές 
πρόσωπον  και  τό  μειδιών  στόμα  έκφράζουσι  χαράν 
και  άγάπην  τής  ζωής.  Παρά  τω  Σατύρω  ουδέν  τού- 
των παρατηρείται*  τό  πρόσωπον  είναι  τριγωνοειδές, 
οί  οφθαλμοί  μικροί  και  βαθεϊς  και  τά  χείλη  συνε- 
σφιγμένα-  ή  τοΰ  σώματος  λιτότης  απαντάται  κα\ 
έν  τη  εκφράσει.  Σχεδόν  φαίνεται,  δτι  δ  τεχνίτης 
επίτηδες  περιωρίσθη  εις  δ,τι  ήτο  ακριβώς  άναγκαϊον, 
ινα  παραστήση  σώμα  παιδός  κανονικόν  και  απέφυγε 
παν  δ,τι  ήδύνατο  νά  προδώση  έν  τω  σώματι  εύζωίαν 
και  τό  ταύτη  έπόμενον  άφροντι  και  άμέριμνον  έν  τή 
εκφράσει  τοΰ  προσώπου,  τό  όποιον  τόσον  καλώς 
απεικονίζεται  έπί  τοΰ  Έρμου. 

Αί  ιδιότητες  αύται  τοϋ  Σατύρου  δέν  δύνανται 
νά  προέρχωνται  έκ  τούτου,  δτι  τό  πρωτότυπον  ην 
χαλκοΰν  αιτία  τών  τοιούτων  διαφορών  δέν  είναι  ή 
υλη,  άλλα  τό  πνεΰμα  ΰφ'  ου  εμφορούνται  οί  πλάτ- 
τοντες  τεχνϊται.  Ανήκει  λοιπόν  δ  Σάτυρος  εις  άλ- 
λην  σχολήν  και  πλησιάζει  μάλλον  προς  τήν  τοϋ 
Πολυκλείτου.  Ούχ  ήττον  δμως  έχει  καί  τι  πραξι- 
τέλειον,  τοΰτο  δέ  είναι  ή  στάσις  τοϋ  σώματος  ,  ήτις 
ομοιάζει  πολύ  προς  τήν  τής  Κνιδίας  Αφροδίτης  και 
τοΰ  Έρμου,  έχουσα  τό  σχήμα  τοϋ  λατινικού  σίγμα. 
Φαίνεται  λοιπόν,   δτι  είναι  έργον  εκλεκτικής  τίνος 


53 


ΙΔΑΣ   ΜΛΡΠΙΙΣΣΑ    ΚΑΙ    ΑΠΟΛΛΩΝ 


54 


σχολής,  ήτις  προσεπάθει  νά  συνδυάση  άττικήν  μετά 
πελοποννησιακής  εργασίας.  Τοιαύτη  τις  σχολή  ,  ης 
τά  μέλη  καί  τοι  το  πλείστον  Αθηναίοι  δντες,  είρ- 
γάζοντο  όμως  κατά  τον  πελοποννησιακόν  'τρόπον, 
υπήρχε  κατά  τον  Βπιηη  *  έν  'Ρώμη  τον  δεύτερον 
προ  Χρ.  Αιώνα.  Εις  τήν  σχολήν  ταύτην  ανήκει 
κατά  τον  αυτόν  αρχαιολόγο  ν  ή  κεφαλή  τοΰ  Δορυ- 
φόρου ή  έν  ΗθΓΟίΐΙβΠΙΙΙΙΙ  ευρεθείσα  και  ή  II αλλάς 
νβΐΐβΐπ.  -Εις  ταΰτα  δυνάμεθα  νά  προσθέσωμεν  και 
τον  οϊνοχοοΰντα  Σάτυρον,  καθόσον  μάλιστα  £  ν  άντί- 
τυπον  ,  τό  έν  τή  συλλογή  τοΰ  λόρδου  Ε^ΓβΠίΟΠΐ , 
φέρει  και  τήν  έπιγραφήν  Απολλώνιος  (ΐ'δε  ΑΐΌΠαβΟ- 
1θ£.  Ζθίΐΐΐη»  32, σελ.  56)."Αγνωστον  δμως  μένει, 
άν  ούτος  ήναι  και  ό  πλάσας  πρώτος  τό  άγαλμα 
ούτως,  όπως  τώρα  τό  έ'χομεν2. 

Ούτω  λοιπόν  και  ή  φαινόμενη  αύτη  έξαίρεσις  δεν 
αποδεικνύει  τίποτε  ,  διότι  ό  Σάτυρος  ούτος  πολύ  πι- 
θανώς έπλάσθη,  ί'να  ί'σταται  μόνος  του  έν  τη  αϊθού- 
ση  τοΰ  μεγάρου  πλουσίου  τινός  "Ρωμαίου,  και  δια 
τοϋτα  τά  πολλά  αντίτυπα  έν  τοϊς  διαφόροις  μου- 
σείοις*  ό  δε  τοϋ  Πραξιτέλους  ώς  ανήκων  εις  σύμπλεγ- 
μα έξάπαντος  εΐ/ε  στάσιν  όμοιάζουσαν  πολύ  τής 
οίνο/οούσης  γυναικός  έπι  τοΰ  ημετέρου  αγγείου,  τό 
όποιον   και  κατά  τον  χρόνον  δεν  απέχει  πολύ  τής 


εποχής  τοΰ  καλλιτέχνου  τούτου.  Έπεμείναμεν  τό- 
σον, ί'να  κα\  έκ  τής  εργασίας  άποδείξωμεν,  δτι  6 
Σάτυρος  ούτος  δέν  είναι  ό  ύπό  τοΰ  ΙΙαυσανίου  ανα- 
φερόμενος ,  διότι  άλλως  τ&  μέγα  όνομα  τοΰ  Πραξι- 
τέλους ήδύνατο  ν'  αναίρεση  ενα  τών  κυριωτέρων  κα- 
νόνων τής  τών  συμπλεγμάτων  συνθέσεως,  κανόνα 
τοΰ  οποίου  ή  έπι  αιώνας  αδιάκοπος  εφαρμογή  υπό 
τών  ζωγράφων  τών  αγγείων  μαρτυρεί  βεβαιότερον 
υπέρ  τοΰ  καλλιτεχνικού  αισθήματος  αυτών  ή  ή  πολ- 
λάκις αμελής  και  επιπόλαιος  εργασία.  "Επρεπε  δε  ό 
κανών  ούτος  ν'  άποδειχθή  άσφαλώς,διότι  δσον  άπλοΰς 
και  φυσικός  άν  ήναι;  παρεγνωρίσθη  δμως  πολλάκις. 
Άπόδειςις  τούτου  είναι  ό  Σάτυρος,  όστις  υπό  τοσού- 
των επιφανών  αρχαιολόγων  πιστεύεται  ανήκων  είς 
σύμπλεγμα  και  έκτος  τούτου  οί  λόγοι,  δι' ών  ό  Οθ1- 
ΙΪ^ΠΟη  περιγράφει  τήν  έπι  τοΰ  δημοσιευομένου  αγ- 
γείου οίνοχοοΰσαν  γυναίκα*  «βΐΐβ  Ιίβηΐ  06  \356  (1θ 
Ια  ιήβϊπ  άΐΌΪΙβ,  βΐ  ά&  ΓαυίΓθ  ηιβϊη  ν  νβΓδβ 
Ιβ  ΟΟΠίβηα  ά'αη  ρΓΟΟΠΟΟδ».  Ήφράσις  αύτη  δέν 
είναι  ορθή,  όχι  μόνον  διότι  τό  πράγμα  δέν  έχει  ού- 
τω, άλλα  διότι  κατά  τά  είρημένα  ουδέ  ήδύνατο  κάν 
νά  έχη  ούτω. 

ΧΡ.  ΤΣΟΥλ'ΤΑΣ 


ΙΔΑΣ  ΜΑΡΠΗΣΣΑ  ΚΑΙ  ΑΠΟΛΛΩΝ  (;). 


(  Όρα  πίν.  3. ) 


Τό  έν  τω  τρίτω  πινάκι  είς  τό  φυσικόν  αύτοΰ  μέ- 
γεθος άπεικονισμένον  τεμάχιον  πώματος  αρχαϊκού 
αγγείου,  έκ  τών  ευρημάτων  τής  έν  τη  Άκροπόλει 
ανασκαφής,  κρίναντες  άξιον  εκδόσεως  διά  τήν  παρά  • 

'  Τήν  γνώμην  ταύτην  Κν  ήξΐύρω ,  αν  έοημοσ'ίατεν  ήδη  που  ο 
Βπιιιιι  ,  ή'κουσα  όμοις  αυτήν  προ  τίνων  ετών  έν  ταΐς  παραδόσεσιν 
αυτοΰ  έν  Μονά/ ω. 

1  Απολλώνιο;  'ΛΟηναϊος,  υιός  τοΰ  Νέστοιρος,  είργάζετο  έν  'Ρώμη 
χατά   τάς  άρ/.ά;  Τββ  -ρώ-ον    πρό  Χρ.  αιώνος    (Βπΐιιη   Οθ8θΙΐίθ1ΐ1β 

<1βΓ  Ογ.  ΚυβιικΙΙοΓ  Ι.  σελ.  542  ) 


στασιν  αύτοΰ  ,  μάλιστα  δέ  διά  τά  έπι  τοΰ  χιτώνος 
τής  γυναικείας  μορφής  λευκώ  χρώματι  γενραμμένα 
ζώα ' ,  δημοσιεύομεν  χάριν  τών  φιλαρχαίων  έν   τω 

<  Τά  ζώα  ταΰτα  τά  όποια  εΐνε  άμορφα  χα'ι  άπροδιόριστα  χατε'/ου- 
σιν  έ'νδεχαζώνας,  ων  α!  μεν  όχτιό  πρώται  περιέχουσιν  έχάστη  εν  ζώον, 
αϊ  δέ  τελευταΐαι  τρεϊς  αί  προς  τά  χάτω  αχρα  τοΰ  /ιτώνος  άνά  δύο 
αντιμέτωπα.  Έπι  οϋδενός  αγγείου  χα'ι  τής  άρ/αίχής  εργασίας,  είς  5)ν 
τό  έν  λόγιο  άγγεϊον  άνήχει,  χα'ι  τών  άλλων  ίπο/ων  ,  χαθ'  όσον  έγώ 
γνωρίζω,  άπαντα  /ιτών  ή  έπίβλημα  χοσμούμενον  ζωδίοις•  δέν  φαίνε- 
ται όμως  ό  τρόποί  ούτος  της  διαχοσμτ[σεως  τών  /ιτώνων  ξένος  εις  τήν 


55 


ΙΔΑΣ   ΜΛΡΠΗΣΣΑ    ΚΑΙ    ΑΠΟΛΛΩΝ 


56 


παρόντι  τεύχει  της   Αρχαιολογικής    Εφημερίδος. 

Αί  μορφα!  κατά  το  πλείστον  μέρος  πλην  της  εν 
μέσω  ιστάμενης  γυναικός  διασωθείσης  σχεοόν  ολο- 
κλήρου εΐνε  κολοβαί*  εχουσι  δε  χρώμα  μέλαν  έπ! 
εδάφους  έρυθροϋ  πλην  των  γυμνών  μερών  της  γυναι- 
κείας μορφής  και  τών  έπι  του  χιτώνος  αύτης  κατά 
ζώνας  γεγραμμένων  ζώων  εχόντων  χρώμα  λευ- 
κόν.  Ή  παραγναθις  και  ό  θώραξ  τοϋ  έν  αριστερά  τοϋ 
όρώντος  και  έντεταμένον  το  τόξον  κρατούντος  πολε- 
μιστοΰ  έχουσι  χρώμα  έρυΟρόν  βαθύ ,  το  αυτό  επίσης 
χρώμα  £χει  ή  κόμη ,  ό  οφθαλμός  και  το  περί  την 
κοιλίαν  οιονεί  περίζωμα  τοϋ  κρατούντος  ισχυρώς  άπό 
τοϋ  βραχίονος  την  έν  μέσω  γυναικείαν  μορφήν  και 
άποπειρωμένου  νά  άπαγάγη  αυτήν  βιαίως•  προσέτι 
δε  τό  αυτό  χρώμα  έχει  και  ή  περί  τήν  κόμην  της 
γυναικός  περιδεδεμένη  ταινία. 

Αί  περίγραφα!  (άΪ6  ΙίηΐΠδδβη)  ένιαχοΰ  τών  με- 
λών τοϋ  σώματος  και  τών  ενδυμάτων  και  άλλαι 
τινές  γράμμα!  ως  έπι  τών  τόξων  και  τών  φαρετρών 
εΐνε  έγκεχαραγμέναι  όξεϊ  έργαλείω.  Τό  γάνωμα  τοϋ 
αγγείου  σώζεται  ίκανώς ,  μάλιστα  δε  έπι  τοϋ  μέλα- 
νος χρώματος.  Έπι  της  αντιθέτου  επιφανείας  τοϋ 
πώματος  εΐνε  γεγραμμένοι  μέλανι  χρώματι  πλατεϊς 
ομόκεντροι  κύκλοι. 

Τό  στρογγύλον  σχήμα  τών  οφθαλμών  τών  ανδρι- 
κών μορφών,  τά  έστερημένα  εκφράσεως  πρόσωπα, 
τό  ίσχυρόν  της  κινήσεως  και  αί  δΐ'  όςέος  εργαλείου 
έγκεχαραγμέναι  γράμμα!,  εινε  πάντα  χαρακτηριστι- 
κά της  αρχαϊκής  εργασίας,  τοϋ  πέμπτου  τουλάχι- 
στον πρό  Χ.  αιώνος. 

Κα!  ταϋταμέν  τά  κατά  τήν  προέλευσιν,  τόν  χρω- 
ματισμόν  και  τήν  έργασίαν  τοϋ  αγγείου*  νΰν  δέ  άς 
έξετάσωμεν  τά  της  παραστάσεως.  Κα!  οποία  μεν 
εινε  ή  παράστασις,  δεν  δυνάμεθα,  άτε  μή  διασω- 
θεϊσα  ολόκληρος  ,  νά  εΐ'πωμεν  οριστικώς,  ούχ  ήττον 

τε'/νην  και  μάλιστα  τήν  άρ/αϊκήν  οϋτω  λ.  χ.  έκοσμεΐτο  τό  άγαλμα 
της  έν  Σπάρτη  Χαλκιοίκου  '  Αθηνάς  τάΰπά  τοϋ  Γιτιάδα  ποιηΟέν  (Παιισ. 
3,  17,  3),  τοϋ  όποιου  ιδίαν  τινά  λαμβάνομεν  έξ  αρχαίων  της  Λα- 
κεδαίμονος χα!  της  Μτ[λου  νομισμάτων  ( Οαιίαΐνέηο.  Κοο.  <1β  Μβ(1. 

Ρ1.  II.  Ν»  35.  ΡβΙΙβπα,  Τ.  Οίν.  Ν»  4).  Πρβλ.  χαΊ  λν.  Κοπογ 
έν  ΚοοΗπο*,  ΖοίΙϊοΙιπΓΐ  Γϋι•  Μϋιιζ-8ίβ§β1-υηι1  λν&ρροιιΐίυηιΐβ, 
ΒβΓίΐιι,  1845,  σελ.  2-6.  011ο  ,Ι&Ιιη  ιΐο  αηΙϊςαΪ5»ϊιτιϊί>  Μίηοιναβ 

ΝίιιιπΙίΐί'ΐί•.  »ΙΙίοΪ8  σελ.  16.  Άνάλογον  παράδειγμα  τοιαύτης  δια- 
χοσμηΌεως  έ'/ομεν  έν  τω  άρ/αίζοντι  λιΟι'νω  άγάλματι  της  Δρεσδιανης 
ιΑΟηνάς,  ούτινος  αϊ  έπ'ι  τοϋ  /ιτώνος  ζώναι  είνε  επίσης  ένδεκα. 


ομως,  έστω  οποιαδήποτε  αυτή,  τό  βέβαιον  εινε,  δτι 
ελήφθη  έκ  τοϋ  μυθικοΰ  κύκλου*  νομίζω  δέ  δτι  παρί- 
σταται πιθανώς  ό  υπό  τοϋ  Όμηρου  ήδη  μνημονευό- 
μενος Άφαρείδης'Ίδας1  τοξεύων  τόν  Απόλλωνα  ένεκα 
της  καλλισφύρου  νύμφης  Μαρπήσσης.  Ούτω  λοιπόν 
δ  έν  αριστερά  τοϋ  όρώντος  έν  ζωηρά  κινήσει  βραχυ- 
χίτων  πολεμιστής,  ό  τό  τόξον  έντεταμένον  κα!  τήν 
φαρέτραν  παρά  τήν  άριστεράν  πλευράν  άνηρτημένην 
έχων ,  είνε  ό  "Ιδας  έτοιμαζόμενος  νά  τοξεύση  τόν 
απέναντι  αύτοΰ  τήν  Μάρπησσαν  άπάγοντα  Απόλ- 
λωνα. Ό  Απόλλων  δεν  φέρει  ϊ"διόν  τι  σύμβολον  χα- 
ρακτηριστικό-;, πιθανόν  δμως  δτι  έκράτει  τόξον  τό 
όποιον  κρύπτεται  όπισθεν  της  Μαρπήσσης*μάλιστα  τό 
γυμνόν  τοϋ  σώματος  και  ή  διασκευή  της  κόμης  αύ- 
τοΰ άρμόζουσι  κάλλιστα  τω  θεώ  τούτω. 2  Παρά  τόν 
"Ιδαν  ΐστατο  κα!  άλλος  τις  πολεμιστής,  ως  κατα- 
φαίνεται έκ  τοϋ  δευτέρου  τόξου  κα!  έκ  λειψάνου  τινός 
άλλης  δευτέρας  φαρέτρας*  προσέτι  δέ  γυναικεία  τις 
μορφή,  της  οποίας  μόνον  ή  χε!ρ  διεσώθη,  ην  έχε: 
προτεταμένην  και  άπτεται  της  Μαρπήσσης  κατά 
τον  μέσον  αγκώνα.  Και  ό  μεν  δεύτερος  πολεμιστής 
εΐνε  πιθανώτατα  ό  αδελφός  τοϋ  "Ιδα  Αυγκεύς, 3  ή  δέ 
γυνή  εινε  ή  "Ιρις  ί'σως,άποστελλομένη  παρά  τοϋ  Διός 
δπως  συνδιαλλάξη  αυτούς.4  Κα!  άλλαχοΰ  έπ!  της 
αύτης  παραστάσεως  άπαντα  ότέ  μεν  ή  "Ιρις5,  δτέ 
δέ  δ  Έρμης6.  Εις  ούδεμίαν  δμως  καθόσον  έγώ  γνω- 
ρίζω τών  μέχρι  τοϋοε  γνωστών  παραστάσεων  τοΰ 
μύθου  τούτου  παρίσταται  ό  "Ιδας  έχων  συμπολεμι- 
στήν  ώς  ένταϋθα*  έχει  λοιπόν  τοΰτο  νέον  ή  ημετέρα 
παράστασις,  άλλα  πλην  τούτου  άξιοπαρατήρητον 
εΐνε,  δτι  δ  τεχνίτης  μετεχειρίσθη  εις  τήν  σύνθεσίν 
του  δύο  στιγμάς,  τήν  στιγμήν  δηλ.  της  έριδος,καθ' 
ην  ό  "Ιδας  επιχειρεί  νά  τοξεύση  τόν  Απόλλωνα  κα! 
τήν  στιγμήν  της  συνδιαλλαγής,  καθ'  ην  ή  "Ιρις 
παρεμβαίνουσα  αποπειράται  νάσυνδιαλλάξη  αυτούς, 
ένώ  κα!  ή  Μάρπησσα   άνατείνουσα  τήν  χείρα  ύπο- 

*   Όμ.  Ίλ.  Ι.  557. 

3  Μολονότι  τό   περ'ι  τήν  κοιλι'αν    αύτοϋ  έν   είδει  περιζώματος   μας 
κάμει  κάπιυς  ν'  άμφιβάλλωμεν. 

3  Και  εν  τη  κατά  Τυνδαριδών  μάχη   άμφο'τεροι  οί  ΆφαρεΤδαι  λαμ- 
βάνουσι  μέρος,  βλ.  Πινδ.  Νεμ.  10,  112.  χαΊ  Θιοηρ.  Κίδυλ.  22,  137. 

4  Πρβλ.  Άπολλόδωρ.  1, 7,8.  Οογ1ι8γι1.  Αϋδοτίοϋ.  ναϊοιιΐ).  Πιν. 
46  χαΊ  ΟΚο  ^αI111,  Απ;1ιαο1θ£.  ΑιιΓϊ,ΛΙζο,  σελ.  54. 

5  Οοι-Ιιαπί  Αυτόθι. 

«  Ο.ΜϋΙΙβΓ,Αηη.άβΙΙΙηβΙ.ΐνσελ^,Οαο^Ιιη,ΑϋτόΟι,σελ^. 


57 


ΠΕΡΙ   ΕΡΙΖΗΝΩΝ   ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ 


58 


δηλοϊ  οίονει  τω  Ίδα  νά  κατάπαυση  την  μάχην , 
ένώ  εις  τα  μέχρι  τοϋδε  γνωστά  της  παραστάσεως 
ταύτης  μνημεία  παρίσταται  ή  ή  στιγμή  της  μάχης 
αυτής 1  ή  ή  μετά  την  μάχην  στιγμή,  άφοΰ  δηλαδή 
έπηλθεν  ή  συνδιαλλαγή2•  και  τάς  δύο  όμως  στιγ- 
μάς  καίπερ  άντικειμένας  και  αντιθέτους  άλλήλαις 


εΓξευρε  νά  μεταχειρισθή  τόσον  καλώς  ό  τεχνίτης, 
ώστε  ουδεμία  νά  προέλθη  έκ  τούτου  διακοπή  τη*ς 
ενώσεως  της  πράξεως.  Και  κατά  τοΰτο  λοιπόν  πα- 
ρέχει τι  το  νέον  ή  ημετέρα  παράστασις. 

Κ.  Δ.  ΜΓΛΩΝΛΣ 


ριοδικοΰ  «  Παρνασσού  »  άρτίως  έδημοσίευσεν  ό  κ.  Π. 
Λάμπρος  Οπό  τήν  έπιγραφήν  ΑΝΕΚΔΟΤΑ  ΝΟΜΙ- 
ΣΜΑΤΑ ΤωΝ  ΕΡΙΖωΝ  ΠΟΛΕΟΣ  ΤΗΣ  ΚΑΡΙΑΣ 
περιγραφήν  δύο  ανεκδότων  νομισμάτων  της  πόλεως 
ταύτης,  τοϋ  μεν  αυτονόμου,  τοϋ  δέ  αυτοκρατορικού 
(Καρακάλλα),  και  εις  καθορισμόν  της  ούχι  λίαν 
γνωστής  Καρικής  πόλεως  έπάναγκες  έθεώρησε  νά 
οτάξη  περικοπήν  τοϋ  κ.  Υνα<:1(1ίη§Ιοη,  ληφθεϊσαν 
άρθρου  αύτοϋ,  όπερ  έδημοσιεύΟη  κατά  το  1856 
τη  Ηβνιιβ  ΝηιηΪ8ηιαΙί(μιβ  περί  νομισμάτων  της 
λόγω  πόλεως. 

Έπειοή  δε  έν  τη  μεθερμηνευΟείση  ταύτη  περικο- 

ή  και  έν  τη   καθόλου    περιγραφή    των  νομισμά- 

ν   ύπάρχουσι  τίνα  μεν  πλημμελώς  έχοντα,  τινά 

'έ   και  όιασαφήσεως    δεόμενα ,    εύκαιρον    ύπολαμ- 

βάνω  νά  υποδείξω  ταϋτα   φιλικώς  χάριν  της  άλη- 

είας.    Εντεύθεν   δ'  ορμώμενος    έν  πρώτοις    παρα- 

ρώ  οτι  τά  της  επιγραφής  πλημμελώς  έχουσι  και 

ζορώ  πώς  ό  κ.  II.  Λάμπρος  εμπειρότατος  περί  τά 

μισματικά  ών  ,  παρεϊδε  τοϋτο.    Διότι  τα  ύπό  τήν 

ιγραφήν  έκείνην   δημοσιευθέντα  νομίσματα  εϊσιν 

ύχι  ΤωΝ  ΕΡΙΖωΝ  ΠΟΛΕΟΣ,  άλλα  τών  ΕΡΙΖΗ- 

ΝωΝ  κατοίκων   της  πόλεως  ή  και  ολοκλήρου  της 

^Ψ'-ΎΛζ  και  χώρας  αυτής ,  ώς  φέρεται  έν  τοις  δη- 

μοσιευθεϊσι   νομίσμασι.   "Λλλως  τε    γνωστόν  έστιν 

•Μ  έν  πασι  σχεοόν  τοις  νομίσμασι  γράφεται  κατά 


ΠΕΡΙ  ΕΡΙΖΗΝΩΝ  ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ. 


γενικήν  πληθυντικήν    ούχι  το  της  πόλεως  όνομα, 
αλλά  το  τών  κατοίκων  αυτής. 

Δεύτερον  δέ  παρατηρητέον  οτι  και  αν  τοΰ  όρθοΰ 
ΕΡΙΖΗΝΩΝ  παραλόγως  προτιμηθή  το  μή  τοιούτον 
ΕΡΙΖωΝ  ,  ώς  έγράφη  έν  τε  τη  επιγραφή  και  έν  τη 
μεθεπομένη  λέξει  «  περί  τών  Έρίζων,  »  πάλιν  δυσ- 
τυχώς εξελέγχεται  ήμαρτημένη  ή  γραφή  [τοϋ  ονό- 
ματος της  πόλεως  εϊς  ούδέτερον  πληθυντικόν  αριθ- 
μόν τά  Έριζα  τών  Έρίζων.  Διότι  συντόνως 
έρευνήσας  και  επιμόνως  ζητήσας  μαρτυρίαν  τινά 
άρχαίαν  προς  ύποστήριξιν  της  γραφής  ταύ,της, 
ου  μόνον  τοιαύτην  οέν  ήδυνήθην  νά  εύρω,  άλλα 
δύο  τουναντίον  μαρτυρούσας  άνεκάλυψα  έν  τη  έρεύ- 
νη,  τήν  μεν  κλασικού  συγγραφέως,  Τίτου  τοϋ  Λι- 
βίου,  διαρρήδην  μαρτυροϋντος  περί  της  ορθής 
γραφής  τοϋ  ονόματος  της  πόλεως,  έν  οίς  λέγει : 
«Ιηιΐβ  ρΓοί'βοΐΐ  Εήζαηι  αιώβπι  ίπιρβίυ  οβρβπιηΐ»  *, 
τήν  δέ  μεταγενεστέρου  μέν,  αξιόπιστου  δμως  έν 
τη  τών  πόλεων  αναγραφή  Ίεροκλέους  τοϋ  γραμμα- 
τικοϋ,  διασώσαντος  ήμϊν  935  πόλεων  αρχαίων  ονό- 
ματα και  άναγράφοντος  τήν  έν  λόγω  πόλιν  παρηλ- 
λαγμένη  καταλήξει  έν  ταΐς  τής  Καρίας  29  πόλεσιν 
ώς  έξης  «XXX.  Επαρχία  Καριάς  ύπό  κονσουλάριον 
πόλεις  29,  Μίλητος,  Ηράκλεια,  .  .  .  "Ιασος,  Έρι- 
ζος,  Μαρκιανούπολις, Κίβυρα  2. Έκτων  ολί- 
γων τούτων  ίκανώς  ήδη  άποδείκνυται  οτι  το  ορθόν 
τής  πόλεως  ονομά  έστιν  Έ  ρ  ι  ζ  α  Έ  ρ  ί  ζ  η  ς  θηλυκώς 


{  Ο.  ΜϋΙΙοΓ,  Αηη.  (ΙβΠ  ΙμΙ.  IV  σελ.  393. 

3  Οβτίβηΐ,  Ε»Γ.  8ρίβ£Βΐ.  Π».  80  χαΊ  ΑιΐδβΓί.  Υαβ.  Πιν.  46. 


1  Τ.  Ι,ΐν.  38,  14. 

2  Ίεροχλ.  γρα(Χ[χ.  συνεχί.  σελ.  689. 


59 


1ΙΚ1Ί    ΕΡΙΖΗΝΟΝ    ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ 


60 


και  ουχί  "Εριζα  Έ  ρ  ί  ζ  ω  ν  πληθυντικώς  και  ούδε- 
τέρως,  προς  ύποστήριζιν  τοϋ  οποίου  δύναται  τις  κατ' 
άναλογίαν  νάπροσαγάγη  και  άλλα  παράλληλα  ονο- 
μάτων παραδείγματα  είς  ι  ζ  α  καταληγόντων  θηλ.  γέ- 
νους και  ουχί  ουδετέρου  οίον  Κύϊζα1,  Τίρ  ιζα  , 
Τυρόδιζα3  και  λοιπά.  Ταΰταμέν  περί  τοϋ  ονόμα- 
τος της  πόλεως.  "Οτι  δε  και  χώρα  Έριζηνή  κα- 
λούμενη ύπήρχεν,έγκυρονμαρτυρίαν  τούτου  παρέχει 
ήμΐν  ό  Πλίνιος  «//ι  Ενίζβηα  Γ6ρώ?ιβ  Α$ίαβ  οοι-νοπιπι 
ορβΓα  νβιιαηΐϊϋ  »4.Ό  δε  Πτολεμαίος5  έν  τέλει  της 
αναγραφής  -ίων  πόλεων  της  Καριάς  πόλιν  μεν  Ερι- 
ζαν ουδόλως  αναφέρει,  δήμον  δμως  επισυνάπτει 
φέροντα  το  έκ  της  πόλεως  όνομα  «  και  όήμος  προς 
τη  Φρυγία  Έρίζηλοι»  αντί  Έριζηνοί  κατά 
την  διόρθωσιν  τών  νεωτέρων. 

Έν  δε  τη  μεταφράσει  τής  περικοπής  τοϋ  κ. 
ΛΥίκΙίϋη^Ιοη  ό  κ.  Π.  Λάμπρος  έζ  υπερβολικής  φαί- 
νεται, άβροφροσύνης  προς  τον  άνδρα  ορμώμενος,  απέ- 
φυγε νά  έζελέγζη  μίαν  άντίφασιν  αϋτοϋ.  Διότι  ενώ 
ό  κ.  ννα(1<1πΐ£ΐ.οη,  καίπερ  παραπέμπων  είς  Πτολε- 
μαϊον  και  Λίβιον,  ούχ  ήττον  λέγει  δτι  ή  πόλις  ου- 
δόλως μνημονεύεται  Οπό  τών  συγγραφέων  « ΟβΙΙβ 
ρβΐίΐβ  νίΐΐβ  (}υί  η'βδί  ριιίτβ  ιηβηΐίοηηββ  (Ιαηβ  1β8 
ααΙθϋΓβ»  6,  όκ.  Π.  Λάμπρος  κολάζων  την  παντελή 
ταύτην  άρνησιν,  μεθερμηνεύει  την  φράσιν  «Ή  μι- 
κρά αύτη  πόλις,  ήτις  μόλις  μνημονεύεται  παρά 
τών  συγγραφέων»  έζ  ου  εμφαίνεται  ότι  πολλήν  έχει 
την  διαφοράν  το  μόλις  άπο  τοϋ  ουδόλως. 

Ή  πόλις  Έριζα  εκείτο  όριστικώς'  εντός  της  Κα- 
ριάς, ώς  ορθώς  λέγει  Ό  κ.  Η.  Λάμπρος,  ουχί  δε  ως 
αποφαίνεται  ό  κ.  \να(1ι1ίη°'Ι,οη  έν  τοϊςόρίοις  τής  Κα- 
ριάς και  Φρυγίας  α  βίαίΐ  δίΐιΐθβ  §πγ  1β8  ίνοηΐΐβΓβδ  άβ 
Ια  Οαπε  βΐ  άβ  Ια  Ρίπ-^ίβ  » .  Οί  δέ  δύο  ποταμοί,  με- 
ταξύ τών  όποιων  εκείτο  ή  "Εριζα  κατά  τον  γεω- 
γραφικόν  πίνακα  τοϋ  ΚϊβρβΓΐ,  ωπερ  έπεται,  ώς  άλ- 
λαχοϋ  ομολογεί  ό  κ.  \Υα(1(1ίη°;Ιοη,  καλούνται  ό  μεν 
προς  όυσμάς  κατά  Πλίνιον   "Λζων,   ό  δέ  προς   άνα- 


*  Μαρκιαν.   Ήρακλ.   σ.  23. 
1  Στειραν.  Β.  έν  λ. 

3  Ό  αυτός  έν  λ.  Τυρυ'διζα  πόλις  βράκης  μετά  Σάρριον.     Έλλάνι- 
χος  δέ  Τυρόδιζαν  αϋτην  οτ,σιν  έν  Περσικών  δευτέρω. 

4  ΡΠη.  Ν.  Η.  Χ,  60. 

5  Πτολιμ.  5,  2. 

*  Κβνιιο  ΝϋπιίϋπιαΙί«ιαο  Ι.  Ι.  ρ.  373.  1856. 


τολάς  κατά  τον  αυτόν  Ινδός,  περί  ου  ό  κ.  Π.  Λάμ- 
προς έν  τη  μεταφράσει  λέγει  ότι  έρρεε  παρά  τά  Κί- 
βυρα και  παρέχει  άφορμήν  προς  πιστοποίησιν  τών 
περί  Έρίζης  γεγραμμένων  μοι.  Διότι  και  ή  πόλις 
αύτη  φέρεται,  ώς  εκείνη,  ουχί  οΰοετέρως  και  πλη- 
θυντικώς, άλλ'  ένικώς  και  θηλυκώς  ή  Κίβυρα  ή 
Κ  ίβ  υ  ρ  ρα  παρά  Πτολεμαίω  *  «Ίεράπολις,  Κίβυρα, 
Διοκαισάρεια »  και  « ή  δέ  Κίβυρα  τήν  μεγίστην 
ήμέραν  έχει  »  2,  και  παρά  Στράβωνι  3  λέγεται  ή 
Κ  ι  β  ύ  ρ  α  «  Τά  δέ  προς  νότον  ή  Κ  ι  β  ύ  ρ  α  εστίν  ή 
μεγάλη  »  και  άλλαχοϋ  «  Κατά  τήν  ΰπέρθεσιν  τήν 
είς  Κιβύραν  κειμένην.  » 

Ένταϋθα  δέ  παρατηρητέον  οτι  ό  κ.  \ν&(1(ϋη§Ιοη 
μή  άναγνωρίζων  μεν  τήν  υπαρζιν  προγενεστέρου 
νομίσματος  τών  Έριζηνών,  ορίζων  δέ  τήν  θέσιν  τής 
Έρίζης  διά  πόταμου,  τοϋ  Χάου,  ου  το  όνομα  διέ- 
σωσεν  έζ  ενός  μεν  ό  Λίβιος,  έζ  έτερου  δέ  και  τό  μή 
άναγνωριζόμενον  νόμισμα  φέρει  τό  όνομα  ΚΑΟΟ 
λεληθότως  και  ένταϋθα  περιπίπτει  είς  άντίφασιν, 
ώς  προηγουμένως  άπαρνούμενος  οτι  ή  Έριζα  ανα- 
φέρεται υπό  τών  αρχαίων  και  παραπέμπων  συγχρό- 
νως είς  αρχαίους.  Προς  αποφυγήν  δέ  τής  αντιφά- 
σεως ώφειλε  δυοϊν  θάτερον  νά  πράζη,  ή  νά  αναγνώ- 
ριση και  άλλο  προγενέστερον  νόμισμα  ή  νά  παραί- 
τηση τήν  μαρτυρίαν  τοϋ  Λιβίου,  δς  διά  τής  ανα- 
γραφής τής  Έρίζης  παρά  τω  Χάω  ποταμώ  έπιβε- 
βαιοϊ  τήν  υπαρζιν  τοϋ  τό  αυτό  όνομα  φέροντος  νο- 
μίσματος. Άλλα  τό  δεύτερον  τοϋτο  δέν  ήδύνατο  νά 
πράζη.  Διότι  το  κϋρος  τής  μαρτυρίας  τοϋ  Λιβίου, ώς 
εγκρίτου  'Ρωμαίου  ίστορικοϋ,  ακριβώς  περιγράφον- 
τος τήν  έκστρατείαν  και  πορείαν  τοϋ  Μαυλίου,  κλα- 
σικόν  έστι  και  άνεπίδεκτον  αμφισβητήσεως.  Επειδή 
δέ  έπιπροστίθησιν  ό  κ.  \ν.ΐ(1<;1ϊηο;1οη  δτι  το  αληθές 
όνομα  τοϋ  πόταμου,  παρ'  ω  εκείτο  ή  πόλις,  εστίν 
ουχί  τό  τοϋ  Λιβίου,  άλλ'  άλλο  πάντη  διάφορον  ήτοι 
Καζάνης  «ιηαΐδ  (Ιοηΐΐβ  νβπίαβίε  ηοηι  βδΐϋαζαηβδ» 
αναγκάζομαι  νά  παρατηρήσω  δτι  τοιούτον  όνομα 
πόταμου  ούτε  έν  τη  αρχαία  ούτε  έν  τη  νέα  γεω- 
γραφία υπάρχει  κατά  τήν  χώραν  έκείνην.  Έκ  νομι- 

1    Πτολεμ.  5,  2,  26. 

*  Ό  αυτό;  8,  17,  18'  και  έν  τω  γ'.  τομω,  περιε'/οντι  τόν  πίνακα 
τών  περιεχομένων  έν  σελ.  63.  «Κίβυρα  (η  Κίβυρρα).» 

3  Στραδ.  13,  630  και  650•  ωσαύτως  και  ΡΗιι.  5,  28,  29.  0Ϊ06Γ. 
ΑΙΙ.  5,  21.  Τβο.  Αιιιι.  4,  13.  ΙΑτ.  38,  13,  15. 


61 


ΠΕΡΙ    ΕΡΙΖΗΝΩΝ    ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ 


62 


σμάτων  δέ  μόνον  βεβαιοϋται  1  δτι  ποταμός  φέρων 
τό  όνομα  Άζάνης  και  ούχι  Καζάνης  ερρεε  μακράν 
παρά  τω  προς  βορρδν  της  Έρίζης  κειμένω  Θεμισω- 
νίω  και  ούτος  πιΟανώτατά  έστιν  ό  "Αξων  του  Πλι- 
νίου 2  κατά  την  κρίσιν  των  νεωτέρων.  Και  ταϋτα 
μεν  έκ  της  γεωγραφικής  απόψεως  εξεταζομένου  τοϋ 
πράγματος. 

Νϋν  δ'  ανάγκη  νά  ρίψωμεν  εν  βλέμμα  έπιπόλαιον 
και  έπί  των  συμπερασμάτων  της  νομισματικής  έοεύ- 
νης,  καθ'  όσον  άμφότεραι  αϊ  άδελφαι  έπιστήμαι,  ή 
τε  γεωγραφική  και  ή  νομισματική  αμοιβαίως  υπο- 
βοηθούνται και  συμπληροϋνται  έν  ταΐς  έλλείψεσιν 
αυτών. 

Ό  μέν  κ.  ννα<3(1ίη§Ιοη  έν  τω  έν  λόγω  άρΟρω  3 
διατείνεται  ότι  γράφων  κατά  τό  1855  (έν  τώΒιιΙΙβΙ. 
ατώέοΐ.  ίΓαηοαίδ  Ι.  ρ.  51)  άπεφήνατο  δτι  ουδόλως 
ην  γνωστόν  μέχρι  της  εποχής  εκείνης  νόμισμα  τής 
πόλεως  Έρίζης  και  ότι  το  ώς  τοιούτον  δημοσιευθέν 
ύπό  τοΰ  ΡβΙΙβΓΪη  *  μετά  τοϋ  ονόματος  τοϋ  ποταμού 
«  ΚΑΟΟ  »  απεδείχθη  ύπό  τοϋ  ϋυοηαΐαϊδ3  ώς  άποι- 
κιακόν  της  Κορίνθου  νόμισμα.  Ό  δε  κ.  Π.  Λάμπρος, 
εΓτε  βασανίσας  είτε  μη  τήν  άπόφανσιν  ταύτην  τοΰ 
\να(Μίη»Ιοη  και  τήν  γνώμην  τοΰ  ϋυβηαΐαϊδ  άπο- 
οέχεται  ώς  εγκυρον  και  άναμφισβήτητον.  Ούτω  δε 
ό  μέν  πρώτος  ύπολαμβάνει  οτι  τό  νπ  αύτοΰ  έκδε- 
δομένον  νόμισμα  έστι  τό  πρώτον  νομισματικόν  μνη- 
μεΐον  τής  Έρίζης  «  ΟβΙΙβ  ιηβιίαϊΐΐβ  πΌΓΓγθ  ά'αιιΐΡβ 
ΐηΙβΓβΙ,  α,ηβ  ββΐυί  (ΓβίΓβ  1β  ρΓβιηίβρ  «ιοηυηιβηΐ; 
ηιιππβηηΒΙίφιβ  ά'Εηζαη.Ό  δέ  δεύτερος  λέγει  δτι  «  δ 
κ.  \ν'α(3(1ϊηο;ΐοη  λοιπόν  είναι  ό  πρώτος,  δστις  έδημο- 
σίευσεν  άοιαφιλονείκητόντι  νόμισμα  τών  Έρίζων.  » 

Έπειοή  δέ  ή  γνώμη  αύτη  αμφοτέρων  τών  νόμι- 
σμα τολόγων  έφάνη  μοι  ούχι  αληθής  και  βεβαία, 
ούόόλως  ώκνησα  νά  ερευνήσω  τά  κατ'  αυτήν  προς 
έςακρίβωσιν    τοΰ   πράγματος    και   άνακάλυψιν   τής 

1  ΑπιικΙβΙΙ  ϋίϋοον.  II.  ρ.  136. 

3  ΡθΓΐ)ίί,'6Γ  Οβο$Γ.  Ι.  II.  ρ.  212.  «Είη  ΝοϋιοαΠυ»»  ίΐο»  €Ιιαη$, 
νεηη  ηϊοΐιΐ  ίϋοββΓ  8βΙ&•>1,  ΐ»1  \νά1ΐΓ«ό1ιβίηΙίοΙι  αυοίι  ιΙογ  νοη 
ΡΙϊηϊυ*  5,  28,  29'  βπν&ίιιιΐβ  Αχυιι,άπ  ν/ υΐιΐ  ηίοΐιΐ  νβΓϋθΙιίβ(1βιι 
Μία  ιΙϋι-Γΐο  νοιι  ιΙογο  αυΓ  οϊπογ  Μαηζβ  &ιπ  ΑπιηιΙβΙΙ  νοΗίοπι• 
ωβικίβη  Αλάνης  ββϊ  ιΙογ  ΗΙβιΙΙ  ΤΗβπιίϋοηϊαιιι  ϊη  ΡΗι^ίβη.» 

*  Κεναβ  Νιπηί*ιιΐ£ΐΙί<|ΐι«  Ι.  Ι.  1856. 

Ϊ[»Ιβ5  βΐ  νίΐΐβίί  II.  ρ.  123.  Ρ1.  ΙΑ  VI,  27. 
.  Νοηίηα.  1851.  ρ.  401. 


αληθείας  και  έκ  της  γενομένης  μοι  έρεύνης  περιήλ- 
θαν εις  τό  άκόλουθον  συμπέρασμα. 

Ό  κ  ΠποΙιηΙ,ιΪΒ  μετά  πολλής  ζωηρότητος  καΐ 
τόλμης  γράφων  έν  τω  ύπομνήματι  αύτοΰ  περί  τοϋ 
νομίσματος,  διϊσχυρίζεται  δτι  έν  τω  ύπό  τοΰ  ΡβΙΙβΓΪη 
έκδοθέντι  νομίσματι  φέρονται  τά  γράμματα  0ΟΙ_ 
Ο  Ο  Ρ  και  δτι  ό  διάσημος  νομισματολόγος,  μη  δυ- 
νηθείς νά  ανάγνωση  ορθώς  αυτά,  μετέβαλεν  εις  ΚΑΟΟ 
και  ΕΡΙ  « βΐ  βηίϊπ  Ιββ  1β»βη(1β8  ΟΟΙ_  ;  ΟΟΚ  8β 
8οηΙ  ΐΓαηδίοΓηιββδ  βη  (Ιβυχ  ηιοΐδ,  απβ  ΓαιιΙβυΓ  Ιϊΐ 
ΚΑΟΟ  αα  (ΐΓΟΪΙβΙ  ΕΡΙ  αα  ΓβνβΓδ.  »  Άλλα  τίς  δύ- 
ναται νά  πιστεύση  δτι  ό  περιώννμος  και  σοφός  νο- 
μισματολόγος,  ό  πολλάς  νομισμάτων  χιλιάδας  άνα- 
γνούς  και  έκδούς,  περιέπεσεν  είς  τοιοϋτον  και  τηλι- 
κοΰτον  σφάλμα;  Βεβαίως  μόνος  ό  ΠιιβΙιαΙαϊδ,  δς 
πέραν  τοΰ  δέοντος  προκατειλημμένος  υπέρ  τής  δο- 
ξασίας και  άνακαλύψεως  αύτοΰ,  σφοδρώς  καθάπτε- 
ται  τοΰ  σοφοΰ  και  άλόγως  διϊσχυρίζεται  δτι  ούτος 
διά  τής  βαρύτητος  και  αυθεντίας  έν  τοΤς  νομισμα- 
τικοΐς  έγένετο  παραίτιος  νά  έξαπατηθώσι  πολλοί 
λόγιοι  έκ  τής  τοιαύτης  αναγνώσεως  κα'ι  αναπτύξεως 
τοϋ  νομίσματος,  άναβοών :  «  ϋηβ  Ιβΐΐβ  βχρίϊβαΐϊοη 
βΐ  ηηβ  ΓβρΓοάαοΙϊοη  αηδδΐ  ίιηραιΊαίΐβ  (ΙβηοίΓβ  ηιβ- 
(Ιαϊΐΐβ  βίαίβηΐ  1>Ίοη  ρΓορΓβδ  ά  Ιτοιηρβτ  1β8  βπιιΐίΐδ, 
δϋΓίοαί  ΙοΓδηυ'ϋδ  δ'αυίοπδαϊβηΐ  άϋ  πογϊι  ΓβδρββΙβ 
βΐ  ΓβδρβοΙα1)1β  ά  ΙαηΙ  άβ  ΙϊΐΓβδ  άα  δαναηΐ  ΡβΙΙβΓΪη.» 

Μη  άρκούμενος  δέ  είς  τήν  κατάμεμψιν  τοϋ  ΡβΙ- 
ΙβΓΪη, αδίκως  επιτίθεται  και  κατ'  άλλων  επιφανών 
νομισματολόγων  ήτοι  τοΰ  Εβίίΐιβΐ,  δς  αντί  τής  κε- 
φαλής τοΰ  Ποσειδώνος  άπεδέξατο  τήν  τοϋ  Διός  κε- 
φαλήν έν  τω  νομίσματι  και  κατά  τά  λοιπά  πλη- 
ρέστατα συμφωνεί  τω  ΡβΙΙβΓΪη,  δτι  τό  νόμισμα  έστι 
τών  Έριζηνών,  και  κατά  τοϋ  ΜϊοηηβΙ,  άποδεξαμέ- 
νου  την  τοΰ  Ποσειδώνος  κεφαλήν  αντί  τής  τοΰ  Διός 
και  ύποστηρίζοντος  τήν  γνώμην  τοΰ  ΡβΙΙβΓΪη  και 
Εβίίΐιβί.  Έκτος  δέ  τούτων  ό  κ.  ϋυβίιαίαϊδ  προς  ύπο- 
στήοιξιν  τής  εικοτολογίας  αύτοΰ  καταφεύγει  και  είς 
τήν  μυθολογίαν  κα'ι  ιδία  τήν  θεολατρείαν  τών  Κο- 
ρινθίων, έν  ή  μάτην  όλόκληρον  καταναλίσκει  σελί- 
δα, Ί'να  γνωστά  ήδη  άποδείξη  δτι  ιδιάζων  τής  Κο- 
ρίνθου θεός  ην  ό  Ποσειδών  άρα  τό  νόμισμα  έστι 
Κορινθιακόν.  Τοιοϋτον  δμως  άστοχον  έξάγων  συμ- 
πέρασμα έλησμόνησεν   δτι  ώς  πανταχοϋ   και  έν  τί} 


63 


ΠΕΡΙ    ΕΡΙΖΗΝΩΝ   ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ 


64 


μικρά  Ασία  έλατρεύοντο  πάντες  οί  ελληνικοί  θεοί, 
έν  οΐς  καΐ  ό  Ποσειδών.  ΤοΟτο  δέ  τοσούτον  βέβαιον 
έστιν,  ώστε  έξ  ενός  μεν  διαρρήδην  άνομολογεϊ  και 
αυτός  ό  κ.  \να(1οΊη§Ιοη•  α  ΙουΙβδ  1β8  (ϋνΐπϊΐββ  βπ 
Ιιοπηβυι•  (Ιαηβ  υηβ  νϊΐΐβ,  Ιοιιβ  ΙβιΐΓβ  αΐίππιιΐδ,  δυηΐ 
ΓβρΓ0(1υίΐ8  βϋΓ  δβ8  ιτϊοηαΐβδ  ρορυΙαΪΓββ  βΐ  1αι•σβ- 
πιβηΐ  Γβραικίυβδ»  1.Έξ  έτερου  δέ  προφανέστατα  εξε- 
λέγχεται ή  πλάνη  και  απάτη  τοϋ  κ.  Πυοίιαίαίδ 
έκ  τών  υστέρων  ήτοι  έκ  τοϋ  έτερου  τών  υπό  τοϋ  κ. 
II.  Λάμπρου  δημοσιευθέντων  νομισμάτων  της  Έρί- 
ζης,  ένθα  απεικονίζεται  ή  τοΰ  Ποσειδώνος  κεφαλή 
κατά  τήν  διαβεβαίωσιν  αύτοϋ  «  1.  Κεφαλή  Ποσει- 
δώνος προς  τα  δεξιά,  όπισθεν  δ'  αυτής  τρίαινα 
έστραμμένη  προς  τά  κάτω  ».  Και  έν  τη  6  υποση- 
μειώσει προστίθησιν  6  κ.  Π.  Λάμπρος  «  τό  αυτό 
τοϋτο  νόμισμα,  άλλ'  έχον  τήν  κεφαλήν  τοϋ  Διός 
έδημοσιεύθη  ΰπό  τοΰ  \ν.  \νβ1)δΐ6Γ  έν  τω  Ναπι.  Ν. 
Ι.  ρ.  120». 

Πλην  τούτου  δε  μνημονεύει  και  ετέρου  νομίσμα- 
τος ό  κ.  Π.  Λάμπρος  φέροντος  ούχι  τήν  προτομήν 
τοΰ  Διός,  άλλα  τήν  τοϋ  Ποσειδώνος  και  διατηρου- 
μένου έν  τω  νομισματικώ  μουσείω  τοΰ  Βερολίνου 
«Έν  νόμισμα  τοΰ  Βερολινιαίου  νομισματικού  μου- 
σείου φέρει  τήν  κεφαλήν  τοΰ  Ποσειδώνος  προς  τά 
δεξιά,  έπι  δε  τοΰ  όπισθεν  τήν  Νίκην  δεξιά  μετά 
στεφάνου  και  κλάδου  έλαίας.  'Π  επιγραφή  ΕΡΙΖΗ- 
ΝΩΝ είναι  γεγραμμένη  είς  δύο  όριζοντείους  γραμ- 
μάς».  Τά  αυτά  βέβαιοι  ό  κ.  Π.  Λάμπρος  και  μετά 
τήν  περιγραφήν  τοΰ  δευτέρου  νομίσματος  επιπρόσθε- 
των ότι  κατά  τό  1855  έν  Τεργέστη  είδε  νόμισμα 
Έριζηνών  μετά  της  κεφαλής  τοΰ  Ποσειδώνος,  ην 
άντι  της  τοΰ  Διός  είχεν  έκλάβη. 

Κατά  ταΰτα  τοίνυν  έχομεν  ήδη  τρία  νομίσματα 
Έριζηνών  φέροντα  τήν  προτομήν  τοΰ  Ποσειδώνος, 
έκ  τών  οποίων  ουδεμία  πλέον  αμφιβολία  υπάρχει  ότι 
ό  ισχυρισμός  τοΰ  κ.  Ουοίιαίαίδ  εντελώς  ανυπόστα- 
τος έστι,  μάτην  άποπειραθέντος  δι'  ολοκλήρου  υπο- 
μνήματος νά  άποδείξη  διά  της  κεφαλής  τοΰ  Πο- 
σειδώνος ότι  τό  νόμισμα  έστι  Κορινθιακόν  άποικια- 
κόν  και  ούχ\  Έριζηνών,  ως  λίαν  ορθώς  έχαρακτήρι- 
σεν  ό  Ρείΐβπη  και  άπεδέξαντο  ό  Εοΐίΐιβΐ  και  ό  Μϊοη- 

1  Κβνιιο  Νιιππ8ΐη.  ρ.  153.1851. 


ηβΐ.  "Λλλο  δέ  νόμισμα  τών  Έριζηνών  έδημοσίευ- 
σεν  ό  ΒοΓΓβΙΙ  *   διατηρούμενον  έν   τω   Βρεττανικώ 

μουσείω,  όπερ,  ως  ό  κ.  ΟυοΙιαΙαίδ  τό  προηγούμε- 
νον  απένειμε  τη  Κορίνθω,ουτω  και  ό  κ.  λΥαιΙάΊησΙοη  2 
εικάζει  οτι  τοϋτο  ανήκει  εις  τήν  Λαοδίκειαν  « ίβ 
δουροοηηβ  οβΙΙβ  ρίβοβ  ά'&Ιτβ  άβ  Ι,αοάίοββ  ά"β  ΡΙΐΓν"- 
§Ϊ6»  χωρίς  νά  προσαγάγη  άπόδειξίν  τίνα  προς  ύπο- 
στήριξιν  της  εικασίας  αύτοϋ,  ήτις  εξελέγχεται  ανυ- 
πόστατος έκ  της  λέξεως  ΕΡΙΖΗΝΩΝ,  ην  τό  νόμι- 
σμα φέρει. 

Προς  τούτοις  δε  και  άλλο  νόμισμα  της  αυτής 
πόλεως  έξέδωκε  κατά  τό  1821  ό  περιώνυμος  νομι- 
σματολόγος  δβδίίηί  3  « 6ΡΙΖΑ.  ΛαΙοηοπη.  Ερϊ- 
§Γαρ1ιβ:  €Ρ.  ΕΡΙΖΗΝΩΝ.  ΜβηΙίο  δίΐυβ  αϊ)  αηιηβ 
Οαο,  ΚΑΟΟ.  /£.  ββββ»  τοΰ  οποίου ούδεμίαν  ποιεί- 
ται μνείαν  ού;ε  ό  κ.  \ν&(1(1ϊη§ίοη  ούτε  ό  κ.  Π. 
Λάμπρος,  οί'τινες  ώφειλον,  λόγου  γινομένου  περί  νο- 
μισμάτων της  πόλεως  εκείνης,  νά  μνημονεύωσιν 
αύτοϋ,  ί'να  μή  περιέρχωνται  εις  τό  επισφαλές  συμ- 
πέρασμα, ότι  τό  πρώτον  νομισματικόν  μνημεΐον  της 
Έρίζης  έστι  τό  ΰπό  τοΰ  κ.  \ν&(Μίη§Ιοη  δημοσιευθέν. 

Ένταϋθα  δέ  παρατηρώ  ότι ,  ει  και  ό  ποταμός 
Κάος  ώς  παρακείμενος  τη  πόλει  απεικονίζεται  έν  τω 
νομίσματι,  ούχ  ήττον  όμως  κατά  τήν  μαρτυρίαν 
τοΰ  Λιβίου  άπεϊχε  της  πόλεως  μιας  ήαέρας  δρόμου 
στρατιωτικοΰ  ήτοι  ώρας  τινάς.  Τοΰτο  δέ  σύνηθες 
έστιν  έν  τοίς  νομίσμασι  νά  απεικονίζονται  και  πόρρω 
πόλεων  κείμενα  όρη  και  ποταμοί,  οίον  έν  νομίσμασι 
της  Σμύρνης  και  Κύμης  απεικονίζεται  ό  πόορω  αυ- 
τών κείμενος  Έρμος  ποταμός  *.  Ό  δέ  κ.  Παοΐιαίαϊδ 
μνημονεύων  και  τοΰ  δβδίίηί  έν  μεγάλη  άφελεία  λέ- 
γει οτι  τελευταϊον  και  ό  δοδίϊηί  συγκαταλέγει  τήν 
Έριζαν  έν  ταΐς  πόλεσιν,  αί'τινες  έτύπωσαν  νομί- 
σματα, και  διακηρύττει  οτι  τά  νομίσματα  ταύτης 
είσι  σπάνια  οιϊσχυριζόμενος  οτι  άνέγνωσε  ΚΑΟΟ 
ΕΡΙ  και  ΕΡΙΖΗΝΩΝ  χωρίς  νά  εΐ'πη  ήμΐν  έκ  τίνος 
πηγής  ήρύσθη  τό  μάθημα  τοΰτο.  Λίαν  παρά- 
δοξος   φαίνεται  μοι   ή  κριτική    αυτή    τοΰ  κ.    Οιι- 

1  Νιιιη.  ΟίΓοη.  Ι.  IX.  ρ.  150. 

2  Κβναο  Νιιπιίϋπι.  Ι.  Ι.  ρ.  373.  1856. 

3  8β5ΐίηί  01α$5.  §ε•ιβΓ•  «ου  πιοηβία  νοία»  ιιι•1)ίαηι  ρορυΐο- 
ΐ'ϋΐη  οί  Γβ§ιιπι  ΟΓίΙίηο  {ξΟο^ΓαρΗ.  βΐ  ο1ιγοιιο1ο§.  άοδΟΓΪρΙα  ρ.  88. 

4  Απιηάοΐΐ  ϋβνβα  οΗιίΓοΙιεϊ  ρ.  292.    Ηαππίΐοη'δ  Κβ86αΓθ1ΐ6& 
Ι.  ρ.  108. 


65 


ΟΡΟΣ  ΧΩΡΙΟΥ  ΠΡΟΙΚΟΣ 


66 


οΐιαίαΐδ,  ούχι  επιστημονικώς  επιμένοντος  εις  την 
άρνησιν  της  υπάρξεως  νομισμάτων  Έριζηνών  μεθ' 
ολην  την  διαβεβαίωσιν  των  εγκρίτων  της  ουχί  πόρρω 
άπεχούσης  ημών  εποχής  νομισματολόγων  Ρβΐΐβπη, 
ΕοΚίιβΙ,  ΜίοηηβΙ,  δβδίίηί  καϊ  Βοιτβΐΐ,  και  έν  τέλει 
τοϋ  υπομνήματος  διακηρύττοντος  ότι  ουδείς  άλ- 
λος γινώσκει  άλλο  νόμισμα  της  Έρίζης  ή  αυτός 
και  μόνος  «  ϋοπιπιβ  ρβΓβοηηβ  ηβ  οοηηαϊΐ  (ΓΕπζα 
ά'&αΐΓβ  πιβάαΐΐΐβ  ηυβ  οβίΐβ  ςυϊ  ΓαίΙ  1ε  8υ]6ΐ  άβ  οβ 
πιβπιοίΓβ,  ηουδ  βοπιπιβδ  ΒυΙοπββ  ά  ογοϊγθ  ηϋβ  ο'β§1 
ραΓ  βΓΓβαΓ  ηιιβ  οβΙΙβ  Ιβοοη  8β  ββΓα.  ΐηίΓοάυϊΙβ  άβηβ 
βοή  ΙβχΙβ  ». 

Άλλα  ούτω  δογματικώς  αποφαινόμενος  κατά  το 
1851  περί  τών  προεκδοθέντων  νομισμάτων  ύπό  τών 
προμνημονευΟέντων  πέντε  επιφανέστατων  νομισμα- 
τολόγων, βεβαίως  ουδόλως  προησθάνετο  δτι  μετ'  ού 
πολΰ  ήΟελεν  έξελεγχθή  ό'τι  έν  μεγάλη  πλάνη  και 
απάτη  διετέλει,  άπό  της  οποίας  έξάγουσιν  αυτόν 
τά  άπό  τοΰ  1856  και  εντεύθεν  άνακαλυφθέντα  και 
εκδοθέντα  νομίσματα  της  πόλεως  εκείνης,  ήτοι  το 
Οπό  τοϋ  κ.  νΥα(1(ϋη§Ιοη  εκδοθέν,  τά  ΰπό  τοϋ  κ.  II. 
Λάμπρου  άρτίως  εκδοθέντα,  το  έν  τω  νομισματικώ 



Παρεοόθη  πρό  τίνων  ήμερων  εις  την  Άρχαιο- 
λογικήν  Έταιρίαν  όρος  ευρεθείς  είς  άγρόν  τοΰ  Αθα- 
νασίου Κόντου,  κρεοπώλου  έν  Άμαρουσίω,  κατά  τά 
Σοχώρια1,  θέσιν  κειμένην  ήμίσειανώραν  μακράν  και 

ΙΝΑ.  τοΰ  Αμαρουσίου,  μεταξύ  τοϋ  χωρίου  τούτου  και 
τοϋ  Χαλανδρίου.  Είναι  δ' έκ  λίθου  Ηεντελησίου,έχον- 
τος  μέγεθος  πενταπλάσιον  ή  όσον  ό  κατωτέρω  απει- 
κονιζόμενος, και  την  έ'ννοιαν  έχει  ως  έξης• 

Όρόσημον  έπ\  τοΰ  παρόντος  άγροϋ  υποθηκευμέ- 
νου λόγω  προικός  είς  την  Ίππόκλειαν  τοΰ  Δημοχά- 
ρους  τοΰ  Αευκονοιέως    δι'  £ν   τάλαντον.   Καθ'  όσον 

'  Τα  βόχωρα,  ή  σο/ώρα  χαΐ  τό  οο/ωράχι  λέγονται  και  παρά  τοΐ{ 
ΚρησΊν  ο!  επίπεδοι  αγροί,  τα  ϊσο'/ωρα  πεδία.  "Οντως  δ' η  έν  λο'γω 
βε'σις  ε:νιι  τοιαύτη. 

ΕΉΙΜΕΓΙΕ     ΛΓΧΛΙΟΛΟΠΚΗ     1Λ83. 


μουσείω  τοΰ  Βερολίνου  υπάρχον  και  τό  έν  τη  έν 
ΚΙίΐ^βηί'ιιιΊ,  κληροδοτηθείση  νομισματική  συλλογή 
τοΰ  άβ  νββΐ  υπάρχον,  όπερ  δ  κ.  II.  Λάμπρος  κατά 
τό  1855  εΐχεν  ΐ'δει  έν  Τεργέστη. 

Ταΰτα  δε  έξ  ενός  μέν  έπιβεβαιοΰσι  τήν  ύπαρξιν 
τών  προεκδοθέντων  νομισμάτων  και  κρατύνουσι  τό 
κΰρος  τών  νομισματολόγων  εκείνων,  έξ  έτερου  δέ 
τήν  προτομήν  τοΰ  Ποσειδώνος  φέροντα  έκ  τών  υστέ- 
ρων έξελέγχουσιν  άπατηθέντα  τον  κ.  ΟυοΠαΙαΐδ  έν 
τω  διΐσχυρισμώ  αύτοΰ  δτι,  επειδή  τό  ΰπό  τοΰ  Ρβΐ- 
Ιβπη  εκδοθέν  νόμισμα  φέρει  τήν  προτομήν  τοϋ  Πο- 
σειδώνος, αποβαίνει  αδύνατον  νά  φέρωσι  τήν  προτο- 
μήν τοΰ  θαλασσίου  εκείνου  θεοΰ  καΐ  νομίσματα  τής 
μεσογείου  τών  Έριζηνών  πόλεως  και  έκ  τοϋ  ψεύδους 
τούτου  διϊσχυρισμοΰ  δομηθείς  ήναγκάσθη  τον  μέν 
Ρβΐΐβπη  αδίκως  νά  κατακρίνη ,  τά  δέ  ελληνικά 
γράμματα  τοΰ  νομίσματος  εκείνου  ΚΑΟΟ  και  ΕΡΙ 
αυθαιρέτως  νά  μεταβάλλη  είς  'Ρωμαϊκά  ΟΟί.  και 
ΟΟΚ  ίνα  χαρακτηρίση  τό  νόμισμα  ως  άποικιακόν 
της  Κ,ορίνθου  και  ούτω  δικαιολόγηση  τήν  θέσιν  τοΰ 
Ποσειδώνος  μεταξύ  αυτών. 

Μ.  Γ.  ΔΗΜΙΤΣΑΣ. 


ΟΡΟΣ  ΧΩΡΙΟΥ  ΠΡΟΙΚΟΣ. 


δέ  δ  αγρός  αξίζει  πλέον  τοΰ  ταλάντου  *,  τό  περιόν 
υποθηκεύεται  είς  τους  Κεκροπίδας  καΐ  Λυκομίδας 
και  Φλυείς. 

Άπό  τοΰ  σχήματος  τών  γραμμάτων  καΐ  άπό  της 
ορθογραφίας  δδροςούτος  δύναται  ν'άναχθη  είς  τους 
χρόνους  τοΰ  ρήτορος  Δημοσθένους,  και  μάλιστα  διότι 
πολύ  πιθανόν  ό  Δημοχάρης  νά  ήναι  δ  ύπό  τοΰ  Δημο- 
σθένους αναφερόμενος  Δημοχάρης  δ  Λευκονοεύς,οστις 
είχε  γυναίκα  τήν  έκ  μητρός  θείαν  τοϋ^ήτορος2,  £ήτωρ 
και  αυτός  καΐ  σπουδαίος  πολιτικός  άνήρ,  δν  δ  Αίσχί- 

'  Δημοσθ.  προς  Όνήτορα  Β'.  6.  «Ουκ  αποστερεί  με  δσ ω  πλείο- 
νος ά'ξιό'ν  εστί  ταλάντου»  κτλ.  Καί:  Άρποχρ.  έν  λέξει  δρος• 
β  6  π  ο'κ  ε  ι  τ  α  ι  τω  δανειστή»  .. 

3  Δημοσθ.  κατά  Άφοβου  Α '.  15.  «  Δημοχάρης  ό  Λευχονοεύς  6  τήν 
τηθίδα  τήν  έμήν  ί/ων». 


67 


ΟΡΟΣ   ΧΩΡΙΟΓ  ΠΡΟΙΚΟΣ 


68 


νης  έν  τώ  κατά  Κτησιφώντος  λόγω  του1,  έχει  δπου 
κατηγορεί  τόν  Δημοσθένην  ώς  Σκύθην  την  καταγω- 
γήν,άποφεύγει  νά  δνομάση  ίνα  μη  τον  δυσαρέστηση• 
Έν  τούτοις  ή  έν  τω  βρω  Ίππόκλεια  2  δύναται  νά 
ήναι  ή  Ουγάτηρ  τοϋ  Δημοχάρους  κα\  επομένως 
εξαδέλφη  τοϋ  Δημοσθένους,   κα\  τότε   ό  δρος  ετέθη 


θΡθίΧΛρ|0ρρο||<:οέν)) 
'^ΟΚΟΕΙΑΚΗΜΟΧ^Κ 

~^'  ^  ΑΙΑ  ίΑΐΑνΚ"^ 


"Ορος  χωρίο  προικός 
Ί]πποκλείο:  Δηριοχα- 
ρ]ος  Λευκονοιώς.  Τ. 
"Οσ]ω  πλείονος  όίξι- 
ον]  Κεκροπίδαις  [υ- 
πόκειται και  Λυκ[ο- 
|/.ί]δαις  και  Φλυεΰ[<τι. 

εις  άγρόν   τοϋ  πατρός  προς   έζασφάλισιν    τοϋ  γαμ- 
βροΰ,  εις  τόν  όποιον   ή  προιξ  δέν  είχε   καταβληθή 

'  Αΐβχίνης  χατα  Κτησ.  171.  «  Συνψχισ;  τήν  μεν  Ιτέραν  δ  τω  8  τί- 
ποτε, ίνα  μη  πολλοΤς  άπΕχθάνωμαι »  χΛ. 
*   Ίίϊτιο'χλιια,  όνομα  γυναιχός  πρωτοφανή. 


αμέσως  κατά  τόν  γάμον ,  ή  γυνή  τοϋ  Δημο- 
χάρους (τεθέντος  τοϋ  δρου  εις  άγρόν  τοϋ  ανδρός 
προς  έξασφάλισιν  της  είσκομιζομένης  προικός)  καΐ 
επομένως  θυγάτηρ  του  έκ  μητρός  πάππου  τοϋ  Δη- 
μοσθένους Γύλωνος  εκείνου  τοϋ  έκ  Κεραμέων,  Οστις 
προδοϋς  τοις  πολεμίοις  τό  έν  τω  Πόντω  Νύμ- 
φαιον,  χωρίον  των  Αθηναίων,  κατεδικάσθη  είς  θά- 
νατον, άλλα  προλαβών  την  κρίσιν  έφυγεν  είς  τόν 
Βόσπορον,  και  έκεΐ  έλαβε  γυναίκα  πλουσίαν,  Σκύ- 
θιν  τά  γένος,  κατά  τόν  Αίσχίνην,  και  άπέκτησεν  ετ- 
ούτης δύω  θυγατέρας,  ας  ύστερον  έπεμψεν  είς  τάς 
Αθήνας,  ί'να  ύπανδρευθώσι.  Κατά  τήν  δευτέραν 
ταύτην  ύπόθεσιν  ή  Ίππόκλεια  είναι  θεία  τοϋ  Δημο- 
σθένους και  αδελφή  της  μητρός  αύτοϋ  Κλεοβούλης. 

Και  ή  μέν'Ιππόκλεια  φαίνεται  πρώτην  έχουσα  ΰπο- 
θήκην  διάτήν  εαυτής  προϊκα,τό  τάλαντονάλλά  πώς 
συμβαίνει  ώστε  συνάμα  πάντες  και  οί  φυλέται 
Κεκροπίδαι  και  οίγεννήται  Αυκομίδαι  καΐ  οί  δ  η- 
μ  ό  τ  α  ι  Φλυεϊς  νά  έχωσι  δευτέραν  ύποθήκην  διά  τό 
περιόν,  δι'  δσονδηλ.  ήθελεν  αποφέρει  ό  αγρός  πωλού- 
μενος πλέον  τοϋ  ταλάντου ;  Πώς  άπαντες  ούτοι  κοινο- 
πρακτοϋσιν  ένταϋθα  ώς  δεύτεροι  ενυπόθηκοι  δανεισταΐ 
διάτα  λείψανα  της  τιμής  τοϋ  άγροϋ;  Προκατέβαλον 
αρά  γεοί  φυλέται  Κεκροπίδαι,  είς  ους  άνήκουσι  κα\  οί 
Φλυεϊς,  έ'ρανόν  τίνα  είς  έορτάς,  ας  έτέλεσε  τό  κοι- 
νόν  ή  ό  θρησκευτικός  θίασος  τών  Αυκομιδών,  και 
ό  κύριος  τοϋ  άφωρισμένου  άγροϋ  δέν  συνέβαλεν  έπειτα 
τόν  έρανόντου ;  Πώς  αναφέρονται  έκ  τών  φυλετών  ιδίως 
οί  Φλυεϊς ;  Ανήκει  ό  αγρός  είς  τόν  δήμον  Φλυέων  ; 
Ό  κύριος  τοϋ  άγροϋ  είναι  Φλυεύς  και  άνήρ  της  Ίπ- 
ποκλείας ;  Τοιαύτας  και  άλλας  πολλάς  δύναται  τις 
νά  κάμη  υποθέσεις  άγονους  ίσως  και  ματαίας. 

"Οπωσδήποτε  ό  δρος  ούτος,  παραβαλλόμενος  προς 
τους  μέχρι  τοϋδε  εΰρεθέντας,  πολλά  παρουσιάζει  τά 
καινοφανή  και  περίεργα,  και  ίσως  έν  εύκαιροτέρω 
χρόνω  δυνηθώμεν  νά  πραγματευθώμεν  περί  αύτοϋ 
σαφέστερόν  πως  και  θετικώτερον. 

Γ.  ΕΜ.  ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ. 


(Εξεδόθη  τ$  23  Μαίου  1883). 


ΨΗΦΙΣΜΑ  ΦΡΑΤΡΙΚΟΝ. 


Έν  τή  βασιλική  Ιπαΰλει  τή  /.ατά  τό  Τατο'ϊ,  κα'ι  δή  παρά  τό  αυτόθι 
\-.τΛ~.-. άσιον ,  άνεσκάφη  νεωστ'ι  στήλη  λιθίνη  τά  κάτω  κολοβή,  αλλά 
Μ^ουαα  ί'.'-  57  στί/ων  γράμματα,  πιθανώς  το  πλείστον  με'ρος  τών 
άρχήθεν  γεγραμμε'νων.  "Υψος  αυτής  μετά  και  τοϋ  επικράνου,  (ε'φ'  οο 
άναγεγλυμμένοι  έλαίας  θαλλο'ι),  0,86,  πλάτος  8έ  0,39.  Ό  διευθυντής 
των  βασιλικών  χτημάτων  χ.  Μύντερ  μο'ι  έ'δωχε  τϊ)  15  Μαίου  εν  πρώ- 
τον προ'/ειρον  αυτής  άντίγραφον,  μετά  τρεις  δε  ημέρας  μοί  έπεμψε  και 


δεύτερον  άλλο  πανομοιο'τυπον,  ληφθέν  διά  βεδρεγμένου  -/άρτου  από  τοϋ 
λίθου.  Εύχαριστοΰντες  τω  άνδρ'ι  έπι  τω  οτι  ού  μόνον  διέσωσε  σπου- 
δαΐον  μνη μείον,  αλλά  χα'ι  έφιλοτιμήθη  νά  πονήση  περί  αύτο',  τό  δημο- 
σιεύομεν,  καθ'  ο  'έχομεν  ΰπ'  όψιν  έ'κτυπον,  κεφαλαίοις  γράμμασι,  άμα 
δέ  και  έν  μεταγραφή  ,  εις  ήν  προσθέτομεν  χαί  τινας  συμπληρώσεις  χαι 
όλίγιστα  σημειοΐματα  τά  άναγκαιο'τατα. 


Ι      ο 


Φ 


Τ 


ΙΕΡΕΥ*ΘΕΟΔΩΡΟ*ΕΥφΑΝΤ      Ι      Δ     Ο 


Α     Ν 


Ε    Γ 

Ρ 

Α 

Ϋ 

Ε 

Κ 

Α 

ι 

Ε 

* 

Τ 

Η 

* 

Ε 

Τ 

Η 

Ν 

* 

Τ 

Η 

Λ 

Η 

Ν 

Ι    Ε 

Ρ 

Ε 

Ω 

* 

Υ 

Ν 

Α 

Τ 

Ω 

ι 

Ι 

Ε 

Ρ 

Ε 

Ι 

Δ 

Ι 

Δ 

Ο 

Ν 

Α 

Ι 

Τ 

Α    Δ 

Ε 

Α 

Ρ 

Ο 

τ 

Ο 

Μ 

Ε 

Ι 

ο 

Κ 

Ω 

Λ 

Η 

Ν 

Ρ 

Λ 

Ε 

Υ 

Ρ 

Ο 

Ν 

Ο 

*    Α 

Ρ 

Γ 

Υ 

Ρ 

ι 

Ο 

III 

Α 

Ρ 

Ο 

Τ 

Ο 

Κ 

Ο 

Ρ 

Ε 

Ι 

Ο 

Κ 

Ω 

Λ 

Η 

Ν    Ρ 

Λ 

Ε 

Υ 

Ρ 

ο 

Ν 

Ο 

* 

Ε 

Λ 

Α 

Τ 

Η 

Ρ 

Α 

Χ 

Ο 

Ι 

Ν 

Ι 

Κ 

Ι 

Α 

Ι    Ο 

Ν 

Ο 

Ι 

Ν 

ο 

Η 

Μ 

Ι 

Χ 

Ο 

Ν 

Α 

Ρ 

Γ 

Υ 

Ρ 

Ι 

ο 

μ 

Τ  Α 

Δ 

Ε 

Ε 

Δ 

ο 

Ξ 

Ε 

Ν 

Τ 

Ο 

Ι 

* 

Φ 

Ρ 

Α 

Τ 

Ε 

Ρ 

* 

Ι 

Ε 

Ρ 

Ι 

φ   Ο 

Ρ 

Μ 

Ι 

Ω 

Ν 

Ο 

* 

Α 

Ρ 

Χ 

Ο 

Ν 

Τ 

Ο 

* 

Α 

Θ 

Η 

Ν 

Α 

Ι 

Ο 

Ι 

*    Φ 

Ρ 

Α 

Τ 

Ρ 

Ι 

Α 

Ρ 

Χ 

ο 

Ν 

Τ 

Ο 

* 

Δ 

Ε 

Ρ 

Α 

Ν 

Τ 

Α 

Κ 

Λ 

Ε 

Ο    * 

Ε 

— 

ο 

Ι 

ο 

Ι     Ε 

Ρ 

Ο 

Κ 

Λ 

Η 

* 

Ε     Ι 

Ρ 

Ε 

Ο 

Ρ  ο 

* 

Ο 

Ι    Μ 

Η 

Ρ 

Ω 

Δ     Ι 

Ε 

Δ 

Ι    Κ 

Α 

* 

Θ    Η 

* 

Α 

Ν 

Κ 

Α 

Τ 

Α   Τ 

Ο 

Ν 

Ν 

Ο   Μ 

Ο 

Ν 

Τ   Ο 

Ν 

Δ 

Η 

Μ    Ο 

Τ 

Ι 

Ω   Ν 

Ι 

Δ 

Ω    Ν 

Δ 

Ι 

Α 

Δ 

Ι 

Κ 

Α    * 

Α 

Ι 

Ρ 

Ε    Ρ 

Ι 

Α 

Υ   Τ 

Ω 

Ν 

Τ 

Ο    * 

Φ 

Ρ 

Α   Τ 

Ε 

Ρ 

ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1883. 


71  ΨΗΦΙΣΜΑ   ΦΡΑΤΡΙΚΟΝ  72 


20 


25 


30 


35 


40 


45 


50 


55 


Α  ί    Α 

ΥΤΙ  ΚΑΜΑΛΑΥΡΟ*ΧΟΜΕ 

ΝΟ*ΡΡΟ*ΤΟΔ 

Ι  Ο  * 

ΤΟφΡΑΤΡ  Ι  ΟφΕΡΟΝΤΑ* 

ΤΗΝγΗφΟΝΑΡ 

Ο  Τ  Ο 

ΒΟΜΟΟ*ΔΑΝΔΟΞΗ  Ι  Μ  Η  Ω 

ΝφΡΑΤΗΡΕ*Α 

ΧΟΗ 

Ν  ΑΙΕ  ΞΑΛΕ  ΐγΑΤΩΤΟΟΝΟ 

ΜΑΑΥΤΟΟ  Ι  ΕΡ 

Ε  Υ  * 

ΚΑ  ΙΟφΡΑΤΡ  Ι  Α  Ρ  Χ  Ο  *  Ε  Κ 

ΤΟ  ΓΡΑΜΜΑ  ΤΕΙ 

Ο  Τ  Ο 

Ε  Ν  Δ  Η  Μ  Ο  Τ  Ι  ΩΝ  Ι  ΔΩΝΚΑ  Ι 

ΤΟΑΝΤ  Ι  ΓΡΑφ 

Ο  Ο  Δ 

ΕΕ*ΑΓΑΓΩΝΤΟΝΑΡΟΔ  Ι 

Κ  Α  *  Θ  Ε  ΝΤΑ  Ο  φ  Ε 

Ι  Λ  Ε 

ΤΩΕΚΑΤΟΝΔΡΑΧΜΑ*  Ι  Ε 

Ρ  Α  €  Τ  Ω  Ι  Δ  Ι  Ι  Τ 

Ω  Ι  Φ 

ΡΑΤΡΙ  ΩΙ  Ε*ΡΡΑΤΤΕΝΔ 

ΕΤΟΑΡΓΥΡ  |  Ο 

ΝΤΟ 

ΥΤΟΤΟΝ  ΙΕΡΕΑΚΑΙΤΟΝ 

ΦΡΑΤΡ  ΙΑΡΧΟ 

Ν  Η  Α 

Υ  Τ  Ο  *  Ο  φ  Ε  ΙΛΕΝΤΗΝΔΕΔ 

Ι  Α  Δ  Ι  Κ  Α  *  Ι  Α  Ν 

Τ  Ο  Λ 

ΟΙΠΟΝΕΝΑΙΤΩΙΥίΤΕΡ 

Ω  Ι  Ε  Τ  Ε  Ι  Η  Ω  Ι  Α 

ΝΤΟ 

ΚΟΡΕΟΝΘΥ*Η  Ι  ΤΗ  Ι  ΚΟΡ 

ΕΩΤΙΔΙΑΡΑΤ 

Ο  Ρ  Ι 

ΩΝφΕΡΕΝΔΕΤΗΝγΗφΟΝ 

ΑΡΟΤΟ  ΒΩΜΟΕ 

Α  Ν  ΔΕΤ  Ι€ΒΟΛΗΤΑΙΕφΕΙΝΑΙ 

Ε  *  Δ  Η  Μ  Ο  Τ  Ι  ΩΝ 

Ι  Δ  Α 

*ΩΝΑΝΑΡθγΗφ!  *  Ω  Ν  Τ  Α 

Ι  Ε  Ξ  Ε  Ι  Ν  Α  Ι  Α  Υ 

Τ  Ω  Ι 

Ε  Λ  Ε  €  Θ'  Α  ΙΔΕΕΡΑΥΤΟ  Ι  * 

*ΥΝΗΓΟΡΟ£Τ 

Ο  Ν  Δ 

ΕΚΕΛΕΙΩΝΟ  Ι  ΚΟΝΡΕΝΤ 

ΕΑΝΔ  Ρ  Α  *  Υ  Ρ  Ε 

Ρ  Τ  Ρ 

ΙΑΚΟΝΤΑΕ^ΗΓΕΓΟΝΟΤ 

Α€ΤΟΥΤΟ*ΔΕ 

Ε  Ξ  Ο 

ΡΚΩ*ΑΤΩΟφΡΑΤΡ  Ι  ΑΡΧ 

0  (ΚΑ  ΙΟΙΕΡΕ 

Υ  *  * 

ΥΝΗΓΟΡΗ*ΕΝΤΑΔ  Ι  ΚΑ  Ι 

ΟΤΑΤΑΚΑ  Ι  ΟΚ 

Ε  Α  * 

ΕΝΟΔΕΝΑΜΗΟΝΤΑφΡΑΤ 

ΕΡΑφΡΑΤΡ  Ι  Ι 

Ε  Ν  Ο 

ΤΟΔΑΝΤΩΝΕφΕΝΤΩΝΑΡ 

θγΗφ  Ι  *  Ω  Ν  Τ  Α 

Ι  Δ  Η 

ΜΟΤΙΩΝΙΔΑΙΟφΕΙΛΕΤ 

ΩΧΙΛΙΑίΔΡΑ 

Χ  Μ  Α 

*ΙΕΡΑ*ΤΩΙΔΙΙΤΩΙφΡ 

Α  Τ  Ρ  Ι  ΩΙ  Ε  £  Ρ  Ρ 

Α  Τ  Τ 

ΕΤΩΔΕΤΟΑΡΓΥΡ  ΙΟΝΤΟ 

ΥΤΟΟ  Ι  Ε  Ρ  Ε  Υ  * 

Τ  Ο  Δ 

ΕΚΕΛΕ  ΙΩΝΟ  Ι  ΚΟΗΑΥΤΟ 

*  Ο  φ  Ε  Ι  ΛΕΤΩΕ 

Ξ  Ε  Ι 

ΝΑ1ΔΕΚΑΙΑΛΛΩΙΤΩΙΒ 

ΟΛΟΜΕΝΩ  ■  ΤΩ 

Ν  φ  Ρ 

ΑΤΕΡΩΝΕ*ΡΡΑΤΤΕΝΤΩ 

Ι  Κ  Ο  Ι  Ν  Ω  Ι  Τ  Α  Υ 

Τ  Α  Δ 

ΕΝΑ  Ι  ΑΡΟφΟ  ΡΜ  Ι  ίί  Ν  Ο  (  Α 

ΡΧΟΝΤΟ*ΕΡ  Ι 

•  Η  φ 

Ι  ΙΕΝΔΕΤΟΝφΡΑΤΡ  ΙΑΡ 

ΧΟΝΡΕΡΙΩΝΑ 

•  Δ  Ι 

ΑΔ  Ι  ΚΑΙΕΝΔΕΗ  Ι  ΚΑΤΑΤ 

ΟΝΕΝ  Ι  ΑΥΤΟΝ 

Ε  Κ  Α 

*ΤΟΝΕΑΝΔΕΜΗΕΡ  Ι  γ  Η  φ 

Ι  (Η  Ι  ΟφΕΛΕΤ 

Ω  Π  Ε 

Ν  Τ  Α  Κ  Ο  *  Ι  Α*ΔΡΑΧΜΑ*  Ι 

Ε  Ρ  Α  *  Τ  Ω  Ι  Δ  Ι  Ι 

Τ  Ω  Ι 

ΦΡΑΤΡΙΩ..*ΡΡΑΤΤΕΝ 

ΔΕΤΟΝ  Ι  ΕΡΕΑ 

.  Α  Ι 

ΤΟΑΡΓΥΡ  Ι  ΟΝ 

•    •     • 

Ι  ΡΟΝΑΓΕΝΤΑ 
ΕΛΕΙΑΝΕΡ  ΙΤ 

•  Α  Ε  *  Δ  Ε  Κ 

■  Υ  *  Η  Ι  Ε 

Ρ  Ι  ΤΟΒΩΜΟΟφ 

.  Α  Δ  Ρ  Α  Χ 

ΜΑ*  Ι  Ε  Ρ  Α  *  Τ  Ω 

•  Ρ  Ρ  Α  Τ 

ΤΕΤΩΔΕΟ  Ι  ΕΡ 

.  Α 

ΥΤΟ*ΟφΕΙΛ. 

73 


ΨΗΦΙΣΜΑ   ΦΡΑΤΡΙΚΟΝ 


74 


Διός    φ  ρ  α  τ  ρ  ί  ο 
ιερεύς  Θεόδωρος  Εΰφαντίδο  αν- 
έγραψε και  έστησε  την  στηλην. 
Ίερεώσυνα  τώι  ΐερεϊ  διδόναι  τ- 
5   άδε•  άπό  το  [Λείο  κωλην,  πλευρόν,  Το- 
ς,  άργυρίο  |||•  άπό  το  κορείο  κωλη- 
ν,  πλευρόν,  Τος,  έλατηρα  χοινικια- 
ΐον,  οίνο  ή|/.ίχον,  άργυρίο  Κ 
Τάδε  έ'δοξεν  τοις  φράτερσι  έπι 
10  Φορμίωνος  άρχοντος  Άθηναίοι- 
ς,  φρατριαρχδντος  δε  Παντακλέ- 
ος  έξ  Οϊο. 

Ιεροκλής  εΐ— ε-  όπόσοι  |/ηπω  διεδικάσ- 
θησαν  κατά  τον  νόριον  τόν  Δηριοτιωνιδ- 
15  ών,  διαδικάσαι  περί  αυτών  τός  φράτερ- 
ας  αϋτίκα  ;./.άλα,  υποσχόμενος  προς  το  Δ- 
ιός το  φρατρίο,  φέροντας  την  ψηφον  άπ- 
ο το  βω;χο•  έ'ς  δ'  αν  δόξηι  μη  ών  φράτηρ  έσα- 
χθηναι,  έξαλειψάτω  το  όνομα  αύτδ  ό  ίερ- 
20   εύς  και  ό  φρατρίαρχος  έκ  το  γραμματεί- 
ο  το  έν  Δημοτιωνιδών  και  το  αντίγραφ- 
ο- ό  δε  έσαγαγώττόν  άποδικασθέντα  όφε- 
ιλέτω  εκατόν  δραχμάς  ιεράς  τώι  Διΐ  τ- 
ώι φρατρίωι,  έσπράττεν  δέ  τό  άργύριο- 
25  ν  τοΰτο  τόν  Ιερέα  και  τον  φατρίαρχο- 
ν  η  αυτός  οφείλεν,  την  δέ  διαδικασίαν 
τό  λοιπόν  *εναι  τώι  ύστέρωι  ετει  η  ώι  α- 
ν τό  κόρεον  θύσηι  τηι  κορεώτιδι   Άπατ- 
ορίων,  φέρεν  δέ  την  ψηφον  άπό  το  βωμό-  έ- 
30   άν  δέ  τις  βόληται  έφεΐναι  ές  Δημοτιων- 
ίδας  ών  άν  άποψηφίσωνται,  έξεϊναι  αϋ- 
'ώι•  έλέσθαι  οέ  έπ'  αύτοϊς  συνήγορος  τ- 
όν Δεκελειών  οίκον  πέντε  άνδρας  υπέ- 
ρ τριάκοντα  ετη  γεγονότας,  τούτος  δέ 
35   έξορκωσάτω  ό  φρατρίαρχος  και  ό  ιερε- 
ύς συνηγορήσεν  τά  δικαιότατα  και  όκ 
έάσεν  όδένα  μη  όντα  φράτερα  φρατρίζ- 
εν•  ότο  δ'άν  τών  έφέντων  άποψηφίσωντα- 
Δημοτιωνίδαι,  όφειλέτω  χιλίας  δρα- 
40  χμάς  Ιεράς  τώι  Διΐ  τώι  φρατρίωι•  έσπρ- 
αττέτω  δε  τό  άργΰριον  τοϋτο  ό  Ιερεύς 
το  Δεκελειών  οίκο,  η  αυτός  όφειλέτω•  έ- 
ξεϊναι δέ  και  άλλωι  τώι  βολομένωι  τώ- 
ν φρατέρων  έσπράττεν  τώι  κοινώι•  ταϋ- 
45  τα  δ'  'εναι  άπό  Φορμίωνος  άρνοντος•  έπι- 
ψ]ηφίζεν  δέ  τόν  φρατρίαρχον  περί  ών  ά- 


ν] διαδικάζεν  δέηι  κατά  τόν  ένιαυτόν 

έ'καστον,  εάν  δέ  {/.η  έπιψηφίσηι,  όφελέτ- 
ω  πεντακόσιας  δραχμάς  Ιεράς  τώι  Διΐ 

50  τώι  φρατρίω[ι,  έ]σπράττεν  δέ  τόν  ίερέα 
κ]αί  άλλο[ν  τόν  βο]λόμενον  τό  άργΰριον 
τοΰ]το  [τώι  κοινώι],  τό  δέ  λοιπόν  άγεν  τα 

• α  ές  Δεκέλειαν  έπι  τ- 

....  θ]ύσηι  έπί  το  βωμδ,  όφ- 

55   ειλέτω  πεντήκοντ]α  δραχμάς  ίεράς  τώ- 
ι Διι  τώι  φρατρίωι•  έσ]πραττέτω  δέ  ό  ιερ- 
εύς το  Δεκελειών  οίκο ;  η]  αυτός  όφειλέ- 
τω].  

Κανονικής  οίίσης  καθόλου  ειπείν  της  γραφής  έπ\ 
τής  στήλης,  δεν  είναι  χρεία  άλλο  τι  να  δηλώσω- 
μεν  ήμεΓς,  παρά  δτι  έν  τω  β'.  στίχω  τό  νΰν  άναγι- 
νωσκόμενον  όνομα  τοϋ  ιερέως,  ως  και  τό  τοϋ  πα- 
τρός του,  φαίνονται  σαφώς  έγκεχαραγμένα  έν  βαθύ- 
τερα κατά  τι  επιφάνεια,  άποξεσθέντων  διά  οίονδή- 
ποτε  λόγον  τών  έκεϊ  πρότερον  όντων  γραμμάτων. 
"Ετι  ρηθήτω,  δτι  τής  στοιχηδόν  ήτοι  ακριβώς  υπαλ- 
λήλου και  ισομήκους  τών  στίχων  γραφής,  τής  άπό 
τοϋ  ιγ'.  στίχου  και  έξης,  γίνονται  πέντε  εξαιρέσεις 
έν  τοΤς  στίχ.  ιθ'.  κ'.  κβ'.  λ'.  νς-'.  ο?τινες  £χουσιν  άνά 
31  γράμματα,  ένώ  οί  άλλοι  άνά  30. 

Ανωμαλία  δέ  ου  μικρά  έν  τη  πάλαια  ορθογραφία, 
ην  άπαράλλακτον  άπεδώκαμεν,  παρατηρείται  περί 
την  ει  δίφθογγο  ν  ,  έν  τοΓς  "'εναι  και  έξεΓ- 
ναι  και  έ  φεϊναι,  έν  τοις  κόρεον  και  κορείο, 
όφ  ελέτω  καϊ  όφειλέτω•  άλλ' αφέντες  ταϋτα  ας 
σπεύσωμεν  να  εΐπωμεν  τό  ούσιωδέστατον,  ότι  ή  επι- 
γραφή αυτή  είναι  πολύ  διδακτική  ού  μόνον  καθ'  όσον 
περιέχει  λεπτομερείς  ειδήσεις  πε,ρι  τοϋ  τρόπου  καθ' δν 
διεδικάζοντο  τά  τής  γνησιότητος  τών  εις  τάς  φρα- 
τρίας  εγγραφόμενων  πολιτών,άλλά  και  καθ' δσονσυμ- 
πληροϊκαϊ  διορθοΐ  άλλα  τινά  περί  τών  Αττικών  φρα- 
τριών,τά  όποια  ατελώς  μέχρι  τοΰδε  ή  συγκεχυμένως 
έγνωρίζομεν  έκ  τών  ρητόρων  και  τών  λεξικογράφων. 

Ό  παπά-Θεόδωρος,  ό  άναγράψας  και  στήσας  την 
στήλην,  φροντίζων  πρώτον,  ως  εικός,  περί  τών  ιε- 
ρατικών του  δικαιωμάτων,  τών  ίερωσύνων,  ά 
έδικαιοΰτο  νά  λαμβάνη  άπό  τών  έπι  τη  είσαγωγή 
τών  νεογνών  ε?ς  τους  φράτερας  τελουμένων  θυσιών 
και  διαστέλλων    αυτά  ευ  κα\  καλώς,  μας  διδάσκει 


75 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΛΕΤΣΙΝΟΣ 


76 


νά  διακρίνωμεν  άπό  τοϋ  μείου  (τοϋ  νυν  ίσως  πρώ- 
τον κατά  ταύτην  την  πτώσιν  γνωριζομένου,)  το 
κούρε  ι  ο  ν,  ΰποσημαίνων  άμα  το  κουρείο  ν  τοϋτο 
ώς  μείζονα  θυσίαν  δια  των  μειζόνων  κατά  ποιον  και 
ποσόν  ίερωσύνων. 

Έν  δέ  τω  εφεξής  άναγεγραμμένω  φρατρικώ  ψη- 
φίσματι,  τω  έπι  Φορμίωνος,  (396  πρό  Χρ.)  άπαν- 
τώσιν  οί  άγνωστοι  ήμϊν  τέως  Δημοτιωνίδαι,  ώς 
δνομα,  νομίζω,  φρατρίας.  Μέχρι  τούδε  ονόματα  φρα- 
τριών  έγνωρίζομεν  έξ  επιγραφών  τους  Άχνιάδας 
(&  Ι.  Ο.  463),  τους  Δυαλεϊς  (0.  Ι.  Α.  II,  600), 

τους  θερ^ικ (ΜίίΛβίΙ.  ά.  ά.  αι-οΗ.  ΙηδΙ.  II, 

σ.  186),  ι"σως  και  τους  Ζακυάδας  (ΜίίΛβίΙ.  κτλ. 
ΙΥ,σ.  287),δηλαδή  μόλις  το  τρίτον  του  όλου άριθμοϋ 


τών  δώδεκα,  οσαι  λέγονται  οτι  υπήρξαν  αίφρατρίαι. 
Ό  δέ  Δεκελειών  οίκος  ό  έν  στ.  λγ'.  και  μβ\  τί 
αρά  γε  ήτο  και  εις  ποίαν  σχέσιν  προς  τους  Δημο- 
τιωνίδας  εΰρίσκετο,  και  πώς  αυτός  φαίνεται  ρυθμί- 
ζων τα  τής  σκοτεινής  όπωσοϋν  εφέσεως  και  διά  τί  έχει 
Γδιον  ιερέα  ;  και  ό  ναός  τοϋ  φρατρίου  Διός  ποϋ  αρά  γε 
ήτο  ιδρυμένος,  έν  ΟΓω  τω  Δεκελεικώ,  (οπόθεν  ό  φρα- 
τρίαρχος  Παντακλής  ό  έν  στίχ.  ιβ'.)  ή  έν  αυτή 
τί)  Δεκέλεια;  τούτων  και  άλλων  τινών  ετι  άπο- 
ρημάτων,  α  εγείρει  το  δημοσιευόμενον  σήμερον  κεί- 
μενον,  δύναται,  νομίζω,  ή  εκθεσις  νά  παραλειφθή  έπϊ 
τοϋ  παρόντος. 

Έν  Αθήναις,  τί)  29  Μαίου  1883. 

ΣΤΕΦΑΝΟΣ  Α.  ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗΣ. 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ  ΕΞ  ΕΛΕΤΣΙΝΟΣ, 


( Συνέχεια )  (') 


5.(44) 


ωϊεινθηειςθεμετευκΛεΑνΑ 

ΚΤΟΡΑλΗΟΥΣΚΑίΓΕΝΕΗΝπΑΤΕ 

ρωνευκ\εΑπρΑξΑγορΑςηνε 

ΤΕΚΕΝΜΕλίΤΕΥΣλΗΜΟΣΤΡΑ 

ΤΟΣΗλΕφίλίΣΤΗφΥΝΤΕΣλΑ 

λΟΥΧΩΝΑΜφΟΤΕΡΟΙΤΟΚΕ 

ωνΑΑΑΑμεκΑιττΑιΑωνκος 
μειχοροσοιτοττρομυστων 
ΑΛΑωνεντεΑετΑιςςτεμ 
μΑκομΑιςιθεςΑν 

*Ω  ξεΐν[οι]  θηεΐσθε  μετ'  εύκλε'  ανάκτορα  Δηοΰς 
Και  γενεην  πατέρων  εύκλεα  Πραξαγόρα;, 

Ήν  έ'τεκεν  Μελιτεΰς  Δημόστρατος  ν-,δε  Φιλίσνη 
Φυντε;  Δαοούχων  αμφότεροι  τοκέων 

"Αλλά  με  και  παίοων  κοσμεί  χορός, ο'ϊ  τό  Προμυστών 

"Αλλων  έν  τελεταΐς  στέμμα  κόμαισι  θέσαν. 

(•)  Όρα  Έφημι.  Άρχαιολογ.  σελ.  1,  1883. 


Άναγινώσκονται  τ'  ανωτέρω  έπι  βάθρου  σχεδόν 
σώου  (ΰψ.  1,18,  πάχος  0,58,  και  0,68,  πλάτος 
0,56  και  0,68)  λίθου  πεντελικοΰ.  "Ανω  σώζονται 
αί  δπαι  τής  γομφώσεως'  μόνον  δέ  αί  τρεις  αύτοΰ 
πλευραι  είναι  λεϊαι,άς  και  περιθέει  πλούσιος  αρχιτε- 
κτονικός κόσμος  άνω  και  κάτω.  Τό  μέτρον  εΰοδοϋ- 
ται,  ώς  βλέπει  ό  αναγνώστης ,  αν  προστεθή  ή  συλ- 
λαβή οι  έν  τω  Ξεϊνοι,  ης  ή  παράλειψις  έν  τω  λί- 
θω  είναι  αληθώς  παράδοξος.  Ιίερι  τών  έν  αύτώ  ονο- 
μάτων ΐδε  ίβηοΓίΐιαηΙ  Β,βοΐι.  ΑγοΙι.  ά  Εΐβαβϊδ  σελ. 
150  και  230. 

Τό  Α  έ'χει  ποϋ  μεν  τόδε  τό  σχήμα  Α  ποϋ  δέ 
τόδε  λ.  Ή  σύνταξις  τών  τελευταίων  στίχων  πρέ- 
πει νά  ήναι  « Κοσμεί  με  χορός  παίδων ,  ο"ί  τό 
στέμμα  τών  Προμυστών  έθεσαν  κόμαισιν  άλλων 
έν  τελεταΐς»  ή  «Κοσμεί  με  χορός  παίδων,ο'ί  τό  στέμ- 
μα τών  Μυστών  προυθεσαν  κόμαισιν  έ  ν  τελεταΤς  άλ- 
λων »=πάντοτε,  οι  παϊδές  μού  είσιν  ήδη  μυσταγω- 


77 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΛΕΤΣΙΝΟΣ 


78 


γοί.  ΓΙρομύστης'  ή  λέξις  δέν  σημειοϋται  έν  τω 
θησαυρώ  τοϋ  Ερρίκου  Στεφάνου'ώς  αμφίβολοι  δέ  φέ- 
ρονται και  αϊ  π  ρ  ο  μ  υ  ω,  προμυεϊσθαι,  π  ρ  ο- 
μ  ύ  η  σ  ι  ς. 

Έν  όμοίω  προς  το  ήμέτερον  βάθρω  υπάρχει  έγ- 
κεχαραγμένη  ή  ΰπ'  αριθ.  397  τοϋ  0.  Ι,  Ο.  έπιγρα- 
φή,ένθα  μόνον  άντι  ΕΝΕΚΕΝ  άναγνωστέον  ΕΝΕΚΑ, 
ώς  δ  λίθος  κελεύει  και  ορθώς  δ  Μουστοξύδης  έπέ- 
στειλε  τω  Βοικχίω.'Ακατάληπτα  δέ  μοι  είναι  δσα  έν 
Ο.  Ι.  Α.  III.  680  και  έν  Ι,βΓηοπη.ΚβοΙι.  ΑγοΙι-  σελ. 
171  λέγονται, δτι  δήθεν  είχε  μετακομισθήό  λίθος  είς 
Αθήνας  υπό  τοϋ  ΓαανβΙ  και  κατά  τήν  έπανάστασιν 
τοϋ  1821  εΐχεν  άπολεσθή'ό  ΒοβοΙίΗ  εκφράζεται  ουχί 
σαφώς  περί  τούτου.*Άπορον  δέπώς  και  τήν  ύφ'ήμών 
νϋν  το  πρώτον  δημοσιευομένην  έπιγραφήν,  δεν  ειδεν 
δ  Ρουηυβνΐΐΐβ.  Αμφότερα  τάβάθρα  (τότε  ήμέτερον 
και  το  παρά  Βοικχίω)εύρέθησαν  σχεδόν  ταυτοχρόνως 
(τήν  1  Οτ>'  και  1 1  Τ>ν  Σεπτεμβρίου  παρελθόντος  έτους) 
και  πλησίον  αλλήλων  υπό  έπίχωσιν  μόλις  0,30  - 
0,40  Γ.Μ.Ώσαύτως  έν  όμοίω  τοις  προειρημένοις  βά- 
θρω (ΰψ.1,38,πλ.  0,7  5  και  0,60,πάχ.  0,60  καί0,50, 
αρχιτεκτονικός  κόσμος  άπλοΰς)  ή  ΰπ'  αριθ.  379  έν 
τω  0.  Ι.  Ο.  φερομένη  έπιγραφή,άλλ' δ  χαράκτης  τά 
μεν  μείζονα,τά  δέ  μικρότερα  χαράξας  τά  γράμματα 
διέταξεν  ούτως,  ώστε  νά  καταλαμβάνωσιν  δλόκλη- 
ρον  σχεδόν  τήν  έπιφάνειαν  τοϋ  βάθρου,  νά  μή  μένη 
δέ  άλλου  μέν  μείζον  ,  άλλου  δέ  έλασσον  περιθώριον 
προς  τά  δεξιά  και  αριστερά.  Σαφώς  δ'  έν  τω  λί- 
θω  άναγινώσκονται  ΘΥΓΑΤΡΟΣ  ,  ΕΠΕΡΩΤΗΜΑ  , 
ΥΙΟΝ,  ΔΑΜΙΑΝΟΥ. 

6.(47) 

ΗΤΤΟΛΙΣ 
Α.ΜΕΜΜΙΟΝΕΤΤΙΒΩΜΩΙθΟΡΙΚΙΟΝ 
ΤΟΝΑΤΤΟΔΑΔΟΥΧΩΝΚΑΙΑΡΧΟΝΤΩΝ 
ΚΑΙΣΤΡΑΤΗΓΩΝΚΑΙΑΓΩΝΟΘΕΤΩΝ 
ΤΟΝΚΑΙΑΥΤΟΝΜΕΤΑΤΩΝΑΛΛΩΝΑΡΧΩΝ 
ΚΑΙΛΙΤΟΥΡΠΩΝΑΡΞΑΝΤΑΤΗΝΕΠΩ 
ΝΥΜΟΝΑΡΧΗΝΚΑΙΣΤΡΑΤΗΓΟΝΕΤΤΙΤΑ 
ΟΠΛΑΚΑΙΕΤΤΙΜΕΛΗΤΗΝΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΙΑΣ 
ΘΕΟΥΑΔΡΙΑΝΟΥΚΑΙΑΓΩ  Ν  Ο  θ  ΕΤ  Η  Ν  ΤΡΙΣ 
ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΝΤΕΤΤΟΛΛΑΚΙΣΠΕΡΙΤΩΝΜΕ 
ΠΣΤΩΝΕΝΟΙΣΚΑΙΠΕΡΙΓΕΡΟΥΣΙΑΣΜΥΗ 
ΣΑΝΤΑΠΑΡΟΝΤΟΣΘ  ΕΟΥΑΔΡΙΑΝΟΥ 


ΜΥΗΣΑΝΤΑΘΕΟΝΛΟΥΚ Ι Ο  Ν  Ο  Υ  ΗΡΟΝ 
ΑΡΜΕΝΙΚΟΝΠΑΡΘΙΚΟΝΚ  ΑΙ  ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ 
ΜΑΥΡΗΛΙΟΝΑΝΤΩΝ Ι ΝΟΝ  ΚΑΙ  Μ  ΑΥΡΗΛΙΟΝ 
ΚΟΜΜΟΔΟΝΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥΣΣΑΡΜΑΤΙΚΟΥΣ 
Λ]ΙΤΟΥΡΓΗΣΑΝΤΑΤΟΙΝΘΕΟΙΝΕΤΕΣΙΝτΤΟΝ 
•ΑΡΧΙΕΡΕΩΝΤΟΝφίΛΟΠΑΤΡΙΝ 

Ή  πόλις 

Λ(εύκιον)  Μέμμιον  έπί  Βωμω  Θορίκιον,  τον  άπό  Δχ- 
όούχων  και  αρχόντων  και  στρατηγών  και  άγωνοθετών, 
τον  και  αυτόν  μετά  των  άλλων  άρχων  καί  Λιτονογιών 
άρξαντα  την  έπώνυμον  άρχην,  και  στρατηγόν  έπί  τά 
όπλα  και  έπιμελητην  γυμνασιαρχίας  Θεοϋ  'Αδριανοΰ 
και  άγωνοθε'την  τρίς,  πρεσβευτην  τε  πολλάκις  περί  τών 
μεγίστων, έν  οίς  και  περί  γερουσίας,  μυήσαντα, παρόντος 
Θεοϋ  Αδριανού, μυήσαντα  Θεόν  Λούκιον  Ούηρον  Άρμε- 
νικόν  ,  Παρθικόν  και  Αυτοκράτορα  Μ(άρκον)  Αύρηλιον 
Άντωνΐνον  και  Μ(άρκον)  Αύρηλιον  Κόμμοδον  Γερμανι- 
κούς, Σαρματικούς,  [λε]ιτουργησαντα  τοϊν  θεοϊν  έ'τεσιν 
νς•(;)  τόν  .  αρχιερέων  τον  φιλόπατριν. 

Άναγινώσκονται  τ'  ανωτέρω  έπι  βάθρου  πεντελι- 
κοϋ  μαρμάρου  δμοίου  τόν  άρχιτεκτονικόν  κόσμον  καί 
τόν  άλλον  τρόπον  της  κατασκευής  τοίς  προειρημέ- 
νοις.  "νψ.  1,37,πλάτ.  0,67  και  0,83,  πάχ.  το  σωζό- 
μενον,  διότι  όπισθεν  φαίνεται  δν  τεθραυσμένον,  1,00 
Γ.Μ.  Στίχ.  άπόστασις  0,025  γραμμάτ. 0,005-0,01 
μέγεθος  αυτών  0,025.  Προ  τοϋ  Α  τοϋ  τελευταίου  στί- 
χου διακρίνεται  γραμμή  τις  ώσειλείψανον  ένόςΤΤ.Τοϋ 
προτελευταίου  δέστίχ.  τό  τελευταϊον  γράμμα  Ο  έχει 
εντός  τό  Ν,μή  υπάρχοντος  προς  τά  δεξιά  χώρου  έν  τω 
λίθω,δπως  προστεθή  έκεΐ*  ωσαύτως  δέ  και  τό  όγδοον 
γράμμα  Ω  τοϋ  τελευταίου  στίχου  έ'χει  εντός  του  τό  Ν. 
άβλεψίαι  αύται  τοϋ  χαράκτου'τοϋ  αύτοϋ  δέ  αμάρτημα 
ύπολαμβάνω και  τήν  επανάληψιν  μυήσαντα  έν  στί- 
χω  12':' .Ν7  έξέλαβον  ώς  αποτελούντα  δμοϋ  τόν 
αριθμόν  56  και  διά  τήν  άνω  έπ'  αμφοτέρων  έν  ω- 
τικήν,  οΰτως  ειπείν,  γραμμήν  και  διότι  μόνον  6 
ετών  λειτουργία  τοϊν  θεοϊν  δεν  θά  ήτό  τι  μέγα  καΐ 
σπάνιον.  Ό  τιμώμενος  άνήρ  είναι  όχι  άγνωστος  ώς 
δ  ίπΐ  βωμώ  χρηματίσας  (ΙΙαράβ.  ίβηοΓΟίαηΙ 
ΚβοΗβΓ.  ΑγοΙι.  σελ.  173-175)  και  ώς  επώνυμος 
άρχων  (0.  Ι.  Ο.  Ι,  272  Β.  και  ϋιιιτιοηΐ.  ΑγοΗοπ- 
Ιβ8  Αΐΐιιίηίβη»,  σελ.  94  ),  άλλ'  έκ  τοϋ  ημετέρου  λί- 
θου γίνεται  φανερόν  οτι  και  άλλας  ήρξεν  άρχάς,πολ- 


79 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


80 


λά  δέ  υπέρ  των  συμπολιτών  του  διεπράξατο  προς 
τους  ισχυρούς  των  χρόνων  του  πρεσβεύσας  πολλάκις 
περί  πολλών  κα\  περί  Γερουσίας,  της  ίερας  δηλ.  τής 
ένΈλευσϊνι(ΙΙαράβ.  ίβηΟΓ.  Κ.Αι-.σελ.  137  0. 1.  Ο. 
αριθ.  399), ης  πιθανόν  το κΰρος  να  έΐχεκλονισθή  χατ' 
εκείνους  τους  χρόνους  ή  και  δλως  καταργηθή.  *Αν 
ή  μύησις  τών  ως  μυηθέντων  ένταϋθα  αναφερομένων 
είναι  και  άλλοθεν   γνωστή,  αγνοώ.  Τον  .  αρχιε- 


ρέων ειμή  τι  αμάρτημα  τοϋ  χαράκτκτου  υποκρύ- 
πτεται ή  τι  έξερρύη  (ΑΤΤ ;  πλείονα  τών  δύο  γραμ- 
μάτων προ  τοϋ  Α  δεν  χωρεί  ό  λίθος)  ή  φράσις  μοι 
είναι  ακατάληπτος.  Το  βάθρον  έξεχώσθη  την  13ιν 
Σεπτεμβρίου.  Φέρει  δέ  άνω  δπάς  γομφώσεως  ούχι 
καθ'  ολοκληρίαν  σωζομένας,  παθόντος  και  έκεϊ  τοϋ• 
λίθου  βλάβην. 


7.(53) 


ΩΜΥΣΤλΙΤΟΤΕΜΕίλΕΤλΝλΚΤΟΡΟΥΕΚπΡΟφλΝΕΝΤλ 

νυιινενΑργενΑιςνυνΑεμεθημεριον 

ΕΚΠΡΟΓΟΝΩΝΡΗΤΗΡλλΟΓΟΙΣΕΝλΓΩΝΙΟΝλίΕΙ 
ΤΩΝλΠΟπλΥΣλΜΕΝΟΣΘΕΣφλΤλΝΥΝίλΧΩ 

ΟΥΝΟΜλλΟΣΤΙΣΕΓΩΜΗλίΙΕΟΘΕΣΜΟΣΕΚΕΙΝΟ 
ΜΥΣΤΙΚΟΣΩΧΕΤλΓΩΝΕΙΣλλλΠΟΡφΥΡΕΗΝ 

ΑλλΟΤλΝΕΙΣΜλΚλΡΩΝΕλΘΩΚλίΜΟΡΣΙΜΟΝΗΜλΡ 
λΕΞΟΥΣΙΝΤΟΤΕλΗΠλΝΤΕΣΟΣΟΙΣΜΕλΟΜλΐ 

ΝΥΝΗλΗΠλΐλΕΣΚλΥΤΟΝΟΥΝΟΜλΠλΤΡΟΣλΡΙΣΤ^ν 

φλΙΝΟΜΕΝΟΙΩΟΣΚΡΥΥΕΝλλΟΣΠΕΛ λ 
ΟΥΤΟΣλΤΤΟλλΩΝΙΟΣλΟΐλίΜΟΣΟΝ^ 

ΣΗΜλΙΝΕΙΜΥΣΤλΙΣΟΥΝΟΜλΠλτ 
ΣΥΝλΕπΟΣΕίλλΩΝίφΕΡΩΝΥΜΟΣΕΥΠλ 


*Ω  [λύσται,τότε  μ'εί'δετ  ανακτόρου  εκ  προφανέντα 
Νυξίν  έν  άργεναΐς,  νυν  δε  [/.εθτι^έριον 
Έκ  προγόνων  ρητηρα  λόγοις  έναγώνιον  αΐεί* 
Τών  άποπαυσάρ,ενος,  θέσφατα  νυν  ίάχω. 
Ούνορ,α  δ '  όστις  έγώ  [λη  δίζεο•θεσμος  εκείνο 
Μυστικός  ωχετ'άγων  εις  άλα  πορφυρέτιν 
Άλλ'  όταν  εις  [χακάρων  έλθω  και  [χόρσιριον  ήμαρ, 
Λέζουσιν  τότε  δν;  πάντες  όσοις  [χέλοριαι. 
Νϋν  ηδη  παίδες  κλυτόν  οΰνθ[λα  πατρός  αρίστου 
Φαίνουν,  ό  ζωός  κρύψεν  αλός  πε.  .  .  . 

Ούτος  Απολλώνιος  άοίδιρ.ος,  ό'ν  <ρ 

Σημαίνει  ρ.ύσταις  οΰνομχ  πατ[ρός  ; 

Συν  δέ  Ποσειδάωνι  <ρερώνυ[χος  εύπα 

Άναγινώσκονται  τ'  ανωτέρω  έπι  βάθρου  κυ- 
λινδρικοΰ  ανεστραμμένου  έπι  της  άσβεστο- 
πλακοκτίστου  στρώσεως  ευρεθέντος  και 
χατά  χώραν  άφεθέντος.  Ίκανόν   αύτοϋ  μέρος    προς 


τα  κάτω,  κατά  τά  δεξιά  και  όπισθεν,  έξέλιπεν. 
"Γψ.  1,10  διάμετρος  0,80.  Αρχιτεκτονικός  κόσμος 
άνω  μόνον  απλούστατος.  Γραμμάτων  μέγεθος 
0,03.  Άπόστασις  στίχων  0,02.  Τών  πέντε  τε- 
λευταίων από  τών  άλλων  0,07  περίπου.  Λίθος  πεν- 
τελικός.  Την  συμπλήρωσιν  τών  τελευταίων  στί- 
χων άς  ευρωσιν  άλλοι*  έγώ  οφείλω  νά  σημειώσω 
δτι  άλλος  στίχος  δεν  υπήρχε  κατωτέρω.  Άπολ- 
λώνιος  II  οσειδώνοςή  Ποσειδωνίου  δεν  ση- 
μειοΰται  έν  τω  καταλόγω  τών  ίεροφαντών  τοϋ  Γβ- 
ηοπτιαηΐ  (ΚβοΙιβΓ.  ΑιόΗ.  σελ.  141).  Κυροϋται  δέ 
υπό  τοϋ  λίθου  το  υπό  τοϋ  Λουκιανοΰ  και  άλλων  λε- 
γόμενον,οτι  ό  Ίεροφάντης  ην  ίερώνυμος,  ώνομά- 
ζετο  δηλ.  τω  άξιώματι  αύτοϋ  μόνον  και  ούχι  και  τω 
ονόματι  ζών, άλλα  βεβαίως  ούχι  έν  τοΐςΈλληνικοΐς 
χρόνοις,  ως  το  εις  Ίεροφάντην  Χαιρήτιον  ψήφι- 
σμα μας  διδάσκει  (ΐ^ε  κατωτέρω  αριθ.  10). 


■81  ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 

8,(54) 

ΓΗΡλλΕΗΝ^ΥΧΗΝΕΠλΚΜΑΐΜΕμίΜΑτίΓλΑΥΚΟΕ 

κΑΐκΑΛλΕΙΚΕΡλίΐΑίΙΚΡΕΙΤΤΟΝΑΠΝφΡΟΕΥΝΗΝ 
ΟΡΓίλπλΕΙΝΕφΑΐΝΕΒΡΟΤΟΙΕφΑΕΣΙΜΒΡΟΤΑλΗΟΥΕ 

ει  μ  Αετ  εελε,κ  λτΜλ  η  λ  θ  επρο  ε  Α  θ  Αν  λτο  υπ 

ηκΑΛονεκμΑκΑρωνμυετηριονουμονονεινΑι 
τονθΑνΑτονθνητοιεουκΑκονΑΛΛΑγΑθον 


82 


Γτηραλέην  ψυχήν  έπ'  άκ;./.αίω  σώματι  Γλαυκός 

ίΚαί  κάλλει  κεραίας  κρείττονα  σωφροσύνην 
"Οργια,  ττασιν  έφαινε  βροτοΐς  φαεσίμβροτα  Δηοϋς 
Είναετές,  δεκάτω  δ'  ήλθε  προς  αθανάτους. 
*Η  καλόν    έκ  μακάρων   μυστήριον,  ού  μόνον   είναι 
Τον  θάνατον  θνητοΐς  ού  κακόν,   άλλ'  αγαθόν. 
ΈπΊ  βάθρου  κυλινδρικού,  ου  ελλείπει  σχεδόν  το 
χισυ.  "ϊψος  όλόκληρον  σωζόμενον  0,80,  διάμετρος 
,00  Γ.  Μ.,  δ  λίθος  πεντελήσιος•  λεία  δε  μόνον  ή 
ί,ιΐιφάνεια  κατά  το  ένεπίγραφον  μέρος.  Ευρέθη  επίσης 
(6,50  Γ.Μ.  μακράν  άπό  τοϋ  υπ'άριθ.  7  βάθρου  προζ 
μεσημβρίαν)  άνεστραμμένον  έπι  της  άσβεστοκτίστου 
πλακοστρώσεως  και  αφέθη  ωσαύτως  κατά  χώραν 
έξεχώσθη  την  20,Γ'ν  Σεπτεμβρίου.   Ό  άπλοϋς    αυτοϋ 
κατά  τά  άνω   μόνον    αρχιτεκτονικός  κόσμος  είναι 
κατεστραμμένος  σχεδόν  καθ'  ολοκληρίαν.  Άπόστασις 
στίχ.  0,02.  Τό  σχήμα  των  γραμμάτων,άν  δεν  άπα- 
τώμαι,  δεικνύει  τους  άπό  τοϋ  Γου  μ.  Χ.  αιώνος  και 
εφεξής  χρόνους.    Τό  Σ  άπαξ  μόνον    ούτω  εΰρηται 
γεγραμμένον.  Γλαΰκιςτις'Ιεροφάντης  μνημονεύεται 
(ίβηοΓ.  Κ.  ΑγΛ.  σελ.  141  και  εφεξής  ),  άλλα  δέν 
φαίνεται  νά  ήναι  ό  αυτός  με  τον  ήμέτερον  ένταϋθα. 

10.(38) 


9.(46) 

ι  ερ'οφΑ  ν  τη  ο 
ΑττοΛΑινΑριοο 

Ίεροφάντης 
Άπολλινάριος 

Έπι  βάθρου  κυλινδρικού  πεντελησίου  λίθου  όπι- 
σθεν τεθραυσμένου-  ό  κατά  τά  άνω  μόνον  αρχιτε- 
κτονικός αΰτοϋ  κόσμος  άπλους  και  κατά  τό  πλεί- 
στον βεβλαμμένος-  ή  επιφάνεια  του  ούχι  πάσα  λεία. 
Τψ.  0,75  διάμετρος  1,00.  Ευρέθη  ωσαύτως 
(την  11ιν  Σεπτεμβρίου)  άνεστραμμένον  Ιπ\  της 
άσβεστοκτίστουπλακοστρώσεως  και  αφέ- 
θη κατά  χώραν  προς  βορραν  και  εις  άπόστασιν  3,60 
Γ.  Μ.  άπό  τοϋ  υπ'άριθ.  7  βάθρου.  Φαίνεται  δτι  τά 
τρία  ταΰτα  βάθρα  μετεχειρίσθησαν  οί  Βυζαντινοί  ώς 
βάσεις  κιόνων  ή  έν  γένει  ώς  στηρίγματα  κτίσματος 
τίνος  έκεϊ  έν  τη  έμπροσθεν  τής  Πρόναου  Στοάς  αυλή. 
Όσον  έγώ  οίδα,  τό  όνομα  άλλαχόθεν  δέν  είναι  γνω- 
στόν. Τούτου  δέ  και  τοϋ  προειρημένου  μετά  θάνατον 
βεβαίως  έστήθησαν  ανδριάντες. 


ΘΡΑ*ΥφΩΝΙΕΡΟΚΛΕΙΔΟΥΞΥΡΕΤΑΙΩΝΕΙΓΕΝ 

ΕΠΕΙΔΗΟΙΕΡΟφΑΝΤΗίΧΑΙΡΗΤΙΟίΕΥΝΟΥίΩΝΔΙ 

ΑΤΕΛΕΙΤΩΙΓΕΝΕΙΤΩΙΤΕΚΗΡΥΚΩΝΚΑΙΕΥΜΟΛ 

ΠΙΔΩΝΚΑΙΛΕΓΕΙΚΑΙΡΡΑΤΤΕΙΟΤΙΑΝΔΥΝΗΤΑΙ 

ΑΓΑΟΟΝΥΠΕΡΑΥΤΩΝΚΑΙΤΟΙίΑΠΟΔΗΜΟΥίΙΝΕ 

ΡΙΤΑίίΠΟΝΔΟφΟΡΙΑίΔΙΑΤΕΛΕΙΜΕΤΕΥΝΟΙΑί 

ΑΓΟΓΡΑφΩΝΤΗΝΕΡΑΓΓΕΛΙΑΝΑΝΑ*ΤΡΕφΕΤΑΙ 

ΔΕΚΑΙΕΝΤΕΙΑΡΧΕΙΤΗίΙΕΡΕΩίΥΝΗίΕΥίΧΗΜΟ 

ΝΩίΑΝΕΓΚΛΗΤΟΝΕΑΥΤΟΝΠΑΡΑίΚΕΥΑΙΩΝΟΡΩ 


83 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ 


84 


ΑΝΟΥΝΚΑΙΤΑΓΕΝΗφΑΙΝΗΤΑΙΤΙΜΩΝΤΕίΤΟΥ* 
ΟΝΤΑ*ΕΥΝθΥ*ΤΕΚΑΙΑΞΙθΥ*ΕΑΥΤΩΝΑΓΑΘΕΙ 
ΤΥΧΕΙΔΕΔΟΧΘΑΙΚΗΡΥΞΙΚΑΙΕΥΜΟΛΡΙΔΑΙίΕΠΑΙΝΕ 
*ΑΙΤΟΝΙΕΡθφΑΝΤΗΝΧΑΙΡΗΤΙΟΝΡΡΟφΗΤΟΥΕΛΕΥ 

ίΙΝΙΟΝΚΑΙίΤΕφΑΝΩίΑΙΜΥΡΡΙΝΗίίΤΕφΑΝΙΙΙΩί 

ΡΑΤΡΙΟΝΕίΤΙΝΑΥΤΩΙΕΥΝΟΙΑίΕΝΕΚΕΝΗΝΕΧΩΝ 

ΔΙΑΤΕΛΕΙΕΙίΤΑΓΕΝΗΚΑΙΑΝΑΓΟΡΕΥΕΙΝΤΟΥΤΟΝ 

ΤΟΝ*ΤΕφΑΝΟΝΔΙΟΝΥ*ΙΩΝΤΩΙΡΑΤΡΙΩΙΑΓΩΝΙ 

ΕΛΕΥίΙΝΙΕΝΤΩΙΟΕΛΡΩΙΤΗ(ΔΕΑΝΑΓΟΡΕΥίΕΩί 

ΤΟΥίΤΕφΑΝΟΥΕΠΙΜΕΑΕΙίΟΑΙΤΟΥίΑΡΧΟΝΤΑί 

ΤΟΥίΑΕΙΚΑΘΙίΤΑΜΕΝΟΥίΕΞΕΚΑΤΕΡΟΥΤΟΥΓΕΝΟΥί 

ΑΝΑΓΡΑΥΑΙΔΕΤΟΔΕΤθΥΗφΙ*ΜΑΕΝ*ΤΗΛΕΙΛΙΘΙΝΕΙ 

ΚΑΙίΤΗίΑΙΕΛΕΥίΙΝΙΕΝΤΕΙΑΥΛΕΙΤΟΥΙΕΡΟΥΤΗί 

ΔΕΡΟΗίΕΩίΤΗΗΤΗΛΗίΚΑΙΤΗ^ΑΝΑΟΕίΕΩ^ΕΠΙ 

ΜΕΛΗΟΗ ΝΑΙΤΟΥίΑΡΧΟΝΤΑίΤΩΝΓΕΝΩΝ 


ΚΗΡΥΚΕί 
ΚΑΙΕΥΜΟΛΠΙΔΑΙ 
ΤΟΝΙΕΡΟφΑΝΤΗΝ 
Χ  Α  Ι   Ρ   Η   Τ   Ι   Ο   Ν 
ΕΛΕΥί  ΙΝΙΟΝ 


θρασυφών  Ίεροκλείδου  Ξυπεταιών  είπεν. 
Έπειδη  ό  Ίεροφάντης  Χαιρήτιος  εΰνους  ων  δι- 
ατελεί τω  γένει  τω  τε  Κηρύκων  και  Εύμολ- 
πιδών,  και  λέγει  και  πράττει  ότι  αν  δύνηται 
αγαθόν  υπέρ  αυτών,  και  τοις  άποδημοϋσιν  ε- 
πί τάς  σπονδοφορίας  διατελεί  μετ'  εύνοιας 
απογράφων  την  έπαγγί.Ιία,Υ,  αναστρέφεται 
δε  και  έν  τη  άρχη   της  ίερεωσύνης  εύσχημο 
νως  άνέγκλητον  εαυτόν  παρασ/.ευάζων"  6πω[ς 
άν  οϋν  και  τα  Γένη  φαίνηται  τιμώντες  τους 
οντάς  ευνους  τε  και  άξιους  εαυτών,  άγαθη 
τύχη,  δεδόχθαι  Κήρυξι  και  Εύμολπίδαις  έπαινέ- 
σαι  τον   Ίεροφάντην  Χαιρητιον  Προφήτου    Ελευ- 
σίνιον,  και  στεφανώσαι  μυρρίνης  στεφάνω,  ώς 
πάτριόν  έστιν  αύτω,  εύνοιας  ένεκεν,   ην  έχων 
διατελεί  εις  τα  Γένη,  κα'ι  άναγορεύειν  τοΰτον 
τον  στέφανον  Διονυσίων  τω  πατρίω  άγώνι 
Έλευσΐνι,  έν  τω  Θεάτρω'  της  δέ  άναγορεύσεως 
του  στεφάνου  έπιμελεΐσθαι  τους  άρχοντας 
τους  άεί  καθιστάμενους  έζ  έκατέρου  τοϋ  γένους" 
άναγράψαι  δε  τόδε  τό  ψήφισμα  έν  στήλη  λίθινη 


και  στησαι  Έλευσΐνι,  έν  τη  αύλη  του  ίεροΰ"  της 
δε  ποήσεως  της  στήλης  και  της  αναθέσεως  έπι- 
μεληθηναι  τους  άρχοντας  τών  Γενών. 


Κήρυκες 

και  Εύμολπίδαι 

τον  Ίεροφάντην 

Χαιρητιον 
Έλευσίνιον 


Άναγινώσκονται  τ'  ανωτέρω  μεταγεγραμμένα  και 
είς  την  συνήθη  γραφήν  έπι  στήλης  ΰμηττείου  λίθου, 
ος-ις  έξεχώσθη  μετ'  άλλων  δύο  ενεπίγραφων  (την  19 
Αύγούστου)είς  δχι  μέγα  βάθος  υπό  τό  σημερινόν  έδα- 
φος,άνω  δε  της  άσβεστοπλακοκτίστου  στρώ- 
σεως  κατά  την  βορειανατολικήν  της  Πρόναου  Στοάς 
γωνίαν.  *Αν  οί  ϋίΐβΐΐαηΐϊ,  και  δι'  επιπόλαιου  σκά- 
φης ήρεύνων  τά  έκεϊ,  ήθελον  έξ  άπαντος  άνεύρει  και 
τους  τρεις  ενεπίγραφους  λίθους,  έν  οϊς  και  τον  ήμέ- 


85 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


86 


τερον,  μοναδικόν  δντα  μέχρι  τοΰδε  είς  τό  εΤδός  του. 
(ΕβηοΓ.Κ.Αι•.  σελ.  141  και  εφεξής).  Της  στήλης 
(υψος  σωζόμενον  0,73,  πλάτος  0,45,  πάχος  0,10) 
έξέλιπεν  άρκετόν  μέρος  προς  τά  κάτω,  έβλάβη 
δε  και  το  άετωμάτιον  αυτής.  Ή  επιγραφή  όμως 
περιεσώθη  ήμϊν  άλύμαντος  και  ό  στέφανος  τής 
μυρρίνης,  εν  ω  είναι  έγκεχαραγμένα  τά  «Κήρυκες 
και  Εύμολπίδαι  κτλ».  Και  τούτου  τοΰ  Ίεροφάντου 
το  δνομα  δεν  είναι  άλλαχόθεν  γνωστόν,  μας  διδά- 
σκει δέ,  ως  ήδη  έσημειώθη,  οτι  έν  τοις  παλαιοτέ- 
ροις  χρόνοις  (  τό  τε  σχήμα  των  γραμμάτων  και  ή 
δλη  τοΰ  λόγου  ύφη  μαρτυροΰσιν  τούς'Ελληνομακε- 
δονικούς  χρόνους)  ό  Ίεροφάντης  δεν  ήτο  ίερώνυμος 
(παράβ.  άνωτ.  αριθ.  7).  Σπονδοφορία-  ή  λέξις 
μή  υπάρχουσα  έν  τοις  λεξικοΐς  κατεχωρίσΟη  τό  πρώ- 
τον έν  τω  άρτι  έκδοθέντι  πονήματι  «Συναγωγή  λέ- 
ξεων» τοΰ  Σ.  Κουμανούδη.  Το  νόημα  αυτής  σαφές, 
φαίνεται  όέ  οτι  είς  τους  σπονδοφοροϋντας  (πι- 
θανώς κατά  τάς  έν  ταΐς  έορταϊς  εκεχειρίας),  εκλεγό- 
μενους ίσως  μεταξύ  τών  δύο  γενών  ή  τοΰ  έτερου 
αυτών,  άπέγραφεν  ό  Ίεροφάντης  τήν  έπαγγελίαν  (πα- 


ραβ.  Βυΐΐ.  ά.  <:.  ΗβΙΙ.  1880  σελ.  226),  ό  δέ  ημέ- 
τερος Χαιρήτιος  μετ'  εύνοιας  και  προθυμίας  έπραττε 
τοΰτο.  Τω  γένει  τ  ω  τ  ε  Κηρύκων  καΐ  Ε 6- 
μολπιδών  έ'κφρασις  κάπως  παράδοξος  και  κατω- 
τέρω έτι  παραδοξοτέρα  ή  φράσις  πάτριον  αύτώ, 
είμή  ή  δοτική  αναφέρεται  είς  αυτόν  τον  Ίεροφάντην 
άλλαχοΰ  τά  γένη,  πρόςτά  γένη,  τώνγενών 
κτλ.  Θ  ε  ά  τ  ρω•  ό'τι  υπήρχε  τοιούτον,  είνε  και  άλλο- 
θεν  γνωστόν  ποϋ  δμως  εκείτο  εισέτι  δέν  έγνώσΟη•  Γσως 
κατά  τήνμεσημβρινήν  πλευράν  τοΰ  λόφου  τής  Ακρο- 
πόλεως δχι  πολύ  μακράν  τοΰ  Σαπωνοποιείου,εί 
και  λείψανα  δέν  φαίνονται  περισωΟέντα.  Άναγο- 
ρεύειν,  έπιμελεϊσΟαι•  διαρκής  ήτοι  επανα- 
λαμβανόμενη άναγόρευσις  στεφάνου,  αν  και  έν 
έτέρω  τιν'ι  περί  οιουδήποτε  άρχοντος  ή  άλλως  ευερ- 
γέτου έν  γένει  ψηφίσματι  ευρηται,  άγνοώ'.  (Ιίαράβ. 
και  ΕβηοΓ.  II.  Αγ.  αριθ.  26  και  47•  περί  δέ  τής  αυ- 
λής τοΰ  ίεροΰ,  Πρακτικά  τής  Αρχαιολογικής 
Εταιρίας  τοΰ  1882). 

Έν  Έλευσΐνι  τ?;  24»    Μαίου  1883. 

Δ.  ΦΙΛΙΟΣ. 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ 

ΕΚ  ΤΩΝ  ΕΝ  ΕΠΙΔΑΓΡΙΑ  ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ. 

( Συνέχεια )  (') 


17. 


Βάθρο  ν  έφθαρμένον,  έν  ώ  άναγινώσκεται• 


Π  Ο  Π  Λ  Ι  Λ  Ι  Ο  Ν 

Γ  Η  Γ  Λ  Ο  Ν 


Ύψ.  0,67.  πλ.  0,40,  πάχ.  0,34. 


18. 


Ετερον  έν  ώ  άναγινώσκεται" 


π  Λ  Ι  Λ  Ι  Ο 

Δ  Η  Ο  Α  Ν  Ε 


'   "Ορα  Έοτ,μ.  Άρχαιολογ.  σ;λ.  25,  1883. 
ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1883. 


19-20. 

Μέγα  περιφερές  βάθρον  έκ  δύο  πλακών  συγκείμε- 
νον,  έν  αις  αί  έξης  δύο  έπιγραφαί* 

ΑΤΤΟΛΙΣΤΩΝΕΤΤΙΔΑΥΡΙΩΝ 
ΤΙΒΕΡΙΟΝΙΟΥΛΙΟΝΣΙΑΝΘΟΥ 
ΥΙΟΝΚΛΑΥΔΙΑΝΟΝΑΡΕΤΑΣ 
ΕΝΕΚΕΝΚΑΙΕΥΝΟΙΑΣΤΑΣ 
ΕΙΣΑΥΤΑ  Ν 

Ά  -όλις  των    'Ε-ιδαυρίων 
Τ'.βέριον   Ίοΰλιον  Σιάνθου 
υίόν  Κλαυδιανόν  άρετας 
ένεκεν  και  εύνοιας  τάς 
είς  αύτάν. 


87 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΠΙΔΑΤΡΟΥ 


88 


Έπι  της  αυτής  δέ  πλακός  και  της  παρακείμενης, 

ή  έξης• 

ΑΠΟΛΙΣΤΩΝΕΠΙΔΑΥΡΙΩΝ 
ΛΑφΑΝΤΑΝΔΑΜΟφΑΝΕΟΣ 
ΑΡΕΤΑΣ ΕΝΕΚΑ  ΚΑΙ ΕΥΝΟΙΑΣ 
ΤΑΣΕΙΣ  Α  ΥΤ  ΑΝ 

Ά  ττόλις  των   Έπιδαυρίων 
Λαφάνταν  Δα[λοφάνεος 
άρετας  ένεκα  και  εύνοια; 
τας  εις  αΰτάν. 

'ϊψ.  0,72,  πλάτος  της  πρώτης  πλακός  1,12, 
της  δευτέρας  0,42,  πάχος  αμφοτέρων  0,50. 

Ι 

21. 

Βάθρον  τετραγωνικόν,  έν  ω• 

ΑΠΟΛ  Ι  ΣΑΤΩ  Ν  ΕΠΙΔΑΥΡΙΩΝ 
ΓΑΙΟ  Ν  ΙΟΥΛΙΟ  ΝΛΑΚΩΝΟΣ 
ΥΙΟΝΣΠΑΡΤΙ  ΑΚΟΝ 
ΑΡΕΤ ΑΣΕΝ  ΕΚΕΝ 

Ά  πόλις  α  των   Έπιδαυρίων 
Γάϊον  Ίούλιον  Λάκωνος 
υΐόν  Σπαρτιακόν 

άρετας  ένεκεν. 

*ϊψ.  0,70,  πλ.  0,65,  πχ.  0,68.  —  Μηκ.  γραμ. 
0,022. 

22. 

Βάθρον  τετραγωνικόν.  έν  ω* 

Δ  Ι  Ι       Κ  Α  Σ  Ι  Ω  Ι 
ΕΛΛΑΝΟΚΡΑΤΗΣ 
ΗΡΑΚΛΕΙΔΟΥ 

Παρά  πόδας  εΐνε  κεχαραγμένος  κύκλος  καΐ  ετέρα 
χειρι  γράμματα  ΛΑ. 

Ό  Ζευς  έπωνομάσθη  Κάσιος  έκ  τοϋ  ναοϋ  αύτοϋ 
έν  τω  μεταξύ  Αραβίας  και  Αιγύπτου   Κασίω  όρει. 

'ϊψ.  0,68,  πλ.  0,48,  πχ.  0,25.  —  Μη*,  γραμ. 
0,035. 


23-24. 

Αιθίνη  πλάξ  βάθρου,  έν  ή• 

ΚΛΑΥΔΙΑΝΤΙΒ-ΚΛΑΥΔΙΟΥ 

ΠΟΛΥΚΡΑΤΟΥΣΘΥΓΑΤΕ 

ΡΑΔΑΜΑΡΩΤΙΒ-ΚΛΑΥΔΙΟΙ 

ΦΑΙΔΡΙΑΣΚΑΙΠΑΥΛΟΣΟΙ 

ΥΙΟΙΑΡΕΤΗΣΕΝΕΚΕΝΚΑΙ 

ΣΩφΡΟΣ ΥΝ Η ΣΕ3ΕΝ ΤΟ     . 

ΛΗΣΤΟΥΠΑΤΡΟΣΤΙΒΚΛΑΥ 

ΔΙΟΥ3ΕΝΟΚ.ΛΕΟΥΣΑΝΕΘΗ 

ΚΑΝΚΑΤΑΤΗΝΤΗΣΒΟΥΛΗΣ 

ΚΑΙΤΟΥΔΗΜΟΥΓΝΩΜΗΝ 

Κλαυδίαν  Τιβερίου  Κλαυδίου 
Πολυκράτους  θυγατέ- 
ρα Δαριαρώ  Τιβέριοι  Κλαύδιοι 
Φαιδρίας  και  Παύλος  οί 
υιοί  άρετϊίς  ένεκεν  και 
σωφροσύνης,  ές  εντο- 
λής τοΰ  πατρός  Τιβερίου  Κλαυ- 
δίου Ξενοκλέους,  άνέθη- 
καν  κατά  την  της  βουλής 
και  τοΰ  δηριου  γνώριην. 

'ϊψ.  0,66,  πλ.  9,43,  πχ.  0,40.  — Μηκ.  γραμ 


0,025. 

Τοΰ  αύτοϋ  λίθου  έγένετο  και  έτερα  χρήσις  έν 
ύστερωτέροις  χρόνοις  και  ούτως  έν  τη  παρακείμενη 
πλευρά  έχαράχθη,  και  δη  κατ'  άντίίτροφον  διεύθυν- 
αν, ή  έξης  επιγραφή• 

Α  Ε  Κ  Λ  Η  Π  Ι  ω 
ΚΛΥΤΟΜΗΤΙΔ. 
ΑφΡΙΚΑΝΟΕ 
Ο  Ι  Ε  Ρ  Ε  Υ  Ε 
Τ  Ο     Β 

Άσκληπιψ 

κλυτομήτιδ[ι 

Αφρικανός 

ό  ίερεϋ; 
τό  €' - 


89 


ΕΠΙΓΡΛΦΑΙ    ΕΞ   ΕΠΙΔΑΤΡΟΤ 


90 


25-26. 
Μεγάλη  πλάξ  βάθρου,  έν  ή  δύο  έπιγραφαί' 

ΤΑΓΥΜΝΑΣΙΑΤΑΕΝΕΤΤΙΔΑΥΡΩΙ 
Κ]ΑΙΟΙΣΥΜΠΟΛΙΤΕΥΟΝΤΕΣ 
ΙΣΙΩΝΑΑΤΤΟΛΛΩΝΙΟΥΕΤΤΙΔΑΥΡΙ 
ΟΝΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣΑΝΤΑΕΝΛΥΚΕΙΩΙ 
ΑΡΕΤΑΣΕΝΕΚΕΝΚΑΙΕΥΕΡΓΕΣΙΑΣ 
ΤΑΣΕΙΣΑΥΤΟΥΣ 

Τ  χ  γυμνάσια  τχ  έν  Έπιδχύρω 

κ]αί  οί  συμπολιτεύοντες 
Ίσίωνχ  Απολλώνιου   'Επιδχύρι- 
ον  γυμνχΏαρχηιτχντχ  έν  Λυκείω 
άρετας  ένεκεν  και  εΰεργεσίχς 
τας  εις  αυτούς. 

ΑΤΤΟΛΙΣΑΕΤΠΔΑΥΡΙΩΝ 
ΙΣ  ΙΩΝ  ΑΑΤΤΟΛΛΩΝ Ι  ΟΥ 
ΕΤΤΙΔ  Α  ΥΡΙΟ  Ν 

ΤΟΝΑΥΤΑΣΕΥΕΡΓΕΤΑΝ 

Ά  πόλις  ά  'Επιδχυρίων 
Ίσιωνα  Απολλώνιου 

Έπιδαύριον 
τον  αΰτχς  εΰεργέτχν. 

"ϊψ.  0,68,  πλ.  1,14,  πχ.  0,40. 

27. 
Έτερα  πλάξ  ομοιόμορφος    και  ισομεγέθης  ,  έν  ή' 

ΟΥΕΤΟΥΡΙΟΝΠΑΚΚΙΑΝΟΝ 
ΤΟΝΣΥΝΚΛΗΤΙΚΟΝ 

ΚΑΙΕΥΕΡΓΕΤΗΝΗΓΓΟΛΙΣ 

ΗΤΩΝΕΤΤΙΔΑΥΡΙΩΝ  Β 

Οϋετούριον  Πακκιανόν 

τον  συνκλν,τικόν 
κχί  εΰεργέττ,ν  τ,  πόλις 

ή  των   Έπιδαυρίων- 


28. 


Πλαζ  βάθρου,  έν  ή• 


*ϊψ.  0,85,  πλ.  0,80,  πχ.  0,35.  — Μήκ.  γραμ. 
0,045. 

29. 

Στήλη  Έρμου,  ούτινος  ελλείπει  ή  κεφαλή ,  έν  ή• 


ΕΠΙΚΤΗΤΟ  Ν 

ΤΟΝΕΥΣΕΒΕ 

ΣΤΑΤΟΝ 

ΟΦΙΛΟΣ 


Επίκτητον 
τον  εΰσεβέ- 

στατον 
ό  φίλος, 


Ο  ΚΛ  Η  π  ι  ω 

Άσκληπιώ 

οροΐω 

όρθίω 

Ι  Ο  Ν ΥΟ Ι  00 

Διονύσιος. 

"ϊψ.  0,75,  πλ.  0,33.  -Μ.  γραμ.  0,025. 

30-31. 

Τρεις  πλάκες  έκ  σκληροί)  τιτανόλιθου  άνήκουσαι 
εις  μέγα  τετραγωνικών  επίμηκες  βάθρον  (μ.  1,70), 
έν  αις  τρεις  έπιγραφαί,  αί  έξης• 

ΑΤΤΟΛΙΣΑΤΩΝΕΤΤΙΔΑΥΡΙΩΝ 
ΑΝΕΘΗΚΕΕΥΑΝΘΗΕΥΝΟΜΟΥ 
ΕΤΤΙΔΑΥΡΙΟΝΑΡΕΤΑΣΕΝΕΚΕΝ 
ΚΑΙΕΥΝΟΙΑΣΑΣΕΧΩΝΔΙΑΤΕΛΕΙ 
ΕΙΣΑΥΤΑΝ 

Ά  πόλις  ά  των   'Επιδαυρίων 
άνέθηκε  Εΰχνθη  Εύνό[/.ου 
'Επιδαύριον  άρετχς  ένεκεν 
και  εύνοιας  ας  έχων  διατελεί 
εις-  αϋτχν . 

Έπι  τοϋ  πρώτου  τούτου  λίθου  και  τοϋ  δευτέρου 
ή  έξης• 

ΕΠΙ  .  .  .  . ΥΑ.  .  . 

ΕΥΝΟΜΟΥΕΤΤΙΔΑΥ 

ΥΙΩΝΟΝΣΥΜΒΟΥΛΕ. .ΝΤΑΤΑΚΡΑ 

ΤΙΣΤΑΕΝΠΑΝΤΙΚΑΙΡΩΙΚΑΙΑΝΔΡΑ 

ΑΓΑΘΟΝΟΝΤΑΠΕΡΙΤΑΝΤΤΟΛΙΤΕΙΑΝ 

ΚΑΙΕΥΕΡΓΕΤΗΚΟΤΑΤΤΟΛΛΑΚΑΙΜΕΓΑ 

ΛΑΤΑΝΤΤΟΛΙΝΑΡΕΤ.  .ΕΝΕΚΕΝΚΑΙ 

ΕΥΝΟΙΑΣΤΑΣΕΙΣΑΥΤΑΝ 

Ά  πόλις  ά  των  ]  'Επι[δχυρίων  Ε]ΰχ[νθγ] 

Εΰνόμου   'Επιδχύ[ριον 

υίωνόν  ιϊυυ.βουλε[ύο]ντχ  τχ  κρχ- 
τιστχ  έν  παντί  κχιρψ  κχί  χνδρα 
αγαθόν  οντά  περί  τχν  πολιτείχν 


91 


ΕΠΙΓΡΛΦΑΙ   ΕΞ   ΕΠΙΔΑΥΡΟΓ 


92 


και  εύεργετηκότα  πολλά,  και  αεγά- 
λα  ταν  πόλιν  άρετ[ας]  ένεκεν  και 
εύνοιας  τϊς  εις  αύτάν. 

Έπι  τοϋ  τρίτου  δέ  λίθου  σώζονται  τα  έξης  γράμ- 
ματα: 

ΩΝΕΠΙ 
Α  Τ  Η  Γ  Υ 
Α  Ι  Ρ  Ι  Ο  Ν 
Ε  Υ  Ε  Ρ 

32. 

Πλαζ  περιφερούς  βάθρου  έκ  σκληρού  τιτανόλιθου, 

ΑΤΤΟΛΙΣΑΤΩΝΕΤΤΙΔΑΥΡΙΩΝΤΤΟΛΥΚΡΑΤΗΕΥΑΝ 

ΘΕΟΣ 
ΕΤΤΙΔΑΥΡΙΟΝΑΝΔΡΑφΙΛΟίΤΑΤΡΙΝΑΓΩΝΟΘΕΤΗ 

ΣΑΝΤΑ 
ΟΤΙΑΓΑΘΩΣΑΤΤΟΛΛΩΝΕΙΑΚΑΙΑΣΚΛΑΤΤΙΕΙΑ 
ΚΑΙΣΑΡΗΑΑΡΕΤΑΣΕΝΕΚΑ 

Ά  πόλις  α  των   Έπιδαυρίων  Πολυκράτ*)  Εΰάνθεος 
Έπιδαύριον  άνδρα  φιλόπατριν  άγωνοθετησαντα 
ότι  άγαθώς  Απόλλων  εΐα  και  Άσκλαπιεΐα  [και 
Καισαρη(8Ϊθ)α  άρετας  ένεκα. 

Τψ.  9,73,  πλ.  1,20,  πχ.  0,90.  —  Μηκ.  γραμ. 
0,032. 

33. 

Πλάξ  γεισώματος  έκ  κυματίου  και  άβακος.  Έπι 
τοϋ  κυματίου  άναγινώσκονται* 

ΤΕΛΕΕφΟΡΗΐ 

"ϊψ.  0,26,  πλ.  0,57,  πχ.  0,31. 

34. 

Τεμάχιον  έκ  πωρίνου  λίθου,  έν  ω- 

.   .   .ΣΑΡΧΙΛΕΟΝΤΟΣ 


Ύψ.  0,22,  πλ.  0,33,  πχ.  0,27. 

35. 

Άνθέμιον  έξ  δπτης  γης,  έν  ω* 

ΑΟΚΛΗΤΤΙΟΥ 

Ευρέθη  παρά  την  δυτικήν  πλευράν  του  προς  ανα- 
τολάς της  Θόλου  τοϋ  Πολυκλείτου  δωρικού  ναοϋ, 
ήτοι  του  ναοϋ  τοϋ  Άσκληπιοΰ. 

36. 

Τεμάχιον  ψηφίσματος  εύρεθέν  ωσαύτως  παρά  τον 
ναόν  τοϋ  Άσκληπιοΰ* 

ΟΙΠΡ60Β 
ΒΟΥΛΗΙΔΗΧίωΐ 
Χ  Η  Ο  Α  Ν  Α  Κ  ε  III 6  Ν  Ο  Υ 
ΚΑΤΑΤΟΥΤΟΔΗΤΗΝε 

κΑΐτοΥειερωίιεΝΟΥ 

εΝΑΓΧοεεΝτωτεχι 

ζωΝτεεεΓΝωϋϋΐεΝ 

ΧείΡΟΤΟΝΙΑΟΤ 

τοΥεχιεΝ  Δει 

ΑΡείΟΘΑΙΚΑΙΤΟΥΟΑΔ 
ΗΤΟΓΟΥΝεΥφΗϋΟ,ΟΤΑΤΟΝεΐΠ 

τωΝποΛίτεΥοχιεΝωΝπΑΡΗϋχ 

ΤΟϋΝΚΟΙΝωΝΙΊΡΑΓΧΙΑΤωΝφ 

πΟΝΤΑΟΔεΤΑΟίεΡΟΟΥΝΑΟΗΤ 

πΟΛΙΤείΑπΑΡΗϋΟ,ΙΝΙΝΑϋϋΙΗΚΑ.. 

ΝοιτοΔίΑΤΟΥτοεΓΝωϋυυεΝΥχι 

εΟΤωΔΗΠΡΟΟΤΑΧίεΛΛΟΝΤΑ 

χείΡοτοΝεΐΝίερε 


'ϊψ.  0,28,  πλ.  0,24,  πχ.  0,14. 


Π.   ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ. 


93 


94 


ΤΡΕΙΣ  ΚΕΦΑΛΑΙ  ΕΞ  ΑΤΤΙΚΗΣ. 


(  Όρα  π(ν.  4,  5,  6. 


Δημοσιεύοντες  έν  τούτω  τω  τεύχει  λιθογραφικά; 
εικόνας  κατά  ιχνογράφησα  του  Κ™  ΟίΙΙίβΓΟΠ  τριών 
κεφαλών,  τών  μέν  δύο  έκ  της  έν  Αθήναις  Άκροπό- 
πόλεως  ,  της  δέ  τρίτης  έξ  Έλευσΐνος,  εύπρόσδεκτον 
βεβαίως  ποιοϋμεν  έργον  τοΐς  άρχαιολογοϋσιν. 

Ή  έν  τω  πίνακι  4':'  ύπ'  αριθ.  Ι  απεικονιζόμενη 
Αθηνάς  κεφαλή  δεν  είναι  άγνωστος  εις  τον  άρχαιο- 
λογικόν  κόσμον  ανευρεθείσα  κατά  το  18630ν  έτος, 
οτε  ήρξατο  οίκοοομούμενον  το  έν  Άκροπόλει  Μου- 
σεΐον,  ούχι  εις  μέγα  βάθος,  άλλ'  έν  έπιχώσει  πάν- 
τως αρχαία,  ώς  τά  της  λατύπης  πώρων  και  μαρ- 
μάρων στρώματα  έμαρτύρουν  κατά  τήν  προφορι- 
κήν  προς  ημάς  άνα/.οίνωσιν  τοϋ  Γενικού  Εφόρου 
τών  Αρχαιοτήτων  κ.  Π.  Εύστρατιάδου,  είχε  γίνει 
έκτοτε  γνωστή  διά  μικράς  περιγραφής ',  έτι  δέ 
γνωστότερα  κατόπιν  διά  γυψίνων  εκμαγείων.  Καί- 
περ  δέ  παρά  πάντων  σπουδής  και  μελέτης  άξια  κρι- 
νομένη, παραδόξως  πως  δέν  έτυχε  μέχρι  τούδε  δη- 
μοσιεύσεως μετ'  εικόνος. 

Ή  κεφαλή,  ώς  άπλοϋν  βλέμμα  έπι  τοϋ  πίνακος 
δεικνύει,  έχει  δυστυχώς  ίκανάς  βλάβας  και  δέν  δύ- 
ναται νά  ρηθή  περί  αυτής  ότι  είναι  ίΐί  βυοηΪΒδίπια 
οοηδθΓναζίοηΐί -•  πλην  άλλων  μικρότερων  βλαβών 
ή  ρις  είναι  σχεδόν  πάσα  άποκεκρουσμένη,  ή  δέ  αρι- 
στερά παρειά,  τό  κατ'  αυτήν  μέρος  της  γένυος 
(=πηγουνίου)  και  ή  δεξιά  όφρύς  ίκανώς  βεβλαμμέ- 
ναι*  και  αυτή  δέ  ή  καθ  δλον  της  το  σχήιια  σωζό- 
μενη δεξιά  παρειά  σπουδαίαν  υπέστη  βλάβην,  άπο- 
(βαλόντος  έκεϊ  τοϋ  μαρμάρου  τήν  λείαν  έπιφάνειάν 
του  ■*.  Και  ούτως  όμως  έχουσα  ή  κεφαλή  είναι 
[οΰδε'ις  ό  άντιλέγων)  λόγου  άξιον  εύρημα  τών  τότε 

1  Βλέπε  Κίΐΐβΐυβ  <1<μ•  8ο•υΙρ.  ζα  Λΐΐιβη  νοη  8^1»βΙ.  σελ.  340. 
1  ΒαΙΙ.  άβΐ  ΙιΐίΙ.  1864.  σελ.  185. 

*  Τήν  φΚ4Λφ  Μ»Μ)«  5:ν  ίδήλοισεν  έπι  τη;  εΐχόνος  τής  χ  α  τ' ενώ- 
πιον ό  χ.  ΟίΙΙίίΓΟίι,οπως  μή  τόν  ό'λον  αυτής  παραβλάψη  /αρακτήρα. 


Όλίγον  τι  μεγαλειτέρα  τοϋ  φυσικοΰ  μεγέθους  ' 
φέρει  πλαστικώς  δεδηλωμένον  έπι  τοϋ  λίθου  κρά- 
νος αττικό  ν,  έν  τω  μέσω  τοϋ  οποίου  άνω  βα- 
θεϊα  και  μεγάλη  τετράγωνος  δπή  (βάθος  0,125, 
μ.  0,13,  πλ.  0,1 1  )  έχρησίμευεν  ώς  φαίνεται  προς 
έ'νθεσιν  τοϋ  λόφου.  Το  κράνος  περιθέει  στεφάνη  ή 
ταινία  άναγεγλυμμένη  έκ  τοϋ  αύτοϋ  λίθου  (πλ. 
0,04,  υψος  ήτοι  πάχος  0,005  περίπου)  και  φέρουσα 
έν  ολω  18  στρογγύλας  μικράς  (  διαμ.  0,01  ),  άλλα 
βαθείας  (0,06  0,07)  όπάς,  μιας  τών  οποίων  πέριξ 
διέκρινα  και  έγώ  κύκλον  ώσει  τά  ίχνη  κομβίου 
ήτοι  κεφαλής  ήλου,  όστις  έκεϊ  πιθανώς  έγομφοϋτο, 
κατά  δέ  τήν  προς  τά  έσω  αυτής  παρ  υφή  ν  σώζον- 
ται εις  δύο  μέρη  ακόμη  λείψανα  μετάλλου  (  χαλ- 
κού) τω  λίθω  προσπεφυκότα.Ή  γνώμη  ότι  το  πλα- 
στικώς έπι  τοϋ  λίθου  δεδηλωμένον  κράνος  έκάλυ- 
πτεν  έλασμα  χαλκοΰν  και  προς  σύνδεσιν  αύτοϋ  έχρη- 
σίμευον  αί  της  στεφάνης  όπαί  φαίνεται  και  έμοι  πι- 
θανή, ει  και  μη  κατά  πάντα  μοι  σαφής  2. 

"Οτι  ή  κεφαλή  εξεταζόμενη  κατά  τον  τύπον 
και  τον  τρόπον  τής  εργασίας  της  μαρτυρεί  χρόνους 
της  τέχνης  ίκανώς  αρχαίους  ουδεμία  ανάγκη  διά  μα- 
κρών νά  ρηθή  ένταΰθα.  Τό  λοξόν  τής  θέσεως  τών 
οφθαλμών,  οί  σφόδρα  κυρτοί  και  προβεβληκότες  αυ- 
τών βολβοί,τό  τυπικόν  τοϋ  στόματος  μειδίαμα  και  ή 
διασκευή  τής  κόμης  πρόκεινται  άψευδή  τούτου  μαρ- 
τύρια* άλλ'έχει  καί  τι  ιδιάζον  ή  κεφαλή•  αί  γραμμαι 
δηλ.  τών  χειλέων  είναι  πολύ  μάλλον  κατά  φύσιν  ή 
έν  άλλοις  άρχαϊκοϊς  έργοις  πεπλασμέναι,  αί  δέ  πα- 
ρειαι  μακραί  μάλλον  ή  πλατεΐαι,  και  ευτραφείς  και 
σαρκώδεις,ώστε  τά  ζυγωματικά  καϊ  τά  τών  γνάθων 
οστά  σχεδόν  νά  μή  διακρίνωνται,δίδουσιν  είς  τό  όλον 

•  Έν  τώ  κίνβκ  άπειχονίσΟη  εις  τό  '/^  τοϋ  μεγέθους  της. 

2  Βλέπε  ΜίΙοίιΙιοΓοΓ  (Ιίβ  Μα»6βα  ΑΐΙιβιΐδ  σελ.  24.  Παράόαλε 
δέ  χαι  όσα  οιάρορα  περ'ι  τούτου  λέγει  ό  ΟνβιΊιβοΙί  έν  τή  Οβ&θ(ι. 
<1βΓ  ΡΙβκΙίΙν  Ι  σελ.  147  τής  νεωτάτης  έχδόσεως. 


95 


ΚΕΦΑΛΑΙ    ΕΞ   ΑΤΤΙΚΗΣ 


96 


πρόσωπον  σφόδρα  ώοειδές,άλλ'όχι  και  άχάριτον  σχή- 
μα, και,  άν  μή  άπατώμαι,  έν  τούτω  τω  τύπω  δύ- 
ναται τις  νά  ένίδη,  οίονει  έν  τη  γενέσει  της,  την 
άττικήν  καταγραφήν  (ρΓοΠΙ)  των  περί  τόνΦει- 
δίαν  χρόνων.  Τοΰτο  δ'  ΐ'σως  και  ή  ζωή,  ην  κατώρ- 
θωσε  νά  εμφύσηση  εις  τον  λίθον  ό  τεχνίτης,  έμ- 
ποιοΰσι  τω  θεωμένω,  μ'  δλας  τάς  έν  τοις  καΟ'  έ'κα- 
στον  ατέλειας,  εύάρεστον  έντύπωσιν,  άρκεϊ  έπ'  ολί- 
γον νά  εχη  έξησκημένον  το  όμμα  είς  άπόλαυσιν 
της  άπό  της  θέας  τοιούτων  έργων  ηδονής.  Ό  λίθος 
φαίνεται  και  είς  έμέ  πάριος,  άν  και  νά  βεβαιώσω  το 
πράγμα  δεν  δύναμαι'  πεντελήσιος  βεβαίως  δεν  είναι* 
χρώματος  δ'  ίχνη  ούδαμοϋ  πλέον  διακρίνονται. 

Ή  έν  τω  πίνακι  δ*  ύπ'  αριθ.  II  απεικονιζόμενη 
έκ  πεντελικοϋ  μαρμάρου  και  του  φυσικού  με- 
γέθους κατά  τι  μικρότερα  '  γυναικεία  κεφαλή  ευ- 
ρέθη τήν  13Γιν  Σεπτεμβρίου  παρελθόντος  έτους  έν 
ταϊς  υπό  τήν  έμήν  έποπτείαν,  δαπάναις  δε  της  Αρ- 
χαιολογικής εταιρίας  γενομέναις  άνασκαφαϊς  των  έν 
Έλευσϊνι  ιερών  τόπων,  είς  βάθος  3,50  Γ.  Μ.  υπό 
τό  σημερινόν  έδαφος  ήτοι  2,50  περίπου  υπό  τήν 
άσβεστοπλακόκτιστον  στρώσιν  της  αυλής  τοϋ  ναού. 
Περί  τής  έκεϊ  έπιχώσεως  έρρήθησαν  άλλαχοΰ  τά 
δέοντα*  2  ένταΰθα  άναγκαϊον  νά  έπαναληφθη  μό- 
νον δτι  κατ'  έμέ  κριτήν  ή  έπίχωσις  αύτη  πρέπει  νά 
ή  σύγχρονος  ή  αρχαιότερα,  ούχι  δε  νεωτέρα  τής 
πρόναου  στοάς  τής  υπό  Φίλωνος  κτισθείσης. 

Και  ή  κεφαλή  αύτη,  ώς  ή  είκών  δεικνύει,  δέν  εί- 
ναι αλώβητος*  και  ταύτης  ή  ρις  είναι  σχεδόν  πάσα 
άποκεκρουσμένη*  βλάβην  δ'  έπαθον  ου  μικράν  τό  τε 
π  ηγού  νιον  (Κϊηιι)  και  τά  ώτα  αμφότερα,  μάλιστα 
δέ  τό  άριστερόν  ή  δέ  δεξιά  παρειά  και  ταύτης  δέν 
σώζει  τήν  λειότητα  τής  επιφανείας  τοϋ  μαρμάρου* 
βεβλαμμέναι  δέ  είναι  κατά  τι  οι  τε  οφθαλμοί  και  τά 
βλέφαρα*  άλλ'  οίονει  προς  άποζημίωσιν  μικράν  ή  κε- 
φαλή σώζει  και  νυν  ετι  χρωματισμού  ζωηρά  ίχνη* 
ή  κόμη  ην  ερυθρά*  τό  δέ  στέφον  αυτήν  διάδημα 
έκοσμεϊτο  ά  ν  θ  ε  μ  ί  ο  ι  ς  και  κάλυξιλωτοΰπρα- 
σίνου  νυν,   κυανού  δ'  ίσως  έξ  αρχής  χρώματος  3. 


'  Έν  τώ  πίνακι  άπεικονίσΟη  εις  τό  1/2  τοί  μεγεΌους  της. 
8  "Ορα  Πρακτικά  της  Αρχαιολογικής    εταιρίας  τοϋ  1882. 
3  Κυανοΰ  χρώματος   ελάχιστα  διεσώθησαν  ίχνη,  κατά  δέ  τήν  γνώ- 
μην  του  χ.  ΟΪΙΙίέΓΟη   τοΰτο  ήν  τό  έξ  αρχής  χρώμα,  υπό  τής  κατιώ- 


Τό  όπισθεν  μέρος  τοΰ  διαδήματος,  τό  και  άκόσμητον, 
σώζει  ωσαύτως  ί'χνη  έρυθροΰ  χρωματισμού. 

Και  ή  κεφαλή  αύτη  ισχυρά  φέρει  τά  μαρτύρια  των 
χρόνων  τής  ποιήσεώς  της'ού  μόνον  τοΰ  κρανίου  ό  σχη- 
ματισμός '  και  ή  διασκευή  τής  κόμης,  άλλα  και  των 
οφθαλμών  ή  θέσις  και  οί  βολβοί  αυτών,  καίπερ  μή 
είς  ύπερβολήν  προβεβληκότες,  και  τοΰ  στόματος  ό 
σχηματισμός,  μάλιστα  δέ  τών  χειλέων  αϊ  γραμμαι 
κατά  πολύ  τών  τής  προηγουμένης  ύπολειπόμεναι, 
και  τό  έν  ταύτη  έμφανέστερον  τυπικόν  μειδίαμα, 
πάντα  ταΰτα  φέρουσιν  έτι  τόν  τύπον  τής  πάνυ  αρ- 
χαϊκής τέχνης*  τεχνικώτερόν  πως  φαίνονται  πέπλα - 
σμένα  τά  ώτα,  δισκοειδέσιν  ωσαύτως  ένωτίοις  κο• 
σμούμενα  μετά  γεγραμμένων  π  ρ  α  σ  ί  ν  ω"  χρώματι 
ροδάκων  και  τήν  όπήν  τοΰ  ακουστικού  πόρου  ισχυ- 
ρώς δεδηλωμένην  φέροντα,  ώς  τοΰτο  ένπάνυ  πολλοίς 
εργοις  τής  αρχαϊκής  τέχνης  εύρηται  γιγνόμενον*  αϊ 
οέ  παρειαι  ούτε  τό  ευτραφές  και  σαρκώδες  τής  προη- 
γουμένης, ούτε  πάλιν  τό  ίσχνον  και  λιτον  τής  επο- 
μένης έ'χουσαι  και  οίονει  έν  τω  μέσω  ίστάμεναι,  δί- 
δουσιν  είς  τό  πρόσωπον  μακρόστενον  μέν ,  άλλ'  όχι 
κα\  όλως  άμοιρον  άποστρογγυλώσεώς  τίνος  καταλ- 
λήλως όρώμενον  ωοειδές  σχήμα*  καθόλου  δέη  εργα- 
σία εμφαίνει  σκληρότητα  τίνα  τής  σμίλης  τοΰ  έρ- 
γασαμένου  πολλαχοΰ,και  δέν  δεικνύει  τήν  άκρίβειαν 
έκείνην,  ήν  πολλάκις  έν  εργοις  τής  αρχαϊκής  τέ- 
χνης θαυμάζομεν.  Ό  τεχνίτης  τής  ημετέρας  κεφα- 
λής φαίνεται  οίονει  μή  χρησάμενος  πανταχού  πάσι 
τοϊς  έργαλείοις  έν  τη  εκτελέσει  τοΰ  έργου  του*  τοΰ- 
το όέ  και  αντιθέσεις  τινές  έν  τω  σχηματισμώ  τών 
διαφόρων  αυτής  μερών  (τών  παρειών  λ.  χ.  έχουσών 
όχι  άσχημον  τό  περίγραμμα  και  ένιαχοΰ  άπ α- 

σεως,  ώς  μεταλλικόν  (Κθ1>α11),  εις  πράσινον  μεταβληΟε'ν  όπου  δέ  και 
τών  δύο  τούτων  χρωμάτων  λείψανα  δέν  ϋπάρχουσι,  διακρίνονται  ακόμη 
ΰποκίτρινοι  οί  τύποι  τών  κοσμημάτων. 

1  Τοΰτο  ώς  και  τά  τής  ίιπ'  άρ.  III  κεφαλής  φέρουσα)  άνω  οπήν 
στρογγύλην  μικράν  (διαμ.  0,01)  αλλά  βαΟεϊαν  (0,06).  Τοιαΰται  όπαί 
παρετηρήΟησαν  και  έν  πολλαΐς  κεφαλαϊς  τών  μετοπών  τοΰ  Μεγάλου 
Ναοΰ  έν  Όλυμπία,  περί  ων  ό  κ.  Τΐ'οα  λε'γει  οτι  αύται  έχρησίμευον 
«προς  έ'νΟεσιν  προφυλακτικοΰ  τίνος  έπιΟε'ματος  κατά  πάση;  αυτών  βλά- 
βης κατά  τήν  τοποΟε'τησίν  των  και  τήν  έξακολούΟησιν  κατόπιν  τής  οι- 
κοδομής τών  ανωτέρω  μερών  τοΰ  ναοΰ»  (Αΐ18§Γ.ζα  ΟΙ^Ίϊΐρ.  IV  σελ. 
28-29).  Διά  τόν  αυτόν  άραγε  ή  παραπλήσιόν  τίνα  σκοπόν  έ'φερον 
τοιαύτας  όπάς  και  αί  ήμε'τεραι  κεφαλαί,  αϊτινες  δέν  άνήχον  βεβαίως  εις. 
μετόπας,  ή  έξ  αυτών  γενομένης  αφορμής  πρέπει  άλλη  τις  έξήγησις  τοΰ 
πράγματος  νά  ζητηΟή ; 


97 


ΚΕΦΑΛΑΙ   ΕΞ   ΑΤΤΙΚΗΣ 


98 


λήν  την  έπιφάνειαν  τοΰ  μαρμάρου  προς  τό  στόμα 
έν  γένει  και  την  κόμην)  και  ό  πεντελικός  λίθος,  έξ 
ου  είναι  πεποιημένη  μ'  έκαμαν  έπ'ι  στιγμήν  να  πι- 
στεύσω,  όταν  ή  κεφαλή  ευρέθη,  ότι  άρχαιζον  και 
δχι  άρχαϊκον  έργον  είχον  προ  οφθαλμών. 

Ή  έν  τω  πίνακι  6 Ρ  ύπ'  αριθ.  III  απεικονιζόμενη 
γυναικεία  κεφαλή  '  φυσικού  περίπου  μεγέθους  2  και 
παρίου  λίθου,  ώς  φαίνεται,  άνευρέθη  έν  ταΐς  τοϋ 
παρόντος  έτους  δαπάναις  της  Αρχαιολογικής  Ε- 
ταιρίας έν  τη  Άκροπόλει  γενομέναις  άνασκαφαϊς, 
αΐτινες  και  άλλα  πολλά  και  λόγου  άξια  έργα  της 
αρχαϊκής  τέχνης  ήνεγκον  εις  φως  '.  Δυστυχώς  και 
αυτή  μας  περιήλθε  όχι  όλως  αλώβητος,  πολλαχοϋ 
δε  φέρει  ίχνη  καύσεως  βλαψάσης  όχι  ολίγον  την 
λειότητα   της  επιφανείας  τοϋ  μαρμάρου  4. 

Περί  τοϋ  τεχνητού  της  έπιχώσεως  προς  ίσοπέδωσιν 
τοϋ  κατά  τά  ανατολικά  τοΰ  Παρθενώνος  ανωμάλου 
βραχώδους  εδάφους  έν  αυτή  τη  πέμπτη  π.  Χ.  έκα- 
τονταετηρίδι  και  πιθανώς  ευθύς  μετά  τήν  άποπερά- 
τωσιν  τοϋ  έργου  τοΰ  Ικτίνου  ουδεμία  δύναται  νά 
ύπαρξη  αμφιβολία  και  κατ'  άκολουθίαν  ουδέ  περί  της 
άρχαϊκότητος  τών  έκεϊ  πολλών  ευρημάτων  αν 
δε  μεταξύ  τούτων  ήλθον  καί  τίνα  εις  φώς  χρόνους 
μεταγενεστέρους  μαρτυροΰντα,  το  πράγμα  είναι 
εύεξήγητον,  άφοϋ  έν  τοις  βυζαντινοϊς  και  τοις  μετέ- 
πειτα χρόνοις  έδώ  και  έκεΐ  της  αρχαίας  έπιχώσεως 
ήνεωχθησαν  βόθροι  ή  έκτίσθησαν  δεξαμεναί,  ώς 
ή  σκαφή  έδειξε.  Το  πώς  δ'  ευρέθησαν  έκεϊ  έρριμένα 
προς  άπλήν  ίσοπέδωσιν  μετ'  άλλων  κοινών  λίθων 
έργα  τέχνης,  προς  ά  αναμφιβόλως  και  αυτών  τών 
ριψάντων  τό  θρησκευτικον  αίσθημα  στενώς  συνε- 
δέετο,  εξηγείται  νομίζω,  ότι  ταϋτα  συντετριμμένα 
υπό  τίνος  αιτίας  (ίσως  κατά  τήν  έπ'ι  Εέρξου  Περσι- 
κήν  είσβολήν )  και  παραμεμορφωμένα  οίκτρώς  τά 
πλείστα  δεν  ήδύναντο  νά  χρησιμ-εύσωσι  πλέον  εις 

(  Τάς  δύο  κεφάλας  ( II  και  III)  δέν  ηθέλησα  νά  βαπτίσω  μή 
Οπάρ/οντο;  κατ'  έμέ  προ;  π•.0ανήν  όνομασίαν  τεκμηρίου  τινός.  Τήν  έν 
'Ελευσϊνι  εΰρεΟεΐιαν  δύνανται  οί  Οέλοντε;  ν'άναφε'ροισιν  εις  τήν  Κόρην. 

3  Έν  τώ  πίνακ;  άπειχονίσΟη  ει;  τό  '/ϊ  τοίί  μεγέθους  της. 

3  Παράβ.  Κ.  Δ.  Μυλωνϊν  έν  'Λρχ.  Έφημ.  Π.  Γ.  1883.  τεύχ.  Α'. 
σελ.  33  χα';  έφεςή;. 

4  "Αν  έγώ  τε  και  δ  Κ°«  ΟΪ11Ϊ6ΓΟΙ1  δέν  άπατώμεΟα  ή  κεφαλή  είχεν 
ή"δη  και  τ.γ'-.ιγη  ζί'Ιζ:  Μ&  "σω;  κατ'  αυτήν  ταύτην  τήν  έπεξεργασίαν 
τη;  βλάδην,  μικράν  δηλ.  όπήν  κατά  τήν  δεξιάν  παρειάν,  5)ν  6  τεχνί- 
της προς  διόρΟωσιν  έπλήρωσε  διά  μίγματος  έκ  λευκών  ουσιών. 


τήν  λατρείαν  καί  προς  έναπόθεσιν  αυτών  κα\  τα- 
φή ν,  ούτως  ειπείν,  έθεωρήθη  δχι  ακατάλληλος  τό- 
πος (  δμοιόν  τι  συμβαίνει  και  παρ'  ήμϊν  νΰν  έν  θρη- 
σκευτικούς πράγμασιν)  αυτό  τοΰτο  τής  Ακροπόλεως 
τό  ιερόν  έδαφος.  Καθ'  δμοιόν  τίνα  τρόπον  δύναται 
νά  έξηγηθή  καί  τών  Έλευσινιακών  πραγμάτων  ή 
υπό  τήν  άσβεστοπλακόκτιστον  στρώσιν  εΰρεσις.  Ότι 
δέ  είς  σπουδή  ν  της  τέχνης  δέν  εϊχον  ανάγκην  νά 
τά  διατηρήσωσιν  οί  τότε,  παντι  δήλον. 

Απλούν  βλέμμα  έπι  της  εικόνος  πείθει  τόν  άνα- 
γνώστην  τών  γραμμών  τούτων,  δτι  ή  κεφαλή  αυτή 
ουσιωδώς  διαφέρει  έν  τισι  τών  δύο  προηγουμένων. 
Κοινά  γνωρίσματα  βεβαίως  δέν  έλλείπουσιν  ή  δια- 
σκευή της  κόμης  δέν  είναι  πολύ  διάφορος,καίπερ  επί 
τό  λεπτότερον  έξειργασμένης ,  μαρτυρεί  δε  και  ταύ- 
της ό  όλος  της  ποιήσεως  τρόπος  ( ίνα  έν  παρόδω  και 
τοΰτο  ρηθή  ένταΰθα)  τήν  άδυναμίαν  της  αρχαϊκής 
τέχνης  έν  γένει  τοΰ  νά  έκδηλοι  τήν  έσωτερικήν  της 
κόμης  προς  τόν  όλον  όργανισμόν  συνάφειαν,  τήν  έκ 
τών  έσω  δηλ.  γέννησιν  καί  παραγωγήν  αυτής*  παν- 
ταχού νομίζει  τις  δτι  έχει  προ  οφθαλμών  φενάκην. 
Τό  τυπικόν  μειδίαμα  υπάρχει  και  έν  ταύτη,  δ  δέ  σχη- 
ματισμός τοΰ  στόματος  καθόλου  μετέχει  τών  γνω- 
ρισμάτων αμφοτέρων  τών  προηγουμένων*  τά  ώτα, 
ισχυρώς  επίσης  φέροντα  δεδηλωμένον  τόν  ακουστι- 
κών πόρον,  κοσμούνται  δισκοειδέσιν  ένωτίοις  μετά 
γεγραμμένων  έρυθρώ  χρώματι  ροδάκων,  τό  δέ  στέ- 
φον  αυτήν  διάδημα  κοσμείται  ωσαύτως  όμοίω  άνθε- 
μιοειδεΐκόσμω  πρασίνου  νΰν  χρωματισμού. Άλλα 
διάφορος  είναι  και  πολύ  μάλλον  κατά  φύσιν  ό  σχη- 
ματισμός τοϋ  κρανίου  έν  γένει*  τό  μέτωπον  ,  κα- 
τ'αντίθεσιν  προς  τό  τών  προηγουμένων,ούδεμίαν  δει- 
κνύει κύρτωσιν,  δλως  έπίπεδον  όν,  δπερ  έτι  μάλλον 
αναδεικνύει  τά  και  άλλως  φυσικώτερον  πεπλασμένα 
κατά  τάς  έφρϋς  μέρη,  αύτας  δέ  ταύτας  τάς  όφρΰς, 
πριν  ή  διά  καταλλήλου  χρωματισμού  (μέλανος) 
έξάρη  ό  τεχνίτης,είχεν  ήδη  δηλώσει  πλαστικώς  διά 
λεπτής  γραμμής  πάνυ  καλού  σχήματος1*  οι  όφθαλ- 

<  "Ομοιος  σχηματισμός  τοϋ  μετώπου  και  τών  οφρύων  παρατη- 
ρείται και  έν  τη  έν  Βερολίνω  χαλκη  αρχαϊκή-  κεφαλή  τη  έν  ΚυΟτ[ροις, 
ώς  λέγεται ,  άνευρεθείση,  τό  δέ  δέρμα  σχηματίζει  και  έν  τη  ημετέρα: 
κατά  τά  πλάγια  τοϋ  στόματος  εις  μειδίαμα τρεπομένου  πτυχών,  άλλ' 
δχι  τόσον  ίσχυράν  ώς  έν  τη  έν  Βερολίνο)  κεφαλή  (Παραβ.  ΑπϊΙΐ. 
ΖβίΙ.  1876  σελ.  20  καί  εφεξής ). 


99 


ΣΤΜΜΙΚΤΑ 


100 


μοι '  φυσικώτερον  τεθειμένοι  έ*χουσι  σχήμα  τφ  των 
αγγείων  του  αύστηροϋ  λεγομένου  ^υθμοΰ  προσομοια- 
ζον  μετά  βολβών  ασθενώς  προβεβληκότων  ',  ή  δε  £ίς 
κατά  τάλλα  δχι  πολΰ  διάφορος  ασθενέστερα  πολύ  φέ- 
ρει τά  πτερύγια,πολύ  δε  μεγαλείτερον  κατ'  άναλογίαν 
το  πλάτος  τοϋ  άνω  χείλους  κατά  το  φίλτρον  το  δέ 
πάντων  κυριώτατον  πάσα  ΰπερπλεόνασις  της  σαρκός 
ελλείπει  από  του  προσώπου  και  οί  μυς  και  το  δέρμα 
έπικάθηνται  μόνα  σχεδόν  έπι  τοϋ  σκελετού  ίκανώς 
δεδηλωμένου  και  σχήμα  παρέχοντος  τω  προσώπω 
γωνιώδες  πως  μάλλον  και  πεπλατυσμένον  ή  άπο- 
στρογγυλωμένον  ωοειδές. Και  τοιαϋται  μεν  αϊ  δημο- 
σιευόμεναι  κεφαλαι.  Άλλα  τίνος  εργαστηρίου  έργα 
είναι; Ενός  και  τοϋ  αυτοϋ  πάσαι  έν  διαφόροις  ποιη- 
Οεΐσαι  χρόνοις,  ή  ή  διαφορά  τών  χρόνων  δεν  άρκεϊ 
προς  έξήγησιν  τών  κατά  την  τέχνην  παρατηρουμέ- 
νων έν  αυταϊς  διαφορών; 

Οΰτε  τοϋ  παρόντος  χρόνου,  άλλ'  ούτε  πρό  πάντων 
τοϋ  παρόντος  τόπου  είναι  ν'  άποκριΟώμεν  διά  μακρών 
είς  τά  ερωτήματα  ταΰτα'οταν  πάντα  ή  τουλάχιστον 
τά  πλείστα  τών  έν  Άκροπόλει  εσχάτως  ευρεθέντων 
γίνωσι  δι'  απεικονίσεως  γνωστά,  ίσως  έπανέλθωμεν, 
έάν  τις  άλλος  δεν  μας  προλάβη,  είς  το  ζήτημα*  έν- 
ταΰθα  δέ,οίονεΐ  ύποδηλοΰντες  μόνον  το  καθ'  ημάς  γε- 
νικον  πόρισμα  τών  τελευταίων  ανασκαφών  ως  προς 
την  πορείαν  της  τέχνης  έν  Αττική,  άρκετόν  νά  ση- 
μειώσωμεν  ό'τι  προς  τω  τύπω,  ον  έκπροσωποΰσιν  αϊ 
δύο  ΰπ'  αριθ.  Ι  και  II  κεφαλαι  και  τω  έτι  άρχαιο- 
τέρω  έκείνω,  ον  πλείστα  οσα  έργα  της  αρχαϊκής  τέ- 
χνης  άντιπροσωπεύουσιν   (οία  οί   πολλοί   Ά  πάλ- 


λω ν  ε  ς,  κεφαλαι  διάφοροι  έν  Αττική  και  έν  Δήλω 
κτλ. )  ,1  ήλθον  είς  φώς  ικανά  παραδείγματα  καΐ 
τοϋ  τύπου  τής  κεφαλής  αριθ.  III  καί  τίνα  τούτων 
είς  ύπερβολήν  φέροντα  τά  ιδιαίτερα  αυτοϋ  χαρακτη- 
ριστικά τό  ίσχνόν  μάλιστα  και  λιτόν  τής  σαρκός  και 
την  άνάδειξιν  τοϋ  σκελετοΰ.  Ή  άντίδρασις  λοιπόν 
προς  τά  καθεστώτα  και  ή  εισαγωγή  νέων  έν  τη  τέ- 
χνη αρχών  φαίνεται  ίσχυρά  ούσα  έν  Αθήναις  ήδη 
κατά  τάς  αρχάς  τής  5ι;  έκατονταετηρίδος,  άν  άπο- 
δειχθή  αληθές  τό  λεχθέν,οτι  πάντα  τά  έν  Άκροπό- 
λει άνασκαπτόμενα  είναι  λείψανα  τών  πρό  τής  έπι 
Ξέρξου  Περσικής  εισβολής  χρόνων.  Είς  τά  άκρα  μά- 
λιστα μεταπηδώσα,  ως  συνήθως  πάσα  άντίδρασις, 
έποίησε  την  κεφαλήν  τοϋ  έν  σελ.  44,  αριθ.  26  έν  τω 
πρώτω  τεύχει  τής  εφημερίδος  ταύτης  υπό  Κ.  Μυ- 
λωνά περιγραφέντος  έργου,  ένθα  πλην  άλλων  καί 
αυτό  το  ιδιάζον  τής  αρχαϊκής  τέ/νης  γνώρισμα,  τό 
τυπικόν  μειδίαμα  ου  μόνον  έξήλειψεν,  αλλά  και 
είς  τουναντίον,  δηλ.  είς  εμφανή  σκυθρωπότητα,  με- 
τέτρεψεν  ό  τεχνίτης  διά  τής  προς  τά  κάτω  κάμψεως 
τών  γραμμών  τοϋ  άνω  χείλους,  έξ  υπερβολής,  εννοεί- 
ται, και  χωρ\ς  τοϋτο  νά  προτίθηται  κατά  τήν  γνώ- 
μην  μας2. "Οτι  δέ  πολλά  τών  περιών  ένταϋθα άλο- 
γος ευρημάτων  νέα  θά  παράσχωσιν  επιχειρήματα  υπέρ 
τής  γνώμης,  δτι  τά  έν  Μονάχω  Αίγιναΐα  αγάλματα 
είναι  προϊόντα  χρόνων  αρχαιοτέρων  τών  κατά  τους 
Περσικούς  πολέμους,έκτών  ανωτέρω  οΐχο^ιν  εννοείται. 


Έν  Έλευσΐνι  τ?,  14»  Ιουνίου  1883. 


Δ.  ΦΙΛΙΟΣ. 


ΣΥΜΜΙΚΤΑ. 


ΨΗΦΙΣΜΑ    ΤΙΜΗΤΙΚΟΝ. 

Έν  τφ  κατά.  την  έν  Αθήναις  άγοράν  καί  παρά.  τΫ) 
Άδριανείω  στοοί  κειμένω  Τουρκικφ  Τζαμίω  ,  σκάφη; 
γενομένης  πρό  δύο  περίπου  ετών  προς  θεμελίωσιν   τοί- 


'  Χρωματισμού  σώζουσι  χαι  ούτοι  ζωηρά  ί-/νη'  ή  ίρις  ήν  κάστα- 
νο*-/ ρου  ς,  ό  ταύτης  χύχλος,  ή  χο'ρη  κα'ιτά  βλέφαρα    μίλα  ν  α. 

3  Περί  τούτου  τοϋ  έν  άγγείοις  με  ερυθράς  γραφάς  σχήματος 
τοϋ  οφθαλμού  παράβ.   ΜΪΙΐΗοίΙΐηΐΒ.  ΑγοΙι.  ΙπκΙ.  1879  σελ.  42. 


χων ,  ευρέθη  τεμάχιον  στήλης  λίθου  ύμηττείου  εφ  ης 
άναγινώσκεται  ψήφισμα  κολοβόν,  τό  όποιον,  περιελθόν 
νεωστί  έξ  άγορδίς  είς  την  κτησιν  της  ημετέρας  Αρ- 
χαιολογικής Εταιρίας  καί  ουπω  εκδοθέν,  δημοσιεύομεν 
ένταϋθα  κεφαλαίοις  γράμμασι,  άμα  δέκαί  έν  μεταγραφή 
προσθέτοντες  καί  τινας  συμπληρώσεις  κατά  τό  έφικτόν 
ήμΐν.  "Τψ.  της  στήλης  0,32.  Ιΐλάτ.  0,135. 

Ι  Παράβ.   'Αρ/.  Έφημ.  Π.  Γ.  1883Τεϋ/ο;  Α  σελ.  43,  αριθ.  23. 
»  Παράβ.  ΜίΙΐϊ)εϊ1ΐΐη§.ά.ΛΐΌΐ).  Ιιι»1.  1882  σελ.  193  χα'ι  Ιφεξης. 


101 


ΣΥΜΜΙΚΤΑ 


102 


10 


ΜΗΝΟΣΕΝΔ  Ι!ΚΚΒ/ΙΗ/Ι§ 

<ΙΑΣΕΥΝΟΥΣΩΝζ  ΐΐΜίΐΐΑ 

ΕΝΕΝΛΕΙΠΩΝΠΡΕ  ί ββ 

ΝΤΑΕΝΤΕΤΑΙΣΛΙΤΟ^βΛ 

ΑΠΑΝ   ΟΥΔΕΜΙΑ  Ν§§§® 

ΑΤΟΙΚΟΥΝΤΑΣΔΙΑΤΕ  ηΐΐ/ΙΙΙΙΐ 

ΤΟΥΡΓΙΑΝΤΕΚΑΙΔΑΠΑ//^//^ 

\ΣΕΝΑΓΟΡΑΕΔΙΠΝ  ΙΙΜίίΐιή 

ΟιΝΤΑΣΡΩΜΑΙΟΥΣ  ΐί#ΐβ§ 

:>  ΚΑΙΟ  ΓΔΟ  Η  ΚΟΣΤΩΣΕ  §§§ 


15 


20 


ΣΥΝφΕΡΟΝΤΩΝΤΑβ 

ΔΙΑφΟΡΟΥΕΙΣΤΑΝΚΑ,Ο 
ΔΡ  ΑΧΜ ΑΣΠ  ΕΝ  Τ  Α  Κ  Ο  Σ§ 

ΙΤΑΣΠΑΝΤΑΣΑΓΟΝΤΩ 

ΑΤΟΤΑΝΧΟΡΑΓΙΑΝ  Ά§§ 

ΣΤΑΝΚΑΙ  Τ  Ο  Ν  Α  Υ  Λ  I- 

ν\ΕΝΟΙΣΙΣΤΑΝΠΥΡΙΧΑΙ 

ΘΑΝΟΣΑΝφΙΛΑΝΘΡΩ 

ΙΚΑΙΤΩΔΙΙΚΑΙΑΡΙΣ§ 

ΙΣΚΑΤΟΙΚΟΥΣΙΝ^/#ί 

\ΙΣΤΕΠΟΛ§ί|/| 

ΓΡΑΥ§»Ρ®§ 


Μηνός  ένδ[εκάτ/) 

.  .  .  [επειδή]  ....  Νι]κίας  ευνους  ών  διατε- 
λεί] ....•."...   έν  ένλείπων  πρε[σβ  .    . 

ντα   εντε   ταΐς  λιτο[υργί- 

δ   αιςΐ άπαν  οΰδεμίαν   .... 

κ]ατοικοϋντας  διατε[λεϊ 

λι]τουργίαν  τε  και  δαπά[νην 

α]ς  έν    άγορΧ   έδίπν[ισε 

-κατοικ]οϋντα;  "Ρωμαίους  .... 

10 δύ]ο   καΐ   όγδοηκοττω    ε]τει 

συμφερόντων  τα   ...    . 

διαφόρου   εις  ταν  κα[τα- 

βχιυάν] δραχμχς  πεντακοψ- 

ας] πολ]ίτα;  ττχντας  άγόντω 

15   ν] έ-Ο'.η^ατο  τάν  χοραγίαν   μ  . 

σταν  και  τον  αύλ[η- 

τν-,ν] μένοι;  ΐ;  τάν  πυρίχα[ν 

θαν   δς  άν  φιλανθρώ- 

— ω;1 '.  και  τω  Διΐ  και  άριι[τ  .   . 

20 το]ϊς  κατοικοϋσιν  [έν 

άλλ]αις  τε  πόλ[εσιν 

άνα]γράψ[αι  δέ  τον  γραμματέα  κτλ. 

ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     188». 


Τό  παρόν  ψήφισμα  ανήκει  ει;  τους  "Ρωμαϊκούς 
χρόνους,  ως  έκ  τοϋ  περιεχομένου,  έκ  τοϋ  σχήματος 
των  γραμμάτων  καΐ  έκ  τής  ορθογραφίας  δηλοϋται, 
και  εινε  τιμητικόν  εΓς  τίνα  ονόματι  Νικίαν,  άν  ή 
συμπλήρωσις  των  έν  τω  δευτέρω  στίχω  γραμμάτων 
ΚΙΑΣ  εινε  ορθή,  όστις  έξετέλεσεν  υπέρ  τής  τιμώσης 
αυτόν  πόλεως  πρεσβείας  και  λειτουργίας,  και  έδεί- 
πνισε  'Ρωμαίους,  και  έποιήσατο  δαπάνην  δραχμών 
πεντακοσίων,  και  έχορήγησε,  καΐ  προσήνεγκε  θυσίαν 
τω  Διί'  και  τά  παρόμοια.  Ό  τιμώμενος  λοιπόν  ού- 
τος Νικίας  ήτο  άνθρωπος  φιλόπατρις  και  εύτεβής 
προς  τά  θεϊα*  διό  και  ή  πόλις  δικαίως  έτίμησεν  αυ- 
τόν ψηφίσματι. 

Ταϋτα  γενικώτερον  έδυνήΟημεν  νά  έξαγαγωμεν 
έκ  τοΰ  λίαν  κολοβού  διασωθέντος  ήμΐν  τούτου  ψη- 
φίσματος, είς  τό  όποιον  προσεθήκαμεν  μικ-ράς  τινας 
συμπληρώσεις,  όσας  ή  κατάστασις  τοϋ  λίθου  έπέ- 
τρεπεν  ήμΐν  άφίνοντες  δέ  την  πληρεστεραν  αΰτοΰ 
συμπλήρωσιν  είς  τους  σοφωτέρους  μας ,  προσΟέ- 
τομεν  μόνον  ενταύθα,  οτι  ένώ  τά  ψήφισμα  ευρέθη  έν 
Αθήναις  και  κατά  χώραν  κείμενον,  ώς  έπληροφό- 
ρησεν  ήμας  ο  πωλητής  αύτοΰ,  εινε  γεγραμμένον  εις 
Δωρικήν  γλώσσαν,  έξ  ου  είκάζομεν,  οτι  έγένετο  μεν 
και  έστάθη  έν  άλλη  τινι  πόλει  της  Ελλάδος,  ένθα 
τη  Δωρική  έχρώντο  διαλέκτω,  εστάλη  δέ  και  άντί- 
γραφον  αύτοϋ,  δπως  σταθή  και  έν  Αθήναις  έπι  τό 
τιμητικώτερον,όπερ  ουδόλως  ασύνηθες  τοις  άρχαίοις, 
ώς  και  έζ  άλλων  ψηφισμάτων  γνωστόν  εινε  τοϋτο. 

ΕΦΗΒΙΚΗ  ΕΠΙΓΡΑΦΗ. 

Ή  ένταϋθα  εκδιδομένη  εφηβική  επιγραφή  έπΐ  τε- 
μαν  ίου  .Έρμου  έζεδόθη  τό  πρώτον  υπό  τοϋ  μακαρί- 
του  Πιττάκη  εσφαλμένως  έν  αποϊβηηβ  Αΐΐιβηβδ  σελ. 
480  έζ  ου  παραλαβών  ό  υίΙΙβηΐ3βΓ§6Γ  έςέδωκεν 
δεύτερον  αυτήν  επίσης  εσφαλμένως  έν  Ο.  Ι.  Α.  ΠΙ, 
αριθ.  764  μη  δυνηθείς  παντελώς  νά  έννοήση  τό 
πρώτον  της  επιγραφής  μέρος,  ώς  ήτο  έπόμενον  έκ 
τοΰ  άσαφοϋς  τοϋ  Πιττάκη  αντιγράφου•  διό  νομίζο- 
μεν  οτι  ποιοΰμεν  καλώς  εκδίδοντες  έκ  νέου  τήν 
έπιγραφήν  μετά  πανομοιότυπου  άπεικονίσματος  κα- 
τασκευασθέντος  είς  τό  '/4  τοϋ  μεγέθους  του,  άμα  δέ 
και  έν  μεταγραφή.  Ό  λίθος  ήγοράσθη  εσχάτως  υπό 

8 


103 


ΣΓΜΜΙΚΤΑ 


104 


τής   Άρχ.  Εταιρίας  και  καται  έν  τη  συλλογή  αυ- 
τής ύπ'  αριθ.  3750. 


ί Μ  Ε  Ν 0?3εΡ 
ΡΘΟΛΙΙυπο/  ^^%ΎΗ 

'^ατηιρουΙ    γλΙΓ     " 

"ΟώΡΟΝ/ϊ  ΧΑ^βΑΗΖΤ<1Ν  φ 

ΟΥΣΜΕ7*ΠΑΓΗΣΕΥΚο!£, 
ΑΣ 


τετειμη- 


μένον   Έρμα  καΐ  έν  τη 
Θόλω  υπό  της  σεμνό- 
τατη; βουλής  των  Φ 
Σωφρονίσαντα.  έφη- 
βους μετά.  πάσης  εύκοσμί- 
ας. 


Ε         Ε 


Περίεργος  6  τύπος  Έρμα  άντι  Ερμή  κατά  την 
έποχήν  ταύτην  τοϋ  β'  Μ.  Χ.  αιώνος. 

ΛΙΘΙΝΟΙ  ΑΡΧΑΙΟΙ  ΑΑΤΗΡΕΣ. 

Μεταξύ  των  πολλών  και  ποικίλων  νέων  προσ- 
κτημάτων  το  μουσεϊον  τής  Άρχ.  Εταιρίας  προσε- 
κτήσατο  νεωστί  και  ζεύγος  αλτήρων  ευρεθέντων  έν 
Κορίνθιο  έκ  λίθου  σκληρού  μελανοφαίου  (ποταμίου). 
Τών  αλτήρων  τούτων  άπεικονίζομεν  ένταΰθα  τον  έ'να 
μόνον  κατά  τάς  τρεις  αύτοϋ  δψεις  και  είς  το  1/4  τοϋ 
μεγέθους  του,  περιγράφοντες  άμα  αυτόν. 

Το  ΰπ'  αριθ.  1  σχήμα  παριστά  την  κυρίαν  τοϋ 
άλτήρος  πλευράν,  ήτοι  τήν  βάσιν  αύτοϋ,  το  δέ  ύπ' 


αριθ.  2    και    3    τάς    πλαγίας    αύτοϋ  πλευράς     το 
μέν   (αριθ.   2)  τήν  δεξιάν ,    το   δέ    (αριθ.   3)  τήν 
άριστεράν   άμφότεραι    αί   πλάγιαι    αύται    πλευρά! 
ύψούμεναι   από  τής  βάσεως  μέχρι    τής  άκρας  καμ- 
πύλης γραμμής   ΕΖΗ    σχηματίζουσι  πρίσμα    καμ- 
πυλοειδές.  Τά  κατά    τά  σημεία   Α.  Β.    τής  βάσεως 
μετά    σκιάς    οηλούμενα  μέρη     έμφαίνουσι    κοιλώ- 
ματα τοϋ  άλτήρος  ύπό  τά  όποια  υπάρχει  όπή  ,  δι' 
ης  διέρχονται  οί  δάκτυλοι   τής  χειρός•  ή  όπή  αυτή 
διακρίνεται  καθαρώς  έπι  τών  πλαγίων  πλευρών  κατά 
τά  σημεία  Γ.  Δ.  Και  κατά  μέν  τήν  δεξιάν  πλευράν 
(αριθ.  2)  ή  όπή  είνε  μικρότερα  ως  ώρισμένη  νά  δέ- 
χηται  μόνον  τόν  αντίχειρα,    ένώ  κατά  τήν  άλλην 
άριστεράν  πλευράν  (αριθ.  3)  έχει  το  κοίλωμα  προς 


105 


ΣΤΜΜΙΚΤΑ 


106 


τά  έ*ζω  μεγαλείτερον ,  τό  όποιον  έδηλώσαμεν  έν 
τω  άπεικονίσματι  διά  σκιάς,  ώς  ώρισμένον  να  δέ- 
χηται  τους  λοιπούς  τεσσάρας  δακτύλους  της  χει- 
ρός. Εΐνε  δε  δ  άλτήρ  τον  όποιον  άπεικονίσαμεν  εν- 
ταύθα δ  της  αριστεράς  χειρός ,  απαράλλακτος  δέ 
εΐνε  και  δ  της  δεξιάς  με  μόνην  την  διαφοράν,  δτι 
τά  κοιλώματα  της  οπής  δι'  ης  διέρχονται  οί  δά- 
κτυλοι κείνται  έκεϊ  αντιθέτως,  ως  δντος  τοϋ  άλτή- 
ρος  ώρισμένου  διά  την  δεξιάν  χείρα ,  διά  τοΰτο  δέ 
και  όλως  περιττον  έκρίναμεν  νά  άπεικονίσωμεν  και 
περιγράψωμεν  και  τοΰτον. 

ΙΙρός  το  σχήμα  των  ημετέρων  αλτήρων  νομίζο- 
μεν  δτι  συμφωνεί  κάλλιστα  ή  υπό  τοϋ  Ιίαυσι- 
νίου  περιγραφή  των  αλτήρων  οΰς  έφερεν  εν  των  έν 
Όλυμπία  αναθημάτων  Μικύθου  τοϋ  διαδεξαμένου 
'Αναξίλαον,  τον  τύραννον  τοϋ  'Ρηγίου  και  τής  Ζάγ- 
κλης.  Τό  χωρίον  τοϋτο  τοϋ  Παυσανίου  (βιβ.  Ε, 
26,3.)  έχει  ώδε*  «Άγων  τε  έν  τοις  άνα- 
θήμασίν  έστι  τοις   Μικύθου   φέρων   αλ- 


τήρας* οί  δέ  αλτήρες  ούτοι  παρέ- 
χονται σχήμα  τοιόνδε*  κύκλου  παρ α- 
μηκεστέρου  και  ούκ  ές  τό  άκριβέστα- 
τον  περιφερούς  είσιν  ήμισυ,  πεποίη- 
ται  δέ  ως  κ  α  Ι  τους  δακτύλους  των  χει- 
ρών διιέναι  καθάπερ  δι'  όχάνων  άσπί- 
δος.  Τούτων  μέν  δη  σχήμα  έστι  τό  ε  ΐ- 
ρημένον.  »  Παρόμοιος  κατά  τό  σχήμα  και  την 
ποιότητα  τοϋ  λίθου  προς  τους  ημετέρους  αλτήρας, 
μεγαλείτερος  δέ  και  βαρύτερος  ευρέθη  κατά  τάς  έν 
Όλυμπία  άνασκαφάς  ελκών  γραμμάρια  4629  ',  ένώ 
των  ημετέρων  έκάτερος  έλκει  2018  μόνον  γραμ- 
μάρια. Ιχήματα  άλλα  αλτήρων  είσιν  ήμϊν  γνω- 
στά έξ  αγγειογραφιών  και  δακτυλιολίθων  έν  οίς  είς 
(Τίδοΐιββίη  1.54.)  ομοιάζει  πολύ  προς  τους  ημετέρους. 
Αλτήρες  δ'μως  λίθινοι  ούδαμοΰ  άλλοθι  ευρέθησαν 
καθόσον  ήμϊν  γνωστόνδιό  δέν  έθεωρήσαμεν  περιττον 
νά  γράψωμεν  τά  ολίγα  ταΰτα  περί  τών  έν  λόγω  αλ- 
τήρων. 


ΑΝΕΚΛΟΤΟΝ  ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΝ  ΠΙΝΑΚΙΟΝ. 

Το  έν  πανομοιοτύπω  άπεικονίσματι  ένταϋθα  έκδι- 
δόμενον  χαλκοϋν  δικαστικόν  πινάκιον  ευρέθη  έν  τω 


πλησίον  τών  Αθηνών  κειμένω  χωρίω  Κυψέλη  εντός 
τάφου  και  έδωρήθη  τή  'Αρχ.  Εταιρία  πάνυ  φιλοτί- 
μως υπό  τοϋ  κ., Ε.  'Αθανασιάδου. 


'- 


Α  Ι  & 


Ή  έπ'ι  τοϋ  πινακίου  τούτου  επιγραφή,  ώς  φαίνε- 
ται και  έν  τω  άπεικονίσματι,  σχηματίζεται  έκ  μι- 
κρών διάτρητων  στιγμών,  αί'τινες  ένοϋνται  διά  λε- 
πτών και  μόλις  δηλουμένων  γραμμών1.  Τό  όνομα 
τοϋ  ήλιαστοϋ  κεΤται  άνευ  τοϋ  πατρόθεν  ονόματος, 
τό  δέ  δημοτικόν  αΰτοΰ  συντετμημένον.  Γράμμα 
οηλωτικόν    τοϋ   τμήματος    τής  Ηλιαίας    είς  8    ο 

«   ΙΙαρεμ•;:ρ:;    1κΛν*Η    ε';εοο>χεν   ό   Κα^βΙ   έν  τω  ΑπηίΐαΪΓβ  άϋ 

Γ«•ΗΗΓΐΐΙίπη  ρο«  ΓβηοοιίΓβδβιηβηΙ  «3β5  όΐυάββ  βΐ-οο^υοδ  βη 
ΓΓαηςοβηηέβ  1878  σελ.  206  ρε  τήν  επιγραφών.  Διονύσιος  Διο- 
νυσίου   έχ   Κ  ο:  λ  τ,; 


Έπιχάρης 

'Αλαιε(εϋς) 


ήλιαστής  άνήκεν  φέρει  τό  Ι=Ζ*  σφραγίδας  δέ 
υπό  μέν  τό  δηλωτικόν  γράμμα  γλαϋκα  εντός  κοι- 
λώματος κυκλοτεροϋς  και  περί  αυτήν  τά  γράμματα 
ΑΑΗ  διατεθειμένα  δμως  ούχι  ώς  συνήθως  ΑΑ,  άλλα 

Η 
ούτως  ΑΑ,   πρίζ  δέ    τά   δεξιά   δισώματον    γλαϋκα 

Η 


<  Προσέτι  χατά  τά;  αϋτάς  άνασχαφά;  ευρέθη  χα'ι  τερ-άχιον   άλτηρος 
έκ  τοϋ  αύτοϋ  λίθου  φέρων  χαι  τήν  έπιγραφήν 
ΜΑΙΟΙΟ* 
=Κοιδίας 


107 


ΣΤΜ  ΜΙΚΤΑ 


108 


εντός  πλαισίου  έγκοίλου  και  τα  γράμματα  ΑΑ-  τέ- 
λος δέ  Γοργόνειον  κατά  την  άνω  δεξιάν  γωνίαν1. 

Κ.  Δ.  ΜΥΛΩΝΑΣ 

ΣΤΜΒΟΛΑ  ΕΠΙ  ΤΟΝ  ΠΩΡΙΝΩΝ  ΠΛΙΝΘΩΝ 

ΤΟΤ  ΣΤΕΡΕΟΒΛΤΟΤ   ΤΗΣ  ΠΡΟΝΑΟΤ  1ΤΟΑΣ   ΤΟΓ 

ΕΝ    ΕΛΕΤΣΙΝΙ   ΝΑΟΤ. 


2. 


3. 


4. 


ΝΑ 


Και  έπι  των  πώρινων  πλίνθων  τοΰ  στερεοβά- 
του  της  Πρόναου  Στοάς  τοϋ  έν  Έλευσΐνι  ναοΰ 
ικανά  εδρηνται  έγκεχαραγμένα  σύμβολα  ή  γράμ- 
ματα, οία  και  άλλαχοΰ  πολλάκις  παρετηρήθησαν 
(δΙβίηηΊβΙζβΓζβϊοΙιβη,νβΓδαΙζηΊΒΓΚβη).  Τά  ΰπ'  αριθ. 
1  εδρηνται  ούτω  κατά  σειράν  έν  τέσσαρσι  κατά  συνέ- 
χειαν  πλίνθοις  του  δευτέρου  δ  όμ  ο  υ,  ήτοι  τοΰ 
αμέσως   υπό  την  εύθυντηρίαν,  της  μεσημβρινής  του 


'  Περ'ι  των  διαφο'ριυν  σφραγίδων  τούτων  και  έν  γενεί  περί  διχαστι- 
κών πινακίων  βλέπε  δσα  λαβόντες  άφορμήν  έχ  δύο  άνεχδο'των  διχαστι- 
κών πινακίων  έδημοσιεύσαμεν  έν  ΒαΙΙοΙίιι  οΐβ  ϋοίΤ.  ΙΙβΙΙ-.  1883  σελ. 

29  —  36. 


στερεοβάτου  πλευράς•  έν  έτέραις  δέ  πλίνθοις  της  αυ- 
τής πλευράς  εδρηνται  τά  ΰπ'  αριθ.  4  καΐ  5•  τά  ΰπ' 
αριθ.  2,  3,  6  και  7  ελήφθησαν  έκ  πλίνθων  της  ανα- 
τολικής πλευράς•  έκ  δέ  της  βόρειας  το  ΰπ'  αριθ.  8* 
άπεικονίσθησαν  δέ  έν  τω  παρατεθειμένω  ξυλογρα- 
φήματι  εις  το  ν30  τοϋ  μεγέθους  των,  ως  πιστότατα, 
ένω,  ώς  εικός,  αί  φέρουσαι  αυτά  πλίνθοι  οΰχι  πανο- 
μοιοτύπως,άλλ'  έν  τω  άπλώ  διαγράμματι  τοϋ  σχή- 
ματος των  έξεικονίσθησαν.  Έκτος  των  ένταϋθα  εικο- 
νιζόμενων και  άλλα  εννέα  παρετηρήθησαν  ύπ'  έμοϋ 
μέχρι  τοϋ  δε  τά  αυτά  έπαναλαμβάνοντα  σχήματα 
και  πάντα  έπί  των  μικρών  τάς  διαστάσεις  και  σχε- 
δόν τετραγώνων  πλίνθων  ,  ουδέ  εν  δέ  εισέτι  έν  τοις 
πλίνθοις  τοΰ  στερεβάτου  τοϋ  Σηκοϋ.  Ή  έγχάραζίς 
των,  ώς  εικός,  ό'χι  επιμελής,  έχει  βάθος  0,01 
-0,02  Γ.  Μ.  '  "Οτι  έκ  τούτων  τών  σημείων,  όσων 
εννοείται  τό  γραμματικόν  των  σχήμα  είναι  σα- 
φές, (το  ΰπ'  αριθ.  5,  όπως  νΰν  έν  τω  λίθω  σώζεται, 
δεν  φέρει  βεβαίως  σχήμα  γράμματος  τοΰ  έλλ.  αλφα- 
βήτου, εϊ'τε  καθ'  εαυτό  είτε  μετ'  άλλου  συμπεπλεγ- 
μένου)  δεν  δικαιούμεθα  νά  έλθωμεν  είς  χρονολογικά 
συμπεράσματα  περί  της  οικοδομής  ουδέ  τοΰ  στερεο- 
βάτου αύτοϋ  της  ΙΙρονάου  Στοάς  διάφορα  εκείνων,  είς 
α  μάς  άγει  ό  όλως  άλλος  τρόπος  της  οίκοδομίας 
αυτής  και  ή  ρητή  τοΰ  Βιτρούβιου  μαρτυρία,  δέν  χρή- 
ζει νομίζω  πολλών  λόγων  είςάπάδειζιν.Ή  έμφάνισις 
τοΰ  ΰπ'  αριθ.  8,  όπερ  αληθώς  έχει  τό  σχήμα  άρ- 
χαϊκοΰ  Σίγμα  ή  Ν ϋ  άπό  τών  δεξιών  προς  τά 
αριστερά  γεγραμμένου,  δεν  εϊνε  προς  τοϋτο  άποχρών 
λόγος,  δύναται  δέ  νά  έξηγηθή  διά  της  υποθέσεως  ή 
οτι  ή  φέρουσα  αυτό  πλίνθος  ελήφθη  1\  άλλου  αρ- 
χαιοτέρου οικοδομήματος,  ή  δτι  ούδ'  είναι  όλως 
γράμμα,  άλλ'  άπλοϋν  σημεΐον,  ή  και  άλλως  πως 
ίσως"  πάντα  δέ  τά  λοιπά  κάλλιστα  δύνανται  ώς 
γράμματα   ν'  άναχθώσι  διά  τό  σχήμα  των  είς  τους 

μετ'  ϋύκλείδην  χρόνους. 

Δ.   ΦΙΛΙΟΣ 

Έν  Έλευσΐνι  τι)  24  Μαίου  1883. 

'  Ακριβέστερα  παρατηρησις  μ'  επεισεν  οτι  τό  σημειωΟέν  ώς  Μ  είναι 
μόνον  τό  συνηΟιστατον  μεταξύ  αυτών  Ν,  της  τετάρτης  αύτοΰ  γραμμής 
προς  τά  δ^ξια  ούσης  τυχαίας  όλως. 


(Εξεδόθη  τη  18  Ιουλίου   1883). 


ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ  ΑΡΧΩΝ  ΤΟΥ  ΕΝ  ΕΛΕΥΣΙΝΙ  ΙΕΡΟΥ. 

Α. 

[Λόγος  επιστατών   Έλευσινόθεν  και  τα]αιών  τοϊν  θεοΐν  έπί  Κηφισοφώντος  άρχοντος  έπί  τής   Άντιοχίδο- 

[ς  πρώτης  πρυτανείας•  το  περ]ιόν  [πα]ρά  τααίαιν  τοΐν  θεοϊν  [Χ]ΓΉΡΔΡΙΙΤΧ   και  πάρα  τααίαι  τοΐν  θεοΐν  Νίκο 

[φίλωι τοΐν  [θεοΐν]  Νικοφίλωι  Άλω(πεκήθεν)  :  XXX  :  και  παρ '  έπιστάταις  Έλευσινόθίν 

[....άπό  τούτου  τάδε  άνήλωται•  σ]πο[νδ]οφόροις  επί  νή[σ]ων  εις  αυστηριχ  τά  μεγάλα  ΗΗΡ-  δηα[ο]σίοις  τροφην 
5   [άνδρχσιν]  δεκ[αεπτά  και  τώι  επιστάτη  ι]  τής  ημέρας  τώι  άνδρί  :!ΙΙ:  κεφάλαιο[ν]  :ΗΗΗΔΔ(-Ι-|-|-:  έπιστάτηι  δηα- 
[οσ]ίων  αισθός  τής  πρ[ο]ταν[είας  :Δ:  τοις  τα  γρ]άααατ[α  έ]πικολάψασιν  επί  το  ανάθημα  [έν]  τώι  Έλευσινίωι  σιτ- 
ία  :Ρ\-\-\-:  και  έπί  της  Λειων[τίδος]  της  ημέρας  :Η:  ήμερων  :ΔΠΙΙ:  κεφάλαι(ον)  :ΔΡγ•γ-γ•ΗΙΙΜ:  καίέπί  της  Οίνηίδος 
δεκάτης  προτανείας  σιτί[α:  ΔΔ  .   .]  Ι-|-|-|-||:  αισθωτεΐ  τοϋ  τείχους  της  ύποδο[χ]ής  Εΰθυαίδει  έν  Κολλυτώι  ο- 
ίκοΰντι λίθους  αύτώι  [παρ  .• προς]  τώι  έ'ργωι  της  όργυάς  :ΓΙ-|-|-:ΗΗ. :  [ξύλ]α  έλάϊνα  [ε]ί(ς)σφήνας  παρά  Ήρ- 

10  ακλείδου  εκ  του  θησέου  εί(ς)  [σφήνας  τ]άλαντα  :Δ:  το  τάλαντον  :ΗΙ:  κεφά(λαιον)  :ΔΙ-Ι-|-|[|•  πρ]ίσις  σφηνών  Αρί- 
στων ι  ία  Κ 

ολυττώι  οίκοΰντι  αι((σ))σ[θός] ωι  άρχιτέκτονι  ο  προέλαβεν  Λυκού[ργ]ου  κελεύσαντος  της  ποοτ- 

ανε'ας  αισθος  :ΡΔΔΙ-|-:  Τηλοφ[ίλωι  τώι  κεχ]ειροτονηαένωι  άντιγράφεσθαι  τά  άναλισκόαενα  :Ρ[Ι-]:  αίλτου  στ- 
ατήρες  :ΔΔΡ:  ό  στατήρ  :ΙΙΙΟ:  κεφά(λαιον)  :ΔΙ-|-γΉΙΙΟ:  παρά  Πααφίλου  τοϋ  Σκην(ίτου):  πίττης  δύο  κεράαιατά 

ξύλα  τά  περί  τ- 
ο τείχος  άλεΐψαι  παρά  Πααφίλου  Σκη(νίτου)  :ΔΙ-|-:  αελαντηρίας  δύο  αέδιανοι,  τιαή  του  αεδίανου  :ΡΙ-|-|-:  κεφά- 
(λαιον)  :ΔΡΙ- 
15  παρά  Πααφίλου  Σκηνί(του):  κηκΐδος  τρία  ήαιεκτεΐα,  ή  χοΐνι[Ε]  :|||:  κεφά(λαιον)  :Ργ•:  παρά  Πααφίλου  Σκηνί(του): 
τώι  άπαγαγόν- 
τι  τους  σφήνας  και  την  πίττ[η]ν  και  την  αελαντηρίαν  και  την  αίλτον    Έλευσΐ(νάδε)  Διοκλείδαι  αισθος  :ΡΗΗΙ|. 
Μισθωτεί  της  τοαής  τών  λίθων  και  της  αγωγής  και  τής  θέσεως  εις  τά  άνάληααα  το  κατά  την  οίκίαν   της    Έλ- 
ευσΐνι  τής  ίερείας  Άγάθω[ν]ι  Άλωπε(κήσιν)  οίκοΰντι  τον  λίθον  :Ι-|-|-|:  κεφά(λαιον):  λίθων    :ΙΓΉΗ[Γ:]]ΔΔΔΙ:  κεφά- 

λαιον  άργυρίο(υ). 
Μισθωτεΐ  τής  άνακαθάρσεως  τών  ένδέσαων  τοΰ  άναλή[α]αατος  Δάωι  έν  Κυδα(θηναίωι):  οίκοΰντι  :ΗΔΡ:  αισθω- 
τεΐ  τοϋ   ά- 
20   κτίτου  τής  θέσεως  και  τοΰ  Λίγιναίου  εις  το  άνάληααα  τ6  παρά  τον  πύργον  το  στρονγύλον  την  τετραποδ- 

ίαν  :Κ•  τετραποδίαι  :ΗΗΗΡΔΔ:  κεφά(λαιον):  άργυρ(ί)ου  : ΗΗΗΡΔΔ:  λίθοι  αρουραίοι  άντιτιθέαενοι  άριθαος  :ΗΡΡ: 

άργύρι-  \ 

ον  τούτων  τοαή  και  κοαιδή  και  θέσις  τοΰ  λίθου  : Ι-Ι-Ι-Ι :  κεφά(λαιον):  ΗΗΗΗΡΔΔΔΔΙΙΙΙΙ:  αισθωτεΐ  τών  πλίνθων 

τής  αγ- 
ωγής, ων  εϊλκυσε  Λυκοϋ(ρ)γος  Μελιτεύς,  τών  χιλίων  :ΔΡ:  Φερεκλείδει  Βοιωτίωι  [α]ισ(θος)  :ΜΜΓΠΧ:ΗΗΗΡ[ΔΔ]ΔΔ: 

αισθωτε- 
ΐ τοΰ  διχτειχίσαατος  άνελόντι  τά  σαπρά  και  τών  πύργων  και  τοΰ  πυλώνος  και  τοΰ  παρά  τον  Κηρύκων  οΐκ- 

Ε+ΗΜΕΡΙΣ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1883.  9 


111  ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ  ΑΡΧΩΝ  ΤΟΥ  ΕΝ  ΚΛΕνΣΙΝΙ  ΙΕΡΟΓ  112 

25   ον  άχρι  της  πυλίδος   της  άπαντροκΰ  τοϋ  δολίχου  Φιλοκλεΐ  έν  Κορ(ίνθω•. ;)  οΐκοϋ(ντι)   :ΗΗΗ:  πλίνθοι  παρά   Δάου 
Έλευσΐ- 
νι  οΐκοϋντο(ς)  εις  τον  πυλών*  :|>:  τιμή  και  κομιδη  των  χιλίων  :ΔΔΔΠΗΙ-Η:ΗΡΔΔΔΔ:  τέκτοσιν  τοις  πλινθοβολήσ- 
ασιν  τα  περί  τον  πυλώνα  και  τον  πύργον  και  τα  ξύλινα  έργασαμένοις  άνδράσιν  τρισίν,  της  ημέρας  έκάσ- 
τωι  οίκοσί(τωι)  :Ι-ΗΙΙ:  κεφά(λαιον)  :ΗΡΔΔΔΡΗΗΙΙ:  μισθωτοί:•.,  τοις  έπί  τον  πύργο  ν  και  τον  πυλώνα  πλινθοφοροΰσ- 
ιν  καϊ  πηλοδευστοΰσιν  και  τκ  ξύλα  άνακομίσασιν  και  τον  κέραμον  άνδράσιν  εξ,  τώι  άνδρί  οϊκοσίτωι 

30   Η|1:  ημερών  :ΔΔΠ:  κεφά(λαιον)  .ΗΗΔΔΠ:  [ηλ]ω[ν    σταθ]μόν   περί  το  τείχος    :ΔΔΓ££:   ό  στατηρ  :>Η:  *ε<ρα- 
(λαιον)  :ΡΡΗΙ-Ι-Ι11:  παρά  Φίλων- 
ος έκ  του  Θησεί(ου):  έπιξέστει  και  ΰπα[γω]γεΐ  τοις  έργασαμένοις  επί  τώι  πΛών  ι  και  τώι  πύργωι  τώι  παρά  το- 
ν πυλώνα  της  ημέρας  δυοΐν  οίκοσίτοι[ν:  Ι-]ΗΙΙ:  ημερών  :  ΑΠΙΙ:  κειιά(λαιον)  :ΔΔΔΔΙ-ΗΙΙ :  μισθωτοϊςτοΐς  έργασαμέν- 
οις  έν  τώι  ίερώι  άνδράσιν  δέκα  άπό  της  τετράδος  ισταμένου  έκατονβαιώνο(ς),  τώι  άνδρί  οϊκοσίτωι  Η||, 
ημερών  :ΔΔΔΔ:  κεφά(λαιον)  :|ΉΗ:  άχρι  της  τρίτες  έπί  δέκα  τοϋ    μεταγειτ[ν](ιώνος):  Κεφάλαιον    άνχλώματος 
:ΤΓΉΗΡΔΔΡΙ-[ΙΙΙ]  Ο"  πε- 

35    ρίεστιν  παρά  ταμίαιν  τοΐν  θεοΐν  Χ|ΉΡΔΡΙΙΤΧ:  και  παρά  ταμίαι  τοϊν  θεοΐν  Νικο?ί[λ]ωι    Άλωπε(κηθεν)  :ΔΔΔΙ-ΗΙΙ 
καίπαρ'  έπιστάταις  Έλευσινόθεν  :ΔΔΙΙΙΙΟΧ• 

Λόγος  επιστατών    Έλευσινόθεν  και  ταμιών  τοΐν  θεοΐν  έπί  της  'Λντιοχίδος  δευτέρας  πρυτανείας•  το  πε- 
ριόν  παρά  ταμίαιν  τοΐν  θεοΐν  ιΧΙΤΙΗΔΡΙΙΤΧ:  και  το  περιάν  παρά  ταμίαι  τοΐν  θεοΐν  Νικοφίλωι   Άλωπεκηθε(ν) 
ΔΔΔΙ-ΗΙΙ  και  παρ'  έπιστάταις  Έλευσινόθεν  :ΔΔΙΙΙΙΟΧ:  και  το  προσδανεισθεν  εις  το  διατείχισμα  το   Έλ- 
40   ευσΐνι  παρά  ταμίου  [σ]τρατιωτικών  και  παρ'  αποδεκτών  και  παρά  τοϋ  τραπεζίτου  ΤΤΧ|ΠΗΗΡΔΔΙΙΙΙΙΟΤ• 
άπό  τούτου  τάδε  άνήλωται-  έξηγηταΐς  Εΰμολπιδών  εις  ζεύγη  μυστηρίοις  :ΔΔΙ-|-|-|-:   έπιστάταις  εις  θυσί- 
αν  μυστηρίοις  :ΔΔ:  δη[Λθσίοις  τροφην  άνδράσιν  :ΔΡΙΙΙ:  [συν;]  τώι  έπιστάτηι,  της  ημέρας  έκάστωι  :|||:  εις  τη- 
ν πρυτα(νείαν):  [κε]φάλαι(ον):  ΗΗΗΔΔΗΗΙ-Ι-:  έπιστάτηι  δημοσίων  μισθ[ός  :Δ:  Τη]λοφίλωι τώι  [κ]εχειροτονημένωι 

άντιγράφ- 

εσθαι  τάναλισκόμενα  της  πρυτανείας  :ΡΙ-:  εις  το  τείχος  κατά ς  άπό  τοϋ  πύργου  τοϋ  παλαι- 

45   οΰ  τοϋ  πεσόντος  μισθωτοΐς  τοις  τάς  πλίνθους  και  τογ  χουν  άπο[κομίσασιν]  εις  τό  θέατρον  και  βωλοκοπη- 

σασι  άνδράσιν  :ΔΔΔ:  της  ημέρας  τεττάρων  ημερών  τώι  άνδρί  οϊκοσίτωι  :|-|||:  κεφάλαι(ον)  :[Η]ΡΔΔΔ:  τώι  άνελόντ- 
ι  και  άνακαθήραντι  τοϋ  πύργου  το  λιθολόγημα  έπί  το  στέριφον  μισθωτεΐ  Δάωι  έν  Κυ(δαθηναίωι)  οΐκοΰ(ντι)  :ΔΔ- 

ΔΔΡΗΙ-Η- 
λίθοι  αρουραίοι  εις  τό  στρώμα  τώι  πύργωι  και  έκ  τοϋ  εντός  άντιστρώσαι  α^ρι  τοϋ  εδάφους  της  αυλής  ά- 
ριχμός  :ΗΗΗΙΙΙΙ:  τιμή    τοϋ  λίθου  :Ι-((|)):  τούτους   ετεμεν    Δημήτριος,    Έργασίων,  Κύπριος,  Ευαρχος,  Μίλακος: 

κεφ(άλαιον) 
50  Η  Η  Η  Ι- Η  Η  Η:  αγωγή  τών  λίθων  τούτω[ν]  εις  τό  Ιερόν  τοϋ  λίθου  :ΗΙΙ:  Φιλονίκωι,  Εύξίππωι,  Άρχίαι,  Φερεκλείδε(ι) 
κεφάλαιον  :ΗΗΗΗΡΡΗ:  θέσις  τών  λίθων  τούτων  :Η  τοϋ  λίθου,  μισθωτεΐ  Νεοκλείδει  Κηφισιεΐ  :ΗΗΗΗ-|-Ι-:  εξαγ- 
ωγή τών  λίθων  Πιστία(ι)  Σφηττή[θεν],  Τεκτονίδει  έκ  Κολω(νοΰ)  :ΗΗΡΔΔ.:  Αίγιναΐοι  λίθοι  οί  έπί  τοϋ  αρουραίου  κε- 
ίμενοι αριθμός  :ΔΔΔΙΙΙΙ:  ό  λίθος  :Η:  Νεοκλείδει  κεφά(λαιον)  :ΔΔΔΚΙ-ΚΙ-:  Έλευσινιακοί  λίθοι  εις  τον  πύργον,  τιμή 
και  κομιδή   Έργασίωνι  ,   Δάωι  :ΔΔΔΡΗ(-(-:  μισθωτής  Νεοκλείδης  Κηφι(σιεϋς):  την    όργυάν    τοϋ    Έλευσινιακοΰ 

και  τόν 
55  πήχυν  :Η+ΗΗ:  κεφάλαι(ον)  :ΔΔΔΔΡΙ-|-ΗΙΙ:  πλίνθοι  αί  έλκυσθεΐσαι  άπό  τοϋ  πύργου  τριημιπόδιοι  :ΜΧΧΧΧ:  τα- 
ύτας εϊλκυσεν  Εύθυμίδης  έν  Κολλυ(τώι):  οίκων:  τάς  :Χ:ΔΔΔΡΗ:  κεφά(λαιον)  :[ΡΗ-Η-:  πλίνθους  ας  εΐλκυσεν  Εύ- 

θίας   Έλευσι- 
ΙΕΙ  ήμιποδίους:  τάς  :Χ:  συν  [τ]ώι  γεωνίωι  :ΔΔΔΔ:  κεφά(λαιον):  πλίνθων  :Ρ>ΧΧΧΧ:    κεφά(λαιον)    :ΗΗΗΡΔ: 

πλίνθοι  αϊ  περιγενόμεναι 


113  ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ   ΑΡΧΩΝ   ΤΟΓ  ΕΝ    ΕΛΕΠΙΝΙ    ΙΕΡΟΓ  114 

Χ|Π  των  περυσινών  τώικομίσαντι  :ΔΔΡΙΙΙ:  άγωγη  των  πλίνθων  των  παρ'  [Ε]ΰθίου:  των  :Χ:ΔΔΠ:  κεφάλα(ιον) 

:ΗΗΔΔΡ:  ταύ- 
τας ηγαγε  Καρίων,  Άρτιας,  Κύ[πρι]ος,  Εύκλης,  Κόνων  μισθωτηι  τώι  άναβαλόντι  τάς  πλίνθους  Δημητρίωι  Ά- 
60  λωπε(κησιν):  οίκοϋ(ντι):  τας  :Χ:ΔΡΗ-:  κεφά(λαιον)  :ΗΗΗ[ΗΔΔΙ-ΗΙΙ:   μισ]θωτοΐς   τοις  την  γην  βωλοκοπησασι  καΐ 

διαττησασιν  εις  τ- 
ον έπαγωγέα  του  τείχους  και  εις  τους  πύργους  και  εις  την  περιαλιφην  του  τείχους  άνδράσιν  :Δ:  τριών  κ- 
αι δεκαήμερων  τώι  άνδρί  :ΗΙΙ:  οίκοσίτωι:  κεφάλαι(ον):  ΗΠΔΔΔΔΠ:  δοκοί  ήγοράσθησαν:παρά:Φορμίωνος  :ΔΙΙ:ή  δ- 
[ο]κός   :ΔΡΚΗ    κεφάλαι(ον)   :ΗΗΗΗΙ-μ:    στρωτήρες   .ΡΔΔΔΔΙΙΙ:    [παρ]  Αγάθωνος  τοϋ  Φιλεταίρου,  ό  στρωτήρ 

:Ι-[Ι]ΙΙΙ:    κεφάλα(ιον) 
ΗΡΡ:  ιμάντας  παρ'  Άρχίου  Σαμίου  :ΔΔΔΔ:  τιμή    :ΔΔΔΔ:  καλαμίδες  παρ'  Άρτ[έ]μιδος  έ[κ  Πειρ]αώς  τιμή 

:ΡΔΔ:  έπιβλήτ- 
65   ες  παρ'  Άρχίου  Σαμίου  :ΗΗΗΗ:  τι[μή]  :ΔΔΔΔ:  κόφινοι  :Ρ:  παρ'  Αγάθωνος  'Λλωπε(κήσιν):  οίκοϋ(ν)τος:  τι</.ή 

: ΓΙ— Ι— Ίΐ-Ι— Ι :  κόφινοι  παρ'  Ά- 
μεινίου  έκ  τοϋ  θησείου  :Δ:  τιμή  :Δ:  [πρί]σταις  τοις  πρίσασι  τών  μακεδόνικων  τρία  [Λεν  εις  τά  ΰποτόναια,  δύ- 
[ο]  δέ  είςτάθυρώματα,  μισθωτεϊ  Καρί[ωνι]  :ΔΔΙ-ΐ-Η:  τώι  ποιήσαντι  τάς  θύρας  Διονυσ[ί]ωι  Έλευσϊ(νι):  οίκοϋ(ν)τι  μισ- 
θός :ΡΔΡ:  κόλλα  παρ'  Αγάθωνος  ταΐς  θύραις  :Ι-|-|-|-:    ήλοι  ταΐς  θύραις  έκ  τοϋ  θησέου  :ΗΡΔΔΔΔ:  ό  ήλος  :Ι: 

κεοάλαιο(ν) 
ΔΔΔΙ-ΙΙΙΙ:  πίττα  παρά  Τιβείου:    [κ]ερά(μια)  :|||:    εις  [το]ύς  πύργους  και    τας  οικίας   τάς  ιεράς   :ΔΔΔ:  αίλτος 

:[Ρ(-]Η:  μελα- 
70  νττ,ρίαπαρ'  Άρτ[έμ]ωνο(ς)  :Δ:  σταθμά  ταΐςθύραις  επί  τάς  ιεράς  οικίας  παρά  [Σ]ύρου  έμπορου  :ΔΔΡΙ-ΗΗΙΙ:  πίλοι 
τοις   δημοσίοις   παρά   θετταλής    :ΔΡΙΙ:Ι-Ι-Ι-ΗΙΙΙΙΟΤ:  κεραμίδες   κορίνθιαι    παρά  Δημ.ητρίο(υ)  έλ  Λακι(αδών)  οί- 

κοϋ(ντος) 
Η:  τιμή  :Η:  κομιδή  τούτων   Έλευσϊνάδε  :ΔΔΔΔ:  κεραμίδες  κορ[ίν]θιαι  :ΗΗ:  έκ  Κορίνθου,  ή  κεραμίς  :ΙΙΙΙΙ:  κε- 

φά7.α(ιον) 
ΗΡΔΡΗΙΙΙ:  /.ου.ιδή  τούτων   Έλευσϊνάδε  :ΡΗΙΙΙ:  άχυρων  σάκοι  εις  την  οίκοδομίαν  τοϋ  τείχους  :ΗΔΔ:  και  τ- 
ην οίκίαν  τη;   ιέρειας  και   τ6  έ[πισ]τάσιον ,  ό  σάκος  :ΗΙΙ:  παρ'  Άρτίμου  Μάνο[υ]  :ΗΡΔΔΔ:  μισθωτε[ΐ  .  .  .  .]ίαι 

Άλωπ(εκήσιν) 

75   οΐκοϋ(ν)τι  τη:  καθαιρέσεως  τών  οικοπέδων  της  ιεράς  οικίας  :ΗΔΔΡ:  τώι  τόν  χουν  έχφορή[σαντι ]ωνι 

μισθός  :ΡΔ:  μισθωτεϊ  τώι  τά  λιθολογήματα  άνελόντι  τά  παλαιά  και  έ^φορήσαντι  και  [άνακαθήραντι  έπί] 

[τό]  στέριφ[ον Έλε]υσΐνι  οί[κο]ΰντ(ι)  :ΡΔΡΙ-Ι-:  μισθωτεϊ  τώι  λιθολογήσαντι  την  ο 

[κε]<ρά(λαιον)    άρ[γυρί]ου  Νεοκ[λείδει]  Η[Ρ]  •  •  [?Λ]ίνθο 


Β. 

Λόγος  επιστατών   'Ελευσινόθεν  και  ταμιών  τοΐν  θεοϊν  έπί  της  Πανδιονίδος  έκτης  πρυτανείας-  το  π- 
ε  ρ  ιόν  παρά  ταμίαιν  τοΐν  θεινοϊν  :ΧΓΉΡΔΡΙΙΤΧ:  και  τό  περιόν  παρά  ταμίαι  τοΐν  θεοΐν  Νικοφίλωι    Άλω- 
πεκηθεν   :ΔΔΔΙ-Ι-|-|Ι:  και  τό  μερισθέν  εις  τά  έργα  παρ'  αποδεκτών  έπιστάταις  'Ελευσινόθεν  ΡΙΈΗΗ• 
Άπό  τούτου  τάδε  άνηλωται:  τόν  βωαόν  τοϋ  Πλούτωνος  περιαλεΐψαι  καϊ  κονιασαι  και  λευκώσαι  και  τ- 
5    ους  βων-οϋς  τοΐν  θεινοϊν,  μισθωτεϊ  Σύρωι  Άλωπεκήσι  οίκοΰντ(ι)  :ΔΔΡΗΗ:  δημοσίοις  τροφή  άνδράσι  δεκ- 
αεπτά και  τώι  έπιστάτει  ένί,  της  ημέρας  τώι  άνδρί  :ΙΙΙ:  κεφάλαιον  :ΗΗΗΔΓΡ]:  έπιστάτηΓμισθός  της  πρυ- 
τανείας :Δ:  Τηλοφίλωι  τώι  κε/ειροτονημένωι  άντιγράφεσθαι  τάναλισκόμενα  :[Ρ]|-ΗΙΙ:  μισθωτεϊ   Άρ- 
ιμνήστωι  τώι  τάς  προσβάθρας  'Λλώιοις  ποιησαντι,  ώστε  αυτόν  έαυτώι  [ξ]ύλα  παρέχειν  ΡΔ:  τώι  έπισκε- 


115  ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ    ΑΡΧΩΝ   ΤΟΤ   ΕΝ    ΕΛΕΤΣΙΝΙ   ΙΕΡΟΓ  116 

υάσαντι  το  θχκεΐον  και  κολλήσαντι  τους  πόδας  τρεις  όντα;  Χαρίαι  |/.ισθός  :Π:   στροφίνγων  ζεύγος 

10  ταΐς  θύραις  ταΐς  κεδρίναις  ταϊς  τοϋ  θησαυρού  παρ*  Πα;./.φίλου  {χ  Π[ε]ιρχιώς  τι;χή:  Ρ.  Ξύλα  κέδρινα  τρ- 
ία δωδεκάποδα,  πλάτος  εγγ  δακτύλων,  πάχος  τριδάκτυλα,  τιν^ή  τοϋ  ξύλου  :ΡΔΔ:  πάρα  Σι;Αίου  έμπορου  :ΗΗΔ: 
ξύλα  έγκαίδεκα  σχιστά,  [λήκος  δωδεκάποδα,  πλάτος  δεκαδάκτυλα,  πάχος  ή;-ΐΛποδίου,  ταΐς  θύραις  επί 
τάς  πυλίδας  και  εις  την  όροφήν  τοϋ  θησαυροϋ'  τι;/.ή  τοϋ  ξύλου  :ΔΔΔΙ-Η:  κεφάλχιον  :ΓΠΔΗΗ:   ξύλα  εις  βάθρα 
ταϊ(ς)  θύραις  τών  πυλίδων,  κανόνες  :||||((|)):  ό  κανών  :ΔΔΡΗ  παρά  Φοραίωνος  έγ  Πειραιώς,  κεφάλαιον  ΗΙ-ΗΗ[Ι-]. 

15  [Σ]ανίδες  πτελείϊναι  επτά  εις  άντίζυγα,  (Αηκος  δεκάποδες,  πλάτος  δεκαδάκτυλοι,  πάχος  τριδάκτυλ- 

οι,  τι;Αη  της  σανίδος  :ΔΙ-|-Ι-1-:  κε<ράλα[ι]ον  :ΡΔΔΔΔΡΙ-|-1-:  έτεραι  σανίδες  πτελείϊναι  τέτταρες,  </.ήκος  δεκ- 
άποδες, πλάτος  ή[Αΐποδίου,  πάχος  παλαστιαϊαι:  τι;/.ή  της  σανίδος  :ΔΙ-Ι-ΗΙΙ:  κεφά(λαιον)  : ΡΗΗΗΗ:  [ε]τεοαι  σανίδ- 
ες πτελείϊναι  τρεις,  ριήκος  ποδών  :ΔΡΙ:  πλάτος  τριπάλαστοι,  πάχος  έγδάκτυλοι,  τιαη  της  σανίδ(ος)    :ΔΔΙΙ 
κεφά  ^ΝΔ]!-:  σανίδες  ι,ιελίϊναι  τρεις  εις  κανονίδας  και  ζυγά  [τ]αΐς  θύραις,  τιαή  της  σανίδος  :ΔΡΙ-Η  κεφά(λαιον) 

20   [ΡΚ']  σανίδες  δύο  πτελείϊναι  τοις  τροχίλοις  προσοαλεΐν,  [/.ήκος  πεντεκαίδεκα  πόδες,  πλάτος  τριπά- 
λαστοι, πάχος  παλαστιαΐ[α]ι,  τι;χη  τ[η]ς  σανίδος  :ΔΔΙ-Ι-Ι-|ΙΙΙΟ:  ταϋτα  πάντα  τά  ξύλα  παρ*  Άγιου  Κορινθίο(υ) 
κεφά(λαιον)  :ΔΔΔΔΡ(-ΗΙΙ:  [Λίσθωτοΐς  τοΐ[ς  δι]ακαλίσασιν  τά  ξύλα  :ΠΙ-Ι-:  αισθωτοΐς  τοις  έπί  θάλατταν    κατακο- 
αίσασιν  και  εις  τ6  πλοϊον  ένθεΐσ[ιν]  :Δ:  ναΰλοι  τών  ςύλων  τούτων  απάντων  Κλέωνι  πορθαεΐ  :ΡΡΙ-:  πρισ- 
τών  ζεύγει  τοις  τά  ξύλα  διαπρί[σ]ασιν  της  ήαέρας  οΐκοσίτ[ο]ις  :ΚΗΗ:  ημερών  :ΔΔΔΡ:  κερχλαιον  :ΗΡ:   κόλλα- 

25  ν  ταυρε'αν  παρ '  Αγάθωνος  εις  τον  θησαυρόν  στχτήρες   ^^  ££:  ό  στατήρ  :ΡΙ-Ι-Ι-|||:   κεφάλαιον  :ΗΡΔΔΔΡΗ-• 
ήλοι  ταΐ(ς)  θύραις  τών  πυλίδων  και  ταΐ(ς)  θύρχι(ς)  ταϊ[ς]  εις  το   Έλευσίνιον  το  έν  άστει  άριθαός    :ΗΗΡΙ:  ό  ήλος 
III:  παρ'  Απολλοδώρου  έν  Κολυττώι  οίκοϋντ(ος)  :ΗΙ-ΗΙ-:  τώι  ποιησαντι  τάς  θύρας  τάς  έπί  τάς  πυλίόας  και 
έ(ν)στησαντι  [Λίσθωτεΐ  Καλλίαι  έν  [Κ]υ(δαθηναίωι;):  οΐκοϋντ(ι):ΡΔΔΔΡ:κανόνεςτρεΐς  εις  το  ΰπερτόναιον  τοϋ  Νειωκ- 
ορίου  και  εις  το  πρόθυρο[ν],  ό  κανών  :ΔΔΡ:  παρά  Φορμίωνος  έγ  Πειραιώς  :ΡΔΔΡ:  τώι  ποιησαντι  τάς  θύρας 

30   τάς  εις  το   Έλευσίνιον  το  έν  άστει  και  το  πρόθυρον  [Λίσθωτεΐ  Πα|7.'ρίλωι   Ότρυνεΐ  :ΡΔΔΔΡΙ-:  ήλων  [στχ]τή- 
ρες  τρεις,  ό  [σ]τατηρ  :|-Η:  παρά  Φίλωνος  έκ  τοϋ  Θησέου  :ΡΙ-|-ΗΙΙ(Ι):  κόφινοι  τοις  δη;χοσίθ'.ς  άνχχώσχι  [το]   Έλ- 
ευσίνιον τ[ό  έ]ν  άστει  πα[ρ  "Α];χεινίου  Κυδαθηναι(έως)  :Δ:  ό.κόφινος  :Η:  κεφά(λαιον)  :Δ:  σανίδες  πτελείϊναι  εις  τάς  θυ- 
ροκινκλίδας  έπί  τ[ό  τ]οΰ  [Πλού]τωνος  οκτώ,  [Λήκος  έννεάποδες,  πλάτος  ήυν.ποδίου,   πάχος  παλαστιαϊαι 
παρ'  Ήγίου  Κορινθίου,  Τΐ[(Η|]  της  σανίδος  :ΡΙ-1-|-|-:  κεφάλαιον  :ΡΔΔΙ-Ι-:  πίττης  κερκαιχ  πέντε  άλεϊψχι  τάς 

35   οροφάς  τοϋ   Έλευσι[ν]ίου  τοϋ  έν  άστει  και  τάς  θύρας,  τιαή  τοϋ  κερααίου  :ΔΙ-1-:  παρά  Πααφίλου  Σκη[νί]του 
ΡΔ:  |Λ'.σθωτεΐ  τώι  τάς  θυροκλινκλίδας  ποιήσα((ι))ντι  τάς  έπί  το  τοϋ  Πλούτωνος  Παυ,φίλωι  Ότρυνεΐ  :ΡΔ' 
ξύλα  εί(ί)  σταθμά  ταΐς  θυροκλινκλίσιν  παρά  Ξανθίππου  έγκ  Πειραιώς  :ΔΔΔ:  ήλοι  εις  τάς  θυροκλινκλίδ- 
ας  άριθριός  :ΗΗ[Ρ]:  παρά  Φίλωνος  Άλ[ω]πεκήσιν  οϊκοϋ(ν)τος  :ΔΔΔΡΙ-ΙΙΙΙ:  οδοί  ταΐς  θυρ[ο]κλινκλίσιν  λίθινοι, 
τιαή  παρά  Ήρακλείδου  :ΔΔΙ-:  τώι  άπεργασαι/.ένωι  τους  οδούς  και  κο;./.ίσαντι  και  θ[έν]τι  και  τοις  τόρ[/.ο- 

40   ις  έν[τ]ετράναντι  και  ΤΑΙΝΗ μισθός  και  [Λολυβδοχοήσαντι  :ΔΔΡ:  μολύβδου  τ[άλ]χντον  και  χώνης 

ρ.σθος  Ι-Ι-ΙΙΙΙ:  τοις  άποξέσασιν  τάς  παραστάδας  τάς  έν  τώι^τοΰ  Πλούτωνος  άνδράσ[ιν]  τέτταρσι[ν],  τώ 
ι  άνδρί  οίκοσίτωι  της  ημέρας  :1-|-:  δυοΐν  ή|Λεραιν  :ΔΡΙ-:  τώι  ΐκριώσαντι  τοις  άποξοϋσ[ιν  τ]άς  παραστά[δ]- 
ας  και  κονιώσιν  και  τοις  πιττοκοποϋσιν  τάς  όροφάς  [Λ'.σθωτεΐ  Άγάθω[ν]ι  έ  Σκα;/.βωνιδ[ώ]ν  οίκοϋντι  [Η  ;]" 
[Λ'.σθωτεϊ  τώι  άλείψαντι  τάς  όροφάς  τήι  πίττ[η]ι  Λεπτίνηι  έα  Μελίτει  οΐκο[ϋ]ντι  :ΔΔΡΙ-:  τώι  έρειψα;./.έ- 

45   νωι  το  Νεωκόριον  και  ξύλα  παρασχόντι  Διειτρέφει  Ποταυ•.ίωι  και  καθελόν[τι]  πάλιν  και  [τά]  ξύλα 

ΔΔΔΔΡ:  έπχρχή  Δή;/.ητρι  και  Κόρηι  και  Πλούτων.  :Ρ:  έπιστάτχις  έπί  Λήνχια  εις  Διονύσια  θϋσαι  :ΔΔ:  πλί- 
νθοι εις  το   Έλευσίνιον  το  έν  άστει  Χ[ΉΗ:  αί  έκχτόν  :ΡΙ-|-||Ι:  συν  τήι  κο;;.ιδεΐ  άπ'   Αγέλαστου  πέτρας  :ΗΔΔ: 
λ[ε]κάναι  οκτώ,  τιαή  :|+:  μίλτου  στατήρες  :Ρ:  ό  στατήρ  :ΙΙΙ:  παρά  Σωτήριδος  'Λπρο  Ι-ΗΙΙ:  τέκτοσιν  τοις  ά- 
ναβαλοΰσιν  τάς  πλίνθους  :ΔΔΙ-Ι-:  [Λίσθωτεΐ  Μοσχίωνι  τώι  τά   έπίκρανα  έργασααένωι  τά  έπί  τοϋ  Πλούτ- 

50   ωνος  τα[ΐς]  παραστάσιν  :Ρ:    Έργασίωνι  τώι  ένκαύσαντι  ΔΔΔΔ:  τώι  τά  κυ;.ιάτια  ποιησαντι  και  την  κχνονί- 
δα   Άρτέ|Αωνι  έν  Κυδαθηναίωι  οίκοϋντι,  έφ '  ώιτε  ξύλα  αυτός  αϋτώι  παρέχειν  :ΔΡΙ-Ι-:  τώι  γράψαντι  τά  κυ- 


117  ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ   ΑΡΧΩΝ   ΤΟΥ   ΕΝ   ΕΛΕΤΣΙΝΙ    ΙΕΡΟΓ  ]  |£ 

μάτια  ΔεξιθέοιέμΜελίτειοίκοϋντι  :Π:  κεράμου  λακωνικού  ζεύγη  :Ρ:  το  ζεύγος  :|[|]||:  χχρά  Σίμου  :  ΔΔ(ΔΗ-ΗΙ). 
Καλααίδες  χαρά   Εργάτου   Ίκαριέως,  τψ-η  :Ρ\-\-[•:  λιθολόγωι  τώι  το  όχτάνιον  λιθολογητ((τ))αντι  Αΐγυ[χτ]- 
ίωι  :;ν.'.τθός  :Π:  ΰχοδημάτων  δημοτίοις  κχττ-ιτις  τοϋ  ζ[ε]ύγους   'Λχολλ[ο]φχνηι  Τυραείδει  :\-\-[-\-:  κεφάλαι(ον) 

55   ΡΔΓΙ-Ι+:  κυχαρίττου  κοριοί  τέτταρες,  ό  κορέος  :Ρ:  κεφάλχιον  χαρά  Σοφοκλείου;  Κνιδίου  :ΗΗ:  ά<Α0ΐ&«- 
αι  ταΐς  θυροκινκλίτιν  τέτταρες  χαρά  Φίλω[νο]ς  έκ  τοϋ  Θητέου  ΗΉΙ&  κιβωτό;   Έλευτΐνάδε,   ε'ν  ηι  τ'  α- 
χό των  κιόνω[ν]  κείτεται  :ΔΔ:  ξύλα  δύο  τριών  και  [δ]έκα  -οδών  ίκάτερον  και  έχιβλητες  εϊκοτιν  ει;  τόν 
ίττνον  τον  έν  τώι  έν  άττει   Έλευτινίωι   -αρά  Φίλωνο;  :ΔΚΗ(-:  καλαμίδες  χαρά   Εργάτου   Ίκαριέως  τρεις 
Η•:  γη;  Λουτιάδο;  άγωγα'ι  :ΔΔΔ((Δ))  ει;  το   Έλευσίνιο[ν  τ]ό  έν  άττει,  τιμή  και  κομιδη  τη;  άγωγη;  :Η-||Ι:  χαρ- 

60   ά  Χαρίου  Έρμείου  :ΡΔΔΠ:  γη;  Σκιράδο;  άγωγαί  τρεΐ;,  [τι]μη  και  κομιδη  Άρρενείδει  Πχι(ανιεϊ)  :ΔΗ-|Μ:  ά/υρα  κ- 
αι χνοϋ;  τιμή  :ΔΔΔ:  άμμου  άγωγαί  χέντε,  τώι  διαττηταντι  και  κομίταντι  μιτθό;  Σωτίαι  :ΔΠ:  κονία;  άε- 
λαίνη;  μέδιμνοι  :ΔΔΔ:  ί  μέδιμνο;  :Η:  χαρά  Σωχόλιδος  ΙΙτε(λεατίου)  :ΔΔΔΠ:  κομιδη  τη;  κονία;  και  τκκχων 

μιτθό  ; 
Π:  άκτίτιδος  μέδιμνοι  :ΡΙ:  ό  μέδιμνος  :|-ΗΙΙ:  κεφχλαιον  :ΡΜ-|+:  χυκνίτιδο;  μέδιμνοι  :Π|:  ό  μίδιμνος 
Μ-Η:  κεφάλαιον    :ΔΓΗΗΗ:    λατύχης  μέδιμνοι    :ΠΙ:  ό  μέδιμνος   :((1-))||||:  κεφκ(λαιον)  :Δ:  χυλώματος  χόε;  :Π:  ό 
χοϋ;  :Ι-:  κεφά(λαιον)  :Ρ- 

65    νοινικίδε;  ταΐ;  θύραις  τοϋ  θηταυροϋ  και  ταΐ;  θύραις  τών  χυλίδων  και  ταΐ;  τοϋ  Νεωκορίου  και  τα- 
ΐ; θυροκινκλίτιν  και  ταΐ;  έχί  τώι  θηταυρώι  τταθμόν  :  ^  Α  Α  Α  :  ί  (***  :Ι+ϊ  ~αρά  ΤΙδύλου  έν  Κυδαθη(ναίωι)  οΐ- 

κοϋν(τος)  .   ' 

ΡΔΔΔ:  Σόλωνι  μιτθωτεΐ  κονιάτεω;  και  αλοιφής  τοϋ    Ελευσίνιου  τοϋ  έν  άττει  ΡΔΔΔ'  χλινθεΐα  ΙΙΙΙ  το- 
ις χύργοι;  τοις  Έλευτΐνι  μιτθό;  'Λ[ρ]χί  α]ι  :Δ:  ει;  γόχς  δημοτίοι;  ίερεΐον  :ΔΔΙ-Ι-Ι-:  κε[ρ]χμια  :Ρ:  οίνου  δύο 
μετιηταΐ  ΔΠΚ"  Σωτιδημωι  τροχιλεία;  τιδηρώτεω;  τό  χροτοφειλόμενον,  άνευ  οΰ  έ'λαβεν  έχί  Άριττο- 

70   φώντο;  άρχοντος,  έξ  οκτώ  'β[ο]λών  και  ήμιωβελίου  τόν  ττατηρα,  ταλάντων  |ί|  φφφΤΤΤ  *   ^  £££:[Χ](Τ1ΡΔΡ 
Η+Κ 
μύητις  δυοΐν  τών  δημοτίωΓν]  :ΔΔΔ:  λατύχης  μέδιμνοι  :ΡΔ:  ό  μέδιμνο;  :\-\\\:  κεφάλαιον:  ΠΔΔΔΔ:  κομιδη  ταύ- 
της  Έλευτΐνάδε  θουδεϊ  :ΔΔΔΔ:  ίμάν[τ]ε;  κα[ΐ]  θράνοι  έχί  τό  χρόθυρον  τοϋ  Νεωκορίου  χαρά  Φίλωνος  και 
εις  τόν  κέλητα  και  τάς  κερκίδα;  ξύλα  :Δ[Κ]ΗΗΙΙ:  κεραμίδες  άγελαϊαι  χροτειωνηθητχν  έχϊ  τόν  θητα- 
υοό[ν  χαρά  Μοι]ροκλείους  :ΔΔΠ:  τιμή  :ΔΔΡ[ΗΙ-ΗΗ].  Κομιδη  το[ύτων]  Έλευτΐνχδε  Μοιροκλεϊ  :ΠΙ-1-Ι-:  κεφάλαιο- 

75  ν  :ά[ναλώ;Λατ]ο;:  ΡΙΠΗΠΔΔΔΔΠΙ-Ι-Ι-ΙΙΙΙ'  [κεφχλαιον  λ]η;Λ[;Λατος]...  Π-Ι-ΗΝ"  χερίεττιν  χχρά  τα;χίαιν  τοΐν  θεοϊν 
[ΧίΠΓ'ΔΓΊΙΤΧ:  και  χαρά  τα;Λΐαι  τοϊν  θεοϊν  Νικοφίλωι  'Λλω^χεκήθεν) κα]ί  χαρ'  έχιστχταιςΈλευτ(ινόθεν) 


[τ]οίν   θε[ι]οϊν 


α. 


[ρ»«Μ«] 

;ί>Λάν- 

ον  χαρ  Ά;/.ε-  (η  χαρά  Μέ)- 

[έ]ν    Κυδαθηναίω 

5 λείδει   'Λλωχεκη. 

[τώΐι  διαλείψαντι  και  κ 

[ονιάταντι] Άλωχεκητι  οίκοϋ(ν)τι  :Π 

Π:  ό  ο•τ((ρα))τήρ  :Ι-ΗΙΙ:κεφάλα(ιον) 


119  ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ    ΑΡΧΩΝ   ΤΟΓ   ΕΝ    ΕΛΕΓΣΙΝΙ    1ΕΡΟΓ  120 

εις  τάς  ιεράς  οικίας  ό  στ((ρ))- 

10  [ατηρ], [ΔΔ]ΡΙΙ:  ή  δοκίς  :[|-]μ:  κεφάλαι(ον):Γϊμμ|-Η 

Ι  έν  ΙΙειραι(εΐ)  οίκοϋ(ν)τι  τιμή   :ΔΔΔΠ 

-  .  .[ήμψκτεΐα,  τιμή  παράΙΙαμφίλου  :ΡΗΙΙΙ 

τρία,  τιμή  πάρα  Κώνωπος  ένπόρου  ΔΔΔ 

[<;ύ]λα  εις  το  κλείσιον  της  ίερας  οικίας  πα- 

15 |:   παρά  Τελέστου  Βοιωτίου   κεφάλαιον    :ΗΗΔ. 

ς  δύο  εις  το  έπ ιστάσιον  τιμή  —αρά   Άοχίου  Σα- 
μίου]  Ω  τάς  ίερας  οικίας  χαρά    Ηρακλείτου  έκ  Σκαν- 

• Βίωνι  Παιανιεΐ,  Διοκλείδαι  Μεγαρικώι  :ΔΙ-Ι-|-|- 

νι  οΐκοΰ(ν)τί  ιΡΔΔΔ"  τώι  τάς  θύρας  ένστήσαντι  θραι- 

20 [τ]ψν  παρά  Φίλωνος  :ΡΗ  ;;.ισθωτεΐ  της  λιθολογίας  του 

[κεφάλ]αιον  όργυών  ιΓ'ΔΔΡ:  κεφάλαιον    αργυρίου    Παρυ.ένοντι 

ας  ΔΗ-:  κεφάλαιον   θέρσωνι  μισθωτεΐ  :ΗΡΙΙΙ:  δοκοί  τέττχ- 

[ρες] κεφάλαιον  :ΠΔΔΙ-Ι-:  τροφή  τώι  παιδί  τώι  Κηφισοδώρου  του  τα 

τι  δυο.ν  προτανείαιν  :ΔΡ:  σχ  οίνοι  έπί  τάς  όροφάς  και  κχλαμί- 

25   [δες] ΤΙ:ΔΔΔ:  [σ]χενδύλη   Έλευσΐνάδε  -αρά  Φίλωνος  τιαη  : |- 1- 1- :  ίαάτια  δημ- 

[οσίοις] [ΔΡ]Η-ΗΙΙ:  κεφάλαιον  -αρά   Άντιγένους  Μεγαρικοϋ  :ΗΗΗΔΙ-|-ί-ΗΙΙ 

ή  διφθέρα  :|-|-1-1-|||:   παρά  "Αττου  εμπόρου  κεφάλαιον   :ΗΔΔΡΗΙΙ 

[τώι    ά]νδρί   παρ'  Απολλοφάνους  Τυρμείδου  κεφάλαιον  ΗΗΗ:  βουλήι  εις  θυσία[ν] 
.   .   .  Λ  έν  Πειραιεΐ'  έπιστάταις  εις  θυσίαν  ΔΔ'  σπονδοφόροις  εις  μυστήρια  [τ]ά  [αε] 

30  [γάλα μισθ]ωτεΐ   [τώι]  το  έπιστάσιον  διαλείψαντι  και  κονιάσαντι  Παρυ.ένοντι  μισθός  ΔΔΔΔΡ 

[μέδι]μνοι  :ΔΙΙΙ:  ό  [/.έδιμνος  :Κ•  παρά  Τελέ[σ]του  Βοιωτίου  κεφάλαιον  ΔΗΗΙ-•  άχυρων  σάκοι  :Ρ||||  ό  σ[ά]κ- 

[ος  γ  Ι-  |Ι1  παρ]ά   Άρτέμωνος  Θριώθε[ν]  τιμή  :ΔΙ-Ι-Η11'  τώι  την  άμμον  διαττήσαντι  και  προσκομίσαντι  Τιβ[ε]ίω 

οίκοΰντι  γ  Ι—  |—  Ι —  Ι— :  τέκτοσιν  τρισίν  τοις  την  — άροδον  του  τείχους  άποκεραμώσασιν  καί  τους  θρ- 

ε  .  σιν  μισθός  τώι  άνδρί  οίκοσίτωι  :|-|-:  δυοΐν  ήμέραιν  κεφάλαιον  ΔΗΙ-:  κεφάλαιον  άναλώματος 

35 κεφάλαιον  λήμματος  ιΧΧΧΗΗΡ:  περίεστιν  παρά  ταμίαιν  τοΐν  θεοϊν:Χ(ΈΓ:'ΔΡΙΙΤΧ:καί  παρά  τα;χία(ι)  το 

[ΐν  θεοΐν]  Νικοφίλωι   Αλωπεκηθεν  :Δ[ΔΔ]ΔΙ-ΗΙΙ :  καί  παρ '  έπιστάταις  Έλευσινόθεν  :ΙΟΧ. 


* 


[Έπί]  της  Κεκροπίδος   πέμπτης   προτανείας-  το  περιόν  παρά   ταμίαιν  τοΐν    θεοΐν  ιΧΙΈΠΔΡΙΙΤΧ:  καί  το  περιον 
[παρά]  ταμίαι  τοΐν  θεοΐν  Νικοφίλωι  Αλωπεκηθεν   :ΔΔΔΔΙ-ΗΙΙ:  καί  το  περιον  παρ'  έπιστάταις   Έλευσινόθε(ν) 
[ΙΟΧ:  κ]αί  το  μερισθέν  παρ'  αποδεκτών  έπιστάταις  ιΓΒΗΗΗ^]:  από  τούτου  τάδε  άνήλωται'  κανοΰν  Έλευσΐνάδε 

40   [τ]οΐν  θ[εο]ΐν  παρά  Σίκωνος  Βοιωτίου  :Ι-|-|-|-:  τροφή  δημοσίοις  άνδράσιν  δεκαεπτά  καί  τώι  έπιστάτηι  της  ή- 

[μέ]ρα[ς  τώι]  άν[δρ]ί  :|||:  κεφάλαιον  :ΗΗΗ[Δ]Ρ:  έπιστάτηι  δημοσίων  μισθός  :Δ:  Τηλοφίλωι  τώι  κε^ειροτονημένωι 
[άντιγράφ]εσθαι  τάναλισκόαενα  :Ρ[(-Κ]|||:  νέκυν  άνελόντι  έ/.  της   'Ραρίας  μισθός  Νίκωνι   Έλευσΐνι  οίκου(ντι) 
[.  τώι  καθ]ήραντι  την    'Ραρίαν  χοίρου  τιμή  .   .    .  [μισθός   Σωτίωνι  έν  Μελίτει  οίκοΰντι  :ΡΙ-:  κροταφίς  σηαάντ- 
[ειρα;  ξ;]ύλω[ν  ίε]ρ[ά]ς  λ[η]νοΰ  τιμή  :Ρ:  οςίυν]τρα  [σιδήρ]ου,  ώι  οί  δημόσιοι  εργάζονται,  Ήφαιστίωνι  Έλευσΐνι  οίκ 

45 Κ:[κ]λεΐδες  έπί  την  πυλίδα  τοϋ  Ίερ[οϋ  κ]αί  την  αύλείαν  του.  έπιστασίου  παρά  Μένωνος  έμ   Κολλυτ[ώ] 

[οίκ ]  έπισπα(σ)τη[ρες]  δύο  παρά  Φίλωνος  [έκτου]  Θησείου  τιμή  :Ι-|-1-:  Πέρσηι  τώι  νεωκόρωι  ώστε  το  έντερ- 

[ ΕΓΗσιδηρ..[παράΣ]ωφίλου'Λλωπεκ[ησι]ν  οίκοΰντ(ος)τιμ/ι  :Ι-Ι-|-|1Ι :  ξύλα  εις  Άλώια  τάλαντα  ίΡ'ΔΡΙΙ, 

[τότάλαντ]ον  :ΗΙΙ :  παρά  Κ ωνος  έγ  Πειραιώς  :ΗΙΙΙ :  κληματίδας  ιΡΔ:  δύο  τοϋβολοΰ  τιμή  :Ρ:  καταφορά  τού- 
των έπί  θάλατταν]  μισθ[ωτεϊ  .  .  .  ναΰ]λος  τούτων    Έλευσΐνάδε  Μελανθίωι  πορθμεΐ  :ΡΗΗΙΙ:  χοίροι  δύο  καθη- 

50  [ραι  τό  Ίερ]ο[ν  τό   Έλ]ευσΐνι  .  .  .  ο  .  .  [κα]ί  την  οΐκίαν  την  ίεράν,  οΰ  ή  ιέρεια  οικεί,  παρά  Παταίκου    Ελευσίνιο- 


121  ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ    ΑΡΧίίΝ   ΤΟΓ   ΕΝ    ΠΛΕΓΣΙΝΙ    ΙΕΡΟΥ  122 

Η*:  τώι  καθηρα[ντι |Αΐ]σθός  :Ι-Η:  ξύλων  έλαίνων  τάλαντα  ||||  παρά  Διόδωρου   Έλευσΐνι 

[οί^οϋ  . ]  κλη[;.ι]ατίδες:   .      .  .  .  Ι  .  .  II :  οδός  ταϊς  θύραις  ουνεστιν  α  έ<ϊτιν  έν  τώι  έν  άστει   Έλευ<7ΐνίω(ι) 

"«{**)  εξ   Άκτ[ης]  ΔΔ  .  .  λίθοι  δύο  ;./.ηκος  πεντέποδες,  πλάτος  τρίποδες,    πάνος  δίποδες 

ντος  εκ  Άκτης  Δ  .  .  .  [λ]ίθοι  εις  τάς  πχραστάδας  τέτταρες,    (Αηκος  πεντέποδες,  πάχος 

55    πλάτος  τρεις  [πό]δες,  τι;/.η  παρ'  Ήνύτου  (έν)  Σκαν-βωνιδών  οϊκοϋντ(ος)  :ΔΔΔΔ:  λίθοι  δύο  εις  τα  γεϊ- 

[σα] κοαιδη  των  λί[θω]ν  τούτων  απάντων  Βίωνι  ΠΔ  :  τώι  ποιήταντι  τά  λίθινα  αιτθωτεϊ  Δάωι  ί 

οίκοϋντι :  ΗΓ'ΔΡ[Ι-Κ]Η  :κεφάλαιον  άναλώαατος  :ΡΊΗΗΗΗΡΙ0Χ•  κε^άλαιον  λη;/.;;.ατος  παρ'άποδε 

[κτών  ιΙΉΗΗΗΓ3:  περ]ίεο-τ[ιν  παρά  τ]α;λίαιν  τοϊν  θεοϊν  ιΧΓΉΗΔΓΙΙΤΧ:  και  παρά  ταριίαι  τοϊν  θεοϊν  Νικοφίλωι  'Λλ- 
[ωπε(κηθεν)  :  ΔΛίΔΙ-ΗΙΙ 

β• 

Π[ερίε<ττιν  παρά  τα;Αίαιν  τοϊν  θεοϊν  ΧΙΈΗΔΡΙΙΤΧ  και  παρά  τα;7.ίαι  τοϊν  θεοϊν  Νικοφίλωι  'Λλωπεκηθεν 
ΔΔΔΙ-ΗΙΙ  κ[αϊ  παρ'  έπιστάταις   Έλευσινόθεν 

ΈπΙ  της   Άκααα[ντίδος  δεκάτης  πρυτανείας- 

και  το  περιόν  πα[ρά , 

5   ΙΑΓΓΩΝΑΡΟΤΤΗΜΑΤΩΝ [Άλεξι]- 

ν.ά^ου  τοϋ  Τει<7α;Αενοϋ  .   ■  Λ 

τος  τοϋ  ίεροϋ  ικούινου  Ι-Ι-ΙΙ 

ται  ίερο[π]οιοϊς  τοϊς  κατ'  ένια[υτόν] 

ων  κιόνων  καθελοϋσι :  και  [λετα  [β;] 

10   ΗΗΔΔΔ  :  άρ|  ισ]τ7)ρίαν  θϋται  έκατέρ[αι  τοϊν  θεοϊν] 

τ  .  .  σποι νοαενων  ΠΔΙ-Ι-  εις  τά  Άλ[ώια  ; 

αν  .  [θ]υσ[ίαν  έκ]ατέραι((ν))  τοϊν  θεοϊν.  Δ 

ΤΑ .  .  ΙΜ [Η]ΡΙΙΙΙΙΤΧ  ξύλα  εις  ύπ- [ρσθ]- 

ός  ΔΔΔΔ  .  •  .  [<τπο]νδοφόροις  εις  [/.υστηρια , [σ] 

15   τρονγύλους  Άρ•/ίαι   Έλευΐ7ΐ(νίωι)  ΔΔΔΡ  αιιθ[ός 

ς  ί;Λατιοθηκης  Πα;.».οίλωι  Ότρυ(νεϊ)  ΗΔΔΡΗΙ-Κ •' 

Ύποδηαάτων  κάττυτις  τοϊς  δη;.».ο<ϊίο[ις]  ΔΔΔΔ[Η 

[τ]άς  τοϋ  θηταυροϋ  και  έπισκευάσαντι  τά  δεό;α.[ενα •  • 

Έλευτϊνζδε  ΔΗΗ'  τώι  καθηραντι  το  ιερόν  τό  Έλευ[ο-ϊνι 

50   ς  την  άλω  την  ίεράν   Άριστοκράτει,    'Λρχίαι  ΔΔ||   Ι [*ν* 

δράιιν  ΔΡΙ,  της  ημέρας  III ,  ήμερων  Δ||  ΡΔΔΔΔΡΗ  ε 

[δ]ην.οιίαι  (-Η  ΙΙανφίλωι  ΌτρυνεΓ  [Λίτθωττ,ς  τροχιλ[είας 

εις  τους  πύργους  ((κ))  κάδων  χαλκών  τεττάρων  προς  τη[ν [δυοΐν] 

|/.ηνοϊν,  κεφά(λαιθν)  ΔΔΔΔ  παρά  Καλλικράτους  έκ  τοϋ  θησείο[υ 

55  και  ενκαυτις   Άβύκωνι  έ  Σκαα(βωνιδώ^)  ΔΔΔΔΙΤ-  τώι  άπα[γ]αγόντι   Έλευσϊνάδε [ρ•10]- 

θωτεΐ  της  κονιά^εως  τό  πρόσλοιπον  Η  :  τροχίλων  σιδηρ[ώ«εως] 

ΤΤΤ,  ό  ο-τατηρ  ΝΙΟ,  κεφάλαιον,  αργυρίου  ΗΔΔΔΡ'  ζεύγεσιν  [/.[ισθός] 

τους  τρο/ίλους  [κ]αί  πάλιν  άπαγαγόντι   'Λρχιάδει  έ  Σκα|λ(βωνιδών) [εις  [Αυστηρια] 

τά  ιιεγάλα  έδωκαν  τα;χίαιν  τοϊν  θεοϊν,  οΰ  [Λερκτ[άντ]ων  τώ[ν  αποδεκτών,  από  τών  [ΛίσθωΐΛάτων  τών  ιερών;] 
30    ά  έαί<ϊθω<7εν  5  βατιλεϋς  και  οί  πάρεδροι  κα'ι  οί  έ[πισ]τάτ[αι  οί   Έ]λε[υ<ϊΐνόθεν  καί  οί  έπιρληταί  τών] 

ν.υιτηρίων  Εύθυκράτης  Δρακοντίδου    Άφιδναΐ(ος),  Κ[α]λλικρχτης  [Κ]αλλι [εις  ριυα]- 


123  ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ   ΑΡΧΩΝ   ΤΟΓ   ΕΝ   ΕΛΕΤΣΙΝΙ    ΙΕΡΟΓ  ί  24 

ττ,ρια  τ*  ;χεγχλα  {V  "Αριστοφάνους  άρχοντος  ;Αΐσθω;χάτων,  ών  ό  βασιλε[ΰς  και  οΐ  πάρεδροι  και  οί  έπι-] 
στάται  οί  Έλευσινόθεν  και  οί  έπι;Αελητχί  των  [/.υστηρίων  έ;./.ίσθωσαν,  [εδωκεν  τα;.«.ίαιν  τοΐν  θεοΐν] 

Αισχύλος  Ίππίσκου  ΙΙαιονίδης  ΗΗΔΔ  ού  ;/.ερισάν[τω]ν  των  αποδεκτών    κεφά(λαιον)  [λή•χαατος 

κεφχ(λαιον)] 

35   άναλώ^ατος^ΧΓΗΗΗΗΗΡίΔΔΔΔΙ-Ι-ΤΧ•  περίεστιν  ΗΗΗΗΝΔ[Δ]Ι-Ν-ΗΤ•  τούτου  πχρέ[δωκαν  οί  τα;Αίαιτοϊν  θεοΐν] 

Νικόφιλος   Άλω(ττεκηθεν)  :  Κεράδων  Φλυεΰς  τα;Αίαιν  τοϊν  θεοΐν  το(ΐ)ς  έπ'  Εΰθυκρίτου  ά[ρχοντος 

Καλλαίσχρωι  'Αφιδναί(ωι)  ΗΔΔΡ,  ο  κατέβαλεν  'ΛλεξίΐΛαχος  Τεισα;Αενοΰ  έκ  Κοί(λης),  και  έπι[στά]τ[αις και] 

ίεροποιοϊς  κατ'  ένιαυτόν  το(ϊ)ς   έπ'  Εΰθυκρίτου  άρχοντος  κατά  ψήφισμα  δή;/.ου  [τ]ό  [εις   θ]υσ[ίας ;  το  περιγε]- 
νό;/.ενον,  Κριτοβούλωι  Κολωνήθεν,  Νικο;χάχω  Στειρ[ι]εϊ  και  συνάρχουσιν,  ΗΗ[ΗΔ Μισθωτής] 

40    *Ραρίας   Υπερείδης  Γλαυκίππου    Κολλυ(τεύς)-  παρ*  τούτου  έλάβο;χεν    [/.ίσθωσιν   ;Αεδί;Ανω[ν 

τεττάρων  γίνονται  ;χέδι;/.νοι  ΧΧΗΗΗΗΡΔΔΠΓ  έ— ί^.ετρα.  τώι  δια;.;.ετρηθέντι  σ[ί]τωι  ΗΗ^ΠΠ-  κεφάλαι(ον)] 

ΐΑεδί;/.νων  ΧΧΓΒΗΗΔΔΔ||'  ((τ))άπό  τούτου  εδόθη  ίερεϋσιν  και  ίερείαις  κατά  τα  πάτ[ρι]α  έπ 

{Αέδι;χνοι  ΡΔΙ'  έπί  Αριστοφάνους  άρχοντος  [ζ.έδΐ[/.νοι  ΡΔ|•  έπί   Άριστοφώντος  άρ[χο]ντος  [;^έδι;χνοι  Γ>ΔΙ]• 
έπί  Κηφισοφώντος  άρχοντος  [Λίδψ.νοι  ΡΔΙ'  κεφάλαιον  ίερεϋσιν  και  ίερεί[αι]ς [λέδι] 

45   ι/.νοι  ΗΗΔΔΔΔΜΜΜΜ"  έκτην  τριετηρίδα  τών   Ελευσίνιων  έ— Ι  τον  γυ;/.νικον  αγώνα  και  τη[ν  ίπποδρο;7.ίαν] 
και  του  πατρίου  αγώνος  καϊ  της  [χουσικης  |χέδΐ[Ανοι  ΗΔΔ'  εις  την  πεντετηρίδα  τ[ών   Έλ]ε[υσινίων  έπί] 

τον  γυι/,νικον  αγώνα  και  της  [ΑΟυσικής  και  της  ίπποδρο;./.ία[ς]  και  του  πατρίου  [Λέδι;./.νοι 

εις  την  ίπποδρθ[Λΐαν  την  προστεθεΐσαν  κατά  ψήφισμα  άθλα  ρ,έδιμνο*  ΠΔΔ'  σύαπαν  κε[φά(λαιον)  ίερεϋσι  και] 
ίερείαις  εις  την  τριετηρίδα  τών   Ελευσίνιων  και  εις  την  πεντετηρίδα  [|/.]έοΐ|/.[νοι]  ΗΗΗΗ 

50  Της  έπαρσης  τοϊν  θεοϊν  του  σίτου  κεφάλαια  της  φυλής  εκάστης.  Έρεχθηίδος  κρι(θών)  ΔΔΔΜΜΜ,  [π]υρ[ών]  .... 
■ί)|χιεκτεϊα,  δύο  χοίνικες.  Αίγηίδος  κρι(θών)  ΡΔΔΔΙΙΙΙ,  πυρών  δύο  ;χεδίυ.νους,  επτά.  χοίνικας.  [ΙΙ]αν[διονίδος] 
κρι(θών)  Ρ|,  επτά  ήαιεκτεΐχ,  τρεις  χοίνικας,  πυρών  τρί'ή;Λέδι;./.να,  δύο  χοίνικας.  Αεωντίδος  κρι(θών)  Γ>ΔΔΔ1 
ένδεκα  ήρεκτεΐα,  πυρών  τρεις  [./.έ  δ  ι  [/.ν  οι,  δέκα  χοίνικες.  Άκα^αντίδος  κρι(θών)   ΡΔΓΙΙ,   π[έν]θ 'ή|/.ιεκ[τεΐα]- 
πυρών  τρεις  [λέδΐ{.λνοι,  δύο  χοίνικες.  Οίνηίδος  κρι(θών)  ΔΔΔΔΡΙ1,  έκτεύς,  τρεις  χοίνικες•  πυρών  δύο  αέ[δι-] 

55   ρ.νοι,  ένδεκα  ή;Αΐεκτεΐα,  δύο  χοίνικες.  Κεκροπίδος  κρι(θών)  ΔΔΔΡΙΙΙ,  τρί'ή;Αΐεκτεΐα,  πυρών  [Αέδιαν[ος]. 
Ίπποθωντίδος  κρι(θών)  ΠΡΙ,   εκ  χοίνικες,  πυρών  τέτταρες  [Λέδΐ[/.νοι  ((τέτταρες)),  ή[Λέδΐ[./.νον,  χοίνικες  .  ■. 
Αϊαντίδος  κρι(θών)  ΔΔΔΔ|||,  τέτταρ' ή|Λΐεκτεΐα,  πυρών  δύο  [λέδΐ[λνοι,  ή|7.ιεκτεϊον.  Άντιοχίδος  κρι(θών)  ΠΡΙ, 
ήιχιεκτεΐα  οκτώ,  δύο  χοίνικες•  πυρών  |/.έδιυ.νος,  εννέα  ή|/.ιεκτεΐα,  πένθ' ή[Λΐχοινίκια.    Έγ  'Ρυ|Λθΰ  Φί- 
λων στρατηγός  κρι(θών)  [Αέδΐ[Λ.νος,  δύο  χοίνικες•  πυρών  [Λέδΐ|ν.νοι  δύο,  πένθ' ήρεκτεΐα,  χοΐνις.    Έκ  της  έπ' 

60    Αμφιάραου  δήμαρχος  Προκλής  Σουνιεϋς  κρι(θών)  ΔΔ,  πυρών  Ρ  [/.έδΐ'Λνοι,  εννέα  ή;7.ιεκτεΐχ.  *Ων  αϋτο'ί  άπην- 
ενκαν    οϋδενός   έγλέξαντος   κρι(θών)  ΔΡΙΙ,    πυρών  τρία  ή;Αέδΐ|Ανα.     'Εξα(=έκ   Σα)λααΐνος    Τι;χόθε[ο]ς   Άλωπε- 

(κηθεν)  κρι(θών]  ΔΔΔΔ, 
δέκα  ή[Λΐεκτεΐα,  δύο  χοίνικες.  'Ε  Σκύρου  στ(ρ)ατη[γό]ς  Μνησίστρατος  Κυθηρ(ιος)  κρι(θών)  ΔΔΔΔΠ  ||| ,  πυρών  οκτώ. 
Έγ  Μυρίνης  στ(ρ)ατη[γ]ος  Σθενύλλος  Είρεσίδης,  Σω[κράτ]ης  Άλωπεκήθεν,  Αισχύλος  Έρχιεΰς  [κρι(θών):Η]ΠΔ|| , 
πυρών  ΔΔ|||,  πένθ' ή;7.ιεκτεΐα.  Έζ   Ήφαιστίας  στρατηγό[ς]  Μνησί;.ιαχος   Άγνούσιος,  Δη[α]ήτρ[ι]ος  έκ  Κοί(λης), 

65   [Λ]υσΐ|χαχίδης  Άγνούσιος  κρι(θών)  ΗΗΓ5 II ,  έκτεύς,  δύο  χοίνικες'πυρών  είκοσι  τρεις  (;./.έδΐ|Λνοι),  δέκαήαιεκτεΐα,  δύ- 
[ο]  χοίνικες.  Κεφάλαιον  κριθών  αέδι•/.νοι'   ΧΗΡΙΙΙ,  ή;χιεκτεΐα  τέτταρα,   δύο  χοίνικες.  'Απο  τούτων  εις 
[κ;]ροκώνια  τοΐν  θεοΐν  (Αέδι;Ανος•   εις  τον  πέλανον    Ίεροποιοΐς  έγ   βουλής  έκκαίδεκα  |Λέδΐ[λνοι  τρι- 
[ώ]ν  χοινίκων  άπολείποντες.    'Απεδό|χεθα  |/.εδί;Λνους  ΧΔΔΡ||,  έκτέα,  πένθ' ήαιχοινίκια,  και  επίμετρα 
ταύταις  αέδι;χνοι  ΡΔ||||,  έκτεύ(ς),  πένθ' ή[Αΐχοινίκια.  Κεφάλαιον  τψ.ής  κριθών  ΧΧΧΡΔΔΔΙ-ΗΙΙ  πρα- 

70  θεισών  έκ  τριών  δραχμών  τον  [/.έδιανον  εκαστον  ώς  ό  δη;7.ος  εταξεν  πυρών  κεφάλαιον  |7.έδι;Λν[οι]   ΠΔΔΔ., 
δέκα  ή^ιεκτεΐα,  χοΐνιξ.    'Απο  τούτων  εις  πέλανον  τοΐν  θεοΐν  [Αεδι;Ανος,  και  ίεροποιοΐς  έγ  βουλής 
Δ  [λέδιυ;νοι  και  επιβολή  πένθ'  ήιχιεκτεΐα.    'Απεδό;χεθα  [χεδί;χνους  ΠΔΔΙΙ,  έκτεΐα,  χοίνικα'  επίμετρα 


125  ΛΡΓΟΔΟΣΙΛ    ΑΡΧΩΝ   ΤΟΓ  ΕΝ    ΕΛΕΤΣΙΝΙ    ΙΕΡΟΤ  126 

τούτοις  [Λέδι'Λνοι  τρεις,  χοίνικες  τρεις-  Κεφάλαιον  τιμής  πυρών  των  έξήκοντα  και  δυεΐν  μεδίμνων 
ΗΗΗΡΔΔΙ-γΉΟ,  πραθέντων  ες  δραχμών  του  μεδίμνου  έκαστου,  ώς  ό  δήμος  έταξεν,  πλην  των  δέκα  μεδίμνω(ν)• 

73   τούτων  δέ  τιμή  Π.  Κεφάλαιον  αργυρίου  της  έπαρχής  τοϋ  σίτου  ΧΧΧΓΉΔΙΙΙΙΙΟ.    'Λπό  τούτου  [τά]δε  άνήλω- 
ται• ίεροποιοΐς  ε'γ  βουλής  δσον  ό  δήμος  έταξεν  του  προβάτου  και  της  αίγός  έκαστου  ΔΔΔ  , 
ίερείων  τετταράκοντα  τριών, κεφάλαιον  ΧΗΗΡΔΔΔΔ.  Τών  βοών  έκαστου  ΗΗΗΗ,  τριών  βοών  ΧΗΗ  .  ΊπποΟώΓν- 
τος  ίερεΐ  πέλανον  ΔΔΔΔΡΙ-γ-γ-ΗΙ  .  Προμετρητεΐ  μισθός  άπό  τών  εκατόν  ΗΟ,  κεφάλαιον  ΔΗΙ-ΗΙΙΙΟ. 
Σανίδων  Δ||||  τιμή  και  γραφή  ΠΙ-Η  .    Του  πύργου  επισκευή  τώι  σίτωι  ΗΔΔ  .  Μισθωτοΐς  τοις  έκφέρουσι 

80   τον  σΐτον  τών  έκατον  μεδίμνων   ||||  ,  κεφά(λαιον)  ΠΗΗΙ-  .  Εις  τάς  ιεράς  οικίας  ταϊς  ίερείαις  Ουρώ'Λατα  Δ|||| 
και   σταθμά  ταϊς  θύραις  και  ΰπερτόναια•  τιμή  ξύλων  και  ήλων  και  κόλλης  και  μισθωτοΐς  έργασα'Αεν(οις) 
ΗΗΗΗΡΔΙ-Κ  Εις  τα  έπιθύσιμα  ΠΔΔΔΔ  ίεροποιοΐς  έγ  βουλής.  Κεφάλαιον  λήμματος  ΧΧΧΓΉΔΙΙΙΙΙΟ•  κεφά(λαιον) 
άναλώματος  ΧΧΧΗΗΔΔΔΡΟ. 


Περίεστιν  ((Η))Η[ΗΓ3Δ]ΔΡΙΙΙΙ|•  τούτο  παρεδώκαμεν  ίεροποιοΐς   τοις  έγ  βουλής  και  έξ  "Ιμβρο[υ  τ]ής  άπαονής  οι 
ύστερον  [έ]λθόντες  τής  θυσίας,  ήν   έκόμισε  Χαιρέστρατος   Άναγυράσιος,  πυρώ[ν]  μέδιμνοι  ΔΔΔΠΙ,  δέκα  ήι/.[ι]- 

εκτεΐα  έχοντες  [την]  έπιβολήν"  τιμή  τούτων  ΗΗΔΔΗ-  κριθών  ΔΔΔΔΙΙΙ  ,  ήμιεκτε[ΐ]α  τέτταρα  έχοντες  την  έπι- 
βολήν   τι;/.η  τούτων  τοϋ  μεδίμνου  έκαστου  Ι-Ι-ΗΙΙΙ|•   σύμπαν  τιμής  κεφάλαιον  ΗΗΗΠΔΔ(Δ)ΡΙ-|-[0]. 

'Λπό  τούτου  προμετρητεΐ  ΗΗ,  μισθωτοΐς  ΗΙΙΙΙΤ,  ένοίκιον  Η,  κεφάλαιον  άναλώ[/.ατος  [Γ]Τ'  περίεστιν  ΗΗΗΠΔΔΔ- 
|-|-Τ"  και  τοΰτο  παρεδώκαμεν  Ίεροποιοΐς  ίγ  βουλής  Δημοφίλωι  Άχαρνεΐ  και  συνιεροποιοΐς. 

Εις  ανάθημα  τοΐν  θεοΐν  [έ]κ  τών  θησαυρών  έξειρέθη  τών  Έλευσΐνι  τοΐν  θεοΐν"  έκ  τοϋ((ς))  τής  πρεσβυτέρας  φιλίπ- 
πειοι  δύο,  τριώβολον  χρυσοΰν,    όβολοί  δύο  χρυσοί,   δραχμή  χαλκιδική,  τριώβολον,  όβολός  δελφι[κοΰ] 
5  νομίσματος  ΙΠΙΙΙΙΙΟ.    Έκ  τοϋ  τής  νεωτέρας  όβολοί  δύο  χρυσο[ΰ]  νομίσματος  ΙΉΔΔΔΔΙΙΙΙΙΤΧ•  σύμπαν  κεφάλαιον 
συν  τήι  τιμήι  τοϋ  χρυσίου  και  τοϋ  ξενικού  ΧΡΔΔΔΔγΉΙΙΙΧ•    'Λπό  τούτου  τάδε  άνήλωται•  ΑΥΚΙ-ΙΤΙ. 

Περίθ[ω1ι  τώι   τους  θησαυρούς  άνοίςαντι  μισθός  Ι— Ι— ί— Ι— '  άρεστηρίαν   θΰσαι  ίερεΐον    έκατέραι  τοΐν  θεοΐν  κατά  ψήφι- 
σμα βουλής,  ο  Λυκούργος  είπεν,  ΠΔΔ  '  κεφάλαιον  τοϋ  περιόντος  ΧΔΠΙ-|-Ι-|||Χ  .  Και  τούτο  ίερο- 
ποιοΐς κατεβάλομεν  κατά  ψήφισμα  δήμου,  ο  Λυκούργος  είπεν,  Νικομάχωι  Στειρ[ιεΐ  και]  συνιερ[οπ]οιοΐς.  ΤΩν  παοε- 
λάβομεν  παρά  τής  προτέρας  αρχής  μοχλών  τρίμ[μ]ατα  Π III,  ταύτα  εί(ς)  σφήνας  άνήλωται-  μοχλοί 

ταΐς  κατανκτηρίαις  παλαιοί  κατεχρήσθησαν  εις  σφήνας    και  [σ]φύρας  και  πιεστή[ρας•  ξ]ύλα  τετράγωνα  τών  μα- 
κεδόνικων  ΔΔΔΔΡ II ,  κορμο[ί]  τούτων  έπί  τήι  σκηνήι  συν  τοις  διαπεπρισμένοις  και  τώι  κειμέν[ωι] 

χαμαί  ΔΔ,  έπί  τήι  κρήνηι  ΡΙ,  εις  τους  ιμάντας  II,  εις   Άμφιάραον  ΡΙΙΙΙ,  εις  τον  πύργον  [||],  εις  τον  πυλώνα  ||, 
έπί  τώι  νοτίωι  πυλώνι  Ι,  εις  τάς  θύρας  τής   ίερείας  και  τοΰ  δαιδούχου  III.  εις  τους  οχετούς  τών  πύ[ργων] 
10  και  τά  ΰπερτόναια  τοις  όχετοΐς[|]•  και  κορμο[ί]  εις  τάς  θύρας  τάς  εις  το  'Ελευσίνιον  το  έν  άστει  ||"  ιστοί  [τέττ]α- 
ρες•  τούτων  εις  αέν  έστιν  θριπήδεστος,  οι  δε  τρεις  οί  ύ[γι]εΐς  άνήλωνται  εις  την  τροχιλείαν. 

ξύλα  πτελέϊνα  'Λονόβολα,  ών  παρελάβομεν,  κατεχρησάμεθα  εις  την  τροχιλείαν  ΔΔΡΙ  ■    έτερα    δίβολα    ||| .  έτερα 
ρυαείια  ο,ελέϊνα  ν.ονόβολα  ΔΔ  ,  ε[τε]ρον  δίβολον  Ι  ,  έτερα  ρυμ[εΐα]  δίβολα  ΔΔΡ'  έτερα  ρυμεΐα  μονόβο- 

λα  Ρ:|  ,  αύ[χ]ένες  δρύινοι  ||||  εις  το  έσχαρεΐον  και  τους  ένδέσ((ζ))μους  τοϋ  τείχους•   έτεροι  μελέϊνοι  [εις  την  τροχι- 
λείαν, πρό[ς]  οίς  αυτοί  έπριάμεθα  και  έτερον  ξύλον  πτελέϊνον  και  τοΰτο  εις  τους  άναβα  [ζ]μ- 

[ο]ύς  τής  τρονιλείας-    έτεροι   μοχλοί  δύο    μελέϊνοι   υπό  τήι  κρήνηι-  λίθοι   'Ελ[ευ]σινιακοί  ΔΔΔΡ  '  τούτ[ους  Πο- 
λύευκτος εις  την  κρήνην  κατεχρήσατο•  λίθος  πεντελ[ε]ικός  έν  τήι  ίματιοθήκηι.  [έ]τερος  πεντελέικός 

[έπί  τοϋ]  κηρυκείου-  σφόνδυλοι  Λίγιναΐοι  παλαιοί  ΔΙ  εις  την  λιθολογίαν  κατεχρησάμεθα  τοΰ  τείχους•  σίδηρος  κατα- 
βεβρωμένος  υπό  τοΰ,ίοΰ  τάλαντα  ΛΤ£  •  έκ  τούτου  έποιησάμεθα  τάς  όβελείας  ΔΡΙΙΙΙ, 
1  5   [και  εις]  την  τών  τοπείων  συμβολήν  [άμ]φιδέας  κ[αί]  η[λ]ους  έποιησάμεθα  τώι  συμβάλλοντι  τά  το[π]ε[ΐ]α  • 

Ε+ΙΙΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1888.  10 


127 


ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ   ΑΡΧΩΝ   ΤΟΓ  ΕΝ    ΕΛΕΓΣΙΝΙ    ΙΕΡΟΓ 


128 


(1)  Ό  λίθο;  ούτος  πεντελήσιος  ων  ευρέθη  υπό 
χωρικοϋ  έν  'Ελευσϊνι  παρά  τόν  "Αγ.  Ζαχαρίαν 
καί  ήγοράσΟη  ύπό  τής  Αρχαιολογικής  Εταιρίας. 
Είναι  άποκεκρουσμένος  εις  μεν  τά  κάτω  καΟ'  δλον 
το  πλάτος,  εις  δε  τά  άνω  μόνον  κατά  τήν  άρι- 
στεράν  γωνίαν,  και  έχει  νΟν  πλάτος  μιέν  1.04  μ., 
ύψος  μέγιστον  0.51  και  πάχος  0.15  μ.  Κατά  τήν 
σωζομένην  γωνίαν  τοΟ  άνω  μ.ίρονς  υπάρχει  μικρά 
οπή,  προς  ήν  άντεστοίχει  βεβαίως  έτερα  έν  τη  αρι- 
στερά γωνία"  είναι  δε  ή  αυτή  στενή  πλευρά  και 
έσκαμμένη  άβαΟώς  προς  το  υ.ίρος  των  γραμμάτων, 
ώστε  πιθανόν  ο  λίθος  νά  έφερε  κορωνίδα  τινά. 

Ό  ναρακτήρ  των  γραμμάτων  είναι  κάλος  και 
επιμελής,  παροράματα  δμως  παρεισέφρησαν  αρ- 
κετά, καί  τίνα  μάλιστα  σπουοαΐα,  περί  ων  κατω- 
τέρω. Ό  έν  αρχή  μνημονευόμενος  άρχων  Κηφισο- 
φών  είναι  ό  του  έτους  329/8,  το  δε  περιεχόμενον 
τής  επιγραφής  ή  λογοδοσία  των  επιστατών  έξ'Ελευ- 

(1|  Τό  μικράν  τοϋτο  άρθρον  περιέχει  παρατηρήσεις  τινά;  μόνον  έπι 
του  μέρους  της  επιγραφής,  ού  πανομοιότυπο1/  δίδεται  έν  τοις  πίναξι 
9  χαι  10.  Είχε  δέ  ηδη  στοιχειοΟετηΟή,  δτε  ό  χ.  Φίλιος  έν  ταϊς  έν 
'Ελευσϊνι  άνασχαφαις  άνεκάλυψε  δεύτερον  μέγα  τεμάχιον  της  αυτής 
επιγραφής  έντετειχισμένον  εις  μεταγενεστέρους  χρόνους  προ  της  πυλί- 
δος  της  βορείου  πλευράς  τοϋ  '.ζροϊ,  ήτοι  διακόσια  περίπου  μέτρα  μα- 
κράν της  θέσεως,  έν  ή  ευρέθη  τό  τζροηον.  Μέρη  τινά  τοϋ  άρθρου  ήδύ- 
ναντο  τώρα  νά  γραφώσι  χάποις  άλλως,  δεν  έκρινα  δμως  καλόν  νά  μετα- 
βάλω πολλά.  Τό  νεωστ'ι  εΰρεΟέν  τεμάχιον  είναι  τό  κάτω  μέρος  τοϋ 
λίθου  (ώστε  λείπει  νΰν  τά  μεσαϊον),  και  σώζεται  όλως  αβλαβές  ποάς 
τά  κάτω,  ίκανώς  δέ  κατά  τάς  δύο  άλλας  πλευράς,  καΟ'  ας  και  τά  γράμ- 
ματα είναι  μάλλον  άποτετριμμένα.  "Υψος  τοϋ  λίθου  μέγιστον  0,85  μ. 
ΊΙ  διάταξις  της  επιγραφής  εξακολουθεί  ούσα  ή  αύτη",  ήτοι  ή  τετάρτη 
και  πέμπτη  πρυτανεία  (α)  εις  τά  αριστερά  τοϋ  λίθου,  ή  δέ  δεκάτη  (6) 
εις  τά  δεξιά•  Οπάρχουσιν  δμως  και  15  στίχοι  (γ)  διήκοντες  καΟ'  δλον  τά 
πλάτος  αυτοΰ.  "Ενεκα  της  μεγάλης  σπουδαιο'τητος  τοϋ  νέου  ευρηΊχατος 
σπεύδομεν  νά  εκδοίσωμεν  αυτά  άμέσο>ς  δίδοντες  κατά  τό  παρόν  μόνον 
τήν  μεταγραφήν  διά  δέ  τά  προσεχές  τεϋχος  παρασκευάζεται  πανομοιό- 
τυπον.  Μολονότι  δέ  ημέρας  τινάς  μετά  τήν  ευτυχή  άνακάλυψιν  έμά- 
Οομεν,  ότι  ό  κ.  ΚυοΙίΙϋΓ  έδημοσίευσεν  ήδη  τά  πρώτον  μέρος  τής  επι- 
γραφής όλόκληρον  (Ο.  Ι.  Α.  II.  ραΓ.  II.  834  β),  δμως  ένομίσαμεν, 
δτι  δέν  Οά  ήτο  περιττάν  νά  έκδο»σωμ:ν  και  ημείς  μετά  τοϋ  δευτέοου  και 
τά  έτερον  μέρος,  αφοϋ  ή  έκτύπωσις  εΐχεν  ήδη  ίκανώς  προχοιρήσει,  ή 
δε  στενότατη  σνέσις  τών  δύο  τεμαχίων  άπήτει  τοϋτο.  ΊΙ  άνάγνοσις 
τοϋ  κ.  ΚοοΙιΙογ  διαφέρει  τής  ημετέρας  έν  ολίγοις  μόνον,  και  τούτων 
δέ  τα  πλείστα  ε'.σιν  άνευ  μεγάλης  σπουδαιο'τητος.  Π.  χ.  Α  —  στ.  4  : 
προς  ροια  έπ'ι  .  η  .  ων  .  —  8  :  ύπολογής  .  9 :  παρεχειν  και-  (τά  Ίχνη 
όμως  τών  γραμμάτων  δέν  συμβιβάζονται  πράς  τήν  άνάγνωσιν  ταύτην). 
—  [ξύλ]α  μελίινα  .  —  :  τώ  έπα  .  .  .  ωι  .  — 25  :  άπαντοκρύ. — 45  άπο- 
[φ]ο[ρήσωσι]. — 52  :  Σφηττί(ωι),  Δου  .  .  κτωνίδει.  —  77:  κεφάλαι]ο[ν 
άναλ]ώ[ματος. —  78  :  ολόκληρος  ό  στίχος  λείπει  παρά  Κ.  —  Β.  23  : 
ΙΙει[ρ]αεΐ. — 28:  ΡΥ  . —  32:  παρά  Δεινίου.  —  47:  δι'  εκατόν. — 48: 
"Απιο[ς]. — 58  :  Γππον.  —  70  :  ταλάντων  43  (άντι  83).  —  74:  Μοι- 
ροκλείου  ΔΔΔΡ  .  75  :  π[  -  -  ήμυ  -  -  ] . 


σΓνος,  τών  δύο  ταμιών  τής  ίίτ^Ύίτρος  καί  Κόρης 
καί  τοΟ  ταμ  ίου  τών  αυτών  θεών.  Ό  κ.  Γοιι- 
03ΓΙ,  Οστις  έδημοσίευσε  μικροίς  γράμμασι  περί  τους 
τριάκοντα  στίχους  της  επιγραφής  ταύτης  (Βιιΐΐ. 
(1β  0θΓ.  ΪΙβΙΙ.  1883  σ.  387  έξ),  φαίνεται  μίαν 
μόνην  αρχήν  ταμιών  παραδεχόμενος,  άλλα  τότε 
έπρεπε  καί  έν  μόνον  ταμείον  νά  ε-/ωσι  πάντες  οί  τα- 
μίαι.  Κυρίως  δαπανώσιν  οί  έπιστάται,  καί  μετ  αυ- 
τών καί  ό  Νικόφιλος,  οί  δέ  δύο  ταμίαι  ε-/ουσιν  έν 
τω  ταμείω  των  καί  κατά  τήν  αρχήν  τοΟ  έτους  καί 
κατά  τον  έβδομον  αύτοΟ  μήνα  τό  αυτό  ποσόν"  ήσαν 
λοιπόν  αυτοί  οί  δύο  μάλλον  έπόπται  καί  έξελεγ- 
κταί ,  μολονότι  ή  ιδίως  εξελέγης  τών  δαπανών 
άνήκεν  εις  τον  Τηλόφιλον  (στ.  Α.  στ.  12,  43  καί 
στ.  Β.  στ.  7),  όστις  έκράτει  ίδια  βιζλία.  Έν  ω 
δέ  οί  άλλοι  ήσαν  Αθηναίοι,  αυτός  φαίνεται  ότι, 
καί  περ  κεχειροτονημένος,  ήν  όμως  δημόσιος,  καί 
τούτο   ίνα  δύνηται  έν  ανάγκη  νά  βασανισΟή. 

Αί  δαπάναι  έκαστης  πρυτανείας  σημειοΰνται  ιδιαι- 
τέρως, σώζονται  δέ  νυν  δύο  ολόκληροι  πρυτανεϊαι, 
ή  πρώτη  καί  ή  έκτη,  της  δέ  δευτέρας  μέγα  μέρος. 
Τά  γράμματα  δεικνύουσιν,  ότι  ολό'κλτιρος  ή  επι- 
γραφή έχαράχθη  διά  μιας  εις  το  τέλος  τοΟ  έτους 
329/8  ή  τάς  αρχάς  του  επομένου"  άλλ' ουδέ  ήτο 
δυνατόν  νά  γείνη  άλλως,  άφου  οί  λογαριασμοί  μιας 
πρυτανείας  δέν  έκλειον  κατά  τό  τέλος  αυτής,  διότι 
έν  στ.  33-34  τής  στήλης  Α  καταγράφονται  ώς 
γενόμεναι  έν  τη  πρώτη  πρυτανεία  δαπάναι,  ων  μέ- 
ρος έγένετο  έν  τη  δευτέρα.  'Εκ  τούτου  έξηγοΟνται 
αί  άνωμαλίαι  καί  τά  λάθη,  τά  παρατηρούμενα  ευθύς 
έν  αρχή  τής  επιγραφής"  υποθέτω  δηλαδή,  ότι  έχων 
ό  χαράκτης  ενώπιον  του  τους  λογαριασμούς  πασών 
τών  πρυτανειών  κατά  λάθος  ήρςατο  τής  αντιγραφής 
από  τής  δευτέρας  πρυτανείας,  παρασυρθείς  ίσως  και 
ύπό  τοΟ  παρά  τοις  ταμίαις  ποσοΟ  τών  1565  δρ.  2 
όβ.  καί  3  χαλκών,  Οπερ,  ώς  είπομεν,  καί  έν  ταΓς 
τρισίν  πρυτανείαις  είναι  τό  αύτό'  διά  τοΰτο  έγραψε 
καί  Αΐτιοχίδος,  έν  ω  έπρεπε  νά  θέση  τό  όνομα 
άλλης  φυλής  (1).  Όταν  δέ  παρετήρησε  τό  λάθος 
του,  τότε  περιωρίσΟη  μόνον  νά  έπαναλάβη  τήν  φρά- 

(1)    Μετά   τό   Αΐτιοχίδος   φαίνεται,   δτι  ήν  γεγραμμένον   τά   ορθόν 
πρώτης    πρ•,  διότι  διά  τά  δευτέρας  δέν  υπάρχει  τόπος. 


129 


ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ    ΛΡΧΩΝ   ΤΟΥ   ΕΝ    ΚΛΕΓΣΙΝΙ    ΙΕΡΟΓ 


130 


σιν :   παρά  ταμία  τοίν  θεοϊν  κλ.  μετά  το0  άληθοΟς 

ποσοΟ. 


Ποώτη  πρυτανεία.  Έν  αύτη  χατεσκευάσΟη ,  βε- 
βαίως χάριν  των  μεγάλων  μυστηρίων,  εν  τείχος 
υποδοχής  (στ.  Α.  στ.  8  εξ),  όπερ  είχε  φαίνεται 
πολλά  ξύλινα  μέρη,  άφοΰ  τοσαύτη  έγένετο  χρησις 
μίλτου,  πίσσης,  μελαντηρίας  και  κηκίδος  (στ.  12- 
15)"  οεύζερον  σπουδαΓον  έργον  ην  ή  ίσοπέδωσις  τοΟ 
γώρου  κατά  την  οΐκίαν  της  ίερείας  και  παρά  τον 
ττύργον  τον  στρογγύλον  (στ.  17-20).  Ό  πύργος 
ούτος  ίσως  είναι  ό  της  ΝΑ  γωνίας  τοΰ  περιβόλου 
(ιδ.  Πρακτικά  της  Αρχ.  Εταιρίας  1883,  πίν.  Γ). 
Έπειτα  έπεσκευάσθη  το  διατειχισμα  (όπερ  υποθέτω, 
ότι  είναι  αύτος  ο  ίερος  περίβολος),  οί  πύργοι,  ό  πυ- 
λών και  ο  παρά  τον  Κηρύκων  οηον  πύργος  (στ.  23 
εξ).  Μόνον  περί  τοΟ  πυλώνος  δυνάμεθα  μετά  τίνος 
π•.Οανότητος  ν'  άποφανθώμεν,  δτι  είναι  ό  κατά  τήν 
ΒΑ  γωνίαν  τοΰ  περιβόλου  ανακαλυφθείς  (ιδ.  Πρα- 
κτικά κλ.). 

Οί  λίθοι,  ών  χρησιν  έποιοΟντο,  ονομάζονται  Άκ- 
τΐται  ήτοι  τοΰ  Πειραιώς,  ΑίγιναΓοι  καί  αρουραίοι. 
Το  τελευταΓον  όνομα  φέρουσι  λίθοι  μεγάλοι  πολύγω- 
νοι, ώς  είναι  οί  των  λεγομένων  κυκλωπίων  τειχών. 
Δυσκολία  δμως  έγκειται  έν  τη  φράσει :  λίθοι  αρου- 
ραίοι αντιτιθέμενοι  (στ.  21).  Αίθοι  ώς  άντιθή- 
ματα  χρησιμεύοντες  αναφέρονται  καί  έν  επιγραφή 
εκ  τοΟ  Ερεχθείου  (ΟΙΑ  1  321  ),  δ  δε  έκδοτης  ση- 
μειοΓ  αυτόθι,  δτι  ή  έννοια  της  λέξεως  δεν  είναι  ευ- 
νόητος. "Ισως  οί  αρουραίοι  λίθοι  άπετέλουν  τήν  έσω- 
τερικήν  έπιφάνειαν  τοΰ  τείχους  ή  άναλήμματος,  οί 
ή  κυρία  πρόσοψις  συνίστατο  έκ  λίθων  τετραγώνων. 
Τοιούτον  ".ρόπον  οικοδομής  εύρεν  δ  ΙΙβΠΖβν  (ίθ 
11)0111  ΟΙγΠΐρβ  βΐ  ΓΑϋβΓΙίαηϊβ  σ.  322)  έν  Ακαρ- 
νανία" πέρυσιν  δέ  άνεσκάφη  έν  αυτή  τή  Έλευσϊνι 
άνάλημμά  τι  προ  τής  Φιλωνείου  στοάς  ομοίως  έκτι- 
σμένον . 

Πλην  τών  ανωτέρω  έδαπανήθησαν  διά  τους  σπον- 
δοφόρους,  τους  άποσταλέντας  εις  τάς  νήσους  τοΟ 
Αιγαίου"  αί  σπονδαί  ήργονζο  τοΟ  μεταγειτνιώνος 
(Ι. Ι Λ  1,1),  ο>στε  επρεπεν  οί  σπονδοφόροι  νά  έκ- 
πεμφθώσιν  ένα  μήνα  πρότερον.  Έπειτα  έδαπάνησαν 


αρκετά  εις  διατροφήν  τών  έπιγραφήν  έγκολαψάντων 
έπί  δημόσιον  τι  ανάθημα  έν  τω  Έλευσινίω  (στ.  6- 
8).  Ή  έγκόλαψις  είχεν  αρχίσει  περί  τά  μέσα  τής 
ένατης  πρυτανείας  τοΟ  παρελθόντος  έτους,  δηλ. 
τής  Λεωντίδος  φυλής  πρυτανευούσης  έπί  Άριστο- 
φώντος  άρχοντος  (ίδ.  ΟΙΑ,  11,  176),  έξηκολούθησε 
τήν  δεκάτη  ν  ίσως  δλόκληρον  καί  έτελείωσε  περί  τάς 
αρχάς  ιοΟ  έπί  Κηφισοφώντος  άρχοντος  έτους.  *Ην 
λοιπόν  ή  επιγραφή  εξαιρετικώς  μεγάλη"  διά  τοΟτο 
είναι  πιθανόν,  δτι  πρόκειται  περί  αναθήματος,  οία 
τά  έπιτασσόμενα  έν  επιγραφή  δημοσιευθείση  Οπό 
Εύστρατιάδου  έν  Άθην.  τόμ.  8.  σ.  407  έξ.:  τάς 
δέ  άλλας  κριθάς  καί  πύρους  άποδομένους  τους  ίεοο- 
ποιούς  μετά  τής  βουλής  αναθήματα  άνατιθέναι  τοΓν 
θεοϊν,  άττ  αν  τω  δήμω  τών  Αθηναίων  δοκή  καί 
έπιγράφειν  τοΓς  άναθήμασιν,  δτι  άπό  τοΟ  καρποΟ 
τής  απαρχής  ανετέθη  καί  Ελλήνων  τον  άπαρ- 
χ  ό  μ  ε  ν  ο  ν . 

Στ.  18.  Ό  χαράκτης  έλησμόνησε  νά  πρόσθεση 
εις  το  τέλος  τον  αριθμόν  2473  δρ.  1  όβ. 

Στ.  19.  Τί  σημαίνει  ή  άνακάθαρσις  τών  ένδέ- 
σμων  δεν  γνωρίζω. 

Στ.  23.  Το  ΔΙ€  βεβαίως  ετέθη  κατά  λάθος  αντί 
τοΟ  ΜΙ£(θός).  Το  δέ  Βοιώτιος  φαίνεται  μεν  έπιβε- 
βαιουν  τους  λόγους  τοΟ  Φιλοστράτου  (Βίος  σοφ.  σ. 
238),  δτι  υπήρχε  δήμος  Βοιωτίων,  πιθανόν  δμίος 
το  όνομα  νά  ήναι  έθνικόν  (Πρβ.  καί  Κουμανούδη 
Έπιγρ.  έπιτύμ.  σ.  129  έν  σημ.). 

Στ.  25.  'Αντί  τής  λέξεως  ΑΡΑΝΤΡΟΚΥ  πιθα- 
νώς ήθελε  νά  γράψη  δ  άντιγραφεύς  άπαντικρύ.  Ό 
δέ  δόλιχος  φαίνεται  νά  ήναι  το  στάδιον,  ού  ή  έν 
ΈλευσΓνι  ύπαρξις  έπιβεβαιοΟται  ύπό  άλτήρος  φέ- 
ροντος έπιγραφήν  καί  νεωστί  κατά  τάς  εκεί  άνα- 
σκαφάς  άνακαλυφθέντος.   (1) 

Δευτέρα  πρυτανεία.  Πλην  τών  συνήθων  δαπα- 
νών εις  τους  δημοσίους  καί  τον  αντιγραφέα  καί  τής 
έκτακτου  εις  τους  έξηγητάς  έκ  τοΟ  γένους  τών  Εύ- 
μολπιδών  καί  εις  μίαν  θυσίαν  (στ.  41),  τά  λοιπά 
δαπανώνται  πάλιν  εις  οικοδομήματα"  τάς  ιεράς  οι- 
κίας, τήν  οΐκίαν  τής  ίερείας,  τό  έπιστάσιον,  τό  τεί- 
χος καί  τους  πύργους.  Καθ'  Οσον  ή  πρυτανεία  σώ- 

(1)  Πρβ.  νϊν  περί  τών  έν  Έλευσϊνι  αγώνων  τό  δεύτερον  μέρος  τή; 
επιγραφής  ταύτης  (  β.  στ.  45 — 49). 


131 


ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ    ΑΡΧΩΝ   ΊΌΓ   ΕΝ    ΕΛΕΓΣΙΝΙ    ΙΕΡΟΓ 


132 


ζεται,  τό  διατείχισμα  δεν  αναφέρεται  έν  ταϊς  δαπά- 
ναις,  άλλ'  έν  αρχή  (στ.  39)  λέγεται,  ότι  έδανεί- 
σθησαν  /ρήματα  ακριβώς  εϊς  τό  διατείχισμα"  έν- 
τεΰΟεν  γίνεται  πιθανώτερον,  δτι  τείχος  ήτοι  περίβο- 
λος και  διατείχισμα  είναι  τό  αυτό.  Περί  δε  των 
αναφερομένων  οικοδομημάτων,  καθ  δσον  γνωρίζω, 
μόνον  έκ  τής  επιγραφής  ταύτης  λαμβάνομεν  γνώσιν 
τής  υπάρξεως  των. 

Στ.  46-48.  ΤοΟ  πύργου  το  λιΟολόγημα  δεν  εί- 
ναι δυνατόν  νά  ήναι  άλλο  ειμή  ή  στρώσις  αύτοϋ 
(πρβ.  Πολυδ.  VII  118:  λιθόστρωτον  έδαφος  και 
λιΟολόγημα  και  λελιΟωμένον)"  και  κατωτέρω 
δε  (στ.  Α.  στ.  76)  τό  αυτό  σημαίνει,  έν  ω  στ.  Β. 
στ.  53  ίσως  τό  ον/.ο^ο[>.ε.Ιν .  ΈκαΟάρισαν  λοιπόν  τό 
έδαφος  τοΰ  πύργου  μέχρις  ου  εύρον  στερεάν  γην, 
έστρωσαν  έπειτα  έπ'  αύτοΰ  λίθους  αργούς  (αρου- 
ραίους) και  έπ'  αυτών  άλλους  τετραγώνους  της  Αΐ- 
γίνης  (και  της  Έλευσΐνος ;)"  τούτο  σημαίνει  τό  άν- 
τέστοωσαν  έπεξηγούμενον  και  υπό  τοΟ  στ.  Α.  στ. 
52.  Σκοπός  της  διπλής  ταύτης  στρώσεως  ην  πρώ- 
τον μεν  νά  γείνη  τό  έργον  στερεόν,  έπειτα  δέ  και  νά 
ΰψωθή  τό  έδαφος  τοΟ  πύργου  μέχρι  τοΟ  εδάφους 
της  αυλής  τοΰ  περιβόλου. 

Στ.  54.  Τήν  οργυάν  και  τον  πήχυν  έννοεϊ  έπι- 
φάνειαν  έ'/ουσαν  μήκος  μεν  όργυάς,  πλάτος  δέ  ή 
ύψος  πήχεως. 

Στ.  55-56.  Αύται  αϊ  πλίνθοι,  καί  περ  πολύ 
μεγαλείτεραι  τών  αμέσως  κατωτέρω  μνημονευομέ- 
νων, τιαώνται  δμως  εύθηνότερον'  διότι  κατεσκευά- 
σΟησαν  έκ  χώματος  παλαιών  πλίνθων  (έλκυσΟεΓσαι 
από  τοΟ  πύρ^ο\>),  και  κατά  συνέπειαν  ή  εργασία  ην 
πολύ  ολιγωτέρα. 

Στ.  57.  Γεώνιον,  αν  άνέγνωσα  ορθώς,  είναι  ή 
ά^ορά  τής  γής  ή  τοΟ  πηλοΟ. 

Στ.  60.  Κατά  τοΟτον  τον  στίχον  πρέπει  ή  έν  ΟΙΑ 
II  167,  στ.  83  φράσις"  πηλώ  ήχυρωμένω .  .  .  .γης 
διπτ.  ημένης:  ν'  άναγνωσΟή  γής  διηττη  μένη  ς. 

Στ.  66.  Φαίνεται,  ό'τι  είδος  τι  ξύλων  ή  δοκών 
ΪΚίγονζο    μακεδόνικα   έκ  τής  χώρας,   όθεν  κυρίως 


εισηγοντο. 


Β. 


Έκτη  πρυτανεία.    Πάλιν  έρχονται  πρώται  αί  δα- 


πάναι  εις  τους  δημοσίους  καί  τον  αντιγραφέα.  Μετά 
ταύτας  αί  εις  τό  Έλευσίνιον  τό  έν  άστει,  τον  θη- 
σαυρόν,  τό  Νεωκόριον  και  τον  ναόν  τοΟ  Πλούτωνος. 
Έκ  τούτων  ό  θησαυρός  τουλάχιστον  καί  τό  Νεω- 
κόριον είναι  σχεδόν  βέβαιον,  οτι  εκειντο  εντός  τοΟ 
ίερου  περιβόλου"  κατά  τό  παρόν  δμως  αί  άνασκα- 
φαι  ούδεμίαν  εισέτι  έπιτρέπουσιν  εΐκασίαν  περί  τής 
άκριβοΰς  θέσεως  αυτών. 

Στ.  9.  θακεΓον  ην  θρόνος  τις  προωρισμένος  ίσως 
δι  εν  ή  πλείονα  αγάλματα  θεών  εκτιθέμενα  κατά 
τήν  ίορτην. 

Στ.  22.  Ή  συμπλήρωσις  είναι  τοΟ  καθηγητοΟ 
κ.  Κουμανούδη,  δστις  καί  μοι  ύπέδειξεν,  δτι  ή  λέ- 
ξις  διακάλισις  ευρίσκεται  έν  επιγραφή  έξ  Ερμιόνης 
(ίδ.  τοΟ  αύτοΟ  Συναγωγήν  λέξεων).  Εγώ  κατ  αρ- 
χάς είχον  υποθέσει,  δτι  έγκρύπτεται  τό  ρήμχ  έναγ- 
καλίζω,  ήτοι  άγκαλίδας  ποιώ.  Αλλ  Ό  λίθος  φαί- 
νεται, δτι  πράγματι  δεικνύει  ίχνη  τοΟ  ιώτα  προ 
τοΰ  άλφα  (1). 

Στ.  26-27.  Αί  πυλίδες,  περί  ων  πρόκειται, 
είναι  αί  του"  τείχους. 

Στ.  31.  Οί  αριθμοί  άναγινώσκονται  καθαρώς, 
ώστε  αντί  τοΟ  τρεΓς  πρέπει  νά  ήναι  τέτταρες. 

Στ.  46.  Περί  της  έπαρχής  ίδ.  νΟν  Κουμανούδη 
Συναγ.  λέξεων.  (2) 

Στ.  47.  Ή  Αγέλαστος  πέτρα  εκείτο  έν  Έλευ- 
σΓνι  παρά  τό  Καλλίχ  ορον  φρέαρ  (Απολλοδ.  Βιβλ. 
1,  5,  2). 

Στ.  48.  Αεκάναι  είσί  τά  σκεύη,  έφ'  ών  πηλο- 
ηοροϋΊΐ  (πρβ.  Άριστοφ.  "ΟρνιΟ.  στ.  840  καί 
1143). 

Στ.  51.  Έφ'ωτε  ξύλα  αυτός  αύτώ —  ίσως  κατά 
λάθος  του  χαράκτου  αντί  αυτόν  αύτώ  κλ. 

Στ.  57.  *Αν  καί  ένταΟΟα  δεν  έγκρύπτηται  λά- 
θος τι,  αγνοώ  τί  πράγματα  είναι  τ'  άπό  τών  κιόνων. 

Στ.  61.  ΧνοΟς  είναι  τό  κεκομμένον  σχοινίον  ή 
στυππεΐον,  ω  καί  σήμερον  χρώνται  εις  τάς  όρο^ίς 
ως  συνδετικώ  τοΟ  •πΊ]Κοϋ. 

Στ.  68.   Ανωτέρω  τό  κεράμιον  είναι  αίτρον  = 

(1)  Τώρα  βλέπω,   οτι   και   ό  κ.  ΚυθΙ)1θΓ    συνεπλήρωσεν   [άν]α(γ)- 
καλίσααιν. 

(2)  Έχ  τών  έν  τω  δϊυτέρο»  μέρει  στίχων  Ζ  50  και  γ  1  υποθέτω  νΰν, 
οτι  έπαρ/ϊ)  και  απαρχή  είναι  τό  αυτό  πράγμα. 


133 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΛΕΓΣΙΝΟΪ 


Πι 


τω  μετρητή  κατά  τους  αρχαίους"  ένταϋθα  εννοούν-  λης  και  τί  κερκίς,  μοΐ  είναι  άγνωστον.ΆγελαΓαι  δέ 

ται  σκεύη  πήλινα.  κεραμίδες  εΐσίν  αί  συνήθεις,  ουχί  αϊ  ακροκέραμοι. 

Στ.  73.   Τί  μ.ίροζ  της  οιχοΒομ.ης  ονομάζεται  κέ- 

ΧΡΗΣΤΟΣ  ΤΣΟΤΝΤΑΣ. 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ 


ίο 


(2 

υνέχειο 

-)  (ΐ) 

11 

(39) 

τ 

Ι 

Μ 

Ο 

Κ 

Η 

Δ 

Η 

* 

Γ 

Ν 

Α 

Θ 

Ι 

Δ 

Ο 

* 

Ε 

Ι 

Π 

Ε 

Ν 

Ε 

Π 

Ε 

II:  Ι 

Η 

* 

Μ 

Ι 

Κ 

Υ 

Θ 

Ι 

Ω 

Ν 

Ο 

Π 

Ε 

Ρ 

Ι 

Π 

Ο 

Λ 

Α 

Ρ 

Χ 

Ο 

* 

Α 

'ίΐι 

η  Ι 

Α 

Γ 

Α 

Θ 

ο 

€ 

Ε 

* 

Τ 

Ι 

Ρ 

Ε 

Ρ 

ι 

Τ 

ο 

Ν 

Δ 

Η 

Μ 

Ο 

Ν 

Τ 

Ο 

Ν 

Ε   Λ 

Ε 

Υ 

* 

Ι 

Ν 

Ι 

Ω 

Ν 

Κ 

Α 

Ι 

Α 

Υ 

τ 

ο 

* 

Τ 

Ε 

Α 

Υ 

0 

Ο 

Ν 

Ε 

Τ 

Α   Ξ 

Ε 

Ν 

Ε 

Λ 

Ε 

Υ 

€ 

Ι 

Ν 

Α 

Δ 

Ε 

Κ 

Α 

ι 

τ 

Ο 

Υ 

* 

* 

τ 

Ρ 

Α 

Τ 

Ι 

Ω   Τ 

Α 

* 

Τ 

Ο 

Υ 

€ 

Μ 

Ε 

Θ 

Ε 

Α 

Υ 

τ 

Ο 

Υ 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Π 

Ρ 

/  \ 

Τ 

Τ 

Ε 

Ν    Π 

Ρ 

Ο 

* 

Τ 

Ε 

τ 

Ο 

Υ 

£ 

* 

Τ 

Ρ 

Α 

Τ 

Η 

Γ 

Ο 

Υ 

€ 

Κ 

Α 

Ι 

Τ 

Ο 

Ν 

Δ    Η 

Ο 

Ν 

Ο 

Π 

Ω 

* 

Φ 

Υ 

Λ 

Α 

Κ 

Η 

ι 

Κ 

Α 

Ν 

Η 

Ε 

Λ 

Θ 

Ο 

Ι 

Ε 

Λ 

Ε    Υ 

. 

. 

Ν 

Α 

Δ 

Ε 

Κ 

Α 

Ι 

Τ 

Ω 

Ν 

Α 

Λ 

Λ 

Ω 

Ν 

Ο 

* 

Ω 

Ν 

Ε 

Δ 

Ε 

Ι 

Τ    Ο 

• 

• 

• 

• 

Υ 

Λ 

Α 

Κ 
Ι 

Η 

Ι 

Ν 

ίίίι 

Ε 
Ι 

Λ 

Ε 
Ε 

Υ 

* 

Ι 

Ν 

Ο 

£ 

Ε 

Υ 

Η 

Φ 

Ι 

Θ    Α 
ν    Ο 

10 


Τιμοκτ-,δτις  Γνχθιδος  είπεν  επειδ- 
ή Σμικυθίων  ό  περιπόλαρχος  'Λ[ζ]η(νιεϋς;) 
αγαθός  ίση  περί  τον  δημον  τον  Ελ- 
ευσίνιων, και  αυτός  τε  αυτόν  εταξ- 
εν   Έλευσϊνχοε  και  τους  στρατιώτ- 
ας  τους  μεθ'  έαυτοΰ,  και  επρ[α.]ττεν  π- 
ρο: τε  τους  στρατηγούς  και  τον  δη- 
(λ]ον,  όπως  φυλακή  ίκανη  ελθοι   Έλευ- 
Λ  'ΐχύε,  και  των  άλλων,  όσων  έδεΐτο 
εις  φ]υλακήν   Έλευσΐνος,  έψηφΐσθα- 
ι   Έλευσιν;]ί[ο]ις  έ[παινέσαι  Σμι]κυθ- 
ίωνα] 


Άναγινώσκονται  τ'  ανωτέρω  στοιχηδόν  γε- 
γραμμένα  έπι  στήλης  λίθου  πεντελικοϋ"  τεθραυσμε- 
νης  τα  κάτω,  (υψ.  σωζόμενον  0,45,  πλάτ.  0,31, 

(1)  "Ορα  Έφημ.  Άρχαιολ.  σ;λ.  75,  1883- 


πάχ.  0,07)  απλούν  γεΐσον  ά'νω  έχούσης  και  άνά- 
γλυπτον  φερούί/ης  παράστασιν.  Έν  τω  μέσω  κά- 
θηται  έπι  άπλου'  άνευ  άνακλίσεως  θρόνου  γυνή 
■προς  τ'  αριστερά  έστραμμένη,  ποδήρη  χιτώνα  και 
ίμάτιον  φοροΟσα  και  τη  δεξιά  έναποΟέτουσά  τι 
στρογ^ύΧον  έν  τη  παλάμη  της  αριστεράς  χειρός 
τοΟ  ποό  αυτής  ισταμένου  και  ταύτην  προσβλέπον- 
τος  ανδρός"  ο&τος  περιβέβληται  μόνον  το  ίμά- 
τιον, άλλ'  οΰτως,  ώστε  καλύπτονται  τά  κάτω  με- 
ν ρι  τών  ποδών  και  τά  έμπροσθεν  άνω  μέχρι  σχε- 
δόν τοΟ  λαιμοΟ"  Ό  δεξιός  ώμος  είναι  ακάλυπτος, 
ώς  συνήθως,  τοΟ  αριστερού  καλύπτεται  μόλις  το 
άκρον"  έν  τη  κεφαλή  φαίνεται  οιονεί  στέφανον  φο- 
ρών, τη  δέ  δεξιά  κρατεΓ  ύψωμένον  και  κατά  το 
άνώτατον  τοΟ  δεξιοί»  σκέλους  έπερειδόμενον  παρεμ- 
φερές τι  προς  ρόπαλον'  όπισθεν  της  καθήμενης  γυ- 
ναικός ίσταται  παΓς,  το  ίμάτιον  μόνον  φορών  κατά 


135 


ΕΙΙΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


136 


τον  συνήθη  τρόπον  και  προς  το  χίντρον  βλέπων. 
Ή  εργασία  τοΟ  ανάγλυφου  είναι  ή  συνήθης  έν  τοΓς 
τοιούτοις  εργοις'  ό  τύπος  λίαν  ταπεινό;  και  υπό 
τοΟ  χρόνου  άποτετριμμένος"  και  τών  γραμμάτων 
δέ  ή  έγχάραξις,  ει  και  στο  ι/ η  δον,  δεν  είναι  όμως 
επιμελής"  ουδέν  ήττον  όμως  το  ψήφισμα  μοι  φαί- 


νεται ανήκον  εις  τον  Δον  π.  Χ.  αιώνα"  ό  ένταΟθα 
τιμώμενος  άνήρ,  όσον  έγώ  οιδα,  δέν  είναι  άλλαχό- 
Οεν  γνωστός.  Ή  στήλη  ευρέθη  ένθα  και  το  ψήφι- 
σμα το  εις  Χαιρήτιον  την  αυτήν  ήμέραν.  (Πα- 
ρ«6.  αρθ.  10). 


12  (40) 
Ο  Ε  ΟΙ 

ΤΑΔΕΠΑΡΕΔΩΚΕΛΕΠΤΙΝΗίΕΚΚΟΙΤΟΚΤΑΜΙΑΙίΤΩΝ 
ΑΛΛΩΝΟΕΩΝΧΑΙΡΕαΡΑΤΩΙΚΟΛΛΥΤΕΙΚΑΚΥΝΑΡ 
ΧΟΥ*ΙΕΡΙΧΑΡΙΚΛΕΙΔΟΥΑΡΑΧΟΝΤΟ*ΟΙΔΕΤΑΜΙΑΙ 
5  ΤΟΚΕΠΚΤΑΤΑΚΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΦΙΔΝΑΙΩΙ  ΚΑΙίΥΝΒ 
ΡΧΟΥίΙΟΙΔΕΠΙίΓΑΤΑΙΤΟΚΕΠΙίΤΑΤΑΚΝΙΚΟΔΗΜ 
ΩΙΑΟΜΟΝΕΙΚΑΙίΥΝΑΡΧΟΥίΙΕΡΙΕΛΠΙΝΟΥΑΡΧΟΝΤΟί 
ΚΑΝΑΧΑΛΚΑΔΥΟΥΓΙΗΕΤΕΡΑΚΑΝΑΠΕΝΤΕΧΑΛ 
ΚΑΡΟΔΟ€ΕΝΟ£ΔΕΟΝΤΑΗΟΜΟΙΡΙΚΥΑΟΟΙΤΕΤΤΑΡΕ 

10  .ΟΕΙίΚΑΤΕΑΓΩίΧΥΤΡΙΔΙΑΜΙΚΡΑΡΙΙΩΜΗΡΥίΕΙΙ 
ΠΙΚΡΗίΤΗΡΙΟΝΠΙΝΑΚΕίΔΥΟΧΑΛΚΟΙίφΑΓΕΙΟΝ 
βΟΙΒΙΔΕίΙΙΟΙΝΟΧΟΑΙΙΙΙΙΉΜΙΧΟΥΝΧΟΥίΧΑΛΚΑΚΡ 
ΗίΤΗΡΙΟΝΚΑΤΕΑΓΟίΚΑΔΟΙΙΙΙΟΥίΤΕΓΟΝΤΕίΚΡΕΑΓ 
ΡΙΑΙΙΚΑΤΕΑΓΟΤΑΚΟΤΥΛΟίΟΥίΤΕΓΩΝΥΥΚΤΗΡΙΟ 

15  ΝΜΙΚΡΟΝΟΥΧΥΓΙΕίΛΑΜΠΑΔΕΙΟΝΧΕΙΡΟΠΕΔΑΚΤΕΛ 
-ΓΐαΑΛΚΗΛΕΒΗΤΙΑΙΙΤΟΕΤΕΡΟΝΟΥίΤΕΓΟΝΕΧιΝΟ 
ΏΤΑΔΙΙΧΑΛΚΑίΤΥΡΑΚΙΟΝΛΟΝΧΙΟΝΥΔΡΙΑΙΙΙΙ  Η  Μ  Ι 
.  .  ΥΚΕΧΟΥίΑΠΥΘΜΕΝΑΛΥΧΝΕΙΑΙΚΙΔΗΡΑΠΟΔΑΝΙΠ 
.    .   ΡΕίΙΙΙΙΕΙίΠΥΟΜΕΝΑΟΥΚΕΧΩΝΟΒΕΛΙίΚΟΙΔΔΙΙΕΠ 

20 ΌΝΠΟΔΑΟΥΚΕΧ||ΚΡΑΔΕΥΤΑΙΡ   Ι 

■ θ"  α  ν  §//§ιβι/ιΒΜΒ 

ΚΛΕΚΑΝΑΠΑΙίΤΟ( 

ΥίΛΙΑΝΕΝΤΑΤΟΙΕΤΕΡ 

•, ΥίΛΙΑΝΕΝΤΑΤΟΙΕΤΕΡΑΙ 

25 ΕΝΤΑΤΟΙΕΤΕΡΑΙΚΛΙΝΑΙΤΟ 

ΔΙΙΕΠΙΚΛΙΝΤΡΑΠΙΙ    ΤΡΑΓΕ 

• ΜΕΤΕΡΑΤΡΑΠΕΙΕΙΑΙΙΚΑΤΕΑΓ 

Ω    Ν    Ι    Ι    Ι    Κ   Λ    Ι    ί    Μ    Α    ΚΙΟΝΜΙΚΡΟΝ    (    Κ 

ΤΗΡΙΟΝΚΑΡΔΟΠΟΙΔΥΟΗΜΙ/• 

30     


(-) 


ε  ο  ι. 


Τάδε  -αρέόωκε  Λεπτίνης  εκ  Κοί(λης)  τοις  τα^-ίαις  τών 
άλλων  θεών  Χαιρεστρχτω  Κολλυτεΐ  και  συνάρ- 


χουσι,  επί  Χαρικλείδον  άραχοντος,  οί  δε  τααίαι 
τοις  ε'ττιστχταις  'Λμφικτύονι  Άφιδναίω  και  συν[%- 
ρχουσι,  οί  δ '  εφιστάται  τοις  έ-ιατάταις  Νικοδηα- 


ι 

137  ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΛΕΓΣΙΝΟΙ'  138 

ω  Άθμονεϊ  και  συνάρχουσι,  έπί  Έλπίνου  άρχοντος.  άνω  εις  λίαν  άτε/νον  και  άπλοΟν  Ολως  άετωμάτιον 

Κανά  χαλχδ  δύο  ύγιΫ)"  έτερα  κάνα  πέντε  χαλ-  άποληγούσης.   Ύψος ,   Ολον  σχεδόν  σωζόμενον,  ώς 

χα  ποδός  ενός  δέοντα"  ηθμοί  Ρ|;  κύαθοι  τέτταρε-  είχάζω  ?  081>  πλάτ     φ  ^  πά/.  0,06.  Προς  τά 

Ι,  ό  είς  ,ατεαγώς•  χυτρίδια  μικρά  ΠΙ"  ζωμηρύ*ει[ς  κάτω    •πάρχε[   τόπος    ._   ^   ^   Γ    Μ> 

'Ι"  κοηστήοιον  πίνακες  δυο  -/αλκοΐ"  βφαγεΐον  -     >\      ν       /  ,«        ...    ,  , 

Β  \        '     ,  *  ,  κατα  οε  το  μέσον  π°υ  τής  στήλης  ελλείπει  τεμά- 

λίοιδίόε:  ||•  οινονοαι  ΙΙΙΙ  •  ημιχουν,  χους  χαλκά"  κρ-  „  ,  „.  *  Α*. 

7       .»     ,«    .       /"  -  7ιον»  οπεΡ  μάτην  ηλπισα,   καθώς  και  τό  έλλεϊπον 

ΙΦΤηριον  κατεαγος'  κάδοι  III  ου  στεγοντες-  κρεαγ-  •    * 

ρια  ||  κατ,αγότ*•  κότυλος  ού  στεγών  ψυκτήριο-  τοΟ    προηγουμένου    ψηφίσματος,    νά    ευρω    μέχ?1 

ν  μικρόν  οΰχ'  υγιές•  λαμπαδεΐον  χειροπέδαι"  στελ-  τ°°δε•    Τό  ίτεΡ™  τών  τεμαχίων    τής   στήλης,    τό 

γ]γίςχαλκϋ•  λεβήτια  ||,  τό  έτερον  ού  στέγον   έχϊνο-  τ^  ά?Χ'0ν  περιέχον,    ευρέθη   ωσαύτως  τήν  αυτήν 

ς]•  ώτα  ΔΙΙ  χαλκ*•  στυράκιον  λόνχιον  ύδρίαι  ||| ,  ή  μι-  ήμέραν  παρά  τό  ψήφισμα  τοΟ  Χ  α  ι  ρ  η  τ  ί  ο  υ,  τό  δέ 

α  ο]ΰκ  έχουσα  πυθμένα•  λυχνεϊα  ||  σιδτ,ρα-  ποδανιπ-  έτερον  μετά  τινας  ημέρας  δχι  πολύ  μακράν.  Οί  δύο 

τη]ρίί  ΙΙΙΙ,  εις  πυθμένα  ούκ  έχων  οβελίσκοι  ΔΔ||•  ΕΠ-  μνημονευόμενοι  ίρχοντ*;  είναι  γνωστότατοι,  ό  μέν 

.    .   τό  έ'τε;]ρον  πόδα  ούκ  εχ[ον]•  κραδευταί  ΓΊ'  της  104   β  Όλυμ.,    ό  δέ  της  106  α,  Αεπτίνου  δέ 

π]οδαν[ιπτγιρ  τίνος  έκ  Κοίλης   μνημονεύει   ό  Δημοσθένης  έν  τφ 

•    •    •    • ΛΚίΐς  ανάπαιστος  (1)  κατ'  Άνδροτίωνος  λόγω  του    και  ίσως  είναι  αυτός 

Υ^  λίαν  εντατοι•  ετερ-  εκείνος,  προς  δν  έγραψε  και  τον  Π  ρ  ό  ς  Λεπτ  ίνη  ν 

,  •  Υ*  λί*ν  'ντατοί"  ϊτΐ?Μ  λόγον  (Παρά*.  δοΗαίβΓ  ϋ.  αηά.  δβίηβ  ΖβίΙ.  σελ. 

έντατοί"  έ'τεραι  κλίναι  το  οκο  ο\'Λιι•       -  ν    5>      >  'ί 

Γ  οοο  σημ.  ο).    Αλλα  πως  και  οιατι  παρεοωκε  τα 

ΔΙΓ  έπίκλιντοα  ΠΙΙ'  τραπε-  ,      '      ,  , 

„  Ί         „  ν'  '  εν  τη  επιγραφή   μνημονευόμενα  τοΓς    ταμιαις  των 

ζεϊα  ςυλινα  υγιή  ;  ]    ||  •  έτερα  τραπεζεϊα   ||  κατεαγ-  '  •'       '*  "  ,•  * 

,     -,  _..  ,,  ,  άλλων  υεων  ;  οιατι  οε  πάρα  των  επιστατών  εγενετο 

οτα] ΩΝ  III "  κλισμακιον  μικρόν  σκ-  , 

,  *         ν,  ή  παραοοσις  τοΓς  άλλοις  έπισταταις  αετά  παρελευ- 
τηριον  καροοποι  όυο,  η  μια  ■       '  *  ~  Γ 

..  <«.,.;.,.]  σιν  επτά  ετών  ;  Αγνοώ  αν  είναι  δυνατή   άποχρώ- 

σά  τις  άπάντησις  εις  τά  ερωτήματα  μου,  διότι  όμο- 

Άναγινώσκονται  τά  ανωτέρω  επί  στήλης  πέντε-  λογώ  ότι  δεν  ηύκαίρησα  νά  εξακριβώσω  τό  πράγμα" 

*.ικο0  λίθου  αποτελούμενης  έκ  δύο  τεμαχίων  προσ-  ιούτου  ένεκα  όμως  πάλιν  δεν  ηθέλησα  ν   αναβάλω 

αρμοζόντων  άλλήλοις   κατά  τον  20ον   στίχον  και  τήν  δημοσίευσιν  της  έν  λόγω  επιγραφής. 

13  (35) 


10 


ΑΓλθΗΙ       ΤΥΧΗΙ 

τηνιερειΑνδη  μ_η  τροςκαικορης 

ΑΤλ  Ε  Π  Ι  Λ  Α  Μ  Υ  Ι  Ν  αΤλ  ΓΕΛΩΤΟΣΦΑΛΗΡΕ 

ωςθυγΑτερΑτουπρωτουξυςτΑρχου 
τωνενΑθηνΑιςΑγωνωνςτρΑτηγη 
ςαντοςεπιτουςοπλειτΑςιερεως 
διοςολυμπιουδιοκαεουςΑριΑν 
τοστηνεπωνυμο  ναρχηνεκγονον 
ΑΤλ  ΑλεξανδρουΑρξΑντο  ς_τ  η  ν  ε  π  ω 
νυμονΑρχηνΑδελΦιδηνΑιλΑρδυος 
ΑρχιερεωςτωνςεβΑςτων ι ερεωςτο . 
ελευθερεωςδιονυςουΑρξΑντοςτην 


(1)  Π«ράδ.   Ά?/.  Έψτιμ.  Π.  Β.  σελ.  469  στ•/.  6Ί  χαΊ  80. 


139 


ΙΙΠΙΊ'ΛΦΛΙ     ΚΞ    ΙΟΛΕΙ'ΣΙΝΟΣ 


140 


επωνυμονΑρχηνκηρυκευςΑντοςτοβ 

ΑΓΩΝΟΘΕΤΗΣΑΝΤΟΣΟΛΥΜΠΕΙΓ    ΝΣΤΡλ 

15       ΤΗΓΗΙΣλΝΤΟΣΕΠΙΤΟΥΣΟΠΛΓΙΤλΣλΝΕΥΙ 
Α  Ν  ΑΤΛ  κΑΛΛΙΚΡΑΤΟΥΣΑΡΞΑΝΤΟΣΤΗΝΕ 
ΠΩΝΥΜΟΝΑΡΧΗΝΣΤΡΑΤΗΓΗΣΑΝΤΟΣΕ 
ΠΙΤΟΥΣΟΠΛΕΙΤΑΣΚΗΡΥΚΕΥΣΑΝΤΟΣΑ 
ΓΩΝΟΘΕΤΗΣΑΝΤΟΣΑΝΕΥΙΑΝΑΙΛΑΛΕ 

20       ΪΑΝΔΡΟΥΑΡΞΑΝ  ΤΟ  ΣΤΗΝΕΠΩΝΥΜΟΝ 

ΑΡΧΗΝΑΝΕΥΙΑΝΑΙΛΓΕΛΩΤυΣΑΡΞΑΝΤΟ. 
ΤΗΝΕΠΩΝΥΜΟΝΑΡΧΗΝΑΝΕΥΙΑΝΠΠΟΚ 
ΗΓΙΟΥΑΡΞΑΝΤΟΣΤΗΝΕΠΩΝΥΜΟΝΑΡΧΗΝ 
ΣΤΡΑΤΗΓΗΣΑΝΤΟΣΕΠΙΤΟΥΣΟΠΛΕΙΤΑΣΤΟ. 

25       ΑΓΩΝΟΘΕΤΗΣΑΝΤΟΣΟΛΥΜΠΕΙΟΝΚΑΙΓΥ 
ΜΝΑΣΙΑΡΧΗΣΑΝΤΟΣΟΙΚΟΘΕΝΠΡΕΣΒΕΥ 
ΣΑΝΤΟΣΟΙΚΟΘΕΝΙΕΡΕΩΣΔΙΟΣΟΛΥΜΠΙΟΥ 
ΜΗΤΕΡΑΟΕΠΩΝΥΜΟΣΑ_ΡΧΩΝΠΠΟΜ 
ΗΓΙΑΣφΑΛΗΡΕΥΣΝΚΑΙΠΟΜΕΠΙΛΑΜΥΙΣ 

30  ΤΗΝΕΑΥΤΩΝΤΗΘΗΝ 


Άγαθ/)  τύχη.  Την  ίέρειαν  Δήριτρος  και  Κόρης  Αί- 
λ(ίαν)  Έπίλα[λψιν  Αίλ(ίου)  Γέλωτος  Φαληρέως  θυγα- 
τέρα, τοΰ  πρώτου  ξυστάρ^ου  των  έν  Αθήναις  αγώνων, 
στρατηγήσαντος  έιτί  τους  ύπ.Ιείτας,  Ιερέως  Διός  "Ολυμ- 
πίου- Διοκλέους,  άρξαντος  την  έπώνυ^ον  αρχήν,  έ'κγονον' 
Αίλ(ίου)  Αλεξάνδρου,  άρξαντος  την  έπώνυμον  αρχήν, 
άδελφιδήν.  Αίλ(ίου)  "Αρδυος  άρχιερέως  των  Σεβαστών, 
ίεοέως  το[ΰ]  Έλευθερέως  Διονύσου,  άρξαντος  την  έ— ώ- 
νυαον  άογήν,  κηρυκεύσαντος  το  Βον,  άγωνοθετήσαντος 
Ό.Ιυμπείων,  στρατηγήσαντος  έπί  τους  όπΛείτας,  άνε- 
ψιάν  Αίλ(ίου)  Καλλικράτους  άρξαντος  την  έπώνυμον 
αρχήν,  στρατηγήσαντος  έπί  τους  όπ.Ιείτας,  κηρυκεύ- 
σαντος,  άνωνοθετήσαντος,  άνεψιάν  Αΐλ(ίου)  Αλεξάν- 
δρου άρξαντος  την  έπώνυ|/.ον  αρχήν,  άνεψιάν  Αΐλ(ίου 
Γέλωτος,  άρξαντο[ς]  την  έπώνυ[/.ον  αρχήν,  άνεψιάν.  Π(ο- 
πλίου)  Πο;./.(πωνίου)  Ήγίου  άρξαντος  την  έπώνυρ-ον  αρ- 
χήν, στρατηγήσαντος  επί  τους  όπΛεΙτας  το  [δεύτερον], 
άγωνοθετήσαντος  Ό.Ιυρπείον  και  γυ[Λνασιαρχήσαντος 
οίκοθεν,  πρεσβεύσαντος  οίκοθεν,  Ιερέως  Διός  Όλυμπίου, 
μητέρα"  ό  επώνυμος  άρχων  Π(όπλιος)  Πομ(πώνιος) 
Ήγίας  Φαληρεΰς,  Ν(ουυ.έριος  ;)  και  Πο;.λ(πωνία  ;)  Έπί- 
λαμψις  την  εαυτών  τηθήν. 

Λναγινώσκονται  τά  ανωτέρω  έπί  βάθρου  λίθου 
πεντελικοΰ   βεζλαμμένου    άνω  και  κάτω  κατά  τον 


άπλοΰν  αύτοΟ  άρχ  ιτεκτονικόν  κόσμον.'Τψ.  1,30, 
πλάτ.  0,67  και  θ",55,  πάχ.  0,67  και  0,60.  Τρεις 

μόνον,  ώς  συνήθως  έν  τοις  τοιούτοις  βάθροις,  των 
πλευρών  του  ώμαλισμέναι"  άνω  δε  όπαί  γομφώ- 
σεως.  Το  σχήμα  των  γραμμάτων  (μέγεθος  αυτών 
0,015  περίπου,  άπόστασις  ώς  και  τών  στίχων  άπ' 
αλλήλων  ελαχίστη)  μαρτυρεί  τους  μετ'  Άδριανον 
χρόνους.  Το  Α  που  μεν  ούτως  Α,  πο0  δε  ούτως  Α 
φέρεται  γεγραμμένον,  το  δε  Ο  τετράκις  έ'χει  ρομ- 
βοειδές  σχήμα"  οί  επώνυμοι  άρχοντες  Α  ι  λ.  Γέ- 
λως  Φαληρεύς  και  "Αρδυς  είναι  και  άλλαχόθεν 
γνωστοί ,  όχι  όμως  και  Ό  χρόνος  της  άρχης  αυ- 
τών. (1)  Τους  λοιπούς,  ών  δύο  το  αύτο  είχον  όνο- 
μα (εάν  μή  αμάρτημα  τι  ύπολανΟάνη  τοΟ  χαράκτου 
έν  τοις  στίχοις  9".'  και  Ιθ'^,δέν  ευρίσκω  μνημονευο- 
μένους έν  τοις  σημειουμένοις  τοΟ  ΟαπίΟΠΐ  συγ- 
γράμμασιν,  (2)  αγνοώ  δε  αν  άλλοθέν  πόθεν  κατόπιν 


(1)  Ποράβ.  ΌυπιοηΙ  <1ε8  Λγ.  ΛΙΙιΟηϊΐΜΐ»  σελ.  88  χα'ι  100.  Ι•'α- 
»168  Ερ.  ά'  ΑΐΗύηοκ  σελ.  35. 

(2)  Έν  τοις  Ραϋΐοϋ  Κροη.  ιΓ  ΑΐΗίϋΙΟϋ  σελ.  65  οε'ρονται  άναγε- 
γραμμε'νο'.  τέσσαρες  επώνυμοι  αρ-/οντες  με  τό  όνομα  τοΰ  Διοχλε'ους. 
Άλλ'  αν  τις  τούτων  ( πάντες  φαίνονται  αρξαντες  π.  Χ. )  δύνηται  να 
έ'/τ;  σ/ε'σιν  τ'.νά  προς  τόν  ήμε'τερον  ένταϋΟα,  αγνοώ.  Ό  εν  τϊ|  αυ- 
τή σελίοι  τοΰ  αΰτοΰ  συγγράμματος  μνημονευο'μενος  Ή  γ  ε  ία  ς  Τ  ι- 
μοκράτους  ούοεμίαν  βεβαίως  προς  τόν  τ,με'τερον  έχει  σ/εσιν. 


141 


ΕΙΙΙΓΡΛΦΛΙ    ΕΞ    ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


142- 


έγνώσΟη  τις  τούτων  καί  τούτου  ένεκα  εκδίδω  έν 
τούτω  τω  τεύχει  τήν  έπιγραφήν.  Τό  βάΟρον  ευρέθη 
κατά  μήνα  Λύγουστον  τοΟ  παρόντος  έτους  ορΟιον, 
άλλ'  άνεστραμμένον  ευ.— ροο"0εν  σχ_εόάν  των  βαθμί- 
δων τ?(ς  βόρειας  πλευράς  τοΟ  Ναοΰ  εις  όχι  μέγα 
βάθος,  όπως  καί  πάντα  σχεδόν  τα  βάθρα.  Περί  τοΟ 
ποΟ  καί  πώς  ταΰτα  ΐσταντο  Οά  είπωμε^  άλλαχοΰ 
τα  δέοντα.  ΈκεΓ  δ  επίσης  ευρέθησαν,  καΟ'  όσον  ή 
σκαφή  προύχώρει,  κατά  τον  αυτόν  περίπου  γρόνον, 
εική  καί  ώς  ετυχεν  έρριμμένα,  ή  προς  οίκοδομητι- 
κόν  τίνα  σκοπον  χρησιμεύοντα ,  καί  πάντα  τά  κα- 
τωτέρω δημοσιευόμενα  μέχρι  του  άρίΟ.  ίο*1  καί 
"^ρος  τούτοις  καί  ούο  έτερα  οΰοεμίαν  φέροντα  έπι- 
γραφήν.  (Παράβ.  ΕθΠ.  Κ.  Α  Γ.  ά  ΕΙ.  σελ.  190). 

II    (136) 

ΙΕΡΕΙΑΝΠΟΛΙΑΔΟΕΑΘΗΝΑΕ 
ΚΑΘΥΠΟΜ  ΝΗΜΑΤΙΕΜΟΝ 
ΤΗΕΕΞΑΡΕΙΟΥΠΑΓΟΥΒΟΥΛΗ  Ε 
ΚΑΙΕΠΕΡΩΤΗΜΑΤΗΕΒΟΥΛΗΕ 
ΤΩΝφΚΑΙΤΟΥΔΗΜΟΥΤΟΓΕ 
ΝΟΕΤΟΠΡΑΞΙΕΡΓΙΔΩΝΕΑΒΕΙ 


ΝΙΑΝΗΝΑΜΙΛΛΩΝΕΥΕΕ 
ΒΕΙΑΕΤΗΕΠΕΡΙΤΗΝΘΕΟΝ 
ΕΝΕΚΕΝ 

Ίέρειαν  ΙΙολιάδος  Άθηνας  ,  καθ '  ϋπου.ντ,[Λατι<ϊ;ΛΟν 
■ττ,ς  ες  'Λρείου  Πάγου  Βουλής  καί  επερώτησα  της  Βου- 
λής των  Φ  καί  του  Δήμου,  το  Γένος  τό  Ιΐραξιεργιδών 
ΣαβεινιανΫ-,ν  ΆμίΛΛωτ (:),  ευσέβειας  ττ,ς  περί  ττ,ν  Θεόν 
ένεκεν. 

Έπί  βάθρου  λίθου  πεντελικοΟ  ομοίου  τω  προη- 
γουμένω  καί  ουχί  κατά  πάντα  σώου.  "Γψ. 1,40, 
πλ.  0,72  καί  0,85,  πάχ.  0,55  καί  0,42.  Γραμ- 
μάτων μέγεθος  0,02'  άπόστασις  αυτών  ακανόνι- 
στος. Στίχων  άπόστασις  0,01ο  περίπου.  Καί  του 
Θ  τό  σχήμα  ρομβΌειδές  είναι.  Τιμωμένων  ιερέων 
καί  άλλων  θεών  δΓ  ιδρύσεως  άνδριάντος  έν  Έλευ- 
σΓνι  έ'χομεν  παραδείγματα  (  ί,βηοΓ.  Ι{.  ΑγοΙι. 
&  Είβυδίδ  σελ.  245)  Τό  γένος  τών  Πραξιεργιδών 
δεν  είναι  άγνωστον  ( ίδε  Ρβρβ  έν  λέξει)"  άλλα  περί 
της  τιμώμενης  ενταύθα  ίερείας  ουδέν  εύρον  εις 
όσα  έπρόφΟασα  ν  ανατρέξω  βιβλία.  Το  ΑΜΙΛΛΩΝ 
μοί  είναι  δχι  σαφές. 


15  (134) 

ΕΚΓΟΝΟΝΗΔΕΘΥΓΑΤΡΑΔΥΟΙΝΥΠΑΤΩΝΑΡΡΙΑΝΩΝ 
ΟΙΣΟφΙΑΙΠΛΟΥΤΟΝΚΑΙΓΕΝΟΣΗΓΛΑΙΣΑΝ 

ΜΥΣΤΙΝΑΘΗΝΑΙΟΙΚΛΗΜΕΝΤΙΑΝΗΝΠΑΡΑΔΗΟΙ 
ΣΤΗΣΑΝΣΩφΡΟΣΥΝΗΣΚΑΙΣΟφΙΑΣΕΝΕΚΑ 


Έκγονον  Ϋ-,δί  Ούγατρα  δυοϊν  ϋπχτων  'Λρριανών, 
Οι  σοφία  —  λοΰτον  καί  γένος  ηγλχϊβαν, 
Μύστιν    'Λβν,ναΤο•.  Κλν,μεντιαντ-,ν  παοά  Αηοϊ 
Στησαν  σωφροτύντ-,ς  καί  τοφίας  ένεκα. 

Το  έν  τ?]  συντομία  καί  άπλότητι  αυτοΟ  όχι  άχά- 
;ιτον ,  έν  συγκρίσει  μάλιστα  τζρος  άλλα  φορτικά 
:ών  αυτών  χρόνων  ,  τετράστιχον  τοϋτο  επίγραμμα 


άναγινώσκεται  έπί  βάθρου  λίθου  πεντελικου  ουχί 
κατά  πάντα  σώου,  ομοίου  δε  τοΓς  ανωτέρω.  Τψ. 
1,33,  πλάτ.  0,00  καί  0,73,  πάχ.  0,52  καί  0,05. 
Τό  όνομα  της  τιμοηαένης  ούδ'  υπάρχει  όλως  έν  τω 
λεξικώ  τοΟ  Ρθρθ.  Περί  δε  τών  δύο  υπάτων  Άρρ  ια- 
νών  δεν  έποόοΟασα  ν'  ανατρέξω  εις  όλα  τά  κατάλ- 
ληλα  βιβλία,  όπα>ς  ϊδ(.υ  αν  φέρωνται  καί  κατά  ποίον 
έτος  σημειωμένοι. 


16  (127) 

ιΐΥθτιπολοΐΔΗΧΐΗΤΡθοεχιειοτιοιεΡΗ€θτυυ 

ΧΙΝΗΧΙΟΟΥΝΗΔΗΟΥΟπΑρλΝΑκΤΟΡωΟΥΝΟΜΑχίβΝΧΙ^ 


Ε+1ΙΜΚΡΙΣ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1883. 


11 


1Ί3 


ΕΙΙΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΛΕΪΣΙΝΟΣ 


144 


..Ν6ΙΚΗΤΙΚΤ6ΝλεθΑλεΐΑΧΙ€ΚΥλΗ600λ 

πΑτρίΦίλυυκΑΛΛΑιοχρυυΑΓΑκλειτογλΑρ•• 
;.  εΥΝειΚΗΤΗΟλΑγτβοΑοΦΡυυΝίβΡοΦ 
κεΝΑπειοΑιοιοΦερυϋΝΥνίιοοΑΝΤοΑι 

.ΙΟίλΟΤΗΤΟΥΚΥλΟΟΑΧΙΥΧΙΟΝ 

ρ  η  τ  η  ρ  ω  ν  π  Α  π  π  ο  ε  λ  Α  ρ  ε  χι  ε  γ  π  ε  λ  ε  ν 
ζωιλοεοελοιοιείΝΑλεΑψειοιεφροκ 
ιοτωχιεΝΑπΑίΓΛΗεΝτοεΑΝΑκτορογιερε 
ΓλΑγκυυΑτΑρεοΦίΗεΗΓΗτοριτΗΝτεπΛΑ, 
λρεγΑτο:κΑΛΛΑιεχρυυπεριυυΝΥΧΐυϋ:θΥΧΐεΝεχιειο 

ογεγΝκΑΗΤοιοπελείΓεΝοεΑΝΧοθίΓΑρχιο 

....ΗΑλυϋΝεπετΑικλεοεΑγεοΝίΗθεΝ 


Μυστίπολοι  Δηαητρος  ψοϊό  τις  ίερη  έστω 

Μνημοσύνη  Δηοϋς  πχρ '  χνχκτόρω"  ούνο<ΛΧ  [Λεν  ;ν.ο[ι 

Εϋ]νείκη,  τίκτεν  δέ  θχλειχ  [Μ  κυδηεσσχ 

Πχτρί  φιλώ  Κχλλχίσχρω   άγχκλεϊ"    τοϋ    δ'  όίρ  [;.ι.ήτηρ;] 

Εϋνείκη•  της  δ '  χυτέ  σχόφρων   Ίεροφ[χντις  ; 

"Ήεν  άπ'Είσχίοιο  φερώνυ;Λθς,  ά^τοΜ  .... 

Ε]ίσιδότη"  τοϋ  κϋδος  άαυμον 

Ρητηοων'    πχππος  δ'  χρ'έ^εϋ  πέλεν 

Ζώϊλος,  ός  δοιοϊσιν  άδελφειοΐς  φρον 

Τω  αέν  χπ'  χίγληεντος  ανακτόρου   Ίερο[φχντει 
Γλαύκω"  άτζρ  σοφίης  ήγήτορι  την  τε  Λ.ία    .    .    . 
Δρέψχτο  :  Καλλαίσχρω  περιωνυ;.Λω  :  οΰ  ;χεν  έαεϊο 

ου  συνκλητοιο  πέλει  γένος"  άνχόθι  γαρ  [λο[ι 

....       ηιδων  έπεται  κλέος  Αϋσονίηθεν. 

Άναγινώσκονται  οί  ανωτέρω  δέκα  και  τέσσαρες 
έςααετοοι  στί/οι  'έπι  βάθρου  λίθου  πεντελικοΰ  τε- 
θραυσαένου  εν  πολλοί";  άνω  και  κάτω  κατά  τον 
άπλοΟν  αυτού  αρχιτεκτονικών  κόσαον,  βεολαυ.αένου 
δέ  και  κατά  τήν  ένεπίγραοον  έπι^άνειαν/Ύψ.  1,02, 
πλάτ.  0,42  καΐ  0,52,  πάχος  0,43  και  0,48.  Το 
σνήα.α  των  γραυιαάτων  δεικνύει  τους  έσχατους 
'Ρωα.αϊκούς -/οίνους.  Το  Α  έχει  σ/ηαα  οίον  εν  τοις 
Βυζαντινοΐς  χειρογράροις.  Τήν  6'λην  συαπλήρωσιν 
και  κατ'  άκολουΟίαν  και  τήν  πλήρη  κατανόησιν  τοΟ 
επιγράμματος  άρίνω  εις  τους  έχοντας  δηαιουργι- 
κωτέραν  της  έμής  τήν  φαντασίαν.  Κατ'  επανάλη- 
ψιν είδον  τον  λίΟον  καΐ  πάντοτε  τ  αυτά  άνέγνωσα 
γράμματα. 


17  (133) 

ΠΑΙΛΤΕΙΜΟΕ  Θ_Ε  Ν  Η  Ε  Β  Ε 

ΡΕΝΙΚΙΔΗΕΑΙΛΖΗΝΩΝΟΕ 
ΤΟΥΠΥΘΟΧΡΗΕΤΟΥΕΞΗ 
ΓΗΤΟΥΥΙΟΕΜΥηΘΕΙΕ    ■ 
Αφ  Ε  ΕΤ Ι  Α  Ε 

Π(όπλιος)  Αϊλ(ιος)  Τει;χοσθένης  Βερενικίδης,  Αΐλ(ίου) 
Ζήνωνος  του  Πυθονρηστου  έςηγητοϋ  υίος,  μυηθείς  ά<ρ  ε- 
στίας. 

Έπι  βάθρου  λίθου  πεντελικοΰ  σχεδόν  σώου  και 
ομοίου  τοϊς  ανωτέρω.  Τψ.  0,80,  πλάτ.  0,4ο  και 
0,53,  πάχ.  0,48  και  0,52.  "Ανω,  πλην  μιας  οπής 
γομφώσεως  ,  σώζεται  και  ό  τύπος  τοϋ  αριστεροί» 
ποδός  επί  τοΟ  λίθου. 

18  (131) 

Ν 
ΚΛΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΑ 

ΚΛφίΛΙΤΤΤΤΟΥΤΟΥ 
ΔΑΔΟΥΧΗΣΑιΤΟΣ 
ΘΥΓΑΤΕΡΑΚΑΙΑΙΛ 
5       ΠΡΑΪΑΓΟΡΟΥΤΟ. 
.ΑΔΟΥΧΗΣΑιΤΟΣ 
.ΠΟΓΟ^    Ζ>  Ν  Τ  Η  Κ 
ΟνΣ 

Κλ(αυδίαν)  Θε;.».•.στόκλειχν  Κλ(χυδίου)  Φιλίππου  τοϋ 
δχδουχήσχντος  Ουγχτέρχ  κχί  Αίλ(ίου)  Πραξαγόρου  το[ϋ] 
[δ]χδουχήσχντος  [α]πόγονον,  ττ,γ.  (χ<ρ '  εστί;)  ας. 


145 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ  εξ  ελεγϊινος 


140 


'Λναγινώσκονται  τ  ανωτέρου  επί  δύο  τεμαχίων 
ποοσαρμοζόντων  βάθρου  λίθου  πεντελικοΰ  ,  ομοίου 
τοΓς  ανωτέρω  ,  τεΟραυσμένου  τά  κάτω  και  άλλως 
όχι  αλώβητου.  Τψ.  σωζόμενον  1,03,  πλάτ.  0,42 
καί  0,62,  πάχος  0,42  καΐ  0,52.  Γραμμάτων  μέ- 
γεθος 0,04  -ζρίπον.  Στίχων  άπόστασ•.ς  0,02- 
0,2ο.  Οΰτε  προς  τα  κάτω,  ού'τε  προς  τα  δεξιά  το0 


τελευταίου  ΑΣ  ύπήρχον  γράμματα.  Τούτου  ένεκα 
ουδεμία  άλλη  συμπλήρωσίς  μοι  φαίνεται  δυνατή. 
Το  Μ  τοΟ  εβδόμου  στίχου  ,  δπερ  καθαρώς  δεν  δια- 
κρίνεται καί  μοι  έφάνη  οιονεί  έξεπίτηδες  άποτετρια- 
μένον,  ίσοος  κατά  λάθος  έγράφη  αντί  τοΟ  Ν•  Περί 
των  6\οαά•ζ(χ>^  παράβαλε  άνοίτέρω  αριθ.  5. 


19  (32) 

ΛΥΣΙΑΝΑΡΤΕΜΩΝΟΣΓΑΙΑΝΙΕΑ 
ΟΕΟΤΙΜΟΣΘΕΟΤΙΜΟΥΕΓΜΥΡΙΝΟΥΤΤΗΣ 

ΚΑΙΘΕΟΔΟΤΗΔΩΣΙΘΕΟΥΕΓΜΥΡΙΝΟΥΤΤΗΣΟΥΓΑΤΗΡ 
ΚΑΙΟΝΗΣΑΚΩΓΡΟΤΙΜΟΥΕΓΜΥΡΙΝΟΥΤΤΗΣΘΥΓΑΤΗΡ 
Α  Φ  Ε  Σ  Τ  Ι  Α  Σ  Μ  Υ  Η  Θ  Ε  Ν  Τ  Α 
ΔΗΜΗΤΡΙΚΑΙΚΟΡΗΙΑΝΕΘΗΚΑΝ 


Λυαίαν  'Λρτέμωνος  Παιανιέα,  θεότιμος  θεοτίμου  έγ 
Μυρινουτττ,ς  καί  Ηεοδότη  Δωσιθέου  έγ  Μυρινούτττ-,ς  θυ- 
γάτχρ,  καί  Όνν,τακώ  Προτίμου  έγ  Μυρινούττης  θυγά- 
τπρ,  άφ' εστίας  ρπφέντα,  Δτ-,μιητρι  καί  Κόρη  άνέθηκαν. 

Έπί  τοΟ  ήμίσεος  στρογγυλού  βάθρου  ύπογλαυ- 
κίζοντος  πεντελικοΟ  λίθου.  Τψ.  όλόκληρον  σωζό- 
μενον 0,20,  διάμετρος  0,55.  Γραμμάτων  μέγεθος 
0,015  περίπου,  τά  δέ  της  πρώτης  λέξεως  διπλάσια 
σχεδόν  των  άλλων.  Το  σχήμα  αυτών  σφόορα  πε- 
ποικιλμένον  δι  άκρεμόνων.  Στίχων  άπόστασις  0,01 . 
Γομφοίσεως  οπή  σο^ζεται  άνω  μία  ολόκληρος.  Το 
ξενίζον  όνομα  Ονησαχώ  δεν  ευρίσκεται  έν  τώ  λε- 
ξικώ  ΤΟΟ  Ραρβ.  Το  βάΟρον  ευρέθη  τήν  9*  Αύ- 
γουστου παρελθόντος  έ'τους  εξο>  τών  τοίχων  τοΟ 
Περίβολο 


νου. 


20  (55) 


ΟΥΝΟΜΑΚΑ/     ..ΣΤΩΜΗΤΗΡ 

ΔΕΜΕΚΑΛΛΙΚΛΕΙΑ 
ΘΥΓΑΤΕΡΑίφΘΕΙΜΗΝΕΙΣΑΤΟ 

ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ 
ΤΟΥΤΟΔΕΠΑΤΡ|φΐΛΩ|ΜΟΙ 

ΑΡΗΙΟΣΩΠΑΣΕΝΕΔΡΗ 
ΕΣΓΕΡΑΣΑΘΑΝΑΤΩΝΙΣΤΑ 

ΜΕΘΑΓΧΙΘΥΡΟΙ 
ΔΗΟΥΣΚΑΙΚΟΥΡΗΣΔΑΙΔΗφΟ 


. ΟΥΟΥΔΕΜΕΝΥΚΤΕΣ 

.  ."ΟΝΤΗΕΛΙΟΥΚΑΛ.... 
.  .  Μ  Π   .   Μ  Ε  Ν  α  ι 

Ουνο;χα  Καλ[λι]στώ,   μητ»)β  δέ  με  Καλλί/.λεια 

Θυγατέρα  ίφθείμην  είσατο  Καλλιμάχου" 

Τοΰτο  δε  πατρί  φίλω  μοι  'Λργ,ιος  ώπασεν  Έδρη.  (1) 

Ές  γέρας  άβκνάτων  ίστχμεΟ'  άγχίθυροι 

Δηοΰς  καί  Κούρης  δαιδηφόρου,  ουδέ  ΟΛ  νύκτες 

Λη  ;]σοντ'  ήελίου  κάλ[λιον]  [λα]μπ[όμ]εναι. 

Άναγινώσκεται  το  ανωτέρω  επίγραμμα  έπί  άπλοΰ 
καί  άνευ  άρ/ιτεκτονικοΟ  κόσμου  βάθρου  πεντελικοΟ 
λίθου  τεΟραυσμένου  τά  κάτω  κατά  τήν  δευτέραν 
σειράν  τοΟ  6ου  στίχου  (ύψ.  σωζόμενον  0,05,  πλάτ. 
0,55,  πάχος  0,47)"  να  υπάρχον  καί  άλλοι  στίχοι 
μοι  φαίνεται  όλα>ς  άπίΟανον.  'Λνω  υπάρχει  τετρά- 
γωνος άοαΟής  καί  όχι  ώμαλισμένη  κοιλότης  καί  έν 
τώ  μέσω  αυτής  οπή  γομφώσεως  μετά  αύ'λακος 
προς  εγ/υσιν  τοΟ  μολύβδου.  Το  βάΟρον  είναι  λόγου 
άξιον  διά  τήν  έν  αύτώ  εννοιαν  αθανάτων  ίστά- 
μεΟαάγχίΟυροι  ΔηοΟς  καί  Κ  ούρη  ς  δαιδη- 
φόρου (2)  =  ίστάμεΟα  πλησίον  της  θύρας  τών  άΟα- 

(1)  'Λρη'.ος  Έ8ρτ)="Λρειο;  Πάγος=:ί)  Ιξ  Αρείου  Πάγου  Ββυλι{. 
'Π  έξιίγησις  έπήλΟεν  εις  τόν  νουν  τοϋ  Κ°υ  Σ.  Δραγούμη  τό  πρώτον 
τά  της  επιγραφής  έν  γε'νει  μετ'  έμοί  συζητοϋντος. 

(2)  Ή  φράσις  έ  ς  γ  έ  ρ  α  ς  δύναται  ή'  προς  ταΟτα  να  β»ντ«χΟ>}=χά- 


147 


ΚΙΠΓΙΆΦΑΙ    ΕΞ    ΕΗΙΛΑΠΌΓ 


148 


-νάτων  Δήιχητρος  και  Κόρης  δαδηφόρου'  εύρεθέν 
δηλ.  πέρυσιν  ήδη  μετ*  άλλων  πολλών  ομοίων  έν  τη 
-αυλή  τοΟ  ΝαοΟ  τη  έμπροσθεν  τ?)ς  ανατολικής  πλευ- 
ράς τής  Στοάς  φαίνεται  πως  κυροΟν  τήν  γνώμην 
των  ΟΠβΙΙ&ηΙϊ  περί  υπάρξεως  πύλης  καί  κατά 
τοΟτο  το  αέρος,  αν  καί  ίχνη  τοιαύτης  δεν  ευρέθη- 
σαν μέχρι  τοΰδε ,  ούδ*  υπάρχει  ίσως  έλπίς  νά  εύ- 
,ρεθώσι  δΓ  ους  έσημείωσα  άλλαχοΟ  λόγους  (1). 

21   (145) 

ΟΡΟίΧΩ 
ΡΙΟΠΕΠΡ 
Α/ΑΕΝΟΕΠ 
Ι  Λ  Υ  *  Ε  Ι  Π  Α, 
ΙΔΙ  ΚΑΛΛΚ 
ΤΡΑΤΟ 

Η. 


"Ορος   χωρίον    πε77ρα;Αένο\»    έ~ΐ   λύσει   παιδί   Καλλι- 
στράτου Η- 

Επί  τεμαχίου  στήλης  λίθου  έλευσινιακοΰ  πάν- 
τοΟεν  τεΟραυσμένης.Ύψ.  0,28,  πλάτ.  0,21,  πάχος 
0,09.  Έδωρήθη  εις  το  έν  ΈλευσΓνι  ΜουσεΓον,  ένθα 
καί  είναι  κατατεθειμένος,  μετά  πολλής  προθυαίας 
παρά  τοΰ  ζ^ρόνζος  αύτον  χωρικοΟ  κατά  την  Οέσιν 
τήν  καλουμένην  νΟν  σπηλιά,  έκεΐ"  πλησίον,  οπού 
άρχεται  ή  εις  Μέγαρα  άμαςητή  οδός.  Παραδείγ- 
ματα ομοίων  δρων  ζητησάτω  Ό  βουλόμενος  έν  ταΓς 
ΑηΙϊφΐίΐβδ  Ηβΐίβηίφΐθδ  τοΟ  Κ°'  Α.  ' Ραγκαβή  , 
ένθα  καί  περί  της  φράσεως   έπί 


λύσει  γίνεται 


λόγος. 


Έν  Έλ:υβ!νι  τί,  20τ.  -Οκτωβρίου  1883. 


Δ.  Φίλιος 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ 

ΕΚ  ΤΩΝ  ΕΝ  ΕΠΙΔΑΥΡΙΑ  ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ 

(Συνέχεια,  Τεύχος  Λ. '  σελ.   16  καί  Β.'  σελ.  86) 


37. 

Στήλη  τετραγωνική  επιμήκης,  ης  ίκανον  μέρος 
ήτο  έμπεπηγμένον  τω  έδάρει,  έν  η' 

λ  π  Ο  λ  λ  Ω  Ν  Ι 

εκλτΗΒελετΗΐ 
οιεροφΑΝΤΗΟ 

Δ  Ι  Ο  Γ  6  Ν  Η  Ο 
κ  λτ  Ο  Ν  Α  Ρ 

Άπόλλωνι  έκατηβελετν)  ό  ίεροφχνττ,ς  Διογένης  κατ" 
•δναρ. 

Παρά  πόδας  υπάρχει  κύκλος  μετά  γραμμών. 

Ό  Διογένης  οϊτος  είνε  γνωστός  έκ  της  έν  τω  Α'. 
τεύχει  της  Εφημερίδος  δημοσιευθείσης  ΰπ  αριθ.  1 

ριν  τιμή;  ίστάμεΟα  άγ/ίΙΗιροι    των  αθανάτων,  η  προ;  ϊ'  ανωτέρω  = 
άρτιος  ε  δ  ρ  η  ώπασεν  ει;  γέρας. 

(1)   Παράβ.    Πρακτιχά  "Αρχ.     Εταιρία;  τοΰ  έτους  1882  σελ•  87 
χαι  94. 


επιγραφής  καί  ετι  έκ  των  επομένων  πέντε, 
σων  άπασών  παρά  τήν  βορείαν  πλευράν  τ 
τοΟ  ΆσκληπιοΟ.   Ή  στήλη  ούδεμίαν  έχει 
κτονικήν  μορφήν.  'Ύψ.  0,60.  πλ.  0,38.  πχ 
Μήκος  γραμ.  0,032. 

38. 


εύρεθει- 
οΟ  ναοΟ 
άρχιτε- 
.  0,34. 


εθραυ- 


Βωμίσκος  μαρμάρινος  εις  ύύο  τεμάχια 
σμένος  έχων  άνω  τε  καί  κάτω  οιονεί  βάσιν  ιωνικής 
παραστάδος,  έπί  της  άνω  επιφανείας  έσχάραν,  τάς 
τέσσαρα;  πλευράς  λείας  καί  έν  τη  μια' 

Ο  β  λ  Η  Ν  Η 
Π  Ο  λ  Υ  ω 
Ν  Υ  Μ  ω 

ο  ι  ε  ρ  ε  Υ  ε 
δ  ι  ο  γ  ε  ν  η  ε 

Σεληνγ,  πολυωνύμφ  ό  ιερεύς  Διογέντ,ς. 
Τψ.  0,24.  πλ.  0,17.  πχ.  0,10. 


149 


ΕΙΙΙΓΡΛΦΛΙ    ΕΞ   ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 


150 


39. 

"Ετερος  παρεμφερής  το  σχήμα  και  τάς  αύτάς 
πεοίπου  ε/ων  διαστάσεις,  εν  ω" 

τ  ε  λ  ω  ι 

ο  ω  ρ  ι 

ο  ι  6  Ρ 
δ  ι  ο  γ  ε  ν  η  ο 

Τελ[εσφόρ]ω  «ω[τή]ρι  ό  ίερ[εϋς]  Διογένης. 

Ώς  προς  το  έπίΟετον  τελεσφορώ  πρβ.  και  την 
έτέραν  ημών  έπιγραφήν  έν  τεύχει  Β'.  αριθ.  33. 

40. 

"Ετερος  παρεμφερής  το  σχήμα,  έν  ω* 
Υ  Γ  Ι  €  Ι  Α 

ο  ω  τ  6  ι  ρ  Α 

Ο  Ι  6  Ρ  6  Υ  Ο 
Δ  Ι  Ο  Γ  6  Ν  Η  Ο 

Ύγιείκ  σωτείρκ  ό  ίερεϋς  Διογένη;. 

Τψ.  0,30.  πλ.  0,18.  πχ.  0,14. 

41. 

"Ετερος  παρεμφερής  τό  σχήμα  και  τάς  διαστά- 
σεις, έν  ω' 

Απολ Α  ω  ν  ι 
λλ  Α  λ  β  Α  τ  Α 
ο  ω  τ  η  ρ  ι 
ο  ι  ε  ρ  ε  υ  ο 
δ  ι  ο  γ  ε  ν  η  ε 

Άπόλλωνι  Μαλεχτκ  σωτηρι  ό  Ιερεύς  Διογένης. 

Απόλλων  ο  Μαλεάτης  ήτο  των  κατ'  εξοχήν  έν 
τω  ίερώ  λατρευομένων  θεών,  και  ιερόν  αύτοΟ  ΰπήρ- 
-/ εν  έπι  του  υπέρ  το  ίερόν  άλσος  Κυνορτίου  ορούς 
ίίαυσ.  2,  27,  7). 

Έκ  τής  επιγραφής  ταύτης  ορμώμενος  συμπληρώ 
τήν  έν  ταΐς  άνασκαφαΐς  ωσαύτως  εΰρεθεΓσαν  και  έν 


τω  'Λθηναίω  (τόμ.  Γ.  τεΟχ.  στ'.  σελ.  854. 
αριθ.  7)  δημοσιευΟεΓσαν  έπιγραφήν  ούτως:  Άπόλ- 
λωνι    Μαλεάτα. 

42. 

Έτερος  παρεμφερής  το  σχήμα,  μαρμάρινος  και 
ούτος,  έν  α>- 

Α  ε  κ  Α  η  π  ι  ω 
ε  ω  τ  η  ρ  ι 
ο  ι  ρ  ε  ε  υ  ε 
δ  ι  ο  γ  ε  ν  η  ε 

Ασκληπιω  αωτηρι  ό  ίερεϋς  Διογένης. 
Τψ.  0,30.  πλ.  0,18.  πχ.  0,13. 

43. 

ΈκεΓ  πλησίον  εις  άπόστασιν  3-5  αέτοων  άπο 
τής  βόρειας  πλευράς  τοΟ  ναοΟ  του"  '  Ασκληπιού"  ευ- 
ρέθησαν και  άλλοι  βωμίσκοι,  μαρμάρινοι  άπαντες 
και  παρεμφερείς  τό  σχήμα,  οίον 

Ε  λ  Ε  Ο  Υ 
Β  ΙΜ  Μ  Ο  Ν 

Ι  Ε  Ρ  Ο  Κ  λ  Η  Σ 

κ  Α  τ  ο  ν  Α  ρ 

Έλέου  βω|λόν   "Ιεροκλή:  κατ'  δναρ. 

Παρά  πόδας  εΐνε  έγγεγλυμμένοι  δύο  κύκλοι. 

Τψ.  0,60.  πλ.  0,32—0,28  (διότι  ό  λίθος  στε- 

νοΟται  -προς  τά  άνω),    πχ.  0,020.   Μήκος  γραμ. 

0,02. 

44. 

Μαρμάρινη  τετραγωνική  στήλη,  βωμός  και  αύ- 
τη, στενουμένη  πράς  τά  άνω,  έν  ή  βαθμηδόν  σμι- 
κρυνομένοις  γράμμασι' 

Α  ς  κ  Α  η  π  ι 

Ω 
Ε  Υ  Κ  Ο  Α  Ω 

Φ  ι  Α  ι  π  π  ο  ς 

Άσκληπιώ  εΰκόλω  Φίλιππος. 


151 


ΕΙ1ΠΤΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΠΙΔΑΤΡΟΤ 


152 


Παρά  πόδας  κεχαραγμένος  κύκλος. 

Το  έπίθετον  ιΰχο~Κος  άπεδόθη  τω  'Λσκληπιώ, 
άτε  ευκόλως  τους  πάσχοντας  θεραπεύοντι,  ήτοι 
ε/ ει  τήν  αύτην  περίπου  σημασίαν,  ήν  τό  έν  τί) 
έτερα  ημών  επιγραφή  (τεϋχος  Β'.  αριθ.  28)  όρθιος 
(  =  δ  τους  ασθενείς  όρθιους  ήτοι  άνίστασΟαι  ποιών). 

Μ.  0,90.  πλ.  0,4ο.  πχ.  0,40.   Μήκος  γραμ. 

0,04—0,03. 

4ο. 

Επιμήκης  μαρμάρινος  βωμίσκος  έχων  κατά 
τήν  άνω  επιφανειών  δύο  έσχάρας  και  έπι  της  μιας 
τών  έμπροσθεν  μακρών  πλευρών  τάδε" 

Ι  Κ  Ε  Τ  Η  Ε 
ΜΕΛΑΝηΤΤΟΕ 

Τψ.  0,12.  πλ.  0,14.  πχ.  0,07.  Μήκος  γραμ. 

0,01. 

46. 

Τό  αυτό  κύριον  όνομα  αναφαίνεται  και  έν  τη 
έξης  επιγραφή" 


Δ  Ο  Ε 
ΑΕΚΛΗΠΙΟΥ 

Π  Α^  Ε  Ι  Ν 
Ε  Τ  Ε  Ι    ΟΑ 

Ιερεύς  Στατειλιος  Σεκοΰνδος  Άσκλτ,πιοϋ  παιτίν 
ετει  ΟΑ'. 

Παρά  πόδας  κεχαραγμένος  κύκλος. 

Τψ.  0,92.  πλ.Ό,26.  π/.  0,18.  Μήκος  γραμ. 

0,032. 

48. 

Έπι  της  έλλειψοειδοΟς  βάσεως  τριμόρφου  Εκά- 
της ευρεθείσης  εις  άπόστασιν  πέντε  μέτρων  προς 
βορραν  τοΰ  ναοΰ  τοΰ  'ΛσκληπιοΟ,  ή  έξης  επιγραφή* 

ΑΡΤΕΜΙΔΙ  ΕΚΑΤΗΙ 
ΕΠΗΚΟωΙ   ΦΑΒΟΥΛΛΟΣ 

Άρτέαιδι   Εκάτη  έπηκόω  ΦάβουΧλος. 


49. 


ΑΑΗΤΡΙΘΕΝΝ 
ΙΚΕΤΗΣΚΑΤΟΝΑΡ 
ΜΕΑΑΝΗΤΤΟΕΕΤΕΥΞΕΝ 

Μητρί  θεών  ικέτης  κατ'  οναρ  Μελανωχος  έ'τευξεν. 

Έπι  λίθου  τετραγωνικοΟ  κατά  χώραν  κειμέ- 
νου έπι  ιδίου  βάθρου.  Αί  έπιφάνειαι  αύτοΟ  τε  και 
τοΟ  βάθρου  έ'χουσι  κατά  τά  άκρα  έγγεγλυμμένον 
περιΟώριον.  ΤαΓς  δύο  δ'  εκατέρωθεν,  κατά  πλάτος, 
πλευραΐς  συνείχοντο  έτεροι  λίθοι.  Τπό  τήν  έπιγρα- 
φήν  εινε  κεχαραγμένος  κύκλος. 

Τψ.  0,60.  πλ.  0,65.  π/.  0,62.  Μήκος  γραμ. 
0,03. 

47. 

ΛιΟίνη  τετραγωνική  στήλη  άνευ  αρχιτεκτονικής 
τίνος  μορφής,  έν  ή' 

Ι  Ε  Ρ  Ε  Υ  Ε 
ΕΤΑΤΕΙΛΙΟΕ 
Ε  Ε  Κ  Ο  Υ  Ν 


Πλάξ  έκ  σ-λλΎ]ροϋ  τιτανόλιθου  έπιστέφουσα  βά- 
θρον,  έχουσα  έπι  της  άνω  επιφανείας  όπάς,  έν  αϊς 
ήσαν  ποτέ  έγγομφωμένοι  πόδες  αγάλματος,  και  έπι 
της  έμπροσθεν  τάδε" 

...  ΝΟΣ..ΣΟΝΟΣΚΑΙΑΣΚΛΑΤΤΙΑΣΑΤΤΟΛΛΩΝΙΔΑ 
ΕΤΤΙΔΑΥΡΙΟΙΤΟΝΑΥΤΩΝΥΙΟΝΜΕΝΑΝΔΡΟΝ 
πΥΡΟφΟΡΗΣΑΝΤΑΑΤΤΟΛΛΩΝΙΚΑΙΑΣΚΛ  ΑΠ  Ι Ω  ι 

[ΙΙαΰλ]ος  [Ίάΐσονος  και  'Λσκλα-'.άς  'Λτΐολλωνίδα, 
έπιδαύριοι  τον  αύτων  υίόν  Μένανδρον  ττυροφορήσαντκ 
Άπόλλωνι  και   Ά'τκ'λα.— ιω. 

Τψ.  0,26.  πλ.  1,30.  πχ.  0,78.  Μήκος  γραμ. 

0,025. 

50. 

Δύο  προσαρμόζοντα  τεμάχια  πλακός  τετράγωνη 
κής  συνισταμένης  έκ  τετραγωνικοΟ  άβακος  και  ανε- 
στραμμένου  κυαατίου.  Έπι  τοΰ  κυματίου  και  τής 

άνω  έπιοανείας  σώζονται  τάδε" 


153 


ΕΙΠΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΠΙΔΛΥΡΟΓ 


ΔΗΜΗΤΡΟΣΚΑΡΠΟφΟ 

ΡΟΥ 
ΜΗΝΟΔΩΡΟΣΑΓΑ... 
ΠΥΡΟ... 

το... 

Δ-ήμ/ιτρος  καρποφόρου  Μηνόδωρος  'Λγα[θοχλέου;]  πυ• 
ρο[φορήσας]  τό  [δείνα  έτος]. 

Ύψ.  0,24.  πλ.  0,65.  π/.  0,38.  Μήκος  γραμ. 
0,02. 

51. 

Τετραγωνική  στήλη  Ις  ασβεστόλιθου  ε/ ούσα  βά- 
σιν  και  έπίκρανον  οιονεί  σπεΓραν  ιωνικής  παραστά- 
δος  και  τάδε- 


ΔΙΟΔΩΡΟΣ 

ΝΙΚΟΜΕΝΗΣ 

Λ  Α  Κ  Ρ  Ι  Τ  Ο  Σ 

ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ 

ΙΑΡΟΜΝΑΜΟΝΕΣ 

ΑΝΕΘΗΚΑΝ 

Παρά  πόδας  εινε  κεχαραγμένος  κύκλος  μετά 
γραμμών. 

Η  στήλη  αύτη  έχρησίμευεν  ώς  υπόθεμα  αναθή- 
ματος προσκεκολλημένου  μολύβδω,  διατηρουμένω 
ετι  εν  ταΓς  έν  τη  άνω  επιφάνεια  όπαΓς.  Μεταξύ  δέ 
των  γραμμάτων  έχαράχΟησαν  υπό  μεταγενεστέοας 
χειρός,  παιδιας  χάριν,  έτερα  γράμματα  δυσανά- 
γνωστον  ούτω  τήν  έπιγραφήν  ποιήσαντα. 

Τψ.  1,15.  πλ.  0,32.  π/.  0,23.  Μήκος  γραμ. 
0,02. 


52. 


Πλάξ  εκ  σκληροϋ   ασβεστόλιθου    ανήκουσα  εις  τετραγωνικόν  βάΟρον,  έν  ή" 

ΣΤΡΑΤΩΝ  ΘΙΩΝΙΣ  ΑΡΓΕΙΟΙ 

ΤΟΝΣΥΙΟΝΣΑΤΤΟΛΛΩΝΙΑΣΚΛΑΤΤΙΩΙ 

Ε  Υ  Χ  Α  Ν 

ΑΘΗΝΟΓΕΝΗΣΑΡΙΣΤΟΜΕΝΟΥΣΛΑΒΡΕΑΣΔΑΜΟΠΕΙΘΟΥΣ 
ΑΡΓΕΙΟΙΕΤΤΟΙΗΣΑΝ 


Στρίτων,  Θιωνίς,  Άργεΐοι  τονς  υίόνς  (^τοϋςυίοϋς) 
Άνόλλωνι  Άαχλαειηφ  εύχχν. 

Άθηνογέντ,ς  Αριστομένους,  Λαβρέας  Δχαοτ:είθους, 
Άργεΐοι  ϊ~ οίτ,ιχν. 

Περίεργον  εινε  ότι  δέν  μνημονεύονται  έν  τη  επι- 
γραφή τά  ονόματα  των  υίών.  Τά  ονόματα  δέ  τοΟ 
πατρός  και  τ?,ς  μητρός  δέν  συνδέονται  άλλήλοις 
;ώς  δέν  συνδέονται  και  τά  ονόματα  των  αναγραφο- 
μένων τε/νιτών),  διότι  ναι  μέν  καταλείπεται  κενός 
-/ώρος  μεταξύ  αυτών,  αλλά  γράμματα  ένταΟΟα  δέν 
ύπϊ)ρνον.  Περί  τοΟ  τύπου  τόνς  υίόνς  (πρβ.  ΚΪΓϋΗ- 
ΙιοίΤ,  δίαά3,  ζ.  Ο.  ά.  £ΐ\  ΑΙρΙι.  σ.  84),  εΐ  καί 
παράδοξόν  πο^ς  φαίνεται,  βτι  δ  αρχαϊκός  ούτος  δω- 
ρικό; τύπος  διετηρήΟη  έν  τοσούτον  μεταγενεστέροις 
χρόνοις. 

Κατά  τό  σχήμα  των  γραμμάτων  ή  προκειμένη 
επιγραφή,  ενδιαφέρουσα  ήμας  μάλιστα  διά  τους  έν 


αυτή  μνημονευομένους  "Λργείους  τεχνίτας,   προέρ- 
χεται  πιθανώς   έκ   τών    πρώτων    αυτοκρατορικών 
χρόνων. 
*  Τψ.  0,68.  πλ.  0,92.  π/.  0,50.  Μήκος  γραμ. 

0,022. 

53. 

Τεμάχιον    μαρμάρινης   πλακός,    τριγωνικόν   τό 
σχήμα,  έν  ω' 

...  Α  Ι  Χ  Μ  Ι  Δ  Α  Σ 

ΔΑΜΟφΑΝΕΟΣ 

ΙΕΡΕΥΣΓΕΝΟΜΕ 

ΝΟΣΑΣΚΛΗΠΙΩΙ 

ΚΤ^αιχριίδας  Δαιχοφάνεος,  ιερεύς  γενόμενος,  ΆοΛη- 
πιω. 

Ύψ.  0,38.  πλ.  0,33.  πχ.  0,18.  Μήκος  γραμ. 
0,01. 


155 


ΕΠΙΓΡΑΦΕΙ    ΕΞ    ΚΠΙΔΛΓΡΟΤ 


15(> 


54. 


Τεμά/ιον  μαρμάρινης  πλακός  (ΰψ.  0,06.  πλ. 
0,11.  ττ/.  0,015)  εύρεΟέν  έπί  τοΟ  κρηπιδώματος 
τοΰ  ναοΟ  τοΟ  'ΛσκληπιοΟ,  έν  ω  σμικροτάτοις  γραμ- 
μασιν  ήδε  ή  έμμετρος  επιγραφή" 


,  .  .  ΗΚοωείΗΤΗΡΐ  .  .  . 

.  .  .ΑΜΦΙΛ006Υ0ΑΜ6Ν00 
.    .    .Π6ΛΥΟΑΤΟΝΟΥΟΟΥ 
ΦΙΛΗΠΑΤΡΙΔΙ 

[έ-]τ,κόω  εϊηττίρι...  [ΙΠζμφιλος  εΰτχμενο;. ..  [ά]πε- 
λύσατο  νούσου  φίλγ)  πάτριοι. 

"Οτι  ό  πρώτος  σωζόμενος  στίχος  συμπληρωτέος 
έπηκόω  φαίνεται,  έξ  ής  έδημοσίευσα  έν  ΆΟη- 
ναίω  (τόμ.  Γ.  τεΟχ.  ΣΓ.  σελ.  554.  αριθ.  6)  επι- 
γραφής. Ό  ΙΙάμφιλος  δε  εϊνε  καταφανώς  Ό  υπέρ 
ίάσεως  τοΟ  άσΟενοΟς  εύξάμενος  ιερεύς. 


55. 


Τεμάχιον  πλακός  έπιστεφούσης  βάθρον  (ΰψ.0,27. 
πλ.  0,27.  πχ.  0,32),  έν  ω  άναγινώσκονται  τάδε" 


.   ΚΑΡΠΟΦΟΡΟ 

.ΟΥ... 

.   Σ  Α  Τ  Α   .    .    . 

.ΠΥΡΟ... 

•   ΤΟ... 


[Δ-Γ,μτ,τρος]  καρττοφόρο[υ]. 
[φορησας]  το  [δείνα  έτος] 


ου. 


<7ατ*.•  .  .  πυρο- 


Παράβαλε  και   έτέραν   έπιγραφήν  έν  τώ  τεύχει 
τούτω    ύπ'  αριθ.    50. 


56. 


ΠΑΙΛΙΟΣΔΙΟΝΥΣΙΟΥ 
ΑΝΤΙΟΧΟΥΙΕΡΑΤΤΟ 

ΛΗΣΑΣΑΣΚΛΗΠΙΩΚΑΙ 
ΤΟΙΣΕΝΤΩΑΝΑΚΕΙΩ 
Ο  Ε  Ο  Ι  Σ 

ΙΙαιλιος  Διονυσίου  'Αντιόχου  ίεραττολήσας  'Λτκλτ,- 
πιω  και  τοις  έν  τω    Άνακείω  θεοϊς. 

Παρά  πόδας  εϊνε  κεχ αραγμένος  κύκλος. 
"ϊψ.  1,30.  πλ.  0,70.  πχ.  0,45.  Μήκος  γραμ. 
0,033. 

57. 

Μαρμάρινη  στήλη,  ή  βωμός,  έχουσα  βάσιν  και 
έπίκρανον  οίονει  βάσιν  ιωνικής  παραστάδος  και  τάς 
επιφανείας  ουχί  εντελώς  λείας  και  έν  τη  μια  αυτών 
τήν  δε  τήν  έπιγραφήν ' 

ΙΕΡΟΚΛΗΣΑφΡΟ 

ΔΕΙΣΙΟΥΙΕΡΕΥΣ 

ΤΟΥΣΩΤΗΡΟΣΑΣΚΛΗ 

ΠΙΟΥΠΑΝ0ΕΙΩΚΑ 
Τ  Ο  Ν  Α  Ρ 

Ίεροκλτ,ς  Άφροδεισίου  ιερεύς  τοΰ  σωτηρος  Ασκλη- 
πιού ΙΙανθείω  κατ'  ίίναρ. 

Τπό  τήν  έπιγραφήν  εΐνε  κεχαραγμένος  κύκλος 
μετά  στιγμών  και  ύπ'  αύτον  έτερα  χειρί  ΙΒ.  Εις 
το  τέλος  δε  τών  δύο  πρώτων  στίχων  εϊνε  κεχαραγ- 
μένον  άνεστραμμένον  άνΟέμιον  έχον  μορφήν  οιονεί 
φύλλου  κισσοΟ. 

Τψ.  0,90.  πλ.  0,36.  πχ.  0,30.  Μήκος  γραμ. 

0,02. 

57. 

Βωμίσκος  2χων  δλως  έφΟαρμένην  έπιγραφήν,  ές 
ής  άναγινώσκεται  μόνον" 


Στήλη  τετραγωνική  έχουσα  ώς  βάσιν  και  έπί- 
κρανον άβακα  και  κυμάτιον,  τάς  τρεις  επιφανείας 
ακατέργαστους,  και  έν  τη  τετάρτη,  τη  όπωσοΰν 
λεία,  τήν  εξής  ήμιεφθαρμένην  έπιγραφήν" 


Τ  Ε  λ  Ε  Ο  Φ  Ο 

ρ  ω 


Τψ.  0,29.  πλ.  0,13. 


157 


ΕΙΙΙΓΡΑΦΑΙ    ΤΑΝΑΓΡΑΣ   ΚΑΙ    ΔΕΛΦΩΝ 


15* 


58. 


Έτερος  τοιοντος,  έν  ώ  άναγινώσκονται' 


Α  Ε  Κ  Λ  Η  Π  Ι  Η 

ΕΝΤΗΡΙ_ 
Ε  ΟΒ 

ΙΕ 


Ά(Γ/.1τ~ ιώ  σωτηρι  ε  .  .  •  .  [τ]ο  Β'.  ίε[ρεϋς]. 


Τψ.  0,38.  πλ.  0,18.  πχ.  0,18.  Μήκος  γραμ. 
0,02. 

Οί  ύύο  οδτοι  βωμίσκοι  εφθάρησαν  έντετει/ισμέ- 
νοι  δντες  έν  μεταγενεστέρω  οΐκήματι  πλησίον  τοΟ 
ναοΟ  τοΟ  ΆσκληπιοΟ. 

Έχ  τοΰ  ίεροϋ'  τοΟ  ΆσχληπιοΟ  τι)  8τ]  Σεπτεμβρίου  1883. 

Π.  Καββαδίας. 


ΕΙΙΙΓΡΑΦΑΙ  ΤΑΝΑΓΡΑΣ  ΚΑΙ  ΔΕΑΦΩΝ. 


Α'. 


ΘΟΙΝΙΑΣΤΕΙΣΙΚΡΑΤΟΥΞ 


Ε     Γ     Ο      Ι     Η     Σ     Ε 


ΑΓοΛΛοΔλΡλΑΡΧοΗΤοΣ 

Τ^οΥΣΣΤΕΡ-π-ΤτροΞΕΗΙΗ 
6   ΙΓΓοΔΡΟΜΙ-ηΈΞΚΗΔΕΚΑ 

ΤΗΕΓΕΥΑφΙΔΔΕΘίοΠ  ΤΙΜ-η.ΗθΣΑΡΧθΗΤθΣΜΗΝθΣΔΑΜΑΤΡΐΛΗθΥΜΗΝΙΗΕΡΕΥΑ 

ΤλΝΜΗΑΜΟΝΟΣΑΗΤΙΓλΝ       ΦΙΔΔΕΑΓοΛΛοΔλΡοΣΑΣλΡλΗοΣΚΛΙοΗΙΚοΣΑΝΤΙΓΑ 

ΟΓΧΗΣΤοΔ-η-Ρ-η-ΕΛΕΞΕ  ΤΡ-π-ΕΛΕΞΕΔΕΔοΧΘΗΤΥΔΑΜΥΓΡοΞΕΝ-η-^ΗΜΕΗΚΗΕΥΕΡΓΕ 

ΓΡοΒΕΒ^ΛΕΥΜΕΝοΝΕΙΜΕΝ   ΤΑΣΤΑΣποΛΙΟΣΤΑΗΑΓΡΕΙ-η-ΝΔΑΜΑΤΡΙΟΝΓΑΣΙΚΡΑΤΗΝ 
10  ΑΥΤΥΡΟΤΤΟΗΔΑΜΟΗΡΡΟ     ΔΙοΔοΤοΝΗΡΑΚΛΙΔΑοΚοΥΙΙΚΗΝλΞΑΥΤ-^ΣΚΗΕΣΓοΝλΞ 

ΞΕΗΟΝΕΙΜΕΝΚΗΕΥΕΡΓΕ  ΚΗΕΙΜΕΝΑΥΤΥΣΓΑΣΚΗΡΥΚΙΑΣΕΓΓΆΣΙΗΚΗΡΙΣοΤΕΛΙΑΝΚΗΑΣ: 

ΤΑΝΤΑΧΡΟΛΙΟΣΤΑΝΑΓΡΕΙ   ΦΑΛΙΑΝΚΗΑΣοΥΛΙΑΗΚΗΡοΛΕΜλΚΗΙΡΑΗΑΣ|λ?ΑΣΚΗΚ  . 

ΛΗΑΓοΛΛ-η-ΗΙΟΗΜΕΗΕΚΡΑ      ΤΑΓΑΗΚΗΚΑΤΑΘΑΛΑΤΤΑΗΚΗΤΑΛΛΑΓΑΗΤΑΚΑΘΑΡΕΡ 

ΤΙΟΣΤΗΙΟΜΑΥΤΟΝΚΗΕΚ  ΑΛΛΥΣΓΡοΞΕΝΥΣΚΗΕΥΕΡΓΕΤΗΣ 

15   ΓοΗλΣΚΗΕΙΜΕΗΑΥΤΥΣ 

ΓΑΣΚΗΥΚΙΑΞΕΓΓΑΞΙΝΚΗ 

ΡΙΞοΤΕΛΙΑΝΚΗΑΣφΑΛΙΑΝ 

ΚΗΑΣοΥΛΙΑΜΚΗΡοΑΕΜ-η. 

ΚΗΙΡΑΗΑΣΙ^ΣΑΣΚΗΚΑΤΑ 
20  ΓΑΝΚΗΚΑΤΑΘΑΛΑΤΤΑΝ.Η 

ΤΑΛΛΑΓΑΗΤΑοΓοΤΤΑΚΗΤΥΣ 

ΑΛΛΥΣΡΡοΞΕΝΥΞΚΗΕΥΕΡΓΕ 


ΤΗΣ 


ΚΦΙΙΜΚΡΙΪ      ΛΙ'ΧΛΙΟΛΟΠΚΗ      1883. 


ΤΙΜ-π-ΝοΣΑΡΧοΗΤοΣΜΕΙΝοΣΔΑΜΑΤΡΙ-π-ΗΕΥΜΕΙΝΙΗΕΓΕ 

12 


10 


159 


ΕΠΙΓΡΑΦλί   ΤΑΝΑΓΡΑΣ   ΚΑΙ    ΔΕΛΦΟΝ  160 

ΥΑΦΙΔΔΕΑΓοΛΑοΔλΡοΣΑΣλΓλΝοΣΚΛΙοΝΙΚοΣΑΝΤΙ 

ΓΑΤΡ-Π-ΕΛΕΞΕΔΕΔΟΧΘΗΤΟΙΔΑΜΟΙΓΡΟΞΕΗΟΝΗΜΕΝΚΗ 

ΕΥΕΡΓΕΤΑΝΤΑΣΓοΛΙοΣΤΑΜΑΓΡΗλΗΙΣΤΙΗοΗΑΡΙΣΤλ 

ΜθΣΜΙΛΗΣΙθΜΑΥΤθΝΚΗΕΣΓθΝ-η.ΣΚΗΕΙΜΕΝΑΥΤΥΣΓΑ5: 

ΓΑΣΚΗΡΥΚΙΑΣΕΓΓΑΣΙΝΚΗΡΙΣοΤΕΛΙΑΗΚΗΑΣφΑΛΙΑΝ  15 

ΚΗΑΣοΥΑΙΑΝΚΗΓοΛΕΜ-π-ΚΗΙΡΑΝΑΣΙλΣΑΣΚΗΚΑΓΑΗΚΗ 

ΚΑΤΑΘΑΛΑΤΑΗΚΗΤΑΑΛΑΡΑΝΤΑΚΑΘΑΓΕΡΚΗΤΥΣ 

ΑΛΛΥΞΓΡοΞΕΜΥΣΚΗΕΥΕΡΓΕΤΗΣ 


Θοινίας    Τεισικράτου 

έ  π  ο  ί  η  σε 


Άπολλοδώρω  άρχοντος 
τώ  οΰσστέ^ω.  Προςενίη. 
5       Ίπποδρο|Λίω  έςκηδεκά- 

τη,  έπεψχφιδδε  Θιογί-        Τίμωνος  άρχοντος,  [ληνός  Δχ;/.χτρίω  νου[Ληνίη,  έπεψκ- 
των  Μνά^ονος,    Άντίγων   φιδδε   Απολλόδωρος  Άσώπωνος,  Κλιόνικος    Αντιπά- 
Όγχηστοδώρω  έ'λεζε,  τρω  έ'λεζε,  δεδόχθη  τΰ  δ  χ  [/.υ  προςένως  ή;χεν  κή  εϋεργέ- 

προβεβωλευ|Λένον  εϊ[/-εν        τας  τας  πόλιος  Τιχναγρείων,  Δχ[λχτριον,  Πχσικρχτην, 
10      αΰτΰ  ποττόν  δά|χον,  πρό-   Διόδοτον   Ήρακλίδαο  Κουζικηνώς,  αύτώς  κή  έσγόνως, 

ζενον  είαεν  κή  εΰεργέ-         κή  ιιαιν  αύτΰς  γας  κή  Ρυκίας  έππχσιν  κή  Ρισοτελίχν  κη  ασ- 
τχν  τάς  πόλιος  Τανχγρεί-   «ραλίαν  κη  άσουλίαν,  κη  πολεμώ  κη  ίρχνας  ίώσχς,  κη  κ[χ- 
ων  Άπολλώνιον  Μενεκρχ-   τά  γαν  κη  κατά  θχλατταν  κη  τάλλα  πάντα  καθχπερ  [κη  τΰς 
τιος  Τηϊον,  αυτόν  κη  έκ-   άλλυς  π ροξένυς  κη  ευεργέτης- 
15      γόνως,  κη  ε^αεν  αΰτΰς 
γάς  κη  ύκίας  έ'ππασιν  κη 
Ρισοτελίαν  κη  άσφχλίαν 
κή  άσουλίαν,  κη  πολέαω 
κη  ίρχνας  ίώσας,  κη  κατά 
20      γαν  κη  κχτχ  θάλατταν[κ]ή 
τάλλα  πχντχ  όπόττα  κη  τΰς 
άλλυς  προξένυς  κη  ευεργέ- 
της. Τί(/.ωνος  άρχοντος,  [Λεινος  Δχ|/.χτρίω  νευιχεινίη,    έπε- 

ψάφιδδε   Απολλόδωρος   'Λσώπωνος,  Κλιόνικος   Αντί- 
πατρο έ'λεζε,  δεδόχθη  τοϊ  δκ;./.οι  πρόζενον  ήαεν  κή 
εΰεργέταν  τας  πόλιος  Ταναγρήων  Ίστιήον    Άρίστω- 
νος  Μιλήσιον,  αυτόν  κή  έςγόνως,  κή  εϊ[Λεν  αΰτΰς  γάς 
((γας))  κή  Ρυκίχς  έ'ππασιν  κή  Ρισοτελίαν  κή  άσφαλίαν 
κή  άσουλίαν,  κή  πολέριω  κή  ίρχνας  ίώσας,  κή  καγαν  κή 
κατά  θάλα(τ)τχν  κή  τάλλχ  πχντα  καθχπερ  κή  τΰς 
άλλυς  προξένυς  κή  ευεργέτης. 


10 


15 


161 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΤΑΝΑΓΡΑΣ    ΚΑΙ    ΔΕΛΦΩΝ 


162 


Τ  ανωτέρω  είσί  γεγραμμένα  επί  πλίνθου  τετρα- 
γώνου, λίθου  λευκού,  έχούσηςτο  οπίσω  μ-ίρος  άπο- 
κεκρουσμένον.  Έχει  δε  ΰψος  0,85,  πλάτος  0,65  και 
πάγος  σωζόμενον  0,12. 'Εν  τη  άνω  πλευρά  έχει  περί 
το  μέσον  τορμον,δΓ  οδ  ί-γοαοοϋτο  μετ'  άλλης  πλίν- 
θου. Των  δε  δύο  άλλων  εκατέρωθεν  πλευρών  ή  μέν 
κατά  δεξιά  τω  θεωμένω  ήνοΰτο  μετ  άλλης  πλίνθου, 
ή  δε  κατ'  αριστερά  καλώς  λελειασμένη  ήτο  πρόσω- 
πον. Ή  πλίνθος  αΰτη  μετ'  άλλων  άπετέλει  ποτέ  βά- 
θρον,  έβ'  ο  δ  Γστατο  άνδριάς,καί  έφερε  μόνην  την  έπι- 
^ραφήν  «  θοινίας  Τεισικράτους  έποίησε  »  τά  δε  (τκ 
χύτήν  τρία  προξενικά  ψηφίσματα  ένεχαράχθησαν  κα- 


τόπιν. Ο  θοινίας  ώς  τεχνίτης,  καθ' βσον  γνωρίζω, 
εν  τω  λίθω  τούτω  κατά  πρώτον  παρουσιάζεται.  Ή 
έμπροσθεν  πλευρά,  έφ'  ης  ή  επιγραφή,  έχει  προς  το 
άνω  /εϊλος  και  το  κάτω  ταινίαν  έξέγουσαν  πλάτους 
περί  τάΟ,ΙΟ.  Ήκάτω  ταινία  εστίν  άποκεκρουσμένη'. 
Ευρέθη  κατά  τον  μάϊοντοϋ  1881  εξω  της  μεγάλης 
πύλης  του  τείχους  τών  ερειπίων  Τανάγρας,  μακράν 
αυτής  περί  τά  150  μ.  γαλ.  ένθα  ευρέθησαν  καί 
πολλοί  τάφοι  (δρα  Αθηναίου  τομ.  9  σελ.  458- 
463).  Ευρέθη  δε  μετ'  άλλων  πλίνθων,  έπιστυλίων 
καί  δωρικών  κιονόκρανων,  λίθου  ιζωρί'νου,  ώς  επί- 
στρωμα έμβαδοΟ  οικίας  μεταγενεστέρας  εποχής. 


Β'. 


τανεξαροσταλεντα 

μεασγολιτατουασανδρουνικαρετουτουα τουγολεμ  .  . 

ειμερινωνσωτηριωνωστεκαταγωνιξασοαιτω ι  ετη    συ 

αρακαλειμενοισκαιεξαγεστειλαντουσαγωνιξομε ωιδωρεαν. . 

5  διονυσιοσθεοδοτουθηβαιοσ 

κιθαρωιδοστυραννιασαυτομηδουσθηβαιοσ 

χορευται 
ξενωνδωρουθηβαιοσ 
θεογειτωνκλειμηδουοηβαιοσ 
10  ηγεμωνγαισαριστωνστρατωνοσ 
ηγεμωνανδρωντυραννιασ 

χορευται 
.  θηνοκλησξενοκλεουσθηβαιοσ 
.  .  μηνωντιμοκλεουσθηβαιοσ 
15    .  ωμωιδοσαγολλασφενεατησ 
συναγωνισται 
.ωτεαησθεοκριτο. 

χορευταικωμωιδου 
.  ενοααοςςωςικρατεοςογουντιος 
20    .  υρτωνμηνοφιλουοηβαιοσ 
αριστοκλειδασοηβαιοσ 
μεν  εκρατησσωγατρουοηβαιοσ 


.  ]ταν  έξαποσταλέντα[ 

]μεας,  Πολίτα  -ιοϋ  Άσάνδρου,  Νικαρέτου  τοΰ  Α[ ]  του  Πολεμ   .    .    . 

.   χ]ειμερινών  σωτν,ρίων,  ώςτε  καταγωνίξαυθαι  τω[ ]ΙΕΤΗ      ΣΥ 

.   π]αρακαλειμένοις  καί  έξαπέστειλαν  τους  άγωνιξομέ[νους ]  ωιδωρεάν  .    .    . 


163 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΤΑΝΑΓΡΑΣ   ΚΑΙ   ΔΕΛΦΩΝ 


164 


5 Διονύσιος  θεοδότου  Θηβαίος. 

Κιθαρωιδος  Τυραννίας  Αΰτου-ήδους  Θηβαίος. 

Χορευταί 
Ξένων  Δώρου  Θηβαίος, 
θεογείτων  Κλειμόδου  Θηβαίος, 
10      Ήγε;χών  παις   Άριστων  Στρχτωνος, 
Ηγετών  ανδρών  Τυραννίας  . 

Χορευταί 
Ά]0ηνοκλης  Ξενοχλέους  Θηβαίος, 
Εύ  ;  ]  μηνών  Τι^οκλεους  Θηβαίος, 
15      Κ)ω[Λωιδός   Ά~ολλας  Φενεάτης. 
Συναγωνισταί 
Σ]ωτέ"λης  θεοκρίτο(υ) 

Χορευταί  κω|Αωιδοϋ 
Ξ]ενόλαος  Σωσικρχτεος   Όπούντιος, 
20      Μ]ύρτων  Μηνοφίλου  Θηβαίος, 

Άριστο/.λείδας  Θηβαίος, 
22      Μενε/.ράτης  Σωπχτρου  Θηβαίος. 

Τ'  ανωτέρω  εϊσΐ  γεγραμμένα  έπί  πλίνθου  τετρα- 
γώνου, λίθου  σ/λ-ηροϋ  εγχωρίου,  έχούτης  κατά  τήν 
γραπτήν  πλευράν  ά~οΥ.ν/.ρουσιι.ίνον  το  άνω  άκρον 
και  το  κατά  δεξιά  τω  θεωμένω.  Έχει  ίίψος  0,57, 
-πλάτος  0,75  και  μήκος  1,35.  Εν  τη  άνω  πλευρά, 
κατά  το  άριστερόν  άκρον  φέρει  δύο  μικρούς  ζόρικους 
στρογγυλούς.  Κατά  δέ  τήν  όπισθεν  πλευράν ήνοΟτο 
μετ'  άλλης  πλίνθου,  ώς  εξάγεται  εκ  των  λελεια- 
σμένων  άκρων  αυτής.  Και  έν  τη  κάτω  πλευρά  φέ- 
ρει μικρόν  τετράγωνον  τόρμ,ον,  δι  ού  ήνοΟτο  μετ" 
άλλης. 

Ευρέθη  κατά  τόν  παρελθόντα  σεπτέμβριον  έντε- 
τειχισμένη  έν  μεταγενεστέρω  τοίχω  έν  τω  οικοτζί^ω 
τοΟ  Χαραλάμπους  Καράλλη,  κειμένω  πρ6ζ  το  δυ- 
τΐκόν  άκρον  των  Δελφών,  ολίγα  βήματα  κάτωθι 
της  σημερινής  όδοΰ.  Προς  άρκτον  του  μεταγενε- 
στέρου τοίχου,  μακράν  περί  τά  6  μ.  γαλ.  άνεφάνη 


τοϊγος  άρχαΓος  πολυγώνιος ,  βαίνων  εκ  δυσμών 
τζρος  ανατολάς  κατ"  ευθείαν  περίπου  γραμμήν  προς 
τον  γνωστόν  ένεπίγραφον  τοΓχον,  τόν  κάτωθι  τών 
ερειπίων  τοΟ  ναοΟ  τοΟ  Απόλλωνος. '  Ανεφάνη  δέ  του 
τοίγον  μήκος  μεν  περί  τά  12  μ.  γαλ.  ύψος  δέ  περί 
τά  2.  Προς  άρκτον  πάλιν  του  πολυγωνίου  τούτου 
τοίχου,  μακράν  περί  τά  12  μ.  γαλ.  υπάρχει  έτερος 
τοίχος  πολυγώνιος  βαίνων  προς  ανατολάς  παραλ- 
λήλως τω  πρώτω.  Οί  τοΓχοι  ούτοι  ίσως  εΐσίν  υπο- 
στηρίγματα τής  μεγάλης  όδοΟ  της  αρχομένης  έκ 
του  ίεροΟ  περιβόλου. 

Εν  τω  αύτώ  μεταγενέστερα)  τοί/ω,  έν  ω  ευρέθη 
ή  ανωτέρω  πλίνθος,  ευρέθη  και  ετέρα  έχουσα  10 
στίχους ,  ής  άντίγραφον  δεν  ήδυνήθην  νά  λάβω 
ένεκα  του  στενού  χώρου,  έν  ω  εΰρίσκετο  και  τής 
φθοράς  τών  γραμμάτων.  ΕΓναι  δέ  ψήφισμα  τιμη- 
τικόν . 


Γ'. 


....ΟΞΑΡΧΕΑΑΟΥΒΟΥΛΕΥΟΝΤΩΝΑ 

• . ΑΡΧΙΑΔΑΚΑΛΛΙΓΕΝΕΟΞΕΥΑΓΓΕΛΟΥΕΔΟ 
..ΩΝΕΝΑΓΟΡΑΙΤΕΛΕΙΩΙΞΥΜΥΑφΟΙΞΤ.... 
ΡΙΣΤΑΡΧΟΣΑΙΤΩΛΙΩΝΟΣΚΥΦΑΙΡΕΥΣΕΝ-. 


165 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΤΑΝΑΓΡΑΣ    ΚΑΙ    ΔΕΛΦΩΝ 


166 


5        ....ΧΡΟΝΟΙΣΕΥΝΟΥΣΩΝΔΙΕΤΕΛΕΙΤΑΙρΌΛΕΙ 

...ΣΥΓΟΤΩΝΑΙΤΩΛΩΝΕΓΙΜΕΛΗΤΑΣΤΟΥΤΕΙΕΡ 

..ΟΣΟΣΙΩΣΚΑΙΕΝΔΟΞΩΣΤΟΤΕΙΡΟΝΚΑΙΤΑΜΓΟΛΙΝ 

,.ΚΑΙΤΟΙΣΠΟΛΙΤΑΙΣΣΥΝΑΝΕΣΤΡΑφΗΚΑΛΩΣΚΑΙΕΥΓΝ 

.  .ιταντευπαρχουσανομονοιανροτιτεαυτοσαυτουσ 

!0    ,αιγοτιτουσαιτωλουσεγιγλειονσυναυξησεδεδοχθ 

•νες:αιαρις:ταρχοναιτωλιωνος:κυφαιρηευς:εβειας:ενεκεν 

...ευεργεσιασταξεντοιερονκαιταμπολινκαιειμεναυτονγ. 

.ξενοντασ:πθλιοσκαιεκγονουσ:υγαρχεινδεαυτωικαιεκγο 

.οισπρομαντειανασυλιανατελειαντ'ροεδριανεμγασι 

15         ...σαγωνοισουσαττολισ..0ητικαιταλλαοσακαιτοισαα 

....ΤΤΡΟΞΕΝΟΙΣΚΑΙΕΥ..ΓΕΤΑΙΣΤΟΥΙΕΡΟΥΚΑΙΤΑΣΡΟΛΙΟΣ 
..ΣΟΑΙΔΕΑΥΤΩΙΕΚΓ.ΝΟΙΣΚΑΙΕΡΙΝΟΜΙΑΝΕΝΤΑΙΔΕΛ 
.• .ΟΝΑΓΑΝΤΑΧ..ΝΟΝ 

"Αρχοντ]ος   Αρχελάου,  βουλευόντων  Α 

...    .    ]Άρχιζ8α,  Καλλιγε'νεος  Ευαγγέλου,  έ'δο[ξε  ται  -ό- 
λει  Δελφ]ών  εν  άγοραι  τελείωι  σύμ  ψάφοις  τ[*ΐς  έννομοι;"  ε- 
πειδή   'Λ]ρίιταρχο;  Αίτωλίωνος  Κυφαιρεύς  έ'ν[τε  τοις  ττρό- 
5        τερον]χρόνοις  εύνους  ών  διετέλει  ται  πόλει[καί  αίρε- 

θεϊ]ς  ύπό  των  Αιτωλών  έπιμελητάς  τοΰ  τε  ίερ[οϋ  και  τας  πό- 
λι]ος  όσίως  και  ένδόΕως  τό  τε  Ιερόν  και  ταμ  πόλιν  [  έπεμελγ;- 
θη  :]  και  τοις  πολίταις  συνανεττράφη  καλώ;  και  εύγν[ωμόνως 
κα]ϊ  τάν  τε  ύπάρχουσαν  όμόνοιαν  ποτί  τε  αυτός  αυτούς  [  Δελφούς 

10        κ]αί  ποτί  τους  Αιτωλούς  έπΐ  πλεϊον  συναύξησε,  δεδόχθ[αι  επα- 
ίρεσαι Άρίαταρχον  Αΐτωλίωνος  Κυφαιρη  εύσεοείας  ένεκεν 
και]  ευεργεσίας  τας  έν  τό  ιερόν  και  ταμ  πόλιν  και  είμεν  αυτόν  π[ρ 
ό]ςενον  τας  πόλιος  και  έκγόνους'  ύπάρχειν  δε  αύτώι  και  έκγό- 
ν]οις  προμαντείαν,  άσυλίαν,  άτέλειαν,  προεδρίαν  έμ  πασι 

15        τοϊ]ς  άγώνοις,  ους  ά  πόλις  [τί]θητι  και  τάλλα,  ότα  και  τοις  άλ- 
λοις] προΕένοις  και  εύ[ερ]γε'ταις  τοϋ  ίεροϋ  και  τας  πόλιος. 
Δεδό]<τθαι  δε  αύτώι  (και)  έκγ[ό]νοις  και  έπινομίαν  έν  ται  Δελ- 

18        φών  πόλει  τ]όν  άπαντα  χ[ρό]νον. 


Τ*  ανωτέρω  είσί  γεγραμμένα  έπΐ  πλίνθου  τετρα- 
γώνου, λίθου  φαιοΟ,  ύψους  0,7ο,  πλάτους  0,75 
χαΐ  πά/ους  0,4ο"  άποκεκρουσμένον  έχούσης  το 
άνω  μίρος  τ?(ς  γραπτές  πλευράς  ,  το  κατά  δεξ'.ά 
και  αριστερά  τω  Οεωμένω.  Ήτο  έντετειχισμένη  έν 
τη  μεσημβρινή"  πλευρά  της  οικίας  τοΟ  Γεωργίου 
Δήμου  Λέφα  ,  κειμένης  ολίγα  βήματα  προς  ανα- 
τολάς τοΰ  οικοπέδου  τοΟ  Χαραλάμπους  Καράλλη, 
έν  ω  ευρέθη   ή  προηγουμένη    επιγραφή.  Μόνον  οί 


τρεις  πρώτοι  στίχοι  έφαίνοντο.  Έξετειχίσθη  έκεΓ- 
Οεν  και  άντεγράφη.  Έν  τη  άνω  επιφάνεια  σώζει 
δύο  μικρούς  τόρμους  τετραγώνους"  έν  δε  τη  κάτω 
φέρει  τρεΓς  Ό^οίοΊς.  Ή  κατ  αριστερά  τω  Οεωμένω 
πλευρά  είναι  καλώς  λελειασμένη  και  φέρει  προς 
τό  άνω  όίκρον  αικρόν  τετράγωνον  εξόγκωμα.  Ή  δε 
κατά  δεξιά  κα!  ή  κάτω  •ψΓΜνζο  μετ'  άλλων  πλίν- 
θων, ώς  εξάγεται  έκ  τών  καλώς  λελειασμένων  ά- 
κρων αυτών. 

Π.  ΣΤΛΜΑΤΛΚΗΣ 


167 


168 


ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ   ΑΤΤΙΚΑ. 


Έχων  πρό  τίνος  γρόνου  άντιγεγραμμένα  ψηφί-  ριν  τ?|ς  μείζονος  πιστοποιήσεως  τοΟ  κειμένου  μεγα- 

σματα  δύο  Αττικά  προευκλείδεια  άπο  λίθων,  άπο-  λογράμματος  έ'κδοσις  δύναται  νά  γίνη  έν  καιρώ  εύ- 

κειμένων   έν   ταϊς  συλλογαΐς   τής    Αρχαιολογικές  θέτω  και  παρ'  άλλων. 

ημών  Εταιρίας,  εκδίδω  αυτά  σήμερον  μικροίς  μό-  Είναι  δε  τά  σήμερον   εκδιδόμενα  δυστυχώς  κο- 

νον  γράμμασι,   το  μεν  ένεκα  ευκολίας  μου,   το  δε  λο£ά,    άλλ'  ευτυχώς   πάλιν,    είναι    στοιχηδον  γε- 

ένεκα   ελλείψεως   χώρου   έν   τώδε   τω  φυλλαδίω,  γραμμένα,   έξ  οδ  ευκολύνεται  όπωσοΟν   ή  κατ    εΐ- 

ύπερπεπληρωμένω  ήδη,   και  προσέτι,  ΐνα  μή  άνα-  κασίαν  άναπλήρωσις  τινών  χασμάτων.     Ωσαύτως 

βάλληται  έπί  πλέον  ή  δημοσίευσίς  των.  Ή  δε  χά-  δηλώ,  οτι  αμφοτέρων  Ό  λίθος  είναι  ΙΙεντελήσιος. 

1. 

.  .  .  ο  .  .  . 

.    .    .    νδ    .    .    . 

.   .   .  [λεν  Ι  .   .   . 

.  .   .  έ)ν  τέι  άγορά(ι  .   .   . 
5         .         .         .         .  .  .    .  οις  δεμότεσι  ε  .  .   . 

.  .   .  κ)οντα  και  Η  εκατό;  .  .  . 
...  ες  μοσικές  καθάπε(ρ  .   .   . 

το  Ηε(φα)ίστο  και  τές  Άθεναία(ς  .  .   . 

.   •  Άθεναίο(ις)  Ηόθεν  χρέ  έχσαιρεΣ  άργ(ύριον  .  .   . 

1Θ        .......     Ηι)εροποιό(ς  δ)έ  Ηοίτινες  Ηιεροποιέσοσ(ι δι- 

α)κλε(ρδσαι)    έκ    τον    δ(ικασ)τδν  Ηένα  ε'κ  τις  φυλές  εκ  το  Ι  .  . 
ρ)χοι  δ(ιακλ)εροσάντ(ον,   μετά  τον  τες  βολές  διακλερο  .  .  . 

ον  τες  βολές  Ηοι  δε  λ(αχ)όντες  μισθοφορόντον  καθάπερ  Ι (έ- 

πιμέλοντα(ι)  τούτον  Η(ο)ι  δε  κολακρέται  άποδιδόντον  αΰτοϊ(ς  τ6  άργύριον  δια- 

15        κλεροσάτο  δέ  και  Ηε  β(ολ)ε  σφδν  αϋτδν  Ηιεροπ(οι)ός  δέκα  άνδρ(ας  Ηένα  έκ  τές  φυλ- 
ές Ηεκάστε(ς),  δδναι  δέ  (κ)αϊ  τοις  μετοίκοις  τρέ(ς)  βοΰς"  τούτον  τ(δν  βοον  μεν;  Ηοι  Η- 
ιεροποιοί  (νε)μόντον  (α)ΰτοΐς  όμά  τά  κρέα-  τες  δέ  πονπες  Ηόπος  (αν  Ηος  κάλλιστα 
πενφθεΐ  Ηο(ι  Ηι)εροπ(οι)οί  έπιμελόσθον  και  αν  τις  τι  άκοσμέι,  (κολαζόντον  Ηοΰ ;- 
Τ  ;   οι  μεν  ζεμ(ίαι  μέ)χρ(ι  πε)ντέκοντα  δραχμδν  και  έκγράφεν  έ(κ  τον  καταλόγον  έά- 

20        ν)  δέ  τις  άχσ(ιος  *ει  μέζον)ος  ζεμίας,  τάς  έπιβολάς  ποιό(ντ)ον  (Ηοι  πρυτάνες  Ηοίτ- 
ι)Ν  ;  ες  ά(ν  πρυτανεύοσιν)  .  .  ρ  .  .  ντο  το  άρχοντος,  τός  δέ  βοϋ(ς  .  .  . 

Α  ;  ιν  γο( έπί  τ)ον  βομόν  Ηοίτινες  δέ  άρονται  Ε;  (π'όμον  τος  βοΰς ;  Ηοι 

Ηιεροπ(οι)ο(ί  Ηαιρέσθον)  διακοσίος  έχς  Άθε(να)ίον,  τέν  δέ  λ(αμπάδα  τελεν  ;  τνίι  πε- 
ν)τετερίδι  (και  τοις  Ηεφ)  αιστίοις,  ποιόντο(ν  δ)έ  (Η)οι  Ηιεροπ(οιοϊ  .  .   . 

25        ..Ι  λαμπαδηδρομία,  και)  τόν  άλλον  άγδνα  γίγνεσθαι  καθά(περ  ;  .  .  . 
.  ταΐ)ν  θεαΐ(ν  Ηοι  Ηιεροποι)οί  ποιδσι,  καί  το  λοιπόν  εάν  δοκέι  .  .   . 

....  Ο^Ε ντον  Ηοι  Ηιεροποιοί  και  τοι  .  .  . 

Ν    Η(οι  δέ  λαμπάδαρ)χοι  Ηοι  Ηειρεμένοι  ές  τά  Προμηθια  .  .  . 

Τ( πρ)οσΗελόσθον,  τον  δέ  βομον  τδι  Ηεφαί(στοι 


169 


ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ    ΑΤΤΙΚΑ 


170 


30  ...  το  ποιεσάτο  Ηε  βολέ  καθότι  άν  αϋτε(ι  δοκει  ... 

σ)θαι  καθ'  εμε'ραν  έν  τει  τελευταίαι  πε(ντετερίδι 

...  αν  και  άναγορεύεν  καθότι  αν  κριθεί  .... 

...  οι  και  Ηοι  άγονισταΐ,  τός  δέ  κρ(ιτάς  .  .  . 
.  .  .  ττερί)  δέ  τον  άθλον  τες  ανάγραφες  .   .  . 

35         ό  δείνα  είπεν  τα    μέν    άλλα  καθά)τ;ερ  τει  βολει"  άναγρα(φ<ϊάτω  δε  .   .   . 

.  .  .  έ)ν  τοι  Ηιερδι  Ηο  γρ(αμματεϋς  Ηο  τις  β- 
ολϊς )  δραχ(μάς  .   .  . 


Τρία  ήσαν  τά  τεμάχια  της  στήλης  της  έχούσης 
το  ανωτέρω  κείμενον  δτε  ευρέθησαν  τον  Φεβρουά- 
ρ'.ον  τοΰ  1882,  εν  μέγα  και  δύο  μικρά.  "Υψος  τοΰ 
[«γάλου  0,57,  πλάτος  0,38,  πάχος  0,14.  Ευρέ- 
θησαν δ  έν  Αθήναις  μεσημβρινοανατολικώς  της 
Καπνικαρέας  όπισθεν  τοΰ  εργαστηρίου  τοΰ  φανοποιοΰ 
ΌΟωνος  Στασινόπουλου, δστις  έδωρήσατοτά  δύο  εις 
τήν'Αρ/αιολ.  Έταιρίαν,  (και  είναι  νΟν  καταγεγραμ- 
μένα έν  τω  ΑιΟίνων  καταλέγω  ύπ  αριθ.  3674.  διότι 
το  ίτερον  των  μικρών  άπωλέσθη  ού  πολύ  μετά  τήν 
εύρεσιν.  Άλλ'  ευτυχώς  είχε  λαβών  πρότεροι  άπο- 
τύπί^αα  αΰτοΰ  /άρτινον  ό  Γεν.  έφορος  τών  αρχαιο- 
τήτων Παν.  Εύστρατιάδης  και  μοί  το  παρεχώρη- 
σεν  εις  '/ρησίν  μου  τόν  Δεκέμβριον  τοΰ  1882. 
ΈνηρμίσΟη  δε  αυτό  στενόμακρον  ον  και  ένεσφη- 
νώΟη  καλώς  εις  τα  ανωτέρω  μέρη  της  στήλης. 
Περιέχει  δε  περί  τά  70  γράμματα  άποτελοΰντα 
μέρος  έσώτερον,  ο/ι  άκρηνόν,  στίχων  δώδεκα,  τών 
από  8ου  μέχρι  19ου,  άρ/όμενον  μεν  από  τών  7-οΗί, 
ληγον  δε  κάτω,  ένθα  τά  δύο  γράμματα  ^  της  λέ- 
ξεως (μέ)χρ(ι)  λίαν  τω  οντι  ευπρόσδεκτα  διεσώ- 
θησαν. 

Έκ  στίχων  τινών  τοΰ  κειμένου,  εύγερίστερον 
συμπληρουμένων  διά  εικασίας,  μάλιστα  δε  τοΰ 
Ιδ"",  εξήχθη,  δτι  άνά  61  γράμματα  Οά  εί/έ  ποτέ 
έκαο-τος  στίχος.  Όλίγας  δέ,  κατά  το  έ'Οος  μου, 
έδωκα  συμπληρώσεις.  "Αλ^οι  Οά  προχωρήσωσι 
πλε-.ότερον,  δεν  αμφιβάλλω,  και  εύχομαι  αύτ^Γς 
έπιτυ/ίαν,  μάλιστα  εις  τους  στίχους  210ν  και  220ν , 
Ενθα  -ολύ  κοπιάσας  ουδέν  έξεφρόντισα  άξιον  ανα- 
γραφές, δμως  δέ  ας  είπω,  δτι  τά  έν  μέσω  τω  21* 
στί/ω  /ασματώδη  πολλάκις  έσκέφΟην  νά  τά  συμ- 
πληρώσω ούτω' ϊκπεριόντος  γο,  παραδεχόμενος  δηλ. 


δτι  σφάλεις  ό  λιΟοξόος  παρέλειψεν  εν  £,  (καθώς  φαί- 
νεται δτι  έσφάλη  και  άνω  έν  στί/ω  9':'  /αράξας  τά 
ίγσαιρίί.  αντί  έχσα/ρϊσθαι  ή  ΐχσαιρϊν.)  Ταΰτα  θέ  ήθε- 
λα ούτω  νά  τολμήσω,  επειδή  έβλεπα  έπί  τοΰ  λίθου 
προ  τοΰ  ρ  δύο  γ,ολοζών  γραμμάτων  τά  άνω  αέρη 
οντά  οριζόντια"  έπειτα  πάλιν  άπεδειλίασα.  Και  εις 
τους  άλλους  δέ  στί/ους  εύ/ομαι  έπιτυ/η  Θερα- 
πείαν,  διότι  το  μνημεΓον  τοΰτο  είναι, καθ'  δσον  ήξεύ- 
ρω,  εν  τών  σπουδαιότατων  τών  αναφερομένων  εις 
τά  της  ' Αθηναϊκής  λατρείας. 


.    .    .    Λαγορ ;  ακα   . 
.    .   λε  Ι  ς  .  .  .  αμπατ   . 
.    .    υρτι£  ;  .  .  πε  .  .  Α  . 
.    .    εν  πό(λε  ;  )σιν  τον    , 

5 τός   στρα)τεγός    τ(ο)ς    μετά  Ι 

.    .    .    ατον   Ι     Ι    νοντονα 
.    .    .    οις    Ηόδ'    άν    δανει- 
.    .    .    ις    πά(λ)ιν    Ηοι    τρι- 

έοαρνοι) μένος  πλεν  εχί  τ- 

10 Η  )  ος  τάχιστα  άχοα- 

.     .     ο  Ι ,  είδε  με  έτάγο  - 
ιτιν    ;  .  ■  .        εις  το  δ)ικαστε'ριον  Ηο(ς   ; 

τχγιητχ )ε    έθέλοντος    άπι- 

κομιδες  τον  νε(δ  :  ) 

15   ν  ;) εγ  Μακεδονίας  σ* 

.    .    έπιμ)ελεθεναι  Ηόπος 

άν)    .     .  τα  Άθέναζε  και  π- 

.     .      αν  κομίζεται     Ηε 

<ρυ)λακεν   τεν   άρίβτ- 

20   εν     .     .      .     εάν  δε  με  ττόιοσι ;)  κατά  ταΰτα,   όφελ- 

IV  δραχμάς  .         .        ;)     Ι   Ι   Ηιεράς  τει  Άθ- 


171 


ΊΊΙΦΙΕΜΛΤΑ    ΑΤΤΙΚΑ 


172 


εναιαι 


.  )  οντι  καί   κ<ψ.(ι- 
.  .  .  .  ΛΟΛ 


ρέστερον  ή   δπως  έν  τω  ΟΙΑ,  11,    1,  ύπ'  αριθ.  13 

εξεδόθη,  τόδε* 


Έξ  Αθηνών  και  τοΟτο  το  τεμάχιον,  ύψους 
0,24,  πλάτους  0,1ο,  πάχους  0,09.  ΈδωρήΟη  δέ 
εις  την  Άρ/αιολ.  Έταιρίαν  έν  μηνί  Νοεμβρίω  τοΟ 
1882  ύπό  τοΟ  εφέτου  Έπαμ.  Αμβροσιάδου,  και 
είναι  καταγεγραμμένον  ύπ  αριθ.  Λίθινων  3718. — 
Δυστυχώς,  άφοΟ  προσέθηκα  περί  τά  /5  γράμματα 
έξ  εικασίας  εις  τάτοΟ λίθου,  βλέπω  δτιούδαμοΰ  συνε- 
χή λόγον  κατώρΟωσα  να  κατασκευάσω  οΰτε  νά  μαν- 
τεύσω  ήδυνήθην,  ώς  πόσα  αρά  γε  γράμματα  ειχεν 
έκαστος  στίχος-  αλλά  φαίνεται  πως  έκ  τών  τριών 
προτελευταίων  στί/ων,  δτι  δεν  Οά  ήσαν  λίαν  πολυ- 
γράμματοι.  Εύ'χομαι  τω  μετ'  έμέ  έκδοτη  νά  Οερα- 
πεύση  πλην  τών  άλλων  μάλιστα  τον  ενατον  στίχον 
και  νά  διακρίνη,  αν  τά  έκεΐ  αρχαϊκά  γράμματα  τοΟ 
λίθου  ΓΙ-ΕΝ  άναγνωστέα  είναι  κατά  τήν  νεωτέραν 
ορΟογραφίαν  π.Ιίΐν  ή  πΛψ•.  Παρατηρώ  δέ,  δτι  το 
ψήφισμα  τοΰτο  είναι  έν  τών  ολίγων  δημοσίων  έγ- 
γραφων τών  ανερχομένων  εις  τους  χρόνους  τοΟ 
Πελοποννησιακοί)  πολέμου  και  αναφερομένων  εις 
τάς  σχέσεις  τών  Αθηναίων  "προς  τήν  Μακεδονίαν, 
και  διά  τοΟτο  άξιον  σπουδής  πολλής.  Ίδε  τά  άλλα 
έν  ΟΙΑ,  Ι,  άρ.  40—43. 

Ώς    έπίμετρον    ας  έκδοΟη    σήμερον   ενταύθα  καί 
εν  τοΟ  έτους  388  πρ.  Χρ.  ψήφισμα  κατά  τι  πλή- 


Θ 
Έδοξεν 

η'ίς  επρ 
ιάδης  ί 
5  πε<7τάτ 
πενέττα 
οοώρο  τ 
ττ,ς  εις 
ρόξενο 
10   ψ)ηφι  . 


ε  (ο  ί. 

ττ,ι  βο(υλί)ΐ  καί  τώι  δημωι  .   .   . 
υτάνευ(εν,   ..... 
γραμμ£(τευεν,   ο  δείνα  έ- 
II,   Ι1υργί(ων  •ήρχεν,  ό  όεΐνα  εί- 

ινέιται  / 

όν  Χϊον  (αρετής  ένεκα  καί  εύνοιας  ; 
(Ά)θτ;ναΐ(ους,  καί  είναι  αυτόν  π- 
(ν)  καί  ε(ΰεργέττ,ν 


Πάντων  τών  στίχων  τάς  έξαγραμμάτους  άρ•/άς, 
ώς  τάς  άπεχώρισα  ενταύθα  διά  γραμμής  καθέτου, 
τάς  άνέγνων  έπί  λίθου  Πεντελησίου,  ΰψ.  0,19, 
πλάτ.  0,11,  πάχ.  0,08,  δν  ήγοράσαμεν  διά  το 
ΜουσεΐΌν  της  Εταιρίας  τη  12  Ιουνίου  του  έτους 
τούτου  καί  είδα,  δτι  άνήκουσιν  εις  εκείνον  τον  άρ.  13 
τοΰΟοΓραδ,τόν  εκδοθέντα  τω  1877.  Είναι  δέέλπίς 
καί  άλλοι  πολλοί  τών  έν  εκείνη  τη  π7νουσία  συλλογή 
αριθμών  νά  συμπληρωΟώσιν  ούτω  καί  κάλλιον  έτι, 
προϊόντος  τοΟ  χρόνου.  ■ — Κατεγράφη  το  νέον  τεμά- 
χιον  ύπ'  άρ.  ΑιΟίνων  3771. 

Έν  'ΛΟ^να•.;,  τι)  20  Νοεμβρίου  1883. 

ΣΤΕΦΑΝΟΣ  Λ.  ΚΟΤΜΑΝΟΤΔΗΣ 


ΑΓΓΕΙΟΝ    ΤΑΝΑΓΡΑΙΚΟΝ 

("Ορα  Πίν.  7  καί  7") 


Κατά  μάρτιον  τοΟ  1881  Ό  έφορος  κ.  Σταματά- 
κης  άνέσκαψεν  έν  Τανάγρα  παρά  τήν  εις  Θήβας  ά- 
γουσαν  πεοινήν  όόον  τάφον ,  έν  ω  ευρέθησαν  πλην 
πήλινων  τινών  \ίορ'^ώ•ν  καί  πολλά  άγγεϊα  ,  μεταξύ 
δέ  τούτων  έξέχουσι  τά  εξής  : 

1)  Σκύφος  τρίωτος  ΰψ.  0,175  (αριθ.  τοΟ  ευρε- 


τηρίου της  άρχαιολ.  "Εταιρίας  2382)  έχων  τρεις 
παραστάσεις,  α'.  καί  β'.)  Γυνή  έν  χιτώνι  ποδήρει 
καί  άνευ  κοσμημάτων  κατά  τάς  παρυφάς.  Αμφό- 
τεραι  φέρουσι  δάδας,  ή  μεν  μίαν ,  ή  δέ  δύο  ,  ύπεν- 
Ουμίζουσι  δέ  κατά  τήν  τέχνην  έν  μικρώ  τήν  έν  Μο- 
νάζω Εΐρήνην  τοΟ  Κηφισοδότου.  γ'.)  Άνήρ  έν  χι- 


173 


ΑΓΓΕΙΟΝ   ΤΑΝΑΓΡΑΪΚΟΝ 


174 


τώνι  χειριδωτώ  και  ύποδήμασιν  ύψηλοΓς  φέρει  επί- 
σης δάδας. 

2)  Κρατήρ  κωδωνοειδής  βψ.  0,34  (αρ.  2255) 
έχων  δύο  παραστάσεις,  α.)  Έν  τω  κέντρω  ή  Αρι- 
άδνη καθήμενη,  έρείδουσατον  άριστερόν  αγκώνα  επί 
τύμπανου"  τ.ρο  αυτής  όρθιος  δ  Διόνυσος,  προς  δν 
ίπταται  δαίμων  πτερωτός ,  περί  δε  αυτούς  θίασος 
αποτελούμενος  ύπό  τεσσάρων  Σατύρων  και  τριών 
Μαινάδων  καθήμενων  ή  μή.  β.)  Έν  τω  κέντρω 
κάθηται  γυνή  κρατούσα  κιβώτιον  άνοικτόν'  τζρο  αυ- 
τής άνήρ  επί  βακτηρίας  έρειδόμενος"  πέριξ  αυτών 
τρεις  γυναΓκες  και  δύο  νεανίαι  έν  διαφόροις  στάσεσι, 
πάνθηρ,  έρως  και  δαίμων  πτερωτός.  Λευκά  εϊσί  τα 
γυμνά  γυναικών  τινών,  ίμάτιά  τίνα,  δ  πάνθηρ  και 
άλλα  αντικείμενα,  εκάστη  δε  μοργ/]  έχει  ίδιον  έδα- 
φος, εφ    ου"  ΐσταται. 

3)  Δύο  μικρά  άγγεΓα  μέλανα  άνευ  κοσμήματος, 
έχοντα  σχήμα  αστραγάλου. 

4)  Αί  ύπό  τοΟ  κ.  Μυλωνά  έν  ΜίΐΐΗ.  ά.  αΐτΗ. 
ΙηδΙ.  1882  πίν.  12  και  13  δημοσιευθεΓσαι  λή- 
κυθοι. 

5)  Το  άγγεΐον,ού  τήν  μίαν  παράστασιν(Ι)  δημο- 
σιεύομεν  έν  πίν.  7  έχον  βψ.  0,42"  τοΟτο  είναι  ίσως 
το  λαμπρότατον  τής  συλλογής  τής  Εταιρίας.  Έν 
πρώτοις  το  γάνωμα  είναι  αρκετά  επιτυχές  και  ή 
παριστάμενη  μάχη  πολυπρόσωπος,  αί  δε  ζωηραι 
και  πολλά/ οΰ  παρακεκινδυνευμέναι  κινήσεις  έκ- 
πλήττουσι  και  θαμβοΰσι  τον  θεατήν.  Το  τεχνικόν 
μέρος  είναι  τέλειον  και  ύποβοηθεΐ  ουχί  ολίγον  τήν 
ολην  έντύπωσιν'  ΰπάρχουσιν  όμως  καί  τίνα  σπου- 
οαϊα  λάθη,  διαφυγόντα  τήν  τ.ροσογτ^  του"  τεχνίτου, 
ήτοι  αί  τα  οίρατα  κρατοΟσαι  δεξιαί  χείρες  τών  δύο 
άσπιοοφόρων  τής  άνω  σειραςκαι  ή  αριστερά  τοΟ  τρίτου 
τής  κάτω. Ανάλογος  τής  όλης  έπινοίας  καί  τών  μερι- 
κών κινήσεων  είναι  καί  δ  λοιπός  κόσμος  τών  προσώ- 
που.Ιοίως  πλουσίως  κεκοσμημέναιεΐσίν  αί  παρυφαί 
τών  χλαμύδων,  οί  -λολεοΧ  τών  ξιφών,  αί  περικεφα- 
λαίαι  καί  το  έσο,ιτερικόν  τών  ασπίδων ,  ων  τά  κο- 
σμήματα τοΟτο  έ'χουσι  το  ίδιον,  δτι  παριστώσι  τέ- 


(1)  Έπ'ι  της  'τίρας  ευρίσκονται  συνδιαλεγο'μενοι  δύο  ζεύγη  νεανιών^ 
ων  ί  μΚ  ες  ζάΟηται  έπ'ι  βράσου,  ο!  δέ  λοιποί  τρεΤς  Γστανται.  "Απαν- 
τες τ,:'ρουσιν  έπ'ι  τών  ώ^υν  »*>«(»&>■,  πέτασον  έπ'ι  τοΰ  τρα-/η0.ου  χα! 
δόρατα  έν  τϊ,  /ε•.ρί.  Έπ'ι  τοϋ  εδάφους  δενδρύλλια. 

Ε«ΗΜΕΡΐε     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1883. 


ρατα  έχοντα  τά  μεν  άνω  τής  έσφύος  γυναικός  ή  ίπ- 
που, τά  δε  κάτω  ιχθύος.  (1) 

Καί  τί  μεν  ήθέλησεν  δ  τεχνίτης  νά  παραστή- 
ση ,  δεν  είναι  δύσκολον  νά  είπη  τις.  Ή  τέχνη 
του  είναι  _  σαφέστατη  .  ΤρεΓς  άνδρες ,  δ  μέν  ίπ- 
πεύς ,  δ  δε  γενειών  καί  δ  τρίτος  φέρων  πιλίον , 
μάχονται  από  υψηλότερου  εδάφους  προς  τεσσά- 
ρας εχθρούς,  ων  οϊ  μέν  φέρουσι  ασπίδα,  δόρυ  καί 
ξίφος,  οί  δέ  λοιποί  δύο,  οί  προς  τά  άκρα,  αντί 
ασπίδων  προτείνουσι  τη  αριστερά  Βοράς  ζώων.  Αί 
διευθύνσεις  τών  προσώπων  των,  ιδίως  δέ  ή  στάσις 
τοΟ  τον  άριστερόν  πόδα  έπί  λίθου  τιθέντος  χαρα- 
κτηρίζουσιν  άριστα  τήν  χαμηλοτέραν  Οέσιν  των  α- 
πέναντι τών  πολεμίων.  Το  άνώμαλον  τοΟ  εδάφους 
δηλοΟσι  καί  τά  έπ  '  αύτοΟ  διεσπαρμένα  δένδοα . 
Ή  μάχη  είναι  πεισματώδης,  άλλ'  ήδη  ή  νίκη  κλί- 
νει υπέρ  τών  τριών  ,  διότι  δ  τρος  το  άριστερόν  ά- 
κρον τών  τεσσάρων  ανατρέπεται  ύπό  τοΟ  ίππέως. 

'Αλλά  μολονότι  ή  πράξις  είναι  τόσον  σαφής ,  δ 
ακριβέστερος  όμως  δρισμός  αυτής  δεν  είναι  εύκολος. 
Έκ  πρώτης  όψεως  φαίνεται  δτι  πρόκειται  περί  μυ- 
θικοΟ  τίνος  γεγονότος"  άλλ'  έγώ  τουλάχιστον  μετά 
πολλάς  απόπειρας  προς  έρμηνείαν  τής  παραστάσεο^ς 
έπείσθην  ,  δτι  δ  γράψας  τήν  μάχην  ταύτην  ουδέν 
ώρισμένον  γεγονός  είχεν  έν  νώ  ,  άλλ  ήθέλησεν  επι- 
δεικνύων τήν  λαμπράν  τέχνην  του  νά  παραστήση 
μάχην  τινά  οιανδήποτε.  Είναι  αληθές,  δτι  δύο  τοΟ 
ένος  μέρους  φέρουσι  δέρματα  αντί  ασπίδων  καί  δτι 
οί  δύο  νεανίαι  τοΰ  έτερου,  δ  έφιππος  καί  δ  το  πιλίον 
φορών  ήδύναντο  νά  έκληφθώσιν  ως  Διόσκουροι* 
άλλα  τότε  τίς  έστιν  δ  τρίτος ;  καί  κατά  τίνων  μά- 
χονται ;  Έν  γένει  δέ  πριν  έπιδοθώμεν  εις  εικασίας 
άγονους  ίσως,  πρέπει  ν  άναμνησθώμεν,  δτι  το  άγ- 
γεϊον  τοΟτο  έποιήθη  εις  έποχήν  ,  καθ  ην  είχεν  αρ- 
χίσει το  μέν  μυθολογικόν  ενδιαφέρον  νά  έκλείπη,  ή 
δέ  τέχνη  ν'  άγαπαται  καί  νά  θαυμάζηται  καί  χάριν 
εαυτής,  ουχί  πλέον  αποκλειστικώς  χάριν  τών  πα- 
ριστωμένων  αντικειμένων.  Ό  δέ  ημέτερος  τεχνίτης 
ώς  έν  άλλοις  ελέγχεται  ακολουθών  τω  νεωτέρω 
πνεύματι,   ούτω  ίσως  καί  έν  τούτω  γράφων  μάχην 

(1)  'Ασπί3ας,  ων  μο'νη  ή  έσωτεριχή  επιφάνεια  είναι  χεχοσμημε'νη  ; 
εύρον  μο'νον  έπ'ι  αγγείων  της  Κάτω  Ιταλίας  (ί'8ε  ""ΛΑβΙοκοΐ'  ΑΙΙβ 
ϋβηκπι.  V.  πίν.  19•  δυο  άλλαι  αύτ.  πίν.  22). 

13 


175 


ΑΓΓΕΙΟΝ   ΤΑΝΑΓΡΑΪΚΟΝ 


376 


τινά  αόριστον  παρέστησεν  αυτήν  έπι  το  ΐδανικώτε- 
ρον  και  ήρωϊχώ-ζερον  μόνον  Οπως  ελευθέρως  δυνηθη 
να  ένωση  έν  τη  αύτη  είκόνι  ιππείς  μετά  πεζών, 
κράνη  μετά  πέτασων  και  ασπίδας  μετά  δορών. Διότι 
έν  γένει  φαίνεται ,  Οτι  ή  ποικιλία  έν  πασιν  ήν  με- 
ληαα  αυτού  έκτων  κυριωτάτων. 

Άφίνοντες  λοιπόν  τήν  έρμηνείαν,  έρχόμεθα  νά 
έξετάσωμεν  τήν  τέχνην  τοΰ  αγγείου.  Ό  τρόπος  τής 
εργασίας  είναι  ό  συνήθης  τών  εχόντων  ερυθράς 
μορφάς  έπι  μέλανος  εδάφους"  ίδιον  όμως  αύτώ  είναι 
ή  όλως  ζωγραφική  διάΟεσις  τών  προσώ~ων  έπι  δια- 
φόρου εδάφους  και  το  ζωγραφικόν  τοΟτο  έπαυξά- 
νουσι  τά  δένδρα,  άτινα  επίσης  φαίνονται  ^  ιστάμενα 
έπι  κατωφεροΰς  εδάφους.  Ταύτα  κατατάσσουσιν  ήδη 
το  άγγεϊον  τούτο  εις  τήν  πολυάριθμον  τάξιν  εκεί- 
νων ,  άτινα  παρεκκλίνοντα  τοΰ  απλού  τρόπου  τών 
τεννιτών  τοΟ  πέμπτου  αιώνος  και  τών  παλαιοτέρων 
έπιδιώκουσιν  εντυπώσεις  έ'ργων  μεγάλης  ζωγρα- 
φικής. Ούχ  ήττον  το  ήμέτερον  άγγεϊον  ώς  μή  χρώ- 
μενον  παντελώς  τω  λευκώ  χρώματι,  δικαιολογούν 
δε  έκ  της  ιδιαιτέρας  περιπτώσεως  τά  διάφορα  εδά- 
φη, έφ"  ών  ίστανται  τά  δύο  μέρη,  επίσης  και  έκ 
τοΟ  όλου  έν  γένει  τρόπου  της  εργασίας  φαίνεται 
ίστάμενον  εις  το  μεταίχμιον  τών  δύο  ρυθμών ,  τοΟ 
άρ/αιοτέρου  και  του  νεωτέρου,  τοΰ  ζωγραφικού". 
Τον  τελευταϊον  τούτον  έν  πάση  αύτοΟ  τη  αναπτύ- 
ξει δεικνύει  τό  ΰπ'  αριθ.  2  έν  αρχή  τοΰ  άρθρου  τού- 
του περιγραφέν  άγγεϊον ,  άμελέστερον  δέ  πως  και 
άσθενέστερον  και  τό  έν  τω  πίν.  7*  δημοσιευόμενον, 
όπερ  και  αυτό  έκ  Βοιωτίας  προέρχεται  ( Θεσπιών  ή 
Θηβών)-  διότι  και  έπ'  αύτοΟ  ή  διάθεσις  τών  αορ- 
τών είναι  καθ  όλως  ζωγραφικόν  τρόπον  έπι  διαφό- 
ρων εδαφών  ,  οί  ιματισμοί  πλούσιοι  εις  κοσμήματα 
και  ενίοτε  όλως  θεατρικοί ,  ώς  ό  του"  έν  τω  μέσω 
ανδρός,  το  δε  λευκόν  χρώμα  έπιπολάζον  πάντα/ οΟ, 

ένθα  πρόκειται  νά  δηλωθή  ΐδιαίτερόν  τι'  ούτω  λευκά 
ε'ισιν  όχι  μόνον  τά  γυμνά  μέρη  τών  γυναικών  ,  ή 
χήν  και  ή  στολή  τοΟ  ανδρός  ,  αλλά  και  τά  μήλα  , 
τά  φύλλα  τοΟ  ΒίνΒρου  και  ό  στέφανος  τοΰ  Σατύρου. 

Ο  ρυθμός  ούτος  έν  Ελλάδι  μόνον  έκ  Βοιωτίας 
γνωστός  ών  ,  ήν  βεβαίως  ίδιος  τη  χώρα  εκείνη"  τά 
οέ  έκ  Λοκρίδος  όλίγιστα  άγγεϊα  του"  αϋτοΰ  ρυθμού" 

είναι  πολύ  πιθανώς  ή  βοιωτικά  ή  απομιμήσεις  τοι- 


ούτων. Και  είναι  μεν  αληθές  ,  ότι  και  έπι  αττικών 
αγγείων  τών  χρόνων  τοΰ  Δημοσθένους  περίπου  ό 
κόσμος  τών  ενδυμάτων  είναι  πλούσιος,  τών  δέ  δια- 
φόρων χρωμάτων  ή  χρήσις  γίνεται  άφθονωτέρα, 
ούχ  ήττον  όμως  ή  αττική  σωφροσύνη  και  μετριό- 
της  πανταχού  διαφαίνεται  και  ένταΰθα'  άναγνωρί- 
ζοντες  τά  στενά  Ορια  τής  τέχνης  των  οί  Αθηναίοι 
αγγειογράφοι  ού^ίποτε  επεδίωξαν  εντυπώσεις  τών 
έργων  τής  καθαρας  ζωγραφικής"  ή  σύνθεσίς  των , 
πλην  μικρών  τίνων  νεωτερισμών  (1) ,  διατελεί  πάν- 
τοτε ούσα  απλούστατη"  αί  μορφαί  ίστανται  συ- 
νήθως άπασαι  έπι  τοΟ  αύτοΟ  έδάοους,  ή 
μία  παρά  τήν  άλλην  ,  ώς  επί  τών  άνιγλύ^ων  της 
καλής  εποχής.  Παραστάσεις  δέ  ,  οΐαι  αϊ  δημοσιευ- 
όμενα", βοιωτικαί,  εχουσαι  μορφάς  τινας  Οπερκει-• 
μένας  τών  άλλων,  δεν  είναι  συνήθεις  έπι  αττικών 
αγγείων.  Αεύτερον  διαφέρουσιν  οί  ΑθηναΓοι  τών 
γειτόνων  Βοιωτών  κατά  τήν  λεπτότητα  και  τήν  ά- 
ριστοκρατικήν,  ούτως  ειπείν,  εύγένειαν,ήν  έντυποΰ- 
σιν  τοϊς  προσώποις  καί  έν  αύτοϊς  ετι  τοϊς  άμελεστέ- 
ροις  εργοιςτων.  Παράδειγμα  έ'στω  και  πάλιν  ή  έν 
πίν.  7*  δημοσιευομένη  παράστασις,  ήτις  κατά  τήν 
λεπτότητα  και  χάριν  τόσον  υπολείπεται  τοΟ  έν  πίν. 
3  του"  προηγουμένου  φύλλου  του  παρόντος  περιο- 
δικού δημοσιευθέντος,  άλλως  τε  αμελέστατου  αγ- 
γείου. Διά  τούτου  Ομως  δέν  θέλω  νά  είπω  ,  Οτι  έπι 
βοιωτικών  έργων  δέν  εύρηνται  μορφαί  ευγενείς  και 
χαριέσταται,  άλλα  μόνον  Οτι  τά  πλείστα  όμοιάζουσι 
πολύ  μάλλον  προς  τά  της  Κάτω  Ιταλίας ,  όθεν 
και  Ό  ρυθμός  ούτος  έλαβε  τό  όνομα.  Διότι  μέχρι 
πρό  τίνος  μόνον  έξ  εκείνης  της  χώρας  ήν  γνωστός, 
έν  ω  περί  τών  βοιωτικών  αγγείων  δέν  ήδύνατο  α- 
κόμη νά  γίνη  λόγος.  Τώρα  όμως  είναι  βεβαίως  άξιον 
νά  έρευνηθή  πού  κατά  -πρώτον  έγεννήθη  Ό  ρυθμός 
ούτος,  και  αν  δέν  είναι  δίκαιον  αντί  τής  Κάτω  Ιτα- 
λίας νά  καλήται  βοιωτικός. 

Δέν  φαίνεται  λοιπόν  πολύ  πιθανόν,  ότι  κατ  εκεί- 
νους τους  χρόνους  οί  Ιταλοί  ανέπτυξαν  μόνοι  ίδιό- 
τροπον  ρυθμόν  ,  πολλώ  δέ  ήττον  πιθανόν  ,  ότι  ανέ- 
πτυξαν αύτον  συγχρόνως  μετά  τών  Βοιωτών  καί 
ασχέτως  άπ'   αυτών ,    διά  τούτο  δυνάμεθα  σχεδόν 

(Ι)  Π.  •/.  τών  ίπτααένων  ερώτων  χαι  άλλων  ο»'.|χονο>ν  ,  οϊτ*.νες  ευ- 
ρίσκονται συχνάχις  ολίγον  Οψηλο'τερον  τών  λοιπών  μορτών. 


177 


ΑΓΓΕΙΟΝ   ΤΑΝΑΓΡΛΪΚΟΝ 


178 


μετά  βεβαιότητος  ν"  άποφανΟώμεν,δτι  έν  ταϊς  βοιω- 
τικαίς  πόλεσιν  ,  ιδίως  έν  Τανάγρα  και  θεσπιαϊς , 
έγεννήθη  πρώτον  ό  ρυθμός  ούτος  και  έκεΓΟεν  διεδόθη 
εις  τα  διάφορα  μέρη  της  Ιταλίας  και  τά  βόρεια 
του  Εύξεινου  παοάλια.  Ή  ύπόθεσις  αΰτη  υποστη- 
ρίζεται ύπό  πολλών  λόγων.  Και  πρώτον  δτι  ή  τέ- 
χνη ήκμαζεν  έν  Τανάγρα  κατά  τον  τρίτον  και  δεύ- 
τερον προ  Χρ.  αιώνα,  άποοεικνύουσιν  αί  άπειροι  πή- 
λιναι  μορφα!,  αί  κατά  τά  τελευταία  έτη  έν  τοις  τά- 
φοις  αύτης  άνακαλυφθεϊσαι.  Αλλος  λόγος  δύναται  νά 
ληφθή  έκ  του  σχήματος  αγγείων  τινών,  τοΟ  κω- 
δωνοειδοΰς,  δπερ  έν  μεν  Ιταλία  άπαντα  συχνότατα, 
έν  Ελλάδι  δμως  ,  δσον  έμο!  γνωστόν ,  μόνον  έν 
Βοιωτία  άπο  τοΟ  4ου  αιώνος  και  εφεξής.  Τών  εΓκοσι 
και  εξ  αγγείων  ".οϋ  σχηματο ς  τούτου  ,  τών  έν  τη 
συλλογή  της  'Αρχ.  Εταιρίας  ευρισκομένων,  ουδέ 
εν  υπάρχει  μή  βοιωτικόν  (1).  Και  δσα  τούτων  φέρουσι 
γραφάς  ομοιάζουσι  τόσον  πολύ  τοις  της  Κάτω  Ιτα- 
λίας, ώστε  εύκολον  είναι  νάπατηΟή  τις.  Δεν  είναι  δε 
δυνατόν  ή  όμοιότης  αύτη  και  τοΟ  σχήματος  και  τοΰ 
ρυθμού"  μεταξύ  βοιωτικών  και  ιταλικών  έργων  νά 
ήναι  τυχαία,  άλλ'  έξάπαντος  ΰπήρξεν  εισαγωγή 
τών  ποοιόντων  άπο  τοΟ  ένος  και  άπομίμησις  μετά 
ταΟτα  παρά  τοΰ  έτερου  υ.ερους.  Δεν  άναφέρομεν 
τάς  παραστάσεις,  μυθολογικάς  ή  τοΟ  κοινοΟ  βίου" 
διότι  αί  αέν  τελευταΐαι  ώς  και  αί  διονυσιακά»,  δέν 
ήσαν  βεβαίως  ίδιαι  μόνον  τοις  Βοιωτοΐς'  αί  δέ  μυθο- 
λογικά! οιά  τών  δραμάτων  ειχον  καταστή  κτήμα 
αοινον  πάντων  τών  Ελλήνων.  Ούχ  ήττον  δμως 
πρέπει  νά  σημειώσωμεν ,  δτι  και  έπ!  βοιωτικών 
αγγείων  άλλων  ή  ληκύθων  άπαντώσιν  επιτύμβιοι 
στηλαι  κα!  γυναίκες  περ!  αύτάς,  ώς  και  έπ!  τών 
λεγομένων  άπουλικών  (2).  Έπειτα  ευρίσκονται  πα- 
ραστάσεις τινές,  αίτινες  έχουσι  τη  άληθεία  ιδιάζον 
τι  βοιωτικόν"  π.  /.  ή  παράστασις  τοΟ  Κάδμου  φο- 
νεύοντος τλν  δράκοντα,  παράστασις  ήτις  ουδόλως  ήν 
συνήθης  τοις  παλαιοτέροις  άγγειογράφοις  (3),   έν  ω 

(1)  Έν  ΛγοΗ.  Ζοίΐϋΐιρ  1880  πίν.  16  έϊημοσιεύΟη  κρατ^ρτις  κ(ο- 
δωνοειδής  έκ  Πειραιώς'  άλλα  πάντων  τών  έν  Πειραιεΐ  αγοραζομένου 
«γγείιον  ή  προΛίυσις  μένει  άμφίΕολος. 

(2)  Έν  τη  ουλλογί|  της  Εταιρίας  άρ.  1424  και  2618  (κρατήρ  κω- 
ϊωνοειίη'ς.) 

(3)  Περ'ι  τοΰ  Κάϊμου  έπ'ι  αγγείων  πρβ.  Ηβ^οπιαπη  έν  ΛγοΙι. 
ΖβϊΙυ%'  1872  σελ.  35  Ιξ. 


άπο  τοΟ  4°"  αιώνος  και  μετά  ταΟτα  ευρίσκονται 
αγγεία  ιταλικά,  ενίοτε  αληθώς  περίεργα"  ούτω  επί 
ενός  (\¥β1θΙίβΓ  Αΐίβ  ΟβίΐΙίΠΐ.  III  πίν.  23,  1)  πα- 
ρίστανται σχεδόν  δλοι  οί  Οεοι ,  δσων  κα!  δ  Αισχύ- 
λος έν  Επτά  έπ!  Θήβας  ώς  ιδίως  θηβαϊκών  μνη- 
μονεύει" άλλο  δέ  πάλιν  (ΜϊΠΐη^βη  Οηβά.  Μοη. 
27)  παρουσιάζει  δλως  έπιχωρίους  δαίμονας,  τον 
Ισμηνον  κα!  τήν  Κρηγαίηγ.  Δέν  φαίνεται,  δτι  οί 
Ιταλό!  ούτοι  άντέγραφον  Βοιωτούς  τεχνίτας; 

Εν  άλλη  δέ  τινι  παραστάσει ,  τη  τών  Έσπεοί- 
δων,  ίσως  είναι  δυνατόν  ν'  άποδειχθή  κα!  καλλίτε- 
τερον  ή  στενή  σχ_έσις  τών  αγγειογράφων  τής  Κάτω 
Ιταλίας  προς  τους  της  Βοιωτίας.  Ό  μΟΟος  δτι  ο 
Ηρακλής  κατά  διαταγήν  τοΟ  Εύρυσθέως  έπορεύΟη 
ίνα  φέρη  τά  χρυσά  μήλα  έκ  τοΟ  κήπου  τών  Εσπε- 
ρίδων ,  είναι  αρχαιότατος"  ήδη  ο  Ησίοδος  ίθεογ. 
21ο)  ποιείται  μνείαν  αύτοΰ,  αετ'  αυτόν  ό  Φεοεκύ- 
δης  κα!  άλλοι  πολλοί.  Φαίνεται  δέ  ,  δτι  δύο  παρα- 
δόσεις ύπηργ^ον,  ή  μέν  συμπλέκουσα  εις  τον  μΰΟον 
κα!  τον  Ατλαντα,  δστις  δρέπει  τά  μήλα,  έν  ω  χρό- 
νω  ό  Ηρακλής  βαστάζει  τον  ούρανόν"  κα!  τά  αρ- 
χαιότερα μνημεία  τέχνης,  τά  ύπό  Παυσανίου  ανα- 
φερόμενα (V  18,  *.  V  10,  9,  V  11,  6.  VI  19, 
8)  άκολουθοϋσι  τήν  παράδοσιν  ταύτην.  Κατά  δέ 
τήν  μεταγενεστέραν  δ  Ηρακλής  εισδύει  αυτός  εις 
τάν  κηπον  τών  Εσπερίδων,  φονεύει  τον  τά  μήλα 
ουλάττοντα  δράκοντα  κα!  αρπάζει  αυτά.  Υποθέτω, 
δτι  πρώτος  Ό  Ευριπίδης  (Ηρακλής  μαινόμ.  394 
κ.  ε.)  μετέπλασε  τον  μΟΟον  ούτω,  κα!  τοΟτο  οιότι 
οί  άνθρωποι  τών  χρόνων  τοΟ  ποιητοΰ  έξετίμων  μάλ- 
λον τήν  έπιτηδειότητα  κα!  τόλμην  τοΟ  ήρωος  έν 
άγώνι  έπικινδύνω  προς  δράκοντα  φοβερόν  ή  τήν 
δλως  παθητικήν  ,  προς  δέ  κα!  ολίγον  άχθοφορικήν 
όώμην,  ήν  θά  έπεδείκνυε  φέρων  έπ!  τών  ώμων  τον 
πόλον  τοΟ  ουρανού".  Κα!  μετά  τον  πέμπτον  αιώνα 
πάντες  οί  τεχνϊται,  ολίγων  εξαιρουμένων,  τ^ολού- 
θησαν  τον  Εύριπίδην  (1).  Μεταξύ  δετών  έργων  αυ- 
τών τά  πλείστα  ε'ισιν    αγγεία  τής  Κάτω    Ιταλίας 

(1)  ΠερΊ  της  παραστάσεως  του  μύθου  τών  Έσπερι'οων  πρδ.  ΟβΓ- 
Ιιακί  ΑΙιαϋ.  Αί>1ιαηε11.  Ι,  σελ.  50  και  Ιξ•  επίσης  ΙΙβ^οπιαηιι  Βογ- 
ΗηβΓ  \νΐηο1(βΙπιαηηίίρΓθ§Γβιιιιιι  1870.  Τοϊςΰπ'  αυτών  άναιρερο- 
μένοις  προσθετεΌν  και  τά  έξης  δύο  αγγεία-  1)  €α1α1.  οΓ  ν386ί>  οΓ  Ιΐιβ 
ΒπΙίχΙι  Μιΐ8.  II  σελ.  249  Ο  1  και  2)  πυξΐς  έν  τω  αϋτώ  Μουσείω 
ΑιοΙι.  Ζΐ£.  1875,  σελ.  112. 


179 


ΑΓΓΕΙΟΝ   ΤΑΝΑΓΡΑΪΚΟΝ 


180 


•τοΟ  ρυθμοΟ,περί  ού  πρόκειται,  ουδέ  εν  δε,  νομίζω, 
έξ  Ελλάδος"  τό  περίεργον  δμως  είναι,  ίτΐ  πολλαί 
•των  παραστάσεων  έχουσι  χαί  τι  το  κωμικόν,  μία 
•δε  παρωδεΓ  εντελώς  το  έργον  του"  ήρωος  παριστώ- 
-σα  άντ'  αύτοΟ  Σάτυρον  ύφοΟντα  τό  ρόπαλον  κατά 
τοΟ  περί  το  δίνΒρον  δράκοντος,  δστις  αντί  χρυσών 
μήλων  φυλάττει  τρία  ευτελή  αγγεία  (ιδ.  Ηβγ(1θ- 
Π)8ΐΐη  ένθα  και  άνωτ.  πίν.  άρ.  1).  Φαίνεται  άρα, 
δτι  τον  μΟθον  τοΰτον  έξέλεγον  οί  τεχνΓται  κατ'  εκ- 
λογή ν  προς  παρωδησιν. 

Είναι  λοιπόν  και  πάλιν  τυχαία  σύμπτωσις,  δτι 
■ή  κατά  -πρώτον  έπί  ελληνικών  έξ  Ελλάδος  αγ- 
γείων άπαντώσα  παράστασις  τοΟ  μύθου  τών  Εσπε- 
ρίδων είναι  παρωδία  ;  διότι  τοΟτο,  αν  μή  σφάλλω- 
μαι,  παρίστατο  μνημονευθέν  ήδη  βοιωτικό  ν  άγ- 
γεΐον,  ή  μία  παράστασις  τοΟ  οποίου  απεικονίζεται 
ένπίν.7*(1).'Εντώ  μέσω  έχο  μεν  δένδρο  ν  ^ίρον  καρ- 
πούς στρογ^'ύλους ,  δεξιά  μίαν  γυναΓκα,  ήτις  τύμ- 
πανον  τη  μια  κρατοΟτα  δρέπει  τη  έτεροι  κχρπούς  ' 
άφ'  ϊτίρου  δε  άνήρ  ένδυμα  ηορών  περίεργον  πλη- 
σιάζει μετά  μεγάλης  προσοχές  προς  τό  δένδρον 
•τείνων  και  τήν  χεΓρα  προς  τους  καρπούς .  Ή 
προσοχή  και  προφύλαξις  αύτοΰ  φαίνεται  δτι  εί- 
ναι άναγκαΐαι,  διότι  χήν  παρά  τήν  ρ"ίζαν  τοΟ  δέν- 
δρου ιστάμενη  έργον  έ'χεί  τήν  φυλακήν  τών  καρ- 
πών" αντί  όμως  ν'  άγωνίζηται  περί  αυτών,  μετ' 
άοελείας  και  βλακωδώς  προσβλέπει  τον  προσερχό- 
μενον  κλέπτην.  Πέραν  του"  ανδρός  προς  τάριστερά 
κάθηται  έτερα  γυνή  τείνουσα  έκθαμβος  τήν  χείρα, 
προς  τά  δεξιά  δέ  της  δρεπούσης  φαίνεται  Σάτυρος 
επιλαμβανόμενος  κλάδου  Βίν8ρου ,  ώσεί  θέλων  να 
πηδήση  και  φύγη'  μεταστρεφόμενος  δέ  τό  πρόσω- 
πον προς  το  χίντρον  υποδεικνύει  τό  αίτιον  τής  εκ- 
πλήξεως του.  Νομίζω  άναμφίβολον  είναι,  δτι  τό 
άγγεΓον  παριστά  τον  Ήρακλέα  έν  τω  κήπω  τών 
Εσπερίδων,  ένθα  αντί  δεινοΟ  Βράχοντος  φύλακα  τών 
μήλων  εύρίσκομεν  άθώαν  χήνα"  Ό  ήρως  ουδέν  ήτ- 
τον προσέρχεται  μετά  μεγίστης  προφυλάξεως  ,  και 
ένταΟΟα  έγκειται  τό  κωμικόν  της  παραστάσεως.  "Οτι 
4ν  γένει  ο  μΟθος  ή  δλος  ή  έν  μέρει  παρωδεΓτο  ,  εί- 

(1)  Τό  άγγεΐον  έχει  και  τοϋτο  σχήμα  κωδωνοειδοϋς  κρατήρος  ,  5ψος 
8έ  0,26.  ΆριΟ.  τοϊ  εΰρυτ.  2001.  Ή  Ιτε'ρα  παράστασις  είναι  πολί» 
έφθαρμένη•  διακρίνονται  μόνον  δύο  γυναΐκε;  και  άνήρ  κρατών  βακτηρίαν. 


πομεν  ήδη ,  παραδείγματα  δέ  αναφέρει  ό  Ηθ^(1β- 
ιιιιιιιπ  (ενθ'  άνωτ.  σ.  7).  Εις  Σάτυρος  παρίσταται 
Οαυμάζων  έπί  τοις  γινομένοις  και  έπί  τοΰ  αγγείου  του" 
Άστέου  (Μΐϊΐίπ  ΟβΙ.  ηγ&.  114,  444),  έν  άλλοις 
δέ  αϊ  Έτιτερίδες  κιΟαρίζουσιν  ή  όρχοΟνται  'ΟβτΙΐΒΓίΙ 
ένθα  καί  άνωτ.  πίν.  2  και  19),  δπως  και  έπί  τοΟ 
■}]υ.ιτίρου  ή  μία  κρατεΓ  τύμπανον. 

Έκ  τούτων  αρκούντως  αποδεικνύεται  στενή  τις 
σχέσις  ,  αν  ουχί  ακριβής  άπομίμησις  ,  μεταξύ  τών 
Βοιωτών  τεχνιτών  καί  τών  της  Κάτω  Ιταλίας. 
Δικαιούμεθα  δέ  νά  προσ^οχώυ,ιν,  δτι  νεώτερα!  ανα- 
καλύψεις καί  άκριβέστεραι  έρευναι  θά  έπικυρώσωσι 
τήν  άλήΟειαν  ταύτην.  Ούτω  ουχί  προ  πολλού"  πε- 
ριήλθαν εις  τήν  συλλογήν  τής  "Εταιρίας  δύο  αλά- 
βαστρα έκ  Βοιωτίας  (άρ.  2000  καί  2802)  φέροντα 
γραφήν  Αΐθίοπος  (Βουσίριδος  ίσως)  έν  πλατείαις  ά- 
ναξυρίσιν.  Τέσσαρα  άλλα  πανόμοια  τούτοις  έξ  Ιτα- 
λίας δέ  προερχόμενα  ,  ήσαν  ήδη  προ  πολλοΰ  γνω- 
στά (1).  Ό, τι  δέ  ο  Ηβ}Τ(1βΠΐαηη  περί  τών  τεσσά- 
ρων λέγει,  αληθεύει  καί  περί  τών  έξ  λεγόμενον,  δτι 
δηλαδή  άπαντα  έξήλθον  του"  αύτοΟ"  εργαστηρίου  , 
δπερ  βεβαίως  ην  βοιωτικόν. 

Τό  συμπέρασμα  τών  είρημένων  είναι ,  δτι  κατά 
τον  τρίτον  καί  δεύτερον  προ  Χρ.  αιώνα  ή  τέχνη  τών 
Βοιωτών  σπουδαίως  έπέδρασεν  έπί  τών  Ιταλών.  Κα  ί 
επειδή  ή  έπίδρασις  αύτη  άνευ  εισαγωγής  βοιωτικών 
προϊόντων  εΐς'Ιταλίαν  ήτο  δύσκολον  ή  μάλλον  αδύνα- 
τον νά  έπιτελεσθή,  έπεται  δτι  τους  ^Αθηναίους  κατά 
τήν  έποχήν  ταύτην  διεδέχθησαν  έν  ταΓς  μετά  τής  Ιτα- 
λίας συναλλαγαΐς  οί  Βοιωτοί.  Καί  τοΟτο  ουδόλως  πα- 
ράδοξον.  Τό  Ταναγραϊκόν  καί  τό  θεσπικόν  πεοι'ον,  καί 
περ  εύφορα  όντα ,  ένεκα  της  μικρας  εκτάσεως  των 
δμως  ουδόλως  ε^ρχουν  εις  διατροφήν  πόλεων  δπω- 
σοϋν  σπουδαίων  (2),  αν  μή  προς  τη  γεωργία  έξή- 
σκουν  καί  τό  έμπόριον  καί  τήν  βιομηχανίαν.  Άλλ' 
ουδέ  τοΟτο  είναι  παράδοξον  ,  τό  δτι  βοιωτικά  άγ- 
γεΓα,  αν  μή  έξεδίωξαν  ,  τουλάχιστον  διηγωνίζοντο 
επιτυχώς  προς  τά  αττικά  έν  ταΓς  άγοραΐς  τής  Ιτα- 
λίας καί  τοις  παραλίοις  τοΟ  Ευξείνου*  διότι  καί  τάς 
πηλίνας   μορφάς  τής  Τανάγρας  άπεμιμοΟντο  πολ- 

(1)  Όρα  Ηθ3Γ£ΐοιιι<ιαη  έν  ΑγοΙι.  ΖβΐΙ.  1873  σελ.  37  'ξ. 

(2)  Ό  Στράβων    σελ.  410   λέγει,    οτι  εις  τήν  έποχήν  του   ή  Τανά- 
γρα και  α!  Θεσπιαι  ήσαν  αϊ  σπουδαιοτεραι  πόλεις  τής  Βοιωτίας. 


181 


ΑΓΑΛΜΑΤΙΑ    ΕΚ   ΤΗΣ    ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


182 


λανοϋ  τοΰ  έλληνικοΟ  κόσμιου,  ένΒοσπόρω,  Κυρήνη, 
Μυρίνη  κλπ.  (πρβ.  ΡοΙΙίβΓ  και  Κβϊηβοΐΐ.  ΒαΙΙ. 
<1β  Οογγ.  ηβΐΐ.  VII  σελ.  92  και  ΐξ.)  Προς  τούτοις 

είναι  πιθανόν ,  δτι  έν  Ιταλία  έξετιματο  μάλλον  δ 
πλοΟτος  των  κοσμημάτων  και  το  πολυποίκιλον  και 
ζωγοα^ικόν  των  συνθέσεων  έπι  των  βοιωτικών  αγ- 
γείων ή  ή  μεγαλειτέρα  άπλότης,ή  χάρις  και  ή  ακρί- 
βεια των  αττικών. 

Υπολείπεται  νά  είπωμεν  και  περί   της  εποχές 
τοΟ  ταναγραϊκοϋ  αγγείου  ,  ήτις  δεν  είναι  μεν  δυνα- 


τόν νά  όρισθϊ)  ακριβώς,  άλλ'  έάν  σκεφθώμεν,  δτι  οΐ 
Βοιωτοί  παρέλαβον  τήν  τέχνην  παρά  τών  Αθη- 
ναίων (1),  δτι  κατά  συνέπειαν  ό  ιδιάζων  τοΓς  Βοιω- 
τοΓς  ρυθμός  ήτο  αδύνατον  ν'  άναπτυχθή  προ  τοΟ 
Μ.  Αλεξάνδρου  ,  δεν  Οά  διστάσωμεν  νά  δρίσωμεν 
ώς  χρόνοντής  κατασκευής  τοΟ  έν  πίν.  7*  εκδιδομένου 
αγγείου  το  τέλος  τοϋ  τετάρτου  ή  τάς  άρ-/άς  τοΟ 
τρίτου  αιώνος  προ  ΧριστοΟ. 

Χρ.  Δ.  Τςουντας 


ΤΡΙΑ  ΛΙΘΙΝΑ  ΑΓΑΛΜΑΤΙΑ  ΕΚ  ΤΗΣ  ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


(Όρα  πίν.    8). 


Τά  έν  τω  8ω  πίνακι  απεικονιζόμενα  τρία  λίθινα  (1) 
αγαλμάτια  άνήκουσιν  εις  τά  τελευταία  ευρήματα, 
τά  όποια  εφερεν  εις  φώς  ή  έπί  τής  Ακροπόλεως 
προς  το  ανατολικών  μέρος  τοΟ  Παρθενώνος  γενομένη 
κατά  το  παοελθόν  έτος  ανασκαφή  ή  μάλλον  άνα- 
κάθαρσις,  τής  οποίας  σύντο[ΐ.ον  περίληψιν  έδώσα- 
μεν  έν  τω  πρώτω  τεύχει  τής  Εφημερίδος  ταύτης. 
Και  τά  τρία  ταΟτα  αγαλμάτια,  ώς  άπλοϋν  βλέμμα 
έπι  του  πίνακος  δεικνύει,  μαρτυροΟσι  χρόνους  τέ- 
-/νης  ίκανώς  αρχαίας.  Το  εν  τούτων,  το  μεσαϊον, 
είνε  και  το  καλλίτερον  διατετηρημένον  (2).  Τά  δέ 
Ινθεν  και  ένθεν  τοϋ  μεσαίου  άπεικονισθέντα  έχουσι 
πλειοτέρας  κολοβώσεις  και  άποτριβάς,  τάς  οποίας 
ευκόλως  παρατηρεί  τις  έπι  τοΟ  πίνακος.  Η  άπει- 
κόνισις  αυτών  παριστά  μίαν  μόνηνοψιν,  τήν  κατ 
ενώπιον,  ένώ,  Γνα  δοθή  πλήρης  καΐ  ακριβής  αυτών 
ιδέα,  έδει  νά  άπεικονισθώσι  και  κατ'  άλλας  όψεις, 
και  μάλιστα  άφοϋ  είνε  επιμελώς  έξειργασμένα  καθ' 


(1)  Τό  μάρμαρον  και  τών  τριών  αγαλματίων  είνε  Πάριον. 

(2)  Λποκεκομμένη  εΐνε  ή  δεξιά  χειρ  από  τοΰ  άγκώνος,της  αριστεράς 
Γ/Χν-ν.  ό  άντί/ειρ  και  ο!  ϊ<ροι  δάχτυλοι,  προσίτ•.  δέ  ίκανόν  μίρος  του 
--.τίί'λ,  οπ-ρ  διά  της  χειρός  ταύτης  κρατεΤ.  Πλην  τούτων  ε/ει  και  μι- 
χρά;  τινας  άποτριβάς  δ  λίθος,  μάλιστα  δε  περί  τους  μαστούς. 


δλα  αυτών  τά  μέρη.  Άλλ'  επειδή  διά  πολλούς  λό- 
γους δεν  ήτο  δυνατόν  νά  έπιτευχθή  τώρα  τοΰτο ,  ή 
δέ  επιθυμία  ημών  ήτο  νά  παράσχωμεν  δσον  τάχιον 
τοις  φιλαρχαίοις  ίδέαν  τινά  αυτών  ,  άφοΟ  μάλιστα 
προανηγγείλαμεν  προ  πολλοΟ  τήν  μετ'  απεικονί- 
σεως έκδοσίν  των  (2),  ήρκέσθημεν  νά  τά  άπεικονί- 
σωμεν  έστω  και  κατά  μίαν  αυτών  όψιν  ,  τήν  κατ' 
ενώπιον  (3). 

Τό  έν  μέσω  άπεικονιζόμενον  σωότερον  και  μεΓ- 
ζον  τών  άλλων  δύο  αγαλματίων  (ΰψ.  0,83)  παριστ^ 
φ.ορ'Ρψ  γυναικείαν  έν  ποδήρει  χιτώνι,  στενουμένω 
τζρος  τά  κάτω  και  καταλήγοντι  εις  πτυχάς  σχιδα- 


(1)  Τοΰτο  ουδαμώς  χρήζει  αποδείξεως,  ούχ  ήττον  ό  Αθηναίος  Τει- 
σίας,  ό  έν  Τανάγρα  εργαζόμενος  (πρβ.  ΚονίΙΟ  απίΐι.  27  σελ.  171  χαϊ 
ΟοΙΙϊ^ηοη  ΟαΙαΙο§ϋβ  χλ.  άρ.  787  και  802)  και  αί  τοϋ  Οπ'  αριθ.  Ι 
περιγραφε'ντο;  σκύρου  γυναίκες  προ'κεινται  τεκμήρια  επαρκή. 

(2)  "Ορα   'Αρχ.  Έφημ^  περίοδ.  Γ',   τεύχ.  Ι  σελ.  42άρι0.  20,  21. 

(3)  Ή  φωτοτυπία  έγένετο  μεθ'  όλης  της  δυνατής  προσο/ή;  υπό  τώ» 
παρ'  ήμϊν  καλλιτέρων  τεχνιτών  τοΰ  εΓδους  τούτου,  τών  αδελφών  'Ρω- 
μαίδών,  γνωστών  τοις  αρχαιολόγοι;  και  τοϊ;  καλλιτε'χναι;  εκ  τών  φω- 
τοτυπιών τών  έν  Όλυμπία  υπό  τών  Γερμανών  άνακαλυφΟεντων  έργων 
και  δμω;  έκ  τη;  άπεικονίσεω;  ταύτης  δεν  είνε  δυνατόν  νά  γείνωσι  κατα- 
ληπτα'ι  εις  τόν  άναγνώστην  πολλα'ι  παρατηρήσεις,  τάς  όποιας  ε  ξάγει  τις 
έκ  της  θε'ας  τοΰ  πρωτοτύπου,  μάλιστα  δε  διά  τήν  διάπλασιν  τοϋ  προ- 
σοίπόυ. 


183 


ΑΓΑΛΜΑΤΙΑ  ΕΚ  ΤΗΣ  ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


184 


κοειδεΐς  (ΙβΙΙβηδΓΐί^)  κατά  τους  πόδας  (Ι)-  επί 
τοΟ  χιτώνος  φέρει  έπίβλημα  έν  πτυχαϊς  όμαλαίς 
ακριβώς  τω  σώματι  κατά  τον  άρχαϊκόν  τρόπον  έ- 
φαρμοζόμενον  και  οιονεί  έπικεκολλημμένον,  κατερ- 
χόμενον  δε  μέχρι  της  κοιλιακής  χώρας'  έπί  δέ 
τής  κεφαλές  διάδημα  πλατύ.  Τη  αριστερά  χειρί 
κρατεί  πτηνόν  τι  δυσδιάγνωστον ,  άτε  άποκεκομ- 
μένον  άπο  του"  μέσου  (περιστεράν  ;).  Ιχνη  χρωμά- 
των σώζει  το  άγαλμάτιον,  έρυΟροΟ  μεν  κατά  την 
κόμην ,  τους  ύποδεδεμένους  πόδας  και  ένιαχοΟ  της 
έσΟήτος,  μέλανος  δέ  κατά  τάς  όφρΟς  και  τους  ο- 
φθαλμούς, κυανού  δέ  τέλος  κατά  τάς  σχιδακοειδεϊς 
ηοΟ  χιτώνος  πτυχάς. 

II  κόμη  ,  διεσκευασμένη  κατά  συνΟήκην  και  έ- 
πιτεΟειμένη  ώσπερ  φενάκη,  κατέρχεται  όπισθεν  μα- 
κρά και  πλατεία  έπί  της  ράχεως  ώσπερ  και  εις 
άλλα  άργ%ϊχοϋ  ρυΟμοΟ  αγάλματα.  Το  μέτωπον 
ε/ει  ίκανήν  κυρτότητα ,  εΤνί  χ  αμηλον  και  κλίνει 
προς  τά  οπίσω. Αί  ό^ρύις  είνε  ουχί  μόνον  διά  χρώ- 
ματος, ώς  έρρέΟη,  άλλα  και  πλαστικώς  δεδηλωμέ- 
ναι,   σχηματίζουσαι    μικράν  τίνα  γωνιώδη  εξοχήν 

.  (γείσα  οφρύων).  Οί  οφθαλμοί  είνε  σύμμετροι, 
προβεβληκότες  και  έχουσιν  κλίσιν  εύΟεΓαν  προς  τήν 
ρίνα"  οί  βολβοί  αυτών  παριστώσι  κύρτωσιν  έπαι- 
σΟητήν  ,  αί  δέ  κόραι  έδηλοΟντο  διά  χρώματος,  ού 
τίνος  μικρά  τίνα  ίχνη  έσώΟησαν.  Το  βλέμμα  εινε 
αόριστον  και  έστερημένον  εκφράσεως.  Ή  ρις  έ'χει 
έλαφράν  τίνα  καμπήν  κατά  τήν  ρίζαν,  τά  δέ  πτε- 
ρύγια αύτης  εινε  ίκανώς  δεδηλωμένα  και  το  σφαί- 
ριον  στρογγύλον.Τά  χείλη  εινε  έπίμεστα  και  έχουσι 
τό  τε  ^'ϊΚτρον  και  τήν  νύμφην  ίκανώς  δεδηλωμένα. 
Ή  κλίσις  της  προς  τον  λαιμον  γραμμής  της  σια- 
γόνος  είνε  σχεδόν  όριζόντειος.  Τά  ώτα  είναι  μεγάλα 
και  τεΟειμένα  χαμηλά,  κλίνουσι  δέ  πλαγίως  ολίγον 
και  έχουσι  τον  άκουστικόν  πόρον  δεδηλωμένον.  Αί 
παρειαί  είνε  ευτραφείς  μάλλον  και  σαρκώδεις ,  το 
οέ  πρόσωπον  ωοειδές,  άλλ'  οχ  ι  και  άμοιρον  άπο- 
στρογγυλώσεώς  τίνος.    Εχει  τήν  εκφρασιν  σοβαράν 

πως,   και  ελλείπει  άπ'   αυτής  σχ_εδόν  το  τυπικόν 
εκείνο  μειδίαμα,  μόλις  ύπολανθάνον. 

(1)  Ό  χιτών  οϋτος  διατέμνεται  έν  τω  μέσω  καθέτως  Οπό  πλατείας 
ταινίας  όμοιας  τη  τοϋ  χιτώνος  της  Δρεσδιανής  ΆΟηνας,  έφ'  ης  παρα- 
τηρούνται ίχνη  χρωμάτων  ώστε  ουδεμία  αμφιβολία  δτι  παρίστατο 
κοτε  έπ'  αύτης  γραπτο'ς  τ•.ς  χο'σμος. 


Το  Βιύτερον  τών  αγαλματίων  (ΰψ.  0,53),έν  αρι- 
στερά τοΟ  Όρώντος,  το  όποιον  έκτος  τών  άλλων  κο- 
λοβώσεων έπαθε  πολλάς  βλάβας  κατά  το  πρόσω- 
πον (1),  έχει  τήν  κόμην  διεσκευασμένην  επίσης  κατά 
συνΟήκην  και  περιβεβλημένην  ύπο  πλατέος  διαδή- 
ματος, λεπτότερόν  τι  όμως  έξειργασμένην  και  κα- 
τιοΰσαν  είς  πλοκάμους,  οΐτινες  καταπί-τουσιν  ένθεν 
και  ένθεν  άνά  τρείς  έπί  τοΟ  στήθους.  ΊΙ  τ?;ς  έσΟή- 
τος  πτύχωσις  είνε  πλουσιωτέρα  και  χαριέστερον 
έξειργασμένη  τής  τοΰ  -πρώτου  περιγραφέντος  ήδη 
αγαλματίου.  Σώζει  δέ  τοΟτο  και  χρώματα  ζωηοό- 
τατα  κατά  τε  τήν  κόμην  και  καΟ'  όλα  τά  μέρη  τής 
έσΟητος,  άποβαίνον  διά  τοΟτο  μοΥαδιχότ  (2). 

Μετά  χάριτος  δέ, λεπτότητας  και  επιμελείας  σπα- 
νίας είνε  έξειργασμένη  μάλιστα  ή  ωα  τοΟ  έπιβλή- 


(1)  Τό  σφαίριον  της  ρινός,  τοϋ  άνω  χείλους  τά  περί  τό  φίλτρον  με'- 
ρη,  τοΰ  8ε  κάτω  τά  περ'ι  τήν  νύμφην,  προσέτι  δέ  της  κεφαλής  τό  πλεΐ- 
στοντών  βρεγματικών  οστώνεινεάποκεκρουσμένα.Άποτριβάς  δέ  έ'/ουσιν 
οί  οφθαλμοί,  αί  παρεια'ι  και  τό  πηγούνιον  (Ιίΐηη). 

(2)  Δέν  περιεγράψαμεν    τά  χρώματα,    διότι  γνωστόν  τοΤς   πασι  τυγ- 
χάνει,   οτι  και   ή  λεπτομερεστε'ρα   περιγραφή   δέν  έξαρκεΐ  νά  δώση  και 
μετριαν   περί  αυτών  ϊδε'αν.  Διό  άρκούμεΟα  νϋν  νά  σημειώσιομεν  μόνον 
ενταύθα  τά  κύρια  τοϋ  αγαλματίου  -/ρώματα,  επιφυλασσόμενοι  νά  δημό- 
σιε ύσωμεν   εν  εύΟέτω  χρονω   και  τόπω  τήν  έγ/ροΐματον  αύτοϋ  άπεικό- 
νισιν.  Το'τε  Οά  συνεκδοΟώσιν,  ώς  έλπίζομεν,  εν  ίδίω  συγγράμματι  κατά 
τας  εγχρωμάτους   απεικονίσεις,   τάς  οποίας  έφιλοπόνησε   διά  τήν  Άρ- 
χαιολογικήν  ημών  Έταιρίανή  έξησκημε'νη  τοϋ  κ.  ΟίΙΠίΓΟΠ  γραφίς,και 
πάντα  τά  λοιπά  ε'γχρώματα   πλαστικά  έργα  της  Άκροπόλεοις,  όσα  εΰ- 
ρε'θησαν  κατά  τήν  γενομε'νην   τά  παρελθόν   έ'τος   ανασκαφών.    Τά  κύρια 
χρώματα  τοΰ  αγαλματίου   διαιρούνται  εις  δύο  κατηγορίας,   τών  οποίων 
ή  μέν  πρώτη  περιλαμβάνει  τά  έ  π  ι  π  ο'  λ  α  ι  α  χρώματα  ((Ι<;ο1\ΓίΐΐΊ)βη), 
άτινα  είνε  τό  βαθύ  πράσινον  (νβΓΐ  ΓθΙ)0(5),   τό  άνοικτόν  πράσινον  (νβΓΐ 
οίοίτ),  τό  βαθύ  κυανοϋν   (Μου  ίοηοό)  κα'ι  τά   μέλαν  (ηοίΐ')-  ή  δέ  δευ- 
τε'ρα  τά  δευσοποιά   (ΟοΙΟΓαηΙκ),    άτινα  είνε  τά  πορφυροϋν  (ροαΓ- 
ρυπη),  και  τό  κίτρινον  Οαΐΐηβ).    Πάντα  τά  χρώματα  ταΰτα  μετά  τών 
διαφόρου    αυτών  αποχρώσεων   (ηΐΐαηοε»)  διαποικίλλουσιν  έν  αρμονία, 
θαυμάσια  και  ο'ντως  ελληνική  τήν  έσΟήτα  και  τήν  κόμην.    'Λλλά  κα'ι  τά 
γυμνά  τοϋ    αγαλματίου  μέρη    παρέχουσιν   ήμΐν   τό  ένδόσιμον,    διά  τήν 
άκραν    μάλιστα  τοΰ    μαρμάρου   λειότητα,    νά  είκάσοψεν   ότι  ήσαν  και 
τ  αυτά  ποτέ  κε/ρωματισμένα   δι '  έλαφρας  τίνος  κα'ι  άμυδράς   έπιχρώ- 
σεως.    Διότι  τό  άγαλμάτιον   κατακεχωσμένον  ον  έπ'ι  τοσούτους  αιώνας 
εις  βάθος  5,80  Γ.  Μ•,    δέν  ήΌελεν  βεβαίως    διατήρηση  ούδεμίαν    στιλ- 
πνότητα  κατά  τά  γυμνά  με'ρη,  αν  δέν  ήτο  και  κατ'  αυτά  κεχ  ριοματισμε'- 
νον.    Πλην  τούτου  τήν  ιΙ:ιασ!αν  μας  ταύτην,  ότι  τά  γυμνά  με'ρη  ήσαν 
κεχρωματισμένα,  ενισχύει  έ'τι  μάλλον  κα'ι  ό  αισθητικός  λόγος,  οτι  ΰπο- 
τ  εΟε'ντων  τών  γυμνών  μερών  αχρο>ματίστων,    Οά  προε'κυπτεν  άντίΟεσις 
προς   τά  ζωηρά  της  ε'σΟήτος  χροίματα  κα'ι  διατάραςΊς  της  αρμονίας  τοΰ 
.όλου  χρωματισμοΰ,    όπερ  είνε  άσυμβίβαστον  προς  τό  λεπτόν    αίσθημα 
τοΰ  καλοΰ    τό  διακρίνον  τους  αρχαίους.    Σημειωτέον  προσέτι ,   ότι  και 
σήμερον    πολλοί  τεχνΐται,    όπο>ς  δώσωσιν   είς  τά  έ'ργα  τοιν  γλυκύτητα 
τίνα  εκφράσεως,  κολάζουσι  τό  κατάλευκον  και  άπότομον  τοϋ  μαρμάρου 
χρώμα  διά  χρωματισμοΰ  άμυδροΰ  και  λανθάνοντος. 


185 


ΑΓΑΛΜΑΤΙΑ  ΕΚ  ΤΗΣ  ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


186 


ματος  (1).  Ό  πήχυς  της  δεξιάς  χειρός  το0  αγαλ- 
ματίου ήτο  ένθετος,  ώς  δεικνύει  καΐ  ή  έπί  της  ει- 
κόνος κατά  το  αέρος  τοΰτο  τοϋ  βραχίονος  παρατη- 
ρούμενη οπή. Τη  αριστερά,  νΰν  άποκεκομμένη  ολίγον 
άνω  τοϋ"  άγκώνος,  χειρί  άνεϊχε  τόν  χιτώνα,  ώς  δει- 
κνύουσιν  αϊ  κυρταί,  προς  τά  άνω  στρεφόμεναι  πτυ- 
χαί  αύτοΟ  (2).  Το  μέτωπον  έχει  και  ένταΟθα  κυρ- 
τότητα τίνα,  είνε  δμως  ευρύτεροι  και  δεν  έχει  με- 
γάλην  την  κλίσιν  προς  τά  οπίσω.  Οι  βολβοί  τών 
οφθαλμών  ε/ουσι  μικροτέραν  κυρτότητα  και  εινε 
μάλλον  πεπλατυσμένοι  (<ΐρ!α1ΐ68)  δ  δε  προς  τήν 
ρίνα  κανΟος  αυτών  είνε  ίκανώς  δεδηλωμένος.  Τά 
ώτα  κοσμούμενα  δισκοειδέσιν  ένωτίοις  μετάγεγραμ- 
μένων  πρασίνω  και  κοκκίνω  χρώματι  ρ"  οδάκων , 
κείνται  υψηλά  και  έχουσι  τόν  άκουστικόν  πόρον  άδή- 
λωτον.  Ή  ΰπο  το  πηγούνιον  (κϊηΐι)  προς  τόν  λαι- 
μόν  διήκουσα  γραμμή  δεν  εινε  όριζόντειος,  αλλά 
κεκλιμένη  προς  τά  κάτω.  Τά  όλικόν  σχήμα  τοΰ  προ- 
σώπου  αποβαίνει  ένεκα  τοΟ  ήττον  σαρκώδους  και 
εύτοα^οΰς  τών  παρειών  ώοειδέστερον"  τά  δε  τυπι- 
κόν  τέλος  μειδίαμα  εινε  δεδηλωμένον  ίκανώς. 

Τά  δε  ".ρί'ον  (Οψ.  0,22ο),  τά  έν  δεξιά  τοΟ  Όρων• 
τος  άγαλμάτιον ,  έχει  τήν  αυτήν  τής  κόμης  δια- 
σκευήν  προς  τά  προηγούμενον,  ώς  και  τήν  αυτήν 
περίπου  πτύ/ωσιν  της  έσθήτος"  υπερτερεί  όμως 
τούτο  κατά  το  λεπτον,  τά  άπλδΟν  καί  τά  εύΟύγραμ- 
μον  τών  πτυχών.  Σώζει  δέ  καί  τά  άγαλμάτιον 
τοΰτο  ίκανώς  τά  έρυΟράν  χρώμα  περί  τήν  κόμην, 
καί  τό  έρυΟράν  καί  κυανοΟν  κατά  τήν  ωαν  τοΟ  εν- 
δύματος. Οί  οφθαλμοί  έ'χουσι  καί  ένταΟθα  όριζόν- 
τειον  τήν  κλίσιν  πράς  τήν  δΎνα  καί  εινε  πεπλατυ- 
σμένοι  κατά  τους  βολβούς.  Τά  ώτα  είνε  τεΟειμένα 
λίαν  υψηλά  καί  ε/ουσιν  άδήλωτον  τόν  άκουστικόν 
πόρον.  Το  πρόσωπον  εινε  ωοειδές,  τά  δέ  μέτωπον 
ευρύ  καί  ε/ ει  ποιάν  τίνα  κύρτωσιν.  Τά  τυπικόν  μει- 
δίαμα εινε  λεπτότερονκαίχαριέστερόν  πως  ένταΟθα, 

(Ι)  Παρεμφερείς  κατά  τήν  ΐΓΓ^χωβι»  είσ'ι  δύο  χορμο'ι  γυναικείων  αρ- 
χαΐζων αγαλματίων,  άνακαλυτ,Οε'ντε;  νεωστί  έν  ταϊς  άνασκα:ραΐς  της 
'ΒλωΛνο;. 

(?)  Παρόμοια  τ•.;  τε/νιχή  έιτίνοια  (πΐΟΐϊΓ)  τη;  χατα  τόν  χιτώνα 
τιτυ/ώσεως  παρατηρείται  εις  άρ/αίζουσάν  τίνα  λιΟίνην  Άφροδίτην  το3 
έν  Λούόρω  μοναΐίοο,   ήτις   είνε  απεικονισμένη  έν   Ο Ι  Η.  Γ0.0   Μΐΐϊόβ  (Ιο 

ΒοαΙρΙαΓβ,  τομ.  3  π'.ν.  319, αριθ.  844  =ΒοιιίΙΙυη  Μα^ίβ  (Ιοε  αη- 
Ιίιΐ'κ'ϋ  Ιδ  =  ΟοιΊιαι•(Ι  ΛΙ>1)ϊΙ(Ι•ζα  <1οηΟ<;$απι.  ΛΙίαίΙ.  ΛΜαηά.  α. 
Μοίιι.  «υΙιιϊΛ.  Πίν.  30,άριΟ.  2.  Πρδλ.κα'ιπίν.  28,  αριθ.  4,  5  και  6. 


έκφεΟγον  τά  τραχύ  έκεΓνο  καί  Ολως  τυπικόν,  δπερ 
παρατηρείται  συνήθως  εις  άλλα  αρχαϊκά  έργα  κατά 
τήν  έκφρασιν  τοΟ  τύπου  τούτου.  Πνευματική  ζωή 
καί  εκφρασις  δέν  εμφαίνεται  καί  ένταΟθα  ώσπερ  καί 
εις  τά  δύο  προηγούμενα. 

Συγκρίνοντες  τά  τρία  ταΟτα  αγαλμάτια  εύρίσκο- 
μεν  διαφοράς  τινας  μεταξύ  των.  Ούτω  π.  γ.  τό  έν 
τω  μέσω  τοΟ  πίνακος  σωότερον  άγαλμάτιον  ε/ει 
τους  οφθαλμούς  προβεβληκότας  καί  τους  βολβούς 
κεκυρτωμένους,  τά  χείλη  έπίμεστα,  τά  ώτα  τεΟει- 
μένα χαμηλά  καί  μέ  τόν  άκουστικόν  -κόρον  δεδη- 
λωμένον,  τό  τυπικόν  μειδίαμα  μόλις  ύπολανθάνον, 
τά  μέτωπον  χαμηλόν  καί  κυρτόν  καί  τάς  παρειάς 
ευτραφείς  μάλλον  καί  σαρκώδεις.  Τά  έν  αριστερά 
τοΟ  όρώντος,τά  όποΓονπεριεγράψαμενδεύτεοον,  ενει 
τους  οφθαλμούς  ήττον  προβεβληκότας  καί  τους  βολ- 
βούς πεπλατυσμένους ,  τά  χείλη  ήττον  εκπεφρα- 
σμένα, τό  μέτωπον  ευρύ  καί  όλιγωτέραν  ε/ον  τήν 
κύρτωσιν,  τά  ώτα  υψηλά  τεΟειμένα  καί  μέ  τόν  ά- 
κουστικόν πόρον  άδήλωτον,  τάς  παρειάς  ήττον  σαρ- 
κώδεις καί  εύτραφεΓς  καί  τό  τυπικόν  μειδίαμα  ίκα- 
νώς δεδηλωμένον.  Τό  δέ  τρίτον,  τό  έν  δεξιά  τοΟ 
Όρώντος,  έ'χει  τά  αυτά  περίπου  χαρακτηριστικά  τοϋ 
δευτέρου,  διαφέρει  όμως  κατά  τό  τυπικόν  μειδίαμα 
καί  κατά  τήν  έπικεχυμένην  πανταχοΟ  λεπτότητα 
καί  χάριν.  Έκ  πρώτης  δέ  όψεως  έννοεΓ  τις  ότι  δ 
τεχνίτης  κατέβαλε  πάσαν  προσπάθειαν  νά  κατα- 
στήση  τό  ερ-^ον  του  λεπτότερον,  χαριέστερον,  εύ- 
γενέστερον.  "Απασαι  δμως  αί  διαφοραί  αύται  ορο- 
νοΰμεν,  δτι  δέν  δεικνύουσι  καί  διαφοράν  γρόνου  τής 
εργασίας,  άλλα  μάλλον  προκύπτουσιν  έκ  τοΟ  ατο- 
μικού" χαρακτήρος  ενός  εκάστου  τών  τεχνιτών.  Ό 
θεμελιώδης  τύπος  εινε  εις  πάντα  κοινός.  Ή  πνευ- 
ματική ζωή  ελλείπει  παντελώς  έκ  της  εκφράσεως 
τών  ποοσώπων"  τό  βλέμμα  εινε  αόριστον  έν  πασι, 
καί  οί  ποιήσαντες  αυτά  τεχνϊται  φαίνονται  ακόμη 
δεσμευμένοι  ΰπό  περιορισμών  έκ  συνθήκης  καί  κατά 
παράδοσιν  παραδεδεγμένων. 

Κατά  τάε'ιρημένα,  τά  περί  ων  δ  λόγος  αγαλμάτια 
εινε  έργα  τής  άρχαιοτέρας  αττικής  εργασίας  καί  άνή- 
κουσιν  εις  τήν  αυτήν  περίπου  έποχήν.  Άλλα  ποία 
είνε  ή  εποχή  αύτη  ,  καί  ποΟ  πρέπει  νά  κατατα- 
χΟώσιν,  Γνα  λάβωσι  τήν  οΐκείαν  αυτών  θέσιν  έν  τί} 


187 


ΑΓΑΛΜΑΤΙΑ   ΕΚ   ΤΗΣ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


188 


τέχνη  ;  Τούτο  εινε  το  ζήτημα  το  όποιον  Οά  μάς 
έπασχολήση  έν  τοΓς  έπομένοις.  Έάν  Οελήσωμεν  νά 
κατατάξω  μεν  τα  έργα  ταΟτα  ώς  εκ  τής  εργασίας 
των,  συγκρίνοντας  τα  προς  άλλα  παλαιότερα  και 
νεώτερα  έργα  της  άρχαιοτέρας  αττικής  τέχνης , 
δυνάμεθα  γενικώτερον  μόνον  νά  είπωμεν,  δτι  πα- 
λαιότερα μεν  των  ημετέρων  αγαλματίων  εινε  τά 
ακόλουθα* 

Α'.  Νεανική  τις  κεφαλή,  ευρεθείσα  έπι  της  με- 
σημβρινής κλιτύος  της  Ακροπόλεως,  έν  τοις  έρει- 
πίοις  τοΟ  Ασκληπιείου,  ην  έξέδωκεν  ό  Α11)6Γΐ  ΰΐΐ- 
πιοηΐ  έν  ΜοηυηιεηΐΒ  ϋιβοδ,άριθ.  7. 1878, πίν.  Ι. 

Β'.  Κεφαλή  άθλητοΰ,  ευρεθείσα  έν  Αθήναις 
•προς  το  δυτικόν  μέρος  τοΟ  εργοστασίου  τοΟ  άεριό- 
φωτος,  ήν  έδημοσίευσεν  ό  Ο.  ΚίΐγβΙ  έν  Μοηΐΐ- 
πιβηΐδ  Ογθοβ,  αριθ.  6.  1877,  πίν.  Ι. 

Γ'.  Κεφαλή  "Αθηνάς  έκ  τής  Ακροπόλεως  εκ- 
δοθείσα έν  τω  δευτέρω  τεύχει  της  Εφημερίδος  ταύ- 
της, πίν.  4  υπό  Δ.  Φιλίου. 

Δ'.  Κεφαλή  γυναικεία  έξ  Έλευσϊνος,  εκδοθείσα 
επίσης  ύπο  Δ.  Φιλίου,  έ'νθα  ανωτέρω,  πίν.  Ο*. 

Ε  .  Ή  έν  ταίς  περί  το  Δίπυλον  άνασκαφαϊς  ευ- 
ρεθείσα άνάγλυπτος  κεφαλή  νέου  άγενείου,  δισκο- 
φοροΰντος, εκδοθείσα  πρώτον  ύπό  Α.  ΚΪΓΟηήοίΓ  και 
Ε.  ΟυΓίίυδ  έν  ταΓς  Α1)1ιαη<]1ύη»βη  (Ιθγ  Κοη. 
ΑκΒίΙθπιίβ  (Ιθγ  λνίδδβηδϋΐΐδίΐβη  ζυ  ΒβΓίίη  1873, 
και  υπό  τοΰ  ημετέρου  Στεφάνου  Κουμανούδη  έν 
Άρχ.  Έφημ.  περιόδ.  Β',  σελ.  484,  πίν.  71  Γ" 
και  Οπ   άλλων  κατόπιν. 

Νεώτερα  δε  τάδε' 

Α'.  Κεφαλή  γυναικεία  έκ  της  Ακροπόλεως,  ήν 
έςέδωκεν  ό  Δ.  Φίλιος  ένθα  ανωτέρω,  πίν.  5. 

Β'.  Γυναικεία  μορφή  έκ  της  Ακροπόλεως  επί- 
σης,σωζόμενη  μέχρι  του"  ύπο  τους  μαστούς  τοΰ  θώ- 
ρακος μέρους,  ήν  περιεγράψαμεν  ημείς  έν  τω  πρώ- 
τφ  τεύχει  τής  Εφημερίδος  ταύτης  σελ.  44,  αριθ. 
26,  και  ήν  μέλλομεν,  ώς  προανηγγείλαμεν  ήδη, 
νά  έκδώσωμεν  μετ"  εικόνος  καλής. 

Και  εκείνα  μεν,  τά  παλαιότερα  δηλαδή,  καθ' 
υπολογισμούς  γενομένους  (1)  ανάγονται  εις  το  δεύ- 

(1)  Ο.  Ε«ϊβΙ  έν  ΜοηιιπιβηΙδ  (ΪΓββδ,  αριθ.  6,  1877,  σελ.  6.  ΑΙ- 
1)ΟΓΐϋυπιοηΙ  έ'νδα  ανωτέρω,  αριθ.  7,  1878,  σελ.  3.  Πρβλ.  χα'ι  Αρχ.. 
Έφημ.  περίοδ.  Γ'  σελ.  94  και  95. 


τερον  ήμισυ  τοΟ  6ου  π.  Χ.  αιώνος  (μετά  το  550 
δηλ.  π.  Χ.)  ταύτα  δε,  τάνεώτερα  δηλαδή,  άνακτέα 
εις  το  πρώτον  ήμισυ  του  5ου  π.  Χ.  αιώνος  (δηλ. 
περί  το  480  π.  Χ.).  Μεταξύ  τών  δύο  τούτων  νρο- 
νικών  ορίων,  ήτοι  μεταξύ  τοΟ  550  και  480  π.  Χ. 
φρονοΰμεν  δτι  πρέπει  νά  καταταχθώσι  και  τά  ημέ- 
τερα τρία  αγαλμάτια. 

Και  το  μεν  παλαιότερον  οριον  έξηγάγομεν  έκ 
της  εργασίας  μόνης,  το  δε  νιωτερον  καΐ  έκ  τοΟ  τό- 
που της  ευρέσεως-  διότι  γνωστόν  εινε  ήδη  έξ  όσων 
έδημοσιεύθησαν  έν  τοΓς  δύο  προηγουμένοις  τεύνεσι 
της  Εφημερίδος  ταύτης  (1),  δτι  τά  περί  ων  δ  λόγος 
έκ  της  Ακροπόλεως  αγαλμάτια  ευρέθησαν  έπι  τοΟ 
κατωτάτου  στρώματος  της  τεχνικής  έπιχώσεως,  το 
δποϊον  έκαλύπτετο  υπό  μαρμάρινης  λατύπης' έξ  ού" 
προκύπτει  προδηλότατα,  δτι  τά  έργα  ταΰτα  έρρί- 
φθησαν  έκεΐ  μετά  τήν  κατασκευήν  τοΟ  δευτέρου 
Παρθενώνος.  Εινε  λοιπόν,  ει  μή  και  παλαιότερα 
ο\ίγον ,  σύγχρονα  τουλάχιστον  τοΟ  τρώτου  ημί- 
σεως τοΰ  5ου  π.  Χ.  αιώνος. 

Ταύτα  γενικώτερον  μόνον  έκρίναμεν  καλόν  νά 
σημειώσωμεν  περί  της  εποχής  τών  αγαλματίων. 
Δεν  άγνοοΰμεν  όμως, δτι  διάνα  ορισθή  άκριβέστερον 
ή  έπο^ή  αυτών  και  διά  νά  καταταχθώσιν  έν  τη  οι- 
κεία θέσει ,  ήν  πρέπει  νά  λάβωσιν  έν  τη  ιστορική 
της  τέχνης  αναπτύξει,  προαπαιτείται  ακριβής  πα- 
ραβολή πράς  πάντα  τά  σωζόμενα  έργα  τής  αρχαίας 
αττικής  εργασίας,  όπερ  δεν  εινε  ούτε  τοΰ  παρόντος 
χρόνου,  άλλ'  ούτε  προ  πάντων  τοΰ  παρόντος  τόπου 
νά  πράξωμεν"  άλλα  και  αν  έπεχειροΟμεν  τούτο, 
φρονούμεν,  δτι  δεν  ήθέλαμεν  φθάση  εις  ώρισμένον 
και  βέβαιον  συμπέρασμα,  διότι  πολλά  ολίγα  σχε- 
τικώς σώζονται  έργα  τής  αρχαίας  αττικής  τέχνης, 
και  τούτων  τά  μεν  πλείστα  γ.ο~Κοο*ο\  και  άνευ  ώρι• 
σμένης  χρονολογίας,  άπαντα  δε  άγνωστων  τεχνι- 
τών. Πάν  λοιπόν  συμπέρασμα  διά  τήν  διαδο^ικήν 
πρόοδον  και  άνάπτυξιν  τής  αρχαίας  αττικής  τέχνης 
ήθελεν  είσθαι  τουλάχιστον  έπι  τοΟ  παρόντος,  οχι 
μόνον  επισφαλές,  άλλα  και  λίαν  τολμηρόν. 

Υπολείπεται  ήμΓν  ακόμη, πριν  ή  δώσωμεν  πέρας 
εις  το  άρθρον  ημών  τοϋτο,  νά  έξετάσωμεν  διά  βρα- 
χέων  τί    έν    έκαστον   τών    αγαλματίων    παριστά- 

(2)  Τεύχ.  Α'.  σελ.  34  χαΊΒ'.  σελ.  97. 


189 


ΣΤΜΜ1ΚΤΑ 


190 


νει.  Ευθύς  έκ  πρώτης  όψεως  παρατηρεΓ  τις,  δτι 
2/ ο  μεν  ιζρο  οφθαλμών  εικόνας  λατρείας  (Οϋΐΐΐΐδ- 
ΙίϊΙίΙβΓ),  επομένως,  ότι  τά  αγαλμάτια  παριστάνουσι 
θεότητας.  Άλλα  ποίας  θεότητας  ;  Περί  μεν  των 
δύο  αικροτέρων  ,  των  ένθεν  καΐ  ένθεν  τοΟ  υ.άΖ,ο\ος 
πληρέστερου  αγαλματίου  απεικονισμένων ,  ουδέν 
γνωρίζομεν  νά  είπωμεν,  άτε  ούοενός  συμβόλου  ή 
άλλου  τίνος  γνωρίσματος  ύπάργοντος,  έφ'  ού  στη- 
ριζόμενοι νά  έκφράσωμεν  γνώμην'  έν  όέ  τω  μείζονι 
σωοτέρω  άγαλματίω  δυνάμεθα  ίσως  νά  άναγνωρί- 
σωμεν  την  'Λφρο&Ιτψτ,  αν  μάλιστα  το  έν  τη  αρι- 
στερά αυτής  /ειρι  πτηνόν  ήνε,  ώς  ύποθέτομεν,  πε- 
ριστερά. 

Δέν  εΐνε   βεβαίως  ανάγκη  νά  ύπομνήσωμεν  διά 
μακρών   ένταϋθα ,    ότι  ή  θεά  αύτη  έλατρεύετο  έν 


Αθήναις  και  δτι  διά  την  λατρείαν  αυτής  περιφανεΓς 
τεχνΐται  τοΟ  άττικοΟ  εργαστηρίου,  οίοι  ό  Κάλαμις 
6  Φειδίας,  ό  Αλκαμένης  κατεσκεύασαν  εικόνας  πα- 
ριστώσας  την  Οεάν  ένδεδυμένην ,  καθ'  δν  δηλαδή 
τρόπον  παρίστατο  'ή  αρχαϊκή  Αφροδίτη  διά  τήν 
λατρείαν  (1). 

Ή  συνήθεια  αύτη  τοΟ  παριστάν  τήν  εικόνα  τής 
Οεας  ένδεδυμένην  εϊνε  γνωστόν,  δτι  διετηρήθη  έκ 
θρησκευτικού  αισθήματος  και  εις  τους  μετέπειτα 
γ^ρόνους,  δτε  ή  τέχνη  ειχεν  έξέλθη  πλέον  τών  πε- 
ριωρισμένων  αυτής  Όρίω^'  ούτω  π.  χ.  οί  Κώοι  έ- 
προτίμησαν  τήν  ένδεδυμένην  Άφροδίτην  τοΟ  Πρα- 
ξιτέλους τής  γυμνής  αύτοΟ  Κνιδίας  (2). 

Κ.  Δ.  Μυλωνάς 


ΣΥΜΜΙΚΤΑ. 


ΑΡΧΑΙΟΣ    ΜΟΛΪΒΔΙΝΟΣ    ΕΝΕΠΙΓΡΑΦΟΣ    ΑΑΤΗΡ 


'Αλ'νλ)όμενος  νίκησεν  ί  Επαινετός  οΰνεκα  τοθδε: 


Μϊ$ψ@ία& 


Γ>ΜΚ£ί?< 


(1)  "Οτι  ίνδι&μίνα.  κρίπιι  νά  ίννοτ,ίώοιν  ««  ε'χονες  τής  'Αφρο*ττ;{,  α!  6χό  τοϋ  Κάλαθος,  φεΐ8ίου  χ«Ί  Άλχαμενους  πορθεί*»  πρβλ.  ΟβΓηαπΙ 
01,.•.  νβηπ»ίίΙο1β  ίηΟβ.^πιπ.ρΙίρη  Ακ?(ΙρπιΪ8(*ρη  ΑΜιβικΗυηββη  ο.  Κΐβΐηοη  ΒοΗπΟβη,  Βαη()  Ι  ρ.  259  %  ΜίΙΙΐη,  ΟαΙβπβ  π^Ιηο- 
\(ψ.  ΧΙΛΊΙΙ,  176.  Π««σ.  III  1δ,  11. 
(2)  Ηίιι.  Ν.  Η.  XXXIV,  4.5.  ΙΙρ€λ   χα'ι  Βπιηη  Κ.  Ο.  Ι  σ.  340. 

14 

ΚΨΙΙΜΕΡΙΣ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1803. 


191 


ΣΤΜΜΙΚΤΑ 


192 


Άναγινώσκεται  δ  ανωτέρω  έξάμετρος  βουστρο- 
φηδόν  εις  τρεΓς  στίχους  γεγραμμένος  έπί  μολύβδι- 
νου πράγματος  εν  ταΓς  άνασκαφαΓς  Ελευσΐνος  κατά 
.μήνα  Αϋγουστον  τοΟ  παρόντος  έτους  ευρεθέντος  (1) 
και  εν  τω  παρατεθειμένω  ξυλογραφήματι  εις  τά  φυ- 
-σικόν  του  μέγεθος  απεικονιζόμενου  (2). 

Μετά  τήν  όρθήν  άνάγνωσιν  τοΟ  χρίτου  γράμματος 
τοΰ  -πρώτοι  στίχου  και  κατ'  άκολουΟίαν  της  όλης 
πρώτης  λέξεως  γενομένην  το  πρώτον  ύπό  τοΟ  καθη- 
γητοΰ  κ.  Σ.  Κουμανούδη  (3)  αποδεικνύεται  δτι  το 
εύρημα  μας  ουδέν  άλλο  είναι  ή  άλτη  ρ.  Νά  ήναι 
αρά  γε  των  αρχαίων  εκείνων  αλτήρων,  ων  μνημο- 
νεύει, άλλα  δεν  περιγράφει  δ  Παυσανίας  (Βιβλ.  5, 
27,  8);  Ή  τελευταία  συλλαβή  Ά  αν  σημαίνη 
μάλλον  Άλώοις  και  όχι  αλτ^ρος,  ώς  φίλος  μου  ά- 
νήρ  ^ρονίΐ  και  έγώ  κλίνω  νά  παραδεχθώ  ,  μας  δι- 
δάσκει οτι  εν  τη  ΊορΐΎ\  ταύτη  και  γυμνικοί  αγώνες 
έτελοΰντο.  Μεταξύ  τοΰ"  10ου  και  11ου  γράμματος 
υπάρχει  οπή  φέρουσα  ακόμη  τά  λείψανα  σιδηροΟ 
ήλου  ή  γ,ρίχου  δι'  ών  πιΟανώτατα  άνήρτησεν  ώς 
ανάθημα  μετά  τήν  νίκην  και  προς  διαιώνισιν  αυτής 
τον  άλτη  ρ  ά  του  δ  Επαινετός.  Ή  στίξις  έν  αύτώ 
ώς  βλέπει  δ  αναγνώστης  γίνεται  διά  τριών  μικρών 
γραμμών  μάλλον  ή  στιγμών. 

Έν  Έλευσϊνι  τ»)  20  Όχτωδρίου  1883 

Δ.  Φίλιος. 


ΕΣΦΑλΜΕΝΗΣ  ΕΚΔΟΧΗΣ  ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΙΣ. 

'Εν  τοΓς  έκδοΟεΓσι  πρακτικοϊς  τής  έν  Αθήναις 
Αρχαιολογικής  Εταιρίας  του  παρελθόντος  έτους, 
ένθα  έδημοσιεύθη  και  εκθεσίς  μου  έν  σελίδι  71  γί- 
νεται λόγος  περί  τών  έμπροσθεν  του  παρά  τάς  θεσ- 
πιάς  \ίον~:ος  άνακαλυ:ρθεισών  ενεπίγραφων  στηλών. 
Ό  σύμβουλος  τής   Αρ/αιολογ.    Εταιρίας  κ.  Στέ- 

(1)  ΕΟρίΟη  ε'ις  τά  στρώματα  εκείνα  τών  ,χωμάτων  ένθα  και  πλεΐσθ' 
οσα  θραύσματα  αγγείων  τη;  αρχαϊκής  τε'/νης. 

(2)  Τό  μέγιστον  πάχος  του  είναι  0,035  το  δέ  ελάχιστον  (κατά  τά 
μέσον)  0,025  Γ.  Μ.  Τό  βάρος  του  2,199  Γαλ.  γραμμάρια. 

(3)  Ένεχα  γραμμών  τινών  μή  δηλωΟεισών  έν  τώ  ξυλ  ογραφήματι 
χατά  τό  τρίτον  γράμμα  έγώ  άνεγίνοισκον  κατ'  αρχάς  αυτό  ώς  Ρ  ή  Δ 
χα'ι  δέν  ήδυνάμην  νά  εϋρω  ικανοποιούν  με  νο'ημα.  Νυν  καΟαρισθε'ντος 
τοϋ  άλ  τ  ή  ρ  ο  ς  ώς  έκ  τοΰ  ϊν  τοις  γράμμασι  ρύπου  διακρίνεται  χα'ι  τοϋτο 
καΟαρώτατα  οτι  είναι  Λ. 


φανός  Δραγούμης  παρετήρησεν,  δτι  έν  τη  δευτέρα: 
στήλη  (πίνας"  Α'β)  τά  κατά  δεξιά  τω  θεωμένω,  μετά 
τά  κύρια  ονόματα  άπό  τοΟ  στίχου  3  μέχρι  τοϋ"  12 
υπάρχοντα  αρχικά  γράμματα  Α,  Κ,  Ι.  Μ ,  Ρ,  Ο,  καΐ 
αί  συλλαβαί  ΡνΌΙ,  και  ΟΙΛ//Λ,  δεν  έ'χουσιν  ορθώς, 
ώς  έξελήφΟησαν  ύπ'  έμοΰ.  Μετά  το  Τ|£ΙΛΛΕΛΈ£ 
έπεται  τό  ΠΝ/ΟΙ,  τά  δέ  άνω  του"  Ι  γράμματα  Θ,  Η 
Ι,  Κ,  Α,  τά  κιονηδόν  κείμενα,  εκ  τών  κάτω  άναγι- 
νωσκόμενα  μετά  τοΰ  Ρ\/ΘΙ  άποτελοΰσι  τό  ΡΝ/ΘΙΘ- 
ΛΊΚΑ.  "Ομοίως  και  μετά  τό  ΡΘΙΛ//^ΙΚΘ£  έπεται 
τό  ΘΙΛ//Λ,  τά  δέ  Οπό  τό  Μ  γράμματα  Ρ,  Ο,  (το 
ύπο  τό  Ρ  Ι,  και  τά  ύπό  το  Θ  Ν ,  Ι,  Κ,  Α  γράμματα 
δέν  παρετηρήΟησαν  έν  τη  πρώτη  αναγνώσει  καΐ 
ένεκα  τής  κατ'  έπιπολήν  έγχαραγής  τών  γραμμά- 
των και  ένεκα  τής  κατ'  έκεΓνο  τό  ΐίίρος  θραύσεως 
τοΰ  λίθου )  έκ  τών  κάτω  άναγινωσκόμενα  μετά  τοΟ 
ΟΙΛ//Λ  άποτελοΰσι  τό  Θ ΙΛ//ΛΡ ΙΟΝΙΚΑ.  Ή  παρα- 
τήοησις  αύτη  τοΰ  κ.  Δραγούμη  είναι  ορθότατη.  Το 
δέ  Πυθιονίκα  και  Ολυμπιονίκα  κείνται  αίολικώς 
αντί  τοΰ  Πυθιονίκης  και  'Ολυμπιονίκης  κατά  τά, 
γνωστά  κυανοχαΓτα,  ίππότα,  αιχμητά  κλπ.  άντι 
τοΰ  κυανοχαίτης,  ιππότης,  αίχμητής. 


10 


Α    Κ 

Ι 

* 

τ 

Ι 

Θ 

Η 

Ρ   Ο 

V 

V 

Κ 

ί- 

Ε 

Ε 

* 

Ρ    Ε 

Ι 

ι» 

Α 

[> 

Ι 

Θ 

Μ 

Α 

Η 

Θ 

Θ 

€ 

Α 

Ρ   Θ 

V 

V 

Τ 

Ι 

Μ 

Ι 

V 

Α 

£ 

Κ 

*    Τ 

ι 

Θ 

Μ 

Ρ 

Α 

* 

Ι 

Ρ   V 

Θ 

Θ 

V 

Θ 

Ι> 

Θ 

* 

Ν 

Ρ•   Α 

Μ 

Α 

V 

Ι 

Θ 

* 

Θ 

Τ    Ι 

* 

Ι 

Μ 

Ε 

Η 

Ε 

* 

Ρ 

V 

Θ    Ι 

Ρ   Θ 

V- 

V 

Μ 

Ι 

Κ 

Θ 

* 

Θ 

Ι- 

V   Μ 

0    Α 

Μ 

Θ 

Φ 

Ι 

ι- 

Θ 

* 

Ρ 

Ρ   Α 

Ι* 

Α 

Ι 

Β 

Α 

Τ 

Α 

* 

Ι 
Ο 

Ι 

Κ 
Α 

Άριστίων 
Πολυ/.λέγ;ς 
Πειραδίων 
Μέλ]ανθος 
5      Πολύτιμα; 


193 


ΣΤΜΜΙΚΤΑ 


194 


10 


Στιώνδας 

Πυθόδωρος 

Δχμάλιος 

Τισιμένης  πυθιονίκα 

Πολύνικος  ολύμπιον  ίκχ 

Δαμόφιλος 

Παραιβάτα; 


Π.  ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ 


ΗΜΑΡΤΗΜΕΝΗΣ  ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ  ΔΙΟΡΘΩΣΙΣ. 

Ό  παλαιός  ημών  φίλος  και  συμφοιτητής,  δ  νΟν 
χ«θηγητής  της  Αρχαιολογίας  έν  τω  εν  "Αλλη  πα- 
νεπιστημίω  κ.  Ηβ}'άβΠ)3ηη  έδημοσίευσεν  νεωστί 
έν  ΜίΐΐΙΐ  (1.  ΑγοΗ.  Ιιΐδΐίΐ.  1883  (τεύχ.  3,  σελ. 
286)  άλλοίαν  έξήγησιν  της  ημετέρας  τοΟ  έν.  τω 
πρώτω  τεύχει  της  Εφημερίδος  ταύτης  (σελ.  53, 
πίν.  3  εκδοθέντος  ΰφ*  ημών  τεμαχίου  αρχαϊκού"  αγ- 
γείου. 'Ε-ειδή  ή  έξήγησις  αυτή  τοϋ  κ.  Πβγ(1βΐηαηη 
είνε  ορθότατη, μη  επιδεχόμενη  μηδέ  τήν  έλαχίστην 
άμφιοολίαν,  καθήκον  ημών  άπαραίτητον  ΟεωροΟ- 
αεν,  άφοΰ  πρώτον  έκφράσωμεν  αύτώ,συντελέσαντι 
εις  την  εύρεσιν  της  αληθείας,  τάς  ειλικρινείς  ευχα- 
ριστίας μας,  να  έκΟέσωμεν  έπειτα  έν  περιλήψει  χά- 
ριν μάλιστα  εκείνων  έκ  τών  ημετέρων ,  οίτινες 
«γνοοϋσι  τήν  Γερμανικήν  τήν  ύπ"  αύτοΟ  δοΟεΓσαν 
έρμηνείαν. 

'ϋς  ενθυμούνται  οί  ημέτεροι  άναγνώσται  ήμεϊς 
είκάσαντες,  δτι  ή  παράστασις  εκείνη  άνε^έρετο  πι- 
θανώς εις  τήν  υπό  τοΟ  Απόλλωνος  διαπρα- 
χθείσα-; άρπαγήν  τής  Μαρπήσσης,  έξηγή- 
σααεν  τήν  μεν  έν  μέσω  έν  ποδήρει  χιτώνι  ίσταμε- 
νην  γυναίκα  Μάρπησσαν,  τον  δε  όπισθεν  έχο- 
μενον  τ?,ς  χειρός  αυτής  Απόλλωνα,  τον  δε  προ 
αΰτξς  έν  ζωηρά  κινήσει  βραχυχίτωνα  πολεμιστήν, 
τον  το  τόξον  έντεταμένον  έχοντα,  Ι  δα  ν.  Εκτός  τών 
Τριών  τούτων  κυρίων  μορτών  τής  παραστάσεως 
αφορμή ν  λαβόντες  έκ  του"  Βευτίρου  τόξου  και  έκ  τοΟ 
λειψάνου  τής. δευτέρας  φαρέτρας  παρεδέχΟημεν  καΐ 
άλλον  παρά  τον  'Ίδαν  ίστάμενον πολεμιστήν, πιθα- 
νώς τον  άδελφόν  αύτοΟ  Αυγκέα"  προσέτι  δε  δρμη- 
Οέντες   έκ  τής  διασωΟείσης  λευκής  χειρός  παρεδέ- 


χΟημεν και  άλλην  μορφήν  γυναικείαν,  ην  έξελάβο- 
μεν  ώς  τήν  *Ι  ρ  ι  ν"  διεκρίναμεν  λοιπόν  πρό  τής 
ιστάμενης  γυναικός,  τής  καΟ'  ήμας  Μαρπήσσης 
τρεΓς  μοργάς,  ενώ  ό  κ.  Ηβ^(1βΠΐαηη  διακρίνει  όρ- 
%τιρον  δύο  μόνον  μορφάς,  τών  δποίων  ή  μέν  μία, ή 
ύφ'  ημών  ώς  Ίδας  έκληφΟεΓσα,  είνε  κατ'  αυτόν  ο 
'Απόλλων,  ή  δε  άλλη, ή  ύφ'ήμών  ώς'Ιριςθεω- 
ρηΟεϊσα,  είνε  κατ'  αυτόν  ή  "Αρτεμις,  εις  ην  άνή- 
κουσι  τό  τε  λείψανον  τής  δευτέρας  φαρέτρας  και  το 
δεύτερον  τόξον. 

Κατά  ταΟτα  λοιπόν  ή  μέν  ϋφ'  ημών  ώς  Μάο- 
πησσα  έξηγηθεϊσα  είνε  ή  Αητώ,  δ  δέ  ύφ'  ημών 
ώς  Απόλλων  εκληφθείς  είνε  ό  Τ  ι  τ  υ  ό  ς,  δν  το- 
ξεύουσι  τά  τής  ΑητοΟς  τέκνα,  Απόλλων,  δ 
καθ  ήμας  "Ι δα  ς  καί'Άρτεμις,ή  καΟ'  ήμάς*Ιρις. 
Διότι  δ  Τιτυός  είλκυσε  τήν  μητέρα  αυτών  Αητώ 
τήν  του"  Διός  κυδρήν  παράκοηιν,  έρχομένην  εις 
Πυθώ  διάτοΟ  καλλιχόρου  Πάνοπλος  (Όμ.  όδυσ.λ. 
581.  πρβλ.  και  Παυσ.  βιλ.  Γ',  18,  9).'  Τό  ορθόν 
τής  ερμηνείας  του"  κ.  Ηθγΐ]6Πΐαηη  έπικυροΟται  και 
έξ  άρχαϊκοΟ  έκ  Καιρέας  αγγείου  τό  δποΓον  έχει  πα- 
ρομοίαν  πράς  τήν  του"  ύφ'  ημών  εκδοθέντος  παρά- 
στασιν  (βλέπε  Μοη.  (Ιβΐ  ΙηδΙ.  1856,  πιν.  Χ),  παρά 
ταΐς  μορφαΓς  μάλιστα  τοΟ  οποίοι  προς  άρσιν  πάσης 
αμφιβολίας  ΰπάρχουσι  γεγραμμένα  και  τά  ονόματα, 
ΑΡΤΕΜΙΟ  ΑΓΟΙ-ΟΝ  ΛΕ  (τώ)  ΤΙΤνΟ*. 

Κ.  Δ.  ΜΥΛΩΝΑΣ. 


ΠΡΟΣΘΗΚΗ 

ΕΙΣ  ΤΗΝ  ΕΞ  ΕΛΕΤΣΙΝΟΣ  ΕΠΙΓΡΑΦΗΝ 

Σελ.  109  έξ. 
Μετά  τήν  τύπωσιν  νομίζω  ό'τι  άνέγνωσα  τον  στί- 
χον  Α  9  ώδε  :  λίθους  αύτώι  παρ[εχ]ο[μέν]ωι  κτλ. 
Επίσης  νομίζω,  δτι  δ  στ.  Α  44  συμπληροΟται 
ούτω  :  εϊς  τό  τείχος  κατά  ύ[ποδοχήν  πη]λ[ό]ς.Έϊτί 
τη  ευκαιρία  ταύτη  προσθέτω,  δτι  λάθη  τινά  υπάρ- 
χοντα έπι  τοΰ  λίθου  δεν  έσημειώθησαν  έν  τη  μετα- 
γραφή" τό  πανομοιότυπον  δμως  είναι  ακριβές.  Πα- 
ροράματα  τοΟ  έκδοτου  είναι  :  Α  2  :  ταμίαιν  τοϊν 
θείοϊ'ν.  Β  23  :  ναθλοΣ.-37.  ΠΕραιώς.-38  :  θυ- 
ροκινκλίσιν  (ούχι  θυροκλινκλίσιν).  Χ.  Τ. 


195 


ΪΓΜΜΙΚΤΛ 


19ί> 


ΕΙΔΗΣΕΙΣ  ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑΙ- 

Αί  άνασκαφαί    τής  Εταιρίας    ημών,    αϊτέ  έν  Έπι- 
δαύρω καί  αί  έν   Έλευσϊνι,  έχώρησαν  καί  κατά  το  έτος 
τοϋτο  όμαλώς  και  τακτικώς  προήγαγον  δε  εις  φως  ουχί 
ανάξια  λόγου  ευρήματα   περί   των  οποίων  θά  δημοσιευ- 
Οώσιν    ύπό    των    αρμοδίων    τα    δέοντα  έν  τοις  μετ'  ού 
ιτολΰ  έκδοθησομένοις  Πρακτικοί;. —  Έν   Έπιδαύρω  άνε- 
καλύφθησαν  22  περίπου    τεμάχια  επιγραφών,  τα  όποια 
•προσαρυιοσθέντα   απετέλεσαν   δύο    τών  στηλών  εκείνων, 
τών  μνημονευομένων  υπό  τοϋ  Παυσανίου  (βιβλ.  2,  27, 
3),  έν  αίς  ήσαν  άναγεγραμμένα  τα  ονόματα  τών  ϊαθέν- 
των   ΰπό    τοϋ   Ασκληπιού,    το    νόσημα  ο  έκαστος  ενό- 
οησε,  και  ό  τρόπος  της  θεραπείας.  Αμφότεραι  είνε  σχε- 
δόν πλήρεις  και  έκδοθήσονται  οσονούπω  έν  τω  προσεχεϊ 
τεύχει  της   Εφημερίδος   ταύτης   ύπό   τοϋ    διευθύνοντος 
τάς  έν   Έπιδαύρω    άνασκαφάς  κ.  Π.  Καββαδία.  —  Το 
πάρα  τον  ναόν  τοϋ   Άσκληπιοΰ  άναφανεν  άρχαϊον  οικο- 
δό'Λ.ηι/.α    απεκαλύφθη    και    κατά    τάς    τεσσάρας    αΰτοϋ 
πλευράς.  Έχει  δε  τοϋτο  μήκος  μεν  75,  πλάτος  δε  9,75 
Γ.  Μ.  και  χωρίζεται   ακριβώς   εις  το  μέσον  διά  τοίχου 
διηκοντος  κατά  τό  πλάτος  αύτοϋ    και  διαιροΰντος  αυτό 
ίίς   δύο   'ίσας    πτέρυγας,  ών  έκατέρα  είχεν    έν   τω  μέσω 
κίονας  διηκοντας   κατά    μήκος    τοϋ    οικοδομήματος,  ώς 
δεικνύουσιν  αί  περισωθεΐσαι   αυτών     βάσεις.  —  Έν    Ε- 
λευσϊνι άνεκαλύφθη  κατά   την    βορείαν  τοϋ  ναοϋ  πλευ- 
ράν  έτερα  πύλη,  αντικρύ  δηλαδή  της  κατά  την  μεσημ- 
βρινών πλευράν   ύπαρχούσης  τοιαύτης,  καί  έν  τω  περυ- 
σινω    τών  Πρακτικών  διαγράμματι  διά  τοϋ  γράμματος 
Ω  σημειούμενης"  ευρέθησαν    δέ    έκτος    τών    επιγραφών, 
ών  αί  κυριώτεραι  δημοσιεύονται   έν  τω  παρόντι  τεύχει, 
μέγας    αριθμός    ειδωλίων,    πολλά    θραύσματα    αγγείων 
της  αρχαϊκής  τέχνης,  ών  τίνα  ενεπίγραφα,  φύλλα  τίνα 
χρυσοϋ,  νομίσματα  ευάριθμα  καί  γλυπτά,  έν  οίς  διακρί- 
νονται  μάλιστα  δύο  ένδεδυμένοι  γυναικείοι   κορμοί   της 
αρχαϊκής  εργασίας,  επιμελέστατα  έξειργασμένοι,  σώζον- 
τες καί  ίχνη  χρωμάτων. —  Έκ  της  άποπειρατηρίου  ανα- 
σκαφής, ην  ό  επιφανής  άγγλος    αρχιτέκτων  κ.  ΡβΠΓΟ- 
δβ  έπεχείρησεν  έν  τω  έν  Άθά,ναις  Όλυμπιείω  έβεβαιώθη, 
ότι  τρεις  στοίχοι  κιόνων  ύπήρχον  προ  της  δυτικής  προσό- 
ψεως τοϋ  ναοϋ,  άπεκαλύφθησαν  τά  θεμέλια  τοϋ  βορείου 


τοίχου  τοϋ  σηκοΰ  καίτά  τοΰχωρίζοντος  τόν  πρόναον  άπό> 
τοϋ  ση«οϋ,καί  ευρέθη  έν  τω  μέσω  τοϋ  ναού  καί  εις  βά- 
θος μικρόν  άπό  τοϋ  αρχαίου  εδάφους  αΰτοϋ  τείχος  περί 
τά  τρία  μέτρα  πλατύ    καί    διηκον    σχεδόν  καθ '  όλον  τό 
μήκος  τοϋ  σηκού,  όπερ  φαίνεται,    ότι    δεν    έ'χει    σχέσιν 
προς    τόν    ναόν.  Ευρέθησαν  προσέτι  ασήμαντα  τεμάχια 
αγγείων,  σπονδύλων   τινών,  καί  τετραγώνων  μαρμάρων 
έκ  τών  τοίχων  τοϋ  σηκοϋ,  καί  νομίσματα  ση  μόν  τι  χαλ- 
κοϋν    άριστης   διατηρήσεως  τοϋ    Καρακάλλα,  κοπέν    έν 
Σμύρνη  έπί  τοϋ  στρατηγού  Χαρίδημου  όπερ  έχει  διάμε- 
τρον  0,044,  φέρει  δέάφ'ένός  μέν  τήνπροτομήν  τοϋ  Κα- 
ρακάλλα  μετ'  επιγραφής  Α.  Κ  Μ.  ΑΥΡ.  ΑΝΤΩΝΕΙ- 
ΝΟΟ,  άφ '  ετέρου  δέ  τάς  προσόψεις  τριών  ναϊδίων  ρυθ- 
μού Κορινθιακού,  έν  έκάστω    τών    όποιων    φαίνεται   το 
άγαλμα    θεότητος•    πέριξ    άναγινώσκεται    ή  επιγραφή" 
ΟΜΥΡΝΑΙΩΝΠΡΩΤΩΝΑΟΙΑΟΠ  .  Ν6ΩΚΟΡΩΝΤΩ 
Ν06ΒΑ .  6ΠΙ0ΤΡΑ .  ΑΥΡΧΑΡΙΔΗΜΟΥ  .  —  Ευρέ- 
θη έν  ιδιωτική    οικία    κατά   την    συνοικίαν  Β.Ιασσαρονς 
κεφαλή    μαρμάρινος  κοσμητοϋ  στεφανηφοροϋντος  καλής 
εργασίας    τών     'Ρωμαϊκών  χρόνων. —  Ό  Εταίρος  τής 
ένταΰθα  Γαλλικής  Σχολής  κ.  Ρηπδ    επεχείρησε    την  7 
Νοεμβρίου  άδεια  τής  Κυβερνήσεως  άνασκαφήν  έν  τω  παρά 
την  Έλάτειαν  ίερώ  τής  Κραναίας  Αθηνάς,  την   οποίαν 
διέκοψε  την  14τοΰ  ίδιου  μηνός  ένεκα  τοϋ  χειμώνος. Κατά 
τάς  πληροφορίας  ημών  έκ  τών  μικρών  δοκιμών,  αϊτινες 
έγένοντο  έν  τω  ίερω,  άνεφάνησαν  έγγϋς  σχεδόν  τής  αρ- 
κτικής πλευράς  τοϋ  τείχους  τοϋ  περιβάλλοντος  αυτό,  οι 
προς  τό  κρηπίδωμα  οκτώ  πώρινοι  σπόνδυλοι  κιόνων  δω- 
ρικού ρυθμοΰ. κείμενοι  κατά  χώραν  καί  έν  γραμμή.  Συν 
τούτοις  δέ  ευρέθησαν    αρχιτεκτονικά  τίνα  μέλη,  έκ  πώ- 
ρου   λίθου  ,    έκ  μαρμάρου,     καί  έξ  όπτής  γής,    ών  τίνα. 
σώζουσι    καί    ίχνη    χρωμάτων,    προσέτι  δέ   γλυπτά    έκ. 
μαρμάρου.  — Συνετελέσθη   καί   ή  κατάταξις    καί  διευ- 
θέτησις   τής   τετάρτης   αιθούσης   τών  έν  τω  Μετσοβείω• 
Πολυτεχνείω  συλλογών    τής  Άρχαιολ.   Εταιρίας,  έν  ή, 
έτοποθετήθησαν  τά  πήλινα    ειδώλια,  τά  χάλκινα  έ'ργα,. 
τά  σταθμία  καί  προσωρινώς  τά  έξ   Επιδαύρου  γλυπτά. 
Έν  τοις  χαλκίνοις  διακρίνεται   μάλιστα   ευμεγέθης  τρί- 
πους  έξ   Αττικής  επιμελέστατης  αρχαϊκής  εργασίας  καί 
εξαίρετου    διατηρήσεως,  περιελθών   προ   μικρού  έζ  αγο- 
ράς εις  την  κτήσιν  τής  Εταιρίας.  Κ.  Δ.  Μ. 


(  Εξεδόθη  τή  28  Δεκεμβρίου  1883). 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ 

ΕΚ    ΤΩΝ    ΕΝ    ΕΠΙΔΑΥΡΙΑ    ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ. 

(Συνέχεια,  Τεϋχος  Α'.  σελ.  26,  Β'.  σελ.  86  καΐ  Γ'.  148). 


Παρά  τον  ναον  το0  '  Ασκληπιού"  εις  άπόστασιν 
επτά  περίπου  μέτρων  από  της  βόρειας  αύτοΟ  πλευ- 
ράς απεκαλύφθη  μέγα  επίμηκες  οικοδόμημα  έχον 
προς  το  μίρος  του"  ναοϋ"  ίωνικήν  στοάν.  Έν  τω  οι- 
κοδομή μάτι  δε  τούτω  κατά  την  νοτιοανατολικήν 
αύτοΟ  γωνίαν  απεκαλύφθη  άρχαΐον  έλληνικόν  φρέ- 
αρ,  έφ  ού  ήτο  έκτισμένη  μεταγενέστερα,  μεσαιω- 
νική, οικία.  Τους  τοίγους  της  οικίας  ταύτης  κατα- 
στρέψας  ιύρον  έντετειχ_ισμένα  πλέον  των  είκοσι 
ενεπίγραφων  τεμα/ίων  πλακών,  άτινα  προσαρμο- 
σΟέντα  απετέλεσαν  εννέα  μεν  (ων  πέντε  μεγάλα 
και  τέσσαρα  μικρά  τήν  όπισθεν  έπιγραφήν,  τά  λοι- 
πά δέ  έτέραν  (1).  Είνε  καταφανές  δ, τι  αϊ  έπιγραφαί 
αύται  είνε  των  εξ  εκείνων  έν  τω  ίερώ  περίφημων 
στηλών,  περί  ων  ό  Παυσανίας  λέγει  τάδε  (2,  27, 
3) :  «στήλαι  οέ  είστήκεσαν  εντός  τοΟ  περιβόλου, 
»το  μεν  άρχαΐον  και  πλέονες  έπ'  έμοΰ  δέ  εξ  λοι- 
» παί"  ταύταις  εγγεγραμμένα  και  άπορων  και  γυ- 
»  ναικών  εστίν  ονόματα  άκεσΟέντων  Οπό  τοΟ'Ασκλη- 
»πιοΰ,  προσέτι  δέ  και  νόσημα,  δ, τι  έκαστος  ένόση- 
»σε  και  όπως  ΐάΟη'  γέγραπται  οέ  φωνή  τη  Δωρί- 
»  δι.»  Και  ο  Στράβων  δέ  λέγει  περί  αυτών  τά  έξης 
(Βιβ.  ή,  σελ.  373θ):  «Αυτή  (ή  Επίδαυρος)  ούκ 
ι  άσημος  ή  πόλις  και  μάλιστα  διά  τήν  έπιφάνειαν 
»  του  Ασκληπιού  Οεραπεύειν  νόσους  παντοδαπάς  πε- 
ι» πιστευμένου,  και  τό  ιερόν  πλήρες  έχοντος  άεί  τών 
»τε  καμνόντων  και  τών  άνακειμένων  πινάκων, 
•  έν  οίς  άναγεγραμμέναι  τυγχάνουσιν  αί  θεραπεΓαι, 
»  καΟάπερ  έν  Κω  τε  και  Τρίκκη.  » 

Αί  διαστάσεις  της  προκειμένης  επιγραφής  έχου- 
σιν  ούτως:  ύψ.  1.75,  πλ.  0.75,  πχ.  0.17.  Μήκος 

(1)  Τήν  οευτέραν  ταύτην  έπιγραφήν  οέν  δημοσιεύω  νΰν  καθότι  έλλεί 
πουσιν    αύτη   εισέτι    ίχανά   τεμάχια,    περιμένων   μήπως    ευρεΟωσι   και 
ταύτα.   Έλπίζο;    οέ  ότι  /.α'ι  αλλαι   τών  στηλών  τούτων    θά    εόρεΟώσι 
χαΟ&'τι  δ  πέριξ  /ώρο;  εισέτι  οέν  άνεσκάφη  όλοσ/ερώς. 

ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1883. 


γραμμάτων  0.006.  Άπόστασις  αυτών  άπ'  άλλη 
λων  0.008  και  άπόστασις  τών  στίχων  0.006. 
ΔιατηροΟνται  δέ  τά  γράμμματα  έν  καλλίστη  κατα- 
στασει  και  είνε  κεχαραγμένα  στοιχηδόν,  δπερ  ευ- 
χερή καθίστησι  τήν  συμπλήρωσιν  τών  έν  τή  επι- 
γραφή κενών"  οί  στίχοι  δμως  δέν  είνε  πάντες  ισο- 
μήκεις, άλλ'  οί  μέν  έ'χουσι  50  γράμματα,  οί  δέ  49, 
οί  δέ  48,  τινές  δέ  πάνυ  ολίγοι  και  51.  Αύτη  δέ  ή 
στοιχηδόν  διάταξις  τών  γραμμάτων  βαίνει  κανονι- 
κώς μέχρι  τοΟ  στίχου  115.  ΈντεΟθεν  εξακολουθεί 
μέν  ή  στοιχηδόν  διάταξις,  άλλ'  οί  στίχοι  συμπυ- 
κνοΟνται  και  σύγκεινται  έκ  52  και  51  γραμμάτων" 
μόνον  έντρισί  στίχοις  (28,  60,  115),  γίνεται  πα- 
ράβασις  τής  στοιχηδόν  διατάξεως  ώς  προς  τά  γράμ- 
ματα Ι,  Ι  και  Α,  άτινα  Ό  χαράκτης  παραλείψας 
κατά  λάθος  ήναγκάσΟη  νά  πρόσθεση  ύστιρο^'  άπό 
δέ  τοΟ  στίχου  120  προς  οϊκονομίαν  χώρου  σμικρί- 
νονται  τά  γράμματα,  και  δέν  διατηρείται  παντα- 
χού^ ή  στοιχηδόν  κατάταξις.  2?% 

Ό  λίθος  είνε  ύπόφαιος  τιτανόλιθος,  ό  καλούμε- 
νος λιθογραφικός  λίθος,  δστις  λεπτότατα  έχων  τά 
μόρια  δέν  προστρίβεται  ευκόλως  και  διά  τοΟτο,  εΐπερ 
τις  καί  άλλος,  εινε  κατάλληλος  προς  χάραξιν  επι- 
γραφής και  καλήν  αυτής  διατήρησιν.  Φαίνεται  δ' 
δτι  σκοπίμως  έγένετο  τοιαύτη  εκλογή  λίθου  προς 
δσον  ενεστι  καλλίστην  διατήρησιν  τής  επιγραφής, 
διότι  έκ  τών  100  -περίπου  εύρεθεισών  μέχρι  'ζοϋζι 
επιγραφών  έν  ταΓς  άνασκαφαϊς  μόνον  αί  έπιγραφαί 
αύται,  έν  αίς  εινε  καταγεγραμμένα  τά  ίάματα  τοΰ 
'  Ασκληπιού",  εινε  κεχαραγμέναι  έν  τοιούτωλίθω.  Ή 
επιφάνεια  τής  πλακός  είνε  εις  άκρον  λεία,  τά  όπι- 
σθεν δμως  μέρος  είνε  δλως  άκατέργαστον,  δπερ  δή- 
λοι" δτι  ή  επιγραφή  αυτή  άνέκειτο  έμπροσθεν  τοί- 
χου τινός. 

Τό    κείμενον   τής   59    επιγραφής   έχει    ούτως : 

15 


199 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 


200 


Θ 


Ο 


ίο 


15 


20 


25 


30 


35 


40 


*             • 

Μ 

Α 

Τ 

Α 

Τ 

0 

Ι     Υ     Α     Ρ     Ο 

Αι 

Λ 

Ω 

Ν 

Ο 

Σ 

Κ 

Α 

ι 

Τ 

Ο 

Υ 

.     . 

Ε 

Ω 

η 

Ε 

Ν 

Θ 

Ε 

Τ 

Η 

Ε 

Κ 

Υ 

Η 

Σ 

Ε 

Α 

Υ 

Τ 

Α 

Ρ 

Ε 

Ν 

.     .     ( 

0 

Ν 

ι 

Κ 

Ε 

Τ 

Ι 

Σ 

Α 

Φ 

Ι 

Κ 

Ε 

Τ 

Ο 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Ν 

Ε 

Κ 

Α 

.     . 

Ξ 

Ξ 

Η 

Λ 

Θ 

Ε 

Ε 

— 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Κ 

Τ 

Ο 

Υ 

Ι 

Α 

.     Υ 

Σ 

Γ 

Ξ 

Ν 

Ο 

Μ 

Ε 

Ν 

Ο 

Σ 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Σ 

Α 

Ρ 

ο 

Τ 

Α 

Σ 

Κ 

Ρ 

Ε 

Ρ 

Ι 

-Ι 

Ρ 

Ρ 

Ε 

Τ 

Υ 

Χ 

Ο 

Υ 

Σ 

Α 

Δ 

Ε 

Τ 

Ο 

Υ 

Τ 

Ω 

Ν 

Ε 

Ρ 

.       .      • 

«Γ 

Π 

Ι 

Ν 

Α 

Κ 

Ο 

Σ 

Θ 

Α 

Υ 

Μ 

Α 

Σ 

Τ 

Ε 

Ο 

Ν 

Α 

Λ 

Λ 

Α 

Τ 

Ι 

Κ     Λ 

Ε 

Ω 

Β 

Α 

Ρ 

Ο 

Σ 

Ε 

Σ 

Τ 

Ε 

Ε 

Γ 

κ 

Α 

Τ 

Ε 

Κ 

Ο 

ι 

Ρ 

Α 

Ι 

Θ 

Μ 

Ο 

Ν 

Ι 

Κ 

Α 

Ρ 

Ε 

Λ 

Λ 

Α 

Ν 

Ι 

Σ 

Α 

Φ 

Ι 

κ 

. 

Μ     | 

* 

Θ 

Ε 

Ι 

Σ 

Α 

Δ 

Ε 

Ο 

Υ 

Ι 

Ν 

Ε 

Ι 

Δ 

Ε 

Ε 

Δ 

Ο 

Κ 

Ε 

. 

Τ    Ο 

Ν 

Δ 

Α 

Σ 

Κ 

Λ 

Α 

Ρ 

Ι 

Ο 

Ν 

Φ 

Α 

Μ 

Ε 

Ν 

Ε 

Γ 

κ 

Υ 

Α      . 

. 

Ο 

ι 

Τ 

Ο 

Κ 

Α 

Ι 

Τ 

Ο 

Υ 

τ 

ο 

Ο 

Ι 

Ε 

Ρ 

Ι 

Τ 

Ε 

Λ 

Ε 

ι 

Δ      . 

Σ     Θ 

Α 

Ι 

Ε 

Γ 

Κ 

Υ 

Ο 

Σ 

Δ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ν 

Ο 

Μ 

Ε 

Ν 

Α 

Ε 

Γ 

Ρ     Ε     Ι 

3 

Α     ί 

λ 

Ε 

Ρ 

Ο 

Ι 

Τ 

ο 

Ν 

Θ 

Ε 

Ο 

Ν 

Ι 

Κ 

Ε 

τ 

Ι 

Σ 

Υ 

Ρ 

Ε 

Δ     Ε     Ο 

Υ 

Ν 

Ε 

Ι 

Δ 

Ε 

Ε 

Δ 

Ο 

Κ 

Ε 

Ι 

Ε 

Ρ 

Ε 

Ρ 

Ω 

Τ 

Η 

Ν 

Ν 

Ρ     Α     Ι 

Ί 

Τ 

Ο 

Σ 

Σ 

Α 

Α 

Ι 

Τ 

Η 

Σ 

Α 

Ι 

Τ 

Ο 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Γ 

Κ 

Υ 

Ν      Ι 

Μ 

Ο    Υ 

Θ 

Ε 

Ν 

Κ 

Α 

ι 

Τ 

Α 

Υ 

Τ 

Α 

Ρ 

Υ 

Ν 

Ο 

Α 

Ν 

Ο 

Μ 

Ε 

Ο      Ι     Τ 

.      Λ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ι 

Ν 

Ω 

Σ 

Ρ 

Ο 

Ι 

Η 

Σ 

ο 

Υ 

Ν 

Τ 

Ο 

Σ 

Κ 

Α 

Π     Α 

Ρ 

Ε 

ι 

Η 

Ρ 

Ο 

Τ 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Ν 

Ι 

Κ 

Ε 

Τ 

Ι 

Σ 

Κ 

Α 

Ι 

Τ 

Ο 

ΤΟΥ 

τ    ο 

Σ 

Ρ 

Ο 

Υ 

Δ 

Α 

Ι 

Ε 

Κ 

Τ 

Ο 

Υ 

Α 

Β 

Α 

Τ 

Ο 

Υ 

Ε 

.Ζ. 

Κ     Ε 

< 

ο 

Α 

Ν 

Α 

Ν 

Η 

Ρ 

Τ 

Ο 

Υ 

Σ 

Τ 

Α 

Σ 

Χ 

Η 

Ρ 

Ο 

Σ 

Δ 

Ε     Ν     Ο 

Σ     Α 

Ι 

Κ 

Ε 

Τ 

Ο 

Ρ 

Ο 

ι 

Τ 

Ο 

Ν 

Θ 

Ε 

Ο 

Ν 

Ι 

κ 

Ε 

Τ 

Ι      Ι 

Μ 

Α 

< 

Α 

Σ 

Α 

Ρ 

Ι 

Σ 

Τ 

Ε 

ι 

Τ 

Ο 

Ι 

Σ 

Ι 

Α 

Μ 

Α 

Σ 

Ι 

Ν 

.      Α     Ι 

Ξ 

Γ 

< 

Α 

Θ 

Ε 

Υ 

Δ 

Ω 

Ν 

Δ 

Ε 

ο 

Υ 

Ι 

Ν 

Ε 

Ι 

Δ 

Ε 

Ε 

•Δ 

Ο 

.      Ο     Σ 

Α     Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

κ 

Α 

Ι 

Μ 

Ε 

Λ 

Λ 

ο 

Ν 

Τ 

Ο 

Σ 

Β 

Α 

Λ 

Λ 

Ε 

.      Ο 

Ν 

Θ     Ι 

Ξ 

Ο 

Ν 

Ε 

φ 

Α 

Λ 

Ε 

Σ 

Θ 

Α 

ι 

Ε 

Ρ 

Ι 

Τ 

Α 

Ν 

Χ 

Η 

Ρ 

.      Ο     Υ 

Σ     Ω 

Σ 

ι 

Α 

Ρ 

Ο 

Β 

Α 

Ι 

Η 

Δ 

ο 

Κ 

Ε 

ι 

Ν 

Σ 

Υ 

Γ 

Κ 

Α 

Ω     Ν 

Δ     Α 

κ 

Τ 

Υ 

Λ 

Ω 

Ν 

Ε 

Ρ 

Ε 

Ι 

Δ 

Ε 

Ρ 

Α 

Ν 

Τ 

Α 

Σ 

Ε 

^ 

Ι      Ε 

Τ 

Ι 

Α 

Ρ 

Ι 

Σ 

Τ 

Η 

Σ 

Ο 

Ι 

Τ 

Ο 

Ι 

Σ 

Ε 

Ρ 

Ι 

Γ 

Ρ 

Α 

Μ 

.      Α    Τ 

Α    Τ 

Ο 

. 

Ε 

Ρ 

Ο 

Ν 

Α 

Υ 

Τ 

ο 

Σ 

Δ 

Ο 

Υ 

Φ 

Α 

Μ 

Ε 

Ν 

Ο 

.      Υ     Τ 

Ο 

Σ 

ο 

. 

. 

Ε 

Ο 

Υ 

Σ 

ι 

Ν 

Α 

Ρ 

Ι 

Σ 

Τ 

Ο 

Ι 

Σ 

Τ 

Ο 

Α 

Μ 

Ε 

Ρ 

Α 

Σ 

Δ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ν 

Ο 

Μ 

Ε 

Ν 

Α 

Σ 

Υ 

Γ 

Ι 

Ρ 

Τ 

Λ 

Λ 

Ο 

Σ 

Α 

Υ 

Τ 

Α 

Ι 

Κ 

Ε 

Τ 

. 

Η 

Λ 

Θ 

Ο 

. 

. 

Ρ 

Ο 

Ν 

Τ 

Ω 

Ν 

Ι 

Α 

Μ 

Α 

τ 

Ω 

Ν 

τ 

Ν 

Α 

Τ 

Α 

Χ 

Ω 

Λ 

Ο 

Υ 

Σ 

Κ 

Α 

Ι 

Τ 

Υ 

Φ 

Λ 

Ο 

Υ 

Σ 

Υ 

Γ 

Ν 

Ο 

Ν 

Ε 

Γ 

Κ 

Α 

Θ 

Ε 

Υ 

Δ 

ο 

Υ 

Σ 

Α 

Δ 

Ε 

Ο 

Υ 

Ι 

. 

Ο 

Τ 

Υ 

Γ 

Ι 

Η 

Μ 

Ε 

Ν 

Ν 

Ι 

Ν 

Ρ 

Ο 

Ι 

Η 

Σ 

Ο 

. 

Ι 

Σ 

Τ 

Ο 

Ι 

Α 

Ρ 

Ο 

Ν 

Υ 

Ν 

Α 

Ρ 

Γ 

Υ 

Ρ 

Ε 

Ο 

Ν 

. 

. 

. 

Α 

Ν 

Σ 

Χ 

Ι 

Σ 

Σ 

Α 

Ι 

Ο 

Υ 

Τ 

ο 

Ν 

Ο 

Ρ 

201 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ    ΕΠΙΔΑΥΡΟΓ 


202 


Θ 


Α 

Σ 

Κ 

Λ 

Α      Ρ 

Ι 

Ο 

Υ 

Τ 

Ε 

Ν 

Ι 

Α 

Υ 

Τ 

ο 

Υ 

Σ 

Η 

Δ 

Η 

Κ 

Υ 

Ο 

Υ 

Σ 

Α 

Ρ 

ο 

ι 

Τ 

0 

Ν 

Θ 

Ε 

Υ 

Δ 

Ε 

Ε 

Ν 

Τ 

Ω 

Ι 

Α 

Β 

Α 

Τ 

Ω 

Ι 

Ω 

Σ 

Δ 

Ε 

Τ 

Α 

Χ 

Ι 

Σ 

Ρ 

Ο 

Υ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ν 

Ε 

Τ 

Ο 

Κ 

Ο 

Ρ 

ο 

Ν 

Ε 

Τ 

Ε 

Κ 

Ε 

ο 

Σ 

Ε 

Υ 

Α 

Ν 

Α 

Σ 

Ε 

Λ 

Ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Κ 

Α 

Ι 

Α 

Μ 

Α 

Τ 

Α 

Ι 

Μ 

Α 

Τ 

Ρ 

Ι 

Ι 

Τ 

Ο 

Α 

Ν 

Θ 

Ε 

Μ 

Α 

Ρ 

Ε 

Γ 

Ρ 

Α 

Υ 

Α 

Τ 

Ο 

Ο 

Υ 

Μ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ο 

Θ 

Ε 

Ι 

Ο 

Ν 

Ρ 

Ε 

Ν 

Θ 

Ε 

Τ 

Η 

Ω 

Σ 

Ε 

Κ 

Υ 

Η 

Σ 

Ε 

Ε 

Γ 

Γ 

Α     Σ 

Μ 

Α 

Θ 

Η 

Κ 

Α 

Ι 

Μ 

1 

Ν 

Ε 

Θ 

Η 

Κ 

Ε 

Υ 

Γ 

Ι 

Η 

Τ 

Ρ 

Ι 

Ε 

Τ 

Η     Σ 

Ε 

Τ 

Ο 

Ε 

ι 

Σ 

Τ 

Ο 

Ι 

Α 

Ρ 

Ο 

Ν 

Υ 

Ρ 

Ε 

Ρ 

Γ 

Ε 

Ν 

Ε 

Α 

Σ 

Ε 

Γ 

Ι 

Α 

Ι 

Τ 

Ε 

Ι 

Σ 

Θ 

Α 

Ι 

Τ 

Ο 

Ν 

Θ 

Ε 

Ο 

Ν 

Κ 

Υ 

Η 

Σ 

Α 

Ι 

Κ 

Ο 

Ο 

Ν 

Ε 

Σ 

Σ 

Ε 

Ι 

Σ 

Ο 

Α 

ι 

Ν 

Ι 

Ν 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Ι 

Τ 

Ι 

Α 

Λ 

Α 

Ο 

Ν 

Α 

Υ 

Τ 

Α 

Δ 

Ο 

Υ 

Θ 

Ε 

Ν 

Ο 

Σ 

Φ 

Α 

Μ 

Ε 

Ν 

Ε 

Τ 

Ι 

Ρ 

Ο 

Ι 

Γ 

Α 

Σ 

Τ 

Ρ 

Ι 

Ε 

Φ 

Ο 

Ρ 

Ε 

Ι 

Τ 

Ρ 

Ι 

Α 

Ε 

Τ 

Η 

Ε 

Σ 

Τ 

Ε 

Ρ 

Α 

Ρ 

Τ 

Ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Κ 

Ο 

Υ 

Ε 

Γ 

Κ 

Α 

Τ 

Α 

Κ 

Ο 

Ι 

Μ 

Α 

Θ 

Ε 

Ι 

Σ 

Α 

Ι 

Ν 

Τ 

ο 

Ν 

Θ 

Ε 

ο 

Ν 

Ε 

Ι 

Ο 

Υ 

Γ 

Ε 

Ν 

Ο 

ι 

Τ 

Ο 

Α 

Υ 

Τ 

Α 

Ι 

Ο 

Σ 

Ε 

ι 

Η 

Υ 

Ρ 

Ε 

Ρ 

Δ 

Ε 

Τ 

Ο 

Κ 

Ο 

Υ 

Ρ 

ο 

Ι 

Θ 

Ε 

Μ 

Ε 

Ν 

Ν 

Ο 

Υ 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Ε 

Ι 

Τ 

ι 

Ν 

Ο 

Σ 

Κ 

Α 

ι 

Α 

Λ 

Λ 

Ο 

Υ 

Δ 

Ε 

Ι 

τ 

Ο 

Υ 

Τ 

ο 

Ε 

Ρ 

Ι 

Ε 

Ι 

Δ 

Ε 

Ν 

Υ 

Ν 

Υ 

Ρ 

Ε 

Ρ 

Τ 

Ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Υ 

Τ 

ο 

Ο 

Ι 

φ 

Α 

Μ 

Ε 

Ν 

Ε 

Ρ 

Ι 

Τ 

Ε 

Λ 

Ε 

Ι 

Ν 

Μ 

Ε 

Τ 

Α 

Δ 

Ε 

Ε 

Λ 

Θ 

0 

Υ 

Σ 

Α 

Ω 

Σ 

Ε 

— 

Ω 

Τ 

ο 

Υ 

Ι 

Α 

Ρ 

Ο 

Υ 

Η 

Σ 

Ε 

Τ 

Ε 

Α 

Κ 

Τ 

Υ 

Λ 

Ο 

Υ 

Σ 

Α 

Κ 

Ρ 

Α 

Τ 

Ε 

Ι 

Σ 

Ε 

χ 

Ω 

Ν 

Ρ 

Λ 

Α 

Ν 

Α 

Σ 

Θ 

Ε 

Ω 

Ρ 

Ω 

Ν 

Δ 

Ε 

Τ 

Ο 

Υ 

Σ 

Ε 

Ν 

Τ 

Ω 

Ι 

Ι 

Α 

Ρ 

Ω 

Ι 

Κ 

Α 

Ι 

Υ 

Ρ 

ο 

Δ 

Ι 

Ε 

Σ 

Υ 

Ρ 

Ε 

Τ 

Α 

Ε 

Ρ 

Ι 

Γ 

Ρ 

Α 

Μ 

Μ 

Α 

Κ 

Ε 

Ι 

Υ 

Ρ 

ο 

Τ 

Ω 

Ι 

Ν 

Α 

Ω 

Ι 

Α 

Σ 

Τ 

Ρ 

Α 

Γ 

Α 

Λ 

Ι 

Ι 

Ο 

Ν 

Ι 

Ν 

Τ 

Ω 

Ι 

Α 

Σ 

Τ 

Ρ 

Α 

Γ 

Α 

Λ 

Ω 

Ι 

Ε 

Ρ 

Ι 

Φ 

Α 

Ν 

Ε 

Ν 

Τ 

Α 

Α 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Κ 

Τ 

Ε 

Ι 

Ν 

Α 

Ι 

Ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Σ 

Δ 

Α 

Κ 

Τ 

Υ 

Μ 

Υ 

Α 

Σ 

Τ 

Α 

Ν 

Χ 

Η 

Ρ 

Α 

Κ 

Α 

Θ 

Ε 

Ν 

Α 

Ε 

Κ 

Τ 

Ε  Ι 

Ν 

Ε 

Ι 

Ν 

Ε 

Υ 

Θ 

Υ 

Ν 

Α 

Ι 

Ε 

Ρ 

Ε 

Ρ 

Ω 

Τ 

Η 

Ν 

Ν 

Ι 

Ν 

Τ 

Ο 

Ν 

Θ 

Ε 

ο 

Ν 

Μ 

Α 

Σ 

Ι 

Τ 

Ο 

Ι 

Σ 

Ε 

Ρ 

Ι 

τ 

Ω 

Μ 

Ρ 

Ι 

Ν 

Α 

κ 

Ω 

Ν 

Τ 

Ω 

Ν 

Τ 

Ι 

Τ 

ο 

Ι 

Ν 

Υ 

Ν 

Ε 

Μ 

Ρ 

Ρ 

Ο 

Σ 

Θ 

Ε 

Ν 

Α 

Ρ 

Ι 

Σ 

Τ 

Ε 

Ι 

Σ 

Λ 

Ο 

Ι 

Ρ 

ο 

Ν 

Ε 

Σ 

Τ 

Ω 

Τ 

ο 

Ι 

Φ 

Α 

Μ 

Ε 

Ν 

Α 

Ρ 

Ι 

Σ 

Τ 

ο 

Σ 

Η 

Σ 

Ε 

Τ- 

Η 

Λ 

Θ 

Ε 

Α 

Μ 

Β 

Ρ 

ο 

Σ 

Ι 

Α 

Ε 

— 

Α 

Θ 

Α 

Ν 

Α 

Ν 

Ε 

Ρ 

Ο 

Ι 

Τ 

Ο 

Ν 

Θ 

Ε 

Ο 

Ν 

Ρ 

Ε 

Ρ 

Ι 

Ε 

Ρ 

Ρ 

Ο 

Υ 

Σ 

Α 

Δ 

Ε 

Δ 

Ι 

Ε 

Γ 

Ε 

Λ 

Α 

Ω 

Σ 

Α 

Ρ 

ι 

Θ 

Α 

Ν 

Α 

Κ 

Α 

Ι 

Α 

Δ 

Υ 

Ν 

Α 

Ι 

Ε 

Ι 

Σ 

Γ 

Ι 

Ν 

Ε 

Σ 

Θ 

Α 

ι 

Ε 

Ν 

Υ 

Ρ 

Ν 

Ι 

Ο 

Ν 

Ι 

Δ 

Ο 

Ν 

Ν 

Ε 

Ι 

Δ 

Ε 

Ε 

Δ 

Ο 

Κ 

Ε 

Ι 

ο 

Ι 

Ο 

Θ 

Ε 

Ο 

Σ 

Ε 

Ρ 

Ι 

Σ 

Τ 

Α 

Σ 

Ι 

Μ 

ι 

Σ 

Θ 

Ο 

Μ 

Μ 

Α 

Ν 

Τ 

ο 

Ι 

Ν 

Ι 

Ν 

Δ 

Ε 

Η 

Σ 

Ο 

Ι 

Α 

Ν 

Υ 

Ρ 

ο 

Μ 

Ν 

Α 

Μ 

Α 

Τ 

Α 

Σ 

Α 

Μ 

Α 

Θ 

Ι 

Α 

Σ 

Ε 

Ι 

Ρ 

Α 

Ν 

• 

• 

Τ 

Ι 

Λ 

Λ 

Ο 

Ν 

Τ 

Ο 

Ν 

Ν 

Ο 

Σ 

Ο 

Υ 

Ν 

τ 

Α 

Κ 

Α 

Ι 

φ 

ΑΡΜ 

• 

10 


15 


20 


25 


30 


35 


40 


203 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΠΙΔΑΥΡΟΤ 


204 


Α     Ι      Α     Μ     Ε     Ρ 

.       . Ε     Τ     Ο     Ε      Ι      Σ 

^ΟΜΙΙΟΜ 

Ι      Τ    Ο     Μ     Π     Α 

45  Ν      Ι      Α     Υ     Τ     Ο 

.       .       . Α     Ρ      Ι      Ν     Α     Σ 

Ο     Ν     Ε      Ι      Π 

Ο     Ξ    Θ     Ε 

Ι      Ν     Ε 

50 Ι      Κ     Ε 

Τ     Α 

.       .       . ΚΑ 

,       .       .      Ν     Σ     Τ 

Α     Μ 

55  Α     Β 

.      ..       .       .     Ω     Σ     Τ 

.  .  .  Α  Ι  ι_Δ  Ι  ΔΟΥΤΑΥΤ 
ΕΡ  Ι  ΣΤΑΣΕΡΕΡΩΤΗΝ 
ΘΗΝΑΝΑΝΘΕΜΑΕ   Ι  Σ  Τ 

(ίΟ    ΤΟ   Ι   ΟΥΤΟΝΡΑΡΑΥΤΟ 
ΝΑΓΡΑΥΑΜΕΝΟΣΜΕΤ 
ΑΝΡΕΡ   Ι   Δ  Η  Σ  Α   Ι   ΡΕΡ   Ι 
ΕΑΘΗ   Ι   ΕΚΤΟΥΑΒΑΤΟ 
ΡΡΟΣΩΡΟΝΑΡΟΤΑΣΚ 

€5  ΜΕΡΑΣΔΕΓΕΝΟΜΕΝΑ 
ΤΑΓΡΑΜΑΤΑΟΥΚ  ΕΧΟ 
ΡΡΟΣΩΡΟΝΡΟ  Ι  Τ  Ο  Ι  Σ 
ΜΑΤΑΛΕΛΑΒΗΚΟΣ  Ε 
ΘΕΥΔΕΕΔΟΞΕΔΗΑΥΤ 

70  ΚΑΥΓΙΗΡΟΙΗΣΩΑΥΤ 
Σ  Α  Ν  Τ  Α  φ  Α  Μ. Ε  Ν  Ν  Ι  Ν  Ρ  Α 
ΑΝΗΡΑΦΙΚΕΤΟΡΟΙΤ 
ΒΛΕφΑΡΑΜΟΝΟΝΕΧΕ 
ΜΕΝΟΛΩΣΕΛΕΓΟΝΔΗ 

75  ΝΟΜΙΙΕΙΝΒΛΕΥΕΙΣ 
ΛΟΥΑΑΛΗΧΩΡΑΜΜΟΝ 
ΚΕΙΤΟΝΘΕΟΝΕΥΗΣΑ 
ΡΑΕΓΧΕΑ  Ι  Ε  Ι  Σ  Α  Υ  Τ  Α 
Κ  Ω  Θ  Ω  Ν  ΣΚΕΥΟφΟΡΟ 
80  ΚΑΣΤΑΔΙΟΝΚΑΤΕΡ. 
ΡΕ  Ι  ΤΑΣΥΝΤΕΤΡ  Ι  ΜΜ 
ΕΞΟΥΟΔΕΣΡΟΤΑΣΕ  Ι 
ΣΤΡΑΚΑΚΑΘΙΙΟΜΕΝ 


Α 

Σ 

Δ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ν 

Ο 

Μ 

Ε 

Τ 

Ο 

Ι 

Α 

Ρ 

Ο 

Ν 

Υ 

Ε 

Ν 

Α 

Μ 

Ε 

Τ 

Α 

τ 

Ο 

Υ 

Τ 

Ε 

Ρ 

Α 

Τ 

ο 

Ν 

τ 

Ο 

Υ 

Υ 

Τ 

Υ 

Χ 

Ο 

Ν 

Τ 

Α 

Ε 

Φ 

Υ 

Ρ 

ο 

Δ 

Ε 

Κ 

Ο 

Μ 

Α 

Ι 

Ε 

Ι 

Ν 

Ο 

Δ 

Ε 

Λ 

Ε 

Γ 

Ε 

Σ 

Σ 

Α 

Λ 

Ο 

Σ 

Σ 

Τ 

Ι 

Γ 

Ι 

Δ 

Ε 

Ε 

Δ 

Ο 

Κ 

Ε 

Ι 

Α 

Λ 

Ε 

Σ 

Θ 

Α 

Ι 

Ν 

Ι 

Ν 

Ε 

Ι 

Ν 

Ι 

Α 

Ν 

Α 

Ν 

Θ 

Ε 

Μ 

Ι 

Α 

Φ 

Η 

Λ 

Ε 

Τ 

Ο 

Τ 

Α 

Ι 

Γ 

Μ 

Α 

Τ 

. 

ϊ 

Α 

Ν 

Μ 

Α 

Τ 

Τ 

Α 

Ε 

Κ 

Τ 

Ο 

Ε 

Ρ 

Ο 

Ι 

Τ 

Ο 

Ι 

Σ 

Υ 

Ρ 

Α 

Ν 

Θ 

Ε 

Μ 

Ε 

Ν 

Τ 

Ω 

Ι 

Α 

Ε 

Γ 

Κ 

Α 

Θ 

Ε 

Υ 

Δ 

Ω 

Ν 

Ι 

Ν 

Ε 

Ι 

Ε 

Χ 

Ο 

Ι 

Τ 

Ο 

Ι 

Α 

Ρ 

Ο 

Ν 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Α 

Λ 

Λ 

Α 

Ι 

Κ 

Α 

Υ 

Γ   Ι 

Α 

Δ 

Ε 

Τ 

Ο 

Υ 

Τ 

Ο 

τ 

Ο 

Τ 

Α 

Σ 

Τ 

Ι 

Γ 

Μ 

Α 

τ 

Α 

Υ 

Α 

Φ 

Ε 

Α 

Ο 

Μ 

Ε 

Ν 

Ο 

Ρ 

Α 

Ν 

Α 

Σ 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Γ 

Σ 

Ε 

.1. 

Ε 

Λ 

Θ 

Ω 

Ν 

Ε 

Κ 

Υ 

Σ 

Α 

Ν 

Ε 

Γ 

Κ 

Α 

Θ 

Ι 

ι 

Δ 

Ι 

Ο 

Ι 

Σ 

Σ 

Τ 

Ι 

Γ 

Υ 

Φ 

Α 

Ν 

Η 

Σ 

Ε 

Ρ 

Ι 

Δ 

Ω 

Ι 

Ο 

Θ 

Ε 

Ο 

Σ 

Ε 

Ρ 

Ι 

Ο 

Σ 

Δ 

Ε 

Φ 

Α 

Μ 

Ε 

Ν 

Δ 

Υ 

Σ 

Ε 

Ι 

Ν 

Α 

Μ 

Ε 

Ρ 

Α 

ο- 

Ν 

Θ 

Ε 

Ο 

Ν 

Ι 

Κ 

Ε 

Τ 

ι 

Ν 

Ε 

Ν 

Ε 

Ι 

Μ 

Ε 

Ν 

Δ 

τ 

Ι 

Ν 

Ε 

Σ 

Τ 

Ω 

Ν 

Ε 

Ν 

Θ 

Α 

Ι 

Ο 

Λ 

Ω 

Σ 

Μ 

Η 

Δ 

Ο 

Ι 

Ν 

Τ 

Ε 
Ι 

Γ 
Φ 

Κ 
Α 

Α 

Θ 

- 

Α 

Μ 

Ε 

Ρ 

Σ 

Ε 

Ι 

Ι 

Α 

Ρ 

Τ 

Ε 

Ν 

Ε 

Σ 

Τ 

Ε 

Ν 

Α 

Σ 

Υ 

Η 

Ω 

Σ 

Θ 

Ι 

Σ 

Τ 

Ι 

Ν 

Ε 

Ι 

Ο 

Σ 

Ο 

Δ 

Ο 

Ρ 

Ο 

Ρ 

Ο 

205 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΠΙΔΑΤΡΟΓ 


206 


Ν 

Α 

Σ 

Γ 

ι 

Η 

Σ 

Ε 

— 

Η 

Λ 

Θ 

Ε 

Ρ 

Α 

Ι 

Σ 

Α 

Φ 

Ω 

Ν 

Ο 

Σ 

1 

Ρ 

Φ 

Ω 

Ν 

Α 

Σ 

Ω 

Σ 

Δ 

Ε 

Ρ 

Ρ 

Ο 

Ε 

Θ 

Υ 

Σ 

Α 

Τ 

Ο 

Κ 

Α 

Ι 

Τ 

Ο 

Ο 

Ρ 

Α 

Ι 

Σ 

Ο 

Τ 

Ω 

Ι 

0 

Ε 

Ω 

Ι 

Ρ 

Υ 

Ρ 

Φ 

Ο 

Ρ 

Ω 

Ν 

Ρ 

Α 

Ι 

Δ 

Ο 

Σ 

Ρ 

Ο 

Τ 

Ι 

Β 

Λ 

Ε 

Υ 

Α 

Σ 

Υ 

Ρ 

Ο 

Δ 

Ε 

Κ 

Ε 

Σ 

Α 

Ρ 

Α 

Ρ 

Ε 

Σ 

Τ 

Ι 

Α 

Ρ 

Ο 

Θ 

Υ 

Σ 

Ε 

Ι 

Ν 

Τ 

Α 

Ι 

Α 

Τ 

Ρ 

Α 

Ε 

Φ 

Α 

Ο 

Δ 

Ε 

Ρ 

Α 

Τ 

Η 

Ρ 

Ε 

Κ 

Ρ 

Λ 

Α 

Γ 

Ε 

Ι 

Σ 

Ρ 

Α 

Λ 

Ι 

Ν 

Ρ 

Α 

Α 

Ι 

Ν 

.  Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Κ 

Τ 

Ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Υ 

Γ 

Ι 

Η 

Σ 

Ε 

Γ 

Ε 

Μ 

Α 

Τ 

Α 

Ε 

Χ 

Ω 

Ν 

Ε 

Ν 

τ 

Ω 

ι 

Μ 

Ε 

Τ 

Ω 

Ρ 

Ω 

Ι 

Ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Σ 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Τ 

. 

. 

Ν 

Ι 

Α 

ι 

Κ 

Α 

Τ 

Α 

Δ 

Η 

Σ 

Α 

Ι 

Τ 

Α 

Σ 

Τ 

Ι 

Ρ 

Ε 

ι 

Γ 

Ε 

Ν 

Η 

Τ 

Α 

Ι 

Τ 

Ο 

Υ 

Α 

Β 

Α 

Τ 

Ο 

Υ 

Ο 

Ν 

Ν 

Α 

Ο 

Ν 

Α 

Μ 

Ε 

Ρ 

Α 

Σ 

Δ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ν 

ο 

. 

. 

. 

. 

Ν 

ι 

Α 

Ν 

Κ 

Α 

Ι 

Τ 

Ο 

Μ 

Ε 

Ν 

Ρ 

Ρ 

Ο 

Σ 

Ω 

Ρ 

Ο 

Ν 

Δ 

. 

Α 

Ι 

Ν 

Ι 

Α 

Ν 

Α 

Ν 

Ε 

Θ 

Η 

Κ 

Ε 

Ε 

Ι 

Σ 

Τ 

Ο 

Ν 

Ν 

Α 

Υ 

Μ 

Ε 

Τ 

Ω 

Ρ 

Ο 

Υ 

Ε 

Χ 

Ε 

Δ 

Ω 

Ρ 

Ο 

Σ 

Τ 

Α 

Ρ 

Α 

Ν 

Δ 

Α 

Α 

Ρ 

Χ 

Ο 

Υ 

Σ 

ι 

Ν 

Ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Σ 

Λ 

Α 

Β 

Ω 

Ν 

Ρ 

Α 

Ρ 

Ο 

Ε 

Ω 

ι 

Ε 

Ι 

Σ 

Ε 

Ρ 

Ι 

Δ 

Α 

Υ 

Ρ 

;ο 

Ν 

Υ 

Ρ 

Ε 

Ρ 

Α 

Υ 

. 

. 

Ν 

Δ 

Ε 

ο 

Υ 

Ι 

Ν 

Ε 

Ι 

Δ 

Ε 

Ε 

Δ 

Ο 

κ 

Ε 

Ι 

Ο 

Ι 

Ο 

Θ 

Ε 

. 

1 

Ν 

Α 

χ 

Ρ 

Η 

Μ 

Α 

τ 

Α 

Ρ 

Α 

Ρ 

Ρ 

Α 

Ν 

Δ 

Α 

Ρ 

Ο 

Υ 

Ε 

. 

Σ 

Δ 

Ο 

Υ 

Φ 

Α 

Μ 

Ε 

Ν 

Λ 

Ε 

Λ 

Α 

Β 

Η 

Κ 

Ε 

Ι 

Ν 

Ο 

Υ 

Θ 

Ε 

Η 

Ν 

Ι 

Ν 

Ρ 

Ο 

Η 

Σ 

Α 

Ι 

Α 

Ν 

Θ 

Η 

Σ 

Ε 

Ι 

Ν 

Ο 

Ι 

Ε 

Ι 

Κ 

Ο 

Ν 

Θ 

Ε 

Ο 

Ν 

Τ 

Α 

Ν 

Τ 

Ο 

Υ 

Ρ 

Α 

Ν 

Δ 

Α 

Ρ 

Ο 

Υ 

Τ 

Α 

Ι 

Ν 

Ι 

Ο 

Υ 

Κ 

Α 

Ι 

Κ 

Ε 

Λ 

Ε 

Σ 

Θ 

Α 

Ι 

Ν 

Ι 

Ν 

Ε 

Ρ 

Ε 

ι 

Κ 

Α 

Ε 

— 

Ν 

Τ 

Α 

Ν 

Τ 

Α 

Ι 

Ν 

Ι 

Α 

Ν 

Α 

Ρ 

Ο 

Ν 

Ι 

Υ 

Α 

Σ 

Θ 

Α 

Ι 

Τ 

Ο 

Κ 

Α 

Τ 

Ο 

Ρ 

Τ 

Ρ 

Ι 

— 

Α 

Σ 

Α 

Ι 

Ε 

Ι 

Σ 

Τ 

Ο 

Υ 

Δ 

Ω 

Ρ 

Α 

Τ 

Ο 

Υ 

Α 

Β 

Α 

τ 

Ο 

Υ 

Τ 

Α 

Ν 

Τ 

Α 

Ι 

Ν 

ι 

Α 

Ν 

Α 

Φ 

Η 

Λ 

Ε 

Τ  ο 

Δ 

Ω 

Ν 

Δ 

Ε 

Ε 

ι 

Σ 

τ 

Ο 

Υ 

Δ 

Ω 

Ρ 

Ε 

Ω 

Ρ 

Η 

Τ 

Ο 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Μ 

Α 

Σ 

Ι 

Ν 

Κ 

Α 

Ι 

τ 

Α 

Τ 

Ο 

Υ 

Ρ 

Α 

Ν 

Δ 

Α 

Ρ 

Ο 

Υ 

Γ 

Ρ 

Α 

Α 

Υ 

Ρ 

Ι 

Ο 

Σ 

Π 

Α 

ι 

Σ 

Ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Σ 

Λ 

Ι 

Θ 

ι 

Ω 

Ν 

Ε 

Ν 

Ε 

. 

Σ 

Τ 

Α 

Σ 

Ε 

Ι 

Ρ 

Ε 

ι 

Ν 

τ 

Ι 

Μ 

Ο 

Ι 

Δ 

Ω 

Σ 

Ε 

Ι 

Σ 

Α 

! 

Τ 

. 

Ε 

Κ 

Α 

Σ 

Τ 

Ρ 

Α 

Γ 

Α 

Λ 

ο 

Υ 

Σ 

Τ 

Ο 

Ν 

Δ 

Ε 

Ο 

Ε 

Ο 

Ν 

Γ 

Ε 

Λ  Α 

Σ 

Δ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ν 

Ο 

Μ 

Ε 

Ν 

Α 

Σ 

Υ 

Γ 

ι 

Η 

Σ 

Ε 

~ 

Η 

Λ 

Θ 

Ε 

Α 

Σ 

Α 

Τ 

Ε 

Ρ 

ζ 

Ρ 

Τ 

Ι 

Λ 

Ο 

Σ 

Ο 

Υ 

Τ 

Ω 

Σ 

Ω 

Σ 

Τ 

Ε 

Τ 

Α 

Ε 

Ν 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Ι 

Σ 

Μ 

Η 

Ο 

Ε 

Ν 

Α 

Λ 

Λ 

Α 

Κ 

Ε 

Ν 

Ε 

Α 

Ε 

Ι 

Τ 

Ω 

Ι 

Ι 

Α 

Ρ 

Ω 

Ι 

Τ 

Α 

Ν 

Ε 

Υ 

Η 

Θ 

Ι 

Α 

Ν 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Ε 

Μ 

Ι 

Α 

Ν 

Υ 

Π 

Α 

Ρ 

Χ 

Α 

Ν 

Ε 

Χ 

Ο 

Ν 

Τ 

Ο 

Σ 

Ο 

Π 

Τ 

Ι 

Λ 

. 

. 

Τ 

Ι 

Ο 

Υ 

Ν 

Α 

Υ 

Τ 

Ω 

Ι 

Ο 

Υ 

Ι 

Σ 

Ε 

Φ 

Α 

Ν 

Η 

Ε 

Δ 

Ο 

. 

. 

. 

, 

Ι 

τ 

Α 

Δ 

ι 

Α 

Γ 

Α 

Γ 

Ο 

Ν 

Τ 

Α 

Τ 

Α 

Β 

Λ 

Ε 

Φ 

Α 

Α 

Σ 

Β 

Λ 

Ε 

Ρ 

Ω 

Ν 

Α 

Μ 

Φ 

Ο 

Ι 

Ν 

Ε 

~ 

Η 

Λ 

Θ 

Ε 

Ε 

Ρ 

Ε 

Ι 

Ε 

Γ 

Ε 

Ν 

Ε 

Τ 

Ο 

π 

Ε 

Ρ 

Ι 

Τ 

Ο 

Δ 

Ε 

Α 

Α 

Ν 

Ω 

Ι 

^ 

Ε 

Τ 

Ο 

Γ 

Γ 

Υ 

Λ 

Ι 

Ο 

Ν 

Κ 

Α 

• 

Ρ 

Ε 

Σ 

Κ 

Ο 

Δ 

Ε 

Ι 

Δ 

Ε 

Τ 

Ο 

Γ 

Κ 

Ω 

Θ 

Ω 

Ν 

Α 

Κ 

Α 

Τ 

Ε 

• 

• 

ο 

Τ 

Α 

Ν 

Ε 

Λ 

Υ 

Ρ 

Ε 

Ι 

Τ 

Ο 

Κ 

Α 

Ι 

Σ 

Υ 

Ν 

Ε 

τ 

Ι 

Θ 

Ε 

ι 

Ο 

Σ 

Ο 

Υ 

Ν 

Τ 

Ι 

Σ 

Ι 

Δ 

Ω 

Ν 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Ν 

τ 

Ι 

Ω 

Α 

Θ 

Λ 

Ι 

Ε 

45 


50 


55 


60 


65 


70 


75 


80 


207 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΠΙΔΑΓΡΟΓ 


85 


90 


95 


100 


105 


110 


115 


120 


125 


Φ 

Α 

Σ 

Υ 

Ν 

Τ 

Ι 

Θ 

Η 

Σ 

Ι 

Τ 

Ο 

Γ 

Κ 

Ω 

Θ 

Ω 

Ν 

Α 

• 

• 

τ 

Α 

Ν 

Ρ 

Ω 

Ι 

Α 

Σ 

Κ 

Λ 

Α 

Ρ 

Ι 

ο 

Σ 

Υ 

Γ 

Ι 

Η 

Ρ 

Ο 

Ι 

Η 

Σ 

Α 

Ι 

Δ 

Υ 

ο 

Ε 

Ι 

Σ 

Τ 

Α 

Ο 

Σ 

Τ 

Ρ 

Α 

Κ 

Α 

Ε 

Ι 

Σ 

Τ 

Ο 

Γ 

Γ 

Υ 

Λ 

Ι 

Ο 

Ν 

τ 

Ο 

Α 

Ν 

Ω 

Ι 

^. 

Ε 

Τ 

ο 

Γ 

Γ 

Υ 

Λ 

Ι 

Ο 

Ν 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

— 

Α 

Ι 

Ρ 

Ν 

Ο 

Ν 

Κ 

Α 

Ι 

Τ 

Ω 

ι 

Δ 

Ε 

Σ 

Ρ 

Ο 

Τ 

Α 

Ι 

Η 

Ρ 

Μ 

Α 

Ν 

Ε 

Υ 

Σ 

Σ 

Δ 

Ε 

Α 

Κ 

Ο 

Υ 

Σ 

Α 

Ν 

Ε 

Θ 

Η 

Κ 

Ε 

Τ 

Ω 

Ι 

Θ 

Ε 

Ω 

Ι 

Τ 

Ο 

Γ 

Α 

Ι 

Σ 

Χ 

Ι 

Ν 

Α 

Σ 

Ε 

Γ 

Κ 

Ε 

Κ 

Ο 

Ι 

Μ 

Ι 

Σ 

Μ 

Ε 

Ν 

Ω 

Ν 

Η 

Δ 

Β 

Α 

Σ 

Υ 

Ρ 

Ε 

Ρ 

Ε 

Κ 

Υ 

Ρ 

Τ 

Ε 

Ε 

Ι 

Σ 

Τ 

Ο 

Α 

Β 

Α 

Τ 

Ο 

Ν 

Κ 

Π 

Ε 

Ρ 

Ι 

Σ 

Κ 

Ο 

Λ 

Ο 

Ρ 

Α 

Σ 

Τ 

Ι 

Ν 

Α 

Σ 

Τ 

Ο 

Υ 

Σ 

Ο 

Ρ 

Τ 

Ι 

Κ 

Ε 

Ι 

Μ 

Ε 

Ν 

ο 

Σ 

κ 

Α 

Ι 

Τ 

Υ 

Φ 

Λ 

Ο 

Σ 

Γ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ν 

Η 

Μ 

Ε 

Ε 

Κ 

Α 

Θ 

Ε 

Υ 

Δ 

Ε 

κ 

Α 

Ι 

Υ 

Γ 

Ι 

Η 

Σ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ν 

Ε 

Τ 

Ο 

Ε 

Υ 

Ι 

Ρ 

Ρ 

Ο 

Σ 

Λ 

ο 

Γ 

Χ 

Α 

Ν 

Ε 

Τ 

Η 

Ε 

Φ 

Ο 

Ρ 

Η 

Σ 

Ε 

Ε 

— 

Δ 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Ε 

— 

Ε 

Λ 

Ω 

Ν 

Τ 

Α 

Ν 

Λ 

Ο 

Γ 

Χ 

Α 

Ν 

Ο 

Θ 

Ε 

Ο 

Δ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ν 

ο 

Μ 

Ε 

Ν 

Α 

Σ 

Υ 

Γ 

Ι 

Η 

Σ 

Ε 

— 

Η 

Ρ 

Ρ 

Ε 

Τ 

Α 

Ν 

Α 

Ν 

Η 

Ρ 

Τ 

ο 

Ρ 

Ω 

Ν 

Α 

Ι 

Ο 

Σ 

Δ 

Ε 

Μ 

Ε 

Λ 

Ε 

Α 

Σ 

Ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Ε 

Δ 

Ο 

^ 

Ε 

ο 

Ι 

Τ 

Ο 

Ν 

Ο 

Ε 

Ο 

Ν 

Τ 

Α 

Σ 

Τ 

Ε 

Ρ 

Ν 

Α 

Μ 

Α 

Χ 

Λ 

Ε 

Α 

Σ 

Ε 

— 

Ε 

Α 

Ε 

Ι 

Ν 

Κ 

Α 

Ι 

Δ 

Ο 

Μ 

Ε 

Ν 

Ο 

Ι 

Ε 

Σ 

Τ 

Α 

Θ 

Η 

Α 

Μ 

Ε 

Ρ 

Α 

Σ 

Δ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ν 

Ο 

Μ 

Ε 

Ν 

Α 

Σ 

Ε 

— 

Η 

Λ 

Θ 

Ε 

Κ 

Α 

Ι 

Υ 

Γ 

ι 

Η 

Σ 

Ε 

Γ 

Ε 

Ν 

Ε 

Τ 

Ο 

Κ 

Α 

Τ 

Ε 

Ρ 

Ι 

Ε 

Δ 

Α 

Υ 

Κ 

Α 

Ν 

Ι 

Ε 

Μ 

Β 

Ε 

Β 

Λ 

Η 

Μ 

Ε 

Ν 

Α 

Σ 

Ε 

Κ 

Ρ 

Ι 

Ω 

Ν 

Α 

Ν 

Η 

Ρ 

Ε 

Ν 

Α 

Ι 

Δ 

Ο 

Ι 

Ω 

Ι 

Λ 

Ι 

Θ 

Ν 

ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Σ 

Ε 

Ν 

Υ 

Σ 

Υ 

Γ 

Γ 

Ι 

Ν 

Ε 

Σ 

Θ 

Α 

Ι 

Ε 

— 

Ο 

Ν 

Ε 

Ι 

Ρ 

Ω 

Σ 

Σ 

Ω 

Ν 

Δ 

Ε 

Ν 

Ο 

Σ 

Ε 

ζ. 

Η 

Λ 

Θ 

Ε 

Ν 

τ 

Α 

Ι 

Σ 

Χ 

Ε 

Ρ 

Σ 

Ι 

Ν 

Ε 

Χ 

Ω 

Ν 

Ε 

Ρ 

Μ 

Ο 

Δ 

Ι 

Κ 

Ο 

Σ 

Λ 

Α 

Μ 

Υ 

Α 

Κ 

Η 

Ν 

Ο 

Σ 

Α 

Κ 

Ρ 

Η 

Τ 

Η 

Δ 

ο 

Ν 

Τ 

Α 

Ι 

Α 

Σ 

Α 

Τ 

Ο 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Κ 

Ε 

Λ 

Η 

Σ 

Α 

Τ 

Ο 

Ε 

^ 

Ι 

Α 

Ρ 

ο 

Ν 

Ο 

Ρ 

Ο 

Σ 

Σ 

Ο 

Ν 

Α 

Υ 

Ν 

Α 

Ι 

Τ 

Ο 

Μ 

Ε 

Γ 

Ι 

Σ 

Ν 

Ο 

Ν 

Η 

Ν 

ι 

Κ 

Ε 

Ν 

Ι 

Κ 

Α 

Ν 

Ω 

Ρ 

Χ 

Ω 

Λ 

Ο 

Σ 

Τ 

ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Κ 

Α 

Θ 

Η 

Μ 

Ε 

Ν 

Ρ 

Α 

— 

Α 

Σ 

Ε 

Φ 

Ε 

Υ 

Γ 

Ε 

Ο 

Δ 

Ε 

Α 

Σ 

τ 

Α 

Σ 

Ε 

Δ 

Ι 

Ω 

Κ 

Ε 

Α 

Ν 

Η 

Ρ 

Δ 

Α 

Κ 

Τ 

Υ 

Λ 

Ο 

Ν 

Ι 

Α 

Θ 

Η 

Υ 

Ρ 

Ο 

Ο 

Φ 

Ι 

Ο 

Σ 

Ο 

Ρ 

Ο 

Τ 

Ο 

Υ 

Α 

Γ 

Ρ 

Ι 

Ο 

Υ 

Ε 

Λ 

Κ 

Ε 

Ο 

Σ 

Δ 

Ε 

Ι 

Ν 

Ω 

Σ 

Δ 

Ι 

Ρ 

Α 

Ρ 

Ο 

Ν 

Τ 

Ω 

Ν 

Ε 

£ 

Ε 

Ν     Ε      Ι 

> 

:   ε 

Ε 

Ι 

2 

Ε 

Ρ 

Ι 

Ε 

Δ 

Ρ 

Α 

Λ 

Α 

Β 

Ο 

Ν 

Τ 

Ο 

Σ 

Ε 

Ν 

Τ 

Ο     Υ    Τ    Ω     Ι 

Δ 

Ρ 

Α 

Κ 

Ω 

Ν 

Ε 

Κ 

Τ 

Ο 

Ι 

Α 

Σ 

Α 

Τ 

Ο 

Γ 

Α 

Ι 

Γ 

Α 

Ω     Σ    Σ    Α      Ι 

Κ 

Α 

Ι 

Τ 

Ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Ρ 

Ο 

Ρ 

Α 

Λ 

Ι 

Ν 

Ε 

— 

Ε 

Γ 

Ε 

Ρ 

3     Ε     Ι 

2 

:   δ 

Ε 

Ω 

Σ 

Η 

Σ 

Υ 

Γ 

Ι 

Η 

Σ 

Κ 

Ο 

Ν 

Ε 

Υ 

Ρ 

Ρ 

Ε 

Ρ 

Η 

Τ 

δ,     Μ    Μ    Ο     Ρ 

Φ 

Α 

Ν 

Ε 

Ρ 

Ι 

Τ 

Ο 

Ν 

Δ 

Α 

Λ 

Κ     Ε 

τ 

Α 

5     Α 

Λ 

ι 

κ    0 

ζ 

ο 

Υ     7 

■    ο 

Ζ 

Τ     ' 

<    Φ 

Λ 

ο 

?     Ε 

Ω 

Ν     ί 

:   ν 

Υ 

Π     Ν 

ι 

Κ 

τ 

Υ     Λ 

ο 

Ι 

%     Δ 

Ι 

Α 

Γ     Ε      Ι 

Ν 

Τ     Α     Ο 

Μ 

Μ     ι 

\   τ 

Α 

κ 

Α     Ι 

Ι 

Δ     Ε     Ι 

Ν 

Τ    Α 

Δ 

Ν 

Ο     Μ     Ε 

Ν 

Α 

£     Υ 

Γ 

Ι 

Η     ί 

Ε 

Ξ 

Η     Λ 

Θ 

Ε 

Η 

Ρ 

Α 

Ι      Ε 

Υ 

Σ    Μ     Υ 

Τ 

Ι     Λ 

Η 

Τ 

Ρ      Ι 

Χ 

Α 

* 

:    ν 

Δ 

Ε 

Τ     Ω 

Ι 

Γ 

Ε     Ν 

Ε 

Ι 

Ω     Ι 

Π 

Α 

Μ 

Ρ    Ο 

Λ 

Λ    Α     ί 

Α 

Ι     ί 

Χ 

Τ 

ω  κ 

Α 

Λ 

Λ     Ω     Ν 

Ε 

Ν 

Ε      Κ 

Α 

Θ 

Ε     Υ 

Δ 

Ε 

Τ     0 

>     Ν 

Δ 

Ε     Ο     Θ 

Ε 

Ο    3 

χ 

Ρ 

Ι     Σ 

Α 

τ 

Ρ 

Χ 

Α 

5 

:    χ 

Ε 

Ι 

Ν 

Υ 

£     Ω     Ν 

Ε 

Ρ 

*     Ι 

Ο 

Ν     Ε 

Υ 

? 

Π    Α 

Ι 

κ 

Α    τ 

Α 

Τ 

Ο 

Ι      Α 

Ρ 

Ο 

Ν     Θ 

. 

. 

Ε 

Υ 

Ο     Μ     Ε 

Ν 

Ο 

ε   τ 

Ο 

Υ    ί 

ο 

Ρ 

Τ     Ι 

Λ 

ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΠΙΔΑΪΡΟΤ  210 

ΝΓΑΡΟΥΔΕΚΑΟΕΝΕΡ   Ι   ΔΑΥ 
ΑΚΟΥΣΑΣΤΑΥΤΑΟΡΑΙΣΣΥΝ     85 

Ι   Σ  Τ  Ο  Ι   ΕΡΟΝΕΠΕΙ   ΔΑφ   Ι   Κ  Ε 
ΗΤΟΓ  ΚΩΘΩΝΑΓΕΓΕΝΗΜΕ 
ΑΧΘΕΝΤΑΚΑ   Ι   ΛΕΧΘΕΝΤΑΩ 
Α 

ΚΕΤΑΝΕΡΙΔΕΝΔΡΕΟΝΤΙΑΜ     90 
ΤΩΝΟΥΝΑΡΟΤΟΥΔΕΝΔΡΕΟΣ 
ΑΜφΕΡΑ   Ι   ΣΕ   ΚΑΚΩΣΔΕΔ   Ι   Α 
Θ   Ι   ΚΕΤΕΥΣΑΣΤΟΝΘΕΟΝΕΝ 

ΓΝΑΘΩΙ   Ε  Γ  Κ  Ο   ΙΤΑΣΘΕΝΤΟΣ     95 
ΑΣΧΗΡΑΣΟ   Ι   ΕΔΩΚΕΑΜΕΡΑΣ 
ΝΕΝΤΑ   Ι   Σ  Χ  Ε  Ρ  Σ   ΙΝΕΧΩΝ 
ΘΕΥΔΩΝΕΝΥΡΝ   ΙΟΝΕΙΔΕ 
Α  Ν  Σ  Χ   Ι   ΣΣΑΝΤΑΤΑΣΔΕΜΕ 
ΑΣΚΑΙΣΥΝΡΑΥΑΙΤΑΣΤΗ         100 
ΙΑΕΝΤΑΙΣΧΕΡΣΙ   ΝΕΧΩΝ 
ΩΘΕ   Ι   ΣΥΡΟΜΑΤΡΥ   Ι   Α  Σ  Ε  Γ  Κ  Υ 

Ε   Ι  Δ  Ε  Ε  Δ  Ο  Κ  Ε   Ι   ΡΑ   ΙΔ   .   Κ  Α  Λ  Ω  Ι 
ΟΝΕΓΒΑΛΛΕ   Ι   ΚΑΙΑΝΕΛΟΜΕ    105 

ΣΤΟΥΣΩΜΑΤΟΣΤΟΥΤΟΝΕΓ  ΚΑΘΕΥ 
ΕΛΘΟΝΤΑΛ   ΙΘΟΝΕΝΕΓΚΕ   Ι   ΝΕ   Ι   ΣΤΟ 
ΟΝΟΔΕΤΟΜΡ  ΡΟΤΟΥΑΒΑΤΟΥΚ  Ε   Ι   ΜΕ 

110 
ΟΥΡΑΙ   Σ     Ι   ΣΥΡΑΡΤΟΝΣΚ   Ι   ΡΩΝΑΑΡ 
ΚΑ   Ι   ΕΚΤΟΥΤΟΥΥΓ   Ι   ΗΣΕΓΕΝΕΤΟ 
ΥΤΟΣΤονΤΟΥΡΟΔΟΣΔΑΚΤΥΛΟΝΥ 
ΑΚΕ   ΙΜΕΝΟΣΜΕΘΑΜΕΡΑΥΡΟΤΩΝΘΕ 
Μ  Α  Τ  Ο  Σ  Τ   Ι   Ν  Ο  Σ  Κ  Α  Θ   Ι   ΙΕΥΡΝΟΥΔΕΝΙΝ   115 
ΥΑΒΑΤΟΥΕΞΕΛΘΩΝΤΟΝΔΑΚΤΥΛΟΝ 
Ι   Η  Σ  Α  Σ  Ε   Ι   ΣΤΟΑΒΑΤΟΝΑΝΕΧΩΡΗΣΕ 
ΕφΑΟΥΙ   ΝΕ   Ι   ΔΕ   Ι   ΝΔΟΚΕΙ   ΝΝΕΑΝ   ΙΣ 
ΑΚΤΥΛΟΝΕΡ   Ι   ΡΗΝφΑΡΜΑΚΟΝ 

ΟΝΕΙΔΕΕΔΟΚΕΙΟΘΕΟΣΡΟΤΕΛΘΩΝΤΟΙ   £  Δ  Α        120 
ΕΝΔΡΗΟΡΑΤΟΝΤΑΕΝΤΩΙ   ΙΑΡΩΙΑΜΕΡΑΣΔΕΓΕ 
ΝΑΙΟΣΟΥΤΟΣΟΥΚΕΙΧΕΝΕΝΤΑΙ   Κ   Ε   Φ  Α  Λ  Α   Ι 
ΥΝΟΜΕΝ02ΔΕ..   .   Κ  Α  Τ  Α   Γ  Ε  Λ  Α  Μ  Ε  Ν  Ο   ?   Υ  Ρ   . 
5ΦΑΡΜΑΚΩΙΤΑΝ»:ΕΦΑΛΑΝΕΡΟΗ?Ε 

*  Α   Ι  Δ  Η   ?  Ο  Υ   .   .   .   ΥΡΑΡΥΡΟΚΥΝΟΣΤΩΝ  125 

ΛΟΥΣΥ...ΣΑΡΗΛΘΕ 


211  ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΠΙΔΑΤΡΟΤ  212 


θεός.  Τύχα  (άγ)αθά. 

Λ,.  [Ίά]αατα  τοϋ  Απόλλωνος  και  του   Άσκλαπιοΰ. 

\ΚΛ]εω  πε?θ'  ίτη  εχνησε.    Αΰτα  πέντ'  ένιαυτούς  ηδη  κύουσα  ποΐ  τον 
[θε]όν  ίκέτις  άφίκετο  και  ένεκάθευδε  έν  τω  άβάτω,  ώς  δε  τάχισ- 

5  [τα]  εξήλθε  έξ  αύτοΰ  και  έκ  τοϋ  ίαροΰ  έγε'νετο,  κόρον  έ'τεκε,  ος  εΰ- 

[θ]ΰς  γενόμενος  αυτός  άπό  τας  κράνας  έλοΰτο  και  ά[/.α  τΧ  [/.ατρί 
[π]εριγϊρπε.  Τυχοϋσα  δε  τούτων  έπί  το  άνθευια  έπεγράψατο  «  οϋ  [/-έγε- 
[θο]ς  πίνακος  θαυ;./.αστέον  άλλα  το  θείον,  ττένθ '  έτη  ώς  έκύησε  έγ  γασ- 
[τρ]ί  Κλεώ  βάρος,   έ'στε  έγκατεκοΐ[/.άθτ)  και  [/.ιν  έ'θηκε  ύγιη».  Τριετής 

10        [χό]ρα.    Ίθριονίκα   Πελλανίς  άφίκετο  εις  το  ίαρόν  υπέρ  γενεάς,  έγ- 
[κοι][/.αθεΐσα  δέ  όψιν  είδε.    Έδόκει  αίτεϊσθαι  τον  θεόν  κυησαι  κό- 
[ραν],  τον  δ'  Ασκλαπιόν  φά[Λεν  έ'γκυον  έ'στεισθαί  νιν  και  εϊτι  άλλο 
α[ΐτ]οΐτο  και  τοϋτο  οί  έπιτελεϊν,  αυτά  δ'  οϋθενός  φάαεν  έτι  ποϊ- 
δ[έε]σθαι"  έγκυος  δε  γενόμενα  έγ  γαστρί  έφόρει  τρία  έτη,  έ'στε  πα- 

15        ρέβαλε  ποι  τον  θεόν  ίκέτις  υπέρ  τοϋ  τόκου-  έγκατακοΐ[/.αθεϊσα 

δέ  δψ[ι]ν  είδε,  έδόκει  έπερωτην  νιν  τον  θεόν,  ει  οΰ  γένοιτο  αυτοί 
πάντ[α]  όσσα  αΐτήσαιτο  και  έγκυος  εϊη,  υπέρ  δέ  τόκου  ποϊθέ;.ιεν 
νιν  ούθέν,  και  ταϋτα  πυνθανθ[/.ένου  αΰτοϋ,  εϊ  τίνος  και  άλλου  δέ- 
οιτ[ο],  λέγειν,  ώς  ποιησοϋντος  και  τοϋτο,  έ— ει  δέ  νΰν  υπέρ  τούτου 

20        παρείη  πότ  αυτόν  ίκέτις,  και  τοϋτό  οί  <ρά|χεν  έπιτελεϊν.  Μετά  δέ 

τοϋτο  σπουδή  έκ  τοϋ  άβατου  έξελθοΰσα,  ώς  έξω  τοϋ  ίαροϋ  ής,  έτε- 
■βΓ"         κε  κό[ρ]αν.    'Λνηρ  τους  τάς  χηρός  δακτύλους  ακρατείς  έ'χων,  πλάν 
ενός,  ά[φ]ίκετο  ποι  τον  θεόν  ίκέτας,  θεωρών  δέ  τους  έν  τω  ίαρφ 
[π]ίνακας  άπίστει  τοις  ίάρ,ασιν  και  ύποδιέσυρε  τά  έπιγρά[/.|Λα- 

25        [τ]*,   έγκαθεύδων  δέ  όψιν  είδε.    Έδόκει  υπό  τω  ναω  άστραγαλίζον- 
[τ]ος  αΰτοϋ  και  μέλλοντος  βάλλειν  τω  άστραγάλω  έπιφανέντα 
Γτ]όν  θεόν  έφαλέσθαι  έπί  τάν  χήρα  και  έκτεϊναι  ου  τους  δακτύ- 
λους, ώς  δ'  άποβαίη  δοκεΐν  συγκά[*.ψας  τάν  χήρα  καθ'  ένα  έκτείνειν 
[τ]ών  δακτύλων  έπεί  δέ  πάντας  έξευθΰναι,  έπερωτην  νιν  τόν  θεόν 

30        [ε]ί  έ'τι  άπιστησοι  τοις  έπιγράι/.αασι  τοις  έ-ί  τώυ.  πινάκων  των  Ι, 

[κ]ατά  το  [ί]ερόν,  αυτός  δ'ού,  φ ά'χεν "  ότι  τοίνυν  \ψκ ροσθεν  άπίστεις,   ο'ίώίίί/έ 
[ο]ϋ  τό[σ]σο[υ]  [δ]έους,  ίνα  πιστοϊς  τό  λοιπόν  έστω  τοι,  «ρχαεν,  ά  πιστός   */ <? 
[τύχοι  ;].    "Αγέρας  δέ  γενο;/.ένας,  [ύγι]ης  έξηλθε.    'Λρβροσία  έζ   'Λθαναγ 
[άτ ερό]πτ[ι^.υΐος .  Αΰτα  ίκέτ[ις]  ήλθε  ποΐ  τόν  θεόν,  περιέρπουσα  δέ 

35        [κατά  τ]ό  [ία]ρόν  των  ία[/.άτων  τ[ι]νά  διεγέλα  ώς  απίθανα  και  αδύνα- 
μα έόν]τα  χωλούς  και  τυφλούς  υγιείς  γίνεσθαι  ένύπνιον  ίδόν- 
[τας  [/.ό]νον,  έγκαθεύδουσα  δέ  όψιν  είδε,  έδόκει  οί  ό  θεός  έπιστάς 
[ειπείν],  ότ(ι)  ύγιη  [/.έν  νιν  ποιησοι,  [/.ισθό[Λ  [/.άντοι  νιν  δεησοι  άν- 
[θέ[/.εν  ε]ΐς  τό  ίαρόν  ύν  άργύρεον,  ΰπόι/,να[/.α  τας  άυ-αθίας,  εϊπαν- 

40        [τα  δέ  ταϋτα;]  άνσχίσσαι  ου  τόν  όπτίλλον  τόν  νοσοϋντα  και  φάρ[/.[α]-  , 


213 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΠΙΔΑΥΡΟΤ 


214 


ντ 


[κόν  τι  έγχέ]αι.  "Αγέρας  δε  γενομένας,  υγιής  εξήλθε.  Παις  άφωνος  [ί]  .    *. 
[κέτας  άφίκ[ετο  εις  το  ίαρόν  ύ[πέ]ρ  φωνας,  ώς  δε  προεθύσατο  και 
[έπόησε  τα]  νομιζόαενα,  μετά  τοΰτο  ό  παις  β  τω  θεώ  πυρφόρων 
[πο]ΐ  τόμ  πατέρα  τον  τοΰ  παιδός  ποτιβλέψας  «  ύποδέκεσ', 

45        [ε φα,  εντός  έ]νιαυτοΰ,  τυχόντα  έφ'  ά  πάρεστι,  άποθύσειν  τα  ϊατρα  ;  » 
[ό  δέ  παις  έξ]απίνας  «  ύποδέκομαι  »,  εφα"  ό  δέ  πατήρ  εκπλαγείς  πάλιν 
[έκέλετο  αϋ]τόν  ειπείν,  ό  δ'  έ'λεγε  πάλιν  και  έκ  τούτου  ύγιης  έγέ- 
[νετο.  Πάτόαρος  θισσα.Ιύς  στίγματα  έχων  έν  τω  μετώπω.  Ούτος 
[έγκαθεύδων  οψ]ιν  είδε,  έδόκει  αύτοϋ    τ[αι]νίκ  καταδήσαι  τά  στί- 

50        [γματα  ό  θεός  κα]ί  κέλεσθαί  νιν,  έπεί[κα  έ'ξω]  γένηται  τοΰ  άβατου 
[άφελόμενον  τάν]  ταινίαν  άνθέμ[εν  εις  τ]όν  ναόν.    "Αγέρας  δέ  γενο- 
[μένας  έξηγέρθη]  και  άφήλετο  τά[ν  ταψίαν,  και  τό  μέν  πρόσωπον 
[  έκεκάθαρτο  (;)  τώ]ν  στιγμάτ[ων,  τ]άν  δ[έ  τ]αινίαν  άνέθηκε  εις  τόν  να- 
όν. [Γ]ράμματ[α]  τά  έκ  τοΰ  μετώπου  Έχέδωρος  τά  Πανδά-      νϊΐ 

55        [ρου έλ]αβε  ποι  τοις  ύπάρχουσιν.  Ούτος  λαβών  πάρ  Παν- 

[δάρου  χρήματα],  ώστ'  άνθέμεν  τω  θεώ,  εις   Έπίδαυρον  υπέρ  αύ[τοΰ] 
[5ς  κ]αϊ  έδίδου  ταϋτα,  έγκαθεύδων  δέ  όψιν  είδε.    Έδόκει  οί  ό  θε[ός] 
έπιστάς  έπερωτήν  νιν,  ει  εχοι  τινά  χρήματα  πάρ  Πανδάρου  έ[πι]- 
θήν '  άν  άνθεμα  εις  τό  ίαρόν,  αυτός  δ '  ού,  φάμεν,  λελαβήκειν  οΰθέ[ν] 

60        τοιούτον  παρ'  αυτού,  άλλ'  αί'κα  υγιή  νιν  ποιήσαι,  άνθήσειν  οί  εικό- 
να γραψάμενος,   μετά  δέ  τούτο  τόν  θεόν  τάν  τοΰ  Πανδάρου  ταινί- 
αν περιδήσαι  περί  τά  στίγματα  ου  και  κέλεσθαί  νιν,  έπεί  κα  έζ- 
έλθτ,  έκ  τοΰ  άβατου,  άφελόμενον  τάν  ταινίαν  άπονίψασθαι  τό 
πρόσωπον  άπό  τάς  κράνας  κά  έγκατοπτρίςασθαι  εις  τό  ύδωρ.   Ά- 

65         [λέρας  δέ  γενομένας,  έξελθών  έκ  τοΰ  άβατου  τάν  ταινίαν  άφηλετο 
τά  γράματα  ούκ  έ'χουσαν,  έγκαθιδών  δέ  εις  τό  ύδωρ  έώρη  τό  αύτοΰ 
πρόσωπον  ποι  τοις  ιδίοις  στίγ[Λασιν  και  τά  τοΰ  Πανδάρου  γρά[μ] 
ματα  λελαβηκός.  Εύψάτης  έπιδαύριος  παις-  Ούτος  λιθιών  ένε- 
κάθευδε"  έ'δοξε  δη  αύτώ  ό  θεός  έπιστάς  ειπείν,  τί  μοι  δώσεις  αίτύ- 

70         κα  υγιή  ποιήσω,   αυτός  δέ  φά[Λεν  δέκ'  αστραγάλους,  τόν  δέ  θεόν  γελά- 
σαντα  φάμεν  νιν  παύσειν.    "Αγέρας  δέ  γενομένας,  υγιής  έςήλθε.• 
'Λτηο  άφίκετο  ποι   τόν  θεόν  ίκέτας  άτερόπτιλος  ούτως,  ώστε  τά 
βλέφαρα  μόνον  ε^ειν,  ένεΐμεν  δ'έν  αΰτοΐς  μηθέν,  άλλα  κενέα  εί- 
μεν  όλως.    "Ελεγον  δή  τίνες  τών  έν  τω  ίαρώ  τάν  εύηθίαν  αύτοΰ  τό 

75        νομίζειν  βλεψεϊσθαι  όλως  μηδεμίαν  ύπαρχάν  έχοντος  όπτίλ- 

λου,  άλλ'  ή  νώραμ  μόνον.   Έγκαθ[εύδον]τι  ούν  αΰτω  δψις  έφάνη,  έδό- 
κει τόν  θεόν  έύήσαί  τι  φά[ρμακον  έ'πε]ιτα  διαγαγόντα  τά  βλέφα- 
ρα έγχέαι  εις  αυτά.    Άμέρ[ας  δέ  γενο(Λέν]ας,  βλέπων  άμφοΐν  εξήλθε. 
Κώθωτ.  Σκευοφόρος  εί[ς  τό]  1αρ[άν  άπιώ]ν,  έπεΐ  έγένετο  περί  τό  δε-  Χ  . 

80        καστάδιον,  κατέπ[ε]τε  [και  ά]νέστα,  άνώιξε  τόγ  γυλιόν  κα[ί  έ]πεσκό- 
πει  τά  συντετριμμένα  σ[κε]ύη,  ώς  δ'  είδε  τόγ  κώθωνα  κατε[αγ]ότα, 
έξ  ού  ό  δέσποτας  εί'θιστ[ο  π]ίνειν,  έλυπεΐτο  και  συνετίθει  [τά]  ό- 
στρακα καθιζόμενος.    Όδο[ιπ]όρος  ούν  τις  ίδών  αυτόν,  τί  ώ  άθλιε, 


■Λ/τη 


ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1883. 


16 


21  Γ)  ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ    ΕΠΙΔΑΓΡΟΓ  216 

<ρα,  συντίθησι  τόγ  κώθωνα  [μά]ταν  ;  τοϋτον  γαρ  ουδέ  κα  ό  έν   Έπιδαύ- 
85        ρω   Άσκλαπιός  υγιή  ποιήσαι  δύναιτο.    Άκουσας  ταϋτα  ό  παις,  συν- 

θείς  τα  όστρακα  εις  τόγ  γυλιόν,  ήρπε  εις  το  ιερόν,  έπεί  δ'  άφίκε- 

το,  άνώιξε  τόγ  γυλιόν  και  έςαΐρεν  υγιή  τόγ  κώθωνα  γεγενημέ- 

νον,  και  τω  δέσποτα  ήρμάνευσε  τα  πραχθέντα  και  λεχθέντα"  ω- 
ς δε  άκουσ',  άνέθηκε  τω  θεώ  τόγ  κώθωνα. 
/  ^χ      90        Λ Ισ γίγας,  έγκεκοιμισμένων  ήδη  των  ΐκεταν,  επί  δένδρεόν  τι  άμ- 

βάς  ύπερέκυπτε  εις  τό  άβατον  καταπετών  ούν  άπό  του  δένδρεος 

περί  σκόλοπάς  τινας  τους  όπτίλλους  άμφέπαισε,  κακώς  δε  δια- 
κείμενος και  τυφλός  γεγενημένος  καθικετεύσας  τάν  θεόν  ένε- 

κάθευδε  και  υγιής  έγένετο. 
τ       95        Ενϊππος  λόγχαν  έτη  έφόρησε  εξ  έν  τα  γνάθω'  έγκοιτασθέντος 

δ'  αύτοΰ  έξελών  τάν  λόγχαν   ό  θεός  εις  τάς  χήρας  οί  έδωκε.    Άμέρας 

δε  γενομένας,  υγιής  έξήρπε  ταν  λόγχαν  έν  ταΐς  χερσίν  έ'^ων. 

'Λνηρ  τορωναΐος  δεαί.Ιίας.  Ούτος  έγκαθεύδων  ένύπν.ον  είδε,         /ί>2< 

έ'δοξέ  οί  τον  θεόν  τα  στέρνα  μαχαίρα  άνσχίσσαντα  τας  δεμέ- 
100     λέας  έξελεΐν  και  δόμεν  οί  ές  τας  χείρας  και  συνράψαι  τα  στή- 
θη.  Άμέρας  δε  γενομένας,  εξήλθε  τά  θηρία  έν  ταίς  χερσίν  έχων 

και  υγιής  έγένετο.  Κατέπιε  δ'  αύτάς  δολωθείς  υπό  ματρυιας  έγ  κυ- 

κανι  έμβεβλημένας  έκπιών. 

'Λνήρ  έν  αΐδόιω  λίθον.  Ούτος  ένύπνιον  είδε,  έδόκει  παιδί  καλώ 
105      συγγίνεσθαι,  έξονειρώσσων  δε  τόλ  λίθον  έγβάλλει  και  άνελόαε- 

νος  έξήλθεν  ταΐς  χερσίν  έχων. 
ν»/  Έρμόδιχος  λαμψακηνός  ακρατής  του  σώματος.  Τούτον  έγκαθεύ- 

δοντα  ΐάσατο  και  έκελήσατο  εξελθόντα  λίθον  ένεγκεϊν  εις  τό 

ίαρόν  όπόσσον  δύναιτο  μέγιστον"  ό  δέ  τόμ  προ  τοΰ  άβατου  κείμε- 
110     νον  ήνικε. 

Νιχ,άνωρ  χωλός.  Τούτου  καθήμενου  παις  [τ]ις  ϋπαρ  τον  σκίπωνα  άρ- 

πάξας  έφευγε"  ό  δε  άστάς  έδίωκε  και  έκ  τούτου  υγιής  έγένετο. 
γνΐΓ~  'Λ^ήρ  δάκτυλον  ίάθη  ύπό  όφιος.  Ούτος  τάν  τοΰ  ποδός  δάκτυλον  υ- 

πό τοΰ  άγριου  έλκεος  δεινώς  διακείμενος  μεθάμερα  ύπό  τών  θε- 
115      ραπόντων  έςενειχθείς  έπί  έδράματός  τίνος  κάθιζε"  ύπνου  δε  νιν 

λαβόντος  έν  τούτω  δράκων  έκ  τοΰ  άβατου  έξελθών  τόν  δάκτυλον 

ΐάσατο  τ*  γλώσσας  και  τοΰτο  ποιήσας  εις  τό  άβατον  άνεχώρησε 

πάλιν"  εξεγερθείς  δε,  ώς  ής  υγιής,  έφα  όψιν  είδεΐν,  δοκεΐν  νεανίσ- 

κον  ευπρεπή  τάμ  μορφάν  έπί  τόν  δάκτυλον  έπιπήν  φάρμακον. 
<ν?ϊ     120      Ά.Ιχέτας  άλικος.  Ούτος  τυφλός  έών  ένύπνιον  είδε,  έδόκει  ό  θεός  ποτελθών  τοις  δ[α]- 

κτύλοις  διάγειν  τά  όμματα  και  ϊδεϊν  τα  δένδρη  όρατόν  τά  έν  τω  ίαρφ.    Άμέρας  δε  γε- 
)ί..ί^  νομένας,  υγιής  εξήλθε.   Ήραιευς  μυτι-Ιηναΐος.  Ούτος  οΰκ  είχεν  έν  τα  κεφαλή 

τρίχας,  έν  δε  τω  γενείω  παμπόλλας,   αίσχυνόμενος  δε  [άτε]  καταγελάμενος  ύπ[ό 

τών  άλλων  ένεκάθευδε"  τόν  δέ  ό  θεός  χρίσας  φαρμάκω  τάν  κεφαλάν  έπόησε 
'  λ  •  125      τρίχας  έχειν.  [θ]ΰσωκ  έρμιονεύς  παις  άϊδής.  Ούτος  ύπαρ  ύπό  κυνός  τών 

κατά  τό  ίαρόν  θ[εραπ]ευόμενος  τους  όπτίλλους  ύ[γιή]ς  απήλθε. 


21' 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΠΙΔΑΤΡΟΤ 


218 


Έν  τω  αύτώ  οίκήματι  έν  ώ  ήσαν  έντετει/_ισμέ- 
να  τα  τήν  έπιγραφήν  ταύτην  άποτελέσαντα  τεμά- 
χια ευρέθη  καί  επιμήκης  ακατέργαστους  τάς  επι- 
φανείας ε/ων  λίθος  (ΰψ.  0,45)  και  προς  τα  άνω 
αύλακα,  έχοντα  τοσοΰτον  πλάτος,  δσον  το  πάχος 
τής  προκειμένης  πλακός,  έξ  οδ  φαίνεται  δτι  αύτη 
ήτο  μολύβδω  προσκεκολλημένη  τω  αύ'λακι  τούτω, 
β  έστιν  δτι  δ  τον  αύλακα  έχων  λίθος  έχρησίμευεν 
ώς  υπόθεμα  της  ενεπίγραφου  ταύτης  πλακός,  δι' 
οδ  αύτη  ήτο  έμπεπηγμένη  τω  έδάφει.  ΤοιαΟτά 
τίνα  υποθέματα  ειχον  και  αί  έν  Δήλω  εύρεθεΓσαι  με- 
γάλα-, ενεπίγραφοι  πλάκες,  έν  αίς  είνε  γεγραμμένοι 
οί  Λύγου  των  Ίεροπουών,  ών  τίνες  έδημοσιεύθη- 
σαν  ήδη  Οπό  τοΟ  κ.  Ηοπίοΐΐβ  έν  τω  Βιιΐΐβΐίη  άθ 
οογγ.  Ηβΐίβηίφΐβ  (τόμ.  <7'.  1883,  σελ.  1-167). 
Επειδή  δε  τοιοΟτοι  λίθοι  έχοντες  κατά  τήν  άνω 
έπ'.^άνειαν  αύλακα,  χρησιμεύοντες  δηλ.  ώς  ύπό- 
θεαα  ένεπιγράοων  πλακών  ,  κείνται  τίνες  κατά 
χώραν  έντος  τοΟ  έν  αρχή  τοΟ  άίρΰρου  τούτου 
μνημονευθέντος  οικοδομήματος,  απέναντι  τοΟ  ανα- 
τολικού αύτοΟ  τοίχου  καί  ακριβώς  υπέρ  το  φρέαρ, 
ιθανον  εΤνε  δτι  εις  το  μέρος  εκείνο  άνέκειντο 
ύπό  τοΰ  Παυσανίου  μνημονευόμεναι  στήλαι , 
ίπερ  συμφωνεΓ  και  τω  τόπω  τής  ευρέσεως  της 
;οκειαένης),  διότι  άπασαι  αύται  έκειντο  πλη- 
ίον  αλλήλων  ,  ώς  έκφαίνεται  έκ  τής  του  Παυ- 
ΐνίου  εκφράσεως  λέγοντος  περί  της  στήλης  τοΟ 
:ό  τοΟ  ΆσκληπιοΟ  άναστηθέντος  Ιππολύτου  : 
Μορΐς  δέ  τών  άλλων  (στηλών)  εστίν  αρχαία 
:ή/.η  »  κτλ.  {Πανσ.  2,27,4).  Καί  ύπό  τοπογρα- 
φική-; ο  εποψιν  εξεταζομένου  τοΟ  πράγματος  φαί- 
νεται, κατά  τήν  τοΟ  Παυσανίου  άφήγησιν  καί  έν 
τω  Ίερώ  περιήγησιν,  δτι  ένταΰθά  που  θά  εκειντο  αί 
-ιζ':  ών  Ό  λόγος  στήλαι,  ώς  άλλαχοΟ  (1)  έν  καιρώ 
τω  δέοντι  θέλω  δείξει,  τοΟ  λόγου  ένταΟθα  ακατά- 
ληπτου οντος  άνευ  τοπογραφικοί  τών  έν  ταΓς  άνα- 
σκαφαίς  άνακαλυφθέντων  αρχιτεκτονικών  μνημείων 
πίνα/.ος. 

Εινε  δέ  καταγεγραμμένα  έν  τη  προκειμένη  πλα- 
κί  είκοσι  έν  δλω  ίάματα  ή  κάλλιον  είπεΓν  θαύμα- 
τα,  διότι  άπαντα  γίνονται  ουχί  διά  θεραπευτικοΟ 

(1)    Έν  τοις  Πραχτιχοΐς  της   Άρ/αιολογιχης    Εταιρίας  τοΰ  έτους 
1883. 


τίνος  μέσου  άλλα  δι'  οπτασίας,  ώστε  δ  άναγινώ- 
σκων  τήν  έπιγραφήν  ταύτην  νομίζει  δτι  άναγινώ- 
σκει  τά  έν  τοις  Συναξαρίοις  θαύματα  τών  αγίων 
τής  εκκλησίας  μας  !  Είχε  λοιπόν  καί  ή  τών  αρ- 
χαίων "Ελλήνων  θρησκεία  τους  θαυματουργούς  αυ- 
τής αγίους  καί  τά  μοναστήρια  της,  διότι  άγιος  κατά 
τήν  χ^ριστιανικήν  της  λέξεως  σημασίαν  ήτο  δ  Α- 
σκληπιός καί  μοναστήριον  το  Ιερόν.  Ό  Αριστο- 
φάνης άρα  διακωμωδών  έν  τω  Πλούτω  αύτοΟ  τά 
τής  λατρείας  τοΟ  "Ασκληπιού  έν  'Επιδαύρω  κατ' 
ουδέν  παρεμόρφωσε  τήν  άλήθειαν.  ΤοΟτο  δμως  εκ- 
πλήσσει ημάς  νομίζοντας  δτι  ανέκαθεν  θά  ήσκεϊτο 
πρακτική  τις  θεραπευτική  τέχνη  έν  τφ  Ίερώ  καί 
δτι  διά  της  οπτασίας  θά  άπεκαλύπτοντο  τουλάχι- 
στον τάφρος  θεραπείαν  μέσα,τά  φάρμακα,  κτλ.  Τά 
προκείμενα  ίάματα  θά  έπειρατο  τις  ίσως  νά  έξηγήση 
άλληγορικώς,  θά  ίσχυρίζετο  δηλ.  δτι  ιατρική  τέχνη 
δντως  ήσκείτο  έν  τω  Ιερω  καί  τά  ίάματα  πραγματι- 
κώς  έγίνοντο,  άλλ'  οί  ίερεΓς  άπέδιδον  αυτά  τω  θεώ, 
θέλοντες  ούτω  καί  τήν  επισημότητα  τοΟ  ΊεροΟ  νά 
έπαυξάνωσι  καί  τήν  ίατρικήν  αυτών  τέχνην  μυστι- 
κήν  νά  τηρώσιν'  άλλ'  Ό  ισχυρισμός  ούτος  τότε  μό- 
νον θά  ήτο  αποδεκτός,  δταν  επρόκειτο  περί  πραγ- 
ματικών νοσημάτων  καί  ανθρωπίνως  δυνατών  ία- 
μάτων,  ιρύγΐ  δμως  περί  χωλών  καί  τυφλών  περί 
γυναικός  οερούστ\ς  τό  ^ρίηος  έν  τη  κοιλία  πέντε 
ετη  καί  τών  τοιούτων.  Ώς  συμπέρασμα  άρα  δυνά- 
μεθα νά  έξαγάγωμεν  δτι  ή  έν  τω  Ίερώ  τής  Επι- 
δαύρου λατρεία  τοΟ  ΆσκληπιοΟ  καί  ή  τοΟ  ΊεροΟ 
έπισημότης  δεν  ήσαν  αποτέλεσμα  τής  ασκήσεως 
εμπειρικής  τίνος  θεραπευτικής  τέχνης,  άλλα  τής 
δεισιδαιμονίας  καί  ευπιστίας  τοΟ  έλληνικοΟ  λαοΟ. 
Συν  τω  χρόνω  δμως,  άφ'  οδ  διεσείσθη  βαθμηδόν 
καί  έξέλιπεν  ή  προς  τό  θείον  ενδόμυχος  πίστις,  οί 
ιερείς  τοΟ  Ασκληπιού,  ίνα  τηρώσιν  άκμαίαν  καί 
άμείωτον  τήν  τοΰ  ΊεροΟ  επισημότητα,  ήναγκάσθη- 
σαν,  έν  μεταγενεστέροις  ρωμαίκοϊς  τουλάχιστον 
χρόνοις,  νά  ποιώνται  δντως  χρήσιν  θεραπευτικών 
τίνων  μέσων,  ώς  δεικνύει  ή  έν  τω  έπομένω  αρι- 
θμώ επιγραφή,  ή  ύπό  τήν  εποψιν  ταύτην  σπουδαιό- 
τατης ούσα  σημασίας.  Σημειωτέον  δέ  δτι  ή  προς 
τήν  θείαν  τοΟ  ΑσκληπιοΟ  δύναμιν  δυσπιστία,  ή 
δυσπιστία  δηλ.   δτι  ήτο  δυνατόν  νά  θερ-.-εύωνται 


-219 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΠΙΔΑΥΡΟΓ 


220 


ασθενείς  μόνον  δΓ  ενυπνίου,  αναφαίνεται  και  έν  τη 
προκειμένη  επιγραφή  (στ.  23 — 24  και  3ο — 36). 
Έκ  τοΟ  σχήματος  δέ  των  γραμμάτων  και  τής 
■στοιχηδόν  διατάξεως  αυτών,  έκ  τής  ορθογραφίας  και 
έκ  τής  κανονικές  έν  γένει  γραφής  εικάζω  δτι  ή  επι- 
γραφή  αύτη   έχαράχθη   κατά  τήν  Γ'.  π.  Χ.  εκα- 
τονταετηρίδα.  Πότε  δμως  έγένοντο  τα  αναγραφό- 
μενα ίάματα,   κατά  τους  γ^ρόνονς   καθ'  οΰς  κατε- 
γράφησαν έν  τω  λίθω  τούτω  ή  πρότερον  ;  το  ερώ- 
τημα τοΟτο  αναγκάζει  με  κυρίως  νά  προζά"Κω  το 
έξης  διήγημα,  δπερ  παρέδωκεν  ήμϊν  ό  έπί  των  Περ- 
σικών   πολέμων   ακμάζων  'Ρηγίνος   ιστοριογράφος 
"Ιππυς.  «  Γυνή  εϊχεν  έλμινθα,  και  ΐάσασΟαι  αυτήν 
» άπείπον  οί  τών  ιατρών  δεινοί-    ούκοΟν   εις   Επί- 
»  δαυρον  ήλθεν,  και  έδείτο  τών  θεών  έξάντης  γενέ- 
»  σΟαι  τοΟ   συνοίκου  πάθους.    Ου  παρήν   Ό  θεός-  οί 
»  αέν  τοι  ζάκοροι  κατακλίνουσι  τήν  άνΟρωπον,  ένθα 
»  ίασΟαι  δ   θεός  εΐώθει   τους  δεομένους'   και  ή  μεν 
»  ί^Ηρω-ος  ησυχάζει  προςταχθείσα  [και]  οί  γε  μήν 
»  ΰποδρώντες  τω  θεώ  τά  εις  τήν   Γασιν  αύτη  έποί- 
»  ουν'    και  τήν  κεφαλήν   μεν  από  της  δέρης  άφαι- 
»  ροΰσι,  καθίησι  δέ  τήν  χείρα  δ  ίζερος,  και  εξαιρεί 
»  τήν  έλμινθα,  ^ΐ}ρίου  μέγα  τι  χρήμα"  συναρμόσαι 
»  δέ  και  άποδοΟναι  τήν   κεφαλήν   ές  τήν  άρχαίαν 
»  άρμονίαν  ούκ  έδύνατο  ούκέτι.  Ό  τοίνυν  θεός  άφι- 
»  κνεϊται,  και  τοίς  μέν  έχαλέπηνεν,  δτι  άρα  έπέθεν- 
» το  έργω  δυνατωτέρω  της  εαυτών  σοφίας"  αυτός 
»  δέ  άμά'/ω  τινί  και  θεία  δυνάμει  άπέδωκε  τω  σκή- 
»  νει  τήν   κεφαλήν  και  τ^ο  ξένην  ανέστη σεν  »  (1). 
Το  ϊαμα   τοΟτο  εινε  άνίγεγραμμένον  παραδόξως  έν 
τη  έτερα  τών  εύρεθεισών   στηλών,  εκείνη  δηλ.  ης 
έμνημόνευσα  ανωτέρω  (σελ.  19©  σημ.  1 ).  Και  ύπάρ- 
χουσι  μέν  έν  τη  άφηγήσει  διαφορ,αί  τίνες,  αλλά  βε- 
βαίως πρόκειται  περί  ενός  και  ιοΟ  -α-ύτοΟ  ϊάματος. 
Έχει  δέ  έν  τη  επιγραφή  ταύτη  ούτως:  «  "Αριστ^αγο- 
»  ρα]  [Μεθ]ανια  αυτά  ελμιθα  έχουσα  εν  ται  κοιλιαι 
»'ενεκαθευδε  εν  Τροζ[ηνι  έν  τωι]  του  Ασκλαπιου   τε- 
»  μένει  και   ενυπνιον  είδε  εδοκει  ου  τους  υι[ους  του 
»  θ]εου  ουκ  επιδαμουντος  αυτού  αλλ  εν  Επιδαυρωι 
»  εοντοςταγκεφα[λ]αν  [αποίταμειν  ου  δυνάμενους  δ 
»  επιθεμεν  πάλιν  πεμψαι  τίνα  πο[ι]  τον  Ασκλα[πιον] 

(1)    "13ε    Ρκι§ιη.    Ηΐ8ΐοποοΓϋΓΠ   ^Γαβοοι-υπι.  Εά.  ΜαΙΙβΓ  II 
σελ.  15. 


» οπως  μοληι  μεταξύ  δε  αμερα  επικαταλαμβανει 
»  και  ο  ιαρευς  ορηι[αυτας]  ταγκέ  φαλαν  αφαιρημέ- 
»  ναν  απο  του  σώματος.  Τας  εφερπουσας  δε  νυκτ[ος 
»Αρ]ισταγορα  όψιν  είδε  εδοκει  οι  ο  θεός  ικων  εξ 
»  Επιδαύρου  [ε]πιθεις  τ[αγ  κε]  φαλαν  επι  του  τρα- 
κ χαλου  μετά  ταύτα  ανσσχισσας  ταγ  κοιλ[ιαν]  ταν 
«  αυτ[ας  εξελει]ν  ταν  [ελμι]θα  και  συρραψαι  πάλιν 
»  και  εκ  τούτου  υγ[ιης]  εγενετ[ο]  »  Τούτου  δέ  ού- 
τως έχοντος,  επειδή  ή  επιγραφή  δέν  εινε  δυνατόν  νά 
εινε  προγενεστέρα  τοϋ  Δ'.  τουλάχιστον  αιώνος  και 
κατ'  άκολουθίαν  δέν  έχρησίμευσε  ώς  πηγ?]  τω  Ρη- 
γίνω  ιστοριογράφο),  έπεται  δτι  το  ίαμα  τοΟτο  έν 
ίκανώς  μεμακρυσμένοις  χρόνοις  γενόμενον  ήτο  άνα- 
γεγραμμένον  ίσως  έν  τινι  άναθήματι  έν  Τροιζήνι 
και  διεσώζετο  απλώς  ύπό  της  παραδόσεως  γενομέ- 
νης ούτω  πηγής  τω  τε  Ρηγίνω  ίστοριογράφω  και 
τοις  έν  τη  στήλη  άναγράψασιν  αυτό  ίερεΟσιν'  έ> 
τού~ο^  έξηγοΟνται  κάλλιστα  και  αί  έν  τη  άφηγή 


σει 


οιαφοραί   έν   τω  ίστοριογράφω   και  τη  στήλη.  Ός 
συμπέρασμα  άρα  δυνάμεθα  νά  έξαγάγωμεν  δτι  τινο 
τουλάχιστον  τών  έν  ταίς  προκειμέναις  στήλαις  άνα- 
γεγραμμένων  ίαμάτων  δέν  ί^ίνοντο  καθ'  δν  χρόνον 
κατεγράφοντο,  αλλά  πολύ  -κρότιρον  και  δή  έν  με- 
μακρυσμένοις  χρόνοις,  διετηροΟντο  δέ  ύπό  της  πα- 
ραδόσεως, μέχρις  ού  μετά  τήν  Ε'.  εκατονταετηρίδα 
κατέγραψαν  αυτά  επί   τών  στηλών   οί   ιερείς  πρό 
αίωνίαν    δόξαν   και    μνήμην  του   ΆσκληπιοΟ    (α). 
Πλην  της  παραδόσεως  δέ  έδύναντο  οί  ίερεΐς  νά  έπο 
φεληθώσι   προς  τήν  καταγραφήν  ταύτην  καί  τινο 
επιγραφικά   μνημεία,   άπερ    άνέθεντο  έν  τώ   Ίερο 
αυτοί  οί  ίαθέντες.  ΤοιαΟτα  &πί|ρχον  πάντως  έν  το 
Ιερώ,    ώς   βλέπομεν    καί   έν   αύτη    τη  προκειμένη 
επιγραφή  ( ιδ.  στ.  7).   'ΕνταΟθα  δέ  τοΟ  λόγου  γε- 
νομένου  ειρήσθω,  δτι  δεν  πρέπει  νά  συγχέωμεν   το 
αναθήματα  ταΟτα,  έν  οΐςήτο  καταγεγραμμένη  άνα-) 
καίως  ή   αιτία  τής  άφιερώσεως  αυτών,  ήτοι  ή  θε 
ραπεία,  -προς  τάς  ύπ'  έξέτασιν  στήλας,  αίτινες  εινε 
τά  επίσημα  ούτως  ειπείν   βιβλία,   έν  οίς  κατεγρά- 
φησαν  ύπό  τών  επιτετραμμένων  τά  τοΟ  ναοΟ  τά 
ύπό  τοΟ  ΆσκληπιοΟ  γενόμενα  ίάματα. 

(α)  Ότι  τινά  ίάματα  εγράφησαν  κατά  τήν  παράδοσιν  φαίνεται 
και  έ/.  τούτοι»  δτι  δέν  μνημονεύονται  πάντα/ οΰ  τά  όνο'ματα  τών  ίαΟίν- 
των,  άλλ'  Ινια/οϋ  απλώς  γυνή  τις,  άνι[ρ,  παις. 


221 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΠΙΔΑΥΡΟΤ 


222 


Ταΰτα  τα  γενικά  εί^ον  να  προτάξω  τινών  έν  τοις 
καθέκαστα  παρατηρήσεων,  θα  είνε  δε  αί  παρατη- 
ρήσεις αύται  ολίγαι,  διότι  ή  έννοια  των  έν  τη  επι- 
γραφή είνε  έν  γένει  σαφής  και  εύληπτος  και  δ  λό- 
γος ομαλός. 

Στ.  1 .  Το  θεης  και  τνχα  Αγαθά  άπαντα  κατ'  όνο- 
μαστικήν  και  έν  ετέρα  έν  τω  Ιερω  τοΰ  Άσκληπιοΰ 
εύρεθείση  επιγραφή,  ην  ίδε  έν  Ιιβ1}&5  II,  άρ.  1,476. 
Στ.  2.  Καίτοι  τά  ίάματα  άπαντα  γίνονται  ύπό  τοΰ 
Άσκληπιοΰ,  ούχ  ήττον  επιγράφονται  και  ώς  ίά- 
ματα τοΰ   Απόλλωνος,  διότι  Ό  Ασκληπιός  υιός  ων 

οΰ   "Απόλλωνος  κατά  τήν  παράδοσιν  [Πανΰ.  2, 
,  4)  παρά  τοΰ  πατρός  του  έ'σ/ε  την  δύναμιν  τοΟ 

εραπεύειν  τους  ασθενείς  και  τη  συνεργία  αύτοΰ  κα- 
τώρΟο.>νε  τοϋτο.  Τήν  συνεργίαν  δε  ταύτην  δυνάμεθα 
μάλιστα  να  έννοήσωμεν  αποβλέποντες  εις  τάς  φυσι- 
κάς  δυνάμεις,  ων  προσωποποιήσεις  είνε  αμφότεροι  οί 
θεοί, ήτοι  εις  τον  αέρα  καίτόνΉλιον,  ων  τήν  συγγέ- 
νειχν  μαίνονται  κάλλιστα  διαγνόντες  οί  Φοίνικες  έκ 
του  αξιομνημόνευτου  εκείνου  γωρίου  τοΰ  Παυσα- 
νίου  (7,  23,  8).  « 'Ασκληπιόν  μεν  γάρ  αέρα  γένει 

ίτε  άνθριυπων  είναι  και  πασιν  ομοίως  ζώοις  έπιτή- 
δειον  προς  ύγίειαν,  Απόλλωνα  δε  ήλιον,  και  αυ- 
τόν ορθότατα  Άσκληπιώ  πατέρα  έπονομάζεσθαι, 
ότι  ές  το  άρμόζειν  ταΐς  ώραις  ποιούμενος  Ό  ήλιος 
τον  δρόμον  μεταδίδωσι  καί  τω  αέρι  ύγιείας». 
Στ.  3.  Έκχστον  ίαμα  έχει  οίονει  επιγραφή  ν,  ην 
ρός  διάκρισιν  σημειώ  έν  τη  μεταγραφή  κυρτοΓς 
γράμμασι.  Μετά  τήν  έπιγραφήν  δε  καταλείπεται 
συνήθως  ένος  ή  πλειοτέρων  γραμμάτων  κενός  χώ- 
ρος. 

ΚΛεω  :  δτι  ούτως  συμπληρωτέον  τό  όνομα  φαί- 
νεται έχ  των  έν  στ.  9.  Εινε  δέ  τοΰτο  γνωστός  δω- 
Κικός  σχηματισμός  τοΰ  Κλειώ. 
Πέτθ  ετη  :  Ή  τροπή  τοΰ  ψιλοΰ  συμφώνου  εις 
ασύ  πρό  τοΰ  ετη  είνε  γνωστή  και  εκ  τίνος  έκ  Σα- 
μοθράκης επιγραφής  (ίδ.  ΟοΐΊΖβ,  ΐίΐΓίΐΙί.  1π«θ1γ. 
σ.  21  ,  και  προέρχεται  έκ  τούτου  Οτι  ή  λ.  έτος 
τό  δίγαμμα  αρχικώς  έχον,  ώς  έκ  πολλών  επι- 
γραφών εινε  γνωστόν,  είχ ε  δασείαν  τήν  τοΰ  ε  προ- 
φοράν.  Παρατηρητέον  όμως  ότι  τό  ένοαντος  δέν  δα- 
σύνεται καί  παραο'λητέον  τοΰτο  -προς  τά  υπό  τοΰ 
ΑΙΐΓβηδ  λεγόμενα  (ϋβ  ΰΐ&ΙβΟΐΟ  ϋοποβ  §4  καί  5). 


Πο'ί  τον  θεόν.  Τό  ποί'  τοϋτο  άπαντα  πολλάκις  έν 
τη  προκειμένη  επιγραφή  και  έ'γεινε  καταφανώς  κατά 
συγκοπήν  έκ  τοΰ  ποτί.  Γενικός  δέ  κανών  έπικρα- 
τεΓ  κατά  διαλεκτικόν  ιδίωμα  έν  τη  Αργολική  χερ- 
σονήσω,  ώς  φαίνεται,  Οτι  πρό  μεν  συμφώνου  τίθε- 
ται πάντοτε  ποί,  πρό  δέ  φωνήεντος  πότ.  Ό  τύπος 
ούτος  ποϊ  άπαντα  καί  έν  έτερα  έκ  Τροιζήνος  επι- 
γραφή, ην  ίδε  έν  Ι-βΙ)98  Π,  167, α. 

Στ.  4.  "^Ι&ϊγοϊ' καλείται  ένταΰΟα  τό  οικοδόμημα 
εκείνο  έν  ω  έκάΟευδον  οί  άσΟενεΓς,  «  οί  ίκέται  τοΟ 
θεοΰ  »  (Παυσ.  2,272).  Περί  αύτοΰ  ίδε  κατωτέρω 
(Σημ.  Στ.  90—94). 

Στ.  5.  "Ινα  τέςηται  ή  Κλεώ  έπρεπε  νά  έξέλθη 
ού  μόνον  έκ  τοΰ  Άβατου  άλλα  καί  έκ  τοΰ  Ιερού, 
διότι  εντός  τοΰ  Ίιροΰ  δέν  ήτο  έπιτετραμμένον  νά 
τίκτωσιν  αί  γυναίκες  καί  νά  άποΟνήσκωσιν  οί  άσΟε- 
νείς(Παυσ.  2,27,1). 

περιηρπε  :  Τό  περιέρπειν  κεΓται  απλώς  αντί  τοΰ 
περιέρχ_εσθαι.  Ούτω  καί  έν  τοις  στίχοις  34  καί  97. 
Περί  της  διά  τοΰ  η  γραφής  της  χρονικής  αυξήσεως 
αντί  διά  τοΰ  ει  ίδε  σημείωσιν  έν  στίχω  22. 

Στ.  6.  Της  έν  τω  Ίερω  κρήνης  γίνεται  μνεία 
καί  έν  στίχω  64.  Εινε  δ'  ώς  οαίνεται  εκείνη  ή 
«  τω  τβ  όρόφω  καί  κόσμω  τω  λοιπώ  θέας  άξια  » 
(Παυσ.  2,27,6). 

Στ.  7.  Τό  άνθεμα,  όπερ  ή  Κλεώ  άνέΟηκεν  έν 
τω  Ίερω  ήτο  μέγας  καί  θαυμάσιος  πίνας"  παριστών, 
ώς  φαίνεται,  άγνωστόν  τίνα  παράστασιν,  οία  και  ή 
έν  τω  στίχω  οί.  Έπί  τοΰ  πίνακος  τούτου  ήτο  έπι- 
γεγραμμένον  τό  «  ού  μέγεθος  κτλ.  »  Τά  ώς  εινε 
αίτιολογικόν=διότι  ή  Κλεώ  εφερεν  έν  γαστρί  τό  βά- 
ρος έως  Οτου  έγκατεκοιμήθη  κτλ.  Είνε  δέ  συντε- 
ταγμένον  τό  επίγραμμα  τοΰτο  μετά  τίνος  ρυθμοΰ 
και  τά  έν  αρχή  άποτελοΰσι  μάλιστα  δακτυλικόν 
έξάμετρον 

ού  μέγεθος  πίνακος  θαυμαστέον,    άΛΜχ  το  θεϊον, 

δέν  υπάγεται  όμως  εις  ώρισμένον  τι  αίτρον. 

Στ.  9.  Τό  εστε  δασύνω  κατά  τά  έν  Θιο•λ.ρίτω  1, 
6.  5,  22. 6.  32  καί  7,  67.  Ίδε  καί  Μ.  Ε.  382,  8, 

εςτε — Δωριείς  δέ  δασύνουσιν,  άπά  τοΰ  έως  τε  κατά 
συγκοπήν  ηγούμενοι  είναι. 


223 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 


224 


Στ.  13 — 14  ττοϊδέεσθαι.  ΆφοΟ  το  ποί  κείται 
πολλαχοΟ  αντί  τοΟ  ποτ,  ουδέν  παράδοξον,  αν  τίθε- 
ται και  έν  συνδέσει  μετ'  άλλης  λέξεως,  ώστε  το 
ποϊδέεσθαι  κείται  αντί  τοΟ  ποτιδέεσΟαι,  προσδέε- 
σθαι.  Ούτως  άπαντα  το  ποί  και  έν  στίχω  17  έν  τφ 
ποϊθέμεν,  ήτοι  ποτιθέμεν,  προσθέμεν.  Άλλ'  έν  ω 
ή  χρήσις  τοΟ  ποί  αντί  ποτ  τζρο  συμφώνου  είνε  κα- 
θολική έν  τη  προκειμένη  επιγραφή,  δέν  γίνεται 
καθολική  τούτου  χρήσις  και  έν  συνδέσει,  διότι  έν 
στίχω  44  άπαντα  ποτιβίέψαο.. 

Στ.  21.  ης:  δωρικός  τύπος  τοΟ  γ'.  ένικοΟ  προ- 
σώπου, αντί  ήν'  ο  αυτός  τύπος  άπαντα  και  έν  στί- 
χω 118.  Ίδε  και  θεόκριτον  5,  10.  2,  90,  92  καί 
124.  7,1. 

Στ.  22.  Ή  λ.  χειρ  γράφεται  μόνον  έν  στ.  100 
δια  τοΟ  ει,  άλλως  πανταχοΟ  (Στ.  22,  27,  28,  96) 
διά  του  η.  Περί  της  Οπό  των  Δωριέων  τροπές  ταύ- 
της τοΟ  ει  εις  η  πρβ.  ΟβαβΓ  ϋβίβοΐΐΐδ  εκδοσις  Β'. 
άρ.  111  στ.  8  καί  Βΐ3δδ  ΑαδρΓ.  σλ.  52. 

Στ.  28.  Έν  τω  τέλει  του  στίχου  έδύνατο  δ  χα- 
ράκτης να  γράψη  δύο  ή  καί  τρία  ετι  γράμματα,  δέν 
επραξεν  δμως  τοΟτο  διότι  δέν  ήθελε  να  διαχωρίζη 
τά  μίαν  συλλαβήν  αποτελούντα  γράμματα"  ή  επο- 
μένη δε  συλλαβή  (λους)  έ'χει  τέσσαρα,  γράμματα. 

Στ.  31.  Ιερόν  έν  τω  στίχω  τούτω,  άλλαχοΟ 
δε  ίαρόν,   δ  καί  συνηθέστερον. 

Στ.  32.  Ή  συμπλήρωσις  των  έν  τω  στίχω  τού- 
τω δέν  είνε  τόσον  ευχερής  καί  ή  των  λέξεων  άπο- 
χώρισις  διάφορος  δύναται  να  γείνη.  Άλλ'  επειδή 
δ  άπιστων  ασθενής  ΐάθη  Οπό  τοΟ  θεοΟ,  ή  έννοια 
φαίνεται  μοι  αύτη  :  Μή  φοβοΟ  (λέγει  δ  θεός  τω 
άσθενεΓ)  δια  τήν  προτέραν  άπιστίαν  σου,  Ίνα  τοΟ 
λοιποΟ  εχης  δείγματα  της  περί  το  θεραπεύειν  δυ- 
νάμεως μου,  γενέσθω  σοι,  δ'σα  ήθελον  γείνει  εις  πι- 
στόν,  καί  ούτως  έθεράπευσεν  αυτόν. 

Στ.  34.  Ή  συμπλήρωσις  των  έν  τη  αρχή  τοΟ 
στίχου  ελλειπόντων  γραμμάτων  βεβαιοΟται  έκ  τών 
έν  στ.  40  καί  72. 

Στ.  39.  Ή  ύς  ήτο,  ώς  γνωστόν,  σύμβολον  τοΟ 
εναντίου  τής  συνέσεως,  της  αναισθησίας  καί  άμα- 
Οίας.  Πρβ.  θεόκριτον  (5, 2)  «  ύς  ποκ'  Άθαναίαν  έ'ριν 
ήρισε»,  Πλούταρχον  (έν  β.  Δημοσθ.  11)  α  ύς  τήν 
Άθηναν  »  κ.  έ. 


Στ.  40  Ή  μόνη  δυνατή  συμπλήρωσις  είνε,  νο- 
μίζω, εΐπαντα  δε  ταντα.  Τπονοητέον  δ  έκτων  ανω- 
τέρω άπροσώπως  το  έδόκει  οί. 

Στ.  41.  Ή  συμπλήρωσις  βεβαιοΟται  έκ  τών 
έν  στ.   77—78. 

Στ.  42.  Τό  προεθύσατο  αναπολεί  ήμΓν  τους  στί- 
χους εκείνους  τοΟ  Αριστοφάνους  (ΠλοΟτος,  660). 
«  Έπεί  δε  βωμώ  πόπανα  καί  προθύματα  καθω- 
σιώθη,  »  κτλ. 

Στ.  44.  Ή  μετά  τίνος  βεβαιότητος  συμπλήρω- 
σις  τών  ελλειπόντων  επτά  γραμμάτων  εινε  αδύνα- 
τος. Πιθανάς  συμπληρώσεις  δυνάμεθα  νά  προβάλω- 
μεν  πολλάς,  καί  μία  τούτων  έστω  ή  δια  τοΟ  :  καί 
θνων. 

Στ.  45.  ^Αποθνΰειν,  οιονεί  ώς  Οποχρεωτικήν 
θυσίαν  προσενεγκεϊν. 

Ιατρα  αντί  τοΟ  ιατρεία,  λέξις  σχηματισθείσα 
κατ  άναλογίαν  τοΟ  δίδακτρα  καί  μνημονευομένη 
μόνον  παρά  τοΟ  Ησυχίου"  «  ίατρα  =  οί  μισθοί  τής 
θεραπείας  » . 

Στ.  50.  Τά  έν  τφ  μέσω  του  στίχου  τούτου  ελ- 
λείποντα συνεπλήρωσα  κατά  τά  έν  στίχω  62.  Ή 
χρήσις  δε  τοΟ  κα  είνε  συχνή  έν  τη  επιγραφή  ταύτη. 

Στ.  54.  Ή  έννοια  τών  άπό  τοΟ  στίχου  τούτου 
έχει  ούτως  :  δ  Έγί^ωρος  έπασχε  τήν  αυτήν  νό- 
σον  ην  καί  δ  Πάνδαρος,  ήτοι  είχε  στίγματα  έν  τω 
Ίζροσώ-ω,  ερχόμενος  δε  εις  τό  Ιερόν  ~ρ6ς  θερα- 
πείαν  του  έ'λαβε  παρά  τοΟ  Πανδάρου  χρήματα  τίνα 
ίνα  άντ  αϋτου  κατάθεση  αυτά  έν  τω  ναώ,  δέν  έξε- 
τέλεσεν  δμως  τήν  παραγγελίαν  ταύτην,  καί  ερωτη- 
θείς Οπό  τοΟ  ΘεοΟ  (δστις  ώς  θεάς  έγίνωσκε  τά  γε- 
νόμενα), ήρνήθη  δτι  έλαβεν  αυτά  τζροσ^εϊς  δτι,  αν 
τύχ_η  θεραπείας,  θέλει  αφιερώσει  τώ  θεώ  εικόνα. 
Άλλ'  δ  Ασκληπιός  τιμωρών  αυτόν  έπί  τω  νοσφι- 
σμώ  τών  χρημάτων  περιέδεσε  το  πρόσωπον  αύ- 
τοΟ  διά  τής  ταινίας,  δι  ης  είχε  περιδέσει  καί  τό  μέ- 
τωπον  τοΰ  Πανοάρου,  καί  ού  μόνον  δέν  έθεράπευσεν 
αυτόν,  άλλα  τοις  Οπάρχουσι  στίγμασι  προσέθηκε 
καί  τά  τοΟ  Πανδάρου,  άτινα,  εννοείται,  ήσαν  άπο- 
τετυπωμένα  έπί  τής  ταινίας.  Γράααατα  καλοΟν- 
ται  καταφανώς  τά  σημεία  εκείνα  τά  έκ  τών  έπί  τοΟ 
μετώπου  τοΟ  Πανδάρου  στιγμάτων.  Ή  αυτή  δέ 
λέξις    γράφεται    κατωτέρω  (έν  στίχω  66)  δι'  ενός 


225 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΠΙΔΑΤΡΟΥ 


226 


μ.  Σχηματίζεται  αρά  γε  έκ  τοΟ  γράω,  ή  κατά  λά- 
θος παρέλειψεν  δ  χαράκτης  το  έτερον  μ; 

Στ.  5ο.  Προθύμως  θα  συνεπλήρουν  τά  ελλεί- 
ποντα δια  τοΟ  ποινάν,  αν  [/.ή  έλλειπον  εισέτι  δυο 
γράμματα. 

Στ.  56.  Ή  γενομένη  συμπλήρωσις  βεβαιοΟται 
έκ  των  εν  στ.  58. 

Στ.  64.  έγκατοπτρίζασθαί :  Περί  της  ύπο  των 
Δωριέων  κυρίως  τοοπής  του  σ  εις  ζ  έν  τω  Μέλλον- 
καΐ  'Αορίστω  ίδε  ΑίΐΓβΠδ.  3  11. 

Στ.  72.  Άτερόπτιίος  δι'  ενός  λ  γεγραμμένον 
και  ουχί  δια  δύο,  ώς  έν  στ.  34.  Το  άπλοΟν  δέ  ο- 
πτίΛΛος  γράφεται  πανταχοΟ  έν  τη  επιγραφή  ταύτη 
δια  δύο  λ. Επειδή  δ'  ή  άτερόπτιλος  λέξις  ένεκα  τοΟ 
πρώτου  αυτής  συνθετικοΰ  μέρους  [ίτιρος]  δεν  δύ- 
ναται να  σημαίνη  άλλο  τι,  ή  τυφλός  κατά  τον  ένα 
όφΟαλμόν.  ώς  και  έν  στ.  34  τοιαύτην  τίνα  σημα- 
σίαν  πάντως  Οά  έχει  και  ένταΰθα  και  ούγ\  καΟ'  ολο- 
κληρίαν τυφλός,  ώς  Οά  ένόμιζέ  τις  ίσως  έκ  τοΟ  έν 
στ.  75  νομίζει,ν  βΛεψεΧαθαι.  ΤοΟτο  δεν  είνε  απο- 
λύτως εΐρημένον,  άλλ'  ύπινοεΓταΓ  τω  έτέριο  (τω 
πάσχοντι)  όφθαΛμω. 

Στ.  79.  Κωθων  είνε  ή  επιγραφή  τοΟ  Ίάματος, 
διότι  περί  κώΟωνος  πρόκειται. 

Στ.  83  —  84.  Δυνάμεθα  ν'  άναγνώσωμεν  και 
ούτως  :  τι  ω  αθ.Ιι  ,  εψα. 

Στ.  85.  Σνιτίθησι,,  πρωτοφανής  τύπος  τοΟ  β'. 
ένικοΰ  προσώπου,  δ  αρχικός,  ώς  γνωστόν,  τύπος 
του  προσο^που  τούτου  κατά  τους  γλωσσολόγους. 

Στ.  89.  ϊο  πρώτον  τοΟ  στίχου  γράμμα  ήτο  Ο, 
άλλ'  είτα  ο  χαράκτης  έπέγραψεν  έπ'  αύτοΟ  Σ  διορ- 
θών  αυτό.  ΤοΟτο  δέ  και  ή  ασυνήθης  άποχώρισις 
τοΟ  ώς  έν  τέλει  τοΟ  προτ^ουυ,ί^ου  και  τη  αρχή  τοΟ 
προκειμένου  στίχου  εξηγείται  ίσως  ούτως  Επρό- 
κειτο νά  γραφή  ή  μόνη  κατάλληλος  έ'κφρασις  «  δ 
οέ  ά/.ού^ας  άνέθηκε  »  κτλ.  παραλειφθείσης  όμως 
κατά  λάθος  τής  συλλαβής  ας,  μετεβλήθη  έξ  ανάγ- 
κης ή  ε/.φρασις  εις  το  «  ώς  δέ  άκουσε,  άνέθηκε  » 
τούτο  δ  έγένετο  προστεθέντος  Ω  εις  τον  προηγού- 
μενον  στίχον  καί  διορθωθέντος  το  Ο  εις  Σ. 

Στ.  90 — 94.  Έκ  τών  έν  τω  ΐάματι  τούτω  λε- 
γομένου έςάγομεν  ότι  το  'Αβατον  ήτο  αρκούντως 
ύψηλον    οικοδόμημα    και   ότι   ή    Οά  ήτο  υπαιθρον, 


Οπερ  άπίθανον  (  διότι  πώς  άσθενεΓς  θά  έκοιμώντο  έν 
ύπαίθρω),  ή  θά  είχε  θυρίδας,  διότι  μόνον  διά  τού- 
των έδύνατο  νά  βλέπη  τους  έν  αύτώ  κοιμωμένους 
άσθενεΓς  δ  έπί  τοΰ"  Εί^ρου  άναβάς  Αισχίνης,  διά 
τών  θυρών  βεβαίως  ουχί,  πρώτον  μεν  διότι  αύται  θά 
ήσαν  κεκλεισμέναι,  δεύτερον  δέ  διότι  έν  τοιαύτη 
περιπτώσει  δέν  ήτο  ανάγκη  νά  άναβή  έπί  8ν/ο^ρο\). 
Το  Άβατον  τοΟτο  απεκαλύφθη  νΟν  έν  ταΓς  άνασκα- 
φαΓς  ώς  εικάζω,  καί  εινε  αυτό  εκείνο  ούτινος  έμνη- 
μόνευσα  ήδη  έν  σελ.  197  (Περί  τοΰ  οικοδομήματος 
τούτου  θέλω  γράψει  τά  δέοντα  έν  τοϊς  κατά  το  προ- 
σεχές έτος  έχδοθησομένοις  πρακτικοΓς  τής  Αρχαιο- 
λογική ς  Έταιρ  ίας ) . 

Στ.  98.  Ανήρ  τορωναϊος  όεμέΛέας:  εινε  ή 
τοΟ  ΐάματος  επιγραφή  έν  ή  ύποΊθΎ\τίον  ειγε  ή 
τοιοΟτόν  τι,  ώς  καί  έν  τω  έν  στίχω  104  :  «Άνήρ 
έν  αϊοοίω  λίθο  ν  ».  Δέν  εινε  δέ  κανονικαί  προτάσεις 
αί  έπιγραφαί  αύται,  διότι  εινε  περίληψις  τοΟ  πε- 
ριεχομένου καί  οιονεί  έν  τω  περιθωρίω,  κατά  τήν 
ήμετέραν  συνήθειαν,  γεγραμμέναι. 

Η  λέξις  όεμέΛίας.  εινε  πρωτοφανής  και  άπαντα 
μόνον  παρ  Ήσυχίω  καί  δή  ύπό  τον  τύπον  όεμ- 
62εϊς  (=βθέλλαι).  Σημειωτέον  ό'μως  δ'τι  έν  τή 
προκειμένη  επιγραφή  ούδ*  ελαχίστη  αμφιβολία  δύ- 
ναται νά  ύπαρξη  ώς  προς  τήν  άνάγνωσιν  τής  λέ- 
ξεως. ΤαΟτα  λέγω  ί'να  μή  τις  νομίση  ότι  έν  τή  έπί 
τοΟ  λίθου  αναγνώσει  τής  επιγραφής  έγένετο  λάθος 
τι  καί  το  Β  έξελήφθη  δήθεν  ώς  Ε.  "Ωστε  διορθω- 
τέον  το  τοΟ  Ήσυνίου  κείυ,ενον. 

Στ.  100.  ΧεΓρας :  ένταΰθα  μόνον  διά  τοΟ  ει, 
άλλως  πανταχού  διά  του  η. 

Στ.  103 — 104.  Παρατηρητέος  δ  πρωτοφανής 
τύπος  κνκαη,  δοτ.  τοΟ  κυκεών. 

Στ.  110.  Η  διά  τοΟ  ι  γραφή  τοΟ  ήηκε  εινε 
μοι  πρωτοφανής,  έν  ω  έν  στίχω  115  γράφεται,  ώς 
συνήθως  διά  του  ει.  Ή  δια  του  ι  γραφή  άπαντα  και 
έν  έτερα  έκ  Τροιζήνος  επιγραφή  έκδοθησομένη  προ- 
σεχώς έν  τή  Εφημερίδι  ταύτη,  καί  δή  ουχί  άπαξ, 
άλλα  πολλάκις. 

Στ.  112.  Ώς  προς  το  άστάς  ^ύσγ.ολον  εινε  νά 
είπη  τις  αν  δ  χαράκτης  παρέλειψε  το  ν  ή  αν  δ  τύ- 
πος ούτος  έσχηματίσθη  κατ'  άποκοπήν  αύτοΟ. 

Στ.    114.    μ,εθάμερα  :    περίεργος    πρωτοφανής 


"Ζ 


227 


ΕΠ1ΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΠΙΔΑΓΡΟΪ 


228 


ΛΜ*•>, 


έπιρρηματικός  σχηματισμός  αναλογών  τζρος  το  τής 
ομιλούμενης  γλώσσης  σήμερα  και  απομεσήμερα 
και  σχηματισθείς  καταφανώς  έκ  τοΟ  μεθ   άμέραν. 

Στ.  117.  ίάσατο  τα  γΛώσσα  κτλ.  Πρβλ.   Αρι- 
στοφάνους ΠλοΟτον  Στ.  733 — 736  και  741. 

Στ.  119.  έπυτην:  πρωτοφανής  τύπος. 

Στ.  120.  '  ΑΛ,χεταο,  άΛικός,  ήτοι  ό  κάτοικος 
τής  "Αλίκης.  ΤοΟτο  σχέσιν  έχει  προς  το  χωρίον 
εκείνο  τοΟ  Παυσανίου  (2,  36,  1):  «ή  δε  Αλίκη 
»τά  μεν  έφ'  ημών  εστίν  ΐρΎΐ^,ος,  (ρχεϊτο  δέ  και 
»  αΰτη  ποτέ,  καί  Άλικος  λόγος  έν  ατψίαιο.  εΰτϊ 
»τα?ς  Επίόανρίων,  αί  τον  Ασκ2ηπυον  τα  ίάμα- 
»  ματα  εγγεγραμμένα  εχονοΊν'  άλλο  δέ  σύγγραμ- 
»  μα  ουδέν  οιδα  άξιόχρεων,  ένθα  ή  πόλεως  "Αλίκης 
»ή  ανδρών  εστίν  Άλικων  μνήμη»  (1).  Έπειτα 
άπό  το  λαμπρόν  τοΰτο  τεκμήριον  του  αξιόπιστου 
τοΟ  Παυσανίου,  ας  έξακολουΟώσι  τινές  νά  λέγωσιν 
αυτόν  μετά  μεγάλης  ευκολίας  έπιπόλαιον  καί 
κακής  πίστεως,  ας  εΐπωσι  τυχόν  δτι  δεν  έπεσκέφθη 
ουδέ  τήν  Έπιδαυρίαν ,  ως  εΐπον  -τούτο  καί  περί 
Ολυμπίας  ! 

Ίο  γωρίον  τοΰτο  τοΟ  Παυσανίου  συν  τφ  προκει- 
μένω  ίάματι  εΐνε  προς   τούτοις  σπουδαία  καί  διά 


τοΟτο,  δτι  έναργώς  πλέον  δεικνύουσι  δτι  ή  ημετέρα 
επιγραφή  είνε  τών  εξ  εκείνων  στηλών,  ας  αναφέ- 
ρει Ό  περιηγητής,  διότι  τη  άληΟεία,  άφοΟ  τά  πάν- 
τα τινές  τίθενται  έν  άμφιβόλω,  δυνατόν  ήτο  καί 
περί  τούτου  νά  έκφράσωσιν  ενδοιασμούς. 

Στ.  125 — 126.  ΆφοΟ  ή  Κορωνίς  γεννήσασα  τον 
Άσκληπιόν  έξέΟηκεν  αυτόν  έπί  το  ορός  Μύργιον 
καί  είτα  ΤίτΟιον,  έδιδε  γάλα  εις  το  βρίγος  μία  τών 
περί  τό  όρος  αιγών  καί  έφύλασσεν  αύτο  ό  του  ποι- 
μνίου φρουρός  κύων  (Παυσ.  2,  26,  4).  Έκ  τού- 
του Ό  κύων  ήτο  ιερόν  τω  Άσκληπιώ  ζώον  καί  δ 
θρασυμήδης  συμπαρέστησεν  αυτόν  σύν  τω  οφει  έν 
τψ  τοΟ  θεοΰ  χρυσελεφάντινα)  άγάλματι.  Έκ  τών 
έν  τω  προκειμένω  δ  ίάματι  μανθάνομεν  δτι  ό  κύων 
ιδιαιτέρας  άπήλαυεν  έν  τω  Ίερώ  τιμής  καί  ΐαμα- 
τικήν  ούναμιν,  ώσπερ  Ό  όφις,  έκέκτητο. 

Τό  κύριον  όνομα  συνεπλήρωσα  εις  θνσων,  διότι 
τό  έφΟαρμένον   άρχικόν  γράμμα  φαίνεται  οιονεί  θ. 

.Αϊ&ης :  Παρατηρητέα  ή  ενεργητική  της  λέξεως 
σημασία  (=ού  βλέπων). 

Καί  έν  τη  ετέρα  στήλη  κύων  τών  ίαρων  έθερά- 
πενβε  τα  γΛώααα  παϊδα  έχοντα  <ρϋμα  έν  τω  έγ- 
κεφάλω. 


60 


ο 

π 


ίο 


15 


ΕΠΙΙΕΡΕΩΣ       Π  Αίλ  ΑΝΤΙΟΧΟΥ 

ΜΙΟΥλίΟΣλΠΕλλΑΣίλΡΙΕΥΣΜΥλΑΣΕΥΣΜΕΤΕΠΕΜφθΗΝ 
ΥΠΟΤΟΥΘΕΟΥΠΟλλΑκίΣΕΙΣΝΟΣΟΥΣΕΝΠΙΠΤΩΝΚλίΑΠΕψΐ 
ΑίΣΧΡΩΜΕΝΟΣΚλτΑλΗΤΟΝΠλΟΥΝΕΝΑίΓΕΙΝΗΕΚΕλΕΥΣΕΝ 
ΜΕΜΗΠΟλλΑΟΡΠΙΕΣθΑίΕΠΕίλΕΕΓΕΝΟΜΗΝΕΝΤΩΙ  ΙΕ  ΡΩ  Ε 
ΚΕλΕΥΣΕΝΕπΐλΥθΗΜΕΡΑΣΣΥΝΚΑλΥγλΣθλΐΤΗΝΚΕφΑΛΗΝ 
ΕΝΑΐΣΟΜΒΡΟΙΕΓΕΝΟΝΤΟΤΥΡΟΝΚΑίΑΡΤΟΝΠΡΟΑΑΒΕΙΝΣΕλΕΙ 
ΝΑΜΕΤΑθΡίλΑκΟΣΑΥΤΟΝλίΑΥΤΟΥΑοΥΣθΑίλΡΟΜΩΓΥΜΝΑίΕ 
ΣθΑίΚΙΤΡΙΟΥΠΡΟλΑΜΒΑΝΕΙΝΤΑΑκρΑΕΙΣΥλΩΡΑπΟΒΡΕΞΑίπΡΟΣ 
τΑΐΣΑκοΑίΣΕΝΒΑΑ  ΑΝΕΙΩΠΡΟΣΤΡΙΒΕΣθΑίΤΩΙΤΟΙΧΩίπΕΡίπΑΤΩΙΧΡΗ 
ΣθΑίΥπΕΡΩΩΑίΩΡΑΐΣΑφΗπΗΑΩΣΑΣθΑίΑΝΥπολΗΤΟΝΠΕΡΙ 

ϊτΑτεινπρινενβηνΑιεντωιβΑΑΑνειωειςτοθερμ  Ο  ΝΥλΩΡ 

ΟΙΝΟΝπΕΡΙΧΕΑΣθΑίΜΟΝΟΝΛΟΥΣΑΣθΑίκΑΐΑτΤΙΚΗΝλΟΥΝΑί 
ΤΩΙΒΑλΑΝΕΙΚΟΙΝΗΘΥΣΑΐΑΣΚΑΗΤΤΙΩΗπίΟΝΗΕλΕΥΣΕΙΝίΑΐΣ 
ΓΑλΑ/ΑΕΤΑΜΕλίΤΟΣΠΡΟλΑΒΕΙΝΜίΑλΕΗΜΕΡΑπίΟΝΤΟΣΜΟΥΓΑ 


(1)  Εις  τό  χοιρίον  τοΰτο  τοΰ  Παυσανίου  κατέστησε  με  προσεχτικόν 
ό  σύμβουλος  της  Εταιρίας  κ.  Στέφανος  Δραγούμης,  δστις  ηλθεν  εν- 
ταύθα κατά  συγχυρίαν  προς  έπίσκεψιν  τών  ανασκαφών  την  ήμέραν  ακρι- 


βώς, καΟ'  ην  ευρέθη  ή  επιγραφή  αΰτη,  κα'ι  έχων  άνά  χείρας  τον  ΙΙαυ- 
σανίαν  ήρώτησέ  με  ευθύς,  άν  εν  αύτη  γίνεται  μνεία   Άλικου  τίνος ! 


229  ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ  ΕΞ  ΕΠΙΔΑΤΡΟΤ  230 

ΛΑΜΟΝΟΝΕΙΠΕΝΜΕλίΕΜΒΑλΕΕΙΣΤΟΓΑλΑΐΝΑλΥΝΗΤΑΐλίΑκΟ 
πΤΕΙΝΕΠΕίλΕΕλΕΗθΗΝΤΟΥΘΕΟΥθΑτΤΟΝΜΕΑπολΥΣΑίΩΜΗΝΑ 
ΠΥΙκΑίΑλΣΙΝΚΕΧΡΕΙΜΕΝΟΣΟλΟΣΕΞΙΕΝΑΐκΑτΑτΑΣΑκοΑΣΕΚΤΟΥ 
ΑΒΑτΟΥΠΑΐλΑΡΙΟΝλΕΗΓΕΙΣθΑίθΥΜίΑΤΗΡΙΟΝΕΧΟΝΑΤΜΙΙΟΝ 

20     κΑΐΤΟΝΙΕΡΕΑΑΕΓΕΙΝΤΕΘΕΡΑπΕΥΣΑίΧΡΗλΕΑΤΤΟλίλΟΝΑΐτΑΐΑτΡΑ 
κΑΐΕποίΗΣΑΑΕίλΟΝκΑίΧΡΕΙΜΕΝΟΣΜΕΝΤΟΙΣΑλΣΙκΑΐΤΩΙΙΝΑπΥ 
.ΥΓΡΩΙΗλΓΗΣΑλΟΥΜΕΝΟΣλΕΟΥΚΗλΓΗΣΤΑΥΤΑΕΝΕΝΝΕΑΗΜΕ 
•  ΑΐΣΑφ0ΥΗλθ0ΝΗγΑΤ0λΕΜ0ΥΚΑΐΤΗΣλΕΞΐΑΣΧΙΡ0ΣΚΑΐΤ0Υ 
ΜΑΣΤΟΥΤΗλΕΕΞΗΣΗΜΕΡΑΕπίθΥΟΝΤΟΣΜΟΥφλΟϊΑΝΑλρΑΜΟΥ 

25      .ΑΕπΕφλΕΥΣΕΤΗΝΧΕΙΡΑΩΣΚΑΐφλΥΚΤΑΐΝΑΣΕΞΑΝΘΗΣλίΜΕΤΟ 
λίΓΟΝλΕΥΓΙΗΣΗΧΕΙΡΕΓΕΝΕΤΟΕΠΙΜΕΙΝΑΝΤΙΜΟΐΑΝΗΘΟΝΜΕ 
ΤΕλΑΐΟΥΧΡΗΣΑΣθΑίπΡΟΣΤΗΝΚΕφΑλΑλΓίΑΝΕΙΠΕΝΟΥΜΗΝΗλ 
ΓΟΥΝΤΗΝΚΕφΑλΗΝΣΥΝΕΒΗΟΥΝφίλολΟΓΗΣΑΝΤΙΜΟΙΣΥΝΠλΗ 
ΡΩΘΗΝΑίΧΡΗΣΑΜΕΝΟΣΤΩΕλΑΐΩΑΤΤΗλλΑΓΗΝΤΗΣΚΕφΑλΑλΠ 

30  ΑΣΑΝΑΓΑΡΓΑΡΙΙΕΣθΑΐγΥΧΡΩπΡΟΣΤΗΝΣΤΑφΥλΗΝΚΑΐΓΑΡΤΤΕΡΙ 
ΤΟΥΤΟΥπΑΡΕκΑλΕΣΑτΟΝΘΕΟΝΤΟΑΥΤΟΚΑίπΡΟΣΠΑΡΙΣΘΜίΑΕκΕ 
λΕΥΣΕΝλΕκΑΐΑΝΑΓΡΑγΑΐτΑΥΤΑχΑΡΙΝΕΐλΩΣΚΑΐΥΓΙΗΣΓΕ 

Ν  ΟΜ  Ε  Ν  ΟΣ  ΑΤΤΗ  λλ  Αγ  Η  Ν 

Έπί  ιερέως  Ποπλίου  Αιγίου   Άντιόχου. 
Μ.    Ιούλιος  Άπελλάς  Ίδριεύς  Μυλασεύς  αετεπέαφθην       ^° 
ΰπό  τοΰ  θεού  πολλάκις  εις  νόθους  ένπίπτων  και  άπεψί- 
αις  ^ρώ;χενος.  Κατά  δη  τον  πλουν  εν  Αίγείνη  έκέλευσέν 
5  αε  (*71  πολλά  όργίζετθαι,   έπεί  δε  έγενό[Λην  έν  τώ'.  ίερώι, 

έκέλευσέν  έπϊ  δύο  ημέρας   συνκαλύψασθαι  την  κεφαλήν, 
έν  αίς  ό[ζβροι  έγένοντο,  τυρόν  και  άρτον  προλαβεϊν,  σέλει- 
να  [/.ετά  θρίδακος,  αυτόν  δι'  αί;τοΰ  λούσθαι,  δρόαω  γυανάζε- 
<ϊθαι,  κιτρίου  προλααβάνειν  τά  άκρα,  εις  ύδωρ  άποβρέζαι.  προς 

/  "7 

10        ταϊς  ά/.οαϊς  έν  βαλανείω  —ροττρίβεσθαι  τώι  τοί^ωι,  περιπάτωι  /ρή-        ! 

σθαι  ύπερώω  αίώραις,   άφή  πηλώσαο-θαι,  άνυπόδητον  περί-  >£*•  ^ί^ 

πατεϊν  πριν  ένβηναι  έν  τώι  βαλανείωι,  εϊς  τό  θερ^.όν  ύδωρ 

οίνον  περι^έατθαι,  |/.όνθϋ4  λούιασθαι  και  άττικήν  δούναι 

τώι  βαλανεΐ,  κοινή  θύται   Άο-κληπιω  ηπιον  η  έλευτεινίαις, 
15        γάλα  (ΜΤβ  μέλιτος  προλαβεϊν  αια  δέ  ή^έρα  πιόντος  ρου  γά- 
λα |/.όνον,  είπεν,  [λέλι  εριβαλλε  εις  τό  γάλα,  ίνα  δύνηται  διακό- 

πτειν.    Έπεί  δε  έδεήθην  τοΰ  θεού  θάττόν  ριε  άπολϋσαι,  αψ-ην  (ν)ά- 

πυϊ  και  άλσϊν  κεχρειίΑε'νος  όλος  έςιέναι  κατά  τάς  άκοάς  έκ  τοΰ 

άβατου,  παιδάριον  δε  ήγεϊσθαι  θυριιατηριον  έ'χον  άτ[Λί'£ον 
20        και  τόν  ίερέα,  λέγειν  τε  θεραπεΰσαι  χρη  δε  άποδιδόναι  τά  ίατρα. 

Και  έποίησα  ά  ειδον,  και  ^ρει^αένος  |χέν  τοις  άλ<π  και  τώι  νάπυ- 

[ϊ]  ύγρώι  ηλγησα,  λούριενο:  δε  οΰκ  ηλγησα.   Ταύτα  έν  εννέα  ήριέ 

[ρ]αις  άφ'  οΰ  ηλθον.  (ηψατο  δέ  (χου  και  της  δεξιάς  χιρός  και  τοΰ 
.   ΟΛαηΰ).  Τη  δέ  έξης  ή[/.έρα,  έπιθύοντός  (Αου,  φλόξ  άναδραριοΰ- 

ΕΦΗΜΕΡΙΣ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1883.  17 


231 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΠΙΔΑΤΡΟΤ 


232 


22        [σ]α  έπέ<ρλευ<ϊε  τήν  χεΤρα,  ώς  και  φλύκταινας  έξανθήσαι.  Μετ'  ο- 
λίγον δε  υγιής  ή  χειρ  έγένετο  έπιιχείναντί  (/.οι  ανηθον  με- 
τ'  ελαίου  χρήαασθαι.  Προς  την  κεφαλαλγίαν  είπεν  (οΰ  «.ην  ηλ- 
γουν  την  κεφαλήν.   Συνέβη  ουν,  φιλολογήσαντί  μοι  (ϊυνχλη- 
ρωθήναι,  ^ρη<ϊά[λενος  τω  έλαίω  άπηλλάγην  της  κεφαλαλγί- 

30        ας )  άναγαργαρίζεσθαι  ψυχρώ  προς  τήν  σταφυλήν  (και  γαρ  περί 

τούτου  παρεκάλεσα  τον  θεον),  το  αΰτ6  και  προς  παρίσθαια.    Έκέ- 
λευσεν  δέ  και  άναγράψαι  ταϋτα  χάριν  είδώς•  και  υγιής  γε  - 
νόαενος  άπηλλάγην. 


ΤαΟτα  εινε  γεγραμμένα  έπι  μαρμάρινης  πλακός 
έχούσης  ΰψος  1,00,  πλάτος  0,  50  και  πάγος  0, 
09.  Μήκος  των  γραμμάτων  0,01.  Έχει  δέ  προς 
τα  άνω  ή  πλαζ  τρία  άνθέμια  έσχγ)ματισμένα  οι 
έγγλυφης  τοΟ  μεταξύ  έμβαδοΟ,  ήτοι  κοιλαναγλυ- 
φικώς  γεγλυμμένα.  Αιατηρείται  δε  έν  καλλίστη 
καταστάσει  και  ευανάγνωστος  εινε'  ή  έννοια  δμως 
των  γεγραμμένων  εινε  ένιαχ οΟ  ακατάληπτος,  της 
συνθέσεως  τοΟ  λόγου  ούσης  αμελούς  και  δλως  συγ- 
κεχυμένη (1).  Έν  τοις  έπομένοις  θέλω  προσπαθή- 
σει να  εκθέσω,  ην  νομίζίο  πιθανωτέραν   έρμηνείαν. 

Ώς  -προς  τήν  όρθογραφίαν  δε  παρατηρητέον,  δτι 
δ  χαράκτης  ύπέπεσεν  εις  ικανά  λάθη  ένεκα  μάλι- 
στα της  προφοράς.  Το  προσγεγραμμένον  Ι  ώς  επί 
το  πλείστον  παραλείπεται.  Τινά  δε  γράμματα  εϊνε 
συνδεδεμένα,  οίον  τά  ΡΗ  έν  στ.  10  έν  τη  λέξει 
χρήαθαυ  και  τά  ΜΕ  έν  τω  τέλει  των  στίχων  25 
και  26. 

Ευρέθη  δε  και  ή  επιγραφή  αύτη  πλησίον  τοΟ 
ναοΟ  και  έχρησίμευε  προς  έπίστρωσιν  τοΟ  εδάφους 
μεσαιωνικής  οικίας,  ανεστραμμένη  ευτυχώς  ούσα 
και  διά  τοΰτο  έν  καλλίστη  καταστάσει  διατηρη- 
θείσα. 

Στ.  1.  Επειδή  ή  επιγραφή  χρονολογείται  διά 
τοΟ  ονόματος  τοΟ  ιερέως,  έπεται  δτι  δ  ιερεύς  οδτος 
ήτο  δ  ανώτατος  έν  τω  Ιερω  άρχ  ιερεύς,  δ  ίεροφάν- 
της.  Περί  τοΟ  ίερατικοΟ  τούτου  αξιώματος  ειπον 
τινά  έν  τω  Α'.  τεύχει  της  Εφημερίδος  ταύτης. 
(Σελ.  26.  άρ.  1). 

(1)  Τοΰτο  ό"  εϊνε  αποτέλεσμα  δ/ι  τδσον  των  μεταγενεστέρων  '/ρο'- 
νων  καΟ'  οϋς  έγράφη  ή  επιγραφή,  ό'σον  της  καταγωγής  τοϋ  γράφοντος 
ασθενούς,  δστις  Κάρ  ων  δέν  έγνώριζεν,  ώς  φαίνεται,  καλώς  τήν  έλλη- 
νιχήν  γλώσσαν. 


Στ.  2.  '/φ«,«υς,  δ  κάτοικος  τής  Ίδριάδος,  πό- 
λεως τής  Καρίας.  Μυλασεύς,  Ό  κάτοικος  των  Μυ- 
λάσων,  πόλεως  ωσαύτως  τής  Καρίας.  Εινε  δε  πε- 
ρίεργος ή  έν  τω  αύτώ  προσώπω  συνένωσις  των  δύο 
τούτων  εθνικών  ονομάτων  προεργοαίν^  έκ  τούτου 
ίσως  δτι.  δ  Απελλής  θά  κατήγετο  μεν  έκ  της  μιας 
τών  πόλεων  τούτων,  θά  κατώκει  δε  έν  τη  ετέρα. 

Άγνωστου  δ  οντος  τοΰ  ασθενούς  τούτου  δεν  δυ- 
νάμεθα ακριβώς  νά  δρίσωμεν  τους  πάντως  μεταγε- 
νεστέρους ρωμαϊκούς  χρόνους  της  επιγραφής. 

Στ.  5.  Παρατηρητέον  ενταύθα  τήν  σοφήν  όντως 
παραγγελίαν  :  Μη  ποίΐα  όργίζεσθαι. 

Στ.  7.  Το  Γτρο.Ια6εΐν  σημαίνει  ένταΟθα  τρώγειν, 
οίονά  ώς  πρόγευμα  λαμβάνειν.  Ή  σημασία  αύτη 
τοΟ  ρήματος  τούτοι»  καταφαίνεται  έτι  έναργέστερον 
εν  ώτ.  Ιο. 

Στ.  7 — ο.  Σείειτα  μετά  θρίδακος:  υπονοείται 
το  προλαβείν. 

Στ.  8.  αύτον  όι  αύτον  Λοΰαθαί,  μόνον  δηλ. 
καί  ουχί  τη  βοηθεία  ΰπηρέτου,  προς  κίνησιν  καί 
άσκησιν  τοΟ  σώματος,  ώς  φαίνεται. 

Στ.  8  —  9.  το  ΰρϋαω  γιψνάζεσθαί  δεν  δηλοί 
απλώς  περιπατείν,  άλλ'  έν  τοίς  δημοσίοις  γυμνα- 
στηρίοις  άσκείσθαι  δρόμω.  ΤοιοΟτόν  τι  δηαόσιον 
γύμνασμα  έν  τω  Ίερω  διά  τους  ασθενείς  ήτο,  ώς 
φαίνεται,  καί  το  «  περιπατώ  ύπερώω  αίώραις  χρή- 
σθαι».  (Στ.  11—12). 

Στ.  9 — 10.  κιτρίον  ττροΛααβάνευν  τά  άκρα 
κτλ.  Ασαφή  εινε  ταΟτα.  Σημαίνει  αρά  γε  το  προ- 
λαμβάνειν  δ, τι  έν  στίχω  7  καί  15  ;  τότε  το  κίτριοτ 
σημαίνει  τον  καρπδν  της  κιτρέας,  το  κίτρον,  καί  ή 
σύνταξις  βαίνει  ούτως  :  κιτρίου  προλαμβάνειν  τά 
άκρα,  εις  ύδωρ  άποβρέξαι  ( αυτά),  έν  βαλανείω  προσ- 


233 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ  ΕΞ  ΕΠΙΔΑΤΡΟΤ 


234 


τρίβεσθαι  τω  τοίχω  προς  ταίς  άκοαίς,  (προς  θερα- 
πείαν  αύτοΟ  έκ  τής  κεφαλαλγίας)"  ΤαΟτα  φαίνον- 
ται μοι  πιθανώτερα. 

Στ.  10.  Έν  τη  λέξει  βα,Ιανείω  παρελείφθη  ή 
συλλαβή  λα  καί  έχαράχθη  ΰσ-.ιρον  υπεράνω  τοΟ 
στίχου  μικροτέροις  γράμμασιν. 

Στ.  10 — 11.  περιπατώ  χρησθαι  ύπερώω  αϊω- 
ραις:  Γδε  τά  έν  στίχ.  8 — 9  λεχθέντα. 

Στ.  11.  ά<ρη  καλείται,  ώς  γνωστόν,  ή  κίτρινη 
άμμος  οΥ  ής  οί  άθληταί  ήλειφον  τό  σώμα. 

Στ.  11 — 12.  άνυποόητον  περιπατεϊν :  τοΰτο 
δυνατόν  να  κείται  καί  απολύτως  και  τότε  στικτέον 
ούτως  :  άνυπόοητον  περιπατείν,  πριν  ένβήναι  έν  τφ 
βαλανείω  εις  τό  Οεραον  ύδωρ  οινον  περιχέασθαι,κτλ. 

Στ.  13.  μόνον  Λοναασθαι  .•  ή  αυτόν  δι'  αύτοΟ 
(ώς  έν  στ.  8)  λούσασθαι,  ή  μόνον  να  λούηται,  να 
μή  πίνη  δηλ.  έκ  τοΟ  ύγροΟ  εκείνου,  (τοΟ  οίνω  ανα- 
μεμιγμένου ύδατος). 

Στ.  13 — 14.  καί  άττικην  όονναν  τω  βαΛανει  : 
ΤοΟτο  τό  παράγγελμα  ήτο,  εννοείται,  σπουδαΓον  και 
δέν  έπρεπε  νά  παραλειφθή  (!),  ώς  καί  τό  κατω- 
τέρω ετι  σπουδαιότερον  :  άποδιδόναι  τα  ΐατρα[στ. 
20).  *Αν  δια  των  μέσων  τούτων  δεν  έπορίζοντο 
χρήματα  οί  ιερείς  τοΟ  ΆσκληπιοΟ  και  οί  τά  τής 
περιουσίας  τοΟ  ναοΟ  επιτετραμμένοι,  πώς  θά  έού- 
ναντο  νβ  κατασκευάσωσι  τοσοΟτον  λαμπρά  οικοδο- 
μήματα έν  τω  Ιερώ  καί  πολύτιμα  έργα  της  τέχνης, 
καί  δή  τό  ώραιότατον  θέατρον  τοΟ  αρχαίου  κόσμου; 

Στ.  14.  θϋααν  ΑΰκΛηπιω  ηπιον  ή  έίενοινί- 
αις :  Τοΰτο  δεικνύει  έναργώς  τήν  σχέσιν  της  λα- 
τρείας του  Ασκληπιού  προς  τήν  τών  Ελευσίνιων 
θεοτήτων*  έκ  τούτου  καί  ίεροφάντης  ύπήρχεν  έν  τω 
Ίερω.  Ιδε  προς  τούτοις  οσα  έγραψα  έν  τη  Εφη- 
μέριοι ταύτη  :  ΤεΟχ.  σελ.  26.  άρ  1). 

Στ.  16.  Τό  διακόπτειν  δεν  δύναται  νά  σημαίνη 
άλλο  τι  έν  τη  παρούση  περιπτώσει  ή  ποιεϊν  αυτό 
το  γάλα)  ή  τά  λοιπά  φαγητά  εΰ'πεπτα. 

Στ.  17 — 20.  ωμην  νάπνι :  δ  χαράκτης  παρέ- 
λειψε  τό  εν  Ν. 

Καί  έν  τη  επιγραφή  λοιπόν  ταύτη  υπάρχει  οπτα- 
σία, αλλά  πάντη  διάοορος  τών  έν  τη  προΎΐ^ου^ί^Ύΐ, 
οιότι  έν  εκείνη  συν  τη  οπτασία  έγίνετο  καί  ή  θερα- 
πεία, έν  ω  έν  ταύτη  αποκαλύπτεται,  ώς  ώφειλε, 
το  προς  Οεραπείαν  μέσον. 


Στ.  20.  κεχρεομένος :  διά  τοΟ  ει  είνε  γεγραμ- 
μένος  δ  τύπος  ούτος  καί  έν  στίχω  21,  ένθα  παρα- 
δόξως παραλείπεται  δ  άναδιπλασιασμός  προς  απο- 
φυγήν, φαίνεται,  της  έκ  τοΟ  προηγουμένου  και  κα- 
κοφωνίας. 

κατά  τάς  άκοάς :  ΤαΟτα  κείμενα  μετά  τά  έξίε- 
ναι  δεν  δύνανται  νά  σημαίνωσιν  άλλο  τι,  ή  καθ'  ά 
ήκουον,  αλλ  ή  έννοια  καί  ούτως  εινε  πως  ακατά- 
ληπτος. Μήπως  σημαίνει :  κατά  τάς  ακροάσεις, 
κατά  τον  γρόνον  δηλ.  καθ'  όν  οί  ασθενείς  Ί]'/.ουον 
τοΟ  ΟεοΟ  εμφανιζομένου  καί  εξετάζοντος  τά  περί  αυ- 
τούς, ώς  έκ  τοΟ  Πλούτου  τοΟ  Αριστοφάνους  γνω- 
ρίζομιν  καί  έκ  τών  έν  τη  προκειμένη  επιγραφή  : 
ήψατο  μον  όέ:  κτλ.  (στ.  23)  διδασκόμεΟα  ; 

Στ.  19.•  "Α ΰατον  καλεΓται,  ώς  έκ  της  προηγου- 
μένης επιγραφής  έδιδάχθημεν,  τό  οικοδόμημα  έκεί- 
νο,  έν  ω  έκάΟευδον  οί  ασθενείς. 

παιόάριον  όέ  ήγεϊσθαι  καλ.  ΤαΟτα  άναπολοΟσι 
τά  έν  τω  Πλούτω  τοΟ  Αριστοφάνους  (στ.  710) 
«  έπειτα   παίς  αύτώ  λίθινον   θυείδιον   παρέθηκε  » . 

Στ.  20.  Ύποκείμενον  τοΟ  θεραπεϋααι  ύπονοη- 
τέον,  φαίνεται,  τον  θεόν. 

Περί  της  λέξεως  ί'ατρα  ιδε  σημείωσιν  έν  στ.  45 
της  προτρ(θ^>χίνΊ]ς  επιγραφής. 

Στ.  21  καί  χρειμενος.  κτλ.  Ή  έννοια  έχει  ού- 
τως: Καί  έποίησα,  α  εϊδον  έν  τη  οπτασί^  (ήτοι 
ήλειψα  έμαυτόν  νάπυ'ι  καί  άλσί),  καί,  έν  ω  εΐχον 
άλειφθή  διά  τούτων,  ήσθανόμην  πόνον,  λουσθείς  δε 
οέν  ήλγουν  πλέον. 

Στ.  23.  ί'ιψατο  &έ  μον  κτλ.  ΤαΟτα  εινε  παρεμ- 
πίπτων λόγος,  βν  δ  γράφων  ασθενής  έλησμόνησε 
νά  έκθεση  έν  τοις  ανωτέρω  περί  της  οπτασίας  λε- 
χ_0είσι,  καί  διά  τοΟτο  προσέθηκεν  ένταΟθα.  Τό  ύπο- 
κείμενον  δε  τοΟ  ήψατο  εινε  ωσαύτως  δ   θεός. 

Στ.  25 — 31.  Τά  από  τοοδε  είνε  δλως  συγκεχυ- 
μένα καί  άούνατον  νά  έξαχθή  έξ  αυτών  όλως  ίκα- 
νοποιοΟσα  καί  σαφής  έννοια.  Δύνανται  δέ  ταΟτα 
πολλαχώς  νά  διαχωρισθώσι  διά  στίξεως,  άλλα  παν- 
ταχοΟ  προσκόπτει  τις  καί  μόνη  στίξις  παρέχουσα 
εννοιαν  τίνα  κατά  τό  μάλλον  καί  ήττον  σαφή,  εινε, 
πέπεισμαι,  ή  έν  τη  μεταγραφή.  Κατά  ταΟτα  ή  έν- 
νοια έχει  ούτως  :  Κατά  τήν  δεκάτην  ήμεραν,  άφ' 
ότου  ήλθεν  δ  ασθενής  εϊς  τό  "Ιερόν,  έν  ω  έτέλει  θυ- 
σίαν,  φλόξ    εκαυσε  τήν  χείρα  αύτοΟ,  ώστε  έξήνθη- 


235 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ  ΕΞ  ΕΠΙΔΑΤΡΟΥ 


236 


σαν  φλύκταιναι"  άλλα  μ*ϊ  ολίγον  ή  χειρ  έγένετο 
υγιής  δια  τής  χρήσεως  άνήθου  μετ  ελαίου.  Δια 
τήν  κεφαλαλγίαν  δε  παρηγγέλθη  αύτώ  ίνα  ποιήση- 
ται  /ρησιν  ψυ/ρών  άναγαργαρισμών  προς  τήν  στα- 
φυλήν  και  προς  τα  παρίσθμια.  Ή  σύνταξις  δ  έχει 
ούτως  :  Μετ  ολίγον  δέ  υγιής  ή  χειρ  έγένετο,  έπι- 
μείναντί  μοι  άνηθον  μετ  ελαίου  χρήσασθαι.  Προς 
τήν  κεφαλαλγίαν  ειπεν  (δ  θεός)  άναγαργαρίζε• 
οθαι  ψνχρω  προς  την  Οταφυλήν  [και  γαρ  περί 
τούτον,  τουτέστι  περί  τής  κεφαλαλγίας,  παρεκά- 
Λεσα  τον  θεόν),τό  αυτό  (ποιεΐν  δηλ.  ήτοι  άναγαρ- 
γαρίζεσθαι)  και  προς  παρίοθμια. 

Άλλα  έν  ω  ταύτα  έξέθετεν  ό  ασθενής  προσέθη- 
κεν  έν  Ολως  άκαταλλήλω  κατά  τήν  έαυτοΟ  συνή- 
θειαν  θέσει  παρεμπίπτοντα  λόγον,  έν  ω  διηγείται 
βτι  ποιησάμενος  γρήσιν  τοΟ  ελαίου  (διά  τήν  ίασιν 
τής  /ειρος)  απηλλάγη  τής  κεφαλαλγίας.  Ή  σύν- 
ταξις τοΰ  παρεμπίπτοντος  τούτου  λόγου  έχει  ού- 
τως:  Ού  μην  ηλγουν  την  κεφαλαλγίαν"  συνέβη 
ουν  (συλλογιστικός  λόγος  αντί  αιτιολογικού"),  φι- 
λολογήααντί  μοι  συμπληρωθήναι  (απολύτως  εί- 
ρημένα,  κατά  το  συνελόντι  ειπείν  και  παραπλήσιας 
εκφράσεις,  δηλοϋντα  =  ίνα  τελειώσω  πλέον,  άφοΟ 
έπολυλόγησα,  διά  νά  μή  τά  πολυλογώ),  χρησά- 
μενος  τω  έλαίω  άπηλλάγην  (εξαρτάται  έκ  τοΟ 
τοΟ  συνέβη:  συνέβη,  ώστε  απηλλάγη  ν)  της  κεφα- 
λαλγίας. 

Τοιαύτη  φαίνεται  μοι  ή  πιθανωτέρα  στίξις  και 
ερμηνεία  τοΟ  ροΐρουπί  τούτου  ελληνικών  λέξεων. 
Δύναται  δ  ώς  εΐπον  καί  άλλως  νά  στίξη  τις  και 
εκ  πρώτης  όψεως  καλλίτερα  θά  φανή  ίσως  εις  τίνα 
ή  έξης  στίξις  :  Μετ  ολίγον  δε  υγιής  ή  ^είρ  έγέ- 
νετο έπιμείναντ'ι  μοι  ανηθον  μετ  ελαίου  χρηοα- 
οθαι  προς  τήν  κεφαλαλγίαν.  Ειπεν  κτλ.  Άλλ 
έάν  διά  τήν  κεφαλαλγίαν  παρηγγέλθη  αύτώ  ή  /ρή- 
σις  τοΟ  ελαίου,  άφ'  ού  διά  τής/ρήσεως  τούτου  όν- 
τως ή  κεφαλαλγία  παρήλθε,  -ρος  τί  παρηγγέλθη- 
σαν  αύτώ  οί  ψυχροί  άναγαργαρισμοί ;  Δεν  ικανοποιεί 
λοιπόν  ή  σύνταξις  αύτη,  και  πολύ  όλιγώτερον  έτε- 
ρα τις,  πλην  της  ανωτέρω  εκτεθείσης  άγούσηςήμας 
εις  οπωσδήποτε  πιθανώτερόν  τι  καί  σαφέστερον 
συμπέρασμα. 

Κατά  ταΟτα  δυνάμεθα  νά  όρίσωμεν  έν  συντόαω 


τήν  δίαιταν,  εϊς  ήν  υπεβλήθη  ό  ασθενής  ώς  έξης  : 

α'.)  προλαμβάνειν  τυρόν  καί  ίρτον,  σέλεινα  μετά 
θρίδακος,  τά  άκρα  κιτρίου  άποβεβρεγμένα  έν  ύδατι, 
καί  γάλα  μετά  μέλιτος. 

β'.)  δρόμω  γυμνάζεσθαι 

γ'.)  περιπατώ  ύπερώω  αϊώραις  /ρήσθαι 

δ'.)  άφή  πηλοΟσθαι 

ε'.)  άνυπόοητον  περιπατεΓν  πριν  έμβήναι  έν  τώ 
βαλανείω 

Ο".)  εις  τό  θερμόν  ύδωρ  το  έν  τω  βαλανείω  οι- 
νον  έγχέειν. 

ζ  .)  προστρίβεσθαι  κατά  τά  ώτα  έν  τω  τοίνωτοΟ 
βαλανείου. 

η'.)  αυτόν  δι    αύτοΟ  λούεσθαι. 

θ'.)  σινάπυϊ  καί  αλάτι  χρίεσθαι 

ι'.)  ψυχρώ  άναγαργαρίζεσθαι  προς  τήν  σταφυλήν 
καί  προς  παρίσθμια. 

Προς  θεραπείαν  δέ  της  ύπό  τής  φλογός  καείσης 
χειρός  καί  τών  φλυκταινών  αυτής  παρηγγέλθη  αύτώ 
ή  -/ρήσις  άνήθου  μετ'  ελαίου. 

Έν  τέλει  δέπαρατηρητέον  βτι  τάέντή  επιγραφή 
ταύτη  ίκανήν  εχουσιν  ομοιότητα  προς  τά  ύπό  Αρι- 
στείδου τοΟ  ρήτορος  έν  τοΓς  Ίεροΐς  λόγοις  εκτιθέ- 
μενα,  διότι  όχι   μόνον   ψυχρά   καί   θερμά  Χουτρα. 
παρηγγέλλοντο  καί  τω  έπιφανεΐ  τούτω  άσθενεΓ  δΓ 
οπτασίας,  άλλα  καί  τίνα  τών  ένταΟθα  αναγραφομέ- 
νων μέσων.  Ούτω  παρηγγέλθη  καί  αύτώ  άνυπόδη• 
τον  περιπατεΐν,  διότι  λέγει :  «  ^ρόυ^ος  τί  έστιν,  δν 
έ'δει   δραμεΓν   άνυπόδητον  »  (Ι,  σελ.  461).   καί  έ'τι 
αφή  πηλοναθαι  ώς  έκφαίνεται  έκ  τών :   «  ήν  ίση- 
»  μερία  ή   μετά  χειμώνα  ό'τε  πηλοΰνται  τω  θεώ, 
»  έμοί  δ   ούχ  οίον  Τ   ήν,  ει  μή  τι  σημήνειε  παρα- 
»  κινεΓν  .  .  .  Τοιούτων  δέ  όντων  προσέταξε  νρήσα- 
»  σθαι  τω  πηλώ  προς  τω  φρέατι  τω  ίερώ  καί  λού- 
»  σασθαι  αύτόθεν  »  (Ι  σελ.  484).   Καί  τά  έν  σελί- 
δι  δέ  462  :    α  ήν  δέ  τι  φάρμακον   ού  τά  μέν  καθέ- 
»  κάστα  ού  μέμνημαι,  άλών  δέ  Οτι  μετεΓχεν,  ώς  δέ 
»  έπεπάσαμεν  ερρει  δή  τα*/ύ  τοΟ  όγκου  τό  πλεΓστον  ] 
έ'χουσι  σχέσιν  προς  τά  :  νάπυϊ  και  άλαΐ  κεχρειμί- 
νος  της  προκειμένης  επιγραφής. 

61. 

Έν   τω  οίκήματι,    έν  ω  ευρέθη  ή  προΎΐ^ουμίνι 


237 


ΔΓΟ   ΣΦΙΓΓΕΣ   ΕΚ   ΤΗΣ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


238 


επιγραφή,  ήτο  έντετειχισμένη  και  τετραγωνική  επι- 
μήκης λίθινη  στήλη  έχουσα  άνω  τε  και  κάτω  άβα- 
κακαικυμάτιον  και  τάς  έξης  διαστάσεις  :  ΰψ.  0,7ο 
πλ.  0,26,  πχ.  0,23.  Έν  αύτη,  εντελώς  έφθαρμένη 
κατά  το  κατώτερον  μέσον  μίρος,  άναγινώσκονται 
τάδε  : 

Α  Γ  Α  θ  Η      •      .      .      . 

τιβ•κλ•:ευηρο: 

ΕΙΝΝΠΕΥΕλΠΟλ 

Αμν  1/αΑΑεΑτΑκΑι 
5    εητηριΑεκΑηπιν 
κΑτονΑρονοθεοε 
ε  ι  α  ε  α  τ  ο  ε    .    .    μεν 
κοιμητη  .  .  .  χοι 
ρΑΑΑεεχ  .  .  .  .  επ  . 
ίο    τουτρΑ Αι 

ΚΑΡΚΙΝΟ ΟΕ 

ΕΠΙΕΤΑ ΤΙλΙ 

ΟΙΟΕΕΕΤ 

ΕΠΙΙΕΡΕ 

15     ΑΥΡΠ ΟΥ 

ΕΤΟΥΕ • 

ΕΤΟΥ Υ 

θ  Ο 

Άγαθη  [τύχη] 
Τιβέριος  ΙΟ,αΰδιος  Σευηρος 
σινωχεύς    Άττόλλ- 
λωνι  Μαλεχτζ  και 
5  σωτηρι    Α<7κληπιω 

κατ"  δναρ,  ον  ό  θεός 
είχσατο  έ[ν  τ]ω  η• 
κοιμ/)τη[ρίω]  χο•.- 
ρχδας  εχ[οντα]  έπ[ΐ] 


10  του  τρα[χηλου  κ]αί 

καρκΐνον  .  .  ...  .  ος 

έπιστά^ς _ 

οίος  ε'στ 

έ—ί  ίερε[ως 

15  Αυρηλίου  Π ου 

έτους  .  -  

ε  του υ 

Ή  επιγραφή  αύτη  εινε  ώς  και  ή  προηγουαένη 
ευχαριστήριος  αναθηματική  έπι  γενομένη  θεραπεία, 
σύν  μόνη  τη  διάφορα  δτι  δεν  αναγράφεται  εν  αύτη 
το  προς  τήν  Οεραπείαν  αέσον.  Και  Οά  ήτο  τη  αλή- 
θεια περίεργον  να  μάθωμεν  πώς  οι  ιερείς  τοΟ  Α- 
σκληπιοΟ  έθεράπευον  τάς  γοιράδας  και  δή  και  τον 
καρκΐνον  ! 

Το  άγαθΐ)  [τύχη]  είνε  γεγραμμένον  έπι  τοΟ  άβα- 
κος  της  πλακός.  Έγραψα  δέ  ταΰτα  έν  Δοτική  πτώ- 
σει,  οιότι  έν  βλη  τη  επιγραφή  παραλείπεται  το  προσ- 
γεγραμμένον  Γ  ουνατον  όμως  κατά  τά  ανωτέρω 
εϊρημένα  (σελ.  221  )  νά  εινε  γεγραμμένα  έν  ονο- 
μαστική. 

Ώς  προς  τήν  εκφρασιν  κατ  δναρ  πρβ.  ημετέ- 
ρας έπιγραφάς  ΤεΟ/.  Α'.  σελ.  31.  άρ.  12  και 
τεΟχ.  Γ'.  σελ.  147.  άρ.  37.  σελ.  150.  άρ.  43 
και  σελ.  151  άρ.  46.  Πρβ.  και  έτέραν  έξ  Επιδαύ- 
ρου έπιγραφήν  έν  ί,θΒ&δ  Π,  145. 

εϊάσατο  :  διά  τοΟ  ει  γεγραμμένον. 

έγκοίμητήριον  καλείται  το  κατά  τάς  δύο  προη- 
γουμένας  έπιγραφάς  Άβατον,  το  οικοδόμημα  δηλ. 
έν  ω  έγκατικοιαωντο  (ίδε  έπιγραφήν  ΰπ  άρ.  59. 
στ.   10)  οί  άσΟενεΓς. 

"Εχ  του   Ίεροϋ  τοϊ  Άσχληπ'.οϊ  τ»)  30  Όχτωβρίου  1883- 

Π.  Καββαδίας. 


ΔΥΟ  ΣΦΙΓΓΕΣ  ΕΚ  ΤΗΣ  ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


(Βλ.  τον  π'.ν.  12) 


Αί  έν  τώ  προσηρτημένω  ΙΒ'  πίνακι  κατά  ί"/νο-  Σφίγγες   εΐσΐν   έκ  τών  ευρημάτων  τής  τελευταίας 

γράφημα  τοΟ  κ.  Ε.  ΟίΙΙίβΓΟη  απεικονιζόμενα•,  ούο  έν   τή    'Α/.ροπόλει    ανασκαφής,    περί    της    οποίας 


239 


ΔΤΟ   ΣΦΙΓΓΕΣ  ΕΚ   ΤΗΣ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


240 


μακρόν  έποιήσατο  λόγον  έν  τω  πρώτω  τεύχει  τής 
Εφημερίδος  ταύτης  ό  κ.  Κ.  Δ.  Μυλωνάς. (1)  Τού- 
των ή  ύπο  στοιχ.  Α.  ευρέθη  κατά  τον  παρελθόντα 
χειμώνα,  έν  τη  αύτη  περίπου  θέσει,  δπου  και  τα 
πλείστα  των  άλλων  μαρμάρινων  και  πώρινων  πλα- 
στικών έργων"  ήτοι  πλησίον  και  ΝΑ.  τοΟ  παλαιό- 
τατου τείχους,  κατωτέρω  δε  τοΟ  στρώματος  της 
λατύπης,  άναμιξ  μετ  αργών  λίθων.  Κατά  τον  αυ- 
τόν σχεδόν  χρόνον  ευρέθησαν  και  αϊ  συνημμέναι 
πτέρυγες  της  ετέρας  Σφιγγός.  "Ακριβέστερόν  τι 
περί  της  θέσεως  και  τοΟ  χρόνου  τής  ευρέσεως  αυ- 
τών δεν  είςεύρομεν.  Της  δ  ύπο  στοιχεΓον  Β.  Σφιγ- 
γός,  κατά  τάς  πληροφορίας,  ας  παρέσχεν  ήμίν  ό 
κατ*  έκεΓνον  τον  χρόνον  έφορεύων  της  ανασκαφής 
κ.  Χρ.  Τσούντας,  δ  μεν  χοραός,  ακέφαλος  και 
άπους,  ευρέθη  τη  30  Μαρτίου  1883  εις  βάθος  τεσ- 
σάρων περίπου  μέτρων  άπό  τής  επιφανείας  τοΟ 
στυλοβάτου  τοΟ  Παρθενώνος  και  οκτώ  περίπου 
μέτρα  μακράν  τής  ΒΑ.  γωνίας  τοΟ  μουσείου"  ή  δε 
κεφαλή  τη  10  Απριλίου,  εν  περίπου  αίτρον  μακράν 
τοΟ  κορμού.  Εκεί  που  πλησίον  ευρέθη  και  κομ- 
μάτιον  τής  κεφαλής  άλλης  Σφιγγός ,  φερούσης 
κάλυμμα  άπαράλλακτον  τφ  τής  ύπο  στοιχεΓον  Α. 
Άμφότεραι  αί  Σφίγγες  απεικονίζονται  έν  τω 
πίνακι  κατά  το  '/7  τοΟ  φυσικοΰ  μεγέθους.  Ή  ύπο 
στοιχ.  Α.  έχει  ύψος  0,476,  μήκος  δε  τοΟ  κορμοΰ 
0,37  ( ύψος  δε  μέχρι  τού  ανωτάτου  σημείου  τών 
πτερύγων  0,51).  Πεποίηται  δε  παρίου  λίθου  πιθα- 
νώς. Εκτός  τής  έν  τω  άπεικονίσματι  εμφανώς  δη- 
λούμενης χο\οζοτΊ\τος  ήτοι  τής  ελλείψεως  τών 
ποδών  και  μεγάλου  μέρους  τοΟ  σώματος,  κατά  τά 
λοιπά  είναι  καλής  διατηρήσεως"  ή  ρις  μόνον  είναι 
άποκεκρουσμένη  κατά  το  σφαιρίον  και  ή  αριστερά 
πτέρυξ  ολίγον  κατά  το  οίχρον.  Διατηρεί  δ'  δ  λίθος 
άφθονώτατα  ίχνη  χρώματος"  έρυθροΟ  μεν  κατα- 
φανή έν  τω  ένωτίω  ( μή  δήλου  μένω  έν  τω  άπεικο- 
νίσματι), και  αμυδρά  έν  τοις  έπιστέφουσιτό  μέτω- 
πον  κυματοειδέσι  βοστρύχοις"  ΰπό  το  δεξιόν  ους 
οιακρίνεται  μεμελανισμένη  βάσις  χρώματος"  τον 
τράχηλον  χωρίζουσιν  άπο  τοΟ  πτερώματος  δύο 
λεπτόταται  κεχρωματισμέναι  γραμμαί,  πζρεγου- 

(1)   Άπει'κασμα  της  Οπό  στοιχ.  Α'  Σφίγγας  χαι  βραχεΐαν  περιγρα- 
φή ν  αμφοτέρων  βλ.  έν  σ.  43-44. 


σαι  ίδέαν  περιδεραίου"  έκατέρα  τών  πτερύγων  δι- 
χάζεται άπο  τής  προς  τους  εμπρόσθιους  πόδας  ρίζης 
μέχρι  τής  προς  τά  έ'σω  καμπτομένης  άκρας  διά 
τριών  γραμμών,  (ων  ή  μέση  άδροτέρα),  καταφα- 
νών έ'τι'  το  προς  το  στήθος  μέρος  τής  δεξιάς  πτέ- 
ρυ^'ος  διατηρεί  πολλά  ίχνη  έρυθροΟ  χρώματος, 
μαρτυροΟντα  δτι  ό  τεχνίτης  έδήλωσε  διά  γραφής 
τά  πτίλα"  το  δ'  έτερον  υ-ίρος  έγει  ίχνη  ύποξάνθου 
χρώματος,  οι  ών  έναργώς  εμφαίνεται  ή  ύποτύπω- 
σις  τριών  επαλλήλων  σειρών  πτερών"  έν  δε  τή  αρι- 
στερά πτέρυγι  σαφέστερον  είναι  το  διάγραμμα  τών 
τε  πτερών  και  τών  πτίλων  και  φαίνεται  ώσεί  έ/α- 
ράχθη  έπί  τοΰ  μαρμάρου  προ  τής  έπΐ'/ρώσεως  (1)" 
το  τών  πτίλων  σχήμα  είναι  φολιδώδες,  ενια  δε 
διατηροΟσιν  ίχνη  χρωματισμού.  Τέλος  έν  τή  καμ- 
πύλη γωνιώδει  εσοχή,  τή  σχηματιζόμενη  έκ  τής 
ενώσεως  τών  δύο  πτερύγων,  παρατηρείται  μελαμ- 
βαφής  ύποτύπωσις  πτερών,  ών  το  πέρας  συμπίπτει 
ένιαχοΟ  ταίς  έντομαϊς  τοΰ  μαρμάρου"  είσϊ  δ'  αί 
έντομαί  αύται,  ας  έποίησεν  ό  τεχνίτης  δπως  δή- 
λωση πλαστικώς  το  οίχρον  τών  πτερών,  έν  δλω 
εννέα. 

Ή  έτερα  Σφίγξ  έχει  ΰψος  μετά  τής  κεφαλής 
0,553,  μήκος  δε  άπο  τής  ουράς  μέχρι  τής  σφαγής 
τοΟ  τραχήλου  0,665.  Πεποίηται  δε  καί  αύτη  πα- 
ρίου λίθου,  καί  αποτελείται  έκ  πέντε  άποκεχωρι- 
σμένων  τεμαχίων  :  ά)  τής  κεφαλής"  β')  τοΟ  σώμα- 
τος" γ')  τών  πτερύγων"  δ')  έκ  τεμαχίου  τής  αρι- 
στεράς πτέρυγος,  έν  ω  καί  τά  άκρα  πέντε  βοστρύ- 
χων καί  έ)  έκ  τεμαχίου  τής  κεφαλής,  προσαρμο- 
ζόμενου εις  το  προτ^'ούμενον  δ'  τεμάχιον.  Έλλεί- 
πουσι  δε  μέγα  [χερος  τής  κεφαλής  καί  τής  αριστε- 
ράς ωμοπλάτης  καί  μέγα  υ-ίρος  τών  τε  εμπρόσθιων 
καί  τών  οπισθίων  ποδών"  έκτος  δε  τούτων  καί  άλλας 
έ'χει  (Βλάβας"  ή  ρις  είναι  άποτετριμμένη,  δ  πώγων 
άποκεκρουσμένος,  λελωβημένος  δ  δεςιος  οφθαλμός, 
λελωβημένα  καί  τά  άκρα  τών  πτερύγων  καί  έν 
γένει  τά  άκρα  τών  τεμαχίων  κατά  τάς  προσαρμο- 
γάς.  Ίχνη  χρώματος  δλίγιστα  διατηρεί"  είσί  δε 
τοιαΟτα  καταφανή    μόνον    έν   τφ   ύπο  το  στερνον 

(1)  Έκ  τη;  μαλακο'τητος  ομω;  τών  χαραγμάτων  συνάγεται,  δτι 
προηλθον  έξ  όξειδώσεως  τών  χρωμάτων  και  έκ  της  ατμοσφαιρικής 
επήρειας. 


241 


ΔΥΟ   ΣΦΙΓΓΕΣ   ΕΚ    ΤΗΣ    ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


242 


μέρει  των  πτερύγων,  όπου  άμυδρώς  διακρίνεται  ή 
ύποτύπωσις  φολιδοειδών  πτίλων  και  έν  ταίς  πτέ- 
ρυξιν'  αλλά  και  στίγματα  τίνα  ερυθρά  παρατηροΟν- 
ται  (έν  τω  -ποοί,  έν  ταΓς  πλευραίς  και  έν  τω  άοι- 
στερώ  μέρει  τοΟ  σώματος)  έμφαίνοντα  ίσως  οτι  τά 
μέρη  ταΟτα  δεν  ήσαν  κεχρωματισμένα,  διότι  πιθα- 
νώς τά  στίγματα  εξέπεσαν  τυχαίως  το0  γρωστηρος 
τοΟ  καλλιτέχνου  κατά  τήν  έπίχρωσιν  των  πτεού- 
γων.  'Ιχνη  δε  καύσεως  παρατηροϋνται  έν  τοΓς  βο- 
στρύχοις  κατά  το  άριστερόν  ι>.ίρος  τοΟ  αύχένος  και 
έν  τω  άριστερώ  μάλιστα  ίσχίω. 

Παραβάλλοντες  προς  άλλήλας  τάς  δύο  ταύτας 
Σφίγγας  παρατηροΰμεν  μεγάλας  διαφοράς  εν  τε  τω 
τρόπω  της  τέχνης  και  τη  άπεργασία.  Καταφανέ- 
σταται  ο'  εΐσίν  αύται  έν  τη  εργασία  μάλιστα  της 
κεφαλής.  Έν  τη  ν-οργη  αμφοτέρων  έπανΟεΐ  το 
τυπικον  μειδίαμα,  άλλ  έν  τη  υπό  στοιχ.  Β.  Σ»ιγγΙ 
ή  λεπτότης  των  χειλέων  και  ή  οιά  γραμμών  σκλη- 
ρότατων οήλωσις  τοΟ  τε  φίλτρου  και  της  νύμφης 
και  τών  χαλινών  τών  χειλέων  καΟιστασιν  αύστη- 
ροτέραν  τήν  τοΟ  προσώπου  έκφρασιν"  άρχαϊκωτέρα 
δ'  εστί  και  ή  τών  οφθαλμών  Οέσις,  έγκαρσιωτέρων 
προς  τήν  ρίνα  και  μάλλον  προβεβληκότας  εχόντων 
τους  βολβούς"  και  το  μέτωπον  δ  εστίν  άτεχνότερον 
εΐργασμένον.  Έν  τοις  λοιποΐς  όμως  ή  τεχνική  ερ- 
γασία της  Σφιγγός  είναι  έντελεστέρα  και  καταφανής 
είναι  ή  προσπάθεια  του  ποιήσαντος  προς  άπομίμη- 
σιν  της  φύσεως.  Τά  ζυγωματικά  όστα  δηλοΟνται 
σαφώς,  έν  ω  έν  τη  ύπό  στοιχ.  Α.  το  [ΐ-ίρος  εκείνο 
τοΟ  προσώπου  είναι  πάνυ  άτέχνως  εΐργασμένον. 
Ωσαύτως  έν  τω  σωζομένω  οεξιώ  ώτί  έπειράΟη  Ό 
τεχνίτης  νά  παραστήση  τό  τε  πτερύγιον,  και  τήν 
έλικα  και  άνΟέλικα  και  τήν  κόγχην'  καίπερ  ο'  άμαρ- 
τών  τοΟ  σκοπού,  διότι  πόρρω  άπέχουσι  ταΰτα  της 
εντελούς  μιμήσεως  της  φύσεως,  κατέοειςε  όμως, 
οτι  άποφεύγων  Οσον  έδύνατο  τήν  πιστήν  και  άπη- 
κριζ'ωμένην  άντιγραφήν  παραοεοεγαένων  πλαστι- 
κών τύπο^ν,  έζήτει  νά  εμφύσηση  ζωήν  εις  τό  έργον 
του,  έ/οΓ/  ύπογραμμόν  πρότυπα  ζώντα.  Και  ή  τοΟ 
τραχήλου  δ  εργασία  εστί  κρείσσων  έν  τη  προκει- 
μένη Σφιγγί,  καίτοι  ασαφώς  και  αορίστως  διαγρα- 
φής μόνον  έδηλώΟη  κατά  πασαν  πιθανότητα  ή 
συναφή  τ?(ς  ϋποδερίδος    μετά  τών  πτερύγων.  Παν- 


τελώς δε  διάφορος  είναι  ή  κόμμωσις  έκατέρας  τών 


Σ?Γ, 


γων. 


Εν 


αμφοτεραις  ή  κόμη  φαίνεται  ώσπερ 


περίΟετος,  άλλ'  έν    τη   ύπό   στοιχ.  Β.  ή   διασκευή 

αυτής  είναι  παραπλήσια  τη  τοΟ  έν  τω  μουσείω  της 
Ακροπόλεως  άρχαϊκοΟ  \χοο-γο^όρου  ΈρμοΟ"  δηλον- 
ότι   είναι  πεπλεγμένη    ψιάΟου    δίκην    και    προσέτι 
άκτινοειδώς  καταπίπτει    έπί  τών   ώμων.  ΤοΟτο  δε 
και  ή  άνάδεσις  όπισθεν  διά  ταινίας,  κολάζουσι  τό 
βαρύ  και  άχαρι  τής  κομμώσεως.  Ή  δέ  ύπό  στοιχ. 
Α.  φέρει  έν  τή  κεφαλή  πΐλον,  οίο^  έν  μνηαείοις  τής 
αρχαίας  τέχνης   απεικονίζονται  ^ίροντις  Ό  "Ηφαι- 
στος, 6  Χάρων,  Ό  Όδυσσεύς  κλπ.  και  οΧον    φέρει 
και    ό   αρχαϊκός  Έρμης,  ου    άνω    έμνήσΟημεν.   Ό 
πίλος    κρασπεοοΟται    ταινία   ή    στεφάνη,  άφίησι  δ' 
ακάλυπτους  έπι  τοΟ  μετώπου  εξ  οριζοντίους  κυμα- 
τοειδείς   ^οστρύγοιις,   οί'τινες    διερχόμενοι    όπισθεν 
τών  ώτων  καταπίπτουσι  παραλλήλως   και  κανονι- 
κώς προ  τοΟ  στήθους.  Σημειωτέον  δ  ότι  οί  βόστου- 
χοι  ούτοι  δεν  στενοΰνται   ώς  έ'πρεπεν   όπισθεν  τών 
ώτων,  άλλα  προς  ύπερνίκησιν  της  δυσκολίας  ταύ- 
της μόνον  κατάλληλον  ζρό-ον  εδρεν  ό  καλλιτέχνης 
νά  περιορίση    τον    αριθμόν   τών    βοστρύχων  έν  τή 
χώρα  εκείνη   εις  τεσσάρας,  προσΟείς    τους   άλλους, 
δύο  κατωτέρω   τών    ώτων,  ούτως  ώστε  φαίνονται 
ώς    διατρυπώντες   τήν   σάρκα  (Ι)-  τήν    δυςχέρειαν 
ταύτην    δεν   άπέφυγεν    εντελώς   και  Ό  τήν  έτέραν 
Σφίγγα  ποιήσας  κατά  τήν  δια  ταινίας  άνάδεσιν  της 
κόμης  έν  τω  αύχένι,  ύπεοΌήθησέ  πως   αυτόν  δ'αως 
ή  άκτινοειδής   διάταξις   τών    βοστρύχων.  Όπισθεν 
δ'  ή   κόμη   της    ύπό  στοιχ.  Α.  Σφιγγός  καλύπτει 
δλοαερής  τόν  αυχένα  και  τάς  ώμοπλάτας,  έκ  δεκα- 
τεσσάρων   ψιαΟωτών    βοστρύ/ων    αποτελούμενη  * 
ούτω   δ'  ή   κόμμωσις   της   Σφιγγός   ταύτης   εστίν 
ομοιότατη  τή  τών  πλείστων  αρχαϊκών  αγαλμάτων, 
μάλιστα  δέ  τών  εσχάτως  έν  τή  Άκροπόλει   ευρε- 
θέντων. —  Ετέρα  ο    έκτος   τούτων   σπουδαιότατη 
οιαφορά, παρατηρούμενη  έν  τή  κεφαλή  τών  προκει- 
μένων   ούο    Σφιγγών    εστίν  ή  τοΟ   σχήματος   τοΟ 
προσώπου    αύτών'  τό  μεν  τής  ύπό  στοιχ.  Β.  είναι 
κανονικώτατον    ωοειδές,  έν  ω  τά  της  ετέρας  προσ- 
εγγίζει τω  τύπω  τών  αρχαϊκών    κεφαλών   τοΟ  άτ- 

(1)   Οί   χ«τά    τό    αριστερών   ού;    βόστρυ-/οι   είσ'ιν    έν    ολω  δέκα  χαΐ 
ββχΐ  ε;. 


243 


ΔΓΟ    ΣΦΙΓΓΕΣ   ΕΚ   ΤΗΣ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


244 


τικοΟ  εργαστηρίου,  σαρκωδέστερον  ον  και  μάλλον 
τετράγωνον  επίμηκες. 

Διαφέρει  δε  και  τών  πτερύγων  τότε  σχήμα  και 
ή  άπεργασία.  Αί  τής  ύπο  στοιχ.  Α.  είσί  κομψότε- 
ραι  και  ώς  δυνάμεθα  να  είκάσωμεν  έκ  των  σωζό- 
μενων ιχνών  γραφής  μετά  πολλής  επιμελείας  ήσαν 
πεποικιλμέναι'  και  ή  ένωσις  αμφοτέρων  των  πτε- 
ρύγων άπό  των  νώτων  και  άνω  είναι  τεχνικωτέρα, 
εν  ω  έν  τη  ετέρα  Σφιγγί  ή  εργασία  τοΰ  [κίρονς 
τούτου  είναι  αδρά  και  βαρεΓα  (1>  Όμως  έν  τη 
Σφιγγί  ταύτη  αί  πτέρυγες  φαίνονται  προσπεφυκυίαι 
τω  σώματι,  έν  δε  τη  ύπο  στοιχ.  Α.  παρέχουσι 
μάλλον  ΐδέαν  περιΟέτου  μεταλλικοΟ  κόσμου,  έμφαί- 
νουσαι  δτι  δ  ποιήσας  αυτήν  ειχεν  ώς  πρότ^πο^  ίργον 
τι  της  παλαιοτέρας  τορευτικής  τέχνης*  ιδία  τοΟτο 
είναι  κατάδηλον  έν  τη  προς  τους  βοστρύγους  και 
τον  τράχηλον  γραμμή  τών  πτερύγων,  ήτις  μόνον 
διά  τοιαύτης  προϋποθέσεως  εξηγείται. 

Το  δε  σώμα  αμφοτέρων  τών  Σφιγγών,  σώμα 
θηρίου  και  πιθανώς  λέοντος,  παρουσιάζει  επίσης 
σπουδαίας  άπ"  αλλήλων  διαφοράς.  Το  τής  ύπο 
στοιχ.  Β.  πεποίηται  μετά  πολλής  τέχνης"  τά  οστά 
τών  πλευρών  ύποδηλοΟνται  σαφώς,  αξία  δε  προσο• 
χής  διά  τήν  έντέλειαν  αυτής  είναι  ή  εργασία  τοΟ 
σωζόμενου  μέρους  τοΟ  δεξιού  εμπρόσθιου  ποδός* 
μόνον  έν  τη  όσφύι  και  έν  τοις  ΐσχίοις  παρατηρείται 
τις  πλαδαρότης.  Άλλ'  δ  κεκολοβωμένος  δυστυχώς 
χόρτος  της  ετέρας  Σφιγγός,  φαίνεται  γ.ορ]χος  έρπε- 
τοΟ  μάλλον  και  ουχί  τετραπόδου,  ισχνός  ων  και 
καμπύλος  και  δυσανάλογος*  μετά  τίνος  δ'  υπερβο- 
λής δηλοΰνται  και  τά  οστά  τών  πλευρών. 

Έκ  τών  διαφορών  τούτων  δυνάμεθα  μεν  νά 
συμπεράνωμεν ,  δτι  αί  εύρεθεΐσαι  Σφίγγες  δεν  είναι 
έργα  τοΟ  αΰτοΟ  τεχνίτου*  άλλ'  ουδαμώς  τεκμη- 
ριοΟται  έκ  τούτων,  δτι  έποιήθησαν  και  έν  χρόνοις 
άφεστώσιν  αλλήλων.  Ούδ  έχει  τινά  ροπήν  προς 
διορισμον  τοΰ  γ^ρόνου  τής  εργασίας  ή  παρά  φύσιν 
στρο^   τής   κεφαλής  τής  ύπο  στοιχ.  Α  Σφιγγός. 

(Ι)  Πλάτος  τών  πτερύγων  έν  τη  συναφή  μετά  της  ράχεως:  της  μεν 
Α.  0,187  της  8έ  Β.0,2ό•  ένοότερον  της  Α.  0,138,  της  Β  0,152"  έν 
τη  ν.ορνγϊ  της  Α.  0,059,  της  Β,  0,069,  της  Β,  0,069.  Με'γιστον 
πλάτος  τών  πτερύγων  της  Α,  0,286,  της  Β.  0.35. 


Διότι  προ^Ύ\Κ(ας  αύτη  δεν  πρέπει  νά  ύποληφθή  ώς 
ενδειξις  άτεχνίας  ή  άδεςιότητος  τοΟ  ποιήσαντος' 
πιθανώτερον  φαίνεται  μάλλον,  δτι  ού'τος  οΥ  αρχι- 
τεκτονικούς ή  άλλους  οΊουςΒ^ποτε  λόγους  προ- 
είλετο  νάκολουθήση  πιστώς  προϋπάρχοντι  τύπω 
απεικονίσεως  Σφιγγός,  ου  παραδείγματα  πρόκεινται 
ήμΐν  πρόχειρα  ή  έν  Σπάτα  ευρεθείσα  και  έν  τω 
ένταΰθα  "κεντρικώ  μουσείω  άποκειμένη  αρχαϊκή 
Σφίγξ  (1),  και  ή  χαλκή  διπλοκέφαλος  Σφίγξ  της 
Ολυμπίας  (2). 

Δεν  είναι  βεβαίως  τοΟ  παρόντος  νά  πραγματευ- 
θώμεν  περί  τοΟ  σπουδαιότατου  τής  ιστορίας  της 
αρχαίας  τέχνης  θέματος  της  αρχής  και  τής  δια- 
πλάσεως  τών  εικονικών  παραστάσεων  της  Σφιγ- 
γός,  και  της  σχέσεως  αυτών  προς  τήν  τέχνην  τών 
ξένων  εθνών  και  προς  τους  ελληνικούς  μύθους. 
Σκοποΰντες  έν  άλλω  τόπω  νά  διαλάβ(υμεν  εκτενώς 
περί  τούτου,  άρκούμεθα  νΟν  νά  παραπέμψωμεν  εις 
τάς  έπ  έσχατων  δημοσιευθείσας  σχετικάς  μελε- 
τάς (3).  Απλώς  δε  σημειοΟμεν,  δτι  και  ό  τύπος, 
δν  έμιμήθη  δ  ποιήσας  τήν  ύπο  στοιχ.  Β.  Σφίγγα, 
συνηθέστατος  ούτος  και  μετά  τίνων  παραλλαγών 
απαντών  έν  πολυαρίθμοις  μνημείοις  τής  αρχαίας 
τέχνης  άπό  τών  παλαιότατων  μέχρι  τών  χρόνων 
τής  έσχατης  παρακμής,  έπενοήθη  επίσης  προς  πλή- 
ρωσιν  αρχιτεκτονικής  ανάγκης*  διότι  τά  κατά  τον 
τύπον  τοΰτον  πεποιημένα  πλαστικά  έργα  έδύναντο 
προσφυέστατα  νά  χρησιμεύσωσιν  ώς  γωνιαία  ακρω- 
τήρια ναών  (δΟΓΟίβΠΒ  αη^υΐβπα),  έν  ω  τά  κατά 
τον  τύπον  τής  ύπο  στοιχ:  Α.  Σφιγγός  έχρησίμευον 
Γσως  αντί  καλυπτήρων  ηγεμόνων,  ώς  μέσα  ακρω- 
τήρια (&οΐΌΐβπ&  πιβίϋαηδ). 

Ν.  Γ.  ΠΟΑΙΤΗΣ. 


(1)  Δημοσιευθείσα  υπό  Α.  ΜΠοΙιΙιδΓβΓ  έν  Μ'ΙΐΗΰ'Ι.  άβ8  ΙηβΙ.  'η 
ΛΐΙιβη  1879  Πιν.  Ε'. 

(2)  Βλ.  ϋίβ  Ριιικίβ  νοη  Ο^πιρΐα.  ΒογΗπ,  1882  πίν.  27.— 
Αΐΐί^ιαΐ).  IV.  πιν.  22.  —  Άμφοτε'ρων  τών  Σφιγγών  τούτων  τό  κά- 
λυμμα της  κεφαλής  οιαφερει  τοΰ  τής  έν   Άκροπολει. 

(3)  ΜίΙοΙιΙιοΓοΓ  έ'νΟ.  άν.  σ.  45  κτ.  Πρβλ.  τοΰ  αύτοΰ.  Όϊβ  Αη- 
Γίίιι^ο  γΙογ  Καιΐ8ΐ.  Εοϊρζί§,  1883  σ.  10  και  άλλ.  —  ,1.  Εαη<Λβ1ιη, 
ΡΗΊ§β1^08ΐ&11βη  (1βι•  ίϊΐΐβδίβα  §πβοΙι.  Κιιιιχί.  ΜϋποΙίθη,  1881  σ. 
52  κτ.  — Βλ.  και  Ο.  ^Ιιη,  ΑπΜυΙ.  Ββ'1π'ί§β  σ.  112-121. 


245 


246 


ΨΗΦΙΣΜΑ  ΚΑΙ  ΑΝΑΘΕΣΙΣ  ΣΑΒΑΖΙΑΣΤΩΝ. 


Έκδίδομεν  δύο  λίθων  έπιγραφάς,  ομοΰ"  ευρεθέν- 
των έν  Πειραιεΐ  προ  [ληνός  και  αγορασθέντων  ύπο 
της  Αρχαιολ.  Εταιρίας.  Ό  τόπος  τής  ευρέσεως 
αερικώτερον  οέν  μας  ώρίσθη  ύπο  τοΟ  πωλητοΟ,  ίνα 
ήδυνάμεθα  νά  είπωμεν  και  ποΟ  εκείτο  το  Ίερί^  τοΟ 
θεού  Σαβαζίου,  έξ  ου  παρωνυμοΟντο  οί  λάτραι  αυ- 
τού έραηαταί,  οί  στήσαντες  τους  λίθους  τούτους. 
Το  όνομα  Σαβαζνααταί  έσχηματισμένον  κατά  τα 
ΆπολλωνιασταΙ  Διονυσιασται  Σαραπιασταί  κτλ. 
νυν  ~οώ~ον  φανεροΟται,  αυτός  δέ  ο  θεός  ήδη  εξ  Αρι- 
στοφάνους Δημοσθένους  Θεοφράστου  Λουκιανού  και 
άλλων  συγγραφέων  έγνωρίζετο  ώς  ο  κατά  Φρύγας 
Διόνυσος.  Ό  δέ  Πειραιεύς,  έν  ω  πλείστη  ήτο  ξένων 
ανθρώπων  συρροή,  ό'τι  και  θεούς  τ.οΧΚούς  ξένους 
έφιλοξένει,  ιδία  ύπο  σωματείων,  ουχί  δημοσία  λα- 
τρευομένους,  έγένετο  μάλιστα  έξ  επιγραφών  γνω- 
στόν, κατά  τάς  τελευταίας  δεκαετηρίδας  εύρεθει- 
σών.  Περί  τών  ονομάτων  των  λατρευόντων  αυτούς, 
άπερ  ήσαν  έρανισται,  θιασώται,  όργεώνες  και  περί 
τοΟ  ει  τις  εστί  και  όπόση  διαφορά  σημασίας  έν  αύ- 
τοΓς,  άναγνώτω  ό  φιλομαθής  τήν  σπουδαίαν  πραγ- 
ματείαν  του  διευθυντοΟ  τής  ένταΟθα  Γαλλικές  σχο- 
λής Ρ.  ΓουοβΓΐ:  Οβδ  αδδοοΐβΐΐοηδ  Γβΐΐ^ϊβυδβδ 
0Ϊ16Ζ  Ιβδ  ΟτβΟδ.  Ρ&Πδ,  1873,  έν  ή  πραγματεία 
και  περί  τής  ουσίας  τών  ξενικών  λατρειών  και  της 
καλής  ή  κακής  αυτών  επιρροής  εις  τά  ήθη  τών 
Ελλήνων  ή  προσήκουσα  έξέτασις  γίνεται. 

Στήλη  λίθου  Πεντελησίου,  ύψους  1,44,  πλά- 
τους 0,37  '/2,  πάχους  0,08,  τεθραυσμένη  τά  νΟν 
εις  ούο  συνεχή  τεμάχια,  κάτω  δέ  κολοζή,  σώζουσα 
δμως  άνω  τό  άετίομάτιόν  της  μετ'  ακροατηρίων, 
είναι  ή  έχουσα  τό  έξης  ψήφισμα" 


θ 


(< 


ΆγαθΓι  τύχηι  επί  θεοκλέους  άρχον- 
τος Μουνι^ιώνος  άγοραι  κυρίαι 
έ'δοςεν  τοίς  Σαβαζιασταϊς  άνα- 
5     γράψαι  τά  ονόματα  τών  έρανι- 


10 


στων  έν  στήληι  λιθίνηι  και  στησαι 

έν  τώι  ίερώι. 
Ιερεύς 

Ζήνων    Άντιο^εύς' 

ταμίας  και 

γραμματεύς 

και  επιμελητής 

Δωρόθεος  "Οαθεν. 
έρανισται 
15      Εύβουλος  Σημαχίδης 

Βάκχιος  Μιλήσιος 

Ξενοκλείδης  Σουνιεύς 

Διοκλής  Κολωνήθεν 
"Επαινος  Φαληρεύς  νε- 
20     Σωμένης  Οίναΐος 

Έπαινος  Φαληρεύς  πρε- 

Διογένης  Μακεδών 

Φαιδρός  Μιλήσιος 

Διογένης   Άμφιτροπήθεν 
25    Απελλής  Κολωνήθεν 

Απολλόδωρος  Τρικορύσιος 

Φιλοκράτης  Ξυ-εταιών 

Θεοδόσιος   Άχαρνεύς 

Κόϊντος  Προβαλίσιος 
30    Άρτέμων  Λαοδικεύς 

Διονύσιος  Λαοδικεύς 

Δημήτριος   Άντιοχεύς 

Διόδοτος  'Λλιμούσιος 

Διονύσιος  Άλιμούσιος 
35    Άθηνόδοτος  Οίναϊος, 

Μενέδημος  Μακεδών 

Σηραμβος  Αίθαλίδης 

Θεοδόσιος  Άγνούσιος 

Ζώβιος   Ήρακλεώτης 
40     Διονύσιος  Φλυεύς 

Ευφρόνιος  Φαληρεύς 

Εϋρύστρατος  Κικυννεύς 
Άθηνόδοτος  Οίναΐος  πρε- 

Διονύσιος  Έρμειος 
45     Σώσος  Μαρωνίτης 

Φίλων 


Ε+ΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1883. 


18 


247 


ΨΗΦΙΣΜΑ    ΚΑΙ    ΑΝΑΘΕΣΙΣ    ΣΑΒΑΖΙΑΣΤΩΝ 


248 


Λύσις  ΙΙαλληνεϋς 
Πλούταρχος  Αιγινήτης 
Αριστοτέλης  Παιανιεϋς 

50    Ώκυ/ιεπ^  ΙΙροβαλίτιος 
Πύθων 

Πολέααρχος  Φαληρεΰς 
Σωσιγένης  Προβαλίσιος 
'Ρόδιττπος  'Ραμνούσιος 

55     Σωσιγένης   Άτΐα^.εϋς 
Φιλόττρατος  Κολωνηθεν 
Μενέααγος  Παιανιεϋς 
Αγαθοκλής  δημόσιος 
Άριστόνικος   Όηθεν 

60     Δημήτριος   'ΛλωττεκήΟεν 
Ληναϊος  Μιλησιος 
Θέων    Όηθεν 
Σωτας   Άναγυράσιος 
Εύβουλίδης 

65     Δημήτριος  Ά|Λαξαντεϋς 


66 


.ον  έπΐ  Μηδείου  Μουνιχιώνος 


Σχήμα  γραμμάτων  φαίνεται  μοι  τό  των  προ 
ΧριστοΟ  Ρωμαϊκών  χρόνων.  Ό  έν  στίχω  γ  .  επώ- 
νυμος των  "Αθηναίων  άρχων  θεοκλής  νΟν  πρώτον 
γνωρίζεται,  θα  ήτο  δε  πλησιόχ_ρονος  τφ  Μηδείω, 
τω  έν  στίχω  ξς"'.  ον  έν  τω  βιβλίω  του"  ΗβΓΙϊΙΒηπ, 
ΟπβοΗ.  δίδ&ΙδοΙίβίΊΐΐ.  ευρίσκω  τεΟειμένον  ύπό  τό 
έτος  116  προ  Χρ.  όπως  και  παρά  τω  ϋϋΠΊΟΠΐ  έν 
ΓβδΙβδ  θροηγηΐ.  ό'ΑίΙίβηθδ.  Ό  μήν  Μουνιχιών 
δτι  έν  τοις  των  σωματείων  τούτων  ψηφίσμασι  πολύ 
συχνότερον  ή  άλλοι  μήνες  αναφέρεται  ώς  χρόνος 
καΟ'  ον  έγίνοντο  αϊ  άγοραί  (=  συνελεύσεις),  ήδη 
παρετηρήθη  υπό  του  Γοαο&Ρΐ  (ένθα  άνωτ.  σελ. 
16,  (*))  άλλ'  δ  λόγος  τούτου  αγνοείται. 

Έν  τοις  άναγεγραμμένοις  δτι  δεκατρείς  είναι  ξέ- 
νοι συν  και  τω  ίερεϊ,  δεν  παραξενευόμεθα,  μάλλον 
δε  δτι  και  δημόσιος,  δηλ.  ο^οΰ'Κος  εύ'ρηται  εΐς,  Ό  έν 
στίχω  νη'  Αγαθοκλής. Ό  δε  έν  στίχω  λθ'.  Ζώβιος 
Ήρακλεώτης  ίσως  σχετιστέος  προς  τον  Ζώβιον  Ζω- 

(*)  "Εξήραν  τότε,  τω  1873,  α!  |Λνεϊβι  του  Μουνιχ/.ώνος,  δ&α  έγί- 
νοντο νυν  Ι/.  3έ  των  άλλων  μ,ηνών  31ς  ό  Σ/.'.ροφοριών  ρ.νη;α.ονεύεται 
και  άπαξ  ό  Άνβιβτηριών,  ό  Έλα-ίΓ,δολιών  κα\  ό  Πυανοψιών. 


βίου  Ήρακλεώτην,  ού"  δ  επιτύμβιος  κιονίσκος  εξε- 
δόθη ύπ'  έμο0  έν  Έπιτυμβ.  "Αττίκ,  έπιγρ.  ϋπ' άρ. 
1738. 

Τπό  τον  τελευταίον  ξς-'.  στίχον  υπάρχει  ακόμη 
6\ί^'ος  τόπος,  ώς  τριών  στίχων,  προς  τά  δεξιά  τω 
όρώντι  κενός  γραβατών,  άλλ'  άδηλον  ει  και  έπ' 
αριστερά  ούτω  ήτο  κενός,  διότι  έκεΐ"  ~ΚοςΌθ  γενομέ- 
νου τοΟ  θραύσματος  έξέλιπεν  δ  λίθος.  Και  τοσαΰτα 
μεν  συντόμως  περί  τοΟ  ψηφίσματος. 

Ό  δε  οιύτερος  λίθος,  δ  έν  τω  αϋτώ  τόπω  ευρε- 
θείς, είναι  ωσαύτως  Πεντελήσιος,  έχει  οέ  σχήμα 
πλακός  τοιοΟτο" 


μήκος  αϋτοΟ  Ο,οΟ  ,  πλάτος  0,34  '/2 ,  πάχος 
0,09.  Τό  άνεξέργαστον  αύτοΟ  προς  το  έτερον  άκ- 
ρον τοΰ  μήκους  του  φανερώνει ,  οτι  εΐσεχώρει 
ποτέ  οΐκοδομικώς  εις  τοΓχόν  τίνα  και  είχε  θέσιν  δρι- 
ζόντειον,  δεικνύων  τοις  παριοΟσι  τά  έγκεκολαμ- 
μένα  έπι  της  έξω  στενής  τοΟ  πάχους  του  πλευράς 
γράμματα-  τό  δέ  δρώμενον  άνω  κοίλωμα  δέν  έχει 
τήν  έσω  έπιφάνειαν  λείαν,  ώστε  νά  έκλάβωμεν 
αυτό  ώς  λεκάνης  διά  ΰγρον  και  επομένως  το  όλον 
ώς  περιρραντήριον  ίεροΰ  ένωκοδομημένον  προς  τη 
θύρα,  Όποιον  άλλοτε  ευρέθη  έκ  τοΰ  έν  ΠειραιεΓ  Μη- 
τρώου, έχον  ομοίως  εμπρός  έπιγραφήν  τήν  δε'  Νι- 
κίας ταμίας  Μητρί  0εώ>  ίάνέθηκεν  )'  ίδε  ΚβΚΐΐΙβ, 
Ό'\β.  βηΐ.  Βϊ1ί1\ν.  ΐηι  Τΐιβδβΐοη  Ν"  371  ■  άλλα  πρέ- 
πει, νομίζω,  νά  θεωρήσωμεν   τον   ήμέτερον    λίθον 


249 


ΤΤΡΡΗΝΙΚΟΝ    ΕΓΧΑΡΑΚΤΟΝ    ΚΑΤΟΠΤΡΟΝ 


250 


ώς  πεποιημένον  ίνα  δε/θή  έν  τω  κοιλώματί  του 
άγαλμάτιον  αετρίου  μεγέθους,  πιθανώς  τοΰ  θεοΟ 
Σαβαζίου,  συμφυές  τω  σφέλαϊ,  όπερ  νά  άνέθηκαν 
οί  άναγεγραμμένοι  τέσσαρες  άνδρες  ώς  ίεροποιοί. 
Ότι  δε  ίεροποιούς  εΐχον  και  αί  Ηενικαι  λατρεΓαι 
και  οή  ενιαυσίους,  γνωστόν  και  έξ  άλλων  επιγραφών 
και  έκ  ταύτης  της  νΰν  εκδιδομένης,  ήτις  έχει  ώδε" 

Οΐδε  ίεροποΐΥ)σαντες  αν- 
έθεσαν έπί  Σω<7'.γενος  ίρχον- 
Νίκων  Ευτυχώ•/) ς 
Δημοχλής   |   Μαντίθεος. 


Το  σχήμα  τών  γραμμάτων  είναι  επιεικώς  πα- 
λαιότερον  τοΟ  της  άλλης  επιγραφής.  Και  ή  κατά- 
ληξις  δέ  Σωσιγέκος  αντί  νους  και  ή  τρίστιγμος 
στίξις  μετά  το  Δημοκλής  είναι  αρχαιότητος  τεκμή- 
ρια. "Οθεν  ίσως  δεν  σφαλλόμεθα,  αν  Οεωρήσωμεν 
τον  Σωσιγένη  τοΟτον  ώς  τον  τοΰ  έτους  342  προ 
Χρ.  άρχοντα  και  όχι  άλλον  όμώνυμόν  του,  δν  δ 
ΟυίΏΟΠΐ  θέτει  περί  τα  268-263  προ  Χρ. 

Έν  Αθήναις,  τη  26  Φεβρουαρίου  1884. 

Στέφανος  Α.  Κουμλνοτλης. 


ΤΥΡΡΗΝΙΚΟΝ  ΕΓΧΑΡΑΚΤΟΝ  ΚΑΤΟΠΤΡΟΝ. 


Όρα  πιν.   13 ). 


Το  έν  τω  δεκάτω  τρίτω  πίνακι  εις  φυσικόν  μέ- 
γεθος άπεικονιζόμενον  έγ/άρακτον  κάτοπτρον  ανή- 
κον τη  συλλογή  τοΟ  φιλαρχαίου  κ.  Η6ηΐ"γ  Οπίη, 
διευθυντοΟ  της  έν  Πάτραις  Ιονικής  Τραπέζης , 
δστις  έκθύμως  παρεχώρησε  μοι  αυτό  προς  εκδο- 
σιν  (1)  έ'χει  τήν  άκόλουθον  παράστασιν.  Έν  τω 
μέσω  γυνή  έν  ποδήρει  -/ιτώνι  φέρει  κράνος  έπί 
της  κεφαλής"  παρ'  αύτη  δ'  ετέρα  [ί-οργ^  γυναι- 
κεία γυμνή  ,    περιβεβλημένην    έχουσα    μόνον   τήν 

(1)  Ώ;  και  προφορικώς  είπε•/  Ι||Λ»  ό  άςιότιμο;  κ.  Οταη  και  οι' επι- 
στολή; ΤΟΟ  έόήλωσεν.ήγόρασε  τό κάτοπτρον  τοϋτο  παρά  -/ωρικοϋ  Έλ- 
ληνο;  εΰρο'ντο;  αυτό  έν  Πελοποννήιω  καιοΰ/Ί  παρά  συνήθους  άρ/αιο- 
κώλου'  ι>Ίττ:  εάν  οί  λόγοι  τοΰ  πωλητού ην»  αληθείς,  ουνάμεΟα  πιθανώς 
νά  παραίε/Οώμεν,  8τι  τό  κάτοπτρον  :ΐσή-/βη  εις  τήν  Έλλάοα  κατά 
του;  αρχαίου;  ήοη  χρόνους.  Ότι  ο:  τό  κάτοπτρον  είνε  Τυρρηνικόν 
κα•.  /.ατα  αυνέπειαν  έ';ωΟεν  είοαχθέν  ε!;  τήν  Έλλάοα,  περί  τούτου  οΰ- 
οει;  και  ίχρω  οακτύλω  γευσάμενο;  τη;  άρ/αιολογικής  επιστήμη;  όύνα- 
ται  νά  άμτ,ιξάλλη.  Τό  ζήτημα  λοιπνν  ένταϋΟα  είνε  μόνον,  έάν  τό 
κάτοπτρον  εισήχθη  κατά  τους  άρ/αίου;  χρόνους,  ή  νΰν  οιά  της  άρ/αιο 
χαπηλιας.  Πμεϊ;  ε/ομεν  λογού;  ίσ•/υρού;  όιά  νά  πιστεύσιομεν  τό  δεύ- 
τερον, οτι  ίηλαοή  εϊσή/Οη  νυν  οιά  τη;  άρ/χιοκαπηλίας'  του;  λόγου; 
ομω;  τούτους  έπειοή  ού'τε  τοΰ  παρόντο;  '/ρόνου,  άλλ'  ούτε  πρό  πάντων 
του  παρόντος  τόπου  είνε  νά  έκΟέσωμεν,  παραλείπομεν.  "Ισω;  ό'  άλλοτε" 
ποτέ,  εάν  κριθή  άναγκαΤον,γράψωμεν  περ'ι  τοΰ  ζητήματο;  χούτου,  σ/ε- 
τιζομενο..  στενώ;  προ;  τά  οιά-ίορα  είδη  τη;  εμπορία;  τών  αρχαίων  και 
προ;  τα;  προελεύσει;  τών  έν  τοϊ;  όιαιρόροις  τόποις  της  Ελλάδος  ευ- 
ρεθέντων κατόπτρων. 


δεξιάν  κνήμην  λεπτώ  ένδύματι  ,  στηρίζει  τήν  δε- 
ξιού έπί  της  όσφύος"  ένθεν  και  ένθεν  τών  δύο  τού- 
των κεντρικών  αορτών  δύο  νεανίαι  ένδεδυμένοι 
βραχύν  ά"/ειρίδωτον  χιτώνα  και  έπί  της  κεφαλής 
κάλυμμα  παρεμφερές  κράνει  φέροντες,  στηρίζου- 
σιν  έκάτερος  τον  άριστερόν  βραχίονα  έπί  χίονος' 
άνω  έν  τω  έδάφει  παρατηρείται  αέτωμα"  ή  δλη 
παράστασις  περικλείεται  κύκλω  ύπο  έμπλέκτου 
(βηΐΓθΙαΟθβ)  κοσμήματος.  Ή  λαβή  τοΟ  κατό- 
πτρου χωριστά  Οπό  τον  δίσκον  απεικονιζόμενη  , 
έχει  καλόν  άρχιτεκτονικόν  κόσμον  ,  ώς  βλέπει  τις 
έπί  τοΟ  πίνακος.  Ή  διατήρησις  δ  αύτοΟ  είνε  αρί- 
στη, ή  εργασία  δμως  επιεικώς  αμελής. 

Ή  εποχή  τοΟ  κατόπτρου  δεν  είνε  δυνατόν  νά 
δρισθή  έπ'  ακριβές.  Τό  έλληνικόν  δμως  υπόδειγμα, 
τό  όποιον  ό  τεχνίτης  είχε  πρό  οφθαλμών  εϊς  τήν 
έξεργασίαν  της  παραστάσεως  του,  ώς  θέλομεν  ΐδεΓ 
παρακατιόντες,  ή  ερωτική  ύπόθεσις  αύτης,  τό  γυ- 
μνόν  της  έν  τω  μέσω  γυναικείας  ^ορζ>Ί\ς,  τό  άντω- 
πον  τοΟ  προσώπου  ,  μάλιστα  δέ  ή  δεδηλωμένη 
αυτής  αιδώς,  πάντα,  ταϋτα  είνε  τεκμήρια  πείθοντα 
ήμας  νά  κατατάςωμεν  τό  κάτοπτρον  εις  τήν  τε- 
τάρτην    και  τελευταίαν  πιρίοΖον  τών   Τυρρηνικών 


251 


ΤΓΡΡΗΝΙΚΟΝ    ΕΓΧΑΡΑΚΤΟΝ    ΚΑΤΟΠΪΡΟΝ 


252 


κατόπτρων,  τήν  όριζομένην  έξ  ενός  μεν  ύπο  τής 
εποχής  το0  μεγάλου  Αλεξάνδρου  ,  άφ  έτερου  οέ 
ύπο  τής  εποχές  των  Ρωμαίων  Αυτοκρατόρων. 
Καί  ταΟτα  μεν  καθόλου  τα  κατά  τήν  παράστασιν, 
τήν  διατήρησιν  ,  τήν  έργασίαν  και  τήν  έποχήν  τοΟ 
κατόπτρου. 

ΝΟν  δέ  ας  προσπαθήσωμεν  νά  έξηγήσωμεν  ΐδίιχ 
τα  τής  παραστάσεως.  Ή  έν  τω  μέσω  εν  ποοήρει 
χιτώνι,ή  το  κράνος  έπι  της  κεφαλής  φέρουσα  αορ^Ύ], 
είνε  βεβαίως  ή  Αθήνα,  ή  δέ  παρ*  αύτη  γυμνή 
μορφή  εΐνε  κατά  πασαν  πιθανότητα  ή  Αφροδίτη, 
οί  δέ  ένθεν  και  ένθεν  ιστάμενοι  νεανίαι  εινε  οί  Διό- 
σκουροι,, ώς  έκ  τοΟ  επί  τής  κεφαλής  καλύμματος 
καί  έκ  της  ενδυμασίας  δυνάμεθα  πιθανώς  νά  είκά- 
σωμεν.  Εις  τοΟτο  πειΟόμεΟα  μάλιστα,  έάν  παρα- 
βάλωμεν  αυτούς  προς  άλλα  Τυρρηνικά  κάτοπτρα, 
έν  οΐς  παρίστανται  συνηθέστατα  οί  Διόσκουροι,  άλ- 
λοτε μέν  τήν  αυτήν  τοΓς  ενταύθα  άναβολήν  φέρον- 
τες, άλλοτε  οέ  γυμνοί  μετά  κράνους  και  δόρατος, 
προσεπιγεγραμμένα  έχοντες  ενίοτε  και  τά  ονόματα 
των,  Ο&δΙυΐ",  ΡοΙϋΟβ  (1).  Δέν  υπάρχει  λοιπόν 
αμφιβολία  δτι  δ  τεχνίτης  ειχεν  έλληνικον  υπόδειγμα 
προ  οφθαλμών,  και  δή  υπόδειγμα  παριστών  τήν 
κρίσιν  τον  Πάριδος,  διότι  αυτό  τούτο  παρίσταται 
έν  τω  κατόπτρω,  ώς  καταφαίνεται  και  έκ  της  όμοιό- 
τητος  της  παρούσης  παραστάσεως  προς  μεγαλειτέ- 
ρας  και  ασφαλεστέρας  παραστάσεις  τοΟ  μύθου  τού- 
του έπί  Τυρρηνικών  επίσης  κατόπτρων  άπαντώ- 
σας  [2).  Περίεργον  Ομως  φαίνεται,  ότι  έλλείπουσιν 
έκ  της  παραστάσεως  δύο  κύρια  πρόσωπα,  ό  Έρμης 
δηλαδή  καί  Ό  Πάρις.  Εινε  αληθές,  ότι  έν  τη  συνη- 
θέστατη ταύτη  παραστάσει,  άπαντώση  έν  διαφόροις 
μνημείοις  της  τέχνης,  οΐον  έν  άναγΛύφοις  (3),  έν  άγ- 
γείοις  (4),  έν  τοιχργραφίαις  (θ),  έν  κατόπτρου  (6), 

(1)  Τοιούτο  τό  έν  Ανίκηοη  κάτοπτρον.  ΓΙρ5.  και  Ρπβ(1βποΙΐ8, 
Βοι1πΐ8  ΆπΙΪΙίβ  ΒΠιΚνοιΙίβ  II, σελ.  64. 

(2)  Βλέπε  ΟβΓηαπΙ,  ΕΙγ.  βρϊβ^βΐ.  πίν.  194. 

(3)  Μοη.  ϊηοά.  (1β  ΓΙιΐδΙ.  *γοΙι.  III,  ρΐ.  XXIX.  Πρβλ.  ΒΓααη, 
Αηιι.  XIII,  σελ.  84—90.  \νβ1(*6Γ,  Αηη.  XVII,  σελ.  194—203. 
Μίΐΐίη,  Οαΐ.  Μ^Λ.  ρΐ.  ΟΧΧΧΙΧ  Ν»  536. 

(4)  "ννβΙοΙίβΓ,  αυτόθι  σελ.  147—192.  Μ.  ΟοΙΠβηοη,  Ο&ΙβΙο^αβ 
άβ  νβ868  ρβϊηΐββ  Ν»  203,  259,  522. 

(5)  \ν.  Ηβ1Ι)ϊ§, λν&ηα^βπιίίΙ άο.  Ν»  1281,  1282,  1283δ,  1284, 
1285,  1286,  1554.  ΜΙΙΙΙο,  0*1.  Μ^ΙΗ.  ρΐ.  ΟΧΕνίΙ  Ν'  537. 

(6)  0«γΙι»γ(1,  ΒΙΓ08.  Βρΐβ^βΐ  Ι,  88,  II,  186,  187,  189,  195. 


έν  άναγεγΛνμμίνοις  Λίθοις  (θ3Π1ββη)  (1),  έν  νο- 
μίσμασιν  («),4τ  νομισματοσήμοις  (3), δέν  άπαντώσι 

μέν  πάντοτε  καί  τά  πέντε  πρόσωπα  τά  άποτελοΟντα 
τήν  παράστασιν  τοΟ  μύθου  τούτοι»,  ήτοι  Ό  Έρμης, 
ό  Πάρις,  ή  '  Αθήνα,  ή"  Ηρα  καί  ή  Αφροδίτη,  άλλ' 
έλλείπουσί  τίνα  αυτών  ενίοτε '  ούτω  λ. χ  .  απεικονίζε- 
ται μόνον  ό  Πάρις  μετά  τής  Αφροδίτης  καί  άλλης 
τινός  γοργής  (4),  ή  ό  Έρμης  μετά  τής  Άφροδί- 
της{5)  ή  μετά  τής  \Αθηνας  (6)  ή  μετά  τής  "Ηρας 
' Αθήνας  καί  Αφροδίτης  {!).  Σπανιώτατα  όμως 
καί  σχεδόν  ουδέποτε  έλλείπουσιν  έκ  τής  παρα- 
στάσεως ταύτης  αμφότεροι  όμοΟ,  ο  Πάρις  δηλο- 
νότι καί  ο  Έρμης  (8),  άλλ'  ή  παρισταμένου  τοΟ 
Ερμου,  ελλείπει  Ό  Πάρις,  ή  τουναντίον  ύπάονον- 
τος  τοΟ  Πάριδος  ελλείπει  ό  Έρμης.  Καί  ϋπάρ- 
χουσι  μέν  παραδείγματα  παραμορφώσεως  τών  Ελ- 
ληνικών υποδειγμάτων  παρά  τοΓς  ΤυρρηνοΓς  κα- 
τόπτρων έξεργασταΓς  καί  παραλείψεις  κυρίων  προ- 
σώπων τής  παραστάσεως  (9),  προερχόμενα»,  είτε 
έξ  αμελείας,  είτε  έξ  αγνοίας  τής  "Ελληνικής  μυ- 
θολογίας, είτε  ακόμη  καί  έκ  τής  ταχύτητος  τής  ερ- 
γασίας διά  βιομηχανικά  μάλιστα  προϊόντα,  οία  τά 
Τυρρηνικά  κάτοπτρα ,  τά  όποΓα  κατεσκευάζοντο 
κατά  εκατοντάδας  αντιτύπων. ΈνταΟθα  όμως  φρονώ 
Οτι  ή  έ'λλειψις  του  Έρμου  καί  του  Πάριδος,  ή  μάλ- 
λον ή  άντικατάστασις  αυτών  διά  τών  Διοσκούρων 


(1)  Μιΐ8.  ΡΙογ.  11,24,2.  0*11.  (1ϊ  ΓΐΓ.ν.22,1.  νίκοοιιΐϊ,  ΟρβΓ 
ν&πβ,  II,  ρ• 269,  η»  355.  ΜοηΐΓ&οοοη,  ΛηΙϊς.  βχρί.  Ι.  ρΐ.σνίΐΐ, 
η°  1.  λνίηοΐίοίπΐίΐιιη,  ΟεβοπρΙ. 'άβ»  ρίβιτβδ  §Γανόβ8  άβ  δΐυκοη. 
III,  1,  η»  195,  196,  197. 

(2)  ΜίοηηβΙ,  ΟεβοπρΙ.  III,  ρ.  540,  η»  503. 

(3)  ΜϊοηηοΙ,  II,  ρ.  670  η»  257,  δυρρίβπι.,  V,  ρ. 580,  η»  506. 
ΜίοηηβΙ,  VI,  ρ.23ί,η°  1585.  Κ«οα1  Κυοίιβίΐε,  Μοηιιπι.  ϊηεϋ. 
ρ.  262.  Μϊΐϋη,  Οαΐ.  Μ}Ίΐι.  ρΐ.  ΟΕΙ,  Ν»  538. 

(4)  Οβι-η&πΐ,  ΕΙ.  8ρϊβ§βΙ.  II,  186. 
(5|  Οβι-ηαπί,  αότόΟι  II,  189. 

(6)  λνίιιείίεΐιηηιαηιι',  Μ.  Ιηεά-  η°  113. 

(7)  011ο  ^Ιιη,να8εη8απιιηΙιιη£  Κοηί§  Ευ(1νπ§8  Ν"  107,611, 
773,  716. 

(8)  Βλέπε  Οειηαπί,  Αιΐ88ΐ•1.  λν^εηηϊΙοΙβΓ  πίν.  ΕΧνί.  Μιΐ5. 
ΟΓεί,ΌΓ.,ΙΙ,  πίν.  XXXVII,  2. Πρβλ.  και  \νε1ε1ΐ8Γ,  1ε]ϋ§επΐ8ΐιΙ  άο 
Ρ&ΓΪ8,  έν  Αηη.  άοΓΙηβΙ.  1845  σελ.  149,  Ν°  4  χα'ι  5,  και  σελ.  155• 
Ν"  27. 

(9)  Οϋτω  λ./,  έν  κατόπτρω,  άπεικονιζομένω  ένΟβΓΠίΐ|'(1  Εΐ.δρίβ 

§εΙ  πίν.  251  Α  παρίσταται  η  Νίκη  προσφε'ρουσα  Ουσίαν  άνευ  ξίφους 
και  έν  αλλω,  δ  βλέπε  επίσης  έν  ΟοΐΊΐίΙπΙ,  αυτόθι  πίν.  285,1  έν  τη  πα- 
ραστάσει της  γενέσει»;  της  Άθηνας  παραλείπεται  τό  κύριον  πρόσω- 
πον, ή  'ΑΟηνα  δηλαδή. 


253 


ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ   ΑΡΧΩΝ   ΤΟΥ   ΕΝ   ΕΛΕΥΣΙΝΙ   ΙΕΡΟΥ 


254 


έχει  άλλαχοΟ  τον  λόγον  της.  Ό  λόγος  ούτος  νο- 
μίζω 'είνε  Οτι  ό  τεχνίτης  ηθέλησε  νά  διακόσμηση 
το  έργον  του  κατ  ακριβή  συμμετρίαν  (1),  και  είχεν 
ανάγκην  -ρός  τοΟτο  δύο  δμοίων  συμμετρικών  μορ- 
φών, όθεν  έξελέξατο  λίαν  καταλλήλως  τους  δύο 
Τννδαρίδας.  Έκ  τοΟ  αύτοΟ  τούτου  λόγου  εξηγεί- 
ται οιατί  ή  παράστασις  τών  Διοσκούρων  άπαντα  τό- 
σον συχνά,  δσον  ουδεμία  άλλη  έπι  τών  Τυρρηνι- 
κών κατόπτρων  και  έ'νΟα  μάλιστα  οϋοένα  άλλον 
λόγον  ε/  ε  ι  ή  ύπαρςΊς  αυτών.  Και  έν  τω  παρόντι  δε 
κατόπτρω  ή  παράξενος  όντως  ύπόδεσις  της  Αφρο- 
δίτης έκ  της  αύτης  αρχής  της  συμμετρικής  δια- 
κοσμήσεως  δύναται  νομίζω  νά  έξηγηθή. 

Κατά  τά  είρημένα  δ  τεχνίτης  αντικατέστησε  μεν 
χάριν  της  συμμετρικής   διακοσμήσεως  τον  Έραψ• 


και  τον  Πάριν,  διά  τοΟ  Κάστορος  και  τοΟ  ΠοΛν 
όενκονς,  ουδέν  ήττον  δμως  διεφύλαξε  την  άρχικήν 
κίνησιν  τών  χειρών  τών  πρωτοτύπων  μορφών,  τά 
δποϊΌν  μάλιστα  βεβαιόνει  έ'τι  πλέον,  δτι  υπόδειγμα 
έχρησίμευσεν  αύτώ  ή  κρίΰι,ς  τον  Πάριους.  Ο  εις 
δηλονότι  τών  Διοσκούρων,  ό  παρά  τη  ' Αθήνα  ιστά- 
μενος και  άνέχων  τήν  οεξιάν,  φαίνεται  ο\ον  άπο- 
τεινόμενος  και  προσομιλών  τω  απέναντι  αύτοΟ,  τω 
παρά  τη  ' Αφροδίτη  ίσταμένω  Διοσκούρω.  Κείται 
λοιπόν  ούτος  αντί  τοΟ  Ερμ,ον'  ενώ  τουναντίον  δ 
ίτερος,  πλησιάζων  τήν  χείρα  εις  τά  χείλη  και  φαι- 
νόμενος, δ'τι  άκροαται  τρόπον  τινά  τών  λόγων  του" 
Έραοϋ,  αντικαθιστά  τον  Ηάριν  (1). 

Κ.  Δ.  Μυλωνάς. 


ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ  ΑΡΧΩΝ  ΤΟΥ  ΕΝ  ΕΛΕΥΣΙΝΙ  ΙΕΡΟΥ. 


Όρα  πιν.   12). 


ΚαΟά  ύττεσχέθημεν,  παρέχομεν  έν  τώ  τεύχει 
τούτω  πανομοιότυπο-/  του  δευτέρου  τεμαχίου  της 
ες"  Έλευσίνος  επιγραφής,  οδ  τήν  μεταγραφήν  δρα 
ανωτέρω  σελ.  117  έξ.  Περί  δε  τοΟ  τόπου  τής  ευ- 
ρέσεως του  τεμαχίου  τούτου  και  τών  διαστάσεων 
του  εϊπομεν  τα  δέοντα  αύτ.  σελ.  127  σημ.  1. 
ΈνταΟθα  προσθέτομεν  και  σημειώσεις  τινάς  συν- 
τόμους, ων  αί  μεν  άφορώσιν  εις  τάς  ολίγας  συμ- 
πληρώσεις ,  ας  άπετόλμησα ,  ή  άμφίζ'ολά  τίνα 
γράμματα,  δλίγαι  οέ  τίνες  είναι  έρμηνευτικαί,  άνευ 
ίμως  αξιώσεως ,  οτι  έξαντλοΰσι  τά  έκ  τοΟ  σπου- 
δαιότατου τούτου  μνημείου  γεννώμενα  ζητήματα. 

(1)  Κα)  καρά  τοις  αγγειογράφο•.;,  άν  δεν  παραμορφώται  5;  παρά- 
ιττατ.;,  κερματίζεται  όμως  ενίοτε  ένεκα  τη;  συμμετρική;  όΊακοσμήαεοίς. 
Λόγου  χάριν  έπ'ι  άγγ.ι'ου  τ•.νό;  ή  παράστασι;  τη;  κρίσεως  τοϋ  ΙΙά- 
ριοο;  διαμοιράζεται  ούτω;,  ώατε  να  κοίμηση  και  τά;  ούο  όψει;  αύτοΰ. 
Έπ'ι  τη;  μια;  π.  / .  όψεως  τοΰ  αγγείου  απεικονίζεται  ί)  "Η  ρ  α  φε'ρουσα 
σκήττρον,  ό  Έρμη;  χα'ι  η  Άφρο5ίτη  κρατούσα  ανθό;,  έπ'ι  31  τη; 
άλλη;  η  "II  ρ  α  πάλιν,  ί)  Παλλάς  και  6  Πάρις  καθήμενος  και  κρα- 
τών ίί'Λ',Ί.  Βλέπε  \νι:ΙοΙίθΓ  έν  Αηη.  (ΙβΠηβΙ.  1845  σελ.  157  κα\ 
0(;γΙι;ιι(Ι,  ν&ββηΙήΙάβΓ  (Ιοί  Ιίοηΐ^ΙϊοΗοη  Μιΐϋβυπι*  ια  ΒβΓίϊη, 
βελ.  24  Ν•  5. 


Ή  επιγραφή,  ώς  έν  τω  πανομοιοτύπω  φαίνεται, 
είναι  στοιχηδόν  γεγραμμένη,  δ  αριθμός  δμως  τών 
γραμμάτων  δέν  είναι  πανταχοΟ  δ  αυτός"  διά  τοΟτο 
δταν  λείπη  το  τέλος  τοϋ  στίχου  ή  συμπλήρωσις 
είναι  πολλάκις  αδύνατος  ή  ά?εβαία.  Συνήθως  έκα- 
στος στίγος  έχει  78  γράμματα,  τινές  δμως  μόνον 
76,  ώς  δ  β.  67,  άλλοι  δε  πάλιν  79  ή  80"  τούτων 
τά  τελευταία  γράμματα-  είναι  συμπεπυκνωμένα  και 
ευρίσκονται  ευκόλως  έν  τω  πανομοιοτύπω.  Κατά 
μέγα  αίρος  αί  ανισότητες  αύται  περί  τον  αριθμόν 
τών  γραμμάτων  προέρχονται  έκ  τούτου,  δτι  δ  χα- 
ράκτης ουδέποτε  χωρίζει  τους  αριθμούς  ούτω,  ώστε 
το  μεν  ήμισυ  αυτών  νά  τίθηται  εις  το  τέλος  τοΟ 
στίχου,  τά  δ  'ίτιρον  ήμισυ  εις  τήν  αρχήν  τοϋ*  επο- 
μένου. Ίο  τρίτον  ^.ίροςτ^ς  επιγραφής,  το  γ,  είναι 
άμελέστερον  κεχαραγμένον'  και  έκ  τούτου  δε  έ'τι 
γίνεται   δήλον,  δτι  δεν  είναι,  σύγχρονον  τοις  προΎ]- 

(1)    ΊΙ  αύτη  στάσι;  κα'ι   χειρονομία  τών  Διοικούριον    άπαντα  κα'ι  έν 
άλλοις   Τυρρηνικοΐς   κατο'πτροις,    ά    βλέπε   έν  06ΐΊ)αΓ(Ι,    αυτόθι   πίν. 

276—278 


255 


ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ   ΑΡΧϋΝ   ΤΟΓ   ΕΝ    ΕΛΕΓΣΙΝΙ    1ΕΡΟΓ 


256 


γουμένοις,    άλλ'  ολίγον   νεώτερον.     Ισως  δε  και  δ 
χαράκτης  δεν  είναι  δ  αυτός. 

*  Οφείλω  προς  τούτοις  να  ανακοινώσω  την  όρΟήν 
παρατήρησιν  φίλου  μου  τινός,  δτι  ουδεμία  των 
τοΟ  Βιυτίρου  τούτου  τεμαχίου  πρυτανειών  άρχεται 
βπως  αί  τοεΐς  τοΟ  πρώτου,  δηλαδή  διά  τών'  Λόγος 
επιστατών  κτλ.  τοΰτο  δε  συμβαίνει  διότι  δ  τίτλος 
ο^τος  ην  αναγκαίος  μόνον  έν  αρχή  έκαστης  στήλης 
ή  σελίδος,  ήτοι  έν  αρχή  τής  πρώτης  και  της  έκτης 
πουτανείας'  το  δτι  δε  και  ή  δευτέρα  πρυτανεία  επι- 
γράφεται Λόγος  επιστατών  και  ταμιών  προήλθεν 
εκ  τούτου,  δτι  ως  έν  τω  προΊ]•^ουυ.ίνω  φύλλω  (σελ. 
128)  είπομεν,  δ  χαράκτης  κατά  λάθος  ήρχισεν  αν- 
τιγράφων τήν  μίαν  αντί  τής  ετέρας  πρυτανείας, 
μέχρις  ού  παρετήρησε  τήν  άπάτην  του. 


στ.  26.  Ό  στίχος  ούτος  κατά  τον  αριθμόν  τών 
ελλειπόντων  γραμμάτων  συμπληροΟται  ούτω'  [άν- 
δράσιν  ΔΓΙΙ,   το  ίμάτιον]. 

στ.  27.  Διφθέραι  ήγοράσθησαν  επίσης  δεκαεπτά. 

στ.  28.  Παρά  δε  τοΟ  'Απολλοφάνους  φαίνεται 
βτι  ήγόρασαν  υποδήματα  προς  6  δρ.  το  ζεΟγος.  Ό 
Άπολλοφάνης  αναφέρεται  και  ανωτέρω  Β  54. 

στ.  29.  Υποθέτω,  δτι  ην  γεγραμμένον'  [κονίας 
μέδι]μνοι  κτλ. 

στ.  34.  Δεν  δύναμαι  νά  εννοήσω  τί  λείπει  έν 
αρχή  τοΟ  στίχου  τούτου"  υποθέτει  τις  δτι  ην  γε- 
γραμμένον"  και  τους  θρ|[ιγκούς],  αλλά  τότε  πώς 
άναγινώσκονται  τά  μετά  ταΟτα  ;  ίσως  συμπλη- 
ρωτέον  ούτω"  και  τους  όρ|[θούς  ^δηλαδή  κεράμους) 
θ]ε[ϊ]σιν,  αν  και  το  Θ  φαίνεται  βέβαιον. 

στ.  41.  Έκ  παραδρομής  έ'γραψα'  τω  άνδρί,  ένω 
ώς  έν  τω  πανομοιότυπα)  είναι  πρά^'Κο^  ,  πρέπει 
ν    άναγνωσθή'  έκ]άστω. 

στ.  42  έξ.  Ή  Ραρία,  ώς  εμφαίνεται  έκ  τοϋ 
στίχου  τούτου,  ήν  τέμενος,  έν  ω  ώς  εικός  δέν  ήτο 
δσιον  το  άποθνήσκειν  ή  θάπτειν  ^ε^ρούς.  ΕνταΟθα 
τίς  οίοι  πώς  ευρέθη  νεκρός  τις,  έξήγαγον  λοιπόν 
αυτόν  εκείθεν  και  έξήγνισαν  το  υ,ερος  διά  τοΰ  αίμα- 
τος χοίρου,  ώς  τοϋτο  είθιστο.  Το  τέμενος  τοΟτο 
έμισθοΟτο  και  έκ   τών    εισοδημάτων  του   ί^οντο 


εις  τους  τά  Ελευσίνια  νικώντας  κριθαί  άθλαίπρβ. 
β  στ.  39  έξ. ). 

στ.  44.  Πάσαι  αί  συμπληρώσεις  τοϋ  στίχου 
τούτου,  πλην  τών  όξ[υν]τρα  [σιδήρ]ου,  φαίνονται 
και  έμοί  αΰτώ  πολύ  αμφίβολοι- τής  δε  λέξεως  λ  [η]  - 
νοΟ  το  πρώτοι  γράμμα  δύναται  νά  ή  ναι  και  Α  ή  Δ. 

στ.  47.  Μετά  το  σιδηρ  διακρίνω  τώρα  ίχνη  τών 
γραμμάτων  0"ί. 

στ.  52.  Μέγα  λάθος  τοΰ  χαράκτου  έν"  οδός  κτλ. 
Τί  ήθελε  νά  είπη  αγνοώ. 

β. 

στ.  8.  Οί  κατ' ένιαυτόν  ίεροποιοί  έπΈϋθυκρίτου 
οίργο-ντος  (328 — 327)  ήσαν  Κριτόβδυλος  Κολωνή- 
θεν,  Νικόμαχος  Στειριεύς  και  οί  συνάρχοντες  αυτών 
(στ.  39)"  κατωτέρω  δε  παραβαλλομένων  προς  αλ- 
λήλους τών  στίχων  γ  1,  3  και  7  γίνεται  δήλον, 
δτι  δ  Νικόδημος  και  οί  συνιεροποιοί  αύτοΰ  ονομά- 
ζονται και  ίεροποιοί  έκ  βουλής.  Άπό  τούτων  τών 
ενιαυσίων  ή  έκ  βουλής  ίεροποιών  διάφοροι  ήσαν 
οί  έπιμήνιοι,  οίτινες  πιθανώς  έξελέγοντο  έκ  τών  δι- 
καστών, ώς  δύναται  νά  συμπ εράνη  τις  έκ  τής  ύπό 
Κουμανούδη  εκδοθείσης  επιγραφής  έν  τω  περιοδικώ 
τούτω  (1883  σελ.  167).Έκ  τής  επιγραφής  όμως 
ταύτης  εξάγεται,  δτι  πρότερον  και  οί  έκ  βουλής  ίε- 
ροποιοί δέν  ήσαν  ενιαύσιοι  ουδέ  τακτικοί,  άλλ  ώς  οί 
έπιμήνιοι  έξελέγοντο  χάριν  ώρισμένης  τινός  εορτές" 
διότι  στ.  14  έξ.  διατάσσεται*  δια|κληρωσάτω  δε 
και  ή  β[ουλ]ή  σφών  αυτών  ίεροποιούς  δέκα  άνδρ[ας 
ένα  έκ  τής  φυλ]|ής  έκαστης"  ή  διάταξις  αυτή  θά 
ήτο  περιττή,  έάν  ήδη  κατά  τους  γρόνους  τοϋ  ψη- 
φίσματος, δπερ  είναι  πρό  τοϋ  Εύκλείδου,  έπεβάλ- 
λετο  εις  τήν  βουλήν  ύπο  νόμου  νά  έκλέγη  κατά 
τάς  αρχάς  τοΰ  έτους  τους  έξ  εαυτής  ίεροποιούς. 

στ.  16.  Ή  ίματιοθήκη  αναφέρεται  και  πάλιν  έν 
γ  στ.  13. 

Οί  μυούμενοι  άνέθετον.  τά  ύφ'  αυτών  κατά  τήν 
μύησιν  φορούμενα  ενδύματα  (ιδ.  Άριστοφ.  ΠλοΟτ. 
στ.  843  —  845).  Ώς  δε  έκ  τοΟ  στίχου  τούτου  οη- 
λοΰται,  ΰπήρχεν  ίδιον  οικοδόμημα  δι'  αυτά. 

στ.  25.  Το  όνομα  Αβύκων  δεν  υπάρχει  έν  τφ 
λεξικώ  τοϋ  Ρίΐρβ'  δ  κ.  Κουμανούδης  άναγινώσκει 
Λεύκωνι  και    έγώ  παραδέχομαι   τοΟτο,  αν  και  το 


257 


ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ    ΑΡΧΩΝ   ΤΟΥ   ΕΝ    ΕΛΕΓΣΙΝΙ    ΙΕΡΟΥ 


258 


δεύτερον  γράμμα  ομοιάζει  μάλλον  προς  Β.  Το  πρώ- 
τον όμως  είναι  Λ. 

στ.  29  ές".  Ένταΰθα  έκ  πολλών  γίνεται  κατα- 
φανές, Οτι  αί  άρ*/αί  τών  ταμιών  και  τών  επιστα- 
τών ήσαν  ουχί  ένιαύσιαι ,  άλλα  τετραετείς.  Τα 
■κρώ-.ον  μνημονευόμενα  μεγάλα  μυστήρια  είναι 
τά  του"  έτους  329  (1),  τά  δε  έπί  "Αριστοφάνους 
άρχοντος  τοΟ  έτους  331 .  Ωστε  οί  ταμίαι  και  οί 
έπιστάται  έ'λαβον  παρά  τοΟ  βασιλέως  και  άλλων 
τινών  αρχόντων  προκαταβολήν  ή  μάλλον  έπι/ο- 
ρήγησιν  κατά  τά  έτη  33 1  και  329"  πάλιν  δε  κατω- 
τέρω λαμβάνουσι  παρά  τοΟ  Υπερείδου  τήν  μίσθω- 
σιν  της  Ραρίας  κατά  τέσσαρα  συνεχή  ετη'  διότι, 
ως  άναμφιλέκτως  προκύπτει  έκ  της  χρήσεως,  ήτις 
εν  τοίς  έπομένοις  στίχοις  γίνεται  τών  καρπών  του 
τεμένους  τούτου,  ο  στ.  40  πρέπει  να  συμπληρωθή 
ούτω"  μεδίμνω[ν  κρι  (21  ΓΗΗΔΓΙΙΙΙ,  έτών]|  τεττά- 
ρων  γίγνονται  κτλ.  Έκ  τούτων  έπεται  άναγκαίως, 
Οτι  αί  λόγον  δίδουσαι  άρ/αί  ήσαν  τετραετείς.  "Οτι 
δέ  οέν  ήσαν  ένιαύσιαι,  ήούνατο  νά  συμπεράνη  τις 
και  έκ  της  άρχης  της  πρώτης  πρυτανείας  ,  έν  ή 
(Α  στ.  2 — 4)  αναφέρεται  το  περώγ  παρά  ταμίαιν 
τοίν  θεοίν  και  το  αβριότ  παρά  ταμία  τοίν  θεοϊν  και 
το  περών  παρ'  έπιστάταις.  Τούτο  δεν  Οά  έλέγετο, 
έάν  οί  ταμίαι  και  οί  έπιστάται  δεν  ειχον  την  αρχήν 
των  και  το  προηγούμενον  έτος. 

στ.  3ο  —  39.  Έν  τω  στ.  35  τελειόνει  κυρίως 
ή  πρυτανεία"  τά  μετά  ταΟτα  μέ/ρι  τέλους  τοΟ  β 
είναι  λογαριασμός  ίδιος  περί  της  "Ραρίας  και  της 
απαρχής  τών  καρπών  και  σχετικών  τινών  δαπανών. 
Έκ  του*  περιόντος  της  διαχειρίσεως  αί  ταμίαι  παρα- 

(1)  Ότι  έν  στ.  28  —  29  εννοούνται  τά  ίιΑ  Κηοισο-ρώντος  ίρνοντοί 
μυστήρια,  :;ί••;τ2'.  νομίζω  έκ  τούτου  άχριδώς,  οτι  δεν  ορίζεται  ό  χρό- 
νος αυτών  εάν  δέν  ήσαν  τοϋ  ένεστώτος  έ'τους,  το'τε  ζεδαίω;  Οά  παρε- 
τι'Οετο  χα'ι  το  όνομα  τοϋ  ίρ/οντο;•  "Οτι  δέ  μνημονεύονται  δύο  έτη 
χαί  παραλείπονται  τό  πρό  τοϋ  Αριστοφάνους  άρ/οντο;  χα'ι  τό  μετ'  αυ- 
τόν, υποθέτω  τ.:  ε/:•,  σ/έσιν  πρό;  τά;  τριετηρίδας  χα'ι  πεντετηρί- 
3ας  κερί  ών  χατωτέρω  γι'νεται  λόγος,  οι  δηλαδή  εις  τό  έτερον  τ  ΰν 
ετών  329 χα'ι  331  ουνΛτεοΊ  μία  πεντετηρ'ι;  χαι  ε!;  τό  έτερον  μία  τριε- 
τηρίς•  χαι  είναι  ρυσιχόν,  ότ•.  /.ατά  τά  το'.αϋτα  έτη  αί  έορτα'ι  πολλάκις 
απη'τουν  πλείονα  /ρήματα,  ή    όσα  οί  αποδεχτά•,  ήδύνχντο  νά  μερίσο>σι. 

(2)  Λεν  πιστεύω.  ο'τ•.  ίλιικεν  ό  ακριβέστερος  ούτος  ορισμός  τοϋ  εί'δους 
του  σίτου•  άλλως  τε  ό  αριθμός  τών  ελλειπόντων  γραμμάτων  απαιτεί 
τοϋτο-  οτι  δέ  είναι  χριΟα'ι  χα'ι  οϋ/Ί  πυροί,  αποδεικνύεται  έχ  τούτου, 
•>-.'-  κατωτέρω  (στ.  45  ες)  έχ  τοϋ  σίτου  τούτου  δίδονται  τά  αΟλα  εις 
τού;  αγώνας,  ό  δι σ/ολιαστής  εις  Πινδ.  "ΙσΟ.  1,57  (έ'κδοσ.  ΠμμΙοιΓ) 
Λέγει-  ιν  Έλευσϊνι  Δη'μητρός  έστιν  άγων  χα'ι  στέφανος  ήν  χριΟαί. 


δίδουσι  μέρος  μεν  εις  τους  διαδόχους  των  ταμίας, 
τον  Κάλλαισχρον  καί  τίνα  άλλον '  τοΟτο  καταβάλ- 
λει  δ  Αλεςϊμαχος,  όστις  ίσως  ήν  δ  τρίτος  ταμίας 
της  παρελθούσης  τετραετίας"  μέρος  εις  τους  νέους 
έπιστάτας  και  το  ύπόλοιπον  εις  τους  ίεροποιούς  έκ 
της  βουλής  ή  κατ'  ένιαυτόν. 

στ.  40  ές\  Περί  τί)ς  "Ραρίας  καί  της  μισθώσεως 
αύτης  ίδε  τά  ρηθέντα  έν  α  στ.  42  και  β  στ.  29. 
Ώς  δέ  έν  τω  πανομοιοτύπω  φαίνεται,  μετά  τό  κε- 
φάλαιον  τών  μεδίμνων  ακολουθεί  έν  Τ'  έάν  τοΟτο 
είναι  λάθος  αντί  Ι  ,  τότε  τό  ποσόν  τών  επιμέτρων 
έχη  τω  οντι  257"  έάν  όμως  τό  Τ  πρέπει  νά  έκλει- 
ψη, τότε  τά  επίμετρα  είναι  256.  Εις  τό  τέλος  τοΟ 
στ.  42,  ώς  καί  έν  τω  στ.  44,  φαίνεται  Οτι  υπήρ- 
χε φράσις  τις  δηλοΟσα  τόν  σκοπόν ,  έφ"  ω  εδόθη 
δ  σίτος  τοίς  ίερεΟσι  καί  ίερείαις"  τοιούτος  όρισυ-ός 
δεν  ήδύνατο  νά  λείπη,  καί  εγώ  νομίζω,  ότι  μετά 
τό  έπ[ί]  διέκρινα  τά  άρθρον  τάς  ή  τους,  άλλα  δέν 
είμαι  βέβαιος-  μοί  φαίνεται  όμως  πιθανόν ,  ότι 
έλέγετο  έκεί'  έπ[ί  τους  αγώνας],  ότι  δηλαδή  πρό- 
κειται περί  αγώνων  καθ'  έκαστον  έτος  τελουμέ- 
νων" τοΟτο  οέ  δια  τους  εξής  λόγους.  Κατά  τους 
επόμενους  στίχους  εδόθησαν  άθλα  εις  τήν  τριετη- 
ρίδα 70  μέοιμνοι"  εις  τήν  ίπποδρομίαν  της  πεντε- 
τ<]ρί8ος  πάλιν  70"  έάν  δέ  δεν  θέλωμεν  νά  παραδε- 
χθώμεν,  ότι  εις  τους  λοιπούς  αγώνας  της  πεντετη- 
ρί^ος  εδόθησαν  300  ιζερίτζου  μέδιμνοι,  Οπερ  θά  ήτο 
τω  όντι  ύπερβολικόν ,  τότε  εις  το  σύμπαν  κεφά- 
λαιον  τών  ύπερτετρακοσίων  μεδίμνων  περιλαμβά- 
νονται καί  οί  244  οί  εις  τέσσαρα  έτη  δοθέντες"  άλ- 
λως τε  καί  ή  λέξις  σύμπαν  ύποδηλοί,  Οτι  ποόκειται 
περί  όλου  όμοΟ  τοΟ  σίτου,  τοΟ  τοίς  ίερεΟσι  καί  ίε- 
ρείαις δοθέντος"  άλλ'  δ  συνυπολογισμός  ούτος  δη- 
λοί,  Οτι  καί  δ  σκοπός,  ~ρος  όν  εδόθησαν  τά  διάφορα 
ποσά,  ήν  δ  αυτός,  ήτοι  οί  αγώνες.  Είναι  αληθές, 
Οτι  ό  χαράκτης  γράφει"  σύμπαν  κεφάλαιον  ίεοεΟσι 
καί  ίερείαις  εις  τήν  τριετηρίδα  τών  Ελευσίνιων  καί 
εις  τήν  πεττβνηρίάα  ,  δέν  αναφέρει  δέ  ετησίους 
αγώνας"  αλλ  έάν  καί  οί  244  μέδιμνοι  εδόθησαν  εις 
τους  αγώνας  τότε  ή  παράλειψις  αύτη  τοΰ  χαράκτου 
είναι  ευνόητος"  δεν  είναι"  Ομως  τόσον  ευνόητος,  έάν 
ούτοι  έοόθησαν  τοίς  ίερεΟσιν  ού/ί  εις  τους  αγώνας, 
άλλα  παραδείγματος  χάριν  προς  ιδίαν  των  χρήσιν. 


259 


ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ    ΑΡΧΩΝ   ΤΟΥ   ΕΝ    ΕΛΕΓΣΙΝΙ    ΙΕΡΟΤ 


260 


Έπειτα  ύπάρχουσιν  άλλα  τινά  τεκμήρια  αν  καί 
ού/ί  τόσον  αρχαία,  δτι  πράγματι  'έν  ΈλευσΓνι  έτε- 
λοΟντο  κατ  ί'τοι:  γυμνικοί  αγώνες"  ούτω  έν  ταϊς 
έφηβικαΓς  έπιγραφαΐς  άπαντα  συχνά  ή  φράσις'  καί 
άνειπεΓν  τον  στέφανον  τοΟτον  Διονυσίων  τε  των 
έν  άστει  καινοΓς'  τραγωδοϊς  και  Παναθηναίων  και 
Ελευσίνιων  το?ς  γυμνικοΐς  άγώσιν  (ίδε  0.  Ι.  Α.  II 
Π.  470,471  και  άλλαχοΟ).  Παναθήναια  έννοοΟνται 
τά  μικρά  και  τά  Διονύσια  δε  έτελοΟντο,  ώς  γνω- 
στόν ,  κατ'  ετος'  έάν  και  οί  των  Ελευσίνιων  γυ- 
μνικοί αγώνες  δεν  είναι  ετήσιοι,  τότε  πώς  συνέπι- 
πτον  τά  εφηβικά  ψηφίσματα  πάντοτε  μετά  μιας 
τριετηρίδος  ή  πεντετηρίδος  τών  Ελευσίνιων  ;  Εχο- 
μεν  λοιπόν  ούτω  ετησίους  αγώνας  ,  τριετηρικούς 
και  πεντετηρικούς.  Τούτων  δε  μόνον  οί  τριετηρι- 
κοί  χρήζουσιν  ίσως  δικαιολογίας  τινός  ή  έξηγή- 
σεως'  άρκεΓ  όμως  νά  ύπομνήσωμεν ,  πόσον  έν 
Ελευσϊνι  ή  λατρεία  τοΟ  Διονύσου  ήν  στενώς  συν- 
δεδεμένη τη  τής  Δήμητρος  και  Κόρης'  ακριβώς  δε 
ή  τριετηρίς  ήν  συνηθέστατη  και  αρχαιότατη  έν 
ταΓς  τοΟ  Διονύσου  έορταΓς  (πρβ.  ΜοπίΠΙδβη  ϋβΐ- 
ρΗΐοα  σ.  273  και  όσους  συγγραφείς  ούτος  αναφέ- 
ρει/Ένεκα τούτου  δε  νομίζω,  δτι  και  το  έκτην  τοΟ 
στ.  45  είναι  έσφαλμένον  άντι  τοΟ*  εις  τήν.  Διότι  δέν 
φαίνεται  πιθανόν,  Οτι  μόλις  μετά  τά  μέσα  του  τε- 
τάρτου αιώνος  εισήχθησαν  ύ:  Ελευσίνα  οί  τριετη- 
ρικοί  αγώνες. 

στ.  50  έξ.  ΈντεΟθεν  άρχεται  νέα  παράγραφος, 
ήτοι  ή  καταγραφή  τών  ποσών  τοΟ  σίτου,  όσα  εκά- 
στη φυλή  τής  Αττικής  καί  τίνες  υπό  τών  Αθη- 
ναίων κατεχόμεναι  νήσοι  προσήνεγκαν  ταΐς  'Ελευ- 
σινίαις  Οεαϊς  ώς  άπαρχήν.  Ήδη  από  ετών  είναι 
γνωστόν  ψήφισμα  τι  τοΟ  δήμου  Αθηναίων  ί'Αθην. 
τόμ.  8  σ.  407  εξ.  καί  ΓθΙΐ08ΐΊ  ΙΙΐιΙΙ.  (1β  ΟοιΤ. 
Ιΐβΐΐ.  IV  σ.  22Ηέξ.)  κανονίζον  τήν  άπαρχήν  ταύτη  ν. 
ΤοΟτο  (στ.Γίέξ.)  ορίζει"  άπάρχεσΟαι  Αθηναίους  άπό 
τών  εκατόν  μεδίμνων  κριθών  μή  έ'λαττον  ή  έκτέα, 
πυρών  δέ  άπό  τών  εκατόν  μεδίμνων  μή  έ'λαττον  (ή) 
ήμιεκτεϊον.  Ουδεμία  αμφιβολία  δύναται  νά  ύπαρξη, 
βτι  ή  απαρχή  τοΟ  ψηφίσματος  τούτου  είναι  ή  αυτή  τη 
έπαρχή  τής  ημετέρας  επιγραφής,  αν  καί  κατά  τους 
αρχαίους  λεξικογράφους  (πρβ.  τά  Αεξικά  καί  τήν 
Συναγωγήν  Αέξεων  τοΟ  Στ.  Κουμανούδη )  αί  δύο 


λέξεις  διαφέρουσιν  αλλήλων.  'Αλλά  κατωτέρω 
(γ  στ.  1  )  ή  έπαρχή  ονομάζεται  απαρχή,  έν  δέ  τω 
β  στ.  79  άναγινώσκεται"  Σανίδων  δεκατεσσάρων 
τιμή  καί  γραφή  πεντήκοντα  δύο  δραχμαί.  Αί  σα- 
νίδες αύται  είναι  τά  έν  τω  ψηφίσματι  (στ.  26) 
μνημονευόμενα  πινάκια,  έν  οίς  δέον  ν*  άναγράφη- 
ται  το  μέτρον  τοΟ  καρποΟ  τό  τε  παρά  τών  δημάρ- 
χων κατά  τον  δήμον  έκαστον  καί  τό  παρά  τών  πό- 
λεων κατά  τήν  πόλιν  έκάστην.  Έκ  τούτουν  αποδει- 
κνύεται ή  ταυτότης  τής  έπαρχης  καί  απαρχής. 
Έάν  δέ  ύποΟέσωμεν  ,  Οτι  αί  τοΟ  ψηφίσματος  δια- 
τάξεις ισχύον  καί  κατά  τους  χρόνους  τής  επιγρα- 
φής, τότε  έ'χομεν  άπαρχήν  κριθών  μεν  εξακοσίων 
περίπου  μεοίμνων  ,  πυρών  οέ  τριάκοντα  ούο  περί- 
που, επομένως  παραγωγήν  ένος  έτους  οΧο-λλήρου 
τής  Αττικής  κριθών  μεν  τριακοσίας  έξήκοντα  χι- 
λιάδας μεδίμνους,  πυρών  δέ  τεσσαράκοντα  χιλιάδας 
περίπου.  Οί  αριθμοί  ούτοι  είναι  άληΟεΓς,  έάν  ύποτε- 
Οή,  δτι  οί  'ΑΟηναΓοι  προσήνεγκαν  τω  328  τό  ελά- 
χιστον ποσόν  τό  ύπό  τοΟ  ψηφίσματος  έπιτρεπόμε- 
νον'  διότι  έάν  τίνες  πλουσιώτεροι  ή  ευσεβέστεροι 
προσήνεγκαν  πλέον  τοΟ  ^  άπό  τών  κριθών  ή  τοΟ 
Γΐοτ  άπό  τών  πυρών,  τότε  ή  παραγωγή  ήν  μικρό- 
τερα τής  άνω  ορισθείσης"  καί  τοΟτο  ίσως  είναι 
κατά  τι  αληθές,  άλλα  δεν  πιστεύω,  δτι  δύναται  νά 
μεταβάλη  πολύ  τους  εύρεΟέντας  αριθμούς"  διότι 
είναι  γνωστόν,  δτι  ακριβώς  κατά  τους  γρόνονς  τής 
επιγραφής  σιτοδεία  έμάστιζε  τήν  Ελλάδα  καί  ιδίως 
τάς  "Αθήνας  (  πρβ.  δοΐιαίβΓ  ϋβπιοδίΐιβηβδ  υ.  δ. 
Ζβίί,.  ΠΙ.  σ.  268  έξ.  καί  ϋ.  ΚοβΙιΙβΓ  ΜΐΐιΗθΐΙ. 
ά.  8Γθ1ΐ.  ΙηδΙ.  VIII  σ.  211  έξ.  ).  Ένεκα  τούτου 
οί  πλείστοι  περιωρίσθησαν  βεβαίως  εις  τά  απολύτως 
ϋποχρεωτικόν,  καί  αν  τίνες  έδείχθησαν  έλευθεριώ- 
τεροι,  είναι  πιθανόν  δτι  άλλοι,  πρόφασιν  τήν  ανάγ- 
κην ποιούμενοι,  δλως  παρημέλησαν  τό  προς  τάς 
Ελευσίνιας  θεάς  καθήκον  των.  Παραοεχόμεθα  λοι- 
πόν ώς  εγγυτάτους  τη  άληθεία  τους  εύρεθέντας 
αριθμούς,  δτι  δηλαδή  ή  κατά  τό  έτος  328  παρα- 
γωγή σίτου  έν  Αττική  ήν  τετρακοσίων  περίπου 
χιλιάδων  μεδίμνων.  Αλλ"  ενταύθα  προκύπτει  απο- 
ρία τις,  ήν  έγώ  δεν  άξιώ  νά  λύσω  εντελώς,  αλλά 
μόνον  νά  υποδείξω.  Κατά  τον  Βθ6θ1ί1ΐ  (  8ΐί1&1δ- 
Ιΐ&ΐΐδΐΐαΐΐ  Ι  σ.  108  έξ. )  κατηνάλισκον  οί  Αθηναίοι 


261 


ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ   ΑΡΧΩΝ   ΤΟΤ   ΕΝ   ΕΛΕΤΣΙΝΙ    ΙΕΡΟΓ 


262 


ετησίως  3,400,000  μεδίμνους'  εκ  τούτων  1,000, 
000  μέδιμνοι  εϊσήγοντο  έξωθεν,  το  δέ  έπίλοιπον  μετά 
της  αναγκαίας  σποράς,  έν  όλω  2,800,000  μέδι- 
μνοι παρήγοντο  έν  αύτη  τη  Αττική.  Έάν  τοΟτο 
ήναι  αληθές  ,  τότε  ανάγκη  νά  ύποθέσωμεν  ,  δτι  ή 
άφορία  τοΰ  έτους  329  —  328  ην  μεγίστη  ,  άφοΰ 
παρή/θη  μόνον  όσον  έσπάρη.  ΤοΟτο  δέν  μαίνεται 
πολύ  πιθανόν ,  οιότι  αί  σωζόμεναι  ειδήσεις  οέν 
παριστώσι  την  σιτοοείαν  τόσον  δεινήν  (ή  τιμή  τοΰ 
σίτου  έτριπλασιάσθη  αόνον"  ίδε  Δημ.  κατά  Φορμ. 
38  έξ )  "  άφ'  ίτίρου  οέ  ή  ΰπερτίμησις  ην  έν  μέρει 
τε•/νητή,  οιότι  Κλεομένης  ό  της  Αιγύπτου  σατρά- 
πης  συγκεντρώσας  έν  ταΐς  χερσίν  αύτοΰ  άπαν  το 
έαπόριον  τοΰ  έξ  Αιγύπτου  σίτου  έπωφελείτο  αίσ- 
'/ρώς  των  δεινών  περιστάσεων  της  'ΕΧλάοος  ( ίο" 
ΒοβοΙνΙΐ  ένθ'  άνωτ.  σ.  119).  Άλλ'  έάν  ή  άφορία 
οέν  ήτο  τόσον  εξαιρετικώς  μεγάλη,  ίσως  μετεβλή- 
Οησαν  οί  οροί  της  απαρχές,  ίσως  οέ  και  ή  έπαρχή 
οΰοέν  κοινον  έ/ει  μετά  της  απαρχής  τοΰ  ψηφίσμα- 
τος ;  Γοιαΰται  υποθέσεις  θά  ήσαν  τό  ΰστατον  κατα- 
φύγιον  ημών,  έπί  τοΟ  παρόντος  υπάρχει  νομίζω 
απλουστέρα  έξήγησις  '.οΰ  πράγματος.  Ή  "Αττική 
ουδέποτε  παρήγεν  2,800,000  μεδίμνους,  καί  τοΰζο 
εξάγεται  έξ  αύτοΟ  τοΰ  ΒοβοΙίΗ.  Κατ'  αυτόν  ολό- 
κληρος ή  Αττική  έχει  έπιφάνειαν  2,304,000 
πλέθρων'  τούτων  1,066,667  πλέΟρα  άναγκαιοΰσι 
προς  παραγωγήν  τών  2,800,000  μεοίμνων,  το  οέ 
ϋπόλοιπον  έξ  1,273,333  πλέθρων  διανέμεται  εις 
γαίας /έρσους  ,  εις  δενδροφυτείας,  άμπελοφυτείας, 
λα•/ ανοκήπους  καί  όσπρια,  εις  καλλιέργειαν  χόρτου 
προς  τροφήν  τών  κτηνών  και  λειμώνας,  εις  έλη, ρεύ- 
ματα και  ποταμούς, οδούς,  οικίας,  όρη  δλως  άγονα, 
δάση  κτλ. 'Αλλά  τοΰτο  είναι  αδύνατον  έν  Αττική, 
ήτις  σ/ετικώς  προς  άλλας  χώρας  έχει  τόσα  όρη  και 
τόσον  ολίγας  πεδιάδας"  προς  τούτοις  είναι  πιΟανώ- 
τατον  ,  δτι  πασαι  αί  καλλίτεραι  γαϊαι  έχρησιμο- 
πο'.ουντο  ώς  κήποι  ανθέων,  λαχανικών  καΐ  οσπρίων, 
αί  οέ  άμπελοφυτεϊαι  κατεΓχον  μεγαλειτέρας  εκτά- 
σεις, ή  όσον  υποθέτει  ο  ΒοβοΙίΗ.  Υπολείπονται 
λοιπόν  οιά  τήν  καλλιέργειαν  τοΰ  σίτου  ουχί  1,066, 
667  πλέΟρα,  άλλα  πολύ  ολιγώτερα.  Το  οέ  πάντων 
σπουοαιότερον,  όπερ  όμως  ο  ΒοβοΙίΗ  διστάζει  νά  πα- 
ραδε/Οή,  είναι  δτι  και  τών  υπολειπομένων  αρόσιμων 


γαιών,  αν  ουχί  τό  ήμισυ,  τουλάχιστον  τό  εν  τρίτον 
έμενε  οιά  λόγους  προφανείς  πάντοτε  άργόν  (πρβ.  τό 
ψήφισμα  τών  Δυαλέων  έν  'Αθην.  τόμ.  2  σ.484  έξ- 
καί  0.  1.  Α.  II.  Π.  600  και  το  ψήφισμα  τών  Πει- 
ραιέων  0.  Ι.  Ο.  11.  103).  Όφείλομεν  Ομως  νά 
όμολογήσωμεν,  ότι  και  αυτός  δ  ΒοβοΙίΗ  (αύτ.  σ. 
11ο)  εκφράζει  δισταγμούς  περί  τής  ακριβείας  τών 
υπολογισμών,  ους  έποίει  Οέλων  νά  συμβιβάση  τάς 
κατά  τό  φαινόμενον  άντιφατικάς  πληροφορίας  τών 
αρχαίων  ,  Οτι  δ  μέν  πληθυσμός  τής  Αττικής  ην 
500,000  ψυχών,  είσήγοντο  δ'  έξωθεν  800,000  ή 
1,000,000  μέδιμνοι.  Άλλα  τό  πράγμα  εξηγείται, 
έάν  παραοεχΟώμεν  δτι  έν  τή  εισαγωγή  ταύτη  έξω- 
θεν οέν  περιλαμβάνεται  δ  σίτος  δ  εισαγόμενος  έκ 
τών  τοίς  Αθηναίοις  ανηκουσών  νήσων.  Εκ  τών 
στ.  β  61  έξ.  και  γ  1  βλέπομεν  ,  δτι  αί  τέσσαρες 
νήσοι  Σαλαμίς,  Σκΰρος,  Λήμνος  και  "Ιυ.ζρος  παρ- 
ήγαγαν κατά  τό  αυτό  έτος  έν  δλω  435,000  περίπου 
μεοίμνους,  ήτοι  πλέον  τοΰ  έν  τή  Αττική  παρα- 
χθέντος.#  Εάν  λοιπόν  έν  τή  αττική  παραγωγή  συμ- 
περιληφΟή  και  ή  τών  νήσων  ,  τότε  πιστεύω  έξη- 
γοΰνται  μέν  πολλαι  δυσκολίαι  και  απλοποιείται  τό 
περί  πληΟυσμοΰ  τής  Αττικής  ζήτημα  ,  εξηγείται 
οέ  και  ή  στοργή  τών  Αθηναίων  προς  τάς  νήσους 
ταύτας. 

Εν  στίχω  50  έγώ  έγραψα  33  μέδιμνοι'  αλλά 
τά  τρία  Μ  δέν  είναι  βέβαια"  έν  τω  λίθω  φαίνονται 
μάλλον  ώς  τρία  Η.  Μετά  δέ  τό  [π]υρ[ών]  λείπει 
ώς  φαίνεται  ή  λέξις  οκτώ. 

στ.  52.  Τό  Π  έν  αρχή  είναι  Π,  ώστε  αί  τής 
Πανοιονίδος  κριΟαί  ήσαν  51  μέδιμνοι. 

στ.  66.  Εάν  άθροιση  τις  πάντα  τά  ποσά  τών 
κριθών  ,  ευρίσκει  κεφάλαιον  κατά  τι  μικρότερον 
τών  1108  μεδίμνων'  τό  λάθος  υπάρχει  εις  τά  με- 
ρικά   ποσά  ,    ώς   δεικνύουσιν     οί  επόμενοι   στί/οι 

(68  έξ.). 

στ.  67.  Έγραψα  [κ]ροκώνια,  διότι  νομίζω,  δτι 
διέκρινα  τά  λείψανα  τοΰ  Κ"  αγνοώ  δμως  τί  δύνα- 
ται νά  σημαίνη  ή  λέξις,  λέγω  μόνον  δτι  αναφέρεται 
έν  Έλευσίνι  ιερόν  γένος  τών  Κροκωνιδών  ( ίδε  τάς 
παραπομπάς  έν  τω  λεξικώ  τοΰ  Ραρβ)"  ίσως  καί 
ούτοι  καί  τά  κροκώνια  είχον  σ/έσιν  τινά  προς  τον 
κόσμον  τών  θεών. 


263 


ΕΠΙΓΡΑΦΗ    ΕΚ    ΘΡΑΚΗΣ 


264 


στ.  70.  Το  δτι  δ  δήμος  έταξε  τήν  τιμήν  των 
κριθών  και  κατωτέρω  στ.  74  τήν  των  πυρών  έχει 
σχέσιν  υποθέτω  προ;  τήν  έπικρατοΟσαν  σιτοοείαν. 
Εις  το  τέλος  τοΟ  στ.  συμπληρωτέον'   ΗΔΔΔ[Ρ|. 

Τ' 

στ.  1.  Και  εξ  "Ιμβρου  κτλ.  Ή  έννοια  είναι  σα- 
φής ( δ  Χαιρέστρατος  έκόμισε  τήν  άπαρχήν ) ,  ή 
φράσις  βμως  στρυφνή. 

στ.  5.  Ό  χαράκτης  έ'γραψεν*  έβολοι  δύο  χρυ- 
σοί",  και   ίσως   τοΟτο   είναι    το   ορθόν.    Τότε    και 


ΕΠΙΓΡΑΦΗ  ΕΚ  ΘΡΑΚΗΣ 

Το  έπόαενον  επίγραμμα  δημοσιεύω  ,  ως  μοι 
εστάλη  έκ  Μεγάλου  Μοναστηρίου  τή;  έν  Ανατο- 
λική Ρωμυλία  έπαρ/ίας  Καοακλή,  δέκα  ώρας 
πεοίπου  βορειοδυτικώς  της  Αοριανουπόλεως  κει- 
μένου" είναι  κεχαραγμένον  έπί  βωμοΰ  ίγοντος  σχή- 
μα δωρικοΟ  κίονος  μετά  βάσεως,  ευρισκομένου  δε 
έν  τη  εκκλησία  τοϋ  χωρίου.  Περί  τών  μέτρων  αύ- 
τοΟ  ουδέν  δύναμαι  να  εϊπω. 

ΤΟΝΔΕΡΟΤΕΙΔΡΥΣΑΝΤΟΘΕΩΙ  ΕΡΙΚΑΛΛΕΙ 

ΦΟΙΒΩ 
ΑϋθΑΛΩΝΙΣΗΔΕΚΑΣΙΓΝΗΤΟΙΠΑΙΔΕΣ 

ΑΥΛΟΥΖΕΝΕΩ 
Ε.ΚΕΔΕΤΩΝπΑΤΡΩΟΣΑΝΑΣΑΠΑΜΚΗΝ 

ΕΡΙΒΩΛΟΝ 
ΛΥΤΛΗΟΙΕΤΗΣΑΝΤΟΚΑΤΑΧΘΟΝΑ 
ΔΩΔΟΠΑΡΟΙΟ 


έν  τώ  -προτι^ου^-ίνω  στίχω  συμπληρωτέον'  όβολός 
δελφι[κός].  Τό  δε  νομίσματος  είναι  ίσον  τω"  κοι- 
νοΟ  νομίσματος  ή  αξίας.  Εις  το  τέλος  τοΟ  στίχου 
τούτου  άφοΟ  παρετήρησα  καλώς  έπείσΟην,  οτι  δεν 
ύπήρχεν  άλλο  γράμμα,  ώστε  το  όνομα  Αύκητι 
έχει  καλώς.  "Οτι  δε  ή  αρχή  τοΟ  επομένου  στίχου 
πρέπει  ν  άναγνωσθή  ουχί  Πειρί0^ω]ι ,  ώς  έγώ 
έπραξα,  άλλα  ΠεριΟοί[δη] ,  τοΰτό  μοι  ύπέδειξεν  δ 
καθηγητής  κ.  Κουμανούδης. 

Χρ.  Δ.  Τςουντας. 


Τόνδε  ποτ '  είδρύσαντο  θεώ(ι)  [π]ερικαλλε'ϊ  Φοίβω(ι) 
Άπ[ο]λλώνις  ήδέ  χ.ατίγνητοι,  παίδες  Αύλουζενεω- 

Έ[σ]/.ε  δε  τών  πατρώος  άνά  Σαπχιχκην  ε'ρίβωλον, 
[Α]ΰτ[άρ]  ο'ΐ  [σ]τησαντο  κατά  χθόνα  Λωδοπχροιο. 

Το  μέτρον  έν  αύτη  έχει  πολλά  τά  αμαρτήματα" 

διά  τοΟτο,  αν  και  οκνών  συνεπλήρωσα  δμως  έν 
στ.  4  αύτάρ.  Η  Σαπάμκη  ούδαμοΟ  μνημονεύεται, 
άλλ'  δ  Ηρόδοτος  (VIII,  110  )  αναφέρει  τους  Σα- 
παίους  μεταξύ  τών  εθνών,  ων  τήν  /ώραν  διήλΟεν 
δ  Ξέρξης  δδεύων  κατά  της  Ελλάδος"  και  άλλοι  δε 
άρχαΐΌι  συγγραφείς  ποιοΟνται  μνείαν  αυτών  και  της 
χώρας  των,  της  Σαπαικής  ή  Σαπαίκης.  θά  έ'γρα- 
φον  λοιπόν  έγώ  και  ένταΟθα  Σαπαικήν;  έάν  μή  τό 
\χίτρον  ήναντιοΟτο.  Και  ή  Δωδόπαρος  δε  νΟν  πρώτον 
άπαντα,  ώστε  ή  τόσον  πτωχή  γεωγραφία  τής  Θρά- 
κης πλουτίζεται  οιά  νέου  ονόματος. 

Χρ.  Τςουντας. 


Σελ. 


1—2 
3—4 

10 

11 

14 

15 

19 

21 

85 

95 

99 
133 
143 
143 
146 
156 
191 
196 


στ7_. 


2.'ημ. 


Σημ.      3 


ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ. 

Φαληρεύ; 
Σφόνίϋλον 

πίττη 

διόρθωσε1 

άπεχατε'στησε 

σ/ιιερον. 


ΓΗΓΛΟΝ 

βεβλαμμε'ναι 
Ινός  και  τοϋ 

ΆΚΙψά'ί] 

Μυστίπολοι 
Ίερο[φάντει 
ει'σατο 
Παίλιος 
ώ:  Ιχ  τοϋ 
ΠΡΩΤΩΝΑΟΙΑΟΡ 


25 

αν- 

64 

» 

25  ι 
4  ί 

, 

αντ 

1 

» 

2 

>» 

5 

» 

8 

ι 

27 

» 

34 

» 

14 

» 

5 

» 

1 

» 

10 

» 

8 

» 

6 

» 

4 

» 

16 

1) 

άνάγνωθι 

Φαληρεΰ;" 

σιρο'νδυλον, 

» 

πίττα 

» 

δΐ'ύρθωσε' 

■ 

αποκατέστησε 

» 

» 
» 

0 

σήμερον, 
διοΙρΟωσεν 
ΡΗΓΛΟΝ 
βεβλαμμε'νοι 
ίνό;  δέ  χα'ι  τοϋ 

0 
0 

» 
» 
)> 
ι) 
» 

α[ν]η[ρ] 
Μυστιπο'λοι 
Ίερο[^άντη 
εΐσατο 

Π[ο'πλιο;]  Λιλιος 
έκ  τοΰ 
ΠΡΩΤΩΝΑΟΙΑΟΓ 

-ΐΤ-ί=ϊδ^Ι^_2?2Γ^ΤΤ 


Εξεδόθη  τη  17  Μαρτίου  1884 


2 

Ε 


ο 


-<    -ι_ό  νν  \ν 


ω<5ϊθίΗί.^ΐ|^ί<"^4ί",ίΐ£-<'-,,»,β>•,"ί--:: 


ω<£*  ^ς^: 


*4<  ••£ 


ΐϋ 


-ΙΙΐΐι 


Ζγν1-    ι    Γ&-<1η<_ν' 

<_<;ιοΙΖ?   (-Ι" 


-  <        ι  -  ω 


-  ωΐ  <τ  -  V. 


<< 


νν^ 


>-!-  ™  <  ν*       ^ 


!-.<!:*< 


ο< 


ία. 

-< 


'Α-'.'  —  \λ/ 


< 


2•:  <Ι 


:ϋι;^< 


ζ  _ 
ΙνΖ  - 


ννχζ  <  η  α 

—     -ι    ^   ><    ^     — 


αχ^4  *"£***::  £^<  ν  Ι. 


να 


<5 

Κ    \υ  Λ  ^  χ  >-  \- 


11-1 

< 

ο  1-  α 


ν\>    -Γ 

1  -1 


>- 


<•- 


ο< 


ρ(-|Ν<^0<5•Ί.•ζ?<1-<   ^ 


0<3    <-         °  - 


<<τ 


II-  ■*■   ^-  Ζ  νχΐ   ϊ  „ 

^  >"  λ•        Ι  <3 


Η  ω 


^ΐν   1.0.   *« 

-ϊθ*  ><νν<  * 
< 


°"<*?««  ^οΕΪο^  *>-*<***-£?<*» ο  >:Ϊ<Μ 


Τ>-  *  ι_  ο  ι-  4  ζ 


ο   - 

<ζ  < 


ί-νγΐυα.;-^^•^   ϋϋμ<- 


«/ 


-  ζ  Οο.,.(  • 

"ΐ  ...  ν  ν-<  _ 


^   _    _    ν  —  τ 


χ  μ-  ο  <  <ζεο<   '*1:  *" 

5  α  Γ,ιυ  ο     °-£  < 

2  νν      ^  '•<   κ  Η 

ίθ^^Ηΐ<Ζ< 


< 

ο 


χ 

Ω- 
< 


<   <Ύ\η«2- 


72,~^α/^•'^-'^,"-  < 


"-  ^  *  5  αΛ**;Ι  τ"1   ο<   τι 


>  τ  ο;<  <ζ  ~> 


Ο 
ίϋ 


Ο 

1- 
< 


ΊΜ  Ιΐ'Ο 


ΕΦΗΜΕΡ.      ΑΡΧΑΙΟΛΟΓ.     1883 


ΠΙΝ.     3. 


ΑΓΓΕΙΟΝ   ΕΚΤΗΣ  ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


α. 

ω 

Σ 
ι 


01 

< 
ο 

ο 
α_ 

< 

χ 
I- 


03 


ο 
< 

ο 

< 

α. 
< 


< 
< 
■θ" 


ΚΙ 
< 

Ζ 

χ 
ο 
< 


τ. 


Ο 


1-4 

>- 

< 


< 
ο 

< 
χ 
α. 

< 

χ 
ω 

Σ 
χ 
« 


ι•ι 


< 
< 
■θ- 


V• 


Ε 


..^-^.5»*" 


"""- -V 


.^23Ρ 


ΙΜ 


1-4 
ΟΙ 

< 

Ο 

οζ 

Ο 

Ο. 

χ. 

< 

χ 
I- 

χ 
< 

< 

β- 


ΕΦΗΜΕΡ.     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓ.     1 


ΠΙΝ.    7. 


ο 
< 
ο 

< 

α. 

< 


Ο 


ο 


ο 


ΕΦΗΜ.  ΑΡΧΑΙΟΛΟΓ.   1883 


Πι  Ν.  8. 


Πλ« 


τιν&πια» 


Άίΐλφών      Ποψαί'ών,   Άβήνηοιν. 


ΑΓΑΛΜΑΤΙΑ  ΕΚ  ΤΗΣ  ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


υ  \ 


Λ- 


Ο   Ο-Ζ.2  ξ  (-  «/  ΟΟ- 

<ϋιυΐι  -  ο  -χ 

--©•©•<*/<<< 

*  ζ  ο  ο \-α- 

Ο  2  Ζ.  ο.  Ι    <  Χν< 

μπ_  2.<^ 

>~ο  <«  •*  <  ζ  -  <νν 

■Ζθϋ> )--   οθ< 

<©αιΟννν/\*/}£Ζ 

νν  2  < >-  Ϊ2Ι 

χ_ιυν/ιιω|-αι•β- 

ΗΟ*      ω  < "" 

-μ  -Σχ'ιιιΠ  ϋ- 

£-<ΧΧ-αΐ<Χ 

υι<  μ<1χ  ^ < 

ν<-<έΑ|-<ΣΖ 

(_  <  ν  Χ  <  **—  Θ  < 

Ζ  | <  χ  <  _  >  < 

0<  Γ.  <  Χ  ί  -  ωω 

ΧΛ.Ι1Ι<ΙΙ-Μί< 

ο-  <  ο-  ι_  ' .  ©  -  χ  • 

<ε  <ωο  <χ  τ* 

«.-  Γ  Σ  —  ζ  χ  ο 
Ο  <  -  <<  <  -ί  <  — 
Ι-ν   <(-<ο-ΐ-θΙ 

χ  ν  <<  Ι-  Ε1Ε.Χ 
■<  Ι-    χ— •©■-<!>-"■£• 

-  χ  ο.  ω  Ε-  —  ν*  χ 

ο-   Χ  Ι  ^  Ιϋ  <  Χ  Χ 

ε.  <ι--ζ<ι-ρ, 

1   <  νν <  ννν/ 

•ο-  £  <  V  -  νν-θ-  V  < 
Χ  Η|-  (-<ιυον 
ν  >^:»ν *»-+-  ίβ*;  Ι. 

-  >  <  -  <  <  -  -  ο. 
ε. ιυΖ  <  —  ιυ  ο 

ωΟί-1<0:   (—  \Λί 

ζ  -  ο  <|  -  *  <  >-ι 

-  ιυ  *  /,-:/■<;  -ζΟΗ 
ο6-ιΙ-ε<|.- 

ω  Ζ  ζ  Ζ  ν^  ,.,,■  α.  _  <} 

ο  —      —  <  <^ΰ  ιυ  ΐ- 

"Ζ  Ο        11  ο-  Κ  ί  Η  Ο- 

_  μ  ο  ιυ  -υ  <Ι   ({  ω 

Ο  Ζ        νν'  Σ  2  —   ©  - 

Η  -  Θ  -  Χ  Σ  χ  V  <| 

Ζ  <  Ζ  Ο  ν-/  <  νΜ  —  μ 

^ Ο.  Χ  "■  <  Σ 


Κ. 

*  μ  (-  (-  ΧΖ  —  <©<-<—  1_ιυ^.-  «/  (Λί  νν     ζοΖ 

5  ο  *  —  Ε. ο  —«"/->  θώ_<ί — \^χ<> — <μ^ 

οιο->-λ.  <ι_  _  ν/Λ.  Ο^-ννν)^   0>-<γ.Ο(;<<^ 

—  ^  θιι/«-ΐ-ι>•|-<ι.ΐδΖιιιοω4.| — α.< 
Ζ*  μ  ει  <  ΐ-χ  κ  ι_  — ^-ίΐ-^ν^^  <£Ωννο-©  <ι•> 
<;  χ  <  <-θ-<£.Ζα.αΙ|-<^  —  ^-ιυο<•θ^ί<^< 
ΗΗ-  μ  ω  £  •ϋ  <  <  μ  ιχιϋ.©  £  >-ν  ©  α.  ο  ο  Λ•  - 1_ 
^^5<ν<ο-;-Ζ<  Ηι3-χ<>;οΖ.χιΟ*<  <ο 
-ο  11  <-Ί-©  ^•θ-.0"ζ:χ-<χ;<-5;ζ-θ.μο 

Λ-μ?τ  νχ<  νν νίΐνν<<χ<ι<χ.-ο--ν 

<2  <  ι,,χι-- ο<-»-οΐι  .:ζ<ι_^< —  <; - 
2<ζ  <ε-ί7<£ζέζ1οο.νι2.ίί_ι.ο 

<;  ν/α/  Η  νΖ-?ίΧ<ϋθΟ<-χ]ί-<-  )-<<χο.|. 

ζι-ί.<οΐ<  Ι— β-  <  <_|_=ι:<  ιιοζζζχνί/ 
χ  ιϋ  ο  —  Ζ  ^"<<ιυχ>-ίΐ — •Χ(λ.—  ) ^  <χ£  _ 

-&-<  *- Σ  Σ.νν-  μ*11ι_<αι'Χ<αζ.ν•<<-ς-  ( 

*  αινν  <  ->-ιυ<-Η'2;  — ΗΚ-Π-^Ο V  <  ϊ  <  (■ 

"ΐ-ί-ίΙΟί  V.  <!  Ζ  Ο  Ο  <  Σ  >Ζ.  ν<  ώ-  II  μ<  μ  ( 
_  χω  ώ<ϋ  ο<ϊ  ναΙΟ  Σ  Ο-  ομζ  Η)$--< 
ννο  <  *  5.  -  Ο  Η<!  ο  μ^νν)  ννΗ<  1-2  οωιυ<  . 

—  ζ.  ο  >--θ•  ~  <-^  */Σ /ε-*-μ-ζ*.¥ 

' ...  <  >  ο  Σο.^ι  —  οωΣ.<<ΝΪΠιυ^ "  _ 

<  ο  μ  ?ιοι-ρ^-γι^«Λΐΐ 
•,'  ο  μ  ^ν  χ  ε.  •'-'  χ  ^ <  ζ/ — Κ ^χ  <<*.*<  χ  < 
_*-ΧΣ<>-<ζ<1  σ(--/-ο>-<<1ζβ-α< 
χν  <μ  _α-ι*:•ς•-< VI-— ■-ή\-[Ζ.Ο  <ζΟ<Ι)• 

Χ<©μΐ-<<άθϋμ/ί<ί<Υ«'-Ζ|-ί 

-"-Ζ.™-  —  £-  ιυ<—  Ζ>Χ<—  <-£.ν•'ώ-«  - 
<ω  ^ο.  οχζο<  αίΖ-<<ι  ο>-οχ->-ζμί 

'<»  ^Ζ-Ζ^.  0\-'<  —  χ•- <ο&Ζ-  —  -Ί  Ο  1_ο«(- 
^■<<χ  <<μΝ-0•<  0ρ< -ν^-χζζ  Σο- 
ω<  ο-  ίί-  —  •θ-<— ιυ<  Κ'— £. «χι ο  Οχ111ο<ϊς 
^.ω  ι-^/  <ιυ—  ιυ £■</<< χ  Ο-^ί  Σμώ-«ω 

—  ο  —  >-ιυΐί.Σ;νν_. ψαΐα-τ. Ζ<  <-ω£.Ν 

_α-μ--θΣ-Ζ<-ΐ-£<νχω<α!•'3'^£*.-•;- 

τ^-ι^ζμ  ο-Χϋυ-<-£-  οχ  <χ— 3  <^ζ<ο 

Ζθ<>-ν-μ>ν  ^Οθ-<  ^Ζ^Ζΐ-ΝΜΟννΖ 

ο  —  -  ο  <ν^-ΐίΧΖί  μ<^.ιυ<<<ίώ--μοω  : 
μζ  <ί  <νν-<Θ  ο  ί<_ιυο-ι-ΐ£  -  ιυο  -χ  ί  ' 
ζοι-<ζκ.»ίβιί  ο*.υ-ΐΔ-ο  <  <  μ<-<  • 
<μω-β- — Ζΐ-<Σ  0--θ->-<- ^.  χ.\α»1 
<^  Σ  Σ^-ο  <μ</<χ  -χί^ιι-χ  -  Τ-\-<\ 
<ωχ<ιχ ίι-ζ  <  <χ<3Ζ«-ζ  <     ~οι-[ 

μμζημΐο-<ς(  <<<3ΧΖ"<ν^    ν««μα  ! 

ο-ο<Κΐι|Ι>-ϊ<>:  <,~ο|-  ι•ι— .<-ιυ  . 
μχμ<α.  <~  \-*ιή-ο  <  6-θ  — χ  χ  <  ο^°-^  • 
<3λ-  ο ,'^ώιΐί- μ  οχ©<<-<ι  μμ~α/-< 

<<β.£"ωμ<ι_«  ΖΗΧ ϊί.< <5'εθί 


ί•ρ« 


< 
ο 


χ 


μ  _ 

< 


-οϊϊ<ι(>(;  ν^  ι.  <χ<οΣ<©οζμ 
ί.0  —  Χ-  ιυ  ιυ  υ  ο  Σ  -  /-  >-  ζ  ο-<  ο  ^  ^  ν  ο 
_  -1 — $<-ί\Μΐυοο  <{ ο-ϋ 

_    <  2Γ-Ζ.  νν  _  υϋ  >Λ.μ  Η  <  Ο—  Ο  ί 

χ  χ  χ  ;Χ  ο  <  ο  >-  /ι  νν  ν»  μ  <  ι- 11  <  <■ 
ϋ  <μ/μΙ1χ  -  ι — ><>ν  α-_ι 

ν    Ι '—   Π.  ι^  <  £!_\λ/ΧΙ  μγχ>--< 

>-■<£•■*»/<  ς2Χ<-ι^1--οΣι:-α->- 
ο  μ  ^  ϋ  <<-<.»  -  μ^--  ζ  χ  η 
<^έζ  <  μ•ι_-β•  -<ζ  Ι-  μ.  ο  ν 


^ί 


•• 


< 


-  ο  V::.:  <-νν-χ-<ωοΖΕ.μ<μ..      * 
,^^ω^.^ί-    0       <<  ν.^  ?;<$<<- <5 -ά  .    < 

-  οο^  5  -(!-  -<^>"<Χν/ωΕ:ζ<<3<<-  < 
ωθΟυ<^-<Ε»νίΟ«ΟΙ«|  *6.¥<ϋ.  ■- 
>«<-Λιΐ.ζ<Λΐ-ί.-1-<'<<<ί'2-Ι-  ι 
Ο  ν/  χ<1  <^.Ζ  <  Ι-  <  -ιί>"«1>•  Ζ-^-ΐ^•" 

ιϋ-1 α-  —  .ί   μ<Ο<Χθ0  ο  μ  ^  ^  β-  V  <  νι  :' 

ν/^χΙ£.<Χμνννν<  ^.ι^.ίί.μν^2<ω>-^μ< 

ι-ΐΐϋΐ  _χ<:£ω  -_>-<ο  ΟϋΟιυ- 

©μ<ί  η-*<ς-<<  <<<Σ<μ  ο-ζ-^εΜ 
>-ζ  <3  <  <ν>^  ο  "-"ζ  ω  -^ιυνν-ν/Ζ-^Ε;.  .- 

0>-£  ι_ν>ν*'Ηώ-<ν^<1Χν/-<-0->-• 

μονϊνν_ο<>Λ'ω'^ι"οΣ>"><  >-  ιχι  Ι —  χ-"-1  <  -  .  - 
•^.^ί.  ο  ο  ω<  ζ  χ_χ  ο  Ε-ο  *-~ Ι-  0  —  χ<Ζ  ν  - 
υϋ  —  ©  ε_  <-χμ^μ\Λ/<μ<»"^μο--0<;3:- 
>ον<  <<<-»-ι-Γο.ζ-μιζω^<ίΐ.ε•; 
Ο <νΜΣ^αιμιχι•-μ<!ιυ'<μ>"Ε.θΤ.α'>- 

■4  < ϊ:  νν' ο  <ν^  ι — μ>-αιμζ ο<(χ.£.Ζ: 

-  μ  ν  ω  χ  α  ν  <|  ?-  <  σί-ν<  <  β.*.  Ι-  --  ^γ 
ο;>-<λ.— <ο©  —ο  μχον">χ  -ζο<-1 

<<ω  Χυϋα,μννννν-/  —Ζ  μχο<0  —  -  ϋ.  -  " 

^<ζμμ<-->--μ<ζι-μζ-^<ζ-'' 
<ο<<οι^μΣυ-|Σ*.  —  ο<-οζ 


ε 

^ 


ω       νν>-<<Π-"Ζ.       νν~ίϋ<  <-^•ζ  Ο  'Γ:^<<ζ-  ι^2Ι<3:α.< <00<--<2 

0Ι->«4<θθΐΐ;ϊ-Η('-|-  ί^-Ζ..^   _<;•:<«<ί<ω<υ.<  <  <-< 

<-\*ιιι-Ε.οαιΧ>-'©<Χ  —Ζ  <  χ<1<α•Ζ<3-<ω <  Η -^  χΛ  ©  ω '<  -Γ 

5; |_ν<^-[_<  -**.χ<2  *  χωο<Ι-— Η^^£1-οζ<"θ-4--^<1 

νν_αι--2Ρ<<<ν7  <^χλ  /_>-  ίνί^ι  Χ  νν  <  Ο— .ω^Ορ  ω  *  -  *~ί 

__Μ-<ί-^-<Χ<^--1->θ-0  ^Γ<"ιυΧ£  <:Ζ.Ζ—  <  -Η**.*.  *«ϊ-   »~^1 

χ  _--->-_<{  <(~-ιυΧ  ον^  ο-<---χ^  —  ζ  —  <&ή  —  ^  ©  Χ  <->{ 

-<<<:Ι<ο<Η<\νξ•θ•χ£ΐ-ε-<  -©-<<  χ  >/-  ;.  ε  ο  ε.ονν  Ηχ<- ο| 

ιη    1μ|-21_ϋ.<1>7>νν  —  Χ  <Ζ  —  <>α-<\Λ/  |-<ίιΐ  *|-~  0'<  χ  ιο-ΑχΙ 
..κ  ί.  <ΐΛ/ωβ-^.<  ο  0  0<— >°  2.  Οΐ"ΐΧ<>-  |-Λ-α-οΐ£ΐ^<νν  <  -  ζ.  ο  νΫ  -  ' 

<ΙΧ(_?ί.^;νο<'^•Θ•χ-1χΌΙ ϋζε.*ο<<οΐ--ΐ'|-)-ι£  <  — ιυ* 

0-  ι  ^^.1.Ζ-θ-^~  <  α-% —)-**  **  -ιυ-ιυΟ— 2.-Θ-  |-|-.|.ν>/ΐυ  £  <   <^'ΣΚ-<ί 

ί  ιΟ  Ε  -ΐυΖ>-ί-^ο<0-νν >-  £.*<*•ζ.  <<<  < >μ  !--<■<  <1  >!-/-<>-©: 

ί  0χ  £-Λθθ<Γ>•ω>-<-Ε•"',1ΙΙ) —  Ε- νν  λ•  α.  <!  ^  αια»  <  <  Ο  ΖΤα.  ο  νν  α. . 

;  ](_  |_Λϋ  <  (-μιυ<γ  >.αι--ή-ιΧΙ_  <_Υ.Ο<  <<><  μ<<ίζ->  <  'νν  α-'ζ.  ια  \-  —  Ο 
ι;λΚ•1•αοΟΟ<ΖΟ»Ι(|ι-  ΟΙχ"  Ω-<Θ  <  Π-  ¥.0  ανν/^Σω  ,<  <  <  ΟίΙΐΖΣ  -ή-^' 

.:-νχίΐ.2_ιι.ο<ιυ1-οι_•ϋοΘ>-1 — ζϊί'νν-χζο  -* ''-£/- β.  α-  ί-<χ<<3  χ.  _ 

.,β,οι  5  -<Η-θ Ε- ον^-^^-Ο-^Η^^  Χ  ω|5<>--<  ιυΙ-Χ 

^1Ζ  η  ΧΪΤ'ιΧΜΛ?νν•ω<ί  ο-ο.-ωΟ<μ0  "<<!  Η  <ιΧ•ννθ  |ΐνύ  — >>  -ίωο.Ο^<  2.  Ζ  Η 

κυ-ο».,    _γ<χ:.μ«  © -ζ  ι_  <£  £  -  «ι-ι^  ο^-ζ  ονν><οο&,>-<-ζ 
'Ο  Η  <  χω<  α,  —  <5  <>-■> 0<Λ  νν*]^  (-  χ>  ©-|ιυ|-|-θϋΐ  <^οπ.ζ<]Χ  Ονν  Η— , 

3-11-  ^ηι<2-<-<ι_αοΧ-°θ  |-<1τ  ο  <|<;  <ς  ινίχα-^ΟΖα  < 

.  <-0<  ΟΙ((|  <_1  Η  ^<ί  <  ϋΟ-α.ν©Χ3<ϋΖ&•ίίί<^.^νν  0;<>»_  ο-ΖΟΟν) 
;  1 2"-•-  Η!-.         '-<  <_*0-2002Χ>-<ΟΧΟ<- — <^-<δϊΟ<)-ΐ•Ι 

)-<  (_«.<-;!  -^0ο.χΝ-υ<-Ζ.Ι <ω*>  <0-ΐ_-ξ  οζα  ο  ϊο-Ζ^ΖΪ-Χ  I- 

.-<]>- χ  Η  <  |      κννΙ-<ζζΖ^ΙΟ<•6Β.<  <-ιή•ιίϋΟ>-^-.  <_αιχ>-^  ω  ο 

-  /νο  ι-  Λ  <  .  ο ν^!_  ο >-ι-[:ε.ω<Ζιϊ5<_ν(-Γ_<  ο,'^ζ  0  ε.  α.  χμ  ο  η  _  < 

1 30  (_ν?<, ■-  -,ί;      νν  Σ.  -  α.  <  ω  1-ιυ  —  <  χ.  ϋ  Ε_  <  Ζ  <  ο  Ο  α.  <  ω  νί  ω  \μ  νν  ο  Ι  ν^Π.  <  ο 

[<Ιχ<>-^^.-οοΖη^-ι —  <-θ--χχζ-χ  —  Μΐ-<<ν<^<<ϋ— <  *:  ο 

,  μ\.<χ£^ο-Ε.γ.ο2**<ί.1<ιχ'Χ<Χχ<;  <ί  ΐ-α.θν*α-<<Ι —  Η-νν<ω|-<<  - 

:  «ο  <  χ  -  -  <  <:  — -θ- <  Ο  -  Θ%,χ  ¥  «ΐχ  |-|-2ω<ο<κ  $,-  <  -Χι^ι ^χ  — < 

->_  ζ  ο  -  νν  —  \λ/  <  χ  ν^  -  Ε  *  ζ  -  χ  ^  ΐ-χ  ε.  ο  ζ  μ  <χ  <  -  <  ©  ο  <  νν-  <  - 

.  ΐΐζ  <  ι^  ζΟο-ιυΙ-Η^-ϊΕα.<  ©  -6-Ζ  ©  >-  νν  Χ  «5  ©  ιχ•  <  μ  <  Ο  ν\|  νν  £^ί  <  _  <  Η   ο" 

.  'ΐί  η     ν^νν  Κ  <ΚΖΧννχ<1  —  ννθΐ<  Ζ<!   —  ν•ί<  <<>  Θ-νν/  νΜ>"<<°-ΚΠ.ΖΙ:-- 
-;      0  01-Ζν«/ιυ5.θ0Χ<5ί1-'>^ΖΘ—  ©   0  1^<1-  —  <ν  Ι  —  Ο  <Χ<Χ  ΟΖ-— —  <  Οι 
—  Θ  Χ  Ο  <ονΐ03  '<(  <1  <^•  αΖ  <νν  | — -  Ε  <  ξ.ΐ-<  -  <  ί-ΐυιιιΧ.ζ  _  0  (_  μ 

Μ_μαι  —  ν—  1 (_ο<  —  -<<^<Ε._  Ε--  ν^ώ.ι^<  <ν/  ο  1-  ^ Χ.ν/α.—  ν—  <ί 

..  .-ιί-Ζ-  =  ιϋ-<-Η2.<<θθ•Οαι4<Ζ$ ^ν^α- 0.  _  >- *  |- ω  >- Χ.<  (- 0( 

2Ε-ΐυ<;  Γ_5;μ<  |_Ε1.ϋιϋ»^Ιχ1ιυ-4Γ.(^  Ζ.  Ο  <    |ΐί_  <^β--  Ο  ^  <υ  <ΓΧ•  ννο.  Ζ  ν 

ί(-<<0<ΖΟϋΖιυΐΙιίοθϋ.5ίΖ<<<|-<   Ηγ   ;ιιχε.^<-.<  νν  Ι <θ"ί£Η3_- 

-1-3  0  -2.<  Ι-*  <  <  — υϋί-Ηω  — \ν  -  Ϊ(*ΙΖ  <  νΖ  <  —  <  £νζ(- Ι^ϋ^-- 5!~  ^_  < 
0-3  υ  ε.  -—  \^>-ίχΣ<>-ΖΧ_ιυχ  Οννωΐ-ο  ΘΗ•ή-<ΙΙ_χϊ|  0.-  <_^νν^--ίΓ  °- 
!-<£<<  \Μνν_  ο  <Χ"Χ  ^.ι^Ο  Ζΐϋ  <  (-  ©<^  ζ  ^ρο  αι<  <  Ο  Οχ  Χ  ν-  ιχι—  Λ.—  ννΧ  Ζ  χ  < 

ΙίϋΐΟ<οι^0έι ν^Ο.<;  <3  —  ζ  Ζμ<Ι_ΝΜ  -^-^<<Ζ(-χ  χνν/  νν  —  >χΐ_  ο(~  <^!^- 

ί>3<5;ώ-1ΧΖΧΟ<  >-ιυ}--ιυο  --Ζ<1<  Ι  £#--4Ϊ_ιν<-^ Χ^χΖΖ«έ< 

-1-1  ϋ^<]χι_-ζ<ι-ο-νζ.<  νν<<  <_•  <  •φ-  <<£-β•-<|>ιιυ<χ<Ε.ο<ά-6. 

Ε-ί-ΟίΖ<5«<(;    οο•(-000)1-ίν<-ϋ^ΐ:ΗΒ-0<  ^   -  —  ο.  χ  <  ω  _  <^< 


<  —  <>/<  —  < ε.Λ-©>- >-Η(-  >—  Ο  3£  11  —  —  —  >-  ,-νν  _  ν^  ι-^κ^«<-  >-χ  <<\Μ^5:  ζ. 

Κ  Γν/  χ  —Ζ  χ-\Ν<_1_οννζ•*ιΧΐΧ-Ρ<ί£-ΐχ<;ι->-ννα,<<  νΙ.ί1   α.  —  0  1!  <]  <  <;£.  Χ  > 
-<-Ζ<χ)-ιχι<|_<;_| ^  ω  -ζ_Λ >-<ννχθΟ  ^<  <  -^  -  >-<  ^-ωΖ,^ΟΙ-    Ο 

■ίβ'-'<Ι-θ-<ζι-»-ο<;τΐϋθΐ-'χ~1-χ<ζ.<0,^1'-^χ  <<'  Ρ-  δο.»£.<_ϊ4ΐί  ο '  χ 

ϋβί^ΧΟμ^^αιι-μ-'       _       '*,  Χ  χ  <  <  -  ^53  >Ν-)-<<-<νν^<:<<  ν/ <  - 

Ζ  >ίυ-1_ο.ΐΑί  [ >->-<:>-<;  <ιτ.ο<1χ  θω(-^  —  Ο  <>:-<*_.£.  |-νύζ>— Ε-  Ο.  Ο  Ο 

ιυΖχ  |_ι( >-ο«ο  ?  ΟΙ-ΧΟ  ο<3  Ειιι-1'ΐιυ-  ο-ο^ϊ-  <ν  <ι-ιυιυΖΘ- 

©  --  <  ΙΗν/ΐ-^ι-  <»_<  ο>-<  χ-<<χ-<>-χ ι-  ---5114  ι-ΟΣ<νν<θ<ί-ζ 

Ο  ς^—  Ιϋ  —  ώΙ1ν<  ο.Δ.0 θ/-|-<-  <ίυ  <  <-.'•^.  Χ<— ν^^Η-Ι-νν—   ©<>-  ιχι(—  Ι-  < 

2  α-  ι-  —  Ο  Χνν-ιυ>-)-<1-ννι-ο  <ί    <>'      '-ν^<5ί.χχ«ί-ΠΗ^  οιυ  <|-ιυ^  -λ< 

-6:<<-ΧχΟδ:Π_>Λ/νΖ—  x-<<X2;Σ<^^Ν-xνν^<ι©ΖΛύ|-μ<^;    <<^  (- 

ι^2-Λ.(_ιΛ/Χ(-'-χ>-00<;  ν^-©•—  <—  <3>^•0.?ιυ>-α•χ>-Χ>1ν/ιί    —  ννιχιιυ  (-ϋΐϋ- 

(01<(|   ννοΗ-ν-Οιχινν/ <-•»/  ^.Ν-^νί.  Ο   </ίοΙΟ-  ©!-<©Ζ>-νννν<ί 

<1<3Ζ3ΧΗννχ-_©<-7.<£ί<-.  (-χ.χ  ζ/χ->-ϊ  <<  'ό<<  ο<ιυ|- 
>•)-ιι  <ιχννΐ ξ<^  — <3<ί  <>νν<^χ-<χχ  θω<ΐ-ίΐ.2α.|-| ο 

ω  5.ι  ο  Ζ<Ιί-<  (-"-"-ΖΠ.  Κ<3— -Ο  ©<1-  <^ιχ>  _  —α.  —  •Η  (-<<  <  <  ν  Χιχι  —  1X1 
Ζ—  -<<3Χθ£<Ζ  —  1-<β.ννΙ<>Λ<αι>-ΗΖΖ<ί>Γ"<'ί<ί:χ<ί1•ι1£ηθ<0-<>" 
<<:$ω<χνν4<<0_μχ-νν<  ϋιυν/<  «{    χ>Κο:<δί<ί<  ^ν^  \-  -  ιυ  ©  < 

-.<<ί«-ν(θϊα. ιΙιοι--Ζ>2  —  ϋ/ο  2.ί,<νν>^Γ.  (-| ι;-<Θ 

*1  Σ-  Η  «-  <-| •χ<-ι_Χ2.$:ίΐ--ίϋΟ  _&.«(-   ς;•δ-  £.  >  Ο  <^"<  Η-  Λ-Ο  <  0  ν^ϋνν/ 

ί-<ί<>-0<<Ζ*Όβ--(ίΧ(;    ©^-νν_Μ4  )Χ<α.α4^0  (->-  <  -  "< ΪΙ»^. 

,|-:4>— «0«>•χι-ΖΟ  —Χ  XX  >-ϋέΐα>ιυίί.<-*•©  <  Π.β^ν>ί?  11(-Χ5 

Γ  <-<ο  *_  φζ^β-χ  Οΐ<  0-α.<  χ^Οο-ωΟ  1-5;  χ  )-  χ  οι  <  Ο  —  <  Ο  ο  —  Ζ  Η-  < 

,Λ"  ^  •-  *4.•^ω<  < -1-χχ -<.<£  — χ  <ε.ιαι!^χ.^  χ  χΖ-α,^Ι-  ^.-^2:^-<—  ?• 

"<•->-μ1.μ[:ζζ<«ι.<Ζ-Σΐ [1<ί-1_<  Ε_<<£)ννϋ  -<ΧΧ Ι-νν    , 

1Ι..ΖΟΚ  <->•<<-  Ο-^  <<00-Ζυ-ιίΖΐ_0<Χ<  £(χ' < <3  Χ  1Ϊ>-  Ο  Ιχι, 

?•-ι->-Ι-<ο  —  οΙχΙΗΖ^ν^ΐί  χωΐ_ω^;_<2ωΕ,χί3.ν>/5  ^_ο© 

-θ3ννοί;ν©,-νν<©ΧΧ^Χΐυ  — χ«»:— Ι-νν^ω<Οΐ-Π-— ωνν<χ <ο^'*/ 

5  -)>1  Ζώ•νν>-<ν.4_Χυϋΐ_  5;<χΐ-'Χ'ε<<  Ζ  -^ίΕ^ιι^α  Ο<ΗΟ'~0.Ζ.-- 
--ί<ε.ΐϋΟνν  —  <'α.  χ*<—  Χ.Ο-^/χμ<0<:ίίΧυα  ί«ι  Ο  <ΖμΐΙΙΟ 


Μ 


Ι 

β 


--\ 


■ρ 


γ^Λ 


Ψ"- 


π 


ΙΓΛΛ. 


0<       —  ιυ°-<^ί->Ν  (-χε.  Ω-Χ.^»" •$-£_— Υ.— <       Ο<<Η^ω0^Β 

\-<       <<Ζ-  —  νιοΟ  ώβΧΗ<ζ<5  ω  —  Ο  <«-<  χ-  <  !£.-  < 

^—     V— ννω— ι_2ονν<χ^^'<<^.ώ.ζν-Ι1-θ-ΐ-Χ  νΜ  ω  &\-ί}  <<* 

<  <}  Χ_ννχΗΟ--°-  —  =0??<Ονν<  1*  | <χϋ.[^ο  <2  >-ν«^-»-Η 

-<Κ<ί_<ι^ιυ^ο<ννζ-«3•γ  —  -1-  «α.1  ι_ά.*4ί  —  < >~®ζ<ν< Β 
ω—  Εννα-γ*  0_Η<^-ο•-ο-^<2Ε.  οοζ&ι<Ι1-οΜ^  ν*-— Χ 
"2-θ-Κ'<  <Ον^/<ίΖω5>•1-"_^■£Λ-,ίί,.  *-*•<   *Ζ<Χ  <'!-<<  <"ΐΒ 

<θΖ^ΖΘ_  |_<   *α»0<<(-ν/α>νν"*   <>| ο  ΕίνΖΗΙΧ-β 

\-)Ιιν>-<ν/•£<ί-<>-*1<<\μίιι\-γιΟ  <0Ι-^-Ιν/[.Ο-χ  <<^Β 
>  —  ©  ιυΧ  —  —  £Ζ  <  Ο  -><Οο.<Ι<  [.-<»[<ϊθν(    —  Η  £_-Ζ  2.  Ε.  αϊ 

£  ΖΣ  -ο $.  Ης  μΐικ<|-ιΐζ  ω$:<!§3-<  -θ(-  ζ<<\μ- 


νν 


χ-  -  <  α.  χ  Λ 


ο  V 


Ε-->Χ  χ  £(-■"-£ 


οίο  $-<  —  -  ον/<  —  χι  Η 


ΙΟ 
μαι> 

^  ©ϋι<-  (--<?.  ».Λ«1Ζ-.<-<-  Γ<<ιΐιζε.^--  ν*  >ΧΟιυν<  1- 
2<»/0».'7.<ίΐ:Κ.Οθ<)-  <-&■  Ο  )— ϋ<νν  <   <  ιυ  Ο/  <  Π.Ε.  Ζ  Ο  !_■ 

V  _χι< ,χ^Ε_νν  νν  £  ε-— α.μ•2.αι<Χαι>-— ΐϋ<5Χ(-  (->--  >-ίν<^Β 

0  Ονν  —  >λ/-  £<ο  <  <1  —  <  —  *  _*.>-Σ<Η<0<ΐ3-,χ  ννο<α-χιαΗ 
<3 1 ζοη-Ο    ;ο  -  -ι  5!<ιχι<_—  ι- <(-*.£-  <  <  Η^-Η^^Η 

-  — <  Ο  $.ΐ1χ>.νι/<  £  Χ<  [_.<]ω  —  *•(_  <|-\«Ζ<  _ζα^ν<'£θ Μ] 

ζ  —  <  _  <  Ι  ■-_•.•.      0  οΐυα/^.ΐ"•ΐ-<1-ιΐ)|-01-ΙυΧοΟαι<(ί  ί~<| 

—  2%*<χ.Χ  <!<  -#<  Χΐν»ω(-ϋ-<  Ι- Ζ.*"  Ζ.$χ|-ν/ν*β<  —  *Ι 

νν  :£  Χ  Χ  <  μ  <  £.  >-  <  Χ  ο  «3  Ε-  Χ  <"  α.  ζ.<  ^  <χϋζ<  —  >«(  —  ο  <  Ι 

Ζ  Ι £ΖΖ>-^$£χζν*'<*<νν,>-αι(-θΐ-•ΧΛ.οί-"-'<;  •θ-ζ.<ί"• 

<<ϋ<<Ο<<0-α/><<<;  ΟΐυνίοΟ  1_<  ν/  <  Λ.  Χ  -  —  ο £—•&•■ 

χ\.Λ*α;>-<  —  (-  ιιιΟ-Ο  <■*!  —  (-<3  Ο  Χν/ ν/1 Ζι^-2  |-1-<  <-θ-ωβ| 

ν*  <ρ  —  Κ<  —  ΖΧθ(-ν<ξ<-  <<  -  0  >-£<  γ*•<_Ζ.νΜθ-£θ  *-ψ*\ 

ΐϋ(|ωζ<<ο^<ι(->1^<ζ-ιι<ι:<χι Ην*  <ιο *■£■ 

|-ζ|(-<>-<©  Ι-<  -ΪΥΟΟ  ί<2-ΐΊ|-χ>-<ν/>•ν(  ζωω— νίΗ 
-οΜ  ο -θ- νν  >-(-■&-  —  <  < -θ- ν/ νν  <  ο  <Σ.ϋε.ο)-_οιυχ  οςι—  οηι£{ 

Π  — 1υ  — 2ίιυιυ<ζΐ(-<  ><α/—  ν«/ Η  «- Ζ  -  <  Ι ν*  <  -  Ζι_<  -Ζ^1| 

αιΟ-^Ο.—  3ί^•ιυθ<<<ΐ;|ί)  ΛΛ  <  ν/  ν  V <Ζν/ν/ιυθ<αιΟ-ΐ 0  0 1 

"Ζ  ιυοΥϋ  Ο  —  <Ι-ννΠ.<ϋ  >-<0  Λ-χ<Ηω—  >•<  ^^  οι  •**ΎνΧθ^| 


ο-^ν-ο-ιχι  οαο.ΐϋ|-<-<-  Η|<^<£  μ-  π  ο-χ  ο<< 
ΐ-^  β-ιο.|-<5  Ι-'-Ι<|-χ<<  <•<-<> — ν5  ^  <*■  <ζξί  ϋΕ 

α_<  ^ννχΠ,ϋχΙΣίΕ.  ^εΟχ.  Η  Η(  Ο  αϊ  _  Κ<  <  Ζ  V       Ζ< 

0-<2ΐΛ|-)-Η  Ε_<0  Σ.<ΐυ2.—  —  >*/«/  ■'-Ζ  2.  νν^-'Μϋ  1''ο  -ο  Ο   0Ζ£ 
2  <Ε•  <  αι<ζχι~  ν  <| <<  4ί.(-ώ.<  ο<  -  <;  <Χ|ί  Εξώ-ω^κι» 

ο  χΐ_  >  <;  <  —  ν^  <.  ο.ο-<  >-  ^  ς?θ  <νν-  Ε.ν<<  ννω  << "χ  μο  οχ<οϊί' 

μ(_α.Ο<  —  <!ιΟ)-μΐοΖΪ<-  0^•ν/Ονί/θΣΙ-:(--ίΓΖ••θΟ0ΖΚ.χ 

^.  —  /ο  <<  <  Ζ-ι_<νν<β.<χ•5ί<ι-θ-<— <3:νν-Η,>-  <<1->3:ΐ-' 

<   -<^  — Ι-ωθννννθ<>-^-Σ<-<Ζ.  Ο— <>-ν«'2<  χ  Ολ.0_ο  ΘΧ• 
(-  II  Ι-  >-  <  *£ΙΜ 


χο  <ο<<ιΙ-<<  <ζ  <-<χ  ο  ^>-  ^<  ο  Η  <<! 
?<ννοο.<ΐν<οο< ε. \ν  — ι- £. \ν ε. ϋ  _<^ζ. (- ο^ο  -^ι-ν<κ 

<  β-μ>^-ζ-μ>-  η<χ—  >-ζ<-\μ  χνν<  <Ϊ3^^  9^οί-ω>>ίί 

Ι-  Εωζννιυοο  —  οΖϊδ-Η  ο<ε.—  ο»|:ί^-  < <<νν^  β« 

-χζο-ΣΙ — (-Ηί^5 .    <^ω  α%$^,,'!'  »<ο:-<]!ι:ο>-κ- 

<ζω5.α/χο<Ζνν<<]θ-(-<ΐ-ΖΝΜ  η|«^,ϊ  χ*-  -  :;ζ-ζθ  ο< 
ϋ-0<|-^β-<<->-<;  Ι-ν/Ζ  <<Ν  <  -γ/χ!|ϊΚ*/  9-<  ζ<αι<-2. 
ΖΟν^=Ωζ  X  —  <  ν/  <  |-  <  '2-ω  <  <  ο  <3  αϊ  Λ^3Ε  Ο  υΐ^•  ζ.<(-  "-ιΖ(-<Ζ'< 

ωΖ-Ζ®(-ω*ΐΙ-ϊνι'Ι2νν4^0  ο-  0  ρν•~Θα-  Ο  *■>•  — <~ο/ ^•> 

Ο  —0-  Οιλι—  Χ<<ν;<0€-0  —  ω<ο_  ι-  Η^ν^ΖΕ.  Ηχ<  <2£<  •&■"»>: 
Οΐυιυ  Ι 2-ίϋΛ-<-<^0  χαιΧ[1.\Α/ ) ^<Ό/  <  <  -θΖ<ί  >  Ι 

Ζ  ΟΣ-ξιυ^οο  <ι_χλ.<<!ι1>-ο  <^ο  οζ <  ο  <>ω»•<:|: 

—  ΖΟ<Ζ <ΧΖ  >-Σ  °^  [-ΧΟϊΖ^-|-0  <  ιχί  —  *  <οο<« 

ν  _Η| Ιϋ^ίΟ ώ-ίΖΖίΙ-^'-  -<<  —  <\Λ/<Ζ    <ο.(_ί.<>•ι 

>  Ο—  <  ΟΗ  (-ν<  <  Ο-ννΗ  Χ  <  ω  Χ.</ίε ©Ο  <ονω^>-Ζ.  — ^0•| 

ω  (-<  <ζ<—  ο•^<οννΐ-<:  —  <Ονν  <α^^-ν/<>-Ζ.^>-—  θο  -1— β 
<;ζ^Ι-|-  <ώ.ζιυ(—  \Λ/-<νί  Π.*-  ω  <  νν-  Π.  Ηΐ  <  ζ  ο  ωθ  — ^-ω" 
αι--Ζαινν<[10^•<Χ  —  <Ζθ-Ιυ?  ω<ΣΟ  <0  <&-  γ-^τ-α-ϊ-Τ 
Ζ<-<© νν-νν<νι/ω> — <  :εία  ν*  μ  <—  ΗΗ  <>-<   <η— χ»^_ 

^  _1ΚιυΖΕ--β<ω—  ϋ<  —  Ι_ Χ(-αίς_<—  νν(ννΐ-ν/<    3θ^>-<ί   -' 

ΗΣ-Ι-<-1ϋθ|--^<<^<Χα'ΖιΜΐ—  <0  Ε- <  — Ο  «Μί-ΧΖ-ω    1 

<  <  χ  <  Ο  -  <  — <  Ι-<ιυ:*:<<<0<-;>-*-ΐ-ω0α-<<_™ων-  \ν; 
Ι-Η<1ί-)-<χ<θννο  <ν;/-"^νν  (-Ζ-^.<0-^  —  μ<«χ<Σ-<  <  ' 
*λ/<<>-^ι-^Ηο-£  _<νν»-ν<  Α<νν  ΧΓ_<--1_.>-0-ι"ΐ"ΟΙ-<  ■' 

-α<50  > <  —  )-<<<<  —  Π-Χ  <  —  <*ω<<!^  υ-ιΖ.Ο  1-1 Ο  ν\ί  Ζ  -  3 

(_<ζμο<ν/(;-ο.^  ^-<ν<ί-ε.ιυίχ'  <^<ζι_<-<ζ<1 —  ο< 

ω  [^αι>  ξ  ν  <  η  Η-  >-ιυ  1-<δ-  ωΧίο/<^ <->-(χι<ο-  <ϋνιω-^  * 

\λ>  Ζ^*'  Ο  <1   <-«Ζ0^  1Ιί>Χ1ΐιιωΐΖθ^Ά/ϊ'4.Ι-<«> — ο_ζζ(ι 

οοΐΗ^ι-ωι<ν/<ί  <0-©--<(-<<Κ<<4  >-£■  χ°  ω• * 

1^-ϊςΛΟ.  ΖΖν/-  <  <  νν-Ζμ  ΟΠ./©•νν\νθ-νν2Γ  <0-μ-νν\Λΐν^*3 
δααι  0-ιυ<21<<<>-<<  <,—  Ε- νν  ίιιί  Χ.  <  ""  —  ζ  Η<  —  νν*•<ιυν  οΜ 
ς  ^ί_<  0<  Ι >■  Ι •+*  •"  •~βθ<ω^ε-<  Υ.  ^1-  Ζ  Χ-  ωοΗα 


V, 


\> 


^ 


'£/ 


^Ζχ.ιι\  νν^Ε.<|-  Ο  Ο  Ο      > — ΙΟ  2" 

Ι  -  Σ  Τ<  '<  ν  ^"Ζ-1*-  ^5^^ο^<  <ξ  θν»ί<(-Ζΐ->-}--ΐ-<<^ 

*.2Β^-  ί-  <      £Ϊ'  Χ  -  Ο.  Ο<.0>-  <<1  —  ΗιυΓ.Λ_ν</©  ο-θ-  ->-  -  <  ν/  -1-Μ  Χ  <  Ο 
°<    — νΝ/2••>"<<~ννΟ<  ■*3*<ϊ 1-<-Χ«ο._>.  <ν*  2.1X1  <  Ο  —  >-  _  Χ  χνν  ©  <  αϊ 

-Χνν<> — <<  <!-!-<—  ν-•β-θ•7.-ΐ—  Χ £***-  οα.α.0  ο  2.  <  Ο 

λ/ -Δ  α-  ο  ω>«ώ-2.ν^ΗΟ  <αι?ιχΐωνν-<  Ζ,ξ— ^>  -  —  2.<  Π  —  2-  ο -θ"  Ζ 

-  <«*α-Ηΐ4π οΧΖ  Σ-*.<ιχιχ^χ-    0  Ζ<*ν>/θ  0< <)ξ^  |-  1x1- 

0  Χ{-  ε.  -ιυ•φι  ιχιν/μ-Χ<-1-χχ  <—  ΐχιΧ  —  ^  ^ιχι>-  —  Ι—  Οίί.  0<—  ££•< 
- 7-β-  *  ο  — *=>-  ε_  ο  — )- •>- ν/  ζ  χ  χ  <  νν  -  νν  —  ς,'ϋ ?  ο  δ. ο  ω  |^  ^ £  ^—  Ο.^!)^^ 

-0ω<2.ζ-9>|-^•-«<-1->•2  0αΐ1  <^ΟΧ0<0<2•Λ<β-ιΐ(Ι.Ζ^ 

<ΗΙ-  ξ&'τ  <<  ο  *αί<α.α.νν-ι-  ο  -χ<  ι-  Χ  ΐ:<  —  ο*<χ  -ιχ/ϊ*  <<χ  .1_— >- 
χ.*-μ-ΐχι<  *ι_<  */  —  ->*  —  *<  <  <ν/^-.^<;  >-  — 5.ίθ^<Λ-<  Ε.<ιυ 

-Ε.  Ζνν  *<  Η  ί-  ; Ε-Ιω<  ><!>-' —  <λ<ιχΐ  χ  <<«νν<  <ΫΥ— ■  —  < 

νν'Ζ  <  ->-  <••—  —  ι_<ί— ι_<-ιυνΜ>-<<νν  <ΟαιΧΖΠ-^Γ<<ν/β-  Π-ΧίχιΣ  ιυ 
<>-<    <Τ<Χ<  -  <  Ζλί^-  ο  —  Κ^οννϋ  <{  *Ζθ>-ο^4ίχι  ιχι^Ζν©  <<νν 

α.  ο  α»  11  £  «Λ"  -'2-<  *")*<  ιυ*ΐ"Ην*Χ—  ννν/  Σ.Χ  °^4Χ->-\-  οοΐ^Ι 

>-  <Μ  Σ  Η  Ι-#-1-  χ  ω^-Α•~  οΣ***<^<Ι-ων/<  —  νΜ^Ο  <Χ   ΟΙ ΪΟ<< 

Ο  2.  ©<  Χ.Μ<3  <χ  Σχ  Ε-νΙ©4-^  Ο  <  •~Χ<1  Ο-  <  <Τν^  <  Ε.χ.ν-(-  <ίχ.^&-ίχ.μ 

<  <  £.  χ  β&  νν  :_       «ί-<0  —  >-θΙ-  «  °-<  —  ©  Χ  ιυ  ΗΛ—  >-  — Χ  «υ<-  <  Ο <  < 

ν*  <ν/θ  2.  —<0  ν<  Ο  XI- <  (-—  <ί  —  ω_ιυνν  ο  ξ<<<αί<  Ζ<τ  <  ;*.αι  ο  Π.  Ι— 

*ω  ϋθ>ί-  δ<£.  ->•ζ  _αιοοιι<Σ  ζ  —  *.ννΣ  ννχ  \-<1  «-■&-  <ΝνΞΖ\* 

2.-  _^<<ω  Ε_<-<ι"ω0χ-<_αιΛ.οωΣν^  0ζ  -  <  νν  Ζ  Ζ,<&ιχ•  ιχιοω 

ζο<  ο§  Ό  ιυ_<  <ο-_ΧΗ  -Ζ^-<ϊ«--Ι<<<0.<0  ο  ζ.*.  ζο-<  Η  Π. 

<£  (-&'<  -©<-  ,^χυμιχιΟΖ  <  011<  [__α.  μ| >*<Ζ,_ Ζ  <|->-Π_<Ιν«/  οι 

<ν^>*_ο  ω<Χ-Σ.  0<<β.μ_  <^-^-1\^.  υν<<ΖΧ  ΗΧχρ,ιυιυΐ") ο  —  Χ  ω  α- 

;-* *Ζ  0(_<  (_5ίΧθ   <ΧΣ<£[-<0-2-ΐυϋ.Ι<<α  — <  <  χ>-ίχ.Σ.  Ζ.—  (-<  —  α.  < 

<  <ΧΙ <Χ  — <  >-ε.ΪΕ^<ννΧο<5Χ<3ν>/—  Ι<<Χθ"Ό  <Χ2-  */ΐ  Π- 

1Ιΐ_<<  <<  —  β.ο.χ_ι_ο  <<ΐιι--Σ 5  ¥-θ — <Ι —  <  <νίο  <>-| 

|->-ν/-α1*.  [.ιι  ϋ<<>-  ο  οα-χιχιΣ.—  Σ.Ξ  ο>-ω<  χ  ν  *ί  —  <Οο-  <ιυ£ 
Χ0<  ωΣ-ιχιΙ-  Ι (-  μω  μ  ε-Ο- )-<Η  Ο  Ο^ΙϋνΣΟ-1"  ΗΖνιυ<; 

<  (--  (-$<  «/Χ  <  £-->-Η  -  <ί1θ<<—  ϋ^'ΐ_Χ-ε_ι  -0•θ-<5.0  ι 
νν  — α.^  ω >-ν<  ω<^  <•>_  <ννχω^<νυ <α  —  2.  <  Ζ  -  οα.-ο< 

:αΛΐ<  ^.0  _5;<νΝ  <-<Η  *0(->•0  γν"^^Η<  <<Χ—  ^  <—  *>  ν/  Χ<α.\^', 
.ί>-0|-_^ι<*--ο-Ι-<ϊθ1ί-  Ο  -ΐΖίννϋ  ^<51_μ<«0  Ο  Ι-αι^ 
ΙΟΧΖ Ζί-<—  <—<)--<    •_<©<  Χ<Χ-ϋ£χ>Μ;$>-5  ο.<5  Ο' 

-«οω<?_οΐ — ε_  <<>χι-><>-<χ.χ^  μι-ϊ^-ζωι  ε.  (-0  ι — ί 

><3<α^^-ΝΛ/|-[_^χ11  |-<<ί  0?|<οο<5ω-'' 

-ν>^Λ<χ.<π — δ <^<  Η-θ-με-ν^α1 

-  »-ο<  »*  <.ο  <-θ-ωχΛ.  <Χ>  <  ©  ο  ΜαιΧ,ζΙ— χ<1<— ©<οΟ  <  (-  ο  — "/-: 
)  >_ο  <Ζα.-ιυ  ίοι-ΟΟν-Ι-  0.<*ι*ι£?ο  ιχ/ Η^<^νν  (-(-><  "1>ϊΟϊ 

-  ^2  <—  Ο  _α-_(-  Ι-  χ  ν^ιχιο  <  ν/νί^^<  —  ο.|-<-&ιχι—  ι^ννννννΟΣΖ  — 

~-<<νν(-Ι-ζ<<νΜνΙ-Σχ_ο  ^-^— ζ  Η<Οϋ'Σ,':—  31—  ζ <— : 

-ϊ.<Η•δ.<| <  ^  Ηθ<-<Χ*ί  <*?.■* Ε.  *■  θ|-<  -θ•ωΛ.<<£4._< 

.  τΧ^ί  <ίζΕ.->-  .ο.— ζ-θ-ωε.  η  ο  —  ζ«^%ι_  -ν<  -^<><^•  <3λς' 

'/<®<Ζ*Χ-  <Χ^*Ι ^ξ<  0<— ;Ι_<  1_(-Λ•-1-0>-ν/<—  ννί'-ΐν^ 

-<*/  Π-—  >-ν-  V-  Ε.Ε  ιχι  <   <ί  V-— — Χ  νΜ  Δ.α.  — ιυ  <ιυ<  ΧΖΟΧ  — Χ  ν/5Ι-νν<Ι 

'  ^£<>α<ο<-Χ^->-Χνν_<ι.Ι_ϋ-Η,0  Ζ— Ο  ->--χ<  — ψ%-  ><'■ 

Ι-<ο•9•Χ^αι| Ζθν<   0<ν^νΖΜ  -^!ΙχΐχΖ<<<;  ννν/νϋ<<Χ^Χ'. 

"--Ζχϊί.ονχ'  —  ν-<ζ<^0  \±ι-.\-ψ< <Π_ϋΣιυνΜμ<  0<χ<<ννΧ- 

—  X  οο.<Γ»)Ι-χ *  -  ννμ.0-<νν'Χΐ  0-—  Ο  —ξ  Ι  —  »χιΟ_  Ζ^Σ< V 

<-      ν<  ν»μο  η.Δ.<  *ί  χ.^0  — αο  "/<  <>-</—  <Ζ^νν  ©Ε-ννν^χ   <«3-<5Κ/— ι 
ν>ί_<<Ηνν<θχ>-<<— Ο  <5|>-(->-ιχ|^^ΐ-Σι*'Χ>"11'<—  Ο  <«  <3  —  ρ'Χ  |- 
ε-χ  ννο.— <ο.^ιυο<οι-ιΐ  — 5£.χ-)-|«<νανν  (ί-/Σ^0νν-Σ  °-^^<  *-<1•>-- 

ζ^ΖωΐχιαΗ<ί  —  οΐ-νία.  —  αΐΗ<ιοιχι<  ιχ//4α  \ν<_<Ό>-Ι Ζ  ~  Ι~  ■"λ  <ο.<0ι< 

<3-*Σ•Λί-<<Ι-<  >ω<|-ν2  Σ|ζ«ί  "/-Χ  <ιχίΐ-|-ν*<οΖ—  <~<1  ϋίΚ^--^  ' 
<4<ΟΙ-(->ϋΖ-   οΕΧ-Οί   ο.Χ-^<ι->-3ΓΓ.<  -|-ϊ-  <  Η^  -  56>-<  * 

--Ι-Ε-ν»οϊι«-ο£  οϊι<«|-  ο^<  (-1-  ϋ  Ο/ο  —  <.  < ν/  2.^ο  ιυ  <<»0  <Α 

<Χ|-<-^--1.*χ-0α,<<ίχ.*/  Ηνν  <!   <]  «.<  Οχο.<ω>-ΙΟΪ  </ί  —  <'  Η 

ί —  ><ί?ϊχ-«<ί(-?) — ώ<ι_<Σ<Χχ>-^Ηι"<1  Κΐι*^  ^α"ρ-^ 

<-ΖΙ-ϊ«<ϊβ.χο  </<Η  Χ  <  Ε/  5  <  Σ  Χ  ©  Χ  <  <  — <υ  <3  0  — <)Ε  ο. 

-υ-Ο  ^  ^-α<2ΐ5  ν^Σ  ^μ>-ιxιιx^<^-  ^6— νυ  νν>ί  <—  —  Ιΐνν  —  ΟωιΝν^Ζ©   <5(£!χ< 

^.ΐ.Ι-1-•~Ζ.<0Χ>--ννν*ΓΧ—  <0(-  Χ^χι  -  Ο  Ο  <  Ο  <  <3  —  νν  ν»νν  <ο  <αι  ιίώ  Ε  Π. 

ϋ^,χ- <τ-<ιχιί-<<ΙΖ<  «-!__  Ι-Ιί  ^  </-.<}  Ζ  ιχ•  Χ  < ν*ν-  Κ  <  <4-Ε- 

χϊ:«ϊ:-  >ννν-Ω.χ  <<  (-^-»ι*ΙΛ'<>-^  «Η<ωιίίο  »-<^  °  χζ  *<  Ι— •  'ύ* 

ί»-2.-  Ο  <;  <^    οχιχ•ΗΧ<-/©  Ε_Ε.<0<'>  -ϊχ-Λ-ν(ϋ-Ι-Ι-0  -ΧΧΟ 
ιΕ<-1£-^α01ί  -  £νΧ  -•Λ/νν[-£ΐ.Χιχι\*/α.  —  <]  0<ιΧ•ΧΖν^  <Χ  Ο  —  <^ 

°ϊο-χ-χ_<  <η•ο  ν^,^  ^ιυο>-νοζ>ιχ'  Ηω  <!<<—  < β_>^ι 

Σΐ-1-χθ  οωωΕ,νν-  >Α  ?  "Ν3  (■>'■*©  —  ς'Ον^Χ—  <—  ίί.<0   <<<>-! 
ίω*_χμΐιιι-  <  ο?^ω<|  — ^,'ϊνν^ί-  <  Ο  >-«<»— -θ•*•  ΟΟ  •-  Η-ν^νν  αϊ" 
-  0-= ^  Οί-ιχι2ιέΓΗ-Η-<2:--ι ιΐνν-Οχ  — ΙχΙ-Ω-ννΟ.  ΙΟ-< 

-πζ  3  •ι      3(_<3  _  <Ανκ  α.-  <Σύ!  <  <;  ο  χο-Χ  ζ.  μ?ί  ζ>- '<>  λ-Ι-*ι 
■  ίαι^ϋ^.^ο  ^'ίΰο  <Ι-<-εκι-21-κ»<-  ίχ.χ-ο  <ε-  Ι-Ζχ^ 

-  <  <  ν/ά  <  ζ  <<  <  <;  |]  _  ο  Ε-  Χ.  Χ  —  <  <Χ ο *Μ  < "*  <Χ"  <(  >-  χ  —  4_ 
-<^ζ<ζ<ζ<  <ξ^:-έ.  <[.-ι<«Ε.ιχ-  Ε.  -  «•θ-Σμ"χ<522 


χίοο<ο<<  Ο  ν/<  —  Σ 
<ν/— Ζ&.ξιχι\ν|-ΖβΕ.<  Χ; 
ννΟ<Σ>-0>-<^0-ΐχια.<: 


, 


•-; 


ν> 


ΕΦΗί» 


1$ 


ΠΙ  Ν.   Ίΐ 


ίΧ 


οντοΕλΜ     Λ 

Ι   Α   Ι    Δ  Δ  |    #^___}_ 


Λ?| 


3Ϊ 


10 


1Γ. 


10 


Ι     ι 


ϊο 


*τ 


Λ 


// 


Ι 


ΕΦΗΜΕΡ    ΑΡΧΑΙΟΛ.    1883. 


ΠΙΝ.    12 


Α? 


Β  τ 


ΣΦΙΓΓΕΙ     ΕΚ    ΤΗΣ    ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


ΕΦΗΜΕΡ.    ΑΡΧΑΙΟΛ.    1883. 


'ΠΙΝ.    13 


ΤΥΡΡΗΝΙΚΟ  Ν      ΚΑΤΟΠΤΡΟ  Ν 


ΕΦΗΜΕΡΙΕ 

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 


ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ 


ΤΠΟ 


ΤΗΣ  ΕΝ  ΑΘΗΝΑΙΣ  ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ  ΕΤΑΙΡΙΑΣ 


ΠΕΡΙΟΔΟΣ  ΤΡΙΤΗ 

1884 


ΕΝ  ΑΘΗΝΑΙΣ 

ΕΚ   ΤΟΤ   ΤΤΠΟΓΡΑΦΕΙΟΤ   ΤΩΝ   ΑΔΕΛΦΩΝ   ΠΕΡΡΗ 

1885 


Της  συντάξεως  και  εκδόσεως  της  Αρχαιολογικής  Εφημερίδος  επιμελείται  επιτροπή  τρι- 
μελής, συγκειμένη  εκ  των  κ.  κ.  Π.  ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΛΟΥ,  ΣΤΕΦΑΝΟΥ  Α.  ΚΟΥΜΑΝΟΥΔΗ 
και  τοα  εκδότου  Κ.  Δ.  ΜΥΛΩΝΑ. 


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 


ΓΕΛΙΑ. 

Σ.  ΒΑΣΗ,    Ύπατικά  γράμματα  προς   Ώρωπίους 97 

Σ.  Ν.  ΔΡΑΓΟΥΜΗ,  Καθορισμός  άττιχοϋ  δήμου 31 

Ι.  Χ•  ΔΡΑΓΑΤΣΗ,    Έπιγραφαί  έχ  Πειραιώς  (μεθ'  ενός  παρενθέτου  πίναχος) 39.187 

Π.  ΚΑΒΒΑΔΙΑ,    Έπιγραφαί  έχ  των  έν    Έπιδαύρω  ανασκαφών 21 

—  Αγάλματα  έξ   Επιδαύρου    (πίναξ  3,   4) 49 

Κ.  ΚΑΡΑΠΑΝΟΓ,    Ό  ναός  τοϋ   Απόλλωνος  Ύπερτελεάτου  (μετά  3  παρενθέτων  πινάκων) 197 

Σ.  Α.  ΚΟΓΜΑΝΟΓΔΗ,   Σκύφοι  Βοιωτικοί  δύο  (πίναξ  5) 59 

—  Έπιγραφαί  έχ  τοϋ  ίεροϋ  τοϋ   Αμφιάραου 121 

—  Δύο  αττικά  ψηφίσματα 129 

—  Άττικόν  ψήφισμα  (πίναξ   10) 161 

ΜελΕΤΟΠΟΤΛΟΤ,    Έπιγραφαί  έκ  Πειραιώς   (μετά  2   ξυλογραφημάτων  ) 65 

Κ.  Δ.  ΜΤΛΩΝΑ,  Πτυκτόν   Έλληνικόν   κάτοπτρον    (πίναξ  6)      ....     ' 73 

Τ.  ΝΕΡΟΓΤΣΟΥ,   Σημειώσεις  έπί  δέκα  μομίαις  (πίναξ  12•) '  .      .      .      .  171 

Ι.  ΠλΝΤΑΖΙΔΟΓ,  Βραχεΐαι  σημειώσεις  ε'ίς  τινας  έξ   Έλευσΐνος  έπιγραφάς      .       .      , 213 

Α.   ΠΟΣΤΟΛΑΚΑ,  Κερμάτια    συμβολικά   (πίναξ  1.2) 1 

Κ.  ΡυκοοίΛ),    Άρχαϊχόν  αέτωμα  έκτης  Ακροπόλεως   (πίναξ  7) 147 

Χ.  ΤΣΟΓΝΤΑ,    Επιγραφή  έξ    Έλευσϊνος 69 

—            Επιγραφή  έξ  Ακροπόλεως  (πίναξ  11) 165 

Δ.  ΦίΛΙΟΓ,   Έπιγραφαί  έξ  Έλευσϊνος  (πίναξ  9) 135 

Ι—          Γλυπτά  έξ   Ελευσίνας  (πίναξ  8) 179 

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ,    Έπιγραφαί  έκ  Τυρνάβου 223 

.  Χ.  ΔΡΑΓΑΤΣΗ,    Αναθηματική  έκ  Πειραιώς  επιγραφή 219 

Σ.  Α.  ΚΟΤΜΑΝΟΤΔΗ,  Χαλκαΐ  ενεπίγραφοι  ταινίαι  (μεθ'  ενός  παρενθέτου  πίνακος) 79 

—  Διόρθωσις  εις  τό  έν  σελίδι  161   ψήφισμα 224 

Κ.  Δ.  ΜΤΛΩΝΑ,    Επιγραφή  έκτης  Λακωνικής 85 

—  Ειδήσεις    Άρχαιολογικαί  ■ 89.159 

—  Επιγραφή  έχ  της  Ακροπόλεως '. 220 

—  Επιγραφή  έκ  Θεσσαλίας *■*■*■ 

ΝίΚΗΤΣΚΗ,  Προσθήκη  εις  τήν  έκ  Δελφών  έπιγραφήν 219 

Σ.  Γ.   ΠαΝΑΓΙΩΤΟΠΟΓΛΟΓ,    Έπιγραφαί  έξ  Αιγίου 89 

Χ.  ΤΣΟΓΝΤΑ,  Προσθήκη  εις  τήν  έξ  Ακροπόλεως  έπιγραφήν •      .  224 

Δ.  Ί'ΙΑΙΟΤ,  Προσθήκη  εις  τήν   έξ   Έλευσϊνος  έπιγραφήν 15» 


ΣΥΜ  ΜΙΚΤΑ. 


ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΑ. 


Πίναξ  1,      2.  Κερμάτια  συμβολικά. 

—  3,      4.  Γλυπτά  έργα  εξ   Επιδαύρου. 

—  5.  Σκύφοι  Βοιωτικοί  δύο. 

—  6•  Έλληνικον  κάτοπτρον. 

—  7.  Άρχαϊκον  αέτωμα  έκ  τη;  Ακροπόλεως. 

—  8.  Αρχαϊκά  γλυπτά  έξ   Έλευσΐνος. 

—  9.  Πανομοιότυπον    Έλευσινιακης  επιγραφής. 

—  10.  Πανομοιότυπον  άττικοΰ  ψηφίσματος. 

—  11.  Πανομοιότυπον    επιγραφής  έξ  Ακροπόλεως. 

—  12.  Πανομοιότυπον  Ιερογλυφικών  επιγραφών. 

Σελίδ.  67.  Πανομοιότυπον  Φοινικικής  επιγραφής. 

—  •       70.  Πανομοιότυπον  έκτύπων    γραμμάτων    κεραμίδος. 

—  81.  Παρένθετος  πίναξ  πανομοιότυπων  επιγραφών. 

—  83.  Πανομοιότυπον  επιγραφών  τριών  εξ   Αττικής. 

—  85.  Πανοαοιότυπον  αρχαϊκής  επιγραφής  έξ  Άμοργοϋ. 

—  187.  Παρένθετος  πίναξ  πανομοιότυπων  επιγραφών. 

—  203."  Τρεις  παρένθετοι  πίν.  πανομοιότυπων  επιγραφών. 


ΣΗΜ.    Οί  αριθμοί   τών  σελίδων  97-98,  99-100  έκ  παραδρομής    έπα- 
νεληφθησαν  δίς. 


ΚΕΡΜΑΤΙΑ    ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ 

("Ορα  πίν.  1  καί  2 ). 


Έδημοσίευσα  κατά  πρώτον  έν  τώ  περιοδικώ  συγ- 

άμματι  «  'Αθηναίω  »,  Τόμω  θ'  τεύχ.  Α',  Άθή- 

νησι  1880,  σελ. 7-θΟοιακόσια  έξηκονταέν  κερμάτια 

Ιέροντα  οιαφόρους  πολυποίκιλους  και  πάνυ  περιέρ- 
ιυς  τύπους,  άτινα,  ώς  ολοσχερώς  μέχρι  τοΟ  καιροΟ 
ιείνου  άγνωστα  τοις  άλλοδαποΐς  νομισματολόγοις, 
διήγειρον  το  ενδιαφέρον  και  την  περιέργειαν  αυτών 
δια  το  πρωτοφανές  των  λίαν  σμικρών  αυτών  κερ- 
ματίων τών  μόνον  έν  Αθήναις  και  ενίοτε  έν  Πει- 
ρα'.Σΐ  (  άπαξ  δέ  ένος  μόνου  έν  Ιθώμη  )  ευρεθέντων  (1). 
Εκτοτε  ούκ  έφείσθην  επίμονων,  επίπονων  και  αδιά- 
λειπτων αναζητήσεων  τών  τοιούτων  κερματίων, 
χαί  τούτων  απάντων,  ώς  τά  ■πρόζερον,  χαλκών 
οόχί   ο    ορει/αλκίνων   όντων  ώς  ακριβώς  έςήτασα, 

ΙΟάσας  εις  το  βραδύ  μεν  άλλ'  εύάρεστον  άποτέ- 
εσμα  της  ολίγον  κατ  δλίγον  έξερευνήσεως  μιας 
ιατοστύος  παρουσιαζούσης  τύπους  καΟ'  δλοκλη- 
ίαν  νέους  ή  συναρμογάς  άλλοίους  τών  ήδη  δημο- 
ιευθέντων,  και  άτινα  κατωτέρω  ακριβώς  και  λε- 
ΚΧοαερώς  περιγράφονται  και  άπεικάζονται,  μή  πα- 

Κλείψας  δέ  και  όσα  μοί  έπαρουσιάσθησαν  ώς  δμοια 
τοιαύτα  μετά  πάρεργων  διαφορών  τοΓς  παρ'  έμοΟ 
/;  δημοσιευθεΓσι,  καί  τοΟτο  ίνα  γνωστή  γένηται 
ή  επανειλημμένη  έμφάνισις  αυτών,  ης  ή  περαιτέρω 
μελέτη  διαχύσει  ί'σως  φώς  προϊόντος,  τοΰ  χρόνου 
ώς  προς  τήν  νΟν  ήμΓν  άγνωστον  ΐδιωτικήν  αυτών 
/ρησιν  ταϋτα  δέ,  ώς  ήδη  διά  τών  τύπων  αυτών 
γνωστά,  ούκ  άπεικάσΟησαν. 

Έκτος    δέ  τών   μετά    τήν  έν    τω    «  'Αθηναίω  » 
εκδοσιν  τών    κερματίων   περιγράφω   νΟν  ώδε  μετά 


Όρα  \νοϊ1  (Κ.)  έν  ΙΒΗΓΟκββποΜ  ϋοοι-  βπΙϊκθ  Νιιπιϊδπΐίΐ- 
Ιίΐ4  Πιγ  ίΐίί»  .Ι3Ηγο  1877—1880.  έν  σελ.  391,  κ«ΐ  έν  ΖβϊΙκοΗπΓΐ  (Άν 
Νυπιί'ϋηβΙίκ,  91"•  Β»ηιΙ,  1""  ΗβΠ.  ΒογΗπ.  1881,  έν  σελ.  98.— 
Κ[εηη(ΐΐ•]  (Ρ[πβίΐΓίοΗ])  έν  Χιιιτ)ϊ>>πι.  ΖβίΙκοΙίΓ.  Ι3'βΓ  Βαηϋ.  ^Ιιγ- 
ί-'.•ιηί.'  1881.  \νίηη,  έν  σ;λ.  363.  —  ΡΗϊΙΙίρκ  ]υηΐθΓ  (ΗβηΓγ), 
ί-.,ΐΓΐν  Τοκοηχ,  έν  Λπιοποϋη  .Ιοατηαΐ  οΓ  Νυηιϊί,πίΕΐίοίί.  νοί. 
XVII.  Ν•  Ι.  .ΙυΙ},  1882,  ΒοχΙοη,  έν  σελ.  8. 

Ε4ΗΜΕΡ1Σ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884. 


νέων  τύπων  και  νέων  συναρμογών  έκατον  έν- 
δεκα τον  αριθμόν  τών  έξης  προελεύσεων  ήτοι* 
τών  έν  τω  ήμετέρω  έΟνικώ  Νομισματικό)  Μου- 
σείω  21,  τών  παρά  τω  Γρηγορίω  Μπουρνια  , 
συμβολαιογράφω,  41,  τών  παρά  τω  έν  ΠειραιεΓ 
Άλεξάνδρω  Ν.  Μελετοπούλω  18,  έξ  ων  το  ύπ' 
αριθ.  27  περιγραφέν,  ώς  ήδη  6πο  τοΟ  κατόχου 
άπωλεσΟέν ,  ούκ  άπεικάσθη,  τών  παρά  τω  θεο- 
δώρω  Δέ  Χέλδραϊχ ,  επιμελητή  τοΟ  έν  Αθήναις 
βοτανικοΟ  κήπου ,  12  ,  τών  παρά  τώ  "Αθανα- 
σίω  Σ.  'Ρουσοπούλω,  καθηγητή  τής  Αρχαιολο- 
γίας έν  τω  ήμετέρω  έθνικώ  Πανεπιστημίω,  11, 
έξ  ων  το  ύπ'  αριθ.  59  περιγραφέν,  ώς  ήδη  6πό  τοΟ 
κατόχου  άπωλεσθέν,  ούκ  άπεικάσθη,  τών  παρά 
Παύλω  Αάμπρω  2,  τοΟ  1  παρά  Γρηγορίω  Έμπε- 
δοκλεΓ,  ύπαλλήλω  παρά  τη  έν  Αθήναις  βοιομη- 
χανική  Τραπέζη,  καί  τών  παρά  τινι  μεταπράτη  αρ- 
χαίων νομισμάτων  5 .  Όσον  δ*  άφορα  εις  τον  τόπον 
τής  τών  κερματίων  ευρέσεως,  Οπου  ουδέν  περί  τού- 
του σημειοΟται,  έννοητέαι  είσίν  αί  Αθήναι  καί  έν 
γένει  ή  Αττική.  Έν  τέλει  δέ  τής  περιγραφής  έκα- 
στου κερματίου  σεσημείωται  ή  μείζον  διάμετρος 
αύτοΟ  εις  χιλιοστημόρια  τοΟ  γαλλικοΟ  ιιε^ρου,  δ 
σταθμός  εις  γραμμάρια  το0  γαλλικοΟ  δεκαδικοΟ 
συστήματος,  καί  το  άρκτικόν  κεφαλαϊον  γράμμα 
έμφαΓνον  το  όνομα  τοΟ  κατόχου  ούτω* 

Μ.  =  Έθνικόν  Νομισματικών  ΜουσεΓον. 

Έμπ.  =  Εμπεδοκλής. 

Α.  =  Αάμπρος. 

Μλ.  =  Μελετόπουλος. 

Μπ.  =  Μπουρνιας. 

Ρ.  =  'Ρουσόπουλος. 

Χ.  =  Χέλδραϊχ. 

Ογ.  =  βΐββη  (ΗβΠΓν  ,  διευθυντής  τής  έν 
Πάτραις    Ιονικής  Τραπέζης. 

1 


ΚΕΡΜΑΤΙΑ    ΣΓΜΒΟΛΙΚΑ 


0.  Εμφαίνει  μεταπράτην  αρχαίων  νομι- 

σμάτων  παρ'   ω  το  κερμάτιον  πλέον 
δεν  υπάρχει  ως  πωλήσαντος  αυτό. 

ΤοΓς  άνω  είρημένοις  κυρίοις  πολλάς  γνωρίζω  τάς 
χάριτας  δια  τήν  εύπροσήγορον  και  πρόΰναον  αυ- 


τών συγκατάΟεσιν,  έμοΟ  αΐτήσαντος,  ώς  προς  τήν 
δημοσίευσιν  των  παρ'  αύτοϊς  κερματίων. 

Τπομιμνήσκω  έν  τέλει,  ίτι  τα  έν  ταΓς  περιγρα- 
φαΓς  απαντώ ντα  πρ.    δ.   καί  πρ.  ά.  σηααίνουσι  το 

προς  δεξιάν  ή  προς  άριστεράν  τω  όρώντι  το  επί  τοΟ 
κερματίου  άπεικαζόμενον. 


Α'.  ΓΡΑΜΜΑΤΑ  η  ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑΤΑ. 


Α  .    ΓΡΑΜΜΑΤΑ   ΕΦ     ΕΝΟΣ    ΜΟΝΟΝ    ΜΕΡΟΥΣ    η  ΕΚΑΤΕΡΩΘΙ   ΤΟΤ   ΚΕΡΜΑΤΙΟΥ. 


1.  Χ   έν    τετραγώνω  έγκοίλω.  )   ("Ανευ    τύπου Διαμ. 

•Χ)  ("Ανευ  τύπου.  Παχέος  πετάλου Διαμ. 

2.  Α)  (6| •      •  Διαμ. 

3.  Γ)(Σ•ίΜ Διαμ. 

4.  Δ)  (Ι Διαμ. 

5.  Ε)  (Ε Διαμ. 

6.  Σ)  (Ι  η  Η Διαμ. 


6. 

Γραμμ. 

0,172 

Μ. 

7. 

Γραμμ. 

0,412 

0. 

7. 

Γραμμ. 

0,275 

Μπ 

7. 

Γραμμ. 

0,315 

Λ. 

6  7. 

Γραμμ. 

0,295 

Μλ. 

7. 

Γραμμ. 

0,255 

Μ. 

6. 

Γραμμ. 

0,225 

Χ. 

Β  .    ΓΡΑΜΜΑΤΑ   ΕΦ     ΕΝΟΣ,    ΕΦ     ΕΤΕΡΟΥ   ΛΕ    ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑΤΑ    η    ΤΥΠΟΙ    ΔΙΑΦΟΡΟΙ. 


7. 
8. 

8«. 
9. 

10. 
11. 

12. 

13. 

13». 

14. 
15. 
16. 

17. 
18. 


Α)   (Μονόγραμμα  συγκείμενον  έκ  των  γραμμάτων  2!  καί  Ε  .      .      Διαμ. 
ΜηΣ)   (Μονόγραμμα  συγκείμενον  εκ  των  γραμμάτων  Δ  καί  χ,  έν  δε  τω 

Διαμ. 

Α)   (Κινάρα  (κοινώς   αγκινάρα)  ώς  φαίνεται Διαμ. 

Α  έν  τετραγώνω   έγκοίλω    άβαθεΐ  μερικώς    φαινόμενον.)    ( Φύλλον  συκής. 

Διαμ. 
Α)   (Λύχνος  πρ.  ά.  έφ '  υποστατού  τρίποδος    ......      Διαα. 

Ε)   (Κεφαλή  βοός  άντωπός  ολίγον  δέ  έστραμμένη  πρ.  ά.,   μετά  του  λαιμού 

Διαμ. 

Ε)   (Χελώνη  χερσαία Διαμ. 

Ε)   (Αιχμή  λόγχης  ή  μάλλον  κόκκος  κριθής Διαμ. 

'Ορα  έν  τέλει  έν  τοις   άναριθμήτοις  το  πρώτον    περιγραφέν. 
Μ  ή  Σ)  (  Προσωπεϊον    Σιληνοΰ,  ώς   φαίνεται,  άντωπός    μετά  δύο    ταινιών 

προς  τά  κάτω    διευθυνομένων Διαμ. 

9 )   (  Αμφορεϋς  άπολήγων  κατά  το  κάτω  μέρος  εις  σφαιρίδιον      .      Διαμ. 

Σ:)  (Κεφαλή  Πανός  πρ.  δ Διαμ. 

Σ' )  (Κυνάριον  Μελιταϊον  ίστάμενον  πρ.  ά Διαμ. 

Τ)  (Γλαύζ  ιστάμενη  πρ.  δ.  έχουσα  τήν  κεφαλήν  άντωπόν   .  Διαμ. 

Φ)   (Δελφίς  πρ.  ά.  οΰ  άνω   #•*    κάτω  δε,  Οπό  τήν  οΰράν  αΰτοϋ.  σφαιρίδιον. 

Διαμ. 


8. 

Γραμμ. 

0,215 

Μλ. 

πεδίω  πρ.  ά. 

σφαιρίδιον 

8. 

Γραμμ. 

0,41 

Χ. 

6  •/, 

Γραμμ. 

0,23 

Ρ. 

6. 

Γραμμ. 

0,18 

Μ. 

7. 

Γραμμ. 

0,295 

Χ. 

πρ. 

χ. 

7. 

Γραμμ. 

0,305 

Χ. 

7. 

Γραμμ. 

0,375 

Μπ. 

7. 

Γραμμ. 

0,227 

Μλ. 

πρ. 

δ.  φαινοι 

λένων    καί 

λοζώς 

6. 

Γραμμ. 

0,195 

Μπ. 

6. 

Γραμμ. 

0,167 

Μλ. 

8. 

Γραμμ. 

0,45 

Μ. 

7. 

Γραμμ. 

0,25 

Μπ. 

?72 

Γραμμ. 

0,375 

Μ. 

7. 

Γραμμ. 

0,29 

Μπ. 

5  ΚΕΡΜΑΤΙΑ   ΣΓΜΒΟΛΙΚΑ  5 

Ι(Α'.    Β'.   Γράμματα,  εφ'  έτερον  μοχογρ.  ί)  τύποι.) 
"Ετερον,  άλλ'  ό  δελφίς  μεταξύ  δύο  σφαιριδίων  διατεθειμένων  ούτω  •. 

Διαμ.  7*/2.  Γραμμ.  0,35  Μπ. 

18».       φ)("Ρυτονπρ•    δ. ^  β  Γρχ^  ^^  Μχ 

19.  χ)   (Κεφαλή  νέου  χρ.  δ.,  βραχείαν  έχουσα  την  κόμην  όπισθεν  σφαιρίδιον. 

Διαμ.  7.  Γραμμ.  0,355  Ρ. 

20.  χ)   (Κεφαλή  βοός  άντωπός•  έν  δέ  τω  πεδίω  πρ.  ά.  χ      .      .      .      Διαμ.  7.  Γραμμ.  0,21  Μπ. 

21.  χ)   (Βοΰς   ιστάμενος    πρ.  δ Διαμ.  6.  Γραμμ.  0,235  Μπ. 

χ)   (Πους    κριού    πρ.    δ Διαμ.  7.  Γραμμ.  0,295  Μ. 

χ)   (Κυνάριον    Μελιταΐον   ίστάμενον  πρ.  δ Διαμ.  7.  Γραμμ.  0,29  Μπ. 

Έτερον  όμοιον Δια|Λ.  6  Γρα[ψ  β  3  Μπ 


Γ  .    ΔΥΟ    ΓΡΑΜΜΑΤΑ   ΕΦ     ΕΝΟΣ,    Εφ'    ΕΤΕΡΟΥ   ΔΕ   ΓΡΑΜΜΑ   η  ΤΥΠΟΙ   ΔΙΑΦΟΡΟΙ. 


εν 


2^•        φ|)  (Σ     ... Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,269     Χ. 

24».       φ|)   (Χελώνη  χερσαία Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,345     Έμπ 

25.  ΙΤ)   ("Ιππο;    καλπάζων    πρ.  δ Διαμ.      6.        Γραμμ.      0,245     Ρ. 

26.  *1Τ   εντός    πεδίου  περιφερούς    έγκοίλου    άβαθους.    )(    Κάνθαρος    (άγγεϊον).  Παχέος   πετάλου.     Εύρεθέν    έ 

Πειραιεΐ Διαμ.      872  .Γραμμ.      0,71        Χ. 

Δ'.    ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑΤΑ   Εφ'    ΕΝΟΣ,    Εφ'    ΕΤΕΡΟΥ   ΔΕ   ΤΥΠΟΙ   ΔΙΑΦΟΡΟΙ. 

1.        Μονόγραμμα  συγκείμενον  έκ  των  γραμμάτων  Α  και  Ρ)  (Λύρα  τρίχορδος. 

Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,31         Μλ. 
Μονόγραμμα  συγκείμενον  έκ  των  γραμμάτων  Λ  και  Ε)  (Άμφορεϋς  σχήματος  κομψού. 

Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,332      Μ. 
Μονόγραμμα    συγκείμενον    έκ   των    γραμμάτων  £  ανεστραμμένου,  ώς    φαίνεται,  και  Ε)  (Κεφαλή    Αίθίοπος 

πρ.    δ Διαμ.       7  '/2•   Γραμμ.       0,205      Μπ. 

Μονόγραμμα  συγκείμενον  έκ   των   γραμμάτων  Ρ    αντιστρόφου  και  Υ,   μεταξύ  δέ  των    σκελών  τοΰ    Π  κεραία 
παχεΐα.  )  (  "Ιππου  καλπάζοντος  πρόσθιον  πρ.  χ.    .  Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,34        Χ. 


Β'.  ΚΕΦΑΛΑΙ  ΚΑΙ  ΣΧΗΜΑΤΑ  ΘΕΩΝ  ΚΑΙ  ΑΝΘΡΩΠΩΝ  η  ΜΟΡΙΑ  ΑΝΘΡΩΠΕΙΑ. 

Α'.    ΚΕΦΑΛΑΙ    ΕΦ'    ΕΝΟΣ,    Εφ'    ΕΤΕΡΟΥ   ΔΕ   ΑΝΕΥ   ΤΥΠΟΥ   η  ΜΕΤΑ   ΔΙΑΦΟΡΩΝ    ΤΥΠΩΝ. 

Α'.    ΘΕΩΝ. 

31.        Κεφαλή   Άθτ,νας  πρ.  δ.  )  (  Φύλλον   κισσού.  Εύρεθέν  έν    Πειραιεΐ.  Διαμ.  7.        Γραμμ.  0,38  Μλ. 
"Ορα  έν  τέλει  έν  τοις  άναριθμήτοις  τό  δεύτερον  περιγραφέν. 

Όμοια  κεφαλή  πρ.  δ.  )  (  Άσπΐς  βοιωτιουργής.    Εύρεθέν    αυτόθι.  Διαμ.  7.        Γραμμ.  0,38  Χ. 

33.        Κεφαλή  Βάκχου  μετά  πώγωνος,  πρ.  δ.,  κισσψ  ώς  φαίνεται  περιβεβλημένη.  )  (  Βότρυς  μετά  μίσχου  κεκαμ- 

μένου     πρ.    ά •  Διαμ.  6  {/ϊ.  Γραμμ.  0,322  Μπ. 

33*.       Κεφαλή  Πανός  κερασφόρος  πρ.  δ.  )  (  Α —  Λ  ών  μεταξύ  μύρμηξ.  Διαμ.  7.        Γραμμ.  0,29  Ο. 


7  ΚΕΡΜΑΤΙΑ   ΣΓΜΒΟΑΙΚΑ  3 

(Β'.   α'.  ΚεφαΛαί.) 

Β'.    ΑΝΘΡΩΠΩΝ. 

1 .  Ανδρών. 

Όρα  αριθ.   19  και  29. 

2.  Γυναικών. 

34.         Κεφαλή  γυναικός  πρ.  δ.  έχουσα  την  κόμην    άνασεσυρμένην  και  εις  θύσανον  δισχιδή   έπί  της  κοουφής  συνηΐΜ 
μένην.  )  (  "Ανευ    τύπου  , Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,352      Μ-. 

Β'.    ΣΧΗΜΑΤΑ. 

Α'.    ΘΕΩΝ. 

35•         "Ερως  πρ.  δ.  τοξεύων,  τω  μέν  δεξιώ  ποδί    γονυπετών,  τω  δε  άριστερώ    προτεινομένω  πατών  δια  της  πτέο- 
νης.  )  (  Κάνθαρος    ( άγγεΐον ) Διαμ.      8.        Γραμμ.      0,289      Μ. 

36.  "Ομοιος  τύπος.  )  (   Άλεκτρυόνος  κεφαλή    πρ•  δ Διαμ.      71/.,.  Γραμμ.      0,265      Μ. 

Β'.    ΑΝΘΡΩΠΩΝ. 

37.  Γυνή  ένδεδυμένη  χιτώνα  ποδήρη  περιζωννυμένον  σπεύδουσα  πρ.  δ.,    στρέφουσα  την    κεφαλήν,  •  κρατούσα   τΐ 

δεξιά    έκτεινομένη    δυσδιάκριτόν  τι  ένεκα    φθοράς.  )(   Αετός  ιστάμενος   έπί   βράχου    πο.  δ.,  στρέφων 
την  κεφαλήν Δια;./..      8  7,•  Γραμμ.      0,685      Μ. 

Γ'.    ΜΟΡΙΑ   ΑΝΘΡΩΠΕΙΑ. 

38.  Παλάμη  δεξιάς  χειρός  μετά  του  καρποϋ.  )  (    Άλεκτρυών  ιστάμενος  «Τρ•   δ. 

Διαμ.       6.         Γραμμ.       0,21  Μπ. 

39.  "Ομοιος  τύπος,  άλλα  μετά  μόλις  φαινομένου  του  καρποϋ.  )  (  Χήν  ιστάμενη  πρ.    ά. 

Εΰρεθέν  έν  Πειραιεΐ Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,215      Μλ. 

40.  "Ομοιος  τύπος  μεθ'  ολοσχερώς  φαινομένου  του  καρποϋ.  )  (  Βωμός  περιφερής. 

Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,37        Μλ. 

41.  Παλάμη  αριστεράς   χειρός   μετά  τοϋ   καρπού.  )  (  Φαλλός    άντωπός  έκ  του  κτενός  λοξώς   πρ.  δ.  κρεμάμενος! 

μετά    τών    όρχεων Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,275      Μλ. 

42.  Όμοιος  τύπος,  τοϋ  καρποϋ  μη  φαινομένου.  )  (  Κεφαλή  βοός  άντωπός. 

Διαμ.      6.         Γραμμ.      0,165      Μπ. 

43.  Πέλμα  αριστερού  ποδός.  )  (  Στλεγγΐς  οριζοντίως  τεθειμένη  πρ.  δ.,  έχουσα  την  λαβήν  προς  τά  κάτω  έστραμ- 

μένην   έν  δε  τω  πεδίω  άνω  Π  Εύρεθέν  έν   Πειραιεϊ.       .      .      Διαμ.      6.         Γραμμ.      0,17        Μ. 
Φαλλός.      Όρα  αριθ.  41. 

Γ'.  ΖΩιΑ  η  ΜΟΡΙΑ  ΑΪΤΩΝ  ΕΦ'  ΕΝΟΣ,  ΕΦ"  ΕΤΕΡΟΪ  ΔΕ  ΑΝΕΓ  ΤΥΠΟΥ 

η  ΜΕΤΑ  ΤΥΠΩΝ  ΔΙΑΦΟΡΩΝ. 

Α'.    ΘΗΛΑΣΤΙΚΑ. 

44.  Βοός  κεφαλή  άντωπός.  )  (  Δελφίς  πρ.   δ Διαμ.      7  '/2.   Γραμμ.      0,327      Ρ. 

45.  "Ομοιος  τύπος.  )  (  Μϋς  πρ.    ά.,  έ'χων    τήν    οΰράν  ΰψουμένην    και  ολίγον    πρ.    ά.  κλινουμένην.    Λεπτού  πι 

τάλου Διαμ.      7  »/2.  Γραμμ.      0,265      Μπ. 


ΚΕΡΜΑΤΙΑ   ΣΓΜΒΟΛΙΚΑ  10 

(Γ'.    α'.   θη.Ιαστιχά.) 
"Ομοιος    τύπος.  )  (  Σπέρμα    σχήματος    ώοειδοΰς    έ'μμισ/ον    φυτοϋ  τίνος. 

Διαμ.      8.        Γραμμ.      0,61         Μ. 
"Ομοιος  τύπος.  )  (  Στέφανος  έχων  τον  σύνδεσμον  κατά  το  άνω  (Λέρος  μετά  δύο  κρεμάμενων  ταινιών  προς  τα 

έσω   τοϋ    στεφάνου Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,3  Μλ. 

"Ομοιος  τύπος.  )  (    Άγγεΐον  άωτον  σχήματος  εύρέος  άπολήγον  κατά  το  κάτω  μέρος  εις  σφαιρίδιον. 

Διαμ.      51/2.  Γραμμ.      0,245     Μπ. 
Όμοιος  τύπος.  )  (   Άγγεΐον  δίωτον  σχήματος  εύρέος   ....      Διαμ.      8.        Γραμμ.      0,285      Μπ. 
"Ομοιος  τύπος.  )  (  Κλαδευτήριον  πρ.  ά.,  άνευ  τοϋ   στελεοϋ     .       .      Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,255      Μ. 
Όρα  αριθ.  11,  20  και  42. 
51.  Βοός  κεφαλή  άντωπός  μετά  τοϋ  τραχήλου  πρ.  δ.  )  (  Άνθος  έννεαπέταλον. 

Διαμ.       7.         Γραμμ.       0,392      Χ. 
Βοΰς;  ιστάμενος  πρ.  δ.  ου  ή  κεφαλή  και  οι  πρόσθιοι  πόδες  αόρατοι  ένεκα  έλλειποϋς   κόμματος.)  (Σφαιρίδια 

πέντε  διατεθειμένα    οΰτω   *•* ,      .      Διαμ.      6  </,.  Γραμμ.      0,25        Ρ. 

Όρα  αριθ.  21. 
Δελφίς.  Όρα  αριθ.  18  και  44. 
"Ιππου  καλπάζοντος  πρόσθιον.  Όρα  αριθ.  30. 

"Ιππος  καλπάζων.  Όρα  αριθ.  25. 

"Ιππος  ιστάμενος  πρ.  ά.  )  (  Κάνθαρος  (άγγεΐον) Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,222      Μπ. 

Όρα  έν  τέλει  έν  τοις  άναριθμήτοις  τό  τρίτον  περιγραφέν. 
Όμοιος    τύπος.  )  (  Προσωπεΐον    Σιληνοϋ    άντωπόν.      ....      Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,24        Μ. 
Κάπρου  κεφαλή  πρ.    δ.  ύφ '  ην   Κ)  (  Κάνθαρος   (άγγεΐον)      .      .      Διαμ.      7  '/2.  Γραμμ.      0,3  Ί         Μπ. 
Όμοί     κεφαλή  πρ.  δ.  )  (  Λύχνος    έφ'  υποστατού  τρίποδος      .      .      Διαμ.      6.         Γραμμ.      0,205      Μπ. 
Κριοϋ- πους.  Όρα  αριθ.   22. 

Κυνάριον  Μελιταΐον  ίστάμενον  πρ.  δ.  )  (  Κέρας   Αμάλθειας  πρ.  ά.  μεθ '  έκατέρωθι  κρεμάμενης  ταινίας. 

Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,22        Μπ. 
Όρα  αριθ.   16  και  23. 
Λαγωος  τρέμων  πρ.  ά.  Τύπος  έγκοιλος.  )  (  Τύπος  ανάγλυφος  δυσδιάκριτος  ένεκα  κακοϋ  κόμματος. 

Πα/ έος  πετάλου  . Διαμ.      7 '/4.  Γραμμ.      0,385      Μπ. 

Λέοντος  κεφαλή  πρ.  δ.,  έχουσα  τό  χάσμα  ολίγον  άνοικτόν  και  έξείρουσα  τήν  γλώσσαν.  )  (  Στέ•ρχνος. 

Διαμ.       8  72•   Γραμμ.       0,50         Ρ. 
Μϋς.    Όρα  αριθ.  45. 
Σϋς  βαδίζουσα  πρ.  δ.  )  (  Γλαϋξ  ιστάμενη  πρ.  δ.,  έχουσα  τήν  κεφαλήν  άντωπόν. 

Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,212      Μλ. 
Τράγου  πους  πρ.  δ.  )  (  Δένδρον  φοίνικος  μεθ '  έκατέρωθι  κρεμάμενου  καρποΰ  (δακτύλου). 

Διαμ.      7  '/2.  Γραμμ.      0,355     Μπ. 
Τράγος  Ιστάμενος  πρ.  ά.  )  (   Άγγεΐον    μόνωτον    άσκοειδές   πρ.  δ.      Διαμ.       7.         Γραμμ.      0,29        Ρ. 

Β'.    ΠΤΗΝΑ. 

Αετός  ιστάμενος  πρ.  ά.,  της  κεφαλής  αοράτου  ούσης  ένεκα  κόμματος  έλ>ειποϋς.  )  (  Άνευ  τύπου. 

Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,262     Μπ. 

Όρα  αριθ.  37. 


'     11  ΚΕΡΜΑΤΙΑ   ΣΤΜΒΟΛΙΚΑ  12 

(Γ'.    Β'.    Πτητά.) 

63β•       Άλεκτρυόνος  κεφαλή,  πρ.  δ.  )  (  'Αστηρ   έχων    οκτώ   ακτίνας.      .      Διαμ.      6  '/2•  Γραμμ.      0,2  Μλ. 

Όρα  αριθ.  36. 

64.  Άλεκτρυών  Ιστάμενο;  πρ.  ά.  κατά  Χέλδραϊχ,  άλλα  κατ'  έμέ  όρθότερον  περιστερά.  )  (  "Άνευ  τύπου. 

Διαμ.      7.        Γραμμ.     0,305     Χ. 

65.  Άλεκτρυών  Ιστάμενος  πρ.  δ.  )  (   Άστηρ  έχων    οκτώ    ακτίνας.    Παχέος    πετάλου. 

Διαμ.      7  72•  Γραμμ.      0,455     Μπ. 

66.  "Ομοιος  τύπος.  )  (  Περικεφαλαία   κωνοειδης  πρ.  ά.,  μετ'  αιχμής  έπϊ  της  κορυφής  και  μετά   παραγναθίδων. 

Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,475     Μλ. 
"Ορα  αριθ.  38. 
Γλαϋξ.  "Ορα  αριθ.  17  και  60. 

66β.       Όρτυξ  ιστάμενη  πρ.  δ.  )  (  Είδος  κρότωνος  ( άραχνοειδοϋς  παρασίτου  ιξώδους,  κοινώς  τσιμπούρι). 

Διαμ.      6'/2    Γραμμ.      0,215     Μπ. 

67.  Όρτυξ,  ώς  φαίνεται,  ιστάμενη  πρ.  δ.,  έχουσα  τον  τράχηλον  οιονεί  έμπροσθότονον,  της  δέ  κεφαλής  αοράτου 

οΰσης  έ'νεκα  άμελοϋς  κόμματος.  )  (  Τρίαινα.  Παχέος  πετάλου.  Εΰρεθέν  έν  Πειραιεϊ. 

Διαμ.      8.         Γραμμ.      0,635      Μλ. 
Περιστερά.    Όρα  αριθ.  64. 

Χην.   "Ορα  αριθ.  39. 

Γ'.    ΕΡΠΕΤΑ. 

68.  Χελώνη  θαλάσσια.  )  (  Το    άνω  μέρος  άμφορέως  μακρολαίμου      .      Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,297      Χ. 

69.  Όμοίως  χερσαία.  )  (  "Ανθος  όκτοπέταλον Διαμ.      6.        Γραμμ.      0,155      Ρ. 

70.  "Ομοιος  τύπος.  )  (   Προσωπεΐον    νεανικόν    άντωπόν      ....      Διαμ.      7  '/2.  Γραμμ.      0,275      Μπ. 

Όρα  αριθ.   12  και  24«   . 

Λ'.    ΕΝΤΟΜΑ. 

71.  Μυϊα.  )  (  Μύρμηξ Διαμ.      6  4/2.  Γραμμ.      0,34        Μπ. 

"Ομοιος   τύπος.  )  (  Πεντάγωνον Διαμ.      6.  — 

Εύρεθέν  έν  Αθήναις.  (ΟαΙα1ο§υβ  ά&  Ια  οοΐίθοίϊοη  άβ  ηιβίΐαίΐΐβδ  ^Γβοη.,  γοιπ.  βΐ  ονζαηΐ.  άβ 
Ρηίΐίρρβ  Μα镧απΐΐδ  θ'Αΐηβηεδ.  ΡαΗδ.  1874.  80ν,  έν  σελ.  15,  αριθ.  61,  Ρί.  Ι,  61.  Κατα- 
ταχθεν  έν  τοις  τών    Αθηνών  νομίσμασιν,  άναδημοσιευθέν  δε  ΰπό  .1.  (1β  νΥΪΙΙβ  έν  τη  Κβνκβ  Νΐΐ- 

πηβπι.   Νουν.   ββπβ.  Τόπι.  15"".  Αηηββ  1874 — 1877.    Ραπ§.   1876.  [ΓόνπβΓ.]   8°*,έν 

σελ.   445,  άρ.  61,   Ρί.  XVI,  61.  Παρατηρητέον   δέ  ότι  εις  άμφοτέρας  τάς  μνημονευθείσας  δη- 
μοσιεύσεις το  ώς  μυΐα    περιγραφόμενον  έ'ντομον    μάλλον  κάνθαρον    ομοιάζει  έκ  τοϋ    άπεικάσματος 
όρόμενον  .) 
Μύρμηξ.  Όρα  αριθ.  33*  και  71. 

72.  Τέττιζ.  )  (  Περικεφαλαία  κωνοειδης,  έχουσα  κρικϊσκον  έπί  της  κορυφής. 

Διαμ.      7  ,/2.  Γραμμ.     0,35       Ρ. 

Ε'.    ΑΡΑΧΝΟΕΙΔΗ. 

Κρότωνος  είδος  παρασίτου  ιξώδους  (κοινώς  τσιμπούρι).  "Ορα  αριθ.  66". 

73.  Σκορπιός.  )  (  Τύπος  δυσδιάκριτος  ένεκα  φθοράς Διαμ.      6 1/2.  Γραμμ.      0,295      Μπ. 


ΚΕΡΜΑΤΙΑ   ΣΤΜΒΟΛΙΚΑ 


14 


76. 


έ7'.    ΜΑΛΑΚΟΣΤΡΑΚΑ. 

Καρκίνος.  )  (  'Ροιά Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,32        Μ. 

"Ομοιος  τύπο;.  )  (  Έρμης  της  τετραγώνου    εργασίας  (στήλη)  άντωπός,  έν  δε  τψ  πεδίω  πρ.  ά.  κηρύκειον. 

Διαμ.      6.        Γραμμ.      0,237      Μ. 
Πάγουρος.  )(  "Ανευ  τύπου Διαμ.      7  '/2.  Γραμμ.      0,3  Μπ. 


Ζ  .    ΖΩίΑ    ΜΥΘΩΔΗ. 

77.  Σφίγξ  καθήμενη  επί  των  οπισθίων  ποοών  πρ.  Χ.  )  (   Άγγεΐον  άωτον  σφαιροειδες  άνευ  βάσεως. 

Διαμ.      7.        Γραμμ.     0,415     Μ. 


Δ'.  ΦΥΤΑ  η  ΜΕΡΗ  ΑΥΤΩΝ  ΕΦ'  ΕΝΟΣ,  ΕΦ'  ΕΤΕΡΟΥ  ΔΕ  ΑΝΕΥ  ΤΥΠΟΥ 

η  ΜΕΤΑ  ΤΥΠΩΝ  ΔΙΑΦΟΡΩΝ. 

"Ανθος  έπταπέταλον.  )  (  Άνευ  τύπου Διαμ.      8ι/„.  Γραμμ.      0,49        Μ. 

Όμοίως  όκτοπέταλον.  Όρα  αριθ.  69. 

Όμοίως  έννεαπέταλον.  )  (  Άνευ    τύπου Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,395     Μπ. 

"Ορα  αριθ.  51. 
Βότρυς  μετά  μίσχου  κεκαμμένου  πρ.  ά.  )  (  Άγγεΐον    δίωτον  η  άμφορέως    το    άνω  μέρος  ;    μετά  πώματος 

άπολήγοντος  εις   όξύ Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,35        Μπ. 

"Ορα  αριθ.  33. 
Δενδρον  φοίνικος.  "Ορα  αριθ.  61. 

Κινάρα  (κοινώς  αγκινάρα).  "Ορα  αριθ.  8". 
Κόκκος  κριθής.  Όρα  αριθ.   13. 

}0.         "Ροιά.  )  (  Άγγεΐον  μόνωτον  άσκοειδές Διαμ.      Ί{/2•  Γραμμ.      0,27        Μπ. 

"Ομοιος  τύπος  ώς  φαίνεται.  )  (  Αστήρ  έχων  οκτώ   ακτίνας    .      .      Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,265      Μλ. 

"Ορα  αριθ.  74. 
Σπέρμα  σχήματος  ωοειδούς  εμμισχον  φυτοϋ  τίνος.  Όρα  αριθ.  46. 
Στέφανος.  )  (  Έρμη;  τη;  τετραγώνου  εργασίας   (στήλη)  πρ.    ά.      Διαμ.      6.        Γραμμ.      0,25        Μπ. 

Όρα  αριθ.  47  και  59. 
Φύλλον  κισσού.  Όρα  αριθ.  31. 

Όμοίως  συκης.  )  (  Οινοχόη  πρ.  δ.,   όπισθεν   σφαιρίδιον  .      .      Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,385      Μπ. 

Όρα  αριθ.  9. 

Ε'.  ΑΓΓΕΙΑ  ΕΚΑΤΕΡΩθΙ  η  ΕΦ'  ΕΤΕΡΟΥ  ΑΝΕΥ  ΤΥΠΟΥ 
η  ΜΕΤΑ  ΤΥΠΩΝ  ΔΙΑΦΟΡΩΝ. 

α'.  αωτα. 

'Ρυτόν.   Όρα  αριθ.   18». 

Άγγεΐον  σχήματος   εύρέος   μετά   βραχέος  και  στενού  λαιμού  και  πώματος  πυραμοειδοΰς.  )  (  Βρόχος  ;  μετχ 


15  ΚΕΡΜΑΤΙΑ    ΣΓΜΒΟΛΙΚΑ  16 

(Ε'.    Άγγίΐα.    Α'.    'Λωτα.) 

δύο  κρεμ-αμένων  ταινιών  και  έτερα;  μικροτέρας  οριζοντίως  έξε^ούσης  πρ.  ά. 

Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,25        Μπ. 
Όρα  αριθ.  48. 
Άγγίϊον  σφαιροειδέ:  άνευ  βάσεως.  "Ορα  αριθ.  77. 

β'.  μονωτα. 

85.  Οινοχόη  πρ.  δ.  )  (  Κρατήρ Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,432      Μ. 

Όρα  αριθ.  83. 

86.  Πρό^ους  πρ.  δ.,  έν  δέ  τω  πεδίω  όπισθεν  μήκων  μετά  του  καυλοΰ.  )  (  Προσωπεΐον  νεανικον   άντωπόν. 

Δια[Λ.      Ί*/ν  Γραμμ.      0,35        Μπ. 

87.  "Ομοίως  πρ.  ά.  )  (  'Ρόπαλον  οζώδες Διαμ.      6.        Γραμμ.      0,215      Λ. 

Άγγεϊον  άσκοειδές.  Όρα  αριθ.  62  και  80. 

γ'.  διωτα. 

88.  Άμφορέως  το  άνω  μέρος.  )  (  Δύο  έρμαί  (στήλαι)  της  τετραγώνου  εργασίας  άντιμετώπως    διατεθειαέναι. 

Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,444     Μ. 
"Ορα  αριθ.  68  και  79  ; 

89.  Άμφορεύς.  )  (  Περικεφαλαία  κωνοειδής  [Λετα  παραγναθίδος  βραχείας  πρ.  ά.,  όπισθεν  κόκκος; 

Διαμ.      71/2.  Γραμμ.      0,257     Μπ. 
Όρα  αριθ.  28. 

90.  Όμοίως,  άλλ'  άπολήγων  κατά  το  κάτω  μ.έρος  εις  οξύ.  )  (  Βωμός  περιφερής. 

Διαμ.      7.  Γραμμ.  0,385  Ρ. 
Όμοίως,  άλλ'  άπολήγων  κατά  το  κάτω  μέρος  εις  σφαιρίδιον.  Όρα  αριθ.   14. 

91.  Κάνθαρος,  έν  δε  τω  πεδίω  πρ.  ά.  θύρσος  ορθός.  )  (  "Ανευ  τύπου.      Διαμ.      8.  Γραμ-μ.  0,46  Μπ. 
"Ετερον  όμοιον Διαμ.       8.  Γραμμ.  0,425  Μπ. 

Όρα  αριθ.  26,  35,  53  και  55. 
Κρατήρ.  Όρα  αριθ.  85. 

92.  Άγγεϊον  σφαιροειδές  άνευ  βάσεως.  )  (  Δύο  δάδες  χιαστί  διατεθειμέναι. 

Διαμ.      6.        Γραμμ.      0,182     Μπ. 
Άγγεϊον  σ/ήματος  εύρέος.  "Ορα  αριθ.  49. 

Άγγεϊον  μ.ετά  πώμ.ατος.  Όρα  αριθ.   79. 

<?'.  ΤΥΠΟΙ  ΔΙΑΦΟΡΟΙ  ΕΦ'  ΕΝΟΣ  ΜΟΝΟΝ  ΜΕΡΟΥΣ  η  ΕΚΑΤΕΡΩΘΙ. 

Αίν/μή  λόγχης;  "Ορα  αριθ.   13. 

Ασπίς  βοιωτιουργης.  Όρα  αριθ.  32. 

Αστήρ.  Όρα  αριθ.  63α,  65  και  81. 

93.  Αστράγαλος.  )  (  Άνευ  τύπου Διαμ.      6.         Γραμμ.      0,23        Μπ. 

94.  Όμοιος  τύπος.  )  (  Έρμ,ής  της  τετραγώνου  εργασίας  (στήλη)  πρ.  δ.  ώς  φαίνεται.  Εύοεθεν  έν  Πειραιεΐ. 

Διαμ.      6.         Γραμμ.      0,21         Μλ. 


17 


ΚΕΡΜΑΤΙΑ   ΣΤΜΒΟΛΙΚΑ 


18 


95. 

96. 


97. 


98. 


99. 


100. 


(£7'.    Τύποι  διάφοροι.) 

Όμοιος  τύπος.  )  (  Κέρας   Αμάλθειας  ορθόν  πρ.   δ Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,27δ      Μ. 

Βρόχος  ;  Όρα  αριθ.  84. 

Βωμός  περιφερής,  κεκοσμημένος  άρτήματι  πλεκτού  στεφάνου,  περιελισσόμενος  ΰπ '  όφεως  άνορθουμένου  ύπερ 
αυτόν  πρ.  ά.  )  (  Έρμης  της  τετραγώνου  εργασίας  (στήλη)  μετά  πώγωνος,  ίθυφαλλικός,  έπΐ  βάσεως 
-ρ.  ά.-  έκ  δε  τοϋ  όπισθεν  της  στήλης  μέρους  έξέχουσι  δύο  απροσδιόριστα  αντικείμενα  σχηματιζόμενα 
δια  δύο  παράλληλων  παχέων  γραμμών  λοξώς  προς  τα  άνω  διευθυνομένων. 

Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,385      Μπ. 
Βωμός  περιφερής  άκόσμητος  και  άνευ  τοϋ  όφεως.        "Ορα  αριθ.  40  και  90. 
Δάδες  δυο.  "Ορα  αριθ.  92. 

Έρμαί  δύο  της  τετραγώνου  εργασίας  (στήλαι).  "Ορα  αριθ.  88. 

Έρμης  της  τετραγώνου  εργασίας.  "Ορα  αριθ.  75,  82,  94  και  96. 

Κέρας  Αμάλθειας  ορθόν  πρ.  δ.,  έμπροσθεν  δ'  αΰτοϋ  σφαιρίδιον,  όπισθεν  ίσως  έτερον  άλλ'  άβέβαιον  ένεκα 
κόμματος  άμελοϋς.  )  (  Τρία  σφαιρίδια  τριγωνικώς  διατεθειμένα  ούτω    Λ 

Διαμ.      6.        Γραμμ.      0,24        Μπ• 
Όρα  αριθ.  57  και  95. 
Κηρύκειον.         "Ορα  έν  τέλει  ίν  τοις  άναριθμήτοις  τό  πρώτον  περιγραφέν. 
Κλαδευτήριον.  Όρα  αριθ.  50. 
Λύρα.  Όρα  αριθ.  27. 

Λύχνος  έφ'  υποστατού  τρίποδος.  Όρα  αριθ.   10  και  56. 

Πέλεκυς  δίστομος  μετά  βραχέος  στελεοΰ.  )  (  Περικεφαλαία  άνευ  λόφου  πρ.  δ. 

Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,29        Ρ. 
Πεντάγωνον.      "Ορα  τό  μετά  τον  αριθ.   71  κερμάτιον. 
Περικεφαλαία.     Ορα  αριθ.  66,  72,  89  και  98. 
Προσωπεϊον.       Όρα    αριθ.     13α,    54,    70  και    86. 
'Ρόπαλον.  Όρα  αριθ.  87. 

Στλεγγίς.  Όρα  αριθ.  43. 

Σφαιρίδια.  "Ορα  αριθ.  52  καϊ  97. 

Τόζον.  )  (    Άβέβαιον  τι Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,26        Χ. 

Τρίαινα.       "Ορα  αριθ.  67. 

Τρίπους.       Όρα  κατωτέρω  έν  τοις  άναριθμήτοις  τό  δεύτερον  περιγραφέν. 

Τροχός  έχων  τεσσάρας  κνήμας.  )  (   Άβέβαιον  τι.  Εΰρεθεν  έν  Πειραιέΐ. 

Διαμ.      7 
Φαρέτρα;      Όρα  κατωτέρω  έν  τοις  άναριθμήτοις  τό  τρίτον  περιγραφέν. 


Γραμμ.      0,27        Μλ. 


ΚΕΡΜΑΤΙΑ    ΟΜΟΙΑ    η  ΟΛΙΓΟΝ    ΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ   ΤΩΝ    ΠΡΟΤΕΡΟΝ   ΕΝ   ΤΩι   ΠΕΡΙΟΛΙΚΩ' 

«  ΑΘΗΝΑΙΩι  »    ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΝΤΩΝ. 


των 


η  αεί  ω  σι  ς.  Οί  αύξοντες  αριθμοί  εΐσίν  οί  παρεμβολιμαίοι  εις  τάς  έν  τω  «  ΑθΗΝΑΙΩ,  »  περιγραφάς 
κερματίων. 

>.        Έτερον  όμοιον Δ'*}4•      7•         Γραμμ.      0,29        Ρ. 

52«.       "Ετερον,  άλλ'  άνευ  συμβόλου  παρά  τό  γράμμα  Τ  όπερ  εντός  εμβαδού  περιφερούς  έγκοίλου.  Παχέος  πετάλου 

Διαμ.      7.        Γραμμ.      0,5  Ρ. 

2 


ΕΦΗΜΚΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884. 


19  ΚΕΡΜΑΤΙΑ    ΣΓΜΒΟΛΙΚΑ  20 

01".       "Ετερον  όποιον,  άλλα  το  άνθοειδές  κόσμημα  λεκτέον  όρθότερον  άνθος,  άνευ  δέ  σφαιριδίου. 

Διαμ.      7.        Γραμμ.  0,31  Μπ. 

82α•       "Ετερον  όποιον.  Παχέος  πετάλου Διαμ.      8.        Γραμμ.  0,455  Μπ. 

84α.       "Ετερον  όμοιον,  άλλα  και  μεθ'  έτερου  σφαιριδίου  όπισθεν  τοϋ  κέρατος  της   Αμάλθειας. 

Διαμ.      6.        Γρβμμ.  0,395  Μπ. 
Εις  αριθμόν  145,  μετά  το  δεύτερον  «"Ετερον  όποιον»  προσθετέα  και  τα  δύο  ακόλουθα" 

"Ετερον    όμοιον.  Καλώς   κατιωμένον Διαμ.      7.        Γραμμ.  0,335  Χ. 

"Ετερον    όμοιον.  Καλώς   κατιωμένον      . Διαμ.      6  '/2.  Γραμμ.  0,31  Ο. 

178α•     "Ομοιος  τύπος.  )  (  Τύπος  δυσδιάκριτος  ένεκα  φθοράς    ....      Διαμ.      6'/2.  Γραμμ.  0,25  Μπ 
Εις  άοιθμόν  182,  μετά  το  «  "Ετερον  όποιον»  προσθετέα  "χαί  τά  έξης  δύο* 

"Ετερον  όμοιον     .  Δια;/..      7.         Γραμμ.  0,315  Μ. 

"Ετερον  οποίον.  Λεπτού  πετάλου.    Άγνωστου  προελεύσεως.    .      .      Δια;./..      8.         Γραμμ.  0,25  Οι*. 

201*.     "Ετερον  όποιον Διαμ.      7.        Γραμμ.  0,15  Μπ. 

201^.     Έτερον  όμοιον .      Δια;;..       6  '/,.   Γραμμ.  0,15  Μπ. 

201Τ.     "Ετερον  όποιον.  Λεπτού  πετάλου Δια-/..      7.        Γραμμ.  0,147  Μπ. 

236°•.     "Ετερον,  άλλ'  ό  άμφορεύς  ώς  ό  εις  το  ΰπ'  αριθ.  240  περιγραφέν  κερμάτιον,  ό  δέ  τοϋ  πίλέκεως  στελεος  λίαν 

βραχύς Διαμ.      7.         Γραμμ.  0,217  Χ. 

240α.    "Ετερον,  άλλα  το  κάτω  της  περικεφαλαίας  [Λέρος    στενότερον'  έν  δέ  τω  άνω    τοϋ  πεδίου  μέρει,  πρ.  ά.,  ϊσως 

κόκκος  Δια•/..      8.        Γραμμ.  0,357  Χ. 


ΚΕΡΜΑΤΙΑ    ΕΝΤΥΧΟΝΤΑ    ΜΟΙ    ΜΕΤΑ    ΤΗΝ    ΣΥΝΤΑΞΙΝ    ΤΟΤ   ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ   ΤΟΥΤΟΥ, 
ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ    ΔΕ    ΩΣ    ΜΗ    ΛΙΙΕΙΚΑΣΘΕΝΤΑ. 

Ε  )  (  Κηρύκειον  ώς  το  έν  τω  ύπ'  αριθμόν   123  τοϋ  «  Αθηναίου»  δημοσιευθέντι. 

Διαμ.      6.        Γραμμ.      0,25  Ο. 
Κεφαλή    Αθηνάς  πρ.  δ.  )  (  Τρίπους  ώτίτης.   Παχέος  πετάλου.  Κατιωμένον. 

Διαμ.      7.         Γραμμ.      0,52  Ο. 
"Ιππος  ιστάμενος  πρ.  δ.  )  (  Άβέβαιον  τι,  ίσως    φαρέτρα,   ώς  το  αυτόθι  ύπ'  αριθ.  212  ώς  άβέβαιον  δημο- 
σιευθέν  Διαμ.      6-/2.  Γραμμ.      0,21  Ο. 

Σημειωτέον  έν  τέλει  ότι  τά  έν  τω  «ΑΘΗΝΑΙΩι»  πρότερον  δημοσιευθέντα  ύπ'  αριθ.  86,  120,  133,  138,  145, 
250  και  253  κερμάτια,  ευρίσκονται  νϋν  έν  τη  νομισματική  συλλογή  τοϋ  έν  Πειραιεΐ  Αλεξάνδρου  Ν. 
Μελετοπούλου"  έκ  δέ  τών  εξ  κερματίων  αυτόθι  μη  άπεικασθέντων  και  τούτου  ένεκα  ώς  αναρίθμητα  πε- 
ριγραφέντων,  τών  σχεδίων  τών  άπεικαστέων  κερματίων  τότε  ηδη  εις  Βενετίαν  άποσταλέντων,  άπεικά- 
ζονται  νϋν  τά  τέσσαρα  έν  Πινάκι  2,  α'  —  δ',  εϊσί  δέ  ταϋτα  τά  έξής'  το  μεν  μετά  τον  αριθμόν  .>6 
περιγεγραμμένον,  τό  δέ  μετά  τον  αριθ.  70  δεύτερον,  τό  δέ  μετά  τον  αριθ.  92  τρίτον,  και  τό  μετά  τον 
αριθ.  215,  τών  έτερων  δύο  κερματίων  ηδη  ύπό  τοϋ  κατόχου  άπωλεσθέντων. 

ΑΧΙΑΛΕΤΣ  ΠΟΣΤΌΛΑΚΑΣ. 


21 


22 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ 

ΕΚ  ΤΩΝ  ΕΝ  ΕΠΙΔΑΥΡΩ  ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ. 

(Συνέχεια  έν  τω  τόμω  του  έτους  1883,  ήτοι  βελ.  26,  86,    148  και  197), 


62. 


Εν  έπιμήκει  τετρχγωνικώ  λιθω,  οδ  ύψος  0,75 
πλάτος  0,4ο  και  πάχος  0,30,  άναγινώσκονται  κα- 
λώς διατηρουμένοις  γράμμασι  των  τελευταίων  ρω- 
μαϊκών χρόνων  τάόε : 

Α  ε  κ  λ  η  π  ι  ω  ι 

λ  Ι  Γ  Ε  ω  Τ  Η  Ι 

οιεροφΑντηε 

κΑίΙΕΡΕΥΕΤΟΥΕωΤΗ 

ροεμναεεΑε  ο 
ερμιονευε 
κ  Α  τ  ο  ν  Α  ρ 

Τ  Ο  Ε  λ  Β 

Άτκληπιώι 

λιγεώτηι 

ό  ίίροφάντης 

και  ιερεύς  τοΰ  σωττ,- 

ρος  Μνασέας  (Μνασέου) 

έρμιονεϋς 

κατ ' όναρ 

το  ΣΛΒ'. 


: 


Τα   γράμματα   έν  τω   γ¥  και   μάλιστα  τω   & 
Τιχω  είνε  μικρότερα  των  έν  τοίς  λοιποίς. 
Στ.   2.    Περίεργον    είνε  και  πρωτοφανές  το  τοΟ 
σκληπιοΟ  έπίθετον  Λιγεωτης.  Προς  πιθανήν  τίνα 
έρμηνείαν  της  λέξεους  ταύτης  αναγκάζομαι  νά  εκ- 
θέσω τά  έξης.  . 

• )  Παυσανίας  μεταβάς  έξ  Αργούς  εις  Τίρυνθα 
/.αϊ  εκείθεν  εις  το  Ιερόν  τοΟ  ΆσκληπιοΟ  διήλθε  δια 
τϊ}ς  κώμης  Λήσσης,  περί  ης  λέγει :  «  Κατά  δέ  την 
εις    Επίδαυρον  ευθείαν  έστι  κώμη  Λησσα  .  .   .  και 


κατά  δε  τήν  Λησσαν  εχεται  της  Αργείας  ή  Έπι- 
δαυρίων »    [Πάνα.    2,  25,  10   καϊ    26,  1).    Την 

Αήσσαν  ταύτην  θέτουσιν  οϊ  περί  τήν  τοπογραΐ«ίαν 
της  Άρ-γόλί^ος  άσχοληθέντες  (4)  έν  τω  νΟν  χωρίω 
Λιγονριό,  δπερ  κείται  όντως  έπί  αρχαίου  τινός  πο- 
λιχνίου,  διότι  σώζονται  έν  αύτώ  λείψανα  τειχών, 
και  απέχει  τοΟ  ΊεροΟ  τοΟ  ΆσκληπιοΟ  μίαν  περί- 
που ώραν  (2).  Έν  τη  δδώ  δμως  τη  άπό  "Αργούς 
εις  το  Ιερόν  σώζονται  νΟν  τρεις  άρχαίαι  Ακροπό- 
λεις. Εις  τό  μέσον  περίπου  της  9600,  έν  τη  θέσει 
ήτις  καλείται  σήμερον  Καζάρμα  (3),  κείται  ή  με- 
γίστη τών  Ακροπόλεων  τούτων,  και  έν  αύτη  σώ- 
ζονται λείψανα  αρχαίου  ναοΟ,ές"  οδ  προέρχεται  ίσως 
και  άρχαϊκόν  δωρικον  κιονόκρανον  (4).Εϊςάπόστασιν 
δε  τετάρτου  ώρας  τ.ερίπου  σώζεται  δευτέρα  Ακρό- 
πολις, τό  Καύτράκι,  μεγάλη  και  αύτη,  και  είς  άπό- 
στασιν  μιας  και  ημισείας  ώρας  άπό  ταύτης  κείται 
ή  πολύ  μικρότερα  τών  δύο  ρηθεισών  "Ακρόπολις, 
έν  ή  τό  Αιγουριό.  Άλλ'  ή  τοσούτον  πλησίον  οικο- 
δομή τών  δύο  πρώτων  και  μεγάλων  Ακροπόλεων, 
δηλοί  ότι  έκεϊ  θα  ήσαν  τά  δρια  της  Άργείας  και 
Έπιδαυρίας  χο^ρας,  και  κατ"  άκολουθίαν  Οτι  εκεί 
θά  ήτο  ή  Αησσα.  Άλλως  άφοΟ  ο  Παυσανίας  έν  τη 
οδώ  τη  μεταξύ  Τίρυνθος  και  ΊεροΟ  μόνον  της  Λήσ- 
σης μνημονεύει,  έπεται  Οτι  αύτη  Οά  ήτο  ή  επιση- 
μότερα τών  κατ"  αυτήν  πόλειον  και  κατ    άκοΚου- 

(1)  Ίδε  ϋοΓίϊυ».•  Ρβίοροιιηβ*   II,  σ.  118. 

(2)  Έχ  τούτου  και  ό  δήμος,  ούτινος  πρωτεύουσα  είνε  τό  Λιγουριό. 
έχλτ[θη  δήμος  Λησσης. 

(3)  Ούτως  εκλήθη  τό  μέρος  τούτου  ένεκα  ΪΙτρατώνος  οΐχοδομηΟέν- 
τος  έ/εϊ  πρό  ετών  προς  καταδίωξιν  της  ληστείας. 

(4)  Τοϋτο  ευρέθη  έν  τη  γινομένη  νυν  εργασία  προς  κατασκευήν  αμα- 
ξιτής όδοϋ  άπό  Ναυπλίου  είς  τό  Ίερο'ν.  Έν  τη  αύτη  εργασία  άπεκαλύ- 
ιρΟησαν  έτι  μέγα  πλήθος  χεραμίων  κα':  πλίνθων  έξοπτήςγης.  Και  γέ- 
φυρα δε',  χατά  τόν  κυκλώπειον  τρόπον  ώκοδομημένη  και  Ιν  καλλίστη 
.διατηρούμενη  καταστάσει .    σώζεται  πλησίον  της  Ακροπόλεως  ταύτης 


23 


ΕΙΙΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΠΙΔΑΤΡΟΤ 


η 


θίαν  θα  εκείτο  έν  τή  θέσει  Καζάρμα,  ή  τουλάχι- 
στον έν  τφ  Καατράκι,  ού/ί  έν  τω  λιγουριώ.  Τού- 
του δέ  ούτως  έχοντος,  ή  καταγωγή  τής  λέξεως 
α  Λιγουριό  »  ζητητέα  ίσως  εν  τινι  αρχαία  ονομα- 
σία διατηρηθείση  έν  τή  γλώσση  τοΟ  λαοΟ,  ώς  διε- 
τηρήθη  και  ή  επωνυμία  τοΟ  ΊεροΟ  τοΟ  Άσκλη- 
πιοίί,  τό  ιερό,  διότι  ή  λέξις  αύτη  ούτε  τουρκικής 
ούτε  αλβανικής  καταγωγής  εΐνε  (1),  ούδ'  άπαντα 
άλλαχοΟ  που  τής  Ελλάδος. 

Το  συμπέρασμα  τοΟτο  συνδυάζοντες  προς  τήν  έν 
τή  προκειμένη  επιγραφή  λέξιν  Λυγεωτηο  δυνάμεθα 
νά  προβάλωμεν  τήν  εξής  είκασίαν.  Ό  "Ασκλη- 
πιός καλείται  λιγεώτης  εκ  τίνος  χώρας,  ένθα  ύπήρ- 
χεν  ιερόν  αύτοΟ,  ώς  λ.  χ.  καλείται  παυταλιώτης 
(ίδε  έπομένην  έπιγραφήν )  έκ  τής  Παυταλίας,  χώ- 
ρας και  πόλεως  τής  Θράκης.  Ή  χώρα  δ'  αύτη* 
ήτο  ίσως  εκείνη,  ένθα  τό  νυν  λιγουριό,  και  θα  έκα- 
λεϊτο  Αιγουρία,  Αίγεια,  Αίγεα  ή  τοιούτον  τι. 

Στ.  4.  Σωτηρ  εΐνε  έπίθετον  τοΰ  ΆσκληπιοΟ 
(πρβ.  έτέραν  ημών  έπιγραφήν  έν  τεύχει  Γ'  τοΰ 
έτους  1883,  σελ.  150,  αρ.  42). 

Στ.  5.  Τό  σημεΐον  3  μετά  κύριον  δνομα  δή- 
λοι, ώς  γνωστόν,  οτι  και  ό  πατήρ  έφερε  τό  αυτό 
όνομα. 

Στ.  8.    Ή   χρονολογία  ΕΛΒ   δύναται   κατά  τό 

σ/ήμα   τών   γραμμάτων   νά  λογισθή    άπό  τής   έν 

Άκτίω  μάνης. 

63. 

Έπί  έφθαρμένου  τετραγωνικοί»  βάθρου  έκ  τιτα- 
νόλιθου έχοντος  διαστάσεις:  ύψ.  0,70,  πλ.  0.03, 
πάχ.  0,58,  άναγινώσκονται  τάδε: 

λ  Ο  Κ  λ 
Υ  Γ  Ι  ε 

τελεεψορ^ 
πλΥΤλλιυυτλιε 

ΗΡλΚλίλΝΟΟ 

ο  ι  ε  ρ  ε  υ  ε 


Άσκλ[ηπιώ] 

Ύγιε[ί«] 

τελεσφόροι; 

παυταλιώταις 

Ήρακλιανός 

ό  Ιερεύς. 

Μήκος  τών  γραμμάτων  0,050. 

ΠανταΛιώττις  έκαλεϊτο  ό  κάτοικος  τής  Παυτα- 
λίας, χώρας  και  πόλεως  έν  Θράκη.  Έπεκλήθησαν 
δ'  ούτως  6  Ασκληπιός  και  ή  Υγεία,  διότι  θά 
υπήρχε  κοινάν  αυτών  ιερόν  έν  τή  χώρα  ταύτη. 

64. 

Έπί  έτερου  βάθρου  τετραγωνικοί»  έφθαρμένου 
άναγινώσκονται  : 

λ  π  ο  λ  λ  ο 
π  Α  τ  Α  ι  μ 

πΑυεΑντΑ: 

Κ  Α  Ι  Κ  Μ  Μ  Α  Ε  ι 
ΟΕ 

Άτ:όλλ[ωνι 
[ύ]παταίω 
Παυσάντας 
και  Κοψ.7.σιος 

Ύψ.  0,61  πλ.  0,61,  πάχ.  0,42.  Μ.  γραμ. 
0,050. 

Έν  άρνή  του  β'.  στίχου  φαίνεται  έκ  τής  θέ- 
σεως τών  γραμμάτων  δτι  ελλείπει  έν  γράμμα  καΐ 
διά  τσΟτο  συνεπλήρωσα  εις  :  ύπαταίω.  Ούτω  δέ 
έκαλεϊτο  δ  κάτοικος  τών  "Υπάτων  (  Τπάτης). 

65. 

Έπί  τεμαχίου  πλακός  βάΗρον  (ύψ.  0,82,  πλ. 
0,52,  πάχ.  0,30)  άναγινώσκονται  : 


Ο 


(1)  Άπαταται  ό  ΟϋΠΐακ  (Ρβίοροηηβϋ.  II  σ.  418)  λέγων  ότι  τό 
Λιγοαριό  εΐνε  άλβανικόν  χωρίον,  διότι  ού  μόνον  3εν  ομιλείται  εν  αυτί» 
%  Αλβανική  γλώσσα,  άλλα  και  εντελώς  άγνωστος  εΐνε. 


ΕΚ 

ΔΙΙΑΣΚΛΗΡΙΟΠ 


Μήκος  γραμμάτων  0,025. 


25 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΠΙΛΑΤΡΟΥ 


26 


66. 

Έπί  τετραγωνικοί)  λίθου  καλώς  διατηρουμένου 
χναγινώσκονται : 

ΠΑΟΙΚΑΙΠΑΟΑΙΟ 

6  Υ  ΤΤ  Ο  Ρ  0_0  ΙΘΡΑΠΟλΗΟΑΟ 

ΤΟΓΚΑΙΛΛ6ΤΟΟ 


Ι  Γ 


Πασι  και  πχσαις 

Ευττορος  ίεραχολησας 
το  Γ'.  καί  Μ'.   έτος. 

Ύψ.  0,6ο,  πλ.  0,50,  πάχ.  0,4ο. 
Η    χρονολογία   ΜΓ'.  δεν    δύναται   να  λογισθή 

:ό   της  έν   'Ακτίω    μάχης,  ώς    φαίνεται    έκ  ζοϋ 

'ήματος  των  γραμμάτων,  άλλ'  έκ  μεταγενεστέ- 
:ας  τίνος  εποχής.  Ώςτοιαύτην  δ' έποχήν  προβάλλει 

Ρουο&Γΐ  ( ε  δε  1.6  Βδδ  II,  146  β'.)  τήν  άπό  των 
'ρόνων  ζοΟ  ΆοριανοΟ,  ορμώμενος  έκ  τοΟ  δτι  οί 
-ιδαύριοι  έκοψαν  μετάλλιον  προς  τιμήν  τοΟ  αύ- 
:οκράτορος  ".ούτου  μετά  της  επιγραφής  Αύτ.^Αδρι- 

ηκ  κτίστηο.  (πρβ.  ΜίοηηβΙ,  δαρρί.  IV  σ.240, 
Ίρ.  26-32),  καί  ή  εικασία  αϋτοΟ  είνε  αρκούντως 
:ιθανή. 


Κ, 
Οτ 
πο 


Τό    πλησίον    τοϋ  κύκλου    κε-/αραγμένον  ΙΓ  δύ- 

:ολον  είνε  να  έννοήση  τις,τί  ακριβώς  δηλοΓ.  Τοι- 

:Οτα   γράμματα    ύπο  τήν  έπιγραφήν  γεγραμμένα, 

:ό  ετέρας   ίσως  χειρός  ,     ύπάρχουσι   και  έν   έτέ- 

ραις  έ/.  τοΟ    Ιεροϋ  έπιγραφαίς,  έν  ταίς  ύπ'  άρ.  12, 

22  και  57     έν  τη   πρώτη  ΝΘ,  έν  τη  δευτέρα  ΛΑ 

ίαί  έν  τη  τρίτη  ΙΒ.Ίδε  Αρχ.  Έφ.  1883  σελ.  12, 
2  και  57).  θα  έδύνατο  δέ  τις  νά  ύποθέση  δτι  τά 
ράμματα  ταύτα  δηλοΟσι  τήν  χρονολογίαν,  άλλ' 
;  τη  προκειμένη  επιγραφή  είνε  δεδηλωμένη  ή  χρο- 
νολογία, θά  έούνατό  τις  νά  ύποθέση  προς  τούτοις 
οτι  όηλοΟσι  το  έτος  τοΟ  ίερατικοΟ  αξιώματος  τών 
τά  αναθήματα  προσφερόντων,  αλλά  τοϋτο  δυσκό- 
λως  συμβιβάζεται  τοις  έν  τη  ύπ'  άρ.  12  επιγραφή, 
οιότι  ουχί  τόσον  φυσικόν  είνε  νά  διετέλεσε  τις  ιε- 
ρεύς 59  ετη.  Μήπως  τά  γράμματα  ταΟτα  είνε 
αριθμοί  όΥ  ων  ήσαν  ήριθμημένα  τινά  έν  τω    Ιερώ 


αναθήματα,  έν   οίκοδομήματί  τινι  ίσως  άνακείμενα 
ή  έν  ώρισμένη  τινι  εποχή  άφιερωθέντα; 

67. 

Έπί  καλώς  διατηρουμένου  ^ρου  έκ  τιτανόλι- 
θου άναγινώσκονται  : 

Α  Π  Ο  Λ  Λ  Ω  Ν  Ι 

Κ  Α  Ι 
Α  Σ  Κ  Λ  Η  Π  Ι  Ω  Ι 
ΣΥΓΓΝΜΜΟΣΙΝ 
Ο  Ι  Ε  Ρ  Ε  Υ  Σ 
ΕΛΙΚΩΝ 
Τ  Ο 

ρ  π  γ 

θ  ο 

Άπόλλωνι 

και    Ασκλν,ττιω 

συγγνώμοβιν 
ό  Ιερεύς  Ελικών 
τό  ρπγ'. 

Τψ.  0,75,  πλ.  0,41  και  πάχ.  0,73. 

Ούδ'  ή  χρονολογία  ΡΠΓ'.  δύναται  νά  λογισθή 
άπό  τής  έν  'Ακτίω  μάχης,  άλλ'  έκ  μεταγενεστέ- 
ρας  εποχής. 

Έν  τω  γ'.  στίχω  τά  Η  καί  Π,  και  έν  τω  δ'.  τά 
Ν  και  Μ  είνε  συμπεπλεγμένα. 

68. 

Έπί  τετραγωνικής  λίθινης  πλακός ,  χολοζ^ς 
προς  τά  άνω  καί  ουχί  κατειργασμένας  τάς  επιφα- 
νείας έχούσης,  άναγινώσκονται : 

ΒΟΙΜΟΝΠΑΝ 

οειυυιιερεΥΟ 

ΙΔΡΥΟΑΤΟΔΑΟΟ 


Βωμον  Παν- 

θείωι  ίερεϋς 
ίδρύσατο  Δαος. 


27 


ΕΠ1ΓΡΑΦΑΙ   ΕΞ   ΕΠΙΔΑΤΡΟΥ 


28 


Μ.  0,70,  πλ.  0,45,  πάχ.  0,38.  Μήκος  γραμ- 
μάτων 0,022. 

Πάνθεων  είνε  το  Πάνθεον,  τό  έν  τη  ανωτέρω 
δπ'  αριθμόν  66  επιγραφή  «  πασι  και  πάσαις». 
Πρβ.  και  έτέραν  έξ  Επιδαύρου  έπιγραφήν  έν  τη 
Έφημερίδι  ταύτη  1883  σ.  156  άρ.  57. 

Δάος  έλληνικον  κύριον  όνομα   'νιδε  λεςΊκόν  τοΟ 

Ρβρθ). 

69. 

Έπί  τετραγωνικοί)  μαρμάρινου  βάθρου  έφθαρ- 
μένου  προς  τα  άνω  και  λείας  έχοντος  τάς  επιφα- 
νείας άναγινώσκονται  τάδε: 


Ν  Ο  Μ  Ι  Ο  Υ 

ΝΙΚΩΝΔΙΟΚΛΕΟΥΣ 

ΠΥΡΟφΟΡΗΣΑΣ 

[  Απόλλωνος] 
νομίου 
Νίκων  Διοκλέους 
πυροφορήσας. 

Τψ.  0,60,  πλ.  0,45,  πάχ.  0,20.  Μήκος  γραμ- 
μάτων 0,050. 

70. 

Έπί  έφθαρμένου  ^ύΆρο\)  τετραγωνικού"  άναγινώ- 
σκονται μόνον  τάδε : 

ΑΟΚΛΗΤΤΙΟΥ 
Π6ΡΓΑΜΗΝΟΣ 

Τψ.  0,40,  πλ.  0,45,  πάχ.  0,47. 

71. 
ΑΡΤΑΜΙΤΟΣΠΡΟΘΥΡΑΙΑΕ 

Άρτάμιτος  προθυραίας. 

ϊαΟτα  άναγινώσκονται  έπί  τετραγωνικοΟ  δλως 
ακατέργαστους  τάς  επιφανείας  ϊγο^χος  λίθου  κατά 
χώραν  κειμένου,  πλησίον  τοΟ  ναοΟ,  παρά  τήν  εί- 
σοδον    οικοδομήματος   τίνος   άσβέστω  έκτισμένου, 


άργ^χίου  όμως,  έν  τοϊς  έσχάτοις  ρωμαϊκοΓς  χρόνοις 
κατασκευασθέντος. 

72. 

Έπί  τετραγιυνικοϋ"  βάθρου  έξ  ύποφαίου  λίθου 
άναγινώσκονται : 

ΑΘΗΝΑΣ 
..ΑΛΙΕΡΓΟΥΑΤΤΟΛΛΩΝΙ 
Ο  ΣΔΩΡ  Α  Ι  Π  Υ  ΡΟΦΟΡΗΣΑΣ 
ΤΟ     ΙΡ        ΕΤΟΣ 

Άθηνας 

[κα]λλιέργον    Απολλώνι- 
ο: ΔΩΡΑΙ  ττυροφορττ,σας 
το  ΖΡ'  έ'τος, 

Τψ.  0,50,  πλ.  0,44,  πάχ.  0,46.  Μήκος  γραμ- 
μάτων 0,016.  Έπι  τής  άνω  επιφανείας  υπάρχει 
μεγάλη  κοιλότης  προς  ύποδογ-ην  τοΰ  αναθήματος. 
Τά  γράμματα  δε  είνε  κεχαραγμένα  έπί  ουχί  λείας 
επιφανείας. 

Παρατηρητέα  ή  πρωτοφανής  ενεργητική  σημα- 
σία ιοΰ  επιθέτου  καΛΛιέργον. 

Το  ΔΩΡΑΙ  είνε  ώς  φαίνεται  συγκοπή  τοΟ  ζίω- 
ραϊοο.  ή  μάλλον  Λωραίου. 

Τό  έτος  107  λογιστέον  ίσως  άπο  τής  έν  Άκτίω 
μάχης. 

73. 

Έν  τεμαχίω  λίθου  χρησιμεύοντος  ώς  υπόθεμα 
αναθήματος  άναγινώσκονται : 

ΜΥΡΙΟΟΑΝ6.... 

ΝΥΚΤΟΟΠΡ 

Ι6Ρ6Υ0Ν6ΙΚ.... 

Μύριος  άνε'[θηκε]  .   .   . 

νυκτός    π  ρ  

ίεοεΰς    Νεικ  .   .   .   ,   . 

Τψ.  0,20,  πλ.  0,18,  πάχ.  0.05. 

74. 

Έν  τετραγωνική  πλακί  ^ά^ρου,  ης  είνε  άποκε- 


29 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΠΙΔΑΓΡΟΤ 


30 


κομμενον   τρίγωνικόν   προς    αριστεραν    τεμαχιον, 
χναγινώσκονται : 

....  \ΤΟΣΑΡΙΣΤΕΡΙΝΟΥ 

....  Θ  Ι  Ο  Σ  ΑΣ  ΚΛΑΠ  ΙΩ  Ι. 

..   )  ΥΔΙΑΣΕΡΟΙΗΣΕΑΘΗΝΑΙΟΣ 

[Δηαάρ]ατος  'Λριστερινοϋ 
[κορίν]θιος    Αακ,λαπιώι 
[Σπο]υδίας  έποίησε  αθηναίος. 

• 

»Τψ.  0,30,  -λ.  0,62,  πάχ.  53.  Μήκος  γραμ- 
ίτων  0,016. 
Έπι  τϊ)ς  άνω  επιφανείας  ύπάρχουσιν  όπαι  έγ- 
μφώσεως  το0  αγάλματος. 
II  διά  τοΟ  _Ι //ρίματος  συμπλήρωσις  των  έν 
άοντ,  του  πρώτου  στίχου  ελλειπόντων  γραμμάτων 
δεν  δύναται  να  είναι  εντελώς  βεβαία,  διότι  και  άλλα 
κύρια  ονόματα  λήγουσιν  εις  ατοο.. 

' Αρι,στερι,γός    εΐνε    πρωτοφανές    κύριον    δνομα, 

'πονδίαο.  δε  γνωστόν  ουχί  όμως  ως  όνομα  γλύπτου. 

Κατά   το   σχήμα   των  γραμμάτων  ή   επιγραφή 

δυνατόν   να  προέρχηται   εκ  των   άλεςανδρι- 

ν  και  οή  εκ  των  μακεδόνικων  χρόνων. 

75. 

Έπι  τετραγωνικού   βάθρου  έκ  τιτανόλιθου   άνα- 
νώσκονται : 

ΟΔΑΜΟΣΟΜΕΓΑΡΕΩΝ 
ΛΑΦΑΝΤΑΝΕΥΑΝΘΕΟΣ 
ΕΠΙΔΑΥΡΙΑΝΑΡΕΤΑΣ 
ΕΝΕΚΕΝ  ΚΑΙ  Ε  Υ  Ν  Ο  Ι  ΑΣ 
ΑΣΕΧΟΥΣΑΔΙΑΤΕΛΕΙ 
ΕΙ  ΣΑ  ΥΤ  Ο  Ν 

ΚΛΗΣΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΟΣΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΤΑΣ 
ΕΠΟΙΗΣΕ 

Ό  δαριος  ό  Μεγαρέων 
Λα-ράνταν  Εύάνθεος 
Έπιδαυρίαν  άρετχς 
ε'νβκεν  και  εύνοιας, 
ας  εχουια  διατελεϊ 
«ίς  αυτόν. 
,  .  .  κλής  Καλλικράτεος  (/.εγαλοπολίτας 
έποίησε. 


Τό  τοΟ  γλύπτου  όνομα  είνε  τοσοΟτον  έφΟαρμέ- 
νον  έν  τω  λίθω,  ώστε  δέν  δύναται  τις  να  διακρίνη 
ουδέ  πόσα  γράμματα  έλλείπουσι.  Κατ"  άκολουΟίαν 
αδύνατος  εινε  ή  μετά  τίνος  βεβαιότητας  συμπλή- 
ρωσις  αΰτοΟ,  πολλών  κυρίων  ονομάτων  ληγόντων 
εις  κΛψ:. 

Η  Λαφάντα  ΕύάνΟεος  έπιδαυρία  εΐνε  ήμΐν  γνω- 
στή έξ  ετέρας  έν  ταΐς  άνασκαφαίς  ευρεθείσης  επι- 
γραφής, ην  Γδε  έν  τφ  Λ'.  τεύ/ει  της  Εφημερίδος 
ταύτης  (1883)  σελ.  31,  άρ.  14. 

Ύψ.  0,74.  πλ.  0.55,  πάχ.  0,52. 

76. 

Επί  περιφεροΟς  βάθρου  έκ  τιτανόλιθου  άναγι- 
νώσκονται  : 

ΤΟΝΛΑΜΠΡΟΤΑΤΟΝΥΠΑ 
ΤΙΚΟΝΚΑΙΕΠΑΝΟΡΘΟ) 
'       ΤΗ  Ν  ΤΗ  Ο  ΑΧ  Α  Ι  Ι  ΑΣ  ΓΝ. 
ΚΛΑΥΔΙΟΝΛΕΟΝΤΙΚΟΝ 
ΟΟΓ6ΛΛΙΟΟ 

6ΡΓ6ΤΗΝ 

Τον  λα;χπρότατον  ύπα- 

τικόν  και  έπανορθω- 

τήν  της   Άχαιίας  Γν. 

Κλαύδιον  Λεοντικον 

.  .  .  .  ,  ος  Γέλλιος 

[τον  αΰτοϋ  σωτήρα  και  εΰ]- 

εργε'την. 

ΤοΟ  ΛεοντικοΟ  τούτου  γίνεται  μνεία  καί  εν  τινι 
έκ  Μεγάρων  επιγραφή  δημοσιευΟείση  ύπό  τοΟ  Κθ88 
έν  τφ  ΙηΙβΙΙ^ζΜ.  <3.  ΑΙΙ^.  ϋΐΐζβϊΐυη^  (1844, 
Π.  38).  Την  έπιγραφήν  ταύτην  αγνοώ  μή  δυνη- 
θείς νά  εΰρω  το  μνημονευθέν  περιοδικόν. 

Τψ.  0,69,  πλ.  0,84,  πάχ.  0,48. 

77. 

Έπι  τετραγωνικοΟ  ^ά^ρου,  καλώς  διατηρουμέ- 
νου, άναγινώσκονται  : 

ΑΤΤΟΛΙΣΑΤΩΝΕΤΤΙΔΑΥΡΙ 
ΩΝΤΙΤΟΝΣΤΑΤΙΛΙΟΝΤΙΜ  Ο 
ΚΡΑΤΟΥΣΥΙΟΝΛΑΜΠΡΙΑΝ 
ΑΡΕΤΑΣΕΝ  Ε  ΚΕ  Ν 


31 


32 


Ά  πόλις  ά  των   Έπιδαυρί•• 
ων  Τϊτον  Στατίλιον  Τιρ,ο- 

κράτους  υίον  Λαμπρίαν 
άρετας  ένεκεν. 

Έν  τφ  Ίερω  ευρέθησαν  πολλαί  έπιγραφαι  άνα- 
φερόμεναι  εις  μέλη  της  οικογενείας  Τίτου  Στατι- 
λίου  και  δημοσιευθείσαι  έν  τω  ΟοΓρίΙδ  και  έν  τφ 
Ιίβΐ33δ,  έξ  ών  δρμώμενος  δ  ΓοΐΐεαίΊ  συνέταξε  διά- 
γραμμα γενεαλογίας  τής  οικογενείας  ταύτης  ( ΐδε 
Ιβ1)88ΐΙ,  151). 

Τψ.  0,74,  πλ.  0,53,  πάχ.  0,50.  Μήκος  γραμ- 
μάτων 0,030. 

78. 

Τεμάχιον  βάθρου  έν  ω  σώζονται  τάδε  : 

ΤΙΒΕΡΙΟΝ  .  .  . 
ΣΕΒΑΣΤΟΝ... 

Τψ.  0,22,  πλ.  0,36,  πάχ.  0,21. 


79. 

"Έτιρα^  έν  ω  ωσαύτως  σώζονται : 

.  .  .  .  ΕΤΤΙΔ  Α  Υ  Ρ  Ι  ΩΝ 

...Γ.ΥΝΑΙΚΑΚΑΙΣΑΡΟΣ 

...ΚΟΥΣΕΒΑΣΤΟΥ 

Την  έπιγραφήν  ταύτην  ορμώμενοι  έκ  τής  έν  τω 
γ'.  στίχω  καταλήξεως  ΚΟΥ  και  έκ  της  έν  τω  Α'. 
τεύχει  της  Εφημερίδος  ταύτης  (1883)  δημοσιευ- 
θείσης επιγραφές  έν  σελ.  30  άρ.  11  έδυνάμεθα 
ίσως  νά  συμπληρώσωμεν  ούτως  : 

[Ά  πόλις  ά  των]   Έπιδαυρίων 

[Φρουρίαν  Τρανκυλλίαν]  γυναίκα  Καίσαρος 

[Γορόιανοΰ  Μάρ]κου  σεβαστού. 

άλλ  έν  τω  β  .  στίχω  ύπάρχουσι  πολλά  γράμματα, 
έκτος  αν  ΰποθέσωμεν  δτι  τό  Φρονρίαν  ήτο  συγκε- 
κομμένον. 

Έν  Αθήναι;,  ,αην'ι  Μαρτίω  1884. 

Π.  Καββαδίας. 


ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ  ΑΤΤΙΚΟΥ  ΔΗΜΟΥ.    -ΒΑΤΗ. 


Της  Βατής  ή  θέσις   μένει  ετι  ακριβώς  αόριστος. 

Και  κατά  μεν  τον  ΗβΠΠΟί,  δστις  έδημοσίευσε 
τό  περί  δήμων  Αττικής  σύγγραμμα  αύτοΟ  έν  έ'τει 
1853,  «  δ  δήμος  ούτος  έξ  επιγραφής  άρτι  άνα- 
καλυφθείσης  έφάνη  τω  κ.  'Ρός  κατατακτέος  μετά 
τίνος  πιθανότητος  έν  τη  Μεσογαία'  ή  δε  εικασία 
αύτη  συμβιβάζεται  ίκανώς  προς  τήν  περίστασιν  δτι 
'Αμυνόμαχος,  γενικός  κληροδόχος  Επικούρου  τοΟ 
Γαργηττίου,  ην  έκ  Βατής,  κατά  Διογένη  τον  Λαέρ- 
τιον.  Ει  δ"  άπεδε^όμεθα  τήν  γραφήν  Βάτη,  ή  έν- 
νοια τής  λέξεως  ήθελε  μετ'  ακριβείας  άνταποκριθή 
τω  τοπογραφική  χαρακτήρι  της  βατώδους  κοιλά- 
δος  έν  ή  κεΓται  δ  Γαργηττός,  μεταξύ  Πεντέλης 
και  ΤμηττοΟ.  Π2ήν,  ό  ορισμός  ούτος  μένει  πάν- 
τοτε υποθετικός  (1;.  » 
(1)  ΚβοΗβΓοΗβδ  8ϋΓ  Ια  ΙοροΒΓίίρΗιο  (1β8  άβιιιο»  (Ιο  ΓΑΙΙίςαβ 


Ό  όέ  παλαιότερος   περιηγητής  Λήκ  (1),  έν  τω 

καταλόγω   των   αττικών    δήμων   τφ  περιεχομένω 

έν  τη  κατά  τό  έτος   1841    γενομένη    δευτέρα   έκ- 

δόσει   τοΟ    περί   τοπογραφίας   τών   δήμων  τούτων 

πολυτίμου   συγγράμματος ,    σημείων    τήν    Βατήν 

άστερίσκω,  σημαίνοντι   βεβαίως  ουχί   το   γνωστόν 

της  θέσεως,  αλλά  τήν  δ'πως  δή  ποτέ  υπαρξιν  εΐοή- 

σεώς  τίνος   περί  αυτής   (θΓ  θΐ  1β3δΙ  ΟΟηϋβΓΠΪΐΊ^ 

ΙΗθ  ροδϊΐίοη  οί  \νίοϊι  \νβ  Ιιβνβ  βοιηβ  ίηίοπηβ- 

Ιΐοη),   εις   τήν   αυτήν    έπιγραφήν   αναφέρεται   Γνα 

είπη  πιθανόν  τοΟτο  μόνον  «  δτι  δ  δήμος  ο^τος  ύπήρ- 

χεν  έν  τή  Μεσογαία.  » 

ρ.  225.— Πρβ.  χαι  Β.ΟΒ8,  ΟΡίηβη  ΑΙΙ.  1846.  8.  64,  ένθα  ό  'Ρός 
λέγει  Ιλ$(!  ιιηΐίβΐίαηηΐ. —  Ό  Άρχάδιος  έν  τω  περί  τόνων  απαγο- 
ρεύει τόν  ε'π'ι  της  ληγονση;  τανισμόν  (  βιβλ.  ι6'.) 

(1)  Τορο^Γ.  υΓΛΙΙίθη*  αηά  Ιΐιβ  (Ιβιηΐ,  νοί.  II,  ρ.  185,  εν  λέξει 
Βατηθεν. 


33 


ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ   ΑΤΤΙΚΟΤ   ΔΗΜΟΤ 


. 


34 


Αλλ*  αύτη  αΰτη  ή  επιγραφή  τω  πρώτω  έκδόντι 
αυτήν  Πιττάκη  έχρησίμευσεν  ίνα  δρίση  τη  Βατή 
θέσιν  τήν  προς  βορ^άν  προσεχή  τη  πόλει,  νΟν  δε 
και  έν  αύτη  τή  πόλει,  Βάθειαν,  παρ  ην  κείται  και 
δ  κήπος  Μιχάλβοδα  και  ή  συνεχόμενη  αύτω  προς 
μεσημβρίαν  οικία  Βλαχούτση  έξ  ης  έξεχώσθη  ή 
επιγραφή  Γ.  Τούτο  δε  και  ούτος  δι'  ούδένα  άλλον 
λόγον  ή   ότι   έν   αυτή   αναφέρονται   δύο   άνδρες 


εκ 


Βατής,  δ  τε  προτείνας    το   ψήφισμα  Άμυνόμαχος 

Φιλοκράτου    και   δ  ύπό  τοΟ  ψηφίσματος   έπαινού- 

ενος   και  στέφανου  μένος  Πολύευκτος   Αυσιστρά- 

υ,  έν  ω  δ  Αήκ,    έπειτα  δε  και  δ  ΗβΠΠΟί  είκα- 

ν  οτι  έν  τή  Μεσογαία,   και  έπι  ίοάγους  μάλιστα 

ν    νΟν   Μεσογείων,    εκείτο   ή  Βατή   έκ  ".ούζου, 

ι  αμφότεροι  οί  Βατήθεν    ίνορζς,    6  τε  προτείνας 

ό    ψήφισμα   και  δ   επαινεθείς ,   ανήκον  κατά  τήν 

ιγραφήν    εις    κοινόν  τι    «Μεσογείων»,   οί   τίνος 

ίλιστα  ο  Πολύευκτος  υπήρξε  και  άρχων  ,    «  άρε- 

ς  ένεκα    και   δικαιοσύνης   τής  εις  Μεσογείους » 

εφανωΟείς. 

Έν  ετει  δε  1875,  καθ'  ην  περίπου  το  περί  Πο- 
εύκτου  ψήφισμα  τοΟ  Άμυνομάχου  ευρέθη  θέσιν, 
ώς   εκατόν   πεντήκοντα    βήματα  προς  νότον  τής 
ωστής  οικίας  τοΟ  ποτέ  Μιχάλβοδα  (2)  »  άνεσκάφη 
ϊ  δευτέρα   επιγραφή  όμοιον  ένέχουσα  θέμα,  ψή- 
σμα  των  αυτών  Μεσογείων,  των    ύπό   ίδιον  άρ- 
οντα    έπιμελουμένων   τής    τού    Ηρακλέους   λα- 
είας  έν  ίδίω  ίερώ.  Πλην,  έν  ταύτη  τή  επιγραφή, 
μέν  ειπών  τό  ψήφισμα  είναι  Κνόαθηναιενα,  ο  δέ 
παινεθεις  έχ  Κεραμέων,  παντελώς    ένταΰθα   σιω- 
παιμέ  νη  ς  τής  Βατής. 

Άλλ'  έκ  τής  αντιπαραβολής  τών  δύο  τούτων 
λυτίμων  επιγραφών  Ό  κ.  Κουμανούδης  συνή- 
ε  διπλήν  ε'ικασίαν'  -πρώτοι  ότι  οί  έν  αύταΐς 
'*σόγευοι  ήσαν  άθροισμα  τι,  κοινόν  τι  κατοίκων 
πλειόνων  δήμων  και  πλησιο'/ώρων  τω  άστει  και  έν 
αύτω  τούτω  κειμένων"  έπειτα,  δτι  έκεΐ  που,  πλη- 


(Ι)  Αρ/αιολογ.Έφημ.  Λ  "περίοδο;,  369.  (Ο.  Ι.  Α.  II.  Ι.  η»  602.) 
Τό  Ονομα  ΒίΟ  ε;  α  τό  όριστιχώ;  πεϊσαν  τόν  μαχαρίτην  Πιττάχην  οποί; 
ενταύθα  θέση  τήν  Βατήν  πρόδηλον  ;'.;  τους  γινώσχοντα;  τόν  τόπον  οτι 
εδόθη  αύτώ  ε";  8τ{λωσιν  τη;  ταπεινότατο;,  τή;  κοιλότητο;  αύτοϋ,  χα- 
ταφανιττάτη;  μάλιστα  από  του  ΰψου;  τή;  όδοΰ  Σωχράτου;. 

|2)  Σ.  Λ.  Κουμανοΰβηί  έν  Αθηναίου  τόμο)  Λ'  σελ.  112  Ιπ.  (Ο. 
Ι.  Α.  II.  Π.  η»  603). 


σίον  τοΟ  τόπου  τής  ευρέσεως  τών  ψηφισμάτων, 
πιθανώς  εκείτο  τό  έν  ταϊς  έπιγραφαΓς  άναφερόμενον 
ιερόν  τοΟ  Ηρακλέους,  δπερ  είχον  κοινόν  οί  Μεσό- 
γειοι εκείνοι,  οί  όλως,  κατά  ταΟτα,  ξένοι  προς  τήν 
οπίσω  τοΟ  Υμηττού  Μεσογαίαν  (1). 

Και  τφ  όντι  σαφώς  έκ  τών  επιγραφών  τούτων 
προκύπτει  ότι  εις  τους  Μεσογείους  τούτους  ανήκον 
οί  προσεχέστατοι  τω  τε  άστει  και  τή  θέσει  έν  ή 
ευρέθησαν  αί  έπιγραφαι  ΚεραμεΓς  και  οί  έν  τω 
άστει  Κυοαθηναιεΐς .  Σαφώς  δε  και  οί  έν  Βατή 
δημοτευόμενοι"  άλλ'  ούτοι  τάχα  ήσαν  και  πλησιό- 
χωροι ;  —  Καί  πού  εκείτο  ή  Βατή  ; 

Δύο  κατάλογοι  πρυτάνεων  (2)  φαίνονται  ήμΐν  Οτι 
διευκολύνουσι  τήν  λύσιν  τοΟ  άπορη ματος. 

Ό  περί  οί  ένταΰθα  πρόκειται  δήμος  άνήκεν  εις 
τήν  Αϊγη'ίδα  φυλήν,  τήν  έν  ταΓς  έπιγραφαΓς  πάν- 
τοτε ταττομένην  δευτέραν,  αμέσως  μετά  τήν  Έρε- 
χθηΐδα  (3).  Οί  δέ  δύο  πρυτανικοί  κατάλογοι,  κατα- 
λέγοντες  τους  πρυτάνεις  τής  Αΐγηΐδος  κατά  δή- 
μους, φαίνεται  δτι,  ώς  καί  έν  άλλαις  παραπλησίαις 
έπιγραφαΓς  παρατηροΟμεν,  έτήρησαν  σειράν  τίνα, 
ουχί  κατά  τάξιν  πρεσβειών,  ώς  έπί  φυλών,  αλλά 
κατά  λόγον  τοπογραφικόν.  Ούτως,  έν  μέν  τή  ύπ' 
άρ.  870  επιγραφή  άναγινώσκομεν' 

Έχ  ΚοΛωτον 

"Ανθος  Νικηράτου 

Δημήτριος  Σπευσικράτου 
Βατής 

Πυθίας   Πυθίππου 
Ά[Λυνό[Λαχος  Φιλοκράτου  ς  (4) 

(1)  Ό  χ.  Κουμανούδη;,  φαινόμενο;  οτι  έχει  να  είπη  τι  περ'ι  τοΰ  εν 
ταΐς  έπιγραφαι;  ταύται;  αναφερομένου  Ήραχλείου,  ού/_  ήττον  δηλοΐ 
ότι  σιωπά,  μετριοφρονών  άμα  τε  χα'ι  ύποσ/.ώπτων  του;  τα  εν  τη  Άτ• 
τιχή  Ήράχλεια  "ένθα  χα'ι  ένθα  έπ'ι  τοΰ  -/άρτοο  άναΟεμελιοΰντα;  ευρω- 
παίου; λογίου;.  ΉμεΤς  ό'  έχ  το•!>-ου  εύλογοι;  περιδεέστεροι,μόλι;  τολ- 
μώμεν  άπλώ;  να  ύποδείξωμεν  ει;  τού;  έφιεμε'νου;  τοιούτων  ερευνών 
τόν  ύπό  τών  έν  τόμω  Ι  τοΰ  Οοΐ'ρϋϋ  Ιη80ΠρΙ•  ΑΙΙίοβΓϋΠΙ  ταμια- 
χών  αναγραφών  6π'  άρ.  161,  162,  164,  165-167,  170,  172,  173 
μνημονευόμενον  Ήραχλε'α  τόν  έν  Έλαει  (η  'Ελαιεί),  προσεπι- 
δηλοΰντε;  χα'ι  ότι  δέν  έπείσθημεν  περ'ι  τη;  υπό  τίνων  άποφθεγματιχώ; 
βεβαιούμενη;  ταύτότητο;  τή;  θέσεοι;  ει;  ην  άνήχε  τό  όνομα  τοϋτο  πρό; 
τόν  δήμον  τόν  φέροντα  τό  όνομα  'Ελαιοΰ;  χα'ι  Έλεοϋ;. 

(2)  ΟοΓριΐϋ  Ιιιβογ.  ΑΚίοαπιαι,  II.  II.  η»  870,  872. 

(3)  "Ιδε  Εβακβ,  αυτόθι  σελ.  11-12  χα'ι  σημ.  Ι.— ϋΐΐΐηοηΐ,  Ε888Ϊ 
8ΠΓ  ΙΈρΗόΜβ  ΛΙΙίίΐαβ  Ι.  Ι.  ρ.  73  8ϋίν.— "Ιδε  χα'ι  τού;  πίναχα;  τοΰ 
ΟοΓροδ  ΙηβοπρΙϊυηιιπι  ΑΙΙϊοαηιιη. 

(4)  "Ε/ομεν    πάλιν    ένταΰθα   τό    αυτό   όνομα   τοΰ   χληρονόμου  τοΰ 


ΚΦΙΙΜΚΡΙΣ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     18«4. 


ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ   ΑΤΤΙΚΟΓ   ΔΗΜΟΓ 


36 


Έν  δε  τφ  ύπ'  άρ.  872  πίνακι,  ανεστραμμένα 
μέν,  άλλα  συνεχή  και  ένταΟθα  άναγινώσκομεν" 

Βατβΐς 

Άυσίστρατος  Πολύευκτου  (1) 

Έχ  ΚοΛωνοϋ 
Καλλιφάνης  Καλλικλέους 
Θεάγτις. 

Και  γινώσκομεν  μεν  δτι  ακριβή  τοιαύτην  τινά 
κατάταξιν  πάντων  των  δήμων  ούδ  έν  τοις  έπ  ακρί- 
βεια φημιζομένοις  πίναξι  δυνάμεθα  νά  δείξωμεν  (2). 
Άλλ'  δμως  και  δεν  πειθόμεθα  δτι  απλής  συμπτώ- 
σεως προϊόν  είναι  ή  έπανάληψις  των  δύο  τούτων 
δήμων  έν  δυσιν  έπισήμοις  καταλόγοις  κατά  σειράν 
άδιάσπαστον.  Και  έν  τή  γνώμη  ταύτη  πλην  άλλων 
παραδειγμάτων  ,  λίαν  ενισχύει  ημάς  ή  έν  αριθμώ 
864  τοΟ  αύτοΟ  τόμου  των  Αττικών  Επιγραφών 
σειρά-  «  Κρωπίδαι  —  Παιονίόαι  —  Εύπυρίδαι — 
ΑίθαΛίδαι  —  ΚοΛωνής  »  ,  αληθής  έπί  τής  στή- 
λης παράταξις  τών  έπί  τοΟ  -προς  βορ^αν  τών' Αθη- 
νών εδάφους  τής.'Αττικής  παρατεταγμένων  δήμων. 

Ήν  άρα,  κατά  ταΟτα,  ή  Βατή  πλησιόχωρος  τψ 
Κολωνώ,  τω  όμόρω  τη  θέσει  έν  ή  ευρέθησαν  αί 
περί  Μεσογείων  έπιγραφαί"  οί  δε  Βατεΐς  αποδει- 
κνύονται δτι  ως  γείτονες  και  αυτοί  μετεΓχον  τής 
κοινής  λατρείας  τών  Μεσογείων. 

Εις  τό  συμπέρασμα  δε  τούτο,  καίπερ  μόνην  τήν 
ύπό  τοΟ  Πιττάκη  δημοσιευθεΐσαν  επιγραφή  ν  έχων 
ύπ  δψει,  κατέληξεν  έν  ετει  1862  δ  περί  τήν  άρχαίαν 
γεωγραφίαν  τής  Ελλάδος  ασχοληθείς  Γερμανός  ΒΐΐΓ- 


Έπικούρου.  'Αλλά  τήν  έπιγραφήν  ταύτην  ό  κ.  V.  ΚοβΙιΙβί'  ορίζει  ώς 
χαρα/Οιΐσαν  περί  τά  μέσα  τοϋ  τετάρτου  αιώνος,  έν  ω  ό  κληρονόμος 
τοϋ  Επικούρου  ήκμαζε  περ'ι  τα  μέσα  τοϋ  τρίτον  (ό  Επίκουρος  άπέ- 
Οανεν  έν  ετει  271-270  π.  Χ.),  μετά  τον  έπ'  Όλβίου  άρχοντος  ένι- 
αυτόν  προτείνας  τό  έπαινετικόν  τοϋ  Πολύευκτου  ψήφισμα  τών  Μεσο- 
γείων ήρξε  δέ  ό  "Ολβιος  περ'ι  τήν  126ην  Όλυμπιάδα,  μεταξύ  276  και 
271  π.  Χ.  (  ΠυιιιυηΙ,  Ρ&8(68  έροιψπιίοιυβδ,  ρ.  55. — Ο.  Ι.  Α.  II. 
Ι.  α»  335). 

(1)  Πιθανώς  πατήρ  τοΰ  έν  τω  α'  ψηφίσματι  τών  Μεσογείων  έπαι- 
νουμε'νου•  διότι  έπρυτάνευσεν  έπ'ι  Νικόμαχου,  άρξαντος  341-340  π. 
Χ.  (ΒαΙΙ.  άβ  ϋοιτβδρ.  Ηβ1!βηί(ΐΐίβ  Ι.  Ϋ.ρ.  361.)  ΟΊ  λίθοι  έφιλο- 
τιμήθησαν  τά  αυτά  ονόματα  νά  όΊασώσωσιν  άπαντες  εις  ημάς. 

(2)  Τόν  ΰπ'  άρ.  872  κατάλογον  ό  έμπειρος  έκδοτης  ΚοβΙιΙοί"  ψε'γει 
ο'>ς  ίκανώς  ήμελημένον,  όπερ,  λε'γει,  οΰ/Ί  σπανίως  βλε'πομεν  έν  τοις 
τοιούτοις  μνημείοις. 


813Ω,  έν  τω  κατά  τά  έτος  εκείνο  δημοσιευθέντι  συγ- 
γράμματι  [ί)'  δστιςδι'  ενός  βλέμματος  έπισκοπήσας 
τήν  περίχωρον  και  οδηγηθείς  ίσως  ύπότήςσυνηχή- 
σεως  τοΰ  νέου  τζρος  το  άρχαίον  όνομα,  εύτόλμως  έκ- 
τοτε υπέδειξε  θέσιν  τής  αρχαίας  /Ιατης  τήν  σημερι- 
νήν  κώμην  Πατήσνα  (άβδ  ]β1ζΐ§6  Ι)θΓί'  ΡΒΐΐδδΐα), 
τήν  ήμίσειαν  ώραν,  προς  Βορράν,  τών  Αθηνών  άπέ- 
χουσαν.  Εϊπομεν  «εύτόλμως»,  διότι  και  έστερεϊτο 
ό  άνήρ  ένοείξεων  άλλων,  πλην  τής  έκ  τοΟ  πρώτοι 
ψηφίσματος  τών  Μεσογείων  προκυπτούσης,  και 
ήσαν  ήδη  κατειλημμένα,  κατ  εΐκασίαν  μεν,  άλλ' 
δπως  οτ^οτι  κατειλημμένα  τά  Πατήσια  ύπό  τών  το- 
πογράφων υπέρ  άλλου  δήμου,  οί  τίνος  κατά  παρά- 
δοςΌν  τύχην  ώρίζετο  ύπ'  αυτών  ή  θέσις  πριν  ή  γνω- 
ρισθή  πω  καλώς  τά  όνομα. 

Φνρνη,  τοιούτον  όνομα  δήμου  τής  Αντιοχίδος 
φυλής  κατεσκεύαζον  οί  τότε  αρχαιολόγοι  συμπλη- 
ροΟντες  τά  τέσσαρα  πρώτα  γράμματα  δημοτικού" 
ονόματος  ΦΥΡΝ,  τά  μόνα  σωζόμενα  έν  τή  ύπ'  αριθ. 
275  επιγραφή  τοΟ  Οοΐφϋδ  ΠΙδΟΓ.  0Γ8608ΠΙΠ1  τοΟ 
ΒοβοΜ  (2).  Μετά  δε  τον  'Ρός  δ  ΗβηποΙ  έπανελάμ- 
βανεν"  «  Ό  Θουκυδίδης  αναφέρει  μικράν  ίππομα- 
χίαν  συναφθεΓσαν  έν  Φρνγίοιο. ,  τόπω  δστις,  κατά 
τήν  άφήγησιν  αύτοΟ  εκείτο  μεταξύ  Αθηνών  και 
Αχαρνών.  Και  δ  μεν  'Ρός  λέγει  δτι  πρόκειται  έν- 
ταΟθα  περί  τοΟ  δήμου  Φνρν[ης],  δστις  άπαν- 
τα έπί  -λ.ο'λοζτις  επιγραφής  ανήκων  εις  τήν  'Αντιο- 
χίδα.  Έγώ  δε  ψρονώ,  προστίθησιν  δ  γάλλος  τοπο- 
γράφος, ότι  ό  όημος  οντοο.  εκείτο  ττρόα  τά  σημερι- 
νά Πατήσια,  σημεΓον  τής  άπ'  Αχαρνών  εις  Αθή- 
νας ΌοοΟ  κάλλιον  άραοζό\ι.ινο\  προς  τάς  περιστάσεις 
τής  άφηγήσεως  τοΟ  θουκυόίδου  και  πράς  τήν  πρό- 
θεσιν  τοΰ  'Αρχιδάμου,έπιδρομήν  άπλήν  ποιούμενου 
ύπό  τά  τείχη  τών  Αθηνών»  (3). 

'Αλλ"  δ  άναγινώσκων  μετά  τζροσογ^ς  το  περί 
ού  πρόκειται   '/ωρίον   του   θουκυόίδου,  (4)  καν  οε- 

(1)  Οβυ^ΓαρΙιϊβ  νοη  ΟπθοΙιοιιΙειιηΙ,  Β.  Ι.  8.335. 

(2)  ί.βαΙ(.β  αυτόθι,   σελ.  195. 

(3)  Η&ΙΙΙΪΟΐ,  αυτόθι,  σελ.  54. 

(4)  Ή  άγΐήγησις  τοϋ  μεγάλου  Ιστορικού  ε-/ ει  ωδε•  «Ιππέας  μεν  τοι 
έξε'πεμπεν  άε'ι  (  Περικλής )  τοϋ  μή  προδρόμους  από  τής  στρατιάς  εσπί- 
πτοντας  εϊς  τους  αγρούς  τους  εγγύς  τής  πόλεως  κακουργεϊν  και  Ίππο- 
μα/ία  τις  ένεγένετο  βραχεία  έν  Φρυγίοις  τών  τε  Αθηναίων  τέλει  εν: 
τών  Ίππε'ων  και  θεσσαλοΐς  μετ'  αυτών  προς  τους  Βοιωτών  ίππΐας,  εν 
ή  ουκ  έλασσον  εσ/ον  οί   "Αθηναίοι   και    Θεσσαλοί,  μέ/ρι    ού  προσβοη- 


37 


ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ   ΑΤΤΙΚΟΥ   ΔΗΜΟΓ 


38 


• 


χθή  μετατρεπτέον  τό  όνομα  έν  Φρνγίοις  εις  Φνρ• 
νη>•,  απορεί  τίνα;  ποτέ  ιδιάζουσας  περιστάσεις 
άνεύρεν  Ό  γάλλος  τοπογράφος  εν  τη  διηγήσει  τοΟ 
αρχαίου  ιστορικού,  ώστε  να  προσάρμοση  αϋταϊς 
την  Οέσιν  των  Πατησίων  ώς  θέσιν  τοΟ  δήμου  Φυρ- 
γησίων  ή  Φνρρινησίων,  —  διότι  τοιοΟτον  δνομα 
δημοτικόν  προέκυψεν  έπί  τέλους  έξ  άλλων  επιγρα- 
φών. Έν  και  μόνον  συνάγεται  σαφώς  έκ  της  άα>η- 
γήσεως  τοΰ  θουκυδίδου,   Οτι  μεταξύ   Αθηνών  και 

Αχαρνών,  έν  τω  εύρυτάτω  από  τών  υπωρειών  τοΟ 
ΠάρνηΟος  μέχρι  τών  τειχών  της  πόλεως  πεδίω,  έγέ- 
νετο  ή  ίππομαχία.  Ίσως  δε  και  τούτο,  Οτι  ού  πολύ 
μακράν  τών  τειχών,  διότι  άλλως  δυσκόλως  έξηγεΓ- 
ται  ή  ευκολία  ή  παρασχεθεΓσα  εις  τους  Αθηναίους 
και  τους  Θεσσαλούς  νά  άρωσιν  άσπονδους  αϋθηαε- 
ρον  τους  νεκρούς  αυτών '  άλλα  και  πάλιν  το  γεγο- 
νός ότι  προλαβόντες  προσέίραμον  όπλΐται  εις  βοή- 
θειαν  της  βοιωτικές  ίππου  δείκνυσι  το  εδαοος 
της  αψιμαχίας  έγγύτερον  ταΓς  "ΑχαρναΓς  ή  ταΓς 
Αθήναις. 

Ευλόγως  άρα  ο  ΒΐίΓδί&Π  έκλέξας  υπέρ  της  Βα- 
τής τά  Πατήσια,  ήμέλησεν  όλως  νά  έξωθήση  τους 
άφ   εαυτών  έκπεσόντας  έκεΓθεν  Φυρνησίους. 

Ό  όέ  κατόπιν  γ^ρόνος  έκόμισεν  έπικουρίαν  εις 
την  εύτυχη  τόλμην  τοΟ  γεωγράφου.  Επιγραφή 
άπο  πολλών  ετών  έλκύσασα,  άλλ'  ατελώς,  τών 
άρχαιολογούντων  τήν  -ροσογ-ην,  μόλις  δ'  έν  έ'τει 
1870  μετ  ενδελεχή  μελέτην  άναγνωσθεΓσα  και 
δηαοσιευΟεΓσα   έν    τη    Έφημερίδι   ταύτη    ύπό  τοΟ 

ενικού  τών  αρχαιοτήτων  ί^όρου  κ.  Π.  Εύστρα- 
τιάοου,  αυτή  εκείνη  ή  επιγραφή  ήτις  πέρυσιν  έχρη- 
σίμευσεν  ήμΐν  εις  ορισμόν  της  θέσεως  της  Ανα- 
χαίας,  επιτρέπει  στ^χιρον  πάλιν  νά  στηρίξωμεν  διά 
τοΟ  νέου  ονόματος  τήν  έπί  τού  εδάφους  τών  Πατη- 


βησάντων  τοίς  Βοιωτοί;  τών  οπλιτών,  τροπή  έγε'νετο  αυτών  και  άπέ- 
Οανον  τών  θισσαλών  και  Αθηναίων  οϋ  πολλοί•  άνείλοντο  μέντοι  αΰ- 
του;  αυθημερόν  άσπονδου;  και  οί  Πελοποννήσιοι  τροπαϊον  τή  ΰστεραία 
έστησαν.»  (Βι6λ.  Β'  *ιψ.  22).— Ό  κ.  Α.  ΜϋοΗΗοβίβΓ  έν  τω  έπεςη- 
γηματι/.ώ  χειμίνω  τών  Οπό  τη;  γερμανικής  αρχαιολογικής  Ακαδημίας 
τ?,  συμπράξει  τή";  πρωσική;  Κυβερνήσεως  εκδιδομένων  /αρτών  της 
Αττική;  (ΗβΠ  II.  >ΟθΙ.  Ρ^'υ.1;.  κ.  41  )  τίθησι  τα  Φρυγία,  μή 
δε/ομενο;  ταυτότητα  αυτών  και  τών  Φυρρινησιων,παρα  τό  Καματερόν 
ηιμφώνως  τώ  Βιιηίαη  ( Οβο§Γ.  ν.  ΟποοΗβηΙαικΙ,  Β.  Ι.  8.334). 
—  Ό  ίέ  Κ.  ΙιβηΟΓΠΙ&ΙΐΙ,  έν  τώ  χάρτη  τώ  παρηρτημένω  τή  Μοηο- 
ρΓβρΗίο  (Ιβ  Ι&  νοϊβ  8&0Γ(5β,  ακολουθεί  χα;  έν  τούτω  τω  ΗβηποΙ. 


σίων  ένίδρυσιν  τής  αρχαίας  Βατής.  Διότι  σήμερον, 
έχοντες  δεδομένον  έξ  αυτής  άκέραιον  το  άγνωστον 
τέως  τοπικόν  επίρρημα,  άνευρίσκομεν  αυτό  όλόκλη- 
ρον  έν  τω  καθ'  ή  μας  ονόματι  τής  τρος  τό  ΒΑ  τοΟ 
ΚολωνοΟ  θέσεως. 

Α.  Ι.  στίχ.  20  —  22.(1) 

.  .  .  ρίλαος    Όλυμπιοδώρου   Στειρίίϋς 
και  Απολλωνία  Απολλοδώρου 
χωρ(ίου)  Βατήσι 

Α.  Π.  στίχ.  16—17. 

Σχαστη- 
ριών  Βατήσι.  (2) 

Βατήσι  —  Πατήσια. 

Και  σιωπά  μεν  ατυχώς  έπί  τοΟ  θέματος  τούτου 
τό  ύπό  Κουρτίου  και  Κάουπερτ  πέρυσιν  εκδοθέν 
Επεςηγηματικόν  Κείψενον  τών  ύπό  της  γερμα- 
νικής άρχ.  Ακαδημίας  και  τής  πρωσικής  Κυ^ 
βερνήσεως  εκδιδομένων  λαμπρών  χαρτών  τής  Ατ- 
τικής, παρερχόμενον  τό  έπι  του"  -/άρτου  (δβοΐϊοπ 
ΚβρΙΐϊδϊ&)  σπουδαΓον  τούτο  σημεΓον  άνευ  άλλης  ή 
τής  έν  παρόδω  μνείας  (3).  "Αλλ'  ή  επιμελής  αυ- 
τού παρατήρησις  επαναφέρει  εΊς  τήν  μνήμην  τοΟ 
είδότος  τους  τόπους  τό  πολλής  προσοχής  άξιον 
τούτο  πράγμα,  ότι  τοΰ  εδάφους  ή  κατασκευή  έν 
Πατησίοις,  μικρόν  ανωτέρω  τής  συμβολής  Ποδο- 
νίπτου  και  Κηφισού,  συνήγαγε  τάς  άπό  ΠάρνηΟος, 
Ευβοϊκού  κόλπου  και  τών  προς  τον  Πάρνηθα  τε- 
τραμμένων  κλιτύων  της  Πεντέλης  .Β.ΒΔ.  ΒΑ.  ) 
δδους,  διότι  κατά  τό  σημεΓον  της  συμπτώσεως  αυ- 
τών   ανέκαθεν    ύπηρχεν  ή  μόνη  εύπρόσβατος  τ.ρος 

(1)  Άρχαιολ.  Έφημ.  Περιοδ.  6 '.  Τεύχος  ΙΔ '  σελ.  361,  362' 
(Ο.  Ι.  Α.  Π.  Ι.  η»  61.) 

(2)  Ή  υπό  ΒοηίβΙβΓ  6'έ'κδοσις  τοΰ  λεξικού  τών  κυρίων  ονομάτων 
τοΰ  Ραρβ  (1870)  δεν  περιέχει  τά  επίρρημα  τοϋτο,  άλλα  μόνον  τό 
ΒατηΟεν.  Παραλείπει  όμως  και  τά  γνωστόν  τότε  δημοτικόν  Β  α- 
τεϊς  η  Βατής,  'όπίρ  και  Στέφανος  ό  Βυζάντιος  ήγνόει. 

(3)  Τελείαν  παρασιώπησιν,  άλλα  χα'.  έπ'ι  νοϋ  /άρτου  παράλειψιν, 
σημειώ  τήν  τής  σπουδαίας  Οέσεο^ς  Άνάκασα•έτι  δέ  χα'ι  τήν  τοΰ 
παρ'  αυτήν  Βασιλικού. 


39 


ΕΙΠΙ'ΡΑΦΑΙ    ΕΚ   ΠΕΙΡΑΙΩΣ 


40 


τήν   πόλιν   διάβασις  (1).    Εις   ήμας    δε    μετά   τα  ΒατηΟί,  έν  Πατησίοις  νομίζομεν  δτι  έχει  τόπον  ή 

είρημένα    φαίνεται    δτι    έκυρώθη   ή   περί    Βατής  Βατή  (1). 

γνώμη    τοΟ   Βουρσιανοΰ,    κρίνοντες    δε   το   όνομα 

Πατήσια    παραφΟοράν    τοΟ   τοπικοΟ    επιρρήματος  ΣΤΕΦΑΝΟΣ  Ν.  ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ. 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΚ    ΠΕΙΡΑΙΩΣ. 


Περί  τάς  άρ/άς  ήδη  τοΟ  παρελθόντος  [Ληνός  επί 
τής  πλατείας  Κοραή  και  κατά  το  Δ.  μέρος  ταύτης 
έγένετο  εναρξις  της  σκαφής  προς  θεμελίωσιν  τοΟ 
δημοτικοΰ  θεάτρου  τοΟ  Πειραιώς.  Τπό  τά  πρώτα 
της  σκαπάνης  κτυπήματα  παρουσιάσθησαν  τοίχοι 
κατά  διαφόρους  διευθύνσεις  φερόμενοι,  οΐτινες  έδεί- 
κνυον  δτι  πάντες  άνηκον  εις  πάλαιαν  τίνα  οϊκοδο- 
μήν  έκεΓ  που  έν  τοΓς  χώμασι  καλυπτομένην,  άπε- 
καλύπτοντο  δε  καΟ'  δσον  ή  εργασία  προς  Α.  έχώ- 
ρει.  Έν  τοΓς  χώμασι  τοΓς  μεταςυ  τών  τοίχων  τού- 
των κατά  τήν  αρχήν  ήδη  της  σκαφής  άνευρέθη- 
σαν  τρείς  ενεπίγραφοι  λίθοι ,  ων  τάς  έπιγραφάς 
παρατίθεται  ένταΟθα  άφίνων  τά  κατά  τά  λοιπά  ευ- 
ρήματα και   τήν   άλλην   οίκοδομήν   εις  το  τέλος 


της  οληςέρεύνης,  ην  έκεΓ  το  ΤπουργεΓον  διέταξεν. 

Α'.  Τών  επιγραφών  τούτων  ή  πρώτη  εινε  έπί 
στήλης  λίθου  φαιοΟ  μετ'  αετώματος  και  ακρωτη- 
ρίων, τεθραυσμένης  το  κάτω  ήμισυ  έξ  αριστερών 
και  άνω  προς  τά  οεξιά  και  κάτω  από  στί/ου  20°3 
και  έξης.  Το  σωζόμενον  ύψος  της  στήλης  είνε  ενός 
μέτρου,  το  πλάτος  0,69,  το  δε  πάχος  0,20.  Φέρει 
έπι  της  ενεπίγραφου  επιφανείας  άνω  έν  κυματίω 
ύπό  το  άετωμάτιον  τάδε  :  ΙΕΡΑΔΙΟΝΥΣΟΥ,  μετά 
δε  τοΟτο  δύο  ψηφίσματα,  το  πρώτον  τιμητικάν 
Διονυσίου  Αγαθοκλέους  Μαραθωνίου,  τό  δ' έτερον, 
οδ  ελάχιστον  μίρος  σώζεται,  τιμητικόν  Σόλωνος 
Έρμογένου  Χολαργέως. 

Έχει  δ'  ή  πλάξ  αύτη  ώδε : 


Ν 


Υ 


ΑΓΑΘΕΙΤΥΧΕΙΟΡΓΕΩΝΕ* 


ίο 


ΔΙΟ  Ν  ΥΠΟ  ( 
ΑΓΑΟΟΚΛΗ* 

*  Ο  Λ  Ω  Ν 
Ε  Π  Ι  Χ  Α  Ρ  Η  € 
ΙΣΟΚΡΑΤΗ  Ζ 
ΑΝΔΡΩΝ 
ΔΙΟΝΥίΟΓΕΝΗί 

*  Ι  Μ  Ω  Ν 
ΦίΛΟίΤΡΑΤΟί 
ΛΕΩΝ 
ΟΕΟΔΟΤΟ* 


ΑΓΑΟΟΚΛΕΟΥί 
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ 
ΕΡΜΟΓΕΝΟΥ 
ΚΡΑΤΩΝΟ* 
ΣΑΤΥΡΟΥ 
*Ω*ΑΝΔΡΟΥ 
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ 

*  Ι  Μ  Ω  Ν  Ο  * 
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ 

*  Ι  Μ  Ο  Υ 
ΤΙΜΗ*ΙΩΝΟ* 


ΜΑΡΑΟΩΝΙΟί 
ΜΑΡΑΟΩΝΙΟί 
ΧΟΛΑΡΓΕΥ* 
(ΚΑΜΒΩΝΙΔΗ  ( 
ΚΥΔΑΟΗΝΑΙΕΥ* 
ΑΜΑΞΑΝΤΕΥ* 
Π  Α  Ι  Α  Ν  Ι  Ε  Υ  * 
Π  Ο  Ρ  Ι  Ο  * 
Π  Ο  Ρ  Ι  Ο  * 
ΕΛΑΙ  Ο  ΥΠΟ  ( 
Φ      Λ      Υ       Ε       Υ       * 


(1)     Ιδε  τάς  έν  τω  Έ  πεξηγη  ματιχώ  Κ  ει  μένω  των  γερμ. /άρ- 
των σπουδαίας   έπ'ι   τοϋ  θέματος  τούτου  τοπογραζιχάς  εξηγήσεις  (ΗβΓΐ 

II.  ββοΐίοη  ΡγΓ§08,  8.  42,  43. ) 


(1)  Έν  τ?)  λέξει  Πατήσια,  {•,  μεν  χατάληξις  α  ιρυσιχώς  έπηλβι, 
τοϋ  τοπιχοϋ  επιρρήματος  τραπε'ντος  εις  τοπιχόν  όνομα  άριθμοϋ  -λη- 
θυντιχοϋ,  αοηλον  τοΰτο  διατί.  Τοΰ  δέ  άρχτιχοΰ  έν  τ!)  λέξει  Βατή  γράμ- 


41 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΚ    ΠΕΙΡΑΙΩΣ 


42 


ΔΙΩΝ 
15  ΗΡΑΚΛΕΙΔΗ* 

ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ 
ΑΠΟ  ΛΛΟ  ΔΩ  Ρ  Ο  * 


ΑΝΤΙΛΟΧΟΥ 
ΘΕΟΔΩΡΟΥ 
ΤΙΜΗ*ΙΩΝΟ* 
ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ 


ΛΑΜΠΤΡΕΥ* 
Π  Α  Ι  Ο  Ν  Ι  Δ  Η  ί 
Κ  Η  φ  Ι  *  Ι  Ε  Υ  * 
ΛΑΜΠΤΡΕΥ* 


ΑΓΑΟΕΙΤΥΧΕΙΕ  .  .  ΕΥΠΟΛΕΜΟΥΑΡΧΟΝΤΟ*ΠΟ*ΙΔΕΩΝΟ*ΑΓΟΡΑΙΚΥΡΙΑΙΕΔΟΞΕΝΤΟΙ* 

Υ*ΙΑ*ΤΑΙ«ΟΛΩΝΕΡΜΟΓΕΝΟΥΧΟΛΑΡΓΕΥ*ΕΙΠΕΝΕΠΕΙΔΗΔΙΟΝΥ*ΙΟ*ΑΓΑΟΟΚΛΕΟΥ€ 
20  ΝΙΟ*ΚΑΤΑ*ΤΑΟΕΙ*ΤΑΜΙΑ*ΥΠΟΤΩΝΔΙΟΝΥ*ΙΑ*ΤΩΝΠΛΕΙΩΕΤΗΚΑΙΛΑΒΩΝΠΑΡΑΥΤΩΝ 

ΥΝΗΝΤΟΥΔΙΟΝΥ*ΟΥΤΟΝΤΕΝΕΩΤΟΥΟΕΟΥΚΑΤΕ*ΚΕΥΑ*ΕΝΚΑΙΕΚΟ*ΜΗ*ΕΝΕΝΠΟ 

[ΛΑΟΙ* 

>ΟΗΜΑ*ΙΝΚΑΙΕΙ*ΤΑΥΤΑΑΝΗΛΩΚΕΝΟΥΚΟΛΙΟΝΠΛΗΟΟ*ΑΡΓΥΡΙΟΥΕΠΕΔΩ 
ΝΟΝΔΡΑΧΜΑ*ΧΙΛΙΑ*ΟΠΩ*ΕΧΩ*ΙΝΑΠΟΤΉ*ΠΡΟ*ΟΔΟΥΟΥΕΙΝΤΩΙΟΕΩΙΚΑΙ 
ΛΤΑΤΑΠΑΤΡΙΑΠΑΡΕ*ΚΕΥΑ*ΕΝΔΕΤΟΙ*ΔΙΟΝΥ*ΙΑ*ΤΑΙ*ΙΝΕΧΩ*ΙΝΧΡΑ 
25  ΜΑΤΑΚΑΙΑΡΓΥΡΩΜΑΤΑΚΑΙΤΉΝΛΟΙΠΗΝΧΟΡΗΠΑΝΠΑ*ΑΝΤΗΝΔΕΟ 

*ΟΝ*ΥΝΙΟΝΤΕ*ΚΑΟΕΚΑΓΓΟΝΜΗΝΑΜΕΟΕΞΟΥ*ΙΝΤΩΝΙΕΡΩΝ 
ΠΑΙΝΕ*ΑΙΔΙΟΝΥ*ΙΟΝΑΓΑΟΟΚΛΕΟΥ*ΜΑΡΑΟΩΝΙΟΝΚΑΙ*ΤΕφΑ 
ΚΑΤΑΤΟΝΝΟΜΟΝΑΡΕΤΉ*ΕΝΕΚΕΝΚΑΙΚΑΛΟΚΑΓΑΟΙΑ*ΚΑΙΕΥ 
Υ*ΑΠ~ΟΝ*ΤΕφΑΝΟΝΤΟΥΤΟΝΜΕΤΑΤΟΤΑ**ΠΟΝΔΑ*ΠΟΙΗ 
30  ΑΙΕΡΑΤΟΙ*ΟΡΓΕΩ*ΙΝΕΝΤΕΙΠΡΩΤΕΙ*ΥΝΟΔΩΙΑΝΑΓΡΑ 

ΝΕΙΚΑΙ*ΤΉ*ΑΙΠΑΡΑΤΟΝΝΕΩΤΟΥΟΕΟΥΕΙ*ΔΕΤΉΝΑ 
ΡΚΑΙΤΟΓΕΝΟΜΕΝΟΝΑΝΑΛΩΜΑΤΟΝΤΑΜΙΑΝΤΑΥ 


35 


3ΝΟ*ΑΓΟΡΑΙΚΥΡΙΑΙΕΔΟΞΕΝΤΌΙ*ΔΙΟΝΥ*ΙΑ 
ΕΙΔΗΣΟΛΩΝΕΡΜΟΓΕΝ . . .  ΟΛΑΡΓΕΥ*ΚΑΤΑ 
ΝΕφΡΟΝΤΊ*ΕΝΟΠΩ*ΕΠΑ  .  .  ΗΟΩ*ΙΝ 
*ΚΑΙΑΟΚΝΩ*ΟΥΔΕΜΙΑΝΚΑ 
;>ΜΩ*ΤΟΙΕΡΟΝΤ 
ΟΜΕΝΟΝΑΡ 


Ι 


ε  ρ  α 


ι  ο  ν  υ  σ  ο  υ. 


Ά  γ  α  θ  ύ\    τ  ύ  χ  γ]    6  ρ  γ  ε  ώ  ν  ε  ς 


Διονύσιος 
Αγαθοκλή  ς 
Σόλων 


Αγαθοκλέους 
Διονυσίου 

Έρ[Λθγένου 


Μαραθώνιος 
Μαραθώνιος 

Χολαργεϋς 


ματο;  τ  ει;  Π  χροζτ,  ευρηται  ί[?η  έν  τώ  ίήματι  βατέω  =  πατέω 
πάρα  -Ά-  παλαιοί;.  —  Άιορμήν  ?'  εις  σκέψει;  οίόΌμεν  ενταύθα  τω 
άκγνώατί)  α')  τήν  χρ/αίαν  λέξιν  βατήρ,έν  τή  τριπλή  έννοία  οϋοοϋ, 
Τέρματος,  αχ  ρ  ου,  κατ'  άντιπαράΟίσιν  προ;  τήν  έν  ττ]  άνω  τελευταία 
«Γγραφί,  λέξιν  Σ•/  αβτηρ ιών,  ή;  άμυδράν  τίνα  εννοιαν  παρέ/ουσιν 
ίσοι;  τι  *αρ'  ΊΙσυ/ίω  συγκε/υμε'να-  «Σ/αστηρία•  όρμιστηρία 
(Σ/χστήρ:χ•  ορμητήρια)  και  Χαστηρία•  τή  άν:ιργούσ7] »,  καθ' α 
•χββτηρία  μαίνεται  σημαίνουσα  οριον,  χφετηρίαν,  αρχήν  (ίδε 
χα!  το  ://..    λ;ς:χόν  Σαχελλχρίου  έν  τή  λίξε;" )  6')  τήν  λε'ξιν  Έ  σ  χ  ά- 


τι α  (  «  τά  προς  τοΐ;  τε'ρμασι  των  χωρίων  έσ/ατιά;  ελεγον  οι;  γειτνι^ 
ό"τε  δοο;  είτε  θάλασσα  »  [Άρποκρατίων] ),  κατ'  άντιπαράθεσιν  προ; 
τήν  λέξιν  Σ/αστηρία,  —  αμφότερα;  άπαντώσα;  έν  τή  αυτί]  ε'πι- 
γραΐή. —  Μέ-/ρι  τοϋδε  το  δνομα  Βατή  παρήγον  οί  τοπογράφοι  έκ  τοϋ 
βάτο;,  τό    3έ  λεξικόν    του    Ραρο    μεταφράζει    αυτήν   ΟΐΌβκ&ββΓΟΙΙ. 

Ή  δέ  από  τοϋ  Πατισά/  παραγωγή    τοϋ  ονόματος  Πατήσια  υπό  Α. 

Σουρμελή  χα!  τά  εν  τινι  των  κωμωδιών  τοϋ  Νερουλοϋ  σκώμμα  είναι 
!'σω;  ανάξια  μνεία;  έντχϋθα. 


43 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΚ    ΠΕΙΡΑΙΩΣ 


44 


10 


15 


Έπιχάρης 

Κράτωνος 

Σκαμβωνίδης 

Ισοκράτης 

Σατύρου 

Κυδαθηναιεΰς 

Άνδρων 

Σωσάνδρου 

Άμαξαντεϋς 

Διονυσογένης 

Διονυσίου 

Παιανιεϋς 

Σίαων 

Σίμωνος 

Πάριος 

Φιλόστρατος 

Διονυσίου 

Πόριος 

Λέων 

Σίμου 

Έλαιούσιος 

Βεόδοτος 

Τιμησίωνος 

Φλυεϋς 

Δίων 

Άντιλόχου 

Λαμπτρεϋς 

Ηρακλείδης 

Θεοδώρου 

Παιονίδης 

Καλλικράτης 

ΤιμΛ,σίωνος 

Κηφισιεΰς 

Απολλόδωρος 

Απολλώνιου 

Λαμπτρεύς 

Άγαθη  τύχη  έ[πί]  Εΰπολέμου  άρχοντος  Ποσιδεώνος  άγορ*  κυρία  έ'δοξεν  τοις 
Διον]υσιασταΐς,  Σόλων   Έρμογένου  Χολαργεϋς  είπεν  έπειδη  Διονύσιος   Αγαθοκλέους 

20         Μαραθώ]νιος  κατασταθείς  τααίας  υπό  των  Διονυσιαστών  πλείω  έ'τη  και  λαβών  παρ'  αυτών 
την  ίερεωσ]ύνην  τοϋ  Διονύσου  τόν  τε  νεώ  τοϋ  Οεοϋ  κατεσκεύασεν  και  έκόσμησεν  έν  πολλοίς 

άνα]θηαασιν  και  εις  ταΰτα  άνηλωκεν  ουκ  όλι(γ)ον  πλήθος  αργυρίου  έπέδω- 

κεν  δε]   ......    νον  δραχριάς  χιλίας  όπως  εχωσιν  άπό  της  προσόδου  θύειν  τω  θεω  και 

κ]ατα  τα  πάτρια,  παρεσκεύασεν  δε  τοις  Διονυσιασταΐς  ϊν '  έ'χωσιν  χρα- 

25         χρυσώ]ματα  και  άργυ'ρώ|Λ.ατα  και  την  λοιπην  χορηγίαν  πάσαν  την  δεο- 

εΐ]ς  δν  συνιόντες  καθ'  εκαστον  μ/ίνα  ^.εθέζουσιν  τών  ίερών 

δεδόχθαι  τοις  όργεώσιν  έ]παινέσαι  Διονύσιον  Αγαθοκλέους  Μαραθώνιον  και  στεφα- 
νώσαι  (κιττοΰ  στεφάνω'Ρ)  κ]ατά  τόν  νόμον  άρετης  ένεκεν  και  καλοκαγαθίας  και  εύ- 
νοιας    και  άναγορε]ϋσαι  τόν  στέφανον  τούτον  μετά  το  τάς  σπονδάς  ποιή- 

30        σασθαι] α  ιερά  τοις  όργεώσιν  έν  τη  πρώτη  συνόδω  άναγρά- 

ψαι  δε  τό  ψήφισμα  έν  στήλη  λιθί]νη  και  στησαι  παρά  τόν  νεώ  του  θεοΰ  εις  δέ  την  ά- 
ναγραφην με]ρίσαι  τό  γενό[λενον  άνάλωμα  τόν  τα[χίαν.  Ταΰ- 
τα Σόλων  είπεν.] 
'Αγ*θη  τύχη  έπί άρχοντος ]ώνος  άγορκ  κυρίκ  έ'δοΕεν  τοϊς  Διονυσια- 

35        σταΐς έπ]ειόη  Σόλων   Έρ[χογέν[ου  Χ]ολαργεΰς  κατα- 
σταθείς ταμίας  ύπό  τών  Διονυσιαστών]  έφοόντισεν  όπως  έπα[υξ]ηθώσιν 

αί  πρόσοδοι φιλοτί((Λω]ς  και  άόκνως  οΰδεριίαν  κα[τέλιπεν 

ο]μως  τό  ιερόν  τ[οΰ  θεοΰ 

όμενον  άρ 


Τά  γράμματα  τής  επιγραφές  ταύτης  μετ'  επι- 
μελείας κεχαραγμένα  Μακεδόνικους  δεικνύουσιτούς 
χρόνους.  Έν  στίχω  22ΐ'  κατά  παραδρομήν  του 
τεχνίτου  έγράφη  όΧίογ  άντι  ολίγον.  Άνευρέθη  δ  ή 
στήλη  καταπεπτωκυϊα  έν  τοϊς '/ώμασι  τ.ρο  βάθρου 
τίνος  έκ  πώρινου  λίθου  οίρο\τος  άνοιγμα  τοΟ  αύτοΟ 


πάγους  και  πλάτους  προς  τά  τοΟ  κάτω  μέρους  τί|ς 
στήλης.  Έν  στίχω  28':'  έξ  άλλων  επιγραφών  συμ- 
πληρών  προσέθηκα  το  κιττοΟ  στεφάνω'  καθ'  ίσον 
άλλαι  εϊς  λατρείαν  Διονύσου  άναγόμεναι  τοιαύτην 
στεφάνωσιν  άναγράφουσιν,  και  ο  χώρος  δ'  ανάλο- 
γος τών  συ  μπλη  ρου  μένων  γραμμάτων. 


45 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΚ    ΠΕΙΡΑΙΩΣ 


46 


Β'.  Ή  δευτέρα  στήλη  λίθου  λευκοΟ  άνευρέθη 
συντετριμμένη  εις  τέσσαρα  τεμάχια, ών  τα  προς  τα 
κάτω  δύο  υπεξαιρεθέντα  εΐχον  περιέλθη  εις  χεΓρας 
τοΟ  κ.  Καραπάνου  δστις  άπέδωκεν  αυτά  εις  το  δη- 
μοτικών Μουσεΐον,  οΰτω  δ  άπηρτίσθη  πλήρης  ή 
Ιπιγραφή  πλην  τίνων  γραμμάτων  έν  τη  θέσει  έν  ή 
επήλθε   τοΟ   λίθου   ή   διάρρηξις.  Ή   στήλη   φέρει 


Θ 


άετωμα,  ο5  αί  πτέρυγες  και  το  ύπο  το  γείσωμα 
κυματιον  φερουσιν  ίχνη  κεχρωματισμένου  κοσμή• 
ματος  εξ  ώων  και  γλωσσών  δφεων.  Αναφέρεται  δέ 
ή  επιγραφή  εις  τον  αυτόν  Διονύσιον  μετηλλαχότα 
τον  βίον  και  τάς  άπονεμηθείσας  τοΓς  παισί  τιμάς. 
Ή  δλη  στήλη  έχει  ΰψος  0,90,  πλάτος  0,34, 
και  πάχος  0,09.    Ή  δ'  επιγραφή  αυτής  είνε  ήδε: 


Ι 


ΑΓΑΟΕΙΤΥΧΕΙΕΠΙΙΠΠΑΚΟΥΑΡΧΟΝΤΟίΠΟίΙΔΕΟ 
ΝΟίΑΓΟΡΑΙΚΥΡΙΑΙίΟΛΩΝΕΡΜΟΓΕΝΟΥΧΟΛΑΡΓΕΥ< 
ΕΙΠΕΝΕΡΕΙΔΗίΥΜΒΕΒΗΚΕΝΔΙΟΝΥίΙΩΙΜΕΤΑΛΛΑ 
ΞΑΙΤΟΝΒΙΟΝΑΡΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΩΙΕΜΠΟΛΛΟΚΗΝΕ 
5       ΧΩΝΕΥΝΟΙΑΝ  .  ΙΕΤΕΛΕΙΡΡΟίΑΡΑΝΤΑίΤΟΥίΤΗΝ 
ίΥΝΟΔΟΝφΕΡΟ  .  ΤΑ*ΤΟΙΟΕΟΙΑΙΕΙΤΙΝΟ*ΑΓΑΟΟΥΡΕΙ 
..ΜΕΝΟ*ΡΑΡΑΙΤΙΟ*ΓΙΝΕ*ΟΑΙΚΑΙΙΔΙΑΙΚΑΙΚΟΙΝΕΙ 
.  .ΛΑΓΑΟΟ*Ω.  ΕΝΡΑΝΤΙΚΑΙΡΩΙΟίΓΟΥΝΡΡΟΤΙ 
ΜΗΟΕΚΥΡΟΤΩΝΔΙΟΝΥίΙΑίΤΩΝΚΑΙΛΑΒΩΝΤΗΝΙΕ 

10        ΡΕΩίΥΝΗΝΤ.ΥΟΕΟΥΚΛ.  .  ΑΤ  ΑίΤ  ΑΟ  ΕΚΤΑΜΙ  ΑίΤ  Αί 
ΤΕΚΟΙΝΑίΡΡΟίΟΔΟΥίΕΡΗΥΞΗίΕΝΕΚΤΩΝΙΔΙΩΝ 
ΕΡΙΔΟΥ*ΑΥΤΟΙ*ΑΡΓΥΡΙΟΥΧΙΛΙΑ*ΔΡΑΧΜΑ*ΚΑΙΤΟ 
ΠΟΝΜΕΤΑΤΗ.ΑΛΛΗίΧΟΡΗΠΑίΡΑίΗίΕΙίΟΝίΥΝ 
ΙΟΝΤΕίΟΥί  ■  .ίΙΝΚΑΤΑΜΗΝΑΕΚΑίΤΟΝΤΩΙΟΕΩΙΚΑ 

15       ΤΑΤΑΡΑΤΡΙΑΕΡΕΔΩΚΕΝΔΕΚΑΙΑΛΛΑίΑΡΓΥΡΙΟΥ 

ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ  .  ΔΡΑΧΜΑίΑφΩΝΚΑ'ΤΕίΚΕΥΑίΑΤΟΤΟ 
ΑΓΑΛΜΑΤΟ  .  .  ΙΟΝΥ*ΟΥΤΟΙ£ΟΡΓΕΩ*ΙΝΚΑΙΡΡΟ*ΙΔΡΥ 
(ΑΤΟΚΑΤΑΤ  .  .  ΜΑΝΤΕΙΑΝΤΟΥΟΕΟΥΚΑΙΡΕΡΙΑΡΑΝΤΩΝ 
ΤΟΥΤΩΝΥΡΑ  .  .  ΟΥίΙΝΑΙΑΡΟΔΕΙΞΕΙίΥΡΕΡΤΑΝΔΡΟίίΑ 

10       φ  ΕΙ  <  Δ  Ι  ΑΤΟ  Ν  Χ  Ρ  Η  Μ  ΑΤ  Ι  <  Μ  Ο  Ν  Ε Ι  *  Τ  Ο  Ν  Α  Ρ  Α  Ν  ΤΑ  Χ  Ρ  Ο  Ν  Ο  Ν 
ΑΝΟΩΝΕΡΙΓΝΟΝΤΕίΟΙΔΙΟΝΥίΙΑίΤΑΙΕΤΙΜΗίΑΝ 
ΑΥΤΟΝΑΞΙΟ  .  ΟΝΤΑΚΑΙΕίΤΕφΑΝΩίΑΝΚΑΤΑΤΟΝ 
ΝΟΜΟΝΙΝΑΟ  .  ΝφΑΙΝΩΝΤΑΙΟΙΤΗΝΞΥΝΟΔΟΝφΕΡΟΝ 
ΤΕίΜΕΜΝΗ  .  ΕΝΟΙΑΥΤΟΥΚΑΙΙΩΝΤΟίΚΑΙΜΕΤΗΛΛΑ 

25        ΤΟΝΒ.  .  .ΤΗ*ΡΡΟ*ΑΥΤΟΥ*ΜΕΓΑΛΟΥΥΧΙΑ* 

ΚΑΙ ΑΝΤΙΤΟΥΤΩΝφΑΝΕΡΟΙΩ^ΙΝΤ  .  ΜΩΝ 

Τ Ε.  .  .  ΕΙΝΟΥΓΕΓΟΝΟΤΑίΕΡΕΙΔΗίΥΜΒΑΙ 

ΝΕΙ.ΙΑΔΟΧ ΤΑΛΕΛΟΙΡΕΝΑΙΡΑΝΤΩΝ 

ΤΩΝΕΝΔΟΞ.ΙΚΑΙΤΙΜΕΙΑΥΤΩΙ ΟΝΤΩΝΡΕΡΙΩΝ 

30       ΚΑΙΟΝΟΜΟαΩΝΟΡΓΕΩΝΩΝΚΑΛΕΙΡΡΩΤ.. 

ΤΑΤΟΝΡΡΕ . ΒΥΤΑΤΟΝΤΩΝΥΩΝΚΑΟΩίΚΑΙΡΡΟΕΙ 

ΚΤΑΙΕΡΙ.  .  .ΧΩΡΑΝΤΑΔΕΛΦΟΥΚΑΛΛΙΚΡΑΤΟΥΙΩΝ 
ΤΟίΤΟΥΡΑΤΡΟίΔΕΔΟΧΟΑΙΤΟΙίΟΡΓΕΩίΙΝΤΗΝΙΕΡΕΩ 


47 


ΕΙ11ΓΡΑΦΑΙ    ΕΚ    ΠΕΙΡΑΙΩΣ 


35 


40 


45 


50 


ΝΗΝΤΟΥΔΙΟΝΥ*ΟΥΔΕΔΟ*ΟΑΙΑΓΑΟΟΚΛΕΙΔΙΟΝΥ*ΙΟΥ 
ΡΑΟΩΝΙΩΙΚΑΙΥΓΑΡΧΕΙΝΑΥΤΩΙΔΙΑΒΙΟΥΕΓΙΤΑΙ* 
ΜΑΚΤΑΚΑΥΤΑΙίΑΚΕΤΕΤΙΜΗΤΟΚΑΙΟΡΑΤΗΡΑΥ 
.ΕΠΕΙΔΗΥΠΟΜΕΜΕΝΗΚΕΝΤΗΝΤΑΜΙΕΙΑΝΕΙίΤΟΝ 
ΤΑΤΑΥ  .   .ΧΡΟΝΟΝΔΙΕΪΑΞΕΙΝΚΑΙΕΠΑΥ.  Η  *  ΕΙ  Ν  Τ  Η  Ν 
.  .  .  ΔΟΝΔΙ  .  ΟΥίΕΚΤΑΥΤΑ.ΑΥΤΟΝΑΠ.  .  .  Αί  Ι  ί  ΤΩί 
.  .  Ο  Μ  ΕΝ  Ο  *  .  ΠΟΔΕΙΚΝΥίΟΑΙΤΗΝΕΑΥΤΟΥΕΥΝΟΙΑΝ 
.  .  ΑΛΟΚΑΓ.  ΟΙΑΝΡΡΟ*ΑΡΑΝΤΑ*ΤΟΥ*ΔΙΟΝΥ*ΙΑί-ΤΑ. 
.  .  .  ΓΑ  ΓΕΝ  .  ΕΚΑΙΤΟΝΑΔΕΛφΟΝΑΥΤΟΥΔΙΟΝΥ*ΙΟΝΔΙΟ 

ΝΥ*ΙΟΥΜΑΡΑ  .  ΩΝΙΟΝΕΙ*ΤΗΝ*ΥΝΟΔΟΝΕΓΙΤΑΤΟΥΓΑΤ... 

ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ . ΕΟΕΞΟΝΤΑΤΩΝΚΟΙΝΩΝΚΑΤΑΤΟΝΝΟΜΟ. 

φΡΟΝΤΚΑΙΔΕΤΟΥίΟΡΓΕΩΝΑίΟΠΩί  ΑφΗΡΩΚΟΕΙΔΙ. 

ΝΥ*ΙΟ*ΚΑΙΑ.ΑΤΕΟΕΙΕΝΤΩΙΙΕΡΩΙΡΑΡΑΤΟΝΟΕΟΝΟΡΟΥΚΑ. 

ΟΓΑΤΗΡΑΥΤΟΥΙΝΑΥΓΑΡΧΕΙΚΑΛΛΙ*ΤΟΝΥΓΟΜΝΗΜΑΑΥΤΟΥ 

ΕΚΤΟΝΑΡΑΝΤΑΧΡΟΝΟΝΑΝΑΓΡΑΥΑΙΔΕΤΟΔΕΤΟΥΗφϋίΜΑΕ. 

*ΤΗΛΕΙΛΙΟΙΝΕΙΚΑΙ*ΤΗ*ΑΙΓΑΡΑΤΟΝΝΕΩΤΟΥΟΕΟΥΤΟΔΕ 

ΓΕΝΟΜΕΝΟΝΑΝΑΛΩΜΑΕΚΤΗΝ*ΤΗΛΗΝΚΑΙΤΗΝΑΝΑΟΕ*ΙΝ 

ΜΕΡΙ*ΑΙΤΟΝΤΑΜΙΑΝΤΑΥΤΑ*ΟΛΩΝΕΙΡΕΝ 


(-) 


ε  ο  ι. 


Άγαθη  τύχη  εττί  Ίππάκου  άρχοντος  Ποσιδεώ- 
νος  άγορ*  κυρία  Σόλων   Έρμογένου  Χολαργεύς 
ειπεν'  έπε'.δη  συμβέβηκεν  Διονυσίω  μεταλλϊ- 
ξαι  τον  βίον  άποδεδειγμένω  έμπολλοΐς  ην  ε- 
5  χων  εΰνοιαν  [δ]ιετέλει  προς  απαντάς  τους  τήν 
σύνοδον  <ρέρο[ν]τας  τω  θεώ  αίεΐ  τίνος  αγαθού  πει- 
ραγμένος παραίτιος  γίνεσθαι  και  ιδία  και  κοινή 
<ρι]λάγαθος  ώ[ν]  έν  παντί  καιρώ,  ός  γοΰν  προτι- 
μηθείς ύπό  των  Διονυσιαστών  και  λαβών  την  ίε- 

10   ρεωσύνην  τ[ο]ϋ  θεοΰ  κα[ϊ  κ]ατασταθείς  ταμίας  τάς 
τε  κοινάς  προσόδους  έπηύΕησεν  έκ  τών  ίδιων 
έπιδοϋς  αϋτοΐς  αργυρίου  χιλίας  δραχμάς  και  τό- 
πον μετά  τή[ς]  άλλης  χορηγίας  πάσης  εις  όν  συν- 
ιόντες  θύσ[ου]σιν  κατά  μήνα  έ'καστον  τώ  θεώ  κα- 

15   τα  τα  πάτρια,  έπέδωκεν  δε  και  άλλας  αργυρίου 
πεντακοσία[ς]  δραχμάς  άφ'ών  κατεσκευάσατο  το 
άγαλμα  το[υ  Δ]ιονύσου  τοΤς  όργεώσιν  και  προσιδρύ- 
σατο  κατά  τ[ην]  μαντείαν  τοϋ  θεοΰ,  και  περί  απάντων 
τούτων  ΰπά[ρ^]ουυιν  αί  αποδείξεις  υπέρ  τάνδρός  σα- 

20   φεϊς  διά  τον  χρηματισμόν  εις  τόν  άπαντα  χρόνον, 
άνθ'  ών  έπιγνόντες  οί  Διονυσιασταί  έτίμησαν 
αυτόν  άξιο[ν]  δντα  και  έστεφάνωσαν  κατά  τόν 
νόμον.  "Ινα  ο[υ]ν  φαίνωνται  οί  την  σύνοδον    φέρον- 
τες μεμνη[μ]ένοι  αυτού  και  ζώντος  και  μετηλλα- 


25   [χότος]  τόν  β[ίον]  της  προς  αυτούς  μεγαλοψυχίας 

και  [εύνοιας ϊν  ']άντί  τούτων  φανεροί  ώσιν  τ[ι] 

[μών- 
τ[ες  τους]  έ[ξ  έκ]είνου  γεγονότας  έπειδη  συμβαί- 
νει [δ]ιαδόχ[ους  τους  ύούς  κα]ταλελοιπέναι   πάντων 
τών  έν  δόΕ[η]  και  τιμή  αύτώ  [ύπαρχ]όντων  περί  ών 

30   και  ό  νόμος  τών  όργεώνων  καλεί  πρωτ [όν- 
τα τόν  πρε[σ]βύτατον  τών  ΰών  καθώς  και  προει 

κται  έπί  [την]  χώραν  τάδελφοΰ  Καλλικράτου  ζών- 
τος τοΰ  πατρός,  δεδόχθαι  τοις  όργεώσιν  την  ίερεω- 
σύ]νην  τοΰ  Διονύσου  δεδόσθαι  Άγαθοκλεϊ  Διονυσίου 

35   Μα]ραθωνίω  και  ύπάρχειν  αύτώ  διά  βίου    έπί   ταΐς 
τι]μαΐς  ταΐς  αύταΐς  αίς  έτετίμητο  και  ό  πατήρ  αυ- 
τού] έπειδη  ύπομεμένηκεν  την  ταμιείαν  εις  τόν 
με]τά  ταΰ[τα]  χρόνον  διεξάζειν  και  έπαυ[ξ]ησειν  την 
πρόσο]δον  δι[δ]ούς  εις  ταύτα  [έ]αυτόν  άπ[ροφ]ασίς-ω; 

40    βουλ]όμενος  [ά]ποδείκνυσθαι  την  εαυτού  εύνοιαν 
και  κ]αλοκαγ[α]θίαν  προς  απαντάς  τους  Διονυσιας-ά[ς 
προσή]γαγεν  [δ]έ  και  τόν   άδελφόν    αυτού  Διονύσιον 

ι  [Διο- 

νυσίου Μαρα[θ]ώνιον  εις  την  σύνοδον  έπί  τά  τοϋ  πα- 

τ[ρός 
υπάρχοντα  Γμ]εθέζοντα  τών  κοινών  κατά  τόν  νόμο[ν 

45    φροντΐσαι  δέ  τους  όργεώνας  όπως  άφηρωσθη  Δι[ο 
νύσιος  και  ά[ν]ατεθη  έν  τω  ΐερώ  παρά  τόν  θεόν  όπου 

καΓί 


49 


ΑΓΑΛΜΑΤΑ   ΕΞ   ΕΠΙΔΑΤΡΟΤ 


50 


5  πατήρ  αύτοΰ  ίνα  ΰπάρχγ)  κάλλιστον  υπόμνημα  αύτοΰ 
εις  τον  άπαντα  χρόνον,  άναγράψαι  δε  τόδε  το  ψή- 
φισμα έ[ν 
σττ,λ'Ο  λιθίνγ]  και  σττ,σαι  παρά  τον  νεώ  του  θεοΰ  το  δέ 
)0  γενόαενον  άνάλωμα  εις  την  στηλην  και  την  άνάΟεσιν 
μεοΐσαι  τον  ταμίαν.  Ταϋτα  Σόλων  είπεν. 

Ή  επιγραφή  αΰτη  εκ  τοΟ  περιεχομένου  και  έκ 
του  ναρακτήρος  των  γραμμάτων  φαίνεται  ανήκουσα 
ει;  χρόνους  τους  μετά  τήν  πρώτην  άλλα  Μακεδό- 
νικους πάντοτε.  Εΐνε  δε  τεθραυσμένη  εις  τέσσαρα 
υεμάχια  δια  καθέτου  καϊ  δριζοντίας  διαρρήξεως, 
ϋν  ή  μεν  δριζοντίως  γενομένη  διέρχεται  περί  τον 
ί60ν  στίχον  άφίνουσα    μικρόν    άνοιγμα   έκεϊ   Οπου 


συμπίπτει  τη  καθέτω'  αΰτη  δε  διαιρεΓ  τήν  στήλην 
άνωθεν  έως  κάτω  εις  δύο  άνισοπλατή  μέρη ,  ών 
το  δεξιόν  πλατύτερον. 

Γ'.  Ή  τρίτη  επιγραφή  είνε  επί  πλακός  ΰψους 
0,24,  πλάτους  0,46  και  πάχους  0,06.  Είνε  δ'  έμ- 
μετρος,ήτοι  επίγραμμα  έξάστιχον  έκ  πεντάμετρων 
και  έξαμέτρων  συγκείμενον,  το  ήρωοελεγεΓον  κα- 
λούμενον.  Περιέχεται  δ  έν  αύτω  ή  αναγραφή  τοΟ 
ναοΟ  τοΟ  Διονύσου  Οπό  τοΟ  Διονυσίου  και  ευχή  έν 
τέλει  εις  διαφύλαξιν  τοΟ  τε  οίκου  καί  τής  γενεάς 
και  παντός  τοΟ  θιάσου  των  όργεώνων  ή  Διονυ- 
σιαστών. 

Έχει  δ'  ή  επιγραφή  αΰτη  ώδε : 


ΤΟΝΔΕΚΕΩίΟΙΑΝΑϊΔΙΟΝΥίΙΟίΕΙίΑΤΟΤΗΙΔΕ 

ΚΛΙΤΕΜΕΝΟίΟΥΟΕΝΚΑΙΞΟΑΝΕΙΚΕΛΑίΟΙ 

ΚΑΙΠΑΝΤΟΥΠΛΟΥΤΟΝΚΡΙΝΑίΠΟΛΥΑΡΓΥΡΟΝΑΥ 

ΕΝΔΟΜΩΙΩίΤΟίΕΒΕΙΝΒΑΚΧΕΤΑίΟΙΝΟΜΙΜΑ 

.    .    ΟΩΝΩΔΙΟΝΥίΩΝΙΛΑΟίΟΙΚΟΝΑΜΑΥΤΟΥ 

.    .    .    ΓΕΝΕΗΝίΩΙΙΟΚΠΑΝΤΑΤΕίΟΝΟΙΑίΟΝ 


ΕΙ  Ν 


τόνδε  νεώ  σοι,  άναξ,  Διονύσιος  είσατο  τγδε 

και  τε'μενος  θυόεν  και  ξόαν '  εΐκελά  σοι 

καί  πάντ'ού  πλοΰτον  κρίνας  πολυάργυρον  αύξειν 

έν  δόαω,  ώς  το  σεβειν,  Βάκχε,  τα  σοι  νόμιμα. 

[Άν]θ'ών,  ώ  Διόνυσ',  ών  ϊλαος,    οίκον   άμ'  αύτοΰ 

[και]  γενετ,ν  σφζοις  πάντα  τε  σον  θίασον. 

'Επί  της  επιγραφής  ταύτης,  ης  τα  γράμματα 
έν  δεικνύουσιν  έπιμέλειαν  μεγάλην,  άξιον  παρα- 
ηρήσεως  το  Ν  έν  τφ  α'.  καί  γ'.  στίχωγραφόμενον 
ούτω  Κ  άνευ  τοΟ  τρίτου  σκέλους.  Ή  αρχή  'νοΟ  ε  . 
καί  στ'.  είνε  άπεσπασμένη  ευκόλως  δ'  άναπληροΟ- 
ται,  σωζόμενου  έν  αρχή  τοΟ  ε'.  στίχου  τοΟ  τρίτου 
σκέλους  τοΟ  Ν  έν  δέ  τη  τοΟ  στ'.  ελλείποντος  τοΟ 

Ι  συνδέσμου  καί.  Καί  τοΟ  Α  δέ  ή  μέση  κεραία  ελ- 
λείπει έν  άρνή  τοΟ  β'.  στίχου. 


Ταΰτα  μεν  τα  κατά  τάς  έπιγραφάς.  Πάντα  δέ 
τάναγόμενα  εις  τά  λοιπά  ευρήματα  έκτεΟήσονται  έν 
λεπτομέρεια  έν  τω  έπομένω  τεύχει,άφ'  ού  γείνωσιν 
αί  κατάλληλοι  εικόνες  των  κυριωτέρων  έξ  αυτών. 

Ό  έν  τη  πρώτη  επιγραφή  στ.  18  απαντών  επώ- 
νυμος άρχων  ΕύπόΛεμ,ος  είνε  γνωστός  καί  έξ  άλ- 
λης επιγραφής  (δρα  ΑΙββΓΐ  ϋυπίοηΐ  ΓβδΙβδ  έρο- 
ηγπιΐςαθδ  άΆΐίιβηθδ  σελ.  10  καί  Εδδ&ϊ  δϋΓ  1& 
οίίΓοηοΙο^ίβ  άβδ  βπΛοηίβδ  αΐΗβηΐβηδ  σελ.  121)• 
δ  δέ  έν  τη  δευτέρα  επιγραφή  στ.  1  "Ιππακος  πρώ- 
τον ήδη  άναγινώσκεται,  ελλείπει  δέ  το  όνομα  αύτοΟ 
καί  έκ  τοΟ  λεξικού"  τών  κυρίων  ονομάτων  τοΟ  Ραρβ. 

Έν  ΠεφαιεΤ  τί)  7ΐ]  Μαίο»  1884. 

Ιακ.  χ.  Δραγατςης. 


ΑΓΑΛΜΑΤΑ 

ΕΚ  ΤΩΝ  ΑΕΤΩΜΑΤΩΝ  ΤΟΪ  ΕΝ  ΕΠΙΔΑΥΡΙΑι  ΝΑΟΥ  ΤΟΥ  ΑΣΚΑΗΠΙΟΥ. 

(Όρα  πίν.  3  καί  4). 


Προς  ανατολάς  τής  θόλου  τοΟ  Πολυκλείτου,  εις  έν  τώ  ίερώ  άνασκαφαΓς  το  κρηπίδωμα  δωρικοΟ  ναοΟ 

μικράν  άπ'  αυτής  άπόστασιν,  απεκαλύφθη  έν  ταΓς  ΐχοντος  μήκος  24,70  καί  πλάτος  13,20.  ΤοΟ  ναοΟ 

4 


ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884. 


51 


ΑΓΑΛΜΑΤΑ   ΕΞ    ΕΠΙΔΑΓΡΟΤ 


52 


τούτου  τα  αετώματα  έκοσμοΟντο  το  πάλαι  δι'  αγαλ- 
μάτων, ών  τίνα  ευρέθησαν  έν  ταΓς  άνασκαφαΓς  και 
εικονίζονται  έν  τοΓς  πίναξιν  Γ'  και  Δ'  (1).  Επειδή 
δε  κείται  ούτος  πλησίον  της  θόλου,  συμπεραίνω 
δτι  εινε  ο  ναός  του"  ΆσκληπιοΟ,  διότι  κατά  Παυ- 
σανίαν  δ  ναός  τοΟ  ΆσκληπιοΟ  ήτο  παρά  τήν  Οόλον 
(Πάυσ.  2,  27,  3).  Τήν  εΐκασίαν  μου  δε  ταύτην 
έπιβεβαιοΟσι  και  έτεροι  λόγοι,  ούς  θέλω  εκθέσει 
άλλαχοθ(2).  Έκ  τοΟ  σχήματος  δε  των  αρχιτεκτο- 
νικών τοΟ  ναοΟ  τούτου  μ,ορψών  φαίνεται  δτι  ή  ο'ι/.ο- 
δομή  αύτοΟ  ήρξατο  και  έγένετο  ευθύς  μετά  τήν 
οΐκοδομήν  τοΟ  Παρθενώνος,  κατά  τήν  έποχήν  δηλ. 
έκείνην,  καθ"  ην  οίκοδομήθησαν  δ  έν  Σουνίω  ναός 
της  Αθηνάς  ,  δ  έν  ΡαμνοΟντι  ναός  της  Νεμέσεως, 
δ  έν  Φιγαλία  ναός  τοΰ  Επικουρίου  Απόλλωνος  κ. 
ε.  Τω  συμπεράσαατι  δε  τούτω  προσεπιμαρτυρεϊ 
και  το  σχήμα  τών  Οπό  του  λιθοξόου  χαραχθέντων 
έπί  τών  διαφόρων  λίθων,  ιδίως  έπί  τών  σπονδύλων 
τών  κιόνων  ,  διακριτικών  σημείων  (3ΐ6ΐηίΏθΙζ6Γ- 
ζβΐοΐΐβη ) ,  διότι  ταΟτα  εινε  άπαντα  γράμματα  τής 
προευκλειδείου  γραμματικής. 

Κατά  τήν  άνασκαφήν  δε  απεκαλύφθη  τό  πρώτον 
ή  ανατολική  τοΰ  ναοΟ  πλευρά  και  παρ  αυτήν  ευ- 
ρέθησαν ή  ύπ'  αρ.  7  κεφαλή,  τό  ύπ'  άρ.  13  τεμά- 
χιον,  τοΟΔ'πίνακος, κορμός  γυναικάς  έγονατισμένης 
και  πολλά  τεμάχια  ανθρωπίνων  μ,ορ^ών  και  σώματος 
ΐππου.  Καταφανές  δ  έγένετό  μοι  τότε  δτι  τά  εύρή-_ 
ματα  ταΟτα  προηργοντο  έξ  αγαλμάτων  παριστανόν- 
τωνΚενταυρομαχίαν  και  έπικοσμούντωντό  πάλαι  τά 
άνατολικάν  τοΟ  ναοΟ  αέτωμα.  Τπολογίσας  δ'  ακο- 
λούθως τό  μήκος  τοΟ  ναοΟ  έ'Οεσα  τους  σκαφεΐς  προς 
δυσμάς  κατά  στίχον,  και  ευθύς,  ώς  απεκαλύφθη  ή 
δυτική  τοΟ  ναοΟ  πλευρά, εύρον  παρ'  αυτήν  κείμενα 
ώς  έκ  του"  αετώματος  σχεδόν  κατέπεσαν  τάς  ύπ' 
άρ.  1,  2  καί  3  μορ^α,ς  του"  Γ'.  πίνάκος  και  τάς 
ύπ'  άρ.  1,  2,  10  καί  11  τοΰ  Δ'.  πίνακος,  Ιξ  ών 
έγένετό  μοι  δηλον  δτι  τό  δυτικόν  αέτωμα  έκοσμεΐτο 
δι  αγαλμάτων  εΐκονιζόντων  Άμαζονομαχίαν,  διότι 
προς   τω  τόπω   της   ευρέσεως  καί  τό  μέγεθος  τών 

(1)  Τά  σχεοΊογραφτίματα•  ταΰτα  έγε'νοντο  υπό  τοΰ  ζωγράφου  χ. 
ΟΪΙΙβΓΟη  και  ε/ουσι  αεγεθος  σ/ετικώ;  προς  τα  πρωτότυπα  1 :  7,  πλην 
τών  ΰπ'  άρ.  1 ,  2,  3,  4,  5,  6,  7,  και  13  του  Δ '  πίνακος  ών  τό  μέγεθος 
είναι  1:4. 

(2)  Έν  τοις  ΠραχτικοΤς  τοις   'Αρ/αιολ.  Εταιρίας  τοΰ  έτους  1883. 


μορφών  συνεφώνει  ταΐς  διαστάσεσι  τοΟ  αετώματος, 
καί  τό  όπίσθιον  αυτών  μέρος  δεν  ήτο  εντελώς  έξ- 
ειργασμένον  καί  ένιαχοΟ  ύπήρχον  καί  οπαί  πράς 
προσάρτησιν  αυτών  τω  τοίχω  τοΟ  ναοΟ  (τω  τυμ- 
πάνω).  Δηλον  δ'  έγένετό  μοι  πράς  τούτοις,  δτι  έκ 
του"  αετώματος  τούτου  προήρχοντο  καί  έτερα  τίνα 
αγάλματα,  άτινα  ειχον  εύρεθή  πολύ  πρότερον  παρά 
τήν  θόλον  τοΟ  Πολυκλείτου,  (οίον  π.^.  αί  ύπ  άρ. 
8  καί  9  του"  Δ '  πίνακος  καί  ε.),  διότι  καί  ταΟτα 
ειχον  τήν  αυτήν  έργασίαν  καί  τά  αυτό  μέγεθος. 

Τά  προκείμενα  αγάλματα  καταπεσόντα  έκ  τών 
αετωμάτων  τοΟ  ναοΟ  θά  ήσαν  έπί  πολύν  χρόνον 
εκτεθειμένα  εις  τήν  έπίδρασιν  τής  ατμοσφαίρας  καί 
ούτως  ού  μόνον  τά  φυσικόν  -/ρώμα  του  μαρμάρου 
έξηφανίσθη  άλλα  καί  ή  επιφάνεια  αύτοΟ  πολύ 
έβλάβη'  έπιχωσθέντα  οέ  σύν  τω  χρόνω  διά  χώμα- 
τος ένας  καί  ένας  καί  ήμίσεος  μέτρου  διεσώθησαν 
άπά  βεβαίας  καταστροφής,  διότι  καί  δ  ναός  τοΟ 
ΆσκληπιοΟ  μετεβλήθη  έν  τοις  ύστερον  μεσαιωνι- 
κούς χρόνοις  εις  ίδιωτικήν  οίκίαν  καί  κάμινος  μεταξύ 
αύτοΟ  καί  της  θόλου  τοΟ  Πολυκλείτου  προς  παρα- 
γωγήν  άσβεστου  κατεσκευάσθη. 

Μετά  τά  εισαγωγικά  ταΟτα  προβαίνομεν  εις  τήν 
έρμηνείαν  τών  ύπ'  έξέτασιν  αγαλμάτων  (1). 

ΔΥΤΙΚΟΝ   ΑΕΤΩΜΑ. 

Έκ  τοΟ  δυτικού  αετώματος  προέρχονται  αί  έξης 
μορφαί : 

1.  Αμαζων  έφιππος  (πίν.  Γ'.  αριθ.  1)  διακρι- 
νόμενη έκ  της  διαθέσεως,  έκ  του"  ίαατισμοΟ  καί  έκ 
τών  υποδημάτων.  Παρίσταται  δε  κρατοΟσα  ΐσ/υ- 
ρώς  όιά  τής  αριστεράς  τά  ηνία  σύν  τη  γαίτη  τοΟ 
ίππου  καί  έχουσα  τον  δεξιάν  βραχίονα  ήνωρθωμέ- 
νον,  δι  ού  προσέβαλλε  καταφανώς  πολέμιον  κρα- 
τοΟσα έν  τη  άκρα  χειρί  άκόντιον.  Τοιαύτη  δε  στά- 
σις  Αμαζόνος  εινε  συνήθης,  διότι  υπάρχει  καί  έν 
τη  ζωσφόρω  τοΟ  ναοΟ  τής  'Ατζτίροι»  Νίκης,  έν  τη 

(1)  "Απαντα  ταΰτα  μετεκομίσθησαν  ΰπ'  έμοϋ*  εις  Αθήνας  και  κατε- 
τε'θησαν  έν  τω  μουσείω  τής  Αρχαιολογικής  Εταιρίας,  ένθα  εξετέθη- 
σαν καταλλήλως  Οπό  τοΰ  επιμελητού  αύτοΰ  κ.  Αθανασίου  Κουμα- 
νούδη,  ΰφ'  ού  προσηρμόσθησαν  και  πολλά  τών  τεμαχίων  και  μάλιστα 
ή  πτηνόν  κρατούσα  άκρα  οεξιά  χειρ,  η  τω  κορμώ  τη;  Νίκης  προσαρ- 
μοσθεΐσα. 


53 


ΑΓΑΛΜΑΤΑ   ΕΞ   ΕΠΙΔΑΤΡΟΤ 


54 


-του  ναοΟ  τοΟ  Απόλλωνος  εν  Φιγαλία  και  έν  τη 
τοΟ  έν  Άλικαρνασσώ  Μαυσωλείου.  Τά  ηνία  δε  τοΟ 
ίππου  ήσαν  χαλκά,  ώς  έκφαίνεται  έκ  των  έν  τφ 
λαιμώ  αύτοΟ  τριών  οπών,  των  χρησιμευουσών 
προς  προσάρτησιν  αυτών. 

2.  Αμαζων  πληγωμένη  έπι  τοΟ  στήθους  έν  τη 
μεταςύ  των  δύο  μαστών  χώρ<£  (πίν.  Δ'.  αριθ.  10) 
και  οέρουσα  τρος  τω  συνήθει  βραχεί  χιτώνι  περι- 
σκελίδας.  Εις  τά  οπίσθια  αυτής  είνε  προσκεκολ- 
λημένον  υ.ίρος  της  χαίτης  ανεστραμμένου  ίππου, 
έξ  ού  φαίνεται  δτι  έν  ω  έπληγώθη  αΰτη  έφονεύθη 
και  ο  ίππος  και  ούτω  κατέπεσε  σύν  αύτώ"  πολέ- 
μιος δε  θα  έ'συρεν  αυτήν  έκ  της  κόμης,  έν  ω  θα- 
νασίμως  ούσα  πληγωμένη  έστερεϊτο  σωματικής 
ισχύος,  ΐνα  απόκρουση  αυτόν  και  μόνον  δια  της 
δεξιάς  άνθίστατο  μικρόν  τι,  προσπαθοΟσα  να  απαλ- 
λαγή τοΟ  έχθροΰ. 

3-4.  Δύο  γνναικεϊαι  μορ<ραί  έφιπποι  (πίν.  Γ'. 
αριθ.  2,  3  και  3α),  αίτινες  ίσταντο  καταφανώς  έν 
ταίς  γωνίαις  τοΰ  αετώματος.  Άμφότεραι  κάθηνται 
έπιχαρίτως  έπι  τοΟ  ίππου,  περιπτύσσουσαι  τον  λαι- 
μον  αύτοΟ  δια  τής  μιας  τών  χειρών,  και  φέρουσι 
ποδήρη  πολύπτυχον  χιτώνα  και  πέπλον.  Διαφέρου- 
σιν  όμως  ώς  προς  τήν  διάθεσιν  τοΟ  ίματισμοΟ.  Ή 
ύπ'  άρ.  3  μορφή  φέρει  χιτώνα  έχοντα  βραχείας 
χειρίδας  και  έχει  ούτω  τον  πέπλον  έκ  τών  έμπρο- 
σθεν τοΟ  σώαατος  εις  τά  όπισθεν  διατεταγμένον, 
Ι  ώστε  τό  μεν  εν  σίγ.ρον  αύτοΟ  έχει  επιθέσει  έπι  τών 
μηρών,  6  καί  συγκρατεΓ  μάλιστα  δι  αυτών,  τό  δέ 
έτερον  άνεΓχε  δια  τής  άκρας  αριστεράς  χειρός  έκ 
τών  όπισθεν  τοΟ  σώματος  υπέρ  τήν  κόμην  σχημα- 
τίζουσα ούτω  είδος  καλύπτρας  (1).  Ή  ύπ'  αριθμόν 
δέ  2  μορφή  τοΟ  αύτοΟ  πίνακος  φέρει  χιτώνα  κατα- 
λείποντα  γυμνόν  τό  άνω  δεξιόν  άκρον  τοΟ  στήθους 
αί  άλλως  έχει  διατεταγμένον  τον  πέπλον"  τό  μέν 
τών  άκρων  δηλ.  έχει  επιθέσει  έπι  τοΰ  άριστεροΟ 
ώμου,  το  δέ  κρατεί  έπι  τών  μηρών  διά  της  άκρας 
δεξιάς  χειρός. 

"Οτι  αί  μορφαϊ  αύται  άνέκειντο  έν  τω  άετώματι, 

(1)  Έν  τοΤς  *6ριθεΤσι  τεμα/ίοι;  υπάρ'/ε'.  όίχρα  αριστερά  '/_ ε ϊ ρ 
χρατο^σ»  τεμά/ιον  ίματίοιι'  άν7[χει  <2'  αΰτη  βεβαίως  εις  τήν  προχειμε1- 
ντ,ν  [χορ^ν,  3έν  προσαρμόζει  ομο.>ς,  άτε  ελλείποντος  ίχανοϋ  μέρους 
τοΰ  πή/εως. 


ή  μέν  έν  τη  βορεία  αύτοΟ  γωνί$  ή  δέ  έν  τη  νοτία, 
είνε  άναμφισβήτητον,  διότι  και  δ  τόπος  τής  ευρέ- 
σεως καί  αί  διαστάσεις  και  τό  άκατέργαστον  τών 
οπισθίων  τοΟ  σώματος  καί  μάλιστα  το  τριγωνικόν 
αυτών  σχήμα  μαρτυροΟσι  τοΟτο.  Εναργές  δ'  είνε 
έξ  άλλου  βτι  ούτε  Αμαζόνες  είνε  ούτε  μετεΓχον 
τής  μάχης,  διότι  έν  άπολύτω  ηρεμία  κάθηνται  επί 
τών  ίππων.  Ό  τρόπος  δ'  ούτος  καθ'  δν  κάθηνται 
έπι  τών  ίππων  ,  δ  ιματισμός  καί  ή  διάθεσις  αύ- 
τοΟ, δεικνύουσιν  δτι  είνε  πιθανώς  Νηρηίδες!,  αίτι- 
νες περίεργοι  πάντοτε  ούσαι  έξήλθον  τής  θαλάσσης 
καί  κατέλαβον  Οέσιν  έν  τω  άετώματι  ώς  θεαταί  τής 
μάχης.  Ούτω  συνήχθησαν  περί  τον  θρηνοΟντα  έπι 
τω  θανάτω  ζοΰ  Πατρόκλου  Αχιλλέα  (  Ίλ.  ΙΗ'.στ. 
37 )  καί  έξηλθον  τής  θαλάσσης,  ίνα  ίδωσι  τόν  γά- 
μον  τοΟ  Νεοπτόλεμου  καί  τής  Ερμιόνης  (Παυσ.3, 
26,  71'  δτι  δ  αί  Νηρηίδες  τοιαύτην  έχουσι  στά- 
σιν  καί  ίματισμόν  έκ  πολλών  μνημείων  είνε  γνω- 
στόν καί  μάλιστα  έκ  τής  έπι  θαλασσίου  ταύρου 
Νηρηίδος  έν  τή  περιφήμω  έν  τφ  μουσείω  τοΟ  Μο- 
νάχου ζωοφόρω,  τή  εϊκονιζούση  τήν  γαμήλιον  πομ- 
πήν  τοΟ  Ποσειδώνος  καί  τής  Αμφιτρίτης  (1).  Έν 
τινι  δέ  τυρρηνικώ  κατόπτρω,  δημοσιευθέντι  ύπό 
τοΟ  06ΐΊΐ3Γ(1  (2),  εικονίζεται  Νηρηί'ς  έπι  θαλασ- 
σίου ίππου  (ιππόκαμπου)  έχουσα  ακριβώς  τήν  αυ- 
τήν στάσιν  καί  τήν  αυτήν  διάθεσιν  τοΟ  ίματισμοΟ, 
τήν  αυτήν  δέ  στάσιν  καί  διάθεσιν  τοΟ  ίματισμοΟ 
έχει  καί  έτερα  ]χοργ^  έν  τινι  κατόπτρω  τοΟ  μου- 
σείου τής  Αρχαιολογικής  Εταιρίας  (3),  ήτις  προς 
τούτοις  έπιβέβηκεν  ουχί  θαλασσίου  άλλα  γηίνου 
ίππου,  είνε  δηλ.  δλως  παρεμφερής  τή  προκειμένη 
ύπ'  άρ.  3  μορφή.  Δέν  πρέπει  δέ  νά  νομίζωμεν  δτι 
αί  Νηοηί'δες  παρ  ίσταντο  πάντοτε  έπιβαίνουσαι  θα- 
λασσίων καί  ουδέποτε  γηίνων  ίππων,  διότι  αυτός  δ 
τής  θαλάσσης  θεός  Ποσειδών  επιβαίνει  γηίνων  ταύ- 
ρων καί  όχεΓται  δι'  άρματος  συρομένου  ύπό  γηίνων 
ίππων  (4).  Έν  τή   λάρνακι  δέ  τοΟ  Κυψέλου   είκο- 

(1)  Ονετύεβίι,  Αΐΐββ  ζιι  άβΓ  Κυη8ΐιη^ΙΙιυ1ο§;ίβ,  ΤβΓβΙ  XIII. 

(2)  ΕίΓαβΙίϊδοΗβ  8ρίβ§β1.  πίν.  283• 

(3)  Τό  χάτοπτρον  τοΰτο  έδημοσιεύΟη  μετά  εΐχο'νος  έν  τω  ΙΙαρνασσω 
(1877,  σ.  40)  ύπό  τοΰ  Κ.  Μυλωνϊ. 

(4)  Πρβλ.  ΜϋΙΙβΓ  Η&ιηΙ  ά.  ΑγοΙι.  $354-356.  ΡΓβΠβΓ  Ογ. 
ΜγΙΗ.  Ι  σελ.  446χαί  465.  Παυσ.  1,  2,  4.  ΜΓΐ11βΓ-\νϊβ5θ1βΓ.  Ό  Α  Κ 
II.  Ν»  78,  78«  ,   85. 


55 


ΑΓΑΛΜΑΤΑ   ΕΞ    ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 


56 


Ληζοντο  αύται  αί  Νηρηίδες  έπί  αρμάτων  συρομένων 
ύπό  πτερωτών  ίππων  [Πάνο.  5,  19,  8).    Αλλως 

%  σχηματισμός  των  ΐππων  έν  ταΓς  προκειμέναις 
μορφαϊς  έχει  τι  το  παράδοξον,  διότι  και  το  σώμα 
«ίνε  σχετικώς  βραχύ  και  οιονεί  πεπιεσμένον  καΐ  οί 
οπίσθιοι  πόδες  έλλείπουσι.  Και  Ομως,  αν  ήΟελεν  δ 
καλλιτέχνης  να  πλήρωση  καταλλήλως  τάς  γωνίας 
τού  αετώματος,  έδύνατο  να  θέση  έν  αύταΓς  κατα- 
κεκλιμένας  τινάς  ή  πληγωμένας  και  θνησκούσας 
μ,οργάς,  ουχί  εφίππους,  διότι  ούτω  θα  ήναγκάζετο 
να  παραμόρφωση  αύτάς,  ίνα  λάβωσι  το  άπαιτού- 
μενον  τριγωνικών  σχήμα.  Άφ'ού*  δ  έπραξε  τοΟτο, 
θα  ειχεν  ϊσχυρόν  τίνα  λόγον,  θα  παρέστησε  δηλ. 
τοιαύτας  μορφάς,  εις  ας  έδύνατο  να  δώση  το  προς 
πλήρωσιν  τοΰ  χώρου  άπαιτούμενον  σχήμα,  χωρίς 
να  πρόσκρουση  εις  τον  χαρακτήρα  της  πλαστικές 
τέχνης  και  εις  την  καλιλογικήν  αΐσθητικήν  δύνα- 
μιν  τοΟ  θεατού.  Ταύτα  δε  πάντα  εξηγούνται  κάλ- 
λιστα δια  τής  υποθέσεως  δτι  αί  προκείμεναι  μορ- 
φαί  παριστώσι  Νηρηίδας  άνερχομένας  εκ  των 
κυμάτων  της  θαλάσσης  ούτως,  ώστε  τα  οπίσθια 
άκρα  τών  καλπαζόντων  ΐππων  είνε  ετι  έν  τω  ύδατι. 
Έν  τη  ύπ'  αριθμόν  2  πίν.  Γ'  μοργ?)  εινε  γεγλυμ- 
μένος  οιονεί  αύλακες  τίνες  έν  τφ  ύπό  τήν  κοι- 
λίαν  τού  ίππου  άκρω  της  βάσεως.  Μήπως  εικονί- 
ζονται δια  τούτων  τα  κύματα  της  θαλάσσης ; 
"Αλλως  ή  τοιαύτη  εργασία  της  βάσεως  εΐνέ  μοι 
ανεξήγητος. 

5.  Κεφαλή  Αμαζόνος  (πίν.  Δ'.  αριθ.  1),  ήτις 
θά  έφερε  χαλκην  περικεφαλαίαν ,  ώς  έκφαίνεται 
έκ  τών  έν  τη  κόμη  προς  προσάρτησιν  αυτής 
χρησιμευουσών  οπών  και  έκ  τού  όλως  ακατέργα- 
στου άνω  μέρους  τού  κρανίου*  ήτο  δε  -κρος  δεξιάν 
έστραμμένη,  διότι  το  δεξιόν  τού  προσώπου  \*.ίρος 
είνε  άκατέργαστον. 

6.  Τά  άνώτερον  μέρος  κεφαλής  ' Αμαζόνος. 
(πίν.  Δ'.  αριθ.  5). 

7.  Κεφαλή  γυναικεία  (πίν.  Δ'.  αριθ.  2).  Ή 
κεφαλή  αύτη  ευρέθη  ουχί  παρά  τήν  δυτικήν  τού 
ναού  πλευράν,  ώς  τά  ήδη  περιγραφέντα  ευρήματα, 
άλλα  4  μέτρα  προς  δυσμάς  αυτής"  φαίνεται  μοι  δε 
ότι  δεν  είνε  κεφαλή  Άμαζόνος,  διότι  διαφέρει  καθ' 
ολοκληρίαν   τής    ύπ'  άρ.  1    μορφής   ώς   προς   τά 


χαρακτηριστικά  αυτής  και  τήν  έν  τφ  προσώπω 
δεδηλωμένην  εκφρασιν.  Προθύμως  θά  έξελάμβανον 
αυτήν  μάλλον  ώς  κεφαλήν  Νηρηίδος. 

8.  Κεφαλή  θνησκούσης  μ.οργΊ)ς  (πίν.  Δ'.  αριθ. 
4  1  ώς  έκφαίνεται  έκ  της  δλης  εκφράσεως  και  μά- 
λιστα έκ  τών  ήμικεκλεισμένων  οφθαλμών  και  τών 
άνεσπασμένων  χειλέων.  Ώς  προς  τον  τρόπον  τής 
εργασίας  ομοιάζει  αύτη  τη  έν  τω  προηγουμένω 
αριθμώ,  δυσχερώς  όμως  δύναται  τις  νά  διακρίνη, 
αν  ήνε  κεφαλή  γυναικός  ή  μάλλον  νεανίου. 

9.  Κεφαλή  ίππου  ' Αμαζύνος  (πίν.  Δ'.  αριθ.  5 
και  6),  ήτις  δυνατόν  νά  ανήκει  εις  το  ύπ'  άρ.  1 
πίν.  Γ'  σύμπλεγμα  ώς  έκ  τών  διαστάσεων,  έκ  τών 
έν  αύτη  οπών,  έκ  της  εργασίας  και  έκ  τής  αυτής 
ψ^ορίς  τού  μαρμάρου  φαίνεται  (1). 

10.  Το  κατώτερον  μέρος  τού  σώματος  Άμαζό- 
νος  (πίν.  Δ'.  αριθ.  11)  έπί  τών  γονάτων  καθήμε- 
νης και  διά  τών  δακτύλων  τών  ποδών  στηριζομέ- 
νης έπί  τού  εδάφους  και  ούτω  καταφανώς  αμυνο- 
μένης κατά  επικειμένου  πολεμίου.  Εις  το  άριστε 
ρόν  τού  σώματος  μέρος  σώζεται  τεμάχιον  τής 
άσπίδος.    . 

11.  Το  άνω  ιΐ-ίρος  τού  κορμού  πτερωτής  Νίκηι 
(πίν.  Δ'.  αριθ.  8  και  9)    κρατούσης    έν    τη  δεξιό 
άκρ^   χειρί   πτηνόν  τι    και    ψιρούσΊ]ς  χιτώνα  κο 
πέπλον. 

Ή  Νίκη  αύτη  ευρέθη  ουχί  σύν  ταΐς  περιγρα- 
φείσας μορφαΐς,  άλλ  ήτο  έντετει-/ ισμένη  έν  μετα- 
γενέστερα) τοίχω  πράς  νότον  τής  θόλου  τού  Πολυ- 
κλείτου, ευρέθη  δηλ.  εις  άπόστασιν  25  περίπου 
μέτρων  νοτιοδυτικώς  τής  δυτικής  τού  ναού  πλευ- 
ράς. Εινε  δέ  άναμφισβήτητον  ότι  προέρχεται  έκ 
τών  αετωμάτων  τού  ναού,  το  μεν  έκ  τού  ακατέρ- 
γαστου τού  οπισθίου  ^>.ίροκ>ζ  και  έκ  μεγάλης  οπής 
χρησιμευούσης  προς  προσάρτησιν  αυτής  τω  τοίχω, 
το  δέ  έκ  τού  τρόπου  τής  εργασίας  και  έκ  τών  δια- 
στάσεων. Κατά  τον  τόπον  δέ  τής  ευρέσεως  ανήκει 
μάλλον  εις  το  δυτικόν  ή  εις  το  άνατολικόν  αέτωμα, 
άτε  πλησιέστερον  εκείνου  ευρεθείσα. 

(1)  Ή  χεφαλή  αΰτη  είχεν  ευρέθη  πρό  τών  ημέτερων  ανασκαφών, 
δτε  οί  κάτοικοι  του  Λιγουριοΰ  ϊίσχαψαν  κρυφ'ως  έν  τω  ίερώ  πλησίον 
τοΰ  νϋν  άποχαλυφΟε'ντος  ναοϋ  χαί  υπε'στη  φθοράν  χαί  έχ  πυρχαϊας,  ώς 
φαίνεται.  'Ηγό'ρασα  δ"  αυτήν  εσχάτως  οία  τήν  Άρχαιολογιχήν  Έται- 
ρίαν  παρά  τοΰ  ϊΰροντος  χωριχοϋ  αντί  δραχμών  15. 


57 


ΑΓΑΛΜΑΤΑ   ΕΞ   ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 


58 


Γ 


Τά  κατά  τους  ώμους  άκρα  των  πτερύγων  είνε 
άποκεκομμένα  ούτως,  ώστε  άποτελοΟσι  μετά  τής 
άνω  επιφανείας  των  ώμων  το  αυτό  σχεδόν  δριζόν- 
τιον  έπίπεδον.  ΤοΟτο  δε  θα  έγένετο  δι'  έ'λλειψιν 
γώρου,  θα  παρεμπόδιζε  δηλ.  ένταΟθα  τήν  έν  τω 
φυσικώ  σ^ήματι  διάπλασιν  τών  πτερύγων  ή  προ- 
εξέχουσα πλάξ  τοΟ  γείσου.  Έκ  τούτου  δυνάμεθα 
να  συμπεράνωμεν  δτι  δεν  ήτο  δλόκληρος  ή  Νίκη 
έντος  τοΰ  τριγωνικοΟ  γ^ώρου,  άλλ'  ή  κεφαλή  αυτής 
έξεΐ/ε  τοΟ  γείσου  τοΟ  αετώματος*  παρίστατο  άρα 
τήν  στιγμήν  έκείνην,  καθ  ην  κατελθοΟσα  έξ  ούρα- 
νοΟ  καταλάαβανε  θέσιν  έν  τω  άετώματι  ,  έν  έξέ- 
οντί  τινι  μέρει  αύτοΟ. 

Ώς  προς  το  πτηνόν  δε  όπερ  κρατεΓ  έν  τη  δεξιέ* 
ειρί,  παρατηρητέον  δτι  μόνον  έν  τη  Νίκη  τοΟ 
αιωνίου,  έφ'  δσον  γνωρίζω,  παρίσταται  ή  Νίκη 
μετά  πτηνοΟ'  άλλ'  ώς  -προς  τήν  παράστασιν  έκεί- 
ην  πιθανώς  πως  ελέχθη  δτι  δια  τοΟ  πτηνοΟ  ήθέ- 
ησεν  δ  Παιώνιος  νά  δηλώση  τήν  πτήσιν,  έν  ή 
αρίστα  τήν  θεάν,  έν  τη  προκειμένη  δμως  περι- 
ώσει  δ  λόγος  ούτος  φαίνεται  ήττον  πιθανός,  διότι 
ημετέρα  Νίκη  δέν  ΐπτατο  πλέον  εις  τά  αιθέρια 
ψη,  άλλα  κατελάμβανε  θέσιν  έν  τφ  άετώματι. 
σως  το  πτηνόν  εΐνε  άγνωστον  ήμϊν  μέχρι  τοοδε 
ύαβολον  της  Νίκης"  και  θά  ήτο  κατάλληλον  δν- 
ως  σύμβολον  της  αδιαλείπτως  ιπταμένης  και  έν 
ινήσει  διατελούσης  θέας. 

12.  Γό  άνω  \ι.ίρος  τοΟ  κορμοΟ  γυμνοΟ  άνάρδς 
πίν.  Δ'.  αριθ.  12),  πολεμιστοΟ  ώς  φαίνεται.  Εύ- 
έθη  και  τοΰτο  έν  τω  αύτω  τοίχω  έντετειχισμένον, 
ν  ω  και  ή  Νίκη. 

Εν  τω  αύτω  τοίχω  ευρέθησαν  προς  τούτοις  έν- 
τετειχισμένα  κεψαΛη  γυναικεία  παρεμφερής  τήν 
ρφήν  τη  ΰπ'  αριθμόν  1  τοΟ  Δ'πίνακος,  αναμφιβό- 
λως κεφαλή  Άμαζόνος  και  αύτη,  και  άλλα  τινά 
τεμά/ια,  άτινα,  ώς  φαίνεται  προέρχονται  και  ταΟτα 
έκ  τών  αετωμάτων  τοΟ  ναοΟ  (1) 

ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΝ  ΑΕΤΩΜΑ. 
Παρά  τήν  άνατολικήν  τοΟ  ναοΟ  πλευράν  εύρέ- 

(1)    Ή    /.ίϊαλί,    /.α.   τα    ιΰρ^μϊτα   ταϋτα    οημοίίευΟτ'σονται    έν   η" 
Έγη|Χ(ρ/8ι  τχίττ)  προσ;/ώ;. 


θησαν  καΐ  έκ  τοΟ  αετώματος   αναμφιβόλως  προέρ- 
χονται τά  έξης : 

1.  Κορμός  έγονατισμένης  γυναικός  (1). 

2.  Κεφαλή  πωγωνοφόρου  ανδρός  (πίν.  Δ'.  αριθ. 
7),  Κενταύρου  καταφανώς,  ην  πολέμιος  κρατεΓ 
ήρπαγμένην  άπό  τής  κόμης,  δμοιάζουσα  ώς  προς 
τήν  έ'κφρασιν  και  τήν  ^.οργην  κεφαλή  Κενταύρου 
εν  τινι  τών  μετοπών  τοΟ  Παρθενώνος  (2). 

3.  Ακρα  άβξίά  χεΙρ  κρατοΟσα  πραγμά  τι  (πίν. 
Δ'.  αριθ.  13),ειδωλον  θεότητός  τίνος  ώς  φαίνεται. 
Κατ  άκολουθίαν,  αποβλέποντες  εις  τήν  ζωοφόρον 
τοΟ  ναοΟ  τοΟ  Απόλλωνος  έν  Φιγαλία,  έν  ή  Λαπι- 
θις  φεύγουσα  Κένταυρον  κρατεΓ  εις  τήν  δεξιάν  άγ- 
κάλην  το  ειδωλον  θέας,  οιονεί  έλεος  παρ '  αυτής 
και  δι'  αυτής  αιτουμένη,  δυνάμεθα  νά  συμπεράνω- 
μεν δτι  και  το  προκείμενον  τεμάχιον  έκ  τοιαύτης 
τινός  κατανυκτικής  παραστάσεως  προέρχεται. 

Έτι  δε  ευρέθησαν  πολλά  τεμάχια,  ων  σπου- 
δαιότερα εινε  τά  εξής  :  τεμάχιον  γυναικείας  κεφα- 
λής, το  μέτωπον  δηλ.  μετά  τοΟ  άριστεροΟ  όφθαλ- 
μοΟ,  έτερον  τεμάχιον,  ήτοι  τό  μέσον  τοΟ  κρανίου 
μετά  τοΟ  μετώπου  και  τών  δύο  οφθαλμών,  τό  κα- 
τώτερον  \>.ίρος  τοΟ  σώματος  όκλάζοντος  χλαμυδο- 
φόρου  ανδρός  έπί  τών  ονύχων  τών  ποδών  στηριζό- 
μενου, άκρα  δεξιά  χειρ  έχουσα  έτέραν  ήρπαγμένην 
άπό  τοΟ  [Βραχίονος  κ.  ε. 

Έξ  δλων  δε  τούτων  κατάδηλον  γίνεται  δτι  έν 
τώ  άνατολικώ  άετώματι  είκονίζετο  Κενταυρομα- 
χία.  Εΐκότως  δ'  ή  Κενταυρομαχία  κατείχε  τό  τι- 
μιώτερον  τών  αετωμάτων  τοΰ  ναοΟ,  διότι  ίκανήν 
ειχεν  αύτη  σχέσιν  τζρδς  τον  λατρευόμενον  θεόν,  άτε 
τοΟ  ΆσκληπιοΟ  διδαχθέντος  τήν  ίατρικήν  τέχνην 
παρά  τοΰ  Κενταύρου  Χείρωνος. 

ΤΡΟΠΟΣ    ΤΗΣ   ΕΡΓΑΣΙΑΣ. 

Καίτοι  τά  περιγραφέντα  αγάλματα  είνε  συντε- 
τριμμένα και  τό  μάρμαρον  πολλαχώς  έφθαρμένον, 
ευκόλως  δμως  ένορα  τις  έν  αύτοϊς  έκ  πρώτης  όψεως 
έργα  τής  υψίστης  ακμής  τής  ελληνικής  τέχνης. 
θαυμάσια  εινε  ή  πλαστική  διάπλασις  τών  ]χορ^ΰ>ν, 

(1)  Ούτος  χεϊται  εισέτι  "ν  Έπιδαύρω. 

(2)  Βλέπε  ΑάοΙΓ  Μϊοΐιαβίϊ»  Ρ&ΓΐΗβηοη  πίν.  3.  Π. 


59 


ΣΚΤΦΟΙ    ΒΟΙΩΤΙΚΟΙ    ΔΓΟ 


60 


μάλιστα  ή  τής  Νίκης  και  ή  τοΟ  θυμοειδοΟς  ίππου 
τής  'Αμαζόνος,  ει  και  τό  μέγεθος  τοΟ  Γππου  τού- 
του φαίνεται  μοι  μεΓζον  τοΟ  δέοντος  σχετικώς  προς 
τήν  έπιβαίνουσαν  αύτοΟ  μορφήν,  εξαίρετος  εΐνε  ή 
στάσις  και  ή  διάθεσις  των  μορφών,  επιτυχέστατη 
ή  εκφρασις  έν  ταΓς  κεφαλαΓς,  δ  ανδρικός  δηλ.  καΐ 
ούτως  ειπείν  αθλητικός  χαρακτήρ  έν  τη  κεφαλή 
τής  Άμαζόνος  (πίν.  Δ'.  αριθ.  1],  ή  μελαγχολία 
και  οιονεί  ρεμβασμός  έν  τη  ύπ'  αριθμόν  2  τοΟ 
Δ'.  πίνακος  γυναικεία  κεφαλή,  ή  τοΟ  θανάτου 
αγωνία  έν  τη  ύπ'  αριθμόν  4  τοΟ  αύτοΟ  πίνακος 
και  το  ίσχυρόν  πάθος  έν  τη  τοΟ  στενάζοντος 
Κενταύρου,  και  τέλος  χαριεστάτη  είνε  ή  διάταξις 
και  πτύχωσις  τοΟ  ίματισμοΟ ,  μάλιστα  έν  έκατέρα 
τών  Νηρηίδων  και  έν  τη  Νίκη,  αναπολούσα  ήμΓν 
ιδίως  τα  έκ  τοΟ  θωρακείου  του"  ναοΟ  τής  'Απτέρου 
Νίκης  ανάγλυφα.  Έκ  τών  γνωρισμάτων  δε  τού- 
των ορμώμενοι  δυνάμεθα  να  άναγάγωμεν  τα  ύπ' 
έξέτασιν  έργα  εις  τους  πρώτους  χρόνους  της  Δ'. 
έκατονταετηρίδος,  εις  τήν  έποχήν  δηλ.  έκείνην 
καθ'  ήν  ή  τέχνη  έτρέπετο  εις  τήν  παράστασιν  ψυ- 
χικών κατ  εξοχήν  παθημάτων  και  έγένετο  χαρι- 
εστέρα  ως  προς  τήν  διάθεσιν  τοΰ  ίματισμοΟ  και 
διάπλασιν  τών  μορφών.  ΤαΟτα  δε  τα  γνωρίσματα, 
ή  διάθεσις  τών  μορφών  και  τό  έλατήριον,  ών  ανά- 
λογα ύπάρχουσιν,  ώς  ανωτέρω  ελέχθη,  έν  τοις  ερ- 
γοις  του"  Παρθενώνος,  τοΟ  ναοΟ  της  'Απτέρου  Νί- 
κης και  μάλιστα  του"  ναοΰ  του"  Απόλλωνος  έν  Φι- 
γαλία, και  έ'τι  τό  ΰποκείμενον  τών  παραστάσεων, 
ταΟτα  πάντα  πείθουσιν  ήμας  νά  άποδώσωμεν  τα 
προκείμενα  έργα  εις  τήν  από  του"  Φειδίου  όρμηθεΐ- 
σαν  Αττική  ν  σχολήν.  Δεν  έξετελέσθησαν  δ'  -αυτά 
ύπό  ενός  τεχνίτου  άλλ'  Οπό  πολλών,  διότι  διαφορά 
υπάρχει   έν   τη    εκτελέσει.    Εν  τη  πτυχώσει  λ.  χ. 


του"  χιτώνος  τής  'Αμαζόνος  ύπάρχουσι  σκληρότη- 
τες τίνες,  έν  φ  ή  πτύχωσις  του"  ίματισμοΟ  τών 
Νηρηίδων  εΐνε  βλος  άμεμπτος,  ή  ύπ'  αριθμόν  1 
πίν.  Δ'.  κεφαλή  έχει  τι  τό  αύστηρον  έν  ταίς 
μορφαΓς  και  ουχί  επιμελή  τήν  έξεργασίαν,  έν  ω 
διάφορος  δλως  εΐνε  ή  ύπ'  αριθμόν  2  τοΟ  αύτοΟ 
πίνακος  γυναικεία  κεφαλή,  κτλ.  'Αλλ'  εις  ίσγε- 
διογράφησε  βεβαίως  αυτά  μετάσχων  και  τής  εκ- 
τελέσεως, και  ούτος  φαίνεται  ών  θρασυμήδης  δ 
Πάριος ,  διότι  άφ'  ού  ούτος  έποίησε  τό  έν  τω 
ναώ  χρυσελεφάντινον  άγαλμα  τοΟ  'ΑσκληπιοΟ 
[Παυσ.  2,27,2)  αυτός  ούτος  θά  εσχεν  οπωσδή- 
ποτε και  τήν  έποπτείαν  έπί  τών  προς  έπικόσμησιν 
τών  αετωμάτων  τοΟ  ναοΟ  έκτελουμένων  πλαστι- 
κών έργων. 

Ούτω  προέβημεν  εις  ίκανάς  εικασίας  ώς  προς 
τήν  άρχαιολογικήν  έρμηνείαν  τών  προκειμένων  έρ- 
γων. Αί  είκασίαι  δ  αύται  συμφωνοΟσι  και  κρατύ- 
νουσιν  άλλήλας.  Ό  ναός  ώκοδομεϊτο,  ώς  είπομεν, 
μετά  τον  Παρθενώνα  και  θά  έπερατώθη  αρχιτεκτο- 
νικούς έν  τοίς  μεταξύ  της  Ε'.  και  Δ'.  έκατονταετη- 
ρίδος χρόνοις,  άλλ'  εις  τήν  έποχήν  ταύτην  ανάγει 
ημάς  και  δ  τρόπος  τής  εργασίας  τών  ύπ'  έξέτασιν 
έ'ργων.  Τά  έργα  ταΟτα  φαίνονται  προϊόντα  τής  άπό 
τοΟ  Φειδίου  δρμηθείσης  Αττικής  σχολής  ,  άλλ'  δ 
θρασυμήδης  άνηκε  κατά  μεγίστην  πιθανότητα  είς 
τήν  σχολήν  ταύτην  (Βηΐηη  ΟβδοΙί.  ά.  £Γ. 
Κϋηκί,ΙθΓ  Ι  σ.  246),  άφ'  ού  τό  ύπ'  αύτοΟ  ποιηθέν 
χρυσελεφάντινον  άγαλμα  ιοϋ  'ΑσκληπιοΟ  ήτο  το- 
σοΟτον  παρεμφερές  τοις  έ'ργοις  τοΟ  Φειδίου,  ώστε 
μεταγενέστεροι  συγγραφείς,  οίον  δ  'Αθηναγόρας. 
άπέδιδον  αυτά  τψ  Φειδία. 

Π.  Καββαδίας. 


ΣΚΥΦΟΙ    ΒΟΙΩΤΙΚΟΙ    ΔΥΟ 

(Όρα  πίν.  5). 


Εν  τφ  Ε'.  πίνακι  απεικονίζονται  εκτυπο»  πάρα-  Τανάγρας  τής  Βοιωτίας  και  αγορασθέντων   ού  πρό 

στάσεις  σκύφων   δύο   πήλινων  ,    προερχομένων   έκ  πολλοΟ   Οπό  τής  Αρχαιολογικής  Εταιρίας.   Είναι 


61 


ΣΚΓΦΟΙ    ΒΟΙΩΤΙΚΟΙ    ΔΥΟ 


62 


Αμφότεροι  τοϋ  είδους  εκείνου  των  μελαμβαφών  ή 
μάλλον  ειπείν  καστανοχρόων  αγγείων,  τα  δποία 
δεν  έχουσι  τήν  λειότητα  και  στιλπνότητα  επιφα- 
νείας των  έζωγραφημένων.  Περιήλθον  όέ  εις  ήμας 
νγι  έν  καλή  καταστάσει.  Ό  μέν  πρώτος  σκύφος 
πλην  τοΟ  δτι  τεθραυσμένος  ων  εις  πλείονα  τεμάχια 
συνεκολλήθη,έ/εικαί  χάσματα,  έπαθε  δε  και  άπο- 
τριβάς  τής  επιφανείας,  τοϋ  δε  ίτίρου  εξ  αρχής  £έν 
εί/εν  έπιτύχη  ή  από  της  μήτρας  έκτύπωσις,  και 
εξογκώματα  δέ  τίνα  και  αΰλακώματα  κύκλω  ευ- 
θύγραμμα, ωσάν  ζωνάρια,  απέμειναν  έπι  της  επι- 
φανείας του,  τήν  όχι  επιμελή  ένέργειαν  τοΟ  κερα- 
μευτικοΟ  τρογοΟ  έμφαίνοντα ,  εξ  ών  ού  μετρίως 
συγ/έεται  ή  παράστασις. 

Σκύφους  μετ'  έκτύπων  σπειροειδών  και  φυλλω- 
δών κοσμημάτων  ,  προς  δέ  τούτοις  και  στεφάνων 
και  προσωπείων  και  λυχνούχων  και  μικρών  τινών 
κατά  μόνας  μορφών, οίον  Αθήνας, πτερωτών  Νικών 
ή  Έρωτύλων,Τριτώνων,  Σατύρων,  τράγων  εκατέ- 
ρωθεν αγγείου,  ή  και  συμπλεγμάτων  τινών  μικρών, 
νισταμένων  έκ  ούο  ή  το  πολύ  τριών  μορφών, «πα- 
ααβανοαένων  όέ  τών  αυτών  πΛεονάκις  περί 
ν  κοιλίαν  τοΟ  αγγείου"  σκύφους,  λέγομεν,  τοιού- 
ς  ε^ει  όχι  ολίγους  ή  συλλογή  τής  Αρχαιολο- 
ής  Εταιρίας,  καθώς  και  άλλα  Μουσεία  τής  Εύ- 
όπης.  Προήλθον  δ'  οί  πλείστοι  των  τής  Εταιρίας 
τάφων  τής  Ταναγραϊκής,  τής  Μεγαρίδος,  αλλά 
;1  τής  Αττικής,  εις  δέ  είναι  καταγεγραμμένος  έν 
ϊς  καταλόγοις  ώς  έκ  Σιύρου  καί  άλλος  ώς  έξ 
πιοαύρου  τής  Αιμηρας,  ώστε  φαίνεται,  δτι  παν- 
ταχοΟ  τής  Ελλάδος  ευρίσκονται  (1).    Αλλ'  οί  δύο 

Κ'μερον  εκδιδόμενοι  σκύφοι,  ένώ  υπάγονται  καθ 
ου  ειπείν  εις  το  είρημένον  είδος,  θεωρητέοι  Ομως, 
0  ίσον  ήξεύρω,  και  ώς  δλως  καινοφανείς,  δια 
ίο  εξής  αυτών  ιδίωμα"  αί  παραστάσεις  των  όέν 
είναι  έκ  των  επαναλαμβανόμενων  πίεονάκις  περί 
τήν  κοιλίαν  τοΰ  αγγείου,  προς  πλήρωσιν  απλώς  τοΟ 
χώρου,  ούτε  είναι  καθοΛικαί  τίνες  τον  βίου  πρά- 
ξεις, οίον  θυσία»,  ή  σπονδαί  ή  τελεταί  ή  αγώνες, 
μ-α/αι  κττ.,  αλλά  δεικνύουσιν  ήμΐν  υποθέσεις  ώρι- 

(1)  Τινές  των  άρ/αιολόγων  τά  τοιαϋτα  άγγεϊα  έκάλεσαν  Μεγαρικά, 
άλλοι  άλλως.  Πολλάς  αυτών  εικόνας   Γδε  έν   Ββηι1ιΙθΓΪ,  Οπββίΐ.  α. 

8Ϊο.  ν88βηΙ).  πίν.  59-61. 


σμένας  έκ  τής  τών  ηρώων  μυθολογίας  είλημμέ- 
νας  (1),  καί,  δπερ  το  κυριώτερον,  εχουσιν  έπιγρα- 
φάς  έκτύπους,αί'τινες  ού  μόνον  τά  δρώντα  πρόσωπα 
ή  ενίοτε  και  σκεύη  και  όργανα  καί  επιφωνήματα 
τίνα  όηλοΟσιν,ώς  έν  τοίς  έζωγραφημένοις  άγγείοις, 
αλλά  και  εκτενώς  έν  πεζώ  λόγω  άφηγοΟνται  τήν 
βλην  ύπόθεσιν  τής  παραστάσεως,  είναι  δηλαδή 
δμοιαί  πως  ταίς  έπι  τών  γνωστών  εκείνων  έκ  λίθου 
ή  γύψου  πινάκων,  τοΟ  ΊλιακοΟ,  λέγω,  (Ιαβαΐδ 
Ι1Ϊ80&)  καί  τοΟ  τών  Ηρακλέους  πράξεων  και  άλ- 
λων, ποιηθέντων,  ώς  φαίνεται,  προς  διδασκαλίαν 
τής  νεολαίας"  (ίδε  ΟΙΟ.  άρ.  5984  καί  6125  κ.έξ. 
καί  ιδίως  το  καλόν  βιβλίον  τοΟ  Ο.  ,Ι&Ηη,  ΟηβοΗϊ- 
δοΗβ  Βϊ1(1βΓοΙΐΓοηίκβη.  Βοηη,  1873. )  μόνον  δτι 
εκείνοι  μέν  οί  πίνακες  έ^ουσιν  έ'κτασιν  πολλήν,  εί- 
κονικήν  τε  καί  έπιγραφικήν ,  τά  αγγεία  δέ  ταϋτα 
τά  ημέτερα  όλιγωτέραν.  "Ομως  δέ  παρατηρώ,  δτι 
οί  τεχνίται  οί  ταΟτα  τά  καινοφανή  αγγεία  ποιήσαν- 
τες,  είτε  είναι  παλαιότεροι,  δπερ  πιθανώτερον,  είτε 
νεώτεροι  τών  ποιησάντων  τά  έχοντα  τάς  κατ  επα- 
νάληψιν παραστάσεις, δέν  αφίστανται  όλως  τοϋ  τρό- 
που εκείνου"  διότι  καί  έν  τούτοις  φαίνεται  μία  τουλά- 
χιστον έπανάληψις  ή  αντιστοιχία,  έν  μέν  τω  πρώτω 
σκύφω  πάνυ  σαφώς  ή  δευτέρα  περιτείχιστος  πόλις 
αί'  Αθήναι,  μετά  τήν  πρώτην,  τήν  Κόρινθον,  έν  δέ 
τω  δευτέρω  ουχί  τόσον  σαφώς  δ  κοφινοειδής  εκείνος 
όγκος,  Οστις  είναι  ή  ναός,  ή  ίσως  ή  πόλις  "Ιλιον, 
αντιστοιχών,  ώς  νομίζω, τω  προηγηθέντι  βωμω,τώ 
διά  γραμμάτων  δεδηλωμένω.  Άλλ'  άρκοΟσι  ταΟτα 
( α  καί  προληπτικώς  πως  είπομεν  )  τ.ρός  χαρακτη- 
ρισμόν  γενικόν  τής  τεχνοτροπίας  τών  παραστάσεων" 
έλθωμεν  καί  έπ'  αύτάς  ταύτας. 

Προηγείσθω  δέ  ή  δεικνύουσα  παλαιότερον  μΟθον, 
ή  έπι  τοΟ  πρώτου  σκύφου.  Ότι  έδώ  είναι  εκτε- 
θειμένη ή  ύπό  Θησέως,  ν/οντος  σύμμαχον  τον  Πει- 
ρίθουν,  αρπαγή  τής  "Ελένης,  δηλοΟσιν  αυτά  τά  έπι 
τοΟ   αγγείου    γράμματα.    Δύο   δέ   έ'χομεν    ενώπιον 

(1)  ΜυΟολογικάς  παραστάσεις  ώρισμένας  εχουσιν  έκτΰπως  καί  τίνα 
μεγάλα  έκ  Κρήτης  συνήθως  προερχόμενα  αγγεία-  άλλ'  έν  έκείνοις 
πρώτον  μέν  επαναλαμβάνεται  ή  παράστασις,  (οίον  ό  Ηρακλής  προσ- 
μα/όμενος  τ»)  Λερναία  ϋίρα,  έπί  τίνος  τών  της  άρ/αιολ.  Εταιρίας 
αγγείων)•  έπειτα  δέ  και  ή  τε'/νη  των  άλλοία,καΟ'  δσον  έπικεκολλημε'να 
τ5)  κοιλία  τοΰ  αγγείου  τεμάχια  πηλοΰ  είναι  τά  έ'/οντα  τήν  έκτυπον 
παράστασιν,  της  λοιπής  επιφανείας  οίσης  ραβδοηής  ή  λείας.  "Ιδε 
ΒιγοΗ,  αηοίοιιΐ  ροΙΙβι^,  έ'κδ.  τοΰ  1873,  σελ.  165. 


63 


ΣΚΓΦΟΙ    ΒΟΙΩΤΙΚΟΙ   ΔΥΩ 


64 


ημών  σκηνάς,  ούτως  ειπείν,  της  [Αίας  -πράξεως. 
ΚαΙ  περί  μεν  της  προτέρας  ούδενός  λόγου  είναι 
χρεία.  Τί  δ'  έν  τή  δευτέρα  παριστάνεται,  και  αν  τα 
τρία  και  ταύτης  πρόσωπα  είναι  τα  αυτά  τοις  έντή 
πρότερα  καί  τί  κυρίως  ποιοΰσιν  έν  ή  θέσει  ίστανται 
και  ώς  Γστανται,  τούτο  άμφι'βολον  καί  ζητήσιμον. 
ΆφοΟ  δρμηθέντες  οί  τρεΓς  έκ  Σπάρτης,  της  έξω 
της  εικόνος,  διέβησαν  διά  Κορίνθου, της  δεδηλωμέ- 
νης γράμμασι  και  έπλησίασαν  ταϊς  Αθήναις,  ταίς 
επίσης  δεδηλωμέναις,  έπέζευσαν  τάχα  έκ  τοΟ  άρ- 
ματος καί  ίστανται  νΟν  ήσυχοι  περιπτυσσόμενοι 
καί  τζρος  αλλήλους  διαλεγόμενοι ;  άλλα  ψυχρόν 
πως  μοί  φαίνεται  τοΟτο  νά  ύποτεθη  καί  ουδέ  πάνυ 
συναδοντή  κεκινημένη  στάσει  των  δύο  συμπεπλεγ- 
μένων  [μορφών  ,  τοΟ  ανδρός  καί  της  γυναικός.  Ή 
περιπτύσσεται  ίσως  έδώ  δ  θησεύς  όχι  τήν  Έλένην, 
άλλα  τήν  μητέρα  του  Αίθραν  ;  Αλλ'  ή  έπί  τής 
γυναικός  επιγραφή  δεν  λέγει  τοΟτο  το  όνομα.  "Αλλο 
τι  έκεϊ  δυσανάγνωστον  κρύπτεται.  *Αν  ήδύνατο  νά 
άναγνωσθή  καί  όλη  [ή  έπτάστιχος  καί  μακρά  άφή- 
γησις  ή  έπί  δεξιά  τω  δρώντι  (1),  θά  είχομεν  τήν 
ζητουμένην  διασάφησιν.  Εκείθεν  θά  έμανθάνομεν 
καί  διά  τί  ύπό  τοΟ  τεχνίτου  ή  Κόρινθος  παρεστάθη, 
ήτις,  έφ'  όσον  έγώ  ήρεύνησα,  δεν  αναφέρεται  ύπό 
των  παλαιών  συγγραφέων  έν  τούτω  τω  μύθω  (2). 
Τάς  "Αφίδνας  δέ,  ών  πολύς  λόγος  παρά  τοΓς  πα- 
λαιοΐς,  καί  τήν  ύπό  τών  Διοσκόρων  έλευθέρωσιν 
της  αδελφής, ήτοι  το  τέλος  τοΟ  όλου  δράματος, έ'κρι- 
νεν  δ  τεχνίτης  νά  μή  παραλαβή  είς  τήν  παράστα- 
σίν  του,  έξω  αν  τις  Θε7ήση  τά  τρία  πρόσωπα  νά 
έκλάβη  ώς  Κάστορα,  Πολυδεύκην  καί  Έλένην' 
άλλ'  έναντιοΟνται  τά  άνωθεν  γράμματα,  τουλάχι- 
στον τά  υπέρ  τους  άνδρας,  ένθα  τά  θησεύς  καί 
Πειρίθους  ίκανώς  πως  [διακρίνονται.  Δεν  μέ  λαν- 
θάνει, ότι   αρχαιολόγοι   τινές   κατέδειξαν  καί  όνό- 

(1)  Έκ  ταύτης  άνέγνων  μόνα  τά  Ιξής•  «  Ό  Θησεύς  άρπάσας  τήν 
Έλένην,  πρώτον  μεν  αυτήν  είς  Κόρινθον  |  είτεν  εις  Αθήνας  .  .  .  .» 
—  Είς  τα  λοιπά  σποράδην  διακρινόμενα  γράμματα  και  συλλαβάς  ας 
γυμνάσουν  άλλοι  όμματα  και  νουν. 

(2)  Τό  "Αργός  μνημονεύεται  ώς'  σταθμός  της  Ελένης  μόνης  χατά 
τήν  έξ  Άττιχής  έπιστροφη'ν  της  χα'ι  μάλιστα  'όγι  ώς  απλούς  σταΟμο'ς. 
"Ιδε  Παυσαν.  Β,  22,  6.  Τό  δέ  τοϋ  αΰτοΰ  συγγραφέως  χωρίον  Β,  32, 

7,  ένθα  μεταξύ  Τροιζηνος  και  Ερμιόνης  μνημονεύεται  «  Αφροδίτης 
ιερόν  νύμφας,  ποιήσαντο;  Θησέως  ήνίκα  έσ/  ε  γυναίκα  Έλένην  »  είναι 
λίαν  αόριστον  χα'ι  είς  ουδέν  ήμίν  χρησιμεύει. 


ματα  εσφαλμένως  τεθειμένα  ύπό  τών  παλαιών  ζω- 
γράφων έπί  αγγείων-  άλλ'  έδώ,  Οπου  προηγήθη 
έγκόλαψις  έν  μήτρα,  σφάλμα  τοιοΟτό  τις  νά  παρα- 
δεχθή ,  μήν  είναι  πάρα  τολμηρόν"  έπειτα  καί  ή 
στάσις  τοΟ  δευτέρου  ανδρός  ,  <τοΟ  άπεστραμμένου 
τών  δύο  άλλων  μορφών,  έναντιοΟται  μεγάλως. 

Κατά  περίεργον  σύμπτωσιν  καί  τό  έν  τω  δευ- 
τέρω  σκύφω  έκτιθέμενον  δράμα  παρέχει  ήμΐν  σα- 
φέστατη ν  μεν  τήν  πρώτη  ν  αύτοΟ  σκηνή  ν,  τον  Π  ρ  ία- 
μον  «  βωμώ  τ.ρος  Οεοδμήτω  σφαγέντα  Άχιλλέως 
παιδός  έκ  μιαιφόνου  »  ,  καθώς  λέγει  δ  Ευριπίδης 
έν  προλόγω  "Εκάβης  (1),  τήν  δέ  δευτέραν  όχι  τό- 
σον σαφή*  διότι  βλέπει  μέν  τις  έδώ  δπλίτην  άνδρα, 
πιθανώς  τον  Λοκρόν  Αίαντα ,  έλκυστάζοντα  γυ- 
ναίκα άπό  της  κόμης, τήν  Κασσάνδραν,  καί  ταύτην 
προσπαθοΟσαν  νά  άπωθήση  τον  βιαστήν,  άλλ'  ή 
οπίσω  της  άλλη  γυνή,  ή  έν  άπελπισμώ  αίρουσα 
τους  βραχίονας  προς  ούρανόν  καί  οϊο^  έπιβοωμένη 
τους  θεούς,  τίς  είναι ;  απλώς  μία  τών  δυσπραγου- 
σών  Τρωϊάδων,  ή  έκληπτέα  ώς  ή  ιέρεια  τής  Αθή- 
νας, ή  γενομένη  μάρτυς  τοΟ  Αίαντείου  άνοσιουρ- 
γήματος  ;  δ  δέ  παροπίσω  εξέχων  κοφινοειδής,  ώς 
είπομεν  ανωτέρω,  όγκος  τί  είναι ;  δ  ναός  της  Αθή- 
νας, ατελώς  άπό  της  μήτρας  εκτυπωθείς, ή  ή  πόλις 
Ίλιον  ;  Δεν  πρέπει  νά  άποσιωπηθή,  Οτι  ύπεράνωθεν 
της  κεφαλής  της  απέλπιδος  γυναικός  καί  δή  προς 
τοις  δακτύλοις  της  δεξιάς  αύτης  χειρός  διακρίνον- 
ται τίνες  οϊο^  γραμματοειδεϊς  έξοχαί  όχι  έν  εύθυ- 
γραμμία ,  έν  αΐς  ήδύνατό  πως  νά  θεώρηση  τις 
υπάρχοντα  τά  ΑΘΙΙ,  άλλ'  ουδέν  βεβαιώ,  ούτε  αν 
καί  αί  παρέκει  ετι  φαινόμεναι  κατά  τό  άνω  \^ίρος 
τοΟ  κοφινοειδοϋς  όγκου  δχι  όλίγαι,  πεπυκνωμέναι 
δέ  καί  έν  εύθυγραμμία,  έξοχαί  είναι  γράμματα  ή 
επάλξεις  ή  αρχιτεκτονικά  κοσμήματα.  Τόση  ή  έδώ 
ασάφεια ,  δι'  έμέ  τουλάχιστον"  ουχί  δέ  έλάσσων 
καί  ή  έν  τη  επιφάνεια  τη  μεταξύ  του  βωμοΟ  καί 
τοΟ  Αίαντος,  ένθα  ύπάρχουσι  μέν  βεβαίως  γράμ- 
ματα ούκ  ολίγα,  άλλ'  ουδέ  τό  είς  πόσους  ακριβώς 
στίχους  είναι  διηρημένα  δύναται  ασφαλώς  νά  ρηθή. 
Έγώ  μόνον  έν  δυσί  διαφόροις  μέρεσιν  ήτοι  στίχοις 

(1)  Τήν  λέξιν  βωμός  ώς  έν  τω  ήμετέρω  σκύφω  έχει  χαι  έν  έζω- 
γραφημένον  άγγεϊον  έχ  τών  της  έν  Μονά•/ω  Πινακοθήκης.  "12;  Ο. 
^Ηη,  ΒβδοΙιΐθίΙ).  εΐο.  αριθ.  124. 


65 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΚ   ΠΕΙΡΑΙΩΣ 


6β 


διακοίνω  τά  ΔΙΟΣ  και  ΣΤΗΟΓ,  τα  τελευταία 
ταΟτα  κατά  τήν  δριζόντειον  ηορίιν  τήν  προς  τον 
αγκώνα  της  δεξιάς  χειρός  το0  ορθώς  ή  μη  ορθώς 
παρ'  έμοΰ  κληθέντος  Αίαντος. 

Τούτων  οΰτως  εχόντων,  άδηλον  [χένει  κατά  πό- 
σον δ  του  αγγείου  τούτου  πλάστης  συνεφώνησε 
προς  τάς  άρχαιόθεν  σωζομένας  τοΟ  μύθου  αφηγή- 
σεις τάς  έν  βιβλίοις,  ή  τουναντίον  διεφώνησεν,  βπερ 
συχνά  παρετήρησαν  οί  άρχαιολογοΟντες  συμβαίνον, 
και  φαίνεται  δτι  και  ένταΟθα  συνέβη,  καθ"  δσον  δεν 
βλέπομεν  έπι  του  σκύφου  ούδ'  ίχνος  τοΟ  της  Αθή- 
νας αγάλματος,  τ.ροζ  δ  ιστορείται  δτι  κατέφυγεν  ή 
Κασσάνδρα  και  άντελάβετο  αϋτοΟ  ,  δπως  τοΟτο 
ύπάρ/ει  είκονισμένον  έπι  δύο  γραπτών  αγγείων 
τών  έν  Μϋΐ.  Οβ8ΐ.  ϋβΠΚΠΙ.  Ι,  7.  202,  και  δμοίως 
ήδη  έπι  της  αρχαιότατης  λάρνακος  τοΟ  Κυψέλου 
(Παυσαν.  Ε,  18,  5)  παριστάνετο. 

Έν  τι  μόνον  άναγκαΓον  νά  ^>ηθή  έ'τι  ένταΟθα  κρί- 
νομεν,  οτι  το  σ/ημα  τών  γραμμάτων  δσα  ακέραια 
διεσώθησαν  φανερώνει,  αν  πολύ  δεν  ήπατήθημεν, 
τον  γον  ή  τουλάχιστον  τον  β,ν  προ  ΧριστοΟ  αιώνα. 
Ει  δέ  και  ή  τέχνη    ή  έμφαινομένη   εν  τε  τη  συν- 

ίσει  και  τω  διαγράμματι  τών  αοροώ^  συμφωνεί 
Ι  τών  χρόνων  εκείνων  ή  μάλλον  θεωρητέα  ώς 
Ι 


πολύ  νεωτέρα,  ας  κρίνωσιν  άλλοι,  ένθυμούμενοι 
δμως,  δτι  άλλο  σχέδιον  τοΟ  πλαστού  ή  ζωγρά- 
φου, και  άλλο  ή  διά  μήτρας  ύστερον  και  εκτυπώ- 
σεως εις  πλείστα  κεράμια  αμελεστέρα  χάριν  εμπο- 
ρίου αναπαραγωγή. 

Έν  Αθήναις,  τη  28  Μαρτίου  1884. 

Στέφανος  Α.  Κουμλνοτδης 

Υ.  Γ.  Εΐχομεν  ήδη  γράψει  τά  ανωτέρω  και  έτοι- 
μοι  ήσαν   αί  Οπό  τοΰ    κ.  ΟίΙΙϊβΓΟΠ   σχεδιασθείσαι 

απεικονίσεις  τών  δύο  σκύφων,  δτε  και  τρίτος  τις, 
ωσαύτως  έκ  Τανάγρας,  ήγοράσθη  υπό  της  Αρχαιο- 
λογικής Εταιρίας,  έχων  παράστασιν  έκ  τοΟ  Ίλια- 
κοΟ  μύθου  έπι  το  άπλούστερον  έσχηματισαένην 
[τρία  άρματα  μεθ  δπλιτών  και  ήνιό/ων  ,  έξ  ων 
έπιμαρτυρεΓται  γράμμασιν  δ  Οδνβΰενς  και  έτερος 
τις).  Το  περιεργότατον  τών  έπι  τοΟ  αγγείου  είναι 
εξόγκωμα  τι  επίμηκες,  κάθετον  μεταξύ  τών  αρμά- 
των και  δμοιον  σχεδόν  κάμπη,  παρ'  δ  τά  γράμ- 
ματα «  χάραζ  '  Αχαιών  »  το  μεν  πράγμα  βεβαίως 
Όμηρικάν  κατά  τά  έν  Ίλιάδ.  Μ  και  έξης,  το  δέ 
δνομα  δχι.  Και  τοΟτο  το  άγγεΐον  θέλει  προσιγ&ς 
έκδοθή. 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ  ΕΚ  ΠΕΙΡΑΙΩΣ. (1) 


ι 


ΛΕΙΣΤΟΜΜΕΝΚΑΙΙΩΣ/\/ί'ΡΟ 

ΩΝΣΩΝΕΞΧΕΣΕΡΑΙΝΟΝ 
ΛΥΞΑΝΔΡΟΥΠΙΘΕΩΣ 
ΑΡΧΕΣΤΡΑΤΗΕΓΓΟΝΕΚΑΙΝΥ/// 
1   ΕΙΡΕΙΞΣΟΙΣίφίΛΟΙΣΙΜΕΓΑΝΡΟΘΟΝ 
ΕΙΟΧΑΔΑΥΤΗΣΑΝΔΡΙΛΙΡΟΥΞΑφΑΟΞ 
ΜΟΙΡΙΔΙΩΙΘΑΝΑΤΩΙ 

ΕΥΞΕΒΗΑΣΚΗΣΑΣΑΒΙΟΝ 

ΚΑΙΞΩφΡΟΝΑΘΝΗΙΣΚΩΗΝΙΚΑ 

ΜΟΙΒΙΟΤΟΥΜΟΡΣΙΜΟΝΗΛΘΕΤΕΛΟΣ 

ΡΕΝΘΟΞΜΗΤΡΙΛΙΡΟΥΣΑΚΑΣΙΓΝΗ 

(1)    "\τ.%Ί3.•.  αύται  αί  ίχιγρκφα'ι  άν^χουσι  τϊ)  ζμ.η  συλλογή. 
Κ4ΗΜΕΡΙΓ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884 


ΤΩΙΤΕΡΟΣΕΙΤΕΡΑΙΔΙΤΕΜΩΙ 
ΘΝΗΙΣΚΩΚΑΙΜΕΧΟΩΝΗΔΕΚΑΛΥ 
ΡΤΕΙΗΡΑΣΙΝΚΟΙΝΗΤΟΙΞΑΡΟΓΙΓΝΟ 
ΜΕΝΟΙΣΕΙΜΙΔΕΛΥΣΑΝΔΡΟΥ 
ΡΙΘΕΩΞ ΑΡΧΕ ΣΤΡΑΤΗ ΗΔΕ 

Πλείστος  μέν  και  ζώσα  τ[ρ]όπων  σων  έ'σχες  εχαινον 
Λυσάνδρου  Πιθέως   Άρχεστράτν)  εγγονέ,  και  νϋ[ν] 
[λ]είπεις  σοΐσι  φίλοισι  μέγαν  πόθον,   έξοχα  δ'  αυτής 
άνδρί  λ-.ποϋσα  φάος  ριοιριδίω  θανάτφ. 

Ευσεβή  άσκήσασα  βίον  και  σώφρονα  θνήσκω, 
ήνίκα  (Λοι  βιοτοΰ  μόρσιμον  ήλθε  τέλος. 

Πένθος  μητρϊ  λιποϋσα  κασιγνήτω  τε,  πόσειτε, 


07 


ΕΠΙΓΡΛΦΑΙ    ΕΚ    ΠΕΙΡΑΙΩΣ 


08 


παιδί  τ'ε'αώ,  θντ,σκω  και  με  χθων  ήδε  καλύπτει, 

υι  πασιν  κοινή  τοις  άπογιγνομένοις. 

Ειμί  δέ  Λυσάνδρου  ΙΙιθέως   Άρχεστράτη  ήδε. 

Ή  έμμετρος  αύτη  επιτύμβιος  επιγραφή  σχη- 
ματίζεται εκ  τριών  επιγραμμάτων  ,  ών  ή  γλώσσα 
εΐνε  ρέουσα  και  οί  στίχοι  ουχί  αδόκιμοι-  παρόμοια 
έμμετρα  επιγράμματα  έξ  Αττικές  έξεδόθησαν  εν 
Κ8Ϊΐ)θ1  ΕρΪ£Γ8Πΐηΐ&1&  ΟΤ8ΒΟ&  σελ.  9-61  και  έν 
ΟΧ Α.  νοί.  III,  μέρ.  II,  σελ.  1-27"  αριθ.  1307 
-1416.  Τά  πλεΓστα  τών  επιγραμμάτων  τούτων 
δμοιάζουσι  τοσούτον  τ.ρος  άλληλα,  ώστε  δεν  ήθελε 
τις  σφαλή  παραδεχόμενος,  δτι  εινε  έργα  ένος  και 
τοΟ  αύτοΟ  ποιητοΟ  Ό  λίθος  είνε  πεντελικός.  Ευ- 
ρέθη δέ  κατά  Μάρτιον  τοϋ  1882  έν  τω  άρχαίω 
νεκροταφείω  τώκειμένω  ΒΔ.  τοΟ  Πειραιώς.  Ύψος 
0,35,  πλάτ.  0,25,  πάχ.  0,07. 


ΣΧΩΡ  Ι  ΟΥ 
ΡΕΡΡΑΜΕΝΟΙ 
Ε  Ρ  Ι  ΛΥΣΕ  Ι  !  Η  Η 
Χ  ΡΩΜ  Ω  Ν  Ι  φ  Υ 
Λ  ΑΣΙΩ  Ι 

"Ο  ρ  ο]  ς  χωρίου 
πεπραμε'νο[υ] 
επί  λύσει  •  Η  Π 
Χρώμωνι  Φυ- 
λασίω. 

Έπί    επιφανείας    λίθου   πεντελισίου  ανωμάλου. 
Ευρέθη  κατά  μήνα  Ίούνιον  τοΟ  1883  παρά  τον  έν 


5 


ΠειραιεΓ  σταθμόν  τοΟ  σιδηροδρόμου.  Τψ.  0,17, 
πλάτος  0,20,  πάχος  0,04.  Το  έν  τη  επιγραφή 
ταύτη  άναφερόμενον  δνομα  Χρώμων  εΰρηται  δια 
τοΟ  ο  γεγραμμένον  Χρόμων  έν  θουκ.  3,98.  Όροι 
τοιοΟτοι  πολλοί  έδημοσιεύθησαν  έν  0.  Ι.  Α.  νοί. 
II  μέρ.  II  αριθ.  1062-1152  και  9(1(1.  άρ.  1171. 


ΣΟ  Ι  Κ  ΙΩΝ 

Π  Ε  Π  Ρ  Α 

Ν  Ε  Π  Ι  Λ 

"Ορος]  οικιών 

[μένω]ν  έπί  λ 

'Ε1     ν 

Λπ 

τε 

μαχ 

ου    τεθραυσμένου  λίθου 

πεντελικοΟ 

υ  ψ 

•  0, 

16 

,  πλ 

άτ.  0,  15,  πάχ.  0,  05. 

Εί 

ιρέθη 

έν 

Πε 

ιραιεΐ. 

4 

ΜΕΛΙΤΤΑ 

ΑΛΟΠΩΛΙΣ 

Μέλιττα 

άλοπώλις 

'Επί  στήλης  έχούσης  άνω  γείσον  λίθου  ύμηττίου 
ύψ.  8,74,  πλάτ/θ,33,  πάχ.  0,06.  Ευρέθη  κατά 
μήνα  Μάϊον  τοΟ  1884  έν  τω  άρχαίω  νεκροταφεία) 
Πειραιώς.  Το  θηλ.  άλοπώλις  άναγινώσκεται  και  έν 
επιγραφή  έπιτυμβίω,βλ.  Στεφ.  Κουμανούδη  έπιγρ. 
έπιτυμβ'.  άρ.  3002=0.  Ι.  Α.  111  μέρ.  II  άρ.  1456. 


ΝοΤ7\ΑΗΝίοζ  >Κ  !ΤΙ£Τ£ 


69 


ΕΠΙΓΡΑΦΗ   ΕΞ   ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


Ή  έν  πανομοιοτύπω  εκδιδομένη  ένταΰθα  δίγλωσ- 
σος, Φοινικική  χα)  Ελληνική  επιτύμβιος  επιγραφή, 
εινε  "έγκεχαραγμένη  έπί  στήλης  λίθου  ύμηττίου 
τεθραυσμένης  τα  κάτω  και  έχούσης  γεΓσον  καί  έπί- 
πεδον  ήμικυκλιοειδές.  Τψος  4,40,πλάτ.  0,26, 
πά/.  0,04.  Ευρέθη  έν  Πειραιεί  κατά  μήνα  Άπρί- 
λιον  τοΟ  1884  παρά  τήν  θέσιν  τήν  κοινώς  λεγο- 
μένην  Κρεμανδαροϋ  (  Ήετιώνεια).  Αλλάς  δίγλωσ- 
σους έπιγραφάς  Φοινικικάς  και  Έλληνικάς  δηλ.  έν 
Αττική  επίσης  ευρεθείσας  βλέπε  έν  0. 1.  0.  άρ. 
859,  894  και  έν  Αηηβΐί  ά.  ΙηβΙ.  1861  1*ν.  ά' 
Α$£.  Μ.  Ν°  1  και  ρ.  322,  πρβλ.  και  Κβΐίΐΐΐέ 
Τΐΐβϋβϊοη  σελ.  27  -\°  57.  Το  περιέργον  δε  είνε,δτι 
ή  ΰπ'  αριθ.  8ο9  έν  0.  1.  0.  έκδεδομένη  εινε  ομώ- 
νυμος τη  ημετέρα,  μολονότι  τά  Φοινικικά  εκείνης 
γράμματα  εινε  διάφορα  των  της  παρούσης  και  έν 
δυσί  στί/οις  έγκε•/ αραγμένα.  Ό  γνωστός  Σημιτιο- 
λόγος  κ.  ΕπίβδΙ  ΚθΠβη  λαβών  παρ'  έμοΟ  διά  τοΟ 
διευθυντού  της  ένταΟθα  Γαλλικής  Σχολής  κ.  Γου- 
εθΓΐ  πανομοιότυπον  τής  έν  λόγω  επιγραφής  μέλλει 
νά  δημοσίευση  αυτήν    μετ'  ού  πολύ  προσηκόντως. 


ΙΕΡΩΝΑΡΤΕΜ. 
ΩΡ ΑΙ  ΑΙ 

Ίερων    Άίτειι  ιδι 
ώραίκ- 


Επί  βάθρου  λίθου  πεντελησίου  ε/οντος  πέριξ 
και  γείσον  υψ.  0,10,  πλάτ.  0,2ο,  'πάχ.  0,10. 
Επί  τής  άνω  επιφανείας  τοΟ  βάθρου  παρατηρείται 
άβαθες  τετράγωνον  κοίλωμα  και  τύπος  μικροΟ  πο- 
δός. Ευρέθη  παρά  τήν  Α^  δημοτικήν  σχολήν  των 
αρρένων  κατά  τον  Ίούνιον  τοΟ  1882.  Πιθανώς  ή 
αναθηματική  αύτη  επιγραφή  αναφέρεται  εις  τον  έν 
Πειραιεϊναόν  τής  Αρτέμιδος,  ης  το  έπίθετον  ωραία 
πρωτοφανές. 


θεός 
Τύχα. 

Έπί  τεμαχίου  κεραμίδας  ευρεθείσης  έν  Πειραεϊ 
παρά  τάφον  άρχαϊον  έν  έκτύποις  γράμμασιν,  άπο^ο- 
θεϊσιν  ένταΟθα  πανοαοιοτύπως  έν  αικοοτέρω  δέ  ιχε- 
γέθει.  ΤοιαΟτα  και  παρόμοια  γράμματα  άπαντώσι 
και  έπ'  άλλων  κεραμίδων,  τών  δποίων  πλείστας 
κέκτηται  το  μουσεΓον  τής  Άρ/.  Εταιρίας. 

Έν  Π*φαα!  τί-  9  Ίουν;'ου  1884. 

Αλ.  Μελετοποτλος. 


ΕΠΙΓΡΑΦΗ  ΕΞ  ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ. 


Παρά  το  λίγόμενον  Καλλίνοοον  οοέαο  ,  λεπτά 
:ινα  μόνον  έςω  τής  Ελευσίνας  και  έπί  τής  εϊς 
ή&ζς  και  Μέγαρα  άγούσης,  σκαπτών  χωρικές  τις 
τά  θεμέλια  τής  οικίας  του  εύρε  το  ψήφισμα  'ζού-.ο. 
Η  πλάς  πεντελικοΰ  λίθου  ούσα  έχει  ύψος  μεν 
),63  μ.,  πλάτος  0,42  μ.  και  πάχος  0,072  μ. 
:ερίπου.  Είναι  δέ  άπο/.εκρουσμένη  μόνον  εις  τά 
κάτω,  έν  ω  δεςιά   και  αριστερά  μόνον  δ  ρύπος  καί 


αϊ  απολιθώσεις  καθιστώσι  γράμματα  τίνα  ασαφή. 
Καί  τά  μεν  άλλα  ευκόλως  συμπληροΰνται ,  ούγ\ 
δμως  και  ή  τελευταία  λέξις  έν  στ.  11.  Αλλά  καί 
αύτη  θ'  άναγνωσθή ,  ελπίζω ,  όταν  προσεχώς  ή 
πλάξ  αγορασθείσα  κατατεθή  εις  τάς  δημοσίας  συλ- 
λογάς'  αναμένων  οέ  νά  καθαρισθή  οέν  θέλω  νά  προ- 
τείνω ένταΰθα  υποθέσεις  περί  τής  πιθανής  αναγνώ- 
σεως τών  γραμμάτων   τούτων    τημΐΐώ  μόνον,  δτι 


71 


ΕΠΙΓΡΑΦΗ   ΕΞ    ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


72 


το  πρώτον  και  το  τρίτον  γράμμα  φαίνονται  ώς  Α, 
Λ,  Λ  ή  και  Μ.  Τα  λοιπά  δύο  είναι  αμφίβολα.  "Ισως 


υποκρύπτεται  λέξις  τις  έξ  ής  θά  μάθωμεν  και  το 

επιτήδευμα  τοΟ  στέφανου μένου  Δαμασίου. 


10 


15 


20 


25 


30 


35 


.    Λ 

, 

Μ 

Α   Χ 

Ο 

ί 

Κ 

Α 

Λ 

Λ 

Ι 

Κ 

Ρ 

Α 

Τ 

ο 

Υ 

* 

Ε 

Ι 

Π 

Ε 

Ν 

ΕΠΕ 

.         . 

Α 

Μ 

Α    * 

Ι 

Α 

* 

Δ 

Ι 

Ο 

Ν 

Υ 

* 

Ι 

Ο 

Υ 

Θ 

Η 

Β 

Α 

ι 

Ο 

* 

Ο    Ι    Κ 

<   Α 

* 

Ε 

Λ 

Ε  Υ 

* 

Ι 

Ν 

Ι 

Κ 

Ο 

* 

Μ 

Ι 

Ο 

ί 

Τ 

Ε 

Ω 

Δ 

ι 

Α 

Τ 

ε  τ 

Ε   Κ 

Ε 

Κ 

Α 

Ι    Φ 

ι 

Λ 

Α 

Ν 

Θ 

Ρ 

Ω 

Π 

Ω 

* 

Ε 

χ 

Ε 

Ι 

Π 

Ρ 

ο 

£ 

Π 

Α   Ν 

*  Τ 

Ο 

Υ 

* 

ΕΝ 

Τ 

Ο 

Ι 

Δ 

Η 

Μ 

Ο 

Ι 

Ο 

Ι 

Κ 

ο 

Υ 

Ν 

Τ 

Α 

* 

Κ 

Α 

Ι    / 

Ο    (. 

Κ 

Α 

Ι 

Ο    Ι 

Μ 

Α 

Θ 

Η 

Τ 

Α 

Ι 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Κ 

Α 

Ι 

Δ 

Ι 

ο 

Ν 

Υ 

*   . 

Ο     Ι 

Ο 

Υ 

Ν 

Τ   Ω 

Ν 

Ε 

Λ 

Ε 

Υ 

* 

Ι 

Ν 

ι 

Ω 

Ν 

Ε 

* 

Π 

Ο 

Υ 

Δ 

Α 

* 

Ε    . 

Α 

Ι    Ε 

Φ 

Ι 

Λ 

Ο  Τ 

Ι 

Μ 

Η 

Θ 

Η 

Ρ 

Ρ 

Ο 

ί 

Τ 

Ο 

Υ 

* 

Θ 

Ε 

Ο 

Υ 

* 

Κ 

Ο 

Ν  Δ 

Η 

Μ 

Ο 

Ν   Τ 

Ο 

Ν 

Α 

Θ 

Η 

Ν 

Α 

Ι 

Ω 

Ν 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Λ 

Ε 

Υ 

* 

ι 

Ν     . 

. 

Ο    Π 

Ω 

* 

Ω 

*    Κ 

Α 

Λ 

Λ 

Ι 

£ 

Τ 

Α 

Γ 

Ε 

Ν 

Η 

Τ 

Α 

Ι 

Τ 

Α 

Δ 

Ι 

ο 

Ν   Υ 

Ι 

Α    Κ 

Α 

Ι 

Π 

Α    Ρ 

Α 

* 

Κ 

Ε 

Υ 

Α 

* 

Α 

* 

Τ 

Ο 

Ι 

* 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Λ 

ΕΛΗ 

Ι    Χ 

Ο 

Ρ 

Ο 

Υ    * 

Δ 

Υ 

Ο 

Τ 

Ο 

Ν 

Μ 

Ε 

Ν 

Ρ 

Α 

ι 

Δ 

Ω 

Ν 

Τ 

Ο 

Ν 

Δ 

ΕΑΝ 

Ρ    Ω 

Ν 

Ε 

Π 

Ε  Δ 

Ω 

Κ 

Ε 

Ν 

Τ 

Ε 

\ 

Δ 

Η 

Μ 

Η 

Τ 

Ρ 

Ι 

Κ 

Α 

Ι 

Τ 

Ε 

Ι     Κ   Ο 

Ρ 

Ε    Ι 

Κ 

Α 

ι 

Τ  Ο 

Ι 

Δ 

Ι 

Ο 

Ν 

Υ 

* 

Ο 

Ι 

Δ 

Ε 

Δ 

Ο 

Χ 

Θ 

Α 

Ι 

Ε 

Λ 

Ε    Υ   ) 

ί 

ι 

Ν     Ι 

Ο 

Ι 

* 

Ε    Π 

Α 

Ι 

Ν 

Ε 

* 

Α 

Ι 

Δ 

Α 

Μ 

Α 

* 

Ι 

Α 

Ν 

Δ 

Ι 

Ο 

Ν 

Υ    * 

Ι 

ο 

Ο   Η 

Β 

Α 

ι 

Ο    Ν 

* 

Ω 

Φ 

Ρ 

Ο 

* 

Υ 

Ν 

Η 

* 

Ε 

Ν 

Ε 

Κ 

Α 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Υ   *    Ι 

Ξ 

Β 

Ε    Ι 

Α 

* 

Τ 

Η    * 

Π 

Ρ 

Ο 

€ 

Τ 

Ω 

Θ 

Ε 

Ω 

Κ 

Α 

Ι 

* 

Τ 

Ε 

Φ  Α 

Ν 

Ω 

*    Α 

Ι 

Α 

Υ   Τ 

Ο 

Ν 

χ 

Ρ   Υ 

* 

Ω 

Ι 

* 

Τ 

Ε 

Φ  Α 

Ν 

Ω 

Ι 

Α 

Π 

Ο 

Χ 

Δ 

Ρ 

Α 

Χ 

Μ  Ω    Ν 

Α 

Ν    Ε 

Ι 

Π 

Α 

Τ  Ω 

Δ 

Ε 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Ν 

Ο 

Μ 

Ε 

Τ 

Α 

Γ 

Ν 

Α 

Ο 

Ι 

Ν 

Δ 

Η    Μ   Α 

Ρ 

Χ  Ο 

* 

Δ 

Ι 

Ο   Ν 

Υ 

* 

Ι 

Ω 

Ν 

Τ 

Ω 

Ν 

Ε 

Λ 

Ε 

Υ 

* 

Ι 

Ν 

Ι 

Τ 

Ο 

Ι 

*    Τ    Ρ 

Α 

Γ   Ο 

Ι 

Δ 

Ο 

Ι    * 

Ο 

Τ 

Ι 

Ο 

Δ 

Η 

Μ 

Ο 

* 

Ο 

Ε 

Λ 

Ε 

Υ 

* 

Ι 

Ν 

Ι 

Ω 

Ν     . 

Φ   Α 

Ν 

Ο 

Ι 

Δ   Α 

Μ 

Α 

* 

Ι 

Α 

Ν 

Δ 

Ι 

Ο 

Ν 

Υ 

£ 

Ι 

Ο 

Υ 

Θ 

Η 

Β 

Α 

Ι    Ο    Ν 

£ 

Ω   Φ 

Ρ 

Ο 

€ 

Υ   Ν 

Η 

* 

Ε 

Ν 

Ε 

Κ 

Α 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Υ 

£ 

Ε 

Β 

Ε 

Ι 

Α 

* 

ΤΗ    ί 

Π 

Ρ  Ο 

* 

Τ 

Ω 

Θ    Ε 

Ω 

Ε 

( 

Τ 

Ω 

Δ 

Ε 

Α 

Υ 

τ 

Ω 

Ι 

Ρ 

Ρ 

Ο 

Ε 

Δ 

Ρ 

Ι 

Α    Κ    Α 

Ι 

Α   Τ 

Ε 

Λ 

Ε 

Ι    Α 

Ω 

Ν 

Ε 

Ι 

€ 

Ι 

Ν 

Κ 

Υ 

Ρ 

Ι 

ο 

ι 

Ε 

Λ 

Ε 

Υ 

* 

Ι 

Ν     Ι    Ο 

Ι 

Κ   Α 

Ι 

Α 

Υ 

Τ  Ω 

Ι 

Ε 

Γ 

Γ 

Ο 

Ν 

Ο 

Ι 

* 

Κ 

Α 

ι 

Ε 

Α 

Ν 

Τ 

Ι 

Α 

Λ 

Λ  Ο 

ο 

Υ  Λ 

Η 

Τ 

Α 

Ι    Α 

Γ 

Α 

Θ 

Ο 

Ν 

Ε 

Υ 

Ρ 

Ε 

* 

Θ 

Α 

Ι 

Π 

Α 

Ρ 

Α 

Τ 

Ο 

Υ  Δ    Ι 

Η 

Μ 

Ο  Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Ε  Λ 

Ε 

Υ 

* 

Ι 

Ν 

Ι 

Ω 

Ν 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Π 

Ι 

Ε 

Λ 

Ε 

* 

Θ  Ω 

Υ 

Τ  Ο 

Υ 

Ο 

Δ 

Η   Μ 

Α 

Ρ 

Χ 

ο 

* 

Ο 

Α 

Ε 

Ι 

Δ 

Η 

Μ 

Α 

Ρ 

Χ 

Ω 

Ν 

Ο 

Τ 

Ο    Υ    Α 

Ν 

Δ    Ε 

Η 

Γ 

Α 

Ι    Ε 

Λ 

Ε 

* 

Θ 

Α 

ι 

Δ 

Ε 

Α 

Υ 

Τ 

Ι 

Κ 

Α 

Μ 

Α 

Λ 

Α 

ο 

*    Τ 

Ι 

€ 

Ε   Π 

Ι 

Μ 

Ε 

Λ    Η 

* 

Ε 

Τ 

Α 

Ι 

ο 

Π 

Ω 

* 

Α 

Ν 

Α 

Ν 

Α 

Γ 

Ρ 

Α 

Φ 

Ε 

Ι    Τ   Ο 

Δ 

Ε    Γ 

Ο 

Υ 

Η 

Φ   ι 

€ 

Μ 

Α 

Κ 

Α 

ι 

€ 

Τ 

Α 

Θ 

Ε 

Ι 

Ε 

Ν 

Τ 

Ω 

Ι 

Δ 

Ι 

Ο   Ν    ' 

ί 

Ι    Ω 

ι 

Ε 

Ι 

*    Δ 

Ε 

Τ 

Η 

Ν 

Α 

Ν 

Α 

Γ 

Ρ 

Α 

Φ 

Η 

Ν 

Δ 

Ο 

Υ 

Ν 

Α 

ι 

Δ   Δ    Ι 

3 

Χ  Μ 

Α 

€ 

Τ 

Ο   Ν 

Δ 

Η 

Μ 

Α 

Ρ 

Χ 

Ο 

Ν 

Δ 

Ο 

Υ 

Ν 

Α 

Ι 

Δ 

Ε 

Ε 

Ι 

* 

Ο     .    € 

Α  Ν 

Δ 

Α 

Μ 

Α    € 

Ι 

Α 

Ι 

Η 

Δ 

Ρ 

Α 

Χ 

Μ 

Α 

* 

Α 

Π 

Ο 

Τ 

Ο 

Υ 

Κ 

ο 

Ι    . 

Α  Λ 

Λ 

Ι 

Μ 

Α    Χ 

Ο 

^ 

Κ 

Α 

Λ 

Λ 

Ι 

Κ 

Ρ 

Α 

Τ 

Ο 

Υ 

£ 

Ε 

Ι 

Π 

Ε 

Ν 

ΕΠΕ 

.    Η 

Φ 

Ρ 
Κ 

Υ 
Ο 

Ν    Ι 
*     . 

€ 

Κ 

* 

Ο 

Ρ 

Ω 

• 

Ο 

Ο 

Ι 

[Κα]λ[λί]ααχος  Καλλιχ,ρχτους  εϊπεν  επε- 
ιδή Δαμα]σίας  Διονυ-ϊίου  Θηβαίος  οίχ- 


ησ](Χς   Έλευσϊνι  κόσμιος  τε  ώ[ν]  όιατετ[έ-] 
λ]εκε  και  φιλανθρώττως  έ'χει  προς  πάντ- 


73 


ΠΤΓΚΤΟΝ    ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ    ΚΑΤΟΠΤΡΟΝ 


74 


5   α] ς  τους  έν  τοΐ  δήμοι  οίκούντας  και  [αΰ-] 
τ]ός  και  οι  μαθηταί  αΰτο  και  Διονύσ[ια 
π]οιούντων   Ελευσίνιων  έσπούδασε[ν  κ-] 
αι  έφιλοτιμήθη  προς  τους  θεούς  κ[αί  τ-] 
όν  δήμον  τον    Αθηναίων  και    Έλευσιν[ίω-] 

10  ν],  όπως  ώς  κάλλιστα  γένηται  τα  Διονύ[σ-] 
ια  και  παρασκευάσας  τοις  αυτού  .... 
.   Ι   φόρους  δύο,  τον   μέν  παίδων,  τον  δέ  άν- 
τρων έπέδωκεν  τεϊ  Δήμητρι  και  τεΐ  Κό- 
ρει  και  τοΐ  Διονύσοι,  δεδόχθχι   Έλευσ- 

15   ινίοις  έπαινέσαι  Δαμασίαν  Διονύσι- 
ο θηβαϊον  σωφροσύνης  ένεκα  και  ευσέ- 
βειας της  προς  τω  θεώ  και  στε^ανώσαι 
αυτόν  χρυσώι  στεφάνωι  άπό  Χ  δραχμών 
άνειπάτω  δ'  αυτόν  ό  μετά  Γνα[θ]ιν  δήαα- 

20   ρχος  Διονυσίων  των   Έλευσϊνι  τοίς  τρ• 
αγοιόοϊς,   ότι  ό  δήμος  ό    Ελευσίνιων  [στ-] 
ε]φανοϊ  Δαμασίαν  Διονυσίου  Θηβαΐον 


σωφροσύνης  ένεκα  και  ευσέβειας  της 

προς  τω  Θεώ•  έστω  δέ  αύτώι  προεδρία  κα- 

25    ί  ατέλεια  ων  είσιν  κύριοι   Ελευσίνιο- 
ι και  αύτώι  (και)  έγγόνοις,  καϊ  εάν  τι  άλλο  [β- 
ούληται  αγαθόν  εύρέσθαι  παρά  του  δή- 
μου τοϋ  Ελευσίνιων  και  επιτελεσθώ  [α- 
υτού  ό  δήμαρχος   ό  άεί  δήμαρχων  ότου  ά- 

30  ν  δέηται•  έλέσθαι  δ'  αύτίκα  μάλα  όστι- 
ς επιμελήσεται ,  όπως  αν  αναγραφεί  τά- 
δε το  ψήφισμα  και  σταθεί  έν  τώι  Διονυ- 
σ]ίωι,  εις  δέ  την  άναγραφήν  δούναι  Δ  δρ- 
*ϋχ{**ί  τον  δήμαρχον  ,   δούναι  δέ  εις  [θυ]σ- 

35    ί]αν  Δαμασίαι  Η  δραχμάς  άπό  τού  κοι[νδ]. 
Κίαλλίμαχος  Καλλικράτους  είπεν  επε- 
ιδή Φρυνίσκ[ο]ς  [Θή]ρω[ν]ο[ς] 
....    κοσ 

Χ.  Τςοτντας. 


ΠΤΥΚΤΟΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ  ΚΛΤΟΠΤΡΟΝ 

ΜΕΤ'  ΑΝΑΓΑΥΠΤΟΓ  ΚΑΙ  ΕΓΧΑΡΑΚΤΟΥ  ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ. 

("Ορα  πίν,   6,  ι.  2.) 


Τό  έπι  του  έκτου  πίνακος  έν  τω  πραγματικώ 
αϋτου  μεγέθει  άπεικονισαένον  πτυκτόν  χάτοπτρον, 
£περ  ευρέθη  μεν  έν  Κορίνθω,  περιήλθε  δέ  νεωστί 
ές  άγορας  εις  κτήσιν  τής  ημετέρας  Αρχαιολογικής 
Εταιρίας,  έκδίδομεν  ενταύθα  έν  ψευδαργυροτύπω 
ίΐκόνι,  γενομένη  έν  Παρισίοις  κατά  την  πιστήν 
άπεικόνισιν  της  έςησκημένης  χειρός  τοΟ  κ.  (}Ϊ1- 
ΙϊβΓοη. 

Τό  κάτοπτρον  τοΟτο  έπί  μεν  της  άνω  επιφανείας 
τού  πίυματος  (πίν.  6,  1.)  φέρει  έν  αναγλύφω  ίπ- 
πόκαμπον  έφ'  ου  επιβαίνει  γυναικεία  \ΐ-οργΐ]  έν- 
οεουμένη  ποοήρη  έζωσμένον  χιτώνα  και  έπ'  αΰτοΟ 
έπίβλημα,  έπερριμμένον  αφελώς  και  μετά  χάριτος 
έπίτοΟ  άριστεροΟ  βραχίονος  1).Έπι  δέ  της  άλλης, 


(1)  Της  γυναικείας  μορφής  ίλλίί*0»(3ίν  Ά  -'Ίϊι;  κα;  τα  κράσπεοα 
(οΰ  χιτώνος,  τού  'λ  ίττχοχάρπου  έλλιίπει  '.κανόν  μέρος  ίκό  τόν  λαι- 
μόν,  ο  ?ε;•.ό;  εμπρόσθιος  *θύ{,  το  α/.ρον  τού  γαστροπτερυγίου  και 
ίκανον  μίρο;  τη;  ούρα;. 


της  αντιθέτου  τοΟ  πώματος  επιφανείας, φέρει  έγκε- 
χαραγμένην  πτερωτήν  γυναικείαν  επίσης  ^.οργίγ/, 
έλαύνουσαν  άρμα  συρόμενον  υπό  τεσσάρων  ίππων 
(πιν.  6,  2.)  (1). 

Ή  επιβαίνουσα  τοΟ  ιππόκαμπου  γυναικεία  μορ- 
φή, κεκοσμημένη  περιδεραίω  περί  τον  λαιμάν  και 
ψελίω  περί  τήν  οεςΊάν  χεΓρα,  κάθηται  πλαγίως  έπ' 
αΰτοΟ,  και  κρατεί  τη  μεν  αριστερά  τάς  ήνίας,  τη 
δέ  δεξιά  περικνημίδα  άμυδρώς  διακρινομένην,  άτε 
έφθαρμένην  ίκανώς  ουσαν  υπό  της  κατιώσεως.  Ή 
βλη  στάσις  αυτής  είνε  φυσική  και  απροσποίητος,  ή 
δέ  εκφρασις  σύννους.  Ό  θαλάσσιος  Γππος,  δστις 
αίρει  μεθ'  ίκανης  χάριτος  τόν  σωζόμενον  άριστερόν 
αυτού"  έμπρόσθιον  πόδα,  διακρίνεται  έπι  τη  στάσει 
της  ωραίας  αυτού"  κεφαλής.  Ό  παχύς  αύτοΟ  λαι- 
ίθαλμός,  οί  άναπεπταμένοι  μυ- 


προεξέχων   ό: 


(1)   Της   παραστάσεως    ταύτης    σοίζεται    ίκανώς  ή  πτεροιτή-  μορφτ(, 
ένω  τών  ίππων  με'ρη  τινά  ένια/ού  έςηϊανίσΟησαν   ΰπό  τη;  κατιώσεως. 


75 


ΠΤΓΚΤΟΝ    ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ    ΚΑΤΟΠΤΡΟΝ 


76• 


κτήρες,  το  προς  τά  άνω  έλικοειδώς  φερόμενον  προ- 
κόμιον  και  ή  κατά  τήν  άρχαίαν  τεχνοτροπίαν  βρα- 
χέως  άποκεκομμένη  χαίτη,  χαρακτηρίζουσιν  εξαί- 
ρετα το  θυμοειδές  και  τήν  σύντονον  και  έντεταμέ- 
νην  τοΟ  ζώου  στάσιν. 

Ή  δε  επί  τί}ς  αντιθέτου  επιφανείας  τοΟ  πώμα- 
τος εγχάρακτος  παράστασις  διακρίνεται  όιά  τήν 
^αρίεσσαν  στάσιν  της  έλαυνούσης  το  τεθριππον 
πτερωτής  μορφής,  και  διά  το  γοργόν  και  Ουμοειδές 
των  ίππων.  Διά  των  ιδιοτήτων  τούτων  χαρακτη- 
οίζονται  αάλιστα  οί  Γπποι  των  Ελληνικών  καλλι- 
τεχνημάτων. 

Ή  καλή  και  επιμελής  εργασία  τοΟ  κατόπτρου 
και  ή  μετ'  ελευθερίας  πεποιημένη  σύνθεσις  αμφο- 
τέρων τών  παραστάσεων  έλέγχουσι  χείρα  γεγυμνα- 
σμένην  τοΟ  τρίτου  τουλάχιστον  π.  Χ.  αιώνος  (1). 
Ή  έςηγησις  της  άναγλύπτου  παραστάσεως  ούδε- 
μίαν  παρέχει  δυσκολίαν.  Ή  έπί  τοΟ  ιππόκαμπου 
επιβαίνουσα  γυναικεία  μορ^,  ή  τήν  περικνημίδα 
τη  δεξιά  φέρουσα,  εϊνε  άνευ  αμφιβολίας  ή  Νηρηίς 
θίτος  προσκομίζουσα  τω  πεφιλημένω  αυτής  υίω 
Άχιλλεΐ  τά  ύπό  τοΟ  Ηφαίστου  κατασκευασθέντα 
νέα  τενχεα  (2).  Ή  έπί  της  αντιθέτου  δμως  επιφα- 
νείας τό  τέθριππον  έλαύνουσα  πτερωτή  μορψ)]  δυ- 
νατόν νά  έξηγηθή  ως  Νίκη  προαναγγέλλουσα  έπι- 
τυχίαν  τω  ήρωϊ,  άφοΰ  μάλιστα  τά  νέα  ταΰτα  όπλα 
μέλλουσι  νά  ώσι  νικηφόρα.  Δυνατόν  όμως  νά  έξη— 

(1)  "Αξιον  παρατηρήσεως  εϊνε  ότι  άμφο'τεραι  α!  παραστάσεις  τοϋ 
κατόπτρου,  η  τε  άνάγλυπτος  και  ή  εγχάρακτο;,  χοσμοϋσιν  ενα  και  τόν 
αυτόν  δίσκον,  τόν  του  πώματος,  ένω  εν  όλοις  τοις  πτυκτοΐς  Έλληνι- 
κοΐς  κατόπτροις,  τοις  μέχρι  τούδε  τουλάχιστον  γνωστοΐς,  ουδέν  παρά- 
δειγμα τοιαύτης  διακοσμήσεως  υπάρχει,  αλλά  πάντοτε  τό  πώμα  φέρει 
τήν  άνάγλυπτον  παράστασιν,  εάν  δέ  ΰπάρ/η  χα'•  εγχάρακτος,  αϋτη 
κοσμεί  τόν  κύριον  δίσκον  τοϋ  κατόπτρου,  τόν  ε/ οντά  δηλαδή  τήν  μίαν 
όψιν  στιλπνήν  προς  ένοπτρισμο'ν. 

(2)  Ή  παράστασις  τοϋ  μύθου  τούτου  άπαντα  κα'ι  έν  τη  ποιήσει  (  Όμ. 
Ίλιάδ.  Τ.  στ.  3  κα';  εξ[)  και  έν  άλλοις  μνημείοις  της  τέχνης  ,  οίον 
εν  αγγείοις  ή  Ηετις  έπ'ι  ιππόκαμπου  κρατούσα  τή  αριστερά  θώρακα 
(Μίΐΐίο  ροίηΐυιο*  ϋοκ  ναδβί»  Ι,  14  =  Ο&ΙΙογϊο  Μ^ΐΐιοίο^ϊιιιιβ  ρΐ. 
Οί/Χ  Ν°  585),  ιν  δακτυλιολίΟοις  έπ'ι  Ιππόκαμπου  ασπίδα  φέρουσα 
(ΤοοΙΚθπ  νοΓΖθίο1ιιιί88  (Ιογ  αηΐ.  νβιΙϊβίΊ  £θϋθΙιηίΗ  Βίοίηο,  ρ. 
285, Ν°  269  και  ρ.  286,  Ν°270),έν  νομισματοσήμοις  έπ'ι  ιππόκαμπου 
κρατούσα  τή  αριστερά  ασπίδα,  ής  έν  μέσω  ε'ι'κασται  κεφαλή  Μεδούσης 
Ι  ΙίααηβΐΌΐΙί  ΜοιΙ.  βηΐ.  ρ.  113=ΜΠΐίη  Οαΐοηο  Μ^ΙΙι.  ρΙ.  0\Λ 
Ν*  586),  έν  τοιχογραφίαις  έπ'ι  ιππόκαμπου  κρατούσα  τή  δεξιά  άλλοτε 
μέν  περικνημίδα  (ΙΙο1βί§  \νΆη<ΐ£6ΐη.  Ν°  1319),  άλλοτε  δέ  ασπίδα 
(Ηβΐΐηβ  \ναη(Ι§βπι.  Ν»  1320,  κα'ι  1321)  πρβλ.  κα'ι  ΟΙαΓ&ο  ρΐ. 
747,  1805  και  ρΐ.  746,  1804. 


γηΟή  ή  τελευταία  αυτή  και  ώς  7/ώς  (Γ  δηλοΟσα 
τήν  ώραν  τής  ημέρας  καθ"  ην  ή  θέτις  ήλθεν  εις  τό- 
στρατόπεδον  τών  Ελλήνων,  ίνα  έπιδώση  τά  όπλα 
τω  υίω  αυτής.  Διότι  κατά  τήν  Ίλιάδα  (  Σ.  145, 
240,  615.)  ή  θέτις  έπανήλθεν  έκ  τοΰ  Όλύμπου 
αργά  κατά  τήν  νύκτα,  περί  τήν  αύγήν  δέ  μόνον 
(  Ιλ.  Τ.  στ.  1  έξ.)  άφίκετο  εις  τό  στρατόπεδον 
και  κατέΟηκε  πρύσθεν  ΆχιΛΛήος  τα  παρ'  Ηφαί- 
στου κΛυτα  τενχεα.  Καί  κατά  τήν  μίαν  και  κατά 
τήν  άλλην  έκδοχήν,  είτε  δηλαδή  έκλάβωμεν  τήν 
πτερωτή  ν  υ,οργψ  ώς  Νίκηγ  είτε  ώς  7/ώ,  τό  βέ- 
βαιον εϊνε  βτ'ι  έκατέρα  τούτων  σχετίζεται  στενώ- 
τατα  προς  τήν  περί  ής  Ό  λόγος  έπί  τοΟ  πώματος 
άνάγλυπτον  τής  Θέτιδος  παράστασιν. 

Περιττον  νά  παρατηρήσωμεν  δτι  ή  τε  θί'πο  καί 
ή  Νίκη  ή  '7/ώο  δεν  ελήφθησαν  εική  καί  μάτην 
ύπο  τοΟ  καλλιτέχνου  προς  διακόσμησιν.  τοΟ  κατό- 
πτρου, άλλ'  από  σκοπού.  Ή  θέτις  λ.  χ.  λαμβά- 
νεται καί  ώς  υπόδειγμα  γυναικείας  ώραιότητος 
καθόλου  τε  καί  ιδία  διά  τους  ωραίους  αυτής  πόδας 
όθεν  καί  άργνρόπεζα  ύπό  τοΟ  ποιητοΟ  επικαλεί- 
ται (2).  Ή  δέ  Νίκη  εϊνε  τό  σύμ.ζολον  πάσης  επι- 
τυχίας καί  παρά  θεοΓς  καί  παρ'  άνθρώποις  (3).  Ή 
δέ  Ήώς  τελευταΐον  άλληγορεϊται  εις  παν  ώραΐον 
καί  εις  πάσαν  άκμάζουσαν  νεότητα  (4).  Ούόέν  λοι- 
πόν καταλληλότερον  τούτων  σύμβολον  προς  ϊπι- 
κόσμησιν  κατόπτρου.    . 

Έκτάς  τής  εξαίρετου  αύτοΟ  εργασίας  καί  τής  έν- 
διαφερούσης  παραστάσεως,  τά  περί  ού  Ό  λόγος  κά- 
τοπτρον  εϊνε  πρά  πάντων  ήμϊν  πολύτιμον, διότι  έ'^ει 
έγχάρακτον  παράστασιν,  ολίγα  δέ  μέχρι  τοοδε  ήσαν 
γνωστά  ήμϊν  εγχάρακτα  Ελληνικά  κάτοπτρα,  μέ- 
χρι τοΰ  1876  μόλις  εις  δέκα  συμποσούμενα  (5). 
Συμπληρών  όσα  άλλοτε   περί  αυτών  έδημοσίευσα, 


[Ι)   Ήώ    μετά    τεθρίππου    ορα   κα'ι   έν  <  >1ίυ   .Ιαίιιΐ.  ν»8βη  ίΝΐιιι- 

ηιΐυιΐί;  ζυ  ΜϊπιοΙιβιι.  Ν°  849,  ΜϊΙΙϊη  ΟαΙΙβτϊβ  Μ^ΐΐιοΐυ^τϊιΐϋβ. 
ΡΙ.  XXX,  Ι,ιιηοπηίΐηΙ  βΙ•  ϋο  ΜνΊΗβ  ΕΙίΙε.  II,  ρΙ.  109  Λ,  109  13, 
κα'ι  ΙΙΟ,νίΓβ-  Αβη.  VI,  535,  πρβλ.  κα'ι  θεογ.?.  2,  148.  13.  II. 

(2)  Πρβλ.  Ρουφϊνον  έν  ΆνΟολογ.  Έλλ.  5,  48,  94.  Χαρίτ.  'λ-ζ,ρο- 
δισ.  Ερωτικά  διηγήματα  6,  3. 

(3)  ΡιοΙΙβΓ  Ογ.  Μ}11ι.  1.368. 

(4)  ΡΓβΙΙβΓ  Μ^ΙΗ.  Ι.  344. 

(5)  Όρα  ήμετέραν  περ'ι  Έλλ.  κατοπτρ.  διατριβήν  οελ.  10,  κα'ι  :ς. 
Α.  ϋυπιυιιΐ.  ΜίιοίΓδ  ΟΓβοίΐυο*,  ΒυΙΙ.  Οοιτ.  ΗβΙΙ.  1877.  ^ελ. 
108  κα'ι  §ξ. 


77 


Ι1ΤΓΚΤ0Ν    ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ    ΚΑΤΟΙΙΤΡΟΝ 


78 


αναφέρω  ένταΰθα  δια  βραχέων  δσα  εγχάρακτα 
Ελληνικά  κάτοπτρα  έδημοσιεύθησαν  ή  έμνημο- 
νεύθησαν  κατά  τα  τελευταΓα  ταΰτα  έτη,  μετά  τήν 
έκδοσιν  της  περί  Ελληνικών  κατόπτρων  έμής 
πραγματείας.  Εϊς  τά  δέκα  περιγραφέντα  ή  εκδο- 
θέντα ύπ'  έμοΰ  τω  1876  εγχάρακτα  κάτοπτρα 
εχουσι  —ροσζι^η  έκτοτε  τά  ακόλουθα. 

11)  Αφροδίτη  και  Ερως.  Επί  πτυκτοΰ  κα- 
τόπτρου, τοΰ  δποίου  το  πώμα  κοσμείται  δι'  άνα- 
γλύπτου  κεφαλής  Αριάδνης. Δ-  ΟαπιοηΙ-  ΟοιηρΙβδ 
Γβηάαδ  (1β  ΓΑοαοΙβιτπβ  <3β8  ϊηδοτΐρΐίοηδ  1878,  ρ. 
113-  Κβνιιβ  ΑΓβΗβο1ομ;ΐ{]ϋβ  1880,  ρ.  115.  ΒαΙΙ. 
€οργ.  ίβΐΐ.  1884,  ρ.  392. 

12)  Απόλλων  ιστάμενος  καν  κρατών  τη  δεζια 
δά<ρνην,  απέναντι  δ'  αύτον  ή  Αρτεμις  τείνουσα 
άμφοτίρας  τάς  χείρας  προς  τετράποδόν  τι  ( έρί- 
χριον  ; )  άδηλου  προελεύσεως.  Α.  ΠαιτιοηΙ.  ΟαζβΙΙβ 
ΑΓοΗβοΙοοίΓΐυβ  1880,  ρ.  49-52  ρΐ.  5  (1). 

13)  Κεφαλή  έν  κατατομή  επί  δίσκου  "κατόπτρου 
Α.  ϋϋπιοηΐ  ΟαζβΙΙβ  Αι•οΙιβο1ο§.  1880,  ρ.  49. 

14)  Ό  θησενς  μαχόμενος  προς  τον  Μινώταυ- 
ροι: ΑιΊιβο1ο§.  ΖβΗυη»  1862,ρ.  302.  ΤαΓ.  146,  1 
και  1867,  ρ.  96.  πρβλ.  και  ήυ,ετέραν  περί  Ελλη- 
νικών  κατόπτρων  διατριβήν  σελ.  32,  αριθ.  3α. 

15)  'Ανηρ  και  γννΐ]  έν  φιΙότΎγτι  μισγόμενοι. 
Α.  ΟϋΐΐΐοηΙ,  ΟαζβΙΙβ  Αι•οΙιβο1ο§.  1880,  ρ.  50. 

16)  Αγένειος    νεανίας    περιβεβλημένος   ίμά- 
τιον  και  στηριζόμενος  έπί  ροπάλου    προ  γυναι- 
κός καθήμενης.   Έκ  τής  μεσημβρινής    Ρωσσίας, 
εργασίας    επιμελούς,     δΐιορίιαηί,    ΟοωρΙβ  -  ι•βπ(1α 
1883,  ρ.  49,  ρΐ.  II,  2.  , 

17)  Ό  Απόλλων  καθήμενος  έπι  βράχου  άπέ' 
Ύαντι  δ'  αύτον  ή  κυνηγέτις  Άρτεμις  ιστάμενη. 
Έκ  Κορίνθου.  Α•  ϋαπιοηΐ,  ΒαΙΙ.  Οορρ.ΗθΙΙ.  1884, 

).  390,  ρΐ.  XVI. 

|Ι)  ΙΙερ'ι  του  Ελληνικού  τύπου  και  τη;  γνησιοτητο;  του  κάτοπτρου 
τούτο.,,  κα'ίο'σον  ϊΟυνηΌην  νά  κρίνοι  ΐκ  τ/,;  άπει/.ονίσειο;,  ε/ω  αμφιβο- 
.ίας.  Ή  ζωγραφία  ιινι  Λ'  λίαν  άοε'ςιο;  και  άξεστο;,  ομοιάζουσα 
■άλλον  τά;  έπί  τίνων  Τυρρηνικών  χατοΊττρων'  Β'  είνε  λίαν  εστενα- 
/οιρημε'νη  χαι  ουσανχλογο;  πρό{  τον  χώρον'  ούτω  λ. χ.  ή  κεφαλή  τοϋ 
'ΑχΛλωνο;  ίγγίζίΐ  τήν  περιβάλλουσαν  τήν  παράστασιν  γραμμην  και 
Γ"  είνε  έγ/.ε/ αραγμένη  έπι  τή;  επιφανείας  εκείνη;  τοΰ  οίσκου  (ορα 
Ο  ιι  1 1 1  •  >  1 1 1  αύτοΟιι,ήτι;  "έμελλε  νά  /ρησιμεύση  ιτρός  χατοιττριβμόν.  Έχ- 
τό;  τών  λόγων  τούτων, τ«ί  άμτ,ιίολία;  μου  προσεπαυ;άνει  και  τό  άοη- 
τή;  προελεύσεως. 


18)  Το  ένταΰθα  νΟν  πρώτον  έκδιδόμενον  κάτο- 
πτρον  πιν.  6,  1.  2. 

"Ωστε  άπαντα  τά  μέχρι  τοΰδε  γνωστά  Ελλη- 
νικά κάτοπτρα, τά  έγχάρακτον  παράστασιν  φέροντα, 
συμποσοΟνται  νΟν  εις  18,  ένώ  τζρο  ολίγων  ετών 
-φ(νοιί~το  ακόμη  ή  ύπαρξίς  των  παντελώς,  ο  δέ 
μακαρίτης  Οβ(Ήίΐί•(1  ματαίως  έζήτει  παρά  τών 
περιηγητών  και  τών  αρχαιολόγων  κάτοπτρον  έγ- 
χάρακτον προερχόμενον  εξ  Ελλάδος  (1). 

Επειδή  και  μετά  τήν  άπεικόνισιν  αμφοτέρων 
τών  όψεων  τοΰ  κατόπτρου  έ'μενεν  έν  τω  πίνακι  6 
'/ωρος  κενός,  καλόν  έκρινα  νά  χρησιμοποιήσω  αυ- 
τόν δι'  έξεικονίσεως  σχετικοΰ  τίνος.  Προς  τοΟτο  δέ 
εξέλεξα  έκ  της  Συλλογής  τής  Αρχ.  Εταιρίας  λαβάς 
τινας  κατόπτρων,  τάς  ύπ'  αριθ.  3,4,  5,  έν  τω  6':' 
πίνακι  άπεικονισμένας.  Και  αί  τρεΓς  αύται  λαβαί 
άνήκουσιν  εις  όίσκους  κατόπτρων  απλών,  ούοένα 
δηλ.  έγχάρακτον  ή  άνάγλυπτον  φερόντων  κόσμον, 
και  ό'μως  διακρίνει  αύτάς  και  έν  τη  άπλότητι  τό 
ώραΐον.  Ευκόλως  ένορα  τις  έν  αΰταϊς  πόσον  οί 
Έλληνες  έγνώριζον  και  εις  τά  κατώτερα  είδη  τής 
καλλιτεχνίας,  οία  και  τά  κάτοπτρα,  νά  έμφυσώσι 
ζωήν  ούτως  ειπείν  και  άρμονίαν.  Αί  λαβαί  αύται 
άποτελοΟσιν  έν  όργανικόν  δλον  μετά  τοΟ  δίσκου 
αυτών,  ένώ  άπ'  εναντίας  αί  λαβαί  τών  πλείστων 
Τυρρηνικών    κατόπτρων    είνε   τραχεΐαι  και  ούτως 


ειπείν  ανόργανοι. 


Έν  επιμετρώ  τέλος  περιγράφω  ένταΰθα  οι'  ολί- 
γων και  δσα  νέα  κάτοπτρα  προσεκτήσατο  εσχάτως 
τό  μουσεΓον  τής  Αρχαιολογικής  Εταιρίας,  προς 
δέ  τούτοις  και  έν  έκ  τών  έν  Όλυμπία  Συλλογών, 
άνέκδοτον  και  τοΰτο  καθόσον  γνωρίζομεν  ύπάργον. 

1)  Αφροδίτη  Ιστάμενη  έν  ποδηρει  χιτώνι  και 
διπλοϊδίω.  Τήν  δεξιάν  έχει  προτεταμένην  μέ  τήν 
παλάμην  άνοικτήν  δι  ης  φαίνεται,  δτι  έκράτει  τι 
τά  όποιον  νΰν  εξέλιπε,  τη  δέ  αριστερά  άνέχει  ελα- 
φρώς και  μετά  χάριτος  το  διπλοΐδιον,  και  έπί  τής 
κεφαλής  φέρει  ήμικύκλιον  πέταλον  κοσμούμενον 
ύπό  εγχάρακτου  άνθεμιοειδοΰς  κόσμου.  Διά  τοΟ 
πετάλου  τούτου  ένοΰται  δ  δίσκος  μετά  τής  μοργ^ζ, 
δστις  είνε  τεθραυσμένος  εις  τρία  τεμάχια"  ή  δέ 
ι/.οο3ή  στηρίζεται   έπί  τρίποδος  υποστατού  άπολή- 

(1)  Όρα  Κ.  Δ.  Μυλωνά   Ελληνικά  κάτοπτρα,  σελ.  9. 


79 


ΣΥΜΜΙΚΤΑ 


80 


γοντος  εις  πόδας  λέοντος.  ΤρεΓς  μικραί  περιστεραί, 
διάφορον  εχουσαι  έκαστη  στάσιν,  είς  αλέκτωρ  και 
εις  £όδαξ, ευρεθέντα  ένθα  και  το  κάτοπτρον, άνήκουσι 
πιθανώτατα  εις  τόν  δίσκον  αύτοΟ,δν  περιεκόσμουν. 
Ή  εργασία  είνε  αρχαϊκή  και  έπιμεμελημένη,  ή  δέ 
διατήρησις  τής  \χορ^ς  ίκανώς  καλή.  "Τψος  δλικόν 
μετά  τοΟ  δίσκου  0,36,  ΰψ.  τοΟ  αγαλματίου  μετά 
τ^ς  βάσεως  0,19.  Έξ  Ερμιόνης. 

2)  Αφροδίτη  παρεμφερής  τη  προτ^ο^ίν^  εν 
ποδήρει  επίσης  χιτώνι  και  διπλοϊδίω.  Τήν  άριστε- 
ράν  έχει  ωσαύτως  προτεταμένην,  τήν  δέ  δεξιάν  στη- 
ρίζει έπι  του"  ισχίου.  Ή  βάσις  εΐνε  και  ένταΟθα 
στρογγυλή,  άπολήγουσα  εις  πόδας  τρεις  \ίοντος. 
Ένθεν  και  ένθεν  τής  κεφαλής  της  Αφροδίτης  και 
ύπό  το  τοξοειδές  πέταλον  δι'  ο  δ  προσαρμόζεται  6 
δίσκος  αυτή ,  ΰπάρχουσι  δύο  πτερωτοί  δαίμονες 
άνεωγμένας  έχοντες  τάς  πτέρυγας.  Έπί  της  άντυ- 
γος  του"  δίσκου  ένθεν  και  ένθεν  λαγωοί  δύο  τρέχον- 
τες, μετ' αυτούς  δέ  δύο  ρόδακες  καί  κατόπιν  πάλιν 
δύο  λαγωοι  έν  τη  αύτη  των  πρώτων  στάσει,  έπειτα 
δύο  όόδακες,  και  έπί  τής  χορυ^Ί]ς  του"  δίσκου  δύο 
αντιμέτωποι  άλέκτορες  (1).  Ή  εργασία  εΐνε  αρ- 
χαϊκή, ή  δέ  διατήρησις  καλή,  ΰψος  δέ  μετά  τής 
βάσεως  και  τοΟ  δίσκου  0,36"  ΰψος  τής  μορφής, 
μόνης  0,19.  Ευρέθη  έν  '  Αθήναις  ΑΒ  του"  χωρίου 
Κυψέλης. 

3)  Κάτοπτρον  πτυκτόν,  φέρον  έπι  τοΟ  πώματος 


Άφροδίτην  έν  αναγλύφω  καθημένην  έπί  βρά- 
χου καί  προ  αυτής  έρωτα  κρατούντα  τΰζον  έν• 
τετααένον.  Ή  εργασία  επιεικώς  καλή,  άλλ'  ούγ\ 
καί  ή  διατήρησις*  συνεκολλήθη  δέ  έκ  35  τεμα- 
χίων. Ή  διάμετρος  του"  δίσκου  0,15.  Εξήχθη  έκ 
τάφου  έν  Τανάγρα,  δν  άνέσκαψεν  δ  έφορος  Π.  Στα- 
ματάκης. 

4)  "Ομοιον  τω  προ-^ου^ενω.  Έπί  του"  σώματος 
άνάγλυπτος  εικονική  γυναικός  κεφαλή  έν  κα- 
τατοατ\'  ή  διασκευή  τής  κόμης  αυτής  πολύ  δμοιά- 
ζει  προς  άλλην  έπί  Τυρρηνικού"  κατόπτρου  εκδο- 
θέντος ύπο  6βΓΐΐ3Γ(1  (1).  Προέρχεται  έκ  Κορίνθου, 
ή  δέ  διάμετρος  τοϋ"  δίσκου  0,11. 

5)  Ηρακλής  δρακοντοκτόνος  άνάγλυπτος  έπί 
πώματος  πτνκτον  κατόπτρου  (2). 

6)  Αφροδίτη  αρχαϊκή  ένδεδυμένη  ποδήρει  χι- 
τώνα καί  έπ'  αύτοΟ  διπλο'ίδιον.  "Ισταται  έπί  στρογ- 
γυλής βάσεως  άποληγούσης  κατά  το  σύνηθες  είς 
πόδας  τρεις  "λέοντος.  Έπί  τής  κεφαλής  φέρει  τοξο- 
ειδές πέταλον,  δι'  ού  ήνοΟτο  το  άγαλμάτιον  μετά 
τοΟ  μή  σωζόμενου  νΟν  δίσκου.  Ή  τέχνη  καί  ή 
εργασία  εξαίρετος  καί  ή  διατήρησις  αρίστη.  "Τψος 
μετά  τής  βάσεως  0,19.  Ευρέθη  έν  Όλυμπία  προ 
τών  ανασκαφών  τών  Γερμανών  καί  έδωρήθη  πάνυ 
φιλοτίμως  ύπο  τοΰ"  •Αττ\τορος  ταϊς  έν  Όλυμπία 
ΣυλλογαΓς  τών  Αρχαιοτήτων. 

Κ.  Δ.  Μυλωνάς. 


ΣΥΜΜΙΚΤΑ. 


ΧΑΑΚΑΙ  ΕΝΕΠΙΓΡΑΦΟΙ  ΤΑΙΝΙΑΙ. 

Περιήλθεν  άρτίως  έξ  άγορας   είς  τήν  Συλλογήν 
τής    Αρχαιολογικής  ημών  Εταιρίας  καινοφανές  τι 

(1)  Οί  ρόδακες,  ο!  λαγωοι  και  οι  άλέκτορες,  οί'τινες  περικοσμοϋσι 
τόν  δίσκον  ε/ουσιν  άναφοράν  προς  τήν  Άφροδίτην,  και  εΐνε  σύμβολα 
της  Οεας  ταύτης,  ως  και  αί  περιστέρα1!  τοϋ  προμνημονειιΟέντος  κατό- 
πτρου. Περί  τών  συμβόλων  τούτων  βλέπε  ΟΗο  .ΙβΙιπ,&ΓοΙι.  ΒβίΙΐ'ίί^β 
σελ.  28.  Ρ'ΓΗηΙίβΙ  ένΑΓοΗ.  ΖθΐΙιιηίί  1879,  σελ.  110,  όστις  έξέδωχε 
παρεμφερές  τω  ήμετέρω  ένταΰΟα  μνημονευομένω  κάτοπτρον  (  ΑγοΙι. 
ΖιιΙΙΠίε;  αυτόθι  πιν.  12),ΰπολειπόμενον  όμως  κατά  πολύ  τοϋ  ημετέρου. 


είδος  άρχαίων,/αλκαΐ  ταινίαι  λεπταί,  έχουσαι  καθ 
ίχάτερον  τών  άκρων  αυτών  άνά  μίαν  τρΟπαν  μι- 
κράν, έπί  δέ  τής  κατά  μήκος  επιφανείας  των  έγκε- 
χαραγμένα  ή,  άκριβέστερον  ειπείν,  ένεστιγμένα  ονό- 
ματα ιερέων  καί  πυροφόρων  του  Απόλλωνος.  Ευ- 
ρέθησαν,ως  ειπεν  ήμΐν  δ  πωλητής, έν  τη  Λακωνική, 

(Ι)  ΕΙγ.  8ρίοί?β1.  Τ&Γ.  243. 

(2)  Τό  ώραίον  τοϋτο  κάτοπτρον,  όπερ  άνηκεν  πρότερον  εις  ϊδιωτικήν 
συλλογών,  εξεδόθη  ΰπ'  Ιμοϋ  προ  πολλοϋ  έν  ΜΐΙΐΗ.  ά.  ΑγοΙι.  ΙηβΙ. 
1878,  σελ.  265  και  εξ.  πιν.  IX. Χ. 


ΠΑΡΕΝΟΕΤΟί    ΠΙΝΑΙ  ΑΡΧ.    ΕΨΗΜ.  188^    ίΕΛΙΔ.81. 


» 


•■•-•.  ν  ί•«•    :    •• 


•    Ι     <        ι 


:'      ;    « 


Ι 


81 


ΣΓΜΜΙΚΤΛ 


82 


εν  χνΛ  άγρώ  παρά  το  χωρίον  Φοινίκι  τοΰ  δήμου 
'Ασωποΰ,  δυτικώς  της  πάλαι  μεν  Επιδαύρου  Λι- 
μηρας,  νυν  δε  Μονεμβασίας  (1).  ΠιστοΟσι  δε  τον  τό- 
πον της  ευρέσεως  και  άλλαιπληροφορίαι,  ας  έλαβε 
προ  τίνος  χρόνου  ή  παρά  τω  Ύπουργείω  της  παιδείαο 
γενική  εφορία  των  αρχαιοτήτων  και  αί  έπιγραφαί 
αύται  των  ταινιών. 

Όρα  έν  τω  ένταΰθα  παρεντεθειμένω  λιθογρα- 
φικά πίνακι  άπείκασμα  εις  το  πραγματικον  μέγε- 
θος τριών   έξ  αυτών,    τών  σωζόμενων  ολοκλήρων. 

Ίοού  δε  καί  μεταγραφή  τούτων  τε  και  τών  άλ- 
λων, τών  κολοβών  κατά  το  μάλλον  καί  ήττον ' 

1.  Σωιχρων  Νικέρωτος    πυροφόρος  Απόλλωνος 

Ύ-ερτελεχτου    Έχιδαύριος. 

2.  Χρϋιος  πυροφόρος   Απόλλω- 
νος Ύπερτελεάτου. 

3.  Άσω-ός  πουροφόρος. 

4.  Λαακρτ,ς  Τυνί— ~ου  :  .  .  .  . 

5.  Καλλικράττις  ίερεϋς   Άπόλλω(νος  .  .  . 

6.  Συνέγδτ,ιζος  Φιλοδτ,αου   Άπολ  .   .  . 

7.  .   .   .  ν.κος  ίερεϋς   Ά(πόλλωνος  .  .  . 

8.  .    .   .  ο)υ  ιερεύς  Άττόλλωνος   Ύπερτελεάτου. 

9.  ...  ς  ιερεύς   Αριστο- 
κράτης. 

10.  .    .   .  υς  πυροφόρος   Άπόλλ(ωνος.   .  • 

11.  .   .   .  ιος  ίερείύς  .   .   . 

12.  ...  πυροφόρος   Άπόλλ(ωνος  .  .  . 

13.  ...  ς   Άχόλλω(νος  .    .   . 

14.  ...  Ά-όλ;λωνος  Ύτ:ερτελεάτο(υ. 

15.  ...  Απόλλωνος   Ύττερτελεάτα  .  .   . 

16.  ■•.  Ύτ:ε)ρτελεάτο(υ. 

17 .  ...  Ύρερτελεάτ  .   .   . 

18.  ...  ς  Ύ*«ττ(ίλίάτ  .  .  . 
1!).  .   .  .  του  Απόλλωνος 
20.  .   .   .  εττ,  .   .   . 

Ουδέν  τών  ανωτέρου  κολοβών  τεμαχίων  συναρ- 
μόζεται έτέρω  τινί,  όσον  καί  αν  φαίνωνταί  τίνα 
αλλήλων  συμπληρωτικά. 


(1)  Έν  τώ  αύτώ  -όπια  Ευρέθησαν  χαι  ϊ-.ίζορχ  άλλα  /αλκα  και  αλ- 
"*Κ  ϊλης  πράγματα,  οίον  άνΟρώποιν  χα'ι  ζώων  ριχρά  όμο'.οίματα,  αγ- 
γεία χτλ.  ίπερ  πίντζ  /,  Εταιρία  ήγόρασε  χα'ι  Οελει  γίντ)  λόγος  περί 
αυτών  ϊλλοτε. 

ΚΦΙΙΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884. 


Πασών  τών  ταινιών  τά  γράμματα  έμφαίνουσι 
τους  "Ρωμαϊκούς  χρόνους  τους  μετά  Χριστόν  , 
πλην  τών  τής  ύπ'  αριθ.  7,  άπερ  είναι  τών  καλών 
Ελληνικών  χρόνων. 

Μόνης  της  ύπ'  αριθ.  2  ταινίας  τά  γράμματα  είναι, 
ώς  όραται  έν  τφ  πίνακι,  εντός  δέλτου  ή  πινακίου 
περιειλημμένα.  Αί  άλλαι  έ'χουσιν  απλώς  σειράν 
στιγμών  πέριξ  ή  ουδέν.  Ή  δέ  ύπ'  άρ.  4  ίγ ει  κατά 
το  έτερον  σωζόμενον  άκρον  της  τοιοΟτο  κόσμημα  : 

Πλην  της  ύπ'  άρ.  2  καί  της  ύπ'  άρ.  14,  τών 
άλλων  ταινιών  τά  γράμματα  άναγινώσκονται  κατά 
τον  παρ  Εύρωπαίοις  συνήθη-  τρόπον  έπ'  εκείνης 
της  επιφανείας,  έφ'  ης  φαίνονται  άντιτύπως  τά  ση- 
μεία τών  στιγμών  ώς  σφαιρία. 

Ταύτα  μεν  συντόμως  ούτω.  Πας  δέ  τις  βλέπει, 
οτι  αί  άνω  δοθεΓσαι  έπιγραφαί  παρέ'/ουσιν  ήμΓν 
σχόλιον  εύπρόσδεκτον  εις  το  κείμενον  τοΟ  περιη- 
γητοΟ  Παυσανίου,  δστις  έν  βιβλ.  Γ,  κεφ.  22,  άπό 
£  9  έως  13  τά  μέρη  εκείνα  της  Λακωνικής  περι- 
γράφων αναφέρει  εν  «χωρίον  ΎπερτεΛέατον», 
έν  ω ,  λέγει  ,  ήτο  'ΛσκληπιεΓον'  νυν  δέ  ήμεΓς 
έπι  τών  ταινιών  άναγινώσκομεν  πλεονάκις  ίερεΓς 
καί  πυροφόρους  Απόλλωνος  Ύπερτελεάτου  (  άπαξ 
καί  δωρικώς  Ύπερτε.Ιεάτα)  ,  δηλ.  έπίθετον  θεοΰ 
ταύτώνυμον  τω  χωρίω,  θεόν  δέ,  όχι,  ώς  προσεδο- 
κώμεν,  τον  'Ασκληπιόν,  άλλα  τον  πατέρα  αύτοΰ 
Απόλλωνα.  Δέν  είναι  διά  τοΟτο  πολύ  τολμηρόν 
νά  είπη  τις,  οτι  δ  Απόλλων  καί  ό  Ασκληπιός  ώς 
πατήρ  καί  υιός  θά  ήσαν  έκεΐ  σύνναοι  ,  καθώς  και 
άλλαχοΰ  (λ.  χ.  έν  Κορίνθω  καί  έν  τώ  έν  Έπιδαυ- 
ρία  τη  έν  'Αργολίδι  ίερώ.  Παυσ.  Β,  10,  2.  27, 
6.)  (1)  δ  δέ  Παυσανίας  άπεριεργότερόν  πως  γράψας 
έδήλωσεν  το  ίερον  μόνον  ώς  'Ασκληπιείον,  μάλλον 
δηλ.  άπό  τοΰ  θεοΰ  τοΰ  ίωμένου  τά  σώματα  τών 
ταλαίπωρων  βροτών'  καί  παρατηρώ,  οτι  έν  έκεί- 
ναις  ταΐς  όλίγαις  παραγράφοις  τοΰ  Γ'.  βιβλίου,  22 
κεφ.,  ταΓς  άπό  της  9ις  μέχρι  τής  13ις,  τέσσαρα 
ίλα  Ασκληπιεία  ό  περιηγητής    αναφέρει  ού  πολύ 

(1)  Πρβλ.    Επιγραφών    ές*  Έπιοαύρου    ττ,ν    ΰπ'  «ρι8.  49   έν  Έφ. 
Άρ/.•  γ'.  -ερ.  ο.  152. 

6 


83 


ΣΓΜΜΙΚΤΑ 


84 


άπέ/οντα  άπ'  αλλήλων,  εν  μεν  12  στάδια  άπό 
τής  πόλεως  ΆσωποΟ,  καλούμενον  ΑσκληπιοΟ  φι- 
λολάου,  άλλο  δέ  ώς  50  στάδια  άπό  τής  αυτή;  πό- 
λεως, τοΟτο  δή  το  έν  Ύπερτελεάτω,  έπειτα  τρίτον 
έν  τη  πόλει  Βοία  καΐ  τέταρτον  έν  τοΓς  έρειπίοις  πι- 
θανώς της  ποτέ  πόλεως  Σίδης,  δ  και  χαρακτηρίζει 
ώς  ουκ  αφανές. 

Εϊπόντες  ταΟτα  προσΟέτοαεν  καί  τίνα  εΐκασίαν 
ημών  περί  τής  ποτέ  χρήσεως  των  ταινιών,  άφοΟ 
οΰδεμίαν  είδησιν  έν  τοίς  παλαιοΓς  συγγράμμασιν 
ήδυνήθημεν  να  εΰρωμεν  διδακτικήν  περί  τούτου. 
"Ισως  λοιπόν,  λέγομεν,  έποιοΟντό  ποτέ  αί  ταινίαι 
αύται  χάριν  χρονολογικοΰ  όρισμοΟ  της  διάδοχης 
τών  έν  τω  ναώ  ίερατευόντων,  έφ'  ω  καί  εις  τι  μέ- 
ρος τοΰ  ναοΟ  προσηλοΰντο  μετά  τον  θάνατον  ή  την 
άλλως  άποχώρησιν  εκείνων,  οίτινες  ζώντες  τάς  πε- 
ριέδεναν  περί  τήν  κεφαλήν  έν  ταίς  ίερουργίαις. 

Οί  οέ  πλεονάκις  ένταΟθα  άναγεγραμμένοι  πνρο- 

ψόροι,  ( άπας"  καί  πονροηόρος )   είναι,    ώς  φαίνεται, 

οί  αυτοί  τοΓς  καί  έν  άλλαις  άλλων  τε  θεών  καί  τοΟ 

Απόλλωνος  καί  τοΟ    ΑσκληπιοΟ  λατρείαις  μνημο- 


νευόμενος πνρφοροις,  καί  πνρφοροϋσι  καί  πνρο- 
<ροροΰσιν,  οίτινες  κατωτέραν  τινά  της  τών  ιερέων 
διακονίαν  έτέλουν  (1),  καί  διασταλτέοι  τούτων,  ώς 
διά  πλειόνων  δ  Ρ-  ΓοιιοαιΊ  έδίδαξεν  μετεκδιδούς 
δύο  έπιγραφάς  Επιδαύρου  της  έν  Άργολίδι,  έν 
τΫ)  μεγάλη  Συλλογή  τών  Ι.ββαδ  -  \να(](1ίιΐ2;Ιοη, 
τάς  ύπ'  άρ.  144,  1>.  και  147  Ι),  έν  τω  β'  μέρει 
τω  έπιγραφομένω  Μ^απιΐβ  βΐ  Ρβίοροηηί'δβ*  μό- 
νον δε  δις  ευρίσκω  εγώ  (έν  ΟΙΑ,  III,  264  καί  268) 
ηνωμένα  τά  ιερεύς  πυρφόρος  καί  άποδιδόαενα  εις  έν 
πρόσω-ον  έν  Αθήναις,  όιά  οιονδήποτε  έθος  ή  άνα- 
κρίβειαν  λόγου. 


Καινοφανείς  το  είδος,  δι  6  καί  δυσεξήγητοι, φαί- 
νονται μοι  καί  οί  έξης  τρεις  μικροί  ενεπίγραφοι  λί- 
θοι, έχοντες  μεν  σχέσιν  προς  αλλήλους,  δντες  δέ 
καί  αυθύπαρκτα,  ώς  πείθομαι,  τεμάχια,  λαβόντα 
ώς  εκ  της  τυχαίας  ποτέ,  πριν  ή  έπιγραφώσι,  θραύ- 
σεως των  ανώμαλα   παραλληλογράμμων  σχήματα 


τοιαοε 


Ι 


7ΛΑΧ  Α 
Ο  Νθ  ^ 

9 


ί 


Τοϋ  άπ'  αριθ.  1  [χη/,ο;  0,150,  ΰψ.ο;  0.120  πί/ος  0,063 
»  »  »  2  »  0,1 65,  »  0,100  »  0,060 
»       »     »       3     »      0,145,     »     0,105      »       0,035 

Ό  λίθος  ίσως  ΙΙεντελήσιος.  Ευρέθησαν  δέ,  ώς 
ειπεν  δ  πωλήσας  αυτά  εις  τήν  άρ/αιολογικήν  Έται- 
ρίαν,  έν  τινι  άρχαίω  τάφω  περί  τον  βοτανικόν  κή- 
πον  τών  Αθηνών. 

Τί  αρά  γε  σημαίνουσι  τά  έγκεκολαμμένα  κατά 
γενικήν  πτώσιν  ονόματα  τοΟ  θεοΟ  Απόλλωνος 
καί  τοΟ  υίοϋ  του  καί  τοΟ  έγγόνου  του  ,  εύοισκό- 
μενα  έν  τάφω  θνητοΟ  χν^ρώπου  ;  "Αν  όντως  έν 
ταφω  οί  λίθοι  ευρέθησαν,  ρητέον  ίσως,  δτι  δ  άν- 
θρωπος δ  ταφείς  έν  αύτώ  ευσεβής  ών  "προς  τά  θεία 


καί  σωθείς  ποτέ  έκ  νόσου  ή  άλλου  τινός  κινδύνου 
ύπό  τοΟ  Απόλλωνος  τοΟ  Μαλεάτου  καί  τών  απο- 
γόνων του,  έζήτησε  καί  έλαβεν  εις  ένθύμησιν  καί 
άγιασμάν  λίθους  τινάς  άπλοΟς  έκ  τοΟ  ίεροΰ  ή  τών 
ιερών  τεμενών  α  είχεν  έπισκεφθή,  τους  οποίους  λί- 
θους ή  αυτός  έπέγραψεν,  ώς  βλέπομεν,  ή  ήδη  παρά 
τών  ιερέων  εύρεν  έπιγεγραμμένους  έτοιμους,  κατά 
τι  ίσως  έπικρατοΟν  έθος,  αποθνήσκων  δέ  παρήγγει- 
λε νά  τους  θέσωσιν  εις  τον  τάφον  του.  ΤαΟτα  μέν 
ημείς,  άλλος  δέ  καί  άλλα  έπινοείτω. 

Μαλεάτης   δέ  Απόλλων  καί  ιερόν  αύτοΟ,  έν  τη 
Επιδαυρία  υπάρχον, αναφέρεται  ύπό  του  ΙΙαυσανίου 

(1)  Πρβλ.  ΟΙΑ,  III,  «ρ.  693  :     ' Ασκληπιού    με  2μώα  πυρφο'ρο(ν 


85 


ΣΥΜΜΙΚΤΑ 


86 


Β,  27,  7.  (ίδε  και  έπιγραφήν  έκτυπωθεϊσαν  έν  σελ. 
149  τοΟ  προηγουμένου  τόμου  της  εφημερίδος  ταύ- 
της") καΐ  Απόλλων  πάλιν  Μαλεάτης  Ιδρυμένος  έν 
Σπάρτη.  Παυσ.  Γ,  12,  8.  Παρά  δέ  την  άκρον  τής 
Μαλέας  αναφέρει  μέν  ο  αυτός  περιηγητής  ίερόν  τοΟ 
Απόλλωνος,  πλην  οχι  Μαλεάτου  έπικεκλημένον, 
αλλά  Έπιδηλίου,  οΥ  δ  'ν/.ζΐ  αφηγείται  ιστορικόν  γε- 
γονός. Λεν  είναι  δέ  ίσως  περιττον  ν'  αναφέρω  εδώ, 
οτι  έντή  συλλογή  της  άρ/αιολ.  Εταιρίας  υπάρχει 


μικρόν  χαλκοΰν  ομοίωμα  τράγου  μετ' επιγραφής  έπΐ 
των  νώτων  αρχαϊκής ,  οις  επαναλαμβανόμενης , 
ΜαΛεάτα,  Οπερ,  καθ  ά  είπεν  6  δωρησάμενος  αυτό 
καθηγητής  Θ.  Όρφανίδης  ,  ευρέθη  πρό  τοΟ  1859 
έν  Κυνουρία  παρά  το  Αενίδι. 

Εκδίδω  έπι  τέλους  και  τήν  έξης  εξ  "Αρκεσίνης 
της  ΆμοργοΟ  έπιτυμβίαν  έπιγραφήν  διά  τήν  με- 
γάλην  αυτής  αρχαιότητα  : 


Γ 


Λημαι,νετηα  έμι  μγ\ήμα  της  Λαμπααγό\ρεο. 

Ό  λίθος   ήγοράσΟη    ύπό  τής  "Εταιρίας,  έχει  δέ 
μήκος  0,62,  πλάτος  0,16,  πάχος  0,12,  και  είναι 
βλως  άνεςέργαστος  τήν  έπιφάνειαν,  ει  και  τά  γράμ- 
ματα επιμελέστατα  έγκεκολαμμένα. 
Έν  Άθτ[να•.;,  τ?,  «'.  Ιουνίου  1884. 

Στέφανος  Α.  Κουμανουλης. 


ΒΡΟΞΕΝΙΑΝΕΙΣΣΤΑΛΑΝ 
111  ΕΙΣΤΟΙΕΡΟΝΤΟΥΑΤΤΟΛ 

1ΕΛΕΑΤΑΑΝΑΓΡΑΤΑΝ 
ΙΟΛΕΟΣΟΙΕΝΕΣΤΑΚΟΤΕΣ 
ΡΙΠΑΣΠΡΟΞΕΝΙΑΣΟΝΟ 
1ΙΟΣΤΕΙΛΑΤΩΣΑΝΤΑΙ 
ϊΐΙΙΜΙΙΙΙΙΙΙ  ΝΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ 
■β•  Α  ΣΤΟΔΕΥΤΕΡ  §§ϋ 


15 


ΕΠΙΓΡΑΦΗ  ΕΚ  ΤΗΣ  ΛΑΚΩΝΙΚΗΣ 


ΤΟΙΣΑΛΛΟΙΣ 

|  ΝΟΙΣΚΑΛΕΙΝΔΕΑΥ 

ΡΙΑΝΤΟΥΣΕφΟΡΟΥΣ 

ΕΝΤΟΙΣΑΓΩΣΙΝΟΙΣ 

ΣΔΕφΑΝΕΡΟΝΗΙΠΑ 


• 


ΤΙΑΠΟΛΙΣΤΩΝΕΠΙ/ 
Τ  Α  Ν  Κ  Α  Λ  Ο  Ι  Σ  Κ  Α  Γ  Α 
ΑΜΝΑΜΟΝΕΥΟΥΣΑ 
ΞΙΑΣΧΑΡΙΤΑΣΑΠΟΔΙ 
Ε  Τ  Α  Σ!  Τ  Ρ  Α  Τ  Α  Γ  Ο  Ν  Α  Δ  Α 
ΟΝΠΡΟΜΗΝΟΣΛΥΚΕΙΟΥ 


10 


είναι  δέ  αϋτώ  δσα  κ]αί  τοις  άλλοις 
της  πόλεος  προΕέ]νοις,  καλεΐν  δέ  αυ- 
τόν και  εις  προεδ]ρίαν  τους  εφόρους 
τους  άεί  όντας]  έν  τοϊς  άγώβιν,  οίς 
ά  πόλις  τίθητι'  6πω]ς  δέ  φανερόν  ή  πα-  5 

σι  τοις  άγαθοϊς  άνδράσιν  δ]τι  ά  χόλις  των   Έπιδ- 
αυρίων  ταν  εύεργεσίαν],  ταν  καλοΐς  κάγα- 
θοΐς  άνδράσιν  ουσαν,  μη]  άμναμονεύουσα 
εις  τον  άπαντα  χρόνον  ά]ξίας  χάριτας  άποδί- 
δωτι,  τόν  έπι]έτα  στραταγόν    Άδα-  10 

ΐον    Έπιδαύρφν  πρό  μηνός  Λυκείου 
άναγράψαι  ταν  π]ροξενίαν  εις  στάλαν 
λιθίναν  και  στασαι]  εις  τό  Ιερόν  του   Άπόλ- 


87 


ΣΓΜΜΙΚΤΑ 


88 


λωνος  τον   "Γπερτ]£λεάτα•  άναγραψάν- 
των  δε  οί  "Εφοροι  τϊς  π]όλεος  οΐ  ένεστακότες        15 
και  το  εις  τάς  λο]ιπάς  προξενιάς  όνο- 
μα τοΰ  προξένου  και  άπ]ο<ϊτειλάτω<7αν  τ£ 
πόλει  των   Άσωπίω]ν  άντίγραφον  τας 
■προξενιάς  ταύτ]ας  το  δεύτερ[ον. 

Τήν  ένταΰθα  έκδιδομένην  κολοβήν  έπιγραφήν  έν 
κεφαλαίοις  γράμμασιν,  άμα  δε  και  έν  μεταγραφή, 
συμπληρωθείση  κατά  το  έφικτόν  ,  αντέγραψα  έκ 
ναρτίνου  έκμάγματος,  δπερ  εφερέ  μοι  δ  υπάλλη- 
λος τής  Αρχ.  Εταιρίας  κ.  Δ.  Τζαννετάκης.  Ό 
αυτός  με  έπληροφόρησεν  συνάμα,  δτι  δ  λίθος  εινε 
ερυθρός  της  Λακωνίας  (ηηΐϊηαο  ΓΟδδο),  και  δτι 
ευρέθη  κατά  χώραν  κείμενος  έν  τη  Λακωνική,  έν 
άγοώ  τινι  -αρά  το  γωρίον  Φοινίκι  τοΰ  δήμου  'Ασω- 
ποΰ,  δυτικώς  τής  πάλαι  Επιδαύρου  Λιμηρας,  έν 
τη  αύτη  δηλονότι  θέσει,  ένθα  ευρέθησαν  και  αί  άνω- 
τέοω  έν  σελίδι  80  και  έ.  τοΰ  παρόντος  τεύχους  ύπό 
τοΟ  κ.  Σ.  Κουμανούδη  έκδιδόμεναι  ενεπίγραφοι 
^αλκαϊ"  ταινίαι.  Τά  γράμματα  έμφαίνουσι  τους  ~ρο 
Χ.  "Ρωμαϊκούς  χρόνους,  "ΐψ.  τοΟ  λίθου  0,22. 
Πλάτ.  0,13. 

Περιλαμβάνει  δε  ή  περί  ης  δ  λόγος  επιγραφή 
ψήφισμα  προξενικών  δΓ  ού  ή  πόλις  των  Επιδαυ- 
ρίων  τιμόϊ  πολίτη  ν  άλλης  τίνος  πόλεως,  έκ  τοΟ 
ονόματος  της  οποίας  δεν  διεσώθη  Ουστυχώς  έν  τω 
λίθω,παρά  μόνον  το  τελικόν  αυτής  γράμμα  Ν  (βλ. 
στ.  18),  δπερ  εγώ  μεν  συνεπλήρωσα  εις  το  Άσω- 
πίω\ν'  δύναται  δμως  νά  συμπληρωθή  ίσως  εις  το 
Βοοώ]γ  ή  εις  άλλο  τι,  γειτονικής  δμως  πόλεως 
όνομα  κατά  πιθανώτερον  λόγον.  Το  ψήφισμα  τοΰτο 
διετά'/θη  ό  ενιαύσιος  στρατηγός  ν 'άναγράψη  είςστή- 
λην  λιθίνην  και  νά  στήση  ~ρο  τοΰ  μηνός  Λυκείου 
εις  το  ιερόν  του  Απόλλωνος  τοΰ  Ύπερτελεά- 
του. 

ΤοΟτο,  τό  δτι  ό  στρατηγός  διετάχθη  νά  στήση 
έκεΓτήν  στηλην  πρότοΟ  μηνός  Λυκείου, έχει  καθ'ή- 
μας  μεγίστη  ν  ση  μασίαν.  Έξ  άπαντος  κατά  τον  μήνα 
τοΰτον  φαίνεται  δτι  έτελτοΰντο  ένταΰθα  αγώνες  και 
πανήγυρις  εις  τιμήν  τοΰ  Απόλλωνος,  διά  τοΟτο  δε 
και  ή  πόλις  των  Έπιδαυρίων,  ίνα  καταστήση  γνω- 
στότερον  και  έπισημότερον  τον  εϊς  5ν  απένειμε  τήν 
τής  προξενιάς  τιμήν,  διέταζε  νά  σταθή  έκεΐή  στήλη 


προ  τοΟ  Λυκείου  μηνός,  δηλαδή  πρό  τής  πανηγύ- 
ρεως  ,  και  των  αγώνων,  δπως  ϋπάρχη  έτοιμος  εις 
κοινήν  θέαν  των  μελλόντων  νά  πανηγυρίσωσιν. 

Έκ  τής  επιγραφής  ταύτης, αν  καϊ  κολοβής, μαν- 
θάνομεν  νΟν  πρώτον,  δτι  κατά  τό  \χίρος  τοΰτο  τής 
Λακωνικής  υπήρχε  ναός  Απόλλωνος  Ύπερτελεά- 
του  επικαλουμένου, εις  8ν  έτελοΰντο  και  αγώνες  κατά 
τον  μήνα  Λύκειον.  Ό  Παυσανίας (Βιβ.  Γ'  κεφ.  22 
§  10)  περιγράφων  τά  μέρη  ταΟτα  τής  Λακωνικής 
αναφέρει  χωρίον  τι  'Τπ-ερτεΛέατον  ονομαζόμενον,έν 
ω  λέγει  δτι  ην  ιερόν  τοΰ  Ασκληπιού,  άπέ•/ον  ώς 
πεντήκοντα  στάδια  τής  πόλεως  Άσωποΰ,  ούδεμίαν 
δμως  ποιείται  μνείαν  περί  ίεροΟ  τοΟ  Απόλλωνος 
ένταΟθα  που  κειμένου.  Τί  λοιπόν  νά  ύποθέσωμεν  ; 
ΔυοΓν  θάτερον  ή  δτι  κατά  τά  εΐρημένα  ανωτέρω  έν 
σελίδι  82  ύπό  τοΰ  κ.  Σ.  Κουμανούδη  ο  Απόλλων 
και  δ  Ασκληπιός  ήσαν  σύνναοι ,  ή  δπερ  ίσως  πι- 
θανώτερον είνε,  δτι  ίχίτιρος  εϊχεν  ίδιον  ναόν. 

Διότι  έν  τοιούτω  έπισήμω  τής  πόλεως  τών  Έπι- 
δαυρίων ψηφίσματι,  αν  όντως  Ό  Απόλλων  ήτα 
σύνναος  τω  Άσκληπιώ,  θά  έδηλοΟτο  τοΰτο  ρητώς 
διά  φράσεως  τίνος  καταλλήλου  οίον  «  και  στησαι 
εις  τό  ιερόν  (τών  σνννάων  θέων)  ΆπύΛΛωνος  και 
Άσκίαποώ  »  ή  άλλης  τινός  παρόμοιας-  δτι  δε  δ 
Παυσανίας  έκ  παραδρομής  ή  άλλης  τινός  αιτίας 
παρέλειψε  νά  άναφέρη  τόν  ναόν  τοΰ  Απόλλίονος, 
τοΟτο  ουδέν  σημαίνει. 


Δέ>, 


0£ 


εν  εινε  οε  περιττον  να  παρατηρησωμεν 


οτι  οεν 

εινε  άνευ  σημασίας  και  τοΰτο,  ότι  ο  μήν  Λύκειος, 
καθ'  βν  έτελοΟντο  οί  αγώνες,  εινε  μήν  εν  ων  στενήν 
σχέσιν  προς  τόν  Απόλλωνα  μόνον,  προκύψας  έκ 
τοΟ  επωνύμου  τοΰ  θεοΰ  Λνκειοο,  σημαίνοντος  κυ- 
ρίαν  αύτοΟ  ιδιότητα,  άπαραλλάκτως  όπως  έξ  άλ- 
λων τοΰ  θεοΟ  επωνύμων,  σημαντικών  άλλων  αύ- 
τοΰ  ιδιοτήτων,  προέκυψαν  οί  μήνες  Σμίνθιο<:  και 
ΛΓαρ)'εϊος. 

Τελευτώντες  λέγομεν  δ'τι  τό  σπουδαιότερον  πάν- 
των εινε, οτι  ή  παροΰσα  επιγραφή  θέλει  μας  οδήγηση, 
αν  αί  περί  τής  προελεύσεως  της  πληροφορίαι  ώσιν 
αληθείς,  νά  ιτροσδιορίσωμεν  ποΰ  ακριβώς  εκείτο  δ 
ναός  τοΰ  Τπερτελεάτου  Απόλλωνος,  έν  τω  άγρω 
δηλαδ•"  τώ  κειαένω  παοά  τό  τ/ιμεοινόν  ν  ω  οίον  '/'οι- 
νίκν,νΛ'χ.  ώς  έπληροφόρησαν  ήμας  ευρέθη  κατά  χώ- 


89 


ΕΙΔΗΣΕΙΣ    ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑΙ 


90 


ραν  κειμένη  ή  επιγραφή,  εξ  άπαντος  δε  περί  το  αυτό 
μέρος  -ρέπει  να  τεθή  και  το  γωρίον  Ύττ,ερτεΧέατον . 

Κ.  Δ.  Μυλωνάς. 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ  ΕΞ  ΑΙΓΙΟΥ. 

ΑΛΚ  Α  Ι  Ν  [  ΕΤ  Η  ] 

ΣΤΥΡΑΚΟΣΘ^ΓΑΤΗΡ] 

ΕΤΩΝ•ΛΕ'ΧΑΙ[ΡΕ] 

Παρά  τήν  παραλίαν  Αιγίου,  πλησίον  τής  πολυ- 
κρούνου  κρήνης,  ένθα  ή  άλλοτε  άμφιλαφής  και  νΟν 
γεγηρακυία  πλάτανος,  εγγύς  τοΟ  ατμόμυλου  του 
κ.  Κωνστ.  Κανελλοπούλου  σκαπτών  τις  προςοίκο- 
δομήν  εύρεν  επιτύμβιο  πλάκα  φέρουσαν  τήν  ανω- 
τέρω έπιγραφήν.  Πλάτος  της  πλακός  0,30,  πάχος 
0,18  καί  μήκος  άγνωστον  όντος  τεθραυσμένου  τοΟ 
ετέρου  όί/.ροΊ.  Τά  γράμματα  των  εσχάτων  "Ρωμαϊ- 
κών χρόνων,  και  τά  τοΟ  πρώτου  στίχου  μείζονα 
των  τοΟ  δευτέρου  και  τρίτου.  Ή  πλάξ  ευρέθη 
ά'νωθι  τάφου.  Λύο  οέ  ήσαν  ένταΟθα  τάφοι,  ό  εϊς 
έπι  τοΰ  ετέρου,  περικεκλεισμένος  έντος  κτίσματος 


μεγάλου  χρησιμεύοντος,  ώς  ταφεΓον  οικογενείας. 
Τό  σκέπασμα  τοΟ  κτίσματος  τοξοειδές  καί  ή  μέν 
μία  κατά  πλάτος  πλευρά  αϋτοΟ  ελλείπει  κατα- 
στραφεΐσα  έν  τη  σκαφή,  ή  δέ  έτερα  καλύπτεται 
ύπο  χωμάτων.  Τά  πλευρά  αύτοΟ  τε  καί  των  έν 
αύτω  τάφων  έκτισμένα  πλίνΟοις  δι'  άσβεστου,  αά- 
λιστα  το  έσωτερικόν  των  τάφοιν  περιβάλλεται 
πλαξίν  άσβεστοκτίστοις. 

/Α  ΕΛΏ/ν 

ΗίΠΕνί 

Τήν  έπιγραφήν  ταύτην  φέρει  πλάξ  λίθου  γρανί- 
του,  μήκουςΟ,δΙ ,  πλάτους  0,39  καί  πάχους  0,20, 
ώς  ο'  έχει  ή  πλάξ,  φαίνεται  άκεραία.  Ή  ενεπίγρα- 
φος επιφάνεια  λελαξευμένη,  άλλ'  ουχί  λεία,  ώς  καί 
ί  τέσσαρες  πλευραί,  ή  δέ  αντίστοιχος  τη  ένεπι- 
ράφω  άλάξευτος.  Ή  πλάξ  αύτη  έξεχώσθη  κατά 
τόν  παρελθόντα  χειμώνα  έκ  σταφιδαμπέλου  κειμέ- 
νης εις  το  α.τ.ρον  τοΟ  χωρίου  Μουρλά,  ήμίσειαν 
ώραν  ΒΔ  τοΟ  Αιγίου  κειμένου,  παρά  τήν  πολύ- 
κρουνον  κρήνην  τοΰ  γ^ωρίου. 

Σπυρίδων.  Γ.  Παναγιωτοπουλος. 


κι 

Ι 


ΕΙΔΗΣΕΙΣ  ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑΙ. 


'Εν  ταϊς  κατά  τήν  όόον  Πεοραιως  καί  παρά  το 
Ιργοστάσιον  τοΟ  άεριόφωτος  Οπό  τής  Αρχαιολογι- 
γ?,ς  Εταιρίας  γενομέναις  από  ούο  μηνών  άποπειρα- 
•ηρίοις  άνασ/.αφαίς  άνευρέθησαν  διάφοροι  ενεπί- 
γραφοι νεκρικαΐ  στήλαι,  ΰδρίαι  δύο  μαρμάριναι  μετ 
ϋναγλύπτο.>ν  παραστάσεων  καί  επιγραφών,  τραπε- 
Εθ€ΐδί1  τίνα  £/£-ί-'οαοα  υινηαεία,  μαραάριναιθήκαι, 
ίΐάφορα  τεμάχια  γλυπτών  καί  χαλκωμάτων,  συν- 
:ρίμματα  αγγείων  πήλινων,  λείψανα  τίνα  ςυλίνης 
Ιήκης  ευρεθείσης  εντός  σαρκοφάγου  λάρνα/.ος  ,  τά 

->ΐα  άμα  τη  εξαγωγή  εξηφανίσθησαν  μεταβλη- 
θέντα  εις  κόνιν  ύπο  της  έπιρροίας  τοΟ  ατμοσφαιρι- 
κού αέρος,  και  δφασμά  τι  περιβάλλον  όστά,3κ,ανώς 


σωζόμενον.  Αόγος  λεπτομερής  περί  τής  ανασκαφής 
ταύτης  καί  των  ευρημάτων  θέλει  γείνει  έν  τοΓς 
ΠρακτικοΓς   της  Αρχαιολογικής  "Εταιρίας. 

Έν  ΙΙευραυεΐ  κατά  τάς  αρχάς  τοΟ  παρελθόντος 
Απριλίου  γενομένης  σκαφής  προς  θεμελίωσιν  θεά- 
τρου έν  τη  Πλατεία  Κοραή,  άνεφάνησαν  ίχνη  οικο- 
δομής παλαιάς  έκ  λίθων  πώρινων,  εις  το  δυτικόν 
της  οποίας  [ίίροζ  ευρέθησαν  αί  έν  τω  παρόντι  τεύ- 
χει  ανωτέρω  σελ.  39  δημοσιευόμενα-,  έπιγραφαί. 
Αναλαίόν  τας  άνασκαφάς  τό  ύπουργεΓον  τής  Παι- 
δείας, έκαθάρισε  τό  αίρος  έκεΓνο  προβάν  εις  έρευ- 
νας  και  κατά    τάς    παρακειμένας    όδοϋς    Αθήνας 


91 


ΕΙΔΗΣΕΙΣ   ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑΙ 


92 


(προς  Ν)  και  Κολοκοτρώνη  [προς  Δ).  Ούτω  δ' 
άνεφάνη  μέγα  οίκημα  τετραγωνικόνπου,  έχον  πρό- 
σοψιν  -προς  άνατο>άς.  Τί  το  οικοδόμημα  τοΟτο 
ήτο,  δεν  εΐνε  εύκολον  να  προσδιορισθή,  καΐ  μάλι- 
στα άφοΰ  ίκαναί  μεταβολαί  καΐ  μετασκευαι  γενό- 
μεναι  έν  μεταγενεστέρου  χρόνοις,  συγχέουΑ  αρ- 
κετά το  άρχικόν  αύτοΰ  σχέδιον,  πάντως  δμως  όέν 
φαίνεται  δτι  ήτο  τι  σημαντικόν,  οίον  ναός  ή  άλλο 
τι  εξέχον  δημόσιον  οικοδόμημα,  δια  τοΰτο  και  ορ- 
θόν εκρίθη  νά  Ληφθη  μεν  ακριβές  αρχιτεκτονικών 
διάγραμμα  αύτοΟ,  όπερ  και  ελήφθη,  νά  μη  παρα- 
κωλυθή  δε  ή  κατ'  αυτό  το  \χίρος  οίκοδόμησις  τοΟ 
θεάτρου  της  πόλεως  Πειραιώς. 

Τά  δέοντα  περί  της  ανασκαφής  ταύτης  θέλει  εκ- 
θέσει έν  οί/.είω  τόπω  ο  έπιστατήσας  αυτής,  έφορος 
τοΰ  έν  Πειραιεί  μουσείου  και  καθηγητής  κ.  Ιά- 
κωβος Χ.  Δραγάτσης. 

Έν  τη  άρξαμένη  γενική  άνακαθάρσει  της  Άκρο- 
πόΛεως  άνευρέθησαν  μέχρι  τοοδε  τά  ακόλουθα- 
υπέρ  τά  15  τεμάχια  επιγραφών  ,  έν  οΐς  δύο  της 
προευκλειδείου  εποχής  ,  οκτώ  μικρά  και  μεγάλα 
τεμάχια  γλυπτικά  έκ  τοΰ  θωρακείου  τοΟ  ναού  τής 
Άπτέρου  Νίκης,  ων  το  εν  μείζον  τών  άλλων  ,  εινε 
γωνιαίον ,  ένωκοδομημένα  εις  τήν  μεσημβρινήν 
πλευράν  τών  Προπυλαίων  έν  τω  μεταξύ  τοΰ*  ούτω 
λεγομένου  Πελασγικού  τείχους  και  τοΰ  ναοΰ  τής 
Άπτέρου  Νίκης"  άνάγλυφον  σχεδόν  σώον  έκ  ψη- 
φίσματος, έφ'  ού  ή  Αθηνά  εξ  ενός  και  Ό  Δή- 
μος άφ'  ίτίρο^  στεφανοΰσί  τίνα,  άγαλμάτιον  άκέ- 
φαλον  έκ  λίθου  λευκοΰ  ήμικατέργαστον  Αθηνάς, 
έχούσης  παρά  τον  άριστερόν  πόδα  άσπίοα  μετάΓορ- 
γονείου  και  εσωθεν  οφιν  άνέρποντα.  Διά  τής  αρι- 
στεράς αυτής  χ,ειρός,  ην  στηρίζει  έπί  τής  άσπίδος, 
κρατεί  ή  Αθηνά  κέρας  Αμάλθειας,  ή  δε  δεξιά  αυ- 
τής χειρ  εΐνε  άποκεκρουσμένη ,  και  τελευταίον 
άνευρέθησαν  τεμάχια  τίνα  αρχιτεκτονικά. 

Αί  έν  τω  παρά  την  ' 'ΕΛάτειαν  ίερώ  της  Κρα- 
ναίας  Αθηνάς  έπιχειρηθείσαι  κατά  τον  Νοέμβριον 
άνασκαφαί  ύπό  τοΟ  εταίρου  τής  ένταΟθα  Γαλλικής 
σχολής  κ.  Ραπ§,  καί  διακοπεΐσαι  τότε  ένεκα  τοΰ 
χειμώνος,  έπανελήφθησαν  τη   7  Μα'ι'ου  καί  έπερα- 


τώθησαν  προ  μικροΟ.  Κατά  -πρώτον  έγένετο  σκαφή 
έξω  καί  προς  Βορράν  τοΟ  ίεροΰ,  έπί  γραμμής  πέντε 
μέτρα  άπεχ ούσης  αύτοΟ  καί  εις  βάθος  ούο  μέτρων, 
ένθα  ευρέθησαν  κατά  τήν  βορειανατολικών  τοΰ  ναοΰ 
γωνίαν  αρχιτεκτονικά  τεμάχια  έκ  πώρου  λίθου,  σώ- 
ζοντα καί  ίχνη  χρώματος,  καί  τίνα  τεμάχια  κερα- 
μίδων ,  άνάγλυπτα  ^ζρο^σών  κοσμήματα.  Κατά 
τήν  αυτήν  θέσιν  άνεκαλύφθη  καί  το  ήμισυ  δεξιόν 
[κίρος  προσωπίοος  μετά  τής  ρινός  καί  ολοκλήρου 
τής  σιαγόνος  τέχνης  καλής.  Μεταξύ  οέ  τής  σω- 
ρείας τών  κοινών  λίθων  ευρέθησαν  ελάσματα  χάλ- 
κινα διηνθισμένα,  καί  βάθρον  ένεπίγραφον,  ΐζ,'  ού 
άναγινώσκεται  καί  το  όνομα  τής  Κραναίας  Αθη- 
νάς. Καί  ταΟτα  μεν  εινε  τά  έκτος  του  ίεροΰ  ευ- 
ρήματα. Γενομένης  δε  έπειτα  σκαφής  εντός  τοΰ 
ίεροΰ  ευρέθησαν  διάφορα  τεμάχια  καί  συντρίμ- 
ματα  μαρμάρινων  αγαλμάτων,  έν  οΐς  καί  τρία  με- 
γάλα άλλήλοις  έφαρμόζοντα  τεμάχια,  άτινα  ά~ο- 
τελοΰσι  \χίρος  τής  βάσεως  αγάλματος  υπερφυσικοί 
μεγέθους  καί  πιθανώς  τοΰ  τής  Αθηνάς  ,  ώς  εκεί- 
θεν άναγγέλλουσι'  προς  δε  τούτοις  βάθρα  ενεπί- 
γραφα δύο,  φέροντα  καί  ονόματα  τεχνιτών,  το  μέν 
έν  το  τοΰ  ΈργοφίΛον ,  το  δε  έτερον  τά  τοΰ  ΤΙοΧν- 
κλέονο,,  ψήφισμα  τι  πολύστιχον,  καί  άλλοι  ενεπί- 
γραφοι λίθοι.  Κατά  δε  το  δυτικον  μέρος  τοΰ  εντός 
τοΰ  ίεροΰ  χώρου  απεκαλύφθη  ψηφοθέτημα  έπί  επι- 
φανείας ύψηλοτέρας  της  τών  κιόνων  βάσεως.  Γενο- 
μένης δε  κατόπιν  εξετάσεως  έν  τοις  προς  το  βό- 
ρειον  μέρος  τοΰ  ίεροΰ  κειμένοις  χώμασιν  καί  εις 
άπόστασιν  άπό  τούτου  30  μέτρων,  ευρέθη  πλήθος 
παντοίων  συντριμμάτων  πηλίνων  αντικειμένων, 
οίον  αγγείων,  ειδωλίων,  ακρωτηρίων,  λεοντοκεφα- 
λών,  κεραμίδων  ενεπίγραφων  κλπ.  Έκτος  τούτων 
ευρέθησαν  εσχάτως  πολλά  χαλκά  αντικείμενα, ήτοι 
κρίκοι ,  πόρπαι ,  περόναι  καί  νομίσματα  περί  τά 
170,  ων  τά  πλείστα  Ενετικά. 

Αί  έν  Νεμέα  άνασκαφαί,  ένεργηθείσαι  και  αύται 
ύπό  τών  μαθητών  τής  ένταΰθα  Γαλλικής  Σχολής, 
ήρξαντο  τή  16  Απριλίου  καί  έπερατώθησαν  μετ' 
ολίγον    μή    παρασχοΰσαι    άξια   λόγου    ευρήματα. 

Γενομένης  δοκιμαστικής  ανασκαφής  έν  Σάμτ\  τής 


93 


ΕΙΔΗΣΕΙΣ   ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΛΙ 


94 


Κεφαλληνίας  ύπο  τβΟ  ίηόρον  κ.  Π.  Καββαδία  απε- 
καλύφθη έν  τη  Άκροπόλει  πύλη  κυκλώπεια  τήν 
κατασκευήν  κατά  την  γνώμην  αύτοΟ,  στενουμένη 
προς  τάάνω  καί  προσομοιάζουσα  τη  των  Μυκηνών, 
προσέτι  δέ  άνευρέθησαν  εντός  τής  Ακροπόλεως  ευ- 
τελή τήν  κατασκευήν  οικήματα  παρεμφερή  τοϊς  έν 
Ολυμπία, Οπό  το  οέ  αυτών  ευρέθησαν  ογκόλιθοι. Και 
ταΰτα  μεν  τα  έν  τη  άνω  πόλει,  έν  δε  τη  κάτω  πόλει 
ευρέθησαν  έκτος  νομισμάτων  τινών  και  μιας  λυ- 
χνίας,  δύο  ψηφοθετήματα,  γεωμετρικά  έχοντα  οχή- 
ματα και  ανήκοντα  κατά  τον  κ.  Καββαδίαν  εις 
άγνωστον  'Ρωμαϊκόν  οικοδόμημα.  Έν  δε  ταίς  άο- 
γαιότησι  της  Πυλάρου,  ην  έπεσκέφθη  δ  αΰτος  έφο- 
ρος διέκρινε  παρά  τήν  άγίαν  Εύφημίαν  οικοδόμημα 
άρ/αιότατον,  δηλαδή  ναόν  παρεμφερή,  ώς  φρονεί, 
τω  έπί  της    Ο/ης    της  Καρυστίας. 

Αί  έν  '/:'— οόαύρφ  άνασκα?αί,αί  προ  ολίγου  έπα- 
ναληφθεΓσαι  υπό  του  διευθύνοντος  αϋτάς  Ί^όροχ»  κ. 
Π.  Καββαδία, ανέδειξαν  και  πάλιν  άξια  λόγου  αντι- 
κείμενα. Ευρέθη  πρώτον  τεμάχιον  μ.  0,3ο  και  πλ. 
0,30  επιγραφής, προσαρμόζον  εις  τήν  δευτέραν  τών 
ίαμάτων  έπιγραφήν,  προσέτι  έμμετρος  αναθημα- 
τική επιγραφή  λίαν  περίεργος,  συγκειμένη  εξ  78 
βτίχων,ής  μέγα  τεμάχιον  ειχεν  εΰρεθή  το  παρελ- 
θόν έτος,  καί  άλλαι  τινές  ϋποδεέστεραι.  Ό  ναός  τής 
"Αρτέμιδος  ώς  ορίζει  αυτόν  δ  κ.  Καββαδίας)  απε- 
καλύφθη ολόκληρος,  καί  ευρέθησαν  άπαντα  τά  αρ- 
χιτεκτονικά αύτοΟ  μέλη.  Έκ  τών  γλυπτών  ευρέ- 
θησαν άγαλμάτιον  ΆσκληπιοΟ  καλής  Ό~ωο-οΟν  ερ- 
γασίας, κατακεκλιμένος  γυμνός  νεανίας  έχων  έ'κ- 
φρασιν  γυναιχείαν  τέχνης  μεταγενεστέρων  χρόνων, 
ϊορμος  ανδρός  γυμνοΟ  μαχόμενου  έκ  τών  αετωμά- 
των του  ναοΰ  τοΟ  ΆσκληπιοΟ,  και  το  άπό  τής 
δσφύος  κατώτερον  μέρος  σώματος  γυναικείου,  (1) 
Κολλά  τεμάχια  ανάγλυφων,  έν  οίς  το  κάτω  μέρος 
του  σώματος  Αθήνας  ένοπλου,  και  το  άνω  μέρος 
άνορος  κρατούντος  έν  τη  μια  τών  χειρών  περικεφα- 
λαίαν.  Σπουδαιότερα  όμως  πάντων  τών  ευρημάτων 
εινε  αγάλματα  τίνα  προερχόμενα  έκ  του  άνατολικοΟ 
Αετώματος  του  ναοΰ  του  ΆσκληπιοΟ,  δύο  δηλαδή 

1 1)  Τό  μ^ρος  τοΟτο  πιθανώς  προσαρμόζει  τι;  ίν  πίναχι  4  τοϋ  πα- 
ρόντος τίύ/ους  /.ϊτα  ?ύο  όψεις  |  κρ'.').  8,  9)  απεικονιζόμενη  Νίκη. 


Νϊκαι,  ών  ή  μία  ακέφαλος,  εξαίρετου  στάσεως  καί 
με  άρκετήν  έλευθερίαν  πεποιημέναι  (1),  καί  δύο  γυ- 
μνά νεανιών  ή  μάλλον  παίδων  σώματα  κολοβά 
κατά  τε  τά  άνω  καί  κάτω  άκρα  καί  ακέφαλα,  κα- 
λής εργασίας  [2).  Πάντα  ταΟτα  θέλουσι  δημοσιευ- 
Οή  μετ'  εικόνων  έν  τω  προσε/εΓ  τεύ/ει  τής  εφημε- 
ρίδος ταύτης,  επίσης  δε  καί  αί  σπουδαιότερα-,  καί 
πληρέστεραι  τών  επιγραφών. 

Αί  έν  Όΐνρ,πία  άνασκαφαί  αί  γενόμεναι  κατά 
τό  ένεστός  έτος  δαπάνη  της  ημετέρας  'Αρχαιολογι- 
κης  εταιρίας  και  επιστασία  τοΟ  εφοοου  τών  έν 
"Ολυμπία  Συλλογών  τών  αρχαιοτήτων  κ.  Κ.  Δη- 
μητριάδου ανέδειξαν  άξια  λόγου  ευρήματα,  έκ  τών 
οποίων  εΰελπιστοΟμεν,ότι  καί  έν  τω  μέλλοντι  έξα- 
κολουΟοΟσαι  αύται  θέλουσι  αναδείξει  καί  άλλα 
πολλά  άξια  λόγου  ευρήματα,  καί  αρχιτεκτονικά, 
καί  γλυπτά,  καί  μετάλλινα,  καί  πήλινα,  τούτο 
μεν  συμπληροΟντα,  τοΟτο  δε  προσεπαυξάνοντα  τά 
Οπό  τών  Γερμανών  άνακαλυφΟέντα.  Έκ  τών  επι- 
σήμων πληροφοριών,  ας  επεμψεν  ήμΓν  ο  ρηθείς 
έφορος,  έκΟέτομεν  ενταύθα  έν  περιλήψει  τά  κα- 
τωτέρω αναφερόμενα,  έν  καιρώ  δέ  θέλει  δημοσιεύ- 
σει ο  ίδιος  λεπτομερή  περί  απάντων  τούτων  έ'κθεσιν. 

Κατ'  αρχάς  ήνοίχθη  -Λ^ρος  δοκιμαστική  65  πε- 
ρίπου γαλλικά  μέτρα  βορειότερον  της  ΒΑ.  γωνίας 
τοΟ  Σταδίου,  έχουσα  μήκος  11  Γ.  Μ.  καί  πλάτος 
1,50.  ΆφοΟ  ή  σκαφή  προίζ-η  εις  βάθος  ένας  μέτρου 
άπό  τοΟ  σημερινού"  εδάφους ,  άνεκαλύφθη  τάφος 
καλυβοειοής  έκ  κεράμων,  κατά  τό  δυτικόν  πέοας 
τοΰ  οποίου  ευρέθη  κρανίον  άνθρώπινον.  Κατόπιν  δέ 
άνασκαφείσης  τής  τάγρου  εις  βάθος  μέτρων  τεσσά- 
ρων καί  πεντήκοντα  εκατοστών,  επειδή  ουδέν  ση- 
μεϊον  οικοδομήματος  άνεφάνη,  έγκατελείφθη  τό  μέ- 
ρος τοΟτο  καί  έγένετο  ^ροΊτ\ς  περί  άποφορήσεως 
τών/ωμάτων  εις  τόν  Κλάοεον  καί  περί  σκάφης  τοΟ 
ύπολειφθέντος  παρά  τών  Γερμανών  άσκάπτου  μέρους 
τής ΠαΛαίστραο{ορα.  Αιιβ»ι\  ζιι  01γηιρ.  νοί. V. ΤαΓ. 

|1)  Αί  πτε'ρυγες  ιών  Νικών  τούτων  ήσαν  μετάλλιναι,  ώς  φαίνεται 
άπό  τάς  ε'π'ι  τών  ώμων  αυτών  μολύοόου  πεπληρωμε'νας  όπάς,  εϊς  άς 
έγομοοΰντό  ποτέ  αύται. 

(2)  Τοϋ  Ινός  5)  κεφαλή  εΟρε'θτ;  κατόπιν  και  προσαρμόζει,  άλλα  τό 
ποόσοιπον  είνε  τόσυν  άποκεκρουσμενον  /.ατά  τό  πλείστον  αότοϋ  μέρος, 
ώστε  ουδέν  σ/ε5όν  έξ  αυτοί!  διακρίνεται. 


95 


ΕΙΔΗΣΕΙΣ   ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑΙ 


96 


38),  όπερ  ε/ει  μήκος  μέν  23, πλάτος  δε  1 8  και  βάθος 
7,  80/οο•  ϊ1•  ^•>  ένια•/οΟ  δε  και  πλέον,  ένεκα  των 
έπισωρευθέντων  χωμάτων  κατά  τάς  Γερμανικάς 
άνασκαφάς.  Και  εις  βάθος  μέν  2  μέτρων  και  7%ο 
άπο  τοΟ  σημερινού"  εδάφους  άνεφάνη  κατά  το  μέρος 
τοΟτο  τοΐ/ος  κακόκτιστος,  διευθυνόμενος  άπό  Νό- 
του προς  Βορραν  και  συνιστάμενος  έκ  πώρινων  λί- 
θων, μαρμάρινων  τεμαχίων  (βάθρων  ίσως),  μάλιστα 
δε  μαρμάρινων  κεράμων  έκ  τής  στέγης  τοΟ  ναοΟ 
τοΟ  Διός.  Εις  βάθος  δε  τεσσάρων  μέτρων  ήρξατο 
ή  εύρεσις  χαλκών  συντριμμάτων,  έν  οΐς  και  νομί- 
σματα Βυζαντινά. 

Και  των  μεν  νομισμάτων  ό  ολικός  αριθμός,  των 
ευρεθέντων  μέ/ρι  σήμερον  εν  τε  τη  Παλαίστρα  και 
έν  τη  ακριβώς  έξετασθείση  κοίτη  του"  Κλαδέου,συμ- 
ποσοΟται  εις  3ΰ8,  έν  οΐς  και  άργυρα,  μάλιστα  δε 
Ηλιακά  κάλλιστα  διατετηρημένα'  τών  οέ  χαλκω- 
μάτων  εις  48,  έν  οΐς  διακρίνονται  μάλιστα  το  άνω 
μέρος  μέχρι  γονάτων  αγαλματίου  ένδεδυμένου, 
έχοντος  και  πτέρυγας  άναπεπταμένας,  το  πρόσω- 
πον έτερου  αγαλματίου  καλής  αρχαϊκής  εργασίας, 
και  τετράποδα  τίνα  άτέχνου  αρχαϊκής  εργασίας. 
Προσέτι  ευρέθησαν  πήλινα  αρχιτεκτονικά,  ζωηρόν 
χρωματισμον  διατηροΟντα,  και  μολύβδινα  τίνα  αν- 
τικείμενα, έν  οΐς  άξιον  μνείας  στρογγύλον  τι  /ρήμα 
μετά  προεξεχόντων  χειλέων  διάτρητον  κατά  το 
κέντρον,  έπί  της  μιας  επιφανείας  τοΟ  οποίου  εινε 
έγκεχαραγμένη  διά  λεπτότατων  γραμμών  ή  επιγρα- 
φή ΠΡΟΞΕΝΙΔΑ  [Προξενίόα).  Τά  σπουδαιότερα 
δμως  πάντων  τών  ευρημάτων  άποτελοΟσι  τρία  τε- 
μάχια μαρμάρινα  γλυπτικά,  ων  το  μέν  εν  είνε  άπό 
βραχίονος  μετόπης  τοΟ  ναοΟ  τοΟ  Διός,  τά  δε  δύο 
άλλα  άπο  πτυχών  ενδύματος  τοΟ  δυτικού  αετώ- 
ματος του  αύτοΟ  ναοΟ. 

Η  έν  Τίρυνθν  ύπό  τοΟ  κ.  Σ'/λίεμαν  έπι/ειρη- 
θεΐσα  ανασκαφή  ήρξατο  υπό  τήν  έπιστασίαν  του" 
εφόρου  κ.  Δ.  Φιλίου  τη  5  Μαρτίου  και  έπερατώθη 
τη  18  Μαΐου.  Κατά  τάς  αξιόπιστους  πληροφορίας 
ημών  τά  εξαγόμενα  της  ανασκαφής  ταύτης  εινε  έν 
συντόμω  τά  ακόλουθα.  Ευρέθησαν  κε/ωσμένα  Οπό 
έπίχωσιν  ούχι  μείζονα  του"  ενός  Γ.  Μ.  έν  τη  άνω 
Άκροπόλει,  ήν  διακρίνει  άπό  τής  μέσης  Άκροττό- 


Λεως  κυκίώτοειον  τείχος,  τά  λείψανα  μεγάΛον 
οίκον  (ανακτόρου),  καταλαμβάνοντος  σ/εδον  δλον 
το  εμβαδόν  αυτής.  Όδος  έφερεν  άπό  της  ανα- 
τολικής ανόδου  τής  ορατής  και  πρά  τών  ανασκα- 
φών κατά  τον  έκεΓ  σωζόμενον  πύργον  διά  μεγά- 
Λης  πν.Ιης  όμοίας  τή  τών  Μυκηνών,  (ης  σώζεται 
δ  ούόός  και  αί  παραστάοες),  εις  πρόπυΛον'  εκείθεν 
δε  διά  πρόθυρου  είσήρχετό  τις  εις  αύΐήν  με  στοάς 
ένθεν  και  ένθεν,  και  διά  ταύτης  κατόπιν  εις  τον 
πρόόομον,  και  έπειτα  εις  το  κύριον  μέρος  τοΟ  οί- 
κου, ήτοι  πιθανώτατα  τήν  άνόρωνίτίάα.  'Εν  δεξιά 
τω  εισερχόμενα»  εις  ταύτην  εκείτο  πιθανώτατα  ή 
γυναοκωνΐτυς  και  τά  εξαρτήματα  αυτής, ήτοι  αυλή 
κτλ.  εϊς  ήν  είσήρχετό  τις  άπό  τοΟ  προπύλου  και 
δΓ  ιδιαιτέρου,  ώς  φαίνεται,  διαδρόμου  χωρίς  νά 
οιέλθη  διά  τής  κυρίας  αυλής.  Έν  αριστερά  δε 
εκείτο  το  "Κουτρον  και  άλλα  διάφορα  δωμάτια. 

Το  δλον  σύμπλεγμα  τών  οικοδομημάτων  φαίνε- 
ται ουχί  πολύ  διάφορον  ον  τών  ύπό  του"  Όμηρου 
περιγραφομένων  ανακτόρων ,  και  τοΰζο  καθίστα 
αύτο  πολύτιμον.  Το  εοαφος  τής  τε  αυλής  και  τών 
πλείστων  δωματίων  ήν  άσβεστο/ ριστον  ,  σώζον 
ένιαχοΰ  και  χρωματισμοΟ  υπερύθρου  ίχνη.  Οί  τοί- 
χοι εις  τά  κατώτατα  ήσαν  τταχεϊς,  άλλα  πηΛό- 
κτιστοι,  τά  ανώτερα  αυτών  ήσαν  φαίνεται  έζ  ωμών 
πΛίνθων  και  έκ  τούτων  (δταν  τά  οΐκοοόμημα  κατέρ- 
ρευσεν  )  προΊ\λ^εν  ή  έπίχωσις  του"  ένας  Γ.  Μ.  Έσω- 
θεν  δε  οί  τοΐ/οι  και  έξωθεν  ακόμη  πιθανώς  έτερον 
έγ/ρώματον  άσβεστόχρισμα,  ού  πλείστα  άνευρέ- 
θησαν  τεμάχια,  εύρημα  πολύτιμον  ύπό  πολλάς  επό- 
ψεις (1).  Τά  έν  αύτώ  σχήματα  είναι  τά  συνήθη, τά 
άπαντώντα  γεγλυμμένα  έπι  λίθων  ή  άλλων  πραγ- 
μάτων έν  Όρχομενώ,  Σπάτα,  Μενιδίω,  Μυκήναις 
κτλ.  Ίοία  μνήμης  άξιον  τούτων  εινε  τά  συναρμό- 
ζοντα  τεμά/ια,  τά  παριστώντα  ταΟρον  μετά  μέρους 
σωζόμενου  γυμνού"  άνθ ρώτζου  επιβαίνοντος  αύτοΰ 
θαυματοποιοί»  (;)  (ΚυηδίΓβίΐθΓ ).  Κατά  '/ώραν 
ελάχιστον  σώζεται  ακόμη  του"  άσβεστο/ ρίσματος 
τών  τοίχων  και  μόλις  εις  τι  μόνον  μέρος  διακρίνον- 
ται ίχνη  χρώματος.  Κιόνων   ευρέθησαν  μόνον  βά- 

(1)  Όμοια  τεμά/ια  άσβίστο/ρι'σματο;,  άλλ'  ϊ\ί/:ι-.χ  ι&ρέθη9Μ 
και  έν  Μηχ^να;;,  τά  ό;το!α  ό  κ.  Σχλίεμαν  ένομισε  τότε  ώ;  προϊ<ίνΤ« 
τε/ντ,ς  τών  Μαχιδονικών  /ρόνων.  (Βλ.  δοΐιΐίβπιαηη.  οαΐαΐυ^ϋβ  (1β5 
Τι-έδΟΓ»  ιΐβ  Μ^οίίηβ»  Ν»  426—428.) 


97 


ΕΙΔΗΣΕΙΣ    ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑΙ 


: 


σεις,  καί  τεμάχιον  δωρικού"  κιανοκράνου  έκ  ττώρον 
πεοιεργοτάτου  το  σγήμα.  Σπονδύλων  ουδέν  Ιχνος 
ευρέθη  ,  ίσως  διότι  ό  στόλος  (  8&υ1βηδο1ιαίΊι  )  ήτο 
ζνΛινος.  Των  τε  τοίνων  δε  καί  τών  κιόνων  τα  θε- 
μέλια ( όπου  ταΰτα  έφάνησαν  δια  τής  σκαφής)  ήσαν 
έκ  ξερολιθιάς  έπί  το0  βράχου  εις  βάθος  3 — 4  Γ. Μ. 
έδοαζόμενα.  Έγνώσθησαν  επίσης  πολλαχοΰ  καί  οί 
πρό;  έκρυσιν  τών  υδάτων  οχετοί, αποτελούντες  όλο- 
κληοον  σύστημα  διοχετεύσεως  (  οαηαΐίκαΐίοη)  λίαν 
■περίεργα.  Έν  τη  μέση  Άκροπόλει  τ?)  χωριζόμε- 
νη καί  ταύτη  από  της  κΓί'τω  "ΛίφοττόΛεωο  δια  ιοί- 
νου,  οϋ/ί  καθ'  ολοκληρίαν  όρθιου  σωζόμενου,  ευ- 
ρέθησαν διάφοροι  τοΐνοι  ωσαύτως  πηλόκτιστοι,καί 
τίνες  άνευ  βαθέων  θεμελίων.  Άλλα  καί  ένταΟθα  ώς 
καί  έν  τη  άνω  Άκροπόλει  συνέβησαν  πιθανότατα 
έν  ΰστερωτέροις  χρόνοις  μετασκευαί  καί  μεταβολαί, 
ώστε  τών  τοίνων  τινές  ούνανται  να  ωσι  πολύ  μετα- 
γενέστεροι. Έν  τη  άνω  Άκροπόλει  κατά  το  με- 
σημβρινον  αυτής  άκρον  ευρέθησαν  καί  τα  λείψανα 
χριστιανικής  εκκλησίας  (Βυζαντινές  ; ),  καί  όλό- 
κληρον  νεκροταφεΓον  πέριξ.  Τών  άλλων  ευρημά- 
των, πλην  τών  άπομνημονευθέντων  τεμαχίων  τοϋ 
έγ/ρωμάτου  άσβεστοχρίσματος  τών  τοίχων,  άςια 
προσο/ής  καί  μελέτης  εΐνε  οί  λίθοι,  οί  ένταΟθα 
μετακομισθέντες,  οί  δι'  ένθετων  ύελίνων  ψήφων  κε- 
κοσμημένοι.  ΐά  θραύσματα  τών  αγγείων  δεν  δια- 
φέοουσι  τών  γνωστών  ήδη  Μυκηναίων  (τά  κάλλι- 
στα τούτων  μετηνέ/θησαν  ένταΟθα).  Τών  ιστορι- 
ών Ελληνικών  χρόνων  ευρέθησαν  ολίγα  μόνον 
θραύσματα  αγγείων,  καί  εν  νόμισμα  τοΟ  Αργούς. 
Ήν  τή  κάτω  Άκροπόλει  ώρύχΟησαν  δύο  τάφροι 
και  ουδέν  ευρέθη,  'εΐμή  εις  βάθος  1,50  —  2,00  Γ. 
Μ.  ό  βρά/ος  Ι  τό  έδαφος  αυτής  εΐνε  ταπεινότερον), 
θραύσματα  αγγείων  προϊστορικές  εποχές  καί  οστά 
ανθρώπινα,  έν  οΐς  καί  δύο  κρανία  μετακομισθέντα 
καί  ταΟτα  ένταΟθα.  ΠολλαχοΟ  δέ  έν  τη  άνω  Άκρο- 
πόλει ευρέθησαν  ίχνη  πυρός,  δηλούντα,  δτιπυρκαϊά 
έγένετό  ποτέ  ένταϋθα,  καί  ίσως  ουχί  άπαξ.  Εν 
τοις  πέριξ  της  Ακροπόλεως  άγροϊς  ήνεωχθησαν 
φρέατα  καί  εφερον  καί  ταΟτα  εις  φώς  θραύσματα 
αγγείων  τών  συνήθων  προϊστορικών  ,  και  που 
καί  τεμάχια  έγ/ρωμάτου    άσβεστοχρίσματος  (1). 

(1)  ΚαΟ'  α  πληροφορούμεθα   ό  έπιστατήσας  της  έν  Τι'ρυνθι  άνασκα. 


Αί  έν  τώ  ίερώ  τον  .Αμφιάραου  κατά  τήν  Ώρω- 
πίαν  προ  πολλοΟ  μελετώμεναι  άνασκαφαί  ήρξαντο 
πρό  ενός  καί  ήμίσεος  μηνός  Οπό  τήν  διεύθυνσιν 
καί  έπιστασίαν  τοΟ  αντιπροέδρου  τής  ημετέρας 
Άρχ.  εταιρίας  κ.  Σ.  Φιντικλέους,  καί  ανέδειξαν 
πολλά  άξια  λόγου  ευρήματα,  έξ  ών  πιστοΟται  νΟν 
αναμφιβόλως  ή  οριστική  τοΟ  Αμφιάραου  θέσις.  Τά 
εξαγόμενα  τής  ανασκαφές  ταύτης  θέλουσι  έκτεθή 
λεπτομερώς  έν  τω  οίκείω  τόπω  μετά  τοΟ  απαραι- 
τήτου διά  τήν  όρθήν  κατάληψιν  διαγράμματος  τοΟ 
άνασκαπτομένου  χώρου,  καί  τών  έν  αύτώ  μνημείων 
μετά  το  πέρας  τών  εργασιών,  αιτινες  έξακολουθοΟ- 
σιν  ακόμη.  Διό  περιοριζόμεθα  νΟν  έκ  τών  επισή- 
μων πληροφοριών,  ας  έ'/ομεν  εκείθεν,  να  δώσωμεν 
βρα/εΓαν  μόνον  αυτών  περίληψιν  ένταΟθα.  Έπι- 
γραψαί  ευρέθησαν  πολλαί  καί  διάφοροι  προξενικαί 
κατά  χώραν  κείμεναι,ών  αί  πλεΓσται  ήσαν  κατ'  αρ- 
χάς αναθηματικά  μνημεΓα  τω  Άμφιαράω,  ώς  δει- 
κνύουσι  τοΟτο  αί•  μεγάλοις  γράμμασι  γεγραμμέναι 
αναθέσεις,  έφ'  ών  οί  Ώρώπιοι  εγραφον  έπειτα  τά  προ- 
ξενικά των  ψηφίσματα  μικροτέροις  γράμμασι,  δπου 
εΰρισκον  τόπον  άγραφον.  Προσέτι  ευρέθη  μία  αγω- 
νιστική, δαοία  τή  προ  πολλών  ετών  έκ  τοϋ  αύτοΟ 
μέρους  προερχομένη  καί  έκδεδομένη  έν  Άρχ.  Εφ. 
Π.  Α'.  άρ.  1317,  καί  έν  "Ραγκαβή  ΑηΙΐίχ.  Ηβΐ- 
Ιβη.  αριθ.  965,  άλλα  σωοτέρα,  διότι  δέ/  ελλείπει 
παρά  μικρόν  τι  μίρος  προς  τά  κάτω  (1),  καί  τό  σπου- 
δαιότερον  πάντων  καί  λίαν  περίεργον,  διά  τε  τό  πε- 
ριεχόμενον  καί  τήν  λατινίζουσαν  αύτοΟ  φράσιν,  δό- 
γμα της  Συγκλήτου  τών  "Ρωμαίων  έπί  Σύλλα, 
πλήρες  καί  σώον,  έν  ω  μεταξύ  τών  άλλων  αναφέ- 
ρεται «  Μη  τείεΐν  πρόαοδον  τάς  Ιεράς  χώρας  τον 
Άαφιαράον  τω  δηαοοΊωνη  »  (2),  άμφότεραι  αί 
έπιγραφαί  αύται  ώς  καί  πασαι  αί  άνευρεθεϊσαι  θέ- 
λουσι δημοσιευθή  προσιγώς  έντή  έφημερίδι  ταύτη. 

Άνεγνώσθησαν  καί   έπιγραφαί    φέρουσαι   τεχνι- 
τών ονόματα  αί  έξής'  «  ΣίραΛος  έποίησε  »  «  Διο- 

οής  κ.  Δ.  Φίλιος  θέλει  δημοσίευση  Ισως  μετά  τήν  έ'κδοσιν  τοϋ  συγ- 
γράμματος τοϋχ.  8θΜίβΐηΒ1ΐη  λεπτομερή  έ'χβεσιν  τής  ανασκαφής  μετά 
τοιν  οικείων  αυτού  παρατηρήσεων. 

(1)  Ευρέθη  τελευταϊον  και  άλλη  αγωνιστική  επιγραφή    κολοβή  προς 
τά  άνο). 

(2)  Παρεμφερές  τω  ψηφίσματι  τούτω  εΐνε  τό  τής  Θίσβης,  έν  ΕρΗο- 
ΙΠβΠϋ  βρί^Ι'-  1873  σελ.  278  και  Ι. 


99 


ΕΙΔΗΣΕΙΣ   ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΚΙ 


100 


νΰσιος  'Λρίστωνοο,  έπόησε  »  «  Άγάθαρχος  Διο- 
νυσίου έπόησε  »  θοινίας  Τεισικράτους  Σικυώνιοο, 
έποίησε »  Τεισικράτης  θοινίου  έποίησε »  77ρα- 
ζίας  Λυσιμάχου  Αθηναίος  έποίησε•» .  Έκ  των  μνη- 
μείων άνεκαλύφθη  ίδιόσχημόν  τι  τοξοειδές  έκ  πώ- 
ρου θέατρον  άνευ  άναλημμάτων  και  ορχήστρας,  και 
παρ'αύτώ  τοΓχος  στοάς  φέρων  εξέχον  διάζωμα  εις 
ύψος  ενός  και  ήμίσεος  μέτρου,  και  έ'χων  μήκος  29 
μέτρα,  εις  δέ  το  τέλος  τοΟ  είρημένου  τοίγ^ου  έφάνη 
άλλος  κάθετος  τοίχος  έκ  δέκα  μέτρων,  συναποτε- 
λών  γωνίαν  όρθήν  μετά  τοΟ  μακρού  τοίγ^ου  της 
στοάς,  εντός  τής  δποίας  ευρέθη  και  έπιστομισμέ- 
νον  άκέφαλον  άγαλμάτιον  άναπαυομένου  Ηρακλέ- 
ους καλής  εργασίας,  σώον  δέ  από  τοΟ  κατωτάτου 
μέρους  τοΟ  λαιμοΟ  και  αύχένος  μέχρι  τοΟ  τέλους 
των  γονάτων  ΰψ.  0,45  (1).  Άνεκαλύφθησαν  δέ  και 
πολλά  αρχιτεκτονικά  μέλη  τά  πλείστα  έκ  πώρου, 
οίον  σπόνδυλοι  κιόνων  διάφοροι,  ών  δύο  δωρικοί 
μετά  ραβδώσεων, ακέραια  ιωνικά  κιονόκρανα,  ών  εν 
έκ  παραστάδος  και  πλείστα  τεμάχια  αυτών,  δυο 
τμήματα  ήμικιονίων,  δύο  τεμάχια  έχίνου,  τεμά- 
χια γείσου  μετά  κυανοί)  χρώματος,  τρίγλυφοι,  στα- 
γόνες γείσων  τεθραυσμένων  και  τά  παρόμοια.  Προ- 
σέτι δέ  ευρέθησαν  βάθρα  διάφορα,  φέροντα  ίχνη 
ποδών  αγαλμάτων,  έν  οΐς  και  εν  έκ  μέλανος  λίθου 
μέ  τήν  έπιγραφήν  ΔΗΜΟΣΑΘΗΝΑΙΩΝ,έφ'οδ  ίχνη 
δύο  ποδών  κολοσσιαίου  αγάλματος,  και  άλλο  ωραί- 
ου καμπυλοειδοΟς  σχήματος,  έφ'  ού  ίσταντό  ποτέ 
αί  εικόνες  τοΟ  Πτολεμαίου  και  της  Αρσινόης,  ώς 
δηλοΰται  έξ  επιγραφής  ευρεθείσης  πλησίον  αύτοΟ. 
Και  τέλος  συνεπληρώθη  έκ  πλακών  κατά  χώραν 
κειμένων  επίμηκες  ιστορικόν  μνημείον  άνευ  καλύμ- 

(1)   Τό  άγαλμάτιον  τοΰτο  μετενεχθέν  ενταύθα  κατετέθη  έν  ταϊς  Συλ- 
λογαΐς  της  Άρχ.    Εταιρίας. 


ματος,  έφ'  ού  ίστατο  άνδριάς,  ώς  φαίνεται  έκ  τής 
επιγραφής  ,  ήτις  εινε  έγκεκολαμμένη  μεγάλοις 
γράμμασιν  έπι  μιας  τών  πλευρών  τοΟ  μνημείου. 
«  ό  δήμος  Ώρωπίων  Λενκιον  Κορνήΐιον  Λευκίου 
υίον\  ΣΰλΧαν  ' Επαφρόδιτον  τον  έαυτοΰ  σωτήρα 
καί\  εϋεργετην  Άμ<ριαράω\  έπίίερ'ως  Φρυνίχου] 
Τεισικράτης  θοινίου  έποίησε  ».  Και  έπί  τούτου 
δέ  τοϋ  μνημείου  εχουσιν  οί  Ώρώπιοι  γεγραμμένα 
προξενικά  ψηφίσματα. 

ΤοιαΟτα  έν  συντόμω  τά  ευρήματα  τής  ανασκα- 
φής ταύτης,  τά  όποια  οφείλονται  εις  τήν  προθυμίαν 
και  τους  κόπους  τοΟ  κ.  Φιντικλέους,  όστις  χάριν 
της  Άρχ.  Εταιρίας  και  υπέρ  τής  επιστημονικής 
αληθείας  ΰπέμεινε  τοσαύτας  στερήσεις,  εργαζόμε- 
νος ύπό  τον  καυστικόν  της  Ελλάδος  ήλιον,  κατά 
τήν  ώραν  μάλιστα  ταύτην  τοΟ  έτους,  άπό  πρω'ίας 
μέχρις  εσπέρας  έπι  δύο  περίπου  μήνας. 

Ό  φιλάρχαιος  και  μεγαλόδωρος  ομογενής  κ. 
Ιωάννης  Δημητρίου  6  έκ  Λήμνου  έπλούτισε  και 
πάλιν  τάς  Συλλογάς  τής  Αρχ.  Εταιρίας  άποστεί- 
λας  έξ  Αιγύπτου  10  μομίαα  κατασκευής  ποικίλης 
και  εποχής  τών  Έλληνο  -  Ρωμαϊκών  χρόνων,  τάς 
οποίας  έπι  τω  σκοπώ  τούτω  ήγόρασε  προ  μικροΟ 
κατ"  έκλογήν  εΐδικήν  τοΟ  γνωστοΟ  αΐγυπτιολόγου 
Μασπερώ  έκ  τής  προσφάτως  άνακαλυφθείσης  νε- 
κροπόλεως  έν  τη  άνω  Αΐγύπτω.  Πλην  τών  μομιών 
ό  γενναίος  δωρητής  απέστειλε  και  τράπεζαν  -ροσ- 
ηορών  μαρμάρινον.  Και  άλλος  δέ  Έλλην  έκ  τών 
έν  Αΐγύπτω  εγκατεστημένων,  ό  Δρανέτ  Πασσας, 
άπέστειλεν  εις  τήν  ήμετέραν  Έταιρίαν  ώραίον 
άγαλμα  γυναικείας  τίνος  θεότητος  (Τύχης;)  έκ 
μαρμάρου  λευκοΟ,  έχον  ύψος  Γ.  Μ  και  ον  τέχνης 
Έλληνο  -  "Ρωμαϊκής. .  Κ.  Δ.  Μ. 


ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ. 


Σελ. 


55 
55 
56 
60 
66 
66 


στίχ. 


23 
27 
32 
9 
29 
34 


άντι       γεγλυμμένος 
α  άλλως  ή  τοιαύτη 

»  άναμφισβ^τητον 

»  φαίνεται  ών  Θρασυμήδης 

»  πλείστομ 

»  βιοτοδ 

Έν  τω  Ε '.  πινάκι  υπό  τάς  εικόνας  τών  σκύφων  ετέθησαν  εσφαλμένως  τά  στοι/εϊα  Ββ.  Αα.  Γγ.  Δδ.  Τό  ορθόν  ήτο'  Α.  α,  δια  τήν  εις  δύο 
τμη'ματα  δοθε'ισαν  εικόνα  τοΰ  πρώτου  σκύφου'  έπειτα  Β,  διά  τήν  μονοκόμματον  εικόνα  τοΰ  δευτέρου  σκύφου,  Γ  δι  διά  τό  όλον  σ/_ημα  τοΰ'  Ινός  τών 
δύο  αγγείων 


άνάγνωθι       γεγλυμμένοι 

»  διότι  άλλως  τοιαύτη 

»  καταφανές. 

»  φαίνεται  ών   πιθανώς   Θρασημήδης 

»  πλεΐστομ 

βιότου 


Εξεδόθη  τη  18  Αυγούστου  1884- 


ΤΠΑΤΙΚΑ  ΓΡΑΜΜΑΤΑ  ΠΡΟΣ  ΩΡΩΠΙΟΥΣ. 


ΕΠΙΓΡΑΦΗ  ΕΚ  ΤΟΥ  ΑΜΦΙΑΡΑΕΙΟΓ 


Έξ  Ικτυπου  άποσταλέντος  υπό  τοΰ  επιτετραμμένου  την  ΙπιμΛειαν 
τών  έν  τω  Άμοιαραείω  άποκαλυφθε'ντων  αρχαίων  Χ.  Λεονάρδου , 
παρ'  ου  έμάθομεν  και  τάδε  πίρΐ  τοΰ  λίθου- 

Ευρέθη  τη  20η  Ιουλίου  ε.  ε.  πρανής  εντός  γωνίας  σχηματιζόμενης 
υπό  τοΰ  εγκαρσίου  '/.α'ι  τοΰ  μακροΰ  τοί/ου  οΰ  μακράν  τοΰ  μνημείου  τοΰ 
Σύλλα.  "Τψος  ε/ει  1 ,85,  πλάτος  0,ό*<,  πά/_ος  0,16.  Κόσμον  οΰόένα 
φέρει  ή  χυμάτιον.  Είναι  άπλοϋν  όρθογ,όνιον  παραλληλεπίπεόον,  οό  αί 
μέν  πλάγια•,    έχιφάνειαί  εϊσι  λεία: ,    5;  άνω    κατά  τά  κράσπεδα  μάλλον 


άπειργασμένη,  ή  δέ  κάτω  πάνυ  ολίγον  ή  όπισθεν  πελεκητή  άδρώς, 
μάλλον  δέ  τι  κατά  τά  πλάγια  κράσπεδα•  ή  δ"  έμπροσθεν  ή  ϊέρουσα  τά 
γράμματα  είναι  άποκεχρουσμε'νη  χατά  τάς  άνω  γωνίας  και  ολίγον  τί 
που  κατά  τό  δεξιόν  χείλος.  Είναι  δέ  τοΰ  αΰτοΰ  και  οι  άλλοι  ενεπίγρα- 
φοι λίθοι  λευκοϋ  μαρμάρου.  Κείται  νΰν  Ι'νθα  ευρέθη,  συντελεσθέντος  δ! 
τοΰ  νΰν  ο'ικοδομουμένου  Μουσείου  τοΰ  Αμφιάραου  είσκομισθη'σεται  εις 
αυτό. 

Σημειωτέον  έν  τέλει    ότι  τό  Ο    είναι  μικρο'τερον  των  άλλων  γραμ- 
μάτων, ών  τό  ΰ'ψσς  άκανόνιστον,  κατά  μέσον  δ'  δρον  0,010. 


.υΣΤΕΡΕΝΤΙΟΣΜΑΑΡΚΟΥΥΙΟΣΟΥΑΡΡΩΝΛΕΥΚΟΛΛΟΣΓΑΙΟΣΚΑΣΙΟΣΛΕΥΚΙ 
ι  ΙΝΟΣΥΠΑΤΟΙ        ΩΡΩΠΙΩΝΑΡΧΟΥΣΙΝΒΟΥΛΗΔΗΜΩΙΧΑΙΡΕΙΝΕΙΕΡΡΩΣΘΕΕΥΑΝΕΧ 

ΥΜΑΣΕ1ΔΕΝΑΙΒΟΥΛΟΜΕΘΑΗΜΑΣΚΑΤΑΤΟΤΗΣΣΥΝΚΛΗΤΟΥΔΟΓΜΑΤΟΓΕΝΟΜΕΝΟΝΕ 

ΟΥΛΙΚΙΝΙΟΥΜΑΑΡΚΟΥΑΥΡΗΛΙΟΥΥΠΑΤΩΝΕΠΕΓΝΩΚΕΝΑΙΠΕΡΙΑΝΤΙΛΟΠΩΝΤΩΝΑΝΑγ• 
5   ΘΕΩΙΑΜφΙΑΡΑΩΙΚΑΙΤΩΝΔΗΜΟΣΙΩΝΩΝΓΕΓΟΝΟΤΩΝΕΠΕΓΝΩΚΕΝΑΙ         ΠΡΟΜΙΑΣΕΙ 

ΟΚΤΩΜΒΡΙΩΝΕΜΒΑΣΙΛΙΚΗΠΟΡΚΙΑΕΝΣΥΝΒΟΥΛΙΩΙ        ΠΑΡΗΣΑΝΜΑΑΡΚΟΣΚΛΑΥΔΙΟΣΜΑΑΡ. 

ΥΙΟΣΑΡΝΗΣΣΗΣΜΑΑΡΚΕΛΛΟΣ  ΓΑΙΟΣΚΛΑΥΔΙΟΣΓΑΙ  Ο  ΥΥΙΟΣΑΡΝΗΣΣΗΣΓΛΑΒΕΡ 

ΜΑΑΡΚΟΣΚΑΣΙΟΣΜΑΑΡΚΟΥΥΙΟΣΠΩΜΕΝΤΙΝΑ  ΓΑΙΟΣΛΙΚΙΝΙΟΣΓΑΙΟΥΥΙΟΣ 

ΠΩΜΕΝΤ  Ι  Ν  Α      ΓΑΙΟΣΛΙΚΙΝΙΟΣΓΑΙΟΥΥΙΟΣΣΤΗΛΑΤΙΝΑΣΣΑΚΕΡΔΩΣ 
10       ΛΕΥΚΙΟΣΟΥΟΛΥΣΚΙΟΣΛΕΥΚΙΟΥΥΙΟΣΑΡΝΙΗΣΣΗΣ        ΛΕΥΚΙΟΣΛΑΡΤΙΟΣΛΕΥΚΙΟΥΥΙΟΣ 

ΠΗΠΙΡΙΑ        ΓΑΙΟΣΑΝΝΑΙΟΣΓΑΙΟΥΥΙΟΣΚΛΥΤΟΜΙΝΑ      ΜΑΑΡΚΟΣΤΥΛΛΙΟΣΜΑΑΡΚΟΥΥΙΟΣ 
ΚΟΡΝΗΛΙΑΚΙΚΕΡΩΝ        ΚΟΙΝΤΟΣΑΞΙΟΣΜΑΑΡΚΟΥΥΙΟΣΚΥΡΙΝΑ     ΚΟΙΝΤΟΣΠΟΜΠΗΙΟΣΚΟΙΝ 
ΤΟΥΥΙΟΣΑΡ^/   ,ΣΣΗΣΡΟΥΦΟΣΑΥΛΟΣΚΑΣΚΕΛΙΟΣΑΥΛΟΥΥΙΟΣΟΥ  ΙΟΣΡΩΜΙΛΙΑ 
ΚΟΙΝΤΟΣΜΥΝΥΚΙΟΣΚΟΙΝΤΟΥΥΙΟΣΤΗΡΗΔ//Ν~ΠΝΑΘΕΡΜΟΣ        ΜΑΑΡΚΟΣΠΟΠΛΙΚΙΟΣ 
15       ΜΑΑΡΚΟΥΥΙΟΣΟΡΑΤΙΑΣΚΑΙΟΥΑΣ       ΤΙΤΟΣΜΑΙΝΙΟΣΤΙΤΟΥΥΙΟΣ     ΛΕΜΩΝΙΑ     ΛΕΥΚΙΟΣ 

ΚΑΑΥΔΙΟΣΛΕΥΚΙΟΥΥΙΟΣΛΕΜΩΝΙΑ  ΠΕΡΙΩΝΕΡΜΟΔΩΡΟΣΟΛΥΝΠΙΧΟ  ΥΥΙΟΣΊΕΡΕΥΣ 

ΑΝφΙΑΡΑΟΥΟΣΤΙΣΠΡΟΤΕΡΟΝΥΠΟΤΗΣΣΥΝΚΛΗΤΟΥΣΥΝΜΑΧΟΣΠΡΟΣΗΓΟΡΕΥΜΕ 
ΝΟΣΕΣΤΙΝΚΑΙΑΛΕΞΙΔΗΜΟΣΘΕΟΔΩΡΟΥΥΙΟΣΔΗΜΑΙΝΕΤΟΣΘΕΟΤΕΛΟΥΥΙΟΣΠΡΕΣΒΕΥ 
ΤΑΙΩΡΩΠΙΩΝΛΟΓΟΥΣΕΠΟΙΗΣΑΝΤΟ       ΕΠΙΕΝΤΩΤΗΣΜΙΣΘΩΣΕΩΣΝΟΜΩΙΑΥΤΑΙΑΙ 
ΧΩΡΑΙΥΕΞΕΙΡΗΜΕΝΑΙΕΙΣΙΝΑΣΛΕΥΚΙΟΣΣΥΛΛΑΣΘΕΩΝΑΘΑΝΑΤΩΝΙΕΡΩΝΤΕΜΕΝΩΝ 
ΦΥΛΑΚΗΣΕΝΕΚΕΝΣΥΝΕΧΩΡΗΣΕΝΥΠΕΞΕΙΡΗΜΕΝΑΙΕΙΣΙΝ        ΤΑΥΤΑΣΤΕΤΑΣΠΡΟΣ 
ΟΔΟΥΣΠΕΡΙΩΝΑΓΕΤΑΙΤΟΠΡΑΓΜΑΛΕΥΚΙΟΣΣΥΛΛΑΣΤΩΙΘΕΩΙΑΜφΙΑΡΑΩΙΠΡΣΩΙΡΙ 
ΣΕΝΟΠΩΣΥΠΕΡΤΟΥΤΩΝΤΩΝΧΩΡΩΝΠΡΟΣΟΔΟΝΤΩΙΔΗΜΟΣΙΩΝΗΜΗΤΕΛΩΣΙΝ 
ΚΑΙΠΕΡΙΩ  Ν  Λ  Ε  Υ  Κ  Ι  Ο  Σ  Δ  Ο  Μ  ΕΤΙΟΣΑΙΝΟΒΑΛΒΟΣ       ΥΠΕΡΔΗΜΟΣΙΩΝΩΝΕΙΠΕΝ 
ΕΠΕΙΕΝΤΩΙΤΗΣΜΙΣΘΩΣΕΩΣΝΟΜΩΙΑΥΤΑΙΑΙΧΩΡΑΙΥΠΕΞΕΙΡΗΜΕΝΑΙΕΙΣΙΝ 
ΑΣΛΕΥΚΙΟΣΣΥΛΛΑΣ  ΘΕΩΝ  ΑΘΑΝΑΤΩΝ  Ι  ΕΡΩΝΤΕΜΕΝΩΝ  φ  ΥΛΑΚΗΣΕΝΕΚΕΝ 

ΕΦΗΜΕΡΙΣ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884.  7 


99 


ΠΙΑΤΙΚΑ    ΓΡΑΜΜΑΤΑ    ΠΡΟΣ    ΩΡΩΙΙΚ))^ 


100 


ΣΥΝΕΧΩΡΗΣΕΝ  Ο  ΥΤΕΟ  ΑΜ  φ  Ι Α  Ρ  ΑΟΣΩΙΑΥΤ  Α  Ι ΑΙΧΩΡ  ΑΙΣ  Υ  Ν  Κ  ΕΧΩ  Ρ  Η  Μ  ΕΝ  ΑΙ 

ΛΕΓΟΝΤΑΙΘΕΟΣΕΣΤΙΝΟΠΩΣΤΑΥΤΑΣΤΑΣΧΩΡΑΣΚΑΡΠΙΣΖΕΣΘΑΙΕΞΗ 
ΤΟΥΣΔΗΜΟΣΙΩΝΑΣ  ΑΠΟΣΥΝΒΟΥΛΙΟΥΓΝΩΜΗΣΓΝΩΜΗΝΑΠΕφΗΝΑ 

30       ΜΕΘΑΟΕΠΕΓΝΩΜΕΝΤΗΙΣΥΝΚΛΗΤΩΙΠΡΟΣΑ  Ν  Ο  Ι  Σ  Ο  Μ  Ε  Ν      ΤΟΥΤΟΟΚΑΙ 
ΕΙΣΤΗΝΤΩΝΥΠΟΜΝΗΜΑΤΩΝΔΕΛΤΟΝΚΑΤΕΧΩΡΙΣΑΜ  ΕΝ        ΠΕΡΙΧΩΡΑΣ 
ΩΡΩΠΙΑΣΠΕΡΙΗΣΑΝΤΙΛΟΠΑΗΝΠΡΟΣΤΟΥΣΔΗΜΟΣΙΩΝΑΣΚΑΤΑΤΟΝΤΗΣ 
ΜΙΣΘΩΣΕΩΣΝΟΜΟΝΑΥΤΗΥΠΕΞΕΙΡΗΜΕΝΗΕΣΤΙΝΙΝΑΜΗΟΔΗΜΟΣΙΩ 
ΝΗΣΑΥΤΗΝΚΑΡΠΙΖΗΤΑΙΚΑΤΑΤΟΤΗΣΣΥΝΚΛΗΤΟ  Υ  Δ  Ο  Γ  Μ  Α  Ε  Π  Ε  Γ  Ν  Ω  Μ  ΕΝ 

35       ΕΝΤΩΤΗΣΜΙΣΘΩΣΕΩΣΝΟΜΩΥΠΕΞΕΙΡΗΜΕΝΗΝΔΟΚΕΙΕΙΝΑΙΟΥΤΩΣ 

ΕΚΤΟΣΤΕΤΟΥΤΩΝΗΕΙΤΙΔΟΓΜΑΣΥΝΚΛΗΤΟΥΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣΤ 
ΗΜΕΤΕΡΟΙΚΑΤΑΛΟΓΗΣΘΕΩΝΑΘΑΝΑΤΩΝΙΕΡΩΝΤΕΜΕΝΩΝΤΕφΥΛΑΚΗΣ 
ΚΑΡΠΙΖΕΣΘΑΙΕΔΩΚΑΝΚΑΤΕΛΙΠΟΝ        ΕΚΤΟΣΤΕΤΟ  ΥΤΩΝ  ΑΛΕ  Υ  ΚΙ  Ο  Σ 
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣΣΥΛΛΑΣΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡΑΠΟΣΥΝΒΟΥΛΙΟΥΓΝΩΜΗΣΘΕΩΝ 

40       ΑΘΑΝΑΤΩΝΙΕΡΩΝΤΕΜΕΝΩΝΤΕφΥΛΑΚΗΣΕΝΕΚΕΝΚΑΡΠΙΖΕΣΘΑΙΕΔΩΚΕΝ 
ΟΤΟΑΥΤΟΗΣΥΝΚΛΗΤΟΣΕΠΕΚΥΡΩΣΕΝΟΥΤΕΜΕΤΑΤΑΥΤΑΔΟΓΜΑΤΙ 
ΣΥΝΚΛΗΤΟΥΑΚΥΡΟΝΕΓΕΝΗΘΗ  ΛΕΥΚΙΟΣΚΟΡ  Ν  Η  Λ  Ι  Ο  Σ  Σ  Υ  Λ  Λ  ΑΣ  Α  Π  Ο  Σ  Υ  Ν 

ΒΟΥΛΙΟΥΓΝΩΜΗΣΓΝΩΜΗΝΕΙΡΗΚΕΝΑΙΔΟΚΕΙ        ΤΗΣ  Ε  ΥΧΗΣΑΠ  ΟΔΟΣΕΩΣ 
ΕΝΕΚΕΝΤΩΙΙΕΡΩΑΜΦΙΑΡΑΟΥΧΩΡΑΝΠΡΟΣΤΙΘΗΜΙΠΑΝΤΗΠΑΝΤΟΘΕΝΠΟΔΑΣ 

45       ΧΙΛΙΟΥΣΙΝΑΚΑΙΑΥΤΗΗΧΩΡΑΥΠΑΡΧΗΑΣΥΛΟΣΩΣΑΥΤΩΣΤΩΙΘΕΩΑΜφΙΑΡΑΩΙ 
ΚΑΘΙΕΡΩΚΕΝΑΙΤΗΣΠΟΛΕΩΣΚΑΙΤΗΣΧΩΡΑΣΛΙΜΕΝΩΝΤΕΤΩΝΩΡΩΠΙΩΝ 
ΤΑΣΠΡΟΣΟΔΟΥΣΑΠΑΣΑΣΕΡΙΟΣΤΟΥΣΑΓΩΝΑΣΚΑΙΤΑΣΘΥΣΙΑΣΑΣΩΡΩΠΙΟΙ 
ΣΥΝΤΕΛΟΥΣΙΝΘΕΩΑΜφΙΑΡΑΩΙΟΜΟΙΩΣΔΕΚΑΙΑΣΑΝΜΕΤΑΤΑΥΤΑΥΠΕΡΤΗΣ 
ΝΙΚΗΣΚΑΙΤΗΣΗΓΕΜΟΝΙΑΣΤΟΥΔΗΜΟΥΤΟΥΡΩΜΑΙΩΝΣΥΝΤΕΛΕΣΟΥΣΙΝ 

50       ΕΚΤΟΣΑΓΡΩΝΤΩΝΕΡΜΟΔΩΡΟΥΟΛΥΝΠΙΧΟΥΥΙΟΥΙΕΡΕΩΣΑΜφΙΑΡΑΟΥΤΟΥ 
ΔΙΑΤΕΛΟΥΣΕΝΤΗφΙΛΙΑΤΟΥΔΗΜΟΥΤΟΥΡΩΜΑΙΩΝΜΕΜΕΝΗΚΟΤΟΣΠΕΡΙΤΟΥ 
ΤΟΥΤΟΥΠΡΑΓΜΑΤΟΣ  Δ  Ο  ΓΜ  ΑΣΥΝΚΛ  ΗΤΟΥ     ΕΠΙΛΕΥΚΙΟ  ΥΣΥΛΛΑΕΠΑφΡΟΔΙΤΟΥ 
ΚΟΙΝΤΟΥΜΕΤΕΛΛΟΥΕΥΣΕΒΟΥΣΥΠΑΤΩΝ        ΕΠΙΚΕΚΥΡΩ^ΕΝΟ  ΝΔΟΚΕΙΕΙ  Ν  ΑΙ 
ΟΠΕΡΗΣΥΝΚΛΗΤΟΣΕΔΟΓΜΑΤΙΣΕΝΚΑΙΕΙΣΤΟΥΤΟΥΣΤΟΥΣΛΟΓΟΥΣΟΣΑΤΕΘΕΩΙ 

55       ΑΜφΙΑΡΑΩΙΚΑΙΤΩΙΙΕΡΩΑΥΤΟΥ        ΛΕΥΚΙΟΣΚΟΡΝΗΛΙΟΣΣΥΛΛΑΣΑΠΟΣΥΒΟ  ΥΛΙΟ  Υ 
ΓΝΩΜΗΣΠΡΟΣΩΡΙΣΕΝΣΥΝΕΧΩΡΗΣΕΝΤΑΑΥΤΑΗΣΥΝΚΛΗΤΟΣΤΟΥΤΩΙΤΩΙΘΕΩΙ 
ΔΟΘΗΝΑΙΣΥΝΧΩΡΗΘΗΝΑΙΗΓΗΣΑΤΟΕΝΤΩΙΣΥΜΒΟΥΛΙΩΙΠΑΡΗΣΑΝ 
ΟΙΑΥΤΟΙΟΙΕΜΠΡΑΓΜΑΤΩΝΣΥΜΒΕΒΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝΔΕΛΤΩΙΠΡΩΤΗΙ 
ΚΗΡΩΜΑΤΙΤΕΣΣΑΡΕΣΚΑΙΔΕΚΑΤΩΙΔΟΓΜΑΣΥΝΚΛΗΤΟΥΤΟΥΤΟΓΕΝΟΜΕΝΟΝ 

60       ΕΣΤΙΝΠΡΟΗΜΕΡΩΝΔΕΚΑΕΠΤΑΚΑΛΑΝΔΩΝΝΟΕΝΒΡΙΩΝΕΝΚΟΜΕΤΙΩΙ 
ΓΡΑφΟΜΕΝΟΥΠΑΡΗΣΑΝ        ΤΙΤΟΣΜΑΙΝΙΟΣΤΙΤΟΥΥΙΟΣΛΕΜΩΝΙΑ 
ΚΟΙΝΤΟΣΡΑΓΚΙΟΣΚΟΙΝΤΟΥΥΙΟΣΚΛΑΥΔΙΑΓΑΙΟΣΟΥΣΕΛΛΙΟΣΓΑΙΟΥ 
ΥΙΟΣΚΥΡΙΝΑΟΥΑΡΡΩΝ  Π  ΕΡΙΩΝ  Μ  ΑΑΡΚΟΣΛΕ  ΥΚΟΛΛΟΣΓΑ  Ι  Ο  Σ  ΚΑΣΙΟΣ 

ΥΠΑΤΟΙΕΠΙΓΝΟΝΤΕΣΑΠΗΝΓΕΙΛΑΝΠΕΡΙΩΡΩΠΙΑΣΧΩΡΑΣΚΑΙΤΩΝ 

65       ΔΗΜΟΣΙΩΝΩΝΕΑΥΤΟΥΣΕΠΕΓΝΩΚΕΝΑΙΩΣΑΥΤΩΣΤΗΝΩΡΩΠΙΩΝ 
ΧΩΡΑΝΥΠΕΞΕΙΡΗΜΕΝΗΝΔΟΚΕΙΝΕΙΝΑΙΚΑΤΑΤΟΝΤΗΣΜΙΣΘΩΣΕΩΣΝΟΜΟΝ 
ΜΗΔΟΚΕΙΝΤΟΥΣΔΗΜΟΣΙΩΝΑΣΤΑΥΤΑΚΑΡΠΙΖΕΣΘΑΙΟΥΤΩΣ 
ΚΑΘΩΣΑΝΑΥΤΟΙΣΕΚΤΩΝΔΗΜΟΣΙΩΝΠΡΑΓΜΑΤΩΝΠΙΣΤΕΩΣΤΕΤΗΣ 
ΙΔΙΑΣΕΦΑΙΝΕΤΟΕΔΟΞΕΝ 


101 


ΤΠΑΤΙΚΑ    ΓΡΑΜΜΑΤΑ    ΠΡΟΣ    ΩΡϋΙΙΙΟΓΣ 


102 


Α.  (Μάαρκ)ος  (1)  Τερέντιος  Μαάρκου  υίός  Ούάρρων 
Λεύκολλος ,  Γάιος  Κάσιος  Λευκ(ίου  υιός  ||  Λογ)γϊνος 
ύπατοι  (2)  Ώρωπίων  άρχουσιν  βουλή((ι))  δήμωι  χαίρειν. 
Ει  έρρωσθε  εϋ  αν  έ'χ(οι).  ||  Υμάς  εϊδέναι  βουλόμεθα 
ημάς  κατά  τό  της  συνκλήτου  δόγμα  το  γενόμενον  έ(πί 
Λευκί)  ||  ου  Λικινίου,  Μαάρκου  Αυρηλίου  ύπατων  (3) 
[έπεγνωκέναι]  περί  άντιλογιών  των  άνα  ;  μ  ;  ( ;  έσον  ;)  || 
θεώι  Αμφιαράωι  και  των  δημοσιωνών  γεγονότων  έπε- 
γνωκέναι. 

Β.  Προ  μιας  εΐ(δών)  ||  Όκτωμβρίων  έμ  βασιλική((ι)) 
Πορκία((ι))- 

3..  Έν  συνβουλίωι  παρήσαν  Μάαρκος  Κλαύδιος 
Μαάρ(κου)  ||  υίός  Αρνήσσης  Μαάρκελλος,  Γάιος  Κλαύ- 
διος Γαίου  υίός  Αρνήσσης  Γλάβερ,  ||  Μάαρκος  Κά- 
σιος Μαάρκου  υίός  Πωμεντίνα,  Γάιος  Λικίνιος  Γαίου 
υίός  ||  Πωμεντίνα,  Γάιος  Λικίνιος  Γαίου  υιός  Στηλατί- 
να[ς]  Σακέρδως,  ||  Λεύκιος  Ούολύσκιος  Λευκίου  υίός  Αρ- 
νιήσσης,  Λεύκιος  Λάρτιος  Λευκίου  υίός  ||  Π((α))πιρία, 
Γάιος  Ανναϊος  Γαίου  υίός  Κλυτομίνα,  Μάαρκος  Τύλ• 
λιος  Μαάρκου  υίός  ||  Κορνηλία  Κικέρων,  Κόιντος  Αξιος 
Μαάρκου  υίός  Κυρίνα,  Κόιντος  Πομπήιος  Κοίν  ||  του 
υίός  Αρ(νή)σσης  Ροΰφος,  Αύλος  Κασκέλιος  Αύλου  υίός 
[ου  υιός]  Ρωμιλία,  ||  Κόιντος  Μυνύκιος  Κοίντου  υίός 
Τηρη([ν])ντίνα  Θέρμος.  Μάαρκος  Ποπλίκιος  |]  Μαάρκου 
υίός  Όρατία  Σκαίουας,  Τίτος  Μαίνιος  Τίτου  υίός  Λε- 
μωνία,  Λεύκιος  ||  Κ((λ))αύδιος  Λευκίου  υίός  Λεμωνία. 

Β.  Περί  ών  Έρμόδωρος  Όλυνπίχου  υίός  ιερεύς  || 
Ανφιαράου,  όςτις  πρότερον  υπό  της  συνκλήτου  σύνμα- 
χος  προςηγορευμέ  ||  νος  εστίν,  και  Αλεξίδημος  Θεοδώ- 
ρου υίός  ((και))  Δημαίνετος  Θεοτέλου  υίός  πρεσβευ  ||  ταί 
Ώρωπίων  λόγους  έποιήσαντο"  έπ((ε))ί  έν  τώ((ι))  της 
μισθώσεως  νόμωι,  αύται  αϊ  ||  χώραι  [ύεΕειρημέναι  εΐσίν], 
ας  Λεύκιος  Σύλλας  θεών  αθανάτων  ιερών  τεμενών  ||  φυ- 
λακής ένεκεν  συνεν/ώρησεν,  ύπεξειρημέναι  εΐσίν,  ταύτας 
τε  τας  προς  ||  όδους,  περί  ών  άγεται  τό  πράγμα,  Λεύ- 
κιος Σύλλας  τώι  θεώι  Αμφιαράωι  πρ((ο))σώ[ι]ρι  ||  σεν, 
όπως  υπέρ  τούτων  τών  χωρών  πρόσοδον  τώι  δημοσιώ- 
νη((ι))  μη  τελώσιν,  || 

και  πεοί  ών  Λεύκιος  Δομέτιος  Αίνόβαλβος  υπέρ  δη- 
μοσιωνών  είπεν  ||  έπεί  έν  τώι  της  μισθώσεως  νόμωι  αύ- 
ται αί  χώραι  ύπεξειρημέναι  εΐσίν,  ||  ας  Λεύκιος  Σύλλας 
θεών    αθανάτων  ίερών  τεμενών    φυλακής   ένεκεν  ||  συνε- 

(1)  Δ•.α  (  )  μεν  διεκρίθησαν  δσα  ε'κ  φθοράς  τοϋ  λίθου  8έν  άναγινώ- 
σχονται  νϋν  έν  αυτοί,  δια  ((  ))  ΖΙ  δσα  αρχήν  δέν  ήσαν  χε/αραγμ^να, 
οΊα  [  ]  'Λ  δσα  περιττεύοιισιν . 


Α.  Μ.  ΤβΓβηΙϊυβΜ.  Γ.  ν»ΓΓθΙ,ϋϋϋΙ1υ8,  0.  Οαββϊαβ 
ί.  Γ.  ίοη^ϊηϋδ  οοηδϋΐβδ  Ορορίορυηι  ιτιαμίβίΓαΐίΒυβ, 
δβηαΐυί,  ρορυΐο  δαίυΐβπι.  δι  νβίβΐίδ,  Ββηβ  ββΐ.  νοβ 
δοΪΓθ  νοίυπιιΐδ  ηο§  βχ  δβηαΐυδ  οοηβυΐΐο,  <}υο(1  ίβο- 
Ιυπι  βδΐ  Ι,,  ί,ΐοίηϊο ,  Μ.  Αυρβίίο  οοηβαΐΐηϋδ  [οο- 
§ηονϊδδε]  άβ  οοηίΓονβΓδϋδ  ?ΐηΙβΓ  ϋβυηι  ΑπφΗία- 
Γααηι  βΐ  ραϋ)1ίοαηοδ  0Ρΐίδ?  οο^ηονϊδββ. 


Ιϊ.  Ρπϋίβ  ϊίΐυβ  ΟοΙο1)Γβδ  ίη  1>αδϊ1ϊθ£ΐ  Ροροΐα. 

α•  Ιη  οοηδϋίο  ίυβρυηΐ: 

Μ.  Οίαικίϊυδ  Μ.  ΐ.  Αρηίβηδϊ  ΜαροβΠυδ, 
0,  Οΐίίικίίιΐδ  β.  ϊ.  Αρηίβηδϊ  ΟΙαϋβΡ, 
Μ.  Οαδδίιΐδ  Μ.  Γ.  Ροπιρίίηα, 
ϋ.  ϋοίηίυδ  0.  Γ.  δίβΐΐαΐίηα  δαββράοδ, 
Ιι.  νοίυδοίαδ  Ι,,  ΐ.  Αρπϊβηδϊ, 
ί.  ΙαγΙϊιμ  ί.  ί'.  Ραρίπα, 
0.  Αηηαβυδ  €.  ί".  ΟρϋδΙυπιίηΒ, 
Μ.  Τϋΐΐΐυδ  Μ.  Γ.  βοΓηβϋα  Οΐββρο, 
φ.  Αχϊαδ  Μ.  Γ.  Ουίπηα, 
^.  Ροιηρβίυβ  Ο-  ΐ.  ΑΓηϊβηδί  Κυίιΐδ, 
Α.  ΟαδοβΙΠυδ  Α.  1".  Κοιηϊΐία, 
(^.  Μίηυοϊυδ  0.  ί.  ΤβΡβηίΐηα  ΤΙιβΡίηυδ, 
Μ.  ΡυΙοϋοϊυδ  Μ.  Γ.  Ηοραίία  δβαβνα, 
Τ.  Μαβηίιΐδ  Τ•  ί.  ίβπιοηίίΐ, 
ί.  Οΐίΐυάίυδ  ί.  ϊ.  Ι^βηηοηία, 
1>.  Οικχΐ  ΗβΓηιθ(]ορυδ  Οίγιτιρϊοΐπ  Γιΐΐϋδ  δαοβΓ^οβ 
ΑηιρηϊαΡίΐϊ,    (}ΐπ  ηηίβα  α  δβηαίιι  βοοίιΐδ  αρρβίΐαΐαβ 
ββΐ,  βΐ  Αΐβχίάβηιυδ  Τηβοάοπ  ΩΠηβ  ((βΐ))  ϋβηι&βηβ- 
Ιυδ  ΤηβοΙθϋ  Γιϋϋδ  Ιβ^&ΐΐ  ΟτορΐοΓυπι  νβΓοα  ϊβοβ- 
ΓηηΙ :  ψχοηι  ίη  ΙοοαΙίοηΐ8  Ιβρβ  βί  αρη  [βχοβρίϊ  $ΐηΙ], 
ηηο$  ί,.  8η11α  άβοηιηι   νηιηοτίαΙΪΗτη  αβάϊηηι  ίαοτα- 
τυ,τη  ΙβτηρΙστηπι  ({(/νβ))  Ιηβηάοηιιη  οαηβα  οοηοβίΒβτϋ, 
βχοβρίϊ  ήηΐ,  βαςυβ  νβοΐίξ/αΐία,  ψια  άο  τβ  α^ϊίυ,Γ,  ί,. 
5«//α  άβο  ΑηψΗίαταο  αΗΗΙιιβηΙ,  η  Ι  ρτο  βί$  α^π'ί 
υβΰίϊραΐ  ρηύΙϊοαηΪ8  ηβ  ρβηάαηΐ, 


βί  ςαοίΐ  Ι,,  ϋοηιϊΐίϋδ  ΑΙιβηοϋαΓηυδ  ρρο  ρυοίίοα• 
ηίδ  άϊχΐΐ :  ηΗ07η  ίη  ΙοοαΙϊοηίί  Ιβς/β  βί  ας/η  βχοβρίϊ 
8ΪηΙ,  ηηοβ  ί,.  8η11α  άβοηιηι  ϊπιηιοτίαΐϊηηι  αβάϊητη  8α- 
βταηΐίη  ΙβηιρΙοτηηι  {((}Ηβ))  Ιηβηάοτηηι  βαη8α  ωικβ88β- 

(2)  73  π.  Χ. 
(3|  74  π.  Χ. 


103 


ΠΙΑΤΙΚΑ    ΓΡΑΜΜΑΤΑ    ΠΡΟΣ    ΩΡΩΙΙΙΟΤ1 


104 


χώρησεν,  ούτε  ό  Αμφιάραος,  ώι  αύται  αί  χώραι  συν- 
κεχωρημέναι  ||  λέγονται,  θεός  έστιν,  όπως  ταύτας  τάς 
χώρας  καρπί[σ]ζεσθαι  έςή((ι))  ||  τους  δημοσιώνας, 

Ο.    άπό  συνβουλίου  γνώμης  γνώμην  άπεφηνά  ||  μέθα, 
Ο  έπέγνωμεν  τήι  συνκλήτωι  προσανοίσομεν,τοΰτο  ό'  και  || 
εις  την  των  υπομνημάτων  δέλτον  κατεχωρίσαμεν 

περί  χώρας  ||  Ώρωπίας,  περί  ης  άντιλογία  ήν  προς 
τους  δημοσιώνας,  κατά  τον  της  ||  μισθώσεως  νόμον  αύτη 
ύπεξειρημένη  εστίν  ίνα  μη  ό  δημοσιώ  ||  νης  αυτήν  καρ- 
πίζηται.  Κατά  το  της  συνκλητου  δόγμα  έπέγνωμε(ν).  || 

1 .  Έν  τώ((ι))  της  μισθώσεως  νόμω((ι))  ύπεςειρημέ- 
■νην  δοκεΐ  είναι  ούτως-  || 

«  εκτός  τε  τούτων  η  εΐτι  δόγμα  συγκλήτου  αυτο- 
κράτωρ αυτοκράτορες  ;τ(ε);  ||  ημέτεροι  καταλογής 
θεών  αθανάτων  Ιερών  τεμενών  τε  φυλακής  ||  καρπίζεσθαι 
έδωκαν,  κατέλιπον,  εκτός  τε  τούτων  α  Λεύκιος  [|  Κορ- 
νήλιος Σύλλας  αυτοκράτωρ  άπό  συνβουλίου  γνώμης 
θεών  ||  αθανάτων  ιερών  τεμενών  τε  φυλακής  ένεκεν  καρ- 
πίζεσθαι έ'δωκεν,  ||  ο  το  αυτό  ή  σύνκλητος  έπεκύρωσεν, 
ούτε  μετά  ταΰτα  δόγματι  ||  συνκλητου  άκυρον  έγενήθη.» 

2.  Λεύκιος  Κορνήλιος  Σύλλας  άπό  συν  ||  βουλίου 
γνώμης  γνώμην  είρηκέναι  δοκεΐ" 

α  της  ευχής  αποδόσεως  ||  ένεκεν  τώι  ΐερώ((ι))  Λμφια- 
ράου  χώραν  προςτίθημι  πάντη  πάντοθεν  πόδας  ||  χί- 
λιους, ίνα  και  αύτη  ή  χώρα  ύπάρχη((ι))  άσυλος"  » 

ωσαύτως  τώι  θεώ((ι))  Άμφιαράωι  ||  καθιερωκέναι  «τής 
πόλεως  και  τής  χώρας  λιμένων  τε  τών  Ώρωπίων  ||  τάς 
προςόδους  άπάσας  εις  τους  αγώνας  και  τάς  θυσίας,  ας 
Ώρώπιοι  ||  συντελοΰσιν  θεώ((ι))  Άμφιαράωι,  ομοίως  όέ 
και  ας  άν  μετά  ταΰτα  υπέρ  τής  ||  νίκης  και  τής  ηγεμο- 
νίας του  δήμου  τοΰ  Ρωμαίων  συντελέσουσιν  ||  ,  έκτος 
αγρών  τών  Έρμοδώρου  Όλυνπίν/ου  υίοϋ  Ιερέως  Αμ- 
φιάραου τοΰ  ||  διά  τέλους  έν  τή((ι))  φιλία((ι))  τοΰ  δήμου 
τοΰ  Ρωμαίων   μεμενηκότος  »  . 

περί  τού  ||  του  τοΰ  πράγματος  δόγμα  συνκλητου  έπί 
Λευκίου  Σύλλα  Έπαφροδίτου,  ||  Κοίντου  Μετέλλου  εύ- 
σεβοΰς  υπάτων  (1)  έπικεκυρωμένον  δοκεΐ  είναι,  ||  όπερ 
ή  σύνκλητος  έδογμάτισεν  [και]  εις  τούτους  τους  λό- 
γους- 

«  όσα  τε  θεώι  ||  Άμφιαράωι  και  τώι  ίερώ((ι))  αΰτοϋ 
Λεύκιος  Κορνήλιος  Σύλλας  άπό  συβουλίου  ||  γνώμης 
προσώρισεν  συνεχώρησεν,  τά  αυτά  ή  σύνκλητος  τούτωι 
τώι  θεώι  ||  δοθήναι  συνχωρηθήναι  ήγήσατο'» 


ηΐ,  ηβηαβ   ΑηιρΗϊαΓαιΐ8 ,  βαί  βϊ  α^π'  οοηοβ&ή  άίβαη- 
ίί/Γ,  άβιΐ8  $ίί ,    ιιί  εΐ8  αρτίε  (ηιϊ  ΗββαΙ  ριιϋΐϊ- 

0(11108, 

ο.  άβ  οοπδϊΐϋ  δβηίβηΐϊα  δβηίβηΐΐαηι  ρΓοηυηΙϊα- 
νίπιιΐδ,  ςιαοϋ  οο^ηονίπΐϋδ  αύ  δβηαίαπι  ΡθίοΓβπιυδ, 
ία  Γ|ΐιο(1  βϊ  ϊη  οοπιπιβηίαποραπι  οοαΜοβπι  ΓβΙΙα- 
Ιίιπαδ : 

άβ  α»Ρ0  Οι-ορϊο,  (Ιθ  ςιιο  οοπίΓονεΓδία  βπιΐ  οαπα 
ρυβίίοαηϊδ,  Ιοοαίίοηίδ  1β§θ  ΐδ  βχοβρίαδ  βδΐ  ηβ  ρα- 
ϋΐίοαηυδ  βο  ίτυαίαι•.  Εχ  8.  0.  οο^ηονίπιυδ. 

1.  Ιη  Ιοοαίίοηίδ  1β§β  βχοβρίαπι  βδδβ  νίάβΙιΐΓ  Ηοο 
πιοιίο: 

βχίταψιβ  βα  αιιαηι  8Ϊ  αιιϊά$.  0((Ιο))  ΐηιρβναΐοτ ,  ϊηι- 
ρβταΙοΓβ8  ?ααβ?  ηο8ΐτί  ? τβΗ^ίοιή8?  άβοτηηχ  ϊηυηοτ- 
ΙαΙίαιη  αβάϊηηι  8αβΓανηηι  ΙβχηρΙοτηχηαηβ  Ιηβηάοτυ,ιη 
((βαηεα))  [Γηβηάηηι  άβάβτηηΐ,  ΓβΙΐαηβηιηΙ ;  βχίνααηβ 
βααηαβί,.  €οηιβΙίυ,8  8η11α  ΐηιρβταΐοτ  άβ  ΰοηήΚϊ  8βη- 
ΐβηΐία  άβοτηηι  ϊηιηιοτίαΐΐηηι  αβάϊηηι  8αβτατηιη  Ιβηχ- 
ρίοηιιηαιιρ  Ιαβηάοηιιη  βαυ8α  [ηιβηάα  άβάϊΐ  ,  αηοά 
ϊάβιη  8βηαΙ\χ8  βοιιβΓηιαιήΙ,ηβααβ  ρο8ΐβα  $.  0((Ιο))ΪΓη- 
Ιηηι  [ανίατη  β8ΐ. 

2.  ι.  ΟοπΊβΙίϋδ  δυΐΐα  άβ  οοηδίΐϋ  δβηίβηΐία  δβη- 
ΙβηΙϊαηι  (Ιϊχϊδδβ  νϊάβίαρ: 

νοίϊ  τβΛάβηάΐ  €α\ΐ8α  ΙβηιρΙο  ΑτηρΗίαταί  ας/ηΐϊη 
αάάο  αΗοψιουβΓ8Η8  ρ.  Μ.  ηΐ  βϊ  Ϊ8  α@βΓ  8ΪΙ  ΐηυιούα- 
0ΪΙΪ8 ; 

ϊΐβπι  (Ιβο  ΛιηρΙιίαΓαο  οοηδβοΓ&δδβ  μγΟ!«  βϊ  α</η 
ροΓίααηιαηβ  ΟΓορίοταηι  νβοίϊ^αΐΐα  οηιηία  ϊη  Ιηάθ8 
αίαιιβ  8αοΓίβο'α ,  αααβ  Οτορη  ωηρΖοίηηΙ  άβο  Αηι- 
ρΗίαταο,  ίΐβιη^αβ  βα,  αηαβ  ρο8ΐβα  ρτο  νίβίοηα  αίαηβ 
ΐηιρβΓΪο  ρορηίί  Κοιηαηί  βοιιββίβηΐ,  βχίτα  αΐ)Γ08  Μβτ- 
ηιοάονί  ΟΙ^ιηρίοΙιί  βΐϊί  8αοβΓ(ΙοΙΪ8  ΑηιρΗ,ίαΓαί ,  αυ,χ 
ρβτρβίηο  ΐη  αιηϊβίΐϊα  ρορηίί  Κοηιαηί  ιηαη8ΪΙ- 


ιΐβ  βα  Γβ  δ.  0((1ο)),  Ι.  δαϊΐα  Ρβΐίοβ,  (}.  ΜβΙβΙΙο 
Ρίο  οοηδίιΐϋιιΐδ,  οοηΓπ'πυιΙϋπι  βδδβ  νΐ(1βΙϋΓ,  ηυοά 
δβηα,Ιαδ   άβορβνίΐ  [βϊ]  ϊη  Ιιαβο    νβιΊια: 


αιιαβαηβ  άβο  ΑτηρΗίαναο  βΐΗ8ψιβ  ΙβιηρΙο  Ι.  Οογ- 
ηβΗα8  8α11α  άβ  βοη8ΪΙη  8βηΙβηΙία  αΙΙτΐύιιίΙ,  ωηοβ88ΪΙ, 
βαάβηι  8βηαΙυ,8  βϊ  άβο  άαή,  ωηοβάί  ββη8ΐιϊΙ. 


(1)  80  π.  Χ. 


105 


ΤΠΑΤΙΚΑ    ΓΡΑΜΜΑΤΑ    ΠΡΟΣ    ΩΡΩΠΙΟΤΣ 


106 


έν  τώι  συαβουλίωι  παρησαν  ||  οί  αυτοί  οί  έμ  πραγ- 
μάτων συμβεβουλευμένων  δέλτω'.  πρώτηι  ||  κηρώματι 
τεσσαρεςκαιδεκάτωι. 

Γ..    Λόγαα    συνκ'λητου    τούτο   γενόμενόν  ||  έστιν   προ 
ήμερων  δεκαεπτά  καλανδών  Νοενβρίων  έν  κομετίωι.  || 
Γρααιομένου   παρήσαν  Τίτος  Μαίν.ος  Τίτου  υίος  Λεμω- 
νία,  ||  Κόιντος  Ράγκιος   Κοίντου    υιό;    Κλαυδία,  Γάιος 
Ούσέλλιος  Γαίου  ||  υίος  Κυρίνα  Οΰάρρων. 

Περί  ων  ΜχαρκοςΛεύκολλος,  Γάιος  Κάσιος  ||  ύπατοι 
έπ'.γνόντες  άπήνγειλαν  περί  Ώρωπίας  χώρας  και  των  || 
δηαοσιωνών  εαυτούς  έπεγνωκέναι  ωσαύτως  την  Ώρω- 
πίων ||  χώραν  ύπεξειρημένην  δοκεϊν  είναι  κατά  τον  της 
μισθώσεως  νόμον,  ||  μή  δοκεϊν  τους  δημοσιώνας  ταύτα 
καρπίζεσθαι  ούτως  ||  καθώς  αν  αύτοΐς  έκ  των  δημοσίων 
πραγμάτων    πίστεως  τε  της  ||  ίδιας  έφαίνετο.  Έδοςεν. 


ϊη  οοπδίΐϊο  ίΌθΓυηΙ  βίύβιη  ηυί  δΐιηΐ  ΐη  Γβπιιη 
οοηδυΐίαπαπι  οοαΊοβ  ρπηΊο,οβΓα  XIV. 

€.  δβηαΐυβ  οοηδυΐΐυηι  Ιιοο  ΓαοΙυπ)  ββΐ  α.  ά.  XVII 
ΚαΙ.  ΝονβηιΙ)Γβ8  ΐη  οοηιίΐίο.  δορίοβηιΐο  αίΐί'ιιβηιηΐ 
Τ.  Μαβηίυδ  Τ•  Γ.  ί,βαΐοηία,  0.  ΙΙαηοίιΐδ  (}.  Γ.  ΟΙαυ- 
άία,  0.  νίδβΐΐίυδ  €.   Γ.  (}ιππηίΐ  ναΓΓο. 

ΟαοοΙ  Μ.  Ι.,υου11υ8,('*.  Οαδδΐυδοοηδϋΐβδ  Γβ  οο§ηϊΐα 
ΓβηαηΐίανβπιηΙ  άβ  Οι•ορϊυπιπι  ϊι§γο  βί  ριιηϋοαηίβ 
δβ  οο^ηονίδδβ  ΪΙβΙΏ  Οορίοπιιη  α§πιπι  βχοβρΙιιΐΏ 
θδδβ  νϊάβπ  ΙοοαΙϊοηϊδ  1β§β,  ((δβηαΐυϊ))  ηοη  ρΙαοβΓβ 
ρυοϋοαηοβ  βίδ  (πύ  ϊΐ»  υΐ  βίβ  β  Γβ  ρυοϋοα  Γκίβηαβ 
δΐια  νίιΙβΓβΙιΐΡ.  ϋβηδυβΓβ. 


Α  (1-6).  Οί  ύπατοι  άγγέλλουσι  τοις  Ώρωπίοις 
δτι  έκριναν  περί  της  άμοιςβητήσεως  αυτών  προς 
τους  δημοσιώνας  άπαιτοΟντας  ηόρον  υπέρ  της 
Ώρωπίας  -/ώρας  καίπερ  καθιερωμένης  Οπό  Σύλλα 
μφιαράω. 


τω    Αα^ιαοαω 


Β  (6-59).  Εκτίθεται  ή  κρίσις  (γενομένη  τη  6 
"Οκτωβρίους  και  δή 

α)  τά  ονόματα  των  παρακαθεζομένων  τοΓς  ύπά- 
τοις  έν  τη  κρίσει  ταύτη  συμβούλων  (6-16), 

β)  ή  άντιλογία  των  διαδίκων,  ων  οί  μεν  πρέ- 
σβεις των  Ωρωπίων,  έπειοή  έν  τφ  της  μισθώσεως 
νομω  έςαιρουνται  αί  καθιερωμέναι  τοις  θεοΐς  ύπο 
τοΟ  Σύλλα  '/ώραι,  ή  δέ  περί  ης  πρόκειται  χώρα 
καθιερώθη  ύπο  τούτου  τω  Άμφιαράω,  αΐτοΟνται 
ζτ.ωζ  (23  ή  χώρα  αύτη  μή  τελή  οόρο\  τοις 
δημοσιώναις'  δ  δε  συνήγορος  των  δημοσιωνών, 
επειδή  ή  /ώρα  αύτη,  και  αν  είναι  καθιερωμένη  τω 
Άμοιαράω,  δεν  ανήκει  εις  τάς  έξηρημένας,  διότι  δ 
Άμοιάραος  δεν  είναι  θεός,  αιτείται  ό'πως  (28-29) 
οί  δημοσιώναι  είςπράττωσιν  άπ'  αύτης  ^όρον. 

γ  Ή  άπό^ασις  των  ύπατων,  καθ'  ήν  ή  Ώρω- 
■Τ'"  ΧιΉ'α  (^Ί'  ύφείΆ^  φόρον  τοις  δημοσιωναις 
(30-34   δια  τάδε' 

Ι  διότι  έν  τοί  της  μισθώσεως  νόμω  έξαιροΰνται 
αύταΓς  λέξεσιν  « δσαι  γώρα,ι  καθιερώθησαν  τοις 
θεοίς   ύπο   Ρωμαίων   στρατηγών   κατά  δόγμα   της 


συγκλήτου  και  δσαι  ύπο  τοΟ  Σύλλα  κατά  γνώμην 
συμβουλίου,  έφ'  δσον  αί  καθιερώσεις  αύται  τοΟ 
Σύλλα  έκυρώθησαν  δόγματι  τής  Συγκλήτου  μή 
άκυρωθέντι  ύστερον  (35-42)  »  ' 

Π)  διότι  υπάρχει  πραξις  τοΟ  Σύλλα  (42-52)  κα- 
θιερωτική  της  Ώρωπίας  χώρας  κατά  συμβουλίου 
γνώμην  γενομένη  (57-59), 

υπάρχει  δέ  και  δόγμα  συγκλητικόν  έπικυρωτικόν 
αύτης  (51-57). 

Γ)  (59 -τέλους).  Εκτίθεται  το  δόγμα  της  συγ- 
κλήτου το  γενόμενον  τη  16  Όκτωβρίου,  δι'  ού" 
ακολούθως  τη  έπιγνώσει  τών  υπάτων  εγκρίνεται  ή 
αίτησις  τών  Ώρωπίων. 


Μετά  τήν  άνάλυσιν  ταύτην  ολίγα  τινά  υπολεί- 
πεται νά  προςτεθώσι  προς  εντελή  κατανόησιν  τών 
έν  τη  προκειμένη  επιστολή  περιεχομένων. 

Ό  Λ.  Σύλλας  μετά  τάς  νίκας,  ας  ήρατο  έν  Χαι- 
ρώνεια και  Όργο\ι.ενώ  προς  τους  στρατηγούς  τοΟ 
Μιθριδάτου  αγωνιζόμενος,  άποδιδούς  εύχήν  ήν  τω 
Άμφιαράω  ηύξατο,  καθιέρωσεν  αύτώ  τηςτε  πόλεως 
και  της  χώρας  και  τών  λιμένων  τών  Ώρωπίων  τάς 
προςόδους,  ΐνα  άπ'  αυτών  τελώσιν  οί  Ωρώπιοι  θυ- 
σίας υπέρ  της  νίκης  και  της  ηγεμονίας  τοΟ  τών 
Ρωμαίων  δήμου.  Τίνες  δέ  αί  πρόςοδοι  αύται ;  Προ- 


107 


ΠΙΑΤΙΚΑ    ΓΡΑΜΜΑΤΑ    ΠΡΟΣ   ΏΡΩΠΙΟΤΣ 


108 


φανώς  αί  πρόςοδοι,  α:  οί  Ρωμαίοι  άπό  τής  χώρας 
ταύτης  άπελάμβανον.Ή  Ώρωπία  δηλαδή,  καθάπερ 
και  ή  άλλη  Βοιωτία,  εις  ην  ύπήγετο  (1),  ην  3§βΓ 
νβοΐί^αΐίδ.  Το  δέ  νβοΐί^»1  τοΟτο  έξεμισθοΟτο  ύπό 
των  τιμητών  ή  άλλων  αρχόντων,  οΐς  μή  δντων  τι- 
μητών ήΟελεν  έπιτρέψη  τοΟτο  ή  σύγκλητος,  δη- 
μοσιώναις,  οίτινες  συνερχόμενοι  εις  δοοϊβίαΐβδ  ήγό- 
ραζον  παρά  τοΟ  δημοσίου  το  δικαίωμα  τοΟ  νέμεσθαι 
έπί  πενταετίαν  τάς  δημοσίας  προςόδους  συνάπτοντες 
προς  τον  έκμισθοΟντα  άρχοντα  συμβόλαιον,  6  έκα- 
λεϊτο  Ιβχ  οβηδοπα  ή  Ιοοαίίοηίδ,έν  ω  διωρίζοντο  τάτε 
δικαιώματα  και  αί  υποχρεώσεις  αυτών.  ΤοιοΟτο  συμ- 
βόλαιον ην  συνημμένον  κα'ι  προς  τους  έκμισΟωτάς 
τών  άπό  τών  έν  Βοιωτία  αγρών  προςόδων,  εν  φ 
παρείχετο  αύτοΓς  το  δικαίωμα  του"  εΐςπράττειν  τους 
τεταγμένους  φόρους  άπό  τών  χωρών  τούτων,  πλην 
τών  καθιερωμένων  τοις  ΟεοΓς  ύπό  Ρωμαίων  στρα- 
τηγών έν  γένει  και  ιδία  ύπό  τοΟ  Σύλλα.  Κατά 
ταΰτα  ή  Όρωπία  γη,  ης  αί  πρόςοδοι  ήσαν  ύπό  τοΟ 
Σύλλα  καθιερωμέναι  τω  'Αμφιαράω,  ουδέν  ώφειλε 
τοϊς  δημοσιώναις.  Άλλ'  ούτοι  κατασοφιζόμενοι  τον 
νόμον  διετείνοντο  ότι  ή  χώρα  αύτη  δεν  είναι  έςη- 
ρημένη,  διότι  ο  Αμφιάραος  δεν  είναι  θεός,  μόναι 
δέ  αί  τοΓς  θεοϊς  καθιερωμέναι  χώραι  εξαιρούνται  έν 
τω  συμβολαίω. 

Τής  αμφισβητήσεως  δέ  ταύτης  άνενεχθείσης 
προς  τήν  σύγκλητον  (2)  αύτη  διά  δόγματος  έν  έτει 
74  π. Χ.  έπί  Λουκούλλου  και  Κόττα  ύπατευόντων 
γενομένου  επέτρεψε  τήν  περί  τούτου  κρίσιν,  τήν 
έπίγνωσυν  (οο^ηϊΐϊοηβπι),  τοις  ύπάτοις,  οΐς  τότε 
άπέκειτο.  Ή  προκειμένη  δήλα  δή  άντιλογία  ήν  κυ- 
ρίως άμφισβήτησις  ιδιωτών  προς  τά  δημόσιον.  Έν 
ταϊς  τοιαύταις  δέ  διαφοραΓς  παρά  Ρωμαίοις  τό  δη- 
μόσιον  ήν   διάδικος   άμα   και    δικαστής.    Ή  περί 

(1)  Πρβλ.  Κ>.•/.ε'ρωνος  <1β  παίικα  άβοΓϋπι  Ν  §  49:  αη  ΑπιρΙιϊ»- 
Γαυβ  (1βϋ8  βΓΪΙ .  .  .  ?  ΝοβΙπ  ηυϊάβπι  ρυΜϊοΕίηί,  οαπι  εδ$βηι 
»§π  ίη  ΒαοΙία  ιΙβΟΓϋπι  ϊιιιπιογΙ,ίΙππιι  βχοβρίί  1β§β  οβηβοπα, 
η⧻1)£ΐηΙ  ϊπίΓηοΓίαΙο»  βϊίβ  υΙΙοδ,  (|αϊ  αΙίςυ&η(1ο  Ιιοπιΐηβδ  ΓυΪ8• 
8βηΙ.  Τό  χωρίον  αίνίττεται  προφανώς  εις  τήν  προκειμένην  κρίσιν. 
Στρά6.  391,  3:  προς  Ώρωπόν  της  Βοιωτίας.  "Υστερον  όμως  φαίνεται 
3τι  άπεδόΟη  τοις  'ΑΟηναίοις  ό  Ωρωπός  Οπό  τίνος  τών  Αυτοκρατόρων, 
διότι  ό  Παυσανίας  (Ι,  31)  λέγει:  εχουσιν  έφ'  ημών  Αθηναίοι. 

(2)  "Ισως  δέ  πρώτον  άνηνέ/θη  προς  τον  της  Μακεδονίας  άνθύπατον, 
υφ'δντότε  ή  Ελλάς  ύπήγετο,  ούτος  δε  ΓβΠΙ  ΓβϊβΟΪΙ  α(1  86113(11111,  ώς 
επ'ι  παραπλήσιου  πράγματος  έποίησεν  ό  Κόιντος  Κικέρων  (Οϊο.  αά 
ΑΙΙ.  II,  16,  4). 


αυτών  άρα  κρίσις  δέν  άπέκειτο  ίδιώταις  δικα- 
σταΓς  (ΐιιάίοβδ  ή  ΓβοαρβΓΗίΟΓβδ)  διδομένοις  ύπό  τοΟ 
άρμοόίου  πραίτωρος,  άλλα  τοΓς  άρμοδίοις  άρχουσι 
τοις  παριστώσιν  αυτό  τό  δημόσιον  (1).  "Αρμό- 
διος δέ  εκάστοτε  άρχων  ήν  δ  επιτετραμμένος  εκεί- 
νου τοΟ  μέρους  τών  δημοσίων  πραγμάτων  τήν 
διοίκησιν,  εις  6  ύπήγετο  τό  περί  ού  ή  άμφισβήτησις. 
Έν  τη  προκειμένη  άντιλογία  αρμόδιοι  κριταί  ήσαν 
οί  τιμηταί  οί  κατά  πενταετίαν  ορίζοντες  και  έκμισ- 
θοΟντες  τάς  δημοσίας  προςόδους.  'Αλλ'  επειδή  τότε 
τιμηταί  έν  ενεργεία  δέν  ΰπ?ΐργο•ν  (2),ήπερί  τοΟ  προ- 
κειμένου κρίσις  είκότως  ανετέθη  τοΓς  ύπάτοις,  οίτινες 
καθολικήν  έχοντες  έξουσίαν  ήσαν  οί  νόμιμοι  άναπλη- 
ρωταί  πάσης  άλλης  άρνής  (3).  Επειδή  δέ  οί  τοΟ 
74ου  έτους  ύπατοι  δέν  έφθασαν,  φαίνεται  (4),  νάδικά- 
σωσι  τήν  δίκην  ταύτην,  έποιήσαντο  τήν  έπίγνωσιν 
οί  διάδοχοι  αυτών  Μ.  Τερέντιος  Ούάρρων  Λεύκολ- 
λος  και  Γ.  Κάσσιος  ΑογγΓνος. 

Ταύτης  λοιπόν  της  κρίσεως  και  του"  επακολου- 
θήσαντος αύτη  συγκλητικού"  δόγματος  τό  περιεχό- 
μενον  άνακοινοΟνται  τοις  Ώρωπίοις  οί•  ύπατοι  έν 
επιστολή,  ης  μετάφρασιν  παρέχει  ή  προκειμένη 
επιγραφή  ,  μετάφρασιν  ούτω  πιστήν  ή  άκριβέστε- 
ρον  είπεΓν  δουλική  ν,  ώςτε  έν  ποΧΚοΐς  ού  μόνον  σό- 
λοικος και  κακόζηλος,  άλλα  και  ακατάληπτος  κα- 
θίσταται (5).  Τούτου  δ'  ένεκα,  ίνα  εύχερεστέραν 
ποιήσωμεν  τήν  κατάληψιν  αυτής,  έπεχειρήσαμεν 
νά  άποκαταστήσωμεν  κατά  τό  δυνατόν  τό  Λατι- 
νικόν  πρωτότυπον  και  παρεθήκαμεν  αυτό  τφ  Έλ- 
ληνικώ  κειμένω. 


Στχ.    4*    Περί  άντιΛογιων  των  άνα;μ; θεώ 

Άμφιαράω  και  τών  όημοσυωνων  γεγονότων.   Τό 

(1|  Έκτος  αν  τό  πράγμα,  περ'ι  ου  ή  άντιλογία,  ήν  έξ  εκείνων,  περί 
ών  ύπήρ/εν  ειδικός  νόμος  κανονίζων  τήν  κρίσιν  τών  περ'ι  αυτών  αμφι- 
σβητήσεων (Ιβχ.  8§γ.  33  κ.  Ι.  παρά  Βιυη»  ρ.  71. 3). 

(2)  Όρα  τήν  κατωτέρω  σημ.  εις  στ.  4. 

(3)  Ακριβέστατα  τά  περ'ι  τούτου  εκτίθενται  έν  τη  περ'ι  δημοσίου  τών 
Ρωμαίων  δικαίου  συγγραφή  τοϋ  ΜθΠ)Π156η,  ης  έπέξιθι  ιδία  τ.  Ι, 
σ.  165-167»  και  τ.  II,  σ.  454-4612. 

(4)  Γνωστόν  οτι  μεσοΰντος  τοΰ  ένιαυτοϋ  άπήλθον  αμφότεροι  έξ  Ιτα- 
λίας έπ'ι  τόν  Μιθριδατικόν  πόλεμον. 

(5)  Πρβλ.  οσα  περ'ι  τών  τοιούτων  μεταφράσεων  ό  ΜθΠΐηΐ8βη  διέ- 
λαβεν  έν  σελ  283-284  τοϋ  Α'  Τόμου  της  Επιγραφικής  Εφημε- 
ρίδος. 


109 


ΠΙΑΤΙΚΑ    ΓΡΑΜΜΑΤΑ    ΠΙΌΣ    ΩΡϋΠΙΟΓΣ 


110 


γεγονότων  δέν  δύναται  νά  συναφθή  τώ  όημοσιω- 
νών  ώστε  νά  σημαίνη  τάχα  ηυί  Γυ6πιηΙ  =  τών 
πρώην  δημοσιωνών  τ.  ε.  των  της  παρελθούσης  πε- 
ριόδου (80-76  π. Χ.).  Διότι  πρώτοι  είναι  άπίθανον 
δτι  περί  άμφιςβητήσεως  άρξαμένης  τφδΟπ.Χ. 
μόλις  έν  ετει  74  διετάχθη  οπό  της  Συγκλήτου  ή 
έπίγνωσις.  Έπειτα,  επειδή  ή  τοΟ  Σύλλα  καθιέρω- 
σις  έπεκυρώθη  έν  ετει  80  π. Χ.  (Στχ.  52),  δπερ  ην 
το  πρώτον  έτος  νέας  τιμητικής  περιόδου  της  από 
80-76  π. Χ.,  είναι  πολύ  πιθανόν  δτι  το  περί  μι- 
σθώσεως των  φόρων  συμβόλαιον  των  υπάτων  (οί 
κατ  εκείνους  τους  χρόνους  άνεπλήρουν  τους  τιμη- 
τάς)  (1)  προς  τους  δημοσιώνας  ην  ήδη  συντεταγ- 
μένον  προ  τοΟ  συγκλητικοΟ  δόγματος  τοΟ  έπικυ- 
ρώσαντος  τήν  καθιέρωσιν,  ίσως  δε  καί  ή  μίσθωσις 
των  Βοιωτικών  φόρων  ην  ήδη  συντετελεσμένη. 
Ωςτε  ή  καθιέρωσις  έμελλε  νά  έχη  •ζ.ΰροζ  από  τής 
αρχής  της  εφεξής  περιόδου  (75-71  π. Χ.)  [2)'  τέως 
δε  αί  πρόςοδοι  τοις  Ώρωπίας  γης  ανήκον  τοις  δη. 
μοσιώναις  ούο'  ήδύνατο  νά  γεννηΟή  περί  τούτοι» 
άμφισβήτησις,  αν  δ'έγεννατο,  οί  δημοσιώναι  θά  εί- 
χον  κάλλιστον  επιχείρημα  νά  προβάλωνται  δτι  έν 
τω  της  μισθώσεως  νόμω,  καθ'  δν  ούτοι  ήγόρασαν 
τάς  δημοσίας  προςό^ους,  ήσαν  ύπεξηρημέναι  αί  τέως 
καΟιερωμέναι  χώραι,  ουχί  δε  και  ή  Ώρωπία,  ης  ή 
καΟιέρωσις  οέν  ήτο  τότε  ακόμη  εγκεκριμένη  '  τοιοΟ- 
τον  ο  έχοντες  επιχείρημα  δέν  θά  κατέφευγον  εις  δ 
κατέφυγον  σόφισμα,  δτι  δηλ.  ο  '  Αμφιάραος  δέν  εί- 
ναι θεός.  Ένστασης  δέ  τής  νέας  περιόδου  (75-71 
π. Χ.)  και  τής  είςπράξεως  των  φόρων  τοϋ"  έτους  75 
άρξαμένης  συνέστη  ευθύς,  ώς  εικός,  και  ή  ερις,  ης 
άνενεχθείσης  τη  συγκλήτω  αύτη  έν  καιρώ  (74  π. 
Χ.)  οιέταςε  τήν  κρίσιν.  Εκ  πάντων  τούτων  συνά- 
γεται δτι  ό  λόγος  ένταΟθα  ουχί  πεοί  γεγονότων 
δημοσιωνών,  αλλά  περί  τών  τότε  όντων  (3).  Το 
γεγονότων  λοιπόν  συνα-τέον  κατ'  ανάγκην  τω  άν• 

II)  Περί  τούτου  χα'ι  κιρ\  τών  Ιν  τη  δε  τη  σημειώσει  ■/ρονολογιών  ϊδε 
ΜοπαπίΜη  Κδπιϊί>ο(ιβί>  δΙααΙβΓβοΗΐ  II  3252  σημ.  3). 

(?)  Πρβλ.  Ιβ\.  β£Γ.  βτχ.  19  κ.  Ι.  [Βπιηδ  ρ.  683],  ένθα  ο!  κατά 
τον  νομον  τοδτον  έχ  δημοσίων  ιδιωτικοί  γενόμενοι  άγρο'ι  άπαλλάσσοντα1 
μέν  τοϋ  τί'.κ  άποτινομενου  τΛους,  ού/Ί  δ'  ομ'•ι;  ευθύς,  άλλα  ροβί- 
ςυβπι  νΐίοΐίί,'αΐί»  οοηχΐίΐβπηΐ,  'ΐιιαο  ροκΙ  Ιιαιιο  Ιθ^ογπ  ΓοκαΙ&πι 
ρππιιπιι  (■  (ηβΙΪΙβπηΙ,  τ.ϊ.  άπό  τη;  άρ/ης  τηςνε'α;  τιμητικής  περιόδου. 

|3)  Αν  τις  αντιίπη  ο'τι  τό  ^ΌΐΌΓυ^  δύναται  ενταύθα  νά  έκληφΟη^ 
Η  -,ννοτασί  «αί  υϊ>υ  ίτι  εΐσ'ι  Λημοσιωι•αι,   παρατηροΰμεν  οτι   το'τε  ή 


τιΛογιών  και  τότε  ή  δ  μεταφραστής  τών  ύπατικών 
γραμμάτων  δεινώς  σολοικίζει  ή  άναγνωστέον  άντι- 
Ιογ'ιων  (και  έν  στχ.  32  άντιΛόγια),  καίτοι  τής 
λέξεως  άντιΐόγιον  ουδέν  ίγω  άλλοθεν  νά  παράσχω 
μαρτύριον.  Ότι  δ'  δμως  τής  γραμματικής  ακρι- 
βείας ού  πάνυ  τι  έφρόντισεν  δ  μεταφραστής  δηλοΟσιν 
άλλα  τε  έν  τη  προκειμένη  επιγραφή  παράχορδα  και 
τάδε.Έν  στχ.  36  κείται  δόγμα  αντί  δόγματι  (1)  ή 
κατά  δόγμα  (έν  τω  πρωτοτυπώ  εκείτο,  φαίνεται, 
8.  Ο;),  έν  στχ.  49  σνντεΐέσουσι  αντί  σνντεΛώσιν, 
έν  στχ.  68.  69  όπως  αν έφα,ίνετο. 

Και  ταΟτα  μέν  περί  τούτου.  Τό  δέ  άναμ.  .  . 
(διότι  Μ  είναι  πάντως  τό  τελευταίον  γράμμα^  ουδέν 
άλλο  δύναται  νά  είναι  ή  άναμέσον  (είτε  άνά  μέσον) 
ϊηΙβΓ.Και  ένταΟθα  πάλιν  προσκρούομεν  συντακτικαΓς 
άνωμαλίαις.  Ό  μεταφραστής  δήλα  δή,  έν  ω  ήδύνατο 
όπωςδήποτε  νά  γράψη  τών  άνά  μέσον  θεώ  Άμφια- 
ράω  και  τοις  δημοσιώναις  γεγονότων  ή  τών  άνά 
μέσον  θεον  Αμφιαράον  και  τών  όημοσιωνών  γε- 
γονότων άνέμιξεν  άμφοτέρας  τάς  συντάξεις.  Παρα- 
πλήσιον  τι,  αλλά  πολλώ  άνεκτότερον  άπαντα  έν 
έπιγρ.  ύπό  τοΟ  καθηγητοΟ  κ.  Κουμανούδη  έν  τη 
Έφημερίδι  τών  φιλομαθών  (1865  Άρ.  570)  έκδε- 
δομένη  στίχ.  41-42:  έπαινέσαι  τους  δείνα  .  ,  .  έπί 
πασι  τοις  προγεγραμμένοις  [=ταΓς  προγεγραμμέναις 
εύεργεσίαις]  εις  τε  τάν  πόλιν  και  τών  ιδιωτών  τοις 
έντετευχόσιν  αύτοίς. 

Στχ.  6.  Έν  σνμβονίίω  παρήσαν  ίη  (ίοηδΐΐίο 
ΓαβΓϋηί.  Πρβλ.  τό  τοΟ  'Αγρίππα  διάταγμα  στχ. 23 
(Ηβπηβδ  II,  102  κ.  έ.,  ένθα  περί  τών  συμβου- 
λίων τούτων  λέγει  τά  προσήκοντα  ό  Μοτηπίδβη  έν 
σελ.  114  και  115.  Πρβλ.  τοΟ  αύτοΟ  II.  δΙααΙδΓ.  Ι, 
2932  κ.  έ.) 

Αύτ.  Μάαρκος  (2)  ΚΙαύδιος  Μαάρκον  υιός 
Άρνήσσης  ΜαάρκεΛΛος. Ούτος  τάττεται  πρώτος  έν 
τω  καταλόγω  τών  έν  τω  συμβουλίω  παραγενομένων 
άτε  πρωτεύων  βεβαίως  κατά  τε  τό  αξίωμα  και  τήν 
ήλικίαν.  ΤαΟτα  δέ  καθ'  δν  χρόνον  γίνεται  ή  έπί- 
γνωσις  ούδενί  άλλω  τών  μνημονευομένων  Μ.  Μαρ- 

μετο/ή   Οά  κατήργει   τόν  το'πον,    διο'τι  ήδύνατο  νά  λενΟη  απλώς  τών 
δημοσΐίύγωγ  άνευ  τοϋ  γεγογόζων.  ώς  κατωτε'ρω  32,  65. 

(1|   Πρόλ.  Ίωσ.  Ίουδ.  'Αρ/..  XIV,  10.  10. 

(2)    Περ'ι  τοϋ  τύπου  Μχκρκο;    (Μαάρχ:λλο;Ι    "δ•  Μοίηιΐΐ'ίβα  Κμΐι 
Ερί§Γ.  Ι,  286-287. 


111 


ΥΠΛΤ1ΚΑ    ΓΡΑΜΜΑΤΑ    ΠΡΟΣ    ΩΡΩΠΙΟΓΣ 


112 


κέλλων  μάλλον  προςήκουσιν  ή  τω  νομομαθεΓ  Μ. 
Μαρκέλλω,  περί   ού    δ   λόγος  ρ.  Οιιϊηοΐϊο   §  54  : 

Ε^ο ηυηε  ηο»  οοη$υ,Ιο (ΐϋίΒΐΌ  αβδ  Ιβ  β. 

Α(]ΐιϊΙί,  ί.  Ι,ικηΐί,  Ρ.  Οιιΐηΐΐϋ,  Μ.  ΜωχβΙΙε.  Ό 
Μάρκελλος  ούτος  ίσως  είναι  6  αυτός  και  δ  έν  Υθγγ. 
Αοο.  Ι,  Ι  135  Μάρκος  Μάρκελλος,  δς  έν  έτει  74 
π. Χ.,  τ.  ε.  ένι  έτει  πρότερον  ή  έγένετο  ή  προ- 
κειμένη έπίγνωσις,  ήν  νίΓρπτη&πϋβ  δυΐΏΠίο  οίΓιοίο 
αο  νΪΓΐυΙθ  ρΓ!Β(]ίΐυδ•  άποδίδοται  δε  αύτω  καί  αυο- 
ΙοπΙιΐδ  μικρόν  κατωτέρω.  Ταύτα  άναμιμνήσκουσί 
τίνα  καί  άκοντα  των  έν  τω  αύτω  λόγω  (II  §  8) : 
ν*τίι  ρτήηβΠΜ,  ηιιί  ίη  «πΐδίΐϊο  0.  δαοεί'άοΐί  ίυβ- 
ΓίΐηΙ. 

Στ/.  7.  ΓΛάβερ.  Παρ  Άππιανώ  (Εμφυλίων 
Α,  116)  μνημονεύεται  Ούαρίνιόςτις  Γλάβρος  πρώ- 
τος έπί  Σπάρτακον  έκπεμφθείς.  Γνωστότατον  δ'εί- 
ναι  το  εκ  τοΰ  επωνύμου  τούτου  παρηγμένον  01α- 
1>γϊο  έπώνυμον  της  Άκυλίας  γενεάς. 

Στχ.  9.  Στηλατίνα  [ς].  Παρ'  Ίωσήπω(Ίουδ.Ά. 
XIV,  10,10)  Στελλατίνα.  Το  όρθον  είναι  Στηλλα- 
τίνα. 

Αύτ.  Γ.  Σακέρδως.  Είναι  πάντως  δ  διοικήσας 
τήν  Σικελίαν  ρΓΟ  ρΓ£ΒΐθΓβ  έν  ετει  74  π. Χ.  ΙιοΓηο 
ϊηηοοβηΐϊδδίιηυδ   (Οίο.  Υβιτ.  Αοο.  III  §  119). 

Στχ.  8  και  9.  Τοΰ  τύπου  Πωμεντίνα  αντί 
Ροηιρίίηα  ούτε  έκ  Ρωμαίου  ούτε  έξ  Έλληνος  συγ- 
γραφέως έχω  μαρτύριον,  ει  μη  τοΟτο  το  δνομα 
υπολανθάνει  παρ'  Ίωσήπω  Ίουδ.  Αρχαιολογίας 
τριςκαιοεκάτη  9,  2;  (1).  « Φάνιος  Μάρκου  υιός 
στρατηγός  βουλήν  συνήγαγε  προ  οκτώ  ειδών  Φε- 
βρουαρίων  έν  κομιτίω,  παρόντος  (— γραφομένω 
παρησαν)  (2)  Αουκίου  Μαννίου  Αουκίου  υίοΟ  Μεν- 
τινά  καί  Γαΐ'ου  Σεμπρωνίου  Πενναίου  υίοΟ  Φα- 
Λερνα  κ. τ. λ.  »  Αντί  ΦαΛερνα  γραπτέον  προφα- 
νώς ΦαΛερ{ί)γα  (Ρ&ίβηηβ  Ιπβυ),  αντί  δε  Μεγτινα 
γρ.  ή  Πωμεντίνα  ή  Τνοτηβηίϊηα.  Καί  τα  άλλα  δέ 
ονόματα  κακώς  έχουσιν  έν  τω  προκειμένω  γωρίω. 
Ούτως  αντί  Μαννίον  γρ.  Μαν.Ιίον  ή  ΜαΛΛίου  καί 
αντί  Πενναίον    γρ.  Γναίον  καί  έν  άρ/ή  γρ.  Φαν- 

ΥΙΟΟ.. 

Στχ.  10.  Ονοΐνακιος.   "Αγνωστόν  μοι  άλλοθεν 

(1)  Κατά  τήν  του  Ββΐίΐίβι-  ε/,δοσιν. 

(2)  Πρβλ.  XIV,  8,  5,  10,  10. 


τό  όνομα  τοΟτο.  Αδηλον  δέ  καί  τοΟτο,  πότερον 
νοίιΐδοίυδ  ή  νοίκοϊιΐδ  είναι  δ  Λατινικός  τοΰ  ονόμα- 
τος τύπος. 

Στχ.  11.  ΚΛυζομίνα=Ονα?,\.ιιπι\ηΆ.  'Εν  0.1-6. 
III,  αάά.  4380;ι  εύρηται  ΚΛ.  .  .  .  ΤΟΥΜΕΙΝΑΝ, 
δπερ  δ  έκδοτης  συνεπλήρωσεν  εϊςΚλ(ουσ)τουμεινα. 
Τό  όνομα  φέρεται  καί  Κροστομίνα  (οίον  Ίωσ.  Ίουδ. 
Α.  XIV,  10,  13.  19). 

Στχ.  14.  Τηρη[;γ;)ντίγα.  Τ-ηρ-ητίνα  εύρηται  έν 
0.  Ι    0•  II,    2637.    Τηρηντίνα  δέ  παρ    'Κυσή-ω 

Ίουδ.  Α.  XIV,  10,  10.  13. 

Στχ.  12.  Κικέρων.  Είναι  δ  γνωστότατος  ρή- 
τωρ  ,  ος  ήγε  τότε  τό  34  της  ηλικίας  έτος  ,  ήν 
ηιΐδβδίοπυδ,  δια  δέ  τών  ιδιωτικών  δικανικών  αυτού 
λόγων,  οίοι  οί  ρτο  Οϋίιΐί-Ιίο,  ρι*ο  ΙΙοδοΐο  €οπκβ<1ο 
κ.  ά.,  ίκανώς  είχε  διατρανώσας  τήν  νομικήν  αύ- 
τοΟ  παιδείαν.  Της  δίκης  ταύτης  μνημονεύων  καί  έν 
τοΓς  ύστερον  γρόνοις  έγραψε  τό  έν  τοις  έμπροσθεν 
[σ.  1 07(1 )]  παρατεθειμένον  χωρίον  ϋβ  η.  α\  II,  §49. 

Αύτ.  Κόιντοο.  "Αξιος  Μαάρκον  νίός.  Παρά  Κι- 
κέρωνι  έν  ταϊς  πράς  Άττικόν  Έπιστολαίς  άπαντα 
ένια•/οΟ  τό  όνομα  Αχϊυδ,  οίον  Ι,  12,  1.  IV,  15, 
5.  11,2.  'Εν  τω  τελευταίω  χωρίω  κείται  (^.Αχΐΐΐβ, 
δςτις  ίσως  είναι  δ  έν  τήδε  τη  επιγραφή  μνημονευό- 
μενος. Ού/ί  άλλος  Γσως  καί  δ  παρά  Πλιν.  Η. Ν. 
VIII,  43  (68).  Έν  Ρωμαϊκαΐς  έπιγραφαϊς  εύρηται 
ωσαύτως,  άλλα  σπανίως,  το  όνομα,  οίον  0.  1.  Ι.. 
1,724  (Αβδοίηιΐδ  Αχδϊκ.τ.λ.)καί476(έννομίσματι: 
Ι,.  Αχβίυδ  £.  Γ.  Ναβο).  Καί  έν  Έλληνικαΐς  δέ  έπι- 
γραφαίς  κείται,  οίον  0.  Ι.  Ο.  ΠΙ,  6813. 

Στχ.  13.  Ανίος  Κασκέ2[[Λ))ιος.  Είναι  κατά  τό 
εικός  δ  πολλαχοΟ  μνημονευόμενος  (1)  νομομαθής, 
υϊγ  ϊυπδ  οίνΐΐίβ  δοϊβπΐϊα  (:1απΐδ  κατ'  Ούαλέριον  τον 
Μάξιμον.Ή  τάξις,  ήν  κατέχει  έν  τω  καταλόγω  τώΛ 
τοΟ  συυ-βουλίου  μετεσχηκότων  ύπεμφαίνει  (2)  δτι 
δεν  ήτο  πρεσβύτερος  τοΟ  Κικέρωνος.  Πολύ  δ'δμως 
νεώτερος  δεν  φαίνεται  δτι  ήτο  καί  Γσως  τότε  ήν  ήδη 
ςιΐίΕδΙοπυδ,  διότι  δεν  πιστεύομεν  5τι  οί  ύπατοι  πα- 
οέλαβον    συμπαρέδρους  έν  τη  προκειμένη  δίκη  άν- 

(1)  Τα  '/.ωρία  τών  παλαιών,  έν  ο'.ς  περί  αύτοϋ  ό  λόγο;,  εΰρηνται 
συνειλεγμένα  παρά  ΤβυίϊοΙ  Ε.  Ιιί1βΐ'&ΙυΓ^65θΙιίθΙιΐ6  σ.  394•*- 

(2)  Ασφαλές  τεχμήριον  τοΟτο  βεβαίως  δεν  είναι,  διότι  έν  ταΐ;  τοιαύ- 
ταις  άναγραφαΤς  δέν  ώριζε  τήν  τάξιν  μο'νη  ή  ηλικία,  αν  μάλιστα  ή  χατά 
ταύτην  διαφορά  ήτο  μικρά,  αλλά  χα'ι  τό  αξίωμα. 


Π3 


"ΠΙΑΤΙΚΑ    ΓΡΑΜΜΑΤΑ   ΠΡΟΕ    ΩΡΩΠΙΟΤΣ 


114 


δρας  ούπω  συγκλητικούς  οντάς,  θα  ήν  λοιπόν  ήδη 
Οπερ  τα  τριάκοντα  καϊ  εν  ετη  γεγονώς,  ω  συμφω- 
νεΓ  και  ή  παρά  τω  Μαξίμω  (VI,  2,  12)  φερομένη 
ρήσις  αύτοΟ  (πΐίΐ°;ηΕΐΐϊι  δϊΙ)ί  Ποβηΐϊαπι  ρπεββΓβ  .  . 
δβηβοΐυΐβαι),  ήτις  ΐρρ^ΐ]  έπί  της  τριανδρίας  ή  επί 
Αύγουστου  (διότι  έχ  των  λόγων  τοΟ  Μαξίμου  ούδέ- 
τεροΊ  ασφαλώς  συνάγεται).  Δεν  συμφωνεί  δ'δμως  ή 
παρ'  Όρατίω  (Α.  Ρ.  371)  μνεία  αύτοΰ,  αν,  ώς  έν 
τη  μικρά  Όρελλείω  έκδόσει  II  ρ.  4666  εικάζεται, 
ή  επιστολή  αΰτη  έποιήθη  κατά  τά  τελευταία  τοΟ 
βίου  του"  ποιητοΟ  ετη,  κατελείφθη  δ'  ύπ'αύτοΟ 
ανέκδοτος  και  ατελής.  Διότι  κατά  τοΟτον  τον  χρό- 
νον,  αν  έζη  δ  Κασκέλλιος,  θά  ήν  ύπερενενηκοντού- 
της,  οτ.ερ  δυνατόν  μεν,  άλλ'ού  πάνυ  πιθανόν. Πολύ 
άρα  πιθανώτερον  είναι,  έάν  ή  περί  τής  ηλικίας  τοΟ 
ανδρός  εικασία  ημών  εχη  ορΰώς,  ότι  ή  περί  ής  δ 
λόγος  επιστολή  έγράφη  ίκανοϊς  ετεσι  πρότερον. 

Στχ.  14.  Κόοντος  Μιννκιος ,  Κοίντον  νιος, 
Τηρηντίνα,  Θέρμος  Ο,.  Μίηυοίυ*  0•  Γ.  ΤβΓβηΙΐηΗ 
ΤΗβπτιυδ  είναι  κατά  το  πιθανόν  δ  γνωστός  έκ  των 
επιστολών  μάλιστα  τοΟ  Κικέρωνος  Θέρμος,  περί  οδ 
ίδέ  Ραυίΐγ  Κβαίβηο^οΐ.  V,  π.  80.  Ό  άνήρ  ήν  πάν- 
τως νεώτερος  του"  Κικέρωνος,  ώς  ύποδηλοΐ  και  ή 
τάξις,  ήν  έχει  έν  τη  αναγραφή  (1),  άλλ'  ουχί  και 
πολύ  νεώτερος  βεβαίως,  ώς  θά  είκαζε  τις  έκ  του" 
δτι  έν  ετει  703-704  ήν  αντιστράτηγος  τής  επαρ- 
χίας Ασίας.  Διότι  δεν  ήσαν  συχνοί  οί  δυο  αηηο 
τάς  άρ/άς  άρχοντες,  ώς  δ  Κικέρων,  δςτις  δικαίως 
έπί  τούτω  επαίρεται. Ότι  δ'  ή  τών  Μινυκίων  γενεά 
περ-.εϊχεν  άνδρας  διακρινόμενους  έπί  τη  περί  το  δί- 
καιον εμπειρία  εστίν  εϊκάσαι  και  έκ  της  επιγραφής 
της  έν  €.  1. 1.  Ι, η.  172  (ΒΓυηδ  ρ.2283).  Περί  δέ 
τοΟ  περί  οδ  δ  λόγος  Μινυκίου  έκ  τών  επιστολών 
τοϋ"  Κικέρωνος  (2)  τούτο  μόνον  ασφαλώς  συνάγεται 
δτι  ήν  ακέραιος  καί  φιλοδίκαιος  κριτής. 

Στ/.  20.  'Τπεζειρημέναι.  Ούτω  πανταχοΟ, 
ένω  έπί  τών  άλλων  τών  ούκ  6ρΗώς  γεγραμμένων 
Ιοίον  έπί  [στχ.  19],  πραώιριαεν  [22]  συΰονίίον 
•'!■')  εδρηται  άλλαχοΟ  τό  ορθόν  [έπεί  [25],  προ- 
σώριαεν  [56]  σνμΒονΛίω  [57]  ή  Οννβον.Ιίω-ον 
[πολλάκις]).  Τό  σφάλμα  άρα  ίσως  δεν  είναι  απλώς 

(1)  Πρβλ.   τ.ιγ.  -'Α-.οιι  τα  εις  στ•/.  13  σεσημειωμένα. 

(2)  ΙΙ?6λ.  ιδία  &ά  Γαπι.  XIII,  55,  2. 

ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884. 


γραφικόν,  άλλ'  δ  τύπος  έπλάσθη  κατά  τον  αό- 
ριστον εϊΛον,  ώς  έν  τη  Οπό  Κουμανούδη  έκδε- 
δομένη  έν  Έφ.  τ.  Φιλομ.  Α.ν  570  επιγραφή  κεΓ- 
ται  εί'σχηκαν  (στχ.  30)  καί  παρεισχημένοι  (31) 
κατά  τον  παρατατικόν  παρεΐχον.  Πρβλ.  καί  κα- 
τεισχησθα,ί  έν  έπιγρ.  του"  β'  π.  Χ.  αιώνος  παρά 
ΌίΙίβηΒβΓ^βρ  (δ^Πο^β  κ.τ.λ.  Ι,  240  πΊ.  62,  66, 
69 )  καί  παρείσχηται  παρά.  τω  αύτώ  1 ,  248 
στχ.  5.  (Περί  τοΟ  χρόνου  τής  έπιγρ.  ίδέ  τάς  σημ. 
του"  έκδοτου).  Ό  αυτός  έν  ετέρα  επιγραφή  (Ι,  228 
έν  τέλει)  έξέδωκεν  ε[ίρέθησα)ν  πρεσβευταί. 

Στχ.  22.  Περί  ων  άγεται  τό  πράγμα  είναι 
αναντιρρήτως  παρερμηνεία  τής  συνηθέστατης  έν  τώ 
δικανικώ  λόγω  τών  Ρωμαίων  φράσεως  (]υα  (1β  Γβ 
α§ϊΙϋΓ=περί  οδ  πρόκειται. 

Στχ.  24.  Λεύκως  Δομέηος  ΑίνόβαΛβος.  Ου- 
δέν κωλύει  νά  ύπολάβωμεν  δτι  δ  άνήρ  είναι  δ  Γνω- 
στός εκείνος  ύπαρχος  τοΟ  Πομπηίου  έν  τω  προς 
Καίσαρα  πολέμω.  Ό  τύπος  τοϋ*  ονόματος  φέρεται 
παρά  τοις  συγγραφεΟσιν  Όρ^ότερον  Άηνόβαρβος 
(Πλούτ.  καί  Άππ.)  (1).  Καί  τό  μέν  Χ  αντί  του"  ρ 
είναι  προφανώς  παράκουσμα  του"  μεταφραστοΟ  πα- 
ραχθέντος  ίσως  καί  ύπό  τοϋ  μάλα  συνήθους  ονόμα- 
τος Βαΐ&υβ.  Περιεργότερον  δ'  δμως  είναι  δτι  τό 
Αΐιβ-  άποδίδοται  διά  τής  αο  διφθόγγου,  εξ  οδ  εστίν 
εϊκάσαι  δτι  καί  έν  τφ  Αατινικφ  προτύπω  εκείτο 
Αβ-(=αβ). 

Στχ.  31.  Τοντο,  δ  καί  εις  την  τών  υπομνημά- 
των ΔΕΛ  ΤΟΝ  κατεχωρίααμεν  =  ϊη  οοάίοβιΐΊ  οοπι- 
ηΊβηΙαποπιπι.  ΔέΛτος  κυρίως  είναι  ή  1η1)ΐι1α,  δθεν 
καί  ή  Ιβχ  XII  ΙαβυΙ&Γυιη  δωδεκάδελτος  εξελληνί- 
ζεται. (Πρβλ.  καί  Ίωσηπ.  Ίουδ.  Αρχ.  XIV,  10, 
10:  έκ  τών  δέλτων  τών  δημοσίων  τ.  ε.  βχ  ΙαΒιιΙΐδ 
ρυΒΙίοϊδ)  (2).  ΈνταΟθα  δ'  δμως  ή  λέξις  άλλως  τε 
καί  διά  τήν  έξ  αυτής  έξηρτημένην  πληθ.  γεν.  υπο- 
μνημάτων ουδέν  άλλο  δύναται  νά  σημαίνη  ή  οο- 
(ϋοβπι  τ.  ε.  βιβλίον  υπομνήματα  περιέχον. "Ομοίως 
δέ  οθ(1ΐοβ  θά  εκείτο   έν   τω  άρχετύπω  καί  έν  στ/. 

(1)  Μόνον  άπαξ  ε/ουσι  παρ'  Άππιανω  ( Έμψ.  Β.  17)  τάντίγραοα 
Αίτόβαρβος,  άλλα  κα'ιε'νταΰθα  ό  ΜβηιΙβΙχίοΙιη  ακολουθών  τϊ,  σταθερά 
τοϋ  συγγραφέως  συνηΟεία  έξέδωκεν  Άηνόβαρβος. 

(2)  Και  κατωτέρω  :  άνενεγχεΐν  ταΰτα  εις  δέλτους  =  ΓοΓβΓΓβ  ϊη 
Ια1)1]ΐ38  και  Δ.  Άλ.  ΡΑ.  3,36:  άνέγραψεν  εις  όέλτους  κα;  προϋ'θηκεν 
Ιν  τ5)  άγορα.   Ό  αυτός  ανωτέρω:  δρυίναις  έχαράττοντο  σανίσι. 

8 


115 


ΤΠΑΤΙΚΑ    ΓΡΑΜΜΑΤΑ   ΠΡΟΣ   ΟΡΩΠΙΟΥΣ 


116 


38,  διότι  πρώτον  μεν  άπίθανον  είναι  δτι  εκείτο  έν 
τω  αύτώ  εγγράφω  μία  και  ή  αυτή  λέξις  κατά  δια- 
φόρους σημασίας.  Έπειτα,  αν  ή  δε'Λτοζ  έκληφθή 
ένταΟθα  αντί  τοΟ  Ιαβιιία,  τότε  το  κηρωμα=αννΆ 
θάσημαίνη  κατ' ανάγκην  οελίδιον  (οοΐοηηβ,δραΐΐβ), 
ήν  σημασίαν  ούδαμοϋ  έχει  (1)  ή  λ.,  άλλ' απαντα- 
χού" δύναται  δ, τι  και  ή  ΙαΒυΙα.  Πρβλ.  έκ  πολλών 
το  τετριμμένον  έν  ταϊς  διαθήκαις  1ι«  ΙαΙ^αΙίΕ  θθγο> 
<ραβ  (ένθα  το  οβΓ36  δεν  δύναται  νά  σημαίνη  οοΐοη- 
,ηβδ,  άλλα  συνωνυμεϊ  τω  Ιαβυΐΰθ)  και  δπερ  δ 
ΜοπίΓτίδβη  (ΗβΡΠίβδΊΐ  β.  119)  έκ  το0  Τγίνου  (ρ. 
200-  παρατίθεται  χωρίον:  β&α  ρπιηα  οβΓα  ρρίπιαπι 
Ια&υίαιη  αρρβίΐανβροηΐ.  Τέλος  δέκα  και  τέσσαρα 
τουλάχιστον  σελίδια  έν  ένι  πίνακι  είναι  λίαν 
πολλά. 

Κατά  ταΟτα  έν  άμφοτέροις  τοίς  χωρίοις  ή  Μί- 
τος δύναται  8, τι  καί  δ  οοάβχ.  Αύτη  δε  ή  σημασία 
δεν  είναι  άμαρτύρητος.  Οίον  έν  ΑουκιανοΟ  Τίμωνι 
(κ.  21)  κείται:  εις  δέλτον  (=ίη  Ιαβυΐαχ  ή  ϊη  οοάϊ- 
οβπι  ΙβδΙαπιβηΙϊ)  έμβαλόντες  με  (τον  ΠλοΟτον)  καί 
κατασημηνάμενοι  έπιμελώς'καί  κατωτέρω(22):έπει- 
δάν..  .ή  δέλτοςάνοιχθή.  Πρβλ.  Ια&υ1α«  (=οοάΐθβπι) 
ΙβδΙαπιβηΙϊ  αρβρίρβ  ΑυοΙ.  αθ  ΗβΡβηη.  Ι,  24  καί  άλ- 
λοθι πολλαχοΟ. 

Στχ.  35.  'Τπεζεορημενην.  *Η  είναι  τοΟτο 
γραφικάν  σφάλμα  αντί  νπεζεψημενον,  ή  τον  μετα- 
φραστήν  παρήγαγε  το  δτι  πολλαχοΟ  τοΟ  προκει- 
μένου έγγραφου  ή  λ.  αναφέρεται  εις  την  χώραν  νά 
γράψη  καί  ένταΟθα  ύπεζειρημένηγ  ,τ  .ζΛΤ\ν  χώραν, 
ένώ  έν  τω  πρωτοτυπώ  εκείτο  ούδετέρως  βχθβρίυπι 
βδδβ  =  βχεβρΙίοηθΠΊ  βδδβ. 


(1)  "Αν  ήδύνατο  νά  άποδειχΟη  τοιαύτη  σημασία,  θά  ητο  ημΐν  άσπα- 
στότατον  το  πράγμα.  Διο'τι  θά  ήδιινάμεθα  το'τε  ασφαλώς  τό  ο  εκείνο 
τό  έν  τω  σωζομένω  αντιγράφω  το3  διατάγματος  τοΰ  Λ.  Έλουίου 
'Αγρίππα  (ΒΠ1Ι18  2313)  στχ.  3  νά  Ιρμηνεύσωμεν  ΟβΓα  η  06ΓΪ8,  ού/Ί, 
ώς  νυν  γίνεται,  0&ρϊΙΐΙ>α8.  Διο'τι  ή  ερμηνεία  οαρΐΙί!)ΐΐ8  και  άλλας  πα- 
ρέχει δυσκολίας  (πρβλ.  Μοπιιηδβη  Η6ΓΠ1.  II,  σ.  119)  και  τη\δε. 
"Αν  δήλα  δή  έκαστος  τοΰ  κωδικός  τών  Άγριππείων  διαταγμάτων  πίναξ 
ήτο  εις  κεφάλαια  διηρημε'νος,  φυσικόν  ήτο  έχαστον  διάταγμα  νά  κατέχη 
ανά  εν  κεφάλαιον,  ώς  δεικνύει  τό  ΟοαιιιιβηΙαπϋΠΐ  οοΐϊιϋ&ηαπί  πια- 
ηίοϊρΐ  ΟίΒΓΪΙυιη  (Οι•.  3787.  Πρβλ.  Μοπιιηββη  1. 3ί.  σελ.  118  σημ. 

2),  οΰχ'ι  δέ  πολλά. Άλλ',  ώς  εϊ'ρηται,  ουδέν  έ'/ομεν  της  σημασίας  ταύ- 
της ασφαλές  μαρτύριον,  διότι  τά  παρά  ΜυΓΟβΙΙΪ  (άβ  »ΙΪ1ο  Ιηβοπρ- 
Ιϊοηυιη  Ι-,αΙίιιαπιιη  Ηοπικ  1780  σελ.  467α)  έκ  τοΰ  Κοϊντιλιανοϋ 
(ΙηδΙ.  Ογ.  Χ,  3,  31  κ.  Ι.)  χα'ι  του  Σουητωνίου  (ΝβΓ.  17,  2)  ί)  ουδέν 
}|  μάλλον  τουναντίον  άποδεικνύουσιν,  οτι  δηλ.  ΟβΠΒ=:Ια1)Ιΐΐ3β. 


Στχ.  3ο  —  42.  Κατά  τίνα  Ιβ^βπι  Ραρίρϊαπι 
(Οΐο.ϋβ  άοππο  §  127)  άπείρητο  ίηηαβμ  ρΐββίδ  αβίΐοβ 
ΙβΡΓαπι,  αΓαπι  οοηδβοραΓβ  (πρβλ.  κατωτέρω  ^128  : 

οοηδθϋΓαΙιαηΙυρ  α§π  ηοη  Ηα  υ  Ι ,   δβά    ίΐα 

αϊ  ύηρβναΙοΓ  α^ΓΟδ  (1β  Ιιοδίϊβυδ  οαρίοδ  οοηδβοταρβί). 
Ωςτε  δεν  ήρκει  προς  τοΟτο  δόγμα  ΟνγκΛι'μον.  Ό 
νόμος  ούτος,  ώς  δήλον  γίνεται  έκ  τής  προκειμένης 
επιγραφής,  περιέπεσεν  ύστεροι  εις  άχρηστίαν,  ει 
μή  δλως,  άλλα  τουλάχιστον  έπί  τών  βχ  νοίο  κα- 
θιερώσεων, δποΓαι  είναι  αί  ένταΟθα  μνημονευόμε- 
ναι.  Αύται  είχον  κΟρος,  έάν  Ό  εύξάμενος  άρχων 
(έν  πολέμω,  δθεν  αυτοκράτωρ)  ήν  επιτετραμμένος 
νά  ποιήση  τοΟτο  ύπό  τής  Συγκλήτου,  κατ'  έξαίρε- 
σιν  δ  ώς  προς  τον  Σύλλαν  καί  άνευ  τοιαύτης  εν- 
τολής, αν  έγένοντο  άπο  αυμβονίίον  γνώμης  καί 
έπηκολούθησεν  ή  τής  Συγκλήτου  εγκρισις. 

Στχ.  36.  Έκτος  τε  τούτων  9]=6χ1ραε[υβ  βα  ηυαπι . 
ΕχΙρα  ςιι&πι  είναι  σύνηθες  έν  τη  νομική  γλώσση, 
άλλ'  βχίχα  θα  ηυαπι  ούδαμοΟ  εύρηκα.  Πλήνάλλ'δ- 
μως  τό  έλληνικόν  κείμενον  ουδέν  άλλο  δύναται  νά 
είναι  ή  μετάφρασις  τοΰ  βχίρα  βα  (|ααιιι,  ώς  έν  τω 
περί  τών  θισβέων  ψηφίσματι  στχ. 22  τό  ττρο  τον  ή 
είναι  μετάφρασις  τοΟ  αηίβα  ηυαπι.  Όπως  δέ  παρά 
τό  αηίβηυαπι  έλέγετο  (σπανίως)  αηΐβαιραπι,  παρά 
τό  ροδίηυ.ιπι  τό  ροδίβαηααπι,  παρά  τό  αάνοΡδυπι 
ηυαπι  (Πλαυτ.  Τπηαπι.  176)  τό  αάνορδαπι  βαά 
ηααηι  (8ο.  <1β  Β&ο.  24)  (1),  ούτω  παρά  τό  βχ- 
Ιγε  (}υαπι  ήδύνατο  νά  λεχθή  βχίρα  θα  (|ααιπ. 

Αύτ.  δόγμα  αντί  δόγματι.Ίδ.  σημ.  εις  στχ.  4. 

Στχ.  37.  ΚαταΛογης  θεών  αθανάτων  ιερών  γ«- 
μενών  τε φν2ακτ\ς  [ένεκεν):  Γβ]ΐ§ϊοπϊδ  άβορϋΐιι  ϊπι- 
ιπορΙαΙϊυΓη  36(1ίυπι  δαοραραπι  Ιβηιρ1θΡαπΐ(|ΐΐθ  Ιαβη- 
(Ιοραπι  οαυδα.  Ή  λέξις  καταΐογή  πλην  τοΟ  προ- 
κειμένου χωρίου  εύρηται  καί  έν  τω  περί  'Ασκλη- 
πιάδου  κ. τ. λ.  δόγματι  (0.  Ι.  Ι.  Ι,  110  η.  203) 
στχ.  9  «  δπως  υπέρ  τών  καλώς  πεπραγμένων  ύπ' 
αύ(τών  καί  άνδρα)γα((θη))μάτων  εϊς  τά  δημόσια 
πράγματα  τά  ημέτερα  κατα.Ιογη  αυτών  γένηται», 

δπερ  μεταφράζεται  «  ιιΐ ϊη    ρθπι   ρυβίϊοαπι 

ηοβίραπι  αάίβεΐιο  βορυιη  ΓιθρθΙ»  ένθα,  ίνα  σημαίνη 
τι  τό  αάΐβοΐϊο  συναπτέον  τω  ϊη  Γβιη  ρυΒΠοαιη  ηοβ- 
Ιραπι  καί  τό  δλον  έρμηνευτέον   « αϊ   ϊη   οίνίΐαΐβπι 

(1)   Κατωτέρω  δ'  όμως  (28)  κείται  βΧΐΓ£1(1  ςααπί  81  ηαϊά. 


117 


ΠΙΑΤΙΚΑ    ΓΡΑΜΜΑΤΑ    ΠΡΟΣ   ΩΡΩΠΙΟΤΣ 


118 


Κοπίίΐηαιτι  αάδοίδοαηΙιΐΓ».  Άλλ',  ίνα  παρασιωπή- 
σωμεν  το  πρωτοφανές  τής  φράσεως  α(11ββ(,ίο  ϊη  Γβπι 
ραβϋοαπι  ηοδίταπι  έπί  τοιαύτης  εννοίας  και  δτι  εν 
τω  δόγματι  ουδείς  περί  τούτου  λόγος,  λίαν  ελευθέ- 
ριοι θά  ήσαν  οί  Ρωμαίοι  και  παρά  την  εαυτών  συ- 
νήθειαν  θά  ίποίουν,  αν  τοσαύτας  και  τηλικαύτας 
άπένεμον  τω  Άσκληπιάδη  και  τοις  άλλοις  τιμάς 
υπέρ  τών  καΛώς  πεπραγμένων  ύπ'  αυτών  καί 
ανδραγαθημάτων  απλώς,  αλλά  μή  υπέρ  τών  αν- 
δραγαθημάτων εις  τα  δημόσια  πράγματα  αυτών 
τών  Ρωμαίων.  Ή  φράσις  άρα  εις  τά .  .  .  .ημέτερα 
συναπτέα  τοΓς  ήγουμένοις,  τότε  δέ  το  καταΐογι) 
μεταφραστέον  άλλως.  Προς  τούτοις  άπαντα  ή  λ. 
και  έν  έκλογ.  έκ  Πολυβίου  23,  12,  40  «  καταλο- 
γήν  ποιεΓσθαι  την  άρμόζουσαν,  καθάπερ  καί  Ρω- 
μαίοι ποιούνται  τών  παραγιγνομένων  προς  αυτούς 
πρεσβευτών » ,  έ'νθα  άνευ  λόγου  ίσως  γράφει  δ 
Εγπ(?81ϊ  καταδογην.  Καί  γλώσσα  δέ  υπάρχει  «  κα- 
ταλογή ΓβδρβοΙυδ».  Άλλα  πάντων  χρησιμώτατα 
προς  τήν  έρμηνείαν  της  λέξεως  έν  τω  προκειμένω 
χωρίω  εϊσί  τά  τοΟ  Φρυνίχου  (ρ.  440)  «  Καταλογήν 
οί  σύρφακες  λέγουσι  την  προς  τίνα  αιδώ » .  Τι 
δ  άλλο  είναι  ή  προς  τους  θεούς  αιδώς,  ή  ΓβνβΓβη- 
Ιΐα  βίΙνβΓδίΐδ  άβοδ,  ή  ή  γθΙϊ^ϊο,  ή  τών  θεών  θερα- 
πεία; Ταύτην  λοιπόν  τήν  λέξιν  άνέγνω,  νομίζω,  έν 
τω  πρωτοτυπώ  δ  μεταφραστής,  καί  ταύτην  έξηλ- 
λήνισε  πιστώς  καταΛογην,  τουτέστιν  αιδώ  προς 
τους  θεούς,  εΤς  ων  αυτός  ουχί  τών  λογιωτάτων, 
οίος  δ  Φρύνιχος,  άλλα  τών  πολλών  εκείνων,  ούς 
σύρφακας  αποκαλεί  δ  ά,χράγολος  γραμματικός. 
Προσεξυπακουστέον  δέ  ( καίτοι  δεν  είναι  πασ'  α- 
νάγκη, αν  ορ^ώς  προσέθηκα  το  οααβα)  Ιυβιπίαβ  έκ 
τοΟ  Ιαβικίοπιπι,  ώς  καί  παρά  Ψευδοκικέρωνι  (άβ 
Ηίΐι•.  Γβδρ.  27)  κείται:  οιιπιΐίδ  αβοΠΙΗβδ,  ομια;  ιηα- 
χίπιβ  Ηαηο  Γβϋ^ίοηβπι  Ιυβπ  δοΐβΐ-  Το  δέ  ένεκεν 
νομίζω  οτι  κατά  παραδρομήν  παρελείφθη,  διότι 
κείται  έν  στ/.  21,26  καί  40,  έ'νθα  ή  αυτή  φράσις. 
Πάλιν  δ  έν  τούτοις  τοΓς  χωρίοις  νομίζω  οτι 
έξ  αμελείας  παρελείφθη  το  καταΛογης,  διότι  δύ- 
ναται μέν  καί  άλλως  νά  εύοδήση  ή  σύνταξις  τών 
προκειμένων  χωρίων  εξαρτώμενης  δηλ.  τής  γενι- 
κής θεών  αθανάτων  έκ  τών  ιερών  τεμενών  τε  ή 
καί  έξ  αύτοΟ  τοΟ  φυλακής,  άλλ'έγώ  ούδέτερον  τού- 


των ασπάζομαι,  το  μέν  διότι  ή  πλοκή  τοΟ  λό- 
γου θά  ήτο  τραχεία,  το  δέ  διότι  ουδέν  γινώσκω 
παράδειγμα  τοΟ  Ιυβπ  ιΐβοβ  αντί  οοΙβΓβ  (Ιβοβ  κ. τ. τ. 

Στχ.  41.  "Ο  το  αύτο  μετάφρασις  τοΟ  φΐο(1 
ΐάβπϊ,  ει  μή  εχομεν  ένταΟθα  παρερμηνείαν  ή  πα- 
ρανάγνωσμα  τοΟ  μεταφραστοΟ  καί  έν  τω  πρωτο- 
τυπώ εκείτο  ςυο(1  (|υκ1βιτ),  δπερ  ένταΟθα  προςφυέ- 
στατον. 

Στχ.  45.  "Ινα  ΚΑΙ  αντη  ή  χώρα  άαυΛος 
ύπάρχτ).  Ό  καί  έρμηνευτέος:  ώς  καί  το  ιερόν. 
Πρβλ.  Τάκιτ.  ΑηηαΙ.  III,  62:  βΐ  ιηβπιΟΓαΗαηΙαΓ 
ΡβΓρβΓηαβ,  Ιδαιιποί  αιαίΐαςυβ  αΐϊα  ΐπιρβραΙορυΓη 
ηοππηα,  ηυί  ηοη  ιηοάο  ΙβτηρΙο,  8βά  άηούιις  τηΐΙΗύηχ 
ρα88ΐιιη  βαηιϊβπι  δαηοΐίΐ&Ιβπι  [τ.έ'.  την  άσυλίαν]  Ιπ- 
ΒιιβΓαηΙ.  "Ομοιόν  τι  έχαρίσατο  τοϊς  Μάγνησιν  δ 
Σύλλας,  ώς  δ  αυτός  Τάκιτος  μνημονεύει  μικρόν 
ανωτέρω:  ηυοι•υπι  ίΐΐβ  [ί.  δοϊρίο]  ΑηΙϊοοΗο,  Ηΐο 
[8α11α]  ΜΐιΗπάαΙβ  ρυίδΐδ  ΠοΙβιτι  αΐηυβ  νΪΓΐυΙβπι  Μα- 
^ηβΙιιΐΉ  (ΙθΟΟΓανβΓβ,  ιιΐΐ  Βίαη«κ  ίβυοορΙΐΓ^ηίβ  ρβτ- 
[ης/ίητη  ίηυίοΐαύίΐβ  ίοΓβΙ. 

Στχ.  47.  Εις  τους  αγώνας.  Αντί  τοΟ  εις  ήτο 
κεχ_αραγμένον  πρότερον  προς  τ.έ'.  πάλιν  ή  αρχή  τοϋ 
προςόδονς  άπάαας. 

Στχ.  50.  Έκτος  αγρών  κ.τ.1.  Οί  χ•γροι  τοΟ 
Έρμοδώρου  ήσαν  καί  προ  τής  καθιερώσεως  τί]ς 
Ώρωπίας  γής  ϊιηπιυηβδ  κατ'  έξαίρεσιν. 

Στχ.   52.   Δόγμα  Συνκΐήτου.  Ίδ.  εις  36. 

Αύτ.  Έπί  Λευκίου  ΣύΧΙα  'Επαφροδίτου 
Ι,.  ΟοηιβΙίο  8η11α  ΡβΗοβ.  Μέχρι  τοθδε  ην  το  δνομα 
Έπαφρόδιτος  ώς  παρωνύμιον  τοΟ  Σύλλα,  δσον 
έμέ  εΐδέναι,  μόνον  έκ  συγγραφέων  γνωστόν.  Ού- 
τως δ  Διόδωρος  (  Άποσπ.  έν  τομ.  5  σελ.  174 
έκδ.  Όίη(1θΓΓ. )  :  α  δικτάτωρ  γεγονώς  Έπαφρόδι- 
τόν  τε  δνομάσας  εαυτόν  ούκ  έψεύσατο  τής  αλα- 
ζονείας » .  Πλούταρχος  Σύλλα  34  :  «  (  δ  Σύλλας ) 
άπολογισμόν  έν  εκκλησία  τών  πράξεων  ποιούμε- 
νος ούκ  έλάσσονι  σπουδή  τάς  ευτυχίας  ή  τάς 
άνδραγαθίας  κατηριθμείτο ,  καί  πέρας  έκέλευσεν 
εαυτόν  έπί  τούτοις  Εύτυχη  προσαγορεύεσθαι'  τοντο 
γαρ  ό  Φή2οζ  μάλιστα  βούλεται  δηλονν'  αυ- 
τός δέ  τοις  "Ελλησι  γράφων  καί  χρηματίζων  εαυ- 
τόν 'Επαψρόδιτον  άνηγόρευε  καί  παρ*  ήμίν  έν 
τοίς    τροπαίοις    ούτως    άναγέγραπταΓ    ΛΕΥΚΙΟΣ 


119 


ΠΙΑΤΙΚΑ    ΓΡΑΜΜΑΤΑ    ΠΡΟΣ   ΩΡΩΠΙΟΤΣ 


120 


ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ  ΣΥΛΛΑΣ  ΕΠΑφΡΟΔΙΤΟΣ».  Άπ- 
πιανός  Εμφυλίων  πρώτη  97  :  «  πάντα  δσα  διώκη- 
<τεν  δ  Σύλλας  ύπατεύων  τε  και  άνθυπατεύων  βέβαια 
χαί  ανεύθυνα  έψηφίζοντο  είναι,  εικόνα  τε  αύτοΟ 
έπί/ρυσον  έπί  ίππου  προ  των  εμβόλων  ανέθεσαν  καί 
υπέγραψαν  Κορνηΐίον  Σνίλα  ήγεμόνος  εΰτνχονα. 

Ήδη  δέ  που  γραφή  περιέτυχον  ηγουμένη 

τον  Σΰλλαν  έπαφρόδντον  έν  τωδε  τω  ψηφίσματι 
άναγραφήναι  » .  Ό  γράψας  την  γραφην,  η  πιριέτν 
χεν  δ  Άππιανός  ουδέν  άλλο  έποίησεν  ή  μεθηρμή- 
νευσε  κατά  το  κεκρατηκός  παρ'  Έλλησιν  έ'θος  τό 
Γβΐίχ  Έπαφρόδιτος.  Πόθεν  δέ  προΐϊλΰζν  ή  παράδο- 
ξος αΰτη  μετάφρασις  τοΟ  Γβΐίχ  δεικνύει  αυτός  δ 
Άππιανός,  έν  οίς  μικρόν  ύποβάς  λέγει:  «εστί  δ'  ο- 
πού και  -/ρησμός  αύτω  δοθείς  έβεβαίου  τάδε 

πείθεό  μοι  Ρωααϊε   κράτος    αέγα   Κύπρις  έ'δωκεν 
Αινείου  γενεί)  [ΑείΑεληριένγ)  κ.τ.έ.  » 

Διά  των  έπων  τούτων  κελεύεται  δ  Σύλλας  προς 
τοις  άλλοις  νά  πέμψη  στέφανον  και  πέλεκυν  τη 
Ά,ηροοίτΥ]  εις  Άφροδισιάδα  της  Καριάς,  δπερ  καί 
έποίησεν  έπιγράψας  κατά  τον  προειρημένον  συγγρα- 
φέα τάδε' 

τόνδε  σοι  αυτοκράτωρ  Σύλλας  άνεθηκ',  Αφροδίτη, 
ώς  είδον  κατ'ονειρον  άνά  στρατιην  διέπουσαν 
τεύνεσι  τοϊς  "Αρεος  [/.αρνα[Λε'νην  έ'νοπλον. 

Πρβλ.  καί  Πλούταρχον  Σύλλα  19:  «Διό  καί 
τοις  τροπαίοις  έπέγραψεν  "Αρη  καί  Νίκην  καί 
Άφροδίτην  ώς  ούχ  ήττον  ευτυχία  κατορθώσας  ή 
δεινότητι  καί  δυνάμει  τον  πόλεμον».  Λοιπόν  ανέ- 
φερε την  έαυτοΰ  εύτυχίαν  δ  Σύλλας  εις  την  παρά 
της  Αφροδίτης  εύνοιαν  καί  διά  τοΟτο  τό  έπώνυμον 
Έπαφρόδιτος  περί  αύτοΟ  λεγόμενον  ην  αύτω  τε 
καί  τοις  κολακεύουσιν  αυτόν  (1)  συνώνυμον  τφ 
Γβΐΐχ.  Τέλος  προςθετέον  καί  τοΟτο  Οτι  ή  ύπό  Σύλλα 
στρατιωτική  αποικία  γενομένη  πόλις  Ροπιρθϋ  έκα- 

Άθτ[νησι,  τϊ)  1τ)  Νοεμβρίου  1884. 


λεΐτο  άπό  τούτου  Οοΐοηία  Κβ/ιβπ'α  ΟορηβΠα  Ροπι- 
ρβΐηηα. 

Στχ.  57.  Έν  τω  σνμβονίίω  τοΟ  Σύλλα  βε- 
βαίως. Όθεν  ταΟτα  έ'δει  νά  τεθώσι  προ  τοΟ  περί 
τούτον  τον  πράγματος  κ  τ.έ. 

Στχ.  58.  Έμ  πραγμάτων  σν μβεβονίεν μένων 
δέΛτω.  Πράγματα  συμβεβουλευμένα  Γβδ  οοηδυΙΐΒβ 
είναι  τά  διατεταγμένα  ύπό  τοΟ  άρχοντος  μετά  συμ- 
βουλίου, Γβδ  οαηι  οοηδϊΐϊο  αοΙίΒ,κατ' αντίθεσιν  προς 
τά  διατάγματα  τά  ύπ'  αύτοΟ  αυτοβούλως  εκδιδό- 
μενα τ. ε.  τά  άβορβία.  Πρβλ.  δαίΐ.  ^§.  XI,  5:  Ια- 
§αρ11ια  ίηΙβΓ  αΐΐαδ  ρβδ  ΐαοϊΐ  ορορίβΡβ  ηιιΐηηαβηηΐ 
οοηίΐιΐΐα  βΐ  άβστβία  οηιηία  Ρβδβϊικίΐ  ;  παπί  ρβρ  βα 
ΙβιηροΓα  οοηΓβοΙαπη  αηηίδ  Μΐοΐρβαπι  ραρυπι  αηϊπιο 
ναΐιιϊδδβ.  Ίδέ  καί  σημ.  είς  31. 

Στχ.  62.  Κόιντος  Ράγκιοα  Κο'ίντον  νιος  ΚΧαυ- 
δια.  ().  Καιιαιιε  0.  [.  ΟΙαυ,άία.  Σπανιώτατον  τό 
όνομα,  00  έγώ  τουλάχιστον  εν  μόνον  γινώσκω  α- 
σφαλές παράδειγμα  τό  έν  τω  έπιγράμματι  τω  έμ- 
μέτρω  0.  1.  Ι,.  Ι  η.  1008  (Ι.  ΙΙαηοίαδ  0.  Ιϊ&βΡίϋδ. 
Ελληνιστί  δ  εύρηται  παρά  Δίωνι  τω  Κασσίω  (75, 
16)  Α.  Ράκιος  Κώνστας,  ένθα  ίσως  άναγνωστέον 
Ράγκιος. 

Αύτ.  Γ.  ΟύαέΛΛιος  Γαίον  νίός  Κνρίνα  Ούάρρων 
€.  νϊδβΐΐϊαδ  €.  Γ.  Οαΐπηα  νβΓΓΟ  Οίοβροηϊβ  εοηβο- 
όρίηαδ.Τδέ  περί  αύτοΟ  ιδία  Κικ.  ΒγιιΙ.  £  264  καί  άβ 
ρρονϊηο.  οοηδϋΐ&ρ.  ο.  XVII  §  40  (ϋ.  ναρρο).  Ήν  υίός 
του"  0.  Αουΐβοηϊδ  (ηυοουηι  βραΐ  ηοδίρα  ηιαΙθΡίβρα 
Οίο.  άβ  ΟΓ&1  II  §  2).  Ό  τύπος  ΟύσεΛΛιος  αντί  Ούι- 
αέΧΧιος  δεικνύει  δτι  καί  ή  έν  τοις  άντιγράφοις  Διο- 
νυσίου τοϋ  'Αλικαρνασσέως  (V,  69}  γραοή  Ού• 
σκε{Λ)2ΐνο(;=ν\6θβ[1\ηιΐ5  έχει  6ρ()ώς,  ούδ  ην  ανάγκη 
νά  μετατυπωθή  είς  ΟύεκεΧΧϊνος.  Ό  Διονύσιος  έγί- 
νωσκε  τόν  τύπον  νΐδοβίΐίιΐϋδ.  *Αν  δέ  ο&τος  είναι  ο 
πρώτος  καί  γνήσιος  τύπος  τοΟ  ονόματος  τούτου  άλ- 
λος ο&ιος  λόγος  (1). 

Σ.  Βλςης. 


(1)  "Αξ.ον  σημειώσεως  δτι  μο'νον  ζ•)  τ^  μνεία  τοϋ  σνιγχλητικοΰ  8δγ- 
μχτο;  τοϋ  έπ:  της  Οπατείας  αΰτοϋ  τοϋ  Σύλλα  γενομίνου  άποδίδοται 
αυτοί  εν  τι)  προκειμε'ντι  έπιγραφ»)  τό  τοϋ   Έπαφροδίτου  έπώνυμον. 


(1)  Περ'ι  τοϋ  τύπου  τοϋ  ονόματος  τούτου  διε'λαβεν  ό  Μοιηπίίβα  έν 
ΚΗ.  Μϋκβυπι  XVIII  σελ.  698  χ.  ί.  Εδπι.  ΓθΓ8θ(ιαιι§βη  Ι  σελ. 
108,  χα'ι  II  σελ.  153,  χα'ι  ό  ΗβΓίζ  έν  ΙΙβπιιβδ  V  σελ.  474. 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ  ΕΚ  ΤΟΥ  ΙΕΡΟΥ  ΤΟΥ  ΑΜΦΙΑΡΑΟΥ. 


Ίνα  τάχιον  εις  τους  φιλαρχαίους  γνωσθώσιν  αί 
πολλαι  έπιγραφαί,  ας  άπο  των  μέσων  Ιουνίου  1884 
χαΐ  έξης  άνέδειξεν  ή  δαπάναις  τής  Αρχαιολογικές 
"Εταιρίας  εν  τη  θέσει  Μαυροδήλεσι  γινομένη  ανα- 
σκαφή, έκτυποΟνται  ώδε  μικροΓς  γράμμασι.Άντε- 
γράφησαν  από  των  λίθων  ύπο  τοΟ  έπιστατήσαντος 
είς  το  ϊρ•^ο^  καθηγητού  Σπυρ.  Φιντικλέους,  έχον- 
τος και  βοηθόν  τον  Βασ.  Λεονάρδον.  Έκομίσθη- 
σαν  δε  εις  Αθήνας  προς  τοις  άντιγράφοις  και  χάρ- 
τινα αποτυπώματα,  έξ  ών  λαμβάνοντες  δίδομεν 
ύφ'  έκαστη  των  επιγραφών  το  σχήμα  των  γαρα- 
κτηριστικωτέρων  αυτής  κεφαλαίων  γραμμάτων. 


1. 


Φι)λοκράτ(ης  Θεοφάντου  Θηβαίος  ; 

κωμωδίας  καινής  ποιητής  ; 
Διεύχης  ΜνασιτέΛο{υ 

υποκριτής 
δ      Εύαρχος  Ηροδότου  Κορων(εύς  ; 

εν  τώι  γυμνικώι 

παϊδας  δόλιχον 
Παρμενίσκος  Φιλίσκου  Κορκυρα(ΐος• 

άνδρας  δόλιχον 
10      Άσκληπιάδης  Φανείου   Ήρακ(λεώτης• 

παϊδας  στάδιον 
Κάλλων  Ξενοφίλου   Όπούν(τιος• 

αγένειους  στάδι(ον 
Κρατών  ΙΙραςίου  Ύέττιος* 
1  δ  άνδρας  στάδιον 

Νικοκλής  Νικάτα  Λακεδαιμόνιος• 

παΐδας  δίαυλον 
Παρμενίσκος  Φιλίσκου  Κορ(κυραϊος• 

άνδρας  δίαυλον 
20      Νικοκλής  Νικάτα  Λακεδαιμόνιος" 

παΐδας  ϊππιον 
Άσώπινος  Άμύντου  θηβα(ϊος• 

άνδρας  ϊππιον 


Δεξιάς  Έχελαίδα    Έπιδάμ(νιος• 
2δ  παΐδας  πένταθ(λον 

Ξένων  Με,.ιλλου  θηβαΐ(ος• 
αγένειους  πέντ(αθλον 

Διογένης  Δημητρίου  Αλ 

άνδρας  πένταθ(λον 
30      Αρτεμίδωρος  Μενεκράτο(υ  .... 
παϊδας  πάλην 
Αβρίας   Άντιβίου  Λακεδαιμόνιος• 

αγένειου:  πάλ(ην 
Στράτων  Διονυσίου   Ζμ(υρναΐος• 
3δ  άνδρας  πάλην 

Λευκΐνος  Δάμωνος  θ(η)βα(ΐος• 
παΐδας  πυγμή(ν 

Εύκρατης   Άριστοδάμου 

αγένειους  πυγ(μήν 
40      Γλαυκίας  Νικάνορος  Τυ  .  .   . 
άνδ(ρ)ας  πυγμ(ήν 
Άττίνας  Ήρακλείδου  Κ(υμαΐος  ; 
παΐδας  παγκρ(άτιον 

Εύχαρίδας  ΣωκράτουΣΟ 

4 δ  αγένειους  πα(γκράτιον 

Λευκΐνος  Δάμωνος  θ(ηβαΐος• 

άνδρας  παγκ(ράτιον 
Άτίνας  Ήρακλείδου  ΚυΜ  ;(αΐος* 
όπλίτην 
δ0     Νικοκλής  Νικάτα  Λακεδαιμόνιος• 
έν  τώι  ίππικώι 
άρματι  τελε(ίωι 

Πραξίας  Ήρογείτονος  Λ 

άρματι  πω[πω]λ(ικώι 
δ  δ      Λισταμεγός  Διονυσο<ράν(ου  .... 
συνωρίδι  πωλική(ι 

ΠΛοντάδη    Σεραπίωνος 

κέλητι  πωλικώι 
Απολλώνιος  Διονυσίου  τοϋ  Γ.  .  .  . 
60  συνωρίδι  τελεί(αι 

Άβρίς  Καίκου  Κυμαία' 

κέλητι  τελήωι 
Αμύντας  Μηνοφίλου  Αίολ(εύς  .  .  . 


123 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΚ   ΤΟΓ   ΙΕΡΟΤ   ΤΟΥ   ΑΜΦΙΑΡΑΟΥ 


124 


ζεύγι  δίαυλον 

65      Εύκλείδας  Διονυσοδώρο(υ 

την  άπόβασιν 
Εΰφχνης  Ζωίλου   'Ωρώπιος' 

ευαγγέλια  της  'Ρω(μαίων  νίκης  ; 
Εΰφάνης  Ζωίλου    Ώρώπιος. 

Τψος  τοΟ  λίθου,  φόντος  κολοβοΟ  άνω  καΐ  δεξιά 
τώδρώντι, )  1,15,  πλάτος  0,25,  πάχος  0,13. 
Μετά  τον  τελευταΓον  69ον  στίχον  υπάρχει  κενή 
γραμμάτων  επιφάνεια  ύψους  0,13,  ώστε  ουδέν 
κάτω  έλειψε. 

Σχήματα  γραμμάτων   αποδοτέα  γ.ρίνο[ίΐ\  τάδε' 

ΑΔΕΗΘΠΓΑ 

και  είναι  μέν  πως  ταΟτα  άρχαιοπρεπέστερα  των 
της  εφεξής  αναγραφής,  άλλα  θεωρητέαι  ώς  λίαν 
πλησιόχρονοι  αί  δύο  άναγραφαί,  καθώς  και  ή 
προ  ετών  δημοσιευθείσα  παρά  τω  Α.  "Ραγκαβή 
έν  ΑηΙ.  Ηβΐίβη.  τ.  β'.  σ.  691  εκ  τοΟ  αύτοΟ 
τόπου  και  ωσαύτως  αγωνιστική*  διότι  πρώτον 
μέν  6  έν  τή  ημετέρα  ταύτη  τελευταΓος  δις  άναγε- 
γραμμένος  Εύφάνης  Ζωϊ'λου  Ώρώπιος  εύρηται  και 
έν  εκείνη  τή  παρά  "Ραγκαβή  (στίχω  36!!>  στήλης 
βας)  ώς  νικήσας  άνδρας  παγκράτιον,  έπειτα  δέ  δ  έν 
τή  εφεξής  αναγραφή  δις  ώς  υποκριτής  άναγεγραμ- 
μένος  Φιλοκράτης  θεοφάντου  θηβαΓος  πιθανόν  μοί 
έφάνη  δτι  άνεγράφη  ποτέ  και  έν  τω  α^  νΟν  κολοβφ 
στίχω  ταύτης  τής  πρώτης,  ωσαύτως  ώς  υποκρι- 
τής, και  ού'τω  έτόλμησα  τήν  συμπλήρωσιν,  καθά 
βλέπει  Ό  αναγνώστης,  Οί  δε  χρόνοι  και  τών  τριών 
τούτων  αγωνιστικών  αναγραφών  θά  είναι,  ώς  το 
περιεχόμενόν  των  ύποσημαίνει,  οί  τοΟ  βου  προ  Χρί- 
στου" αιώνος  και  πιθανώς  οί  ολίγον  προ  τής  αλώ- 
σεως Κορίνθου.  Μίαν  δέ  μόνον  όχι  άσήμαντον  δια- 
φορών παρατηρώ  μεταξύ  τής  παρά  τω  "Ραγκαβή 
και  τών  δύο  σήμερον  εκδιδομένων,  δτι  έν  εκείνη 
μέν  πλείονες  Αθηναίοι  μνημονεύονται  άγωνισθέν- 
τες  έν  τω  μουσικώ  άγώνι,  ένταΟθα  δέ  ουδέ  εις  ούτε 
μουσικώς  οΰ'τε  άλλως,  καί  περ  έν  γειτόνων  οίκοΟν- 
τες.   Ο  λόγος  τοΟ  φαινομένου  τούτου  δυνατόν  ίσως 


νά  έξευρεθή  μετ'  έξέτασιν  δσον  ενεστι  ακριβή  τής 
κατ'  εκείνο  τοΟ  χρόνου  πολιτικής  ιστορίας  τοΟ 
ΏρωποΟ,  εις  δ  ϊρ•^ο\  δμως  έγώ  έξ  ύπογυίου  δέν 
άποδύομαι. 

Είκαστικώς  λέγω ,  δτι  ο  έν  αρχή  τής  εφεξής 
αναγραφής  άρχων  Φιλιστίδης  ίσως  είναι  δχι  τοΟ 
κοινοΟ  Βοιωτών,  άλλα  τής  πόλεως  ΏρωποΟ.  Ει- 
κασίας τοιαύτης  χρεία  δέν  ήτο  εις  τά  δύο  προξε- 
νικά ψηφίσματα  τών  Ώρωπίων  τά  παρά  τω  "Ραγ- 
καβή ύπ'  άρ.  679  και  685,  διότι  έκεΓνα  αρχήν 
εχουσι  σαφεστάτην  τήνδε'  «  άρχοντος  έν  κοινώ 
Βοιωτών  του"  δείνα,  επί  δέ  πόλεως  τοΟ  δείνα,  ιερέως 
δέ  τοΟ  Αμφιάραου  τοΰ  δείνα  »,  έν  δέ  τω  αξιολογώ 
ψηφίσματι  τω  έν  0.  Ι.  Ον.  ύπ'  άρ.  1570  μόνον  ο 
τοΟ  κοινοΟ  Βοιωτών  άρχων  καί  δ  ιερεύς  τοΟ  Αμ- 
φιάραου άνεγράφησαν  έν  αρχή.  Τόσον  ταΟτα  ποι- 
κίλλουσι  κατά  τους  διαφόρους  γ^ρό^ους  έν  τοΓς  έγ- 
γράφοις  τής'  Ώρωπίας,  ήτις,  ώς  αί  μυθευόμεναι 
Συμπληγάδες  πέτραι,  πάντοτε  μεταξύ  Αττικής 
καί  Βοιωτίας  έκινεϊτο. 


"Αρχοντος  Φιλιοτίδου,  ιερέως  δε  τοΰ  Αμφιά- 
ραου Έρμαιώνδου,  άγωνοθετοΰντος  τά  Άμφι(ά- 
ραα  καί   'Ρώμαια  Εΰβιότου  τοΰ  Δημογέν(ου 
οϊδε  ένίκων 
5  «αλπιΚτης 

Νικάνωρ  Διονυσίου  Ταρσεύς" 

κήρυξ 
τΩρος  "Ωρου  Χαλκιδεύς• 

έγκώμιον  καταλογάδην 
10   Δημογένης  Εύβιότου   Ώρώπιος• 
έγκώμιον  έπικόν 
Κρατερός   Αντιπάτρου   Άμφιπολίτης' 

ραψωδός 
Θεοφάνης  Σωκράτου  Θηβαίος" 
15  ποιητής  έπων 

Απολλώνιος  'Λγνάρχον  τοΰ    Βοιηθου   Μαλλώτης" 

αυλητής 
Λιονύσιχος  Έπικλέους  Θηβαίος" 
κιθαριστής 
20    Ζεΰξις  Δημητρίου  Τραλλιανός* 
κιθαρωιδός 
Ηρακλείδης  Αντιπάτρου  Ταρ(σ)εύς" 


125 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΚ   ΤΟΓ   ΙΕΡΟΓ  ΤΟΤ   ΑΜΦΙΑΡΑΟΥ 


126 


ι 


ποιητής  σάτυρων 
Φιλοξενίδης  Φιλίππου    Ώρώπιος- 
25  τραγωιδίας  παλαιάς  υποκριτής 

Φιλοκράτης  Θεοφάντου  Θηβαίος• 

κωαωιδίας  παλαιάς  υποκριτής 
Ζωίλος  Ζωΐλου  Συρακόσιος• 

τραγωιδίας  καινής  ποιητής 
30   Πρώταρχος   Άντιαένους  Θηβαίος" 
υποκριτής 
Φιλοκράτης  Θεοφάντου  Θηβαίος- 

κωαωιδίας  καινής  ποιητής 
ΧιόίΎης  Λιογειτώνόον  Θηβαίος- 
35  υποκριτής 

Πολύξενος   Άνδρύτα   Όπούντιος* 

παϊδας  δόλιχον 
Μητρόδωρος  Αρτεμιδώρου  Ζαυρναΐος- 
άνδρας  δόλιχον 
40   Οΰλιάδης  Μυωνίδου  Χρυσαορευς  άπό   Άλίνδων- 
παΐδας  στάδιον 
'Λρέτιππος  Λυσίππου  Λακεδαιμόνιος" 

αγένειους  στάδιον 
Αύσας  Διονυσίου  Αΐολεϋς  άπο  Μυρίνης" 
45  άνδρας  στάδιον 

Έααενίδας  Βέβαιου  Σικελός  άπό  Κεντορίπων• 

πάϊδας  πένταθλον 
Κ-,Αύρίτας  Πολεαοκράτους  Θετταλός  άπο  Λαρίσης* 
αγένειους  πένταθλον 
50  Μητρόδωρος  Απολλώνιου  του  Διοφάντου  Ζαυρναϊο(ς* 
άνδρας  πένταθλον 
Πολυκράτης  Άγεαάχου   Άργεϊος* 

παΐδας  δίαυλον 
'Λρίτιππος  Λυσίππου  Λακεδαιαόνι(ος- 
55  άνδρας  δίαυλον 

Έααενίδας  Βέβαιου  Σικελός  άπό  Κεντορ(ίπων* 

παϊδας  ΐππιον 
Παρθένιος  Παρθενίου  Ζαυρν(αΐος* 
άνδρας  ϊπ(πιον 
60   Πραςίων  Εΰδηαου  Θηβ;(αϊος* 
όπλίτ(ην 
Έααενίδας  Βέβαιου  (Σικελός  άπό   Κεντορίπων* 


Πατρέας  Δινν 


Φίλο  στ 


"Χψος  τί)ς  στήλης,  έχούσης  και  αέτωμα  μετ'άσ- 
πιδίου  έν  τω  έμβαδώ  άναγλύπτου,  0,90,  πλάτος 
0,50,  πάχος  0,20.  Κάτω  θα  εξέλιπε  καμμία  εί- 
κοσάς  στίχων,  ώς  εΐκάζομεν  εκ  τοΟ  περιεχομένου 
τϊ]ς  προηγουμένης  στήλης. 

Σχήματα  γραμμάτων  και  έκ  ταύτης  τής  στή- 
λης εστωσαν   άποδεδομένα  τάδε" 

ΑΒΈΑΘΗΠΣΛ 

Τά  καινοφανή  κύρια  ονόματα  τα  έν  άμφοτέραις 
ταύταις  ταΓς  στήλαις  έδηλώσαμεν  κατά  τήν  ανέκαθεν 
ημών  συνήθειαν  δια  κεκλιμένων  γραμμάτων,  μόνον 
δε  περί  τοϋ  έν  τη  πρότερα  σαφώς  άναγινωσκομένου 
Αισταμενοϋ  λέγομεν,  δτι  το-  θεωροΟμεν  βεβρα- 
χυσμένον  κατά  εν  ιώτα  άπό  τής  μετοχής  δυϊστά- 
μενο(;,  και  τονιστέον  κατά  τά  Άκουσαμενός,  Δε- 
ξαμενός,  Διαδουμενός,  Έπιλυσαμενός  ,  Κτησαμε- 
νός  (1),  Τεισαμενός  κτλ.  ΤοιοΟτο  ίσως  είναι  και  το 
έν  στίχω  44^  ταύτης  τής  στήλης  Λΰσαο,  έκ  μετο- 
χής δηλ.  αορίστου  αου  ενεργητικές  διαθέσεως , 
δποΓον  κύριον  δνομα  δ  Ραρβ  προ  ετών  (γράφων  τόν 
πρόλογον  τοΟ  λεξικοΟ  του  τών  κυρίων  ονομάτων 
τής  Ελληνικής)  ώς  μόνον  ίσως  υπάρχον  έθεώρει 
το  παρά  Δημοσθένει  Άρκέαας,  αντοο.. 


"Αρχοντος  έν   Ώρωπώ  Λυσιαένου 
τοϋ  Φιλίππου,  ιερέως  δέ  τοϋ 
Αμφιάραου  Ευκράτου  τοϋ 
Φίλωνος,  άγωνοθετοϋντος 
5       των   Άμφιαράων  και  "Ρωμαίων 
Εΰφάνου  τοϋ  Ζωΐλου  οίδε  ένίκων 

σαλπιστης 
Θεόφραστος   Άσκληπιάδου  Αΐγινήτης- 
κηρυξ 

(1)  Τοΰτο  τό  ΚνησαμίΥος  χεΤτα•.  χαΟ'  ημάς  έν  επιγραφή  έπααφίω 
τοϋ  Π«ντιχαπα•'ου,  έχοΰσΐ)  οϋτω-  <<  Άνθεστήριος  Ήγηβ'πποιι  δ  χαΐ 
Κτησαμενός  »  χα'ι  έχδοθει'στ]  έν  ΟοιπρΙβ  Γβικίϋ  άβ  Ια  ΟοηιηΐΪ85Ϊοη 
ίπιρέΓ.  αΓοΗέοΙ.  ιΐβ  ΡέΙβΓδ&ουι^,  ροιίΓ  1β»  »η.  1879—80  σελ.  6• 
άλλ'  ΙξελτίφΟη  έχεΤ  υπό  τοϋ  έχδότου  ώς  χοινή  μετοχή  χτησάμενοα, 
ΰπακουομένης  δήθεν  αϊτιατιχής  τόν  τάφοτ,  8  ήμεΐς  νομίζομεν  πάντί) 
άπρο'βδεχτον. 


127  ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΚ   ΤΟΥ   ΙΕΡΟΥ  ΤΟΥ   ΑΜΦΙΑΡΑΟΥ  1 2Η 

10      Γλαυκίας  Σωσάνδρου  Θηβαίος•  Τά  δύο  ανωτέρω  δοθέντα  τεμάχια  έκδίδομεν  άν- 

ένκωιχίω  λογικώ  τιγράψαντες  έκ  χάρτινων  αποτυπωμάτων,  α  έκόμι- 

Μόσχος  Άνα££ίππου  Προυσιεύς"  σεν   0  β,  Λεονάρδος  τάς  τελευταίας  ταύτας   ήμέ- 

ενκωΐλίω  επικώ  ρα?•   χ^  0^  χ(()0[  νεωστι  ευρέθησαν.   Τά  γράμματα 

Άμινίας  Δημοκλέους  Θηβαίο;•  δμοιάζουσι  πολύ  τά  των  προτέρων  δύο  λίθων.  Και 

15  επών  ποιητάς  >/-\ι         5><   ο-\  '  ι        -  ~λ      !>'      ••  » 

άλλως  οε  ρλεπομεν  εκ  των  ενταύθα  ουο  ονομάτων 
Αμινίας  Δηαοκλέους  Θηβαίος"  π ,     ,  .  ρ^         , 

,    .    ^,  του  Ευφανους  και  του  1  λαυκιου,  οτι  πασαι  αύται 

ΕίέρωΓ'Α^τοβούλου  Θηβαίος-  αί  τέσσαρες  άναγραφαί  είναι  πλησιόχρονοι. 

α'λγιτά'  Πολύ  οέ  αρχαιότερα  και  δή    τοΟ  δ   προ  ΧριστοΟ 

20      Νίκων  Εΰωνυμοδώρου  Θηβαίος-  αιώνος  είναι  ή  έξης,  ην  δ  Χιόνος  εύρεν  εσχάτως 

κιθαριστής  °Χι  &ν  τη  περιοχή  τοΟ  ίεροΟ,  ένθα  γίνονται  αί  άνα- 

Μητρόδωρος  Διονυσίου  Νικομηδεύς"  σκαφαί,  αύτοΟ  έπιστατοΰντος,  αλλά  10-15  λεπτά 

κιθαρωδός  τϊ)ς  ώρας  μακράν  προς  <χρχτο\  εν  τινι  έρημοκκλη- 

Δημήτριος  Δημητρίου  Καλχηδόνιος"  σίω  Σεμχίλ  καλουμένω 'Αλβανιστί  (— άγ.  Μι-/αήλ) 

25  σατύρων  ποιητής  και  μετεκόμισε  τον  λίθον  εις  τον  τόπον  τών  άνασκα- 

Κάλλιππος  Κάλλωνος  Θηβαίος-  <ρών.  Τρόπος  γραφής  έν  αύτώ  δ  στοιχηδόν,  καθ' δν 

ποιητη[τη]ς  τραγωδιών  έκαστος   στίχος   έ'χει  άνά  33  γράμματα,  πλην  τοΟ 

Λυσίστρατος  Μνασέου  Χαλκιδεΰς"  ■>    •χ_  '"<»•>    /η  ' 

Γ  ο^οοου  στίχου,    εν  ω  αφέθη   κενός  ".οπός  γραμμα- 

ΰποκριτης  ,  ,      ,-,  ,        .  ,^λ/  ', 

Γ    -  %  .  των  επτά  προς  το  τέλος,  και  του  εοοομου,  και  του 

30       Γλαυκίας  Σωσάνδρου  Θηβαίος-  ,    ,  ,       «    .    ,  ,  «τ-, 

«.  ένατου,  εν   οις  ενός  γράμματος.    Λτι  ο  στιγος  ει- 
ποιητης  κωμωδιών  ■  ,  , 

.»    ι  ν  -        Ω  ί>  .    .  κόστος  τρίτος  ένει  υιίαν  γράμματος  θέσιν  κενήν  με- 

Αριστων  Χιονου  <ϊ>η&αιος'  *     '       *    Α.  *Ι  ι  Γ   ΓΓ       »  ι    Γ 

υποκριτής  ταξύ  τοΟ  αγένειων  και  τοΟ  παγκράτιο»-.  Έν  δε  τφ 

Καλλίστρατος  Έξακεστου  Θηβαίος-  πέμπτω   στίχω  το  προσγραφόμενον  ιώτα  τοΟ   αύ- 

35  κ.  ν  πάλαιαν  2ωιόος  συνεσφίγχθη   μεταξύ  τοΟ  ω  και  τοΟ  δ,  και 

ος•  έγένετο  δ  στίχος  γραμμάτων  34. 

5. 

4. 

. . ΩΜΕΤΑΛ ; . 

.  .  .  ς  ΙΙάμφιλος   Άθη(ναΐος" 

( κήρυξ)  _  ...  Λ Λύσανδρος  θηβαΐ(ος  ραψ;- 

Γλαυκί)ας  Σωσάνδρου   θη(βαΐος"  ωιδός  ( ό)στρατος  Σικυώνι'  άνη(ρ  κι- 

έγκώυ.ιον    καταλογάδη(ν  5     θαριστη(ς  .  .  .  .)ςθετταλός•  άνηρ  αύλωιδό(ς  X- 
Άρισ)τόνικος  Μενάνδρου   Ώρώπιος•  αρίας   Άθη(να)Τος"   αυλητής  Κλείταρχος   Άθ(η- 

5  έ)πικόν  ναϊος'  κιθαρωιδός  Κλεόνικος   Αθηναίος- 

Μή)στωρ  Μηστορος  Φωκαιεύς•  σοφι(στ)ης  (Π;)αυσί;ν.α(χ)ος   Αθηναίος" 

ραψωιδός  παϊδας  δόλιχ(ον)  Μνησαρνίδης   Αθηναίος" 

Κράτων  Κλέωνος  Θηβαίος"  10      άνδρας  δόλιχον  Μαλακός  Μακεδών  παίδας 
έπων  ποιητής  στάδιον  έξ  απάντων  θεόπομπος  Κυρηναϊο-' 

10        Μήστωρ  Μηστορος  Φωκαιεύς"  αγένειους  στάδιον    Άκαρνάν   Αθηναίος"  αν- 

ακλητής δρας  στάδιον  "Ανθιππος  Άργεϊος'  παίδας  δ- 

Διονύσιχος  (Έπικ)λέους  Θηβαίος*  ίαυλον  έξ  απάντων   Έπικράτης  Λαρισαίος" 

15      πένταθλον  αγένειους  .  έ  .  ων    Άργεΐος-  δία- 

Άγέλοχος υλ)ον  άνδρας  θρασυάνωρ  (Κολ)οφώνιος"  ϊππι- 

•  .  ον)  παΐδας  Μνη(σαρχίδης   Άθη)ναΐος"  ϊππιον 


129 


ΔΥΟ   ΑΤΤΙΚΑ   ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ 


ΙΗί) 


άνδρας  θρασυ(άν)ωρ  Κολοφώνιος"  παίδας  πά- 
λην  Ιξ  απάντων    Άρίσταιχ[λος  "Ανδρι--  άγενε- 

20      ίους  πάλην  Φιλόνικος  Άργεΐος-  παις  παγκ- 

ράτιον   Αντιφάνης    Αθηναίος•  άνηρ   πάλην  Ε- 
ντεΜωτ  Φλε άβιος•  άνηρ  πυγρ•,ν  Σάτυρος  Η- 
λείος- αγένειων     πανκράτιον   Άντικράτη- 
ς  (θηβ;)αΐο(ς)'  αγένειους  πυγ;Λην  Έστιαϊος  Σι- 

25      νω)πεύς'  άνδρας  πανκρχτιον  Σάτυρος  Ηλεί- 
ος• παίδας  πένταθλο(ν)  Στρατοκλης   Αθηναί- 
ος• παΐδας  πυγμτ,ν  Παυιίας   Αθηναίος"  άνδρ- 
ας πέν(τ)αθλον  Μελάν.ππος  Φαρσάλιος•  οπλ- 
ίτης ("Αν)θιππος   Άργεΐος"  παίδας  στάδιον  ά 

30      πο)  γ(υ[λν)ασίων    Άντίβιος    Αθηναίο  ς '  παΐδας 
π)ά(λην  ά)πό  γυι/.νασίων  Χαρίσανδρος   Άθηνα-' 
π)ύκτ(η)ς  παις  άπο  γυμνασίων  Νικόδημος  Αθ- 


ηναίος• παις  πανκράτιον  (άπ6)  γυμνασίων 

.  .  α; ς   Αθηναίος"  ήνίονος 

35      ...   '  Αθήναι--   ζευγ 


Δυστυχώς  λείπει  ή  αρχή  τής  αναγραφής.  "Ανω• 
κατά  το  μεσαίτατον  αέρος  τοΟ  τεμαχίου  φαίνεται 
πως  δσον  ενός  στίχου  τόπος  κενός, διακρίνονται  δε  ώς 
πρώτου  στίχου  γράμματα  τίνα  ολίγα,  άλλα  πυκ- 
νότερα πως  τών  κατωτέρω  και  λίαν  δυσανάγνωστα, 
ά  δια  τοΟτο  εκδίδω  κεφαλαία,  χωρίς  δμως  νά  τα 
έγγυώμαι. 

Έν  Αθήναις,  τϊ)  8  Όχτωβρίου  1884. 

Στέφανος  Α.  Κουμανουδης. 


ΔΥΟ  ΑΤΤΙΚΑ  ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ 


Κατά  τήν  από  τίνος  χρόνου  γινομένην  ύπο  της 
Κυβερνήσεως  άνακάθαρσιν  της  Ακροπόλεως  Αθη- 
νών διά  καΟαιρέσεως  τών  ετι  υπολειπομένων  βαρ- 
βαρικών    τειχισμάτων,     ευρέθησαν    βορείως    τών 


Προπυλαίων  άλλα  τε  γλυπτά  και  ενεπίγραφα  αρ- 
χαία τεμάχια  και  τά  έξης  εκδιδόμενα  δύο  κολοβά 
άλλ'  οχι  ανάξια  λόγου  ψηφίσματα. 


1. 


10 


Λ 

Α 

Ι 

Δ 

Η 

* 

Κ 

Α 

Λ 

Α 

Ι 

Δ 

Ο 

Υ 

.ζ. 

Υ 

Ρ" 

Ε 

Τ 

Α 

Ι 

. 

. 

Ρ 

Ο 

Τ 

Ο 

Ν 

Η 

Ο 

Ε 

Ν 

Τ 

Ε 

* 

Δ 

ι 

Κ 

Α 

* 

Τ 

Α 

Ι 

Υ 

Π 

ο 

Ω 

Ν 

Ε 

Π 

Ι 

Τ 

Α 

* 

Δ 

Ι 

Κ 

Α 

* 

Τ 

Α 

* 

Ε 

Ι 

Λ 

Η 

Γ 

Μ 

Ε 

Β 

Ο 

Ι 

Ω 

Τ 

Ο 

Ι 

* 

Κ 

Α 

Ι 

Α 

Ο 

Η 

Ν 

Α 

Ι 

Ο 

Ι 

€ 

Τ 

Α 

* 

Ρ 

Ι 

Ν 

Α 

Ν 

Δ 

Ι 

Κ 

Α 

Ι 

Ω 

* 

Α 

Γ 

Α 

Ο 

Ε 

Ι 

Τ 

Υ 

Χ 

Ε 

Ι 

Τ 

0 

Υ 

* 

Λ 

Α 

Χ 

Ο 

Ν 

Τ 

Α 

€ 

Π 

Ρ 

Ο 

Ε 

Δ 

Ρ 

Ο 

Υ 

* 

Ε 

Η 

* 

Ι 

Α 

Ν 

Χ 

Ρ 

Η 

Μ 

Α 

Τ 

Ι 

ί: 

Α 

Ι 

Π 

Ε 

Ρ 

ι 

Τ 

ο 

Υ 

. 

.    Λ 

Ε 

* 

Ο 

Α 

Ι 

Τ 

Η 

* 

Β 

Ο 

Υ 

Λ 

Η 

* 

Ε 

Ι 

* 

Τ 

ο 

Ν 

Δ 

. 

. 

.    Λ 

Ε 

ι 

Ε 

Π 

Α 

Ι 

Ν 

Ε 

* 

Α 

Ι 

Τ 

Ο 

Υ 

* 

Δ 

Ι 

Κ 

Α 

. 

• 

Κ    Α 

Κ 

Α 

ι 

* 

Τ 

Ε 

Φ 

Α 

Ν 

Ω 

* 

Α 

Ι 

Ε 

Κ 

Α 

* 

Τ 

ο 

• 

• 

.    Π 

Α 

Τ 

Ρ 

Ω 

Ν 

Α 

Κ 

Υ 

Λ 

Ο 

Υ 

Ο 

ο 

Υ 

Α 

Ρ 

ι 

• 

• 

.    Λ 

Ε 
Ο 

ι 

Δ 

Α 

Ο 
Μ 

Ε 
Ο 

Ν 

Η 

Ν 

Φ 

Ι 

Λ 

Ρ 

Ρ 

ο 

Υ 

Ν   Α 
Μ    . 


Τμήττιος  δ  λίθος,  σώζων  άνω  μέρος  τοΟ  γεί- 
σου. Τψος  αύτοΟ  0,22,  πλάτος  0,28,  πάχος  0,08. 
Γράμματα  είχεν  έκαστος  στίχος  άνά  40,  πλην  τι- 


ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884. 


νών,  ένθα  αφέθη  ένος  γράμματος  κενός  τόπος,  αντί 
στίξεως.  Οΰτως  έν  τοις  στίχοις  α'.  ε'.  θ  .  καΐ  ια  . 
Μεταγράφομεν    δέ   και   συμπληροΟμεν    ώς    έξης. 

9 


131  ΔΥΟ    ΑΤΤΙΚΑ   ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ  132 

Κα)λαίδης  Καλαίδου  Ξυπεται(ών  είπεν  έπειδη  οΐ  χ-  ύπ  αρ.  451  δημοσιευθέν  (  =  0.  Ι.  Α.  II,  308)  βπερ 

ει)ροτονηθε'ντες  δικασταί  ύπο  (της  πόλεως  τ9ίς  Λαμ-  ε^ει  έπί  κεφαλές  τον  θερσίλοχον  άρχοντα.  Τίθεται 

ιέ)ων  έπί  τάς  δίκας  τας  εΐληγμε'να(ς §£  ούτος  εις  τους  χρόνους  Δημητρίου  τοΟ   πολιορ- 

.  .  Βοιωτοϊς  και  Αθηναίοι;  τάς  μ κγ)το0  περ1   τά  289  έτος    προ  Χρ.  Κρίμα,  δτι  καΐ 

5   ε'κ)ριναν  δικαίως-  άγαθεϊ   τύχει"  (δεδόχθαι  τεΐ  βου-  ^^  ^  ψή?ισ[Αα  χ(χ1  το0το  δέν  μδς  πΛηρ0?ορο0. 

λε)ΐ,  τους  λαγόντας  προέδρους  εΐ(ς  την  έπιοϋσαν  εκ-  «  ν    - »       ,     -       .    «  .       _      τ> 

;  Λ        •    γ      γ         ν      _  (  σιν,  ως  κολοοα,  τις  ητο  ή  οιαφορα  των  ΰοιωτων 

κλ)η<τίαν•/ρηματίσαιπερίτού(των,γνώμην  δε  ξυμδα-  ,  ,Αί        ,         „     »  <»-\  .α         ι 

'         ΛΓ  Γ  ,     ,    »1<        »     *  ~  ο  και   Αθηναίων,  ην  εκρινεν  ως  εκκλητος  η  Λαμιεων 

λ)λεσθαι  της  βουλής  εις  τον  όη(μον,  οτι  όοκεΐ  τίΐ  βο-  '  '        | \        ,  .  '        ' 

'  •  ,     „      ,     ,     «>  „  πολις,    ήτοι   οικασται  υπ    αυτής  γειροτονησεντες. 

υ)λεΓ  επαινεσαι  τους  οικα(στάς  δικαιοσύνης  ενε-  '     '  ι  «ί  , 

,η  ,  /      .    ..  ,.  ,  Εν   έκεινω   τω  ψηφισματι  σώζονται  μετά  τά  συ- 

10   κα  και  στεφανωσαι  εκα«ϊτο(ν  αυτών  χρυσωι  στεφανω•  γ     τ  τ  ιτ*  γ  ι 

ι)  Πάτρωνα  Κυλούθου.    Άρι νή9γ1    προεισαγωγικά     μόνον    τά    έξης    ουσιώδη• 

.  λεισθένην  Φιλ(ί)ππου α  Επειδή  τοΟ  δήμου  τοΟ  Αθηναίων  και  τοΟ  κοινοΟ 

οδαμο  . τοΟ  Βοιωτών  σύμζολον  ποιησαμένων  προς  άλλή- 

λους  και  έλομένων  εκκλητον  τήν  Λαμιεων  πόλιν, 

άνεδέξατο  καθιεΓν  το  δικαστήριον,  και  νΟν  οί  άπο- 
Τό  ψήφισμα  τοΟτο,  αν  και  δέν  έχει  άρχοντα  έφ'  σταλέντες  ύπό  των  Λαμιεων  άποφαίνουσι  .  .  »  — 
οδ  έρ^ήθη,  δύναται  δμως νά  άναχθή  εις  τον  έπί  Το  έν  στίχω  ια'.  κύριον  δνομα  Κύλουθος  μας  ένθυ- 
θερσιλό/ου  άρχοντος  ένιαυτόν,  διότι  ό  ειπών  αυτό  μίζει  το  τοΟ  γνωστοΟ  ποιητοΟ  Κολούθου,  οδ  εΰρη- 
Καλαίδης  Καλαίδου  Ξυπεταιών  εΰρηται  ήδη  ώς  ται  και  γραφή  Κόλλουθος.  Και  άλλαδέ  κύρια  όνό- 
είπών  και  άλλο  ψήφισμα  περί  της  αυτής  ύποθέ-  ματα  έπλάσθησαν  έκτου  θέματος  τοΟ  επιθέτου  κυή- 
σεως, το  παρά  τω  Ά.  'Ραγκαβή  έν  ΑηΙΐη.  ηβΐίθη.  Λος  (  =  κουλλός,  παρ'  ήμϊν. )  "Ιδε  λεξικ.  Ρ&ρβ. 

2. 


10 


15 


20 


. 

. 

Ο 

. 

. 

Λ 

Ι 

( 

% 

* 

Χ 

Ε 

ι 

Ο 

Τ 

Ω 

Ι 

Δ 

Η 

. 

. 

Υ 

Τ 

ο 

Ι 

Ε 

Λ 

Ε 

Υ 

* 

ι 

Ν 

Α 

Μ 

Ε 

Τ 

• 

. 

. 

Ι 

Ε 

* 

Κ 

Α 

ι 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Ι 

Κ 

Α 

ι 

Ο 

Ι 

Η 

Γ 

Γ 

. 

. 

. 

ι 

Λ 

Ε 

Ι 

Δ 

ο 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

* 

Τ 

Ρ 

Α 

Τ 

Η 

Υ 

. 

. 

. 

Ο 

Υ 

Κ 

Α 

Ι 

Τ 

Α 

Υ 

Τ 

Α 

Ρ 

Ρ 

Ο 

Τ 

Ε 

Ρ 

Ο 

. 

. 

. 

Ε 

Ρ 

Ι 

. 

. 

. 

. 

. 

Η 

* 

Π 

Ε 

Ρ 

ι 

Ι 

Ε 

Λ 

Ι 

1 

III 

Τ 

Η 

Ι 

Β 

Ο 

. 

Η 

Ι 

Κ 

Α 

ι 

Τ 

■ 

. 

. 

Π 

Α 

Ρ 

Ω 

Ν 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

* 

Α 

Ρ 

ο 

Φ 

Α 

Ι 

Ν 

Ε 

Ι 

Τ 

Ω 

Ι 

Δ 

Η 

Μ 

Ω 

. 

Ο 

Ι 

* 

Ε 

Τ 

Ι 

Ρ 

Ρ 

ο 

* 

Ε 

Ρ 

Ε 

Δ 

Ω 

Κ 

Ε 

Ν 

Ε 

χ 

Ι 

Τ 

* 

Ο 

Ω 

Ι 

Λ 

Ο     .     . 

ι 

€ 

Τ 

Ο 

Ν 

Π 

Ο 

Λ 

Ε 

Μ 

Ο 

Ν 

Δ 

Ε 

Δ 

Ο 

Χ 

Θ 

Α 

Ι 

Τ 

Ω 

Ι 

Δ 

Η 

Μ 

Ω 

Ι 

Ε     .     . 

Ν 

Φ 

Ι 

Λ 

ο 

Τ 

Ι 

Μ 

Ι 

Α 

* 

Ε 

Ν 

Ε 

Κ 

Α 

Κ 

Α 

Ι 

Ε 

Υ 

Ν 

Ο     .     . 

ο 

Ν 

Δ 

Η 

Μ 

ο 

Ν 

Τ 

ο 

Ν 

Α 

Ο 

Η 

Ν 

Α 

Ι 

Ω 

Ν 

Κ 

Α 

ι 

€ 

Τ 

Ε 

Φ 

Α 

Ν 

Ω 

*     .      . 

* 

Ω 

Ι 

* 

Τ 

Ε 

Φ 

Α 

Ν 

Ω 

Ι 

Α 

Ρ 

Ο 

:Χ: 

Δ 

Ρ 

Α 

Χ 

Μ 

Ω 

Ν 

Ε 

. 

Ν 

Α 

Ι 

Δ 

Ε   /      . 

Η 

Ν 

Α 

Ι 

Ο 

Ν 

Κ 

Α 

Ι 

Φ 

Υ 

Λ 

Η 

* 

Κ 

Α 

Ι 

Δ 

Η 

Μ 

Ο 

Υ 

Κ 

Α 

Ι 

Φ 

Ρ 

Α 

Τ     .     . 

Υ 

Τ 

Ω 

Ι 

Α 

Δ 

Ο 

Υ 

* 

Ι 

/ν 

* 

Α 

* 

Ο 

Α 

Ι 

Η 

* 

Α 

Ν 

Β 

Ο 

Υ 

Λ 

Η 

Τ 

•          ■ 

-ι 

Ε 

Ρ 

Ι 

Α 

Υ 

Τ 

Ο 

Υ 

Τ 

Η 

Ν 

Υ 

Η 

Φ 

Ο 

Ν 

Τ 

Ο 

Υ 

* 

Ρ 

. 

Υ 

Τ 

Α 

Ν 

Ε 

. 

* 

Ι 

Π 

Ρ 

Υ 

Τ 

Α 

Ν 

Ε 

Υ 

Ο 

Ν 

Τ 

Ε 

* 

Μ 

Ε 

Τ 

— 

Ι 

Ι 

ο 

Ι 

Ν 

Η 

•          • 

. 

Α 

Τ 

Ο 

Ν 

Ν 

Ο 

Μ 

Ο 

Ν 

Ο 

Ρ 

Ω 

* 

Α 

Ν 

Κ 

Α 

ι 

Ο 

Ι 

Α 

Λ 

Λ 

Ο 

Ι 

Ρ 

- 

. 

. 

ι 

Λ 

Ι 

Ρ 

Ρ 

Ο 

* 

Τ 

ο 

Ν 

Δ 

Η 

Μ 

0 

Ν 

Τ 

ο 

Ν 

* 

■ 

Ν 

• 

• 

• 

• 

Ν 

Τ 

• 

* 

Α 

Υ 

Τ 

• 

* 

• 

• 

133 


Πεντελήσιος  δ  λίθος,  ΰψους  0,23,  πλάτους 
0,32,  πάχους  0,13.  Σχήμα  γραμμάτων  το  των 
Μακεδόνικων  χρόνων.  Στίχοι  τινές  (πέντε)  ασφα- 
λώς συμπληρούμενοι  άποδεικνύουσιν  δτι  άνά  39 
γράμματα  ειχεν  έκαστος  αυτών.  Δυστροπεί  δμως  δ 
ιζ05  άποδεικνύων  37.  Έτι  και  δ  ιδος  άδηλον  είναι, 
αν  ειχέ  ποτέ  38  ή  40.  Όπωςδήποτε ,  ήμεΓς  τήν 
έξης  ήδυνήθημεν  μεταγραφήν  μετά  συμπληρώ- 
σεων να  δώσωμεν. 


ΔΥΟ    ΑΤΤΙΚΑ   ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ 


134 


.  .  . Ο  .  . ΛΙ  .  .  . 

.  .  παρ)έσχε(τ)ο  τώι  δή(μωι  .  . 
.  .  υτοι    Ελευσίνα  μετ  .  . 
.  ε:  χ.αί  αυτοί  και  οι  ή;γε;(μόνες  .  . 
5         .  .λείδου  του  στρατη(γο)ϋ  .  .  . 

..ουκαϊ  ταΰτα  πρότερό(ν  τε)  .  .  .  έπι  •  . 

...  ηςπερι τηι  βο(υλ)ηι  και  τ(ώι  δημωι  και  ν- 

ϋν)τ:αρών  αΰτος  άποφαίνει  τώι  δήμω(ι  .  . 

.οις  ετι  προτεττέδωκεν  ( ε- 

10   ίς  τόν  πόλεμον,  δεδόχθαι  τώι  δήμωι  έ(-αινέσαι 
ν  φιλοτιμίας  έ'νεκα  και  εύνο(ίας  της  εις  τ- 
ον δη',ιον  τον  Αθηναίων  και  στεφανώσίαι  αϋτον  χρυ- 
τώι  στέφανοι  άτΐό:Χ:  δραχμών  "είναι  δε  α(ΰτον  και  Α- 
θήναιον και  φυλής  και  δήμ(ο)υ  και  φρατ(ρίας  είναι ; 
15   α)ΰτώι  άδουσιάσασθαι  ης  άν  βούλητα(ι  και  δοΰναι 
π)ερί  αΰτοϋ  την  ψηφον  τους  π(ρ)υτάνε(ις  οί  άν  τυγχά- 
νω^; πρυτανεύοντες  μετά  τ(ην)  Οΐνη(ίδα  φυλην  κ- 
ατ)ά  τον  νόμον  όττως  αν  και  οί  άλλοι  π(άντες  φιλοτι- 
μών)ται  προς  τον  δημον  τον  (Άθη)ν(αίων  .  . 
20    .  .  .  ν;τ.ς  αύτ  .  .  ς  .  . 


Τίς  δ  τιμώμενος  και  πολιτογραφούμενος,  άδη- 
λον  έμοί.  Το  έν  στίχω  ε"  κολοβόν  όνομα  τοΟ  στρα- 
τηγοΟ  άν  είναι  συμπληρούμενον  Ήρακίείδον,  ίσως 


τότε  νοητέος  δ  υπό  Δημητρίου  του"  πολιορκητοΟ 
ταχθείς  φύλας"  τών  Αθηνών  Ηρακλείδης,  και  έλ- 
θών  ττρός  τους  έγκατοίκους  είς  δεινήν  σύγκρουσιν, 
ως  δ  Πολύαινος  ίστορεΓ  (Στρατηγ.  Ε,  ιζ.)  Άλλα 
πάνυ  άδηλον  τοΟτο.  Ή  δέ  έν  στί/ω  γΉ  μνεία  τής 
ΈλευσΓνος  παρέχει  ίσως  λόγον  νά  συσχετισθή  πως 
ή  ύπόθεσις  τοΟ  ψηφίσματος  τζρος  τά  παρά  Πλου- 
τάρχω  έν  βίω  Δημητρίου  κεφ.  33  ίστορούμενα, 
έ'νθα  ωσαύτως  της  ΈλευσΓνος  γίνεται  μνεία.  Το 
περιεργότερον  τοΟ  ψηφίσματος  είναι  το  παράξενον 
£ημα  άάουσιάσασθαυ  έν  στίχω  ιε',  πρώτην  φοράν 
προφανέν  έν  επιγραφή  καΐ  ούδαμόθεν  άλλοθεν 
δν  ήμΓν  γνωστόν  ίίμή  έκ  τοΟ  Ησυχίου,  Οστις 
εχει'  « άδοΰσιον'  έραστόν,  σύμφωνον  »  έτι  δέ" 
«  άδουσιασάμενοι"  διελόμενοι,  δμολογούμενοι.  » 
Ένταϋθα  δέ  φαίνεται  κείμενον  επί  της  σημα- 
σίας τοΟ  έλέσθαι  ή  στέρξαι  ή  συμφωνία  λαβείν. 
Απορώ  δέ  μεγάλως,  πώς  ένώ  τόσα  και  τόσα 
πολιτογραφήσεων  ψηφίσματα  Αττικά  περιεσώθη- 
σαν,  δεν  έτυχεν  έως  τώρα  ν'  άναγνώσωμεν  τούτο 
το  £>ήμα.  Όθεν  τολμώ  νά  εικάσω,  ότι  ίσως  έν  τισι 
κολοβοίς  ψηφίσμασι  άνεπληρώθη  εσφαλμένως  υπό 
τών  έκδοτων  εις  (γράψήασθαι,  ή  λέξις  αΰτη  ή  ά- 
ήθης,  λ.  χ.  έν  τω  έν  0.  Ι.  Α.  455,  ένθα  δ  ιβ°« 
στίχος  έχει  ού  μάλα  καλώς.  Ούτω  και  το  είάν 
και  αί  εις  όσθω  προστακτικά!  πρώτον  έν  τη  τε- 
λευταία δεκαετηρίδι  έγνώσθησαν  ώς  Αττικά  έξ 
επιγραφών  ουχί  μιας  ή  δύο  άλλα  πλειόνων,  καΐ 
υποψία  υπάρχει,  δτι  οί  πρότεροι  έκδόται  δέν  έπί- 
στευον  εις  τους  οφθαλμούς  των  δτε  τά  τοιαΟτα 
άπήντων  έπί  λίθων. 

Έν  Αθήναις,  τη  13  Όχτωβρίου  1884. 

Στέφανος  Α.  Κουμανουδης. 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ  ΕΞ  ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ. 

(Συνέχεια)   (1). 
22    (170) 

Α 

« Μ 

ασκευά[σαι ;]  κ[α]ί  αδ  .   . 

ς  έστεφάνωσεν  χρυ[σώι  στεφάνωι 

διατελεί  ακόλουθα  [πράττων  ; 

5      ς  των  φρουρίων,  όπως 

έπαι]νώνται  και  στεφανώντ[αι 

<ρ;]ρουριαι  παρεσκευάσΟτο  δε 

έζ  έτοιμου  κατά  μήνα  μηθενός  έλαττώνται  των  λο 

εθυε  δ]ε  και  τοις  άλώιοις  τήι  τε  Δήμητρι  και  τήι  Κόρει  και  τοις  [αλ- 
ί 0     λοις  θεοΐς,  οϊ]ς  πάτριο[ν]  ην,  υπέρ  τε  του  Δήμου  τοΰ   Αθηναίων  και  τοϋ  βασιλέως  [Δη- 
μητρίου κ]αί  της  βασιλίσσης και  τΟν  εγγόνων  αυτών. — παρεκάλεσεν  δε 

και  τους  πολίτας  άπαν[τα]ς  έπί  την  θυσίαν,  οϊόμενος  δεΐν  των  αγαθών  των  γεγ[ο- 
νό]των  έν  τοις  ίεροΐς  [μ]ετασχεΐν,  άναλώσας  έκ  των  ιδίων,  άποδεικνύμενος  κ[αί  I- 
ν  τούτοις  την  εύνοιαν,  ην  έχων  διατελεί  προς  τους  έαυτοΰ  πολίτας• — έπαγγ[έλ- 
15     λεται  δε  και  εις  τα  λοιπά,  εις  α  [ά]ν  αυτόν  ό  Δήμος  καθιστει  η  οί  τεταγμένοι  τ[ών 
πολιτών  έν  τοις  φρουρίοις  παρακαλώσιν,  άξιον  εαυτόν  παρέξειν  τηςτε  το[ϋ  Δή- 
μου χειροτονίας  και  των  έν  τοις  πρότερον  χρόνοις  πεπραγμένων. — "Ινα  ουν  [φαί- 
ν]ωνται  και  οί  τεταγμένοι  των  πολιτών  έν  τοις  φρουρίοις  χάριτας  άζίας  [απο- 
δίδοντες τοις  εις  εαυτούς  φιλοτιμουμένοις  και  τον  Δήμον  τόν   Άθηναίω[ν. — 
20      Άγ]αθει  τύχει,  δεδόχθαι  τοις  τεταγμένοις  τών  πολιτών  Έλευσΐνι  και  έμ  [Πανάκ- 
τω]ι  και  έπί  Φυλει  και  τοϊς  στρατιώταις  τοϊς  πάρα  τει  πόλει  στρατευομ[ένοις  κ- 
αι;] τεταγμένοις  Έλευσΐνι,  τα  μεν  αγαθά  δέχεσθαι,   α  φησιν  γεγονέναι  έν  το[ΐς  ιερ- 
ούς, οίς  έ'θυεν  τήι  τε  Δήμητρι  και  τήι  Κόρει  και  τοις  άλλοις  θεοΐς,  οϊς  πζτριο[ν 
ην],  έπαινέσαι  δε  τον  στρατηγον    Άριστοφάνην  Άριστομένου  Λευκονοέα  και  σ[τε- 
25      φα]νώσαι  αυτόν  χρυσώι  στεφάνωι  κατά  τόν  νόμον. — "Οπως  άν  δε  είδώσιν  άπαντες 
τοΐ]ς  φιλοτιμουμένοις  εις  τους  τεταγμένους  τών  πολιτών  έν  τοις  φρουρίοι[ς  ό- 
τι] χάριτας  άξιας  άποοιδόασιν  τών  ευεργεσιών — ποιήσασθαι  αύτοΰ  εικόνα  χ[αλ- 
κή.]ν  και  στήσαι  έν   Έλευσΐνι  έν  τήι  αΰλέι  τοΰ  ίεροΰ' — άνειπεΐν  δε  τόν  στέφα[νον 
κα]ΐ  την  άνάθεσιν  τής  εικόνος  άλωιωντε  τώι  πατρίωι  άγώνι  και  έμ  Πανάκτω[ι  .  .  . 

30      .  .  υρίων  τήι  θυσίαι  και  έπί  Φυλει,  όταν  γίνηται  ή  θυσία  τήι   Άρτέμιδι  τήι 

.  .  ι  και  Διονυσίων  τών  έν  Άστει  τραγωιδών  τώι  καινώι  άγώνι,  όταν  πρώτο[ν  ό  Δήμος 
συ]ντελει  τά  Διονύσια,  ποιήσασθαι  δε  την  άναγόρευσιν  τήνδε. — Οί  τεταγ[μένοι  (τών)  πο- 
λιτών ύπό  τοΰ  Δήμου  έν   Έλευσΐνι  και  έμ  Πανάκτωι  και  έπί  Φυλει  στεφανο[ΰσι  τόν 
σ]τρατηγόν   Αριστοφάνην   Αριστομένου  Λευκονοέα  χρυσώι  στεφάνωι  κατ[α  τόν  νό- 
(1)  Όρα  Έφημ.  Άρχ.  1883  σελ.  134. 


137 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


138 


1 


35      μον]  και  είκόνι  χαλκεί  αρετής  ένεκα  και  εύνοιας,  ην  έχων  διατελεί  εϊς[τε  τον  Δή- 

μον]  τον   Αθηναίων  και  τον  βασιλέα  Δημήτριον  και  του;  εγγονούς  αύτοΰ  [και 

.  .  ]νης  της  εις  εαυτούς. — "Ινα  δε  και  συντελεσθϊι  τα  δεδογμένα  την  ταχί[στην  έλέσ- 
θαι]  πέντε  μέν  άνδρας  τους   Έλευσϊνι  τεταγμένους,  πέντε  τους  έμ  Πανά[κτωι  και  έ'να ; 
τ]ών  επί  Φυλεΐ" — -τους  δέ  αίρεθέντας  ποιείσθαι  την  έ'γδοσιν  της  ίίκόνο[ς  την  ταχίσ- 

40      τη]ν — εις  δέ  τό  γενόμενον  άνάλωμα  παρανγελλέτΟσαν  οί  αίρεθέντες  το[ΐς   Έλευσ- 
ϊνι τεταγμένοις  των  πολιτών  και  τοις  έμ  Πανάκτωι  και  επί  Φυλει  και  το[ϊς  ξένοις 
τοις  μετά  Γνωσίου  τεταγμένοις  είσφέρειν  ό,τι  *ν  αύτοϊς  έγλογιζόμενο[ι  γράψων' 
ται-  όπως  αν  δε  είδώσιν  οί  παραγινόμενοι  εις   Ελευσίνα  την  τε  τοϋ  στρα[τηγοΰ 
Άριστοφάνου  εΰνοιαν  και  την  των  άνατεθηκότων  εύχαριστίαν — •άναγρ[άψαι  τόδε 

45      το  ψήφισμα  έν  στήλει  λιθίνει  και  στήσαι  παρά  την  εικόνα,  τη[ς[  δέ  άναγρ[αφής  και 
της  ποιήσεως  της  στήλης  και  της  άναγορεύσεως  του  στεφάνου — έπιμε[ληθήναι 
τους  αίρεθέντας  επί  την  ποίησιν  της  εικόνος. — Είναι  δέ  αύτοΐς  έΓι[μεληθεΐσι 

και  οίκονομ[ή]σ[α]σνν  ορθώς  και  δικαίως  άπαντα  —  και  άποδοϋσ[ι 

έπαινεθήναι  και  στεφανωθήναι  κοινει  τε  υπό  απάντων  και  ίδί[αι  υπό  των  τεταγ- 

50      μένων. 


Β 


Θεόδοτος  Δημ;οκράτου   Ελευσίνιος  είπεν. —  Επειδή    Αριστοφάνης  [και  εν  τώι  πρό- 
σθεν  χρόνωι  πολλας  και  μεγάλας  χρείας  παρέσχηται  τώι  Δήμωι  τ[ώι   Ελευσίνιων* 

Γυμνασίαρχος  τε  χειροτονηθείς,  ότε  το  πρώτον  ό  Δήμος  συνετέ[λεσε  τα. 

α,  προέστη  τε  τοϋ  [γυ]μνασίου  καλώς  και  εύσχημόνως  πάντα  πράττ[ων,  πειθό[Λενος  το- 
5     ΐ]ς  τε  νόμοις  και  [τ]οϊ[ς]  τοϋ  Δήμου  ψηφίσμασιν. — Φύλαρχός  τε  χειροτονηθείς  και  έν 
ταύτει  τήι  έ[πι]μελείαι  άπεδείξατο  τήν  έαυτοΰ  φίλοτιμίαν. —  [Τον  δέ  ένιαυτον  ε- 
πί Λυσίου  άρχον[τος],  έν  ώι  ένιαυτώι  ό  πόλεμος  ένέστη,  διετέλε[σε 

δίων  έπιμελειαι  ο[ύ]τ[ε  τ]ήν  [τ]οΰ  έαυτοΰ  σώματος  άσφάλειαν  ούτ '  ά[ προσ- 

θεν  τιθέμενος  τοϋ  τήι  πατρίδι  συμφέροντος. — Κατασταθεί[ς  δέ  στρατηγός  έπ'Έλ- 

10      ε]υσϊνος  εις  τον  έπί  Κίμωνος  ένιαυτον  έπεμελήθη  τής  τε  τών  .   . 

και  τών  άλλων,  ων  αύτώι  προσέταττον  οί  τε  νόμοι  και  τα  ψηφίσ[ματα  τα  τοϋ  Δήμου. 
Έπί  πασι  τούτοις  έπέινεκε  και  έστεφάνωκεν  αυτόν  ό  Δήμος  [ό   Αθηναίων  ένεκα 

σπουδής  ποός  τήν  πόλιν έπήινεκε  δέ  και  ό  Δήμος  ό  Έλευσιν[ίων  εύνοιας  ένεκα. 

Χειροτονηθείς  δέ  τό  δεύτερον  στρατηγός  έπ'  Έλευσϊνος  εί[ς  τον  έπί " .  .  .  ε- 

15      νιαυτόν. — έπεμελήθη  τής  τε  τών  τειχών  επισκευής  και  τής 

Έλευσϊνος  και  Πανάκτου  και  Φυλής• — έπεμελήθη  δέ  και  όπω[ς 

τοι  μετ'  ασφαλείας  είσενεχθώσιν. — Διατελεί  δέ  και  ίδίαι  [πολλας  και  μεγάλας 
χρείας  παρεχόμενος,  εις  ας  αν  αυτόν  παρακαλήι-  —  πολλοϊς[δέ  τών   Ελευσίνιων 
έν  τώι  πολέμωι  γέγονεν  α'ίτιος  τής  σωτηρίας"  όπως  αν  ουν  π[άντες  οί  αίρούμενοι 

20      έ]π'  Έλευσϊνος  στρατηγοί  φιλοτιμώνται  πάντα  τα  συμφέροντΓα  ποιεΐν  και  άποδεί- 
κ]νυσθαι  τήν  εαυτών  σπουδήν  και  νϋν  και  εις  τό  λοιπόν  είδ[ότες  ότι  ού  μόνον  ύπό  ' 
τ]οΰ  Δήαου  τοϋ   Αθηναίων  τιμηθήσονται,  άλλα  και  παρά  τοϋ  Δ[ήμου  τοϋ   Ελευσίνιων 
κ]ομιοϋνται  χάριτας,  ων  προσήκει  τυνχάνειν  τους  [ά]γαθο[ϋς  πολίτας. —  Άγαθήι  τύ- 
χ]ηι,  δεδόχθαι   Έλευσινίοις  έπαινέσαι  Άριστοφά[νη]ν  Άρι[στομένου  Λευκονοέα 


139  ΕΠΙΓΡΑΦΛΙ    ΕΞ   ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ  140 

25      καί  «ττεφανώσαι  αυτόν  χρυσώι  στεφάνωι  κατά  τον  νό(Αον  ε[ύνοίας  ένεκα  και  φιλο- 
τιμίας της  εις  τόν  Δημον  τον   Αθηναίων  καί  τόν  Δηρνον  τ[όν   Ελευσίνιων  και  άνει- 
τ;εϊ]ν  τον  στέφανον  τούτον  [άλώιων  τώι  πα]τρίωι  άγώ[νι  καί  άναγράψαι  τόδε  το  ψήφι- 
σμα] έν  στήλει  λίθινε».  κ[αί  στησαι  εν  τηι  α]ΰλη[ι]  το[ΰ  ίεροϋ,  της  δε  άναγορεύσεως 
τοϋ  στε]φάνου  καί  [της  ποιησεως  καί  στ]άσεως  της  στή[λης  έπιμεληθηναι  τόν  Δήα- 

30      αρχον  καί  τους  Ί[ερο[/.νη[/.ο]νας• 


Οΐδε  έιρέθησαν  επί  την  άνάθεσιν  τ[ης  εικόνος 

Ήφαιστόδωρος  Λευκονοεΰς,  Άνδρ 

Άρχίας   Άνακαιεΰς,  Πασ. 

Διογένης  Κόπρειος,  Νικ  . 

5        Ξενοφών  Κικυννεΰς,  Ηρα. 

Μυννίσκος  Περγασηθεν,  Μοσ. 

Άριστίων  Φυλάσιος,  Ήρ.  . 

Χαιρίων   Ύβάδης,  ΆρΧ  • 

Αντιφάνης  Εΰωνυμεύς,  '^ΡΥ- 

10      Ιερώνυμος  Πόριος,  Μεν. 

Πυθόδωρος  Τειθράσιος,  Ναυ. 

Κηφισόδοτος   Άραφήνιος,  Λ;]α. 

Καί  οΐδε  τών  ξένων  συνανέθηκαν.  Με    . 

Ήγεμών  Έρ.  . 

15       Γνωσίας  Φωκεύς,  Δι.  . 

Έχέτΐ(Αθς  Φωκεύς,  Κτ  . 

Γέλων  Μακεδών,  Νικ  . 

Άγησίπολις  Κρης,  Νικ  . 

Πολύξενος  Κρης,  Θε[ό. 

20       Καλ>ίγειτος  Μεγαρεύς,  Άρ.  . 

Ζώ'ίλο;  Θετταλός,  Σο.  . 

Άγάθων  Λύκιος,  Κ  .  . 

Ξενόφιλος  Μακεδών,  Α.  . 

Άριστόδαρ,ος  Μέγαλοπολίτης,  Φ  .  . 

25       Νικοκλής  Φωκεύς,  Δ  .   . 

Μενεκλής    Άργεϊος,  .  .   . 

Νικάνωρ  Μακεδών,  .   .   . 

Άριστόδαμος  Κρης,  .   .  . 

Νικασίων  Κρης,  ... 

30        Πυραιμένης    Άργεΐος,  .   .   . 

Άγασίας  Θετταλός,  .  .  . 

Απολλώνιος  Αιτωλός,  .  .  . 

Καλλίδαμος  Φωκεύς,  .   .   . 

Άλέξων   Όπούντιος,  .  .  . 


141 


ΕΓ11ΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΛΕΤΣΙΝΟΣ 


142 


35      Απολλόδωρο;  Πλαταιεΰς, 
Λύσων  Φωκεύς, 
Θεόδωρος  Άχαιος, 


Τα  ανωτέρω  έχει  στήλη  λίθου  πεντελικοΟ  ύπο- 
γλαυκίζοντος,  τα  άνω  και  τα  δεξιά  τεθραυσμένη  καϊ 
έκ  δύο  αποτελούμενη  τεμαχίων  αμφοτέρων  έν  ταΐς 
τοΟ  προπαρελθόντος  έτους  άνασκαφαίς  κατά  την  βο- 
ρείαν  Πύλην  (Ω')  τοΟ  ΣηκοΟ  ευρεθέντων  (1)  και 
προσαρμοζόντων,  όχι  δμως  άνευ  μικρας  τίνος  βλά- 
βης της  ενεπίγραφου  επιφανείας  κατά  το  μέρος  της 
προσαρμογής,  ήτοι  τον  290ν  στίχον  τον  ψηφίσμα- 
τος Β.  Το  πάχος  της  στήλης  είναι  0,15  Γ.  Μ.  πε- 
ρίπου, το  δέ  πλάτος,  δπου  όλόκληρον  σώζεται, 0,52 
και  το  μέγιστον  σωζόμενον  ύψος  αμφοτέρων  τών 
τεμαχίων  1,40.  Ίκανόν  ι».ίρος  πράς  τά  κάτω  είναι 
άγραφον  (0,15),το0  δέ  άγραφου  τούτου  χώρου  χω- 
ρίζεται πάλιν  διά  ταινίας  το  μέρος  (0,12),  δπερ  ένε- 
πήγνυτό  που  ίσως  χάριν  τής  στάσεως  της  στήλης. 

Ή  ενεπίγραφος  τοΟ  λίθου  επιφάνεια  έ'παθεν  ίκα- 
νήν  άποτριβήν  και  κατά  το  περισωθέν  ήμϊν  μέρος, 
ώστε  ουχί  άνευ  κόπου  άναγινώσκεται'  ελάχιστα 
δμως  είναι  τά  δλως  άποτετριμμένα  καί  μή  άναγι- 
νωσκόμενα,  άτινα  πάλιν  ευκόλως  εικάζονται  καί 
συμπληροΟνται.  Σχήμα  γραμμάτων  έχει  δ  λίθος 
ένεκα  της  σκληρότητός  του  όχι  πάνυ  δμαλόν  καί 
κανονικόν  καί  πως  δμοιον  τώ  τής  ύπ'  αριθ.  1  έν 
τούτω  τω  περιοδικώ  δημοσιευθείσης  επιγραφής  (2), 
γραφήν  οέ  τήν  στοιχηδόν,  αλλά  καί  ταύτην,  ώς 
βλέπει  Ό  αναγνώστης  καί  έν  τω  Πίνακι ,  ουχί 
κανονικήν  καί  ανωμαλιών  άπηλλαγμένην.  Τούτου 
ένεκα  καί  ό  αριθμός  τών  γραμμάτων  δεν  είναι  έν 
άπασι  τοις  στίχοις  Ό  αυτός,  άλλ'έν  άλλοις  μεν  μεί- 
ζων, ε  ν  άλλοις  δ' έλάσσων  (60-64),  ώς  αί  βέβαιαι 
έν  -ολλοΓς  αυτών  συμπληρώσεις  δήλον  ποιοΟσι  (3). 

(1)  Παράβ.  και  Πραχτ.    Αρχ.   Έτ.  τοϋ  1883  σελ.  55,  σημ. 

(2)  Ώς  έν  έχείνη  και  εν  ταύτη  -',  επιγραφή  τά  ©  δέν  διακρίνεται 
πολλαχοϋ  τοϋ  Ο'  μετηΟ-λαςε  δέ  τήν  θέσιν  τούτων  τών  γραμμάτων  ό 
χαράκτης  εχ  παραδρομής  έν  τη  πρώτη  λέξει  τοϋ  ψηφίσματος  Β  γρά- 
ψα;  ΟΕΘ  άντ'ι  τών  ΘΕΟ.  Και  τό  Τ  δέ  πολλά/ οϋ  μη  έχων  τήν  όρε— 
ΐοντίαν  κεραίαν  όλως  μίαν  και  ευθείαν  προσλαμβάνει  τι  τοϋ  σχήματος 
τοϋ  Υ. 

(3)  Ό  στί/ος  19°5  τοϋ  ψηφίσματος  Α  ε"χει  κυρίως  59  γράμματα- 
ΜΛ  ιν  τούτω,  ώς  και  έν  τοις  άλλοις  στί/οις,  υπολογίζω  έγώ  ώς 
γράμμα  τον  μείναντα  κενόν  γράμματος  τόπον  χάριν  ατίξεως.  ό  στίχος 


Καί  ταϋτα  μέν  τοιαΟτα.  Περί  δέ  τών  καθ'  έκαστον 
τών  στίχων  καί  τών  συμπληρώσεων  μου  εχω  νά 
σημειώσω  τά  έξης. 


Α. 


Στίχ.  7.  Φ;]ρουριαι,'  ασαφή  μοι  ταΟτα*  νά 
πλεονάζη  αρά  γε  τό  έτερον  τών  δύο  Ι  κατά  παρα- 
δρομήν  τοΟ  χαράκτου  ;  Άμαρτήσας  δ  αυτός  ,  ώς 
νομίζω,  έγραψε  καί  κατωτέρω  παρασκευάσΟτο  αντί 
τοΟ  παρασκενάσατο . 

Στίχ.  9.  Τη  ο  Κόρδί."  κατωτέρω  (στίχ.  21 )  τ~εν 
πόλει"  ωσαύτως  Β.  στίχ.  12  έπέινεκε,  στίχ.  13 
έπήινεκε  καί  άλλαχοΟ"  γραφή  δηλ.  τοΟ  ύ\  σφόδρα 
ταλαντευομένη. 

Στίχ.  11.  ΤοΟ  ονόματος  της  βασο2ίσσης  πέντε 
όντα  ποτέ  τά  γράμματα  φαίνονται  οιονεί  έξεπίτηδες 
έξαλειφθέντα,  ώστε  ουδέ  τό  ελάχιστον  ήδυνήθην  νά 
διακρίνω  αυτών  ίχνος"  ήρμοζε  δέ  μόνον  ένταΟθα  τό 
δνομα  της  Φί2ας,  τής  άγαθης  εκείνης  καί  πιστής 
τοΟ  Δημητρίου  συζύγου. 

Στίχ.  30.  Έλατρεύετο  ή  Αρτεμις  ώς  έκ  τής 
φύσεως  αυτής  εις  τά  ορεινά  μάλιστα  μέρη  ώς  Πε- 
τραία,  Φωσφόρος,  Άγροτέρα  κτλ.'  ύπό  ποΓον  τών 
επιθέτων  τούτων  έλατρεύετο  έν  Φυλή  μοί  είναι 
άγνωστον . 

Στίχ.  42.  ΤοΙΐς  ξένους.  Τών  μισθοφόρων  τού- 
των ξένων  τών  τεταγμένων  ύπό  ηγεμόνα  τον  Γνω- 
σίαν  πολ\ο\  όντως  συνεισήνεγκον  εις  τήν  άνάθεσιν 
τής  εικόνος  (Γ.  στίχ.  13  καί  έξης). 

Στίχ.   47.   έΓυ[μεΛηθεΐσί'    αμάρτημα  βεβαίως 

44»!  τοϋ  αύτοϋ  ψηφίσματος,  ου  ή  συμπλήρωσις  φαίνεταί  μοι  βεβαία, 
ενει  64  γράμματα  και  τον  αριθμόν  τοϋτον  τών  γραμμάτων  εύρηντα' 
Ενοντες  κατά  τάς  υπ'  έμοϋ  γενομε'νας  συμπληρώσεις  και  άλλοι  πολλοί 
στίχοι. Δυσοικονόμητοι  είναι  οι  στίχοι  38»<,390«  και  41  °« έχοντες  ώς  με- 
τεγράφησαν  άνά  65  γράμματα  έκαστος•  χα'ι  ό'μως  διάφορος  αυτών  με- 
ταγραφή φαίνεταί  μοι  μή  συμφωνοϋσα  πράς  τόν  λίθον,  τοϋ  δέ  40»"  -41•» 
η  συμλπη"ρωσις  φαίνεταί  μοι  βεβαία. 


143 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ    ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


144 


τοΟ  χαράκτου,  αν  όντως  Γ,  ώς  έγώ  άνέγνωσα,  και 
οχ  ι  Π  φέρηται  έν  τώ  λίθω  γεγραμμένον. 

Στίν.  48.  Μετά  το  άπαντα  άγραφος  τόπος 
πέντε  γραμμάτων. 

Β. 

Στίχ.  3.  "Οτε  τό  πρώτον  ό  Δήμος  συνετέ[Λεσε 
τα ]α.  Ή  έν  τφ  στίχω  31  ν  τοΟ  ψηφίσμα- 
τος Α  φράσις  όταν  πρώτον  ό  Δήαος  συντεΛη  τα 
Διονύσια  έννοητέα  βεβαίως  κατά  τάς  ανάλογους 
αύτη  όταν  πρώτον  δικαστήρια  άναπληρώσι  κτλ. 
(Ο.Ί.  Α.  ίΐ.  ά?1θ.  300)  (1)  =  ευθύς  άμα"  άλλ' 
έδώ  οτε  το  πρώτον  ουδέν  άλλο  δύναται  νά  σημαίνη 
ή  δτι  δ  Δήμος  συνετέλεσε  τίνα  έορτήν  πρώτην  φο- 
ράν τότε*  και  αναφέρει  μεν  δ  Πλούταρχος  (Β.  Δημ. 
§  11  -  12)  μεταξύ  άλλων  δτι  καί  τά  Διονυσιακά,  έν 
"Αστει  βέβαια,  χαμερπώς  κολακεύοντες  τον  Δημή- 
τριον  οί  Αθηναίοι  μετωνόμασαν  Δημήτρια,  άλλα 
ώς  έν  τοις  πλείστοις  των  ύπ'  αύτοΟ  λεγομένων  περί 
των  άποδοθεισών  τότε  τιμών  τω  Δημητρίω  και 
Άντιγόνω  έλέγχουσι  τον  αγαθόν  Χαιρωνέα  οί  μέ- 
χρι τοοδε  άνευρεθέντες  λίθοι  (Ηβι-πιβδ  Π.  σελ.  161 
και  έξ.  0.  Ι.  Α.  II.  αριθ.  302,  σημ.)  μή  τ  ακριβή 
άφηγούμενον,ούτω  και  έν  τούτω  αυτός  δ  ημέτερος 
λίθος  φαίνεται  μή  συμφωνών  αύτφ  Διονύσια  (Α, 
στίχ.  31 )  αναφερών.  Καϊ  δμως  ένυπολανθάνει  Γσως 
καίτι  μόριον  αληθείας  έν  τοις  ύπό  τοΟ  Πλουτάρχου 
λεγόμενο  ις  και  καθώς  ώς  βέβαιον  μεν  δύναται  νά 
θεωρηθή  δτι  θείων  αληθώς  έ'τυχον  τιμών  οί  δύο 
εκείνοι  βασιλεΓς,  Αντίγονος  καί  Δημήτριος  (  Ηθγ- 
πιβδ  II.  ένθα  άνωτ.),  άληθέστατον  δε  είναι  δτι  εις 
τάς  προϋπάρχουσας  δέκα  φυλάς  αυτών  χάριν  προ- 
σετέθησαν δύο  έτι,  ή  ' Αντιγονίς  και  ή  Δηαητριάς, 
ούτω  πιθανόν  νά  έψηφίσθησαν  και  αί  άλλαι  έκεΓναι 
τιμαί,  νά  μή  κατίσχυσαν  δμως  έν  τη  πράξει  και  τη 
συνήθεια  και  δΓ  άλλους  λόγους  και  οιότι  οί  Αθη- 
ναίοι μεθ'  όσης  απένειμαν  μετά  τοσαύτης  καί  άφή- 
ρουν  προθυμίας  τάς  άποδιδομένας  τιμάς  κατά  τάς 
περιστάσεις  μεταλλάσσοντες  γνώμην,  τά  δέ  τοΟ 
Δημητρίου  πράγματα,  ώς  γνωστόν,  καθ'  δλον  τό 
χρονικόν  διάστημα  της  εις  τά  ελληνικά  πράγματα 

(1)  "Ισως  και  αυτή  αΰτη  ή  φρασις  εΰρηταιπου  χα'ι  διέλαθε  τήν  προ- 
σοχών μου. 


αναμίξεως  του  ουδαμώς  ήσαν  σταθερά  έξ  άλλης  εις 
άλλην  μεταπίπτοντα  τύχην'  δπως  ποτ'άν  ή,  συνε- 
τέλεσε τίνα  νέον  αγώνα  ή  έορτήν  νέαν  τότε  τά  πρώ- 
τον δ  Δήμος,  πιθανώτατα  τιμής  χάριν  και  κολακείας 
αύτοΟ  τοΟ  ΠολιορκητοΟ.Παράδοξον  τά/α  νάέψήφι- 
σαν  καί  ίορτ-η-ν  νέαν  εις  τιμήν  των,  άφοΟ  Σωτήρας 
άπεκάλεσαν  καί  μάλιστα  θεονς  Σωτήρας  τους  δύο 
βασιλείς;  Κατά  ταύτην  λοιπόν  τήν  ίορττ^  Γυμνασί- 
αρχος χειροτονηθείς  δ  ημέτερος  Αριστοφάνης  καλώς 
καί  εύσχημόνως  -καοίστΊ]  τοΟ  Γυμνασίου. Δεν  αγνοώ 
δτι  καί  τά  Πύθια  έώρτασέ  ποτέ  (Όλυμ.122,  β')  έν 
τφ  "Αστει  δ  Δήμος  δ  Αθηναίων  τοΟ  Δημητρίου  κε- 
λεύοντος(Πλουτ.§40,ϋΓθ)ϋθΓΐ  ΟβδοΙι.  (1.  ΗβΠ.  II. 
σελ.  281  ),  άλλ'  ούτε  εις  ταύτην  τήν  έορζτ^  ού'τε 
εις  τον  έπίθετον  αγώνα,  ίν  πρώτος  εθηκε  τη  Δή- 
μητρι  καί  τη  Κόρη  Φιλιππίδης  δ  ποιητής  [€.  Ι.  Α. 
II.  αριθ. 314  )  δύνανται  ν'άναφέρωνταιτά  έντώ  ήμε- 
τέρω  ψηφίσματι,  δι'  ούς  κατωτέρω  θά  υποδείξω 
λόγους.  Ίκανόν  ένταΟθα  νά  σημειώσω  δτι  ή  λέξις 
Πύθια  ουδέ  συμπληροϊ  τό  χάσμα  τοΟ  λίθου  υπάρ- 
χοντος έκεϊ  τόπου  δι'  επτά  ή  καί  δι'  οκτώ  ακόμη 
γράμματα. 

Στίχ.  4.  Πάντα  πράτ[των,  πειθόαενος  κτλ. 
ούτω  συμπληρούμενος  δ  στίχος  έχει  64  γράμματα, 
αν  ήτο  γεγραμμένον  καί  υπακούων  θά  είχε  65. 
Ίσως  δμως  παρελείφθη  έξ  αβλεψίας  τοΟ  χαράκτου 
δ  καί. 

Στίχ.  6.  Τον  όέ  ενιαυτόν'  χάριν  πάλιν  τοΟ 
άριθμοΟ  των  γραμμάτων"  διά  τον  αυτόν  λόγον  κα- 
τωτέρω δύναται  νά  συμπληρωθή  μόνον  διζτέΛε[σεν 
άναΐώσας  έζ  ί)όίων,α.ν  όντως  τοιοΟτόν  τι  ένταΟθα 
ύποκρύπτηται  νόημα. 

Στίχ.  8.  ΈπιαεΛειαι'  ασαφής,  έμοί  τουλάχι- 
στον, δ  νοΟς. 

Στίχ.  9.  Στρατηγός  έπ'  ΈΛιυσϊνος.  Παράβ. 
ΒυΙΙ.  ά.  0.  ΗβΙ1.1878σελ.511  καί  1879 σελ.  121. 

Στίχ.  20.  Ποιεΐν  καί  ογ ι  πράττειν  έγραψα  χά- 
ριν τοΟ  άριθμοΟ  τών  γραμμάτων"  οφείλω  δμως  νά 
σημειώσω  δτι  μετά  τό  πράς  τά  δεξιά  σωζόμενον 
τελευταΓον  γράμμα  Τ,  δπερ  εύρηται  ακριβώς  ύπό 
τό  Π  τοΟ  προηγουμένου  στίχου  γεγραμμένον,  ηδύ- 
ναντο  νά  χωρήσωσι  17  (δσα  είναι  καί  τά  τής  συμ- 
πληρώσεως μου  μετά  τό  Π  έν  τω  19ω  στίχω)  κα. 


145 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΞ   ΕΛΕΤΣ1ΝΟΣ 


146 


ταστενοχωρούμενα  και  18  ακόμη  γράμματα"  άλλα 
τότε  δ  στίχος  θα  είχε  66  γράμματα,  ενώ  δ  προ  αυ- 
τού έχει  μόνον  63. 

Γ. 


Γ. 


Στίν.  2-12.  "Ενδεκα  αναγράφονται  οί  αίρε- 
;ντες  έπι  τήν  άνάθεσιν  της  εικόνος.  Πέντε  έξελέ- 
;αντο  οί  έν  Ελευσΐνι  τεταγμένοι,  πέντε  οί  έν  Πα- 
νάκτω,  και  ένα,  ώς  φαίνεται,  οί  επί  Φυλή  (παράβ. 
Α,  στίχ.  38). 

Στίχ.    14- Ιο.  Ήγεμων,  Γνωσίας  Φωκενς  (πα- 
ράβ. Α,  στίχ.   41-42).  Και   ταΟτα  μεν  τοιαΟτα. 

Άλλα  πότε  έρρήΟησαν  και  πότε  έπί  τοΰ  λίθου 
έ-/αράχθησαν  τά  δύο  ταύτα  ψηφίσματα;  (1)  Ότι 
αμφότερα  εγράφησαν  έπι  τοΟ  λίθου  ταυτοχρόνως 
ουδεμία,  νομίζω,  δύναται  νά  ύπαρξη  αμφιβολία"  το 
ύψος  της  στήλης  ύπελογίσθη  εκ  των  -προτέρων  δια 
ταΰτά  τε  και  δια  τήν  άναγραφήν  τών  αίρεθέντων 
έπι  τήν  άνάθεσιν  τής  εικόνος  και  τών  συνανατεθη- 
κότων  ξένων,  περί  ων  το  ψήφισμα  Α  έν  στίχ.  38^ 
και  411!1  -  42ν  λόγον  ποιείται.  Αμφότερα  λοιπόν 
έ/αρά/θησαν  έπι  τού'  λίθου  δταν  ακόμη  ήτον  έν 
τιμή  δ  Δημήτριος  έν  Ελλάδι,  άφοΟ  εις  τάς  υπέρ 
τοϋ"  Δήμου  θυσίας  συμπεριέλαβε  και  τοΟτον  δ  ήυ.έ- 
τερος  "Αριστοφάνης,  επαινείται  δε  και  δια  τήν  -προς 
τοϋτον  (τον  Δημήτριον)  και  τους  εγγονούς  αυτού 
εύνοιαν.  Δεν  δύνανται  λοιπόν  νά  ώσι  ούτε  παλαιό- 
τερα της  118,  ά  Όλυμ.  (307/6),  ήτοι  τής  ύπό 
Δημητρίου  τοϋ  ΠολιορκητοΟ  απελευθερώσεως  τών 
' Αθηνών  άπό  τοΟ  Κασσάνδρου  και  τοΟ  επιτρόπου 
τούτου  Δημητρίου  τοϋ  Φαληρέως,  ούτε  νεώτερα 
τη;  123,  β'  Όλυμ.  (287/86),  ήτοι  τής  φυγής  τοϋ 
Δημητρίου  έξ  Ελλάδος  εις  τήν  'Ασίαν.  Έάν  δε 
ταύτα  ούτως  εχωσιν,  δ  επώνυμος  άρχων  Κίμων 
(Β,  στίχ.  10)  έν  τω  ένιαυτώ  τοΰ  οποίου  εξελέγη 
το  -ρώτον  στρατηγός  έπ'  'Ελευσΐνος  δ  τιμώμενος 
Αριστοφάνης  ούτε  μετά  το  αον  έ'τος  τής  127ις 
(272  π. Χ.)  ήρξεν,  (Ο-  Ι.  Α.  αριθ. 331  σημ.)  ούτε  το 


|1)  Λιιπηρόν  τω  όντι  δτι  ή  σττίλη  5έν  περ'.ήλθεν  εις  ημα;  όλο'κλη- 
ρθ£.  Έκ  τών  ίν  «ρ/ 5;  το3  ψηφίσματος  Α  πολλά  τίνα  Οά  έοΊοασκο'μεθα 
και  Οά  ηϋκολύνετο  "αοις  ήμϊν  και  ή  χρονολογική  τών  ψηφισμάτων  κα- 
τάταςις. 

ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884. 


β™  τής  124ι«  Όλυμ.  (283/2  ϋιαπιοηΐ  ΟΗγοποΙ. 
ά.  Αγ.  ΑΐΗβη.σελ.50-51)  ούτε  το  δον  τής  124ι« 
Όλυμ.  (ΗβΓίπβδ  II.  σελ.  304),  αλλά  πολύ  πρότε- 
ρον.  Προ  δέ  τούτου  έτερος  τις  Λυσίας,  νΟν  τό  πρώ- 
τον ήμΓν,  ίσον  έγώ  οίδα,  γνωριζόμενος,  ήρξε  τήν 
έπώνυμον  αρχήν  καΐ  επί  τούτου  ό  πόΛεμος  ίνέστη 
(Β,  στίχ.  7),  έν  ω  πολέμω,  αν  καλώς  εννοώ  τ'άνα- 
γινωσκομενα,  ποίΐοϊς  των  '  ΕΛενσινίων  έγενετο 
αίτιος  της  σωτηρίας  (Β.  στίχ.  18-19)  δ  τιμώ- 
μενος Αριστοφάνης.  Τά  ημέτερα  λοιπόν  ψηφίσ- 
ματα θά  παράσχωσί  τίνα  συμβολήν  εις  τον  συγγοά- 
ψοντά  ποτέ  και  αύθις  μετά  τον  Οτογδβη  τήν  ίστο- 
ρίαν  τών  διαδόχων.  Έγώ  έξετάσας  κατά  το  δυνα- 
τόν τά  κατά  τον  Δημήτριον  και  τήν  ίστορίαν  τών 
Αθηνών  κατ'  εκείνους  τους  γερανούς  δμολογώ  δτι 
εις  όχι  μικράν  περιήλθον  άμηχανίαν  περί  τοΰ  τίνα 
αρά  γε  νά  έννοή  ενταύθα  το  ήμέτερον  ψήφισμα  πό- 
Λεμον,  καθ'  δν  τοσοΟτον  απέβη  τοις  Έλευσινίοις 
ωφέλιμος  δ  στρατηγός  Αριστοφάνης,  καίπερ  άπλοΰς 
ων  τότε,  ώς  φαίνεται,  ιδιώτης.  Καθ*  δλον  το  εικο- 
σαετές πιρίπου  χρονικόν  διάστημα  (307-287)  δύο 
μνημονεύονται  πόλεμοι,  καθ'  ους  οί  Ελευσίνιοι  τά 
μάλιστα  ένεργάν  μέρος  ήναγκάσθησαν  νά  λάβωσι, 
άφοΰ  έν  τη  χώρα  των  και  περί  ταύτης  έγένετο  & 
άγων.  Και  κατά  μέν  τον  συμβάντα  κατά  το  288ον- 
έ'τος  π.  Χ.  οί  Αθηναίοι  και  μετ'  αυτών  και  οί 
Ελευσίνιοι  ύπό  τόν  Όλυμπιόδωρον  ένίκησαν  τους 
έπιδραμόντας  εις  Ελευσίνα  Μακεδόνας,  δ  δέ  Δη- 
μήτριος, καίπερ  ουνάμενος  νά  κυρίευση  και  πάλιν 
τάς  Αθήνας,  ήναγκάσθη,  δΓ  οΰς  ορθώς  εικάζει 
λόγους  δ  ϋΓογδβη,  νά  εγκατάλειψη  τήν  "Ελλάδα 
φεύγων  εις  τήν  Άσίαν  (Παυσ.  1,26,  3,  ϋΓογδβη 
Ο.  ά.  ΗβΠ.  II.  σελ.  300  και  έξης).  Εις  τούτον  τόν 
πόλεμον  δεν  δύνανται  ν'  άναφέρωνται,  ώς  δήλον, 
τά  τοΟ  ^ιμιτίρου  ψηφίσματος.  'Αλλά  και  δέκα  πε- 
ρίπου ετη  πρότερον  ειχον  άγωνισθή  οί  "Αθηναίοι  έν 
"Ελευσΐνι  κατά  τών  περί  τόν  Δημήτριον.  Μετά  τήν 
έν  "Ιψω  μεγάλην  μάχην  (301  π.  Χ.)  δ  Δημήτριος 
έπανήλθεν  εις  Ελλάδα  και  μή  γενόμενος  δεκτός 
παρά  τών  Αθηναίων  ήρξατο  προπαρασκευαζόμενος 
είς  πόλεμον  κατ'  αυτών  και  έν  τω  μεταξύ  θαλασ- 
σοκρατήσας  έπολιόρκησεν  άπό  θαλάσσης  τήν  πόλιν, 
έκυρίευσε  δέ  τήν  τε   Αίγιναν    και   τήν  Σαλαμίνα. 

10 


147 


ΑΡΧΑΪΚΟΝ    ΑΕΤΩΜΑ   ΕΚ   ΤΗΣ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


148 


Τότε  ώς  φαίνεται  επετέθη  και  κατά  τής  ΈλευσΓνος 
καί  έγένετο  καί  ταύτης  κύριος,  ήττηθέντων  των 
σπευσάντων  εις  βοήθειαν  αύτί)ς  Αθηναίων  ύπό  τον 
Δημοχάρην  (Πλουταρ.  §  33-34,  ϋΓορβη  σελ. 
250  καί  εξής).  ΤαΟτα  συνέβησαν  πιθανώς  κατά 
ϋι-ογδβη  περί  το  δον  έτος  της  120ί«  "Ολυμπιάδος 
(297/6  π. Χ.),  καθ'δ  φέρεται  άναγεγραμμένος  έν  τω 
παοά  Διονυσίω  τφ  ΆλικαρνασσεΓ  καταλόγω  των 
αρχόντων  διά  τά  άπ'  Όλυμπ.  119,  δ — Όλυμπ. 
122,  α'  δέκα  έτη  ώς  επώνυμος  άρχων  δ  Άντιφά- 
της.Άλλ  έν  τφ  είρημένω  καταλόγω  υπάρχει  χά- 
σμα, άφοΟ  διά  τά  δέκα  ετη  εννέα  μόνον  αναγρά- 
φονται άρχοντες,  τοΟτο  δε  το  χάσμα  πρέπει  πιθα- 
νώτατα  κατά  ϋΓΟ^δβη  (σελ.  274  σημ.  2)  νά  κα- 
ταλογισθή  εις  τους  μετ'  Εύκτήμονα  άρχοντας  (1). 
θά  ήδυνάμεθα  λοιπόν  κάλλιστα  συμπληρουντες 
μάλιστα  καί  το  τοΟ  παρά  Διονυσίφ  καταλόγου  ^ά- 
<τμα  νά  θέσωμεν  τον  •ί)^.ίτιρον  Αυσίαν  εις  την  θέσιν 
τοΟ  Άντιφάτους,  αν  μή  πάλιν  κατά  τάς  έρευνας 
τοΟ  αύτοΟ  ϋτορβη  (σελ.  388  καί  έξης)  δ  μετά 
τον  Άντιφάτην  παρά  Διονυσίω  σημειούμενος  άρ- 
χων Νικίας  ην  αυτός  ούτος  δ  τών  ψηφισμάτων  Νι- 
κίας ύστερον  (0.  Ι.  Α.  Η  αριθ.  299)  άρξας  κατά 
το  296/5  ήτοι  το  αον  έτος  της  121^  "Ολυμπιάδος. 
Πλην  λοιπόν  τοΰ  υπάρχοντος  χάσματος  νά  ύποθέ- 
σωμεν  δτι  καί  ή  τάξις  της  αναγραφής  τών  αρχόν- 
των δεν  έχει  ορθώς  παρά  Διονυσίφ  ή  δ  Λυσίας  έγέ- 
νετο άρχων  μετά  τάν  Εύκτήμονα,  κατά  το  298/7 
(Όλυμπ.  120  γ')  έκί  τούτου  δ'  αληθώς  ήρξατο 
δ  λεγόμενος  τετραετής  πόλεμος  (Ότογδβη  σελ. 
178  σημείωσις  4  καί  σελίς  246  καί  έξης)  καί 
τοΟτον  έννοεΓ  καί  το  •ί]μίτιρον  ψήφισμα ;  ή  καί 
συνήρξάν  ποτέ  κατά  τά  αυτά  έ'τος  δύο  τών  αρχόν- 


των τούτων  δ  έτερος  αυτών  ώς  επιλαχών  (0.  1.  Α. 
II  Α(1.  299α  ) ;  Πότε  δ'  έγένετο  άρχων  επώνυμος  δ 
Κίμων,  δστις  ήρξε  βεβαίως  μετά  τον  Λυσίαν  καί 
εις  τάν  ένιαυτάν  τοΟ  δποίου  περιέστησαν  τή  ποΧει 
καιροί  δνακοΛοι,  ώστε  νά  έπαινήται  δ  τότε  στρα- 
τηγός έπί  τά  δπλα  Φαϊδρος,  Οτι  διεφνίαζεν  την 
είρήνην  τΡ}  χώρα  καί  έγένετο  αίτιος  είσκοαιβθή- 
ναι  τον  σΐτον  εκ  της  χωράς  καί  τους  άΐλονς  καρ- 
πούς (1)  (Ο.  Ι.  Α.  II.  αριθ.  231  στίχ.  30-35); 
*Αρά  γε  κατά  τήν  δευτέραν  τών  Αθηναίων  κατά 
τοΟ  Δημητρίου  έπανάστασιν  (293/2,  ϋτογδβη  σελ. 
272  καί  έξης),  ή  μάλλον  τους  αμέσως  μετ'  αυτήν 
χρόνους  (292-290);  Δεν  έχω  τήν  άξίωσιν,  έν 
Έλευσΐνι  μάλιστα  γράφων,  νά  λύω  τοιαΟτα  προ- 
βλήματα, ουδέ  λησμονώ  τά  του  ΚδΜβΓ  λόγια  δτι 
«α<1  Ιίηυίιΐιιηι  ρβηίαοβρβ  ηαδ  ηυβδίίοηβδ  ϊδ  (Ιβηιιιπι 
ροΙβιΉ,  ηαί  ροδί  Βι-ογδβηαπι  ηονϊδ  ϊηδοπρίϊοηιιπι 
δυ1)δί(]ϋδ  αιΐΐαίιΐδ  Γβδ  ΟπιβοΗδ  ροδί  ιηοιΊβαι  Αΐβ- 
χαηιΐπ  ιπα^ηϊ  βηίίΓΡαικΙαδ  δαδοϊρΐβΐ»•  άναγκαΐον 
δμως  ίσως  νά  παρατηρήσω  δτι  ν  άναγάγωμεν  τάν 
λίθον  εις  χρόνους  μεταγενεστέρους  αναφερόντες  τά 
έν  αύτω  εις  τάν  έ'γγονον  τοΟ  ΓΙολιορκητοΟ  Δημή- 
τριον  (239  -  229  π. Χ.),  τζόΧΚοί  εϊσι,  κατά  τήν  γνώ- 
μην  μου,  οί  κωλύοντες  λόγοι. 

Εις  τίνος  άρχοντος  ένιαυτάν  έγένετο  τά  ο^ιύτιρον 
στρατηγός  έπ"  Έλευσϊνος  δ  Αριστοφάνης  δ  λίθος 
δυστυχώς  δέν  μας  λέγει'  σύμφωνα  δμως  τοις  ανω- 
τέρω καί  ή  δευτέρα  αύτη  στρατηγία  αύτοΟ  πρέπει 
νά  τεθή  προ  τοΟ  288ου  έτους  π.  Χ.,  ίσως  δέ  καί 
κατά  ταύτην   έρρήθησαν  τά  ημέτερα    ψηφίσματα. 


Έν  Έλευσΐνι  τη  17η  Νοεμβρίου  1ί 


Δ.  Φίλιος. 


ΑΡΧΑΪΚΟΝ  ΑΕΤΩΜΑ  ΕΚ  ΤΗΣ  ΑΚΡΟΠΟΑΕΩΣ, 

("Ορα  πίκ.    1.) 


Αί  νέαι  ανακαλύψεις  αί  γενόμεναι  κατά  τά  τελευ- 

(1)  Ευκολίας  χάριν  σημειώ  ενταύθα  τά  ονόματα  τών  αρχόντων  τά 
άναγίγραμμένα  παρά  Διονυσίου  διά  τά  εΐρημένα  δέχα  ετη  (119  8  — 
12?α'  Όλυμπ.)  ΚΛέαρχος  (Η6ΓΠ168  II  σελ.  164)  Ήγέμαχος,  Εΰ- 
χτήμων.  Μνησίδημος,  Άντιφάτης,  Νικίας,  Νιχόστρατος,  Όλυμπιόδω- 
ρος,  Φίλιππος. 


ταία  ετη  ηΰ'ξησαν  σπουδαίως  τάς  περί  τών  άετω- 
'μάτων  τών  Ελληνικών  ναών  γνώσεις  μας.  Τά 
πλεΓστα  τών  αετωμάτων  τούτων   άνήκουσιν  ή  εις 

(1)  Νά  υποχρΰπτηταί  τι  παρο'μοιον  νόημα  χα'ι  έν  τοις  στίχοις  16-17 
τοϋ  ημετέρου  Β  ψηφίσματος  ; 


149 


-.„-.. ,,„»»,..„„, 

εις  τους  άκολουθοΟντας  ταύτη  αιώνας.  Αετώματα 
τοιαΟτα  εϊνε  τα  τοΟ  έν  Όλυμπία  ναοΟ  τοΰ  Διός,  τα 
λείψανα  των  έργων  τοΰ  Σκόπα  έκ  τοΟ  έν  Τεγέα  ναοΟ 
της  Αλέας  Άθηνας,  τα  έν  Σαμοθράκη  και  έν  Δήλω 
άνακαλυφθέντα  και  τά  έκ  τοΰ  ναοΟ  τοΟ  έν  Έπιδαύρω 
ίεροΰ,  τα  οποία  έδημοσιεύθησαν  έν  τω  προλαβόντι 
ποωτο&ευζίρω  τεύχει  τής  εφημερίδος  ταύτης.  Ή  αρ- 
χαϊκή τέχνη,  ήτις  άντεπροσωπεύετοτέως  μόνον  ύπό 
των  περίφημων  γλυπτών  τών  αετωμάτων  τοΟ  έν 
Αίγίνη  ναοΟ,  έπλουτίσθη  δια  παρομοίου  τινός  έρ- 
γου, τοΟ  αετώματος  δηλαδή  τοΟ  έν  Όλυμπία  θη- 
σαυροί) τών  Μεγαρέων  μετά  της  ύπό  τοΟ  Παυσανίου 
μνημονευομένης  παραστάσεως  τοΰ  ποίέμ,ον  τών 
Γιγάντων  καί  τών  θεών.  Το  άρχαικώτατον  τοΟτο 
έργον  κατέστησε  γνωστόν  εις  ήμας  κατά  πρώτον 
νέον  τρόπον  διακοσμήσεως  τών  αετωμάτων,  όστις 
προηγήΟη  της  διά'μαρμαρίνων  δλογλύφων  ^.ορ^ών 
οιακοσαήσεως  αυτών,  δηλαδή  τήν  πλήρωσιν  τοΟ 
τυαπάνου  διά  λίθινων  ανάγλυφων. 

Εις  τάς  έρευνας  ημών  περί  τών  αρχών  (ΑηΓάη§β) 
και  της  βαθμιαίας  αναπτύξεως  τοΰ  αετώματος  δια- 
νοίγεται ούτω  νέον  Ολως  στάδιον.  Δυστυχώς  όμως 
τό  σπουδαΐον  τοΟτο  μνη μείον  περιήλθεν  εις  ήμας 
ούτω  συντετριμμένον  καί  ούτω  κατεστραμμένον, 
ώστε  δύσκολον  άπέβαινεν  έκ  τών  διασωθέντων  συν- 
τριμμάτων  νά  λάβωμεν  ακριβή  τίνα  εννοιαν  καίτοΟ 
σχήματος  μόνον  τής  ολικής  αύτοΟ  συνθέσεως.  Πλην 
τούτου  δέ,  αν  και  ήνε  βέβαιον,  ότι  προέρχεται  έκ 
τοΰ  θησαυροϋ  τών  Μεγαρέων,  ή  έν  τη  ιστορία  τής 
τέχνης  θέσις  του  δεν  είναι  δυνατόν  νά  δρισθή  ασφα- 
λώς. Ό  έπιχώριος  τής  Όλυμπίας  λίθος,  έξ  ου  τό 
μνημείον  είνε  κατεσκευασμένον,  δεικνύει  αναμφι- 
βόλως Οτι  αυτόθι  και  έποιήθη.  Ό  τεχνίτης  όμως 
και  τό  έργαστήριον  αύτοϋ  είνε  άγνωστα,  ως  και  τών 
πλείστων  έργων  τών  ένταΰθα  ευρεθέντων"  διότι  ή 
Όλυμπία  ουδέποτε  έμόρφωσεν  ίδιον  έργαστήριον 
τεχνιτών,  άλλ' υπήρξε  πάντοτε  τόπος,  έν  ω  συνε- 
κεντοοϋντο  έξ  όλων  τών  μερών  τής  Ελλάδος  τά 
προϊόντα  τών  διαφόρων  εργαστηρίων.  Διά  τούτο  δύ- 
ναται νά  θεα>ρηθή  ευτύχημα,  Οτι  έκτος  τοΟ  ερ-γοο 
τούτου,  τοΟ  άντιπροσο^πεύοντος  μέχρι  τοΰοε  τον  άρ- 
χαιότατον  εκείνον  τρόπον  τής  διακοσμήσεως  τών 


ΑΡΧΑΪΚΟΝ    ΑΕΤΩΜΑ   ΕΚ   ΤΗΣ    ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


150 


αετωμάτων,  εχομεν  καί  άλλο  δεύτερον,  τό  οποίον, 
αν  δεν  ηνε  άρχαιότερον,  είνε  τουλάχιστον  σύγχρο- 
νον  τοΟ  πρώτου,  πολύ  καλλίτερον  Ομως  διατετηρη- 
μένον,  και  τό  όποιον  ένεκα  τής  προελεύσεως  του, 
έκ  τής  Ακροπόλεως  τών  Αθηνών,  καταλαμβάνει 
ώρισμένην  θέσιν  έν  τή  ιστορία  τής  τέχνης,  ήτοι  τήν 
πρώτην  χρονολογικώς  μεταξύ  τών  μέχρι  τοοδε  εύ- 
ρημένων  αττικών  έργων. 

Τό  έν  τω  7ι''  πίνακι  άπεικονιζόμενον  αέτωμα  σύγ- 
κειται έκ  πολλών  τεμαχίων,  ευρεθέντων  έν  ταίς 
τής  Ακροπόλεως  άνασκαφαϊς  τοΟ  1882,  περί  τών 
ευρημάτων  τών  οποίων  δ  καθηγητής  κ.  Μυλωνάς 
επανειλημμένως  έ'γραψεν  έν  τή  έφημερίδι  ταύτη 
(1883  σ.'  33  έξ.  σ.  53  έξ.  καίσ'.  181  εξ.).  Κατ' αυ- 
τόν ευρέθησαν  ταΟτα  όμοΟ  μετ' άλλων  μαρμάρινων 
αγαλμάτων  και  αρχιτεκτονικών  τεμαχίων,  περί  ων 
θά  γείνη  λόγος  κατωτέρω,  έπί  τοΰ  βράχου  τοΟ  ύπό 
τήν  νοτιοανατολικήν  γωνίαν  τοΟ  Παρθενώνος,  προς 
βορραν  δέ  τοΟ  Μουσείου,  έν  έπιχώσει  λίθων  καί  δια- 
φόρων συντριαμάτων  συγκομισθέντων  έκεϊ  προφα- 
νώς προς  ίσοπέδωσιν  τοΟ  κατωφεροΟς  εδάφους.  Έκ 
τών  έν  αυτή  ευρεθέντων  αντικειμένων  φαίνεται,  Οτι 
ή  έπίχωσις  είνε  λίαν  αρχαία,  καί  πιθανώς  σύγχρο- 
νος τή  οικοδομήσει  τοΟ  νέου  Παρθενώνος. 

Έν  τή  περιγραφή  τών  ευρημάτων  τής  ανασκα- 
φής ταύτης,  ην  όφειλομεν  εις  τον  κ.  Μυλωναν, 
συγκαταριθμοΟνται  καί  τά  περί  ων  ό  λόγος  τεμά- 
χια «  άργαϊκά  έκ  πώρου  Λίθου  »  (  Έφημ.  Αρχ. 
1833  σ.  38-40,  αριθ.  1-5).  Καί  τίνα  μεν  τού- 
των απεικονίζονται"  άλλ'  έντελέστερα  καί  έγχρώ- 
ματα  άπεικονίσματα  αυτών  έγένοντο  τή  επιμέλεια 
τής  Αρχαιολογικής  εταιρίας  διά  μέλλουσαν  πλη- 
ρεστέραν  έ'κδοσιν  απάντων  τών  ευρημάτων  '  Ιδ.  Μυ- 
λωναν έν  Έφημ.  Άρχ.  1883,  σ.  33,  σημ.  1  καί 
σ.  184.  2).  Τά  σχεδιάσματα•  Ομως  εκείνα  καθώς 
καί  ή  περιγραφή  έγένοντο  πρό  τής  παραθέσεοις  καί 
συναρμογής  τών  διαφόρων  τεμαχίων,  δΓ  ης  καί  μό- 
νης απεδείχθη,  Οτι  ταΟτα  άνήκουσιν  εις  τά  αυτό 
μνημείον,  καί  έγένοντο  γνωστά  ή  παράστασις  καί  δ 
χαρακτήρ  αύτοθ(Ι). 

(Ι)  Ότε  έδημοσιεύθη  έν  τη  έφημερίδι  ταύτη  η  σύντομος  εκείνη  χαΐ 
άνευ  αξιώσεως  περιγραφή  περί  τών  ευρημάτων  της  έν  Άχροπόλει 
άνασ/.αοης',    δέν  ειγαν   εΰρεθή  άκο'μη    χαι  τά  λοιπά   τεμάχια   τοΰ  περί 


151 


ΑΡΧΛΪΚΟΝ    ΑΕΤΩΜΑ    ΕΚ   ΤΗΣ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


152 


ΆφοΟ  δ  μεν  γενικός  έφορος  κ.  Σταματάκης  μετά 
■πλείστης  δσης  έλευθεριότητος  επέτρεψε  μοι  κατά 
Σεπτέμβριον  τοΟ  έτους  τούτου  νά  εξετάσω  και  με- 
λετήσω το  περί  οδ  δ  λόγος  μνημεϊΌν,  ό  δε  έκδοτης 
της  εφημερίδος  ταύτης  κ.  Μυλωνάς,  εις  δνάνεκοί- 
νωσα  μετά  το  πέρας  της  εργασίας  το  αποτέλεσμα 
των  ερευνών  μου,  έδείχθη  προθυμότατος  νά  συντέ- 
λεση το  καθ' έαυτον  εις  τον  σκοπόν  μου,  κατωρθώθη 
ή  έν  τη  έφημερίδι  ταύτη  δημοσίευσις  τοΟ  άρχαϊ- 
κωτάτου  τούτου  μνημείου  κατά  σχεδίασμα  τοΟ 
κ.  ΟίΙΙίβΓΟΠ  αποδίδοντος  κάλλιστα  τον  χαρακτήρα 
αύτοΟ. 

Παλινόρθωση  τον  μνημείου. 

Το  ύλικόν  των  γλυπτών  τούτων  συνίσταται  εκ 
κίτρινου  πώρινου  λίθου,  έχοντος  άραιάν  σύστασιν 
και  μικράς  κόγχας  έγκατεσπαρμένας  πανταχοΰ,  τα• 
νυν  δε  λίαν  εύθράστου,  ώστε  τά  εξέχοντα  μέρη  ευ- 
κόλως άποτρίβονται  εις  πολλά  τεμάχια,  έκαστη 
δ'  έπίψαυσις  αύτοΟ  πρέπει  νά  γίνεται  μετά  μεγίστης 
προσοχής.  Επίσης  ή  συναρμογή  τών  τεμαχίων 
αποβαίνει  λίαν  δυσχερής  ένεκα  τής  ιδιότητος  ταύ- 
της τοΟ  λίθου,  διότι  ακριβής  συναρμογή  τών  ρωγ- 
μών τών  τεμαχίων  κατά  θέσεις  τινάς  δεν  είνε  πλέον 
κατορθωτή,  μάλιστα  δε  και  αδύνατος  εινε  άνευ  ιδίας 
παρασκευής  ή  κάθετος  τοποθέτησις  τών  άναγλύ- 
πτων  πλακών.  Επειδή  δε  αί  πλάκες  αύται  ήσαν 
ώρισμέναι  προς  κάθετον  τοποθέτησιν,  δεν  εινε  το 
πάχος  αυτών  πανταχοΰ  δμοιον  (σαλεύει  μεταξύ 
16-18  περίπου  έκατοστομ.),  ή  δε  όπισθία  αυτών 
επιφάνεια  λίαν  άνωμάλως  έξειργασμένη,  εις  τρόπον 
ώστε  ή  συναρμογή  αυτών  και  ή  καταμέτρησις  απο- 
βαίνει λίαν  ουσχερής. 

Διά  τον  λόγον  τοΟτον  άπαραίτητον  νομίζω  είνε 
νά  πραγματευθώ  περί  τής  ύλικης  καταστάσεως  τών 
σωζόμενων  τεμαχίων  και  περί  της  προς  άλληλα  συν- 
αρμογής αυτών,  πριν  ή  επιληφθώ  τής  έξηγήσεως 
τοΟ  δλου,  προς  6  έγένετο  ή  συναρμογή  αύτη. 

Έν  βλέμμα  έπί  τοΟ  δλου  τών  Οπό  Μυλωνά  πε- 

ού  6  λόγος  αετώματος ,  αί  31  άνασκαιραι  εξακολουθούν  είσε'τι.  Διό 
δέν  ήτο  δυνατόν  να  συμπαρατεΟώσι  και  συναρμοσθώσι  τότε,  ώστε  νά 
αποδειχΟί)  τά  είδος  τοϋ  μνημείου  και  νά  γνωσΟί)  ή  παράστασις. 

Κ.  Δ.  Μ. 


ριγραφέντων  τεμαχίων  τών  ανάγλυφων,•  διδάσκει 
ήμας  έξ  ενός  μεν  δτι  τά  περισσότερα  αυτών  συναρ- 
μόττουσι  προς  άλληλα,  έξ  άλλου  δε  δτι  το  ύπ'άριθ. 
1  έν  τη  έφημερίδι  ταύτη  (1883,  σ.  38  και  39)  πε- 
ριγραφέν και  άπεικονισθέν  τεμάχιον  άναγκαίως  πρέ- 
πει νά  χωρισθή  άπό  τών  λοιπών"  διότι  αί  μεγαλεί- 
τεραι  σχετικώς  αύτοΟ  διαστάσεις  και  τά  εξέχοντα 
μέρη  τής  έπ'  αύτοΟ  άναγλύπτου  παραστάσεως  κα- 
θιστώσιν  άούνατον  τήν  άμεσον  μετά  τών  λοιπών 
τεμαχίων  συναρμογήν  προς  δλον  τι  συναφές. 

Άφίνοντες  έν  πρώτοις  κατά  μέρος  το  τεμά- 
χιον τοΟτο,  συγκεφαλαιοΟμεν  το  περιεχόμενον  τών 
επίλοιπων  ύπο  τοΟ  Μυλωνά  περιγραφέντων  παρα- 
στάσεων" «  σννωρίς  αετ'  άραατηΛάτον  »  (αριθ.  ο) 
« τεμάχια  ώπΛισμένον  ηρωος  (αριθ.  3-4)  δια- 
δεβηκόσι,  τοΐο  οχελεαι  βαίνοντοο»,  και  το  ύπ  αριθ. 
4  άπεικονισμένον  τεμάχιον  μετά  πολλών  σπειρών 
και  κεφαλών  όφεων,  εις  το  δποϊον  προστίθενται 
πλείονα  άλλα  παρόμοια.  Είνε  φανερον  δτι  έν  τοις 
τεμαχίοις  τούτοις  άνευρίσκομεν  τά  στοιχεία  γνω- 
στής μυθολογικής  παραστάσεως,  διασωθείσης  ήμΓν 
έπί  τίνων  αρχαϊκών  αγγειογραφιών,  τοΟ  Ηρακλέους 
δηλονότι  μαχόμενου  προς  τήν  Λερναίαν  "Υδραν  , 
παρόντος  του  εταίρου  και  ηνιόχου  αύτοΰ  Ιολάου. 
Μικρόν  τι  τεμάχιον  έφ'  οδ  διεσώθη  έν  μέρει  το  ρό- 
παλον,  το  σύνηθες  του  Ηρακλέους  δπλον,  άποδει- 
δεικνύει  ήμΐν  σαφώς,  δτι  ούτος  είνε  δ  ήρως  Ό  πα- 
ριστάμενος ένταΟθα. 

Έξωτερικώς  θεωρούμενα  τά  τεμάχια  ταΟτασχη- 
ματίζουσι  τά  συστατικά  μέρη  πλακών  τίνων,  τών 
οποίων  ή  τομή  διέρχεται  έν  μέρει  διάτων  μορφών 
τής  παραστάσεως.  Τοΰτο  συμβαίνει  εις  τους  ίππους 
τής  συνωρίδος,  άφ'ής  άρχόμεθα  της  προς  άλληλα 
συναρμογής  τών  καθ' έκαστα  τεμαχίων,  διότι  έν- 
ταΟθα  διά  της  παραστάσεως  καταφαίνεται  σαφώς 
και  αμέσως  ή  συναρμογή.  Σύγκειται  δε  το  μέρος 
τοΟτο  της  παραστάσεως  έκ  4  τεμαχίων, χωριζόμε- 
νων διά  του*  άρμοΟ  δύο  πλακών.  Έκ  τών  ούο  οπι- 
σθίων, τών  μνημονευομένων  ύπό  τοΟ  Μυλωνά,  τά 
δποΐα  προς  άριστεράν  τέμνονται  καθέτως  διά  τοΟ 
κρασπέδου  τής  πλακός,  διεσώθη  μόνον  το  κατώτε- 
ρον,  έφ  ού  εικονίζονται  αί  δπίσθιαι  κνημαι  τών  ίπ- 
πων,   ένφ  το  ύπίρτιρον,    το  δποΓον  προσαρμόττει 


153 


ΑΡΧΑΙΚΟΝ    ΑΕΤΩΜΑ   ΕΚ   ΤΗΣ    ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


154 


αμέσως  προς  τό  έπ'  αύτοΟ  £ήγμα,  είνε  άποτεθραυ- 
σμένον  κατά  το  άνω  και  όπισθεν  αέοος  ούτως,  ώστε 
δεν  διεσώθη  το  δλον  πάχος  της  πλακός. 

Εις  το  ύπέρτερον  όμως  θραΟσμα  ακριβώς  διε- 
σώθη ερυθρά  τις  γραμμή  προερχοαένη  έκτων  ηνίων 
τής  συνωρίδος  και  έξακολουθοΟσα  έπι  των  προς  τα 
δεξιά  και  έπι  των  προς  τά  αριστερά  προσαρμοττόν- 
των  τεμαχίων.  Ή  γραμμή  αυτή  δίδει  τήν  ακριβή 
διεύθυνσιν  της  συνεχείας  διά  το  προς  το  αριστερά 
προσαρμόττον  άνω  ιιίρος  των  Γππων,  επειδή  το 
κάτω  άκρον  των  ένταΟθα  διασωθέντων  ηνίων  πρέ- 
πει είκότως  νά  άκολουΟήση  κατά  την  διεύθυνσιν 
της  γραμμής  εκείνης"  συνάμα  δε  συνδέεται  έν- 
ταΟθα  και  το  περίγραμμα  της  ράχεως  τοΟ  Γπ- 
που,  ώς  επίσης  και  ή  γραμμή  της  κάτω  κοιλίας, 
ή  έπι  του  κάτω  τεμαχίου  καί  τοΟ  έπ  αύτοΰ  σωζό- 
μενου υπολοίπου  τής  οπίσθιας  κνήμης.  ΤοΟ  τεμα- 
χίου τούτου  άπωλέσθη  μεν  το  κάτω  κράσπεδον,  το 
ΰψος  δμως  αύτοΟ  προσδιορίζεται  έκ  της  άμεσου 
προς  το  άνω  τεμάχιον  συναρμογής  του.  Ούτω  δε 
το  πλάτος  τούπρος  τά  κάτω  άποτεθραυσμένου  στε- 
νού" μέρους  είνε  8-10  έκατοστομέτρων. 

Τά  δύο  τεμάχια  ταΟτα,  έφ'ών  υπάρχει  το  έμ- 
πρόσθιον  αίρος  των  Γππων,  προσαρμόζουσι  πρόςτά 
δεξιά  τη  καθέτω  τής  ετέρας  πλακός  τομή.  Το  πρώ- 
τον μνημονευθέν  έχει  διατηρήσει  εντελώς  και  το 
άνω  κράσπεδον  του.  Άμφότεραι  όμως  αί  γραμμαί 
αύτοΟ  δεν  σχηματίζουσιν  όρθήν,  άλλ'  οξεΓαν  γω- 
νίαν  72  μοιρών,  εις  τρόπον  ώστε,  επειδή  πρέπει  εΐ- 
κότως  νά  παραδεχθώμεν  τήν  συναρμογήν  τής  πλα- 
κός τής  φερομένης  κατ'  όρθήν  γωνίαν  έπΐ  τής  γραμ- 
μής τής  βάσεως  του"  ανάγλυφου  ώς  κάθετον,  προ- 
κύπτει διά  το  άνω  κράσπεδον  τοΟ  λίθου  κλίσις  προς 
τά  αριστερά  τοιαύτη,  έξ  ης  άναγκαίως  έπεται,  δτι 
ένταϋθα  έ/ομεν  τεμάχιον  τι  έκ  τοΟ  άριστεροΟ  μέ- 
ρους αετώματος  ναοΟ. 

Προς  το  κάτω  τεμά/ιον  τοΟ  οπισθίου  \ιίρο^ς 
των  Γππων  προσαρμόζει  αμέσως  το  μέγα  απόσπα- 
σμα, έφ'  ου  το  άρμα  καί  το  κάτω  μέρος  του"  έπ  αύ- 
τοΟ επιβαίνοντος  ηνιόχου,  το  δποίον  διεσώθη  και  έν 
τω  κατωτέρω  κρασπέδω  τής  πλακός,  ένώ  εις  δλα 
τά  άλλα  μέρη  είνε  συντετριμμένον'  μόνον  δε  προς 
μικρότατόν  τι  σημεϊον  τοΟ  ρήγματος  του  κατά  τά 


άνω  προσαρμόζει  ακριβώς  το  άνώτερον  μέρος  τοΟ 
σώματος  τοΟ  ηνιόχου,  ούτινος  ή  ακριβής  θέσις  προσ- 
διορίζεται ένταΟθα  διά  τής  γραμμής  τών  ηνίων. 
"Εάν  τις  διάταξη  επιμελώς  αυτό  κατά  τήν  γραμμήν 
ταύτην,  δεικνύει  το  δλοκλήρως  διασωθέν  ά^ώτιρον 
κράσπεδον  τήν  αυτήν  πάλιν  κλίσιν,  τήν  οποίαν  έβε- 
βαιώσαμεν  ήδη  εις  το  άνω  κράσπεδον  τοΟ  τεμαχίου, 
έφ  οί  το  έμπρόσθιον  μέρος  τών  Γππων,  καί  σχη- 
ματίζει ακριβή  προέκτασιν  τής  κεκλιμένης  γραμ- 
μής αύτοΟ.  ΆφοΟ  ούτω  το  προς  τά  αριστερά  έστραμ- 
μένον  τέθριππον  έτοποθετήθη  έν  τη  αριστερά  πτέ- 
ρυγι  αετώματος,  διευθύνεται  το  βλέμμα  διά  τής 
προς  δεξιάν  όπισθεν  έστραμμένης  τοΟ  ηνιόχου  κε- 
φαλής εις  το  μέσον  αύτοΟ,  δπου  περιμένομεν  το  κυ- 
ριώτατον  τής  παραστάσεως  μέρος.  ΈνταΟθα  προ- 
σαρμόζει αμέσως  προς  τό  £ήγμα  τοΟ  κάτω  [ΐίρους 
τοΟ  ηνιόχου  τό  μέγα  τεμάχιον,  έφ  οΰ  απεικονίζον- 
ται αί  κνήμαι  ανδρός  βαίνοντος  προς  τά  δεξιά  δια- 
βεβηκόσι  τοις  σκέλεσι.  Τό  τεμάχιον  τοΟτο  διεσώθη 
φίρον  το  έξ  αρχής  κράσπεδον  αύτοΟ  και  ορίζεται 
δεξιά  ύπό  τής  τομής  τής  πλακός,  τής  φερομένης 
κατ'  όρθήν  γωνίαν  έπι  τής  γραμμής  τής  βάσεως 
του"  αετώματος.  Τό  θώρακα  περιβεβλημένον  στήθος 
αποδεικνύεται  διά  τοΟτο  ώς  ανήκον  εις  τό  σώμα,  ου 
οί  πόδες  έτοποθετήθησαν  ώς  είρηται,  διότι  τέμνε- 
ται δεξιά  ακριβώς  ύπό  τοΟ"  κρασπέδου  τής  πλακός" 
ή  ακριβής  δμως  αύτοΟ  θέσις  προσδιορίζεται  μόνον 
διά  τής  προς  τά  δεξιά  συναρμογής,  διότι  εις  τά 
άλλα  μέρη  πανταχού"  εινε  άποτετριμμένον  και  ού- 
δαμοΟ  δύναται  νά  προσαρμοσθή  αμέσως  προς  τό 
£ήγμα. 

Ώδηγήθημεν  εις  τήν  συναρμογήν  τών  ούκ  ευά- 
ριθμων τεμα/ίων,  τών  συνιστώντων  τό  σώμα  καί 
τήν  κεφαλήν  τής  "ϊδρας,  ορμώμενοι  έκ  τής  σκέ- 
ψεως, δτι  αί  κεφαλαί  αυτής  έπρεπε  νά  ώσιν  έστραμ- 
μέναι  προς  άριστεράν  του"  μαχόμενου  -ηρωος,  και 
δτι  αί  μεν  φονευθεϊσαι  ήδη  αυτών  έπρεπε  νά  θεω- 
ρηθώσιν  ώς  αί  κάτω,  αί  δέ  ζωηρώς  τάς  γνάθους 
άνεωγμένας  εχουσαι,  ώς  αί  άνω.  Τό  μέγιστον,  δη- 
μοσιευθέν ήδη  ύπό  τοΰ  Μυλωνά  τεμάχιον  μετά  δύο 
πεαονευ  μένων  καί  μιας  ζώσης  κεφαλή  ς,  διεσώθη  έν 
τώ  κατωτέρω  κρασπέδω  τής  πλακός  προς  άριστε- 
ράν, προς  τό  οποίον  προσαρμόττει  αμέσως  έν  άλλο 


155 


ΑΡΧΑΪΚΟΝ    ΑΕΤΟΜΑ   ΕΚ   ΤΗΣ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


156 


εκ  τοΟ  άριστεροΟ  τής  πλακός  κρασπέδου,  έφ'  οδ 
απεικονίζεται  κεφαλή  δφεως  λίαν  άνεωγμένας  τάς 
γνάθους  εν  ούσα  και  λείψανον  ίτίρου  τοιούτου.  Εις 

δέ  το  ύπέρτερον  κράσπεδον  τής  πλακός  προς  τά  δε- 
ξιά φαίνεται  [ίίρος  τοΟ  άποτεθραυσμένου  άριστεροΟ 
βραχίονος  τοΟ  Ηρακλέους  έκτεινομένου  προς  μίαν 
των  κεφαλών  τής  Ύδρας.  Ούτω  δε  εχομεν  τον 
ακριβή  προσδιορισμόν  τοΟ  ύψους  εις  το  δποϊον  πρέ- 
πει να  τοποθετηθή  τό  άνω  σώμα  τοΟ  τ\ρ(ύος  μετά 
τοΟ  τεμαχίου  τοΟ  βραχίονος. 

Προς  τό  τεμάχιον  τοΟτο  προσαρμόζει  πάλιν  μεθ 
βλου  τοΟ  ρήγματος  εν  άλλο,  έφ'  οδ  διεσώθη  το  έμ- 
προσθεν άκρον  τοΟ  ροπάλου  τοΟ  Ηρακλέους  και  τό 
οποίον  δεικνύει  τό  προς  τά  δεξιά  καθήκον  Οπέρτε- 
ρον  κράσπεδον  τοΟ  αετώματος.  Τρία  άλλα  προσαρ- 
μόζοντα  τεμάχια  μετά  τριών  προς  άριστεράν 
έστραμμένων  κεφαλών  δφεων  προσήρμοζον  -προς 
τοΟτο  και  παρεΓχον  ήμϊν  συνεχόμενα  ούτω  τήν  προς 
τά  άνω  φερομένην  γραμμήν  τοΟ  αετώματος,  εις  δε 
τό  κατά  πρώτον  μνημονευθέν  κατώτατον  τεμάχιον 
τοΟ  σώματος  τοΟ  δφεως  άκολουθοΟσι  προς  τά  δεξιά 
δύο  μεγάλα  συνεχόμενα  τεμάχια  έκ  τοΟ  κάτω  κρα- 
σπέδου τοΟ  ανάγλυφου,  μεταξύ  τών  δποίων  κατά- 
τά  άνω  προσαρμόττει  μικρότατόν  τι  πάντοθεν  άπο 
τετριμμένον  τεμάχιον,  έφ'  οδ  σπεΐραί  τίνες  λαιμοΟ 
οφεως. 

Προς  τό  τελευταϊον  κατώτερον  τεμάχιον  τό  τε- 
μνόμενον  προς  τά  δεξιά  Οπό  τοΟ  καθέτου  κρασπέ- 
δου της  πλακός,  εφαρμόζει  εν  άλλο  προς  δεξιάν 
επίσης  Άπο7.1)^ον  τεμάχιον,  τό  οποίον  διετηρήθη 
έπι  τοΟ  άνω  πλαγίως  ανιόντος  κρασπέδου  τοΟ  αε- 
τώματος, εις  τρόπον  ώστε  έ'χομεν  δι'αύτοΟ  πλήρη 
σχεδόν  κατά  τό  μάλλον  ή  ήττον  δέκα  μεγάλα  τε- 
μάχια μιας  πλακός  δια  τοΟ  δεξιοΟ  κρασπέδου  της 
δποίας  δεν  συνεπληροΟτο  εντελώς  ή  παράστασις  τοΟ 
τέρατος.  Έκ  τών  λοιπών  μερών  τοΟ  σώματος  τοΟ 
δφεως  διεσώθησαν  προσέτι  πέντε  μικρά  τεμάχια, 
τών  δποίων  δμως  εν  μόνον  δύναται  νά  καταλάβη 
ώρισμένην  θέσιν,  τήν  θέσιν  εις  ην  άπεικονίσθη  έν 
τω  πίνακΓ  επειδή  προέρχεται  έκ  τοΟ  κρασπέδοί» 
τής  επομένης  πλακός  και  αποτελεί  ακριβώς  τήν 
συνέχειαν  τών  σπειρών   τοΟ  σώματος   τοΟ  δφεως. 

Τά  λοιπά  είνε  λίαν  ασήμαντα,  ώστε  νά  συμπλη- 


ρωθή  έξ  αυτών  ή  συνεχόμενη  πλάξ  εις  ην  άνήκουσι, 
μόνον  δε  ένός,τό  δποΓον  ωσαύτως  διέσωσεν  εν  τεμά- 
χιον τοΟ  κρασπέδου, δύναται  νάπροσδιορισθή  ή  θέσις. 
Ανήκει  δηλαδή  εις  τό  κεκλιμένον  Οπέρτερον  κρά- 
σπεδον τοΟ  αετώματος,  διότι  δεικνύει  έπι  τής  επι- 
φανείας τοΟ  κρασπέδου  γραμμήν  ήρεμα  προεκτει- 
νομένην,  άκολουθοΟσαν  τήν  τοΟ  άλλου  τεμαχίου 
τοΟ  άνω  αετώματος,  ούχ_ι  δμως  και  τάς  έπι  της  επι- 
φανείας τομάς  τών  καθ' έκαστα  πλακών. 

Ούτω  λοιπόν  έ'χομεν  έν  τοις  μέχρι  τοθδε  έξετα- 
σθεϊσι  τεμαχίοις  λείψανα  διασωθέντα  έκ  τεσσάρων 
πλακών,  έκ  τών  δποίων  τά  δύο, ανήκοντα  εις  τό  δε- 
ξιόν  ήμισυ  του"  αετώματος,  έπληροΟντο  διά  μόνου 
τοΟ  υπερμεγέθους  σώματος  της  "Τδρας"  ένώ  αμφό- 
τερα τά  τοΌ  άριστεροΟ  περιελάμβανον  τό  έκ  τοΟ  μύ- 
θου σπουδαιότερον  μέρος  της  παραστάσεως,  δηλαδή 
τον  μαχόμενον  ήρωα,  τόνήνίοχόν  του  και  τήν  συνω- 
ρίοα.  Έκ  τών  ίππων  διεσώθη  προσέτι  μικρόν  τι  τε- 
μάχιον μετά  τοΟ  εμπρόσθιου  μέρους  κεφαλής,  ήτις, 
ώς  ή  προς  τά  κάτω  κεκλιμένη  γραμμή  τοΟ  λαιμοΟ 
δεικνύει,  ήτο  κεκυφυια  προς  τό  έδαφος.  Έπι  τοΟ 
τεμαχίου  δε  τούτοι)  τοΟ  κάτω  κρασπέδου  τοΟ  ανά- 
γλυφου διεσώθη  εξέχον  περιθώριον  πλάτους  3  έκα- 
τοστ.,  τό  οποίον  παρατηρείται  δμοίως  εξέχον  και 
εις  άλλα  τίνα  μέρη  της  γραμμής  της  βάσεως  τοΟ 
ανάγλυφου,  δηλαδή  μεταξωτών  διαβεβηκότων  σκε- 
λών τοΟ  Ηρακλέους,  ύπά  τους  πόδας  τοΟ  ηνιόχου, 
και  ύπό  τον  τρογον  τοΟ  άρματος,  περαιτέρω  τοΟ 
οποίου  έξηκολούθει  και  ύπό  τάς  κνήμας  τών  ίππων, 
ένθα  νΟν  εινε  συντετριμμένον. 

Τουναντίον  δε  έπι  τής  τρίτης  τών  σωζόμενων 
πλακών  δέν  σώζεται  τό  εξέχον  τοΟτο  περιθώριον, 
επειδή  ένταΰθα  αί  σπεΐραι  τοϋ  σώματος  και  τοΟ  λαι- 
μοΟ τής  Τδρας  καθήκουσιν  είς  τίνα  μέρη  μέχρι 
τής  έσχατης  προς  τά  κάτω  άκρας,  ένθα  κα'ι  συνα- 
πολήγουσι  τω  τέλει  της  πλακός.  Έπι  τοΟ  τεμα- 
χίου δε  εκείνου  ,  έφ'  οδ  απεικονίζεται  ή  κεφαλή 
τοΟ  ίππου,  σώζεται  προς  τά  αριστερά  τό  ύπόλοι- 
πον  στενών  τίνων  ταινιών  ανυψούμενων  και  έπι  τί- 
νος άλλου  μεγαλειτέρου  τεμαχίου,  όπερ  αν  τις  ακρι- 
βώς έξετάση,  βλέπει  δτι  προσήρμοζεν  ακριβώς  μά- 
λιστα κατά  μέρος  τι  τοΟ  δήγματος  του  προς  το 
προηγούμενον.  Κατά  τό  σχήμα  των  δμοιάζουσιν  αϊ 


157 


ΑΡΧΑΙΚΟΝ    ΑΕΤΩΜΑ    ΕΚ   ΤΗΣ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ 


158 


ταινίαι  προς  τάς  μακράς  και  λεπτάς  κνήμας  εντό- 
μου" είνε  κεκαμμέναι  προς  τά  έξω,  εις  δύο  θέσεις 
δε  έπικε-/αραγμέναι  ώσπερ  μέλη  καρκίνου  ή  αστα- 
κού, ώστε  ένταΟθα  άναμιμνησκόμεθα  τοΟ  καρκίνου, 
δστις  έπεβοήθησε  κατά  την  μυθολογικήν  παράδοσιν 
τη  Τδρα  δάκνων  τον  ήρωα  κατά  τον  πόδα,έωςότου 
δ  Ηρακλής  άπέκτεινεν  αυτόν.  Και  έπί  αγγειογρα- 
φιών δέ  φαίνεται  το  ζώον  τοΟτο  ενίοτε  μεταξύ  των 
ποδών  του  Ηρακλέους  ή  προς  τά  πλάγια.  Ή  θέ- 
σις,τήν  οποίαν  το  τεμάχιον  τοΟτο  κατελάμβανεν  έν 
τω  άετ^ματι,  προσδιορίζεται  διά  τοΟ  τεμαχίου  τοΟ 
προσαρμόζοντος  προς  την  κεφαλήν  τοΟ  Ίππου,  επειδή 
πρέπει  νά  τοποθετήσωμεν  αυτά  εις  τήν  προέκτασιν 
της  γραμμής  τοΰ  προς  το  έδαφος  κεκλιμένου  λαι- 
μού ίο%  ίππου.  Μεταξύ  τών  αριστερών  ίρι>0ρώ^ 
κνημών  τοΟ  ζώου  παρατηρείται  τέλος  πλατύ  τι  μέ- 
λος άπολήγον  εις  σχήμα  καρκίνου,  έν  τω  όποίω 
προδήλως  πρέπει  νά  άναγνωρίσωμεν  τήν  προτετα- 
μένη ν  '/ηλήν  αύτοΟ.  Το  τεμάχιον  τοΟτο  απολήγει 
κατά  τάς  τρεΓς  αύτοΟ  πλευράς  εις  κράσπεδα  έκ  τών 
δποίων  εΐκότως  το  ΰπέρτερον  και  το  κατώτερον  πρέπει 
νά  ο~/ηματίζωσι  τάς  δύο  κυρίας  γραμμάς  τοΟ  ανά- 
γλυφου τοΟ  αετώματος,  ενώ  το  κάΟετον  δυνατόν  νά 
προέρχηται  έκ  τοΟ  άρμοΟ  τής  πλακός.  Ή  ακριβής 
αύτοΟ  Οέσις  προσδιορίζεται  μετά  βεβαιότητος,  διότι 
συμπίπτει  εις  το  παλινορΟωΟέν  μέρος  τής  γραμμής 
τοΟ  αετώματος*  έκ  τούτου  δέ  προκύπτει,  άνκαίέλ- 
λείπη  τό  μεγαλείτερον  μίρος  τοΰ  σώματος,  δτι  δ 
θαλάσσιος  καρκίνος,  ούτινος  έγένετο  χρήσις  τοιαύτη, 
βπως  πληρωθή  ή  γωνία  τοΟ  αετώματος,  είχε  μέ- 
γεθος σημαντικον  ένος  πιρίπο\»  μίτροί).  Το  τελευ- 
ταίον  μνημονευθέν  εκείνο  τεμάχιον  δεικνύει  συνάμα, 
£τι  ή  γωνία  τοΰ  αετώματος  έσχηματίζετο  έξ  ΐοιαι- 
τέρας  πλακός,  και  άγει  εις  το  συμπέρασμα,  δτι  επί- 
σης και  εις  τό  άντίΟετον  τοΟ  αετώματος  μέρος  άνα- 
λογόν  τι  προς  τοΟτο  παρίστατο,  ώστε  πρέπει  νά 
θεωρήσωμεν  ώς  πιθανόν,  δτι  δλόκληρον  τό  αέτωμα 
■συναπετελεΐτο  έκ  πλακών  έξ. 

Τό  μέγεθος  τών  πλακών  τούτων  είνε  οιάφορον. 
Τη;  τελευταίας  μνημονευθείσης,  έφ'ήςαίτοΟ  καρ- 
κίνου χηλαί,  τό  μέγεθος  ευρίσκεται,  έάν  τήν  κε- 
κλιμένην  άνω  γραμμήν  τοΟ  αετώματος  προεκτείνω- 
μεν   μέχρι    τοΟ   σημείου  τής  συναντήσεως   αυτής 


προς  τήν  γραμμήν  τής  βάσεως  τοΟ  ανάγλυφου-  έκ 
τοΟ  σημείου  δέ  τούτου  μέχρι  τοΟ  διασωθέντος  κρα- 
σπέδου τής  πλακός  είνε  0,  674,  έκ  δέ  τοΟ  άκρου 
κρασπέδου  τής  πλακάς  ταύτης  μέχρι  τής  επομένης, 
ήτις  διατέμνει  καθέτως  τά  σώματα  τών  ίππων, είνε 
1,  206,  ένώ  τό  μήκος  τής  τρίτης  πλακός  τής  δια- 
σωθείσης  δλοκλήρου  είνε  1,  019,  τό  δέ  τής  τετάρ- 
της 1,  267.  Έάν  τώρα  προσθέσωμεν  τό  μήκος  τών 
τριών  πλακών  έξ  ων  αποτελείται  τό  ήμισυ  τοΟ  αε- 
τώματος, προκύπτει  δλικάν  αυτών  μήκος  2,  899, 
λογιζόμενον  από  τής  άκρας  γωνίας  τοΰ"  αετώματος 
μέχρι  τοΟ  μέσου  αύτοΟ.  Τά  δέ  ΰψος  αύτοΟ  μζτρού- 
μενον  κατά  τό  έμπροσθεν  κράσπεδον  τής  τετάρτης 
πλακάς  είνε  0,  79.  Επειδή  δμως  δυνατόν  ήτο  τό 
μέσον  τοΰ  αετώματος  νά  μή  συμπίπτη  ακριβώς  προς 
τάν  άρμάν  τάν  μεταςύ  τής  τρίτης  και  τετάρτης 
πλακός,  άλλα  τά  άνώτατον  σημεϊον  αύτοΟ  νά  συμ- 
πίπτη και  προς  τήντρίτην  πλάκα  υπέρ  τήν  κεφαλήν 
τοΟ  "Ηρακλέους,  επεχείρησα  προς  έξέλεγξιν  τούτου, 
νά  συναρμόσω  επιμελώς  τά  διασωθέντα  τεμάχια 
και  αναλόγως  αυτών  νά  αποκαταστήσω  τήν  γραμ- 
μήν δλόκληρον  τοΟ  αετώματος.  Εις  τήν  συναρμο- 
γήν  δέ  ταύτην  και  άποκατάστασιν  συνέτεινον  μάλι- 
στα τά  έκ  τής  άμεσου  καταμετρήσεως  έπιτευχθέντα 
διά  τής  συμπράξεως  τοΟ  κ.  ΟϊΠίβΓοη  αποτελέσματα. 

Ούτω  δέ  έβεβαιώθημεν  ,  δτι  τά  μεσαίτατον  ση- 
αείον  τοΟ  αετώματος  κείται  ακριβώς  κατά  τον  άρ- 
μάν τών  δύο  μεσαίων  αύτοΟ  πλακών  και  ύπελογί- 
σαμεν  τά  μήκος  τοΟ  δεξιοΟ  ήμίσεος  αύτοΟ  εΐς2,91. 
Ή  έν  τη  καταμετρήσει  διαφορά ,  ή  προκύπτουσα 
έκ  τής  δυσκολίας  τής  συναρμογής  τών  συντριμ- 
μάτων,  και  έκ  τής  ουχί  κατ'  άκρίβειαν  μαθηματι- 
κήν  γενομένης  ϋπά  τοϋ  τεχνίτου  εκτελέσεως  και 
εξεργασίας  τών  καΟ'  έκαστα  πλακών  ,  περιοριζό- 
μενη εις  11  χιλιοστά  τοΟ  μέτρου,  δέν  πρέπει  νά 
φανή  παράόοξος. 

Ούτω  δέ  δυνάμεθα  νά  παραδεχθώμεν  ώς  στρογ- 
γύλον  αριθμόν  τοϋ  δλικοΟ  μήκους  τοΟ  αετώματος 
5,  80  Γ.  Μ. ,  τά  όποιον  κατ '  άναλογίαν  πράς  το  ΰψος 
του  0,  79  παρέχει  κλίσιν  προς  τά  άνω  7,  4. 

Έτ  'ΟΛνμπία  γϊ)  14  Νοεμβρίου  1884. 

Κ.  Ρυκοου) 

("Επεται  συνέ/εια) 


159 


160 


ΠΡΟΣΘΗΚΗ  ΕΙΣ  ΤΗΝ  ΕΞ  ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ  ΕΠΙΓΡΑΦΗΝ. 


Α.  Στίχ.  32.  Έγραψα  το  των  έν  παρενθέσει, 
διότι,  αν  καί  τοΟτο  είχε  γράψει  δ  χαράκτης,  6  στί- 
χος θα  είχε  67  γράμματα  ,   ών  τά  τελευταία  10 

σφόδρα  συμπεπυκνωμένα. 

Β.  Στίχ.  1.  Τη  είσηγήσει  τοΟ  καΟηγητοΟ  Σ. 
Κουαανούδη  έξήτασα  και  αύθις  τον  λίθον  καϊ  φαί- 
νεται μοι  δτι  Μ  (Δημοκράτου  δηλ.)  μάλλον  και 
όχι  Ν  είναι  γεγραμμένον*  νά  βεβαιώσω  δμως  το 
πράγμα  δεν  τολμώ '  ας  ιδωσι  και  άλλοι  αυτόν  τον 


λίθον'  δ  κ.  Κουμανούδης  είχεν  έν  χερσί  χάρτινον 
αποτύπωμα  μόνον.  Το  δνομα  Αηνοκράτης  φέρεται 
και  έν  τω  λεξικώ  τοΟ  Ραρο  ώς  άμφίβολον. 

Γ.  Στίχ.  2,  στήλη  δευτέρα.  Κατ' εΐσήγησιντοΟ 
αύτοΟ  κ  Κουμανούδη  έγραψα  ορθώς  έν  τη  μετα- 
γραφή "Ανόρ  .  .  .  (  =  Ανδρέας,  Ανδρόνικος  κτλ.) 
αντί  τοΟ  έν  τω  Πίνακι  ήμαρτημένου  ,Ανωρ  .  .  . 
Δ  έ'χει  και  δ  λίθος  κακογεγραμμένον  δμως  και  δυσ- 
διάκριτον  καί  πως  -προς  Ω  όμοιάζον.  Δ.  Φ. 


ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑΙ    ΕΙΔΗΣΕΙΣ 


Ό  κ.  Κ.  Καραπάνος  τακτοποιήσας  μετά  φιλοκα- 
λίας  έν  ιδία  αΐθούση  τήν  Δωδωναίαν  αύτοΟ  άρχαιο- 
λογικήν  συλλογήν  έξέθηκε  πάνυ  φιλοτίμως  εις  έπί- 
σκεψιν  και  μελέτην  τών  βουλομένων.  Ή  αξία  λόγου 
αύτη  συλλογή  γενομένη  ήδη  γνωστή  διά  τοΟ  συγ- 
γράμματος Όο<:1οηβ  βΐ  δβδ  πιϊηβδ,  το  δποΐον  δ  κ. 
Καραπάνος  έξέδωκεν  τφ  1878,  καί  διά  της  έν  Πα- 
ρισίοις  παγκοσμίου  εκθέσεως  έφείλκυσε  σπουδαίως 
τήν  προσοχ_ήν  τών  αρχαιολόγων  καί  τών  καλλιτε- 
χνών. 

Τά  άποτελοΟντα  τήν  Δωδωναίαν  συλλογήν  εινε 
πολλά  καί  διάοορα ,  οίον  αγάλματα  ,  ανάγλυφα  , 
αναθηματικά  ενεπίγραφα  μνημεία,  έπιγραφαί,  τρί- 
ποδες, λέβητες,  αγγεία,  φιάλαι,  νομίσματα,  δα- 
κτυλιόλιθοι,  γυναικεία  κοσμήματα,  δπλα,  έργα- 
λεΓα  διάφορα  κλπ.,  ών  τά  πλείστα  εκ  χαλκοί)  , 
ολίγα  δέ  τίνα  έκ  χρυσού,  έξ  αργύρου  καί  έξ  έλέ- 
φαντος.  Εν  τοις  χαλκοΐς  διακρίνονται  μάλιστα  τά 
ακόλουθα" 

1.  Σάτυρος  όρχούαενος,  ούοί  πόδες  Ίππιοι  αρ- 
χαϊκής εργασίας. 

2.  Μορφή  γυναικεία  ένδεδυμένη  έζωσμένον 
βραχϋν  καί  άχειρίδωτον  χιτώνα  αρχαϊκής  εργασίας. 

3.  Κεφαλή  άρχαϊκωτάτη ,  ης  ή  κόμη  καθήκει 
μακρά. 


4.  ΑύΛητρίς  τον  διπλοΟν  αύλοΟσα  αύλον  εργα- 
σίας άρχαϊκωτάτης. 

5.  ΆπόΛΛων  γυανός    (στήριγμα  κατόπτρου). 

6.  Κωμωδίας  υποκριτής. 

7.  Μαινας  εξαίρετου  εργασίας  τών  καλών  Ελ- 
ληνικών χρόνων  άξιοπαρατήρητος  είναι  μάλιστα  ή 
πτύχ_ωσις  τής  έσθήτος,  έφ  ης  διακρίνεται  καί  έμ- 
παιστός  άργυρος. 

8.  ΣΰαπΧεγψα  άνάγΐυτιτον  δύο  μαχόμενων 
εργασίας  καλλίστης  καί  έπιμεμελημένης  τών  χρό- 
νων τοΟ  Αυσίππου. 

Έν  τη  αυτή  αΐθούση  είναι  έκτεθειμέναι  καί  άλ- 
λαι  αρχαιότητες  έκ  διαφόρων  μερών  τής  Ελλάδος 
προερχόμεναι  άςΊαι  επισκέψεως  καί  σπουδής,  έν  αΐς 
έξαίρομεν  μάλιστα  άνάγΐυφον  ααραάρινον  παρι- 
βτων  τον  ΗρακΜα  τοξενοντα.  Ό  Ηρακλής  ο3- 
τος  άπεικονίσθη  καί  περιεγράφη  ήδη  ύπό  τοΟ  κ. 
Ο.  ΚαγβΙ  έν  τω  πρώτω  τόμω  τοΟ  πολυτελοΟς  αύ- 
τοΟ  συγγράματος  ΜοηιιπίθηΙδ  ιΐβ  1'αιΊ  βηΐίομιβ. 

— Έπερατώθησαν  διά  το  παρόν  έτος  αί  έν  τω 
Άαφιαραείω  άνασκαφαί,  καί  έξετελέσθη  ύπό  τοΟ 
άρχιτέκτονος  κ.ΒδΓρΓβΜ  καί  το  διάγραμμα  δλουτοΟ 
άνασκαφέντος  χώρου  ,  το  δποΐον  θέλει  δημοσιευθή 
μετά  τών  αναγκαίων  εξηγήσεων  έν  τοις  Πρακτ'./.οίς 
τοΟ  παρόντος  έτους. 


(Εξεδόθη  τν  25  Δεχεμβ,οίου  1884) 


162 


ΑΤΤΙΚΟΝ    ΨΗΦΙΣΜΑ. 

Στήλη  λίθου   Πεντελησίου,  ύψους  1,49,  πλά-  το  έπόμενον  άξιόλογον  ψήφιο-μα,  γραφέν  έπί  Άντι- 

τους  0,64,  πάχους  0,20,  εΰρεθεΓσα  οϋ  προ  -ολλοΟ  φώντος  άρχοντος,  Όλυμπ.  90,3  =  418  προ  Χρ. 

έν  σκάφη  θεμελίων  οικίας    τοΟ  Κοσμά  Λαμπράκη  Τό  άντεγράψαμεν  έκ  των  προευκλειδείων  γραμμά- 

κατά  το  προς  μεσημβρίαν  άκρον  των  "Αθηνών,  έ'π'  των,  προσθέντες   μόνον  πνεύματα  και  τόνους   καΐ 

αριστερά   της  εις  Φάληρον  άγούσης  σιδηράς  όδοΟ,  στίξιν  ,   έν  παρενθέσει  δέ  και  τά  ολίγα    εκλιπόντα 

και  αγορασθείσα  παρά  ττ,ς  Άρχαιολ.  Εταιρίας,  ε/ει  γράμματα. 

θ  ε  ο  ί. 

Έ)όοχσεν   τει   βολει   και  τοι   δέμοι-    Πανδιονίς   έπρυτάνευε,     Άριστόχ- 
σ)ενος   ε'γραμμάτευε,    Άντιοχίδες   έπεστάτει,    Άντιφον    ερχε,    Άδόσι(ο- 
ς  ε)ίπε•  έρχσαι  το   Ηιερόν   το   Κόδρο  και  το  Νελέος  καϊ  τες  Βχσίλες  κ(α- 
δ  ί)  μισθδσαι   τό   τέμενος   κατά  τάς   συνγραφάς'    οι   δέ   πολεταί  τέν   έρχσ(ι- 

ν   άπομισθοσάντον    τό   δε  τέμενος   ά-ομισΟοσάτο   ό    βασιλεύς   κατά,  τ(- 
άς   συνγραφάς,  και  τός  όριστάς  έπιττέμφσαι   όρίσαι  τα   Ηιερά  ταϋτα, 
όπος   αν   έχει   ός   βέλτιστα   και   εύσεβέσζ-α'    τό   δε   άργύριον   ές  τέν    ερχ- 
σιν    ά— ό   το   τέμενος   είναι-  χρά/σαι   δε   ταϋτα  πριν    ή   έ/σιέναι   τέν  δε 
10  τέν  βολέν,  $   εύθύνεσθαι  χιλίαισι   δραχμε(σ)ι   έ'καστον   κατά   τά   είρε- 

μένα.    Άδόσιος   είπε-   τά   μέν    άλλα   καθάπερ   τει   βολει,    ό   δέ   βασιλεύς   μ- 
ι)σθοσάτο  και  οί  πολεταί  τό   τέμενος  το  Νελέος  και  τες  Βασίλες  κα- 
τ)ά  τας  χ  συνγραφάς   είκοσι   έ'τε'  τόν   δέ   μ.σθοσάμενον   ερχσαι  τό   Ηιε- 
ρ)όν   το   Κόδρο  και  το  Νελέος  και  τες   Βασίλες  τοις  έαυτδ  τέλεσιν    όπ- 
15  όσ)εν   δ'  αν   άλφει   μίσθοσιν   τά   τέμενος  κατά   τόν   ένιαυτόν    έ'καστον   κ- 

αταβαλλέτο  τό   άργύριον   επί  τες  ένατες  πρυτανείας  τοις   άποδέκ- 
ται(ς),    οί  δέ   άποδέκται   τοις  ταμίαισι  τον    άλλον  θεόν   παραδιδόντον 
κατά  τόν   νόμον,  ό   δέ   βασιλεύς   εάν   με  πολέσει   τά   έφσεφισμένα   ε   άλλ- 
ος  τις,    οίς   προστέτακται  περί  τούτον,    επί  τες  Αίγεΐδος  πρυτανεί- 
ου ας,    εύθυνέσθο  μυρίεσι   δραχμεσιν    τόν   δέ   έονεμένον   τέν    ίλύν   έκκο- 

μίσασΟαι   εκ  τ;ς  τάφρο   έπί  τες   δε   τες   βολές,    άποδόντα  τό   άργύριον 
τοι   Νελει   όσο   ε'πρίατο•    ό   δέ   βασιλεύς   έχκαλεσάτο   τόν   πριά[Λενον   τ- 
ύ,ί    ίλύν   έπειδάν    άποδοι  τέμ   μίσθοσιν,    τόν   δέ   μισθοσάμενον   τό   τε'μ- 
ενος και   όπόσο    άν   μισθόσεται   άντενγραφσάτο   ό    βασιλεύς   ες  τόν   τ- 
■  25  οΤ/ον   και  τός   έγγυετάς  κατά   τόν   νόμον   όσπερ  κείται  τον   τεμενδν 

τό   δέ    φσέοισμα   τόδε   όπος   άν   ει   είδέναι  τοι   βολομένοι,   άναγράφσα- 
ς   ό   γραμματεύς   ό  τες   βολές   έν   στέλει  λιθίνει   καταθέτο   έν   τοι  Νελεί- 
οι  παρά  τά   ϊκρία,    οί  δέ  κολακρέται  δόντον   τό   άργύριον   ές  ταϋτα. 
μ.σθον   δέ  τόν    βασιλέα  τό  τέμενος  τό  Νελείος  και  τες  Βασίλες  κατά 
30  τά  δε'    τόν    μισθοσάμενον    ερχσαι   μέν   τό   Ηιερόν   το   Κόδρο   και  το   Νελέ- 

ος και  τες   Βασίλες  κατά  τάς  χσυνγραφάς  έπί  τες   βολές  τες   είσιόσ- 
ες,    τό   δέ  τέμενος   το  Νελέος  και  τες   Βασίλες  κατά  τά  δε   έργάζεσθαΓ 

ΕΦΗΜΕΡΙΣ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884.  1  1 


163 


ΑΤΤΙΚΟΝ   ΨΗΦΙΣΜΑ 


164 


φυτεϋσαι   φυτευτε'ρια   έλαδν   μέ   όλέζον'   ε  διακόσια,    —  λί'ονα   δε   έαν    β- 
ολβται,   και  τις  τάφρο  και  το  ύδατος  κρατεν  το   έγ   Διός  τον   μισθοσά- 
3δ  μενον,   όπόσον   εντός  ρεϊ  το   Διονύσιο   και  τον  ττυλον,    ε   αλα   δε   ε(ί)σελα- 

ύνοσιν   οΐ  μύσται  και  όπόσον    εντός  τες  οικίας  τες   δεμοσία(ς)   και  τ- 
ον  πυλον,    αι   επί  το  Ίσθ/ιονΙκο   βαλαν εϊον   έκφέροσι•    μισθον   δε  κατά 
είκοσι   έτδν. 


Σφάλμα  τοΟ  λιθοξόου  έχει  δ  λίθος  έν  στίχω  δ':* 
τήν  έλλειψιν  τής  τελευταίας  συλλαβής  τοΟ  επιρ- 
ρήματος ευσεβέστατα,  και  το  δτι  έν  στίχω  27ν  τά 
προσγραφόμενα  ιώτα  των  δύο  λέξεων  στεΧει  Ιιθί- 
γεν  ένεσφηνώθησαν  έν  στενώ  και  ό  στίχος  εκείνος 
απέβη  οΰτω  γραμμάτων  πεντήκοντα  τεσσάρων '  το 
αυτό  έγένετο  και  έν  τη  λέξει  τοις  τοΟ  στίχου  ΙΤ0-1 
και  έν  τω  ΝεΛείος  τοΟ  29ου  στίχου,  οίτινες  στίχοι 
περιέλαβον  οΰτω  53  γράμματα,  ένώ  οί  άλλοι  έχου- 
σιν  ακριβώς  άνά  52,  πλην  δμως  πάλιν  τοΟ  11ου 
και  του  28ου,  έ/όντων  ολιγώτερα,  δπως  φαίνεται 
έν  τω  πίνακι. 

Άνωμαλίαι  δε  γραφής  παρατηρούνται  αί  δε'  τρις 
τό  Η  ώς  ήτα  έχαράχθη  αντί  του"  αρχαϊκού  ε  έν 
στί/.  9"  ΙΟ*  και  23':)  ,  και  χρήσις  έγένετο  τοΟ  αύ- 
τοΟ  Η  ως  σημείου  δασέος  πνεύματος  μόνον  έν  τη 
σεμνή  λέξει  ίερον  τετράκις,  ευλόγως  τοΟτο  έν  έκεί- 
νοις  τοίς  χρόνοις,  δτε  ακόμη  δεν  εΐχεν  δλως  έκ- 
λειψη ή  δόξα  τοΟ  ηοΐΐβ  α"βθδ  ΠΗΐΙαί'ϊ  νβΙβΓβηι  ΐον- 
πιαίϊΐ,  κατά  Τάκιτον  ειπείν.  Παρατηρηθήτω  και  το 
δτι  δις  εύρηται  το  σννγραφαο.  και  δις  το  χσυνγρα- 
(ράς,  ού  πάνυ  άρεστόν,  υποθέτω,  τοϋτο  εις  εκεί- 
νους τών  φιλολόγων,  οίτινες  ισχυρίζονται,  δτι  ό 
δεΓνα  και  δείνα  συγγραφεύς  μόνον  τω  δείνα  ή  δείνα 
τύπω  ένρί|το  πάντοτε. 

ϊά  οέ  μετά  το  τέλος  τοΟ  ψηφίσματος  έν  ικανή 
από  τοΟ  τελευταίου  στί/ ου  αποστάσει  δρώμενα 
μείζονα  και  κακοϋ"  μεταγενεστέρου  χαράγματος 
γράμματα  κ.1;πτη  είχον  ποτέ  προ  αυτών  έν  αρι- 
στερά τω  δρώντι  καί  άλλα  ετι  8-9  γράμματα  και 
άπετέλουν  φράσιν  τινά,  ην  θά  έγραψε  τις  το  πάλαι 
•νεωκόρος  ίσως  ή  ιερεύς,  ίνα  άποτρέψη  κλοπής  από 
τοΟ  τεμένους,  ει  μή  καί  ματαιόσχολός  τις  ιδιώτης 
αυτά  έγραψε. 

ΤαΟτα  μεν  ούτω-  λυπηρόν  δέ  πολύ,  δτι  ή  στήλη 


ήδη  έν  πάνυ  παλαιοίς  χρόνοις  επιμελώς  έργαλείω 
άπεκρούσΟη  τό  τε  γείσωμα  αυτής  και  τήν  ύπ'  αυτό 
άνάγλυπτον  παράστασιν  (1),  βεβαίως,  ίνα  μή  αί 
έςοχαί  της  γλυφής  καΟιστώσι  δύσκολον  τήν  όρι- 
ζόντειον  ένοικοδόμησιν  τοΟ  λίθου  εις  κτίσμα  τι 
μεταγενέστερον,  εις  δ  ένηρμόσθη  οι'  άμμοκονίας, 
ης  δρώνται  έτι  τά  λείψανα.  Είπε  δέ  δ  πωλήσας 
ήμίν  τον  λίθον,  δτι  όντως  έν  τοί/ω  ένωκοδομημέ- 
νον  τον  εύρε  καί  τόν  άπέσπασεν  αυτός,  έν  όποίω 
δέ  "-οίγω  καί  ποίας  εκτάσεως,  άδηλον  ήμίν  κατέ- 
στη, άφοΟ  έπωκοδομήΟη  αυτόθι  οικία  ευμεγέθης 
και  στερεά,  ή  νΟν  δρώμενη  εκεί  γωνιακή,  καί  άλ- 
λαι  πλείονες  συνεχείς  έν  εύθυγραμμία  τεινούση 
προς  τήν  οεξιάν  όχθην  τοΟ  ΜλισσοΟ.  Ούτω  δυστυ- 
χώς παρ'ήμίν  αρχαία  τινά,  αναφαινόμενα  κατά  τύ- 
χην  έκ  τής  γής,  δεν  παρέχουσι  πάσας  τάς  ποθητάι 
ένοείξεις  τοϋ  εΐναί  των,  επειδή  δέν  έφορα  τις  άρχι 
εις  τάς  θεμελιώσεις  ιδιωτικών  οιχο^ομών,  οί  δέ  ίδιώ- 
ται  αυτοί  παν  μάλλον  στέργουσιν  ή  νά  προσαγγέλ- 
λωσιν  δπου  δεϊ  τήν  έν  τοίς  θεμελίοις  έμφάνισιν  αρ- 
χαίων κτισμάτων. 

ΤοσαΟτα  ημείς  σήμερον  έκρίναμεν  δέον  νά  γρά- 
ψωμεν  περί  τοΟ  έξωτερικοΟ  μόνον  τής  στήλης,  τό 
δέ  πολλά  νέα  καί  πεοίεογα  πεοιένον  κείυ.ενόν  ττ.ς 
δέν  έπιχειροΟμεν  νά  διασαφήσωμεν,  διότι  έπίπονον 
τό  πράγμα  καί  χρήζει  πολλών  λόγων.  Νά  άναμνή- 
σωαεν  απλώς  είς  του;  άναγνώστα;  ζΐ,ζ  έ^ταεοίοος 
ταύτης  το  καί  άλλαχόθεν  γνωττόν,  δτι  έπί  τ::δε 
τοΟ  ΊλισσοΟ  ήτο  ποτέ  τό  πέσημα  τοϋ  αθανάτου  βα- 
σιλέως τών  Άθηναίο^ν  Κόδρου  (2),  καί  νά  είκοτολο- 

(1)  Διακρίνεται  νΟν  αο'λι;  άνθρωπου  πω (■ωνοφο'ρου  μορφή  χαΟηαινη 
χα'ι  τ?,  αριστερά  ισω;  σκήπτρο  φορούσα,  αντικρύ  τη;  δ;  ίππεύ;  Ίσως 
ενη[Λ(αε'νο;  ■/λαμΰοα  ανεμόπληκτον. 

(2)  "Ιίε  Ιίαυσαν.  1,  19,  5,  χα'ι  Επίγραμμα»  εμμετρον  εν  Άττιχ. 
Ιπιγρ.  έπιτυαβ.  έχο.  £τ.  Α.  Κουμανούδη  αρ.  1,  (  =  Κ3ΪΙ)β1  ι'ρί^Γ. 
§Γ.  1083)  χα'ι  Λυ/.ο2ργ.  χ.  Λεωκρ.  §  86. 


16 


ΕΠΙΓΡΑΦΗ    ΕΞ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΝ 


166 


γήσωμεν  έπειτα,  8τι  αύτοΟ  που  θά  ήτο  ίδρυμένον 
και  το  νυν  πρώτον  έκτου  ψηφίσματος  τούτου  γινω- 
σκόαενον  ιερόν  αύτοΟ  τε  και  συνεχές  άλλο  τοΟ  υίοΟ 
του  Νηλέως  και  της  όπωςδήποτε  συνεσχετισμένης 
αΰτοΐς  Βασίλης,  δεν  θα  ήτο  πολλοϋ  άξιον  το  επι- 
χείρημα ημών,  άν  μή  συνωδεύετο  μετ'  εκθέσεως 
πολλών  άλλων  αναγκαίων  πραγμάτων  και  παρα- 
πομπής ακριβούς  εις  τάς  πηγάς  και  ερμηνείας  αυ- 
τών της  προσηκούσης.  Όθεν  άφιστάμεθα  τοΰ  έρ- 
γου.  Λεν  θα  λείψωσι  βεβαίως  οι  μέλλοντες  να  άπο- 
δυθώσιν  εις  αυτό,  καθώς  καΐ  εις  την  διευκρίνησιν 
των  άλλων  τοΟ  ψηφίσματος  μερών  κατά  τάς  δύο 
προτάσεις  ενός  καίτοϋαύτοϋ  ανδρός  (αί'τινες  φαίνον- 
ται πως  ταυτολογικαί  εν  τισιν  ή  άντιφατικαί),  ένθα  ό 
λόγος  περί  της  ενεργείας  τών  διαφόρων  άρχων  κατά 
τήν  άπομίσθωσιν  τών  τεμενών  και  περί  τοποθεσιών 
τινών,  οίον  πυλών  δύο  και  βαλανείου,  του  νΟν  πρώ- 
τον γινωσκομένου  κτλ.  κτλ. 

Μόνον  δε  τοΟτο  ετι  έπιλέγομεν,  ότι  πάνυ  περι- 
έργως και  κατά  εύκταιοτάτην  σύμπτωσιν  ήλθε 
κατ'  αύτάς  εις  χείρας  ημών  πραγματεία  τις  νεω- 
τάτη  τοΟ  έν  ϋορ~άτΎ\  καθηγητοΟ  Ο.  Ι^οβδϋΗΙίβ  έπι- 


γραφομένη  νβι-ιιπιΐυη^βη  ζιιγ  §ι•ίβοΙιΪ8οΙιβη  ΚιιηβΙ- 
£68θΙικ•ηΙβ  υηΗ  ζιιγ  Τορόντο  ρΐιϊβ  Αΐηβηδ  (εκδο- 
θείσα έπ'  ευκαιρία  τής  εορτής  τοΟ  Δορπάτης  πανε- 
πιστημίου τη  12  Δεκεμβρίου  1884),  έν  ή  δ  ευφυής 
και  λόγιος  άνήρ  ένεστήσατο  ζήτησιν  σπουδαίαν  Γσ2α 
Γσία  περί  τής  παρά  τοίς  άρχαίοις  μνημονευομένης 
ΒασυΛείας,  ήτις  θά  είναι,  νομίζω,  αυτή  ή  Βασίλη 
τοΟ  ημετέρου  ψηφίσματος,  κατ' Άττικόν  τύπον  (1), 
και  γνωματεύει  άλλα  τε  και  ότι  διορθωτέον  έν  νω- 
ρίον  τοΟ  Χαρμίδου  τοϋ  Πλάτωνος  (έν  αρχή ),  κατά 
τρόπον  φαινόμενον  εις  ήμας  όχι  μόνον  πιθανόν  άλλα 
και  άναγκαίως  άπαραίτητον.  Έχουσιν  έκεΓ  αί  εκ- 
δόσεις :  «  Ταυρέου  παλαίστραν  τήν  καταντικρύ  τοΟ 
τής  βασιλικής  ίεροΰ »  ών  τήν  προτελευταίαν 
λέξιν,  ούσαν  λίαν  άτοπον  μεταβάλλει  ό  Ι.οβ^ΗΙίβ 
εις  Βασιίείας,  νΟν  δε  βεβαίως  θέλει  άσπασθή  τον 
δμοιότερον  τη  διεφθαρμένη  λέξει  και  Άττικώτερον 
τύπον  Βασίλης  (2).  Ταύτα  ασμένως  άνακοινοΟντες 
τοίς  φιλαρχαίοις  παυόμεθα  τοϋ  λόγου. 

Έν  Αθήναις,  τη  6  Ιανουαρίου  1885. 

Στέφανος  Α.  Κουμανοτδης. 


ΕΠΙΓΡΑΦΗ   ΕΞ   ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ. 


Οπίσω  τών  Προπυλαίων  και  ού/ί  πολύ  μα- 
κράν τοϋ  ναοΟ  της  Νίκης,  παρά  γωνίαν  τινά  τοΟ 
μεσημβρινού  τείχους  της  Ακροπόλεως  ευρέθη 
προ  ολίγων  μηνών  πλάξ  λίθου  πεντελικοϋ  εις 
δύο  τεμάχια  τεθραυσμένη  και  έντετειχισμένη  εις 
άθλιον  τουρκικόν  ξηρότοιχον.  Το  μήκος  αυτής 
είναι  1,13  μ.,  το  δε  μέγιστον  πλάτος  0,55  μ. 
Είναι  άποκεκρουσμένη  άνω  καϊ  αριστερά,  κάτω  όέ 
μένει  γώρος  χγρα-γος  ύψους  0,35  μ.  Πόσον  μέρος 
λείπει,  είναι  άγνωστον,  ουδέ  δυνάμεθα  μετά  βε- 
βαιότητας νά  εϊκάσωμεν,  πόσα  γράμματα  ειχεν 
έκαστος  στίχος.  Ούχ  ήττον  εάν  τον  στίχον  15  συμ- 
πληρώσωμεν  πιθανώς  ούτω  πως'  [λή"  υπάρχει 
άναγράψαι  έν  στήλαιν  δυοΐν  τον   ταμίαν  της  ίερας 


διατάξεως  και  άναθε]Γναι  κ. τ. λ.,  τότε  εχομεν  ένα 
στίχον  έξ  142  γραμμάτων.  Ό  δέ  στίχος  16  δύνα- 
ται νά  συμπληρωθή  ώς  έξης  περίπου.  [' Αθήναι  τήι 
ΣωτείραΓ  άπομισθώσαι  δέ  αυτά  τον  στρατηγόν 
Μητρόδωρον  μετά  τοΟ  βασιλ]έως  κ. τ. λ.,  γίνονται 
δέ  ούτω  144  γράμματα.  Όμοίως  ό  επόμενος  17 
στί/ος  πιθανώς  έλεγε'  [σθωμένων  ονόματα  και 
ό'σου  έκαστος  έμισθώσατο  και  στήσαι  έν 

(1)  Ό  Ήσύ/ιος  εγει•  βασίλη•  βασίλεια.  Σοφοκλής  Ίφιγενεία.  "Ιδε 
και  Στε'φανον,  Βυζάντιον  έν  λ.  Άγάμεια. 

(2)  Περ'ι  μέν  το3  αναγκαίου  της  μεταβολής  εις  τό  κείμενον  τοϋ  Πλά- 
τωνος δέν  πρε'πει  να  όπάρχη  αμφιβολία.  Περ'ι  της  θέσεως  όμως  της 
παλαίστρας  κα'ι  τοϋ  ίεροΰ  όπως  αϋτάς  ό  ^ΟβίϋΙιΙίβ  δέχεται  κατ'  εϊκα- 
σίαν,  επειδή  άλλοϊα  τό  σημερινόν  ψήφισμα  υποδεικνύει,  δύναται  νά 
γίνη  άμφισβήτησις  και  πολλή. 


167 


ΕΠΙΓΡΑΦΗ    ΕΞ    ΑΚΙΌΝΟΛΚϋΕ 


168 


τό  δε  ά]νά[λωμα]  χ. τ. λ.  καΐ  ούτως  εχομεν  πάλιν 
140  μέχρις  145  γραμμάτων.  Κατά  ταϋτα  δε  λεί- 
ιιουσιν  από  των  στίχων  τούτων  έςήκοντα  και  πέντε 
4  "περίπου  γράμματα.  Δυστυχώς  πλην  τοΟ  ελλείπον- 
τος μέρους  και  ή  επιφάνεια  έπαθε  μεγάλας  βλάοας, 
διότι  δ  λίθος  είχε  χρησιμεύσει  άλλοτε  ,  ώς  εΐπο- 
μεν  ,  εις  οΐκοδομήν  (1).  Ή  λυπηρά  αύτη  κατά- 
στασις  καθιστή  τό  περιεχόμενον.λίαν  ασαφές.  ΤοΟτο 
μόνον  δύναται  νά  £ηθή,  δ'τι  άνιγρίηοντο  δύο  ψη- 
φίσματα ίσως  δμοια  άλλήλοις'  έκ  τοΟ  πρώτου  έσώθη 
σαφές  μόνον  το  αποτέλεσμα  ψηφοφορίας  τινός  (στ .  3) . 
Το  δεύτερον  πραγματεύεται  περί  της  αποκατα- 
στάσεως των  ιερών  και  τεμενών,  τά  όποια  φαίνε- 
ται είχον  παραμεληθώ  κατά  την  έποχήν  ταύτην 
και  έν  μέρει  πωληθη  ύπό  τίνων  αρχόντων  (στ.  .9 
και  19)  ή  καταληφΟη   ύπό   ιδιωτών   (στ.  11   και 


21).  Πότε  τοΟτο  συνέβη,  οέν  δύναμαι  νά  είπω 
άκριό'ώς'  ή  επιγραφή  είναι  έξάπαντος  νεωτέρα  τοΰ 
Πομπηίου-  διότι  το  έν  αύτη  στ.  46  μνημονευόμε- 
νον  Δείγμα  ύπ'  αύτοΟ  ανετέθη  (1).  Άφ'  έτερου,  αν 
και  ή  επιγραφή  είναι  λίαν  κολοβή,  ούδαμοΟ  φαίνε- 
ται αναφερόμενος  δ  τοσαΟτα  έν  Αθήναις  οίκοδομή- 
σας  Αδριανός,  ώστε  πιθανώς  ή  άποκατάστασις 
έγένετο  μεταςύ  τών  χρόνων  τών  δύο  τούτων  αν- 
δρών. Τον  στρατηγόν  Μητρόοωρον  δεν  εύρον  άνα- 
φερόμενον  άλλαχού,  ούο'  άργονζά  τίνα  μεταγενέ- 
στερον  τοΟ  Πομπηίου,  ού  το  όνομα  νά  λήγη  εις 
οαήδης(2). 

Τό  πανομοιότυπον  έγένετο  ώς  οΐόν  τε  πιστόν, 
αλλ  ή  εντέλεια  και  ένταΰΟα  είναι  δυσέφικτος'  διότι 
πολλαχοΟ  αί  τυχαΓαι  γραμμαί  δεν  διακρίνονται  από 
τών  μή  τοιούτων. 


ους  αυτών ον [άποδ]όσθαι  τοϊς  άποδ[ο 

αποδόσεως  τοΰ  έπϊ  τοϋ[ς  όπλεί]τας  [στρατηγοΰ]  ....  τούτων  πραττομε- 


[μί)  τετρυπημέ]ναι  —  ΧΧΧΗΗΗΗΡΔΙ'  —  αί  δε  τετρυπηιλέναι,  αίς  ούκ  έδόκει  —  ΗΡΠ 
[περί  τών  Ιερών  και]  τεμενών  όπως  αποκατασταθεί  το[ϊ]ς  θεοϊς  και  τοϊς  ήρωσιν,  ών  έξ  αρχής  υπήρχε  και  τοΰ  δή• 
5   [«•ου] επί  τέλος  άχθήναι  κ[αί  τα  λ]οιπά  τά  δι[ατείν]οντα  προς  τε  εΰσέβειαν  και  την  τών  Ιερών  και  τεμε- 
νών]  δεδόνθαι  τώι  δήαωι  τον  .  .  .   έπί  τους  Γόπλείτας  σ]τρατηγόν   Μητρόοωρον   Ξένωνος  Φυλάσιον 

ς  και  τ[ε]ιμ[άς]  άνεϊται  τοΐ[ς  ΰπ']αύτοϋ  π μένοις  ακολούθως  και  όσα  ά[π]οκαθίστησι  προς 

[τον  [λετά  τα]ϋτα  χΓρόνον  άπ]οδόσθαι  τι  τών  ιερών  τεμενών  κα[τά  μ]ηδένα  τρόπον,  μηδέ  ώνήσασθαι  μη- 

[δέν κατά  τών  ά]ποδοαένων  γρα'ράς  άσεβε[ίας  και  ό]φ[ίλ]ειν   τήι   Άθηναι  τό  χρήμα  όσον  άπέδοντο' 

10  κιμ[ένοι]ς  νόΐΑΟίς"  έπε•,  δέ  πάτριόν  έστιν  έν  μηδενί  τών  τεαενών  μ/;τ'  έντίκτειν  μήτ'  έναπο- 

[θνήσκειν] ους  [ϊδ;]ιωτικών  γεγονυών  κτήσεων  άπαρατήρητον  αυτών  την  ^ρήσιν  γεγε[νήσ]θαι,  τον  (χέν  έςη- 

[γητήν τό]ν  δ'  έπί  τους  όπλείτας  στρατηγόν  Μητρόδωρον  Ξένωνος  μετά  τοΰ  βασιλέως  Μαντίου 

Γθυσίαν  άρεστ;]ήριον  [έ]κά[στ]ω[ι]  τών  θεών  κ[αί  τ]ών  ηρώων  παριστάνοντος  θύματα  τοΰ  ταρσού  κατά  τα 
περί  τ[ών  ιερών  κ]αί  τει/.ενών  [και  τ]ά  άποκατασταθέντα  ιερά  και  τεμένη  και  εϊτινα  δην.οτε- 

15   [λή άναθε]ϊναι  (τ)ήν  μέ[ν  έν  άκροπό]λει  παρά  [τήι  π]ολιάδι  Άθηναι,  (τ)ήν  δ'  έν  Πιραιεϊ  παρά  τώι    Διί   τώι 

Σωτήρι  και  τή[ι] 

[Άθηναι  τήι  Σωτείοαι βασιλ]έως  και  τοΰ  ταμίοΓυ  τής  ίε]ρϊ;  δια[τάςε]ως  εις  τετραετίαν  και  άναγράψαι  έν 

στήληι  τά  τε  τών  με[μ]ι- 

[σθωμένων  ονόματα  και τό  δέ  ά]νά[λωμα]  εί'ς  τε  τά  θύαα[τα  και  τάς  στήλας  μερΐ]σαι  τώι  τα[μί]αι  τής  ίερας 

διατάξεως  τους  καθεσταμέ- 
[νους] Ιερά  [και  πρ]θνοησόαενον   [όπως  αί  τών  ά]ν[α]κτηθ[έν]των  ίερών  και  τεμενών    μισθώσεις   και  αί  τών 

(1)  Πλουτάρ/.  βίος  Ποο.~.  42"  τη  πόλε:  δέ  (  Αθηνών)  έπιδοΰς  εις 
(1)  Τό   προς    δεξιά   τώ   όρώντι  χοίλωμα     ΰπηρχεν   έπί    του    λίθου  έπ'.σχευήν    πίντήχοπα  τάλαντα  λαμπρο'τατος  ανθρώπων  ή'λπι^εν  ίπι- 

πρό  της  έγ/αράξεως   της   επιγραφή::•  τοΰτο   γίνεται   δήλον   έχ  τοΰ  (τ,  δήαεσΟαι  της  Ιταλίας. 

ϊχεΐ   αί  λέξεις  διαχόπτονται  4κ'  αύτοϋ'  οίίτω  π.  ν,  η  λέξ'.ς  πολυά (2)  Τό  πρά  τοΰ  ο  γράριυια    φαίνεται   νά   ήτο  χ,  ώστε  ό  αρ-/(υν  ίσως 

νδρειον.  ώνομάζετο  Νιχοαήδης. 


169  ΕΠΙΓΡΑΦΗ    ΕΞ    ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ  170 

ει  δέ  τίνα  διά  τήν  α πάρα. των  [π]επραμένων  υπό  στρατηγοϋ  ή  ταμίου  της 

20   ω  .  .  .  [τ]ήν  μίσ[θ]ω[σιν  γ]ίνεσθ[αι  τώ]ν  ά[νακτη]θησομέ[νων]  κατά  ταύτα-  τα  δέ  όρη  τα  δημόσια  και  τάς  δημοτελεΐ[ς] 
.     [Δήμ]ητρο[ς  και]  Κόρη[ς] .  ...  ωσ ......  ε . σ ... .  ασιν  ■  ιί[ο<  τιν]ε[ς  ΰπ]ε[ρ]βάντες  τους  ίεροϋς  όρους  έπειργάσα[ν]- 

[το] ν  .  .  τον  .  .  .  αιτη  •  .  .  σ  .  •  ον  .  .  .  .  ην  έπισκευή[ν    τ]οϋ  [έν    'Ελε]υσΐνι  ίεροϋ,    ομοίως  δε  και  τόν  άνει- 

[μένον]  -  -  -  σμε  .  .  .  ω  .  .  .  ίερε  .  .  .  ενα  .  .  αύτ  ■  α  .  .  ολογοϋσα  άπαρχ[η '].•...  ..νεν  από  των  κα[ρ]πών  τήι'θεώι  κα. 

νηι  όντα  τ[ής  π]όλεως  δύο  μ[έ]ν  παραχρήμα  [άπ]ό  των  νϋν ντων  ιδιωτών  ενόντων  την  εξ  αύτ- 

25  ασ ματα  κα[ί]  ....  ματα  τα  άνατεθέντα  ΰπ'  Άτ[τάλου  βασ]ιλέως  ει;  την  άσφάλειαν  της. 

τε [τα  π]επολιτευ[μένα  πρ]ός  άείμνηστον  δό[ξα]ν  του    δ[ήμου   άμετα]κίνητα   διαμένηι,    όμνύειν  τό[ν]  άεί. 

[διατη]ρήσ[αι  τα  άπ]οκατασ[τ]αθέ[ντα  ί]ε[ρ]α  [και]  τε[μέν]η  και  έ[π]ι[τε]λ[έσειν    τάς  τώ]ν  ηρώων   θυσίας  και  τι- 

μ[ά]ς  [τά]ς  πα- 
τρίους]  Μ[ητρόδω]ρος  Ξένωνος  Φυλά[σιος]  ■ ,,  .  .  εν 

.  ατ  .  .  .  .  σεν. 
30   [Έν  τώι  επί]  —  ομήδους  άρχοντο[ς]  ένιαυ[τώι   Μ]ητρόδωρος  [Ξένωνος  Φυλ]άσιος   τάδε  αποκατέστησε 

ων  άνηκε  τήι  πό[λε]ι  καθ  ....  ενπ  .  .  .  .  ερ κτίσαντος      τήν  νήσον 

[κεΐτα]ι  ή  αρχαία  πόλις   [ή  προ]σον[ομ]ασθεΐσ[α]  Κυ[χρεία,    τέμεν]ος  Αί'αντος      ο  καθιέρωσε 

ν,  έ<ρ*  ού  κείται  το  [θεμισ]τ[οκ]λέους  τ[ρόπαιον  κατά  Π]ε[ρ]σών  και  πολυάνδρειον  των 

ενοις  και  προθυ[σ]άμενο[ι  έ]ν  τώ[ι]  προς  Μ[ήδους]  προ  της  νήσου  πολέ[μ]ωι.      Κήπον  έν  Κρ- 

3δ  σεις  και  χορε[ϊ]αι  εδρ ενπλε[υ ]πόλει  το  λεγόμενον  υπό  Σόλωνο[ς] 

ν  τό  έν   'Ελαφυδρίοις οντ τό  παρά  τόν  παράπλουν  των  Ιερών 

προς  τήι  καλουμένηι ν  ε.  Τορνείαν,    έξ  ης   αϊ  ίεραί  ναϋ[ς] 

[κατ']έ'θος  ΰλάζοντο άπασιν  νέμειν  καίύλάζεσθαι 

πρό[ς  τ]ήι ται  άπό  του  στεφανώματος  της  θεο[ϋ] 

40  ν  και .  .  .  τά  [πρ]οσόντα  τώι   Άσκληπιείωι  τά  άν(ατ)εΟέν- 

[ταΊ  _  _  —  _ ησ . ολ  .  .  ν Πελοπον]/ησιακώι    πολέμωι   και   τό  προσόν 

αιεως  παο  Ιππασίας  τά[ς] α  .  .  .  .ψιλά  [τά  προσ]όντα  τώι  Λιονυσιείωι  και  τά  προσόντα 

τό  άρχαϊον  βουλευτήριον  ψύκτρας  τάς  προς  τ[οϊ]ς  νεωρίοι[ς  τ]οϋ  λιμένος  τοϋ  έν  Ζέαι  προς  τοις  κλεί- 

[θροις σ]τρατήγιον  τό  άρ/αϊον  τέμενος   Αγαθής  Τύχης-  ψιλόν  τό  άνειμένον  τώι  άρχαίωι  θεάτρωι"  ψιλά  τα 

45  [-ρκάν]ης,  ό  ίδρύσατο  Θεμιστοκλής  προ  τήςπερί  Σαλαμίνα  ναυμαχίας•  ψύκτρας  τάς  έν  τώι  μεγάλοι 

τοΰ  περικλειομένου  τοις  νεωρίοις  και  τώι    Άφροδισίωι  και  ταΐς  στοαΐς  μέχρι  τών  κλείθρων 

[ά]πό  τοϋ  Δίγαατος  τοϋ  άνατεθέντος  υπό  Μάγνου  και  τό  προσόν  ύπαιθρον,  όπου  τύποι  και 

[π]αρά  τά  μακρά  τίχη    Αθηνάς  [Π]ολιάδος•  τέμενος   Αγαθής  Τύχης"  τεμένη  Θησέως-  τέμενο[ς] 

ποός  Ύμηττό[ν]  και  τά  προσόντα  μέταλλα  και  τό  διόδιον  τής  λιθοτομίας 

50  αφέσεις  τάς  υπό  τών  ύσπλήγων  τοϋ  Παναθηναϊκού  σταδίου  και  τά  ύπό 

[τ]έμενος   Άθηνας  ΓΛ]αμπτράσι  τό  λεγόμενον  Δορύκλειον. 

έν  κατά  χρησμόν  και  τόν  οίκοδο[μ]ηθέν[τ]α  τόπον  προς  τώι  βωμώι-   Ύακίνθιον 

προ  τών  προβο[λώ]ν  θύουσιν  ή[ρ]ω[ι]  στρατηγώΐ'  ιερόν  Εύκλείας  και  Ευνομίας 

παλαϊστρα[ν]'   οϊκίαν  τήν  λεγο[μέ]νην  Κυρρήστου,  ην  ό  δήμος  προσκατεσκε- 

55   Γύασε1 έντα  άν(ατ)εθήναι    Διΐ  [Ύμητ;]τίωι   καθότι  'καί  πρότερον   ήν  οϊκησιν  τήν  προς 

πάσας  και  παραδ[ρο]μίδας-  τάφρους  πάσα;  τά;  κύκλωι  τί[χου;];•  Σαρα[π]- 
ς  άφώρισεν  έν  άστει'  άκρόδρυα  ζευγών.. 
"Η]βης•  όρος  τό  προς  ΎμηττώΓ   έσχατιάν  Λαμπτρασι  τήν  πρό; 
[πα]σιν  νέμειν  κ[αι  ϋλ]άζεσθαι. 


171 


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ   ΕΠΙ    ΔΕΚΑ    ΜΟΜΙΑΙΣ 


172 


ϊό  περί  τής  αποκαταστάσεως  τοΟτο  ψήφισμα 
διαιρείται  εις  δύο  μέρη.  Το  πρώτον  περιέχει  άπα- 
γόρευσιν  πωλήσεως  και  άγορας  εϊς  το  εξής  τεμέ- 
νους τινός  και  διατάξεις  περί  τιμωρίας  των  πωλη- 
σάντων  (στ.  8  και  9)'  έπειτα  δρίζει  νά  έξαγνισθώσι 
τά  βεβηλωθέντα  τεμένη  (στ.  10  έξ)"  και  ό  μεν  εξη- 
γητής, ώς  φαίνεται,  προγράφει  τον  τρόπον  καθ  δν 
δέον  νά  γείνη  τοΟτο  (1),  ο  στρατηγός  Μητρόδωρος 
και  δ  βασιλεύς  Μαντίας  προσφέρουσι  τάς  Ουσίας 
και  ό  ταμίας  της  ίερας  διατάξεως  (2)  δίδει  τά  θύματα. 

Περί  της  πιθανής  συμπληρώσεως  των  στίχων 
15-17  ίδε  ανωτέρω.  Έν  τω  στ.  15  παρεδέχθην, 
δτι  δ  χαράκτης  κατά  λάθος  έγραψεν  ην  μεν  έν 
Άκροπόλει,  ην  δ'  έν  Πειραιεΐ. 

Οί  στ.  18-24  είναι  άσαφεΓς  έν  τοΓς  πλείστοις' 
ένστ.  23  ματαίως  προσεπάθησα  νά  συμπληρώσω  τι. 

Έν  τω  έπομένω  δμως  25  στ.  ή  συμπλήρωσις 
τοΟ  ονόματος  τοΰ  Άτταλου  μοι  φαίνεται  βεβαία, 
αν  καϊ  τά  υπ'αύτοΟ  άνατεθέντα  μένουσιν  άγνωστα" 
υποθέτω,  δτι  πρόκειται  περί  οχυρωματικών  έργων, 
καί  αν  το0:ο  ήναι  αληθές,  τότε  δ  Άτταλος  ούτος 
είναι  δ  πρώτος  (241-197  προ  Χρ.),  δστις  περί  το 
201  έβοήθησε  διά  τοΟ  στόλου  του  τους  Αθηναίους 
κατά  τών  Μακεδόνων,  οίτινες  είχον  φθάσει  μέχρι 
της  Ακαδημίας"  μετέβη  δε  καί  δ  ίδιος  εις  Αθή- 
νας, ένθα  μεγάλαι  τιμαί  τω  άπενεμήθησαν'  μεταξύ 
αυτών  είναι  καί  το  δτι  μία  φυλή  έκτοτε  έφερε  το 
ονοαά  του.  Άλλ   δ  κατά  τών  Μακεδόνων  πόλεαος 


οέν  είχε  τελειώσει"  οιότι  ούτοι  το  έπόμενον  έτος 
είσβαλόντες  εϊς  τήν  Άττικήν  έδήωσαν  αυτήν  μη 
φεισθέντες  μήτε  τάφων  μήτε  ιερών  (1).  Φαίνεται 
λοιπόν,  δτι  δ  Ατταλος  είτε  τζρο  τής  καταστροφής 
είτε  καί  μετ'  αυτήν  έφρόντισε  νά  καταστήση  τήν 
πόλιν  τών  Αθηνών  άσφαλεστέραν  εναντίον  τών 
άπειλούντων  αυτήν  κινδύνων. 

Ή  έννοια  τών  στ.  26  καί  27  είναι  σαφής"  οί 
μέλλοντες  νά  όμόσωσιν  είναι  φαίνεται  οί  στρατη- 
γοί (2)  μετ'  άλλων  τινών  αρχόντων. 

Άπό  τοΟ  στ.  30  άρχεται  το  δεύτερον  μέρος  της 
επιγραφής,  ή  αναγραφή  δηλαδή  τών  άποκαταστα- 
Οέντων  ιερών  καί  τεμενών.  Διά  τήν  τοπογραφίαν 
Αθηνών,  Πειραιώς  καί  Σαλαμίνος  ην  το  μνημεΐον 
τοΟτο  μεγίστης  σπουδαιότητας  καί  μοναδικόν"  ή 
όιατήρησίς  του  δμως  είναι  δυστυχώς  τοιαύτη,  ώστε 
απώλεσε  μέγα  ιιίρος  της  αξίας  του.  Έκ  τών  δύο 
ή  τριών  συμπληρώσεων  ή  τοΟ  στ.  32  Κυ[/ρεία] 
δεν  μοι  φαίνεται  τ.ολύ  βεβαία,  άλλα  καλλιτέραν 
δέν  ήδυνήθην  νά  εύρω.  Αί  τών  στ.  33  καί  34  δμως 
συμφωνοΟσι  τζρος  τά  λίαν  αμυδρά  ίχνη  γραμμά- 
των τά  έπί  τοΟ  λίθου  οιακρινόμενα  καί  δύνανται 
νά  θεωρηθώσι  σχεδόν  βέβαιαι.  Έν  δε  τοΓς  στ.  40 
καί  55  νομίζω,  δτι  δ  χαράκτης  παρέλειψε  κατά 
λάθος  τήν  συλλαβήν  ατ  έν  άν(ατ)εθέν  καί  άν(ατ)ε- 
θηναι,  καί  διά  τοΟτο  προσέθηκα  αυτήν. 

Χρ.  Δ.  Τςοτντας. 


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 


ΕΠΙ  ΔΕΚΑ  ΜΟΜΙΑΙΣ  ΕΑΑΗΝΟ-ΡΩΜΑΙΚΗΣ  ΚΑΙ  ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ  ΕΠΟΧΗΣ  (3 


\°ι 


("Ορη  Πίτ.   42) 


Αριθ.  1. 

Ξυλίνη  σορός  ανθρωποειδής  χρώματος  έρυθροΟ, 
εξαιρουμένου  τοΰ   προσώπου    έζωγραφημένου    διά 

(Ι)  Τους  έξηγητάς  συνεβουλεύοντο  ακριβώς  εις  τά  θρησκευτικά  ζητή- 
'ματα•  ήσαν  δέ  τρεις  (δρα  8οΗδπιαηη  Ογ.  ΑΙΙθγΙΜπιογ  Ι  σ.  455 
χαι  II  σ.  46).  Έτι:  μ'.άς  έδρας  τοΰ  διονυσιακού  θεάτρου  ΰπάρ/ει  5; 
επιγραφή-  πυΟοχρήστου  έξηγητοϋ  (ΟΙΑ  III  241),  έφ'  έτερα;  δέ•  έξη- 
γητοϋ έξ  Ευπατριδών  χειροτονητοϋ  ΰπό  τοΰ  δήμου  διά  βίου  (αϋτ.  267)• 
(2)  Έν  ΟΙΑ  III  650  ΰπάρ/ει  ή  επιγραφή•  οί  πρυτάνεις  τον  ταμίαν 
της  ίερας  τάξεως  Άλέξανδρον  Εϋπυρίδην.  Ή  ουσία  όμως  τής  ίερας 
ταύτας  τάξεως  ή  διατάξεως  και  εντεύθεν  δέν  γίνεται  σαφεστε'ρα. 


χρώματος  κίτρινου.  Έκαστη  παρειά  σημειωτή  διά 

κεραίας  μέλαινης  πλατείας"   το  ποίκιλμα  αυτό  ά- 
παντα σπανίως  καί  εμφαίνει  πάντοτε  μεταγενεστέ- 

(1)  "Ιδε  ν/ΒοΙιβιηυΙΙι  8ΐβ(ΙΙ  ΑΐΙιβη  σ.  636 Ίξ. 

(2)  Το  τελευταΐον  γράμμα  τοΰ  στ.  26  νομίζω  ότι  δέν  δυνατά•,  να 
ήναι  τ;  Σ.  Αί  όριζο'ντιαι  όμως  γραμμα'ι  αϋτοϋ  λείπουσιν,  αν  και  ό  λίθος 
έχει  ολίγον  μέρος  διά  τά  άκρα  αυτών. 

(3)  Αί  μομίαι  αύται  προερ/ο'μεναι  έκ  τής  έν  έτει  1884  αποκαλυφθεί- 
σης νεκροπόλεως  τής  Χε'μμεως,ή'  τοι  Πανός  πόλεως  του  βηβαίτου  νο- 
μού, τής  νυν  καλούμενης  Ά/μίμ,  έδωρήθησαν  τω  έθνιχώ  έν  Αθήναις 
Μουσείω  παρά  τοΰ  κυρίου  Ιωάννου  Δημητρίου  τοΰ  έκ  Λήμνου. 


173 


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ    ΕΠΙ    ΔΕΚΑ    ΜΟΜΙΛΙΣ 


174 


ραν  τινά  έποχήν'  αί  φέρουσαι  τήν  έπισημείωσιν  αυ- 
τήν μομίαι  είνε  της  ρωμαϊκής  ή  της  αρχομένης 
βυζαντινής  περιόδου. 

Ή  σορός  ουδέν  φέρει  άλλο  ποίκιλμα* —  ταινία 
επιμήκης  ίερογλύφου  επιγραφής  κατέρχεται  από  τοΟ 
στήθους  επί  τους  πόδας  της  σοροΰ  λέγουσα  τάδε* 

«  Προσκύνημα  Όσίριδιτώέν  Άμένθει,πολιούνω 
»  Αβύδου"  και  Σωχάρει- Όσίριδι  προστάτη  Χέμ- 
»  μεως'  καί  Φθα-Σωχάρει  -  Όσίριδι ,  μεγάλω  θεώ* 
»  καί  Άνούβιοι  τω  έν  τοις  ταφείοις"  καί  Ισιδι  καί 
»  Ωρω"  ίνα  παράσ/ωσι  πάντα  τα  καθαγιζόμενα 
»  καλά  καί  εύχ άριστα  τη  σκιά  τοΰ  έν  Οσίριδι  τε- 
»  λειωθέντος  Ση/έμ  υίοΟ  τοΰ  Τα/ήρ  ». 

Ή  έπίκλησις  Όσίριδος  τοϋ  έν  Άμέτθβι  μετα- 
φραστέα  Όσίριδος  χθονίου"  κατά  Πλούταρχον,  έν 
τω  περί  Ισιδος  καί  Όσίριδος  βιβλίω,  οί  Αιγύπτιοι 
α  τον  ύποχ^θόηογ  τόπον,  εις  όν  οίονται  τάς  ψυχάς 
άπέρ/εσθαι,   ΆμένΟην  καλοΟσι  ». 

Παρά  πόδας  της  σοροΰ  είνε  ιχνογραφημένοι  δύω 
ιεροί  κύνες  έπί  στηρίγματος  κατακείμενοΓ  ούτοι  είνε 
οί  δύω  ιεροί  τω  Άνούβιδι  κύνες  ψυχοπομποί,οί  έπί 
τή  οδηγία  των  ψυχών  εις  τάς  ουράνιους  ή  ύποχ^θο- 
νίους  περιπλανήσεις  αυτών  τεταγμένοι.  (Γ) 

Άηιθ.  2. 


(ΧΑΤ),  το  μετά  θάνατον  παραδιδόμενον  τοΓς  έντα- 
φιασταΓς  -προς  ταριχείαν  καί  ταφήν  εις  τάς  κατά  τό- 
πους νεκροπόλεις,  δεύτερον,  ή  άνευ  τοΟ  σώματος 
περιπλανώμενη  ακια  (  ΚΑ),  ή  κατά  καιρούς  εις  τον 
τάφον  εισερχόμενη  καί  έκ  τούτου  εξερχόμενη,  συν- 
τελοΟσα  έν  "Αιδου  τάς  άλλοτε  έπί  ζωής  καί  υπέρ  γήν 
τοΟ  προκειμένου  νεχροΰ  εργασίας*  οί  έπί  της  νεκρο- 
θήκης  έπιγραφαί  καί  τά  έπί  τών  στηλών  προσκυ- 
νήματα αίτοΰνται  παρά  τών  χθονίων  θεών,  ίνα  πα- 
ράσχωσι  τάς  νενομισμένας  χοάς  καί  τά  συνήθη  κα- 
θαγιζόμενα έπί  τών  τάφων  τή  τοΰ  μεταστάντος  σκιά, 
ίνα  μή  μένη  άσιτος  καί  λιμώττουσα  κατά  τάς  έν 
"Αιδου παντοίας αύτης  μέχρι τελειώσεως περιπλανή- 
σεις* τρίτον,  ή  καθ'  έαυτήν  ψ~νχή  ( ΒΑ )  ήτοι  ή 
τάς  εύθύνας  τών  πράξεων  τοΰ  υπέρ  γ?]ν  άνθρωπου 
φέρουσα  νοητή  ουσία,  ή  μετά  θάνατον  ενώπιον  τοΰ 
δικαστηρίου  τών  έν  "Αιδου  κριτών  είςαίωνίαν  δικαί- 
ωσιν  ή  κατάκρισιν  παριστάμενη*  τέταρτον,  τής  ψυ- 
χής αύτης  το  φαεινόν  καί  αίθέριον  πνενμα  (ΧΟΥ), 
απόρροια  τοΰ  άϊδίου  οωτός  της  θεότητος,  το  μετά 
τήν  έν  "Αιδου  δικαίωσιν  καί  τελειότητα  της  ψυχής 
εις  τήν  φωταυγη  θεότητα  έπιστρέφον,  ένούμενον 
αύτη  καί  ΐκυτοιανεία  καταυγάζον. 


'Λροθ.   3. 


: 


Μομία  παιδός.  Ξυλίνη  σορός  ανθρωποειδής  "χρώ- 
ματος έρυθροΟ*  το  πρόσωπον  κίτρινον,  καί  της  κε- 
φαλής τό  περικάλυμμα  κυανοΟν.  Έπί  τον  τράχη- 
λον  είνε  έζωγραφημένον  περιδέραιον  έκ  ταινιών 
επαλλήλων  κίτρινων  καί  κυανών*  κάτωθεν  ταινία 
■ρογλύφου  επιγραφής  άπό  τοΰ  περιδεραίου  εις  τους 
πόδας  καταλήγουσα'  ή  επιγραφή  φέρει  τάδε. 

«  Π ροςκύ νηαα  Όσίοιδι  τώ  έν  Άαένθει,  μεγάλω 

θεώ,  πολιούχω    Αβύδου,  καί   Ανούβιοι  τω  έν  τοϊς 

ταοίίο'.ς*  Γνα  παράσχωσι  τους  νενομισμένους  κα- 

θαγισμοϋς  τή  σκιά  τοΰ  Ταχήρ.  » 
Κατά  τήν  παρά  τοις  άρχαίοις  Αίγυπτίοις  θεοσο- 
φία-/ ό  άνθρωπος  ήτο  δν  σύνθετον  έκ  τεσσάρων  στοι- 
χείων   πρώτον,   τό   έπί  γής  όρατον  σάρκινον  σώμα 

(Ι)  Τη;  ίι-'  άριβ.  1  Ιπιγρι^ή;  τό  Ίίρογλνϊ'.ζόν  χιίμίνον  £έν  απιι- 
ΧΟνίΐΟη  'ν  τύ  -ίνα/.•.,  «τ•  όν  λίαν  ά^•σ6;7|ϋ'νον   καί  ""ιιιδιάχρ'.τον. 

Κ.  Δ.  Μ. 


Ξυλίνη  σορός  ανθρωποειδής,  χρώματος  μέλανος, 
μετά  ποικιλμάτων  καί  ίερογλύφων  κίτρινων"  τό  πρό- 
σωπον είνε  χρώματος  ώ/ροΰ.  Περί  τον  τράγτ^ον 
είνε  έζωνοαί/ηυ-ένον  πε;ιδέοα•.ον  ααογαριτών  κιτρί- 
νων.  Κάτωθεν  τοΰ  περιδεραίου  παρίσταται  ή  θεά 
ΝοΰΟ,  ή  είκονίζουσα  τόν  οϋράνιον  θόλον,  φέρουσα 
δίσκον  έπί  κεφαλής  καί  έν  αύτώ  έπίγραφον  το  όνο- 
υ,ά  της'  ή  θεά  διαφυλάττει  υπό  τήν  σκέπην  τών 
πτεούγων  της  τό  προκείμενον  σώμα*  έπί  τά  δεξιά 
καί  έπί  τά  αριστερά  της  θέας,  είνε  έζωγραφημένοι 
οί  δύω  τοΰ  "Ωρου  όοθαλμοί  οί  καλούμενοι  (}νθα, 
οί  κατά  Πλούταρχον  συμοολικώς  είκονίζοντες  τόν 
ήλιον  καί  τήν  σελήνην  τοΰ  ούρανοΰ  τά  δύω  κύρια 
άστρα. 

Εκατέρωθεν  της  εικόνος  τ?(ς  Νοΰθ  έπιγέγραπται 
έν  τοισί  γραμμαΓς' 

«  Σοι  τη  έν  Όσίρ'.δι  τελειωθείση  τάδε  λέγει  Νοΰθ 


175 


ΣΗΜΕΓΟΣΕΙΣ  Εβί   ΔΕΚΑ    ΜΟΜΙΑΙΣ 


176 


»  ή  μεγάλη  μήτηρ  θεών,  ή  τάς  πτέρυγας  αυτής  έκ- 
»  τείνουσα  ύπεράνωΟέν  του '  οτι  σύ  ει  ή  έν  Όσίριδι 
»  τελειωθεΐσα  δέσποινα,  ιέρεια  ή  όρχουμένη  ένώ- 
»  πιον  τοΟ  ίθυφάλλου  Πανός  (Χέμ)  πολιού/ου  Χέμ- 
»  μεως,  Ταχ ρούδη  -  Χέμμις,  ήν  δ  Χέμ  έξεθρέψατο 
»  έαυτώ,  ή  προπομπεύουσα  τών  θεών.  » 

Επιμήκης  άλλη  επιγραφή  έν  δυσί  παρ  άλλή- 
λαις  σειραΓς  φέρει  τα  έξης" 

«  Τάδε  λέγει  'Όσιρις  ό  έν  ΆμένΟει,  μέγας  θεός, 
»  πολιούχος  "Αβύδου '  και  Οσιρις-Σώχαρις  τζρο- 
»  στάτης  Χέμμεως'  παρέσχομέν  σοι  τήν  πρέπου- 
»  σαν  ταφήν  μετά  μακρόν  και  μακάριον  βίον'  πα- 
»  ρέσχομέν  σοι  τους  νενομισμένους  καΟαγισμούς, 
»  ά,ρτους,  ζοθον,  κρέατα  βόεια  και  όρνι'Οεια,  θυμιά- 
»  ματα  και  στολάς,  οινον  και  γάλα,  παν  6  τι  άγνόν 
»  καί  καθαρόν,  πάντα  τά  αγαθά  και  ευχάριστα,  σοι 
»  τη  έν  Όσίριδι  τελειωΟείση  δεσποίνη,  ίερεία  όρ- 
»  χουμένη  ενώπιον  τοΟ  ίθυφάλλου  Πάνος  [Χέμ] 
»  πολιούχου  Χέμμεως'  σοι  Ταχρούδη-Χέμμιδι,  Ου. 
»  γατρί  τοΟ  προεξάρχοντος  Χέμμεως,  ιερέως  Ώρου 
»  τοΰ  μεσουρανοΟντος,  και  προφήτου  τήν  τάξιν  τε- 
»  τάρτου  έν  τω  ίερώ  Πάνος  [Χέμ]  πολιούχου  Χέμ- 
»  μεως,  Ίριτοχάρους  τοΟ  μακαρίτου,  τη  τεχθείση 
»  έκτης  δεσποίνης  Ίστιωνήβης  της  μακχρίτιδος.» 

Άμθ.  4. 

Ξυλίνη  σορός  ανθρωποειδής  χρώματος  μέλανος. 
το  πρόσωπον  κίτρινον'τής  κεφαλής  το  περικάλυμμα 
κυανοΟν  καί  άκόσμητον* 

Κατά  μέσον  της  σορού  λευκή  ταινία  φέρουσα  ϊε- 
ρογλυφικήν  έπιγραφήν  γεγραμμένην  διά  μέλανος 
και  λέγουσαν' 

«  Προςκύνημα  Όσίριδι  τω  έν  Άμένθει.  μεγάλω 
»  θεώ,  πολιούχω  Αβύδου,  Ίνα  σώζη  τον  έν  Όσί- 
»  ριδι  τελειωθέντα  Ταχών,  υίον  της  δεσποίνης  Με- 
»  θουσύχιος.» 

Άρι,θ.    5. 

Ξυλίνη  σορός  ανθρωποειδής  χρώματος  λευκοϋ" 
το  -πρόσωπον  κίτρινον'τής  κεφαλής  το  περικάλυμμα 
μέλαν.  Το  περιδέραιον  σχηματίζεται  έκ  ταινιών 
πρασίνων  και  λευκών,  μαργαρίταις  έρυθροίς  δια- 
κεντητών  και  διηνθισμένων.   . 


Κατά  μέσον  τής  σοροΟ  εινε  έζωγραφημένον  το 
ίερογλυφικον  σύμβολον  τοΟ  θινίτου  νομοΟ,  ου  πρω- 
τεύουσα ήτο  ή  Αβυδος,  ή  νομιζομένη  δτι  περιείχε 
τήν  ταφήν  το 3  Όσίριδος. —  εκατέρωθεν  της  συμ- 
βολικής αυτής  παραστάσεως  κατέρχεται  κάθετος 
ιερογλυφική  επιγραφή  φέρουσα  τάδε* 

«  Προςκύνημα  Όσίριδι  τω  έν  Άμένθει,  μεγάλω 
»  θεώ,  πολιούχω  Αβύδου '  και  Φθα-Σωχάρει-Όσί• 
»  ριδι  έπιταφίω'  Γνα  παράσχωσι  τους  νενομισμέ- 
»  νους  άρτου  καθαγισμούς  και  ζύθου  χοάς  Σμεννώ- 
»  φρει  τω  υίώ  Παφνουτιοχάρους,  τω  τεχθέντι  έκ 
»  της  δεσποίνης  Ρηςπαμέγχης,  αμφοτέρων  έπι- 
»  ζώντων,  ων  είησαν  πολλά  τά  ετη.» 

'Αροθ.  6. 

Μεγάλη  νεκροθήκη  ξυλίνη  ακατέργαστος,  εμπε- 
ριέχουσα σορόν  άλλην  ανθρωποειδή,  και  φέρουσα 
δμοίαν  ώς  αυτή  έπιγραφήν. 

Ή  σορός,  ωσαύτως  ξυλίνη,  αλλά  ψιμυθίω  πε- 
πλασμένη  και  έπίχριστος,  εΐνε  λευκή '  το  πρόσω— ο\ 
χρώματος  κίτρινου"  της  κεφαλής  το  περικάλυμμο 
φέρει  χρώμα  κίτρινον  καί  κυανοΟν,  το  περιδέραιον 
ζωγραφεϊται  συνιστάμενον  έκ  μαργαριτών  λευκών, 
έξηρτημένων  έκ  ταινιών  ίρνΰρών  καί  πρασίνων. 

Κάτωθεν  τοΟ  περιδεραίου  παρίσταται  θεότης  φέ- 
ρουσα κεφαλήν  κριοΟ  καί  σώμα  γυπάς  έχοντος  τάς 
πτέρυγας  άναπεπταμένας"  ή  θεότης  αυτή  εικονίζει 
τον  περιτελλόμενον  "Ηλιον. 

Ταινία  επιμήκης  ίερογλύφου  επιγραφής  γεγραμ- 
μένη  διά  μέλανος  φέρει  τά  έξής' 

«  Προςκύνημα  Ήλίω  τω  άνατέλλοντι  Άρμά- 
»  χει,  καί  Ήλίω  τω  δύοντι  'Αθώμ,  πολιούχοις  τών 
»  δύω  πόλεων  Ων  [Ηλιουπόλεως  καί  Έρμώνθιος], 
»  ΐνα  παράσχωσι  τους  νενομισμένους  καΟαγισμούς, 
»  άρτους  ζΰθον,  κρέατα  βόεια  καί  όρνίθεια,  καί  Ου- 
κ μιάματα  παντοΓα  τη  σκιά  της  έν  Όσίριδι  τελειω- 
»  θείσης  Βηστάρτης.  » 

Αριθ.    7. 

Ξυλίνη  σορός  ανθρωποειδής  χρώματος  κίτρινου" 
το  τζρόσωπον  κίτρινον'τής  κεφαλής  το  περικάλυμμα 


177 


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ    ΕΠΙ    ΔΕΚΑ   ΜΟΜΙΑΙΣ 


17& 


κίτρινον  μελανορ^άβδωτον"  περιδέραιον  μαργαριτών 
λευκών  και  πρασίνων,  μετά  προσηρτη  μένων  κροσ- 
σιών έκ  μαργαριτών  λευκών  και  έρυΰρών. 

Ή  θεά  ΝοΟθ,  παριστώσα  τον  ούράνιον  θόλον, 
και  έχουσα  εκατέρωθεν  τους  δύω  τοΟ  "Ωρου  οφθαλ- 
μούς [Ούθα]  ή  τοι  τον  ήλιον  και  τήν  σελήνην,  κρα- 
τεί έν  γερσϊ  τά  δύω  της  στρουθοΟ  πτερά,  τά  εΐκο- 
νίζοντα  τήν  άλήθειαν  και  δικαιοσύνην,  και  εκτείνει 
τάς  πτέρυγας  της  υπεράνω  τοΟ  προτεθειμένου  νε- 
χροΟ,  εις  διαφύλαξιν  αύτοΟ  και  προστασίαν. 

Ύποκάτωθεν  της  θέας  έζωγράφηται  μικρογρα- 
φική  εΐκών  παριστώσα  τήν  πρόθεσιν  τοΟ  θανόντος, 
άνακειμένου  έπί  κλίνης  νεκρικής  έχούσης  κεφαλήν 
και  πόδας  \ίον~ΐος'  ύπό  τήν  κλίνην  διορώνται  τά 
είθισμένα  τέσσαρα  κανωπικά  αγγεία,  και  εκατέρω- 
θεν αυτής  παρίστανται  οί  δύω  ιεροί  τω  Άνούβιόι 
κύνες  ψυ/οπομποί,  έπί  ιδίου  στηρίγματος  κατακεί- 
μενοι. 

Κάτωθι  της  παραστάσεως  αυτής  άκολουθοΟσι 
καθέτως  τρείς  σειραί  ίερογλύφων  γεγραμμένων  διά 
μέλανος  έπί  ταινίας  κιτρίνης'  εκατέρωθεν  τοΟ  κει- 
μένου τής  επιγραφής  παρίστανται  δύω  επικήδειοι 
δαίμονες  έξ  εκείνων  οΐτινες  σχηματίζουσι  των  κα- 
νωπικών  αγγείων  τά  έπιπώματα. 

Ή  επιγραφή  ανορθόγραφος  μεν  έπί  το  πολύ,άλλ' 
ευχερής  τήν  άνάγνωσιν,  φέρει  τά  έξής' 
«  Προςκύνημα  Όσίριδι  τω  έν  Άμένθει,  μεγάλω 
»  θεώ,  πολιού/ω  Αβύδου"  ίνα  παράσχη  τους  νενο- 
»  μισμένους  καθαγισμούς  τω  έν  Όσίριδι  τελειω- 
ι>  θέντι  Πετουσετάμμωνι,  τω  τεχθέντι  έκ  τής  δε- 
»  σιιοίνης  Σάγχης  υϊώ  Όννώφριος  τοΟ  ετι  ζώντος, 
»  ου  είησαν  πολλά  τά  ετη.  » 


II 


Αριθ.  8. 


Ξυλίνη  σορός  ανθρωποειδής  χρώματος  μέλανος" 
πρόσωπον  κίτρινον'  τής  κεφαλής  το  περικάλυμμα 
κίτρινον  και  μέλαν'  περιδέραιον  τριχαπτοειδές  και 
οοοντο.>τον  κιτρινον. 

Σειρά  κάθετος  ιερογλυφικής  επιγραφής  μετά  πα- 
ραστάσεως τών  τεσσάρων  επικήδειων  δαιμόνων,  άνά 
ούω  έφ'  έκατέρας  πλευράς  τής  επιγραφής,  ήτις  ανα- 
φέρει τά  έξης• 

ΕΦΗΜΕΡΙΣ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884. 


«  Τάδε  λέγει  Όσιρις  ό  έν  Άμένθει,  μέγας  θεός, 
»  πολιούχος  Αβύδου '  παρέσχον  τους  νενομισμένους 
»  καθαγισμούς,  άρτους,  ζοθον,  κρέατα  βόεια  και  όρ• 
»  νίθεια,  θυμιάματα,  στολάς,  οίνον  και  γάλα,  παν 
»  δ, τι  άγνόν  και  καθαρόν, παντοίας  άλλας  προσφο- 
»  ράς,  σοι  τη  έν  Όσίριδι  τελειωθείση  Ρίρη,  τη  μα- 
»  καρία  θυγατρί  Πετωνήβιος  τοΟ  μακαρίτου,  τή 
»  τεχθείση  έκ  τής  δεσποίνης  Τανειρώθης  τής  μα- 
»  καρίτιδος.  » 

Αριθ.    9. 

Ξυλίνη  σορός  ανθρωποειδής  χρώματος  λευκοΟ" 
τό  πρόςωπον  ΐρυ^ρό^'  το  ΰηογένειον  μέλαν'  τής 
κεφαλής  τό  περικάλυμμα  λευκόν  και  μελανορ^άβ- 

Περιδέραιον  έκ  μαργαριτών  ερυθρών  και  έξ  αν- 
θέων λευκών,  ίρυ()ρώ^  και  κίτρινων. 

Κάτωθεν  του  περιδεραίου  παρίσταται  ή  θεά  ΝοΟθ, 
φέρουσα  έπί  κεφαλής  δίσκον,  κρατοΟσα  έν  χερσί 
τής  στρουθοΟ  τά  πτερά,"  σύμβολα  τής  αληθείας  και 
τής  δικαιοσύνης,  και  έκτείνουσα  τάς  πτέρυγας  της 
εις  σκέπη  ν  και  διαφύλαςΊν  τοΟ  νιχροΟ. 

Παρά  πόδας  τής  θεάς  έπιγέγραπται  δΓ  ιερογλυ- 
φικών χαρακτήρων  Ιρυ^ρώ^  και  κίτρινων  έν  τρισί 
σειραϊς  ή  ακόλουθος  επιγραφή" 

«  Προσκύνημα  Όσίριδι  τω  έν  Άμένθει,  μεγάλω 
»  θεψ,  πολυούχω  Αβύδου"  ίνα  παράσχη  βόεια 
»  κρέατα  και  όρνίθεια,  ζΰθον,  και  τά  άλλα  νομιζό- 
»  μένα  επιτάφια  έναγίσματα,  παν  β  τι  άγνόν  και 
»  καθαρόν,  υπέρ  τοΟ  έν  Όσίριδι  τελειωθέντος  ΑΓ- 
»  θου,  υίοΰ  Άάχου,  τεχθέντος  έκ  τής  δεσποίνης 
»   Αχης,  θυγατρός  Αίθοσώτηνος.  » 

Αριθ.    10. 

Ξυλίνη  σορός  ανθρωποειδής  χρώματος  μέλανος* 
■πρόσωπον  κίτρινον'  τά  ύπογένειον  και  τής  κεφαλής 
τό  περικάλυμμα  χρώματος  κυανοΰ'  περιδέραιον  έκ 
ταινιών  κυανών  καί  ΐρυ^ρώ^,  χωριζόμενων  άπ  αλ- 
λήλων διά  κίτρινων  γραμμών. 

Ή  επιμήκης  ιερογλυφική  επιγραφή  φέρει  τά  έξης: 
«  Προσκύνημα  Όσίριδι  τω  έν  Άμένθει,  μεγάλω 

12 


179 


ΓΛΤΠΤΑ    ΕΡΓΑ    ΕΞ   ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


180 


»  θεώ,  πολιούχω  Αβύδου-  καΐ  Σωχάρει -  Όσίριδι 
»  προστάτη  Χέμμεως"  και  Άνούβιδι  τω  έντοϊς  τα- 
»  φείοις"  καίΊσιδι  τη  μεγάλη  Μητρί  και  βασιλίσση 
»  των  ουρανών,  τη  [τιμώμενη]  έν  ΧέμμεΓ  ίνα  πα- 
»  ράσχωσι  τα  νομιζόμενα  έναγίσματα  και  ζύθου 
»  χοάς,  και  πάν  αγαθόν,  τη  σκιά  'Απίωνος,  τοΟ 
»  επικαλουμένου  Χαίριδος,  υίοΟ  Πιμάίος.  » 

Παρά  πόδας  είνε  έζωγραφισμένοι  οί  ιεροί  τω 
Άνούβιδι  δύω  κύνες  ^ογ^οπο^ιποί. 

Ή  σορός  ήνοίχθη  προ  τής  εις  "Αθήνας  αποκομί- 


σεως της'  ή  έν  αύτη  μομία  ευρέθη  σώα  και  θαυ- 
μάσιου διατηρήσεως"  ή  χρυσή  εντάφιος  προσωπίς, 
τά  έπι  τών  προσθίων  τοΟ  σώματος  έξ  αποκοπών  να- 
στοχάρτου  σχηματιζόμενα  ποικίλματα  και  εικόνες, 
και  αυτή  ή  διά  λεπτών  λωρίδων  έκ  σινδόνης  βύσ- 
σινου σπαργάνωσις  τοΟ  νεκροΟ,  μαρτυροΟσιν  άκραν 
καλλιτεχνίαν"  πράγματι  ή  μομία  αυτή  είναι  μνη- 
μεϊον  άξιόλογον  τής  καλής  πτολεμαϊκης  εποχής. 

Έυ  ΆΛε(αγίρεία,  μηνΐ  Σεπτεμβρίω  188Ί. 

Ταςςος  Δ.  Νεροττςος. 


ΓΛΥΠΤΑ  ΕΡΓΑ  ΕΞ  ΕΑΕΥΣΙΝΟΣ 


(  Όρα  πιν.  8  ). 


Έν  τω  8*5•  πίνακι  τοΟ  προΎ]^'ουικίνοι>  τεύχους  της 
Αρχαιολογικής  Εφημερίδος  έδημοσιεύθησαν  λιθο- 
γραφικαί  απεικονίσεις  (1)  έξ  ίχνογραφήματος  τοΟ 
γνωστοΟ  ΟίΙΙϊβΓοη  γλυπτών  τίνων  έργων  αρχαϊκής 
τέχνης,  τά  δποΐα  ήνεγκεν  εις  φώς  ή  μέχρι  τοοδε 
σκαφή  τών  έν  ΈλευσΓνι  ιερών  τόπων.  Πάντα  ευρέ- 
θησαν έν  τη  αρχαία  έπιχώσει  της  αυλής  τοΟ  ΝαοΟ 
ύπό  τήν  άσβεστόκτιστον  αυτής  πλακόστρωσιν.  Το 
πρώτον  τούτων  (1  και  1α]  κατ '  ενώπιον  και  έν  κα- 
ταγραφή άπεικονισθέν  σύγκειται,  ώς  βλέπει  δ  ανα- 
γνώστης έκ  δύο  τεμαχίων.  Κατ'  αρχάς  ήνεγκεν  ή 
σκαπάνη  εις  φώς  το  ίτιρον  τούτων  έν  τω  χώρω  τω 
μεταξύ  τοΟ  έξ  ώμων  πλίνθων  ■τοίγ^ου  και  τής  βο- 
ρειανατολικής γωνίας  τής  Στοάς,  εις  βάθος  δ  περί- 
που Γ.  Μ.  ύπο  το  δάπεδον  αυτής  κατά  Αύ'γουστον 
τοΟ  1882.  Τό  άπο  τής  όσφύος  και  κάτω  ιΐ-ίρος  ευ- 
ρέθη μετά  τινας  ημέρας  εις  ίκανήν  άπο  τοΟ  πρώτου 
άπόσταιιν  προς  ανατολάς.  Έπι  πολύ  έδίστασα  και 
έγώ  αυτός  αν  δντως  ενός  και  τοΟ  αύτοΟ  κορμοΟ 
ήσαν  τά  δύο  ταΟτα  τεμάχια,  άλλ'  έπι  τέλους  έπεί- 
σθην  και  πιστεύω  δτι  προ  τοΟ  πρωτοτύπου  πείθεται 
πας  τις  δ'τι  ούτως  έχει  τό  πράγμα.  Ό  λίθος  αμφο- 
τέρων τών  τεμαχίων  φαίνεται  μοι  ων  δ  αύτος  και 
κατά  πασαν  πιθανότητα  πάριος,  το  δλον  δε  σωζό- 
μενον  ύψος  είναι  0,38  Γ.  Μ. 

(1)  'Απεικονίσθησαν    τά    |*έν    6π'άρ•.θ.  3  και  6  έργα    ει;   τό  '/,(  τοϋ 
πραγματικού  των  μεγέθους  τά  8έ  λοιπά  πάντα  ει;  τό  '/■,. 


Τό  έργον  περιήλθεν  ήμίν,  ώς  βλέπει  δ  αναγνώ- 
στης, σφόδρα  κεκολοβωμένον"  τών  άκρων  ιδίως 
ουδέν  άλλο  σώζεται  ή  δ  αριστερός  βραχίων  μέχρι 
που  τοΟ  άγκώνος,  δεικνύων  δτι  ή  χειρ  κατά  τήν 
πάνυ  άρχαϊκήν  τέχνην  προς  τά  κάτω  και  τω  σώ- 
ματι παράλληλος  τεταμένη  έστηρίζετο  κατά  τά  άρι- 
στερον  ΐσχίον  εϊς  τήν  έκεΐ  που  ύποδηλουμένην  θέ- 
σιν  (1"),  και  δ  λαιμός  κατά  τό  πλεΓστον.  Σώζεται 
δέ  ωσαύτως  και  τής  κόμης  μέρος,  ικανά  διατηρη- 
σάσης  ερυθρού"  χρωματισμού"  ίχνη  και  όπισθεν  μεν 
κατά  τήν  τοΟ  Τενεάτου  Απόλλωνος  και  τών  δμοίων 
αύτω  έργων  διασκευασμένης,  έμπροσθεν  δέ  κατα- 
πιπτούσης  έπι  τοΟ  στήθους  εις  πλοκάμους  '.άνο 
τρεΓς  εκατέρωθεν)  δίκην  κομβολογίου  πεποιη μέ- 
νους, οϊοί  είσι  και  άλλων  πολλών  αρχαϊκών  έργων 
και  τί)ς  έκ  Δήλου  πτερωτής  μορφής  (ΒιιΙΙ.  (1•  Ο] 
Ηβΐΐ.  1879  ρΐ.  VI  και  VII).  Ή  δεξιά  χειρ  κρατοΟσά 
τι  έκλινε  πιθανώς  προς  τό  στήθος"  ούτω  πως  του- 
λάχιστον δύναται  νά  έξηγηθή,  νομίζω,  μικρόν  τι 
τοΟ  λίθου  κατά  τον  δεξιόν  μαστόν  εξόγκωμα.  Ίστατο 
δέ  δλως  άκαμπτος  και  έν  άπολύτω  ηρεμία  ή  εικο- 
νιζόμενη και  ουδεμία  αμφιβολία  δτι  οί  πόδες  έπά- 
τουν  τό  έδαφος  εις  τήν  αυτήν  παράλληλον  γραμ- 
μήν,  ήτοι  ουδετέρου  αυτών  προεξέχοντος. 

Και  ταΟτα  μέν  συνήθη  καί  γνωστά"  άλλα  τά 
τής  ενδυμασίας  τοΟ  ημετέρου  αγαλματίου  εΐναί  πως 
όχι  ανάξια  προσοχής"  ενδύματος  πλαστικώς  δεδη- 


181 


ΓΛΥΠΤΑ    ΕΡΓΑ   ΕΞ    ΕΛΕΤΣΙΝΟΣ 


182 


λωμένου  κατά  τά  άνώτερον  μίρος  ουδέν  ουδέ  το 
ελάχιστον  φέρει  ίχνος-  και  δμως  ουδεμία  αμφιβο- 
λία δτι  έφόρει  χιτώνα,  διότι  μόνον  τοΟτον  ή  τήν 
ώαν  αύτοΰ  τήν  κατά  τον  λαιμόν  ήδύνατο  νά  κοσμή 
δ  γραπτός  εκείνος  κόσμος  δ  έκ  μαιάνδρου,  ού  αμυ- 
δρά μέν, αλλά  καταφανή  πάντως  σώζονται  ίχνη  (1). 
Προς  τον  αύτάν  δέ  χιτώνα  είχε  τίνα,  ώς  φαίνεται, 
σχέσιν  και  έτερος  τις  γραπτός  κόσμος  μόλις  δια- 
κρινόμενος Οπό  τους  μαστούς.  Εις  τά  άπά  τής 
όσφύος  καί  κάτω  οηλοϋται  δ  χιτών  και  πλαστικώς 
δλως  άνευ  πτυχώσεως  καί  ουδέν  ουδέ  το  ελάχιστον 
οεικνύων  ίχνος  χρώματος,  οίος  καί  έν  άλλοις  δμοίοις 
άπαντα  εργοις'  τά  ο' όπισθεν  έκαλύπτοντο  καί  Οπό 
άλλου  τίνος  περιβλήματος,  δπερ  προς  τήν  ζώνην 
κατά  τίνα  τρόπον  προσκολλώμενον  άπά  ταύτης 
καί  μόνης  συνεκρατείτο,  ώς  φαίνεται,  διότι  ουδε- 
μία ούτε  π.Ιαστικώς  ούτε  διά  γραφής  διακρίνεται 
κατά  τά  σωζόμενον  άνώτερον  τοΟ  σώματος  μέρος 
όήΛωαις  αύτοΟ  [2).  Εις  τοΟτο  δέ  προφανώς  άνή- 
κουσι  καί  αί  δύο  έκεΓναι  ταινίαι  αί  κατά  τα  έμπρο- 
σθεν. Αλλά  καί  ταΰτα  ουχί  ασυνήθη"  ασύνηθες 
όμως  καί  καινοφανές,  δσον  εγώ  οίδα,  καί  έμοί  του- 
λάχιστον δχι  πολύ  εύ'ληπτον  πράγμα  είναι  ή  Οπερ 
τήν  ζώνην  κυρτή  εκείνη  δίκην  σχοινιού  ταινία  καί 
6  υπεράνω  αυτής  καί  μάλιστα  κατά  τά  άκρα  γω- 
νιώοης  τοϋ  λίθου  σχ/ηματισμός.  Καί  ίσως  μέν  διά 
της  ταινίας  εκείνης  ηθέλησε  νά  δήλωση  δ  τεχνίτης 
τον  σχηματισμόν  εκεί  της  έσθήτος  εις  μικρόν  τίνα 
χόΛπον  (Βαιίδοΐι),  ου  τήν  παράστασιν  συνεπλήρου 
πιθανώς  διά  του  χρώματος,  άλλ'έν  τοιαύτη  περι- 
πτο^σει  το  γωνιώοες  τοΟ  λίθου  κύψ-ιμον  υπεράνω 
αυτής  μοί  είναι  ετι  μάλλον  άνεξήγητον.  Βεβαίως  ή 
φιλάρεσκος  τών  γυναικών  τάσις  πράς  έπίδειξιν  λε- 
πτής ζώνης  (Ιαίΐΐβ)  καί  καλλιμόρφου  στήθους  (Βυ- 
8βη)  δέν  είναι  τών  νεωτέρων  χρόνων  γέννημα,οί  δέ 
αγγειογράφοι   παρέστησαν    το    πράγμα    πολλαχοΰ 


(1)  Έπ'ι  ταϋτα  εϊλκυσε  τήν  προσο/ήν  μου  φίλος  άνήρ  κατ'  αυτήν 
τήν  ευρεσιν  τοϋ  ανωτέρου  τούτου  τεμα/ίου  τοϋ  έργου,  άποροϋντος  και 
αμφιβάλλοντος  κα'ι  π«ρ'ι  τοϋ  γ•ί>•ου<:  αΰτοϋ  τοϋ  παριστανομένου  διά  τήν 
<ραΐγομίγιχι)ν  τοϋ  λίθου  γυμνο'τητα. 

(2)  Τοιούτον  τι  τά  άπό  της  όσφύος  και  κάτω  όπισθεν  μέρη  τοϋ  σώ- 
ματος σκεπάζον  "ένδυμα  φαίνεται  φέρον  και  το  έκ  Σάμου  άρχαϊκόν 
άγαλμα  (  Βυΐ.  (1.  Ο.  ΗβΙΙ.  1880  Ρ1.  XIII  και  XIV  σελ.  483-493) 
αν  και  αληθώς  έν  τη  ήΛιοτνπω  εϊκο'νι  το  πράγμα  δέν  είναι  πολύ  σαφές. 


κατά  τρόπον  Οπερβολικάν  ενίοτε.  Ά  ν  δμως  καί  δ 
ημέτερος  τεχνίτης  τοιοΟτόν  τι  ήθέλησεν  ένταΟθα  νά 
δήλωση,  δέν  υπήρξε  κατά  τήν  γνώμην  μου  πολύ• 
δεξιός-  δ  βλέπων  μόνον  τά  άπά  τής  όσφύος  καί  άνω 
μίρος  τοΟ  αγαλματίου  νομίζει  δτι  έχει  πρό  οφθαλ- 
μών προτομήν  (βακίβ). 

Τά  διά  τοΟ  άριθμοΟ  2  σημειούμενον  ευρέθη  περί 
τους  αυτούς  τόπους  καί  χρόνους,  καθ  ους  καί  τά 
προηγούμενον.  Κρίμα  αληθώς  δτι  τής  στήίης  μι- 
κράν μόνον  μας  περιεσώθη  τεμάχιον  καί  τοΟτο  σφό- 
δρα άποτετριμμένον  τήν  επιδερμίδα.  Ό  λίθος  δλως 
ακατέργαστος  δπισθεν  (μ.  0,18,  πλ.  0,12,  πάχος 
0,08)  φαίνεται  ων  πάριος  καί  σώζει  καί  νΟν  ετι 
έρυθροΰ  χρωματισμοί)  ζωηρά  ίχνη.  Διακρίνονται  έν 
δλω  τρείς  μορφαί,  ων  ή  δευτέρα  έκράτει  τι  τη  αρι- 
στερά, καρπώ  ή  άνθει  προσομοιάζον.Ό  τύπος  είναι, 
ώς  καί  έκ  τοϋ  πίνακος  δηλοϋται,  σφόδρα  ταπεινός. 
Παράδοξον  δέ  δτι  τής  ικορ^Ί\ς,  ής  σώζεται  ή  κεφαλή, 
ουδέ  τά  έλάχ_ιστον  παρατηρείται  ίχνος  πλαστικής 
τοϋ  οφθαλμοϋ  δηλώσεως,  δπερ  δεν  μοί  φαίνεται 
άπλοΟν  τής  άποτριβής  του  λίθου  αποτέλεσμα,  δσον 
καί  αν  ύποτεθή  ή  δήλωσις  αύτοϋ  πλαστικώς  άβα- 
θης καί  επίπεδος.  Νά  έδηλοΟτο  καθ'δλοκληρίαν 
μόνον  διά  τοϋ  χρώματος  ;  Τά  τής  παραστάσεως  είναι 
άδηλα  καί  εις  εικασίας  νά  εισέλθω  δέν  κρίνω  σκό- 
πιμον. 

Τά  φέρον  έν  τω  πίνακι  τους  αριθμούς  5  καί  ο* 
καί  άπεικονισθέν,  ώς  καί  τά  λοιπά  δύο,  κατά  τάς 
κυριωτέρας  αύτοϋ  όψεις,  τήν  κατ'  ενώπιον  καί  τήν 
κατ  όπισθεν,  πράς  πληρεστέραν  κατανόησιν  αποτε- 
λείται έκ  δύο  τεμαχίων,  άτινα  άνευρέθησαν  τά  έν 
κατόπιν  τοΟ  άλλου  κατά  τάς  πρώτας  ημέρας  τής 
ενάρξεως  τών  ανασκαφών  είς  τήν  άρχαίαν  μέν  πάν- 
τοτε έπίχωσιν  καί  Οπό  τήν  πλακόστρωσιν  τής  αυ- 
λής, άλλ'  όχι  είς  μέγα  βάθος  (Πρακτ.  Αρχ.  Έτ. 
τοΟ  1882  σελ.  8ο).  Ώς  δέ  βλέπει  δ  αναγνώστης 
τών  άκρων  σώζεται  μόνον  δ  δεξιάς  βραχίων  μέχρι 
που  τοΟ  άγκώνος  καί  μέρος  τοΟ  άριστεροΟ '  τών  λοι- 
πών (κεφαλής,  ποδών,  χ_ειρώνκτλ.)  μέχρι  τοΟ^ε  [1) 

( Ι )  Λέγω  μέχρι  τονδι,  διο'τι  αληθώς,  καθ'  ο  μέρος  ό  κορμός  ούτος 
ευρέθη,  πολύς  6πάρ•/ει  άκο'μη  ανεξέταστος  γωρος.  "Ας  σημειώσω  8ε 
ένταϋΟα  οτι  ού'τε  ή  δημοσιευθείσα  κεφαλή  (Άρ/.  Έφημ.  1883  Πί- 
νας" δ)  ού'τε  άλλη  τις  έσ/άτως  ευρεθείσα  έν  ίδιωτικώ  αγρώ  και  υπό  τοϋ 


183 


ΓΛΤΠΤΛ  ΕΡΓΑ  Ε3  ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


184 


£έν  έφάνησαν  λείψανα.  Τής  κόμης  σώζεται  το  όπι- 
σθεν κατά  τα  νώτα  αέρος  ώς  μίατις,  ώς  συνήθως  έν 
τοΓς  άρχαϊκοϊς  έργοις,  συμπαγή;  μάζα  κατά  συν- 
βήκην  διασκευασμένη  και  μόλις  διακρινόμενη  ώς 
κόμη  διά  τών  μακρών,  άλλα  λεπτών  και  άβαθώς 
γεγλυμμένων  ζητοειδών  γραμμών.  Το  ϊργον  τοΟ 
γλυφάνου  συνεπλήρου  έν  μέρει  ή  γραφίς  και  ένταΟθα 
μόνον  διασώζει  αληθώς  δ  λίθος-  ίρυ^ροΟ  χρώματος 
ίχνη.  "Αλλά  και  ούτως  ήκρωτηριασμένου  ή  στάσις 
τοϋ"  αγάλματος  και  εξ  αύτοΟ  τούτου  και  έξ  άλλων 
δμοίων  είναι  σαφής'  ή  παριστανομένη  γυναικεία 
μορφή  Γστατο  προβάλλουσα  ολίγον  τι  τον  άριστε- 
ρόν  πόδα  άνευ  δμως,  ουδέ  τής  ελαχίστης, κάμψεως 
τοΟ  γόνατος  και  τη  μεν  δεξιά,  κεκλιμένη  ίσως  ολί- 
γον τι  προς  το  στήθος,  έκράτει  τι,  πιθανώς  το  χα- 
ράκτη ρ ίζο ν  αυτήν  σύμβολον,  τη  δέ  αριστερά  άνεϊχε 
το  ϊμάτιον  κατά  τίνα  αληθώς  ουχί  φυσικόν  άλλα 
μάλλον  βεβιασμένον  τρότζον  (1).  Έφόρει  δέ  μακρόν 
ποδήρη  χειριδωτόν  χ  ιτώνα  εκ  λεπτοϋ  ( ίσως  μάλλι- 
νου) υφάσματος  και  περίβλημα  ήτοι  ίμάτιον  έξ  ά8ρο- 
τέρου  και  κατ'  άκολουθίαν  βαρύτερου  υφάσματος, 
δπερ  έχον  και  διπλο'ίδα  περιέβαλλεν  αληθώς  κατ 
ιδιάζοντα  τίνα  τρόπον  τά  ανώτερα  τοΟ  σώματος, 
χωρίς  αυτό  να  καλύπτη  τον  άριστερον  μαστόν, 
βραχίονα  και  ώμον,  και  συνεκρατεϊτο  κατά  μήκος 
τοΟ  δεςιοΟ  βραχίονος,  δν  δλόκληρον  ήτοι  μέχρι 
τοΟ  άγκώνος  έσκέπαζε,  διά  πορπών,  άφ'ών  έκρέ- 
μαντο  και  θύσανοι. 

Τό  σημειούμενον  διά  τών  αριθμών  6  και  6"  ευ- 
ρέθη κατά  Αΰγουστον  τοΟ  1883  δχι  πολύ  μακράν 
της  γωνίας  ην  σχηματίζουσιν  δ  τοίχος  ι- ι  και  τό 
κατά  τό  μέσον  τοϋ  Στερεότατου  τής  Στοάς  κτίσμα 
(γ')  έν  στρώματι  κοινών  λίθων  και  εις  βάθος  3,50 
περίπου  Γ.  Μ.  Οπό  τό  δάπεδον  τής  Στοάς  (Πρακτ. 
Άρχ.  Έτ.  τοΟ  1883  σελ.  63). 

Εις  ημάς  περιήλθεν  και  ούτος  ο  κορμός,  ώς  και 

Μουσείου  της  Άρχ.  Εταιρίας  προσχτηθεΐσα  προσαρμόζουσιν  εί'ς  τίνα 
τών  ενταύθα  δημοσιευομένων  κορμών. 

(1)  Ή  ε'σθής,  καίπερ  χαθ'  έαυτήν  μή  στενή1,  έπρεπεν  ουδέν  ήττον 
στενοί;  να  περιφύηται  τω  σώματι  προς  έπίτευξιν  τοΰ  σκοπού,  εις  ον 
φαίνονται  τείνοντες  οί  τε/νιται,  της  όσον  τό  δυνατόν  δηλ.  σαφεστέρας 
δηλώσειυς  του  περιγράμματος  χαι  τών  υπό  του  έγδύμαιος  καλυπτο- 
μένων μερών  τοΰ  τώματος  (ΜίΙΙΙι.  ά.  Ώ.  ΙηδΙ.  1881,  σελ.  183).  Τά 
•βεβιασμένον  λοιπόν  της  ανελκύσεως  αυτής  (τής  ε'σθήτος)  έν  τούτω  τε 
κα'ι  έν  άλλοις  'έργοις  είναι  εύεξήγητον. 


δ  προηγούμενος  ίκανώς  ήκρωτηριασμένος"  σώζον- 
ται δμως  αύτοΟ  αμφότεροι  οί  βραχίονες  μέχρι  τοΟ 
άγκώνος  (δ  δεξιός  είχε  τον  πήχυν  ενθετον  ώς  ή 
έκεΓ  οπή  δεικνύει)  (1),  δλόκληρος  σχεδόν  δ  λαιμός 
και  κατά  πάσαν  πιθανότητα  ιδικοί  του  είναι  και  οί 
πόόες  οί  σημειούμενοι  διά  τοΟ  άριθμοΟ  3  κατά  τους 
αυτούς  τόπους  και  χρόνους  ευρεθέντες,  έκ  τοΰ  αύ- 
τοΟ,  έξ  ού  και  δ  περί  οδ  δ  λόγος  κορμός,  λίθου  (πεν- 
τελικοΟ  πιθανώς)  πεποιημένοι  καί  κατά  τά  μέτρα 
μή  διαφωνο0ντες(2). 

Τής  κόμης  πλην  τής  κατά  τά  νώτα  (ης  ή  δια- 
σκευή πολύ  μάλλον  έν  τούτω  ή  έν  τω  προηγουμένω 
τυπική  καί  κατά  συνθήκην  είναι  καί  προς  συμπλή- 
ρωσιν  είχε  βεβαίως  μείζονα  τής  έκ  τής  ζωγραφικής 
βοηθείας  ανάγκην  καί  διατήρησεν  αληθώς  έρυθροΟ 
χρωματισμοί)  ζωηρά  ίχνη)  σώζονται  καί  οί  κατά 
τό  στήθος  έμπροσθεν  έξ  (άνά  τρεις  εκατέρωθεν) 
όφιοειδεΐς  πλόκαμοι.  Τά  τής  στάσεως  καί  άναβο- 
Λής  δέν  διαφέρουσι  τών  τοΟ  προηγουμένου, είυ,ή  δτι 
έν  τούτω,  ώς  βλέπει  δ  αναγνώστης  καί  έν  τή  είκόνι, 
ζωηρά  σώζονται  τών  γραπτών  τής  ενδυμασίας  κό- 
σμων λείψανα  (3).  Έν  γένει  δέ  ή  δμοιότης  τών  πε- 
ριγραφέντων  ανωτέρω  χορικών  (5  καί  6)  προς  τε 
αλλήλους  καί  προς  τους  έν  Δήλω  (4)  καί  τους  έν 
Άκροπόλει'5),  τους  εσχάτως  μάλιστα  εύρεθέντας, 
είναι  καταφανής  καί  δέν  χρήζει  μακρών  λόγων"  ή 
αυτή  στάσις,  δ  αυτός  τής  αναβολής  τρόπος,  δ  αυ- 
τός πλούσιος  καί  ποικίλος  τής  έσθήτος  χρωματι- 
σμός, αί  αύταί,  τολμώ  ειπείν,  έν  πάσι  σχεδόν  άρε- 
ταί  καί  κακίαι,  ώσεί  νά  έξήλθον  έξ  ενός  καί  τοΰ" 
αύτοΰ εργαστηρίου  άπαντα.  Αί  παρατηρούμεναιδια- 
φοραί  ή  είναι  δλως  τυχαΓαι  (ή  έλλειψις  τοΰ  χρω- 
ματισμού" λ.  χ.  εν  τισι  τούτων)  ή  επουσιώδεις 
(διάφορος  λ.  χ.  χρωματισμός,  λεπτότερον  ή  άδρό- 

(1)  Τό  πραγμσ  πολύ  συχνά  άπαντα  κα'ι  μοι  γέννα  τήν  ΰπόνοιαν  μη'- 
πως  δέν  ήτο  τυχαΐον. 

(2)  "Τψος  χορμοΰ  σωζόμενον  0,48,  περιφεριχόν  πλάτος  χατά  τους 
ώμους  0,60.  Μήκος  του  σωζόμενου  ακεραίου  ποδός  0,1 2, πλάτος  0,06 
περίπου. 

(ϊ)  Πλην  τών  έν  τω  πινάκι  όρωμένων  φέρουσιν  αί  πτυ/α'ι  τής  δι- 
πλοίδος  τοΰ  ιματίου  λείψανα  κα'ι  έτερου  τινός  κο'σμου  γραπτού  έξ  άντι- 
τεθειμένων  άλλήλοις  τριγώνων  αποτελουμένου,  όστις  δέν  ητο  δυνατά» 
νά  δηλωΟή  έν  τή  είκόνι  κατ'  ούδετέραν  τών  δύο  αυτής  θέσεων. 

(4)  Παράβ.  ΒιιΙΙ.  ά.  Ο.  Ηβΐΐ.  1879  Ρ1.  II,  III,  XIV,  XV, 
XVII  χαΊ  1880  σελ.  32-33. 

(5)  Παράβ.   Άρχ.  Έφ.   1883,  πίν.  8,  σελ.  184.- 


185 


ΓΛΪΊΙΤΑ    ΕΡΓΑ   ΕΞ    ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


186 


τιρον  ύφασμα  των  ενδυμάτων,  έλλειψις  μερών  τί- 
νων αυτών  μή  ουσιωδών  (1)  κτλ.)  ώστε  κατ  ουδέν 
μεταβάλλουσι  τήν  περί  αυτών  έντύπωσιν,  ην  άνω- 
τέοω  έσημειώσαμεν,  δτι  εΐσΐ  προϊόντα  κοινοΟ  τίνος 
εργαστηρίου,  δπερ  πιΟανώτατα  εν  τοϊς  νήσοις  ήρ- 
ξατο  μορφούμενον.  Ότι  δε  έν  Αττική  καθ'  ους  χρό- 
-νους  ύποτίθενται  μετά  λόγου  ποιηθέντα  τα  ημέτερα 
έργα  [προ  τών  Περσικών  πολέμων)  νησιώται  τεχνΐ- 
ται  και  μάλιστα  Πάριοι  εΐργάζοντο  οχ  ι  ολίγοι  γνω- 
.στόν  καί  άλλα/ όθεν. 

Ό  διά  τών  αριθμών  7  και  7α  σεμειούμενος  κορ- 
ιός ευρέθη  ωσαύτως  κατά  Αυγουστον  τοΟ  παρελ- 
θόντος έτους  παρά  τήν  γωνίαν  τήν  σχηματιζομένην 
ύπό  τοΟ  έξ  ωμών  πλίνθων  τοίχου  και  τοΟ  σημειω- 
μένου διά  τών  γραμμάτων  ι-ι(Πρακτ.  Αρχ.  Ετ. 
1883  σελ.  63-64)  εις  ίκανόν  βάθος  (5  Γ.  Μ.  πε- 
ρίπου ύπό  το  δάπεδον  της  Στοάς)  και  εις  στρώμα 
χώματος  ές  ωμών  πλίνθων  άποτελούμενον.  Ή  σκα- 
πάνη έξέχωσε  και  τοϋτον  ήκρωτηριασμένον'  διότι 
οχ  ι  μόνον  ή  κεφαλή  και  ,ίκανον  μέρος  τοΰ  κάτω 
σώματος  έξέλιπεν,  αλλά  και  κατά  τήν  δεξιάν  ώμο- 
πλάτην  έπαθε  ν.  ο.  λίθος  σπουδαίαν  βλάβην'  αλλά 
οιονεί  προς  άποζημίωσιν  περιεσώθη  οχι  μόνον  ο  δε- 
ξιός βραχίων  μέχρι  τοΰ"  άγκώνος  (δ  πήχυς  ήτο  και 
έν  τούτω  πρόσθετος  και  περιεσώθη  αύτοΟ  έν  τη  οπή 
μικρόν  τι  ικίρος)  αλλά  και  ο  αριστερός  ολόκληρος 
μετά  της  χ,ειρός  σχεδόν  ακύμαντος.  Ίσως  δε  εις 
τοΟτον  άνήκουσι  και  οί  ήκρωτηριασμένοι  πόοες,  οί 
σημειούμενοι  διά  τοΟ  άριθμοΟ  4.  Ευρέθησαν  πλη- 
σίον τοΰ  κορμοΟ  και  μοι  φαίνονται  έκ  τοΟ  αύτοΟ 
λίθου  (παρίου,  ώς  νομίζω),  έξ  ού  και  δ  κορμός,  πε- 
ΒΟίημένο.ι  και  προς  τά  μέτρα  οχ  ι  άσύμφωνοι.  Σώ- 
ζεται οε  και  τ.οζίλαιμοΟ  ίκανόν  μέρος  και  της  κόμης 
όχι  μόνον  οί  κατά  το  στήθος  έμπροσθεν  (έξ  και  εν- 
ταύθα, ανά  τρεΓς  εκατέρωθεν)  καταπίπτοντες  πλό- 


(1)  Ή  πλατίΐα  λ.  /.  ταινία  ή  κατά  τό  μέσον  τοΰ  ίματίον,  ήτις 
εν  πολλοίς  άπαντα  '(παράβ.  Ιΐ6ΐ\νΐ&,  ϋα8  ΗοίίΙΟΓΪδοΊιβ  ΕρΌδ,  σελ. 
138)  δέν  υπη"ρχεν  εν  τω  ΰπ'άριΟ.  5  χορμώ  ούδε  διά  /ρώματος,  ώς  ει- 
χά'ω,  δεδηλωμένη.  Έδηλοΰτο  δμο>ς  ή  χατά  τόν  λαιμόν  ώα  τοΰ  χιτώ- 
νος  ώ;  χα'ι  άλλη  τις  χατά  τόν  άριστερόν  βρα/ίονα  ταιγ[α  ( αφανής  αυτή 
εν  τί,  ε'.χο'ν. ),  ε!   χα'ι   τοΰ  γραπτοί  αύτων    κόσμου  δέν  σκίζονται  Γ/νη. 


καμοι,  αλλά  και  τής  όπισθεν  κατά  τά  νώτα  μέρος, 
ούχι  εις  συμπαγή  μάζαν  διασκευασμένης,  άλλα  είς 
όφιοειδεΓς  επίσης  πλοκάμους,  αύθυπαρξίαν  τίνα  δει- 
κνύοντας. 'Εν  γένει  δέ  ή  όλη  τοΟ  αγάλματος  εργα- 
σία επιμελέστερα  τις  είναι  έν  συγκρίσει  προς  τά 
άλλα  δύο  και  ή  ανατομική  τοΟ  σώματος  διάπλασις 
πολύ  μάλλον  κατά  τήν  φύσιν  καί  το  ορθόν.  'Αλλά 
και  αυτός  δ  τρόπος  τής  αναβολής  βελτίων  τις  φαί- 
νεται μοι  ων  έν  τούτω  τω  έργω,  διότι  και  ή  άνέλ- 
κυσις  τής  έσθήτος  μάλλον  αβίαστος  και  χαριεστέρα 
είναι,  ει  και  όχι  δλως  ανεπιτήδευτος,  και  το  περί- 
βΛηαα  κατά  πολύ  εύγενέστερον  και  κομψότερον 
όχι  μόνον  κατά  το  σχήμα  (δπερ  δεν  δύναται,  ώς 
εικός,  νά  ήναι  καθαοά  τοΟ  τεχνίτου  έπίνοια)  άλλα 
και  κατά  το  σύμμετρον  καί  κανονικόν  τών  πτυχών 
του  και  τήν  καθόλου  αύτοΟ  διευθέτησιν.  Εις  τοΟτο 
δέ  μάλλον  (το  περίβλημα)  ή  εις  τόν  χιτώνα  φαίνε- 
ται ανήκουσα  και  ή  κατά  τήν  χείρα  πλατεία  ταινία, 
ή  τόν  γραπτον  κόσμον  φέρουσα  ώς  ώα  τις  κατά  το 
προς  τά  κάτω  άκρον  αύτοΰ(Ι).  Πώς  δέ  συνεκρα- 
τεϊτο  ούτω  κεκλεισμένον  έμπροσθεν  (2)  δεν  διακρί- 
νεται έν  τω  λίθω  και  ούδ'  έδηλώθη  ίσως  ύπό  τοΟ 
τεχνίτου,  διότι  πιθανώτατα  και  έν  αύτη  τή  πραγ- 
ματικότητι  τοιαύτα  περιβλήματα  εσωθεν  δι'άφα- 
νοΟς  πόρπης  εκοψβονοντο,  δπερ  καί  σήμερον  γίνε- 
ται. Σύμφωνα  δέ  προς  ταΟτα  περιβάλλει  καί  τά 
όπισθεν  ουχί  παντάπασι  στενώς  τω  σώματι  περι- 
φυόμενον,  άλλα  τοσούτον  μόνον,  ώστε  νά  ύποφαί- 
νηται  απλώς  ή  τών  έκεΐ  μερών  ανατομική  διάπλασις. 
Ότι  δέ  ώς  άγάίψατα  Λατρείας  καί  τά  έξ  ΈλευσΓ- 
νος  έργα  ουδεμία  ανάγκη  ν  άναφέρωνται  εις  μίαν 
καί  μόνην  καί  ταύτην  ώρισαίνην  θεότητα  περιτ- 
τόν  καί  νά  σημειώσω. 

Έν  Έλευσΐνι,  τη  27  Ιανουαρίου   Ι88δ. 

Δ.  Φίλιος. 


(1)  Όφείλω  νά  σημειιύσω  ακριβείας  χάριν  δτι  ή  χατά  τους  πόδας 
αριθ.  4  παρατηρούμενη  παρυφή  του  ενδύματος  τόν  αυτόν  μέν  φέρει 
κόσμον,  άλλ'  είναι  χατά  τι  στενωτε'ρα. 

(2)  "Ομοιόν  τι  περίβλημα,  άλλ'  δλως  άνοιχτόν  χατά  τό  στήθος 
(άνοιγμα  0,02  Γ.  Μ.  τ.ψ.ποχι)  φέρει  χα'ι  έτερος  τις,  ε'ν  'Ακροπόλει, έν 
ταΐς  εσχάτως  γενομέναις  άνασχαφαΤς,  άνευρεΟε'ις  χορμο'ς. 


187 


188 


ΕΠΙΓΡΑΦΛΙ  ΕΚ  ΠΕΙΡΑΙΩΣ 


Τό  έν  Πειραιεϊ  ΜουσεΓον  κατά  τους  παρελθόντα; 
[χήνας  άπέκτησεν  ίκανά  εξ  αγοράς  τό  πλείστον  προ- 
ελθόντα,  έν  οΐς  και  έπιγραφάς  μεταξύ  των  δποίων 
και  τάς  ένταΟΟα  δημοσιευομένας,  ών  τίνες  αί  Οπ' 
αριθ.  3,4,5,6,  10  και  11  άπεικονίσθησαν  πανο- 
μοιοτύπως  έν  τφ  παρεντεθειμένω  πίνακι. 

1.  Έπί  λίθου  <ραιοΟ  έφθαρμένου  τήν  έπιφάνειαν 
και  τα  πέριξ,  ύψους  0,55,  πλάτους  0,32,έπιγρα- 
φήν  άνήκουσαν  εις  τάς  έφηβικάς,  χρόνων  καλών, 
ώς  δηλοΟσι  τά  γράμματα,  ήτις  όμως  είνε  έκ  τής 
φθοράς  τοΟ  λίθου  κεκολοβωμένη.  Έπί  της  επιγρα- 
φής  τής   παλαιοτέρας  είνε  άποτετυπωμένα  γράμ- 


ματα πολλώ  νεώτερα  ανήκοντα  δμοίως  είς  έπι- 
γραφήν  έφηβικήν  ή  μάλλον  μελλεφήβων  τάδε : 
ΑΛΕφΗΒΩΝ  Με]λλεφήβων,  έπί  τοΟ  9°"  και  10°" 
στίχου  τής  επιγραφής  πολλώ  μεγαλείτερα  των 
γραμμάτων  αυτής.  Είς  τήν  δευτέραν  δε  ταύτην 
άνήκουσι  βεβαίως  και  τά  μετά  τήν  έπιγραφήν  καΐ 
μεταξύ  ταύτης  και  τών  ύπό  ταύτην  στεφάνων 
γράμματα,  τά  άκανονίστως  και  άμελώς  άποτετυ- 
πωμένα ώς  και  τά  έν  τη  επιγραφή  παρεμβληθέντα. 
Είνε  δε  ή  επιγραφή  ήδε  ανευρεθείσα  εν  τινι  κατά 
τήν  Μουνιχίαν  δεξαμενή  : 


10 


15 


20 


25 


ι  .  * 

\  Λ  Ε  Ι  Δ 
Ι  Ν  Ι  Ο  * 

ΟΙΟΥ 
ΝΕΥί 
ΛΙΗΝΙΕΥί 
Ο  Υ  *  ι  ο  * 
ΥΒΕ  Ρ  Ε  Ν  Ι  ΚΙ 
φΑΛΗΡΕΥί 
ΤΕΥί 
Η/ΑΑΚΕΥί 
Ε  Ν  Ι  Κ  Ι  Δ  Η   * 
Α  Λ  Ι  ΑΛ  Ο  Υ  *  Ι 
Κ    Η   φ    Ι   *    Ι   Ε 
Ν    Ι    Ε  Υ   € 
%ΛΗΤΤ Ι 
Ι  ΕΥ* 
Φ  Α  Λ  Η  Θ  Ε  Ν 
ΑΜΝΟΥίΙ 
Κ   Α    Μ    Β   Ω   Ν 
Α   Δ  Ι  Ω  Τ   Η 
Δ  Η  * 

*  Μ  Υ  Ρ  'Ρ  Ι 
Μ  Π  Τ  Ρ  Ε  Υ 
>ΙΕΥ( 


ΔΙ 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΙ 

φΙΛΚΤΙΔΗίΘΕΟφΙΛΟΥ..  .. 
ΔΙΟΚΛΗίΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΥ.•.. 

φΙΛΩΝΙΔΗίΕΡΜΟΚΡΑΤΟΥ 

ΦίΛΟΚΡΑΤΗίΛΕΟΝΤΟίΚΟΡΥΔ... 

(ΟφΟΚΛΗίΔΗΜΗΤΡΙΟΥΜΚΤ 

ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟίΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥΙ.... 

Δ  Ι  Ο  φ ΑΝΤ  0<Δ1 Ο  Φ Α  ΝΤΟ  ΥΕΡΧΙ  .  .  .  . 

ΜΗΤΡΟΔΩΡΟ*ΜΗΤΡΟΔΩΡΟΥ..ΡΑφ 

ΡΟΛΩΝΝΑΥΚΛΕΟΥίΤΡΙΚΟΡί'ίΙΟ. 

ΕΥ    ΒΙΟ*    ΗΡΑΚΩΝΤΟ    *  Φ  Υ  Λ  Α  §§  Ο  § 

ΔΗΜΗΤΡΙΟίΗΛΙΟΔΩΡΟΥΠΕΡΓΑίΗ. 

ΓΑΥ*ΑΝΙΑ*ΡΑΥ*ΑΝΙΟΥΑΧΑΡΝ... 

ΑΡΧΑΓΑΘΟ*ΛΕΟΝΤΙ*ΚΟΥΒΟΥ 

ΕΥΘΥΜΙΔΗ*ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΑΟΙ 

Ε  Υ  *  Τ   ΡΟφ   Ο*    ΘΕ   Ο   ΔΟΤΟΥ   Π 

ΑΛ   ΕΞΑ   Ν   Δ   Ρ   Ο    ί  Α  .  Τ  ΕΜ  Ι  Δ  Ω  Ρ  .  .  . 

ΛΕΩΝ*ΚΟΡ <ΗΤΤΙ 

ΝΙΚΟ(ΤΡΑΤΟ<.....\ΞΕΝΟΥΑ- 

ΟΕΡ*1ΛΟΧΟ*ΘΕ..   .  .  Λ  ΟΧ  Ο  Υ  Β  Ο.  .  .  . 

ΡΥΘΕΑ*ΕΧΕ Υ  Ο  Τ  Ρ  Ν 

ΑΡΧΙΔΑΜ    Ο   * ΑΟΥ 

ΗΡΑΚΛΕΙΔΗ* 

Δ  Ι  Ο  Ν  .  .  '  Ο  *  Λ  ν 

Α  Λ  Κ  ......  Η   *   Κ 


Υ  * 

Α  *  Ι 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΚ   ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

ΗΡΑΚ.ιΔΗ(ΔΙ •. 

ΛΕΟΝΤΙΧΟίΛΕΟΝ ...„ 

ΑΚΧΡΟΝ   ΜΕΝ 


190 


Φ  Ι  Λ 
Ν 


Μ 


ΐ- 
Ε  Λ  Ρ 

Ε  Π  Ι  Κ  Ρ  Α  Τ 
ΦΙΛΩΝ 


Στέφανο;. 

Η  Β  Ο  Υ  Λ  Η 

ΤΟΥ( 
ΕΠΙΜΕΛΗΤΑί 


ε|υς 

]σιο; 

Χοολ]λείδ 

Ίί] 'Αρραφή]νιο; 

5  έξ]Οΐου 

]νευς 

Άζηνιεΰς 

....    Άλιρφύσ'.ο; 

υ    Βερενικί 

10  δν;ς Φαληρεϋ; 

]τεύ; 

θ]ηΐΛακεϋ; 

....  Βερ]ενικίόη; 

Αλιαούαι 

15  ο; Κηφισιε 

υ;     ......    .    ]ν.εΰ; 

•    .    , λληττι 

ίΰς ]ιεϋ; 

]ληθεν 

20  ....   'Ρ]α4ι/.νού<7ΐο; 

Σ]κααβων 

ίδη;  ....  [Δειρ]αδιώτη 

? δη;.  .  . 

Μυρρι 

5  νούσιος Λα]α:ττρε 

υ; ]νεϋ; 


Δι[ονύσιο; 

Αλέξανδρος 

Φιλιστίδη;  Θεοφίλου 

Διοκλή;   Άπολλοδώοου 

Φιλωνίδη;  Έραοκράτου 

Φιλοκράτη;  Λέοντος  Κορυδ[αλεύ; 

Σοφοκλή;  Δηαητοίου  Μιστ 

Ά— ολλόδωρο;   Ηρακλείτου 

Διόφαντο;  Δ'.οφάντου    Έρ/'.[εύ; 
Μητρόδωρο;  Μητροδο>ρου  [Ά]ραφ[ηνιο; 
Πόλων  Ναυκλέου;  Τρικορ[ρύ]<τιο[; 
Εύβιο;   Ήράκωντο;  Φυλά[*7ΐ]ο[; 
Δημήτριο;  Ηλιοδώρου  Περγαΐ7η[9εν 
Παυσανία;  Παυσανίου   Άχαρν[εύ; 
Άρχάγαθο;  Αεοντίσκου  Βου[τάδη; 
Εύθυμ&η;   Έτικράτου   Άθα[ονεΰς 
Ευιτροφος  Θεοδότου  Π  .   .   .   . 
Αλέξανδρο;   Ά[ρ]τε|Λΐδώρ[ου  .... 
Λέων  Σκοπ  .    ..•...  Κηττ[ιο; 
Νιχόστρκτος  ....  ξένου  Ά  ...»  * 
Θερσίλοχο;  Θε[ρο-'.]λόχου  Βο[υτάδη; 
Πυθέα;  Έχε[κράτο]υ  Οτρ[υνεϋ; 

Άρν^ίδααο;  ....  δου 

Ηρακλείδη; 

Διον[ύσι]ο;  Λυ 

Άλκ[ιβιάδ]η;  Κ 


191 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΚ   ΠΕΙΡΑΙΩΣ 


192 


30 


Ήρακ[λεί]δγ;<;  Δι  . 

•  •' 

,.  .    Άναγυ]ράσι[ος] 

Λεόντιχος  Λεον  .  . 

•  • 

.  .  .   Άναγυρ]χσι[ος] 

Αισχρών  Μέν  .   .  . 

• 

Φιλ  .  .   . 

...  Ε 

.  .  Γ  .  .  . 

Ή  Βουλή 

τούς 

Μ  .  .  ελπ 

ι 

Έπικράτ  . 
Φίλων 

Έπΐ[Αελητάς. 


2.  Έπι  βάθρου  ταπεινοΟ  τετραγωνικοΟ,  λίθου 
φαιού",  ΰψους  0,21,  πλάτους  0,41  καί  τοσούτου 
περίπου  πάχους,  Οπερ  φαίνεται  δτι  ελήφθη  έκ  προ- 
γενεστέρας χρήσεως  και  έκ  της  όπης  τής  κανονι- 
κωτέρας,  ην  φέρει  εις  τήν  νΟν  κάτω  έπιφάνειαν, 
έν  αντιθέσει  προς  τήν  μάλλον  άκανόνιστον  καί 
άσύμμετρον  τής  άνω,  και  έκ  της  θέσεως  ην  κατέ- 
χει ή  επιγραφή  πληροΰσα  το  κάτω  τρίτον  της  πρόσ- 
θεν  επιφανείας,  έν  ω  το  λοιπόν  άνωθεν  τής  επι- 
γραφής μέρος  φαίνεται  άπεξεσμένον  καταστραφέν- 
των  των  έκεϊ  πρότερον  υπαρχόντων  γραμμάτων. 
Ή  επιγραφή  είνε  αναθηματική  εις  τρεις  στίχους 
τούς  δε : 

ΑΠΟΛΛΟΦΑΝΗΣΣΤΡΑΤΩΝΟΣ 
ΙΑΣΩΝΣΩΧΑΡΟΥΑΙΡΕΟΕΝΤΕΣ 
ΕΤΠΤΟΥΙΕΡΟΥΑΝΕΟΗΚΑΝΟΕΟΙΣ 

Άπολλοφάνης  Στράτωνος 
Ιάσων  Σω^άοου  αί[ρε]θ[έ]ντε, 
Έπί  [τοϋ]  ίεροΰ  άνέθηκαν  θεοϊς 

Τα  γράμματα  άμελώς  έξειργασμένα  πολλαχοΟ 
δέ  και  δλως  έν  τη  εξεργασία  αυτών  άποτριβέντα. 

3.  Όρυσσομένων  των  θεμελίων  τής  οικίας  τοΟ 
κ.  Ν.  ΆξελοΟ  πρώην  ύποπροξένου  τής  Τουρκίας 
έν  Πειραιεϊ,  όπισθεν  τοΟ  ναοΰ  τοΟ  αγίου  Κωνσταν- 
τίνου, άνευρέθησαν  θεμέλια  οικοδομής  παλαιάς  καί 
δεξαμεναί  καί  ανάγλυφαν  τι  κοινάν  τών  παριστώντων 
σκηνάς  εύχετικάς  καί  άλλα  μικρότερα  αντικείμενα. 
Έκτος  τούτων  παρουσιάσθη  κατά  τήν  ΝΑ.  γωνίαν 
τής  θεμελιώσεως  λίθος  εγχώριος  ΰψους  μέτρου  πε- 
ρίπου, πλάτους  0,51,  κεκολοβωμένος  τάνω,  κατά 


δέ  τήν  προσθίαν  έπιφάνειαν  φέρων  ίκανώς  πλατεΓαν 
ταινίαν  άνω  αρκούντως  έξειργασμένην,έφ'  ης  υπάρ- 
χει τρίστιχος  επιγραφή,  ης  Ομως,  ώς  καί  έκ  τοΟ 
λίθου  δηλοΟται  καί  έκ  τής  εννοίας  αυτής,  άπεκόπη 
τό  πρώτον  μίρος  μετά  τοΟ  ελλείποντος  τμήματος 
τοΟ  λίθου.  Ή  μεταγραφή  αυτής  έχει  ωδε  : 


Επιχάρμου 
άνέθηκεν 
Μουνίχω 

Τάν  προ  μικροΟ  άνευρεθέντα  τοΟτον  λίθον,  καί- 
τοι πολλάς  κατέβαλον  τάς  προσπάθειας  ίνα  μετο 
κομίσω  εις  τό  Μουσείον ,  παρεκάλεσεν  δ  κτήτωρ 
νάφήσωμεν  αύτώ  έπί  τη  ύποσχ_έσει  ότι  ού  αόνον 
δεν  θά  άπηλλοτριοΟτο  τούτου,  άλλ'  ώς  ελεγεν, 
έμελλε  νά  στήση  αυτόν  έν  τη  αυλή  τής  οικίας, 
άνωθεν  τοΟ  γώρου,  έν  ω  άνευρέθη.  Δυστυχώς  όμως 
κατά  τήν  εν  έαρι  άπουσίαν  μου  έ'κτισεν  αυτόν,  άθε- 
τήσας  τά  ύπεσχημένα,έν  τοις  θεμελίοις  τής  οικίας, 
άποκρύψας  ές  αεί  τήν  θέαν  αύτοΟ. 

4.  Έν  τη  κατά  τήν  δυτική  ν  παραλίαν  τής  Ζέας 
θεμελιώσει  οιχίσ^ου  τοΟ  ίατροΟ  Άχ.  Κονταράτου 
άπεκαΛύφθησαν  θεμέλια  μεγάλης  οικοδομής  συνεχό- 
μενα προς  τά  προ  δύο  ετών  άναφανέντα  έν  τω  έχο- 
μένω  τούτου  οι^οπί^ω  τβΟ  κ.  Λου'ίζου,  άτινα  νεω- 
σόίκων  λείψανα  ύπελήφθησαν.  Εις  τών  λίθων  τών 
άναφανέντων  τοίχων  ΰψους  0,67,  πλάτους  0,40, 
πάχους  0,50  ουχί  εντελώς  -  έξειργασμένος,  άλ) 
τραχύς  καί  ανώμαλος  τήν  έπιφάνειαν  εφερεν  έπί1 
μιας  τών  στενωτέρων  προσόψεων  τήν  έπιγραφήνι 
τήν  δε : 


ΠΑΡΕΝΘΕΤΟΙ    ΠΙΝΑΞ    ΑΡΧ.  ΕΦΗΜ.   188<τ   ΙΕΛΙΔ.  187 


£  Ρ  '  Χ  Α  Ρ  αα  '  ο  γ 

Λ  Ν  β    3    Η 


ρ  ϊ  Ρ  ΑΤΗ  Ι<  ο  ν.,^οΤΤ'0^ 


ίίΕΚΛΗΜΝ0/*Λ 

^Π4ΛΝΑ©]' 


Λ  Ρ]  ί  Γ  Μ 

Ο  Ι  *  -  <  Α  V 

/  *   ι 


ι  ποινή  ι 

! 


+. 


• 


ϊ   α 


'  -Λ, 
ι 


Μ 


^ 


1 1 


ί 


\    •»4 


■3«*».  .  ι 


,^- 


*?•■ 


/ 


-ρρ. 


^ 


Γ~1     Γ^ 


Λ 


λ 


«■■-^       ι      ^,χί 


Κ_ 


ί  . 


'Ίί 


,Ά 


Ο 
4 


/4 


4       « 


Α 


Ο         ι/  *      ■'    • 

-λ. 


193 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ   ΕΚ    ΠΕΙΡΑΙΩΣ 


194 


ος  :  κάλος 
Πολυτί 
με  ■  Λαΐ(κ) 

ήτοι 
Α  ρ  ίση  μο  ς  κάλος, 
Πολύτιμη,  Λαί(κ). 

Τά  γράμματα  αρχαϊκά  δλως,  ώς  και  δ  χωρι- 
σμός οιά  τριών  στιγμών,  αΐτινες  έλλείπουσι  μετά 
το  καΛος.  Δυσνόητος  ή  τελευταία  λέξις'  το  Κ 
εΐνε  αρά  γε  αντί  τοΟ  Σ  εσφαλμένως  ;  διότι  τά  δύο 
πλάγια  σκέλη  μάλλον  διακρίνονται  της  καθέτου 
κεραίας*  τότε  σχηματίζεται  έτερον  κύριον  ονοαα 
Λαίς.  Ούδ'  δ  σκοπός  της  επιγραφής  εύδιάγνωστος. 
Ύπομιμνήσκει  πως  δμως  αΰτη  τά  παρά  τω  Λου- 
κιανώ  εκείνα  :  «  ΑπιΒι,  φησί  προς  τον  ναύκΛη- 
ρον  Έρμότιμον  η  τά  εν  τω  Κεραμεικω  άνάγνωθι, 
δπου  κατεστηΐίτενταί  όμων  τά  ονόματα  »  ( Έτ. 
Διαλ.  4,2). 

Όμοίως  καί  τήν  έπιγραφήν  τήν  άνευρεθεΓσαν 
κατά  τάς  άνασκαφάς  τάς  έν  τω  έ'ξω  Κεραμεικώ  έν 
Αθήναις  τήν  δε  : 

ΚΩ  Μ  Ο  Σ  ΚΑΛΟΣ 


εις  ην  είχε  προστεθη"  κάτωθεν 

Ι  Κ ΑΙ  Ο  ΓΡ ΑΥΑΣ 

: 


ν  πρό  ετών  ικανών  είδον  επί  τοΌ  επιχρίσματος  τοΟ 
εγάλου  μνημείου  τοΟ  Διονυσίου  όξεΐ  όργάνω  κεχα- 

ραγμένην.    Αλλά  καί  το  τοΟ  Αριστοφάνους  εκείνο 

δέν  ενθυμείταί  τις  το  έν  Σφηξίν  (98) ; 


Καί  νή  Δι'  ην  ί'δη  γέ  που  γεγραμ[Λενον 
υίον  Πυριλά.μπους  έν  θυρχ  Δημον  καλόν 
ιών  παρέγραψε  πλησίον  κημός  καλός. 


Ίσως  λοιπόν  τοιαύτη  τις  εΐνε  επιγραφή  έφ'  ης 
προτετέθησαν  καί  δύο  γυναικών  ονόματα,  έταιρών 
ίσως,  μεθ'  ων  άνεστρέφετο  δ  Άρίσημος,  εάν  καί  ή 
τελευταία  λέξις  άναγνωσθή  Λαίς. 

Η  επιγραφή  κατάκειται  ήδη  έν  τη  προς  Δ.  αυλή 

ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884. 


τοΟ  Γυμνασίου  Πειραιώς, προσενεχθεΓσα  πάνυ  προ- 
θύμως  ύπό  τοΟ  κτήτορος  ΐατροΟ  Άχ.  Κονταράτου. 

5.  Έπί  τεμαχίου  πήλινου  αύτοτελοΟς,  μήκους 
0,03,  πλάτους  0,02,  έλλειψοειδοΟς  που,  σφραγίδι 
άποτετύπωται  ή  επιγραφή  ή  δε  γράμμασι  καλοΓς, 
ολίγον  έξέχουσι,καί  καθαρώς  πάνυ  διατηρουμένοις  : 

Ίππαρχ  .  . 

εις  Λήμνον 
Φείδων   Άθη 

Τό  πήλινον  τοΟτο  κατασκεύασμα  ανήκει  εις  τήν 
συλλογήν  τοϋ  κυρίου  Άλ.  Μελετοπούλου. 

6.  Επί  αίρουζ  αγγείου,  ΒοιωτικοΟ  άμφορέως, 
μόνον  κατά  τά  κάτω  τοΟ  σώματος  διασωθέντος, 
άποκεκομμένου  δε  τάνω  καί  τήν  βάσιν  όξεί  όργάνω 
κεχαραγμένη  ή  επιγραφή : 

Νικο]στράτη  Κο[υ]ροτρό[φφ]. 

δηλοΟσα  δτι  δ  Βοιωτικός  οΰτος  άμφορεύς  ήτο  ανά- 
θημα Νικοστράτης  τινός  τη  Κουροτρόφω.  'Ανευ- 
ρέθη  δε  τό  [κίρος  τοΟτο  τοΟ  αγγείου  έν  τη  αυτή 
δεξαμενή,  έν  ή  ή  πρώτη  καί  ή  δευτέρα  επιγραφή 
ήγοράσθη  δε  μετ'  αυτών. 

7'.  Αναφέρω  ένταΟθα  διά  τήν  παράστασιν  καί 
τήν  έξης  έπιτύμβιον  έπιγραφήν  τήν  έπί  λουτροφόρου 
λευκοΟ  λίθου,  ύψους  0,56,  διαμέτρου  άνω  0,26, 
ανευρεθείσης  έν  τω  καθαρισμώ  τών  Άλών  καί  έξα- 
^θείσης  της  θαλάσσης.  Ή  παράστασις  τά  μεν  άλλα 
συνήθης-  γυνή  δηλ.  έν  χιτώνι  καί  ίματίω  κάθηται 
προς  τάριστερά  τω  δρώντι  έπί  έδρας  μετ'  άνακλί- 
σεως  καί  υποποδίου  τήν  άριστεράν  προς  τό  πρόσω- 
πον όρθοΟσα,  τη  δε  δεξιά  έχουσα  τήν  δεξιάν  τοΟ 
■προς  αυτήν  προσερχόμενου  γενειώντος  ανδρός,  ίμα: 
τίω  ήμα-ιεσμένου.  Τό  δέ  ιδιάζον,  δπερ  δεν  είδον  έπί 
άλλου  δμοίου  ανάγλυφου  εΐνε  έπί  τής  έν  μέσω 
τούτων  εις  τό  βάθος  φαινόμενης  γυναικός  μετά  πέ- 
πλου άπό  τής  κεφαλής,  ήτις  φέρει  έν  άγκάλαις 
βρέφος  έσπα.ργαγωμέτογ .  Τό  δλον  διάγραμμα  κα- 
λόν. "Άνωθεν  τής  κεφαλής  τοΟ  ανδρός  καί  -προς  τά 
δπισθεν  ή  επιγραφή : 

ΦΕΡΕΚΥΔΗΣΚΕΦΑΛΗΟΕΝ,  Φερεκύδης   Κεφαληθεν 

13 


195 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ    ΕΚ    ΠΕΙΡΑΙϋΣ 


196 


μικροΓς  χαι  λεπτοΓς  γράμμασιν.  "Αντικρύ  δ'  άπό 
τής  κεφαλές  τής  έν  μέσω  γυναικός  και  προς  τα 
οπίσω  ύπήρχεν  έτερα  επιγραφή,  ης  τα  γράμματα 
άπετρίβησαν,  το  μεν  επίτηδες,  ώς  φαίνεται,  το 
δ'  ύπό  τοΟ  χρόνου,  άπομένουσι  δε  τά  τελευταΓα 


Ε]ΡΑΤΩ, 


Έ]ρατώ. 


8'.  Επειδή  δέ  είπον  περί  ταύτης ,  ας  καταλε- 
χθή  ένταΟθα  καί  έτερα  έκ  τής  θαλάσσης  προελ- 
θοΟσα  καί  έκ  τοΟ  αΰτοΟ  μέρους  επιτύμβια  καλή  ήδε  : 

ΑΡΙΣΤΟ  φ  ΑΝΤΑ 
ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΥ 
ΚΟ  Ρ ΥΔ ΑΛΛΕΩΣ 
ΓΥΝΗ 

Άριστοφάντα 

Αριστοβούλου 

Κορυδαλλέως 

Γυνή 

Έπί  κιονίσκου  των  συνήθων,  καλώς  είργασμέ- 
νου,  ΰψους  0,76. 

9.  Καί  έτερα  έκ  τοΟ  αύτοΟ  μ.ίρους  έπί  τής 
ετέρας  των  στενωτέρων  πλευρών  μνημείου  τών 
κιβωτοειδών,  λίαν  έφθαρμένου  τάς  γωνίας  πάσας : 

.  .  .    ^ΟΚΛΕΙΑΙΟΗ  .... 
...  Ο        ΚΡΑΤ        ΗΣ 
....  ΑΙ  ΟΣ 

.   .  δό/.λεια  :  Θη[βαία 
...  ο    κ,ράτ     ης 
Θηβ]  .       αϊ       ος 

ΤοΟ  β'.  καί  γ'.  στοίγου  τά  γράμματα  ούτως  έν 
διαστάσει  τινί  διηρημένα.  Ύψος  λίθου  0,38,  μή- 
κος 1,13,  πλάτος  0,60. 

10.  Καί  μία  χριστιανική  έπί  μικράς  πλακός 
δψ.  0,14,  πλάτους  τοΟ  αύτοΟ  περίπου,  άποικονι- 
σθεϊσα  πανομοιοτύπως  έν  τω  παρατιθεμένω  πίνακι. 

Ή  πλάξ  εινε  τεθραυσμένη  εις  δύο. 

11.  ΤελευταΓα   τάσσω   ένταΟθα  εις  τά  τών  έκ 


Πειραιώς  επιγραφών  τά  διασωθέντα  γράμματα  έπί 
τών  λειψάνων  τοΟ  θεάτρου  τοΟ  Πειραιώς,  τοΟ  κατά 
τήν  Ζέαν  δηλ:  πρό  τίνων  ύπ' έμοΟ  υποδειχθέντος 
καί  τότε  κατά  το  πλεΓστον  καθαρισθέντος.  Το  θέα- 
τρον  τοΟτο,  δπερ  ανάγκη  νά  περικλεισθή  διά  τοί- 
χου ώς  οίον  τε  τάχιον  ίνα  μή  έξακολουθή  ον  οοχεϊον 
πάσης  ακαθαρσίας ,  έκαθαρίσθη  κατά  το  μικρόν 
άπολειπόμενον  μέρος  το  έτος  τοΟτο  εντολή  του 
Υπουργείου.  Κατά  τον  τελευταΓον  τοΟτον  καθαρι- 
σμών έφάνησαν  γράμματα  έπί  της  κατωτάτης  βαθ- 
μΓδος  τοΟ  ^.οιΚου  τής  μεταξύ  τούτου  καί  τοΟ  πρό 
της  ορχήστρας  ημικυκλικού  διαδρόμου.  Ταΰτα  έν 
σειρά  άπό  τής  δεξιάς  κάτω  παρόδου  προς  τήν  άρι- 
στεράν  άποτελοΟσι  τον  άλφάβητον  πλήρη.  Τά 
γράμματα  ταΟτα  εινε  έγκεχαραγμένα  κατά  τάς 
γωνίας  τών  προσαρμογών  τών  λίθων,  ούτως  ώστε 
το  αυτό  γράμμα  επαναλαμβάνεται  δίς,  ήτοι  εις  το 
τέλος  τοΟ  προηγουμένου  λίθου  καί  ευθύς  καί  εις 
τήν  αρχήν  τοΟ  ίπομενου  μέχρι  τοΟ  Ω.  Εκείθεν 
επειδή  απολείπεται  ίκανόν  μέρος  έ'τι,  επαναλαμβά- 
νονται τίνα  τών  γραμμάτων,  μέχρι  τοΟ  Γ  διπλά 
έφ  έκατέρου  τών  λίθων.  Τών  γραμμάτων  τούτων 
ελλείπει  το  πρώτον  Α,  τά  Β  αμφότερα,  το  πρώτον 
Δ,  τό  πρώτον  Ι  καί  Κ  μόλις  φαίνεται,  το  Χ  ύπό  δύο 
τύπους  άποτυποΟται,  τά  Ψ  αμφότερα  έλλείπουσιν 
ώς  καί  τό  πρώτον  Ω.Έκ  δέ  τών  άπό  τούτου  διπλών 
τό  δεύτερον  ζεύγος  τών  Α  μόλις  φαίνεται,  δμοίως 
καί  τό  πρώτον  Β  τοΟ  8ε\>τίρου  ζεύγους"  τό  δέ  δεύ- 
τερον ζεΰγος  τών  Γ  εξέλιπε.  Τά  γράμματα  παρα- 
τίθημι  ωδε  ώς  έ'χουσιν  έπί  τοΟ  λίθου  άντιγράψας 
πιστώς,  εις  μέγεθος  Ομως  πολλώ  μικρότερον  τοί 
ύπίργ^οντος. 

Τό  σχήμα  αυτών  ιδίως  τοΟ  Ο  τοΟ  6  του  00  (—Χ) 
καί  τών  λοιπών  δέ  ή  εργασία  πάνυ  μεταγενεστέρους 
δεικνύουσι  τους  γερανούς,  ίσως  τους  επισκευής  τίνος 
τοΟ  ^είτρο\>  τούτοι»,  ότι  ελήφθη  τούτου  ανάγκη, 
ώς  άλλοτε  εϊπον  καί  ώς  απεδείχθη  ύπό  τής  γνω- 
στής ήοη  επιγραφής  τής  άναφερούσης  κατασκευήν 
θεάτρου  γενικώς, καί  έκ  πολλών  άλλων  λόγων.  Άλ- 
λαχοΟ  τοΟ  θεάτρου  δεν  έφάνη  γράμμα  τι  ει  μή  έπί 
τίνος  τών  τοί/ ων  τοΟ  προσκηνίου  τά  Ο.  *Ησαν  δέ 
ταΟτα  βεβαίως  τά  διά  τήν  προσαρμογών  τών  λίθων 
•  χρήσιμα ,   τά  ύπό  τών  τεχνιτών  κατασκευζόμενα, 


197 


ο  ναός  τοτ  απολλωνος  υπερτελεατου 


198 


οία  και  άλλαχοΟ  πολλάκις  παρετηρήθησαν  (πρβλ. 
Έφημερ.   Άρχαιολ.  1883  σελ.   107.) 

ΈνταΟθα  γενόμενος  τοΟ  λόγου  ένεκα  των  γραμ- 
μάτων τούτων  δεν  νομίζω  περιττον  νά  έπιπρο- 
σθέσω  παρατήρησίν  τίνα  εις  το  άπό  πολλοΟ  καταρ- 
τισθέν και  εκδοθέν  τοΟ  θεάτρου  σχέδιον.  Ότι  δηλ. 
επί  τοΟ  σχεδίου  τούτου  κακώς  έσημειώθησαν  ίχνη 
κιόνων  στρογγυλά  επί  του  έξ  Ομηττείου  λίθου  κρη- 
πιδώματος ζοΟ  Προσκηνίου*  τοιαΟτα  στρογγυλά 
ούδαμοΟ  φαίνονται.  Πάντα  εΐνε  επιμήκη  ακανόνι- 
στα το  δλον.  "Ωστε  δέν  δυνάμεθα  νά  δεχθώαεν 
κίονας  έκεΐ,  ώς  γράφει  δ  τότε  έποπτεύσας,  άλλ' 
απλώς  τετραγώνους  λίθους  έγγομφου  μένους  άπό 
διαστήματος  εις  διάστημα  ώς  τα  σωζόμενα  ίχνη 
δηλοΟσι. 


Εν  τέλει  ένταΟθα  ας  προστεθή  και  άλλη  τις 
επιγραφή  φέρουσα  παράδοξον  δνομα  μη  υπάρχον  έν 
τοις  λεξικοΓς-  ή  επιγραφή  είναι  ή  έξης  : 


ΓΑΝΟΝΔΙΚΑ 
ΣΩΚΟΥ 
ΕΡ  ΜΕΙΟΥ 
ΓΥΝΗ 


Γανονδίκα 
Σώκου 

Έρμείου 
Γυνή. 


Εϊνε  δέ  γεγραμμένη   έπί  κιονίσκου   επιτύμβιου 
λίθου  φαιοΟ. 

Έν  ΠεφαιεΤ  ττ)  22α  Νοεμβρίου  1884. 

Ιακ.  Χ.  Δραγατςης. 


ο  ναος  του  απολλωνος  υπερτελεατου 


Έν  τω  πρωτοΰευτίρω  τεύχει  της  Αρχαιολογι- 
κής Εφημερίδος  τοΟ  ένεστώτος  έτους  έδημοσιεύθη- 
σαν  υπό  τοϋ"  κ.  Στ.  Κουμανούδη  20  έπιγραφαί  (εξ 
ων  τρεις  μόνον  πλήρεις),  έπί  χαλκών  ταινιών,  εύρε- 
θεϊσαι  έν  τη  Λακωνική  παρά  το  γ^ωρίον  Φοινίκι  τοΟ 
δήμου  ΆσωποΟ,  της  επαρχίας  Επιδαύρου  Λιμηρας, 
καί  άνήκουσαι  εις  τήν  συλλογήν  τής  Αρχαιολογι- 
κής Εταιρίας.  Έν  τω  αύτώ  δέ  τεύχει  έδημοσιεύθη 
ωσαύτως  υπό  τοϋ"  έκδοτου  τής  Εφημερίδος  ταύτης 
κ.  Κ.  Δ.  Μυλωνά  ψήφισμα  έπί  ερυθρού  μαρμάρου 
εύρεθέν  έν  τω  αύτώ  χωρίω,  καί  το  δποϊον  σήμερον 
αποτελεί  μέρος  τής  συλλογής  μου.  Έκτος  τοΟ  ψη- 
φίσματος τούτου  απέκτησα  ωσαύτως  διά  τήν  συλ- 
λογών μου  51  έπιγραφάς  έπί  χαλκών  ταινιών  ομοίας 
ταϊς  Οπό  τοΟ  κ.  Στ.  Κουμανούδη  δημοσιευθείσαις' 
προσέτι  οέ  διάφορα  άλλα  άρχαΓα  έν  τω  αύτώ  τόπω 
ευρεθέντα,  ώς  λαβάς  καί  βάσεις  χάλκινων  αγγείων, 
ων  τίνες  εΐσί  καλλιτεχνικώταται,  μικρά  δμοιώματα 
ανθρώπων  καί  ζώων,  καί  τεμάχια  πήλινων  αγγείων, 
"λίί.  τών  οποίων  εϊσίν  ενεπίγραφα. 

Εκ  τών  αρχαίων  τούτων  δϊΐαοσιεύω  τάς  έπί  τών 


χαλκών  ταινιών  έπιγραφάς,  ων  τάς  μεν  ύπ'  αριθ.  1, 
2,  3,  4,  5,  8,  9,  10, 11,  12,  13, 17, 21,  24,  26, 

32,  35  καί  36  έν  τοΓς  παρεντεθειμένοιςτρισί  πίναξι 
πανομοιοτύπως  καί  εις  το  πραγματικόν  αυτών  μέ- 
γεθος, τάς  δέ  λοιπάς  ύπ'  αριθ.  6,  7,  14,  15,  16, 
18,  19,  20,  22,  27,  28,  29,  30,  31,  33,  34, 
37,  38,  39,  40,  41,  42,  43,  44,  45,  46,  47, 

48,  49,  50  καί  51  έν  κεφαλαίοις  μόνον  γράμμασι" 
άπάσας  δέ  μετέγραψα  καί  έν  μικροϊς  γράμμασι. 

Αί  έπιγραφαί  αύται  δεικνύουσι, νομίζω, αναμφιβό- 
λως δτι  έν  τή  θέσει  έν  ή  ευρέθησαν,  εκείτο  ναός  τοΟ 
Απόλλωνος  του"  επικαλουμένου  Υπερτελεατου. 

Τίς  ήτο  δ  ναός  ούτος  καί  ποία  ή  σημασία  αύτοΟ ; 
Ουδείς  έκ  τών  αρχαίων  συγγραφέων  μνημονεύει  τι 
ώρισμένως,  καί  ήμεϊς  δέ  βασιζόμενοι  έπί  τών  εύρε- 
θεισών  επιγραφών  άπλας  εικασίας  δυνάμεθα  νά  έκ- 
φέρωμεν  μέχρις  δτου  δι'  ανασκαφών  άποβή  δυνατή 
ή  έξακρίβωσις  τής  θέσεως  καί  ή  εκτασις  τοΟ  ναοΟ. 
Ό  Παυσανίας  αναφέρει  τά  έξης  περί  τοΟ  ονόματος 
Υπερτελεατου  : 

«  'Έστι  δ'  έν  τή  γη  ταύτη  (τής  ΆσωποΟ)  καί  ιερόν 


199 


Ο   ΝΑΟΣ   ΤΟΤ   ΑΠΟΛΛΟΝΟΣ   ΤΠΕΡΤΕΑΕΑΤΟΥ 


200 


«  ΆσκληπιοΟ  στάδια  άπέχον  ώς  πεντήκοντα  Ασω- 
«  ποΟ,τό  δε  χωρίον  ένθα  το  Άσκληπιεϊον"  Υπερτε- 
«  λέατον  όνομάζουσιν.»  (Βιβλ.  III,  κεφ.  22,  §  7). 

Έκ  των  νωτέρων  περιηγητών  δ  Ι,βαΙίβ  και  δ 
Ι.  Ι.  ΒατΙ^Ιβπι^  βασιζόμενοι  έπί  τοΟ  ανωτέρω  εδα- 
φίου τοΟ  Παυσανίου  σημειοΰσι  το  Τπερτελέατον  δ 
μεν  πρώτος,  εν  τφ  χάρτη  τη"ς  περιηγήσεως  του  εις 
Πελοπόννησον(Ρβ1οροηηβδίαοα),ώς  άπλην  παραθα- 
λάσσιον  τοποθεοίαν,  Ό  δε  Βεύτιρος  εν  τω  χάρτη 
της  έν  "Ελλάδι  περιηγήσεως  τοΟ  νέου  Άναχάρσι- 
δος,  ώς  χώραν  έκτεινομένην  άπό  τοΟ  ΆσωποΟ  με- 
ν ρι  τοΟ  ΒοιατικοΟ  κόλπου.  Μολονότι  ή  λέξις  ^ω- 
ρίον,  ής  ποιηται  χρήσιν  δ  Παυσανίας  φαίνεται  δι- 
καιοΟσά  πως  την  στενωτέραν  έρμηνείαν,  ην  δίδει  δ 
Ι,βαΙίβ,  ο  Οχ  ήττον,  νομίζω,  κατά  το  τοΟ  Ηροδότου, 
Βιβ.  2,  κεφ.  8  «το  ων  δη  από  Ηλίου  πόλιος  ού- 
«  κέτι  πολλόν  χωρίον  ώς  είναι  Αιγύπτου  »  κτλ. 
παραβαλλόμενον  και  προς  τα  τοΟ  ΰενοφ.  Ελλην. 
3,  5,  17.  5,  1,  7.  Κυρ.  Παιδ.  1,  4,  14,  'ό'τι  δύ- 
ναται νά  δικαιολογηθή  και  ή  γνώμη  τοΟ  ΒαιΊ,ΗβΙβπιγ. 

Έάν  παραδεχΟώμεν  τοΟτο,  νομίζω,  ό'τι  δυνά- 
μεθα έξαύτοΟ  τοΟ  Παυσανίου  οδηγούμενοι,  νά  είκά- 
σωμεν  τίς  ήτο  δ  ναός  τοϋ  Τπερτελεάτου  Απόλ- 
λωνος. 

Έν  τω  ίδίω  βιβλίω  (κεφ.  23  §  2)  δ  Παυσανίας 
αναφέρει,  ό'τι  κατά  την  καταστροφήν  της  Δήλου 
ύπό  τοΟ  Μηνοφάνους  στρατηγοί»  τοΟ  Μιθριδάτου, 
τών  βαρβάρων  τις  έ'ρριψε  το  ξόανον  του  θεοΟ  εις  τήν 
θάλασσαν,  ήτις  έξέβαλεν  αυτό  έπί  της  χώρας  τών 
Βοιατών,  εις  το  γωρίον,  όπερ  ένεκα  τούτου  εκλήθη 
Έπιδήλιον'  έν  αύτώδ'ύπηρχε  και  ιερόν  του  Απόλ- 
λωνος. Το  χωρίον  τούτο  κείται  εκατόν  στάδια 
πράς  βορραν  τοΰ  ακρωτηρίου  της  Μαλέας.  Το 
Άσκληπιεϊον  όέ  το  έν  τφ  Τπερτελεάτω  κείται  πεν- 
τήκοντα στάδια  προς  μεσημβρίαν  της  ΆσωποΟ. 

Άν  παρατηρήσωμεν  έπί  τοΟ  χάρτου  τάς  δύο 
ταύτας  θέσεις,  θέλομεν  εΰρει  ό'τι  ή  πρώτη,  δηλαδή 
το  'Επιδήλιον,  κείται  έπί  τής  ανατολικής  παραλίας 
της  χερσονήσου  περίπου  εις  την  αυτήν  γραμμήν 
εις  ην  κείται  ή  δευτέρα,  δηλαδή  το  Άσκληπιεϊον , 
έπι  της  δυτικής  παραλίας.  Δεν  είναι  δε  άπίθανον 
ολόκληρος  ή  χώρα  ή  κειμένη  μεταξύ  τών  δύω  τού- 
των θέσεων,   το  κέντρον  δηλαδή  της  χερσονήσου, 


νά  έκαλεΐτο  Τπερτελέατον,  δ  δε  ναός  τοΟ  Απόλ- 
λωνος εις  όν  άνήκουσιν  αί  εΟρεθεϊσαι  έπιγραφαί  νάή 
δ  παρά  τοΟ  Παυσανίου  αναφερόμενος  έν  τω  τρίτω 
βιβλίω  (κεφ.  23  §  2). 

Ό  ναός  ούτος  κατ' αρχάς  μικρός  ων,  απέκτησε 
σπουδαιότητα  τίνα,  δτε  μετά  τήν  καταστροφήν 
της  Δήλου  Οπό  τοΟ  Μηνοφάνους,  Δήλιός  τις  ή  άλ- 
λος ευσεβής  "Ελλην  μετέφερεν  εκείθεν  το  ξόανον 
τοΟ  ΘεοΟ  εις  τον  ναόν  τοΟ  Τπερτελεάτου  Απόλ- 
λωνος. 

Ήΐδέα  αύτη  είναι  άπλη  Οπόθεσις,  ην  εξάγω, 
ανεξαρτήτως  προς  τήν  τοποθεσίαν  τοΟ  ναοΟ  έκ  τής 
σειράς  τών  εύρεθεισών  επιγραφών.  Αί  άρχαιότεραι 
αυτών  (ύπ'άριθ.  1,  2,  3,  4,  ο,  6  και  7),  ων  αί 
τρεις  πρώται  δύνανται  νά  καταταχθώσι  μεταξύ  τών 
αρχαιοτάτων  ελληνικών  επιγραφών,  αί  δε  λοιπαί 
τέσσαρες  άνήκουσιν  εις  έλληνικήν  έποχήν,προγενε- 
στέραν  της  Οπό  τοΟ  Μηνοφάνους  καταστροφής  τής 
Δήλου,  και  εΐνε  έπιγραφαί  ιδίως  άναθηματικαί,  άπο- 
δεικνύουσαι  τήν  ΰπαρξιν  ίεροΟ  τοΟ  Απόλλωνος, 
ούδεμίαν  ό'μως  παρέχουσαι  έ'νδειξιν,  ότι  το  ίερόν 
τοΟτο  είχε  τότε  μεγάλην  σημασίαν  και  επισημό- 
τητα. Αί  μεταγενέστεραι  όμως  έπιγραφαί,  αί  άνή- 
κουσαι  εις  τήν  ρωμαϊκήν  έποχήν,  και  χαραχθείσαι 
κατά  πασαν  πιθανότητα  μετά  τήν  καταστροφήν  τής 
Δήλου  μαρτυροΰσιν,  Οτι  τά  πρώην  μικρόν  ίερόν  τοΰ 
Απόλλωνος,  μετεβλήθη  εις  ναόν  έπίσημον,  ύπηρε- 
τούμενον  ύπό  πολυαρίθμων  ιερέων  και  πυρο^όρων. 
Έάν  ή  Οπόθεσις  αΰτη  θεωρηθή  βάσιμος,  δύναται 
νά  χρησιμεύση  ώς  τεκμήριον,  ό'τι  το  ίερόν  τοΟ 
Απόλλωνος  απέκτησε  τήν  τοιαύτην  αύτοΟ  επιση- 
μότητα ένεκα  τής  έν  αύτώ  εγκαθιδρύσεως  τοΟ  έκ 
Δήλου  ληφθέντος  ςΌάνου  τοΟ  ΘεοΟ. 

Ή  γνώμη  αΰτη  συμβιβάζει,  νομίζω  τήν  υπαρ- 
ξιν τοΟ  μέχρι  τοΟδε  αγνώστου  ήμΐν  ναοΟ  τοΟ  Τπερ- 
τελεάτου Απόλλωνος  προς  το  κΟρος  τών  περιγρα- 
φών τοΟ  Παυσανίου,  Οστις  ένα  μόνον  αναφέρει  ναόν 
τοΟ  Απόλλωνος,  δυνάμενον  νά  τοποθετηθή  έν  τφ 
τόπω,  τον  Όποιον  μόνος  έκ  τών  αρχαίων  συγγραφέων 
μνημονεύει,  ώς  φέροντα  το  όνομα  Τπερτελέατον. 
Τποστηρίζεται  δ'  ετι  μάλλον  ή  γνώμη  αΰτη  και  ύπό 
τοΟ  μνημονευθέντος  ήδη  ΠροξενικοΟ  ψηφίσματος, 
(Έφημ.    Άρχ.  1884   σελ.   85).   Διότι   δυσκόλως 


201 


Ο   ΝΑΟΣ   ΤΟΤ   ΛΠΟΛΛΟΝΟΣ   ΥΠΕΡΤΕΛΕΑΤΟΤ 


202 


δυνάμεθα  να  παραδεχθώμεν,  δτι  ή  πόλις  τών  Έπι- 
δαυρίων  ήθελεν  εκλέξει  δια  να  στήση  τό  ψήφισμα 
τοΟτο  ναόν  τοΟ  Απόλλωνος,  κείμενον  μακράν  αυ- 
τής, και  τοΟ  οποίου  την  ΰπαρξιν  ουδείς  αρχαίος  συγ- 
γραφεύς μνημονεύει,  ένψ  δ  ύπό  τοΟ  Παυσανίου 
αναφερόμενος  ήτο  βεβαίως  ού  μόνον  ό  έν  τη  χώρα 
ταύτη  γνωστότερος  και  επισημότερος  ναός  τοΟ  θεοΟ 
ιούζο^,  αλλά  και  δ  πλησιέστερον  αυτής  κείμενος. 

Άλλα  ποία  ή  έννοια  της  λέξεως  'ΤπερτεΛεατον, 
και  ποία  ή  -/ρήσις  των  εύρεθεισών  ενεπίγραφων 
χάλκινων  ταινιών  ; 

Το  -πρώτοι  ζήτημα  είναι  καθαρώς  φιλολογικών 
και  ελπίζω,  δτι  άρμοδιώτερός  τις  έμοΟ  Οά  θέληση 
νά  μας  δώση  έξήγησίν  τίνα  πλήρη.  Νομίζω  δμως 
δτι  δύναται  νά  ύπαρξη  συγγένεια  τις  μεταξύ  της 
λέξεως  Ύπερτελεάτης  και  των  ρημάτων  ά,γατεΧ- 
2ειν,  ΰπερτελλειν .  *Αν  οέ  παραδεχθώμεν  δτι  το 
Τπερτελεάτης  παράγεται  έκ  τοΟ  ύπερτέλλω,  τότε 
δ  Απόλλων  Τπερτελεάτης  ήθελεν  εισθαι  ή  προσω- 
ποποίηση τοΟ  νπερτεΜ,οντος  ΊΜίον,  τοΟ  άνελθόν- 
τος  δηλαδή  άνω  τής  γεννήσεως  καΐ  της  ανατολής 
αύτοϋ,  τοΟ  διαλύσαντος  ήδη  τάς  αναθυμιάσεις  της 
πρωίας  και  θερμαίνοντας  τήν  γήν  οι*  δλης  της  δυ- 
νάμεως τών  αχτίνων  αύτοθ(Ι).  Τοιαύτη  δέ  τις  έν- 
νοια της  λέξεως  Ύπερτελεάτης  έ'δωκεν  ίσως  άφορ- 
μήν  και  εις  τον  σ/ηματισμόν  τοΟ  σωματείου  τών  πυ- 
ροφόρων,  τών  δποίων  ϊρ•γο^  ήτο  βεβαίως  ή  διατή- 
ρησις  τοΟ  πυρός  τοϋ  παριστώντος  τήν  θερμότητα 
του  ύπερτέλλοντος  ηλίου  καϊ  τοΟ  χρησιμεύοντος  εις 
τήν  λατρείαν  τοϋ"  Τπερτελεάτου  Απόλλωνος. 

Εις  το  ζιύτερο^  ζήτημα  δ  κ.  Κουμανούδης  άπαντα 
βτι  :  «  Ίσως  έποιοΟντό  ποτέ  αί  ταινίαι  αύται  χάριν 
χρονολογικού  ορισμού  της  διαδοχής  τών  έν  τω  ναώ 
ίερατευόντων,  έφ'  ω  και  είς  τι  μέρος  τοΟ  ναοΟ  προση- 


(1)  Γνωστόν  είνε  αλ/.ω;  ότι  αί  πλεϊσται  ιδιότητες  τοϋ  Απόλλωνος 
εν  τε  τή  λατρεία  χχι  έν  τω  μύΟω  (ξηγούνται  έκ  τη;  θεωρίας,  οτι  ό  θεός 
ουτο;  έσήμαινεν  άρ/ικώς  τό  φως  χα'ι  τόν  ηΛιογ  (πρβλ.  και  Κθ8θΗβΓ 
ΑρυΙΙοιι  χαΐ  Μαΐ'5).  Αΰτη  ?έ  η  άρ/ική  σημασία  τοϋ  θεοϋ  'Απο'λλο>νος 
καταφαίνεται  σαφέστατα  εΓς  τ'.να  επίθετα  τοϋ  θεοϋ,  τα  όποια  είναι  Ιτυ- 
μολογικώς  λίαν  εόκατάληπτα  και  χ^αραχτηρίζουσιν  αυτόν  ώς  τόν  <ρω- 
χΐίγότ,  τόν  φωζεγετη  η  τόν  ΛάμηοΥτα.  Τα  γνωστότερα  τών  επιθέτων 
-'Δ-'.,ι  είναι  /Ιύ^ίίος,  Λί•*ίθ<;,  /ΙυζηγΌ-ι'/ς  (Ίλ.  8,  101,  119)  ανα- 
γόμενα καθόλου  :!ς  τήν  ρίζαν  /1ι>*  =  φέγγειν  (ΟαΐΊΪΙΒ,  Οπίηϋζ.  (1. 
£Γ.  Κίνιη."1  160  έξ.),  και  Φοίβος  ούτινος  ρίζα  θεωρείται  φαΡ  =  φαί- 
νεσθαι,  ?ε'γγειν  (ΟϋΓΐίϋϋ  αότόθι  276). 


λοΟντο  μετά  τόν  θάνατον  ή  τήν  άλλως  άποχώρη- 
σιν  εκείνων,  οίτινες  ζώντες  τάς  περιέδενον  περί  τήν 
κεφαλήν  έν  ταϊς  ίερουργίαις.»  Αντί  τής  γνώμης 
ταύτης  τοΟ  κ.  Κουμανούδη  νομίζω  προτιμοτέραν 
τήν  έξήγησιν  δτι  εκάστη  τών  ταινιών  τούτων  ήτο 
καθηλωμένη  επί  τοΟ  τοίχου  εις  τό  μέρος,  δπου  δ 
έν  αύτψ  αναφερόμενος  ιερεύς  ή  πυροφόρος  έναπέ- 
θετε  τά  εις  αυτόν  ανήκοντα  αντικείμενα,  ή  δπου 
ούτος  ίστατο  κατά  τήν  τέλεσιν  τών  ύπό  τής  λα- 
τρείας του  Τπερτελεάτου  Απόλλωνος  κεκανονι- 
σμένων  ιερουργιών.  Ή  ύπόθεσις  αύτη  δικαιολογεί- 
ται, νομίζω,  και  έκ  τοΟ  σχήματος  έν  γένει  τών  ται- 
νιών τούτων,  αί'τινες  εΐσίν  ελάσματα  επιμήκη  πε- 
ρατούμενα  είς  δύο  μικράς  όπάς  χρησιμεύουσας  εις 
τήν  δι'ήλων  προσάρτησιν  αυτών  έπί  τών  τοί/ων. 
Η  ποικιλία  άφ  ενός  τοΟ  κόσυ,ου  τών  ταινιών  τού- 
των, ων  τίνες  μέν  εχουσι  καθ"  δ'λον  το  μήκος  τών 
χειλέων ,  ή  και  έν  τω  μέσω  ,  γραμμάς  έξ  άνα- 
γλύπτων  στιγμών  περικλείουσας  τήν  έπιγραφήν, 
άλλαι  δέ  παριστώσιν  εις  τά  άκρα  δι'δμοίων  στιγ- 
μών σχήματα  γεωμετρικά,  ή  άνθη,  και  άλλαι  ού- 
δένα  φέρουσι  τοιοΟτον  κόσμον,  και  άφ' ετέρου  το 
άνόμοιον  τοΟ  μεγέθους  και  τοΟ  σχήματος  εκάστης 
αυτών  δεικνύουσιν,  δτι  αί  έπιγραφαί  αύται  δεν  άπε- 
τέλουν  τι  καθιερωμένον  διά  τάς  ιερουργίας  καί  ένον 
γενικόν  χαρακτήρα  καί  σχήμα  δι  Ολους  τους  ιερείς 
και  πυροφόρους,  άλλ  ήσαν  άτομικόν  τι  έργον  έξαρ- 
τώμενον  έκ  τής  γνώμης  καί  τής  αρεσκείας  εκείνου, 
δστις  δΓ  αύτοϋ  ήθελε  νά  δρίση  αίροζ  τι  ανήκον  είς 
τήν  ίδιαιτέραν  αύτοϋ  χρήσιν. 

Τών  επιγραφών  τούτων  έκρινα  χρήσιμον  νά  δη- 
μοσιεύσω έν  πανομοιοτύπω  τάς  ανήκουσας  είς  δια- 
φόρους έποχάς  καί  έκείνας,  ων  ή  γραφή  καί  ή  δια- 
κόσμησις  διαφέρει  τών  τής  συλλογής  τής  Αρχαιο- 
λογικής Εταιρίας,  ας  έδημοσίευσεν,  ώς  έρρ^τι,  ° 
κ.  Κουμανούδης.  Τάς  δέ  λοιπάς  ήρκέσθην  νά  δη- 
μοσιεύσω διά  τών  συνήθων  επιγραφικών  στοι- 
χείων. 

Άνήκουσι  δέ  αί  μέν  τρεΓς  πρώται,  αί  ύπ'  αριθ. 
1-3  είς  τους  -προ  Εύκλείδου  χρόνους,  τέσσαρες 
δέ,  αί  ύπ' αριθ.  4-7  είς  τους  ελληνικούς  μετ'Εύ- 
κλείδην  γρόνονς,  αί  δέ  λοιπαί  44,  αί  ύπ'άριθ.  8-51 
είς  τους    Ρωμαϊκούς  -χρόνους. 


203 


Ο   ΝΑΟΣ   ΤΟΥ   ΑΠΟΛΛΟΝΟΣ   ΥΠΕΡΤΕΛΕΑΤΟΥ 


204 


1. 

[Τδ]ι    Άπέλονι  ΰπερτ[ελεχτχ] 

Έγκεχαραγμένη  έπι  ταινίας  χάλκινου  εις  δύο 
τεθραυσμένης  τεμάχια,  ώς  βλέπει  τις  εν  τω  πίνακι. 

Δυσκόλως  δυνάμεθα  να  δρίσωμεν,  έάν  τό  ανά- 
θημα, εφ*  οΰ  ή  επιγραφή  αύτη,  άποτελή  αυτοτελές 
τι  άντικείμενον,  ή  προσήρμοζε  προς  άλλο  μεγαλεί- 
τερον.  Μετά  βεβαιότητος  δμως  δυνάμεθα  ν'άποφαν- 
θώμεν,  δτι  ή  αναθηματική  αυτή  επιγραφή  ανήκει 
εις  τόν  πέμπτον,  ίσως  δε  καί  εις  τον  έκτον  π.  Χ. 
αιώνα.  Τό  σχήμα  των  γραμμάτων,  ή  χρήσις  τοΟ  ο 
άντιτοΟ  Ω,  το  τζρο  τοΟ  ΰψηλον  δασύ  Β,  ή  διεύθυν- 
σις  τής  γραφής  εκ  δεξιών  ~ρος  αριστερά,  και  δ  τύ- 
πος Αιζέ2ονο(;,  πάντα  ταΟτα  είναι  γνωρίσματα  τών 
αρχαϊκών  χρόνων. 


[Άπέλ]ονος    Ύπερτελεάτα. 

Έπι  τοΟ  χείλους  μικροΟ  χάλκινου  αγγείου,  ούτι- 
νος σώζεται  μόνον  τό  τεμάχιον,  έφ'ού  ή  επιγραφή. 


Τδι    Άπέλονι  άνέθεκε   Εύόνυ|/.ος. 

Έπι  της  όπισθεν  επιφανείας  χείλους  μικροΟ  χάλ- 
κινου αγγείου. 

Εκ  τοΟ  αγγείου,  δπερ  ό  Εύόνυμος  άνέθηκεν  εις 
τόν  Απόλλωνα  σώζεται  δλόκληρος  δ  κύκλος  τών 
χειλέων,  κατεστράφη  δε  τό  κάτω  μέρος"  επομένως 
μετά  δυσκολίας  δυνάμεθα  νά  δρίσωμεν,  αν  τοΟτο 
είχε  σχήμα  φιάλης  (ραΙβΓα)  ή  βαθύτερου  ποτηριού 
(σκύφου  ή  άμβυκος). 

4. 

....     Υπερτελειάτα. 

Έπι  τεμαχίου  χείλους  μεγάλου  αγγείου.  "Αξιον 
παρατηρήσεως  εν  τη  παρούση  επιγραφή  είναι  ή 
κατ'ίδιωτισμόν  τίνα  ή  κατά  λάθος  τοΟ  χαράκτου 
γραφή    ΤπερτεΛειάτα. 


5. 

[Στέφα](;)νος  Άγελαίου  του   Άριστοκράτους  Έπιδαύ• 
ριος  το  (;). 

Έπί  χάλκινης  λεπτής  ταινίας. 

Έάν  υποθέσωμεν,  δτι  ή  ταινία  αύτη  έξηκολού- 
θει  δμοιομόρφως  σπενουμένη  και  -προς  το  άπολεσθέν 
μέρος,  έφ'  οδ  ύπήρχεν  ή  αρχή  τής  επιγραφής,  όφεί- 
λομεν  τότε  νά  παραδεχθώμεν,  δτι  ελλείπει  τό  ήαισυ 
■κερίπου  αυτής,  καί  δυνάμεθα  νά  συμπληρώσωμεν 
αυτήν  ώς  έξης  : 

[Άπόλλωνι  Ύπερτελεάτα  άνέθηκε  Στέφα~!(;)νος 
Άγελαίου  τοΟ  Άριστοκράτους  Έπιδαύριος  τοθί(;). 

Ή  τελευταία  λέξις,  ήν  ύπολαμβάνω  ώς  τοθί 
(=τοΟτο  ή  ένταΟθα)  δεικνύει  δτι  ή  επιγραφή,  αύτη 
ήτο  αναθηματική.  Έκ  δε  τής  έν  τω  τέλει  τής  ται- 
νίας μικρας  οπής  υποθέτω,  δτι  αύτη  ήτο  προσ-ηρ- 
μοσμένη  έπί  έτερου  μεγαλειτέρου  αντικειμένου, 
δπερ  δ  Στέφανος  (;)  άνέθηκεν  εις  τόν  Τπερτελεάτην 
Απόλλωνα. 

Τά  γράμματα  τής  επιγραφής  ταύτης  είσίν  έσγη- 
ματισμένα  δΓ  οπών  καί  ουχί  διά  στιγμών  άναγλύ- 
πτων,  δπως  έν  ταΓς  έπομέναις. 

6. 
.  .  •  Τ  ΕΛ  Ε  ΑΤ  Α 

.   .   .  [  Απόλλωνος    Ύπερ]τελεχτα. 
Έπί  ταινίας  μηκ.  Ο,  155,  πλ.  Ο,  028. 


....  Λ  Ε  Α  Τ  Α 
....   [Απόλλωνος    Ύπερτε]λεάτα. 

Έπί  ταινίας  μηκ.  Ο,  13,  πλ.  Ορ,  028. 

Τό  έ'ψιλον  έν  ταΓς  δύο  τελευταίαις  έπιγραφαϊς 
έχει  τό  όρθογώνιον  σ^ήμα  καί  ούγϊ  τό  ^.υρτον  ώς 
έν  ταϊς  έπομέναις.  Ένεκα  τούτοι)  θεωρώ  αυτά;  ώς 
ανήκουσας  εις  ελληνική  ν  έποχήν. 

8. 

Πλόκαμος  πυροφόρος    Απόλλωνος  Ύπερτελεάτα. 
Έπί  χάλκινου  λεπτής  ταινίας. 


205 


ο  ναος  του  Απόλλωνος  γπερτελεατογ 


206 


: 


Τά  γράμματα  τής  παρούσης  επιγραφές  ώς  καί 
των  επομένων  σχηματίζονται  δια  μικρών  άναγλύ- 
πτων  στιγμών.  Το  σχήμα  ο'  αυτών  εποχής  μετα- 
γενεστέρας,  μας  μεταφέρει  έκ  της  αρχαϊκής  και  της 
ελληνικής  τών  προηγουμένων  επιγραφών  εις  εντελή 
'Ρωμαϊκήν  έποχήν. 

9. 

Φιλόκαλος  Άσκληπιάδου  πυροφόρος  Απόλλωνος  Ύπερ- 
τελεάτου. 

Έπί  δμοίας  ταινίας  τεθραυσμένης   εις  τεμάχια. 

10. 

Τίτος   Κλαυδίου    Ηλιοδώρου    Απόλλωνος  Ύπερτελεά- 

του  πυροφόρος. 

Έπί  ταινίας  εις  δύο  επίσης  τεμάχια  τεθραυ- 
σμένης. 

11. 

Δα[λύλος  πυροφόρος    Απόλλωνος    Ύπερτελεάτου. 


Έπι  ταινίας. 

Ή  θέσις  τών  γραμμάτων  καί  δ  κόσμος  έν  γένει 
της  επιγραφής  ταύτης  έ'χει  τι  τά  περίεργον.  Έκτος 
τοΟ  έκ  μικρών  άναγλύπτων  στιγμών  περιθωρίου,  το 
δποίον  φέρουσιν  αί  πλείσται  τών  επιγραφών  τών  πυ- 
ροφορων  και  τών  ιερέων  τοΟ  Απόλλωνος  Ύπερτε- 
λεάτου, ή  παρούσα  φέρει  προσέτι  έν  τω  μέσω  αυ- 
τής καί  κύκλον  έκ  τοιούτων  στιγμών  περικλείοντα 
α  γράμματα  ΡΟφΟΡΟΟΑΤΤ-  Ή  αρχή  δε  αυ- 
τής είναι  έν  μια  γραμμή,  το  δέ  τέλος  έν  δυσί. 

Έν  τη  λέξει  Ύπερτελεάτου  δ  χαράκτης  έλησμό- 
νησε  νά  θέση  το  πρώτον  6. 


12. 

Φίλων    Ύπερτελεάτου  πυροφόρος. 


Επί  ταινίας  τεΟραυσμένης  εις  δύω  τεμάχια. 

Τά  γράμματα  τής  επιγραφής  ταύτης  είσί  λίαν 
άνωμχλα,  ή  οι  άνάγνωσις  επίπονος. 

Αςιον  οι  παρατηρήσεως  είναι  δτι  έν  αυτή  ελλεί- 
πει το  κύριον  όνομα  τοΟ  θεοϋ,καί  ετέθη  μόνον  το 
έπίΟετον    1'περτελεάτου. 


13. 

Αλέξανδρος  πυροφόρος    Απόλλωνος    Ύπερτελεάτα. 

Επί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  τέσσαρα  τεμάχια. 

Η  επιγραφή  αύτη  έχει  ώραίαν  πράσινον  όξύδω- 
σιν,  αί  δέ  στιγμαί  τών  γραμμάτων  εΐσί  βαθύτερον 
τοΟ  συνήθους  έγκεχαραγμέναι. 


14. 

...6ΥΤ....ΙΟ....ΡΟΟ...Α. 

Εΰτ[ΰχ]ιο[ς  πυροφό]ρος  [Απόλλωνος  Ύπερτελεάτ]α. 

Έπί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  τέσσαρα  τεμά- 
χια, ων  το  μεγαλείτερον  έ'χει  μηκ.  0^,  06  καί 
πλ.  0?,  02. 

15. 

ΡΟφοΡΟΟΑΠΟΛ  (δΐο)  Ο)  Ν  Ο  Ο 

[πυ]ροφόρος    Άπόλωνος. 


Έπί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  δύο,  μηκ.  Οι1,  14 
καί  0^,  02  πλάτους,  δπερ  βαθμιαίως  έλαττούμενον 
περιορίζεται  εις  Ορ,  015  έν  τω  τέλει. 

Εν  τή  παρούση  επιγραφή  δ  πυροφόρος  εθηκε  μό- 
νον το  όνομα  -τοΟ  θεοΟ  άφήσας  το  έπίθετον  αύτοΟ" 
το  όνομα  δέ  τοΟ  Απόλλωνος  έγραψε  δι'  ενός  μόνον 
λ,  μόίλλον  ίσως  κατά  λάθος  ή  κατά  μίμησιν  τής 
αρχαϊκής  αύτοΟ  γραφής. 

16. 
.  .  .  Ο0ΑΤΤΟΛΛα)ΝΟ0Υπ6ΡΤ6Λ6ΑΤΟΥ 

.  .  .  [πυροφόρ]ος    Απόλλωνος    Ύπερτελεάτου. 
Έπί  ταινίας  μηκ.  0^,  18  πλ.  0^,  018. 

17. 

Χαίρας  Άρτεμϊ  π[υροφόρος  Απόλλωνος  Ύπερτελεάτα]. 

Έπί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  δύο  τεμάχια. 
Το  όνομα  Χαίρας  ίσως  έγράφη  κατά  λάθος  τοΟ 

χαράκτου  αντί  Χαιρέας. 


207 


ο  ναος  τοτ  απολλωνος  υπερτελεατογ 


208 


18. 
....ΤΗΟΠΥΡΟφΟΡΟΟΑ 

[Πολυκρά]ττ,ς  πυροφόρος   Ά[πόλλωνος   Ύπερτελεάτου]. 

Έπί  ταινίας  μηκ.  0(\  12,  «λ.  0ρ,  02. 

19. 
ΠΥΡΟφΟ 


πυρο<ρό[ρος] 


Έπί  ταινίας  μηκ.  Ορ,  07  πλ. .  Ο*,  021. 

Έν  τή  επιγραφή  ταύτη,  τής  δποίας  σώζεται  μό- 
νον ή  αρχή,  6  τίτλος  τοΟ  πυροφόρου  ευρίσκεται 
κατ  έξαίρεσιν  προ  τοΟ  ονόματος  τοΟ  φέροντος  αυτόν. 

20. 

....ΦΟΡΟΟ.... 

[πυρο]φόρος. 

Έπί  ταινίας  μηκ.  0•*,  04  Ιΐλ.  0ρ,  02. 
21. 

Σωσάρων   Φιλοστράτου    ίερεϋς    Απόλλωνος]    Ύπερτε- 
λεάτου]. 

Έπι  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  τέσσαρα  τεμάχια. 

Το  Σωσάρων  επαναλαμβάνεται  και  έπι  μιας  των 
είς  τήν  συλλογήν  τής  Αρχαιολογικής  Εταιρίας 
ανηκουσών  ταινιών.  (Όρ.  Έφημ.  Άρχαιολ.  Περ. 
ΓΤευχ.  Α '  και  Β '  σελ.  81). 

Σωσάριν  είναι  γνωστόν  ώς  όνομα  γυναικός,  Σω- 
σάρων δμως  νομίζω,  δτι  πρώτον  έν  ταϊς  παρού- 
σαις  έπιγραφαίς  άπαντόϊ. 

22. 
.  .  εΑΝΔΡοαερεγοΑποΛΛα)ΝθθΥπερτ6 

Λ6ΑΤΟΥ 

[Μ]έανδρος  ίερεΰς  Απόλλωνος   Ύπερτελεάτου. 

Έπι  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  δύο,  μηκ.  0μ,  33, 
πλ.  0ΐ\  22. 


23. 
....ΑΟΟΝΗΟΙΜΟΥΑθω....Ι6 Τ6Λ6ΑΤΑ 

[Άρσινέ]ας  Όννισίμου    Άσω[πίτης]   ίε[ρεϋς  Απόλλωνος 
Ύπερ]τελεάτα. 

Έπί  ταινίας  τεθραυσμένης  είς  τρία,  αηκ.  0^,  20, 
πλ.  0μ,  02. 

Το  όνομα  Άρσινέας,  το  δποΓον  πρώτον  ίσως  άπαν- 
τα έν  τή  αμέσως  επομένη  επιγραφή,  ένόμισα  δτι 
ευλόγως  δύναται  να  χρησιμεύση  προς  συμπλήρω- 
ση/ και  τοΟ  ονόματος  τοΟ  ιερέως,  εις  δν  άνήκεν  ή 
παρούσα  ταινία. 

24. 

Εΰτυχα    Άρσινέας   ί[ερεΰς   Απόλλωνος    Ύπερτελεάτα]. 

Ή  παροΟσα  επιγραφή  κατ'  έξαίρεσιν  άναγινώ- 
σκεται  ουχί  έκ  τοΟ  άναγλύπτου  μέρους  τών  στιγ- 
μών έξ  ων  σχηματίζονται  τα  γράμματα,  άλλ'  έκ 
τοΟ  κοίλου  αυτών.  Ή  ανωμαλία  αύτη  δύναται  ίσως 
ν'άποδοθή  είς  αυτήν  τήν  ίδιοτροπίαν  τοΟ /αράκτου 
ή  τοΟ  ιδίου  ιερέως,  δστις  έπροτίμησε  να  πρόταξη 
το  πατρωνυμικών  τοΟ  κυρίου  ονόματος  και  να  γράψη 
Εντνχα  Άρσονεας  αντί  Άρσινέας  Εύτνχά. 

Το  όνομα  Αρσινέας,  ώς  ειπον  ήδη,  νομίζω  ότι 
άπαντφ  το  πρώτον  έν  τή  παρούση  επιγραφή. 

25. 
ΑοωποαερεΥΟ ουπ6ρτ6Λ6ατου 

Ασωπός  ΐερεΰς  [Άπόλλωνο]ς  Ύπερτελεάτου• 

Έπί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  τρία,  μηκ.  Οι1, 22, 
πλ.  0μ,  018. 

Έκ  τοΟ  θεοϋ*  'ΑσωποΟ  τοΟ  συζύγου  τής  Μετώ- 
πης καί  τοΟ  πατρός  τής  Αίγίνης  ώνομάσθησαν  διά- 
φοροι ποταμοί  και  πόλεις  τής  Ελλάδος.  'Ανήρ  δμως 
φέρων  το  όνομα  τοΟτο,  νομίζω  δτι  το  πρώτον  άπαν- 
τα έν  τή  παρούση  επιγραφή,  έν  τή  κατωτέρω  ύπ 
αριθ.  35  καί  έν  μιφ  τών  δημοσιευθεισών  έν  τή  έφη- 
μερίδι  ταύτη  ύπό  του"  κ.  Κουμανούδη. 


ΠΑΡΕΝΘΕΤΟΙ    ΠΙΝΑΞ    ΑΡΧ.   ΕΦΗΜ.   188*    ΣΕΑΙΔ .  205-2Κ 


ο    β 


Τ  Ε  Α  Ε 


ο 


♦    ί     •  Μ 


.    .  ••••   •     .      •.•    •,  •    •.. ..  • 


ΠΓΤΪν  %Α 


Χ 


β 

9       »      β 


β 


ο 


»  β 


9    » 


4)      »   » 

9      *» 


ο 
ο 


ο 


Γϊ*****-"*^ 


•  ν      #•  •••     ••••    •. ..• 


Ζΐ£&ζΖ&*ί!Μ!ιΖί4_!  .  | ,.  ,.  .««^ 


,{,  »  ο 


β   * 


,»«•θ4,»<»<»«<*α90<»*»9    ίβ»»β*β»1»»β9βΜ^Μ)ι,9()ββ»ίβΜ9< 


Ι»    *  ϊ  -  ■'*    *  9    ^93*θ«•*9»"-'β>Ι« 


*  *    *    »   3     *    »    ,      »9*«•*••θ••••«« 


II9    }«,)«    1    ^« 


*    ».#«*»β   .»,>****<*«*<»( 


|«#94  «  ■'  ■ '  ι 


ΠΑΡΕΝΟΕΤΟΣ     ΠΙΝΑΙ    ΑΡΧ.     ΕΦΗΜ.    1884-    ΣΕΛΙή.  205    2Η. 


•:•.  •  •  •.:•' 


•  •  •  :  '•'.     •..•; 

•  «  «    •••       •  •• . 


.  •     *  *••••••• 

••    .•  •.*  ••.••«  • 

•  •  •    \      •    •  • 

•  ••      .      ϊ     !   •• 

•  • :     •    .    •  • 


•  •  •  <-,  ι 


Ι  οβοββ     οΡβ  ,Λ,       £*>  β 


ΥΓΤ£Γ  Ο 

Λ9  Ι^Γ  . 


••'  •  :•. •*    ,•*^νΛ  ♦■..:*. ^^Λ^^^^^ 

Μ_β/-«βΑ4*^4*Μ5ν.λΑ»ΛΑ*-< 


ν/- 


»3*° 


μ«ΐΛ\,Β\\/\οΜ^ι 


\  - 
\ 


•»•*  «β»»»  β  β  »•  (#»β  *ώ 


««*βββ«9ι>4»βββ1>()ο09β    Ο     β   β    « 


ίΙ    β    β(«Οββ 


>«.« 


12  Ο 

\     β 


90 


β      "β        οοο' 
β        • 


,β      β 


.•« 


„     2    \       Λ...•.    2  •.   /*  <?    β.     \• 

2%»  β  β   β 


Χ^9  «  »  ο.  »    9  'Τ^'-νΑ^  » 


Οβ9βββββΟβ"«~βο       ΟΟΟβΜ»β»οβ»οοθ«ο 


ΐοουοΰνο 


/' 


ααοΟ ο  ο 


α  ο  ο  α  ο*ο' ί>  ο   ο  ^  "  ο    ο3ι>οθ°βο|ίβ1ί»οο»οΛβοοββι>     »    β    *  υ  ο  ο  ο 


ο  Γί  χ  ο  ΐ<  &  •Γ'•-  '•••-•'  '"••••  Π  V  V0 '••=•••'  '••••'  Ι 

9 

βοοοβββββ'ΟΟαβββ      (?οβοβο<»ς»'>ι>'""'β''»ο»9ί'0οι'   ■»   8  ο  ο    »>   4>  β  »  ο    Ο  Ο  α  ο  »  βΜ 


9  "Γ  Γ  ^"~  •Γ>'  •  *   β•"•^•  •  •  • 'ί  '•  •  •  • 


•  /  * 

•  • 


Ι    Γ    Ι    Ι    Ι    Ι  I- 


-*■ !  τ  ι  υ 


7   '. 
♦...• 


ι 


ΠΛΡΕΝΟΕΤΟε    ΠΙΝΑΞ    ΑΡΧ.   ΕΦΙΙΜ.   1884    ΣΕΛΙΔ.    Ϊ.01  -£1^. 


β  ο  9   β  9  9    αοαβοο^α^ον 


,β  » 


-»» ■ 


«     9 

9 
3 


β     9      β 

>  βί»9     9 

9  9    9     9    9 

9β    9  9  β 


9    9     9      9     8     ρ     «    9    9     9     9     9    9    9    3    **    9 


©90    9    β     9  9~ 


Λ         ΊΛ    "9'9   9     9     V     9       ή      9     9     ,ι' 


»*9(     >,  "ο       9 

»     9  •     •      9        9 

Ι,••     Φ9      •'       *»"»9Φ»9'         '       V      ' 


3      ϋ   9      ** 

Ι    β 


9 


\3    ,,*£    »    ■>    Κ   ^  ί/  Μ     ί>^3     ■»     ιΡ     ■?   $_¥Λ£,. 'Ρ^Α^ί®*^ 


,9  οβΐί«  ΟΟβΙ>»0°  β* 


βϋβββββ  ο  ο  »  0  **'*Α»ΐ!ί*ββ*»βββ9*ο»  β  Ο    ο  ο  3  ο  Ο  ο  α  < 


Ο  β   «  *ϊ      9  β* 


•• 


90  β 


9     α 

9  9«ί'9      β 


9       9       (| 
9ΰ  9  9  »„*         9 


ί<99 


»      9ο  9 
9     9 

9   ••    9 


«■     0»Μ>*9β»3  β 

99           9          •  ©• 

«             β          •  9, 
9              •           » 


99 


Ο    9    99    9999     999 


"%"  9»9 

•  9         9 

~Λ  9Α        β 

®  9φ9 


9    »   ,)    »    »  β    *      »     »  •     *     ••      «β     α     °   '  »  V  Ο  Ο    8    99     β*»βθ-*'ίη 


Ζ      Ο    9 


9       9»  99        >'«  9 

?  '*•        9^ 

•         "α     9 

9  9 

Ο    Ο  Γ*    9      9       θ99999βύ 


"<   "     ο  ο    *    ο   Ο    Ο     Ο    »   ο   ο    β    Ο       ί>     »    ί'Ό'ίο    ίίίί    β 


ν 


<?    (ί    "    ϋβ   β    0   1)1 


Όι>ΰ   βίίο   α  «ο 


0  β  Λ'* 


'•9."      \ί    \%.•ν  :      »    '•"     -999    »    „°      *,  '.„   .        ,      •.    ;     9    «.    ,«••/•' 


ψ  Φ  9     <*    ν     <λ    <}  ο  &  α   9 


9      9     «?β      04       ο<ί^«ύιίϋ•^ϋ        β     »    **   »ί      ,;9(ί     δ     »     Ιί     ϋ    ί     «Ο    θ" 


•«,.•••• 





.'•   •  •  γ  ί  *   •• 


'  * '  •    '•     ***  *'    *     »    *,.*.*. 


,•.....■•  ......   .••-   •.••••:    :   ,».    ;••,"••.-'  ί/  :;•:/'•"•'■■•• 


_!_!.    «      Ιί'1". 


209 


Ο   ΝΑΟΣ   ΤΟΤ   ΛΠΟΛΛΩΝΟΣ   ΥΠΕΡΤΕΛΕΑΤΟΐ 


210 


26. 

Σωτ,ίνικο[ς]    .  .  .  πίτας    ιερεύς     Απόλλωνος    Ύπερτ[ε- 
λεάτον]. 

"Επί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  δύο,  μηκ.  0μ,  26, 
πλ.  ΟΙ»,  02. 

Το  όνομα  Σώνικος  είναι  γνωστόν-  το  όνομα  Σωηί- 
νικος  όμως  το  πρώτον  άπαντα  έν  τή  παροόση  έπι- 

Τ?α?'Γι• 

27. 

...ΑΤΟΟ€Ι(8Ϊ€)ΡεΥΟΑΠΟΛΛυυΝΟΟ  .... 

["Αρα.]τος  είρεΰς   Απόλλωνος  ['Γπερτελεάτου]. 

Επί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  ούο,μηκ.0•χ,  13, 

-λ.  0.-,  02. 

Ό  χαράκτης  κατά  λάθος  πιθανώς  εγραψεν  είρενς 

αντί  Ιερεύς. 

28. 

οωίΝειοοοιερεΥΟΑπο 

Σωίνειτος  ίερεύς   Άπό[λλωνος  Ύπερτελεά,του]. 

Έπί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  δύο  μηκ.  0", 
18ο,  πλ.  0?,  027. 

Και  τό  όνομα  Σωίνεισος  το  πρώτον  άπαντα  έν 
τη  παρούση  επιγραφή.  Ή  ταινία  είναι  ακριβώς 
τεθραυσμένη  έπι  τοΟ  7ου  γράμματος  τοϋ  ονόματος 
τούτου.  Έκ  τοΰ  σωζόμενου  ό'μως  μέρους  αύτοΟ  πι- 
θανολογείται ή  άνάγνωσίς  του  ώς  Ο,  αλλ  ενδέχε- 
ται νά  ή  και  Κ.  Έν  τή  περιπτώσει  δε  ταύτη  ήθέ- 
λομεν  'ί/ί'.  επανάληψιν  τοΟ  ονόματος  Σωίνικος  μετά 
διαφόρου  γραφής. 

29. 


.  μ  ε  ρ 


31. 

6Ρ Τ6Λ 


, 


...6Λ6ΑΤΟΥΙ6Ρ6Υ. 
.  [Απόλλωνος   Ύπερτελ]εάτου  ίερεϋ[ς]. 

ΐ  ταινίας  μηκ.  0^,  08,  πλ.  Ον-,  021. 

30. 

...  Η  Ο  Ι  Α  (δϊο)  Ρ6ΥΟΑΠΟΛ 

[  Ήρακλ/Ρ,ς  Ιαρεϋς  Άπόλ[λωνος   Ύπερτελεάτου]. 
Έπί  ταινίας  μηκ.  Ορ,  11  πλ.  Ομ,  028. 

ΕΦΗΜΕΡΙΕ     ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ     1884 


.  .  .  Μερ[κούριος]  ίερ[εϋς   Απόλλωνος  Ύπερ]τελ[εχτον].. 
Έπι  ταινίας  τεθραυσμένης   εις  τρία,  αηκ.  Οι1,. 

095,  πλ.  θα,  027. 

32. 

[Ά]πόλλωνος  Ύπερτελεάτου  Έρωσχτ[ης'Α[/.][7.όνιος 

Έπί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  τρία  τεμάχια. 

Τάγράαματα  Ερωβα  είναι  βέβαια"  φαίνεται  δε  και 
Ό  άνω  αριστερός  βραχίων  τοΟ  Τ,  λείπει  δε  τεμά- 
χιον  έφ"  ού  υπήρχε  το  τέλος  τής  παρούσης  λέξεως 
και  ή  αρχή  τής  επομένης.  Βεβαίως  δεν  πρόκειται 
ένταΟθα  περί  έρωσης  τίνος  γυναικός,  ης  τό  όνομα 
ήρχιζεν  έκ  Τ,  άλλα  περί  ιερέως  τινός  ή  πυρο^ό- 
ρου,  ηίροντος  το  -πρώτον  ήδη  απαντών  και  κακόη- 
χον  όνομα  ' Ερωΰάτης  ή  Ερωαατος.  Τό  ξενικόν 
δε  τοΟ  ονόματος  τούτου  μέ  έ'πεισεν  όπως  συμπλη- 
ρώσω τήν  έπομένην  λέςΊν  διά  τοΟ  έθνικοΟ  Άμμό- 
νιος  (αντί  Αμμώνιος  κατά  λόΐθος  τοΟ  χαράκτου). 

33. 

Δ  ΑΛΛΟ  Κ ωΝοεγπερτεΛεΑΤΑ 

Δα[Λοκ[λης] ....  [Άπόλλ]ωνος  Ύπερτελεάτα. 

Έπί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  δύο,  μηκ.  0.α,  27, 
πλ.  0",  024. 

34. 
ΠΟΘΟΥΜ6ΝΟ ΠΟΛ..ΝΟ 

ΙΙοθού[Λενο[ς]  ....  [Α]πολ[λω]νο[ς]. 

Έπί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  τρία,  μηκ.  0α.  13, 
πλ.  0:-,  018. 

35. 

[Ασωπός  Κανώπου 

[Ά]-όλλωνος  Ύ[περτελεάτου]  .... 

Περί  τοΟ  ονόματος  Ασωπός  παράβαλε  τήν  ύπ' 

αριθ.  25  έπιγραφήν. 

14 


211 


ο  ναός  τοτ  απολλωνος  υπερτελεατογ 


212 


Το  όνομα  Κάνωπος  είναι  γνωστόν  ώς  όνομα  πό- 
λεως έν  Αίγύπτω.Τό  πρώτον  δέ, νομίζω, εν  τη  πα• 
ρούση  επιγραφή  άπαντα  ώς  όνομα  ανδρός. 

36. 

Κύν<ΤΥ)θς  ίάρρευος   Απόλλωνος 


~  -  * 


Έπί  ταινίας. 

Το  όνομα  Κύνσηος  το  πρώτον  άπαντα  εν  τη  επι- 
γραφή ταύτη.  Είναι  άρα  γε  διάφορος  γραφή  τοΟ 
Ρωμαϊκοί»  ονόματος  Κοίντιος  ((^αίηΐϊυβ);  Τό  πρώ- 
τον ωσαύτως  άπαντα  ένταΟθα  και  το  όνομα  ίάρ- 
ρευος. 

37. 

ΠΟΛΥΝΙΚΟΟΑΡΙΟΤωΝΥΜΟ 

Πολύνιχ.ος    Άρκϊτωνύμο[υ] 

Έπί  ταινίας  μη*.   0ί\  19  πλ.  Ο,  02. 

38. 

6ΥΤΥΧΟΟΓΛΟ 


Εΰτυχος   Γλο - 

Έπί  ταινίας  μηκ.  0^;  10,  πλ.  &,  028. 

39. 

....ΝΟΚΛ6Ι...ΛΑΟ 


[Ξε]νοκλεϊ  .  .  .  Λαο. 


Έπι  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  δύο  τεμάχια,  μηκ. 

0^,  11,  πλ.  0^,  03. 

40. 
.  .  .  Ο  ΥΤ  Ι  Ο)  Ν  .  .  .  .  ΥΤΤ6 

.  Ύπε[ρτελεάτου]. 


.  .  .  ονιτιων 


Έπί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  δύο  επίσης  τεμά- 
χια, μηκ.  0?,  12,  πλ.  0^,017. 


41. 

Μ6ΛΤΤΟΜ6ΝΟ 

Μελπόμενο[ς] 

Έπί  ταινίας  μηκ.  Ον-,   10,  πλ.  0ί-,  02. 

42. 
6ΥΗ/Α6ΡΟ 


Εΰήμερο[ς] 

Έπί  ταινίας  μηκ.  Ομ.,  19,  πλ.  0μ,  025. 

43. 
....γπερτεΛ..τοΥΑουυπιΤΗθ 

.  .  .  [Απόλλωνος]  Τπερτελ[εα]του  Άσωπίτης. 
Έπί  ταινίας  τεΟραυσμένης  εις  δύο  τεμά/ια  μηκ. 
0^,  16,  πλ.  0:-,  25. 

44. 
Μ  Ο  Ν  Ι  Κ 


[Δτ)]μόνικ[ος] 

Έπί  ταινίας  μηκ.  0.α.  04  πλ.  Ο,  02. 

45. 
ΑΤΤΟΛΛωΝΙΟΟ...  .  Α6  Ο  ΥΟ .  . 

Απολλώνιος   [Εύρυκ]λέους. 

Έπί  ταινίας  τεΟραυσμένης  εις  δύο   επίσης  τεμά- 
χια, μηκ.  0(\  14  πλ.  0^,02. 

46. 

....ΛΛαΐΝοοΥπερτεΛβΑτον 

[Άπό]λλωνος    Ύπερτελεάτου. 
Έπί  ταινίας  μηκ.  0^,  16  πλ.  0ί*,  03. 


213 


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ   ΕΙΣ    ΕΠΙΓΡΑΦΑΣ   ΕΞ   ΕΛΕΤΣΙΝΟΣ 


214 


47. 

ΝΟΟΥΠ6ΡΤ6Λ6ΑΤΟΥ 


.  .  .  .  [Άπόλλω]νος    Ύπερτελεχτου• 
Έπί  ταινίας  μηκ.  0<*,  145,  πλ.  θα,  03. 

48. 
ΑΠΟΛΛΟΙΝΟ 


'Απόλλωνο[ς] 


Έπί  ταινίας  μηκ.  0•*,  12  πλ.  Ομ,  019. 


49. 


...ΟΛΛυυΝοογπ.... 

['Απ]όλλωνο;    Ύπ[ερτελεάτου  .... 
Έπί  ταινίας  μηκ.  0^,  10  πλ.  Ομ,  02. 


50. 

.  Λ  ω  Ν  Ο  Ο 

[Άπόλ]λωνος. 


Έπί  ταινίας  μηκ.  0?,  07  πλ.  Ομ,  028. 
Η  επιγραφή   αύτη  έληγε  δια  τοΟ  ονόματος  τοΟ 
Απόλλωνος  άνευ  τοΟ  επιθέτου  Τπερτελεάτου. 


51. 

ΛΑΡ....ΗΧΙΟΟ 


λα  ρ 


ηχιος. 


Έπί  ταινίας  τεθραυσμένης  εις  δύο  μηκ.  0ΐ% 
185.  πλ.  0»,  028. 

Έκτος  των  άνω  επιγραφών  εύρον  ωσαύτως  πολλά 
τεμάχια  μή  προσαρμόζοντα  προς  ούδεμίαν  αυτών 
και  σώζοντα  έπ'  αυτών  μεμονωμένα  γράμματα  ή 
άνάγλυπτα  κοσμήματα. 

Κ.  Καραπανος 


ΒΡΑΧΕΙΑΙ  ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 

ΕΙΣ   ΤΙΝΑΣ    ΕΞ    ΕΛΕΤΣΙΝΟΣ  ΕΠΙΓΡΑΦΑΣ. 


Ι; 


Έν  τω  Γ'  τεύχει  τοΟ  λήξαντος  έτους,  σελ.  134 
Ιςεοόθησαν  δύω  ψηφίσματα  έξ  Ελευσ?νος  υπέρ  τι- 
ς Αριστοφάνους  Άριστομένου  Λευκονοέως,  τά 
μεν  άλλα  πάνυ  καλώς  και  ορθώς*  ολίγα  δέ  τιν' αυ- 
τών χωρία,  ασυμπλήρωτα  καταλειφθέντα,  νομίζω 
ότι  δύνανται  νά  συμπληρωθώσιν  δπως  κατωτέρω 
θέλει  ύποδειχθή,καί  τίνα  τών  συμπληρωΟέντων  νά 
έπανορθωθώσιν.  'Αλλά  -ρο  ιούτου  σημειωτέον  δτι 
ριστοφιΊνης  Λενκονοείχ  απλώς  άνευ  τοΟ  ονόμα- 
τος τοΰ  πατρός  αναγράφεται  ώς  τριήραρχος  έπί  τοΟ 
Λααιακοϋ'  πολέμου  παρά  ΒοβοΙίΗ  ϋρίνυικί.  ϋ.  ά. 
ΑΙΙ.  δββΛν.  XVII,  α,  στ.  102. 

Τής  Α'  επιγραφής  το  έν  τέλει  τοΟ  στίχ.  29  και 
*ν  άρχη  τοΟ  30  κενόν  συμπληρωτέον  έμ,  Πανά- 
κτω[ί   Απατο]νρίων  την  θνσίαι,  καΟ'  ά  ήδη  και  6 


κ.  Σ.  Δραγούμης  προείκασε.  Το  δε  έν  τέλει  τοΟ 
στίχ.  30  δεν  διστάζομεν  νά  συμπληρώσωμεν  Άρ- 
τέμιάι  την  ['  Αγροτέρα]ν'  διότι  ή  μεν  Άγροτέρα 
Άρτεμις  ομολογουμένως  έλατρεύετο  έν  Αττική, 
ώς  φαίνεται  εκ  τε  της  παρά  0.  Ι.  Α.  Ι,  άρ.  273 
σελ.  145  στ.  11  επιγραφής  και  και  έκ  τών  εφη- 
βικών τών  ύπό  Σ.  Κουμανούδη  έκδεδομένων  έν  Φι- 
λίστ.  τόμ.  Α',  σελ.  40  έξ.  Πίν.  Α',  στίχ.  7  και 
Πίν.  Β',  στίχ.  8.  Πρβλ.  και  Ξενοφ.  Κυνηγ.  6, 
13  'δτι  δέ  και  έν  Φυλή  έγένετο  εις  αυτήν  θυσία, 
μαρτυρίαν  περί  τούτου  δεν  δύναμαι  νά  φέρω,  εινε 
6'μως  πιθανώτατον,  ώς  έν  τοις  όρεινοΓς  μάλιστα 
χωρίοις  λατρευομένης  της  θέας.  Άλλως  δέ  ουδέν 
άλλο  έπίθετον  τής  Αρτέμιδος  φαίνεται  άρμόζον  εις 
τήν  έπί  Φυλή  λατρευομένην   Άρτεμιν. 


315 


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ    ΕΙΣ    ΕΠΙΓΡΑΦΑΣ   ΕΞ    ΕΛΕΓΣΙΝΟΣ 


216 


ΤοΟ  στίχ.  36  τά  τέλος  καΐ  τοΟ  37  ή  αρχή  ορθό- 
τατα, νομίζω,  συμπληροΰται  αύτον  [καί  τής  με- 
ρίμνης της  εις  εαυτούς.  "Οπως  πολλάκις  ευρίσκε- 
ται έννοια,  δικαιοσύνη,  φιλοτιμία,  φιλοστοργία 
εις  τίνα,  ούτως  ορθότατα  δύναται  νά  λέγηται  μέ- 
ριμνα εις  τίνα. 

Το  τέλος  τοΟ  στίχ.  42  συνεπλήρωσεν  ό  έκδοτης, 
μετά  τίνος  δισταγμοΟ,ό',η  αν  αΰτοϊς  έγλογιζόμε- 
νο[ι  γράψων]ται,  διότι  ένόμισε,  φαίνεται,  δτι  οί 
αίρεΟέντες  ίνα  φροντίσωσι  περί  τής  εικόνος  τοΟ 
στρατηγοΟ,  οίτινες  εμελλον  νά  παραγγείλωσιν  εις 
τους  τεταγμένους  έν  Έλευσΐνι  και  έν  Πανάκτω  και 
επί  Φυλή  νά  είσφέρωσιν,  αυτοί  ώφειλον  και  νά  όρί- 
σωσι  το  ποσόν  το  εις  έκαστον  άναλογοΟν.  Αλλά 
τοΟτο  μεν  δεν  εινε  βέβαιον"  αμφιβάλλω  δε  και  αν 
το  τοιοΟτον  έδύνατο  νά  έκφρασθή  διά  τοΟ  έκλογι- 
ί,όμενοι  γράψωνται  αύτοΐς'  διότι  έκλογιζύμενος 
γράφομαι  «π  δεν  μοί  φαίνεται  ελληνική  φράσις, 
ή  τουλάχιστον  δεν  παρέχει  την  απαιτουμένη  ν  έ'ν- 
νοιαν.  Νομίζω  ό'τι  όρΟότερον  συμπληροΰται  ώς 
£ξής :  δ,τι  αν  αύτοϊς  έκλογιζομένο[ις  γένη]ται,  δ 
έ.  δ,τι  εις  αυτούς  (τους  τεταγμένους)  άναλογήση, 
#τι  εις  έκαστον  αυτών  πέση,  άφ'  ού  ύπολογίσωσι. 
Τήν  έ'ννοιαν  ταύτην  (τοΟ  εκ  τίνος  λογισμοί!  προκύ- 
πτω, έςάγομαι)  έχει  το  γίγνομαι  και  παρά  τοις 
συγγραφεΟσι  και  έν  ταϊς  έπιγραφαίς  πολλαχοΟ.  "Ιδ. 
ϋί«βηΙ>θΓ^βΡ  8)Ί1ο§.  353,64  καί  66=Άθην.Τ.  4 
σελ.  371   «προσκομιεΐται  το  γιγνόμενον  αύτώ». 

Τον  στίχ.  48  συμπληροΟμεν  ήμεΐς  και  άπο- 
όοΰσ[ι  τάς  εύθύνας] '  διότι  εινε  γνωστόν  δτι  οί  άνα- 
λαμβάνοντες  έπιμέλειάν  τίνα  μετά  χρηματικής  δια- 
χειρίσεως ώφειλον  νά  δίδωσι  λόγον  καί  εύΟύνας, 
πριν  έπαινεΟώσι  και  στεφανωθώσιν.  Ιδ.  τάς  έπι- 
γραφάς,  ας  έξέδωκεν  ό  Σ.  Κουμανούδης  Φιλίστ. 
Τόμ.  Α',  σελ.  190  έξ.  ( ΚοΙιΙβρ  0.  Ι.  Α.  II,  114) 
στ.  13,  29,  46  καί  Τόμ.  Γ',  σελ.  463  (ΚοΗΙβρ 
€.1.  Λ.  II,  314;  στίχ.  47  καί  Τόμ.  Δ',  σελ.  90 
(ΚόΜθΐ'  0.  Ι.  Α.  307)  στ.  20  κ.  άλχ.  Ό,τι  φαί- 
νεται ασύνηθες  έν  τη  ημετέρα  επιγραφή  εινε  ή  χρή- 
σις  τοΟ  άποδιδόναι  αντί  τοΟ  άπλοΟ  διδόναι  τάς 
εΰθύνας,  δπερ  ού  μόνον  έν  ταϊςπαρατεΟείσαις  έπι- 
γραφαΐς,  αλλά  καί  παρά  τοΓς  συγγραφεΟσιν  άνευ 
τής  προθέσεως  ευρίσκεται.  Ή  φρ.  άποδίδωμι  εύ- 


θύνας εινε  μεν  λογικώς  δρθή'  διότι  καί  οφείλονται 
αϊ  εύθυναι,  δπως  πολλάκις,  λέγεται  καί  ό  συνώ- 
νυμος τη  ευθύνη  λόγος  ενίοτε  ευρίσκεται  δτι  άπο- 
δίδοται,  ίδ.  Αίσχ.  κ.  Κτησιφ.  §  21.   «  ένεχυράζει 

τάς  ουσίας  δ  νομοθέτης  τάς  τών  υπευθύνων,  έως 
αν  λόγον  άποδώσι  τη  πόλει  » .  Παράδειγμα  όμως 
αυτής  δεν  εύρον. 

Έν  τή  Β'  επιγραφή  τον  στίχ.  7  συμπληροϊ  δ 
έκδοτης  έν  ταΓς  σημειώσεσι  διετέλεσε[ν  άναλωσας 
έζ  ί]δίων,  αλλά  μετά  τίνος  δισταγμοί,  καί  δικαίως" 
διότι  ού  μόνον  το  άναλώσας  (αντί  τοΟ  άναλίσκων) 
διετέλεσεν  εινε  ήττον  έλληνικόν,  αλλά  καί  εκείνο 
το  έν  τω  έπομένω  στίχω  έπιμελείαι  μένει  άνεςη- 
γητον.  Ημείς  άναπληροϋμεν  το  κενόν  τοΟ  τε  7°" 
καί  του  8ου  στίχου  γράφοντες  διετέλεσε[ν  έν  τι) 
τών  έφο]δίων  έπιμελείαι  ούτε  την  τον  εαυτόν  σώ- 
ματος άαφάλειαν  οντ  ά[λλο  ουδέν]  πρόσθεν  τι- 
θέμενος κτλ.  Ή  επιμέλεια  τών  εφοδίων  έν  πολέμω 
δεν  εινε  ούτε  μικράν  ούτε  άκίνδυνον  έργον. 

Ό  στίχ.  10  συμπληροΰται  ώς  εξής:  τής  τε  τών 
[τειχών  επισκευής],  δπως  υπάρχει  πλήρης  ή  φρά- 
σις  έν  στίχω  15,  έ'νθα  μνημονεύονται  τά  έπί  τής 
δευτέρας  στρατηγίας  τοΟ  "Αριστοφάνους  έργα. 

Ό  δε  στίχ.  15  ώς  έξης:  και  τής  [φυλακής  τω» 
φρουρίων]  '  Ελενσϊνος  και  Πανάκτον  και  Φυλής. 
*Αν  τά  γράμματα  τούτου  του  συμπληρώματος 
ύπερτεροΟσι  κατά  δύω  τάς  στιγμάς  τοΟ  χιάσματος, 
τά  σύνολον  δμως  τών  γραμμάτων  τοΰ  δλου  στίχοι 
δεν  υπερβαίνει  τάν  αριθμόν  αυτών  τάν  έν  άλλοις 
στίχοις. 

Ό  στίχ.  16  συμπληρωτέος:  έπεμελήθη  δέ  καί 
οπω[ς  οί  εισφερόμενοι  φόρ]τοι  μετ'  ασφαλείας 
είσενεχθώσιν.Οτι  τά  φορτία  τά  έν  καιρώ  πόλεμοι 
εισαγόμενα  εις  τάς  πόλεις  ή  τά  φρούρια  έκινίύνευον 
παρά  τών  πολεμίων  εινε  φανερόν.  "Οτι  οέ  ένταΰθα 
δεν  μετεχειρίσθη  έπ'  αυτών  τά  ρήμα  άγω,  αλλά 
τά  εισφέρω,  τούτο  αποδεικνύει  δτι  δεν  μετεκομί- 
ζοντο  διά  πλοίων  ή  υποζυγίων,  αλλά  διά  δούλων, 
άγνωστον  πόθεν  καί  διά  τί. 

Ό  στιχ.  17  συνεπληρώθη  ύπά  τοΟ  έκδοτου  καί 
ίδίαι  [πολλάς  καί  μεγάλας]  χρείας  παρεχόμε- 
νος, δπως  κείται  ή  αυτή  φράσις  καί  έν  τω  στίχω 
2.  'Αλλά  δεν  παρετηρήθη  δτι  ή   αμέσως   επομένη 


217 


ΣΓΜΜΙΚΤΑ 


218 


πρότασις  εις  άς  άν  αυτόν  παρακαΧΓμ  στερείται 
τοΟ  δποχειμένου  και  αναγκάζει  να  ζητήσωμεν  αυτό 
έν  τω  -/άσματι. -Νομίζω  δτι  όρΟότερον  συμπληροΟ- 
ται  δ  στίβος  διάτων  ές"ής  και  ί'Λ'αί.  [παντι  τω  ό-ο- 
μένωι]  χρείας  παρεχόμενος,  εις  ας  άν  αύτην  πα• 
ρακαΛήυ]  (δ  δεόμενος)  (1).  Ή  φράσις  χρείας  πα- 
ρέ'/ιεαθαι  τινί  και  άνευ  τίνος  επιθέτου  ευρίσκεται 
πλειστάκις  έν  ταΐς  έπιγραφαϊς  μάλιστα  τούτων  των 
χρόνων,  των  μακεδόνικων.  Ιδ.  β.  Ι.  Α.  II,  312, 
στ.  Ιο  και  22.  317,  στ.  16.  318,  στ.  4.  κ.  ά.  πλλχ. 
Επειδή  δ'  ένταΟΟα  γίνεται  λόγος  περί  συμπλη- 
ρώσεως επιγραφών  έξ  Έλευσίνος,δέν  είνε  Γσως  άτο- 
πον νά  συμπληρώσωμεν  και  άλλης  τινός  ένα  στί- 
^τον  καταλειφθέντα  μέ,ν  ϋ~ό  τοΟ  εκδότου  κολοβόν, 
πα;'  οΰοενός  δε  άλλου  συμπληρωθέντα  έν  ταύτη 
τη  εφημέριοι,  άν  και  εμαΟον  βτι  και  άλλοι  διείδον 
όρβώς  το  έλλεΐπον.  Έν  σελ.  70-74  τοΟ  1884  εξε- 


δόθη ψήφισμα  ύπίρ  τίνος  Δαμασίου  Διονυσίου  Θη- 
βαίου, τοΟ  δποίου  το  επιτήδευμα  είνε  ■κρόθ-<]Χο^  εκ 
των  στίχ.  6  και  12 — ήτο  χοροδιδάακαΧος —  τά 
μέν  άλλα  πάνυ  ορθώς"  δ  δε  στ.  11  κατελείφθη  ατε- 
λής δια  το  δυσανάγνωστον  τών  τελευταίων  αύτοΟ 
γραμμάτων.  Και  πριν  ίδη  τις  τον  λίΟον,  δύναται 
ασφαλώς  έκ  τών  συμφραζομένων,  ώς  ελεγον  οί  πα- 
λαιοί γραμματικοί,  νά  είκάση  το  αληθές,  συμπλη- 
ρών  ώς  έςής:  παραακεν,'ισας  τοις  αύτοϋ  [τεΧεσ]ι 
χορούς  δύο,  δ  έ.  ιδίοις  αύτοΟ  άναλώμασι.  Πρβλ. 
ΔημοσΟ.  κ.  Φιλίπ.  Β  ,  $  30.  «  Χερσόνησον  Βίτοϊς 
αντον  τε'Χεσο  διορύξει  »,  θουκ.  Δ',  60,  2  «  κακώς 
τε  ήμας  αυτούς  ποιούντων  τίΧεσι  τοις  οίκείοις», 
Τ',  16,  3  «  τοις  Ιδίοις  τεΧεσι  ». 

Έν  ΆΟ^ναι;  τη  8ί  Ιανουαρίου  1^85. 

Ι.  Πανταζιδης. 


ΣΤΜΜΙΚΤΑ. 


•  ΠΡΟΣΘΗΚΗ 

ΕΙΣ.  ΤΗΝ   ΕΚ  ΔΕΛΦΩΝ   ΕΠΙΓΡΑΦΗΝ. 

('Εφ.  Άρ/..  1883,  σελ.  161.) 

Δεν  είναι  περιττόν,  νομίζω,   νά  δημοσιεύσω  εν- 


ταύθα, πώς  φαίνονται  μοι  συμπληρωτέοι  οί  πρώ- 
τοι στί/οι  της  περί  τών  χειμερινών  Σωτηρίων  επι- 
γραφής, επειδή  το  αντίγραφαν  μου  περιέχει  γράμ- 
ματα τίνα,  ά  δεν  ύπάρνουσιν  έν  τω  ένταΟθα  πρώην 
δημοσιευΟέντι. 


πρεσβε]«;ταν  έξα-οτταλέντωΓν 

ποτί  το  •α\οιυ6\ί  τών  τεχνι- 
:Χν    τών  έξ     Ίσθμοϋ    και   Ν]«μέας    Πολίτα    τοϋ     Άσχνδρου,    Νικαρέτου 

τοΰ   Ά*•[τιχάρεος, ο] υ  τοϋ  Πολεμάρχου  επί 

:άν    έπαγγελίαν    τών    χ]ειμερ•.νών    Σωτηρίων,    ώοτε    κχταγωνίςα^Οαι 

τώι    #«[ώι ε]τ;ιετη•   ου 

τοις    π]αρχκχλειμένθ'.ς    και    έξαπέστειλαν    τους    άγωνι- 

ξομέΤνους  τώι  θε]ώι  δωρεάν  κτλ. 


Πρό  του  πού  έν  τω  Α':'  στίχω  δύ\αταί  τις  νά 
γράψη  εί'ο  Θήβας,  διότι  δ  αριθμός  τών  τεχνιτών 
τών  έκ  Θηβών  διδάσκει,  δτι  ένταΟθα  πρόκειται  περί 
τοΟ  έν  θήβαις  συντελοΟντος  θιάσου  ( ΒαΙΙ.  άβ  οοπ*. 

(1)  "Εμαθον  «αρά  τοϋ  /..  Μυλωνά  οτι  ό  χ.  Εύστρατ'.άοτ);  προτείνει 
τήν  συμπλήρωαιν  [έκάστωι  τΖ>γ  '£.ίευσι>•ίω»•].  "Ισοι;  αυτός  εύρε  τό 
•όρβότεοον. 


Ηβΐΐ.  IV,  σελ.  335),  κατ'  ελάχιστον  πολλώ  μάλ- 
λον περί  τούτου,  ή  περί  άλλου  τινός  έκ  τών  μέχρι 
νΟν  γνωστών  (πρβ.  ΓοιιοαιΊ,  ΙΙβνιιβ  ΑγοΙι.  1 870- 
71,  σελ.  107  =  Ι,β  Βαδ  II,  116  α,  καί  Εύστρατιά- 
δην,  Άρχ.  Έφημερ.  II  περ.,  άρ.  443). 

'  Αν[τυχάρεος  έγραψα  έν  τω  $"■>  στίχω,  διότι  Νι- 
κάρετός  τις  δ  Άντιχάρεος  ήτο  σόγχρβνοζ    Πολίτα 


219 


ΣΓΜΜΙΚΤΑ 


220 


τοΟ  Άσάνδρου  (Υνβδοΐιβι-  βΐ  ΓοιιοβιΊ,  άρ.  32  και 
33;,  δς  πολλάκις  άπαντα  έν  ταϊς  πολυαρίθμοις 
Δελφικαϊς  έπιγραφαϊς  ποϋ  μεν  ώς  μάρτυς,  ποΟ  δε 
ώς  βεβαιωτήρ  ή  ώς  γραμματεύς  ;δρα  λΥβδοΗβι-  61 
ΡουοαΠ,  23ί,  424,  444,  Καη^αΙχ•,  ΑηΙ.  Ηβΐ.  911, 
922,  923,  ΗαυδδουΙΙίβΓ,  Βιιΐΐβΐ.  (ίβ  οογγ.  Ιιβίΐ.  V, 
άρ.  37)  και  άλλ.),  και  πιθανόν  μοι  φαίνεται,  να 
ήναι  ό  αυτός,  τον  δποίον  αναφέρει  και  ή  έν  λόγω 
επιγραφή.  Δύναται  ούτως  ν'  άναχθή  ή  επιγραφή 
εις  μέσον  τον  Βον  π.  Χ.  αιώνα  ή  εις  το  έτερον  αυ- 
τοί) ήμισυ"  δ  Πολίτας  γαρ  εκείνος  εζη  κατά  τους 
χρόνους  των  ιερέων  "Αμύντα  και  Ανδρόνικου, Αν- 
δρόνικου και  Πραξία,  "Αρχωνος  και  Άθάμβου  (Α. 
ΜοίΏΐΏδβη,  ΡΙιίΙοΙοσιΐδ,  τόμ.  XXIV,  σελ.  8). 

Τό  μνημονευθέν  έν  τη  'Εφημερίδι  ταύτη  (1883, 
σελ.  164)  τιμητικόν  ψήφισμα  εξεδόθη  έν  ρωσσικω 
«  Περιοδικώ  τού  Υπουργείου  της  Παιδείας»  (έτος 
1884,  XI, '  σελ.  38). 

Έν  ΆΟηναι;  ττ]  30  Νοεμβρίου    1884. 

Α.    ΝίΚΗΤΣΚΗ. 


ΑΣΚΑΗΠΙΩι  ΚΑΙ  ΥΓΙΕΙΑι 

ΑΝΑΘΗΜΑΤΙΚΗ    ΕΚ    ΠΕΙΡΑΙΩΣ   ΕΠΙΓΡΑΦΗ. 

Κατά  τήν  μεσημβρινήν  κλιτύν  τοΟ  λόφου  της 
Μουνυχίας,  έκεϊ  έ'νθα  δ  κ.  Άν.  Τσόχας  έσκαψεν  εις 
θεμελίωσιν  έαρινοΟ  θεάτρου,  άνευρέΟη  έν  τοΓς  γώ- 
μασι  βάΟρον  κεκολοβωμένον  λίθου  φαιοΰ,  ύψους 
0,64,  πλάτους  0,40,  πάχους  0,32,  φέρον  προς  τά 
άνω  και  έμπροσθεν  και  όπισθεν  λείψανα  μικρά  τοΟ 
συνήθους  διακόσμου,  όρμου  δηλ.  άπλοΟ  και  κυμα- 
τίου  ύπό  ιοΟτο\.  Ευθύς  μετά  τοΟτο  υπάρξει  τρί- 
στι/ος  επιγραφή  αναθηματική  ήδε  : 

..ΡΕΥΞφΟΡΜ. .ΗΔΥΛΟΥ 

.ΛΕΥΣΙΝΙΟΣΑΣΚΛΗΠΙΩΙ 
....ΓΙΕΙΑΑΝΕΟΗΚΕ 

Ίε]ρεύς  Φορμ[ίω]ν   Ήδύλου 
Έ]λεντίνιος    Άικληπιω 
και   Ύ]γιεία  ανέβηκε. 

Εγγύς  τοΟ  γώρου  ένθα  άνευρέθη  ή  επιγραφή  φαί- 


νονται ύπό  τά  χώματα  τοΓχοί  τίνες  τζρος  διαφόρους 
διευθύνσεις  κεκαλυμμένοι  ύπό  τό  /ώμα,  οΰς  μόνον 
ή  τελεία  ανασκαφή  δύναται  ν  άναδείξη  και  ασφά- 
λιση, άν  ανήκον  εις  ιερόν  τι  ή  έτεροι  οικοδόμημα, 
εξ  ού  και  ή  επιγραφή.  "Ισως  έκεΓ  που  υπήρχε  ναός 
τοΟ  Ασκληπιού. 

Έπί  τούτοις  δεν  κρίνω  άπό  σκοποΟ  νά  σημειώσω 
σχετικώς  προς  τήν  θέσιν,  έν  ή  ευρέθη  ή  επιγραφή, 
δτι  ολίγον  προς  Β.  τοΟ  μέρους  τούτου  άνευρέθη 
πρό  τίνων  ετών  και  δρόσημον  μετά  της  επιγραφής  : 


Η  Ο  Ρ  Ο  * 
Τ  Ο  Η  Ι ΕΡ  Ο 


Όρο; 

τοϋ   Ίεροϋ 


βπερ   εξεδόθη    ύπ'  έμοΟ  έν   τω  Παρνασσώ  (Τ.  σι 
τεύχ.  Β'.  και  Γ'.  σ.  248).   ' 

Έν  Πειραιεϊ  τϊ)  4  Φεβρουαρίου    1885. 

Ιακ.  Δ.  Δραγατςης. 


ΕΠΙΓΡΑΦΗ  ΕΚ  ΤΗΣ  ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ. 


1. 1 


ε    τ 


Η      Φ     Ι     Λ     Ο     Χ     Α     ΐ  φ/§ 
§    Ρ    Η     ΕΩΣΘΥΓΑΤΗΡ 

///§//§  ι   ς:  α    ρ   ο   λ   η    ξ    ι   δ   ο 

Α   Ν   Ε   Θ   Η   Κ  Ε 
Ρ  Α 

ΠΑΝΔΙΟΣΕΓΟΗΣΕ 

Φιλαρ]έττ)   ΦΛοχάρ[ους 
Ά^α]ρνέω;  θυγάτηρ    .   .   . 
.    .   .    Άπόλγ]ξ]'.ς   Άπολήξιδος 
άνέθν,κε. 
Πα. 
Πχνδιο;  έτόησε. 


Ή  εκδιδομένη  ένταΰθα  επιγραφή  καίπερ  μικρά 
και  κολοβή,  εινε  ήμΓν  λίαν  άσπαστή  και  ευπρόσ- 
δεκτος, διότι  έξ  αύτης  μανθάνομεν  κατά  πρώτην 
Φοράν  δνομα  τεχνίτου  γνωστοΟ  ήμΓν  τέως  έκ  μό- 
νου τοΟ  Θεοφράστου.  Ευρέθη  νεωστί  έπί  ευμεγέ- 
θους ααρμαρίνου  βάθρου, έντετειχισμένου  έν  τψ  δυ- 
τικώ  της   Ακροπόλεως   τοίχω,   παρά   τήν  πύλην 


221 


ΣΤΜΜΙΚΤΑ 


222 


τήν  ύπό  τοΟ  Ββυΐό  άνακαλυφθείσαν,  και  έδημο- 
σιεύθη  μεν  ήδη  ύπ'  έμοΟ  εν  τω  ύπ'  αριθ.  353 
φύλλω  της  εφημερίδος  Ώρας  τοΟ  παρελθόντος 
έτους,  δέν  άπηξίωσα  δε  νά  τήν  αναδημοσιεύσω  και 
ένταΰθα,  ίνα  καταστήσω  αυτήν  γνωστοτέραν,  και 
μάλιστα  τοϊς  άλλοδαποΓς,  οίς  ή  έφημερίς  "Ωρα 
ήκιστα  ή  ολίγον  προσιτή  είνε.  Ό  άνδριαντοποιός 
Πάνόως  ήτο  ήμίν  μέχρι  τοοδε,  ώς  έρρέΟη,  γνω- 
στός μόνον  έκ  τής  περί  φυτών  ιστορίας  τοΟ  Θεο- 
φράστου (Βιβ.  9,  κεφ.  13.  $  4),  όστις  αναφέρει 
περί  αϋτοΟ  δτι  παρεφρόνησε  φαγών  καρπόν  τίνα  δη- 
λητηριώδη, ενώ  εΐργάζετο  έν  τω  κατά  τήν  Τεγέαν 
ίερώ.  II  κοινή  γραφή  τοΟ  ονόματος  εινε  Παντίοο, 
έξ  ης  προνλΐι^ί  σύγχυσις  προς  τον  έκ  Χίου  τεχνί- 
την  Παντίαν  (ΥΥθΙο^βΓ  Κυΐ)δΐΙ)1.  1827,  η.  83). 
Ό  8ο•ΗηβίιΙβΡ  άντικατέστησεν  έξ  άλλων  χειρογρά- 
φων τήν  γραφήν  Παντίοο,  οιά  της  Πάνδειοα,  και 
ταύτην  παρεδέ^θη  και  ό  νεώτερος  έκδοτης  τοΟ  Θεο- 
φράστου \νίιπηιβ[•.  Ή  απορία  λοιπόν  περί  της  ορ- 
θής γραφής  τοΟ  ονόματος  τοϋ"  τεχνίτου  Πανδίου 
λύεται  νΰν  διά  τοΟ  λίθου  τούτου,  έχοντος  αναμφι- 
βόλως πολύ  μεγαλείτερον  το  χΰρος  ή  άπαντα  τά 
χειρόγραφα   τοΟ  Θεοφράστου,    πιστοΟται  δ'  επομέ- 


νως ,   δτι  ή  ορθή  γραφή  τοΟ  ονόματος  εΤνε  Πάν- 
όι,ος. 

Τά  γράμματα  τής  επιγραφής  ανήκοντα,  ώς  έκ 
τοΟ  σχήματος  των  φαίνεται,  εις  το  πρώτον  ήμισυ 
περίπου  τής  4ιςπ.  Χ.  έκατονταετηρίδος,παρέ^ουσιν 
ήμΐν  το  ένδόσιμον  νά  παραδεχθώμεν,  δτι  Ό  Πάνδιος 
ήκμαζε  περί  τούςχρόνους  τούτους'εΐκότως  οϊτόίε- 
ρόν  το  έν  Τεγέα,έν  ω  εργαζόμενος  έξέστη  τών  φρενών, 
δεν  εινε  δυνατόν  νά  ή  το  πρώτον,  άλλα  το  δεύτερον 
τής  Αλέας  Αθηνάς, τοϋ  οποίου  αρχιτέκτων  έγένετο 
κατά  τήν  μαρτυρίαν  τοΟ  Παυσανίου  (Βιβ.  8,  45, 
4.)  ο  Σκόπας.  Κατά  ταΟτα  ό  Πάνδιος  ήτο  καλλι- 
τέχνης σύγχρονος  τοΟ  Σκόπα  ύφ  όν  και  εΐργάσθη 
πιθανώτατα  έν  Τεγέα.  Δεν  ήτο  λοιπόν  κοινός  και 
τετριμμένος  τεχνίτης,  συνεργασθείς  ικετο\τοΰ  Σκόπα 
εις  τον  ναον  εκείνον,  ό  όποιος  προζΐγε  πολύ  και  εις 
κατασκευήν  τήν  άλλην  και  εϊς  μέγεθος  δλων  τών 
έν  Πελοποννήσω  ναών. 

Έν  τω  5'ΐ'  στίχω  ύπάρχουσι  δύο  γράμματα  άμυ- 
δρώς  έγκεχαραγμένα  Π  Α  κατά  λάθος  φαίνεται  τοΟ 
χαράκτου,  θελήσαντος  νά  χαράξη  εκεί  πρώτον  το 
όνομα  τοΟ  τεχνίτου. 

Κ.  Δ.  ΜΥΛΩΝΑΣ. 


ΕΠΙΓΡΑΦΗ   ΕΚ  ΘΕΣΣΑΑΙΑΣ. 


ΑΡΤΕΜΙΔΙΔΕΛφΙ 
ΑΙΣΧΥΛΙΣΣΑΤΥΡΟ 
ΝΙΔΑΑΜΟΥΜΕΙΤΟ 

'ΑρτίΐΜβι  Δελφίνια 

Αΐσ/νλΙς  Σάτυροι  κόρα,  γυνχ  Φιλοςε- 

νίδα.   Άαουμείτοι  λειτορεύσανιχ 

Έξ  έκτύπου  -/αρτίνου  και  αντιγράφου  άποστα- 
λέντος  μοι  πάνυ  φιλοτίμως  ύπό  τοΟ  φίλου  καθη- 
γητοϋ  τοΟ  έν  Ααρίσση  Γυμνασίου,  Ήλιάοου  Βε- 
ζάνου. 

ΑίοχυΑις,  Σάτυροι.  Το  δνομα  Αϊσχυλις  εύρηται 
και  έν  άλλη  θεσσαλική  επιγραφή  Ι,βαΐίβ  ΝΟ.  III, 
382,  και  361  (1  Ι.  (ί.'  1767.  Ηβι-πΐίΐηη  ΟοΙΙϊΐζ 
δβπιιηΐιιη^  (ΙβΓ  ΟπβοΗ.  ϋϊαΐοΐίΐ- Ιη^οΙίΓΪίΙβη  368, 
άλλαχοϋ  δε  ΑΐσκνΛία  Η.  Οοΐΐΐΐζ  αυτόθι,  1283. 


Ν  Ι  Α 

ΙΚΟΡΑΓΥΝΑΦΙΛΟΞ  Ε 
ΙΛΕΙΤΟΡΕΥΣΑΝΣΑ 

Αειτορενύαναα  άντϊ  λειτορεύσασα  =  λειτουργή- 
σασα  τ.  ε.  ίερατεύσασα  έκ  τοΟ  άρσ.  λειτορεύσανς, 
ανάλογα  τοΟ  τύπου  τούτου  τά  «καταθένς»  Οαυβρ2 
112,  στ.  11.  12  «πάνσας»  =  πάσας  αυτόθι  122, 
στ.  8.  «άποδιδόνσα»  132,  στ.  23.  «καθιστάνσα» 
132,25.  Τό  άρσεν.  της  μετοχής  τοΟ  ένεστώτος  έν 
τη  αύτη  σημασία  άπαντα  έν  άλλη  θεσσαλική  επι- 
γραφή, ΗβΠΏαηη  Οοΐΐίΐζ  αυτόθι,  1332.  Αειτο- 
ρενοντος  τοϊ  Άσκίαπιοΐ  κτλ.  και  1329  Άγαθα 
τνχα'  Ιειτορενοντοα  τοϊ  ' '  ΑσκΛαπιοΧ  Αντιμάχου 
κτλ.  πρβλ.  και  Ήσύχιον  έν  λέξει  Λείτορεα  χώ,ΐείτ- 
βιρη  =  ίέρειαο,   και  Καλλιμ.  άποσπάσμ.  123,  2. 

Κ.  Δ.  Μυλωνάς. 


223 


ΧΓΜΜΙΚΤΛ 


224 


ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ  ΕΚ  ΤΤΡΝΑΒΟΪ. 

Ό  κ.  ΆΟ.  Δημητριάδης,  έφορος  των  έν  Τυρ- 
νάβω  τί)ς  Θεσσαλίας  αρχαιοτήτων  ,  γράφει  προς 
την  Άρχαιολογικήν  Έταιρίαν  τά  έξης  : 

«  .  .  .  .  Επισκευαζόμενης  της  ενταύθα  εκκλη- 
σίας τοΟ  αγίου  Νικολάου  των  Βλάχων  άνευρέθησαν 
τον  Μάρτιον  τοΟ  1884  έν  αύτη  δύο  λίθοι  ενεπίγρα- 
φοι. Και  δ  μεν  εις  έχει  ΰψος  0,72,  πλάτος  άνω 
μέν  0,53  κάτω  δε  0,72,  και  πάχος  0,25.  Έπι 
τ^ς  πρόσθιας  δε  μόνης  λείας  επιφανείας  αύτοΟ 
ύπάρχουσιν  άνω  μέν  τριών  άναγεγλυμμένων  προ- 
τομών ίχνη,  άποκεκρουσμένα  το  πλεΓστον,  κάτωθεν 
δε  κατά  τό  άριστερόν  μέρος  Ι  Ο  και  Οπό  τοΰτο  τά 
έξης  γράμματα" 

Κ6ΡΔυυΝΝ6ΙΚΗ0ΑΝΗΡΚΑΙφΙΛΗΜΑΤΙ0 
ΘΥΓΑΤΗΡΚΑΐπΑΡΑΛΙ0π6ΝΘ€ΡΑ 

ΑπεθΑΝΑΝεΝποΛεΜυυ 

Κερδών  Νείκης  άνηρ  και  Φιληματίς 
θυγάτηρ  και  Παραλίς  πενθερά 
άπέθαναν  έν  πολεμώ. 

Ή  τέχνη  τών  τε  προτομών  και  τών  γραμμάτων, 
ώς  και  τό  Ι  Ο  μαρτυροΟσι  τήν  χριστιανικήν  έπο- 
/ήν  τοΟ  μνημείου. 

Ό  δε  δεύτερος  έχων  ΰψος  0,30,  πλάτος  0,20 
και  -πάγος  0,17,  φαίνεται  πανταχόθεν  άτΐοχε-κρου- 
σμένος ,  πλην  της  αριστεράς  τω  δρώντι  πλευράς 
και  τοΟ  άνω  μέρους  της  δεξιάς.  Και  έπί  μέν  τής 
μιας  επιφανείας  τοΟ  λίθου  σώζονται  πέντε  γράμ- 
ματα μόνον ,  έπι  δε  τής  ετέρας  άναγινώσκον  ;χι 
ένδεκα  σειραί  γραμμάτων  στοιχηδον  έπιγεγραμμέ- 
νων,  ων  ή  πρώτη  και  δευτέρα  φαίνονται  ολόκληροι 
ούσαι'  διότι  ή  μέν  πρώτη  μετά  τό  Σ  ε/ ει  γώρον 
λεΐον  κενόν  άφειμένον  ,  μετά  δε  τήν  δευτέραν  δεν 
φαίνονται  ίχνη  άποκρούσεως.  "Ωστε  και  αί  λοιπαί 
σειραί  άνά  επτά  γράμματα  περιεϊχον. 


ΝΟΜΟΣ 

ΑΙ     Κ    Ε   Τ   Ο   Ν 

Ε  Α   Σ    Σ   Τ   ο   Ν 

Κ     Ι     Σ    Ε  Α    Λ    > 

Σ   Σ    Κ    Ε  Τ    Α  'ξ/ι 

Κ    Ο     Ι     Ν   Α   Χ  § 

Ε   /Α   Α  Τ  Α    Ε  §// 

Ο   Ν    Κ   Α    Ι     Ν    § 

Λ 

Ο 

Δ  V    Ν   Α   Ε     ~  ΊΙ 

Ι 

Μ 

Ι    Α    Π    Π    Ε    1:111]! 

Γ 

β 

ν/ι  ■  .τ -  •  » α 

10 


Άναγινώσκομεν  δε  κατά  τήν  αΐολικήν  θεσσαλι- 
κήν  διάλεκτον  τον  λίθον  ώς  έξης  : 

Νόμο:.  |  Αϊ  κε  τον  |  Ραο-στον  ι  κις  Ραλίσ^κεταΓι]  |  κοινά. 
χ[ρ]  |  έματα  ε[χ]  |  ον  και  μ®  |  δύναετ[α]  1 1  αππε .  . 

Ό  εστί  κατά  τήν  κοινήν  αττική  ν  διάλεκτον  : 
Νόμος.  Έάν  τών  αστών  τις  άλίσκηται  κοινά  /ρή- 
ματα έ'χων  και  μή  δύνηται 

Και  τών  μέν  γραμμάτων  ή  καλή  μοργί]  και  εύ- 
ταςία  εις  τους  καλούς  γ^ρόνονς  ανάγει  τήν  έπιγρα- 
φήν,τοΰ  δε  διγάμματος  τό  όγκινώδες  σχήμα  Ε,  έξ 
οδ  •χροτ[)^ε  τά  έπίσημον  της  αλφαβητικής  αριθμή- 
σεως 7  (εις  τους  υσζερωζερους  άναφερόμενον  παρά 
τών  επιγραφικών  χρόνους )  εις  τήν  τετάρτην  ίσως 
εκατονταετηρίδα  π.  Χρ.  δύναται  τήν  έπιγραοήν 
κατατάξαι.  » 


ΔΙΟΡΘΩΣΙΣ    ΕΙΣ    ΤΟ    ΕΝ    ΣΕΛΙΔΙ    161    ΜΕΤΛΓΕΓΡλΜΜΕΝΟΝ 
ΑΤΤΙΚΟΝ    ΨΗΦΙΣΜΑ. 

Έν  τω  7«?  βτίχω  ϊχιι  ό  λίθο;  :  χσννγραφας ,  έν  δέ  τω  28"?  :  Λ^ΐ- 
Λεος,  όπως  ταΰτα  φαίνονται  έπι  τοϋ  πίνακος. 

"Ετι  έν  ταΐς  σημειώσεσί  μου  έπρεπε  νά  εί'πω,  ότι  άνά  53  γράμματα 
ε/ουσι  κα'ι  ο!  στίχοι  5»5  και  7°ϊ.  ^.  Λ.  Κ. 


προσθηκη  εισ  την  εξ  ακροπολεωσ  επιγραφη» 
(σελ.  167-170). 
Έντω  οτίχω  31  πρέπει  ν'  αναγνιυσΟώσι  και  συμπληρωΟώσι  τά  έςής' 
καθ[ιερ<ι>]θί>-  π[ρ]ό[τ]ερ>[ον  νπό].  Έν  στ.  34  ανάγκη  νά  παρατηρήσω, 
ότι  ή  συμπλήριοσις  προς  Μ[ήδοιχ]  δεν  μοι  φαίνεται  νϋν  τόσον  βέβαια, 
διότι  ό  κενός  '/ώρος  όεν  πληρούται  όιά  πε'ντε  γραμμάτων"  τά  '.'/νη  ομιος 
δέν  έπιτρε'πουσι  τήν  συμπλήρωσιν  προς  Μ\εγαρεϊς]  ού'τε  τήν  προς 
Μ\ακε6όγαο\'  ιδίοις  τό  μετά  τό  Μ  γράμμα  φαίνεται  τω  ό'ντ*.  Η.  Έν 
στ.  39  ήδυνήΟην  ν'  αναγνώσω-  δ  π[ρ]οσο)γόμασται.  Ό  στί/.  4ί  συμ- 
πληροΰται  οΰ'τιο'  [  .  .  Πιρ]αιέως  παρ  ιππασίας  τάς  [προς  τήτ 
Μχγ]))*•  κτλ.  Ελπίζω,  ότι  άλλο;  κα'ι  άλλα  τινά  ακόμη  θα  κατορθώ- 
σουν ν  '  άναγνιόσωσι.  Χρ.  Δ.  Τςογντλς. 


(  Εξεδόθη  τη  5  Μαρτίου  1885  ) 


ΕΦΗΜΕΡ.   ΑΡΧΑΙΟΛ.     Ι881*. 


ΠΙΝ.   1. 


Ο 


■Ρ) 


±0/        ^ 


-φ 


. 


^  , 


•υ    :_-;       ©:-β 


@-< 


Φ  ί 


0)      @~ 


19  ■: 


ΊΟ 


θ  \β     ^  ^ 


^ — η 


ί^-% 


£9 


λ& 


ι\\ 


ϋί 


ΚΕΡΜΑΤΙΑ    ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ 


ΕΦΗΜΕΡ.  ΑΡΧΑΙΟΛ.     Ιββ1* 


ΠΙΝ.    2. 


'    ί 


^  ϊ 


ά 


.  *'<λ  '\ 


κβ-  ί] 


/*"  ?ι 


©-Ο     £> 


■_-■. 


■ 


"ι 


#-§£       ^-Ο 


§}  ®-<ϊ)       $   @ 


ΪΛ     £1 


Ο      30-« 


;3Ϊ 


α>- 1® 


^.£/— ν 


Λ, 


Β^-ί.    / 


έΙ 


:    ' 


>Γ 


®-φ  ^         ^ 


^ 


■  η 


:ȣ 


ΚΕΡΜΑΤΙΑ    ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ 


ΕΦΗΜΕΡ.      ΑΡΧΑΙΟΛ.      1884. 


ΓΛΥΠΤΑ     ΕΡ  Α 


ΠΙΝ.    3. 


3? 


Ξ    ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ. 


ΕΦΗΜΕΡ     ΑΡΧΑΙΟΛ.     1884-. 


ΓΛΥΠΤΑ      ΕΡΓΑ   Ι 


Π Ι  Ν.  4. 


ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ. 


ΕΦΗΜΕΡ,   ΛΙ'ΧΑΙΟΑΟΓ.    1884 


-   . 


ΣΚΥΚ 


ΙΙΙΝ.  5. 


)ΐητικοι    δυο 


ΕΦΗΜΕΡ,  ΛΡΧΛΙΟΛΟΓ.    188Ί 


ΕΛΛΗΝΙΚ 


ΜΙΝ'.    β. 


ΌΠΤΡΟΝ 


ΕΦΗΜΕΡ.       ΑΡΧΑΙΟΛ       188* 


^^**    '  Ι ' 


•-ν     /5^ 


,(ί|•   *Γ>., .-ΐ.-^;;;; 


-4 


■&-^>:* 


(ν  - 


^     "^ί 


•__ .  - 


ΑΡΧΑΪΚΟΝ       ΑΕΤ51 


ΡΙΝ.  7. 


1 


Κ     ΤΗΣ      ΑΚΡ0Ρ0ΛΕ2Σ 


εΦΗΜΕΡ      ΑΡΧΑΙΟΛ.      188^. 


ί 

ι 


ι 


1 


ΑΡΧΑΪΚΑ      ΓΛΥ 


Π  Ι  Ν.     8. 


8  ■., 


ι/ν    ■/* 

έ 


ιΕΥΣΙΝΟΣ. 


ο  ζ 


ΛΛ1 

Ο 


να.  _  <  _ 


ϊ>*1 

χ   Ο 


ω^<χ<;<-<ζ^°ϊ<^«^< 

«-  2.  χ  ω  ι_  0<  ζ  1_*  ο_  *„,  _  Λ  *ν2.Ε-  < 
Χΐ-ΐϋν_<(1ϋ  1-/<Μ<•Ζ_1Ζ<ΖΠ.<<^. 


-< 

Ι- ιι    ο 

<<<  ο 


ν 


*4 


η 


ο 


ν 


^ 


\   .Χ» 


*» 


:* 


Χ 

< 


• 

<    ,  *  - 


Λ  Ι: 


Ι     ;>,    - 


Μ: 


^Ρ>  ' 


/ 


ζ 


^^ί»3Β•»Ιι111?| 


"*~ιιι   ■ 


%  ι  «4  αη 


2^~μ 


^#13Ε3 


ν-* 


:5^5[Ρ#3•?ϊ| 


ί^»^^^•^ 


Φ1ΐΐϊώΜ6:•«3«« 


«  3  <3*3Ϋ~<Η2Ίϋβ5 


«^  *^/»Κ|#^.  ο» 


^;|? 


© « 


|-*Η 


«©ο 


5 


< 

ο 

< 

α. 

< 

IX 

ω 

Σ 
Χ 

β- 


ΗΚΜ 


ΦίΕΙίίΗΕΙ^Κ^ίΐ^βί 


ί ;  ί^^^^ΐ2Ηΐο^^ιΐί?ν!Μ 


:κρ 


,,β,^¥±Γ$*Ιιΐϊΐ:<*Λ»:Ν*: 


*(Ιδ0^!Ι^Ιί^ 


]^<ΐΜΙ^Ί«^^<^:?ίί^« 


ϋΐ 


κ .  ι 


«Η 


ΜΚΙΪ*.1 


ΝΜ^Νί 


ΜΜ 


*»1«<ί4# 


ο 


ι    » 


ΒΙΝυΐΝϋ  5£ϋΤ.   ΜΑΤ  2  2  1»™ 


Ό¥ 
10 
Α67 
1883-8Λ 


ΑΓΟΙι&ίοΙοβί^δ  βρΙιδιηβΓίδ 


ΡΙΕΑ5Ε  0Ο  ΝΟΤ  ΚΕΜΟνΕ 
ΟΑΚϋδ  ΟΚ  5ϋΡδ  ΡΚΟΜ  ΤΗΙ5  ΡΟΟΚΕΤ 


υΝίνεκειτγ  ορ  τοκοντο  ιιβκακυ 


ΟΙΚΟυΐΑΤΕ  Α5  ΜΟΝΟΟΚΑΡΗ