Skip to main content

Full text of "Slovinzisches Worterbuch"

See other formats 


Slovinzisches 
Wörterbuch 


Friedrich  Lorentz 


HARVARD  UNIVERSITY 


t") 


LIBHARY 
or  TI  IE 

PEABODY  MUSEUM 

GIFT  OF 

JOHN  B.  STETSON,  Jr. 

Class  of  1906) 
OF  PHILADELPHIA 


ÜEI'OSITED  IN  THE  COLLEGE  LIBRARY 


d  by  Google 


Dr.  Friedrich  Lorentz. 

SLOTINZISGHES  WÖRTERBÜCH. 

Erster  Teil. 

i 

A  —  O. 

■ 

Qrxhieain  Pycocaro  Haut»  m  Cjobccuoctm  HuhbpatopckoA  AKajeuiii  Hayn*. 

 1-«<*>H+  

t 

St.  PETERSBURG. 

BUCHDRUCKBRRI  DER  KAISERLICHEN  AKADEMIE  DER  WISSENSCHAFTEN. 

(Wim.  Ovtr.,  »  Lin.,  Jé  11). 
190S. 


f'CTH 


Gedruckt  auf  Verfügung  der  Kaiserlichen  Akademie  der  Wissenschaften. 
Dezember  l'.M»7. 

Beständiger  Sekretär,  Akademiker  S.  OUlenburg. 


Digitized  by  Google 


VORWORT 


Bei  der  Abfassung  des  slovinzischen  Wörterbuchs  trat  in  erster  Linie 
die  Frage  an  mich  heran,  welche  Wörter  dann  aufzunehmen  seien. 
Da  nämlich  meine  Gewährsleute  ohne  Ausnahme  im  gewöhnlichen  Ver- 
kehr sich  nur  der  deotschen  Sprache  bedienten,  so  geschah  es  sehr  häufig, 
dass  sie  in  ihre  slovinzischen  Sätzehen,  die  sie  mir  vorsprechen  mussten, 
bei  angenblicklichem  Fehlen  des  einheimischen  Worts  das  entsprechende 
deutsche  Wort  einsetzten,  bisweilen  in  etwas  slovinzisierter,  häufig  aber 
auch  in  rein  hoch-  oder  niederdeutscher  Form.  Die  letzteren  habe  ich 
vollständig  ausgeschieden  und  auch  von  den  ersteren  sind  nur  diejenigen 
angeführt,  welche  ich  mehrmals  gehört  habe,  da  hierdurch  eine  gewisse 
Sicherheit  gegeben  war,  dass  sie  dem  als  slovinzisch  empfundenen  Wort- 
schatz der  letzten  Vertreter  dieser  aussterbenden  Sprache  angehörten. 
Im  übrigen  sind  nur  solche  Wörter  aufgenommen,  welche  ich  selbst  ge- 
hört habe. 

Über  die  äussere  Einrichtung  des  Wörlerbuchs  sei  noch  folgendes 
bemerkt : 

Als  lautliche  Grundlage  ist  der  Lautstand  gewählt,  welcher  sich  als 
der  €gemeinslovinzische>  aus  den  Formen  der  einzelnen  Dialekte  er- 
schliessen  lässt.  Meistens  sind  die  Wörter  in  dieser  Form  in  dem  einen 
oder  dem  andern  Dialekt  erhallen,  nur  in  wenigen  Fullen  mussten  sie 
konstruiert  werden  und  sind  dann  mit  «Gslz.»  bezeichnet.  Daneben  sind 


ü 


VORWORT. 


die  laotlich  abweichenden  Formen  der  Dialekte  genannt  unter  genauer 
Bezeichnung  des  Vorkommens  (Oslz.:  Ostslovinzisch,  Wslz.:  Westslo- 
vinzisch,  KL:  Kluckener  Dialekt,  H.\  Holzkathen-Scholpiner  Dialekt, 
Vi.:  Virchenzin-Vietkow-Zietzener  Dialekt,  Vi.:  Yietkower  Dialekt, 
St.:  Stohentiner  Dialekt,  GGa.:  Gross-Garder  Dialekt,  KGa.:  Klein- 
Garder  Dialekt,  í  F.:  Wiltstock-Rotten-Wittbecker  Dialekt),  nur  die  Wör- 
ter des  Wiltstock-Rotten-Wittbecker  Dialekts,  in  denen  das  weslslofin- 
zische  e  u  ä  ü  als  o  u  ú  u  ausgesprochen  wird,  sind  nicht  besonders 
angeführt. 

Alle  Wörter  sind  in  phonetischer  Schreibung  gegeben  in  folgender 
Bucbstabenfolge:  n,  ä,  ä,  ä,  h,  H,  b,  c,  č,  d,  ď,  d,  fc,  3, 
c,  é,  e,  e,  0,  Q,  s,  f>  tfi  g,  g,  T,  íi  h,  *x,  x,  x,  i,  i,  i,  i, 
Ü,  i,  j,  k,  k,  1,  ľ,  m,  n,  ň,  d,  o,  ó,  e,  o,  9,  £,  p,  r,  r,  s,  š, 
t,  t,  u,  u,  ú,  ü,  i|,  q,  y,  y,  y,  a,  v,  w,  z,  ž.  Die  Verbalkom- 
posita sind  unter  den  nichtkompooierten  Verben  verzeichnet  (einige,  deren 
Zusammensetzung  nicht  ohne  weiteres  erkennbar  ist,  ausserdem  noch  in 
der  alphabetischen  Reihenfolge),  die  zahlreichen  Adjektivkomposita  und 
die  von  diesen  abgeleiteten  Substantiv-  und  Adverbialkomposita  unter 
dem  zweiten  Gliede,  die  übrigen  Komposita  sind  an  ihrer  Stelle  in 
der  alphabetischen  Reihenfolge  genannt.  Wörter,  welche  nur  als 
zweites  Glied  von  Kompositen  erscheinen,  sind  mit  einem  *  be- 
zeichnet 

Bei  der  reichen  Entwicklung  des  slovinzischen  Ablauts  war  die  Be- 
rücksichtigung dieses  natürlich  unumgänglich.  Um  nun  nicht  alle  Formen 
anführen  zu  müssen,  welche  von  der  Normalform  abweichen,  habe  ich 
hierbei  folgende  Grundsätze  befolgt: 

1.  Die  Formen,  welche  qualitativen  oder  quantitativen  Ablaut  auf- 
weisen, sind  alle  genannt. 

2.  Die  Darstellung  des  akzentuellen  Ablauts,  welcher  sich  eng  an 
die  Betonung  anschliesst,  ist  mit  der  Darstellung  des  Akzents  verbunden, 
welche  in  folgender  Weise  geschieht: 

a.  Wörter,  bei  denen  keine  von  der  Stichform  abweichende  betonte 
oder  vokalisierte  Form  genannt  ist,  haben  keinen  Akzentweclisel  und 
keinen  akzentuellen  Ablaut. 


Digitized  by  Google 


VORWORT. 


III 


b.  Maskulina  und  Neutra,  bei  denen  der  Lok.  Sing.,  Gen.  oder  Dat. 
Plur.  angeführt  ist,  folgen  dem  Betonungstypus  2.  (Slovinzische  Gramma- 
tik S.  172,  175,  197,  198). 

c.  Feminina  mit  einsilbigem  Stamm,  bei  denen  der  Instr.  Sing,  ge- 
nannt wird,  gehören  dem  Betonungstypus  2.  (Slz.  Gr.  S.  183)  bzw.  2  b. 
(Slz.  Gr.  S.  195)  an,  solche,  bei  denen  der  Gen.  oder  Dat.  Plur.  ge- 
nannt ist,  dem  Betonungstypus  2a.  (Slz.  Gr.  S.  195).  Die  Ei  n  schli  essung 
des  Instr.  Sing,  in  [  ]  zeigt  an,  dass  nur  in  dieser  Form  eine  abwei- 
chende Betonung  und  zwar  neben  der  auch  in  den  übrigen  Formen  ge- 
bräuchlichen vorkommt. 

d.  Feminina  mit  mehrsilbigem  Stamm  folgen,  wenn  der  Akk.  Sing, 
angeführt  ist,  dem  Betonungslypus  2  a.  (Slz.  Gr.  S.  187),  wenn  der 
Instr.  Sing.,  dem  Betonungstypus  2  ba.  (Slz.  Gr.  S.  187).  wenn  der 
Lok.  Sing.,  dem  Betonungstypus  2  h  ß.  (Slz.  Gr.  S.  187)  bzw.  2.  (Slz. 
Gr.  S.  196).  Ebenso  sind  die  Betonungsweisen  der  mask.  a-Slämme 
bezeichnet. 

e.  Da  die  Verben  der  einzelnen  Verbalklassen  eine  gleichartige 
Betonungsweise  haben,  hätte  ein  allgemeiner  Hinweis  auf  die  Gram- 
matik genügt.  Hier  musste  nur  wegen  des  akzentuellen  Ablauts  eine 
grössere  Anzahl  von  Formen  genannt  werden.  Daher  werden  in  der  Re- 
gel der  Inf.,  die  1.  und  2.  Sing.  Prs.,  das  Mask.  und  Fem.  Sing. 
Prt.  und  die  2.  Sing.,  bisweilen  auch  die  2.  Plur.  Imp.  und  nach 
Bedarf  das  Part.  Prt.  und  das  Verbalsubstantiv  angeführt.  Für  die  kom- 
ponierten Verba  ist,  wo  es  nötig  war,  ein  für  alle  gültiges  Schema  ge- 
geben. 

Sonst  kommen  nur  einzelne  abweichend  betonte  und  vokal isierte 
Formen  vor,  die  dann  ausdrücklich  angeführt  werden. 

«Unregelmässig»  gebildete  Formen,  z.  B.  solche  mit  den  Endungen 
-ml  -I  im  Instr.  Plur.,  -eý  im  Lok.  Plur.,  sind  vollständig  genannt. 
Bei  den  Verben,  welche  das  umschriebene  Perfekt  und  Plusquamperfekt 
mittels  des  Hülfsverbs  bác  bilden,  ist  dies  hinzugefügt,  die  übrigen  ver- 
wenden rnjlgc. 

Die  bei  einzelnen  Wörtern,  besonders  Verben  und  Präpositionen,  an- 
geführten Sätze  sollen  nur  die  Konstruktionsweise  der  betreffenden  Wör- 


VORWORT 


ter  verdeutlichen,  sie  finden  sich  daher  nor  da,  wo  diese  irgendwie  un- 
deutlich sein  könnte. 

Der  zweite  Teil  wird  den  Schluss  des  Wörterbuchs,  ein  Verzeichnis 
von  Orts-  und  Personennamen  und  einige  Nachträge  bringen. 

Friedrich  Lorentz. 

Karthaus  in  Westpreussen, 
im  Dezember  1907. 


A. 


a  conj.  4.  einfach  anreihend  zur  Verbindung  einzelner  Wörter:  und; 
2.  einfach  anreibend  oder  mit  leichtem  Gegensatz  zur  Verbindung 
Ton  Sätzen:  griech.  Sé. 


5b  e  conj.  oder;  5bo  —  äbe  entweder  —  oder, 
ädjé!  interj.  leb  wohl!  á  dien  1 

ädjôdant  -ánta  D.  -tejô  H.  N.  -tevjä  mase.  Adjutant. 
ädjuda'nshX  -ká  -hé  adj.  den  Adjutanten  betreffend. 

♦ 

ädjödä'ntä  -tä  s.  adjüdänt. 

ädjôdä'ntóp;  -teví  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Adjutanten  gehörig. 
adrésérSc  Prs.  ädréséraja.  Prt.  adrésér&'yl  Imp.  adrSsére'tf 

verb.  imperf.  adressieren.  —  Von-adrésérô'yl  list  due-króujä. 
adrčsérôf  väc  Prt.  adreséräove'ul  s.  adrésérSc.  Kl.  Vi. 
ad  r  é  sô$  vi  -vá  -vé  adj.  die  Adresse  betreifend, 
adré'sä  -sä  PI.  G.  -si,  -es  fem.  Adresse,  Briefaufschrift, 
ädvéntôôvi  -vä.  -vé  adj.  die  Adventszeit  betreffend;  ädvéntôová 

ňe^efô  Adventssonntag, 
ádvé'ntä  -tôy.  L.  -cé^  masc.pl.  die  Adventszeit. 
äfkáQCtve  s.  afkayetve.  Vi. 
äfkáocni  s.  afkäjjcrVí.  Vi. 
äfkáot  s.  afkayt.  Vi. 
äfkáQta*  s.  afkäyta.  F*. 
äfkáQtkä  s.  afkä'utka.  Vi. 
&fkáQtóg  s.  afkaytôy.  Vi. 
äfkäteváo  s.  afkätovag.  Vi. 

äfkätevä]}  -vé  fem.  die  Frau  des  Advokaten.  Kl.  H.  St.  WsU. 

i 


5!  interj.  ah!  ach! 


I 


2  DR.  FB.  LORENTZ. 

äfkäyctve  -vä  ntr.  i.  die  Advokaten,  Advokatenschafl;  2.  der 

Advokatenberuf.  Kl.  ff.  St.  Wslz. 
äfkaychi  -ka  -Tie  adj.  den  Advokaten  betreffend.  Kl.  ff.  St.  Wsle, 
äfkäjjt  -tä.  Ľ.  -toja  PI.  N.  -tovjä  masc.  Advokat,  Rechtsanwalt. 

Kl.  ff.  St.  Wslz. 
äfkäytä  -tä  s.  afkä«t.  Kl.  ff.  St.  Wslz. 
äfkajjtkä  -M  fem.  i.  die  Frau  des  Advokaten;  2.  die  Advokatin. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
äfkäytóy  -teví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Advokaten  gehörig.  Kl.  ff. 

St.  Wslz. 
Ä^!  interj.  ach! 

fi^tčl  -elä  masc.  das  Achtel,  ein  Fässchen,  welches  ungefähr  20  Li- 
ter enthält, 
fij!  interj.  ah! 

ajént  -é-ntä  D.  -tej ô  PI.  N.  -tevjä  masc.  Agent, 
ajéntôrä  -rä  PI.  G.  -tur  /cm.  Agentur.  . 
ajé*ntä  -tä  s.  ajént. 

ajé'ntôu,  -teví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Agenten  gehörig. 
5  k  s.  jäke. 

akcíjoyn  -na  masc.  Auktion,  Versteigerung.  ff.  Vi.  Wslz. 
akcíjóynä  -nä  fem.  Auktion,  Versteigerung,  ff.  Vi.  Wslz. 
akcíjôjjnueví  -vä  -vé  adj.  die  Auktion  betreffend, 
akcfjöun  s.  akcijöyn.  Kl.  St. 
akci'jÖynä  s.  akcijöuna.  Kl.  St. 
akcjojjn  s.  akcijöun.  ff.  Vi.  Wslz. 
akcjoqnä  8.  akcijöuna.  ff.  Vi.  Wslz. 
♦akcjôynéräc  verb. 

Komposita  (Inf.  -akcjôgnérSc  Prs.  -akcjóunéraja,  Pri.  -ak- 
cjóunére*ul  Tmp.  -akcjôuiiôreuj: 

poakcjóynéräc  verb.  per  f.  i .  eine  Versteigerung  abhalten; 

2.  alles  nach  einander  versteigern, 
váakcjóu.nérác  verb.  perf.  alles  versteigern, 
zaakcjóunérác  verb.  perf.  zur  Versteigerung  bringen,  ver- 
steigern. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHBS  WÖRTERBUCH. 


3 


*akcjójjnérHeväc  s.  akcjóynérác.  Kl.  Vi. 
akjôynu$vi  s.  akcijóynú^ví. 
akcjöun  s.  akcijöjjn.  Kl.  St. 
akcjöijnä  s.  akcijöjjna.  Kl.  St. 

akôrtférSc  Prs.  fikörderöja,  Prt.  akönjerd'yl  Imp.  akôrdére-y 
verb.  imperf.  einen  Vertrag  betreffs  des  Preises  einer  Arbeit 
schliessen.  —  Tén-pójjn  (tén-reba$tnik)  akônjérô'yl  s-tím-re- 
bä^tnika,  (s-tím-p^ňaj  na-3l§8inc  rígzdôrlóy. 
Komposita: 

peakörcjeräc  verb.  per  f.  eine  Preisabmachung  treffen. 
vuakörderSc  verb.  perf.  eine  Arbeit  in  Verding  geben.  — 
Tén-p<5jin  vuakônjérô'tfl  téma-rebä$tnika  ta,-ra$beta. 
za-^§8inc  rigzdorlou. 
zaakôrdéräc  verb.  perf.  eine  Arbeit  in  Verding  geben, 
akônjéraeväc  Prt.  akôrdérôovo  yl  s.  akordérfic.  Kl.  Vi. 
akört  -ÖTtä  masc.  der  Akkord,  Lohnvertrag, 
äkóyš?  s.  jäkójjš. 
äke  s.  jäke. 

äktä  äktóy  L.  -cej^  mask.  pl.  die  Akten, 
äktäv&ras  -sä  L.  V.  -sü  masc.  Aktuar. 
a\kta$v*í  -va  -vé  adj.  die  Akten  betreffend, 
akaráot  s.  akäräyt  adj.  u.  adv.  Vi. 
akäráQtoí  s.  akäräytní.  Vi. 

aköräyt  adj.  indecl.   genau,  pünktlich,  gewissenhaft.   Kl.  H. 
St.  Wslz. 

akurayt  adv.  genau,  gewissenhaft.  Kl.  H.  St.  WsU. 
akürä'ytni  -nä  -né  adj.  genau,  pünktlich,  gewissenhaft.  Kl.  H. 
St.  WsU. 

äkftrótnosc  -cä  L.  akarótnaescí  fem.  Pünktlichkeit,  Gewissen- 
haftigkeit. 

Skurótňá  adv.  genau,  gewissenhaft, 
alarm  -á-rmä  masc.  Alarm. 

alärméräc  Prs.  alärniéräfe  Prt.  alärméré'ul  Imp.  alarraéro-y 
verb.  imperf.  alarmieren. 


4 


DB.  FR.  LORENTZ. 


alärméró§väc  Prt.  alarmerü§ve*$l  s.  alanhôräc.  Kl.  Vi. 
alärmô$ví  -vá  -vé  adj.  den  Alarm  betrefTeĽd. 
51  ä  conj.  aber. 

aléji  -lejú  L.  -jô  mase.  Allee,  Baumgang. 

alšiní  -ná  -né  adj.  die  Allee  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

alšiní  s.  alejiní.  St. 

alün  -ônô  mase.  Alaun.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

alifn  s.  alun.  St. 

anís  -ísô  L.  -8ó  waíc.  Anis. 

anísôov'i  -vá  -vé       den  Anis  betreffend. 

áo!  s.  äu,.  Vi. 

ággňä!  s.  aygňä.  Vi. 

aQY«st  -tô  íwosc.  der  Monat  August. 

aQYösta^vi  -vá  -vé  adj.  den  August  betreffend. 

áo^ft!  s.  áuja-  Vi- 

áQ^nójic  s.  %xnôuc.  Vi. 
áolf  s.  aylf.  Ff. 
á  o  m  é  n  s.  ayruen.  Vi. 
áQpä  s.  aupa.  Fč. 
ágpéD  s.  aypeu.  Vi. 
áQpja.  s.  äypja..  Fŕ. 
áopji  s.  Fi. 
áQpjóytko  s.  Sjipjóutke.  Vi. 
ágpk  s.  äypk.  Vi. 
áppkä  s.  äjipka.  Vi. 
áopójj  s.  aupójj.  Vi. 
áQpshi  s.  äjjpshľ.  Vi. 
äqs  8.  au.s.  Fi. 

apel  -é*lô  L.  -lň  wmse.  Appell. 

apéléräc  Prs.  äpélérôja.  Bi.  apélérôul  hnp.  apélére'u  verh. 
imperf.  appellieren,  Berufung  einlegen.  —  Jaji-ca_  apôléräc  du$- 
krôujä. 

apöleru^väc  Prt.  apéléru$vo*tfl  s.  apéléräc.  Kl.  Vi. 


Digitized  by  Google 


I 


SL0VIXZISCHB8  WÖRTERBUCH.  5 

april  -I'Iä  L.  -lô  mase.  April. 

apriló^vľ  -vá  -vé  adj.  den  April  betreffend. 

áptéčnictve  -vä  ntr.  i.  die  Apotheker;  2.  die  Apothekerkunst, 

der  Apothekerberuf.  Oslz. 
äptéČňichí  -ká  -hé  adj.  den  Apotheker  betreffend.  Oslz, 
äptéčňič'i  -čá  -čé  adj.  den  Apotheker  betreffend.  Oslz. 
äptéčáikSc  Prs.  äptéčňikäj%  Prt.  äptôčňiké^l  verb.  imperf. 

Apotheker  sein. 

äptôčňikôoväc  Prt.  &ptéčnikäeve'gl  s.  aptôcnikac.  Kl.  Vi. 
áptôčňixtve  s.  aptôčnTctve.  Wsle. 
äptéčňi'ch!  8.  aptéčňlctil.  Wslz. 
äptéčňi-čí  s.  aptôcnTcX  Wslz. 
äptéjčkä  -M  fem.  Apotheke. 

äptéjčn!  -ná  -nô  adj.  die  Apotheke  betreffend,  zor  Apotheke 
gehörig. 

äptéj[čnicá  -ca  fem.  die  Frau  des  Apothekers. 
äptéjičňlČk  -kä  masc.  Apothekergehülfe,  Apothekerlehrling, 
äptéjčňíčkä  -hi  fem.  die  Frau  des  Apothekers, 
äpté  jčňikóu,  -kevl  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Apotheker  gehörig, 
äptéj^čňlk  -ikä  PL  N.  -cä  masc.  Apotheker, 
äptékä  -hl  H.  G.  -tek  [Kl]  -tej*  [B:  Vi.  St.  Wslz.]  fem. 
Apotheke. 

äptíční  -na  -nô  adj.  appetitlich,  Appetit  erregend, 
ápťične  adv.  appetitlich. 

Sptičnosc  -ca  L.  äptičnúescí  fem.  die  Appetitlichkeit,  das  appe- 
titliche, einladende  Aussehen, 
äptičňä  adv.  appetitlich, 
äptít  -itô  masc.  Appetit,  Esslust. 

apô$štél  -tlä  D.  -lejö  L.  V.  -lô  PI.  N.  -levjä  masc.  Apostel, 
apô^štlóu.  -leví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Apostel  gehörig, 
äräk  -akô  masc.  Arrak. 

araštánt  -á'nta  D.  -tejô  PI.  N.  -tevjä  masc.  Arrestant,  Ver- 
hafteter. 

araštä'otä  -ta  s.  araštánt. 


Digitized  by  Google 


6 


DR.   FR.  LORENTZ. 


araštá-ntkä  -hl  fem.  Arrestantin,  Verhaftete, 
aratéräc  Prs.  äratérôj%  Prt.  aratôrô'ôl  Imp.  aratére^  verb. 
imperf.  arretieren,  verhaften. 

Komposita: 

poaratérSc  verb.  per  f.  alle  nach  einander  verhaften. 

zaaratérSc  vtrb.  per  f.  in  Verhalt  nehmen,  verhaften, 
araterôeväc  Prt.  aratôríieve'tfl  s.  aratôrác.  KL  Vi.  . 
5rbä  -bä  Ľ.  -bejä  PI.  N.  -bovjä  masc.  der  Erbe, 
ärbäc  Prs.  ärbaja,  Prt.  ärb&-yl  verb.  imperf.  erben.  —  Jäu- 

móuro  tén-dôjjm  vet-svä-brStá  ärbÓynô. 
ärbäŕtve  -vä  ntr.  die  Erben, 
ärbôrká  -hl  J.  ärbärkóy,  -báxkôjj  fem.  die  Erbin. 
Srbófr  -aŕä,  -äŕä  L.  arbáŕd  masc.  der  Erbe. 
arést  -éstô  masc.  Arrest, 
ffr^ä  -'/i  fem.  Arche. 

ärméini  -ná  -nô  adj.  die  Armee  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

ärmšjní  s.  armejní.  St. 

ärmšjä  -j ä  -á.  ánntja,  PI.  G.  -ji  fem.  Armee. 

atäkä  -hi  fem.  Angriff. 

atakérác  Prs.  ätakéräj%  Prt.  atakôrô*yl  Imp.  atakére  y  verb. 

imperf.  angreifen.  —  Vje"ll)i  bôlä  atakéré'yl-mjä  v-li§8ä. 
atakôra^vác  Prt.  atakérťifve'yl  s.  atakerác.  Kl.  Vi. 
atäleräjä  -jä  A.  Stäleräj^  fem.  Artillerie.  Oslz, 
atälerästä  -tä  Ľ.  -tejä  PI.  N.  -tevjä  masc.  Artillerist.  Oslz. 
atälera-já  s.  atalerája.  Wslz. 
atälerästä  s.  atalerásta.  Wslz. 

atälerfní  -ná  -nô  adj.  die  Artillerie  betreffend.  KL  H.  Vi.  Wslz. 

atälerfnl  s.  atalerini.  St. 

atälräjä  s.  ataleräja  Oslz. 

atálrästä  s.  atalerásta.  Oslz. 

atälrä'jä  s.  ataleräja.  Wslz. 

atälrä'stá  s.  atalerásta.  Wslz. 

atälrini  s.  atalerini.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

atälríni  s.  atalerini.  St. 


Digitized  by  Google 


8L0VKZI8CHE8  WÖRTBKBÜCH.  7 

atästôräc  Prs.  ätästôräj%  Prt.  atästérd'gl  Itnp.  atástére  y  verft. 

itnperf.  attestieren,  bescheinigeo. —  Tén-šé'ytéS-mjä  atästere'gl, 

ce-möj-tätä  bôl-d6utf  a-tej  já-pŕäšed  vri  vet-tö^-säldä^töfl. 
Kompositum: 

zaatästéräc  verb.  perf.  attestieren,  bescheinigen, 
atästerôeväc  Prt.  atästerüeve-gl  s.  atastéräc.  KL  Vi. 
atést  -é'sta  mase.  Attest,  Bescheinigung. 
av%zérSc  Prs.  äv^zôri^  Prt.  avazérd'ôl  verb.  imperf.  avan- 

zieren,  beiordert  werden.  —  Za-pe'gtáerä  lät  von-av^zérô  yl 

do-jéfršjtä. 

ayíizôrfceväc  Prt.  av%zôrtieve*gl  s.  ava^zéräc.  El.  Vi. 
ävyäBk  -kô  L.  -kô  mase.  Abgang,  Absatz,  Verkauf. 

Á. 

äbe  s.  äbe.  Oslz. 

älä  ä.  älä.  Oslz. 

äňe  s.  $ňe.  Kl.  H.  Vi. 

A. 

ä  conj.  und. 

ft  Partikel,  welche  zur  Einleitung  des  direkten  und  indirekten 

Fragesatzes  dient. 
äbe  8.  abe. 
älä  s.  älä. 
äňe  s.  árie. 
á*be  5.  5be.  Wslz. 
ii&     älä.  Wslz. 
k-ňé  s.  ^ňe.  Wslz. 

o 

A. 

ápjôytSčke  s.  ápjÔjjtečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
ápjojjtôške  s.  fipjóutHŠke.  U.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


8  DB.  FR.  LORBNTZ. 

apjôjjtôčke  -ká  ntr.  junges  Äffchen.  Kl. 
ápjôytäške  -kä  ntr.  jaoges  Affchen.  Kl. 
äpováo  s.  äpovaji.  Vi. 

ápovaii  -vé  fem.  Affenweibchen.  Kl.  E.  St.  Wslz. 

ápô#vi  -v&  -Yô  adj.  den  Affen  betreffend. 

ärt  -tä  mase.  Art,  Sorte,  Gattung,  Weise;  na-ti§n,  na-jtni  art  auf 

diese,  auf  andere  Weise, 
äjj!  interj.  ach!  Kl.  H.  St.  Wslz. 
äftgnä!  interj.  oh!  oh  Wunder!  Kl.  H.  St.  Wslz. 
äflxä-  interj'     weh!  Kl.  H.  St.  Wslz. 
äyXäc  ^V*         ~X*&  atf  tw"k  iwperf-  stöhnen, 

ächzen.  Kl.  H.  St  Walz. 
Komposita  (Inf.  -ág^äc  Prs.  -'á^a,  -ap^oŠ  2Vf.  -&xe*tfl): 
na^Q'xäc  ver&.  perf.  sa,  sich  satt  stöhnen,  genügend  ächzen, 
zaä^c  *>er&.  .per/",  zu  ächzen  anlangen. 
äu^nö»c  8.  ájixnóuc.  E.  St.  Wslz. 

^WXDÔUC  Fut.  au^na.  -néš  Pr*.  äft"xnöjjn  o^nl  vcr6.  .per/",  auf- 
stöhnen, aufächzen.  Kl. 
Kompositum  (Inf.  -äyxnóijc  Prs.  -ô^na,  -äg^neš  fW.  -ô"X- 
nópn): 

zaäjryjwuc  vcr6.  jper/l  aufstöhnen,  aufächzen. 

ajjlf  -fa  mo£C.  1.  der  Alf,  ein  fabelhaftes  Wesen,  welches  in  Gestalt 
eines  feurigen  Drachen  seinem  Herrn  Schatze  zuträgt;  2.  Papier- 
drache. Kl.  E.  St.  Wslz. 

ájímén  subst.  indecl.  Amen.  E.  Wslz. 

Üjjpä  -pä  PI.  I.  -pml  masc.  Affe.  m.  H.  St.  Wslz. 

äjipén  adj.  indecl.  offen.  ÄZ.  ZT.  St.  Wslz. 

agpén  aďv.  offen.  Kl.  E.  St.  Wslz. 

ajipja,  -pjicä  PI.  N.  äpj^tä  ntr.  junger  Affe.  Kl.  E.  St.  Wslz. 

a  y  p  j  i  -pjä  -pje  a#.  den  Affen  betreffend.  Kl.  E.  St.  Wslz. 

äjipjöjjtke  s.  ííypjôutke.  E.  St.  Wslz. 

äjjpjôutke  -kä  PI.  N.  ápj$tkä  ntr.  junges  Äffchen.  JQ. 

äjipk  -kä  masc.  kleiner  Affe.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

ä»pkä  -hl  fem.  Affenweibchen.  Kl.  E.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


9 


a»PóU  -Pôví  -vá  -vé  ad/'.  í?os».  Affen-.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
aypshl  -k&  -hé  od,/,  den  Affen  betreffend.  JÖ.  £ŕ.  Äŕ.  TFs/*. 
aus  conj.  und.       27.  St.  WsU. 
aumén  *.  aumen.  Kl.  St. 

äzSc  Prs.  auzaja.  [Kl.  H.  St.  WsU.]  áozaja.  [Vi.]  ázäješ  2V*. 
azd'al  ver&.  imperf.  etwas  ohne  Nutzen  davon  zu  haben  verbrau- 
chen, verschwenden,  umkommen,  verkommen  lassen.  —  Ga-ten- 
pÖun  ňi$jä  da§ma,  ti--xla§pcovjä  ázajôu  s-tim-vöafsa. 
Komposita  (Inf.  -äzäc  Prs.  -  ázaj^  Prt.  -ázô'al): 

deäzac  verb.  perf.  vollends  verschwenden,  verkommen  lassen, 
peäzäc  verb.  perf.  verschwenden,  verkommen  lassen, 
rezäzäc  verb.  perf.  alles  verschwenden,  verkommen  lassen. — 
Za-pjinc  ňeäél  tén-sín-mje'yl  ßätke  žäte  rezä- 

ZÖUDÖ. 

vääzäc  verb.  perf.  alles  verschwenden,  verkommen  lassen, 
zaäzäc  verb.  perf.  verschwenden,  verkommen  lassen. 
äza$väc  Prt.  aza^ve-al  s.  azäc.  Kl.  Vi. 

A. 

íyél  »Ylä  L.  a/yla  mase.  Bienenstachel, 
^kôr  -erä  PI.  G.  akagróu,  masc.  der  grosse  SchifTsanker. 
%kr£c  Prs.  |kräj%  Prt.  akr&'al  verb.  imperf.  verankern,  mit 
eisernen  Klammern  befestigen. 
Komposita: 

präakrSc  verb.  perf.  verankern. 

vuakräc  verb.  perf.  verankern. 

zaakrac  verb.  perf.  verankern, 
^kra^yac  Prt.  akra$ve*gl  8.  akräc.  Kl.  Vi. 
3  m  ä  -mä  fem.  Amme. 
|mén  8.  aumen. 

|ňé  conj.  und  nicht,  nicht  einmal;  qáó  —  |ňe  weder  —  noch. 
|hčr  -krä  L.  akra  masc.  Anker,  eiserne  Klammer. 


10 


DB.  FB.  LORENTZ. 


4- 

4ňé  s.  áné.  St. 

•  • 

A- 

%ňô  s.  |ňé.  St. 

B. 

b  a.  bá. 

bäbä  -bá  PI.  G.  bäub  /XZ.  £T.  St.  Wslz.]  báob  /"Ft.;  /fem. 

i.  alte  Frau;  2.  Weib  (im  verächtlichen  Sinne);  3.  weibliches  Tier. 
babjáQC  s.  babjáuc.  Vi. 
bábjävjércä  -cä  mase.  abergläubischer  Mensch, 
bábj&vjérčinä  -nä  PL  G.  -Čín  fem.  abergläubische  Frau, 
bäbjävjérnl  -ná  -ne  adj.  abergläubisch, 
bábjávjérňicä  -cä  fem.  abergläubische  Frau. 
bäbjävjérňiK  -ikä  PL  N.  -cä  masc.  abergläubischer  Mensch, 
bábjävjéfrtve  -vä  ntr.  Aberglaube. 

babjagc  Prs.  bäbjej%  babjiQjéš  Prt.  bäbjVyl  -bjä -bjeľi  Part. 
IVt.  babjäli  verb.  imperf.  zum  Weibe  werden,  ein  weibisches, 
furchtsames  Wesen  annehmen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Kompositum: 

zbabjäuc  verb.  perf.  zum  Weibe  werden,  weibisch,  furchtsam 
werden, 
bäbjöc  s.  babjäyc. 

bäbjinä  -n&  L  babjínóu.  [Kl.  H.  Vi.]  -bjínójj  [St.]  -bjinóu, 
[Wslz.]  PL  G.  -bjin  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -bjjn  [St.]  fem.  alte 
Frau,  Mütterchen. 

bäbjišče  -čä  PL  N.  babjíščä  [Oslz.]  -bjrščá  [Wslz.]  G.  -bjlšč 

[Oslz.]  -bjišč  [Wslz.]  ntr.  altes  Weib,  Vettel, 
bfibji  -bjá  -bjô  adj.  i.  die  Weiber  betreffend;  2.  weibisch,  eine 

weibische,  furchtsame  Gesinnung  habend, 
bäbjín  -bjín!  -ná  -ne  adj.  poss.  der  alten  Frau  gehörig. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CHES  WÖRTERBUCH. 


11 


bäbjlnkä  -hl  I.  babjínkóu  [Kl.  H.  Vi.  Welz.]  -bjtnkóu  [St.] 

fem.  altes  Frauchen,  Mütterchen, 
bäbjóc  s.  babjaux. 

b  ab  15c  Prs.  bäbläja.  Prt.  babld'gl  verb.  imperf.  schwatzen, 
plappern. 
Komposita: 

nabablac  verb.  perf.  viel  schwatzen;  nabablfic  s%  sich  satt 
and  müde  schwatzen. 

zababläc  verb.  perf.  zu  schwatzen  anfangen, 
bäblet  -tä  PI.  G.  bablô§tóft  mase.  Schwätzer, 
b  SM  et  -tä  masc.  Geschwätz. 

bablüotäc  Prš.  bäbleca.  bablô§céš  Prt.  bäbleteyl  verb.  imperf. 
schwatzen,  plappern. 
Komposita: 

nabablüetäc  verb.  perf.  viel  schwatzen. 
zabablô$täc  verb.  perf.  zu  schwatzen  anfangen. 
bablôsYäc  Prt.  bablfcove^l  s.  babläc  Kl.  Vi. 
*bäčäc  verb.  Her.  zu  bficic. 

Komposita  {Inf.  -bSčäc  Prs.  -'bä£%  -bágčóš  [Kl.  H.  St.  Wslz] 
-báQČóš  [Vi.]  Prt.  -bácV«l  Imp.  -bače-y): 

pŕ&bäčäc  verb.  imperf.  erinnern;  pŕäbäČäc  sa.  sich  er- 
innern. —  Ga-jajj-já  nfitráfja.,  jäfl-mä-pŕáb&ča.  ta- 
Pjöu3ä,  älä  ven-nlgcä  zaplacčc. 
pŕebäčäc  verb.  imperf.  verzeihen, 
väbačäc  verb.  imperf  verzeihen. 
vebSčäc  verb.  imperf.  besichtigen,  nachsehen. 
vub&Čäc  verb.  imperf.  erspähen,  voraussehen. 
bäTic  Prs.  ba»ča„  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  bá^a.  [Vi.]  -číš  Prt.  báu- 
čél  [Kl.  H.  St.  Wslz]  bágcel  [Vi]  bäčilä  Imp.  bSči  verb. 
imperf.  Acht  geben,  aufpassen,  in  Obhut  halten.  —  H^okä  mt&i 
báčic  na-t&-3ͧcä,  ga-j&-ňiejém  dó§mä. 
Komposita  {Inf.  -bSčíc  Prs.  -  báča.  -bauéiš  [Kl.H.St.  Wslz.] 
-báQČfí  [Vi]  Prt.  -  báčél  Imp.  -  bači): 
pobfiČIc  verb.  perf.  wahrnehmen,  erblicken. 


12 


DB.  FB.  LORBNTZ. 


pŕäbSčic  verb.  perf.  cô§  kü$mü  jemanden  an  etwas  er- 
innern; pŕäbäčlc  s%  sich  erinnern. 

prebSčic  verb.  perf.  verzeihen.  —  Tue  jä-ňigpŕebáč^  ti- 
bSbjä. 

väbnČIc  verb.  perf.  verzeihen.  —  Väbačícá-mjä,  p^ňft! 

vebäčlc  verb.  perf.  besichtigen,  nachsehen.  —  Ven-ceuJ 
vebíčic,  cé-b&le  paseróuné  vu-nas. 

vubiéic  verb,  perf.  erspähen,  voraussehen, 
bačläví  -vá  -vé  adj.  achtsam,  anlinerksam.  Oslz. 
bSČlävjä  adv.  achtsam,  aufmerksam. 

bäčlävesc  -cä  L.  bačlävôescX  fem.  Achtsamkeit,  Aufmerksamkeit, 
bačli  ví  s.  baíläví.  Wslz. 
bačňé  adv.  comp,  zu  bäjjčnä. 
baČňi$Ší  -š&  -šé  adj.  comp,  zu  baučn'í. 
bädäc  Prs.  bäud%  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  bdodž*  [Vi.]  -dôš  Prt. 
baude-sl  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  bá^de^l  [Vi.]  b&dí  Imp.  bS- 
do-y  verb.  imperf.  stossen,  zu  stossen  pflegen. 
Komposita  (Inf.  -badác  Prs.  -'báda,  -bäjjdöS  [Kl.H.St.  Wslz.] 
-báodóš  [Vi.]  Prt.  -báde'^1  Imp.  -bade'uj: 
dobädäc  verb.  imperf.  totstossen. 
nabSdäc  verb.  imperf.  aufspiessen. 
pŕebSdác  verb.  imperf.  durchslossen,  durchbohren, 
rozbädác  verb.  imperf.  zerslossen. 
bägne  -nä  PI.  G.  -bén  [Oslz.]  -bin  [Wslz.]  L.  -ňé*  ntr.  Porst 

(Ledum  palustre). 
bägn&  adj.  trächtig  (von  Schafen  und  Ziegen  gebraucht), 
b&gnic  Prs.  bägni  Prt.  bagňilä  verb.  imperf.  s%  Junge  werfen, 
lammen  (von  Schafen  und  Ziegen  gebraucht). 
Komposita: 

pebägnic  verb.  perf.  s%  lammen. 

väbagnlc  verb.  perf  sa.  ausgelammt  haben,  keine  Lammer 

mehr  werfen. 
vebSgňlc  verb.  perf.  8%  lammen, 
bägrä  -rä  PI.  G.  -bér  fem.  Bagger. 


Digitized  by  Google 


SLOVTCZISCHES  WÖRTERBUCH 


13 


bagräc  Prs.  bägroja.  Prt.  bagroul  verb.  imperf.  baggern.  — 
Calé  ISte  nY-bagrälI  v-lépshí  háufnä. 
Kompositum : 

väbagrác  verb.  per  f.  i.  ausbaggern,  mit  dem  Bagger  vertiefen; 
2.  durch  Baggern  herausholen.  —  Läpfivä  ruká  môŠI  bác 
väbagrôpná.  V-lépsh!  hayfnä  ol-majóu  rjlelä  bSrôtSna 
väbagrôunô. 
*bagräväc  verb.  inter.  zu  bagräc. 

Kompositum  {Inf.  -bagräväc  Prs.  -bagráva^  -bagrauvôä" 
[Kl.  H.  St.  Wslz.]  -gráovóš  [Vi.]  Prt.  -  bagráve-al  Imp. 
-bagräve*«): 

väbagräväc  verb.  imperf.  i .  ausbaggern,  mit  dem  Bagger 
vertiefen;  2.  durch  Baggern  herausholen, 
bagru f  väc  Prt.  bagraevoul  s.  bagräc.  Kl.  Vi. 
bayáQStve  s.  bayaustve.  Vi. 
bayaQŽä  s.  bayäužä.  Vi. 

bayäjjstve  -vä  nlr.  Bagage,  Gepäck.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
bayá'užä  -žä  fem.  Bagage,  Gepäck.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
bäynét  -é'ta  PI.  L.  -céý  mase.  Bajonnet. 
bäYnétóovi  -vä  -vé  adj.  das  Bajonnet  betreuend, 
bäkäz  -zä  mase.  Backhaus. 
bakazä§ví  -v&  -vé  adj.  das  Backhaus  betreffend, 
bäl  -lü  L.  bála  mase.  i.  Ball,  Kinderspielzeug;  2.  Ball,  Tanzver- 
gnügen. 
*baläc  verb. 

Komposita  (Inf.  -balSc  Prs.  -baluj$  Prt.  -bale'al  Imp. 
-bälo*ö): 

vebalac  verb.perf.  mit  Bohlen  verschlagen  und  abbuchten.— 

F-tí-škaňi  ta-jana  straena  jä-vebalöynä. 
zabaläc  verb.  perf.  mit  Bohlen  zusperren.  —  Ni-mjell  tfl- 
dvjérä  zabalôuné,  co-mýi  ňiroôuk  prfe  bán. 
balánzéräc  Prs.  bSlänzérHja,  Prt.  balänzérd'ul  lmp.  balänzé- 

re*a  verb.  imperf.  balanzieren,  sich  im  Gleichgewicht  hallen. 
bSläSt  -ta  mase.  Ballast. 


14 


DR.  FB.  LORENTZ. 


baláštóovi  -v&  -vé  adj.  den  Ballast  betreffend. 

bal&cä  -cä  A.  bäläca.  fem.  Beifoss  (Artemisia  vulgaris).  Osie. 

baläčni  -ná  -né  adj.  den  Beifuss  betreffend.  Oslz. 

bala'cä  8.  baläca.  Wslz. 

balá'ční  8.  baläčni.  Wslz. 

bälbérä  -rá  D.  -rejä  PI.  N.  -revja,  -ŕä  mase.  Barbier. 
bälbérčíK  -ikä  mase.  Barbiergehülfe,  Barbierlehrling, 
bälbérói-  -aŕä  mase.  Barbier. 

bál  bé  r 6y  -rev*  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Barbier  gehörig, 
bälbéŕék  -iikä  wkisc.  Barbiergehülfe,  Barbierlehrling, 
bálbéŕtve  -vä  n/r.  i.  die  Barbiere,  Barbierzunft;  2.  das  Barbier- 
gewerbe. 

bälbérhí  -ká  -hé  adj.  den  Barbier  betreffend. 

bälbfrá  s.  balbéra. 

bälbírčIK  s.  balbérčik. 

bälbfrér  -frä  s.  balbéra. 

bälbfrójj  s.  balbéróg. 

bálbiŕék  s.  balbéfek. 

bälbiŕtve  8.  balbéhve. 

bälbíŕhí  s.  balbérhí. 

bSlČicä  -cä  fem.  kleiner,  kurzer  Balken.  KL  H.  St.  Wslz. 
bälČIčkä  -hi  fem.  kleiner,  kurzer  Balken.  KL  H.  St.  Wslz. 
baičlšče  -tó  PL  N.  bälčlšča  [OslzJ  -ČHČá  [Wslz.]  O.  -ČISČ 

[Oslz.J  -čišô  [Wslz.]  ntr.  grosser,  dicker  Balken.  KL  H.St.  Wslz. 
bälék  -äkä  masc.  kleiner  Ball, 
balfká  -hl  A.  balíka.  PL  G.  -lír  fem.  Waschfass. 
bälkä  -hl  fem.  Balken;  Schlittenkufe.  KL  H.  St.  Wslz. 
bälkóeví  -vä  -vé  adj.  den  Balken  betreffend. 
balÖD  -Dá  L.  -ßö  masc.  Ballon,  Luftballon. 
*balô§väc  8.  baläc.  KL  Vi. 
balü^vi  -vá  -vô  adj.  den  Ball  betreffend, 
bälzaméräc  Prs.  bälzamértj%  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  bá'lzamé- 

rôj$  [ViJ  Prt.  bälzamérô  yl  Imp.  bälzamére*«  verb.  imperf. 

einbalsamieren. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


15 


bälzaméróeväc  Prt.  bälzamérô^vo-yl  s.  balzamérác.  Kl.  Vi. 

bälzamôoví  -vá  -vé  aď;'.  den  Balsam  betreffend. 

bSlzôym  -amö  tnasc.  Balsam.  Kl.  H.  St.  WsU. 

báobja.  s.  bäubja...  Vi. 

báobjôjjtko  8.  bäubjóutke.  Vi. 

béocék  s.  bäucek.  Vi. 

báQcéšče  s.  bäucešče.  Vi. 

báQénl  s.  baučn!.  Vi. 

báQČiiesc  s.  bäučuesc.  Vi. 

bágčňä  s.  bäučňä.  Vi. 

báo-fä  8.  bany1- 

báolä  s.  bacia.  Vi. 

bágpčín  s.  bäu,pčín.  Vi. 

báQpkä  8.  bájjpka.  Vi. 

báQpst  8.  bajípst.  Vi. 

báopstóji  8.  baspstö«.  Vi. 

báopstve  s.  bagpstve.  Vi. 

báQpshl  8.  baupstii.  Vi. 

bágrä  8.  baurä.  Fi. 

báQt  8,  bäut  Fi. 

b  ä  pake  -kä  w<r.  altes  Weib,  Vettel. 

bapshí  -kay  -hé  od/,  weibisch. 

baräká  -M  -á.  baraka,  /ew.  Baracke. 

baran  «.  bárópn. 

baränkô§ví  s.  barôunkä$vi. 

bar|nk  s.  barönnk. 

bar^näôk  -kä  mase.  junger  Widder,  Bocklamm. 
*barí|ňlc  vcr6. 

Kompositum  (Inf.  -baraníc  Prs.  -barana,  -bar^riiš  Prt.  -ba- 
raňél): 

rezbar|nic  verb.perf.  sa,  sich  der  Länge  nach  ausstrecken, 
fanllenzen. 
baranina  -ná  fem.  Schaffleisch. 
bar|ň!znä  s.  baranina. 


Digitized  by  Google 


16  DR.  FR.  LORENTZ. 

barani  -ná  -ňé  adj.  den  Widder  betreffend. 

bär^ac  Prs.  bär^äj^  Prt.  bärfô'tfl  verb,  imperf.  bergen,  das 
vom  Meer  ausgeworfene  oder  auf  einem  gestrandeten  Schiff  befind- 
liche Gut  in  Sicherheit  bringen. 
Komposita: 

nabärfäc  verb.  perf.  viel,  in  Menge  bergen.  —  S-tá-vôf- 
krate  mä-nabäryäli  voofsó  ós-jicrojeňa. 

vábäryäc  verb.  perf.  bergen.  —  Fšäthi  väyrä  bala-vSbär- 
•yôyné. 

yttbär^ac  verb.  perf.  bergen. 

zabärfäc  verb.  perf.  bergen.  —  V&'n-má  vjélgôu  klfc$d% 
gôeŕo'^lhí  zabäryöuiie. 
bärf&f  väc  Prt.  báry^o-gl  s.  ba^fic.  KL  Vi. 
bär^iieynik  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  der  Berger,  der,  welcher  am 

Bergen  des  Schiffsguts  teilnimmt.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
bär^fcownilt  s.  bary^evnik.  KL 
bärk  -kä  PI.  G.  bärkÖj}  masc.  die  Barke  am  Wagen. 
bSrkä  -M  fem.  Bark,  Barkschiff. 

bärkfic  Prs.  bärkäja,  Prt.  bärkô'yl  verb.  imperf.  sa  ringen. 
Komposita: 

nabarkac  verb.  perf.  sq.  sich  beim  Bingen  sehr  anstrengen, 
sich  müde  ringen.  —  Ní-sq  nabärkälí  tfik,  ce-ní-balí 
mü^kri  na-calím  ci^lä. 

pebärkäc  verb.  perf.  s$  ein  wenig  ringen. 

pŕebärkac  verb.  perf.  sa.  ringend  zubringen,  durchringen.  — 
N5SI  knäjjpji  sa.-prebarkäTi  calö«  štani*. 

vabärkác  verb.  perf.  sa_  ausringen,,  bis  zur  vollständigen 
Ermüdung  ringen.  —  Ga-ní-s^  mjiQÜ  väb&rkojjné,  t<Tj 
naS-knäub-bel  t5ke  vuma.čôonít  co-von-vôpód  na- 
zemja.. 

zabärkac  verb.  perf.  s%  den  Ringkampf  beginnen, 
bärkogn  -nä  masc.  Birkhuhn, 
bärköftnü^vi  -vä  -vé  adj.  das  Birkhuhn  betreffend, 
bärküoväc  Prt.  bärküeve-yl  s.  barkSc.  KL  Vi. 


SLOVDíZISCflES  WÖRTERBUCH 


17 


bärkô§vl  -vá  -vô  adj.  die  Barke  am  Wagen,  das  Barkschiff  be- 
treffend. 

b&rlôgg  -ôgô  mase.  Wirrstroh,  Krummstroh. 

bärogn  -aná  Pi.  G.  bariínôg'i'.  -nmí,  -n!  mase.  Widder. 

barÓn;nk  -kä  mase.  junger  Widder,  Bocklamm.  H.  Vi.  Wslz. 

barójjnkôevl  -v&  -vé  adj.  den  jungen  Widder  betreffend. 

baróunk  8.  baröyjik.  Kl.  St. 

bSrzéčke  adv.  gar  sehr. 

bärzé^ne  adv.  gar  sehr. 

bärzélko  adv.  gar  sehr. 

bärze  adv.  sehr. 

bSrŽSČke  8.  bSrzéčke.  GGa. 

bäržé^ne  s.  bärze^ne.  GGa. 

baržélke  s.  barzelke.  GGa. 

bárže  adv.  comp,  eher,  stärker,  mehr,  in  höherem  Grade. 

bärže  8.  bfirze.  GGa. 

b&8  -sä  L.  basö  mase.  Bassgeige. 

bSsnik  -ikä  PI.  N.  -c&  masc.  Bassgeiger,  Bassspieler. 

basu $ vi  -V&  -vé  adj.  die  Bassgeige  betreffend. 

batäljôyn  -nä  masc.  Bataillon.  H.  Vi.  Wsle. 

batäljÖgn8hI  -ká  -hé  adj  das  Bataillon  betreffend.  H.  Vi,  Wsle. 

batáljó^nä^vi  -vi  -vé  adj.  das  Bataillon  betreffend. 

batáljóun  a.  bataljöun.  Kl.  St 

batäljÓunsM  8.  bataU$»nahí  Kl,  St. 

batägäc  Prs.  bSttgej*  Prt.  batäg^l  Imp.  batägo^  [Osls.] 
-ta'ge*«  [WsUJ  verb.  imperf.  peitschen,  mit  der  Peitsche 
schlagen. 

batägüf  ?äc  Prt.  batägôeve'gl  s.  batägäc.  Kl.  Vi* 
bat&gäg vi  -vä  -vé  adj.  die  Peitsche  betreffend, 
batogäc  Imp.  batüogo*«  8.  batHgäc. 
bategö^väc  s.  batägöfväc.  Kl.  Vi. 

bätežéSče  -ča  B.  N.  batežááčä  [OsUJ  -Ža-Sčä  [Wsls.J  G. 

-ŽSSČ  [Osi*.]  -žléč  [WsUJ  ntr.  Peitschenstiel, 
batrfrjä  -jä  Á.  bfitrftjí*  PI  G.  -träji,  -tri*  fm.  Batterie.  Osi*. 

2 


Digitized  by  Google 


18 


DK.  FR.  LORENTZ. 


baträVjä  8.  batraja.  Wsle. 

batríni  -ná  -né  adj.  die  Batterie  betreffend.  Kl.  H.  V*.  Wsle. 
batrfní  s.  batríni.  St. 

bStüg  -ägä  PI.  G.  batógóu  [Osie.]  -tô-gôu.  [Wsle.],  -tög  J.  -bi 

wtasc.  Peitsche, 
batäšk  -kä  masc.  kleine  Peitsche. 
bSvjäc  verb.  Her.  zu  bävjic. 

Komposita  (Inf.  -bävjäc  Prs.  -  bávj$  -baflvjôš  [Kl.  H.  St. 
Wsle.]  -báQvjóš  [Vi]  Prt.  -  b&vje*gl  Imp.  -bSvjVs): 
väbfivjäc  verb.  imperf.  erlösen,  befreien. 
zabSvjäc  verb.  imperf.  i .  aufhalten,  zurückhalten;  2.  unter- 
halten, ergötzen;  zabävjäc  sa,  i.  sich  aufhalten,  ver- 
weilen;  2.  sich  unterhalten,  vergnügen. —  N'ezabarjeg- 
aa.  z5-dläge! 

zbäYjäc  verb.  imperf.  i.  befreien,  frei  machen;  2.  erlösen, 
selig  machen. 

bSvjic  Prs.  bSvja,  -vjlŠ  Prt.  bavjél  verb.  imperf.  1.  aufhalten, 
verweilen  machen;  2.  unterhalten,  ergötzen;  bävjíc  8$  1.  sich  auf- 
halten, verweilen;  2.  sich  unterhalten,  ergötzen. 
Komposita: 

nabfivjlc  verb.  perf.  sa.  sich  genügend  unterhalten,  sich  bis  zur 
vollen  Befriedigung  vergnügen.  —  Mä-84-nfibavjUi  tanlml 
gäjjtkaml. 

pebävjic  verb.  perf.  i .  ein  wenig  aufhalten;  2.  ein  wenig  er- 
götzen; pebävjlc  s%  i.  sich  ein  wenig  aufhalten;  2.  sich 
ein  wenig  vergnügen. —  Pôebavji  träeška,  ťe^étaj  Jajj- 
sa.  pô^bavjél  trôe^a,  ve-Vjéfyóocanft. 

väbavjic  verb.  perf.  erlösen,  befreien.  —  Ven-vibavjél  tá- 
kröjjlä  s-tá-peňlm^ňä. 

zabfivjíc  verb.  perf.  4.  aufhalten,  zurückhalten;  2.  unter- 
halten, ergötzen;  zabävjíc  sa,  i .  sich  aufhalten,  verweilen; 
2.  sich  unterhalten,  vergnügen. 

zbävjic  verb.  perf.  i.  befreien,  frei  maehen;  2.  erlösen,  selig 
machen.  —  Pôjjn-Jéztis  näz-zbävjél  vet-fsl§vá  zlévä. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CHI8  WÖRTERBUCH.  19 

bäzme  -mä  ntr.  der  mittlere  Teil  des  Wintergarns. 

bazônä  -nä  H.  O.  -zön  fem.  Posaune,  grosses  Blasinstrument.  Kl. 

H.  Vi.  Walz. 
baz$D&  s.  bazfcoa.  St. 
bálčicä  s.  baičica.  Vi. 
bálôlčkft  s.  bslčička.  T%. 
bá-lčISČe  s.  b&lôišce.  Vi. 
bäikä  B.  O.  bálk  8.  bälka.  Vi. 
bäizóym  «.  bälzójjm.  Ft. 

bäc  /V*.  ji$m  <fc.  d.)  Fut.  a.  böad%  /JKJ  bóuda.  /Ä  F*.  S*7 
-3éš  b.  bÓjjm  bojjš  /J53.7  bÖum  bÓu.š  /J/.  Ft.7  boym  bôuš  [St.] 
c.  end.  bda.  b3éš  Prt.  bél  bäJä  imp.  bfefl  Part.  Prt.  bátl 
Ffate*.  bäcé  HiÜfsvb.  bác  ver5.  tmper/.  1.  (in  Verbindung  mit 
Substantiven  und  Abjektiyen)  sein;  2.  (in  Verbindung  mit  Adjektiven) 
werden;  3.  vorhanden  sein,  eiistieren;  4.  sich  befinden,  sich  auf- 
halten, weilen;  5.  bác  bildet  bei  Verben  a.  in  der  Faturform  in 
Verbindung  mit  dem  1-  Partizip  (Prt.)  das  umschriebene  Futurum, 
b.  in  der  Präsens-  und  Prateritalform  in  Verbindung  mit  dem  Nom. 
des  Part.  Prt.  Pass.  bei  intransitiven  Verben  das  Perfekt  und  Plus- 
quamperfekt, c.  in  Verbindung  mit  dem  Part.  Prt.  Pass.  bei  transi- 
tiven Verben  das  Passiv ;  s~ti$vä  ňebou.3Ä  nie  daraus  wird  nichts, 
das  geschieht  nicht;  mjä-niejä  vÖu-te  nie  es  liegt  mir  nichts  daran; 
cé*8-mjä  vÖH-te  jig?  was  kümmert  mich  das?,  was  geht  mich 
das  an?;  bác  zS-čim  hinter  etwas  ber  sein,  Verlangen  nach  etwas 
haben;  b&ä  täg-dä§brt !  sei  so  gutl  —  Vé'n-ja  begätl.  T6-jä 
möj-\nö$trek.  Vé*n-bél  kropia,.  Tá-ňebÔn3ÔŠ  vjSll>Y.  T^-jä 
vjelbé  ji^zore.  Va-nív^  bälä  vjélgä  n;|zä.  Jän-bél  tŕá  ňl^elä 
v-61Óuf5icäx.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -bßc  Prs.  a.  -bôud%  -böißßS  b.  -'bóum 
-bôuš  Prt.  -bél  -bftlá  Imp.  -  ba_3ft): 

dô^bgc  verb.  perf.  (Hvlfsvb.  mji§c)  4.  gewinnen,  einen 
Gewinn  machen;  2.  mit  Gewalt  nehmen,  erobern;  3.  sie- 
gen.— Krästk-ma  8tfc$  rígzdórlóu  dobáté.  Tí-säldáucä 
dôebäli  te-mjfiste.  F-ti-ve-jnä  däebáľí  ťi-Präsní. 

2* 


Digitized  by  Google 


20  DR.   FR.  LORENTZ. 

pn^debec  verb. perf.  überwältigen,  überwinden,  besiegen; 
pŕiedebéc  8$(dú$-cevá)  sich  (zu  etwas)  überwinden. — 
Tön-skaetor  s^-mftšél  bärze  zaštréBgäc,  ce  ve*n- 
mônk  píiedebéc  t&-böla..  Vön-8a.-nimöu.  pH§dobéc 
de-prešl§ňá. 

vädebéc  verb.  perf.  herausholen,  hervorbringen,  heraus- 
ziehen. —  Ten- nevi  poun  videbúi&ä  cánl  grôoš 
s-té-relé. 

vé'ddebéc  verb. perf.  (cue  kuemu)  jemandem  etwas  ab- 
gewinnen.—  Ní-8%  vjatfill  a-nS-mô  ve*ddebftlá  tá- 
8inc  rígzdórlôu. 
zdôebčc  verb.  perf.  erobern,  einnehmen.  —  Ti-nieprä- 
jacelä  nlmeglí  zdaebéc  ta«mja«tä\ 
näbéc  verb.  perf.  (Hülßvb.  mjlec)  erwerben,  kaufen.— 
Ven-nÄbél  vónAa  v-Mjlesca.  Jak-nabäté,  täk-zbäié. 
pfôbec  verb.  perf.  i.  ankommen,  anlangen;  2.  hinzukom- 
men, anwachsen.  — -  Vé*n-já  pŕ&bätí  nojj-te-mjastke, 
älä  zäpez3&.  Tievá  rueku  von-zbél,  cue-má  lení 
pÜbaMe. 

pHebéc  verb.  perf.  sich  aufhalten,  verweilen;  durchmachen, 
durchleben.  —  Mój-svauk  pHebél  své-calé  žácé  V-I4- 
berza. 

pôebéc  verb.perf.  sich  eine  Zeitlang  aufhalten,  verweilen. — 

Ven-pae>él  hHá  ksaj&cóu  v-Garní. 
väbéc  verb.  perf.  während  einer  Zeit  bleiben,  aushalten.  — 

Tä>bäle  bärze  zlie,  älä  dae^  jä-väbél  call  raek. 
vé'dbéc  verb.perf.  8%  stattfinden,  vor  sich  gehen. — Fčeráu 

tu  sa^-vo'dbäle  vjéifyô  zgremagienô. 
vôbéc  verb.  perf.  verweilen,  aushalten,  bleiben. —  Mä- 

saestra  ňimeglä  yô-ň&  vôbéc. 
vaebéc  verb.  perf.  s%  sich  behelien.  —  Te-jä  dijt  lä^e, 

alä-jäVsa,  vaebóud%  s- tím. 
zäbéc  verb.  perf.  {Hälfsvb.  mjiec)  vergessen. — Tae,  jäp.- 

móurn  zabité.  Jä-ňlezabóiida.  své-nästä. 


Digitized  by 


8L0VINZISCRRS  WÖRTERBUCH.  21 

zbäc  verb.  perf.  (Hülfsvb.  mjigc)  verlieren,  abschaffen, 
ptiezbec  verb.perf.  verlieren,  fortgeben,  abschaffen;  pô$- 
zbec  8%  člgvä  sich  einer  Sache  entledigen,  sich  frei  von 
etwas  machen.  —  Tén-neví  pjles  té-hedä 
a-vôcež. 

vázbéc  verb.  perf.  alles  verlieren,  abschaffen.  —  Ga- 
vén  te-gespedärtve  dôeste^l,  ven-väzbél  ßätM 
v&$fcä. 

bácé  -c&  ntr.  das  Sein,  Dasein,  die  Existenz.  —  Ven-ňľmá  své- 

bácé  ä-bfôi$ňé  er  weiss  sich  keinen  Rat,  kann  sieh  nicht  helfen, 
báčkä  -hl  fem.  kleine  Hacke.  Odz. 

bäfhl  -k  fem.  pl.  die  Bällchen  des  evangelichen  Predigers.  Odz. 
bäkä  -M  fem.  Bicke,  Hacke.  Odz. 

bäkAc  Prs.  bäc%  -čéš  PH.  bäke  «l  bäkä  verb.  imperf,  hacken, 
mit  der  Bicke  schlagen.  Osfcr. 
Komposita  (Inf.  -bäkäc  IVs.  -bača,  -b&éš  Pri.  -bäke^l): 
nabäkäc  verb.  perf.  8%  sich  müde  hacken, 
razbäkäc  verb.  perf.  mit  der  Bicke  zerhacken, 
väbäkäc  verb.  perf.  mit  der  Bicke  heraushacken, 
vubäkac  verb.  perf.  mit  der  Bicke  ab-,  loshacken, 
zabakäc  verb.  perf.  zu  hacken  anfangen, 
bäknóuc  s.  bäknóyic.  H.  Vi.  St. 

báknóuc  Fut.  bákňa,  -ňéŠ  Prt.  bäknóun  bekn$  verb.perf.  einen 

Schlag  mit  der  Bicke  thun.  KL 
bäkóé  -&cá  L.  bákäučô  [Kl.  H.  St.]  -káQČa  [Vi.]  mase. 

Specht.  Odz. 

bal  n  o  sc  -ca  L.  beinahe!  fem.  Güte,  Trefflichkeit,  Tugend.  Kl. 
H.  St. 

bälnä  adv.  gut,  trefflich,  tugendhaft.  Kl.  H.  St. 
bän  adv.  1.  drinnen;  2.  hinein,  herein.  Kl.  H.  Vi. 
bán  prp.  c.  G.  innerhalb.  Kl.  H.  Vi. 
bät  -ta  mase.  das  Dasein,  die  Eiistenz.  Odz. 
bátä  -tä  fem.  Bütte,  hölzerne  Wanne.  Odz. 
bití  -t&  -té  adj.  der  gewesene,  ehemalige.  Osfo. 


Digitized  by  Google 


22 


DR.  FR.  LüRENTZ 


bätkä  -hi  fem.  kleine  Bülte.  Oslz. 

bävác  Prs.  bfv%  -vóš  ite.  bive'yl  Imp.  bäwg  b&ve*ycä 
Hü£/*t*.  b&e  fttrö.  imperf.  oft  sein,  weilen,  zu  sein,  zu  weilen 
pflegen.  — V-lieca  cazí  p|novjä  blvojj  nS-Revjä.  Oslz. 
Komposita: 

debäväc  verb.  imperf.  (Hülfsvb.  mji§c)  1.  gewinnen;  2.  zu 
erobern  suchen;  3.  siegen, 
predebäväc  verb.  imperf.  zu  überwältigen,  zu  überwinden 
suchen;  predebäväc  s%  dó^-čevá  sich  zu  etwas  zu  über- 
winden suchen, 
vädebäväc  verb.  imperf.  herausholen,  hervorbringen, 
zdebaväc  verb.  imperf.  zu  erobern  suchen,  stürmen. — Tön- 
óubérstä  bei  vustfölüenl,  ga-mä-zdüebivali  t%-tt*nc%. 
jiabäväc  verb.  imperf.  (Hülfsvb.  mji$c)  erwerben,  kaufen, 
pf&bäväc  verb.  imperf.  i .  kommen;  2.  anwachsen,  sich  ver- 
mehren. 

pŕebäväc  verb.  imperf.  sich  aufhalten,  verweilen, 
väbäväc  verb.  imperf.  während  einer  Zeit  ausballen,  bleiben, 
vebäväc  verb.  imperf.  sa  s-ČÍm  sich  mit  etwas  behelfen. 
vedbäväc  verb.  imperf.  sa.  stattfinden ,  vor  sich  gehen, 
pevedbáväc  verb.  perf.  sq,  nach  einander  stattfinden.  — 

Fcerä'y  tŕä  zdav$ň&  sa-püevedbivala  f-sme-^ínshí 

cérkvjl. 

vubäväc  verb.  imperf.  verweilen,  bleiben,  aushalten, 
zabävác  verb.  imperf.  (Hülfsvb.  mjiec)  vergessen. —  Na-líK 
ßätke  zabívá. 

zbävac  verb.  imperf.  (Hülfsvb.  mjiec)  verlieren,  abschaffen, 
pezbävác  verb.  imperf.  verlieren,  fortgeben,  abschaffen;  pe- 

zbävác  sa  Čievá  sich  einer  Sache  zu  entledigen  suchen, 
väzbaväc  verb.  imperf.  alles  verlieren,  abschaffen, 
bá'lnesc  s.  bälnesc.  Vi. 
bá-lňa  s.  bälnä.  Vi. 

bä  Partikel  zur  Bezeichnung  des  Konditionals,  bä  ist  immer  enklitisch, 
folgt  noch  eine  demselben  Sprechtakt  angehorige  unbetonte  Silbe,  so 


SLOYINZISCHBS  WÖRTERBUCH.  23 

wird  es  zu  b  (vor  Vokalen  ond  stimmhaften  Konsonanten)  bzw.  p 

(vor  stimmlosen  Konsonanten)  verkürzt» 
bäc  Prs.  jie.ni  Fat.  a.  boyd%  b.  böjjm  c.  bd$  Prt.  bei  bÜHä 

Imp.  b%3ft  Jtar*.  iV*.  bá-ťi  Vbsbst.  bá*cé  s.  bäc.  Wslz. 
bäkäčô§ví  -v&  -vé  ad;,  den  Specht  betreffend. 
bälecô$  j?ron.  subst.  irgend  etwas, 
bälečí  -čaj*  -če  pron.  adj.  irgendwem  gehörig. 
bäle3i§  adv.  irgendwo, 
bale^tôe  pron.  subst.  irgendwer, 
bäle^tö^ri  rr&  -Tépron.  adj.  irgendwelcher. 
bftlejSk  s.  bälejäke. 

bälejSke  adv.  1.  irgendwie;  2.  unachtsam,  unsorgráJUg. 

bälejäh'i  -ká  -hé  adj.  irgendwelcher. 

ban  s.  bän  adv.  u.  prp.  Wslz. 

bat  bi'tA  s.  bSt.  WsU. 

bacô  s.  bácé.  Wslz. 

bäčka  B.  G.  bačk  s.  bäcka.  TFsfc. 

báfhí  bafk  s.  bäfhi.  TPafr. 

bä-kä  PI.  G.  bak  s.  báka.  Wslz. 

bakác  5.  bakac.  TPsfc. 

b  a*  k  d  ó  $  c  5.  bSknôuc  TFsfo. 

bä-kóč  s.  bákóč.  TFste. 

ba  lnesc  s.  b&Inesc.  Wslz. 

bá-lňä  «.  bálna.  Wslz. 

bá-tä  H.  (7.  bat  s.  báta.  TF*fe. 

bä-tl  s.  bätl.  TFsfe. 

bä-tkä  P/.  G.  bátk  s.  bätka.  TFsfc. 

bá'väc  s.  bávac.  TFste. 

bár  adj.  indecl.  baar. 

barčóyl  -6lň  X.  bórčôela  wasc.  Unterarm. 

bärná  -nä  I.  bärnöjj  PI.  G.  bfrn,  barén  [Kl  U.  Vi.  Wslz.] 

-r|n  [St.]  L.  -néx  fem.  Egge. 
bá*4á  -4ä  J.  bähtfU  K.  tf.  -3éx  Furche. 
bŠHevate        furchig,  voller  Furchen. 


Digitized  by  Google 


24  DB.  FB.  LOBKHTZ. 

bttf devjate  adv.  furchig,  voller  Furchen. 

bäŕtčicä  -cä  fem.  kleine  Furche. 

baŕtčlčkä  -M  fem.  kleine  Forche. 

baŕtkä  -hi  fem.  kleine  Furche. 

b  a  ŕ  hl  -ká  -Iié  adj.  gross,  gewaltig. 

bätô$vY  -yá  -vé  adj.  das  Boot  betreffend. 

bäjjbja.  -bjicä  PI.  N.  babftta  ntr.  altes  Fraochen,  Mütterchen.  Kl. 

H.  St.  Wslz. 
baijbjôutke  s.  bä»bjó«tke.  H.  St.  Wslz. 
ba^bjöntke  -ka  PI.  N.  b&bfôtkä  ntr.  altes  Frauchen,  Mütter- 

chen.  Kl. 

baycek  -äkä  mase.  kleines  Boot.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

bSgcôšče  -ča  Pi.  N.  bäcáščá  [Oslej  -c&v§ča  [Wslz  J  Q.  -eäšč 

[Oslz.J  -cáSČ  [Wslz.]  ntr.  i.  grosses  unförmiges  Boot;  2.  altes 

morsches  Boot.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
bäjjčni  -nä  -né  adj.  achtsam,  aufmerksam.  Kl.  U.  St.  Wslz. 
bäjjčnesc  -cä  L.  bôčnô^scí  fem.  Achtsamkeit,  Aufmerksamkeit. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
ba^čňä  adv.  achtsam,  aufmerksam.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
bä»Yä  -ji  fem.  Bogen  (Papier).  Kl.  U.  St.  Wslz. 
b&Vä  -I*      balöu]  fem.  Bohle,  dickes  Brett.  Kl.  H.  St.  Wlz. 
bítypčín  -činí  -n&  -né  adj.  poss.  dem  Mütterchen  gehörig.  Kl.  H. 

St.  Wslz. 

bagpkä  -hl  fem.  1.  alte  Frau,  Mütterchen;  2.  ein  beim  Sensen- 
dengeln gebrauchter  kleiner  Amboss.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
bSjjpst  -tä  Ľ.  -tejô  PI.  N.  -tevjä  masc.  Papst.  Kl.  H.  St. 

Wslz. 

bäjjpBtóy  -tevi  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Papst  gehörig.  Kl.  H. 

St.  Wslz. 

b&gpstve  -vä  ntr.  das  Papsttum,  die  päpstliche  Herrschaft.  KL  H. 

St.  Wslz. 

bäflpshi  -k&  -hé  adj.  päpstlich.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
bäjirä  bär  Ľ.  baröjjm  fem.  pl.  Bahre.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
bayt  -tä  B.  I.  -tí  L.  -céx  wase.  Boot.  Kl.  H.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


25 


b$bél  -blä  L.  baUÜ  PI.- G.  -bei.  I.  -blí  L.  -blé*  4.  Trommel; 

2.  die  eigentliche  nicht  verwendbare  Frucht  der  Kartoffel. 
bEfcbSlk  -kä  masc.  kleine  Trommel.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
ba_bélk  -é'lkä  s.  b%b6lk.  Vi. 

ba_bl£c  Prs.  b^blôj^  Prt.  baMé'gl  verb.  imperf.  trommeln. 
Komposita: 

nab^blSc  verb.  perf.  sa  nach  Herzenslnst  trommeln,  sich  müde 
trommele. 

väb^btöc  verb.  perf.  austrommeln,  unter  Trommelschlag  ?er- 
künden.  —  Ga-jä«-bél  knajjp,  jä-£Ögl,  ce-nl-väbablálí 
tä-akcjoqnä  v-Mji§scä. 
zaba^bläc  verb.  perf.  zn  trommeln  anfangen. 
b%blfiŕéc  Prs.  b$blaf%  ba,blSHš  Prt.  b^blarôl  verb.  imperf. 

Trommler  sein. 
b%bläHve  -v&  ntr.  die  Trommler. 
b^bläí-M  -ká  -hé  adj.  den  Trommler  betreffend, 
b^blôšče  -čá  B.  N.  babläščä  [Oslej  -bla-šca  [Wsle.]  G. 
-  -bläšč  [OélzJ  -bläéč"  [WslzJ  ntr.  grosse  unförmige  Trommel, 
bplôk  -ákä  L.  babičku  [Kl.  H.  St.  WsU.]  -blágkô  [Vi.] 

mase.  Trommelstock. 
b|blóŕ  -afrä,  -äŕä  L.  b%b!5ŕd  PI.  I.  -hni  masc.  Trommler, 

Trommelschläger. 
ba,blô$väc  Prt.  b%blôevo*gl  s.  bablfic.  Kl.  Vi. 
bajbluovl  -vft  masc.  Trommler,  Trommelschläger. 
ba,blô$Yl  -v&  -vé  adj.  die  Trommel  betreffend. 
b|bret  -tô  masc.  Geplátscher. 

ba_brô#täc  Prs.  b^breca^  b%brôec6Š  Prt.  b%brete't|l  verb. 

imperf.  plätschern,  plätschernd  umhergehen,  umhersehwimmen. 
bá^da  -dä  fem.  i.  Bande,  Menschenmenge;  2.  Räuberbande  (auch 

men)£ŕkä  b^dä,  b$dá  merdSŕoy);  3.  Gesellschaft. 
ba^dáQŽä  s.  b%däpža.  Vi. 

bajlägžä  -ža  fem.  Bandage,  Verband.  Kl.  H.  8t.  Wslz. 
b%díct?0  -va  ntr.  1.  die  Banditen;  2.  das  Banditenleben. 
b%dícní  -kä  -hé  adj.  den  Banditen  betreffend. 


26 


DB.  ľB.  LOBENTZ. 


bandita  -ta  D.  -tejä  B.  N.  -tevja  masc.  Bandit,  Strassenránber. 
ba^ieňé  -ň&  ntr.  das  Werden.  —  Veii-áTmä  B?é-bácé  Ä-b%3ͧné 

8.  bicé  Kl.  H.  Vi. 
ba^lgňô  s.  ba^lené.  St. 
ba^l'ňé  s.  bacené.  TFste. 
b%krôt  -ô'ta  JPÍ-  X.  -ce£  mase.  Bankerott. 
b|ukä  -M  Ľ.  L.  Du.  N.  bancä  /em.  Bank,  Wechselgeschäft, 
bftnkóí  -aŕä,  -&íá  L.  bánkärťt  wasc.  BanWer. 
b$t  -tô  B.  G.  04%  masc.  Band,  mittels  dessen  der  Flachs  beim 

Spinnen  zusammengehalten  wird, 
bä^n  s.  bin  aťfo.  «.  prp.  5/. 

bßbläc  iV«.  bebl%  -blóô  Pri.  beblo  yl  verb.  imperf.  in  einer 
Flüssigkeit  nmherrühren.  —  NebČbley  f-tim-mléc&! 
Komposita: 

pebébläc  verb.  per  f.  ein  wenig  rühren. 

rezbebläc  verb.perf.  verschütten.  —  Bje  y  prStf,  tä-mjä 

rezbeblôs  te-mléke! 
zabeblác  verb.  perf.  durch  Ruhren  verunreinigen.  —  Te- 
3efč%-mj4  zäbeblalo  te-mléke! 
bččäškä  -h!  fem.  Fässchen. 

bednaräjä  -jä  A.  bédnaräja,  H.  O.  -rájí,  -ríj|  fem.  Böttcherei, 
Böltcherwerkstatt.  Osie. 

bednarä'jä  s.  bednaräja.  Wslz. 

bednSrčík  -ikä  masc.  Böttehergeselle,  Böttcherlehrling. 

bednSBc  Prs.  bBdnaía,  bednfiHš  Prt.  bednaŕél  verb.  imperf. 
Böttcher  sein,  das  Böttcherhaodwerk  betreiben. 

bednärök  -akä  masc.  BöttchergeseUe,  Böttcherlehrling. 

bednSŕóy  -ŕeví  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Böttcher  gehörig. 

bednäŕtve  -vä  ntr.  1.  die  Böttcher,  Böttcherzunft;  2.  das  Böttcher- 
handwerk. 

bednäŕM  -kä  -he  adj.  den  Böttcher  betreuend. 
bSdnôrk  -kä  masc.  BöttchergeseUe,  Böttcherlehrling, 
bgdnórka  -hl  I.  bednärkóu,  -nSrköu  fem.  die  Frau  des  Böttchers, 
bödiio*  -arä,  -äŕá  L.  bednäŕä  masc.  Böttcher. 


Digitized  by  G< 


8LOVI2Í  ZISCHE  8  WÖRTERBUCH. 


27 


beylStl  -tä  -té  adj.  mit  einem  Bügel  versehen. 

bgjcka  -hl  fem.  1.  Fass,  Tonne;  2.  das  beim  Wagen  mitgeführte 

Theer  fässchen, 
béjs  besô  L,  -8ft,  besu  rnasc.  Hollunder. 
bčjšká  -M  fem.  Birkenkätzchen, 
béjél  -yla  Zý.  beylö  fwosc.  Bügel. 

b e kr 5c  Prs.  bekräja.  PH.  bekrôtfl  verb.  imperf.  trinken,  ein 
Gelage  hallen,  banketüeren. 

Komposita: 

nabekrSc  verb.  perf.  8%  rar  Genüge  zechen,  sich  saU  zechen, 
pŕebekräc  verb.  perf.  1.  eine  Zeit  durchzechen;  2.  verzechen, 
beim  Gelage  verbringen.  —  Ti-sva3ÍQbnic&  prebekräli"  t%- 
calöy  n&$c.  Vt>n-pŕebekrôjä  svój-calí  majóutk. 
zabekrSc  verb,  perf.  1 .  zu  zechen  anfangen;  2.  verzechen.  — 
Ga-ven-pŕäsed  dús-dó^m,  ven-nimje'gl  ňíc  vjicé, 
ven-rnjo  yl  svoj-calí  z&röjjpk  v-Gärní  zabekrounô. 
bekrô$vác  Prt.  bekräfvegi  s.  bekríc.  Kl.  Vi. 
bekrô^Yl  -vá  -vé  adj.  den  Becher,  Kelch  betreffend, 
béla  -la  D.  -leju  PI.  N.  -levjä  mase.  Vetter,  Brudersohn, 
bglcčk  -aka  mase.  Bildchen.  KL  H.  Si.  Wslz. 
bčlk  -ká  PI,  N.  -kevjä  mase.  Vetter,  Brudersohn, 
bčlkóg  -kev'i  -v&  -vô  adj.  poss.  dem  Vetter  gehörig, 
bélní  -näjj  -né  adj.  gnt,  trefflich,  tüchtig,  tugendhaft. 
bélnô$tá  -tá  A.  bälnet%  [Kl.  H.  St.]  báľlneta.  [Vi.]  ba-lneta, 

[Wslz.]  fem.  Trefflichkeit,  Tüchtigkeit. 
bSlóft  -leví  -va  -vô       iwwfs.  dem  Vetter  gehörig. 
bSlt  -tô  H,  O.  béltou.  I.  -tmí  mase.  Bild.  Kl.  H.  St,  Wslz. 
bélt  bé-ltä  s.  belt.  Vi. 

bSnČicä  -c&  fem.  Bänkeben.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
bSnčIČkä  -bi  fem.  Bänkchen.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
bgnbél  bgßgla  mase.  Bengel,  erwachsener,  aber  noch  unverheira- 
teter Bursch.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
benkä  -hl  fem.  Bank,  Sitzbank.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
beoka^vl  -vá  -vô  adj.  die  Bank  betreffend. 


DR.  FB.  LOBEXTZ. 


bíDglóu  -leví  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Beogel  gehörig.  Kl.  ti. 

Vi.  Welz. 
bgrjélt  -tô  mase.  Trinkgeld, 
bčrštá  -t&  fem.  Börste. 

bérštäc  Prs.  bérštója,  Prt.  börSt&'gl  verb.  imperf .Mrsten. 
Komposita: 

debérštäc  verb.  perf.  vollends  ausbürsten,  fertig  bürsten. 
nabérštSc  verb.  perf.  viel  börsten;  nabérštác  83  sich  müde 
börsten. 

pfebérštac  verb.  perf.  eine  Zeit  hindurch  börsten.  —  Jä-pre- 
beršté-gl  calö«  štäňa.,  alft  já-ňlmó«k  tô-säkňä  čisté 
kräc. 

v&bérštác  verb.  perf.  ausbürsten,  herausbürsten.  —  Vén-sä- 
väbôrôté-yl  samé  svóy-sôkn^.  Já-nímeg%  tÄ-štóefä  vá- 
bérštôc  s-té-sóknä. 

vebérštfic  verb.  perf.  rings  herum  abbürsten. 

zbérštSc  verb.  perf  abbürsten,  herunterbürsten. — ZbSrSte*«- 
mjä  ty-mójjka_  8-te-säkňä! 
*bérStSvac  verb.  iter.  zu  berštac. 

Komposita  (Inf.  -bérštÄvác  Prs.  -bôrštáva.  -bérštíĹjjvóš  [Kl. 

H.  St.  Wslz.J  -táovóš  [Vi.]  Prt.  -  bérôtave'sl  Imp.  -b$r- 

štave'g): 

prebérôtáväc  verb.  imperf.  eine  Zeit  hindurch  bürsten. 

väbörStfiväc  verb.  imperf.  ausbürsten. 

vobérŠtSväc  verb.  imperf.  rings  herum  abbürsten. 

zbérštävác  verb.  imperf.  abbürsten,  heruoterbürsten. 
bérštčicä  -cä  fem.  Bürstchen. 
bŠrštčIČkä  -M  fem.  Bürstchen. 
bSrštln  -nô  mase.  Bernstein. 

bßrötinü^vi  -vá  -vô  adj.  i.  den  Bernstein  betreffend;  2.  aus 

Bernstein  bestehend, 
bôrštinaní  -nau,  -né  adj.  aus  Bernstein  bestehend. 
bSrštkä  -hl  fem.  Bürste, 
bérštúicä  -cä  fem.  die  Frau  des  Bürstenbinders. 


8L0YLNZI8CHBB  WÖBTERBÜCH. 


29 


bérStníctvo  -vft  ntr.  i.  die  Bürstenbinder,  Bürstenbinderzunft ; 
2.  das  Bürstenbinderhandwerk.  Odz. 

bčrŠtňichľ  -ká  -hô  adj.  den  Bürstenbinder  betreffend.  Oslz. 

bérštňlčí  -č&  -čô  adj.  den  Bürstenbinder  betreffend.  Odz. 

bgrštníčk  -kä  masc.  Bürstenbindergeselle,  Bürstenbinderlehrling. 

berštnlčkä  -M  fem.  die  Frau  des  Bürstenbinders. 

bérštňikóy  -kevl  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Bürstenbinder  gehörig. 

bérštňik&$vl  -v&  -vô  adj.  den  Bürstenbinder  betreffend. 

bgrštňiK  -ikä  L.  -cä,  -kó  Ft.  N.  -c&,  -kevjä  masc.  Bürsten- 
binder. 

bérštňrctve  s.  berštúlctve.  Wdz. 
bérštni  chi  g.  berštnlcbľ.  Wdz. 
bérštnrčí  s.  berStňlči.  Wslz. 

bérštevňtctve  -vä  ntr.  1.  die  Bürstenbinder,  Bürstenbindenanft; 

2.  das  Bürstenbinderhandwerk.  H.  Vi.  St. 
berštevnlchl  -kä  -bé  adj.  den  Bürstenbinder  betreffend.  H. 

Tu  8t. 

bérštevníčí  -č&  -čô  adj.  den  Bürstenbinder  betreffend.  H.  Ft.  8t. 
berštevól'ctve  s.  berŠtevíľíctvo.  Wdz. 
bérštevňi'cbí  s.  berštevnlcbi.  Wdz. 
bérštevňlčl  s.  berštevnlci.  Wdz. 
bôrštewňíctve  s.  berSteváictve.  Kl. 
bčrštowňlchí  s.  berŠtevňTchl.  Kl. 
bôrštewňíčí  s.  berftevňíčl.  Kl. 
bér§tô$väc  Pri.  bérstôeve'tfl  8.  berštfic.  Kl.  Vi. 
bčrštú$vl  -v&  -vô  adj  die  Bürste  betreffend. 
bčrštô$vňicä  -CÄ  fem.  die  Frau  des  Bürstenbinders.   H.  Vi. 
St.  Wdz. 

b8rštä$váiČk  -kä  masc.  Bürstenbindergeselle,  Bürstenbinderlehr- 
ling. H.  Vi.  St.  Wdz. 

bérštô§vnlčkä  -hl  fem.  die  Frau  des  Bürstenbinders.  H.  Vi. 
8t.  Wlz. 

bérStô^vnikón  -kevl  -v&  -vô  adj.  poss.  dem  Bürstenbinder  ge- 
hörig. H.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


30  DR.   FR.  LORENTZ. 

b8rštô$vníK  -ikä   H.  N.  -cft  masc.   Bürstenbinder.  H.  Vi. 

St.  Wslz. 
bérštôswňicft  8.  berštôevňicA.  Kl. 
bérštôewňičk  *.  berštôfvniék.  £1. 
bérštufwňlčkä  s.  berštô^vňička.  Kl. 
bérštó$wňikóg  8.  berštúevnikóy.  Kl. 
bérštôfwňik  s.  berštôevňik.  Kl. 

bésftnä  -nä  /.  besSnôu  [Kl.  H.  Vi.]  -s^nóy  [St.]  -sa'nôg  [Wslz.] 
H.  G.  -fiín  [Kl.  H.  n.  Wslz.]  -s{n  [SI.]  fem.  Holunder- 
strauch. 

besBznä  -nft  fem.  Hollunderstrauch. 

be8evjTÔó  -Čá  ntr.  ein  Gebüsch  von  Hollunderstraochen.  Osie. 
besevjHé  8.  bese^jičô.  Wslz. 
besejznä  -nä  fem.  Hollundergebiiseh. 

bestäjä  -jä  A.  bestäjí|  PI.  G.  -tájl,  -tíj[  fem,  i.  Bestie,  wilde  s 

Tier;  2.  Tier  (in  verächtlichem  Sinne).  Oslz. 
b  es  t  ä' ja.  s.  bestäja.  Wslz. 
besä$Yi  -vá  -vé  adj.  den  Hollnnder  betreffend, 
besôfvjlznä  8.  besejzna. 
bé  š  s.  bé'š. 

beŠédní  -ná  -né  adj.  bescheiden. 

bešédnesc  -cä  fem.  Bescheidenheit. 

bešédňä  adv.  bescheiden. 

béš^llgbní  -ná  -né  adj.  brotlos. 

béškrSvni  -ná  -né  adj.  blutlos.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

béškrewnl  s.  beškrérní.  Kl. 

béškŕídlí  -lä  -lé  adj.  angeflügelt. 

béškô#8tní  -ná  -né  adj.  knochenlos. 

béšlásni  -nä  -né  adj.  waldlos,  unbewaldet. 

béšludnl  -ná  -né  adj.  menschenleer. 

béšpáglcnl  s.  bešpáylcní.  Vi. 

béšpäfllcní  -ná  -né  adj.  fingerlos.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

bčšplätnl  -ná  -né  adj.  unbesoldet. 

bSšrídnl  -ná  -né  adj.  ratlos. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZISCHK8  WÖRTERRUCH. 


U 


bé"hér  -krä  mase.  1.  Becher,  Trinkgefäss;  2.  Abendmahlskelch. 
bČhSrk  -ká  mase.  kleiner  Becher, 
bé  ž  8.  bé'š. 

béžbÔyžnl  -na  -né  adj.  gottlos. 

b8žbojazlä>!  -vá  -vé  adj.  furchtlos.  Osi*. 

béžbejazlavl  s.  bežbojazlävl.  Wsle. 

bčždäšnl  -ná  -né  oefy*.  herzlos.  ösfo. 

béždä'šní  s.  beždäšni.  Wsle. 

béždrSvnT  -na  -né  od;,  holzlos.  Ä  TI.  Ä.  FPsíer. 

béždréwnl  5.  beždrčvnf.  Kl. 

beždrojjžn'í  -ná  -né  adj.  nnwegsam. 

béž3i§cnl  -ná  -né  adj.  kinderlos. 

bé  lcék  s.  b&cek.  Vi.  * 

bé'Š  prp.  c.  G.  ohne.  Vor  stimmhaften  Verechlusslauten,  Aflrikaten  and 

Spiranten  ausser  v  ond  j  wird  bé"š,  onbetont  béš,  dnreh  béž,  un- 

betoot  béž,  vertreten, 
bé'š^lebne  adv.  brotlos, 
bé'šmalä  adv.  beinahe,  fast, 
bé'šplatnä  adv.  unbesoldet. 

bezradne  sc  -cä  L.  béSradnô^scI  fem.  die  Batlosigkeit. 
bé  šradňä  adv.  ratlos, 
bé-ž  s.  bé'š. 

bé-žbôflžnesc  -cä  L.  béžbô?|žnô$8Cl  fem.  die  Gottlosigkeit 
bé'žbóažňä  adv.  gottlos, 
béžbejazlävjä  adv.  furchtlos. 

bé'žbejazlävesc  -cä  L.  béžbejazlävô$scl  fem.  die  Furcht- 
losigkeit. 

bé'ždéšnesc  -cä  L.  béždéšnnoBCÍ  fem.  die  Herzlosigkeit 
béždéŠňä  adv.  herzlos. 

bé'žsecnesc  -cä  L.  b^eenüfsei  fem.,  die  Kinderlosigkeit. 
bé  ž3ecnä  adv.  kinderlos. 

bédäc  Prs.  béd^  -dóš  Prt.  béde  yl  verb.  imperf.  bieten,  ein 
Gebot  thun. — Tôn-kärčmóŕ  md-béde'gl  stôf  rigzdörlöfl  zöfl- 
t%-10uk^,  alä-ve*n-jé  ňigco'Ql  prl§dac. 


Digitized  by  Google 


.32 


DR.  FE.  LORENTZ. 


Komposita: 

nabédäc  verb.  perf.  anbieten,  das  erste  Gebot  abgeben. 

pedbédäc  verb.  perf.  unterbieten,  ein  niedrigeres  Gebot  ab- 
geben.— Tén-släpshi  môrófr  pé'dbéde-«l  té>jflnéx  a-te"i 
ven-dô^st0'«l  ta.-rô$bet%. 

pŕebšdäc  verb. perf.  uberbieten,  ein  höheres  Gebot  abgeben.— 
Já-bédo'yl  pjincnáuscä  taläróy  a-s-tím  jä-pii$bôde'$l 
f§Í9*X  jíné*x. 

Yäbédäc  verb.  perf.  ausbieten,  za  m  Verkauf  stellen.  —  Já- 
väbéde-yl  tä-räbä  ve-fSi§x  faa"X»  tih-mýt  nl^ce-gl 
kôpjic. 

zabédäc  verb.  perf.  bieten,  ein  Gebot  abgeben. 
♦bédSc  verb.  Her.  zu  bédac. 

Komposita  {Inf.  -bedäc  Pŕs.  -bedôja.  Pri.  -bed&*sl  Imp. 

-béde's): 

podbédäc  verb.  imperf.  ooterbieten. 
pŕebôdac  verb.  imperf.  überbieten, 
väbedac  verb.  imperf.  ausbieten,  zum  Verkauf  stellen. 
*béda"väc  verb.  Her.  tu  bédac. 

Komposita  {Inf  -bedSväc  Prs.  -'bôdáva,  -bôdá»vóš  [Kl.  B. 
St.  Wslz.J  -dáovóš  [ViJPrt.  -bedave  öl  Imp.  -bedave**): 
s.  bédäc. 

bédínta  -ta  D.  -tej«  PI.  N.  -tevjä  mase.  Diener,  Bedienter.  Kl. 
H.  Vi.  Wslt. 

bédíntér  -trä  D.  -trejü  PI.  N.  -trevja,  -tfä  masc.  Diener,  Be- 
dienter. Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
bédtntä  s.  bôdínta.  St. 
bédfntér  s.  bédínter.  St. 
♦bédôeväc  s.  bedÄc.  Kl.  Vi. 
bšica  -ca  fem.  Beize,  Ätzmittel. 

bejcSc  Prs.  bšicôja.  Pri.  bejcd gl  verb.  imperf.  beizen,  ätzen. 
Komposita: 

vábycac  verb.  perf.  ausbeizen,  ausätzen.  —  Ta-rSnä  môš'i 
bác  väbtjcôjjná. 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHBS  WÖRTEBBUCH. 


33 


vub«icäc  verb.  perf.  wegbeize  o ,  durch  Ätzen  entfernen. 
zabtjcSc  verb.  perf.  durch  Ätzen  verderben, 
bejcôeväc  Prt.  bejcü^vo-tfl  s.  bejcfic.  Kl.  Vi. 
bej[3&nä  -nä  PI.  Q.  -3tn  fem.  als  Schwimmer  gebrauchte  Binsen. 
bejrSc  Prs.  b§j[ruj^  Prt.  bt\Tb'y\  verb.imperf.  beiern,  die  Glocken 

in  der  Weise  läuten,  dass  nicht  die  ganze  Glocke,  sondern  nur  der 

Klöppel  in  Schwingung  gesetzt  wird, 
béjrš  -šó  mase.  untergähriges,  bairisches  Bier. 
bejrä$väc  Prt.  bejirüeve^l  s.  bejrac.  Kl.  Vi. 
bfnčicä  8.  bSnčica.  St. 
bfnčíčkä  8.  bSnčička.  St. 
bfnbél  8.  benbel.  St. 
b^nkä  8.  bčnka.  St. 
bf Dglój}  s.  bgBglöy.  St. 
blljét  -é'tú  mase.  Billet,  Eintritts-,  Fahrkarte, 
blblájä  -jä  A.  bibläja,  PI.  O.  -bläjí,  -blft  fem.  Bibel.  Oslz. 
bXblá  jä  s.  blblája.  Wslz. 
blbllnl  -ná  -né  adj.  biblisch.  Kl.  H.  St  Wslz. 
bibljnl  8.  blblínl.  St. 

bíčina  -nä  J.  blčlnôjj  [Kl.H.  Vi]  -č^nou        -íl*nô»  [Wslz.] 

fem.  Ochsenfleisch. 
bíčlznä  -nä  fem.  Ochsenfleisch. 
b! ČI  -čá  -čé  adj.  den  Ochsen  betreffend, 
bf čk  -kä  mase.  kleiner  oder  junger  Ochse. 
b!dl%  -läcä  PI.  N.  bldl|tä  ntr.  junger  Ochse, 
bídlók  -áka  L.  bídláuka  /K.  Ä  St.  Wslz.]  -lá$kô  /Ti./  mflsc. 

junger,  ein-  bis  zweijähriger  Ochse, 
bídlóšk  -kä  mase.  junger  Ochse. 
bidlóutSčke  s.  bídlôutečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
bídlôfftko  s.  bídlôutke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
bldlÔRtôSke  s.  bídlôjjtääke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
bldlóytSčke  -kä  ntr.  junges  öchschen.  Kl. 
bídló«tke  -kä  PI.  N.  bldl|tkä  ntr.  junges  öchschen.  20. 
bldlóatäške  -kä  ntr.  junges  Öchschen.  Kl. 


34 


DB.   FR.  LORINTZ. 


bfdle  -lä  ntr.  junger  Ochse. 

bldnaräjä  -jä  A.  bidnaräj$  PL  G,  -räjl,  -ri\  fem.  Büdnerei,  das 

Anwesen  eines  Büdners.  Oslz. 
bldnarä'jä  s.  bldnaräja.  Wslz. 

bidnarfni  -na  -né  adj.  die  Büdoerei  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
bldnarjnt  s.  bldnarSni.  St. 

bldnSŕôu,  -ŕevY  -va  -vé  adj.  poss.  dem  Büdner  gehörig. 

bldnÄHve  -vä  ntr.  die  Büdner. 

bídníŕhl  -ka  -bé  adj.  den  Bädner  betreuend. 

bidnárčín  -činí  -ná  -né  adj.  poss.  der  Büdnerfrau  gehörig. 

bídnôrk  -kä  masc.  Büdner  (in  verächtlichem  Sinne). 

bídnórkä  -hl  I.  bi'dnarköu,  -närkóy  fem.  die  Frau  des  Badners. 

bídnôŕ  -aŕ&  L.  bídnáía  PL  I.  -hni  masc.  Bädner,  Besitzer  eines 

kleinen  Anwesens,  zu  dessen  Bestellung  ein  Pferd  genfigt. 
bikuevi  -v&  -vé  adj.  den  Ochsen  betreffend, 
bí*  bfkä  masc.  Ochse. 
bináQ  s.  blnáj.  Vi. 

binau  adv.  beinahe,  fast.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
bjSdä!  interj.  wehe! 
bjalfivi  -v&  -vé  adj.  weisslich. 
bj&lavjä  adv.  weisslich. 
bjälave  adv.  weisslich. 

bjfilavesc  -cä  L.  bjalavä$scl  fem.  die  weissliche  Farbe, 
bjälčicá  -ca  fem.  das  liebe  kleine  Frauchen.  KL  H.  St.  Wslz. 
bjälóičká  -bi  fem.  das  liebe  kleine  Frauchen.  KL  H.  St.  WsU. 
bjfiičlšče  -da  PL  N.  bjälôISčä  [Oslz.]  -cTôfca  [WsU.]  Q.  -Č1SČ 

[Oslz J  -člšč  [Wslz J  ntr.  grosse,  etwas  plumpe  Frau.  JB.  H. 

St.  WsU. 

bjSlčí  -čá  -čé  adj.  die  Frau  betreffend.  KL  H.  St.  WsU, 

bjSlčín  -číni  -na  -né  adj.  poss.  der  Frau  gehörig.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

bjalSjčkä  -bi  A.  bjSlSČka.  fem.  die  Bleichsucht. 

bjfilk  -kä  masc.  das  Weisse  im  Ei.  KL  H.  St.  Wslz. 

bjálk  bjállrô  s.  bjälk.  Vi. 

bjfilkä  -M  fem.  Frau.  KL  H.  8t.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


35 


bjälňé  adv.  comp,  zu  bjäflle. 
bjälňigší  -Š&  -§é  adj.  comp,  eu  bjayli. 
bjalevStl  -tá  -té  adj.  weisslich. 
bj  51  e  vate  adv.  weisslich. 

bjSlevatesc  -ca  L.  bjalevatöesci  fem.  die  weissliche  Farbe. 

bjáQlé  s.  bjaglé.  F». 

bjáoll  s.  bjaWlí.  Fi. 

bjáole  s.  bjäölo.  H. 

bjágle-  s.  bjajjle-.  Vi. 

bjáglepBtrí  8.  bjaglepatrí.  Vi. 

bjáQlesc  8.  bjäylesc.  Vi. 

bjáolevate  s.  bjájjlevate.  Vi. 

bjáQlevatesc  s.  bjäplevatesc.  Vi, 

bjágthí  s.  bjágtfii.  Vi. 

bjfirde  -d&  PL  G.  bjanj  ntr.  die  einen  Zoll  dicken  Bootaplanken. 
bjärkňáoc  *.  bjarknäflc.  Vi. 

bjärkňa»c  Prs.  bjäxkňeja.  bjärkňlejgš  Prt.  bjarkne-tf  -á&  -ňell 
Part.  Prt.  bjärkňälí  verb.  imperf.  eine  GehirakrankheU  haben, 
(oll,  drehkrank  sein.  KL  H.  8t.  WsU. 
Komposita '. 

rezbjárkňayc  verb.  per  f.  sa.  in  Raserei  verfallen. 

väbjärkňájjc  verb.  perf.  vollständig  rasend  werden. 

vebjärknäjjc  verb.  perf.  eine  Gehirnkrankheit  bekommen, 
rasend  werden. 

zabjarknaflc  verb.  perf.  zo  rasen  anfangen, 
bjärkňéc  s.  bjärkňáoc. 
bjärkňóc  s.  bjarkňayc. 
bjä  lčicä  8.  bjälčica.  Vi. 
bjä'lčlčkä  8.  bjäläčka.  Vi. 
bjä'lČišče  s.  bjfilčišče.  Vi. 

bjá-iči «.  i^fiiči.  n. 

bjá  lčln  s.  bjfilčín.  Vi. 

bjá  lkä  PI.  O.  bjálk  s.  bjfiika.  T%. 

bjalevStl  -t&  -té  adj.  weissUch. 

3* 


36 


DB.  FB.  LORENTZ. 


bjaylé  -1&  ntr.  das  Weisse,  besonders  im  Auge.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

bjajjh  -lá  -lé  adj.  weiss;  bjagli  3šjn  Tag  (im  Gegensatz  zur  Nacht), 
bjayľí  bojjg  der  gute  Gott  (im  Gegensatz  zum  čarn'i  bójjg).  Kl. 
H.  St.  Wale. 
Kompositum: 

čístobjaulí  reinweiss,  schnee weiss. 
bjSjjlo  odv.  weiss.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Kompositum: 

čfetobjäule  reinweiss,  sehneeweiss. 
b  jaule-  erstes  Glied  von  Nominalkomposüen:  weiss-.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 

bjaglepstrí  -rag  -ré  adj.  weissbunt,  weiss  mit  roten  Flecken. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
bj  ablese  -cä  L.  bjalé^scl  fem.  die  weisse  Farbe, 
bjáplevate  adv.  weisslich.  Kl.  U.  St.  Wslz. 
bjäj}levatesc  -cä  L.  bjälevatô$8Cl  fem.  die  weisslich  e  Farbe. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
bj  &jithí  -kójj  mase.  pl.  das  Ringen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
bjegäčk  -ká  mask.  ein  Gestell,  in  welches  die  Kinder  gesetzt 

werden,  um  gehen  zu  lernen. 
bjegágČk  s.  bjegayčk.  Vi. 

bjegaftÓk  -kä  mask.  Gestell,  worin  die  Kinder  gehen  lernen.  Kl. 
H.  St.  Wslz. 

bjegöynkä  -bi  A.^  bji§gößük%  fem.  Durchfall.  H.  Vi.  Wslz. 
bjegÖjjnkä  s.  bjegöynka.  Kl.  St. 
bjeláQC  s.  bjeläyc.  Vi. 

bjel&gc  Urs.  bjiejeja,  bjellejčš  Prt.  bji§le*^l  -1&  -lell  Part.  Prt. 
bjel&ll  Hülfsvb.  bac  verb.  imperf.  weiss  werden.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

Komposita  (Inf.  -bjeláftc  Prs.  -bjeleja,  -bjellejéô  Prt.  -bje- 
le«l): 

debjelajjc  verb.  perf.  Tollends  weiss  werden, 
väbjelauc  verb.  perf.  ganz  weiss  werden. 


Digitized  by 


9L0VINZI8CHES  WÖBTERBÜCH. 


37 


zabjelayc  verb.  perf.  anfangen  weiss  zu  werden. 

zbjeláuc  verb.  perf.  weiss  werden, 
bjelé  adv.  comp,  zu  bjayle. 
bježl§ňé  -áá  ntr.  Durchfall.  Kl.  H.  Vi. 
bj  ežlgné  s.  bježigňé.  St. 
bježl  né  s.  bježl^óé.  Wslz. 
bjôdä!  interj.  wehel 
bjédá  -dä  fem.  Not,  Elend. 

bjedSctve  -vä  ntr.  1.  die  Armen;  2.  die  Armnt,  Armseligkeit 
bjedächl  -ká  -bé  adj.  armselig. 

bjédSčíc  Prs.  bjédača^  bjédSčIš  Prt.  bjédačél  verb.  imperf. 

Not  leiden,  sich  quäle  d  . 
bjédní  -ná  -né  adj.  bedörfüg,  elend,  arm. 
bjédne  adv.  elend,  bedürftig. 
bjédňáQC  8.  bjédnáflc.  Vi. 
bjédňfi  adv.  elend,  bedürftig. 

bjédnapx  Prs.  bjédňeja,  bjedfcßjßs  Prt.  bjédóe-gl  -ó*  -áell 

verb.  imperf.  in  Not  geraten,  arm  werden.  Kl.  H.  8t.  Wsle. 
bjédňčc  8.  bjédnäuc. 
bjédňicä  -cä  fem.  die  Arme,  Bedürftige, 
bjédňlí  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  der  Arme,  Bedürftige, 
bjédňóc  s.  bjednagc. 

bjédóčká  -M  I.  bjedäflöko»  [Kl.  H.  St.  WsIm.J  -däßcTtöjj  [T%.] 

fem.  die  Arme,  Bedürftige, 
bjédôk  -áka  L.  bjédaukô  [Kl.  H.  8l.  WsltJ  -dá^kô  [T%.] 

PI.  N.  -cfi  mase.  der  Arme,  Bedürftige, 
bjedüf  tä  -tä  A.  bjédet%  fem*  Armnt,  Not. 
bjéé  bjl$gä  L.  bjegä  mase.  der  Lauf.  Kl. 
bjéjté  8.  bjég.  H.  Vi.  St.  WsU. 
bjélág  s.  bjéläij.  Vi. 

bjélSvá  -vä  A.  bjélava.  PI.  G.  -1&-«  fem.  4.  eine  ehemals 

sumpfige,  jetzt  ausgetrocknete  Wiese;  2.  Bleichplatz, 
bjelájí  -lé  fem.  die  weisse  Farbe.  Kl.  H.  St.  WsU. 
bjélézna  -nä  fem.  Bleichwäche. 


Digitized  by  Google 


3S 


DR.  FR.  LORENTZ. 


bjérc  -cä  masc.  ein  etwa  15  cm.  langes,  1 ,5 — 2  cm.  breites  Brett 
chen,  über  welches  das  Netz  gestrickt  wird. 

bjíc  Prs.  bjTj%  -jéš  Prt.  bjél  bjilá  Imp.  bjí  bjfca  Part.  Vrt. 
bjitl  Vbsbst.  bjicé  verb.  imperf.  schlagen;  šnär%  bjtc  mit  der 
Zimmerschnur  einen  Kohlenstrich  ziehen;  bjlc  ßq  sich  schlagen, 
kämpfen.  —  Ti-knaupjl  8%-bjyóu  na-tl-16«cä.  Pavel  ß%-bjijä 
z-M^-val*.  Oslz. 
Komposita: 

dô$bjic  verb.  per  f.  totschlagen,  den  Garaus  macheo;  dé$bjíc 

sa.  1.  sich  töten;  2.  dô#-čevá  sich  wohin  durchschlagen, 

gelangen.  —  Jäg-muŠél  dlôge  šäkác  f-tim-ľiQsä,  alä- 

<tóe*x  j&-s3-dô$bjél  dô^-té-féršträjft. 
näbjic  verb.  perf.  1.  viel,  in  Menge  schlagen;  2.  vollschlagen, 

fest  mit  etwas  anfüllen.  —  Na-nSbjilä  pä$t  mÄsty  aus- 

jén-pesli  svéma-vô^treku. 
po'dbjlc  verb.  perf.  1.  unter  etwas  anschlagen,  annageln; 

2.  unterjochen.  —  A-té-bäle  pedbjíté  pé'd-vekna..  Tén- 

króuj  pé  dbjél  tá-jínä. 
präbjíc  verb.  perf.  anschlagen,  festnageln.  —  A-tü§  tén-čä- 

revniS  pŕábjél  dô$-scaiiä. 
pHgbjíc  verb.  perf.  durchschlagen;  pHgbjíc  8%  durchschlagen, 

durchschimmern,  durchdringen.  —  Ta-söul  8%-máu  pŕés- 

t%-klü$di*  pŕebjlté. 
pá$bjlc  verb.  perf.  viele  nach  einander  schlagen,  aoís  Haupt 

sehlagen.  —  Ven-vôxvácél  knäpél  a-t6j[  von-pôebjél 

tä-psa,  ce-fíáthl  vôceklä. 
rugzbjlc  verb.  perf.  zerschlagen;  rô$zbjic  8%  in  Stücke 

gehen,  zerbrechen,  scheitern. — Tén-vóekrat  8a.-r&$zbjél 

a-ßätcä  môšlä  vuta^nóuc. 
vabjlc  verb.  perf.  herausschlagen;  vabjlc  jfijá  ein  Ei  auf- 
schlagen und  auslaufen  lassen.  —  Tén-zlÔ£3éj[  vabjél  t%- 

rôt%  s-tá-va^kna  a-vläus. 
vbjlc  verb.  perf.  hineinsshlagen.  —  Ga-tä-mja  nlecSš  däc 

pa^kój,  jajj-ca-vbjija,  vS-vecl. 


Digitized  by 


8L0YDÍZISCHE8  WÖRTERBUCH.  39 

védbjlc  verl.  per  f.  1.  abschlagen;  2.  widerschlagen,  den 
Sehlag  erwidern;  vé'dbjlc  sa,  abprallen,  zurückprallen. — 
Ven-védbjél  vjöll)!  kóusk  vet-tá-k^mjeňä.  Nlg-bj* 
ta-knáj)pä,  vén-ca-vedbjljä.  Tén-ki|mä  sa/ve*dbjél 
ve-t-scana. 

vöbjic  verb.  perf.  1.  festschlagen;  2.  durch  Schlagen  fest 
machen;  3.  erschlagen.  —  Tén-b5lt  já-sä-vflbjija.  nát- 
svim-lôuška,.  Ta-zi$mja-jä  t£k  vubjítá,  ce-iifi-jä  tak- 
čvjarday  jak-k|m.  Vu-Stö'jcäna  nl-mäjóu  jänä-ylô§pä 
vubjíté. 

vǤbjlc  verb.  perf.   i.  ringsum  festschlagen,  beschlagen; 
2.  durchprügeln.  —  Ta-klú^dä  bálä  vebjltá  želayznämi 
vebr|čmi.  Ja-vôfbjél  tá-zlô$3ejá  paläcóu. 
zäbjlc  verb.  perf.  erschlagen;  zSbjlc  s$  zu  Grunde  geben, 
sterben.  —  Ven-zfibjél  tti$x  a-tí-jíní  mô$r4afa  väceklí. 
Jevá-tStk  zäblôu3él  v-llesa  a-t*  sa.-zfibjél. 
zbjíc  verb.  perf.  herabschlagen.  —  Tén-yjStér  mäu,  vjl^lä 
188%  8-tá-dŕévjica  zbjlté. 
bjic  Pri.  bjél  bjrlä  Part.Prt.  bjl'tt  Vbsbst.  bjlcé  s.  bjlc.  Wsle. 
bjlcé  -ca  ntr.  Schlage;  kráyác  bjlcé  Schläge  bekommen.  Osie. 
bjíč  -čä  mase.  der  Schlägel  am  Dreschflegel.  Osie. 
bjič  bji-Ča  s.  bjíč.  Weis. 

bj  íčlšče  -čä  Pi.  N.  bjičlšča  ntr.  Peitschenstiel.  OsU. 
bjldle  -lá  ntr.  ein  rundes  Holz  am  Schlitten,  auf  dem  das  Winter- 
garn  ruht  Osls. 

bjig3ec  Pra.  bje^       Prt.  bjé3él  Imp.  bji§3ä  bje3äca  verb. 
imperf.  elend  machen,  in  Not  bringen;  bji^jöc  8%  sieh  quälen,  Not 
leiden. 
Komposita : 

nal)ji§3éc  verb.  perf.  sa.  recht  viel  zu  leiden  haben, 
pebjifóéc  verb.  perf.  8%  ein  wenig  Not  leiden. 
zabji§3öc  verb.  perf,  8%  in  Not  geraten, 
bjlfigäc  Pre.  bjlsga.  -gôS  Prt.  bjlsgetf  bjegi  Hülfsvb.  bäc 
und  mjige  verb.  imperf.  laufen. 


Digitized  by  Google 


40 


DB.  FB.  LOBE  NT  Z 


Komposita  (Inf,  -bjl§gäc  ZV*,  -'bjega.  -bjlggóS  Prt.  -  bjege'^1): 

debji§gac  verb.  imperf.  dô$-čevä  wohin  zn  gelangen  soeben. 

nabji§gäc  verb.  imperf.  gegen  jemanden  anlaufen,  überfallen. 

nadbjiQgäc  verb.  imperf.  4.  herbeilaufen,  näher  heranlanfen; 
2.  in  überholen  soeben. 

pedbjiggäc  verb.  imperf.  näher  heranlaufen. 

p*abji$gäc  verb.  imperf.  herbeilaufen,  herbeigelaufen  kommen. 

pfebjisgäc  verb.  imperf.  i.  durchlaufen,  durchstreifen;  2.  zu 
uberholen  suchen. 

rezbjlQgäc  verb.  imperf.  s%  auseinanderlaufen,  sich  verlaufen. 

väbjiegäc  verb.  imperf.  hinauslaufen. 

vbjiggac  verb.  imperf.  4.  hineinlaufen;  2.  hinauflaufen. 

vebjiggäc  verb.  imperf.  umlaufen,  laufend  umkreisen. 

vedbjiggäc  verb.  imperf.  davonlaufen. 

vubjlegäc  verb.  imperf.  eine  Strecke  durchlaufen,  zurück- 
legen. 

zabjl§gäc  verb.  imperf.  1.  kô$mô  jemandem  den  Weg  zu 

versperren  suchen;  2.  sich  verlaufen,  verirren, 
zbjlggäc  verb.  imperf.  4.  hinablaufen;  2.  übrig  bleiben; 
zbji§gäc  sa,  zusammentreffen, 
bjlggäč  -ačä  L.  bjegäčä  mask.  ein  Gestell,  in  welches  die  Kinder 

gesetzt  werden,  um  geben  zu  lernen. 
bji§gnôflc  Prt.  bjéjg  s.  bjiggnôuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
bjlegnóyc  Fut.  bji§gn%  -ňéš  Prt.  bjég  bji$glä  Imp.  bjl§gní 
bjeénicá.  Part.  Prt.  bji§gli  Hiüfsiü.  bäc  und  mji§c  verb.perf. 
laufen.  Kl. 

Komposita  (Inf.  -bji§gnójjc  Prs.  -bjegria.  -bji§gnéš  Prt.  -bjé^r 
-bjeglä  Imp.  - bjegni): 

debjiggnóyc  verb.  per  f.  (Hülfsvb.  bác)  dô$-Čevä  wohin 
gelangen,  etwas  erreichen;  debjiggnôuc  sa.  Čigvä  durch 
Laufen  etwas  erlangen,  sich  durch  Laufen  etwas  zu- 
ziehen. —  Za-pe*ytô$rä  Štäo  ven-dá$bjč£  de-GlÖ^f- 
člc.  Von-xôe3í  1ÍK  täk-vóostre,  vén-sa.-debjlegňa 
jejš  švínzitytä. 


Digitized  by  Google 


SL0VIXZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


41 


nabji§gnóuc  verb.  perf.  gegen  jemanden  anlaufen,  über- 
fallen; nabjl§gnôyc  a%  sich  müde  laufen.  —  PjTnc  mer- 
dáróy  näbjeglo  tä-käpcä. 

nadbjiggnôyc  verb.  perf.  (Hülfsvb.  bäc)  i .  herbeilaufen, 
dicht  heranlaufen;  2.  überholen. —  JäVmô  nSdbjég 
dô§-pemecä. 

pebjlegnôyc  verb.  perf.  (Hülfsvb.  bác)  1.  nach  einem 
Punkte  hin  laufen;  2.  sich  beziehen,  bewölken.  —  Ven- 
póf  bjég  de-Smé't&ín.  N'igbe  ja-pebjleglé,  to-pŕÍ3& 
gremô^vé. 

pedbjl$gnóuc  verb.  perf.  (Hülfsvb.  bác)  dicht  heran- 
laufen. 

präbjíQgnÓHC  verb.  perf.  (Hülfsvb.  bác)  herbeilaufen,  lau- 
fend anlangen.  —  Ga-já-pfábjéé,  tSj  tí-jfní  jö-bäll 
prötf. 

pŕebjiegnónc  verb.  perf.  i.  durchlaufen,  laufend  zurück- 
legen; 2.  überholen.  —  Pfä-ti-karčmjä  jay-ja-pH§- 
bjéí. 

rezbjiggnôjjc  verb.  perf.  sa,  auseinanderlaufen,  sich  ver- 
laufen. 

väbjegnóyc  verb.  perf.  (Hülfsvb.  bác)  hinauslaufen, 
vbjieguóuc  verb.  perf.  (Hülfsvb.  bác)  1.  hineinlaufen; 

2.  hinauflaufen. 

vebjl§gnójac  verb.  perf.  umlaufen,  laufend  umkreisen. 

vedbjl§gnôuc  verb.  perf.  (Hülfsvb.  bác)  davonlaufen. 

vubjiegnôuc  verb.  perf.  (Hülfsvb.  bác)  eine  Strecke 
durchlaufen,  laufend  zurücklegen.  —  Von-vQbjéé  P&ura. 
mjíl,  a-tßj  nl^t-jä  nlmóyg  n&lesc. 

zabjiggnöuc  verb.  perf.  (Hülfsvb.  bác)  1.  zu  laufen  an- 
fangen;   2.  kô$mä  jemandem  den  Weg  yersperren; 

3.  sich  verlaufen,  verirren.  —  Gap-tén-'xlôspc  ňi$- 
zabjéí  témô-kágňejä,  te-ven-ba  vôcmél  vji§la 
šlrô^dä. 

zbjiQgnóuc  verb.  perf.  (Hülfsvb.  bác)  1.  hinablaufen; 


42 


DR.  FE.  LOEENTZ 


2.  übrig  bleiben;  zbjiggnóuc  sa_  zusammentreffen,  sich 
versammeln.  —  Tén-prS^óŕ  dô$8te*tfl,  ce-zbji§gle 
ved-vječl$ŕa.  Jžtk  ti-lä3ä  te-č&li,  ßätca  s%-zbjl§gll. 
Ve-yjéi"xô^chim  li^sä  jäy-8%-zbjék  s-tim-p5n%. 
bjiegôč  -ftča  L.  bjegäyča  [Kl.  H.  St.  Wslz.J  -gá0ča 
mase.  Läufer. 

bjlegôčkä  -bi  I.  bjegaučkôu  [Kl.  H.St.  Wslz.J  -gÄQČkôu  [T%.] 
fem.  Läuferin. 

bjlggôrkä  -M  I.  bjegarkôjj,  -garkóu  fem.  Läuferin. 
bjlggóŕ  -afa,  -ára  L.  bjegäŕä  mase.  Läufer, 
bjlegänkä  -hl  J.  tjegunkôu  [Kl.  H.  Fi.  Welz.]  -g^nkö«  [St.] 
fem.  Durchfall. 

bjlejc  -cá  mase.  weisshaariger  Mensch.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
*bjielac  verb.  Her.  zu  bjl§lec. 

Komposita  (Inf.  -bjißläc  Prz.  -'bjéla.  -bjélóš  Prt.  -bjéle  ^l 
Imp.  -bjleley  -bjelé*«cä): 

debjigläc  verb.  imperf.  vollends  weiss  machen, 
nabjigläc  verb.  imperf.  anweissen,  weiss  machen, 
väbjigläc  verb.  imperf.  ausweissen, 
vebjigläc  verb.  imperf.  ringsum  weiss  machen, 
▼»bjißlac  verb.  imperf.  weiss  machen, 
bjleléc  s.  bjeläjíc 

bjieléc  Prs.  bjlQl%  -IIS  Prt.  bji§lél  bjelálá  verb.  imperf.  weiss 
machen,  weissen. 
Komposita  (Inf.  -bjlaléc  Prs.  -  bjela,  -bjl§líš  Pri.  -  bjelél): 
debjiglöc  verb.  perf.  vollends  weiss  machen. 
nabjiQlec  verb.  perf.  anweissen,  weiss  machen, 
pebjigléc  verb.  perf.  weissen;  pebjielčc  sa.  weiss  werden, 
väbjeléc  verb.  perf.  ausweissen. — Našä-dô§rnica  môôi  bac 
väbjelô$ná. 

yebjiglec  verb.  perf.  ringsum  weiss  machen;  vebji$l8c  sa. 

weiss  werden, 
vubjleléc  verb.  perf.  weiss  machen. 
bjiglSznä  -na  fem.  Splint. 


8L0VDÍZI8CHE8  WÖRTERBUCH 


43 


bjlQlk  -kú  mase.  das  Weisse  im  Ei.  Kl.  JET.  St.  W&U. 
bjiglôc  8.  bjelauc. 

bjl§lóčk&  -M  I.  bjeláyčkÓM  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -láflčkôu,  [Vi.] 

fem.  weisshaarige  Frau,  Greisin. 
bji§lôk  -äk&  L.  bjeßukä  [KL  H.  St.  WshJ  -lá(?kú  [Vi.]  B.  N. 

-cä  masc.  weisshaariger  Mann,  Greis. 
bji918l  -Sa  -Sé  adj.  comp,  eu  bjäutt.  Kl.  H.  St.  Wsls. 
bjiQtkä  -hl  fem.  Danbe. 
♦bji^rác  verb.  iter.  eu  brSc. 

Komposita  (Inf.  -bji§rac  Prs.  -bjér%  -bjérôš  Prt.  -bjere^l 
Imp.  -bjiere*g  -bjerô'^cä): 

debjigräc  verb.  imperf.  1.  wählen,  auswählen;  2.  heraus- 
nehmen, herausziehen;  debjigrác     Či§v&  sieh  an  etwas 
erinnern,  sich  besinnen, 
nabjisrac  verb.  imperf.  schöpfen. 
pebji§räc  verb.  imperf.  einnehmen. 
pedbjiQräc  verb.  imperf.   1.  von  unten  herausnehmen; 

2.  ein  wenig  fortnehmen. 
prübji§räc  verb.  imperf.  dazu  nehmen. 
prebji§räc  verb.  imperf.  auswählen, 
rezbjlgrac  verb.  imperf.  auseinandernehmen. 
väbjiQräc  verb.  imperf.  herausnehmen,  auswählen. 
yebji$rÄc  verb.  imperf.  rings  herum  abnehmen;  vebjlQräc 

sa.  čím  sich  mit  etwas  umziehen, 
▼edbjleräc  verb.  imperf.  1.  abnehmen;  2.  wiedernehmen, 

etwas  als  Vergeltung  für  Gegebenes  erhalten. 
VttbjiQräc  verb.  imperf.  abnehmen, 
zabjigräc  verb.  imperf.  mit  sich  nehmen,  fortnehmen. 
zbji§räc  verb.  imperf.  sammeln, 
nazbjierac  verb.  perf.  viel  ansammeln.  —  Ven-slôžél 
vjlett  15t  v-Žlelezá  a-t$  ven-nSzbjéro'^l  tälke 
PJÖ«3l,  ce-vô-n-mje-gl  dôe&c  na-svô-calé  žácé. 
bjifižéc  Prs.  bjleža.  -žtó  Pri.  bjieže-*l  -ža  -žell  Part.  Pri.  bje- 
žäTi  verb.  imperf.  Durchfall  haben. 


Digitized  by  Google 


DB.  FB.  LORENTZ. 


bjljäc  Pn.  bjfj$  -jôô  Prt.  bjfje'gl  Imp.  bjije's  verb.  imperf. 
schlagen,  zu  schlagen  pflegen. 
Komposita : 

d  o  bjljäc  verb.  imperf.  erschlagen,  totschlagen;  dobjljäc  8% 

1.  sich  zu  Grunde  richten;  2.  dô§-čevá  sich  wohin  durch- 
zuschlagen, zu  gelangen  suchen. 

nabjljäc  verb.  imperf.  vollschlagen,  fest  mit  etwas  anfüllen, 
pedbjljäc  verb.  imperf.  unter  etwas  anschlagen,  annageln; 

2.  unterjochen. 

präbjijäc  verb,  imperf.  anschlagen,  annageln. 

prebjijäc  verb.  imperf.  durchsehlagen,  zerschlagen;  prebji- 
jäc  sa.  durchschlagen,  durchdringen,  durchschimmern. 

rezbjíj&c  verb.  imperf.  zerschlagen;  rezbj!j&c  sa^  in  Stücke 
gehen,  zerbrechen,  scheitern. 

vÄbjljäc  verb.  imperf.  herausschlagen. 

vbjijac  verb.  imperf.  hineinschlagen,  eintreiben. 

vebjijäc  verb.  imperf  ringsum  festschlagen. 

vedbjijäc  verb.  imperf.  1.  abschlagen;  2.  widerschlagen, 
den  Schlag  erwidern;  vedbjljäc  s$  abprallen,  zurück- 
prallen. 

vabjijäc  verb.  imperf.  1.  festschlagen,  durch  Schlagen  fest 

machen;  2.  erschlagen, 
zabjljäc  verb.  imperf.  erschlagen;  zabjTjäc  8%  zu  Grunde 

gehen. 

zbjljäc  verb.  imperf  herabschlagen, 
bjllc  bji  lc&a.  bjlQlc.  V%. 
bjllk  bjiikô  s.  bjiglk.  Vi. 

bjitTä  -vft  PL  O.  -tev  [Kl  Vi.  St.]  -tew  [Kl.J  fem.  Schlägerei, 

Schlacht.  Oüz. 
bji'cô  8.  bjtcé.  WsU. 

bjHISče  Fl.  N.  bjíčTščä  O.  -člšé  8.  bjlčišče.  WsU. 
bji-dle  8.  bjídle.  Wsle. 
bjWšI  8.  bji§lší.  Vi. 
bjl-tvä  s.  bjítva.  Wslz. 


Digitized  by 


8L0VINZ1SCHES  WÖRTERBUCH. 


45 


bjSjä!  interj.  schlaf! 

bjfjók  -ákä  L.  bjijäukô  (Kl.  U.  St.  WsU.]  -jáokô  [Vi.]  PI.  N. 

-cä  7W05C.  Schläger,  Raufbold, 
bjfj  0"^!  interj.  schlaf! 
bjfže'tt!  interj.  schlaf! 
bjižô!  interj.  schlaf! 

bjôtkfic  IVs.  bjáufcäja.  [Kl.  H.  St.  WsU.]  bjáQtkôj%  [Vi.] 
bjótkôjôš  iVť.  bjótké-^1  vcrô.  imperf.  sa.  ringen.  —  NSšI 
knajjpjl  B^-bjôtkôjóu.  Pävél  s^-bjótkôjft  s-Krástka.. 
Komposita: 

uabjótkfic  verb.  perf.  s%  sich  müde  ringen. 

pebjôtkííc  verb.  perf.  sa,  ein  wenig  ringen. 

väbjötkäc  verb.  perf.  sa_  ausgerungen  haben,  sich  müde  ringen. 

zabjötkäc  verb.  perf.  s%  den  Ringkampf  beginnen. 
bjótk$ňé  -ňá  ntr.  Schlägerei, 
bjôtkev^ňô  s.  bjótkáné.  Kl.  Vi. 
bjótkô$väc  iV*.  bjótkô$ve-$l  s.  bjôtkäc.  £Z.  Pt. 
bjôg!  bj^  ytá!  bjd^cä!  inter/.  geh! 
bladävi  -vä  -vé  a$.  etwas  blass,  blässlieh, 
blädavjä  odt;.  ein  wenig  blass. 
blädare  adv.  ein  wenig  blass. 

blädavesc  -cä  L.  bladavô$scí  fem.  die  blássliche  Farbe. 

bladäčhi  -ká  -bé  adj.  sehr  blass,  totenblass.  Osie. 

bladä^nl  -na  -né  adj.  totenblass.  Oslz. 

bladäšnl  -na  -né  adj.  totenblass.  Osie. 

bladičhi  s.  bladäčhi.  WsU. 

bladl"xnl  s.  bladä^ní.  Wsls. 

bladä'finl  s.  bladäšnl.  WsU. 

blädéčke  adv.  totenblass. 

blSdSxnä  adv.  totenblass. 

blSdéšne  adv.  totenblass. 

bladí  -dán.  -dé  adj.  blass. 

bl5dnó»c  Prt.  bláud  [H.  St.  WsU.]  blágd  [Tt.]  s.  bl5dnó«c. 
H.  Vi.  St.  Wsls. 


Digitized  by  Google 


46  DR.  FB.  LORENTZ. 

blSdnôuc  Prs.  blätina.  -ň8š  Prt.  a.  blädnóun  b.  bläjjd  blSdlä 
Part.  Prt.  blädli  Hülfsvb.  bäc  verb»  imperf.  blass  werden.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -bl5dnô«c  Pre.  -  bladňa.  -blÄdóSš  Prt.  -  blôd 
-bladla): 

nadblfidnóuc  tw6.  perf.  etwas  blass  werden, 
peblädnóuc  verb.  perf.  blass  werden, 
väbladnóuc  verb.  perf.  erblassen,  erbleichen. 
zablÄdnóuc  verb.  perf.  erblassen,  erbleichen. 
zbläcLnóuc  verb.  perf.  erblassen,  erbleichen. 
bladňáQC  s.  bladnaiic.  Vi. 

bladňauc  Prs.  blfidňeja_  bladni^ješ  Prt.  blfidňe  yl  -ňa  -nell 
Part.  Prt.  bladňSlí  Htílfsvb.  bác  verb.  imperf.  blass  werden. 
JB.  H.  St.  WsU. 
Komposita: 

pebladnäöc  verb.  perf.  blass  werden, 
väbladňíijjc  verb.  perf.  ganz  blass  werden, 
zabladňayc  verb.  perf.  blass  werden, 
zbladňägc  verb.  perf.  blass  werden. 
blSdňéc  s.  bladňäyc. 
b  lad  ň  é  adv.  comp,  zu  bläde. 
bladňiešl  -Š&  -šé  adj.  comp,  eu  bladí. 
bladňôc  s.  bladňápc. 
bläde  adv.  blass. 

blSdesc  -ca  L.  bladäesci  fem.  die  Blässe,  blasse  Farbe, 
bladôetä  -tÄ  A.  blSdeta,  fem.  die  Blässe,  blasse  Farbe. 

blä*x  ~XÜ  ma8C-  Plalzi  F,eck»  Mal- 
bläok  adj.  indecl.  blank, 
bläok  adv.  blank, 
bláosčicä  s.  bläysčica.  Vi, 
blágsČIČkä  s.  blajjačička.  Vi. 
bláoskä  s.  blauska.  Vi. 
bláošk  s.  blä»ôk.  n. 
Máozä  ä.  btóuza.  R 
blágzbälkä  ä.  blägzbalka.  Vi. 


Digitized  by  Google 


SL0VIJÍZI9CHES  WÖRTERBUCH. 


47 


bláozén  *.  bläjjzen.  Fi. 

bläs  -sä  masc.  i.  ein  mit  einer  Blasse  versehenes  Pferd;  2.  kahl- 
köpfiger Mensch, 
blfisä.  -sä  fem.  Blässe,  ein  weisser  Fleck  an  der  Stirn, 
blasätl  -tä  -té  adj.  mit  einer  Blässe  versehen, 
blasästl  -tá  -té  adj.  mit  einer  Blässe  versehen.  Osle. 
blasá-stí  8.  blasästl.  WsIb. 
b  1  asi  §  v  í  -vä  -vé  adj.  mit  einer  Blässe  versehen, 
blfißk  -ká  masc.  Glanz,  Schimmer. 

blfrskä  -bi  fem.  4.  eine  mit  einer  Blässe  versehene  State  oder  Kuh; 

2.  kahlköpfige  Frau. 
blSskäc  iV«.  bläšča,  -čéš  Prt.  bläske  ^l  verb.  imperf.  anf  etwas 

hinsehen,  blicken.  —  Tl-rabäcä  bläskaľí  dlul)í  čäs  nôn-te- 

mfc$fä,  älä  ní-óimegll  tá-b^tá  nälesc. 
blasklävl  -v&  -vé  adj.  schimmernd,  glänzend.  Osie. 
blSsklävjä  adv.  schimmernd,  glänzend, 
blasklavl  s.  blasklävl.  Wsle. 
bläsknójjc  s.  blSsknójjc.  H.  Vi.  St.  WsIb. 
bläsknôuc  Fvt.  bläskňa,  -ňeš  Prt.  bläsknópn  verb.  perf.  einen 

Bück  auf  etwas  werfen.  Kl. 
bläsket  -tw  masc.  Glanz,  Schimmer, 
blasketlävi  -vá  -vé  adj.  schimmernd,  glänzend.  Oslz. 
blSsketlävjä  adv.  schimmernd,  glänzend, 
blasketla  vl  s.  blaaketlavi.  WsIb. 

blaskôf  tác  Prs.  bläskeca.  blaskä$cé§  Pri.  bläskete^l  verb. 

imperf.  schimmern,  glänzen, 
bläsôč  -m  L.  blatóflčô  [Kl.  H.  St.  Wsle.J  -sáočä  [Vi.]  PI.  J. 

-čml  masc.  i .  ein  mit  einer  Blässe  versehenes  Pferd  oder  Ochse; 

2.  kahlköpfiger  Mann, 
bläsóíkä  -M  IMv&ytkw[m.H.8t.W8lB.]-tf^ 

i .  eine  mit  einer  Blässe  versehene  Stute  oder  Kuh;  2.  kahlköpfige  Frau. 
blSsók  -äkä  L.  blasaukä  [Kl.  H.  St.  WsIb]  -sÄQkd  [Vi.]  PI.  N. 

1.  -bl  2.  -cä  masc.  i.  ein  mit  einer  Blässe  versehenes  Pferd  oder 

Ochse;  2.  kahlköpfiger  Mann. 


Digitized  by  Google 


48  DR.  FB.  LORENTZ. 

bläsôl  -álä  L.  blasäute  [Kl.  U.  St.  Wslz.]  -sáolô  [Vi.]  masc. 

1.  ein  mit  einer  Blässe  versehenes  Pferd  oder  Ochse;  2.  kahl- 
köpfiger Mensch. 

blÄBólkä  -M  I.  blasaylkóu  [Kl.  H.  St.  Wal*.]  -sáolkôjj  [Vi.] 
fem.  i.  eine  mit  einer  Blasse  versebene  State  oder  Kuh;  2.  kahl- 
köpfige Frau. 

blasevätl  -t&  -té  adj.  mit  einer  Blässe  versehen. 

blase vjStl  -tá  -té  adj.  mit  einer  Blasse  versehen. 

bist  -tá  PI.  G.  blatö»  L.  -cé*  masc.  4.  das  BlaU  am  Pantoffel; 

2.  die  Bahn  am  Kleide,  die  Kleiderbreite. 
*blfftl  -ta  -té  adj. 

Komposita: 

dvabläti  aus  zwei  Bahnen,  Kleiderbreiten  bestehend. 

štČŕäbl&tí  aus  vier  Bahnen,  Kleiderbreiten  bestehend. 

tŕäblätí  ans  drei  Bahnen,  Kleiderbreiten  bestehend, 
blfitšl  -Ša  -šé  adj.  comp,  eu  bladi. 
blazlnstvo  -?ä  ntr.  Narrheit.  Kl.  H.  Vi.  Wsls. 
blazínsM  -ka  -bé  adj.  närrisch.  Kl.  B.  Vi.  Wslz. 
blaz|nstve  s.  blazlnstvo.  St. 
blazjDßhi  s.  blazinshi.  St. 

bllznic  Prs.  bláyzňa,  [Kl.  H.  St.  Wslz]  blaozna  [Vi.]  -nß 
Pri.  bläuznél  [Kl.  H.  St.  Wslz]  blápzňél  [Vi.]  blóznllá 
Imp.  blfizňl  verb.  imperf.  zum  Narren  machen,  bethfren;  blazňíc 
8%  sich  wie  ein  Narr  betragen,  sich  lächerlich  machen. 
Komposita  (Inf.  -blfiznic  Prs.  -blózňa  -bl&RznlS  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -bláozníš  [Vi.]  Prt.  -  blôznél  Imp.  -  blázni): 
peblfiznlc  verb.  perf.  zum  Narren  machen;  pebl&znic  s% 

sich  lächerlich  machen, 
zabläznic  verb. perf.  sa_  anfangen  sich  lächerlich  zu  machen, 
zblfiznlc  verb.  perf.  zum  Narren  machen,  bethören;  zbläz- 
nlc  s%  sich  lächerlich  machen, 
bläsk  -kü  masc.  Glanz,  Schimmer.  Osle. 
bläskác  Prs.  blíšča  -čéš  Prt.  blíske^l  Imp,  blSSČÍ  blÔČIca 
verb.  imperf.  blitzen,  fimkeln.  Osle. 


GooqIc 

o 


8L0VINZISCBES  WÖRTERBUCH. 


49 


b  láske  adv.  nahe.  Oslz. 

Mäsko  t  -tä  mase.  Glanz,  Schimmer,  Gefunkel.  Oslz. 

bläsketlävjä  adv.  glänzend,  funkelnd.  Oslz. 

bläščéc  Prs.  blážča  -číš  Prt.  bläšče  «»l  -čá  -čelí  Part.  Prt.  blé- 

ôcalí  verb.  imperf.  blitzen,  funkeln.  —  Nä-úebjä  bläščalä  tä- 

gvjajjzdä.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -bläšcôc  Prs.  - bléšča  -bläščiš  2Vf.  -blé- 
ščVyl): 

väbléščéc  m-fc.  per/,  hervorblitzen.  — F-tím-jísnim  v&o- 
kamérgni§ňím  väbléšče*$l  vjíd  z-vôoknä. 

zabl&ščec  verb.  per  f.  zu  funkeln  anfangen,  erglänzen. — 
Gá-näš-popji  Krästés  s^-n5re3él,  zfibieščä  nevág 
gvjäjizdä. 

bläššl  -š&  -šé  a#.  cowp.  zu  blístií.  (Mr. 
bläzéc  Prs.  blfcža  -zlš  Prt.  bläzél  bläzälä  verb.  imperf.  näher 
rucken,  nähern;  bläzéc  s%  sich  nähern,  näher  kommen.  —  Ta-är- 
méjä  s%-bläzi  d&$-mjastä.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -bläzßc  Prs.  -bläža  -bläzlš  Prt.  -  bläzél): 
debläzec  verb.  perf.  näher  rucken,  vollends  in  die  Nähe 

fuhren;  debl&zčc     sich  vollends  nähern, 
pŕäbläzéc  verb. perf.  näher  rücken;  pföbläzec  84  sich  nähern, 

nahe  herankommen. 
zblÜzec  verb.  perf.  näher  rücken;  zblftzéc  s%  sich  nähern. 
*bläžäc  verb.  Her.  zu  bläzec.  Oslz. 

Komposüa  (Inf.  -blážác  Prs.  -bliža  -blížoš  Prt.  -'bllžo  yl 
Imp.  -blaže-g  -bläžô'gcä): 

dobläžäc  verb.  imperf.  naher  rücken,  in  die  Nähe  führen; 

dobläžäc  s%  sich  nähern, 
pŕäblážäc  verb.  imperf.  näher  heran  führen;  pŕäbläžäc  s% 
sich  nähern. 

zbläžäc  verb.  imperf.  näher  bringen;  zbläžäc  sa.  sich 
nähern. 

blásk  blá  skú  s.  bläsk.  JPsk. 
blftžé  adv.  comp,  zu  blísko. 

4 


Digitized  by  Google 


50 


DR.   FR.  LORKNTZ. 


bla-skäc  s.  btöskac.  Wslz. 

bla-sko  s.  biäske.  Wslz. 

bläskot  s.  bläsket.  Wslz. 

bláskotlävjä  s.  bläskotlftvjä.  Wslz. 

blä'ščéc  s.  bláščec.  Wslz. 

blä  šš'i  s.  bläšší.  Walt. 

blä'zöc  s.  blSzec.  Wslz. 
*blážác  s.  blážac.  Wslz. 

bla»8cicä  -cfi  fem.  Bläschen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

Malička  -Iii  fem.  Bläschen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

bla»8kä  -M  fem.  Bläschen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

blau  Š  k  ~k&  mase.  Fleck,  Mal;  dóutti  ovi  bläyŠk  Muttermal,  Leber- 
Deck.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

bläjjzä  -zä  fem.  1.  Blase,  Luftblase;  2.  die  tierische  Blase,  Harn- 
blase, Schwimmblase.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

bläßzbälkä  -hl  fem.  Blasebalg.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

bläjjzen  -znä  PI.  N.  -zňä  G.  -z8n  masc.  Narr.  Kl.  H.  St. 
KGa.  W. 

bläjjzin  s.  bläjjzen.  GGa. 

bläzSti  -tá  -té  adj.  voller  Blasen,  blasigt. 

blázästí  -ta  -té  adj.  voller  Blasen,  blasigt.  Oslz. 

blázä'stí  s.  bläzästl.  Wslz. 

bläzevätí  -tá  -té  adj.  voller  Blasen,  blasigt. 

blazovjät'i  -tá  -té  adj.  voller  Blasen,  blasigt. 

bläžáo  s.  blážaji.  K. 

bláža»  -že  fem.  Narrheit.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

b  1^3  é  c  Prs.  blá^  -3ÍŠ  Prt.  b%él  verb.  imperf.  durch  Glanz 
blenden;  blifôec  sa.  geblendet  werden. — Slŕi^níške-mjä  blžfoi. 
Komposita: 

voblífočc  verb.  per  f.  blenden;  veblifoec  sa.  geblendet  werden, 
zablifôéc  verb.  per  f.  blenden. 

zblifoec  verb.  per  f.  blenden;  zblifoec  sa.  geblendet  werden, 
blfoec  Prs.  b\o\\fa,  -3a.  [KL]  blÖy&,  -3$  [H.  Vi.  St.  Wslz.] 
-3IŠ  Prt.  blou3él  [KÍ]  blo«3él  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  bl^á 


Digitized  by  Google 


BL0VINZI8CHI8  WOSTXRBUCH.  51 

verb.  imperf.  1.  irren,  einen  Irrtum  begehen;  2.  umherirren,  in 
die  Irre  gehen;  3.  phantasieren.  —  Ven-blöißel  ve-ßim,  ce-von- 
gayde  yl.  Tf&  štäňä  von-blÔH3él  v-berü. 
Komposita: 

nabl|3öc  verb.  perf.  viel  phantasieren;  nabla^öc  sa.  lange 

peblfoéc  verb.  perf.  1.  einen  Irrtum  begehen,  sich  irren; 

2.  sieh  verirren, 
zablfoéc  verb.  perf.  sich  verirren. 
zbli&Sc  verb.  perf.  sich  verirren, 
bla^šče  -ča  PI.  N.  bla^äščá  [Oáz.]  -&m  [Wslz.J  G.  -jäšô 
[Oslz.]  -3&ŠČ  [Wsis.J  ntr.  ein  Ort,  an  welchem  man  sich  ver- 
irren kann,  Irrgarten,  Labyrinth, 
b  lesa  n  í  -Day  -né  adj.  blöde,  schüchtern. 
blSidöX  adJ-  inded-  hme,  schüchtern. 
bl6j(döx  «to«  Wöde»  schüchtern, 
blekaní  -näy  -né  adj.  aus  Blech  bestehend,  blechern. 
blekô$tác  Prs.  bllekeca.  blekô$céš  Prt.  bliekete-yl  verb. 
imperf.  blöken. 

blek&ev?  -v&  -vé  adj.  1.  das  Blech  betreffend;  2.  ans  Blech  be- 
stehend. 

blSsketlävi  -v&  -vé  adj.  blitzend,  funkelnd.  Oslz. 
blôsketlá-vl  s.  blesketláví.  Wslz. 

blgskôetäc  Prs.  bláskoca,  /öskj  blä-skeca.  /Ws./  bléskô$- 
céš  Prt.  bläskete-gl  [Oslz.]  blä'skete-yl  [Wslz.]  verb.  imperf. 
glämen,  funkeln. 

bleskôetäc  Prs.  bli§skeca_  bleskôecéš  Prt.  bll^skete'^l  verb. 
imperf.  glänzen,  funkeln. 

blešČSťi  -tá  -té  adj.  mit  dem  Staar  behaftet,  staarblind. 

blejiká  -M  PI.  G.  bi§jk  fem.  i.  Bleiche,  Bleicbplatz;  2.  das  Blei- 
chen. 

blejikäc  Prs.  bléjkäja.  Prt.  blejke^l  verb.  imperf.  i.  bleichen, 
bleich  machen;  2.  Leinen  auf  der  Bleiche  haben,  bleichen  lassen; 
blejkSc  ßifc  bleichen,  auf  der  Bleiche  liegen.  —  Slu^uIŠko  bltjköjä 

4* 


Digitized  by  Google 


52 


DR.   PR.  LORENTZ. 


te-plóytne.  Mä-ňáatä  mag  leúí  stô^  sYžÓyn  plöjjtnä  blej- 
kÔyné.  Mttokrô  ploulne  sa-blejkôjä  lepjé  ják-sä^é. 
Komposita: 

nadbUjkac  verb.  perf.  8%  ein  wenig  verbleichen,  die  Farbe 
verlieren. 

pebkjkSc  verb.  perf.  ein  wenig  bleichen  machen,  bleichen 

lassen;  peblej^käc  sa_  ein  wenig  bleichen, 
väblejkäc  verb.  perf.  ganz  bleich  machen,  ausbleichen  lassen; 

váblejkác  sa.  ganz  ausbleichen,  verschiessen. 
zabUjkac  verb.  perf.  beim  Bleichen  verderben;  zabUJkac  ea, 

verbleichen,  verschiessen. 
zbltjkäc  verb.  perf.  sa.  ausbleichen,  verbleichen, 
bltjké'jšče  -ča  ntr.  Bleichplatz, 
bkjkô^väc  Prt.  bhikôfve'yl  8.  blejkäc.  Kl.  Vi. 
bliečéc  Prs.  blleča.  -čiš  Prt.  blieče-yl  -čä  -čelí  Part.  Prt.  ble- 
čSlí  verb.  imperf  blöken,  miauen,  schreien  (von  Schafen,  Ziegen, 
Katzen,  Hasen  und  andern  kleineren  Tieren  gebraucht). 
Komposita  (Inf.  -bliečéc  Prs.  -' Meča.  -bliečlš  Prt.  -  blece'«l): 
nabllečéc  verb.  perf.  sa_  sich  müde  blöken, 
pŕebllečéc  verb.  perf.  eine  Zeit  hindurch  blöken.  —  Tä- 

vÜQfcä  prleblečalä  ta_-calóu  nu^c. 
rezbliečéc  verb.  perf.  s%  laut  blöken,  recht  ins  Blöken 
kommen. 

väblečéc  verb.  perf.  sa.  ausgeblökt  haben,  nicht  mehr  blöken, 
zabllečec  verb.  perf.  zu  blöken  anfangen, 
blißk  -kö  mase.  das  Blöken. 
bllQk  -kö  L.  -cä,  blekü  masc.  Blech, 
bllgknóyc  s.  blisknóux.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
blÍQknóu,c  Fut.  bliekn%  -ňéš  Prt.  a.  bligknójjn  blekn%  b.  bli§k 
-klä  Jrop.  blleknl  bleknlcä  Part.  Prt.  bllektt  rerfc.  j>er/.  auf- 
blöken, aufschreien. 
Äm^oartum  (/n/*.  blieknóuc  J¥a.  -  blekňa.  -bliekň§š  ZV*, 
-blek  - bleklä): 

zablleknôuc  verb.  perf.  aufblöken,  aufschreien. 


Digitized  by  Google 


8L0VDÍZI8CHE8  WÖRTERBUCH.  53 

blicket  -tô  mase.  das  Blöken. 
bliQßk  -kä  masc.  Glanz,  Schimmer. 
bll§sknôj}c  s.  bllgsknóuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
bligsknóuc  Fut.  blieskna^  -ňôš  Prt.  bli§8knô]|ii  blesku^  verb. 
perf.  erglänzen,  aufblitzen.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -bU§skoó«c  Prs.  -'bleskm*  -bli$skň8š  Prt, 
a.  -'blesknójin  b.  -  blesk  -blesklä): 

váblesknôuc  verb.  perf.  hervorleuchten,  mit  Glanz  henror- 
brechen. 

zabligsknóyc  verb.  perf.  erglänzen,  aufleuchten, 
bligsket  -tö  masc.  Glanz,  Schimmer, 
bligsni  -ná  -né  adj.  thöricht. 
bli§snesc  -cä  L.  blesnôôsci  fem.  Thorheit. 
bll§sňá  adv.  thöricht. 

bliQŠč  -čä  L.  blešču  masc.  der  Staar  im  Auge, 
blieščéc  Prs.  b\\<$ty  -člš  Prt,  bliešče-*l  -čá  -čelí  Part.  Prt. 
bleščaľi  verb.  imperf.  blinken,  glänzen. 
Komposita  (Inf.  -bllgščéc  Prs.  -blešč%  -bllgščíš  Prt.  -ble- 
šČo'yl): 

väbleŠČéc  verb.  perf.  hervorglänzen,  bervorblitzen. 
vedblleščéc  verb.  perf.  widerglänzen,  im  Abglanz  strah- 
len. 

znbllQŠčéc  verb.  perf.  zu  glänzen  anfangen, 
blleščlc  Prs.  bll§šč%  -člš  Prt.  blleSčel  bleščílä  verb.  imperf.  sž* 

misstrauisch  blicken,  mit  falschem  Blick  ansehen.  —  Nevjeŕä-mô, 

véu-sar-bligščí  nóu-ca  täk-välšävjä. 
bhskaáóycí  s.  blískanojjci.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
bllskaňóuci  -cá  -cé  adj.  blitzend,  funkelnd.  Kl. 
blísknójjc  Imp.  bläskňi  [H.  Vi.  St.J  bla  skni  [WsU.]  s.  blís- 

knóuc.  H.  Vi.  St.  WsU. 
blísknóuc  Fut.  blískňa,  -ňéš  Prt.  blísknó^n  Imp.  bláskúl  blés- 

knicä  verb.  perf  aufblitzen,  funkeln.  KL 
Komposita: 

väblí8knóuc  verb.  perf.   hervorblitzen,   mit  Glanz  hervor- 


Digitized  by  Google 


54  DR.  FR.  LORENTZ. 

brechen.  —  Prôoste  zvóyn-vôosém  väbl'ísknane  slÖjjncä 
8-téY-bl6«nô«. 
zablísknÓHC  verb.  perf.  erglänzen,  aufblitzen, 
blíske  adv.  nahe. 

blísko  prp.  c.  G.  nahe,  nahe  bei,  in  der  Nähe. 

blískesc  -cä  L.  bllskü$scl  fem.  die  Nahe. 

blfshí  -ká  -bé  adj.  nahe. 

blíštéftä  -ta  fem.  Bleistift. 

blízóa.  -ňicä  PI.  N.  blízňí^tä  ntr.  Zwilling. 

blízňôčkä  -hi  I.  bľizňäyčkóu  [Kl.H.St.  Wslz.]  -ňáQČkôy  [Vi.] 

fem.  Zwillingsschwester, 
blízňók  -ákä  L.  -cä,  blizúaykô  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -ňáQkô/Ti./ 

PI.  N.  -cä  masc.  Zwillingsbruder, 
bllžág  s.  blíža».  Vi. 

bľižäy  -žé  fem.  die  Nähe.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
blöyd  8.  blöjjd.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
blöydnl  s.  bloydni.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
blójjdnóyc  s.  bloydnouc.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
blÖjjdnesc  s.  blöudnesc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
blójjdňä  s.  blóudňä.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
bló«n  -nô  PI.  L.  -ne£  masc.  Wolke.  H.  Vi.  Wslz. 
blöynevätt  -tá  -té  adj.  wolkenartig. 
blô«nô§vl  -vá  -vé  adj.  die  Wolken  betreffend. 
*blÓu.ňäc  verb.  iter.  zu  blöynic.  H.  Vi.  Wslz. 

Komposita  (Inf.  -blöyiiäc  Prs.  -'blôj|ň%  -blÔj|ňôš  Prt.  -blôjj- 
ňe*gl): 

zablöynäc  verb.  imperf.  sa.  sich  bewölken, 
zblojjňäc  verb.  imperf.  8%  sich  entwölken,  aulhellen. 
♦blÓjjňlc  verb.  H.  Ft.  Wslz. 

Komposita    (Inf.  -blounlc  Prs.  -blôgň*  -bl6»níš  Prt. 
-blóunél): 

zablojiňíc  verb.  per  f.  sa.  sich  bewölken, 
zblójjňíc  verb.  perf.  sa_  sich  entwölken,  aulhellen, 
blôjjňístl  -tá  -té  adj.  wolkig,  bewölkt.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVIXZISCHES  TCÖRTERBüCU. 


55 


blÓyňlsto  adv.  wolkig,  bewölkt.  H.  Vi.  Wsle. 
blópnTstí  s.  blôjjňTsti.  Wslz. 
blóys  adv.  nur,  allein,  blos. 
blójjd  bl|dä  PI.  L.  -36^  masc.  Irrtum.  Kl. 
blöydnl  -nä  -né  adj.  irrig,  irrtümlich.  Kl. 
blöjjdnöijc  Fut.  blo^dňa.  -ňéš  TV/,  bloijdnôun  Imp.  bl|dm  wrfc. 
j3fr/*.  irren,  einen  Irrtum  begehen.  KL 
Komposita  {Inf.  -blóudnóijc  Prs.  -  bló«dň%  -blôjjdňéš  Prt. 

a.  -blôudnôftn  b.  -blóud  -bfydlä  Part.  Prt.  a.  -blôudnô^ňl 

b.  -bledli): 

zablÖudnöuc  verb.  per  f.  1.  einen  Irrtum  begeben;  2.  sich 
verirren. 

zblôudnóuc  verb.  perf.  abirren,  sich  verirren. 
bl6«dnesc  -cä  L.  blóudnô^scl  fem.  die  Irrigkeit,  Irrtümlich- 
keit. Kl. 

blÓydňä  adv.  irrig,  irrtümlich.  Kl. 

bloyn  s.  blöpn.  Kl.  St. 
♦blÖunäc  s.  blöjjnac.  Kl.  St. 
♦blöjjnlc  s.  blögnic.  Kl.  St. 

blöuniste  s.  blöuniste.  Kl.  St. 

blebôetäc  Prs.  bluebeca.  blebóecéŠ  Prt.  blô$bete*$l  verb. 
imperf.  i.  beim  Kochen  wallen,  brodeln;  2.  einen  das  Geräusch 
des  kochenden  Wassers  nachahmenden  Blählaut  hervorbringen;  3.  un- 
deutlich sprechen.  —  Na-t5k  blebu^cÄ,  ce-ja  ňlmega.  ňTc  rez- 
mjäflc. 

Komposita  (Inf.  -blebüetac  Prs.  -blebec%  -blebfcfcéš  Prt. 
-blebete'yl): 

väblobüotäc  verb.  perf.  undeutliche  Worte  hervorstossen. — 
Ja-nigrezmje'yl,  ce-ven-v£blebete'yl. 

zabletoaetäc  verb.  perf.  anfangen  zu  brodeln,  undeutlich 
zu  sprechen. 

blecástí  -ta  -té  adj.  schmutzig,  kotig,  morastig.  Osle. 
blecaní  -näy  -né  adj.  aus  Schmutz,  Kot  bestehend, 
blecastl  s.  blecästi.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


56 


DR.   FR.  LOEENTZ. 


bl okú o vi  -vá  -ve  adj.  den  Block  betreffend. 

bleté'iščo  -čä  ntr.  eine  Stelle,  an  welcher  sich  ein  Morast  befindet 

oder  befanden  hat. 
bleté'jznä  -nä  fem.  sumpfiger,  morastiger  Boden,  Moorgrund, 
blôobot  -tä  PI.  G.  blebôetóu.  masc.   undeutlich  sprechender 

Mensch. 

blô§bet  -tň  masc.  1.  das  Wallen,  Brodeln,  brodelnde  Geräusch; 

2.  undeutliche  Sprache, 
blôocéc  verb. 

Komposita  (Inf.  -blô§céc  Prs.  -bleca^  -blueclš  Prt.  -blecél): 

nablô#céc  verb.  perf.  mit  Kot  beschmutzen;  nablôecéc 
sich  beschmutzen. 

poblô§céc  verb.  perf.  ein  wenig  beschmutzen;  peblúecéc  s$ 
sich  ein  wenig  beschmutzen. 

veblôecec  verb.  perf.  ringsum  beschmutzen;  veblôgcéc  s$ 
sich  gründlich  schmutzig  machen. 

zablôocéc  verb.  perf.  beschmutzen;  zablôecéc  s%  sich  be- 
schmutzen, 
blôeceste  adv.  schmutzig,  morastig. 

blôecéščo  -čä  H.  N.  blecäščä  [Oslz.]  -cá'Ščä  [WslzJ  G. 

-cášč  [Oslz.]  -cášč  [WslzJ   ntr.    1.  grosser,  tiefer  Morast; 

2.  Stelle,  an  welcher  früher  ein  Morast  war. 
blô^čiščo  -čá  PI.  N.  blečTščä  [Oslz.]  -črščä  [WslzJ  G.  -číšč 

[Oslz J  -čišč  [WslzJ  ntr.  grosser  Block, 
blôečk  -kä  masc.  kleioer  Block. 

blö$geslävjic  Prs.  blôogeslS?j^  -vjíš  Prt.  bläogeslárjél  verb. 

imperf.  preisen,  lobpreisen. 
bló$k  -kä  PI.  G.  bleköjj  L.  -cej^  masc.  Block. 
blô$tn¥  -nä  -né  adj.  den  Sumpf,  Morast  betreffend, 
blôete  -tä  PI.  L.  -cé^  ntr.  Kot,  Sumpf,  Morast, 
blôozne  -nä  PI.  G.  -zén  [Oslz.  KGa.  WJ  -zin  [GGa]  ntr. 

der  Aufsatz  auf  dem  Schlitten,  Schlittenkasten, 
böinl  -ná  -né  adj.  ängstlich.  KL  H.  Fi.  Wslz. 
böjnesc  -cä  L.  böjnüescf  fem.  die  Ängstlichkeit.  Kl.U.  Vi.  Wslß. 


Digitized  by  Google 


SLOVLNZISCHES  WÖRTERBUCH. 


57 


bóinä  adv.  ängstlich.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
böinl  8.  bÖjnl.  St. 
bóinesc  s.  bÖjnosc.  St. 
böjtnft  8.  bojnä.  St. 

bÖr  ba$ru  i.  berö  mase.  dürrer,  wenig  fruchtbarer  Boden,  Kiefern- 
gehölz. 

bórnô^vi  -vá  -vé  adj.  die  Egge  betreuend, 
börtä  -tá  fem.  Bootsplanke, 
bóŕ^ajicä  -c&  fem.  Brustwarze, 
bóŕíjátí  -tá  -té  adj.  Toller  Furchen, 
bóŕdevätl  -tá  -té  adj.  voller  Furchen, 
bôŕdovjätí  -tá  -té  adj.  voller  Furchen. 
bóŕ3ästl  -tá  -té  adj.  voller  Furchen.  (Mar. 
bôŕ3á  stl  8.  böisäsfi.  WsU. 

bÖjjb  bô^bú  P/.  G.  bebojj  X.  -bjé^  wwsc.  Saubohne,  Puflbohne 
(Vicia  feba). 

bÔ»bňíšče  -čá  PI.  N.  bóubňlščá  [Oslej  -nl'Sčá  [WsU.]  G. 

-ňíšč  /ôtór  J  -ňlšč  /W*.7  nŕr.  Bohnenfeld, 
bögeök  -äkä  mase.  1.  kleiner  Schuh,  Kinderschuh;  2.  Eisenhat 

(Aconitum). 

bô»ce*šče  -č*  PI.  N.  bôjicäščá  -cá'ščä  [Wslz.]  G.  -cŠšč 

[Oslz.]  -cášč  [WslzJ  ntr.  i.  grosser,  plumper  Schuh;  2.  alter, 
schlechter  Schuh. 

bÔj}číc  s.  boučic.  #.  Vi.  St.  Wslz. 

boyčiK  5.  boučik.  H.  Tt.  St.  Wslz. 

bÓ»čk  s.  bôučk.  ff.  Fi.  St.  Wslz. 

bojjčôl  8.  boučôl.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

bo  y  d  bô$du  mase.  Stoss. 

bÖB3  5-  boii3.  Z£  P  t.  5í.  íTs/ár. 

bóyfk  -ka  mase.  kleiner  Knabe. 

böflg  baegä  D.  -gĎ  K  -žft  P/,  G.  begö«  roasc.  1.  Gott;  2.  Götze, 
Abgott;  3.  Dämon;  čárnl  Wunder  Teufel,  Gegensatz  dazu:  bjau.ll  bÖjjg. 
böpjä  -jä  PI.  G.  boji  /éw.  Boje,  Seezeichen. 
bö»k  s.  böuk.  tf.  Ft.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


58 


DR.   FE.  LORENTZ. 


bóykSdosc  -c&  fem.  Reichtum,  reichlicher  Vorrat,  guter  Erlrag. 

boyknóyc  s.  bÔuknóuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

böyl  -lú  mase.  Schmerz. 

böymä  -mä  fem.  Kürbis.  U.  Vi.  Wslz. 

boymká  -hi  fem.  i.  kleiner  Kürbis;  2.  ein  Maass,  %  Liter  ent- 
haltend. H.  Vi.  Wslz. 

bóymkärná  -nä  PI.  G.  -kóm  fem.  Kürbis.  H.  VI.  Wsls. 

böymvül  -lö  masc.  Baumwolle,  Baumwollengarn.  H.  Vi.  Wslz. 

bôymvulô^?!  -vá  -vé  adj.  baumwollen,  aus  Baumwolle  bestehend. 

bÖynä  -nä  fem.  1.  Bohne,  Bohnenpflanze  (Phaseolus);  2.  die  einzelne 
Bohne,  die  Frucht  des  Phaseolus;  3.  die  Bohnenschote  (nur  im  Plur. 
gebräuchlich);  4.  kavú§vá  bÖynä  Kaffeebohne;  5.  medré  bÖyuä 
blaue  Bohnen,  Flintenkugeln.  U.  Vi.  Wslz. 

bóynevjlčé  -čá  ntr.  Bohnenkraut.  Oslz. 

bóynevji'čé  s.  bôynevjíče.  Wslz. 

bôynô'jstve  -vä  ntr.  das  Bobnenbeet.  die  Bohnenpflanzung. 

bóyn&'jišče  -čá  ntr.  ein  Trüber  mit  Bohnen  bestandenes  Beet. 

bóynäevl  -vá  -vé  adj.  die  Bohnen  betreffend. 

bóys  -sä  masc.  Arger. 

bÖyshök  s.  bÖysok.  GGa. 

böysnl  -nä  -né  adj.  ärgerlich. 

bÖysne  adv.  ärgerlich;  bÖysne  vučiňic  kôová  jemanden  ärgerlich 

machen,  irritieren, 
böysnesc  -cä  L.  bóysnä$scl  fem.  die  Ärgerlichkeit, 
böysnä  adv.  ärgerlich. 

bôysók  L.  bóysaykä  [H.  St.  Wslz.]  -sápkä  [Vi J  s.  bÓysók. 

H.  n.  St.  Wslz. 
bÖystve  -vä  ntr.  die  Gottheit. 
bÓyŠk  -ká  masc.  Götze. 

böyt  -tá  PI  G.  böyt  /.  -tí  L.  -céý.  masc.  1.  Schuh;  2.  der  Vor- 
schäler am  Pflug. 

bóytô$vl  -vá  -vé  adj.  den  Schuh  betreffend. 

bôyžňicä  -cä  L.  bôyžňícl  [Ods J  -nlcí  [Wslz.]  B.  G.  -ňic 
[Oslz.]  -nie  [Wslz].  fem.  Synagoge. 


Digitized  by  Google 


SLOVIXZISCHKS  WÖBTEBBUCH. 


59 


bôjjžňíČni  -ná  -né  adj.  die  Synagoge  betreffend.  Oslz. 
bóyžňi  ČDí  s.  bóyžňíčnl.  Wslz. 

böjjölc  TVä.  bô]|Č4  -dlš  Pľt.  bojjčel  verb.  imperf.  summen.  Kl. 
Komposita: 

pŕebÓučlc  verb.  perf.  eine  Zeit  hindurch  summen. 

zabouČIc  verb.  perf.  zu  summen  anfangen. 
bÔučíK  -ikä  masc.  kleiner  Käfer.  Kl. 
b  on  č  k  -kä  masc.  kleiner  Käfer.  Kl. 

bóyčól  -álä  L.  bóuČaylä  masc.  die  Stengel  der  Kartoffeln.  Kl. 
bou3  conj,;  boyß — Sbe,  bÖjJ3 — bÖH3  entweder — oder.  Kl. 
bÖyk  -kä  masc.  Käfer,  Bremse,  Insekt.  JO. 
bÓaknónc  Fut.  bójjkna.  -ňéš  /Vi.  böuknöjjn  verb.  perf.  auf- 
summen. Kl.  \ 
Kompositum: 

zaböyknöjjc  verb.  perf.  aufsummen, 
böumä  s.  böjjma.  Kl.  8t. 
bÖumkä  s.  bögmka.  Kl.  St. 
böymkärnä  s.  bÖu.mkarna.  Kl.  St. 
böymvül  8.  bÖjjmTal.  Kl.  St. 
b  Oy  n  ä  s.  bÖyna.  Kl.  St. 

bÓysók  -äka  L.  böusäjjkü  masc.  lange  Stange.  Jü. 
bobovjlčé  -čá  ntr.  Bohnenkraut,  Bohnenstroh.  Oslz. 
bebevjlčé  s.  bobevjíčé.  Wslz. 
bebé-Jstve  -vä  ntr.  Bohnenfeld. 

bebéjšče  -č&  ntr.  Feld,  auf  welchem  Bohnen  gestanden  haben, 
bobé'jznä  -nik  fem.  Bohnenstroh, 
bobôevl  -vá  -vé  adj.  die  Bohnen  betreffend, 
bebôevjíznä  s.  bebojzna. 

bedlärl  -va  -vé  adj.  zum  Stossen  geneigt,  stössisch.  Oslz. 
bedlaVv!  s.  bedlävl.  Wslz. 
bedni  -nä'jj  -né  adj.  zum  Stossen  geneigt,  stössisch. 
♦begScäc  verb.  iter.  zu  begäcec. 

Komposita  (Inf.  -begScäc  Prs.  -begaca,  -begäcôš  Prt.  -be- 
gace*«l): 


Digitized  by  Google 


00 


DR.  FB.  LOKSNTZ. 


vubegäcäc  verb.  imperf.  bereichern;  vtibogäeäc  sa,  sich 
bereichern,  reich  werden. 

zbegäcäc  verb.  imperf.  bereichern;  zbegScäc  sa.  sich  be- 
reichern, reich  werden. 
begacáQC  s.  begacSyc.  Vi. 

begacäftc  Prs.  bô§gaceja.  begaciejéš  Prt.  bô^gace-yl  -cä  -cell 
verb.  imperf.  reich  werden.  Kl.  H.  St.  Welz. 
Kompositum: 

zbegac&uc  verb.  perf.  reich  werden, 
beg&céc  8.  begacayc. 

begacéc  Prs.  bňegac%  begäcíš  Prt.  b&egacél  begacälä  verb. 
imperf.  reich  machen,  bereichern;  begäcéc  sa.  sich  bereichern, 
reich  werden. 

Komposita  (Inf.  -begacéc  Prs.  -  begaca.  -begacíš  Prt.  -be- 
gacél): 

vubegäcéc  verb.  perf.  bereichero;  vubegäcec  83  sich  be- 
reichern, reich  werden. 

zbegficéc  verb.  perf.  bereichern;  zbegäcéc      sich  be- 
reichern, reich  werden. 
begScóc  s.  begacäjjc. 
bogactvo  -vä  ntr.  Reichlnm. 
begächí  -kä  -hé  adj.  den  Reichen  betreffend, 
begati  -tá  -té  adj.  reich, 
begätnójjc  s.  begStnóiic.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
begStnójjc  Prs.  bô$gatňa  begďtňeš  Prt.  bH$gatnójjn  begatn| 

verb.  imperf.  reich  werden.  Kl, 
begatňé  adv.  comp,  zu  bôegate. 
begatňl$ši  -šä  -šé  adj.  comp,  zu  begätí. 
begätšl  -šá  -šé  adj.  comp,  zu  begStí. 
bej  Sc!  -cá  -cé  adj.  furchtsam, 
bejäctve  -vä  ntr.  die  Furcht, 
bej  Sc  b  i  -kä  -hé  adj.  furchtsam, 
bejazläví  -?ä  -vé  adj.  furchtsam.  Oslz. 
bejazlá'vl  s.  bejazläví.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SLÜYINZISCHES  WÖRTERBUCH 


- 

61 


bej 5z Ii  -la  -lé  adj.  furchtsam. 

belästl  -tá  -té  adj.  feit.  Oslz. 

belä'stl  s.  belästl.  Wslz. 

belieňé  -ňá  ntr.  Schmerz.  Kl.  H.  Vi. 

beligňe  s.  bell§ňé.  St. 

bell-ňé  s.  belieňé.  Wslz. 

belogcéznä  s.  belöncezna.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

beloycé  8.  belôucô.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

belöge!  s.  beloncí.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

bolÓucéznä  -na  fem.  der  Schmerz,  die  Schmerzhaftigkeit.  Kl. 

belÓucé  -ca  ntr.  Wunde.  Kl. 

belÖucT  -cá  -cé  adj.  schmerzhaft.  Kl. 

b  o  pk  ô  o  vi  -vá  -vé  adj.  die  Marbel  betreffeDd. 

berčaní  -nag  -né  adj.  ans  Rinde  bestehend. 

ber  é  -rév&  ntr.  Porre  (Allium  pormm). 

beröjjnä  -nä  Ľ.  -nejü  PI.  N.  -nevjä  masc.  Baron,  Freiherr.  H. 
Vi.  Wslz. 

berógnčicä  -c&  fem.  Baronesse,  Freifräulein.  H.  Vi.  Wslz. 
berögncfii  -Činí  -nä  -né  adj.  poss.  der  Baronin  gehörig.  H.  Vi. 
Wslz. 

beröjjnk  -kä  masc.  der  junge  Baron,  der  Sohn  des  Freihern.  H. 
Vi.  Wslz. 

beröynkä  -M  fem.  Baronin,  Freifrau.  U.  Vi.  Wslz. 
beroynköp.  -kevi -va -vé  adj.  poss.  dem  jungen  Baron  gehörig. 
H.  Vi.  Wslz. 

berögnog  -nevi  -vá  -vé  adj.  poss.   dem  Baron  gehörig.  H. 
Vi.  Wslz. 

berÓpnatve  -vä  ntr.  1.  die  Barone,  Freiherren;  2.  die  Barons- 

wurde,  der  Freiherrnsland.  H.  Vi.  Wslz. 
berÓj|nshI  -k&  -hé  adj.  den  Baron  betreffend,  freiherrlich.  H. 

Vi.  Wslz. 
beröuna  8.  beröuna.  Kl.  St. 
beróunčicä  8.  berounčica.  Kl.  St. 
berójjnČIn  s.  berÖun&n.  Kl.  St. 


Digitized  by  Google 


62  DR.  FR.  LOBENTZ. 

b  e rö unk  8.  beröunk.  Kl.  St. 
beröynkä  s.  beröjjnka.  KL  St. 
boróunkóy  8.  berojjnkóij.  KL  St. 
beróynóu.  s.  berounój}.  Kl.  St. 
berönnstve  s.  beröjjnstve.  Kl.  St. 
berönnshl  s.  beróunsbí.  Kl.  St. 
berevjíčé  -ča  ntr.  Heidelbeerkraut.  Oslz. 
berevjl'Čé  s.  berovjíčé.  Welz. 
beró'išče  -čä  ntr.  unfruchtbares  Rodeland, 
boré'jznä  -ná  fem.  schlecht  bestandenes,  kümmerliches  Kiefern- 
gehölz. 

berôeví  -vá  -vé  adj.  das  Kieferngehölz  betreffend. 
beskStl  -tá  -té  adj.  barfüssig. 
beshi  -kaj}  -hé  adj.  göttlich, 
besü^tä  -tä  A.  bôesety  fem.  die  BarfGssigkeit. 
bežinstve  -vá  ntr.  die  Gottheit.  KL  H.  Vi.  Welz. 
boží  -žájj  -žé  adj.  1.  göttlich;  2.  verstorben,  selig. 
bež|nstve  8.  bežtnstve.  St. 
bežní  -náu,  -né  adj.  Tromm, 
bé'j  subst.  indecl.  Boi,  ein  WollenstclT. 
b  e*  gl  á  -lá  fem.  ein  Art  Trinkgefäss. 
bé-ykštavä  -vä  PL  G.  -Ste-y  fem.  Buchstabe, 
br!  interj.  1.  Interjection  des  Abscbeus,  Ekels;  2.  Nachahmung  des 
Flattergeräusches. 

bräc  Prs.  bjleŕa.  -ŕéš  Prt.  brô^l  [Oslz.KGa.  W.J  brä»l  [GGaJ 
Imp.  bjlerä  bjeracä  verb.  imperf.  nehmen;  brSc  s%  1 .  sich  auf- 
machen, fortgehen;  2.  däe-čevá*  sich  zu  etwas  anschicken,  sich  be- 
reit machen.  —  Bjeŕä-sa_  nS-dregaJ  Von-sa.-bjlerä  de-rebüotii. 
Komposita  (Inf.  -'brac  Prs.  -'bjeŕa.  -bjleŕéš  Prt.  -bre^l 
[Osle.  KGa.  W.J  -  bról  [GGaJ  -bra"  Imp.  -  bjeŕä): 
dóebrac  verb.  per  f.  \.  noch  hinzu  nehmen;  2.  wählen, 
auswählen;  3.  herausnehmen,  herausziehen;  düebrac  sa_ 
Člgvä  oder  na-ce  sich  an  etwas  erinnern,  sich  be- 
sinnen. —  Jau-sä-däobjera.  j3jjj5  köjjsk  xN$bá.  Tí-rô- 


Digitized  by  Google 


- 


SLOTINZISCHKS  WÖRTERBUCH.  63 

bäcä  já-daebraľi  dae-šäprá.  Zvójjn-pjlnc  mä-de- 
bjisŕemä  tén-ňl§vôqtk  s-tá-jl$zerä.  Ven-sa.-da$- 
bregl  tä-dlägä.  Ná-sa.-debra"  nóu-tá-xlu$pa. 
ňledebrac  verb.  perf.  zu  wenig  nehmen. 

näbrac  verb.  perf.  viel  sammeln,  zusammenbringen. 

pédebrac  Fut.  p&'dbjeŕa.  verb. perf.  i.  von  unten  heraus- 
nehmen; 2.  ein  wenig  fortnehmen. 

präbrac  verb.  perf.  hinzunehmen.  —  De-fôl§vá  jínä 
von-pŕábreaj  jé"jš  ta^-naujepšôu.  kra$va.. 

prlqbrac  verb.  perf.  auslesen. 

paebrac  verb.  perf.  alles  nach  einander  fortnehmen. 

ra§zebrac  Fut.  ra§ zbjera.  verb.  perf.  auseinandernehmen. 

slebrac  Fut.  zbjlera.  verb.  perf.  i.  zusammennehmen, 
sammeln;  2.  herabnehmen,  abnehmen,  abschöpfen;  slg- 
brac  8%  eitern.  —  VjTtro  mä-zbj)ejreroä  tä-jfipkä 
s-te^-jabloyn. 

väbrac  verb.  perf.  herausnehmen,  auswählen. 

vétebrac  Fut.  vé'dbjeŕa.  verb. perf.  1.  abnehmen;  2.  fort- 
nehmen, abspenstig  machen;  3.  zurücknehmen,  als  Gegen- 
gabe erhalten. 

vöbrac  verb.  perf.  \.  abnehmen;  2.  sü^bjä  sich  vornehmen. 

vaebruc  verb.  perf.  i.  rings  hemm  abnehmen;  2.  ca§ 
nou-sa,  sich  mit  etwas  umziehen,  bekleiden;  vaebrac  8% 
1.  čím  sich  mit  etwas  umziehen,  bekleiden;  2.  s-tlerä 
mc-s%  nl§vobralo  daraus  wurde  nichts,  das  geschah 
nicht.  —  Vona-vebrfi  nóu-sa_  st&gré  jädro.  Pŕä-tlm- 
mješ^nlm  ta-paläcä  sa.-vebrá  zlugt^. 

zäbrac  verb.  perf.  mit  sich  nehmen,  fortnehmen;  zabrac  8a_ 
1.  sich  aufmachen,  fortgehen;  2.  daQ-čevä  sich  zu  etwas 
anschicken,  beginnen.  —  V-dvanäustni  štáni  ven-8%- 
zäbregl  do-Sm6-y3ín.  ZSróz  von-sa.-zfibreaj  do- 
reba§tä. 

brScákóu,  -koví  -vá  -vé  aclj.  poss.  dem  Bruder  gehörig, 
bräcá  s.  brat. 


Digitized  by  Google 


64 


DE.  FR.  LORENTZ. 


brScčk  ~äkä  masc.  Brüderchen. 

bracínstve  -vä  ntr.  Brüderschaft.  Kl,  U.  Vi.  Wslz. 

bracínstve  s.  bracínstve.  67. 

bräctve  -vä  ntr.  Brüderschaft. 

brich!  -ká  -hé  adj.  den  Bruder  betreffend. 

brántuzô^vi  -v&  -vé  adj.  die  Brennerei  betreifend. 

bráQdä  s.  branda.  Vi. 

bráokä  s.  brauka.  Vi. 

bráotpanä  s.  braytpana.  Vi. 

bräßläc  Prs.  bräslúja.  Prt.  bräslô'yl  verb.  imperf.  laut  sprechen, 
poltern. 

bräslô§väc  Prt.  braslô§ve*ul  s.  braslac.  Kl.  Vi. 
brät  -tá  PI.  N.  -cä,  -c&  1.  -tmi  L.  -cé*  masc.  Bruder. 
♦bratSc  verb. 

Komposita  (Inf.  -bratäc  Prs.  -bratôja.  Prt.  -bratô-gl  Imp. 
-bräte*«): 

pebratfic  verb.  perf.  sa_  sich  verbrüdern,  Brüderschaft 
machen. 

rezbratSc  verb.  perf.  sa.  sich  entzweien.  —  A-te*j  ti-prä- 
jacelä  s%-rezbratali.  Vön-sa.-rezbratögl  se-ßi§m*i 
sväml-präjacôflmí. 
zabratac  verb.  perf.  sa.  anfangen  sich  zu  verbrüdern, 
zbratac  verb.  perf.  s$  sich  verbrüdern.  —  NaSi-matröy- 
zevjä  s^-zbratalf  s-tämí-Rôsaml. 
♦bratäväc  verb.  iter.  zu  bratSc. 

Komposita  (Inf.  -brataväc  Prs.  -bratáva.  -brata»vóš  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -táovóô  [Vi.]  -  bratäve'^1  Imp.  -bratSve'tf): 
rezbratäväc  verb.  imperf.  s%  sich  entzweien.  —  N'erez- 

bratav&*$-sa_  si§-8vämi-kreviiäukam\ ! 
zbratav&c  verb.  imperf.  s%  sich  verbrüdern.  —  Nezbra- 
tavô-y-sa.  se-zlämí  lé3mí! 
bratašk  -kä  masc.  Brüderchen.  Oslz. 
bratašk  -a-škä  s.  bratáák.  Wslz. 
brStčí  -č&  -čé  adj.  brüderlich. 


Digitized  by  Google 


8L0V1NZISCHKS  WÖKTE1BUCH.  65 

bratgrtve  -vä  ntr.  Brüderschaft. 
bratSrhl  -kä  -hé  adj.  brüderlich, 
bratlistve  -vä  ntr.  Brüderschaft, 
bratejshl  -ká  -bé  adj.  brüderlich, 
brätk  -kä  masc.  Brüderchen, 
brätkóy  -kevl  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Bruder  gehörig. 
brätöj|  -tevl  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Bruder  gehörig, 
bratöjjnk  -kä  PI.  N.  -kevjä  masc.   Bnidersohn.   H.  Vi. 
Wslz. 

brfitó»nká  -hl  I.  bratóunkóy  [H.  n.  Wslz.]  -tÔunkôu  [Kl.  St.] 

fem.  Brudertochler. 
bratóunk  s.  bratöjjnk.  Kl.  St. 
braté'istve  -vá  ntr.  Brüderschaft, 
braté  ishi  -k&  -hé  adj.  brüderlich, 
♦bratüeräc  s.  bratäc.  Kl.  Vi. 
bratovi  -vá  -vé  adj.  den  Bruder  betreffend, 
bratunk  -ká  masc.  Brüderchen.  Kl.  H.  Vi.  Wsli. 
brat$nk  s.  bratäuk.  St. 

bräncä  -ca  fem.  Stroh,  welches  zu  Häcksel  geschnitten  und  als 
Viehfutter  verwendet  wird, 
♦brädäc  verb.  Her.  zu  bräsc.  Oslz. 

Kompositum  {Inf.  -brädäc  Prs.  -  bröda.  -brôdóš  Prt.  -brä- 
degl  Imp.  -brädeg  -bräde  iicä): 
prebrädac  verb.  imperf.  hindurchwaten. 
*br&3äc  verb.  itcr.  zu  brä3éc.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -brä3äc  Prs.  -brä3a.  -brÔ3Ôš  Prt.  -brä- 
3e-«l  Imp.  -brá3e-9  -brä3&$cä): 

debräsäc  verb.  imperf.  ganz,  vollends  beschmutzen, 
vebräsäc  verb.  imperf.  ringsum  beschmutzen;  vebragäc  sa_ 

sich  beschmutzen, 
zabräjäc  verb.  imperf.  ganz  beschmutzen,  durch  Be- 
schmutzen verderben;  zabrä3äc  s%  sich  einschmutzen. 
brä3gc  Prs.  brä&,  -3%  -3^  Pri.  brä3él  brä3älä  verb.  imperf. 
beschmutzen;  branec  sa.  sich  beschmutzen.  Oslz. 

6 


66  I»R.   FR.  LORENTZ. 

Komposita  {Inf.  -br^éc  Prs.  -brä&,  -3%  -br^íš  Prt. 
-brä3él): 

debrôséc  verb.  perf.  ganz  beschmutzen. 

nabr&3éc  verb.  perf.  viel  beschmutzen. 

pobrägec  verb.  perf.  ganz  beschmutzen. 

pŕiibr^éc  verb.  perf.  etwas  beschmutzen. 

vebrä3éc  verb.  perf.  ringsum  beschmutzen;  vebräßßc  sq, 

sich  beschmutzen. 
zabrä3éc  verb.  perf.  ganz  beschmutzen,  durch  Beschmutzen 

verderben;  zábrane  sa.  sich  einschmutzen, 
bräjä  -jä  fem.  eine  einlach  zubereitete,  wenig  schmackhafte  Suppe. 
Oslz. 

brälä  -II  fem.pl.  Brille.  Oslz. 

brälňičk  -kä  masc.  Gehülfe,  Lehrling  des  Optikers.  Kl.  H.  St. 
brälňičkä  -M  fem.  die  Frau  des  Optikers.  Kl.  H.  St. 
brälňikóy  -koví  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Optiker  gehörig.  Kl. 

H.  St. 

brälňlK  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Brillenmacher,  Optiker.  Kl. 
H.  St 

brálórk  -kä  masc.  Gehulfe,  Lehrling  des  Optikers.  Osts. 
brälôrkä  -Iii  I.  brälarkôu,  -ärkóy  fem.  die  Frau  des  Optikers. 

Oslz. 

brál  ó  ŕ  -aŕá,  -áŕä  L.  bräläŕó  masc.  Brillenmacher,  Optiker.  Oslz. 
br  ä  m  -ma  masc.  Besenginster  (Spartium  seoparium).  Kl.  H.  Vi. 
bräsc  Prs.  bräda.  -3&  Prt.  bröd  brädlä  Imp.  br^ä  bräsacä 
Part.  Prt.  brädľi  Hälfsvb.  bác  und  rnjige  verb.  imperf.  waten.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -brésc  Prs.  -bräda,  -brá3éš  Prt.  -brôd 
-brädlä  Imp.  -brä3ä): 

duebrésc  verb.  perf.  bis  zu  einem  Punkte  hin  waten;  dao- 
brésc  sa.  čigvä  durch  Waten  etwas  erreichen,  sich  durch 
Waten  etwas  zuziehen.  —  Tí-rábácä  döebrädli  döo-tä- 
v«okra.tä.  Tä-sa.-debrä3éŠ  du§-tá,  ce-tä-bójJ3éš 
X&TÍ. 

näbrßsc  verb.  perf.  sa.  sich  satt  waten. 


Digitizcd  by  Google 


8L0YINZISCHK8  WÖRTERBUCH. 


67 


pHbrésc  verb.  perf.  herbeiwaten,  herangewatet  kommen. 
pH§br8sc  verb.  perf.  hindurchwaten,  durchwaten.  —  Na-ti 

štS3ä  j&-pŕi§brät  pres-ta,-ŕéka..  Tí-säldáuca  pŕi§- 

brftdľi  tén-sté  y. 
pô§brésc  verb.  perf.  ein  wenig  waten, 
väbrösc  verb.  perf.  heranswaten.  —  Jay-mašél  dlôge 

vüeläc,  tgj  ven-väbrät  s-tä-ji§zerä. 
vbrásc  verb.  perf.  hineinwaten.  —  Mä-vbrSdlY  f-te- 

zäbrésc  verb.  perf.  tief  hineinwaten,  sich  beim  Waten  ver- 
irren. 

b  r  äs  nie  ä  -cä  L.  brésňic'í  fem.  1.  Preisselbeerstranch  (Vaccinium 
vitis  idaea);  2.  Preisseibeere,  die  Fracht  des  Preisselbeerstrauchs. 
Oslz. 

brätkä  -M  fem.  Kraut;  mledäy  brätkä  Brautjungfer.  Oslz. 
brävôrk  -ká  mase.  Brauergehilfe.  Oslz. 

brävörkä  -hl  I.  brävarkóy,  -Srkôii  fem.  die  Frau  des  Brauers. 

Oslz. 

brävór  -alä,  -äfft  L.  bräväŕô  PI.  I.  -tmi  mase.  Brauer,  Bier- 
brauer. Oslz. 
bráiňičk  s.  brälňičk.  Vi. 
bräiňíčkä  s.  brälňička.  Vi. 
brá'lňikôg  s.  brälňikóp,.  Vi. 
brá-lňlK  s.  brälňik.  Vi. 

brädť>$tä*  -ta  A.  brädeta.  [Oslz.]  brá-det%  [Wslz.]  fem. 
Schmutz. 

brädíiotní  -ná  -né  adj.  unreinlich. 

bräkäc  Prs.  bräkäja.  [Oslz.]  bra-kója.  [Wslz.]  bräkôjÔŠ  Prt. 
bräk5*$l  verb.  imperf.  gebrauchen,  nötig  haben,  bedürfen.  — 
Dóo-tä  jä-bräkäj%  cô$  s-tô-äptéhí. 
Komposita  [Inf.  -bräkac  Prs.  -'bräkiija.  Prt.  -braké-al  Imp. 
-brake-H  [Oslz.]  -brä'ko-g  [Wslz.]): 
rezbräkäc  verb.  perf.  verbrauchen, 
väbräkäc  verb.  perf.  alles  verbrauchen,  aufbrauchen. 


68 


DR.  PR.  LORENTZ. 


zabräkäc  verb.  per  f.  i.  anfangen  zu  bedürfen;  2.  ver- 
brauchen. 

zbräkäc  verb.  perf.  verbrauchen. 
bräkô$väc  Prt.  bräkü^veul  s.  bräkac.  Kl.  Vi. 
brälärČik  -ikä  masc.  Gehälfe,  Lehrling  des  Optikers. 
brälSŕék  -äkä  masc.  Gehülfe,  Lehrling  des  Optikers, 
bräläŕóu.  -fevl  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Optiker  gehörig, 
brälärtvo  -vä  ntr.  \.  die  Optiker;  2.  die  Optikerkunst, 
bräläŕttí  -ká  -bé  adj.  den  Optiker  betreffend, 
bram  brámô  s.  bräm.  Wslz. 
brämevjíčé  -Č&  ntr.  Ginsterkraot.  Oslz. 
brämovjičé  s.  brämevjíčô.  Wslz. 
brämé'jistve  -vä  ntr.  ein  mit  Ginster  bestandener  Ort. 
brämó'išče  -čä  ntr.  ein  ehemals  mit  Ginster  bestandener  Ort. 
bräm  ô  $  v!  -vä  -vé  adj.  den  Ginster  betreffend, 
bräsc  Frz.  brä'da.  Prt.  brüd  brä'dlä  s.  bräsc.  Wslz. 
brävaräjä  -jä  A.  brävaräjä,  PL  G.  -räjí,  -rijt  fem.  Brauerei.  Oslz. 
brävará-jä  A.  brä-väraja^  s.  brävaräja.  Wslz. 
brävSrČik  -ikä  masc.  Brauergehülfe,  Brauerlehrling, 
brävariní  -ná  -né  adj.  die  Brauerei  betreffend.  Kl.  II.  Vi.  Wslz. 
brävarfnY  s.  brävarini.  St. 

bräväŕéc  Prs.  brSvaf%  [Oslz.]  brä*var%  [Wsle.]  bräväfíš  Prt. 
brávafél  [Oslz]  brä*vaŕél  [Wslz]  bŕävaŕälä  verb.  imperf. 
Brauer  sein,  das  Brauergewerbe  betreiben. 
Kompositum  (Inf.  -brävSHc  Prs.  -  brävnfc*  -bräväHš  Prt. 
-brävaŕél): 

debräväŕéc  verb.  perf.  s%  či§va  als  Brauer  etwas  erwer- 
ben. —  Ven-sa.-däflbrävaŕél  vjglgá  majÖntkö. 
bräväŕék  -äkä  masc.  Brauergehilfe,  Brauerlehrling, 
bräväŕóji  -reví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Brauer  gehörig. 
bräväHve  -vä  ntr.  i .  die  Brauer,  Brauerzunft;  2.  das  Brauerge- 
werbe. 

bräv&ŕh'í  -ká  -hé  adj.  den  Brauer  betreffend, 
brävarčín  -ČM  -ná  -né  adj.  poss.  der  Brauerfrau  gehörig. 


SL0VINZISCHE9  WÖRTERBUCH 


69 


bräyjé  -vjé  fem.  Augenbrane. 
*brá*däc  8.  brťidac.  WsU. 
*brá*3äc  *.  bra^ac.  WsU. 

brá*3éc  s.  branec.  WsU. 

brá'jä  s.  Waja.  WsU. 

bralä  a.  brálä.  WsU. 

bra-Iňlčk  s.  brálňičk.  WsU. 

braiňlčkä  s.  brälňičk%.  JFsfc. 

bráiňíkÔQ  s.  brälňikójj.  TPsk. 

brälňík  5.  brälňik.  JFsfc. 

braiórk  5.  brälórk.  IPsfor. 

bralórkä  s.  brälórka.  WsU. 

bŕálôŕ  ä.  brälóh  TFs/a. 

brá-sňlcä  L.  brésňi-cl  H.  Ö.  -ňic  8.  bräsfnca.  TTsfo. 

brá-tkä  B.  G.  bratk  s.  brátka.  WsU. 

brá'vórk  s.  brävôrk.  WsU. 

brá'vórkä  s.  brävôrka. 

b  r  á*  v  ô  ŕ  s.  brSvôh  WsU. 

bräkô$vl  -Tá  -vé  adj.  die  Brache  betreffend. 

brá»dä  -dá  [7.  bradöu]  fem.  Braten.  Kl.  H.  St.  WsU. 

bräjjkä  -bl  [/.  brakÖu]  fem.  i.  Brache,  Brachfeld;  2.  das  Brach- 

liegen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
bráfltpanft  -nä  fem.  Bratpfanne.  Kl.  H.  St.  WsU. 
br|ntäz  -zä  im  sc.  Brennerei. 
*br|fiäc  verb.  Her.  zu  bró$ňic. 

Komposita  (Inf.  -br^näc  Prs.  -  brójjna,  -brÔjjňóš  [U.Vi.Wslz] 

-brÓuňóš  [Kl.  St.]  Prt.  -  brópňo  yl  Imp.  -br^ne^  -bra- 

n&'tfcÄ): 

yobr|näc  verb.  imperf.  kô$vá  vôt-Čevá  jemanden  vor 
etwas  beschfitzen,  schützen;  vebr^ňäc  s%  vét-čeva  sich 
vor  etwas  io  Acht  nehmen.  —  Von-sa^-vebrößnä  ved- 
rebôf  tft  er  ist  arbeitsscheu. 

v«br|näc  verb.  imperf.  kôevá  vé't-čevá  jemanden  vor 
etwas  bewahren,  vorbeugen. 


Digitized  by  Google 


70 


DR.   FR.  LORENTZ. 


zabräjiäc  verb.  imperf.       kü$mö  jemandem  etwas  ver- 
wehren, verbieten. 

zbrqnäc  verb.  imperf.  kô$vä  vé't-čevá  jemanden  vor 
etwas  beschützen,  verteidigen;  zbr%näc  s%  vé*t-čevä 
sich  gegen  etwas  verwahren,  sich  weigern. 
brä.m  s.  brám.  St. 

brejk  vin  -nü  masc.  Brechmittel,  Vomitiv. 

brélňictve  -vä  ntr.  1.  die  Optiker;  2.  die  Optikerkunst.  Oslz. 

brölnlcM  -ká  -hé  adj.  den  Opüker  betreffend.  Oslz. 

bréiniči  -čá  -čé  adj.  den  Opüker  betreffend.  Oslz. 

brélňi  ctvo  s.  brelňictve.  Wstz. 

brfílňi'chi  s.  brelňíchí.  Wslz. 

brélňrčí  s.  brelňičí.  Wslz. 

brésňičkä  -hi  A.  brásňlčk^  fem.  Preisselbeere.  Oslz. 
brésňíční  -ná  -né  adj.  die  Preisseibeeren  betreffend.  Oslz. 
brésňHkä  A.  brä'sňička,  PI.  G.  -ňičk  s.  bresňíéka.  Wslz. 
brgsňi'čnl  s.  bresníční.  Wslz. 
bré'mzä  -zä  PI.  G.  -z\  fem.  die  Bremse  (Insekt), 
bréjkä  -hi  fem.  Erkältung,  Schnupfen,  Rheumatismus, 
♦brsjkäc  verb. 

Kompositum  (Inf.  -brtjkäc  Prs.  -brcikuja^  Prt.  -brtjké'vl 
Imp.  bršjke-y): 

zabrtjkäc  verb.  perf.  sq  sich  erkälten,  den  Schnupfen  be- 
kommen. 

brejkäTi  -tá  -té  adj.  verschnupft. 
*brgjikó^väc  s.  brejkac.  Kl.  Vi. 
brejtlißg  -gä  L.  -nzä  PI.  N.  -nbl  G.  br£Ítll*Dgôy  masc.  Breit- 
ling, Sprotte. 

brljzä  -zä  PI.  G.  -zi  fem.  ein  an  der  Wand,  gewöhnlich  über  der 
Thür  befestigtes  Brett,  auf  welchem  Bibel,  Gesangbuch  und  anderes 
aufbewahrt  wird. 

briySdä  -dä  fem.  Brigade. 

bríYärclä  s.  briy^da. 

bröyd  brägdft  PI.  G.  bredö«  L.  -^í  »^sc.  Furt. 


Digitized  by  Google 


SL0VIKZISCHE8  WORTERBUCH. 


brÓgg  brô$gä  H.  G.  bregojj  mase.  Heuschober. 

brojjt  -tá  PI.  L.  -céx  mase.  Brotlaib. 

brôgtčicä  -cä  fem.  Barlchen. 

broytčíčkä  -M  fem.  Bartchen. 

brÖgtk  -kä  mase.  kleiner  Brotlaib. 

bröjjtkä  -M  fem.  Kärtchen. 

brôgtovätY  -t&  -té  adj.  brotlaibartig,  brotlaibförmig. 

bredacáoc  s.  brodacaye.  Vi. 

bredacagc  iVs.  britadaceja,  bredaci$j8š  Prt.  brô$dace'ul  -cä 

-cell  verb.  imperf.  einen  Bart  bekommen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
b  r  e  d  5c  Ö  c  s.  bredacKyc. 
brodficôc  s.  bredacäjjc. 
bredáti  -tá  -té  adj.  bärtig. 

Kamposita:  s.  brôedl. 
bre3äin"i  -ná  -né  adj.  das  Waten  betreffend;  bro351né  jSdre 
das  Watnetz,  Netz,  mit  welchem  vom  Lande  aas  gefischt  wird.  Kl. 
H.  St.  Wslz. 
bre3áiní  s.  bre3filn'i.  Vi. 
bre3ästl  -tá  -té  adj.  durchwatbar,  untief.  Oslz. 
bre3äšk  -kä  masc.  ein  kleines  Watnetz,  welches  von  zwei  Männern 

gezogen  wird.  Oslz. 
brosášk  -á-škä  s.  bre3&k.  Wslz. 
bro3á  sfi  s.  bresástí.  Wslz. 
brť^dä  -dä  PI.  G.  brófld  fem.  i.  Bart;  2.  Kinn, 
brôedálä  -lá  I.  bredäutö«  [Kl.  U.  St.  Wslz.]  -dáplóô  [Vi] 
masc.  Bärtiger. 
*brfc$di  -dä  -dé  adj. 
Komposita: 

bjäglebrÜQd?  weissbärtig. 
čarnebrôedí  schwarzbärtig. 
Čisŕvjenebrťiodi  rotbärtig, 
dlôgebrô^ďi  langbärtig, 
krôytkebrô^dí  kurzbärtig, 
rajjtkebri^di  dünnbärtig. 


Digitized  by  Google 


72 


DR.  FB.  LORE NT Z 


sävebrHf  di  graubartig. 
♦brôedňiK  -ikä  PI.  N.  -cft  mase. 
Komposita: 

čarnebrH$dnik  schwarzbärtiger  Mensch,  Schwarzbart. 
čí§ftrjenebrH$dník  rotbärtiger  Mensch,  Rotbart, 
dltígebríiedník  langbärtiger  Mensch,  Langbart. 
8ävebrô$dňifc  graubärtiger  Mensch,  Graobart. 
bra^dól  -älä  L.  breday>  [Kl.  H.  Si.  WslzJ  -daoja  [Vi.] 

mase.  Bärtiger,  Mensch  mit  starkem  Bartwuchs. 
brä^Sc  Prs.  bra$&,  -3$  -3IŠ  Prt.  brae^él  bre3äl&  verb. 
imperf.  1.  langsam,  mit  schleppendem  Schritt  umhergehen;  2.  um- 
herwaten, watend  umhergehen. 
Komposita  {Inf.  -branec  Prs.  -  brefo,  -3%  -bra^Iš  Prt. 
-bre3él): 

nabrae3ôc  verb.  perf.  s%  sich  satt  waten. 

pŕebrô^éc  verb.  perf.  während  einer  bestimmten  Zeit 

umherwaten.  —  Tén-calí  3§^n  ti-kuäQpji  pHebre3äl! 

f-tim-jigzef-ft. 

brae^Ök  -äkä  masz.  ein  kleines  von  zwei  Männern  gezogenes 
Watnetz. 

brô$3Sšče  -ča  PI.  N.  bretfm  [OslzJ  -3Haä  [WslzJ  G. 

-3ŽIŠČ  [OslzJ  -3aŠč  [WslzJ  ntr.  1.  grosser  unförmiger  Bart; 

2.  durchwatbare,  seichte  Stelle,  Furtstelle. 
brôo3Ôk  -ákä  L.  bresauka  [Kl.  H.  St.  WslzJ  -3áoka  [ViJ 

mase.  ein  von  vier  Männern  gezogenes  Watnetz, 
bra^käc  Prs.  bránka,  -kóš  Prt.  braekeaj  brekS  verb.  imperf. 

ka§ma  und  (unpers.)  kä$mä  či$va  fehlen,  mangeln.  —  Cé'š-ta 

bra$ká?  Tŕa  kspäca  mjä-braekalä  de-štérnäjjsca  ISt.  Ma- 

bra$k&  pjoa.31. 

Kompositum  (Inf.  -bra§kác  Prs.  -'brek%  -brae/kôš  Prt. 
-  breke'yl): 

zabrae,käc  verb.  perf.  kae,ma  und  kaema  Člgvä  aus- 
gehen, zu  fehlen  anfangen.  —  TSj,  pjóu.3ä  nia-zäbro- 
kalä.  Ti-bjälcä  zäbrekale  xliebä. 


9L0VINZISCHES  WÖRTERBUCH.  73 

br  ó  ^  nie  Prs.  brä§n%  -ňlš  Pri.  bró^nél  breňilä  verb.  imperf. 
i.  kô$vä  vé't-Čevá  wehren,  zurückhalten;  2.  etwas  Ungehöriges 
oder  Böses  YerQben,  anrichten;  brô§ňlc  8ffc  sich  wehren,  sieb  ver- 
teidigen.—  Mätkä  brä$ňl  své-3l§cä  vet-f§i§v&  zlôvá.  Nlgbreňl 
nie  zlévá!  Tgn-pjie*-sa,  mô$cne  brô^nél  vet-tá-ňiedvjesä. 
Kl.  H.  Vi. 

Komposita  (Inf.  -brô$nlc  Prs.  -broň%  -brô$ňlg  Prt.  -bre- 
nel): 

nabranie  verô.  jíe*/.  viel  Ungehöriges  verüben. 
pebrô$ňlc  verb.  perf.  viel  Ungehöriges  nach  einander  an- 
richten. 

vebrôf  ňlc  verb.  perf.  kô$y&  vé't-čévá*  jemanden  gegen 
etwas  beschützen,  verteidigen;  vebrú$ňíc  sa,  vé't-če?& 
sich  vor  etwas  in  Acht  nehmen.  —  Vebreňi-8%  ved- 

yabrôfňlc  verb.  perf.  kô$vä  vé't-čevá  jemanden  vor 
etwas  bewahren,  vorbeugen. 

zabräenic  verb.  perf.  côe  kúomi'i  jemandem  etwas  ver- 
wehren, verbieten. — Mämä  nogm-zabrentlä  nä-štráta, 
de-ji3leó&. 

zbrä§ňlc  verb.  perf.  4.  küev&  vé't-Čevá  jemanden  gegen 
etwas  beschützen,  verteidigen;  2.  etwas  Ungehöriges  ver- 
üben; zbró$ňic  s%  vé-t-čevá  sich  gegen  etwas  verwah- 
ren, sich  weigern, 
brágnic  s.  brô^ňic.  St. 

bröd  brädä  [OsU.J  brä'dô  [Wslss.J  mase.  Schmutz, 
brudní  -ná  -né  adj.  schmutzig, 
b  r  öd  n  e  adv.  schmutzig. 

brödnosc  -cft  L.  brädnô$sci  fem.  die  Schmutzigkeit. 

brädňä  adv.  schmutzig. 

brö^  -ô^ä  masc.  Bruch  (Krankheit). 

brô-xStl  -ta  -té  atf.  mit  einem  Bruch  behaftet. 

brä-xevat!  -tá  -té  adj.  mit  einem  Bruch  behaftet. 

brôkäc  Prs.  brôkäja.  Pri.  brňkô'^1  verb.  imperf.  i.  gebrauchen, 


Digitized  by  Google 


74 


DB.  FB.  LORENTZ. 


benutzen;  2.  bedürfen,  nötig  haben.  —  Tén-knajjp  brakujä  tén- 
stóplk  ják-täufla..  Von-brôkôjä  svôu-r$ka,  de-jesieňá. 
Komposita:  s.  bräkSc. 

brakaeväc  Prt.  brakaevetfl  8.  bräkSc.  Kl.  Vi. 

brônSví  -vá  -vé  adj.  bräunlich. 

brônavjä  adv.  bräunlich.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

brônave  adv.  bräunlich.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

brftnavesc  -cä  L.  brônava$sc'i  fem.  die  bräunliche  Farbe.  KL  H. 
Vi.  Wslz. 

brôní  -nä  -né  adj.  braun.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
Komposita: 

cíemnebrôní  dunkelbraun, 
jäsnebrani  hellbraun, 
bráne  adv.  braun.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
Komposita: 

ci§mnebrane  dunkelbraun, 
jäsnebrane  hellbraun, 
b  r  an  e  -nä  ntr.  das  Braun,  die  braune  Farbe.  Kl.  H.  Vi  Wslz. 
bröne-  erstes  Glied  von  Nominalkompositen:  braun-.  Kl.  H.  Vi. 
Wslz. 

branži  -Šá  -še  adj.  comp,  zu  brôn'i.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
bránaeví  -vá  -vé  adj.  braun. 
brôňáQC  s.  braňäuc.  Vi. 

brônajjc  Prs.  brôňeja.  [Kl.  U.  Vi.  Wslz.]  braneja.  [St.]  bra- 
ňisjgš  Prt.  brôňeal  [Kl.  H.  Vi.  Wslz]  brô.ňe'ul  [St.J  -ňä 
-ňelí  Part.  Prt.  branSlí  verb.  imperf.  braun  werden.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 
Kompositum : 

zbräňagc  verb.  per  f.  braun  werden, 
branec  s.  brunä»c.  Kl.  H.  n.  Wslz. 
brané  adv.  comp,  zu  bráne. 

branie  Prs.  braňa,  -ň!š  Prt.  braňél  verb.  imperf.  bräunen,  braun 
machen;  branie  sa,  sich  bräunen,  braun  werden.  Kl.  H.  Vi. 
Wslz. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


75 


Komposita: 

pebrttňlc  verb.  per  f.  ein  wenig  bräunen. 

vebrôňic  verb.perf.  rings  herum  braun  machen;  vebrôňic  sa, 
rings  herum  braun  werden. 

zbrônic  verb.  perf.  bräunen;  zbrôňlc  sa_  braun  werden. 
braňiešX  -Š&  -šé  adj.  comp,  zu  brôní. 
brôňôc  s.  brôňáuc.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
brätmtikä  -M  PI.  Q.  -mejfc  fem.  Brautjungfer, 
brutšäc  -ca  mase.  Brautschatz,  Brautaustatlung. 
b  ritz  Sc  Prs.  bruzôja,  Prt.  bräze*yl  verb.  imperf.  rauschen,  brau- 
sen. —  Vôedá  brôzôjä  pŕa-varieňira. 
brôzäjcä  -cä  fem.  das  Rauschen,  Brausen, 
bruzüeväc  Prt.  bruzüeve'vil  s.  bruzac.  Kl.  Vi. 
brü-nic  Prt.  brü-nel  brünWä  s.  brôeňic.  Wslz. 
brqnavjä  s.  brunavjä.  St. 
brtjnave  s.  brônave.  St. 
br^navesc  s.  britoavesc.  St. 
br^ni  s.  bruni.  St. 
brfjuo  s.  brône  adj.  u.  ntr.  St. 
bri$no-  s.  brSne-.  St. 
briínšl  s.  brunši.  St. 
brftňéc  s.  bruňáuc.  St. 
brqňlc  s.  brônic.  St. 
br§ňóc  s.  brôňáflc.  St. 

bradevnlctve  -vä  ntr.  1.  die  Gärtner,  Gärtnerzunft;  2.  die  Gärt- 
nerei, Gärtnerkunst.  H.  Vi.  St. 
bradevňíchí  -ka  -bé  adj.  den  Gärtner  betreuend.  H.  Vi.  St. 
bŕadevňTČi  -čá  -Čô  adj.  deo  Gärtner  betreffend.  H.  Vi.  St. 
bŕadevňlxtve  8.  bradevnlctve.  Wslz. 
bŕadevnrchl  s.  bŕadevnichí.  Wslz. 
bradevňrčl  s.  bradevňíči.  Wslz. 
brade  wňíctve  s.  bradevnlctve.  Kl. 
bŕadewnichí  s.  bŕadevúlcn!.  Kl. 
bradowňičl  s.  bradevničí.  Kl. 


Digitized  by  Google 


76 


DR.  FB.  LORBNTZ. 


bradü^vi  -vá  -vô  adj.  das  Obst  beireffend. 
bŕadô$vňica  -cä  fem.  1.  Gärtnerin;  2.  die  Frao  des  Gärtners.  Kl. 
Vi.  St.  Wslz. 

bŕadô$yňIČk  -kä  m  a  sc.  Gärtnergehilfe,  Gartnerlebrling.  B.  Vi. 

St.  Wslz. 

bfadú^vnlčká  -hl  fem.  \.  Gärtnerin;  2.  die  Frau  des  Gärtners. 

H.  Vi.  St.  Wslz. 
bŕadôsvóikôjj  -kevl  -va  -vé  adj.  poss.  dem  Gärtner  gehörig. 

H.  Vi.  St.  Wslz. 
bŕadäevňik  -kä  PI  N.  -cä  masc.  Gärtner.  H.  Vi.  St.  Witz. 
bŕadôewňicä  s.  bradôevnica.  Kl. 
bŕadĎQwňičk  s.  bŕadôevňičk.  Kl. 
bŕad&owňlčkä  s.  bradô^vňička.  Kl. 
bŕadôewnikôjj  s.  bradôovňikôji.  Kl. 
bŕadíiewňík  s.  bradúovňik.  Kl. 
bráQd  5.  brajjd.  Vi. 
bŕa^a.  s.  brajjsa..  Vi. 
bfápsójjtke  s.  bray3Ôntke.  Vi. 
bŕSzä  -zä  PI.  G.  -z'i  fem.  Obstbaum, 
♦bŕágnóyc  s.  bŕägnóuc.  H.  Vi.  St. 
♦bŕágnóuc  verb.  Kl 

Kompositum  (Inf.  -bräguóyc  Prs.  -'bŕégňa.  -brägňéš  Prt. 
a.  -  brégnó»n  b.  -'bHg  -'bŕäglä  Part.  Prt.  -brägli): 
rezbrägnôijc  verb.  perf.  auftauen,  beim  Tauen  weich  wer- 
den. —  Té-bälo  žigmke  de-jayájSa,  ga-ten-sňég 
rô$zbrik. 

bŕäy  -yá  PI.  G.  bŕäyôjí  masc.  Dauch.  Oslz. 

hHxU  -ačä  L.  bHtyäčä  masc.  dickbäuchiger  Mensch.  Oslz. 

bŕäxäčkä  -hi  I.  bráyäčkóu  fem.  dickbauchige  Frau.  Oslz. 

bŕá-xälä  -lä  I.  bŕäxa«lóu  [Kl  H.  Si]  -yáglóu  [Vi.]  masc. 
dickbäuchiger  Mensch.  Oslz. 

bŕäyól  -ála  L.  brayaute  [Kl  H.  SI]  -yáfllô  [Vi.]  masc.  dick- 
bäuchiger Mensch.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBÜCH. 


77 


bŕá^ôlká  -M  7.  brft^»lkó«  [Kl.  H.  St.]  -xáolkôu  [n.]  fem. 
dickbäuchige  Frau.  Oslz. 
*bHil  -x&  -yé  adj.  Oslz. 
Komposita: 

gräbebHfyl  dickbäuchig,  dickwanstig, 
ßätebf'äxi  dickbäuchig, 
bŕäskäc  Prs.  bŕíšč%  -čéš  Prt.  bŕísko-ul  Imp.  bŕáščl  bréščlcä 
verb.  imperf.  bruben.  Oslz. 
Komposita: 

pebräsk&c  verb.  perf.  nach  einander  abbrühen,  ein  wenig 
brühen. 

vobHtskäc  verb.  perf.  abbrühen. 

zabŕásk&c  verb.  perf.  verbrühen, 
brášéšče  -ča  PI.  N.  brfiŠáščä  ntr.  grosser  unförmiger  Bauch, 

Wanst.  Oslz. 
bräšk  -kä  masc.  Bauchlein.  Osfe. 

bräžSIc  Prs.  bŕíž&  -S»  iV*.  bŕíž^ôl  Imp.  bráž^í  bŕéžšícä 
ťer&.  imperf.  prageln,  schmoren.  Oslz. 
Komposita: 

nabfáž$k  verb.  perf.  viel  schmoren. 
pobHtž^ic  verb.  perf.  ein  wenig  schmoren,  nach  einander 
schmoren. 

vebráž^ic  verb.  perf.  rund  herum  beschmoren, 
brádäti  -tá  -té  adj.  voller  Reisig. 
bŕÄ3ä8tI  -tá  -té  adj.  voller  Reisig.  Oslz. 
brä3ä-8tl  8.  brÄ3äsü.  Wsle. 

bŕ&'xStl  -tá  -té  adj.  bauchig,  dickbauchig, 
bíä^yoví  -vä  -vé  adj.  den  Bauch  betreffend, 
brašk  brä'škä  s.  bŕáŠk.  Wslz. 
♦bíaVgnópx  s.  bŕägnôuc.  IFsk. 
bŕá-^äč  s.  bHty&Č-  W-síi. 
brfL"xaékä  *•  bfôxaíka.  Wslz. 
bŕa^ála  s.  brávala.  TTs/s. 


78 


DR.  TU.  LORENTZ. 


brá^ôl  s.  brá^ol.  Wslz. 
bŕä"xôlká  8.  bfítyólka.  Wslz. 
*bŕä*//í  8.  bráyY.  Wslz. 
br&'skac  5.  bráskac.  Wslz. 

bŕa-šéščo  PL  N.  bŕaša-š&  G.  -ša*šč  s.  bŕäšešée.  Wslz. 
brá-ž^Ic  8.  bráž^c.  JFsk. 
bŕäpd  b^Sdá  mase.  Obst.  Äf.  Ä  Wslz. 
bŕá«3%  -3äcá  Pi  JV.  bŕá^tä  ntr.  Obstbaum.  JR.  F.  St.  Wslz. 
bŕäjj3Ó»tke  s.  bŕaB3Ô«tke.  H.  St.  Wslz. 
bŕáji3Ô«tke  -kä  B.  N.  bŕ&3|tk&  **r.  Obstbäumeben.  Kl. 
bf^éc  iVs.  bŕ|ča,  -čiš  Pri.  bŕ|če  «l  -č&  -čelí  ibr*.  Vrt.  bl- 
čali ver6.  imperf.  klirren. 
Komposita: 

pebH|čéc  verb.  perf.  ein  wenig  klirren. 

pŕebŕ^čéc  verb.  perf.  eine  bestimmte  Zeit  hindurch  klirren. — 

Kúeňä  pŕie,bra_čalä  hgdamí  calöu  nôec. 
zabŕ^čéc  verb.  perf.  zu  klirren  anfangen,  erklirren, 
br^k  -kä  mase.  das  Klirren,  Geklirr. 

bŕ^kác  Prs.  brouča.        bŕo^ča,  [H.  Fi.  St.  Wslz.]  -föS  Prt. 

brt)«ke-«l  /JBJ  brouke-yl  /».  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  bf^čt 

verb.  imperf.  klirren. 
bŕ|ket  -tä  masc.  das  Klirren,  Geklirr. 

br%kô§täc   Prs.  bŕ|kec%  brajíô§céš  Prt.  b^kete'yl  verb. 
imperf.  klirren. 
Kompositum: 

zabrajcö§tac  verb.  perf.  zu  klirren  anfangen,  erklirren. 
bŕaUjíc  Prs.  broiitvja,  [Kl.]  bro«tvja_  [H.  Tx.  SU  Wslz.]  -vjíš 
Prt.  bŕoutvjél  [Kl.]  bŕoytvjél  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  brä>jl 
verb.  imperf.  ßuobjä  sich  in  den  Kopf  setzen,  sich  einbilden.  — 
Ven-sä-bröutvji,  cô-roíí-jä-väbjerem&  dä$-še*gtášä. 
Komposita: 

vubr|tvjic  verb.  perf.  süobjä  sich  einbilden.  —  Já-ni§roz- 

mje  yl,  jäk-vo  n-sä  moug  vubr^tvjic  tahé  fögzä. 
zbhitvjlc  verb.  perf.  sôebjft  sich  einbilden. 


Digitized  by  Google 


9L0VIXZISCHBS  WÖRTERBUCH. 


79 


bŕegÔQvI  -vá  -vé  adj.  das  Lfer  betreffend. 

bŕé£  bH§ga  L.  Wegä  mase.  Rand,  Ufer.  Kl. 

bŕéjg  s.  bfég.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

bŕéjšk  -kä  mase.  Rändcben. 

bŕíd  bŕädft  [Oslej  brada  [Wsle.]  mase.  Reisig. 

brnöue  i¥*.  brnöun  /ZT.  Vi.  Wsle.]  brnöun  /Si.;  *.  brnöue. 

H.  Vi.  St.  Wsle. 
brnÖuc  Fut.  brn|  -ňlgš  Prť.  bŕnÓun  wr&.  jjer/*.  ein  Summen 

hören  lassen,  anfsummen.  Kl. 
Kompositum  {Inf.  -'bŕnóuc  Prs.  -  brň%  -'bŕnéš  Prt.  -brnöun): 
zSbŕnôuc  t>er6.  per/",  aufsummen, 
bŕňél  bŕniglä  L.  brnelö  mase.  Hammel. 

bŕnlec  Prs.  brn|  -níš  Prt.  brnô'ul  -ň5  -ňiell  Part.  Prt.  brttSli 
verft.  imperf.  summen. 
Komposita  (Inf.  -brnéc  P/'s.  -brň%  -brnlš  Pri.  -bŕňe*uj): 

pŕiebŕúéc  verb.  perf.  eine  Zeit  hindurch  summen. 

zábrriéc  verb.  perf.  zu  summen  anfangen, 
bŕôflknôflc  s.  bŕôuknôuc.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
bŕófls  -sa  mosc.  Glatteis, 
bŕôjjsčicä  -cä  fem.  kleine,  junge  Birke. 
bŕóu.sčiČkä  -hl  fem.  kleine,  junge  Birke, 
bröuskä  -hl  fem.  Birke, 
bŕógsku^vi  -vá  -ve  adj.  die  Birken  betreffend, 
bŕóusóunkä  -hl  fem.  Heidelbeere, 
bröjjstve  -vä  ntr.  Birkenrinde. 

bróuknóuc  Fut.  broukna,  -ňéš  Prt.  bröuknoun  Imp.  bŕ%kňi 
verb.  perf.  erklirren,  ein  Geklirr  verursachen.  Kl. 
Kompositum: 
zabfóuknóuc  verb.  perf.  erklirren, 
breze  vjičé  -Č&  ntr.  i.  eine  Gruppe  von  niedrigen,  gebüschartigen 

Birken;  2.  Birkenreisig.  Osle. 
brezevjlčé  s.  brezevjlčé.  Wsle. 
b  rezu  e  vi  -v&  -vô  adj.  die  Birken  betreffend, 
bra^zä  -za  B.  G.  brÖuz  fem.  Birke. 


Digitized  by  Google 


80  DR.  FB.  LOBBNTZ. 

bŕaozänä  -nä  I.  bŕezänóu  [Kl.  B.  Vi.]  -záuóu.  [St. J  -zá'nôu, 
[Wslz.]  B.  G.  -zín  [Kl.  H.  Vi.  Welz.]  -zfa  [St.]  fern. 
Birkenwald. 

brü$z€znä  -nä  fem.  Birkenwald. 

böcäc  Prs.  baca^  -côš  Prt.  böceal  verb.  imperf.  stos&en;  böeäc  s$ 

sich  gegenseitig  stossen.  Oslz. 
bôčinft  -n&  L  bučinou  [Kl.  H.  Vi]  -činóu.  [St.]  B.  G.  -čin 

[KI.  H.  St.]  -čin  [St.]  fem.  Buchenwald.  Oslz. 
bôČíznä  -nä  fem.  Buchenwald.  OsU. 
bôČí  -Č&  -čô  adj.  die  Bochen  beireffend.  Oslz. 
bôčk  -kä  masc.  kleine,  junge  Buche.  Oste. 
bačk  bô'čkä  5.  bôčk.  TFs&r. 

badä  -dä  PI.  G.  bad  /cm.  Bude,  Hütte,  kleines  Haus.  Oslz. 
badSc  iVs.  badajú  ba-dúja.  /TTs^J  bttdôjéá  iV*.  bu- 

de-yj  ťcrž».  imperf.  bauen. 
.Komposita: 

debudäc  vero.  iJer/'.  fertig  bauen,  den  Bau  vollenden, 
nabadac  verb.  perf.  s%  sich  satt  bauen,  seine  Baulust  befrie- 
digen. 

pebudSc  verb.  perf.  erbauen,  aufbauen, 
präbudac  verb.  perf.  anbauen,  einen  Anbau  errichten, 
pŕebadäc  verb.  perf.  umbauen,  den  Bau  verändern, 
rezbadfic  verb.  perf.  verbauen,  beim  Bauen  verbrauchen.  — 

F-tôx  ýj&ty  mój-svauk  rezbudô'ul  svoj-calí  majoutk. 
väbadác  verb.  perf.  erbauen,  aulbauen, 
vebadac  verb.  perf.  mit  Gebäuden  umgeben.  —  Tön-pöun 

vebadô'tfl  svój-drór  škäňamí  ós-^lévamí. 
vedbadäc  verb.  perf.  wiederaufbauen. 
zabudSc  verb.  perf.  verbauen,  mit  Gebäuden  versperren.  — 

Ven-zabude'gl  temá-ksá|zeju  vnikne  möra.. 
zbadäc  verb.  perf.  erbauen,  aufbauen, 
♦budfiväc  verb.  Her.  zu  badäc. 

Komposita  (Inf.  -badfiväc  Prs.  -budáva.  -budäyvôš  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -dáovóš  [Vi.]  Pti.  -  badáveal  Imp.  -budfive*«): 


BL0YIÍÍZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


81 


pfäbudáväc  verí.  imperf.  anbauen,  hinzubauen, 
pfrebudäväc  verb.  imperf.  umbauen,  das  Gebäude  verändern, 
vebudäväc  verb.  imperf.  mit  Gebäuden  umgeben, 
▼edbudiväc  verb.  imperf,  wieder  aufbauen, 
budínk  -kä  masc.  Gebäude,  Haus.  Kl.  H.  Vi.  W&lz. 
budjnk  s.  budínk.  St. 
bödlft  -lä  H.  G.  -döl  fem.  Flasche.  Oslz. 
budläc  Prs.  bödlaja.  [OslzJ  bö  dlöj%  [Wslz]  budlaješ  Prt. 
budl&'tyl  tw&.  imperf.  1.  brodeln,  wallen;  2.  ein  dem  Brodeln 
ähnliches  Geräusch  hervorbringen,  3.  undeutlich  sprechen;  4.  in  der 
Erdenach  etwas  suchen,  etwas  ausscharren.  —  Ven-budlôjä  za- 
täflami. 
Kompositum: 

väbudlác  verb.  perf.  ausscharren,  Kartoffeln  aufnehmen. 
b«dlu$väc  Prt.  badlaeve-gl  s.  badlSc.  Kl.  Vi. 
buda$väc  Prt.  budúeve-yl  s.  budSc.  Kl.  Vi. 
budüf  vňicä  -cä  fem.  Erbauerin.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
budôsvňlk  -ikä  H.  N.  -cä  masc.  Erbauer.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
budôswnicä  8.  budaevnica.  Kl. 
badaewnik  s.  badaevnik.  Kl. 
*bö3äc  verb.  Her.  zu  bö3ec.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -b&3äc  /Vs.  -003%  -bÔ3ÔŠ  Prt.  -ba3e*al 
lmp.  -b»3<rtf): 

pŕebô3ác  verb.  imperf,  im  Schlafe  stören;  preba^äc 
erwachen. 

vebö3äc  verb.  imperf.  aufwecken;  vobft3&c  8%  erwachen. 
b93éc  Prs.  b&3%  -3IŠ  Prt.  bö3öl  verb.  imperf.  wecken;  büsec  b% 
erwachen.  Oslz. 
Komposita: 

pebô3éc  verb.  perf.  alle  nach  einander  aufwecken. 

pfebô3éc  verb.  perf.  im  Schlafe  stören;  pjreba3&  83  er- 
wachen. —  F-ti-nöf  ci  te-3§ca;  mjä-pH§b«3äle  tB-räzä 
ßkvlr^nim. 

6 


Digitized  by  Google 


82 


DB.  FB.  LORENTZ. 


vebô3éc  verb.  perf.  aufwecken;  vebô3éc  s%  erwachen. 
zbösSc  verb.  perf.  aufwecken. 
b&3éšče  -čá  Fl.  N.  b«3&öä  ntr.  i.  alte  baufällige  Hfitte;  2.  Ort, 

an  welchem  eine  Hütte  steht  oder  gestanden  hat.  Oslz. 
b&xl  interj.  Lockruf  für  Schweine.  Oslz. 
bôx!  s.  bä*.  Wslz.  .  "  ■ 

böXä  "X1  /«»•  s,0,z.  Hochmut.  Oslz.  ... 
bťx&c  Prs.  böx%  -*óš  Prf.  bô^o-^l  verb.  imperf.  stolzieren,  sich 
brüsten.  Oslz. 

bö^älä  -lä  Z.  b«"xäftlÓH  [Kl.  H.  St.]  -"XÄQlöji  [Vi.]  masc.  stolzer, 

hochmütiger  Mensch.  Oslz. 
bfi^lä  -lä  Fl.  G.       fem.  Schwein.  Oslz. 
bö^ol  -älä  L.  bu^äßlö  [Kl.  H.  St.]  -^aolä  [Vi.]  masc.  stolzer, 

hochmütiger  Mensch.  Oslz. 
bö^ölkä  -M  /.  bu^äuikö«  [Kl.  H.  St.]  -^olko»  [Vi]  fem. 

stolze,  hochmütige  Frau.  Oslz. 
ba^t  -tô  masc.  Bucht  für  Schweine.  Oslz. 
bô-/t  bô'xtô  s.  b«xt.  Wslz. 
bö^tä  -tä  /fem.  Meeresbucht.  Oslz. 

bö^täc  Prs.  bô^täja^  [Oslz]  bô*^täj%  [Wslz]  bä^tfijéš  Frt. 
bä^te'tfl  verb.  imperf.  s%  sich  zusammendrängen. 
Kompositum: 

zbö^täc  verb.  perf.  sa_  sich  zusammendrängen, 
bä^täti  -tá  -tô  adj.  voller  Buchten. 

b&Xtev5tí  "tá  "té  ^j.  voHer  Buchten, 
bäxtäevác  Frt.  böxtöeve'gl  s.  bu^tae.  J«.  Vi. 
bôžika  -hi  /em.  Schweinchen.  Kl.  H.  St. 
böxilkä  s.  bafclka.  VL 
bujní  -näjj  -né  aď/.  fruchtbar,  üppig.  Osfo. 
böjne  adv.  üppig.  JK.  2/.  Ft. 

böjnosc  -cä  L.  bujn&escl'  /em.  die  Üppigkeit.  £2.  IT.  Fi. 

bňine  8.  bajn©.  Ä. 

b  ö  in  esc  s.  böjnesc.  St. 

bflk  -kä  L.  -cä,  bwktt  roasc.  Buche.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


9LÜVJNZISCHE9  WÖRTERBUCH. 


83 


bak  baka  s.  bôk.  Wslz. 

bakevjlčô  -cá  ntr.  i.  eine  Gruppe  von  niedrigen,  gebuschartigen 

Buchen ,  Bnchendiekicht;  2.  Buchenreisig.  Osle. 
bakevjHé  s.  bakevjičé.  Wslz. 
buké'Ástvo  -vä  ntr.  ein  mit  Buchen  bestandener  Ort. 
buké'jšče  -čá  ntr.  Ort,  an  welchem  ehemals  Buchen  gestanden 

haben,  ausgerodeter  Buchenwald. 
baké'Jznä  -nä  fem.  Buchenwald, 
bôksäáčá  -šé  ntr.  pl.  alte  schlechte  Hose.  Oslz. 
baksft  -ks  fem.  pl.  Hose;  jiema  ji$  (8%-cie)  z-baksami  er  hat  (es 

kommt  ihn  an)  ein  Bedürfnis.  Oslz. 
bakaa'ščä  -sašč  s.  buksžšča.  Wslz. 
baksaeví  -vä  -vé  aa[/,  die  Hose  betreffend, 
buk  ô  o  vi  -v&  -vô  adj.  i.  die  Buche  betreffend;  2.  aus  Buchenholz 

bestehend, 
baküevjiznä  a.  bake'jzna. 

bakvjä  -vja  PI.  G.  -hev  [H.  Fi.  St.]  -hew  /Xy  /fem.  Buch- 
ecker. Osts. 

bukfzér  -ízrä  PI.  N.  -zrevjä  mase.  Frohner,  Schinder, 
balä  -la  D.  -leja  L.  bála  mase.  Stier,  Bnlle.  Osie. 
balSc  Prs.  balaja.  /östej  ba-laja.  [Wslz.]  balôjéš  Prf.  balení 
verfc.  imperf.  dén  Begattungstrieb  zeigen  (von  Rindern  gebraucht). 
Komposita: 

prebaläc  verb.  perf.  eine  Zeit  hindurch  den  Begattungstrieb 
zeigen. 

väbaläc  verb.  perf.  sa.   den  Begattungstrieb  nicht  mehr 
zeigen. 

vebalac  verb.  perf.  bespringen,  belegen. 

bôlbáč  -ačá  L.  balbäča  mase.  Stammler,  Mensch  mit  undeutlicher 
Sprache.  Kl.  H.  St. 

balbfičkä  -hl  fem.  gelbe  Seerose  (Nymphaea  lutea). 

bölbet  -tá  H.  G.  balbaetou,  masc.  Stammler,  Mensch  mit  undeut- 
licher Sprache.  Kl.  H.  St. 

bölbet  -ta  masc.  das  Stammeln,  undeutliche  Sprechen.  Kl.  H.  St. 

6* 


Digitized  by  LiOOQle 


84  DR.  PS.  LORENTZ. 

bölbret  -tä  PI.  N.  -cä  G.  bälbrö^tou,  masc.  Schmutzfink.  Kl. 
H.  St. 

b  albrot  -tä  masc.  das  Wühlen  in  Schlamm  und  Schmutz.  Kl. 

H.  St. 

bslbraetäc  Prs.  bölbreca  [Kl.  H.  St.]  bô'lbreca,  [Vi.  Wslz] 

bölbraecöS  Pri.  bölbret<ral  [Kl.  H.  St.]  bölbrete-tfl  [Vi. 

Wslz.]  bölbretä  verb.  imperf.  in  Schlamm  und  Schmutz  rühren, 

wählen.  —  Jígvá-3iecä  bülbrae;cöi}  lik  f-kala. 
balbaetäc  Prs.  bölboc%  [Kl.  H.  St.]  bíľlbeca.  [Vi.  Wslz.] 

bölbete-«!  [Kl.  H.  St.]  bô  lbete^l  [Tu  Wsle.]  bölbetä" 

verb.  imperf.  stammeln,  undeutlich  sprechen. 
Komposita: 

nabalbaetäc  verb.  per  f.  viel  zusammenstammeln.  —  Ven-nä- 

bälbete-^l  vjlelä,  fil&  ja-nlc  nlerezmje-uj. 
zabölba§täc  verb.  perf.  zu  stammeln  anfangen. 

bôlók  -äkä  L.  -cä,  buláuka  [Kl.  H.  St.]  -láoka  [Vi]  masc. 
grosser  Stier.  Osle. 

balôšk  -kä  masc.  junger,  ein-  bis  zweijähriger  Stier.  Oslz. 

bala^väc  Pri.  bulaeve'gl  s.  baläc.  Kl.  Vi. 

bal  a  §  vi  -vä  -vé  adj.  den  Stier  betreffend. 

baebjíšče  -tt  PI.  N.  bebjíščä  [Oslz]  -bjHčä  [Wslz.]  G. 
-bjíšč  [Oslz.]  -bjišč  [Wslz.]  nlr.  Bohnenfeld. 

baeČnl  -n&  -né  adj.  die  Seite  betreffend.  % 

baedärä  bedauróu  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -dáoŕóu,  [Vi.],  -íi 
J.  -darmi  ma8C.pl.  i.  Aalspeer;  2.  das  Fangen  mittels  des  Aal- 
speers, das  Aalslechen. 

búedlävjä  adv.  zum  Stossen  geneigt,  stössiseh. 

ba$dlävesc  -cä  L.  bedlävaesci  fem.  das  zum  Stossen  ge'neigie 
Wesen. 

baednôjjc  s.  ba$dnóuc  H.  Vi.  St.  Wslz. 
bäednóuc  Fzt.  ba$dn%  -ňéš  Pri.  baednóun  bedn$  verb.  perf, 
einen  Stoss  versetzen,  stossen.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -baednóuc  Prs.  -bedňa.  -baedňéš  Prt. 
-bednôun): 


Digitized  by  Google 


SLOVIXZISCHES  WÖRTERBUCH 


S5 


debôednóuc  verb.  per  f.  totstossen. 
pŕebóednóuc  verb.  per  f.  durchstoasen,  durchbohren, 
zaböednöuc  verb.  perf'.  1 .  zustossen,  einen  Stoss  versetzen; 
2.  totstossen. 
bóedno  adv.  zum  Stessen  geneigt,  stössiscb. 
búednesc  -cä  L.  bednôescí  fem.  das  zum  Stossen  geneigte 

Wesen, 
bôegate  adv.  reich. 

bôegôč  -äčä  L.  begäyčťi  [Kl.  H.  St.]  -gáočä  [Vi.]  mase. 
der  Reiche. 

bôegôčká  -M  /.  begáyčkó«  [KL  H.  St.  Wslz.]  -gáočkô»  [Vi.] 
fem.  die  Reiche. 

bäegeb<5iní  -n&  -ne  adj.  goltesíarchtig,  fromm.  KL  H.  Vi.  Wslz. 
böegeböjnosc  -cä  fem.  die  Gottesfurcht.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
böegebÖjnä  adv.  gottesfiirchüg,  fromm.  KL  H.  Vi.  Wslz. 
böegeböjinicä  -cä   fem.   \.  die  gottesfurchtige,  fromme  Frau; 

2.  die  Frömmigkeit,  Gottesfurcht.  KL  H.  Vi.  Wslz. 
bftegebÖiniK  -ikä  PL  N.  -cä  masc.  der  gottesfurchtige,  fromme 

Mann.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
bäegebôinií  s.  böegebojni.  St. 
bfiegeböjnesc  s.  bttegeböjnesc.  St. 
böegebÖtnä  s.  büegeböjnä.  St. 
büegebÖinicä  s.  bttegebójňica.  St. 
bftegebóiňlk  s.  böogebÖj[iiiK.  St, 
büejazlävjä  adv.  furchtsam. 

bfcejazlävesc  -cä  L.  bejazlävüescl  fem.  die  Furchtsamkeit, 
büejgc  Prs.  bôeja.  -jíš  Prt.  büeje*t?l  -jä  -jell*  Imp.  bÖj  Part. 
Prt.  bej  SU  verb.  imperf.  sa.  sich  fürchten.  —  Mä-ň&stä  sa_-búejí 
gremôevá.  Ven-sa.-bôejí  prede-ranön.  To-séca.  sa_-böej!  nä- 
cérkvjlšče  do-jÍ3ieň&. 
Komposita  (Inf.  -bôejéc  Prs.  -'beja.  -bäejiš  Prt.  -beje'ul): 
nabôejéc  verb.  perf.  š%  čiev&  sich  sehr  vor  etwas  furchten, 
zabüejec  verb.  perf.  sa.  člevá  anfangen  sich  vor  etwas  zu 
fürchten. 


Digitized  by  Google 


86 


DK.   PR.  LORENTZ. 


buek  -ku  B.  G.  beköjj  masc.  i.  Seile;  na-becá  čievä  bäc  sich 
neben  etwas  befinden,  nä-bek  či§vá  st^pjíc  neben  etwas  treten; 
2.  Sägebock. 

b«$léc  Prs.  busty  -Hš  Prt.  bü$le*ttl  -lä  -leli  Part.  Prt.  boläli 
verb.  imperf.  Schmerz  verursachen,  schmerzen,  weh  thun;  gluevä 
já-bu$lí,  z^bft  já-bô^lóu  er  hat  Kopf-,  Zahnschmerzen. 
Komposita  {Inf.  -bueléc  Prs.  -bela^  -ba^liš  Prt.  -  belosi): 
nabaelöc  verb.  perf.  sa.  viele  Schmerzen,  viel  zu  leiden 
haben. — Té-nu$cä  jag-sa.  näbele*«l  ?ji§lft  vod-zaM«. 
zabaeléc  verb.  perf.  anfangen  zu  schmerzen,  weh  zn  thun. 
bÔQléste  adv.  fett. 

ba^nic  Prs.  ba$nq  -nß  Prt.  bu#nél  boňílä  verb.  imperf.  mit 
etwas  zubereiten,  würzen.  —  Ta-bjälkÄ  baenl  ty-jitya.  pj&tra- 
škôu.  Kl.  H.  n. 
Komposita  (Inf.  -bahníc  Prs.  -  ben*  -ba$ňíš  Prt.  -beňél): 
veba§ňlc  verb.  perf.  würzen. 

zaba^nic  verb.  perf.  verwürzen,  durch  Würzen  verderben. 
ba§pČIc  Prs.  bô$pča_  -člš  Prt.  baepčél  bepčilä  verb..  imperf. 
misten,  scheissen  (von  Schafen  und  Ziegen  gebraucht). 
Komposita  (luf.  ba§pčic  Prs.  -  bepČa.  -ba§pčiš  Pri.  -  bepčél): 
uabagpčic  verb.  perf.  viel  misten,  vollmisten, 
väbepčíc  verb.  perf.  sq.  sich  ausmisten. 
vebaepČIc  verb.  perf.  mit  Mist  beschmutzen, 
vubaopčíc  verb,  perf.  misten, 
zabaopčic  verb.  perf.  zu  misten  anfangen. 
bäQpk  -ku  masc.  1 .  die  behaarte  Marbel  (Luzula  pilosa);  2.  PI.  ba$phi 

Schaf-,  Ziegenmist, 
baerkä  -hi  fem.  Baumrinde. 
bú$rôjjfkä  s.  ba§rôgka.  Vi.  St.  Wslz. 
ba§róu^frkä  s.  ba§rouka.  Kl.  H. 

baerójikä  -hl  J.  beroukóu.  fem.  i.  Heidelbeere,  Heidelbeerpllanze 
(Vaccininm  myrtillus);  2.  die  Frucht  der  Heidelbeerpflanze,  die  Hei- 
delbeere. 

ba^rŠtók  -äkä  masc.  Brusttuch,  ümstecktuch  der  Frauen. 


SLOVIKZISCHES  WÖRTERBUCH. 


87 


bťt$féškä  -hi  /.  beŕáškóu  [Ode.]  -ŕá-škdu  [Wslz.]  B.  G. 
-ŕáák  [Ods.]  -rašk  [Wslz.]  fem.  verkümmerte,  verkrüppelte 
Fiehte  oder  Kiefer. 
bô$sc  Prt.  baoda.  -3éŠ  iVJ.  boud  ba§dlä  Imp.  baosä  besacä 
Part.  Prt.  ba$dlí  verb.  itnperf.  stossen. 
Komposita  (Inf.  -bese  Prs.  -beda_  -ba$3éS  Prt.  -'bóud 
-bedlä  Imp.  -be&): 

da^besc  verb.  perf.  vollends  totstechen,  erstechen, 
näbosc  verb.  perf.  aufspiessen. 
priebesc  verb.  perf.  durchstossen,  durchbohren, 
paebesc  verb  perf.  einen  Stoss  thun,  stossen. 
rôfzbesc  verb.  perf.  zerstossen. 
vabesc  verb.  perf.  heftig  stechen, 
z&besc  verb.  perf.  i.  einen  Stoss  thun,  zustossen;  2.  tot- 
stossen,  erstechen, 
b  ó  98i  -sá  -sé  adj.  Larfüssig. 
babská,  adv.  barfuss. 

ba^skesc  -CÄ  L.  beskaesci  fem.  die  Göttlichkeit,  das  göttliche 
Wesen. 

ba$sôČkä  -Iii  I.  bosaučkou  [Kl.  U.  St.  Wslz.J  -sáočkóu  [Vi.] 

fem.  barfüssige  Frau. 
ba$sók  -áká  L.  besSuka  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  :sáQká  [Tl.] 

PI.  N.  -ca  mase.  Barfüsser. 
baesesc  -cä  L.  besaescí  fem.  die  Barfüssigkeit 
ba$t  -ta  mase.  das  Bott,  die  Strecke,  welche  der  Fischer  hinausfahrt, 

um  das  Lachsnetz  auszuwerfen, 
bagníc  s.  baenic.  St. 
börbet  -tá  mase.  Knurren  im  Bauche.  Oslz. 
barba$täc  Prs.  barbeca.  [Oslz.]  ba'rboca,  [Wslz.]  börbü^cöS 

Prt.  barbete'al  [Oslz.]  ba*rbete*yl  [Wslz.]  barbotfi  verb. 

imperf.  knurren  im  Bauche.  —  V-žÔycÄ  mjä-barbüocä. 
Kompositum: 

zabörbäf  tác  verb.  perf.  zu  knurren  anlangen, 
bôľčéc  Prs.  bôrča.  -ÖS  Prt.  barče-al  -čä  -čelí  Pari.  Prt.  bar- 


88  DK.  PB.  LOBENTZ. 

čáli  verb.  imperf.  necken,  sticheln,  beleidigen.  —  Vé'n-má  móu- 
ňfisty  bärčílé.  Ven-líK  nöu-raja.  bôrčl.  Oslz. 
Komposita: 

nabärčéc  verb,  perf.  viel  sticheln, 
pebôrčéc  verb.  perf.  ein  wenig  sticheln, 
zabôrčéc  verb.  perf.  zu  sticheln  anfangen, 
burí  -räy  -ré  adj.  dunkelgrau,  schwarzgraa. 
bôrknôjjc  s.  bôrknóuc.  H.  Vi.  St. 

bôrknóuc  Fut.  bärkň%  -ňôš  Prt.  bôrknóun  bärkn$  verb.  perf . 

necken,  sticheln,  beleidigen.  Kl. 
böre  adv.  dunkelgrau,  schwarzgrau.  Oslz. 
♦böräc  verb.  iter.  zu  börec.  Oslz. 

Komposita  {Inf.  -böräc  Prs.  -büfa.  -bôfôš  Prt.  -bare-al 
Imp.  -bare*a): 

pedböfrac  verb.  imperf.  aufhetzen, 
zabarac  verb.  imperf.  aufregen, 
baŕág  s.  baf-äu,.  Vi. 
baŕáu,  -ŕé  fem.  Sturm.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
baŕž|n8tve  -vä  ntr.  stürmisches,  ungestümes  Wesen, 
b  u  ranení  -ká  -hô  adj.  stürmisch,  ungestüm, 
böröc  Prs.  bflh|  -ríš  Prt.  bftŕél  verb.  imperf.  zerstören;  baŕéc  sa_ 
sich  empören.  Oslz. 
Komposita: 

peböf  éc  verb.  perf.  noch  einander  aufhetzen. 
pedbürSc  verb.  perf.  aufhetzen, 
zabftŕéc  verb.  perf.  aufregen,  aulhetzen, 
zbörec  verb.  perf.  zerstören. 
bäŕláVi  -vi  -?e  adj.  stürmisch,  ungestüm.  Oslz. 
baŕlävjä  adv.  stürmisch,  ungestüm.  Oslz. 

bôŕlävesc  -cft  L.  barlävaosci  fem.   stürmisches,  ungestümes 

Wesen.  Oslz. 
böHä-vi  s.  baŕláví.  Wslz. 

bôfôon  -anä,  -óunä  PI.  N.  -nä  G.  baŕópn  [H.  Vi. J  -Mun 


Digitized  by  Google 


SLOYDíZISCHKS  WÖRTERBUCH. 


89 


[Kl.  St  J,  -ŕ^nÓQ  mase.  stürmischer,  ungestümer  Mensch,  un- 
ruhiger Kopf,  Unruhestifter.  Oslz. 

böro^nkä  -hl  I.  buŕôuiikóu,  [H.  Vi]  -ŕounkóu  [Kl.  St], 
-í^nkóy  fem.  unruhiges,  stürmisches  Weib,  Unruhestifterin.  Osla. 

bešní  -nájj  -né  adj.  stolz,  hochmütig. 

bašnesc  -cä  L.  bäšna§scí  fem.  Stolz,  Hochmut.  Oslz. 

bašňft  oťfo.  stolz,  hochmütig.  Osfc. 

bögrönk  -kä  mase.  eine  Art  Fischerjacke.  Kl.  H.  Fi.  TFsfr. 
bäšr^nk  s.  bušrunk.  St. 
bu*cäc  s.  böcac.  TFsfo. 
bô'člná  /.  bticrnóy  s.  bftčina.  TFsfó. 
bô'čiznä  s.  bôčizna.  Wslz. 
bťľčí  5.  bafí.  JPste. 
bô'dä  s.  bada.  Wslz. 
budlá  s.  badla.  TFtf*. 
*bô'3äc  8.  b«3ac.  TPsfc. 
bô'3éc  8.  b83ec.  TPafr. 

bô'3é8če  H.  N.  G.  -3&SČ  a.  b»3ešče.  Wslz. 

bô  ^ä  s.  bü^a.  Wslz. 

bô^äc  8.  ba^ac.  Wslz. 

bô"x&l&  8.  blikla.  Wslz. 

bô  ^lä  8.  bityla.  TPafr. 

bô'^ôl  «.  ba^ól.  TF»í-2r. 

bu  "xólkä     bfl^ólka.  Wslz. 

ba^tä  B.  G.  bä#  s.  batfa.  TFste. 

bá-fcélká  s.  buxeika.  TFsfc. 

ba-jní  «.  bujní.  Wslz. 

be'jine  8.  bájne.  Wslz. 

bťľjnesc  s.  bašnesc.  Wslz. 

bu'ksä  báks  s.  bftksä.  Wslz. 

bu*kvjä  s.  bôkvja.  Wslz. 

btt-lá  s.  böla.  Wslz. 

ba  lbäč  s.  balbač.  Vi.  Wslz. 

bfc-lbet  s.  balbot  -tá  u.  -tä.  Fť.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


90 


DE.  FR.  LORENTZ. 


bô-lbrot  8.  bölbret  -ta  u.  -tä.  Fi.  Walz. 

bô  lók  a.  bôlôk.  Walz. 

bťľlóšk  a.  bôlôšk.  ffsfe. 

bôTbet  8.  börbet.  fFsk. 

bô  rčéc  a.  bôrčec.  Wslz. 

bô'rknóyc  8.  bôrknóijc.  Walz. 

bô're  8.  bôre.  Walz. 

'bô*ŕäc  s.  bôŕac.  IPste. 

bťHŕéc  8.  bôŕec.  IPste. 

bťľŕUvjä  s.  börlävjä.  TFsfe. 

bô-Mävesc  «.  baHävesc.  Walz. 

bô-ŕôpn  s.  bôŕóun.  Walz. 

bôrou.nkä  s.  baŕójínka.  JFsk. 

bô-šnesc  a.  büSnesc.  Walz. 

béľšňä  s.  bašňá.  TP$J*. 

bôcnójic  Jrop.  bôcňi  [H.  Vi.  St.J  biľcňi  [Walz.]  8.  bucnôuc. 

H.  Vi.  St.  Walz. 
bücnouc  Fut.  bacňa.  -ňg§  Prt.  bôcoógn  Jwp.  bňcňl  verfc.  jjer/". 

einen  Stoss  versetzen.  Kl. 
buč!  tntoý.  Lockruf  für  Schweine, 
bôčkä  -M  /ew.  Schweinchen, 
bôlä  -la  PI.  O.  bul  /ero.  Beule,  eingedrückle  Stelle. 
bôlStl  -t&  -té  adj.  voller  Beulen, 
búlästí  -tá  -té  adj.  voller  Beulen.  Oalz. 
bôlä-stí  s.  bĎlásti.  IFsfe. 
bälk  -kä  mase.  kleiner  Stier. 
bälevStl  -tá  -tô  adj.  voller  Beulen. 
bôlevjSťi  -t&  -té  adj.  voller  Beulen. 

bör  bftrft  D.  -rejü  H.  N.  -fä  L  bármí  mase.  1.  Bauer,  Besitzer 
eines  ländlichen  Anwesens;  2.  der  Vollbauer,  welcher  zur  Bewirt- 
schaftung seines  Besitzes  mindestens  vier  Pferde  haben  muss. 

burČicä  -cä  fem.  kleiner  Käfig. 

bärčlčkä  -M  fem.  kleiner  Käfig. 

bör  Čln  -činí  -ná  -ne  adj.  poaa.  der  Bäuerin  gehörig. 


Digitized  by  Goo 


SLOYIXZISCHES  WÖRTERBUCH. 


91 


börk  -kä  masc.  Bäuerchen. 

bürkä  -M  fem.  1.  Bäuerin,  die  Frau  oder  Wittwe  eines  Bauern; 

2.  Vogelbauer,  Vogelkäfig, 
bar  ô  u  -reyl  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Bauern  gehörig. 
buŕč%  -čicä  PI.  N.  búŕč^tá  ntr.  Bauernkind, 
bärčok  -ákä  L.  -ca,  baréaukô  [Kl.  H.  St.  WslzJ  -čá9ka  [TtJ 

H.  N.  -cä  mase.  Bauer, 
bôŕčoun  -anä,  -ôunä  PI.  N.  -ňa  G.  baŕčôun  [H.  Tt.  WsUJ 

-iÓyn  [Kl.  St.],  -č^nôu.  masc.  Baoernsohn. 
bärčounkä  -M  J.  bärčouakôu  [H.  Vi.  WslzJ  -ttunkou  [Kl. 

St.] j  -č$nkóu  fem.  Bauerntochter, 
bäŕčôgtke  s.  bäŕčóutke.  H.  Vi.  St,  Wslz. 
btíŕčóutke  -kä  PI.  N.  bäŕč^tkä  ntr.  Bauernkiad.  Kl. 
bôŕéôče  -ca  PI.  N.  baíäáča  [00» J  -rÍ«Sčä  [WsU,]  G.  -raác 

[Oslej  -räšč  [WslzJ  ntr,  grosser  Bauer, 
bftföznä  -nä  fem.  die  Bauern,  Bauerschaft. 
böBve  -vä  ntr.  i.  die  Bauern,  Bauerschaft;  2.  die  Bauerstelle,  das 

Anwesen  des  Vollhauern, 
börhl  -ká  -he  adj.  den  Bauern  betreffend,  bäuerisch, 
basä  -sä  PI,  0.  bös  rem.  Radnabe. 

böskä  -hl  fem.   1.  Schneckenhaus;  2.  eine  Art  grosses  Trink- 
geiass. 

bösnöuc  s.  bacnôuc.  GGa. 

bötöicä  -cä  fem.  kleine  Bude,  Häuschen. 

btítČIčkä  -M  fem.  kleine  Bude,  Häuschen. 

bôtén  adv.  \.  draussen;  2.  hinaus,  heraus.  Oslz.  KGa.  W. 

böten  prp.  c.  G.  ausserhalb.  Oslz.  KGa.  W. 

bäte  n  %  adv.  draussen.  OsU.  KGa.  W. 

batln  s.  baten  adv.  u.  prp.  GGa. 

butlna,  8,  baten%.  GGa. 

bütkä  -hl  fem.  kleine  Bude,  Häuschen. 

bftžä!  interj.  schlaf! 

bäžäc  Prs.  bôia.  -žóš  Prt.  bôže'ul  verb.  imperf.  schlaTen  (in  der 
Kindersprache). 


Digitized  by  Google 


92 


DB.  FR.  LÔRENTZ 


bôžákrSfkä  -M  fem.  Marienkäfer  (Coccinellida  septempunetata).  H. 

Vi.  St.  WsU. 
bôžákrgtfkä  8.  bäžäkrSfka.  Kl. 
bôži!  interj.  schlaft 
bôže'g!  interj.  schlaf! 
bú-ňlc  Prt.  bÄ-ňél  bünrlä  s.  bô$níc.  WsU. 
bzäc  s.  gzäc.  Vi. 

bzcLä^ä  -jl  Feldartemisie  (Artemisia  campestris).  Osli. 

bzdá'xä  PI.  G.  bzdfy  s.  bzdá^a.  WsU. 

bzdnöyc  Prt.  bzdnöyn  /i/.  Fi.  bzdnÖun  [St  J  8.  bzdnÖyc. 

H.  Vi.  St.  WsU. 
bzdnöyc  Fut.  bzdň$  -ňi$š  ŕW.  bzdnÖijn  verb.  perf.  furzen.  2K. 
Kompositum  (Inf.  -bzdnôuc  Prs.  -'bzdňa.  -bzdňéš  Prt. 
-  bzdnôjjn) : 

zfibzdnónc  verb.  perf.  funen. 
bz3änä  -nä  Pt.  G.  bzsin  fem.  Furz.  Kl.  H.  Vi. 
bz3&n&  s.  bz3äna.  Wsls. 
bz3^nä  PI.  G.  bz3in  8.  bz3äna.  St. 

bz3l§c  Prs.  bž$$  bz3Íš  Prt.  bz3Ô'«l  -35  -3Í9II  ifort.  ZV*.  bz3ÜI 
verô.  imperf.  furzen. 
Komposita  (Inf.  -'bz3éc  iV«.  -'bž$%  -  bzslš  Prt.  -'bzse^l): 
näbz3éc  verb.  perf.  viel  furzen. 
vAbz3éc  verb.  perf.  sa.  sich  ausfurzen, 
zäbzséc  verb.  perf.  furzen. 

c. 

cafranó$ví  -vá  -vé  a#.  den  Saüran  betreffend. 
cSfrÔQD  -anô  mase.  Saflŕan. 
c 5 ká  -bi  fem.  Zacke. 

cakStl  -tá  -té  adj.  mit  Zacken  versehen,  zackicht. 
cakevätl  -tá  -té  adj.  mit  Zacken  versehen,  zackicht. 
cakevjSti  -tá  -té  adj.  mit  Zacken  versehen,  zackicht. 
cakevjíti  -tá  -té  adj.  mit  Zacken  versehen,  zackicht.  Osie. 


Digitized  by  Google 


8L0VIXZISCHES  WÖRTERBUCH. 


93 


cakevjl  tl  8.  cakevjltí.  Wsle. 

caláotä  8.  calayta.  Vi. 

calágtnl  8.  calaytnl.  Vi. 

caläčhl  -ká  -hé  adj.  ganz,  vollständig.  Osie. 

calä^nl  -n&  -ne  adj.  ganz,  vollständig.  Oslz. 

calä'čhl  s.  caläčhl.  Wslz. 

calá  ^ní  s.  calfryní.  Wsle. 

calItHtä  -ta  fem.  Salat.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

calaytnl  -ná  -né  adj.  den  Salat  betreffend.  Kl.  U.  St.  Wsls. 

cSléčke  adv.  ganz,  ganz  und  gar. 

cSlS^ne  adv.  ganz,  ganz  und  gar. 

cSlé^ňft  adv.  ganz,  ganz  und  gar. 

calí  -lajj  -lé  adj,  1.  ganz,  heil,  unversehrt,  vollständig;  2.  (in  Ver- 
bindung mit  Mengebezeicbnungen)  gross;  calau  mäsä,  gräpä  eine 
grosse  Menge,  ein  grosser  Haufen. 

c  51  e  adv.  ganz,  vollständig. 

cfile  -la  L.  Du.  N.  dela  PI.  G.  cô'sl  [Oslz.  KGa.  W.J  cä\il 

[GGa.]  D.  calónm  L.  celé*  ntr.  Leib,  Körper, 
cäle-  erstes  Glied  von  Adjektivkompositen:  ganz-, 
cälesc  -ca  L.  calö§6cl  fem.  die  Unversehrtheit,  Vollständigkeit. 
calü#tä  -tÄ  A.  caleta,  fem.  die  Unversehrtheit,  Vollständigkeit, 
calüflvi  -v&  -vé  adj.  den  Körper  betreffend, 
calôšl  -šá  -šé  adj.  ganz,  vollständig, 
cälôške  adv.  ganz,  ganz  und  gar. 
cälôše  adv.  ganz,  ganz  und  gar. 
calôšhl  -ka  -he  adj.  ganz,  vollständig, 
cágl  8.  cáftl.  Vi. 
cáQlštôk  s.  cä»Ištok.  Vi. 

capläc  Prs.  cSplúja,  Prt.  caplo'tfl  verb.  imperf.  zappeln. 
Komposita: 

nacapiac  verb.  perf.  s%  sich  abzappeln,  sieh  müde  zappeln, 
vácapläc  verb. perf.  sa.  aufhören  zu  zappeln,  nicht  mehr  zappeln, 
zacaplac  verb.  perf.  zu  zappeln  anfangen, 
caplajößci  8.  caplajöucl.  H.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


94  DR.  FB.  LOEENTZ. 

caplajógei  -ci  -cé  adj.  zappelig,  beweglig,  unruhig.  Kl, 
caplôoväc  Pri.  caplüewgl  8.  capläc.  Kl.  Vi. 
cascästl  -tá  -té  adj.  teigig,  nicht  ganz  aasgebacken.  Oslz. 
cascá'stí  8.  cascästL  Wslz. 
časní  -Dág  -né  adj.  eng,  schmal, 
c  S  sne  adv.  eng,  schmal. 

cäsnesc  -cä  L.  casnäescl  fem.  die  Enge,  Schmalheit. 
casná$tä  -tÄ  A.  c&neta.  fem.  die  Enge,  Schmalheit. 
*cfi8nác  s.  cl§8ňäc. 
casňáQc  s.  cesnájic.  Ft. 
cSsňá  adv.  eng,  schmal, 
casňäflc  s.  cesnágc.  23.  2/.  St.  Wsle. 
cSsňéc  8.  cesnagc. 
cSsňlc  s.  ciesnic. 
cäsriôc  s.  cesňauc. 
cSste  -tá  ntr.  Teig. 

castôeví  -v&  -?é  adj.  den  Teig  betreffend. 

cäbttlÄ  -lä  L.  caböll  PI.  G  -böl  /em.  Zwiebel.  Osle. 

cäbôlkä  -M  I.  cäbulkójj  fem.  ZwiebeJchen.  Osle. 

cäc  -cá  L.  cacö  P/.  Cr.  -cí  L  cécmí  mase.  Zitze,  Brust.  Oslz. 

c&c  cá*cä  s.  cäc.  Wsls. 

cäck  -kä  roa*c.  Zitzchen,  Brüstchen,  Osfc. 

cáck  cä'ckä  s.  cäck.  TFsfo. 

cädóékä  -hl  /.  cfidäudkö«  [KL  H.  St.]  -datfkö»  [T%.]  fem. 

wunderliche  Frau,  Grilleürängerin.  Oslz. 
cädók  -ákä  L.  cädaukô  [Kl.  H.  St.]  -dagkü  [T%.]  PI.  N.  -cä 

roasc.  wunderlicher  Mensch,  Sonderling.  Ode. 
cidevftft  adv.  wunderbar.  H.  Vi.  St. 
cädewnä  8.  cädevnä.  Kl. 

cágac  iYs.  cfga.  -gôš  iV*.  cíge  yl  Imp.  cageg  cägô  ycä  t*r6. 
imperf.  ziehen.  Osfc. 
Komposita : 

decagäc  ver&.  imperf.  bis  zu  einem  Punkte  hinziehen, 
fcägäc  verfc.  imperf.  hineinziehen. 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WÖRTERBUCH 


95 


nacägäc  verb.  imperf.  1.  »fliehen,  hinaufziehen;  2.  anziehen 

(Kleider);  nacägäc  s%  sich  anziehen,  bekleiden, 
natcägäc  verb.  imperf.  heranziehen,  heranrucken, 
pecägäc  verb.  imperf.  hinziehen;  pecägac     sich  hinziehen, 
sich  erstrecken.  —  Našé-pôf lä  sa^-pecfga*  ved-R8fkôlä 
de-máfllegäT3Ín8hty  pöstkÖ». 
petcEgäc  verb.  imperf.  nnter  etwas  ziehen, 
präcägäc  verb.  imperf.  heranziehen, 
precägäc  verb.  imperf.  durchziehen,  vortberziehen. 
rescágäc  verb.  imperf.  auseinanderzieben,  ausdehnen;  rescä- 

gäc  s%  sich  ausdehnen,  sich  recken, 
scägäc  verb.  imperf.  1.  zusammenziehen;  2.  herunterziehen; 
scägäc  8$  sich  zusammenziehen,  sich  sammeln, 
pescägäc  verb.  perf.  s%  sich  zusammenziehen,  sich  versam- 
meln.—  Lení  vjglgá  ärmejä  sa^-pescigä"  pra-Mjescä. 
väcägac  verb.  imperf.  i.  herausziehen  (trans.);  2.  ausziehen 
(Kleider);  3.  ausziehen  (intrans.);  4.  hinaufziehen,  aufziehen; 
väcägäc  zvöuo  die  Uhr  aufziehen;  väcägac  sa_  sich  aus- 
ziehen, entkleiden, 
naväc&gäc  verb.  perf.  viel  herausziehen 
vepcägäe  verb.  imperf.  umziehen,  beziehen;  vepcagäc  s%  čím 

sich  beziehen,  bekleiden, 
vetcágäc  verb.  imperf.  i.  abziehen;  2.  abzuhalten  suchen, 
pevotcägäc  verb.  perf.  nach  einander  abziehen, 
zacägäc  verb.  imperf.  bis  zu  einem  Punkte  hinziehen. 
cägó»n  -anä,  -ópnä  PI.  N.  -ňa  O.  c&göun  [H.  Vi.]  -göun  [Kl. 

St.],  -gínófl  I.  -nml  masc.  Zigeuner.  Oslz. 
cägôfloká  -M  I.  cägóunkôij  [H.  Vi.]  -gÔ«nkô«  [Kl.  St.], 

-g^nkóy  fem.  Zigeunerin.  OsU. 
cä-xnôyc  8.  cäxnóuc.  U.  Vi.  St. 

ci^nôiic  Prs.  cä^n%  -ÄéS  Prt.  cäynóyn  céxn|  verb.  imperf. 
1.  still,  ruhig  werden;  2.  übel  riechen,  muffen.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -cä^noyc  Prs.  -cé^óa;  -cá"xňéŠ  Prt.  a.  -cé-x- 
nôpji  b.  -'céx  -  cfylä  Part.  Prt.  a.  -cé^ňäenl  b.  -cfyll): 


96  DR.  FB.  LORENTZ. 

pecá^nóiiC  verb.  perf.  sammtlicb  still  werde,  sich  be- 
ruhigen. 

piácäynóijc  verb.  perf.  ein  wenig  stinkend  werden, 
predr/noyc  verb.  perf.  durchstänkern.  —  Dó$brä,  ce- 

v$n-vü5et!  Ven-pftöc8"xnöHn  naié-calé  ylöü. 
vecá^nouc  verb.  perf.  still  werden,  sich  beruhigen. 
vucS^noyc  verb.  perf.  ganz  still  werden, 
zaeä^noue  verb.  perf.  stinkig  werden, 
cä-xóč  -áčä  L.  c&xä»č«  [Kl.  H.  St.]  -#qcu  [Vi.]  mase.  stiller, 

ruhiger  Mensch.  Oslz. 
cä^öfikä  -hl  I.  cäxífyékóu  [Kl.  H.  St.]  -xáQČkôjj  [Vi.]  fem. 

stille,  ruhige  Frau.  Oslz. 
cä*x°  <*dv,  still)  ruhig;  cä^o  bác  still  sein,  sich  ruhig  verhalten. 
Oslz. 

cä*xe  -^ä  L.  c&y«  ntr.  die  Stille.  Oslz. 
cäxe8C  -cä  L.  cä-^ssc*  fem,  die  Stille.  Oslz. 
cä^ší  -š&  -šé  ad/,  comp,  tu  cayí.  Osfe. 
cá^ôčke  adv.  sehr  still,  totenstill.  Osk. 
cäxöXDÄ  adv.  sehr  still.  Csk. 
cä-xö^öä  adv.  sehr  still.  Osfc. 
*cäkräc  verb.  Her.  tu  cäkrec.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -cäktäc  Prs.  -cäkra.  -cSkroš  Prt.  -cäkre'tfl): 
pŕecákl-äc  verb.  imperf.  übermässig  zuckern,  mit  Zucker  ver- 
derben. 

vecäkfäc  verb.  imperf.  zuckern,  überzuckern,  verzuckern. 
Tôpcákŕác  verb.  imperf.  zuckern,  fiberzuckern,  verzuckern, 
cäkféc  Prs.  cäkfy  -kfß  Prt.  cäkrél  cäkrálá  verb.  imperf. 
zuckern,  mit  Zucker  würzen  oder  bestreuen.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -cákréc  Prs.  -cakh*  -cäkfiš  Prt.  -  cäkíél): 
pecäkröc  verb.  perf.  zuckern. 

pŕecákŕéc  verb.  perf.  übermässig  zuckern,  mit  Zucker  ver- 
derben. 

vecäkŕéc  verb.  perf.  zackern,  uberzuckern,  verzuckern, 
vepcákŕéc  verb.  perf.  zuckern,  überzuckern,  verzuckern. 


Digitized  by  Google 


SL0YIXZI6CHES  WÖUTERBUfH. 


97 


♦cänac  verl.  Her.  zu  cíc.  Kl.  H.  Vi. 

Komposita  (Inf.  -cänäc  Prs.  -ciua  -cínôš  Prt.  -cine-al 
Imp.  -cane-a  -cäne'ecä): 

decänäc  verb.  imperf.  1.  vollends  zerhacken;  2.  kuQma 

necken,  sticheln, 
fcänäc  verb.  imperf.  einhauen,  einschneiden;  fcänäc  sa. 

einschneiden,  sich  eindrücken, 
nacänac  verb.  imperf.  anhauen,  anschneiden, 
ponacänäc  verb.  per  f.  an  verschiedenen  Stellen,  verschie- 
dene Gegenstände  nach  einander  anhauen, 
natcanac  verb.  imperf.  anhauen,  anschneiden, 
pecänäc  verb.  imperf.  umhauen, 
petcänäc  verb.  imperf.  von  unten  abhauen, 
piäcänäc  verb.  imperf.  dicht  an  etwas  abbauen,  beschneiden, 
precänac  verb.  imperf.  durchhauen,  durchschneiden;  pre- 
cänäc  s%  sich  durchschneiden,  sich  kreuzen.  —  Tü  ß%- 
precinöu  dvjlg  dru$zä.    Tü$-8%-stfile  t|,  3e-ta- 
dru§gä  ved-Gärné  da§-Bjicänä  s%-pŕecíuá  s-tini- 
Sosím  ved-Gloufôic  du$-Mjasta. 
pepŕecánác  verb.  perf.  nach  einander  durchhauen. 
reBcänäc  verb.  imperf.  zerhauen. 

perescánäc  verb.  perf.  nach  einander  zerhauen, 
scänác  verb.  imperf.  abhauen,  enthaupten, 
nascánäc  verb.  perf.  io  Menge  abhauen,  enthaupten, 
pescänäc  verb. perf.  nach  einander  abhauen,  enthaupten. — 
Na- tím  dnü  tén-kät  pa^scíno-yl  ta-glaevä  dva- 
näj}8clm  mer4Sŕôum. 
väcänäc  verb.  imperf.  aushauen,  heraushauen. 
Topcänäc  verb.  imperf.  behauen,  beschneiden. 

navepcänäc  verb.  perf.  in  Menge  behauen, 
vetcänäc  verb.  imperf.  abhauen. 

navetcánäc  verb.  perf.  in  Menge  abhauen, 
vucänäc  verb.  imperf.  abhauen, 
zacänäc  verb.  imperf.  anhauen. 

7 


Digitized  by  Google 


9S 


DS.  FR.  LORENTZ 


cäní  -ná  -né  adj.  schön,  hübsch.  Kl.  H.  Vi. 

cäne  adv.  schön.  Kl.  H.  Vi. 

cänesc  -cä  L.  cäuüosci  fem.  Schönheit.  Kl.  H.  Vi. 

cápél  -plä  L.  cäplü  masc.  Zipfel.  Osts. 

cärhél  -klä  L.  cérklií  masc.  Zirkel.  Oüz. 

cäsk  -kä  roasc.  Druck.  Osk. 

cask  ca-skä  s.  cäsk.  Wüz. 

cäskäc  JFVs.  cíšča,        B-/,  císke^l  /wp.  cäšči  céščícä  wrft. 
imperf.  drücken,  pressen.  Osie. 
Komposita: 

decáskac  verb.  perf.  bis  zu  einem  Punkte  hindrängen;  de- 
cäskäc  s$  sich  hindrängen,  erreichen.  —  Ven-8$-dô#cí- 
ske'tjl  dôo-cérkvjä. 

fcäskäc  verb.  perf.  hineindrücken;  fcaskac  s%  sich  ein- 
drängen. —  Tén-cäzí  knäöp  sa^fciske'tfl  mjizä-näs. 

liacaskäc  verb.  perf.  aufdrücken.  —  NäcÔšči  tvóu-pjigčlc 
nôn-tén-läst! 

pecäskäc  verb.  perf.  hindrängen,  hinschieben. 

prácäskäc  verb.  perf.  andrücken. 

pŕecäskác  verb.  perf.  durchdrücken;  pŕecäskác  s%  sich 
durchdrängen.  —  Tä-s^-ňepŕecíščéš  pŕes-té^-saldajjtój} 
dôe-króglá. 

rescaskäc  verb.  perf.  zerdrücken. 

scäskäc  verb.  perf.  zusammendrücken;  scäskäc  sq,  sich  zu- 
sammendrängen. 

väcéskác  verb.  perf.  ausdrücken,  auspressen;  väcöskäc  S4 
sich  hinausdrängen. 

vepcäskäc  verb.  perf.  riogs  herum  fest  andrücken. 

votcaskac  verb.  perf.  abdrücken,  durch  Drücken  entfernen. 

vucäskäc  verb.  perf.  drücken,  bedrängen. 

zacäskäc  verb.  perf.  zudrücken,  durch  Drücken  schliessen. 
cäskiiôyc  s.  cäsnôuc.  U.  Vi.  St. 
c  äs  k  n  ó  u  c  s.  cäsnöuc.  Kl. 
cäsnöuc  s.  cäsnöuc.  H.  Vi.  St. 


Digitized  by  Google 


BLOYINZISCHES  WÖRTERBUCH.  99 

cäsnóuc  Fut.  cásň%  -ňés  Prt.  casnójin  césnä  verb. perf.  drücken, 
einen  Druck  ausüben.  Kl. 
Komposita  {Inf.  -cäsDÓuc  Prs.  -  cesň%  -cäsňéš  Prt.  a.  -'cés- 
nô]|n  b.  -'césk  -  césklä  Part.  Prt.  a.  -césňó§ni  b.  -casklí): 
docasnóijc  verb.  perf.  durch  einen  Druck  bis  zu  einem 
Punkte  hinschieben.  —  Von-cäsnójjn  a-janim  rSza, 
ven-dóocésk  tén-čô-yn  düe-jezerä. 
fcäsnóuc  verb.  perf.  durch  einen  Druck  hineinpressen, 
nacfisnöiic  verb.  perf.  aufdrücken, 
pocüsnöuc  verb.  perf.  durch  einen  Druck  hinschieben. 
pHcäsuóiic  verb.  perf.  andrücken. 
precasnoTjc  verb.  perf.  mit  einem  Druck  hindurchschieben, 
rescásnóiic  verb.  perf.  mit  einem  Druck  zerquetschen, 
scäsnôuc  verb.  perf.  mit  einem  Druck  zusammenpressen, 
vacésnôyc  verb.  perf.  durch  einen  Druck  herauspressen, 
vetcásnóuc  verb.  perf.  mit  einem  Druck  lösen. 
zacÄsnóijc  verb.  perf.  1.  einen  Druck  ausüben;  2.  mit 
einem  Druck  schliessen. 
♦cäšäc  verb.  iter.  zu  cäšec.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -cäŠäc  Prs.  -cäsq.  -cäšóš  Prt.  -cäšo'yl): 
vucäšäc  verb.  imperf.  beruhigen;  vucAŠäc  sq.  sich  beruhigen. 
zacäSäc  verb.  imperf.  beruhigen, 
cäšéc  8.  cäš%c.  Oslz. 

cáščc  Prs.  cäša  -šíš  Prt.  cášél  cäšalä  verb.  imperf.  beruhigen; 
cäščc  sa,  sich  beruhigen,  still,  ruhig  werden.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -c&éc  Prs.  -'<*£%  -cäSíS  Prt.  -  ctóél): 

pecäšéc  verb.  perf.  beruhigen;  pecäšéc  s$  sich  beruhigen. 

vucäščc  verb.  perf.  beruhigen;  vöcäsöc     sich  beruhigen. 

zacäáéc  verb.  perf.  beruhigen. 
cäšSznä  -nä  fem.  die  Stille.  Oslz. 
cäŠk  -kä  masc.  Angst,  ängstliches,  banges  Gefühl.  Oslz. 
cášk  cá-škň  s.  cäšk.  Wslz. 
cášk%  adv.  vor  Angst.  Oslz. 
cäške  adv.  ängstlich.  Oslz. 

7* 


Digitized  by  Google 


100 


DR.  FE.  LORE  NT  Z. 


cäšóc  s.  cäšajic.  Ode. 

cähér  -krö  L.  -krá,  cäkru  mase.  Zocker.  Osie. 

cäzäc  Prš.  rfža.  -žéš  Bi.  cíze'yl  Imp.  cäžä  cäžäcä  verb.imperf. 

zíscbeD.  Osie. 
cäze  adv.  fremd.  Ode. 

cäžôc  ÍV3.  cáža.  -žiš  iVí.  cäžogl  -žä  -želi  verb.  impetf.  zischen. 
Osfcr. 

cá  bälä  L.  cäbô-lí  s.  cäbula.  Jľsk. 
cábôlká  s.  cäbülka.  TTsk. 
cá  dóčkä  s.  cädóéka.  TFsk. 
cä'dôk  s.  cädók.  Wsle. 
cá'devňä  s.  cádevňä.  Wsle. 
cä'gäc  s.  cägac.  Wsle. 
cágójjn  s.  cägô^n.  Wde. 
cá  góynka  s.  cágójjnka.  Wsle. 
cá'xuójjc  8.  cä^nouc.  Wsle. 
cá'xôč  s.  cá^óč.  Wsle. 
cá'xóčkä  s.  cá^ka.  TFsfe. 
cá-^e  s.  cäye  oát;.  m.  ntr.  Wslz. 
cá'^osc  s.  cä^ösc-  Wsle. 
cá'xši  s.  cá"xší.  Tľsfo. 
cá*xäčke  s.  c&yvtéke.  T'Pste. 
ca  ^ö^no  s.  cäy«xno.  JFsfo. 
cá  ^ô^ňä  3.  cityuxňä.  Jj^. 

♦cákŕäc  s.  cákŕac.  Wsle. 

cá-kiéc  s.  cákŕec.  FFste. 
♦cá-iiäc  s.  cänac.  IFsk. 

cá-ní  3.  cäni.  TFste. 

cá*uo  s.  cane.  TFšte. 

cáVnesc  3.  cänesc.  Wde. 

cá-pél  s.  cäpel.  TFíte. 

cá'rhél  s.  cärhel.  IFsfo. 

cá'skäc  s.  cáskac.  TFste. 

cá-skuÓMC  s.  cäsnóuc.  Wsle. 


Digitized  by  Google 


SL0YIXZI8CHES  WÖRTERBUCH. 


101 


cä'snôgc  s.  casnóuc.  Wslz. 
cá'šäc  s.  cašac.  Wslz. 
cá'šéc  s.  cäšayc.  Wslz. 
cá'šéc  s.  cäšec.  Wslz. 
cá-šézná  s.  cašezna.  Wslz. 
cá'Ska.  a.  cäška..  Wslz. 
cá-ške  s.  cáške.  Wslz. 
cá'Sóc  5.  cášapc.  Wslz. 
cá-hér  8.  caher.  TPsk. 
cá-zäc  s.  cázac.  IFák. 
cá'ze  s.  caze.  TPsfó. 
cá'žéc  5.  cäžec.  Wslz. 

cäbulôevY  -va  -vé  a<i[;.  die  Zwiebeln  betreffend. 

cäcätí  -tá  -té  adj.  stark  von  Brüsten. 

cädäctve  -vä  ntr.  das  wunderliche,  grillenfängerische  Wesen. 

cädächí  -ká  -hé  adj.  wunderlich,  grillenföngerisch. 

cädSČIc  Prs.  cädač;*  [Oslz.]  cá'dača.  [Wslz.]  cädäčíš  Prt.  cä- 

dačél  /ö^.y  cá'dačel  [Wslz.]  cädaeílä  verfc.  im^er/:  wundur- 

lich  sein,  das  Leben  eines  Sonderlings  führen, 
cädevní  -náu,  -né  adj.  wunderbar.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
cädewní  s.  cädevní.  Kl. 
c  ä  fr  í  n  -íná  mase.  Maikäfer.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
cäfrínôevX  -vá  -vé  adj.  den  Maikäfer  betreffend, 
cäfrín  s.  cäfrín.  St. 

cágädlá  -dél  ntr.  pl.  eine  Art  hölzerner  Gürtel,  welcher  angelegt 
wird,  um  die  Zugseile  des  Netzes  daran  zu  befestigen. 

cäg|nójj  -nevi  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Zigeuner  gehörig. 

cäg|nstve  -vä  ntr.  das  Zigeunervolk. 

cäg^nsh!  -kä  -hé  adj.  die  Zigeuner  betreffend. 

cäg|ňic  Prs.  cagan%  [Oslz]  cá'gana,  [Wslz]  cäg^níš  Prt.  cá- 
gaúél  [Oslz.]  cä'gaňél  [Wslz]  cägaňilä  verb.  imperf.  das  Le- 
ben eines  Zigeuners  fuhren,  sich  umhertreiben,  vagabondieren. 

cägoftnčln  -činí  -ná  -né  adj.  poss.  der  Zigeunerin  gehörig.  H. 
Vi.  Wslz. 


102  DB.  FB.  LOBENTZ. 

• 

cägöijncin  s.  cägoynČin.  KL  St. 

cüyöchl  -ká  -hé  adj.  sehr  süll,  totenstill.  Oslz. 

cäyüyni  -ná  -íié  adj.  sehr  still.  Oslz. 

cäyôetä  -tä  A.  cáyota.  [Osie.]  cá-yeta.  [Wslz.]  fem.  die 
Stille. 

cäyô'čhi  s.  cäyučni.  Tí  'slz. 
cäyúyni  8.  cä/ftyoi.  Wslz. 
cä/  í  -yäy  -/é  aflf;*.  still,  ruhig. 

cftkräc  Prs.  cäkräj^  /"Osfc./  cu-krôj^  [Wslz.]  cäkrôjéS  Prt. 
cäkré^l   ťerfc.  imperf.   zuckern,  mit  Zucker  bestreuen  oder 
würzen. 
Komposita: 

pecäkräc  verb.  per  f.  zuckern, 
precäkrac  verb.  per  f.  durch  zu  viel  Zucker  verderben, 
vocäkräc  verb.  perf.  zuckern,  überzuckern, 
vepcäkräc  verb.  perf.  zuckern,  überzuckern. 
cäkrStí  -tá  -té  adj.  voller  Zucker, 
cäkrevätl  -tá  -té  adj.  zuckerarlig,  süss  wie  Zucker, 
cäkrovj Ttl  -tá  -té  adj.  zuckerartig,  süss  wie  Zucker.  Oslz. 
cäkrovji-ti  s.  c&krevjítí.  Wslz. 
cäkrťi§väc  Prt.  cäkrü§ve*ul  s.  cäkräc.  Kl.  Vi. 
cäkröövi  -vä  -vé  adj.  1.  den  Zucker  betreffend;  2.  aus  Zucker 
bestehend. 

cäkraní  -nay  -né  adj.  aus  Zucker  bestehend. 

cäpélk  -kä  masc.  Zipfelchen.  Kl.  U.  St.  Wslz. 

cäpélk  -élká  s.  cäpelk.  Vi. 

cäpläti  -tá  -té  adj.  mit  Zipfeln  versehen. 

c  ä  p  las  tí  -tá  -té  adj.  mit  Zipfeln  versehen.  Oslz. 

caplá-stí  s.  cäplästi.  Wslz. 

cäplevätí  -tá  -té  adj.  mit  Zipfeln  versehen. 

cášáQ  s.  cäšäy.  Vi. 

cäšáQC  s.  cäšá'yc.  Vi. 

cäšäjj  -šé  fem.  die  Stille.  KL  H.  St.  Wslz. 

cäšäyc  Prs.  cäseja,  [Oslz.]  cášeja.  [Wslz.]  cäši^jéš  Prt.  casVul 


Digitized  by  Google 


SL0YIXZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


103 


[Oslz.]  cá'še'tfl  [Wslz.]  -šá  -Šelí  verb.  hnperf.  still,  ruhig  wer- 
den, sich  beruhigen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Kompositum: 

vucflšagc  verb.  per  f.  sich  beruhigen, 
cäšé  adj.  comp,  zu  cä^e. 
cähérňaní  -Dag  -né  adj.  aus  Zucker  bestehend, 
cähernictve  -vä  ntr.  i.  die  Zuckerbäcker,  Konditoren;  2.  das 

Zuckerbäckergewerbe.  Oslz. 
cähérňTchí  -ká  -hé  adj.  den  Zuckerbacker  betreffend.  Oslz. 
cähérňíČi  -čá  -Čé  adj.  den  Zuckerbäcker  betreffend.  Oslz. 
cähé'rňi'ctve  s.  cähernictve.  Wslz. 
cähörni'cM*  s.  cÄherňTchí.  Wslz. 
cähérňl'čí  s.  cäheríuôí.  Wslz. 
cählerk  -kä  masc.  Zuckerstückchen, 
cähierňitä  -cä  fem.  die  Frau  des  Zuckerbäckers. 
cähi§rnlčk  -kä  masc.  der  Geselle,  Lehrling  des  Zuckerbäckers, 
cähierňičká  -hl  fem.  die  Frau  des  Zuckerbäckers, 
cähierňikôu,  -keví  ~v&  -vé  adj.  poss.  dem  Zuckerbäcker  gehörig, 
cähierňlk  -ikä  B.  N.  -cä  masc.  Zuckerbacker,  Konditor, 
cäzi  -zag  -zé  adj.  fremd, 
cälôevi  -vá  -vé  adj.  zôllig,  einen  Zoll  dick. 
Komposita: 

dväc&täevi  zweizöliig,  zwei  Zoll  dick. 

3i§sinccálôevl  zehn  Zoll  dick. 

pojjlcäliievl  halbzöllig,  einen  halben  Zoll  dick. 

tŕäcálíievY  dreizôllig,  drei  ZoU  dick, 
cárnôjjc  s.  cärnôuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

cärnóuc  Fut.  cäní%  -ňéš  Prt.  cärnóun  côm%  Imp.  cärňí  cär- 

ňicä  verb.  perf.  reiben,  wischen;  cäniouc  sa.  sich  scheuern.  Kl. 
cägl  -lä  masc.  Zoll  (etwa  2,4  cm.).  Kl.  H.  St.  Wslz. 
cáglke  s.  ce*$lke.  GGa. 

caylštôk  -kä  masc.  Zollstock,  Massstab.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
c%ščé  adv.  comp,  zu  c|Ške. 
ca^šČigší  -šä  -Šé  adj.  comp,  zu  caßxi. 


104  DB.  FB.  LOBBNTZ. 

c^ške  adv.  schwer. 

cä^kesc  -cä  L.  cajikó§sci  fem.  die  Schwere. 
c$šší  -šá  -šé  adj.  comp,  zu  cašhí. 
c^šhí  -käp  -hé  adj.  schwer. 
*c$žác  verb.  iter.  zu  c^žec. 

Komposita  (Inf.  -cpäc  Prs.  -'cóyža.  -coíjžóš  [KL]  -côflža. 
-oÔržôS  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Prt.  - cóuže^l  [KIJ  -côr- 
že-^l  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  -cpe-g): 
pŕec|žäc  verfc.  imperf.  überladen,  überlasten, 
vopcqžäc  ťerfc.  imperf.  belasten, 
vucá^žäc  verb.  imperf.  belästigen,*  bedrücken. 
c%žáQ  s.  caj£ág.  Fi. 
ca^žágc  8.  cažayc.  Vi. 

c%žä\i  -žé  P/.  G.  -ží  /m.  Last,  Bürde.  £Ž.  H.  St.  Wslz. 
c%žaj}c  Prs.  cpeja.  cažisjéŠ  i¥*.  c^že-ul  -žä  -žell  Part.  Prt. 
c%žfilí  t>er&.  imperf.  schwer  werden,  schwer  fallen.  Kl.  H.  St. 

Wslz. 

Komposita: 

vecaiäjjc  verb.  perf.  schwer  werden, 
zacaiayc  verb.  perf.  anfangen  schwer  zu  werden. 
c|žéc  s.  caiayc. 

cä.žéc  Prs.  coyža.  [KL]  coyža.  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  -žiš  Prt.  cöij- 
žél  [KL]  cojjžél  [H.  Vi.  St.  Wslz  J  Imp.  cpä  verb.  imperf. 
lasten,  drücken. — Tén-gŕé^  mä-couž'í  na-semjl$úä. 
Komposita: 

pŕec|žéc  verb.  perf.  überladen,  überlasten, 
yepcpéc  verb.  perf.  belasten, 
vuc^žôc  verb.  perf.  belästigen,  bedrücken. 
c%žé  adv.  comp,  zu  c^ške. 
ca^žlgši  -ša  -šé  adj.  comp,  zu  ca.šhí. 
ci|žóc  s.  c^žä'yc. 

c^žôl  -alô  L.  caj&lú  mase.  Last,  Bürde, 
c^žôr  -arä  PL  G.  cažäróy  mase.  Last,  Bürde. 
*c^näc  s.  cäuac.  -5/. 


Digitized  by  Google 


8W>VINZISCHE9  WÖRTERBUCH.  105 

ca.nl  8.  cání.  St. 
c^ne  s.  cäne.  Sír. 
c^nesc  s.  cánesc.  St. 
cečáp  s.  cecajj.  Fi. 

cečäjj  -čé  PI.  O.  -čí  /m.  Flüssigkeit.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
ceDélňictve  -vä  ntr.  1.  die  Ziegler,  Zieglerzunft;  2.  das  Ziegler- 
handwerk. Kl.  H.  St. 
cebSlnichl  -ká  -hé  adj.  den  Ziegler  betreffend.  Kl.  H.  St. 
cefcélničl  -čá  -čé  adj.  den  Ziegler  betreffend.  Kl.  H.  St. 
cefyélnl'ctre  s.  cefcelňTctvo.  JPsfó. 
cefoélňrcíii  s.  cel)elňichY.  Wslz. 
cefyélňl'čl  s.  cel)elňíčY.  Wsle. 

cel)iglkä  -M  ^á.  ci§l)élk%  fem.  kleiner  Ziegel.  £2.  Ä  St.  Wsle. 
ceí)ielní  -n&  -oé  adj.  die  Ziegel  betreffend.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
cebl§lňicä  -cä  fem.  i.  die  Frau  des  Zieglers;  2.  die  Ziegelei.  KL 
H.  St.  Wslz. 

ceí)i§lúlčk  -kä  masc.  Zieglergeselle,  Zieglerlehrling.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

cel)l§lničkä  -M  fem.  1.  die  Frau  des  Zieglers;  2.  eine  kleine 

Ziegelei.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
ceViglňikôjJ  -kovi  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Ziegler  gehörig.  Kl. 

H.  St.  Wslz. 

cehlQlnik  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Ziegler.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

cet)Ilňictvo  s.  cebelňlctvo.  Vi. 

celfilňíchí  s.  cefcelňicM.  Vi. 

ce^IlňTčI  s.  cebelňiči.  Vi. 

ce^Hkä  A.  cltf)ílka_  PI.  G.  -bilk  5.  ceí)i«lka.  Vi. 

ceí)WnI  s.  cet>i§lní.  Vi. 

cefyrrííicä  5.  ceí)l§lňica.  Vi. 

ceMiňlčk  8.  cel)i§lňičk.  Vi. 

cefti'lňíčkä  s.  cet)ÍQlňička.  Vi. 

ceftWňikój}  s.  cel)i§lnikóq.  Vi. 

cel)i-lňlk:  s.  ce^lňiK.  Vi. 

ceglaní  -naft  -né  adj.  aus  Ziegeln  bestehend. 


Digitized  by  Google 


106 


DR.  FR.  LORKNTZ. 


ceglSrčik  -iká  mase.  Zieglergeselle,  Zieglerlehrling. 

ceglSröc  JVs.  cisglafy  cegláh'š  Prt.  cieglaŕél  ceglarälä  verb. 
imperf.  Ziegler  sein,  das  Zieglerhandwerk  betreiben. 

ceglSŕek  -äkä  tnasc.  Zieglergeselle,  Zieglerlehrling. 

cegläŕóft  -ŕoví  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Ziegler  gehörig. 

ceglSŕtve  -vä  ntr.  i.  die  Ziegler,  Zieglerzunft;  2.  das  Zieglerge- 
werbe. 

ceglärhi  -ká  -Iié  adj.  den  Ziegler  betreffend, 
ceglätl  -tá  -té  adj.  ziegelrot. 

cegläjä  -jä  A.  ciegläja.  PI.  G.  -gläjl,  -glij[  fem.  Ziegelei.  Oslt. 
ceglä'jä  8.  cegläja.  Wslz. 

ceglfni  -ná  -né  adj.  die  Ziegelei  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

ceglfni  s.  ceglíní.  St. 

ceglevätí  -tá  -té  adj.  ziegelformig. 

ceglevjítí  -tá  -té  adj.  ziegeiförmig.  Oslz. 

ceglovjMl  s.  ceglevjití.  Wslz. 

cegluovK  -vä  -vé  adj.  die  Ziegel  betreffend. 

c  é"  y  ä  "í  PI"  &  c5Á?  fem-  Ziege. 

ceyaevi  -vá  -vé  adj.  die  Ziege  betreffend. 

cé*jščicä  -cä  fem.  kleine  Ziege. 

cejščíčkä  -lü  fem.  kleine  Ziege. 

cgjškä  -hí  fem.  kleine  Ziege. 

cčjžní  -ná  -né  adj.  die  Ziege  betreffend. 

c  e  ká  n  c  -cä  mase.  Wasser  lauf. 

celäcänä  -nä  fem.  Kalbfleisch.  Oslz. 

celäcčznä  s.  celäcäna.  Oslz. 

celäčiná  s.  celäcäna.  Oslz. 

celäČiznä  s.  celäcäna.  Oslz. 

celäčí  -čá  -eé  adj.  das  Kalb  betreffend.  Oslz. 

celäční  -nä  -né  adj.  das  Kalb  betreffend.  Oslz. 

cela'cánä  s.  celäcäna.  Wslz. 

celä'ceznä  s.  celäcäna.  Wslz. 

celä'činä  s.  celäcäna.  Wslz. 

celä-čiznä  s.  celäcäna.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


8L0HNZISCHE8  WÖRTERBÜCH. 


107 


celá'či  s.  celäč'i.  Wslz. 
celä'Ční  s.  celäční.  Wslz. 
cel^tnľ  -ná  -né  adj.  das  Kalb  betreffend, 
celigsní  -ná  -né  adj.  körperlich, 
celö  jj  c  ä  s.  celoycá.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
celoutéčko  s.  celoutečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
celoutôške  s.  celôutftške.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
celÓucá  adj.  trächtig  (von  Rindern  gebraucht).  Kl. 
celôutéčke  -kä  ntr.  Kälbchen.  Kl. 
celoutôške  -kä  ntr.  Kälbchen.  Kl. 
cemént  -é'ntä  mask.  Zement. 

cemÔntStí  -tá  -té  adj.  zementiert,  mit  Zement  Übergossen, 
cemčntev&tí  -tá  -té  adj.  1.  zementiert;  2.  zementartig. 
ceméntôe,  vi  -vá  -vé  adj.  aus  Zement  bestehend, 
cemjág  s.  cemjag.  Fi. 

cemjäu.  -mjé  fem.  Finsternis,  Dunkelheit.  Kl.  H.  St.  KG  a.  W. 

cemnäčtií  -ká  -Iié  adj.  stockfinster.  Oslz. 

cemnáxní  -ná  -né  adj.  stockfinster.  Oslz. 

cemná'čfií  5.  cemnäčhí.  KGa.  W. 

cemna^Qi  s.  cemnä*j(ni.  KGa.  W. 

cemní  -náu.  -né  adj.  dunkel,  finster.  Oslz.  KGa.  W. 

cemna$tá  -tä  A.  d^mnota,  [Kl.  H.  Vi.]  dgmnet%  [St.] 

cimneta.  [KGa.   W.]  fem.   Dunkelheit,   Finsternis.  Oslz. 

KGa.  W. 

cemnôší  -šá  -šé  adj.  stockfinster.  Oslz.  KGa.  W. 
cemnôšhí  -ká  -hé  adj.  stockfinster.  Oslz.  KGa.  W. 
cemňáoc  s.  cemňauc.  Vi. 

cemňajjc  Prs.  ciemňej%  [Kl.  H.]  ciemňeja.  [St.]  cimňeja, 
[KGa.  W.]  cemňiejéš  Prt.  clgmňe^l  [Kl.  H.J  demňo'^l 
[St.]  ci'mňe'yl  [KGa.  W.]  -ňä  -ňeli  Part.  Prt.  cemňälí 
verb.  imperf.  dunkel  werden.  Kl.  H.  St.  KGa.  W. 
Komposita  (Inf.  -cemňauc  Prs.  -cemňeja.  -cemňiejéš  Prt. 
-cemnoyl): 

pecemnauc  verb.  per  f.  nach  und  nach  finster  werden. 


Digitized  by  Google 


108  DR.  PK.  LORENTZ. 

scemnajjc  verb.  per  f.  finster  werden. 

zacemnäux  verb.  perf.  anfangen  finster  zu  werden, 
cenäčhí  -ká  -hé  adj.  äusserst  dünn.  Oslz. 
cená^ní  -Dá  -Dé  adj.  äusserst  dünn.  Oslz. 
ceDa'čhí  s.  ceoäčhl.  KGa.  W. 
ceou-XDi  s.  ceDäxD'i.  KGa.  W. 
cenčáQC  s.  ceDČäyc.  Vi. 

cenčáftc  Prs.  cl§DČej%  [Kl.  H.]  cigočeja.  [St.]  cinčeja,  [KGa. 
W.]  ceDČi^jéš  Prt.  clQDČô-yl  [Kl.  B.]  clgnč<r«l  [St.]  ci*n- 
če  «l  [KGa.  W.]  -čä  -čelí  Part.  Prt.  ceDČäli  verb.  imperf. 
dünn  werden.  Kl.  H.  St.  KGa.  W. 
Kompositum: 

sceočäyc  verb.  perf.  dünn  werden. 

ceDČé  adv.  comp,  zu  cievke.  Osie.  KGa.  W. 

cenkävi  -vä  -vé  adj.  etwas  dünn.  Oslz.  KGa.  W. 

ceohí  -käu  -tá  adj.  dünn.  Oslz.  KGa.  W. 

ceííaoí  -oäy  -oé  adj.  schattig.  Oslz.  KGa.  W. 

ceňág  5.  ceňäp..  Vi. 

cenäu,  -ňé  PI.  G.  -ňí  fem.  i.  Schatten;  2.  Spiegelbüd.  Kl.  H.  St. 
KGa.  W. 

cenlohi  -kä  -hé  adj.  ziemlich  dünn.  Kl.  H.  Vi.  KGa.  W. 
ceňisťi  -tá  -té  adj.  schaltig.  Oslz. 
ceňi'stí  s.  ceňisťi.  KGa.  W. 
ceňiulťí  s.  ceňnih'i.  St. 

ceň«§v'i  -vá  -vé  adj.  den  Schatten  betreffend.  Oslz.  KGa.  W. 
cepkôevi  -vá  -vé  adj.  den  Dreschflegel  betreffend. 
cepláQC  s.  cepläyc.  Vi. 
cepläví  -vá  -vé  adj.  etwas  warm, 
cepläčhí  -ká  -lié  adj.  sehr  warm.  Oslz. 
eeplä'XDí  -Dá  -dô  adj.  sehr  warm.  Oslz. 
ceplaVčhi  s.  cepläčhi.  Wslz. 
ceplä'XDi  s.  ceplä^Dľ.  Wslz. 

ceplay.c  Prs.  cigpleja,  cepliejéš  Prt.  ci§plo*gl  -plä  -pleľi  Part. 
Prt.  ceplSlí  verb.  imperf.  warm  werden.  Kl.  E.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTEfiBUCH. 


109 


Komposita  {Inf.  -ceplauc  Prs.  - ceplejq.  -cepliejéš  Prt.  -ce- 
ple-yl): 

peceplayc  verb.  perf.  allmählich  warm  werden, 
veceplagc  verb.  perf.  warm  werden, 
ceplé  adv.  comp,  zu  cifjple. 
ceplie.š'1  -Ša  -šé  adj.  comp,  zu  cigpli. 
ceplô$tä  -tá  A.  cieplety  fem.  die  Wärme, 
ceplôší  -ša  -šé  ad/,  sehr  warm, 
ceplušhí  -ká  -hé  adj.  sehr  warm, 
cepôeví  -vä  -vé  adj.  den  Dreschflegel  betreffend. 
cSrÍBga  -obi  L.  -nzá  /tw.  die  Auszehrung, 
cérkläc  Prs.  cärkluja.  /Os/z./  cá-rkluja.  [Wslz.]  cérklftjéš  Prt. 
cérkle'yl  verb.  imperf.  mit  dem  Zirkel  aasmessen,  abzirkeln. 
Komposita  {Inf.  -cérkläc  Prs.  -cerkläfô  Prt.  -cérklô'gl): 
väcérklác  verb.  perf.  auszirkeln,  mit  dem  Zirkel  ausmessen, 
vepcerkläc  verb.  perf  abzirkeln, 
cérkldeväc  Prt.  cérklóove-gl  s.  cerkläc.  Kl.  Vi. 
cérhl§vni  -i)ä  -nô  adj.  die  Kirche  betreffend.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
cérhiewní  s.  cerhi§vuí.  Kl. 
céŕläca  -cä  A.  cieHäca.  fem.  Flachsbreche.  Oslz. 
céŕla-cä  PI.  G.  -läc  s.  ceŕläca.  Wslz. 
♦céŕpjlgväc  verb.  Her.  zu  ciejrpjec. 

Komposita  {Inf.  -céŕpji§väc  Prs.  -côŕpjéva.  -céŕpjévóŠ  Prt. 
-céŕpjéve'tjl  Imp.  -céŕpjisve^  -céŕpjevô'ycä): 

precérpjl§väc  verb.  imperf.  durchleiden,  leidend  durch- 
leben. 

scérpjieväc  verb.  imperf.  erleiden,  erdulden, 
vucörpjleväc  verb.  imperf.  erleiden,  erdulden, 
céŕplävi  -vá  -vé  adj.  geduldig.  Oslz. 
ceŕplä-vl  s.  cerplávi.  Wslz. 
♦céskäc  verb.  Her.  zu  cáskac  und  casnôuc. 

Komposita  {Inf.  -céskac  Prs.  -ceskôja.  Prt,  -céske*«l  Imp. 
-cäske'tf  [Oslz.]  -cá-ske*H  [Wslz.]): 

deceskäc  verb.  imperf.  bis  zu  einem  Punkte  hinzudrängen 


Digitized  by  Google 


110 


DB.  FB.  LOBBNTZ. 


suchen;  docéskäc  84  sich  hinzudrängen,  zu  erreichen 
suchen. 

fcéskac  verb.  imperf.  hineindrücken;  fceskäc  sa.  sich  ein- 
drängen. 

nacéskac  verb.  imperf.  aufdrücken. 

piäceskác  verb.  imperf.  andrücken. 

pieceskäc  verb.  imperf.  durchdrücken;  pŕecéskSc  sa_  sich 

durchzudrängen  suchen, 
rescßskäc  verb.  imperf.  zerdrücken, 
scéskäc  verb.  imperf.  zusammendrücken;  sceskäc  84  sich 

zusammendrängen, 
väcčskác  verb.  imperf.  ausdrücken,  auspressen;  väcöskac  s% 

sich  hinauszudrängen  suchen, 
vepci-skäc  verb.  imperf.  ringsum  andrücken, 
vetcéskäc  verb.  imperf.  abdrücken,  durch  Drücken  zu  lösen 

suchen. 

vuceskäc  verb.  imperf.  drücken,  bedrängen, 
zaceskäc  verb.  imperf.  zudrücken. 
*céskäväc  verb.  Her.  zu  cäskac  und  cásnóuc. 

Komposita  (Inf.  -ceskäväc  Prs.  -c'iskäva,  -ciskayvóš  [Kl.  H. 
St.  Wslz. J  -cYskáQvóš  [Vi.]  Prt.  -cískáve-gl  Imp.  -céskä- 
ve-y):  s.  ceskac. 
*cÖsküoväc  s.  ceskäc.  Kl.  Vi. 
cesňáo  s.  cesňajj.  Vi. 
cesňáQc  s.  cesňajjc.  H. 

cesňäjj  -ňé  H.  G.  -ňí  fem.  i.  die  Enge,  Schmalheit;  2.  die  schmale 

Stelle,  die  Enge.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
cesňäjjc  Prs.  ci^sňejq,  cesňi$jéš  Prt.  clgsňe*ul  -ňä  -ňeľi  Part. 
Prt.  cesňälí  verb.  imperf.  eng,  schmal  werden.  Kl.  U.  St.  Wslz. 
Kompositum: 

scesnayc  verb.  perf.  schmal  werden,  sich  verengen, 
céš?  Čisvóš?  pron.  subst.  was? 

cčškfic  Prs.  cäškťij^  [Odz.J  caškôja.  [Wslz.]  céškňješ  Prt. 
ceškô-yl  verb.  imperf.  sa,  sich  ängstigen. 


Digitized  by  Google 


SL0TIXZ1SCHES  WORTERBUCH. 


111 


Komposita  (Inf.  -céškfic  /Vs.  -  céškäja.  Prt.  -céškô'yl): 

nacčškäc  verb.  perf.  s%  sich  sehr  ängstigen. 

pecéškfic  verb.  perf.  so.  sich  ein  wenig  ängstigen. 

scéškfic  verb.  perf.  s%  sich  ängstigen. 

zacéškfic  verb.  perf.  83  anfangen  sich  zu  ängstigen. 
céškó$väc  Prt.  céškô^ve  «l  s.  ceškác.  Kl.  Vi. 
cgžänä  -nä  I.  cežánóu  [Kl.H.  Vi.]  -žj^dou  [St.]  -ža-nój?  [Wslz.] 

fein.  Ziegenfleisch. 
c5ž%  -žäcá  P/.  AT.  cež^tá  nŕr.  die  junge  Ziege,  das  Ziegenlamm, 
céžčznä  -nä  fem.  Ziegenfleisch. 
c6žľ  -žä  -žô  a<í/.  die  Ziege  betreffend, 
cežln  -ŽM  -nä  -né  <u(/.  poss.  Ziegen-, 
cežojjtéčko  s.  cežontečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
cSžóytke  s.  cSžójjtke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
cežo»t«ško  s.  cežoutäško.  ti.  Tu  St.  Wslz. 
cežoutéčko  -kä  ntr.  Ziegenlämmchen.  Kl. 
cSžôijtko  -kä  PI.  N.  cež^tkä  ntr.  Ziegenlämmchen.  Kl. 
cežóutúške  -kä  ntr.  Ziegenlämmchen.  Kl. 
céinór  -arä,  -árá  L.  céloárú  mase.  Zöllner,  Zolleinnehmer. 
cé'Dtnär  -arú  mase.  Zentner, 
cé'šhí?  čigvóšhi?  pron.  subst.  was?,  was  denn? 
cél  célä  mase.  Ziel. 

cérä  -rä  PI.  G.  cér  fem.  nachlässiges,  liederliches  Mädchen  (als 

Schimpfwort  gebraucht), 
cérká  -M  fem.  Kirche, 
cérkvjä  s.  cérhi. 
cérkvjl  s.  cérhi. 
cérkvjlščo  s.  cigrkvjišče. 
cérhév  s.  cérhi.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
cérhčw  s.  cérhi.  Kl. 

cérhi  -kyjä  PI.  O.  -he?  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  -héw  [Kl.]  fem. 

1.  die  Kirche;  2.  der  Gottesdienst, 
cérhigvnl  s.  cerhi§vni.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
cérhi§wni  s.  cerhigvni.  Kl. 


Digitized  by  Google 


112  DR.  FR.  LORENTZ. 

césärój}  -ŕevi  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Kaiser  gehörig. 

césžírtvo  -vä  ntr.  i.  das  Kaiserreich;  2.  die  kaiserliche  Würde. 

césäŕhí  -ká  -né  adj.  kaiserlich. 

césärčín  -činí  -uá  -né  adj.  poss.  der  Kaiserin  gehörig. 

césórkä  -hi  I.  césarkón,  -särköij  fem.  Kaiserin. 

césôŕ  -aiä  L.  ccsfift't  PI.  I.  -hni  mase.  Kaiser. 

cézä  -zä  PI.  G.  -zi,  cez  fem.  1.  die  Zehse,  eine  Art  Nelz;  2.  das 

Fischen  mit  der  Zehse. 
cézac  Prs.  cézuja.  Prt.  cézcVyl  verb.  imperf.  mit  der  Zehse 

fischen, 
cézaróu  s.  césärôj}. 
cézäitvo  s.  césártvo. 
cezfii'h'i  s.  césäHií. 
cézarčin  s.  cesärči'n. 
cézňTctvo  -vä  ntr.  die  Zehseniischer.  Oslz. 
cézňíchi  -kä  -hé  adj.  den  Zehseniischer  betreffend.  Oslz. 
cézňTči  -čá  -cé  adj.  den  Zehseniischer  betreffend.  Oáz. 
cézňik  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  Zehsenfischer. 
cézňrctvo  s.  cézňTctvo.  Wslz. 
cézňi-chS  s.  cézňíctii.  Wslz. 
cézňrči  s.  cézňlčí.  Wslz. 
cézórkä  s.  césórka. 
cézóŕ  s.  césôr. 

cézuoväc  Prt.  cézúovo'yl  s.  cézäc.  Ä7.  Vi. 
c  é  zu  e  vi  -vä  mase.  Zehsenfischer. 
cézúovi  -va  -vé  adj.  die  Zehse  betreffend, 
cijixäc  Pr8.  cejxúja,        cefte-fll  verb.  imperf.  zeichnen,  mit 
einem  Zeichen  versehen. 
Komposita: 

nacejxSc  verb.  perf.  bezeichnen. 

pecejiyüc  verb.  perf.  nach  einander  bezeichnen. 

vepctJySc  verb.  perf.  bezeichnen. 
ct[yat\  -tá  -té  adj.  mit  einem  Zeichen  versehen,  bezeichnet, 
c £Íx& v5 tí  -tá  -té  adj.  mit  einem  Zeichen  versehen,  bezeichnet. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH 


113 


ceiyöeväc  Prt.  CEjyôeve'gl  s.  ctjyac.  Kl.  Vi. 
zV\X  "f^  ma8C-  Zeichen. 

ctj£n5c  Prs.  ceiýneja,  Prt.  cixýn^\  verb.  imperf.  1.  zeichnen, 
mit  einem  Zeichen  versehen;  2.  eine  Zeichnung  machen. 
Komposita: 

nacejýnä"c  verb.  perf.  4.  bezeichnen;  2.  aufzeichnen,  eine 

Zeichnung  von  etwas  machen, 
pecejýnac  verb.  rl P.  nacü  einander  bezeichnen, 
precejxnäc  verb.  perf.  abzeichnen,  eine  Zeichnung  von  etwas 

machen. 

väctjýnác  verb.  perf.  auszeichnen,  durch  ein  Zeichen  kenntlich 
machen;  vácejýnäc  8%  sich  auszeichnen,  sich  hervorthun.  — 
Mjizä-ßiemT  räbäjjkami  moj-tfitö  sa^-vácejftiié'gl  svôu- 
mÜQCou. 

vepctiýnSc  verb.  perf.  bezeichnen. 
cejýnÍBgä  s.  céiýiiuBga. 

cšixnuDg*  -nW  Z  cejýnl-Bgóu     L-  Du-  N-  "nzä  N- 

G.  -nliag  /ém.  Zeichnung. 
C6ixnô$vftc        ctixnúove  yl  s.  cýýnäc.  Äľ/.  Pi. 
clj[tlul)i  -Dg  fem.  plur.  Zeitung. 
c§jtüul)i  s.  cejtiul)i. 

ci§c  Prs.  c$  cieš  Prt.  co'^l  cS  clej'i  verft.  imperf.  wollen,  be- 
gehren; cige  mjilé  lieber  haben,  vorziehen;  ci§  s$  kueraö  jemanden 
gelüstet  nach  etwas,  kommt  ein  Bedürfnis  an,  muss;  mig-sa^-cle. 
pjic,  jiQSC  mich  dürstet,  hungert;  mji§-s%-ci$  spac  ich  bin  schläf- 
rig; mi>sa.-ci§  z-baksami  ich  muss  meine  Notdurft  verrichten. 
Kompositum  (Inf.  -'cec  Prs.  - c%  -'ceš  Prt.  -co'yl): 

zäcec  verb.  perf.  s%  kü^mö  anfangen  nach  etwas  zu  gelüsten, 
Lust  bekommen.  —  Mji>-s%-zäcalo  ji^sc. 
ci§c  Prs.  cieka.  -Čéš  Prt.  clek  -klä  Imp.  cieči  ceČTcft  Part.  Prt. 
ciejdl  verb.  imperf.  fliesseo,  rinnen,  triefen.  —  Te-cl$čä  z-däkä. 
Komposita  {Inf.  -cec  Prs.  -cekq.  -ciečéš  Prt.  -cet  -ceklä 
Irop.  -ceči): 

fciec  verb.  perf.  hineinfliessen,  hineinrinnen. 

8 


Digitized  by  Google 


114  DR.  FR.  LORENTZ. 

nficec  verb.  perf.  hineinlecken,  hineintröpfelo. 

pé'tcec  verb.  perf.  unter  etwas  hinQiessen. 

pü§cec  verb.  perf.  durchfliessen,  durchtrö'pfeln. 

püecec  verb.  perf.  h  in  (Hessen. 

rô#scec  verb.  perf.  sq.  zerfliessen. 

scie«  verb.  perf.  herabfliessen;  scigc  sa_  zusammenfliessen. — 

Te-ra«$ŕä  s^-8cl§kle  s-tím-lépshlm  jl$zer%. 
väcec  verb.  perf.  herausfliessen,  aaslaufen.  —  Ga-tén- 

karčmór  ňepr%ä  yötke,  té"i-mň  ta-cal&fl  klô$dá 

pitröuJijä  vácečä.  FšAtke  mlöuke  jä-väceklé  8-tá- 

vajrôrkä. 
vé'tcec  verb.  perf.  abfliesscn. 

vöcec  verb.  perf.  fortlaufen,  entkommen.  —  J&-ňímóug 

vuy  vacöc  tá-psa,  vön-mjä-vöcek. 
zácec  verb.  perf.  hineinlecken,  hineinregnen. 
cl§dél  -dlá  L.  cedlä  mase.  Zettel. 
*ci$3äc  verb.  Her.  zu  cissec. 

Komposita  {Inf  -cle^äc  Prs.  -  cefä  -cl§3ôš  Prt.  -  ce30^1): 
fcifôac  verb.  imperf.  einseihen,  seihend  einfliessen  lassen, 
präcie^äc  verb.  imperf.  hinzuseihen, 
precie^äc  verb.  imperf.  durchseihen. 
sciQ3äc  verb.  imperf.  abseihen. 
väci§3äc  verb.  imperf.  ausseihen,  ausgiessen. 
vetcl§3&c  verb.  imperf.  abseihen, 
cie^ädle  -1&  PI.  N.  ce3ádlá  [Oslej  -3á-dlä  [WslzJ  G.  -döl  ntr. 
Seihtrichter. 

cig3éc  Prs.  o\$fô  -3ÍŠ  Prt.  ci§3él  cejälá  verb.  imperf.  seihen. 
Komposita  (Inf.  -cle^ec  Prs.  -cefä  -ci§3Tš  Prt.  -ceael): 
decl§3öc  verb.  perf.  vollends  durchseihen. 
fcl§3čc  verb.  perf.  einseihen. 
nacl§3éc  verb.  perf.  genug  einseihen,  vollseihen. 
präcl$3öc  verb.  perf.  hinzuseihen.  —  Piäce3ä  jijfi  päV% 

litróy  mlöykä! 
pŕecle^éc  verb.  perf.  durchseihen. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTKRBUi'H. 


115 


sci§3éc  vcrb.  per  f.  abseihen. 
váce3éc  verb.  perf.  ausseihen,  ausgiessen. 
vetcie^Öc  verb.  perf.  abseihen. 
v«ci§3ßc  verb.  perf.  abseihen. 
cl§glä  -glä  I.  ceglÖjj  PI.  G.  -t)i§l  fem.  Ziegel,  Ziegelstein, 
cigglate  adv.  ziegelrot, 
ciggläjä  -jä  L.  cegläji  fem.  8.  cegläja.  Vi. 
ciQglórk  -kä  masc.  Zieglergeselle,  Zieglerlebrling, 
ciQglôrkä  -hl  I.  ceglärkôy,  -glarkóy  fem.  die  Frau  des  Zieglers. 
ciQglóŕ  -arä,  -8H  L.  ceglaŕu  Pi.  I.  -rmi  masc.  Ziegler. 
cigglevate  adv.  ziegelförmig. 
ci$k  -kö  masc.  die  Traufe. 
ci$kä  -hl  fem.  die  Traufe. 
*ci$käc  verb.  Her.  eu  cl§c. 

Komposita  {Inf.  -cigkäc  Prs.  -cék%  -cékóš  Prt.  -cékeyl 
Imp.  -cl§ke*9  -cekô-ycä): 

fci§kác  verb.  imperf.  bineinfliessen.  —  Fšäthé  pemä- 

vjiznä  z-näšé  fsä  fcékôy  v-gär3mshé  jlßzere. 
naci§käc  verb.  imperf.  hineinlecken,  hineintropfe  In,  hinein- 
regnen. 

petclgkäc  verb.  imperf.  onter  etwas  hin  (Ii essen. 

preciekäc  verb.  imperf.  durcblliessen,  durchtröpfeln,  durch- 
regnen. —  V-nfiší  dornte!  te-bffrze  pŕecéká. 

resri§k&c  verb.  imperf.  sa^  zerfliessen. 

scigkäc  verb.  imperf.  herabiliessen;  sci§käc  zusammen- 
fliessen.  —  Našá-strägä  s$-scékä  s-tón-LäpSvón. 

väci§kác  verb.  imperf,  herausfliessen,  auslaufen. 

vetclejcäc  verb.  imperf.  abfliessen. 

vacifjkäc  verb.  imperf.  fortlaufen,  zu  entkommen  suchen. 

zacl§kÄc  verb.  imperf.  hineinlecken,  hineinregnen, 
ciekll  -1&  -lé  adj.  flüssig, 
cigkle  adv.  flussig. 

cl§klesc  -cä  L.  cekläQsci  fem.  die  Flüssigkeit,  der  flüssige  Zu- 
stand. 

3* 


Digitized  by  Google 


116 


DE.  FE.  LOREXTZ 


*ci§knóyc  s.  ci§knóuc.  H.  Fi.  St.  Wslz. 
*cl§knóiic  verb.  KL 

Komposita  (Inf.  -cieknóuc  Prs.  -cekna.  -ci§kňéš  IM.  -  cek- 
nó»n): 

nacieknôuc  verb.  perf.  hineinlecken,  hineintröpfeln. 
pŕecleknóuc  verb.  perf.  durchlröpieln,  durchregnen. 
vuci§knóuc  verb.  perf.  fortlaufen,  entkommen, 
zacigknóuc  verb.  perf.  hineinlecken,  hineinregnen. 
ci§lácä  -cä  L.  celäcí  [Oslz.]  -lácí  [Wslz]  PL  G.  -läc  [Osla.] 

-lac  [Wslz.]  fem.  Kuhkalb,  weibliches  Kalb. 
cl§la,  -läcä  PL  N.  cel|tä  nir.  Kalb.  —  Vé'n-jä  glôpí  ake-ci§l%. 
clejc  -cä  masc.  Stierkalb.  Kl.  U.  St.  Wslz. 
ciejöc  Prs.  cél%  -líš  IM.  célél  Imp.  ciejä  celžícá  verb.  imperf. 

zielen.  —  Ten-jgje'r  célí  nóu-tén-čarni  may.1. 
ciejéc  2Vs.  clety  -IIS  IM.  celälä  verb.  imperf.  s%  ein  Kalb  werfen, 
kalben  (von  Rindern  und  grösseren  Wiederkäuern  gebraucht). 
Komposita: 

peciejöc  verb.  perf.  8%  nach  einander  kalben, 
väceléc  verb.  perf.  s$  ausgekalbt  haben,  nicht  mehr  kalben, 
vecl^löc  verb.  perf.  s%  kalben, 
cigléčkä  -M  I.  celáckóu  [Oslz.]  -lä-ckö«  [Wsh.]  Pi.  G.  -läčk 

[Oslz.]  -läčk  [Wslz]  fem.  kleines,  junges  Kuhkalb, 
ciglesnä  adv.  körperlich. 

ci§lnä  adj.  trächtig  (von  Rindern  und  grösseren  Wiederkäuern  ge- 
braucht). KL  H.  St.  Wslz. 

ci§lók  -äkä  L.  -cä,  celäyk«  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -lápkä  [Vi] 
masc.  grösseres,  schon  abgesetztes  Stierkalb. 

ciglóšk  -kä  masc.  kleines,  junges  Sierkalb. 

clglöytke  s.  ciglöytke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

clglöutke  -kä  PI.  N.  cel|tkä  ntr.  Kälbchen.  Ä7. 

ciQmjicä  -cä  L.  cemjicl  fem.  Dunkelheit,  Finsternis.  KL  H.  Vi. 

ci§muéčke  ade.  stockfinster.  KL  H.  Vi. 

ciQmnéyne  adv.  stockfinster.  KL  H.  Vi. 

ci^mnéyňä  adv.  stockfinster.  KL  H.  Vi. 


Digitized  by  Google 


8L0YLNZ1SCHES  WÖRTERBUCH. 


117 


cigmne  adv.  dunkel,  finster.  Ä7.  H.  Vi. 
cigmne-  erstes  Glied  von  Kompositen:  dunkel-.  Kl.  H.  Vi. 
ci§mnesc  -cä  L.  cemn&esci  fem.  Dunkelheit,  Finsternis.  Kl.  II.  Vi. 
cigmnäške  adv.  stockfinster.  Kl.  H.  Vi. 
ciemnáše  adv.  stockfinster.  Kl.  U.  Vi. 
*cl§mnäc  verb.  Her.  zu  ciQmnic.  Kl  H.  Vi. 

Komposita  {Inf.  -ci^mňäc  Prs.  -cenina,  -cigmňóš  Iii.  -cem- 
ne'gl): 

präcigmnäc  verb.  imperf  ein  wenig  verfinstern, 
voci^mnäc  verb.  imperf.  verfinstern;  veci§mnäc  sa  finster 
werden. 

zacigmnäc  verb.  imperf.  verfinstern;  zaci§mňäc  sa  finster 
werden. 

cl§mnéc  8.  cemňáyc.  Kl.  H.  Vi. 

clemníc  Prs.  ci$mňa.  -ňíš  Prt.  ciemňél  cemňTIá  verb.  imperf 
dunkel  machen,  verdunkeln;  ciomňíc  sq.  dunkel  werden,  sich  ver- 
finstern. Kl.  H.  Vi. 
Komposita  (Inf.  -ciomňíc  Prs,  -  cemňa.  -cigmňiŠ  Prt.  -cemňél): 
peci^mňíc  verb.  perf.  verdunkeln;  peci§mnlc  sa.  sich  ver- 
dunkeln, finster  werden, 
pŕäcifjmňíc  verb.  perf.  ein  wenig  verfinstern, 
sci^mnic  verb.  perf.  verfinstern;  sci§mnic  sa.  sich  verdunkeln, 
finster  werden. 

.    vecismňlc  verb.  perf.   verfinstern;   vecl$mnlc  s$  dunkel 
werden. 

zaciQmňíc  verb.  perf  verfinstern;  zacujumic  sa.  sich  verfin- 
stern, finster  werden. 
cl§mňóc  s.  cemnäjjc.  Kl.  H.  Vi. 
*cisnčäc  verb.  Her.  zu  cl^nčic.  Kl.  H.  Vi. 

Komposita  {Inf.  -ci^nčac  lis.  -ceuča.  -ci§nčôš  lit.  -ccn- 
čo*ul): 

resci§nčäc  verb.  imperf.  verdünnen, 
scignčäc  verb.  imperf.  verdünnen. 
zaci§nčac  verb.  imperf  verdünnen. 


Digitized  by  Google 


118 


DR.  PK.  LORE  NT  Z. 


ciemčéc  s.  cenčauc.  Kl.  H.  Vi. 

cien  Čie  ZVs.  cl§nča,  -číš  M.  ci§ncel  cenčllä  verb.  imperf. 
dänner  machen,  verdünnen.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita  (Inf.  -ciemčlc  ZVs.  -cenčq,  -ci§nčlš  Prt.  -cenčél): 

rescignčlc  verb.  perf.  verdünnen. 

sci^nclc  verb.  perf.  verdünnen. 

zacisnčíc  verb.  perf.  verdünnen. 
ci$néôc  s.  cenčauc.  Kl.  H.  Vi. 
cienéčke  adv.  sehr  dünn.  Kl.  H.  Vi. 
cignö^ne  adv.  sehr  dünn.  Kl.  H.  Vi. 
cisné^ňä  adv.  sehr  dünn,  K\.  H.  Vi. 
cl$nkavjä  adv.  etwas  dünn.  Kl.  H.  Vi. 
ci§nke  adv.  dünn.  Kl.  H.  Vi. 

ci§nke-  erstes  Glied  von  Kompositen:  dünn-.  Kl.  H.  Vi. 
cignkesc  -cä  L.  cenkaescl  fem.  die  Dünnheit.  Kl.  H.  Vi. 
cl$nk&I  -šá  -šé  adj.  comp,  zu  cenhi.  Kl.  H.  Vi. 
♦cignäc  verb.  iter.  zu  ciejnic.  Kl.  H.  Vi. 

Komposita  (Inf.  -cl§nac  ZVs.  -ceň%  -cienóš  Prt.  -  cenení): 
vepcl^ňäc  verb.  imperf.  beschatten, 
zaci^näc  verb.  imperf.  beschatten, 
cigňíc  ZV».  ctgňa.  -niŠ  l*rt.  cienél  cenilä  verb.  imperf.  beschatten. 
Kl.  II.  Vi. 

Komposita  (Inf.  -cienlc  Vrs.  -  cena,  -cißnSS  Prf.  -'ceňél): 

vepcioYiic  verb.  perf.  beschatten. 

zaciftňic  verb.  perf.  beschatten, 
ci  ßii Is  t  e  adv.  schattig.  Kl.  H.  Vi. 
clgpä  eepou,  masc.  pl.  Dreschflegel. 

cigpjišče  -čá  PI.  N.  cepjíščä  [Oslz.]  -pjiščá  [Wslz.]  G.  -pjišč 
[OslzJ  -pjišČ  ntr.  i.  Dreschflegelstiel;  2.  ZYí/r.  cepjíščä  grosser, 
schwerer  Dreschflegel. 
*ci§plác  verb.  iter.  zu  cieplec. 

Komposita  (Inf.  -ciQpläc  Prs.  -'cepla,  -cieplôš  Prt.  -ceple'öl): 
voclgplác  verb.  imperf.  erwärmen. 
vepci§pläc  verb.  imperf.  erwärmen. 


Digitized  by  CjOOQIc 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


119 


cieplavjä  adv.  etwas  warm. 
ci$plčc  s.  cepläyc. 

clgpléc  Prs.  ciQp]%  -plfš  Prt.  c\§plél  ceplalä  verb.  imperf. 
wärmen. 

Komposita  {Inf.  -cigplöc  Prs.  -cepla.  -cl§pliš  Prt.  -ceplél): 

pecigplöc  verb.  perf.  erwärmen. 

vecitjpléc  verb.  perf.  erwärmen. 

vepciQplöc  verb.  perf.  erwärmen. 
ci§pléčke  adv.  recht  warm. 
ci$pl8"£ne  °dv.  recht  warm, 
clgplé^óä  adv.  recht  warm. 
clQplI  -lä  -lé  adj.  warm, 
clgplóc  s.  cepläyc. 
clgple  adv.  warm. 

cl§ple  -lá  L.  -lä,  ceplü  ntr.  die  Wärme, 
cieplesc  -cä  L.  ceplô^scí  fem.  die  Wärme, 
cigplôške  adv.  recht  warm, 
cigpläše  adv.  recht  warm. 
ciQphi  -kójj  mase.  pl.  Dreschflegel. 
*cl$räc  verb.  Oer.  zu  tŕéc. 

Komposita  {Inf.  -cieräc  Prs.  -cér$  -côróŠ  Prt.  -cére'gl 
Imp.  -ctyre'tf  -cerô'gcá): 

decieräc  verb.  imperf.  vollends  abwischen,  abreiben. 

feieräc  verb.  imperf  einreiben,  hineinreiben. 

naciQräc  verb.  imperf.  einreiben.  —  Von-sä-nacérá 

remj*  %ja_. 
natcleräc  verb.  imperf.  ein  wenig  abreiben. 
pecl$räc  verb.  imperf.  hin  und  her  reiben,  wischen, 
petrferäc  verb.  imperf.  von  unten  abreiben, 
präcieräc  verb.  imperf.  anreiben,  einreiben, 
precleräc  verb.  imperf.  durchreiben;  pŕecieräc  s%  sich 

durchscheuern. 
ro8cl§räc  verb.  imperf.  zerreiben, 
scleräc  verb.  imperf  abreiben,  abwischen. 


Digitized  by  Google 


120 


DB.  FR.  LORE  N  TZ. 


väciQräc  verb.  imperf.  ausreiben;  väcieräc  sa,  sich  aus- 
schleifen. 

vepci<jrac  verb.  imperf.  abreiben,  abwischen, 
votci^räc  verb.  imperf.  wegreiben, 
vuclgräc  verb.  imperf.  abreiben,  wegreiben. 
zaci$räc  verb.  imperf.  wegreiben. 
ci§rkvjIščo  -čä  PL  N.  cérkvjlščä  [Oslej  -vji'šča  [Wslz.] 

Q.  -vjíšč  [Oslz.]  -vjlšč*  [WsU J  ntr.  Kirchhof,  Friedhof. 
cl$ŕläc&  -cä  L.  cöfläcl  fem.  s.  čeriaca.  Vi. 
cl§ŕpjéc  Prs.  ciejŕpja.  -pjíÔ  Prt.  ciQŕpje-ql  -pja  -pjell  Part. 
Pri.  céŕpjaTi  verb.  imperf.  leiden,  erdulden.  —  J&-d$rpj$  vjiejä 
vod-za.b6jj. 

Komposita  {Inf.  -cloŕpjec  Prs.  -cerpj%  -ci^ŕpjlš  Prt.  -'céŕ- 
pjeyl): 

dociQrpjéc  verb.  pcrf.  vollends  zu  Ende  leiden,  ausloiden. 
uaciQrpjéc  verb.  perf.  sa.  viel  ausstehen,  viel  erlitten 
haben. 

peclQrpjéc  verb.  perf.  eine  Zeitlang  erdulden. 

pŕecierpjéc  verb.  perf.  \.  durchleiden,  leidend  durchleben; 
2.  das  Leiden  überstanden  haben,  aushalten. — Calí  ruok 
von-pnocéŕpjo'yl.  Loňí  jä-pnQceŕpjo'^1  zlÓn  yô$- 
resc. 

sciQrpjéc  verb.  perf.  erleiden,  erdulden, 
väcéipjec  verb.  perf.  ausstehen,  erleiden. 
vucMpjec  verb.  perf.  erleiden,  ertragen, 
zaclorpjéc  verb.  perf.  erleiden,  erlragen. 
clQrplävjä  adv.  geduldig. 
ciQŕplävesc  -cä  L.  cérplävóescí  fem.  Geduld, 
♦clßsnäc  verb.  Her.  zu  ci?snic. 

Komposita  (Inf.  ciQsnäc  Prs.  -  cesňa,  -ciosňóš  M.  -  cesňe'yl): 
präciQsnäc  verb.  imperf.  ein  wenig  verengen, 
scigsnäc  verb.  imperf.  verengen. 
zaciQsnac  verb.  imperf.  verengen,  einengen. 
ci$8ňéc  s.  cesňajje. 


Digitized  by  Google 


SLOYIKZISCHES  WÖHTBRBUCD.  121 

ciQsníc  Prs.  ciQsňq,  -ňlš  Prt.  ciQSiiél  cesňílä  verb.  imperf.  enger 
machen,  verengen;  ciQsnic     enger  werden,  sich  verengen. 
Komposita  (Inf.  -ci§sňic  Prs.  -'cesíia.  -ci^sňíš  Prt.  -  cesňél): 
präclssňic  verb.  perf.  ein  wenig  verengen. 
sciQsňíc  verb.  perf.  verengen;  scifismc     enger  werden,  sich 
verengen. 

zaclesnlc  verb.  perf.  verengen,  einengen. 
ci§sňiná  -nä  1.  cesňTnón  [Kl.  H.  Vi]  -nliióu  [St.]  -nrnôj) 
[Wslz.]  PI.  O.  -ňín  [Kl.  H.  Vx.  Wslz.]  -nfa  [St]  fem.  die 
schmale  Stelle,  die  Enge. 
ciQ&ňóc  s.  cesňäyc. 
cl$šäc  verb.  iter.  zu  ciešec. 

Komposita  (Inf.  -ci^šác  Prs.  -ceš$  -ci»>šóš  Prt.  -'ceše'yl): 
peciQŠác  verb.  imperf.  trösten;  pociešäc  8^  sich  (rösten. — 

Von-s%-poci$šä  geŕô-ulkóu. 
vuciešac  verb.  imperf.  belustigen,  erfreuen;  vucisšäc  sa.  sich 
erfreuen. 

ciQŠec  Prs.  cioš%  -šiš  Prt.  ciošél  cešälä  verb.  imperf.  4.  er- 
freuen, ergötzen;  2.  trösten;  cíqŠČc  sq  1.  čím  sich  an  etwas  er- 
freuen; 2.  nat-čím  sich  über  etwas  lustig  machen. — Tén-prfiyóŕ 
8%-ciešél  bärzo  tlin-grú$ša..  Ta-bSbä  sa.-ei§ši  nade-mnövi. 
Komposita  (Inf.  -ci^Šéc  Prs.  -ceša.  -ciošíŠ  Prt.  -cešél): 
naciešéc  verb.  perf.  sa_  sich  genugsam  gefreut  haben, 
peciošéc  verb.  perf.  trösten;  pociošéc  sa.  sich  trösten, 
vucln&c  verb.  perf.  belustigen,  erfreuen;  vucwščc  sa.  sich 
erfreuen. 

■ 

clgmjicä  s.  clemjica.  St. 
cigmnéčke  5.  ci«mncčke.  St. 
cigmneynö  s.  ciemneyue.  St. 
clgmné'xňä  s.  ciemneynü.  St. 
clemne  s.  ciomno.  St. 
cígmne-  s.  cíqumo-.  St. 
cigmnesc  s.  cigmnesc.  St. 
clgmnuško  s.  ciQmnňške.  St. 


Digitized  by  Google 


122 


DR.  FB.  LORE.VTZ. 


ciemnäše  8.  cieranuše.  St. 
*ciemnäc  s.  cl^mnac.  St. 

clgmňéc  8.  cemňSyc.  St. 

ciemňic  s.  clgnuiic.  St, 

cigmnôc  8.  cemnäjjc.  St. 
♦cignčäc  8.  clenčac.  St. 

cignčéc  s.  cenčayc-  St. 

cienČic  s.  ci$nčic.  St. 

cignČóc  s.  cenčayc.  St. 

cignéčke  s.  cienečke.  St. 

clgnß"xne  *•  clgne^ne.  St. 
ciené^ňä  s.  cieneyňa.  St. 
cignkavjä  s.  členka  vjä.  St. 
clgnke  s.  cignke.  St. 
členke-  s.  cíenke-.  St. 
clgnke  sc  8.  cienkesc.  St. 
cignkš!  8.  ci§nkši.  St. 
♦cigňäc  8.  cienac.  St. 
cigňíc  s.  clemc.  St. 
cigňiste  s.  cieniste.  St. 
cilc  ciicä  s.  clglc.  Vi. 
cimjay.  s.  cemjáy.  Wslz. 
címnä'čhí  s.  cemnäčhi.  Wslz. 
címna-yní  s.  cemnäynl*.  Wslz. 
cimní  s.  ceniDÍ.  Wslz. 
címne-  s.  cígmne-.  Wslz. 
clmníi$tä  Á.  cimneta,  s.  cemnäeta.  Wslz. 
címnôšl  s.  cemnôší.  Wslz. 
címnušhl  s.  cemmišM.  Wslz. 
cimňáyc  IYs.  ďmňeja,  s.  cemnayc.  Wslz. 
clnäčhY  s.  cenáčhí.  Wslz. 
cínä'yni  s.  cenäyní.  Wslz. 
cinčäyc  I*rs.  criičeja.  s.  cenčayc.  Wslz. 
cinčé  s.  cenče.  Wslz. 


SLOVINZISCHES  WÜHTERBUCIl. 


123 


cinkävi  s.  cenkffvf.  Wslz. 

cink  e-  8.  cíenko-.  Wslz. 

cín  n  í  s.  cenhí.  Wslz. 

cín aní  s.  ceňaní.  GGa. 

ciňäji  s.  ceňäfl.  GGa. 

ciňinhl  s.  ceňlnhl.  Wslz. 

clňi-stl  s.  ceňlstl.  GGa. 

cíňäevl  s.  cenô^vi.  GGa. 

ciok  cl'Bkťi  mase.  Zink. 

cíôkôf  tí  -vá  -vé  arf;.  aus  Zink  bestehend. 

ci'lnä  s.  cíqIdä.  Vi. 

ci  mjlcä  L.  clmji-cí  [Wslz.]  cemjrcí  [KGa.  W.]  s.  ci$mjica. 
Wslz. 

ci-mnéčke  s.  ci$mnečko.  Wslz. 
cimnöyne  s.  tígmnéyne.  Wslz. 
ci  mnéxňä  s.  ciemneynä.  Wslz. 
crmne  s.  cißmne.  Wslz. 

ci-mnesc  L.  cimnó§scí  [Wslz.]  ceranóesci  [KGa.  W.]  s.  c\§m- 
ne8C.  Wslz. 

cimnuške  s.  ci§mnuško.  Wslz. 

crmnäše  s.  ciemnďšo.  Wslz. 
*ci*mňäc  s.  ciQmňac.  Wslz. 

ci*mňéc  s.  cemňayc.  Wslz. 

ci'mňíc  IVt.  cľmňél  cimnrlä  s.  ciQmňic.  Wslz. 

cimňôc  s.  cemňauc.  Wslz. 
♦cinČäc  s.  ciQnčäc.  Wslz. 

cinčéc  s.  cenčauc.  Wslz. 

ci-nčlc  Vri.  ci*ncél  cinčTlä  s.  cignčic.  Wslz. 

crnčôc  s.  cenčä'jjc.  Wslz. 

cŕnéčke  s.  ci^nečko.  Wslz. 

ernenne  s.  cisneyne.  Wslz. 

crnéyňä  s.  ci$neyňfi.  Wslz. 

crnkavjä  s.  ci^nkavjä.  Wslz. 

či  nke  s.  ci$nke.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


124  DB.  PB.  LORBNTZ. 

ci'nkesc  L.  clukäesci  s.  ciQnkosc.  Wslz. 
crnkší  s.  ci^nkší.  Wslz. 
*ci*näc  s.  cionac.  Wslz. 
cl'ňic  /W.ci'nél  cíňi  lä [Wslz.] ceňi'lä [KG a.  W.]s.  úýúc.Wsle. 
ci'ňlste  s.  einniste.  Wslz. 

cíc  Prs.  tňäl  tni(?š  m.  cö»n  [H.  Vi.  Wlz.]  cöijii  [KL  St.]  Imp. 
tni  Part.  Vrt.  z\M  Vbsbst.  cácé  [Oslz.J  cA'cé  [Wslz.]  verb. 
imperf.  hauen. 

Komposita  (Inf.  -  cic  Prs.  -'tn%  -'tnéš  JYt.  -cóyu  -'c%  Imp. 
-tm): 

däocíc  verb.  perf.  i.  vollends  zerhacken;    2.  kíl  9  m  ú 

Decken,  sticheln, 
fcíc  7Vs.  vetň%  verb.  perf.  einhaoen,  einschneiden;  fcíc  sa. 

einschneiden,  sich  eindrücken.  —  Ga-tä-vuŕéšíš  ta-he"dä 

täk-niôecne,  Dä-s^-vgtnöy  z5-glabeko  v-injäse. 
näeic  verb.  perf.  i.  in  Menge  hauen,  fällen;  2.  anhauen, 

anschneiden. 

nätcíc  Prs.  nádetňa.  nadétneš  verb.  perf.  anhauen,  an- 
schneiden. 

pôtcíc  Prs.  pôdetňq,  podôtntiš  verb.  perf.  von  unten  ab- 
hauen. 

pi'itcTc  verb.  perf.  dicht  an  etwas  abhauen,  beschneiden, 
piiodfc  verb.  perf.  durchhauen,  durchschneiden;  pH^cic  sa. 

sich  durchschneiden,  sich  kreuzen. 
pö$cic  verb.  perf  umhauen. 

raoscüc  Prs.  rüezetna.  rozStíieŠ  verb.  perf.  zerhauen, 
setc  I*rs.  siotna.  verb.  perf.  abhauen,  enthaupten.  — •  Ta- 
gläovä  mü-bälä  sc^tá.  Ton-kät  scöyn  ta-iiiô$rdará. 
väcíc  verb.  perf.  aushauen,  heraushauen, 
vô'tci'c  ]*rs.  votetňa  votStneš  verb.  perf.  abhauen, 
vöcic  verb.  perf.  abhauen. 

vüopcic  Prs.  vú^betna.  vebčtnóš  verb.  perf.  behauen, 

beschneiden, 
zäcic  verb.  perf.  anhauen. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


125 


cigájcä  -cä  fem.  Joch. 

cfgle  -lá  Fi.  6.       ntr.  4.  Deichsel;  2.  der  Schaft  des  Ruders. 

ciglüev'i  -vä  -vé  adj.  die  Deichsel  betreffend. 

cígnóyc  Imp.  cägni  [U.  Vi.  St.]  ca-gm  /7Mv.7  s.  cígnóyc. 

Ä  Ft.  «.  WsU. 
cígnóyc  Prs.  cígna,  -néš  Prt.  cígnóun  Imp.  cägňl  cégnTcä  verb. 
imperf.  1.  ziehen  (trans.);  2.  te  cígnä  das  reicht,  ist  genug,  hin- 
reichend, macht  den  gewünschten  Eindruck,  hat  den  gewünschten 
Erfolg;  cígnóyc  8%  sich  hinziehen,  sich  erstrecken.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -eignere  Prs.  -'cígna,  -cígňôš  Prt.  a.  -cig- 
nôyn  b.  -cíg  -'cäglä  Imp.  -cégni  Part.  Prt.  a.  -ci^nöeni 
b.  -cägli): 

decígnóyc  verb.  perf.  bis  zu  einem  Punkte  hinziehen.  — 
Tén-stauri  köun  du$  clk  ten-vöuz  de-Käläšč,  älä  t$ 
ven-vôpód  ôz-zdi^y. 

fcígnóyc  verb.  perf.  1.  hineinziehen;  2.  fcígnóyc  nS-pest 
[IMfsvb.  bäc)  auf  Posten  ziehen. 

nacígnóyc  verb.  perf.  1.  aulziehen,  hinaufziehen;  2.  an- 
ziehen (Kleider);  nacígnóyc  s%  sich  anziehen,  beklei- 
den. —  Ven-sa-naciK  skôQiňä. 

natcígnóyc  verb.  perf.  heranziehen,  heranrücken. 

pecígnóyc  verb.  perf.  hinziehen;  pecígnóyc  sa,  sich  hin- 
ziehen, sich  erstrecken. 

petcígnóyc  verb.  perf  unter  etwas  ziehen. 

pŕäcígnóyc  verb.  perf.  heranziehen. 

pŕecígnóyc  verb.  perf.  durchziehen,  vorüberziehen. 

roscígnóyc  verb.  perf  auseinanderziehen,  ausdehoen;  res- 
cí£nóyc  sa.  sich  ausdehnen,  sich  recken. 

scígnóyc  verb.  perf.  1.  zusammenziehen;  2.  herunterziehen; 
scí£nóyc  sa  sieh  zusammenziehen,  sich  sammeln. 

vácígnóyc  verb.  perf.  \.  herausziehen  (trans.);  2.  aus- 
ziehen, entkleiden;  3.  (Hülfsvb.  bäc)  ausziehen  (intrans.); 
4.  hinaufzieheo,  aufziehen;  vácígnóyc  zvóun  die  Uhr  auf- 
ziehen; vácígnóyc  sa  sich  ausziehen,  sich  entkleiden.  — 


Digitized  by  Google 


126  DR.  FR.  LORBNTZ. 

Ven-väcík  tá-kôeňa  s-ylévä.  Ven-sä-väcík  tén- 
kôfžéy.  Vjítre  mä-vácígnemä  s-téy-^ič.  Ni-väcágľť 
tčn-zvÓgn  nóu-ta/-tô$rma„. 

vepcígnójjc  verb.  perf.  umziehen,  "bezieben,  bekleiden; 
vepcíprnôjjc  sa_  čím  sich  beziehen,  bekleiden;  ankleiden. 

vetcígnóuc  verb.  perf.  1.  abziehen;  2.  abhalten,  zurück- 
halten. 

vucíguóuc  verb.  perf.  ziehen  können, 
zacígnóuc  verb.  perf.  bis  zu  einem  Funkte  hinziehen, 
ci^firä  -rä  fem.  Zigarre. 

cl'Yärnicä  -cft  fem.  die  Frau  des  Zigarrenmachers,  Zigarren- 
händlers. 

ci'Yärnictve  -vä  mir.  \.  die  Zigarrenmacher,  Zigarrenhändler; 
2.  das  Zigarrenmacherhaodwerk.  Oslz. 

cifärnlchl  -ká  -hé  adj.  den  Zigarrenmacher  betreffend. .Od*. 

ciYärňíči  -čá  -čô  adj.  den  Zigarrenmacher,  Zigarrenhändler  be- 
treffend. Oslz. 

ciYärňičkä  -hí  fem.  die  Frau  des  Zigarrenmachers,  Zigarren- 
händlers. 

ci^Srnikoy  -kevi  -vá  -vé  adj.poss.  dem  Zigarrenmacher,  Zigarren- 
händler gehörig. 

clyännk  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  Zigarrenmacher,  Zigarrenhändler. 

cifärnixtve  s.  clyarnictve.  Wsl*. 

ci'Yärni-chi  s.  ciyarnlchY.  Wslz. 

cÍYäníi  čí  s.  cífarnlčl.  Wsl*. 

ciyar&eví  -vá  -vé  adj.  die  Zigarren  betreffend. 

ciyÓjjríjá  -j&  PI.  G.  -jl  fem.  Zichorie,  Zichorienkaffee. 

ciyo^riní  -ná  -né  adj.  die  Zichorien  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

ciyöjjrjni  s.  ďxôjjriní.  St. 

c'itröjjnä  -nä  fem.  Zitrone.  U.  Vi.  Wsl*. 

citrójjnkä  -M  fem.  kleine  Zitrone.  U.  Vi.  Wslz. 

cítróynô^v'i  -vá  -vé  adj.  die  Zitronen  betreffend. 

citrÖHnä  s.  citröyna.  Kl.  St. 

citröunkä  s.  citröunkä.  Kl.  St. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH 


127 


cíznôjjc  Itnp.  cazni  [Oslz.]  cá'zni  [Wslz.]  s.  cíznóuc  Kl.  Vi. 
St.  Wslz. 

cíznóuc  Fut.  cízň%  -néš  Pri.  cíznÓQn  I»q>.  dízňí  céznicä  verb. 

perf.  zischen,  ein  Gezisch  ausstossen.  Kl. 
cknöjjc  Prt.  cknoyn  [H.  Vi.  Wslz.]  cknöiin  [St.]  s.  cknouc. 

H.  Fi.  St.  Wslz. 
cknÖjjc  Prs.  ckň$  -ňi§š  Prt.  cknöun  verb.  imperf.  riechen, 

wittern,  spüren.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -cknouc  Prs.  -  ckna,  -ckňéš  B  t.  -'ckoôun): 
pô$cknóuc  verb.  perf.  riechen,  wittern,  spüren, 
väsknónc  verb.  perf.  aaswittern,  aufspüren, 
cmä  cmä  [Oslz.]  cmá  [Wslz.]  fem.  die  Finsternis, 
cmír  -irä  mase.  kleine,  wertlose  Dinge,  besonders  Fische. 
cüöjjc  s.  cknouc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
cnöjjc  s.  cknöuc.  Kl. 
cnetlävl  -vä  -vô  adj.  ehrenhaft.  Oslz. 
cnetlávi  s.  cnetlävl.  Wslz. 
cnae.  tá  -tä  fem.  Ehre, 
cnaetlävjä  adv.  ehrenhaft. 

cntietlävesc  -cä  L.  cnetlävöe.scl  fem.  die  Ehrenhaftigkeit. 

córčicä  -cä  fem.  Töchterchen. 

corčičká  -hí  fem.  Töchterchen. 

córčín  -Činí  -ná  -né  adj.  poss.  der  Tochter  gehörig. 

cÖrkä  -hl  fem.  i.  Tochter;  2.  Stutfoblen,  weibliches  Fohlen. 

cojjlkä  -M  fem.  Semmel. 

c  e  conj.  1.  dass,  damit;  2.  so  dass;  3.  Partikel  zur  Einleitung  der 
indirekten  Rede;  4.  Helativpartikel,  als  solche  vertritt  ce  den  Nom. 
aller  Genera  und  Numeri  des  Relativs,  in  der  Hegel  auch  den  Akk., 
in  den  übrigen  Kasus  werden  die  Formen  von  ji§n  (s.  d.)  hinzuge- 
fügt. —  Bjißge'u  yötke,  ce-tä-pŕÍ3éš  nä-čas!  Vôn-mjä-bjél 
tftk,  co-jajj-Bvstô'yl  yerí.  Von-pevjfidä,  ce-ven-niebel 
dôemä.  Ta-ňSstä,  ce-mjioška  f-tim-slénim  domu,  s%-zuojä 
Krestlnä  ZavalaŠkä.  Ta-täermá,  ce-raa-Yp3ímä  vet-tií,  ta- 
staejí  v-Gärnf.  Znajéš-tä  tá-ylúopä,  co-tít-mň-dô-ôl  yliobá? 


Digitized  by  Google 


128 


DB.  TU.  LORE  N  T  Z. 


CO  S.  CÓO> 

coböjj3  s.  cebö«3.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

cebóy3  pron.  subst.  was  immer.  Kl. 

cekôolvjefc  pron.  subst.  was  immer.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

cekÉľlvjefc  s.  cekô§hrjeR.  Vi. 

colebÖy3  s.  celebÖn3.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

celebou3  pron.  subst.  was  nur  immer.  Kl. 

celekóf  lvjek  pron.  subst.  was  nor  immer.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

colekôlvjek  s.  celekôeJvjeK.  Vi. 

celig  pron.  subst.  was  nur. 

cô'^bér  -brä  masc.  ein  grosser  halbrunder  Rascher  zum  Fischen. 
co*«brac  Prs.  c&*9brôj%  Prt.  cegbré'tfl  verb.  imperf.  mit  dem 
cô'yber  fischen. 

cô'ybräč  -ačá  L.  ce'tfbräčô  masc.  Fischer,  welcher  mit  dem 
cö'gber  fischt. 

ce'öbrö^vJlc  Prt.  ce'ybrô^ve'yl  s.  ce'ybräc.  Kl.  Vi. 

ce'^brô^ví  -vá  -vé  adj.  den  cô'yber  betreffend. 

c&ylke  -kä  ntr.  Leib.  Oslz.  KQa.  W. 

côe  G.  čigvá,  čá  D.  či§mô  [Kl.  U.  Vi]  čigmô  [St.]  cTmä 

[Wslz.]  I.  L.  čím  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  čím  [St.]  pron.  subst. 

was,  etwas. 

cü$pä  -pä  J.  cepou  fem.  Zopf,  Vogelschopf, 
cťi^päc  Prs.  cô§pj^  -pjéš  Prt.  cá$pe'gl  cepa"  verb.  imperf. 
zurückziehen;  cú$pac  s%  sich  zurückziehen,  zurückgehen. 
Komposita  (Inf.  -cô$päc  Prs.  -copja^  -cäejyéš  Prt.  -'ce- 
po'ttl): 

väcepäc  verb.  perf.  zurückziehen,  herausziehen;  väcepäc  %% 

sich  herausziehen,  entziehen,  entkommen, 
zacôspäc  verb.  perf.  zurückziehen;  zacü^päc  sa.  sich  zu- 
rückziehen, zurückgehen. 
có$pčicä  -cä  fem.  Zöpfchen, 
cóepčičkä  -hl  fem.  Zöpfchen. 

cüepkä  -M  fem.  1.  Zöpfchen;  2.  Birken-,  Weidenkätzchen, 
côfpnójjc  s.  cô$pnôuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZISCHB8  WÖRTKRBUCH. 


129 


cô$pnô«c  Fid.  cu$pňa.  -néš  Prt.  cäepnóun  cepn|  verb.  perf. 
mit  einen  Ruck  zurückziehen;  côf pnôuc  s%  sich  zurückziehen,  zu- 
rücktreten. Kl. 

Komposita  (Inf.  -cä^pnójjc  Prs.  -  cepň%  -cú$pňéš  Prt.  -  cep- 
nóyn): 

vácepnójjc  verb.  perf.  herausziehen,  zurückziehen;  vaeep- 
nôuc  sa.  sich  herausziehen,  entziehen,  entwischen. 

zacô$pnô«c  verb.  perf.  zurückziehen;  zacüepnöjjc  sa.  sich 
zurückziehen,  zurücktreten. 
cü$töicä  -cä  fem.  Tantchen,  liebe  Tante. 
cô$tčíčka  -M  fem.  Tantchen,  liebe  Tante, 
cägtčln  -ttnl  -nä  -Dé  aáj.  poss.  der  Tante  gehörig. 
cô$tkä  -hl  fem.  Tante. 
cô$täšk&  -hl  fem.  Tantchen,  liebe  Tante, 
cöd  côdô  Pi.  N.  -dä,  -da  masc.  Wunder, 
cödni  -nä  -né  adj.  wunderschön. 
cödne8c  -cä  L.  côdnô§scl  fem.  die  Schönheit, 
eudnft  adv.  wunderschön, 
cäzág  s.  cäzáj}.  Vi. 

côzífl  -zé  fem.  die  Fremde.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

cväka  -hl  fem.  Zwecke,  Schuhzwecke.  Oslz. 

cvftkátl  -ta  -té  adj.  mit  Zwecken  besetzt. 

eva-ka  PI.  G.  cvak  s.  cväka.  Wslz. 

cvSjdrejßr  -yrä  masc.  das  FünfpfennigstQck. 

cvjlxla  -1&  P/.  tf.       fem.  Runkelrübe.  Oslz. 

cvjl^Ufiče  -ča  PI.  N.  cvjixläšča  ntr.  das  Runkelrübenfeld.  Oslz. 

cvjlj^lô^vl  -va  -vé  aťi;.  die  Runkelrüben  betreffend. 

cvjíjôl  -xlä  X.  cvjl^lö  masc.  Runkelrübe.  Oslz. 

cvjl-xla  s.  cvjlxla.  Wslz. 

cyjl'xlôôče  Pi.  N.  cvjlxlä'ščá  G.  -laäč  s.  cvjTxlešce.  IFsfc. 
cvl^ôl  s.  cvjíxel.  fPste. 


9 


Digitized  by  Google 


130 


DE.  FB.  LOBENTZ. 


Č. 

čabrSc  Prs.  č&bräja,  Prt.  Čabrégl  verb.  imperf.  schwatzen, 
plappern. 

Komposita: 

načabräc  verb.  per  f.  viel  schwatzen;  načabräc  8%  genug  ge- 
schwatzt haben,  sich  satt  schwatzen, 
začabrfic  verb.  perf.  anfangen  zo  schwatzen. 
ČSbróč  -áčá  L.  čabrá»čó  [Kl.  H.  St.  Wslss.]  -rátfô  [Vi.]  mase. 
Schwätzer. 

čabróčká  -M  J.  čabrajjčkôu  [Kl.  H.  St.  Wslz]  -rankou.  [V%.] 

fem.  Schwätzerin, 
č&brók  -áká  L.  čabräykô  [Kl.H.St.  WsU.]  -rá$kä  [Vi.]  mase. 

Schwätzer. 

čSbret  -tä  PI.  N.  -ca  Q.  čabrti^tóu,  mase.  Schwätzer, 
č  ä  br  e  t  -tú  mase.  Geschwätz. 

čabrôotäc  Prs.  čfibrec%  čabrô^céš  Prt.  čäbrete*«l  verb.  imperf. 
schwatzen,  plappern. 
Komposita: 

oačabrúotác  verb.  perf.  viel  schwatzen;  načabró$täc  s%  sich 
satt  schwatzen. 

za£abrô$täc  verb.  perf.  anfangen  zu  schwatzen. 
5abr&$väc  Prt.  Čabrô^ve-gl  s.  čabräc.  Kl.  Vi. 
ČadeväU  -tá  -tô  adj.  rauchig,  voll  Rauch, 
čadovjltl  -t&  -tô  aaj.  rauchig,  voll  Rauch.  Osie. 
čadevjl  tí  s.  čadevjiťi.  Wslz. 

■ 

*čfi3äc  verb.  iter.  zu  cSjec. 

Komposita  (Inf.  -čajác  Prs.  -'ča3%  -ČS30&  Prt.  -ča5e«l): 
naČ53ác  verb.  imperf.  vollräuchern. 

pŕeč53ác  verb.  imperf.  durchräuchern,  durch  und  durch 
raucherig  machen. 

väčfi3ác  verb.  imperf.  ausräuchern,  durch  Räuchern  ver- 
jagen. 


Digitized  by  Google 


8L0VDÍZI8CHE8  WÖRTERBUCH.  131. 

vepčä&äc  verb.  imperf.  ringsum  beräuchern. 

začä3äc  verb.  imperf.  vollräuchern. 
ča3ástl  -t&  -té  adj.  rauchig,  voll  Ranch.  Osle. 
Ča35vl  -yá  -vé  adj.  rauchig,  toII  Rauch.  Osle. 
ča3á-stl  s.  la$sti.  Wsle. 
časá-vi  s.  ča3áví.  Wale. 

Čfi3ädle  -lä  PI.  N.  ča3ádlá  [Oslej  -3á'dlä  [Wsle. J  O.  -d61  ntr. 

das  Räuchermittel. 
Č&3éc  Prs.  čS^a.,  -3%  -3IŠ  Pri.  čä3él  verb.  imperf.  räuchern, 
räucherig  machen. 
Komposita: 

načä3ec  verl.  perf.  viel  räuchern,  vollräucheru. 
peč53éc  verb.  perf.  ein  wenig  räuchern. 
pŕeČa"3éc  wrfc.  perf.  durchräuchern,  durch  und  durch  räucherig 
machen. 

váía3ôc  verb.  perf.  ausräuchern,  durch  Räuchern  verjagen. 

Y©čä3éc  verb.  perf.  räuchern. 

vepčS3éc  verb.  perf.  ringsum  beräuchern. 

zaČS3čc  verb.  perf.  1.  anlangen  zu  räuchern;  2.  vollräuchern, 
čS358te  adv.  rauchig,  voll  Rauch. 
Čä3Sznä  -nä  fem.  Rauch,  Dunst. 
Čágd  s.  e%d.  Vi. 
čáQpčicä  s.  čäypčica.  Vi. 

čáôpčíčk*  s.  ča»pčička.  Vi.  :  > 

čáQpčíšče  s.  čajipčiŠČe.  Vi. 

čágpSČkä  s.  čagpečka.  Vi. 

čágpkä  s.  čaypka.  Vi. 

čáopňicä  s.  čau.pňica.  Vi. 

čáopničk  s.  čägpňičk.  Vi. 

Čágpňičkä  s.  čäjjpňička.  Vi. 

čáopňikójj.  s.  čaupňikóp..  Vi. 

čágpálk  s.  čä'upňik.  Vi. 

čapäc   Prs.  čSpja.  -pjéš   Pri.  čapo*«l  verb.  imperf.  plump 

gehen.  > 

9* 


Digitized  by  Google 


132 


DB.  FB.  L0B1NTZ. 


čäpjic  Prs.  č$pj%  -pjlš  Prt.  čápjél  verb.  imperf.  schlagen.  — 

Ta-bjälká  ma-čapjílä  dva"  tfä  räzä  lepätóu  nä-gleva_. 
čSplä  -lä  PI.  G.  -pßl  fem.  Reiher, 
čfipla,  -läcä  Fl.  N.  čapl$tä  ntr.  junger  Reiher, 
čip  Ii  -lä  -lô  adj.  den  Reiher  betreffend, 
čfiplin  -IM  -na  -né  adj.  poss.  Reiher-, 
čaplôjjtéčke  s.  čaplójitečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
číplôytko  s.  č5pló«tke.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
čaplÓRtôške  s.  čaptóijtôške.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
čaplóytôčke  -kä  ntr.  junger  Reiher.  Kl. 
čfiplóytke  -kä  PI.  N.  čaplqrtkä  ntr.  junger  Reiher.  Kl. 
čaplóytäške  -kä  ntr.  junger  Reiher.  Kl. 
čaplôevl  -vä  -vô  adj.  den  Reiher  betreffend. 
čfipnÔQC  8.  čäpnóuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
čäpnóijc  Fut.  čSpňa.  -ňé§  Prt.  čápnójin  wr6.  pei/.  1.  einen 

Schlag  versetzen;  2.  plump  auftreten.  £7. 
ČSpôčká  -hi  Z  čapäučkôji  /XJ.  ÍT.  5í.  TPHi./  -päQČkôji  [Ti.] 

fem.  plumpe  Frau, 
čfipôk  -ákä  L.  Čapaukô  /3C.  H.  St.  Walt.]  -pá$kä  /R/  mase. 

plumper  Mensch, 
čärä  -rójj  móde.  pJ.  Zauberei,  Heierei, 
čärcéznä  -nä  fem.  die  Teufel, 
čärcí  -cä|j  -cé  aďj.  den  Teufel  betreffend. 
čarSjnstve  -vä  »tfr.  Zauberei,  Hexerei.  Kl.  H.  Vi.  Wale. 
čarSjtnstvo  s.  čarSjinstve.  5í. 
čärnäví  -vä  -ve  adj.  schwärzlich, 
čärnavjä  adv.  schwärzlich. 

čfirnavesc  -cä  L.  čärnavä$8Cl  fem.  die  schwärzliche  Farbe. 

čärnäčhí  -kä  -hé  adj.  pechschwarz.  Osie. 

čärnä^ni  -nä  -né  adj.  pechschwarz.  Oslz. 

čärnSŠkä  -hl  A.  ČarnéŠka.  fem.  schwarze  Kuh.  Osie. 

čSmä^ä  -xx  J.  čárna^ôu  [Oslej  -nä"xô]i  [Wsle.J  B.  G.  -na* 

[Oslej  -na*  [Wslz J  fem.  schwarze  Kuh. 
čärnä-číi!  s.  čarnäčhí.  Wsle. 


Digitized  by  Google 


8L0Y1NZISCHE8  WÖRTERBUCH 


133 


čärnä"xnl  8.  caroäyni.  Wslz. 

čärna-škä  PI.  G.  -našk  s.  čarnSSka.  Wslz. 

čfirnéčke  adv.  pechschwarz. 

čarnéx  -äxa  H.  O.  čärnáxôR  [Oslej  -nä"xó»  [Wslz.]  mase. 

schwarzer  Stier,  Ochse. 
čSmé^oo  adv.  pechschwarz. 
čSrnô'xňä  adv.  pechschwarz, 
čfirne-  erstes  Glied  von  Kompositen:  schwarz*, 
čárnekŕĺžňlk  -ikä  PI.  N.  -cÄ  masc.  Schwarzkünstler,  Zauberer. 
čSrnevjä  adv.  schwärzlich. 
čSrnevo  adv.  schwärzlich, 
čärnú^vl  -vá  -vé  ad  j.  schwärzlich, 
čarnôší  -Š&  -ôé  adj.  pechschwarz, 
čfirnäške  adv.  pechschwarz, 
čfirnôše  adv.  pechschwarz, 
čärnäfihl  -ká  -hô  adj.  pechschwarz. 
♦čSrňac  verb.  Oer.  zu  čaníic. 

Komposita  {Inf.  -čarňäc  Prs.  - čôrň*  -čärňóš  Pri.  -  čôrne-gl 
Imp.  -čäxne^  -čarnô'ucÄ): 

dôčarňäc  verb.  imperf.  vollends  schwarz  machen, 
načärňác  verb.  imperf.  schwarz  anstreichen. 
pečSrňäc  verb.  imperf.  ganz  schwarz  machen. 
väČSrňác  verb.  imperf.  vollständig  schwarz  machen, 
vepčarnäc  verb.  imperf.  1.  ringsum  schwarz  machen; 

2.  verläumden. 
začSrňôc  verb.  imperf.  schwärzen. 
čärňáQc  s.  čarň&yc.  7t. 

č&rťiáflc  Prs.  čarňej^  čárňl^jéš  Prt.  čarňe'gl  -úä  -ňell  Part. 
Prt.  ČärŕiSlí  verb.  imperf.  schwarz  werden.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposita: 

pečárnä^c  verb.  per  f.  ganz  schwarz  werden, 
sčärňagc  verb.  perf.  schwarz  werden. 
Ščárnäflc  s.  sc&rňäjjc. 
začará^c  verb.  perf.  schwarz  werden. 


Digitized  by  Google 


134 


DB.  IB.  LORE  K  TZ 


čSrnčc  s.  čarítôgc. 

čärňé  adj.  comp,  zu  Č&rno. 

čärňic  Prs.  čarň%  -niš  Prt.  čarnél  čárňilä  ťerfc.  imperf. 
1.  schwärzen,  schwarz  machen;  2.  verlaumden. 
Komposita: 

dočarňic  wr&.  perf.  vollends  schwarz  machen, 
načfirnlc  verb.  perf.  schwarz  ansireichen, 
počärníc  verb.  perf.  ganz  schwarz  machen. 
pŕäČárňic  verb.  perf.  ein  wenig  schwarz  machen. 
sčSrňic  verb.  perf.  schwärzen,  schwarz  machen, 
ščfirnic  s.  BČSrnic. 

väčárnic  verb.  perf.  vollständig  schwarz  machen, 
vepčfirňlc  verb.  perf.  i.  ringsam  schwarz  machen;  2.  ver- 
laumden. 

vuČSrňic  verb.  perf.  schwärzen,  schwarz  machen, 
začarnic  verb.  perf.  schwärzen,  schwarz  machen, 
čärňicélkä  -M  I.  čárňiclglkôu  fem.  Verläumderin.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

čSrňicél  -elá  L.  čárnicielii  mase.  Verläumder. 

č&róicllkä  I.  fórňiciikój!  H.  G.  -cilk  s.  cärňicelka.  Vi. 

č&rničkä  -h!  fem.  schwarze  Slute. 

čärňi§ší  -šá  -Šé  adj.  comp,  zu  čarnT. 

čSrňik  -ik&  mase.  schwarzes  Pferd,  Rappe. 

Čärňínhí  -ka  -hé  adj.  ziemlich  schwarz.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

čfirňlznä  -nä  fem.  Schwarzsauer,  ein  aus  Schweine-  oder  Gänseblut 

bereitetes  breiartiges  Essen. 
čärňínM  s.  čarňlnhi.  SU 
éfirňóc  s.  čarnKyc. 

čfirevňicä  -cä  L.  čarevnlcY  [H.  V%.  St.]  -ni  e!  [Wslz.]  PI.  Q. 

-ňíc  [Oslz.]  -nie  [Wslz.]  fem.  Zauberin,  Hexe.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
čarevňíctvo  -vä  ntr.  1.  die  Zauberer,  die  Hexen;  2.  Zauberei, 

Heierei.  H.  Vi.  St. 
čarovňTchi  -ká  -hé  adj.  die  Zauberer,  die  Hexen  betreffend.  H. 

Ft.  St. 


Digitized  by  Google 


8L0YJHZISCHES  WÖRTERBUCH.  135 

čareváičl  -Či  -čô  adj.  die  Zauberer,  die  Hexen  betreffend.  ß. 
Vi.  St. 

čarevňlčln  -činí  -na  -né  adj.  poss.  der  Hexe  gehörig.  H.  Vi.  St. 
čfirevňíčkä  -M  1.  čarevníčkôu  [H.  Vi.  St.]  -ňrčkóu.  [Wslz.] 

B.  G.  -ňičk  [H.  Vi.  St.]  -ňl  čk  [Wslz.]  fem.  Zauberin,  Heie. 

H.  Vi.  St.  Wslz. 
čarevňlkôu.  -kovl  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Zauberer  gehörig.  H. 

Tt.St. 

čarovní*  -iká  L.  čarevňikä  [H.  Vi.  St.]  -nrkä  [Wslz.] 

B.  N.  -cä  mase.  Zauberer.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
čarevňi'ctve  s.  careyňlctve.  Wslz. 
čarevňl'chl  s.  čarevnlchl.  Wslz. 
čarevňiČí  s.  carevníci.  Wslz. 
Čarevál'ČIn  s.  čarevňlčln.  Wslz. 
čarevňl'kóu.  s.  čarevníkôjj.  Wslz. 
čarewnicä  s.  Čárevnica.  Kl. 
čarewňlctve  s.  čarevmetve.  23. 
čarewňícnl  s.  čarevnlchl.  Kl. 
čarewniČI  s.  čarevňičl.  Kl. 
čarewničln  s.  Čarevníčln.  Kl. 
čSrewňlčkä  s.  ČSreynička.  Kl. 
Čarewňikój}  s.  čarevňikóy.  Kl. 
čSrewúIK  s.  Čärevnik.  Kl. 
čSrt  -tá  PI.  N.  -ca  G.  čartôy  L.  -cé*  mase.  Teufel. 
čarté-jBtYe  -vä  rUr.  die  Teufel, 
čärté-ishl  -k&  -hé  adj.  den  Teufel  betreffend. 
♦ČSräc  verb.  Her.  zu  čarec. 

Komposita  (Inf.  -čäŕäc  Prs.  - čaŕ%  -čaróS  Pri.  -čare-yl): 

resČaräc  verb.  imperf.  entzaubern. 

reščäŕäc  s.  res&Uŕac. 

večäŕác  verb.  imperf.  bezaubern,  behexen. 

votčaräc  verb.  imperf.  entzaubern. 

vučfirac  verb.  imperf.  bezaubern,  behexen. 

začaräc  verb.  imperf.  bezaubern,  behexen. 


Digitized  by  Google 


136 


DB.  FB.  LOBKNTZ. 


čSr&célkä  -M  /.  čafäclelkôjj  fem.  Zauberin,  Hexe.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

čSŕftcél  -ela  L.  čaŕftclelá  mase.  Zauberer, 
čaŕäcielstve  -?ä  ntr.  1.  die  Zauberer;  2.  Zauberei,  Hexerei.  Kl. 
H.  8t.  Wslz. 

čaŕ&clejsni  -kä  -he  adj.  den  Zauberer  betreffend.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
čfifäcllkä  I.  carftcllko»  PI.  O.  -cllk  s.  čfflŕäcelka.  Vi. 
čaŕ&cWstve  s.  caräclelstvo.  Vi. 
čafäcllshl  s.  čaŕacielahí.  Vi. 
č&ŕéc  Prs.  čfihi  -ríš  Prt.  čfiíél  verb.  imperf.  zaobern. 
Komposita: 

počäréc  verb.  perf.  bezaubern,  behexen. 

resč&ŕSc  verb.  perf.  entzaubern. 

reščäŕéc  8.  resčôec. 

večfiŕéc  verb.  perf.  bezaubern,  behexen. 

vetčSŕéc  verb.  perf.  entzaubern. 

vučSŕéc  verb.  perf.  bezaubere,  behexen. 

začäŕéc  verb.  perf.  bezaubern,  behexen, 
č  äs  -sä  L.  casä  Pl.I.  -smí  L.  -sé£  mase.  Zeit;  nS-Čas  zur  rechten 
Zeit,  im  rechten  Augenblick;  te-s^-dajj  vé-t-časô  das  hört  von 
selbst  auf. 

č  58%  adv.  i.  mit  der  Zeit,  endlich;  2.  bisweilen, 
časní  -nag  -né  adj.  zeitig,  rechtzeitig. 
ČasÔQvI  -yä  -?é  adj.  die  Zeit  betreffend, 
č nl  -nä  -né  adj.  schwarz, 
č  ár  n  e  adv.  schwarz, 
čar  ne-  s.  čärne-. 

čárnosc  -cä  L.  čórnuesci  fem.  die  Schwärze,  schwarze  Farbe. 

čí»d  čädô  mase.  Rauch,  Dunst.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

čSftpčicä  -cä  fem.  Mützchen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

čágpčíčkä  -M  fem.  Mützchen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

čájjpčiŠčo  -čá  PI.  N.  čôpčTščä  [Oslz.J  -čl'ščá  [Wslz J  G.  -ČIŠČ 

[Oslz.]  -čiôč  [Wslz.]  ntr.  i.  grosse  Mütze;  2.  alte  schlechte 

Mütze.  Kl.  H.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


BL0YINZI8CHE8  WÖRTERBUCH.  137 

čaypéčkä  -hi  fem.  Mätzchen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
čajjpkä  -M  fem.  Mütze,  besonders  Frauenmülze.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
č&jjpňicä  -cä  /ew.  die  Frau  des  Mätzenmachers.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
čaflpňíčk  -ka  masc.  Mützenmachergeselle,  Mätzenmacherlehrling. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
čä^pníčkä  -M  fem.  die  Frau  des  Mützenmachers.  Kl.  H.  St. 

Wüz. 

Č&gpnikôji  -keyl  -v&  -vé  adj.  po88.  dem  Mützenmacher  gehörig. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
čajjpňiK  -ik&  PI.  N.  -cä  masc.  Mützenmacher.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
'č^mjäc  verb.  iter.  zu  čájmjic. 

Komposita  (Inf.  -č$mjäc  Prs.  -'čamj%  -č$mjôô  Prt.  -'ča- 
rnjo-^1): 

deč|mjäc  verb.  imperf.  sa.  sich  vollends  zu  Tode  quälen. 
VHČ^mjäc  verb.  imperf.  &%  sich  zu  Tode  quälen, 
zač^mjác  verb.  imperf.  sich  zu  Tode  quälen. 
Č^mjéc  Prs.  Čáinja,  -mjíš  Prt.  č$mjeyl  -mjä  -mjell  Part.  Prt. 

čamjfilí  verb.  imperf.  s%  sich  quälen. 
č|mjlc  Prs.  čamja,  -mjlš  Prt.  č$mjél  čamjllä  verb.  imperf.  s% 
sich  quälen. 

Komposita  (Inf.  -č^mjíc  Prs.  -čamja,  -ô$mjiš  Prt.  -  čamjél): 

doč^mjíc  verb.  perf.  sa.  sich  vollends  zu  Tode  quälen. 

nač$mjíc  verb.  perf.  8a.  sich  sehr  quälen. 

pečájnjic  verb.  perf.  s%  sich  ein  wenig  quälen. 

VHČamjíc  verb.  perf.  s%  sich  zu  Tode  quälen. 

zač|mjic  verb.  perf.  sa,  sich  zu  Tode  quälen. 
0%8cl§Sl  -š&  -Sé  adj.  comp,  zu  č^sti. 
ča,stí  -ta»  -té  adj.  häufig, 
čestné  adv.  comp,  zu  č%ste. 
č^stniQŠi  -šá  -še  adj.  comp,  zu  Častí. 
Č$ste  adv.  häufig,  oft. 
č%ščé  adv.  comp,  zu  čáate. 
čeladní  -naj}  -ne  adj.  das  Gesinde  betreffend, 
čel&géznä  -nä  fem.  das  gesammte  Gesinde. 


Digitized  by  Google 


13S  DB.  FB.  L0R8NTZ. 

čeláQtkä  s.  čelaiitka.  Vi. 

čelästni  -ná  -né  adj.  die  Kinnladen  betreffend.  Oslz. 

čelä'stnK  s.  čelástnX.  Wslz. 

čeläytka  -h!  A.  Čletôtka.  fem.  Gesinde.  Kl.  U.  St.  Wslz. 

čeŕgjnši  s.  čeŕvjSjnší.  Fi.  Wsle. 

čeŕéinŠI  s.  čeŕrjgjinšl.  St. 

čeŕenágc  s.  čefvjeňánc.  Fi. 

čeŕeňäj}  c  8.  čefvjenáuc.  8t. 

čerené  8.  čeftrjeňé.  Vi.  St. 

čerenie^!  8.  čeŕvjeňleôi.  Vi.  St. 

čeŕl§néc  8.  čeŕvjenájjc.  Vi. 

čeH§n!c  8.  čefTjienic.  Vi. 

čeflgnôc  s.  čefvjeňäjjc.  Vi. 

čeŕigňéc  «.  čeŕvjeňäflc.  St. 

čeŕignic  8.  čeryjl§ňic.  St. 

čeŕlgúôc  8.  červjeňáuc.  St. 

čeŕiňájjc  8.  čeŕrjeňajjc.  Wsle. 

čeHňé  s.  červjeňé.  Wslz. 

čefiňieôi  s.  čeŕvjenleái.  Wslz. 

čeH-ňéc  8.  čeŕvjenäjic.  Wslz. 

čeH'ňic  Prs.  Či$Hňa,  s.  čeŕvjlenic.  Wslz. 

čefi'ňôc  8.  čeryjeňayc.  Wslz. 

čeíenfivi  s.  čehjen&vl.  Vi.  St. 

čeŕó$ní  s.  Čeryjôenl.  Vi. 

čeŕúgnl  s.  Čeŕrjô^ni'.  St. 

čeŕiinSvi  s.  čefrjônävt.  Wslz. 

čerení  8.  čerrjôení.  Wslz. 

čéŕvjéjinší  -š&  -še  adj.  comp,  zu  ČeŕvjôenX.  Kl.  H.  Fi. 
čéŕvjeňáoc  8.  čeŕvjeňäjic.  Fi. 

čéfvjeňájjc  Prs.  člejŕyjeňeja,  čelvjeňlejéš  IM.  čiejŕvjene'gl  -ňft 
-ňelí  Part.  Pri.  čéŕrjeňSlí  verb.  imperf.  rot  werden,  erröten. 
Kl.  H. 

Komposita  {Inf.  -čéhrjeúäuc  Prs.  -  čéhjeňej*  -čéŕvjenlej8š 
Pri.  -  čerYjene'gl): 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHKS  WÖBTBRBUCH.  139 

petörrjenagc  verb.  perf.  ganz  rot  werden. 

sČôírjeňäyc  verb.  perf,  rot  werden,  erröten. 

ščäfrrjenäyc  s.  BČeŕvjeňSyc. 
číŕvjeňé  arfv.  comp,  *m  čl^lŕyjene.  ÄZ.  H.  Vi. 
čéŕvjeňlešl  -Sä  -šé  adj.  comp,  m  červení.  Kl.  U.  Vi. 
Č8ŕvjigň6c  s.  čerrjeňá'yc.  Kl.  H.  Vi. 

čéŕvjl§ňíc  Prs.  člervjeň%  ČSŕvjl$ňXš  Prt.  člgrvjeňél  Č6rvjeňílä 
verb.  imperf.  röten,  rot  machen;  Čérvjigňic  sa.  sich  röten,  rot 
werden.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita  (Inf.  -č6rrji§ňic  Prs.  -'čBŕvjeňa,  -čéŕvjlgňlš  Prt. 
-čôŕrjeňôl): 

pečÔftrji$ňíc  verb.  perf.  ganz  rot  machen;  pečérvjieňic  s% 

ganz  rot  werden. 
sČgŕrjigňíc  verb.  perf.  rot  machen,  röten;  sčérrji§ňlc  s% 

rot  werden. 
ščéhrjl§ňíc  s.  sčeŕvjl§ňic. 
č8rYjl§ňóc  s.  červjeňayc.  Kl.  H.  Vi. 
čôfrjenfivi  -vá  -vé  adj.  rötlich.  Kl.  H.  Vi. 
Čefvjô^ní  -na  -né  a#.  rot.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita: 

♦ 

císmnečervjôsnl  dunkelrot. 
jäsnečéryjôoni  hellrot, 
česní  -nKjj  -né  oďj.  ehrenvoll. 

čestSc  Prs.  čl§stôja.  čestôjgš  Prt.  čest&'$l  verb.  imperf.  be- 
wirten. 

Komposita  (Inf.  -čestfic  JFVs.  -čestája,  Prt.  -čestô-gl): 
pečestac  vero.  ^er/l  bewirten, 
vačestac  verb.  perf.  bewirten, 
čestô^väc  Prt.  čestô$ve-«l  s.  čestac.  Kl.  Vi. 
čl^léc  Prs.  či^la.  -lí§  Prt.  ä§x^l  če^lälä  two.  imperf.  ab- 
sehaben,  schälen,  schuppen. 

Komposita  (Inf.  -^yléc  ■P'*5-   &xl%  -^texi®       "' &X^): 
nači§x^c  ver&«  ľ^í-  ™el»  *n  Menge  abschaben,  schuppen. 


Digitized  by  Google 


140 


DK.  FR.  LORENTZ. 


Yečlsxtéc  ver^*  P&f*  abschaben,  schuppen, 
yetďg'xléc  verb.  perf.  abschaben,  schuppen. 
čle.ladňicä  -cä  L.  čeladnici  [Oslej  -ni*c!  [Wsle.]  Ft.  G.  -nie 

[Osie  J  -nie  [Wsle  J  fem.  Dienerin, 
čiejadníčkä  -M  I.  celadňičkôu  [Oslej  -ni  čkô»  [WsleJ  B.  G. 

-ňlČk  [Osla.]  -niČk  [Wale.]  fem.  Dienerin, 
čleladňlk  -ikä  L.  čeladníka  [Oslej  -ňi'kô  [WsleJ  PI.  N.  -c& 
mase.  Diener. 

erlöse  -cä  L.  čeläscí  [Oslej  -la'scí  [WsleJ  PI.  G.  -lase  [Oslej 

-lase  [WsleJ  I.  -scml,  -stmí  fem.  Kinnlade. 
ČÍ9IÔ3  -a3ä  L.  čelSgl  PI.  G.  -3í  L  -3mi  fem.  das  Gesinde. 
čl§fóynk  L.  čefrôenkô  [ViJ  -ŕôgnkô  [St.]  -ŕú-nkô  [WsleJ 

s.  člejŕyjÓHok.  Vi.  St.  Wslz. 
člgŕôynkä  J.  ceH^nkôg  [ViJ  -ŕôgnkóy  /iSíŕ.7  -rft'nkôjj  [WsleJ 

PI.  G.  -ŕounk  [Vi.  WsleJ  -ŕóynk         «.  čigŕvjóunka.  Vi. 

St.  Wsle. 
čieŕenavja  5.  čl§rrjonayjä.  Vi.  St. 
čigŕenayesc  s.  Čieŕvjenavesc.  Vi.  St. 
členené  8.  Čiejhrjene.  Fť.  5í. 
číqf  eno-  s.  čI§fvjone-.  Ft.  5í. 
Člgŕenesc  s.  či§r>jenesc.  Fi.  Ä. 
či$ŕtinavj&  s.  Čisfrjenavjä.  Wsle. 
čigŕflnavesc  s.  či§ŕvjenave8C.  Wstz. 
Öißrüne  s.  či^ŕvjeno.  Wsle. 
čl§fiine-  5.  člftŕvjene-.  TFs^. 
čle^Anesc  s.  či§ryjenesc.  Wsle. 

či§ŕvjôjjnk  -ka  L.  Čéŕvjňonkô  mase.  rotbunter  Stier,  Ochse.  Kl. 
H.  Vi. 

čleŕvjóunkä  -hl  /.  ČSŕvjuenkó«  PI.  G.  -vjÓunk  [H.  ViJ 

-vjÖunk  [Kl  J  fem.  rotbunte  Kuh.  Kl.  U.  Vi. 
ČiQŕvjenavjä  adv.  rötlich.  Kl.  H.  Vi. 

čl§ŕvjenavosc  -cä  L.  čéŕvjenavôesci  fem.  die  rötliche  Farbe. 

Kl.  H.  Vi. 
člQrrjene  adv.  rot.  Kl.  U.  Vi. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZI8CHBS  WÖRTERBUCH.  141 


Komposita: 

cí§mneči§ŕvjene  dunkelrot. 
jasneči^í-vjene  hellrot. 
Čígŕvjene-  erstes  Glied  von  Kompositen:  rot-.  Kl.  H.  Vi. 
člsfrjenesc  -ca  L.  čérvjenô^sci  fem.  die  Röte,  rote  Farbe.  Kl. 
H.  Vi. 

čl§8C  -ca  fem.]  rauČná  Či§sc  Schwiegermutter,  Brautmutter, 
čiftslä  -lä  PI.  O.  -861  fem.  Hechel. 
či$  so  es  c  -c&  L.  Česnu$8CÍ  fem.  Ehre, 
čigsňä  adv.  ehrenvoll, 
♦člnäc  verb.  iter.  zu  číc.  Kl.  H.  Vi. 

Komposita  (Inf.  -ČTnäc  Prs.  -'ČIn%  -čínôš  Prt.  -Člneyl 
Imp.  -čTne'y): 

načlnac  verb.  imperf.  anfangen,  den  Anfang  machen;  na- 
člnac sa,  anlangen,  seinen  Anfang  haben. —  Ven-naČÍnä 
1ÍK  svôu-rô^bet%  z-je^eňlm. 
pečínäc  verb.  imperf.  anfangen,  den  Anfang  machen;  pe- 
ČTnäc  sa_  anfangen,  seinen  Anlang  haben.  —  Tú  sa^-pe- 
čínä  näše  pa$  lä. 
napečlnäc  verfc.  imperf.  anfangen,  den  Anfang  machen, 
zapečlnäc  verb.  imperf.  anfangen,  den  Anfang  machen. 
zaČTnäc  verb.  imperf.  anfangen,  den  Anfang  machen;  začT- 
n&c  sa_  anfangen,  seinen  Anfang  haben. 
člgŠ&c  TVs.  Či§ša.  -soš  Prt.  čl§še**|l  čeSS  verb.  imperf.  hecheln, 
číkac  íV-8.  číka  2V*.  čtkale  verb.imperf.  es  ist  nasskaltes,  regne- 
risches Wetter.  Osfe. 

začlkác  verb.  perf.  es  triu  nasskaltes  Wetter  ein. 
♦člňäc  verfc.  iter.  ssu  činic.  Ä7.  IT.  Vi. 

Komposita  (Inf.  -člňäc  2V*.  -člna,  -čínôš  Prt.  -číne'ul 
Zmp.  -ČTňe'B): 

natčtňäc  rerfc.  imperf.  vó$l)eň  Feuer  anmachen,  an- 
zünden. 

pŕäčinäc  ver6.  imperf.  hinzu  (hon,  vermehren.  —  Kouždä 


Digitized  by  Google 


142  DB.  FR.  LOBKNTZ. 


rô§kô  moi-sväftk  pŕäčfňS,  pa»r%  taarocö»  talSrö» 
dö$-svä-majÖutkd. 
pŕečtnäc  verb.  imperf.  umarbeiten, 
fesčtňäc  verb.  imperf.  auflösen,  zerstören,  verderben.  , 
reščTnac  s.  rosčlňac. 
väčinäc  verb.  imperf.  reinigen,  säubern, 
začlnäc  verb.  imperf.  anmachen,  einrühren.  —  Mä-ňä"stä 
začínä  eiste,  nS-cä  pji§c. 
Člňlc  Prš.  člna.  -ňíš  Prt.  Činel  verb.  imperf.  machen,  thun;  člňlc 
cťi$  Be-svô«-8pr5vôu  seine  Notdurft  verrichten;  Činic  sq.  sich 
machen,  geschehen,  te-sa-Činí  dô^-vjeČerá  es  geht  auf  Abend, 
will  Abend  werden.  Kl.  IL  Vi. 
Komposita: 

dečlnic  verb.  per  f.  zu  Ende  bringen,  vollenden. 

náčinie  verb.  perf.  vieles  nach  einander  machen. 

natčíňíc  verb.  perf.  vöol)en  Feuer  anzünden. 

pŕäčíníc  verb.  perf.  bin  zu  thun,  vermehren. 

pŕeČInlc  verb.  perf  umarbeiten. 

resČiňic  verb.  perf  auflösen,  zerstören,  verderben. 

reščiňic  s.  resčíňic. 

sčlnic  verb.  perf  bereiten,  machen. 

ščínic  8.  sČTnic. 

väčiňic  verb.  perf.  reinigen,  säubern.  —  Vjítre  mä-cemä 

vačinic  to-žäte. 
vQČIňíc  verb.  perf.  bereiten,  machen;  vučxňíc  côo  se-svôy- 
spravóii  seine  Notdurft  verrichten;  vačíňíc  sa.  sich  machen, 
geschehen,  glücken,  gelingen,  vačlňíc  sa.  čisté  seine  Not- 
durft verrichten, 
začíňíc  verb.  perf.  anmachen,  einrühren, 
činicčlká  -hi  7.  SiniclQlköii  fem.  Thäterin.  Kl.  H. 
člúicól  -elä  L.  čiňicí^lu  mase.  Thäter.  Kl.  H.  Ft. 
člňicílkä  J.  Čmicrlkóji  PI.  G.  -cilk  s.  Čmicelka.  Vi. 
či  sei ß Ši  -šä  -šé  adj.  comp,  eu  čistí, 
člstächi*  -ka  -Iié  adj.  sehr  rein.  Oslz. 
čistá^nl  -na  -né  adj.  sehr  rein.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZ18CHB8  WÖRTERBUCH 


člstäVchl  8.  čistáchl.  Wslz. 
čistení  s.  čistitynl.  Wslz. 
č  Ts  t  éčko  adv.  sehr  rein.  Osla. 
člstS^ne  adv.  sehr  reio.  Osla. 
ČÍ8tS"xnft  adv.  sehr  rein.  Osie. 

čistí  -tä  -té  adj.  i.  rein,  sauber;  2.  lauter,  imvermischt;  3.  wirk- 
lich, wahrhaft,  echt.  Oslz. 

čístňé  adv.  comp,  zu  Čisto. 

člstňleší  -šä  -šé  adj.  comp,  zu  čistí. 

čisto  adv.  i.  rein,  sauber;  2.  lauter.  Oslz. 

čisto  -tä  ntr.  die  Reinheit.  Oslz. 

čfstebjáQlI  s.  čistobjajjli.  Vi. 

člstobjáglo  s.  čístobjajjlo.  Fi. 

čl8tebjä«lX  -lá  -lé  adj.  schneeweiss.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

Čfstebjayle  adv.  schneeweiss.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

č Ist ose  -cá  L.  čistôoscí  fem.  die  Reinheit.  Oslz. 

člstozlocaní  -nau,  -né  adj.  aus  reinem  Gold  bestehend. 

člstôotä  -tä  A.  čistota,  [Oslz.]  či-stota.  [Wslz.]  fem.  die  Rein- 
heit. 

člstô$tní  -n&  -ne  adj.  reinlich, 
"člščäc  verb.  Her.  zu  číščic.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -Člščác  Prs.  - čífiča.  -číščóš  Prt.  -ČišČo*\|l): 
dočíščäc  verb.  imperf.  ganz,  vollends  reinigen, 
väčlščäc  verb.  imperf.  reinigen,  säubern. 
voČIáČác  verb.  imperf.  reinigen,  säubern. 
vopčTščäc  verb.  imperf.  ringsum  reinigen. 
člSčé.adv.  comp,  zu  čisto. 

číščic  iVs.  ČIŠČ*  -ČIŠ  Prt.  člščél  čiščilä  verb.  imperf.  reinigen, 
säubern.  Oslz. 
Komposita: 

dočlščíc  verb.  perf.  ganz,  vollends  reinigen, 
načlščlc  verb.  perf.  ordentlich  rein  machen, 
počlščíc  verb.  perf.  alles  nach  einander  reinigen, 
väčiščíc  verb.  perf.  reinigen,  säubern, 
vočlščíc  verb.  perf.  reinigen,  säubern. 


144  DR.  FB.  LOEENTZ. 

vepčlščlc  verb.  perf.  ringsum  reinigen. 

či'käc  8.  člkac.  Wslz. 
*či*näc  8.  Člnac.  Wslz. 
*Čl*ňftc  8.  Číňac.  Walz. 

čl'ňlc  Prť.  čl'ňel  ČTňMä  s.  činic. 

čl'ňlcélkä  7.  člňlclelkój}  s.  číňicelka.  Wslz. 

ČI  ňlcél  Z.  člňlclelô  s.  činicél.  Wslz. 

či-8t8cke  s.  čístecke.  Wslz. 

či*ste*xne  s.  člstexno.  Wslz. 

či-ste^Aa  s.  ólste-xňä.  Wslz. 

čl-stí  s.  čistí.  Wslz. 

či'ste  s.  ČTste  odv.  und  ntr.  Wslz. 

čl'stesc  L.  člstôfsci  s.  člstesc.  Wslz. 
*či*ŠČác  s.  čBčac.  Wslz. 

či'ščlc  s.  číščic.  Wslz. 

čí  čáy  Čé  pron.  ad  j.  irgendwem  gehörig. 

číbô»3  s.  číbôô3.  Ä  F?.  St.  Wslz. 

Člb5u3  pron.  adj.  wem  immer  gehörig.  Kl. 
*číc  verb. 

Komposita  (Inf.  -'čie  iVs.  -čna_  -čňéš  iW.  -'čój|n  -fy  Imp. 
-'čňí  ZW.  iVí.  -č^tí  Vbsb8t.  -ČTcé  [Oslz.J  -čl'ce  [Wslz.]); 
nfičíc  verfc.  per/*,  anfangen,  den  Anlang  machen;  naČIc  sa. 

anfangen,  seinen  Anfang  nehmen. 
pô§Číc  veri.  perf.  anfangen,  den  Anfang  machen;  pôečlc  sa, 
anfangen,  seinen  Anfang  nehmen.  —  Ven-pdfcogn 
rúebjlc.  Na-päeča.  de-pjlcá.  . 
uäpeČíc  verb.  perf.  anfangen,  den  Anfang  machen, 
zapečie  verb.  perf.  anfangen,  den  Anfang  machen. 
zíČic  verb.  perf.  anfangen,  den  Anfang  machen;  zäčic  sa. 
anfangen,  seinen  Anfang  nehmen, 
čikfijcä  -cä  fem.  nasskaltes,  regnerisches  Wetter, 
čikôelvjek  pron.  adj.  wem  immer  gehörig.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
člkô  lvjek  s.  číkäe>jeK.  Fi. 
čllebÓ»3  s.  čileK6u3.  H.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SL0YINZ18CHBS  WÖRTERBUCH. 


145 


čllebôu.3  pron.  adj.  wem  nur  immer  gehörig.  Kl» 
čílekaelvjeK  pron.  adj.  wem  nur  immer  gehörig.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

čílekťHvjek  8.  čílekiíelvjefc.  Vi. 
č  i  Ii  q  pron.  adj.  wem  nur  gehörig. 

čin  člnu  [OslzJ  črna  [Wslz.]  mase.  That.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

činní  -nä  -né  adj.  thäüg.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

čínnesc  -cä  L.  čínnaescí  fem.  Thäligkeit.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

Číš?  čauš?  čéjš?  pron.  adj.  wem  gehörig? 

číšk  -kä  mase.  Zeisig. 

číškaeví  -vá  -vé  adj.  den  Zeisig  betreffend. 

č^nác  s.  čTnac.  St. 

Č^nác  s.  čTňac.  St. 

t\nic  s.  člňic.  St. 

č|ňicélkä  s.  čTňicelka.  St. 

č|ňicél  s.  Číňicél.  St. 

č|n  činu  8.  Čín.  St. 

činní  s.  činní.  St. 

čínnesc  s.  čínnesc.  St. 

čléctve  s.  člevjiectve. 

člé*č%  PI.  N.  člečíjtá  s.  Čla^vječa,. 

čléčiščo  -čä  PI.  N.  člečlščä  [Oslz.]  -či'ščá  [Wslz.]  G.  -čtšč 

[Oslz.J  -čišč  [Wslz.]  ntr.  grosser  ungeschlachter  Mensch, 
člččiznä  s.  člevjiečizna. 
čie  čí  -čay  -Čé  s.  člevjleči. 
člčjčk  8.  elaevječk. 
čleilt  člékäs.  člaevjek. 
člójjnk  -kä  mase.  Glied,  Gelenk.  H.  Vi.  Wslz. 
Člójjnkaeví  -vá  -vé  adj.  die  Glieder,  Gelenke  betreffend, 
čl o u.nk  s.  člognk.  Kl.  St. 
člevjiectve  -vä  ntr.  die  Menschheit, 
človjiečiznä  -nä  fem.  die  Menschen,  Menschheit. 
ČlevjieČí  -Čá  -čé  adj.  die  Menschen  betreffend,  menschlich, 
člevjiečk  s.  člaevječk. 

10 


Digitized  by  Google 


146  DR.   FR.  LORENTZ. 

člô^vječ^  čleyjigčicä  PI.  N.  člevječ|tá  ntr.  Menschlein,  Men- 
schenkind. 

člô$vječk  -kä  L.  člevjlQČkä  mase.  Menschlein. 
Člô§vjek  -kä  F.  -čft  PI.  N.  -cä  G.  človjigk  mase.  Mensch, 
♦čnójjc  s.  čnójjc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
*Čnôuc  verb.  EX. 

Komposita  (Inf.  -  čnô«c  Prs.  -  čna.  -  čňéš  Prt.  -*nôj}n  -čaj 
s.  číc. 

čópňlctve  -vá  ntr.   1.  die  Mätzenmacher,  Mützenmacherzunft; 

2.  das  Mützenmacherhandwerk.  Oslz. 
čópnlchl  -ka  -hé  adj.  den  Mützenmacher  betreffend.  Oslz. 
čópňič'í  -č&  -čô  ťki;.  den  Mützenmacher  betreffend.  Oslz. 
čôpňixtvo  s.  čôpňictve.  Wslz. 
čôpňlxfiS  8.  čôpňichí.  Walz. 
óópňi'čl  s.  čopňičí.  Wslz. 
čeläeví  -vá  -vé  adj.  das  Gesicht  betreffend. 
*čes5c  verb.  Her.  zu  čô$sac. 

Komposita  (Inf.  -česSc  Prs.  -čosuja.  Prt.  -čosô^l  Imp. 
-čôose'y): 

dečesac  verb.  imperf.  i.  zu  Ende  kämmen,  hecheln; 

2.  vollends  behauen, 
načosäc  verb.  imperf.  anbauen. 

petčešíc  verb.  imperf.  hinaufkämmen,  in  die  Höhe  käm- 
men. 

pŕečosffc  verb.  imperf.  durchkämmen, 
resčesac  verb.  imperf.  auseinanderkämmen, 
reščesac  s.  resčesac. 
sčosäc  verb.  imperf.  herabkämmen, 
ščesffc  8.  sčosäc. 

väčesfic  verb.  imperf.  1.  auskämmen;  2.  aushauen, 
večešac  verb.  imperf.  i.  kämmen;  2.  behauen, 
vepčesäc  verb.  imperf.  ringsum  bebauen, 
vetčesac  verb.  imperf.  wegkämmmen. 
začosSc  verb.  imperf.  1.  glatt  kämmen;  2.  anhauen. 


Digitized  by  Google 


SL0VIXZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


147 


♦česäväc  verb.  iter.  tu  ču$sac. 

Komposita  (Inf.  -čosSväc  Prs.  -česáva.  -čosajjvóš  [El.  H. 
St.  Wslz.]  -sáovóš  [Vi.]  Prt.  -česäve-gl  Imp.  -česfi- 
ve*uj:  s.  cobSc. 
*éeaô§väc  s.  česac.  El.  Vi. 
čé'tyk  -kä  mase.  das  Kriechen. 

čé-«kác  Prs.  a.  čô'u&i  -čéš  b.  čô-tfka_  -kôš  Prt.  č&'uke*«l 
Imp.  a.  čô'aČí  b.  éé-gke-s  verb.  imperf.  kriechen. 
Eomposita: 

ft&'ukäc  verb.  perf.  hineinkriechen, 
präčô'tykäc  verb.  perf.  berbeigekrochen  kommen, 
pŕečé'ykäc  verb.  perf.  hindarchkriechen. 
väce'gkäc  verb.  perf.  hinauskriechen, 
vučé'ukäc  verb.  perf.  fortkriechen, 
začé'tfkác  verb.  perf.  sich  Yerkriechen. 
*če*tfkSc  verb.  iter.  zu  čô'äkäc. 

Komposita  (Inf.  -čeukac  Prs.  -'če-ukaja.  Prt.  -Če-ykô-yl 
Imp.  -čô'tfke'aj: 

fče'akäc  verb.  imperf.  hineinkriechen, 
pŕeče'gkäc  verb.  imperf.  hindurchkriechen, 
väče'jjkäc  verb,  imperf.  hinauskrieche  n . 
zaČe*ukäc  verb.  imperf.  sich  v  er  krieche  d  . 
*če  ^kävftc  verb.  iter.  zu  čé'ukäc. 

Komposita  (Inf  -Če'ykäväc  Prs.  -čo'uk&va.  -če'flkajjvóô 
[El.  U.  St.  Wslz.]  -káovôš  [T%.]  Prt.  -čeukavosl 
Imp.  -to'gkfiye-g):  s.  če-ukäc. 
če^knójic  s.  čô-tiknónc  H.  Vi.  8t.  Wslz. 
č&'sknójjc  Fut.  ée*gkňa.  -ňôš  Prt.  čô-ôkoôyn  Imp.  Čé'tjkňí 
verb.  perf.  kriechen.  EL 
Eomposita  (Inf.  -čô'yknôuc  Prs.  -čo'ukňa.  -čé'^kňéš  Prt.  a. 
-  čeyknóyn  b.  -'če'uk  -'če'ukla): 

fčé'gknôuc  verb.  perf.  hineinkriechen,  hioeinschliipfen. 
pŕečô-yknóuc  verb.  perf.  hindurchkriechen,  hindurch- 
schlüpfen. 

10* 


Digitized  by  Google 


J  48  DR.  FR.  LORENTZ. 

väče'uknóuc  verb.  perf.  hinaoskriechen,  hioausschlüpfen. 
vuČé'uknóuc  verb.  perf.  fortkriechen,  fortschlüpfen. 
čô*t?kói*  -aŕä  L.  če'ukfiŕa  mase.  Kriecher, 
♦če'ykueväc  8.  če"ukfic.  Kl.  Vi. 
čô'un  čô'unä  PL  O.  čeunou  J.  -nmí  L.  -ňé£  mase.  Kahn.  KL 

H.  Pi.  Wslz. 
čé-tfiisk  -ku  mase.  Knoblanch.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
čo*9nskú$vI  -v&  -vé  adj.  den  Knoblauch  beireffend, 
četfnúeví  -vä  -vé  adj.  den  Kahn  betreffend, 
čó'uňifc  -ikä  masc.  Kähnchen.  KL  B.  Vi.  Wslz. 
čé'yňlščo  -ea  PL  N.  če*tfňiščä  [Oslz.]  -ňišča  [Wslz.]  G.  -ňlŠč 

[Oslz.]  -ňlšč  [Wslz.]  ntr.  i.  grosser  Kahn;  2.  alter  schlechter 

Kahn.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
čé'u.n  čô'unä  s.  čô'un.  St. 
čô*u.nsk  s.  čô'unsk.  St. 
čé*»ňiK  s.  čô'umK.  67. 
čé^nlščo  s.  čé'uňiščo  Si. 

čuc  ZVs.  čôja.  -jôš  Prt.  čoul  čulá  Jmp.  slä^e-u  Part.  Prt.  čutí 
F&sfcsJ.  čucé  verb.  imperf.  hören;  čuc  suobjä  de-Činigíiä  sich 
darauf  verstehen,  etwas  zu  machen;  tue  sa,  1.  sich  befinden;  2.  na- 
küevä  sich  in  einen  Kampf  mit  jemandem  einlassen,  sich  getrauen 
mit  jemandem  zu  kämpfen.  —  Jä-čÔyl  tén-špétäynél.  Já-čój|l  tä- 
zvu§nä.  Ven-sä-ňigčoyl  de-rídá^ňä.  Tu  von-sa_-čôul  bSrze 
düebra.  Moj-tätk  s^-čoyl  na-náijmocní§Ša  bul%.  Oslz. 
Komposita  {Inf.  -čuc  Prs.  -'čuja.  -čôjôš  Prt.  -čôyl  -čulá): 
du§Čäc  verb.  perf.  sa.  ei§vá  etwas  vernehmen,  hören.  — 
Mój-tSta  sa^-dóečóyl  zvonöu,  staurô  Li§bä. 
ňi$dečuc  verb.  perf.  harthörig  sein,  nicht  gut  hören, 
fčuc  verb.  perf.  s%  sich  einhören,  sein  Ohr  an  etwas  ge- 
wöhnen. —  Z5-pärq,  dňop  tä-s%-fčujéš  v-jígva-Šprauk%. 
ufičuc  verb.  perf.  sa.  sich  satt  hören,  genug  gehört  haben. 
pKqčuc  verb.  perf.  uberhören,  verhören, 
puečuc  verb.  perf.  anhören. 

väčftc  verb.  perf.  1.  bis  zu  Ende  hören;  2.  aushorchen. — 


Digitized  by  Google 


8L0YINZI8CHES  WÖRTERBUCH.  149 

Tôn-zlô§3éji  väčójjl  tá-šéprä  a-téj[  v-nú§ci  von-pŕäšed 
näzôd  a-vôkrót  tá-Šamlä. 
väčôc  verb.  perf.  hören,  vernehmen, 
čác  Prs.  čôja.  Prt.  čóyl  ču  lá  Imp.  slk-ye'V  Part.  Prt.  čô  ti 

Vbsbst.  čô-cé  s.  Čôc.  TTtóar. 
čô^  -*xä  mase.  langsamer  Mensch.  Oslz. 

č«xäc  Prs.  čôx*ja.  /Os/*./  čô  x»j%  /TFWf  J  čux&jéš  1W.  ču^ul 

t?er&.  imperf.  langsam,  mit  schleppendem  Schritt  gehen. 
étr/ô$vác  Pri.  ču^fVô'ul  s.  ču^ac.  Kl.  Vi. 
č  u  i  n  í  -najj  -né  adj.  wachsam.  Oslz. 
čôjnesc  -ca  L.  čujnô$scí  fem.  die  Wachsamkeit.  Kl.  H.  Vi. 
čôjňft  adv.  wachsam.  Kl.  H.  Vi. 
Čôjnesc  s.  ôujnesc.  5/. 
čôtnä  s.  čňjňä.  St. 

éúele  -lä  PI.  G.  čou.1  D.  čeloum  nfr.  Gesicht;  na-své-stayré 
čô§le  ven-žél  va-svévá  vuetrekä  in  seinen  alten  Tagen  lebte  er 
bei  seinem  Sohn. 

ČH§sác  Prs.  ôi$š%  -šéš  Prt.  čô^se'Ml  česä  Imp.  či§šä  čeŠácá 
verb.  imperf.  i.  kämmen,  hecheln;  2.  mit  dem  Querbeil  behauen; 
čtt$sac  sa.  sich  kämmen. 
Komposita  (Inf.  -čô$sac  Prs.  -cešjfc  -či§šéš  Prt.  -'čese-ul 
Imp.  -'češä): 

deču§sac  verb.  perf.  i .  zu  Ende  kämmen,  hecheln;  2.  vol- 
lends behauen. 

nacü§sac  verb.  perf.  1.  viel  kämmen,  hecheln;  2.  anhauen; 

naeäesac  sa,  sich  müde  kämmen,  hecheln, 
počaesäc  verb.  perf.  behauen. 

petča$sac  verb.  perf.  hinaufkämmen,  in  die  Hohe  kämmen. 

preČaesäc  verb.  perf.  durchkämmen. 

resča^sac  verb.  perf.  auseinanderkammen. 

reščaosäc  s.  resču$sac. 

sčaesäc  verb.  perf.  herabkämmen. 

ščáesäc  s.  sča$sac. 


Digitized  by  Google 


150 


DR.  PS.  LORENTZ. 


*  väčosäc  verb.  perf.  i.  auskämmen;  2.  aashauen, 

večôesác  verb.  perf,  1.  kämmen;  2.  bebauen, 
vepčúosäc  verb.  perf.  ringsum  behauen. 
vetČô§säc  verb.  perf.  wegkänimen. 
vučô$sac  verb.  perf.  glatt  kämmen. 
začô$sac  verb.  perf.  i.  glatt  kämmen;  2.  anhauen, 
éôesadle  -lä  PI.  N.  česädlä  G.  -dél  ntr.  Querbeil,  Zimmeraxt. 
čô$bU  -lä  PI.  G.  -sél  fem.  Querbeil,  Zimmerau. 
*čäväc  verb.  Her.  zu  čQc.  Oda. 

Komposita  (Inf.  -čôväc  Prs.  -'čôva  -čhvóš  Prt.  -čäve^l 
Imp.  -čôve'ii): 

icöväc  verb.  imperf.  s%  sich  einhören,  sein  Obr  an  etwas 
gewöhnen. 

pfeČôväc  verb.  imperf.  überhören,  verhören. — Jä-pH§- 
čťiv%  lík  samé  svlm-3l§cím  tä-lékcjôynJí. 

váčôväc  verb.  imperf.  aushorchen, 
ču'iní  8.  čujní.  Wslz. 
čô-jnesc  s.  čujnesc.  Wslz. 
čťľjňä  s.  čôjňä.  Wslz. 
*čô*vác  s.  čuvac.  Wslz. 
čäb  čôbá  mase.  emporragende  Spitze,  Büschel,  Zopf, 
óupk  -ká  mase.  emporragendes  Spitzchen, 
čvärdäví  s.  čvjardävi.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
čvSrdavjä  s.  čvjärdavjÄ.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
čvärdäčhí  s.  čvjanjäčhi.  H.  Vi.  St. 
évärdäyiií  s.  čvjartji^nl.  H.  Vi.  St. 
čvärdä-čhí  s.  čvjardáčľii.  Wslz. 
čvärdäyní  s.  čvjardäynS.  Wslz. 
čvSrdéčko  s.  čvjárdečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
cvárdé^no  s.  čvjärdeyiie.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
č  v2  r  de  y  ň  ä  s.  čvjärdeynä.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
čvärdí  s.  čvjardí.  //.  Vi.  St.  Wslz. 
čvärduóyc  s.  Čvjffnjnóiic  H.  Vi.  St.  Wslz. 
Čvärdné  5.  čvjardné.  //.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


151 


Čvärdnleší  s.  Čvjar4ni§ši.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
ČvSr4e  s.  čvjár4o.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
Čvärdesc  s.  Čvjar4o8c.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
čvär4ä$tä  8.  čyjar4ô$ta.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
*čv5r3äc  s.  čvjär3ac.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
čväräágc  s.  čvjarsájjc.  Vi. 
čvär3ä»c  s.  Čvjar3ajjc.  H.  St.  Wslz. 
čvär3éc  s.  čvjär3ec.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
čvSr3Sc  s.  ôvjar3äyc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
čvär3TnhI  s.  övjar3inhl.  H.  Vi.  Wslz. 
čvär3ínhí  s.  Čvjar3Ínhí.  St. 
čv5r3Ôc  5.  čvjarsSjjc.  H.  Vi,  St.  Wslz. 
čvärtši  s.  čvjl§rtaí.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
čvärtl  s.  čvjártl.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
čvärtk  s.  čvjärtk.  H.  R  St.  Wslz. 
čvartkä  s.  čvjartka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

ôvärtóčkä  /.  čvórtáačkôa  [H.  St.  Wslz.]  -táckou  [ViJ 

s.  čvjartóčka.  H.  k.  St.  Wslz. 
čvgrega.  adv.  Tierspännig.  GQa. 
évjárdäví  -vá  -vé  adj.  etwas  hart.  Kl. 
čvjfirdavjä  adv.  etwas  hart.  Kl. 
čvjär4äčhí  -kä  -hé  adj.  steinhart.  Kl. 
čvjár4äxDÍ  ~na      adv-  steinhart.  Kl. 
čvjSr4^čke  adv.  steinhart.  Kl. 
čvjär4éXno  odv.  steinhart.  Kl. 
čvj5rdéxň&  adv.  steinhart.  Kl. 
čvjár4í  -4*0  -4*  adj.  hart.  Kl. 

čvjän)nóuc  Z¥s.  ČYjánJna,  -néš  Prt.  a.  ČYjänJnÔHn  čvjär4n$ 
b.  čvjard  é?j5rdla  JFfrrtf.  JY*.  Čvjardlí  verb.  imperf.  hart 
werden.  Kl. 

Komposita  {Inf.  -Čvjärdnóyc  Prs.  -'čvjárdňa,  -čvjanjnôš 
Prt.  a.  -čvjärdnóyn  b.  -Čvjórd  -'čvjárdlä): 
sčvjärdnóiic  verb.  perf.  hart  werden, 
ščyjardnóuc  s.  sčvjanjnóuc. 


Digitized  by  Google 


152 


DR.  FB.  LORKNTZ. 


večvjärdnóijc  verb.  per  f.  hart  werden, 
čvjärdňé  adv.  comp,  zu  ČvjSrdo. 
čvjár(}ól§ší  -šá  -šé  adj.  comp,  zu  ČvjanJÍ.  Kl. 
čvjžtrde  adv.  hart.  Kl. 

čvjár4esc  -cä  L.  čvjärdóesc'í  fem.  die  Härte.  Kl. 
čvjär^ôf  tä  -tá  A.  čvj5nJot%  fem.  die  Härte.  Kl. 
*čvjär3äc  verb.  Her.  zu  čvjSrsec.  Kl. 

Komposita  (Inf.  -čvjär3äc   ľrs.  -'čvjär3a.  -čvjärsóš  Prt. 
-čvjär30'»}l): 

sčvjfir3äc  verb.  imperf.  härten. 
Ščvj5r3äc  s.  sčvjár3ac. 
večvjfir3äc  verb.  imperf.  härten. 
začvj£r3äc  verb.  imperf.  härten. 
Čvjär3äuc  Prs.  čvjäT3eja.  čvjär;,lyéš  Prt.  čvjSrso-yl  -3Ä  -.^elí 
Parí.  iK  Čvjär35lí  veri.  ťmper/1  hart  werden.  Kl. 
Komposita: 

sčyjärsäjjc  verb.  perf.  hart  werden. 
ščvjár3áflc  s.  sčvjaľ3ajic. 
vočvjärsaôc  verb.  perf.  hart  werden. 
zaČvjár3ajjc  verb.  perf.  sich  verhärten. 
Čvjär36c  s.  čvjarsayc.  Kl. 

čvjärséc  Prs.  čvjär3a_  -3ÍŠ  Prt.  čvjársél  čvjär3álä  verb.  imperf. 
härten.  Kl. 
Komposita: 

načvjffise'c  verb.  perf  viel  härten. 

sčvjär3éc  verb.  perf.  härten. 

š£vjfir3éc  s.  sčvj5r3ec. 

večvjar3éc  verb.  perf.  härten. 

vučvjär3éc  verb,  perf.  härten. 

začvjSr3ec  verb.  perf.  härten, 
čvjärsinhí  -k&  -tié  adj.  ziemlich  hart.  Kl. 
6vjaT3Ôc  s.  čvjar3ajjc.  Kl. 
čvjartší  s.  čvjlgrtši.  Kl. 
čvjartY  -tá  -té  adj.  vierter.  Kl. 


Digitized  by  Google 


8L0V1NZI8CHES  WÖRTERBUCH 


153 


čvjärtk  -kä  mase.  Donnerstag.  Kl. 

čvjártká  -hl  fem.  i.  die  Vier;  2.  das  Viertel.  Kl. 

čvjartóckä  -M  /.  čvjórtayckóy  fem.  das  viertägige  Fieber.  Kl. 

čvj8rcrťi#Ční  -n&  -né  adý.  vierteljährig,  ein  Vierteljahr  alt. 

čvjérč  -ča  mase.  Heimchen. 

čvjérČifc  -ikä  mase.  Heimchen. 

cvjigrc  -cá  PI.  G.  -ci  fem.  i.  das  Viertel;  2.  die  Keule  eines 
Tiers. 

ôvjigrcní  -ná  -né  adj.  Viertel-. 

čvjl^rčéc  Prs.  čvjiQrčí^  -člš  Prt.  Čvji^rčo'tjl  -čä  -Čelí  Part. 
Prí.  čvjérčälí  verb.  imperf.  zirpen. 
Komposita  {Inf.  -cvjier&c  Prs.  -'čvjérča.  -čvjierČ'ťš  Prt. 
-čvjérčo'yl): 

pŕe£vjl§rčéc  verb.  perf.  eine  Zeit  hindurch  zirpen, 
váčvjérčéc  verb.  perf.  ausgezirpt  haben,  nicht  mehr  zirpen, 
začvjl^réôc  verb.  perf.  zu  zirpen  anfangen. 
*övjl$r3äc  verb.  iter.  zu  čvji$r3ec. 

Komposita  {Inf.  -čvjÍQr3äc  Prs.  -'čvjérsu  -čvjiQisôš  Prt. 
-'čvjér3e*Hl): 

poČvjÍQr3äc  verb.  imperf.  bestätigen,  bekräftigen, 
pŕäčvjiejoäc  verb.  imperf.  bestätigen,  bekräftigen. 
sčvjier3äc  verb.  imperf.  i.  härten;  2.  bestätigen,  be- 
kräftigen. 
ščvjier3äc  s.  sčvjlersäc. 
vočvjiersäc  veib.  imperf.  härten, 
vučvjiersäc  verb.  imperf.  bestätigen,  bekräftigen. 
začvjlcr3äc  verb.  imperf.  1.  härten;  2.  bestätigen,  be- 
kräftigen. 

ävji$r3öc   Prs.  čvji§r3aj  -3ÍŠ   Prt.  Čvjlor3él  čvjérsäla'  verb, 
imperf.  1.  härten;  2.  behaupten,  bestätigen,  bekräftigen. 
Komposita  (Inf.  -čvjl^r3ôc  Prs.  -'čVjér3%  -čvji§r3í£  Prt. 
-'čvjéľ3él): 

načvjlerséc  verb.  perf.  viel  härten. 
pečvjier3éc  verb.  perf.  bestätigen,  bekräftigen. 


Digitized  by  Google 


154 


DB.  PR.  LOREN  TZ. 


präčvjigrséc  verb.  per  f.  bestätiget),  bekräftigen. 
sčvji§r3éc  verb.  perf.  i .  härten;  2.  bestätigen,  bekräftigen. 
šd?ji§r3éc  s.  sövjigrßec. 
voČvji^rséc  verb.  perf.  harten. 

vučvjleráéc  verb.  perf.  i.  härten;  2.  bestätigen,  bekräf- 
tigen. 

začvjler3éc  verb.  perf  i.  härten;  2.  bekräftigen,  bestä- 
tigen. 

čvji§rknôj|C  s.  čvjiQrknôjjc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
ôvjisrknóijc  Fut.  čvjierkň%  -ňéŠ  Pri.  čvji^rknójjn  čvjérkn$ 
verb.  perf.  zirpen,  ein  Gezirp  aosstossen.  Kl. 
Kompositum  (Inf.  -Čvjl§rknôux  Prs.  -čvjérkna.  -čvjlgrkŕiéš 
Prt.  a.  -čvjérknóun  b.  -čvjérk  -'čvjôrklä): 
zaČvjlerknónc  verb.  perf.  ein  Gezirp  ausstossen. 
čvji^rtší  -šá  -ôé  adj.  comp,  zu  čvjanjí. 
čvjôrtkô$vi  -v&  -vé  adj.  den  Donnerstag  betreffend.  Kl. 
čvjerähi  -ká  -hé  adj.  vierfach.  Kl. 
čvjô§rak  adv.  vierfach.  Kl. 
čvjô$re  num.  vier  Stück.  Kl. 
čvórtkô$ví  s.  čvjórtkô$vi.  //.  Vi.  St.  Wslz. 
čverähí  s.  čvjorähí.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
č?ô$räk  s.  čvjúerak.  II.  Vi.  St.  Wslz. 
čvaero  s.  Čvjôoro.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

D. 

dSc  Prs.  dfija,  -jéš  Fut.  döum  [H.  Vi.  Wslz.]  do«m  [Kl.  St.] 
däuS  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  dáQŠ  [Vi.]  PI.  3.  ä&m  Prt.  dd-al 
[Oslz.  KGa.  W.J  dayl  [GGa  ]  Imp.  deji  Port-  Prt.  dounY 
[U.  Vi.  Wslz.]  dönnl  [Kl.  St.]  Vbsbst.  d|ňé  verb.  perf. 
\.  geben;  2.  lassen,  veranlassen,  bewirken;  3.  dajj  (unpers.)  es 
giebt,  es  ist  vorhanden;  däc  päekuj  kuemu  jemanden  in  Rohe 
lassen;  däc  bäc  unterlassen;  dac  sq.  1 .  f-côe  sich  auf  etwas  ein- 
lassen, auf  etwas  eingehen,  etwas  unternehmen;  däc-8%  v-drô$ga_ 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WÖRTRKBUCH. 


155 


sich  auf  den  Weg  machen;  2.  sich  geben,  sich  legen,  aufhören; 
3.  gelingen,  glücken.  —  Ven-jí-dô'yl  r^k^  óz-gojjpk%.  Tßn- 
•^luopc  dô'yl  témä-vôezä  stôojéc.  T^-day  vjlglä  d%boy.  T|- 
te-dau,  zlô#ta  ôs-stŕébrä.  Vén-s%-dégl  v-zle3§jstve.  A-t§j 
ta-*x^tr§8C  sa^-dfi.  Tén-vjfiter  sa^-day.  CebÖjJ3  ven-číňél,  nie 
mö-8%-ni§dale. 

Komposita  (Inf.  -'dac  Prs.  -dó»m  -'dôô  PH.  -do-^1  [Osle. 
KGa.  W.]  -'dól  [GGa.J  -dä  Imp  -'deji): 
dó§dac  verfr.  perf.  hinznfügen,  hinzngeben. 
nädac  verb.  perf.  schenken. 

naddac  verb.  perf.  noch  mehr  hinzugeben,  mehr  als  nötig 
ist  geben. 

pé'ddac  verb.  perf.  übergeben,  uberliefern;  pé'ddac  8% 
sich  ergeben,  sich  unterwerfen.  —  Tl-nlgpftjacelä 
Dójjm-pó'ddal'i  te-mjaste.  Fšätné  krajä  s%-pé'ddalä 
temä-krojjlojä. 
prádac  verb.  perf.  hinzufügen,  hinzugeben, 
primae  verb.  perf.  verkaufen, 
dóepredac  verb.  perf.  vollends  verkaufen. 
spH$dac  verb.  perf.  verkaufen. 
rÔQspŕedac  verb.  perf.  alles  verkaufen, 
vápŕcdac  verb.  perf.  alles  verkaufen,  ausverkauft  haben, 
vô'tpfredac  verb.  perf.  wiederverkaufen, 
zäpredac  verb.  perf.  in  die  Ferne  verkaufen.  —  Jä-z8- 
pŕedo'tfl  sva-psa  zä-Dgójjnsk. 
pôfdac  verb.  perf.  darreichen,  darbieten, 
rö^zdac  verb.  perf.  i.  austeilen,  verteilen;  2.  die  Ehe 
trennen,  scheiden;  rü$zdac  s$  s-čím  sich  von  jemandem 
scheiden  lassen.  —  Vení-bälí  rozdoynli.  V»  n-bél  rez- 
dógnl  sí$-svóu-ň5stô)j.   V©na-s%-rü§zdä  sí§-svlm- 

vädac  verb.  perf.  1.  herausgeben;  2.  Frucht  tragen;  3.  be- 
kannt machen;  vädac  rSdq,  einen  Rat  geben;  vädac 
süobjä  mjüono  als  seinen  Namen  angeben,  sich  nennen; 


Digitized  by  Google 


156 


DB.  FB.  LOK  EN  T  Z. 


vädac  sa.  1.  za-kÜQvä  sich  für  jemanden  ausgeben; 
2.  sich  verpflichten.  —  Lení  rué-täflä  vädala  vü^sem 
lftbojj  vé*d-läbä.  Kröyl  vädo'tfl,  ce-mjäle  bác  vje- 
sl^lé.  Von-sa-vädeyl  mjü§no  «Jä"X».  Véu-síj:-v&- 
de'yl  za-pj^karä.  Tén-djô*ybél  sa^-väde  öl,  ce- 
vé-n-co*yl  budác  cérlii  v-jiezerä. 

vdfic  verb.  per  f.  hineingeben,  einlegen;  vdác  sa.  sich  ein- 
mischen. —  Vjítre  jä-vdöjjm  stüe  taläróu,  f-t^-špar- 
käsa..  Vén-sa.-vdô*ul  f-tén-Štríd  5-bél  bárze  pebjítl. 

vé'ddac  verb.  per  f.  abgeben,  wieder  zurückgeben;  vé'ddac 
sa.  s-čím  sich  mit  etwas  abgeben,  beschäftigen. — Jay- 
8a.-ňieveddóym  s-tancá~ňím. 

vňdac  rerb.  per  f.  sa.  sich  begeben,  sich  an  jemanden  wen- 
den. —  Na-sa.-vödä  do-jeri^tä. 

vä$bdac  verb.  per  f.  sa.  1.  sich  ergeben,  unterwerfen; 
2.  sich  abgeben,  verkehren;  3.  (unpers.)  sich  begeben, 
ereignen.  —  TSn-krÖj|l  môšél-8%  vu^bdac  tlm-ňepr/ä- 
jacôôló«m.  Vén-sa.-vô$bdogl  se-zlämi  183mi.  Te- 
sa.-vóebdale,  co-kroul-bél  yoň. 

zSdac  verb.  per  f.  bezaubern,  behexen.  —  Ta-staurä  bfiba 
inajj  uašóu-kríkov%  zadóyné. 

zdäc  verb.  perf.  trauen.  —  Fčerag  vô'n-jä  sífi-svojj-brät- 
kóij  zdöunl. 
däčk  -kú  mase.  Dächlein, 
däylouu  -Dä  mase.  Tagelohn. 

däYlöynnicä  -cA  fem.  i.  Tagelöhnerin;  2.  die  Frau  des  Tage- 
löhners. H.  Vi.  Wsle. 

dä^lounnictve  -va  ntr.  die  Tagelöhner,  Tagelöhnerschaft.  Osle. 

däylóynníchí  -ká  -hé  adj.  den  Tagelöhner  betreffend.  Oslz. 

däylóy DiiTč']  -Čá  -Čé  adj.  den  Tagelöhner  betreffend.  Oslz. 

däyloynňičkä  -hl  fem.  1.  Tagelöhoerin;  2.  die  Frau  des  Tage- 
löhners. H.  Vi.  Wsl». 

däflounnikoy  -kovi  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Tagelöhner  gehörig. 
H.  Vi.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SL0VJNZISCHE8  WÖRTERBUCH 


157 


däYlöyunlK  -ika  PL  N.  -cä  masc.  Tagelöhner,  Gutsarbeiter,  wel- 
cher Tür  einen  bestimmten  Tagelohn  arbeitet.  H.  Vi.  Wslz. 
dáYlójjnňl'ctve  8.  dayloyiinictvo.  Wslz. 
däylöynni'chi  s.  daYlóyoňTcíťi.  Wslz. 
dayloyiinröl  s.  daylóunňlči.  Wslz. 
däylóynueví  -vá  -vô  adj.  den  Tagelohn  betreffend. 
(läYlöuniiicä  8.  dayloyniiica.  KL  St. 
dä^ló^nničká  s.  daTlôunňička.  Kl.  St. 
däYlônnňikój!  s.  daylÖjjimikojj.  KL  St. 
dá^lounnik  s.  dayloynrnk.  Kl.  St. 
dä^t  -ta  mase.  Docht. 
*däjäc  verb.  iter.  zu  duejic. 

Komposita  (Inf.  -dfijäc  Prs.  -  dája  -daujóš  [Kl.  H.  St.  Wslz.] 
-dáojóš  [Vi.]  Prt.  -dájo'ul  Imp.  -daje*u): 
vädäjäc  verb.  imperf.  ausmelken,  herausmelken, 
voddäjäc  verb.  imperf.  abmelken, 
däjäc  Prs.  däyj%  [Kl.  II.  St.  Wslz.]  dáoja.  [Vi]  -jóš  Prt.  day- 
je  ul  [KL  IL  St.  Wslz.]  dáojo  ul  [Vi,]  dájff  Imp.  dajô-a 
verb.  imperf.  geben,  zu  geben  pflegen. 
Komposita  (Inf.  -däjiic  Prs.  -'dája,  -daujóš  [Kl.  H.  St.  Wslz.] 
-dáojóš  [Vi.]  Prt.  -  däjo'ul  Imp.  -daje*u):  s.  dävac. 
däjórkä  -Iii  I.  dajärkóy,  -jSrkôtj  fem.  Geberin. 
däjóŕ  -aŕä,  -äŕä  L.  dajSfu  mase.  Geber, 
däk  -kň  H.  G.  d  ak  5y  L.  -cé^  mase.  Dach, 
dakó'jznä  -uä  fem.  Dachstroh,  Dachrohr, 
d  ak  ü  e  vi  -vá  -vé  adj.  das  Dach  betreffend, 
dakuovjíznä  s.  dakó-jzna. 
*  d  51a  c  verb.  iter.  zu  dalec. 

Komposita  (Inf.  -dSläc  Prs.  -  dála.  -daylóš  [KL  H.  St.  Wslz.] 
-dáolóš  [Vi]  Prt.  -'dälo-ul  Imp.  -dále'u): 

veddfiläc  verb.  imperf.  entfernen;  veddfiläc  s%  sich  ent- 
fernen. 

Vttdfiläc  verb.  imperf.  entfernen;  vudäläc  8%  sich  ent- 
fernen. 


Digitized  by  Google 


158 


DB.  FB.  LOKESJTZ. 


daläß  s,  dálaj|.  Vi. 

dälänä  -nä  /.  daläno«  [KL  H.  Vi.]  -la.non  [St.]  -lánÓR  [WsU.] 
PL  G.  -lín  [Kl.  H.  Vi.  WsU.]  -l(n  [St.]  fem.  die  Ferne,  Ent- 
fernung. 

dalajj  s.  däla».  KL  H.  St.  WsU. 
d&léc  verb. 

Komposita  (Inf.  -däléc  Prs.  -  dala.  -dSlíš  -dalôl): 
voddSléc  verb.  perf.  enifernen;  veddfclec  s%  sich  entfernen, 
vadälöc  verb.  perf.  entTernen;  vudfiléc  sa.  sich  entfernen. 

dalo  adv.  comp,  zu  dälék. 

dfiléke  adv.  weit. 

d  51  ô  K  adv.  weit. 

dalšjhí  -ká  -Tié  aäj.  weit,  entfernt, 
dalé-uh'í  s.  dalšjihí. 

dälší  -šá  -§é  adj.  comp,  zu  dalštfií.  KL  H.  St.  Wslz. 
dälšesc  -cä  L.  dälŠHgscí  fem.  die  weitere,  grossere  Entfernung. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
dSluške  adv.  sehr  weit, 
dalôšhi  -ká  -hé  adj.  sehr  weit,  sehr  fern, 
dälväŕéc  Prs.  dälvaŕa.  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  daivaŕa.  [Vi.]  däl- 

vSŕiš  Prt.  dälvaŕél  [KL  U.  St.  Wslz.]  dá'lvaŕel  [Vi],  dalva- 

ŕälä  verb.  imperf.  sich  albern  benehmen. 
dälvSrt  ve  -vá  ntr.  die  Albernheit,  das  alberne  Benehmen, 
dälvfiŕhľ  -kä  -Jiô  adj.  albern. 

dälvôrkä  -M  I.  dälvärkóy;  -vSrko«  fem.  albernes  Weib.  Kl.  H. 
St.  WsU. 

dfilvór  -aŕä,  -áŕä  L.  dälväŕu  mase.  alberner  Mensch.  Kl.  H.  St. 

mu. 

dálvräc  Prs.  dSlvrója.  [Kl.  H.  St.  WsU.]  dá-lvruja.  [Ti.]  dal- 
vrôjéš  Prt.  dälvrô'ul  t>erfc.  imperf.  sich  albern  benehmen. 

d&lvrü$väc  Prť.  dälvrü$ve'ul  s.  dalvrac.  Ä/.  Fi. 

damSc  Prs.  d^meja.  damôjéŠ  Prt.  dam&'ul  verb.  imperf.  dämmen, 
einen  Damm  errichten. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZ18CHES  WÖRTERBUCH. 


159 


Komposita  (Inf.  -damSc  Prs.  -damaja.  Prt.  -damô'tfl  Imp. 
-dame-g): 

vebdamäc  verb.  per  f.  mit  einem  Damm  umgeben, 
veddamac  verb.  perf.  abdämmen,  durch  einen  Damm  ab- 
sperren. 

zadam&c  verb.  perf.  durch  einen  Damm  zusperren, 
damüeväc  Prt.  damäevo'^l  s.  damäc.  Kl.  Vi. 
dam  u  9  vi  -vä  -vé  adj.  den  Damm  betreffend, 
dananí  -näjj  -né  adj.  aus  Tannenholz  bestehend, 
danó'jstve  -vä  ntr.  ein  mit  Tannen  bestandener  Ort. 
danó-j[šče  -čä  n<r.  ein  Ort,  an  welchem  ehemals  Tannen  gestanden 
haben. 

danô'jznä  -Dä  fem.  Tannenwald. 

danóov!  -v&  -yé  adj.  die  Tanne  betreffend. 

danôevjlznä  s.  danó'jzna. 

dáocä  8.  dayca.  Vi. 

dáočtc  8.  dayčic.  Vi. 

dáQČiste  s.  dayčisto.  Vi. 

dágčnl  s.  däyční.  Vi. 

dáoČ^osc  8.  daQČoosc.  Vi. 

dáQČňä  8.  dä»čňä.  Vi. 

dágkä  8.  dauka.  Vi. 

dáQmä  8.  d%na.  Fi. 

dágvórkä  s.  däyvórka.  Vi. 

dágvóŕ  8.  dauvóh  Vi. 

daräc  Prs.  daräja.  Prt.  darô'gl  verb.  imperf.  schenken. —  Ne- 
däre'g  témô-strä-xejä  žôynéx  Pjôltô1',  ven-pŕepjíj&  fôätke. 
Komposita: 

pedaräc  verb.  perf.  schenken.  —  Von-podarô'yl  ténm- 

sécó  rígzd&rél. 
rezdaräc  verb.  perf.  alles  verschenken.  —  Ten-glôpl  bór 

rezdarô-yl  fšátke,  ce-ven-mjô^l,  svim-pŕajacôflôujn. 
vobdaräc  verb.  perf.  beschenken.  —  Tén-krÔjjl  vebdarô'^1 

svéx-sáldäptóu  pjóusmí. 


Digitized  by  Google 


160 


DB.  FB.  LORENTZ. 


♦daráväc  verb.  Her.  zu  daräc. 

Komposita  (Inf.  -darävác  Prs.  -  daravž*  -darauvôô  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -ráovôš  [Vi.]  Prt.  -'daräve*yl  Imp.  -darä- 

rezdar&väc  verb.  imperf.  alles  verschenken. 

vebdaräväc  verb.  imperf.  beschenken, 
daränk  -kö  mase.  Geschenk.  Kl.  H.  Vi. 
darank  -ankú  s.  darank.  Wslz. 
darank  s.  daränk.  St. 

dargmnl  -ná  -né  adj.  vergeblich.  Kl.  U.  Vi.  Wslz. 
darérostve  -vá  ntr.  die  Vergeblichkeit.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
daromní  s.  daremm.  St. 
dar^mstvo  s.  dar&nstvo.  St. 

där^äc  f¥s.  darya.  -yóŠ  Prt.  däryo'tfl  där^a"  verb.  imperf.  dür- 
fen, die  Erlaubnis  haben;  nedäryäc  1.  nicht  die  Erlaubnis  haben; 
2.  nicht  nötig  haben.  —  Moj-täta  ňedáryá  rüebjic,  vô*n-jä  ^orí. 
Mój-tatä  nedaryá  rüobjic,  älä  ven-cl§  lík. 

därmjä  adv.  4.  vergeblich,  umsonst;  2.  ohne  Entgell. 

darevätí  -tá  -té  adj.  freigebig. 

därovate  adv.  freigebig. 

d8revato8C  -cä  L.  darevatnoscí  fem.  die  Freigebigkeit, 
da  rovní  -nay  -né  adj.  freigebig.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
därevnesc  -cä  L.  darevnôesc'i  fem.  die  Freigebigkeit.  H.  Vi. 

St.  Wslz. 

därevňft  adv.  freigebig.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

darewní  s.  darovni.  Kl. 

dSrownosc  s.  därevnesc.  Kl. 

därewnä  s.  därevnä.  Kl. 

darô'jznä  -nä  fem.  Geschenk. 

darôeväc  Prt.  daraeve^l  s.  daräc.  Kl.  Vi. 

darüevnicä  -cä  fem.  freigebige  Frau,  Geberin.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

darüevnlk  -ikä  PL  N.  -cä  masc.  freigebiger  Mensch,  Geber.  H. 

Vi.  St.  Wslz. 
darüewnica  s.  darüevnicä.  KL 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


161  : 


darôf  wňik  s.  darô^vnik.  Kl. 
daränk  -kô  mase.  Geschenk.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
dar$nk  s.  daränk.  St. 
*d5ŕác  verb.  iter.  zu  dfiŕec. 

Komposita  (Inf.  -däŕäc  Prs.  -dáŕ%  -dáufróš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -dágŕóš  [Vi.]  Prt.  -  dáre-al  Imp.  -dfire-g): 
rezdäfac  verb.  imperf.  alles  verschenken, 
vebdäŕác  verb.  imperf.  beschenken. 
zdSŕäc  verb.  imperf.  gedeihen  lassen;  zdfiŕäc  8%  4.  ge- 
deihen, geraten;  2.  sich  ereignen. 
dSŕéc  Prs.  dfira.  -ríš  Prt.  däŕél  verb.  imperf.  schenken;  dfiŕéc  8% 
gedeihen,  geraten.  ' 
Komposita: 

pedäŕéc  verb.  perf.  schenken. 
rezdSrSc  verb.  perf.  alles  verschenken, 
vebdäíéc  verb.  perf.  beschenken. 

zdSŕéc  verb.  perf.  gedeihen  lassen;  zdäTÖc  sa.  1 .  gedeihen, 
geraten;  2.  sich  ereignen,  sich  zutragen,  zustossen.  —  oís 
B^-mjä-zd5ŕale  vjell)é  ňešči^scé. 
däŕláVi  -vá\  -vé  adj.  freigebig.  Oslz. 
dSŕlävjä  adv.  freigebig. 

däŕlävosc  -cä  L.  dáHävô^sci  fem.  die  Freigebigkeit, 
däŕlä'v!  s.  daHäví.  Wslz. 
dútk  -kô  mase.  Gabe. 

dävác  Prs.  dáj}v%  [Kl.  U.  St.  Wslz.]  dágva,  [Vi.]  -vóš  Prt. 
dauregl  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  dáQve-yl  [Vi.]  däv5  Imp.  da- 
vô'ij  verb.  imperf.  geben,  zu  geben  pflegen. 
Komposita  (Inf.  -däväc  Prs.  -däv%  -dáuvóS  /XZ.  F. 
Wslz.]  -dáQvóš  /Tť.7       -dávení  Imp.  -davd'y): 
dedäväc  verft.  imperf.  hinzugeben,  hinzufügen. 
nadSväc  verb.  imperf.  schenken, 
naddäväc  verb.  imperf.  noch  mehr  hinzugeben,  mehr  als 

nötig  ist  geben, 
pedäväc  verb.  imperf.  darreichen,  darbieten. 

n 


162 


DR.  FR.  LORÍNTZ 


peddSväc  verb.  imperf.  übergeben;  peddSväc  8$  sieh  er- 
geben, sich  unterwerfen. 
prädSväc  verb.  imperf.  hinzugeben,  hinzufügen, 
pŕedaväc  verb.  imperf.  verkaufen, 
depredäväc  verb.  imperf.  vollends  verkaufen, 
respŕedäväc  verb.  imperf.  alles  verkaufen, 
spŕedäväc  verb.  imperf.  verkaufen, 
väpredäväc  verb.  imperf.  ausverkaufen,  alles  verkaufen, 
vetpredäväc  verb.  imperf.  wiederverkaufen, 
zapŕedäväc  verb.  imperf.  in  die  Ferne  verkaufen. 
rezdSväc  verb.  imperf.  austeilen,  verteilen. 

porezdSväc  verb.  perf.  alles  nach  einander  verteilen. 
vädSväc  verb.  imperf  1.  herausgeben;  2.  Frucht  tragen; 

vädSväc  sa,  za-kü^vä  sich  für  jemanden  ausgeben. 
vdSväc  verb.  imperf.  hineingeben,  einlegen;  vdäväc  sa_ 

sich  einmischen, 
vebdäväc  verb.  imperf.  sa.  i .  sich  abgeben,  verkehren; 

2.  sich  ergeben.  —  Ven-sa.-vebdäjjvá  se-zle3\ejaml. 
veddäväc  verb.  imperf.  abgeben,  wieder  zurückgeben, 
vudäväc  verb.  imperf.  sa.  sich  zu  jemandem  begeben,  sieh 

an  jemanden  wenden, 
zadäväc  verb.  imperf.  bezaubern,  behexen, 
zdäväc  verb.  imperf.  trauen, 
davňé  adj.  comp,  zu  dô'yňä.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
davňi§Ši  -šä  -še  adj.  comp,  zu  de*ynX.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
dawňé  8.  davíié.  Kl. 
dawúiQŠi  s.  davňieší.  Kl. 
dá-lšl  s.  dälší.  Vi. 
dá/lšesc  8.  dalšesc.  Vi. 
dá'lvórkä  s.  dälvórka.  Vi. 
dá'lvôr  s.  dSlvóh  Vi. 
däbélt  adj.  indecl.  doppelt.  Oslz. 
däbe'lt  adv.  doppelt.  Oslz. 
♦däbläc  verb.  Her.  zu  dáblec.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


SLOYDÍZISCHES  WÖRTERBUCH . 


Komposita  (Inf.  -dSbläc  Prs.  -däbla.  -däblóš  Prt.  -däble*yl): 
rozdiibläc  verb.  imperf.  aufknoten,  entwirren, 
zdáblác  verb.  imperf.  4.  Yerdoppeln;  2.  verknoten,  verwirren, 
♦dibléc  verb.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -däblöc  Prs.  -däbla.  -däbllS  Prt.  -däblél): 
podäblfíc  verb.  perf.  verdoppeln, 
rezdäbléc  verb.  perf.  aufknoten,  entwirren, 
zdäblöc  verb.  perf.  i.  verdoppeln;  2.  verknoten,  verwirren. 
d£c  -cd  L.  däcö  PI.  I.  décuií  mase.  das  Dutzend,  Anzahl  von 

zwölf  Stück.  Oslz. 
dä^äc  Prs.  d$š$  -šeš  Prt.  dfye*yl  Imp.  dášä  däšäcä  verb.  imperf 
athraen.  Oslz. 
Komposita: 

vädä^äc  verb.  perf.  ansathmeo,  aushauchen, 
vdfryäc  verb.  perf.  einathmen,  einhauchen, 
veddá^äc  wrb-  V® 1 r-  aüinien. 
vudä^äc  verb.  perf.  athmen. 
zadá/yäc  verb.  perf.     ausser  Athem  sein,  keuchen, 
zdäyäc  verb.  perf.  aufathmen. 
dä^adle  -lä  PI.  N.  däyfidlä  G.  -dél  ntr.  Athmungsorgan,  Kehl- 
kopf. Oslz. 
dá"xt  adj.  indecl.  tüchtig,  stark.  Oslz. 
dáV^t  adv.  tüchtig,  sehr.  Oslz. 
dä"xtä  -tä  fem.  Ducht,  Raderbank  im  Boot.  Oslz. 
diétne  adv.  dicht,  undurchlässig,  lückenlos.  Oslz. 
dä-xtnesc  -cä  L.  de^tnäesci  fem.  die  Dichtheit,  ündurchläsaig- 
keit.  Oslz. 

daxtevno  adv.  dicht,  undurchlässig,  lückenlos.  H.  Vi.  St. 
dä^tovnesc  -cä  L.  déxtevnäescl  fem.  die  Dichtheit,  Undurch- 

lässigkeit.  H.  Vi.  St. 
dä*xtovnä  adv.  dicht,  undurchlässig.  H.  Vi.  St. 
dä^towne  8.  dä^tevno.  Kl. 
dä^tewnesc  s.  džtytevnesc.  Kl. 
dä-xtowňä  s.  d&xtovňä.  Kl. 

n* 


Digitized  by  Google 


164 


DB.  FB.  LORENTZ. 


däl  ä  -lá  fem.  Dill  (Ancthum  grave  olens).  OsU. 
*d&mäc  verb.  Her.  zu  die.  Kl.  H.  Vi. 

Komposita  (Inf.  -dämäc  Prs.  - dlm%  -dímôš  IM.  -dlme*gl 
Jmp.  -dämo*9  -dämô'^cä): 

nadämac  verb.  imperf.  aufblasen,  aufblähen;  nadäroäc  sa. 

sich  aulblasen,  sich  brüsten, 
pŕedämäc  verb.  itnqerf.  hindurchblasen, 
rezdamäc  verb.  imperf.  i .  auseinanderblasen,  durch  Blasen 
zerstreuen;  2.  stark  anblasen,  aufblasen;  rezdämac  sa, 
sich  aufblasen,  sich  brüsten, 
vädämäc  verb.  imperf.  \.  herausblasen;  2.  aufblasen,  stark 

aufblähen;  3.  ausblasen,  loschen, 
vdämäc  verb.  imperf.  hineinblasen, 
zadaniäc  verb.  imperf.  verwehen, 
zdämäc  verb.  imperf.  1.  herabblasen,  abblasen;  2.  zusam- 
menblasen. 

dämjic  Prs.  däraja.  -mjíš  Pri.  dämjél  dämjílä  verb.  imperf. 
Rauch  verursachen;  dämjic  sa.  rauchen.  Kl.  U.  Vi. 
Komposita  {Inf.  -dämjic  Prs.  -  dámj%  -dämjiš  Prt.  -  damjél): 
nadämjic  verb.  perf.  vollrauchen,  mit  Rauch  anfüllen, 
prädämjic  verb.  perf.  ein  wenig  räucherig  machen, 
rezdämjic  verb.  perf.  sa.  in  Rauch  aufgeben, 
vebdämjic  verb.  perf.  ringsum  beräuchern, 
zadämjic  verb.  perf.  mit  Rauch  anfüllen;  zadämjic  sa.  an- 
fangen zu  rauchen, 
dämjicä  -cä  L.  dämjlcl  fem.  Rauchsäule,  aufsteigender  Rauch.  Kl. 
U.  Vi. 

dämjiste  adv.  räucherig,  voll  Rauch.  Kl.  H.  Vi. 
dämňifc  -ikä  masc.  Rauchboden,  Rauchkammer.  Kl.  U.  Vi. 
dämóč  -áča  L.  dämäjjča  [Kl.  U.]  -máQČu  [Vt.J  masc.  Blasebalg. 
Kl.  H.  Fi. 

dämôk  -äka  L.  dämäjjkü  [Kl.  H.]  -mägka  [Vi.]  masc.  Blase- 
balg. Kl.  H.  Vi. 
däniogä  s.  dänuoga.  Kl.  H.  Vi. 


Digitized  by  V^OOQlc 


SLOTINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


165 


dSnüDgä  -nl)i  Ľ.  L.  Du.  N.  -nzä  /.  däni'Dgôy  PI.  N.  -nl)í 

G.  -niDg  fem.  Haftknochen, 
däpäc  Prs.  dápja,  -pjôš  Prt.  däpe-yl  däpS  verb.  imperf.  picken. 

Oslz. 

Komposita  (Inf.  -dápäc  Prs.  -'dapj%  -dápjôš  Prt.  -däpe'fll): 
podäpäc  verb.  perf.  ein  wenig  picken, 
rozdapác  verb.  perf  zerpicken. 

vädäpäc  verb.  perf.  herauspicken,  auspicken.  —  Töu-krfik 

vädäpe  yl  tSmu-zSjcó  to-vü§ke. 
vdäpäc  verb.  perf.  hin  ein  pick  en. 

zadápäc  verb.  perf  i.  zu  picken  anfangen;  2.  zu  Tode 
picken. 

däpnónx  s.  dápnóuc  H.  Vi.  St. 

däpnónc  Fut.  däpňa.  -ňéš  Prt.  däpnójin  dépn$  verb.  perf, 
picken.  Kl. 

Komposita  {Inf.  -däpuóuc  Prs.  -dépňq,  -däpňéš  Prt.  -dép- 
nôgn): 

rozdäpnóuc  verb.  perf  zerpicken. 
vädépnóyc  verb.  perf  herauspicken,  auspicken, 
vdäpnôyc  verb.  perf  hineinpicken, 
zadäpnóuc  verb.  perf.  1.  picken;  2.  tot  picken, 
diré^  s.  dä>x.  Oslz. 

dir*x  adv.  durch,  hindurch;  jíc  dá>£  durchs  Ziel  gehen,  gewinnen 

im  Wettstreit.  Oslz. 
därnôčke  adv.  sehr  thöricht.  Oslz. 
dárné-xno  adv.  senr  thöricht.  Oslz. 
dárné^nä  adv.  sehr  thöricht.  Oslz. 
därne  adv.  thöricht.  Oslz. 

dÜrne"X  -")Ca  V-  -ää>  ~Xä        @-  dérnä^óji  mase.  thörichter 

Mensch,  Thor.  Oslz. 
därnesc  -cä  L.  dÖrnö$sci  fem.  Thorheit.  Oslz. 
dárneška  -hl  I.  dernňeškóji  fem.  thörichte  Frau,  Thörin.  Oslz. 
därnevate  adv.  etwas  thöricht.  Oslz. 
därňa  adv.  thöricht.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


166 


DR.  FB.  LORENTZ. 


därňéc  8,  derňäjjc.  Oslz. 
därnóc  s.  derňäyc.  Oslz. 
dáš  ä  -šä  H.  G.  -š,  -ši  fem.  Seele.  Osie. 
♦däšác  verb.  iter.  zu  däšec.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  däšác  Prs.  -  däš^  -däšoš  Prt.  -'däše'gl): 
pŕädäôác  verb.  imperf.  dämpfen,  im  Keime  ersticken, 
vädášác  verb.  imperf.  alles  ersticken,  erwürgen, 
zadäšác  verb.  imperf.  erwürgen,  ersticken;  zadššác  sa.  sich 
erwürgen. 

dSščicä  -dl  fem.  Seelchen,  liebe  Seele.  Oslz. 
däščIČkä  -M  fem.  Seelchen,  liebe  Seele.  Oslz. 
däšSc  Prs.  däš%  -šlš  Prt.  däšél  däšálá  verb.  imperf.  würgen; 
däšéc  sq.  sich  würgen,  ersticken.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -däšéc  Prs.  -däsa.  -dáSXš  Prt.  -  dftšél): 
dodášéc  verb.  per  f.  vollends  erwürgen, 
nadäšec  verb.  perf.  viele  erwürgen, 
pedášéc  verb.  perf.  alle  nach  einander  erwürgen, 
pŕädäšec  verb.  perf.  dämpfen,  im  Keime  ersticken, 
vädäšec  verb.  perf.  alles  erwürgen,  ersticken, 
vudäšéc  verb.  perf.  erwürgen;  vudášéc  s%  ersticken, 
zadášéc  verb.  perf.  erwürgen,  ersticken;  zadäáčc     sich  er- 
würgen, 
zdášéc  verb.  perf.  erwürgen, 
däšččká  -hl  fem.  Seelchen,  liebe  Seele.  Oslz. 
däšôr  -šrä  L.  déšrä  PI.  N.  -revjft  mase.  Tischler.  Oslz. 
däšôrk  -ká  mase.  Tischlergeselle,  Tischlerlehrling.  Oslz. 
däšôrkä  -hl  fem.  die  Frau  des  Tischlers.  Oslz. 
däškä  -M  fem.  Seelchen,  liebe  Seele.  Oslz. 
♦däšní  -nä  -né  adj.  Oslz. 
Kompositum: 

dOebrodášuI  gutherzig,  gutmütig, 
dašnôyc  s.  dášnóyc.  H.  Vi.  St. 

däšnóuc  Fut.  däšňa.  -ňéŠ  Prt.  däŠnójjĽ  dôšn|  verb.  perf.  wür- 
gen. Kl. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCRES  WÖRTERBUCH. 


167 


♦dáônesc  -cä  L  déšnôescóu  fem.  Oslz. 
Kompositum: 

dä$bredäánesc  Gutherzigkeit,  Gutmütigkeit. 
*däšňä  adv.  Oslz. 
Kompositum: 

dftebredššňä  gutmütig, 
däšrójj  -rev'i  -v&  -vé  adj.  poss.  dem  Tischler  gehörig, 
dätk  -kä  masc.  Dittchen,  ein  Geldstück  von  unbestimmtem  Wert, 

Fünf-  oder  Zehnpfennigstück.  Oslz. 
dfibelnl  -nä  -né  adj.  doppelt.  Kl.  B.  St.  Wslz. 
däbSltni  s.  däbelnX.  Kl.  H.  St.  WsU. 
däbé'lnl  s.  däbelui.  Vi. 
dftbé  ltní  s.  däbglní.  Vi. 

däbläc  Prs.  däbläja.  [Oslz.]  dä'blôja,  [WsU.]  däblôjgš  Prt.  dä- 
verb.  imperf.  verdoppeln. 
Komposita  {Inf.  -däbläc  Prs.  -'däblôja.  Prt.  -däblô-«l  Imp. 
-däblo-s  [Oslz.]  -dä-ble-«  [Wslz.]): 
pedäbläc  verb.  per  f.  verdoppeln, 
zdäblfic  verb.  perf.  verdoppeln, 
däblusväc  Prt.  däblüove-tfl  s.  d&bläc.  Kl.  Vi. 
dac  dá*cô  s.  däc.  Wslz. 
*dä*yJSc  verb.  iter.  zu  dä^ac. 

Komposita  (Inf.  -ditySc  Prs.  -fätfQk        -dä^'tfl  hnp. 
-dä^o***  [Oslz.]  -dä'Xô'9  [Wslz.]): 

väd&xäc  verb.  imperf.  ansathmen,  aushauchen, 
vdä^äc  verb.  imperf.  einathmen,  einhauchen, 
voddä^fic  verb.  imperf.  athmen. 
zdä^äc  verb.  imperf.  aufathmen. 
*dáy  ävác  verb.  iter.  zu  dä^ac. 

Komposita  {Inf.  -däxäväc  Prs.  -  dinára.  -ďixäuvóš  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -"xáQvóš  [Vi.]  Prt.  -  dityave-til  Imp.  -däxave*$): 
s.  dä^Sc. 
dä^t  s.  dbyt  adj.  und  adv.  Wslz. 
*dä"xô§väc  s.  dä^äc.  Kl.  Vi. 


Digitized  by  Google 


168 


DB.  FB.  LOREXTZ. 


däkáQtä  s.  däkajjta.  Vi. 
däkaptá  -ta  fem.  Dukaten.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dämjlstl  -tá  -té  adj.  räucherig,  voll  Rauch.  Oslz. 
dämji'sti  s.  dfimjlst!.  Wslz. 
d  ä  m  e  v  8  tí  -tá  -té  adj.  rauchartig, 
dämôov'i  -vá  -vé  adj.  den  Ranch  betreffend, 
♦däpfic  verb.  Her.  zu  dápac. 

Komposita  (Inf.  -dápác  Prs.  -'d&p«j%  Prt.  -däpô'sl  Imp. 
-dápey  [OslzJ  -dä'po  u  [Wslz.]): 
rezdäpfic  verb.  imperf.  zerpicken. 
vädäpác  verb.  imperf.  herauspicken,  auspicken, 
vdäpác  verb.  imperf.  hineinpicken. 
*dftpávác  verb.  Her.  zu  däpac. 

Komposita  (Inf.  -däpfiväc  Prs.  -däpáva.  -däpáyvóš  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -páQvóš  [Vi,]  Prt.  -'däpáve*$l  Imp.  -däpSve's): 
s.  däpSc. 
*däpü$väc  s.  däpác.  KI.  Tu 
dárx  s.  däry,  Wslz. 

dftšgŕtve  -vä  ntr.  1.  die  Tischler,  Tischlerzunft;  2.  das  Tischler- 
handwerk. 

däšeŕhi  -ká  -hô  adj.  den  Tischler  betreffend. 

datk  da'tkä  s.  dätk.  Wslz. 

da^bölt  s.  dübelt  adj.  and  adv.  Wslz. 
*da*bläc  s.  däblac.  Wslz. 
*dä-blöc  s.  däblec.  Wslz. 

da~xäc  s.  d&x&c.  Wslz. 

dá"xadle  8.  dá^adle.  Wslz. 

dá"xtá  PL  G.  tieft  s.  dä^ta.  Wslz. 

da  xtne  s.  d&xtao.  Wslz. 

dá"xtne8C  8.  dä^tnosc.  Wslz. 

d&'xtevno  s.  ditytevne.  Wslz. 

dá'^tevnesc  s.  dä^tovnesc.  Wslz. 

dá"xtevňä  s.  dä^tovnä.  Wslz. 

dliä  8.  däla.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


8L0TINZI8CHBS  WÖRTERBUCH. 


169 


*(lá'mäc  s.  dämac.  W&lz. 
dá'mjic  s.  dämjic.  Wslz. 

dá'mjicä  L.  dftmjrcl  PI.  G.  -mjlc  8.  dämjica.  Wslz. 

di'mjiste  8.  dämjiste.  Wslz. 

dä'mňiK  s.  dämňik.  Wslz. 

d  ä*  m  ó  č  8.  dämóč.  Wslz. 

d  ihn  ó  k  s.  damók.  Wslz. 

dá-nlDgä  8.  dánuDga.  Wslz. 

dä  nüDgä  s.  däniiBga.  Wslz. 

dä-päc  s.  dápac.  Wslz. 

dá  pnójjc  s.  däpnônc.  Wslz. 

dá^ré^  s.  däry.  Wslz. 

da'rngčke  s.  därnečke.  Wslz. 

däTné*xne  s.  dáraeyne.  Wslz. 

dá  rné-xňä  s.  därne-xňä.  Wslz. 

duTDe  s.  därno.  Wslz. 

dá  rno-x  s.  darne^.  Wslz. 

dá-rnesc  s.  därnesc.  Wslz. 

daTnoŠkä  s.  därneška.  Wslz. 

dl-rnevate  s.  däinovate.  Wslz. 

dá*rňä  s.  därnä.  Wslz. 

dá*rňéc  s.  dernajjc.  Wslz. 

dá'rňóc  s.  dernäyc.  Wslz. 

dä-šä  B.  G.  dáš  s.  dáša.  Wslz. 
*dá*šác  s.  dšáac.  Wslz. 

da-ščicä  s.  dáščica.  Wslz. 

dá-ŠČIČkä  s.  däščička.  Wslz. 
dášôc  s.  däšéc.  Wslz. 
dá-šéčkä  s.  dášečka.  Wslz. 
dä  šôr  8.  däšer.  Wslz. 
dá-Sérk  s.  dášerk.  Wslz. 
dá'Šérkä  s.  däšerka.  Wslz. 
dá-škä  PI.  G.  dášk  s.  dáška.  Wslz. 
♦dä-šní  s.  däšní.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


I 


170  DB.  FB.  LOBENTZ. 

dä'šnôyc  s.  däšnôuc.  Wsle. 
♦da-šnesc  s.  dašnesc.  Wsle. 
♦dä'šňä  s.  dašňft.  Wsle. 

dá'šróy  s.  däšróji.  Wsle. 

dáčaní  -naj|  -né  adj.  aus  Nebel  bestehend. 

dáčlsti  -ta  -té  adj.  nebelicht.  Osie. 

dáčl-stl  s.  däčistí.  JPsfe. 

däkoySťi  -ta  -té  adj.  nebelartig. 

däkevjíti  -tá  -te  adj.  nebelartig.  Osie. 

dákevji-ti  s.  dakevjTti.  Wsle. 

dálág  s.  dálají.  Vi. 

daläu.  -lé  fem.  die  Ferne,  Entfernung.  Kl.  U.  St.  Wsle. 

dar  dfirô  PI.  G.  darÖj}  mase.  Gabe,  Geschenk. 

d  an  c  ä  -ca  fem.  Gabe.  JK.  H.  St.  Wsle. 

däg  či  c  Prs.  dáučí  Prt.  daučile  verb.  imperf.  nebeln,  thauen.  Kl. 

H.  St.  Wsle. 
dä»číste  adv.  nebelicht.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
däftční  -n&  -né  adj.  nebelicht.  20.  ZT.  St.  Wsle. 
däu.čnesc  -cä  L.  dóčnuescl  fem.  das  nebelichte  Wetter.  Kl.  H. 

St.  Wsle. 

dájjčňä  adv.  nebelicht.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

däjjkä  -M  [I.  dakö^/  fem.  Nebel.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

dáymä  -mä  fem.  Dame.  H.  Wsle. 

däuvórkä  -M  I.  dävarkö«,  -värkôu  fem.  Geberin.  Kl.  H.  St. 
Wsle. 

da»vóf  -aŕä  L.  dävärä  mase.  Geber.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
däu.mä  s.  dáyma.  Kl.  St. 

d%bjičô  -čá  wir.  junger  Eichenbestand,  Eichenschonung.  Osfc. 
d^bjinä  -nä  Z  dabjlnôu  /K.  H.  Vi.]  -bjinójj  /»./  -bji-nóy 

[Wsle.]  B.  G.  -bjín  /XZ.  H.  Vi.  Wsle.]  -bj{n  /SŕJ  fem. 

Eichenwald, 
d^bjlznä  -nä  fem.  Eichenwald. 
da.bji-čé  s.  dabjíčé.  Wsle. 


Digitized  by  Google 


SL0YINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


171 


d|bjinkä  -hl  I.  d%bjfnkôu  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -bjínkóu  [St.] 

fem.  Eiehenwäldchen. 
d|bóšk  -kä  mase.  junge  Eiche. 
d^bé'Ástve  -vä  ntr.  mit  Eichen  bestandener  Ort. 
da_bé'Á§če  -čä  nir.  ein  Ort,  an  welchem  Eichen  gestanden  haben. 
d%bô*jznä  -nä  fem.  Eichenwall 

daM$v!  -vá  -vé  adj.  1.  die  Eiche  betreffend;  2.  aus  Eichenholz 

bestehend. 
dqb&$vjiznä  «.  da-bé-jzna. 
d|mä  -mä  fem.  Damm. 
d$nä  -nä  fem.  Tanne. 

d^ninä  -nä  /.  danlnöu  [Kl.  H.  Vi]  -n]nójj  [St.]  -ňi-nójj 
[Walz.]  Fi.  G.  -ňín  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -ňjn  [St.]  fem. 
Tannenwald. 

dífcňiznä  -nä  fem.  Tannenwald. 

d|ňínká  -hl  I.  danínkójj  [Kl.  H.  Vi.  Wsle.]  -ntnkójj  [St]  fem. 

Tannenwäldchen. 
d$p  -pä  mase.  1.  Staub;  2.  der  Dampf,  eine  Pferdekrankheit, 
d^pčók  -ákä  L.  da.pčaukô  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -čá9ka  [Vi.] 

mase.  junge  Eiche. 
d*|pé"X  adj.  indecl.  dämpfig,  mit  dem  Dampf  behaftet, 
d^pé^ní  -näj}  -né  adj.  dämpfig,  mit  dem  Dampf  behaftet. 
d%pjTstí  -tá  -tô  adj.  voller  Staub,  slaubicht.  Oslz. 
d$pjiBte  adv.  slaubicht. 
d%pji-8ti  s.  dajyisti.  Wslz. 
d%peväti  -tá  -té  adj.  1.  staubichl;  2.  staubartig. 
d|pevate  adv.  staubicht. 
d%pevjätí  -tá  -té  adj.  staubicht. 
d$pevjate  adv.  staubicht. 

d%pevní  -näjj  -né  adj.  voller  Staub,  slaubicht.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

d^peynä  adv.  staubicht.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

d^powní  s.  dajwvni.  Kl. 

d^pewnä  s.  d^povnä.  Kl. 

d%pô^v'i  -vä  -vô  adj.  den  Staub  betreffend. 


Digitized  by  Google 


172 


DR.  FR.  LOREXTZ. 


*d$žäc  verb.  Her.  zu  dpec. 

Komposita  (Inf.  -dpäc  Prs.  -'dóuža.  -dÔužóš  [Kl.]  -  dôgž^ 
dójjžóš  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Prt.  -dôiiže-gl  [Kl.]  -dóflžo-yl 
[H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  -dpe-y): 

nad$ž&c  verb.  imperf.  gleichen  Schritt  halten, 
väd^zäc  verb.  imperf.  einholen, 
zdĺpác  verb.  imperf.  einholen. 
d$ž6c  Prs.  doužq,  [KL]  dÓ^ža,  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  -ŽIŠ  Prt. 
doužôl  [Kl.]  doyžél  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  dpa  verb. 
imperf.  wohin  eilen,  nach  etwas  streben. —  Tft-vô$fcä  dÔijžou 
dôe-"xlévä,  te-pr%i  gremôevé. 
Komposita: 

nadpéc  verb.  perf.  gleichen  Schritt  halten.  —  Ligtke  jaj|- 
jä-nädóHŽôl. 

vudažéc  verb.  perf.  einholen.  —  Jäg-j&-ňlm0jjg  vádaiéc, 

vé*n-šed  zfi-vostre. 
zd|žéc  verb.  perf  nachkommen,  einholen.  —  Na-sté'jctiím 
pelü  jä-já-zdoužél. 
♦d^mäc  s.  dämac.  St. 
dämjic  s.  damjic.  St. 
dámjicá  s.  dämjica.  St. 
d^mjlste  s.  dämjisto.  St. 
dÄmiiilt  s.  dämniR.  St. 
d^móč  s.  dämóč.  St. 
damók  s.  dämók.  St. 
d^niDgä  s.  dänuDga.  St. 
dä.nuragä  s.  dänuDga.  St. 

dbac  Prs.  i\b%  dbauš  [Kl.  II.  St.  Wslz.]  dbáoš  [Vi J  Prt.  dbô«l 
[Oslz.  KGa.  W.J  dbajjl  [GGa.]  verb.  imperf.  auf  etwas  achten, 
nm  etwas  besorgt  sein.  —  Ven-dbäjj  barze  vôo-svóu-zdró^vesc. 
Komposita  (Inf  -'dbac  Prs.  -'db%  -dbóš  Prt.  -dbe*yl  [Oslz. 
KGa.  W.]  -m\[GGa.])\ 

ííigdbac  verb.  imperf.  nachlässig,  sorglos  sein.  —  Ven- 
ňigdbä  ná-svô-žácé. 


Digitized  by  LiOOQlc 


SLOVINZISCHES  WÖRTKRBUCH. 


173 


zij/iedbac  verb.  perf.  vernachlässigen,  verwahrlosen.  — 
Móji-veträf  Čňík  mSjj  své-x*^  äus-svón-relÔu  bärze 
zanedboyué. 

vödbac  verb.  perf.  sôebjä  i .  sich  vornehmen,  beschliessen; 
2.  sich  einbilden;  3.  Gefallen  finden,  lieb  gewinnen; 
vüdbac  sq,  kü§mü  jemandem  gefallen.  —  Ti-8tauH 
lä3ä  sä-vôdbali  do-väv%dr^ňá.  Vén-sä-vudbeul, 
ce-v&u-bél  kroj|l%.    Ten-kärcmöf-  sÄ-vüdbo-tfl 
mévá-kä$ňä.  Ta-mläDäŕevá  cörkä  sa.-vudbä  bärze 
témá-šé'utäšä. 
db&lä  adv.  achtsam,  besorgt, 
dbäľi  -1&  -lé  adj.  achtsam,  besorgt. 
dbSlesc  -cä  L.  dbalô$sci  fem.  Sorgsamkeit. 
*dbSvác  verb.  Her.  zu  dbäc. 

Kompositum  (Inf.  -dbáväc  Prs.  -dbäva.  -dbäuvôš  [Kl.H.St. 
Wslz.]  -dbáQVÓš  [Vi.]  Prt.  -'dbäveul  Imp.  -dbävo-y): 
zanedbäväc  verb.  imperf.  vernachlässigen,  verwahrlosen, 
decömbrö^vi  -vä  -vé  adj.  den  Dezember  betreffend, 
decé'mbér  -brä  mase.  Dezember. 

dgyäc  Prs.  dS^a^  -'YÓš  Prt.  áčye'qi  verb.  imperf.  taugen,  tauglich, 
brauchbar  sein,  sich  eignen.  —  Tén-^lúopc  nie  ned&yä*  Te-ne- 
déyá  nidô§čevä.  Tá-jajá  nedeyöy  vjicé,  nä-sou  gňilé. 
de^täc  Prs.  täytm  [Oslz.J  dä'xtója.  [Wslz.]  déxtôjôš  Prt. 
déxtd'ul  verb.  imperf.  dichten,  dicht,  undurchlässig  machen. 
Komposita  (Inf.  -de^tac  Prs.  -'dextäja,  Prt.  -de^te-yl  Imp. 
-däxte  y  [Oslz.]  -dä'xte'9  [Wslz.]): 

vädSytác  verb.  perf.  vollständig  dicht  machen, 
vobde^täc  verb.  perf.  ringsum  dicht  machen, 
dé^tní  -nau.  -né  adj.  dicht,  undurchlässig,  lückenlos, 
dé^tevní  "n*W       odj.  dicht,  undurchlässig,  lückenlos.  H.  Vi.  St. 
Wslz. 

déxtewní  5.  dextevní.  Kl. 

déytô^väc  Prt.  déytôove^l  s.  deytac.  Kl.  Vi. 

dé^tô^vl  -vá  -vé  adj.  die  Ruderbank  betreffend. 


Digitized  by  Google 


174 


DK.  FS.  LORSNTZ. 


áéjjt  dékô  mase.  Verdeck. 
dSjsčicä  -cä  fem.  Breltchen. 
dgjsČičkä  -M  fem.  Brettchen. 

dSjskä  -hl  fem.  i.  Brett  (im  Allgemeinen);  2.  das  Brettchen,  an 

welchem  die  Pflogschar  befestigt  ist. 
dSj[šč  -čň  mase.  Regen. 
de"i§čiK  -ikô  mase.  feiner  Regen. 
dSiščópfkä  s.  dél&óuka.  Vi.  St.  Wslz. 
dSiščóuvfrkä  s.  dgjiščóuka.  Kl.  II 
dSjšČójjkä  -M  fem.  Regenwasser. 
dé"kä  -M  PI.  G.  dSp  fem.  Decke,  Pferdedecke, 
dekäc  Prs.  deküja.  Pri.  deketjl  verb.  imperf.  das  Dach  decken. 
Kompositum: 

zadekäc  verb.  per  f.  das  Dach  decken. 
dekSrČIR  -ikä  masc.  Dachdeckergeselle, 
dekäŕčk  -äkä  masc.  Dachdeckergeselle. 

dekäŕtve  -vä  ntr.  1.  die  Dachdecker;  2.  das  Dachdeekerhandwerk. 
dekSŕhí  -kä  -Tie  adj.  den  Dachdecker  betreffend. 
dSkórk  -kä  masc.  Dachdeckergeselle. 

dgkórkä  -hi  I.  dekärkóy,  -kärkóu  fem.  die  Frau  des  Dach- 
deckers. 

dé"kôŕ  -afa,  -áŕä  L.  dekäŕô  masc.  Dachdecker, 
dgkóufkä  s.  dekóflka.  Vi.  St.  Wslz. 
dé*kóji\frkä  s.  dSkójjka.  KL  II. 
de"kóykä  -hl  fem.  Dachstein,  Dachpfanne, 
dekôoväc  Prt.  deküeve  yl  s.  dekäc.  KL  Vi. 
dekôovi  -vá  -vé  adj.  das  Verdeck  betreifend, 
deläkágt  s.  deläkäjit  adj.  und  adv.  Vi. 
deläkáQtni  s.  deläkagtnl.  Vi. 

deläkaut  adj.  indecl.  delikat,  von  vorzüglichem  Geschmack.  Kl. 

U.  St.  Wslz. 

deläkaut  adv.  delikat,  von  vorzüglichem  Geschmack.  KL  H.  St.  Wslz. 
d  el  äkä  y  tni  -ná  -né  adj.  delikat,  von  vorzüglichem  Geschmack.  Kl. 
H.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


175 


dé"m8l  -mlä  masc.  Stromkarpfen.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
depé'šä  -šä  Fi.  O.  -péš  fem.  Depesche, 
déptäc  s.  dl§ptac.  Vi.  St. 
*dept5c  verb.  iter.  zu  digptac. 

Komposita  (Inf.  -deptSc  iVs.  -deptuj%  Prt.  -deptô'^l  Imp. 
-digptog  [Kl.  H.  Wslz.]  -dgpte-s  [Vi.  St.])'. 

pŕädeptäc  verb.  imperf.  niedertreten,  auf  etwas  treten; 

pŕädeptäc  böjjt  den  Schuh  hinten  niedertreten, 
predeptäc  verb.  imperf.  1 .  durchtreten,  beim  Niedertreten 
1  einsinken,  eintreten;  2.  einen  Fusssteig  treten, 

rezdeptäc  verb.  imperf.  zertreten, 
vädeptac  verb.  imperf.  i.  austreten,  durch  Fusstritte  ent- 
fernen; 2.  einen  Weg  austreten, 
vdeptac  verb.  imperf.  hineintreten, 
voddeptäc  verb.  imperf.  1.  abtreten,  durch  Fusstritte 

lösen;  2.  widertreteD,  den  Fusstritt  erwidern. 
vudeptSc  verb.  imperf.  festtreten, 
zadeptac  verb.  imperf.  niedertreten, 
deptáot  s.  deptagt.  Vi. 
*dept£Yäc  verb.  iter.  zu  dlgptac. 

Komposita  (Inf.  -deptaväc  Prs.  -'deptáva,  -deptaurôS  [Kl. 
H.  St.  Wslz]  -táovóš  [Vi.]  Prt.  -'deptáve-^l  Imp.  -dep- 
tävo*tj):  s.  deptfic. 
deptá'ntér  -trä  D.  -rojö  H.  N.  -rovjä  masc.  Deputant,  Guts- 
arbeiter, welcher  als  Lohn  einen  bestimmten  Teil  des  Ertrags  erhält, 
deptájjt  -*ô  masc.  das  Deputat,  der  jemandem  zukommende  Teil. 
Kl.  U.  St.  Wslz. 
*deptô$väc  5.  deptSc.  Kl.  Vi. 
dérnáčhS  -ká  -he  adj.  sehr  thöricht.  Oslz. 
dérnä^ni  -ná  -dô  adj.  sehr  thöricht.  Oslz. 
derná'čhí  s.  dernäčhí.  Wslz. 
dSrnä'^nl  s.  dernä^ní.  Wslz. 
dfirní  -nag  -né  adj.  thöricht. 
dSrneväťí  -tá  -té  adj.  etwas  thöricht. 


Digitized  by  Google 


é 


176  DR.  FB.  LORENTZ. 

démôfltä  -ta  A.  därnetq,  [Oslej  därneta,  [Wslz  J  fem.  die 

Thorheit. 
dérňáQC  s.  dernayc.  Vi. 

dérňäjjc  Pýs.  därňej%  [Osla.]  dä*rneja_  [Wslz.]  dSrnl§jéš  Prt. 
darne-gl  [Oslej  darne-gl  [WshJ  -ňô  -ňelí  Part.  Prt.  d6r- 
ňfili  verb.  imperf.  Ihöricht  werden.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposüa  (Inf.  -dernáuc  Prs.  -dérňeja.  -deníleješ  Prt. 
-'déníoyl  -ňä  -ňeli): 

vedôrnáuc  verb.  perf  thöricht  werden, 
zdérňáflc  verb.  perf.  thöricht  werden. 
dôršlä"X  -yß  masc.  Stemmeisen, 
dös éčka  -h!  fem.  Brettchen. 
deskü#vi  -vä  -vé  adj.  das  Brett  betreffend, 
ddsmär  -arö  masc.  Desemer,  Schnellwage. 
deŠčaní  -najj  -né  adj.  den  Regen  betreffend. 
dešČlQvI  -vá  -vé  adj.  den  Regen  betreffend, 
deščívi  -v&  -vé  adj.  regnerisch.  Oslz. 
dešči-vl  s.  deščívi.  Wslz. 
deščô$vi*  s.  deščleví. 

déŠiií  -näg  -né  adj.  i.  die  Seele  betreffend;  2.  schwul,  beklem- 
mend. 

déšräc  Pr8.  däšräja  [Oslz.]  dá'šräja  [Wslz J  dôšrôj6š  Prt.  d6š- 
ré*yl  verft.  imperf.  Tischler  sein,  das  Tischlerhandwerk  betreiben. 

déšršjä  -jä  A.  d&raja.  PI.  G.  -räjí,  -rij  /ew.  die  Tischlerei, 
Tischlerwerkstätte,  das  Tiscblergeschaft.  Oslz. 

déšrä-já  X  dá'áräja.  s.  dešräja.  Wslz. 

dôšríni  -nä  -né  adj.  die  Tischlerei  betreffend.  ÄZ.  B.  Vi.  Wslz. 

déšrjnl  s.  dešrfaí.  St. 

dôšrô^väc  Prt.  déši-ú^ve-gl  s.  dešräc.  ÄZ.  F*, 
déhčl  -klä  masc.  Deckel, 
de  vôl  -vlä  L.  devlö  masc.  Stromkarpfen. 
dél  délä  masc.  Diele,  Dielenbrett. 

déläc  Prs.  dôläja,  TV/,  dél&'tjl  verfc.  imperf.  dielen,  Dielen 
legen. 


Digitized  by  Google 


8L0VIKZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


177 


Komposita: 

vädélác  verb.  perf.  ausdielen,  mit  Dielen  auslegen. 

zadéläc  verb.  perf.  mit  Dielen  zulegen, 
délôeväc  Prt.  délúovo'yl  s.  délfic.  Kl.  Vi. 
démai  -tá  PI.  O.  dem^t  L.  -cé£  mase.  Diamant.  Kl.  H.  Vi. 
WsU. 

dém|tní  -n&  -nô  adj.  aus  Diamanten  bestehend, 
déjzä  -zft  PI.  O.  -zl  fem.  hölzerne  Butterbüchse. 
dfmSl  s.  dSmel.  St. 
d§nia.t  s.  déma,t.  St. 

dgSkäc  Prs.  dgajjča,  [Kl.  H.  St.  WslzJ  dgáoča.  [Vi.]  -Č8Š 
Prt.  dgáuko-tfl  Ä  Ä.  WslzJ  dgáoko'yl  [Vi.]  dgfikä 
Jmp.  dgäčí  verb.  imperf.  gackern. 

Komposita  (Inf.  -dgäkäc  Prs.  -dgáČa,  -dgaučeš  [Kl.  H.  St. 
WslzJ  -dgáQČeš  [Vi.]  Prt.  -'dgáke-gl  Imp.  -'dgači): 
predgäkäc  verb.  perf.   1.  eine  Zeit  hindurch  gackern; 
2.  im  Gackern  übertreffen.  —  Ta-küeke§  pŕedgäkä 
t^-calÖü  nô$c.  Našä-čárnä  kôekoš  cl§  predgäkäc 
té-jfné. 

rezdgäkäc  verb.  perf.  ausgackern,  durch  Gackern  ver- 
künden; rezdgäkäc  s%  laut  gackern.  —  Ta-kôekeš 
rezdgákä,  ce-na-zňô^slä  jajä. 

vixdgakäc  verb.  perf.  sa.  ausgegackert  haben,  nicht  mehr 
gackern. 

zadg&käc  verb.  perf.  zu  gackern  anfangen. 
diQptäc  Prs.  digpea,  -cšš  Prt.  di§pto-«l  deptS  verb.  imperf. 
treten.  —  N'ledepcä-mjä  n^-nezä!  KI.  H.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  -digptäc  Prs.  -'depca,  -di§pcö§  Prt.  -'dep- 
te-«l): 

Dadi§ptäc  verb.  perf.  auf  etwas  treten.  —  Vön-mjä-nS- 

depte'yl  n^-noga_. 
pedigpt&c  verb.  perf.  mit  Füssen  treten,  niedertreten. 
prädiQptäc  verb.  perf.  niedertreten,  auf  etwas  treten;  pfä- 

dieptäc  böjjt  den  Schuh  hinten  niedertreten. 


Digitized  by  LiOOQle 


178 


DR.  FR.  LORE  NT  Z 


pfredi§ptäc  verb.  perf.  i.  dorchlreten,  beim  Niedertreten 
einsinken,  eintreten;  2.  einen  Fusssteig  treten.  —  Na- 
tim-lôza  móji-sväyk  pri^depte'^l  pŕés-tén-mgj^  a- 
zäpôt.  Tá-pŕädl§pcéš  jéiS  tá-délä.  PKez-môu-lôuka, 
jä-stSj^óä  pŕedeptógnä. 

rezdigptac  verb.  perf.  zertreten. 

vädeptöc  verb.  perf.  i .  austreten,  durch  Fasstritte  entfer- 
nen; 2.  einen  Weg  austreten.  —  Veii-vädepto'Ql  te- 
dnô§  8-té-klúoda.  F-sví-derňTci  j^-sä-mÖjjm  drôe- 
ga.  vädeptôuné. 

vdl$ptac  verb.  perf.  hineintreten. 

veddi§ptäc  verb.  perf.  1 .  abtreten,  durch  Fusstritte  lösen; 
2.  widerlreten,  den  Fusstritt  erwidern. — Vé'n-šet  täk- 
kroytke  z%-ňím  Blajjt,  ják-vé'n-bä  mu-c&*$l  pj^tä 
veddlgptac. 

YuďiQptac  verb.  perf.  festtreten. 

zadlgptäc  verb.  perf.  niedertreten. 

zdlgptac  verb.  perf.  niedertreten,  zertreten, 
di^t  adv.  sehr. 

dl'xtix  adj.  indecl.  tüchtig,  stark,  kräftig. 
dl-£«£  adv.  tüchtig,  sehr. 

die  Prs.  ámfc  dmjie*  Frt.  döun  [H.  Vi.  Wslz.]  döjjn  [Kl.  St.] 
Imp.  dmjT  Part.  Frt.  dp  Vbsbst.  dácé  [Osie.]  da-cé  [WsUJ 
verb,  imperf.  blasen. 
Komposita  (Inf.  -die  Prs.  -'dma,  - dmjSš  Prt.  -'dópn  -'daj: 
nftdic  verb.  perf.  aufblasen,  aufblähen;  nSdic  sa,  sich  aufbla- 
sen, sich  brüsten, 
pfigdlc  verb.  perf.  hindurchblasen. 

rô$zdlc  Fut.  rô$zedmj%  rezedmjéš  verb.  perf.  i.  aus- 
einanderblasen, dorch  Blasen  zerstreuen;  2.  stark  anblasen, 
aufblasen;  rô#zdi*c  sa.  sich  aufblasen,  sich  brüsten. 

vádi'c  verb.  perf.  1.  herausblasen;  2.  aufblasen,  stark  auf- 
blähen; 3.  ausblasen,  löschen. 

vdíc  Fut.  vedmjq.  verb.  perf.  hineinblasen. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


179 


zädi'c  verb.  perf.  i .  zu  blasen  anfangen;  2.  verwehen, 
zdĺc  Fut.  8l$dmja.  verb.  perf.  1.  herabblasen,  abblasen; 
2.  zusammenblasen, 
dfdér  -dra  masc.  Dietrich, 
dl^äjcä  -c&  fem.  Asthma,  Engbrüstigkeit. 
dl%H£ni  -nä  -né  adj.  asthmatisch,  engbrüstig, 
díxuóiíc  Imp.  däyňl  [H.  Vi.  St]  dä^m  [WsU]  s.  díxnóyc. 

H.  Vi.  St.  Wsle. 
dí£nóu.c  Fut.  di£n$  -ňéš  Pri.  díxnóun  Imp.  dá^ni  de-vnlcä 
verb.  perf.  athmen,  einen  Athemzog  thun.  Kl. 
Kompositum: 

zdfynöuc  verb.  perf.  aufathmen. 
dím  dämä  [Osie.]  dáma  [Wsle.]  masc.  Rauch.  Kl.  B.  Vi.  Wsle. 
dimk  -ká  masc.  feiner  Rauch.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
dímní  -ná  -né  adj.  den  Ranch  betreffend;  dímnl  dÓum  das  Ranch- 
haas, die  Ranchkate,  ein  Hans,  in  welchem  der  Ranch  durch  eine 
über  der  Thor  befindliche  Öffnung  entweichen  muss.  Kl.  H.  Vi. 
WsU. 

dfnä  -nä  PI.  G.  din  fem.  Dune.  Kl  H.  Vi.  Wsle. 
dinaavl  -vä  -vé  adj.  die  Dunen  betreffend, 
dízäc  Prs.  dízôjä  PH.  dizfilo  verb.  imperf.  ka§mö  es  schwin- 
delt jemandem,  leidet  an  Schwindel.  —  V-gla#vjä  mjä-dizajä. 
dízeeväc  Prt.  díza$valo  s.  dízffc.  Kl.  Vi. 
d  {m  dajná  s.  áím.  St. 
á\mk  s.  dímk.  St. 
djmnl  s.  dímní.  Sf. 
d|nä  s.  dfna.  Stf. 

dje-ubSl  -blä  L.  dje'ablö  masc.  i.  Teufel;  2.  teuflischer,  nichts- 
würdiger Mensch. 

djô-gbcik  -kä  L.  djo-abSlka  [Kl.  H.  St.  WsU.]  -béikä  [T%.] 

masc.  Teufelchen, 
dje-ybelni  -n&  -né  adj.  teuflisch.  Kl.  H.  St.  WsU. 
dje"$b£lstve  -vä  ntr.  1.  die  Teufel;  2.  die  Teufelei,  teuflischer, 

nichtswürdiger  Streich.  Kl.  H.  St.  WsU. 

12* 


Digitized  by  Google 


DB.  FR.  LOREXTZ. 


dje-ybčlshl  -ká  -hé  adj.   1.  teuflisch,  den  Teufel  betreffend; 

2.  nichtswürdig.  Kl.  ff.  St.  Wslz. 
djo'tfbeiiiY  s.  dje'^bölni.  Vi. 
dje'tfbéistve  s.  dje'ybSlstve.  Vi. 
djo'^béishí  s.  dje'gbSlBhl.  Vi. 

djé-ybläcä  -cá  L.  dje-gblaci  [Oslz]  -la*cl  [Wste.]  B.  G.  -läc 
[Oslej  -läc  [WslzJ  fem.  i.  Teufelin,  weiblicher  Teufel;  2.  teuf- 
lisches, nichtswürdiges  Weib, 
dj&flbla,  -läcá  R  N.  djo'gbl$tä  ntr.  Teufelchen, 
djô^biešče  -čä  PI.  N.  dje-yblaščá  [Oslz.]  -lä-ôčä  [Wslz.] 
G.  -läšč  [Oslz.]  -lašč  [Wslz.]  ntr.  1.  grosser  Teufel;  2.  teuf- 
lischer, nichtswürdiger  Mensch. 
dj&*gbľi  -lá  -lé  adj.  teuflisch,  den  Teufel  betreffend, 
djô'yblôu  -lev'i  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Teufel  gehörig, 
dje'gblogtččke  s.  dje'tjblóutečke.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
djô'gblójjtke  s.  djô  yblóytke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
dje^blôjjtuško  s.  djo^blôutuške.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
dje'yblÔutéčke  -kä  ntr.  Teufelchen.  Kl. 
djd  «blóutke  -kä  H.  N.  djo  ublqtkä  ntr.  Teuľelchen.  Kl. 
dje-yblöytaSke  -kä  ntr.  Teufelchen.  Kl. 
dláQ  s.  dlä«.  Vi. 
dláôčuš  ?  s.  dläyčäš.  Vi. 
dláQvnóyc  s.  dlauvnôuc.  Vi. 
*dl5vjäc  verb.  iter.  zu  dlävjic. 

Komposita  (Inf.  -dlävjäc  Prs.  -'dlávja,  -dlauvjóš  [Kl.  H.  St. 
Wslz]  -dláovjóš  [Vi.]  Prt.  -dlávjegl  Imp.  -dlävje's): 
vädlävjäc  verb.  imperf.  alles  erwürgen, 
zadlavjäc  verb.  imperf.  erwürgen, 
dlävjic  Prs.  dl%js*  [Kl.  H.  St.  Wslz]  dlágvja,  [Vi.]  -vjlš 
Prt.  dlauvjél  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  dlá<?vjél  [Vi.]  dlávjllä  Imp. 
dlävjl  verb.  imperf.  würgen. 
Komposüa  (Inf.  -dlävjic  Prs.  -'dlävjl  -dla«vjiš  [KL  H.  St. 
Wslz.]  -dláQvjiš  [Vi.]  Prt.  -dlävjél  Imp.  -  dlavji): 
dedlävjic  verb.  perf.  vollends  erwürgen. 


Digitized  by  Go 


SLOVINZISCHES  WÖRTKRBUCH. 


181 


nadlävjic  verb.  perf.  viele  erwürgen. 

pedlävjic  verb.  perf.  alle  nach  einander  erwürgen. 

vädlavjic  verb.  perf.  alle  erwürgen. 

vudlävjic  verb.  perf.  erwürgen. 

zadlävjic  verb.  perf.  erwürgen. 

zdlävjic  verb.  perf.  erwürgen. 


dlägavjä  adv.  länglich.  Oslz. 
dlägave  adv.  länglich.  Oslz. 
dläkši  -ša  -šé  adj.  comp,  zu  dl&Vi.  Oslz. 
*dlážác  verb.  Her.  zu  dläžec.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -dläžäc  Prs.  -dläža,  -dlôžóš  Prt.  -'dläžo*«l 
Imp.  -dläže*y  -dläžô'ycä): 

pedlftžäc  verb.  imperf.  verlängern. 

píedläžäc  verb.  imperf.  verlängern;  pŕedläžäc  s%  sich  in 

die  Lange  ziehen, 
vedläžäc  verb.  imperf.  mit  Schulden  belasten;  yodläžäc  sa, 

in  Schulden  geraten, 
zadläžäc  verb.  imperf.  mit  Schulden  belasten;  zadläžäc  sa, 
in  Schulden  geraten, 
dläžôc  Prs.  dläža,  -žíš  Prt.  dläžél  dläžálá  verb.  imperf.  i.  länger 
machen,  verlängern;  2.  verschulden,  mit  Schulden  belasten.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -dläžéc  /Vs.  -'dlaža.  -dläžiš"  Prt.  -  dläžél): 
nadläžéc  verb.  perf.  sa,  sich  verschulden,  in  Schulden  geraten, 
pedlažéc  verb.  perf.  verlängern. 

predläiSc  verb.  perf  verlängern;  piedläžôc  sa,  sich  in  die 
Länge  ziehen. 

vodlážéc  verb.  perf.  mit  Schulden  belasten;  vodläžäc  sa,  in 

Schulden  geraten, 
zadlážéc  verb.  perf.  mit  Schulden  belasten;  zadläžčc  sa.  in 
Schulden  geraten, 
dläžôc  s.  dläžauc.  Oslz. 
dläžnicá  -cä  fem.  Schuldnerin.  Oslz. 
dläžňik  -ikä  L.  dlékňikô  PI.  N.  -cä  masc.  Schuldner.  Oslz. 
dläžôc  s.  dläžáqc.  Oslz. 


182  DR.  FB.  LORBNTZ. 

dlägävi  -vä  -vé  adj.  länglich. 

dlägťi$tä  -tá  Á.  dlägeta.  [Osie.]  dlá-geta.  [Wslz.]  fem. 

die  Länge, 
dläžáoc  s.  dläžajjc.  Vi. 

dläžä«c  Prs.  dlážeja.  [Oslej  dlážej^.  [Wslz.]  dläžiejéš  Prt. 
dläže-^l  [Oslz]  dläže-yl  [Wslz.]  -žä  -želí  verb.  imperf. 
länger  werden. 

Kompositum  {Inf.  -dläžauc         -dläžeja.  -dläžiejéš  Prt. 
-  dlažo-gl  -žä  -želí): 

podläžayc  terft.  ^er/l  länger  werden, 
dläžé  adv.  comp,  zu  dluge. 
dlä'gavjä  s.  dlagavjä.  Wslz. 
dlä'gave  s.  dlägave.  Wslz. 
dlii-kší  s.  dläkšl.  Wslz. 
♦dlä-žäc  s.  dlážäc.  Wslz. 
dlä'žec  s.  dlážec.  Wslz. 
dlä-ŽSc  s.  dläžäjjc.  Wslz. 
dlä-žnícä  s.  dlážňica.  Wslz. 
dlä-žňiK  L.  dlôžňl  kô  s.  dlažňik.  Wslz. 
dla-žóc  s.  dläžauc.  Wslz. 
d  lá  s.  dlájj. 
dlabüegä!  in/er;.  ach! 
dl&čtt  a<ít>.  warum,  weshalb, 
dlačiíš?  adv.  warum?  weshalb? 
dl  ä  tág  s.  dlätigvá.  Vi. 
dlátäy  s.  dlátieva.  ÄT^.  tf.  5/.  Wslz. 
dläti§vá  a<fť.  darum,  deshalb. 

d  lží  y  prp.  c.  G.  i.  für,  an  Stelle  vod;  2.  Tür,  zum  Nutzen  von, 
um  — willen;  3.  wegen,  vor  (vom  hindernden  Grunde);  4.  gegen. 
In  unbetonter  Stellung  wird  dlä  gebraucht,  eine  Nebenform  ist  dlé. — 
Von-pŕášed  dlá-vô  jicä.  Tüq  jä-číňa.  dlô-clebjä.  Ven-ňlmóuk 
pŕíc  dlä-^üer^scä.  Dlá-gŕámu  j&-niečôjil  ňíc.  Tit$  jä-bra- 
k«j%  dlä-pô^plóynhi.  Kl.  U.  St.  Wslz. 

dlajičäš?  s.  dl&čuš.  Kl.  H.  St.  Wslz. 


SLOYINZISCUKS  WÖRTKRBUCH.  183 

dláyvnôpc  s.  dläjjvuôuc.  H.  St.  Wslz. 

dläyvnôijc  Fut.  dliíuvňa.  -ňeš  Pri.  dlayvnóyn  dlóvn|  Imp. 

dlavňí  verb.  perf.  würgen.  Gslz. 
dläjjwnôac  8.  dläj|vnouc.  Kl. 
dläžní  -nä^  -né  adj.  schuldig. 

dlô  prp.  c.  G.  1.  Nebenform  za  dläy;  2.  längs.  —  Dlé-fSM  stô$- 

jó«  vjielŕbä.  DréTfôta  stôftjôu  dlé-drá$DI  zlôža, 
dlöpn  -ňä  /ero.  die  flache  Hand.  U.  Vi.  Wslz. 
dl 6yn  s.  dloyn.  Ä. 

dlô^í  -gä  -l)e  aď;.  1.  lang,  langgestreckt;  2.  lange,  langwierig. 

dlög  dlägä  [Oslz.]  (Uä-gô  /"Träfe./  H.  G.  dlägo»  mase. 
Schold. 

dlôge  aďr.  1.  lang,  langgestreckt;  2.  lange, 
dlöge-  erstes  Glied  von  Kompositen:  lang-, 
dlägeväti  -tá  -té  adj.  länglich, 
dlôgevate  adv.  länglich. 
dlUšk  -kú  mase.  kleine  Schuld. 
dmö"X  -"Xä  mase.  Hauch.  Oslz. 
dmô"x         s.  dmux-  TPšte. 
♦dmu^äc  verb.  Her.  zu  dmöxac. 

Komposita  {Inf.  -dmu^äc  Prs.  -'dmaxäja.  -dmux&'al 
Imp.  -dmöxe'u  [Oslz.]  -dmü'xo-u  [Wslz.]): 

pfredmuxäc  rerfc.  imperf.  hindurchblasen,  durch  Blasen 

herausbringen, 
rozdmuyäc  verb.  imperf.  auseinanderblasen. 
vädm«x2c  verb.  imperf.  1.  herausblasen,  durch  Blason 

entfernen;  2.  ausblasen,  auslöschen. 
vdmtt*x5c  verb.  imperf.  hineinblasen,  hineinhauchen, 
veddmuxäc  verb.  imperf.  abblasen,  wegblasen, 
zdma^äc  verb.  imperf.  1.  herabblasen,  wegblasen;  2.  zu- 
sammenblasen. 

dmüx&c  Prs.  dmôšq,  -šôš  lYt.  dva&yp'$  Imp.  dmôšä  verb. 
imperf.  hauchen,  blasen.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


184 


DB.  FB.  LORENTZ. 


Komposita: 

natlmüyäc  verb.  per  f.  1.  viel  blasen,  vollblasen;  2.  auf  etwas 
hinblasen. 

pedmu^äc  verb.  perf.  ein  wenig  blasen, 
pfedmöxäc  verb.  perf.  hindurchblasen,  durch  Blasen  heraus- 
bringen. 

rezdmityäc  verb.  perf.  anseinanderblasen. 
vädmu^äc  verb.  perf.  i.  herausblasen,  durch  Blasen  ent- 
fernen; 2.  ausblasen,  auslöschen, 
vdmö-xäc  verb.  perf.  hineinblasen,  hineinbauchen, 
veddmüxäc  verb.  perf.  abblasen,  wegblasen, 
zadmifyäc  verb.  perf.  zu  blasen  anfangen, 
zdmityäc  verb.  perf.  1.  herabblasen,  wegblasen;  2.  zusam- 
menblasen. 
*dm«"xSväc  verb.  Her.  zu  dmö'xac. 

Komposita   (Inf.  -dma^Sväc  Prs.  -dmüxäv^  -dmifyäujóš 
[Kl.  II.  St.  WslzJ  -xágvóš  [V*.]  -dmöxäve'9l 
Imp.  -dmu^Svo-vi):  s.  dmu^äc. 
*dm«xüeväc  s.  dmu^fic.  Kl.  Vi. 
dmô"xäc  $.  dmuxac.  Wslz. 

dmöxnojjc  Imp.  dmö^m  [H.  Vi.  St.]  dmu'xni  [SVsle.]  s.  dmu^- 

nóyc.  H.  Vi.  St.  WsU. 
dmô-xnóuc  FtU.  dmií"xňq,  -néš  Prt.  dmuynóyn  Imp.  dmö^ni 
verb.  perf.  hauchen,  blasen.  Kl. 
Komposita: 

nadmitynóuc  verb.  perf.  auf  etwas  hioblasen. 
predmu^nónc  verb.  perf.  hindurchblasen,  durch  Blasen  heraus- 
bringen. 

rezdmôxnóuc  verb,  perf.  auseinanderblasen, 
vádmäxnóyc  verb.  perf.  i .  herausblasen,  durch  Blasen  ent- 
fernen; 2.  ausblasen,  auslöschen, 
vdniüxnouc  verb.  perf.  hineinblasen,  hineinhauchen, 
veddmüxnöuc  verb.  perf  abblasen,  wegblasen, 
zadmüxnöijc  verb.  perf.  losblasen. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHKS  WÖRTERBUCH. 


185 


zdmtfynôuc  verb.  per  f.  1.  herabblasen,  wegblasen;  2.  zu- 
sammenblasen. 

dnô$  dnS  PI.  G.  dign  [Kl.  H.  WslzJ  dén  [Vi.]  d$n  /»./ 

X.  dne^  ntr.  der  Boden  eines  Geßsses. 
dňáoc  8.  dňauc.  F*. 

dnáyc  Prs.  dňi$jä  iV*.  dňále  verb.  imperf.  tagen,  Tag  werdeo. 
Kl.  H.  St.  Wslz. 
Kotnposüum  (Inf.  -dn%,  -dňóc  Prs.  -dni^jä  Prt  -'dňale): 
rezdňapc  rer&.  ^er/*.  s%  tagen,  Tag  werden. 
dň$  adv.  bei  Tage. 

dňlc  iVs.  dní  Prt.  dnile  twfc.  imperf.  s%  tagen,  Tag  werdeo. 

dňlc  Prt.  dňWe  s.  dňlc.  Wslz. 
dňlgc  s.  dňájjc. 
♦dňigväc  t?erfc.  tťer.  #m  dňayc. 

Kompositum  {Inf.  -dňi§väc  Prs.  -dňévá  Prt.  -  dňévale): 
rozdňlQväc  verb.  imperf.  s%  tagen,  Tag  werden, 
dňô^vi  -v&  -vé  adj.  den  Tag  betreffend. 
Komposita: 

cäledňôovi  den  ganzen  Tag  dauernd,  ganztägig, 
dvadnüevi  1 .  zweitägig,  zwei  Tage  dauernd;  2.  zwei  Tage  alt. 
3ͧsin3dňaoví  1.  zehn  Tage  dauernd;  2.  zehn  Tage  alt. 
póyldňÔQY?  1.  einen  halben  Tag  dauernd;  2.  einen  halben 
Tag  alt. 

pö'Hterädiiüevi  1.  anderthalb  Tage  dauernd;  2.  anderthalb 
Tage  alt. 

šézdnóovi  1.  sechs  Tage  dauernd;  2.  sechs  Tage  alt. 

šteŕädňúôví  1.  vier  Tage  dauernd;  2.  vier  Tage  alt. 

tŕädňô^vi  1.  drei  Tage  dauernd;  2.  drei  Tage  alt. 

nílädnôeví  1.  einige  Tage  dauernd;  2.  einige  Tage  alt. 
dÖj  du$jô  L.  deju  masc.  das  Melken, 
doje  s.  jíc. 

döjjb  s.  dÖub.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
dÓjjl  -lä  masc.  Dollen,  Ruderpflock. 


Digitized  by  Google 


186 


DB.  FR.  LORENTZ 


döfll  dü$lä  L.  delü  masc.  Grube,  Loch;  nä-döul  hinab,  herab; 

nS-delä  unten. 
dÖylk  -kä  masc.  Grübchen, 
dóulní  -ná  -né  adj.  der  untere. 

dÓjjm  dô$mô  [H.  Vi.]  dü'mü  [Wslz.]  L.  dem«  [H.  Vi.]  dümü 
[Wslz.]  PI.  G.  -mjéx  masc  1.  Haus;  2.  Hausflur.  H.  Fi. 

dô^mčlti  -t&  -té  ad/,  mit  einem  Haus  versehen.  Osle. 

dÔRmčl-tl  s.  dôjjmčltl.  Wsle. 

döjjmk  -kô  masc.  Häuschen.  H.  Vi.  WsU. 

dÖjjmni  -ná  -né  adj.  das  Haus  betreffend.  H.  Vi.  Wsle. 

dójjnc  s.  jíc.  £T. 

döflpc  «.  döypc.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
dÖjjpk  8.  dojjpk.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
dôypkô$vi  s.  dóupkô$vY.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
döjjsäc  8.  döjjsac.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
döjisc  s.  jÖjjsc.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
döjjsle  s.  dojjsle.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
dô«slÉteví  s.  dô«slôeví.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
dÖyt  adj.  indecl.  tot. 
döu,t  adv.  tot. 

dój|t  -tü  masc.  der  Tod;  dô$-dójjtú  kräc,  pŕ&nesc  zu  Tode  bringen, 
töten. 

döytü^vi  -vá  -vé  adj.  den  Tod  betreffend;  dógtÔQYi  blájišk 

Leberfleck,  Muttermal, 
döyzä  -zä  PI.  G.  -zü  fem.  Dose,  Tabacksdose. 
döyb  d|bä  PI.  G.  daftÖji  7.  -bí  L.  -bjéýw  wasc.  Eiche.  Kl. 
dönrn  d^mô         di»Smú  /ÄJ  s.  döum.  Jft.  St. 
döumk  s.  döumk.  Kl.  St. 
dotjmní  s.  dÓumni.  Kl.  St. 
d  ó  ho  c  s.  jíc.  X/, 
doupc  -cá  masc.  Eiche.  Ä7. 
dóypk  -kä  masc.  Eiche.  Ä?, 
dôjjpkôflví  -vä  -vé  adj.  die  Eiche  betreffend.  Kl. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCDES  WÖRTERBUCH 


1S7 


dÖjisäc  Prs.  dou8%  -soš  Prt.  dÖuse'gl  verb.  imperf.  s%  schmol- 
len. Kl. 
Komposita: 

predöiisäc  verb.  per  f.  sa.  1.  eine  Zeit  hindurch  schmollen; 

2.  aufhören  zu  schmollen, 
rezdötjsäc  verb.  perf.  s$  recht  ios  Schmollen  kommen, 
vädöusäc  verb.  perf.  s%  ausgeschmollt  haben,  nicht  mehr 

schmollen. 

zadöusäc  verb.  perf.  sa.  anfangen  zu  schmollen. 
dÓysc  s.  jonsc.  Kl. 

döuslo  -lä  PL  G.  -sél  ntr.  Zahnfleisch  (fast  nur  im  PI.  gebräuch- 
lich). KL 

dôji8lä.eví  -vá  -vé  adj.  das  Zahnfleisch  betreffend.  Kl. 
de  8.  däe. 

de-  Verbalpräfix,  es  bezeichnet  a.  die  Erreichung  des  beabsichtigten 
Ziels,  b.  die  vollständige  Beendigung  einer  Handlung.  Betont  er- 
scheint das  Präfix  de-  als  döe-,  in  St.  vor  Nasalen  als  dö#-,  im 
Wslz.  kann  es  vor  Nasalen  unbetont  als  dü-,  betont  als  düa-  auf- 
treten. 

debätk  -kú  L.  -cä,  -kö  masc.  Vieh.  Oslz. 
debätk  -bä-tkä  s.  debätk.  Wslz. 
dobétkôev'i  -v&  -vé  adj.  das  Vieh  betreffend. 
debltČTČÍ  -Čá  -Čé  adj.  das  Vieh  betreffend.  Oslz. 
debítčTčí  s.  debľtčičí.  Wslz. 
debítčí  -čá  -čé  adj.  das  Vieh  beireffend, 
debjítkä  -hl  A.  düebjitka,  fem.  der  Gnadenstoss. 
debräčhľ  -ká  -bé  adj.  sehr  gut.  Oslz. 
debra^nl  -nä  -né  adj.  sehr  gut.  Oslz. 
debräčhl  s.  debräčhl.  Wslz. 

d  obradní  s.  debr&xni.  Wslz. 

debr?3en!  interj.  guten  Morgen! 

debröjini  -nä  -né  adj.  gesinnt,  geartet.  H.  Vi.  Wslz. 

debröyn'i  s.  dobrouní.  KL  St. 

(lobre3§Ü3tve  -vä  ntr.  1.  die  Wohlthätigkeit;  2.  die  Wohlthat. 


Digitized  by  Google 


188 


DR.  FB.  LORENTZ. 


debro3§j[8hY  -ká  -hé  adj.  wohlthatig. 
debretlávl  -vä  -vé  adj.  gütig.  Oslz. 
debretlaVvi  8.  debretlävY.  Walz. 
d  obrúbení  s.  debrü#tnY. 
debrťlocnicä  s.  dobruetúiea. 
debraecňík  s.  debrôotňiK. 
dobru esej  -3ejä  L.  debre3iej«  mase.  Wohlthäter. 
debrôeséjikä  -M  /.  debre3éj[kóu  PI.  G.  -3ejk  fem.  Wohl- 
thäterin. 

dobruetä  -tä  A.  duebreta.  fem.  die  Güte, 
debrôetni  -ná  -né  adj.  gütig,  wohlthatig. 
debruetňicä  -cä  fem.  Wohlthäterio. 
debruetňik  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  Wohlthäter. 
dobrú'nec!  s.  däebróu-nôoc.  GGa. 
debŕáoc  s.  debŕauc.  Vi. 

debŕäyc  Prs.  dňebreja.  debŕiejeŠ  Pri.  dôebŕetjl  -ŕä  -ŕell 

verb.  imperf.  gut  werden, 
dedáocä  s.  dodäuca.  Vi. 
dodätk  -ku  mase.  die  Zugabe,  Zulage. 
dodä«cä  -cä  fem.  die  Zugabe,  Zulage.  Kl.  ff.  St.  Wslz. 
degáptkä  s.  degäutkä.  Vi. 

degau,  tkä  -hi  A.  duegótka.  fem.  die  Verabredung.  Kl.  ff.  St.  Wslz. 

(logóyduí  -na  -né  adj.  passend,  bequem. 

dogodňé  adv.  comp,  zu  duegôydňä. 

dogodňiQŠí  -ša  -šé  adj.  comp,  zu  degÖudnY. 

degríshí  -kôjj  masc.  pl.  die  Reste  des  Verzehrten. 

de^öydni  -du  -né  adj.  einträglich. 

doyöyfk  s.  doyöuji.  Vi.  St.  Wslz. 

doxöjpfrk  s.  doyöuk.  Kl.  ff. 

do^öyk  -kü  masc.  der  Besitz,  besonders  an  Vieh. 

deyóytk  -kú  masc.  Einnahme,  Einkommen. 

dôvodné  adv.  comp,  zu  duo^oudnä. 

deyodňi§ší  -šá  -šé  adj.  comp,  zu  do^oudni. 

de^ráps  s.  do^raus.  Vi. 


Digitized  by  Google 


SLOV 


WÖRTERBUCH. 


189 


de-xräjis  adv.  endlich,  endlich  einmal.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dextSröc  JFV*.  däfxtar^  dextSŕiš  Prt.  dô^taŕél  doxtaŕälä 
verb.  imperf.  Arzt  sein. 
Kompositum  (Inf.  -dextaréc  Prs.  -dextar%  -dextSHŠ  Prt. 
-'dextaŕôl): 

dedoxtärec  verb.  perf.  sa.  Čigvá  als  Arzt  etwas  erwer- 
ben. —  Näš-šéper  6%-dede"xtäH  vjelgfi.  ma- 
jöutkö. 

dextärôjj  -ŕevi  -v&  -vé  adj.  poss.  dem  Arzt  gehörig, 
de-xtärtvo  -vä  ntr.  1.  die  Ärzte;  2.  der  Beruf  des  Arztes, 
dextärhl  -ká  -hé  adj.  den  Arzt  betreffend,  ärztlich, 
de^tarčln  -činí  -nä  -ne  adj.  poss.  der  Ärztin,  der  Frau  des  Arztes 
gehörig. 

de^terčin  -činí  -nä-né  adj.  poss.  der  Ärztin,  der  Frau  des  Arztes 
gehörig. 

de*xtgrtve  -vä  ntr.  i.  die  Ärzte;  2.  der  Beruf  des  Arztes, 
de^^rtií  -ká  -hé  adj.  deo  Arzt  betreffend,  arztlich, 
de^träc  Prs.  dô^xtrôja.  dextrôjéš  Prt.  úoytT&'q\  verb.  imperf. 
Arzt  sein. 

Komposüum  {Inf.  -doxtrSc  Prs.  -  doytruja,  Prt.  -dextr&'tfl): 
dede^trSc  verb.  perf  sa.  či$vá  als  Arzt  etwas  erwerben.  — 
Ta-stäjjrä  Kügvolkä  sa.-dedextra  vjlglö^  täsincój}  ta- 
läróy. 

de^treväQ  s.  dextreväu,.  Vi. 

dex^revajj       Z^1«  ^e  Frau  ^es  Arztes.  KL  H.  St.  Wslz. 
doxtrüeväc  Prt.  dextrü§vo-yl  8.  dextrSc.  Kl.  Vi. 
dexvágtkä  s.  dexväytka.  Vi. 

döxv^»tkä  -M  Á.  düexvötka,  fem.  das  Ergreifen,  Erwischen.  Kl. 

H.  St.  Wslz. 
dejágthí  5.  dojautlii.  Vi. 

dejáythl  -kó«  mase.  pl.  die  Überreste  vom  Essen.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

dejlgzdni  -ná  -né  adj.  befahrbar;  deji§zdná  vôodä  Fahrwasser, 
dekazälnl  -ná  -né  beweisbar.  Kl.  H.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


190 


DR.  FB.  LORENTZ. 


dokazáiní  s.  dökazSlnY.  Vi. 
deklSdnl  -n&  -né  adj.  vollständig, 
dokláotkä  s.  deklaytkä.  Vi. 

doklá«tkä  -Iii  A.  duoklôtk%  fem.  Zulage,  Zusatz.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

dekóud  s.  dokóud.  H.  Vi,  St.  WsIjs. 

dekoudlä  8.  deköudlä.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

dokÖ«3Ö§?  s.  dekÖ«3e§.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

deköud  adv.  wohin,  irgendwohin.  JB. 

dokö«dlä  adv.  wohin  nur,  irgendwohin.  Kl. 

dekou3éš?  adv.  wohin?  Kl. 

dekačlávl  -vä  -vô  adj.  zudringlich,  lästig.  Oslz. 

dekäčlä'v'i  s.  dekučläví.  Wsle. 

dokdční  -Dá  -né  adj.  zudringlich,  lästig.  Oslz. 

dekQČňicä  -ca  fem.  zudringliches,  lästiges  Weib.  Oslz. 

deküönlk  -ikä  PI.  N.  -eä  masc.  zudringlicher,  lästiger  Mensch.  Oslz. 

dekô-ční  s.  dokačni.  Wslz. 

dekťľčnicä  s.  dekôčnica.  Wslz. 

dekú čnik  s.  dokučnik.  Wslz. 

dolästi  -tä  -té  adj.  reich  an  Groben,  voller  Gruben.  Oslz. 

delä-stl  s.  delasti.  Wslz. 

doležSli  -lá  -lé  adj.  abgelagert,  reif. 

demáocní  s.  doma^cní.  Vi. 

demágctve  s.  domäjjctve.  Vi. 

domäslni  -nä  -ué  adj.  vermuUicb,  mutmasslich.  Oslz. 

doma'slui  s.  domäslní.  Wslz. 

d  o  m  au  c  n  i  -ná  -Dé  adj.  zum  Hause  gehörig,  häuslich.  Kl.  H.  St. 
de  man  c  t  v  e  -vä  ntr.  die  Behausung,  das  Hauswesen.  Kl.  H.  St. 
demovňictvo  -vä  ntr.  die  Hausgenossen,  Hausgenossenschalu  U. 

Vi.  St. 

domowiuctvo  s.  demovnTctve.  Kl. 
domojstve  -va  ntr.  Baustelle.  Oslz. 

domó-jiščo  -čá  ntr.  die  Stelle,  an  welcher  früher  ein  Haus  gestan- 
den hat.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHKS  WÖRTERBÜCH.  191 

de  m  ä  e  vi  -vá  -vé  adj.  das  Haas  betreffend.  Oslz. 
demôevňicä  -cä  fem.  Hausgenossin.  H.  Vi.  St. 
demôevňíK  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Hausgenosse.  H.  Vi.  St. 
demóewňicä  s.  demôevňica.  Kl. 
demôewňlk  s.  demô$vnik\  Kl. 
denfňá  adv.  bis  jetzt.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
denjňä  s.  dentna.  St. 
denößd  s.  denóud.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
denöfttkä  s.  denöutka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
denÖnd  adv.  dahin,  dorthin.  Kl. 
donÖjjtkä  adv.  dahin,  dorthin.  Kl. 
denôesňicä  -cä  fem.  Anzeigerin,  Denunziantin. 
denôesňíR  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Anzeiger,  Denunziant, 
depjôŕä  adv.  eben  erst,  eben  jetzt, 
depjéŕke  adv.  eben  erst,  eben  jetzt, 
dopjísk  -kú  masc.  schriftlicher  Zusatz,  Nachschrift, 
depláotkä  s.  depläjjtka.  Vi. 
deplätä  -tä  A.  dôeplata.  fem.  Zuzahlung,  Zulage. 
deplä«tkä  -hl  A.  dôeplótka.  fem.  Zuzahlung,  Zulage.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

depŕójjtkä  adv.  nach  vorn, 
de  r  ad  n  í  -näjj  -né  adj,  gesprächig, 
deráotcä  s.  derautca.  Vi. 
deráQtčinä  s.  derájjtčina.  Vi. 

deräjjtcä  -cä  D.  -cejö  PI.  N.  -cevjä  masc.  Ratgeber.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 

deräutčinä  -nä  B.  G.  -čin  fem.  Ratgeberin.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
derňlôkä  -M  A.  dóerňíčka.  fem.  Stübchen.  Oslz. 
derňlční  -n&  -né  adj.  die  Stube  betreffend.  Oslz. 
derňrčkä  PI.  G.  -ňičk  s.  derňTčka.  Wslz. 
derňičnl  s.  derňlční.  Wslz. 
derÖupk  -kú  masc.  Erwerb, 
derógpkôeví  -vá  -vé  adj.  den  Erwerb  betreffend, 
dorôečni  -ná  -né  adj.  mündig. 


Digitized  by  Google 


192 


DB.  FB.  LOB  E  NT  Z. 


dora^slí  -lá  -lé  adj.  erwachsen. 

doŕeČieňá  adv.  so  zu  sagen,  man  kann  sagen.  Kl.  H.  Vi. 

d  e  reč  ig  ň  ä  s.  dorecißnä.  St. 

d  e  reči  ňá  s.  dorečlená.  Wslz. 

dos&glí  -lá  -lé  adj.  erreichbar,  in  Armweite  befindlich.  Oslz. 

dosápkä  -M  A.  daosépka,  fem.  des  Zugeschüttete,  die  Zugabe.  Osie. 

dosä'glí  s.  dosäglí.  Wslz. 

dosá'pkä  s.  dosapka.  Wslz. 

doscägll  -lá  -lé  adj.  erreichbar.  Osie. 

doBcá-gli  s.  descägll.  Wslz. 

doskonälí  -lá  -lé  adj.  vollkommen.  Oslz.  KGa.  W. 

d  o  sk  ô  oční  -ná  -né  adj.  im  Sprunge  erreichbar. 

doskünßli  s.  doskonSlí.  GGa. 

dosláotkťi  s.  doslautku.  Vi. 

dosiahli  -lá  -lé  adj.  hörbar,  in  Hörweite  befindlich.  Oslz. 

doslá'^ľí  s.  dosiahli.  Wslz. 

doslautkú  adv.  nach  hinten.  Kl.  U.  St.  Wslz. 

dostfitk  -kô  mase.  hinlänglicher  Vorrat. 

dostätní  -Dá  -né  adj.  hinreichend,  hinlänglich. 

dostaň  é  -ňä  ntr.  hinlänglicher  Vorrat. 

dostupní  -näy.  -né  adj.  zugänglich. 

dôstojní  %-ná  -né  adj.  würdig,  hochwürdig.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
do stö iní  s.  dôstojní.  St. 

dotäkälní  -ná  -né  adj.  berührbar.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

dotäkä'lní  s.  dotakSlní.  Vi. 

dotoyd  s.  dotoud.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

dotóutkä  s.  dotoutkä.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

dotöyd  adv.  bis  hierher.  Kl. 

dotÖutkä  adv.  bis  hierher.  Kl. 

d  o  tu  adv.  bis  hierher. 

dovjieŕtvo  -vä  ntr.  Vertrauen. 

dovöyctve  -vä  ntr.  Führung,  Oberbefehl. 

dovöjjskä  -M  A.  düo vóuska,  fem.  die  Zufuhr. 

dovöutcä  -cä  Ľ.  -cojii  PL  N.  -covjä  masc.  Anführer. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHBS  WÖRTERBUCH. 


]93 


dezércä  s.  dozorca, 
dozérčinä  s.  dozôrčina. 

dozÖrcä  -cá  D.  -cojó  B.  N.  -covjä  mase.  Aufseher, 
dozôrčinä  -nä  PI.  G.  -čln  fem.  Aufseherin. 
do*jkä  -hí  PI.  G.  do'jk  fem.  Amme. 

do-jnau.  adj.  milchend,  Milch  gebend;  do^na»  krôovä  Milchkuh, 
do'jnicä  -cä  fem.  milchende  Kuh.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
do*iúicä  s.  dojnica.  St. 
dô-QCä  -cä  D.  -coju  PI.  N.  -coTjä  masc.  Geber, 
do-ečinä  -nä  PI.  G.  -Čín  fem.  Geberin. 
dogní  -na  -né  adj.  alt,  ehemalig.  Kl.  U.  Vi.  Wslz. 
Kompositum: 

8tärodo'gn?  uralt,  längst  vergangen, 
dô-yno  adv.  ehemals,  lange  her.  Kl.  H.  Tu  Wslz. 
dé-gnosc  -cä  L.  do-yna^sci  fem.  die  alte,  ehemalige  Zeit.  Kl.  H. 
Vi.' Wslz. 

dd'gnä  adv.  ehemals,  lange  her.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
dô'svnl  s.  dô-gni.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
dô-ovno  ä  *dô-«ne.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
dd^vnosc  8.  dô-gnesc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
do-yvňä  s.  dd'gňä.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
dd^wni dd-yuí.  Kl. 
dô-owno  s.  dô  uno.  Kl. 
do-ywnosc  s.  dô-ynosc.  Kl. 
dé-ywňä^s.  douňä.  Kl. 
do*gn¥  s.  dô'gn'i.  St. 
do'sno  s.  dô  yno.  St. 
dô'gnosc  s.  dö  gnosc.  St. 
do'gňä  s.  dô'^ňä.  St. 
♦d'räbjäc  \verb.  iter.  zu  droojbjic. 

Komposita  {Inf.  -dräbjác  Prs.  -  drábja.  -dráubjóš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -dráobjóš  [Vi.]  Prt.  -drábjo*l  Imp.  -dräbjo-a): 
prädräbjäc  verb.  imperf.  hinzubrocken,  einbrocken.  — 
Dôo-j«xI  má-nästä  lík  prädraubjä 

13 


Digitized  by  Google 


104 


DB.  FR.  LORE  N  T  Z. 


rezdrfibjäc  verb.  imperf.  zerbröckeln. 

vädrabjác  verb.  imperf.  herausbröckeln,  die  Krumen  aus 

dem  Brot  bröckeln, 
vdräbjäc  verb.  imperf.  hineinbrocken. 
veddrSbjäc  verb.  imperf.  abbröckeln. 
zdrSbjäc  verb.  imperf.  abbröckeln, 
drfibjinä  -nä  I.  drabjínón  [Kl.  H.  Vi.]  -bjiuóu  [St.]  -bjinóji 
[Wslz.]  PL  G.  -bjin  [Kl.  H.  Tu  Wslz.]  -bjtn  [St.]  fem.  Leiter, 
drfibjinkä  -M  /.  drabjtnkou  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -bjjuko«  [St.] 
fem.  Leiterchen. 

drfigá  -bi  VI.  G.  dra«g  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  drágg  [Vi.]  fem. 

Anker,  Schiffs-,  Bootsanker, 
d  rag  ü  $  vi  -vä  -vé  adj.  den  Anker  betreffend, 
dray^nér  -yänrä  D.  -rejö  PI.  N.  -rä,  -rovjä  masc.  Dragoner. 

KL.  H.  Vi.  Wslz. 
dry^nér  s.  drayuner.  St. 
dr&x  "7ä  1*1.  G.  dra^öß  masc.  Drache, 
dr&xt  _td  masc.  Trage,  Trageholz, 
dra-y^svi  -vä  -vé  adj.  den  Drachen  betreffend, 
drágb  8.  draub.  Vi. 
drágbji  s.  draubji.  Vi. 
dráQfba_t  s.  dräVfbat.  Vi. 
dráppčicä  s.  dräjjpčica.  Vi. 
dráQpčičkä  s.  drägpčička.  Vi. 
dráopkä  s.  draupka.  Vi. 
dráošhí  s.  drayšhi.  Vi. 

drSpäc  Prs.  drSpja^  -pjéš  Prt.  drfipe'yl  verb.  imperf.  kratzen; 
dräpäc     sich  kratzen,  sich  jucken. 
Komposita: 

dodräpäc  verb.  perf.  vollends  zerkratzen, 
podräpäc  verb.  perf.  bekratzen,  zerkratzen. 
pŕedrSpác  verb.  perf.  durchkratzen;  predröpäc  s$  sich  hin- 
durchkratzen, sich  durch  Kratzen  einen  Weg  bahnen. — Ten- 
pj\§s  sa^-pHedrapo'ul  pros-tfi-scííiia.  ös-vöceK. 


Digitized  by  Google 


8L0VWZISCHE8  WÖRTIRBUCH.  195 

rezdrSpäc  verb,  perf.  zerkratzen. 

vádrapác  verb.  perf.  1.  aaskratzeo,  heraus  kratzen;  2.  fort- 
laafen;  vädrapäc  sa_  sich  berauskralzen ,  durch  Kratzen 
herauskommen. 

vdräpäc  verb.  perf.  8%  sich  einkratzen. 

vebdräpäc  verb.  perf.  ringsnm  abkratzen. 

veddrSpäc  verb.  perf.  i .  abkratzen;  2.  widerkratzen. 

vedrapäc  verb.  perf.  abkratzen. 

VHdräpäc  verb.  perf.  i.  abkratzen,  wegkratzen;  2.  fort- 
laufen. 

zadräpäc  verb.  perf.  1.  za  kratzen  anfangen;  2.  aufkratzen. — 
Vén-sä-zSdrapeyl  téu-vroyt,  älä  tú$-bäle  barze  zlig. 
zdräpäc  verb.  perf.  abkratzen,  herunterkratzen. 
*drapa"c  verb.  iter.  zu  drfipac. 

Komposita  (Inf.  -drapffc  Prs.  -drapöja,  Prt.  -drap^-yl  Imp. 
-drSpe^): 

pŕedrapfic  verb.  imperf.  durchkratzen;  pŕedrapac  8%  sich 
durchzukratzen,  sich  durch  Kratzen  einen  Weg  zu  bahnen 
suchen. 

rezdrapäc  verb.  imperf.  zerkratzen. 

v&drapSc  verb.  imperf.  auskratzen,  herauskratzen;  vftdra- 

pac  8^  sich  herauszukratzen  suchen, 
vdrapäc  verb.  imperf.  s%  sich  einkratzen. 
vebdrapSc  verb.  imperf.  ringsum  bekratzen. 
veddrapäc  verb.  imperf.  i.  abkratzen;  2.  widerkratzen, 
zadrapäc  verb.  imperf.  aufkratzen, 
zdrapac  verb.  imperf.  abkratzen,  herunterkralzen. 
drap&ti  -tá  -té  adj.  zum  Kratzen  geneigt, 
d  rapavá  -vä  A.  dröpava.  fem.  Krätze. 
*drapäväc  verb.  iter.  zu  dräpac. 

Komposita  (Tuf.  -drapSväc  Prs.  -'drapáva.  -drapáuróš  [KU 
H.  St.  Wslz.]  -páovôŠ  [Vi.]  Prt.  -'drap&ve'yl  Imp.  -dra- 
pävo'y):  s.  drapäc. 
drapjtčä  -čä  A.  dräpjiča.  fem.  Krätze.  Osie. 

18* 


Digitized  by  Google 


196 


DB.  FB.  LORBNTZ. 


drapjiôi-éc  Prs.  dräpjefy  drapjieHŠ  Prt.  drapjefrél  verb.imperf. 
quälen. 
Komposita: 

nadrapjiefréc  verb.  perf.  viel  quälen, 
podrapjigŕéc  verb.  perf.  alle  nach  einander  quälen, 
vädrapjíeréc  verb.  perf.  durch  Quälen  erlangen,  abquälen.  — 
Ven*vädrapjefél  svémô-tScä  tasinc  taläröjj  ós-váva_- 
dre'yl. 

drapji'Čä  8.  drapjlča.  Wsle. 
dr£pnôy.c  s.  drapnónc  H.  Vi.  St.  Wsle. 
drfipnóuc  Fut.áräpňs^  -ňéš  IV*.  drfipnójin  verb. per  f.  kratzen.  Kl. 
Komposita: 

vädrapnôjíc  verb.  perf.  fortlaufen. 
Tttdräpnóuc  verb.  perf.  fortlaufen. 
zadrSpnôuc  verb.  perf.  kratzen. 
drSpôrkä  -hl  I.  drapärko«,  -parko«  fem.  ein  zum  Kratzen  ge- 
neigtes Weib. 

dräpôŕ  -aŕä,  -áŕä  L.  drapSH  mase.  ein  zum  Kratzen  geneigter 
Mensch. 

*drapô#väc  s.  drapac.  Kl.  Vi. 
drätefkft  -M  I.  dratSfkôu  fem.  Drähtchen,  dünner  Draht.  H.  Vi. 

St.  Wsle. 
dr&tevfrkä  s.  drätefka.  Kl. 

drfttev  -tvjä  PI.  G.  -tev  fem.  Draht.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

draté"  vnicfc  -cä  fem.  i.  Drahlflechterin;  2.  die  Frau  des  Drahtflech- 

ters.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
dratevnictve  -va  ntr.  1.  die  Drabtflechter,  Drahlflechterzunft; 

2.  das  Drahtflechterhandwerk.  U.  Vi.  St. 
dratevňlchí  -ká  -hé  adj.  den  Drahtflechter  betredend.  H.  Vi.  St. 
dratevňíČi  -Čä  -čé  adj.  den  Drahtflechter  betreffend.  H.  Vi.  St. 
.  draté" vnlčka  -M  fem.  1.  Drahtflechterin ;  2.  die  Frau  des  Draht- 

flechlers.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
dratévňikóy.  -kevY  -vá  -vé  adj.poss.  dem  Drahtflechter  gehörig. 

H.  Vi.  St.  Wslz. 


SL0YINZI8CHBS  WÖRTERBUCH.  197 

dratevňTK  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  Drahtflechter.  H.  Vi.  St  Walz.  ' 

dratevňi'ctve  8.  dratevnlctve.  Wsle. 

dratevňVchl  s.  dratevňíchl.  Wsle. 

dratevňHl  s.  dratevníčl.  Wsle. 

d  r  fite  w  8.  drfitev.  Kl. 

dratSwňicá  s.  dratévňica.  Kl. 

■ 

dratewňlctve  s.  dratevnlctve.  Kl. 
dratewňlcni  8.  dratevňíchí.  Kl. 
dratewňičl  s.  dratevníčl.  Kl. 
dratewňlčká  s.  dratSvniČka.  Kl. 
dratSwňikóu  s.  dratgvnikóg.  KÍ. 
dratgwňlK  s.  dratevňik.  Kl. 
drätvjä  s.  dratev. 

dratvjaní  -nlCn  -né  adj.  ans  Draht  bestehend. 

dravac  Prs.  dravaja,  Prt.  dravenl  verb.  imperf.  traben,  im 

Trabe  gehen, 
drfiva,  adv.  im  Trabe, 
draví  adv.  im  Trabe. 

dravH§väc  Prt.  dravuere'al  s.  dravfic.  Kl.  Vi. 
♦drSžäc  verb.  iter.  eu  druežec. 

Kompositum  {Inf,  -dräžäc  Prs.  -'dráža.  -dráužóš  [Kl.  H.  St, 
Wsle.]  -dráQŽóô  [Vi.]  Prt.  -'dr&že'nl  Imp.  -drfiže'u): 
pŕedräžäc  verb.  imperf.  überteuern. 

dräx  -X&  L-  -8*1  drä"Xö      N>  -ô*,  -"Xevjä  £  'í*  Namens- 
bruder. Osie. 
dräk  -ku  mase.  Druck.  Osie. 

dräkórk  -kä  mase.  Druck ergehülfe,  Druckerlehrling.  Osie. 
dräkórkä  -M  I.  dräkarkón,  -kffrkôu;  fem.  die  Frau  des  Druckers. 
Oüe. 

drikór  -aŕä,  -árä  L.  dr&kfirö  PI.  I.  -ŕroí  mase.  Drucker.  Osie. 
d  r  Si  adj.  indecl.  kraus.  Osie. 

drälôx  drätytt  [Kl.  H.  St]  draVlyô  [Vi.]  L.  drétytí  mase. 

Drillich,  eine  Art  Leinwand.  Oslz. 
dräpä  -p  fem.  pl.  Tropfen  (als  Heil*  und  Zaubermiltel).  Oslz. 


19S 


DR.  TB.  LORENTZ. 


dr&phi  «pk  fem.  pl.  Tröpfchen,  Tropfen.  Oslz. 
dräŠkä  -M  fem.  Namensschwester, 
dráhél  -klá  L.  dräklü  mase.  Drücker,  Klinke.  Osie. 
dräžók  -akä  L.  dräžííykú  mase.  Schlager,  Raufbold.  Osie. 
dräfoí  -gay  -!)é  adj.  der  andere,  der  zweite;  tím  dräl)í  ebender- 
selbe, derselben  Art. 

> 

drax  drä*xä  s.  dräy.  Wslz. 
drak  drä-kä  s.  dräk.  Wsle. 

dräkäc  Prs.  dräkaji*  [Oslz.]  dra-kaja.  [Wslz.]  dräkôjéš  Prt. 
dräkô-«l  verb.  imperf.  drucken. 
Komposita  (Inf.  -dräkac  Prs.  -'dräkaja,  Prt.  -dräkéyl  Imp. 
-dräke*y  [Oslz.]  -drä'ke'y  [ WslzJ): 
dedrakSc  verb.  per  f.  fertig  drucken, 
pedräkäc  verb.  per  f.  naeh  einander  drucken, 
pŕädräkäc  verb.  per  f.  noch  hinzu  drucken, 
vädräkäc  verb.  per  f.  fertig  drucken, 
veddräkäc  verb.  perf.  abdrucken. 
zadräkSc  verb.  perf.  i .  verdrucken,  falsch  drucken;  2.  beim 
Drucken  verbrauchen, 
dräkaräjä  -jä  A.  dräkaräja.  PI.  G.  -ráji,  -rij  fem.  Druckerei.  Oslz. 
.drakarä-jä  A.  drä'karäja,  s.  dräkaräjä..  Wslz. 
dräkärčik  -ikä  mase.  Druckergehilfe,  Druckerlehrling, 
dräkarf ni  -ná  -né  adj.  die  Druckerei  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
dräkar^ni  s.  dräkaríní.  St. 

dräkäröc  Prs.  drákaŕa.  [Oslz.]  drä  kaŕa.  [Wslz.]  dräkäHš  Prt. 
dräkarél  [Oslz.]  drä'karel  [Wslz.]  dräkaf&lä  verb.  imperf. 
Drucker  sein,  das  Druckergewerbe  betreiben. 

jdr&käŕék  -äkä  masc.  Druckergehilfe,  Druckerlehrling. 

dräkäŕójí  -ŕovi  -vä  -vô  adj.  poss.  dem  Drucker  gehörig. 

dräkärtve  -vä  ntr.  1.  die  Drucker,  Druckerzunft;  2.  das  Drucker- 
gewerbe. 

dräkärhl  -kä  -hô  adj.  den  Drucker  betreffend, 
dräklúevl  -vä  -vé  adj.  den  Drücker  betreffend. 
dräkô#väc  Prt.  dräkaeve*«!  s.  dräkäc.  Kl.  Vi. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCflES  WÖRTERBUCH 


mm 


199 


dral  s.  dräl.  Wslz. 

dräpü§l6c  Prs.  dräpela,  [Oslz.J  drápela,  /"TFak./  dräpôehš 
Prt.  dräpolél  /ösfo.)  drä'polel  dräpelälá  verb.  imperf. 

trippeln,  mit  kurzen  Schritten  gehen. 
Komposita  (Inf.  -dräpäejöc  Prs.  -dräpela,  -dr&pô$llš  Prt. 
-'dräpelel): 

prädräpú^Iéc  verb.  per  f.  herbeigetrippelt  kommen. 

zadr&pue.léc  verb.  perf.  anfangen  zu  trippeln, 
dräžfilní  -ná-né  adj.  zum  Zittern  geneigt;  dräžSlnä  trä^vä  Zitter- 
gras (Briza  media  und  minor).  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dräža-lni  s.  dräžfiluí.  Vi. 

dražéjn  -ifeftä  [Kl.  H.  Vi.]  -ži  ňá  [Wslz.]  mase.  das  Mark  im 

Holz.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
dräžéin  -žlgná  s.  dräžéju.  67. 

dräži^c  Prs.  dräži|  -žíš  Prt.  drážô'yl  -žS  -ži$li  Imp.  drážä 
[Oslz.J  drä  žä  [Wslz.]  dräžäcä  verfe.  imperf.  zittern. 
Kompositum  {Inf.  -dräžéc  Prs.  -dräža,  -'dräžíš  Prt.  -  drä- 
žo-yl  -ža  -želi  imp.  -drážä): 

zadräžéc  verb.  perf.  erzittern,  erbeben, 
dräžogčkä  s.  dräžoučka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
dräžojjČkä  -hí  fem.  das  Delirium  tremens,  der  Säuferwahnsinn.  KL 
dräžň§x  -"Xa  »»ose.  furchtsamer  Mensch, 
dräžôsškä  -lü  fem.  furchtsame  Frau, 
drá-kórk  s.  drákórk.  Wslz. 
drä'kôrkä  s.  dräkórka.  Wslz. 
dra'kóŕ  s.  dräkóŕ.  Wslz. 
draié"^  s.  dráte/.  Wslz. 
drá'pä  dräp  s.  drápä.  Wslz. 
drä'phi  drapk  s.  dräptii.  Wslz. 
drä-škä  PI.  G.  drášk  s.  dráška.  Wslz. 
dra-hél  s.  drahel.  Wsle. 
drážok  s.  drážok.  Wslz. 

dr&bj8ti  -tá  -té  adj.  mil  Leitern  Tersehen;  drábjfiti  vöjjz  Leiter- 
wagen. 


Digitized  by  Google 


200 


DR.  FR.  LORBNTZ. 


dr&bjínkä  -M  A.  drä»bjink%  [Kl.  H.  Wslz.]  drágbjinkii  [Vi.] 

fem.  Leiterchen.  Kl.  H.  Tu  Wslz. 
dräbjtokä  s.  dräbjinka.  St. 

dräyb  -bjä  [I.  drabjojj]  fem.  Leiter.  Kl.  H.  St.  Walz. 
drágbjS  -bjä  -bjé  adj.  die  Leiter  betreffend.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dräjjyb%t  -tá  PI.  L.  -cé£  mase.  Trageband,  Tragegort;  PI.  draji-y- 

ba,tä  Hosenträger.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
draypčicä  -cä  fem.  Leiterchen.  Kl.  H.  St.  Walz. 
drá»péičkä  -hi  fem.  Leiterchen.  Kl.  H.  St.  Welz. 
drajipkä  -hi  fem.  Leiter.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dräjjšlii  -šk  fem.  pl.  Trage,  Tragehol*.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
dr|élc  Prs.  dr$č%  -čiš  Prt.  dr$čel  verb.  imperf.  drücken,  quälen, 

peinigen. 
Komposita: 

nadr|Č!c  verb.  per  f.  sehr  bedrucken,  sehr  quälen. 

vädra^člc  verb.  per  f.  abquälen,  durch  Qualen  erpressen.  — 
Tén-môf  rdóŕ  mu-vädraičel  fšätbé  pjöu3ä. 

vudr^číc  verb.  perf.  bedrängen,  plagen. 

zadr|čic  verb.  perf.  zu  Tode  quälen, 
dr^bí  -ga»  -l)é  adj.  herb,  bitter. 
dr$ge  adv.  herb,  bitter. 

dr$gesc  -cä  L.  dra^guescí  fem.  die  Herbheit,  Bitterkeit. 

dr$k  -kö  masc.   ein  Gemisch  von  allerlei  Abfallen,  welches  als 

Schweinefutter  verwandt  wird, 
dr^kôevi'  -vä  -vé  adj.  das  Abfallgemisch  betreffend. 
dr|kšl  -š&  -šé  adj.  comp,  zu  draj)i. 

dra_kü$vnicä  -c&  fem.  die  Tonne,  in  welcher  die  Abfälle  gesam- 
melt werden.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
dr^kó^wňicä  s.  drakä$vnica.  Kl. 
♦drpäc  verb.  Her.  zu  drpec. 

Komposita  (Inf.  -dr|žäc  Prs.  -'dra.ža,  -drpôš  Prt.  -'draiotf): 
pŕädrpäc  verb.  imperf   herandrängen,   drängend  herao- 
schieben. 

vädrpäc  verb.  imperf.  hinausdrängen,  hinausschieben. 


Digitized  by  Google 


8I,0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


201 


vdr|žäc  verb.  imperf.  hineindräDgen,  hineinschieben, 
vobdrpac  verb.  imperf.  ringsum  bedrängen, 
veddr^žäc  verb.  imperf.  abdrängen. 
zdrí|žäc  verb.  imperf.  \.  hinabdrängen;  2.  zusammendrängen 
dränge  Prš.  dr^ža^  -žiš  Prt.  dražel  verb.  imperf.  drängen. 
Komposita: 

pedr^žéc  verb.  per  f.  vorwärts  drängen,  drängend  vorwärts 
schieben. 

pŕädrpéc  verb.  perf.  herandrängen,  beranschieben. 

vádra^žéc  verb.  perf.  hinausdrängen,  hinausschieben. 

Tdr^žéc  verb.  perf.  hineindrängen,  hineinschieben. 

vobdräJßc  verb.  perf.  ringsum  bedrängen. 

veddrí|žec  verb.  perf.  abdrängen.  —  Tén-vjé"H)'í  pjlgš  ved- 
drpl  téy-majjlé^  vôt-tä-jc3ͧňa. 

VHdr|žífc  verb.  perf.  fortdrängen. 

zadrpéc  verb.  perf.  anfangen  zu  drängen. 

zdrí|žéc  verb.  perf.  4.  hinabdrängen;  2.  zusammendrängen, 
dra^žé  adv.  comp,  zu  dränge, 
drejör  -*rrä  masc.  Dreier,  das  Zweipfennigstuck. 
drSjérk  -kä  masc.  Dreierchen. 
dr%žl$ší  -Šä  -šé  adj.  comp,  zu  drajrf. 
drélyaní  -na»  -né  adj.  aus  Drillich  bestehend. 
drél*xôeví  -vá  -vé  adj.  aus  Drillich  bestehend, 
drésélkä  -bi  fem.  die  Frau  des  Drechslers, 
dreslaräjft  -jä  A.  drgslaräja.  PI.  Q.  -räjT,  -ri\  fem.  Drechslerei, 

Drechslerwerkstatt.  Oslz. 
dreslaraVjä  s.  dreslarája.  Wslz. 
dreslSrČIK  -ikä  masc.  Drechslergeselle,  Drechslerlehrling. 
dreslarSní  -ná  -né  adj.  die  Drechslerei  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
dreslarjni  s.  dreslarfnl.  St. 

dreslSŕéc  Prs.  dreslafc*  dreslSŕíš  Prt  drgslaŕél  verb.  imperf. 

Drechsler  sein,  das  Drechslerhandwerk  betreiben, 
dresl&ŕék  -&kä  masc.  Drechslergeselle,  Drechslerlehrling. 
dre&I&ŕóg  -ŕeví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Drechsler  gehörig. 


Digitized  by  Google 


202 


DB.  FR.  LORENTZ. 


dreslfiBve  -vä  ntr.   i.  die  Drechsler,  Drechslerzunfl;  2.  das 

Drechslerhandwerk, 
dresläf-h'i  -ká  -hé  adj.  den  Drechsler  betreffend. 
drSslér  -lft  D.  -lejô  L.  dresltí  PI.  N.  -lovjä  mase.  Drechsler, 
drgslérk  -kä  mase.  Drechslergeselle,  Drechslerlehrling. 
drSslérkä  -M  fem.  die  Frau  des  Drechslers, 
drčslôrk  -kä  mase.  Drechslergeselle,  Drechslerlehrling. 
dreslórkä  -hi  I.  dreslárkóu.,  -lärkóij  fem.  die  Frau  des  Drechslers. 
drSslóf  -aíä,  -äfrä  L.  dreslSŕa  PI.  I.  -ŕmt  mase.  Drechsler. 
dr6slójí  -leví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Drechsler  gehörig, 
drgtko  adv.  herb,  bitter, 
dretčé  adv.  comp,  zu  dretke. 

drStkesc  -cä  L.  dretkúesci  fem.  die  Herbheil,  Bitterkeit. 

dretkší  -šä  -šé  adj.  comp,  zu  drethi. 

drethí  -kau  -hé  adj.  herb,  bitter. 

d  rév  n  e  -nä  nlr.  Holz.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

drSwne  s.  drSvno.  Kl. 

dršjbäs  -asä  mase.  Schimpfwort  für  einen  kleinen  dicken  Menschen. 

dr§j*jrlp  -pá  mase.  Leine  zum  Aufziehen  der  Segel. 

drejskemöerä  -rä  A.  drsjskomera.  fem.  Sakristei.  Osle. 

drejskumäerä  s.  dreiskemöora.  Wslz. 

d  reiz  ä  -zä  PI.  G.  -z,  -zi  fem.  Druse. 

drífkä  -M  fem.  Traubapfel.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

drúfrkä  s.  drifka.  Kl. 

drípčicä  -cä  fem.  ein  Wenig,  ein  Bischen. 

drípčic%  adv.  ein  wenig,  etwas. 

drípčíčka  -hi  fem.  ein  Wenig,  ein  Bischen. 

drípčlčka.  adv.  ein  wenig,  etwas. 

dripéčkä  -hi  fem.  ein  Wenig,  ein  Bischen. 

dripéčka,  adv.  ein  wenig,  etwas. 

drípkä  -hi  fem.  ein  Wenig,  ein  Bischen. 

drípka.  adv.  ein  wenig,  etwas. 

drSvôŕ  -aŕä  L.  drMŕa  mase.  Treiber  bei  der  Treibjagd. 

dröjjbnl  -nä  -né  adj.  geringfügig,  unerheblich. 


8L0VINZI8CHEB  WÖRTERBUCH. 


203 


dröjjbne  adv.  unerheblich. 

drÖjjbnosc  -cä  L.  drô»bnú§8ci  fem.  die  Geringfügigkeit, 
drögg  s.  drójjg.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

drougálä  1.  drôu,gäylój|  [H.  St.  Wsle.J  -gaolôu,  [Vi.]  s.  drÖu- 

gála.  H.  Ti.  St.  Wsle. 
drôggôeví  s.  dróngô$vi.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
drÔgpčicä  -cä  fem.  ein  Wenig,  ein  Bischen, 
droypčica.  adv.  ein  wenig,  etwas, 
drogpčíčkä  -hí  fem.  ein  Wenig,  ein  Bischen, 
droypčíčka.  adv.  ein  wenig,  etwas. 
drÔjípôékä  -Iii  fem.  ein  Wenig,  ein  Bischen, 
drôypéčka.  adv.  ein  wenig,  etwas, 
dröypkä  -Iii  fem.  ein  Wenig,  ein  Bischen, 
dröjjpka.  adv.  ein  wenig,  etwas. 
dró»šk  s.  drôušk.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
drôyškä  -h!  /em.  kleiner  kurzer  Weg. 
drÖQzd  drôezdä  PI.  Q.  drozdÖjj  mase.  Drossel, 
dröug  -gä  PI  G.  drojjg  mase.  Stange.  Kl. 
drÖygälä  -lä  I.  dróugawlôj}  mase.  langer,  schlanker  Mensch.  Kl. 
drôygôevi  -vá  -vé  adj.  die  Stange  betreffend.  Kl. 
drôušk  -kä  masc.  kleine  kurze  Stange.  Kl. 
drebläví  -vá  -vé  adj.  bröckelig,  krümelig.  Oste. 
drebla-vl  s.  droblävY.  Wsle. 

drebô§léc  Prs.  drúebela.  drebÉt^liš  Prt.  drôgbelôl  drebel&lä 
verb.  imperf.  trippeln. 
Komposita  (Inf.  -drebň$18c  Prs.  -drebety  -drobôfllš  Prt. 
-drebolél): 

pŕädrebúeléc  verb.  perf.  herbeigetrippelt  kommen. 

zadrebô§léc  verb.  perf.  anlangen  zu  trippeln, 
drebí  -g%  -bé  adj.  teuer. 
dregťi$tä  -tÄ  Á.  drä^geta.  fem.  Teuerung. 
dregfc$vS  -vá  -vé  adj.  den  Weg  betreffend, 
dremnág  8.  dremnaj|.  Vi. 

dremnäp  -né  fem.  Zwergin,  Wichtel.  Osie.  KGa.  W. 


Digitized  by  Google 


• 

« 


204  DR.  FR.  LORENTZ. 

dremňé  -névä  ntr.  Zwerg,  Heinzelmäonchen.  Oslz.  KGa.  W. 
droslüovi  -va  -vé  adj.  die  Drossel  betreffend, 
drezdôeví  -va  -vé  adj.  die  Drossel  betreffend, 
drožáyc  8.  drežäyc.  Vi. 

drežágc  /Vs.  drôežeja,  drežiQjéš  /Vi.  dritaže'gl  -žä  -želí  verb. 
imperf.  i.  teuer  werden,  im  Preise  steigen;  2.  den  Preis  steigen 
lassen.  —  Te-Žäte  drežiejä.  Tén-kSpc  drôeže'gl  makÖg.  Kl. 
H.  St.  Wslz. 

Komposita  (Inf.  -drežäyc  Prs.  -drežeja,  -drežiejéš  Pri. 
-  dreže-«l  -žá  -želí): 

pedrezäyc  verb.  per  f.  i .  teurer  werden,  im  Preise  steigen; 

2.  den  Preis  steigen  lassen, 
prädrežágc  verb.  perf.  i.  ein  wenig  im  Preise  steigen; 

2.  den  Preis  etwas  ansteigen  lassen, 
zadrežayc  verb.  perf.  1 .  anfangen  im  Preise  zu  steigen; 

2.  anfangen  den  Preis  steigen  zu  lassen, 
zdrožayc  verb.  imperf.  i .  teuer  werden ;  2.  hohe  Preise 

haben. 

drež$aní  -naß  -oé  adj.  mit  Hefen  angemacht. 

drož^vl  -vá  -vé  adj.  die  Heľen  betreffend. 

drožke  vi  8.  drež^levi. 

drežé  adv.  comp,  zu  drüege. 

drežigší  -šá  -šé  adj.  comp,  zu  drobí. 

drežní         -né  adj.  den  Weg  betreffend. 

dro'g  dr&vä  masc.  Trab. 

dre-^fk  s.  drô^k.  H.  Vi.  St.  WsIjs. 

dregtfk  s.  drô'sk.  Kl. 

drô'yk  -ká  masc.  kleiner,  kurzer  Trab. 

dré'«v  s.  drô«.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

drô-«w  s.  drô'y.  Kl. 

drôebä  -bä  PI.  G.  dröub  fem.  ein  Wenig,  ein  Bischen,  die  Kleinigkeit. 
dräeb%  adv.  ein  wenig,  etwas. 

drüebjic  Prs.  drüebj%  -bjiš  Prt.  drôobjél  drebjllá  verb.  imperf, 
brSckeln. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHKS  WÖRTERBUCH 


205 


Komposita   (Inf,  -drô^bjíc  Prs.  -'drebji*  -drô$bjíš  Prt. 
-drebjél): 

nadri^bjlc  verb.  per  f,  einbrocken. 

pedni^bjk  verb.  perf.  zerbröckeln. 

prädrü$bjic  verb.  perf.  hinzubrockeo,  einbrocken. 

rozdrôebjlc  verb.  perf.  zerbröckeln. 

yädrebjic  verb.  perf.  herausbröckeln,  die  Kramen  aus  dem 

Brot  brockelü. 
vdrô^bjlc  verb.  perf.  hineinbrocken. 
voddrä$bjic  verb.  perf.  abbröckeln. 
vudrü$bjic  verb.  perf.  kleine  Stückchen  abbröckeln. 
zadrô§bjíc  verb.  perf.  zerbröckeln. 
zdrô$bjic  verb.  perf.  abbröckeln, 
drôflbjinä  -nä  1.  drobjínójj  [Kl.  H.  Vi.]  -bjínôjj  [St.]  -bjl'nôjj 
Wslz.]  PI.  6.  -bjin  [Kl.  H.  Vi.  Walz.]  -bjtn  [St.]  fem. 
Kleinigkeit,  Brocken. 
drô§bjinkä  -hí  I.  drebjínkójj  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -bjtnkôjj 

[St.]  fem.  Kleinigkeit,  Brockeu. 
dró§bläve  adv.  bröckelig,  krümelig. 

drü^blävesc  -cft  L.  dreblävô^scí  fem.  der  bröckelige  Zustand. 
dró$gä  -t)l  I.  dregöu  PI.  G.  drojjg  fem.  Weg. 
dränge  adv.  teuer. 

drÔQgesc  -cä  L.  dregá^scí  fem.  Teuerung. 

drá$kšl  -Šá  -šé  adj.  comp,  zu  drebi. 

dró$slä  -lä  PI.  G.  -sél  fem.  Drossel. 

dró$zdóy  -devl  -vä  -vé  adj.  poss.  Drossel-. 

drÚQŽänä  -nä  I.  drožánôu  [Kl.  H.  Vi.]  -ž^nôu  [St.]  -žaVnóy 

[Wslz.]  PI.  G.  -žín  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -i\a  [St.]  fem.  enger, 

schmaler  Weg. 
drôf  ž£ä  drež^í  I.  -%mi  fem.  pi.  Hefen. 
drfc$žôc  Prs.  drú§ž%  -žíš  PH.  dró§žel  drežálä  verb.  imperf. 

i.  verteuern;  *2.  aus,  in  den  Weg  bringen;  dró$žéc  sa.  čím  mit 

etwas  teurer  werden,  im  Preise  steigeo  lassen. 
Komposita  [Inf.  -dru$žéc  Pts.  -'dreža.  -drú§žis  Prt.  -'drežél): 


Digitized  by  Google 


206 


DR.  FR.  LORBNTZ 


pedrôožéc  verb.  per  f.  verteuern;  podrô$žéc  6%  čím  etwas 
im  Preise  steigen  lassen. 

pŕedräežéc  verb.  perf.  überteuern,  übervorteilen.  —  Teu- 
h^dlôŕ  mjä-mäg  tóy-krevôu  bárze  predrežô$Dé. 

vdrô§žéc  verb.  perf.  aaf  den  Weg  bringen. 

vädrežéc  verb.  perf.  vom  Wege  abbringen. 

zdrôožéc  verb.  perf.  i.  teuer  machen;  2.  vom  Wege  ab- 
bringen. 

drô$žéšče  -ČÔ  PI.  N.  drožfcčä  [OslzJ  -žä'ščft  [Wslz.J  G.  -žäšč 
[Oslej  -žäšč  [Wsla.J  ntr.  i.  sehlechter,  unebener  Weg;  2.  Um- 
weg. 

drô^žéznä  -nft  fem.  Teuerong. 

dr䧞inká  -M  I.  dr«žínkó«  [Kl.  H.  Vi.  Wals.]  -žfnkóij  [St.] 

fem.  enger,  schmaler  Weg. 
dräQžóc  s.  drežäpc. 
drtíg  dravá  PI.  G.  drtíij  mase.  Bohrer, 
druv  s.  drey.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
dröw  s.  druy.  Kl. 

drôzlfic  Prs.  dríízlôj^  Prt.  drázlô'gl  verb.  imperf.  im  Halbschlaf 
sein. 
Kompositum: 

zadrazläc  verb.  perf.  in  Halbschlaf  verfallen. 
drdzlü$väc  Prt.  dräztöovo-gl  s.  drözläc.  Kl.  Vi. 
drümnay  s.  dremnäji.  GGa. 
drflmné  s.  dromné.  GGa. 
drälní  8.  dräžälnl.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dŕáQzgä  s.  dŕäjjzga.  Vi. 
dth'lní  s.  dräžälní.  Vi. 

drästäc  Prs.  dríščq.  -češ  Prt.  dŕístO  Hl  Imp.  dfäSÍI  dŕééčícá 
verb.  imperf.  Durchfall  haben,  scheissen.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -drAstäc  Prs.  -'dHŠČ*  -dŕíščéš  Prt.  -'dHate-«l 
Imp.  -úfm): 

uadŕfistäc  verb.  perf.  anscheissen,  bescheissen. 
vädŕéstäc  verb.  perf.     sich  ausseheissen. 


Digitized  by  Google 


8LOVIXZI8CHKS  WÖRTERBUCH. 


207 


vodŕästftc  verb.  per  f.  bescheissen. 

vudHtetäc  verb.  per  f.  scheissen. 

zadŕästäc  verb.  per  f.  vollscheissen. 
dtäščä  -čft  fem.  Jauche.  Oslz. 
dŕaVstäc  s.  dŕástac.  Wslz. 
dH-m  s.  dŕäšča.  Wslz. 
dŕáyzgä  -t)í  fem,  Span,  Splitter.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dŕemläví  -v&  -vé  adj.  schläfrig.  Oslz. 

dŕemôotä  -tft  A.  dHgmet*  [Kl.  H.  Vi.]  drlgmeta.  [St.]  fem. 
Schlammer.  Oslz. 

dremüetäc  Prs.  driemoty  [Kl.  H.  Vi.]  dHgmec^  [St.]  dfe- 
môecôô  Prt.  dftemete»|l  [Kl.  H.  Vi.]  dHgmete^l  [St  J  dte- 
metS  verb.  Amper  f.  im  Halbschlaf  liegen.  Oslz. 
Kompositum  (Inf.  -dremúotác  Prs.  -dŕemec^  -dŕemô^céš 
Prt.  -  dremeto'^1): 

zadŕemôetäc  verb.  per  f.  in  Halbschlaf  verfallen, 
d  rem  ú  §  tuí  -nä  -né  adj.  schlaftrunken, 
díevjaní  -näu.  -né  adj.  hölzern, 
dŕevjlčé  -llntr.  Gehölz.  Oslz. 
drevjlstl  -tä  -té  adj.  holzreicb.  Oslz. 
dfevjlčô  s.  dŕevjlčé.  Wslz. 
dŕevji'stl  s.  drevjlstí.  Wslz. 
drevťt$ví  -vá  -vé  adj.  das  Holz  betreffend, 
dŕéc  Prs.  df%  drieš  Prt.  35r  järlä  3leHt  Imp.  dri  Parč.  i¥*. 
3&rti  Vbsbst.  dHené  ^ÄJ.      Vi.]  dHgňé  /"Ä./  dri'ňé  /ŤFiZi  J 
verb.  imperf.  reissen,  in  Stöcke  zerreissen;  díéc  s%  l.reissen, 
Löcher  bekommen;  2.  schreien. 
Komposita  (Inf.  -  dŕéc  ÍVs.  -'dht  -'dißg  B*.  -V  -3ärlä 
-36HI  7mp.  - dfä): 

dťi§dréc  verb.  perf.  vollends  zerreissen. 

mtdedŕéc  Fut.  ua"dedr%  nadedréš  Prt.  n5d3ar  verb.  perf. 

etwas  abreissen. 
nädréc  verfc.  per/1.  1.  anreissen;  2.  viel  reissen;  nädŕéc 
pjöyrä  Federn  schleissen. 


Digitized  by  Google 


208  DB.  FE.  LOBENTZ. 

pft$drec  verb.  perf.  durchreissen,  zerreissen;  pfigdréc  s% 

dorchreissen,  einen  Riss  bekommen, 
pugdŕéc  verb.  perf.  in  Stucke  zerreissen. 
ru$zedŕéc  Fut.  rÔQzedr%  rezédféä  JW.  rHe^ar  verb. 

perf»  zerreissen;  rôezedŕéc  54  in  Stucke  gehen, 
sigdŕéc  Pri.  z$är  verb.  perf.  abreissen,  heruoterreissen, 

abziehen;  slgdfréc  sköur%  schinden, 
yädréc  verb.  perf.  heransreissen;  vädŕec  8%  sich  entreissen, 

sich  losmachen.  —  Li§dve  jag-s%-vä3ar  s-tÔY-dŕÔun. 
vétedŕéc  Fut.  vétedŕa,  vetčdŕéš  Prt.rt  d&Lr  verb.perf. 

abreissen,  losreissen. 
vadŕéc  verb.  perf.  abreissen;  vödrec  sq  lose  werden, 
vúebedŕéc  Fut.  vú^bedŕa.  vobgdréS  Prt.  vö^b^ar  verb. 

perf.  rings  herum  abreissen. 
va$dŕéc  verb.  perf.  rings  herum  abreissen. 
zädŕec  verb.  perf  anreissen;  zfidŕéc  s%  einen  Riss  be- 
kommen, splittern, 
dŕéjn  s.  drážéjin.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
dféin  8.  dräžéjn.  St. 
dŕômäjicä  -cá  fem.  Schlafsucht. 

díémálä  -lä  /.  dŕémáujóu.  [Kl.  H.  Wslz.]  -mágiou,  [Vi  J  mase, 

schläfriger  Mensch.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
dfémnóRC  Imp.  dH§mňi  diemňlcä  [H.  Vi.]  dŕi'mnl  drimňíca 

[Wslz.]  s.  dŕémnojjc.  H.  Vi.  Wslz. 
dŕémnôuc  Fut.  drémň%  -ňéš  Prt.  dŕémnóyn  Imp.  dŕlemňi 
dŕemňlcä  verb.  perf.  einschlummern.  Kl. 
Komposita: 

VHdŕéinnóuc  verb.  perf.  einschlummern, 
zadremnôuc  verb.  perf.  einschlummern, 
drémôlkä  -M  I.  dŕémäujkóu.  [Kl.  H.  Wsle.]  -magikou,  [V%.] 

fem.  schläfriges  Weib.  Kl.  U.  Vi.  Wsle. 
dfémalä  -lä  I.  drémôlóu.  mase.  schläfriger  Mensch.  Kl.  H.  Vi. 
Wsle. 

dŕémalkä  -Iii  I.  dremulkö»  fem.  schläfriges  Weib.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


8LÜVINZ1BCHES  WÖRTERBUCH. 


209 


drévj%  -vjicä  PL  K  dŕévjältä  (daneben  in  Ft.  dfíevjicä  PI.  N. 

dŕevjžitä)  ntr.  Baum. 
drévjÔjjtéčke  8.  dŕévjójjtečke.  IT.  7t.  TFaZ*. 
dŕévjôj)tke  s.  dŕévjóutke.  U.  Vi.  St.  Wsle. 
dŕévjÔQtôške  5.  dfôvjoutäške.  2/.  Vi.  St.  Wsle. 
df  ôvjóutSčko  -kä  ntr.  Baumchen.  Kl. 
dŕévjóutke  -kä  PI.  N.  dŕévfôtkä  ntr.  Bäumchen.  Kl. 
dŕevjoutúške  -U  ntr.  Bäumchen.  Kl. 

drevní  -ná  -né  adj.  den  Baum,  das  Holz  betreffend.  H.  Ft.  St.  Wsle. 
dŕéwnl  8.  drevní.  Kl. 

dŕéžšieňé  -ňá  ntr.  Gliederreissen,  Rheumatismus.  Kl.  H.  Vi. 

df  éžžlgňô  s.  dréžšiené.  St. 

dféž^l'ňé  s.  dréžjigňé.  Wsle. 

dŕ§mälä  8.  dŕémäla.  St. 

dŕ^mnouc  Imp.  dHemňí  8.  dŕémnôuc.  St. 

dŕ^mólkä  5.  dŕémólka.  St. 

dŕ^môlá  s.  dŕémäla.  St. 

dŕ§mälkä  s.  dŕémalka.  St. 

dŕi§c  s.  zdŕiec. 

dŕi§c  8.  dräžlec. 

dŕi$mäc  Prs.  dŕémja.  -rajéš  Prt.  dŕéme^l  Imp.  dŕlemji  dŕe- 
mjicä  verb.  imperf.  schlummern.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita : 

nadŕigmäc  verb.  perf.  8$  sich  satt  schlummern. 
pedŕiQmäc  verb.  perf.  ein  wenig  schlummern, 
pŕedŕiemäc  verb.  perf.  schlummernd  hinbringen, 
v&dŕemác  verb.  perf.  s%  sich  ausschlummern. 
zadŕlQmäc  verb.  perf.  einschlummern, 
dŕierjinä  -nä  J.  dŕevjlnóu.  [KL  H.  Ti.]  -vjinóu.  [St.]  -vji-nóu, 
[Wsle.]  PI.  G.  -vjín  [Kl.  H.  Vi.  Wsle.]  -vjjn  [St.]  fem. 
das  Holz  werk. 
dri$vjlznä  -nä  fem.  das  Holz  werk. 

dŕi§vjójjnkä  -hl  I.  drevjöunkou,  [H.  Vi.  Wsle]  -vjÓunkóu. 
[Kl.  St.]  fem.  Ilolzschuh,  Schuh  mit  hölzerner  Sohle. 

u 


Digitized  by  Google 


210  DB.  FB.  LORENTZ. 

dri§ve  -vä  PI.  G.  dŕév  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  díéw  [Kl.]  D.  dŕe- 

vóym  ntr.  1.  Baum;  2.  Holz. 
dH^ž^Ic  iVs.  dfréž^T  ÍV/.  dŕéž^ile  t?er&.  imperf.  Gliederreissen, 

rheumatische  Schmerzen  machen. — Té-mjä-dŕéž^í  bärzo. 
dHgmäc  Prs.  drfynja,  8.  dH$mac.  St. 
dŕímlaVvľ  s.  dfemlávi.  Wslz. 
dŕlmô§tä  A.  dfimeta,  s.  dŕemôeta.  Wslz. 
dŕlmó$täc  Prs.  dŕi-moca,  s.  dfemö$tac.  Wslz. 
(liimuetní  8.  dremäetní.  Wslz. 
dFrmác  8.  drlgmac.  Wslz. 
dŕlstfiicä  -cä  fem.  Durchfall. 

dŕístnójjc  Imp.  dŕästňí  [H.  Vi.  St.]  dra'stňi  [Wslz]  s.  dŕíst- 
nói|c.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

dŕístnóuc  Fut.  dŕístnq.  -ňéš  Prt.  dŕístnóyn  Imp.  dŕástííl  dŕést- 
ňicä  verb.  perf.  scheissen.  Kl. 
Komposita: 

zadŕístnónc  verb.  perf.  scheissen. 

dŕôyu  -uä  PI.  G.  dŕôyn  mase.  1.  Dorn,  Dornslrauch;  2.  der  ein- 
zelne Dorn.  //.  Vi.  Wslz. 

drôynátí  -tá  -té  adj.  voll  Dornen,  dornicht. 

drójjnOYätí  -tá  -té  adj.  voll  Dornen,  dornicht. 

dróynevjáťi  -tá  -té  adj.  dornicht. 

dŕô||ne vj  íčé  -čä  ntr.  Dornengesläuch,  Dorneodickicht.  OsU. 

dŕóynovjltl  -tá  -té  adj.  dornicht.  Oslz. 

dŕóunovji'čé  8.  dŕojjnevjíčé.  Wslz. 

dróynevji'tl  s.  dróyuovjití.  Wslz. 

dŕójiné'istVG  -vä  ntr.  Dornenfeld. 

dŕóynô'iščo  -ča  ntr.   ein  Feld,  wo  ehemals  Dornen  gestanden 
haben. 

dŕóynô^ví  -vá  -vé  adj.  die  Dornen  betreffend, 
dróyňistí  -tä  -té  adj.  dornicht.  Oslz. 
dŕóyňrstí  s.  dŕóyňísťi.  Wslz. 
dŕouu  s.  droyn.  Kl.  St. 
drüo^  s.  úfážú$x> 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  AYÖRTERBUCH. 


211 


draeškä  s.  dräžôeška. 

da  e  prp.  c.  G.  bis — hin,  zu.  Die  Präposition  dae  bezeichnet  a.  den 
Punkt,  örtlich  und  zeitlich,  bis  zu  welchem  sieh  die  durch  das  Verbum 
ausgedrückte  Handlung  erstreckt,  b.  den  Punkt,  welchem  die  Ver- 
balhandlung zustrebt,  die  Wegrichtung,  c.  die  Hervorbringung  einer 
neuen  Beschaffenheit  eines  Dinges,  den  Übergang  in  einen  andern 
Zustand,  d.  die  Bestimmung,  welche  ein  Gegenstand  hat,  e.  bei 
Zeitbestimmungen  die  ungefähre  Zeit  (dt.  cum,  gegen»),  f.  in  Ver- 
bindung mit  Zahlwörtern  die  ungefähre  Anzahl  (dt.  «gegen,  an*), 
g.  in  Verbindung  mit  dem  Gen.  des  Verbalsubstantivs  vertritt  sie  das 
dt.  «zu»  mit  dem  Infinitiv.  In  unbetonter  Stellung  ist  dae  zu  de 
geschwächt,  im  St.  kann  für  da.e  vor  nasalem  Anlaut  dae.  gebraucht 
werden,  im  Wüz.  tritt  vor  nasalem  Anlaut  für  dae  und  de  bis- 
weilen du*  und  dü  ein.  —  Tén-vjítér  p$3él  náš-čd'yn  da$- 
Lebä.  Ta-vé-iná  durä  dae-žámá.  Nl-rtdäll  dae-nórdä.  Ti- 
mäšxopjä  vábralí  Mártfnä  Jóustä  dae-šaprä.  V-nfiší  fsí 
ňlxt  ňíma  tahó  mašínä  de-sleňá.  Te-sa^stfile  de-jáster.  Ta.- 
bälo  de-póu>st5  "Xlaopój}.  Ta.-ňiebäle  ňic  de-vjisieáá.  Tén- 
kóun  paečóun  de-gád%ná.  Vén-3%-baejí  na-cérkvjlšče  de- 
dená. 

da  e-  s.  de-. 

dae  b  ä  -bä  PL  G.  dÓftb  fem.  Zeit,  Zeitpunkt. 
daebltč%  debítčicä  PL  N.  debKtč^tä  ntr.  Vieh,  Tier, 
daebitčójjtke  s.  daebitČóa.tke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
daebitčóutke  -kä  PI.  N.  debítč|tkä  G.  debítčajk  ntr.  kleines 
Tier.  KL 

da$bjór  -erö  L.  -bjefä  PL  G.  debjaeróu,  mase.  die  Wahl, 

Auswahl, 
daebréčke  adv.  recht  gut. 
dasbré^ae  adv.  recht  gut. 
dôebré*xňä  adv.  recht  gut. 

daebrí  -rä  -ré  adj.  gut;  zlé  á-daebré  vji5ec  das  zweite  Gesicht 
haben. 

dôebróij-naec!  s.  däebróu.-naec.  H.  Vi.  Wsla. 


Digitized  by  Google 


212  DB.  FB.  LOBENTZ. 

düobröu-uöoc!  interj.  gute  Nacht!  Kl.  St. 
dü$bre  -rä  PI.  G.  debčr  ntr.  Gut,  Landgut, 
dúobroc  -cä  L.  debru^cl  fem.  die  Güte, 
dfiebrečíncä  -cá  D.  -cojô  PI.  N.  -cevjä  masc.  Wohllhater.  Kl. 
H.  Vi.  Wslz. 

dfi^brečínčiná  -nä  PI.  G.  -čin  fein.  Wohltäterin.  Kl. II. Vi.Wslz. 

dôobrečínní  -ná  -né  adj.  wohlthätig.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

düebredinnä  adv.  wohlihätig.  Kl.  II.  Vi.  Wslz. 

däobrečínstve  -vä  ntr.  Wohlthat.  Kl.  U.  Vi.  Welz. 

düobreajncä  s.  dä§brečíuca.  St. 

díí^brečÍDČinä  s.  dä^brečínčiua.  St. 

däobroČjuDi  s.  düobreciDn'i.  St. 

däebrečjnňä  s.  dôebročíoňä.  St. 

däobrečínstve  s.  däebrečínstve.  St. 

diíebredäšnl  -ná  -ne  adj.  gutherzig.  Oslz. 

duebredäšnä  adv.  gutherzig.  Oslz. 

dííobredäšui  s.  dôebredäšni.  Wslz. 

duobredä-šnä  s.  düebredäsnä.  Wslz. 

dťiobresc  -cä  L.  debrôoscl  fem.  die  Güte. 

düebrotlävjä  adv.  gütig. 

düebretlävesc  -cä  L.  dobretlävaosc'i  fem.  die  Güte. 

duebíä  adv.  gut;  na-daebrä  ri$c  gutsagen,  Bürgschaft  leisten. 

düebrßc  8.  debrauc. 

duobŕóc  s.  debŕäyc. 

duecalä  adv.  gänzlich,  ganz  und  gar. 

dúecek  -ka  PI.  G.  dociqkôu,  mase.  Zufluss. 

dôočistä  adv.  ganz  rein,  bis  zur  vollständigen  Reiobeit. 

daečá  adv.  wozu,  zu  welchem  Zweck. 

dúeČäš?  adv.  wozu?  zu  welchem  Zweck? 

duodóyra  adv.  nach  Hause,  heim;  ved-dedöum  von  llause. 

diiodola  adv.  nach  unten,  abwärts. 

düeßYs  adv.  bis  heut. 

daefkolä  prp.  c.  G.  um,  um — herum.  —  Ti'-la^ä  staojóu.  dao- 
fkolä  tä-topjélcä.  Fčerau,  jäy-šed  daofkolä  tá-calau,  jigzerä. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBÜCH.  213 

dôegójjdnosc  -c&  L.  degôpdnôescl  fem.  die  Bequemlichkeit. 
dĎegôydňä  adv.  bequem. 

däegr&pä  adv.  1.  zusammen,  nach  demselben  Ort  hin;  2.  beisam- 
men, an  demselben  Orte. 
dÜQX  adv.  doch. 

dôexôjjd  -"Xôdô  PI-  G.  de^uedoy  mase.  Eiokommen,  Einnahme, 
däexófldnesc  -cä  L.  dexô^dnôescl  fem.  die  Einträglichkeit. 
dáo^ôgdó&  adv,  einträglich, 
dóe-xtér  -trä  H.  N.  -HL  G.  dextröjj  mase.  Arzt, 
dôe^térkä  -M  7.  de^tôrkóu  fem,  1.  Ärztin;  2.  die  Frau  des 
Arztes. 

düe^torkä  -M  I,  de^tarkôn,  -tSrkôu  fem.  1.  Ärztin;  2.  die  Frau 
des  Arztes. 

dfce^tôr  -aŕá,  -äŕä  L.  de^täŕô  PI.  I.  -hni  mase.  Arzt. 

dôo^trôj}  -reví  -v&  -vô  adj.  poss.  dem  Arzt  gehörig. 

d  ô  ej  I  c  Prs.  dóoja^  -jíš  Pr*.  dôojél  dojílä  verb.  imperf.  i.  mel- 
ken; 2.  Milch  geben.  —  Jänä-ßefkä  dejílä  krüevä.  Ta-krfcevä 
dôeji  daobŕä. 

Komposita  {Inf.  -düejic  Prs.  -'deja.  -dôejífi  Prt.  -  dejél): 
dedüejic  verb.  perf.  vollends  ausmelken, 
nadúejíc  verb.  perf  vollmelken, 
podúejlc  verb.  perf.  nach  einander  abmelken, 
vädejíc  verb.  perf.  herausmelken;  vädejic  83  keine  Milch 
mehr  geben.  —  Síe-své-káozä  mÄ-ňSstä  vádejílá  föerajj 
pe'gnl  v%bórk  mlouká. 
veddaejlc  verb.  perf.  abmelken, 
vuduejic  verb.  psrf.  ausmelken,  abmelken, 
zadúejic  verb.  perf  1.  anfangen  zu  melken;  2.  anfangen 
Milch  zu  geben, 
düejozd  -jazda  Pi.  G.  dojSzdójj  mase.  Anfahrt, 
daekladnesc  -cä  L.  dekladnaescl  fem.  Vollständigkeit, 
daekladnä  adv.  vollständig, 
dúeklód  -ad  a  PI.  G.  deklädôo,  mase.  Zulage, 
daekóz  -aza  L.  dekffzú  mase,  Hinweis,  Beweis. 


Digitized  by  Google 


214 


DR.  FR.  LORENTZ. 


dií^kóudbÓH3  s.  dttokoudboiß.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
dü$köydleb5ö3  s.  dä$kóndlebôjj3.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
däekôj}dlekô$lvjett  s.  díí§kói}dlekô$lvjež.  H.  8t.  Wsle. 
düokoudlekü  ivjek  s.  döeköi(dleküoIvjeK.  Vi. 
dô^kôytkôolvjek  s.  dfiskôutkuolvjež.  H.  St.  Wsle. 
duekójjtkíľlvjeK  s.  däekójjtkôelvjelL  Vi. 
dä^kóudbouo  adv.  irgendwohin.  Kl. 
döokondlebÖU3  adv.  wohin  nor  immer,  irgendwohin.  Kl. 
dH£kóudlekô§lvjeK  adv.  wohin  nur  immer,  irgendwohin.  KL 
däokôutkäelvjeK  adv.  wohin  immer,  irgendwohin.  Kl. 
däokelä  adv.  umher,  in  der  Runde,  in  die  Runde, 
dunkel  ä  prp.  c.  G.  um,  riogs  um,  um  —  herum.  —  Düekolä 

méy-x.Tč  jä-vuegórt.  Tön-pjl§s-lece'gl  du^kelä  t8^-jTč. 
dü#länä  -nä  I.  delänóu  [Kl.  H.  Vi.]  -l^nôy  [St J  -laVnôy 
[Wsle.]  PI.  G.  -lin  [Kl.  H.  Fi.  Wsle.]  -\{n  [St.]  fem.  Thal. 
dÜQlq.  adv.  unten. 

düelinka  -hl  /.  dolinkou  [Kl.  H.  Vi.  Wsle]  -lfnkón  [St.] 
fem.  Thal. 

dü$mä  adv.  zu  Hause,  daheim.  Ä7.  H.  Vi. 

düemöslä  demäsöl  [Ode.]  -roä-sél  [Wslz.J  fem.  pl.  Vermutung. 

Kl.  H.  n.  Wsle. 
dá$méslňä  adv.  mutmasslich,  vermutlich.  Kl.  H.  Vi.  Wde. 
dü$rajik  -ikťi  mase.  Häuschen.  Kl.  H.  Vi. 
dúemjlšče  -Čä  PI.  N.  demjíŠéä  ntr.  \.  grosses  Haus;  2.  altes 

schlechtes  Haus.  Kl.  H.  Vi. 
dô§mjór  -aru  PL  G.  demjáróy  mase.  1.  gutes  volles  Mass; 

2.  Übermass.  KL  H.  Vi.  Wsle. 
dôemóčkä  -hi  1.  doraa«čkó«  [Kl.  H]  -máočkóu.  [Vi.]  fem. 

Hausgenossin.  Kl.  U.  Vi. 
dttemók  -äkä  L.  dema«ka  [Kl.  HJ  -máoku  [Vi]  PI.  N.  -cä 

masc.  Hausgenosse, 
dôomevjičkä  -hl  I.  domevjíčkóu  fem.  Hausgenossin.  KLU.  Vi. 
dôemevjlk  -ikä  L.  domevjika  PI.  N.  -ca  masc.  Hausgenosse. 

Kl.  H.  Vi. 


Digitized  by  Google 


SLOYIXZISCHKS  WÖRTERBÜCH 


215 


dH§nagä  adv.  ganz  nackt,  bis  zur  vollständigen  Nacktheit. 
da$nesäcélká  -M  I.  denasäclglkóu.  fem.  Anzeigerin,  Denun- 

zianün.  Kl.  H.  Wsiz. 
du§nesäcél  -elä  L.  denosäcielu  mase.  Anzeiger,  Denunziant. 

Kl.  H.  Vi.  Wsiz. 
dú$nesäcílká  I.  denesacWkôj}  B.  G.  -cilk  s.  duenesä- 

celka.  Vi. 

düeplYv  -ävü  PI.  G.  deplävóu  [Oslz]  -pláVvóu.  [Wsiz.]  masc. 

Zufluss.  H.  Vi.  St.  Wsiz. 
du^pli'w  s.  dú$plív.  Kl. 

döf  pemágórkä  -hi  I.  depomägarkoy,  -gärkóu.  fem.  Helferin, 
duepomágóiŕ  -aŕä  L.  depomágäru  masc.  Helfer. 
dä§pevjé3  -e^á  L.  depovjl^í  H.  G.  -vjés,  -vjifôí  fem.  Aus- 
knnft. 

düspust  -tu  B.  G.  depustôu,  [OslzJ  -pu-stóu,  [Wsiz.]  masc. 

Zulassung,  Erlaubnis, 
duepttmägórkä  s.  duepomägorka.  Wsiz. 
dúfpQmägór  s.  dáepemágóŕ.  Wsiz. 

da§radä  -da  L  derudóu.  B.  G.  -rayd  [Kl.  H.  St.  Wsiz.] 

-ragd  [Vi.]  fem.  Anraten,  Ratschlag. 
da$radnesc  -cä  L.  deradua$sci  fem.  Gesprächigkeit, 
düeradnä  adv.  gesprächig. 

daoradňicä  -cä  L.  deradňlcí  [Oslz.J  -ňici  [Wsiz]  B.  G. 

-nie  [Oslz]  -nie  [Wsiz J  fem.  Ratgeberin. 
düeradniK  -ikä  L.  doradňíkô  [Oslz]  -ni'ku  [Wsiz]  B.N.<Z 

masc.  Ratgeber, 
d  íl  q  raz  ä  adv.  zugleich,  auf  einen  Schlag,  mit  einem  Mal. 
dü^rnicä  -cä  L.  deriue'i  [Oslz.]  -nixi  [Wsiz]  B.  G.  -nie 

[Oslz]  -nie  [Wsiz]  fem.  Stube. 
dtiQSäxu  adv.  ganz  trocken,  bis  zur  Trockenheit, 
da  $  sc  adv.  genug, 
♦dôfscéc  verb. 

Kompositum  (Inf.  -da§scéc  Prs.  -došča,  -duesclš  Prt. 
-descél): 


Digitized  by  Google 


216  DB.  FR.  LOBBNTZ. 

zadäescéc  verb.  per  f.  Genugtuung  leisten,  befriedigen.  — 
Veii-z5descel  tá-bôrä  zón-t^-škô§d%. 
dôoskenalä  adv.  vollkommen.  Oslz.  KGa.  W. 
dú^skonalosc  -cä  L.  deskenaluescl  fem.  die  Vollkommenheit. 

Oslz.  KGa.  W. 
dö§skünalä  s.  du§skenalä.  GGa. 
dö$sküualosc  s.  düeskonalesc.  GGa. 
dü^spjeg  -egô  mase.  Eile. 

dôestatnesc  -cä  L,  dostatnúoscí  fem.  die  Wohlhabenheit. 

düeötatnä  adv.  hinreichend,  hinlänglich. 

dô$sta.p  -pö  PI.  G.  dostqpóu,  mase.  Zugang. 

dôosta.pnesc  -cä  L.  dostypnuoscí  fem.  die  Zugänglichkeit. 

d&§st%piíä  adv.  zugänglich. 

dä$tá  5.  dúetévá. 

dfietö^öSs  adv.  bis  jetzt. 

dóotevä  adv.  dazu,  za  dem  Zweck. 

dôevóud  -odü  PL  G.  dovuodóu  mase.  Beweis. 

duevö^z  -ozô  L.  devúozä  fem.  die  Zufuhr. 

dôezérórkä  -hí  /.  dezérarkóu,  -rärkójj  fem.  Aufseherin. 

dôozôrôŕ  -aŕá  L.  dozéräh'i  mase.  Aufseher. 

dô$zôr  -erü  PL  G.  dozüoröß  mase.  die  Aufsicht. 

dôg  s.  düe.  St. 

dög-  s.  de-.  St. 

dôg  m  ä  s.  dôoma.  St. 

dugmčslä  s.  du$meslä.  St. 

dägméslňä  s.  dúemcslňä.  St. 

dügmjik  s.  dóomjilc.  St. 

dú£mjlšče  s.  dúemjišČo.  St. 

da$injór  s.  düemjor.  St. 

du£móčká  5.  dúomóčka.  St. 

dô^mók  s.  duemók.  St. 

daômevjičká  s.  dtiomevjička.  St. 

dôsmeyjlE  s.  dúemovjik.  St. 

da#nagä  s.  dú^naga.  St. 


SL0VIXZISCHE8  WÖRTERBUCH.  217 

dusnesäce'lkä  s.  da$nesäcelka.  St. 
dô^nosäcél  s.  duonesäcél.  St. 
dufčicä  s.  duyčica.  H.  Vi.  Wslz. 
diífčičkä  s.  diíiičička.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
dufkä  s.  däuka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
dävfrčicä  s.  duyčica.  Kl. 
du^čička  s.  diíyčička.  ÄZ. 
duvfrkä  s.  dupka.  Kl. 
d«"x  dô^ä  mase.  Geist. 
*duk5c  ver6. 

Komposita  (Inf.  -dékSc  iVs.  -'dukuja.  Prt.  -dukd-ul  irop. 
-dôko'u): 

peddükäc  verb.  perf.  untertauchen,  versenken, 
pedúkäc  verb.  perf.  untertauchen,  versenken, 
vdukäc  verb.  perf.  hineintauchen, 
zadúkäc  verb.  perf.  untertauchen,  versenken;  zadúkäc  sa. 
tauchen,  im  Wasser  verschwinden, 
dukágt  s.  dakajjt.  Vi. 
dukáut  -tá  mase.  Dukaten.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
♦dukuoväc  s.  dôkac.  Kl.  Vi. 
dun  dônä  B.  G.  dun  mase.  Flaumfeder,  Daune.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
dônojjc  Imp.  däňi  [H.  Vi.]  da-nl  [Wslz.]  8.  dônóuc.  H.  Vi. 
Wslz. 

Jônóuc  Fut.  duna.  -néš  Prt.  dunójjn  Imp.  dáňí  däňTcft  verb. 
perf.  blasen.  Kl. 
Komposita: 

rezdônôuc  verb.  perf.  auseinanderblasen,  durch  Blasen  zer- 
streuen. 

vädunóuc  verb.  perf.  i.  herausblasen;  2.  ausblasen,  aus- 
löschen. 

zadônóuc  verb.  perf.  blasen, 
danovaťí  -t&  -té  adj.  voller  Daunen. 
duna$v!  -vä  -vé  adj.  die  Daunen  betreffend, 
dapä  -pä  PI.  G.  döp  fem.  der  Hintere,  Arsch. 


Digitized  by  Google 


218 


DR.  FR.  LORENTZ 


düpsk  -ká  mase.  kleiner  dicker  Junge. 

dôrSc  Prs.  dôruja.  Prt.  dür&  ul  verb.  imperf.  dauern,  anhalten. 
Komposita: 

predurac  verb.  perf.  dorchdauern,  ausdauern,  übersieben, 
vädurác  verb.  perf.  ausdauern. 
durajöjjci  s.  durajojjci.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
dúrajÓjjcí  -c&  -cé  adj.  dauerhaft.  Kl. 
dü rovní  -nag  -né  adj.  dauerhaft.  H.  Vi.  St.  WsIjs. 
dôrevnesc  -c&  L.  därevnuesci  fem.  die  Dauerhaftigkeit.  U.  Vi. 
St.  Wslz. 

durevňä  adv.  dauerhaft.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

darewní  s.  dúrevní.  Kl. 

d  ôre  wn  e  sc  s.  dôrovnesc.  Kl. 

durewnft  s.  därevňä.  Kl. 

durüeväc  Prt.  duruove«l  s.  duräc.  Kl.  Vi. 

dus  dusö  mase.  Daus,  Ass. 

dugčicä  -cä  fem.  Täubeben. 

diiučičkä  -hl  fem.  Täubchen. 

dujjkä  -hl  fem.  Täubchen. 

dôvä  -vä  PI.  G.  du«,  düv  [H.  V%.  St.  Wslz.]  duw  [Kl.]  fem. 

1.  Taube  (im  Allgemeinen);  2.  weibliche  Taube, 
duvja.  -vjicä  PI.  N.  dayjaltä  ntr.  junge  Taube, 
duvjicä  -cä  L.  dHvjiel  [Osh.J  -vji-ci  [Wslz]  PI.  G.  -vjic 

[Oslz.]  -vjic  [Wslz]  fem.  weibliche  Taube, 
duvjlčí  -ča  -čé  adj.  die  jungen  Tauben  betreffend.  Oslz. 
duvjičiznä  -nä  fem.  Taubenfleisch,  Taubensuppe.  Oslz. 
dôvjičkä  -hí  I.  dúvjičkôy  [Oslz.]  -vjlčkôu  [Wslz.]  PI.  G. 

-vjlčk  [Oslz.]  -vjičk  [Wslz]  fem.  weibliche  Taube, 
duvjični  -nä  -né  adj.  die  jungen  Tauben  betreffend.  Oslz. 
duvjinä  -nä  I.  dävjlno«  [Kl.  H.  Vi.]  -vj^nou  [St.]  -vji'nóu 

[Wslz.]  fem.  Taubenfleisch, 
duvjízná  -nä  fem.  Taubenfleisch, 
duvji-čí  s.  duvjiči.  Wslz. 
duvjl  číznä  s.  dúvjíčizna.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


8L0YIKZI8CHKS  WÖRTKBBUCH.  219 

duvji  ční  s.  dôvjíční.  Wslz. 

dôvjl  -vja  -vjé  adj.  die  Tauben  beireffend. 

dôvjl  n  -?jM  -nä  -né  a4j.  poss.  Tauben-. 

dôvjÔjjtéčke  8.  dúvjôytečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

duvjóytke  8.  dôvjôutke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

dôvjo^tôško  8.  dävjôntuško.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

dävjóytéČko  -kä  ntr.  junges  Täobchen.  Kl. 

dôvjóytke  -ká  PI.  N.  duvj|tkä  ntr.  junges  Täubchen.  Kl. 

dávjóutúške  -kä  ntr.  junges  Täobchen.  Kl. 

dävní  -ná  -né  adj.  die  Tauben  betreffend.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

dôvók  -ákä  L.  -cä,  dtmíukä  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -váokô  [Vi.] 

mase.  Tauber,  männliche  Taube, 
dävôevl  -vá  -vé  adj.  die  Tauben  betreffend, 
duwní  s.  duvní.  Kl. 
dü  s.  dôe.  Wslz. 
dü-  s.  de-.  Wslz. 
düma  slni  s.  demäsloi.  Wslz. 
dümayeni  s.  demajjcnl.  Wslz. 
dümäu,ctve  s.  demauctve.  Wslz. 
dilmevňictve  s.  deraevnlctve.  Wslz. 
dümö-jistvo  s.  doméjstvo.  Wslz. 
dttme-jišče  s.  demôjšče.  Wslz. 
dQmóev'í  s.  demüevi.  Wslz. 
<lílmôe?ňicä  8.  demóeyňica.  Wslz. 
dflrnu^vňlk  s.  domôovňik.  Wslz. 
düninä  s.  denina.  GOa. 
dünoyd  s.  donöyd.  GGa. 
dünöutkä  s.  denoytka.  GGa. 
dünüosnicä  s.  denô^síiica.  Wslz. 
dtlnôtsňlK  s.  denô$sňik.  Wslz. 
du*  s.  dťt£.  Wslz. 
dú*-  s.  de-.  Wslz. 
dü*ma  8.  dôe.raa.  Wslz. 
dtt/méslä  dtimá'sel  s.  dóemcslä.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


220 


DR.  FR.  LORENTZ. 


dÜ-mSslnä  s.  düemeslnä.  Wslz. 
dü-mjIK  s.  dó§mjik\  WsU. 

d&mjišče  PI.  N.  dOmji'šôá  G.  -mjišč  s.  dô^mjišče.  WsU. 

dú*mj  ôr  PI.  G.  dflmjärój}  s.  dťtemjór.  WsU. 

dthnóčkä  I.  dtimäuckôg  s.  dôfmôčka.  FPsfo. 

d&  mók  X.  díimajjkô  8.  dôemôk.  WsU. 

dú  movjlčkä  I.  dUmevjl  Čkój}  PI.  G.  -vjičk  s.  dô§mevjička. 

dÚ'mevjlK  L.  dümevji-kö  s.  düomevjik.  Wslz. 
dti-nagä  s.  dtionaga.  WsU. 

dÔnes&cSlkä  I.  düDosäci§lk0)j  s.  dôenesäcelka.  WsU. 
dônosäcél  L.  dünesäcielü  s.  dô$nesäcel.  Wslz. 
d$n  s.  dün.  Stf. 
d§nój}c  s.  dônônc  St. 

dvS  dvjl§  G.  L.  dvö  D.  I.  dvjigmä  [Kí.  H.  Vi]  dvjigmä  [St.] 

dvji  mä  [Wslz.]  num.  zwei, 
dva-  erstes  Glied  von  Kompositen:  zwei-. 
dva3Í$8Cä  num.  zwanzig. 

dva3ͧscä-  erstes  Glied  von  Kompositen:  zwanzig-, 
dvaßlgsceräk  adv.  zwanzigfach. 
(Iva3í§scerali'i  -k&  -hé  adj.  zwanzigfach. 
dya3i§scere  num.  zwanzig  Slück. 
dva3l§stkä  -hf  A.  dvä3estka,  fem.  die  Zwanzig. 
dva3l§stní  -n&  -nô  adj.  der  zwanzigste. 
♦dvSj&c  verb.  Her.  zu  dvüejic. 

Komposita  {Inf.  -dväjäc  Prs.  -dvája,  -dvájyóš  [Kl.  H.  St. 
Wslz]  -dvágjóš  [Vi.]  Prt.  -  dväjo'yl  Imp.  -dvSje'tf): 
pedväjác  verb.  imperf.  verdoppeln;  pedvSjäc  s%  sich  ver- 
doppeln, 

rezdväjäc  verb.  imperf.  teilen,  entzweien;  rezdväjäc  sa. 
sich  entzweien. 

zdväjac  verb.  imperf.  verdoppeln;  zdväjäc  8%  sich  ver- 
doppeln. 

dvfil  -lä  masc.  alberner  Mensch,  Narr. 


8L0VINZI8CHIS  WÖRTERBUCH.  221 

d  val  Sc  Prs.  dvSläja,  Prt.  dvald'yl  verb.  imperf.  sich  albern  be- 
nehmen. 

d  val  ä  š  k  ä  -hí  A.  dv51éŠk%  fem.  albernes  Weib.  Osie. 
dvalä'Škä  H.  G.  -lžtšk  s.  dvaläáka.  Wslz. 
dvälé^  -ft-yá  L.  dvalá^ó  [Oslz.]  -la^ó  [Wslz. J  mase.  alberner 
Mensch. 

dvalúeväc  Prt.  dvalô$ve*yl  s.  dvaläc.  Kl.  Vi. 
dvaoáQSCä  s.  dvanayscä.  Vi. 
dvanápseä-  s.  dvanáysca-.  Vi. 
dvanáQsceräk  8.  dvanäyscerak.  Vi. 
dvanäßscerahi  s.  dvanayscerähí.  Vi. 
dvanágscoro  s.  dvanäyscero.  Vi. 
dvanáostí  s.  dvanäystí.  St. 
dvanáQStkä  8.  dvanaustka.  Vi. 
dvanáQstnľ  s.  dvanaystnl.  Vi. 
dvanayscä  num.  zwölf.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dvanüyscä-  erstes  Glied  von  Kompositen:  zwölf-.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dvanaysceräk  adv.  zwölffach.  Kl.  U.  St.  Wslz. 
dvanáyscerähi  -ká  -hô  adj.  zwöllTach.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dvanäyscoro  tium.  zwölf  Slück.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dvanaasti  -ta  -té  adj.  zwölfter.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dvanäystkä  -hl  A.  dvájióstka.  fem.  die  Zwölf.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dvanäystni  -nä  -ué  adj.  der  Zwölfte.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
dvazuäční  -uä  -né  adj.  zweideutig, 
dväzuačnosc  -cä  L.  dvaznaČnuescí  fem.  die  Zweideutigkeit, 
dväznačnä  adv.  zweideutig. 
dvjôH  -H  I.  dvjcŕmí  fem.  pl.  Thür, 
dvjéŕnä  -ňi  fem.  pl.  Thür, 
dvjéŕňík  -iká  ľl.  N.  -cä  mase.  Thürhöter. 
d  vj  é  f  ô  o  vi  -vá  -vé  adj.  die  Thür  betreffend, 
dvjígäc  Prs.  dvjfgq,  -góš  Prt.  dvjfge  yl  Imp.  dvjTgey  verb. 
imperf.  heben,  aufheben.  Oslz. 
Komposita: 

uadvjígäc  verb.  imperf.  auf  etwas  hinaufheben. 


Digitized  by  Google 


222 


DR.   FR.  LORENTZ. 

■ 


peddvjlgäc  verb.  imperf.  in  die  Höhe  beben. 

vädvjTgäc  verb.  imperf.  herausbeben,  aufheben. 

zdvjigäc  verb.  imperf.  in  die  Höhe  heben,  aufheben. 
dvjTge  -gä  tUr.  das  Joch,  in  welchem  zwei  Ochsen  ziehen.  OsU. 
dvjl'gäc  s.  dvjTgac.  Wslz. 
dvji'ge  s.  dvjTge.  Wsle. 

dvjígnóijc  Imp.  dvjTgňí  [H.  Vi.  St.]  dvji'gni  [Wsle.]  8.  dvjig- 

nóuc  H.  Vi.  St.  Walz. 
dvjíénôyc   Fut.  dvjígňa.  -ňôš  Prt.  dvjígnóun  Imp.  dvjTéní 
dvjlgňTcä  verb.  perf.  emporheben.  Kl. 
Komposita  {Inf.  -dvjígnóuc  Prs.  ' dvjígňa^  -dvjígňéš  Prt.  a. 
-dvjígnójjn  b.  -'dvjíg  -'dvjiglá  Imp.  -dvjígňí  Part.  Prt. 
a.  -dvjígňôeni  b.  -dvjlglí): 

dedvjígQÓuc  verb.  perf.  bis  zu  einem  Punkte  hin  heben. — 

Von-döodvji'K  te-äéca.  dáe-veknä. 
nadvjignóuc  verb.  perf.  auf  etwas  hinaufheben. 
peddvjígnó«c  verb.  perf.  in  die  Höhe  lieben,  aufrichten, 
pedvjígnóuc  verb.  perf.  in  die  Höhe  heben,  aufrichten, 
vädvjfgnónc  verb.  perf.  herausheben,  aufheben. 
vudvjí£nóuc  verb.  perf.  aufheben,  tragen  können. — Tén- 

mecní  mlánóŕ  vödvjik  tfá  cé-ntnarä. 
zdvígnóuc  verb.  perf.  in  die  Höhe  heben,  aufrichten, 
dvöj^kä  -M  PI.  G.  dvöjk  fem.  die  Zwei, 
dvöjn'i  -ná  -né  adj.  zweierlei.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
dvojňä  adv.  auf  zweierlei  Weisen.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
dvoiní  s.  dvojni.  St. 
dvöinä  8.  dvöjnä.  St. 

dvÖr  dväerä  PI.  G.  dvÖr,  dverÖjj  masc.  i.  Hof,  Hofplatz;  2.  der 
Gutshof. 

d  vor  k  -kú  masc.  ein  abgezäunter  Platz  am  Hofe  zum  Auslauf  für  die 
Schweine. 

dvoŕčók  -äkä  L.  dvórčaukú  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -čáokô  [T%.] 

PI.  N.  -cä  masc.  Gutsbesitzer, 
dvóŕňicä  -cä  L.  dvôŕňicY  [Oslz.]  -ni'ci  [Wslz.]  PI.  G.  -nie 


Digitized 


8L0VINZI8CHBS  WÖRTBRBUCH 


223 


[OsU.]  -nie  [Wslz.]  fem.  ein  Feld  in  der  Nähe  des  Ge- 
höftes. 

dvöriii Ž  -iká  PI.  N.  -cä  mase.  Hofmeister,  Hoíaofseher. 
dvôntSc  Prs.  dvoutaja^  Prt.  dvóuté'^l  verb.  imperf.  meisseln, 
ausstemmen.  Kl. 
Kompositum: 

vädvóutôc  verb.  perf.  ausmeisseln,  ausstemmen.  —  Jay- 
móum  traejft  kerät  vädvóutóijnô.  Ven-vädvôuteal 
vjelfó  kousk  s-té-bilhi. 
dvÓRtke  -kä  ntr.  Stemmeisen.  KL. 
dvdute  -tá  ntr.  Meissel.  Kl. 
dvôgtaeväc  Prt.  dvôutäovo'Bl  s.  dvóutác.  Kl. 
dvóutaeví  -v&  -vé  adj.  den  Meissel  betreffend.  Kl. 
d  v  ej  SM  -kä  -hé  adj.  zweifach, 
dverúeví  -vá  -vé  adj.  den  Hoľ  betreffend, 
dveŕhí  -káu  -hé  adj.  den  Hof  betreffend, 
dvaejäk  adv.  zweifach, 
dvaejake  adv.  zweideutig, 
dvaejä  num.  zwei  Stück. 

dvaojáhí  dvejaukóu  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -jáokóu,  [n.]  I.  -hí 

mase.  pl.  der  Paartopf, 
dvojíc  l*rs.  dvaej%  -jíš  Prt.  dvaejel  dvejllä  verb.  imperf. 

verdoppeln;  dvaejic  s%  1.  sich  verdoppeln;  2.  sich  scheiden,  sich 

trennen. 

Komposita  (Inf.  -dvaejic  Prs.  -dvej%  -dvaojlS  Prt.  - dvejél): 
pedvaojic  verb.  perf.  verdoppeln;  pedvaejic  84  sich  verdoppeln, 
rezdvaejic  verb.  perf.  trennen,  entzweien;  rezdvaejic  sq 
sich  trennen,  sich  entzweien.  —  Tí-bracä  8^-raezdvejilI. 
V en-s^-raezdvejél  sie-sväml-brätmí. 
zdvaejlc  verb.  perf.  verdoppeln;  zdvaejlc  8%  sich  verdoppeln, 
dvaeíčôk  -áka  L.  dveŕčáuká  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -čaoka  [T%.] 

Pl.  N.  -cä  mase.  Gutsbesitzer, 
dvaeréšče  -čä  Pl.  N.  dvoHSča  [Oslej  -íäščá  [Wsls.]  G.  -HUK 
[Osie.]  -ŕ&č  [Welz.]  ntr.  die  Hoflage. 


Digitized  by  Google 


224 


DB.  FB.  LOBKNTZ. 


D. 

dľjigcék  s.  lfciecek.  Vi. 
ďľjiecéš"če  5.  lbi§cešče.  Fi. 
ďľjiet  8.  lfcigt.  Vi. 
ďľjlQtnl  5.  lbl§tM.  Vi. 

bíbäc  Prs.  l)íb%  -bóš  IM.  l)ibo*^l  Imp.  bibe's  verb.  imperf. 
bin  und  her  biegen;  fcíbäc  8a.  sich  beugen,  sich  ducken.  Odz. 
Komposita: 

nadbibäc  verb.  imperf.  überbiegen,  heranbiegen. 

na^ibäc  verb.  imperf.  i.  anbiegen,  ein  wenig  biegen;  2.  hin- 
biegen; nabibäc  s$  sich  beugen,  sich  krümmen. 

podblbäc  verb.  imperf.  in  die  Höhe  biegen,  hinaufbiegen. 

petübäc  verb.  imperf.  ein  wenig  biegen. 

pŕäbíbäc  verb.  imperf.  heranbiegen,  niederbiegen;  piäblbäc  sa. 
sich  niederbeugen. 

pŕebibac  verb.  imperf.  umbiegen,  hinüberbiegen;  pŕeljíbäc  83 
sich  hinüberbiegen. 

rezbíbäc  verb.  imperf.  auseinanderbiegen;  rozbibäc  s%  sich 
auseinanderbiegen. 

väbibäc  verb.  imperf.  berausbiegen,  nach  auswärts  biegen; 
väbibäc  8%  sich  hinausbiegen. — N  eväl)ib&*Q-s%  z-väoknä! 

vl)Tbäc  verb.  imperf.  hineinbiegen,  einwärts  biegen;  vbTbäc  sa. 
sich  hineinbiegen. 

vedbibäc  verb.  imperf.  1.  abbiegen,  durch  Biegen  ablösen; 
2.  zurückbiegen,  durch  Biegen  wieder  in  die  alte  Lage 
bringen;  vedbibäc  8%  sich  wieder  zurückbiegen. 

vubibäc  verb.  imperf.  krumm  biegen;  vubibac  sa_  sich  beugen, 
nachgeben. 

zabibäc  verb.  imperf.  einbiegen,  umlegen;  zabibäc  33  sich 
beugen,  sich  krümmen. 


SL0VĽÍZI8CHES  WÖRTERBUCH. 


225 


zl)Tbäc  verb.  imperf.  einbiegen,  krummen;  zblbäc  b%  sieh 
beugen. 

bibajó^cl  s.  bibajöijci.  Vi.  St.  Wslz. 
bibajöuci  -cá  -cé  adj.  biegsam.  Kl. 
Mbáglc  s.  bibaglc.  Vi. 

bib&glc  -cá  mase.  ein  Stock,  mittels  dessen  das  Netz  von  den  Netz- 
leinen freigehalten  wird.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

biblävl  -va  -Yé  adj.  biegsam,  geschmeidig.  Oslz. 

1)1  Mär  e  adv.  biegsam,  geschmeidig.  Oslz. 

blblävesc  -cä  L:  l)iblävô$8Cl  fem.  die  Biegsamkeit,  Geschmeidig- 
keit. Osla. 

bibläVvi  s.  biblävi.  Wslz. 

bi§rä  -rä  Ti.  O.  \$r.fem.  altes  Schwein. 

bipČé  adv.  comp,  zu  bipke. 

l)Tpko  adv.  biegsam,  geschmeidig.  Osie. 

blpkesc  -cä  L.  bípkóoscí  fem.  die  Biegsamkeit,  Geschmeidig- 
keit. Oslz. 

l)ipkší  -šá  -Sé  adj.  comp,  zu  Diptií.  Oslz. 
Ť)  í  pli  í  -kay  -hé  adj.  biegsam,  geschmeidig, 
bi'bäc  s.  bibac.  Wslz. 
bi'bläve  s.  bTbläve.  Wslz. 
l)i*blävesc  s.  bíblävosc.  Wslz. 
bi  pke  s.  blpko.  Wslz. 
bipkesc  s.  bípkesc.  Wslz. 
M*pkší  s.  ^Ipkši.  Wslz. 

bíbnÓQC  Imp.  bíbni  [H.  Vi.  St.]  brbní  [Wslz.]  s.  bíbnóuc. 

H.  Vi.  St.  Wslz. 
bíbnôuc  Tut.  bíbn%  -néš  Pri.  bíbnójjn  Imp.  bibňl  verb.  per  f.  sa. 

sich  niederbeugen,  sich  ducken.  Kl. 
Komposita: 

pedbíbnôuc  verb.  per  f.  s%  sich  plötzlich  hinaulbiegen. 
zl)íbnóiic  verb.  perf.  sa.  sich  ducken, 
bfc  Prs.  gn§  gňi§š  Prt.  böun  [H.  Vi.  Wslz.]  böun  [Kl.  St.] 

15 


Digitized  by  Google 


226 


DR.  FB.  LOREXTZ. 


Imp.  gňi  Part.  Prt.  b$ti  Vbabat.  l>Tcô  [Ode.]  focé  [Wale.] 
verb.  imperf.  biegen;  í>íc  sa^  sich  beugen,  sich  docken. 
Komposita  (Inf.  -fric  Prs.  -gn%  -gnéŠ  iVJ.  -'l)ójjn  -fca. 
imp.  -gm): 

nSdl)Ic  F«/.  nSdegn%  nadSgňéš  t?er&.  ^er/".  fiberbiegen, 
heranbiegeo. 

nä*&Tc  verb.perf.  i.  anbiegen,  ein  wenig  biegen;  2.  hin- 
biegen; nät)Ic  8%  sich  beugen,  sich  krummen. 

pé-dbíc  ítá.  pédegúu.  podégňéš  verb.  perf.  in  die  Hohe 
biegen,  hinaufbiegen;  pédfytc  sa,  sich  hinaulbiegen. 

pHfclc  verb.  perf.  heranbiegen,  niederbiegen;  prätjlc 
sich  heranbeugen,  niederbeugen. 

prigfyic  verb.  perf.  umbiegen,  hinüberbiegen;  pŕigt)ic  sq. 
sich  hinüberbiegen. 

pôel)Ic  verb.  perf.  ein  wenig  biegen. 

rö$zl)Ic  Fut.  rtü$zegn4  rezggňé§  verb.  perf.  auseinander- 
biegen; rô§zl)íc     sich  auseinanderbiegen. 

väblc  verb.  perf,  herausbiegen,  nach  auswärts  biegen; 
vätiic  8%  sich  hinausbeugen. 

vfcíc  Fut.  vSgn%  verb.  perf.  hineinbiegen,  einwärts  biegen; 
vfcíc  sa.  sich  hineinbeugen. 

vé'dbíc  Fut.  vétegň%  votôgňéš  verb.  perf.  1 .  abbiegen, 
durch  Biegen  ablösen;  2.  wieder  zurückbiegen;  vé'dí)ľc  sa^ 
sich  wieder  zurückbiegen,  zurückschnellen. 

val)Tc  verb.  perf.  krumm  biegen;  vöfcic  8%  sich  beugen, 
nachgeben. 

zfi&ic  verb.  perf.  einbiegen,  umbiegen;  za1)Ic  sa.  sich  beugen, 
sich  krümmen. 

zl)íc  Fut.  sl§gna_  verb.perf.  einbiegen,  krümmen;  zfcic  8% 
sich  beugen. 

D!nó«c  Imp.  t)im  [H.  Vi.]  Dl-nl  [Wale.]  a.  &fnóuc  H.  Fi. 
Wale. 

Dinöyc  Prs.  J)fň%  -Ú8š  Prt.  bínójjn  Imp.  bíái  verb.  imperf. 
verschwinden.  Kl. 


Digitized  by  Google 


BL0VIJÍZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


227 


Komposita: 

pel)inóiic  verb.  perf.  nach  einander  verschwinden, 
väfyínóuc  verb.  perf.  sämmüicb,  vollständig  verschwinden, 
za^inöjjc  verb.  perf.  spurlos  verschwinden. 
zl)!nóuc  verb.  perf.  verschwinden, 
bjnöjjc  Imp.  tj\m  s.  bfnôijc.  8t. 

5. 

3file  -lä  L.  sal«  ntr.  Flachs. 
3áQC  8.  3%.  Vi. 
3áQtke  8.  3a|ítko.  Vi. 

3&rnä  -na  1.  3ärnöu  PI.  ö.  sargn  [Kl.  H.  Vi.  Wsle.]  -r^n  [St.] 
fem.  1.  Rasen,  Rasenplatz;  2.  ein  abgestochenes  Stück  Rasen,  Ra- 
sensode. 

3ärňi8t!  -tá  -te  adj.  rasig,  voll  Rasen.  Osle. 

3SrňIšče  -ča  PI.  N.  3áríuščá  [Oslej  -ňi'Sča  [Wale.]  O.  -fušč 

[Osi*.]  -ňišč  /"W-er.J  ntr.  Rasenplatz. 
3ärníznä  -nä  fem.  Rasenplatz. 
3árúi-stl  8.  3arňísti.  Wsltt. 

3äcól  -álft  L.  3äclí»lô  /X/.  H.  St.]  -cáglä  /TiJ  P/.  L  -lraí 

wasc.  Specht.  Osfc. 
3äcój}n  -aná  PI.  G.  3äcöj|n,  -c$nójj  J.  -nml  s.  ääcôl.  Vi. 
3&fšY  -ôä  -šé  a<#.  comp,  eu  säví.  £?.  Ft.  St. 
3§,v£š!  s.  säßl.  Ä/. 
3&k  -kď  Z.  3äku  wosc.  Dank.  Oslz. 
3ák  3a'kô  s.  3&k.  IFste. 
3&kä  -M  /«n.  Dank.  Osie. 

3äkovnesc  -cä  L.  3äkevnü§sci  fem.  die  Dankbarkeit*  H. 

Vi.  St. 

3äkevňä  adv.  dankbar.  H.  Vi.  St. 
3äkewno8c  s.  3äkevnesc.  Kl. 
3&kewAä  s.  3äkovňä.  Kl. 
*3ärzSc  verb.  Ode. 

15* 


Digitized  by  Google 


228 


DR.   FR.  LORBNTZ. 


Kompositum  (Inf.  -särzôc  Prs.  -'3trža.  -&xť&  Pri.  -  tfrzél 
Imp.  -3érz&): 

V63&rzéc  verb.perf.  sa,  sieh  erkühnen,  sieh  Mut  machen.— 
Jöyn  s%-viie3lrzél  tä-šôqtäša  do-bjicá. 
*3aržäc  verb.  Her.  zu  sarzec.  Oslz. 

Kompositum  (Inf.  -3äržac  Prs.  -3Trža.  -3Íržóš  Prt. 
Imp.  -3ärŽ6*$  -3éržé'9Cft): 

vo3áržäc  verb.  imperf.  sa,  sich  erkühnen,  sich  Mat  machen. 
3ivačnesc  -cä  L.  3&vačnô§scí  fem.  die  Wunderlichkeit,  das  wun- 
derliche Benehmen.  Oslz. 
3ävaČňä  adv.  wunderlich.  Oslz. 
3avjéc  8.  3ävjKyc.  Oslz. 

3ävjlc  Prs.  3avja,        Prt.  savjél  3ávjílä  verb.  imperf.  8%  sich 
wundern.  —  Ftôthl  lä3ft  sa.-3avjill  jí£?a-raô$cl.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -3ävjlc  Prs.  -  3ävj%  -3ävjiš  Prt.  -  äävjél): 
nÄ3ävjIc  verb.  perf.  8%  člQmá  sich  genugsam  über  etwas 
wundern. 

po3ŽlvjIc  verb.  perf  sa,  čl§m«  sich  über  etwas  wundern. 
rez3ä?jYc  verb.  perf.  sa.  čfemô  sich  sehr  über  etwas  wundern; 

in  grosses  Erstaunen  geraten. 
vä3ä^jlc  verb.  perf.  sa,  číemô  sich  nicht  mehr  über  etwas 

wundern. 

v«3ävjic  verb.  perf.  in  Erstaunen  setzen;  vu3ävjíc  s%  Čl§mä 

sich  über  etwas  wundern. 
za3&vjic  verb.  perf.  in  Verwunderung  setzen;  za3&vjic  s% 

čiernu  sich  über  etwas  wundern. 
Z3ävjic  verb.  perf.  8%  člgmá  sich  über  etwas  wundern. 
3äyjiznä  -nä  fem.  das  Wild.  Oslz. 
3ävjóc  s.  3ävjäyc.  Oslz. 

3áTÓčkä  -hl  /.  3äváj|čkó«  [Kl.  H.  St.]  -vágčkóu.  [Vi.]  fem. 

wunderliche  Frau.  Oslz. 
3ävôk  -aká  L.  sävaukä  [Kl.  H.  St.]  -vágkô  [Vi.]  PI.  N.  -ca 

mase.  Sonderling.  Oslz. 
3äve  adv.  wild.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


SL0YDÍZI8CHE8  WÖRTERBUCH.  229 

3äveBC  -cä  L.  3ävôe8cl  fem.  Wirdheit.  Oslz. 
3&*cöl  8,  3äcôl.  Wslz. 
3á*fšl  8.  3äßl.  Wslz. 
3&'kä  s.  3&ka.  TFsi-er. 
3&'kevnesc  9.  3äkevneac.  Wslz. 
3ä'kevňä  8.  5&ke?áä.  Wslz. 
*3&*rzéc  8.  35rzec.  Wslz. 
*3á  ržäc  s.  3äržac.  Wslz. 
3á*vačnesc  s.  3ava6nesc.  Wslz. 
3á  vaČnä  s.  3avačňa.  Wslz. 
3á'vjic  s.  3Ävjic.  Wslz. 
sá'vjôc  s.  3ävjayc.  Wslz. 
3&°vjiznä  s.  3ávjizna.  TPs&. 
3á'vjôc  s.  sävjájjc.  TPste. 
Sá  vóčkä  «.  3ávóčka.  Wslz. 
3a*vók  s.  3ävók.  Wslz. 
3  a*  v  e  s.  3äve.  TFsfo. 
3á-vesc  s.  3ävesc.  TPste. 
3äcanô§vl  s.  3äcálä§ví.  F*. 
3äcáolôjj  s.  3&cá|}lô)|.  Fi. 
3&cálôevi  -va  -vé  adj.  den  Specht  betreffend. 
3&cäj|lóu  -leví  -va  -vé  a#.  poss.  Spechts-.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
3äk&c  Prs.  3äkäj%  [Oslz.]  3&'käja_  [Wslz.]  3äkujéš  Prt.  3a- 
ke*gl  verb.  imperf.  i.  danken,  seinen  Dank  abstatten;  2.  die 
Totenliste  unter  Gebet  ablesen. —  Jäj|-tä-3akuja,  zÖu-to.  3Í8  tén- 
ksöue-mä  lie  za-jana.  nästa.  3&koyné. 
Komposita  (Inf.  -3äkac  TV«,  -'sakäjq,        -3äké-«l  Imp. 
-3ake-a  -3á'ke'u  [Wslz.])-. 

oa3äkac  verb.  perf  sa.  genug  gedankt  haben. 

pe3äkSc  verfc.  ^cr/".  danken;  pe3äk5c  sa,  sich  bedanken. — 

Vón-Ba,-po3äkd  ^1  vu-fä^,  ce-pHSU  de-velylnä. 
ved3äk5c  verb.  perf.  sa,  Abschied  nehmen,  sich  verabschie- 
den. —  Fčerôjj  já-8a,-vod3äke*gl  s-tim-ks|z%. 
3äkevné  -näj|  ntr.  die  Dankbarkeit.  H.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


230  DK.  **.  LOEBWTZ. 

^ákevDÍ  -näu  -né  adj.  dankbar.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
3ákewné  s.  jjakevné.  Kl. 
3&kewní  s.  3ftkevní.  Kl. 
3äkô$väc  Pri.  3&kôeFe'yl  5.  3äkäc.  Ä/.  Vi. 
3avác  iVs.  3áyäj%  /0*te./  3a«väja.  /TFsk./  sävôjéš  íVf.  3äv&-yl 
verb.  imperf.  sa.  čiejnä  sich  ober  etwas  wundern. 
Komposita  {Inf.  -3äväc  Prs.  -3ävô«  JV*.  -3avé*9t  Imp. 
-3áve-9  /Os&./  -3a-ve-9  fF^: 

na3&väc  verb.  per  f.  sa.  čierna  sieh  genügsam  Ober  etwas 

gewundert  haben, 
pesävíc  verb.  perf.  s%  čiemó  sich  ein  wenig  über  etwas 
woodern. 

rez3&yfic  verb.  perf.  sa.  či§mó  sich  sehr  über  etwas  wun- 
dern, sehr  in  Erstaunen  geraten. 

za3äväc  verb.  perf.  sa,  či§mu  sich  über  etwas  wundern. 
Säväčni  -ná  -né  ad;,  wanderlich. 
3a  v  í  -väjj  -vé  (KÍ;,  wild. 
SävjáQC  s.  säyjä^c.  Fi. 

3ävja»c  Prs.  3&vjej4  /örff.;  3**S<Ú*  [Wslz.]  sävji^jéš  i*. 
3*yje'Vl  /OsfcJ  3Me-sl  /TFrfiJ  -vjä  -vjelí  ífarf,  Frt.  3a- 
vjäll  t>er&.  tmper/.  wild  werden,  verwildern.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

Ko7}ipOSitu?H  .' 

Z3ävjay.c  verb.  imperf.  wild  werden,  verwildern. 
3ävje  adv.  comp,  zu  3äve. 

3ävô$tá  -tä  A.  3avet%  /"öste./  3á-veta,  [Wslz.]  fem.  die 
WUdheit. 

3ävô#väc  Pri.  3ävô$ve'Hl  s.  sävfie.  Kl.  Vi. 
3ä»c        3iej%  -jSS  Prt.  3Ô'ul  3$  31e.ll  Imp.  36  t>er6.  ttn^er/.  8% 
träomen  (nar  onpers.  gebraocht.).  —  Mjí§-sa,-3£le,  ce-jäj|-bél 
króuí^.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposita  {Inf  -3%  und  -36c  Prs.  -3ej%  -siejéš  Prt. 
-300i  -3a  -selí  iwp.  -3é): 

na3auc  ter6.  jjer/*.  vollstopfen,  füllen;  na3ajjc  8%  hoffen, 
erwarten. 


Digitized  by  Google 


8L0YJNZI8CHBS  WÖRTERBUCH.  231 

pe^c  verb.  perf.  etwas  wo  hinthun,  lassen;  pe^c  sa. 
sich  wohin  begeben,  Unterkunft  finden.  —  Na-YÔ$mnec 
vén-8%-pú§3e*9l  v-jän%-škäna_. 
spô3&yc  verb.  perf.  s$  hoffen,  erwarten. 

präsäyc  verb.  perf.  binzathnn,  hinzufügen. 

roz^ayc  verb perf.  entkleiden;  rez3auc  sq  sich  ent- 
kleiden. 

VA30C  verb.  perf.  auskleiden,  ausziehen.  —  Ga-ta-mStkä 

jä-vä3á  s-tá-zglä,  tl?Á  Da-vji3á,  ce-vé*n-mje*Bl  vŕô§- 

da  na-calím  cl§lä. 
V3SĹUC  verb.  perf.  ankleiden,  anziehen.  —  Mój-tfita  samé 

mja-v3Ô*«l  f-t%-80kň%. 
ve3ä|jc  verb.  perf.  anziehen;  vesauc  sa,  sich  anziehen.  — 

NY -jä-vô§3ell  krelejshim  klejda,. 
präve3auc  verb. perf.  dazu  anziehen,  darüber  ziehen;  prä- 

ve3ayc  bq  sich  noch  dazu  anziehen. 
v«3a]jc  verb.  perf  anziehen. 

za3agc  verb.  perf.  hangen  bleiben,  anhaken,  stolpern.  — 
Já-zá30'yl  vťi£-keŕeň  ôs-vôpôd  D&-zemj%, 
3ajitke  -kä  Fl.  N.  -kä,  -hi  nir.  Kindlein.  Kl.  H.  8t  WsU. 
3%ölävl  -va  -vô  adj.  dankbar.  Oslz. 
3|člävjä  adv.  dankbar. 

3$člavo8C  -cä  L.  3%Člävôe8cI  fem.  die  Dankbarkeit. 
3%čláVvI  8.  3$člävi.  WsU. 
3^k  8.  säk. 

3a,käc  Prs.  3$kôja,  8.  3ák5c. 
3a,küeväc  «.  3äkfic.  Vi. 
3e  8. 

3eb6ß3  8.  3ebÖM3.  H.  Vi.  St.  WsU. 
3eb6u3  adv.  wo  immer,  irgendwo.  Kl. 

3ec&nág  -né  fem.  das  kindische  Wesen  des  höheren  Greisenalters. 
3ecäní  -näfl  -né  adj.  kindisch. 

3eck5c  Prs.  3leckôja.  3eckôjéš  Prt.  3eckô-gl  verb.  imperf.  sa_ 
sich  kindisch,  albern  betragen. 


232  DR.  FR.  LORBNTZ. 

3ecínstve  -vä  ntr.  1.  die  Kindheit,  Jugendzeit;  2.  das  kindische 

Benehmen.  Kl.  H.  Vi. 
3ecjnstve  s.  3ecin8tvo.  St. 
3ec^'jistvo  -vi  ntr.  die  Kinder. 
3ecô$  pron.  subst.  manches,  etwas. 
3efčlnkä  -hl  A.  3i§fčiuka_  fem.  Mädchen.  H.  Vi. 
3efČl*nkä  PI.  G.  -člnk  8.  3ef£Inka.  Wslz. 
3efČlnkä  8.  3e  f  činka.  St. 
3e\frčlnkä.  8.  3efčlnkä.  Kl. 
3ejin3é  adv.  anderwohin. 
3ejiü3l§  adv.  anderswo. 

3ekô§lvjeK  adv.  wo  immer,  irgendwo.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

3ekôivjeK  8.  3ekü$lvjek\  Vi. 

3eleb6j}3  s.  3eleb<Su3.  H.  Vi.  St.  Welz. 

3elebÖU3  adv.  wo  nur  immer,  irgendwo.  Kl. 

3eleküelvjek  adv.  wo  oor  immer,  irgendwo.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

3elekü*lvjek  8.  3eleküolvjek.  Vi. 

3eliQ  adv.  irgendwo. 

3eráQ8  s.  3erajj8.  Vi. 

Serams  adv.  1.  irgend  einmal;  2.  hin  und  wieder,  bisweilen.  Kl.H. 

St.  Wsle. 
3örzl§8ü  -šá  -šé  adj.  comp,  eu  3Írzí. 
3ôržé  adv.  comp,  eu  sirze. 
3esc6rn!  s.  3esincörni. 
3esincömi  -na  -né  adj.  zehnfach. 
3es6jitl  8.  3es6utí.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
3esöj}tkä  8.  3esóutka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
3esöuti  -tá  -té  adj.  der  zehnte.  Kl. 
3es6ytkä  -hl  A.  3l§sôutk%  fem.  die  Zehn.  Kl. 
3�  adv.  1.  wo?  2.  wohin? 
36vjincörnl  -ná  -nô  adj.  neunfach. 
3evjÖBtI  s.  3evjöuti.  //.  Fi.  St.  Wslz. 
3evj5«tkä  s.  3evjöutka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
3evjÖuti  -tá  -té  adj.  der  neunte.  Kl. 


Digitized  by  Google 


■ 


8L0VINZI8CHE8  WÖRTERBUCH.  233 

3evjó«tkä  -M  A.  3levjóutka.  fem.  die  Neun.  Kl. 
3évňé  adv.  comp.  1.  zu  3Ívne;  2.  zu  3&ve.  E.  Vi.  St.  Wslz. 
3évňlgšl  -š&  -Sé  adj.  comp,  i .  tu  3ÍVM;  2.  zu  3äví.  Zf.  Fi.  Stf. 
Wslz. 

3evö")(ä  -jl  il.  3ͧv«X%        Mädchen.  Oüz. 

3evôškä  -hl  A.  3i§väŠka.  fem.  Mädchen.  Osie. 

3evô"xä  PI.  G.  -vô"x  8.  3evö"xa.  Wslz. 

3evô  škft  .PI.  G.  -vašk  š.  3evöSka.  Wüz. 

3éwňé  8.  3evné.  Kl. 

3éwnl§Sl  s.  3eynleší.  Kl. 

3ôcäčl  -č&  -čé  adj.  die  Kinder  betreffend.  Oste. 

3écá  čl  s.  3écäčí.  TFs/*. 

3éc%  -cä  PI.  N.  3l§cä  (s.  d.)  ntr.  Kind. 

3éc6ytôčke  a.  3ôcÓu.tečke.  Ä  F*.  Ä.  JFste. 

3écóytke  s.  3écóutke.  Ä  Fi.  St.  Wüz. 

3éc6ytôškô  5.  3écÓQtúške.  IT.  Ft.  5/.  FFsfc. 

3éc5jjtéčke  -kä  nír.  Kindlein.  Ä/, 

3Ôcóutko  -kä  PI.  N.  3ôcÉ|tká  ntr.  Kindlein.  Kl. 

3ôcÓutôške  -kä  ntr.  Kindlein.  Kl. 

3éfč%  -čicä  P/.  N.  3éfč4tä  «fr.  Mädchen.  Ä  Vi.  St.  Wüz. 

žéfčicä  -cä  fem.  kleine  jnnge  Magd.  Ä  Vi.  St.  Wsls. 

3éfčíčl  -čä  -čé  adj.  das  Mädchen  betreffend.  H.  Vi.  St. 

3éfčlókä  -hl  fem.  kleine  junge  Magd.  ü.  Vi.  St.  Wüz. 

3éfčliiä  -nä  A.  3éfčin%  PI.  G.  -Čín  fem.  Mädchen.  H.  Vi. 

3éfčíšče  -čä  B.  N.  séfčTščä  [H.  Vi.  St.]  -čTščá  [Wüz.] 

G.  -člšč  [H.  Vi.  St]  -člšč  [Wslz.]  ntr.  grosses  Madchen.  H. 

Vi.  St.  Wüz. 
3éfči'čl  s.  3éfČJČí.  Wüz. 
3ôfčinä  s.  3éfčTna.  Wüz. 

3éfčin  -činí  -n&  -né  adj.poss.  der  Magd  gehörig.  H.  Vi.St.  Wüz. 
3ôfčíná  PI.  G.  -č{n  s.  3éfčína.  5/. 
3ôfč6ptéčko  s.  3éfčoutečko.  H.  Vi.  St.  Wüz. 
3éfčófltke  8.  3éfčôutko.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
'  3éfčÓj|täške  s.  3éfčóutô5ke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


234 


DB.  IB.  LORENTZ. 


3éfčÔutéčke  -U  ntr.  Mägdlein.  GsU. 

3éfčóutke  -ká  B.  N.  3éfčá;tkä  ntr.  Mägdlein.  GsU. 

3efčÓj}täške  -ká  ntr.  Mägdlein.  Gslz. 

3efkä  -M  fem.  Magd.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

3é\£ča,  s.  3éfča,.  Kl. 

3é#čicä  s.  3éfčica.  Kl. 

3ô^Číčí  8.  3ôfčIČI.  Kl. 

3é#člčká  s.  3éfôička.  m. 

3Ď#činä  s.  3ôfóTna.  Kl. 

3e#čišče  s.  3éfčiSče.  Kl. 

3é^čín  8.  3éfčio.  Kl. 

3é#č6«téčke  s.  3éfčoutečke.  Kl. 

3é\£čóutke  s.  3éfčoutke.  Kl. 

3e#čô«tôške  8.  3ôfČ6utäŠke.  Kl. 

3é#ká  s.  3efka.  ÄŽ. 

3él  a.  3élá  PI.  L  3élml  6.  3i§lä  L.  3eló  mase.  Teil,  Anteil. 
3§l£k  -aká  mase.  Teilchen. 
3  é  Iní  -n&  -né  adj.  teilbar. 
3elnesc  -cä  L.  3élnô§scl  /fem.  die  Teilbarkeit. 
3érá  -rá  J.  3er6«  H.  G.  3ér  /em.  Loch. 
3šr£tl  -tá  -té  adj.  voller  Löcher. 
3érčicä  -cá  fem.  Löchlein. 
3érčíčkä  -M  fem.  Lochlein. 
3érSčká  -M  fem.  Lôchlein. 
3érkä  -hl  fem.  Lôchlein. 
.  3érovätI  -tá  -te  adj.  voller  Löcher. 
3érevjfitl  -tá  -té  adj.  voller  Löcher. 
3érevjití  -tá  -té  adj.  voller  Löcher.  Oslz. 
3éreyji  tí  s.  3érevjíti.  Wsle. 

3§j[n  dňS  PI.  N.  dni  mase.  i.  Tag;  2.  Tageshelle,  Licht.  Kl.  H. 

Vi.  Wsle. 
3§in  8.  3gjn.  St. 

3i§  aaY  1.  wo;  2.  wohin;  3.  ungefähr,  3i§-dva3i$scä  ungeföhr  zwölf. 
3i§bä  -bä  fem.  Pips,  eioe  Hühnerkrankheit. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZISCHE8  WÖRTERBÜCH. 


3l§cä  3ecí  Ľ.  3i§cim  I.  3ecmí  L.  3ͧcft"x  fem.  pl.  Kinder. 

3iQCäúä  adv.  kindisch. 

3igcke  -ka  ntr.  Kind  (in  verächtlichem  Sinne). 

3i§cók  -áka  L.  3ecauka  [Kl.  H.  St.  WsleJ  -cágkô  [Vi.] 

Fl.  N.  -cä  mase.  kindischer  Mensch. 
3i§gnôč  -áčä  L.  3eé^äu«ô  [Kl.  H.  St.  WslzJ  -náQČô  /Tt.y 

mase.  Milchner,  männlicher  Fisch. 
3i§gno  -nä  «fr.  Fischmilch. 
3\ßkc  -ca  mase.  Birkenlheer. 
♦31  §lftc  verb.  iter.  eu  3i§lec. 

Komposita  {Inf.  -3^1ac  iVs.  -36I4  -3élôš  Prt.  -3éle*ul 
Twp.  -3l§le*8  -3elô'gca): 

ped3iejäc  verb.  imperf.  in  kleinere  Teile  zerlegen, 
peslejäc  verb.  imperf.  einteilen;  pe3l$läc  sa.  sich  teilen, 
in  Teile  zerfallen.  —  Naša-vjlgs  s^-pe3élá  na-dvä 
3élft,  Vjôŕxaecäne  Ô8-R%beve. 
pŕä3ÍQläc  verb.  imperf.  zuteilen. 
rez3igläc  verb.  imperf.  trennen,  austeilen. 
vä3l§läc  verb.  imperf  absondern,  anssondem;  vä^glac  sa. 

sich  aussondern. 
veb3i§läc  verb.  imperf.  čím  austeilen,  verteilen;  yeb3l§läc 
Sc^  čím  sich  etwas  unter  einander  teilen. — TY-mas'xepj^ 
sa_-veb3élóu  svlm-zäróypk%. 
ved3i§läc  verb.  imperf.  abteilen,  absondern;  yod3i§läc  sa. 
sich  absondern. 

v«3i§lác  verb.  imperf.  élgvá  von  etwas  mitteilen,  einen 
Teil  zu  kommen  lassen. 
3l§l8c  Prs.  3191a.  -HS  Prt  3l§lél  3eläl&  verb.  imperf.  teilen; 
3Í9I8C  s%  sich  teilen,  in  Teile  zerfallen.  —  Naž-zarÓypk  sa^ieU 
na-tŕä  3élä. 

Komposita  {Inf  -3iglöc  Prs.  -3ela_  -3i§llš  Prt.  -3elél): 
ped^gléc  verb.  perf.  in  kleinere  Teile  zerlegen. 
pe3iglÖc  verb.  perf.  einteilen;  pe^lSc  s%  sich  teilen,  in 
Teile  zerfallen. 


Digitized  by  Google 


236  DB.  FR.  LORENTZ. 

pHgieléc  verl.  per  f.  zuteilen, 
rezgtetéc  verb.  perf.  trennen,  austeilen, 
vägeléc  verb.  perf.  aussondern,  absondern;  vágeléc  8%  sich 
aussondern. 

vebjlgiec  verb.  perf.  Čím  austeilen,  verteilen;  vebgleléc  sa, 

čím  sich  etwas  unter  einander  teilen. 
vod3iQlec  verb.  perf.  abteilen,  absondern;  ?ed3l$léc  8%  sich 

absondern.  —  3iqsinc  räbaykóy  s^-vô'dseläle  ved-näM 

mašóepstvä. 

v«$igl6c  verb.  perf.  či§vá  von  etwas  mitteilen,  einen  Teil  zu- 
kommen lassen.  —  Ta-vubuegá  bäjjpkä  vtelila  téma- 
ßträxejö  svéva-"xll§bä. 
*3i$rac  verb.  Her.  zu  dŕéc. 

Komposita  (Inf.  -3i§rác  Prs.  -'séra,  -3éróš  Prt.  -5ére-«l 
Imp.  -3i§ro*9  -3erô*^cä): 

nad3igräc  verb.  imperf.  etwas  abreissen. 
na3l§räc  verb.  imperf.  anreissen;  na3igrác  pjÖurä  Federn 
schleissen. 

pre5i§räc  verb.  imperf.  durchreissen,  zerreissen;  pŕegiQ- 
räc  sq  durchreissen,  einen  Riss  bekommen. 

rez3i§rac  verb.  imperf.  zerreissen;  rez3l§rac  sa.  in  Stucke 
gehen. 

vä3i§räc  verb.  imperf.  herausreissen;  vá3lgrac  84  sich 

entreissen,  sich  losmachen. 
veb3ierac  verb.  imperf.  rings  herum  abreissen. 
ved3i§räc  verb.  imperf.  abreissen,  losreissen. 
vo3lgräc  verb.  imperf.  rings  herum  abreissen. 
za3igrác  verb.  imperf.  anreissen;  za3l§räc  sa.  uinen  Riss 

bekommen. 

zslerác  verb.  imperf.  abreissen,  herunterreissen,  abziehen; 
z3igräc  skÖu,ra.  schinden. 
Si^ržók  -ákä  L.  3éržáyJcô  [Kl.  U.  SL  WsUt.]  -žáokô  [Vi.] 
mase.  dér  Stiel  des  Dreschflegels. 
*5iftŕgác  verb.  Her.  zu  3i§ŕnóuc 


SL0YINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


237 


Komposita  {Inf.  ^l^gác  Prs.  - 3örg%  -3Íejŕgóš  PH.  -'3ér- 
ge-^l): 

preäie.ŕgäc  verfc.  imperf.  durchreiben;  pieji^fgäc  s%  sich 
durchscheuern. 

rez3i§ŕgác  verfc.  imperf.  aufknüpfen,  den  Knoten  losen, 
vobgi^rgäc  verfe.  imperf.  abreiben,  abwischen. 
vedáiQrgäc  verb.  imperf.  1 .  wegreiben;  2.  den  Knoten 

wieder  aufknüpfen, 
zasiergäc.verfe.  imperf.  ?erknüpfen. 
Z3l§fgäc  vert.  imperf.  abreiben,  abwischen. 
Sielgnóu.c  s.  jleŕnóuc  Ä  Vi.  St.  Wsls. 
3\grgnôj}C  s.  3igŕnóuc.  JQ. 
3iejŕnóu.c  s.  3ieh»óvic  H.  Vi.  St.  Wslz. 
3l§frnóijc  Prs.  3i§rň%  -ňSš  iV*.  3l§ŕnójjn  38ŕn$  i>er&.  imperf. 
1.  reiben,  wischen,  scheuern;  *2.  einen  Knoten  machen;  3Íejŕnóuc 
sa.  sich  reiben,  sich  scheuern.  —  Tén-pjies  sa^ieŕúä  Mit  vôe- 
scan%.  Kl. 

Komposita  (Inf.  -siefnöuc  Prs.  - ^éŕnaj  -3iefň8á  Prt.  a. 
nôyn  b.  -  3ôŕg  -3éŕglä  Part.  Prt.  a.  -3ôŕiíu§nl  b.  -sigtgli): 
de3l§rnóiic  veri.  perf.  vollends  abreiben,  abscheuern. 
pŕe3i§rnóuc  verb.  perf.  durchreiben;  pfegighiôuc  s%  sich 

durchscheuern. 
rez3iejhiôuc  verb.  perf  aufknüpfen,  den  Knoten  lösen. 
veb5igrnóuc  verb.  perf.  abreiben,  abwischen. 
vod3Ígrnóuc  verb.  perf.  1.  wegwischen,  wegreiben;  2.  den 

Knoten  wieder  aufknüpfen. 
za3iehióyc  verb.  perf.  fest  verknüpfen. 
Z3l§ŕnôi}c  verb.  perf.  abreiben,  abwischen. 
3i§8inc  num.  zehn. 

3iesinc-  erstes  Glied  von  Kompositen:  zehn-. 
3Í£sinceräk  adv.  zehnfach. 
3igsincerähl  -ká  -hé  adj.  zehnfach. 
3lQsincere  num.  zehn  Stück. 
3lgsin3-  s.  3ie8inc-. 


Digitized  by  Google 


238 


DB.  FB.  LORENTZ. 


3i§80»tká  s.  3i§sóutka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
3ig80utkä  -hl  I.  3esÔutkóu  fem.  s.  3esÖjjtka.  Kl. 
*3i8Väc  verb.  Her.  zu  3áj}C. 

Komposita  {Inf.  -gigväc  Prs.  -3év%  -3évôŠ  Pri.  -3éYe*gl 
Imp.  ~3i§ve*9  -3e?é*tfcá): 

na3ÍQväc  verb.  imperf.  vollstopfen,  füllen;  nagievác  sa. 
hoffen,  erwarten. — Pres-calé  žäcé  nä-s^-na3Ôvfi  UK 
na-vjelí)é  šči^scé. 
po3i§väc  verb.  imperf.  etwas  wo  Ipnthun,  lassen;  pe3i§- 
vác  sa,  Unterkunft  finden, 
spe^ieräc  83  verb.  imperf.  hoffen,  erwarten. 
pŕä3i§väc  verb.  imperf.  hinzufügen. 
roz3igvác  verb.  imperf.  entkleiden;  rez3i§vÄc  s%  sich 
entkleiden. 

vä3ieräc  verb.  imperf.  auskleiden,  ausziehen. 
V3i$väc  verb.  imperf.  ankleiden,  anziehen. 
ve3i§vác  verb.  imperf.  anziehen;  V03i§väc  s%  sich  an- 
ziehen. 

pŕävo3\§vác  verb.  imperf.  noch  dazu  anziehen,  darüber- 
ziehen; pŕäve5i§väc  8$  sich  noch  dazu  anziehen, 
vugigväc  verb.  imperf.  anziehen. 
za3i§väc  verb.  imperf.  hängen  bleiben,  anhaken,  stolpern. 
3i§?éčkä  -M  fem.  Magd. 

3l§vjicä  -ca  L.  sevjicl  [Oslz.]  -vji-cl  [Wslz.]  Ii.  Q.  -vic 

[Oslz.]  -vjic  [Wslz.]  fem.  Mädchen. 
3iQvjinc  num.  neun. 

3lgvjinc-  erstes  Glied  von  Kompositen:  neun-. 
3ÍQvjincnáQ8Cft  8.  3tevvjincnaurscä.  Vi. 
3lgvjincnágscere  s.  sígvjincnajjscero.  Vi. 
3ͧvjincnáostnS  s.  3Íevjincnäj|stni.  Vi. 
3í§vjincnáy8Cä  num.  neunzehn.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
3í§vjincnä«8coro  num.  neunzehn  Stück.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
3l§vjincnäustní  -ná  -ne  adj.  der  neunzehnte.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
3i§vjinceräk  adv.  neunfach. 


Digitized  by  Google 


HL0VINZISCHK8  WÖRTERBUCH. 


5ÍgvjinceräM  -kä  -hé  adj.  neunfach. 

Sifivjinj-  s.  3í«7jinc-. 

5i$vjóytkä  8.  3igvjôutka.  H.  Vi.  St.  Wale. 

3i§vjôutkä  -M  I.  seyjóutkóu  fem.  8.  ^evjóytka.  Kl. 

3l$väs  -«8Ä  L.  devôsa  [Osie.]  -vô'sô  [Wsle.]  mase.  starker, 

unbändiger  Junge  oder  Mädchen. 
5Írzí  -zá  -zé  adj.  kühn,  molig. 

3Írznô»c  Imp.  3ä>zni  /Osk./  3&TzňI  [WsIjsJ  8.  3Írznóuc.  H. 
Vi.  St.  Wsle. 

3Írznôuc  Prs.  3Írzna_  -néŠ  Prt.  3irzndu.11  Imp.  3äxzňí  30rzňlcä 

verb.  imperf.  kühn,  mutig  werden,  Mut  lassen.  Kl. 
3Írze  arfv.  kühn,  mutig. 

3Írzesc  -cä  L.  3i'rzö$sci  fem.  die  Kühnheit,  der  Nut. 

3ÍS  adv.  beute. 

3I8ÍQŠI  -š&  -šé  adj.  beutig. 

3lslQŠnI  -na -nô  od;',  heutig. 

3ÍV  3&vö  /IT.  Fi.  St.]  3&-vö  /TFs^J        tf.  3ftyÓ»  mase. 

Wunder;  vzíc  cô$  ka$má  ZS-3ÍV  jemandem  etwas  übel  nehmen. 

E.  Vi.  St.  Wsle. 
3ÍvnI  -ná  -né  adj.  wunderbar;  3Í?ná  šmäkä  Beigeschmack.  H.  Vi. 

St.  Wsle. 

3Ívne  adv.  wunderbar.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
3ÍW  s.  3ÍV.  Kl. 
3Íwdí  s.  3ÍVDI.  Kl. 

3ÍWD0  s.  3ÍVDO.  Kl. 
3Ôrä  -rä  PI.  Q.  3Ör  fem.  Loch. 
3ór5tí  tä  -té  adj.  voller  Löcher. 
30rčica  -cä  fem.  Lochlein. 
3ÓrčIČkä  -M  fem.  Löchlein. 
Sur 8 čká  -hi  fem.  Löchlein. 
3«rkä  -M  fem.  Löchlein. 
3urevfití  -tá  -té  adj.  voller  Löcher 


Digitized  by  Google 


DB.  FR.  LOREXTZ. 


E. 

égzamnérfic  iVs.  é'gzamnéräja.  egzamneröjes  Prt.  égzamné- 
r&'tfl  Imp.  ôgzamnércry  verb.  imperf.  examinieren. 

éézamnérôeväc  Prt.  égzamnôrôeve-^l  8.  egzamnérac.  Kl.  Vi. 

eyáQl  s.  e^äftl  adj.  und  adv.  Vi. 

eyäRl  adj.  inded.  gleichgültig,  egal.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

eyá»l  adv.  gleichgültig,  einerlei.  Kl.  H.  St.  WsU. 

5j[ô  conj.  i.  zur  Einleitung  der  indirekten  Rede:  dass;  2.  zur 
Einleitung  der  indirekten  Frage:  ob;  3.  als.  ob;  4.  wenn.  — 
Vé'n-ŕeft,  eš-nfi-balä  Xer*Ö-  Vén-mjá-sa.-píte'gl,  ejš  ven- 
pBáet.  Ven-vázdŕVgl,  eš-v&*n-bél  napjítí.  EÔ-vé*n-te  vu- 
člňi,  jäjí-já-vôdra,  nä-glev^. 

eKséräc  Prs.  é*ísér«j%  éžsérôjéš  JM.  éKsér&'gl  Imp.  éttsére'g 
verb.  imperf.  exerzieren. —  TY-säld&öca  éKsérôjóij.  Tén-hé'^pt- 
mán  éksérô'yl  8-taniI-säldáu.tamI  pjlnc  štän. 

ôRsérôoräc  Prt.  efcsera§v0ttl  s.  eKsérác.  Kl.  Vi. 

ékskôtér  -trä  D.  -treju.  Ä.  N.  -tŕa,  -trevjä  mase.  Exekútor. 

eräc  Prs.  e*rôj%  Prt.  erô*$l  verb.  imperf.  ehren. 
Komposita: 

poeräc  verb.  perf.  thren. 
vuerac  verb.  perf.  ehren. 

érnst  adj.  inded,  ernst,  ernsthaft. 

ernst  adv.  ernst,  im  Ernst. 

ernsté^ní  -nájj  -né  adj.  ernst,  ernsthaft. 

črstéyňä  arfv.  ernst,  im  Ernst. 

érnstí  -tá  -té  adj.  ernst,  ernsthaft. 

era^väc  Prt.  erüeve*«!  s.  erfic.  Äľ.  Vi. 

e  š  s.  Sjš. 

evánjeläjä  -jä  A.  evánjeläjä.  /ew.  das  Evangelium.  Osie. 
evänjelästä  -tä  D.  -tejô  M.  N.  -tevjä  roosc.  Evangelist. 
Oslß. 

evánjeläjä  s.  evánjeläjä.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


BLOYINZISCHRB  WÖRTERBUCH. 


241 


evanjelista  8.  evanjelista.  Wüe. 

éTbft  -b&  1.  D.  -bejd  PI.  N.  -bevjä  ma&c.  2.  D.  -bjä  Pi.N.  -bä 
fem.  4.  Erbe;  2.  Erbin. 

É. 

éfä  -fä  /em.  Epheu. 

éfnl  -ná  -né  adj.  den  Epheu  beireffend. 

éfô$vl  -va  -vô  adj.  den  Epheo  betreffend. 

Mljä  -jä  fem.  öl. 

érléx       inded.  ehrlich. 

érle*^  oáp.  ehrlich. 

e. 

Ii!  tntetf.  ei! 
*ej-fn5c  verb. 

Kompositum  (Inf.  -ejfnäc  /Vs.  -'ejtynäjt  Prt.  -ej-jTi&-gl  Imp. 
-gji-fne-«): 

prätjjTiac  verft. jter/.  süobja  sich  aneignen. 
*ej*füö$väc  s.  ej^fnác.  2S.  Vi. 
šjkéckä  -M  fem.  Eichhörnchen. 

tjac  Prs.  éjôj%  JFrf.  tjö'gl  verb.  imperf.  schmeicheln,  schmeichelnd 

über  die  Wange  streichen. 
ejô$vác  Prt.  tjö$?e*tfl  s.  tjfic.  JR.  Ft. 

F. 

f  «.  V. 
f-  8.  V-. 

fabrlcfic  /H.  ffibrlcäj%  Prt.  fabrlcô-«l  verb.  imperf.  fabriiieren. 
Kompositum: 

nafabrlcfic  verb.  perf.  in  Menge  fabrizieren. 
fabrlcô§väc  Prt.  fabrieÔQVe'gl  8.  fabricSc.  Kl.  Vi. 

16 


Digitized  by  Google 


242 


DR.  FE.  LOBENTZ. 


fabríčnl  -ná  -né  adj.  die  Fabrik  betreffend. 

fabríkä  -M  A.  fôbrlka.  PI.  G.  -briK  fem.  Fabrik. 

fabrlkäräc  Prs.  ßbrlkara.  fabrlkäŕiš  Prt.  fäbrtkaŕél  verb. 

imperf.  Fabrikant  sein, 
fabríkäŕójj  -ŕevľ  -vá  -vé  adj,  poss.  dem  Fabrikanten  gehörig, 
fabrlk&ŕtve  -vá  ntr.  die  Fabrikanten. 
fabrlkSŕht  -ká  -bé  adj.  den  Fabrikanten  betreffend, 
fabríkärčin  -číni  -ná  -né  adj.poss.  der  Fabrikantio,  der  Fabri- 

kantenľran  gehörig, 
fabrfkórkä  -M  I.  fabrikärkÓH,  -kärkójj  fem.  4.  Fabrikantin; 

2.  die  Frau  des  Fabrikanten, 
fabrf kóŕ  -artt  L.  fabrlkfirö  mase.  Fabrikant, 
fägzä  -gz  fem.  pl.  Possen,  Scherze,  Kunststückchen, 
ffiklä  -lä  PI.  G.  -hél  fem.  Fackel. 

famíläjä  -jft  A.  farnilaja.  P/.  G.  -läjí,  -líj  /ero.  Familie.  Oslz. 
fatn'ila'jä  s.  famlläja.  Wslz. 

famllfnY  -na  -né  adj.  die  Familie  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wdz. 

fam Ii { qI  s.  famílíní.  St. 

fáolä  8.  fäjjla.  Vi. 

fáonä  5.  fágna.  Fi. 

fáQtká  ä.  fáutka.  Fi. 

färä  -rä  /<?ro.  Pfarre. 

ffir4é"x  arf/.  «ndeci.  fertig. 

fär4é"X  adv.  fertig. 

färnl  -ná  -né  adj.  die  Pfarre  betreffend. 

fáš!  interj.  Ausruf  beim  Hetzen  des  Hundes. 

fašínä  -nä  Fi.  G.  -šín  fem.  Faschine.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

faŠ{nä  8.  fašfna.  St. 

fácô  -cä  fem.  Fitze,  Strähn  Garn.  Oslz. 

fäna  -nft  fem.  Finne,  Schweinswurm.  Kl.  H.  Vi. 

fänéx  adj.  indecl.  ßnnig,  voller  Finnen.  Kl.  H.  Vi. 

fäžbjlu  -nu  mase.  Fischbein.  Oslz. 

fänatl  -tá  -té  adj.  finnig,  voller  Finnen. 

fänevätl  -tá  -tô  adj.  finnig,  voller  Finnen. 


SL0VIXZISCHK8  WÖRTERBUCH 


243 


fáxá  PL  O.  fác  s.  fôca.  Wala. 
fá  nä  H.  G.  fán  8.  fina.  Wale. 
faVné^  8.  fkneX'  Wsle. 
fä'žbj'in  8.  fäžbjíu.  Wsle. 

fáttc  Prs.  fá«lôj%  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  fáfllaja.  [ViJ  fälôjéš 
Prt.  f&lô'yl  verb.  imperf.  falten,  íd  Falten  legen;  fíllSc  &a_  sich 
fallen,  sich  kräuseln. 
Komposüa  (Inf.  -fäläc  Prs.  -  fótyj*  iVí.  -faldmi  Jwp. 
lea  /».  tf.  8.  FW*.7  -fäfllo-»  /Ft.7): 

pef&ISc  verb.  perf.  falten;  pefllac  sa.  sich  in  Falten  legen, 
resfáläc  verb.  perf.  entfalten,  die  Falten  auseinanderlegen, 
fälfitl  -tá  -té  adj.  faltig,  voller  Falten, 
falevätí  -tá  -té  adj.  faltig,  voller  Falten. 
fula$väc  Prt.  fäla§ve*gl  8.  fäläc.  Kl.  Vi. 
fáglä  -13  fem.  Falte.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
fäynä  -nä  fem.  Fahne.  H.  Wsle. 

fágtkä  -hl  /cw.  Fässchen,  Tön  neben,  besonders  das  auf  dem  Wasser 
schwimmende  Tönochen,  welches  die  Stelle,  wo  das  Netz  versenkt 
ist,  bezeichnet.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

fáunä  8.  fajtna.  Kl.  St. 

f  4  n  ä  8.  fôna.  St. 

fc&lfi  adv.  im  Ganzen,  ganz  und  gar. 

fcäsk  -ka  masc.  der  Eindruck.  Osle. 

fcásk  fcäskä  8.  fcäsk.  JFsfo. 

feigk  -ka  wiosc.  Einfluss,  Einmündung. 

f  č  á"  s  oáv.  zur  rechten  Zeit,  bei  Zeiten. 

fčerág  s.  fčeray.  Ft. 

fčerfišl  -šá  -še  gestrig. 

fčerfišDi  -D&  -íiô  adj.  gestrig. 

fčeräjj  adv.  gestern.  Ä/.  Ä  S*.  Wsle. 

f  e  br  ô  5r  -ró  mase.  Februar. 

febraaraeri  -vá  -vô  adj.  den  Februar  betreffend. 

f€lä  -lä  fem.  Fehler,  Mangel. 

16» 


Digitized  by  Google 


n.  n.  LORENTZ. 


fSlác  Prs.  fÔl%  -lôš  Prt.  fólo*«l  verb.  imperf.  ku^ma  und  (unpers.) 
käemô  člgvá  fehlen,  mangeln,  vermisst  werden. — Môj[-noyž  nijÄ- 
fg]&,  já-prlQ&äke'gl  f5átke,5lÄ  já^-já  nignalós.  Mji-fSlá  "vU^- 
Kompositum: 

zaf&äc  rerfc.  per/*,  kôemä  imď  kä$m6  fí^vÄ  anfangen  zu 
fehlen,  xu  mangeln. 

felfic  /Vs.  fSlôj%  iVí.  felô-gl  verb.  imperf.  kb$mú  «nd  kä$mô 
číqv&  fehlen,  mangeln,  vermisst  werden. 
Kompositum:  s.  fôlac. 
felStl  -tá  -té  «0.  mit  einem  Fehler,  Mangel  behaftet, 
felevitl  -tá  -té  adj.  mit  einem  Fehler,  Mangel  behaftet, 
felevjiti  -tá  -té  adj.  mit  einem  Fehler,  Mangel  behaftet.  OsU. 
felevjl  ti  8.  felevjltt.  Wslz. 
felä$väc  Prt.  felô$ve*yl  8.  felác.  Kl.  Vi. 
fgrkfic  Prs.  fé  rkúj^  ferkujéá  Prt.  ferkô*gl  verb.  imperf.  anf 
der  fé'rka  musizieren. 
Kompositum  (Inf.  -férkíc  Prs.  -férk«j%  Prt.  -férkô^l 
/mp.  -fé-rke*g): 

zafferkfic  verb.  perf.  anfangen  auf  der  ferka  tu  spielen, 
fßrköoväc  Prt.  förkä$ve-gl  s.  ferkäc.  Kl.  Vi. 
fSrlinä  -nä  fem.  das  vordere  Stück  des  Kabels. 
fSršt  -tft  Ľ.  -tejö  Fl.  N.  -tovjä  G.  fÖrStÖ»  masc.  Fürst, 
fgrštä  -tá  s.  fôršt. 

fSrštfictve  -vä  ntr.  i.  die  Förster;  2.  das  Försteramt. 
férštSchl  -ká  -hé  ad;,  den  Förster  betreffend. 
férštáQkÓQ  8.  ferštägkčy.  Vi. 

férštäftkójj  -kevt  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Förster  gehörig.  Kl.  H. 
St.  Wsls. 

férštlnä  -nä  M.  O.  -šťm  fem.  Fürstin, 
féršti-nä  -ňa  PI.  O.  -ňí  fem.  Fürstin. 

fSrštóčkä  -M  L  férštäuókóu.  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -gtáQČkôu.  [Vi.] 

fem.  die  Frau  des  Försters, 
férštók  -áká  L.  férštáukô  [Kl.  U.  St.  Wslz.]  -štáôkô  [V%.] 

B.  N.  -cá  masc.  Förster. 


Digitized  by  Google 


JL0VINZISCHE8  WÖRTKRBUCH. 


245 


férštôy  -teví  -va  -vé  adj.  poss.  dem  Fürsten  gehörig. 

férSteTáo  *.  ferštevajj.  Vi. 

förätoya»  -vé  fem.  Fürstin.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

férStrájá  -j&  A.  fSgršträj^  H.  G.  -r&jl,  -rij[  fem.  Försterei.  Oste. 

férStra-ja  s.  feršträja.  Wslz. 

férštrínX  -ná  -né  adj.  die  Försterei  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
förötrfnl  s.  ferštríni.  St. 
férStnovI  -vá  -vô  ad;,  fürstlich, 
fčrštvo  -vä  w/r.  Fürstentum. 
f$rt$nk  -kä  wasc.  Teufel. 

festl'Dga  -nfcl  J.  fôstíeg^  D.  Z.  Da.  iV.  -nzä  M.  N.  -nfcl 

Ö.  -ÜBg  /em.  Festung, 
férká  -hl  PI.  G.  férk  /bn.  ein  aus  Weidenrinde  verfertigtes  Kinder- 

instrnment. 

férkäc  Prs.  fé'rk^  -kôš  Prt.  fé-rke  ^l  férkfi  verb.  imperf  auf 
der  féTka  musizieren. 

Kompositum  {Inf.  -fé'rkäc  Prs.  -fórka.  -fé'rkóš  Prt.  -fér- 
ke*tfl):  s.  ferkfic. 
fe^lkä  -hl  fem.  Veilchen  (Viola  odorata). 
fe^n  adj.  indecl.  fein,  gut,  schön,  zart.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
fšjn  aďv.  fein,  gut,  schon.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
f§tn  8.  fôjn  ad/,  wnd  adv.  St. 
f*XáQd  a.  fx^ud.  Vi. 

f#fod  tySda  ma«c.  Aufgang.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

rfcoud  fyósdä  »»«sc-  Eingang,  Aufgang. 

f*Xedôf  vi  -vá  -vé  adj.  den  Eingang,  Aufgang  betreffend. 

fKÔ$3éôée  -ča  PJ.  N.  fxe3äščä  /örffj  -3á-š&  /m/*.; 

G.  -3ašč  -3&ŠČ  /JPsfcr./  ntr.  Eingang,  Eingangsslelle, 

f ín  ad/,  inded.  fein,  gut,  schön,  zart.  Kl.  B.  Vi.  Wslz. 
fín  od«,  fein,  gut,  schön.  2ft.  H.  Vi.  Wslz. 
fiňé  ad  v.  comp,  zu  fín. 
finlgSi  -éä  -šé  od;,  cowp.  #u  fín. 

ftrSc  iVs.  firôj%  ŕW.  firé'^l  verb.  imperf.  eine  Sache  fuhren,  in 
einer  Angelegenheit  vermitteln;  fíräc     sich  fähren,  sich  betragen. 


246 


DB.  FB.  LOREN  T  Z. 


Komposita: 

defírfic  verb.  perf.  die  Sache  vollständig  zu  Ende  führen. 

zaft'rac  verb.  perf.  eine  Angelegenheit  einleiten, 
fírávént  -ta  mase.  Feierabend. 
fira$väc  Prt.  fíró^ve-yl  s.  fírSc.  Kl.  Vi. 
fízlérä  -ra  D.  -reja  PI.  N.  -rá,  -revjä  mase.  Füselier. 
fizléŕM  -ká  -hé  ad  j.  den  Füselier  betreffend. 
f{n  s.  fín.  St. 

fjiböl  -glä  L.  fjigla  mase.  Scherz.  Osie. 
fjiglSc  Prs.  fjígluja.  [Oslz.J  fji'gläja.  [Wslz  J  rjiglôjéš  Prt. 
fjiglô«l  verb.  imperf.  scherzen. 
Komposita  {Inf.  -fligläc  Prs.  -  fjiglôj%  Prt.  -fjiglô-yl  Imp. 
-fjigle-u  [Oslej  -fjl'glô-a  [Wslz.]): 

nafjigläc  verb.  perf.  s%  genug  gescherzt  haben, 
pŕefjigläc  verb.  perf.  mit  Scherzen  hinbringen, 
väfjiglác  verb.  perf.  aufhören  zu  scherzen,  nicht  mehr 
scherzen. 

zafjigläc  verb.  perf  anfangen  zu  scherzen. 
fjigl5K?e  -vä  ntr.  das  Scherzen, 
fjiglfiŕhl  -ká  -he  adj.  zum  Scherzen  aufgelegt, 
fjíglôrkä  -hl  I.  ijiglärkó«,  -lärkóu.  fem.  Spassmacherin.  Oslz. 
fjiglóŕ  -aŕá,  -ára  L.  fjiglfiŕ/a  mase.  Spassmacher.  Oslz. 
fjiglüeväc  Pri.  fjiglaevo'fll  s.  fjiglác.  Kl.  Vi. 
fjrbSl  s.  Qir)el.  Wslz. 
fji  glórká  s.  fjTglórka.  Wslz. 
fjiglóŕ  s.  fjígloŕ.  Wslz. 
fklágd  s.  fklaud.  Vi. 
fklágtkä  s.  fkläytka.  Vi. 
fkläyd  fklfida  mase.  die  Einlage.  Kl.  II.  St.  Wslz. 
fkläjjtkä  -hi  fem.  die  Einlage.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
fköp.1  prp.  c.  G.  um,  um  —  herum.  —  FkôuJ-té-táuflä  staejoy 

stÓulM.  Vé  n-šet  Mul-te>XiS. 
fkröag  s.  fkrö»g  adv.  und  prp.  H.  Vi.  St.  Wslz. 


SL0VIKZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


247 


fkrÖgtcä  adv.  1.  in  Kurzem,  in  wenig  Worten;  2.  in  kurzer  Zeit, 

bald;  3.  in  der  Nähe, 
fkröytcft  prp.  c.  G.  nahe,  in  der  Nähe, 
fkróyg  adv.  umher.  Kl. 

fkróug  prp.  c.  G.  um,  um — herum.  —  Vé'ii-šet  fkröujc  tS^-j^Ič. 

FkrÖjjk  tä-vüogärtfä  já-plô§t.  Kl. 
f  kr  í  ž  adv.  kreuzweise,  übers  Kreuz. 
fkô§l%  prp.  c.  G.  um,  um  —  herum. 
fká$le  prp.  c.  G.  um,  um  —  herum, 
fköp  -pä  masc.  Einkauf.  Osle. 
fkôp  fkô  pô  s.  fköp.  Wsle. 

flfibä  -bä  fem.  Mund,  Maul.  •  ' 

flfib&lä  -lä  I.  flabäuto«  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  -bAglojj  [Vi.]  masc. 

grossmäuliger  Mensch,  Schwätzer. 
flSbóčkä  -M  I.  flabäučkóu  [Kl.  H.  St.  Wsle]  -bábkou,  [Vi.] 

fem.  grossmäoliges  Weib,  Schwätzerin, 
fläbôk  -áká  L.  flabaukň  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  -báQkô  [Vi.] 

PI.  N.  -<A  mase.  grossmäuliger  Mensch,  Schwätzer, 
flfibôl  -älá  L.  flabaylú  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  -há$lô  [Vi.]  masc. 

grossmäuliger  Mensch,  Schwätzer, 
fläbólkä  -M  /.  flabäUlkó«  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  -báglkôu.  [Tt.] 

fem.  grossmäuliges  Weib,  Schwätzerin. 
flabÓyn  -ná  masc.  grossmäuliger  Mensch,  Schwätzer.  H.  Vi.  Wslz. 
flabÔun  s.  flaböjin.  Kl.  St. 
fläbet  -tá  PI.  G.  flabäetójj  masc.  Schwätzer. 
flSbet  -tä  masc.  Geschwätz. 

flabö^täc  Prs.  fläbeca,  flabä$céš  Prt.  fläboto'Ql  verb.  imperf. 
schwatzen. 
Komposita: 

naflabô$täc  verb.  perf.  viel  schwatzen;  naflabô$täc  sa,  sich 
satt  schwatzen. 

zaflabü§täc  verb.  perf.  anfangen  zu  schwatzen, 
fladrôžá  -ž&  fem.  grosse,  stark  aufgeputzte  Frauenhaube. 
flSfä  -ji  fem-  Flagge. 


Digitized  by  Google 


248 


DB.  FB.  L0BIBT1. 


fläps  -sä  mase.  angeschliffener  Mensch. 

fläpsStl  -tä  -té  adj.  angeschliffen,  tölpelhaft. 

flfišä  -Sä  fem.  Flasche. 

fl&ŠČicä  -CÄ  fem.  Fläschchen. 

fläščičkä  -M  fem.  Fläschchen. 

flääkä  -M  fem.  Fläschchen. 

flétä  -tÄ  PI.  Q.  flét  fem.  i.  Flöte;  2.  Flosa. 

flétkS  -hl  fem.  kleine  FISte. 

fletô§vl  -v&  -vé  adj.  die  Flöte,  das  Floss  betreffend. 

flšjc  -cä  masc.  angeschliffener  Mensch. 

flejcStl  -tä  -té  adj.  angeschliffen,  tölpelktft. 

fllntô$vl  -v&  -vé  adj.  die  Flinte  betreffend. 

fü'Bta  -tÄ  PI.  Q.  flint  fem.  Flinte. 

flog  t  ä  -tä  fem.  eine  grosse  Schüssel. 

flu'ndrä  -rä  PI.  O.  -dir  fem.  Flunder,  Scholle. 

fölvärkü#vl  -?&  -Yé  adj.  das  Vorwerk  betreffend. 

fôivärk  -kó  mase.  Vorwerk. 

fpágd  8.  fpáud.  Ft. 

fpäfld  fpSdá  mase.  Einlall,  Einsttin.  £7.  H.  St.  Wslz. 

fpjis  -8ô  mase.  die  Einschreibung,  Eintragung,  čtefc. 

fpjls  fpjl-sô  s.  rpjís.  TFsfr. 

fpjísk  -kú  mase.  die  Einschreibung,  Eintragung. 

fplív  fplävô  [Osi*.]  fplaVvä  [WsUJ  mase.  Einfluss,  Einmündung. 

Ä  Vi.  St.  Wslz. 
fplíw  «.  fplív.  Kl. 

fpô  ynä  aáv.  vollauf,  in  Fülle.  Kl.  H.  Ff.  WsU. 

fpó'uňä  5.  fp&'gnä.  Ä. 

fpräre  adv.  nach  rechts. 

fpra$st  adv.  geradeaus. 

fpŕéhl  adv.  quer,  in  die  Quere. 

fpröftt  aa>.  zuerst,  voran. 

fpöst  -tu  masc.  Einlass.  Oak. 

fpôst  fpô-stä  a.  fpöst.  WsU. 

fráncätl  -tá  -té  adj.  mit  Fransen  versehen. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZIBCHBS  WÖRTERBUCH.  249 

fräncev&U  -tá  -té  adj.  mit  Fransen  ersehen, 
frä^t  -ta  PI.  G.  fratfö]}  ma**.  Fracht. 

frä^töf vi  -vá  -vé  adj.  die  Fracht  betreffend;  frá#ä$vl  vöuz 

Fracht  wagen, 
franfitl  -tá  -té  adj.  mit  Fransen  versehen. 
frSSM  8.  vrSShi. 

frä'ncä  francöy  mase.  pl.  Fransen. 
fräS  adj,  indecl.  frisch,  mutig,  kühn.  Osla. 
fräš  adv.  frisch,  mutig.  O&lz. 
fräS  8.  fräS  adj.  und  adv.  WsU. 
fr|ňä  -nl  fem.  pl.  Fransen. 
fr§j[länä  -oft  PI.  G.  -lto  fem.  Fräulein. 

frünt  sw&tf.  indecl.  Front;  člnlc,  vuélnlc  frönt  Front  machen; 
frönt!  Front! 

fsév  fslgva  PI.  G.  fsév  mase.  Einsaat.  H.  Vi.  St.  WsU. 

fséw  s.  fsév.  ff/. 

fsí  fsag  fsé  adj.  das  Dorf  betreffend. 

fspôôlä  adv.  gemeinsam. 

f8tanl§ňé  -áá  ntr.  Auferstehung.  Kl.  H.  Vi. 

fstanigňé  s.  fetanieňé.  Vi. 

fstaňi  ňé  s.  fetaňl§nô.  WsU. 

fBtáraddaňä  adv.  in  alten  Zeiten.  Kl.  H.  Vi.  WsU. 

fstäradô-aňä  s.  fstáradôuňä.  8t.  ' 

fst^ňé  -ňá  ntr.  Auferstehung. 

fstäj)  -pô  mase.  i.  der  Eintritt;  2.  der  Aufstieg. 

fstóQpjlgňô  s.  fstónpjieňé.  H.  Vi. 

Í8 tÔJJpj  Igňô  8.  f8tÔl|pjlQÚé.  St. 

fstóflpj i  né  8.  fstôyjjiené.  WsU. 
fstôupjlQnô  -M  ntr.  Himmelfahrt.  Kl. 

fstrÖjjn  adv.  1.  abseits,  nach  der  Seite  hin;  2.  abseits,  zur  Seite. 
H.  Vi.  Wsle. 

fströjjn  prp.  c.  G.  abseits,  abliegend  von.  —  Fstrifon  tö-drn$l)i 

jä-clsrkvjíšče.  H.  Vi.  WsU. 
fströyn  s.  fströun.  Kl.  St. 


Digitized  by  Google 


250 


DB.  FR.  LORENTZ. 


fstreiiÖj}  s.  fstrenöu  adv.  und  prp.  H.  Vi.  St. 
fstrenöu  adv.  abseits,  zur  Seite.  Kl. 
fstrenöu  prp.  c.  G.  abseits,  abliegend  von.  Kl. 
fstrünöu  s.  fstrenöu.  Wslz. 
fŠa*  s.  vejŠ. 

fšaní  -nág  -ne  adj.  voller  Laase. 

f  šil  vi  -v&  -vé  adj.  verlaast,  voller  Lause. 

fŠädén  -tkä  -tko  pron.  adj.  jeder,  all.  OsU. 

fšäthi  -k&  -né  pron.  adj.  jeder,  all.  Osts. 

fšftdérnôsM  -ká  -né  pron.  adj.  jedweder. 

fšätkemegôuci  8.  ßätkeraegöucY.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

fšätkemegôuci  -cá  -cé  adj.  allmächtig.  Kl. 

fšätkovje3Ó»cí  s.  ßätkovje3Öuci.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

fšdtkovje3Ói|Cl  -cá  -cé  adj.  allwissend.  Kl. 

fšaVdén  s.  ß&den.  KGa.  W. 

fšä'din  s.  ßäden.  GGa. 

fšá-th'i  8.  ßäthl.  Wsh. 

fš$3ä  adv.  aberall. 

fšelähl  -kä  -hô  pron.  adj.  allerlei. 

fšelejäkní  -n&  -neuron,  adj.  verschieden,  mannigfaltig. 

fšelejähí  -ka  -hô  pron.  adj.  allerlei. 

fšélä  -lá  masc.  Laosbub. 

fšiejäk  adv.  auf  allerlei  vfeise. 

fšie.lejäk  adv.  auf  allerlei  Weise. 

fší  ßaj|  fse  adj.  die  Laase  betreffend. 

fšôyn  -nä  masc.  Laasbub.  H.  Vi.  Wslz. 

fšójjn  s.  ßöun.  Kl.  St. 

ftÁQX  s.  ft&RX.  Vi. 

ftäQXÖ»  s.  fta^-vo».  Vi. 

ftáQstvo  s.  ftajjstve.  Vi. 

ftáQŠänä  s.  ftäušäna.  Fi. 

ftágša.  s.  ftäyša..  Fi. 

ftáošešče  s.  ftaušešče.  Fi. 

ftáôšéznä  s.  ftá«šezna.  Vi. 


SL0YINZI8CHES  WÖRTERBUCH. 


251 


ftáftšl  «.  fta»§I.  Fi. 
ftágšlnka  8.  ftayšínka.  Vi. 
ftáQŠk  s.  ftayšk.  Vi. 
ftáQŠňicä  8.  ft&yšňica.  Vi. 
ftágšnlčkä  s.  ft%šnička.  Vi. 
ftágšňiK  s.  ftá^áňiž.  Vi. 
ftáQŠôgtko  8.  ftä^šóutke.  Vi. 
♦ftÄŕäc  verb.  iter.  su  ftô^ŕec. 

Kompositum  (Inf.  -ftäŕac  Prs.  -  ftara.  -ftä«roS  /JK.  Ä  St. 
Wsls.]  -ftagŕôš  /Fi  J  JFV/.  -'ftáre-*l  Imp.  -ftärVs): 
peftäŕäc  ver&.  imperf.  wiederholen;  peftflŕäc  s%  sieh 
wiederholen, 
ft&^üoyl  -vá  -ve  adj.  den  Vogel  betreffend, 
ftäšäčí  -Č&  -čé  adj.  das  Vöglein  betreffend.  Osie. 
ftášačt  s.  ftášäčK.  FFste. 
ftášó»tečke  s.  ftášoutočke.  H.  St.  WsU. 
ftáôójjtäške  s.  ftäsoutäške.  H.  Vi.  St.  Wsls. 
ftäšÓutéČke  -ká  ntr.  junges  Vöglein.  Kl. 
ftäšóytáško  -kä  ntr.  junges  Vöglein.  Kl. 

ftä»x  'X*  P*-  N-  -8»  *  "X*  Vo8el-  ^  H-  WW*- 
ftäjjlCójj  --)(0vi  -vä  -ve  adj.  poss.  Vogel-.  Kl.  H.  St.  WsU. 

ftajjstve  -vä  ntr.  Gevögel.  Kl.  H.  St.  Wsls. 

ftäjjšänä  -na  /.  ftäšänóu  [Kl.H.]  -S^nój}  /SfJ  -ša-nôj^  [Wils.] 

PI.  O.  -šín  /Kí.  H.  Wsls.]  -š(n  /SíJ  fem.  Vöglein.  Kl.  H.  St. 

Wsls. 

ftỚa.  -šaca  PI.  N.  ftáš$tä  ntr.  junger  Vogel..  K/.  Ä  St.  Wsle. 
ftäjíšSšče  -čä  P/.  N.  ftášäščä  /(Wf.y  -šáščä  /'ffUfJ  O.  -ôašč 

^0^7  -šašč  /ÍTste.;  ntr.  grosser  Vogel.  Ä/.  Ä  St.  Wsle. 
ftä«šeznä  -nä  fem.  das  Gevögel.  Kl.  H.  St.  WsU. 
fta«šl  -šá  -šé  adj.  den  Vogel  betreffend.  KL  H.  St.  WsU. 
fta»šlnkä  -M  J.  ftašínkÔH  [Kl.  H.  WsU]  -§tnkô«  [St.]  fem. 

Vögelcheo.  Kl.  H.  St.  Wsls. 
ftäjjšk  -kä  mase.  Vögelchen.  Kl.  U.  St.  Wsls. 
ftagšňicä  -cä  fem.  Vogullangerin.  Kl.  H.  St.  Wsls. 


Digitized  by  Google 


252 


DR.  FR.  LORENTZ. 


ftỚnlčkä  -M  fem.  Vogelfänger«.  Kl.  B.  St.  Wals. 

ftáflŠňlK  -ikA  PI.  N.  -cä  masc.  Vogelfänger.  Kl.  H.  81.  WsU. 

ftägšóytke  s.  ftó^outke.  H.  St.  Wsle. 

ftayšóytke  -ká  PI.  N.  ftá&Jtkä  ntr.  junges  Voglein.  J£/. 

ftork  -ká  mase.  Dienstag. 

ftôrkô$vl  -vá  -vô  adj.  den  Dienstag  betreffend. 

ftôšňTctve  -vä  ntr.  i.  die  Vogelfänger,  2.  der  Vogelfang.  Os/*. 

ftóšňíchl  -kä  -hé  adj.  den  Vogelfanger  betreffend.  Osle. 

ftóšňlčl  -č&  -éé  0%.  den  Vogelfanger  betreffend.  Od*. 

ftóšnl-ctve  s.  ftóšructve.  WsU. 

ftôšnl-cM  8.  ftôšnTcní.  WsU. 

ftóSňl'ČI  s.  ftošňíčY.  Wsle. 

ftöjjrl  -r&  -ré  adj.  der  zweite. 

ftôf  rok  -ákä  L.  fterajikô  [Kl.  H.  St.  WsU.]  -ráok*  [Vi.] 
masc.  der  zweite  Schwärm  der  Bienen  im  Sommer,  Nachschwarm. 
*ftô$ŕéc  verb. 

Kompositum  (Inf.  -ftô$réc  Prs.  -'ftöjjra.  -ftö»r«  Prt.  -'ftô»- 
ŕôl  Imp.  fterä): 

peftôeíéc  t>er&.  jperf.  wiederholen;  peftö$rec  &}  sieh 
wiederholen, 
futrápl  s.  futräRl.  F». 
futráQŽä  s.  fatráoia.  Ft. 
futríjjl  -la  »tose.  Futteral,  £/.      Ä.  TO«, 
futragžä  -žá  fem.  Fonrage.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
fukäc  Prs.  fôka,  -kôš  Prt.  fuko'yl  verb.  imperf.  mit  Worten  oder 
Bewegungen  jemandem  drohen.  — Ven-fiiká  nóii-mj%  híja_. 
Kompositum : 

vefôkäc  verb.  per  f.  jemanden  zornig  anfahren.  —  Vón-mjä- 
vôefake'ttl  zlámľ  slovami, 
fôsträťi  -tá  -té  adj.  voller  Fetzen, 
fttsträ  -stör  fem.  pl.  Fetzen  am  Kleide. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHI8  WÖRTERBUCH. 


253 


G. 

ga  adv.  irgendwann. 

g  a  conj.  1.  wann,  als;  2.  wenn;  3.  da,  weil, 
gab  8.  gSbä  adv.  und  conj. 

gäbä  adv.  wenn  auch  nur,  wenigstens.  —  Dej-mjä  gabä-m&gti 

kÖusk  ^liebä. 
gSbä  conj.  wenn,  im  Fall  dass. 
gab 6^3  s.  gabÖU3  odv.  und  conj.  ff.  Vi.  8t.  Wüt. 
gabÖ»3  adv.  irgendwann.  Kl. 
gab6ii3  conj.  wann  immer.  Kl. 
gfic  -cft  PI.  0.  -cl  fem.  Notbrücke. 
* gadä c  verb.  Her.  zu  gSdac  und  gäydnouc. 

Xompostta  {Inf.  -gadic  ÍVs.  -'gadäja.  ZV*.  -gadd*«l  Imp. 
-gSdouJ: 

degadäc  verfc.  imperf.  ka$ma  jemandem  zureden,  zu 
überreden  suchen;  degadSc  sa.  8-čím  sich  mit  jemandem 
verabreden. 

pedgadäc  wr6.  imperf.  ku$mä  jemandem  zureden,  auf- 
hetzen. 

pffigadSc  wr&.  imperf.  köema  sticheln. 

pfegadfic  t;cr6.  imperf.  \.  fiberschreien,  im  Sprechen 
übertreffen;  2.  durchplaudern,  verplaudern. 

rezgadäc  ver 6.  imperf.  ausplaudern;  rezgadäc  sa,  s-ČÍm 
sich  unterreden. 

vägadäc  verb.  imperf.  4.  ausreden,  heraosreden,  entschul- 
digen; 2.  erraten;  vägadäc  8%  sich  herauszureden,  zu 
entschuldigen  suchen. 

vebgadäc  verb.  imperf.  bereden,  verläumden. 

vedgadäc  verb.  imperf.  l.kaemö  widersprechen;  2.kae- 
ma  cue  jemandem  etwas  abspenstig  zu  machen  suchen; 
3.  enträtseln. 

vugadäc  verb.  imperf.  besprechen,  verabreden;  vugadfic 
sa.  s-ČÍm  sich  verabreden. 


Digitized  by  Google 


DB.  TB.  LOBENTZ. 


zagadäc  verb.  imperf.  Rätsel  aufgebeo;  zagadac  s%  s-čím 
sich  festsch walzen. 

zgadac  verb.  imperf.  i .  verabreden;  2.  erraten;  zgadäc 
s%  B-čím  sich  verabreden, 
gädäc  Prs.  gä»da,  [Kl.  H.  St.  Wsh]  gágda,  [Vi.]  -dóš  Prt. 
gajjde-yl  [Kl.  H.  St.  Walz.]  gáodegl  [Vi.]  gädft  Imp.  ga- 
dô'Q  verb.  imperf.  sprechen,  reden. 
Komposita  (Inf.  -gSdác  iVs.  -'gádí^  -gajdoš  [Kl.  H.  St. 
WsIjs.]  -gágdóš  [Vi.]  Prt.  -'gádo-yl  Imp.  -gädo-y): 

degädac  verb.  per  f.  \.  ausreden,  das  Gespräch  beenden; 
2.  kti$ma  jemanden  überreden;  degSdác  s%  8-ČÍm  sich 
mit  jemandem  verabreden.  —  Ta-stäyrä  Čfirevnicä  de- 
gádä  svéma-vuetreka  do-fšeläl»ty  zle3éjstvôj|. 

nagadác  verb.  perf.  \.  viel  reden,  sprechen;  2.  n&-kevä 
über  jemanden  spotten. 

pedgädäc  verb.  perf.  ka$ma  jemanden  überreden,  auf- 
hetzen.—  Moj-ňi§pŕfljacél  mäjj  memô-'Yjäepcô  da$- 
tá  pedgádoyné. 

pogfidác  verb.  perf.  ein  wenig  plaudern. 

prägfidäc  verb.  perf.  kaemô  sticheln. 

pŕegädäc  vtrb.perf.  i.  überschreien,  im  Sprechen  über- 
treffen; 2.  durchplaudern,  verplaudern.  —  Tä  nepregay- 
dóô  té-b&bä.  Tä-bíba  pťiggädalä  trä  štäňä. 

rozgädäc  verb.  perf.  ausplaudern;  rezgfidác  83  i.  ins 
Plaudern  kommen;  2.  s-čím  sich  unterreden,  unter- 
halten. 

vágadäc  verb.  perf.  ausreden,  herausreden,  entschuldigen; 
vágadäc  sq,  i.  nicht  mehr  reden,  aufgehört  haben  zu  re- 
den; 2.  sich  herausreden,  befreien,  entschuldigen. — Jajj- 
mušél  dlôge  gSdäc,  alä-da^x  já-ma-vägáde'aj  té- 
máslft  8-té-gla^vä.  Vén-s%-nimóu.g  vágadäc  s-tá- 
férdáxtú. 

vobgädäc  verb.  perf.  bereden,  verlaumden. 

vadgSdac  verb.  perf.  i.  widersprechen;  2.  kä^mô  ca$ 


Digitized  by  Google 


8L0YINZISCHES  WÖRTERBUCH.  255 

jemandem  etwas  abspenstig  machen.  —  Tén-pojjn-mjä 
vé'dgádo^l  tá-näulepšá  <xlä$pc&.- 
vugädäc  rab.  per  f.  besprechen,  verabreden;  vug&däc  sa. 

sich  verabreden, 
zagädäc  verb.  perf.  i .  anfangen  zu  reden;  2.  kô^mú  je- 
manden anreden;  zagfidäc  s%  sich  íestschwatzen. 
zg5däc  verb.  perf.  besprechen,  verabreden;  zgSdác  sa, 
s-čím  sich  verabreden, 
gadajöjjcl  s.  gadajöuci.  H.  Vi.  St.  Welz. 
gadajöncl  -cá  -cé  adj.  schwatzhaft,  geschwätzig.  Kl. 
♦gadäväc  verb.  Her.  zu  gSdac  und  gaydnóuc. 

Komposita  {Inf.  -gadfivác  Prs.  -g&dava.  -gádauvoš  [Kl.  U. 
St.  Wslz.]  -dágvôš  [Vi.]  Prt.  -  gádáve'Bl  Imp.  -gadavo*«): 
8.  gadäc. 

gadläví  -vä  -vé  adj.  redselig,  geschwätzig.  Oslz. 

gSdlävesc  -cä  L.  gadlävôfscí  fem.  die  Redseligkeit,  Schwatz- 

haftigkeit. 
gadlá-ví  8.  gadlävY.  Wslz. 

gSdôč  -áča  L.  gadaučň  [Kl.  H.  St.  Wslz  J  -dáQČú  [Vi.]  mase. 
Schwätzer. 

gfidóčkä  -M  I.  gadaučkôu  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -dáočkóu  [Vi.] 
fem.  Schwätzerin. 
*gadô.$väc  s.  gadäc.  Kl.  Vi. 
*gä3äc  verb.  iter.  zu  gô$3ec. 

Komposita  (Inf.  -ga"3äc  Prs.  -g&fä  -gäj^ôš  [Kl.  H.  St. 
Wslz]  -gáp30Š  [Vi.]  Prt.  -  gá3e*yl  Imp.  -g&30'g): 
dogä^äc  verb.  imperf.  kú$mä  jemandem  nachgeben,  will- 
fahren, zu  befriedigen  suchen, 
nagä^äc  verb.  imperf.  kü§mä  jemandem  nachgeben, 
pŕägä^äc  verb.  imperf.  sq.  sich  zutragen,  ereigneo. 
vägäsäc  verb.  imperf.  1.  kä$ma  es  jemandem  bequem, 
zu  Dank  machen;  2.  kü§mu  čim  jemandem  eine  Gefällig- 
keit erweisen,  ans  einer  Verlegenheit  helfen,  mit  etwas 
aushelfen. 


Digitized  by  Google 


256 


DR.  FB.  LORE  M  Z. 


vugä3äc  verb.  imperf.  kdernft  jemandem  nachgeben,  will- 
fahren; vugS^&c  atfc  8-íím  einig  werden,  sich  vergleichen, 
zagä^äc  verb.  imperf.  ausgleichen,  versöhnen. 
zg53äc  verb,  imperf.  i.  ausgleichen,  versöhnen;  2.  nS-ce 
auf  etwas  warten;  zgfißäc  84  1.  s-čfm  sich  vertragen, 
übereinstimmen;  2.  n£-ce  zustimmen,  beitreten.  —  J4- 
ňiQbôud^  dlügo  näii-cifc  zgäy  30*^1. 
gä3änä  -nä  J.  gasänou  /XZ.  Ä  FtJ  -3$nou  [St  J  -3&*nôjj 
/TPsfr./  P/,  G.  -3Ín  [Kl.  B.  Ft.  FTslrJ       [St.]  fem.  krie- 
chendes Tier,  GewOrm. 
gajé'izná  -nÄ  fem.  Waldhoden, 
gajüovl  -vá  -yô  adj.  das  Hain  betreffend, 
gaküelvjek  adv.  irgendwann.  Kl.  B.  St.  Wslz. 
gakä^lvjek  conj.  wann  immer.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gakü'lvjek  s.  gakô$lvjek  adv.  und  conj.  Vi. 
gal$znl  -ná  -né  adj.  den  Galgen  betreffend, 
galeböyä  s.  galeböj|3  adv.  und  conj.  B.  Vi.  St.  Wslz. 
galebÖU3  adv.  irgendwann.  Kl. 
galebÖjJ3  conj.  wann  nur  immer.  Kl. 
galeköeJvjeR  adv.  irgendwann.  Kl.  B.  St.  Wslz. 
galekôelvjeK  conj.  wann  nur  immer.  Kl.  B.  St.  Wslz. 
galekô  lvjek  s.  galekä^lvjek  adv.  und  conj.  Vi. 
gälg$nstve  -vä  ntr.  1.  die  Lumpe,  Schufte;  2.  die  Schuftigkeit. 
gSlg%nstM  -ká  -hé  adj.  lumpig,  schuftig. 
gSlgogn  -an&,  -ójjnä  PI.  N.  -ňä  G.  galgöyn  [B.  Wslz.]  -göyn 

[KL  St.],  -g%nôy  mase.  Lump,  Schuft.  KL  B.  St.  Wslz. 
gälgógnkä  -hl  1.  gälgöjjnköji  [B.  Wslz.]  -goynköy  [Kl.  St.] 

-g^nkôu  fem.  schuftiges  Weib.  KL  B.  St.  Wslz. 
g  a  Ii  q  conj.  wenn  nur. 

galögsöicä  5.  galóijsčica.  B.  Vi.  St.  Wslz. 
gaiôjjsčíčká  s.  galóusčička.  B.  Vi.  St.  Wslz. 
gülonskä  s.  gfilôuska.  B.  Ft.  St.  Wslz. 
gäló»z  s.  gSlôuz.  B.  Vi.  St.  Wslz. 
gal6»zúicä  s.  galöuznica.  B.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZI8CHBS  WÖRTERBUCH 


257 


galôuzňictve  8.  galónzňictve.  H.  Vi.  St. 
galójjzňTchí  s.  galóyzmcM.  H.  Vi.  St. 
galóyzňíčí  s.  galôuzňičl.  H.  Vi.  St. 
galógzálčkä  8.  gatóijziiička.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
gal6»zňík  8.  galouzňiK.  H.  Vi.  St.  WsU. 
gnlójjzňľctve  8.  galóuzňíctve.  Wsle. 
galôôzňi*chl  8.  galóuzňíchl.  Wslz. 
galôflzňi-čľ  8.  galóyznlčí.  Wslz. 
galóusčicä  -cä  fem.  Zweigleio.  Kl. 
galÓusČlčkä  -M  fem.  Zweigleio.  Kl. 
gälouskíí  -M  I.  galÖpko«  fem.  i.  Zweig;  2.  Galgen.  Kl. 
gälôyz  -%zä  L.  gal|zl  PI.  G.  -öjjz,  -í|zi  J.  -zmĺ  fem.  Galgen.  KL 
galÓuznicä  -cä  fem.  Landstreicherín.  Kl. 
galóuzňlctTe  -vä  ntr.  1.  die  Landstreicher;  2.  die  Landstrei- 
cherei. Kl. 

galóuzňlchY  -ká  -hé  adj.  den  Landstreicher  betreffend.  Kl. 
galóuzňíčI  -č&  -čé  adj.  den  Landstreicher  betreffend.  KL 
galouzňlčkä  -M  fem.  Landstreicberin.  KL 
galóijzňlk  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Landstreicher.  Kl. 
gágdälä  L  gädaglóu  s.  gaydäla.  Vi. 
*gágdnó||c  8.  gäßdnöuc  Vi. 
gáQdóč  L.  gfidáQČä  8.  gaydóč.  Vi. 
gáQilóČkä  I.  gádáočkóy  s.  gáydóčka.  Vi. 
gáQdól  L.  gádáglô  8.  gaydól.  Vi. 
gáQdólkä  I.  gadáolkójj  s.  gáydôlka.  Vi. 
gáQl  s.  gfyl.  Vi. 
gáQlkä  s.  gäylka.  Vi. 
gágtká  8.  gajitka.  Vi. 
gap  a.  gäbä  adv.  und  conj. 
♦gärdäc  verb.  iter.  zu  gfirnóijc. 

Komposita  (Inf.  -g&njac  ZV«.  -  górda,  -gär(Jôé  Prt.  -'gdnje^l 
Imp.  -gär4e*y  -gánjô'gcä): 

nagSnJäc  verb.  imperf.  hinein  scharren,  aufraffen, 
pedgárdäc  verb.  imperf.  unter  etwas  hinscharren. 

17 


Digitized  by  Google 


SR.  FR.  LORKNTZ. 


präg&r<Jäc  verb.  imperf.  heranscharren,  an  sich  scharren, 
rezgärdäc  verb.  imperf.  auseinanderscharren. 
vägMäc  verb.  imperf.  herausscharren. 
vedgärdäc  verb.  imperf.  abscharren,  bei  Seite  bringen, 
zagarcjäc  verb.  imperf.  verscharren, 
zgärdác  verb.  imperf.  1.  zusammenscharren;  2.  abscharren, 
abstreichen. 

gär3äc  verb.  Her.  zu  gärsec  «einhegen»  und  gär3ec  «verachten». 
Komposita  (Inf.  -gnrsäc  Prs.  -gôrfä  -gargóŠ  Prt.  -'gór- 
36  ^1  Imp.  -gärse-tf  -gär30*«cä): 
nadgSr3äc  verb.  imperf  belohnen. 

vänadgärsäc  verb.  imperf.  entschädigen,  ersetzen. 
pegSr3ac  verb.  imperf.  verachten. 
pi*ägär3äc  verb.  imperf.  noch  dazu  einhegen. 
pregäi*3äc  verb.  imperf.  abteilen. 
rezgär3äc  verb.  imperf.  durch  einen  Zaun  trennen;  rez- 

gär3äc  s%  durch  einen  Zaun  gelrennt  sein. 
vägäT3äc  verb.  imperf.  durch  einen  Zaun  abschliessen, 
ausschliessen. 

vgSr3äc  verb.  imperf  mit  in  die  Umzäunung  ziehen. 

vebgär3äc  verb.  imperf.  umzäunen. 

vedgar3äc  verb.  imperf.  durch  einen  Zaun  abtrennen; 

vedgärsäc  s%  durch  einen  Zaun  abgetrennt  sein. 
vog£r3äc  verb.  imperf.  umzäunen. 
zag5r3äc  verb.  imperf.  versperren. 
zgar3äc  verb.  imperf.  verachten. 
gär3äcélkä  -hi  /.  gär3äclslk0u  fem.  Verächterin.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

gär3äcél  -elä  L.  gär^äcislö  masc.  Verächter. 
gär3äcílkä  I.  gär3äci-lkójj  H.  G.  -cilk  s.  gär3äcelka.  Vi. 
gfir3Öc  Prs.  gär&i  -3ÍŠ  Prt.  gfir3el  gä^Sla  verb.  imperf.  ein- 
hegen. 

Komposiia  (Inf.  -gär3ec  Prs.  -gär&  -gár3íá  Prt.  -gär3él): 
nadgar3éc  verb.  per  f.  belohnen. 


SL0YINZI8CHKS  WÖRTERBUCH. 


vánadgárséc  verb.  perf.  eolschädigen,  ersetzen. — TSn-pojjn 
jä-väDadgär3él  dvji§ma  täsincaml  rígzdôrlamí  zöjj-te- 
rgmja..  Vén-mä-môsel  väuadgärsec  tá-bäla.. 
pŕägärséc  verb.  perf.  noch  dazu  einhegen. 
pregSräßc  verb.  perf.  abteilen. 

rezgSr3Čc  verb.  perf.  durch  einen  Zaun  trennen;  rezgftr^éc 

s%  durch  einen  Zaun  getrennt  sein, 
vägärßec  verb.  perf.  durch  einen  Zaun  ausschliessen. 
vgSr3éc  verb.  perf.  mit  in  die  Umzäunung  ziehen, 
vebgarsöc  verb.  perf.  umzäunen. 

vedgär3éc  verb.  perf.  durch  einen  Zaun  abschließen;  vod- 
gSrjéc  8$  durch  einen  Zauo  getrennt  sein.  —  Mä-mušímä 
ta_-lönk%  vét-té-relé  vôestra^ga.  vedgfir3éc. 
vegár3éc  verb.  perf  umzäunen, 
zagär^ec  verb.  perf.  versperren, 
gärsöc  Prš.  a.  gar^a,  -3I8  b.  gar^%  -3'1'š  Prt.  a.  gfir^él  gä^alá 
b.  gar^él  górsälä  Imp.  gär.jä  verb.  imperf.  verachten. 
Komposita  (Inf.  -gfir.jéc  Prs.  a.  -  gftrsa.  -gar3Tš  b.  -'górj% 
-gär3TS  Prt.  a.  -gäľ3él  b.  -  gór3él  Imp.  -  gär3ä): 
pegar^éc  verb.  perf.  verachten. 
zg5r3éc  verb.  perf.  verachten. 
*gárlác  verb.  iter.  zu  gärlec. 

Komposita  (Inf.  -gärläc  l*rs.  -'gorla.  -garlóŠ  Prt.  -górlogl 
Imp.  -gärle'ty  -garlÔ'tfcÄ): 

vägärläc  verb.  imperf  alles  erwürgen, 
vugfirläc  verb.  imperf.  erwürgen, 
zagärläc  verb.  imperf.  erwürgen, 
garläcölkä  -hl  I.  gärláci$lkóu  fem.  Schreierin.  Kl.  H.  St.  WsU. 
g&rläcél  -ela  L.  gärläciQlú  mase.  Schreier. 
gSrlicilka  I.  gärläcWko»  PI.  G.  -cilk  s.  garlficelka.  Vi. 
gärige  Prs.  gfirla.  -liš  Prt.  garlél  gärlälä  verb.  imperf.  wflrgea; 
gfirléc  sa.  schreien. 
Komposita: 

degärléc  verb.  perf.  vollends  erwürgen. 

17* 


260 


DR.  FB.  LORENTZ 


nagárléc  v  erb.  perf.  viele  erwürgen. 

pogfirlöc  verb.  perf.  alle  nach  einander  erwürgen. 

vägärléc  verb,  perf.  alles  erwürgen. 

vugSrléc  verb.  perf.  erwürgen. 

zagärléc  verb.  perf.  erwürgen. 
gSrll  -lä  -lé  adj.  den  Hals,  die  Kehle  betreffend. 
gSrlnögc  8.  gSrlnoyc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
gäľlnôuc  Fut.  gärlň$  -ňéš  Prt.  gfirluóyn  gärln$  verb.  perf,  &a. 

einen  Schrei  ausstossen,  aufschreien.  Kl. 
gfirlôč  -&čá  L.  gärláučô  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -láočô  [Vi.]  mase. 
Schreier. 

gfirlóčká  -hi  I.  gärläučkón  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -lágčkój}  [Vi.] 

fem.  Schreierin, 
garlórkä  -M  I.  gärlärkóu,  -larkóy  fem.  Schreierin, 
gfirlóŕ  -aŕä,  -árá  L.  gärläxö  mase.  Schreier. 
gSrlo  -lá  Fl.  G.  -rél  fem.  Kehle,  Gurgel, 
gärlô^vi  -v&  -vé  adj.  die  Gurgel,  die  Kehle  betreffend, 
gärlňško  -ká  ntr.  Kehlchen,  liebe  Kehle, 
gämôjjc  s.  gärnôuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

g  Srn  ó  u  c  Prš.  gfirň$  -ňéŠ  Prt.  garnójjn  gärn$  verb.  imperf. 
scharren,  raffen.  Kl. 
Komposita: 

nagSrnôuc  verb.  perf.  hineinscharren,  aufraffen, 
podgírnôuc  verb.  perf.  unter  etwas  hinscharren. 
pegSrnöjjc  verb.  perf.  nach  einander  an  sich  raffen, 
prägarnö^c  verb.  perf.  heranscharren,  an  sich  scharren. 
rezgSrnóuc  verb.  perf.  auseinanderscharren, 
vágärnóyc  verb.  perf.  berausscharren. 
vedgSrnöjjc  verb.  perf.  abscharren,  bei  Seite  bringen. 
zag5rnó«c  verb.  perf.  verscharren. 

zgarnóuc  verb.  perf.  i.  zusammenscharren;  2;  abscharren, 
abstreichen. 
*g8rnäc  verb.  iter.  zu  gírnôjjc. 


8L0VINZISCHE8  WORTERBUCH.  261 

Komposita  (Inf.  -gärňác  Prs.  -gôrň%  -garňóš  Prt.  -gór- 
ne'yl  Imp.  -g5rťie*y  -gärnô'gcä):  s.  gSrdac. 
*g5ŕác  verb.  Uer.  zu  gô$réc. 

Komposita  {Inf.  -gäŕác  Prt.  -gaŕa,  -gayŕóé  [Kl.  H.  St.  Wslz.J 
-gáoŕóš  [Vi.]  Prt.  -gáŕe*t|l  Imp.  -gSre-y): 

pegäfác  verb.  imperf.  verschlimmern;  peg&ŕäc  sa.  schlim- 
mer werden. 

pŕegSŕac  verb.  imperf.  verschlimmern;    pŕegäŕäc  s% 

schlimmer  werden, 
rezgaŕäc  verb.  imperf.  erbittern;  rezgSräc  s%  zornig 

werden. 

vugaräc  verb.  imperf.  i.  verschlimmern ;  2.  verbrennen, 
versengen. 
*  g  5s  ä  c  verb.  Oer.  zu  gäsnóuc 

Komposita  (Inf.  -gäsÄc  Prs.  a.  -gas%  -gäsóš  b.  -  gäsq.  -gajj- 
sóš  [KL  U.  St.  Wslz.J  -gáQSÓŠ  [Vi.]  Prt.  a.  -'gaseal 
b.  -  gaso*«l  Imp.  -gase*«): 

pŕägasac  verb.  imperf.  nach  und  nach  erlöschen,  aus- 
geben. 

vägäsäc  verb.  imperf.  erlöschen,  ausgehen, 
zagäsäc  verb.  imperf.  erlöschen,  ausgehen, 
gäsäcél  -elä  L.  gasäciglä  masc.  Löscher, 
gäsädie  -lä  M.  N.  gasádlá  [Oslz.]  -sa-dlä  [WsU.]  O.  -dél  ntr. 

ein  zum  Auslöschen  der  Altarlichte  gebrauchtes  Werkzeug, 
gaséc  Prs.  gäš%  -síš  Pti.  gSsél  verb.  imperf.  löschen. 
Komposita: 

degäséc  verb.  per  f.  vollends  anslöschen. 
pegasSc  verb.  perf.  alles  nach  einander  auslöschen, 
prägäséc  verb.  perf.  auslöschen,  dämpfen, 
vägaséc  verb.  perf  auslöschee. 
vegáséc  verb.  perf.  löschen, 
zagäsec  verb.  perf.  auslöschen, 
zgäséc  verb.  perf.  auslöschen. 
gSsnógc  s.  gäsnóuc.  H.  Vi.  St.  Wsle. 


Digitized  by  Google 


DR.   PK.  LORKNTZ. 


gSsnöuc  Prs.  gasn%  -nöS  Prt.  gásnôyn  verb.  imperf.  erlöschen, 
ausgehen.  Kl. 

Komposita  (Inf.  -gSsnöijc  Prs.  -'gaßna.  -gfeňéš  Prt.  a.  -  gas- 
nôun  b.  -'gas  -gaslá  Part.  Prt.  -gasli): 

pogäsnouc  verb.  perf.  nach  einander  erloschen, 
prfigäsnóuc  verb.  perf.  nach  und  nach,  allmählich  ausgehen, 
vágasnóuc  verb.  perf.  ausgehen,  erlöschen, 
vagäsnóuc  verb.  perf.  erlöschen,  ausgehen, 
zagäsnóuc  verb.  perf.  erlöschen,  ausgehen, 
zg&nóuc  verb.  perf.  erlöschen,  ausgehen, 
gaš?  adv.  wann? 
*gSSäc  verb.  üer.  zu  gäsec. 

Komposita  (Inf.  -gäšäc  Prs.  -'g&Š%  -gájjSóš  [Kl.  H.  St.  Wsls.] 
-gáošóš  [Vi.]  Prt.  -'gáše-tfl  Imp.  -gäsVg): 
pŕäfíííšác  verb.  imperf.  auslöschen,  dämpfen. 
vägSšäc  verb.  imperf.  auslöschen. 
Yugäšac  verb.  imperf.  löschen, 
zagfišác  verb.  imperf.  auslöschen, 
zgäšäc  verb.  imperf.  auslöschen, 
♦gäž^äc  verb.  üer.  zu  gô$z3ec. 

Komposita  (Inf.  -gSž^äc  Prs.  -gôž&  -gä«Ž3Ô8  [Kl.  H.  St. 
Wslz.J  -gáQŽSÓŠ  [T%.]  Prt.  -  gôžSo-ôl  Imp.  -gäžSe^): 
pŕä^íiž^äc  verb.  imperf  annageln. 
zagSž^äc  verb.  imperf.  vernageln. 
zg£ž$äc  verb.  imperf.  zusammennageln, 
gäd^ňé  -ň&  ntr.  Sprache  (als  besondere  Redeweise),  Dialekt, 
gärcél  -elä  L.  górci§lí  M.  G.  -cél  fem.  Kehle, 
gäfx  -cä  [I.  gärcöu]  PI.  G.  -ci  fem.  Handvoll,  Bischen, 
gáŕtčicá  -cä  fem.  Bischen, 
gaŕtčičká  -M  fem.  Bischen. 
gSŕtkä  -hi  fem.  Handvoll,  Bischen. 

gau/dalä  -lä  I.  g&dä«lôy  mase.  Schwätzer.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
♦gSydnóyc  s.  gaydnôuc.  H.  St.  Wsls. 
♦gäfldnójjc  verb.  Kl. 


Digitized  by  Google 


SI.OYINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


263 


Komposita  (Inf.  -gajjdnóuc  Bs.  -gódňa.  -gaydnéš  Prt.  -  gód 
-gadlá  Imp.  - gadnl  Part.  Prt.  -gSdli): 
vagódnóijc  verb.  perf.  erraten, 
vugaqdnonc  verb.  perf.  erralen. 
za^aydnoiic  verb.  perf.  ein  Rätsel  aufgeben. 
zgäu.dnöuc  verb.  perf.  erraten, 
väzgôdnónc  virb.  perf.  erraten, 
gáfldôč  -áčä  L.  g&dä«čô  mase.  Sprecher.  Kl.  H.  St.  WsU. 
gá]}dôčkä  -hí  I.  gádäjjčkón  fem.  Sprecherin.  KL  U.  St.  Wslz. 
gä«dôl  -alä  L.  gädäylô  mase.  Schwätzer.  Kl.  H.  St.  Wslss. 
gápdôlkä  -tu  L  gadäulkö«  fem.  Schwätzerin.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gäßl  -lá  mase.  dicker  Knüppel.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gaglkä  -hl  fem.  dicker  Knüppel.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gaytkä  -bi  fem.  i.  Hede,  die  gesprochenen  Worte;  2.  Verabredung. 

ÄZ.  Ä  St.  Wslz. 
g*bä  -bä  i¥.  0.  goUb  /»./  gÓ»b        Vi.  St.  Wslz.]  fem. 

\.  Mund;  2.  Mundvoll,  Bissen, 
g^bajööcl  s.  g%bajÓucí.  H.  Vi.  St  Wslz. 
g^bajoycl  -cá  -cé  adj.  grossmänlig,  geschwätzig.  Kl. 
gpálä  -la  I.  gabäulóu  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -baolö»  [Vi.]  mase. 
Schwätzer. 

g|bóč  -ača  L.  gabäj|čú  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -báočä  [Vi]  mase. 
Schwätzer. 

gäbóčkä  -M  I.  gab&yČkóu  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -báočkôy  [Vi.] 

fem.  Schwätzerin. 
g|ból  -álä  L.  gab^l«  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -báolô  [Vi.]  mase. 

Schwätzer. 

gpólkä  -hl  I.  g<\baylkÓM  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -bäßlko»  [Vi] 

fem.  Schwätzerin, 
glglet  -tu  mase.  das  Schnallern,  Geschnatter. 
g%glô$täc  Prs.  g^gleea,  ga,glô$céš  Prt.  g$glete*«l  verb.imperf. 
schnattern. 
Kompositum : 

zag^glóf  täc  verb.  perf.  zu  schnattern  anfangen. 


Digitized  by  Google 


DR.  FB.  LOKENTZ. 


g$nb*  -bä  fem.  Schmach,  Schande. 

g%ňäc  Prs.  góyňa.  [H.  Vi.  Wslz.]  gójjňa.  [Kl.  St.]  -ňóš  Prt. 
gÖ»ne  yl  [H.  Vi.  Wslz.]  gonne-yl  [Kl.  St.]  gôjjňfi  Imp.  ga> 
ňe*s  gaóôtfcá  ver6.  impcr/".   1.  umhertreiben,  umberjagen; 
g^ňftc  pr|t  die  Richtstaoge  des  Winternelzes  bei  der  Eisfischerei 
schieben;  *2.  ifer.  g|nic. 
Komposita  (Inf.  -g|ňäc  iYa.  -  'gójjňa.  -gôftňóô      Ft.  Wslz.] 
-gÔuňôŠ  [Kl.  St.]  Prt.  -gó»no  yl  Imp.  -g$ne#«  -ga- 
ňô'tfcá): 

deg|ňác  verb.  imperf.  nachjagen,  einzuholen  suchen. 

nadg^näc  verb.  imperf.  herantreiben. 

Dag^näc  verb.  imperf.  1.  antreiben,  auf  etwas  hin  treiben; 
2.  tadeln. 

pegänäc  verb.  imperf.  antreiben. 

prägáríäc  verb.  imperf.  1.  heranlreiben;  2.  tadeln. 

preg%näc  verb.  imperf.  hindurchtreiben. 

rezg^näc  verb.  imperf.  auseinanderjagen,  zerstreuen. 

väg^ňäc  verb.  imperf.  herausjagen,  aufstöbern, 
pevägán&c  verb.  perf.  nach  einander  herausjagen,  auf- 
stöbern. 

yg^näc  verb.  imperf.  hineinjagen. 
vug|näc  verb.  imperf.  einzuholen  suchen, 
zag^näc  verb.  imperf.  wegtreiben, 
zg^ňäc  verb.  imperf.  i.  zusammentreiben;  2.  herunter- 
treiben. 

g$ň!c  Prs.  g$ň%  -nlš  Prt.  g$ňôl  gaňílä  verb.  perf.  tadeln. 
Komposita  {Inf.  -g|nlc  Prs.  - gaňa^  -g|ň'iš  Prt.  -gaňél): 

uag^ňic  verb.  perf.  ladein. 

peg^nlc  verb.  perf.  ein  wenig  tadeln. 

prftg|nlc  verb.  perf.  tadeln, 
g^ňicélkä  -M  /.  ganici§lkóu  fem.  Tadlerin.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
g|ňicél  -elä  L.  ganicißlü  masc.  Tadler. 
g^ňicílká  I.  ganiciikôu,  PI.  G.  -cilk  s.  g^ňicelka.  Vi. 
ga>  -sä  PI.  G.  gajäí  D.  -slm  L  -smi  fem.  Gans. 


Digitized  by  Google 


■ 


8L0VTNZI8CRE8  WÖRTERBUCH.  265 

g^sacä  -CA  L.  garôci  [Ode.]  -sa  cí  [Wslz.]  PI.  G.  -säe  [OslzJ 

-sac  [Wslz.]  fem.  alle  Gans, 
g^sänä  -nä  I.  gasänóu  [Kl.  H.  Vi.]  -sänôu  [St.]  -sa'nóy  [WsU.] 

fem,  ein  weiches  von  den  Gänsen  gern  gefressenes  Gras, 
g^scágc  s.  g^scäjic.  Vi. 

g^scajjc  Prs.  gäsceja,  g%scl§jéš  Pri.  g^sco'yl  -scä  -sceľi  Part. 
Prt.  gascälí  verb.  per  f.  dicht,  dick  werden.  Kl.  H.  St.  Wdz. 
Kompositum: 

zgascäyc  verb.  per  f  dicht,  dick  werden. 
g$8c8c  s.  gascä»c. 

g|scéc  Prs.  a.  g|šč%  ^sclš  b.  góušča.  [Kl.]  go»éč%  [H.  Vi.  St. 
Wslz.]  -sc«  Prt.  a.  gäacel  6.  go«scel  [KL]  góyscél  [H.  Pi. 
St.  Wslz.]  Imp.  g^sca  verb.  imperf.  verdicken,  verdichten. 
Komposita: 

vogáacéc  verb.  per  f.  verdichten,  verdicken. 
zag|8cSc  verb.  perf.  verdichten,  verdicken. 
zg|8c6c  verb.  perf.  verdichten,  verdicken. 
g$8céznä  -na  fem.  Dickicht. 
g|scôc  s.  ga.8cayc. 
g%8ci§ši  -ša  -šé  adj.  comp,  zu  ga^sti. 

glséšče  -ča  PI.  N.  g%säščä  [OslzJ  -sá'šca  [Wslz.]  G.  -säšč 

[OslzJ  -sašč  [Wslz.]  ntr.  grosse,  hassliche  Gans, 
g^söznä  -nft  fem.  Gänsefleisch,  Gänseklein. 
g%8Í  -sag  -sé  adj.  die  Ganse  betreffend. 
g|8ň!K  -ikä  H.  N.  -cä  masc.  Gänsedieb. 
g|sórkä  -h!  I.  ga^sarkóu,  -sarkôii  fem.  Gänsehirtin. 
g%8Ôr  -aŕä,  -äŕä  L.  ga.s&fct  masc.  Gänsehirt. 
g%stí  -tag  -tó  adj.  dicht, 
ga^stňágc  s.  g^stňayc.  Vi. 

ga.stňžíu.c  Prs.  gá«tnej%  gastnl^jéš  Prt.  g|8tňe-yl  -ňä  -ňelt 
Part.  Prt.  gastňSlí  verb.  imperf.  dicht,  dicht  werden. 
Kompositum:  s.  gascauc. 
g$stnčc  s.  ga.stňäyc. 
g^stňé  adv.  comp,  zu  gá>te. 


Digitized  by  Google 


266  de.  ra.  LOEINTZ. 

g%8tňl§ší  -š&  -áé  adj.  comp,  eu  gasti. 
g$3tňóc  8.  gastňajíc 
g$8te  adv.  dicht. 

g|stesc  -CÄ  L.  gaatô$scl  /ém.  Dichtigkeit, 
g  48 1  ší  -šá  -šé  ady.  comp,  -pu  gastí. 
g^stüf  tä  -tft  A.  g$8teta,  fem.  die  Dichtigkeit. 
*g$ščäc  verb.  Her.  eu  g^scec. 

Komposita  (Inf.  -g^Ščac  Prs.  -  gónŠČa.  -gÓuŠČóš  [Kl.J  -  göyßt$ 
-gouščóš  /Ä  Pt.  Ä.  Wsle.]  Prt.  -góuščeyl  /XZ.7  -  gô»- 
šče-tfl  /Ä  Fi.  Ä.  TTílf.y  Imp.  -g^če'*): 
vegä^Ôác  rcrô.  imperf.  verdichten,  verdicken. 
zag$ščác  verb.  imperf.  verdichten,  verdicken. 
zg$ščäc  verb.  imperf.  verdichten,  verdicken. 
g%ščáQ  s.  gaš£&y.  Vi. 
gaščäy  -ôé  /e».  Dickicht.  Kl.  H.  St.  Welz. 
g%ščé  adv.  comp,  eu  gí|ste. 

gpvjicä  -ca  L.  gažvjlcY  [Oslej  -vjl'cí  [Wsle.]  PI.  G.  -vjlc 
[Oslej  -vjic  [Wsle]  fem.  der  Riemen  am  Dreschflegel,  welcher 
Schlägel  und  Stiel  verbindet. 

glSdä  -dä  fem.  die  Meeresstille,  das  glatte,  ruhige  Meer. 

gladäčhí  -ka  -tté       sehr  glatt.  Oslz. 

gladä*xní  -nä  -né  adj.  sehr  glatt.  Gsfr. 

gladačhí  s.  gladäčhí.  TPafc. 

gladä  ^nl  s.  glad&xnl.  Wsle. 

glädéČko  adv.  sehr  glatt. 

gläd&xne  Qdv-  sehr  glatt. 

gladé'xňä  adv.  sehr  glatt. 

glädiskä  -M  fem.  eine  Art  glatter  bunter  Flunder. 

glfidnógc  s.  glädDóuc  H.  Vi.  St.  Wsle. 

gllídnóuc  Prs.  glSdňa,  -ňôš  Prt.  glädnóyn  verb.  imperf.  glatt 
werden.  Kl. 

Komposita  (Inf.  -glSduó«c  Prs.  -gladňa.  -glídňéš  Prt. 
a.  -gladnúyu  b.  -  glód  -  gladlä): 

pläglädnöjjc  verb.  perf.  glatt,  ruhig  werden. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CHES  WÖRTERBUCH. 


267 


vägladnóuc  verb.  perf.  ganz  glatt,  ganz  ruhig  werden. 
gladňáQC  s.  gladňäuc.  Vi. 

gladňayc  Prs.  glädňeja,  gladňiQjéš  Prt.  glädňe'ul  -nä  -ňelí 
Part.  Prt  gladňfilí  verb.  imperf.  glatt  werden.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposita:  8.  glädnóuc. 
glSdňéc  s.  gladáäyc- 
gladňé  adv.  comp,  zu  glaptke. 
gladnl^ší  -šá  -Sé  adj.  comp,  zu  glS»tM. 
glSdňôc  8.  gladňäuc. 
*glÄ3äc  verb.  Her.  zu  glä3ec  und  glô^ec. 

Kompositata  (Inf.  -glä3ác  Prs.  -gl&3%  -gHfodš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -gláQ3Óš  [Vi.]  Prt.  -'gU^e-gl  Imp.  -gl53e*«): 
pŕagla^ac  verft.  imperf.  ein  wenig  glätten,  glatt  strei- 
cheln. 

väglä^äc  verb.  imperf.  i .  aasglätten;  2.  vertilgen;  3.  aus- 
zuhungern suchen. 

veglä3ôc  verb.  imperf.  abglitten,  abschleifen. 

zagl53äc  verb.  imperf.  1.  ausglätten;  2.  vernichten,  ver- 
tilgen; 3.  hungern  lassen. 

zglä3äc  verb.  imperf.  i.  ausglätten;  2.  vernichten,  ver- 
tilgen. 

gla3ágc  s.  gte^äyc.  Vi. 

glS3Ädle  -lá  PI.  G.  gh^Mh  [OslzJ  -3a-dlä  [Wslz.]  G.  -dSl 

ntr.  ein  Werkzeug  zum  Glätten, 
g lasSy c  Prs.  gläseja.  gla3iejéš  Prt.  glä^o-yl  -3a  -3eli  itort. 

Prt.  gla3äli  verfc.  imperf.  glatt  werden.  ÄZ.  Ä  Sť.  JPsfcr. 
Komposita:  s.  glSdnôuc. 
gla^éc  8.  glasajjc. 

glä3éc  Prs.  glä^a.,  -3a.  -3IŠ  Prt.  gia&él  wr&.  tm^er/".  glatten, 
glatt  machen,  glä^čc  8%  glatt  werden. 
Komposita: 

deglfi3éc  verb.  perf.  vollends  ausglätten, 
peglä^äc  üerfc.  perf.  nach  einander  glätten, 
praglä^éc  verb.  perf.  ein  wenig  glätten,  glatt  streichen. 


Digitized  by  Google 


268 


DB.   FR.  LOREN  T  Z. 


väglasöc  verb.perf.  1.  ausglitten;  2.  alles  vernichten,  ver- 
tilgen; vftgla3éc  sa.  sich  berohigen. 
vegla^éc  verb.  perf.  abglatten,  abschleifen, 
vuglä^ec  verb.  perf.  glätten. 

zagla^čc  verb.  perf.  1.  ausglätten;  2.  vernichten,  vertilgen. 

zglä3éc  verb.perf.  i .  ausglätten;  2.  vernichten,  vertilgen, 
glfiäéznä  -nä  fem.  Glätte,  glatte  Stelle. 
gla3e  adv.  comp,  zu  gläutke. 
glä3óc  s.  glasäjic 

glfifčica  -cä  fem.  kleiner  Blei.  U.  Vi.  St.  Wslz. 

glafčlčkä  -hl  A.  gläfčíčka,  fem.  kleiner  Blei.  H.  Vi.  St. 

glafčlčkä  PI.  G.  -čičk  s.  glafčička.  Wslz. 

gläfči  -č&  -čé  adj.  den  Blei  betreOend.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

glfifkä  -hl  fem.  Blei,  Bleie  (Abramis  brama).  H.  Vi.  St.  Wslz. 

glS^Čicä  s.  gl&fčica.  Kl. 

gla^Člčkä  s.  glafčlčkä.  Kl. 

gUÝčI  s.  gläfôl.  KL 

glä^ká  s.  glSfkä.  Kl. 

gláQdnóyc  s.  gla^doouc  Vi. 

gláQsknôjjc  s.  gläysknóuc.  Vi. 

glá^sné  s.  glausné.  Vi. 

gláQSD'i  *.  glausní.  Vi. 

glágsnesc  s.  gläßsnesc.  Vi. 

glágtke  s.  gläutko  adv.  und  ntr.  Vi. 

glágtkesc  s.  glaytkesc.  Vi. 

glágthl  s.  gläythí.  Vi. 

gläskác  Prs.  glSí»šča,  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  gláošča,  [Vi.]  -čéš 
Prt.  glä»ske«l  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  gláoske-gl  [Vi.]  glôskS 
Imp.  gläščl  verb.  imperf.  streicheln,  liebkosen. 
Komposita  {Inf.  -glaskäc  Prs.  -  glóšč^  -glájjščéš  [Kl.  H.  St. 
Wslz .]  -glá9sč8š  [Vi.]  Prt.  -  gloske-Ql  lmp.  -  glašči): 
nagläskäc  verb.  perf.  glatt  streicheln, 
pegläskac  verb.  perf.  ein  wenig  streicheln,  liebkosen, 
ph'iglaskác  verb.  perf.  glatt  streicheln. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZI8CHKS  WÖRTERBÜCH. 


269 


váglaskäc  verb.  perf.  durch  Streicheln,  Liebkosungen  er- 
reichen. —  Ná-8ä-váglóskä  sí§-svá-tStfi  fSátke,  ce- 
na-cÄ. 

vuglfiskÄc  verb.  perf.  glatt  streicheln. 
*glfišac  verb.  Her.  zu  glö$sec. 

Komposita  {Inf.  -glašäc  Prs.  -'gl&Sq  -glayšóš  [Kl.  H.  St. 
WslzJ  -gláošóš  [Vi.]  Prt.  -gläše-ttl  Itnp.  -glfifio^): 
rezgläšäc  verb.  itnperf.  ausposaunen,  öberall  verbreiten. 
väglSéäc  verb.  imperf.  verkünden, 
vegläšäc  verb.  imperf.  verkünden, 
zglfišác  verb.  imperf.  sq.  sich  melden, 
glatčé  adv.  comp,  zu  gläjjtko. 
glítkš!  -šá  -šé  ad  j.  comp,  zu  gl  ay  t  M. 
glä*xavjä  adv.  etwas  taub.  Oslz. 

glä^avesc  -CÄ  L.  glä*xavô$sci  fem.  die  Schwerhörigkeit.  Oslz. 
glá^Dojjc  s.  glfrxnóyc.  H.  Vi.  St. 

gläXnó«c  Prs.  glä*xn%  -néš  Prt.  glá^nôjín  gl£xn%  verb,  imperf. 
taub  werden.  Kl. 
Komposita  {Inf.  -glä^nouc  Prs.  -'gltyna.  -glä^nSS  Prt.  -  glé- 

pegljfynöuc  verb.  perf.  nach  einander  taub  werden. 

phtglä^nôuc  verb.  perf.  harthörig  werden. 

veglá^nouc  verb.  perf.  taub  werden. 

zagläxuójjc  verb.  perf.  taub  werden. 
glä"xňéc  s.  glexňäjjc.  Oslz. 
glá^nôc  s.  glexnäqc.  Oslz. 
glä*Xe  adv.  taub.  Oslz. 

glä'xosc  -ca  L.  glá^ôfscí  fem.  die  Taubheit.  Oslz. 
gl&Xevatesc  -cä        gia^evatô^scí  fem.  die  Harthörigkeit, 

Schwerhörigkeit.  Oslz. 
glä*XŠI  -Sä  -šé  oá;.  comp,  *w  glajjl  öak. 
glämdä  -dä  masc.  und  fem.  unreinlicher  Mensch,  unreinliche  Frau. 

Kl.  H.  Vi. 


Digitized  by  Google 


270  DE.  FB.  LORBNTZ. 

glämdóčká  -M  /.  glômdäjjčkóu  [Kl.  HJ  -dä^ko»  [Vi.]  fem. 

unreinliche  Frau.  Kl.  H.  Vi. 
glämdók  -&kä  L.  glémdaukii  [Kl.  HJ  -dá9ku  [Vi.]  B.  N.  -ca 

unreinlicher  Mensch.  Kl.  H.  Vi. 
glänä  -nä  I.  glänöij  fem.  Lehm.  Kl.  H.  Vi. 
gläňlšče  -čá  PI.  N.  gläňíšČa  ntr.  ein  Stück  Lehmboden.  Kl. 

H.  Vi. 

gUnížnä  -nä  fem.  Lehmboden.  Kl.  H.  Vi. 
gläňóčkä  -M  I.  glänau^kö«  [Kl.  H.]  -ňágčkóu  [Vi.]  fem.  lehm- 
farbige, isabellfarbige  Stute.  Kl.  H.  Vi. 
gläňók  -äkä  L.  glftnauka  [Kl.  HJ  -ňágku  [Vi.]  fem.  lehmfar- 

farbiges,  isabellfarbiges  Pferd.  Kl.  H.  Vi. 
gläpavjä  adv.  etwas  dumm,  albern.  Oslz. 
gläpavesc  -cä  L.  gläpaväesci  fem.  die  Albernheit.  Ode. 
*gl&pjäc  verb.  Her.  zu  gläpjic.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -gläpjäc  Pts.  -'glupja,  -glôpjôš  Prt.  -  glft- 
pjetfl  Imp.  -gläpje-u  -glftpjö'ucä): 

vegläpjäc  verb.  imperf.  verdummen,  dumm  machen, 
zgläpjäc  verb.  imperf.  verdummen,  dumm  machen, 
gläpjéc  s.  gläpjäuc.  Oslz. 
*gläpjic  verb.  Oslz. 

Komposita  {Inf.  -gläpjic  Prs.  -glöpja.  -glôpjTŠ  Prt.  -glň- 
pjél  Imp.  -gläpjl): 

vegläpjic  verb.  perf.  verdummen,  dumm  machen, 
zgläpjic  verb,  perf.  verdummen,  dumm  machen, 
gläpjl  š  -išä  L.  gläpjlšu  masc.  Dummkopf.  Oslz. 
gläpjóc  s.  gläpjáuc.  Oslz. 

gläpesc  -cä  L.  gläpufscl  fem.  die  Dummheit.  Oslz. 
glžtpstve  -vä  ntr.  i.  die  Dummheit;  2.  der  dumme  Stroicb.  Oslz. 
gläpšl  -ša  -šé  adj.  comp,  zu  glôpi.  Oslz. 
*glä§äc  verb.  Her.  zu  gläšec.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -gläšac  Prs.  -  glti*  -glÔŠÓŠ  Prt.  -'glňše-«l 
Imp.  -gläšea  -glflš&*acä): 

pŕägläšäc  verb.  imperf.  betäuben. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHKS  WÖRTERBUCH. 


271 


vegläáac  verb.  imperf.  betäuben, 
zaglááäc  verb.  imperf.  betäuben, 
gläšéc  Prs.  gläša.  -šiS  Prt.  gläšél  gla&lá  verb.  imperf.  be- 
täuben. Osie. 

Komposita  (Inf.  -glášéc  Prs.  -'gl&š%  -gläŠIš  Prt.  -  glaáél): 

poglááéc  verb.  perf.  nach  einander  betäuben. 

pŕägläžéc  verb.  perf.  betäuben. 

veglášéc  verb.  perf.  betäuben. 

zagläŠéc  verb.  perf.  betäuben, 
gläšéc  s.  glftšäyc.  Osie. 
gläšôc  s.  glÄšá»c.  Osie. 
glä^ävi  -vá  -vé  adj.  etwas  taub,  schwerhörig, 
glä^eväti  -tá  -té  adé.  harthörig,  schwerhörig, 
glä^öftä  -tä  A.  glfyeta.  [Oslej  gla^eta.  [Wsle.J  fem.  die 

Taubheit, 
glä'^í  -"xay  "iß  odj.  taub, 
gl&neväťi  -tä  -té  adj.  i.  lehmig;  2.  lehmartig, 
gläné'jsh'í  -ká  -ŕté  adj.  lehmig, 
gläné'jznä  -11A  fem.  Lehmboden, 
gl  an  ô  ô  ?í  -vá  -vé  adj.  den  Lehm  betreffend, 
gláňaní  -nSu.  -né  adj.  aus  Lehm  bestehend,  irden, 
gläňästt  -tá  -té  adj.  lehmig, 
gläňísti  -tä  -té  adj.  lehmig.  Osie. 
gläňi-stí  s.  glänTstí.  Wsle. 
gläpfisi  -sä  -sé  adj.  stockdumm, 
gläpävl  -vá  -vé  adj.  etwas  dumm,  albern, 
gläpjágc  s.  gläpjä«c  Vi. 

glápjäyx  Prs.  gläpjej%  [Oslz.J  glapjeja.  [Wsle.J  gl&pjlgjéá 
Ihi.  gläpjo-gl  [Oslej  glá-pje^l  [WsleJ  -pjá  -pjelí  Part. 
Prt.  gläpjälí  verb.  imperf.  dumm  werden.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
Komposita  {Inf.  -gläpjäjjc  Prs.  -gläpjej*  -gläpjlejôš  Prt. 


-gtopje-gl  -'pjä  -pjeli): 
vegläpjäyc  verb.  perf. 
zgläpjäyc  verb.  perf.  é 


a  werden, 
werden. 


Digitized  by  Google 


272 


DR.  FB.  LOKENTZ. 


glftpjé  adé-  comp.  zu  glupe. 
gläpj  íškä  -M  A.  glápjiška.  fem.  dumme  Frau.  Oslz. 
gläpji'šká  A,  glávpjlšk%  PI.  G.  -pjlšk  s.  gläpjiska.  Wslz. 
gläpô^tä  -tä  A.  gläpeta.  [Oslz.]  glá'pety  [Wslz.]  fem.  die 

Dummheit, 
gläpôší  -Sá  -ôé  ťK^'.  stockdumm, 
gläšáô     M.  F?, 
gläšágc  8.  glfiŠajic.  Vi. 
giaS&s  -ô*        d>e  Taubheit.  Ä*.  Ä  St.  Wslz. 
gläšä»c  iVs.  gläšeja.  [OsU.]  gla-§ejž*  /-JFsk./  glftägjéš  JK 

gláSe-a)  [Ode.]  gläše«l  [Wslz.]  4a  -šell  iW*.  /Yť.  glASSlr 

verfc.  imperf.  taub  werden.  Äif.  27.  8t.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  -gläšayc  2V«.  -gläšejq,  -gläslgjéô  /Vi.  -glä- 
še'tfl  -ša  -šelY):  s.  glä^Dóyc. 
gläšé  adv.  comp,  zu  gh\^*>. 
glä'xavjä  s.  glä*xavjá.  Wslz. 
gl^"Xavo8c  s.  glä^ave8C.  Wslz. 
glá'xnôjjc  8.  glä"xnójjc.  Wslz. 
glá"Xnéc  s.  genaue.  Wslz. 
glá"xnóc  s.  gle-xň^c.  Wslz. 
gll'Xe  s.  gläxe.  Wslz. 
glá"xosc  8.  glá^esc.  Wslz. 
glä"xovato8c  s.  glá^evatesc.  Wslz. 
glä"xši  s.  gläxší-  Wslz. 
glä'mdä  8.  glämda.  Wslz. 
glámdóčkä  s.  glämdóčka.  Wslz. 
glámdôk  s.  glämdók.  Wslz. 
glä'nä  8.  gläna.  Wslz. 

glánlšče  PI.  N.  gläňHča  G.  -ňiáč  8.  glanišče.  Wslz. 

glä  ňíziiä  s.  gläňizna.  Wslz. 

gläňóčka  s.  gläňóčka.  Wslz. 

gláňók  s.  glänók.  Wslz. 

glaVpavjä  s.  gläpayja.  Wslz. 

gl&'pavesc  s.  glápavesc.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


8LOTDÍZISCHE8   WÖRTERBUCH.  278 

♦gl&'pjäc  8.  gläpjac.  Wals. 

gliVpjöc  s.  gläpjapc.  Wslz. 
•glaVpjlc  8.  gläpjic.  Wslz. 

glaVpjlš  L.  gläpjl'Šô  8.  gläpjiš.  Wslz. 

glaVpjôc  8.  gläpjäyc.  Wslz. 

glaVpesc  s.  glapesc.  Wslz. 

glaVpstve  s.  glápstve.  Wslz. 

glápšl  8.  glápšl.  Wslz. 
♦glaVšäc  8.  glášac.  Wslz. 

glaVšéc  8.  gläšec.  Wslz. 

glaVšéc  8.  gläšäuc.  Wslz. 

gla-šóc  s.  gläšáuc.  Wslz. 

glä3áQ  s.  gläsajj.Fi. 

glá^äy  -3c  fem.  die  Glätte.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

gläjjdnôRC  s.  gläyduóvjc.  U.  St.  Wslz. 

gläp.dnôuc  Fttt.  glaudňa.  -iíôš  Prt.  gläudnôjjn  glódn|  Imp. 

glSdní  verb.  perf.  glatt  streichen.  Kl. 
gläusknójjc  s.  gläusknóuc.  H.  St.  Wslz. 
gláusknôuc  Fut.  gläuskň%  -ňgš  Prt.  glaysknóun  glôski)4  Imp. 

gläskni  verb.  perf.  streichele,  liebkosen.  Kl. 
glä»sné  -ná  ntr.  Eigentum.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gläusní  -nä  -né  adj.  eigen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
glausnesc  -cä  L.  glôsuuesci  fem.  Eigentum.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gläfttke  adv.  glatt.  Kl.  II.  St.  Wslz. 
gläytke  -kä  ntr.  die  Glätte.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
glaytkosc  -cä  L.  glôtkuosci  fem.  die  Glätte.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
glaythi  -ká  -hé  adj.  glatt.  Kl.  II.  St.  Wslz. 
*gl$bjäc  verb.  Her.  zu  gl|bjic. 

Komposita  (Inf.  -gl^bjác  Prs.  -glóubja.  -gloubjóš  [KL] 
-glóubjí*  -gloubjóš  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Prt.  - glóubjoul 
[KL]  -  glóubjo-yl  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  -glabje'u): 
pegl^bjäc  verb.  imperf.  vertiefen. 
vägh\bjäc  verb.  imperf.  austiefen,  vertiefen, 
zagkibjäc  verb.  imperf.  vertiefen. 

18 


Digitized  by  Google 


274 


DB.  FR.  LORENTZ. 


glffcbjé  adv.  comp,  zu  gl$bek. 
*gl$bjlc  verb. 

Komposita  (Inf.  -gl^bjic   JVs.  -  glóybj^  -glóybjlŠ  [Kl,] 
-glóflbj$  -glöjjbjiä  [H,  Vi.  St.  Wslz.]  Prt.  -'glóubjél 
[KL]  - gló»bjél  [U.  Pi.  St,  Wslz]  Imp.  -gl*bjl): 
pegl^bjlc  verb.  perf.  vertiefen, 
väglí^bjíc  verb.  perf.  ausliefen,  vertiefen. 
zagl%bjic  verb.  perf.  vertiefen, 
gl^bjicä  -cá  L.  gl^bjld  [Oslz.]  -bjl-cl  [Wslz.]  H.  O.  -bjlc 

[Oslz.]  -bjlc  [Walz.]  fem.  die  Tiefe,  Üefe  Stelle. 
gl|bjinä  -nä  /.  gla^bjTnóu  [KL  H.  Vi.]  -bjínóu  [St.]  -bjVnóu, 
[Wslz]  PL  G.  -bjín  [KL  H.  Vi.  Wslz.]  -bjjn  [St.]  fem. 
die  Tiefe,  tiefe  Stelle. 
gl|bjlznä  -nä  fem.  die  Tiefe,  üefe  Stelle. 
^I^bek  adv.  \.  tief;  2.  sumpfig,  morastig. 
gl$beke  adv.  1.  tief;  2.  sumpfig,  morastig. 
gl%bé-«hl  8.  gl^büehT.  Vi.  St.  Wslz. 
gl%bô$ní  -ká  -bé  adj.  1.  tief;  2.  sumpfig,  morastig. 
*gl$däc  verb.  iter.  zu  glöndnouc. 

Komposita  (Inf.  -gl|däc  Prs.  -  glónd*  -glôudôš  [KL]  -glô«d% 
-gloudóš  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Prt.  -  gló«de-«l  [KL]  -  glô»- 
do -gl  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  -glnde  «): 
nagl$däc  verb.  imperf.  hinsehen. 
pedgl|däc  verb.  imperf.  heimlich  beobachten,  belauern, 
pegl^däc  verb.  imperf.  nä  ce  hinsehon. 

spegl|däc  verb.  imperf.  hinsehen. 
prägli|däc  verb.  imperf.  s%  aufmerksam  betrachten, 
preglildäc  verb.  imperf.  übersehen,  durchsehen, 
rezgl^däc  verb.  imperf.     sich  überall  umsehen, 
vägl^däc  verb.  imperf.  1.  heraussehen;  2.  hervorragen, 
keimen. 

vgl^däc  verb.  imperf.  hineinsehen. 
vegli|däc  verb.  imperf.  besichtigen;  vegl^däc  s$  sich  um- 
sehen.—  Nevegladô'u-sa;  za-mnoy! 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WÖRTERBUCH 


275 


zaglfjdäc  verb.  imperf.  hinsehen,  Einsicht  nehmen, 
ginget  -tö  masc.  das  Schnattern,  Geschnatter. 
gla,gô$täc  Prš.  gli&eca,  gtygô§c8§  Prt.  gl$gete*gl  verb.  imperf. 
schnattern. 
Kompositum:  s.  g%glü$tac. 
gl$pšl  -ša  -§é  adj.  comp,  zu  glabäfhi. 
gl^mdä  s.  glamda.  St. 
glamdóčkä  s.  glämdôčka.  St. 
gläjndók  s.  glämdók.  St. 
gl$nä  8.  gtäna.  St. 
glänišče  8.  gläňišče.  S*, 
gl^ňlznä  8.  gläňizna.  St. 
gl^ňôčkä  8.  gláňóčka.  St. 
gl$nôk  s.  glänók.  St. 
glÔ'XnáQC  8.  gle^na^c.  Vi. 

glé^úajjc  Prš.  glä^neja.  [Oslz.]  gla"xnej%  [Wslz]  glé'xnlejé'š 
Prt.  gUtyňe-«l  [Oslz.]  gla'xne-gl  [Wsle.]  -ňä  -ňell  Part. 
Prt.  glöxnSli  ver0t  imperf.  taub  werden.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
Komposita  (Inf.  -gléxň%  ZVs.  -gl^nej*  -gUtyňlajéS  Pri. 
-glé'xňe'al  -ňä  -ňelí)  8.  glä^nóuc. 
glíncä  -ca  fem.  Lehmgrube.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
*  glínká  -M  fem.  Thonerde.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
glínkú§ví  -vä  -vó  adj.  die  Thonerde  betreffend, 
glínnl  -n&  -né  adj.  den  Lehm  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
glístvä  -vä  PL  G.  -tev  [H.  Ft.  St.  Wslz.]  -tew  [Kl.]  fem. 

Eingeweidewurm  jeder  Art. 
gltncä  s.  gliuca.  St. 
gljnká  s.  glinka.  St. 
gljnni  8.  glínní. 

glöpb  8.  glöub.  Ä  Ft.  Ä.  Wslz. 
glößbjä  s.  gl5«bja.  £T.  Ft.  SS.  JFste. 
glóflbjáQ  5.  glóubjäjí.  Vi. 
glôflbjätí  3.  glóubjfiťí.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
glóflbjáp  s.  glóubjäjí.  H.  Ä.  TFste. 

18* 


Digitized  by  Google 


276 


DE.  FB.  LORENTZ. 


gl  öy  Čie  ä  -cä  fem.  Köpfchen. 
glóyčíČkä  -hl  fem.  Köpfchen, 
g  16yd  glä$du  tnasc.  Honger. 
glóydnójjc  s.  gl5ydnôuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
glóyfčicá  s,  glóyčica.  Vi.  St.  Wslz. 
glôyfčlčkä  s.  glôučička.  Vi.  St.  Welz. 
glÖjjfka  8.  glóyka.  Vi.  St.  Wslz. 
gloy\frčicä  s.  glóyčica.  Kl.  H. 
glôytfčlčká  *.  glôyčička.  Kl.  H. 
glóytfkä  s.  glóyka.  Kl.  H. 
glóyka  -hl  fem.  Köpfchen. 

glóyvni  -na  -né  adj.  hauptsächlich,  Haopt-.  Vi.  St.  Wslz. 
gloyvňfl,  adv.  hauptsächlich,  in  der  Hauptsache.  Vi.  St.  Wslz. 
glóywn?  s.  glóyvni.  Kl.  H. 
glóywnä  8.  glÓyvňä.  KL  U. 

gloiib  -bjä  H.  G.  glÓub  fem.  weicher  Krautstengel.  Kl. 
glÖybjä  -bjä  fem.  weicher  Krautstengel.  Kl. 
glóybjäti  -t&  -té  adj.  mit  langem  Stengel.  Kl. 
glóubjäy  -bjé  fem.  die  Tiefe.  A7. 

glóydnóyc  Fut.  glöudn%  -ňéš  Prt.  glóudnóyn  Imp.  gl$dni 
r  erb.  per  f.  einen  Blick  werfen,  schauen.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -glÓijdnóuc  Prs.  -glôudňq,  -gloijdnéš  Prt. 
a.  -'glóudnóyn  b.  -  glóud  -gla.dlä  Imp.  -  gl%dnl): 
peglóudnóuc  verb.  perf.  hinseben, 
väglóiidnóuc  verb.  perf.  heraussehen. 
vglÓudnóuc  verb.  perf.  hineinsehen, 
glodňíškä  -M  A.  glô$dňíška,  fem.  Hungerleiderin,  Arme.  Oslz. 
glednrškä  H.  G.  -ňišk  s.  gledňíška.  Wslz. 
gledu^vi  -vá  -vé  adj.  den  Hunger  betreffend, 
glení  -näy  -né  adj.  hungrig.  Oslz.  KGa.  W. 
gleňáQC  s.  gleňayc.  Vi. 

gloňäyc  Prs.  glíieňeja.  [Kl.H.]  glú#nej$  [St.]  gltiVňeja,  [KGa. 
W.]  gleňisjéš  Prt.  glä^no-yl  [Kl.  U.]  glugno*«!  [St.]  glú*- 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CHB8  WÖRTERRUCH. 


277 


ňe*«l  [KQa.  W.]  -ňä  -ňell  Part.  Pri.  gleňfilí  verb.  imperf. 
hungrig  werden.  Oslz.  KOa.  W. 
Komposita  (Inf.  -gleňauc  Prs.  -  gleneja.  -gleňlejftš  Pri.  -gle- 
negl  -n&  -nelí): 

pŕegleňäuc  verb.  per  f.   durchhungern,   hungernd  zu- 
bringen. 

zagleóKuc  verb.  per  f.  anfangen  zu  hungern. 

zgleňáyc  verb.  per  f.  hungrig  werden, 
gleňé  adv.  comp,  zu  glaene.  Oslz.  KOa.  W. 
gleňlešl  -§&  -Šé  adj.  comp,  zu  glenf.  Oslz.  KGa.  W. 
gleňlškä  A.  gla^ňlšk^  [Kl.  H.  Vi.]  glaenläka.  [St.]  s.  gled- 
niška.  Oslz. 

glesSc  Prs.  glaesaja^  glesôjéš  Prt.  glesô'aj  verb.imperf.  rufen, 
schreien. 

Komposita  (Inf.  -glesfic  Prs.  -  glosuje  Prt.  -glosd  yl  Imp. 
-glaeseg): 

naglesäc  verb.  perf.  s%  sich  müde  rufen. 

preglesäc  verb.  perf.  i .  überschreien,  im  Schreien  über- 
treffen; 2.  überslimmea. 

rezglesfic  verb.  perf.  s%  recht  ins  Schreien  kommen, 
glesní  -näjj  -né  adj.  laut. 
glesa$väc  Prt.  glesaeve'tfl  s.  glesac.  Kl.  Vi. 
glesú$ví  -vá  -vé  ntr.  die  Stimme  betreffend, 
glev&tl  -t&  -té  adj.  grossköpfig. 
gl  o  vj  an  í  -nau,  -né  adj.  den  Kopf  betreffend, 
glovjfisti  -tä  -té  adj.  grossköpfig. 
gl  e  vj  Stí  -t&  -té  grossköpfig. 
glova$ví  -vä  -vé  adj.  den  Kopf  betreffend. 
gl«f  dno  adv.  hungrig. 
gla$dnä  adv.  hungrig. 

gluedňíš  -išá  L.  gledmšu  [Oslz.]  -nWa  [WslzJ  mase.  Hunger- 
leider, Armer. 

gla$3éc  Prs.  glae^a,  -3'ťš  Prt.  glae3él  gle3&lä  verb.  imperf. 
hungern  lassen;  glô^čc  8%  hungern. 


Digitized  by  Google 


278 


DB.  FB.  LORBMTZ. 


Komposita  (Inf.  -glö$3öc  iVa.-gle&  -gfó^  Prt.  -  gleael): 

naglóe38c  verfc.  petf.  sa.  lange  genug  gehungert  haben. 

preglô§3éc  verb.  perf.  eine  Weile  hungern  lassen;  preglü$- 
géc  8%  durchhungern,  hungernd  zubringen. 

vägleséc  verft.  perf.  aushungern. 

zaglÔ93éc  verb.  perf.  8%  verhungern. 
glü$nc  -c&  masc.  ein  Stuck  Brot.  Kl.  H.  Fi. 
glô$ne  adv.  hungrig.  Jft.  H.  Vi. 
glô$nši  -š&  -šé  adj.  comp,  zu  glení.  JTC.  U.  Vi. 
gló$ňä  adv.  hungrig.  Kl.  H.  Vi. 
glô^ňéc  s.  gleňáyc.  Ä/,  ď.  Ft. 
glôeňlš  s.  glô§dňiš.  Kl.  U.  Vi. 
glô$ňóc  s.  glenajjc.  2ft.  Ä  Vi. 

gló$s  -sä  2/.  glosa  Pl.I.  -smí  L.-séx  mase  1.  Stimme;  2.  Wahl- 
stimme. 

glô$säcélkä  -M  L  glosftclglkôu  fem.  Verkünderin.  Kl.  H.  St. 
Wsle. 

glä^cftcél  -elä  L.  glesäciQlú  masc.  Verkündiger, 
glüosäcilkä  I.  glesäcWkóu  PI.  G.  -cllk  s.  glôesäcelka.  Vi. 
glô$sec  Prs.  glôeš*  -sYš  Prt.  glťlesél  glesälä  verb.  imperf. 
rufen,  verkünden. 
Komposita  (Inf.  -glueséc  Prs.  -  gleša.  -glteslš  Prt.  -  glesôl): 
rezglóeséc  verb.  perf.  ausposaunen,  überall  verkünden, 
vžtgleséc  verb.  perf.  verkünden, 
veglöosöc  verb.  perf.  verkünden. 
zglô$sec  verb.  perf.  s%  sich  melden. 
glô$sk  -kü  masc.  Stimmchen. 
*glüesni  -nä  -né  adj. 
Kompositum: 

jäneglôesní  einstimmig, 
gl  e  sne  adv.  laut. 
Kompositum: 

poglgläesne  halblaut, 
glüesnesc  -cä  L.  glesn&esci  fem.  das  laute  Wesen. 


Digitized  by  Go 


8L0VDÍZISCHW  WÖRTKRBUCH.  279 

*glú$  sňä  adv. 
Kompositum: 
jäneglôesňä  einstimmig, 
glôf  vä  -vä  I.  glevöu  PL  G.  gloy,  glÖjjv  [Vi.  St.  Wde.]  glÓyw 
[Kl.  U.]  fem.  1.  Kopf;  2.  der  obere  Teil  von  etwas;  3.  Radnabe; 
4.  Verstand,  Auffassungsvermögen;  vé*n-m&  dú^bróy  gläev% 
er  lernt  leicht;  vjiQ3öc  z-glö$vä  auswendig  wissen;  váknónc 
z-gluevä  auswendig  lernen. 
*glô$vl  -vä  -vé  adj. 
Komposita: 

bjluJeglô§ví  weissköpflg,  weisshaarig. 
čárnegläevi  schwarzköpfig,  scharzhaarig. 
číejŕvjenegläeví  rotköpflg,  rothaarig, 
dvagläevi  zweiköpfig,  mit  zwei  Köpfen, 
guologtóovi  kahlköpfig, 
raäloglnovi  kleinköpfig,  mit  kleinem  Kopfe, 
säveglóevi  grauköpfig,  grauhaarig, 
šärekogluevi  breitköpfig,  breitstirnig. 
vjelgogló(?vl  grossköpßg,  mit  grossem  Kopf. 
vjíglegláQvI  i.  vielköpfig,  mit  vielen  Köpfen;  2.  aus  vielen 
Köpfen,  vielen  Menschen  bestehend, 
glä^víškä  -M  fem.  Köpfchen. 

glô$vjíšče  -čä  H.  N.  glovjíščá  [Oslz.]  -vjlščá  [Wslz.] 
G.  -vjlšč  [Oslz.]  -vjišČ  [Wslz.]  ntr.  grosser  unförmiger  Kopf. 

glíi$vnä  -ňä  J.  glovnöy  PI.  G.  -vjien  [H.  Vi.]  -vjlgu  [St.] 
-vjln  [Wslz.]  fem.  ein  angebranntes  Stück  Holz.  H.  Vi.  St. 
Wslz. 

*gló$vnlčká  -hí  fem.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
Komposita : 

bj&uJeglúevňíčkä  weisshaarige  Frau, 
čárnegläovňičkä  schwarzhaarige  Frau, 
člejhrjeneglúovňičkä  rothaarige  Frau. 
gü§ Iegló$vničkä  kahlköpfige  Frau. 
8äveglô$vňíčkä  grauhaarige  Frau. 


280  DB.  FR.  LORBNTZ. 

glá$vňíK  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  1.  Mörder;  *2.  mit  .  .  .  Haaren 
versehener  Mensch.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
Komposita: 

bjáuleglu#vňík  weisshaariger  Mensch. 
čárnegló#vňifi:  schwarzhaariger  Mensch. 
čI§ŕvjeDOglô§vnik  rothaariger  Mensch, 
gíi^loglôevňllt  kahlköpfiger  Mensch. 
säveglňeváiK  grauhaariger  Mensch. 
glô$vóč  -&ča  L.  gleväwčä  [Kl.  H.  St.  WslzJ  -vá^čä  [T%.] 

mase,  grossköpfiger  Mensch, 
glótvóčkä  -M  I.  glevä»čkóu  [Kl.H.St.  Wslz.]  -váQČkójj  [Vi.] 

fem.  grossköpfige  Krau. 
glô$vôl  -&lá  L.  gloväyl«  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -váplú  [Vi.] 

masc.  grossköpfiger  Mensch, 
glúevólkä  -Iii  I.  gleváylkôu  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -váQlkójj  [Vi.] 

fem.  grossköpfige  Frau. 
glu§váškä  -M  fem.  Köpfchen, 
glóf  wňä  PI.  G.  glovji§n  s.  glň§vňa.  Kl. 
♦gläewňičkä  s.  glôovňička.  Kl. 
glóewňift  s.  glôôvňilt.  Kl. 
gl  ó  §  n  c  s.  gláenc.  St. 
glógno  s.  glôene.  St. 
glĎgnšľ  s.  glúenší.  St. 
glťigňä  s.  gläeňa.  St. 
glô$ňÔc  s.  gleňajjc.  St. 
glô$ňiš  s.  gluedniš.  St. 
glú§nóc  s.  glenayc.  St. 
glôpí  -pä  -pô  adj.  dumm. 
Kompositum: 
pój|lglôpí  albern, 
glôpjä  adv.  dumm, 
gläpevfitl  -tá  -tô  adj.  albern, 
glôpovato  adv.  albern. 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WÖRTKKBUCH. 


281 


glôpevatesc  -cä  L.  glftpevatô$scX  fem.  die  Albernheit,  das  al- 
berne Wesen, 
glünc  glü'ncä  s.  glaenc.  Wslz. 
glüni  8.  glení.  Wslz. 
glünäßc  Prs.  glÄ  ňeja,  s.  glenäyc.  Wslz. 
gl  Oné  s.  glené.  Wslz. 
glúňlQŠI  s.  gleňigšY.  WsU. 
gltiárgkä  Á.  glu-niška,  s.  gledňBka.  Wsle. 
glú-ne  s.  glôono.  Wslz. 
glďnš!  s.  glä^nší.  Wslz. 
glťľňä  s.  gla^ňa.  Wslz. 
gltl-ňec  s.  glenauc-  Wslz. 
glô-ňiš  L.  glttnršô  s.  gluedňiš.  JFsfe. 
gl&'ňóc  8.  glonagc.  Wslz. 

giiäc  Prs.  gň4  gúiQŠ  Pri.  gnd'yl  [Oslz.KGa.  W.J  giiäyl  /GÔaJ 
verž>.  imperf.  i.  treiben;  2.  jagen,  schnell  fahren. 
Komposita  {Inf.  -'gnac  Prs.  -'gňa,  -  gňôš  Pri.  -  gne-yl  [Oslz. 
KGa.  WJ  -  gnól  [GOaJ): 

du^gnac  vtrb.  perf.  einholeo,  erreichen, 
nädegnac  verb.  perf.  heranlreiben. 
nägnac  verb.  perf.  antreiben. 

pédegnac  verb.  perf.  1 .  unter  etwas  hintreiben;  2.  heim- 
lich heranlreiben. 

pragnac  verb.  perf.  herantreiben. 

pHggnac  verb.  psrf.  hindurch  treiben. 

pa$gnac  verb.  perf.  treiben. 

rÓQzegnac  verb.  perf.  auseinandertreiben. 

siggnac  verb.  perf.  1 .  zusammentreiben;  2.  herabtreiben. 

vägnac  verb.  perf.  1 .  heraustreiben,  aufstöbern;  2.  fortjagen, 
eilends  davonfahren. 

vggnac  verb.  perf.  hineintreiben. 

vôtegnac  verb.  perf.  abtreiben,  wegtreiben. 

vägnac  verb.  perf  l.wegjageo;  2.  entwischen,  entkommen. 

zägnac  verb.  perf.  weit  forttreiben. 


Digitized  by  Google 


282 


DB.  FB.  LOREN  TZ 


gnáQcék  s.  goSucek.  Vi. 
gnágt  s.  gnaut  Ft. 

gnacaní  -nájj  -né  adj.  aus  Knochen  bestehend,  knöchern, 
gnäcästl  -t&  -té  adj.  knochig.  Oslz. 
gnäc&'stl  s.  gnác&sti.  TPsk. 
gnátúevl  -v&  -vé  a^J.  den  Knochen  betreffend, 
gnajjcök  -&kä  mase.  kleiner  Knochen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gnäjjt  -ta  PI.  I.  -tmi,  -tí  L.  -céx  mase.  Knochen.  Kl.  H.  8t. 
Wslz. 

gnpjäc  verb.  iter.  zu  gn^bjic. 

Komposita  (Inf.  -gn$bjäc  Prs.  - gnabja,  -gn^bjóé  Prt.  -gna_- 
bje-gl): 

pŕftgn^bjäc  verb.  imperf.  bedrucken, 
zagn^bjäc  verb.  imperf.  unterdrücken. 
zgn|bjäc  verb.  imperf.  niederdrücken. 
gn|bjic  iVs.  gn«ribj$  -bjSš  Prt.  gn|bjél  verb.  imperf.  bedrucken. 
Komposita: 

})ŕUgní|bjíc  verb.  perf.  bedrücken, 
zagu^bjic  verb.  perf.  unterdrücken. 
zgn|bjlc  verb.  perf.  ganz  unterdrücken,  niederdrücken. 
gnÖj  gnaeja  L.  gnoja  masc.  faulender  Stoff,  Mist,  Dung,  krank- 
hafte Ausscheidung,  Eiter;  vášni  gnöji  Ohrenschmalz, 
gnojaní  -nau.  -né  adj.  gedüngt, 
gnejô'jšče  -čä  ntr.  Dunggrube. 
g  n  ej  a  §  vi  -vä  -vé  adj.  den  Dung,  Eiter  betreffend, 
gne'jní  -nau,  -né  adj.  gedüngt. 

gné'Áňicä  -ca  L.  gnojntcí  [Oslz.]  -nlcí  [Wslz.]  PI.  O.  -ňíc 

[Oslz.]  -ňic  [Wslz]  fem.  Mistpfiitze.  Kl.  U.  Vi.  Wslz. 
gné'lňicä  s.  gné-jiňica.  6Y. 

gnaejTc  Prš.  gnaoja,  -jlš  Prt.  gnaojél  gnojílá  verb.  imperf. 
düngen. 

Komposita  (Inf.  -gnaejlc  Prs.  -  gnoj%  -gnuejlš  Prt.  -'gnejél): 
degnaejlc  verb.  perf.  vollends  fertig  düngen, 
uagnaejlc  verb.  perf.  tüchtig  düngen. 


Digitized  by  Google 


8LOYINZI8CHE8  WÖRTERBÜCH.  283 

pegnfc^jlc  verb.  per  f.  düngen, 
vägnejic  verb.  perf.  got  düngen, 
vegnüejic  verb.  perf.  düngen, 
vugnöojic  verb.  perf.  tSchtig  düngen, 
gnôsjíšče  -či  PI.  N.  gnejíšia  [Ode.]  -jlštó  [WsU.]  G.  -jišč 

[OsU.]  -jišČ  [WsU.]  ntr.  Dunggrube. 
gnô$jój|fkä  8.  gnť»$jôflka.  Vi.  St.  Wsls. 
gnô$jôfl\frka  s.  gnô$jôuka.  KJ.  H. 
gnôojójíkä  -hl  fem.  1.  Mistgrube;  2.  Mistjauche. 
gúáQstčIčke  8.  gná»8téiôke.  Vi. 
gňáostko  s.  gnaystke.  Vi. 
gňágzdččke  8.  gňajjzdečke.  Ft. 
gúágzde  s.  gňayzde.  Fť. 
gúáQzdäške  8.  gňanzdúškô.  Vi. 
gňätäc  verb.  Her.  zu  gnlgsc. 

Komposita  (Inf.  -gňStäc  Prs.  -  gňäta.  -gňäytóš  [KL  H.  St. 
Wsle.J  -gnáotóŠ  [Vi.]  Pri.  -gnáto-gl  Imp.  -gňíte'tf): 
pBgňfitäc  verb.  imperf.  andrücken,  niederdrücken. 
pregňStac  verb.  imperf.  durchkneten, 
rezgňätác  verb.  imperf.  zerknelen. 
vägňStac  verb  imperf.  auskneten,  auspressen, 
vgnätäc  verb.  imperf.  hineinkneten. 
vedgnStác  verb.  imperf.  abdrucken, 
vognätäc  verb.  imperf.  kneten;  vegnätäc  sa,  sich  ein- 
schmutzen. 

vugňätác  verb.  imperf  kneten;  vugňStác  8%  sich  ein- 
schmutzen. 

zagňätäc  verb.  imperf.  zusammenkneten,  einsäuern;  za- 
gnStäc  sa,  sich  einschmutzen. 

zgúÄtac  verb.  imperf.  zusammenkneten. 
gňäRStčIčke  -ka  ntr.  Nestchen.  Kl.  H.  St.  WsU. 
gňä>tke  -kä  ntr.  Nestchen.  Kl.  H.  St.  WsU. 
gňa»zdééke  -ká  ntr.  Nestchen.  Kl.  U.  St.  Wsls. 
gňá«zde  -d&  PLI.  -dmí,  -dí  L.        ntr.  Nest.  Kl. H. St.  WsU. 


Digitized  by  Goo< 


DB.  FE.  LORENTZ. 


gň&pzdôške  -kä  ntr.  Nestchen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gňevní  -nag  -né  adj.  zornig.  H.  Vi.  St.  Welz. 
gňewní  s.  gňevní.  Kl. 

gňélä  -lä  D.  -lejô  PI.  N.  -levjä  mase.  Faulpelz, 
gňév  gňl§vä  L.  gňevô  mase.  Zorn.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
gňéw  s.  gňév.  Kl. 

gňlc  TVs.  gňTj%  -jôš  Prt.  gňél  gňílá  ibrť.  Prt.  gňití  F&s&stf. 
gňTcé  verfc.  imperf.  faulen.  Oste. 
Komposita: 

dôegňlc  verb.  per  f.  vollends  verfaulen. 

nädgňíc  verb.  perf.  etwas  anfaulen. 

nägňic  verb.  perf.  anfaulen. 

pô'dgňíc  verb.  perf.  ein  wenig  verfaulen. 

pŕagňic  verb.  perf.  etwas  anfaulen. 

pHggňic  verb.  perf.  durchfaulen. 

päegňic  verb.  perf.  nach  und  nach  verfaulen. 

ró$zgňlc  verb.  perf.     ganz  verfaulen. 

vágňlc  verb.  perf.  ausfaulen. 

vé'dgňlc  verb.  perf.  abfaulen. 

vôgňíc  verb.  perf  recht  faul  werden. 

vô$gňk  verb.  perf.  ringsum  faul  werden. 

zägňlc  verb.  perf.  sa,  anfaulen,  in  Fäulnis  geraten. 

zgňic  verb.  perf.  ganz  verfaulen, 
gňlc  Prt.  gňél  gňi-lä  Part.  Prt.  gňi  ťť  Vbsbst.  gňlxe  s.  gňlc. 
Wslz. 

gňidä  -d&  PI.  Q.  gňíd  fem.  Nisse,  Lausei.  Oslz. 
gňidSt!  -tá  -té  adj.  nissig,  voller  Nissen. 
gňi3&stí  -tá  -té  adj.  nissig,  voller  Nissen.  Oslz. 
gňÍ3á*8ťi  8.  gňi3asťi.  Wslz. 

gňlgsc  Prs.  gňú^ta.  gňigcéš  Prt.  gňójjt,  gňú$t  gňô$tlä  gňletlí 
Imp.  gňi§cä  gňecäcä  Part.  1H.  gňôetľi  verb.  imperf.  kneten, 
drücken;  gňiesc  sq,  sich  beschmutzen. 
Komposita  (Inf.  -'gňesc  Prs.  -gňeta.  -gňlecéš  Prt.  -'gňô»t, 
-  gňet  -  gňetlá  -'gňetlí  Imp.  -gňecá): 


SL0VINZI8CHE8  WÖRTERBUCH.  285 

dô^gňesc  verb.  perf.  fertig  kneien. 
ptágňesc  verb.  perf.  andrücken,  niederdrucken. 
pH§gne8C  verb.  perf.  durchkneten, 
püegnesc  verb.  perf.  nach  einander  kneten, 
räezgnesc  verb.  perf.  zerkneten. 
vSgnesc  verb.  perf.  auskneten,  auspressen. 
vgnl$8C  verb.  perf.  hineinkneten, 
vé  dgnesc  verb.  perf.  abdrucken, 
vögnesc  verb.  perf.  kneten;  vögnesc  84  sich  einschmutzen. 
vťt$gňesc  verb.  perf.  kneten;  vögnesc  s%  sich  ein- 
schmutzen. 

zägňesc  verb.  perf.  zusammenkneten,  einsäuern;  zSgnesc 

s%  sich  einschmutzen, 
zgňiesc  verb.  perf.  zusammenknelen. 
gnl$väc  Prs.  gňievja^  -vjé§  Prt.  gnle.ve'tfl  gnevS  verb.  imperf. 
zornig  machen;  gnigväc  s%  zornig  werden. 
Komposita  (Inf.  -gňleväc  Prs.  -'gňevj%  -gnigvjéš  Prt.  -gne- 
ve'tfl): 

nagni§väc  verb.  perf.  s%  genug  gezürnt  haben. 

pegni§väc  verb.  perf.  8%  ein  wenig  zürnen. 

rezgnieväc  verb.  perf.  erzürnen,  zornig  machen;  rezgnig- 
väc     1.  zornig  werden;  2.  s-éíra  sich  entzweien. 

vugnleväc  verb.  perf.  zornig  machen. 

zagnieväc  verb.  perf.  sehr  erzürnen,  aulbringen, 
gnigvjä  adv.  zornig,  im  Zorn, 
gnlgvňft  adv.  zornig.  H.  Vi.  8t.  WsU. 
gňlgwňä  s.  gňl$vňa\  Kl. 

g  nie,  Z3  8  c   Prs.  gni§ž^  -Z31Š  Prt.  gňie^él  gňcz3&lä  verb. 
imperf.  aufs  Nest  setzen,  nisten  lassen;  gňigz^éc  s$  nisten. 
Komposita   (Inf.  -gňlQZ3éc  Prs.  -'gňež^  -gňiez3íš  Prt. 
-gňez3él): 

vgňi§z3éc  verb.  perf.  s$  sich  einnisten. 
zagňiQZ3éc  verb.  perf.  s$  sich  einnisten. 
*gňi§ž$äc  verb.  Her.  zu  giriere. 


Digitized  by  Google 


DR.  FR.  LORBNTZ. 


Kimposita  (Inf.  -gdlež$ac  IV«.  -gheifo  -gňležjôé  Prt. 
-'gňežže*«l): 

vgňiežjác  verb.  imperf.  s%  sieh  einnisten. 
zagnlQŽJäc  verfr.  imperf.  b$  sich  einoisten. 
gnijôč  -&č&  L.  gňijájjčä  /JR.      Sf.  WsUJ  -jáQČft  /Fi./  mase. 
Faulpelz. 

gňljôčkä  -M  Z  gnijá»čkó«  /£*.  Ä      WWf.7  -jáQČkôa  /Fi/ 

fem.  faules,  träges  Weib, 
gňijók  -ákä  L.  gnijäökä  /ÍT/.  Ä  Ä.  TF&r.;  -jÄQkä  /F»./ 

P/.  N.  -cft  mase.  Faolpelz. 
gňiläví  -vä  -vé  od;',  faul,  träge.  Oslz. 
gnilávjä  adv.  faul,  trage.  Osie. 
gnllávví  s.  gňiláví.  ÍFsfc. 
gňílSznä  -Dä  fem.  die  Fäulnis.  Osie. 

gnilí  -läjj  -lé  ac?/.  1.  faul,  verfault;  2.  faul,  träge;  gňilag  zämä 
frostloser  Winter. 

gňílo  adv.  i.  faul,  faulig;  2.  faul,  träge.  Osie. 

gňílesc  -cá  L.  gňilô^scí  fem.  1.  Fäulnis;  2.  Faulheit,  Träg- 
heit. OsU. 

gŕulší  -šä  -šé  aa>\  comp,  zu  gňilí.  Jft.  Ä.  Ä. 

gňl  dá  s.  grílda.  Wslz. 

gňWävjá  s.  gňílävjä.  Wslz. 

gňWéznä  s.  gňilezna.  Wslz. 

gňi-le  s.  gňile.  Wslz. 

gňiiesc  s.  gňílesc.  WsU. 

gnl  lŠÍ  s.  gňilšl.  Vi.  Wslz. 

gňľláQ  s.  gnílag.  P*. 

gňllaj|  -lé  /ém.  i.  Fäulnis;  2.  Faulheit,  Trägheit.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

gnílhi  -lk  fem,  pl.  verfaultes  Obst. 

gňôzdô$ví  -vá  -vé  adj.  das  Nest  betreffend. 

gňfc$t  -tä  mase.  Schmutzfink. 

gôrcélní  -uä  -né  adj.  die  Kehle  betreffend. 

górČicä  -cä  fem.  kleiner  Berg,  Hügel. 

gorčlčkä  -hl  fem.  kleiner  Berg,  Hügel. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CHKS  WORTE 


KMľTHTT 


mm 


287 


görkä  -M  fem.  kleioer  Berg,  Hügel. 

gÓrní  -na  -né  adj.  4.  den  Berg  betreffend;  2.  der  obere. 

gor  gógŕú  L.  getö  mase.  Ärger. 

góŕňlctve  -vä  ntr.  die  Bergleute.  OsZ*. 

góŕňlcni  -ka  -hô  arfy.  den  Bergmann  betreffend.  Osla. 

góŕňičí  -Ôa  -čé  adj.  den  Bergmann  betreffend.  (Me. 

gÖrniK  -ikä  H.  N.  -cä  »wsc.  Bergmann. 

gôŕnlxtve  s.  góhľíctve.  Wslz. 

gôŕňi'chi  s.  gôŕnlchí.  Wslz. 

gôfňl-čl  «.  gôrnlčl.  JFs&. 

gÔjjdní  -na  -né  ad;,  wert,  würdig,  verdienend. 

gÓ^dnesc  -ca  L.  gópdnôfsd  fem.  Achlang,  Wertschätzung,  Ehre, 
♦gôjjnógc  8.  gounôuc.  H.  Vi.  Wslz. 
*gójjnójjc  verb.  Gslz. 

Komposita  (Inf.  -goynóyc  IVs.  -gôjjňa.  -gouňéš  Prt.  - gôd 
-gadla  Jmp.  -garií  Ztorč.  iV*.  -gSdll):  5.  gaudnóuc. 

g6u.pčicä  s.  gôupčica.  Ä  F*.  St.  Wslz. 

gôjjpčlčkä  a.  góupčička.  H.  Vi.  St.  WsU. 

góflpkä  s.  göupka.  H.  Vi.  St.  WsU. 

g  6  j*  r  ä  -ra  I.  gorou  R.  G.  gór  [ga§rä  Á.  gÖu/%  L  geröjj 
ü  (?.  gor  GGa.]  fem.  Berg;  bjäujô  göjjra,  merné  göurä  Dünen, 
gopŕešče  -čá  PI.  N.  góuŕäščä  /Grii.;  -ŕá-šča  [Wslz.]  G.  -fášč 

-rašč  /PTs^J  n*r.  hoher  steiler  Berg, 
gôysäčl  s.  góusačY.  Ä  Vi.  St. 
góg8a*čl  s.  gô^säČY.  WsU. 
g  ó  y  s  3  ä.  góu&%.  H.  Ft.  5í.  JFs/xr. 
gógačica  a.  gonsčica.  H.  Vi.  St.  WsU. 
gójjsčlčkä  s.  gousčička.  H.  Vi.  St.  WsIb. 
gopskä  s.  gouskä.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
göjjsle  5.  döysle.  Vi. 
gôjisôr  s.  gou8Ór.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
göjjsörk  8.  góusórk.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
góu.sôu.téÔke  s.  gón8Óutečke.  H.  Vi.  St.  WsU. 
gôjjsôjitke  s.  gousóntke.  H.  Vi.  St.  WsU. 


Digitized  by  Google 


288 


DR.  FB.  LOBSNTZ. 


göysÖutöSke  8.  góuróuttíke.  H.  Vi.  St.  Wale. 

gÖyvne  -nä  M.  N.  gu$vnä  O.  gevjl§n  [Vi.]  -vjlgn  [St.] 

-yjin  [Wsle.]  I.  -ní  L.  -ňéx  ntr.  Kot,  Schmutz,  Eikremente. 

Vi.  St.  WsU. 

göuvnicä  -cft  L.  gôyvnici  [Vi.  St.]  -nlci  [Wslz]  Fl.  G.  -nie 
[Vi.  St.]  -nie  [Welz.]  fem.  Donggrabe.  Vi.  St.  Wslz. 

göywne  H.N.  göywnä,  gü§wnä  [KL.]  gô^vnä  [H.]  G.  gevjie* 
8.  gÖyvne.  Kl.  H. 

gÖywnicä  s.  göuvnica.  X/.  ZT. 

gÖuz3  gü^ä  i.  gez3Ü  PI.  G.  -3í  J.  -3mi  mase.  i.  Nagel; 
2.  Leitersprosse. 

gôyž  s.  góuž.      Vi.  St.  WsU. 
♦gôunóyc  3.  góunôijc.  St. 
*g6unôuc  s.  gôunóuc.  Kl. 

gÓQpčicä  -cá  fem.  i.  Mündchen;  2.  Kuss.  Kl. 

góupčičkä  -M  fem.  1.  Mundchen;  2.  Küsschen.  Kl. 

gÖypkä  -hl  fem.  1.  Mündchen;  2.  Koss.  Kl. 

góusäčí  -Čä  -Čé  adj.  die  jungen  Gänschen  betreffend.  Kl. 

gö^sa,  -säcä  PI.  N.  gous^tä  ntr.  Gänschen,  junge  Gans.  Kl. 

goiasČicä  -eft  fem.  kleine,  junge  Gans.  Kl. 

go«8ČIčkä  -hl  fem.  kleine,  junge  Gans.  Kl. 

göyskä  -hi  fem.  kleine,  junge  Gans.  Kl. 

goijsór  -orä  PI.  N.  -ŕä  G.  góijsor,  -sä$róu  7.  -rmí  mase. 
Gänserich.  Kl. 

gousórk  -ká  L.  gónsóorku  mase.  junger  Gänserich.  Kl. 
gôusoytÔČko  -kä  ntr.  junges  Gänseküchlein.  Kl. 
gönsöntke  -ká  PI.  N.  göys^tkä  ntr.  junges  Gänseküchlein.  Kl. 
gÔHSÓytťiško  -kä  ntr.  junges  Gänseküchlein.  Kl. 
gÓjjž  gpä  PI.  G.  -ží,  gojjž  I.  -žmi  fem.  der  Riemen  am  Dresch- 
flegel, welcher  den  Schlägel  mit  dem  Stiel  verbindet.  Kl. 
gesaní  -nau  -né  adj.  die  Weihnachten  betreffend, 
gesávi  -vá  -vé  adj.  anständig,  erlaubt,  ehrenhaft.  Osle. 
ge3á*vY  s.  g03áví.  Wslz. 
geláo  s.  goläy.  Vi. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCBES  AYÖRTEKBUCH. 


289 


geláoc  s.  gelaoc.  Vi. 

gelavní  -näu.  -né  adj.  gewaltig,  gross.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

gelawní  s.  gelavní.  Kl. 

geläČhl  -ká  -hé  adj.  ganz  kahl,  ganz  nackt.  Oslz. 

gelä^ni  -na  -nô  adj.  ganz  kahl,  ganz  nackt.  Oslz. 

golá'čhí  8.  geläčhí.  Welz. 

gell'xnl  8.  golä^ni.  Wslz. 

geläu  -lé  fem.  die  Kahlheit,  Nacktheit.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
geläuc  Prs.  gneleja.  gollejéš  Prt.  gaele-yl  -lä  -leli  Part.  Prt. 
geläli  verb.  imperf.  kahl  werden.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Kompositum: 

zgeläuc  verb.  per  f.  kahl  werden, 
gelínhi  -ká  -bé  adj.  ziemlich  kahl,  ziemlich  nackt.  Kl.  H.  Vi. 
Wslz. 

gel^nhi  8.  gellnlü.  St. 
geln$lóyd  -odä  masc.  Glatteis. 

gelnemorz  -ärzü  masc.  trockene  Kälte.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

gelüf  tä  -tÄ  A.  gäejeta.  fem.  die  Nacktheit,  Kahlheit. 

goluoraórz  s.  gelaemórz.  St. 

golôŠI  -Šá  -šô  adj.  ganz  nackt,  ganz  kahl. 

goráQC  8.  gúerac.  Vi. 

gerSU  -tá  -té  adj.  bergig. 

geränc  s.  ga$rac.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

goröjjci  s.  geröucl.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

geróyčkä  s.  geroučka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

geröucl  -cä  -cé  adj.  heiss,  glühend.  Kl. 

gerôyčkä  -M  A.  gú^roučka,  fem.  Fieber.  Kl. 

gerälňik  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Brenner,  Brantweinbrenner.  Kl. 

H.  St.  Wslz. 
g  e  raní  -nag  -né  adj.  den  Berg  betreffend. 
geŕá-lňlK  s.  gerälňik.  Vi. 
geŕästl  -tá  -te  adj.  bergig.  Oslz. 
gerastl  s.  geŕäsťi.  Wslz. 
geŕčágc  s.  geŕčäuc.  Vi. 

19 


Dígitized  by  Google 


290  DR.  FB.  LOS1NTZ. 

geŕčaV  Prs.  gaeŕčeja,  geŕčlejlS  Prt.  gé«Kea«l  -čä  -čelí  Par*. 
IV*.  gerčälí  verb.  imperf.  bitter  werden.  £Z.  H.  St.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  -gerčSuc  Prs.  -gerčej%  -gerčiejéš  Prt. 
-' goŕče'^l  -čá  -Čelí): 

pegeŕčapc  verb.  perf.  allmählich  bitter  werden, 
pŕägerčäjjc  verb.  perf.  etwas  bitter  werden. 
pregefČayc  verb.  perf.  durch  und  durch  bitter  werden, 
vogoŕčajjc  verb.  perf.  bitter  werden. 
zageíČáj}C  verb.  perf.  anfangen  bitter  zu  werden, 
zgeŕčajjc  verb.  perf.  bitler  werden, 
geŕčé  adv.  comp,  zu  gü^rke. 
gotčiční  -ľ&  -nô  adj.  den  Senf  betreffend.  Oslz. 
geŕčl§ŠI  -Š&  -še  adj.  comp,  zu  gofhí. 
goŕčl'čni  s.  gerčlční.  Wslz. 
goŕé  adv.  comp,  zu  zlie. 
*gerie,väc  verb.  Her.  zu  güorec  «brennen». 

Komposita  {Inf.  -geFieväc  Prs.  -geréva.  -gerévôš  Prt.  -'ge- 
ŕôvo-yl  Imp.  -geHeve'B  -geŕcvô'gcfi): 

pegoHeväc  verb.  imperf.  nach  und  nach  verbrennen. 
prageHeväc  verb.  imperf.  anbrennen, 
vägerigväc  verb.  imperf.  ausbrennen, 
vegorißväc  verb.  imperf.  anbrennen,  von  der  Sonne  ver- 
brannt werden, 
zagerieväc  verb.  imperf.  sich  entzünden. 
gorkSví  -vä  -vé  adj.  etwas  bitter,  herb. 
goŕkňáQC  s.  geŕkňäyc.  Vi. 

gerkňäuc  Prs.  gôeŕkňeja.  gorkňlejéš  Prt.  gôo/rkňô'«l  -ňá 
-ňeľí  Part.  Prt.  gofknäľi  verb.  imperf.  bitter  werden.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 

Komposita  (Inf  -gerkň%  Prs.  -'gorkňej*  -gorkňlejéš 
Prt.  -  goŕkne-yl  -ňá  -neli):  s.  geŕčauc. 
gefkňé  adv.  comp,  zu  góoŕke. 
gerkňie.ši  -ša  -šô  adj.  comp,  zu  goŕhí. 
goŕläví  -vä  -vô  adj.  eifrig,  zornmütig.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


BLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH.  291 

geHJhrl  8;  geHáví.  Wslz. 
g  O  ŕ  n  í  -näy  -né  adj.  zornig,  ärgerlich, 
geŕhé  -héyá  w/r.  die  Bitterkeit,  das  Bittere, 
geŕhí  -käjj  -hé  adj.  bitter, 
gescaní  -nájj  -né  ad;,  den  Gast  beireffend, 
gescle/vl  -vá  -vé  adj.  den  Gast  betreffend, 
gescínní  -na  -né  ad;,  gastfrei,  23.  H.  Vi.  Wslz. 
gescínňica  -c&  fem.  gastfreie  Frau.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
gescínňlk  -ikä  PI.  N.  -cá  masc.  gastfreier  Mensch.  Kl.  H.  Vi. 
Wslz. 

gosctnnl  8.  gescínní.  St. 
gescfnňicä  s.  gescínňica.  St. 
gesctnníK  s.  gescínňíK.  St. 
gescüevi  s.  gescievi. 
gospedfirnl  -uá  -né  adj.  wirtschaftlich. 
*gespedSräc  verb.  iter.  zu  gesdedSrec. 

Komposita  (Inf.  -gespedäräc  Prs.  -  gespedáŕa.  -gespedayfôš 
[Kl.  H.  St.  Wslz.]  -dáoŕóš  [Vi.]  Prt.  -gosped&re-gl 
Imp.  -gespedfire'u): 

dogospedäräc  verb.  imperf.  zu  Ende  wirtschaften,  ver- 
wirtschaften; dogespedäräc  sa.  ägvä  durch  Wirtscharten 
etwas  zu  erwerben  suchen, 
pŕegespedáfräc  verb.  imperf.  verwirtschaften, 
vfigespedfiräc  verb.  imperf.  herauswirtschaften. 
vgespedäräc  verb.  imperf.  sa.  sich  erwirtschaften,  sich  in 
der  Wirtschaft  heimisch  machen. 
gespedSŕčc  Prs.  gôespedaŕa.  gespedähš  Prt.  gágspedaŕél 
gospodarälä  verb.  imperf.  wirtschaften. 
Komposita  (Inf.  -gespedaröc  Prs.  -'gespedaŕ%  -gespedSŕíš 
Prt.  -'gespodaŕôl): 

dogespedSŕéc  verb.  perf.  zu  Ende  wirtschaften,  verwirt- 
schaften;  dogespedäräc  sa.  cieva  durch  Wirtschaften 
etwas  erwerben, 
pregespedärec  verb.  perf.  verwirtschaften.  —  Ná-svlm- 

19* 


Digitized  by  Google 


292 


DB.  FB.  LOBKNTZ. 


dôebŕä  ten-pöun  pŕiggespedaŕôl  póulsta"  tasincôu, 
talärójj. 

vägespedáréc  verb.  perf.  herauswirtschaften;  vägespe- 
däféc  sa.  ausgewirtscbaftet  haben,  Bankerott  machen.  — 
Loňí  já-vägespedaŕél  síe-své-karčmä  dYa-táaincä 
rígzdórlóu.  Gá-te-ňebousä  jlnačé,  tä-s$-vágespe- 
dáh'š  za-póylrúek%. 
vgespedäŕéc  verb.  perf.  s%  sich  erwirtschaften,  sich  in 

der  Wirtschaft  heimisch  machen, 
zagospedäréc  verb.  perf.  sa_  sich  eiowirtschaften. 
gespedSróu  -íovi  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Wirt  gehörig. 
gespedSrtve  -vä  ntr.  4.  die  Wirte,  die  bäuerlichen  Besitzer; 

2.  die  Wirtschaft,  der  bäuerliche  Besitz. 
gespedärhY  -ká  -hé  adj.  den  Wirt  betreffend, 
gespedäna  -ňä  A.  guespedäňa.  PI.  G.  -dín,  -däňl  fem. 

die  Wirtin,  die  bäuerliche  Hausfrau.  Kl.  H.  Vi. 
gespedäňé  -ňé  s.  gespodäňa.  Kl.  H.  Vi. 
gespedäňSn  -ňíní  -nä  -ué  adj.  poss.  der  Wirtin  gehörig.  Kl. 
H.  Vi. 

gespedä'ňä  s.  gespedäna.  Wslz. 

gespedíi  ňé  s.  gespedäna.  Wslz. 

gespedaVňín  s.  gospodänín.  Wslz. 

gespedärčin  -činí  -n&  -nô  adj.  poss.  der  Wirtin  gehörig. 

gespedarka  -hl  A.  gaespedôrka,  fem.  die  Wirtschaft. 

gespedaŕtve  s.  gespedaŕtve. 

gespedä.ň&  PI.  G.  -dfn  s.  gespedäna.  St. 

gespedäňé  s.  gespedäna.  St. 

gespodäňin  s.  gespedäňľn.  St. 

getSc  Prs.  gu^tujq.  gotôjéš  Prt.  getô'ul  verb.  imperf.  bereiten. 
Komposita  (Inf.  -getäc  Prs.  -  gotuja.  Prt.  -gete-gl  Imp. 
-gnete-u): 

nagetac  verb.  perf.  recht  viel  bereiten. 
pogetSc  verb.  perf.  nach  einander  bereiten, 
prägetfic  verb.  perf.  Torbereiten,  zubereiten. 


SL0YEIZISCHI8  WÖRTERBUCH.  293 

vugetfic  verb.  perf.  zubereiten, 
zagotäc  verb.  perf.  zubereiten, 
zgetfic  verb.  perf.  bereiten, 
gotóeväc  Pri.  getôevoyl  s.  gotäc.  Kl.  Vi. 
gotü^vl  -v&  -vé  adj.  bereit,  fertig,  gar;  gotüevi  bäc  1.  fertig, 
beendet  sein;  2.  fertig  sein,  die  Arbeit  beendet  haben.  —  Ta-re- 
büeta  jä-getôevá.  Jäy-jöm  gotüevi  s-tön-reböetöjj. 
gozdňíctve  -vä  ntr.  1.  die  Nagelschmiede;  2.  das  Nagelschmieds- 
handwerk. Oslz. 
gezdhlctil  -k&  -hé  adj.  den  Nagelschmied  betreffend.  Oslz. 
gozdňíČí  -čá  -če  adj.  den  Nagelschmied  betreffend.  Oslz. 
gozdňíctve  a.  gozdňíctve.  Wslz. 
gezdnl-cM  s.  gezdnTcM.  Wslz. 
gozdňrČí  8.  gozdníČi.  Wslz. 

gez55ftvo  -vä  ntr.  1.  die  Nagelschmiede;  2.  das  Nagelschmieds- 
handwerk. 

gez5£ŕ3'i  -k&  -hô  adj.  den  Nagelschmied  betreffend. 
gez5ätl  -tá  -té  adj.  voller  Nägel, 
gezglevl  -vä  -vé  adj.  den  Nagel  betreuend. 
gez3Íčk  -kä  masc.  Nägelchen, 
gozsüevi  8.  goz3lgvi. 
ge-j  gäju  L.  gajii  masc.  Haio. 
*grabjäc  verb.  iter.  zu  gräbjic. 

Komposita  {Inf.  -gräbjác  Prs.  -  gr&bja.  -graybjóš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -gragbjóš  [Vi J  Prt.  -'grábje'yl  Imp.  -gräbjVtf): 

pedgräbjäc  verb.  imperf.  unterharken. 

prägrfibjäc  verb.  imperf.  überharken,  zuharken. 

rozgräbjäc  verb.  imperf.  auseinaoderharken. 

vägräbjäc  verb.  imperf.  herausharken. 

vgrabjäc  verb.  imperf.  hineinharken,  unterharken. 

vedgräbjäc  verb.  imperf.  abharken,  wegbarken. 

zagrfibjäc  verb.  imperf.  wegharken. 

zgrSbjäc  verb.  imperf.  \.  zusammeoharken;  2.  wegharken, 
gräbjic  Prs.  gräbja.  -bjlš  Prt.  grabjél  verb.  imperf.  harken. 


294 


DR.  PR.  LORENTZ. 


Komposita: 

nagräbjtc  verb.  perf.  viel  zusammenharken, 
podgräbjlc  verb.  perf.  unterharken. 
pogrSbjic  verb.  perf.  alles  zusammenbarken. 
pŕägräbjíc  verb.  perf.  überharken,  zuharkea. 
rozgräbjlc  verb.  perf.  auseinanderharken, 
vägrabjlc  verb.  perf.  herausharkeo. 
vgräbjic  verb.  perf.  hineinharken,  unterharken, 
vodgräbjic  verb.  perf.  abharken,  wegharken, 
vugräbjic  verb.  perf.  gut,  fertig  harken, 
zagräbjlc  verb.  perf.  wegharken, 
zgrabjic  verb.  perf .  i.  zusammenharken;  2.  wegharken. 
grSbjinä  -nä  I.  grabjlnóu.  [Kl.  H.  Vi.]  -bj^nou  [St.]  -bjVnôy 
[Wala.]  H.  G.  -bjín  [Kl.  H.  Ft.  Wala.]  -bjtn  [St.]  fem. 
Weissbuchenholz. 
grSbjlznä  -nä  fem.  Weissbuchenholz, 
grabläščä  -šč  mir.  pl.  Harkenstiel.  Oslz. 
grSblä  -bél  fem.  pl.  Harke,  Rechen, 
grablä'ščä  -äšč  s.  grabläšča.  Wsle. 
gräblórká  -M  I.  grablärkóu.,  -lärkóy  fem.  Harkerin. 
gräblóŕ  -aŕá,  -áŕá  L.  grabläru  mase.  Harker. 
grabô'jznä  -nä  fem.  Weissbuchenholz, 
grab  ü  9  vi  -vá  -vé  adj.  die  Weissbuche  betreffend, 
gräc  Prs.  grá:  gräyš  [Kl.  U.  St.  Wdzj  gráoš  [Vi.]  Prt.  gregl 
[Oslz.  KGa.  W.J  gräyl  [GGa]  verb.  imperf.  i.  spielen,  mu- 
sizieren; 2.  z-bjälkóu  Unzucht  treiben,  huren;  (von  Vögeln)  be- 
gatten. 

Komposita  (Inf.  -grac  Prs.  -gra,  -groš  Prt.  -gre^l  [Oslz. 
KGa.  W.]  -  gröl  [GGa.]): 

dó§grac  verb.  perf.  zu  Ende  spielen;  dü^grac  sa.  čigva 

durch  Spielen,  Musizieren  erwerben. 
nSgrac  verb.  perf.  sa,  sich  satt  spielen. 
pFiSgrac  verb.  perf.  1.  verspielen,  spielend  zubringen; 
2.  durchspielen,  vorspielen;  3.  verspielen,  im  Spiel  ver- 


Digitized  by  Go 


8L0VINZISCHX8   WÖRTERBÜCH.  295 

üeren.—  Ní-pri§graľi  tŕä  štánä.  Ta-môšlš-mjä  ta_- 

pjlgsn%  pHegrac.  Jä-prl§gre*yl  pôgl-talara. 
púograc  verb.  perf.  ein  wenig  spielen, 
v&grac  verb.  perf.  abgewinnen.  —  Tén-kSrčmóŕ  mä-vä- 

gro'yl  dvfi  tfilarä. 
zSgrac  verb.  perf.  anfangen  za  spielen, 
zgrfic  verb.  perf.  gewinnen. —  Jaji-sä-zgr&'tfl  slQBinc 

talärôp. 

gradevjíčé  -čá  ntr.  Hagelwetter.  Oslz. 
gradevji'čé  s.  gradevjíčé.  Wslz. 
grado'jznä  -ná  fem.  Hagelkorn. 
gradÔQVi  -vá  -vé  adj.  den  Hagel  betreffend, 
gradôevjízná  s.  gradé'jzna. 
*grä3äc  verb.  Her.  za  grüo3ec. 

Komposita  {Inf.  -grä3äc  Prs.  -grä^oS  [Kl.  H.  St. 

Wslz.]  -gráQ3Ôš  [Ti.]  Prt.  -  gr&3ea«I  Imp.  -grS30*«): 
nadgr83ác  verb.  imperf.  belohnen. 
vänadgr83äc  verb.  imperf.  entschädigen,  ersetzen. 
grä3änä  -nä  L  gra3änôu  [Kl.  H.  Vi]  -3^nóu  [St.]  -3á*nôjj 
[Wslz.]  PI.  G.  -3Í11  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -3fr  [St.]  fem. 
Hagelkorn. 

grfi3éc  Prt.  grá3!  Prt.  grä^äl©  verb.  imperf.  hageln. 
gr&3Szná  -nä  fem.  Hagelwetter, 
graňätl  -tá  -té  adj.  zackig, 
graňfistí  -tá  -té  adj.  zackig, 
gráob  s.  gräub.  Vi. 
grágč  s.  grayč.  Vi. 
grágčkä  s.  grajjčka.  Vi. 
gráod  s.  grayd.  Vi. 
gráopk  s.  gráppk.  Vi. 
♦gráväc  verb.  iter.  zu  grác. 

Komposita  (Inf.  -gráväc  Prs.  -grava.  -gränjôš  [Kl.  H.  St. 
Wslz]  -gráovóš  [VI]  Prt.  - 'grave'gl  Imp.  -grSve*«): 


Digitized  by  Google 


296 


DR.  FR.  LORENTZ. 


degräväc  verb.  imperf.  83  Či§vá  durch  Spielen,  Musizieren 

piegrSväc  verb.  imperf.  i.  verspielen,  spielend  zubringen; 

2.  durchspielen,  vorspielen;  3.  verspielen,  verlieren, 
vägräväc  verb.  imperf.  abgewinnen. 
zagrSväc  verb.  imperf.  anfangen  zu  spielen, 
zgrävftc  verb.  imperf.  gewinnen, 
gr&žäc  verb.  Her.  zu  grfc§zec. 

Komposita  (Inf.  -grSž&c  Prs.  -gráž%  -grájjžóš  [Kl.  H.  St. 
Wsle.]  -gráQŽôš  [Vi.]  Prt.  -  graie-tfl  Imp.  -gräžo*«): 
nagräžäc  verb.  imperf.  androhen. 
píôgrSžác  verb.  imperf.  androhen, 
pŕegražäc  verb.  imperf.  drohen, 
vägräžäc  verb.  imperf.  durch  Drohungen  abnötigen, 
vodgräžac  verb.  imperf.  durch  Drohungen  abschrecken, 
vegrfižäc  verb.  imperf.  kü§mn  grauen,  von  Grausen, 
Schauder  befallen  werden  (nur  unpers.  gebraucht).  — 
Mjí§-vegräjjž&. 
zagräžác  verb.  imperf.  androhen,  bedrohen, 
grá'ncä  -cä  PI.  G.  gránc  fem.  Grenze, 
gräbavjä  adv.  etwas  dick.  Osle. 

grábálä  -1&  /.  gräbäulóu  [Kl.  H.  St.]  -bágló»  [Vi.]  mase.  und 

fem.  kleiner  dicker  Mensch.  Oslz. 
grSbjft  adv.  dick.  Osle. 
gräbjéc  s.  gräbjäge.  Osie. 
gräbjiznä  -Dä  fem.  die  Dickigkeit.  Oslz. 
gräbjôc  s.  gräbjajíc.  Osie. 
grSbnôyc  s.  grábnóyc.  H.  Vi.  St. 

gräbnôuc  Prs.  gräbň%  -ňôš  Prt.  gräbnóyn  grébnq[  verb.  imperf. 

dicker  werden.  Kl. 
gräból  -álä  L.  gräbä«lô  [Kl.  H.  St]  -báolô  [T%.]  mase.  kleiner 

dicker  Mensch.  Oslz. 
gräbólkä  -M  /.  gräba«lkó«  [Kl.  H.  St.]  -báQlkójj  [Vi.]  fem. 

kleine  dicke  Frau.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


8L0VĽIZISCHT8  WÖRTERBÜCH.  297 

- 

gräbe  adv.  dick.  Oslz. 

gräbesc  -cä  L.  gräbo$scl  fem.  die  Dicke.  Osie. 

grääänä  grä^in  [Kl.  H.  Vi.]  -3Í11  [St.]  D.  -&nôym  [Kl.  H. 

Vi.]  -34nôj}in  [St.]  fem.  pl.  gefrorene  Erde.  Osiz. 
grä^äc  Prs.  gržty%  -^öfi  Prt.  gHtye'tfl  gräyä  verb.  imperf. 

girren.  Oslz. 

Kompositum  (Inf.  -grityäc  Prs.  -gr&x*  -grä"XÔš  Prt.  -'grä- 

zagrä^äc  verb.  perf.  anfangen  zu  girren. 

grä^nosc  5.  grifynôuc.  H.  Vi.  St. 

grä-xnóuc  Fut.  gHfy"%  -ňSš  Prt.  a.  gritynôjín  gré^l  °> 
-"Xlä  Part.  Prt.  grácií  verb.  perf.  ein  Girren  hören  lassen,  auf- 
girren. Kl. 

grämet  -ta  mase.  1.  das  Girren;  2.  das  Gerassel,  Gepolter.  Oslz. 
gräpä  -pä  fem.  Haufen;  dae-gräpä  i.  zusammen,  an  einen  Ort; 

2.  beisammen,  an  einem  Orte;  v-gräpjä  beisammen.  Oslz. 
grapčicä  -cä  fem.  Häuflein.  Oslz. 
grápčíčkä  -M  fem.  Häuflein.  Oslz. 
gräpjicä  -cfi  fem.  Haufen.  Oslz. 

gräpjlščo  -ča  PI.  N.  gräpjlščä  ntr.  grosser  Haufen.  Oslz. 

gräpka  -hi  fem.  Häuflein.  Oslz. 

gräpši  -šá  -Šô  adj.  comp,  zu  gräbí.  Oslz. 

gräsc  Prs.  graza.  -zéš  Prt.  gríz  grázlá  Imp.  gräzä  gräzäcä 

Part.  Prt.  gräzli  verb.  imperf.  beissen,  fressen;  gräsc  sa.  sich 

ärgern.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -grésc  Prs.  -'gräza.  -grázéŠ  Prt.  -gríz 
-  grézlä  Imp.  -  gräza): 

dtiQgresc  verb.  perf.  vollends  zerbeissen,  auffressen;  da$- 

gresc  s%  sich  zu  Tode  ärgern, 
nädgresc  verb.  perf.  ein  wenig  anfressen, 
nfigrésc  verb.  perf.  i.  anbeissen,  annagen;  2.  viel  zer- 
beissen; nägresc  s%  1.  sich  satt  fressen;  2.  sich  sehr 
ärgern. 

pé'dgrésc  verb.  perf.  von  unten  her  benagen. 


Digitized  by  Google 


298 


DR.  FB.  LOBENTZ. 


pragrösc  verb.  perf.  anfressen,  annagen. 

pri§grösc  verb. perf.  i .  durchbeißen,  durchnagen;  2. wieder- 
käuen; pftggresc  sa,  sich  durchnagen. 

pôflgrésc  verb.  perf.  zerbeissen. 

ró^zgrésc  verb.  perf.  zerbeissen. 

vťigrésc  verb.  perf.  herausfressen,  ausnageo. 

vgräsc  verb.  perf.  hineinbeissen;  vgräsc  s%  sich  ein- 
beissen,  festbeissen.  —  Tön-boyk  s^-vgrís  täk  v-môij- 
nôega.,  ce-j&H-já-ňímôiig  loyš  krac. 

vô'dgrgsc  verb.  perf.  abbeissen. 

vögrösc  verb.  perf.  beissen,  abbeissen. 

vóegrésc  verb.  perf.  rings  herum  benagen ;  vô$grésc  s% 
sieb  dick  fressen. 

zägrésc  verb.  perf.  i.  anbeissen,  hineinbeissen;  2.  tot 
beissen. 

zgrasc  verb.  perf.  \.  zerbeissen;  2.  abfressen,  herunter- 
fressen; zgrasc  sa  sich  ärgern, 
gräzäc  verb.  «7er.  zu  grase. 

Komposita  (Inf.  -gräzäc  Prs.  -grtza,  -grízôš  Prt.  -'grüzo^l 
Imp.  -grazo-tf  -gräzd  ueä): 

dográzac  verb.  imperf.  ganz  zerbeissen,  vollständig  auf- 
fressen. 

nadgräzac  verb.  imperf.  ein  wenig  anfressen, 
nagräzäc  verb.  imperf.  anfressen,  annagen, 
podgräzäc  verb.  imperf.  von  unten  her  benagen, 
pŕägräzäc  verb.  imperf.  anfressen,  annagen, 
pŕegräzäc  vetb.  imperf.  i .  durchbeissen;  2.  wiederkäuen; 

pŕegräzäc  s%  sich  durchnagen, 
rozgräzac  verb.  imperf.  zerbeissen. 
vägräzäc  verb.  imperf.  herausfressen,  ausnagen, 
vgräzäc  verb.  imperf.  hineinbeissen;  vgräzäc  s%  sich  ein- 

beissen,  festbeissen. 
vodgräzäc  verb.  imperf.  abbeissen. 
vegräzäc  verb.  imperf.  rings  herum  benagen. 


Digitized  by  Google 


SL0YINZI8CHE8  WÖRTERBDCH. 


299 


zagrázäc  ver  b.  imperf.  anbeissen,  hineinbeissen. 
zgrSzäc  verb.  imperf.  abfresseD,  heruoterfressen. 
gräzlävjä  adv.  verdriesslich.  Osie. 

gräzlävesc  -cä  L.  grôzlftvôesťi  fem.  die  Verdriessliehkeit.  Oslz. 
gräznesc  -cä  L.  gréznôescl  fem.  die  Gefräßigkeit.  Osie. 
gräzňä  adv.  gefrässig.  OsU. 

grázóČkä  -hí  L  grazaučkôu  [Kl.  H.  St.]  -zágčkóy  [Vi.]  fem. 

gehässiges  Weib.  Osie. 
grázók  -äkä  L.  gräzäykä  [Kl.  H.  St.]  -záQkó  [Vi.]  mase. 

Fresser.  Osie. 
grftbfiv'i  -va  -vé  adj.  etwas  dick, 
gräbí  -bäu.  -bé  adj.  diek. 
gräbjáQ  s.  grábjäjj.  Vi. 
grftbjáQC  s.  grabjajje.  Vi. 
gräbjäß  -bjé  fem.  die  Dicke.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
grabjajjc  Prs.  gräbjeja.  [Osie.]  grä'bjej^  [Wsle.]  grftbjí^jéŠ 

Prt.  gräbje'tjl  [Osie.]  grä'bje'ul  [Wsle.]  -bjá  -bjeli  Part. 

Prt.  gräbjäli  verb.  imperf.  dick  werden.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
Komposita   (Inf.  -grftbjauc   Prs.  -grábjej^  -grábji^jéš 
Prt.  -gräbje^l  -bjá  -bjeli): 

pegräbjauc  verb.  perf.  dick  werden, 
zgräbjäyc  verb.  perf.  dick  werden, 
gräbjé  adv.  comp,  eu  grabe, 
grabe-  erstes  Glied  von  Kompositen:  dick-. 
grä"x&etac  Prs.  gräxec%  [Osie]  grá'xoca.  [Wsle.]  gráxôecéš 

Prt.  grä"xoto*yl  [Osie.]  gräV^ete^l  [Wsle.]  grä^etä  verb. 

imperf.  \.  girren;  2.  rasseln,  poltern;  3.  zerschlagen,  zer- 
trümmern. 

Komposita  (Inf.  -grä^öetäc  Prs.  -'gräXec%  -grä^öocßS 
Prt.  -'grätete  $1): 

pegrítyHetac  verb.  perf.  zerschlagen,  zertrümmern, 
zagrä-xüotäc  verb.  perf.  anfangen  zu  girren, 
zgrá^uetac  verb.  perf.  zertrümmern, 
gras  c  Prs.  grä'za.  s.  gräsc.  Wsle. 


300  DB.  FB.  LORIHTZ. 

• 

grä'bavja  s.  gräbavja.  Wslz. 

grá'bálä  s.  gräbála.  Wslz. 

grä'bjä  8.  gräbjä.  Wslz. 

grá'bjéc  8.  gräbjá»c.  Wslz. 

grä  bjízĽä  8.  grábjizna.  Wslz. 

gra-bjóc  s.  gräbjäyc.  Wslz. 

grá'bnÓQC  8.  grábnói|C.  Wslz. 

gra-ból  8.  gräból.  Wslz. 

grä'bólkä  8.  gräbólka.  Wslz. 

gra-be  s.  grabe.  Wslz. 

grá  besc  s.  gräbesc.  Wslz. 

grá*3äna  D.  gra3ánójim  s.  grä3änä.  Wslz. 

grácie  s.  grá^ac.  Wslz. 

grä"xnóyc  Pri.  grsty  s.  grá^nôiic  Wslz. 

grá^ot  s.  grá^ot.  Wslz. 

grä-pä  PI.  G.  gráp  s.  gräpa.  Wslz. 

gra'pčicä  8.  gräpčica.  Wslz. 

grapčíčka  s.  gräpčička.  Wslz. 

grá-pjlcä  s.  grapjica.  Wslz. 

grä-pjlšče  PI.  N.  gräpji  ščä  G.  -pjišč  s.  gräpjiščo.  Wslz. 
grá-pkä  PI.  G.  gräpk  s.  grápka.  Wslz. 
grapší  8.  gräpší.  Wslz. 
♦grázác  s.  grázac.  Wslz. 
grázlävjil  s.  grázlävjft.  Wslz. 
grä'zlävesc  s.  gräzlävesc.  Wslz. 
grä  znosc  s.  gräznesc.  Wslz. 
grá'zňä  8.  grázúä.  Wslz. 
gra'zóčkä  s.  grázôčka.  Wslz. 
grá-zók  s.  grázók.  Wslz. 

gräyb  grubü  H.  G.  grabojj  mase.  Weissbucbe.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gräj|č  -čá  mase.  Spieler,  Musikant.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
grayčkä  -M  fem.  Spielerin,  Musikantin.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gra«d  grfidú  mase.  Hagel.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
grajipk  -kú  masc.  Weissbuche.  Kl.  H.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SLOYIMZISCHES  WÖRTERBUCH.  301 

grávälä  -lä  Ľ.  -lejô  PL  N.  -levja  mase.  unzüchtiger,  wollüstiger 
Mensch,  Hurer. 
*gr|3&c  verb.  Her.  zu  grfoec. 

Komposita  (Inf,  -grfeíc  Prs.  -grövß^  -grÓ^ôš  pĹlJ-grôv&k 
-gr6«3Óš  [H.  Ft.  St.  Wslz.J  Prt.  -gri>wv\  [KL]  -  grö»- 
3e-«l  [H.  Ft.  5/.  Wslz.J  Imp.  -gr^e*«): 
pogn&äc  verb.  imperf.  versenken, 
vgnjßäc  verb.  imperf.  versenken;  vgrífôác  sa.  einsinken, 
zagr^ác  verb.  imperf.  versenken. 
gr$3éc  Prs.  gr$fo  -jtš  Prt.  grs&él  verb.  imperf.  versenken. 
Komposita: 

pegr^öc  verb.  per  f.  versenken. 
vgr^Öc  verb.  per  f.  versenken;  vgrfoöc  einsinken, 
zagra^ec  verb.  perf.  versenken. 
*gr|nčäc  verb:  Her.  zu  grá>čic. 

Komposita  (Inf.  -gr|nčác  Prs.  '  gränča.  -gränčóš  Prt.  -  grän- 
če'tfl): 

rezgr^nČác  verb.  imperf.  abgrenzen;  rezgr$nČäc  sa.  sich 
abgrenzen.  —  Tön  reköu  naié-pô^lfi  sa.-rezgr$nčä 
s-tlm-kreléjshim  lasa., 
vodgr^nčäc  verb.  imperf.  abgrenzen;  vodgrä^nčác  sa.  sich 
abgrenzen.  — Mä-rela»  8a.-vedgr$nčá  mäuloy  straš- 
kôu  vet-p^nshévá  pöelä. 
Yegr^učäc  verb.  imperf.  begrenzen. 
gr|DČic  Prs.  gr^fiča.  -čiš  Prt.  gränčél  gränčilä  verb.  imperf. 
begrenzen;  gränčlc  sa_  grenzen.  —  Na-ßi§x  strený  našé-pu^lä 
svgr^níl  s-krelejshim  15sa_. 

Komposita  (Inf.  -gr^nčíc  Prs.  -'gränča.  -gránčíš  Prt.  -  gränčel): 
rezgräjičlc  verb.  perf.  abgrenzen;  rezgränčlc  s%  sich  ab- 
grenzen. 

vedgr$nčlc  verb.  perf.  abgrenzen;  vedgrančlc  8%  sich  ab- 
grenzen. 

vegr^nčic  verb.  perf.  begrenzen. 
gr|nčnl  -ná  -né  adj.  die  Grenze  betreffend. 


Digitized  by  Google 


302 


DR.   FR.  LORENTZ 


gr$nČňicä  -cft  fem.  Grenznachbarin. 
gr$nčňIK  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Grenznachbar. 
gr$zöc  Prs.  gr|ža,  -zíš  Prt.  gr^zel  verb.  imperf.  Yersenken.  . 
Komposita:  s.  grifóec. 
♦grpäc  verb.  Her.  zu  gr^zec. 

Komposita  (Inf.  -gr^žäc  Prs.  -gróuža.  grÓužôS/XľJ  -grôyž^ 
-gro»žôš  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Prt.  -  grouže^l  [Kí]  -  grójj- 
žeal  [tí.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  -gr$že  «):  «•  gTŠ3AC 
grézlävl  -vä  -vé  adj.  verdrießlich.  Oslz. 
grôzlä*ví  s.  grezlävT.  Wslz. 
grézní  -nän  -né  adj.  gefrassig. 
grézňé  adv.  comp,  zu  gräzňä  und  grízňä. 
grézúl§ší  -šä  -šé  adj.  comp,  zu  grezoí  und  grížní. 
grizDl  -D&  -dč  adj.  gefrässig. 
♦gríznogc  s.  gríznóyc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
♦grízDÓjjc  verb.  Kl. 

Komposita  {Inf.  -gríznóuc  Prs.  - 'grízňä,  -grízňéŠ  Prt.  -gríz- 
DÔjjn  Imp.  -'grézňi): 

pregríznónc  verb.  perf.  durchbeissen. 
vgríznóuc  verb.  perf.  eiobeissen,  hineinbeissen. 
vagríznónc  verb.  perf.  abbeissen. 
zagríznóyc  verb.  perf.  1.  anbeissen;  2.  tot  beissen. 
gríznosc  -cä  L.  gríznaescí  fem.  die  Gefrässigkeit. 
grízňä  adv.  gefrässig. 

grópkaeví  -vä  -vé  adj.  die  Weissbnche  betreffend, 
gröyb  graobô  PI.  G.  grobóy  /.  -bí  masc.  Grab, 
gröjjd  s.  gröud.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

groum  graoraa  [H.  Vi]  gru'ma  [Wslz]  PI.  G.  gromófl  [H.  Vi] 

grümöu.  [Wslz]  masc.  Donner.  H.  Vi.  Wslz. 
grÖynke  -kä  ntr.  Kämpe,  seichte  mit  Binsen  bestandene  Stelle  im 

See.  H.  Ti.  Wslz. 
gróypk  -ka  masc.  kleines  Grab, 
g  r  Ön.  d  -d*  PI*      "3^X  masc-  Anger.  Kl. 
gron.ni  gra$má  [Kl]  gra#mĎ  [St]  s.  grou.m.  Kl.  St. 


Digitized  by  Google 


8L0VJKZI8CHK9  WÜRT ERBUCH.  303 

gröijnke  s.  gröpke.  Kl.  St. 
grebéjšče  -ČÄ  ntr.  Grab,  Grabstalle, 
grebôeví  -vá  -vé  adj.  das  Grab  betreffend, 
gro-xovjíčé  -č&  ntr.  Erbsenstroh.  Oslz. 
groxovjHe  8.  groyovjiče.  Wslz. 
gre^é'jstvo  -vä  ntr.  Erbsenfeld. 

gro^é-jiŠČo  -Čá  ntr.  Feld,  wo  Erbsen  gestanden  haben,  Erbsen- 
stoppeln. 

gre-xé'iznä  -nft  fem.  Erbsenstroh. 

gre^ö^täc  Prs.  grú^ca.  gro^ü^cöS  Prt.  grüe^ete-yl  gre- 
"Xot5  verb.  imperf.  i.  rasseln,  poltern;  2.  zertrümmern,  zer- 
schmettern. 

Komposita   (Inf.  -gro^üetäc  IV«.  -gre"Xec%  -grö^^cöS 
Prt.  -'gre-xote-gl): 

pogro"xüotäc  verb.  per  f.  zertrümmern, 
zgreyôgtäc  verb.  perf.  zertrümmern, 
gre^ô^vi  -v&  -vé  adj.  die  Erbsen  betreffend, 
gro-xüflvjinä  s.  grôy^jzna. 
gro^ä^yjízná  s.  gre^  izna. 

gromfidä  -dä  A.  grú^mada.  [Kl.  H.  Vi.]  grüsmada;  [8t J 
griX-msid*  [KGa.W]  Pl.G.  -mäjjd  fem.  Haufen.  Oslz.KGa.W. 
gromädni  -n&  -né  adj.  haufenweise.  Oslz.  KQa.  W. 
gromSdnicä  -cä  fem.  die  Stelle,  wo  ein  Kohlenmeiler  errichtet  ist. 

Oslz.  KGa.  W. 
gromädňik  -ikä  PL  N.  -cä  masc.  Köhler.  Oslz.  KGa.  W. 
gremä~3äc  verb.  Her.  zu  gremäsec.  Oslz.  KGa.  W. 

Komposita  (Inf.  -gremä3ác  Prs.  -grem&fô  -gromay3Óš  [Kl. 
U.  St.  KGa.  WJ  -maosôš  [Vi.]  Prt.  -  gron^o-yl  Imp. 
-grom830*g): 

nagremfi3äc  verb.  imperf  anhäufen;  nagremä"3äc  sa,  sich 

anhäufen,  sich  sammeln. 
pfägroraä3äc  verb.  imperf.  noch  dazu  häufen. 
zgromS3äc  verb.  imperf.  zusammenhäufen,  versammeln; 

zgrem55äc  sa^  sich  versammeln. 


Digitized  by  Google 


DB.  FB.  LOKENTZ. 


gremfi3éc  Prs.  grü§ma3%  [Kl.  H.  Vi.]  gľb§m*fä  [St.]  grü*- 
ma3^  [KGa.  W.]  gremä3T5  Prt.  grúema3él  [Kl.  U.  Vi.] 
gräoma3él  [St.]  grä*ma3él  [KGa.  W.]  grema3&lä  verb. 
imperf.  an  häufen.  Oslz.  KGa.  W. 
Komposita   (Inf.  -grom53öc  Prs.  -grom&fä  -grem53íš 
íW.  -grema3él): 

Dagreroä^e'c  verb.  ptrf.  anhäufen;  nagremS3Öc  8%  sich 

anhäufen,  sich  sammeln. 
prágromä3éc  verb.  perf.  noch  dazu  häufen. 
zgromä3éc   verb.  perf.   zusammenhauten,  versammeln; 
zgremasßc  s%  sich  versammeln. 
gromáQtkä  s.  gremäytka.  Vi. 

gremäytkä-hi  A.  gra$mótk%  [Kl.  H.]  grä£môtka.  [St J 

grumótka.  [KGa.  W.]  fem.  Häuflein.  Kl.  H.  St.  KGa.  W. 
gremú$vé  -vä  ntr.  Gewitter.  Oslz.  KGa.  W. 
gremaevi  -vá  -vé  adj.  den  Donner  betreffend.  Oslz. 
gronéjŠče  -čä  ntr.  ein  Ort,  wo  Hocken  gestanden  haben.  Oslz. 
gro  z  n  í  -naj}  -né  adj.  drohend, 
grozeväti  -ta  -té  adj.  drohend. 
*grÔ93éc  verb. 

Komposita  (Inf.  -grôe3éc  Prs.  -grefa  -grô^íš  Prt.  -'gro3él): 
nadgrÔ930c  verb.  perf.  belohnen. 
vänadgrü$3ec  verb.  perf.  entschädigen,  ersetzen. 

grí,$"X  -"X0       G'  £ro7Al  masc-      Erbse,  Erbsenstrauch  (Pisum 

sativum);  2.  Erbsen  (als  Essen). 
grue^nóu.c  s.  grúg^nôuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
grúe^uôijc  Fut.  grôeyňa^  -ňéä  Prt.  grúe'xuógn  gre^n^  verb. 

perf.  mit  Gepolter  hinwerfen,  zerschmettern,  zertrümmern.  Kl. 
gru$^ňíščô  -čä  PI.  N.  gro-)£ňTšČä  [Oslz.]  -ňiščä  [Wslz.] 

G.  -ňišč  [Oslz.]  -ňišč  [Wslz.]  ntr.  Erbsenfeld, 
grô^-xot  -tú  masc.  das  Rasseln,  Poltern, 
grúexevjôjjnká  -hl  I.  grexevjôj|nkóy.  [B.  Vi.  Wslz.]  -vjoun- 

kôia  [Kl.  St.]  fem.  Erbsensuppe, 
grôsroadňä  adv.  haufenweise.  Kl.  H.  Vi. 


Digitized  by  G 


9L0YINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


305 


graene  -ná  PI.  G.  gröun  [H.  Vi. J  gröun  [K2J  D.  grenoam 

ntr.  Hocke,  Kornstiege.  Kl.  H.  Fi. 
gra$š  -šä  PI.  O.  gróf  §  ma*c.  Grosehen,  Zehnpfennigstiick. 
gra$šlK  -kä  mase.  Groschen. 
gra§šk  -kä  mase.  die  einzelne  Erbse. 
gra$z&  -zä  fem.  Entsetzen,  Grausen, 
gróf  zbä  PI.  Q.  -zeb  fem.  Drohung. 

gra$žéc  Prs.  gra$ž%  -ziiS  ZVf.  gra$zél  grezálä  tw6.  imperf. 
drohen. 

Komposita  {Inf.  -graozéc  Prs.  -  grež%  -grôfzTš  JFV*.  -  grozél): 
nagraf  zéc  uerfe.  perf.  viel  droben,  androhen. 
pegra$žéc  verb.  perf.  ein  wenig  drohen. 
píUgruozSc  verb.  perf.  androhen, 
pfregraozéc  verb.  perf.  drohen. 

vágrezéc  verb.  perf.  durch  Drohungen  abnötigen.  —  Tén- 

m&$r4ôr  niú-vägrezel  fšäthô  pjöu^ft. 
vedgra$zčc  terfc.  per/*,  durch  Drohungen  abschrecken.  — 

Ten-^laep  vó'dgrezél  t%-ň&3ty  tl|  de-ji£lgň£. 
vagra$z8c  tw&.  j>er/'.  mit  Drohungen  erschrecken. 
zagra#zec  vcr6.  perf.  androhen,  bedrohen, 
gragzne  adv.  drohend. 

gra^zaosc  -cä  L.  grozna^scl  fem.  das  drohende  Wesen, 
gróf  zňä  adv.  drohend, 
gra^zevate  adv.  drohend. 
gra$madňfi  s.  grae.madnä.  St. 
gras  n  e  PI»  G.  gröan  s.  gra^ne.  St. 
grflmSdä  A.  grti-mada.  s.  greraäda.  Wslz. 
grümSdnl  s.  gremädni.  Wslz. 
grümSdnicä  s.  gremSdnica.  Wslz. 
grümädniK  s.  gremSdniK.  Wslz. 
*grüm&3äc  5.  gromä3ac.  Wslz. 
grümä3öc  Prs.  grô  niasa.  8.  gremá^ec.  Wslz. 
grümäßtkä  Á.  gru-môtk%s.  gromautka.  Wslz. 
grümüf  vé  s.  grema^ve.  Wslz. 

20 


306 


DB.  FR.  LORBMZ. 


grümö$vl  s.  gremäf vi.  Wslz. 

gríiné-jišče  s.  grenô'išče.  Wslz. 

grü'madnft  s.  grô$madňä.  Wslz. 

grň'ne  PI.  O.  grÖjro  D.  grilnójjm  s.  grô$ne.  Wale. 

gráp  c  8.  grajjc.  Vi. 

gräm  -md  mase.  Lärm.  f/.  H.  Vi. 

gŕämjlČka  -hl  fem.  lärmende  Frau,  Lärmmacherin.  Kl.  H.  Vi. 
gŕämjit  -ikä  PI.  N.  -ca  masc.  Larmmacher,  lärmender  Mensch. 
Kl.  H.  V%. 

gräva  -vä  /.  grävÖ«  B.  G.  gŕív  [H.  Vi.  St.]  gtfw  [Kl.]  fem. 
Mähne.  Oslz. 
*gŕävi  -vá  -vé  adj.  Oslz. 
Komposita: 

dlögegfävl*  langmähnig,  mit  langer  Mähne. 
kr5ytkegh\vi  knrzmähnig,  mit  kurzer  Mähne, 
rlutkegrävl  dünnmähnig,  mit  dänner,  spärlicher  Mähne, 
grävól  -álä  L.  gŕävájjlô  [Kl.  U.  St.]  -váglä  [Vi.]  masc.  Pferd 

mit  grosser,  starker  Mähne.  Oslz. 
gŕävólkä  -M  I.  gräva»lkôu  [Kl.  H.  St.]  -väolko«  [Vi.]  fem. 

State  mit  grosser,  starker  Mähne.  Oslz. 
gräm  gŕa-mô  s.  gräm.  Wslz. 

gŕävätl  -tä  -té  adj.  starkmähnig,  mit  grosser,  starker  Mähne, 
gŕä-mjlčkä  s.  gŕämjička.  Wslz. 
gŕamjik  s.  gŕämjií.  Wslz. 
gra'vä  s.  gŕäva.  Wslz. 
*gra*vl  8.  grävi.  Wslz. 
gŕä'vól  s.  grävól.  Wslz. 
gŕi'vólkä  s.  gŕävólkä.  Wslz. 

gŕajjc  Prs.  gŕieja.  -ješ  Prt.  gŕô-gl  gfä  griglí  Imp.  gŕé  verb. 
imperf.  wärmen;  gŕäyc  s$  sich  warmen,  warm  werden. 
Komposita  (Inf.  -grajjc,  -gŕóc  Prs.  - greja,  -gŕiftjéô  Prt. 
-'gre«l  -  gŕa  -  gŕelí  Imp.  -gŕé): 

degŕajjc  verb.  perf.  vollends  erwärmen. 
nagŕäV  verb.  perf.  erwärmen. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZI8CÍIES  WÖRTERBUCH. 


807 


pegrajjc  verb.  perf.  ein  wenig  wärmen, 
pŕagŕayc  verb.  perf.  aufwärmen, 
pregrajjc  verb.  perf,  1 .  wieder  aufwärmen;  2.  übermässig 
erwärmen. 

rezgrayc  verb.  perf.  erwärmen;  rezgŕágc  8%  ganz  warm 
werden. 

vágróc  verb.  perf.  aufwärmen,  durchwärmen;  vägroc  8% 
sich  erwärmen. 

vobgragc  verb.  perf.  erwärmen;  vebgrauc  sa_  warm 
werden. 

vedgräyc  verb.  perf.  wieder  aufwärmen, 
vegräjjc  verb.  perf.  erwärmen;  vegrayc  sq  warm  werden, 
vugrajic  verb.  perf.  völlig  erwärmen, 
zagrayc  verb. perf,  erwärmen;  zagrägc  sa_  sicherwärmen, 
warm  werden. 

zgfiijic  t>er6.  jj«/.  heiss  machen;  zgrayc  8%  sich  er- 
hitzen. 

gŕ^da  -dä  H.  G.  gro«d  [Kl]  grÖ»d  /Ä  F*.  ».  WsU.]  fem. 

Hühnersteige,  Hühnerleiter. 
gr$m  8.  grám.  St. 
gŕ$mjlčkä  s.  grämjička.  St. 
gHmjIK  5.  gŕámjiK.  St. 
♦grebSc  verb.  iter.  zu  gŕi§bac. 

Komposita   {Inf.  -gŕebäc  Prs.  -grebúj%  frt.  -gŕeb&*gl 
Imp.  -gH§be*y): 

pedgrebäc  verb.  imperf.  untergraben,  unterscharren, 
pegŕebäc  verb.  imperf.  begraben,  beerdigen, 
pŕägŕébäc  verb.  imperf.  hinschairen. 
rezgrebac  verb.  imperf.  auseinanderscharren, 
yftgŕebac  verb.  imperf.  herausscharren, 
vgŕeb&c  verb.  imperf.  einscharren,  verscharren, 
vedgfebac  verb.  imperf.  wieder  aufgraben, 
zagrebäc  verb.  imperf.  verscharren;  zagŕebfic  sa,  sich 
einscharren. 

20* 


Digitized  by  Google 


308 


DR.  FB.  LORENTZ. 


zgfrebfic  verb.  imperf.  \.  zusammenscharren;  2.  abkratzen, 

é  *  1 
S  LI  lL^^líJ  . 

♦grebäväc  verb.  Her.  zu  gfi^bac. 

Komposita  (Inf.  -grebävác  iVs.  -grebáv%  -gfebäyvóš  [Kl. 
H.  St.  Wslz.]  -bÄQVÔš  [Vi.]  Prt.  -  grebáve**l  Imp.  -gfe- 
bäve'y):  s.  grebäc. 
gŕebjSjnňicä  -cä  fem.  i.  Kammmacherin;  2.  die  Frau  des  Kamm- 
machers. Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
gŕebjejinňlčkä  -M  fem.  1 .  Kammmacheria;  2.  die  Frau  des  Kamm- 
machers. KL  H.  Vi.  Wslz. 
gtebj  Sjnnlk  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Kammmacher.  Kl.  H.  Vi,  Wslz. 
gžebjSinňicá  s.  grebjSjnňica.  St. 
gŕebjéinúlčkä  s.  gŕebjéinňička.  Sl. 
gŕebjgtnňlk  s.  gfebjČjnňiK.  St. 
grebjÖynk  -kä  masc.  kleiner  Kamm.  H.  Vi.  Wslz. 
gŕebjónnk  s.  giebjöynk.  Kl.  St. 
*gŕebô$väc  s.  grebäc.  Kl.  Vi. 
gŕexHt&c  -ft"*.  g^§Xöc%  ^texôecéŠ  Prt.  gfígxete'gl  gŕe^etS 
verb.  imperf.  klappern,  knallen. 
Komposita  (Inf.  -gfe^ftäc  Prs.  -gtexec$  -gŕe^scíš 
Prt.  -  gre-xete-ul): 

nagre-x^ftäc  verb.  perf.  knallend  schlagen, 
zagrexôstäc  verb.  perf.  tu  klappern,  zu  knallen  anfangen, 
gŕé^^ví  -vä  -vé  adj.  die  Sonden  betreffend, 
grejj^  gré^ft  masc.  Sunde.  Kl. 

gréix  s*  ffoír  H-      St.  Wslz. 
gréj^šk  -k ä  masc.  Sunde. 

gŕéjšní  -ná  -né  adj.  1.  sundhaft,  mit  Sünden  behaftet;  2.  eine 
Sunde  darstellend. 

g*éjŠnesc  -cá  L.  gfréšnôescl  fem.  4.  die  Sündhaftigkeit,  das  Be- 
ladensein mit  Sünden;  2.  die  Sündhaftigkeit,  das  sündhafte  Thon, 
grepnä  adv.  sündig,  sündhaft. 
gHjiôňicä  -cÄ  fem.  Sünderin. 
gréjšňlK  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Sünder. 


Digitized  by  Google 


SL0YINZISCHX8  WÖRTERBUCH.  309 

gréšníctve  -vä  wir.  die  Sünder.  Oslz. 
gŕéšňi'ctve  s.  gréšníctve.  Wslz. 

gHebac  iVs.  gri§bja,  -bjéš  Prt.  gftgbe'tfl  gŕebí  verb.  imperf. 
graben,  scharren. 
Komposita  (Inf.  -grigbäc  Prs.  -grebja,  -gHebjéš  ZV*.  -  gfe- 
be-tfl): 

degHgbac  verb.  perf.  vollends  umgraben. 

pedgH§bäc  verb.  perf.  untergrabeo,  unterscharren. 

pegttebäc  verb.  perf.  i.  ein  wenig  aufscharren;  2.  begra- 
ben, beerdigen. 

prägfigbäc  verb.  perf.  hinscharren. 

rezgri$bäc  verb.  perf.  auseinanderscharren. 

vägrebäc  verb.  perf.  herausscharren. 

Ygfigbäc  verb.  perf.  eingraben,  verscharren. 

vedgHgbäc  verb.  perf.  wieder  aufgraben. 

zagrlebäc  verb.  perf.  verscharren;  zagfiebäc  sa_  sich  ein- 
graben. 

zgH§bäc  verb.  perf.  i.  zusammenscharren;  2.  abkratzen, 
striegeln. 

gHebadle  -lä  H.  N.  grebädlä  G.  -dél  ntr.  Ofenkriicke. 
grlebj  eň  -bjeňá  [Osie.]  -bjíňä  [WsU.]  L.  grebji§ňô  [Kl.  H.  T%.] 
-bjigňu  [St.]  -bji-nö  [WsU.]  PI.  L  -bjgjinml  [Kl.  H,  Vi.  Wslz.] 
-bjejomí  [St.]  mase.  Kamm. 
gri§bjójjnkä  -M  I.  gŕebjÔjinkôu,  [H.  Vi.  Wslz.]  -bjÓunkóu 

[Kl.  St.]  fem.  Ofenkrücke. 
gHgble  -lá  PI.  G.  -bil  ntr.  Striegel. 
gŕieX^t  -ta  mase.  das  Klappern,  Knallen. 
gŕi§*Xotká  -M  L  gŕe"xô$tkôu  fem.  Klapper. 
gHeŠäc  verb.  iter.  zu  grigšec. 

Komposita  {Inf.  -gHešäc  Prs.  -'gréša.  -gfréšóš  Prt.  -grefieul 
Imp.  -grl§šo-9  -grešô-ucä): 

pf-egfiešäc  verb.  perf.  sa.  sich  sehr  versündigen. 
rezgH§šäc  verb.  imperf.   absolvieren,  die  Sünden  er- 
lassen. 


Digitized  by  Google 


310 


DB.  FR.  LORENTZ. 


gHešéc  Prs.  gréSa,  -šíŠ  Prt.  gr&el  Imp.  gfte&  gfeäcä  rerd. 
imperf.  sündigen. 
Komposita: 

na^ri^c  ver6.  ^er/".  viel  sundigen. 
pfregHeSéc  verb.  perf.  8%  sich  sehr  versündigen, 
rozgŕiešec  verb.  perf.  absolvieren,  von  den  Sünden  frei- 
sprechen. 

zagrig&Sc  verb.  perf.  1.  anfangen  zu  sundigen;  2.  durch  Sün- 
digen verwirken. 
gH$väc  verb.  Her.  zu  gtägc. 

Komposita  (Iuf.  -gHgväc  Prs.  -grév%  -grévóš  Prt.  -gré- 
vetfl  Imp.  -gFiere'9  -grevô-gca): 
nagfieräc  verb.  imperf.  erwärmen. 
pfägHeräc  verb.  imperf.  erwärmen. 
pregfigYäc  verb.  imperf.  1 .  wieder  aufwärmen;  2.  über- 
mässig erwärmen. 
rezgHeräc  verb.  imperf.  erwärmen;  rezgHgväc  s%  warm 
werden. 

vägŕi§vác  verb.  imperf.  aufwärmen,  durchwärmen;  vägri§- 

väc  B%  sich  erwärmen, 
vebgŕierác  verb.  imperf.  erwärmen;   vebgfiQvac  8% 

warm  werden. 
vedgrl§väc  verb.  imperf.  wieder  aufwärmen. 
vegHeväc  verb.  imperf.  erwärmen;  vegHeväc  sa.  wann 

werden. 

zagrieräc  verb.  imperf.  erwärmen;  zagfieräc  sa.  warm 
werden. 

grmji$c  Prs.  ghnji  Prt.  ghnjSle  Part.  Prt.  grmjSlT,  grmjóyui 
[H.  Vi.  Wslg.]  -mjöynl  [Kl.  St.]  verb.  imperf.  donnern. 
Komposita  (Inf.  -grmjec  Prt.  -'grroj'1'  Prt.  -grmjale): 
du^ghnjéc  verb.  perf.  zu  Ende  donnern. 
pHsgrmjSc  verb.  perf.  aufhören  zu  donnern. 
pü§ghnjöc  verb.  perf.  ein  wenig  donnern. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZISCHE8  WÖRTERBUCH 


311 


rt$zgrmjSc  verb.  per  f.  sa,  sich  recht  entwickeln,  sich  mit 

vielen  Donnern  entladen, 
vágrrojéc  verb.  per  f.  aufhören  zu  donnern, 
zägŕmjéc  verb.  per  f.  losdonnern. 
*grmji§väc  verb.  Her.  zu  ghnji§c. 

Komposita  (Inf.  -gímji§väc  Prs.  -ghnjéva  Prt.  -'gímjévale): 
pŕegŕmjiQväc  verb.  imperf.  aufhören  zu  donnern, 
rezgrmjlgväc  verb.  imperf.  sa,  sich  mit  vielen  Donnern  ent- 
laden. 

zagrmjigväc  verb.  imperf.  losdonnern, 
gi  met&s vi  -va  -vé  adj.  den  Donner  betreffend. 
ghnä$t  -td  masc.  Donner, 
gŕó^nčica  -cä  fem.  Brotschnitte.  H.  Vi.  Wslz. 
gŕôynčíčkä  -M  fem.  Brotschnitte.  H.  Vi.  Wslz. 
gŕÓpnkä  -M  fem.  Brotschnitte.  H.  Vi.  Wslz. 
gŕóytkä  s.  gfrSijtka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
grôijnčicä  s.  gfógnčica.  Kl.  St. 
gŕÔjjnČičkä  s.  gfóunčiČka.  Kl.  St. 
gŕóynkä  s.  gfröujika.  Kl.  St. 
gŕÓutkä  -hl  fem.  Hühnersteige,  Huhnerleiter.  Kl. 
göbä  -ba  PI.  O.  gab  fem.  Falte.  Oslz. 

gubäc  Prs.  gSbťrjj*  [Oslz.]  gô-bôja,  [Wslz.]  gttbôjgš  Prt.  gu- 
bô-^1  verb.  imperf.  falten,  in  Falten  legen;  gubäc  sa,  sich  falten, 
faltig  werden. 

Komposita  {Inf.  -gubäc  Prs.  -g»baj%  Prt.  -gub&ul  Imp. 
-göbe*a  [Oslz.]  -gó*be*y  [Wslz.]): 

pegubSc  verb.  perf.  falten,  in  Falten  legen;  pegub&c  s% 
sich  falten. 

rozgebäc  verb.  perf.  entfalten,  die  Falten  auseinanderlegen. 
gttbStl  -t&  -té  adj.  faltig, 
♦göbjäc  verb.  iter.  zu  göbjic.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -göbjäc  Prs.  -  gúbj%  -gôbjóš  Prt.  -  gäbje'ttl 
Imp.  -gftbje.H): 

vägöbjäc  verb.  imperf.  ausrotten,  vertilgen. 


Digitized  by  Google 


312 


DR.   FR.  LORENTZ. 


zagöbjäc  verb.  imperf.  1 .  verlieren;  2.  vernichten,  ver- 
tilgen. 

göbjlc  Prs.  gôbj%  -bjíŠ  Prt.  gôbjél  Imp.  gäbjl  verb.  imperf. 
verlieren;  göbjlc  s%  sich  verlieren,  verschwinden.  Oslz. 
Komposita: 

pogübjlc  verb.  per  f.  nach  einander  verlieren, 
vftgubjic  verb.  perf.  ausrotten,  vertilgen, 
zagöbjic  verb.  perf.  \.  verlieren;  2.  vernichten,  vertilgen, 
zgöbjtc  verb.  perf.  verlieren;  zgflbjic  s%  sich  verlieren,  ver- 
sch  winden. 

göbjicSlkä  -M  /.  g«bjicl§lkóu  fem.  Verliererin.  Kl.  H.  St. 

göbjicöl  -ela  L.  gubjici§lti  masc.  Verlierer.  OsU. 

göbjicllkä  /.  gubjicilkóy  PI.  G.  -cilk  8.  göbjicelka.  Ft. 

gubjiBti  -t&  -té  adj.  faltig.  Osle. 

gübjl-sti  s.  gubjistl.  Walz. 

gubevStí  -tá  -té  adj.  faltig. 

guböeväc  Prt.  gubüevo  gl  8.  gubäc.  Kl.  Vi. 

gölget  -tá  masc.  das  Kollern.  Kl.  H.  St. 

gölgöetäc  Prs.  gölgocii  [Kl.  H.  St.]  gťHgec%  [Vi.  Wslz.J 
gälgäec8š  Prt.  gölgete-gl  [Kl. H. St.] gülgete^l  [Vi.WsU.] 
gölgetfi  verb.  imperf.  wie  ein  Truthahn  kollern. 
Kompositum  (Inf.  -gölgöetftc  Prs.  -gölgeca,  -gälgôecôš 
Prt.  -gölgeto-«l): 

zagölgöetäc  verb.  perf.  anfangen  zu  kollern. 

güedä  gÖyd  D.  gedöym  /.  -dmí,  -dí  L.  tnasc.pl.  Weih- 
nachten. 

g  ô  edle  adv.\  gôedle  ČTňíc  bekannt  machen. 

gô§3éc  Prs.  gôe$í|  -3ÍŠ  Prt.  gôesM  gö3&l&  verb.  imperf. 
4.  versöhnen;  2.  annehmen,  mieten;  gúe38c  s$  i.  sich  versöhnen, 
vertragen;  2.  sich  vermieten;  3.  sich  ziemen,  sich  gebühren.— 
Vé'n-ce'ul  SYä-brätô  s-tim-bôr^  gôe38c,51ä  s-t&y  s%-ň\§8tale 
Aíc.  Jäy-já-gôô3él  zfi-^lepca.  Véii-sa^ňimón  gde3öc  sle- 
svóii-ňastôii.  Vôn-8a,-ňi§cä  gôe3éc  vô-bôrä.  Te-s%-ňegäe3í 
dle-cißbjä  tftke  do-činlQň&. 


Digitized  by  Google 


SL0VIKZIBCHE8  WÖRTERBUCH.  313 

Komposita  (Inf,  -gô^éc  Prs.  -  ge&  -gô$3íš  Prt.  -  ge3él): 
dog^Sc  vert.  j><?ff.  kô$mä  jemandem  nachgeben,  willfahren, 

befriedigen.  —  N'igá  ta-degfc$3Ö  ßim  lá^im. 
uag&33éc  verb.  per  f.  kôf  má  jemandem  nachgeben. 
pegôe3éc  verb.  per  f.  versöhnen;  pegä$5éc  sq.  sich  aus- 
söhnen. 

prägäe3@c  verb.  per  f.  sa^  1.  sich  zotragen,  sich  ereignen; 
2.  nöij-ce,  dä$ -čevá  sich  eignen.  —  Vjés-tá  ja,  ce-fée- 
rife  8%-pŕägo3äle?  TBn-bUty  8%-ňegôf3l  d%-mja  de- 
bud|nä. 

vágesec  verb.  perf.  1.  kô$mä  es  jemandem  bequem,  zu  Dank 
machen;  2.  kô$mô  čím  jemandem  eine  Gefälligkeit  erwei- 
sen, aus  einer  Verlegenheil  helfen,  mit  etwas  aushelfen.  — 
Tén-pÓyn  váge3él  tčmň-bftrejä  tisina*  talfiróu,  8-té- 
bjédä. 

vugôf  3éc  verb.perf.  k&emä  jemandem  nachgeben,  willfahren; 

vugá$  3éc  8%  8-čím  einig  werden,  sich  vergleichen. 
zagüo5Öc  verb,  perf.  aasgleichen,  versöhnen. 
zgu§3éc  verb.  perf.  ausgleichen,  versöhnen;  zgä^ec  8% 
1.  B-čím  sich  versöhnen;  2.  nóy-ce  zustimmen,  beitreten, 
sieh  einlassen. — J^-sa^-nlgzgo^  na-tahé  zSji. 
gfcejíc  Prs.  gôfja;  -jíš  Prt.  gäfjél  gejílä  verb.  imperf.  heilen, 
kurieren;  güojic     heilen,  heil  werden. 
Komposita  (Inf.  -gôfjlc  Prs.  -gej%  -góejlš  Prt.  -gejel): 
degôojic  verb.  perf.  vollends  auskurieren;  degäf  jlc  8%  aus- 
heilen, zuheilen, 
ptegôf  jlc  verb.  perf.  durchkurieren, 
v&gejlc  verb.  perf.  auskurieren;  vágejíc  s%  ausheilen, 
vugäf  jlc  verb.  perf.  kurieren;  vugÜQ jic  8$  heilen, 
zagôojlc  verb.  perf.  s$  zuheilen,  verheilen. 
zgäQjic  verb.  perf.  ausheilen;  zguejic  s%  zuheilen, 
gôfjicélká  -hl  /.  gejicielkóu  fem.  Heilkundige,  Heilküostlerin. 

Kl.  H.  St.  WsU. 
gôf  jicôl  -elá  L.  gejiciglö  mase.  Heilkundiger,  Heikünstler. 


Digitized  by  Google 


314 


DE.  FR.  LORENTZ. 


gť^jicilká  I.  gejicMkôu  PI.  G.  -cilk  s.  gaftjicelkä.  Vi. 

gu$lávňá  adv.  gewaltig.  B.  Vi.  St.  Wslz. 

gô$läwňä  s.  gô$levnä.  Kl. 

gneléc  s.  gelayc. 

guelSČke  adv.  ganz  kahl,  ganz  nackt. 

gó^lé^né  adv.  ganz  kahl,  ganz  nackt. 

gü^lÖ"X6ä  adv.  ganz  kahl,  ganz  nackt. 

gä$leň  -eňa  [Oslz.  KGa.  WJ  -Ina  [Wslz.]  L.  gelieni  [Kl. 

H.  Ft./  -Ußnl  /»./  -Ii  nl  [Wslz.]  Fl.  G.  -ňí  /cm.  Schienbein. 
gô$l8zDá  -nä  fem.  1.  die  Kahlheit,  Nacktheit,  Blosse;  2.  eine  kable 

Erdfläche, 
gôf  lí  -lá  -lé  adj.  kahl,  nackt, 
góf  lôc  a.  geläyc. 

ga$lóčkä  -M  J.  geláučkóu.  St.  Wslz.]  -láQČkôu.  /TI./ 

/cm.  kahlköpfige  Frau. 
gä$lók  -áká  L.  golaukö  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -lá^ku  [Vi.] 

PI.  N.  -cá  mase.  kahlköpfiger  Mensch. 
gn$  le  adv.  kahl,  nackt. 

gö$le-  erstes  Glied  von  Kompositen:  kahl-,  nackt-. 
gMesc  -eft  L.  gela^scl  /cm.  die  Kahlheit,  Nacktheit,  Blosse. 
ga$lšl  -š&  -šé  adj.  comp,  zu  gaeli.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
ga$ môylkä  -ht  J.  gemöftlkoii  fem.  Quarkkäse.  JQ.  Ft. 
gaenä  -nä  PJ.  tf.  gófln  [H.  Vi.]  gönn  /X/J  /cm.  ein  Stück  Feld. 
Kl.  H.  Tu 

g ü 9 nie  Prs.  güan%  -ňlŠ  Prt.  ga$ňél  genilä  verb.  imperf.  trei- 
ben, jagen,  nachsetzen;  gu§ňíc  sa,  sich  umherjagen,  sich  haschen. 
Kl.  E.  Ft. 

Komposita  (Inf.  -ga§nic  Prs.  -  gena,  -ga$nß  Prt.  -geňél): 
dogôoňlc  verb.  per  f.  nachjagen,  einholen, 
nadgaoňíc  verb.  perf.  herantreiben. 
naga$ nie  verb.  perf.  antreiben, 
podga^nlc  verb.  perf.  heimlich  herantreiben, 
pogaentc  verb.  perf.  antreiben, 
pfägíieňíc  verb.  perf.  herantreiben. 


SL0YINZI8CHES  WÖRTERBUCH.  315 

pregäfcálc  verb.  perf.  hindurchtreiben. 

rezgô§nlc  verb.  perf.  auseinandertreiben. 

vägenlc  verb.  perf.  heraustreiben,  aufstöbern. 

vgü§nic  verb.  perf.  hineintreiben. 

vedgüQnlc  verb.  perf.  wegtreiben. 

vuguenlc  verb.  perf.  wegtreiben. 

zaguenlc  verb.  perf.  weit  forttreiben. 

zgu$ňlc  verb.  perf.  i .  zusammentreiben;  2.  herabtreiben, 
gü^räc  Prš.  gô$r%  -rôŠ  Vrt.  gu$re-gl  gerS  verb.  imperf.  bren- 
nen, in  Flammen  stehen. 
Komposita  (Inf.  -ga§räc  Prs.  -  ger%  -guerôš  Pri.  -gere-gl): 

degä$rac  verb.  perf.  vollends  Terbrennen. 

pogueräc  verb.  perf.  abbrennen. 

rezgu§rác  verb.  perf.  sa,  sich  entzünden. 

vttgueräc  verb.  perf.  verbrennen. 

zagu$räc  verb.  perf.  sich  entzünden. 

zgu$räc  verb.  perf.  abbrennen. 
gô$ rôc  s.  gô^rac. 

gô$róflc  s.  gô^rouc.  H.  Vi.  8t.  Wslz. 
gô$rôj}ce  s.  guerôyce.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
gô^rôjjc  -cá  L.  geröucl  fem.  die  Hitze.  Kl. 
gôf  rôijce  adv.  heiss.  Kl. 
gô^rší  -§á  -fié  adj.  comp,  zu  zlí.  Oslz.  KGa.  W. 
gô^ŕäcélká  -hi  I.  gefacielkóu  fem.  Anstoss  erregende  Frau.  Kl. 
H.  St.  Wsle. 

gô$ŕäcél  -elä  L.  geŕaci§lu  mase.  Anstoss  erregender  Mensch. 
g&$räcllkä  7.  gôŕäcrlkóp.  PI.  G.  -cilk  s.  gu$ŕäcelka.  Vi. 
gu^fčéc  9.  geŕčáux. 

gu$ŕčic&  -ca  X.  geŕčlcí  [Oslz.]  -Či*ci  [Wslz.]  fem.  Senf, 
gó^ŕélznä  -nä  /cm.  die  Bitterkeit. 
gô$ŕčóc  s.  geŕčáuc. 

gô^ŕéc  iVfi.  gu§ŕa.  -ríš  Prt.  gó$ŕél  geŕálá  ver&.  imperf.  4.  An- 
stoss, Ärgerniss  erregen,  erzürnen;  2.  Terschlimmern;  *3.  Verbren- 


Digitized  by  Google 


316  DR.  FE.  LORENTZ. 

Den,  in  Braod  setzen;  güei-ec  sj}  1.  zornig  werden,  sich  ärgern; 
2.  sich  verschlimmern,  schlimmer  werden. 
Komposita  (Inf.  -gueiéc  iVs.  -gohfc  -gôeHš  Prt.  -geŕél)r 
pogúeréc  verb.  perf.  i .  Ärgernis  erregen,  erzürnen;  2.  ver- 
schlimmern; pogu$réc  sa.  i.  sich  ein  wenig  ärgern,  zürnen; 
2.  sich  verschlimmern,  schlimmer  werden. 
rezgü§ rec  verb.  perf.  erbittern;  rezgô$réc  sa_  zornig  werden, 

s-ČÍffl  sich  mit  jemandem  erzürnen, 
vugôoŕéc  verb.  perf.  1.  verschlimmern;  2.  verbrennen, 
zagôeŕéc  verb.  perf.  sehr  verschlimmern, 
zgô^ŕéc  verb.  perf.  verschlimmern, 
gôeŕéc  Prs.  güfr%  -ŕié  Prt.  gä9ŕe-«l  -i*a  -ŕell  Párt.  Prt.  ge- 
rSU  verb.  imperf.  brennen,  in  Flammen  stehen. 
Komposita  (Inf.  -göeröc  Prs.  -  gefy  -gô$ HŠ  Prt.  -gore  yl): 
dogôorčc  verb.  perf.  vollends  verbrennen. 
nadgü$K%c  verb.  perf.  etwas  anbrennen, 
peguerec  verb.  perf.  abbrennen, 
piägiierec  verb.  perf  anbrennen, 
pŕegäf  féc  verb.  perf.  durchbrennen. 
rezgü§iec  verb.  perf.  aa.  sich  entzünden, 
vágeŕéc  verb.  perf.  ausbrennen. 

vegôeiec  verb.  perf.  versengt,  von  der  Sonne  verbraunt 
werden. 

VHguorec  verb.  perf  verbrennen. 

zagüerec  verb.  perf.  sich  entzünden. 

zguorec  verb.  perf.  abbrennen. 
gó$ŕeste  adv.  bergig, 
güerkavjä  adv.  etwas  bitter, 
góeŕknoyc  s.  gäerkuóuc.  H.  Vi.  St,  Wslz. 
gťieŕknóuc  Prs.  gúerkňa,  -ňéš  Prt.  gu^rknóyn  gerkn$  verb. 
imperf.  bitter  werden. 
Komposüa  (Inf.  -guorkuóuc  Prs.  -'geŕkňa.  -gä$ rknéš  Prt. 

-goŕknópn):  s.  geŕčayc. 
gôerkúéc  s.  geŕkňauc. 


Digitized  by  Google 


SL0VIXZI8CHE9  WÖRTERBÜCH 


317 


gň^íknóc  s.  gorkiiäjic. 
gu$ŕke  adv.  bitter. 

gü^rkesc  -cä  L.  gerMescI  fem.  die  Bitterkeit. 

gä$ŕkšl  -šá  -šô  adj.  comp,  zu  geihí. 

gôeŕlävjä  adv.  eifrig,  zojnig. 

gôf  Hävesc  -cä  L.  geHäváesci  fem.  Eifer,  Zorn. 

güernosc  -cä  L.  geŕnfcescl  fem.  Zorn,  Ärger. 

góerňä  adv.  zornig,  ärgerlich. 

gô$iŕólkä  I.  gera#lkój|  s.  guQŕe'glka.  GGa. 

gó$f  e-ijlkä  hi  I.  goid-ölkö«  fem.  Branntwein.  Osie.  KGa.  W. 

gôesc  -cá  L.  goscu  Pl.  G.  -cí  I.  -cmí  mase.  Gast. 

gó$scä  -sc  /em.  pl.  Hechtspeer. 

gä$scänä  -nä  I.  gescäuóu  [Kl.  H.  Vi.]  -c^nôu  [St.]  -cá-nojj 
[WsIm.]  Pl.  G.  -cín  [Kl.  H.  Vi.  WsteJ  -c{n  [St.]  fem. 
Gesellschaft. 

gôgscSc  Prs.  gôešč%  -seiš  Prt.  gô$scél  gescälá  verb.  imperf. 
als  Gast  aufnehmen. 
Komposita  (Inf.  -gä§scéc  Prs.  -  gešča.  -gúescIŠ  Prt.  -gescel): 
nagôoscec  verb.  per  f.  viel  Gäste  aufnehmen;  nagôescôc 
genug  Gäste  aufgenommen  haben,  des  Gäsleaufnehmens  müde 
sein. 

rezgöescgc  verb.  perf.  gut  aufnehmen. 

vugô$sc8c  verb.  perf.  als  Gast  aufnehmen,  beherbergen. 
gň§scejä  gescéji  Ľ.  -ciejôj|m  fem.  pl.  die  Pocken, 
gô^scézuä  -nä  fem.  die  Guste,  Gesellschaft. 
gÉi^scínká  -hi  /.  gescíukóy  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -cínkóu  [St.] 

fem.  Gesellschaft. 
gä$sci'nnesc  -cä  L.  gesclnnüescl  fem.  die  Gastlichkeit. 
gô$scínnä  adv.  gastlich,  gastfrei. 

gúf  spadá  -dä  I.  gespäedóu  PL  G.  -pöud  fem.  Herberge, 
gôespedárkä  -M  L  gespedarkóu,  -därkö«  fem.  1.  Wirtin, 

bauerliche  Besitzerin;  2.  die  Frau  des  Wirts, 
gň^spedóŕ  -aŕä,  -ärá  L.  gospedfiŕô  Pli.  -hni  mase.  der  Wirt, 

der  bäuerliche  Besitzer. 


Digitized  by  Google 


318 


DB.  FR.  LOREXTZ. 


gô^stňicä  -cÄ  L.  gestňící  [Oslz]  -m  ci  [Wale.]  PI.  G.  -nie 

[Oslej  -nie  [W$U.]  fem.  Gastzimmer. 
gô$teve  odv.  bereit,  fertig,  gar. 
gÓQtevesc  -cÄ  L.  gotevúQscI  fem.  die  Bereitschaft, 
gô^yňlščo  -ča  PI.  N.  gevňíščá  [ff.  Vi.  St.]  -ňi  Sčá  [WsU.] 

G.  -ňTšč  [H.  Vi.  St.]  -ňlšč  [Wsle.]  ntr.  Misthauren. 
gô^vňól  -alä  L.  govnäyiö  [H.  St.  Wslz]  -ňáglä  [Vi.]  masc. 

Mistkäfer.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
góewňlšče  8.  gňeyňišče.  Kl. 
gó^wňôl  8.  gô^vnol.  Kl. 
gôezdnica  -cä  fem.  die  Frau  des  Nagelschmieds. 
gô$zdnIČkä  -hl  fem.  die  Frau  des  Nagelschmieds. 
gü$  z  d  ň  í  K:  -ikä  H.  N.  -cä  masc.  Nagelschmied. 
gô$z36c  Prs.  gäež&  -z$iš  Prt.  gä§z.5él  goz3älä  verb.  imperf. 

Komposita  (Inf.  -gôezséc  Prs.  -gež$t  -gô^IS  Prt. 
-gez3él): 

pHgó§z3ôc  verb.  perf.  annageln, 
zagôf  zgöc  verb.  perf.  vernageln. 
zgôez3éc  verb.  perf.  zusammennageln. 
gô$z3ík  -kä  L.  gez3Íkä  mase.  Nägelchen, 
gôezsôrkä  -M  /.  goz3ärkó«,  -3árkóu  fem.  die  Frau  des  Nagel- 
schmieds. 

gô$z3Óŕ  -aŕä,  -ára  L.  gez3Srä  masc.  Nagelschmied. 

gäsmôjjlkä  8.  gôomóujka.  St. 

gô^nä  PI.  G.  goun  s.  gô$na.  St. 

gô#ňic  8.  gu§ňic.  St. 

gôrgot  -tô  masc.  Knurren  im  Bauche.  Osie. 

görgäetäc  IV«.  gärgeca.  [Osie]  gäTgeca,  [Wsle.]  gôrgú$cSŠ 

Prt.  gärgetegl  [Osie.]  gô-rgote*gl  [Wsle.]  gärgeta"  verb. 

imperf.  im  Bauche  knurren. 
Kompositum  (Inf.  -görgü$tac  Prs.  -görgeca.  -görgö^cöS 
Prt.  -  görgetegl):  s.  burbuetac. 


Digitized  by  Google 


SLOVDÍZISCHKS  \YÖRTERBUCH 


319 


guscô^rä  -rä  A.  göscer%  [Ods.]  gfc-scera.  [Wslz.]  Pi.  G.  -cor 

fem.  Plötz, 
gô'bä  s.  göba.  Wslz. 
*gô*bjäc  s.  gabjac.  Wslz. 
gô'bjlc  s.  gôbjic.  Wslz. 
gô  bjlcélkä  8.  gübjicelka.  Wslz. 
g&*bjlcél  s.  g&bjicél.  Wslz. 
gôlget  s.  gôlget.  Vi.  Wslz. 
gťľlší  s.  gäejší.  Pi. 
gôTget  s.  görgot.  Wslz. 
gäpčicä  -c&  fem.  Fältchen,  kleioe  Falte, 
gäpčičkä  -M  fem.  Fältchen,  kleine  Falte, 
güpkä  -hl  fem.  FSltchen,  kleine  Falte, 
güslä  gôsčl  ntr.  pl.  Zauberei. 

gúsläŕéc  JfVs.  guslafy  gasISHš  Bi.  guslaŕôl  verb.  imperf.  Zau- 
berer sein,  zaubern. 

gúsl&rôu.  -revY  -?á  -vô  adj.  po$$.  dem  Zauberer  gehörig. 

gáslaŕtve  -Yä  ntr.  1.  die  Zauberer;  2.  die  Zauberkunst. 

göslfirhl  -kä  -hé  adj.  den  Zauberer  betreffend. 

gaslarčln  -činí  -ná,  -nô  adj.  poss.  der  Zauberin  gehörig. 

göslorkä  -hl  /.  guslärkóu.,  -lSrkou.  Zauberin. 

gäslôŕ  -arä  L.  gaslaru  PI.  I.  -ŕmí  mase.  Zauberer. 

güz  göza  mase.  1.  Beule;  2.  Prügel,  Schläge;  kräyäc  göz  Schläge 
bekommen. 

gümoglkä  I.  gflmöujkog  s.  ga^móplka.  Wslz. 
gtVnä  s.  gaena.  TFsier. 
gu  nie  Prt.  gú  nél  günila  «.  ga$ nie.  JFste. 
gtt'ršl  s.  ga§rŠf.  GOa. 

gvSlcäc  Prs.  gväglca.  -cíš  Prt.  gvaykél  gvólcálá  Imp.  gvälcft 
gvälcácä  wr&.  imperf.  vergewaltigen,  gewaltthätig  behandeln, 
quälen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  -gvälcéc  Prs.  -  gvólca.  -gváulcíš  Prt.  -'gvo1- 
cél  Imp.  -'gvälcä): 

pogvSlcec  verb.  perf.  Gewalt  anthun,  vergewaltigen. 


Digitized  by  Google 


320  DR.  FB.  LOBENTZ. 

vugvfilcec  verb.  per  f.  vergewaltigen,  quälen. 

zgvfilcčc  verb.  perf  vergewaltigen,  schänden,  notzüchtigen. 
gváQlcäcélkä  I.  gvólcäciikóu.  PL  G.  -cilk  s.  gvKylcäcelka  Vi. 
gváQlcäcél  8.  gváykňcél.  Vi. 
gvá^lcéc  s.  gvälcec.  Vi. 
gváQlt  8.  gvájjlt.  Vi. 
gváQltnl  8.  gvagltnlf.  Vi, 
gváQltňä  8.  gväjiltnä.  Vi. 
gváQltovnä  s.  gvä«ltovnä.  Vi. 

gvärä  -rä  PI.  G.  gvär  fem.   1.  undeutliche  Sprache,  Murmeln; 
2.  Sprache,  Dialekt. 

gväŕéc  Prs.  gvär%  -HS  Prt.  gvarel  verb.  imperf.  1.  undeutlich 
sprechen,  murmeln;  2.  sprechen,  besonders  einen  schwer  verständ- 
lichen Dialekt. 
Komposita: 

nagvfiréc  verb.  perf.  viel  murmeln,  viel  sprechen, 
pŕegváréc  verb.  perf.  durchplaudern,  verplaudern. 
zagvSrSc  verb.  perf.  anfangen  zu  murmeln,  zu  sprechen. 
gválcSc  Prs.  gváolca.  s.  gvälcec.  Vi. 

gväsnesc  -cä  L.  gvesnôôscí  fem.  die  Gewissheit,  Sicherheit, 

Glaubwürdigkeit.  Oslz. 
gväsnä  adv.  gewiss.  Oslz. 
gväsnesc  8.  gväsnesc.  Wslz. 
gvaVsnä  8.  gväsnä.  Wslz. 

gvär  gväru  masc.  das  undeutliche  Sprechen,  Murmeln, 
gväjjl  s.  gvô'gl.  GGa. 

gráylcäc6lkä  -M  7.  gvôlcäcielkôu  fem.  gewaltthätige«  Weib.  Kl. 
H.  St.  Wslz. 

gvájjlcäcél  -elä*  L.  gvôlcäciglô  masc.  gewalttbätiger  Mensch.  Kl. 

H.  St.  Wslz. 
gva«lcéc  s.  gvälcec.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gväylt  -tu  masc.  Gewalt,  Macht,  Starke. 

gvayltnl  «ná  -né  adj.  1.  gewaltig,  stark,  mächtig,  gross;  2.  ge- 
waltsam, gewaltthätig.  Kl.  H.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SL0VDÍZI8CHES  WÖRTERBUCH. 


321 


gvä»ltňä  adv.  1.  gewaltig,  nichtig,  sehr;  2.  gewaltsam,  gewalt- 
tätig. Kl.  H.  St.  Wslz. 

gvagltevnä  adv.  1.  gewaltig,  mächtig,  sehr;  2.  gewaltsam,  ge- 
walttätig. H.  St.  WsUf. 

gvägltowňä  s.  gvajjltevriä.  23. 

gvésní  -nag  -né  adj.  gewiss,  sicher,  raverlässig. 

gvôsnó$tä  -ta  A.  gváaneta,  [Ode.]  gväVsneta,  [Wslz.]  fem. 
die  Gewissheit,  Sicherheil. 

gvjáQStčicä  s.  gvjájistčica.  Vi. 

gvjágatčlčkä  s.  grjáustčička.  Vi. 

gvjáQStkä  s.  gvjSustka.  Vi. 

gvjáQzdä  s.  grjKuzdä.  Vi. 

gvjáQzdéčká  8.  gvj£uzdečka.  Vi. 

gvjágzdovate  s.  gvjäyzdovate.  Vi. 

gvjáQzdovjat©  s.  gvjayzdevjate.  Vi. 

gvjáystčicä  -ca  fem.  Sternchen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

gvjäystčlčkä  -M  fem.  Sternchen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

gyjaystkä  -hi  fem.  1.  Sternchen;  2.  Weihnachtsgeschenk.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 

gvjä»zdä  -da  I.  gvjazdÖ«  fem.  Stern.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gvjápzdgčkä  -M  fem.  Sternchen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gvjäjjzdevate  adv.  sternförmig.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
gvjäjjzdovjate  adv.  sternförmig.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
♦gvjizdSc  verb.  iter.  zu  gvjizdac. 

Komposita  (Inf.  -gvjizdac  Prs.  -gvjizdujaj  Prt.  -gvjlzd&'tfl 
Imp.  -gvjlzde'y  [Oslz.J  -gvji'zde'y  [Wslz.]): 

pragvjizdac  verb.  imperf.    durch  Pfeifen  heranlocken, 

heranzulocken  suchen, 
za gvjizdac  verb.  imperf.  anfangen  zu  pfeifen, 
gvjizdäc  Prs.  gvjíž^  -Jôš  Prt.  gvjízde«l  Imp.  gvjii$L  gvjlž- 
£tcä  verb.  imperf.  pfeifen.  Oslz. 
Komposita: 

pegvjlzdäc  verb.  perf.  ein  wenig  pfeifen, 
prägvjlzdäc  verb.  perf.  durch  Pfeifen  heranlocken. 

21 


Digitized  by  Google 


322 


DR.  TR.  LORENTZ. 


pregvjtzdftc  verb.  perf.  pfeifend  zubringen, 
zagvjtzdäc  verb.  perf.  anfangen  zu  pfeifen. 
gvjizdfichX  -k&  -hé  adj.  den  Pfeifer  betreffend, 
♦gvjlzdfiväc  verb.  iter.  zu  gvjlzdac. 

Komposita  (Inf.  -gvjlzdaväc  Prs.  -gyjízd&v%  -gvjízdáflvôš 
[Kl.  H.  St.  Wslz]  -dácvóš  [Vi.]  Prt.  -'gvjXzdávesl 
Imp.  -gvjizdSyo'tf):  8.  gvjizdäc. 
gvjízdôč  -&Čä  L.  gvjlzdauČä  [Kl.  H.  St.]  -dáQČä  [Vi]  mase. 
Pfeifer.  Osie. 

gvjlzdôčká  -M  I.  gvjlzdäykóu  [Kl.  H.  St.]  -dAôčkôfl  [Vi] 
fem.  Píeiferin.  Osie. 
*gvjlzdá^väc  8.  gvjizdfic.  Kl.  Vi. 
gvji-zdäc  8.  gvjTzdac.  WsIjs. 
gvji-zdóČ  8.  gvjTzdóč.  Wéle. 
gyji'zdóČkä  s.  gvjTzdóčka.  Wslz. 
gvjízd  gvjlzdô  [Osie.]  gvjlzdô  [Wslz.]  mase.  Pfiff. 
gvjizdSjcä  -cä  fem.  Pfeife. 
gvjízdnôQC  8.  gvjíznôpc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
gvjízdnóuc  s.  gvjíznóuc.  Kl. 
gvjízde  «\írkä  s.  gvjízde'flka.  Osie.  KGa.  W. 
gvjízde-gk*  -M  fem.  Pfeife.  GGa. 

gvjíznóflc  Imp.  gyjízňí  [H.  Vi.  St.]  gvjizňl  [WsU]  s.  gvjíz- 

nóuc.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
gvjíznóuc  Fut.  gvjízn%  -ňôš  Prt.  gvjíznôjjn  Imp.  grjTzňl 
gvjlzňicä  verb.  perf.  pfeifen,  einen  Pfiff  thnn.  Kl, 
Kompositum  (Inf.  -gvjíznóuc  Prs.  -gvjizňl  -gvjíznôš  Pri. 
a.  -  gvjlznôyn  b.  -'gvjízd  -gvjízdlä  Imp.  -'gvjizňl  Part. 
Prt.  -gyjizdlí): 

zagvjíznóuc  verb.  perf.  einen  Pfiff  thun. 
gvjózdfití  -t&  -té  adj.  gestirnt,  mit  Sternen  besetzt, 
gvjózdevätl  -t&  -té  adj.  sternförmig. 
gvjôzdevjStí  -t&  -té  adj.  sternförmig. 
gvjózdô$vl  -vä  -YÔ  adj.  die  Sterne  betreffend, 
gvjózsästl  -tá  -té  adj.  gestirnt,  mit  Sternen  besetzt.  Oslz. 


Digitized  by  Go 


SLOVIKZISCHES  WÖRTERBUCH. 


323 


gvjóz3&*8tí  8.  gyjóz3ásťi.  Wsle. 

gvôltevní  -näp.  -né  adj.  1.  gewaltig,  mächtig,  stark,  gross;  2.  ge- 
waltsam, gewaltthStig.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
gvóltewní  8.  gvóltevní.  Kl. 

gvé'gl  gv&la  L.  gvaltf  *mwc.  geringfügige,  sebJecbte  Sache.  Osfc. 
ift?a.  TT. 

g  z  Sc  Prs.  gz&j%  -jôä  i*t  gzél  gzťUa  Part.  Prt.  gzätí  Dtefo*.. 
gzacé  verb.  imperf.  stechen  (?on  Bremsen  und  andern  stechenden 
Insekten  gebraucht);  gzäc  84  biesen,  von  Bremsen  gestochen  umher- 
rennen.  Oslss. 

Komposita  (Inf.  -gz&  Frs.  -'gzaja.  -gzájéš  Prt.  -gzél 
-gzälä): 

slggzßc  verb.  per  f.  stechen;  sl§gzôc  8$  fortbiesen,  fort- 
laufen. 

vägzéc  verb.  perf.  durch  Stechen  vertreiben, 
vögze'c  verb.  perf.  belüg  stechen;  vôgzéc  8%  fortbiesen, 
fortlaufen. 

zagzec  verb.  perf.  stechen;  zigzlc  sq.  fortbiesen,  anfangen 
zu  biesen. 

gzác  Prs.  gzá  ja.  Prt.  gzél  gzalá  Part.  Prt.  gzá'tl  Vbsbst.  gzäVcó 
s.  gzäc.  Wsls. 

T. 

7&lä  -1  fem.  pl.  Gallen,  eine  Pferdekrankheit. 
Yalöp  -ö*pu  masc.  Galopp. 

yalöpöräc  Prs.  Yalôpérôj%  Prt.  Yalôpéré'yi  Imp.  Yalôpére'9 
verfc.  imperf.  galoppieren,  Galopp  laufen,  im  Galopp  reiten. 
Kompositum: 

pŕflyalôpérSc  verb.  perf.  im  Galopp  herangelaufen  oder  ge- 
ritten kommen. 

Yalöperu$väc  Prt.  Yalöpera$ve*gl  s.  ^alopérSc.  Kl.  Vi. 
yalevStl  -tá  -té  adj.  mit  den  Gallen  behaftet. 
YáQbélhl  s.  Yäubelhi.  Vi. 

21* 


Digitized  by  Google 


324  DB.  FB.  LOBENTZ. 

yäöblft  8.  Yaublä.  Fi. 
Yärbäc  8.  farvac. 
YärbSrčIK  s.  YarvSľčiž. 
Yárbäŕéc  8.  YarvÄrec. 
Yärbäŕék  s.  yarvUíek. 
färbäroj}  a.  Yarvfifôjj. 
Y&rbfif tve  *.  yarvfiŕtve. 
YärbSrM  a.  YairfirM. 
YÍrbórk  s.  Yärvôrk. 
Yärbôrká  a.  yarvôrka. 
Yärbôŕ  a.  yStvôK 
Yärbräjä  8.  Yarvraja.  Oslz. 
-  Yärbrá'jä  s.  Yarvraja.  Wslz. 
Yärbrínl  s.  YarvrfnI.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
Yärbr|nl  s.  YarvrínT.  St. 
Yárbôeväc  8.  Yarvô$vac.  Kl.  Vi. 
yard  ä  -da  fem.  die  Garde. 

YÄrdästá  -ta  D.  -tejô  Fl.  N.  -tevjä  mase.  Gardist,  Garde- 
soldat. Oüz. 
Yär4á-8tä  s.  Yardásta.  Wslz. 

Yärdínä  -na  H.  G.  -(Jín  fem.  Gardine,  Betthimmel.  Kl.  H.  Vi. 

Wslz. 

Yár4fnä  8.  yartfna.  St. 

Yärnérä  -rä  D.  -rejä  M.  N.  -ŕä,  -revja  G.  -nér  mase.  Gärtner. 
YárnérčlK  -ikä  mase.  Gärtnergehilfe. 
Yärnérkä  -hl  fem.  i.  Gärtnerin;  2.  die  Frau  des  Gärtners. 
Yämerôj}  -roví  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Gärtner  gehörig. 
Yärnéŕé'c  Prs.  yäniéra,  Yarnéfíš  Prt.  Yärnéŕél  verb.  imperf. 

Gärtner  sein. 
Yärnéŕôk  -äkä  mase.  Gärtnergehilfe. 

Yärnéf-Ue  -vä  ntr.  i.  die  Gärtner,  Gärtnerainft;  2.  die  Gärtner- 
kunst. 

Yárnéŕhí  -ká  -hé  adj.  den  Gärtner  betreffend. 
Yarnizöjjn  -nö  mase.  Garnison.  H.  Vi.  Wslz. 


Digitized  by 


8L0VJNZI8CHBS  WÖRTERBUCII. 


325 


^ärnizÖnn  8.  yarnlzöftn.  Kl.  St. 
T5ršlä  -lft  PI.  G.  -šél  fem.  Gerstel 
Yärväc  Prs.  yärväj^  Prt.  y&rrb'^l  verb.  imperf.  gerben. 
Komposita: 

uayarväc  verb.  perf.  Yiel  gerben. 

peyarvic  verb.  perf.  4.  nach  einander  gerben;  2.  durch- 
prügeln. 

vä^arvác  verb.  perf.  4.  fertig  gerben;   2.  tflchtig  durch- 
prügeln. 

Yärvaräjä  -ja  A.  Yärvaräja.  PI.  Q.  -räjl,  -ri^  fem.  Gerberei.  Osle. 

Yärvara-jä  8.  yarvaraja.  WsU. 

YärvSrčlK  -ikä  mase.  Gerbergeselle,  Gerberlehrling. 

yärvarSní  -na  -nô  adj.  die  Gerberei  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  WsU. 

yárvarfnl  s.  yarvaríní.  St. 

Yärvftfréc  IVs.  ylirvafy  y&TYltíŕ&  Prt.  ySiraföl  verb.  imperf. 
Gerber  sein,  das  Gewerbe  eines  Gerbers  betreiben. 

Yärv&rSk  -flkä  masc.  Gerbergeselle,  Gerberlehrling. 

Yärväťôjí  -reví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Gerber  gehörig. 

YärvSŕtve  -vä  ntr.  i.  die  Gerber,  Gerberzunft;  2.  das  Gerber- 
handwerk. 

Yärvfltfhl  -k&  -hé  adj.  den  Gerber  betreffend. 

Yíryôrk  -ká  mase.  Gerbergeselle,  Gerberlehrling. 

Yärvórka  -hl  L  Yärvarkóu,  -váxkóu  fem.  die  Frau  des  Gerbers. 

yärvóí"  -arä,  -ára  L.  YärvSŕä  mase.  Gerber. 

Yärvräjä  -jft  A.  YSrvrftj^  Pi.  G.  -räjí,  -ň\  fem.  Gerberei.  Oslz. 

Yärvrá'jä  s.  Yarvräja.  WsU. 

Y&rvrfnI  -ná  -né  adj.  die  Gerberei  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 

Y&rvrfní  s.  Yarvrini.  St. 

Yärvü§väc  Prt.  Yärvüeve'gl  8.  Yarväc.  Kl.  Vi. 

Yäsä  -s&  fem.  Gasse,  schmaler  Weg. 

Yfitlogä  s.  YStuDga. 

YfttüDgä  -nt)í  I.  Yati  Dgo«  D.  L.  Du.  N.  -nzft  PI.  N.  -nfti 

G.  -tiDg  fem.  Galtung,  Sorte,  Art. 
Yärmtistér  -trä  D.  -trejü  masc.  der  Garnmeister,  der  dritte  Vor- 


Digitized  by  Google 


326 


DB.  FB.  LORENTZ. 


steber  der  zur  Winterfischerei  verbundenen  Fischer,  welchem  die 

spezielle  Beaufsichtigung  des  Netzes  obliegt. 
Y&»b8lhl  -lk  fem.  pl.  kleine  Gabel.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Y^ftbU  -böl  fem.  pl.  Gabel.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
y|k  -kô  PI.  G.  Y^kÖy  masc.  Gang,  Korridor. 
yláQzfir  8.  ytäyzer.  Vi. 
yláQzérk  s.  ylKyzerk.  Vi. 
Ylágzčrkg  s.  ylífyzerka.  Vi. 
ľlágzróft  s.  ylajizröjj.  FI. 
Yläaätä  -tó»  mase.  jrf.  Glashütte. 
Ylfish&tä  s.  ylfisätä. 
Y  laz  Ír  -frô  mase.  Glasur. 
•yläšče-y\frkä  a.  yläácVuka.  Oslz. 

fläšče*ttk&  -hl  /fem.  ein  Fisch,  in  dessen  Eingeweiden  sich  Würmer 

finden.  Gslz. 
ylll'Söe'ö^frkä  a.  yl&^o'tfka.  KGa.  W. 
Yla'šče'^kä  a.  yläšče'tfka.  ÖGa. 

ylá|ízér  -zrÄ  Z),  -roj ô  H.  N.  -íä,  -revjft  moac.  Glaser.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 

Ylágzfirk  -ká  mase.  Glasergeselle,  Glaserlehrling.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Tlä»zérká  -hl  fem.  die  Frau  des  Glasers.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
fl  a  jjz  r  ô  h  -reví  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Glaser  gehörig.  Kl.  H. 
St.  WsU. 

Yl&zörtve  -vä  ntr.  1.  die  Glaser,  Glaserzunft;  2.  das  Glaserhand- 
werk. 

Yl&zSŕhí  -kä  -hô  adj.  den  Glaser  betreffend. 

ylázrSc  Prš.  Ylägzraj%  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  yláQzräj^  [Vi J 
ylázrôjôš  Prt.  ylázrd  yl  verb.  imperf.  Glaser  sein,  das  Glaser- 
gewerbe betreiben. 

Tlázräjá  -jft  A.  Yläyzraja.  [Kl.  H.  St.]  ylaozraja.  [Vi.]  H.  G. 
-räji,  -rij[  fem.  Glaserei.  Oslz. 

YläzraVjä  s.  yläzräja.  Wslz. 

Tläzr5ni  -uä  -né  adj.  die  Glaserei  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
yläzrini  s.  ylázríní.  St. 


Digitized  by  Go 


8L0Y1NZJ8CUES  WÖRTERBUCH. 


327 


ylázrôf  vác  Prt.  yllzrü^ve^l  8.  Yl&zräc.  Kl.  Vi. 
yUj[dä  -dä  fem.  unordentliches  Weib  (Schimpfwort), 
ylíd  -ídô  mase.  Glied. 

ynärčic  Prs.  fn&ľfy  -ČIš  Prt.  ynárčél  ynôŕčilä  ľmp.  yn&rt\ 
YDärčTcft  verb.  imperf.  uber  Hunger  klagen. 
Komposita  {Inf.  -ynarČIc  Prs.  -  ynórč%  -yniirÖfö  Prt.  -ynôr- 
čél  Imp.  ->ärčí): 

uaynSrčic  verb.  perf.  viel  klagen. 
po^nárČíc  verb.  perf.  ein  wenig  klagen. 
rezfiiSrČlc  verb.  perf.  sa,  laut  klagen. 
zayDärčIc  verb.  perf.  anfangen  zu  klagen. 

Y  nik  -kú  mase.  Genick.  Oslz. 

Y  nilk  4-kó  s.  Ynäk.  Wslz. 

ynäkô^vl  -vá  -vé  adf/.  das  Genick  betreffend, 
yráôdä  8.  ^r^da.  Vi. 
yrágf  s.  yrájjf.  í7?. 

Y  r  áQ  f  čln  s.  Yrá]|fČio.  Ft. 
Yrágfj%  s.  Yräj)ij%.  Pi. 
YráQfjlČk  «.  YrKjífjičk.  Vi. 
Yräßfjlk  s.  YräftQik.  F?. 
YráQfjl  5.  yrajiíjl.  Vi. 
Yrágíká  8.  Yrajjfka.  Vi. 
YráQfów  s.  Yrä»f0j|.  Vi. 
YráQfstve  s.  Yräyfetve.  Vi. 
YráQfsnX  s.  Yra^fshi.  Vi. 
YráQp  s.  Yräyp.  Vi. 
YráQpk  8.  Yräöpk.  Vi. 
YráQtčin  s.  fťá\^té\n.  Vi. 
YráQtk  s.  Yrajjtk.  Vi. 
YráQtkä  s.  Yrájjtka.  Vi. 
YráQtkój}  8.  Yräfttköjj.  Vi. 

Yräf  -fä  PI.  G.  yr&fôyL  I.  yréími  mase.  Griff,  Handhabe.  Osie. 
Yrälä  -lä  PI.  G.  Yrö«l  fem.  Feuerhaken.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


32S 


DB.  FB.  LOBENTZ. 


•/räHßg  -ga  L.  -nzä  PI.  N.  -nM  G.  7rJLli*ßgö]i  mase.  Gründling 

(Cyprinus  gobio).  Osle. 
■yrälkä  -M  fem.  Feuerhaken.  Kl.  H.  St. 

yräzdäc  Prs.  frftžgQ  -§6š  Pri.  yi-uzde^l  Imp.  yräžji  yréž^Icä 
ťcrft.  imperf.  zerstampfen.  Oslz. 
Komposita: 

nayräzdäc  verb.  per  f.  viel  zerstampfen, 
peyräzdäc  verb.  perf.  zerstampfen, 
rezyräzdäc  verfe.  perf.  zerstampfen, 
z^razdäc  ver&.  j?er/'.  zerstampfen, 
fräzéc  JVs.  Yrôž%  -ziš  Pri.  yruzél  /roj*,  yräzä  -jTäzácft  verb. 
imperf.  zerstampfen.  Oslz. 
Komposita: 

peyrizéc  verb.  perf.  zerstampfen, 
rozyräzöc  verb.  perf.  zerstampfen. 
zyrázSc  verb.  perf.  zerstampfen. 
♦yrSžác  verb.  iter.  zu  fräzec.  Osie. 

Kompositum  (Inf.  -yrážäc  Prs.  -  yräža,  -^rôžoS  Prt.  -  yrô- 
žo'yl  Jmp.  -Yľážo'U  -yräžô'HCä): 
rezYrážác  v«rž>.  imperf.  zerstampfen. 
Yräžänä  -nä  /.  Träžänôjj  [Kl.  H.  Vi.]  -žíjnóu  /Sí./  PI.  G.  -žín 

/Ä/.  Ä  Vi.]  -žtn  /"6Y.7  /«».  Grus.  Osie. 
Yräžéc  s.  yrázec.  Oste. 
YrMkä  PJ.  G.  yrálk  s.  -jTälka.  Ti. 
yvkí  4fň  s.  yräf.  Wslz. 
Yľäfätl  -tä  -té  aď;.  mit  einer  Handhabe  versehen, 
fräfevfití  -tä  -té  adj.  mit  einer  Handhabe  versehen. 
Yrá'lä  s.  yräla.  Wsls. 
Yrá'llDg  s.  yrSliog.  Wslz. 
yralkä  P/.  G.  yrälk  s.  vrälka.  IFsk. 
•yrazdäc  s.  yräzdac.  Wslz. 
7rá*zôc  s.  yräzec.  Wslz. 
*Yrávžäc  8.  Yrltžac.  Wste. 
Yrá-žänä  I.  Yr&žaVnÔR  5.  yräžäna.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CflR8  WÖRTERBUCH. 


329 


yrá'žSc  s.  yrazec.  WsU. 
yrádStl  -ti  -té  adj.  grätig,  reich  an  Gräten. 
yrá3ästl  -tá  -té       grätig,  reich  an  Gräten.  Oslz. 
Yrá3&-8tl  s.  yr&3ástí.  fFste. 
Yráfjrná  -nä  PI.  G.  -fjln  /cm.  Gräfin, 
yráfji'ňft  -ňä  i¥.  Ö.  -nf  fem.  Gräfin, 
yräfjl'nln  -nlnl  -na  -né  adj.  poss.  der  Gräfin  gehörig. 
Yräpô^vl  -vá  -vé  ad;,  den  Grapen  betreffend, 
yrägdä  -dä  fem.  Gräte,  Fischgräte,  iö.  Z/.  St.  Wslz. 
?räV  -fö  D.  -fejô  PI.  N.  -fevjft  masc.  Graf.  Kl.  U.  St.  Wslz. 
7rä»fč!n  -činí  -na  -né  adj.  poss,  der  Gräfin  gehörig.  Kl.  H.  St, 
WsU. 

YrSufj*  -rjicft  PI.  N.  yraffôtä  ntr.  junger  Graf.  Kl.  H.  St.  WsU, 
•yrájjfjičk  -kä  masc.  der  junge  Graf,  der  Sohn  des  Grafen.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 

Yräjjfjli  -ikä  masc.  der  junge  Graf,  der  Sohn  des  Grafen.  Kl.  Ii. 
St.  WsU. 

YrKßfji  -fjá  -fjé  adj.  gräflich.  Kl.  H.  St.  WsU. 
Yra»fkä  -hl  fem.  die  Gräfin.  Kl.  H.  St.  WsU. 
yräjjfôu.  -fevl  -va  -vô  adj.  poss.  dem  Grafen  gehörig.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

YrKjjfstve  -vä  ntr.  1.  die  Grafen;  2.  die  Grafschaft,  der  gräfliche 

Besitz.  Kl.  U.  St.  WsU. 
friijjfstil  -kä  -hé  adj.  gräflich.  Kl.  H.  St.  WsU. 
yrayp  -pä  PI.  L.  -pje£  masc.  Grapen,  eiserner  Topf.  Kl.  H.  St. 

WsU. 

fraypk  -kä  masc.  kleiner  Grapen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

YrajjtčXn  -ftni  -nä  -né  adj.  poss.  der  Grossmutter,  Hebamme  ge- 
hörig. Kl.  H.  St.  Wslz. 

fräutk  -kä  masc.  Grossvater.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

yräutkä  -hl  fem.  1.  Grossmutter;  2.  Hebamme.  Kl.  H.  St.  WsU. 

Yrajjtkóu.  -keví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Grossvater  gehörig.  Kl. 
H.  St.  WsU. 

yrenadirä  -rft  D.  -roja  PI.  N.  -revjä  masc.  Grenadir. 


Digitized  by  Google 


330  .     DR.  FE.  LOBINTZ. 

YrenáQt&  *.  frenk^ta.  Vi. 
Yrená«t&  -tä  fem.  Granate.  Kl.  H.  St.  WsU. 
fröndSc  Prs.  Yrándťrj%  [m.  H.  Vi.]  Trandäja,  [St.]  Yrfc-ndöja, 
[Wslz.]  yréndôjôš  Prt.  yrönde'tfl  verb.  imperf.  gründen,  den 
Grand  erreichen  können.  —  F-tl-ŕecft  ňl£t  ňimoyžä  ^röndSc. 
Yréndô^väc  Prt.  YrSndneve'gl  «.  Yrendfic.  Kl.  Vi. 
*Yrézd8c  verb.  Her.  zu  Yräzdac. 

Kompositum  (Inf.  -yrézdác  Prs.  -  yrözd^j%  Prt.  -frezdö'gl 
Imp.  -YriLzdo  y  /" Ods.]  -^rä-zdo*«  [WsU.]): 
rezyrfizdfic  rer&.  imperf.  zerstampfen. 
*Yr8zdfiväc  verb.  iter.  zu  yräzdac. 

Kompositum  (Inf.  -YrÖzdSväc  Prs.  -  yrôzdáv%  -YräzdäurôŠ 
[Kl.  E.  St.  WsU.]  -dáflvóô  [V%.]  Prt.  -  Yräzd&ve-«1  Imp. 
-yrezdavo*«):  s.  yrezdäc. 
*yrézdô^v&c  s.  yrezdäc.  Kl.  Vi. 
yrlnt  yrl'ntä  mase.  1.  Grund,  Boden  eines  Gewässers;  2.  Land, 
Acker;  3.  to-mäjj  yrlnt  es  hat  seine  Richtigkeit,  es  bestätigt  sich, 
yrlutevní  -nap  -né  adj.  gründlich,  eingehend.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
yrlntowní  s.  flinte vní.  Kl. 

yrl  ntevna  adv.  gründlich,  eingehend.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

fri-ntewiiä  8.  Yrl'ntovnä.  Kl. 

Yrínšpóyn  -nô  mase.  Grünspan.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

•yrízStl  -tá  -té  adj.  grau,  greis. 

yrlzi§vl  -v&  -?é  adj.  grau,  greis. 

YrSzôčkä  -hl  I.  Yrízä»čkó«  [Kl.  H.  St.  Wslz]  -zágčkôu.  [Vi] 
fem.  Greisin. 

yrízok  -ákä  L.  Yrizítukä  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -zápkó  [Vi.] 

mase.  Greis. 
Yrízä$vl  s.  yrizlgvi. 
Yrjnšpójjn  s.  ^rtošpojju.  St. 
YrÔjjbôljójin  -an&,  -ójjnä  mase.  Grobian. 
Yrôu,bérjôu,n  s.  Yroubeljóun. 

Yrefní  -näj|  -né  aety.  grob;  Yrefnäy  mÖukä  grobes,  geschrotetes 
Mehl,  trefní  gftebjeň  ein  weiter  Kamm. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZ1SCH18  WÖBTERBDCH.  381 

Yr^'QtČln  -tön!  -ná  -nô  adj.  poss.  der  Grossmatter,  Hebamme  ge- 
hörig. 

Yľô'tftk  -kä  mase.  Grossvater. 

yrô^tká  -M  fem.  4.  Grossmutter;  2.  Hebamme. 

YrVgtkôfl  -kevl      -vé  adj.  poss.  dem  Grossvater  gehörig. 

Yrúntjélt  -tô  mase.  Steuer,  Abgabe. 

^rünt  yrú-ntä  mase.  Bodensatz  (too  Kaffee  u.  dgl.). 

yrô§fn6  adv.  grob. 

*YTÔ$fne8c  -cä  L.  Yrefnö$scl  fem.  die  Grobheit, 
yrikgfnä  adv.  grob. 

yrôbá  -bft  H.  Q.  yröb  fem.  Grube,  Höhle, 
yräš  -ôšó  mase.  Grass. 

yräjj  -ôvä  mase.  ein  kleiner  Fisch,  welcher  als  Köder  gebraucht 
wird. 

yröv  s.  Yrö».  H.  Ft.  St.  Wslz. 
yröw  8.  yröjj.  £2. 
Yrözdäc  s.  ^rizdac. 

Yrözdnöpc  Imp.  fTtedíá  [H.  Ft.  St.]  Yrázdňl  [Wslz.] 

s.  yrüznöiic  H.  Ft.  St.  Wslz. 
yräzdnôuc  s.  yráznojje.  JO. 
yrözöc  s.  yräzec. 

•yröznöflc  imp.  yrazni  /£r.  Fi.       yri*znl  [Wslz.]  8.  yriiz- 

nôuc.  Ä  Fi.  Sf.  TFsfc. 
Yróznôuc  .Fu*.  yruzň%  -ňéš  IV*.  Yrttznójjn  Imp.  yräzňl  yréz- 
nlc&  i;er6.  per/*,  zerstampfen.  Kl. 
Kompositum: 

rez^róznouc  verb.  perf.  zerstampfen, 
yruž  -ftžä  mase.  Gruss. 
♦■jfrôžäc  s.  Yräžác. 
Yräž$ic  Prs.  "(TÚžfa  -JIš  /V/,  yraž^él  verb.  imperf.  sa.  sich  vor 

Kälte  krummen. 
Ifôrt  Y^Ttö  mase.  Gurt,  Sattelgurt, 
füs  yö'sä  X.  y^sü  mase.  Regenguss. 
Yô-rkä  -hl  Fl.  G.  ybrk  fem.  Gurke. 


Digitized  by  Google 


332  DB.  FB.  LOBBNTZ. 

Yvjízdíchi  *.  gvjizdfichi.  GGa. 
yvjrzdäc  8.  gvjízdac.  GGa. 
yvjl'zdôč  s.  gvjtzdóč.  GGa. 
Yvji'zdóčkä  8.  gyjtzdóčka.  GGa. 
yvjízd  yvjl'zdô  8.  gvjízd.  GGa. 
YvjYzd&jcä  s.  gvjízd  5 jca.  GGa. 
Yvjízdnójjc  Imp.  fvjvzdíň  s.  gvjíznójjc.  GGa. 
Yvjízdegkä  8.  gvjízde'tfka.  GGa. 
Yvjíznôjjc  Imp.  yvjYzhi  8.  gvjíznôijc.  GGa. 

t- 

-fískän  -ana  mase.  Gieskanne. 

H. 

hačistí  -tá  -té  adj.  mit  Haken  versehen.  Osie. 

hSčišče  -ča  B.  N.  hačlšča  [Osie.]  -čľščä  [Wsle.]  G.  -čTšč 

[Oslej  -člšč  [Wsle.]  ntr.  Hackenstiel, 
hačisťi  s.  hačisťí.  Wsle. 
hačkä  -M  fem.  Hacke, 
häflä  -lä  B.  G.  -m  fem.  Mündung. 

hity  t  -tä  mase.  Acht,  Achtung,  Obacht;  vzíc  sa,  f-hifyt  sich  in  Acht 

nehmen, 
hä^töl  s.  ä^tel. 

ha"xt5vní  -ná  -né  adj.  achtbar.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
ha^tevnesc  -cä  L.  haxtevnô^scí  fem.  die  Acbtbarkeit.  H.  Vi. 

St.  Wsle. 
ha^tewni  s.  ha^tevití.  Kl. 
hä^tewnesc  s.  hfrxtevnesc.  KL. 
hfiká  -M  fem.  i.  Hacke;  2.  Haken,  ein  Ackergerät, 
hakäc  Prs.  htikúfa  Prt.  hakô-gl  verb.  imperf.  mit  bem  Haken 

umbrechen,  umpflügen,  um  haken. 


Digitized  by  Google 


SL0YINZISCHE8  WÖRTERBUCH 


333 


Komposita: 

nahakac  verb.  perf.  viel  umhaken. 

pethakic  verb.  perf.  unterhaken. 

prehakSc  verb.  perf.  umhaken,  umbrechen. 

vähakäc  verb.  perf.  beim  Haken  herausholen. 

vephakäc  verb.  perf.  umhaken,  umbreehen. 
hakó^väc  Prt.  hakô$veagl  8.  hakSc.  KL  Vi. 
hakä$vl  -v&  -vé  adj.  die  Hacke,  den  Haken  betreffend. 
hSläc  Prs.  hSla.  -lóÔ  Prt.  h&le-gl  verb.  perf.  holen,  herbeibringen. 
Komposita : 

fhaläc  verb.  perf.  hereinholen;  fhälac  s%  versiegen, 
nathälac  verb.  perf.  einholen. 
pehSläc  verb.  perf.  vieles  nach  einander  holen, 
váhalác  verb.  perf.  1.  herausholen;  2.  einholen;  3.  schnell 
gehen. 

veshaläc  verb.  perf.  8$  sieb  erholen,  wieder  zu  Kräften 
kommen. 

vetMläc  verb.  perf.  abholen,  zurückholen. 

vuhaläc  verb.  perf.  fortlaufen,  entlaufen,  entwischen. 

zahäläc  verb.  perf.  i.  herbeiholen;  2.  verfolgen,  einholen. 
halSc  Prs.  halaja.  Prt.  halô'tfl  verb.  imperf.  holen,  herbeibringen. 
Komposita: 

fhaläc  verb.  imperf.  hereinholen. 

vähatöc  verb.  imperf.  herausholen. 

vuhalSc  verb.  imperf.  fortlaufen,  zu  entkommen  suchen, 
halfiväc  Prs.  häl&va,  haläjjvóš  [Kl.  H.  St.  Wsle.J  -Uqyôš  [Vi.] 

Prt.  hälävo'fll  Imp.  haläve*9  s.  halac. 
halopJ  interj.  holla! 

halúeväc  Prt.  halÔQve'ql  s.  halSc.  Kl.  Vi. 

hfilvä  -vä  fem.  eine  Halbe,  ein  halbes  Liter.  Kl.  H.  St.  WsU. 

háQČík  s.  häyČik.  Vi. 

háQČk  s.  häyčk.  Vi. 

háofnä  s.  haufna.  Vi. 

háok  s.  hägk.  Vi. 


r 

Digitized  by  Google 


334 


DB.   FR.  LORKNTZ. 


*háôknó«c  s.  häyknónc.  ľ?, 
hágkôrkft  s.  hägkórka.  Vi. 
háQkóŕ  a.  haykóh  Vi. 
hágkevate  a.  hajjkevate.  Vi. 
háonk  8.  haynk.  Vi. 
hágpôn  8.  áypen  adj.  und  adv.  Vi. 
hfiQptmän  -anä  mase.  Hauplmann. 
hfi9ptvä*xa  "X*  Hauptwache. 

hSpäc  Pŕs.  hfipj%  -pjéš  Prt.  hípe^l  verb.  imperf.  nach  etwas 
schnappen.  —  Ga-tén-pjles  mja-vjÍ3l,  vôn-nyä-hapjä  zS- 
bôksä. 

hapnó»c  8.  häpnôuc.  H.  Vi.  St.  WsIm. 

hSpnôuc  Fut.  häpňa,  -ňéš  Prt.  häpnôjín  verb.  per  f.  nach  etwas 

schnappen.  —  Tön-pjies  häpnóuii  z5-vróublä,  Slä  yén-ja-ňi§- 

kro'yl.  Kl. 
haptéčňictve  8.  aptéčňlctve.  Osie. 
haptéčňicM  s.  aptéčňiclií.  (klz. 
haptéčňlél  s.  aptééňičl.  Osla. 
haptéčáikSc  8.  aptečňikfic. 
haptôčňikôtväc  s.  aptéčnikäc.  Kl  Vi. 
haptéčňl  ctYe  s.  aptéčnictve.  Wslz. 
haptéčňlchi  s.  aptéčňTcnl.  WsU. 
haptečňl-čl  a.  aptéčňlči.  Wsle. 
haptéiČkä  s.  aptéjČka. 
haptéjčnY  a.  apté|Čňl. 
haptéjčňicä  8.  aptéjčňica. 
haptéjčnlčk  8.  aptéjČňičk. 
haptéjičňičká  a.  aptéj[čňiČka. 
haptéjČňikóji  a.  apté^čnikog. 
haptéičňlk  a.  aptéjčnik. 
haptékä  s.  aptéka. 
hfirbäryä  -ji  fem.  Herberge. 

hftrbárYSc  Prs.  härbärfuja,  harba>rôjéš  Pri.  bäjbärr&'al 
Imp.  härbSrye  «  verb.  imperf.  beherbergen. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH 


335 


Komposita: 

vähärbäryäc  verb.  perf.  beherbergen. 

vuhärbäryfic  verb.  perf.  beherbergen. 
h&rbäTYÔ$väc  Prt.  härbärYÖeve'gl  s.  harbarfäc.  Kl.  Vi. 
härbär^^t^^  adj.  die  Herberge  beireffend. 

hSrfä  -f&  fem.  Harfe, 
härfkä  -M  fem.  kleine  Harfe. 

häriočkä  -M  L  härfáučkôu  [Kl.  H.  St.  WsleJ  -fáočkô»  [VL] 

fem.  Harfenspielerin. 
hSrfôk  -ákä  L.  härfáukô  [Kl.  H.  St.  WsleJ  -fáokä  [Ti.] 

H.  N.  -cä  mase.  Harfenspieler, 
härfórkä  -hl  I.  hárfarkôn,  -farkojj  fem.  Harfenspielerin, 
hfirfôŕ  -afä,  -áfá  L.  härfôlŕô  mase.  Harfenspieler, 
härfágvl  -vá"  -ve  adj.  die  Harfe  betreffend, 
härmšjni  s.  arméjní.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
härméiní  8.  ärmejní.  St. 
härm  ej  ä  s.  armšja. 

härtäc  Prs.  hartífo  Prt.  hárte-gl  verb.  imperf.  harten,  abhärten. 
Kompositum: 

zahártfic  verb.  perf.  harten, 
härtlä  -la  B.  G.  -töl  fem.  Halfter. 

härtevní  -nífo  -né  adj.  gehärtet,  abgehärtet.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
hfirtevnesc  -cä  L.  härtevnäescl  fem.  die  Härtung,  Abhärtung.  Ä. 

Vi.  St.  WsU. 
hSrtevňä  adv.  gehärtet,  abgehärtet.  H.  Vi.  St.  WsU. 
härte wní  8.  hartevni.  Kl. 
härtewnesc  8.  härtevnesc.  Kl. 
härtewňä  s.  härtevnä.  Kl. 
härtôeväc  Prt.  härtaeve*yl  s.  hartSc.  Kl.  Vi. 
häštäc  Prs.  häštaja.  Prt.  häštôgl  verb.  imperf.  s%  sich  beeilen. 
Kompositum: 

zahaštác  verb.  perf.  sa.  sich  übereilen, 
häštóevác  Prt.  haštôeve'ul  s.  haštäc.  Kl.  Vi. 
havzäcä  -cä  PI.  G.  -zéc  fem.  Absatz  am  Schuh.  H.  Vi.  St.  Wsls. 


Digitized  by  Google 


336 


DB.  FR.  LORENTZ 


hSwzäcä  8.  hävzäca.  Kl. 

ha'lva  8.  hälva.  Vi. 

häcä  -cÄ  fem.  Hitze.  OsU, 

h  Er  š  -Sa  L.  héršô  mase.  Hirsch.  0s&. 

härSa,  -šäcä  H.  N.  bérš|tä  n/r.  Hirschkalb.  Osie. 

hárŠk  -kä  mase.  kleiner,  junger  Hirsch.  Oslz. 

hárškä  -M  fem.  Hirschkuh.  Oslz. 

háršÔRtke  s.  häráóiitke.  H.  Vi.  8t. 

häršóytke  -ká  PI.  N.  hérš^tká  ntr.  junges  Hirschkalb.  Kl. 

härš  há-ršá  s.  hárS.  Wslz. 

häršk  hl-rškä  s.  häršk.  Wslz. 

hä-cä  s.  häca. 

hä'rša,  5.  härš%.  Wsle. 

ha-rškä  PI.  G.  háršk  a.  härška.  Tfab. 

hiVršóytke  8.  häršóytke.  Wslz. 

háčisťi  -tá  -tô  adj.  mit  Haken  versehen,  hakichL  Oslz. 

häči-stí  s.  háčistí.  Wslz. 

häháQ!  s.  báhay.  F*. 

hähau.!  wifer;.  1.  oho!  ha!  2.  in  grosser  Menge,  sehr  viel,  erstaun- 
lich viel.  —  TäVjä  žätä  hähá» !  Kl.  H.  St.  Wslz. 

nUHc  Prs.  háukara.  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  bábkara.  [Tu] 
Prt.  hSukaŕél  [Kl.  U.  St.  Wslz.]  háokafél  [Vi.]  häkaŕälä 
imperf.  Hökerer  sein,  das  Gewerbe  eines  Hökerers  betreiben. 

häkáŕôu,  -ŕevl  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Hökerer  gehörig. 

häkSrtvo  -vä  ntr,  4.  die  Hökerer;  2.  das  Hökereigewerbe. 

häkäŕhí  -ká  -Tié  adj.  den  Hökerer  betreffend. 

hákarčín  -činí  -Dá  -né  adj.  poss.  der  Hökerin  gehörig. 

hákoví  tí  -tá  -té  adj.  hakenförmig. 

hákrájä  -jä  A.  häukrajq,  [Kl.  H.  St]  háokraja,  [Vi.]  PI.  G. 

-raji,  -ríji  fem.  Hökerei,  Kleinhandel.  Oslz. 
hákrájä  s.  hákraja.  Wslz. 
hárhamôr  -mrä  mase.  Dengelatock. 
häroátlä  -lä  B.  G.  -tél  fem.  Haarnadel, 
hart  s.  art. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCnBS  WÖRTERBUCH. 


337 


*hartäc  verb.  iter.  zu  härtnóuc. 

Kompositum  (Inf .  -hartäc  Prs.  -hórt%  -bärtóš  Prt.-hórte'tfl): 
vähartác  verb.  imperf.  ausarten,  aus  der  Art  schlagen, 
♦hartnôux  s.  hartoôuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
♦härtnöjjc  verb.  Kl. 

Kompositum  (Inf.  -  hórtnójjc  Prs.  -  hórtn%  -ňéš  Prt.  -hórt- 
dôud): 

vähórtnóuc  verfc.  perf.  ausarten,  aus  der  Art  schlagen, 
häyčlk  -ikä  masc.  Häkchen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
häyčk  -kä  maac.  Häkeben.  £7.  ZT.  St.  Wsle. 
hä»fnä  -nä  P/.  G.  -fén  /fem.  Hafen.  AT/.  H.  St.  Wsle. 
hagk  -kä  masc.  1.  Haken;  2.  PI.  häjjhJ  die  Harke  an  der  Sense. 
Kl.  H.  St.  Wslz. 
*häj}knôj|c  s.  haj|knónc.  H.  St.  Wslz. 
*häj|knóac  verb.  Kl. 

Kompositum  (Inf.  -hííyknóuc  Prs.  -  hókňa.  -hajjkňéš  Prt. 
-  bókuôyn): 

pethäjjknóuc  verb.  perf.  unterhaken,  uoter  den  Arm  Tassen; 
potháyknôuc  8%  sich  unterhaken,  Ann  in  Arm  gehen. — 
Nä-8a,-mäyta  pethókňä$ne. 
zahäjjknôijc  verb.  perf.  anhaken,  hängen  bleiben.  —  Já- 
zähóknóyu  s-tóu-suknóu  na-gez3Ü. 
häykórká  -hl  I.  häkarkóu,  -kärkôu  fem.  i.  die  Frau  des  Ho- 

kerers;  2.  Hökerin,  Kleinhändlern.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
haykôŕ  -ará  L.  hakärô  PI.  I.  -fml  mase.  Hökerer,  Kleinhändler. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
haykevato  adv.  hakenförmig.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
há»nk  -kä  masc.  Hahn  am  Gewehr,  Zapfen  am  Fass.  H.  Wslz. 
hK»p€n  8.  äjjpen  adj.  und  adv.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
haunk  s.  haunk.  Kl.  St. 
há-vgji !  interj.  sieh!  sieh  da! 
ha^bos  -sä  masc.  Amboss. 

h^dôl  -diu  h.  hadlu  masc.  1.  Handel,  Kaufund  Verkauf;  2.  Han- 


338 


DB.  FB.  LORENTZ 


h|dSlk  -kä  masc.  kleiner  Handel, 
h^djélt  -t«  masc,  Handgeld,  Anzahlung. 

ha.dlSc  Bs.  häxlläja.  Prt.  hadlô'yl  verb.  imperf.  handeln,  Handel 
treiben.  —  Tén-žít  hadlôjä  se-šfitaml. 
Komposita  : 

präha^dlfic  verb.  perf.  sä$bjä  sich  anhandein,  ankanfen. 
preliaxilac  verb.  perf.  1.  verhandeln,  verkaufen;  2.  beim  Han- 
del verlieren. 

h^dläŕéc  Prš.  h|dlaŕ%  ha,dlaŕlš  Pri.  bájllaŕel  verb.  imperf. 
Händler  sein,  ein  Handelsgeschäft  treiben. 

h^dläŕóy  -fevl  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Händler  gehörig. 

ha,dlfiHve  -vä  ntr.  i.  die  Hindier,  Händlerschaft;  2.  das  Handels- 
gewerbe. 

ha_dlfirtil  -kä  -hé  adj.  den  Händler  betreffend. 
h^dUrčTn  -činí  -ni  -n ô  adj.  poss.  der  Händlerin  gehörig. 
Mdlórkä  -hí  J.  ha_dlarkóu,  -lärkóu  fem.  i.  die  Frau  des  Hand- 

lers;  2.  Händlerin, 
há^dlór  -aŕä,  -árä  L.  ha^dlÄh'i  PI.  I.  -hni  masc.  Händler, 
hadlé'jistve  -vä  ntr.  Handel,  Handelsgeschäft, 
h^dlé'jshl  -hévá,  -ká  masc.  Handelsmann,  Händler. 
h%dlô§fčicä  -cÄ  fem.  1.  die  Frau  des  Händlers;  2.  Händlerin.  H. 

Vi.  St.  WsU. 

ha_dlô$fčlčkä  -M  fem.  1.  die  Frau  des  Händlers;  2.  Händlerin. 

H.  Vi.  St.  WsU. 
ha_dlť»$ fčik  -ikä  masc.  Händler.  U.  Vi.  St.  Wsle. 
hž|dläs>frčicä  s.  hadlMíica.  Kl. 
ha.dlôetf  čičkä  s.  h%dlú$fčička.  Kl. 
h*dl*9#£IK  s.  ha.d%fčiK.  Kl. 
h^dlô^väc  Prt.  hadlô$vogl  s.  hadlfic.  Kl.  Vi. 
h  a,  d  lá  q  v  í  -vä  -vô  adj.  den  Handel  betreffend. 
h%dlüevnicä  -cä  fem.  i.  die  Frau  des  Händlers;  2.  Händlerin.  H. 

Vi.  St.  WsU. 

h^dlô^vňlčkä  -hl  fem.  i.  die  Frau  des  Händlers;  2.  Händlerin. 

U.  T%.  St.  WsU. 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WÖRTERBUCH 


339 


h^dlôovňiK  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  Händler.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

ha.dl&$wňicä  s.  ha,dlô$vňica.  Kl. 

h^dlô^wňičkä  s.  h%dlô$vňička.  Kl. 

h^dlô#wnlk  s.  ha/llô^vňitt.  Kl. 

h|de'Qk  -kä  mase.  Handtuch. 

h%dv5rČIK  -ikä  PI.  N.  -cá  mase.  Handwerker. 

hqdvärk  -kô  mase.  Handwerk. 

hqdYärkô^Tl  -vä  mase.  Handwerker. 

ha,dvärkô§ví  -v&  -vé  adj.  das  Handwerk  betreffend. 

hgj[!  interj.  sieht 

hSine!  interj.  sieh!  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
h  gine!  s.  hčjno.  St. 
hélém  -ämä  mase.  Ulme,  Röster, 
hélm  hé'lmä  PI.  G.  héltDÔy  mase.  Helm. 
hSltkä  -M  fem.  eine  Art  Äpfel.  JR.  H.  St.  Wslz. 
hémac  Prs.  hé*môj%  hémôjéŠ  Prt.  hemô*$l  verb.  imperf.  den 
Hemmschuh  anziehen,  hemmen. 
Komposita  {Inf.  -hßmäc  Prs.  -'hßmuja.  Prt.  -hémé-$l  Jmp. 
-he*mog): 

pehömfic  verb.  perf.  hemmen. 

vtthémác  verb.  perf.  hemmen. 

zahémäc  verb.  perf.  hemmen. 
hSmel  -mlä  s.  heiem.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
hémô§?äc  Prt.  hémô#ve*yl  s.  hemSc.  Ft. 
benev8j[!  t'n/er;.  sieh!  sieh  da! 
heräc  s.  eräc. 

hére  heTC«  masc.  die  Rot,  Coeur  zeigende  Karte, 
hércúeví  -v&  -yé  adj.  das  Rot,  Coenr  betreffend, 
hgršlá  -lä  PI.  O.  -šél  fem.  Gerstel, 
hérôóutečko  s.  heršôutečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
heršô»tôško  s.  heršóutuško.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
héršojjtéčke  -kä  ntr.  junges  Hirschkalb.  Kl. 
héršoytHŠke  -kä  *i£r.  junges  Hirschkalb.  Kl. 
héršhí  -kajj  -hé  arfj.  den  Hirsch  betreffend. 

22* 


Digitized  by  Google 


340 


DB.  FB.  LORENTZ. 


hörSö$vi  -vä  -vé  adj.  den  Hirsch  betreffend, 
herô^väc  8.  erac.  Kl.  Vi. 
hevél  -vlä  masc.  Hobel. 
hSvéltä  -tA  fem.  Eioschlagsfaden. 
hSvčltkä  -M  fem.  Einscblagsíaden. 
hevlSc  Prs.  hgvläj^  Prt.  hevlô'yl  verb.  imperf.  hobeln. 
Komposita: 

nahevlac  verb.  per  f.  viel  hobeln;  nahevlac  sa_  genug  gehobelt 

haben,  sieh  satt  hobeln, 
pehevlfic  verb.  perf.  glatt  hobeln. 
shevlÄc  verb.  perf.  abhobeln, 
vähevlác  verb.  perf.  aashobeln,  glatt  hobeln, 
vtthevläc  verb.  perf.  fertig  hobeln;  vuhevlSc  s%  sich  müde 

hobeln. 

zahevläc  verb.  perf.  glatt  hobeln, 
hevlé'jstve  -vä  ntr.  Hobelspane, 
hevlé'jšče  -čä  ntr.  ein  Haufen  von  Hobelspänen. 
hevlü$väc  Prt.  hevlü$ve*tfl  s.  hevlfic.  Kl.  Vi. 
hevlôgvl  -vá  -vé  adj.  den  Hobel  betreffend. 
hevlá$vjin&  -vj'in  fem.  pi.  Hobelspäne, 
hé  ltká  PI.  G.  héltk  s.  héltka.  Fi. 

hé-môk  -äkä  Z.  hémäflkó        Ä  Ä.  fFto./  -máQkä  [Vi.] 

Pi.  I.  -hí  masc.  Hemmschuh, 
héji!  interj.  he! 

hšjČ!  interj.  hfl!  (Ruf  beim  Antreiben  der  Pferde), 
hšjdá  -dä  fem.  die  Heide. 
hejd&!  interj.  he! 

htidukä  -hl  Fi.  N.  -cä  masc.  wilder,  ungezogener  Junge 
hsjilá  -lä  fem.  Höhle. 

héjmatä  -ta  fem.  Heimal.  iö.  £T  Ft.  Wsle. 
heizä  -zá      Cr.  -zX  fem.  Öse. 
hšimátá  s.  hornatá.  St. 
hfmél  ä.  hSmel.  St. 

hi'Dgä  -nl)I  D.L.ĽU.N.-ĽZ&  Pt.N.-ut)\  GMüog  /ew.  Thürangel. 


Digitized  by  Google 


SL0VHÍZISCHB8  WÖRTERBUCH 


341 


hí!  interj.  1.  ihl  2.  hü!  (Ruf  beim  Antreiben  der  Pferde), 
hĺb  h?bä  masc.  Hieb,  Schlag. 

hídvärt  -tä  masc.  im  Wasser  stehender  Kasten  zum  Aufbewahren 

der  gefangenen  Fische, 
hlylätl  -t&  -té  adj.  hügelig, 
híjôl  -ylä  masc.  Hügel, 
hís!  interj,  Lockruf  für  Pferde, 
hískä  -hl  fem.  Pferd, 
hfvér  -vrä  masc.  Ärger. 

hl  v  r  5c  Prs.  h!vräj%  Prt.  hívrô^l  verb.  imperf.  8%  sich  argern. 
Kompositum: 

nahlvrfic  verb.  perf.  s%  sich  sehr  ärgern, 
hívrô^väc  Prt.  hívrôfve-Ql  8.  hivrfic.  Kl.  Vi. 
höfäc  Prs.  hö'fäja.  hôfôjéš  Prt.  höfö'yl  verb.  imperf.  hoffen. 
höfü$yäc  Prt.  höfä$ve*gl  s.  hefSc.  Kl.  Vi. 
hófnô$vS  -vä  -vé  ódy.  den  Hafen  betreffend. 
hópuä$vl  s.  ópnô§vS. 

hetálgšl  -š&  -šô  adj.  rechts  im  Gespann  gehend, 
h&'j!  interj.  he!  hü!  (Ruf  beim  Antreiben  der  Pferde), 
he'jní  -nájj  -né  ac(;.  fein,  zierlich,  manierlich, 
hé'inesc  -cft  L.  he-jnö$scl  fem.  die  Manierlichkeit.  Kl.  H.  Vi. 
WsIjs. 

hé'iňä  adv.  fein,  manierlich.  Jö.  ff.  ľi.  Wsle. 

hé'inesc  8.  hé'jtnesc.  St. 

he  jnä  a.  hôjňä.  St. 

hé  yptmän  8.  h&Qptman. 

hé'^ptvä'xä  häöptvaxa. 

höjä  adv.  sogleich.  Oslz. 

hô$t!  interj.  rechts!  nach  rechts!  (Lenkruf  für  Ochsen). 

haräß!  8.  hur#j|.  Vi. 

h«rK»!  wtfctf.  hurrahl  Kl  H.  St.  Wde. 

hťrjä  s.  hBja.  FPKf. 

höböl  -blä  masc.  Hobel. 

hôbglk  -kÄ  w<wc.  kleiner  Hobel. 


Digitized  by  Google 


342 


DR.  FB.  LORKNTZ. 


häblSc  Prs.  hôblôja.  Prt.  hóbld«l  verb.  imperf.  hobeln. 
Komposita:  s.  hevlfic. 

hôblô$väc  Prt.  hublä$ve-«l  s.  hublfic.  KL  H. 

húblôevi  -vá  -vé  adj.  den  Hobel  beireffend. 

hubnäk  mase.  de  f.;  bräc,  vzíc  uS-bubnäk  auf  den  Rücken  nehmen; 
niQSC  na-bübnakü  auf  dem  Rucken,  Hackepack  tragen. 

hôčôc  Prs.  hôč%  -člš  Prt.  hôčegl  -tó  -čelí  Part.  Prt.  hučfilí 
verb.  imperf.  hocken,  in  hockender  Stellang  sitzen. 

häčk  -kä  L.  hôčkti  mase.  die  hockende  Stellang;  bac,  slepec  na- 
häčku  scheissen. 

höfkä  s.  hä«ka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

hä%frk*  s.  hujjka.  Kl. 

hóknôuc  s.  hôknó«c.  H.  Vi.  St.  WsU. 

häknójjc  Fut.  hukn%  -ňéš  Prt.  huknöjjn  verb.  perf.  nieder- 
hocken. Kl. 
Kompositum: 

vuhňknóuc  verb.  perf.  niederhocken. 

h«l|nér  -nrä  D.  -rejú  PI.  N.  -H,  -revjá  mase.  Ulan. 

häšhi  -kôjj  mase.  pl.  Kleider,  Gewand. 

hiijjká  -M  fem.  Häubchen. 

hôvá  -vá  Pi.  G.  häW,  huv  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  h«w  [Kl.]  fem. 
Frauenhaube. 

hôzärä  -rft  Ľ.  -rejô  Pl.  N.  -ŕä,  -royjä  mase.  Hnsar. 
huzéräc  Prs.  hôzéruja.  Prt.  häzérô-gl  2mp.  kftzére'9  verb. 

imperf.  hausieren. 
hazérú§väc  Prt.  huzéru^vo-yl  s.  hazérac.  Kl.  Vi. 

X. 

Xädäc  Prs.  xä«da,  [KL  H.  St.  WsU]  ^da.  [VtJ  -dóš  Pii. 
Xäude-sl  /"Ä/.  H.  St.  Wslz.]  x^'«!  /P»'7         ÄV.  *a- 
dôa,  verfc.  imperf.  zu  gehen  pflegen;  Jmp.  "x»dô*a.  komm! 
Äbmposíte  (/n/-,  -xädäc  Prs.  -'^áda.  -"xaudöS  /Ä  ä.  St. 
Wslz  J  -tfsdôS  /Tí.7  iVť.  -'xädeyl  2mj>.  -^ade-a): 


Digitized  by  Google 


8L0VLNZI5CHKB  WÖRTERBUCH. 


KWH« 


343 


dexídác  verb.  imperf.  wohin  zu  gelangen  suchen. 

tySdäc  verb.  imperf.  1.  hineingehen;  2.  aufgehen.  — 
Slóunca  fyäudá. 

na^Sdäc  verfc.  ^er/".  nachgehen,  verfolgen. 

uatyädäc  verft.  imperf.  herankommen. 

petyädäc  verb.  imperf .  i.  heimlich  herankommen;  2.  unter» 
gehen,  versinken.  —  Kóuždä  dná  köjjsk  dín  pet^dá 
f-tim-mčigŕä. 

prä^Sdäc  verb.  imperf.  häufig  herankommen. 

pfre-ySdäc  verb.  imperf.  durchgehen,  vorübergehen,  pas- 
sieren. 

res^fidäc  verb.  imperf.  sa.  i.  auseinandergehen,  sich 
trennen;  2.  sich  verbreiten.  —  Tö  sa.-res'xadön  tfl- 
drú^DI  de-Cäcá  ajjz-de-Vjélrxô^canä.  Na-tí  št6sä 
ta-lŕéká  8%-re8"xäudá  barze. 

s^adác  verb.  imperf.  herabgehen;  s^Sdäc  sa.  häufig  zu- 
sammenkommen. 

vä^Sdäc  verb.  imperf.  1.  hinausgehen;  2.  seinen  Ausgang 
haben;  3.  hinaufgehen.  —  Mé-vôekno  vä'xä'ydá  nôu- 
ta_-štrayta.. 

vep^adäc  verb.  imperf.  umgehen,  umschreiten, 
vetyädäc  verb.  imperf.  abgehen,  weggehen. 
vü*xSdäc  verb.  imperf.  zu  entweichen  suchen. 
za"x&läc  verb.  imperf.  untergehen.  —  Slouncft  za^äudä. 
*X53äc  verb.  Her.  zu  jic. 

Komposita  {Inf.  --^Sdäc  Prs.  -'X&3%  -"Xau^öS  [Kl.  H.  St. 

Wslz.J  --Xáô3óš  [Vi.]  Prt.  -xhQ'Vl  ImP-  -"Xä3e,ö)* 
s.  yjidac. 

^äjic  Prs.  •yjiji  Prt.  "x&j ile  verb.  imperf.  schneien. 
Xaläpnicä  -cä  fem.  die  Frau  des  Kätners,  die  Kälnerin. 
yaläpňlčkä  -hl  fem.  die  Frau  des  Kätners,  die  Kätnerin.  Oslt. 
"Xaläpňikóy  -kovi  -va  -vé  aá;'.  jposs.  den  Kätner  gehörig.  Osle. 
Xaläpňií  -ikä  H.  0.  -cä  roasc.  Kätner,  Besitzer  eines  Hauses 
ohne  Land.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


344 


DB.  FR.  LORENTZ. 


•Xfiläpä  -pä  I.  xaläpo»  [Oslej  -la-pö»  [Wsle.]  PI.  G.  -läp 

[Osle.J  -läp  [Wsle.]  fem.  Hütte. 
yälapjiSče  -čä  PI.  N.  ^aläpjlščá  [Oslz.]  -pjiščä  [Wsle.] 

G.  -pjlšč  -pjišč  [Wsle.]  ntr.  alle,  verfallene  Hütte. 

•Xalá  pňlcä  s.  xaläpňica.  TFste. 
^alä'pňiČkä  8.  ^alápnička.  Wsle. 
•Xalä'pňlkóy  s.  "xaJapóikój}.  "pPsier. 
*Xalä*pňIK  s.  "xaläpňiK.  Jf&*. 

Xfilépčlšče  -čá  JRŕ.  N.  -xalépčlšča  [Ode.]  -čiifcá  /TFs^J 

G.  -člšč  /"OskJ  -čišč  [Wslz.]  ntr.  alte,  verfallene  Hütte. 
Xälépkä  -hi  I.  -xaläpkóu  [Osie.]  -lá  pkóy  [Wsle J  PI.  G.  -läpk 

/"Grif  J  -läpk  [Wsle J  fem.  kleine  Hütte. 
Xaiepnlctve  -va  ntr.  die  Kätner.  Osie. 
^alepáichi  -k&  -hé  adj.  den  Kätner  betreffend.  Osie. 
•XalSpňlČi  -čä  -čé  adj.  den  Kätner  betreffend.  Osie. 
"Xalépnľctve  s.  ^alepníctve.  Wsle. 
"Xälépňrchí  s.  xalepňíchY.  Wslz. 
Xalépňi'čí  s.  ■xalepňlči.  Wsle. 
^Sp!  interj.  happsl  (Bezeichnung  des  schnellen  Ergreifens). 
"XSpäc  Prs.  XfiPj%  "Pjéš  Prt-  XfiP° 'ttf  t,er^-  ímperf*  raffen,  fassen, 

ergreifen. 
Komposita: 

na^Spác  verfc.  ^er/".  viel  aufraffen, 
pŕáxäpác  verb.  per  f.  an  sich  raffen. 
B^äpac  verb.  perf.  zusammenraffen,  ergreifen. 
Vtt^Späc  verb.  perf.  ergreifen,  erwischen. 
Xäpnójjc  s.  xSpnónc.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
■^äpnôijc  Fut.  x5pn%  -ňéš  Prt.  x5pnô?}n  verb.  perf.  aufraffen, 

ergreifen,  erwischen.  Kl. 
'/ärnä  -nä  I.  x&roöjJ  /«n.  Nahrung,  Futter, 
^a^tlävi  -va  -ve  oťŕ;.  willig,  bereitwillig.  Osle. 
"X%tlävjä  adv.  willig,  bereitwillig. 
Xltlävesc  -cá  L.  x%tlä?ä$sci  fem.  die  Bereitwilligkeit. 
-/%tlä-vl  s.  x%tlavi.  TTs/ft. 


Digitized  by  Google 


8L0YIKZI8CHE8  WÖRTERBUCH.  345 

"/%tni  -na»  -né  adj.  gern,  willig. 
X^tnosc  -cä  L.  x%tnô^sc'í  fem.  die  Willigkeit. 
X$tnä  adv.  gern,  willig. 
"X^zšjpstve  -vä  n/r.  Diebstahl. 

•Xlabôgtäc  Prs.  xtäbeca.  ^labä^cfö  JV*.  ^läbete*«l  verb.  imperf. 

geräuschvoll  hinwerfen;  ^labô^täc  sa.  geräuschvoll  hinfallen. 
Xlabô$tnóflc  s.  xlabastnónc.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
^labôf  tnónc  Fut.  'xläbetňí*  ^labú^tňéš  Prt.  "xlSbetnójin  verb. 
perf.  geräuschvoll  hinwerfen;  ^labügtnöuc  sa.  geräuschvoll  hin- 
fallen. Kl. 
"Xla3ác  verb.  iter.  zu  'xlô^ec. 

Komposita  {Inf.  -xläsäc  Prs.  -  xl&3%  -"Xlaygôš  [KL.  H.  St. 
Wsle.]  -^láQ3Óš  [Vi.]  Prt.  -y\lzfl'y\  Imp.  -x^S*'**)- 
pŕexlfi3ác  verb.  imperf.  abkühlen. 
vä-xlfi3äc  verb.  imperf.  kühl  machen. 
vexlfi3&c  verb.  imperf.  abkühlen;  ve^lá^ac  sa.  sich  ab- 
kühlen, kühl  werden. 
vep*xla3äc  verb.  imperf.  abkühlen;  vop^lá^äc  sq  sich  ab- 
kühlen, kühl  werden. 
za^lS3äc  verb.  imperf  etwas  kühl  machen;  za^l^ác  sa, 
durch  Abkühlen  leiden. 
^lSpäc  Prs.  xlSpja.  -pjéš  Prt.  x^V*'^  verb.  imperf.  schlagen. 
Komposita: 

na^lgpäc  verb.  perf.  viel  schlagen. 
po^lSpäc  verb.  perf.  ein  wenig  schlagen. 
za*xl£päc  verb.  perf.  einen  Schlag  versetzen,  zerschlagen, 
•/läpnóyc  s.  ^lSpoôuc  H.  Vi.  St.  Wsle. 
"Xläpnóyc  Fut.  "XlSpňa,  -ňôŠ  Prt.  xlfipnôjjn  verb.  perf.  einen 
Schlag  thun,  plötzlich  schlagen.  Kl. 
Kompositum  (Inf.  -xlápnôuc  Prs.  -X^VW  -*läpn8S 
a.  -'"xlapnôj)D  b.  -  ^Iap  -'"xlaplä): 

zaxlfipnôuc  verb.  perf.  plötzlich  zuschlagen. 
-/ISstäc  Bs.  x1^^  -čéš  Bi.  glaste«!  Imp.  xllfl&I  xleščlca 


Digitized  by  Google 


346 


DR.  FE.  LORENTZ 


verb.  imperf.  1.  werfen,  schlagen;  2.  wetterleuchten,  ohne  Donner 
blitzen;  xl&täc  s$  sich  hin  and  her  werfen. 
Komposita  (Ivf.  -^lästac  Prs.  -^lešty  -'X1»' 
ste*yl  Imp.  -  "xlešči): 

oa^llstác  verb.  perf.  schlagen,  werfen, 
vä^lastäc  verb.  perf.  ausschulten, 
vuylfistäc  verb.  perf.  tüchtig  schlagen, 
za^lastäc  verb.  perf.  1.  einen  Schlag,  Wurf  thun;  2.  plötz- 
lich auľblitzen. 

•Xlastaicä  -ca  fem.  Wetterleuchten,  Blitz  ohne  Donner. 
Xlästiióuc  s.  xlastnÔMC.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
Xlästnôuc  Fut.  a.  pästná.  -ňBš  b.  y\\&th%  -nčš  Prt.  xlästoôun 
Imp.  a.  y\tetňí  b.  -xll^stní  xlestňlcä  verb.  perf.  i.  einen  Wurf, 
einen  Schlag  thun;  2.  ohne  Donner  blitzen;  "xlästnöuc  &%  sich  plötz- 
lich umwenden.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -xlästnóuc  Prs.  a.  -'xlastňa,  -"fclSstnéš 
b.  -'xlestň%  -'xUgstňôš  Prt.  -'xlastnóyn): 

pŕe^ULstnouc  verb.  perf.  sa,  sich  plötzlich  auf  die  andere 
Seite  wenden.  —  Jänim-r5z%  tén-j§nräyl  sa,-prl$- 
Xlastnóyn  dä^-téx-ňepŕäjacoyl. 
vetxlaatnójjc  verb.  perf.  bei  Seite  werfen,  wegwerfen, 
aufschlagen. 

za^lastnouc  verb.  perf.  uberwerfen,  mit  Geräusch  zu- 
werfen. —  Voü-zäxlastnöyn  tén-mqtél  nff-plecft  äjjs- 
šet  pré"jč.  Tén-vj5t6r  zäxlastnójin  te-vuokno. 
XläŠčäc  verb.  iter.  eu  xlüöscec. 

Komposita  (Inf.  -"xl&šČäc  Prs.  -"xläuŠČôŠ  [Kl.  U.  St. 

Wslz.]  --xláoščôš  [Vi.]  Prt.  -'xlôšče'tfl  Imp.  -xltóČe'tf): 
pŕä-xläSČac  verb.  imperf.  heranlocken,  herbeiwinken. 
sxlSščäc  verb.  imperf.  zusammenlocken. 
vetxlfiŠčac  verb.  imperf.  durch  Winken  zurückzuhalten 
suchen. 

"Xläščéc  Prs.  y\tm  Prt.  yltttole  Part.  Prt.  *laš<%ní  verb. 
imperf.  wetterleuchten,  ohne  Donner  blitzen. 


Digitized  by  Google 


slov: 


WÖKTERBUCH. 


347 


Kompositum: 

zaxläŠČéc  verb.  perf.  plötzlich  aufblitzen. 

•Xlä"Xäc  P™-  X^k  "SöS  M.  xlfye'vl  Imp.  y\U&  ^läŠäcä  verb. 
imperf.  keuchen,  ächzen.  Oslz. 
Komposita: 

na^lá^äc  verb.  perf.  s%  sich  müde  keuchen, 
s^l^-^äc  verb.  perf.  keuchen,  ächzen. 
zaxl&Xác  vero-  P*f*  m  keuchen  aníangen,  aufächzen. 
Xläskäc  Prs.  "xlíSča.  -fóô  Prt.  ^líske^l  Jmp.  x\m\  tféščica 
verb.  imperf.  im  Wasser  plätschern,  spritzen.  Oslz. 

X\&'X*z  s.  XläXac-  Wslz. 
^ll'skäc  s.  ^läskac.  Wslz. 
*^l|ňäc  verb.  Her.  zu  'ylóeuouc. 

Kompositum  (Inf.  -"xllnác  iVs.  -'glôynifc  --^lôjjnôš  /Ä  F*. 
ÍTs^J  -^Uňóš  /ä:/.  St.]  Prt  -'xlô»ňG«l  Jm/>.  -*la> 
ňe-«): 

pe^l^nác  verfc.  imperf.  verschlingen, 
•^lební  -najj  -ne  ac?;.  das  Brot  betreffend, 
•vjebôevl  -vä  -vé  adj.  das  Brot  betreffend;  ^lebóevä  mônkä  feines 
Mehl. 

X léb  "yjiebä  mase.  Brot. 

yjépk  -kä  mase.  feines,  weisses  Brot. 

^lév  "xlevä  PI.  L  -Ytévmi  wasc.  Stall,  besonders  der  Schweinestall. 

H.  Vi.  St.  Wslz. 
Xlévjik  -ikä  mase.  kleiner  Stall. 

■Xlévjiščo  -čä  PI.  N.  xlévjíš&L  [Oslz J  -vjrščä  [Wslz.]  G.  -vjíšč 
[Oslz.]  -vjišč  [Wslz]  ntr.  4.  grosser  Stali;  2.  die  Stelle,  wo 
ehemals  ein  Stall  gestanden  hat. 
^lévú$ví  -vä  -vé  adj.  den  Stall  betreffend. 
Xléw  s.  ^lev.  Kl. 
*Xܧbjäc  verb.  iter.  zu  ^ttebjic. 

Komposita  (Inf.  -xliebjäc  jy5.  -'xlébja.  --jclôbjôš  Prt.  -'^lé- 
bje-yl  Jmp.  -■xliebjo*«  -xlebje-ycä): 


Digitized  by  Google 


348 


DR.  PK.  LOB  EX  TZ. 


petyliebj&c  verb.  imperf.  schmeicheln. — N*epetxliebje*g 
tému-p^nu ! 

väpetxliebjäc  verb.imperf.  durch  Schmeicheln  zn  erlangen 
suchen,  abschmeicheln. 
*XÜebjic  verb. 

Komposita  {Inf.  -"X^bjlc  Prs.  -ylébfa  -x^bjlš  Prt.  -'"xlébjél 
Imp.  -"xlebjl): 

petxüebjlc  verb.  per  f.  schmeicheln, 
v&potxllebjic  verb.perf.  dorch  Schmeicheln  erlangen,  ab- 
schmeicheln. —  Vôn-mjä-väpetxlígbjí  fgäthé  pjÖ«3ä. 
^li^Sicä  -cä  fem.  das  Keuchen,  die  Athemlosigkeil. 
Xltynoyc  Imp.  x&V"  [U.  Vi.  St.]  xlä*xňí  [Walz]  s.  x^X' 
nóuc  H.  Vi.  St.  Wslz. 

Xlíxn°Uc  -fW-  X^Xn%  "X^Xn®ttn  ImP-  llfyfi  X^X~ 

ňicä  verb.  perf.  aufkeuchen,  aufächzen.  Kl. 

Xlísknójjc  Imp.  xlaskňí  [H.  Vi.  St.]  xlá'skni  [Wslz.]  s.  xe- 
nóne. H.  Vi.  St.  Wslz. 

Xlísknôjjc  Fut.  xlískňa^  -ňéš  Prt.  xlísknóyn  Imp.  xläskňi  X^" 
kňlcä  veib.  perf.  im  Wasser  plätschern,  spritzen.  Kl. 

Xlöjjd  X^edu  mase.  Kälte. 

Xlöjjd  s.  xlö«d.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

Xlöud  -du  masc.  Stock,  Rute,  Aalspeer.  Kl. 

Xlední  -nay  -né  adj.  kühl. 

XledňáQC  s.  xledňayc.  Vi. 

XledňKjjc  Prs.  xla^dnej^  xtedňigjéš  Prt.  X^^ne-yl  ""e^ 
Part.  Prt.  xlednäli  verb.  imperf.  kühl  werden.  Kl.  U.  St. 
Wslz. 

Komposita  (.Inf.  -xledňäjjc  Prs.  -'xlodnej^  -xledóigjéš 
Prt.  -'xlodne'^l  -ňä  -ňeli): 

växlodňájjc  verb.  perf.  kühl  werden, 
vexlednäjjc  verb.  perf.  kühl  werden, 
vuxlôdňäflc  verb.  perf.  kühl  werden. 
Xlení  s.  xlední.  Oslz.  KGa.  W. 
Xleňápc  s.  xlodňauc.  Vi. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBÜCH. 


349 


Xlenájjc   Prs.  -xlôeňej%  [Kl.  H.]  xläeňeja.  [St.]  x^'ty* 

[KQa.  W.]  s.  xledňä»c.  Kl.  H.  St.  KGa.  W. 
•^leňé  adv.  comp,  eu  y\&$áno.  Oslz.  KGa.  W. 
XleniešI  -S&  -šé  adj.  comp,  eu  plodní.  Oslz.  KGa.  W. 
"XlepjáQC  s.  "xlepjáyc.  Vi. 

Xlepjá»c  Prs.  xlüepjeja,  xloPjlä^  *Xlú$Pje'«l  'PJÄ  "Pjelí 
Part.  Prt.  "xlepjfill  verb.  imperf.  mannbar  werden.  JÖ.  H.  St. 
Wslz. 

Kompositum: 

8xlepjaj|c  verb.  per  f.  mannbar  werden. 
Xlepé-jstve  -vä  ntr.  die  Männer. 
Xlepshí  -kay  -hé  adj.  den  Mann  betreffend. 
Xläodnóyc  s.  "xlüodnouc  U.  Vi.  St.  Wslz. 
"Xlôednóuc  i¥s.  xl&$dňa,  -ňôš  Prt.  xlüednoyn  X^n^  V€ro' 
imperf.  kühl  werden.  Kl. 
Komposita    {Inf.  -xlüednöuc    Prs.  -'xledn%  -xläednôš 
Prt.  -  xlednójjn):  s.  xlôdňajjc. 
Xlôedne  adv.  kühl. 
Xlôedňéc  s.  -xl^dnägc. 
Xlôedňóc  s.  *xlodňäj}C. 

Xläe3éc  2¥s.  -3tš  íW.  Xló§3él  xle3älä  vero-  imperf. 

kühlen;  X^^3gc  s%  sicn  abkühlen,  kühl  werden. 
Komposita  (Inf.  --xlü^ec  Prs.  -'xle&  mX^$?ß  Prt-  ~'xte- 
3él): 

naxlôe3éc  verb.  perf.  genug  abkühlen. 

pexlÖ03Öc  verb.  perf.  abkühlen. 

prexlüe3$c  verb.  perf.  kahlen,  abkühlen. 

váxleôéc  verb.  perf.  kühlen,  kühl  machen. 

▼o"Xláe3gc  verb.  perf  abkühlen;  vexlôegéc  s%  sich  ab- 
kühlen, kühl  werden. 

vepxlóeséc  verb.  perf.  abkühlen;  vepxlôegôc  sa,  sich 
abkühlen,  kühl  werden. 

zaxlôe3Ôc  verb.  perf.  etwas  kühl  machen;  za^l^ec  8% 
durch  Abkühlen  leiden. 


Digitized  by  Google 


350 


DB.  FR*  LORENTZ 


♦•Xlô^nójjc  8.  -xlô$nónc.  H.  Vi. 
♦•Xläenôuc  verb.  Kl. 

Kompositum  (Inf.  -^lü^nonc  Prs.  -y}&ň%  -y\b$ú&  Pri.  -'x\q- 
nöun): 

poylú^nóuc  verb.  perf.  verschlingen. 
"Xlôene  8.  y\it^ánQ.  Kl.  H.  Vi. 
•)(láenší  -šá  -Šé  adj.  comp,  eu  'xlední.  Kl.  H.  Vi. 
Xlfc$ňéc  s.  xlôdáäuc.  Kl.  H.  Vi. 
^lôf  n  ó  c  s.  -xledňäyc.  Kl.  H.  Vi. 

Xläf p  -pä  PI.  N.  -pji  G.  *xlô§p  7.  -pí,  -pmi  L.  -pjéx 
Zto.  Z  -pmä  mase.  i.  Mann;  2.  Ehemann;  3.  Minnehen,  männ- 
liches Tier;  mladí  ^lô$p  Trauführer. 

Xlô^pc  -c&  F.  -čä  PI.  I.  -emí  mase.  Knecht. 

■^löspcou  -cevl  -vá  -?é  adj.  poss.  dem  Knecht  gehörig. 

^lôopč%  -čicá  PI.  N.  *xlopč^tá  ntr.  kleiner  Knecht,  Laufjunge. 

*Xlä$pčíK  -ikä  mase.  Junge. 

^ló$pčí  -čá  -čé  aď;.  den  Knecht  betreffend. 

Xlfcspčók  -äkä  L.  *lepČIĹuktt  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -čá^kô  [Vi.] 
mase.  kleiner  Knecht,  Lauljunge. 

Xlôf  pjéc  s.  xlepjä»c 

XläspjíK  -ikä  mase.  kleiner  Mann,  Knabe. 

Xlôepjišče  -a  PI.  N.  *lepjlšé*  [00».]  -pjl-Sčä  /TT^J 
G.  -pjlSč  [Oslz]  -pjišč  /TTs&./  nťr.  grosser  starker  Mann. 

■Xlô^pjiznä  -ná  fem.  die  Männer. 

^lÜQpji  -pjä  -pjé  adj.  den  Mann  betreffend. 

Xlö^pjöc  s.  Xlopjauc. 

^luepk  -kä  masc.  Männchen. 

Xlô^pók  -áká  L.  xlepäflkä  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -pápkô  [Vx.] 

PI.  N.  -cSl  masc.  Knabe. 
Xlüepstve  -vä  ntr.  die  Männer. 

ylôescéc  Prs.  yJôeSč%  -scíš  Pri.  xlô$scél  xlescälä  verb.imperf. 
locken. 

Komposita  {Inf.  -^scec  iVs.  -'tfe5č%  -^l^scíš  JW.  -'xle- 
scél): 


Digitized  by  Google 


SL0YINZI8CHES  WÖRTERBUCH.  351 

na^lô$8c8c  verb.  pcrf.  viel  zusammenlocken. 
pŕäylô^scéc  verb.  perf.  heranlocken,  herbeiwinken. 
s*xlôf  scéc  verb.  perf.  zusammenlocken, 
veťxlugscec  verb.  perf.  durch  Winken  zurückhalten, 
•^lüostäc  Prs.  y\ä$š&%  -Češ  Prt.  "yjüeste'tfl  piesta  verb.imperf. 
1.  schlagen;  2.  geräuschvoll  giessen,  spritzen. 
Komposita  (Inf.  -^lötstäc  Prs.  -  -xleŠča,  -^lôf  ščéš  iV<.  -'^le- 
ste-gl): 

naylô^stác  verb.  perf.  tüchtig  durchprügeln, 
vá^lestác  verb.  perf.  ausprugeln. 
vo^lô^stac  verb.  perf.  durchprügeln. 
zaxNü$8täc  verb.  perf.  1.  anfangen  zu  schlagen;  2.  be- 
spritzen. 

•^lóestnóyc  s.  "xlô$8toójjc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
"Xlfcostnoyc  Fut.  xlá^stňa.  -ňéš  Prt.  xlô^stnógn  ^lestn^  tw&. 
_per/*.  1.  einen  Schlag  thun;  2.  geräuscbYoll  giessen,  spritzen.  Kl. 

"Xlôjgne  s.  y\b$dne.  Ä. 
Xlô^n§í  8.  "fclôsnší.  Ä. 
•Xlôôňgc  s.  Odnauč.  St. 
•Xlôôňóc  s.  xtedňäyc.  St. 
XlOní  s.  xl©dní.  TFs&. 
•Xlünäflc  Prs.  ^lu-ňej^  s.  ^ledňííuc.  Wslz. 
XlOňé  s.  "xleňé.  TTsk. 
^lttnlQŠI  s.  ylotá^Si.  Wslz. 
♦^lô'nôjjc  s.  y\ú$nô\\c.  Wslz. 
"Xlň'ne  s.  "xlô^dno.  Wslz. 
■Xlu-nší  s.  "xlôonšl.  Wslz. 
"XlÜ'ne'c  s.  xtednáuc.  Wslz. 
XlÄ'ňôc  s.  ^ledň&oc.  Wslz. 
■Xmjelóeví  -vá  -vé  adj.  den  Hopfen  betreffend. 
Xmjél  xmji$tó  L.  ymjelö  mase.  Hopfen. 
XmjlQléSče  -čá   k  N.  xmjelaščá  /Wa.7  -lá'ščá  /fFUiJ 
G.  -lašč  -tôfič  ntr.  Hopfenfeld. 


Digitized  by  Google 


852  DR.  FB.  LOBIHTZ. 

'Xmjiglní  -nä  -né  adj.  den  Hopfen  betreffend.  Kl.  Ii.  St.  Wslz 

ymj\§lôr  -aŕa,  -äŕä  L.  xmjetärö  mase.  Uopfenbaoer. 

•Xmjiini  8.  "yrnjlglnl.  Vi. 

*ÖJk&  -M  PI.  G.        fem.  Fichte. 

■Xôjiké-jistve  -?ä  ntr.  Fichtenwald. 

yójiké'išče  -Čä  ntr.  eine  ehemals  mit  Fichteo  bestandene  Stelle, 
yójkôevi  -vä  -vé  adj.  1 .  die  Fichte  betreffend;  2.  ans  Fichtenholz 
bestehend. 

yöjjd  x^?clä  PI.  L.  -30^  masc.  der  Gang,  das  Gehen, 
yogsnl  8.  /öijsui.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
/oysnicä  «.  /oysňica.  Ä  Ft.  Ä.  fPs&. 
yój|sňlctve  s.  ^ójjfiňíctvo.  H.  Vi.  St. 
yôjjsňlchi  8.  yónsňlchl.  H.  Vi.  St. 
yójj8nlčí  8.  yôjjsňlčl.  H.  Vi.  St. 
yô^snlčk*  a.yóusňička.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
yÔjjsňlK  s.  yÖMSnik.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
yójjsňVctvo  s.  yóusnictve.  Wslss. 
^ónsňl'cM  5.  yójjsnlchí.  Wslz. 
yóysňi'č'i  s.  yóijsníčí.  Wslz. 
yójjzbä  s.  yoyzba.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
yoysnl  -nä  -né  adj,  diebisch.  K2. 
yoysáicä  -c&  /cm.  Diebin.  £2. 
y  óusnlctve  -yä  nťr.  die  Diebe,  das  Diebsgesindel.  £7. 
yóusúlchí  -k&  -hé  aď/.  den  Dieb  betreffend.  Kl. 
y  óijsňTči  -čä  -čé  arf;.  den  Dieb  betreffend.  Kl. 
y  Óusňlčkä  -M  fem.  Diebin.  Kl. 
XÓnsálK  -ikä  PI.  N.  -CÄ  roasc.  Dieb.  Kl. 
youzbä  -bä  H.  O.  -zeb  /i?m.  Diebstahl.  £7. 
yedoväti  -tä  -té  adj.  gangbar. 
/ -tä  -tô  adj.  gangbar.  Oslz. 
y  e3ä*8tl  8.  yesästi.  Wslz. 
yejü$vl  -vä  -vé  adj.  die  Fichte  betreffend, 
y  eräc  Prs.  yô^rôja.  yerôjéš  Prt.  yerô-yl  verb.  imperf.  krank 
sein. 


Digitized  by  Google 


8L0V1NZISCHES  WÖRTERBUCH 


353 


Komposita  (Inf.  -yeräc  Prs.  -ysraja,  Prt.  -yer&'gl): 

pŕey  oríc  verb.  perf.  krank  zubringen. 

resyerfic  verb.  perf.  8%  recht  krank  werden. 

za/erSc  verb.  perf.  erkranken, 
y eráví  -vá  -vé  adj.  etwas  krank, 
y  erí  -ťáa  -ré  adj.  krank, 
yerní  -ná]|  -ué  adj.-,  y  orní  doym  Krankenhaus, 
y  ereblävY  -vá  -vé  0$.  kränklich.  Osí*, 
yereblá'vl  «.  yereblävi.  TFšfc. 
yerestlävl  -vá  -vé  adj.  kränklich.  Osls. 
yerestlaVvI  s.  yorestlávX.  Wslz. 
yereväťi  -tá  -te  adj.  kränklich. 
yerevjltT  -tá  -té  adj.  kränklich.  Oslz. 
y  orevji  tl  s.  yerovjíťi.  Wslz. 
yorevDÍ  -naji  -né  adj.  krank.  Ä  Fi.  St.  Wslz. 
y  erewní  s.  yerevní.  Kl. 
y  orôjsbi  -ká  -hé  od,/,  kränklich, 
yerüebä  -bä  A.  yä§reb%  PI.  G.  -róub  fem.  Krankheit 
yeru$stní  -ná  -né  adj.  krankhaft,  schmerzhaft, 
yertieväc  Prt.  yertieve'yl  s.  yorác.  Kl.  Vi. 
y  eráQC  s.  yerauc.  Vi. 

y  e  ŕ  ä  y  c  Prs.  ytiereja,  yoŕiojéš  Prt.  yäero'yl  -ŕä  -ŕelí  Part. 
Prt.  yeŕáľi  verb.  imperf.  krank  sein.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  -yeräuc  Prs.  -yereja.  -yeŕi$jéš  Prt.  -'xe- 
ŕeyl  -ŕä  -íelí): * 

peyoŕajjc  verb.  perf.  nach  einander  erkranken. 
resyoHiuc  verb.  perf.  sa,  recht  krank  werden, 
syeraye  verb.  perf.  krank  werden, 
zay  eräyc  verb.  perf.  erkranken, 
y  ^vfic  verb.  Her.  zu  yöevac. 

Komposita    (Inf.  -yevac    Prs.  -yovüj%   Prt.  -yevö  ul 
Imp.  -yóevotf): 

preyeväc  verb.  imperf.  während  einer  Zeit  aufbewahren, 
durchfüttern;  preyoväc  8%  sich  erhalten. 

28 


Digitized  by  Google 


354 


DB.  FR.  LORKNTZ. 


väyeväc  verb.  imperf.  aufziehen,  grossziehen. 
zayevac  verb,  imperf.  1.  aufbewahren,  verwahren;  2.  be- 
graben, beerdigen;  zayevac  s%  sieb  erhalten, 
yovälnl  -n&  -né  adj.  das  Begräbnis  betreffend.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
^evänc  -ä'ncä  masc.  Pflegesohn, 
♦^oväväc  verb.  Her.  zu  yôevac. 

Komposita  (Inf.  -yevfiväc  Prs.  -'yev&va.  -yeväjjvôš  [Kl.  U. 
St.  Wslz.]  -vágvóš  [Vi.]  Prt.  -yev&veyl  Imp.  -yevfi- 
ve'tf):  s.  yoväc. 
^ová  lni  s.  yevftlní.  Vi. 
*yeväeväc  s.  yeväc.  Ä/.  Vi. 
Xéjná  -uä  /cm."  Fichtenwald.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
s.  yé'jna.  5í. 

yrSy  äc  /Vs.  a.  yräjjšq,  -šéš  &.  yräuya.  -yóš  fW.  yrSu/yegl  /ÄZ. 
5/.  Wslz.]  yráQye-tfl  /Ti./  yrftya"  Imp.  a.  ^rfišft  &.  yra- 
ye'g  verft.  imperf.  röcheln,  krächzen,  sich  räuspern. 
Komposita  {Inf.  -yr&yhc  Pŕs.  a.  -  yráš%  -y  raušôš  /ÄTZ.  Ä. 
PKsJ*.;  -yráošéš  [Vi.]  I.  -y/äý%  -yr%óô  /"«.  H.  St, 
Wslz.]  -yráôyóŠ  /TtJ  Prt.  -'xr&ye^l  Jmp.  a.  -yrašä 
b.  -yräyo-9): 

peyräyäc  rerfc.  per/*,  ein  wenig  röcheln,  krächzen,  sich 

ein  wenig  räuspern, 
zayräyäc  verb.  perf.  anfangen  zu  röcheln,  krächzen,  sich 

zu  räuspern. 

y  räx&lä  -lá  L.  yrayaulu  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -yáole  [Vi.],  -Ii 
masc.  und  fem.  Mann  bezw.  Frau,  welche  viel  röchelt,  sich 
räuspert. 

yrfiy  et  -tú  masc.  das  Röcheln,  Krächzen. 

yray«§täc   Prs.  yrSyeca,  yrayôecôš  Prt.  yräyetogl  verb. 
imperf.  röcheln,  krächzen. 
Kompositum: 

zayrayôetäc  verb.  perf.  anfangen  zu  röcheln,  zu  krächzen. 
•Xramü$täc  Prs.  yr$mecj*  yramíi^céš  Prt.  yr$metegl  yrameta" 
verb.  imperf.  rasseln. 


Digitized  by  Go 


SL0YINH8CHBS  WÖRTERBUCH.  355 

- 

Komposita  (Inf.  -^ramôftäc  Prs.  -yramoca,  -yramö$cö5 
Prt.  -'yramote«!): 

po/ramu^tác  verb.  perf.  ein  wenig  rasseln. 
zayramü§täc  verb.  perf.  zu  rasseln  anfangen. 

7ra9Xn^Kc  8'  X,räflynónc.  ^r,'« 
yráQpnóyc  s.  yraypnóuc.  Vi. 

yrSpäc  /Vs.  /raypj%  [KL  H.  St.  Wslz.]  yráQpj%  [Vi.]  -pjéŠ 
*  Prt.  xráôpo;«l  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  yrfQpe-«l  [Vi.]  xr&pä 
Imp.  yrfipjí  verft.  imperf.  schnarchen. 
Komposita  (Inf.  -yräpäc  Prs.  -'yrápja.  -yjaHPjéš       Ä  Ä. 
IPsfe.;  -/ráôpjôS  /FtJ  iVť.  -yrápegl  Imp.  - xrapjl): 
peXräpác  verb.  perf.  ein  wenig  schnarchen. 
pŕe"xripäc  verb.  perf.  darchschnarcheo. 
vä-^rapác  verb.  perf.  sa.  ausgeschnarcht  haben,  nicht  mehr 
schnarchen. 

zaxräpäc  verb.  perf.  zu  schnarchen  anfangen. 
XrSpälä  lä  L.  xrapäjfla  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -páQla  [Vi.],  -Ii 

masc.  und  fem.  Mann  bezw.  Frau,  welche  viel  schnarcht. 
Xräpjöc  Prs.  xröpja.  -pjlš  Prt.  xräpjo'tfl  -pjä  -pjeli  Part.  Prt. 
Xrapjäli  verb.  imperf.  schnarchen. 
Komposita:  s.  xröpac. 
Xrfipet  -tö  masc.  das  Schnarchen. 

Xrapô§täc  Prs.  x™Vec!í  xraPô$cSŠ         //5pote*«l  wr&. 

imperf.  laut  schnarchen. 
Kompositum: 

zayrapóotäe  tw6.  per/,  laut  zu  schnarchen  anfangen . 
y  ränä  yr*11  fem-      Krätze.  IG.  H.  Vi. 
yränatí  -t&  -té  adj.  mit  Krätze  behaftet, 
y  ränlstl  -tá  -te  adj.  mit  Krätze  behaftet.  Oslz. 
y  räňl'stl  s.  yränTsti.  Wslz. 
Xrä*nä  s.  xränä.  Wslz. 
Xräj|ynó]}c  s.  yräflxnóuc.  H.  St.  Wslz. 
Xräj}xnôUc  Fut.  yra»yň%  -ňé§  Prt.  yrauynóun  y/óyná;  Imp. 

yrfiyní  verb.  perf  sich  räuspern.  ÄZ. 

23* 


Digitized  by  Google 


356  DB.  FR.  LOREXTZ. 

Kompositum  (Inf.  -/räj|^nó«c  Prs.  -'xróyna,  -/.r*HX0öS 
Prt.  -'^róxnójjn  Imp.  -yrayňi): 

zaxra«ynóuc  verb.  perf.  sich  räuspern. 
Xrá^pnóuc  8.  /räjjpnóuc.  H.  St.  Wslz. 
^raypnóuc  Fut.  /räypn%  -néš  Prt.  xraypuóyn  yrópn$  Imp. 

pripni  verb.  perf.  schnarchen. 
vr|met  -tú  mase.  das  Hasseln. 
*^r|ňäc  verb.  Her.  zu  yrôoňic. 

Komposita  (Inf.  -yr$ňäc  Prs.  -'yrój}ňa,  -yrojiňóš  /Ä  P*. 
Wslz.]  -yrouňóš  [Kl.St.]  Prt.  -yrôj|ňryl  Imp.  -yr$ňe-g 
-^ranô'^cä): 

pe^ňäc  verfc.  imperf.  beschützen, 
veyr^näc  ver6.  imper/:   kü$vä  vé't-čevá,  pŕet-Čím 
jemanden  vor  etwas  bewahren,  schützen;  veyrá^ňäc  sa. 
sich  in  Sicherheit  bringeo. 
vw^r^näc  verb.  imperf.  kô$vá  vé't-Čevá  jemanden  vor 
etwas  bewahren ;  v«yr|ňäc  sa.  vé't-čevá  entgehen,  aus- 
weichen, vermeiden. 
£1*4  n  ä  yr\ii  s.  ^ráuä.  St. 

Xr«xlSc  Prs.  y/tylaja,  /öd*/  y/äyläja.  [Wslz]  yreylôjéš 
Prt.  yrfy\b'v\  verb.  imperf.  röcheln. 
Komposita  (Inf.  -yréyläc  iVs.  -'xrfyläjii  Ä*,  -yröylö-tfl 
Imp.  -yräylo-y  [Oslz.]  -y&  yWv  [Wslz.]): 

pey  reyläc  verb.  perf.  ein  wenig  röcheln. 

pre^reyläc  verb.  perf  durchröcheln. 

za^re^läc  verb.  perf.  zu  röcheln  anfangen, 
^ré^lô^väc  Prt.  yröylüevo'gl  s.  yreyläc.  Kl.  Vi. 
XrÔjjscék  s.  yrÖjjscek.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
^rÖjist  -tu  masc.  Heisig. 
XrÖjjst  s.  yrÖjjst.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
£rôj}stťi$ví       -vé  adj.  das  Reisig  betreffend. 
XrójistôevY  s.  yróustu$ví.  //.  Vi.  St.  Wslz. 
Xróftšč  s.  xroušé.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
Xrô»šči§vTí  s.  yróu.šči$ví.  Ľ.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


BL0YINZISCHR8  WÖRTERBUCH.  357 

yrôflŠčIK  s.  ^rójjšČilL  H.  Vi.  St.  Wslz. 

^rÓRŠčôeví  8.  xróušíi§ví.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

£rÖU8c8k  -ftkä  mase.  Maikäferchen.  Kl. 

Proust  -tá  mase.  Maikäfer.  Kl. 

^ró]jstô$vľ  -vá  -vé  adj.  den  Maikäfer  betreffend.  Kl. 

^rÓyšč  -ča  mase.  Maikäfer.  Ä/. 

^rôu§čl§ví  -v&  -vé  aťž/.  den  Maikäfer  beireffend.  KL 

^rônščlí  -ikä  mase.  Maikäferchen.  Kl. 

£ľóuščô$vl  s.  )rróu§Či§ví.  Kl. 

^rebôftäc  iV*.  yrüebeca,  yrebô$côš  Prt.  yrfc$bete'ttl  ^re- 
betS  verb.  imperf.  rasseln. 
Kompositum  (Inf.  -yrebü$tac  Prs.  -'^reboc%  -£rebü$ces 
Prt.  -^rebete'^l): 

zayrebäetäc  ver&.  |>er/*.  zu  rasseln  anlangen, 
^remi  -máfl  -mé  adj.  lahm.  Ori*.  žíčra.  W. 
^renijágc  s.  /remjaye.  Fi. 

Xremja»c  Prs.  yrt^rojeja.  /».  Ä/  y.rôsmjej%  [St.]  xrťľmjejí* 
/2ft?a.       yremjlßjSS  Prt.  ^rôf  mje  ^l  [Kl.  H.]  ^rô^mje^ 
[St.]  xrti-mjo'9l  /#<?a.  JP.7  -mjä  -mjell  ifcr*.  ÍVí.  yremjSH 
verb.  imperf.  lahm  werden.  ÄZ.  H.  St.  KOa.  W. 
Komposita  (Inf.  -yremjayc  Prs.  -yremjéj%  -^romjlejéš 
Prt.  -  yremjô'yl  -mja"  -mjeli): 

peyremj&gc  verb.  perf.  nach  einander  lahm  werden, 
syremjäyc  verb.  perf.  lahm  werden. 
Xremô^tá  -tä  Á.  yrü§met%  [Kl.  H.  Vi.]  yrü^meta,  [St.] 

yrÄmeta.  [KGa.  W]  fem.  die  Lahmheit.  Osie.  KGa.  W. 
prepití  -t£  -té  adj.  holperig,  uneben,  rauh, 
^repivi  -vfi,  -Té  adj.  holperig,  nneben,  rauh, 
^rô^bet  -tu  mase.  das  Rasseln. 

y rôoy äc  Prs.  yriiQy^  -£Ôš  Prt.  ^riieye  yl  yjoyß  verb.  imperf. 
čím  speien.  —  Tén-^erí  £riü$yä  krävjöu. 
Komposita  (Inf.  -yrüfyac  iVs.  -yrey%  -yrite^óš  iVť.  -'xro- 
y,e'9l): 


Digitized  by  Google 


358 


DB.  FR.  LORKNTZ 


v&^reyäc  verb.  perf.  ausspeien,  auswerfen;  väyreyäc  8% 

sich  ausspeien,  den  Schleim  vollständig  auswerfen, 
za/riioyäc  verb.  per  f.  čím  anfangen  zu  speien, 
^rôf^nojjc  s.  ^rô^nóuc  U.  Vi.  St.  Wslz. 
Xrôf  y  nóijc  Fut.  yrö$yna<  -néS  Prt.  yru^ynóun  /Te/u%  verb. 

perf.  čim  ausspeien.  Kl. 
^rô^mjfíc  8.  yremjajic.  Kl.  H.  Vi. 

Xrôemjíc  Prs.  y/ä$mj%  -mjíS  JW.  /rú$mjel  /remjílá  rer&. 
tmpcr/:  lahmen.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita  {Inf.  -yrfcemjíc  Prs.  -yremj$  -/ró^mjYš 
-yremjél): 

peyrôemjlc  verb.  perf.  nach  einander  lähmen. 
syrô$mjic  verb.  perf.  lähmen, 
y  rô$me  ad  v.  lahm.  Kl.  H.  Vi. 
yrô§mjóc  8.  yremjajjc.  Kl.  H.  Vi. 
y  ró^mesc  -cft  L.  yremôescl  /čwi.  die  Lahmheit.  Kl.  H.  Vi. 
yrô$ňíc  /Vs.  /rôeň%  -ňíš  Prt.  yrúoňél  yreňílá  verb.  imperf. 
kô$v&  vô't-Čevá  jemanden  vor  etwas  schützen,  bewahren;  yrô$- 
ňíc  s%  sich  schützen,  in  Acht  nehmen,  bergen.  —  Ten-las  yrá$úí 
mé-xíčä  vé-d-vjatrô.  Jft.  F.  Vi. 
Komposita  (Inf.  -yrô^ňíc  JVs.  -  yroň%  -yru$ ňlš  Prt.  -'yre- 
nél): 

pevrôeňlc  verb.  perf.  besehStzen,  bewahren. 

syrô# nie  verb.  perf.  aufbewahren,  in  Sicherheit  bringen; 
syrugňic  s%  sich  verbergen,  sich  fluchten. 

veyrô$nic  verb.  perf.  kôová  vé't-čevá,  pret-čím  je- 
manden vor  etwas  bewahren,  schätzen;  veyritanic 
sich  in  Sicherheit  bringen. 

vuyruenic  verb.  perf.  kňová  vé't-čevií  jemanden  vor 
etwas  bewahren;  vuyrôoňlc  vé  t-Čevá  vermeiden, 
entgehen,  ausweichen. 

zayriienic  verb.  perf.  wohin  bergen,  verwahren, 
yrô^pato  adv.  holperig,  uneben. 

yrôopatesc  -cä  L.  yropatiiescY  fem.  die  Holperigkeit,  Unebenheit. 


Digitized  by  Google 


8L0TMZISCHI8  WÖRTERBUCH.  359 

^róepavjä  adv.  holperig,  uneben. 

Xra$pave8C  -ca  L.  yrepavôescí  fem.  die  Holperigkeit,  Unebenheit. 
£rö$mjöc  s.  yremjäyc.  St. 
yrÖ£mjic  5.  yrôerojic.  St. 
^rô^mjôc  s.  yremjäjic.  St. 
^rü#me  s.  yru$roo.  St. 
yrôgmesc  s.  ^rô^mesc.  St. 
%rb$nic  s.  yrôfnic.  St. 
^rümi  s.  yremí.  WsU. 
yrümj2ij?c  /Vs.  y/Ü-mjeja.  s.  yromjauc. 
yrümu^tä  A.  ^rümeta.  s.  /remôfta.  JP«k. 
yrtt-mjéc  s.  yremjajjc.  TFste. 
yrÄmjlc  Prt.  yrümjel  xrümjWä  s.  yrä$mjic.  WsU. 
yrti-mjóc  8.  yremjagc.  Wslz. 
ýf  rü'mo  s.  yrô$me.  WsU. 
^rô'mosc  L.  yrOmó$sci"  8.  yrá$mesc.  Wsle. 
yrô'nic  Prt.  yrÄ'ňél  ^rdňrlá  8.  yrä$ňic.  WsU. 
y  t  ch  c  Prs.  yŕči|  -ci'š  Prt.  yfcél  yfcMk  v  erb.  imperf.  laufe  d.  Osie. 
Komposita  (Inf.  -yjŕcéc   Prs.  -yŕč%  -yfcíš  /V*,  -yŕcél 
-y.rcálä): 

prlgyrcSc  verfc.  jperf.  umlaufen,  noch  einmal  taufen;  pH§- 

yŕcéc  sa,  sich  umtaufen,  sich  noch  einmal  taufen  lassen, 
püeyrcöc  verb.  perf.  taufen. 

vô$yŕcéc  verb.  perf.  taufen;  vóeyrcéc  84  sich  tauľen 
lassen, 
yrcác  s.  ^rcác.  FFsk. 
yfrcäcél  -elá  X.  yŕcaci§lu  masc.  Täufer.  Oste. 
y  ŕcänä  -cín  fem.  pl.  die  Taufe.  £ľ/.  H.  Vi. 
y  fxá'cél  8.  yfrcacôl.  Wsle. 
ylŕcánä  s.  yjŕcäna.  Wslz. 
^ŕcänuf  vá  adj.  schwanger, 
y  fcäna  -cjn  s.  yŕcánä.  St. 

y  rcínní  -na  -né  adj.  die  Taufe  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  WsU. 
yrcínní  s.  ^rcínni.  St. 


Digitized  by  Google 


360 


DR.  PR.  LORBNTZ. 


/ŕčlené  -n&  ntr.  die  Taufe.  Kl.  H.  Vi. 
/ŕčlgňé  8.  j^ŕčlenô.  St. 
/rči  ňé  8.  ^ŕČigňé.  Wslz. 
/tôS?  kôevôš?  kä'yš?  jpron.  s«fotf.  wer? 
/té'šhi?  kô^vóšhl ?  |>ron.  gutal.  wer  denn? 
/tebÖp3  8.  ^tobÓM3.  Ä  Vi.  St.  Wslz. 
/tebons  |>ron.  subst.  wer  immer,  irgendwer.  Ä/, 
/tekô^lvjeí  pron.  subst.  wer  immer,  irgendwer.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

/tekôlvjek  s.  /tekú$lvjek\  Vi. 
XtelebÓ53  s.  /teleböjß.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
^telebojjs  pron.  subst.  wer  nur  immer,  irgendwer.  Kl. 
/telekóelvjek  pron.  subst.  wer  nur  immer,  irgendwer.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 

^telekô'lyjeK  s.  /teleküeJvjeR.  Vi. 
/tell§  pron.  subst.  wer  nor,  irgendwer. 

XtÔ£  G.  kä$v&,  käj|,  hiQvä  D.  ku$mu  /Ä/.  FiJ  kôgmd 
[St.]  kü-mä  [Wslz.],  hlemft  /"Ä/.  H.  Vi]  hiemň  /ÄJ  Mmd 
/TTak.7  /.  Z.  čím  H.  Vi.  Wslz.]  t\m  [St.]  pron.  subst. 
wer,  irgendwer. 

/tô^rí  -rá  -ré  B.  N.  -H  pron.  adj.  welcher. 

Xtü$ribö}|3  s.  /tüertböus.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

£tö$rlböu3  pron.  adj.  welcher  immer,  irgendwelcher.  Kl. 

/tä#rikô#lvjeK  pron.  adj.  welcher  immer,  irgendwelcher.  Á7. 
H.  St.  Wslz. 

/tti§ri'kälvjek  s.  ytu$rikü$l?jeK.  Vi. 

/ttt#rileböj}3  s.  /täerlleböu3.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

/tö§rileböjJ3  pron.  adj.  welcher  nur  immer,  irgendwelcher.  Kl. 

/töerllekü^lvjelt  pron.  adj.  welcher  nur  immer,  irgendwelcher. 

"  Kl.  H.  St.  Wslz. 

/tüsrilekö-lvjek  s.  /tuerllekô^lvjek.  Pi. 
/tüerilie.  pron.  adj.  welcher  nur,  irgendwelcher. 
/tú$ríš?  -rôš?  -rôŠ?  pron.  adj.  welcher? 
y  tä$š?  s.  /teš. 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WÖRTERBUCH 


361 


^öcinke  adv.  recht  schnell,  recht  flink.  Oslz. 

XttcTnhí  -k&  -hé  adj.  recht  schnell,  recht  flink.  Kl.  H.  PI.  Wslz. 

*X«cinM  s.  yaclnhl.  St. 

£udí  -dán,  -dé  od.;.  1.  mager;  2.  schwächlich,  schlaff,  matt, 
yôdnógc  8.  j^ödnöuc.  H.  Vi.  St. 

yädnóuc  iVí.  yödn%  -ňéš  Prt.  /ôdnóyu  ťcri.  imperf.  i.  mager 
werden,  abmagern;  2.  schlaff  werden,  ermatten.  J£/. 
Komposita: 

pe^Sdnouc  wrft.  jper/.  nach  einander  abmagern,  ermatten, 
syödnoac  verb.  perf.  abmagern,  ermatten. 
zaySdnóuc  verb.  perf.  anfangen  abzumagern,  zu  ermatten, 
/udňágc  s.  yadnauc.  Fi. 

yadnajjc  iVs.  yädneja.  [Oslz. J  yadnej^  [Wslz.]  £ôdnl§jéš 
JV*.  xôdňegl  /"Osk./  x^'d00*«1  [Wslz.]  -ňä-ňell  Ar/.  B  í. 
yadn&ll  rerft.  imperf.  i.  mager  werden,  abmagern;  2.  ermatten. 
JR.  tf.  5/.  Walz. 
Komposita  (Inf.  -/ad nage  Prs.  -yudňeja.  -yadňlejéš  ftrt. 
-yudňeal  -ňä  -ňelí):  8.  yüdnouc. 

Xadňéc  8.  x»dnä«c.  Oslz. 

y  uáňé  adv.  comp,  zu  yôde. 

X»dňl§ŠI  -ša  -šé  adj.  comp,  zu  yadí. 

yädňóc  8.  yadnayc.  Oslz. 

^ôde  adv.  i.  mager;  2.  schlaff,  matt.  Oslz. 

yüdQSC  -cä  X.  yadaosťi  fem.  i.  die  Magerkeit;  2.  die  Schwäch- 
lichkeit, Schlaffheit.  Oslz. 

X«3*Qc  s.  x»3a»c.  Ft. 

y  a3ágc  Prs.  xö3ej%  [Oslz.]  y^a  seja.  [Wslz.]  yB3iejéŠ  Prt.  yfi- 
3oal  /"Ostej  yä-30-al  [Wslz.]  -3ä  -3elX  Pari.  Prt.  yogil! 
rerfc.  imperf.  1.  mager  werden,  abmagern;  2.  schlaff  werden,  er- 
matten. Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  -yu3äj?c  Prs.  -ya3iejôš  Prt.  -ya- 

30-91  -3a  -3eľi):  s.  yadnouc. 
XÖ3ÖC  s.  ya3ayc.  Oslz. 
X«3é  adv.  comp,  zu  yödo. 


Digitized  by  Google 


362  DB.  FR.  LOBENTZ. 

y  «3i§šl  -šá  -Sé  adj.  comp.  *u  yytái. 

/U3lnlil  -ka  -he  adj.  ziemlich  mager,  ziemlich  schwächlich.  Kl.  H. 
*  Vi.  WsU. 

y  «3ÍuM*  «.  xu3in^-  St 
XÖ30 c  8.  xu3aUc-  Oslz. 
y&y  ~x**  masc.  Hauch.  Oslz. 
X^x  X^'X^1  Sm  XÖX-  ^d*« 

*X*»x^c  t>cr^*  ^er'  zu  X^Xac- 

Komposita  (Inf.  -yw/Sc  Prs.  :yw/bfa  Prt.  -ywybql  Imp. 

-XÔX°«  f0*1*'!  -XÔ'X°  W  [WsU.]): 
fyw/Sc  verb.  imperf.  hinein  bauchen. 
vvyyiySc  verb.  imperf.  anhauchen. 

X&xac         ~/ß&k  "§éô        XöXe'^  ^wi)-  X0**  ver6-  »*»l»rf. 
hauchen.  Osfe. 

Komposita: 

fX&x&c        P^/*«  hineinhauchen. 

na/üyäc  t?cr6.  ^per/*.  anhauchen,  vollhauchen. 

veX®Xac  iJcr/«  anhauchen . 
zaxöxäc  verb.  per  f.  anhauchen. 

*X»X^vac  ver^)'  ^er'  zu  XöXac* 

Komposita  (Inf  -yjw/SvSc  Prs.  -yw/ß.v$  -yW/&]}\ö&  [Kl.  H. 

St.  Wslz.]  -/ÁQióé  [Vi.]  Prt.'-yüype  vX  Imp.  -yw/S- 

ve-tf):  s.  yw/Sc. 

*Xöx^Svac  8.  y yr/fc.  Kl.  Vi. 

X»lä  yjkl  f&n-      Lappen,  Lumpen.  Oslz. 

X^^bet  -ta  PI.  G.  xol>ô§tójj  mase.  ein  reusenartiges  Netz,  in 

welchem  die  Fische  aufbewahrt  werden. 
X&$devate  adv.  gangbar. 

/ô#3éc  Prs.  ybofo  -3IŠ  Prt.  /ú§3él  ye3älä  verb.  imperf.  um- 
hergehen. 

Komposita  (Inf.  -yb$Z&c  Prs.  -  yofa  -/ô§3íš  Prt.  ~'yo$é\): 
de^i^ec  verb.  imperf.  wohin  zu  gelangen  suchen,  wohin 

gehen.  —  Ni-düe^osäli  do-Smô*«3\n. 
fXÔ$36c  verb.  imperf  i.  hineingehen;  2.  hinaufgehen. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZI8CHES  WÖRTERBUCH 


naX^#3^c  verb.  imperf.  nachgehen,  verfolgen;  na/ ô §360  s% 
lange  umhergehen.  —  Ja-nS'xegél  dlôge  za-tlm-mô$r- 
dära_,  51  ä  jag-já-nTmóug  descígnôuc. 

liaty  u$3éc  verb.  imperf.  herankommen,  sich  nähern. 

pe^üe^öc  verb.  imperf.  i.  ein  wenig  umhergehen;  2.  ab- 
stammen; 3.  ergehen.  —  T8n-pÖj|n  po^ô^í  vet-stayrä 
krÖylä.  T%  mjä-pu$ye3äle  lík  bärze  dö^bfft. 

petyHe^ec  verb.  imperf.  i.  heimlich  anrücken;  2.  unter- 
gehen, versinken. 

prä/»§38c  verb.  imperf.  kommen,  herankommen. 
popŕäy&$3éc  verb.  perf.  nach  einander  ankommen. 

pfe£á$38c  verb.  imperf.  i.  durchgehen,  vorübergehen,  pas- 
sieren; 2.  vorübergehen,  aufhören;  3.  Schuhe  abtragen.  — 
Já-zäkäzo  fll  ty-10uk%  de-preye$lenä.  Taní  vj6lbí  IxSyl 
vnöjt  pieyö$3i.  Tén-kuÔgp  pre/ô^í  zfi-vjelä  boutófl. 

resyáe^čc  verb.  imperf.  anslreten,  durch  Gehen  verbreitern; 
rosyúe3éc  s%  1 .  auseinandergehen,  sich  trennen;  2.  sich  ver- 
breitern. —  KÔjjžda  dň5  tí-lá^a  rosyôejóy  vjicé  ta,- 
drôega. 

8X^^3gc  ver^-  imperf-  herabgehen,  herabkommen;  8y  ueséc  s% 
zusammentreffen,  zusammenkommen.  —  Tu  mä-8a.-8yue3l- 
mä  1ÍK  s-tämK-Jizbjič^nmí. 
pes^u§3Öc  verb.  perf,  sa,  nach  einander  zusammenkommen, 
sich  versammeln. 

vb/e^šc  verb.  imperf.  i.  hinausgehen;  2.  seinen  Ausgang 
haben;  3.  hinaufgehen. 

vopyue3éc  verb.  imperf.  umgehen,  umschreiten. 

vety«$3ée  verb.  imperf.  abgehen,  weggehen. 

v«yuo3éc  verb.  imperf.  entweichen,  entfliehen. 

zayúeséc  verb.  imperf.  i.  hinter  etwas  gehen;  2.  kô§m« 
jemandem  hindernd  in  den  Weg  treten.  —  Já-ňímeg%  jíc 
tóu-dregôn,  t$  mjä-za^ťi^jl  1ÍK  tön-stayri  bör. 
y^levä  -vä  /.  yelievôu.  PI.  G.  -lév  [H.  Vi.  St.  WsUJ  -léw 
[Kl.]  fem.  Stiefelschalt. 


Digitized  by  Google 


364 


DR.  FR.  LORBNTZ 


xť»9léfkä  -M  I.  yelefko»  fem.  Stiefelschaft.  H.  Vi.  8t.  Wslz. 
Xťielétfkä  s.  y^léfka.  Kl. 

X^späc  Bs.  yíi$pj%  -pj6š  Prt.  yôepo-gl  yepä"  verb.  imperf. 
entgegenwehen,  herauswehen,  verfliegen.  —  Ga-té-jä  zämne,  te- 
ciQple  y  ü$pjä  8-ylévá. 
Kompositum  (Inf.  -yüepäc  Prs.  -yj&vfa  -^epjéš  Prt.  -ye- 
p*-gl): 

nayüepäc  verfc.  per/!,  anwehen,  entgegenwehen. —  Ga-já- 
vétemk  tft-dvjéŕä,  t6j  mjä-Da^epale  ták-ci§ple  jäk- 
a-pji§cá. 

yô§pnóyc  8.  yéopnóijc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

^ťlopnôjjc  Fut.  yä*pňa_  -ňéš  Prt.  x^epnójin  yepn$  verb.  perf. 

herauswehen,  verfliegen.  Kl. 
^üorebä  -bft  /.  yeräebój}  PI.  G.  -rÖjjb  fem.  s.  yerô^ba.  Vi. 
^ô^reblftvjä  adv.  kränklich. 

^ô^reblävesc  -cft  L.  yereblftvť^sclí  fem.  die  Kränklichkeit, 
y  ô^resc  -cft  L.  yertescí  PI.  G.  -ci  fem.  Krankheit, 
yóerestlävjft  adv.  kränklich. 

y  ôorostlävosc  -cft  L.  yerestlftvÄ^sci  fem.  die  Kränklichkeit, 
y^erestnä  adv.  krank, 
yťi^revato  adv.  kränklich. 

^ü^revatesc  -cft  L.  yerevatóoscX  fem.  die  Kränklichkeit, 
^öorevjito  adv.  kränklich. 

jrôerevjitosc  -cft  L.  yerevjitôescí  fem.  die  Kränklichkeit. 
Xä$rovnä  adv.  krank.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
Xťiorewnft  s.  yä^revnft.  Kl. 
X^erší  -šft  -Sé  adj.  comp,  zu  yerí.  Oslz.  KGa.  W. 
XÔoŕéc  Prs.  yäoŕa.  -ríš  Prt.  yb$tél  ^erilft  verb.  imperf.  kraok 
machen;  yüerßc  8%  krank  werden,  erkranken. 
Komposita  (Inf.  -/^thc  Prs.  -  y^Qh^       HS  Prt.  -y^oŕél): 

pe^ô^ŕéc  verb.  perf.  nach  einander  krank  machen. 

res^ô^ŕgc  verb.  perf.  sa.  sehr  krank  werden, 
y  ô^réc  8.  yerayc. 
X^sroc  s.  ^eŕa^c. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZI8CHES  WÖRTERBUCH. 


365 


X&$šč  -čô  mase.  Schachtelhalm, 
^ôfščká  -M  fem.  Scbeuerkraut  (Equisetum  arvense). 
X*$vä  -vä  B.  G.  /oh,  yÔ]pr  [Vi.  St.  Wslz.]  yÖRw  [Kl.  H.J 
fem.  das  lebende  Inventar,  Yieb. 

väc  Prs.  yäora,  -vóš  Prt.  yu^vo'^l  yevä  verb.  imperf. 
i.  bewahren,  aufbewahren;  2.  aulziehen,  züchten;  yôeväc  s% 
1.  sich  verbergen,  verstecken;  2.  bei  der  Aufzucht  gedeihen. —  Mä- 
nSstä  x^$vä  tÄ-jSjä  nä"-z&m%.  Ga-ten-knäjjp-raä  bác  veštrá- 
fóytii,  yén-s%-yôevá  lík  f-tén-yléf. 
Komposita  {Inf.  -yueväc  iVs.  -yeva,  -y^svôš  TV/,  -'xe- 
ve-tfl): 

deyô^väc  verb.  per  f.  lange  aufbewahren;  do£U§väc  sa. 
čigvä  aufziehen,  grossziehen. — Téy-svjiňí  jä-sq,-dfc$- 
yeve'tfl  samí. 

nay  ü§väc  verb.  perf.  viel  verwahren.  —  Ven-n5^eve*^l 

vjißlä  ríb  v-mjigy  aj|s-šet  préjČ. 
peyjuoväc  verb.  perf.  i .  alles  verwahren,  aufheben;  2.  be- 
graben, beerdigen, 
pŕoyôoväc  verb.  perf.  während  einer  Zeit  aufbewahren, 

durchfüttern;  pŕeyôeväc  sa.  sich  erhalten, 
syôoväc  verb.  perf.  verwahren,  verbergen;  syüoväc  sa. 

sich  verstecken, 
väyoväc  verb.  perf.  aufziehen,  grossziehen. 
vuyôoväc  verb.  perf.  aufziehen,  grossziehen. 
zayuaväc  verb.  perf.  i.  bewahren,  aufbewahren;  2.  be- 
graben, beerdigen;  zayüeväc  sa  sich  erhalten, 
yöstä  -tä  fem.  Tuch,  Lappen.  Oslz. 
Xôstčicä  -ca  fem.  Tüchlein.  Oslz. 
y  ôstčičkä  -Iii  fem.  Tüchlein.  Oslz. 
Xästéčká  -tu  fem.  Tüchlein.  Oslz. 
yöstkä  -hi  fem.  Tüchlein.  Oslz. 

XÖStnicä  -cä  fem.  1.  die  Frau  des  Lumpenhändlers;  2.  Lumpen- 
bändlerin.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


366 


DR.  PR.  LOKENTZ 


yastntctvo  -vä  ntr.  \.  die  Lumpenhändler;  2.  das  Gewerbe  des 
Lampenhändlers.  Osle. 

y ustňíchl -ká  -hé  adj.  den  Lumpenhändler  betreffend.  Oslz. 

yustňlči  -čá  -čô  adj.  den  Lumpenhändler  betreffend.  Osle. 

yôstriička  -M  fem.  i.  die  Frau  des  Lumpenhändlers;  2.  Lumpen- 
händler in.  Oslz. 

y  ästňikóu.  -koví  -vä  -vé  adj.poss.  dem  Lumpenhändler  gehörig. Osle. 

/östnik  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Lumpenhändler.  Oslz. 

/östnl  ctvo  5.  yustňíctve.  WsU. 

^ästnichi  s.  yustňlchí.  WsU. 

yästňiči  s.  ymiňm.  WsU. 

y  ôtčnko  adv.  recht  schnell.  Osle. 

yôtäške  arfv.  recht  schnell.  Osle. 

yötko  adt>.  hurtig,  schnell.  Osle. 

yötkesc  -cä  L.  yutkôesci  fem.  die  Schnelligkeit,  Flinkheit.  Osle. 

•^ötni  -n&  -né  adj.  hurtig,  schnell.  Oslz. 

yiítŠ'i  -šä  -šé  adj.  comp,  zu  yudi.  OsJ*. 

y  üthi  -ká  -hé  adj.  huriig,  schnell,  flink.  Oslz. 

yü'cinke  s.  yöcinke.  WsU. 

yô  dnóyc  s.  yôdnóyc.  Wslz. 

yu'dňgc  s.  yudrläuc.  WsU. 

yôdňóc  s.  yudňä«c.  Wslz. 

yôdo  s.  y  úde.  WsU. 

y  u/d  e  sc  8.  yfldesc.  Wslz. 

y  ó'3éc  s.  y«5ayc.  Wslz. 

y  ô'^óc  s.  yuz&%c.  TPsfe. 

y  ó'y  äc  s.  yôyac.  TFs/xr. 

ytilä  s.  yüla.  TFs^er. 

yÉľStä  P/.  G.  yôst  8.  yôsta.  TTsfo. 

yô  stČicá  s.  yästčica.  WsU. 

yóstčičkä  s.  yästčiČka.  Wsle. 

^ustečkä  s.  yästečka.  Wsle. 

X«stkä  PI.  G.  yôstk  s.  ywstka.  TFs/*. 

yô'Btňica  s.  yftstňica.  Wsle. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CH8S  WÖRTERBUCH. 


367 


XÔstňlčkä  s.  yfistnička.  Wslz. 
Xä'stňíkójj  8.  /ustňikóy.  Wslz. 
Xfc'stňik  s.  yustnik.  Wslz. 
XtHönke  s.  yôtenko.  Wslz. 
yôtéške  s.  yftteško.  Wslz. 
^ô-tke  s.  x^tke-  JFsfe. 
yä'tkosc  s.  ^utkosc.  Wslz. 
XÜ'tni  s.  yiltní.  Wslz. 
XÔ'tšI  s.  yôtŠS.  TFšta. 
yô-thi  s.  yßthi.  Wslz. 

^ü/nö»c  Imp.  yfi/m  [H.  Vi.  St.]  yb'yni  [Wslz.]  s.  x»Xnô«c. 

H.  Vi.  St.  Wslz. 
Xuxoôhc  Vrt.  yäyňa.  -ňéš  Vrt.  yäxnóun  Imp.  x«xňi  verb.  perf. 
hauchen.  Kl. 
Komposüa: 

ŕ/uyuô\\c  verb.  perf.  hineinhauchen, 
veyuynóijc  verb.  perf.  anhauche  n. 
Xtt  rši  s.  X^rší.  GGa. 
Xl?éj[nä  5.  ye-jna. 
*XvSbnój}C  s.  yvSbnôuc  H.  Vi.  St.  Wslz. 
*Xvfibnóuc  verb.  Kl. 

Kompositum  {Inf.  -y  väbnóuc  Vrs.  -yj5bn%  -ňéš  Vrt.  -y vä^b 
-yvabla  itarf.  /V/,  -y  vfiblí): 
syvSbnöjjc  verb.  perf.  abgleiten. 
yvScéc  Fut.  yví^ty  [Kl.  H.  St.  Wslz. J  Xvá9^%  [V*  J  -ctt 
PW.  xv^«cél  /X7.  //.  5/.  xvá6cél         Xv*cáIá  ^P« 

yväcä  verfc.  perf.  ergreifen,  erfassen;  yvacéc  8%  ČiQvä  etwas  er- 
greifen, sieh  an  etwas  machen,  sich  auf  etwas  werfen.  —  Vén-ja.- 
yväjjcél  z£-rak%.  Ga-ven-sä-rii§vje3eyl  žónné  rfida,  ven-sa.- 
yväycél  zle3§jistvä. 
Komposita  (Inf.  -yvficöc  Vrs.  -  yváča,  -yvÄjjcß  /X/.  H.  St. 
Wslz.]  -yváQciš  /"FtJ  Vrt.  -'yy&cél  Imp.  -  xvacä): 

deyväcéc  verb.  perf  ergreifen,  erwischen;  doyrícéc  sa. 


Digitized  by  Google 


368 


DR.  FR.  LORENTZ. 


či§v&  ergreifen,  erwischen.  —  Tö  j&-sa.-dü$,Yjäcöl  tá- 

fxväcöc  verb.  perf.  hineingreifen. 

Da*xvacec  verb.  perf.  viel,  in  Menge  ergreifen. 

pe-yjacec  verb.  perf.  ergreifen. 

petyvffcßc  verb.  perf.  unvermutet  ergreifen,  ertappen.  — 
Mä-já-pô'tyvácali  pŕä-kradnignim. 

pŕäyväcé'c  verb.  perf.  ergreifen,  an  sich  raffen. 

resyväcéc  verb.  perf.  stuckweise  an  sich  reissen. 

s^vacéc  verb.  perf.  ergreifen,  erfassen. 

väyvacéc  verb.  perf.  i.  alles  aufgreifen;  2.  fortlaufen. 

veyväcéc  verb.  perf.  sa,  sich  verfangen,  die  Rehe  be- 
kommen. 

vepyvacéc  verb.  perf.  umfassen,  umarmen, 
vuyvacéc  verb.  perf.  ergreifen,  erfassen, 
zayvácéc  verb.  perf.  ergreifen. 
"XvalSc  Prš.  yväläja.  Prt.  yvald'gl  verb.  imperf.  sa.  prahlen. 
Komposita: 

nay  valäc  verb.  perf.  sa_  viel  prahlen, 
pe^valac  verb.  perf.  sa,  ein  wenig  prahlen, 
zayvaläc  verb.  perf.  sa.  zu  prahlen  anfangen, 
♦yväläc  verb.  Her.  zu  y  valec. 

Komposita  (Inf.  -yväläc  Prs.  -yväla.  -yväujóš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -yváolóš  [Vi.]  Prt.  -  yvälo'gl  Imp.  -"xvfile'tf): 
peyvälác  verb.  imperf.  loben. 

pŕeyvSlác  verb.  imperf.  übermässig  loben;  preyväläc  s% 
čigvä  sich  übermässig  einer  Sache  rühmen.  —  Vé'n-sa, 
lík  tigvá  preyvaylá. 
väyvfilác  verb.  imperf.  sehr  loben, 
zayväläc  verb.  imperf.  anpreisen,  anempfehlen,  rühmen. — 
Tun-neví  köpc  mjä-zayväjilä  IÍK  svô-vayrä  barze. 
yvalánc  -á  nca  mase.  Prahler. 
Xvaläškä  -M  A.  yvSlešk%  fem.  Prahlerin.  Osie. 


Digitized  by  Google 


SL0YIÄZI8CHE8  WÖRTERBUCH.  369 

XviläcÖlkä  -M  J.  •x^aläclglkou  fem.  Lobrednerin.  Kl.  H.  St. 
Walz. 

"Xvfiläcôl  -elft  L.  ^valäclglö  masc.  Lobredner. 
Xvaläcllkä  I.  xvaläciikóy  Pi.  O.  -cllk  8.  xväläcelka.  Vi. 
Xvalá'škä  8.  "xvaláška.  Walz. 
XvSlebnä  odv.  löblich. 

Xvíléc   Prs.  xv^\%  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  xvágla,  [Vi.]  -HS 
Prt.  xrô»lól  [Kl.  U.  St.  Walz.]  wáglél  [Vi.]  yým& 
Imp.  -x?aiÄ  verb.  imperf.  loben;  xv5lgc  8%  ^im  sicn  einer  S*cne 
rühmen,  prahlen.  —  Vön-s%-xvayli  svóy-múecôu. 
Komposita  (Inf.  -xväléc  Prs.  -  xv&la  -x^lß  /XZ.  Ä  5í. 
Walz.]  -xvaolß  /Ti./  iY*.  -y^válél  Imp.  -'icvalä): 
naxväléc  vcr6.  j>et/.  viel  loben;  naxvälöc  8%  genug  gelobt 
haben. 

peXv&léc  verb.  perf.  loben;  pe^valöc  sa.  čím  sich  womit 

rühmen,  prahlen, 
prexvfiléc  verb.  perf.  übermässig  loben;  pŕexvSléc  8$  čím 

sich  übermässig  einer  Sache  rühmen, 
växvaléc  verb.  perf.  sehr  loben. 
v«xv5léc  verb.  perf.  beschliesseo,  verordnen, 
za^vfilec  verb.  perf.  anpreisen,  anempfehlen,  rühmen. 
Xvfiiéš  -äša  L.  xvaläšft  [Oáz.]  -lä  šô  [Wslz.]  mase.  Prahler. 
Xvali§bul  -ná  -né  adj.  löblich,  lobenswert. 
Xvalüeväc  Prt.  xvalôevo'ul  8.  x?aläc.  Kl.  Vi. 
XváQlä  s.  xväfila.  Vi. 
XváQlcä  s.  xvajjlca.  Vi. 
Xvaglčinä  8.  xväjjlčina.  Vi. 
X?áQlórkä  s.  xväjjlórka.  Vi. 
XváQlôr  s.  xväulóh  Vi. 
X  vát  -tö  masc.  die  Fähigkeit  zu  fassen,  Schärfe. 
XvStäc  Prs.  xvä«ta.  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  yvfyUi  [Vi]  -tóš 
Prt.  xväute-tfl  [Kl.  H.  St.  Walz.]  yváQto'ul  [Vi.]  xv&tä 
Imp.  yv5te'$  verb.  imperf.  nach  etwas  greifen,  fassen;  xvätac  s% 
či^vá  sich  an  etwas  machen,  auf  etwas  werfen. 

24 


Digitized  by  Google 


370 


- 

DB.  FR.  LORBNTZ. 


Komposita  (Inf.  -yvStäc  Prs.  -  yväta,  -yvä8tóš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -yváotóš  [Vi.]  Prt.  -'yvätegl  Imp.  -yváte'g): 
fyvStäc  rerfc.  imperf.  hineingreifen. 
petyvStäc  verft.  imperf.  unvermntet  ergreifen,  ertappen, 
pŕäyvátác  verb.  imperf.  ergreifen,  an  sich  raffen, 
reayvätäc  verb.  imperf.  stuckweise  an  sieh  reissen. 
väyvfitäc  verb.  imperf.  1 .  alles  aofgreifen ;  2.  fortlaufen, 

fortzukommen  suchen, 
vepyvfitäc  verb.  imperf.  umfassen,  umarmen, 
zayvätäc  verb.  imperf.  ergreifen, 
yvatní  -nay.  -né  adj.  i.  behende,  gewandt,  schnell;  2.  diebisch. 
yvStnesc  -cä  L.  yvatnuesci  fem.  die  Behendigkeit,  Gewandheit. 
y vätnä  adv.  behende,  gewandt,  schnell, 
yvä'u.lä  -lä  I.  yvalöij  fem.  das  Lob.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
yvSíílcá  -cä  D.  -cejň  Pi.  N.  -covjä  masc.  Lobredner.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 

yyáglČinä  -nft  H.  G.  -čin  fem.  Lobrednerin.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
"Xvájjlórkä  -M  I.  yvaMarkón,  -larkóu.  fem.  Lobrednerin,  Prahlerin. 

Kl.  U.  St.  Wslz. 
•Xvájjlóŕ  -aŕä  L.  yválSrw  H.  I.  -hni  masc.  Lobredner,  Prahler. 

Kl.  H.  St.  WsU. 
yvjáQC  s.  yvj%.  Vi. 

XvHc  Prs.  yvjieja.  -jtó  Prt.  yvj&  «1  yvjí  yvji§lY  Imp.  *Yjé 
yvjécä  verb.  imperf.   schuttein,  wanken  machen;   yvjä^c  8% 
schwanken.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  a.  -yvjäuc  b.  -yvjôc  Prs.  -yvjej*  -yvjlsjčš 
Prt.  -'yvjo-«l  -yvjä  -  yvjell): 

poyvjäjjc  verb.  per  f.  wanken  machen,  erschüttern, 
zayvjauc  verb.  perf.  ins  Schwanken  bringen,  erschüttern; 
zayvjäßc  sa.  zu  schwanken  anfangen, 
yvjlgväc  verb.  Her.  zu  yvj&uc. 

Komposita  (Inf.  -yvjieväc  Prs.  - yvjéva.  -yvjéVôš  Prt.  -yvjé- 
?e*l  Imp.  -yvj)§v*-g  -yvjevft*a;cA): 

poyvjlßväc  verb.  imperf.  schwanken  machen,  erschüttern. 


Digitized  by  Google 


SLOVIKZISCBES  WÖRTERBUCH. 


371 


zaxvjievác  verb.  imperf.  ins  Schwanken  bringen,  er- 
schüttern; zaxvji§vac  8%  zu  schwanken  anfangen. 
•Xvjflä  -lä/ew.  Weile. 
Xvjílkä  -M  fem.  Weilchen. 

X. 

Xlčä  -č  fem.  pl.  Hans.  Oslz. 
Xíčicä  -čie  fem.  pl.  Häuschen.  Oslz. 
jjíčíčhl  -čk  fem.  pl.  Häuschen.  Oslz. 

XTČISče  -čá  PI.  N.  xičlšča  ntr.  i.  die  Stelle,  an  welcher  ein  Haus 
gestanden  hat;  2.  PI.  grosses  Haus;  3.  PL  altes  verfallenes  oder 
baufälliges  Haus.  Oslz. 
Xíčhi  -čk  fem.  pl.  Häuschen.  Oslz. 
XÍČô$vi  -vä  -vé  adý.  das  Haus  betreffend, 
jlläc  Prs.  jjíl%  -lôš  Prt.  Jile'gl  Imp.  verb.  imperf. 

1.  neigen,  beugen;  2.  ausgiessen;  Jllac  ^  s^on  neigen,  herab- 
beugen. Oslz. 
Komposita: 

na^ílac  verb.  imperf.  hinneigen, 
pextläc  verb.  imperf.  neigen,  beugen, 
präjlläc  verb.  imperf.  hinneigen;  pfajfilac  s%  sich  hin- 
neigen, sich  geneigt  zeigen.  —  Vé*n-s%  ňepŕäxjlá  ti$mô. 
precliac  verb.  imperf.  hiniiberbeugen. 
sxilac  verb.  imperf.  neigen,  herabbougen;  syíläc  8%  sieh 
bücken. 

vä^Iläc  verb.  imperf.  auskippen,  ausgiessen. 
za/ ílác  verb.  imperf.  herunterbeugeu. 
iíléc  Fut.  xÖ%  -llš  Prt.  %M  Imp.  jllft  verb.  perf.  neigen, 
beugen;  xiléc  8%  sieh  neigen,  herabbeugen.  Os/*. 

naxíléc  verb.  perf.  hinneigen. 

pexilöc  verb.  perf.  neigen,  beugen;  pejllßc  8%  sich  ein  we- 
nig neigen. 

34* 


Digitized  by  Google 


i 

DB.  FB.  LOBENTZ 


pŕä-JTle'c  verb.  perf.  hinneigen;  píäxíléc      sich  hinneigen, 

sich  geneigt  zeigen, 
pfexllöc  verb.  perf.  hinüberneigen, 

sxílôc  verb.  perf.  neigen,  herabbeogen;   sxíléc  s%  sieh 
backen. 

vä^ilöc  verb.  perf.  aaskippen,  aosgiessen. 
zaj^tlöc  verb.  perf.  herunterbeogen. 
*JTtŕác  verb.  Her.  zu  xitrec.  Oslz. 

Komposita  {Inf.  -xitrac  Prs.  -'^Itta.  -x?troš  Prt.  -xitre«l 
Imp.  -xitro*«): 

prexiträc  verb.  imperf.  uberlisten, 
sxitŕäc  verb.  imperf.  überlisten, 
vexiträc  verb.  imperf.  uberlisten. 
*%ltnc  verb.  Oslz. 

Komposita  {Inf.  -xítréc  Prs.  -£ltr%  Prt.  -y\tfé\ 

Imp.  -ftiträ): 

pfexitröc  verb.  perf.  überlisten, 
sxítféc  verb.  perf.  überlisten, 
vexítŕéc  verb.  perf.  überlisten. 
fitfé  adv.  comp,  zu  xitfö. 
fcitHešI  -šá  -ôé  adj.  comp,  zu  xftrt. 
f\'U  %\é  s.  xicä.  Wslz. 
fclčlca  s.  xiaicä.  Wslz. 
XHíčhí  s.  xičičhi.  Wslz. 
Xl-čISČe  PL  N.  xičl'ôčÄ  G.  -člšč  s.  xíčišče.  Wslz. 
^l'Čhl  ffik  8-  iiihi.  Wslz. 
Xl'lác  s.  yx\&c.  Wslz. 
%\'\ é  c  s.  xílec.  TTsfó. 
*XHŕfic  s.  xítrac.  Wslz. 
*Xl'trSc  s.  xTtŕec.  Wslz. 

Í?Xôt  G*  X^^tóíí  masc-  ein  Mensch,  der  gern  lacht, 

Spassvogel. 
%Hei  "tä  masc-  das  Kichern,  Gekicher. 
XfXôtkô  -M  J-  X^^^ÓU       eine  Frau,  die  gerne  lacht. 


Digitized  by  Google 


8L0YIKZI8CHB8  WÖRTERBUCH.  373 

j£lXÔ$täc  2Vä.  xfyoc%  X^^c^  Prt.  ^ete-yl  verb.  imperf. 
kichern. 
Komposita : 

na'xjtyö^t&c  verb.  perf.  a%  sich  satt  kichern. 
po^Ix^^täc  verb.  perf.  ein  wenig  kichern. 

rosxSX^Stäc  vero>  perf»  &k  Mör  ms  Kichern  kommen, 
zaxty&^täc  verb.  perf.  zu  Kichern  anfangen. 
XÍlnÔRC  imj>.  jllÄT  /Ä  8t J  fl-lnl  [Vi.  Wslz.J  s.  Jílnouc.  £f. 
Fi.  Fsfo. 

XÍlnô«c  Fut.  fcflA*  -ňéš  ÍW.  xílnó»n  Imp.  fWi  xilnlca  vcrfc. 
perf.  ausgiessen.  Kl. 
Komposita: 

växllnóuc  verb.  perf.  ausgiessen. 
j^ítri  -rä  -ré  oď;.  1.  klug;  2.  schlau,  listig, 
jjftrex  ""Xa  ^«      xltrô^x^H  masc.  kluger,  listiger  Mensch. 
^Strese  -cä  L.  xitrôesci  fem.  die  Klugheit,  Schauheit, 
^ítreškä  -M  J.  x*traeškóu,  fem.  kluge,  listige  Frau. 
jtltŕáQc  s.  xítŕ%.  Vi. 
XÍtŕä  adv.  i.  klug;  2.  schlau,  lisüg. 

X/itŕajjc  IV».  ^Streja.  xítrlgjôš  JFVí.  x«ŕô*«l  -tŕa  -tŕelí  Part. 
Prt.  xítŕfilí  twô.  imperf.  klug,  schlau  werden.  Äí.  H.  St.  WsU. 
Kompositum: 

sjUrajlc  verb.  perf.  klug,  schlau  werden. 
XÍtŕéc  s.  yítŤi^c. 
XÍtŕôc  s.  xltŕäuc. 

I. 

infänträjä  -jä  -4.  infantraja.  fem.  Infanterie.  Osie. 
infánträstä  -ta  D.  -teja  PI.  N.  -tevjä  mase.  Infanterist,  Fušs- 

soldat.  Osla. 
infäntra'jä  s.  infanträja.  WsU. 
Infänträ'stä  s.  infantrasta.  WsU. 

Infäntrinl  -ná  -né  a$j.  die  Infanterie  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  WsU. 


Digitized  by  Google 


374 


DB.   FB.  LOBBNTZ. 


infäntr|nl  s.  infantilní.  St. 

inféntár  -täuTô  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -tágru  [Vi.]  masc.  das 
Inventar. 

In  val  f  dä  -dä  D.  -dej  ô  PI.  N.  -devjä  masc.  Invalide, 
i'nzčlkä  -M  fem.  Inselchen,  kleine  Insel. 
Inzlä  -lä  PI.  G.  -zfil  fem.  Insel. 

•• 
t 

íl  interj.  ih! 

fmja,  ntr.  indecl.  Name  (nur  im  Vateruoser  vorkommend), 
ís!  8.  hfß. 
fskä  s.  híska. 

J. 

j  ä!  interj.  ja! 

jáblaní  -nájj  -né  adj.  die  Äpfel  betreuend. 
jíblSčke  -ká  ntr.  Äpfelchen. 

jSblófln  -enft  [OsU.  KGa.  WJ  -üna  [WsU.J  L.  jablôeňl  [Kl. 

H.  Vi.]  -blôenl  [St.]  -blô  áí  [WsUf.J  PI.  G.  -bloun  [H.  Vi. 

WéUJ  -blÖyn  [Kl.  St.]  fem.  Apfelbaum, 
jäblóynkä  -M  I.jablÓuakóa  [H.  Vi.  WsU.]  -blounkóu  [Kt.St.], 

-blôenkôu  [Kl.  H.  Vi]  -blankou  [St.]  -blankou  [Wsl*.] 

fem.  Apfelbaum. 
jSble  -lá  PI.  G.  -bei  J.  -H  ntr.  Apľel. 
jSblenä  8.  jäblóyn.  Osie.  KGa.  W. 

jableňúeví  -vá  -vô  adj.  den  Apfelbaum  betreffend.  Osie.  KGa.  W. 

jiblôške  -ka  L.  jablufika  ntr.  Äpfelchen. 

jiblün*  8.  jfiblôun.  Wslg. 

jablünü$vl  s.  jableňôeví.  Wslz. 

jSčica  -cä  fem.  Jäckchen. 

j&člčkä  -hl  fem,  Jäckchen. 

jSčkä  -M  fem.  Jäckchen. 


Digitized  by  Googl 


8L0VINZISCHE3  WÖRTERBUCH.  375 

jSdäc  Prs.  jáyd^  [Kl.  H.  St.  Wslz]  jáQd^  [Vi.]  -dóš  Prt.  jä»- 
de«l  [Kl.  11.  St.  Welz.]  jáQde'tfl  [Vi.]  jädS  Imp.  jSde-$ 
verb.  imperf.  essen,  zu  essen  pflegen. 
Komposita  (Inf.  -jSdác  Prs.  -  jädq.  -jaydôš  /X/.  JET.  St.  Wslz.] 
-jáQdóš  [Vi.]  Prt.  -jäde'gl  Imp.  -jádo  u): 

dojftdäc  verb.  imperf.  i.  zu  Ende  essen,  seine  Mahlzeit 

beenden;  2.  nachessen,  zuletzt  essen, 
najädäc  verb.  imperf.  sa.  sich  satt  essen, 
prejädäc  verb.  imperf.  verfressen,  durch  Essen  verbringen; 
prejfidác  s%  1.  sich  übernehmen  beim  Essen,  zu  viel 
essen;  2.  sich  zum  Ekel  essen, 
rezjädäc  verb.  imperf.  alles  wegessen, 
snadäc  verb.  imperf.  frühstücken. 

pesnädäc  verb.  per  f.  ein  wenig  frühstücken, 
väjädäc  verb.  imperf.  alles  aufessen, 
vebjädäc  verb.  imperf.  anfressen,  befressen;  vebj&däc  s% 

so  viel  man  kann  essen. 
vujSdäc  verb.  imperf.  auffressen, 
zajädäc  verb.  imperf.  1.  zu  essen  aofaogen;  2.  aufessen, 

veressen. 
zjfidäc  verb.  imperf.  aufessen, 
jadälnľ  -nä  -nô  adj.  essbar.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
jadá'lnl  8.  jad&loL  Vi. 
jfida.  adv.  im  Grimm,  aus  Zorn. 
jadSrko  -kä  ntr.  Netzchen,  kleines  Netz, 
jadl&vl  -v&  -vô  adj.  leicht  zum  Zorn  geneigt,  zornmütig.  Oslz. 
jfidlävjä  adv.  zornmütig. 

jädlftvosc  -cä  L.  jadlävť^scí  fem.  das  leicht  zum  Zorn  geneigte, 

zornmütige  Wesen, 
jadla-vl  s.  jadlävi.  Wslz. 

jadlfc^bä  -bä  A.  jSdleba.  fem.  Kummer,  Gram,  Ärger, 
jadlťisbjic  Prs.  jfidlobja.  jadlô^bjlš  iVť.jadlebjél  verb.imperf. 

Kummer,  Gram  verursachen,  ärgern;  jadlö$bjic  8a.  sieh  kümmern» 

sich  grämen,  sich  ärgern. 


Digitized  by  Google 


376 


DB.  FB.  LORBNTZ. 


Komposita: 

najadlä$bjic  verb.  per  f.  s%  sich  sehr  bekümmern,  grämen, 
pojadlü^bjic  verb.  per  f.  ein  wenig  Kummer  verursachen; 

pejadläebjic  s%  sich  ein  wenig  bekümmern,  gramen, 
zjadlii^bjlc  verb.  per  f.  in  Kummer,  Gram  versetzen;  zjad- 
ldobjlc  s%  sich  bekümmern,  sich  gramen, 
jfidôč  -áčä  L.  jadäyčä  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -dáQČô  [Vi.]  mase. 
starker  Esser. 

jfidóčká  -M  J.  jadá'«čkó«  [KL  H.  St.  Wslz.]  -dávkou.  [Vi.] 

fem.  starke  Esserin, 
jadevjítí  -tá  -té  adj.  boshaft.  Oslz. 
jädevjite  adv.  boshafl. 

jSdevjitesc  -cä  L.  jadevjitô$scí  fem.  Doshaítigkeit. 
jadevjltl  s.  jadevjltl.  Wslz. 
jädre  -rä  PI.  G.  -der  J.  -dri  ntr.  Netz. 
jadrôf>ví  -v&  -vô  adj.  das  Netz  betreffend. 
jadô$vjic  Prš.  jfidovja.  jadôfvjíš  Prt.  jidevjél  verb.  imperf. 
zornig  machen;  jadó^vjlc  sa_  sich  argern. 
Komposita: 

najadúovjic  verb.  perf.  s%  sich  sehr  ärgern. 

pejadô^vjlc  verb.  perf.  ein  wenig  erzörnen;  pejadô$vjíc  8% 
ein  wenig  zürnen. 

rezjadÔQyjíc  verb.  perf.  recht  zornig  machen;  rezjadä$vjlc 
sa.  sich  sehr  erbosen. 

zjadň$vjíc  verb.  perf.  sa.  zornig  werden, 
jägbóji3  s.  jagboy3  adv.  und  conj.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
jägböyß  adv.  wie  immer,  irgendwie.  Kl. 
jägböjJ3  conj.  wie  immer.  Kl. 
jägňa.  -ňicä  PI.  N.  jagňätä  ntr.  Lamm, 
jagňícänä  -nä  fem.  Lammfleisch.  Oslz. 
jagňícézna  s.  jagňícana.  Oslz. 
jagňíčinä  s.  jagňlcana.  Oslz. 
jagňíčizuá  s.  jagňlcana.  Oslz. 
jagnlči  -ča*  -čô  adj.  das  Lamm  betreffend.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


377 


jagňlčnl  -ná  -né  adj.  das  Lamm  betreffend.  Oslz. 
jagňl'cánä  s.  jagňlcana.  Wslz. 
jagňi'cčznä  s.  jagmcäna.  Wslz. 
jagňl'činä  8.  jagnicana.  Wslz. 
jagňl  člznä  s.  jagňícána.  Wslz. 
jagňi'čl  s.  jagňíčl.  Wslz. 
jagnl'čnl  s.  jagňlčnl.  Wslz. 

jägnók  -aká  L.  jagňaukä  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -ňáokô  [n J 

mase.  Bocklamm. 
jágňôŠk  -ká  mase.  junges  Bocklamm. 
jagúÔjjtéčke  s.  jagňôutečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
jägňôgtke  s.  jagnóutke.  H.  Vi.  St.  Wsh. 
jagnojjtäŠke  s.  jagňÔutuŠke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
jagňÓjjtSčko  -ká  ntr.  Lämmchen.  Kl. 
jfigňôutke  -ká  PI.  N.  jagň^tkä  ntr.  Lämmchen.  Kl. 
jagňÓytäške  -ká  ntr.  Lämmchen.  Kl. 
jagňaoví  -v&  -vô  adj.  das  Lamm  betreffend, 
jägójítkä  -ht  I.  jagôjjtkóu  fem.  Beere. 

jágedä  -dá  I.  jagiiedóu.  PI.  O.  -gÖpd  fem.  Beere,  besonders  Hei- 
delbeere. 

jagedovjíčé  -čá  ntr.  Beerenkraut,  Heidelbeerkraut.  Oslz. 
jagedevjičé  s.  jagedevjičé.  Wslz. 
jagodaeví  -vä  -vé  adj.  die  Beeren,  Heidelbeeren  betreffend. 
jage3aní  -najj  -né  adj.  aus  Beeren,  Heidelbeeren  bestehend,  be- 
reitet. 

jage3&čé  -Č&  ntr.  Beerenkraut,  Heidelbeerkraut.  Oslz. 
jageääné  -ňá  ntr.  Beerenkraut,  Heidelbeerkraut.  Kl.  U.  Vi. 
jagejästl  -tá  -tô  adj.  reich  an  Beeren,  beerenreich.  Oslz. 
jage3£ľče  s.  jage3&čé.  Wslz. 
jage3á-ňé  s.  jage3äňô.  Wslz. 
jagesá'sťi  s.  jage3ástí.  Wslz. 
jage34ňô  s.  jagegäné.  St. 

jSgo3ô^nkä  -hí  I.  jageaÔunkójj  [U.  Vi.  Wsle.]  -30unkôj| 
fKl.  St.]  fem.  Beerensuppe,  Heidelbeersuppe. 


Digitized  by  Google 


378 


DB.  FR.  LORE  N  T  Z. 


jagóedni  -n&  -né  adj.  die  Beeren,  Heidelbeeren  beireffend. 
jaySc  Prs.  jä^ňj^  Prt.  jaY©ul  wr6.  imperf.  jagen,  die  Jagd  be- 
treiben, auf  der  Jagd  sein. 
Komposita'. 

najayäc  verb.  perf.  6%  genug  gejagt  haben. 

ejafac  verb.  perf.  ein  wenig  jagen, 
rezjafäc  verb.  perf.  s%  sich  ganz  dem  Jagdvergnügen  hin- 
geben. 

jayäŕóy  -ŕevi  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Jäger  gehörig, 
jayäŕtve  -vä  ntr.  i.  die  Jäger;  2.  der  Jägerberuf. 
ja^SHii  -k&  -hé  adj.  den  Jäger  betreffend. 
jSyörk  -kä  masc.  Jägerbursch. 

jäyörkä  -M  I.  ja^árkou,  -yarköjj  fem.  die  Frau  des  Jägers, 
jäyör  -aíä,  -Äfft  L.  jaySrä  PI.  I.  -nnl  masc.  Jäger, 
jayüsväc  Prt,  ja^ove'^l  s.  jaySc.  JH.  Fi. 
jäXäc  JFV-5.  jíUty  jl§3éš  JW.  je'«l  ja"  jlelí  Jmp.  jie^ä  je3äca 
Pbrť.  Prt.  jounl  /Ä  Fi.  TPskJ  jóunl  /Jö.  ÄJ  FteM.  ja- 
•yj|ne  Hülfsvb.  bác  verft.  imperf.  fahren  (intrans.). 
Komposita  (Inf.  -jtyfc  i¥».  -jad%  -jie^éš  Prt.  -  j©  ^  -'já 
-  jell  Imp.  - rje3ä): 

dejaVxÄc  verb.  perf.  1.  bis  wohin  fahren;  2.  kôová  je- 
mandem nachfahren  and  ihn  einholen.  —  Mä-d&ejel! 
de-Glóufôc.  Yu-Žélkéevä  roä-ja-dáojell. 
nadjäyac  verb.  perf.  angefahren  kommen, 
naj&xäc  verb.  perf.  überfallen, 
pedjätyäc  verb.  perf.  dicht  heraofahren. 
peju/äc  verb.  perf.  fahren,  hinfahren,  abfahren, 
präjäyäc  verb.  perf.  zu  Wagen  ankommen, 
prejä^äc  verb.  perf.  1.  hindurchfahren;  2.  vorbeifahren, 
überholen. 

rozjaríte  verb.  perf.  überfahren,  entzwei  fahren;  rezjäx*c 
sq  sich  trennen,  hierhin  und  dorthin  fahren. 

vaja^äc  verb.  perf.  1.  hinausfahren,  abfahren;  2.  hinauf- 
fahren. 


Digitized  by  Google 


BLOVJNZISCHES  WÖRTERBUCH. 


379 


yjS^äc  verb.  perf.  hineinfahren. 

vebjityäc  verb.  perf.  nmfahren,  zu  Wagen  besuchen. 

vedjfiyäc  verb.  perf.  abfahren,  abreisen. 

vHjäyäc  verb.  perf.  davon  fahren,  eine  Strecke  zurück- 
legen. —  Ga-vén-bél  p&urq.  najü  vujÖjjni',  vén-8%- 
vB$bórcél. 

zajäyäc  verb.  perf.  weit  fortfahren. 

zjfS-xäc  verb.  perf.  binabfahren;  zjätyäc  Sil  zu  Wagen  zu- 
sammenkommen. 
jftXtä  -tfi  fem.  Jagd. 

jä-X*äSft  -8*  fa*-  Jagdtasche, 
jäjcä  -cä  ntr.  Hode. 
j$j[cäblK  -kä  masc.  Stiec. 
j8j[cô  8.  jäjcä. 

jSjft  -jä  L.  jajö  PJ.  Ö.  jô  j  L  jajmí  X.  -jé*  ntr.  1.  Ei;  2.  P/. 
Hoden. 

jäjéČke  -kä  ntr.  kleines  Ei. 

j  aj  1$  vi  -v&  -vô  a#.  die  Eier  betreffend. 

jáj  e  s.  jajä. 

jajevfitl  -tá  -té  arfj.  eierartig,  eiförmig. 
jajô$yl  s.jajl§ví. 
jSjäške  -kä  ntr.  kleines  Ei. 
jäk  adv.  wie,  irgendwie. 

j 5k  conj.  1.  wie,  in  welcher  Weise;  2.  wie,  als,  da;  3.  wie,  als 
(bei  Vergleichen).  —  Já-ňigvjém,  jäk-jáy-mópm  to-Čiňic.  Jfik 
ja-pŕäšet,  fšátcä  bälä  préjč.  Vé'n-jä  täk-vjglbí  jäk-tä. 

jäkä  -M  fem.  Jacke. 

jäkkôf  lvjefc  adv.  wie  immer,  irgendwie.  Kl.  II.  St.  Wsle. 
jäkkôslvjek  conj.  wie  immer.  Kl.  H.  St.  WsU. 
jákkťľlvjeK  8.  jakkô§lvjeK  adv.  und  conj.  Vi. 
jäklebÖR3  s.  jaklcbö«3  **t;.  *nd  conj.  H.  Vi.  St.  WsU. 
jäklebÖus  °dv.  wie  nur  immer,  irgendwie.  Kl. 
jäkleb6i)5  conj.  wie  nar  immer.  Kl. 

jáklekô$lvjei  adv.  wie  nur  immer,  irgendwie.  Kl.  H.  St.  Wsle. 


Digitized  by  Google 


380 


DB.  FB.  LORE  XT  Z. 


jäklekä$lvjek  conj.  wie  nur  immer.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

jäklekôivjek  8.  jaklekôolvjeí  adv.  und  conj.  Vi. 

jak  11g  conj.  wie  nur. 

jäkópš?  adv.  wie?  auf  welche  Weise? 

j  5k  e  s.  j  Sk  adv.  und  conj. 

jaküpsM  -kä  -hó  adj.;  jakupshé  lista  HuOattích. 

jälmäžnä  -nä  1.  jálmäžnóu  M.  G.  -môžen  [Osie.  KGa.  W.J 

-žili  [GGa.]  fem.  Almosen.  K\.  H.  St.  Wslz. 
jälmôžnicä-cä  fem.  Almosenempfängerin. 
jälmužňlk  -ikä  R  N.  -cä  mase.  Almosenempßnger. 
jalô«fč^  jalóuféicá  Pi.  N.  jaló»fč$tä  ntr.  das  Jungvieh.  Ft.  St. 

Wsle. 

jälôj|\frča,  s.  jfilôjifča..  Kl.  U. 
jalovjáQC  s.  jalevjäjjc.  Vi. 

jalevjayc  Prs.  jílevjej^  jalevjiejéš  Prt.  jälevjo*yl  -^ell 
verb.  imperf.  unfruchtbar  sein,  bleiben.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposita: 

pejalevjayc  verb.  perf.  unfruchtbar  werden, 
zajalovjajic  verb.  perf.  unfruchtbar  werden. 
jSleve  adv.  unfruchtbar. 

jfilevesc  -cä  L.  jalevu^sci  fem.  die  Unfruchtbarkeit. 

jalé*jcä  -cä  fem.  Färse,  Kuh,  welche  noch  nicht  gekalbt  hat. 

jalé'Áči  -čä  -če  adj.  die  Färse  betreffend. 

jalé-jičkä  -M  fem.  Färse. 

jalé'jznä  -Dä  fem.  das  Jungvieh.  . 

jalôgvl  -vá  s\é  adj.  unfruchtbar,  güst. 

jalôevjéc  s.  jalevjajjc. 

jalü^vjic  Prs.  jälevja,  jalôevjíš  Prt.  jalevjél  verb.  imperf. 

unfruchtbar  machen, 
jalüevjoc  s.  jaleyjäjjc. 

jamjísťí  -tä  -té  adj.  reich  an  Höhlen,  höhlenreich.  Osle. 
jamjrsti  s.  jamjístí.  Wsle. 

jamräc  Prs.  j^mräja.  jamrôjôš  Prt.  jamrô  yl  verb.  imperf.  in 
weinerlichem,  jammerndem  Ton  sprechen,  jammern. 


Digitized  by  Google 


SLOVIií  ZISCHE  S  WÖRTERBUCH.  381 

Komposita  (Inf.  -jamrfic  Prs.  -  jamrdj%  -jamräj§S  Prt.  -ja- 
mrd$l  Imp.  -j$mre*tf): 

najamräc  verb.  perf.  viel  in  weinerlichem  Tod  sprechen, 
pejamräc  verb,  perf.  ein  wenig  jammern, 
väjamrác  verb.  perf.      ausgejammert  haben,  nicht  mehr 
jammern. 

zajamrSc  verb.  perf.  anfangen  zu  jammern, 
jamrü^täc  Prs.  j|mrec%  jamra$céš  Prt.  j$mrete*^l  jamretä 
verb.  imperf.  in  weinerlichem,  jammerndem  Ton  sprechen,  jammern. 
Komposita  (Inf.  -jamrôetäc  Prs.  - 'jamreca.  -jamrô$céš 
Prt.  -  jamrete-tfl):  s.  jamrSc. 
jamrôevác  Prt.  jamri^vetfl  s.  jamrac.  Kl.  Vi. 
j  am  ô  $  vi  -vä  -vé  adj.  die  Höhle  betreffend. 
jaňlglshX  -k&  -hé  adý.  den  Engel  betreffend.  Kl.  II.  St.  Wsle. 
janiisM  s.  jaiViQlsíií.  Vi. 

jaňú§lóy  -leví  -vä  -ve  adj.  poss.  dem  Engel  gehörig. 

jág  s.  ja«.  Vi. 

jáQ!  s.  Vi. 

jáQd  s.  jäud.  Vi. 

jágdle  «.  jiíudle.  Vi. 

jáQd  n!  s.  jäfldni.  Fi. 

jáQdoosc  s.  jaudoesc.  Vi. 

jáQdňicä  s.  j&udnica.  Vi. 

jágdňik  s.  jägdniK:.  Vi. 

jágdôrkä  «.  jaydôrka.  Vi. 

jáQdóŕ  s.  jajídôr.  Vi. 

jáQlc  s.  jájjlc.  Vi. 

jágtre  8.  jáytre.  Vi. 

jáQŽJ  s.  jäužg.  Vi. 

japČaoí  -najj  -De  adj.  aas  Äpfeln  bestehend,  bereitet, 
jfipčlčke  -kä  ntr.  Äpfelchen. 

jgpčóflokä  -M  I.  japč5»okó»  [H.  Vi.  WsU.J  -čoyDkóu  [Kl. St.] 

fem.  Apfelsappe, 
j&pke  -kä  PI.  I.  -M  ntr.  Apfel. 


Digitized  by  Google 


882 


DR.  n.  LORKNTZ. 


japkôoví  -vä  -vé  adj.  die  Äpfel  betreffend, 
jarí  -rajj  -ré  adj.  frisch,  munter,  lostig. 
järlék  -äkä  masc.  einjähriges  Schaf. 

j  Sri I  Dg  -ga  L.  -nza  H.  N.  -nl)í  G.  jarll'Bgôjj  masc.  einjähriges 
Schaf. 

jarlížácä  -cä  fem.  Mutterschaf.  Oslz. 

jarllža-cá  PI.  G.  -žac  s.  jarilžäca.  Wslz. 

j  arm  ô  ž  -žä  L.  jarmôžô  masc.  Kohl. 

jarmäžu$vl  -v&  -vé  adj.  den  Kohl  betreffend. 

jäŕÄcä  -cä  L.  jaŕäci  [Oüz.]  -ŕa*cl  [Wslz.]  fem.  Sommerroggen. 

järänft  -nä  7.  jaŕänóu  [Kl.  H.  Vi.]  -rajión  [St.]  -rano»  /TP***./ 

fem.  Gemüse, 
j  a  ŕä  n  ô  $  v  í  -vá  -vé  adj.  das  Gemüse  betreflend. 
jaŕínnY  -nä  -né  adj.  das  Gemüse  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
jaŕíoňicä  -cA  fem.  1.  die  Fraa  des  Gemüsehändlers;  2.  Gemüse- 

hindlerin.  Kl.  H.  Ft.  Wslz. 
jarínňíctve  -vä  nir.  4.  die  Gemüsehändler;  2.  der  Gemüsehandel. 

Oslz. 

jafínňlctil  -ká  -hé  adj.  den  Gemüsehändler  betreffend.  Oslz. 
jaŕinňíčl  -čá  -čô  adj.  den  Gemüsehändler  betreffend.  Oslz. 
jarínňíčka  -M  fem.  1.  die  Frau  des  Gemüsehändlers;  2.  Gemüse- 

handlerin.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
jaŕínniK  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Gemüsehändler.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
jaŕlnňl  ctvo  s.  jaHnňictve.  Wslz. 
jaflonichl  s.  jaflnňicíií.  Wslz. 
jaŕlnňl'čf  s.  jaŕluňíčí.  Wslz. 
jaŕtnní  s.  jaŕfnní.  81. 
jarjnnicä  s.  jaŕínnica.  St. 
jarjnničkä  s.  jaŕínnička.  St. 
jaŕtnňlk  s.jarínňik.  St. 
jaßkölÄcä  -cä  PI.  G.  -léc  fem.  Schwalbe.  Oslz. 
jaskôläčín  -ČlnX  -d!  -nô  adj.  poss.  Schwalben-.  Oslz. 
jaskôléčkä  -M  fem.  Schwälbchen.  Oslz. 
j ask ú'läcä  s.  jaskßlUca.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SL0VI1ÍZISCHE8  WÖKTKKBUCH.  383 


jaskôläčín  s.  jaskuläčín.  Wslz. 
jaskťľiečkä  s.  jaskwlečka.  Wslz. 

jäskälč$  jaBkiílčicä  H.  N.  jaskälČ|tä  ntr.  junge  Schwalbe, 
j  a  s  k  ií  1  č  í  -č&  -čé  adj.  die  Schwalben  betreffend. 
jasktUčIn  -činí  -nä  -né  adj.  poss.  Schwalben-, 
jaskôlčôutéčko  s.  jaskúlčóntečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
j5škôlčó»tko  s.  jaskúlčó«tke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
jaskôlčôfltäške  s.  jaskälčoutôško.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
jaskôlčôutéčko  -kä  ntr.  junges  Schwälbchen.  Kl. 
jaskälčôutke  -kä  Pi.  N.  jašk«lč%tkä  G.  -kulčatk  ntr.  junges 

Schwälbchen.  Kl. 
jaskälčóytaške  -kä  ntr.  junges  Schwälbchen.  Kl. 
jäskúlkä  -hl  I.  jaskulkójj  fem.  Schwalbe, 
jasnäčh'i  -kä  -hé  adj.  sehr  hell,  sonnenklar.  Oslz. 
jasnäxn'i  -nä  -né  adj.  sehr  hell,  sonnenklar.  Oslz. 
j  asn a  čti í  s.  jasnäčhT.  Wslz. 
jasna  ^ní  s.  jasnä'xnT.  Wslz. 
jSsnéčke  adv.  sehr  hell,  sehr  klar, 
j  ä  snežné  adv.  sehr  hell,  sehr  klar, 
jasní  -nág  -né  adj.  hell,  klar, 
jäsne  adv.  hell,  klar. 

jásiie-  erstes  Glied  von  Kompositen:  hell-, 
jäsnosc  -cfi  L.  jasnôescl  fem.  die  Helligkeit,  Klarheit, 
jasniletä  -tä  A.  jasneta^  fem.  die  Helligkeit,  Klarheit. 
jasnôŠI  -Š&  -šé  adj.  sehr  hell,  sonnenklar. 
jSsnúško  adv.  sehr  hell,  sehr  klar, 
jäsnóšo  adv.  sehr  hell,  sehr  klar. 
jasnášM  -kä  -hô  adj.  sehr  hell,  sonnenklar, 
♦jäanäc  verb.  Her.  zu  jasnie. 

Komposita   (Inf.  -jäsnäc  Prs.  -'jósňa  -jäusnöö  [Kl.  H. 

St.  Wslz. J  -jáosňóš  [Vi.]  Prt.  -'jôsňe-ttl  Imp.  -jfig- 

ňe-«): 

rezjasnäc  verb.  imperf.  aufhellen,  aufklären;  rozjäsnäc 
sa_  sich  aufhellen,  klar  werden. 


Digitized  by  Google 


384 


DE.   ľR.  LOBENTZ 


väjSsňäc  verb.  imperf.  aufhellen,  aufklären;  Yäjäsňác  8% 

sieh  aufhellen,  klar  werden, 
vebjäsňäc  verb.  imperf.  beleuchten,  erhellen, 
vujäsňäc  verb.  imperf.  erleuchten, 
zjäsnac  verb.  imperf.  aufhellen,  aufklären;   zjfcnäc  sa. 

sich  aufhellen,  klar  werden. 
jasňáQC  8.  jasňayc.  Vi. 

jasn&gc  Prs.  jäsňeja.  jasňlejéš  Prt.  jäsno'yl  -ňä  -ňell  Part. 
Pri.  jasňÄlI  verb.  imperf.  heU,  klar  werden.  Kl.  H.  St.  WsU. 
Komposita: 

vájasňajjc  verb.  perf.  hell,  klar  werden, 
zjasnajjc  verb.  perf.  bell,  klar  werden, 
j  5s  ň  ä  adv.  hell,  klar, 
jfisňéc  s.  jasňágc. 

jasnie  Prs.  jasn%  -ňlš  Prt.  jasnel  verb.  imperf.  hell,  klar  machen; 
jasnie  sa.  sich  aufhellen,  klar  werden. 
Komposita: 

pejasnlc  verb.  perf.  erhellen. 

rezjSaňíc  verb.  perf.  aufhelleo,  aufklären;  rezjasnic  8%  sich 

aufhellen,  klar  werden, 
väjasnlc  verb.  perf.  aufbellen,  aufklären;  v&jasnlc  s%  sich 

aufhellen,  klar  werden, 
vebjasňic  verb.  perf.  beleuchten,  erhellen, 
vujashic  verb.  perf  erleuchten. 

zjäsnlc  verb.  perf.  aufhellen,  aufklären;  z  jasnie  8%  sich  auf- 
hellen, klar  werden, 
j&sňóc  s.  jasnäyc. 

jSsôjjn  -oĽä  [Oslz.  KGa.  W]  -ünä  [Wüz.]  L.  -sena  [Osie. 
KGa.  W.]  -síňä  [GGa.J  H.  G.  jasü^nö»  [Kl.  H.  Vi.]  -sau- 
nou. [St.]  -sÚ-nóH  [Wüz.]  L.  -slené*  [Kl.  H.  Vi.]  -siene* 
[St.]  -si-ňéx  [Wüz]  mase.  Esche. 

jasenneví  «vá  -vé  i.  die  Esche  betreffend;  2.  aus  Eschenhok  be- 
stehend. Oüe.  KGa.  W. 

jaBträ  -ter  L.  -tre£  masc.pl.  Ostern. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


885 


jastrúoví  -vá  -vé  adj.  die  Ostern  beireffend. 

jastfaní  -näjj  -né  adj.  österlich. 

jasträbjí  -bjä  -bjé  adj.  den  Habicht  betreffend.  Osie. 

jasträbüevi  -vi  -vé  adj.  den  Habicht  betreffend. 

jastra-bjí  s.  jasträbji.  Wslz. 

jSstH  -ŕá  -ré  adj.  Österlich. 

jästrib  -äbä  PI.  G.  jasträböy  [Oslz.]  -rt-böjj  [Weh.]  L  -bmí, 

-b!  L.  -bjé£  mase.  Habicht. 
jästMpk  -ká  mase.  junger  Habicht, 
jasünüfvi  s.  jaseuüevl.  Wslz. 
j  a  h  í  -kä»  -hépron.  adj.  welcher,  ein  wie  beschaffener. 
jahlbój}3  s.  jaTiibou3.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
j ahSbon3  pron.  adj.  irgendwelcher.  Kl. 
jahlkô^lvjeK  pron.  adj.  irgendwelcher.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
jahlkúivjeK  &.  jahIkô$]vjeR.  Vi. 
jáhllebô«3  s.  jáMlebóu3.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
jáh'ilebóu3  pron.  adj.  irgendwelcher.  Kl. 
jfih!lekü$WjeK  pron.  adj.  irgendwelcher.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
jáhilekň'lvjcK  s.  jäMlekäelvjeK.  Vi. 
jahlíll§  pron.  adj.  irgendwelcher, 
jahíš?  -kä«S?  -héjiš ? pron.  adj.  welcher? 
♦jfivjäc  verb.  iter.  zu  jävjic. 

Komposita  (Inf.  -jSvjäc  Prs.  -  jftvj%  -jäj|vjôš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -jáQvjóš  [Vi.]  Prt.  -  jávje'tfl  Imp.  -jävje'u): 
pojävjác  verb.  imperf.  sa.  sich  öffentlich  zeigen. 
vajSvjac  verb.  imperf.  enthüllen,  ans  Liebt  bringen;  väjä- 

vjác  s%  bekannt  werden. 
vebjSvjäc  verb.  imperf.  offenbaren,  enthüllen, 
zjfivjäc  verb.   imperf.   offenbaren;    zjSvjäc   s%  sich 
zeigen. 

jäyjic  Prs.  javj%  -vjlš  Prt.  jävjél  verb.  imperf  offenbaren;  j8- 
vjlc  sa.  sich  offenbaren,  sich  zeigen. 
Komposita: 

pejävjlc  verb.  perf.  s%  sich  öffentlich  zeigen. 


Digitized  by  Google 


386 


DR.  FR.  LORE  NT  Z. 


väjavjlc  verb.  per  f.  enthüllen,  ans  Licht  bringen;  vSjavjic  *% 
bekannt  werden. 

vebjävjlc  verb.  perf.  offenbaren,  enthüllen. 

zjfivjic  verb.  perf.  offenbaren;  zjävjic  sa.  sich  zeigen, 
javoi  -DŽy  -né  adj.  Öffentlich.  U.  Vi.  St.  WsU. 
jSvnosc  -cä  L.  javnôoscl  fem.  die  Öffentlichkeit.  H.  Vi.  St.  WsU. 
jävňä  adv.  öffentlich.  H.  Vi.  St.  WsU. 
jawní  s.  javni.  Kl. 
jawnesc  s.  jävnesc.  Kl. 
jawňä  8.  jävňä.  Kl. 

jäzdä  -dä  I.  jazdö«  PI.  0.  jä»zd  [Kl.  H.  St.  WsU.]  jáozd  [Vi.] 

fem.  Ruderpflock, 
jfizget  -ta  H.  N.  -cä  G.  jazgô$tóy  mase.  Schwätzer. 
jSzgot  -tô  mase.  das  Geschwätz, 
jäzgotkä  -Iii  I.  jazgó^tkôy  fem.  Schwätzerin, 
jazgôetäc  Prš.  jä"zgec$  jazgô§c8Š  iW.jäzgetegl  verb.imperf. 

schwatzen. 
Komposita: 

najazgü§täc  verb.  perf.  viel  zusammenschwatzen;  najazgô$- 
täc  8%  genug  geschwatzt  haben. 

pejazgü^täc  verb.  perf.  ein  wenig  schwatzen. 

zajazga§täc  verb.  perf.  zu  schwatzen  anfangen. 
jaž£ievl  -vá  -vô  adj.  den  Kaulbarsch  betreffend. 
jaž3ú$ví  s.  jaž^igvi. 
jä'lmúžnä  8.  jälmúžna.  Vi. 

jädén  jäná  [Kl.  U.  Vi]  j^oä  [St.]  -ne  adj.  i .  derselbe,  der  gleiche; 
2.  der  einzigste.  Oslz. 

jádén  jänä  [Kl.  U.  Vi]  j$nä  [St]  -ne  mm.  ein.  Oslz. 

jänac  iVs.  jän%  -nôš  Prt.  jáne-gl  jänä  verb.  imperf.  i.  aus- 
gleichen, versöhnen;  2.  in  Dienst  nehmen,  mieten. —  Jaj|-j&-nT- 
môug  jänäc  z-jfevä-ňästóu..  Vén-mjä-cegl  jáuäc  zfi-^lepcft. 
Kl.  H.  Vi. 

Komposita  (Inf.  -jänäc  Prs.  -  jäna.  -jánóš  Prt.  -  jäne-gl): 
väjänäc  verb.  perf.  ausgleichen. 


Digitized  by  Google 


SLOVDiZISCffRS  WÖRTERBUCH.  387 

vajánäc  verb.  perf.  mieten;  vnjänäc  s%  ku$ma  sich  bei  je- 
mandem vermieten.  —  Ven-sa_-vöjäne-gl  djd'abla. 
zajánäc  verb. perf.  ausgleichen,  versöhnen;  zajänäc  sa.  l.sich 

versöhnen;  2.  sich  vermieten, 
zjänäc  verb.  perf.  versöhnen, 
jänäk  adv.  einerlei,  gleich,  auf  gleiche  Weise.  Kl.  H.  Vi. 
jänake  s.  jänak.  Kl.  H.  Vi. 

jänôč  -áčä  L.  jänauča  [Kl.  H.]  -nágča  [Vi J  mase.  Einiger, 

Vermittler.  Kl.  H.  Vi. 
jänôčkä  -hí  I.  jänaačkóu.  [Kl.  H.]  -náQČkóu  [Vi.]  fem.  1.  Eini- 
gerin, Vermittlerin;  2.  einzige  Tochter.  Kl.  H.  Vi. 
jänôk  -&kä  L.  jänáuku  [Kl.  H.J  -nagka  [Vi.]  masc.  einziger 

Sohn.  Kl.  H.  Vi. 
jäuesc  -c&  L.  jäna$sci  fem.  die  Eintracht.  Kl.  H.  Vi. 
jaňicä  -cä  fem.  einzige  Tochter.  Kl.  H.  Vi. 
jäňík  -ikä  masc.  einziger  Sohn.  Kl.  U.  Vi. 
jäkäc  Prs.  jäkuja.  [Oslz.J  ja-kaja.  [Wslz.]  jäkäjéfi  Prt.  jäk&'ul 
verb.  imperf.  spotten.  — TY-knaupjl  jákôjóu  líž  nade-mnöu. 
Komposita  {Inf.  -jäkäc  Prs.  -'jäkaja.  Prt.  -jäkd'al  Imp.  -ji- 
kea  [Oslej  -jäke'a  [Wslz.]): 

najäkäc  verb.  perf.  sa.  nat-Čím  seinen  Spott  über  etwas 
auslassen. 

vájäkäc  verb.  perf.  ausspotten,  verhöhnen, 
zajäkäc  verb.  perf.  nat-Čím  anfangen  über  etwas  zu 
spotten. 

*jäkäväc  verb.  Her.  nu  jäkäc. 

Kompositum  (Inf.  -jäkäväc  Prs.  -jäkäv$  -jäka^voS  [Kl.  H. 
St.  Wsle.]  -kágvôš  [Vi.]  Prt.  - 'jäk&ve-al  Imp.  -jäkäve*g): 
väjftkäväc  verb.  imperf.  ausspotten,  verhöhnen. 
jäka$Yäc  Prt.  jäkaovoyl  s.  jäkäc.  Kl.  Vi. 
♦jänäc  verb.  Her.  eu  jänac. 

Komposita  (Inf.  -jänäc  Prs.  -jänaja.  Prt.  -jäné'al  Imp.  -jä- 
ne'u  [Kl.  H.  Vi.]  -janea  [St.]  -ja-ne*H  [Wsle.]): 
väjänäc  verb.  imperf.  ausgleichen. 

26* 


Digitized  by  Google 


388 


DR.   PH.  LORKNTZ. 


vajänäc  verb.  imperf.  mieten,  in  Dienst  nehmen;  vujänSc 

sa,  ka$mü  sich  bei  jemandem  vermieten, 
zajänäc  verb.  imperf.  ausgleichen,  versöhnen;  zajänäc  ß% 

i.  sich  versöhnen;  2.  sich  vermieten. 
zjfinSc  verb.  imperf.  versöhnen, 
jänfičic  Prs.  jänača,  [Kl.  H.  Vi.]  j^nača,  [St.]  jl'naéa,  [Wslz] 
jänfičíš  Vrt.  jánačél  [Kl.  U.  Vi]  janačél  [St]  ja-načél  [Wslz] 
jänačUa  verb.  imperf.  vermitteln,  als  Vermittler  fangieren.  — 
Tén-Šé'gtčš  muší  jäoäčic  mjizä-n|raä. 
Kompositum  (Inf.  -jänäéíc  Prs.  - 'janača,  -jänfičíš  Prt.  -  já- 
načél): 

pejänfiČíc  verb.  perf.  vermitteln. 
janáQscä  s.  jäuäuscä.  Vi. 
jánáQscä-  s.  janauscä-.  Vi. 
j&náQSceräk  s.  jänayscerak.  Vi. 
jftnfiQscerSh!  s.  jänagscerfinl.  Vi. 
janáQScere  s.  jänäuscere.  Vi. 
jänáostní  s.  jänagstnl.  Vi. 
j&nfthl  -kä  -hô  adj.  einerlei. 
*jänfiväc  verb.  iter.  zu  jánac. 

Komposita  (Inf.  -jänävác  Prs.  - 'jänava.  -jänKuvôš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -jänáôvôš  [Vi]  Prt.  - 'jän&ve-yl  Imp.  -jfinäve-«): 
s.  jfinäc. 

jánžÍRscä  num.  elf.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

jänajjscä-  erstes  Glied  von  Kompositen:  elf-.  Kl.  H.  St.  WsU. 
j&nájisceräk  adv.  elflacb.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
jäiiayscerfihl  -ka  -hé  adj.  elflach.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
jänágscere  num.  elf  Stück.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
j&náystnl  -nä  -né  adj.  der  elfte.  Kl.  H.  St.  WsU. 
j  Sne-  erstes  Glied  von  Kompositen:  ein-.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
jäneglü^sni  -ná  -né  adj.  einstimmig.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
janeglü$snä  adv.  einsümmig.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
jänomäslnl  -na  -né  adj.  einmütig.  Kl.  H.  Vi. 
jänemäslňä  adv.  einmütig.  Kl.  H.  Vi. 


Digitized  by  Google 


SLOYDiZISCHES  WÖRTERBUCH. 


3S9 


jänomä'slni  s.  jänomäslüY.  Wslz. 
jänomäVslňä  s.  jäneraäslnä.  Wslz. 

jänôetä  -tä  A.  jänetž*  [Kl.  B.  Vi]  janet*  [St.]  ja'neta.  [Wsle] 

fem.  die  Einheit. 
*jänôeväc  s.  jänäc.  Kl.  Vi. 
jä-dön  s.  jäden.  Jft7ö.  IT. 
j  Hin  «.  jäden.  GQa. 
ja-näc  a.  jänac.  Wsle. 
jaVnäk  s.  jänak.  JPate. 
janake  s.  jänak.  Wslz. 
jä-nôč  s.  jánóč.  TFsfó. 
jä'nóčká  s.  jänóčka.  Wslz. 
jkVnók  s.  jänók.  TFs/s. 
já'nosc  s.  jánesc.  Wslz. 
ja-ňicä  s.  jaňica.  Wslz. 
ji-ňiK  s.  jáňiK.  Wslz. 
j    k  ä  -M  /ft».  Sommerkorn,  Sommerroggen, 
jáfl  (?.  D.  L.  mjl§  Z  mnöujpron.  *i<foŕ.  ich.  Kl.  H.  St  Wslz. 
ja«!  interj.  ja!  £/.  #.  67.  WsU. 
jtffld  j8dä  masc.  Grimm,  Zorn.  Ä7.  Zf.  5/.  Wslz. 
jag die  -lá  w/r.  das  Essen,  die  Speise.  2ft.  /f.  St  Wslz. 
jaydni  -ná  -né  adj.  1.  schmackhaft;  2.  gefrässig.  Kl.  H.  St  Wslz. 
jájjdnosc  -cä  L.  jóduôescl  fem.  i.  die  Schmackhaftigkeit;  2.  die 

Gefrässigkeit.  Kl.  H.  St  Wslz. 
jäsdnicä  -cä  fem.  geľrässiges  Weib.  Kl.  H.  St  Wslz. 
jazdní*  -iká  B.  N.  -cä  mase.  gefrässiger  Mensch.  Kl.  H. St.  Wslz. 
jäfldórktt  -hl  I.  jádárkôu,  -darkóy.  fem.  starke  Esserin.  Kl.  H. 

St  Wslz. 

jájjdôŕ  -aŕä  L.  jádäŕô  mase.  starker  Esser.  Kl.  U.  St  Wslz. 
jáylc  -cä  PI.  I.  -cml  mase.  Dachs.  Kl.  H.  St  Wslz. 
j&ytre  -trä  K.  O.  -tér  frfr.  Eilerblase,  eiterndes  Geschwör.  Kl. 
H.  St  Wslz. 

jáyžj  jfižjä  L.  jaž^u  H.  G.  jäjjžš  J.  -£mi  »woäc.  Kaulbarsch.  Kl. 
H.  Si.  WsU. 


Digitized  by  Google 


390 


DR.  FE.  LOH  EN  T  Z. 


j^čec  Prs.  jfö  -číš  Prt.  j|čVyl  -čá  -čelí  Part.  Prt.  jačali 
verb.  imperf.  seufzen,  stöhnen,  wimmern. 
Komposita: 

nafóčé'c  verb.  perf.  sa.  genug  geseoľzt  haben,  sich  munde 
seufzen. 

pej^čéc  verb.  perf.  ein  wenig  seufzen, 
pŕejlčéc  verb.  perf.  durchseufzen,  eine  Zeitlang  seufzen, 
rozj^čéc  verb.  perf.  s%  laut  seufzen, 
väj^čéc  verb.  perf.  herausseufzen. 
zajatec  verb.  perf.  aufseufzen, 
jitglä  -la  B.  G.  -W  fem.  Hechlangel. 

j|käc  Prs.  j%k% -kóš  Prt.  j^keyl  verb.  imperf.  häußg  seufzen, 
wimmern. 
Komposita: 

pŕej|käc  verb.  imperf.  durchseufzen,  eine  Zeitlang  seufzen. 

rezj|käc  verb.  imperf.  s%  laut  seufzen. 
ja.klävl  -v&  -ve  adj.  ängstlich  jammernd.  Oslz. 
jajcll-vl  s.  jajdáví.  Wslz. 
jlkDÔjjc  s.  j|knôuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

j|knôuc  Fut.  j|kň%  -n6š  Prt.  j^knóun  verb.  perf.  aufseufzen, 
aufstöhnen.  Kl. 

Komposita  (Inf.  -j^knôuc  Prs.  -jakň%  -j^kňéš  Prt.  a.  -ja_k- 
nójgn  b.  -j%k  -jajdä): 

pej|knôuc  verb.  perf.  aufseufzen,  aufstöhnen. 
zaj|knôuc  verb.  perf.  aufseufzen,  aufstöhnen, 
j^ket  -tä  PI.  N.  -cá  G.  jajfôotóy  mase.  Stammler,  Stotterer. 
j|ket  -tú  mase.  das  Stammeln,  Stottern, 
j^ketkä  -hl  L  j%kü$tköu  fem.  Frau,  welche  stammelt,  stottert, 
jajcetláví  -v&  -vé  adj.  stammelnd,  stotternd.  Oslz. 
j%kotlä'vi  s.  jaketlavi.  Wsle. 

j%kä§täc  Prs.  j^keca.  ja.kü$c8S  Prt.  j$kete'gl  verb.  imperf. 
stammeln,  stollern. 
Komposita : 

uajajcÜQtäc  verb.  perf.  viel  zusammenstammeln. 


Digitized  by  Google 


SL0V1NZISCHES  WÖRTERBUCH. 


391 


väj^küetäc  verb.  perf.  hervorslammeln. 
zaja.kü§täc  verb.  perf,  anfangen  zu  slammein. 
j§mä  -roä  PI.  G.  jöjjm  [H.  Vi.  Wslz.]  joijni  [Kl.  St.]  fem. 
Höhle,  Grube. 

j|mjicä  -cä  L.  jamjici  [Oslz]  -mji  c'i  [Wslz.]  PI.  G.  -mjic 
[Oslz.]  -mjic  [Wslz]  fem.  Höhle,  Grube. 

jšmjlšče  -čä  B.  N.  jamjíšča  [Oslz]  -mjráčá  [Wslz.]  G.  -mjišč 
[Oslz]  -mjišč  [Wslz.]  ntr.  grosse  Höhle. 

j$mret  -ta  PI.  N.  -ca  G.  jamrôttóp.  mase.  Mensch,  welcher  be- 
ständig in  einem  weinerlichen,  jammerndem  Ton  spricht. 

j^mret  -tä  masc.  das  Sprechen  in  weinerlichem,  jammerndem  Ton. 

j|ňôyl  -el&  L.  -ňelä,  jaöü$la  PI.  N.  -ňelä  G.  -nÖjjl  I.  -ňôelml 
[Kl.  H.  St.  Wslz]  -nülmY  [Vi.]  masc.  i.  Engel;  2.  Liebling. 

j|ňô»lk  -kä  L.  janüelkä  [Kl.H.St.  Wslz.]  -ňťľlka  [Vi.]  masc. 
Engelchen. 

j  a.zäčk  -kä  masc.  Zünglein.  Oslz. 

j^zäčnl  -na  -né  adj.  die  Zunge  betreuend.  Oslz. 

ja_zäčk  -ä'Čkä  s.  j%zSčk.  Wslz. 

ja.zäkôoví  -vä  -vé  adj.  die  Zunge  betreffend. 

j%za-čn'i  s.  ja.zäčm.  Wslz. 

j|zék  -äkä  PI.  G.  j^zäkós  [Oslz.]  -zä-kóu,  [Wslz.],  -zäk  [Oslz.] 

-zäk  [Wslz.]  masc.  1.  Zunge;  2.  Sprache,  Mundart,  Dialekt, 
ja^näc  s.  jänac.  St. 
ja^näk  s.  jänak.  St. 
jänak e  s.  jänak.  St. 
jäuóč  s.  jänôč.  St. 
j|nóčká  a.  jänóčka.  Ä. 
jä.nôk  «.  jänôk.  St. 
jä.uesc  s.  jänesc.  Ä. 
j^ňicä  s.  jänica.  5í. 
jä.ňifc  s.  jäňik.  Ä. 
j^ne-  s.  jäne-.  St. 

je^lejká  -M  .4.  jlsbölka,  fem.  Nadelchen,  feine  Nadel.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 


Digitized  by  Google 


392 


DR.  FR.  LOKEXTZ. 


j  e  Viel  ni  -n&  -né  adj.  die  Nadeln  betreffend.  Kl.  U.  St.  Wslz. 
jefiielňicÄ  -CÄ  fem.  Nadelbüchse.  Kl.  H.  St.  Walz. 
jel>rlkä  A.  jigltflka.  PI.  G.  -Wik  s.  je&ipjka.  Vi. 
jefci'lni  s.  jediní.  Vi. 
je^Wňicá  s.  jel)lelňica.  Vi. 

jeglíŕéc  Prs.  jigglaŕa,  jegläHš  Prt.  jleglaŕól  jeglafälä  verb. 

imperf.  Nadler  seio,  das  Nadlerhandwerk  betreiben. 
jeglSŕóy  -ŕev'i  -vá  -vé  adj.poss.  dem  Nadler  gehörig, 
jeglfiŕtve  -vä  ntr.  1.  die  Nadler;  2.  das  Nadlerhandwerk, 
jeglfiŕh!  -ká  -tie  adj.  den  Nadler  betreffend. 
jegláQVí  -vá  -vé  adj.  die  Nadel  betreffend, 
jéyrôy  -revi  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Jäger  gehörig. 
jeyreváQ  s.  jeyrevajj.  Vi. 
jeyreväft  -vé  fem.  die  Jägersfran.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
jgjš  adv.  noch. 

jgjér  -yrä  D.  -reju  PI.  N.  -ŕä,  -revjä  masc.  Jäger. 

jgjgrk  -kä  masc.  Jägerbarsch. 

jSnráglä  s.  jenrayla.  Vi. 

jénráQlóy  8.  jenräglóg.  Vi. 

jönräßlstve  s.  jenraylstve.  Vi. 

jénráglshi"  8.  jenräylshí.  F«. 

jénrá»lä  -la  J),  -lejö  P/.  iV.  -levjft  masc.  General.       #.  «. 
Wslz. 

jônráylóji  -leví  -vá  -vé  adj.poss.  dem  General  gehörig.  2ß.  H. 
St.  Wslz. 

jénräjilstve  -vá  ntr.  die  Generäle,  Generalität.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

jßnräplsh!  -ká  -hé  adj.  den  General  betreffend.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

jgskovarnäkôjj  s.  skevärnäkóu. 

jčskevarnéčk  s.  skovärnečk. 

jéskevárnék  s.  skovaruek. 

jéskevárnshľ  s.  skovärnshl. 

jéskôläcá  s.  jaskülaca.  Oslz. 

jéskôläčíu  s.  jaskôlačin.  Oslz. 

jéskfilôčkä  s.  ja8kôlečka.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


SL0VIXZISCHE8  WÖRTERBÜCH. 


398 


jéskôiäcá  8.  jasköläca.  Wslz. 
jeskóiäčin  8.  jaskäläčln.  Wslz. 
jäskú'lČČkä  s.  jaskôlečka.  Wslz. 
jesetré'iznä  -nä  fem.  Störfleisch. 
jesetrü$vi  -vá  -vé  adj.  den  Stör  beireffend, 
jčstíc  -fcä  mase.  Richter. 

ješčl$räcä  -cä  L.  ješčeŕací  [Oslz]  -rá-ci  [Wslz.]  PI.  G.  -räc 

[OsU.]  -ŕac  [Wslz.]  fem.  Eidechse, 
jezeŕanf  -najj  -né  adj.  den  See  betreffend, 
jezcŕästi  -tá  -té  adj.  toller  Seen,  reich  an  Seen.  Oslz. 
jezerá-sti  s.  jezerasťi.  Wslz. 
jezSŕhí  -kaj}  -hé  adj.  den  See  betreffend. 
jezÖrke  s.  jlgzôrko. 
ježl§ví  -vá  -vé  adj.  den  Igel  betreffend, 
ježójjtečke  s.  ježÓuteČke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
ježójjtdške  s.  ježôutôške.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
ježÔutSČke  -kä  ntr.  junger  Igel.  Kl. 
ježóutôškô  -kä  ntr.  junger  Igel.  Kl. 
ježovi  s.  ježievi. 

jé-lžäca  -cä  L.  jélžäcí  [Oslz.]  -žáci  [Wslz.]  PI.  G.  -žác  [OsU.] 

-žac  [Wslz.]  fem.  Eberesche, 
jejšk  -kä  mase.  kleiner  Igel. 

jéjž  jležä  i.  ježô  PI.  I.  -žmí  Ľu.  Ľ.  I.  -žemä,  jéjžmä  mase. 
Igel. 

jérk  -ká  mase.  Ginster. 

jérkevjíóé  -čá  ntr.  Ginslerkraut.  Oslz. 

jôrkevjlčô  s.  jérkevjlčé.  Wslz. 

jôrkúeví  -vá  -vô  adj.  den  Ginster  beireffend. 

j  ést  k  -kú  mase.  Speise. 

jétkä  -M  fem.  eine  Art  Netz. 

jévSrä  -rä  fem.  Gewehr,  Flinie. 

jézé'lä  -lá  mase.  1.  Genosse,  Geselle;  2.  Handwerksgeselle, 
jičigmní  -ná  -né  adj.  die  Gerste  betreffend.  Kl.  H.  Vi. 
jičigmnl  8.  jičiemní.  St. 


Digitized  by  Google 


394 


DR.  FR.  LOREN  TZ. 


jlči'mni  8.  jičl§mnT.  Wslz. 

jíČmä  -mjeňä  L.  jičmji§nň  [Kl.  U.  Vi.]  -mjigňô  [St.]  ntr. 
Gerste.  Oslz. 

jiČmjigňiznä  -nä  fem.  Gerstenstroh.  Kl.  H.  Vi. 

jičmjienlznä  s.  jičnijigiiizDa.  St. 

jlČmji  ňíznä  s.  jičmjl§ňizna.  Wslz. 

jlční  -nä  -ne  adj.  die  Gerste  betreffend.  Oslz. 

jlčňíK  -ikä  mase.  Gerstenkorn,  ein  Geschwür  am  Auge.  Oslz. 

jičňíčé  -čá  ntr.  Gerstenstroh.  Oslz. 

jlčníšče  -čá  PI.  N.  jičňíščä  ntr.  Gerstenstoppel,  Feld,  auf  dem 

Gerste  gestanden  hat.  Oslz. 
jlčňi'čé  s.  jičňlčé.  Wslz. 

jldrnY  -ná  -né  adj.  kräftig,  kernig,  viel  versprechend.  Oslz. 
jidfnäge  8.  jidrňajic.  Vi. 
jídŕnä  adv.  kräftig.  Oslz. 

jidrňäjjc  Prs.  jidrňeja.  [Oslz.]  jl'drneja.  [Wslz.]  jidhii^jčš 
Prt.  jídŕňegl  [Oslz.]  jl'dŕne'ttl  [Wslz.]  -ňä  -ňell  verb. 
imperf.  kräftig  werden.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

jídrnec  s.  jidŕňäyc.  Oslz. 

j  Idrňlc  Prs.  jldŕňa.  -nlš  Prt.  jídfňél  verb.  imperf.  kräftigen.  Oslz. 
jtdrňóc  s.  jidrňäuc.  Oslz. 
jlgbröc  s.  ŕlgbrec. 

jleglä  -lä  I.  jeglö«  PI.  G.  -bi§i  I.  -Vielmi  [Kl.  U.  St.  Wslz.] 

1mi  [Vi.]  fem.  Nadel. 
ji$glôrkä  -M  /  jeglärkôn,  -lárkóu  fem.  1.  die  Frau  des  Nadlers; 
2.  Nadlerin. 

jlgglof  -aŕa,  -äfií  L.  jeglSŕä  masc.  Nadler. 

ji§kl&cä  -cÄ  L.  jekläcí  [Oslz.]  -lä*cT  [Wslz.]  B.  G.  -12c  [Oslz.] 

-läc  [Wslz.]  fem.  Baumnadel, 
jlgm  jIqs      jl§stä  P/.  jigsmä  jigscä  sÖu  2>w.  ji§Bm&  ji$8Üi  i>r*. 

bin.  KL.  H.  Vi.  Wslz. 
jiemni  -ná  -né  adj.  gütig,  freundlich,  huldvoll.  Kl.  H.  Vi. 
j  lem  n  e  adv.  gütig,  freundlich.  Kl.  H.  Vi. 
jl$mnesc  -cä  L.  jemnô^scí  fem.  Güte,  Freundlichkeit.  Kl.  U.  Vi. 


Digitized  by  Google 


SLUVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


395 


jigmnä  adv.  gulig,  freundlich,  huldvoll.  Kl.  H.  Vi. 
jign  s.  vö§n.  Kl.  H.  Vi. 

ji§sc  Prs.  jem  [Kl.  H.  Vi.  Wsle.]  jém  [St.]  jés  PI.  3.  jl$30u 
Prt.  jäjjd  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  -jáod  [Vi.]  jädlä  jledli  Imp.  jés 
ítarč.  iVí.  jädlí  Vbsbst.  je3Ígňé  verb.  imperf.  essen. 
Komposita  (Inf.  -'jesc  Pra.  -jém  -jés  PI.  3.  -jlegôu 
iV/.  -jód  - jadlá  -'jedli  Imp.  -jés): 

düejesc  verb.  perf.  1 .  zu  Ende  essen,  seine  Mahlzeit  be- 
enden; 2.  zuletzt  essen,  nachessen, 
iiiedejesc  verb.  perf.  sich  nicht  satt  essen, 
naj  esc  verb.  perf.  sa_  sich  satt  essen, 
pftejesc  verb.  perf.  verfressen,  durch  Essen  verbringen; 
pHejesc  s%  1 .  sich  überessen,  zu  viel  essen;  2.  sich  zum 
Ekel  essen.  —  ZS-pára.  lät  vén-mje-gl  svoj-calí  ma- 
jöutk  prejädlé. 
päejesc  verb.  perf.  nach  einander  aufessen, 
rôgzjesc  verb.  perf.  alles  wegessen. 
sniQSC  verb.  perf.  aufessen, 
väjesc  verb.  perf.  alles  aufessen, 
vöjesc  verb.  perf.  auffressen. 

vöebjesc  verb.  perf.  anfressen,  befressen;  vô$bjesc  8% 

soviel  man  kann  essen, 
zajesc  verb.  perf.  1.  zu  essen  anfangen;  2.  aufessen,  ver» 
essen.  —  Fcerity  vjigčor  tén-c&zí  pöjm  zajôd  yesinc 
talárôjí  f-kärčmjä. 
zjlesc  verb.  perf.  aufessen. 
ji$8Ôrk&  -Iii  J.  jesôrkón  fem.  Fischgräte, 
jigserä  -rä  /.  jesôerôu  PI.  O.  -sör  fem.  Fischgräte, 
jietfgc  Prs.faift  ÍKjletfe-yl  -ti*  Part.  Prt.  jetraľi  verb. 
imperf.  eitern. 

Komposita  (Inf.  -jietféc  Prs.  -jlgtŕl  Prt.  -  jetro'gl  -tŕä): 
rezjletŕéc  verb.  perf.     in  starke  Eiterung  ubergehen, 
zajletŕéc  verb.  perf.  zu  eitern  anfangen. 
jiQzdnl  -nä  -né  adj.  fahrend. 


Digitized  by  Google 


896 


DR.  FB.  LOKEXTZ. 


jlßzsgc  Bs.  jiežŠ%  -Z3ÍŠ  Prt.  jigzsél  jez3älá  vcrb.  imperf. 
1.  umherfahren;  2.  rudern. 

Komposita  {Inf.  -jlgz3ec  Prs.  -  jež$%  -jigzjíš  Prt.  -jez3él): 
najlQZ3Čc  verb.  perf.  sa.  lange  umherfahren. 
peji§Z3Öc  rerft.  .per/*,  ein  wenig  umherfahren,  rudern. 
väjez3éc  verb.  perf.  ein  Pferd  einfahren.  —  Moji-^lö^pc-rnft 

tä-kúeňä  dúebrä  väjež^né. 
zjiezsöc  verb,  perf.  das  Pferd  abtreiben,  zu  Schanden  fahren; 
zjl§z3gc  sa,  sich  zu  Schanden  laufen,  bis  zur  vollständigen 
Ermüdung  rudern, 
jigzeröste  adv.  voller  Seen. 

jiezerSšče  -čä  PI.  N.  jezeŕáščä  [OsU.J  -tfc-ttft  [WslzJ 
G.  -ŕášč  [Oslz.J  -ŕašč  [WslzJ  ntr.  i.  grosser  See;  2.  sumpfi- 
ger See. 

j  ig  zôr  k  o  -kä  L.  jezô§rk«  PI.  G.  -zórk  ntr.  kleiner  See. 
jlgzere  -rá  L.  -zefä  PI.  N.  jezôgrä  G.  -zör  L  -zôerml  ntr. 
See. 

♦jigžäc  verb.  iter.  zu  jigžec. 

Komposita  (-jigžäc  iVs.  -  ježa^  -jiežóš  iYí.  -  ježovi): 

najigžäc  verb.  imperf.  emporrichten,  sträuben;  najifcžac  a% 

sich  sträuben, 
zajigžäc  verb.  imperf.  emporrichten,  sträuben. 
jl$ž%  -žäca  PI.  N.  ježatá  ti/r.  junger  Igel. 
*jÍ6ŽJäc  vcr&.  «7er.  jä"xac. 

Komposita  (Inf.  -jigž^äc  /Ys.  -ježga.  -jiež^óš  Prt.  -jež- 
30-«l): 

dejigžšäc  verb.  imperf.  1.  bis  wohin  fahren;  2.  kô$v& 

jemanden  zu  Wagen  einzuholen  suchen, 
nadjie^äc  verb.  imperf.  angefahren  kommen. 
Dajiež$ac  verb.  imperf.  überfallen, 
podjigž^äc  verb.  imperf.  dicht  heranfahren, 
pŕäjiežšac  verb.  imperf.  zu  Wagen  ankommen, 
pŕejigžpc  verb.  imperf.  1.  durchfahren;  2.  vorbeizufahren, 

zu  überholen  suchen. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCflBS  WÖRTERBUCH. 


397 


rezjl§ž$äc  verh.  imperf.  überfahren;  rezjl§Ž$äc  sa,  sich 
trennen,  hierhin  und  dorthin  fahren. 

YäjieJ^äc  verb.  imperf.  1.  hinausfahren,  abfahren;  2.  hin- 
auffahren. 

yjlež^äc  verb.  imperf.  hineinfahren. 
vebjigž$íc  verb.  imperf.  umfahren,  zu  Wagen  besuchen, 
vodjigž^äc  verb.  imperf.  abfahren,  abreisen. 
Vttji§ž$äc  verb.  imperf.  dafon  fahren,  eine  Strecke  zurück- 
legen. 

zajigžjac  verb.  imperf.  weit  fortfahren. 
zjigž$ac  verb.  imperf.  herabfahren;  zji^äc  s%  zu  Wagen 
zusammenkommen. 
jl§žÔc  iVs.  j ie,ža,  -žiš  Vrt.  jigžél  ježälá  verb.  imperf.  emporrich- 
ten, sträuben. 

Komposita  (Inf.  -jiQŽec  Prs.  - jež%  -ji$žiš  Prt.  -ježôl): 
najlgžgc  verb.  pcrf.  emporrichten,  sträuben;  uajigžec  s%  sich 
sträuben. 

zajležéc  verb.  perf  emporrichten,  sträuben, 
jifižójitke  s.  jl§žô«tke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
jiežô«tke  -ka  B.  N.  jež^tkä  ntr.  junger  Igel, 
jlgm  8.  jlgm.  St. 
jigmní  s.  jlgmn'í.  5/. 
jlgm  n  e  s.  jlgmne.  St. 
jlgm  n  e  sc  s.  jigmnosc.  St. 
jigm  ú  ä  8.  jigmnä.  St. 
jign  8.  vô^n.  St. 
jifcaní  -nSj|  -né  adj.  giftig, 
jlft  jlftô  PI.  O.  jlftÖ»  I.  -tmí  mase.  Gin. 
♦jíftfic  verb. 

Kompositum  (Inf.  -jlftíc  Prs.  -jlftója.  IV*.  -jlrttttf  Imp. 
-jlftoy): 

zajíftac  verfc.  per/*,  vergiften. 
jlftevStl  -tá  -tô  adj.  giftig, 
jlftovní  -najj  -né       giftig.  H.  Vi.  St.  Wsls. 


Digitized  by  Google 


898 


DR.  FR.  LORENT55. 


jiftewní  s.  jiftevuí.  Kl. 
♦jiftôf  väc  s.  jiftäe.  Kl.  Vi. 

jTgläná  -nä  L  jiglänóu  [Kl.  H.  Yu]  -glá.nón  [St.]  B.  G.  -glín 
[Kl.  H.  Vi.]  -glín        fem.  Wachholder.  OsU. 

jiglänň§ví  -vä  -vó       den  Wachholder  betreffend. 

j  i  glín  k&  -hl  A.  jígh'ok%  [OsU.]  ji*gl!nk%  [Wsle.]  fem.  Wach- 
holder. Kl.  H.  Vi.  Wsle. 

j  i  gl  í  n  n!  -nä  -né  adj.  den  Wachholder  betreffend.  Tfl.  H.  Vi.  Wsle. 

jigljnkä  s.  jiglínka.  St. 

jiglJnD'i  s.  jiglínní.  St. 

jigé'jcä  -ca  fem.  Joch. 

ji^tStl  -tá  -té  adj.  gicblbriichig. 

jl^tevaťi  -t&  -té  adj.  gichtbröchig. 

jimäc  Prs.  jím%  -máš  Prt.  jímo^l  Imp.  jlme'q  verb.  imperf. 
fassen,  greifen;  jimäc  sa_  či§vä  etwas  ergreifen,  sich  zu  etwas  an- 
schicken. —  Ga-tén-marôf"  s^-jím&  robüetft,  te-dôrôjá  jež- 
dlôge,  ce-von-pečiná.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita: 

najTmäc  verb.  imperf.  annehmen,  mieten,  in  Dienst  nehmen; 
najimäc  sa.  kô$mô  bei  jemandem  in  den  Dienst  treten, 
sich  vermieten. 

pränajimäc  verb.  imperf.  noch  dazu  mieten.  —  Lfity  tön- 
žôlké-jish!  pÓyn  pfänajlme  «l  cHzá^  I&3Í  de-avS^- 
glSöSDß-x. 

pedjlmäc  verb.  imperf.  aufheben;  pedjTmäc  čl$va  sich 
einer  Sache  unterziehen,  etwas  unternehmen. 

pojTmäc  verb.  imperf.  1.  fassen,  ergreifen,  gefangen  nehmen; 
2.  begreifen,  verstehen. 

penimäc  «.  pejimac. 

präjTmäc  verb.  imperf.  annehmen,  aufnehmen, 
rezjlmäc  verb.  imperf.  zerlegen. 

väjlmäc  verb.  imperf.  i.  herausnehmen;  2.  ausnehmen,  eine 
Ausnahme  machen. 


Digitized  by  Google 


SliOVINZISCHES  WÖRTBKBUCH. 


399 


vebjimäc  verb.  imperf.  1.  umfassen,  umarmen;  2.  in  sich 
fassen,  enthalten. 

vedjTmäc  verb.  imperf.  abnehmen,  abziehen. 

vujiroäc  verb.  imperf.  wegnehmen,  etwas  fortnehmen,  ver- 
mindern. 

zajimäc  verb.  imperf.  wegnehmen,  in  Besitz  nehmen;  zaji- 
mäc  s%  Čím  etwas  übernehmen,  sich  mit  etwas  befassen. 

zjlmftc  verb.  imperf.  1.  abnehmen,  herabnehmen;  2.  zusam- 
menfassen. —  N'ezjTme-y  klä§bôkä  pŕét-tlm-galouz- 
ňikaj 

jlps  ji'psa  mase.  Gips, 
j  In  s.  vťi$n.  Wsle. 

jlscčc  Prs.  jíšč$  -scíŠ  Prt.  jiscél  verb.  imperf.  s%  sich  ärgern. 
Osle. 
Komposita: 

najlscčc  verb.  perf.  ß$  sich  sehr  ärgern, 
rezjíscéc  verb.  perf.     in  grosser  Ärger  verfallen. 
vttjlscSc  verb.  perf.  s%  sich  ärgern. 
zajlBcéc  verb.  perf.  8%  sich  sehr  ärgern, 
jísnl  -ná  -né  adj.  der  wirkliche,  wahre,  echte,  derselbe.  Osle. 
jisnesc  -cä  L.  jisnô$sci  fem.  die  Wirklichkeit,  Wahrheit.  Oslz. 
j  Ist  6  pk  ä  -hl  L  jistäpkóu  fem.  kleine  Wohnung,  Stubchen.  OsU. 
*jiôČäc  verb.  Her.  zu  jtscec.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -jl&äc  Prs.  -jlK%  -jíščóš  Prt.  -'jlšče«l 
Imp.  -jíSče'g): 

rezjlščäc  verb.  imperf.  sa.  in  grossen  Arger  verfallen, 
vujíščác  verb.  perf.  8%  sich  ärgern. 
zajíŠČäc  verb.  imperf.  sa^  sich  sehr  ärgern, 
jitŕá  -Hl  fem.  Eiter.  Oslz. 

jitŕéc  Prs.  jitri  Prt.  jítŕél  verb.  imperf.  sa.  eitern.  OsU. 
Komposita: 

pojitíŕéc  verb.  perf.  s%  ein  wenig  eilern. 

rezjltŕéc  verb.  perf.  sq  in  starke  Eiterung  übergehen. 

vájitréc  verb.  perf.  auseitern,  durch  Eiterung  entfernen;  va- 


Digitized  by  Google 


400 


DR.  PB.  LOBENTZ 


jitröc  Sf*  4.  sich  herauseilern,  dorch  Eiterung  entfernt  wer- 
den; 2.  sich  auseitern,  nicht  mehr  eitern.  —  T%-jä  kÖusk 
gô§z3ä  f-tl-rffiä,  vén-sa_-môší  väjitrec.  Nínä  ta-rgnä 
ju  B^-väjíthilä. 
zajltŕéc  verb.  perf.  s%  zu  eitern  anfangen. 

jTtŕňicä  -cä  fem.  eiterndes  Geschwür.  Oslz. 

jitŕňlft  -ikä  mase.  eiterndes  Geschwür.  Oslz. 

j  Tz  b  ä  -bä  Fl.  G.  jízb  fem.  Wohnung.  Oslz. 

jizbjicä  -cä  L.  jizbjTci  fem.  Wohnung.  Oslz. 

jlzbjlšče  -čá  PI.  N.  jizbjíšČá  ntr.  4.  grosse  Wohnung;  2.  alte 
schlechte  Wohnung.  Oslz. 

ji-čmä  -mjlňä  L.  jíčmjl-ňa  s.  jíčmä.  Wslz. 

jl-čnl  s.  jlční.  Wslz. 

ji'Čnlk  s.  jTčnií.  Wslz. 

ji-čňiščo  PI.  N.  jíčnlščä  G.  -ňiSč  s.  jlčnišce.  Wslz. 

jrdfrní  8.  jidŕnY.  Wslz. 

ji'dŕnft  8.  jTdfňä.  Wslz. 

ji'dŕňéc  8.  jidŕňayc.  Wslz. 

ji-drňíc  s.  jldŕňic.  Wslz. 

jl-dŕňóc  s.  jidŕnä'uc.  Wslz. 

ji  ftevate  adv.  giftig. 

jl-ftovňä  adv.  giftig.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

ji-ftewňä  s.  jlftovúä.  Kl. 

ji'glänä  I.  jigla  oóy  s.  jlgläna.  Wslz. 

ji'Xtä  -t&  I.  jl^toy  fem.  die  Gicht. 

jrmäc  s.  jlmac.  Wslz. 

ji'mnl  s.  ji$mnl  Wslz. 

ji-mne  8.  jlgmne.  Wslz. 

ji'mnesc  s.  jlgmnesc.  Wslz. 

jl  mňa  8.  jl§mňä.  Wslz. 

ji-seße  s.jiscec.  Wslz. 

ji-snl  s.  jisnl.  Wslz. 

jrsnesc  8.  jísnesc.  Wslz. 

jl'stépkä  I.  jlstaVpkójj  PI.  G.  -8täpk  8.  jlstepka.  Wslz, 


8L0VINZI8CHE8  WÖRTERBUCH.  401 

♦jl-Ščác  s.  jíščac.  Wslz. 
j  Hra  s.  jitŕa.  Wslz. 
jHréc  a.  jltfec.  Wslz. 
jitŕňícá  s.  jltfnica.  Wslz. 
jl  tŕňlk  s.  jltfňifc.  Wslz. 
ji-zba  s.  jtzba.  JPsfc. 

ji'zbjicá  i.  jizbji-cl  K.  G.  -bjic  a.  jízbjica.  JPafr. 

jl'zbjlšče  PI.  N.  jízbji'šča  G.  -bjlšč  s.  jlzbjišce.  TPate. 

jíbäc  JVs.  jfbaja.  /Vč.  j'ibô  ^l  verfc.  imperf.  ergiebig  sein,  reichen 
Ertrag  bringen,  lohnen.  —  Lení  te-žäte  jlbSle  daejbŕä. 

jíbôl  -blä  masc.  Giebel,  Haasgiebel. 

jíblStí  -t&  -te  ad;,  mit  einem  hohen  Giebel  versehen. 

jlbüeväc  Prt.  jiböevetfl  s.  jibac.  Kl.  Vi. 

jíc  iV*.  jídž*  [OslzJ  ji  da,  /"JPs/*.;  -38S  Pr/.  šied  Š15  Irop.  j  13a 
ji-3ft  [Wsls.]  Part.  Prt.  šli,  ji3äen1i  bác, 
mjiQC  ver6.  imperf.  i.  gehen;  2.  gehen,  sich  bewegen,  in  Gang 
sein  (von  Maschinen);  3.  die  Richtung  haben,  wohin  Führen;  4.  .(un- 
pers.)  ergehen;  mjä-nejTgä  es  geht  mir  schlecht;  5.  (uopers.)  gehen, 
möglich  sein.  —  Von-jl5ä  búrz  o  ^ötke.  Tén-zvoun  ji*3ä  rl£- 
tí£.  Ta-dra$gä  ji5ä  dao-lasä.  T4  ma-šlae  bärze  da^biü. 
Komposita: 

dÖjc  Fut.  döjda.  Prt.  da$šed  Imp.  a.  döjßä  b.  do'jßpi 
verb.perf.  bis  wohin  kommen,  gelangeo. — Bärze  p«ez3ä 
ma-düesii  de-Gärné. 

döunc  Fut.  döyuda  Imp.  doyi)3ä  s.  döjc. 

daejíc  Fut.  daejida.  dojTjéš  Imp.  daaji3ä  s.  doje. 

nädeňc  Fut.  aadeňd$  nadéj^éŠ  Imp.  nädeňsä  s.  nädšjc. 

nädejc  Fut.  nSdej[da.  nadej^éš  Prt.  nädešed,  natšed  nSdeŠlä 

■ 

Imp.  nSd&j&ä  verb.  perf.  herankommen,  herbeikommen. 
Dädjľc  Fut.  nádjid%  nadji3čš  Imp.  nädji3ä  s.  näd&jc. 
nädňíc  Fut.  n&dňida.  nadňi3éš  Imp.  nSdňÍ3ä  s.  nadeje, 
näjíc  Fut.  näjida.  nají3éš  Prt.  našed  Imp.  uäji3&  verb. 
1  perf.  1.  hinaufgehen;  2.  überfallen;  nájíc  8%  sich  müde 

gehen. 


Digitized  by  Google 


402 


DR.   FR.  LORENTZ. 


n%ňlc  Fut.  nájíida,  naňÍ38Š  Itnp.  uffitfi  8.  nfijTc. 
pédeňc  Fut.  pôdenda.  pedS;n3§š  Itnp.  pédeňjft  s.  p&deic. 
pédej[c  Fut.  pédejda^  pedšjfôéš  Prt.  pédešed,  pô'tšed  pô- 

dešlä  Imp.  pódejáii  verb.  perf.  i .  heimlich  heranrücken; 

2.  untergehen,  versinken.  —  Ta-stäjjrá  Liebä  pôdešlä 

v-mefrö. 

pó'djic  Fut.  pé-djid%  pedjT3éš  Imp.  pé'djisä  8.  pedt\c. 

pŕSjnc  Fut.  pŕgjind%  Imp.  ^H'xu^fí  8.  preje. 

pf-ejc  Fut.  pfrš jd%  iV*.  pH^Šed  7mp.  pŕšj^ä  wr&.  perf. 
i .  durchgehen,  vorübergehen,  passieren;  2.  vorübergehen, 
aufhören;  3.  vô'jna^  einen  Krieg  durchmachen. 

pfiejTc  Fut.  prlsjida,  pfejTséš  Imp.  pHeji3ä  s.  pííjc. 

pHc  Fut.  pHda.  -3éŠ,  pfíš  Prt.  pŕžšed  Jmp.  ptfsä  verb. 
perf.  1.  kommen;  2.  du^-čevá  zu  etwas  kommen,  etwas 
erreichen,  erlangen;  3.  na-kuevä  jemanden  ankommen, 
treuen,  tu  Teil  werden;  4.  du$-tevä  pHLšet,  co  dazu  kam, 
dass. — Vjl§cor  ní-pHLšlI  de-Smé-g5'in.  Täk  veu-prôšed 
de-begfictvä.  NÖ!j-nev&  prftšle  skvírá^ňé.  Ta-stráufó 
pŕäšlá  DÓ»-tä-šé  «tasá. 
dô§pftc  Fut.  a.  dôepftda.  depr/feéš  b.  dóepHm  depríá 

verb.  perf.  wohin  gelaDgen. 
näpHc  Fut.  a.  näpHda,  napr%éš  b.  «SpHm  napríš  verb. 
perf.  ankommen, 
pŕápfíc  Fut.  a.  pŕápŕlda,  pŕapŕ^Sš  b.  pfôpiim  pfräpŕíš 
verb.  perf.  1.  herankommen,  ankommen;  2.  hinzukommen, 
väph'c  Fut.  a.  váprida.  b.  väpHm  verb.  perf.  \ .  heraus- 
kommen; 2.  Erfolg  haben.  — Väph'3ft  bôtén!  S-Üevä  nie 
ňisväpŕfišle. 

zfipfíc  Fut.  a.  zÄpHda,  zaprfeéš  b.  zSpŕYm  zapHš  verb. 
perf.  ankommen. 
pftd%  -38Š,  ptíš  Prt.  pu§šed  Imp.  a.  pÔ3&  b.  pé'j  verb. 
perf.  1.  gehen,  sich  auf  den  Weg  machen;  2.  in  Gang  kom- 
men (von  Maschinen);  3.  (unpers.)  ergehen;  4.  (unpers.) 
gehen,  möglich  sein. 


Digitized  by  Google 


- 


8L0VIKZI8CHE8  WÖRTERBUCH.  403 

rtigzdejc  Fut.  ra§zdejd%  rezdšjfôéš  Imp.  ríiozdtj^ä 
s.  régzejc. 

ra$zeňc  Fut.  raezeňda.  reze^eš  Imp.  rô§zen3Ä  s.  rä$- 
zejic. 

rúeztjc  Fut.  raozejda.  rozéj^éš  JV/  ra$zešed,  ra^ašed, 
rôešaed  Imp.  rä§zý3ä  verb.  perf.  s%  i .  auseinander- 
gehen, sich  trennen;  2.  sich  entzweien;  3.  sich  verbreiten, 
sich  ausbreiten.  —  Tti$-bäle  ju  pa$z3ä,  ga-mä-sa_-rü$- 
zešlí.  Fčeray;  já-s^-räszcäet  Ble-BvIm-brSta,.  Ta-royžä 
s^-rezéj^ä  nat-calé  čaelô. 

ráQzjfc  .FW.  a.  ra§zjid%  rezji3éŠ  h.  ruezjím  -jíŠ  Imp. 
rô<>zji3ä  8.  rflezejc. 

sé"jiic  Fwf.  séjndu  Imp.  sé"in3&  s.  séjc. 

sšjc  Bgjda.  JV*.  siešed  Imp.  8ŠÍ3&  wt6.  />er/.  1.  herab- 
gehen, herabkommen;  2.  herausgehen,  ta-kräysä  sijßä 
B-t&-tfyô  das  Zeug  verliert  die  Farbe;  8§jc  sa.  zusammen- 
treffen,  zusammenkommen.  —  Bärze  ^ötko  ven-sigset 
s-té-gourä  oa-dôgl.  VjTtre  jan.-sa.«sej[da<  s-tim-köpca.. 

vajíc  Fut.  väjida  -3&  Prt-  väSed  Imp.  vajigä  wr6.  perf. 
1.  hinausgehen;  2.  hinaufgehen;  3.  aufgehen,  keimen. 

vänc  jPm/.  vända.  Imp.  vänjä  s.  väjic. 

väni'c  2*W.  vanida,  Imp.  väňi3ä  s.  väjíc. 

vgjiic  Fu<.  v£Ánd%  Imp.  vgjn3ä  vengäcä  s.  v§j[c. 

veje  Fwť.  véj[d%  iV/.  ßi§d,  vgšed  vSšla  Imp.  v£jÍ3ä  verft. 
perf.  hineingehen. 

vjíc  Fut.  vjída.  Imp.  vjÍ5&  8.  veje. 

véteňc  Fut.  vótendí*  vetgjinješ  Jmj?.  vôteň3&  s.  vótejic. 

vMtjic  2<ta.  véttjd%  vetšjfléš  Pr*.  vétešed,  vírtšed  v<Vte- 
šlä  Imp.  vätejßä  verfe.  perf.  abgehen,  weggehen. 

vé'djlc  jFW.  vé'djida.  vedji3é§  Imp.  vô  djisä  s  véttjc. 

va|c  F«*.  vajda,  Pri.  vtĺšed  Imp.  vöjßä  verfc.  ^er/; 
1.  fortgehen,  weggehen,  entweichen;  2.  eine  Strecke  zu- 
rücklegen. —  Ga-ven-vÔŠet  tásinc  šla'YÔy,  von-sáyd  ní- 
zemja.  0z-zgäy3e*uK 

26* 


Digitized  by  Google 


404  DB.  FB.  LORENTZ. 

vöjnc  Fut.  VHjnda,  Imp.  VÔÍD3II  s.  vöjtc.  ' 
vöjlc  Fut.  vöjida.  VHji3éš  Imp.  v8ji3&  s.  vajc. 
vô§beňc  Fut.  vôebend%  vobgjn3&  Jmj?.  vä$ben3ä  *.  vüe- 
btj[c. 

väebsjc  Fut.  vüfbejda.  vobšjfôé'š  i¥f.  v&$beŠed,  vô$pšed 
vä$bešlä  Imp.  vň^btj^ä  verb.  perf.  i .  umgehen,  um- 
schreiten;  2.  aufsuchen,  besuchen;  vôeb£jc  sa,  s-ČÍm  mit 
jemandem  umgehen,  verkehren.  —  Ven-váebešed  svôi- 
calí  dvor.  Lení  já-väepšet  ßätne  mjastá  f-Pe- 
môerca. 

vôebjíc  Fut.  a.  vôebjida,  vebji3éš  6.  vuebjím  -jíš  Imp. 
vü$bji3ä  $.  vô^bejic. 

zäjíc  Fut.  zäjida,  zaji3éš  Imp.  zäji3ä  s.  ze-jc. 

z|ňlc        zj|nida_  zanr^čš  imp.  z|ňi3ä  a.  zo*jc. 

zjíc  Fut.  zjid^  7m/>.  zjÍ3ä  s.  seje. 

ze*j[c  2*W.  zô*id%  -3ÔŠ  Prt.  zäšed  Jmp.  a.  ze'jfôä  b.  zÄjßä 
verb. perf.  1.  hinler  etwas  geben;  2.  untergehen;  3.  kôgmu 
jemandem  hindernd  in  den  Weg  treten.  —  Ga-ven-ja-v6jz- 
dfo-gl,  veu-zäšed  zôu-tä-xičä.  Ju  slue.nTške  zfišle. 
V-ligsä  mu-zašed  raaerdôŕ. 

zb'xuc  Fut.  zéjnda.  Imp.  a.  zé-jtn5ä  b.  zajíma  s.  ze-jc. 
*jfc  verb. 

Komposita  (Inf.  -jYc  Prs.  -jmja.  [KL  H.  Vi.  WsU.]  -tnij% 
[St.]  -mjôS  Prt.  -jôfln  -'ja.  Imp.  - jmjí  /"JÖ.  /r'.  Ä. 
-tmji  /SťJ  Part.  Prt.  -jqtí): 

näjíc  FmJ.      jmja.  Imp.  näjmjí  verb.  perf.  annehmen, 
mieten,  in  Dienst  nehmen;  näjíc  sa  kuemu  bei  jemandem 
in  den  Dienst  treten,  sich  vermieten  . —  Mój[-vä§trek 
8{\-n5joyn  stečenému  bôrejú. 
pŕánajíc  verb.  perf.  noch  dazu  mieten, 
pé-djíc  Fut.  pôdtjraja,  pedejmjéš  verb.  perf.  aufheben; 
pö'4j!c  s%  Čievá  sich  einer  Sache  unterziehen,  etwas 
unternehmen.  —  Vôn-sa-pe'djóyn  žémhô  rebnejä. 
prájíc  Fut.  priraja.  verb.  perf.  annehmen,  aufnehmen. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CHES  WÖRTERBÜCH. 


405 


pôojic  Fut.  po*jimj%  verb.  per  f.  1.  erfassen,  ergreifen, 

gefangen  nehmen;  2.  begreifen,  verstehen. 
pô$ňlc  8.  pôejíc. 

rôfzjíc  Fut.  ru$zejmj%  rezšjmjéŠ  verb.  perf.  zer- 
legen, 
räo.  zníc  8.  rá$zjfc. 

sňíc  Fut.  sejmj%  vero.  perf.  1 .  abnehmen,  herabnehmen; 
2.  zusammenfassen. 

väjlc  Fut.  vimj^  verb.  perf.  1.  herausnehmen;  2.  aus- 
nehmen, eine  Ausnahme  machen. — Cigbjä  jä'y-c^  vijlc, 
Slä  tí-jfní  mašou  na-májjlô  zaplícéc. 

väóíc  s.  väjlc. 

vé'dnic  Fut.  véUjmj^  vetejmjôš  verb.  perf.  abnehmen, 
abziehen. 

vôjíc  Fut.  vajmj%  verb.  perf.  wegnehmen,  etwas  fortneh- 
men, vermindern. 

vô$bjíc  Fut.  vägbcjmj^  vebejmjeS  verb.  perf.  1.  um- 
fassen, umarmen;  2.  in  sich  fassen,  enthalten. 

vzíc  Fut.  vé^zna^  Pri.  vzójjn  Jmp.  vgjzňí  vezňtcä  Part. 
Prt.  vz$ti  Vbsbst.  vzäcé  verb.  perf.  1.  nehmen,  er- 
greifen; 2.  nou-sa^  auf  sich  nehmen,  sich  zu  etwas  be- 
kennen, eingestehen;  vzíc  S4  1.  dô§-čevá  sich  zu 
etwas  anschicken;  2.  nS-drega.  sich  auf  den  Weg  ma- 
chen. —  Ven-nig^ce^l  nójj-sa,  vzíc,  ce-ven-vftkrôt 
tá-ke§ňä.  Vén-84-vzojm  de-robüetü.  Vén-s^-vzoun 
de-Smé*93lín. 
pŕävzíc  verb.  perf.  noch  hinzu  nehmen. 
pô$ vzíc  verb.  perf.  nehmen,  annehmen. 

zfijíc  Fut.  zô*j[nija  Imp.  zä"imji  verb.  perf.  wegnehmen, 
in  Besitz  nehmen ;  zajíc  sa.  čím  etwas  übernehmen,  sich 
mit  etwas  belassen. 

zjíc  8.  sňíc. 

j  im — tím  coli;',  je  —  desto.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
jlnačé  adv.  anders,  auf  andere  Weise. 


Digitized  by  Google 


406 


DR.  FB.  LORKNTZ. 


♦jínfičic  verb. 

Komposita  {Inf.  -jlníčíc  Prs.  -  jinača,  -jlničlô  PH.  -jlnačél): 
pejínäčlc  verb.  perf.  nach  einander  umändern, 
prejin&clc  verb.  perf.  umändern. 

j  Ina  hl  -ká  -hé  adj.  anders,  von  anderer  Art. 

jfni  -nä  -né  pron.  adj.  1.  anderer;  2.  fremd,  nicht  dem  Spreeher 
(oder  dem  Subjekt  des  Satzes)  gehörend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

j'inekräosnl  s.  jinekräysui.  Vi. 

jlnekragsn'i  -n&  -ne  adj.  andersfarbig.  Kl.  H.  Wsle. 

jínevjérnl  -ná  -ne  adj.  andersgläubig.  Kl.  U.  Vi.  Wsle. 

jinezigmsthi  -ká  -hé  adj.  ausländisch,  fremd.  Kl.  H.  Vi. 

jinezimsh'i  s.  jfnezi§mshl.  Wsle. 

jínší  -Sä  -tepron.  adj.  anderer.  Kl.  H.  Ft.  Wslz. 

jínzi  -z&  -zé  pron.  adj.  anderer.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

jimac  Prs.  jjmq,  s.  jimac.  St. 
v  jjm — t{m  s.  jím — tím.  St. 

jjnl  8.  jfnl.  St. 

jfnekrägsni  s.  jínokrííysuí.  St. 
jfnevjérnl  s.  jínovjérui.  St. 
jinezifcmshi  s.  jíneziemsM.  St. 
jjnšl  s.  jínši.  St. 
jínzi  s.  jínzi.  St. 

jôlcú$ vi  -va  -vé  adj.  den  Dachs  betreffend, 
jófldérke  s.  jóudérke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
joydre  s.  jojjdre.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
joydreväti  s.  jôjjdrevätí.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
jôj;dru$vl  s.  jóudríieví.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
jujjdŕästi  s.  jóudräsťi.  U.  Vi.  St. 
jóu.dŕáVstI  s.  jóndrlsti.  Wslz. 
jójjdrni  s.  jídŕui.  H.  Ft.  St.  Wslz. 
jôudŕňä  s.  jídŕňä.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
jo»mčicä  -cä  fem.  kleine  Höhle.  U.  Vi.  Wslz. 
jo»mČičká  -hl  fem.  kleine  Höhle.  U.  Vi.  Wslz. 
jöjjmkä  -hl  fem.  kleine  Höhle,  Grabe.  H.  Vi.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHKS  WÖRTERBUCH 


407 


jó«n  -nö  mase.  Juni.  H.  Vi.  Wslt. 

jóyiishl  -kä  -tié  adj.  den  Juni  betreffend;  jóyoshé  jagedä  Johannis- 
beeren. H.  Vi.  Welz. 
jôjjnu$vi  -vá  -vé  adj.  den  Juni  betreffend, 
j  ó  g  p  ä  -pft  fem.  Joppe,  kurze  Jaeke. 
jögpkä  -hi  fem.  Joppe,  kurze  Jacke. 
*jößsc  s.  j6u8C.  Ä  Vi.  St.  Wslz. 
jóndSrke  -kä  nrr.  Kernchen.  2ß. 
joudro  -rä  PI.  G.  -dör  X.  -ŕé*  ntr.  Kern.  ÄÍ. 
jôudrevfití  -tá  -tô  adj.  reich  an  Kernen.  Kl. 
jóudrú^Yí  -vá  -vé  ad;,  den  Kern  betreffend.  Kl. 
jôudŕästí  -tá  -té  adj.  reich  an  Kernen.  Kl. 
jöudrui  s.  jídŕnl.  Kl. 
jójidŕňä  s.  jldŕňä.  K/, 
jóumčicä  s.  jó^mČica.  Kl.  St. 
jÔumčičkä  8.  jógmčička.  Kl.  St. 
jóumkä  s.  jÓgmka.  Kl.  St. 
jojju  s.  jóyn.  £Z. 
jÓunsM  s.  jó»nshí.  Ä.  Ä. 
♦jÖjjsc  verb.  Kl. 

Komposita  (Inf.  -  jó«sc  ÍYs.  -  jó«sa.  -jÖUsö5  JV*.  - jôus  -'jójj- 
blä  7m^.  -jóusä  Part.  Prt.  -jô«slí): 

dójjsc  verb.  perf.  bis  zu  einem  Punkte  hin  tragen.  —  Ven- 

döijs  tön-mjie'x  dô#-lasa. 
IxVdnóysc  verb.  perf.  aufheben,  aufrichten, 
pröusc  verb.  perf.  bringen.  —  Vjltre  jäy-tä-prous% 
te-cigl^. 

dú§prÓH8C  verb.  perf.  noch  hinzu  bringen. 

pfäpróusc  verb.  perf.  heranbringen. 

väpŕóysc  verb.  perf.  herausbringen. 

vdtpŕójisc  verb.  perf.  wiederbringen,  zurückbringen, 
rúezňôusc  verb.  perf.  hierhin  und  dorthin  tragen. 
sňÓusc  verb.  perf.  zusammenbringen, 
väúóusc  verb.  perf.  1 .  hinaustragen;  2.  hinauftragen. 


Digitized  by  Google 


408 


DB.  FR.  LORRNTZ. 


vnÖysc  verb.  perf.  hineinlragen. 

vé'dňôjjsc  verb.  perf.  wegtragen,  davontragen. 

vô^bnônsc  verb.  perf.  umhertragen, 
jé-jke  -kä  H.  G.  jd'tf  ntr.  kleines  Ei. 
jtt^Slänä  -nä  fem.  dünne,  schlechte  Sappe, 
jöjnc  -cä  Fl.  I.  -cmX  tnasc.  junger  Ochse,  welcher  noch  nicht  zieht. 
Kl.  H.  Vi. 

j&jnČIK  -iká  mase.  junger  Ochse.  Kl.  H.  Vú 

jfi|nc  8.  jö^nc.  St. 

jôinčlk  0.  juÁočik.  St. 

jôjnc  «.  jöjinc.  WsU. 

jôjnčIK  «.  jfijnčií.  TP*k. 

jö  a<fc/.  schon;  jÖ— jÖ  bald— bald. 

j  öl  jôlô  mase.  Juli. 

jäló$ví  -v&  -vé  adj.  den  Juli  betreffend, 
jäškä  -hl  fem.  Suppe. 

jôšni  -ná  -né  adj.  1.  die  Suppe  betreffend;  2.  suppig,  dünn  wie 

Sappe, 
j  öS 6 ä  adv.  suppig. 

K. 

käbax&  -yj  Z  kabátu  /em.  altes  halb  verfallenes  Haus, 
käbakä  -bi  Z  kabäkóu  «.  käba^a. 
kabáQtk  s.  kabäjjtk.  Vi. 

kabaytk  -kä  mase.  \.  Rock,  besonders  der  früher  von  den  Bewoh- 
nern der  Kirchspiele  Glowitz  und  Zezenow  getragene  lange  kaftan- 
ähnliche  Rock;  2.  PI.  Pferdegeschirr. 

kablSc  Prs.  käblájq  Prt.  kablô-yl  verb.  imperf.  mit  Worten 
streiten,  besonders  um  eine  unwichtige  Sache;  kabläc  sa_  streiten. — 
Ní-kablujóu  ňivä$Čim.  Nfňä  ní-síi-knblôjóu  se-seböu  jö  dvjle 
štánä. 


SL0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


409 


Komposita: 

nakablSc  verb.  perf.  s$  geoug  gestritten  haben, 
pekabl&c  verb, perf.  ein  wenig  streiten;  pekabläc  sa.  streiten, 
prekabläc  verb.  perf.  darchstreiten,  streitend  verbringen, 
väkabläc  verb  .perf.  s%  ausgestritten  haben,  nicht  mehr  streiten. 
zakablSc  verb.  perf.  anlangen  za  streiten, 
kablô^vác  Pri.  kablôfve^l  s.  kablac.  Kl.  Vi. 
käbôt  -&t&  H.  G.  kabä»tóu.  [Kl.  H.  St.  Wslz]  -báQtóu,  [Vi.] 
L.  -cé£  mase.  Frauenrock;  der  lange  Rock  der  Glowitzer  und  Zeze- 
nower. 

kSČl  interj.  Lockruf  für  Enten, 
käčft  -Čä  fem.  Ente. 

kSčicä  -cä  L.  kačici  [Ode.]  -čTcí  [Wslz.]  PI.  O.  -čie  [OaU.] 

-člc  [Wslz.]  fem.  weibliche  Entre. 
kSčinä  -nä  I.  kacmoij  [Kl.  H.  Vi.)  -Čínou  [St.]  -č!  dó»  [Wslz.] 

fem.  Entenfleisch, 
kačlšče  -čä  Fl.  N.  kačlščä  [Oslej  -čiščä  [WsU.]  G.  -čiSč 

[Oslz.]  -člšč  [Wslz.]  ntr.  grosse  Ente, 
käčlznä  -nä  fem.  Entenfleisch, 
kači  -čá);  -čé  adj.  die  Enten  betreffend, 
k  5  čí  n  -činí  -nä  -nô  adj.  poss.  Enten-. 
käČkä  -hl  fem.  Ente. 

kSčňik  -ikä  mase.  1.  Entenstall;  2.  Entendieb. 
kačô$v'í  -vá  -vé  adj.  die  Enten  betreffend, 
kädök  -äku  mase.  Hederich, 
kadök  -ukä  masc.  Teufel. 

käfčicä  -eft  fem.  kleine  junge  Dohle.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
käfčíČkä  -M  fem.  kleine  junge  Dohle.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kSfčI  -č&  -čé  adj.  die  Dohle  betreffend.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kafčín  -činí  -ná  -né  adj.  poss.  Dohlen-.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kSfkä  -hl  fem.  i.  Dohle;  2.  die  Ruderpinne.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
kävfŕčicä  s.  käfČica.  Kl. 
katfčlčkä  s.  kfifčička.  Kl. 
k5\frčl  s.  käfčí.  Kl. 


410 


DB.  FB.  LOBBKTZ 


k5\«rčln  «.  kSfčIn.  Kl. 
kätfkä  s.  käfka.  Kl. 

kapláni  -naj}  -né  adj.  aus  Kacheln  bestehend, 
ka'xlô^yl  -T&  -vô  adj.  die  Kacheln  betreffend. 
kS^él  -*xl&  X.  ka^lö  ftuue.  Kachel, 
kajôtä  -ta  /em.  Kajüte, 
kajötni  -oä  -né  adj.  die  Kajüte  betreffend. 
k£lä  -lä  fem.  Strassenschmatz. 

käläc  Prs.  käla.  -lôš  Prt.  kSlegl  verb.  imperf.  beschmutzen,  be- 
sudeln; kílac  sa  sich  beschmutzen. 
Komposita: 

nakÄläc  verb.  per  f.  genug  beschmutzen,  besudeln;  uakSläc  sa. 

sich  sehr  beschmutzen, 
pekälac  verb.  perf.  beschmotzen,  besudeln;  pekSläc  sa.  sich 

beschmutzen. 

skSläc  verb.  perf.  beschmutzen,  besudeln;  skfiläc  sa.  sich  be- 
schmutzen. 

vekfiläc  verb.  perf.  ringsum  beschmutzen, 
zakälac  verb.  perf.  beschmutzen,  besudeln;  zakälac  sa,  sich 
beschmutzen. 
♦kalSc  verb.  Her.  zu  kälac. 

Komposita  {Inf.  -kaläc  Irs.  -kalaja  Prt.  -kalô  yl): 
vekalSc  verb.  imperf.  ringsum  beschmutzen, 
zakaläc  verb.  imjwf.  beschmutzen,  besudeln;  zakaläc  sa.  sich 
beschmutzen, 
♦kalašäc  verb. 

Komposita  (Inf.  -kalašäc  Prs.  -'kalašuja  Prt.  -kalas&gl 
Imp.  -kaläse-tf): 

pekalaSac  verb.  perf.  ein  wenig  prügeln, 
prekalašäc  verb.  perf.  durchprügeln, 
väkalašác  verb.  perf.  1.  ausprügeln,  tüchtig  durchprügeln; 
2.  ca$  kô$mä  durch  Prügel  austreiben.  —  jáj|-já-va- 
kalaôo  yl  dl^tl^  zóu-te.  Jí»u-ma-väkalašuja  te-ňe- 
pesläšinstve. 


Digitized  by  Google 


8LOVINS5I8CHEB  WÖRTERBUCH.  411 

*kalašôeväc  8.  kaiasac.  Kl.  Vi. 
♦kalfiväc  verb.  iter.  zu  kSlac. 

Komposita  (Inf.  -kaläväc  Prs.  -'kaláva  -kaläjjvóš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -láovóš  [Vi.]  Prt.  -kaláve-91  Imp.  -kaläve-y): 
s.  kalac. 

kalästi  -tá  -té  adj.  schlammig,  kotíg.  Oslz. 
kalá  sti  s.  kalästí.  Wslz. 

käldön  -ônä  mase.  die  Eingeweide.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
käldiln  s.  käldön.  St. 
kalösto  adv.  schlammig,  kotig. 

käléšce  -ča  PI.  N.  kaläšča  [Oslz.]  -läščá  [Walz.]  G.  -lááé 

[Oslz.]  -lašé  [Wslz.]  ntr.  schlammige,  kotige  Stelle,  Pfütze, 
kalk  kä'lkä  L.  kälkö  masc.  Kalk. 

kälkSc   Prs.  ká'lkäja  kálkôjéš  Prt.  kälké'^l   verfc.  imperf. 
kalken,  mit  Kalk  bestreichen,  weissen. 
Komposita  (Inf.  -kälkäc   Prs.  -'kälkeja   Prt.  -kälkegl 
Imp.  -ka  lke  «): 

liakälkac  verb.  perf.  ankalken,  weissen. 

pekälkSc  verb.  perf.  kalken,  weissen. 

väkälkác  verb.  perf.  vollständig  auskalken,  ausweissen. 

v  e  kälk5c  verb.  perf.  kalken,  weissen. 

zakälkac  verb.  perf.  zukalken,  mit  Kalk  verschmieren, 
kälkaní  -naj}  -ňé  adj.  aus  Kalk  bestehend. 
kälkStl  -tá  -té  adj.  voller  Kalk, 
kalke  vätí  -tá  -té  adj.  1.  voller  Kalk;  2.  kalkartig, 
kálké'jšče  -čä  nlr.  Kalkgrube, 
kalkôevác  Prt.  kälkóove-«l  8.  kalkäc.  Kl.  Fi. 
kälkuevi  -vá  -vé  adj.  den  Kalk  betreffend, 
kálkôevňicä  -cä  fem.  Kalkgrube.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kälkóewnicä  s.  kalkuevňica.  Kl. 

kálňicä  -ca  L.  kalňlci  [Kl.  H.  St.]  -ňl  d  [Wslz.]  fem.  schlam- 
miges Wasser,  Sumpfwasser.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
*kal«eväc  s.  kalac.  Kl.  Vi. 
kamei  -éla  mase.  Kameel. 


Digitized  by  Google 


412  DB.  FR.  LORBNTZ. 

kamíSk  -kä  masc.  Steinchen. 

kamjSjinnl  -nä  -né  adj.  steinern,  aus  Stein  bestehend.  Kl.  H.  Vi. 
Wsle. 

kamjé"jníHcä  -cä  fem.  i.  die  Frau  des  Steinhauers,  Steinklopfers; 

2.  Steinbauerin.  Kl.  H.  Vi.  WsU. 
kamjgjnňlčkä  -hl  fem.  1.  die  Frau  des  Steinhiuers;  2.  Stein- 

haaerin.  Kl.  H.  Vi.  Wsls. 
kamjejnňikôy  -kevi  -vä  -vé  adé.poss.  dem  Steinhauer  gehörig. 

m.  h.  n.  wüs. 

kamjSünnlK  -ikä  Fl.  N.  -cä  masc.  Steinhauer,  Steinklopfer.  Kl. 
H.  Vi.  Wsl*. 

kamjgjinshl  -ká  -hé  adj.  steinigt,  voUer  Steine.  Kl.  H.  Vi.  Wsls. 

kamjgjtnnl  8.  kamjSjnnf.  St. 

kamjStnňicä  s.  kamjSjnnica.  St. 

kamjSinničkä  s.  kamjčjnňička.  St. 

kamjSinnikôji  8.  kamjejnnikófl.  St. 

kamjSjtnniK  8.  kamjgjnnik.  St. 

karajSiushl  8.  kamjSjnshl.  St. 

kamjenňtctve  -vä  ntr.  i.  die  Steinhauer,  Steinklopfer;  2.  das 

Steinhauerhandwerk.  OsU, 
kamjenôíchí  -kä  -hé  adj.  den  Steinhauer  betreffend.  Osls. 
kamjenňičí  -ča  -de  adj.  den  Steinhauer  betreffend.  Osle. 
kamjenni-ctve  8.  kamjenňictve.  Wslz. 
kamjennl'chY  8.  karajenňlchí.  Wslz. 
kamjeoňi'ČY  8.  kamjenničt.  Wsle. 
kamjeňágc  8.  kamjeňáyc.  Vi. 

kamjeňfiŕtve  -vä  ntr.  1.  die  Steinhauer,  Steinklopfer;  2.  das  Stein- 
hauerhandwerk. Osle. 

kamjeňäiŕhí  -kä  -hé  adj.  den  Steinhauer  betreffend.  OsU. 

kamjenajic  Prs.  k$mjeňeja,  kamjeňiejéš  Prt.  kä>jeňe*tfl  -nä 
-ňell  Fart.  Prt.  kamjenäH  verb.  imperf.  zu  Stein  werden.  Kl. 
H.  St. 

Komposita  (Inf.  -kamjenauc  Prs.  -kamjeňeja.  -karojeniftjéŠ 
Prt.  -  kamjene  «!  -ňä  -ňelY): 


Digitized  by  Google 


SLOVINBISCHES  WÖRTERBUCH. 


413 


skamjeňayc  verb.  perf.  zu  Stein  werden,  versteinern. 

vekamjeňájjc  verb.  perf.  zu  Stein  werden. 

zakamjemlyc  verb.  perf.  zu  Stein  werden. 
kamjeňTstl  -ta  -tc  adj.  steinicht,  voller  Steine.  Osla. 
kamjéjšk  -ká  mase.  Steineben. 

kamji§ňäc  Prs.  kä>jeň%  kamji§iíôš  Prt.  k|mjeúe*9l  kamjeňS 

verb.  imperf.  steinigen.  Kl.  H.  Vi. 
kamji§ňéc  s.  kamjeňäwľ-  Kl.  H.  Vi. 
kamjl§ňé  -ná  ntr.  das  Gestein.  Kl.  H.  Vi. 
kamji§ňic  Prs.  kämjeňa.  kamjigňíš  Prt.  k$mjeňel  kamjeňtlá 

verb.  imperf.  versteinern,  in  Stein  verwandeln.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita  {Inf  -kamjieňic  Prs.  -  kamjeňa.  -kamjlgňís  Prt. 
-  kamjeňél): 

skamjigntc  verb.  perf.  versteinern, 
zakamjlgňic  verb.  perf.  versteinern, 
kamjigňôc  s.  kamjeňägc.  Kl.  H.  Vi. 
kamjignäc  8.  kamjlgňac.  St. 
kamjlgňéc  s.  kamjeňäjjc.  St. 
kam  j  ig  né  s.  karojigňé.  St. 
kamjigňlc  s.  kamji§ňic.  St. 
kamjlgnóc  s.  karajenajje.  St. 
kamjiňíftve  s.  kamjeóaŕtve.  Wsle. 
kamjíňäŕhí  s.  kamjeňärlií.  Wsle. 
káraj  Inagc  s.  kamjeňayc.  Wslz. 
kamjiňi  sťi  s.  kamjeňTsťi.  Wsle. 
k  am  j  i  -ň  a  c  Prs.  k^mjiňa  s.  kamjigňac.  Wslz. 
kamji'ňéc  s.  kamjeňajic.  Wslz. 
kam  j  i  ň  é  s.  kamjlQňé.  Wslz. 
kamjl-ňic  Prs.  kamjíňa.  s.  karajignic.  Wslz. 
kamji-ňóc  s.  karajen^c.  Wslz. 
kamráocék  s.  kararäj|cek.  Vi. 
kamráQCtve  s.  kararayctve.  Vi. 
kamráQchí  s.  kamräj|chi.  Vi. 
kararágt  s.  kamragt.  Vi. 


Digitized  by  Google 


414 


DR*  FR.  LORE  N  TZ. 


kamráQtkä  s.  kamräytka.  Vi. 

kamräycék  -äkä  masc.  Kamerad,  lieber  Kamerad.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kamrayctvo  -vä  ntr.  i.  die  Kameraden,  Genossen;  2.  die  Kame- 
radschaft, Freuodschafl.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kamráuchl  -kä  -hé  adj.  kameradschaftlich.  Kl.  H.  St.  WsU. 
kamräyt  -tá  PI. N.  -ca  masc.  Kamerad,  Gefährte.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kam  rán  t  kä  -M  fem.  Kameradin,  Gefährtin.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kanälfjä  -jä  fem.  Kanaille. 

kaoSlshí  -kä  -hé  adj  ;  kaiiälshi  ftayx  Kanarienvogel.  Kl.  H. 

St.  Wsh. 
kauáQl  s.  kaDayl.  Vi. 
kaoäQlslii  s.  kanäylsM.  Vi. 
kaoä  lsMi  5.  kanälsM.  Vi. 
kanäu.1  -1«  masc.  Kanal.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kanäulshi  -ká  -íié  adj.  den  Kanal  betreffend.  Kl.  H.  St.  WsU. 
kaoink  -kä  PI.  G.  -ok  masc.  Kaninchen.  Kl.  H.  Vi.  WsU. 
kaninküovi  -vä  -vé  adj.  das  Kaninchen  betreffend. 
Kant  u  k  s.  kanínk.  St. 
kanounä  -nä  fem.  Kanone.  H.  Vi.  Wslz. 
kanóynu^vi  -vä  -vé  adj.  die  Kanonen  betreffend, 
kanöunä  5.  kanóyna.  Kl.  St. 
kánt  kántó  PI.  G.  käntóy  masc.  Kante,  scharfe  Ecke. 
*käntäx  verb. 

Kompositum  (Inf.  -käotäc  Prs.  -k&ntäja.  Pri.  -käut$-*l 
Imp.  -kánteu): 

vokäntäc  verb.  per  f.  umwälzen,  umdrehen, 
käntatl  -tä  -té  adj.  scharfkantig, 
käntoväü  -tä  -té  adj.  scharfkantig. 
*känta§väc  s.  kantfic.  Kl.  Vi. 
kágbéi  s.  káybél.  Vi. 
kágča.  s.  kägča..  Fi. 
káQČôŕ  s.  käyčór.  Vi. 
kágčôrk  s.  kaučôrk.  Vi. 
kágčóytke  s.  kápČÔHtke.  Vi. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CHE8  WÖRTERBUCH.  415 

káQdér  s.  käuder.  Vi. 
káQdrate  8.  káudrato.  Vi. 
kágdrevate  s.  käydrevato.  Vi. 
kägyä  8.  käjjya.  Vi. 

káQŠér  adj.  indecl.  1.  koscher,  koscher  geschlachtet;  2.  nach  den 

Speisevorschriften  des  mosaischen  Gesetzes  lebend. 
káQŠér  adv.  koscher, 
kágtä  8.  kajjta.  Vi. 
káQtčicä  8.  kä^tČica.  Vi. 
káQtčičkä  s.  kaôtčička.  Vi. 
káQtká  s.  kajitka.  Vi. 
káQtnl  s.  käutní.  Vi. 
káQtnicä  8.  kaytniea.  Vi. 
káQtničkä  s.  káytniéka.  Vi. 
kágtniK  s.  käytuik.  Vi. 
káQznicä  s.  kayznica.  Vi. 

kSpä  -pä  fem.  1.  Kappe;  2.  ein  Stück  Holz  zur  Befestigung  der 
Lachsangel. 

kSpäc  Prs.  käpj%  -pjéš  Prt.  kfipo'yl  verb.  imperf.  tröpfeln,  tropfen- 
weise herabfallen. 
Komposita: 

nakSpäc  verb.  perf.  auf  etwas  hintropfen,  beträufeln. 

pokäpäc  verb.  perf.  ein  wenig  hinlräufeln. 

BkSpäc  verb.  perf.  herabträufeln. 

vákapäc  verb.  perf.  tropfenweise  auslaufen. 

vokfipäc  verb.  perf.  beträufeln. 

zakfipäc  verb.  perf.  hintropfen,  beträufeln, 
kapäjcä  -cä  fem.  die  Traufe. 
käpČičá  -cÄ  fem.  Käppchen. 
kSpčíčkä  -hl  fem.  Käppchen. 

kapélájá  -jä  A.  käp&ňja.  Pi.  O.  -ji  fem.  Kapelle.  OsU. 
kapélá'jä  5.  kapelája.  Wste. 

kapß  Ii  Di  -ná  -né  adj.  die  Kapelle  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wsls. 
kapélfni  s.  kapelfuí.  St. 


Digitized  by  Google 


416 


DB.  FR.  LORBNTZ. 


kapélä  -lä  PL  G.  -Ii  fem.  Kapelle. 

käpjicä  -cü  L.  kapjici  [Oslz.]  -pjici  [Wslz]  PI.  G.  -pjlc 
[Oslz.]  -pjlc  [Wslz.]  fem.  \.  Käppchen;  2.  ein  bogenförmig  ge- 
krümmtes Stäbchen,  ao  welchem  der  Schlägel  des  Dreschflegels  be- 
festigt ist. 

käpjičkä  -M  I.  kapjíčkón  [Oslz.]  -pji'čkójj  [Wslz.]  Pi.  G. 

-pjTčk  [Oslz J  -pjičk  [Wslz.]  fem.  Käppchen. 
käpkä  -hl  fem.  Käppchen. 
kapläčni  -uä  -iié  adj.  die  Kapelle  betreffend.  Oslz. 
kápläcä  -cä  L.  kaplácí  [Oslz.]  -plá-ci  [Wslz]  PI.  G.  -plác 
[Oslz]  -plač  [Wslz.]  fem.  Kapelle, 
kaplá-čui  s.  kapläčuí.  Wslz. 

käpléčkä  -M  L  kapläčkóy  [Oslz.]  -plä'čkô»  [Wslz]  PI.  G. 

-pläčk  [Oslz.]  -pläčk  [Wslz.]  fem.  Kapelle, 
käpnójic  s.  kSpnóuc.  E.  Vi.  St.  Wslz. 

kap n ó u c  Fut.  käpna,  -ňé5  Prt.  käpnôyn  verb.  per  f.  herabtropfelo, 

als  Tropfen  herabfallen.  Kl. 
kapráol  s.  kapragl.  Vi. 
kapráglstve  s.  kapräylstve.  Vi. 
kapráol sli I  s.  kapraylslii.  Vi. 

kaprayl  -lä  D.  -lejú  PI.  N.  -lovjä  mase.  Korporal,  Unteroffizier. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
kapräylstve  -vä  ntr.  1.  die  Korporale,  Unteroffiziere;  2.  der  Rang 

eines  Korporals,  Unteroffiziers;  3.  die  Korporalschaft,  die  einem 

Unteroffizier  zur  Ausbildung  unterstellten  Mannschaften.    Kl.  U. 

St.  Wslz. 

kapräylsltl  -ká  -hé  adj.  den  Korporal  betreffend.  Kl.H.St.  Wslz, 
käprétk  -kä  masc.  Zündhütchen, 
k  äp  t  á  gl  a  s.  kaptayla.  Vi. 
káptäylä  -lä  fem.  das  Kapital.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
käptgjnstvo  -vä  ntr.  1.  die  Kapitäne;  2.  die  Kapitänsstelle.  Kl. 
H.  Vi.  Wslz. 

káptejnshí  -ká  -hé  adj.  den  Kapitän  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
käptetustve  s.  kaptejnstve.  St. 


SLOVINZIBCBES  WÖRTERBUCH.  433 

kláôYÓrkÄ  s.  kläp/förka.  Vi. 
klágyoŕ  8.  klajjYÖh  Vi. 
kláQrí  8.  klagrí.  Vi. 
klágrô  8.  s.  klayro.  Vi. 
klá(?rosc  s.  klayrosc.  Vi. 
kláQsknÔQC  s.  klagsknônc.  Vi. 
kláQtčicä  8.  kläytčica.  Vi. 
kláQtčIčka  s.  kläntčička.  Vi. 
klágtká  s.  kladka.  Vi. 
klSp  -pô  mase.  Knall,  Peitschenknall. 
klSpa  -pä  fem.  Klappe. 

kläpäc  Prs.  klapja,  -pjéš  ŕW.  kläpe-gl  verb.  imperf.  klappen, 
mit  der  Peitsche  knallen. 
Komposita: 

nakläpäc  verb.  per  f.  viel  knallen, 
peklfipäc  verb.  perf.  ein  wenig  knallen, 
präkläpäc  verb.  perf.  heranklappen,  mit  einen  Knall  heran- 
schlagen; praklapäc      mit  einem  Knall  herangeschlagea 
werden. —  Tén-vjfitér  praklapogl  ta.-lajida<  n5-vekne. 
skläpäc  verb.  perf.  zusammenklappen,  mit  einem  Knall  zusam- 
menschlagen; skläpäc  s%  mit  einem  Knall  zusammengeschla- 
gen werden. 

vetkläpäc  verb.  perf.  aufklappen,  mit  einem  Knall  offnen; 

vo  t  kläpäc  sa,  sich  mit  einem  Knall  offnen, 
zaklüpäc  verb.  perf.  zuklappen,  mit  einem  Knall  schliessen; 
zakläpac  sq.  sich  mit  einem  Knall  schliessen. 
klfipčicä  -cä  fem.  kleine  Klappe. 
klapčiČkä  -M  fem.  kleine  Klappe. 

klaperni'  -ná  -né  adj.  Klapper-;  klapgrná  dgjskä  Klapper,  Werk- 
zeug zum  Klappern, 
kläpkä  -hi  fem.  kleine  Klappe, 
kläpmficä  s.  klSpmuca. 

kläpmueä  -cä  fem.  die  kaschubische  Klappmütze,  welche  uber  die 
Ohren  herabgezogen  werden  kann. 

28 


Digitized  by  Google 


434  DR.  FB.  LORBHTZ. 

klSpnóyc  s.  kllpnôuc  H.  Vi.  St.  WsU. 
klípnôuc  Fut.  kl5pn%  -rieš  Prt.  a.  kläpnópn  b.  klop  -plä  Part. 
Prt.  klfipľi  verb.  perf.  klappen,  mii  der  Peitsche  knallen.  Kl. 
Komposita : 

präklSpnóuc  verb.  perf.  heraoklappen,  mit  einem  Knall  heran- 
schlagen; pŕäkläpnóuc  sa.  mit  einem  Knall  herangeschlagen 
werden. 

sklSpnôuc  verb.  perf.  zusammenklappen,  mit  einem  Knall  zu- 
sammenschlagen; sklSpnóuc  sa.  mit  einem  Knall  zusammen- 
geschlagen werden, 
votkläpnóuc  verb.  perf.  aufklappen,  mit  einem  Knall  öffnen; 

vetkläpnóuc  sa.  sich  mit  einem  Knall  öffnen, 
zakläpnóuc  verb.  perf.  1.  einen  Knall  mit  der  Peitsche  thun; 
2.  zuklappen,  mit  einem  Knall  schliessen;  zakl&puóuc  s% 
sich  mit  einem  Knall  schliessen. 
klápevô^i  -"X&  -~/é  adj.  mit  hängenden  Ohren.  Oslz. 
kläpeyô'xl  s.  kläpev&xS.  WsU. 

klapräc  Frs.  kläpräja.  Prt.  klaprd'ql  verb.  imperf.  klappern,  ein 
klapperndes  Geräusch  verursachen. 
Komposita: 

peklaprüc  verb.  perf.  ein  wenig  klappern, 
väklaprác  verb.  perf.  ausklappern,  durch  Klappern  verkünden. 
zaklaprSc  verb.  perf.  zu  klappern  anfangen, 
klaprôeväc  Prt.  klaprôovo-yl  s.  klaprSc.  Kl.  Vi. 
klarňé  adv.  comp,  eu  klame  und  klayre. 
klarňlQŠI  -ša*  -šé  adj.  comp,  eu  klarnY  und  klayri. 
klarevní  -naj}  -ne  adj.  i.  klar,  durchsichtig;  2.  hell,  wolkenlos. 

H.  Vi.  St.  Wslz. 
klärovDO  adv.  \.  klar,  durchsichtig;  2.  hell,  wolkenlos.  H.  Vi. 
St.  WsU. 

klärovnesc  -ca"  L.  kiarevňô^scí  fem.  i.  die  Klarheit,  Durchsich- 
tigkeit; 2.  die  Helligkeit,  Wolkenlosigkeit.  U.  Vi.  St.  WsU. 
klfirevnä  s.  kl5ro?i»6.  H.  Vi.  St.  WsU. 
klarownf  s.  klarovní.  Kl. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZ1SCHE8  WÖRTERBUCH. 


435 


klär  e  wn  e  s.  klärevne.  Kl. 
kUrewnesc  s.  klärevnesc.  Kl. 
klárewňá  5.  klärevne.  KL 
klfisä  -sä  fem.  Klasse. 

klasc  Prs.  klSd^  -3éš  Vrt.  ktöud  [Kl.  H.St.  Wsl*.]  kláod/Tt.7 
klSdlä  Part.  Prt.  klädli  verb.  imperf.  legen;  kläsc  sq  sich 
legen. 

Komposita  (Inf.  -klase   Pra.  -'klada,  -kláséš  /Vi.  -'klôd 
-kladlä): 

düoklasc  verb.  per  f.  hinzulegen,  hinzufügen. 

fkläsc  verb.  perf.  hineinlegen. 

DÄklaac  verb.  perf.  viel  auflegen,  aufladen. 

nfftklasc  verb.  perf.  hinzulegen,  anstücken. 

pé'tklasc  verb.  perf.  darunterlegen. 

präklasc  verb.  perf.  i .  anlegen;  2.  landen.  —  Nfi-Revjft 

niä-prakladlS  baut 
pH^klasc  verb.  perf.  umlegen,  anders  hinlegen. 
pa$klasc  verb.  perf.  vieles  nach  einander  hinlegen, 
rô^sklasc  verb.  perf.  zerlegen, 
sklasc  verb.  perf  zusammenlegen, 
väklasc  verb.  perf.  1.  auslegen,  vorlegen;  2.  erklaren, 
vé-tklasc  verb.  perf.  zurücklegen,  aufschieben, 
vuklasc  verb.  perf  zurechtlegen,  ordnen, 
vugpklasc  verb.  perf.  1.  umlegen,  belegen;  2.  schlagen, 

prfigeln. 

zäklasc  verb.  perf.  1.  hineinlegen,  versenken;  2.  vüfda. 
das  Wasser  aufstauen,  zum  Stillstand  bringen.  —  Tl-rä- 
bäcä  zfikladli  tén-ňievôjjtk  f-ty-yájika,. 
klSskäc  Prs.  kläšč%  -čéš  Prt.  kläske^l  verb.  imperf.  klatschen. 
Komposita: 

pekläskäc  verb.  perf.  beklatschen.  —  Ga-?é-n-bel  dô$- 
kencá  s-tím-pjlením,  ßätcä  já-púeklaskal!. 

pŕäklaskäc  verb.  perf.  zuklalschen.  —  A-tej  mä-mô-pH- 
klaskalí. 

28* 


Digitized  by  Google 


43G 


DR.   FR.  L  O  K  E  N  T  /, . 


väklaskác  verb.  perf.  herausklatschen. — Mä-kläskalí  täk, 

ce-mít-jli-väklaskall  pjTnc  razöjj. 
zakläskäc  verb.  perf.  zu  klaischen  anfangen, 
♦klaskäc  verb.  i  t  er.  zu  kläskac. 

Komposita  {Inf.  -klaskäc  Prs.  -klaskuja.  Prt.  -klaskôtfl 
Jmp.  -kláskom): 

peklaskäc  verb.  imperf.  beklatschen, 
pŕäklaskäc  verb.  imperf.  znklalschen. 
väklaskäc  verb.  imperf.  herausklalschen. 
•klaskävác  verb.  iter.  zu  kläskac. 

Komposüa  (Inf.  -klaskäväc  Prs.  -  klaskávq,  -kla8kS»vóÔ  [Kl. 
H.St.  Wslz.J  -kágvóš  [Vi.]  Prt.  -  klask&vegl  Imp.  -klas- 
käve  y):  s.  klaskäc. 
kläsknóyc  s.  klaysknóyc  H.  Vi.  St.  Wslz. 
klSsknóyc  s.  klausnóyc.  Kl. 
*klaskô$väc  s.  klaskäc.  Kl.  Vi. 
klasú^vi  -v&  -vé  adj.  die  Klasse  betreffend. 
Komposita : 

dväklasu$vi  zweiklassig,  aus  zwei  Klassen  bestehend. 

jäneklasüovi  eiuklassig,  aus  einer  Klasse  bestehend, 
klfitä  -t  fem.  pl.  Klatten,  zottige  Haare, 
klatäti  -ta  -tô  adj.  zottig. 

klatoyu  -na  masc.  Mensch  mit  zoitigem  Haar.  H.  Vi.  WsU. 
klatÖqn  s.  klatöyn.  Kl.  St. 
klatoväti  -tá  -te  adj.  zottig. 

klatevničt  -č&  -Čé  adj.  mit  rauhem,  zottigem  Haar.  H.  Vi.  St. 
klatevňVČI  s.  klatovníči.  Wslz. 
klatowničl  s.  klatoviYíčí.  Kl. 

kläbäc  Prs.  kläbja.  -bjéš  Prt.  klábo-gl  kläbä  verb.  imperf.  aus- 
höhlen. Oslz. 

Komposita  (Inf.  -kläbác  Prs.  -"kläbj^  -kläbjéš  Prt.  -klä- 
boyl): 

pekläbäc  verb.  perf.  ein  wenig  aushöhlen, 
väkläbäc  verb.  perf.  aushöhlen. 


Digitized  by  Google 


SLOV. 


WÖRTERBUCH. 


437 


kläc  Prs.  klája,  -jSŠ  Prt.  klÓ»l  klälä  Fürt.  Prt.  kláti  Vbsbst. 
kläcé  verb.  imperf.  sa_  aas  dem  Ei  kriechen,  keimen.  Osie. 
Komposita  (Inf.  -kléc  Prs.  -klaja.  -kläjéš  Prt.  -kló»l 
-'klälä): 

näkléc  verb.  perf.  anpicken, 
pöoklöc  verb.  perf.  picken. 
pHßklÖc  verb.  perf.  durchpicken, 
vákléc  verb.  perf,  auspicken;  vákléc  sa.  aus  dem  Ei  krie- 
chen. —  Tén-kdr-mä  t8mô-psä  te-vüeke  väklatô. 
Vjltre  tä-káč|tS  sa_-väklajôu  s-té"x-jô'i. 
•vftkléc  verb.  perf.  totpicken. 
zSklec  verb.  perf.  1.  anpicken;  2.  totpicken, 
kläcäc  Prs.  klíča.  -čéš  Pri.  klice^l  Imp.  kläčl  kläčicä  verb, 
imperf,  hinken.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -klácäc  Prs.  - klíča.  -klfčéš  Prt.  -klíčení 
Imp.  -kläČI): 

pekläcäc  verb.  perf.  lahmend  gehen, 
pŕakläcäc  verb.  perf.  herbeigehinkt  kommen, 
zakläcác  verb.  perf.  anfangen  zu  hinken, 
kläc  ô  -cá  ntr.  die  Blütezeit*  Oslz. 

kläčéc  Prs.  kläča.  -OS  Prt.  kläče«l  -čä  -čeľi  Part.  Prt.  kládli 
verb.  imperf.  knien.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -kläčéc  Prs.  -kläča.  -kllčíš  iV*.  -kláčV«l): 
pŕekläčéc  verb.  perf.  kniend  verbringen. 
väkläČéc  verb.  perf.  durch  Knien  aushöhlen.  —  Na-väkläčä 

calöy  3$ra.  v-délô. 
zakläčéc  verb.  perf.  anfangen  zu  knien. 
klaČk  -ka  mase.  Holzbock  (Ixodes  ricinus).  Oslz. 
kl&čka  -M  fem.  Joch.  Oslz. 
kläkä  -hi  fem.  Joch  (für  ein  Zugtier).  Oslz. 
♦kläkäc  verb.  Her.  zu  klaknôuc.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -kläkäc  Prs.  -  kläk%  -kläkóš  Prt.  -  kläke«)): 
pŕäklákäc  verb.  imperf.  niederknien, 
vökläkäc  verb.  imperf.  niederknien. 


Digitized  by  Google 


438 


DR.  FR.  LOREKTZ. 


kläknö«c  s.  ktäknóuc.  //.  Vi  St. 

kläknóuc  Fut.  kläkň^  -ňôš  PH.  kläk  -klä  hup.  kläknl  klek- 
ňícä  Part.  IV*.  kläklí  verb.  perf.  niederknien.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -kläknôuc  Prs.  -  klékňa.  -kláknôš  Prt.  -'klék 
-kläklá): 

pokläknóyc  verb.  perf.  niederknien, 
pŕäkläknóuc  verb.  perf.  niederknien, 
vukläknóyc  verb.  perf.  niederknien, 
♦klänäc  verb.  Her.  zu  klíc.  Kl.  U.  Vi. 

Komposita  {Inf.  -klänäc  Prs.  -klina,  -klínôš  Prt.  -'kline  *l 
Imp.  -kläneg  -klänegcft): 

preklänäc  verb.  imperf.  verfluchen,  verwünschen, 
vftkl&näc  verb.  imperf.  verfluchen,  verwünschen, 
vetklänäc  verb.  imperf.  1.  wiederflachen;  2.  den  Fluch 

aufheben,  eDtzaubern. 
zaklänäc  verb.  imperf.  verfluchen,  verwünschen, 
♦klänäc  verb.  iter.  zu  klänic.  Kl.  U.  Vi. 

Komposita  {Inf.  -klänäc  Prs.  -klina,  -klinóš  Prt.  -'klírie«l 
Imp.  -kläňe-g  -kläňe'tfcä): 

vetklänäc  verb.  imperf.  aufkeilen,  den  Keil  entfernen, 
zaklänäc  verb.  imperf.  zukeilen,  verkeilen, 
♦klänic  verb.  Kl.  H.  Vi. 

Komposita  {Inf.  -klänic  Prs.  -'klina.  -klíňTš  PH.  -'kliňél 
Imp.  -kläňí): 

votklänic  verb.  perf.  aufkeilen,  den  Keil  entfernen, 
zakläňíc  verb.  perf.  zukeilen,  verkeilen. 
kláséšČo  -ča  PI.  N.  kläsäščä  ntr.  alle  Mähre,  altes  schlechtes 
Pferd.  Oslz. 
♦kläväc  verb.  iter.  zu  kläc.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -kläväc  Prs.  -  kläva.  -klävdš  Prt.  -  kläve-el): 
prekläväc  verb.  imperf.  durchpicken, 
väkläväc  verb.  imperf.  auspicken;  väkläväc  s%  ans  dem  Ei 
kriechen, 
klác  Prs.  kläja^  s.  kläc.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVIXZISCnES   WÖRTERRIH  II. 


kláčk  klä-čk&  s.  kläčk.  WsU. 

klábác  a.  kläbac.  Wslz. 
klaxäc  s.  kläcac.  Wslz. 
kll-cé  s.  kläcé.  TFsfe. 
kli'čéc  8.  kläČec.  Wslz. 
kla'čkä  H.  G.  kláók  s.  kläčka.  W*. 
klä-ka  PI.  G.  klik  s.  kläka.  Wslz. 
♦klä'käc  8.  kläkac.  Wslz. 

klá-knójíc  Prt.  klak  s.  klSknôuc  Wslz. 
*kla'näc  *.  klanac.  Wslz. 
♦klä  näc  8.  kläňac.  Wslz. 
*klá  ňic  ä.  kläóic.  TFsk. 

klä-séšče  Fi.  N.  kläsäščä  (7.  -sa&  s.  kläseščo.  Wsfc. 
♦kláv&c  8.  klävac.  TPsk. 
kláy5c  2Vs.  kl%ťija.  [Kl.  H.  Si.  WsU.]  kláoydj*  [Vi.]  klá- 
yftjôš  Pri.  kl&Y^'^l  verb.  imperf.  vor  Geriebt  klagen. 
Komposita   (Inf.  -kláyfic   Prs.  -  kl&y äj%   TV*.  -kl&Y&*«l 
Jmp.  -kläjíYe*y  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -kláoye  y  [Vi. J): 
vekl&Y&c  verfr.  l>er/'.  anklagen,  beschuldigen. 
zakl&Y^c  t>eiŽ>.  verklagen. 
kläYÜeväc  Prt.  klftyäftre-ul  s.  kl&Y*c.  Kl.  Vi. 
klär  adj.  indeä.  i.  klar,  durchsichtig;  2.  hell,  wolkenlos, 
klär  adv.  1.  klar,  durchsichtig;  2.  hell,  wolkenlos, 
kläräc  Prs.  kla«räja.  /».  #.  St.  Wslz.]  klaoraj%  /T«./  klárô- 
jéš  Prt.  klárô'yl  verb.  imperf.  klären,  klar  machen;  kl&rfic  sa. 
sich  klären,  klar  werden. 
Komposita  (Inf.  -kl&rSc  Prs.  -klárúj%  Prt.  -klar&'^l  Imp. 
-klägre-u  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -kla$re*y  [Vi.]): 
na  kläräc  verb.  per  f  viel  klären. 
poklärSc  verb.  perf.  nach  einander  klären, 
vftkláräc  verb.  perf.  klären;  väklärác  sq,  i .  sich  klären; 

2.  sich  aufhellen,  wolkenlos  werden. 
zaklärSc  verb.  perf.  sa  anfangen  sich  zu  klären, 
klärní  -ná  -né  adj.  \.  klar,  durchsichtig;  2.  hell  wolkenlos. 


440 


DR.  FR.  LOKENTZ 


klame  adv.  1.  klar,  durchsichtig;  2.  bell,  wolkenlos. 

klámesc  -ca  L.  klórnôescí  fem.  1.  die  Klarheit,  Durchsichtigkeit; 

2.  die  Helligkeit,  Wolkenlosigkeit. 
kläräeväc  Prt.  kláróevo-yl  s.  klárfic.  Kl.  Vi. 
k  las  7  ä  "j*  fe™-  die  gerichtliche  Klage;  pranesc  klKj|y%  nÄ-keva 

dáo-sóudä  jemanden  vor  Gericht  verklagen.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
kläyyórkä  -M  I.  klä^ärkoy,  -färkÖH  fem.  Klägerin.  Kl.  H.  St. 

Wsle. 

klají^ôf  -aŕa  L.  kläyärô  mase.  Klüger.  Kl  H.  St.  Wslz. 
klayrl  -ra  -ré  adj.  i.  klar,  durchsichtig;  2.  hell,  wolkenlos.  Kl.  H. 
St.  Wsle. 

klä«ro  adv.  1.  klar,  durchsichtig;  2.  hell,  wolkenlos.  Kl.  H.  St. 
WsU. 

kláyresc  -cä  L.  klárôescí  fem.  1.  die  Klarheit,  Durchsichtigkeit; 

2.  die  Helligkeit,  Wolkenlosigkeit.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
klägsknôgc  s.  kläflsknóuc  H.  St.  Wsle. 
kläjjsknôjjc  Fut.  klayskn%  -ňéš  Prt.  kläjjsknôjjn  klóskn^ 
Imp.  kläskňi  verb.  per  f.  klatschen.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -kláysknóuc  Prs.  -klóskn%  -kläyskňéŠ 
Prt.  -  klôsknô^n  Imp.  -  klaskňt): 

pekláyskDÔuc  verb.  perf.  zuklatschen,  beklatschen, 
pŕakläysknóuc  verb.  perf.  zok laischen, 
zaklaysknóuc  verb.  perf.  anfangen  zu  klatschen,  los- 
klatschen. 

kläytčica  -ca  fem.  kleiner  Käßg.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

klägtčlčká  -M  fem.  kleiner  Käfig.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

klagtkä  -M  fem.  1.  Käfig;  2.  Mausefalle.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

klebst!  -t&  -té  adj.  knäuelfö'rmig. 

klqbate  adv.  knäuelförmig. 

kli^bj äc  verb.  Her.  zu  kl^bjic. 

Komposita  {Inf.  -kl^bjäc  Prs.  -klôubjí|  -klóubjóš  [Kl.] 
-klóybja.  -klôybjôš  [H.  Vi.  St.  Wsle.]  Prt.  -klôijbje-gl 
[Kl.]  -  klóubjo-«l  [H.  Vi.  St.  Wsle.]  Imp.  -kl|bjo^): 
roskl^bjäc  verb.  imperf.  1.  das  Knäuel  abwickeln;  2.  die 


Digitized  by  Google 


SLOVLNZISCHRS  WÖRTERBUCH, 


441 


zusammengeballten  Wolkenmassen  auseinandertreiben;  ros- 
kl|bjäc  ßa,  sich  entwirren,  auseinandergetrieben  werden. 
skl|bjäc  verb.  imperf.  1.  in  ein  Knäuel  wickeln;  2.  zu- 
sammenballen, zusammentreiben;  skl|bjäc  sq.  sich  zusam- 
menballen, sich  auftürmen. 
kl|bjic  Prs.  kl^bja^  -bjíš  Prt.  klqbjél  verb.  imperf.  1.  in  Knäuel 
wickeln;  2.  aufwirbeln,  zusammenballen;  kl^bjjc  sq.  sich  wie  ein 
Knäuel  drehen,  aulgewirbelt  werden. 
Komposita'. 

pekl^bjk  verb.  perf.  1.  in  Knäuel  wickeln;  2.  aufwirbeln,  zu- 
;  poklqbjíc  b%  sich  zusammenballen,  aufgewir- 
belt werden. 

reskl|bjic  verb,  perf.  1.  das  Knäuel  abwickeln;  2.  die  zu- 
sammengeballten Wolkenmassen  auseinandertreiben;  ros- 
kl^bjlc  8$  sich  entwirren,  auseinandergetrieben  werden, 
sklqbjic  verb.  perf.  1.  in  ein  Knäuel  wickeln;  2.  zusammen- 
ballen, zusammentreiben;  skl^bjlc  sa,  sich  zusammenballen, 
sich  auftürmen. 

klajbovfit!  -tá  -té  adj.  knäuelförmig. 

kl^bevato  adv.  knäuelförmig. 

kla,baevl  -vá  -Té  das  Knäuel  betreífend. 

kl^bašk  -ká  mase.  kleines  Knäuel. 

kl$mä  -mä  fem.  1.  Klammer;  2.  Klemme. 

kl^mčicá  -cä  fem.  Klammer. 

klQmčIČkä  -hl  fem.  Klammer. 

kl$mkä  -M  fem.  Klammer. 

kl$môk  -ákÄ  L.  klam^kö  [Kl.  U.  St.  WsU.]  -maoka  [Vi.] 

PI.  L  -hi  masc.  Klammer. 
kl$ň*c  Prs.  klóuáa,  [B.  Vi.  WsU]  klouna.  [Kl.  St.]  -ňóš 
Prt.  klöune-«!  [H.  Vi.  Walz]  klöano-al  [Kl.  St.]  klôunä 
Imp.  ki$ne*a.  klaňôacä  verb.  imperf.  sa,  sich  verbeugen. 
Komposita  (Inf.  -kl|näc  Prs.  -'klóuna,  -klóunôš  [H.  Ft. 
WsUJ  -klôuňôš  [Kl.  St.]  Prt.  -'klôuneal  Imp.  -kl|neu. 
-klane -gca): 


Digitized  by  Google 


442 


DB.   FR.  LOB  EN  T  Z. 


Dakl^ňäc  verb.  imperf.  zu  bestimmen,  bewegen  suchen; 

nakl^nic  s%  sich  hinneigen,  geneigt  zeigen.  —  Von- 

näklóyňo'ul  Bvá-vúotrokä  de-zle3sjstva,  Slä  ten- 

knayp  nl$ceattl. 
pekl$ňäc  verb.  imperf.  &%  sich  verbeugen,  Verbeugungen 

machen. 

pŕikl^näc  verb.  imperf.  hinneigen,  veranlassen;  pr&kl$- 

ňäc  s%  sich  hinneigen,  geneigt  zeigen. 
vetkl%näc  verb.  imperf.  abwenden,  abkehren;  ?etkl|näc 

s%  sich  abwenden,  abgeneigt  zeigen.  —  Ven-s%-vet- 

kl0»ne**i  lík  ved-zle^stvá. 
vuklá^ňac  verb.  imperf.  s%  sich  verbeugen. 
kl$pä  -pä  fem.  alte  Kuh. 

kl%pnaräjä  -já  A.  kliipnaräj%  PI.  G.  -raji,  -ríj[  fem.  die  Klemp- 
nerei, das  Klempnergeschäft.  Oslz. 

kla_pnaräjä  s.  kl%pnaröja.  Wslz. 

kl%pnfirčik  -ikä  masc.  Klempnergeselle,  Klempnerlehrling. 

kla^pnSfrÔc  Prs.  kläjínaŕa,  kla.pnfiHš  Prt.  kl^pnafôl  verb.  imperf. 
Klempner  sein,  das  Klempnerhandwerk  betreiben. 

kla_pn5f-ék  -äkä  masc.  Klempnergeselle,  Klempnerlehrling. 

kUpnfirójj  -reví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Klempner  gehörig. 

kl^pn&ŕtve  -vä  ntr.  1.  die  Klempner;  2.  das  Klempnerhandwerk. 

kl%pnffrh!  -ká  -hé  adj.  den  Klempner  betreffend. 

klqpnórk  -kä  masc.  Klempnergeselle,  Klempnerlehrling. 

kl^pnúrká  -M  /.  kla.pnärkóii,  -nSrkón  fem,  die  Frau  des  Klemp- 
ners. 

kl^pnóŕ  -arä,  -ára  L.  klajmtfá  masc.  Klempner. 
*kl$sac  verb.  iter.  zu  klqsnôuc. 

Komposita  (Inf.  kl|säc  Prs.  -'kl%s%  -klqsós  Prt.  -kl%8e  «l): 
fkl^sac  verb.  imperf.  hohl  einfallen,  nach  unten  einsinken. 
zakl|sác  verb.  imperf.  einsinken,  einfallen. 
kl$skac  Prs.  klá;šc^  -čéš  Prt.  klá>koyl  verb.  imperf.  schnalzen. 

/\.0 ')0 St  t(X  ' 

pokl$sk&c  verb.  ))crf.  ein  wenig  schnalzen. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


443 


zakl|skäc  verb.  perf.  anfangen  zu  schnalzen. 
kl|sknóyc  s.  kl^sknöyc.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
kla.8käčá$v'i  -y&  -vé  adj.  den  Kerobeisser  betreffend. 
kl|sknôuc  Fut.  kl$8kň%  -ňéš  Prt.  kl$skoój|n  verb.  perf.  schnal- 
zen. Kl. 

Kompositum  {Inf.  -kl|sknöuc  Prs.  -kl%skň%  -kl^sknôš  Prt. 
a.  -  kla.sknó«n  b.  -'kl%sk  -  kl^sklä  Part.  Prt.  -klajjkli): 
zaklá>knóyc  verb.  perf.  schnalzen, 
klokoč  -á&  L.  kl^8ká»čô  [Kl.  H.  St.  WsIb.]  -ka9č*  [Vi.] 

mase.  Kernbeisser. 
k)$8iiój)c  8.  kl^sDÓuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kl^snôyc  Prs.  kl$sň%  -ňéŠ  Prt.  klásnóyn  verb.  imperf.  hohl  ein- 
fallen, einsinken.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -kl^snônc  Prs.  -kl^sň^  -kl|8Ó6S  IM.  - kl%8 
-  kl^slä  Part.  PH.  -klesli): 

fkl^snôuc  verb.  perf.  hohl  einfallen,  einsinken. 
8kl^8nöyc  verb.  perf.  einfallen,  zusammenfallen, 
zakl^snoyc  verb.  perf.  einsinken, 
♦klä^äc  s.  kläoäc.  St. 
*klä.ňác  s.  kläňac  St. 
♦klaníc  s.  kläňic.  St. 
klekü$täc  Prs.  kli§keca.  klekíi^côš  Prt.  kligkoto'yl  kleketä 
verb.  imperf.  klappern,  plappern,  schwatzen. 
Komposita  {Inf.  -klekii^täc  Prs.  -'klekeca.  -klekô§céš  Prt. 
-kleketo'yl): 

prekleküetac  verb.  perf.  klappernd,  plaudernd  verbringen. 
zaklekä$täc  verb.  perf.  anfangen  zu  klappern, 
klepftc  Prs.  kHQpója,  klepfijéš  Prt.  klepô  ^l  verb.  imperf.  mit 
dem  Setznetz  fischen, 
♦klepfic  verb.  Her.  zu  kligpac. 

Komposita  {Inf.  -klep2c  Prs.  -klepiija.  Prt.  -klep&tfl  Imp. 
-kliepo-g): 

poklepSc  verb.  imperf.  1.  beklopfen;  2.  die  Sense  dengeln, 
preklepfic  verb.  imperf.  dnrcbklopfen. 


444 


DR.  FB.  LORENTZ 


resklepäc  verb.  imperf.  zerklopfen,  breitschlagen. 

väklepac  verb.  imperf.  1.  herausklopfen;  2.  ausdrescben. 

vepklepäc  verb.  imperf.  beklopfen. 

vetklepäc  verb.  imperf.  abklopfen,  losklopfen. 

zaklepäc  verb.  imperf.  die  Sense  beim  Dengeln  beschä- 
digen, schartig  machen.  —  N'ezakliepe'g-mjle  té- 
kô$sä! 

♦klepáväc  verb.  Her.  zu  kllepac. 

Komposita  (Inf.  -klepfiväc  Prs.  -  klep&ya,  -klepäjjvôé  [Kl.  H. 
St.  Wslz]  -páovóš  [T%.]  Prt.  -'klepáve-yl  Imp.  -klepÄ- 
ve*y):  s.  klepSc. 

klepáotác  Prs.  kliepeca.  klepô§céš  Prt.  kliepete'tfl  klepetá 
verb.  imperf.  klappern,  plappern. 
Komposita  (Inf.  -klepô§täc  iVs.  -'klepeca,  -klepô^côš  Prt. 
-  klepete *«1):  s.  klekü§tac. 

klepóetnóyc  s.  klepôetaôuc  U.  Vi.  St.  Wslz. 

klepóetnóuc  Put.  kligpetňa.  klepé^tňéš  Prt.  kľiepetnôjjn  kle- 
peta! verb.  perf.  ein  Geklapper  ansstossen.  Kl. 

klepô^vác  Prt.  klepôeve'yl  s.  klepäc.  Kl.  Vi. 
*klepü$väc  s.  klepSc.  Kl.  Vi. 

kleščieví  -v&  -vé  adj.  den  Blei  betreffend. 

kleéčô§vi  s.  kleščigvt 

kléj[šč  -ča  mase.  Holzbock  (hodes  ricinus). 

kléjščä  -čog  mase.  pi.  Feuerzange. 

kléjščkä  -M  fem.  Nadel  zum  Netzstricken. 

klévôr  -vru  mase.  Klee. 

klévrovjíčé  -čá  ntr.  Kleekraut,  Kleeheu.  Oslz. 

klévrevjičé  s.  klevrevjiče.  Wslz. 

klévréjšče  -Čä  ntr.  Kleefeld. 

klévrô§vi  -vá  -vé  adj.  den  Klee  betreffend. 

klévŕaní  -nä'y  -né  adj.  aus  Klee  bestehend;  klévrané  sane 
Kleeheu. 

klévŕéšče  -čá  PI.  N.  klévŕäščä  [Oslz.]  -vŕäščä  [Wslz.] 
G.  -vrášč  [Oslz.]  -vrášč  [Wslz.]  ntr.  Kleefeld. 


Digitized  by 


SL0VINZI8CHBS  WÖRTERBÜCH. 


445 


kléjd  -dú  P%.  G.  kUjdöjj  mase.  1.  Kleid,  Kleidungsstück;  2.  die 
Kleidung. 

klejdäc  Prs.  klšidaja,  Prt.  klej^d&'^l  verb.  imperf.  1.  bekleiden, 
Kleider  anziehen;  2.  anstehen,  angemessen  sein,  ein  Aussehen  ver- 
leihen; klejdäc  b%  sich  kleiden.  —  Na-klqdujä  svóu-c5rk%  lík 
f-čarné  klejidä.  Ta-suknÄ  cá-kkjdôjä  daebŕä. 
Komposita: 

fkkjdac  verb.  perf.  einkleiden.— Vjttre  ni-fklejidôjóu  te> 
rekrôtóy. 

pŕeklýdac  verb.  perf.  umkleiden,  anders  kleiden;  preklcjdSc 

s%  sich  umkleiden. 
väkUidác  verb.  perf.  auskleiden;  väklejdäc  8%  1 .  sich  aus- 
kleiden, entkleiden;  2.  sich  verkleiden.  —  Vén-8%-vííklej- 
do*gl  zä-strä^ä. 
vaklejdac  verb.  perf.  bekleiden;  vukhjdäc  sa.  sich  kleiden, 
kkjdágžä  s.  kkj(dayža.  Vi. 
khidaBŽä  -ža  fem.  Kleidung.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
kUjdúf  väc  Prt.  klejdusvo-yl  s.  kUjdäc.  Kl.  Vi. 
klši3éšče  -ča  PI.  N.  kletfäščä  [Oslej  -3áščä  [WslzJ  G.  -3ašč 

[Oslej  -3ášč  [WslzJ  ntr.  altes  abgetragenes  schlechtes  Kleid, 
kligket  -tu  masc.  das  Geklapper,  Geplapper, 
kllgpä  -pä  fem.  Selznetz. 

kllgpäc  TVs.  klippj%  -pjčš  Prt.  kligpe  yl  klepS  verb.  imperf. 
1.  anklopfen,  pochen;  2.  beklopfen,  dengeln.  —  Kligpji  nS-yokne! 
Komposita  (Inf.  -kliepäc  Prs.  -'klepja,  -kligpjéš  Prt.  -kle- 
pe-ul): 

deklispäc  verb.  perf.  fertig  dengeln, 
fklispäc  verb.  perf.  hineinklopfen,  hineinschlagen. 
nakli§päc  verb.  perf.  1.  anklopfen,  anpochen;  2.  dengeln, 
schärfen. 

pekľiQpftc  verb.  perf.  1.  beklopfen;  2.  dengeln. 
prekliQpac  verb.  perf.  durchklopfen, 
roskligpäc  verb.  perf.  zerklopfen,  breitschlagen, 
väklepäc  verb.  perf.  1.  herausklopfen;  2.  ausdreschen. 


Digitized  by  Google 


446  DR.  FB.  LORENTZ. 

vekli$päc  verb.  per  f.  1.  beklopfen;  2.  oberflächlich  aus- 
dreschen. 
yepkli§päc  verb.  perf.  beklopfen, 
vetkllepäc  verb.  perf.  abklopfen,  losklopfen, 
zakügpäc  verb.  perf.  1.  anklopfen,  anpochen;  2.  die  Sense 
beim  Dengeln  verderben,  schartig  machen, 
k  Ii  §  padlo  -lä  Pt.  N.  klepadlä  ntr.  Hammer  und  Amboss  zum 
Sensendengeln. 

kllepjíšče  -čä  Pi.  N.  klepjBčá  [OslzJ  -pjHčä  [Wslz.J  G.  -pjíôč 

[Oslz.]  -pjišč  [Wslz.J  ntr.  Dreschtenne, 
kllgpnóyc  s.  kligpnónc  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kliepnóyc  Fut.  kliepňa,  -ňéš  Prt.  kll§pDÓj|n  klepni  verb.  perf. 

anklopfen,  anpochen.  Kl. 
k  Ii  g  p  ňl  K  -ikä  Pi.  N.  -cä  mase.  Fischer,  welcher  mit  dem  Setznetz 

fischt. 

kliepôč  -äčä  L.  klepäjjčó  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -págčä  [Vi J  mase. 

ein  Werkzeug  zum  Flachsreinigen, 
kligpet  -tä  mosc.  das  Geklapper,  Geplapper, 
klieskäc  Prs.  kliešť  -češ  Prt.  kli§ske'«l  kleskä  verb.  imperf. 

klatschen. 

Komposita  (Inf.  -klieskäc  Prs.  -  klešč%  -klia&Čéš  Prt.  -  kle- 
skegl):  s.  kläskac. 
kliQŠč  -čä  mase.  Blei,  Bleie. 
kligščIK  -ikä  mase.  kleiner  Blei. 
klimprStl  -tä  -té  adj.  voller  Klösse. 
klímprästí  -t&  -tô  adj.  voller  Klösse.  Oslz. 
klimpŕástí  s.  klimprästl.  Wslz. 
kľrmpér  -prä  Pi.  G.  klimpröy  masc.  Kloss. 
kľimpérk  -kä  masc.  Klösschen. 

k  líc  Prs.  klň%  -ňieš  Prt.  klójjo  [H.  Vi.  Wslz.J  klöun  [KL.  St  J 
Part.  Prt.  kl^tl  Vbsbst.  kläcé  [Osi*.]  kläVcé  [WsU.J  verb. 
imperf.  fluchen.  —  Ven-kloyn  bärze  nón-c*. 
Komposita  (Inf.  - kllc  Prs.  - kln%  - klňéš  Prt.  -kló»n): 
näklíc  verb.  perf.  viel  fluchen. 


Digitized  by  Google 


♦ 


8L0VDÍZISIÍ1R8  WÖRTERBUCH.  447 

pfieklic  verb.  per  f.  verflachen,  verwünschen, 
pôeklíc  verb.  per  f.  flachen, 
väkli'c  verb.  pcrf.  verflachen,  verwünschen, 
vé'tklic  verb.  perf.  1.  wiederflachen;  2.  den  Fluch  aufheben, 
entzaubern. 

zaklic  verb.  perf.  verfluchen,  verwunschen, 
klin  -Snä  PI.  I.  -tii  L.  -ňé*  mase.  Keil.  Kl.  H.  St.  WsU. 
klin  -ínô  mase.  Schooss.  Kl.  U.  St.  Wsle. 
klink  -kä  mase.  kleiner  Keil.  JB.  H.  St.  Wsle. 
klínkä  -M  fem.  Klinke,  Thürdrücker.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
klYnevStl  -t&  -tô  adj.  keUformig. 
klíne vate  adv.  keilförmig.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
kllnaevl  -vä  -vé  adj.  den  Keil,  Schooss  betreffend, 
kliník  -ikä  masc.  kleiner  Keil.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
klivSr  -vrä  masc.  der  KlGver,  das  vordere  dreieckige  Bootssegel, 
kl  (n  s.  klin  -nä  und  -im.  St. 
klfnk  5.  klink.  St. 
klfnkä  s.  kliuka.  St. 
kl  jn  e  vate  s.  klinevate.  St. 
klfnlK  s.  klinik.  St. 
klnÓ»c  s.  klíc.  H.  Fi.  St.  WsU. 
klnÖu.c  s.  klíc.  Kl. 
klö»b  8.  klöub.  H.  Vi.  St.  WsU. 
klögm  -mä  masc.  grosser  Käscher.  H.  Vi.  WsU. 
klónmňäji  -ňé  fem.  eine  Art  Netz. 

klögmniK  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Fischer,  welcher  mit  dem  klójjm 

ßscht.  H.  Vi.  WsU. 
klö«n  -nä  PI.  G.  klöpn  masc.  Ahorn.  H.  Vi.  Wsle. 
klóyuúoví  vä  -vé  adj.  den  Ahorn  betreffend, 
klójjňáu  -úé  fem.  eine  Art  Netz, 
kloupk  s.  klöupk.  St.  Vi.  St.  Wsle. 
klójipkStl  s.  klóupkätí.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
klöypkate  s.  klönpkate.  H.  Vi.  St.  WsU. 
klóupkevätl  s.  kló«pkevätY.  H.  Vi.  St.  WsU. 


Digitized  by  Google 


448  DR.  FR.  LORENTZ. 

klöupkevate  s.  klöjjpkevate.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
k ] öy tčicä  -ca  fem.  1.  kleines  Schloss;  2.  Fässchen,  kleine  Tonne, 
klôgtčičkä  -hl  fem.  1.  kleines  Schloss;  2.  Fässchen,  kleine  Tonne. 
klÖytkä  -M  fem.  1.  Schloss  (zum  Verschliessen);  2.  Fasschen, 
kleine  Tonne. 
*klöjjtkäc  verb. 

Komposüa  (Inf  -kló«tkäc  Prs.  -'kló«tka.  -klö»tkö§  Prt. 
-'kló»tkegl): 

fkloytkäc  verb.  perf.  einschliessen,  einsperren. 
sklÖutkäc  verb.  perf.  aufschliessen. 
väklójjtkác  verb.  perf.  ausschliessen,  aussperren, 
vetklöytkäc  verb.  perf.  aufschliessen. 
vuklöqtkäc  verb.  perf.  einschliessen,  einsperren, 
zaklöytkäc  verb.  perf  zuschliessen,  verschliessen. 
*klóytkäc  verb.  Her.  zu  klöutkac. 

Komposita  {Inf  -klôjjtkäc  Prs.  -'klôytkňjí^  Prt.  -klógtk&'gl 
Imp.  -klöytke'g): 

fklójjtkac  verb.  imperf.  einschliessen,  einsperren, 
väklójitkäc  verb.  imperf.  ausschliessen,  aussperren, 
votklóôíkäc  verb.  imperf  aufschliessen. 
zaklóytkac  verb.  imperf.  zuschliessen,  verschliessen. 
♦klôjjtkäväc  verb.  ihr.  zu  klöytkac. 

Komposita  (Inf  -klóptkäväc  Prs.  -klóytkäva;  -klógtkájjvôš 
[Kl.  H.  St.  Wslz.]  -káovóš  [Vi.]  Prt.  -  klô«tkáve  «l 
Imp.  -klóytkävo  y):  s.  klóytk&c. 
♦klójjtkôeväc  s.  klóytkäc.  Kl.  Vi. 
klóytkíiovY  -va  -vé  adj.  das  Schloss  betreffend. 
klój|tňäji  -rté  fem.  Schlägerei,  Rauferei,  Totschlag. 
klôytúŠkä  -M  fem.  kleines  Schloss. 
klöjjtvä  PL  G.  -tev  s.  klontva.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
klon  b  kl^bä  PI.  G.  klabo«      -bí  L.  -bje*  mase.  1.  Knäuel; 

2.  Hiiftenknochen.  Kl. 
klöijm  s.  klöym.  Kl.  St. 
klöumnlk  s.  klöymiüK.  Kl.  St. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHE9  WÖRTKRBUCH.  417 


käptéinslií  s.  kaptgjnsh!.  St. 

käptSnä  -DÄ  D.  -nejä  PI.  N.  -nevjä  mase.  Kapitän,  SchiffsfShrer. 

EJ.  H.  Fi.  Wsle. 
käptčnÔQ  -nevi  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Kapitän  gehörig.  Kl.  H. 

Vi.  Wslss. 
käptf  n  ä  s.  kaptšna.  St. 
káptf  nôjj  s.  kaptenôp.  Ä. 

kapôevňicä  -cä  /bn.  Rauchhaus,  Rauchkate.  ff.  Fl.  Sfc.  WM*. 

kapüewnica  s.  kapô§vňica.  Kl. 

kapftscauí  -naj?  -né  adj.  aus  Kohl  bestehend,  bereitet. 

kSpäscópnkä  -hi  L  kapöscögnkoy  [H.  Fi.  WsleJ  -cÖunkön 
[Kl.  St.]  fem.  Kohlsuppe. 

kapöstä  -tÄ  A.  kapusty  fem.  Grünkohl.  Osle. 

kap ňs tni  -n&  -nô  adj.  den  Kohl  betreffend.  Oslz. 

kapöstnik  -ikä  mase.  1.  Kohldieb;  2.  Dieb,  Spitzbube.  Oslz. 

käpästňíšče  -ča  Pi.  N.  kapästňlšča  [Oslej  -nrščá  [WsleJ 
G.  -ňíšč  [Oslej  -ňišč  [WsleJ  ntr.  Feld,  auf  welchem  Kohl  ge- 
standen hat. 

kapüstä  s.  kapusta.  Wslz. 

kapô-stní  s.  kapôstní.  Wsle. 

kapô  stňík  s.  kapöstnik.  Wslz. 

kap ü n  -ôná  mase.  Kapaun,  verschnittener  Hahn.  KL.  H.  Fi.  Wsle. 
kapuná  -nä  masc.  Kapaun.  Kl.  U.  Fi.  Wslz. 
kap  ô  in  c  Prs.  kfipúňq.  kapôniš  Prt.  kSpňňél  verb.  imperf.  zum 
Kapaun  machen,  kastrieren.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
Kompositum: 

väkapÖnic  verb.  perf.  zum  Kapaun  machen,  kastrieren, 
kapôt  ä  -ta  PI.  G.  -püt  fem.  Kapuze. 

kapôzá  -zä  PI.  G.  -pöz  fem.  Kapuze,  Mütze  aus  Hunde-  oder 

Schaffell, 
kap  m  n  s.  kapön.  St. 
kapuná  s.  kapôna.  St. 
kap§ňic  s.  kiipünic.  St. 

kärä  -rä  /  karoy  Fi.  G.  kár  fem.  Karren,  Schiebkarren. 

27 


Digitized  by  Google 


41S 


DB.  FB.  LOBBNTZ. 


karäc  Prs.  kärôj%  Prt.  karô-gl  verb.  imperf.  karren,  auf  dem 
Karren  fahren. 
Komposita: 

nakarac  verb.  perf.  viel  zusammenkarren;  nakarac  sa  genug 

gekarrt  haben,  sich  müde  karren, 
präkaräc  verb.  perf.  mit  dem  Karren  herbeibringen, 
reskaräc  verb.  perf.  auseinanderkarren,  hierhin  und  dorthin 

karren. 

skaräc  verb.  perf.  zusammenkarren, 
väkarác  verb.  perf.  herauskarren. 

vukaräc   verb.  perf.   wegkarren,   mit  dem  Karren  fort- 
schaffen. 

käräc  Prs.  kaara.  [Kl.H.St.  Wslz.J  kapfa.  [Vi.]  -H*  Prt.  kä> 
regl  [Kl.  U.  St.  Wsle.J  kágre-gl  [Vi.]  kára  Imp.  kSŕä  verb. 
imperf.  strafen. 

Komposita  (Inf.  -käräc  Prs.  -  kára.  -kä»ŕéš  [Kl.  H.St.WsleJ 
-kágŕéš  [Vi.]  Prt.  -käro«l  Imp.  -kara): 
na  käräc  verb.  perf.  viel  bestrafen, 
p  o  käräc  verb.  perf.  bestrafen,  abstrafen, 
skäräc  verb.  perf  bestrafen, 
vukäräc  verb.  perf.  bestrafen, 
♦kärbäc  verb.  Her.  zu  kärbäc. 

Komposita  (Inf.  -kärbäc  Prs.  -'kärbaja.  Prt.  -kärbô^l 
Imp.  -kärbe-tf): 

petkärbfic  verb.  imperf  spotten, 
prekärbäc  verb.  imperf  durchplaudern,  verplaudern, 
kärbäc  Prs.  karbja.  -bjéš  Prt.  kärbo'«l  kórbä  Imp.  kärbjl  kär- 
bjlcä  verb.  imperf.  mit  gedämpfter  Stimme  sprechen,  plaudern, 
schwatzen. 

Komposita  (Inf.  -kärbäc  Prs.  -  kórbj%  -kärbjéš  Prt.  -  kór- 
bô'tfl  Imp.  -'kärbjí): 

nakärbäc  verb.  perf.  viel  plaudern;  nakärbäc  sa.  genug 

geplaudert  haben,  sich  satt  plaudern, 
pekärbäc  verb.  perf.  ein  wenig  plaudern. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHBS  WÖRTERBUCH 


419 


potkärbäc  verb.  perf.  spotten.  —  Na-petkorb5  nade- 
mnöy. 

präkarbäc  verb.  perf.  zuflüstern.  —  Ven-mjä-pŕäkôr- 

bo$l  jänd-slüeve. 
prekärbäc  verb.  perf.  dorchplaudern,  verplaudern, 
väk&rb&c  verb.  perf.  sa.  aasgeplaudert  haben,  nicht  mehr 

plaudern. 

zakärbäc  verb.  perf.  a  n  rangen  zu  plaudern;  zakarbäc  sq, 
sich  festplaudern,  sich  beim  Plaudern  versäumen. 
*kärb5väc  verb.  iter.  zu  kärbac. 

Komposita  (Inf.  -karbSväc  Prs.  -'kórb&va.  -kórbauvôš  [Kl. 
K  St.  Wslz.]  -báôvóš  [Vi.]  Prt.  -'kórb&ve-gl  Imp.  kär- 
bfive'9):  s.  karbäc. 
♦karbňf  väc  s.  karbfic.  Kl.  Vi. 
kärč8mkä  -h!  fem.  Gasthaus,  Krug.  Oslz. 
kárčl^mní  -ná  -né  adj.  das  Gasthaus  betreffend.  Kl.  H.  Vi. 
kärči§mňIK  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Gasthausbesucher,  Wirtshaus- 
freund.  Kl.  H.  Vi. 
kärčlgmni  8.  karčlgmní.  St. 
kärčigraňlk  s.  karči§mňií.  St. 
karčímkä  s.  karčemka.  Wslz, 
kärči'mní  s.  karčigmní.  Wslz. 
kärČl-mňlK  s.  karči§rnňik.  Wslz. 

kärčma  -mä  B.  G.  -čém  [Oslz.J  -čim  [Wslz.]  fem.  Gasthaus, 

Wirtshaus,  Krug. 
kärčmSrčlk  -ikä  masc.  Gehölfe  des  Gastwirts,  Kellner, 
kärčmaréjčkä  -hi  fem.  1.  die  Frau  des  Gastwirts;  2.  Gastwirtin, 
kärčmäŕôc  Prs.  kärčmaŕa.  kärčmfittš  Prt.  karčmafél  verb. 

imperf.  Gastwirt  sein,  das  Gewerbe  eines  Gastwirts  betreiben. 
Komposita: 

dekärčmäféc  verb.  perf  sa.  čl§v&  als  Gastwirt  etwas  er- 
werben. 

pekärčmfiŕéc  verb.  perf.  Gastwirt  sein. — Ven-pťi^kärčma- 
ŕél  hílä  15t. 

27* 


Digitized  by  Google 


420 


DR.  FB.  LORENTZ. 


väkärčmäŕčc  verb.  perf,        als  Gastwirt  abgewirtschaftet 

haben,  Bankerott  machen, 
zakärcraäröc  verb.  perf.  als  Gastwirt  verlieren, 
kärčmäŕék  -äká  masc.  Gehulfe  des  Gastwirts,  Kellner, 
kärčmŕlŕóy  -ŕeví  -v&  -vé  adj.  poss.  dem  Gastwirt  gehörig. 
kärČmäŕtve  -vä  ntr.  1.  die  Gastwirte;  2.  das  Gastwirtsgewerbe, 
kärčmäfrhí  -ká  -hé  adj.  den  Gastwirt  betreifend, 
kärčmaŕúfví  -vá  -vé  adj.  den  Gastwirt  betreffend. 
kärčmarČin  -ČM  -ná  -né  adj.  poss.  der  Gastwirtin  gehörig, 
kärčmjišče  -čá  PI.  N.  kärčmjíščä  [Oslz.]  -mjHčä  [WslzJ 

G.  -mjišč  [Oslz. J  -mjišč  [WslzJ  ntr.  1.  die  Stelle,  wo  ehemals 

ein  Gasthaus  gestanden  hat;  2.  schlechter,  schmutziger  Krug. 
kSrčmórk  -kä  masc.  Gehülfe  des  Gastwirts,  Kellner, 
kärčmôrkä  -hl  /.  kärčmärkôu,  -märkóu,  fem.  1.  die  Frau  des 

Gastwirts;  2.  Gastwirtin, 
kärčmôŕ  -aŕä,  -áŕä  L.  kärčmfirH  H.  /.  -hni  masc.  Gastwirt, 

Kruger. 

kär4éjčä  -čä  fem.  Kardetsche,  Pferdebürste. 

karget  ä  -tä  fem.  Verdeck  wagen. 

kar  k  -ká  PI.  G.  kärköy  masc.  Nacken. 

kSrkäc  Prs.  kärča,  -čéš  Prt.  kärke'yl  kórkä  Imp.  kärči  kär- 
člcä  verb.  imperf.  gackern. 
Komposita  (Inf.  -kíirkäc  Prs.  -'kórča.  -kárčéš  Prt.  -'kórke'gl 
Imp.  -  kärči): 

nakärkäc  verb.  perf.  sa.  genug  gegackert  haben. 

pekfirkäc  verb.  perf.  ein  wenig  gackern. 

roskarkäc  verb.  perf.  durch  Gackern  verkünden.  —  Ta- 

käekeš  reskórkä,  co-na-nü^slä  jäjft. 
väkärkäc  verb.  perf.  durch  Gackern  verkünden;  väkärkäc 

sa_  ausgegackert  haben,  nicht  mehr  gackern, 
zakärkäc  verb.  perf.  zu  gackern  anfangen, 
kärkäc  verb.  Her.  zu  karkac. 

Komposita  (Inf.  -kärkäc  Prs.  -kärkuja.  Prt.  -kärké'Ql 
Imp.  -karke  y): 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


421 


reskärkfic  verb.  imperf.  durch  Gackern  verkünden, 
väkárkae  verb.  imperf.  durch  Gackern  verkünden. 
*kärkaväc  verb.  Her.  zu  kärkac. 

Komposita  (Inf.  -kärkäväc  Prs.  -'kórkäva.  -kórkäjjvôš  [Kl. 
H.  St.  Wslz.J  -káQVÔš  [Vi.]  Prt.  -  kórkávegl  Imp.  -kar- 
kfivo'ö):  s.  karkäc. 
♦kärküeväc  s.  karkäc.  Ä7.  Vi. 
kärküevl  -vá  -vé  adj.  den  Nacken  betreffend, 
kärn  -nä  masc.  Kerbe, 
kárna  -nä  H.  G.  -rén  fem.  Kerbe. 

kärn&c  Prs.  kärnôja.  kärnôješ  Prt.  kärné'^l  verb.  imperf.  ker- 
ben, Kerben  einschneiden. 
Komposita: 

fkärnäc  verb.  perf.  einkerben, 
nakärnäc  verb.  perf.  aufs  Kerbholz  szhneiden. 
pekärnäc  verb.  perf.  einkerben, 
väkäroííc  verb.  perf.  Kerben  ausschneiden, 
zakärnac  verb.  perf  durch  das  Einschneiden  von  Kerben  ver- 
derben. 

♦kärnSväc  verb.  iter.  zu  karnäe. 

Komposita  {Inf.  -kärnäväc  Prs.  -kärnáva  -käruäjivôš  [Kl. 
H.  St.  Wslz.J  -uáovóš  [Vi.]  Prt.  -  kärnäve-yl  Imp.  -kär- 
nävo-y): 

fkärnäväc  verb.  imperf.  einkerben. 

nakäro&väc  verb.  imperf.  aufs  Kerbholz  schneiden. 

väkärn&väc  verb.  imperf.  Kerben  ausschneiden. 

z a kärnäväc  verb.  imperf.  durch  das  Einschneiden  von  Ker- 
ben verderben.  —  NVzakärnavô'Hcä-mjÍQ  téY-dvj&n", 
knä«pji ! 

kárne  -nä  PI.  G.  -reu  ntr.  Schaar,  Herde,  besonders  von  Fischen. 

kärnaeyäc  Prt.  kärnäeve*«l  s.  karuäc.  Kl.  Vi. 

kärôŕ  -afä,  -äŕä  L.  karäŕú  PL  I.  -hni  masc.  Karrer,  Mann, 

welcher  den  frisch  gestochenen  Torf  auf  die  Stelle  hinkarrt,  wo  er 

trocknen  soll. 


Digitized  by  Google 


422 


DR.  FB.  LORENTZ. 


károu,  subst.  Med.  Schellen,  Carreau. 
kSrp  -pä  masc.  Karpfen. 

käipja.  -pjicä  PI.  N.  kärpj%tá  ntr.  junger  Karpfen. 

kärpji  -pjä  -pje  adj.  den  Karpfen  betreffend. 

kärpjôjjtéčke  8.  karpjôutečke.  H.  Vi.  St,  Wslz. 

kärpjojjtke  s.  kfirpjöijtko.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

kärpjÔu,täške  s.  karpjÓytôŠke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

kärpjÓutččke  -k&  ntr.  junger  Karpfen.  Kl. 

kärpjôu,tke  -ká  PI.  N.  kärpj$tká  nir.  junger  Karpfen.  Kl. 

kärpjôjjtôško  -kä  ntr.  junger  Karpfen.  Kl. 

kärpk  -kä  masc.  kleiner  Karpfen. 

kärp&$vi  -va  -yé  adj.  den  Karpfen  betreffend. 

kárš  adj.  indecl.  mutig,  feurig. 

kár  Š  -šh  masc.  schlechtes  Mehl. 

kärtun  -ônô  masc.  Kattun.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

kärtänu$vi  -v&  -vé  adj.  aus  Kattun  bestehend. 

k  är  tun  an  í  -nag  -né  adj.  aus  Kattun  bestehend. 

kärtqn  8.  kartön.  St. 

karuovác  Prt.  karuove*yl  s.  karäc.  Kl.  Vi. 
karu  c  -ôcä  PI.  I.  -craí  masc.  Karausche, 
karôcá  -cá  A.  kárôc%  PL  G.  -ruc  fem.  Karausche, 
karucóeví  -v&  -vé  adj.  die  Karausche  betreffend, 
käŕäná  -ná  /.  kaŕänóu.  [Kl.  H.  Vi.]  -ra  nou.  [Wslz.]  -ŕnnôu. 
[St.]  PL  G.  -ŕín  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -Mn  [St.]  fem.  Karine, 
ein  auf  dem  Rücken  getragener  Korb, 
käréšée  -čä  PI.  N.  karážíá  [Oslz.]  -räščá  [Wslz]  G.  -ŕášč 

[Oslz]  -rašč  [Wslz]  ntr.  alter  schlechter  Karron. 
kfiŕt  -tô  masc.  Strandhafer. 
kSsä  -sä  fem.  Kasse. 
*kasäc  verb.  iter.  zu  kásac. 

Komposita  (Inf.  -kasác  Prs.  -kasúj%  Prt.  -kase-yl  Imp. 
-käse'u): 

potkasac  verb.  imperf.  aufschöben;  petkasiic  sa,  sich  auf- 
auľschurzen. 


SLOVINZI8CHR8  WÖRTERBÜCH. 


423 


zakasac  verb.  imperf.  aufschürzen, 
kffsäc  Prs.  kôš%  -š6š  Prt.  kase'tfl  verb.  ifnperf.  aufschörzen;  kfi- 
säc  84  sich  aufschürzen. 
Komposita: 

petkSsäc  verb.  perf.  aufschütten;  petkSsäc  sa_  sich  auf- 
schürzen. 

väkasäc  verb.  perf.  8%  sich  aofsehürzen. 
vukasäc  verb.  perf.  aufschürzen;  vukSsÔc  sa.  sich  aufschürzen, 
zakäsäc  verb.  perf.  aufschörzen. 
♦kasävác  verb.  iter.  zu  käsac. 

Komposita  {Inf.  -kasavSc  Prs.  -kas&va,  -kasa»vôš  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -sagvôš  [Vi.]  Prt.  -'kaslre'gl  Jmp.  -kasäve-g): 
s.  kasfic. 

kase-rnä  -nä  PI.  G.  -sérn  fem.  Kaserne. 

kSstä  -tä  I.  kastÖjj  PI.  I.  -tmí  L.  -cé£  fem.  Kasten,  Kiste  mit 

rundem  Deckel. 
kSstČicä  -cä  fem.  Kästchen. 
kSstčičkä  -M  fem.  Kastchen, 
kffstkä  -M  fem.  Kästchen, 
kastôeví  -vä  -vé  adj.  den  Kasten  betreffend. 
*ka8u$väc  8.  kasfic.  Kl.  Vi. 
kasôf  vi  -vá  -vé  adj.  die  Kasse  betreffend, 
kaôél  -fil»  mase.  Husten, 
♦kašôriíc  verb. 

Kompositum  (Inf.  -kašéräc  Prs.  -'kašérôja,  Prt.  -kašéré^l 
Imp.  -kašére'y): 

väkaŠeräc  verb.  perf.  herausjagen. — Zfirôs  jä-väkašôräj% 
té-x-knajipóji  s-tä-vüogärdä. 
kašérk  s.  kaSÖrk. 
*kašérô§  väc  s.  kašéräc.  Kl.  Vi. 
käšéŕ  -ŕä  L.  kašôŕä  PI.  I.  -Séfmí  mase.  Käscher,  eine  Art  Netz, 
kaškä  -hi  fem.  ein  abgeteilter  Raum  in  der  Scheune,  wo  Häcksel  ge- 
schnitten wird. 

kSšläc  Prs.  kä"šl%  -lôš  Prt.  käŠle-gl  verb.  imperf.  husten. 


Digitized  by  Google 


424 


DR.  FB.  LORE  NT  Z. 


Komposita: 

nakSšläc  verb.  perf.  sa.  genug  gehustet  haben,  durch  vieles 

Husten  matt  werden, 
pekfišlác  verb.  perf.  ein  wenig  husten, 
prekfišl&c  verb.  perf.  durchhusten,  hustend  verbringen, 
väkašläc  verb.  perf.  aushusten,  hustend  auswerfen;  väkašläc 

sa.  sich  aushusten,  den  Husten  uberstanden  haben. 
vetkäŠläc  verb.  perf.  wiederhusten,  durch  Husten  antworten. 
zakSšläc  verb.  perf.  anfangen  zu  husten. 
*kašlfic  verb.  iter.  zu  käšlac. 

Komposita  (Inf.  -kašlfic  Prs.  -kašluj%  Prt.  -kaŠl&'^l  Imp. 
-kášley): 

prekašläc  verb.  imperf.  durchusten,  hustend  verbringen, 
väkašläc  verb.  imperf.  aushusten,  hustend  auswerfen.  . 
vetkaáläc  verb.  imperf.  wiederhusten,  hustend  antworten. 
ka§15j[c&  -cä  fem.  Hustenreiz, 
♦kašlävác  verb.  iter.  zu  käšlac. 

Komposita  (Inf.  -kašlävac  Prs.  -  kaSläva^  -kašlájrvôŠ  [Kl.  H, 
St.  Wslz.J  -láovôš  [Vi.]  Prt.  -kašlávesl  Imp.  -kašlä- 
ve'tt):  s.  kašlac. 
käšléšče  -čä  ntr.  böser  Husten, 
käšlnôyx  s.  kašlnôjjc.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
kfiSlnô«c  Fut.  käšlňa,  -ňéš  Prt.  kfišlnó«n  verb.  perf.  auf- 
husten. Kl. 
*kašla$väc  s.  kašlac.  Kl.  Vi. 
kašlô$ví  -vá  -vé  adj.  den  Husten  betreffend. 
kašÓrk  -kä  mase.  Rascher, 
kaštá'áä  -ňä  A.  käštána,  PI.  G.  -ňí  fem.  Kastanie, 
kat  -tä  PI.  N.  -cä  G.  katojj  L.  -cé£  mase.  Henker, 
katäc  iVa.  kätujq,  Prt.  katô'yl  verb.  imperf.  Henker  sein, 
kat^lsmös  -äsä  mase.  Katechismus. 

kateláctve  -vä  ntr.  i.  die  Katholiken;  2.  der  Katholizismus.  Oslz. 

kateläcíií  -kä  -Ii é  adj.  katholisch.  Oslz. 

kateläké'istve  -vä  ntr.  1.  die  Katholiken;  2.  der  Katholizismus. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CHB8  WÖRTERBUCH 


425 


katolíctve  s.  kateläctve.  Wsle. 
katela-chl  s.  kateláchí.  Wslz. 

kStelSčkä  -hl  L  kateläčkóu  [Oslz.]  -lä*čkó«  [Wslz.J  PI.  G. 

-läČk  [Ods.]  -läčk  [Wslz.J  fem.  Katholikin. 
kStelék  -Äkä  PI.  N.  -ca  G.  katolákójí  [Oslz.]  -lä'kôj}  [Wslz.J 

mase.  Katholik, 
katé'j^sh'i  -ká  -tié  adj.  den  Henker  betreffend. 
katô$väc  Prt.  katô$ve*gl  s.  katác.  Kl.  Vi. 
kävá  -vä  fem.  Kaffee, 
kavälc  -ca  mase.  Stück.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kaválc  -á-lca  s.  kavälc.  Vi. 
kavälčíK  -ikä  mase.  Stückchen.  Kl.  U.  St.  Wslz. 
.    kavälräjä  -ja  A.  kavälräjä  fem.  Kavallerie.  Oslz. 

kavälrästä  -tá  D.  -tejú  PI.  G.  -tevjä  mase.  Kavallerist.  Oslz. 
kavälrä  jä  s.  kavalräja.  Wslz. 
kavälrä  stä  s.  kavalrästa.  Wslz. 

kavälrin'i  -na  -né  adj.  die  Kavallerie  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
kavälrfnX  8.  kavalrinY.  St. 
kavá-lčíK  s.  kavälčifc.  Fi. 

kävöl  -vlä  L.  kavlö  PI.  L.  -vlé£  mase.  Ackerloos,  Ackerparxelle. 
kavläc  Prs.  kävlüja.  Prt.  kavldgl  verb.  imperf.  die  Parzellen 

des  Gemeindelandes  anslooseo. 
kavlüeväc  Prt.  kavläeve*«l  s.  kavläc.  Kl.  Vi. 
kävôl  s.  kave'^l.  GGa. 

käve*$l  -alô  L.  kavälu  mase.  ein  grosses  Stück.  Oslz.  KGa.  W. 
kavét$ví  -vá  -vé  adj.  den  Kaffee  betreffend. 
*kazäc  verb.  Her.  zu  käzac. 

Komposita  (Inf.  -kazac  Bs.  -  kazuja.  Prt.  -kazé'^l  Imp. 
-k5ze*9): 

dekazäc  verb.  imperf.  1.  hinweisen;  2.  beweisen, 
nakazäc  verb.  imperf.  befehlen. 

penakazäc  verb.  perf.  viel  nach  einander  befehlen, 
pekazac  verb.  imperf.  1.  zeigen;  2.  beweisen;  pekazac 
s%  sich  zeigen,  sichtbar  werden. 


Digitized  by  Google 


426  DR.  PR.  LORENTZ. 

präkazfic  verb.  imperf.  anbefehlen,  gebieten. 

prekazäc  verb.  imperf.  verschreiben,  vermachen. 

reskazäc  verb.  imperf.  befehlen. 

väkazäc  verb.  imperf.  nachweisen,  erweisen. 

vekazäc  verb.  imperf.  zeigen,  beweisen;  vekazfic  s%  sich 

zeigen,  sich  erweisen, 
vetkazäc  verb.  imperf.  antworten, 
vukazfic  verb.  imperf.  zeigen;  vukazäc  s%  sich  zeigen, 

erscheinen, 
zakazäc  verb.  imperf.  verbieten, 
kfizäc  Prs.  k仞%  [Kl.  H.  St.  Wslt.J  käoža.  [Vi.]  -žéš  Prt.  kay- 
ze-*l  [Kl.H.St.  Wüa]  kagze«l  [Vi.]  käzfi  Imp.  kížä  verb. 
imperf.  predigen. 
Komposita  {Inf.  -kfizäc  Prs.  -  káža.  -kä»žéš  [Kl.  H.St.  WsU.]  ' 
-káožSš  [Vi.]  Bi.  -  kaze-tfl  Imp.  -  kažä): 

dekfizäc  verb.  per  f.  1.  hinweisen;  2.  beweisen.  —  KsÖjjc 
dôekäze'gl  tá-bjédňikä  na-8vja_té  pjísme.  Vôn-mjft- 
díiokáze*yl,  ce-tô$-bälä  prôgdä. 
nakfizäc  verb.  perf.  befehlen. 

pekfizäc  verb.  perf.  i.  zeigen;  2.  beweisen;  pekfizäc  8% 
sich  zeigen,  erscheinen.  —  Tön-kna^p  vóym-peWíyžä 
ta,-drô§g%.  Tén-ksouc  pô$káze«l  fšätke  s-tá-avja,- 
téva  pjÍ8mä. 

pŕakfizäc  verb.  perf.  anbefehlen,  gebieten.  —  Tén- 
jénräjjlä  pŕäkáze'ul  tlm-8äldägtôuvm  de-ataKé- 
r$nä. 

prekazäc  verb.  perf.  verschreiben,  vermachen.  —  Ta- 
stayrá  bfibä  prekfizfi  ßätke,  ce-Da-mjfi,  temä-3éf- 
čicú. 

reskfizac  verb.  perf.  befehlen. 

väkazäc  verb.  perf.  nachweisen,  erweisen;  väkazäc  s% 
sich  ausweisen,  seine  Identität  nachweisen,  sich  legiti- 
mieren. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZISCI1ES  WÖRTLBDUCH 


427 


vekfizäc  verb.  perf.  zeigen,  bezeigen;  vekfizäc  sa.  sich 

zeigen,  erweisen, 
vetkäzäc  verb.  perf.  antworten. 

vukäzäc  verb.  perf.  zeigen;  vukfizäc  8$  sich  zeigen,  er- 
scheinen. 

zakäzäc  verb.  perf.  verbieten.  —  Ten-pöjjn  nijä-zfikn- 
ze'gl  f-tlm-liesä  de-^ienä. 
♦kazáväc  verb.  iter.  eu  kSzac. 

Komposita  (Inf.  -kazäväc  Prs.  -  käzäva,  -k&zä«vôš  [Kl.  H. 
St.  Wsle  J  -záovóš  [Vi.]  Prt.  -  kazaveyl  Imp.  -kazave'tt): 
8.  kazfic. 

käz8c  Prs.  käž$  -zíš  Prt.  kázél  verb.  imperf.  zerschlagen,  zer- 
stören, verderben. 
Komposita: 

nakäzéc  verb.  perf.  viel  zerschlagen,  verderben. 
pekäzSc  verb.  perf.  nach  einander  zerschlagen,  verderben. 
8käz6c  verb.  perf.  zerschlagen,  verderben;  skazgc  sa,  *er- 

brechen,  in  Stucke  gehen, 
zakfizéc  verb.  perf.  zerschlagen,  verderben. 
*kazô$väc  s.  kazfic.  Kl.  Vi. 
každí  8.  končili. 

kä'lm&s  -sä  masc.  Kalmus  (Acorus  calamus). 

ká lnicä  8.  kälňica.  Vi. 

kä'mlädä  -dä  fem.  die  Kammlade  am  Webstuhl. 

ka'ntör  -trä  D.  -rejü  PI.  N.  -royjä  masc.  Kantor. 

käniél  -mlô  masc.  Kümmel  (Semen  earvij.  KL  H.  Vi. 

kät  -tö  masc.  Kitt.  Oslz.  , 

kát  ká'tä  s.  kät.  Wsle. 

kätfic  Prs.  kätôja,  [Oslz.J  kä  túja,  [Wsle.]  kätôjéš  Prt.  kiitô-ul 
verb.  imperf.  kitten,  zusammenkitten. 
Komposita  (Inf.  -kätfic  Prs.  -kfttňja.  Prt.  -kfttôMil  Imp.  -kä- 
te-«  /"(Ä/  -kä-te  v  /WxrJ): 
skätSc  verb.  perf.  zusammen  kitten, 
zakätfic  verb.  perf.  verkitten,  mit  Kitt  zuschmieren. 


Digitized  by  Google 


428 


DR.  FB.  LORENTZ. 


kätôeväc  Prt.  kätôevetf  s.  kätfic.  Kl.  Vi. 

ka-mél  s.  kämel.  Wsle. 

k&bßljö'g  subst.  indecl.  Dorseh. 

káčíči  -čä  -Čé  adj.  die  jungen  Enten  betreffend.  Oslz. 

káči'čí  s.  käčičí.  Wsle. 

kačôjjtečke  «.  käčÔ«tečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

käčÓRtäške  s.  káčô«t«ške.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

káčoytéčko  -kä  ntr.  junges  Entchen.  Kl. 

k&čÔntôško  -kä  ntr.  junges  Entchen.  KL 

kádrätX  -tá  -té  adj.  kropfig,  mit  einem  Kropf  behaftet. 

k&drevätí  -tá  -té  adj.  kropfig,  mit  einem  Kropf  behaftet. 

káyäc  Prs.  k%öj^  [Kl.  H.  St,  Wsle.]  kaoTaj%  [Vi.]  k&yôješ 

Prt.  káyô-yl  verb.  imperf.  an  der  Kage  krank  sein,  blutigen  Harn 

von  sich  geben. 
Kompositum  (Inf.  -káyäc  Prs.  -  káyaja.  Prt.  -káy&-$l): 
zakäyac  verfe.  jjet/.  an  der  Kage  erkranken. 
káya$väc  Prt.  ká^aeve'^l  s.  káyäc.  Kl.  Vi. 
kärnöltievi  -vä  -vé  ôťž;'.  die  Kamillen  betreffend, 
kámé'lä  -lä  PI.  G.  -Ii  /cm.  Kamille, 
karbäč  -ača"  X.  kórbäča  mase.  Karbaisehe,  Peitsche, 
karbôč  -áčä  i.  kôrbauča  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  -báôčô  /Ti.7  mase. 

Schwätzer. 

kärbóčkä  -M  I.  kórbaočkóy  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -bábkou  [Vi.] 

fem.  Schwätzerin, 
karta  -ta  fem.  Karte,  Spielkarte, 
käybél  -blä  mase.  Seil,  Leine.  £2.  H.  St.  Wsle. 
kayča.  -Čicä  PI.  N.  káč$tä  n/r.  junge  Ente.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
käjičôr  -erä  PI.  G.  käčor,  -Čô$rójj  I.  -rmí  mase.  Enterich,  Erpel. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
ká«čórk  -ká  L.  käčoerka  mase.  Enterich,  Erpel.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
káyČóytke  s.  kájjčoutke.  H.  St.  Wsle. 
kaučóutk^  -kä  PI.  N.  káč^tkä  ntr.  junges  Entchen.  Kl. 
kä«dér  -drä  mase.  Kropf.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
käjídrate  adv.  kropfig.  Kl.  Ii.  St.  Wsle. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCIT. 


429 


käpdrevate  adv.  kropfig.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

käyyä  -ji  fem.  die  Kage,  eine  Rinderkrankheit,  welche  sich  durch 

blutigen  Harn  äussert.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
käyl  s.  kô-yl.  GGa. 

k&gtä  -tá  fem.  1.  Kate,  kleines  niedriges  Haus;  2.  Tagelöhner- 
wohnung. Kl.  H.  St.  Wsle. 

kágtčicä  -cä  fem.  kleine  Kate.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

káptčlčkä  -hl  fem.  kleine  Kate.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

kajjtkä  -hl  fem.  kleine  Kate.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

kajjtnl  -nä.  -né  adj.  die  Kate  betreffend.  Kl.  U.  St.  Wsle. 

kaptnicä  -cä  fem.  1.  Katenbewohnerin;  2.  Tagelöhnerfrau,  Tage- 
löhnerin. Kl.  H.  St.  Wsle. 

kagtňlčkä  -hl  fem.  i.  Katenbewohnerin;  2.  Tagelöhnerfrau,  Tage- 
löhnerin. Kl.  H.  St.  Wsle. 

käjjtnlk  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  1.  Katenbewohoer;  2.  Tagelöhner. 
Kl.  H.  St.  Wsle. 

käyzňicä  -cä  L.  kózňlcí  [Oslz.]  -ňi  ci  [Wsle.]  PI.  G.  -nie 
[Od*.]  -nie  [Wsle.]  fem.  Kanzel.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

käzälňicä  -cä  fem.  Kanzel.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

kázálnicä  s.  kázälňica.  Vi. 

kazené  -M  PI.  G.  -zöun  [H.  Vi.  Wsle.]  -zöun  [Kl.  St.]  ntr. 
Predigt. 

k|m  -mjeňä  L.  kamjienô  PL  I.  -mjgjnmi  masc.  Stein.  Ki.U.  Vi. 
k$mä  -mjeňä  [St.]  -mjíňá  [Wsle.]  L.  karnjigmi  [St.]  -mji'ňä 

[Wsle.]  PI.  I.  -mjeinmi  [St.]  s.  k|m.  St.  Wsle. 
k%mjen  s.  k^m. 
k^mjenisto  adv.  steinicht.  Oslz. 

k^mjeňôrkä  -M  /.  kamjcňarkôii,  -fíárkóy  fem.  \.  die  Fran  des 

Steinhauers;  2.  Steinhauerin,  Steinklopferin.  Oslz. 
k^mjenóŕ  -aŕä  L.  kamjeňärô  masc.  Steinhauer,  Steinklopfer.  Osie. 
k^mjinísto  s.  k^mjeňiste.  Wsle. 
k^mjiňôrkä  s.  k^mjenôrka.  Wslz. 
k^mjíňóŕ  s.  károjenóŕ.  Wsle. 

k|pä  -pä  fem.  Kämpe,  mit  Rohr  bewachsene  Untiefe  im  See. 


Digitized  by  Google 


430 


DB.  FR.  LORE. NT  Z. 


k$päc  Bs.  koupja.  [Kl.]  köupft  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  -pjéš 
Prt.  koupe-gl  [Kl.]  kÓ»pe'«l  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  käjyl 
verb.  imperf.  baden;  köpfte     sich  baden. 
Komposita: 

pek^päc  verb.  per  f.  nach  einander  baden;  peki$päc  8$  sich 
ein  wenig  baden. 

väk%päc  verb.  per  f.  sa,  sich  tüchtig  baden, 
k^peicä  -cä  fem.  kleine  Kämpe. 
k|pčíčkä  -hl  fem.  kleine  Kämpe. 

k^pjinä  -nft  I.  ka^jlnón  [Kl.  H.  Vi.]  -pjinôu  [St J  -pjTnö» 
[Wslz.]  PI.  G.  -pjin  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -pjtn  [St.]  fem. 
Kämpe. 

k^pkä  -M  fem.  kleine  Kämpe. 

kä>éc  Fut.  kô\M  [KL]  köyfa  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  -stš  Pri.  kö> 
sél  [Kl.]  koysél  [U.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  käjsä  verb.  perf. 
beissen,  stechen  (von  Mücken  und  Fliegen). 
Komposita: 

fkí^séc  verb.  perf.  hineinbeissen,  einbeissen. 

nakí|séc  verb.  perf.  anbeissen. 

natká^séc  verb.  perf.  ein  wenig  anbeissen. 

pekasßc  verb.  perf.  nach  einander  zerbeissen. 

pfrekäsec  verb.  perf.  zerbeissen,  dorchbeissen. 

resk^söc  verb.  perf.  zerbeissen. 

vaka^söc  verb.  perf.  herausbeissen.  —  Ä!  nfnä  jaji-sä-väkoii- 

sél  ten-sléňí  žonp! 
vekasec  verb.  perf.  bebeissen,  benagen. 
vetk%s8c  verb.  perf.  abbeissen. 
vukQséc  verb.  perf.  beissen,  abbeissen,  heftig  stechen, 
zak^séc  verb.  perf.  i.  einen  Biss  thun,  znbeissen;  2.  tot 

beissen. 

kftšäc  Prs.  [Kl.]  köjjsa.  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  -šoš  Prt.  kou- 
še-yl  [Kl.]  k5Hšo-gl  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  käáe-«  verb. 
imperf.  beissen,  stecheo. 


Digitized  by  Google 


8L0Y1NZI8CHE8  WÖBTEHBUCH.  431 


Komposita: 

fk%ôäc  verb.  imperf.  einbeissen,  hineinbeissen. 
nakqšäc  verb.  imperf.  anbeissen. 
pŕeká^Šäc  verb.  imperf.  durchbeissen,  zerbcissen. 
resk|Šác  verb.  imperf.  zerbeisseo. 
väká^šác  verb.  imperf.  Iieraosbeisseo. 
vek|šäc  verb.  imperf.  bebeisseo,  benagen. 
vetkí|šäc  verb.  imperf.  abbeissen. 
zak%Šäc  verb.  imperf.  lotbeissen. 
ka.áí  -šajj  -šé  adj.  mit  gestutztem  Schwanz, 
k 4m öl  8.  kämel.  St. 
♦klädäc  verb.  Her.  zu  kläsc. 

Komposita  (Inf.  -klädäc  Prs.  -kl&d*  -klaudóš  [Kl.  H.  St. 
WsU.]  -kláQdóš  [Vi.]  Prt.  -  kládo  «l  Imp.  -klädo  y): 
deklfidäc  verb.  imperf.  hinzulegen,  hinzufügen, 
fklädäc  verb.  imperf.  hinzulegen, 
uaklädäc  verb.  imperf  anliegen,  aufladen, 
na  t  klfidäc  verb.  imperf.  zulegen,  anstücken, 
peklädäc  verb.  imperf.  hinlegen, 
petkladác  verb.  imperf.  darunterlegen. 
ptÄklSdäc  verb.  imperf.  i.  anlegen;  2.  landen, 
pf-ekladäc  verb.  imperf.  umlegen,  anders  legen, 
rosklfidäc  verb.  imperf.  zerlegen, 
skiadäc  verb.  imperf.  zusammenlegen, 
väklädäc  verb.  imperf.  1.  herauslegen,  vorlegen;  2.  aus- 
legen, erklären, 
vepklädäc  verb. imperf.  l.herumlegen, belegen;  2. schlagen. 
vetklSdäc  verb.  imperf.  zurücklegen,  verschieben. 
vuklSdäc  verb.  imperf  zurecht  legen,  ordnen, 
zaklädäc  verb.  imperf.  1.  einlegen,  versenken;  2.  vu$d% 
das  Wasser  aufstauen,  zum  Stillstand  bringen, 
klfift  -t*  PI.  0.  kläfto»  masc.  Holzklobe. 
kläftü^vi  -vá  -ve  adj.  die  Kloben  betreffend;  kläftô§vé  düftvo 
in  Kloben  geschlagenes  Holz. 


Digitized  by  Google 


432  DR.  FR.  LORBNTZ. 

*klajäc  verb.  Her.  zu  klôec. 

Komposita  (Inf.  -kläjác  Prs.  -kläj%  -klájyôš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -kláojóš  [Vi.]  Prt.  -  kläje'gl  Imp.  -klSje'g): 
fkläjäc  verb.  imperf.  hineinstecben. 
preklaj&c  verb.  imperf.  durchstechen, 
väkläjäc  verb.  imperf.  ausstechen, 
klamäc  Prs.  kl$muja.  klamôjgš  Pri.  klamôyl  imverb.  perf. 
klemmen;  klamäc  s%  sich  klemmen. 
Komposita  (Inf.  -klamäc  Prs.  -'klamôj%  Prt.  -klamôgl 
Imp.  -kl|mo*9): 

fklamäc  verb.  perf.  einklemmen;  fklamäc  s.-\  sich  ein- 
klemmen, in  die  Klemme  geraten.  —  Ven-sa.-fklam&*$l 
mjizä-tá-dvjéH. 
resklamäc  verb.  perf.  zerklemmen,  darch  Einklemmen  zer- 
drücken. 

klamäškä  -M  A.  klqm&ka.  fem.  Klammer.  Oslz. 
klamá-šká  PI.  G.  -ašk  s.  klam&ka.  Wslz. 
klamräc  Prs.  kl^mrôja.  klamrôjéš  Prt.  klamrd'yl  verb.  imperf. 
mit  Klammern  befestigen. 
Komposita  (Inf.  -klamräc  Prs.  -'klamrôja  Prt.  -klamr&'gl 
Imp.  -kl^mro'ii): 

präklamräc  verb.  perf.  anklammern,  festklammern. 

sklamräc  verb.  perf.  zusammenklammern. 

vuklamrac  verb.  perf.  festklammern. 

zaklamräc  verb.  perf.  verklammern. 
klamru§väc  Prt.  klamru^ve'yl  5.  klamräc.  Kl.  Vi. 
klamá$väc  Prt.  klamô§vo*ul  5.  klamäc.  Kl.  Vi. 
klanátä  -tä  A.  klajjäta.  fem.  Klarinette.  Oslz. 
klanätnY  -nä  -néadj.  die  Klarinette  betreffend.  Oslz. 
klanätnlk  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Klarinettenbläser.  Oslz. 
klaná  tä  PI  G.  -ät  s.  klanäta.  Wslz. 
klaná'tnl  s.  klauätní.  Wslz. 
klan&'tnlk  s.  klanätňik.  Wslz. 
kláQyä  s.  kláuja.  Vi. 


Digitized  by  Google 


8L0YJNZI8CHKS  WÖRTERBUCH. 


klöuu  s.  klöuo.  Kl.  St. 

k  Ion  p  k  -k*  ««mc.  kleines  Knäuel.  Kl. 

klóupkätl  -tá  -tô  adj.  knäuelförmig.  Kl. 

klÖupkato  adv.  knäuelförmig.  £7. 

klôupkev&tl  -tá  -té  adj.  knäuelförmig.  Kl. 

klÓupkovate  adv.  knäaelförmig.  Kl. 

klóytvä  -vä  PI.  G.  -tew  fem.  Fluch.  Kl. 

klebecanüevl  -vä  -vé  adj.  den  Storch  betreffend. 

klebó$côyn  -ana  PI.  G.  klobecöyu  [U.  Vi.  Wslz.]  -cöun  [Kl. 

St.],  -c$nôj}  I.  -nmí  masc.  Storch, 
klobüocojjnk-kä  masc.  junger  Storch. 
klebü$c6ynkä  -Iii  fim.  weiblicher  Storch. 
klobuČk  -kä  masc.  Hütchen. 

klebúČňictve  -vä  ntr.  1.  die  Hulmacher,  Hulmacherzunfl;  2.  das 
Hutmacherhand  werk.  Oslz. 

klebučňlchl  -kä  -hé  adj.  den  Hutmacher  betreffend.  Oslz. 

klebúčnlčl  -čá  -Čô  adj.  den  Hulmacher  betreffend.  Oslz. 

klobučňlčk  -kä  masc.  Hutmachergeselle,  Hulmacherlehrling. 

klobiíčňičkä  -hí  fem.  die  Frau  des  Hutmachers. 

klobučňikój!  -kevi  -\á  -vé  adj.  poss.  dem  Hulmacher  ge- 
hörig. 

klobučník  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Hulmacher. 
klebučňTctve  s.  klobťičňTctve.  Wslz. 
klebúČňi'chl  s.  klebúčňíchí.  Wslz. 
klobúčni  čí  s.  klobúčňiči.  Wslz. 
klebtikÜQvX  -vä  -vé  adj.  den  Hut  betreffend, 
kle  cü  e  vi  -v&  -vô  adj.  den  Klolz  betreffend, 
kl o du o vi  -vá  -vé  die  Tonne  beireffend. 

klopöotäc  Prs.  klüopoca.  klopú§cčš  Prt.  kiuopote'ql  klepotä" 
verb.  imperf.  Kummer  bereiten,  bekümmern;  klopüetäc  sa.  sich 
bekümmern,  sich  härmen,  Kummer  haben. 
Komposita  (Inf.  -klopüetäc  Prs.  -  klepoca.  -klopňocéŠ  Pri. 
-klopoto-gl): 

naklopúetác  verb.  perf.  sa.  sich  abhärmen. 

29 


Digitized  by  Google 


450 


DB.  FR.  LORKNTZ. 


preklepüetäc  verb.  perf.  sa.   sich  kümmerlich  durch- 
schlagen. 

sklopüetäc  verb.  perf.  bekümmern;  sklepüetäc  s%  sich 

bekümmern,  sich  härmen, 
zaklepúotác  verb.  perf.  in  Kammer  versetzen;  zaklepúe- 

täc  8^  in  Kummer  geraten, 
klesaní  -näjj  -né  adj.  aus  Ähren  bestehend, 
kl  esst)  -tá*  -tô  adj.  voller  Ähren, 
klesäst!  -tá  -té  adj.  voller  Ähren.  Osle. 
klesästi  s.  klesästl.  WsU. 
kl  e  sú  e  vi  -vá  -vé  adj.  die  Ähren  betreffend. 
klú§  klS  ntr.  Hauer,  Hauzahn. 

klúebôčläče  -čá  PI.  N.  klobúčiščä  [OsU.]  -člščá  [Wsls.J 

G.  ,-ÔíšČ  [Oslej  -čišČ  [Wslz.]  ntr.  grosser  unförmiger  Hut. 
klôobňk  -kä  PI.  G.  klebôkôu  mase.  Hut. 
klúec  -cä  L.  kloctí  PI.  I.  -emí  mase.  Klotz, 
klúec  Prs.  klôoja.  -ješ  Prt.  klöyl  klúolä  Imp.  klój  Part.  Pri. 
klúftl  Vbsbst.  klúocé  verb.  imperf.  stechen. 
Komposita  (Inf.  -'kloc  Prs.  -kleja.  -klúejéš  Prt.  -'klô«l 
-Tclolä  Imp.  -'kloj): 

düeklec  vcr6.  j>er/*.  vollends  tot  stechen. 

fklôec  verb.  perf.  hineinstechen. 

nflklec  verb.  perf.  anstechen. 

nfitkloc  verb.  perf.  ein  wenig  anstechen. 

pŕiekloc  verb.  perf.  durchstechen. 

púeklec  verb.  perf.  nach  einander  stechen. 

rúeskloc  verb.  perf.  aufstechen.  —  Jay-t&-ci$  rúesklec 

ten-vrößt,  ce-ta-matSrija.  m6nžá  väcec. 
sklúec  verb.  perf.  stechen. 

väklec  verb.  perf.  ausstechen.  —  Tgn-môer<|ôŕ  mä-vä- 

klôyl  tä-vúečí. 
vökloc  verb.  perf.  i .  heftig  stechen;  2.  totstechen, 
zäkloc  verb.  perf.  i.  einen  Stich  versetzen;  2.  totstechen, 
klúocéc  Prs.  klöjjca.  -cí§  Prt.  klóucôl  Imp.  klúecá  klecacA 


Digitized  by  Google 


SLOVJNZISCHES  WÖRTERBUCH. 


451 


verb.  imperf.  einen  Totschlag  begehen,  töten;  klôecec  s%  sich  prä- 
gein, raufen. 

Komposita  (Inf.  -klôecec  Prs.  -'klôjjc^  -klóqclš  Prt.  -'klóy- 
cél  Imp.  -klecä): 

deklii§céc  verb.  perf.  lotschlagen,  töten. 

iiaklü§cöc  verb.  perf.  viele  totschlagen;  naklö$cöc  8^ 

genug  gerauft  haben. 
peklö§cöc  verb.  perf.  nach  einander  totschlagen, 
zakluecec  verb.  perf.  totschlagen, 
kluocéšče  -čá  PI.  N.  klecäščä  [Oslz.J  -cáščä  [Wslz.]  G.  -c&č 

[Oslej  -cášČ  [Wslz.]  ntr.  grosser  Klotz. 
klô$ck  -kä  mase.  Klötzchen, 
kluodä  -dä  H.  G.  klöud  fem.  Tonne. 

klue3äiia  -nä  /.  klejänóu  [Kl.  H.  Vi.]  -3^0«  [St.]  -3áVnójj 
[Wslz.]  PI.  G.  -3ín  [Kl.  U.  Vi.  Wslz.]  -3ÍD  [St.]  fem. 
Tonne. 

klť^ók  -ákä  L.  kl©3äukti  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -3áoka  [Vi.] 

mase.  ungeschickter,  tölpelhafter  Mensch. 
klô$ňic  Prs.  klu^ňa^  -ňtŠ  Prt.  klô§ňél  klenílä  verb.  imperf. 
neigen.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita  {Inf.  -klaníc  Prs.  -'kleň%  -klóf  ňíš  Irt.  -  kleňel): 
naklú^ňlc  verb.  perf.  geneigt  machen;  naklôgnic  s$  sich 

hinneigen,  geneigt  sein. 
poklô§ňíc  verb.  perf.  s%  sich  verbeugen, 
pfäklüenic  verb.  perf.  hinneigen;  pŕäklóeňíc  sa^  sich  hin- 
neigen, geneigt  sein. 
vetklÔQnlc  verb.  perf.  abn eigen,  abwendig  machen;  vetkltty- 

ňic  s$  abgeneigt  sein, 
vuklôeňic  verb.  perf.  sa<  sich  verbeugen. 
klÜQpet  -tä  masc.  Kummer. 

klôf  ňicä  -cä  L.  kleňícl  fem.  Wagenrunge.  Kl.  H.  Vi. 
klü$s  -sá  L.  klesö  PI.  I.  -smf  L.  -sfy  »»ose.  i.  Ähre;  2.  eine 
Art  Semmel. 

29* 


Digitized  by  Google 


452 


DR.  FR.  LORE  N  TZ. 


kléfséc  Prs.  klü^  -siS  Prt.  klô^sel  klesälá  verb.  imperf.  s% 
Ähren  ansetzen. 

Kompositum  {Inf.  -klô$séc   Prs.  -klôš%  -klô^slš  /V/. 
-  klesél): 

zaklú$sčc  verb.  perf.  8%  in  Ähren  scbiessen,  Ähren  an- 
setzen. 

kl  ó  $8  k  -kä  mase.  Ähre. 

klÚQsórkä  -hl  I.  klesarkôu,  -B&rköu.  fem.  Ährensammlerin. 
klô^sôŕ  -aŕä,  -ára  L.  klesárd  mase.  Ährensammler. 
klá^ňTc  s.  klueňic.  St. 
klu§ňicä  s.  klúeňica.  St. 

klôč  -ôčá  Tí.  7.  -iíčmi  mase.  1.  Schlüssel;  2.  eine  Stange,  mittels 
welcher  bei  der  WinterOscherei  der  prqt  wiederaufgesucht  wird; 
3.  PI.  die  Harke  an  der  Sense. 

kl  ô  Či  K  -ika  mase.  Schlüsselchen. 

klôčňicä  -cä  fem.  Scbliesserin,  Gefangniswärterin. 

klučňlK  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Schliesser,  Gefängniswärter. 

k  1  ü  č  ii  9  v  i  -vä  masc.  der  Mann,  welcher  bei  der  Winlerfischerei  den 
kluč  fuhrt. 

klačuevi  -vä  -vé  adj.  den  Schlüssel  betreffend, 
klökä  -M  PI.  G.  klük  fem.  Glucke,  Gluckhenne, 
klôkäc  Prs.  klíUq  -kôS  Prt.  klöko-uj  verb.  imperf  glucken, 
durch  Glucktöne  die  Geneigtheit  zum  Brüten  anzeigen  oder  die  Küch- 
lein Iocken. 
Komposita: 

peklftkäc  verb.  perf.  ein  wenig  glucken, 
väklakäc  verb.  perf.  s%  ausgegluckt  haben,  nicht  mehr 
glucken. 

zaklňkác  verb.  perf.  anfangen  zu  glucken, 
klükäc  Prs.  klökoj%  Prt.  klükdul  verb.  imperf.  gluckern  (von 

Flüssigkeiten  gebraucht), 
kluket  -tu  masc.  das  Gluckern,  gluckernde  Geraosch. 
klakü$täc  Prs.  klftkoca.   klúkii(?réš  Prt.  klôkoteul  verb. 

imperf  gluckern  (von  Flüssigkeiten  gebraucht). 


Digitized  by  Goo 


8L0VINZISCHB8  WÖRTEKBUCB.  45  ä 

kläkÔQYäc  Prt.  klüküevo"gl  s.  klúkäc.  Kl.  Vi. 

klasáČ?  -ča  -čé  adj.  das  Pferd  betreffend.  Oslz. 

klósä'čí  8.  klasáčX  TTsk. 

klôsa.  -äca  R  N.  klH8|táVr.  Pferd. 

klasou,té*cke  s.  kläsöu.tecke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

kläsójjtke  s.  klôsóiitke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

kló80»tuške  s.  kläsóutHŠko.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

klósoutéčke  -ká  n/r.  Pferdchen.  Kl. 

klasóytke  -ká  PI.  N.  klás^tká  ntr.  Pferdchen.  Kl. 

klasojjtaŠke  -ká  ntr.  Pferdchen.  Kl. 

k  10 1  -ôtä  mase.  Erdscholle. 

kl  ú  t  Sc  Prs.  klôtúj<i  Prt.  kláté'gl  verb.  imperf.  mit  Erdschollen, 
Steinen  werfen;  klátac  84  sich  gegenseitig  bewerfen. — Tü-knaiipji 
klötäli  za-tlm-ps^.  Ven-klätogl  kamjgÁnmi  nöu-mja. 

klazdrä  -rä  PI.  G.  -dér  fem.  unreinliche  Frau. 

klözdrevätl  -t&  -té  adj.  unreinlich. 

kltinic  Prt.  kln/ňél  klüni-lä  s.  klaenic.  Wslz. 

klftnlcá  L.  klünici  PI.  G.  -nie  s.  klanica.  Wslz. 

knägä  -1)1  PI.  G.  knäjjg  [KL  H.  St.  Wslz.]  knáog  [Vi.]  fem. 
I .  Knorren,  Pflock;  2.  alte  Kuh. 

knakác  Prs.  knSkaja.  Prt.  k  na  k  (Vyl  verb.  imperf.  ein  knackendes 
Geräusch  verursachen,  knacken,  krachen. 

knäket  -ta  masc.  das  Knacken,  Krachen. 

kuakaetác   Prs.  knäkeca.  knakíiecôš  Prt.  knäkete-gl  verb. 

imperf.  knacken,  krachen, 
knaküeväc  Prt.  knakôeve-al  s.  knakäc.  Kl.  Vi. 
knágdä  s.  knauda.  Vi 
kuáop  s.  knäjip.  Vi. 
knáopča.  s.  knäjipča..  Vi. 
kuáQpčôgtke  s.  kuaypčóu.tko.  Vi. 
kuáypjik  s.  knägpjik.  Vi. 
knáopjíščo  s.  kuá'ypjiščo.  Vi. 
kuáop  j  i  s.  koäiipji.  Vi. 
knáopk  s.  koäjjpk.  Vi. 


Digitized  by  Google 


454  DR.  FR.  LORENTZ. 

knäp  adv.  kaum,  mit  Möhe,  knapp, 
knärä  -rä  fem.  Knarre. 

knarac  Prs.  knärôj%  Prt.  knarôyl  verb.  imperf.  knarren, 
knarufväc  Prt.  knarô^ve^l  s.  kßarac.  Kl.  Vi. 
knärzäc  Prs.  knärziij^  Prt.  knärzôul  verb.  imperf.  nach  dem 
Eber  verlangen. 
Komposita: 

preknärzäc  verb.  perf.  eine  Zeitlang  den  Begaltungstrieb 
zeigen. 

väknÄrzäc  verb.  perf.  sa.  nicht  mehr  nach  dem  Eber  ver- 
langen. 

vekoärzäc  verb.  perf.  bespringen,  belegen, 
knärzigvi  -vá  -vé  adj.  den  Eber  betreffend, 
knärzü^väe  Prt.  knärzuove  yl  5.  knarz&c.  Kl.  Vi. 
knärzáQv'ia.  knarzigvi*. 

knákórká  -M  I.  kDäkarkóy,  -kärko«  fem.  knickerige,  geizige 
Frau.  Oslz. 

knäkóŕ  -aiá,  -áŕá  L.  kn&käfa  mase.  knickeriger,  geiziger  Mann. 
Oslz. 

knäpäc  Prs.  knípj%  -pjéš"  Prt.  knfpegl  Imp.  knäpjl  knäpjlc& 
verb.  imperf.  1 .  kneifen;  2.  víiečamY  zwinkern.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -kuäpäc  Prs.  -'knipja.  -knfpjéš  Prt.  -  knlpe  yl 
Imp.  -knäpji): 

poknäpäc  verb.  perf.  ein  wenig  kneifen,  zwicken, 
preknäpäc  verb.  perf.  durchkneifen,  durchzwicken, 
rosknäpäc  verb.  perf.  zerkneifen. 
sknäpäc  verb. perf.  vó$či  die  Augen  fest  zusammenkneifen, 
schliessen. 

väkuäpäc  verb.  perf.  herauskneifen,  herauszwicken, 
vetkiiäpäc  verb.  perf.  abkneifen,  abzwicken, 
zaknäpäe  verb.  perf.  einkneifen,  einzwicken, 
kiiäpel  -plä  L.  knäplö  masc.  1.  Knüppel,  Stock;  2.  Trommeistock. 
kuäkärhi  -ká  -hé  adj,  knickerig,  geizig, 
♦knäpäc  verb.  Her.  zu  knfipac. 


Digitized  by  Google 


Sl.OVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


455 


Komposita   (Inf.  -knäpäc  Prs.  -kuäpúja.  Prt.  -knäp&'gl 
Imp.  «knäpo'y  [Oslz.]  -knápo'tf  [Wslz.]): 
pŕeknäpäc  verb.  imperf.  durchkneifen,  durchzwicken, 
resknäpäc  verb.  imperf.  zerkneifen. 
sknäpäc  verb.  imperf.  vk$ti  die  Augen  fest  zusammen- 
kneifen. 

väkuäplc  verb.  imperf.  herauskneifen,  herauszwicken, 
vetknäpac  verb.  imperf.  abkneifen,  abzwicken. 
*knäpä?äc  verb.  Her.  zu  knäpac. 

Komposita  (Inf.  -koäpäväc  Prs.  -'knYp&va,  -knlpáuvóS  [Kl. 
H.  St.  Wslz.]  -páQ?óš  [Vi.]  Prt.  -'knlp&?e'tfl  Imp.  -knä- 
pSve  y):  s.  knäpfic. 
knäpSlk  -kä  masc.  kleiner  Knüppel.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
knäpélk  -é'lkä  s.  knäpčlk.  Vi. 
*knäpn$väc  8.  knäpac.  Kl.  Vi. 
knä'kórkä  5.  knäkorka.  Wslz. 
kna-kôŕ  s.  knäkóh  Wslz. 
knä  päc  s.  knäpac.  Wslz. 
knaVpél  s.  knäpel.  Wslz. 

knSrz  knärzä  L.  knärzö  PI.  I.  -zmĺ  L.  -zö£  masc.  Eber, 
knäjjdä  -dá  fem.  Senkblei.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
knííttp  -pá  PI.  N.  -pjí  I.  -pmi  masc.  Knabe.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
knagpČ%  -Čicá  PI.  N.  knôpčípä  ntr.  Knäbcben.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

knáypčógtke  s.  knäjjpčojjtke.  H.  St.  Wslz. 
knägpČôutka  -ká  PI.  N.  knópč^tkä  ntr.  Knäbchen.  Kl. 
kná»pjIK  -ikä  masc.  Knäblein.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kna^pjiščo  -čá  PI.  N.  knäpjlščä  [Oslz.]  -pjrščä  [Wslz.] 

G.  -pjišč  [Oáz.]  -pjlšč  [Wslz.]  ntr.  grosser  ungezogener  Junge. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
knäypjl  -pjá  -pjé  odj.  den  Knaben  betreffend.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
knä»pk  -kä  masc.  Knäblein.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
knébél  -blá  masc.  Knebel, 
♦kneblax  verb. 


Digitized  by  Google 


456 


DR.  FB.  LOKENTZ 


Komposita  (Inf.  -kneblSc  Prs.  -knebläj%  Prt.  -kneblest 
Imp.  -kngble -y): 

reskneblÄc  verb.  perf.  den  Knebel  entfernen,  entfessele. 
skneblSc  verb.  perf.  knebeln,  ressein. 
*kneblu§väc  $.  kneblfic.  Kl.  Vi. 
knSjzél  -zlä  masc.  grober,  ungezogener  Junge, 
kníp  -fpft  masc.  illes  schlechtes  Messer, 
knipi  -pÄ  PI.  O.  kníp  fem.  schlechtes  Messer, 
knípčicä  -cä  fem.  Messereben,  Kindermesser. 
knípčIČkä  -hl  fem.  Messerchen,  Kindermesser, 
knípnôyc  Imp.  knäpňi  [H.  Vi.  St.]  kna'pňl  [Wslz.J  s.  knfp- 

nôuc  U.  Vi.  St.  Wslz. 
knfpnôuc  Fut.  knípň%  -ňôŠ  Prt.  knípnóyn  Imp.  knäpňi  knép- 

ňícÄ  verb.  perf.  kneifen,  zwicken.  Oslz. 
kníptänbi  -d g  fem.  pi.  Zange,  Kneifzange, 
knôpčlčl  -£&  -Čé  adj.  das  Knäblein  betrelTend.  Oslz. 
knôpčičí  8.  knópČIČí.  Wslz. 
knôpčó«téčke  s.  kuóp««tečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
knopčÔRtúške  s.  knôpčôutúške.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
knôpčÓijtSôke  -ká  nir.  Knäblein.  Kl. 
knôpčóutäško  -kä  ntr.  Knäblein.  Kl. 
knóp.pä  -pä  fem.  Knopf, 
♦knójípác  verb. 

Komposita  (Inf.  -knój)pác  Prs.  -knôjjpj%  -knoypjôš  Prt. 
-  knóypo'yl): 

präknöypfic  verb.  perf.  anknöpfen. 
sknÓu.päc  verb.  perf.  zusammenknöpfen. 
VGtknóupäc  verb.  perf.  abknöpfen,  aufknöpfen, 
zaknöjipäc  verb.  perf.  zuknöpfen, 
♦knójjpfic  verb.  Her.  zu  knöypac. 

Komposita  (Inf.  -knô»p5c  JVs.  -'khôu.päj%  JM.  -knôj!petíl 
Imp,  -knóypo'y): 

pŕäknóypSc  verb.  imperf.  anknöpfen, 
sknô^pac  verb.  perf.  zusammenknüpfen. 


SLOVINZISCHKS  WÖRTERBUCH. 


457 


vetknóupSc  verb.  imperf.  aufknöpfen,  abknöpfen, 
zaknóypäc  vcrh.  imperf.  zuknöpfen. 
*knóypäväc  verb.  Her.  zu  knöypac. 

Komposita  (Inf.  -knôj|pä*väc  Prs.  -knöypÄvq,  -knóypáyvóš 
[Kl.  H.  St.  WsleJ  -págvóš  [Vi.]  Prt.  -'knô»pivo'9l 
Imp.  -knöypfive*«):  s.  knóypäc. 
kuÖypcicä  -cä  fem.  Knöpfchen. 
knÓypČIČkä  -hl  fem.  Knöpfchen. 

knÔ»pjIščo  -čä  PI.  N.  koÓRpjíščá  [Oslz.J  -pji-ščä  [WsleJ 

G.  -pjtšč"  [Osiu J  -pjlšč  [WsleJ  ntr.  grosser  Knopľ. 
knöjipkä  -hl  Knöpfchen. 
knÖjjplö^ä  -Jí  fem.  Knopfloch. 
*knöjjpü^väc  s.  knôppäc.  Kl.  Vi. 
knógta  -tä  fem.  Knospe. 

knürhön  -änä  masc.  Knurrbahn  (Trigla  gurnardus). 

knüeväc  Prs.  kuú^va.  -vôS  M.  knä^vogl  knevS  verb.  imperf. 

i.  schnitzen,  schnitzeln;  2.  schlecht  schneiden,  nicht  die  nötige 

Schärfe  haben. 

Komposita  {Inf.  -knüoväc  Prs.  -  knev%  -knô$vôš  Prt.  -  kne- 
ve-Ql): 

naknÔQYäc  verb.  perf.  viel  schnitzen. 
p©knô$Yäc  verb.  perf.  ein  wenig  schnitzen, 
väknoväc  verb.  perf.  ausschnitzen, 
zaknüeväc  verb.  perf.  durch  Schnitzen  verderben, 
knüst  -tä  masc.  \.  Auswuchs,  Knorren  am  Baum;  2.  Anschnitt  und 
Ende  des  Brotes. 

kn&tä  -tä  PI.  G.  knöt  fem.  Knote,  Peitsche;  dôestac,  kiäyác 

kntit%  Prügel  mit  der  Knute  bekommen, 
knötk  -kä  masc.  Kloss. 

kölÖyä  -jí  D.  -yoja  PL  2V.  -ji,  -Yovjft  masc.  Kollege,  Genosse, 
Kamerad. 

kórtaní  -näy,  -né  adj.  die  Karten  betreffend, 
kórtô^vi  -vá  -vé  adj.  die  Karten  betreffend, 
kôrvjinc  -cä  masc.  Kuhmist.  Kl.  B.  Vi.  Wsle. 


Digitized  by  Google 


458 


DR.  FE.  LORFNTZ. 


kórvjlnc  8.  kórvjínc.  St. 

kótňictve  -vá  ntr.  die  Katenbewohner,  Tagelöhner.  Ode. 
kótňíchí  -ká  -hô  adj.  den  Katenbewohoer,  Tagelöhner  betreffeDd. 
Osie. 

kótňíčl  ~čä  -čé  adj.  den  Katenbewohner,  Tagelöhner  betreffend.  Osie. 

kótňl  ctvo  s.  kôtŕuctvo.  Wsle. 

kótňl'chí  s.  kôtiuchí.  Wslz. 

kôtňicí  s.  kôtníčí.  Wsle. 

kóucčk  -äká  mase.  Enkel  am  Fuss. 

ko«cék  s.  köucek.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

ko»3él  s.  kÓi^él  H.  Vi.  St.  Wsle. 

kójjsélnY  s.  kóu3élní.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

kô«3i§lka  s.  koii3l«lkä.  H.  St.  Wsle. 

kóô3i  lkä  A.  kÔfl3ílk%  s.  kójJ3ͧJka.  Vi. 

kóykSr4ä  -<Jä  A.  koykárda,  fem.  Kokarde. 

kóykóyl  s.  kójjkôjil.  U.  Vi.  St.  Wsle. 

kô«kolô$ví  s.  kóukolô$ví.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

kôujčéčke  -kä  ntr.  Rädchen. 

koylke  -kä  ntr.  Rädchen. 

köjjrakä  -hl  fem.  Oľenbank.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

ko«n  kú§ňá  PI.  G.  -ôl  D.  -nim  I.  k6»nmí,  k68ňTmí  L.  -nty 
Du.  D.  I.  -ňema  mase.  Pferd.  H.  Vi.  Wsle. 

kÖ«uc  a.  köjjncä  b.  kô'inca  [H.  ViJ  kíľnca  (Ga.J  kuj,u(A[W.J 
mase.  Ende;  bac  dü#-koncä  1.  zu  Ende  sein,  beendigt  sein; 
2.  8-čím  etwas  beendigt  haben,  mit  etwas  fertig  sein,  etwas  aufge- 
braucht haben;  pHtyäi^é'c,  pŕíc  dô$-kencä  1.  zu  Ende  gehen, 
beendigt  werden,  aufgebraucht  werden;  2.  s-čím  mit  etwas  zu  Ende 
kommen,  beendigen,  aufbrauchen.  —  Ta-cérM  ni^jä  jčj§  dö$- 
kencä.  NSňä  tSn-bröyt-jä  dťte-kencä.  Jájj-jôm  dô$-koucä 
s-tôn-rebô$tóu,  s-tím-žata,.  VjTtro  ta-robô§tä,  te-žäto 
dô$-keucä.  Ven-nimoy  s-tún-rebúetóu  dô^-kenca  ptfc.  H. 
Vi.  Wslz. 

kó«ncíi<?vi  -vá  -vé  adj.  das  Ende  betreffen. 

kóynča.  -ica  PL  N.  kóunč$tä  ntr.  Pferdchen.  H.  Vi.  Wsle. 


Digitized  by  Google 


SLOVIMISCHES  WÖRTERBUCH 


459 


kôyiičičl  -čá  -Čô  adj.  das  Pferdcheo  betreffend.  Osie. 

kóynčič'i  8.  kóyDČÍČI.  Wslz. 

kóynčoytéčke  s.  kôynčÔijtečke.  £T.  H.  Sír.  IFste. 

koynčóytko  s.  kôynčôutke.  H.  Vi.  Wsle. 

kóynčóytäške  s.  kôynčôntôške.  F.  F*.  Ä.  TTsZjp. 

kôpučoytéčke  -kä  ntr.  jnoges  Pferdchen.  El. 

kôynčôutke  -ka   H.        kóynČ|tkä  ntr.   jonges  Píerdchen. 

kóyučô«tôške  -ká  ntr.  Pferdeben.  Kl. 

kÓynshi  -ka  -hé  adj.  die  Pferde  betreffend.  H.  Vi.  Welz. 

koypjél  8.  koupjôl.  Ä  Ft.  St.  WsU. 

kóypjélni  s.  kó«pjélDÍ.  H.  Vi.  St.  WsU. 

kóypjizna  s.  kóypjizna.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

kóypnäjá  8.  kóypnaja.  H.  Vi.  St. 

kóypna'jä  s.  kóypnäj^.  Wsle. 

kôypnfnl  s.  kóupnfrťí.  Ä  Ft.  JFste. 

kóypn|Dl  s.  kóupnfrrf. 

köppnicä  Z.  kôypmcí  /T/.  Vi.  St.J  -ňl'd  /JFsfe./  s.  kôypňica. 

F.  Ft.  S*.  JFs&. 
kóysSti  s.  kôusfití.  ď.  Ft.  St.  WsU. 
kóysčicä  -cä  /eiw.  kleine  Ziege. 
ko»sčIčkä  -M  fem.  kleine  Ziege, 
koyséčk  s.  köuseck  adv.  und  mase.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
kóysk  s.  köysk  adv.  und  mase.  H.  Vi.  St.  WsU. 
koyskä  -hl  fem.  kleine  Ziege, 
köysk  am  ľ  5.  kójjskamY.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kóysnôyc  s.  kóusnóuc  H.  Vi.  St.  Wslz. 
koyščlk  5.  kÔHŠčik.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kóyt  5.  kö«t.  H.  Vt.  St.  Wslz. 
köytä  -ta  fem.  Fessel,  Fesselgelenk, 
köytni  s.  kóutni.  H.  Vi.  St.  WsU. 
kóytór  s.  ko«tór.  Ľ.  Vi.  St.  WsU. 
kóutuf  rc  s.  kóutu$rc.  H.  Vi.  St.  WsU. 
kôutäerňiK  s.  kóytuornik.  H.  Vi.  St.  WsU. 


Digitized  by  Google 


400 


DB.  ľB.  LÜRKNTZ 


köfttü^vi  -vi  -vé  adj.  die  Fessel  betreffend;  kóutäová  x^resc 

Klauenseuche. 
kóí|tô§vl  8.  kó«tô§vi.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kôjgždé'rnl  -nä  -nô  pron.  adj.  jeder,  alljeder. 
kójjždl  -dá  -dé  pron.  adj.  jeder. 

kôyždlkúelvj  ek  pron.  adj.  jeder  beliebige.  Kl.  H.  St.  Wsls. 
kôgždlkúiyjek  8.  kogždfkaelvjeK.  Vi. 
kôjjždorá^čňä  adv.  alljährlich. 
kÔucék  -äká  mase.  Winkelchen.  Kl. 
kô«3él  -elä  X.  kö^ell  PI.  G.  -3&  fem.  Spinnrocken.  Kl. 
kóu^élní  -n&  -nô  adj.  den  Spinnrocken  betreffend.  Kl. 
kÓH3l§lkä  -M  A.  kôifôélka.  ftm.  Spinnrocken.  Kl. 
kÓukójjl  -ola  L.  kóukoflla  mase.  Kornraden.  Kl. 
kôukelôeví  -vá  -vé  adj.  die  Kornraden  betreffend.  Kl. 
kójjnikä  8.  kögmka.  Kl.  St. 
köyn  ka$ňä  /2T/J  kagna  /Sir./  s.  kÖjjo.  JÖ.  Siŕ. 
könne  a.  kounca  b.  kôjncä  [Kl.]  kô'incä  [8t J  s.  köunc. 
Ä/. 

kóyuč^  s.  kóunfy.  £7.  67. 

kóunčójjtke  s.  koanČóu.tke.  St. 

kónnČôjjtke  s.  kôunČóa.tko.  Kl. 

kÓunshí  s.  köynshl.  Kl.  St. 

kôupjôl  -elä  L.  kôupjíglí  PI.  G.  -i»jél  fem.  Had.  A7. 

kóu.pjélni  -nä  -nô  adj.  das  Bad  betreffend.  Kl. 

köypjiznä  -nä  fem.  Bad,  Badewasser.  Kl. 

kóupnájä  -jä  A.  kÖu.pnäj%  PI.  G.  -nájí,  -uij  fem.  Kompanie.  Kl. 

kóupnfuľ  -nä  -né  adj.  die  Kompanie  beireffend.  Kl. 

kÔupňicä  -cä  L.  kóupnTcí  fem.  Bad,  Badewasser.  Kl. 

k  ó  u  sfi  tí  -tá  -té  adj.  bissig.  Kl. 

kóysččk  adv.  ein  wenig,  etwas.  Kl. 

kóijséčk  -k&  mase.  i.  Bissen;  2.  Stückchen.  Kl. 

köusk  adv.  ein  wenig,  etwas.  Kl. 

köusk  -k&  mase.  1.  Bissen;  2.  Stückchen.  Ä7. 

köuskam!  adv.  stückweise.  Kl. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCUKS  WÖRTERBUCH. 


461 


kÓHsnó«c  Fut.  köusna.  -ňôš  Prt.  k6u8tió»n  Imp.  k^sňl  verb. 

perf.  einen  Biss  thon,  zubeissen.  KL 
kÔijšČiK  -ikä  masc.  Stückchen .  KL 
kö«t  -tä  PL  L.  -cé£  masc.  Winkel.  Kl. 
köutnl  -D&  -oé  adj.  den  Winkel  betreffend.  Kl. 
köijtör  -orä  H.  O.  koutüerog  masc.  Kröte.  Kl. 
kóutäorc  -cä  masc.  Kröte.  Kl. 
kóutú$rňik  -ikä  masc.  Kröte.  Kl. 
kôj|tô$ví  -vá  -vé  oďy.  den  Winkel  betreffend.  Kl. 
k  o  ddv.  doch. 

kobäll  -la  -lé  adj.  die  Stute  betreffend,  Oslz. 

kobälln  -IM  -nä  -nô  adj.  poss.  Stuten-.  Osfe. 

kobälňicä  -cft  fem.  das  Sitzbrett  im  Boot,  durch  welches  der  Mast 

geht.  Kl.  H.  St. 
kebálňicä  s.  kobälňicä.  Vi. 
k  oba  I!  s.  kebälí.  Wslz. 
kobäiln  s.  kobälíu.  Wslz. 
kebá  lňicä  s.  kobälňica.  Wslz. 
kobílkä  -hí  Á.  káblik*  ßm.  junge  Stute, 
kebjécl  -c&  -cé  adj.  das  Weib  betreffend, 
kobjétä  -tä  A.  kuobjéta,  PI.  G.  -bjét  fem.  Weib, 
kobjigŕé  f&ntr.  HuOattich. 
kobjorú$vé  -vä  -vé  adj.  den  Huflattich  betreffend, 
kôc  conj.  wenn  auch,  obgleich, 
kocäčl  -čä  -čô  adj.  die  Kätzchen  betreffend.  Oslz. 
kocá'čí  s.  kocäčl.  Wslz. 
kociejék  -äká  masc.  kleiner  Kessel, 
koclelk  -kä  masc.  Kessel.  KL  H.  St.  Wslz. 
kociejúšk  -kä  masc.  kleiner  Kessel, 
kocilk  -Mkä  s.  keci§lk.  Vi. 
kocloväti  s.  kotloväťí. 
kecóutôčko  s.  koco«tečko.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kocÖjjtäSke  s.  kotóutúško.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kocoutéčke  -ká  ntr.  junges  Katzchen.  Kl. 


Digitized  by  Google 


DR.  FR.  LORENTZ. 


kocóutäško  -ká  ntr.  junges  Kätzchen.  Kl. 
kedrSctvo  -vä  ntr.  das  Lumpenpack,  Lumpengesindel. 
kedrSchi  -ká  -íié  adj.  lumpig,  abgerissen, 
ke^ánc  -á-ncä  mase.  Geliebter. 
k^*x|nk  -ká  mase.  Geliebter. 

ko/|nkä  -hí  A.  kú$yánk%  D.  L.  keyjľncä  fem.  Gelieble. 

ko/uoví  -vä  -ve  adj.  den  Koch  betreffend. 

ko^iglriik  -iká  mase.  der  zweite  Vorsteher  bei  der  Winterfischerei, 

welchem  das  Treiben  des  pn|t  obliegt.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kejWálK  s.  koxi§lňiK.  Vi. 
keku^ší  -šá  -Šé  adj.  die  Henne  betreuend. 
kokú§š!u  -ŠM  -ná  -nô  adj.  poss.  Hennen-, 
kekú^škä  -M  A.  kúekeška.  fem.  junge  Henne. 
kek䧚h'i  -kä  -he  adj.  die  Henne  betreffend, 
koläc  Prs.  kä$löj%  kolôjÔŠ  Prt.  kolô-yl  verb.  imperf.  kreisen. 

sich  im  Kreise  herumbewegen, 
kelačuoví  -vá  -vé  adj.  das  Weissbrod  betreffend. 
kelanô$vľ  -vä  -vé  adj.  das  Knie  betreffend, 
keléyä  -jl  D.  -Yöjä  Ft.  N.  -Yovjä  masc.  Kollege,  Genosse, 
kelšjn'i  -nä  -nô  adj.  abwechselnd.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
k  olejní  8.  koléjní.  St. 
kell§čko  -ká  ntr.  Karrenrad. 
kelíká  -M  A.  kóelíka.  fem.  Kolik, 
kelípká  -hí  A.  kM'ipka.  fem.  Wiege. 

kelógnko  -kä  ntr.  i.  Knie;  2.  Knoten  im  Halm;  3.  Kettenglied; 

A.  Masche  im  Netz.  H.  Vi.  Wslz. 
kelópnkoväti  -tä  -té  adj.  1.  knotig;  2.  vielmaschig. 
kelÖynko  8.  kolóyuke.  Kl.  St. 

kelo3§istve  -vä  ntr.  1.  die  Stellmacher,  Stellmacherzunft;  2.  das 

Stellmacherhandwerk. 
kele3§ishl  -ká  -hé  adj.  den  Stellmacher  betreffend, 
kelevätl  -tá  -té  adj.  radförmig. 
kelô$3ejä  -já  s.  keläo^éi. 
kelôeséi  -3ejä  L.  kele3i$jťľ mase.  Stellmacher. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES   WÖRTERBUCH.  463 

- 

kelu^eikä  -M  I.  kôl^kou  H.  G.  -3éjfc  fem.  die  Frau  des 

Stellmachers, 
kelüeväc  Prt.  kelaeve*gl  s.  kelfic.  Kl.  Vi. 
kolu  e  vi  -v&  -vé  adj.  das  Rad  betreffend. 
Komposita: 

dvákola$ví  zweiräderig,  mit  zwei  Räder  verseben. 
jänekelu^Yü  einräderig,  mit  einem  Rad  verseben, 
štefrkkolôevl  vierräderig,  mit  vier  Rädern  versehen. 
kelu§vôž  -ažä  fem.  Geleise,  Radspur. 

kom^dä  -da  A.  küema.da.  [Kl.  H.  Vi.]  ku$mad%  [St.]  kü'mada. 
[KGa.  W.]  fem.  i.  das  Kommando,  der  Befehl;  2.  das  Recht  zu 
kommandieren,  der  Oberbefehl,  die  Leitung.  Osüs.  KGa.  W. 

kem%d5rä  -rä  Fl.  N.  -rovjä  masc.  Kommandeur,  Befehlshaber. 
Ods.  KGa.  W. 

keni^déräc  Prs.  kaômadéraj%  [Kl.  H.  Vi.]  kagma^deräj^  [St.] 
kú  m%dérúj%  [KGa.  W.]  kom^dôrôjéš  Prt.  kem%dérô*u;l 
Imp.  komadére'u  verb.  imperf.  i.  kommandieren,  den  Befehl 
haben,  befehligen;  2.  einen  Befehl  erteilen. —  Stayrl  jénraujä  ke- 
m^dére*ul  f-tim-mjlgsca.  Hö  yptmön  Boufoä  koma.dérô-yl 
uašóii-kóypnäjóu  f-ťi-bjltvjá.  Tén-bo-yptmän  nÔum-kema.dé- 
réul  do-strôlienä.  Osla.  KGa.  W. 
Komposita  {Inf.  -kemadérôc  Prs.  -'kemadérBj%  Prt.  -ko- 
madérô'ul): 

väkemadéräc  verb.  perf.  abkommandieren.  —  Jáy-bél 
väkem%dérôy,ní  nfi-pest. 

zakom^dérSc  verb.  perf.  den  Befehl  erlassen, 
kein^dérue  väc  Prt.  keniadérueve'gl  s.  kemadérac.  Kl.  Vi. 
kemjínk  -kä  masc.  Kamin.  Kl.  H.  Vi. 
kemjÍDDľ  -nä  -né  adj.  den  Schornslein  betreffend.  Kl.  H.  Vi. 
kemjínňicä  -c&  fem.  die  Frau  des  Schornsteinfegers.  Kl.  H.  Vi. 
kemjlnňlctve  -vä  ntr.  i.  die  Schornsteinfeger;  2.  das  Schorn- 
steinfegergewerbe. OsU. 
kemjínňtchi  -ká  -hé  adj.  den  Schornsteinfeger  betreffend.  Oslz. 
kemjínňTčí  -č&  -čé  adj.  den  Schornsteinfeger  betreffend.  OsU. 


Digitized  by  Google 


464 


DR.  FE.  LOBRNTZ. 


komjínálčk  -kä  masc.  Schornsteinfegergeselle,  Schornsteinfeger - 

lehrling.  Kl.  H.  Vi. 
kemjíoňiČkä  -M  fem.  die  Frau  des  Schornsteinfegers.  Kl.  H.  Vi. 
kômjínňikój}  -kevl  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Schornsteinfeger  ge- 
hörig. Kl.  H.  Vi. 
kemjí'nňlk  -ikä  Fl.  N.  -cä  masc.  Schornsteinfeger. 
kemjYnü$vi  -v&  -vé  adj.  den  Schornstein  betreffend.  Oslz. 
kemjtuk  8.  k  o  rojí  nk.  St. 
komjtuuY  s.  komjionl.  St. 
komjjiinicä  8.  kemjinnica.  St. 
,  komjjnňlČk  s.  kemjínniČk.  St. 
koinjtuňlčkft  s.  komjínňicka.  St. 
komjtnňikôy  8.  komjínňikóu.  St. 
komjtnňik  8.  kemjínňik.  St. 
kemôrČicä  -cä  fem.  Kämmerchen.  Oslz. 
kemÓrčíčkä  -M  fem.  Kämmerchen.  Oslz. 
kemorkä  -hl  A.  kü$mörk$  [Kl.  H.  Vi.]  ká$mórk%  [St.]  fem. 

Kämmerchen.  Oslz. 
kemoydä  -dft  fem.  Kommode.  Oslz.  KOa.  W. 
komÔjílňicä  -cä  fem.  der  Teil  des  vjítňií,  an  welchem  der  kôf- 

mójjl  befestigt  ist.  Oslz. 
kemerú§vi  -vá  -vé  adj.  die  Kammer  betreffend.  Oslz. 
kometeHve  -vä  ntr.  die  Gevattern.  Oslz.  KGa.  W. 
komÚQiä  -rä   A.  kť^mora.  [Kl.  H.  Vi.]  kü£mer%  [St.] 

PL  G.  -mÖr  fem.  Kammer.  Oslz. 
kemúeruí  -ná  -né  adj.  die  Kammer  betreffend.  Oslz. 
kemüoträ  -rä  A.  a.  kemuotra.  b.  kugmetra,  [Kl.  H.  Vi]  kii§- 

motr{|  f  St  ]  kü'motra.  [KGa.  W.]  PL  G.  -tör  fem.  Gevatterin. 

Oslz.  KGa.  W. 

kemÜQtrög  -rovt  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Gevatter  gehörig.  Oslz. 
KGa.  W. 

kemúetrín  -ŕíni  -nä  -né  adj.  poss.  der  Gevatterin  gehörig.  Oslz. 
KGa.  W. 

konoplaní  -na«  -nó  adj.  aus  Hanf  bestehend.  Oslz.  KGa.  W. 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHBS  W 


465 


,    keneplätl  -tá  -té  adj.  hanfartig.  Oslz.  KGa.  W. 

keneplôeví  -vá  -vô  adj.  den  Hanf  betreffend.  Oslz.  KGa.  W. 
kenôeplí  -lá -lé  adj.  i.  den  Hanf  betreffend;  2.  aus  Hanf  be- 
stehend. Oslz.  KGa.  W. 
kenÓQpňíčk  -ká  masc.  Hänfling.  Oslz.  KGa.  W. 
kenôepňikóu,  -keví  -vá  -yé  adj.poss.  Hänflings-.  Oslz.KGa.W . 
kenôepúik  -ikä  masc.  Hänfling.  Oslz.  KQa.  W. 
konSHve-vä  ntr.  die  Pferdehirten, 
keňfiŕhi  -ká  -hé  adj.  den  Pferdehirten  betreffend, 
keňóptéčke  s.  konöyteöke.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
koňóptäško  s.  keňoutóške.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
keňójitéčko-kä  ntr.  junges  Pferdchen.  Kl. 
keňÔutuško  -kä  ntr.  junges  Pferdchen.  Kl. 
♦kepfic  verb.  Her.  zu  käepac. 

Komposita  {Inf.  -kopSc  Prs.  -'kopôja,  Prt.  -kopôgl  Imp. 
-küepe«): 

dekep&c  verb.  imperf.  s$  čiQvá  etwas  auszugraben  suchen, 

nachgraben. 
fkepSc  verb.  imperf.  eingraben, 
prekopfic  verb.  imperf.  durchgraben,  umgraben. 
reskepSc  verb.  imperf.  abtragen, 
väkopäc  verb.  imperf.  ausgraben, 
vekepäc  verb.  imperf.  behacken,  behäufeln, 
vetkopac  verb.  imperf.  wieder  aufgraben. 
zakepSc  verb.  imperf.  vergraben. 
*kepfiväc  verb.  Her.  zu  küopac. 

Komposita  (Inf.  -kepäväc  Prs.  -kepáv$  -kepaujóš  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -páovóš  [Vi.]  Prt.  -  kepáve'sl  Imp.  -kepä- 
vo'ö):  s.  kopäc. 
kepätko  -kä  ntr.  1.  kleiner  Huf;  2.  Leisten.  Oslz. 
kepätni  -uä  -né  den  Huf,  den  Leisten  betreffend.  Oslz. 
kepätevátí  -tá  -té  adj.  hufartig. 
kepä  tko  PL  G.  -pätk  s.  kepätko.  Wslz. 
kopaVtni  s.  kopätnT.  Wslz. 

SO 


Digitized  by  Google 


466  DR.  FR.  LOREXTZ. 

koplnóyc  s.  kep$nóuc  H.  Vi.  St.  Welz. 
kep^nô^c  Fut.  kúepaňa,  kop^ňéš  Prt.  küepanöyn  verb.  perf. 
mit  dem  Fuss  stossen,  einen  Fasstritt  versetzen.  Kl. 

*kep!5c  verb. 

Komposita  (Inf.  -kepläc  Prs.  -keplöja.  Prt.  -keplé'ul  Imp. 
-köeple*«): 

reskopläc  verb.  perf.  loskoppeln,  losbinden,  entfesseln, 
skepläc  verb.  perf.  koppeln,  zusammenbinden,  fesseln. 

koplajcä  -cä  fem.  Koppel,  Fessel. 
*keplôeväc  s.  kepläc.  Kl.  Vi. 

keprÓQvi  -vá  -vô  adj.  ans  Kupfer  bestehend,  kupfern. 

k  o  praní  -nag  -né  adj.  aus  Kupfer  bestehend,  kupfern. 

koprävje  -vjä  ntr.  Brennesselstrauch.  Oslz. 

kepŕävjicá  -cfi  fem.  Brenn esselstrauch.  Oslz. 

kepŕä-vjé  8.  kopŕävjé.  Wslz. 

kopŕa-vjicä  s.  kepŕävjica.  Wslz. 
♦kopôevác  s.  kepiíc.  Kl.  Vi. 

kerätko  -kä  ntr.  kleiner  Trog.  Oslz. 

korátní  -ná  -né  adj.  den  Trog  betreffend.  Oslz. 

korätňik  -ikä  PI.  N.  -ca  mase.  Trogmacher.  Oslz. 

korá'tko  PI.  G.  -rätk  s.  kerätke.  Wslz. 

kerä-tnT  s.  korátní.  Wslz. 

kerä  tňik  s.  keratňik.  Wslz. 

korčňictvo  -vä  ntr.  1.  die  Pantoffelmacher;  2.  das  Pantoffel- 

macherhandwerk.  Oslz. 
kerČnichS  -ká  -hé  adj.  den  Panloffelmacher  betreffend.  Oslz. 
korčňiči*  -ča  -če  adj.  den  Pantoffelmacher  betreffend.  Oslz. 
kerČňlxtve  s.  korčníctve.  Wslz. 
kerčňlcfľi  s.  kerčnlchí.  Wslz. 
korčňrči  s.  kerčniči.  Wslz. 
kerkôevl  -vä  -vô  adj.  den  Pantoffel  betreffend, 
keröynä  -nä  fem.  Krone.  U.  Vi.  Wslz. 
koróynäc  Prs.  kôeróyňňja^  keróynujéš  Prt.  keróynegl  Imp. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHBS  WÖRTERBUCH. 


467 


kerögne'g  [U.  Vi.  WsU.]  korouno*«  [Kl.  St.]  verb.  imperf. 
krönen;  keróyuác  sa_  sich  krönen. 
Kompositum  (Inf.  -kerógnäc  Prs.  -kerôpnäj^  Prt.  -keróy- 
nôtfl): 

vukeróuoäc  verb.  per  f.  krönen, 
keröpnkä  -hl  fem.  Krönchen.  U.  Vi.  Wslz. 
korójjnní  -d&  -né  adj.  die  Krone  betreffend.  H.  Vi.  Wslz. 
keróunó$vác  Prt.  keróunôevetfl  $.  kerôunSc.  Kl.  H. 
koröjjnä  «.  kerÓuna.  Kl.  St. 
koröiinkä  s.  kerÖpnka.  Kl.  St. 
koröunnl  5.  korÖunnY.  Kl.  St. 

kerôsá  -sä  A.  a.  kerusa.  b.  kô$rä8a.  PI.  G.  -räs  fem.  Wracke, 
koräsni  -nä  -né  adj.  die  Wracken  betreffend. 
kôfSj[nní  -ná-né  adj.  die  Wurzeln  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
kerSinni  s.  korßjnni.  St. 

keŕeňStí  -tä  -té  adj.  wurzelreich,  voller  Wurzeln.  Oslz.  KGa.  W. 
koreňôov!  -vä  -vé  adj.  die  Wurzeln  betreffend.  Oslz.  KGa.  W. 
*keŕi§ňäc  verb.  Her.  zu  keŕi§ňic.  Kl.  H.  Vi. 

Komposita  (Inf.  -koH§näc  Prs.  -koreňa,  -kefteňôš  Prt.  -  ke- 
ŕeňe-gl): 

fkefienäc  verb.  imperf.  sa.  sich  einwurzeln,  Wurzel  fassen, 
reskerignäc  verb.  imperf.  sa.  starke  Wurzeln  treiben,  sich 
verbreiten. 

väkeriejiäc  verb.  imperf.  mit  der  Wurzel  ausreissen,  aus- 
rotten. 

zakerienäc  verb.  imperf.  sa.  sich  tief  einwurzeln, 
koŕi^ňé  -ňá  ntr.  Wurzelwerk.  Kl.  H.  Vi. 
keŕi§ňíc  Prs.  käefreňa.  keri§ňiš  Prt.  kú$ŕeňél  koŕeriílä  verb. 
imperf.  sa.  Wurzel  fassen.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita  (Inf.  -koHenic  Prs.  -koreňa,  -koŕieňlš  Prt.  -  ko- 
ŕeňél): 

fkeŕi§ňíc  verb.  perf.  sa.  sich  einwurzeln,  Wurzel  fassen. 
roskoHenic  verb.  perf.  sa  starke  Wurzeln  treiben,  sich 
verbreiten. 

30* 


Digitized  by  Google 


46S 


DB.  FB.  LORBHTZ. 


v&keHeňlc  verb.  perf.  mit  der  Wurzel  ausreisseil,  aus- 
rotten. 

zakerienlc  verb.  perf.  sq  sieb  tief  einwurzeln. 
keHeňicä  -c&  fem.  1.  jedes  wurzelreiche, Gewächs;  2.  Qaecke.  Kl. 
H.  Vi. 

*koŕignäc  s.  keÜQnac.  St. 

koŕigňé  8.  kefiené.  St. 

keŕignlc  a.  kehemc.  St. 

koŕigňicä  8.  kefienica.  St. 

keŕíúítl  s.  kereňaU  Wslz. 

keHňô$ví  8.  kereňôeví.  Wslz. 
♦keŕľňäc  s.  keftenac. "wdi. 

keH  ň  é  s.  keŕleňé.  Wslz. 

keŕi-nic  iVs.  kôefín%  a.  keŕignic.  Wslz. 

keFrňicä  s.  keHeťíica.  Wsle. 

keŕÔynk  -kÄ  mase.  1.  kleine  Wurzel;  2.  Obststiel.  Ä.  Ft. 
TTafc. 

keróunk  a.  keröynk.  Kl.  St. 

kesäŕtve  -vä  n/r.  die  Mäher,  Schnitter. 

kesäíhl  -ká  -hô  adj.  den  Schnitter  betreffend. 

kescaní  -náy  -né  adj.  aus  Knochen  bestehend,  knöchern. 

kescáQC  s.  kescaye.  Vi. 

kescästí  -t&  -té  adj.  knochig.  Oslz. 

kescáVsti  s.  kescästí.  Wslz. 

kescaye  Prs.  kóesceja,  kesclgjéš  Prt.  küosce'^l  -cä  -cell  Part. 
Prt.  kescäll  verb.  imperf.  1.  zu  Knochen  werden,  verknöchern; 
2.  steif,  starr  werden,  erstarren.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  -kescaye  Prs.  -kesceja.  -kesciejöS  Prt. 
-  kesce'gl  -cä  -celí): 

pekescáyc  verb.  perf.  nach  einander  verknöchern,  er- 
starren. 

skescaye  verb.  perf.  verknöchern,  erstarren, 
zakescaye  verb.  perf.  verknöchern,  erstarren. 

♦kescieräc  verb.  Her.  zu  kešclerec. 


Digitized  by  Go 


8L0VIHZISCHES  WÖRTERBUCH.  469 

Kompositum  {Inf.  -kesclefac  Prs.  -kesceh*  -kescieŕóš 
Prt.  -'kescere*$l): 

reskesclgräc  verb.  imperf.  s%  Wurzel  fassen,  sich  aus- 
breiten. 

koscieréc  Prs.  káescer^  kescleŕl'š  Prt.  kôesceŕél  kesceŕálä 
verb.  imperf.  s$  Wurzel  fassen,  sieh  aasbreiten. 
Kompositum  (Inf.  -kesclerßc  Prs.  -'kescera.  -kesclerß 
Prt.  -kescerel): 

reskescieŕéc  verb.  perf.  8%  Wurzel  fassen,  sich  ausbreiten, 
kescínk  -kä  masc.  ein  mit  einer  Eisenspitze  versehener  Stab,  mittels 
dessen  der  Schlitten  auf  dem  Eise  weitergeschoben  wird.  Kl.  H. 
Vi.  WsU. 
kesc(nk  s.  kescínk.  St. 
keBcevStl  -t&  -tô  adj.  knochig. 
ke8m£tl  -tá  -tô  adj.  zottig, 
kestkôevl  -v&  -ve  adj.  die  Knöchel  betreffend, 
kostňáoc  s.  kestňagc.  Vi. 

kestňajjc  Prs.  kôestňeja,  kestňiejôš  Prt.  küestne*«l  -ňä  -ňelí 
Part.  Prt.  kostňfili  verb.  imperf.  \ .  zu  Knochen  werden,  ver- 
knöchern; 2.  steif,  starr  werden,  erstarren.  Kl.  H.  St.  Wsle, 
Komposita  (Inf.  -kestňäuc  Prs.  -  kestňeja,  -kestňiejSš  Prt. 
-  kestňe-yl  -ňä  -ňelí):  s.  kescauc. 

kestŕäcä  -cá  A.  kóestŕäca.  fem.  Trespe.  Osie. 

kestŕá'cä  PI.  G.  -ác  s.  kostráca.  Wsle. 

kestŕlevä  -vä  A.  kôestŕevq.  PI.  G.  -rév  [H.  Vi.  St.  WsU.] 
-féw  [Kl.]  fem.  Trespe. 

kešňTctvo  -vá  ntr.  i.  die  Korbmacher;  2.  das  Korbmacherhand- 
werk. Osi  z. 

kešňTchí  -ká  -Iiô  adj.  den  Korbmacher  betreffend.  OsU. 
keáňíčí  -čá  -čé  adj.  den  Korbmacher  betreffend.  Osie. 
kešňixtvo  s.  kešňlctve.  Wsle. 
košňl'chí  s.  kešňídťí.  Wsle. 
košňl-či  s.  kešňTčí.  Wsle. 

keštäc  Prs.  kueštäja,  keštôjôš  Prt.  keSté'^l  verb.  imperf. 


Digitized  by  Google 


470  DR.  FB.  LORBKTZ. 

kosten,  im  Preise  stehen.  —  Tä-jajä  kešt&jóu  31s  vô$8čm 
gróešóy. 

Komposita  (Inf.  -keštäc  Prs.  -  keštaja,  Prt.  -kešte-aj): 
uakeštac  verb.  per  f.  viele  Kosten  verursachen.  —  Tfitevá 

resc  näs-nakoštfi  bärze  vji$ lä. 
pekeštäc  verb.  perf.  Kosten  verursachen.  —  Ttíe-ca  pekeš- 
tôjä  vjiglä. 

keštÔj|nni  -kôy  mase.  pl.  Kosten,  Ausgaben.  H.  Vi.  Wsle. 
koštounhí  s.  keštóynni.  £2.  St. 

keŠtevní  -näfl  -né  odf;.  1.  kostspielig,  teuer,  grosse  Ausgaben  ver- 
ursachend; 2.  kostbar,  von  Wert.  H.  Vi.  St.  Wsls. 

koštowní  s.  keštevní.  Kl. 

keštti$väc  Prt.  kešta§ve-gl  s.  keštäc.  Kl.  Vi. 

ketlfirčlk  -ikä  mase.  Kesselschmiedsgeselle,  Kesselschmiedslehr- 
ling. 

ketläŕSc  Prs.  kaeüara.  ketläHŠ  Prt.  kaetlaŕôl  ketlaHla 
verb.  imperf.  Kesselschmied  sein,  das  Kesselschmiedsgewerbe  be- 
treiben. 

kotlSŕék  -áká  mase.  Kesselschmiedsgeselle,  Kesselschmiedslehrling, 
ketläŕóy  -ŕeví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Kesselschmied  gehörig. 
ketlfiHve  -va'  ntr.  1.  die  Kesselschmiede;  2.  das  Kesselschmieds- 
haudwerk. 

kotlSŕhl  -kä  -hô  adj.  den  Kesselschmied  betreffend, 
kotlevätľ  -tá  -té  adj.  kesselartig. 
kotla$vi  -va  -vé  adj.  den  Kessel  betreffend, 
ketaevi  -va  -vé  adj.  die  Katzen  betreffend, 
♦keväc  verb.  iter.  zu  kaevac. 

Komposita  {Inf.  -keväc  Prs.  -  keväjq  Prt.  -keve'yl  Imp. 
-kaeveaj: 

fkeväc  verb.  imperf.  einschmieden. 

petkeväc  verb.  imperf.  beschlagen. 

präkeväc  verb.  imperf.  anschmieden,  anschweissen. 

roskovac  verb.  imperf.  auseinanderschmieden. 

skoväc  verb.  imperf.  zusammenschweissen. 


Digitized  by  Google 


8L0TIMZISCHES  WÖRTERBUCH.  471 

vekeväc  verb.  imperf.  beschlagen, 
vetkeväc  verb.  imperf.  abschmieden,  losschmieden, 
kevälčík  -ikä  masc.  Schmiedegeselle,  Schmiedelehrling.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

ko  vSlstvo  -vä  ntr.  i.  die  Schmiede»  Schmiedezunß;  2.  das  Schmiede- 
handwerk. Kl.  H.  St.  Wslz. 
kevälshl  -k&  -hé  adj.  den  Schmied  betreffend.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kevágli  s.  keväují.  Vi, 
kovágloji  s.  keväutôu,.  Vi. 
♦koväväc  verb.  iter.  zu  kaevac. 

Komposita  {Inf.  -kevSväc  Prs.  -keváva.  -keväuvóš  [Kl.  U. 
St.  Wslz.]  -váovóš  [V%]  Prt.  -  keváveyl  Imp.  -kevfi- 
ve*Q):  s.  kevfic. 
kevá-lčik  s.  kevälčik.  Vi. 
kevá'lstvo  s.  kevälstvo.  Vi. 
kevä'lshí  8.  kevfilshl.  Vi. 

kevajili  -lá  -lé  adj.  den  Schmied  betreffend.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
keväylôy  -leví  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Schmied  gehörig.  Kl.  H. 

St.  Wslz. 
*kevüeväc  s.  keväc.  Kl.  Vi. 
kezäläcä  -cä  fem.  ein  Werkzeug  zum  Reinigen  des  Pflags.  Oslz. 
kezaiäcä  s.  kezäläcä.  Wslz. 
kezlelk  -kä  masc.  Ziegenböcklein.  Kl.  H,  St.  Wslz. 
kezilk  -i-lkä  s.  kezielk.  Vi. 
kozläČI  -čä  -čô  adj.  die  jungen  Ziegen  betreffend.  Oslz. 
kozläuúovi  -vä  -vé  adj.  die  Weiden  betreffend, 
kezla'č'í  s.  kezláčí.  Wslz. 
kezlojjtéČke  s.  kezlóytečko.  B.  Vi.  St.  Wslz. 
kezlojituške  s.  kozlôutáško.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kezlôutečke  -kä  ntr.  junge  Ziege.  Kl. 
kezlÔut«ške-kä  ntr.  junge  Ziege.  KL 
k  e  zlu  e  vi  -vá  -vé  adj.  den  Ziegenbock  betreffend, 
kežäšňicä  -cá  fem.  i.  die  Frau  des  Pelzmachers,  Kürschners; 

2.  Pelzträgerin.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


472 


DR.  FR.  LORE  N  TZ. 


kežäšňíčkä  -M  fem.  1.  die  Frau  des  Pelzmachers;  2.  Pelzträ- 
gerin. 08U. 

kežSšňikôy  -kevl  -v&  -vé  adj.poss.  dem  Kürschner  gehörig. Oslz. 
kežäšňíK  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  1 .  Pelzmacher,  Kürschner;  2.  Pelz- 
trager;  3.  kurzer  Oberpelz  zum  Schutz  der  Brust.  Oslz. 
kežä"xäeví  -v&  -vé  adj.  den  Pelz  betreffend, 
kožášňlcä  s.  kež&šňica.  Wslz. 
kežáVšňlčkä  8.  kežäšňička.  Wslz. 
kežaVšňíkójj  8.  kežašňikóu..  Wslz. 
kežäVšňi*  8.  kožäšňiK.  Wslz. 

kežéšňlctve  -vä  ntr.  i.  die  Pelzmacher,  Kürschner;  2.  das  Kürsch- 
nerhandwerk. Oslz. 
kežSšňichí  -ka  -hé  adj.  den  Kürschner  betreffend.  Oslz. 
kožéšňlčl  -čá  -čé  adj.  den  Kürschner  betreffend.  Oslz. 
kežéšňrctve  8.  kežéšňlctve.  Wslz. 
kežčŠňi'chY  s.  kežešňTchí.  Wslz. 
kežéšúl'čl  s.  kežešňičí.  Wslz. 
ké'côš  conj.  obgleich,  wenn  auch. 
ké'CÓšlä  adv.  wenn  auch  nur,  wenigstens, 
ké'côšlft  conj.  obgleich,  wenn  auch  nur. 
k  ô -3b ä  adv.  wenn  auch  nur,  wenigstens. 
ko'3bä  conj.  obgleich,  wenn  auch, 
♦kéjrjčäc  verb.  Uer.  zu  ko  inčic.  Kl.  H.  Vi. 

Komposita  {Inf.  -kô-jinčác  Prs.  -' keuč^,  -kejnča.  -kéjučôš 
Prt.  -kenče  yl,  -'kejnčeyl): 

deké'inčác  verb.  imperf.  beendigen;  deké'inéác  sa.  zu 

Ende  gehen,  seinem  Ende  nahe  sein. 
väké'inČäc  verb.  imperf.  voltenden. 
zakó-Jnčác  verb.  imperf.  beenden;  zakôjučac  sa.  sich 
enden. 

kô'jnčlc  Prs.  ké^DČa.  -člš  Prt.  kô-jiiičél  keučlla,  ke'inčílá 
verb.  imperf.  beendigen.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita  (Inf.  -kô^nclc  Prs.  -'kenča.,  -ke-jača.  -kéjnčlš 
Prt.  -'kenčel,  -kejnčel): 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI&CHES  WÖRTERBUCH 


473 


deké^nČic  verb.  perf.  beendigen;  deké-jnčlc  s%  enden, 

zu  Ende  sein. 
pok&'jnČíc  verb.  perf.  nach  einander  beendigen. 
Bk&*inčlc  verb.  perf.  beenden, 
väkenčíc  verb.  perf.  vollenden, 
vuké'jnčk  verb.  perf.  beenden. 

zak&inČIc  verb.  perf.  beenden;  zaké  jnčlc  8%  sich  enden, 
♦ké  tnčäc  s.  ké'jnčac.  St. 
ké'inčlc  s.  ké'jnčic.  St. 
ké-gbegsä  -sä  L.  ke'öbdysl  fem.  Wurst. 
ke-«bô*u8kä  -M  A.  ké-abe-pka.  fem.  Würstchen. 
ke$b&'«sňicá  -cá  fem.  i.  die  Frau  des  Wurstmachers;  2.  Wurst- 
machern. 

ke-ybotjsňTctvo  -vä  ntr.  1.  die  Wurstmacher;  2.  die  Wurst- 
macherei.  OsU. 

ko'^be'ysňTchí  -kä  -hé  adj.  den  Wurstmacher  betreffend.  Oslz. 
ko  ybo'ysniČí  -£&  -čô  adj.  den  Wurstmacher  betreuend.  OsU. 
ke-gbô-gsňíČkä  -hi  fem.  1.  die  Frau  des  Wurstmachers;  2.  Wurst- 
macherin. 

ke-tfbô-$sníK  -ikä  Fl.  N.  -čä  mase.  Wurstmacher. 
ke-gbe*9sni-ctve  s.  ke  ^be-ysnictvo.  Wils. 
ko-ybo-gsňixíií  s.  ke*ttbe-«sňlchi.  Wsle. 
ke^be-^sňi  ČÍ  s.  ke'ube'usňTčí.  Wslz. 
kô'^1  kfila  L.  kalu  mase.  Kot,  Schlamm,  Strassenschmutz.  Oslz. 
KGa.  W. 

ké*yp  -pjä  H.  O.  ké*«p  D.  -pjlm  L.  -pjíx  roasc.  Schwan, 
ké'iipx  s.  ké'up. 

kégpja.  -icä  PI.  N.  ke-^pj^tä  ntr.  junger  Schwan. 
kôgpjiK  -ikä  mase.  kleiner  Schwan. 

ké-gpjinä  -nä  /.  ko-gpjínóu.  [Kl.H.  Vi.]  -pj|nó«  [St.]  -pjlnôu, 
[Wsle.]  PI.  Q.  -pjín  [Kl.  H.  Vi.  WsU.]  -pjtn  [St.]  fem. 
Bohnenstange. 

kéapjí  -pj&  -pjé  adj.  den  Schwan  betreffend. 

ko-tfpjójjtéčko  s.  ke-gpjóutečke.  H.  Vi.  St.  WsU. 


Digitized  by  Google 


474 


DB.  FB.  LORENTZ. 


koupjöjjtko  8.  k&  ypjóntko.  H.  Vi.  St.  WsU. 
ko-ypjÓRtôške  8.  ke*uj>jôu.tuške.  H.  Vi.  St.  WsU. 
ke-gpjÔutéČke  -kä  ntr.  junger  Schwan.  KL 
kô'Mpjóytke  -kä  PL  N.  ke*gpj$tkä  ntr.  jnnger  Schwan.  Kl. 
ke  ypjÖytüSko  -kä  ntr.  junger  Schwan.  KL 
ko'upjü^vli  -vá  -vé  adj.  den  Schwan  betreffend, 
kräbä  -bä  B.  Q.  krayb  [KL  U.  St.  Wsle.J  krápb  [Vi.]  fem. 
Krabbe. 

krabójjní  subst.  indecl.  Krabbe, 
krabötk  -kä  masc.  kleines  Kind, 
kr  ä  c  Prš.  kr$  kra^š  Prt.  krô'gl  8.  kräyac. 
♦kräcäc  verb.  iter.  zu  kru$cec. 

Komposita  (Inf.  -kräcäc  Prs.  -  krac*.  -kräucóš  [Kl.  H.  St. 
WsU.]  -kráccôš  [Vi.]  PH.  -  krácegl  Imp.  -kräco-y): 
natkräcäc  verb.  imperf.  ein  wenig  kurzen, 
skräcäc  verb.  imperf.  kurzen, 
vukräcäc  verb.  imperf.  kürzen. 
*kräčác  verb.  iter.  zu  krôečic. 

Komposita  (Inf.  -krSčäc  Prs.  -kráča,  -krajjčoš  [Kl.  U.  St. 
WslzJ  -krágčoš  [Vi.]  Prt.  -kráčo-«l  Imp.  -kräcVy): 
fkräčäč  verb.  imperf.  einschreiten, 
prekrfičäc  verb.  imperf.  überschreiten, 
vokräčäc  verb.  imperf.  umschreiten, 
krfiča.  -icä  PL  N.  krač^tä  ntr.  junger  Habe, 
krfiči  -čá  -Čé  adj.  den  Raben  betreffend, 
kräčk  -kä  masc.  kleiner  Habe, 
kračoytéčko  s.  kračoytečko.  H.  Vi.  St.  WsU. 
krfičójjtko  s.  kräčoytko.  //.  Vi.  St.  WsU. 
kračôjjtaške  s,  kračou.tuške.  H.  Vi.  St.  WsU. 
kraČoutôčke  -kä  ntr.  junger  Habe.  Kl. 
kračóu.tuške  -ká  ntr.  junger  Rabe,  Kl. 
♦krädäc  verb.  iter.  zu  krase. 

Komposita  (Inf.  -krädác  Prs.  -  kráda,  -kraudôš  [Kl.  U.  St. 
Wslz.]  -kráôdoš  [Vi.]  Prt.  -  kráde-ul  Imp.  -krädo-y): 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CHE8  WÖBTBKBÜCH.  475 

fkrädäc  verb.  imperf.  einschmuggeln,  einschwärzen;  fkrä- 
däc  sa.  sich  einschleichen. 

prekradäc  verb.  imperf.  einschmuggeln,  einschwärzen ; 
prekr&däc  s%  sich  einschleichen. 

reskrädäc  verb.  imperf.  alles  wegstehlen. 

skrädäc  verb.  imperf.  stehlen;  skrädäc  s%  sich  hin- 
schleichen. 

väkrädäc  verb.  imperf.  wegstehlen;  väkrädäc  s%  sich 

wegschleichen, 
vokrädäc  verb.  perf.  besteblen. 
zakrädäe  verb.  imperf.  s%  sich  einschleichen, 
kradlávi  -vá  -vô  adj.  zum  Stehlen  geneigt,  diebisch.  Oslz. 
krSdläv&sc  -cä  L.  kradlävô$sci  fem.  die  Neigung  zum  Stehlen, 
kradlä-vi  s.  kradlávi.  Wslz. 
krädnöjic  s.  kräsc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
krädnóyc  s.  kräsc.  Kl. 
krädnicä  -cä  fem.  Diebin, 
krädnlk  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Dieb, 
kräftmel  -lô  masc.  Kraftmehl,  Kartoffelstärke, 
kräjäc  Prs.  kräja.  -jéš  Prt.  kraje  yl  verb.  imperf.  schneiden. 
Komposita: 

dekräjäc  verb.  perf.  vollends  zerschneiden, 
nakräjäc  verb.  perf.  1.  viel  schneiden;  2.  anschneiden, 
natkräjäc  verb.  perf.  anschneiden,  ein  wenig  abschneiden, 
p  o  kräjäc  verb.  perf.  in  Stöcke  zerschneiden, 
prekräjäc  verb.  perf.  durchschneiden, 
reskräjac  verb.  perf.  aufschneiden,  zerschneiden. 
vÜkrajäc  verb.  perf.  herausschneiden, 
vekrajäc  verb.  perf.  ringsum  beschneiden, 
vetkrajäc  verb.  perf  abschneiden, 
vukräjäc  verb.  perf.  ein  Stück  abschneiden, 
zakräjäc  verb.  perf.  anschneiden, 
♦kräjäc  verb.  Her.  zu  kräjac  und  krüejic. 

Kompost  (Inf.  -kräjäc  Prs.  -'kräja.  -kraujóš  [Kl.  H.  St. 


Digitized  by  Google 


476  DB.  FR.  LORBNTZ. 

* 

WslzJ  -kráftjóš  [Vi.]  Prt.  -krlje«!  Imp.  -kraje-y): 

s.  krfivac. 
krSjik  -ikä  masc.  Ländchen, 
kräjöymk^  adv.  heimlich. 
krSjöymke  adv.  heimlich, 
krajôfvl  -vä,  -vé  adj.  das  Land  betreffend. 
krSk  -ká  Ti.  N.  -cä  G.  krakÖ»  masc.  Rabe, 
kräkä  -hl  fem.  altes  Pferd. 

krSkäc  Bs.  krfiča.  -čéš  Bt.  krake^l  verb.  perf.  krächzen. 
Komposita: 

nakrftkäc  verb.  perf.  viel  krächzen;  nakräkäc  sa.  sich  müde 
krächzen. 

pokräkäc  verb.  perf.  eine  Zeitlang  krächzen. 

pŕekräkäc  verb.  perf.  darchkrächzen. 

zakrfikäc  verb.  perf.  zu  krächzen  anfangen, 
kräknôjjc  s.  kraknóuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
krfiknóuc  Fut.  krfikna.  -ňéš  Prt.  kräknógn  verb.  perf.  auf- 
krächzen.  Kl. 

Kompositum  (Inf.  -kräknóuc  Prs.  -krakňa.  -kräkňéŠ  Prt. 
-'krak  -  kraklä  Part.  Prt.  -krSklí): 
zakräknôuc  verb.  perf.  auíkrächzen. 

krfikójj  -keví  -vá  -vé  adj.  poss.  Raben-. 

krSket  -tú  masc.  das  Krächzen,  Gekrächze. 

krakÔQtäc  Bs.  krSkec%  krakäecéš  Bi.  kräketo'yl  verb. 
imperf.  krächzen. 

krakô§vi  -vá  -vé  adj.  den  Raben  betreffend. 

kramärČIk  -ikä  masc.  Krämerlehrling,  Ladendiener. 

kramfiŕéc  Bs.  krčmára.  kramSfíš  Bt.  krároarel  kramaŕála 
verb.  imperf.  Krämer  sein. 

kramärök  -äkä  masc.  Krämerlehrling,  Ladendiener. 

kramSŕójj  -ŕovl  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Krämer  gehörig. 

kramSrtvo  -vä  rúr.  1.  die  Krämer,  Krämerschaft;  2.  Krämerge- 
werbe. 

kramSfhl  -ká  -íié  adj.  den  Krämer  betreffend. 


Digitized  by  Google 


SL0YIHZISCHE8  WÖRTEBBDCH.  477 

■ 

kramärčln  -činí  -ná  -né  a#.  poss.  der  Krämerin  gehörig. 

k  r  am  ô  e  v!  -vá  -ve  adj.  den  Kramladen  betreffend. 

kráQČ  8.  krayč.  Vi. 

kráQdňicä  8.  krapdňica.  Vi. 

krápdňík  8.  kr&udnik.  Ft. 

kráQm  d.  kráym.  Fi. 

kráQmnl  s.  kragmni.  Fi. 

kráQn  s.  krágn.  F*. 

kráQsä  8.  krausa.  Vi. 

kráQsni  s.  krausní.  Vi. 

kráôsňä  8.  kräftsňä.  Vi. 

kráQ8Órk  s.  kräjjsörk.  Vi. 

kráQBôrkä  s.  kraysórka.  Vi. 

kráQSÓŕ  s.  kraQSóh  Vi. 

krSpjäc  verb.  iter.  zu  krÔQpjic. 

Komposita  (Inf.  -krSpjäc  Prs.  -  kr&pj^  -kragpjóš  [Kl.  H.  St. 
Wsle.J  -krágpjôš  [Vi.]  Prt.  -krápjegl  Imp.  -kräpjeg): 

nakräpjäc  verb.  imperf,  besprengen. 

pekräpjäc  verb.  imperf.  besprengen. 

vekrfipjäc  verb.  imperf.  besprengen. 

vepkrSpjäc  verb.  imperf.  besprengen. 

zakrSpjäc  verb.  imperf.  besprengen, 
kräpká  -hl  fem.  ein  zum  Kochen  zubereitetes  Stück  Fleisch, 
krasadle  -lá  PI.  N.  krasädlä  [Osím J  -sHlá  [Wslz.J  O.  -dél 
mir.  Färbemittel. 

kräsc  Prs.  krfidna.  -ňéš  Prt.  kräjjd  [Kl.  H.  St.  Wsle.J  krapd 
[Vi.]  kr&dlä  Part.  Prt.  kr&dľí  verb.  imperf.  stehlen. 
Komposita  (Iuf.  -  krase  Prs.  -kradň%  -krSdňeš  Prt.  -kród 
-kradlä): 

fkräsc  verb.  perf.  einschmuggeln,  einschwärzen;  fkrfac  sa_ 
sich  einschleichen. 

Däkrasc  verb.  perf.  viel  stehlen,  durch  Gestohlenes  an- 
füllen. —  Ten-zlô$3éji  näkrót  calöjj  klü$d%  ta- 
läro». 


Digitized  by  Google 


478  DR.  FR.  I.ORENTZ. 

príkrase  verb.  perf.  einschmuggeln,  einschwänen;  pH§- 

krasc  sa.  sich  durchschleichen, 
puekrasc  verb.  perf.  nach  einander  stehlen, 
ritaskrasc  verb.  perf.  alles  wegstehlen, 
skrasc  verb.  perf.  stehlen;  skrSsc  sa.  sich  hinschleichen, 
väkrasc  verb.  perf.  wegstehlen;  väkrasc  s%  sich  hinaus- 

schleichen.  * 
vôkrasc  verb.  perf.  stehlen. 
vu§krasc  verb.  perf.  bestehlen, 
zäkrasc  verb.  perf  sa.  sich  einschleichen, 
kräsgc   Prs.  krä^a.  [KL  H.  St.  Wslz]  kra^ša.  [Vi.]  -slš 
Prt.  kraflsél  [Kl.  B.  St.  Wslz.]  krágsôl  [Vi.]  kr&sälä 
Imp.  krasä  verb.  imperf.  färben. 
Komposita  (Inf.  -kräséc  Prs.  -kráša.  -krápslš  [KL  H.  St. 
Wslz]  -kráQ8lš  [Vi]  Prt.  -  kr&sél  Imp.  -  krasä): 
dekráséc  verb.  perf  nachfärben,  fertig  färben, 
nakrfisöc  verb.  perf.  färben;  nakrSséc  sa.  genug  gefärbt 
haben. 

pekräséc  verb.  perf.  färben, 
prekräsec  verb.  perf.  umfärben,  anders  färben, 
skräsec  verb.  perf.  sa_  nS-dójjl  abfärben,  die  Farbe  ver- 
lieren. 

vekrfisec  verb.  perf.  färben. 

vukrasöc  verb.  perf.  färben, 
kräšac  Prs.  krä«ša.  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  kráoša.  [Vi]  -šóš 
Prt.  kra^še-yl  [Kl.  H.  St.  Wslz]  kráoš<rgl  [Vi]  krášä 
Imp.  kräSe'y  verb.  imperf.  zu  färben  pflegen,  gewohnheitsmässig 
färben. 

Komposita  (Inf.  -kräšäc  Prs.  -krfiš%  -krajjsoš  [Kl.  H.  St. 
Wslz]  -krágšoš  [T%]  Prt.  -  kr&Še^l  Imp.  -krašV*): 
.  dekrfišac  verb.  imperf.  nachfärben, 
pfekräšäc  verb.  imperf.  umfärben. 
vekrSŠäc  verb.  imperf  färben. 
*kr£väc  verb.  Her.  zu  kräjac  und  kri>$jic. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


479 


Komposita  {Inf.  -trSvfic  Prs.  -  kr&va.  -kránrôš  [Kl.  H.  St. 
WsU.J  -kragvôš  [Vi.]  Prt.  -'krávo-gl  Imp.  -krave-g): 
natkraväc  verb.  imperf.  anschneiden. 
prekrSväc  verb.  imperf.  durchschneiden, 
reskravác  verb.  imperf.  aufschneiden,  zerschneiden, 
vakräväc  verb.  imperf.  herausschneiden, 
vokräväc  verb.  imperf.  ringsum  beschneiden, 
yotkraväc  verb.  imperf.  abschneiden. 
zakrSväc  verb.  imperf.  anschneiden, 
kravjigctvo  -vä  ntr.   1.  die  Schneider,  Schnetderzunft;  2.  das 

Schneiderhandwerk. 
kravjl§chl  -ka  -tié  adj.  den  Schneider  betreffend, 
kráiä  -lä  PL  G.  -Ii  fem.  Koralle,  Perle, 
krä  kravji§  fem.  Blut.  Oslz. 

kräc  Prs.  krája,  -ješ  Prt.  krél  králä  Imp.  krí  Part.  Prt.  krätl 
Vbsb&t.  kräcé  verb.  imperf.  verstecken,  verbergen;  krác  sa.  sich 
verstecken.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -kréc  Prs.  - kraja,  -kräjôš  Prt.  -krél  - krälä 
Imp.  -krt): 

näkröc  verb.  perf.  bedecken;  nSkrSc  s%  sich  bedecken, 
sich  zudecken. 

prakrec  verb.  perf.  bedecken;  präkréc  sa,  sich  bedecken. 
pH§kr8c  verb.  perf.  verstecken,  verbergen, 
pôekréc  verb.  perf.  bedecken;  pôekréc  sa.  sich  bedecken. 
rä$skréc  verb.  perf.  aufdecken,  enthüllen, 
skräc  verb.  perf.  verslecken;  skräc  sa.  sich  verstecken, 
vákrec  verb.  perf.  aufdecken,  entdecken, 
vó'tkréc  verb.  perf.  aufdecken;  vô-tkréc  sa.  sich  ent- 
blössen. 

vökröc  verb.  perf.  verstecken,  verbergen;  vökrBc  sa.  sich 
verstecken. 

vüekrec  verb.  perf.  bedecken;  väekréc  sa.  sich  bedecken. 
vô§pkréc  verb.  perf.  bedecken;  vóspkréc  sa.  sich  be- 
decken. 


Digitized  by  Google 


480  DB.  FR.  LOBBNTZ. 

zäkrgc  verb.  per  f.  bedecken,  zmtocken;  zäkréc  sa.  sich  zu- 
decken. 

kräcér  -crä  m  ose.  Korkzieher.  Osle. 
kräčkä  -h!  fem.  Krickente.  Osle. 

kräyäc  Frs.  kräya.  -yôš  Prt.  kráye^l  kräyä  verb.  perf.  i .  er- 
hallen, bekommen;  2.  nehmen,  fassen,  ergreifen;  krô'tj  nimm  (in 
Rezepten);  3.  wohin  bringen,  setzen,  stellen;  4.  getaevé  etwas 
vollständig  herstellen;  5.  dôe-čevá  es  zu  etwas  bringen,  soweit 
bringen,  vernrachen;  6.  mit  dem  Ybsbst.  etwas  anlangen;  7.  de 
mit  dem  Gen.  des  Ybsbst.  gewisser  Verben  perfektiviert  dieselben: 
kräyac  de-tftm$ná  ergreifen,  fassen,  do-čôca  hören,  vernehmen, 
de-vjegi§ná  erfahren,  de-vji3i§ňá  erblicken.  —  Ja-kräy%  vet- 
šé-gtašá  3iesinc  talfiróy.  Von-krô*«l  tä-^lüspa  zí-raka..  Ta- 
bjfilkä  to-kr2  döe-vognä.  Ten-dje'ubčl  te-ňTmô«k  krSc  ge- 
tôevé.  Tä-mjä-nekräyóš  dôo-dôptú.  Tí-^lôepcä  sa.-kr5ľí 
bjlcé.  Osle. 

Komposita  (Inf.  -kräyäc,  -'krac  Fr  s.  -kräya,,  -kra,  -kräyóš, 
-  króš  Prt.  -'kräye-fll,  -'kre'yl): 

nakräyäc  verb.  perf.  in  Menge  bekommen. 

pekräyäc  verb.  perf.  nach  einander  bekommen. 

reskräyäc  verb.  perf.  trennen  können,  die  Trennung  fertig 
bringen.  —  N'ígá  tft-roskräyóš  téy-dva. 

skräyác  verb.  perf.  1.  zusammenstellen,  zusammenbringen; 
2.  herabholen  können,  herabholen.  —  Ven-ňimôuk  tá- 
vuezä  dae-grapä  skräyäc.  Za-dlôl)i  Čas  ten-šk5p.lnl 
skräyoyl  tex-knaypóy  dae-grapä.  A-tÄk  ven- 
skreal  te-3éca,  nS-dôgl  s-tá-däku. 

väkräyäc  verb.  perf  i .  beim  Wechseln  herausbekommen; 
2.  herausholen  können,  herausholen;  3.  herausbringen, 
in  Erfahrung  bringen,  erkunden.  —  Já-väkräye'gl  pjínc 
grôošóy.  Ven-väkre'aJ  rígzdarél  síe-svô-täšä.  Ten- 
pojjn  vakreyl,  ce-ten-ylaepc  te-žäte  vukrót. 

vetkräyäc  verb.  perf.  1.  einen  Teil  von  etwas  bekommen; 
2.  losmachen  können,  losmachen.  —  Ven-vetkreal 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCIJES   WÖRTERBUCH.  481 

■ 

1 

blÖus  pjinc  taläróu,  vôt-té-x-pjoHgl.  Za-dl&Dl  čas 
ven-vé-tkre-gl  t%-déisk%. 
kräyuóyc  s.  kr^Ynónc  H.  Vi.  St. 

kräynóuc  Fat.  krayna,  -ňgš  Prt.  krä^Doyn  kréyn|  verb.  perf. 

erhalten,  bekommen.  Kl. 
krä^äc  Prs.  kräya.  -^óš  Prt.  krfy&'vl  krä^S  verb.  imperf. 

krächzen.  Osie. 

krä*xnóyc  s.  kr&xoóuc  verb.  imperf.  und  verb.  perf.  H.  Vi.  St. 
krftxnóyc  Prs.  krá^ň%  -néš  Pri.  krá^noun  kre^l  verb.  imperf. 
mürbe,  brüchig  werden,  faulen.  Kl. 
Komposita  {Inf  -krä^nouc  Prs.  -'kre^na,  -krä^äS  Pri. 
a.  - kréxnôuu  &.  -'kré*  -kreslá  Parť.  Prt.  -krfyľt): 
skrä^nouc  verb.  perf.  mürbe,  bruchig,  faul  werden, 
vôkrä^nónc  «crfc.  2>er/.  mürbe,  brüchig,  faol  werden, 
kräy  iióuc  «Ftd.  krä^n%  -ňéš  Prt.  a.  kräynóyu  krfyo|  6.  kržty 
-/lá  ífer*.  iVť.  kräylí  ?;erfc.  per/",  ein  Krächzen  ausstossen,  auf- 
krächzen. Kl. 
kr&^e  adv.  mürbe,  brüchig.  Oslz. 

krä^esc  -cä  L.  krä^a^sci  fem.  Mürbheit,  Brüchigkeit.  Osle. 
krajší  -šá  -šé  adj.  comp,  zu  krä^i.  Oslz. 
krä^aČko  adv.  sehr  mürbe.  Oslz. 
krä/tt/no  adv.  sehr  mürbe.  Oslz. 
krä^u^nä  adv.  sehr  mürbe.  Oslz. 
kräjöymja  adv.  heimlich,  verstohlen.  Oslz. 
kräjôymka,  adv.  heimlich,  verstohlen.  Oslz. 
kräjóymkôy  s.  kräjóymkóyi.  H.  Vi. 
kräjôyrakóy  adv.  heimlich,  verstohlen.  Kl.  St. 
kräkä  -hi  I.  kräkÖjj  fem.  i.  Kröche  am  Stock;  2.  Ofenkrücke. 
Oslz. 

kräpä  -pä  fem.  Krippe.  Oslz. 
kräpä  -p  fem.  pl.  Grütze.  Oslz. 
krápSl  -plä  L.  kräplü  masc.  Krüppel.  Oslz. 
kräpjôrkä  -M  I.  kräpjärkóij.  -pjarko«  fem.  die  Frau  des  Grutx- 
händlers,  Grützmüllers.  Oslz. 

81 


Digitized  by  Google 


482 


DR.   ľR.  LORBNTZ. 


krápjóŕ  -aŕa,  -ára  L.  kr&pjfflŕa  mase.  Grützhändler,  GrutzmuUer. 
Osie. 

kräpkä  -hl  fem.  Gräupchen,  reine  Grütze.  Osie. 

kráscajójiii  -anä,  -ô«ná  Fi.  N.  -ňa  G.  kréscäjÓBO  [H.  Vi.] 

-jöun  [Kl.  St.],  -j^no»  J.  -nraY  mase.  Christ.  Osie. 
kr&BCäjôj|nk&  -hl  I.  kréscajÓynkôu.  [H.  Vi.]  -jóunkóu  [Kl. 

St.],  -jlnkôu  fem.  Christin.  OsU. 
kristnôjjc  8.  krästuóuc.  U.  Vi.  St. 

krästnóyc  íVs.  krästn%  -ňéš  P/7,  krästnôyn  krestuífc  verô. 
imperf.  taufen.  JR. 
Komposita  (Inf.  -krastnóuc  Prs.  -kréstňa,  -krastňéé  Prt. 
-'krestnöu.n): 

pekrästDÔuc  verb.  perf.  laufen, 
vekrástnôuc  verb.  perf.  laufen, 
♦krfcsác  reri.  *ter.  krášec. 

Komposita  (Inf.  -krššäc  B*,  -kreš*,  -krôióé  Prt.  -Icräše^l 
Irop.  -krášec  -kräŠÔ*udl): 

fkräšäc  verb.  imperf.  einbrocken,  hineinbrocken, 
präkrôšäc  verb.  imperf.  hinzubrocken, 
reskräš&c  verb.  imperf.  zerbröckeln;  reskräšac  sa_  bröcke- 
lig werden,  zerfallen. 
väkráSác  verb.  imperf.  herausbröckeln;  väkräsác  sa_  stück- 
weise herausfallen, 
vetkräšac  verb  imperf.  abbröckeln, 
vukräšác  verb.  imperf.  abbröckeln. 
zakráSäc  verb.  imperf.  einbrocken,  vollbrocken, 
kräšanä  -nä  I.  krfišanou  [Kl.  H.  Vi.]  -šänón  [St.]  PI.  G.  -šín 

[Kl.  H.  ViJ  -š{n  [St.]  fem.  Eberesche.  Osie. 
kräŠČicä  -cä  fem.  Birnchen.  Osie. 
kr&Ščičkä  -hl  fem.  Birnchen.  Osie. 

kr&Šéc  Prs.  kräš*  -SIS  Prt.  kräšél  krašälä  verb.  imperf.  zer- 
bröckeln, zerkrümeln;  kräščc  8%  bröckelig  werden,  zerfallen.  OsU. 
Komposita  (Inf.  -kräščc  Prs.  -kraš%  -kräšlš  Pri.  ' kräšél): 
fkräšéc  verb.  perf.  einbrocken,  hineinbrocken. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZI8CHES  WÖRTERBUCH.  488 

nakräšéc  verb.  perf.  viel  einbrocken,  vollbrocken, 
pekrášéc  verb.  perf.  zerbröckeln;  pekräšéc  s%  in  Slücke  zer- 
fallen. 

pŕäkrťišec  verb.  perf.  hinzubrocken, 
reskr&ščc  verb.  perf.  zerbröckeln;  reskräšéc  sa.  zerfallen, 
skräšéc  verb.  perf.  zerbröckeln;  skräšéc  s%  in  Stücke  zer- 
fallen. 

väkrftšéc  verb.  perf.  herausbröckeln;  väkrä§8c  s%  stückweise 

herausfallen, 
votkrôšéc  verb.  perf.  abbröckeln, 
vukräšéc  verb.  perf.  abbröckeln, 
zakrášéc  verb.  perf.  einbrocken,  vollbrocken. 
kräSéc  a.  kräá%.  Osie. 
kräšéčkä  -M  fem.  Birnchen.  Osla. 
kráškä  -M  fem.  1.  Birnbaum;  2.  Birne.  Oslz. 
kräšóc  s.  kräšauc.  Oslz. 
♦krivác  verb.  iter.  m  kräc. 

Komposita  {Inf.  -krävác  Prs.  -  kríva,  -krfvóš  Prt.  -krfre*gl 
Imp.  -krftve*tt  -krft?ô*«cä); 

nakräväc  verb.  imperf.  bedecken;  nakrávftc  sa.  sieb  be- 
decken, sich  zudecken, 
pekraväc  verb.  imperf.  bedecken;  pokrárác  sa.  sich  be- 
decken. 

präkräyäc  verb.  imperf  bedecken;  pŕ&krävác  s%  sich  be- 
decken. 

pŕekräväc  verb.  imperf  verstecken,  verbergen, 
roskräväc  verb.  imperf  aufdecken,  enthüllen, 
väkr&räc  verb.  imperf.  aufdecken,  entdecken, 
vekräväc  verb.  imperf.  bedecken;  vekräväc  s%  sich  be- 
decken. 

vepkräräc  verb.  imperf  bedecken;  vôpkrävac  sa.  sich 
bedecken. 

vetkräväc  verb.  imperf  aufdecken;  vetkrävác  sa.  sich 
entblössen. 

81* 


Digitized  by  Google 


484  DR.   FB.  LORKNTZ. 

vukraväc  verb.  imperf.  verstecken,  verbergen;  vukräv&c  s% 
sieb  verstecken. 

zakräväc  verb.  imperf.  bedecken,  zudecken;  zakr&väc  8% 
sieb  zudecken, 
kr  ä  s.  krá.  Wslz. 
kräc  Pr 8.  kräVj%  s.  krác.  WsU. 
krä^äčtil  -ká  -hé  adj.  sehr  mürbe.  Oslt. 
kri^Q^ní  -nä  -né  adj.  sehr  mürbe.  Osle. 
krä-xô-čhl  8.  krft/ôčM-.  WsU. 
krä/ô  %ní  s.  krä^ní.  Wsle. 
krä^í  -^ájj  -Jé  ad/',  mürbe,  brüchig, 
kräkaläcä  -cá  fem.  Krückstock.  OsU. 
kräkôläcä  s.  krfikuläca.  Wsle. 
kräpjaní  -näu,  -né  adj.  aus  Grütze  bestehend. 
krlpjfii"óft  -ŕeví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Grutzhfiodler,  Grützmüller 
gehörig. 

krápjÄHve  -vá  ntr.  i.  die  Grützhändler,  Grützmüller;  2.  die  Grütz- 
müllerei. 

krftpjáŕhS  -ká  -hé  adj.  den  Grützhändler,  Grutzmuller  betreffend. 

kräpjätl  -tá  -té  adj.  grob  gemahlen. 

kräplajójjci  s.  kräplajóucY.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

kräplajÓuci  -cá  -cé  adj.  verkrüppelt.  Kl. 

kráplátl  -tá  -té  adj.  verkrüppelt. 

kräplö$vi  -vá  mase.  Krüppel. 

kräpáQVl  -vá  -vé  adj.  die  Grütze  betreffend. 

kräŠágc  s.  kräšayc.  Vi. 

kräšauc  Prs.  kräšeja.  [Oslej  kra-šeja.  [Wsle.]  kräšigjfcŠ  Pri. 
kráše-ttl  [Oslej  kráše^l  [WsleJ  -ša  -šelf  Part.  Prt.  krä- 
Salí  verb.  imperf.  mürbe,  brüchig  werden,  faulen. 
Komposita  (Inf.  -kräšauc  Prs.  -  kräšeja,  -krtóisjôš  Prt.  -  kra- 
še«l  -šä  -Seil):  s.  krá^nôuc. 
kräšé  adv.  comp,  eu  kritye. 
krävävl  -vá  -ve  adj.  blutig. 

kravävjic  Prs.  krävavja.  [Oslz J  krávavja.  [WsleJ  kráväyjíš 


Digitized  by  Google 


S1.0VINZI8CHES  WÖRTERBUCH.  485 


Bi.  krävavjél  [Osie.]  kravavjél  [Wste.]  kravavjilá  verb. 
imperf.  blutig  machen;  krävavjic  s*  i.  sich  mit  Blut  beflecken; 
2.  hinten. 

Komposita  (Inf.  kr&vfivjlc  Bs.  -'krävavja.  -kräväyjlS  Prt. 
-krävavjél): 

pekräv&vjic  verb.perf.  mit  Blut  beflecken;  pekrävfivjlc  s% 
i.  sich  mit  Blut  beflecken;  2.  ein  wenig  bluten. 

reskrävavjic  verb.  perf.  ganz  blutig  machen;  reskra- 
vävjlc  8%  stark  bluteD. 

skravfivjlc  verb.  perf.  blutig  machen. 

väkrävávjlc  verb.  perf.  s%  ausgeblutet  haben,  nicht  mehr 
bluten. 

vekrävävjlc  verb.  perf.  mit  Blut  beflecken. 

vukrävävjic  verb.  perf.  blutig  macheu. 

zakrävfivjic  verb. perf.  mit  Blut  beflecken;  zakr&Yfivjic 
1 .  sich  mit  Blut  beflecken;  2.  sich  verbluten, 
krävavjigňé  -nä  ntr.  Blutung,  Blutverlust.  Kl.  U.  Vi. 
kr&vavjlgňé  s.  krävavji§ňé.  St. 
krävavji'ňé  s.  krävavjigné.  Wsle. 
krävjaní  -nay  -né  adj.  blutig, 
kra  cör  s.  kräcer.  Wsle. 
krl  ôká  H.  G.  kráčk  s.  kráéka.  Wslz. 
kri'ykc  s.  kräyac.  Wsle. 
kri-ynójíc  s.  kräynóuc  Wsle. 
kra"xäc  s.  krä/ac.  Wsle. 

krl^nóiic  s.  krá/nojjc  verb.  impirf  und  verb.perf  Wsle. 

krl'^e  s.  kritye.  Wslz. 

krá'^esc  s.  kräyesc.  Wsle. 

krajší  s.  kräySí.  Wsle. 

krä'/äČkô  s.  kräyučke.  Wsle. 

krlr^ä^ne  s.  kräyuyne.  Wsle. 

krl-^äy  ňä  s.  krayuyňä.  Wsle. 

kráVjôBmjä  s.  krájójjmjä.  Wsle. 

kra-jójimk^  s.  krájó»mka..  Wslz. 


Digitized  by  Google 


486 


DR.  FR.  LORKNTZ. 


krajôymkóji  s.  kŕäjójjrokóu.  Wslz. 

kr&ka  H.  G.  krik  a.  kr&ka.  Wslz. 

krapa  Pi.  G.  kráp  s.  krôpa.  Wslz. 

krä'pft  kr&p  s.  kräpä.  Wslz. 

kr&'pé'l  s.  kräpel.  Wslz. 

kra  pjôrkä  s.  kräpjôrka.  Wslz. 

kräpjôŕ  s.  krapjôr.  Wslz. 

kra-pká  PI.  G.  krapk  s.  kräpka.  Wslz. 

krkVscäjóyn  s.  krascajößn.  Wslz. 

krá-scäjÔHDkä  s.  krascäjôyiika.  Wslz. 

kra-stnÓRC  s.  krastnóuc.  Wslz. 
♦krä-šäc  a.  kräšac.  Wslz. 

krä  šänä  I.  krašanôji  s.  krašana.  WsU. 

krá  ščicä  s.  kräščica.  Wslz. 

kraVščIčka  8.  kräščička.  Wslz. 

kra'šSc  s.  krásec.  Wslz. 

krl-šéc  s.  kraša\ic.  Wslz. 

krášéčka  s.  kräáečka.  Wslz. 

krašká  PI.  G.  krašk  s.  kráéka.  Wslz. 

krá-šôc  s.  kr&S%.  Wslz. 
♦krá-väc  s.  krävac.  Wslz. 

kr&sarajä  -já  A.  kraysaräja.  [Kl.  H.  St.]  kráQaaraj*.  [Vi.] 
PI.  G.  -räjí,  -ríi  fem.  die  Färberei,  Färbeanstalt.  Oslz. 

kräsarä'jä  s.  krásaräja.  Wslz. 

kräsärčik  -ikä  masc.  Färbergeselle,  Färberlehrling. 

kräsarfni  -n&  -né  adj.  die  Farberei  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

krasarini  s.  kräsarfm.  St. 

kr&säi-éc  Prs.  kräysafa.  [Kl.  H.  St.]  kravaty  [Vi]  kráaatiš 
M.  kräysarél  [Kl.  U.  St.  Wslz.]  kráQsaŕél  [Vi]  krasaHlá 
verb.  imperf.  Färber  sein,  das  Färberhandwerk  betreiben. 

kräsfif-Sk  -äkä  masc.  Färbergeselle,  Färberlehrling. 

krasäróy  -rovl  -va  -vé  adj.  poss.  dem  Färber  gehörig. 

krasärtve  -vä  ntr.  i.  die  Färber,  Färberzonft;  2.  das  Färberband- 
werk. 


Digitized  by  Go 


SL0V1NZ18CHI8  WÖRTERBUCH. 


487 


kräsSfhl  -k&  -hé  adj.  den  Färber  betreffend, 
kr&särčln  -čínl  -n&  -né  adj.  poss.  der  Färberin  gehörig, 
krágč  -é&  masc.  Rogener,  weiblicher  Fisch.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
krágdňicä  -cft  fem.  Diebin.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kra»dňlk  -ikä  Pi.  N.  -cft  masc.  Dieb.  Kl.  H.  St.  WsU. 
kr&gm  kr|mu  K.  (?.  kramöjj  möge.  Kram,  Kramladen.  H.  Wslz. 
krápmuí  -D&  -né  a<#.  den  Kramladen  betreffend.  fPate. 
kráyn  -na  masc.  Hahn  am  Fass.  U.  WsU. 
kräjjsä  -sä  I.  krasöu  fem.  i.  die  Farbe,  das  Geíarbtaein;  2.  die 

Farbe,  das  Färbemittel;  3.  Röte  des  Gesichts.  Kl.  H.  St.  Wsl*. 
kráflsnl  -nä  -né  adj.  1.  farbig,  gefärbt;  2.  rot  im  Gesiebt.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 
Komposita: 

dvakraySDl  zweifarbig. 

jänekräusBi  einfarbig. 

šteŕäkräjjsnl  vierfarbig. 

träkraysnl  dreifarbig. 

▼jlglekrajjsnl  vielfarbig, 
kräjjsne  adv.  \.  farbig;  2.  rot  im  Gesicht.  Kl.  H.  St.  WsU. 
kräusnä  adv.  1.  farbig;  2.  rot  im  Gesicht.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kräjjsork  -kä  masc.  Färbergeselle,  Färberlehrling.  Kl.  H.St.  WsU. 
kräpsórkä  -M  /.  krásKrkóij,  -sarkó)}  fem.  i.  die  Frau  des  Fär- 
bers; 2.  Färberin.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kragsóf-  -aŕft  L.  krásála  PI.  I.  -ŕmí  masc.  Färber.  Kl.  H.  St. 
WsU. 

krMym  s.  kraum.  Kl.  St. 

kräymní  s.  kraumuK.  Kl.  St. 

kräyn  s.  kraun.  Kl.  St. 

kraxSstY  -tá  -té  adj.  gedreht,  gewunden.  Oslz. 

kraxäšk  -ká  masc.  Drillbohrer.  Oslz. 

kr%cáSk  -Hkä  s.  kra_cäšk.  WsU. 

kraxá-stl  s.  kr%c&stY.  WsU. 

kráxSc  Prs.  krouča,  [KL]  krôučq,  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  -cl§ 
Prt.  kr6«cól  [Kl]  kroucél  [H.  Vi.  8t.  Wsle.]  Imp.  kracft 


Digitized  by  Google 


488  DE.  FR.  LORBNTZ. 

verb.  imperf.  drehen,  winden;  kr|c£c  sa_  sich  drehen,  sich  tum- 
meln, kreisen. 
Komposita: 

dekr^céc  verb.  />er/*.nachdrehen,  fester  zusammendrehen. 

íkr^céc  verb.  per  f.  eindrehen,  hineindrehen;  fkr$céc  sa.  sich 
eindrängen,  einschmeicheln. 

nakracéc  verb.  per  f.  1.  viel  drehen,  winden;  2.  hindrehen; 
nakrifccec  s%  1.  genug  gedreht  haben;  2.  sich  hinwenden. 

pekr|cöc  verb.  perf.  umdrehen ;  pekrí|cčc  sa,  sieh  hin  und 
her  drehen,  sich  bewegen.  —  Vôn-sa.-pú§krôucél  dlôM" 
čäs  pü$-tärzä. 

pŕekr^céc  verb.  perf.  umdrehen,  verdrehen. 

reskr^céc  verb.  perf.  aufdrehen. 

skr$cčc  verb.  perf.  zusammendrehen. 

vákr^céc  verb.  perf.  herausdrehen;  väkracéc  sa_  sich  heraus- 
drehen, sich  durch  Ausflüchte  losmachen. 

vekr$cec  verb.  perf  umwickeln,  umwinden. 

vetkr$cec  verb.  perf.  zurückdrehen,  aufdrehen. 

vukr^cec  verb.  perf.  abdrehen. 

zakr|céc  verb.  perf.  zudrehen. 
kra_c8škôovI  -vá  -vé  ad},  den  Drillbohrer  betreuend. 
*kr$čäc  verb.  Her.  tu  kr|cec. 

Komposita   (Inf.  -kn|čac   Prs.  -krôuča.  -krouČôš  [Kl.] 

-krdôčjfc  -krôsčóš  [H.  Vi.  St.  WsU.]  PrL  -króuče^l 

[KL.]  -  króučeyl  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  -kralcV«): 
dekr|čäc  verb.  imperf.  nachdrehen,  fester  zusammen- 
drehen. 

fkr^Čac  verb.  imperf.  eindrehen,  hineindrehen;  fkr^čác  sa. 
sich  eindrangen,  einschmeicheln. 

nakr^čäc  verb.  imperf  hindrehen;  nakr^čäc  sa,  sich  hin- 
wenden. 

pŕekr^čác  verb.  imperf.  umdrehen,  verdrehen, 
resknjč&c  verb.  imperf.  aufdrehen, 
skrífcčac  verb.  imperf.  zusammendrehen. 


Digitized  by  Google 


8L0YJNZI8CHBS  WÖRTERBUCH. 


489 


väkr^čftc  verb.  imperf.  herausdrehen;  vákr$čac  sa,  sich 

herausdrehen,  sich  durch  Ausfluchte  losmachen, 
vokri^čáč  verb.  imperf.  umwinden,  umwickeln. 
vetkn|<5äc  verb.  imperf.  zurückdrehen,  aufdrehen, 
vukrä^čäc  verb.  imperf  abdrehen, 
zakrä^čäc  verb.  imperf.  zudrehen. 
kr^Ční  -najj  -né  adj.  zweifelhalt,  unentschieden,  kritisch. 
krá^Sl  -glá  L.  kr%glu  mase.  Kringel. 
kra^l$lk  -ká  masc.  kleiner  Kringel.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
kra^Hk-Hkä*.  kra^lk.  Fi. 
*kr$gl&c  verb.  iter.  eu  kr^glec. 

Komposita  (Inf  -krä£läc  Prs.  -krôijgla.  -króuglôš  [Kl.] 
-'króflgli*  -krôjjglóš  [H.  Vi.  St.  Wsle.]  Prt.  -  krougle-gl 
[Kl.]  -  krô«gle-9l  [H.  Vi.  St.  Wsle.]  Imp.  -kregle-«): 
vekr^gläc  verb.  imperf.  abrunden, 
zakr^gläc  verb.  imperf.  abrunden. 
*kr%glöc  verb. 

Komposita  (Inf.  -kr^gléc  Prs.  -'krójägla,  -kröugÜS  [KL.] 
-krójjgla,  -krÖ»g»S  [H.  Vi.  St.  Wsle.]  Prt.  -"krôuglél 
[Kl.]  -  krôjjglél  [H.  Vi.  St.  Wsle.]  Imp.  -  kr%glä): 
Tekr^glÖc  verb.  perf.  abrunden, 
zakr^gléc  verb.  perf.  abrunden. 
kr$gli  -lá  -lé  adj.  rund,  abgerundet. 

krlglók  -m  L.  kra^gläuku  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  -lágkä  [Vi.] 

PI.  I.  -hl  masc.  ein  unbehauenes  Stuck  Holz,  Rundholz, 
kregle  adv.  rund. 

kregle  sc  -cä  L.  kr%glô§scl  fem.  die  Rundung. 

kr%gö$vnicä  -cä  fem.  der  Ring,  mittels  dessen  der  Längsbaum  auf 
der  Achse  befestigt  wird.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

kr%gfc$ wňicá  s.  kra,gô$vňica.  Kl. 

kr$môrk  -ká  masc.  Krämerlehrling,  Ladendiener. 

krämórkä  -M  I.  kramärkôu,  -mfirkóu  fem.  1.  die  Frau  der  Kri- 
mers; 2.  die  Krämerin. 

kräjmór  -arä,  -arä  L.  kramäru  PL  I.  -hnl  masc.  Krämer. 


Digitized  by  Google 


490  Dg.  FB.  LORBNTZ. 

kr$pá  -pä  fem.  i .  Krampe,  Krampenverschluss;  2.  Hulkrämpe,  Hut- 
rand; 3.  Krampf. 
*kr%p5c  verb. 

Komposita  (Inf.  -kröpfe  /Vs.  -kr%päj%  PH.  -kra^pd  «1 
-kr|pe*y): 

prftkrajräc  verb.  perf.  ankrampen,  mit  einer  Krampe  an- 
schliessen. 

reskraj)£c  verb.  perf.  enlkrampen,  den  Krampenverschluss 
öffnen. 

skr%pác  verb.  perf.  zusammenkrampen. 

vákr^päc  verb.  perf.  aufschlagen,  umlegen.  —  J&g-sft- 

môš%  vákr^pác  tÄ-r^kevä  dô^-té-rebô^tÄ. 
vetkr^päc  verb.  perf.  aufkrampen,  den  Krampenverschluss 

öffnen. 

zakra^pSc  verb.  perf.  zujirampen,  mit  eiuer  Krampe  ver- 
schliessen. 
*kr%p&väc  verb.  Her.  eu  kr%p£c. 

Komposita  (Inf.  -krajpäväc  Prs.  -  kra.pá?%  -kra^pajjvóš  [Kl. 
H.  8t.  Wäg.]  -páQvôš  [Vi.]  Prt.  -  kr*p&ve'«l  Imp.  -kra.- 
pa>*'«): 

präkra,pSväc  verb.  imperf.  aokrampen,  mit  einer  Krampe 
ansehliessen. 

reskra^päväc  verb.  imperf.  den  Krampenverschluss  öffnen. 
skr^pSv&c  verb.  imperf.  zusammenkrampen, 
väkr^pav&c  verb.  imperf.  aufschlagen,  umlegen, 
vetkrajp&väc  verb.  imperf.  aafkrampen,  den  Krampenver- 
schluss öffnen. 

zakr%pfiväc  verb.  imperf.  zukrampen,  mit  einer  Krampe 
verschliessen. 
kr%pčicä  -c&  fem.  kleine  Krampe,  Krampe. 
kr$pčičkä  -M  fem.  kleine  Krampe,  Krampe. 
kr|pk&  -M  fem.  kleine  Krampe,  Krampe. 

kra.pevätl  -t&  -té  adj.  i.  mit  einer  Krampe  versehen;  2.  krampf- 
artig. 


Digitized  by  Google 


SL0Y1N2ISCHB3   WÖRTERBUCH . 


491 


•kra^püavÄc  8.  kraj>äc.  Kl.  Vi. 
kr 4 1  adj.  indecl.  gedreht,  gewunden,  krumm. 
kr%tí  -t&Q  -té  adj.  gedreht,  gewunden,  krumm. 
kr%tnf  -nity  -né  adj.  1.  gedreht,  gewunden;  2.  knotig,  schlecht  ge- 
sponnen. 
kr$te  adv.  gedreht,  krumm. 
*kr|žäc  verb.  Her.  zu  kr|žec. 

Kompositum  (Inf.  -kr$£äc  Prs.  -'krôiiža  -króu.žóŠ  [Kl.] 
-krónia,  -krÔuióS  [H.  Fi.  St.  Wdz.]  Prt.  -'ki*gže-«l 
[Kl]  -  krôflže-gl  [H.  Fi.  St.  WsU.]  Imp.  -kr$že«): 
vekrpftc  verb.  imperf.  1.  abrunden;  2.  umkreisen,  ein- 

so  h  1 16  SSC  O  • 

kr^žéc  Prs.  kr6až%  [KL]  króyfa  [H.  Vi.  St.  Wslz]  -žíš 
Prt.  krôužél  [Kl]  krójižôl  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  kr|ža 
verb.  imperf.   1.  abrunden;  2.  kreisen,  sich  im  Kreise  be- 
wegen. 
Kompositum : 

vekr$Žéc  verb.perf.  1.  abrunden;  2.  umkreisen,  umschliessen. 
kréfčizná  -nä  fem.  Ameisenhaufen.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
krefM  -čä»  -Č6  adj.  die  Ameisen  betreffend.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
krgfčin  -čtal  -n&  -né  adj.poss.  Ameisen-.  Ä  Ft.  Sf.  TFsfe. 
krgfkä  -M  fem.  1.  rote  Ameise  (Formica  rufeseens,  Formica  san- 

guinea);  2.  Marienkäfer  (Coccinella  septempunctata).  H.  Vi.  St. 

Wslz. 

krg^číznä  s.  krgfčizna.  Kl. 
kre^čí  8.  krefdí.  Kl. 
krS^čín  «.  kréfčln.  Kl. 
kré\£kä  s.  kréfka.  Kl. 
kré"it  krgtá  PI.  L.  -céx  mase.  Maulwurf, 
kréscäjlnstve  -väw/r.  d .  die  Christen,  Christenheit;  2.  das  Christen- 
tum. 

kréscäj|nsM  -k&  -hé  adj.  christlich. 

kréstÄc   Prs.  krSstej%  [OsU.]  kraVstäft  [Wslz.]  kréstôjôš 
íW.  krestô-gl  verb.  imperf.  kreuzigen. 


Digitized  by  Google 


DR.   FR.  LORENTZ. 


Komposita  {Inf.  -krtstäc  Prs.  -'krtstaja,  Prt.  -kr8st&'*l 
Imp.  -krästo*«  [OslssJ  -kra-steg  [Wslz.]y. 
pekr&tSc  verb.  perf.  nach  einander  kreuzigen, 
vukrestac  verb.  perf.  kreuzigen. 
krÖstü$?äc  Prt.  kr8stüove*u;l  8.  krestac.  Kl.  Vi. 
krStóg  -teví  -vá  -vô  adj.  poss.  Maulwurfs-, 
kreté'jshí  -k&  -hé  adj.  den  Maolwnrf  betreffend, 
kreté'jšče  -Ča  ntr.  Maulwurfshaufen, 
kreté'jznä  -nä  fem.  Maulwurfshaufen. 
kretü$vi  -vá  -vô  adj.  den  Maulwurf  betreffend, 
krevjäctve  -vä  ntr.  4.  die  Verwandten;  2.  die  Verwandtschaft, 
krevjächl  -k&  -hé  adj.  die  Verwandten  betreffend, 
krgvjôčká  -M  /.  krevjajjčkóu  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  -vjágčkou 

[Vi.]  fem.  die  Verwandte. 
krSvjôk  -áka  L.  krevjäykü  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  -vjáQku  [Vi.] 

PI.  N.  -cä  masc.  Verwandter, 
krövnl  -nä  -né  adj.  verwandt.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
krevnftctve  -va  ntr.  1.  die  Verwandten;  2.  die  Verwandtschaft.  H. 
T%.  St.  WsU. 

krevňSchl  -k&  -hé  adj.  die  Verwandten  betreffend.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
krSvňôčkä  -hl  I.  krevna«čkójj  [H.  St.  Wsle]  -ňáôčkójj  [Vt] 

fem.  die  Verwandte.  U.  Vi.  St.  Wsle. 
kr5vnôk  -aká  L.  krevňä'ukô  [H.  St.  Wsle.]  -ňágkft  [Vi.] 

PI.  N.  -ca  masc.  Verwandter.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
krgwni  s.  kre*vnY.  Kl. 
krewňSctve  s.  krevňactve.  Kl. 
krewňächí  s.  krevň&chl.  Kl. 
krčwňóČkä  s.  kré"vnôčka.  Kl. 
krSwňók  s.  krSvňók.  Kl. 
kréjškä  -hl  fem.  Kub. 
kréŠS!  interj.  Lockruf  für  Kube. 
kréšä  -ša  PI.  G.  kréjš  fem.  Kuh. 
krícläná  -nä  PI.  G.  ^lln  fem.  Zügel, 
krírôym  -mä  masc.  Kranich. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHR8  WÖRTERBUCH. 


493 


krlrógmÔQVí  -va  -vé  adj.  den  Kranich  betreffend. 
krÖj  krô$jä  L.  kr  ej  ä  mase.  Vorschäler  am  Pflug. 
krôgclnM  -kä  -hé  adj.  ziemlich  kurz.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
krôgcíntil  8.  krójjcTnhí.  St. 
kroufkä  s.  krovka.  Vi.  St.  Wslz. 
króflvfrkä  s.  krógka.  £7.  ff. 
kröjjg  s.  kröjjg.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
kröpk*  -M  fem.  kleine  Kuh. 

krÖj?l  -la  D.  -lejö  K.  N.  -levjä  7.  -1ml  wo6c.  1.  König;  2.  ein 
selten  vorkommender,  gewöhnlich  nur  in  einem  Exemplar  gefangener 
Fisch,  Fiscbkönig. 

krôjjläc  Prs.  krÖjjlöja,  Prt.  króplô  «l  verb.  imperf.  König  sein, 

herrschen. 
krÔQlčk  -aká  masc.  Zaunkönig. 
krÖQlög  -leví  -v&  -vé  adj.  poss.  dem  König  gehörig. 
krôgl&$väc  Prt.  króylóeve'yl  s.  krój|läc.  Kl.  Vi. 
krôfllô$ví  -va  -vé  adj.  königlich. 
krÖynä  -uä  fem.  Krone.  H.  Vi.  Wslz. 

króynfic  Prs.  kröjjnöj^  [H.  Vi.  Wüz.]  kröirnöja,  [Kl.  St.] 
krôpnôjéš  Prt.  króunô«l  verb.  imperf.  krönen. 
Kompositum  (Inf.  -króunäc  Prs.  -'krojinöja.  Prt.  -króflnéyl 
Imp:  -krójjne  u  [H.  Vi.  Wslz]  -kröune-g  [Kl.  St.]): 
vukrôjjnäc  verb.  perf.  krönen. 
krÓQučica  -cä  fem.  Krönchen.  H.  Vi.  Wslz. 
krÓQnčIčkä  -bi  fem.  Krönchen.  H.  Vi.  Wslz. 
krÓQnkä  -M  fem.  Krönchen.  H.  Vi.  Wslz. 
krÖynni  -ná  -nô  adj.  die  Krone  betreffend.  H.  Vi.  Wslz. 
krôynôoväc  Prt.  króynúeve*«l  s.  krôynäc.  Kl.  Vi. 
krójjšk  s.  kroiišk.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
krófltäčtií  -kä  -hé  adj.  äusserst  kurz.  Oslz. 
kröytä*xni  -n&  -né  adj.  äusserst  kurz.  Oslz. 
krój|tá-čM  s.  króôtáčhi.  Wslz. 
krójjtá'^nl  s.  krôjjtäyní.  Wslz. 
krófltôČke  adv.  äusserst  kurz. 


Digitized  by  Google 


494 


DB.  FB.  LORENTZ 


krÔjjté-xne  adv.  äusserst  kurz. 

krÓytéxňä  adv.  äusserst  kor. 

kröytke  adv.  1.  kurz;  2.  nahe. 

krÓgtke  prp.  c.  G.  nahe  bei,  in  der  Nähe  von. 

króytke-  erstes  Glied  von  Kompositen:  kurz-. 

kröptkesc  -cä  L.  króytku^scl  fem.  i.  die  Kürze;  2.  die  Nähe. 

krÓjjthí  -ká  -hé  adj.  kurz. 

kröug  kr|gä  L.  kr%gü  masc.  Kreis,  Scheibe.  Kl. 

kroynÄ  s.  krÖgna.  Kl.  St. 

krôjjnčicä  s.  krôjjnčica.  Kl.  St. 

króunčičkä  s.  króunčička.  Kl.  St. 

króunkä  s.  kröunka.  Kl.  St. 

kröjjnnl  s.  krö^imi.  Kl.  St. 

króušk  -kä  masc.  kleiner  Kreis,  Seheibe.  Kl. 

krecé  adv.  comp,  su  kroytke. 

krelévňin  -ňlni  -na  -né  adj.  poss.  der  Königin  gehörig.  H.  Fi. 

St.  Wslz. 
krelSwňi'n  s.  krelSvňío.  Kl. 
krel§Í8t?o  -vá  ntr.  Königreich, 
kre  Uistil  -ká  -hé  adj.  königlich. 

kremáŕéc  Prs.  krôemara.  [Kl.  H.  Vt.J  krčmár*  [St.]  kru*- 
mar%  [KGa.  WJ  kremäríš  Bi.  kruemarél  [Kl.  H.  ViJ 
krôamaŕél  [StJ  krttmaŕél  [KGa.  WJ  kremarála  verb. 
imperf.  s*  sich  in  einem  kleinen  Bezirk  aufhalten  (von  Fischen  ge- 
braucht). Ode.  KGa.  W. 

krepSti  -tá  -té  adj.  mit  einem  Kropf  versehen. 

krepSlkä  -M  A.  kräepélk%  fem.  Tröpfchen.  Kl.  H.  St.  Wslß. 

krepé'lkä  PI.  G.  -pélk  s.  krepelka.  Vi. 

kreplSťi  -tá  -té  adj.  voller  Tropfen. 

kreplästi  -tá  -té  adj.  voller  Tropfen.  Odz. 

kreplastí  s.  kropläsü.  Wste. 

kreplevätí  -tá  -té  adj.  tropfenartig,  tropfenförmig. 

krošlenkä  -k  ntr.  pl.  Bahre.  Kl.  H.  Vi. 

kroSlgnkä  s.  kre§l§nka.  St. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


495 


krežľnká  -luk  s.  krešlenk&.  Wslz. 

krevjäŕtve  -vä  ntr.  i.  die  Kabhirten;  2.  das  Kuhhirlenamt. 

krovjäŕhX  -ká  -hô  adj.  den  Kuhhirten  betreffend. 

krö'ü  kraji  L.  krajö  PI.  I.  kradmí  mase.  Land. 

krô*j[k  -ká  mase.  Landchen. 

kr&*yc  -cá  PI.  I.  -cmí  mase.  Schneider. 

kr&gckä  -hl- fem.  i.  die  Frau  des  Schneiders;  2.  Sehneiderin. 

krô'scôft  -ceví  -?a  -vô  adj.  poss.  dem  Sehneider  gehörig. 

kre-gcováQ  8.  kregcevaR.  Fi. 

kre  «ceva»  -?é  fem.  die  Frau  des  Schneiders.  Kl.  H.  8t.  Wslz. 

krô-«ctYô  -vä  ntr.  i.  die  Schneider,  Schneiderzunft;  2.  das  Sehnei- 
derbandwerk. 

kr  ô 'y  c  h  l  -k&  -he  adj.  den  Schneider  betreffend. 

krô'yčik  -ika  masc.  Scheidergeselle,  Schneiderlehrling. 

krô-yčlšče  -ča  PI:  N.  kre^člščä  [OshsJ  -čiSčá  [Wsls.J 
G.  -člšč  [OslsJ  -čišč  [Wslz J  ntr.  schlechter  Schneider,  Flick- 
schneider. 

krô'flČl  -čä  -čé  adj.  den  Schneider  betreffend, 
kríčka  s.  krô'^cka. 

kräe  krS  Du.  AT.  khe.  D.  L  krť^mä  PI.  O.  hier  i.  kré£  «ťr. 

i.  Wade;  2.  Rogen, 
krôexéc  Prs.  krôe.ca,  -clš  Prt.  krô^cél  krecilft  verb.  imperf. 
kürzer  machen,  kürzen. 
Komposita  (Inf.  -kr&$céc  Prs.  -'krec%  -kró^clš  Prt.  -'kre- 
cél): 

natkrÔQCéc  verb.  perf.  etwas  abkürzen. 
pekrÚQcéc  verb.  perf.  ein  wenig  kürzen, 
pŕákriiecéc  verb.  perf.  etwas  kürzen, 
skrôecéc  verb.  perf.  kürzen,  abkürzen, 
vttkró^côs  verb.  perf  abkürzen. 
krÉ^číc  Prs.  krôe&*  -díš  Prt.  krôečel  krečllä  wrfr.  imperf. 
Schritt  für  Schritt,  langsam  gehen. 
Komposita  (Inf.  -krť^číc  iVs.  -  kreč%  -krô^Iš  B*,  -kreôél): 
fkrôečlc  ver6.  per/,  einschreiten,  eindringen. 


Digitized  by  Google 


496 


DR.  FR.  LORKNTZ. 


pekrüeflc  verb.  perf.  vorwärts  schreiten,  binschreiten. 
pfekrfceflc  verb.  perf.  uberschreiten, 
vekrôečlc  verb.  perf.  umschreiten, 
krôejlc  frs.  krôeja  -jlš  Prt.  kräejél  krejílä  verb.  imperf. 
schneiden. 

Komposita  (Inf.  -krúejíc  Prs.  -  kreja.  -krôejlš  JV*.  -To-ejél): 
8.  kräjac. 

kräejSšče  -čá  PI.  N.  krelašča  [Oslej  -la  Síá  [WslzJ  Q.  -láSČ 

[Oslej  -lášč  [WslzJ  ntr.  alter  König, 
krôflevnä  -ná  fem.  1.  Königin;  2.  ein  mit  dem  kroyl  zusammen 

gefangener  Fisch  derselben  Art,  Fischkönigin.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
krôelewna  s.  kräetevna.  Kl. 
króep  -pa  PL  G.  krepoji  mase,  Kropf. 

krôepjíc  Prs.  krô^pja.  -pjíš   Prt.  krüepjel  krepjTlä  verb. 
imperf  besprengen. 
Komposita  (Inf.  -krôepjlc  Prs.  -krepj%  -króepjiš  Prt. 
-krepjél): 

nakrü$pjic  verb.  perf.  besprengen, 
pekrôepjlc  verb.  perf  besprengen, 
skrôepjlc  verb.  perf.  besprengen, 
väkrepjlc  verb.  perf.  alles  tröpfelnd  ausgiessen. 
vekrôepjic  verb.  perf.  besprengen, 
vepkrôepjíc  verb.  perf.  besprengen. 
zakrü$pjic  verb.  perf.  besprengen, 
krôeplä  -la  M.  G.  -pél  fem.  Tropfen, 
krüepnöux  s.  kraepnôuc.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
kráepnôjjc  Fut.  kráepna,  -ňéš  Prt.  krô^pnôjjn  krepn|  verb, 
perf.  besprengen.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -krô$pnôuc  Pr3.  -krepňa.  -krô^pňéš  JW. 
a.  -kropnôyn  b.  -  krep  -kroplá  Part.  Prt.  -krôeplt): 
vekrôepnóyc  verb.  perf.  besprengen. 
zakrôepDÓjjc  verb.  perf.  besprengen, 
krôesnä  -sen  [Osie.  KGa.  WJ  -sin  [GGa.]  I.  -ní  L.  -ňéx 
ntr.  pl.  Webstuhl. 


Digitized  by 


8L0V1NZISCHE8  WÖRTERBÜCH. 


497 


krô#šňä  -šen  ntr.pl.  Bahre. 

krúotšK  -Šä  -šé  adj.  comp,  zu  krögthi. 

krôevä  -vá  I.  krevójj  PI.  G.  krójj  kró»v  [Vi.St.  Wslz.]  krójjw 

[Kl.  H.]  fem.  Kuh. 
krä^vjinä  -nft  I.  krevjTnôn  [Kl.  U.  Vi.]  -vj|nón  [St.]  -vji-nójj 

[Wslz  ]  fem.  Kuhfleisch, 
krôevjíšče  -čä  L.  krevjíšča  [Oslz]  -vjHča  [Wslz.]  PI.  G. 

-vjlšč  [Oslz.]  -yjlšč  [Wslz]  ntr.  alle  schlechte  Kuh. 
krô$vjíziiä  -íiä  fem.  KuhQeisch. 
krä#vji  -vjá  -vjé  adj.  die  Kuh  betreffend, 
krôevjín  -vjM  -ná  -né  adj.  poss.  Kuh-. 
krÚQvjórkä  -hl  I.  krovjärkóu,  -vjarkôu  fem.  i.  die  Frau  des 

Kuhhirten;  2.  Kuhhirtin,  Kuhmagd. 
krô#vjóí  -aŕá,  -äŕá  L.  kreyjäŕa  PI.  I.  -hni  mase.  Kuhhirt. 
kräbStk  -ká  mase.  kleines  Kind, 
krük  krôkä  mase.  Krug,  hohes  irdenes  Gefäss. 
krôkäč  -ačä  L.  krukäčň  mase.  Maulwurfsgrille. 
krôpáČk  -kä  mase.  kleines  Kind,  welches  noch  nicht  gehen  kann, 
krus  adj.  indeel.  kraus. 
krÖ8  adv.  kraus. 

krôšänä  -nä  I.  krušánóu.  [Kl.  H.  Vi.]  -šanôu.  [St.]  -šaVnôu 

[Wslz.]  PI.  G.  -šín  [KL  H.  Vi.  Wslz.]  -šín  [St.]  fem. 

Krümchen,  Brocken, 
krôšénkä  -M  I.  krúšankôu.  [Kl.  H.  Vi]  -šunkou  [St.]  -š&Vnkóu 

[Wslz.]  fem.  Krümchen, 
krôšínkä  -hi  I.  krúšínkóu.  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -šínkôu.  [St.] 

fem.  Krümchen. 

kruzSc  Prs.  krôzúja.  Prt.  krúzô  h1  verb.  imperf.  kraus  machen, 
kräuseln;  kruzac  s%  sich  kräuseln,  kraus  werden. 
Komposita: 

pekrüzäc  verb.  per  f.  ein  wenig  kräuseln;  pekrazäc  sa_  ein 

wenig  kraus  werden, 
vukruzac  verb.  perf.  kraus  machen;  vukrazäc  sq,  kraus 

werden. 

32 


Digitized  by  Google 


498  DB.  FR.  LOBINTZ. 

krúzäti  -tá  -té  adj.  kraus. 

krazô$väc  Prt.  krazüeve'ul  b.  krezac.  20.  Pi. 

kräza#vX  -v&  -vô  adj.  kraus. 

krurafiréc  Prs.  krumaŕa.  s.  kremfirec.  TPsZ*. 

kŕáok  s.  Muk.  Ft. 

kŕäčgc  B-s.  krfca.  -08  iV*.  kHče'ul  -čä  -čelí  Part.  Prt.  kŕä- 
čfill  vcr6.  imperf.  schreien.  Osla. 
Komposita  {Inf.  -kŕäčéc  Prs.  -'kräča,  -kŕäčfí  JK  -  kHiče-ul 
-čä  -čelí): 

nakfäčéc  vcr6.  perf.  Tiel  schreien ;  nakfSčSc  sa.  sich  müde 
schreien. 

pekräčéc  verb.  perf.  eine  Zeillang  schreien. 

prekräčéc  verb.  perf.  überschreien. 

reskŕäčSc  verb.  perf.  ausschreien,  schreiend  verkönden; 
reskHčéc  s%  ins  Schreien  kommen. 

zakŕäčéc  verb.  perf.  zu  schreien  anfangen, 
kŕäfšl  -šä  -šô  adj.  comp,  zu  kŕävf.  H.  Vi.  St. 
kŕä^frši  s.  kráfši.  Kl. 
kräk  -kä  mase.  Geschrei.  Osie. 

kŕäkóč  -áčä  L.  kŕakauča  /XZ.  H.  St.]  -kágča  /Ti.;  mosc. 
Schreier.  Oslz. 

kräkóčkä  -M  I.  kŕäkaučkóii  [Kl.  H.  St.]  -káQČkôu.  [Vi.]  fem. 
Schreierin.  OsU. 

kŕänä  -ňä  PI.  Q.  kŕín  fem.  1.  Kasten,  mit  flachem  Deckel;  2.  der 
im  Kahn  befindliche  Kasten,  in  welchem  die  gefangenen  Fische  lebend 
aufbewahrt  werden.  Kl.  H.  Vi. 

kŕäp  -pä  masc.  Schwelle  im  Thorweg.  Oslz. 

krSpäc  Prs.  kŕípja.  -pjSš  Prt.  kŕípe^l  Imp.  kŕapji  kŕäpjTcä 
verb.  imperf.  geigen.  Oslz. 
Komposita: 

uakräpäc  verb.  perf.  sa.  genug  gegeigt  haben,  sich  müde 
geigen. 

pokrSpäc  verb.  perf.  ein  wenig  geigen. 


Digitized  by  Google 


SLO 


8  WÖRTERBUCH. 


499 


pŕakräpác  verb.  perf.  auf  der  Geige  begleiten.  —  Jäu-vójim- 

pŕaJďipj%  dá$-tôyncä. 
pŕekŕäpäc  verb.  perf.  durchgeigen,  vergeigen. 
zakŕäpäc  verb.  perf.  anfangen  zu  geigen, 
kŕäpjicä  kŕäpjíc  fem.pl.  Violine.  Oslz. 
♦kŕäväc  verb.  Osie. 

Komposüum  (Inf.  -kŕäväc  Prs.  -kríva,  -kŕSvôš  Prt.  -'kŕi- 
ve-Ql  Imp.  -kŕäve-y): 

vekfôväc  verb.  perf.  die  Hühner  wegen  ihrer  Legefähigkeit 
betasten. 

♦kHvjäc  verb.  Uer.  zu  Mvjic.  Oslz. 

Komposita  {Inf.  -kŕävjäc  Prs.  -kftvfa  -krfvjôš  Prt.  -kfí- 
vje'yl  Imp.  -krävje*«  -kŕävjô'ycä): 

fkfüvjäc  verb.  imperf.  nach  einwärts  krummen, 
pŕekrävjäc  verb.  imperf.  verkrummen, 
vetkŕävjäc  verb.  imperf.  zurückkrümmen,  wieder  gerade 
biegen. 

zakrävjäc  verb.  imperf.  krümmen,  krumm  biegen, 
krävjéc  s.  krävjäjjc.  Oslz. 

kŕáYjic  Prs.  kŕävj^  -vjlš  Prt.  kravjél  kŕävjílä  verb.  imperf. 
krümmen,  krumm  biegen;  krävjic  s%  sich  krümmen.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -krävjic  Prs.  -kŕävja.  -kraVjíš  Prt.  -kfä- 
vjél): 

fkrävjic  verb.  perf.  einwärts  krümmen. 

nakŕävjíc  verb.  perf.  wohin  krümmen. 

natkrävjlc  verb.  perf.  ein  wenig  krümmen. 

pekravjlc  verb.  perf.  ein  wenig  krümmen;  pekräVjic  8% 

etwas  krumm  werden, 
prekrävjic  verb.  perf.  verkrümmen, 
skrävjic  verb.  perf.  krümmen,  krumm  biegen;  skrävjic  s% 

sich  krümmen,  krumm  werden, 
votkrävjic  verb.  perf.  zurückkrümraen ,  wieder  gerade 

biegen. 

zakrävjlc  verb.  perf.  krümmen,  krumm  biegen. 

32* 


Digitized  by  Google 


500 


DR.  PK.  LOREXTZ. 


kr&vjiznä  -nft  fem.  Krümmung.  Osts. 
(  kŕávjóc  s.  kfävjájjc.  Oslz. 
kŕäve  adv.  krumm.  Oslz. 

krävesc  -cä  L.  krfivüesci  fem.  die  Krümmung.  Oslz. 
kük  4-kä  8.  kŕäk.  Wslz. 
kräkäctve  -vä  ntr.  Geschrei, 
kŕákäcla  -ká  -fiô  adj.  scbreierisch,  laut, 
kränöyfk  -kä  masc.  eine  hölzerne  Schüssel.  Vi.  St.  Wslz. 
kränöp^k  s.  kränöjjfk.  Kl.  H. 
kränüovl  -v&  -vô  adj.  den  Kasten  betreffend, 
k  ŕ&p  -ä-pu  s.  kŕáp.  Wslz. 
♦kŕäpäc  verb.  Her.  zu  kräpac. 

Komposita  (Inf.  -kŕäpäc  Prs.  -  kŕäpäja.  Prt.  -kŕápé*yl  Imp. 
-kräpe-«  [Oslz.]  -kŕá*pe*«  [Wslz.]): 

pŕäkŕäpäc  verb.  imperf.  auf  der  Geige  begleiten, 
pŕekŕäpäc  verb.  imperf.  durchgeigen,  vergeigen. 
zakräpäc  verb.  imperf.  anfangen  zu  geigen, 
•kräpaväc  verb.  iter.  zu  kräpac. 

Komposita  (Inf.  -kŕäpävác  Prs.  -  kŕípáv%  -krlpÜjjvoS  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -págvóš  [Vi.]  Prt.  -'krlpäve-«t  Imp.  -kräpä- 
ve*tf):  8.  kŕäpäc. 
kŕäpjíční  -n&  -né  adj.  die  Violine  betreffend.  Oslz. 
kŕäpjični  s.  kŕäpjíční.  Wslz. 
*kŕäpôoväc  s.  kŕäpäc.  Kl.  Vi. 
kŕävävi  -vá  -vé  adj.  etwas  krumm, 
kŕäví  -vajj  -vé  adj.  krumm. 
kŕävjáQC  s.  kŕävjayc.  Vi. 

kŕävjá'jjc  Prs.  kŕávjeja.  [Oslz.]  kŕávjeja.  [Wslz.]  kŕävjiejéš 
Prt.  kŕavje-tfl  [Oslz.]  kŕävjeyl  [Wslz.]  -vjä  -vjelí  Part.  Prt. 
kŕävjäli  verb.  imperf.  krumm  werden.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  -kŕävjauc  Prs.  -kravjcji*  -kŕävjiejéš  Prt. 
-'kravjo-yl  -vjä  -vjelí): 

pekrävjäjjc  verb.  perf.  ein  wenig  krumm  werden. 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


501 


skŕävjayc  v  erb.  perf.  krumm  werden, 
zakrävjájjc  verb.  perf.  krumm  werden. 

kŕävjé  adV)  comp,  zu  ki&ve. 

kŕävo-  erstes  Glied  von  Kompositen:  krumm-. 

kíá'čéc  8.  kŕäčec.  Wslz. 

kŕá-fšl  s.  mm.  Wslz. 

kŕä-kôč  5.  kräkôč.  Wsle. 

kŕa-kôčká  s.  kŕäkóčka.  Wslz. 

kŕá-nä  s.  kŕäňa.  Wslz. 

kŕá-päc  s.  kräpac.  Wslz. 

kŕa-pjicä  kfäpjlc  D.  -pji'côum  s.  kŕápjicfl.  Wslz. 
*kŕi°yäc  s.  kŕävac.  Wslz. 
*kŕá*vjäc  8.  kr&vjac.  Wslz. 

kŕá'vjôc  s.  kŕävjágc.  Wslz. 

krá'vjic  s.  kŕävjic.  Wslz. 

kŕá-vjlznä  s.  kiŕäyjizna.  Wslz. 

kŕä'vjóc  8.  kfävjä'jjc-  Wslz. 

kŕl've  s.  kHve.  Wslz. 

krä*vesc  s.  krävesc.  Wslz. 

kŕayk  -ká  mase.  kleiner  Busch,  Strauch.  Kl.  H.  St  Wslz. 

kf  atá  PI.  G.  kíín  s.  kŕäna.  St 

kŕebjetôevl  -v&  -vé  adj.  den  Rucken  betreffend. 

kŕebjlQtni  -nä  -né  adj.  den  Röcken  betreffend. 

kreküotäc  Prs.  kŕigkeca.  kŕekôecôš  Prt.  kfl$kote^l  krekotá" 

verb.  imperf.  laute  Töne  von  sich  geben,  schreien,  krächzen, 

quaken. 

kŕemíšk  -kä  masc.  Feuerstein.  Oslz. 

kŕemjgjinnl  -n&  -nô  adj.  den  Feuerstein  betreffend.  KL  H.  Vi. 
kŕemjgtnnl  s.  kremjejuni.  St. 

kŕeptô'inä  -nä  fem.  1.  Röckgral;  2.  das  längs  des  Ruckgrats 

sitzende  Fleisch,  Röckenfleisch.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
krepté-jznä  s.  kŕepté^na. 
kŕepté'tnä  s.  kŕepté'j[na.  St. 
kŕeptá#ví  -vä  -?é  adj.  den  Rücken  betreffend. 


Digitized  by  Google 


502 


DB.  FB.  LORENTZ 


kŕescájlnstye  -vä  ntr.  4.  die  Christen,  Christenheit;  2.  das  Chri- 
stentum. 

kŕescäj^nstil  -ka  -hé  adj.  christlieh.  « 
kŕevjlčé  -č&  ntr.  Gestrüpp,  Buschwerk  ohne  höheres  Holz.  Oslz. 
kŕevjistl  -ta  -té  adj.  buschig.  Oslz. 
krevjHé  s.  kŕevjíčé.  Wslz. 
kŕevjl'sťi  «.  krevjistí.  Wslz. 
kŕél  -élä  mase.  Fischrogen. 

kriebjét  -etá  PI.  G.  krebjietó»  J.  -tmi  L.  -ce*  mase.  Rocken, 
kŕigčgc  Prs.  kHeča  -číš  Prt.  krieče-yl  -ča  -čelí  Part.  Prt. 

kŕečálí  verb.  imperf.  Töne  von  sich  geben,  schreien,  krächzen, 

quaken. 

Komposita  {Inf.  -kŕlgčé'c  Prs.  -kŕeč$  -kH^čIŠ  Prt.  -kŕeČe'gl 
-čä  -čelí): 

pekrigeße  verb.  perf.  eine  Zeitlang  schreien,  krächzen. 
zakft§čéc  verb.  perf.  ein  Geschrei,  Gekrächze  erheben, 
kŕigk  -kú  mase.  Wasserlinse, 
kŕieknôjíc  s.  kfígknóuc  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kri^knoyc  Fut.  kriekna,  -néš  Prt.  kri$knöyn  krekn$  verb. 
perf.  aufechreien,  aulkrächzen.  Kl. 
Kompositum  {Inf.  -kHeknóijc  Prs.  -kreKna.  -kŕlekúéš  Prt. 
-  kiek  -  kŕeklá  Part.  Prt.  -kri§klí): 

zakŕigknôjjc  verb.  perf.  aufschreien,  aufkrächzen. 
kŕi§kot  -tô  masc.  das  Geschrei,  Gekrächze,  Geqoake. 
ktt§m  -mjeňä  L.  kŕemjlsňô  Ft.  L  -mjSjmní  masc.  Feuerstein. 

Kl.  H.  Vi. 
kri§mjen  s.  kHgm.  Kl.  H.  Vi. 

kŕigpcéšče  -čä  PI.  N.  krepcäščä  [Oslz.]  -cHča  [Wslz.] 
G.  -cašč  [Oslz.]  -cášč  [Wslz.]  ntr.  grosser  Rücken. 

kHspjíc  Prs.  kri§pja,  -pjíš  Prt.  kŕi§pjél  verb.  imperf.  feine 
Wäsche  waschen. 

kŕi§pt  -tä  PI.  G.  kreptöjj  masc.  Rucken. 

kŕi^scäjójjn  -anä,  -ójjnä  PI.  N.  -ňä  G.  kŕescäjovm  [H.  Vi. 
Wslz]  -joun  [Kl.  St.],  -j^nôjj  /.  -nmí  masc.  Christ. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH 


503 


kŕlescäjôjinki  -M  J.  krescäjöunkou.  [U.  Ft.  WsU.]  -jójjnkóu 

[Kl.  St.] y  -j|nkôu  Christin. 
kHgstnl  -ná  -nô  adj.  die  Taufe  betreffend, 
kf l§8tnôk  -ákä  L.  krestóaukä  [Kl.  H.  St.  WsU.]  -ňágkô  [Vi.] 

mase.  Täufling. 

kŕl§v&  -vä  M.  O.  krév  [H.  Vi.  St.  Weh.]  kŕéw  [Kl.]  fem. 
ein  Teil  der  Fischeingeweide. 
*kŕl§vjäc  verb.  iter.  zu  kriQvjic. 

Komposita  (Inf.  -kíi§vjäc  Prs.  -  kféyj%  -krévjóô  PW.  -'kŕé- 
vje-«l  Jwp.  -kHevje*«  -krevj&-gc&):  8.  kŕávjac. 
kŕlfivjlc  Prs.  kŕévj^  -vjlš  Prt.  krévjél  Jmp.  kŕi§vjí  krevjícft 
verb.  imperf.  krummen;  kri$vjlc  s%  sich  krümmen,  krumm 
werden. 

Komposita  (Inf.  -kft§vjíc  Prs.  -krôvj%  -krt'Tjlá  Prt.  - kŕé- 

vjél  Jmp.  -kŕevjl):  s.  kŕárjic. 
kŕigmä  Z.  kŕemjigňô  P/.  J.  -mjeinotf  s.  krl$m.  Ä. 
kHemjeň  s.  kŕigm.  St. 
kŕlmíšk  s.  kremtók.  Wsl*. 
kHmjginní  3.  kŕemjgj[nní.  TPsfcr. 
kŕl  má  -mjlňA  L.  kHmjiňô  s.  kfiem.  WsU. 
kŕi  mjeíi  s.  kŕiem.  WsU. 
ktfdôlke  -k&  nír.  Flügelcben. 
kŕldlStl  -tá  -té  adj.  mit  Flügeln  versehen,  geflügelt. 
kŕfdlSčke  -kä  ntr.  Flugelchen, 
♦kŕfdľi  -lá  -le  adj. 
Komposita: 

dlugekŕidll  laDgllügelig,  mit  langen  Flügeln. 

dvakridl'i  zweiflügelig,  mit  zwei  Flügeln. 

kröutkektfdl'i  kurzflügelig,  mit  kurzen  Flügeln. 

šíiŕekokHdlI  breitflügelig,  mit  breiten  Flugein. 

stSrakrfdll  vierflügelig,  mit  vier  Flügeln, 
krídle  -lä  PI.  G.  -döl  ntr.  Flügel, 
krídloví  -vä  -vé  adj.  den  Flügel  betreffend, 
kŕfdlôške  -ká  ntr.  Flügelchen. 


Digitized  by  Google 


504 


DB.  FB.  LORENTZ. 


kfíknô»c  Imp.  kŕakňi  [H.  Fi.  St.]  krl'kni  [Wsle.]  s.  krfe- 

Dôuc  H.  Vi.  St.  Wsle. 
kŕfKnôuc  Fut.  kMMa.  -ňôš  Prt.  kHknô»n  Imp.  kräkňl  kfék- 
ňlca  verb.  perf.  aufschreien.  Kl. 
Komposita: 

pokŕíknóuc  verb,  perf.  ein  Geschrei  erheben, 
zakŕíknôjíc  verb.  perf.  aufschreien, 
kŕíkyjä  -vjä  fem.  strenger  Frost, 
kŕínčicá  -c*  fem.  Kästchen.  Kl.  ff.  Fi.  Wslz. 
kŕínčičkÄ  -hi  fem.  Kästchen.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
kŕíukä  -hi  fem.  Kästchen.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
kHpÄctve  -va  ntr.  1.  die  Geiger,  Spielleute;  2.  das  Spielmanns- 
gewerbe. 

kŕlpSchl  -ka  -hô  adj.  den  Geiger  betreffend, 
krípäŕtve  -vä  «fr.  1.  Geiger,  Spielleute;  2.  das  Spielmannsge- 
werbe. 

kHpäŕhl  -ka  -hé  adj.  den  Geiger  betreffend. 

krípnÓRC  Imp.  kŕäpňi  [H.  Vi.  St.]  kŕäpňi  /TTs^J  s.  kfip- 

nóuc.  Ä  Fi.  St.  Wsle. 
kŕípnô«c  ftU.  ktfpnq,  -ňéš  Prt.  kHpnôjjn  Imp.  kŕápni  kŕep- 

nica  verb.  perf.  einen  Geigenstrich  thun,  losgeigen.  Kl. 
kŕípôč  -ača  X.  kHpajjčô  /Kí.  £T.  St.  Wslz.]  -pápčô  /Ti.y  *i«sc. 

Geiger,  Spielmann, 
ktfpóčkä  -hi  /.  kŕipäjjčkón  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  -páoíkójj  [Tt.] 

fem.  Geigerin, 
krípôrkä  -hi  I.  kHparkóu,  -pärkóu  fem.  Geigerin, 
ktf  pôŕ  -aŕä  L.  kflpSŕň  mase.  Geiger,  Spielmann, 
kŕíšk  -kä  mase.  Kreuzchen, 
kŕívdä  -dá  fem.  Unrecht.  U.  Vi.  St.  Wsle. 
*kŕív3äc  verb.  iter.  eu  ktfv3ec.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

Komposita  (Inf.  -krivíc  Prs.  -'kHvaa,  -kŕívsôš  Prt.  -kfty- 
30'9l): 

p0kŕív3äc  verb.  imperf.  ein  Unrecht  zufügen,  schädigen, 
beeinträchtigen. 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


505 


vokrívgäc  vcrb.  imperf.  ein  Unrecht  zufügen,  schädigen, 
vakrivjäc  verb.  imperf.  ein  Unrecht  zufügen,  schadigen, 
zaktfvgäc  verb.  imperf.  ein  Unrecht  zufügen,  schädigen. 
kf"ív3äcélkä  -M  I.  kHv3äčlQlkôu  fem.  Übeltäterin,  Schadigerin.  H. 

St.  Wslz. 

krívgäcél  -ela  L.  kHv3&dglft  masc.  Übeltäter,  Schädiger.  H.  Vi. 

St.  Wslz. 

krlvsäciglstvo  -vä  ntr.  Schädigung,  Beeinträchtigung.  H.  St. 

Wslz. 

kŕív3acllkä  I.  kŕ!v3äciikóu  PI.  G.  -cilk  s.  krív3acelka.  Vi. 
kŕiv3äcl*lstve  s.  kHv3äci§lstve.  Vi. 

kŕívgôc  Prš.  kŕív3a.  -3ÍŠ  Prt.  kŕív3él  verb.  imperf.  ein  Unrecht 
zufügen,  schädigen,  beeinträchtigen.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
Komposita: 

nakfíväéc  verb.  perf.  viel  Unrecht  zufíigen,  viel  schädigen. 

pekrivßec  verb.  perf.  ein  Unrecht  zufügen,  schädigen. 

skrív3éc  verb.  perf.  ein  Unrecht  zufügen,  schädigen. 

vektfv3éc  verb.  perf.  ein  Unrecht  zufügen,  schädigen. 

vakŕív3éc  verb.  perf.  ein  Unrecht  zufügen,  schädigen. 

zakrivme  verb.  perf.  ein  Unrecht  zufügen,  schädigen, 
kríwdä  s.  krivda.  Kl. 
*kMw3äc  8.  ktfv3ac.  Kl. 
kŕíw3äcôlka  s.  kriv3äcelka.  Kl. 
kŕíw3äcél  s.  kHv3äcd.  Kl. 
kHw3aci§lstve  s.  km^äclglstvo.  KL 
kŕíw3éc  s.  kŕív3ec.  Kl. 
kríž  -Sžä  PI.  I.  krížmi  masc.  Kreuz. 
kHžSc  Prs.  kŕížaja.  Prt.  kŕižô'gl  verb.  imperf.  kreuzigen. 
Komposita: 

pekHžac  verb.  perf.  nach  einander  kreuzigen. 

vukHžäc  v  erb.  perf.  kreuzigen. 
kŕíž$ňé  -ňä  ntr.  Kreuzigung, 
kríž  é  k  -äkä  masc.  Kreuzchen, 
♦krížnik  -ikä  PI.  N.  -cä  masc. 


Digitized  by  Google 


506 


DB.  FE.  LORENTZ. 


HOffiposuum . 

čfirnekfížálk  Schwarzkünstler,  Zauberer. 
kŕlžev?|ňé  8.  kŕtž^nô.  Kl.  Vi. 
kŕižíieväc  Prt.  kHžôowgl  8.  kŕlžSc.  Kl.  Vi. 
kŕ'ižtieví  -vä  -vé  adj.  das  Kreuz  betreffend, 
kŕižôeváicä  -cä  fem.  Kreuzholz.  H.  Vi.  St.  WsU. 
kHžôewnicä  s.  kŕížäevnica.  Kl. 
kHnčicft  8.  kŕínčica.  St. 
kŕtnčičkä  s.  kŕínčička.  St. 
kŕtnkä  s.  ktfnka.  St. 

kŕňlcä  -cä  fem.  SUberlachs,  Maiforelle  (Salmo  argentens).  Osie. 
kŕňicá  PI.  O.  -ňlc  s.  kttíca.  WsU. 
k  r/5  q  n  -nô  mase.  Meenrettíg.  i/.  Fi.  IFste. 
kŕÔRnäevY  -v&  -vé  adj.  den  Meerrettig  betreffend. 
krÖun  8.  kröfln.  Sfó. 

kŕôesác  Prs.  kft$s%  -Š88  iV*.  kŕôeso'gl  kres$  Imp.  kŕlgšä 
krešäcä  verb.  imperf.  Feuer  schlagen. 
Komposita  (Inf.  -krôesäc  Prs.  -  kreš*  -kH§š«š  Prt.  -  kro- 
se h»1  Jmp.  -kŕeSä): 

naki  ôosác  vero.  /?er/;  Feuer  schlagen, 
väkŕesäc  verb.  perf.  Feuer  herausschlagen, 
zakŕáesac  verb.  perf.  anfangen  Feuer  zu  schlagen, 
krôesädle  -Ift  PI.  N.  kŕesadlä  [Oslej  -sadlä  [WsU.]  G.  -dél 

ntr.  Feuerstahl, 
ksífcstve  -vä  ntr.  Fürstentum, 
ksptve  s.  ks|stve. 
ks^zevág  s.  ks^zevajj.  Vi. 

ksq.zevay  -vé  fem.  die  Frau  des  Pastors.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
ksa,zéistve  -vä  ntr.  1.  die  Pastoren,  die  Geistlichkeit;  2.  der  geist- 
liche Stand. 

ks%zéi8hí  -ká  -hé  adj.  den  Pfarrer  betreffend,  geistlich. 
ks%zievl  -vä  -vé  adj.  den  Pfarrer  betreffend. 
ks$zôjí  -zoví  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Pfarrer  gehörig. 
ks^zôovK  s.  ks^zievl. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZISCHKS  WÖRTBRBUCH 


507 


ks^žäčnl  -ná,  -né  adj.  monatlich,  jeden  Monat  sich  wiederholend. Oslz. 
Komposita: 

dváksaiäční  zwei  Monate  alt. 

jäneks^žäČDí  einen  Monat  alt. 

pjlncks%ž&čnl  fuof  Monat  alt. 

pôjjlksa^ž&nl  einen  halben  Monat  alt. 

8t<ftäks#&ni  vier  Monat  alt. 

Mläks%ž&nl  einige  Monate  alt. 
ks%ž&cô$ vi       -vô  adj.  den  Mond,  Monat  betreffend. 
ks%ž&*čn!  s.  ksaiäčnl.  Wslz. 

ks$ž8c  -äcá  L.  ksaiäcä  [Oslz]  -žä*cô  [Wslz.]  PI.  G.  -d 

1.  -cmí  mase.  1.  Mond;  2.  Monat, 
kspgznä  -nä  fem.  die  Pastoren,  die  Geistlichkeit. 
ks|Žnä  -n ô  fem.  Fürstin. 

kséňä  -ňft  mir.  Schuppen  und  sonstige  Abfalle  der  Fische.  Kl.  H. 

Fi.  Wslz. 
ks^ňft  s.  kséňft.  St. 
ksöyc  s.  ksôac  H.  Vi.  St.  WsU. 
ksôjižäčl  8.  ksóužSčí.  H.  Vi.  St. 
ksôuža-či  s.  ksóužáčí.  Wslz. 
ksogž^  s.  ksóijž^.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

k  s  6y  c  ks^zä  Ľ.  -zejä  L.  ks^zö  V.  -žä  Dt*.  D.  7.  -zemä  H.  2V. 

-zevjä  I.  -zrní  mase.  Pfarrer,  Pastor,  Geistlicher.  Kl. 
ksÔHŽäČí  -č&  -čé  adj.  forstlich.  Kl. 
ksôuž%  -ftcä  Fl.  N.  ksôuž^tä  ntr.  Fürst.  Kl. 
ksebňigši  -š&  -šé  adj.  zur  linken  Seite  befindlich, 
ksťt^bjä  adv.  links. 

ksôobja  prp.  c.  G.  links  von,  zur  Linken  von. 
ksô$bjä!  interj.  links!  nach  linksl 

kštältSc  Prs.  kštältója,  [Kl.  U.  St.  Wslz.]  kStaitüjq  [Vi.] 
kŠtáltôjéš  Prt.  kštältô-gl  verb.  imperf.  gestalten,  formen. 
Komposita: 

pfekštáltác  verb.  perf.  umgestalten,  umformen, 
vukštältäc  verb.  perf.  gestalten,  formen. 


Digitized  by  Google 


508 


OB.  FR.  LORE  N  T  Z. 


kstältu$vác  Prt.  kštältôovo  el  s.  kfitaltfic.  Kl.  Vi. 
kštáQlt  8.  kšt^ylt.  Vi. 
kštaylt  -tä  mase.  Gestalt.  Kl.  H.  St.  WsU. 
kôčä  -čä  fem.  Kutsche.  Osie. 

kôča  -čá  D.  -čejô  Fl.  N.  -čevjä  niasc.  Kutscher.  Oslz. 
♦kač&c  verb.  Her.  zu  kačic.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -kôčac  Prs.  -'kača.  -kôčóš  Prt.  -käčV«l 
Jmp.  -kače*«): 

dekäčäc  verb.  imperf.  Mqmíi  jemanden  heiästigen, 
nakačac  verb.  imperf.  kó§mä  jemanden  belästigen. 
kuč&Téc  JVs.  kačafa.  /Oafcr.7  kôčaŕa.  /  JFto./  kačäHŠ  2K  ka- 
čaŕél  /Grif  J  kôčaíél  /TTsk.y  kačaŕälä  verfr.  tmper/.  Knlscher 
sein. 

kučSŕóg  -ŕevl  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Kutscher  gehörig, 
kučärní  -ká  -he  adj.  den  Kölscher  betreffend;  kučärhí  vöyz 

Kutschwagen,  Kutsche, 
kačér  -črä  D.  -rejä  P/.      -revjä  masc.  Kutscher.  Oste. 
kačíc  Prs.  kača,  -číš  ZV/,  kačél  verb.  imperf  ka$mu  belästigen, 

lästig  fallen.  Oslz. 
Komposita: 

dekäčlc  i>er&.  perf  kuemä  belästigen,  lästig  fallen.—  Dlôfo 
čas  von-nôum-dú$kučôl  tahimY  gaQtkaml. 

nakačíc  verb.  perf.  küomü  belästigen,  lästig  fallen, 
kačóŕ  -aŕä,  -ára  L.  kučäh'i  mase.  Kutscher.  Oslz. 
kačróu,  -reví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Kutscher  gehörig.  Oslz. 
knčreváo  s.  kučreväu.  Vi. 

kučreväu,  -vé  fem.  die  Frau  des  Kutschers.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

ködik  -ikö  masc.  Hederich.  Oslz. 

kudlätí  -tá  -tô  adj.  zottig. 

kadlä  kudlÖjj  masc.  pl.  Zotten,  langes  Haar.  Oslz. 

kadlóčká  -Iii  I.  kudlaučkou  [Kl.  H.  St.]  -lá9čkó»  [Tl.]  fem. 

Frau  mit  langem,  zottigem  Haar.  Oslz. 
kadlók  -ákä  L.  kudläuka  [Kl.  H.  St.]  -láokä  [Vi.]  masc.  Mann 

mit  langem,  zottigem  Haar.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


509 


kôf  ér  -frä  mase.  Koffer.  OsU. 
köfört  -tá  mase.  Koffer.  OsU. 
kôfértk  -kä  masc.  kleiner  Koffer.  OsU. 
kufrüevl  -vá  -vé  adj.  den  Koffer  beireffend. 
ku^SrčiK  -ikä  masc.  Küchenjunge. 

k»"x5fßc  Prs.  köyara.  [OsU.]  käy&f^  [WsU  J  ku/5Hs  Prt.  kö- 
"Xaŕél  [Oslej  ku-yaŕôl  [Wslz.J  kuxoralä  verb.  imperf.  Koch 
sein. 

ku^íŕSk  -äkä  masc.  Küchenjonge. 
ku^Srög  -ŕevt  -v&  -vé  adj.  poss.  dem  Koch  gehörig, 
kuyärtve  -vä  ntr.  1.  die  Köche;  2.  das  Kochgewerbe,  die  Koch- 
kunst. 

ku^ärhi  -k&      adj.  den  Koch  betreffend. 

ku^arčln  -číiií  -na  -né  adj.  poss.  der  Köchin  gehörig. 

kö/nä  -ňä  P/,  č?.  -Jen  /em.  Küche.  Oste. 

kuyiiúovi  -vá  -vé  ad;,  die  Küche  beireffend. 

kö'xork  -kä  masc.  Küchenjunge.  Osh. 

kô'xôrkä  -Iii  I.  kuyärkôu,  -yßrkö\i  fem.  Köchin.  OsU. 

kô/ôŕ  -aŕä,  -áŕä  L.  ku^ärö  PI.  I.  -ŕml  masc.  Koch.  OsU. 

k«x6inn!  -ná  -né  adj.  die  Küche  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  WsU. 

kuJeinnY  s.  ku^ejnm.  S*. 

kuxienkä  -M  A.  kajténka.  /ew.  kleine  Küche.  Kl.  H.  Vi. 

ku^ienká  s.  ku^nka.  St. 

kuxi'nkä  A.  kü-^Ink^  s.  kuj[ignka.  Wslz. 

kölä  -lä  P/.  (?.  kul  /ew.  1.  Kugel;  2.  Grube,  Loch.  OsU. 

kulatí  -tá  -té  adj.  voller  Gruben. 

k  u  IS  v  K  -vá  -vé  adj.  lahm. 

kulavjáoc  s.  kulavjauc.  Vi. 

kölavjä  adv.  labm.  Os/-?. 

kulavjayc  Prs.  k&lavjeja.  [OsU J  kóiavjeja,  [WsU J  kulavjleješ 
Prt.  külavjegl  [OsU J  kulavjoul  [WsUJ  -vjä  -vjeľi  verb. 
imperf.  lahm  sein,  lahmen.  Kl.  H.  St.  WsU. 
Komposita  (Inf.  -kulavjauc   Prs.  -kulavjeja.  -kulavjiejéš 
Prt.  -kulavje-gl  -vjä  -vjeli): 


Digitized  by  Google 


510 


DR.  FR.  LORENTZ. 


pekulavjänc  verb.  perf.  nach  einander  lahm  werden. 

vekalavjäuc  verb.  perf.  lahm  werden. 

zakalavjžíuc  verb.  perf.  anlangen  zu  lahmen, 
kalavjöc  8.  kalavjäuc. 
kalSvjôc  s.  kalavjäp.c. 
kulästí  -tá  -té  adj.  voller  Graben.  Osie. 
kälä  adv.  einige.  Osie. 
kalä-stK  s.  kulästí.  Wslz. 

kôlÍDg  -gá  L.  -nzä  H.  N.  -nl)í  G.  kaľľBgôu.  mase.  Brachvogel. 

OsZ*. 

kullBgü^vK  -vä  -vé  aá;'.  den  Brachvogel  betreffend, 
kalke  arft;.  einige.  EJ.  H.  St. 
kulevfiti  -t&  -té  adj.  kugelförmig. 

kalräc  Prs.  kairaja.  kôlrôjéš  Prt.  kalreyl  verb.  imperf.  wäl- 
zen, rollen;  külräc  sa,  sich  wälzen,  rollen. 
Komposita  {Inf.  -kölrac  Prs.  -kölraja.  Prt.  -kölre^l  Imp. 
-köire'y):  8.  karläc. 
kölraoväc  Prt.  kölra^ve^l  8.  kalrSc.  Iß.  Vi. 
kala§vl  -vä  -vé  adj.  die  Kugel,  Grube  betreffend, 
kömäc  Prs.  köm%  -môš  Prt.  kamegl  verb.  imperf.  aushöhlen. 
Kl.  H.  Vi. 
Kompositum: 

vákamäc  verb.  perf.  aushöhlen. 
*  kam  5c  verb.  itcr.  zu  kämac. 

Kompositum  (Inf.  -karaSc  Prs.  -'kamaj%  Prt.  -kume-gl 
Imp.  -kämo-y  [Kl.  H.  Vi.]  -käme*«  [St J  -ka*me*a. 
[Wslz.]): 

väkumäc  verb.  imperf.  aushöhlen. 
*kaiuäväc  verb.  Her.  zu  kamac. 

Kompositum  (Inf.  -kumäväc  Prs.  -  kamáva,  -kamäjivóš  [Kl. 
H.  St.  Wslz.]  -máQVóš  [Vi.]  Prt.  -'kamäve'gl  Imp.  -ku- 
mävo'u):  s.  kumfic. 
♦kamaoväc  s.  kamäc.  Kl.  Vi. 
künä  -nä  /.  kauou  PI.  G.  kÖn  fem.  Hündin.  Kl.  H.  Vi. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZI8CHE8  WÖRTERBUCH. 


511 


kunäc  Prs.  kftnôj*  [KL  H.  Vi.]  kQnťg*a,  [St.]  kô  nôj%  [WsU.] 
kunôjéš  Prt.  kunfi  verb.  imperf.  läofisch  sein  (tod  Hündinnen  ge- 
braucht). 

Komposita  (Inf.  -kunfic  Prs.  -'kanöj%  Prt.  -kun£): 
väkunäc  verb.  per  f.  s%  nicht  mehr  länfisch  sein. 
zakunSc  verb.  perf.  anfangen  läuGsch  zn  sein, 
kônšt  kô-nštô  PL  G.  känštop,  mase.  I.  Kunst,  Kunstfertigkeit; 
2.  Kunststuck. 

känštevnf         -né  adj.  4.  künstlich  gearbeitet;  2.  kunstfertig, 

geschickt.  H.  Vi.  St.  WsU. 
kônštewní  s.  kunštevoí.  KL 
kunô$väc  Prt.  kunovS  s.  kunSc.  Kl.  Vi. 
könicä  -cä  L.  kunlcl  fem.  Hündin.  KL  H.  Vi. 
käňíčkä  -hi  L  kunTčkóu  fem.  Hündin.  Kl.  H.  Vi. 
köni  -ň&  -ňô  fem.  die  Hündin  betreffend.  KL  H.  Vi. 
kuebälä  -Iä  L.  kebäli  [Oslz.]  -ba  ll  [WsU.]  PL  G.  -Ml  fem. 

i .  Stute;  2.  Brett  im  Boot,  in  welchem  der  Mast  steht, 
kôebjôr  -erä  L.  -bjerä  PL  G.  kebjúorôji  mase.  Huflattig. 
kô§bjerä  -rä  /.  kebju$róy  Ľ.  L.  -bjeŕä  PL  G.  -bjÓr  fem. 

Huflacttich. 

kó^cänä  -na  I.  kecäuôn  [Kl.  U.  Vi.]  -cajiôy  [SL]  -cá-nôy. 
[WsU]  fem.  die  Katzen. 

kô#ca_  -äcä  PL  N.  kocqitä  ntr.  junge  Katze. 

kôocéc  Prs.  kuoca.  -cíš  Prt.  káocél  kecälä  verb.  imperf.  sa. 
Junge  werfen  (von  Katzen,  Hasen  und  anderen  kleineren  Tieren  ge- 
braucht). 

Komposita  (Inf.  -küecöc  Prs.  -  kecá,  -kô§c'iš  Prt.  -'kocél): 
pekttQcec  verb.  perf.  s$  Junge  werfen, 
väkecéc  verb.  perf.  sa.  keine  Junge  mehr  werfen. 
voku§céc  verb.  perf.  sa.  Junge  werfen. 
kö$c£k  -äkä  masc.  kleiner  Kater. 

kôecél  a.  kóetlá  b.  küeclä  PL  I.  keci$lmY  [Kl.  H.  SL  WsU] 
-ci'lml  [Vi.]  masc,  grosser  Kessel. 


Digitized  by  Google 


512 


DU.  FB.  LOREXTZ. 


kôocéšče  -čá  PI.  N.  kecäščá  [Osla.]  -c&ščá  [Wslz.]  G.  -cäšč 
[Ode.]  -cášč  [Wste.]  ntr.  grosse  hässliche  Katze. 

kôecézná  -ná  fem.  die  Katzen. 

kóe  c  Y  -cá  -cé  adj.  die  Katzen  betreffend. 

kôecój|tko  8.  kôecôutke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

kôecôjjtke  -ká  Pi.  N.  kec^tkä  ntr.  junges  Kätzchen.  Kl. 

kôedrfic  Prs.  küedra^  -ŕóŠ  Prt.  küodro'yl  kedrá  verb.  imperf. 
zerreissen  (Kleider). 
Komposita  {Inf.  -kúedräc  Pľ8.  -'kedra,  -kuodrôš  Prt.  -'  ke- 
dre-yl): 

oakóedräc  verb.  perf.  in  Menge  zerreissen. 
skôedräc  verb.  perf.  zerreissen. 
kôedrft  -dßr  fem.  pl.  Lumpen,  zerrissene  Kleider, 
kôedróč  -áčá  L.  kedräjjčô  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -ráflčô  [Vi.] 

mase.  zerlumpter  Mensch, 
kúedrôčkä  -M  I.  kedrä»čkóu  [Kl.  H.  St.  Wslz]  -ráočkójí  [Vi] 

fem.  zerlumptes  Weib, 
kôodrók  -äkä  L.  kedrajjkä  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -ráokô  [Vi.] 

mase.  zerlumpter  Mensch, 
kôe'x  -y  á  Pl.  N.  -Šä  mase.  Koch. 

kôeyäc  Prs.  küo^  -yóš  Prt.  kho/o^l  koyä  verb.  imperf. 
lieben. 

Komposita  (Inf..  -kíieyác  Prs.  -keya.  -kňeyóš  Prt.  -ke- 
ye«l): 

pekôoyäc  verb.  perf.  lieb  gewinnen;  pekä^äc  sich 
verlieben. — Môj-víiotrok  sa,-püekoyegl  f-ta^-mläna"- 
revóu  cÖrka,. 
vukúe^ác  verb.  perf.  sehr  liebgewinnen, 
zaküoyäc  verb.  perf.  anfangen  zu  lieben;  zakôeyäc  s% 
sich  verlieben.  —  jáy-sa^-ňiszakoya.  f-to-3éfč%. 
kôeyôj}  -yovY  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Koch  gehörig, 
kóekeš  -šä  L.  kekíioŠY  PI.  I.  -ŠmY  fem.  Henne, 
kôf  lano  -Dá  PI.  N.  kol^uä  G.  -%n  [H.  Vi.  Wslz]  -16un 
[Kl.  St.J  I.  -ní,  -nmY  L.  -ne£  ntr.  i .  Knie;  2.  Spannholz  im  Kahn. 


Digitized  by  Google 


SLOVIXZISCHES  WÖRTKRMJCH. 


513 


kuolä  prp.  c.  G.  um,  bei;  3§jn  kolä-dnä"  Tag  für  Tag. 
küola^  adv.  im  Kreise  herum. 

kuola,  prp.  c.  G.  um  —  herum.  —  Kiiol%  méy-xiČ  jä-vüogort. 

Vô  n-šet  küola,  tá-jigzerá. 
kôelbä  -bä  PL  G.  -leb  fem.  Kolben.  KL  II.  St.  Wslz. 
kuoléj  -eja  L.  ko)i§jň  mase.  ein  im  Getreide  wachsendes  Unkraul. 
kuehjno  adv,  abwechselnd. 
*küeli  -lá  -16  adj. 
Komposita: 

dvoküoli  mit  zwei  Rädern  versehen,  zweiräderig. 
jänokügll  mit  einem  Rade  versehen,  einráderig. 
steräküeli  mit  vier  Rädern  versehen,  vierräderig. 
küelo  -lá  L.  kolü  PI.  G.  köjjl  ntr.  1.  Rad;  2.  Kreis;  3.  Ring  um 
die  Sonne. 

kíiolovart  -tá  PI.  G.  küolevärtoji  mase.  Spindel, 
küolovartk  -kä  mase.  Spindel. 

kúolevayž  -äžä  L.  kuolova"žY  PL  G.  -ží,  -väjjž  fem.  Geleise, 
Radspur. 

kôelpôk  -äká  L.  kelpäuka  mase.  der  Fuss  des  Glases.  KL  H. 
St.  Wslz. 

ku^rnjln  -iuä  PL  G.  komjTnóy  mase.  Schornslein.  Kl.  U.  Vi. 
k  u  o.  m  ó  y,  1  -elô  L.  kemúolťi  mase.  ein  vorn  am  Netz  befestigtes 

Holz,  mittels  dessen  dasselbe  gezogen  wird.  Kl.  H.  Vi. 
ku^môrkä  -M  /.  komaorkóu.  fem.  Kammerchen.  Kl.  U.  Vi. 
kaomoter  -trä  PL  N.  -ŕä  G.  korauotróu  mase.  Gevatter.  KL  H.  Vi. 
kaeneplä  kenaepél  fem.  pl.  Hanf.  KL  H.  Vi. 
kaeníšk  -kä  masc.  Endchen,  Stückchen.  KL  H.  Vi. 
kaoňa,  -icä  PL  N.  ken^tä  ntr.  junges  Pferd.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
kaoňík  -ikä  masc.  Pferdchen.  KL  H.  Vi.  Wslz. 
kaoninä  -nä  /.  keninóa.  [Kl.  H.  Vi.]  -ni  nóa  [Wslz.]  fem. 

Pferdefleisch.  KL  H.  Vi.  Wslz. 
kaoáiščo  -čä  PI.  N.  koňittä  [Oslz.J  -m  ščä  [Wslz.]  G.  -iííSč 

[Osiz.]  -ňišč  [Wslz. J  ntr.  grosses,  hässliches  Pferd.  Kl.  H.  Vi. 

Wslz. 

83 


Digitized  by  Google 


514 


DR.  FR.  LORENTZ. 


küenlznä  -Dä  fem.  Pferdefleisch.  Kl.  U.  Vi.  Welz. 
kúoňí  -ňä  -ňé  adj.  das  Pferd  betreffend.  Kl.  II.  Vi.  Wslz. 
kô^ňôŕ  -aŕa,  -áŕä  L.  keňaŕô  mase.  Pferdehirt,  Pferdeknecht.  Kl. 

H.  Vi.  Wslz. 

kúoňójjtko  8.  kôonóutko.  H.  Vi.  Wslz. 

kúeňôutko  -ká  PI.  N.  koň^tkä  ntr.  junges  Pferdchen.  Kl. 

kôepä  -pä  I.  kepÖjj  fem.  Schock,  sechzig  Stuck;  kuopä  wird  auch 

als  Zahlwort  fflr  sechzig  gebraucht, 
köep&c  Prs.  kúepa.  -pôš  Prt.  kôope*yl  kepa  verb.  imperf. 

I.  graben;  2.  mit  dem  Fuss  slossen. 

Komposita  (Inf.  -küepäc  Prs.  -'kepa.  -kňepóš  Prt.  -ko- 
po-«l): 

deküepäc  verb.  perf.     Čievá  ausgraben,  durch  Nachgra- 
ben auffinden.  —  Mój-sônsót  8a.-dúekopegl  ná-sví- 
relf  calé  masä  pjöy3i. 
fkiiopäc  verb.  perf.  eingraben, 
nakúepäc  verb.  perf.  viel  aufgraben, 
pekôopäc  verb.  perf.  ein  wenig  aufgraben, 
pŕekôepäc  verb.  perf.  durchgraben, 
resküopäc  verb.  perf.  abtragen, 
y&kepäc  verb.  perf.  ausgraben, 
voköopäc  verb.  perf.  behacken,  behäufeln, 
votkiiopäc  verb.  perf.  wieder  aufgraben, 
zaküopäc  verb.  perf.  vergraben, 
küopäto  -tä  PI.  N.  kepätä  [Oslej  -pä  ta  [Wslz.]  G.  -pät 

[Oslz.J  -pät  [Wslz.]  I.  -ti  L.  -céx  ntr.  1.  Huf;  2.  Leisten, 
kuope  -cä  masc.  Heuschober, 
kuepér  -prô  L.  keprö  masc.  Kupfer. 
*küopjäc  verb.  Her.  zu  kaopjic. 

Kompositum  (Inf.  -käopjäc  Prs.  -'kepja.  -kňepjóš  Prt.  -ko- 
pje-ul): 

sküopjäc  verb.  imperf.  zusammenhaufen. 
küopjlc  Prs.  kúepja.  -pjíš  Irt.  kóopjél  kepjílá  verb.  imperf. 
auf  einen  Haufen  bringen,  zusammensetzen,  aufschobern. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


515 


Kamposita  (Inf.  -kôepjíc  Prs.  -kepj%  -kôepjíš  Prt.  -ke- 
Pj«): 

nakôepjíc  verb.  per  f.  zusammensetzen,  aufschobern. 

skuopjic  verb.  perf.  zusammensetzen,  aufschobern, 
küopjicä  -cä  L.  kopjTcí  [Oslz.]  -pjlcí  [Wslz.]  PL  G.  -pjic 

[Oslej  -pjic  [Wslz.]  fem.  Heuschober, 
küepkä  -hl  fem.  Heuschober. 

küeplä  -lä  PI.  G.  -pél  fem.  1.  Koppel,  eingezäuntes  Stuck  Weide- 
land; 2.  Wehrgehenk. 
kôepnl  -ná  -né  adj.  der  sechzigste. 
Kompositum: 

ppjjlküopiii  der  dreissigste. 
kňepóč  -ádá  L.  kopáču  [Kl.  U.  St.  Wste.]  -páQČô  [Vi.] 
mase.  Gräber. 

kúepóčkä  -hl  J.  kepä'jičkóii  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -págčkóji  [Vi.] 

fem.  Gräberin. 
kôepórkä  -hi  /.  kopärkón,  -párkóu  fem.  Gräberin. 
kôepóí"  -aŕä,  -&HL  L.  kepärú  mase.  Gräber, 
kôeprävä  -vä  I.  keprávón  [Oslz.]  -pŕaľvÓH  [Wslz.]  PI.  G. 

-pŕív  [H.  Vi.  St.  Wslz]  -ptíw  [Kl.]  fem.  Brennessel;  gre- 

mäové  kňopŕävä  eine  besondere  Art  der  Brennessel,  wohl  die 

Eiternessel  (Urtica  urens). 
kóeräto  -tá  PI.  N.  kerätä  [Oslz.]  -ratä  [Wslz.]  G.  -rľxt 

[Oslz.]  -rát  [Wslz.]  I.  -tí,  -tmí  L.  -cé^  ntr.  Trog, 
kôorčicä  -cä  fem.  PantöfTelchen. 
käorčička  -hi  fem.  Pantô'ffelchen. 
kúorčňicä  -cä  fem.  die  Frau  des  Pantoffelmachers, 
kôorčúičkä  -hi  fem.  die  Frau  des  Pantoffelmachers. 
kóorčnikôjj  -kevl  -vá  -vô  adj.poss.  dem  Pantoffelmacher  gehörig. 
kúerČňik  -ikä  PL  N.  -cä  masc.  Pantoffelmacher, 
kôorčok  -&kä  L.  kerčaukô  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -čá0kä  [Vi.] 

masc.  Kelle  zum  Ausfüllen  des  Wassers  aus  dem  Kahn, 
kôercjél  -dlä  masc.  Strick, 
kuotkä  -hl  fem.  Holzpantoffel. 

33* 


Digitized  by  Google 


DR.  FR.  LORENTZ. 


kťiorkôč  -äčá  L.  korka«čô  [KL  H.  St.  Wslz.]  -káočô  [Vi.] 

mase.  PanloíTelmacher. 
kôorkóčkä  -hl  I.  korkäučkóu  [IÜ.  H.  St.  Wslz.]  -káočkóu 

[Vi.]  fem.  die  Frau  des  Pantoffelmachers. 
kúoŕčc  Prs.  küora_  -ríš  Prt,  kuoiél  korälä  verb.  imperf.  sq. 
s\ch  demütigen.  —  N'ekoHi-sa.  prcd-ním! 
Kompositum  (Inf.  -kúorčc  Prs.  -'kor%  -kúerlš  Prt.  -'koŕel): 
pokúoréc  verb.  perf.  demütigen;  poküorec  sq,  sich  demü- 
tigen. 

vupokúoŕčc  verb.  per  f.  demütigen;  vupekúoréc  s%  sich  de- 
mütigen. 

kôoŕeň  -enä  [Oslz.  KG  a.  WJ  -Iňä  [Wslz.]  L.  koüenü  [Kl. 

H.  Vi  J  -ŕieňú  [St.]  -iviíh  [Wslz.]  PI.  1.  -ŕeinmí  [Kl.  H.  Vi. 

Wslz.]  -ŕeiiimí  [Si  J  mase.  Wurzel, 
kú  o  sä  -sä  I.  kosou  fem.  Sense. 
kú§sc  -cä  PI.  G.  kosci  /.  -scmí  fem.  Knochen, 
kóoscéc  s.  koscaux. 
kú$scóc  s.  koscaye. 

kuoscóyl  -olä  L.  koscuolu  mase.  Brennholz. 

kúeséc   Prs.  kťioša.  -siš   Prt.  kúosél  kosaJä  verb.  imperf. 

■M  **  L  Ä 

IJmlIUIl  • 

Komposita  (Inf.  -kŕioséc  Prs.  -'koša.  -kŕiosiš  Prt.  -kosél): 
dokuosée  verb.  perf.  naclimähen,  vollends  abmähen, 
nakuoséc  verb.  perf.  viel  mähen;  nakúoséc  sa.  sich  müde 
mähen. 

pokô.eséc  verb.  perf.  abmähen. 
skíiQséc  verb.  perf.  abmähen, 
vakoséc  verb.  perf.  alles  abmähen, 
vukiiosßc  verb.  perf.  abmähen, 
zaküosec  vtrb.  perf.  anfangen  zu  mähen, 
kíioséščo  -tu  PL  N.  kosäščä  [Oslz.  j  -säšča  j  Wslz.]  G.  -sášč 

[Oslz.]  -säič  [Wslz.]  ntr.  Sensensliel. 
kúoskäc  Prs.  kňošča  -čes  Prt.  kúosko  yl  koskS  verb.  imperf. 
in  die  Münde  klatscheü.  —  Na-koska  dlftgo  ľ|kóymä. 


Digitized  by  Google 


SL0YINZ1SCHES  WÖRTERBUCH. 


517 


Komposita  (Inf.  -kiieskäc  Prs.  -keščq.  -kCteščéš  Prt.  kes- 
ke*ul): 

poköeskäc  verb.  perf.  ein  wenig  in  die  Hände  klatschen, 
sküeskäc  verb.  perf.  in  die  Hände  klatschen, 
zakúeskäc  verb.  perf.  in  die  Hände  klatschen, 
käosknójjc  s.  kuosknóuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kô^sknó«c  Fut.  käeskn%  -ňéš  Prt.  kiwsknößn  keskü$  verb. 
perf.  in  die  Hände  klatschen.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -küesknöuc  Prs.  -keskňa.  -käeskňôš  Prt. 
-  kosk  -  kesklä  Part.  Prt.  -kuoskll): 

skúa*knóiic  verb.  perf.  in  die  Hände  klatschen. 
zakú$sknóuc  verb.  perf.  in  die  Hände  klatschen, 
kóosmjeň  -eňá  [Oslz.]  -íňä  [Wslz  J  L.  kosmjigňó  [Kl.H.  Vi.] 
-mjignö  [St.]  -mjl'ňŕi  [Wslz.]  mase.  die  zwischen  den  Vorder- 
schenkeln liegende  Stelle  des  Rückens  beim  Pferde. 
küosniK  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Schnitter, 
kúesók  -äkä  L.  kosajikü  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -sáQkú  [Vi] 

PI.  N.  -cä  masc.  wilder  Junge, 
küesor  -aŕä,  -áŕä  L.  kesarü  H.  I.  -hni  masc.  Schnitter, 
kôestčicä  -cä  fem.  Knöchlein. 
kôestčičkä  -tii  fem.  Knöchlein. 
kaestkä  -M  fem.  Knöchlein. 
kóostDÍ  -nä  -dô  adj.  den  Knochen  betreffend, 
kíiestnójic  s.  kuostnónc  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kiiostnójic  Prs.  kúostň^  -ňéš  Prt,  kuostnójin  kostný  verb. 
imperf.  i.  zu  Knochen  werden,  verknöchern;  2.  steif,  starr  werden, 
erstarren. 

Komposita  (Inf.  -kuestnônc  Prs.  -kostný  -kuostňéš  Prt. 
-'koßtnoyn):  s.  kescäjic. 
kóestnSc  s.  kostňajic. 
kôestňóc  s.  kostňayc. 
käeš  -šá  L.  koši*  PI.  I.  -šmí  masc.  Korb, 
knošččk  -ká  masc.  Körbchen. 

kôosešče  -čá  PL  X.  kešLsčä  [Oslz]  -žä  ščá  [Wslz.]  G.  -šäšč 


Digitized  by  Google 


518 


DB.  FR.  LOREN  TZ. 


[Oslz.J  -šäšč  [Wslz.]  ntr.  1.  grosser  Korb;  2.  Strohwisch  zum 
Auswischen  der  Milcheimer, 
kôošík  -kä  masc.  Körbchen. 

kôešnicá  -cä  fem.  \.  die  Frau  des  Korbmachers;  2.  Korbmacherin, 
Korbflechterin. 

kúošiučk  -kä  masc.  Korbmachergeselle,  Korbmacherlehrling. 
kôeŠňičkä  -M  fem.  i.  die  Frau  des  Korbmachers;  2.  Korbmacherin, 
KorbQechlerin. 

kô§šňikôy  -koví  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Korbmacher  gehörig, 
kôošňik  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Korbmacher,  Korbflechter, 
küostä  koštoy  masc.pl.  Kosten,- Unkosten. 
kóoŠtovnosc  -cä  L.  keštovnťiGscí  fem.  1.  die  Kostbarkeit,  Kost- 
spieligkeit; 2.  die  Kostbarkeit,  kostbare  Sache.  //.  Vi.  St.  Wslz. 
kô$štewnosc  s.  kúoštovnosc.  Kl. 
küot  -tä  PI.  N.  -cä  masc.  Kater, 
kôotčicä  -cä  fem.  Kätzchen, 
kúetčičkä  -M  fem.  Kätzchen, 
kôotči  -čä  -Čé  adj.  die  Katzen  betreffend, 
kästeln  -Činí  -nä  -né  adj.  2>oss.  Katzen-, 
köotk  -kä  masc.  kleiner  Kater, 
kuetkä  -hi  fem.  Katze. 

köotlänä  -uä  I.  kotlánôy  [Kl.  H.  Vi. J  -lá^uóu  [St. J  -la/nójj 
[Wslz.]  Fl.  G.  -lín  [Kl.  H.  Vi.  Wslz  J  -Ijn  [St.]  fem.  Kessel- 
haken. 

kúetléščo  -čá  PI.  N.  kotläščä  [Oslz.J  -lä  šcá  [Wslz.]  G.  -lášč 
[OslzJ  -laŠč  [Wslz.]  ntr.  grosser  unförmiger  Kessel. 

kü§tlliikä  -M  J.  kotlíukóit  [Kl.  II.  Vi.  Wslz.]  -líukÓH  [St.] 
fem.  Kesselhaken. 

kóotlórk  -kä  masc.  Kesselschmiedsgeselle,  Kesselschmiedslehrling. 

köotlörkä  -In  I.  kotlärkoii,  -larkö»  fem.  die  Frau  des  Kessel- 
schmieds. 

kúotlóŕ  -aiä,  -áŕä  L.  ketlärti  PI.  I.  -imi  masc.  Kesselschmied, 
küetnä  adj.  trächtig  (von  Katzen,  Hasen  und  anderen  kleineren 
Tieren  gebraucht). 


Digitized  by  Gc 


8L0VIXZISCHK8  WÖRTERBUCH. 


519 


käeväc  Prs.  kôev%  -vôš  Prt.  kôevegl  kevfi  verb.  imperf. 
schmieden. 

Komposita  (Inf.  -küoväc  Prs.  -'keva.  -kô§vóš  Prt.  -ke- 
ve*gl): ' 

deküeväc  verb.  perf.  nachschmieden,  fertig  schmieden. 

fkü$väc  verb.  perf.  einschmieden. 

nakôf  väc  verb.  perf.  aufschmieden. 

poküoväc  verb.  perf.  nach  einander  beschlagen. 

petkÔQVäc  verb.  perf.  beschlagen. 

pŕäkó^vác  verb.  perf.  anschmieden,  anschweissen. 

pŕekôovác  verb.  perf.  umschmieden. 

resköeväc  verb.  perf.  auseinanderschmieden. 

skôeväc   verb.  perf.   zusammenschmieden,  zusammen- 
schweissen. 

Täkeväc  verb.  perf.  herausschmieden. 

vokôeväc  verb.  perf.  beschlagen. 

vetküeväc  verb.  perf.  abscbmieden. 

vuküoväc  verb.  perf.  schmieden. 

zakÖQväc  verb.  perf.  zuschmieden. 
küovadlo  -lä  L.  kevädlä  PI.  G.  -del  mir.  Amboss. 
kôevól  -álá  L.  kovä«lö  [Kl.  U.  St.  WslssJ  -váQlä  [Vi.],  -välü 
Pi.  G.  -vSÄl  [Kl.  H.  St.  Wslz.J  -vúol  [Vi.]  I.  -lmí  masc. 
Schmied. 

küovölk  -kä  masc.  Schmiedegeselle,  Schmiedelehrling, 
kť^vólkä  -hl  I.  koväölkou  [Kl.  U.  St.  WsU.]  -váolkôu  [Vi.], 

-välkou  [Kl.  H.  St.  WsU.]  -vá  lkójj  [Vi.]  fem.  die  Frau  des 

Schmieds. 

küozä  -zä  PI.  G.  köyz  fem.  Ziege. 

kúozél  -zlä  L.  kezlu  masc.  1.  Ziegenbock;  2.  Dachstuhl. 

kôezéščo  -ča  PI.  N.  kezášcá  [Oslz.]  -zä-šča  [Wslz.]  G.  -žäšč 

[OsU]  -zašč  [WsU.]  ntr.  grosse  Ziege, 
küozöznä  -nä  fem.  Ziegenfleisch, 
kúozi  -zá  -zé  adj.  die  Ziege  betreffend. 
kô$zín  -zíní  -uá  -né  adj.  poss.  Ziegen-. 


Digitized  by  Google 


520 


DR.  FR.  XQRENTZ. 


küozlänä  -na  L  kozläuôu  [Kl.  II.  Vi.]  -l<\nóu  [St.]  -lä'nö« 
[Wslz.]  PL  G.  -lin  [Kl.  U.  Vi.  Wslz.]  -\\n  [St.]  fem.  Saal- 
weide. 

küezla.  -ücä  PL  N.  kezl^tä  ntr.  junge  Ziege. 

küozlok  -&ká  L.  kezlaykö  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -láokú  [Vi.] 

mase.  i.  grosser  Ziegeobock;  2.  ungeschickter,  tölpelhafter  Menscb. 
kóozlóŠk  -ká  mase.  junger  Ziegenbock, 
kúozlóytko  s.  kúezlôytko.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kúozlóutko  -kä  PI.  N.  kozl^tkä  ntr.  junge  Ziege.  Kl. 
kuezóčkä  -M  /.  koza«čkó«  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -zá0čkón  [Vi.] 

fem.  ungeschickte,  tölpelhafte  Frau, 
kôozók  -&kä  L.  keza«kú  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -záokú  [Vi.] 

mase.  ungeschickter,  tölpelhafter  Mensch, 
kňožéy  -ä/ä  PL  G.  koztyói!  [Oslz.]  -žä"xô»  [Wslz.]  I.  -%\ 

mase.  Pelz. 
kúežSšk  -kä  mase.  Pelzchen. 
kÚQmjín  PI.  G.  kemj]nôu  s.  kúemjío.  St. 
kúgmóul  s.  kuoniôyl.  St. 
kúj^mórkä  s.  kuomórka.  St. 
küßinotör  s.  kúomoter.  St. 
kô^nišk  s.  kóonišk.  St. 
kógňeplä  $.  kúepnoplä.  St. 
kú§ňa.  s.  kuon%.  St. 
kúsňík  s.  kíioňik.  St. 
kößiiiDä  /.  koňíuou  s.  kúeniua.  St. 
kúgňiščo  s.  kôeňiščo.  St. 
kftgňíznä  s.  ku$ňizna.  St. 
kÚQni  s.  kúoní.  St. 
kújgňór  s.  kóeúóŕ.  St. 
kôgňôytko  s.  kuonóutko.  St. 
kflp  -pi»  mase.  Kauf.  Oslz. 
kúp  kiVpťi  s.  kup.  Wslz. 
kupä  -pä  fem.  Haufen.  Oslz. 
köpe  -cä  PL  I.  -erní  mase.  Kaufmann.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH 


521 


k  á  p  c  kiYpcft  s.  kape.  Wslz. 

kôpckä  -hí  fem.  die  Frau  des  Kaufmanns.  Oslz. 

kfipcóji  -covl  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Kaufmann  gehörig.  Oslz. 

kupceváo  s.  kupcovay.  Vi. 

kupcovau,  -vé  fem.  die  Frau  des  Kaufmanns.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
köpetvo  -vä  nir.  1.  die  KauQeule,  Kaufmannschaft;  2.  das  Kauf- 

mannsgewerbe.  Oslz. 
köpch'i  -k&  -hé  adj.  den  Kaufmann  betreffend.  Oslz. 
kHpctíflvi  -v&  -vé  adj.  den  Kaufmann  belrefľend. 
kupčic  Prs.  kflpč%  -Číš  Prt.  kôpčôl  verb.  imperf.  Kaufmann  sein, 

Handel  treiben.  Oslz. 
kupčicä  -cä  fem.  Häuflein.  Oslz. 
kupčTčkä-  -M  fem.  Häuflein.  Oslz. 

kupčili:  -ikä  masc.  Handlungsdiener,  Kaufmannslehrling.  Oslz. 
kupčí  -čä  -čé  adj.  den  Kaufmann  betreffend.  Oslz. 
kftpéčkä  -hl  fem.  Häuflein.  Oslz. 

küpjäc  P/s.  kôpj^  -pjóš  Prt.  kupjo  yl  Imp.  kupjou.  verb. 
imperf.  kaufen.  Oslz. 
Komposita: 

dokflpjäc  verb.  imperf.  hinzukaufen ;  doköpjäc  sa.  čigvä 
durch  Kauf  erwerben. 

fkupjac  verb.  imperf.  einkaufen;  fköpjäc  sa.  sich  ein- 
kaufen. 

uaküpjäc  verb.  imperf.  aufkaufen, 
pŕäkupjác  verb.  imperf.  hinzukaufen, 
preköpjac  verb.  imperf.  bestechen, 
resküpjäc  verb.  imperf.  alles  aulkaufen, 
skflpjäc  verb.  imperf.  aufkaufen,  zusammenkaufen, 
vaküpjäc  verb.  imperf.  1.  auskaufen,  alles  wegkaufen;  2.  los- 
kaufen; väkfipjäc  sq.  sich  loskaufen, 
votköpjäc  verb.  imperf.  wiederkaufen, 
zaküpjäc  verb.  imperf.  aufkaufen, 
küpjic  Fut.  kHpj%  -pjIS  Prt.  kupjél  Imp.  köpji  verb.  imperf. 
kaufen.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


522 


DR.  PK.  LOBENTZ 


Komposita: 

doköpjlc  verb.  perf.  hinzukaufen;  doköpjic  s%  či§va  durch 
Kauf  erwerben.  —  Tén-cazí  poyn  s^-díiokôpjél  téy- 
dob6r. 

fköpjic  verb.  perf.  eiokaufen,  fköpjic  sa,  sich  einkaufen.  — 
Jä-fkupj%  svá-vô§trokíí  f-ta^kas^. 

naköpjic  verb.  perf.  aufkaufen. 

poköpjlc  verb.  perf.  viel  ankaufen. 

präköpjlc  verb.  perf.  hinzukaufen. 

preköpjlc  verb.  perf.  bestechen. 

resküpjic  verb.  perf  alles  aufkaufen. 

sköpjlc  verb.  perf.  aufkaufen,  zusammenkaufen. 

väkapjlc  verb.  perf.  \.  auskaufen,  alles  wegkaufen;  2.  los- 
kaufen; väkupjYc  s%  sich  loskaufen.  —  Tä-ma-väkôpj'iš 
jéjš  calöu  läyda..  Tôn-krojil  vákflpjél  tá-jénräyla;  s-tá- 
peňím^ňá. 

vetköpjlc  verb.  perf.  wiederkaufen. 

zaköpjlc  verb.  perf.  aufkaufen, 
käpjicélkä  -M  /.  kupjiciglkoni  fem.  Käuferin.  Kl.  H.  St. 
kôpjicél  -elä  L.  kupjiciglú  mase.  Käufer.  Oslz. 
kapjicilkä  /.  kupjici  Ikójj  PI.  G.  -cilk  s.  kôpjicelka.  Vi. 
kupji^ctvo  -vä  ntr.  1.  die  KauQeute,  Kaufmannschaft;  2.  das  Kauf- 
mannsgewerbe. 
kupji§chí  -ká  -hó  adj.  den  Kaufmann  betreffend, 
köpkä  -hl  fem.  Häuflein.  Oslz. 
köpDi  -ná  -ué  adj.  käuflich.  Oslz. 
küpno  aäv.  käuflich.  Oslz. 
küpno  -ná  ntr.  der  Kauf.  Oslz. 
küpnesc  -cä  L.  kupnüesc'i  fem.  die  Käuflichkeit.  Oslz. 
kör!  interj.  Lockruf  für  Hühner.  Oslz. 
kör!  8.  kür.  Wslz. 
kürä  -rä  VI.  G.  kur  fem.  Huhn.  Oslz. 

kurac  Prs.  köruja,  [Oslz.]  küTiija  [Wslz.]  kuríijéš  Prt.  ku- 
rô*yl  verb.  imperf.  girren. 


Digitized  by  Google 


S1.0VIXZISCHES  WÖRTEKBUCIl. 


523 


kôre  kôTcä  L.  köre«  mase.  die  männliche  Scham. 

karcôgvl  -v&  -vé  ad;,  die  Scham  betreffend. 

karöfkä  -hi  A.  karefk$  [H.  Vi.  St.]  kö-refka.  [Wslz.]  fem. 

Hure.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
kurgfstvo  -vä  ntr.  Hurerei,  Ehebruch.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
kur6\frkä  s.  kargfka.  Kl. 
kargvfrstve  s.  kurefstvo.  Kl. 
käréy  adj.  indecl.  kühn,  mutig,  dreist.  Oslz. 
kareval  -nä  -né  adj.  die  Hure  betreffend.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
körevnik  -ikä  L.  karevúíkó  PI.  N.  -cä  masc.  Hurer,  Ehebrecher. 

H.  Vi.  St. 
kurgwni  s.  kurgvni.  Kl. 
karewňik  s.  karevnik.  Kl. 

karläc  Prs.  küTlaja^  karlôjôá  Prt.  kurld'ul  verb.  imperf.  wälzen, 
rollen;  körlac  s%  sich  rollend  fortbewegen. 
Komposita  (Inf.  -kiirläe  Prs.  -karh'ija;  Prt.  -karle-al  Imp. 
-ka  rlo  a): 

dekürläc  verb.  perf.  bis  zu  einem  Punkte  hin  wälzen;  do- 
karläc  sa.  bis  zu  einem  Funkte  hin  rollen. 

pekarlfic  verb.  perf.  vorwärts  wälzen. 

skarläc  verb.  perf.  herabwälzen;  skarlfic  sa,  herabrollen. 

vetkürlüc  verb.  perf.  fortwälzen;  votkarláe  s%  fortrollen. 

zakürlac  verb.  perf.  hinwälzen;  zakörlSc  sa^  hinrollen, 
karlüoväc  Prt.  kürlü$va*al  s.  kurlac.  Kl.  Vi. 
kurník  -ikä  masc.  \.  Hühnerstall;  2.  Hühnerdieb.  Oslz. 
kurók  -ákä  L.  kurdskú  [Kl.  H.  St.]  -ľáokň  [Vi.]  PI.  I.  -M 

masc.  Hahn.  Oslz. 
karóšk  -kä  masc.  kleiner  Hahn.  Oslz. 
kôropätčí  -čá  -če  adj.  das  Rebhuhn  betreffend, 
karopätčiu  -číuí  -uá  -ué  adj.  poss.  Hebhuhn-, 
küropatkä  -Iii  /.  karoputköa.  fem.  Rebhuhn.  Oslz. 
karaeväc  Prt.  karuovoaj  s.  karfic.  Kl.  Vi. 
karaov'i  -vá  -vé  adj.  den  Hahn  betreffend, 
karvä  -vä  PI.  G.  -rev  [H.  Vi.  St.]  -rew  [Kl]  fem.  Hure.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


524 


DR.  FR.  LOREN  T  Z. 


körvjlc  Prs.  kurvte  -vjíä  Prt.  kôrvjél  kärvjlla  verb.  imperf. 
huren,  ehebrechen;  körvjlc  sa.  huren,  Hure  sein,  Unzucht  treiben. — 
Von-kärvjí  sí§-svá-brätä  ňastóu.  Nfi-sa.-kärvj!  z-vjielaml 
^luepamí.  Oslz. 
Kompositum: 

skörvjic  verb.  perf.  schänden, 
kôrvjíšče  -čä  L.  kurvjíščú  ntr.  gemeine  Hure.  Oslz. 
kflrvók  -ákä  L.  kürvaukü  [Kl.  H.  St.]  -váokó  [Vi.]  mase. 
Hurer,  Ehebrecher.  Oslz. 
*kftŕác  verb.  iter.  zu  körec.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -köräc  Prs.  -'kúra,  -k&fós  Prt.  -kähryl 
Imp.  -kuro-g): 

nakurac  verb.  imperf.  vollrauchen;  nakuräc  sa.  sich  mit 

Rauch  anfüllen, 
prekuräc  verb.  imperf.  durchräuchern, 
väkuräc  verb.  imperf.  1.  ausräuchern;  2.  vertreiben,  ver- 
jagen. 

vokörac  verb.  imperf.  beräuchern, 
zaköräc  verb.  imperf.  beräuchern,  räucherig  machen,  voll- 
rauchen. 

kurälul  -iiä  -uč  adj.  zum  Räuchern  bestimmt;  kuŕälná  komu§rä 
Räucherkammer.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

kuŕá-lDÍ  s.  kurülni.  Vi. 

küräca  -cä  L.  kuräci  fem.  junge  Henne.  Oslz. 

küröc  Prs.  kôŕa^  -hŠ  Prt.  körel  Imp.  kuiä  verb.  imperf.  rau- 
chen, Rauch  erzeugen;  kflŕéc  sq,  rauchen,  Rauch  von  sich  geben.  — 
Tôn-stayrí  Pöjjnk  rayt  kuŕél  pfpfj.  Ten-pjéck  sa.-kôŕí  bSrze. 
Oslz. 
Komposita: 

naküröc  verb.  perf.  vollrauchen;  oakflŕéc  s%  sich  mit  Rauch 
anfüllen.  —  Vôn-mjá-näkúŕél  calou  düernica..  Ven-kô- 
ŕél  tfik,  ce-caläy  dúerňicä  s^-nakutalä. 

pekürec  verb.  perf.  ein  wenig  beräuchern. 

prekfiŕčc  verb.  perf.  durchräuchern. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERMJCH. 


525 


väkuiéc  verb.  perf.  1 .  ausgeraucht  haben,  keinen  Rauch  mehr 
erzeugen;  2.  ausräuchern;  3.  verlreiben,  verjagen;  väku- 
föc  sa.  keinen  Rauch  mehr  von  sich  geben.  —  Níňa  jä  vá- 
kúŕél  svón-pipa,,  níňä  raä-ceniä  jíc.  Hfijá  já-väknfa. 
té^-kna^pôji  s-tá-vúogärda. 

vokuŕéc  verb.  perf.  beräuchern. 

zakäréc  verb.  perf.  1.  beräuchern,  räucherig  machen,  voll- 
rauchen;  2.  anrauchen,  anfangen  Rauch  zu  erzeugen;  zakü- 
ŕéc  sa.  anfangen  Rauch  von  sich  zu  geben.  —  Möj-"xlüep 
mjä-zakúŕél  tä-čistc  ^ärdYnä.  Jajj-sä-zakôŕa,  pípa,. 

kuŕččkä  -Iii  I.  kuräČkóu.  fem.  junge  Henne.  Oslz. 

kôréšče  -ča  PI.  N.  kuráščä  ntr.  grosses  Huhn.  Oslz. 

kuŕézuä  -oä  fem.  Hühnerfleisch.  Oslz. 

kuŕélc  -cä  masc.  grosser  Hahn. 

küri  -ŕá  -ŕé  adj.  die  Hühner  betreffend.  Oslz. 

kasäcölkä  -hl  I.  kusäcislköjj  fem.  Versucherin.  Kl.  H.  St. 

käsäcél  -ela  L.  kusáciQlú  masc.  Versucher.  Oslz. 

kös&cilkä  I.  kusäciikoy  PI.  G.  -cilk  s.  kíísäcelka.  Vi. 

kuséc  Prs.  kuša,  -siš  Prt.  kusél  verb.  imperf.  versuchen,  in  Ver- 
suchung führen.  Oslz. 
Komposita: 

pekôséc  verb.  perf.  versuchen,  in  Versuchung  fuhren, 
skôséc  verb.  perf.  versuchen,  verführen, 
♦kôšäc  verb.  Her.  zu  kusec.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -kôšác  Prs.  -kuša,  -kôšóš  Prt.  -kuše'yl): 
pokušac  verb.  imperf.  versuchen,  in  Versuchung  führen, 
skôšäc  verb.  imperf.  versuchen,  verführen, 
közä  -za  fem.  alte  Ziege.  Oslz. 
ktí'Ča  s.  kučá  fem.  und  masc.  Wslz. 
♦kô'čác  s.  káčac.  Wslz. 
kô-č6r  s.  kflčer.  Wslz. 
kťľčic  8.  kQčic.  Wslz. 
käčóŕ  s.  kôčôr.  Wslz 
ku-Črójj  s.  kúčrójj.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


ó  26 


DR.  FR.  LOREXTZ. 


kô-dIK  8.  kmit.  Wslz. 
kü-dlä  s.  kadla.  Wslz. 
kudlôčkä  s.  kadlôdka.  Wsh. 
kú'dlók  s.  kädlók.  Wslz. 
kó-fér  s.  köfer.  Wslz. 
ka-fert  s.  köfert.  Wslz. 
kö-förtk  s.  köfertk.  Wslz. 
kúy  nä  s.  kô/ňa.  Wslz. 
kťi"xôrk  s.  k&xôrk.  TFsfc. 
kuyórkä  s.  kô^ôrka.  Wslz. 
kay'óŕ  s.  käxôh  JFs/*. 
*kú-fnčäc  s.  kô'inčác.  W. 
kô'iučic  s.  kô'jnčic.  W. 
kťtiá  s.  kula.  TTs/s. 
kiVlavjä  s.  kälavjä.  Wslz. 
küiä  s.  kula.  fKs/s. 
kölbä  5.  kü^lbä.  Vi. 
kü'Hng  s.  kalirag.  Wslz. 
kíľlke  s.  kalko.  Ft.  Wslz. 
kúlpôk  L.  kälpáôku  s.  kúolpók.  V%. 
kiVmäc  s.  karaac.  Wslz 

kň-nštevnesc  -cä  L.  kanštovnuescí  fem.  1.  die  Künstlichkeil, 
könslliche  Ausführung;  2.  die  Kunstfertigkeit,  Geschicklichkeil. 
Fi.  Ä.  TPsfe. 

kiVnštevňä  adv.  1.  künstlich;  2.  kunstfertig,  geschickt.  H.  Vi.  St. 
Wslz. 

kú-iištownosc  5.  kiVnštovnosc.  Kl. 
kň-DŠtowňä  8.  kiVnštevňä.  Kl. 
kiľnä  s.  köna.  Wslz. 

kiVnicä  L.  kanlci  PI.  G.  -ňk  s.  känica.  TFsfe. 

kaníčkä  /.  kuničkóu  H.  G.  -ňičk  s.  käňička.  TFsk. 

kü-nl  s.  kaní.  IFste. 

kiVpä  PI.  G.  kap  s.  kapa.  Wslz. 

ku-pekä  PI.  G.  kupek  s.  köpeka.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVI.VZISCnES  WÖRTERBUCH 


527 


kô-pcóy  s.  köpcöjj.  Wslz. 

ku  pctve  s.  köpctve.  Wslz. 

kô-pchí  8.  köpctu.  Wslz. 

kô'pčic  8.  käpčic.  Wslz. 

kô'pČIcä  8,  kňpčica.  WsU. 

kú'pčíčkä  8.  kflpčička.  Wslz. 

kô'pčlí  s.  kôpčifc.  Wéla. 

kô  pčl  s.  kôpčí.  Wslz. 

kô-péčka  8.  kupečka.  Wslz. 

kô-pjäc  s.  kapjac.  Wslz. 

kú-pjlc  s.  kupjic.  Wslz. 

kä-pjícôlkä  s.  köpjicelka.  Wslz. 

kä'pjícél  s.  käpjicél.  Wslz. 

ku-pka  PI.  G.  kúpk  s.  kôpka.  Wslz. 

kíi'pnY  s.  kupní.  Wslz. 

ká'piro  s.  kíipno  adv.  and  ntr.  Wslz. 

kü'puosc  s.  kflpnosc.  Wslz. 

kirrä  s.  kura.  Wslz. 

kô'ré/  s.  köre/.  Wslz. 

kíiTevník  L.  kärevnľkň  s.  körevniK.  Wslz. 

kurník  s.  kurňik.  Wslz. 

kô-rók  5.  kôrók.  Wslz. 

ku-róšk  s.  kôróšk.  Wslz. 

kÚTopátkií  s.  körepätka.  Wslz. 

kú  rpjä  kürpy^  fem.  pl.  schlechte  Schuhe,  von  Schuhen  abgeschnit- 
tene Pantoffel. 
*kuTtäc  verb.  Her.  zu  küTtnoyc. 

Komposita  (Inf.  -kiVrtäc  Prs.  -'kitrta.  -ku-rtôš  Prt.  -ktir- 
te-ul:) 

dekiVrtac  verb.  imperf.  bis  zu  einem  Punkte  hin  wälzen; 
dekurtäc  sa_  bis  zu  einem  Punkte  hin  rollen. 

fkartac  verb.  imperf.  hineinwälzen;  fkürtäc  ßa.  hinein- 
rollen. 

prakü-rtac  verb.  imperf.  heran  wälzen. 


Digitized  by  Google 


Ö2S 


DR.  PR.   LORE  XT  Z. 


skíľrtác  verl.  imperf.  herabwälzen;  ska-rtäc  sq.  hinab- 
rollen. 

vükü'rtäc  verb.  imperf.  hinauswälzen;  väküTtäc  sa.  hin- 
ausrollen. 

zaku/rtäc  verb.  imperf.  hin  wälzen;  znke'ľtäc  sa.  hinrollen. 

kÜTtnoyc  8.  kirrtnóuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

kü-rtnouc  Prs.  koTtňa.  -ňéš  Prt.  kiľrtnóyu  körtu%  verb.  imperf. 
rollen,  wälzen;  kíľrtnóuc  sa^  sich  wälzen,  sich  rollend  fortbewe- 
gen. Kl. 

Komposita  {Inf.  -kü-rtnouc  Prs.  -'kürtna;  -ku'rlnéŠ  Prt. 
-kurtnöjin): 

deku'rtnóuc  verb.  perf.  bis  zo  einem  Punkte  hin  wälzen; 
dektí  rtnóyc  sq,  bis  zu  einem  Punkte  hin  rollen. 

fkÚTtnôuc  verb.  perf.  hineinwälzen;  fké/rtnônc  s$  hinein- 
rollen. 

pokuTtnóu.c  verb.  perf.  vorwärts  wälzen, 
prükurtnöuc  verb.  perf.  heranwälzen, 
skartuóuc  verb.  perf.  hinabwälzen;  skiVrtnóuc  sa.  hioab- 
rojlen. 

vákärtuóuc  verb.  perf  hinauswälzen;  väkňrtnôuc  sa.  hin- 
ausrolleo. 

vukírrtuóuc  verb.  perf  eine  Strecke  fortwälzen ;  vuku'rt- 
nóuc  so.  eine  Strecke  fortrollen. 

zakÜTtuüuc  verb.  perf.  hinwälzen;  zakiľrtnóuc  sa.  hin- 
rollen. 

kirrvä  s.  kürva.  Wslz. 
kiVrvjic  s.  körvjic.  Wslz. 

kú-rvjíščo  PL  N.  kftrvji-ščä  G.  -vjišč  s.  kurvjiščo.  Wslz. 
kú-rvôk  s.  kiirvôk.  Wslz. 
*kťrräc  s.  körac.  Wslz. 
kťrräcä  L.  kuriči  PI.  G.  -rác  s.  kuŕäca.  Wslz. 
kiVröc  s.  ktiŕec.  Wslz. 

kiVŕéčkä  /.  kuŕä'čkóu,  PI.  G.  -i-äčk  s.  kňŕečka.  Wslz. 
kiVŕéščo  PI.  N.  kOHi  ščä  G.  -rašč  s.  kufešče.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SLOYINŽISCHBS  WÖRTBRBUCH. 


529 


ku ŕéznä  a.  körezDa.  Wslz. 
ku-H  a.  kôr!.  Wslz. 
kú'säcélkä  5.  kňsäcelka.  Wslz. 
k  ô  sftcél  a.  k&säcél.  Wslz. 
kô'sfic  s.  kôsec.  IFaZ*. 
♦kťľšäc  s.  köSac.  TPsí*. 
kuzä  a.  köza.  TPa&. 

kôdfil  -dlä  maac.  1.  ein  zum  Aalfang  in  Flössen  gebrauchtes  Netz; 

2.  der  innere  Sack  der  Reuse;  3.  der  Schlitz  am  Rock, 
köx  kôx*  L.  kfr^ä  maac.  Kuchen, 
kä^ô^vl  -y&  -vô  ad;,  den  Kuchen  betrefTend. 
käjÖpnä  -nä  masc.  Schelm,  Mensch,  welchem  man  nicht  trauen 

kann.  H.  Vi.  Wslz. 
kajöjjnä  s.  kajognä.  Kl.  St. 

kukäc  Pra.  kôča^  -čéš  Pri.  kôkeul  verb.  imperf.  Kuckuck  rufen. 
Komposita: 

pekukác  verb.  perf.  eine  Zeitlang  Kuckuck  rufen. 

zakukftc  verb.  perf.  anfangen  Kuckuck  zu  rufen, 
kuknöjfc  8.  käknóuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
käknóuc  Fut.  kökn%  -nöS  Prt.  kuknópn  verb.  perf.  Kuckuck 

rufen.  Kl. 
kôkôlčln  s.  kôke*ulčín.  GGa. 
kukólkä  a.  kôko-ylka.  GGa. 

kíikeajčin  -činí  -ná  -nô  adj.posa.  Kuckucks-.  Osie.  KGa.  W. 

k ôk  o*9 lká  -hl  fem.  Kuckuck.  Oslz.  KGa.  W. 

kuk  u  č  Či  n  -Činí  -ná  -né  adj.  poss.  Kuckucks-. 

kukučkä  -hl  fem.  Kuckuck. 

kiílčicä  -cä  fem.  i.  Kiigelchen;  2.  kleine  Grube. 

ktílčíčkä  -M  fem.  i.  Kugelchen;  2.  kleine  Grube. 

kólkä  -hl  fem.  i.  Kügelchen;  2.  kleine  Grube. 

kum  adv.  kaum.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

körn  körne  [Kl.  H.  Vi.]  kö-mö  [Wslz.]  PI.  G.  kumöp.  masc. 

4.  Wanne,  Trog;  2.  PI.  Kummet.  K2.  H.  Tu  Wslz. 
kömk  -kä  masc.  kleine  Wanne,  Trog.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

34 


530 


DB.  FR.  LORENTZ. 


kumkä  -hi  fem.  flache,  irdene  Tasse,  Komme.  Kl.  H.  Vi.  WsU. 

kupjäß  8.  kupjaji.  Vi. 

käpj&u  -pjé  fem.  Kauf.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

kur  körä  [Oslz.]  kirrä  /W*-7  P/.  G.  kurö»  masc.  Hahn. 

kur  kur  ä  masc.  Chor  (in  der  Kirche). 

kör  k  -ká  masc.  Hähnchen. 

kurkä  -M  fem.  Hähnchen. 

kür  kör«  [Oüz.]  ku  ŕu  [Wsle.J  L.  kurä  masc.  Staub,  Ranch. 

kurfiicä  -cfi  fem.  Stanbtreiben. 

kuŕáčinä  -nä  fem.  Hühnerfleisch,  Hühnersuppe.  Ods. 

kuŕäčiznä  s.  kuričina.  Oslz. 

kuŕäči  -čá  -če  adj.  die  Küchlein  betreffend.  Oslz. 

kuŕäčnl  -nä  -né  adj.  die  Küchlein  betreffend.  Oslz. 

kuŕa-ČInä  s.  kuráčina.  Wslz. 

kuŕä'čiznä  s.  kuráčina.  Wslz. 

kurä  čl  s.  kurací.  Wslz. 

kuŕa'čn'i  s.  kuŕäčnl.  Wslz. 

kôf-%  -ácä  PI.  N.  kuŕ$tá  ntr.  Küchlein. 

kuŕô»téčke  s.  kúŕoutečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

kôrôytko  s.  kôŕó«tke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

kuŕófituške  s.  kuŕoutuške.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

kuŕoutôčko  -kä  ntr.  Küchlein.  Kl. 

kuf  ó«tke  -kä  PI.  N.  kuŕ^tkä  ntr.  Küchlein.  Kl. 

kuroutuške  -kä  ntr.  Küchlein.  Kl. 

kušk  -kä  masc.  Kochen. 

kuškác  Prs.  kušk%  -kôš  Prt.  kuškeyl  verb.  imperf.  küssen. 
Komposita: 

nakiíškäc  verb.  perf.  sa,  sich  satt  küssen, 
pekuškäc  verb.  perf.  einen  Koss  geben,  küssen, 
vukuákäc  verb.  perf.  herzlich  küssen, 
kušknójjc  s.  kušknôuc.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
kušknôjíc  Fut.  käškňa,  -ňSš  Prt.  kôšknóun  verb.  perf.  einen 

Kuss  geben.  Kl. 
kfttör  -trä  L.  kutru  masc.  Kutter. 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WÖRTERBUCH 


531 


kôtrôoví  -Y&  -vé  adj.  den  Kolter  betreffend, 
kuzňä  -ňä  H.  G.  -ňY  fem.  Schmiede, 
kiízňä  -ňô  fem.  Sehmiede. 

köznicä  -cä  L.  kázňlcí  [Oslz.]  -ňrcl  [Wslz.]  PI.  G.  -nie 

[Oslz.]  -nie  [WsU.]  fem.  Sehmiede, 
kuzňíčnl  -n&  -né  adj.  die  Schmiede  betreffend.  Oslz. 
käzál'čnl  s.  kuzňlčnl.  Wslz. 
kôžSl  kiížlä  mase.  Kreisel. 
küm|dä  A.  ku'm%da.  s.  kom$da.  Wslz. 
ktim^dérä  s.  koma^déra.  Wslz. 
küm%dör5c  Prs.  kú-maderäja.  s.  komadérfic.  Wslz. 
ktimjínuf  vi  s.  komjinu§vY.  Wslz. 
kümjink  s.  kemjínk.  Wslz. 
kümjinnl  s.  komjínnY.  Wslz. 
kttmjínňicä  s.  komjínňica.  Wslz. 
kíimjínničk  s.  kemjínňičk.  Wslz. 
kdmjínničkä  s.  komjínňička.  Wslz. 
kamjínňikóy  s.  komjínnikóy.  Wslz. 
kilmjínňik  s.  komjínňiŕ.  Wslz. 
kurajlnňl'ctvo  s.  komjYnňlctvo.  Wslz. 
kumjYnňichY  s.  komjínníclťi.  Wslz. 
kíimjYnňlčí  s.  komjinnifl.  Wslz. 
kumorčicä  s.  komorČica.  Wslz. 
ktimôrčíčkä  s.  komórčička.  Wslz. 
kümorkä  A.  ku-mórka  s.  komôrka.  Wslz. 
kümoydä  s.  komójjda.  GGa. 
kíimoylňíca  s.  komöjjlnica.  Wslz. 
kümorüo,vY  s.  komoroví.  Wslz. 
kíimotSŕtvo  s.  kometéŕtvo.  Wslz. 
k  í)  m  íl  e  r  ä  A.  kú  mora  s.  k  ornú  o,  ra.  Wslz. 
kümä^rni  s.  komúornl.  Wslz. 
kümäoträ  A.b.  kümotra.  s.  komúotra.  Wslz. 
kümüotröji  s.  koraú^tróy.  Wslz. 
kümö§trin  s.  komô$tŕín.  Wslz. 

8  i* 


Digitized  by  Google 


532 


DB.  FR.  LORENTZ. 


küDeplani  8.  keneplani.  Wüz. 
küneplStl  s.  kenepläti.  Wslz. 
künoplü^vl  s.  kenepltiov'i.  Wslz. 
künüeplY  s.  ken&$pK.  Wslz. 
kiinú§pníčk  s.  kenä§pniČk.  Wslz. 
kttnôepňlkóg  8.  kenä$pňikôy.  Wslz. 
kunôopňik  8.  ken&QpňiK.  Wslz, 
kttmjin  PI.  G.  kümji'nög  8.  kógmjín.  Wslz. 
kú'mórkä  I.  kflmüorkög  8.  kuemórka.  Wslz. 
kümoyl  L.  kümö$lu  8.  kä§móuj.  Wslz. 
kňmeter  PI.  G.  kttmö^trou.  8.  küf  meter.  Wslz. 
♦kúnčäc  s.  ké  inčac.  GGa.  KGa. 
ktt-nčíc  Bt  kú-nčél  kiinčriä  s.  ké^očic.  Gtfa.  KGa. 
kčľnlšk  s.  käfníšk.  TFsk. 

kíineplä  ktinô$pél  [Wslz.]  kenüepßl  [KGa.  W.J  s.  kôeneplfi. 

Wslz. 
kŕjmäc  s.  kfimac.  Äť. 
kiln  ä  P/.  G.  k$n  s.  köna.  5/. 
kQňicä  s.  könica.  St. 
knňičkä  s.  käňička.  St. 
kQňl  s.  kani.  St. 
ktlm  s.  kiím  adv.  St. 
kqm  kitmu  s.  käni  kumä.  St. 
kqmk  s.  kümk.  St. 
k$mkä  s.  kumka.  St. 

kväkäc  Prs.  kvä$č%  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  kvágča  [Vi.]  -čéš 
Prt.  kvä»ke-yl  [Kl.  U.  St.  Wslz.]  kváoke-yl  [Vi.]  kv&kii 
Imp.  kvSč!  verb,  imperf.  i.  gackern;  2.  quaken. 
Komposita  (Inf.  -kväkäc  Prs.  -'kváča  -kváyčéš  [Kl.  H.  St. 
Wslz]  -kvápčéš  [Vi]  PH.  -  kvákeyl  Imp.  -  kvači): 
pokväkäc  verfc.  ^er/*.  ein  wenig  gackern,  quaken, 
reskvfikäc  verb.  perf.  sa.  laut  gackern,  quaken, 
vžlkvak&c  verb.  perf.  sa.  aufgehört  haben  zu  gackern,  zu 
quaken. 


Digitized  by  Google 


8L0YIXZISCHE8  WÖRTERBUCH.  533 

zakväkäc  verb.  perf.  anfangen  zu  gackern,  zu  quaken, 
kváoknóux  5.  kvayknóuc.  Vi. 

kvartálni  -n&  -né  adj.  vierteljährlich,  jedes  Vierteljahr  sich  wieder- 
holend. Kl.  H.  St.  WsU. 
kvSrtälňä  adv.  vierteljährlich,  quartalweise. 
kTärtáQl  8.  kvartäyl.  Vi. 
kyärtäini  8.  kvartSlnl.  Vi. 

kvärtá»l  -la  mase.  Quartal,  Vierteljahr.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

kvártér  -éra  mase.  Quartier,  Unterkommen. 

kvärtérä  -rä  PI.  G.  -tér  fem.  Viertelliter. 

kvärtérSc  Prs.  kvSrtôraj%  Prt.  kvártôr^  verb.  imperf.  Quar- 
tier geben,  quartieren,  unterbringen;  kvartérSc  8$  sich  quartieren, 
Unterkommen  finden. 
Komposita: 

fkvärtérfic  verb.  perf.  einquartieren;  fkvartórác  sa,  sich  ein- 
quartieren.—  Jay-bôl  fkvärtérÔjjní  vü-jäuä-börä. 

pŕekvärtérác  verb.  perf.  umquartieren,  ein  anderes  Quartier 
geben;  prekväxtécSc  sa.  sich  umquartieren,  das  Quartier 
wechseln. 

väkvärtérác  verb.  perf.  ausquartieren,  auswärts  unterbringen; 
väkvärtérác  sa_  sich  auswärts  ein  Unterkommen  suchen.  — 
Tl-saldäucä  bälä-väkvärtérôunl  f-ta.-škan%. 
kvärtérkä  -hl  fem.  Viertelliter. 

kvärtéra$väc  Prt.  kvärtérB$ve*gl  s.  kvartérac.  KJ.  Vi. 
kvärtír  -Íra  mase.  Quartier,  Unterkommen. 
kvSs  -sa  L.  kvasö  masc.  Sauerteig, 
kväséc  Prs.  kväSa.  -síš  Prt.  kvfisôl  verb.  imperf.  sauern. 
Komposita: 

uakvasčc  verb.  perf.  genug  einsäuern. 

pekvffsöc  verb.  perf.  einsäuern. 

pŕäkvaséc  verb.  perf.  säuerlich  machen. 

prekvaséc  verb.  perf.  fibersäuern. 

zakvaséc  verb.  perf.  einsäuern. 
kvasnSvI  -v&  -vé  adj.  säuerlich. 


Digitized  by  Google 


534 


DB.  FB.  LOKENTZ. 


kvSsnavjä  adv.  säuerlich. 
kvSsnave  adv.  säuerlich. 

kväsnavesc  -cä  L.  kvasnavuescl  fem.  die  Säuerlichkeit,  der  säuer- 
liche Geschmack, 
kvasní  -na»  -né  adj.  sauer. 
Kompositum: 

mji$nekvasni  süsssauer. 
kväsne  adv.  sauer. 
Kompositum: 

mjignekv&sne  süsssauer. 
kv&snesc  -CÄ  L.  kvasnuosci  fem.  die  Säure,  der  saure  Geschmack, 
kvasná  o  e  s.  kvasňauc.  Vi. 

kvasňáuc  Prs.  kväsneja.  kvasňlejéš  Prt.  kvasné *yl  -ňä  -neli 
Part.  Prt.  kvasňäTi  verb.  imperf.  sauer  werden.  KL  H.  St.  Wslz. 
Komposita: 

nakvasňauc  verb.  per  f.  etwas  sauer  werden, 
pŕäkvasnánc  verb.  perf.  säuerlich  werden, 
prekvasňáuc  verb.  perf.  durch  und  durch  sauer  werden, 
zakvasňäuc  verb.  perf.  sauer  werden, 
kvasnöc  8.  kvasnäuc. 

kvSsnica  -cä  L.  kvasňlcl  [Oslz.]  -ni'cl  [Wslz.]  fem.  Sauerteig, 
kvasnôc  s.  kvasnagc. 
kvSstä  -tä  fem.  Quast. 

kvíšac  Pŕs.  kváuš%  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  kvápš*  [Vi.]  -šoš 
Prt.  kváuše-ul  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  kváQsV*l  [Vi.]  kváša 
Imp.  kvasVg  verb.  imperf.  zu  säuern  pflegen. 
Komposita: 

pŕäkväšäc  verb.  imperf.  säuerlich  machen, 
pŕekväšác  verb.  imperf.  übersäuern, 
zakvfišac  verb.  imperf.  einsäuern, 
kvártä  -ta  fem.  Spanne, 
kväuknójic  s.  kvauknóuc.  H.  St.  Wslz. 
kvauknóuc  Fut.  kväykňa.  -ňéš  Prt.  kväuknôiro  kvókn|  Imp. 
kv&kni  verb.  perf.  i .  ein  Gegacker  erheben;  2.  aufquaken.  Kl. 


Digitized  by  Google 


SL0YINZI8CHE8  WÖRTERBUCH. 


535 


kvSr'čksä  -sä  fem.  Queraxt,  Zimmeraxt. 
kvltäc  Prs.  kvftäj%  Prt.  kvlté'gl  verb.  ituperf.  quittieren. 
Komposita: 

pekvitfic  verb.  perf.  nach  einaoder  quittieren. 

akvttäc  verb.  perf.  quittieren. 
kyitlDgä  s.  kvitüDga. 

kvftüßgä  -nfcl  I.  kvItí-Dgôu  D.  L.  Du.  N.  -nzft  PI.  N.  -nfcí 

G.  -ÜDg  fem.  Quittung, 
krltögväc  Brt.  kvítô^ve^l  8.  kvltäc.  Kl.  Vi. 
kvjacäatl  -tá  -tô  adj.  blumenreich.  Oslz. 
kvjac&'stl  8.  kvjacästl.  Wslz. 

kvjácôšče  -čä  PI.  N.  kvjacäščá  [Osie.]  -cáVšéä  [Wslz.] 
O.  -cSšč  [Oslz.]  -ca\šč  [Wslz.]  ntr.  Blumengarten,  Blumen- 
beet. 

kvjáQtk  s.  krjäHtk.  Vi. 

kvjít  -tá  L.  kvjlscft  H.  G.  kvjfit,  kvjato»  I.  -tí,  -tmí  L.  kvje- 

côx  mase.  Blume, 
kvjatátí  -tá  -té  adj.  blumenreich. 
kvjatgjČk  -kä  mase.  Btämchen. 
kvjatní  -uay  -né  adj.  bunt,  gefleckt, 
kvjätôšk  -kä  mase.  Blumchen. 

kvjSte^  -^ä  i^.  G.  kvjatô^yóy  ma&.  Ochse,  Stier  mit  einem 

weissen  Stern  auf  der  Stirn. 
kvjStexä  -x.!  L  kvjatô§x<>H  fem.  Kuh  mit  einem  weissen  Stern 

auf  der  Stirn. 

kvjfitoškä  -M  I.  kvjató§škójj  fem.  Kuh  mit  einem  weissen  Stern 

auf  der  Stirn, 
kvjatevätl  -tá  -tô  adj.  buntfleckig. 

kvjatô$šk  -kä  mase.  Ochse,  Stier  mit  einem  weissen  Stern  auf  der 
Stirn. 

kvjatÜQVl  -vä  -vô  adj.  die  Blumen  betreffend, 
kvjagtk  -kä  masc.  Blumchen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
kvjič6c  IVs.  kvjTča,  -člš  Prt.  kvjTčVgl  -Čä  -Čelí  Part.  Prt.  kvji- 
čalí  verb.  imperf.  quieken.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


536 


DB.  PR.  LORBNTZ 


Komposita: 

pekvjlčéc  verb.  per  f.  ein  wenig  quieken. 

zakvjlčéc  verb.  perf.  aufquieken, 
k vji§céščo  -Čá  PI.  N.  kvjecäÉčä  [Oslej  -cá-ščÄ  [Wslz.]  G.  -cášô 

[Oslz.]  -cítóč  [Wslz.]  ntr.  Blumengarten,  Blumenbeet, 
kvjlgcé  -cá  ntr.  die  Blumen, 
kvjiklävl  -v&  -vé  adj.  quiekend.  Oslz. 
kvjikläVvI  s.  kvjiklävl.  WsU. 
kvjlk  -kô  mase.  das  Quieken,  Gequiek.  Osie. 
kvjli  kvjl-kô  s.  kvjií.  WsU. 

kvjíléc  Prs.  kvjíh*  -llš  Prt.  kvjllél  verb.  imperf.  winseln.  Oslz. 
Komposita: 

pekvjlléc  verb.  perf.  ein  wenig  winseln, 
roskvlléc  verb.  perf.  8%  laut  winseln, 
skvjiléc  verb.  perf.  winseln, 
zakvjílé'c  verb.  perf.  anfangen  za  winseln. 
*kvjitác  verb.  iter.  zu  kvjítnôuc  Oslz. 

Komposita  {Inf.  -kvjltäc  Prs.  -kvjlta,  -kvjttôš  Prt.  -kvjl- 
te-gl  Itnp.  -kvjlto*«): 

prekvjitäc  verb.  imperf.  verblunen. 
roskvjltäc  verb.  imperf.  aufblühen, 
vetkvjitäc  verb.  imperf.  wiederaufblühen, 
zakvjítäc  verb.  imperf.  aufblühen, 
kvjl'ééc  s.  kvjlčec.  Wslz. 
kvjHéc  s.  kvjilec.  Wslz. 
*kvjl*t&c  s.  kvjltac.  Wslz. 
kvjíínôuc  Imp.  kvjíkňi  [H.  Vi.St.J  kvjikúl  [Wslz J  s.  kvjíR- 

nôuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
kvjítnôuc  Fut.  kvjíKna.  -n8S  Prt.  kvjfknô»n  Imp.  kvjtkni 

kvjlkňlcä  verb.  perf.  aufquieken.  Kl. 
kvjítnóyc  Prt.  kvjlt  -tlä  [H.  Vi.  St.]  kvjlt  kvjltlä  [Wslz.] 
Imp  kvjltňl  [H.  Vi.  St.]  kvjWňi  [Wslz.]  Part.  Prt.  kvjltlí 
[H.  Vi.  St.]  kvjWH  [Wslz.]  s.  kvjítnôuc.   H.  Vi.  St. 
Wslz. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHES  WÖRTERBUCH 


537 


kvjítnóuc  Prs.  kvjítn%  -ňéš  Prt.  a.  kvjítnópn  b.  kvjlt  -tlá 
Imp.  kvjítňl  Part.  Prt  kvjltll  verb.  imperf.  blühen.  KL 
Komposita  (Inf.  -kvjítnóuc  IV«.  -'kvjító%  -kvjítnôš  Prt.  -  kvjít 
-'kvjitlá  Imp.  -'kvjitňl): 

pekvjítnôuc  verb.  perf.  eine  Zeitlang  blühen, 
pŕekvjítnôuc  verb.  perf.  verblühen, 
reskvjítnôuc  verb.  perf.  aufblühen, 
vetkvjítnôuc  verb.  perf.  wiederaufblöhen. 
zakvjítnôyc  verb.  perf.  aufblühen. 

i 

K'. 

keylô^vl  -v&  -vé  adj.  den  Kegel  betreffend, 
kgjél  -ylä  mase.  Kegel. 

k§Jvä  -vä  PI.  G.  kšjv  [H.  Vi.  St.  WsleJ  kljw  [Kl.J  fem. 
Kieme. 

ki'fä  -f&  fem.  altes  schlechtes  Hans. 

kín  ktoä  mase.  Keim.  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.J 

kinäc  Prs.  kfnäja,  /3B.  H.  Vi.  Wils.]  kfoöja.  /S/7  Ríuôjéš 

Prt.  kSnÔgl  verb.  imperf.  keimen. 
Komposita: 

väkinäc  ver&.  .per/",  aaskeimen,  hervorkeimen. 
zaklnSc  verb.  perf.  anfangen  zn  keimen. 
kl'ntiQväc  Prt.  ki'nü§ve  yl  5.  kfnSc.  2£Z.  Ft. 
kínô^vl  -v&  -vé  arf;.  den  Keim  betreffend;  klnôôvé  lästä  Keim. 

Witter, 
kí  s  kisä  masc.  Kies. 
klsäTi  -t&  -té  adj.  voller  Kies, 
kísevfitl  -t&  -té  adj.  kiesarüg. 
ki'sa$vi  -v&  -vé  adj.  den  Kies  betreffend. 
k{n  s.  kín.  St. 


Digitized  by  Google 


538 


DK.   FR.  LORENTZ 


läbäs  -sa  mase.  ungeschickter,  plumper  Mensch,  Tölpel, 
labasevfiti  -tá  -té  adj.  ungeschickt,  plump,  tölpelhaft. 
Ubasevatosc  -cä  L.  labasevatô$scl  fem.  die  Ungeschicktheit, 

Plumpheit, 
lacarét  -é  tô  mase.  Lazaret 
lacaretú§vS  -vá  -vé  adj.  das  Lazaret  betreffend, 
ladfic  Prs.  12dôj%  Prt.  ladôu.1  verb.  imperf.  1 .  laden,  beladen, 
belasten;  2.  scbossíertig  machen. 
Kompositá: 

deladfic  verb.  perf.  vollends  beladen, 
naladfic  verb.  perf.  viel  aufladeu,  volladen. 
pŕäladäc  verb.  perf.  hinzuladen. 

pfeladác  verb.  perf.  i.  überladen,  überlasten;  2.  umladen, 
rezladfic  verb.  perf.  enlladen. 
váladác  verb.  perf.  ausladen, 
vladfic  verb.  perf.  einladen, 
vebladac  verb.  perf.  beladen, 
vuladäc  verb.  perf.  ordentlich  beladen, 
zladfic  verb.  perf.  i.  zusammenladen;  2.  abladen, 
♦ladfiväc  verb.  Uer.  zu  ladfic. 

Komposita  (Inf.  -ladfiväc  Prs.  -  ladäva.  -ladäuvóš  [Kl.  H. 
St.  Wsle.J  -dáQvóš  f  Vi  J  Prt.  -ladáve'yl  Imp.  -ladfi- 
vô-«): 

präladaväc  verb.  imperf.  hinzuladen, 
pŕeladfiväc  verb.  imperf.  1.  überladen,  überlasten;  2.  um- 
laden. 

rezladfiväc  verb.  imperf.  enlladen. 

väladfivác  verb.  imperf.  ausladen. 

vladfiväc  verb.  imperf.  einladen. 

vebladfiväc  verb.  imperf.  beladen. 

zladävac  verb.  imperf.  i.  zusammenladen;  2.  abladeo. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTBRBÜCH. 


539 


ladní  -najj  -né  adj.  hübsch,  schön, 
lffdnesc  -cä  L.  ladnä§scl  fem.  Schönheit. 
ladnáQc  8.  ladňajie.  Vi. 
lfidáft  adv.  schön,  hübsch. 

ladňayc  Prs.  18dňej%  ladúi$j8š  M.  lildne'^l  -ňá  -ňelí  verb. 

imperf.  schon,  hübsch  werden.  Kl.  H.  St.  WsU. 
Udá  Ô  c  s.  ladnáuc. 
ISdnôc  8.  ladňäyc. 

ladä$väc  Prt.  ladô^ve-yl  s.  ladác.  Kl.  Vi. 
ISgednesc  -cä  L.  lagednä$scX  fem.  die  Milde,  Sanftmut. 
lagodňáQC  s.  lagedňáuc.  Vi. 
ISgedňft  adv.  milde,  sanft. 

lagedňágc  Prs.  l9godňej%  lagedňlejôš  Prt.  Ifigedňo'yl  -óä 
-ňelí  verft.  imperf.  milder,  sanfter  werden.  XZ.  H.  Ä.  Wslz. 
Kompositum: 

vulagodňäyc  verb.  perf.  milde,  sanfter  werden, 
lagäs'dní  -n&  -né  o<#.  milde,  sanft. 
lagô^dňSc  8.  lagednáuc. 
lagôedňôc  8.  lagednánc. 

lagô$3éc  Prs.  Ifig03a.  lagä$3lš  Prt.  Ifige3él  verb.  imperf.  mil- 
dem, besänftigen;  lagô§3éc  sa.  milder,  sanfter  werden,  sich  be- 
sänftigen. 
Komposita: 

polagü$3Öc  verb.  perf.  nach  einander  besänftigen. 
välagö^3Öc  verb.  perf.  ganz  besänftigen;  välagä$3éc  8%  sich 

ganz  besänftigen. 
vulagúe3éc  verb.  perf.  mildern,  besänftigen ;  v«lagňe3éc  8% 

sich  besänftigen, 
zalagô^éc  verb.  perf.  besänftigen. 
lagüS  -ušä  L.  lagôéô  [Oslz.]  -gü§ö  [Wslß.]  mase.  langer  schlan- 
ker Mensch. 

lajäc  Prs.  laj'%  -jéš  Prt.  lftje'tfl  verb.  imperf.  1.  schelten, 
schimpfen;  2.  bellen;  3.  schwatzen,  unsinniges,  seichtes  Zeug 
reden.  —  Ta-stájjrá  bábä  lajft  lík  nÖu-mja.. 


Digitized  by  Google 


540 


DB.  PE.  LOBENTZ. 


Komposita: 

nalajäc  verb.  perf.  8%  genug  gescholten,  gebellt  haben, 
peläjäc  verb,  perf.  eine  Zeitlang  schelten,  bellen, 
preläjäc  verb.  perf.  im  Bellen  übertreffen, 
rozlajäc  verb.  perf.  8%  laut  schelten,  bellen, 
välajäc  verb.  perf.  sa_  nicht  mehr  schelten,  bellen, 
vuläjäc  verb.  perf.  schwatzen. 
zalSjäc  verb.  perf.  anľangen  zu  schelten,  zu  bellen, 
♦lajäc  verb.  Uer.  eu  läj'ac. 

Komposita  (Inf  -lajSc  Prs.  -'lajuja.  Prt.  -lajô-yl  Itnp.  -15- 

je«): 

prelajfic  verb.  imperf.  im  Bellen  übertreffead. 
zalaj&c  verb.  imperf.  anlangen  zu  bellen,  zu  schelten, 
lajätí  -t&  -tô  adj.  1.  keiferiscb,  zum  Schelten  geneigt;  2.  zum 
Beilen  geneigt. 
*laja*väc  verb.  Her.  m  lajac. 

Komposita  (Inf.  -lajäväc  Prs.  -'lajáy%  -lajágvóš  [Kl.  H.  St. 
WsU.]  -jágvóš  [Vi.]  Prt.  -laj&ve^l  Imp.  -lajäve's): 
s.  lajäc. 

1  aj 5 vi  -vá  -vé  adj.  1.  keiferiscb,  zum  Schelten  geneigt;  2.  zum 
Bellen  geneigt. 

lajóč  -áča  L.  lajá«čä  [Kl.  H.  St.  WsU.]  -jáQČô  /TiJ  mase. 
1.  viel  scheltender,  schimpfender  Mann;  2.  seichter  Schwätzer,  Fa- 
selhans. 

läjôčkä  -M  I.  lajä«ökö«  [Kl.  H.  St.  WsU.]  -já$čkó»  [Vi.]  fem. 
Í.  viel  schimpfende  Frau,  Keiferin;  2.  seichte  Schwätzerin. 

lfijôk  -áká  L.  lajáukä  [Kl.  H.  St.  WsU.]  -jäßkö  [Vi.] 
PI.  N.  -CÄ  mase.  1.  viel  scheltender,  schimpfender  Mann;  2.  seich- 
ter Schwätzer. 

■ 

*lajô$vác  s.  lajac.  KL  Vi. 
läk  -kü  L.  lakw  masc.  Lack. 

lakfirčíí  -iká  masc.  Lackierergeselle,  Lackiererlehrling, 
lakäröc  Prs.  lákaŕa.  lakäHš  JW.  lfikafél  verb.  imperf.  Lackierer 
sein,  das  Uckiererbandwerk  betreiben. 


Digitized  by  Google 


8L0VDÍZI8CHKS  WÖBT 


WIMM! 


541 


lakSHk  -äkä  masc.  Lackierergeselle,  Lackiererlehrling. 
1  akí  f  ôft  -ŕevl  -vá  -?ô  adj.  poss.  dem  Lackierer  gehörig, 
lakäŕtvo  -vä  ntr.  1.  die  Lackierer;  2.  das  Lackiererband  werk. 
lakSŕhí  -ká  -hé  adj.  den  Lackierer  betreffend. 
18k  n  ô  q  c  a.  läknôuc.  H.  Vi.  St.  Wsl*. 

läknôuc  Prs.  Ifikňa.  -ňéš  Prt.  läknójjn  verb.  imperf.  hungrig 
sein.  Kl. 
Komposita: 

nalSknóuc  verb.  perf.  s%  genug  gehungert  haben. 

zaläknójjC  verb.  perf.  anfangen  zu  hungern,  hungrig  werden, 
lakňójjčkä  *.  lakňôjjčka.  H.  Vi.  St.  Walz. 
lakňôučkä  -M  A.  lákňoučka.  fem.  Hunger.  Kl. 
líkórk  -kä  masc.  Lackierergeselle,  Lakiererlehrling. 
läkórkä  -hl  I.  lakarkóy,  -kärkóu  fem.  die  Frau  des  Lackierers, 
läkóŕ  -afá,  -äŕä  L.  lakfiŕä  mase.  Lackierer, 
lakóymstvo  -vä  ntr.  Gier,  Lüsternheit.  H.  Vi.  Wsle. 
lakóumstve  s.  lako^mstve.  KL  St. 
1  Sk  e  m  j  ä  adv.  gierig,  lustern.  OsU. 
lak  e  t  láv  í  -vá  -vé  adj.  naschhaft,  genäschig.  Oslz. 
ISketlävesc  -cä  L.  laketlävô^scl  fem.  die  Naschhaftigkeit,  Ge- 
näschigkeit, 
laketlá  vl  s.  laketl&vl.  WsU. 
läksá  -si  fem.  Durchfall. 

laksäe  Prs.  läksäj%  Prt.  laksôgl  verb.  imperf.  Durchfall  haben. 
laksú$väc  Prt.  laksô$vo*gl  s.  laksac.  Kl.  Vi. 
lakúgml  -má  -mé  adj.  gierig,  lüstern.  Kl.  H.  Vi. 
lakáQmjlc    Prs.  l&kemja,  lakôenijiš    Prt.  läkemjel  verb. 

imperf  a%  gierig,  lustern  auf  etwas  sein.  —  Vén-sq-lakôemjí 

ná-svá-brätá  ňästy.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita: 

pelakä§mjlc  verb.  perf.  8%  auľ  etwas  gierig  werden, 
vulakô^mjíc  verb.  perf.  sa,  nach  etwas  begierig  sein. 
zlakü$mjlc  verb.  perf.  sa.  gierig,  lüstern  auf  etwas  sein, 
laküetnl  -nä  -né  adj.  naschhaft,  genäschig,  lecker. 


Digitized  by  Google 


542  DB.  FR.  LORENTZ. 

lakô$tňica  -ca  fem.  naschhafie  Frau. 

lakä$tňIK  -ikä  B.  N.  -ca  masc.  naschhafter  Mensch,  Leckermaul, 
lakôgmí  s.  lakúgmY.  St. 
lakô<6>mjlc  s.  lakä^rnjic.  St. 
l&kümjä  s.  lSkerojä.  Wsle. 
lakíľmY  8.  lakógml.  Wslz. 
lakú'mjlc  Prs.  lfiktimja,  8.  lakú$uijic.  Wslz. 
lakérSc  Prs.  lEkéräja,  Pri.  lakôrôgl   Imp.  lakére'g  verb. 
imperf.  lackieren. 
Komposita: 

delakerac  verb.  perf.  nachlackieren,  vollends  fertig  lackieren, 
pelakeräc  verb,  perf.  alles  nach  einander  lackieren, 
välakeräc  verb.  perf.  alles  fertig  lackieren. 
zalaKérác  verb.  perf.  überlackieren,  mit  Lack  verdecken, 
lakérôeväc  Pri.  lattérä$ve'tfl  s.  laEérac.  Kl.  Vi. 
lam^t  -tá  masc.  das  Lamentieren,  Klagen, 
lamatérfic  Prs.  l^ma^téruj^  lama^térujéŠ  Prt.  lam%térô*«l  Imp. 
lam%töre"9  verb.  imperf.  lamentieren,  klagen. —  Ní-lam%térôjóy 
bSrze  zá-svim-vä§treka,. 
Komposita: 

Ľalam%térác  verb.  perf.  9%  genug  lamentiert  haben. 
pelam%téräc  verb.  perf.  ein  wenig  lamentieren, 
rezlama.teräc  verb.  perf.  84  laut  lamentieren,  klagen. 
zalam%terac  verb.  perf.  anfangen  zu  lamentieren,  ein  Lamento 
erheben. 

lama,térä$väc  Prt.  lama.térô$ve'gl  s.  laroatéräc.  Kl.  Vi. 

láQC  s.  läge.  Vi. 

láQcňä  s.  laycnä.  Vi. 

láodä  s.  läuda.  Vi. 

lÄQdlogä  8.  láyduDga.  Vi. 

láQduDgä  8.  lauduoga.  Vi. 

láQjér  s.  lajrjer.  Vi. 

lá6k  s.  lauk.  Vi. 

láosk  s.  la«sk.  Vi. 


Digitized  by  Google 


8L0VLNZI8CHBS  WÖRTERBUCH.  543 

láQskä  s.  tégska.  Vi. 
láytčicä  8.  l&Qtčica.  Vi. 
láQtčičkä  8.  laytčička.  Vi. 
láQtkä  s.  lagtka.  Vi. 
lágtvl  8.  lagtvl.  Vi. 
lágtvjä  s.  lágtvjä.  Vi. 
láQtve  8.  laptvo.  Vi. 
lágtvesc  8.  lajjtvesc.  Vt. 
láQtváške  s.  láfltvôško.  Fi. 
láQtvôšo  8.  lá»tvôše.  Vi. 
Up  ä  -pä  fem.  1.  Taue,  Pfote;  2.  Lappen,  Lumpen. 
15päc  Prs.  lfipj%  -pjéš  Prt.  I2pe«l  t;er&.  impeif.  i.  fangen; 
2.  schlagen. 
Komposita: 

nalSpäc  verb.  perf.  viel  fangen. 
pel£päc  verb.  perf.  1.  fangen,  ergreifen;  2.  schlagen, 
välapäc  vcr6.  jw/".  alles  auffangen, 
vuläpäc  verb.  perf.  ergreifen,  erwischen, 
zaläpäc  verb.  perf.  1.  ergreifen,  erwischen;  2.  schlagen,  einen 
Sehlag  yerselzen. 
lSpčicä  -cä  fem.  1.  kleine  Tatze;  Pfötchen;  2.  Läppchen, 
läpčlčká  -hl  fem.  i.  kleine  Tatze,  Pfötchen;  2.  Läppchen. 
♦ISpjäc  verb.  iter.  zu  lfipjic. 

Kompositum  (Inf.  -lSpjäc  Prs.  -lapja.  -lSpjôš  Prt.  -lapjo*gl): 
voblSpjäc  verb.  imperf.  umarmen. 
*lSpjic  verb. 

Kompositum  (Inf.  -lffpjlc  Prs.  -'lapj%  -lSpjlš  Prt.  -  lapjôl): 
veblapjlc  verb.  perf.  umarmen, 
lapjícä  -cä  A.  15pjic%  fem.  Falle.  Osk. 
lapj  Ičkä  -M  Á.  läpjíčka.  /éw.  Falle.  Oslß. 
lapjíČní  -D&  -né  adj.  die  Falle  betreffend.  Osie. 
lapji'cä  PL  G.  -pjic  s.  lapjlca.  WsU. 
lapjlčkä  PI.  G.  -pjlčk  s.  lapjlčka.  TFste. 
lapjl'Čn'i  8.  lapjíčn'i.  WsIm. 


544 


DB.  FB.  LORZNTZ. 


läpkä  -Ii!  fem.  1.  kleine  Tatze,  Pfötchen;  2.  Läppchen. 
I5pnó»c  s.  lÄpnöjjc.  H.  Vi.  St.  WsU. 

íapnóyc  Fut.  läpä%  -ňéS  fW.  lfipnópn  verb.  perf,  i.  plötzlich 
fassen,  ergreifen;  2.  einen  Schlag  versetzen,  schlagen.  KL 

lSpňicä  -cä  fem.  \.  die  Frau  des  Lampenhändlers;  2.  Lumpenbänd- 
lerin. 

lapnlctve  -vä  ntr.  \.  die  Lumpenhändler;  2.  der  Lumpenhandel. 

Ode. 

lapňíchí  -ká  -hé  adj.  den  Lumpenhändler  betreffend.  Oslz. 
lapňičl  -čá  -čé  adj.  den  Lumpenhändler  betreffend.  OaZ*. 
läpňiČká  -M  fem.  i.  die  Frau  des  Lumpenhändlers;  2.  Lumpen- 
händlerin. 

läpňlK  -ikä  L.  lapnlkö  [Ods.]  -ňi-kä  /JFskJ  P/.  2V.  -cä  mase. 

Lumpenhändler, 
lapnietve  s.  lapňíctvo.  WsU. 
lapňl'chl  8.  lapňiclit.  WsU. 
lapňl'čľ  8.  lapňíčí.  WsU. 
lärvä  -vä  fem.  Lane.  Maske, 
♦lärväc  verb, 

Kompositum  (Inf.  -lárväc  Prs.  -lärvňja.  Prt.  -lärvôyl 
Imp.  -lärvo-y): 

zalärväc  verb.  perf.  ßa_  sich  verlarven,  maskieren. 
*lárvô§väc  s.  larvfic.  Kl.  Vi. 

läs  -sä  L.  llgsä  PI.  6.  lasö»  J.  -smi  L.  lese*  wasc.  Wald. 

lasätl  -tä  -té  adj.  waldig. 

lasácä  -cä  A.  läsäca.  /fem.  Wiesel.  OsU. 

lasäčnl  -«á  -né  adj.  das  Wiesel  betreffend.  OsU. 

lasä-cä  PI.  G.  -sác  5.  lasácä.  WsU. 

lasa'čnY  s.  lasŕtčnT.  WsU. 

láséčk  -kä  mase.  Wäldchen. 

läsík  -kä  masc.  Wäldchen. 

läskä  -h!  I.  laskö«  fem.  Gnade. 

laskfiví  -vä  -vé  adj.  gnädig,  gütig, 
♦laskavjäc  verb.  Her.  zu  laskavjic. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CHJS  WÖRTERBUCH. 


545 


Kompositum  (Inf.  -laskfivjäc  Prs.  -'laskavja.  -laskfivjóš 
Prt.  -'laskavje-gl): 

vulaskävjäc  verb.  imperf.  begnadigen. 
lSskavjä  adv.  gnädig,  gütig. 
*la8k5vjic  verb. 

Kompositum  (Inf.  -laskfivjlc  Prs.  -'laskavja.  -laskfivjíš 
Prt.  -'laskavjél): 

vulaskSvjic  verb.  perf.  begnadigen. 
lSskavesc  -cä  L.  laškavôescl  fem.  die  Gnade,  Gute, 
läsknójic  s.  läsknôjjc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
lasknôuc  Fut.  15skňä  Prt.  lísknano  verb.  perf.  blitzen,  welter- 
leuchten. Kl. 
lasní  -nä'y  -né  adj.  den  Wald  betreffend. 
lasevSU  -tá  -té  adj.  waldig. 

lastrac  Prs.  lásträja,  Prt.  lasťrô-yl  verb.  imperf.  schimpfen, 
schelten,  üble  Nachrede  fuhren.  —  Nelästro-y  nöy-nä!  Ti-läsä 
lastrôjôjj  1ÍK:  z$-ňini  släjjt. 
Kompositum: 

veblasträc  verb.  perf.  verläumden. 
lastrô§väc  Prt.  lastrüeveyl  s.  lastrSc.  Kl.  Vi. 
läšt  -tö  PI.  G.  laštÓjj  I.  -tmí  L.  -cé£  mase.  Last. 
IStä  -ta  fem.  Latte. 

latäc  Prs.  lapta.  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  lagt*.  [Vi.]  -tóš  Prt.  la»- 
te*«l  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  láQte-«l  [Vi]  láta  Imp.  iat<rg  verb. 
imperf.  umherfliegen,  umherlaufen. 
Komposita  (Inf.  -latác  Prs.  -  láta,  -laytóš  [Kl.  H.  St.  Wslz.] 
-láfitôš  [Vi]  Prt.  -'läto-tfl  Imp.  -läte-y): 

dolatác  verb.  imperf.  bis  wohin  fliegen,  laufen,  im  Fluge 
erreichen. 

uaiatac  verb.  perf.     viel  umherfliegen,  umherlaufen,  sich 

müde  fliegen,  laufen, 
pedlfitäc  verb,  imperf.  emporfliegen, 
pélatac  verb.  perf.  ein  wenig  umherfliegen,  umherlaufen. 

35 


Digitized  by  Google 


DB.  FE.  LOREN  T  Z. 


pŕälätäc  verb.  imperf.    herbeigeflogen,  herbeigelaufen 
kommen. 

prelStäc  verb,  imperf.  durchfliegen,  vorüberfliegen. 
välStäc  verb.  imperf.  \.  ausfliegen;  2.  emporfliegen, 
vlätäc  verb.  imperf.  hineinfliegen. 
vebl£täc  verb.  imperf.  herumfliegen,  umfliegen, 
vedlitäc  verb.  imperf.  wegfliegen, 
valätäc  verb.  imperf.  davonfliegen. 
zlStäc  verb.  imperf.  i.  auffliegen;  2.  herabfliegen, 
♦latäc  verb.  Her.  zu  ligcec. 

Komposita  (Inf.  -Iat5c  Prs.  -látajú  Prt.  -late-yl  Imp.  -tä- 
te-«): 

delatSc  verb.  imperf.  bis  wohin  fliegen,  laufen, 
nadlat&c  verb.  imperf.  dicht  heranfliegen, 
pedlatäc  verb.  imperf.  emporfliegen. 
prälatSc   verb.  imperf.    herbeigeflogen,  herbeigelaufen 
kommen. 

prelatSc  verb.  imperf.  durchfliegen,  vorüber  fliegen, 
rôzlatfíc  verb.  imperf.  sa.  1 .  auseinanderfliegen,  sich  zer- 
streuen; 2.  zerbrechen,  zerfallen. 
välatSc  verb.  imperf.  4.  ausfliegen;  2.  auffliegen. 
vlata"c  verb.  imperf.  hineinfliegen, 
veblatäc  verb.  imperf.  umfliegen, 
vedlntäc  verb.  imperf.  wegfliegen. 
vulatSc  verb.  imperf.  davonfliegen, 
zalatäc  verb.  imperf.  sa,  sich  verfliegen,  irrefliegen, 
zlatäc  verb.  imperf.  i.  auffliegen;  2.  herabfliegen;  zla- 
ta"c  s$  zusammengeflogen  kommen,  sich  sammeln, 
♦latßväc  verb.  Her.  zu  llQcec. 

Komposita  (Inf.  -lataväc  Prs.  -'lätá  v%  -látájjvóš  [Kl.  H.  St. 
WslzJ  -táovôS  [Vi.]  Prt.  -látávo-«l  Imp.  -latäve-g): 
s.  latäc. 
läti^  adv.  im  Sommer. 
lá/tČicä  -cä  fem.  kleine  dünne  Latte. 


SLOYINZISCHKS  WÖRT 


mm7- 


547 


lätčíčkä  -hl  fem.  kleine  dünoe  Lalle, 
laté-rna  -oft  PL  G.  -térn  fem.  Laterne, 
lätkä  -hl  fem.  kleine  dünne  Latte, 
lätke  -kä  ntr.  der  liebe  Sommer, 
latu  í  -Daj)  -né  adj.  den  Sommer  betreffend. 
*15tní  -ná  -né  adj. 

Komposita:  s.  ligtni. 
läto  -tä  L.  ligcä  B.  I.  -tí,  -tmí  L.  Ugcéx  Du.  N.  li§cä  ntr. 

1.  Sommer;  2.  PI.  und  Du.  Jahre. 
15t  e  s  adv.  dies  Jabr,  hener. 
lata$rójjzgä  -l)í  fem.  Schoss,  Spross,  Zweig, 
latami  -sá  -sé  afy.  diesjährig,  heurig. 
*lata$väc  8.  latäc.  Kl.  Vi. 

lata^vl  -vá  -vé  adj.  den  Sommer  betreffend. 
*lätvjäc  verb.  Her.  zu  lätvjic. 

Komposita  (Inf.  -lätvjäc  Prs.  -lótvja,  -la»tvjóš  /Ä/.  H.  St. 
Wslz.]  -láôtvjóš  [Vi.]  Prt.  -'lôtvjeal  Imp.  -lätvjo'u): 
nadlätvjäc  verb.  imperf.  ein  wenig  erleichtern. 
vulStvjác  verb.  iniperf.  erleichtern, 
zalätvjác  verb.  imperf.  erleichtern, 
latvjé  adv.  comp,  zu  lä«tvjä  und  läu>o. 
♦lätvjic  verb. 

Komposita  (Inf.  -lätvjic  Prs.  -'lótvj*.  -láutvjíš  [Kl.  H.  St. 
Wslz  J  -láQtvjiš  [Vi.]  Prt.  -  lótvjél  Imp.  -'latvjl): 
nadlätvjíc  verb.  perf.  ein  wenig  erleichtern, 
vulätvjlc  verb.  perf.  erleichtern, 
zalätvjlc  verb.  perf.  erleichtern. 
latvjlgSi  -Sá  -šé  adj.  comp,  zu  lau>'i. 

lävä  -vä  PI.  G.  le-u,  lô  uv  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  lö'aw  [Kl.]  fem. 
Steg. 

JffvSčkä  -M  fem.  kleiner  schmaler  Steg, 
♦lävjäc  verb.  iter.  zu  laovjic. 

Komposita  (Inf.  -lävjäc  Prs.  -'lávja.  -lä'uvjóš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -láovjóš  [Vi.]  Prt.  -' lávjo'ul  üwp.  -lävje-a): 

35* 


Digitized  by  Google 


548 


DR.  FR.  LORENTZ. 


pelävjäc  verb.  imperf.  fischen, 
välävjäc  verb.  imperf.  ausfischen,  alles  auflangen. 
Tulavjäc  verb,  imperf.  fischen,  fangen, 
zlävjäc  verb.  imperf.  ausfischen, 
lävjicä  -cä  fem.  kleiner  schmaler  Steg. 

läzéc  Prs.  läž%  -zlš  Prt.  läzôl  verb.  imperf.  umherkriechen,  um- 
her  klettern. 
Komposita: 

dolízéc  verb.  imperf.  bis  wohin  kriechen,  klettern, 
naläzéc  verb.  perf.  sa_  gemjg  umhergekrochen,  umhergeklettert 
haben. 

pedläzéc  verb.  imperf.  1.  langsam  herankriechen;  2.  empor- 
klettern. 

peläzéc  verb.  perf.  eine  Zeitlang  umherkriechen,  umher- 
kletlern. 

präläzéc  verb.  imperf.  herankriechen,  herbeigekrochen  kommen, 
rezl&zčc  verb.  imperf.  sa.  auseinanderkriechen, 
välazßc  verb.  imperf.  1.  hinauskriechen;  2.  hinaufklettern, 
vläzec  verb.  imperf.  hineinkriechen, 
vebläzec  verb.  imperf.  umherkriechen, 
vedläzec  verb.  imperf.  fortkriechen, 
vulazéc  verb.  imperf.  davonkriechen. 
zaläzéc  verb.  imperf.  hinter  etwas  kriechen,  sich  verkriechen, 
zläzöc  verb.  imperf.  herabkleltera;  zlSzöc  8%  zusammen- 
kriechen. 

lazní  -niíu,  -né  aáj.  i.  kriechend,  sich  kriechend  fortbewegen; 
2.  schleichend,  leise  gehend;  3.  hinterhältig,  verschlagen. 

l&znicä  -cä  fem.  Schleicherin,  hinterhältiges,  verschlagenes  Weib. 

laznTctve  -va*  ntr.  das  schleichende,  hinterhältige  Wesen.  Oshs. 

laznTchl  *kä  -hé  adj.  schleichend,  hinterhältig,  verschlagen.  Oslz. 

lfizňltt  -ika  PI.  N.  -ca  masc.  Schleicher,  hinterhältiger,  verschla- 
gener Mensch. 

lazniznä  -nä  fem.  die  kriechenden  Tiere,  das  Gewürm, 
laznictve  s.  laznTctve.  Wste. 


Digitized  by  Google 


8LOYIKZI8CHE8  WÖRTEBBUCH.  549 

laznl-chl  8.  laznlcní.  Wslz. 
lá-ncä  -ca  Fi.  O.  länc  fem.  Lanze, 
lä  conj.  aber,  sondern.  OsU. 

Ubä  -bä  PI.  G.  löb  fem.  eine  Art  von  zum  Flechten  gebrauchter 

Binsen.  Oslz. 
läbavjä  adv.  langsam,  träge.  OsU. 

läbavesc  -cä  L.  läbavô$seí  fem.  die  Langsamkeit,  Trägheit.  Oslz. 
*lftbjäc  verb.  iter.  zu  läbjic  Prs.  lôbja,.  Oslz. 

Kompositum  (Inf.  -läbjäc  Prs.  -lňbja.  -lôbjóš  Prt.  - lôbje-ql 
Jmp.  -läbjVu  -läbjd-^cft): 

peläbjäc  verb.  imperf.  liebgewinnen;  peläbjác  sa.  sich 
verlieben. 

läbjic  Prs.  läbja.  -bjiš  iV*.  läbjél  labjllá  verb.  imperf.  laugen. 

Kompositum : 

väläbjlc  ťer&.  j?er/.  auslaugen. 
1  á  b  j  I  c  iVs.  lôbj%  -bjíš  fW.  lôbjel  Jmp.  läbjl  läbjtcä  verb. 
imperf.  1.  lieben,  gern  haben;  2.  (unpers.)  gefallen,  angenehm 
sein;  3.  ergiebig  sein,  reichen  Ertrag  bringen,  lohnen.  —  Mjig  te- 
lôbjí  tö  bárzo.  Latos  te-žäto  lôbjl  dä$bŕa.  Oslz. 
Komposita-. 

poläbjic  verb.perf.  4.  liebgewinnen;  2.  gefallen,  angenehm 
sein;  3.  ergiebig  sein,  reichen  Ertrag  bringen;  peläbjlc  s% 
sich  verlieben. 

vuläbjic  verb.perf.  1 .  liebgewinnen ;  2.  gefallen,  angenehm 
sein. 

läbjičk  -ká  masc.  Schnittlauch.  Oslz. 

läbjiná  -nä  I.  läbjínóii  [KL  H.  Vi.]  -bjinóu  [St.]  Fl.  Q.  -bjín 
[Kl.  H.  Vi.]  -bjín  [St.]  fem.  1.  Binse  zum  Flechten;  2.  Laugen- 
wasser. Oslz. 

läbjl znä  -nä  fem.  1.  Binse  zum  Flechten;  2.  Laugenwasser.  Oslz. 
läbjôjjnkä  -hl  L  labjôjjnkój}  [H.  Vi.]  -bjóunkóu  [Kl.  St.]  fem. 

Tonne  zum  Laugen.  OsU. 
läbo  adv.  1.  lieb,  angenehm;  2.  biegsam.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


550 


DR.  FR.  LORE  N  TZ 


läbesc  -cä  L.  läbô§scí  fem.  die  Biegsamkeit,  Schwäche.  Oslz, 
läctve  -vä  ntr.  die  Menseben,  Menschheit.  Osie. 
lächi  -k&  -bé  adj.  menschlich.  Oslz. 
♦läčäc  verb.  Her.  mu  läčic.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -läčäc  Prs.  -ľič%  -lfčoš  Bi.  -Uče-gl 
Imp.  -läče-ij  -läČÔ-ycä): 

deläčác  verfc.  imperf.  hinzuzählen. 

pŕäläčáč  verb.  imperf.  hinzuzählen. 

pŕeläčác  verb.  imperf.  durchzählen,  Überzählen;  pŕeläčác  s% 

sich  verzählen, 
väläčäc  verb.  imperf.  aufzählen,  herzählen,  berechnen, 
vläčäc  verb.  imperf.  hineinrechnen, 
vebláčäc  verb.  imperf  uberzählen,  berechnen, 
vedläčäc  verb.  imperf.  abzahlen,  abrechnen, 
zaläčäc  verb.  imperf.  aufzählen, 
zläčäc  verb.  imperf.  zusammenzählen,  zusammeorechnen. 
läčic  Prs.  lfča,  -čiá  Vrt.  tfčél  Imp.  läčí  láčlcä  verb.  imperf. 
zählen.  Oslz. 
Komposita: 

deläčíc  verb.  per  f.  hinzuzahlen. 

naläčlc  verb.  perf.  auľzählen,  volhählen;  naláčlc  8%  sich  müde 

zählen,  rechnen, 
poläčlc  verb.  perf.  zusammenzählen,  berechnen. 
pŕäläČlc  verb.  perf.  hinzuzählen. 

pŕeläčíc  verb.  perf.  durchzählen,  uberzählen;  pielacic  sa_  sich 
verzählen. 

väläčíc  verb.  perf.  aufzählen,  herzählen,  berechnen, 
vläčlc  verb.  perf.  hineinrechoen. 
vebläčlc  verb  perf.  überzählen,  berechnen. 
vedläČIc  verb.  perf.  abzählen,  abrechnen. 
zaläČic  verb.  perf.  aufzählen, 
zläčlc  verb.  perf.  zusammenzählen,  zusammenrechnen, 
läčive  -vä  PI.  N.  läčívä  G.  -čív  [H.  Vi.  St.]  -číw  [KL]  ntr. 
Kien.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


551 


läčk  -kô  tnasc.  Knobbach.  Oslz. 
láčko  -ká  ntr.  Bastfaden.  Oslz. 

läčôk  -akä  L.  läčaukä  [Kl.  U.  St.]  -čápkô  [Tt.]  mase.  Bast- 
strick.  Oslz. 

lädäc  Prs.  läd%  -dôš  Prt.  läde'gl  lädfi  verb.  imperf.  1.  leiden, 
kranken;  2.  gestatten,  zulassen.  —  Na-ladá  bärzo  ved-z%boy. 
Tén-tfitä  te-Äigce-^l  lädäc.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -lädäc  Prs.  -'lftda.  -lädôš  Prt.  -lade-«l): 
nalädae  verb.  per  f.  ßa.  viel  zu  leiden  haben. 
pelädÄc  verb.  perf.  eine  Zeitlang  leiden, 
pŕeládác  verb.  ptrf.  durchleiden,  leidend  durchleben, 
välfldäc  verb.  per  f.  ausleiden, 
vuläd&c  verb.  per  f.  leiden,  erdulden, 
zalädäc  verb.  perf.  anlangen  zu  leiden. 
l&3ft  I&3Í  D.  -31m  /.  103mi  L.  -3&^  pl.  rnasc.  Leute,  Menschen. 
Oslz. 

läjbä  -ba  PI.  G.  läčeb  fem.  Zahl.  Oslz. 

läft  -tä  PI.  O.  léftójj  7.  -tmí  L.  -céx  mase.  Luft.  Oafe. 

läftevne  adv.  luftig,  zugig,  £í.  Vi.  St. 

laftowuo  s.  laftovne.  Kl. 

lá/e  adv.  wenig.  0«/#. 

15X°  "X*  i-  läXö  n'r-  d38  Wenige.  Osie. 
lä^esc  -cä  L.  lä-xüosci  fem.  die  Geringheit,  Gerinfügigkeit  Oslz. 
lä/ší  -šá  -še  adj.  comp,  zu  läjjí.  Oste. 
lä^toí"  -ará  X.  léxtfirň  PJ.  L  -ŕml  mase.  Leuchter.  Osí*, 
läkäc  Prs.  lfka,  -kóš  Pr/.  líke-yl  Zmjp.  läko*y  läkô'yca  vert. 
imperf.  schlucken,  verschlucken.  Oslz. 
Komposita: 

peläkäc  verb.  imperf.  verschlucken . 
spel&kác  verb.  imperf.  verschlucken. 
vÄpeläk&c  verb.  imperf.  herunterschlucken, 
pŕeläkac  verb.  imperf.  verschlucken, 
•läkác  verb.  Uer.  zu  läknóijc.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -läkäc  Prs.  -lftk*  -lákôš  Prt.  - läke-«l): 


Digitized  by  Google 


552  Dl.  TR.  LORENTZ. 

pŕeläkäc  verb.  imperf.  s$  sich  sehr  erschrecken, 
väläkäc  verb.  imperf.  s$  sich  sehr  erschrecken, 
♦läknößc  s.  läknóuc.  H.  Vi.  St. 
♦läknóuc  verb.  Kl. 

Komposita  (Inf.  -läknóuc  Prs.  -'lékň^  -läknfiš  Prt.  -lék 
-läklá  Part.  Prt.  -läklí): 

preläknóuc  verb.  perf.  s%  sich  sehr  erschrecken, 
välékuôuc  verb.  perf.  s%  sich  sehr  erschrecken. 
Vttläknôuc  verb.  perf.  s$  sich  sehr  erschrecken, 
zaläknöuc  verb.  perf.  s$  sich  sehr  erschrecken, 
zläknôuc  verb.  perf.  s%  sich  erschrecken, 
läko  -kä  L.  läkü  ntr.  Bast.  Oslz. 

läraäc  Prs.  límja^  -mjéš  Prt.  limo*ul  Imp.  lämji  lämjícä  verb. 
imperf.  leimen,  zusammenleimen.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita: 

nalämäc  verb.  perf.  aufkleben,  aufleimen. 
pedlämSc  verb.  perf.  unterkleben, 
polämäc  verb.  perf.  bekleben, 
präläiuäc  verb.  perf.  anleimen,  ankleben, 
vläraäc  verb.  perf.  hioeinkleben. 
voblämäc  verb.  perf.  rund  herum  festkleben,  bekleben, 
vulämäc  verb.  perf.  fest  ankleben, 
zalämäc  verb.  perf.  verkleben, 
zlamäc  verb.  perf.  zusammenkleben, 
♦länäc  verb.  iter.  zu  lnÓuc.  Kl.  H.  Vi. 

Komposita  (Inf.  -länäc  Prs.  -ľíoa.  -linóš  Prt.  -llneuj 
Imp.  -l&ntry  -länô'gcä): 

podläuäc  verb.  imperf.  unter  etwas  kleben  bleiben, 
pfaläuäc  verb.  imperf.  an  etwas  kleben  bleiben, 
vlänäc  verb.  imperf.  in  etwas  stecken  bleiben, 
veblänäc  verb.  imperf.  rings  herum  festkleben, 
vnlänäc  verb.  imperf.  in  etwas  stecken  bleiben, 
zlänäc  verb.  imperf.  zusammenkleben,  zusammenhaften . 
länöc  s.  lanäjic.  Kl.  H.  Vi. 


Digitized  by  Google 


SLOTUÍZISCHES  WÖRTERBUCH 


553 


läňôc  s.  läň%.  Kl.  H.  Vi. 
läpä  -pft  fein.  Linde.  Oslz. 
*läpäc  verb.  iter.  zu  lftpnôuc.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -lápäc  Prs.  -líp%  -lípôš  Prt.  -'lípo'gl 
Imp.  -läpo'tf  -läpôgcä): 

podläpäc  verb.  imperf.  anter  etwas  kleben  bleiben, 
präläpäc  verb.  imperf.  an  etwas  kleben  bleiben, 
vebläpäc  verb.  imperf.  rings  herum  festkleben, 
zläpäc  verb.  imperf.  zusammenkleben,  zusammenbaften. 
läpčicä  -c&  fem.  junge  Linde.  Oslz. 
läpČIČkä  -M  fem,  junge  Linde.  Osla. 
♦läpjác  verb.  iter.  zu  läpjic.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -läpjäc  Prs.  -'läpj%  -lôpjôs  Prt.  -'lôpjo'gl 
Imp.  -lápjo'u  -läpjô'ycä): 

ro  z  läpjäc  verb.  imperf.  aufmachen,  enthülsen, 
väläpjäc  verb.  imperf.  aushülsen, 
vodlüpjäc  verb.  imperf.  abschälen, 
läpjíc  Prs.  lôpj^  -pjlš  Prt.  líipjél  Imp.  töpji  lftpjicä  verb. 
imperf.  1.  abschalen,  enthülsen;  2.  schlagen.  Oslz. 
Komposita: 

natäpjic  verb.  perf.  viel  abschälen,  enthülsen, 
peläpjic  verb.  perf.  nach  einander  abschälen,  enthülsen, 
rozläpjic  verb.  perf.  aufmachen,  enthülsen, 
väläpjlc  verb.  perf.  aushülsen, 
vedläpjic  verb.  perf.  abschälen, 
läpjinä  -nä  I.  läpjlnón  [Kl.  H.  Vi.]  -pjínóu  [St.]  PI.  G.  -pjín 
[Kl.  H.  Vi]  -pjín  [St.]  fem.  i.  Schale,  Hülse;  2.  Lindenholz. 
Oslz. 

läpjiznä  -Dä  fem.  Lindenholz.  Oslz. 

läpjlukä  -M  I.  lapjínkóii  [Kl.  H.  Vi.]  -pj{nkôu  [St.]  fem. 

i.  Schale,  Hülse;  2.  Lindenholz.  Oslz. 
läpka  -M  fem.  junge  Linde.  Oslz. 
läpke  adv.  klebrig.  Oslz. 

lapkosc  -cBl'L.  löpküesci  fem.  die  Klebrigkeit.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


554 


DB.  FR.  LOREKTZ. 


lápnôjjc  8.  läpnôijc.  E.  Vi.  St. 

läpnöjjc  Prš.  l&pňq  -ňéš  Prt.  lSpnôun  lépň$  verb.  itnperf.  kle- 
ben bleiben.  Kl. 

Komposita  (Inf.  -lapnoyc  Prs.  -'lépňa.  -läpňéS  Prt.  a.  -'lép- 
nôuii  b.  -'I8p  -'läplá  Part.  Prt.  -láplí): 

pedläpnôuc  verb.  perf.  unter  etwas  kleben  bleiben, 
peläpnóijc  verb.  perf.  nach  einander  kleben  bleiben, 
pŕäläpnóyc  verb.  perf.  an  etwas  kleben  bleiben, 
vebläpnôjjc  verb.  perf.  rings  herum  kleben  bleiben, 
vuläpnóuc  verb.  perf.  fest  kleben  bleiben, 
zläpnöyc  verb.  perf.  zusammenkleben, 
läs  -sä  L.  lftsü  PI.  I.  lösmi  L.  -sex  masc-  Fochs-  °8i'- 
l&sänä  -n&  I.  läsänôji  [KL.  U.  Vi.]  -s^nöö  [St.]  PI.  G.  -sin 

[Kl.  H.  Vi.]  -sin  [St.]  fem.  Stirn.  Ozlz. 
las%  -ficä  PL.  N.  läs$tá  n/r.  junger  Fuchs.  Oslz. 
♦läscec  verb.  Oslz. 

Kompositum  (Inf.  -Iäsc8c  Prs.  -'léšča.  -láscíš  Prt.  -'löseöl): 
zaláscéc  verb.  perf.  sa_  Laub  bekommen,  sich  belauben, 
läscéščo  -čá  PI.  N.  lSscäščä  n/r.  grosses  unförmiges  Blatt. 
l&sclK  -kä  masc.  i.  Blattchen;  2.  Plar.  Büchlein.  Oslz. 
Iiis  é  c  5.  läsajjc.  Oste. 
lusSčk  -kä  masc.  kleiner  Fuchs.  Oslz. 
läséšče  -čä  PL  N.  läsäščä  ntr.  grosser  Fuchs.  Osk. 
15-sJ  -sä  -se  adj.  i.  kahl;  2.  mit  einer  Blässe  versehen;  3.  den  Fuchs 

betreffend.  Oslz. 
lask  -kä  wa«c.  kleiner  Fuchs.  Oslz. 
läsk  -kô  X.  léskä  masc.  Glanz.  Osfe. 

läskä  -M  fem.  1.  mit  einer  Blässe  versehene  Kuh;  2.  eine  Art  Wild- 
ente. Oslz. 

läskäc  iVs.  a.  \im  b.  líská  JW.  liskale  verb.  imperf.  bützen. 

Os/-?. 
Komposita: 

peläskäc  verb.  perf.  ein  wenig  blitzen,  wetterleuchten. 


Digitized  by  Go( 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


555 


välöskäc  verb.  perf.  aufblitzen, 
zaläskäc  verb.  perf,  aufblitzen, 
lá  sô  c  s.  läsajjc.  Oslz. 

Usôč  -á&  L.  läsáučô  [Kl.  H.  St.]  -säqčô  [Vi.]  mase.  i.  kahl- 
köpßger  Mann;  2.  mit  einer  Blässe  versebener  Ochse,  Stier.  Ode. 

lásóčkä  -M  L  lasičkou  [Kl.  H.  St.]  -sáočkóji  [T%.]  fem. 
4.  kahlköpfige  Frau;  2.  mit  einer  Blässe  versehene  Kuh.  OsU. 

läsól  -álä  L.  läsaglô  [Kl.  H.  St.]  -sáQlô  [Vi.]  mase.  i.  kahl- 
köpfiger Mann;  2.  mit  einer  Blässe  versehener  Ochse,  Stier.  OsU. 

läsôlká  -M  I.  lasäHlkójj  [Kl.  H.  St.]  -saojko»  [Vi.]  fem. 
i.  kahlköpfige  Fran;  2.  mit  einer  Blässe  versehene  Kuh.  OsU. 

läsójj  -sevi  -vá  -vé  adj.  poss.  Fuchs-.  OsU. 

lásójjtke  8.  läsóytke.  H.  Vi.  St. 

läsóutko  -kä  PI.  N.  läs^tkä  ntr.  junges  Füchschen.  Kl. 

läst  -tä  PI.  G.  lestö«  L  -tmí  L.  -cé£  mase.  1.  Blatt;  2.  Brief; 
3.  Hur.  Buch.  OsU. 

lastk  -kä  mase.  1.  Blättchen;  2.  Brieflein.  OsU. 

lľlšec  s.  läšayc.  Osfo. 

läšeň  -eňä  L.  lášieňô  [Kl.  H.  Vi.]  -šigňô  /»./  mase.  Flechte, 
Leberfleck.  0sk. 

läškä  -M  fem.  Lischke,  ein  mit  einem  Deckel  versehener  an  einem 

Strick  oder  Riemen  getragener  Korb.  OsU. 
läšňä  -ňa  Fi.  G.  -šeň  fem.  die  Langsstange  des  Wagens.  OsU. 
läSôc  s.  lašajje.  OsU. 
läšt  -tú  mase.  Lost,  Verlangen.  OsU. 

läštčx        twdecí.  1.  lustig,  fröhlich;  2.  mutig,  feurig;  3.  voller 

Verlangen.  Oslz. 
l&štfy  oďv.  lustig,  fröhlich.  Oste. 

lášté*xnesc  -c*  lôštô/nú§sci  /ew.  1.  die  Lustigkeit,  Fröhlich- 
keit; 2.  das  Feuer,  der  Mut.  Oslz. 

läštevnesc  -ca  L.  leštovnô^sci  fem.  1.  die  Lustigkeit,  Fröhlich- 
keit; 2.  das  Feuer,  der  Mut.  H.  Vi.  St. 

laštevňä  adv.  lustig,  fröhlich.  H.  Vi.  St. 

läštewnesc  s.  lílštevnosc.  Kl. 


Digitized  by  Google 


556 


DB.  PB.  LOBKNTZ. 


läštewňä  s.  liátovňä.  Kl. 

lätefkä  -hl  fem.  Buchweizen.  H.  Vi.  St. 

lätctfkä  s.  lätefkä.  Kl. 

lätesc  -cä  L.  lfltôf  sei  fem.  Mitleid,  Erbarmen.  Oslí. 
lätescävjä  adv.  mitleidig,  barmherzig. 

lätoscävosc  -cä  L.  latoscävÚQScI  fem.  Mitleid,  Erbarmen.  Oslz. 
läzäc  Prs.  l$ž%  -žôš  Prt.  lízo'yl  Imp.  läž&  läžäcft  verb.  imperf. 
1 .  lecken;  2.  zä-clm  Appetit  auf  etwas  haben.  Oslz. 
Komposita: 

deläzäc  verb.  perf.  nachlecken,  vollends  ablecken. 

nnläzäc  verb.  perf.  8%  sich  satt  lecken. 

poläzäc  verb.  perf.  belecken. 

pŕ&läz&c  verb.  perf.  belecken. 

väläzac  verb.  perf.  auslecken. 

veblázäc  verb.  perf.  belecken. 

vuläzäc  verb.  perf.  ablecken. 

zaläzäc  verb.  perf.  weglecken. 

zläzäc  verb.  perf.  ablecken. 
Iažčc  Prs.  läža.  -žXš  Prt.  läžél  läžalä  verb.  imperf.  langen.  Oslz. 
Kompositum: 

väläžéc  verb.  perf.  auslaugen, 
lä  s.  \L  Wslz. 

läbSvi  -vá  -vé  adj.  langsam,  trüge. 

labi  -baj|  -bé  adj.  1.  lieb,  angenehm,  lind;  2.  biegsam,  schwach. 

läčaní  -näu.  -né  adj.  aus  Bast  bestehend. 

läčífke  -kä  ntr.  Kien.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

\UHko  s.  läčífko.  Kl. 

läčívni  -nä  -né  adj.  kienig.  II.  Vi.  St.  Wslz. 

läčíwní  5.  läčívní.  Kl. 

läčk  frčkA  s.  läčk.  Wslz. 

lädüevi  -v&  -vô  adj.  das  Volk  betreffend. 

láft  lä-ftň  s.  töft.  Wslz. 

lägúoví  -vá  -vô  adj.  die  Lauge  betreffend. 


Digitized  by  Google 


SL0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


557 


lä-x^^tá  -tä  A.  läxot%  [Oslej  lafeta.  [Wslz.]  fem.  die  Gering- 
heit, Geringwertigkeit, 
lä^í  --xäji  -jô  gering,  geringwertig,  wenig  lohnend. 
läkStl  -ta  -tô  adj.  aus  Bast  bestehend. 
läkläVí  -yä  -vé  adj.  furchtsam .  Oslz. 
läklä'Y!  s.  läklävi.  Wslz. 
läkovatl  -tá  -té  adj.  bastartig, 
läkaeví  -vä  -yé  adj.  den  Bast  betreffend, 
♦lämfic  verb.  iter.  zu  lämac. 

Komposita  (Inf.  -läraac  Prs.  -lämaja.  Prt.  -läme'ül 
Jmp.  -lämo-g  [Kl.  H.  Vi.]  -l^me*«  -láwu 
[Wslz.]): 

nalämSc  verb.  imperf.  aufkleben, 
pedlämäc  verb.  imperf.  unterkleben, 
pralämac  verb.  imperf.  anleimen, 
vlämäc  verb.  imperf.  einkleben. 
veblämSc  verb.  imperf.  rund  herum  festkleben,  umkleben, 
zalämäc  verb.  imperf.  verkleben. 
zlämSc  verb.  imperf.  zusammenleimen, 
♦lämäväc  verb.  iter.  zu  lämac. 

Komposita  (Inf.  -lämäv&c  Prs.  -liniäva.  -límSíuYôš  [KL  H. 
St.  Wslz.]  -máovóš  [Vi.]  Prt.  -'lim&ve'ül  Imp.  -läniä- 
ve*y):  8.  lämSc. 
*lámô$väc  s.  lämac.  Kl.  Vi. 
länáQC  s.  läňayc.  Vi. 

läňäjjc  Prs.  läneja^  /XZ.  H.  Vi.]  l^neja,  /SfcJ  lá'neja,  [Wslz.] 
läňlejéš  BY.  läňo-«l  /Xž.  H.  Vi.]  l^ne'ul  [St.]  la'ňe'ul 
[Wslz.]  -ňä  -ňelX  Par*.  Prt.  läňaTí  verb.  imperf.  die  Federn, 
Haare  verlieren,  sich  mausern,  haaren.  Kl.  E.  St.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  -länä»c  Prs.  -'läňeja.  -läniejôš  Prt.  -la- 
ne* gl): 

peläňägc  uerfc.  per/*,  nach  einander  sich  mausern,  haaren. 

välanauc  verb.  per  f  sich  mausern,  haaren. 

zalänauc  verb.  per  f.  anfangen  sich  zu  mausern,  zu  haaren. 


Digitized  by  Google 


558  DB.  FR.  LORBNTZ. 

• 

läpfnä  -nä  PL  G.  -pín  fem.  Lupine.  Kl.  H.  Vi.  Welz. 
läpfnä  s.  läpfna.  St. 

läpjaní  -naj}  -né  adj.  aus  Bast  bestehend,  basten, 
läpö'jstvo  -vä  ntr.  Lindenbolz. 

läpó'jščo  -čá  ntr.  Ort,  an  welchem  Drüber  Linden  gestanden  haben, 
läpo'jznä  -nä  fem.  Lindenholz. 
läpü§vl  -va  -vé  adj.  die  Linde  betreffend, 
lás  lä-sá  s.  lás.  Wslz. 
litsáQC  8.  läsauc.  Vi. 

läsäcä  -cä  A.  läsäca.  fem.  weiblicher  Fuchs,  Fähe.  Oslz. 
läsäč!  -čá  -čé  adj.  die  jungen  Füchse  betreffend.  Oslz. 
läsá-cä  A.  lä-säca.  PÍ.  <?.  -sk  5.  läsäca.  JPsfe. 
läsä-čí  s.  lásäči.  JFsfe. 

läsägc  Prs.  läseja.  [Oslz.]  lá'seja,  [Wslz.J  läsi^jôš  Prt.  láso  yl 
[Oslz.]  läwgl  [Wslz.J  -sä  -seli  Part.  Prt.  läsäli  verb. 
imperf.  kahl  werden.  2£č.  H.  St.  Wslz. 
Komposita  {Inf.  -läsauc  Prs.  -'läseja  -lftsigjéš  Prt.  -  laseri 
-sä  -seil): 

väläsajjc  verb.  perf.  ganz  kahl  werden, 
zaläsayc  verb.  perf.  anfangen  kahl  zu  werden, 
läse  tá  -tä  B.  G.  -sét  fem.  eine  Art  Wildente, 
läsk  lä  skä  s.  läsk  -ka.  Wslz. 
läsk  läsku  s.  läsk  -kö.  Wslz. 
läsojitôčke  s.  läsÔjjtečke.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
I  ä  so  y  t  uško  s.  läsôu.túško.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
läsôytôčko  -kä  ntr.  junges  Füchschen.  Kl. 
läsöutüSko  -kä  ntr.  junges  Füchschen.  Kl. 
läsovätí  -tä  -té  adj.  1.  fuchsartig;  2.  fuchsrot, 
last  lä-stä  s.  läst.  Wslz. 
lästk  la-stkä  s.  lästk.  Wslz. 
läšágc  s.  läsauc.  Vi. 

läšajjc  Prs.  läáeja  [Oslz.]  kVšeja.  [Wslz.]  läšiejéš  Prt.  läšeul 
[Oslz.]  lä  šo-yl  [Wslz.J  -šä  -šeli  i>er&.  iroper/:  gering,  gering-  ' 
wertig  werden.  KL  U.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


8L0YUSZISCHI8  WÖRTERBUCH.  559 

läšé  adv.  comp,  zu  Iífye. 

läšínhl  -ká  -hé  adj.  ziemlich  gering,  geringwertig.  Kl.  H.  Vi. 
Wslz. 

läšínhí  s.  lašínhi.  St. 
läšt  lä  štô  5.  lašt.  Wslz. 

lätäc  Prs.  lätuja,  [OslzJ  laVtäja.  [Wslz.]  lätôjéš  Prt.  lät&'^l 
verb.  imperf.  s%  Mitleid  haben,  sich  erbarmen.  —  Mjílí  p|ňä, 
láto'ycä-s^  nade-mnou.  bjédňikaj 
Komposita  (Inf.  -lätSc  Prs.  -'latäja.  Prt.  -lätô'gl  7mp.  -lä- 
te-H  [Ods.]  -látey  [Wslz.]): 

polätSc  verb.  perf.  sa_  sich  erbarmen, 
vnlätäc  verb.  perf.  sa.  sich  erbarmen, 
zlätfic  verb.  perf.  sa.  sich  erbarmen, 
lätevní  -nä'u,  -né  adj.  aus  Buchweizen  bestehend.  ZT.  Vi.  St.  Wslz. 
lätevňaní  -näjj  -né  adj.  aus  Buchweizen  bestehend.  H.  Vi.  St. 
Wslz. 

lätewní  s.  lätevní.  Kl. 
lätewňaní  s.  lätevňaní.  Kl. 
lätescäví  -vä  -vé  adj.  mitleidig,  barmherzig.  Oslz. 
lätescáVví  s.  lätoscäví.  Wslz. 
lätu^väc  Prt.  lätüevo-Hl  s.  lätSc.  Kl.  Vi. 
*läzäc  verb.  Her.  zu  lazac. 

Komposita  (Inf  -läzäc  Prs.  -'läzúja.  Prt.  -lazö'nj  Imp.  -lä- 
zo'u  [Oslz]  -la'zo'n.  [Wslz.]): 
peläzäc  verb.  imperf  belecken, 
präläzäc  verb.  imperf  belecken, 
väläzäc  verb.  imperf.  auslecken, 
voblüzüc  verb.  imperf.  belecken, 
zalüzäc  verb.  imperf.  auflecken,  weglecken, 
zläzfic  verb.  perf  ablecken, 
♦läzffväc  verb.  Her.  zu  läzac. 

Komposita  (Inf.  -läzäväc  Prs.  -'lizáva.  -ľizä'uvóš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -záQvóš  [Vi]  Prt.  -lízávo-gl  Imp.  -läzSve-n): 
s.  laz 5c. 


Digitized  by  Google 


560 


DR.  FB.  LORENTZ. 


*läzô§väc  8.  läzäc.  Kl.  Vi. 

U*bä  8.  läba.  Welz. 

lä-bavjä  8.  läbavjä.  Wslz. 

lä'bavesc  8.  läbavesc.  Wslz. 
*lä*bjäc  s.  läbjac.  Wslz. 

lá-bjlc  8.  läbjic  läbja.  und  läbjic  lôbj%.  Wslz. 

lä'bjičk  8.  läbjičk.  Wslz. 

la  bjinä  I.  läbjrnójj  s.  läbjina.  Wslz. 

la-bjizna  8.  läbjizna.  Wslz. 

lä-bjôjjnkä  s.  läbjounka.  Wslz. 

l&be  s.  läbe.  Wslz. 

lá-besc  s.  läbosc.  Wslz. 

laxtve  8.  läctve.  Wslz. 

läctil  s.  lächY.  Wslz. 
*la4čäc  s.  läčac.  Wslz. 

lä*ČIc  a.  láčič.  TTs/j. 

lá-čive  H.  N.  läčl-vä  s.  läéive.  Wslz. 

lä-Čko  f*.  G.  lačk  s.  läčke.  TTaJf. 

ll-čôk  s.  Mok.  Wslz. 

la  däc  s.  ládac.  Wslz. 

lá-gä  s.  lägä.  Wslz. 

lá-Sbá  s.  läSba.  TTste. 

lá-ftevne  s.  läTtevue.  Wslz. 

líy  e  s.  lä^e  adv.  und  ntr.  Wslz. 

la'^esc  s.  lá^esc.  TPsfcr. 

lä'xôí  s.  lá*x§I.  JFsk. 

lá  ^tôŕ  8.  lá^tóŕ.  TFsfe. 

lá-käc  8.  läkac.  Wslz. 
*lák&c  s.  läkac.  Wslz. 
*lá  kuój(C  s.  laknôuc.  TTsfc. 

lä-ke  a.  läke. 

lä  m&c  s.  lämac.  TFsfe. 
♦lä  näc  s.  liuac.  Wslz. 

läňéc  a.  lánä^c.  Wslz. 


SL0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


561 


lá-ňôc  s.  läňä»c.  Wsle. 

la  pá  B.  G.  lap  s.  läpa.  Wslz. 
*la*pác  $.  läpac.  Wslz. 

lä'pčicä  8.  läpčica.  Wslz. 

lä'pčIČkä  s.  ISpČička.  Wslz, 
♦lá-pjäc  8.  läpjac.  Wslz. 

lá-pjlc  s.  läpjic.  Wslz. 

läpjinä  I.  lápjlnójj  s.  lápjina.  Wslz. 

lápjizná  8.  lápjizna.  Wslz. 

lä-pjlnkä  s.  lápjínka.  Wslz. 

la-pkä  PI.  G.  läpk  s.  lapka.  Ws/*. 

lä-pko  s.  läpkô.  TPsk. 

lä'pkesc  s.  l&pkesc.  Wslz. 

lä'pnóyc  s.  läpnóyc.  Wslz. 

lá's&na  I.  lásanójj  8.  Usäna.  Wslz. 

la*s%  s.  lasa..  Wslz. 
•lá'scéc  s,  láscec.  Wslz. 

ll-scéščo  Fl.  N.  léscá'ščä  G.  -cášč  s.  läscešče.  TFsfe. 

lä-scík  5.  läscll.  TFsfc. 

lá-sžc  8.  läsäuc.  TFster. 

la-sôčk  s.  läsečk.  Wslz. 

lá-séšče  P/.  iV.  läsá'šča  £.  -sášč  «.  läseščo.  Wslz. 

lä'sl  s.  lásí.  Tfs/;?. 

lä'skä  PI.  G.  lask  5.  läska.  Wslz. 

lä'skäc  s.  läskac.  Wslz. 

lä'sóc  s.  läsauc.  TP«te. 

lá'sóČ  s.  läsóč.  TFsk. 

lä'sóčkä  s.  läsóčka.  Wslz. 

lá-sôl  s.  läsôl.  Wslz. 

lä-sólkä  «.  lásolka.  Wslz. 

la  sóy  s.  lásóu.  JFste. 

lä-sójitke  s.  läsóutko.  Wslz. 

la'áéc  s.  läšäuc.  FFs&. 

lášen  -eňä  [KGa.  W.]  -iná  /"JPsfe./  Z.  lášrňô  5.  lášeň.  TTsfr. 

36 


Digitized  by  Google 


562 


DB.  FB.  LORENTZ. 


läškä  PI.  G.  lašk  s.  läSka.  Wslz. 
IlL-šňä  8.  lášňa.  Wslz. 
lá'šôc  8.  lilšajjc.  WsU. 
lá  šte-x  8.  láštex  adj.  und  adv.  Wslz. 
lä-Stö^nösc  s.  tôštexnesc.  TFafe. 
lá-Števnesc  s.  láštevnosc.  Wstz. 
lä-števnä  8.  läštevnä.  WsU. 
la'tefkä  s.  lätefka.  Wslz. 
läVtesc  s.  lätesc.  Wsle. 
la-toscävja  8.  lätescävjÄ.  Wslz. 
látescävesc  8.  lätescavesc.  Wslz. 
lá-zác  s.  lazac.  WsU. 
lá'žéc  s.  lážec.  Wslz. 

lá-yrSc  Prs.  l%ruja.  [Kl.  H.  St.  WsU.]  l%räjo_  [ViJ  lá- 
yrôjéS  Prt.  llyrö'tfl  verb.  imperf.  lagern,  auf  Lager  haben;  lä- 
yrac  &a_  1.  lagern,  auf  Lager  sein;  2.  ein  Lager  beziehen,  sich 
lagern. 

lä^rüeTäc  Prt.  layi-ö^ve-öl  s.  läfräc.  Kl.  Vi. 
läfrö$vl  -va  -vé  adj.  das  Lager  beireffend. 
lajjc  Prs.  ľieja,  -ješ  Pri.  15-^1  lá  llgll  Imp.  lé  rer&.  imperf. 
giessen;  laue  sa,  1.  lecken,  aasfliessen;  2.  giessen,  stark  regnen. 
Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  a.  -läge  b.  -  Ióc  Prs.  -  leja.  -HejÔš  JW.  -  le'gl 
-la -lell  Jmji.  -'lé): 

doläuc  verb.  perf.  hinzugiessen. 
Dadlauc  verb.  perf.  zu  viel  eingiessen,  Qbergiessen. 
naläyc  verb.  perf.  nachgiessen,  aufgiessen,  vollgiessen. 
pedläjjc  verb.  perf.  unter  etwas  giessen,  begiessen. 
polajjc  verb.  perf.  begiessen ;  peläy.c  sí*  sich  orgiessen, 
strömen. 

präläyc  verb.  perf.  hinzugiessen. 

prelííyc  verb.  perf .  1.  umgiessen,  in  ein  anderes  Geíass 
giessen;  2.  umgiessen,  in  eine  andere  Form  giessen; 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


563 


3.  vergiessen.  —  Loňí  tén-vjÔll)í  zvÖjjn-jä  pŕeloyní. 

Póyu-Krästes  pH$le*\jl  svôn-krä  dlá-Däs. 
rezläpc  verb.  per  f.  vergiessen,  verschütten;  rozlayc  sa, 

sich  ergiesseo. 
valóc  verb.  per  f.  ausgiessen;  válóc  sa.  sich  ergiessen. 
vläyc,  verb.  per  f.  hincingiessen ;  vlayc  sa,  sich  in  etwas 

ergiessen,  munden, 
vebläyc  verb  perf.  begiessen,  bespritzen ;  veblayc  sa.  sich 

bcgiessen. 

vedlayc  verb.  perf.  abgiessen,  einen  Abgoss  machen. 
VHlayc  verb.  perf.  abgiessen,  einen  Abgoss  machen, 
zaläyc  verb.  perf.  1.  vergiessen,  iibergiessen;  2.  uber- 

ff 

schwemmen.  —  N I-sžfc-búejelí,  cep-ta-vü§da  zälá  tén- 
calí  svjät. 

zláyc  verb.  perf.  i.  von  oben  abgiessen;  2.  zusammen- 
giessen;  zlk\ic  sa,  in  eins  zusammenfliessen. 

läucňä  adv.  vielleicht,  wohl.  Kl.  H.  St.  Wsle. 

läjjdä  -dá  fem.  1.  Laden,  Verkaufslokal;  2.  Lade,  Koffer;  3.  Fen- 
sterladen. Kl.  H.  St.  Wslz. 

laydiDgä  s.  läyduDga.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

laydüDgä  -u\)l  I.  lädi'Dgôu  D-  L.  Du.  N.  -nzä  PI.  N.  -nl)I 
G.  -dJDg  fem.  die  Ladung,  Fracht.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

läpjör  -yrä  mase.  1.  Lager,  Waarenlager;  2.  militärisches  Lager. 
Kl.  H.  St.  Wslz. 

läyk  -kü  masc.  Lake,  Salzwasser.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

Iáysk  -kä  masc.  Wäldchen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

läjjskä  -hi  fem.  Hasel,  Hasi-lstraucb.  Kl.  IL  St.  Wslz. 

laytčicä  -cä  fem.  1.  kleiner  Laden;  2.  kleine  Lade.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

laytčíčkä  -hl  fem.  1.  kleiner  Laden;  2.  kleine  Lade.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

laytkä  -hl  fem.  1.  kleiner  Laden;  2.  kleine  Lade.  Kl.  II.  St. 
Wslz. 

laqtví  -vä  -vé  adj.  leicht,  nicht  schwierig.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

36* 


Digitized  by  Google 


564  DK.  FR.  LOBBKTZ. 

« 

läljtvjä  adv.  leicht,  nicht  schwierig.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
lá^tve  adv.  leicht,  nicht  schwierig.  KL  H.  St.  Wslz. 
láytvesc  -cä  L.  lótvôfscl  fem.  die  Leichtigkeit.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
laytvóške  adv.  sehr  leicht,  kinderleicht.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
lajjtväSo  adv.  sehr  leicht,  kinderleicht.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
l$bä  -bä  I.  labou  Ii.  Q.  löub  [Kl.]  lÓ«b  [H.  Vi.  St.  Wslz.] 
fem.  Garbe. 

la.bjäc  Prs.  lÖUbj%  [Kl.]  15ubj%  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  -bjóš 
Prt.  loubje-^l  [Kl.]  16ubje«l  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  la> 
bjo  y  verb.  imperf.  brechen,  zerbrechen;  la^bjac  sa.  zerbrechen, 
entwei  gehen. 
Komposita: 

nadk]bjäc  verb.  imperf.  anbrechen, 
pel^bjäc  verb.  imperf.  nach  einander  zerbrechen, 
prel^bjäc  verb.  imperf.  durchbrechen;  prel^bjäc  s%  durch- 
brechen (intr.). 

rezl%bjäc  verb.  imperf.  entzweibrechen,  zerbrechen;  rezla> 
bjác  sa,  zerbrechen  (intr.). 

väl^bjäc  verb.  imperf.  aufbrechen,  erbrechen;  väl^bjäc  sa. 
ausbrechen,  entwischen. 

vl%bjäc  verb.  imperf.  sa.  einbrechen,  einen  Einbruch  begehen. 

vedl^bjäc  verb.  imperf.  i.  abbrechen;  2.  aufbrechen,  gewalt- 
sam öllhen;  vedl^bjäc  sa  abbrechen  (intr.). 

vul^bjäc  verb.  imperf.  abbrechen. 

zal^bjäc  verb.  imperf  anbrechen;  zalifcbjäc  sa.  einbrechen, 
einstürzen. 

l^bjíc  Fut.  löubja.  [Kl.]  löubja.  [H.  Vx.  St.  Wslz.]  -bjß 
Prt.  loubjél  [KL]  lÔjjbjél  [H.  Vt.  St.  Wslz.]  Jmp.  l^bj! 
verb.  perf.  brechen,  zerbrechen;  l|bjic  sa  zerbrechen,  entzwei 
gehen. 
Komposita: 

nadlabjic  verb.  perf.  anbrechen, 
ual^bjlc  verb.  perf.  viel  zerbrechen, 
pol^bjic  verb.  perf.  nach  einander  zerbrechen. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBÜCH. 


565 


pŕel^bjlc  verb.  perf.  durchbrechen;  prel^bjic  s%  durch- 
brechen (intr.). 

rozl^bjlc  verb.  perf,  entzweibrechen,  zerbrechen;  rozl^bjíc 
zerbrechen  (intr.). 

väl^bjic  verb.  perf.  aufbrechen,  erbrechen;  vžUabjíc  s%  aus- 
brechen, einen  Ausbruch  machen,  entwischen.  —  Tén-zlu$- 
3éJ  8%-välóubjôl  8-té-sá3é. 

vl|bjíc  verb.  perf.  sa,  einbrechen,  einen  Einbruch  begehen.  — 
Tén-zlô^éÁ  BvvlÖubjel  f-t%-läyda,  a-vukrôt  t^-kfisa^. 

vodI|bj!c  verb.  perf .  1.  abbrechen;  2.  aufbrechen,  gewalt- 
sam öffnen;  vedlifcbjic  s%  abbrechen  (intr.). 

vul^bjlc  verb.  perf.  abbrechen. 

zal|bjlc  verb.  perf.  anbrechen;  zal|bjic  sq,  einbrechen,  ein- 
stönen. 

zl&bjic  verb.  perf.  zerbrechen;  zl&bjic  sa.  zerbrechen  (intr.). 
lalbjicä  -cä  L.  labjlci  [Oslz]  -bjVci  [Wslss.]  PI.  G.  -bjlc  [Oslz.] 

-bjic  [Wslz.]  fem.  Brechstange. 
läLbjinä  -na  I.  labjlnôu  [KL  H.  Ti.]  -bjtnou  [St.]  -bjl'uö» 

[WsU.]  PI.  Q.  -bjtn  [KL  H.  Vi.  Wslz.]  -bjtn  [St.]  fem. 

Garbe. 

l^bräc  Prs.  lö«bra,  [Kl]  löubra.  [H.  Vi.  St.  WsU.]  -bróš 
Prt.  löubre-«l  [KL]  löubre*«l  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  lä> 
bre*ft  verb.  imperf.  Nüsse  ausschälen,  aushülsen;  l^bräc  sa.  aus- 
fallen. 
Komposita: 

nal$bräc  verb.  perf.  viel  aushülsen. 

pel^bräc  verb.  perf.  nach  einander  aushülsen;  pol^bräc  sa. 

nach  einander  ausfallen. 
väl%bräc  verb.  perf.  aushülsen;  välabräc  8%  ausfallen. 
zal$bräc  verb.  perf.  s%  anfangen  auszufallen, 
lajbó^vl  -vä  -vé  adj.  die  Garben  beireffend, 
l^ôac  Prs.  louča.  [KIJ  lojjča.  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  -čóš  Prt.  16h- 
če-yl  [KL]  lôuče-gl  [H.  Vi.  St.  Wslz]  Imp.  1$ČV«  verb. 
imperf.  verbinden,  vereinen. 


5G6 


DR.  FL.  LORKXTZ. 


Komposita: 

dol|čäc  verb.  impcrf.  hinzurügen. 

prälqčác  verb.  impcrf.  hinzufügen;  prfll^čác  sich  an« 
schliesscn,  gesellen.  —  N'cpräla.Čô  «-s^  do-zle3iejóy! 

rozl^čôc  verb.  impcrf.  absondern,  trennen;  rezl^Čäc  sa.  sich 
absondern,  sich  trennen. 

väla^äc  verb.  imperf.  ausschlicssen,  aussondern. 

vl^čác  verb.  impa'f.  einschliessen. 

vedl|côc  verb.  impcrf.  absondern,  trennen;  vodl^Čác  sa,  sich 
trennen,  sich  lossagen.  —  N  evedla^čô'g-s^  vod-nfis! 

zl^iäc  verb.  imperf.  verbinden,  vereinigen;  zli$£äc  sa.  sich 
vereinigen. 

l|číc  Fut.         [KL]  lÔjíéa.  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  -čiš  PH.  lö||- 
čel  [Kl]  loyčcl  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  I4ČÍ  verb.  perf.  ver- 
binden, vereinigen. 
Komposita: 

dol|čk  verb.  perf.  hinzufügen. 

pel^ČIc  verb.  perf.  verbinden;  pol^člc  s%  sich  verbinden,  ver- 
einigen.—  Ti-müenial-a  s^-púolóučili  dü§-ba.dü. 

pŕal^člc  verb.  perf.  hinzulugen;  prül^ic  sa  sich  anscliliessen, 
gesellen. 

rozlúčte  verb.  perf.  absondern,  trennen;  rozlúčte  sa.  sich  ab- 
sondern, sich  trennen. 
väl^Číc  v  erb.  perf.  ausschliessen,  aussondern, 
vl^ic  verb.  perf.  einschliessen. 

vodl^Ic  verb.  perf.  absondern,  trennen;  vodl$čIc  s$  sich 
trennen,  sich  lossagen. 

zla^Ic  verb.  perf.  verbinden,  vereinigen;  zl^člc  sa.  sich  ver- 
einigen. 

l|ČIŠČo  -čä  PI.  N.  latfščä  [Oslz.]  -ôl-ščfi  [Wslz.]  G.  -čišc 
[Oslz.J  -čišč  [Wslz.]  ntr.  Violinbogen. 

lqdäx  Prs.  Ifidüja^  Prt  l^dö'yl  verb.  imperf.  1.  landen,  am  Ufer 
anlegen;  2.  landen,  ans  Land  bringen.  —  Mä-lqdöjeniü  Iffc  piä- 
Čó  ypjinä.  Vji$lä  räbäukóy  l^duja"  tn-räba  v-Li§bjä. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHES  WÖRTERBUCH 


567 


Komposita: 

pŕäli\d£c  verb.  perf.  anlanden,  anlegen, 
välqdác  verb.  perf.  ans  Laad  bringen,  ausschiffen. 
♦l^dSväc  verb.  iter.  zu  l%dac. 

Kompositum  (Inf.  -laxlävác  Prs.  -ladáva.  -laxlauYôš  [Kl.  H. 
St.  Wslz.J  -dáovóš  [Vi.]  Prt.  -  ladávo-tfl  Imp.  -la.dfivo-«): 
viil%dfiväc  verb.  imperf.  ans  Land  bringen,  ausschiffen. 
lžfcdô$väc  Prt.  ladô^vo-yl  s.  l%däc.  Kl.  Vi. 
la^bí  -gay.  -l)é  adj.  biegsam. 

l%gäc  Prs.  l^gäja,  Prt.  l^gô-gl  verb  imperf.  biegen,  krümmen; 
la^g&c     sich  krummen,  krumm  werden. 
Komposita: 

pel^gäc  verb.  perf.  krummen,  krumm  biegen;  pela^gäc  sa. 
sich  krümmen. 

väl%gác  verb.  perf.  nach  auswärts  krümmen;  väl^gäc  sa.  sieb 
krumm  biegen. 

zl%g5c  verb.  perf.  krumm  biegen;  zlqgäc  s%  sich  krumm 
biegen, 
l^go  adv.  biegsam. 

l^gesc  -cä  L.  la.göescY  fem.  die  Biegsamkeit, 
l^gü^väc  Prt.  la,güeve'öl  s.  la^gäc.  Kl.  Vi. 
l%käc  Prs.  l^kôja,  Prt.  l^kö'^l  verb.  imperf.  ködern,  anlocken. 
Komposita: 

pŕälaMc  verb.  perf.  ködern,  anlocken. 

zl%käc  verb.  perf.  ködern,  zusammenlocken, 
l^kšl  -šä  -šé  adj.  comp,  zu  lal)i. 
l%kšní  -nag  -né  adj.  langsam, 
l^kšnesc  -cä  L.  lakšnúesci'/ero.  die  Langsamkeit. 
l$kšňä  adv.  langsam. 
l|kšôm  adv.  langsam. 

la,kú§väc  Prt.  la.kô$ve  ul  s.  lakäc.  Kl.  Vi. 
l^pä  -pä  fem.  Lampe. 
l|pčicä  -cä  fem.  Lämpchen. 
lítpčlčkä  -hí  fem.  Lämpchen. 


Digitized  by  Google 


50S 


DR.   FR.  LORENTZ. 


l^pkä  -M  fem.  La'mpcben. 
la^püevl  -va  -vé  adj.  die  Lampe  betreffend. 
I^t  -tä  PI.  Q.  la.töj}  masc.  Land,  Landerei,  Acker. 
l%žé  adv.  comp,  zu  l|ge. 
l^mäc  Prs.  lfiuj^  s.  lämac.  &. 
*la.n&c  5.  läoac.  Sir. 
l^nßc  ä.  länäuic.  Sť. 
l^ňóc  s.  laňäyc.  St. 

lrjetú^vl  -vä  -vé  adj.  die  Kelle  beireffend, 
lfcigcßk  -aká  masc.  kleine  Kelle. 

Ibiecéšče  -ča  PI.  N.  lt>ecašč*  cá-ščÄ  /TPáfr.;  G.  -cášč 

/Gsb.7  -cášč  [Wslz.]  ntr.  grosse  Kelle. 
1  t)lQt  -tä  maac.  Kelle. 
1 1>  i  §  t  n  1  -ná  -ué  adj".  die  Kelle  betreffend, 
le  8.  11$. 

lecinhi  -k&  -hé  adj.  ziemlich  leicht.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

I  e  cín  h  X  8.  lecTnhl.  St. 

16  ch  í  -kajj  -hé  w//.  menschlich. 

léčkô§vi  -vá  -vé  adj.  den  Knoblauch  betreffend. 

léční  -nau.  -né  ad;,  zahlreich. 

léftäc  iVs.  läftäja.  [Os!*.]  lá  ftôj^  [Wslz.]  lôftôjéš  IV/.  lôftô-tf 
verfc.  impcrf.  lüften,  einen  Luftzug  machen.  —  Ta-dô$rňica  mäŠÍ 
bác  lepjé  léftoynä. 
Komposita  {Inf.  -iSftíc  Prs.  -  léftäj%  ZV*.  -lBft&'fll  Jmp.  -lif- 
te^ ^OsfcJ  -lá-fte-g  [Wslz.]): 

poléftUc  verb.  perf.  ein  wenig  lüften, 
pŕeléftäc  verb.  perf.  durchlüften,  einen  Luftzug  durchgeben 
lassen. 

válSftác  verb.  perf.  auslüften,  vollständig  lüften;  välöftäc  s% 
sich  ausgelüftet  haben, 
♦löftäväc  verb.  Her.  zu  leftfic. 

Komposita  (Inf.  -lôftäväc  Prs.  -léftáva.  -léftauvóš  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -táQvóš  [Vi.]  Prt.  -löftave-«l  Bnp.  -löfta- 
vey): 


SL0VIKZISCHB8  WÖBTEBBUCH.  569 

prelöftavac  verb.  imperf.  durchlüften. 

valöftaväc  verb.  imperf.  auslüften, 
léftevní  -najj  -vé  adj.  luftig,  zugig.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
léftewní  s.  leftovní.  Kl. 
léftó^väc  Prt.  léftúeve-yl  8.  leftfic.  Kl.  Vi. 
Iöftö§vl  -vá  -vé  adj.  die  Luft  betreffend. 
Iegô  j[š6e  -Čá  rúr.  Lagerstätte  von  Tieren, 
léjščicá  -cä  fem.  Löffelchen. 
lé~jščičkä  -M  fem.  Löffelchen. 

lgjščlščo  -ča  PL  N.  leščíščä  [Oslz.]  -čl'ščä  [Wslz.]  G.  -čišč 
[Oslz.J  -čišč  [Wslz.J  ntr.  grosser  unförmiger  Löffel. 

lSjôkä  -hi  fem.  1.  Löffel;  2.  das  Breltchen  vor  dem  Bienen- 
korb. 

leEcäví  -vä  -vé  adj.  kitzlich.  Oslz. 
lekcá'vY  8.  lekcäví.  Wslz. 

lcläjä  -jä  A.  ügläja.  PI.  G.  -läjY,  -Iii  fem.  Lilie.  Oslz. 
lelaVjä  8.  leläja.  Wslz. 

lelfni  -íiá  -nč  adj.  die  Lilien  betreffend.  £2.  H.  Vi.  Wslz. 
lel|ni  5.  lelM.  5/. 
*lélkäc  verb. 

Komposita  (Inf.  -lelktc  /Vs. -lélkúja,  JRr/.  lélkô-yl  imp.-läl- 
ke-y  /üsfcj  -lalko  «  [Wslz.J): 
prülölkfic  verb.  perf.  anlocken. 
*lélkäoväc  s.  lelkäc.  Kl.  Vi. 
lepjé  aefo.  comp,  besser, 
lepjístí  -tá  -té  adj.  klebrig.  Oslz. 
lepji'sti  s.  lepjTstY.  Wslz. 
löpkü§vl  -vä  -vé  adj.  die  Linde  betreffend, 
leplävi  -v&  -vé  adj.  klebrig.  Oslz. 
leplä-vi  s.  leplävi.  Wslz. 
lepšágc  s.  lepšauc.  Vi. 

lepôáyc  Prs.  liepšeja,  lepšlejSš  Prt.  Hspše'yl  -ša  -šell  verb. 
imperf.  sich  bessern,  besser  werden.  Kl.  H.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


570 


DR.  PE.  LORE X TZ. 


Kompositum  (Inf.  -IcpŠauc  Prs.  -'lepšej^  -lepši<?jéš  Prt.-ley- 
-šä  -šeľi): 

pelepšäyc  verb.  perf.  besser  werden,  sich  bessern, 
léphí  -käy  -hé  adj.  klebrig, 
lesáctve  -vä  ntr.  die  Förster. 
lesSchi  -ká  -hé  adj.  den  Förster  betreffend, 
lesägköji  s.  lesaukoy.  Vi. 
lesästí  -tá  -té  adj.  waldig,  bewaldet.  Oslz. 
lesa-stí  s.  lesästí.  TFsk. 

lesäjjkôu  -kevi  -vá  -ve  adj.poss.  dem  Förster  gehörig.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 

léscästí  -tá  -té  adj.  voller  Blätter,  blätterreich.  Oslz. 
léscástí  8.  lescästl.  Wslz. 
*löskSc  verb. 

Kompositum  (Inf.  -léskäc  Prs.  -leskujä  Prt.  -löskäle): 
pelöskSc  verb.  imperf.  wetterleuchten,  ohne  Donner  blitzen, 
♦löskueväc  s.  leskffc.  Kl.  Vi. 
léskôevl  -vá  -vé  adj.  mit  einer  Blässe  versehen, 
lesní  -n£]|  -né  adj.  zum  Fangen  geeignet,  gut  fangend, 
lesníctvo  -vä  ntr.  1.  die  Förster;  2.  die  Försterei.  Osh. 
lesinchl  -ká  -hé  adj.  den  Förster  betreffend.  Oslz. 
lesňičl  -čá  -če  adj.  den  Förster  betreffend.  Oslz. 
lesňi-ctvo  s.  lesníctvo.  Wslz. 
lesňrchí  s.  lesňlchľ.  Wslz. 
lesni-čí  s.  lesňTčí.  Wslz. 
léstátí  -tá  -tô  adj.  voller  Blätter,  blätterreich, 
léstôevi  -vá  -vé  adj.  das  Blatt,  den  Brief,  das  Buch  betreffend.  - 
lešäc  Prs.  lé*šúj%  Prt.  lešô"yl  verb.  imperf.  Kalk  lösche«, 
leškuovi  -vá  -vo  adj.  den  Löffel  betreffend. 
UStffc  Prs.  láštäj*  [Oslz.]  lavštúja.  [WsU.]  léštôjéš  Prt.  les- 
tô-yl  verb.  imperf.  s%  1.  sich  belustigen,  sich  freuen;  2.  Lust, 
Verlangen  nach  etwas  haben.  —  Nl-sq-löStöjöu  kartä  gn]úíin. 
Barzo  vôn-sq-leŠtô'ul  na-mójj-corka.. 


Digitized  by  V^OOQlc 


SLUVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


571 


Komposita  (Inf.  -léštffe  Prs.  -  léštaja.  Prt.  -Iéštô  yl  Imp.  -lä- 
šte-y  [OsU.]  -lá-šte-Q  [Wslz.J): 

naléôtac  verb.  perf.     sich  genügend  belustigt  haben, 
rezléštac  verb.  perf.  s$  recht  lustig  werden, 
zaléštac  verfc.  per/*.  s%  Lust  nach  etwas  bekommen.  —  Ga- 
ven-to-mjôyl  čôté,  vou-sn-zaléštÔ'gl  tô-tejš  de- 
probérájúii. 

léštôxní  -Da»  -né  aťtf.     lästig,  fröhlich;  2.  feurig,  mutig;  3.  voller 
Verlangen. 

leštevní  -najj  -né  adj.  1.  lustig,  fröhlich;  2.  feurig,  mutig;  3.  voller 

Verlangen.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
léštowní  s.  leštevoí.  Kl. 
lSštôf  v&c  Prt.  leštúovogl  s.  leštäc.  Kl.  Vi. 
leše^väc  Prs.  lešô§ve*yl  s.  lešffc.  JB.  Fi. 
letäČh!  -ká  -hô  adj.  sehr  leicht.  Oslz. 
letá-^DÍ  -ná  -né  adj.  sehr  leicht.  Os/,?. 
letáVčhí  s.  letäčhl.  JFste. 
letä-^nlt  s.  letifynY.  Wsle. 
letčé  adv.  cowp.  zu  llgtke. 
letnáQ  s.  letoau.  Vi. 

letnäu,  -íié  /em.  Sommerzeit.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
letní  -käy  -hé  adj.  i.  leicht,  nicht  schwer;    2.  leicht,  nicht 
schwierig. 

levWidá  -dä  A.  ügvlnck}  fem.  Lawendel. 
levjrnä  -nä  A.  lievjina,  PI.  G.  -vjiu  fem,  Löwin. 
levjö»tößko  s.  levjoutečke.  F.  Vi.  St.  Wslz. 
levjóutuške  s.  levjôutňško.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
levjóutéčke  -kä  ntr.  junger  Löwe.  Kl. 
levjôutuško  -kä  ntr.  junger  Löwe.  Kl. 

levräc  Prs.  Igvräj^  Prt.  levré-yl  verd.  troper/.  liefern,  beschaffen. 
Komposita: 

nalevräc  verb.  perf.  in  Menge  liefern, 
pelevräc  verb.  perf.  nach  einander  liefern, 
välevräc  verb.  perf.  ausliefern,  herausgeben. 


572 


DB.  FE.  LOK  E  NT  Z. 


vedlevräc  verb.  perf.  i.  abliefern,  die  Lieferung  vollbringen; 
2.  wieder  zurückgeben. 
levrü$vac  Prt.  levrüevogl  s.  levrSc.  KL  Vi. 
levôerY  -vá  -vé  adj.  den  Löwen  betreffend. 
lezSc  Prs.  Iézňj%  Prt.  leze'yl  verb,  imperf.  leseo. — Veu-lezujä 
tén-läst.  Na-lezôjä  1ÍK  f-tí-bíblájí. 
Komposita: 

dolezäc  verb. perf.  auslesen,  zu  Ende  lesen;  delezác  s%  čierä 
durch  Lesen  elwas  erfahren,  erwerben.  —  Töii-sta^rY  kíiô- 
vól  s%  delezô  yl  vjelDé  xítrescä. 
Dalezac  verb.  perf.  s%  sich  satt  lesen, 
prelezäc  verb.  perf.  1.  durchlesen,  zu  Ende  lesen;  2.  mit 
Lesen  verbringen.  —  Tô-zämä  ja-pŕelezô-gl  t^-calÖy 
bibläj^.  Ven-pŕelozôql  tŕ&  štan&. 
välezäc  verb.  perf.  herauslesen,  durch  Lesen  erfahren.  —  Ta- 

čarevňicä  valezá  sve-fögzä  sfe-své^-lestojí. 
vedlezäc  verb.  perf.  ableseo,  vorlesen, 
♦lczfiväc  verb.  Her.  zu  lezäc. 

Komposita  (Inf.  -lez&vác  Prs.  -  lez&va,  -lezayróš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.J  -záovóš  [Vi.]  Prt.  -lezáve'yl  Imp.  -Iczfiveg): 
pŕelczáväc  verb.  imperf.  durchlesen, 
valezäväc  verb.  imperf.  herauslesen,  durch  Lesen  zu  er- 
fahren suchen. 
vedlezSväc  verb.  imperf.  ablesen,  vorlesen. 
lezü§väc  Prt.  leza§ve  yl  8.  lezfic.  Kl.  Vi. 
lédäc  Prs.  lédäj$  Prt.  ledö'yl  verb.  imperf.  löten. 
Komposita: 

nalédäc  verb.  perf.  auflöten, 
prüledäc  verb.  perf.  anlöten, 
zolédäc  verb.  perf.  verlöten,  zulöten, 
zlédäc  verb.  perf.  zusammenlöten, 
lödüoväc  Prt.  lódň$ve-ul  s.  lédäc.  Kl.  Vi. 
lefk  -kä  masc.  kleiner,  junger  Löwe.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
lé\frk  s.  léfk.  Kl. 


Digitized  by  V^OOQle 


SLOYIXZlSCflES  WÖRTERBUCH. 


573 


lékfiŕtve  -?ä  ntr.  die  Gelehrten. 

lékäŕhí  -ká  -hé  adj.  den  Gelehrten  betreffend. 

lékórkä  -M  I.  lekarköy,  -kfirkôu  fem.  1 .  die  Frau  des  Gelehrten; 

2.  die  Gelehrte, 
lékóŕ  -aíä  L.  lékärä  mase.  der  Gelehrte, 
lév  ll§vä  H.  G.  levöy  wasc.  Löwe.  ZT.  Vi.  St.  Wslz. 
lévá  -vft  masc.  Löwe. 

lévj%  -ica  P/.  N.  lévj^tä  ntr.  junger  Löwe. 

lôvjrnä  -Dä  A.  lévjina,  PI.  G.  -vjin  fem.  Löwin. 

lévjo»téčko  s.  lévjóutečko.  Ä  V*.  Wslz. 

lévjôôtke  s.  lévjôutke.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

lévjÔHtuškft  s.  lévjôutúéko.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

lévjÔute'čko  -kä  ntr.  junger  Löwe.  KL 

lévjójjtke  -kä  PI.  N.  lévjijtkä  ntr.  junger  Löwe.  Kl. 

lévjôjjtôško  -ká  ntr.  junger  Löwe.  Kl. 

lévók  -ákä  L.  lôvauku  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -váokä  [Vi.] 

PI.  N.  -cä  masc.  grosser  Löwe, 
léväevi  -vá  -vé  adj.  den  Löwen  betreffend, 
léw  s.  lév.  Kl. 
*léz5c  verb. 

Komposita  (Inf.  -lézac  Pts.  -  lezúja.  Prt.  -lézô'yl  Imp.  -le- 
ze«): 

välézäc  verb.  perf.  auslösen, 
vedlézäc  verb.  perf.  ablösen. 
zlézSc  verb.  perf.  ablösen, 
♦lézäeväc  s.  lôzSc.  Kl.  Vi. 
Iťyáéi  adj.  indecl.  leer. 

lšjidSx  «<to.  leer, 
lejdéyní  -näji  -né  ad;,  leer. 

l§Í3äDá  -na  7.  leiôánói]  /"iST/.  Ä  Kt./  -^nóu  [St.]  -3á-nótj 
/"TfW*./  P/.  (7.  -3Ín  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -z\n  [St.]  fem. 
Zügel. 

UjSín  -änä  I.  hjßänou  /JÖ.  #.  Vi.]  -s^ňóu  /S/./  -sa/ňou. 


Digitized  by  Google 


574  DE.  FR.  LORENTZ. 

[Wslz.]  PI.  G.  -sin  [KL  H.  Vi.  Wslz.]  -3in  [St.]  fem. 
Zügel. 

lej[na  -oä  fem.  Lehne.  Kl.  II.  Vi.  Welz. 
léin ä  s.  lšjna.  &. 

lgäc  TVs.  a.  lg^  6.  M%  lžlgš  iV<.  lg&'gl  t>er6.  imperf.  lügen. 
Komposita  (Inf.  -lgac  P/ä.  a.  -lg*  6.  -lfcfc  -lžéš  Prt. 
-'lge-yD: 

nälgac  verfc.  per  f.  viel  lügen,  vorlügen. 

priejgac  verb.  per  f.  durchlügen,  mit  Lügen  durchhelfen; 

pHglgac  sa.  sich  durchlügen.  —  T|  tä-já-ňepFiQlžéš. 
pô^lgác  verb.  perf.  ein  wenig  lügen, 
siglgac  verb.  perf.  lügen. 

välgac  verb.  perf.  1.  herauslügen,  mit  Lügen  heraushelfen; 
2.  abschwindeln;  välgac  sa,  sich  herauslügen.  —  Jieva- 
sväuk  jä-välgo-«l  düebfä  s-te-kl$mä.  Töu-prekl^ti 
žid  mjä-mäy  t%-krüe,  v%  välgójjné. 
vöebölgac  Prs.  vüebelga.  vebglžéŠ  verb.  perf.  belügen. 
1  gfiŕt vo  -vá  ntr.  die  Lügenhaftigkeit, 
lgäŕhl  -ka  -bé  adj.  lügenhaft. 
*lg5väc  verb.  iter.  zu  lgäc. 

Kompositum  {Inf.  :lgäväc  Prs.  -lgáv*  -lgauvôš  [Ki.  H.  St. 
Wslz.]  -Igáovôš  [Vi.]  Prt.  -  lgáve-yl  Imp.  -lgfive-g): 
vobélgaväc  verb.  imperf.  belügen. 
Igarkä  -hl  fem.  Lügnerin. 

lgar  Igäyra  [Kl.  U.  St.  Wslz.]  lgáQra  [Vi.]  mase.  Lügner, 
lgäŕtve  s.  lgfiŕtve. 
lgaŕiil  s.  \gZthi. 
Íle  adv.  uur. 
*li§cäc  verb.  iter.  zu  liecec. 

Komposita  (Inf.  -li<?cäc  Prs.  -lec*  -lécóš  Prt.  -lôco^l 
Imp.  -li§co  y  -lecô-ycä): 

peliocäc  verb.  imperf.  empfehlen,  auftragen, 
zaligcäc  verb.  imperf.  anempfehlen. 
zUgcäc  verb.  imperf.  auftragen. 


Digitized 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


575 


*ll§céc  verb. 

Komposita  (Inf.  -U§cec  Prs.  -  lec%  -li§cíš  Prt.  -lecél): 
pellgcéc  verb.  perf.  empfehlen,  auftragen. 
zall§cec  verb.  perf.  anempfehlen, 
zllgcäc  verb.  perf.  auftragen. 
ll§ce*c  Prs.        -cß  Prt.  lie.ce-gl  -cä  -cell  Part.  Prt.  lecfili 
verb.  imperf.  fliegen,  laufen. 
Komposita  (Iuf.  -li§cöc  Prs.  -leca.  -Reciš  Prt.  -  lece^l  -cä 
-cell): 

deliecčc  t>er6.  bis  wohin  fliegen,  laufen,  im  Fluge 
erreichen. 

nadll§céc  verb.  perf.  dicht  heranfliegen. 

pedliQCéc  verb.  perf.  emporfliegen. 

pell§c8c  verb.  perf.  hinfliegen,  hinlaufen. 

pHLHgcéc  verb.  perf.  herbeifliegen. 

preliecöc  verb.  perf.  hindurchfliegen,  vorüberfliegen. 

rezllgcec  verb.  perf.  s$  1 .  auseinanderfliegen,  sieh  zer- 
streuen; 2.  zerbrechen,  zerfallen. 

välecec  verb.  perf.  1.  ausfliegen,  herausfliegen;  2.  auf- 
fliegen. 

vliecec  verb.  perf.  hineinfliegen, 
vobllgcéc  verb.  perf.  umfliegen, 
vodligcéc  verb.  perf.  fortfliegen, 
vuľiexčc  verb.  perf.  davonfliegen. 
zaľiQcec  verb.  perf.  s%  sich  verfliegen,  irrefliegen. 
zHgce'c  verb.  perf.  i.  herabfliegen;  2.  auffliegen;  zllecec  s% 
zusammeofliegen,  sich  sammeln, 
ligdve  adv.  kaum. 
*ü§gäc  verb.  iter.  zu  ligžec  und  lígnôtic. 

Komposita  (Inf.  -üggäc  Prs.  -léga.  -légô§  M.  -lége^l 
Imp.  -ľiQge'y  -legé'ycä): 

podľiQgäc  verb.  imperf.  unterlegen  sein,  unterliegen. 
pMIlQgác  verb.  imperf.  anliegen,  sich  dicht  anschliessen. 


576 


DB.   FR.  I.ORENTZ. 


rezllegäc  verb.  imperf.  auseioanderliegen,  sieh  weit  aus- 
dehnen. 

vedli§gäc  verb.  imperf.  abgelegen  sein,  abliegen, 
zaliegäc  verb.  imperf.    1.  zu  lange  liegen  bleiben; 
2.  faulenzen;  3.  im  Rückstand  bleiben, 
liekcéc  Prš.  Pieken  -ciš  Prt.  li§kcel  lekcälä  verb.  imperf. 
kitzeln. 

Komposita  (Inf.  -ll§kcöc  Prs.  -lekca,  -li^kciš  Prt.  -lefccél): 
Ľali§kcéc  verb.  perf.  viel  kitzeln, 
poligkcäc  verb.  perf.  ein  wenig  kitzeln, 
liglék  -äka  L.  lcläkö  [OsU.]  -läkft  [Wsle.J  masc.  Ziegen- 
melker. 

ll§n  lnö  masc.  Flachs.  Kl.  H.  Vi. 
li§pä  -pä  fem.  Schwalbennest. 
*ܧpjäc  verb.  iter.  zu  ligpjic. 

Komposita  (Inf.  -liepjäc  Prs.  -'lepja,  -liepjóš  Prt.  -lepje-yl): 
nall§pjäc  verb.  imperf.  aufkleben, 
pedligpjäc  verb.  imperf.  unterkleben. 
peliQpjäc  verb.  imperf.  bekleben. 
^)HH§pjäc  verb.  imperf.  ankleben. 
vÜQpjäc  verb.  imperf.  hineinkleben, 
vebľigpjäc  verb.  imperf.  umklcben,  bekleben, 
zaligpjäc  verb.  imperf.  zukleben,  verkleben, 
zliepjäc  verb.  imperf.  zusammenkleben;  zliepjac  s$  zusammen- 
kleben (intr.). 

ll§pjlc  Prs.  llepja.  -pjíš  Prt.  liepjél  lepjilä  verb.  imperf.  kleben; 
ÜQpjlc  s%  kleben,  ankleben  (intr.). 
Komposita  (Inf.  -liepjic  Prs.  -'lepja,  -liQpjii  Prt.  -  lepjd): 
naliQpjic  verb.  perf.  aufkleben. 
pedliQpjlc  verb.  perf.  unterkleben, 
poligpjic  verb.  perf.  bekleben, 
präligpjlc  verb,  perf.  ankleben, 
vliepjlc  verb.  perf.  hineinkleben, 
vobliepjic  verb.  perf.  umkleben,  bekleben. 


Digitized  by  Google 


SLOYTNZISCHÍS  WÖRTERBÜCH.  577 


zaľi£pjíc  verb.  per  f.  zukleben,  verkleben, 
zliepjíc  verb.  per  f.  zusammenkleben;  zliQpjic  sq,  zusammen- 
kleben (intr.). 
ll§pjísto  adv.  klebrig. 

li§pjlstesc  -cä  L.  lepjlstü$sc\'  fem.  die  Klebrigkeit. 

liepjiščo  -čä  PI.  N.  lepjíščá  [Od*.]  -pjHča  [Wslz.]  Q.  -pjišč 

[Oslej  -pjišč  [Wslz.]  ntr.  Ort,  wo  ein  Schwalbennest  gesessen 

hat,  die  Reste  eines  Schwalbennestes, 
ligpjlznä  -nä  fem.  die  Klebrigkeit, 
llgpko  adv.  klebrig. 

ligpkesc  -cä  L.  lepküosci  fem.  die  Klebrigkeit, 
ügpni  -íiá  -né  adj.  klebrig. 
ll§pne  adv.  klebrig. 

ligpnesc  -cä  L.  lepuuesci  fem.  die  Klebrigkeit, 
♦llspšäc  verb.  üer.  zu  li§pšec. 

Komposita  {Inf.  -li§pšäc  /Vs.  -lepša.  -ll^pšôš  Vrt.  -lepše-yl): 
peligpšác  verb.  impcrf.  verbessern;  peligpšác  s%  sich  bessern, 

besser  werden, 
vuligpšäc  verb.  impcrf.  verbessern, 
llspšôc  Prs.  liQpš^  -síŠ  Prt.  li§pšel  lepŠälá  verb.  imperf.  ver- 
bessern; ľiQpšéc  sfy  sich  bessern,  besser  werden. 
Komposita  {Inf.  -li§pšéc  Prs.  -  Iepšq,  -li§pšíš  Prt.  -lepšél): 
poliQpšéc  verb.  per  f.  verbessern;  poligpšéc  sa.  sich  bessern, 

besser  werden, 
vulispšiíc  verb.  perf.  verbessern, 
llepšéc  s.  lepšäuc. 

li§pši  -šá  -šé  adj.  comp,  besser;  najilepŠ'í  der  beste. 
H§pšôc  s.  lepšayc. 

llgpšosc  -cä  L.  lopšíiGSCí  fem.  das  bessere  Wesen,  das  Bessere, 
lißßäcä  -cä  L.  leskY  [OslzJ  -sa-cl  [Wslz.]  PI.  G.  -säe  [Oslz.] 

-säe  [Wslz.]  fem.  Umzäunung  für  weidendes  Vieh, 
ligsc  Pzs.  léza.  -zôš  Prt.  läyz  [Kl.  H.  St.  Wsle.J  lagz  [Vi.] 

läzlá  liezli  Imp.  lißzä  lezäcä  Part.  Prt.  läzll  verb.  imperf. 

kriechen,  klettern. 

87 


Digitized  by  Google 


578 


DR.  FR.  LOREXTZ. 


Komposita  (Inf.  -lese  Prs.  -Iéz«i  -lčz6š  Prt.  -lóz  -'lazlä 
-lezľi  Imp.  -'lezft): 

dúelesc  verb.  perf.  bis  za  einem  Punkte  hin  kriechen, 
klettern. 

nSlesc  verb.  perf.  fiaden;  nälesc  s%  sich  anfinden,  ein- 
finden. 

vänalesc  verb.  perf.  4.  herausfinden,  auffinden;  2.  er- 
finden. 

vô-dnalesc  verb.  perf.  wiederfinden, 
znälesc  verb.  perf.  auffinden. 

po  dlcsc  verb.  perf.  i.  unter  etwas  kriechen;  2.  dicht 
herankriechen.  —  Ven-po'dlôs  pó*t-slom%. 

pfälesc  verb.  perf.  herankriechen. 

prietesc  verb.  perf.  hindurchkriechen.  —  Von-pH$lós 
priez-vostrôuk. 

püelesc  verb.  perf.  hinkriechen,  hiüklettern. 

rii^zlesc  verb.  perf  s$  auseinanderkriechen,  sich  zer- 
streuen. 

válesc  verb.  perf.  1 .  hinauskriechen;  2.  hinaufklettern, 
vliesc  verb.  perf.  hineinkriechen, 
vé  "diese  verb.  perf.  fortkriechen, 
völesc  verb.  perf  1.  davonkriechen;  2.  eine  Strecke  krie- 
chend zurücklegen, 
vôoblesc  verb.  perf  umkriechen. 
zalesc  verb. perf.  hinter  etwas  kriechen,  sich  verkriechen. — 

Na-z51azlä  zä-špjina.. 
zľiesc  verb.  perf.  herabkleltern;  züesc  sa.  zusammenkrie- 
chen, sich  sammeln.  —  Ten-ajjpä  zläys  x0^0 
dŕévjieä. 
llQsnľ  -néva,  -uá  mase.  Förster. 
li§8nikÓQ  -kovl  -va  -vé  adj.  poss.  dem  Förster  gehörig, 
llgßnli  -iká  H.  N.  -cä  mase.  Förster. 

ÜQßok  -ákä  L.  lesäykň  [Kl.  H.  St.  WsU.]  -sägkö  [Vi.] 
Fi.  N.  -cä  mase.  Försler. 


Digitized  by  Google 


SLO  V I XZISCII  ES   WORTE  R  B  LCD. 


57í) 


liQŠčiná  -nä  I.  leščTuóu  [Kl.  H.  Tt.]  -^nôn  [St.]  -ä'nôu 
[Wslz.]  PI.  G.  -čín  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -č{n  [St.]  fem.  Hasel  - 
Strauch. 

*H§tčäc  verb.  itcr.  zu  llgtčic. 

Kompositum  (Inf.  -ÜQtcäc  Prs.  -'letča.  -Uetčôš  Prt.  -'let- 
Če'yl): 

vull§tčäc  verb.  per  f.  erleichtern, 
♦lletčlc  verb. 

Komposita  {Inf.  -U§tčíc  Prs.  -'letč*.  -li§tčlš  Pri.  -  letčél): 
poli§tčic  verb.  perf.  ein  wenig  erleichtern. 
vullQtčíc  verb.  perf.  erleichtern. 
ľiQtéčke  adv.  sehr  leicht, 
lißtö^no  adv.  sehr  leicht, 
ligtko  adv.  leicht. 

lígtko-  erstes  Glied  von  Kompositen:  leicht-, 
üetkosc  -cä  L.  letküosci  fem.  die  Leichtigkeit. 
H$tkší  -šá  -šô  adj.  comp,  zu  lethf. 
llgtni  -ná  -nô  adj.  lau,  lauwarm. 
♦Heini  -nä  -né  adj. 
Komposita : 

dvaäigscäligtiii  zwanzig  Jahre  alt,  zwanzigjährig. 

dvanayscaliQtn'i  zwölf  Jahre  alt,  zwölfjährig. 

dvaľiQtnl  zwei  Jahre  alt,  zweijährig. 

3ÍQSÍncli$tm  zehn  Jahre  alt,  zehnjährig. 

pjinceÜQtiri  fünf  Jahre  alt,  fünfjährig. 

póplliQtni  ein  halbes  Jahr  alt,  halbjährig. 

pôylstaľiQtDÍ  fünfzig  Jahre  alt,  fünfzigjährig. 

setmäli$tnl  sieben  Jahre  alt,  siebenjährig. 

stoüßtni  hundert  Jahre  alt,  hundertjährig. 

šescľiQtni  sechs  Jahre  all,  sechsjährig. 

tüsincÜQtni  tausend  Jahre  alt,  tausendjährig. 

nilällgtiiY  einige  Jahre  alt. 

vjiglellßtni  viele  Jahre  alt. 
ügtno  adv.  lau,  lauwarm. 

87* 


580  DR.  FB.  LOBENTZ. 

*li$väc  verb.  Her.  su  lä«c. 

Komposita  (Inf.  -ľi§väc  Prs.  -lév%  -lévôš  Prt.  -léve-yl 
Imp.  -li§vo«  -levô-ycä): 

doli§väc  verb.  imperf.  hinzugiessen. 
nadli§väc  verb.  imperf.  zu  viel  eingiessen,  übergiessen. 
naľigväc  verb.  imperf.  aufgiessen,  nachgiessen. 
pedligväc  verb.  imperf.  unter  etwas  giessen,  begiessen. 
poligv&c  verb  imperf.  begiessen;  poH$väc  8%  1.  sich  be- 
giesseo; 2.  sieb  ergiessen,  strömen, 
präligväc  verb.  imperf.  hinzugiessen. 
preli$väc  verb.  imperf.  1.  umgiessen,  in  ein  anderes  Ge- 
fäss  giessen;  2.  umgiessen,  in  eine  andere  Form  giessen; 
3.  vergiessen. 

rezligväc  verb.  imperf.  vergiessen,  verschütten;  rezlig- 
vac  s$  sich  ergiessen. 

vaTißväc  verb.  imperf.  ausgiessen;  väligväc  s%  sich  er- 
giessen. 

vligväc  verb.  imperf.  hineingiessen ;  vligväc  s%  sich  in 
etwas  ergiessen,  münden. 

vebligväc  verb.  imperf.  begiessen,  bespritzen;  veblig- 
väc  s$  sich  begiessen. 

vodllgv&c  verb.  imperf.  abgiessen,  einen  Abguss  machen. 

vuľiQVác  verb.  imperf.  abgiessen,  einen  Abguss  machen. 

zaligväc  verb.  imperf.  1.  vergiessen,  übergiessen;  2.  über- 
schwemmen. 

zli§väc  verb.  imperf.  i .  von  oben  abgiessen;  2.  zusammen- 
gießen; zligväc  84  in  eins  zusammenfassen. 
IIqvü  -v&  -vé  adj.  iink. 
li§vj%  -icä  PI.  N.  levjqtä  rúr.  junger  Löwe. 
liQvjí  -vj&  -vjé  adj.  den  Löwen  betreffend, 
ligvjójjtko  s.  üevjoutke.  //.  Vi.  St.  Wslz. 
lievjôntke  -k&  PI.  N.  levj^tkä  ntr.  junger  Löwe.  Kl. 
ľiQVÔy  -vovi  -v&  -vé  adj.  poss.  Löwen-. 
liQve-  erstes  Glied  von  Kompositen:  link-. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZI8CHES  WÖRTKRBUCIJ 


581 


♦llgzftc  verb.  Her.  zu  üqsc. 

Komposita  (Inf.  -llezäc  Prs.  -léz$  -lézóš  Prt.  -lezení 
Imp.  -liQZO  ft  -lezô'flcä): 

doll§zäc  verb.  imperf.  bis  zu  einem  Punkte  hin  kriechen, 

klettern. 
nali§zäc  verb.  imperf.  finden, 
vfinaligzäc  verb.  imperf.  1.  herausfinden,  auffinden;  2.  er- 
finden. 

vednallezäc  verb.  imperf.  wiederfinden, 
znaligzäc  verb.  imperf.  auffinden. 
pedü§zäc  verb.  imperf.  1.  unter  etwas  kriechen;  2,  dicht 

herankriechen, 
pfftllgzäc  verb.  imperf.  herankriechen 
pŕeľiQzäc  verb.  imperf.  hindurchkriechen. 
rezl\§zäc  verb.  imperf.  s%  auseinanderkriechen,  sich  zer- 
streuen. 

vfill§zäc  verb.  imperf.   4.  hinauskriechen;    2.  hinauf- 
klettern. 

vliezäc  verb.  imperf.  hineiakriechen. 
vebllezäc  verb.  imperf.  umkriecben. 
vodllgzäc  verb.  imperf.  fortkriechen, 
vuligzäc  verb.  imperf.  davonkriechen. 
zall§zäc  verb.  imperf  hinter  etwas  kriechen,  sich  ver- 
kriechen. 

zllgzäc  verb.  imperf.  herabklettern;  zligzäc  8%  zusammen- 
kriechen, sich  sammeln. 
U§žä  -žft  PI.  G.  léjž  fem.  Lagerstätte. 

n$ž6c  Prs.  ľiQŽ^  -žlš  Prt.  li§že-yl  -žä  -želi  Part.  Prt.  ležälí 
verb.  imperf.  1.  liegen,  die  liegende  Lage  einnehmen;  2.  gelegen 
sein;  3.  iia-čím  durch  etwas  ursächlich  bedingt  sein.  —  Ven-U$ží 
v-lôjjŠkó.  Röjjv  li§ž'í  mji3ä-mň§rfv  ôz-gär3insnim  jigzor%. 
To-llgžalo  na-jä-gňilúoscT,  co-ven-ňlQpräšed  nä-čas. 
Komposita  (Inf  -liežôc  Prs.  -'lež;*  -lieiíš  Prt.  -ležo^l  -ž* 
-želi): 


582 


DE.  FB.  LOK  EX  T  Z. 


delležec  verb.  per  f.  bis  zu  einer  gewissen  Zeit  Hegen 
bleiben. 

naligžéc  verb.  perf.  sa.  lange  genug  gelegen  haben,  sich 
satt  liegen. 

pŕeliežéc  verb.  perf.  eine  Zeit  liegend  zubringen;  pŕelie- 

žéc  sq.  sich  Wund  liegen. 
valežSc  verb.  perf.  sa.  die  gefiörige  Zeit  liegen,  ablagern, 
vodliežec  verb.  perf.  sa.  ausruhen,  brach  liegen. 
zaľiQŽéc  verb.  perf.  sa_  durch  zu  langes  Liegen  verderben, 
liežéšče  -čä  B.  N.  ležäšča  [Ode.]  -žä'Ščä  [Wslz.J  G.  -žášč 

[Oslz.]  -žášč  [Wslz.J  ntr.  Lagerstätte,  Bett, 
liežók  -ákä  L.  ležäykä  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -žáokô  [Vi.] 

VI.  N.  -cä  mase.  fauler,  träger  Mensch,  Langschläfer, 
ligu  s.  li§n.  St. 
Viu  8.  lien.  Walz. 

ľrtá  -tä  fem.  der  Einsatz  im  Butterfass. 
licä  -cä  ntr.  Gesichtsfarbe,  Aussehen, 
líco  s.  líca. 
*lidérläxäc  verb. 

Komposita  (Inf.  -lidörläxäc  Prs.  -  lldérläx»j  %  Prt.  -líderlä- 
"Xé'yl  Imp.  -lidérlá')(o,9  [Oslz.J  -líderlu'xo'*}  [Wsh.])\ 
prelídčrläyäc  verb.  perf.  verschwenden, 
rezlidérläyjic  verb.  perf.  alles  verschwenden, 
zallderlä^äc  verb.  perf.  verschwenden. 
*lidérlä-xú$vác  s.  Uderiace  Kl.  Vi. 
lí'dérlé"x  adj.  indecl.  liederlich,  verschwenderisch,  verkommen, 
lídérlôx  adv.  liederlich. 

lÍ3ftnä  -íiä  /.  Ií3ánó«  [Kl.  H.  Vi.]  -3anóu  [St.]  -3a-uö«  [WsUJ 

H.  O.  -3ÍU  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.J  -3Ín  [St.]  fem.  Stoppelfeld. 
Ií3änätí  -ta  -tô  adj.  voller  Stoppeln. 
Ií3äňlsti  -tá  -té  adj.  voller  Stoppeln.  Oslz. 
ll'3aňi*sti  s.  li3änistl.  WsU. 
lífk  -ká  mase.  Weste.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
lifkäevl  -vä  -vé  adj.  die  Weste  betreffend.  H.  Vi.  St.  Wslz. 


SL0Y1XZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


583 


lítfk  s.  lífk.  KL 
ľi\frka$ví  s.  Hfkuovi.  Kl. 

lígnôuc  Prt.  léjg  Imp.  lägňl  [U.  Vi,  St.]  lägňl  [Wslz.] 

s.  lígnôuc.  U.  Vi.  St.  WsU. 
lígnôuc  Fut.  lígň$  -ňeŠ  Prt.  lég  li$glä  Ii*P*  lägnl  légňícä 

Part.  Prt.  ligglí  verb.  perf.  sich  legen.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -lígnôuc  Prs.  -lígňa.  -lígňôš  Prt.  -'log 

-  leglä  Imp.  -'légňi): 

pedlígiióuc  verb.  perf.  unterliegen.  —  F-tí-v^-jňa  tí- 

Fraucöuzevjä  po'dlegl'i  tim-PrúsäHkôum. 
pelígnôuc  verb.  perf.  fallen  und  liegen  bleiben, 
pŕalígnóuc  verb.  perf.  sich  dabei  hinlegen, 
zalígnóuc  verb.  perf.  im  Rückstand  bleiben." 
lík  adv.  immer. 

líknóuc  Imp.  läkňí  [H.  Vi.  St.]  läkííl  [Wslz.]  s.  líknôuc.  H. 
Vi.  St.  Wslz. 

líknojjc  Fut.  líkňa,  -íiéš  Prt.  líknóun  Imp.  lakňi  léknicä  verb. 
perf.  schlucken,  verschlucken.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -líknóuc  Prs.  -ľíkňa,  -líkňei  Prt.  -'lék 

-  läklä  Imp.  -lßkni  Part.  Prt.  -láklí):  s.  lknouc. 
lím  lírou  mase.  Leim.  Kl.  U.  Vi.  Wslz. 

limäc  Bs.  líinúja,  [Kl.  IL  Vi.  Wslz.]  liumja.  [St.]  Hmäjéš 
JVť.  ľim5*yl  verfc.  imperf.  leimen. 
Komposita  (Inf.  -liniäc  fVs.  -  ľimuja.  Prt.  -li'mô'tfl  Jmp.  -li- 
íne'u  /Ä7.  Ä  F*.  TPsfóJ  -límo-y  [St.]):  s.  lämäc. 
límätí  -tá  -té  adj.  i.  voller  Leim;  2.  nicht  ausgebacken, 
límäväc  verb.  Her.  zu  limäc. 

Komposita  (Inf.  -liinäväc  Prs.  -llniäva.  -ľímäjjvôš  [Kl.  U. 
St.  Wslz.]  -mápvôš  [Vi.]  Prt.  -'limäve-«l  Imp.  -linm- 
vo-tf):  s.  lämäc. 
llraevätí  -tá  -té  adj.  4.  voller  Leim;  2.  leimartig. 
Hm&gväc  iV/.  llmügwul  s.  límSc.  Fi. 
limuevl  -vá  -vé  adj.  den  Leim  betreffend, 
lín  lroä  masc.  Schleie.  KL  U.  Vi.  Wslz. 


5S1 


DR.  FR.  LORĽNTZ 


Hnä  -uä  PI.  O.  lín  fem.  \.  Leine;  2.  Wanten  im  Boot.  KI.  H. 
Vi.  Wslz. 

linkä  -hl  fem.  \.  dünne  Leine;  2.  Hosengurt.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

ľínô§ví  -vá  -vé  adj.  die  Schleien  betreffend. 

ľíräc  Prs.  lfráj<%  Prt.  liré'gl  verb.  imperf.  i.  leiern,  auf  der 
Drehorgel  spielen;  2.  mit  leiernder,  eintöniger  Stimme  sprechen. 

lí  r  käst  ä  -tfi  fem.  Drehorgel. 

líró§väc  Pii.  liiüovo-gl  s.  llräc.  Kl.  Vi. 

lísk  -kä  masc.  Blitz. 

liskäc  8.  läskac. 

liskäjcä  -cä  fem.  Blitz. 

ľískaični  -ná  -né  ad;,  den  Blitz  betreffend. 

lisk^uôjjc  's.  lisk|nóuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

ľiskí£nóuc  Fut.  liskajnä  Prt. —  verb.  perf.  blitzen,  aufblitzen.  Kl. 

lísknójjc  8.  lísknóuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

lísknóuc  Fut.  lískňä  Prt.  liskuauo  verb.  perf.  blitzen,  auf- 
blitzen. Kl. 
Komposita: 

välísknóuc  verb.  perf.  aufblitzen, 
zalísknóyc  verb.  perf.  aufblitzen. 

líštefkä  -M  fem.  kleine  dünne  Leiste.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

líštetf  kä  s.  líštefka.  Kl. 

líštev  -tvjä  PL  G.  -tev  fem.  Leiste.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
lište w  s.  líštev.  Kl. 

líštvä  -vä  PI.  G.  -tev  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  -tew  [Kl]  fem. 

Leiste, 
líštvjä  s.  líštev. 

litér  -trä  PI.  L.  -re£  masc.  Liter. 

litroví  -rá  -vé  adj.  den  Liter  betreffend. 

ľívrac  Prs.  lívrôj^  Prt.  ľivrô  yl  verb.  imperf.  liefern,  beschaffen. 

Komposita:  s.  levräc. 
llvróflväc  Prt.  HvrúoTe-«l  s.  lívrác.  Kl.  Vi. 
líz&lä  -lä  L.  lízala  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -záplä  [Vi.],  -ľi  m<wc. 
und  fem.  Lecker,  Topflecker,  Leckermaul. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCUES  WÖRTERBUCH.  585 

líznójíc  Imp.  lazňi  [H.  Vi.  St.]  lä'zňl  [WsU.]  s.  ľíznôuc.  H. 
Vi.  St.  WsU. 

lí  z  n  ô  yc  Fut.  lízň$  -ňéš  Prt.  lízuóyn  Imp.  lázňl  lézňícä.  verb. 

per  f.  lecken.  Kl. 
ljm  s.  lim.  St. 
\\n  8.  lín.  St. 
lfnä  5.  lfna.  St. 
ltnkä     linka.  St. 
ljetü§vl  s.  ll)etä$vT. 
ljiQCék  5.  llfeek. 
Ijl§c8šče  s.  lbigcešče. 
lji§t  8.  lr/i$t. 
1  j  i  q  t  n  í  s.  lt)i$tní. 
*lknó»c  s.  lküönc.  Ä  Vi.  St.  WsU. 
*lknÓjjc  verb.  Kl. 

Komposita  {Inf.  -Iknóuc  Prs.  -lkň%  -lkňéá  Prt.  -lk  -  lklÄ 
Imp.  -'lkňl  Par/.  PM.  -  Ikli): 

pHglknôuc  v  erb.  pcrf.  verschlucken, 
púolknóuc  verb.  perf.  verschlingen,  verschlucken, 
spü^lknöuc  verb.  perf.  verschlucken. 
vSpolknôuc  verb.  perf.  herunterschlucken,  ganz  ver- 
schlucken. 
sieOknouc  verb.  perf.  verschlucken, 
luoyc  Prt.  Inoyn  [H.  Vi.  WsU.]  lnöun  [St.]  8.  lnoiic.  H.  Vi. 
St.  WsU. 

lnóiic  Prs.  lŕu£  lňigš  Prt.  \u6\\u  verb.  imperf.  kleben,  hängen 
bleiben.  Kl. 

Komposita  (Inf.  - lnóuc  Prs.  -Ina.  -  lňéS  Prt.  -  lnóun): 
pédôlnôuc,  podelnóuc  Fut.  podélňa.  podelňeš  verb.  perf. 

unter  etwas  kleben  bleiben, 
pŕälnóuc  verb.  perf.  an  etwas  kleben  bleiben, 
püeluöyc  verb.  perf.  nach  einander  stecken,  kleben  bleiben. 
si§lnôuc  verb.  perf.  zusammenkleben, 
vélnóuc  verb.  perf.  in  etwas  stecken  bleiben,  versinken. 


Digitized  by  Google 


586 


DR.  FB.  LORENTZ 


vebélnóuc  s.  vüobelnouc 
völnöuc  verb.  perf.  stecken  bleiben,  versinken, 
vüobelnouc  Fut.  vue.bélúa.  vobelňéš  verb.  perf.  rings  herum 
kleben  bleiben, 
lné'jšče  -čä  ntr.  Flachsfeld, 
lňaní  -näjj  -né  adj.  aus  Leinwand  bestehend,  leinen. 
Kompositum : 

pôuUňaní  -näu,  -uo  adj.  aus  Halbleinen  bestehend,  halbleinen. 
16ji  lôejô  L.  loja  mase.  Talg, 
lôtvftšl  -šá  -šé  adj.  sehr  leicht,  kinderleicht, 
lôtvôšŕn  -kä  -hé  adj.  sehr  leicht,  kinderleicht. 
IÖjj  lüovä  masc.  der  Fang, 
ló^bja^ňé  s.  lóubj%né.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
lôubrók  L.  lôj}bra«kú  [H.  St.  Wslz.]  -ráoku  [Vi.]  s.  loubrók. 

H.  Vi.  St.  Wslz. 
löucä  -cä  D.  -cojä  PI:  N.  -covja  masc.  Lootse. 
löjjcec  Prs.  ló«ca,  -cíš  ŕH.  lôucél  verb.  imperf.  lootsen,  als  Lootse 
führen. 
Komposita: 

välôjjcéc  verb.  perf.  hinauslootsen. 
vloycéc  verb.  perf.  hereinloolsen. 
loycér  -crä  D.  -roju  PI.  iV.  -rä,  -revjä  mase.  Lootse. 
löjictve  -vä  ntr.  1.  die  Lootsen;  2.  das  Lootscnamt,  die  Lootsen- 
stelle. 

16«  ch  í  -kä  -hé  adj.  den  Lootsen  belreíľend. 

loyČicä  s.  lóučica.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

lôučlčkä  s.  lóučička.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

10»čišče  PL  N.  lóyčíščä  [H.  Vi.  St.]  -čršča  [Wslz.]  G.  -čTšč 

[H.  Vi.  St.]  -čišč  [Wslz.]  s.  lóučišče.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
lóučkä  s.  loučka  H.  Vi.  St.  Wslz. 
lÔRČkô^vi  8.  lôučkôeví.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
löyd  löo.dü  wiasc.  Eis. 

löjjdä  -dá  fem.  Lot  (zum  Bestimmen  der  Meerestiefe). 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHBS  WÜBTEKBUCH. 


•  587 


lôydäc  Prs.  Iôudôj%  Prt.  lôydô-yl  verb.  imperf.  loten,  die  Meeres- 
tiefe messen. 
Komposita : 

delôydSc  verb.  per  f.  sa  čieva"  mit  dem  Lot  erreichen,  er- 
bten.—  jäy-B^-ňlmóyg  dolóydäc  ta-Yii  ntô. 
nalójidäc  verb.  perf.  sa.  viel  loten,  sich  müde  loten, 
välôudäc  verb.  perf.  ausloten,  die  Tieľe  bestimmen. — Ti|-jä- 
välôudé  yl  to-ji§zero  Da-šétčm  lokcöu. 
lóydôoväc  Prt.  loudö^ve-yl  8.  loudSc.  Kl.  Vt. 
lo«kä  s.  lóuka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
lóykôoví  s.  lóukôovi.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
lôjinäc  Prs.  löunuja.  [H.  Vi.  Wslz.]  löunuja.  [Kl.  St.]  lóynôjéš 
Prt.  lôné'gl  verb.  imperf.  i.  ergiebig  sein,  Ertrag  bringen; 
2.  (unpers.)  ausreichend  sein,  sich  verlohnen;  lóynac  sa.  ausreichend 
sein,  sich  verlohnen,  sich  bezahlt  machen.  —  Loní  te-žäte  löjj- 
oäle  dôebfä.  To-ňelójiDÔjft  do-ja^ná*.  Ta-rebôetä  sa.-lôynä 
duobrä. 
Kompositum: 

pelô«uac  verb.  perf.  1.  Ertrag  bringen;  2.  (unpers.)  aus- 
reichen, sich  verlohnen;  polôtmac  sa.  ausreichen,  sicli  ver- 
lohnen, sich  bezahlt  machen. 

lÖjjnko  -kä  ntr.  4.  Busen;  2.  einen  Arm  voll,  soviel  man  mit  beiden 
Armen  umfassend  halten  kann.  IL  Vi.  Wslz. 

lóynô^väc  Prt.  lóu.uúevo'yl  s.  lôuuäc.  Kl.  Vi. 

loyš  adj.  indccl.  1.  lose;  2.  frei,  ledig  von  etwas. 

IÔjjš  adv.  1.  lose;  2.  frei,  ledig;  lóyš  člňlc  i.  losmachen,  lösen; 
2.  von  etwas  befreien;  louš  pŕíc  von  etwas  frei  kommen,  sich  be- 
freien; louj>  bÜc  l.frei  von  etwas  sein;  2.kóevá  jemanden  los  wer- 
den, Yon  jemandem  befreit  sein;  lonš  jíc  1.  losgehen,  fortgehen; 
2.  abgefeuert  werden  (von  Schusswaffen).  —  Yon-iľímóijg  louš 
ptfc  vet-té-bäba. 

lójjšČicä  -cä  wir.  Bettcheo. 

loyščico  s.  lÔwŠôicä. 

lo«ščIčke  -kä  ntr.  Bettchen. 


Digitized  by  Google 


588 


DB.  FR.  LORENTZ. 


lóyško  -kä  ntr.  Bett. 
lóyškô$ví  -v&  -vé  adj.  das  Bett  betreffend, 
lôpt  -tá  PI.  L.  -cé£  mase.  Lot  (Gewicht). 
loytü§vi  -v&  -vé  adj.  lötig,  ein  Lot  schwer. 
Komposita : 

dválôytĎevI  zweilötig,  zwei  Lot  schwer. 

3ͧsinclóytô$v'i  zehnlötig,  zehn  Lot  schwer. 

pjínclógtúgví  fönflölig,  fünf  Lot  schwer. 

pöylloytüevi  ein  halbes  Lot  schwer, 
loyv  s.  10».  Vi.  St.  Wsle. 
lÖyw  s.  lóy.  Kl.  H. 
lÓyz  -zó  masc.  Loos. 

lóyzäc  TV«.  löyzöj%  .FW.  lôyzô-yl  verfc.  imperf.  loosen. 
Kompositum: 

välóyzäc  verb.  perf.  ausloosen,  verloosen;  välóyzäc  sieb 
frei  loosen.  —  Môji-vôgtrek  saj-välóyze'yl  vôt-tá-säl- 
dfietvä. 

löyzü$väc  Prt.  lóyzô§ve-yl  s.  lóyzffc.  Ä/.  Vi. 
lóyžäc  iVs.  lóyžújaj  iVť.  lôyžôyl  verb.  imperf.  i. -lösen,  los 
machen;  2.  erlösen,  befreien. 

välôyžác  ítfrfe.  ^cr/*.  1.  lösen,  los  machen;  2.  von  etwas 
befreien,  frei  machen;  välôyžác  63  sich  von  etwas  be- 
freien. 

vedlóyžäc  verb.  perf.  ablösen,  los  machen. 
lÔyžbôksä  -ks  fem.  pl.  eine  weite  Leinwandhose,  welche  beim 

Fischen  üher  die  Stiefel  gezogen  wird,  um  das  Hineinlaufen  des 

Wassers  za  verhüten, 
loyžččke  -kä  ntr.  Bettchen, 
lôuží  -ž&  -žé  adj.  1.  lose;  2.  frei,  ledig  von  etwas. 
lÔyžesc  -cä  L.  lóyžúescí  fem.  1.  das  Losesein;  2.  das  Freisein 

von  etwas. 

lóyžô§väc  Prt.  lóyžä^vo^l  8.  lôyžffc.  Kl.  Vi. 
lóubj^ňé  -nä  ntr.  Rheumatismus.  Kl. 


BLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH 


589 


löybrok  -ákä  L.  lóubráykú  mase.  eine  von  selbst  gefallene 

Nuss.  Kl. 
lôyčica  -cÄ  fem.  kleine  Wiese.  Kl. 
lojjčlčkä  -M  fem.  kleine  Wiese.  Kl. 

IÔjjčíščo  -čä    PI.  N.  lóučíŠčä   ntr.   geringwertige,  schlechte 

Wiese.  Kl. 
lÖjjÖkä  -ni  fem.  kleine  Wiese.  Kl. 
lóučkitovl  -vá  -vé  adj.  die  Wiese  betreffend.  Kl. 
löjjkä  -hl  I.  lf\kÖn  /m.  Wiese.  Kl. 
Iöukü#vl  -vá  -vé  adj.  die  Wiese  betreffend.  JB. 
loyin  k  e  8.  lÖjjnke.  Jft.  S<. 

lobüodä  -dä  A.  lôoboda,  H.  G.  -boyd  fem.  Gänsefuss  (Cheno- 
podium). 

lodovätl  -tá  -té  adj.  eisig,  eiskalt. 
1  o  du  o  vi  -vá  -vé  adj.  das  Eis  betreffend. 
lo3aní  -näu.  -né  adj.  aus  Eis  bestehend. 
Ie3ág  s.  legäy.  Fi. 

Ie3äö  -3é  P/,  <?.  -31  fem.  eine  Art  Kahn.  70.  H.  St.  Wslz. 

lejaní  -nau.  -ne  adj.  aus  Talg  bestehend. 

lojätí  -tá  -té  adj.  talgicht,  voller  Talg. 

lejigvl  -vá  -vé  adj.  den  Talg  betreffend. 

loj  Isti  -tá  -té  adj.  talgicht,  voller  Talg.  Oslz. 

loji'stí  s.  lojlsti.  Wslz. 

lojoväti  -tá  -té  adj.  talgartig. 

loj  ú  o  v  i*  s.  lojißv'i. 

lokci§vi  -vä  -vô  adj.  den  Ellenbogen  betreffend. 
lokcu§ví  s.  lokciQvi. 

lonshí  -käy  -I»é       vorjährig.  Oslz.  KGa.  W. 
loňí  adv.  im  vorigen  Jahre.  Oslz.  KGa.  W. 
loskotläVi  -vá  -vé  adj.  krachend,  rasselnd.  Oslz. 
loskotlä'vi  s.  loskotláví.  Wslz. 

leskúetäc  Prs.  lúoskoca  losküocöS  Prt.  lôoskoto'ul  loskotS 

verb.  imperf.  krachen,  rasseln, 
loskô^tnóvic  s.  loskóotuôitc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


590 


DR.  PK.  LORENTZ. 


loskíietnôuc  Fut.  la$skotňa.  loskô^tňéš  Prt.  luosketnóun 

loskotná;  verb.  per  f.  krachen,  rasseln.  Kl. 
lesosügvi  -vá  -vé  adj.  den  Lachs  betreffend, 
lesüosänä  -nä  fem.  Lachsfleisch, 
losuosčznä  s.  losnosilna. 
lesu  osí  -s&  -sé  adj.  den  Lachs  betreffend, 
lotrac  Prs.  lotrujä  Prt.  loträlo  verb.  imperf.  luttern,  durch 

eine  Flamme  das  Vorhandensein  eines  in  der  Erde  liegenden 

Schatzes  anzeigen, 
loträjá  -jä  A.  laoträja.  PI.  G.  -raji,  -rij[  fem.  Lotterie.  Oslz. 
leträ-jä  s.  loträja.  Wslz. 

lotrini  -na  -iié  adj.  die  Lotterie  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  WsU. 
lotrini  s.  lotrfni.  St. 

lotröjstvo  -vä  ntr.  1.  die  Spitzbuben,  Räuberbande;  2.  das  Rauber- 
leben, Spitzbüberei. 

lotrôjsní  -ku  -hé  adj.  die  Spitzbuben,  Missetliäter  betreffend,  spitz- 
bübisch. 

lotrúoväc  Prt.  lotruovalo  s.  loträc.  Kl.  Vi. 

lovní  -najj  -né  adj.  zum  Fangen  geneigt,  gut  fangend.  U.  Vi. 

St.  Wslz. 
lowní  s.  lovni.  Kl. 
ložíš  -iSä  masc.  Nachtquartier, 
lo  iní  -nä'ö  -né  adj.  lalgicht,  voller  Talg, 
lô'ybä  -bä  fem.  Laube, 
lô'iičicä  -ca  fem.  kleiner  schmaler  Steg, 
lô  ijČičkä  -Iii  fem.  kleiner  schmaler  Steg, 
lô-tffčicá  s.  lô'učica.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
lô-ufčičkä  s.  15-yčička.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
lé  ôfkô  s.  lô-«ka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
lô-u\frčicä  s.  lo-nčica.  Kl. 
lo  infrčičkä  s.  lo-učieka.  Kl 
lé-yvf  kä  s.  louka.  Kl. 
lô  ukä  -M  fem.  kleiner  schmaler  Steg, 
lüobodä  -dä  I.  lobüedou.  PI.  G.  -böyd  fem.  s.  loba$da. 


8L0VTNZISCHES  WÖRTERBUCH.  591 


lúočíc  Prs.  lôeč%  -číš  Prt.  líiečél  ločílä  verb.  imperf.  saufen. 
Komposita  (Inf.  -IéioČíc  iVs.  -leča.  -läočíš  -lečel): 
s.  lô$kac. 

lôodňicä  -cÄ  L.  ledňící  [OsUJ  -ni-cí  /TO*./  PI.  G.  -ňíc 

[Oslz.]  -nie  [WsU.]  fem.  Eiskeller, 
lú  o  do  vate  adv.  eisig,  eiskalt. 

1  ô  ej  í  c  Prs.  lôeja,  -jíš  JVtf.  luejél  lejilä  verb.  imperf.  mit  Talg 
beschmieren. 

Komposita  (Inf.  -lôejlc  Prs.  -1oj%  -lílejlš  JV*.  lejél): 

nalôojíc  verb.  perf.  mit  Talg  beschmieren. 

pôláejlc  verb.  perf.  mit  Talg  beschmieren. 

välejlc  verb.  perf.  mit  Talg  ausschmieren. 

veblôejíc  verb.  perf.  ringsum  mit  Talg  beschmieren. 

vulôejic  verb.  perf.  gut  mit  Talg  einschmieren. 

zalüejic  verb.  perf.  mit  Talg  verschmieren, 
lôojôpfkä  s.  lôejôpka.  Vi.  St.  Wslz.\ 
luejojjvfrkä  s.  lôejójjka.  Kl.  H. 
lôojôpká  -hi  fem.  Talglicht. 

läekäc  Prs.  lóeča,  -ČSš  Prt.  lôeke-yl  lekä  verb.  imperf.  saufen. 
Komposita  (Inf.  -läokäc  ÍVs.  -'leča.  -lôečôš  2V*.  -leko-tf): 
nalôekäc  verk  ^er/".  s%  sich  satt  sauľen. 
pelôekäc  verb.  perf.  nach  einander  saufen,  aussaufen, 
valekäc  verb.  perf.  aussaufen. 
luekc  -cä  L.  lekcö  PI.  I.  -cmí  mase.  1.  Ellenbogen;  2.  Elle, 
lôeknóyc  s.  lôeknóyc.  H.  Vi.  St.  WsU. 
lô§knÔ!!c  Fut.  lôokňa.  -ňé*š  Prt.  lijeknóp  lekn|  verb.  perf. 
sauľen.  Kl. 

lüekema,  adv.  neben  einander.  Osie.  KGa.  W. 
lüeküma.  s.  Iôekoma,.  GGa. 

lôeno  -nä  PI  G.  lop  /ZT.  Fi.;  lóun  [Kl]  ntr.  i.  Busen, 
Schooss;  2.  einen  Arm  voll,  so  viel  man  mit  beiden  Armen  umfassend 
tragen  kann.  Kl.  H.  Vi. 

lôepacéšče  -čá  PI.  N.  lepacäščä  [Oslej  -cávščä  [WsU.] 
G.  -cäšč  [OsU.]  -cášč  [WsU]  ntr.  Schaufelstiel. 


Digitized  by  Google 


592 


DR.  FR.  LOBEKTZ. 


lú$patä  -tä  I.  lopätoy  fem.  i.  Schaufel;  2.  Schulterblatt, 
líispôtkä  -M  2.  lopatkou  [Kl.  H.  St.  Wsle]  -pägtkö«  [Vi.] 

fem.  i.  kleine  Schaufel;  2.  Schulterblatt. 
lÚQsket  -tú  mase.  das  Krachen,  Rasseln. 
Iü$se8  -sä  L.  losü^sö  Pi.  G.  -sôos  I.  -smY  masc.  Lachs. 
lúQt  -tú  masc.  Flug. 

lô$tér  -trä  D.  -rejö  PI.  N.  -ffi,  -rovjä  masc.  Spitzbube,  Misse- 
thäter. 

lu^tk  -kä  masc.  Alaun, 
líi^tfék  -äkä  masc.  Spitzbube,  Misselhüter. 
lä$vjlc  Prs.  lft$vj%  -vjß  Pri.  lŕiovjel  levjílá  verb.  imperf. 
fischen. 

Komposita  (Inf.  -lügvjic  Prs.  -lovja.  -líiovjlš  Prt.  -  levjôl): 
ualuQvjic  verb.  per  f.  fischen,  fangen, 
polôevjlc  verb.  per  f.  fischen, 
välevjic  verb.  perf.  ausfischen,  alles  auflangen, 
vulóflvjic  verb.  perf  fischen,  fangen, 
zlüövjic  verb.  perf.  ausfischen. 
lô§vjíŠčo  -Čá  PI.  N.  lovjíščä  [Osie.]  -vjBčá  [WsU]  G.  vjíšč 

[Osie]  -vjišč  [Wúe]  ntr.  Fiscl.revier,  Fangplatz, 
lu^vnosc  -cä  L.  lovuú^sci  fem.  die  Eigenschaft,  gut  zu  fangen. 

H.  Vi.  St.  Wslz. 
lü^wnosc  s.  lü§vnosc.  Kl. 
liiQŽä  -žä  PI.  G.  loyž  fem.  Schwelle. 

líiožčc  Prs.  lúož%  -žíš  Prt.  líi^žél  ložálä  verb.  imperf.  legen. 
Komposita  (Inf.  -IôqžČc  Prs.  -  lož%  -Iú$žiš  Prt.  -  ložél): 
delúežéc  verb.  perf.  hinzulegen,  hinzufügen, 
nadló^žôc  verb.  perf  noch  mehr  hinzulegen,  anstücken, 
nalíiežôc  verb.  perf.  viel  auflegen;  ualúožée  s%  sich  auf 

etwas  legen. 
podlíi§žéc  verb.  perf.  unterlegen. 

pelú§žSc  verb.  perf.  hinlegen;  pelúežčc  sa.  sich  niederlegen. 

pŕíílÚQŽéc  verb.  perf.  hinzulegen. 

píelÚQŽdc  verb.  perf.  umlegen,  anders  hiiilegeu. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISC11BS  WÖRTERBUCH. 


593 


rozlúežec  verb.  perf.  auseinanderlegen,  ausbreiten;  rezlu^- 
žčc  kärtä  Karlen  geben;  rozlúežec  breiter,  kräftiger, 
stärker  werden. 

väležéc  verb.  perf.  1.  herauslegen,  vorlegen;  2.  auslegen, 

erklären,  übersetzen, 
vluožéc  verb.  perf.  hineinlegen;  vlúežéc  Sífc  sich  einnisten, 

einwohnen. 

veblúožec  verb.  perf.  herumlegen,  belegen, 
vedlúožec  verb.  perf  bei  Seite  legen,  zurücklegen, 
vulúožéc  verb.  perf.  zurechtlegen,  ordnen. 
zaló§žéc  verb.  perf.  hinlegen. 

zluožec  verb.  perf  zusammenlegen ;  zluežéc  vüoben  Feuer 
anmachen  im  Freien. 
lü§ne  PL  G.  löyu  s.  luejio.  St. 
hViitä  -tä  PL  G.  lünt  fem.  Lunte. 

liíb  läbä  [Oslz.]  läbä  [Wslz.J  PL  G.  läböu.  I.  -bí  mase.  Scheffel. 
liíČkä  -hí  fem.  kleine  Luke. 

lud  lädu  [Oslz.]  Ia'dü  [Wslz.J  masc.  Volk,  Menschenmenge. 

lud  č  r  -drä  D.  -roju  masc.  nichtsnutziger  Mensch. 

lug  lägú  [Oslz.]  Iä'gri  [Wslz.J  masc.  Lauge. 

lüg  lfigu  masc.  Sumpf,  Bruch. 

lügovSti  -tá  -tô  adj.  bruchig,  voller  Brüche. 

lugóev'i  -vi  -vé  adj.  den  Bruch  betreffend. 

liík  luku  8.  big  lfigä. 

lukä  -Iii  fem.  1.  Luke,  unverglastes,  nur  mit  einem  hölzernen  Laden 
verschlossenes  Fensterchen,  Dachfenster;  2.  ein  einzelner  Draht  des 
Stricks. 
*lukôovi  -vá  -vô  adj. 
Komposita : 

dválukúoví  zweidrahtig,  aus  zwei  Drähten  bestehend. 
ŠtťTälukúevI  vierdrähtig. 
trííKikúoví  dreidrähtig. 
luláč  -ačá  L.  lúläču  masc.  schläfriger,  träger  Mensch. 

38 


Digitized  by  Google 


594 


DB.  FR.  LORKNTZ 


lüpnöjjc  Imp.  läpňi  [U.  Fi.  St.]  läpňi  [Wslz.]  s.  lüpnöuc.  H. 
Vi.  St.  Wslz. 

liípnÓMC  Fut.  lüpna,  -ňéš  Prt.  löpnöyn  Imp.  läpnl  lépnlcá  verb. 

per  f.  schlage  d  ,  einen  Sehlag  versetzen.  Kl. 
1 « r  lurä  masc.  die  Lauer,  lauernde  Stellung,  Hinlerhalt, 
lürac  Prs.  lärája.  Prt.  lüröyl  vero.  imperf.  lauern,  auf  der  Lauer 

liegen.  —  Tä-kú§tkä  lürujä  ná^-mäšä. 
lürü^vac  2Vf.  lurô§ve-«l  s.  lôrac.  Ä/.  Ft. 
lušk  -kä  mase.  Bruch, 
lünshi  s.  lonshí.  GGa. 
ltiňí  s.  loňí.  GG'a. 
lü  ii  e  s.  lú^ne.  Wslz. 
lzff  Izá      <?.  lží,  ziej  fem.  Thräne. 
lžS  lžie.  B.  G.  lží,  žlgl  fem.  Löge, 
lžaoc  s.  lžayc.  Vi. 

lžäc  Prs.  lž%  lžíš  Prt.  lžél  t>er&.  imperf.  leichter  machen,  er- 
leichtern. Ode. 
Komposita  {Inf.  -'  lžéc  Prs.  -'lža,  -  lžíš  /V/,  -  lžél j: 
siglžôc  vero.  per  f.  erleichtern, 
vulžéc  verb.  per  f.  erleichtero. 
lžäví  -vá  -vé  adj.  lügenhaft.  Oslz. 
lžäc  s.  lžSc.  Wslz. 
lžä-vi  s.  Ižävl.  JFs/*. 

lžäyc  Prs.  lžieja.  -jéŠ  Pr/.  lžirul  lža  lžie.11  verb.  imperf.  leichter 

werden.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
lže  adv.  comp,  zu  lietke. 
lžélä  -lá  masc.  und  fem.  Lügner,  Lügnerin, 
lžiex  s.  Ižayc. 

Ižlgši  -šä  -sé  arf/.  com/?,  *m  letlií. 


8L0YINZISCHES  WÖRTERBUCH 


M. 

mä  G.  A.  L.  naju  D.  L  Ľ%m&  pron.  subst.  wir  beide. 

m  ä  c  mííceŕii  L.  maciejl  PI.  O.  -céŕ,  -cerín  [Kl.  U.  Vi.  Wslz.] 

-cerju  [St.]  I.  -ciejfrní  fem.  Möller. 
macäcä-côJ.  mäcaca.  fem.  Netzsack.  Qslz. 
macäčnl  -n&  -né  adj.  den  Netzsack  betreffend.  Oslz. 
macá'cá  PI.  G.  -các  s.  macáca.  Wslz. 
macá-Čni  s.  macäčni.  Wslz. 

mäcôčkä  -M  J.raacáČkóu  [Oslz.]  -cáčkóu.  [Wslz.]  RG.-cäčk 

[Oslz.]  -cáčk  [Wslz]  fem.  Nelzsack. 
mSeeŕä  s.  mäc. 

maceŕínsh'i  -ká  -lié  adj.  mütterlich.  Kl.  U.  Vi.  Wslz. 
macertnstiY  s.  maceŕínsh'i.  St. 
macie^á  -Jí  A.  macc^l  fa**»  Stiefmutter. 
niaci§réznä  -nä  fem.  das  von  der  Mutler  ererbte  Vermögen. 
maclgHn  -Hni  -ná  -né  adj.  poss.  der  Mutter  gehörig. 
macl§ší  -šá  -šé  adj.  die  Stiefmutter  beireffend. 
maoi§šín  -šiní  -n&  -né  adj.  poss.  der  Stiefmutter  gehörig, 
macínkä  -hl  fem.  Mütterchen,  liebe  Mutter.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
macjukä  s.  macinka.  St. 
*m5cnäc  verb.  Her.  zu  mü§enic. 

Komposita  (Inf.  -mäcňäc  Prs.  -'mócňa,  -maycňóš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -máocňoš  [Vi. ]  Prt.  -môcňe'yl  Imp.  -m&cne'g): 
pŕäniacňäc  verb.  imperf.  befestigen, 
vumäcnäc  verb.  imperf.  starken,  verstärken, 
zmacňác  verb.  imperf.  stärken, 
mäcórkft  -hl  L  macórkóu  fem.  Zuchlschaf. 
mSčäc  Prs.  mauča.  [Kl.  H.  St.  Wslz.J  mágč%  [Vi.]  -čoé 
Prt.  maučonl  [Kl.  II.  St.  Wslz.]  máočo  el  [Vi.]  mU& 
Imp.  mäčVti  verb.  imperf.  nass  machen,  einweichen;  m&ac  sa_ 
sich  nass  machen,  nass  werden. 

38* 


DB.  FR.  LORENTZ 


Komposita  (Inf.  -mäčac  Prs.  -máč*  -mäß^öS  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -máQČóš  [Vi]  Prt.  Vrt.  -mäčeyl  Imp.  -mSče«): 
namlčác  verb.  imperf.  einweicheo. 
pedniäČác  verb.  imperf.  von  unten  anfeuchten. 
pemSčac  verb.  imperf.  ein  wenig  befeuchten;  pemSČäc  sa, 

sich  ein  wenig  nass  machen,  nass  werden. 
premSčac  verb.  imperf.  durchnässen, 
rozmäčac  verb.  imperf.  aufweichen,  zerweichen. 
vämSčác  verb.  imperf.  auswässern,  gut  durchweichen 

lassen. 

vmäčäc  verb.  imperf.  einweichen,  ins  Wasser  legen, 
vumfičác  verb.  imperf.  einwässern. 
zamSČác  verb.  imperf.  nass  machen,  benetzen, 
zmäčac  verb.  imperf.  benetzen,  einweichen. 
raSčk  -kô  mase.  Mohn. 

mädäc  Prs.  mäda,  -dóš  Prt.  mäde'tfl  verb.  imperf.  sich  unter- 
halten, spielen.  —  N'emädeu  s-tim-ps^,  vön-cä-köysl! 
Komposita: 

namädác  verb.  perf.  s%  genug  gespielt  haben,  des  Spielens 
satt  sein. 

pomädäc  verb.  perf.  ein  wenig  spielen. 

premSdäc  verb.  perf.  eine  Zeit  spielend  verbringen, 
madáomä  s.  madäyma.  Vi. 
madáQmjin  s.  madäumjíii.  Vi. 
madäjjmä  -mä  fem.  Herrin.  U.  Wslz. 

madäymjiii  -mjM  -ná  -nô  adj.  poss.  der  Herrin  gehörig.  H. 
Wslz. 

mädaymä  s.  madäjjnia.  Kl.  St. 
madäiimj  in  s.  madäjimjSn.  Kl.  St. 

madélňik  -ikä  PL  N.  -cä  masc.  Stellvertreter,  welchen  der 
Genosse  einer  Fischergesellschaft,  wenn  er  verhindert  ist,  steUen 
muss. 

madrScä  -cä  fem.  Matratze, 
♦mftgäe  verb.  iter.  zu  mü§c. 


Digitized  by  Google 


SLOVLNZISCUKS  WÖRTEKBUCH. 


597 


Komposita  (Inf.  -magäc  Prs.  -mag*  -mäygôš  [Kl.  H.  St. 
Wsle.J  -mággóš  [Vi.]  Prt.  -mäge'tfl  Imp.  -mäge-u): 
pemägäc  verb.  itnperf.  helfen. 
depomSgäc  verb.  imperf.  helfen,  unterstützen, 
petpemägäc  verb.  imperf.  aufhelfen,  anter  die  Arme 
greifen. 

prepemSgäc  verb.  imperf.  hiodurchhelfen. 

väpomägäc  verb.  imperf.  heraushelfen. 

vetpemägäc  verb.  imperf.  jemandem  helfen  von  etwas 

freizukommen, 
zapomägäc  verb.  imperf.  unterstützen, 
premfigäc  verb.  imperf  zu  überwinden  suchen;  premä- 
g&c  sa_  sich  zu  überwinden  suchen. 
mS'Xäc  Irs.  mtirfä  -"^óš  Prt.  ma^o  yl  verb.  imperf.  schwingen, 
winken. —  Ga-vé'n-je*gl  prgjč,  von-roSxe'öJ  jež-dlôbí  čas 
šnäpčldôyka. 
Komposita: 

demfi"xäc  verb.  perf.  bis  zu  einem  Punkte  hinwerfen.  —  Tén- 
smo  «5ÍnsIií  rfzä  duoma^oyl  k$mjeňa.  do-Vjéfyíis- 
c&ná  kroytko. 

namítyäc  verb.  perf  viel  schwingen,  winken. 

poma^ac  verb.  perf.  ein  wenig  schwingen,  winken. 

väinaxäc  verb.  perf.  mit  einem  Schwung  herausschleu- 
dern. 

vedmS'Xäe  verb.  perf.  zurückschleudern. 
*ma*xäc  verb.  iter.  zu  inS^ac. 

Komposita  (Inf.  -ma^ac   Prs.  -raa^aj^  Prt.  -m&yß'\)\ 
Imp.  -mS^e-«): 

doma^Sc  verb.  imperf.  bis  zu  einem  Punkte  hin  werfen, 
vama^äc  verb.  imperf.  mit  einem  Schwung  herausschleu- 
dern. 

vedma^fic  verb.  imperf.  zurückschleudern. 
*ma*xaväc  verb.  iter.  eu  mS'Xäc. 

Komposita  (Inf.  -mayaväc  Prs.  -niaxáv*  -ma"xá»vóš  [Kl. 


Digitized  by  Google 


598 


DR.  KK.  LOBKKTZ 


H.  St.  Wslz.]  ^áQvôš  [Vi.]  Prt.  -  ma^áve-yl  Imp.  -ma- 

•XSvo-y):  s.  ma^ac. 
♦max^oväc  s.  ma^ac.  Ä7.  Vi. 
majetní  -nä  -né  adj.  vermögend,  wohlhabend. 
mfija_tnosc  -cä  L.  majatnäosci  fem.  die  Wohlhabenheit, 
majörtve  -vä  ntr.  1.  die  Majore;  2.  der  Majorsrang, 
raajörhi  -ká  -ľié  adj.  den  Major  betreffend, 
majójirä  -rä  D.  -roju  P/.  AT.  -rä,  -revjä  »iasc.  Major, 
majöyroy  -rov'i  -vä  -vč  atf/\  poss.  dem  Major  gehörig. 
majôyreváQ  s.  majójjrováy.  Vi. 

raajôyrevay  -vé  fem.  die  Frau  des  Majors.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
majöytk  s.  majöutk.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
majöutk  -ka  mctsc.  Vermögen.  Kl. 
majú$vi  -vá  -?e  adj.  den  Mai  betreffend. 
mSk  -ku  masc.  Mohn. 
*m5käc  verb.  Her.  zu,  múoknóu.c. 

Komposita  (Inf.  -mäkäc  Prs.  -mäka.  -mäykóš  [Kl.  E.  St. 
Wslz. J  -m&okôš  [Vi.]  Prt.  -'máko'ul  Imp.  -m&ke'g): 
premäkäc  verb.  imperf.  durchnässt  werden, 
rozmfikäc  verb.  imperf.      ganz  aufgeweicht  werden, 
vämäkäc  verb.  imperf.  ganz  durchweicht  werden;  vämS- 

käc     tüchtig  schwitzen. 
vumSkäc  verb.  imperf.  durchnässt  werden, 
zamükäc  verb.  imperf.  nass  werden, 
mäkläc  Prs.  niökla.  -klóš  Prt.  mäklogl  verb.  imperf.  tasten, 
betasten,  berühren. 
Komposita: 

demäkläc  verb.  perf.  s%  či§vá  sich  hintasten,  durch  Tasten 
auffinden. 

namftkläc  verb.  perf.  genug  betasten, 
pomäkläc  verb.  perf.  belasten. 

premäkläc  verb.  perf.  durchtasten,  durch  Tasten  auffinden, 
vämakläc  verb.  perf.  heraustasten. 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


599 


vebmäkläc  verb.  perf.  belasten. 
zroSkläc  verb.  perf.  betasten. 
*maklSc  verb.  Her.  zu  maklac. 

Komposita  {Inf.  -maklac  Prs.  -makläja.  Prt.  -maklô'yl 
Imp.  -mäklo'g): 

pŕcmaklác  verb.  imperf.  darchtasten. 
vebmaklac  verb.  imperf.  betasten, 
♦maklävác  verb.  iter.  zu  raftklac. 

Komposita  (Inf.  -makläväc  Prs.  -'inakláva.  -makläyvóS  [Kl. 
H.  St.  Wslz.}  -laovóš  [Vi J  Prt.  -maklave-«l  Imp.  -ma- 
klävo s.  makläc. 
♦maklüeväc  s.  maklac.  Kl.  Vi. 
mäkôyfkä  s.  makóyka.  Vi.  St.  WsU. 
mSkóy^'kä  s.  mäkóyka.  Kl.  H. 
m&kógkä  -hl  fem.  Mohnkopf, 
makevjičé  -čá  ntr.  Mohnkraut.  Oslz. 
makevjlčé  s.  makovjíčé.  Wslz. 
makojstv©  -vä  ntr.  Mohnfeld. 
makéjšČe  -Čá  ntr.  Mohnfeld, 
makre  la  -lä  A.  mSkréla.  PI.  G.  -U,  -él  fem.  Makrele, 
makrénä  -uä  A.  raakréna.  PI  G.  -én  fem.  Makrele.  Kl.  H.  Vi. 
Wslz. 

makr^nä  s.  makréna.  St. 

makténderovág  s.  maktendereväy.  Vi. 

raakténderovay  -ve  fem.  \.  die  Frau  des  Marketenders;  2.  Mar- 
ketenderin. Kl.  H.  St.  Wslz. 

maktendér  -drä  I).  -roj ä  PI.  N.  -U,  -rovjä  mase.  Marke- 
tender. 

makté-ndérkä  -M  fem.  Marketenderin, 
m  ak  ô  e  vi  -vá  -vé  adj.  den  Mohn  betreffend, 
maläc  Prs.  mäläja,  Prt.  malo-gl  verb.  imperf.  malen. 
Komposita: 

namalac  verb.  perf.  aufmalen. 

pemaläc  verb.  perf.  bemalen. 


Digitized  by  Google 


600 


DR.  FR.  LORENTZ. 


vämalác  verb.  perf.  1.  ausmalen,  mit  Malereien  bedecken; 
2.  abmalen.  —  Našá-calä'u.  cérhi  jä-vamatögnä.  F-tí- 
sme'^ínshí  cérkvjí  tču-djôtfbél-jä  vämalógní. 

vedmalSc  verb.  perf.  abmalen. 

zamalSc  verb.  perf.  bemalen,  vollmalen,  übermalen. 
maláQC  8.  malage.  Vi. 

nial&rčIK  -iká  mase.  Mahlergehülfe,  Malerlehrling. 

raalSŕec  Prs.  in&lara.  maläŕľš  Prt  mälaŕel  verb.  imperf.  Maler 

sein,  das  Malerhandwerk  beireiben, 
nialfirök  -äka  tnasc.  Malergehulfe,  Malerlehrling. 
malSróg  -ŕeví  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Maler  gehörig, 
malfirtve  -vá  ntr.  1.  die  Maler;  2.  das  Malerband  werk. 
malSŕhl  -k&  -hé  adj.  den  Maler  beireffend, 
malfiväc  verb.  Her.  zu  maläc. 

Komposita  (Inf.  -raalSvác  Prs.  -  maláva.  -malágvóŠ  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -láQvóš  [Vi.]  Prt.-  malävo  yl  lmp. -malävo  y): 

naraaläväc  verb.  imperf.  aufmalen. 

vfimalaväc  verb.  imperf.  i.  ausmalen;  2.  abmalen. 

vedmalfiväc  verb.  imperf.  abmalen. 

zamaläväc  verb.  imperf.  bemalen,  übermalen. 
maläéhS  -k&  -hô  adj.  winzig.  Oslz. 
malátni  -nä  -lie  adj.  winzig.  Oslz. 

mälänä  -nä  I.  malänóg  [Kl.  H.  Vi.]  -länóg  [St.]  -lánóg 
[Wslz.]  PI.  G.  -lín  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -Ijn  [St.]  fem.  Him- 
beere. 

malänevjIČé  -čä  ntr.  Himbeergesträuch.  Oslz. 
malänevjľčé  s.  malänevjIČé.  Wslz. 
malänae,  vi  -vá  -vé  adj.  die  Himbeeren  betreffend. 
maläna#vjé  -vjä  ntr.  Himbeergesträuch, 
maláčhí  s.  maláčhi.  Wslz. 
malä"xní  8.  malátni.  Wslz. 

malarčlD  -ČM  -ná  -né  adj.  poss.  der  Malerin  gehörig, 
malage  Prs.  mfileja.  maliejéŠ  Prt.  mälo  yl  -lä  -lelí  verb.  imperf. 
kleiner  werden. 


SLOVINZÍSCHES  WÖRTKRBUCH 


601 


Kompositum: 

zmaláuc  verb.  per  f.  kleiner  werden, 
mäléc  s.  maläyc. 
m&léČke  adv.  sehr  wenig, 
mäle^uo  adv.  sehr  wenig. 
malSjöhl  -ká  -hé  adj,  sehr  klein,  winzig, 
m  Slinke  adv.  sehr  wenig. 

malínstve  -vá  ntr.  die  Kleinheit,  Geringheil.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
raalTnh!  -ká  -hé  adj.  sehr  klein,  winzig.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
malínstve  s.  malínstve.  St. 
mal  X  n  hl  s.  mallnhl.  St. 
mSlôc  s.  malauc. 

mälôrk  -kä  masc.  Malergehülfe,  Malerlehrling. 
mSlôrkä  -hl  /.  malärkóy,  -lärkóu  fem.  \.  die  Frau  der  Malers; 
2.  Malerin. 

mSlôi-  -aŕa,  -ára  L.  malSft»  PI.  I.  -ŕmi  masc.  Maler. 

m  Sie  adv.  wenig. 

mäle  -lä  L.  malu  nlr.  das  Wenige. 

mäle-  erstes  Glied  von  Kompositen:  klein*: 

m  Sie  sc  -cä  L.  malaescl  fem.  die  Kleinheit. 

malaeväc  Prt.  malüeveyl  s.  malSc.  Kl.  Vi. 

malôšl  -šá  -šé  adj.  winzig. 

mälaške  adv.  sehr  wenig. 

mSlaše  adv.  sehr  wenig. 

maläšhl  -ká  -hé  adj.  winzig. 

mamrüotäc  Prs.  m|rorecq.  mamruecčš  Prt.  m^mrete  yl  raa- 
mretä  verb.  imperf  brummen,  murmeln,  undeutlich  sprechen. 
Komposita  (Inf.  -mamraetäc  Prs.  -  'raamrec%  -mamruecéš 
Prt.  -mamrete-al): 

namamraetac  verb.  perf.  viel  brummen,  murmeln, 
pemamraetäc  verb.  perf.  ein  wenig  brumme«,  mur- 
meln. 

zamamraetac  verb.  perf.  anfangen  zu  brummen,  zu  mur- 
meln. 


602 


DR.   FR.  LOREKTZ 


maiific  Prs.  mž|naj%  manôješ  Prt.  manô'jjl  verb.imperf.  mahnen, 
erinnern.  —  Vén-mjä-mauôja  1ÍK  na-mé-dläl)í. 
Komposita  (Inf.  -manäc   Prs.  -'manňj%  Prt.  -mané'^l 
Imp.  -mž|iio  y): 

namanfic  verb.  per  f.  mahnen,  erinnern. 

prämanSc  verb.  pcrf.  mahnen,  erinnern. 

vumauSc  verb.  per  f.  mahnen,  erinnern. 

zmanSc  verb.  perf.  entschuldigen;  z  manäc  sa.  sich  ent- 
schuldigen. 
manévSr  -vrä  masc.  Manöver. 
nianü$väc  Prt.  mauü^vo  yl  s.  manSc.  Kl.  Vi. 
maniciglstve  -vä  rUr.  Betrug.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
maňiclelshl  -kä  -he  adj.  betrügerisch.  KL  H.  St.  Wslz. 
maňiciistvo  s.  maniciejstve.  Vi. 
maniciisni  s.  maňiciQlshl.  Vi. 
mágdä  s.  mauda.  Vi. 
máofä  5.  mäjjya.  Vi. 
mágyrä  s.  mäujra.  Vi. 
máQxnôyc  s.  m%xnóuc.  Vi. 
máol  s.  maul.  Vi. 
mániami  s.  maylamT.  Vi. 
mágií  s.  mayll.  Vi. 
mágln'i  s.  majjlui.  Vi. 
mági  esc  s.  maulesc.  Vi. 
mágltek  s.  maultek.  Vi. 
máol  híí  s.  mäulM.  Vi. 
roáglzí  8.  maulzí.  Vi. 
mágrénkä  s.  maurénka.  Vi 
mágtäc  s.  mäutac.  Vi. 
mág  hl  8.  mäuhí.  Vi. 

mara^Sc  Prs.  raSra^Hj^  Prt.  maraxô-yl  Imp.  marí-xe'S  verb. 
imperf.  durch  Arbeit  quälen,  müde  machen;  mara^fic  sq  durch 
Arbeit  müde  werden. 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


603 


Komposita: 

domarayäc  verb.  perf.  durch  Arbeit  vollends  ermüden;  de- 
mara^fic  s$  durch  Arbeit  vollends  müde  werden. 

namara^Sc  verb.  perf.  mit  Arbeit  quälen;  uaraaraxac  8%  sich 
sehr  abquälen. 

pomara-väc  verb.  perf.  durch  Arbeil  abhetzen;  pemaraxae  8% 
sich  abhetzen. 

vedmara-xfic  verb.  perf.  durch  Arbeit  entkräften;  vedmara- 

X&c  s%  ganz  von  Kräften  kommen. 
vumara-Yäc  verb.  perf.  durch  Arbeit  entkräften,  ermüden;  vu- 
mara^äc  s%  ganz  von  Kräften  kommen,  matt  werden. 
*mara*xarÄc  verb.  Her.  zu  marayjfc. 

Komposita  (Inf.  -mara^äväc  Prs.  -mara'vjLva.  ♦mara'xa'uTÔš 
[Kl.  H.  St.  WslzJ  -"váQvóš  [Vi.]  Prt.  -roara-y&vo-ul 
Imp.  -mara-vavo-u): 

vodmara^fiväc  verb.  imperf.  durch  Arbeit  entkräften;  ved- 

mara'xäväc  sa.  ganz  von  Kräften  kommen, 
vamarayaväc  verb.  imperf.  durch  Arbeit  entkräften,  er- 
müden; vamaraxäväc  sa,  ganz  von  Kräften  kommen,  malt 
werden. 

zmara^Svac  verb.  imperf.  durch  Arbeil  ermüden;  zmara- 
■^Sväc  sq,  ganz  matt  werden, 
mara^aoväc  Prt.  mara-v^ovo^l  s.  mara^Sc.  JE?.  Vi. 
maráot  s.  maräjjt  adj.  und  adv.  Vi. 
marayt  adj.  indecl.  müde,  malt.  KL  H.  St.  Wslz. 
maräyt  adv.  müde,  matt.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
märe  -cu  L.  märeü  masc.  März, 
märe  u  9  vi  -vá  -vé  adj.  den  März  betreffend. 
♦mSrčác  verb.  iter.  zu  márčic. 

Komposita  {Inf  -raärČäc  Prs.  -'mórča.  -raärčoš  Prt.  -  mór- 
ČV9I  Imp.  -mSrčo-H  märčô-ycä): 

yemärčäc  verb.  imperf.  verdunkeln,  verfinstern;  vema"r- 
čác     sich  verfinstern,  finster  werden. 


DR.  FR.  LORENTZ. 


zamarčac  verb.  imperf.  verdunkeln,  verfinstern. 
zmfirČac  verb.  imperf.  sa_  dämmern,  dunkel  werden, 
märčäpä  -pft  PI.  G.  -čop  fem.  jähriges  Schaf, 
märčlc  Prs.  märča,  -číš  Prt.  marčél  mär  čí  lá  verb.  imperf.  ver- 
dunkeln, verfinstern;  marčlc  sa,  dunkel  werden. 
Komposita: 

pemSrčíc  verb.  imperf.  verdunkeln,  verfinstern;  pomSrčíc  sa_ 
dunkel  werden. 

vemfirčic  verb.  perf.  verdunkeln,  verfinstern;  vemarčlc  s% 
finster  werden. 

zamSrčlc  verb.  perf.  verdunkeln,  verfinstern. 

zmarčlc  verb.  perf.  8%  dämmern,  dunkel  werden, 
ínärční  -najj  -né  adj.  finster, 
märčno  ad  v.  finster, 
raär^ä  -jl  fem.  Moorrübe. 
mär*xvjä  8.  mfir^i. 

mar^vjaní  -näu,  -né  adj.  die  Mohrrüben  betreffend. 

maxvjlčé  -čá  ntr.  Mohrrübenkraut.  Öslz. 

märxvjišče  -čä  PI.  N.  märxvjíša  [Osh.J  -vji  šíä  [WsUJ 

G.  -vjlšč  [Oslz.J  -vjišč  [Wslz.J  ntr.  Mohrrübenfeld, 
marxvji  Čé  s.  mar/vjlčé.  Wsle. 
mär^ev  s.  mär^i.  H.  Vi.  St.  Wsle. 
mär^ew  s.  mär^i.  Kl. 

märxl  -^vjä  PI.  G.  -fcev  [H.  Vi.  St.  Wsle.]  -fcw  [Kl.]  fem. 
Mohrrübe. 

märxievní  -n&  -né  adj.  die  Mohrrüben  betreffend.  H.  Vi.  SL 
Wsle. 

märxi§wní  s.  marxiQvni.  Kl.  . 

marín a  -nóy  mase.  pl.  die  Marine.  Kl.  H.  Vi.  WsU. 

marfnä  s.  marfuä.  St. 

märjé'lä  -lä  fem,  leichtsinniges  Mädchen. 

mfirk  -ká  mase.  die  Mark  (Geldstück), 
märk  -kú  mase.  Finsternis,  Dunkelheit, 
♦marlöc  verb. 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WöllTERBUCH. 


605 


Kompositum  (Inf.  -märlöc  Prs.  -'môrla.  -marlíš  Prt.  -mórlél 
Imp.  -  märlä): 

pomärléc  verb.  per  f.  ruozeln;  pemärlöc  sa_  rieh  runzeln, 
märnäc  Bs.  marnuja.  märuôjéš  Prt.  märnô*ul  verb.  imperf. 
verschwenden. 
Komposita: 

pomärnäc  verb.  per  f.  alles  nach  einander  durchbringen,  ver- 
schwenden. 

premärnäc  verb.  perf.  durchbringen,  verschwenden, 
rezmäruäc  verb.  perf.  Yerschwendeu. 
zamärnäc  verb.  perf.  verschwenden, 
zmärnäc  verb.  perf.  verschwenden. 
*mämäväc  verb.  iter.  zu  marnäc. 

Komposita  (Inf.  -märnävac  Prs.  -märnáva,  -márnäiivóš  [Kl. 
H.St.  Wslz ]  -náovóš  [Vi.]  Prt.  -märnävo  «1  Imp.  -mär- 
nävo*u): 

premärnäväc  verb.  imperf.  verschwenden, 
rozmärnuväc  verb.  imperf.  verschwenden, 
zamärnäväc  verb.  imperf.  verschwenden. 
zmärnSv£c  verb.  imperf.  verschwenden, 
märní  -naj?  -né  adj.  hässlich;  marné  sa.  člnic  die  Stirn  runzeln, 

etwas  ärgerlich  werden, 
marnesc  -cä  L.  märnüesci  fem.  die  Hässlichkeit. 
märnetraeöc  Prs.  mfirnoträca,  -ciš   Prt.  marneträcél  verb. 

imperf.  verschwenden, 
märneträetve  -vä  ntr.  die  Verschwendung, 
márnotratní  -nä  -né  adj.  verschwenderisch, 
márneträtňicä  -cä  fem.  Verschwenderin, 
märnetratnik  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Verschwender, 
märnueväc  Prt.  märnnovo  yl  s.  marnäc.  Kl.  Vi. 
m  Srn  ä  adv.  bässlich. 
*m5rňic  verb. 

Komposita  (Inf.  -märňic  Prs.  -märňa.  -marňlš  Prt.  -'márňél): 
premäralc  verb.  perf.  verschwenden. 


Digitized  by  Google 


606 


DR.  FB.  LORKNTZ. 


rezmárňíc  verb.  per  f.  verschwenden, 
zamarnic  verb.  per  f.  verschwenden, 
m  Srš  -šú  L.  ruäršä  mase.  Marsch, 
märšúf  vi  -vä  -vé  adj.  den  Marsch  betreffend. 
mSrvjíc  Prs.  mfirvji  Prt.  märvjila  verb.  imperf.  kôoniô  grau- 
sen, frösteln,  schaudern. 
Kompositum: 

vemärvjic  verb.  perf.  kä§mó  grausen,  frösteln,  schau- 
dern. 

mSrvjíšče  -ča  PI. N. märvjíščá/Ôste.y -yjvMfWslz.]  G. -vjišč 

[OslzJ  -vjišč  n/r.  Ameisenhaufen, 

márzäťi  -t&  -té  atf/.  etwas  grau, 
märzläv'i  -vä  -vé  adj.  frostig,  zum  Frieren  geneigt.  Oslz. 
mSrzlävesc  -cá  L.  märzlävôescY  fem.  die  Frostigkeit, 
märzlä'vi  s.  marzlävi.  Welz. 
märzní  -näj|  -ué  adj.  frostig,  kalt, 
märzne  adv.  frostig,  kalt. 
*m5rac  verb.  iter.  zu  mö#rec. 

Komposita  (Inf.  -märäc  Prs.  -'már%  -mäyroš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.J  -máoŕóš  [Vi.]  M.  -märe-yl  Imp.  -manrg): 
domSŕác  verb.  imperf.  zu  Tode  quälen,  hungern  lassen, 
pŕemfiräc  verb.  imperf.  sehr  mit  Hunger  quälen, 
vumäräc  verb.  imperf.  verhungern  lassen;  vumaräc  sa. 
verhungern, 
♦mäŕčäc  verb.  iter.  zu  mäŕčic. 

Komposita  (Inf.  -mäŕčäc  Prs.  -móŕč%  -inaŕčóš  Prt.  -móŕ- 
če'yl  Imp.  -märčoy): 

namarčäc  verb.  imperf.  runzeln;  namärČäc  sa.  sich  run- 
zeln. 

rezmaréäc  verb.  tmperf.  entrunzeln;  rezmarčác  8%  sich 
entrunzeln,  sich  glätten. 

zmäŕčäc  verb.  imperf.  runzeln;  zmäŕčac  sa.  sich  run- 
zeln. 

mSHic  Prs.  maŕča.  -ČK  Prt.  mäŕčól  mórČílá  Imp.  maŕČi  máŕ- 


Digitized  by  Google 


SLOVJNZISCHES  WÖRTERBUCH. 


607 


ČTcä  verb.  imperf.  runzeln;  mSŕčíc  sa.  1.  sich  runzeln;  2.  zornig 
seio. 

Komposita  (Inf.  -mäŕčíc  Prs.  -'moWa.  -maŕčlá  Prt.  -  móŕčél 
Imp.  -  mäŕčl): 

uanifiŕčíc  verb.  perf.  runzeln;  namffŕčlc  sa.  sich  runzeln. 
pemÄrčíc  verb.  perf.  runzeln;  pomSfóíc  sa_  sich  runzeln, 

zornig  werden,  ergrimmen, 
rezmärčic  verb.  perf.  entrunzeln;  rezmäf-člc  sq.  sich  enl- 

runzelo,  sich  glätteo. 
zuifiŕčlc  verb.  perf.  runzeln;  zmfiŕčlc  8%  sich  runzeln, 
m  äs  ä  -sä  fem.  Masse,  Haufen,  grosse  Menge, 
m&sam'i  adv.  in  Masse,  massenweise, 
m  ff  sc  -cä  fein.  Salbe. 

mffscßc  Prs.  raäšča.  -scíš  Pri.  mascél  verb.  imperf.  salben. 
Komposita : 

nanröscec  verb.  perf.  einsalben. 

pemáscéc  verb.  perf.  einsalben. 

vomäscéc  verb.  perf.  einsalben, 
masívni  -ná  -né  adj.  die  Bulter  betreffend.  Kl.  U.  St.  WsU. 
masi§lnicä  -c&  fem.  ßutterhändlerio,  BuUerfrau.  Kl.  U.  St.  WsU. 
masiQlňíčká  -hí  fem.  Butterhändlerin,  BuUerfrau.  Kl.  H.St.  WsU. 
masi§lnik  -ikä  PI.  N.  -cft  mase.  Bulterhlndler.  Kl.  H.  St.  WsU. 
masWill  s.  masi§ln'i.  Vi. 
masWnicä  s.  masiglnica.  Vi. 
masi'lňlčkä  s.  masi^lnička.  Vi. 
masi'lňik  s.  masiglňiit  Vi. 

maslffc  Prs.  másluja.  Prt.  maslô-ul  verb.  imperf.  s%  sahnig,  zu 
Butter  werden. 

maslaní  -nä»  -né  adj.  i.  aus  Butter  bestehend,  mit  Butter  be- 
schmiert; 2.  butterweich. 

niaslaŕtve  -vä  nlr.  1.  die  Butterhändler;  2.  der  Butterhandel. 

masläŕh'i  -ká  -he  adj.  den  Butterhändler  betreffend. 

mfisléc  Prs.  mašla,  -slíš  Prt.  maslél  verb.  imperf.  mit  Butter  be- 
schmieren. 


Digitized  by  Google 


608 


DR.   f  R.  LORENTZ. 


Komposita: 

pem&sléc  verb.  perf.  mit  Balter  beschmieren, 
premäslčc  verb.  perf.  übermässig  mit  Butter  beschmieren, 
zaraäslec  verb.  perf.  mit  Bulter  verschmieren. —  FŠÄthe  3^rä 
f-'Xliebjä  ven-sä-z^maslél! 
mSslôrka  -M  I.  mäsiarkou,  -Ifirkôu  fem.  Bulterhandlerin. 
mäslôŕ  -aŕä,  -árä  L.  maslärü  mase.  Butterhändler. 
mSsle  -lä  ntr.  Butter. 

maslôeväc  Prt.  masluovegl  s.  maslác.  Kl.  Vi. 
maslôeví  -vá  -vé  adj.  die  Bulter  betreffend, 
♦mfiščäc  verb.  Her.  zu  mascec. 

Komposita  (Inf.  -mSščác  Prs.  -'mašč%  -rofiščóš  Prt.  -maš- 
čV\jl): 

namäščac  verb.  imperf.  einsalben. 
pomäšČäc  verb.  imperf.  einsalben. 
vomSščác  verb.  imperf,  einsalben, 
raašôräc  Prs.  mfišôrôja,  Prt.  mašéŕô  yl  Imp.  mašére*g  verb. 
imperf.  marschieren. 
Komposita: 

namaŠéräc  verb.  perf.  sa.  genug  marschiert  haben,  des  Mar- 
schierens satt  sein. 

pemašeräc  verb.  perf.  marschieren,  hinmarschieren. 

prämaseräc  verb.  perf.  heranmarschieren. 

pŕemašeräc  verb.  perf  hindurchmarschieren,  vorübermar- 
schieren. 

vämašôrác  verb.  perf.  ausmarschieren, 
vmaseräc  verb.  perf.  einmarschieren. 
vumašérSc  verb.  perf.  1.  davonmarschieren,  abmarschieren; 
2.  eine  Strecke  marschierend  zurücklegen;  vumašôräc  s% 
durch  Marschieren  matt  werden, 
♦mašéraväc  verb.  iter.  zu  mašérác. 

Komposita  {Inf.  -ranSéräväc  Prs.  -'mašéráva.  -raašôrayvóš 
[Kl.  H.  St.  Wslz.J  -ráovôš  [Vi.]  Prt.  -  mašéráve-gl 
Imp.  -maŠerävo'y): 


Digitized  by  Google 


9L0YTNZISCEES  WÔRTERBUCÍI.  609 

práraašérôväc  verb.  imperf.  im  Anmarsch  sein, 
pŕemašéräväc  verb.  imperf.  durchmarschieren 4  voruber- 

marschicren. 
väraašôräväc  verb.  imperf.  ausmarschieren, 
vmaíérä'väc  verb.  imperf.  einmarschieren, 
mašérňf  väc  Prt.  niaŠérti§vo*yl  s.  raaŠérác.  Kl.  Vi. 
mäS^ôp  -pä  PI.  N.  -pjí,  -pjä  G.  maŠ'Yjaepôu.  L  -pi  mase. 
1.  Genosse,  Gesellschafter,  Begleiter;  2.  Theilhaber  der  zur  Eis- 
fischerei gebildeten  Fischergesellschaft, 
mašxepérác  Prs.  môš^epérôj^  Prt.  maš-xapérô-gl  verb.  imperf. 

1.  an  einer  Gesellschaft  teilnehmen;  2.  zu  der  Eisflschereigesell- 
schafi  gehören. 

inaš^opôríi^väc  Prt.  mašxopérÔQve'yl  s.  maStyoperSc.  Kl.  Vi. 
maš'xô^pstvo  -víl  ntr.  i.  Gesellschaft,  Begleitung;  2.  Verband  von 

Fischern  zur  gemeinsamen  Eisfischerei. 
iiiaš*x,u  opsTilf  -kä  -né  adj.  den  Genossen  betreffend, 
mašiná  -nä  PI.  G.  -šín  /em.  Maschine.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
inaŠjnä  s.  mašina.  St. 

raäšt  -tä  PI.  G.  mäštóu,  J.  -tmí  L.  -cé*  wasc.  Mast,  Mastbaum. 
*mäštní  -nä  -uč  adj. 
Komposita: 

dvamfištnl  mit  zwei  Masten  versehen,  zweimastig. 

jiínomáštní  mit  einem  Mast  versehen,  einmastig. 

tŕämaštní  mit  drei  Masten  versehen,  dreimastig. 
maštnovl  -vá  -vé  adj.  den  Mast  betreffend. 

Komposita:  s.  inäštni. 
mäta"  -tä  fem.  i.  Metze,  ein  Maass  von  früher  3,  jetzt  5  Litern; 

2.  jüdische  Osterkuchen;  3.  die  früher  bei  den  kaschubischen  Frauen 
gebräuchliche  Abendmahlsmütze. 

mätčicä  -cä  fem.  Mütterchen. 

mätéičkä  -Iii  fem.  Mütterchen. 

matči  -č&  -čé  adj.  die  Mutter  betreffend. 

mätčin  -cini  -nä  -né  adj.  poss.  der  Mutter  gehörig. 

niaterijä  -jä  fem.  Kiler. 

39 


Digitized  by  Google 


610 


DR.  FR.  LORENTZ 


matkä  -hl  fem.  4.  Mutter;  2.  Muttertier;  2.  Saatkartoffel. 
niatke'iznä  -nä  fem.  das  voq  der  Mutter  ererbte  Vermögen, 
matröpzä  -zä  D.  -zejä  PL  N.  -zovjft  masc.  Matrose, 
mävjäc  Prs.  mauvj%  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  máQvja,  [Vi.]  -yjóš 
Prt.  mäRvjoyf //.  S.  maôvjo-ul  /"Ft./  mävjží 

Im;?.  mävj0'9  verb.  imperf.  sprechen,  zu  sprechen  pflegen. 
Komposita  {Inf.  -mavjäc  Prs.  -mavja.  -mäjivjóš  [KL  H.  St. 
Wslz.]  -niáQVjóš  [Vi.]  Prt.  -ni&vje*«l  Imp.  -mávje-y): 
íiamävjác  vcr6.  imperf.  zureden, 
pedmävjác  verb.  imperf.  aufhetzen,  aufwiegeln, 
prümävjäc  verb.  imperf.  sticheln. 
pfeniSvjäc  verb.  imperf.  anreden, 
rezmavjäc  verb.  imperf.  sich  unterreden, 
väinävjac  verb.  imperf.  i.  aussprechen;  2.  entschuldigen; 
vümivjäc  s%  sich  herauszureden  suchen,  sich  entschul- 
digen. 

vebmävjäc  verb.  imperf.  verläumden. 

vumävjäc  verb.  imperf.  verabreden,  besprechen;  vuiuS- 

vjäc  8$  sich  verabreden,  sich  besprechen, 
zmävjäc  verb.  imperf.  sa.  sich  verabreden, 
m&zäc  Prs.  mlža,  -Žôš  Prt,  iuäze*yl  verb.  imperf.  1.  schmieren, 
beschmieren;  2.  schlecht  schreiben. 
Komposita: 

namäzäc  verb.  perf.  beschmieren, 
pomäzäc  verb.  perf.  beschmieren. 
rozmSzäc  verb.  perf.  auseinanderschmieren, 
vomäzäc  verb.  perf.  beschmieren, 
vumäzäc  verb.  perf.  beschmieren. 

zamäzäc  verb.  perf.  verschmieren,  zuschmieren,  vollschmieren, 
♦mazäc  verb.  iter.  zu  mfizac. 

Komposita  {Inf.  -niazfic  Prs.  -'mazaja^  /Vi.  -mazöyl  Imp. 
-mäzou): 

liamazäc  verb.  imperf.  beschmieren, 
pemazäc  verb.  imperf.  beschmieren. 


Digitized  by  Google 


ShOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


611 


rezmazäc  verb.  imperf  auseinanderschmieren, 
vemazäc  verb.  imperf.  beschmieren. 
vumazSc  verb.  imperf.  beschmieren, 
zainazäc  verb.  imperf.  verschmieren,  zuschmieren,  voll- 
schmieren, 
♦mazäväc  verb.  Her.  zu  rafizac. 

Komposita  (Inf.  -mazaväc  Prs.  -  maz&va,  -mazäflvôš  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -zÚQvóŠ  [Vi.]  Prt.  -mazáve-gl  Imp.  -mazä- 
vo-y):  s.  mazac. 
mazäst'i  -ta  -tô  adj.  schmierig.  Oslz. 

mäzädle  -lä  PI.  N.  mazädlä  [Oslz.]  -zä'dlä  [Wslz.]  G.  -dél 

ntr.  Schmiersalbe, 
m  a  z  astí  s.  mazästT.  Wslz. 
m 5z 8 ste  adv.  schmierig. 
iná"znóuc  s.  mäznôyc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

mfiznóijc  Fut.  ni5zn%  -néš  Prt.  maznójjn  verb.  per  f.  1.  schmie- 
ren; 2.  schlecht  schreiben.  Kl. 

inazťíicä  -ca  fem.  1.  Schmiererin;  2.  schlechte  Schreiberin. 

mäzňtčkä  -M  fem.  1.  Schmiererin;  2.  schlechte  Schreiberin. 

mäznik  -ikä  PI.  N.  -ca  mase.  1.  Schmierer;  2.  schlechter 
Schreiber. 

m&zôč  -äčá  L.  mazä'yčô  f  Kl.  H.  St.  Wslz. J  -záočä  [Vi. J  mase. 

1.  Schmierer;  2.  schlechter  Schreiber. 

mäzóčkä  -M  7.  mazaučkóy  /X/.  Ö.  5/.  TTai^J  -zápčkóy  /"PtJ 

/*«».  1.  Schmiererin;  2.  schlechte  Schreiberin. 
niTizôrká  -M   7.  niazarkóy,    -zárkóii   fem.    1.  Schmiererin; 

2.  schlechte  Schreiberio. 

mäzôr  -aiá,  -ärä  L.  niazärú  mase.  1.  Schmierer;  2.  schlechter 

Schreiber, 
♦niazüeväc  s.  mazíc.  Kl.  Vi. 
m(i  O.  Á.L.  nfis  D.  nöym       Vi.]  nouin  [Kl.  St.]  I.  u\m\  pron. 

subst.  wir.  Oste. 

mäc  Prs.  mája.  -ješ  TV/,  inél  mälá  Imp.  mi  Part.  Prt.  mäti 
Vbsbst.  niácé  verft.  imperf.  waschen;  mäc  sa.  sich  waschen.  Oslz. 

39* 


612  DR.  FR.  JjORBNTZ. 

Komposita  (Inf.  -  mSc  Prs.  -roäj%  -m&jôš  Prt.  -mél  -  raälä 
Imp.  -  ml): 

nä^mSc  vtfrfc.  per/",  viel  waschen;  najnéc       sich  sali 
waschen. 

pô'dméc  verb.  per  f.  unterwaschen,  anten  abspulen. 

pri§möc  verb.  per  f.  auswaschen. 

pôomec  verb.  perf.  aufwaschen. 

vämec  verb.  perf.  auswaschen,  herauswaschen. 

vôdmčc  verb.  perf.  abwaschen. 

vftméc  verb.  perf.  waschen,  rein  waschen;  vflméc  sich 
waschen. 

vä§mec  verb.  perf.  abwaschen. 

zniäc  verb.  perf.  abwaschen, 
niftcä  -cä  fem.  Mütze.  Oslz. 
miicéékä  -M  fem.  kleine  Mütze,  Kindermülze.  Oslz. 
mäceščo  -čä  PI.  N.  raäcaščä  ntr.  grosse  unförmige  Mütze.  Oslz. 
mäcézná  -nä  fem.  Waschwasser.  Oslz. 
mäckä  -hl  fem.  kleine  Mütze,  Kindermülze.  Oslz. 
mäcnicä  -cä  fem.  die  Frau  des  Mützenmachers.  Oslz. 
mäcňičk  -kä  masc.  Mützenmachergeselle,  Mützenmacherlehrling.  Oslz. 
mäcňlekä  -hi  fem.  die  Frau  des  Mützenmachers.  Oslz. 
mácóikóy  -kov'i  -vá  -vé  adj.  poss.  dem  Mützenmacher  gehörig. 
Oslz. 

m  Tic  in  k  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Mützenmacher.  Oslz. 
mádlórkä  -M  7.  mädlärköu,  -larköu  fem.  Wäscherin.  Oslz. 
mädlo  -lä  ntr.  Bartseife.  Oslz. 
mága  -l)í  PI.  G.  iníg  fem.  Mücke.  Oslz. 
♦mäkäc  verb.  Her.  zu  mknÖuc  Oslz. 

Komposita  {Inf.  -mäkäc  Prs.  -Vika,  -mf'kóš  Prt.  -  mYke*$l 
Imp.  -mäko  u  -mäkö  ycä): 

podmäkäc  verb.  imperf.  näher  heranschieben,  heranrücken, 
pomakäc  verb.  imperf.  weiterschieben;  pomÜkäc  sa.  hin- 
schliipfen. 

pfrimakac  verb.  imperf.  heranrücken. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH.  613 

pfemäkäc  verb.  imperf.  durchschieben;  prcmäkäc  s%  sich 
durchschleichen,  durchschlüpfen. 

rezmäkae  verb.  imperf.  auseinanderschieben. 

vämäkac  verb.  imperf.  herauschieben,  herausrücken;  vä- 
niäkác  sa^  entschlüpfen. 

vmäkäc  verb.  impcrf.  hineinschieben;  vmäkäc  sa<  hinein- 
schlüpfen. 

veduiäkac  verb.  imperf.  öffnen. 

vumäkäc  verb.  imperf.  1.  wegschiebeu,  wegrücken;  2.  ent- 
schlüpfen, entwischen, 
zauiilkac  verb.  imperf.  zumachen,  schliessen. 
zrnäkäc  verb.  imperf.  1.  wegschieben,  wegrücken;  2.  da- 
vonlaufen. 
*mäläc  verb.  iter.  zu  mälec.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -mälac  Prs.  -m\\%  -milóš  Prt.  -milo'yl 
Imp.  -mälo'H  -mälô'gcä): 

vemäläc  verb.  imperf.  irre  fuhren,  täuschen;  vomäläc  sq. 
sich  irren. 

vumäläc  verb.  imperf.  irre  führen,  täuschen;  vumäläc  53 
sich  irren. 

zmäläc  verb.  imperf.  irre  führen,  täuschen;  zmäläc  s% 
sich  irren. 

mäléc  Prs.  uľíla.  -lXš  Prt.  milel  Imp.  niälä  uiäläcä  verb.  imperf. 
irre  führen,  täuschen;  nialéc  s%  sich  irren. 
Komposita: 

pomälec  verb.  perf.  irre  führen,  täuschen;  ponialcc  sq  sich 
irren. 

vomälec  verb.  perf.  irre  führen,  täuschen;  vomälec  sa.  sich 
irren. 

vumälec  verb.  pa  f.  irre  führen,  tauschen;  voniälöc  sa.  sich 
irren. 

zniälec  verb.  perf.  irre  rühren,  täuschen;  zniäléc  s$  sich 
irren. 


Digitized  by  Google 


614 


DB.  FR.  LÜRENTZ. 


raämä  -mä  fem.  1.  Matter;   2.  Ehefrau  (besonders  als  kosende 

Anrede).  Kl.  H.  Vi. 
inľtinčica  -cä  fem.  Mütterchen.  Kl.  U.  Vi. 
mámčičkä  -hl  fem.  Mütterchen.  Kl.  H.  Vi. 
inämčin  -činí  -nä  -uó  adj.  poss.  der  Mutter  gehörig.  Ä7.  H.  Vi. 
mämjín  -mjínl  -nä  -né  a4j.  poss.  der  Mutter  gehörig.  Kl.  U.  Vi. 
märakä  -M  fem.  i.  Mutter;  2.  Ehefrau.  Kl.  H.  Vi. 
märgäc  Prs.  märg%  -góš  Prt.  marge-yl  mörgS  verft.  imperf.  * 

blinzeln,  mit  den  Augen  winken.  Osk. 
Komposita  (Inf.  -märgac  iVs.  -  merga,  -inärgóš  ÍW.  -mér- 
go-yl): 

pemärgác  verb.  perf.  zublinzeln,  mit  den  Augen  zuwinken, 
.prämärgäc  verb.  perf.  zublinzeln,  mit  den  Augen  zu- 
winken. 

vedmärgäc  verb.  perf.  durch  Augenwinke  zurückhalten, 
zamärgäc  verb.  perf.  zublinzeln,  mit  den  Augen  zuwinken, 
märgnoyc  s.  märgnóuc.  H.  Vi.  St. 

märgnóuc  Fut.  märgňa,  -ňéš  Prt.  niärgnóun  niérgn$  verb.  perf. 
blinzeln,  einen  Augenwink  geben.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -märgnóuc  Prs.  -raergňa.  -niärgňéŠ  Pri. 
-'mérgnójjn): 

pemárgnóuc  verb.  perf.   zublinzeln,  einen  Augenwink 
geben. 

pŕämärgnôuc  verb.  perf.  zublinzeln,  einen  Augenwink 
geben. 

vedmärgnóuc  verb.  perf.  durch  einen  Augenwink  zurück- 
halten. 

zamärguóuc  verb.  perf.  zublinzeln,  mit  den  Augen  zu- 
winken. 

märtä  -tä  fem.  Myrlhe.  Oslz. 

mäslog  -gu  L.  -nzä  masc.  Messing.  Oslz. 

mäslä  -lä  PI.  O.  -söl  fem.  1.  der  Gedanke,  Einfall;  2.  Plur.  die 

Gedanken,  Gesinnung,  Sinn;  3.  Plur.  das  Nachsinnen,  Nachdenken. 

Oslz. 


Digitized  by  Google 


SLOYLS'ZISCHES  WÖRTERBUCH 


615 


roäsläcélkä  -hl  I.  mÔsläcielkÓH  fem.  Denkerin,  träumerische  Frau. 
Kl.  H.  St. 

másläcél  -el&  L.  mösläcielä  masc.  Denker,  Träumer.  Oslz. 
mäsläcilkä  I.  mösläci'lköy  PI.  G.  -cllk  s.  mislftcelka.  Vi. 
mäsléc  Prs.  mäšl^  -sliš  Prt.  mäslél  mčslälä  verh.  imperf. 
i.  denken,  vermuten;  2.  nÖu-ce  an  etwas  denken,  sich  erinoern; 
3.  de  mit  Ybsbst.  zu  thun  gedenken,  beabsichten.  —  Ven-mäslél, 
ce-vé'n-bél  krö]}1$.  Tén-króyl  nieméslél  vjicé  nôu-t^-bäb^. 
Jä-mášl%  vjítre  de-seči§ňá.  Oslz. 
Komposita  {Inf.  -mäsléc  Prs.  -'mSšl*  -mäslíš  Prt.  -  méslél): 
demäsléc  verb.  per  f.  sa.  čievä  vermuten, 
namäsléc  verb.  perf.  nachdenken;  namásléc  s%  sich  besinnen, 

bedenken,  uberlegen, 
pemäsléc  verb.  perf.  nachdenken, 
preniäsléc  verb.  perf.  nachdenken,  überlegen, 
rezmäslßc  verb.  perf.  erwägen;  rezuiäsléc     sich  besinnen, 
erinnern. 

vameslSc  verb.  perf.  ausdenken,  ersinnen, 
vebmásléc  verb.  perf.  bedenken,  besorgen,  beschaffen, 
vomasléc  verb.  perf.  sa.  sich  erinnern. —  Vén-sa.-vôeméslôl 

vöu-te. 

vuinäsléc  verb.  perf.  sich  vornehmen,  beschliessen;  vuniäslec 

sa.  andern  Sinnes  werden, 
zainäslec  verb.  perf.  sa.  nachdenken, 
zmäslöc  verb.  perf.  ersinnen,  erdichten, 
mäslni  -ná  -ué  adj.  Oslz. 
Komposita : 

jítnoinaslnf  einmütig. 
jinoinäslnY  anders  denkend. 
Kgtkomäslnl  leichtsinnig, 
mäslnosc  -cä  L.  mésluíiôscl  fem.  Oslz. 
Komposita: 

jänoinäslnesc  die  Einmütigkeit, 
ligtkomäslnosc  Leichtsinn. 


- 


616  DU.  FR.  LOKENTZ. 

*mäslnä  adv.  Oslz. 
Komposita : 
jänoin&slnä  einmütig. 
liQtkemäslnä  leichtsinnig, 
máš  -šá  H.  G.  -ši  D.  -šim  I.  -šiní  fem.  Maus.  Osie. 
rnäŠq  -äcá  PI.  N.  mäš^tä  ntr.  junge  Maus.  Oslz. 
mäšôščo  -čä  PI.  N.  mäšášeá  ntr.  grosse,  eklige  Maus.  Oslz. 
mäšetŕ  -tŕú  L.  mäšigth'i  mase.  Mäusedorn,  Vogelkraut.  Osie. 
maši  -š&  -še  aety.  die  Mause  betreffend;  mäší  kro^l  Zaunkönig.  Osie. 
mášiu  -ŠYui  -na  -ué  adj.  poss.  Mäuse-.  Oslz. 
máškä  -M  fem.  1.  kleine  Maus;  2.  Weiden-,  Birkenkälzchen.  Osie. 
*mäšläc  verb.  iter.  zu  niťislec.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -niäMäc  IYs.  -'mčšla,  -mäšlôš  Prt.  -  môšlo  yl): 
domäšlác  verb.  imperf.     äerä  vermuten, 
namäiläc  verb.  imperf.  naclidenken;  namäšläc  sa.  sich  be- 
sinnen, bedenken,  überlegen, 
premžlšlac  verb.  imperf.  naclidenken,  überlegen, 
rozmäšlác  verb.  imperf.  erwägen;  íozmášläc  sa.  sich  be- 
sinnen, erinnern, 
vamäšlác  verb.  imperf.  ausdenken,  ersiuneu,  erdichten. 

uavämäšläc  verb.  per  f.  recht  viel  ersinnen, 
vobniäšläc  verb.  imperf.  bedenken,  besorgen,  verschaffen, 
voinäšlác  verb.  imperf.  sa.  sich  erinnern, 
vuiuäšläc  verb.  imperf.  sich  vornehmen,  beabsichtigen, 
zainäšluc  verb.  imperf.  sa.  nachdenken, 
zinažläc  verb.  imperf.  ersinnen,  erdichten, 
nazmäšlac  verb.  per  f.  viel  ersinnen, 
niäšóytko  ä.  niíisoutko.  //.  Vi.  St. 
mašóijtke  -kä  ZI  N.  mäšfjtkä  ntr.  junges  Mäuschen.  Kl. 
inäsovato  adv.  miiusegrau.  Oslz. 

máŠovatose  -cä  L.  inäšovatíiosn  fem.  die  mausgraue  Farbe. 
Oslz. 

mätel  -tili  masc.  Mittel,  Heilmittel.  Oslz. 
♦máva  c  verb.  Her.  zu  nue.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVlŕiZISCHES  WÖRTEUBUCD. 


617 


Komposita  {Inf.  -mäväc  Prs.  -'miva  -mívôŠ  Prt.  -mivo-yl 
Imp.  -mäve'u  -mävô-ycä): 

podmäväc  verb.  imperf.  unterwaschen,  unlen  abspülen, 
poniäväc  verb.  imperf.  aufwascheu. 
pŕemžtväc  verb.  imperf.  auswaschen, 
vämäväc  verb.  imperf.  auswaschen,  herauswaschen, 
vedmäväc  verb*  imperf.  abwaschen, 
vemäväc  verb.  imperf.  abwaschen, 
vumáväc  verb.  imperf.  waschen,  rein  waschen;  vumä- 
väc  sa  sich  waschen, 
m  ä  s.  má.  Wslz. 

mäc  Prs.  rna-ja.  Prt.  mél  raä-lä  Part.  Prt.  mä'ťi  Vbsbst.  iná'cé 

s.  mäc.  Wslz. 
ínáVdlôrkä  s.  mádlorka.  Wslz. 
nianutä  -tä  PI.  G.  -niít  fem.  Minule, 
märoyu  -nú  mase.  Majoran.  H.  Vi.  Wslz. 
märoiju  s.  mäľóqu.  A7.  St. 
mäslBgú^vi  -vá  -vé  adj.  aus  Messing  bestehend, 
máš  inäšä  s.  máš.  Wslz. 

mäšfic  Prs.  mäšúja.  [Oslz.J  inä  šúja.  [Wslz.]  mäšôješ  Prt  mä- 

Šô*ql  verb.  imperf.  mausen,  Mäuse  fangen, 
maša ní  -iiau  -ué  adj.  iniiusegrau. 
ínäšati  -tá  -té  adj.  iniiusegrau. 
mUšäčI  -čä  -Čé  adj.  die  jungen  Mäuse  betreffend.  Oslz. 
m  ii  š  ä- č  i  s.  mäšäčí.  Wslz. 
m  Uší  -šKu  -šé  adj.  die  Mäuse  betreffend. 
inašoytéČko  s.  mašoutečko.  //.  Vi.  St  Wslz. 
íiiäšóutúško  s.  mäšoutúško.  H.  Vi.  St  Wslz. 
mašôutSčko  -ka  ntr.  junges  Mäuschen.  Kl. 
mäšoutôŠke  -kä  ntr.  junges  Mäuschen.  Kl. 
maŠováťi  -tá  -té  adj.  1.  mäusearlig;  2.  mäusegrau, 
mäšiieväc  Prt  mäšuoveul  s.  niäšffc.  Kl.  Vi. 
inäSü§vi  -vä  -vé  adj.  die  Mäuse  betreffend, 
má  cä  Pt  G.  mäc  s.  maca.  Wslz. 


618 


DR.  FR.  LORKNTZ. 


mä*cgčkä  8.  mäcečka.  Wsh. 

ma-côščo  PI.  N.  niäcHčá  G.  -cášč  s.  mäcešče.  Wsle. 

ma-cßznä  s.  niäcezna.  Wslz. 

má  ckä  PI.  G.  máck  s.  mäcka.  Wsle. 

mä'cňicä  s.  mäcnica.  Wsle. 

macňičk  s.  mäcňičk.  Wsle. 

mäcňlčkä  s.  mäcňiČka.  Wsle. 

m ä  c nik 6 j}  s.  raäcnikojj.  Wslz. 

mácniK  s.  máciiik.  Wsle. 

madle  s.  madle.  Wsle. 

miVgä  s.  mága.  Wsle. 
*raä*käc  s.  makac.  Wslz. 
♦mäiäc  s.  málac.  Wsle. 

mä'léc  8.  m&lec.  Wsle. 

mä*mä  8.  márna.  Wsle. 

mämčicä  s.  mamčica.  Wslz. 

mä  mčlčkä  s.  mámčička.  Wsle. 

mä-mČIn  s.  mäničln.  Wslz. 

mä-mjín  8.  mämjín.  Wslz. 

mämkä  s.  mainka.  Wsle. 

mä*rgäc  s.  märgac.  Wslz. 

mä-rgnoyc  s.  märgnóuc.  Wslz. 

mä-rtá  PI.  G.  márt  s.  niärta.  Wslz. 

m  ä- sí  n  g  s.  mäsißg.  Wslz. 

mä'slä  s.  mäsla.  Wslz. 

ma-släcélkä  s.  mäslacelka.  Wsle. 

mä'släcél  s.  mäsläcél.  Wslz. 

mä'sléc  s.  raäslec.  Wslz. 
♦mu-slní  s.  mäsliii.  Wslz. 
♦mä-slnosc  s.  maslnosc.  Wslz. 
*mäslňä  s.  mäslnä.  Wslz. 

inä-ša.  5.  mäša..  Wslz. 

mä-sôščo  H.  N.  milša'ščä  G.  -sašč  s.  uiášešče.  Wslz, 
miVšetŕ  s.  mäšetľ.  Wslz, 


SLOVINZISCHES  WORTEHHĽCH. 


619 


má-ši  s.  maši.  Wslz. 

mä'šln  s.  mašín.  Wslz. 

má-škä  PI.  G.  mášk  s.  mäška.  Wslz. 
*niä*šläc  s.  mäšlac.  Wslz. 

raä'šóytke  s.  mášóutke.  Wslz. 

má'Ševate  s.  mäševate.  Wslz. 

inäľševatesc  s.  mäšovatosc.  Wslz. 

mŠL-m  s.  máte!.  Wslz. 
♦maVväc  s.  mávac.  Wslz. 

máYÔoví  -vá  -vé  adj.  den  Magen  beireffend. 

málô$vi  -vä  -vé  adj.  den  Platz  beireffend. 

m  ár  s  k  -kä  mase.  graues  Pferd,  Ochse,  Stier. 

märskä  -M  fem.  graue  Stute,  Kuh. 

martä  -tä  fem.  Marder. 

marz  mSrzä  L.  märzü  masc.  Frost. 

maŕňicä  -cíl  L.  mónuc'i  [Oslz.]  -md  [Wslz.]  fem.  Beif;  šadäu, 

maŕňicä  Rauhreif. 
mät|ňé  -ná  ntr.  Schwindeiao  fall,  Schwindel, 
mä^dä  -dä  fem.  Made,  Milbe.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
mä^yä  -jl  [/.  mayou]  fem.  Magen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
mäyyrä  -rft  PI.  O.  -jer  fem.  Forelle.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
m&yxnou.c  s.  magnólie.  H.  St.  Wslz. 
mäu'xnôuc  Fvt.  mäu^na,  -ňéš  Prt.  mäy^nóyn  mó^D^  Imp. 
ma^ňí  verb.  per  f.  einen  Wink  geben,  schwingen.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -magnólie  Prs.  -'mó"xňa,  -mayxňôš  Prt. 
-nióxnópQ  Imp.  -ma^nl): 

demäy^nóijc  verb.  perf.  bis  zu  einem  Punkte  hin  werfen, 
v&nió'xnóuc  verb.  perf.  mit  einem  Schwung  herausschleu- 
dern. 

VödmäjjxiKHic  verb.  perf.  zurückschleudern, 
zamäu^iióyc  verb.  perf.  ausholen  zum  Schlagen, 
majjl  -lä  masc.  1.  Stelle,  Platz,  Ort;  2.  Dienststelle.  KL  H.  St. 
Wslz. 

mágiami  adv.  stellenweise,  hier  und  dort.  Kl.  U.  St.  Wstz. 


620 


DR.  FR.   LOK  Ľ  N  TZ. 


uiäulí  -lä  -lé  adj.  kleio.  A7.  H.  St.  Wslz. 

maulni  -uä  -né  adj.  den  Plalz  betreffend.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

maßlose  -cä  L.  mälÜQSii  fem.  die  Kleinheit.  Kl.  U.  St.  Wslz. 

mäujtek  -äkä  niasc.  Mahlzeil.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

mäulM  -ká  -Iié  adj.  klein.  A7.  H.  St.  Wslz. 

mäjilz'i  adj.\  U  mäulzi  lá^ii  die  kleinen  Leute,  Heinzelmännchen. 

Kl.  Ii.  St.  Wslz. 
mäyrénkä  -M  /.  ínáréukoit  [Kl.  H.  Wslz  J  -níukóii  [St.]  fem. 

Máriine.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
ínäutäc  Prs.  niäutä  /V/.  niäutalo  verb.  imperf.  schwindeln.  — 

Tüe-mjä  mäutä  v-glÜQvjä.  Kl.  U.  St.  Wslz. 
in  ä  y  Ii  i  -koj|  masc  plur.  die  Mauke,  ein  Hautausschlag  an  den  Fes- 
seln des  Pferdes.  Kl.  H.  St.  Wslz 
mite  -cä  L.  inq.Ctt  masc.  Manze,  eine  An  Netz, 
♦niqcäc  verb.  iter.  zu  lu^cec. 

Kompositum    (Inf.  -iu|cäc    Prs.  -mi)\\c%  -inÔucóš  [Kl.] 
-móuca.  -iiiöucos  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Prt.  -'moyco'yl 
[Kl.]  -'móuco  ul  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  -mqco-u): 
zama^cäc  verb.  imperf.  trübe  inachen,  trüben, 
ui^cßc  Prs.  möuea,  [KL]  niöucq  [H.   Vi.  St.  Wslz.]  -clš 
Prt.  wöueel  [KL]  moucél  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  Imp.  m|ca 
verb.  imperf.  umrühren,  trübe  machen,  trüben;  ui^cöc  sa^  sich 
trüben,  trübe  werden. 
Komposita : 

namá^ece  verb.  perf.  viel  umrühren,  trübe  machen. 

I)üiii4cec  verb.  perf.  trüben,  trübe  machen;  pomá^eče  sä  sich 

trüben,  trübe  werden, 
siiii^céc  s.  d. 

zaui^cec  verb.  perf.  trübe  machen,  trüben, 
ni^cezuä  -uä  fem.  trübes  Wasser. 

ni«icnik  -ikä  PL  iV.  -cä  masc.  Fischer,  welcher  mit  der  Mauze 
tischt. 

♦íužičae  verb.  Her.  zu  m;\cic. 

Komposita  {Inf.  -in^Cäc  Prs.  -'ina^Oq  -máx'óš  Irt.  -'mqcu'tfl): 


Digitized  by  Google 


SLOYINZISCHES  WÖRTERBUCH.  621 

domá^äc  verb.  imperf.  zu  Tode  quälen. 

väm^čäc  verb.  imperf.  durch  Quälen  herausbringen,  abnötigen; 
väm^čác  sa  sich  abmühen,  erschöpfen. 

zam|Čäc  verb.  imperf.  zu  Tode  quälen. 
ma.čSjnňicá  -eil  fem.  Märtyrerin.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
m^Čginŕulc  -ika  PI.  N.  -cü  masc.  Märtyrer.  Kl.  Ii.  Vi.  Wslz. 
ma_čSinňicä  s.  ra^čéirjňica.  St. 
m^čginňllt  s. .  ma<fôjniii]t.  St. 

ma^čenňictve  -vä  ntr.  1.  die  Märtyrer;  2.  das  Märlyrertum.  Oslz. 
ma_čenňTcľľi  -kä  -hé  adj.  den  Märtyrer  betreffend.  Oslz. 
mqčenňlči  -čá  -čé  adj.  den  Marturer  betreffend.  Oslz. 
m^čeoni  ctve  s.  ma^čenŕľíctvo.  Wslz. 
ma.čenŕVľctií  5.  ma^čenŕuchí.  Wslz. 
ma^čenňlčl  s.  ma^ČennTčí.  Wslz. 

m|čic  Prs.  mqča.  -Číš  Prt.  iní|čel  verb.  imperf.  quälen,  peinigen; 
iuá^číc  s$  I.  sich  quälen;  2.  sich  mühen,  sich  anstrengen. 
Komposita : 

dom^cic  verb.  per  f.  zu  Tode  quälen. 

nam^číc  verb.  perf.  viel  quälen,  peinigen;  nam^Číc  sa.  sich 

sehr  quälen,  abmühen. 
pemí|číc  verb.  perf.  quälen;  pomijčic  s$  sich  quälen. 
váma.čic  verb.  perf.  durch  Quälen  herausbringen,  abnötigen; 

väinačic  s<t  sich  sehr  abquälen,  erschöpfen, 
vuni^člc  verb.  perf.  zu  Tode  quälen, 
zam^cic  verb  perf.  zu  Tode  quälen, 
zmqčic  verb.  perf.  ermüden,  entkräften;  zra^Číc  sa.  ganz  von 

Kräften  kommen. 

má^čicclkä  -hí  /.  ma.čici§lkóu  fem.  Quälerin.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
m|Čicél  -elä  L.  niacidglii  masc.  Quäler, 
má^čicilka  1.  ma^iďlkój}  PI.  G.  -cilk  s.  m^čicelka.  Vi. 
mä^döl  -dla  L.  mqdlü  masc.  Mandel,  fünfzehn  Stück. 
ma.dériD£ä  -d1)í  D.  L.  -nzä  fem.  i.  Montur,  militärische  Kleidung; 

2.  Kleidung  überhaupt  in  scherzhaftem  Sinne. 
ma.drü  adv.  comp,  zu  möiidni. 


Digitized  by  Google 


622 


DR.  PB.  LORENTZ. 


ma,dHeší  -šá  -šé  adj.  comp,  zu  möudri. 
iri|dôr  -rô  H.  G.  maxlftrôu,  mase.  Pellkartoffel. 

•  ni|l)Sl  -glä  L.  mqglü  mase.  Mangel,  Rolle. 

nia^glSc  Prs.  m^glúj%  Prt.  inqghVyl  verb.  imperf.  mangelo. 
Komposita : 

väm<igläc  verb.  perf.  glatt  mangelo. 
veihn^glSc  verb.  perf.  abmangeln,  fertig  maogelo. 
vunia_glác  verb.  perf.  glattmaogeln. 
zani%gläc  verb.  perf.  glattmangeln. 
m|glók  -ákä  L.  n^gläukú  [Kl.  H  St.  Wslz.]  -láokô  [Vi.] 

mase.  1.  Mangelholz;  2.  PI.  Handmangel. 
nia^glôoväc  Prs.  m^glóevo-yl  s.  ma_gl5c.  Kl.  Vi. 
ma.glôeví  -vá  -vé  adj.  die  Mangel  betreffend. 
m$k  adv.  dazwischen;  ven-tkau,  svöi-niies  f§ä3&  ni%k  er  mischt 

sich  in  alles. 
m|kä  -M  fem.  i.  Marter,  Pein;  2.  Menge, 
m fniret  -ta  masc.  das  Gemurmel,  Brummen. 

*  mariac  verb.  Her.  zu  m|nic. 

Komposita  (Inf.  -m^nác  Prs.  -maňa.  -mQnóS  Prt.  -mano-tfl): 
väm^näc  verb.  imperf.  herauslocken,  abschwindeln. 
vem|näc  verb.  imperf.  tauschen,  betrögen. 
zamä;n&c  verb.  imperf.  verblenden,  tauschen,  betrugen, 
in^nic  Prs.  ni^ňa.  -ňíš  Prt.  m$hé\  maňílä  verb.  imperf.  tauschen, 
betrugen. 

Komposita  (Inf.  -májuc  Prs.  -'maňa.  -iní|ňíš  Prt.  -niaňél): 
peni^nic  verb.  perf.  tauschen,  betrügen, 
vämanlc  verb.  perf.  herauslocken,  abschwindeln, 
veni^nic  verb.  perf.  täuschen,  betrügen, 
zam^nlc  verb.  perf.  verblenden,  täuschen,  betrügeu. 
inalňicélkä  -M  /.  manici^lkou  fem.  Betrügerin.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

m|ňicél  -elä  L.  inanicislü  masc.  Betrüger. 

mäjncllka  /.  maňicWkóu.  Pi.  G.  -cHk  5.  mäniedka.  Vi. 

m%s  -sa  L.  masu  masc.  Manze,  eine  Art  Netz. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZISCHE8  WÖRTERBUCH.  623 

má; sni  K  -ika  PI.  N.  -cä  mase.  Fischer,  welcher  mit  der  Manze 
fischt. 

mqtöl  -tla  L.  ni^tlii  masc.  Mantel. 

ma_te"lk  -ka  masc'.  Mäntelchen.  Kl.  H.  St.  Wsh. 

ma^télk  -éika  s.  majelk.  Vi. 

ma^tla^ví  -vä  -vé  adj.  den  Mantel  betreffend. 

mastní  -nau.  -né  adj.  trübe. 

m^tno  adv.  trübe. 

mj$tnesc  -cä  L.  m^tnóescí  fem.  die  Trübheit, 
mám  a  s.  márna.  St. 
m^mčica  s.  mämčica.  St. 
m^mčička  s.  mämčička.  St. 
m^mčín  s.  mämči'D.  St. 
m^mjin  s.  mámjín.  St. 
m^mka  s.  mamka.  St. 
*mdláoc  s.  mdläjjc.  Vi. 
*mdläj|c  verb.  Kl.  H.  St.  Wsh. 

Komposita  (Inf.  a.  -mdlä'uc  b.  - mdlóc  Prs.  -radlejq.  -mdli§- 
jéš  Prt.  -  mdlo-ul  -la  -lelí  Part.  Prt.  -mdläli): 

pemdlauc  verb.  per  f.  nach  einander  ohnmächtig  werden, 
semdlayc  verb.  per  f.  in  Ohnmacht  fallen, 
vemdlaqc  verb.  perf.  in  Ohnmacht  fallen, 
vumdlayc  verb.  perf.  in  Ohnmacht  fallen. 
*mdligc  s.  mdläuc. 
♦mdligvac  verb.  Her.  zu  mdlKyc. 

Komposita  (Inf.  -mdli§vac  Prs.  -  mdléva,  -radlévóŠ  Prt.  -  radlé- 
vo*ul  Imp.  -nidligvo'H  -mdlévôycä): 

vemdligvac  verb.  imperf.  in  Ohnmacht  fallen. 
vumdli§vac  verb.  imperf.  in  Ohnmacht  fallen. 
mécňTctve  -va  ntr.  I.Mützenmacher;  2.  das  Mützenmacherhand- 
werk. Oslz. 

mécňichl  -ká  -hé  adj.  den  Mützenmacher  betreffend.  Oslz. 
mécňlČí  -č&  -čé  adj.  den  Mützenmacher  betreffend.  Oslz. 
mecňi-ctve  s.  mecňlctvo.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


624  DR.  FB.  LORENTZ. 

mécnl'chl  s.  mecnicnY.  Wslz. 
mgcňi'čí  s.  mecňíČÍ.  Wslz. 

medäcfnä  -nä  fem.  Medizin,  Arzenei.  Kl.  U.  Vi.  Wslz. 
roedäc|nä  s.  medäcfun.  5/. 
medláQC  s.  medlaqc.  Vi. 
medlácä  -cä  A.  mSdlflca.  fem.  Ohnmacht.  Oslz. 
raddlänä  -nä  7.  medlánóu.  [Kl.  H.  Vi.]  -la.nóu.  [St.]  -lä'uójj 
[Wslz.]  B.  G.  -lín  [Kl.  H.  V%.  Wslz.]  -\\u  [St.]  fem.  Ohnmacht, 
medläcá  s.  medläca.  Wslz. 

mcdlayc  Prs.  mßdleja.  medliejeŠ  Prt.  mSdle-gl  -lä  -lelí  verb. 
imperf.  flau,  schwach  werden,  in  Ohnmacht  fallen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Kompositum: 

zmedläuc  verb.  perf.  in  Ohnmacht  fallen. 
mSdléc  s.  mediáne, 
mčdléznä  -nä  fem.  Ohnmacht. 

mé"dlí  -lá  -lé  adj.  1.  schwach,  flau,  ohnmächtig;  2.  zu  wenig  ge- 
salzen. 
mSdlóc  s.  medlayc. 

me"dle  adv.  \.  schwach,  ohnmächtig;  2.  zu  wenig  gesalzen. 
mSdlesc  -cä  L.  medlüescY  fem.  Schwäche,  Ohnmacht, 
me^ätí  -tá  -té  adj.  bemoost, 
me^ovätí  -tá  -té  i.  bemoost;  2.  moosartig, 
mc^ov-jiti  -tá  -tô  adj.  bemoost.  Oslz. 
mcxovjľtí  s.  niexovjTU.  Wslz. 
me^a^vi  -vá  -vô  adj.  das  Moos  betreffend, 
mejßök  -äka  L.  mei3äku  [Oslz.]  -fokü  [Wslz]  masc.  Regen- 
wurm. 

mS\x  me^ü  masc.  Moos. 

raej^noyc  s-  m6ÍXnóHc-      V**  &L  Wslz. 

mejixuôiic  Fut.  niejpa.  -ňéŠ  Prt.  mejxnóun  me/níl  verb.  perf. 

einen  gelinden  Schlag  geben.  Kl. 
mejnk  -kä  masc.  Aalquappe.  A7.  H.  Vi.  Wslz. 
mejšk  -kö  masc.  kleines  feines  Moos. 
m6jnk  s.  mejnk.  St. 


Digitized  by  Google 


SLOVIXZISCHES  WÖBTERBUin. 


625 


meklac  Prs.  mgklúja.  Prt.  meklô'^1  verb.  imperf.  mäkeln,  han- 
deln, vom  Preise  abdingen. 
mSklórkä  -M  I.  meklärkóu,  -lfirkö«  fem.  Frau,  welche  den  Preis 

herabzudingen  liebt. 
mSklóŕ  -ai*ä  -&ŕa  L.  meklaru  masc.  Mann,  welcher  den  Preis 

herabzudingen  liebt, 
meklüoväc  Prt.  meklü§vo  yl  s.  iuekläc.  Kl.  Vi. 
méldäc  Prs.  mcaldáj%  môldftjéš  Prt.  möldö«l  verb.  imperf. 
melden;  meldäc  sa_  sich  melden,  sich  bemerkbar  machen. 
Komposita  {Inf.  -méldäc  Bs.  -'méldaja.  Prt.  -méldô-yl 
Imp.  -mé-lde'Q): 

pemčldSc  verb.  perf.  nach  einander  melden, 
zamßldac  verb.  perf.  anmelden, 
möldü^väc  Prt.  meldu§ve-«l  s.  meldäc.  Kl.  Vi. 
meňkúoví  -vä  -vé  adj.  die  Aalquappe  betreffend. 
mSr  adj.  indecl.  mürbe,  verdaulich. 
mSr  adv.  mürbe. 
*me*rgac  verb.  Her.  zu  märgac  und  mftrgnöuc. 

Komposita  (Inf.  -mergac  Prs.  -mergaja.  Prt.  -mörgö  yl 
Imp.  -margo  q  [Oslz.J  -mä'rgo  y  [Wslz.])\ 

pŕämčrgäc  verb.  imperf.  zublinzeln,  mit  den  Augen  zu- 
winken. 

vodmergac  verb.  imperf.  durch  Augen  winke  zurückhalten, 
♦mörgäväc  verb.  Her.  zu  märgac  und  märgnóuc. 

Komposita  (Inf.  -mérgáväc  Prs.  -'mérgäv%  -mérgäuvôŠ  [Kl. 
H.  St.  Wslz.J  -gáovúš  [Vi]  Prt.  -'me'rgave'ul  Imp.  -mér- 
gSvo'ij):  s.  nicrgSc. 
*mérguovac  s.  nurgac.  Kl.  Vi. 
m&rylHOVi  -va  -vé  adj.  den  Mergel  betreffend. 
mérYlúov  ňicä  -eil  fem.  Mergelgrubc.  II.  Vi.  St.  Wslz. 
mérYlúowňicá  s.  nicrylueviiica.  Kl. 

merk  -kú  mase.  1.  Merkzeichen  der  Fischer  und  Bauern,  welches  in 

die  Geräte  derselben  eingeschnitten  wird;  2.  Zeichen  überhaupt. 
mSrkäc  Prs.  a.  mSrča.  -čéŠ  b.  mgrka.  -kôš  Prt.  merke'el  mtfrka" 

40 


Digitized  by  Google 


DR.  FB.  LOREXTZ. 


verb.  imperf.  \.  das  Merkzeichen  einschneiden;  2.  merken,  be- 
merken, beachten;  3.  sich  merken,  im  Gedächtnis  behalten.  —  To- 
nové vjaoslo  m&šT  bäc  mérkóuné.  Ta-glup&  b&bä  ňTc  ňe- 
merkS.  Tuo  já-sä-cii  mSrkäc. 
Komposita  (Inf.  -mSrkäc  Irs.  a.  -  mérfy  -mgrčSô  b.  -'mörk^ 
-mSrkôš  Prt.  -mörkö'yl): 

pemSrkäc  verb.  perf.  i.  nach  einander  mit  dem  Merk- 
zeichen versehen;  2.  bemerken, 
vomerkäc  verb.  perf.  sq  1.  die  Bemerkung  machen; 
2.  sich  auskennen,  zurechtfinden.  —  Vön-s^-vüomßr- 
ko-gl,  cö-tii-räbü-bälä  vukrädlé.  JaVs^-nievomé'r- 
ko*yl  f-tim-ľiQsá. 
vumerkäc  verb.  perf.  1.  mit  dem  Merkzeichen  versehen; 

2.  sich  merken,  im  Gedächtnis  behalten, 
zmerkäc  verb.  perf.  bemerken. 
mSrnľ  -n&  -né  adj.  mürbe. 
mSrno  adv.  mürbe. 

mernosc  -cä  L.  raeruaesci  fem.  dio  Mürbheit, 
merná  gc  s.  roernäuc.  Vi. 

mernäjic  Prs.  mernej^  merňi§ješ  Pri.  merňo*«l  -ňä  -ňeľí  Part. 
Prt.  mernälí  verb.  imperf.  mürbe,  weich  werden.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

Kompositum : 

zraerňäuc  verb.  perf.  mürbe  werden. 
mSrňéc  s.  merriäyc. 
mé"rňôc  s.  mernäyc. 
mersvi'nä  -nä  fem.  Meerschwein,  Delphin, 
mörtüovi  -vä  -vô  adj.  die  Myrten  betreffend, 
môrzáočk  s.  merzáyčk.  Vi. 
mérzäyčk  -kä  mase.  Mörser.  Kl.  H.  St.  Wsh. 
mefiästl  -tá  -té  adj.  bemoost.  Oslz. 
mešá'stí  s.  mešástí.  Wsh. 
♦mSSÖc  verb. 

Kompositum  {Inf.  -m5šéc  Prs.  -  meŠ$  Prt.  -  meŠél): 


SLOYINZISCHES  WÖBTEKBUCIT. 


627 


zamé"šéc  verb.  perf.  s%  sich  mit  Moos  bedecken;  zameŠóenl 
mit  Moos  bedeckt. 

meškevj  iČé  -čá  ntr.  eine  mit  kleinem  Moos  bedeckte  Stelle.  Oslz. 
meškovjľčé  s.  nieškovjíče.  Wslz. 
mé'rjél  -ylô  mase.  Mergel. 

mé-rzóč  -áčä  L.  mérzäuču  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -záočô  /Ti. 7 
mase.  Mörser. 

mé-rzók  -ákä  L.  mérzäukú  [Kl.  U.  St.  Wslz.]  -záQkô  [Vi.] 
mase.  Mörser. 

métér  -trä  mase.  Meter. 

metru  e  vi  -vá  -vé  adj.  das  Meter  betreffend. 

inej  -j ú  mase.  Maien,  grüne  Birkenzweige,  mit  welchen  za  Pfingsten 
die  Häuser  ausgeschmückt  werden. 

m  é  j  d  S  ^  adj.  indekl.  müde. 

mšjdgroš  -šá  mase.  Mietgeld,  Handgeld. 

niéjzér  -zrä  mase.  Mörser, 
♦mgláoc  s.  mdlauc.  Vi. 

mglarľ  -vá  -vé  adj.  schwächlich,  schwach,  ohnmächtig. 

mglfivosc  -cä  L  mglavüoscl  fem.  die  Schwäche,  Ohnmacht, 
♦mgläyc  8.  mdlauc  Kl.  ü.  St.  Wslz. 
*  m  gl  ige  s.  mdlaye. 
*mgli§väc  s.  mdlißvac. 

mglí  -lau.  -lé  adj.  schwach,  flau,  ohnmächtig. 

mglue  adv.  schwach,  flau. 

mgluosc  -cä  fem.  die  Schwäche,  Ohnmacht. 

miljöjjii  -nä  masc.  Million.  H.  Vi.  Wslz. 

miljojinüevi  -vá  -vé  adj.  die  Million  betreffend. 

miljóun  s.  miljöun.  Kl.  St. 

mílká  -Iii  fem.  Irrtum. 

mílní  -ná  -né  adj.  irrig,  irrtümlich. 

raiin  esc  -cÄ  L.  mflnüesci  fem.  die  Irrtümlichkeit. 

mílňä  adv.  irrig. 

mís!  interj.  Lockruf  fSr  Katzen, 
mísčicä  -cä  fem.  Kätzchen. 

40* 


628 


DR.  FR.  LORENTZ 


mísčlčkä  -M  fem.  Kätzchen, 
miskä  -h!  fem.  Katze. 

mftä  -tä  PI.  G.  mit  fem.  i.  Kornmiete;  2.  Mehlwurm,  Vogelmilbe, 
mflte  -tä  ntr.  1.  Dienstboten  lohn;  2.  Dienst;  jíc,  pŕíc  Dá%mlte  vü- 

kov&  bei  jemandem  in  den  Dienst  treten,  mjlec  uá^-mTcä  in  Dienst 

haben. 

mizerní  -na*  -né  adj.  schwach,  mager, 
mizerne  adv.  schwach,  mager. 

mfzernesc  -cä  L.  mizernüescl  fem.  die  Schwäche,  Magerkeit. 
*mjälčäc  verb.  Her.  zu  mjälčic.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

Komposita  {Inf.  -mjälčäc  Prs.  - rojälfy  -mjfilčoš  Prt. -mjäl- 
čé'fll): 

rezmjälČäc  verb.  imperf.  zerstampfen, 
zmjälčäc  verb.  imperf.  zerstampfen, 
mjälčé  adv.  comp,  zu  mjSlko. 

mjälčic  Prs.  injälČa.  -Číš  Prt.  mjäičel  mjälČUá  verb.  imperf. 
zerstampfen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  -mjälčic  Prs.  -mjälČa.  -mjälčiš  Prt.  -mjäl- 
čél): 

pomjälčlc  verb.  per  f.  zerstampfen. 

rozmjälčíc  verb.  per  f.  zerstampfen. 

zmjälČic  verb.  per  f.  zerstampfen, 
mjälko  adv.  1.  fein,  kleinkörnig;  2.  zart.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
mjälkosc  -cä  L.  nijälküosci  fem.  1 .  die  Feinheit,  Kleinkörnigkeit; 

2.  die  Zartheit.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
mjälkši  -š;i  -šé  adj.  comp,  zu  mjalhí.  KL  H.  St.  Wslz. 
mjälhí  -ka'ji  -hé  adj.  1.  fein,  kleinkörnig;  2.  fein,  zart, 
mjáozgä  s.  mjäuzga.  Vi. 

mjärá  -ra  D.  L.  Du.  K.  mji^rä  PI.  G.  mjar  fem.  Maass. 
mjäréčkä  -hl  fem.  kleines  Maass. 
♦mjüräc  verb.  itcr.  zu  mjärnouc 

Komposita  (Inf.  -mjärác  Prs.  -'nijäííj.  -mjäyí'ôš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -mjáoróŠ  [Vi.]  Prt.  -  mjäfe'ul  Imp.  -mjäre*«,): 
prämjäräc  verb.  imperf  anfrieren. 


Digitizedjpy  Google 


SLÜVIXZISCHKS  WÖKTERBUUl. 


G  20 


preiujííŕác  verb.  imperf  durchfrieren. 

rozinjäŕac  verb.  imperf.  s$  zerfrieren,  durch  Einfrieren 
zerspringen. 

vumj3rác  verb.  imperf.  ausfrieren. 

vmjäräe  verb.  imperf.  einfrieren. 

vedmjäräc  verb.  imperf.  abfrieren,  infolge  von  Frosl  ab- 
fallen. 

zamjäräc  verb.  imperf.  einfrieren,  zufrieren. 

mjaíní  -najj  -né  adj.  gefroren. 

mjaŕnóyc  s.  mjárnóiíc.  fí.  Vi.  St.  Wslz. 

mjSŕnóuc  Prs.  mjärnq,  -ňéš  Prt.  a.  mjaŕnóyn  mjäŕn|  b.  íujäí- 
mjfiŕla  nijißiii,  nijSHi  Part.  Prt.  mjärli  verb.  imperf.  frie- 
ren. Kl. 

Komposita  {Inf.  -mjäinôijc  Pi  s.  -rajäŕňa,  -nijärnéŠ  Prt. 
-'mjóŕ  -mjäŕlä  -'nijéŕlí): 

narujäruóuc  verb.  perf.  8%  viel  durch  Frost  leiden. 

pomjäŕuóuc  verb.  perf.  nach  einander,  sämtlich  erfrieren. 

pŕttmjuf  nóuc  verb.  ptrf.  anfrieren. 

pŕenijärnóijc  verb.  perf.  durchfrieren. 

rezinjärnonc  verb.  perf.      zerfrieren,  in  Folge  von  Frost 

zerspringen, 
vämjäŕnóuc  verb.  perf.  ausfriereu. 
vmjärn0»ic  verb.  perf.  einfrieren. 

vedmjärnóuc  verb.  perf.  abfrieren,  in  Folge  von  Frost  ab- 
fallen. 

YUffij&hiüjiic  verb.  perf.  einfrieren, 
zainjärnóuc  verb.  perf.  einfrieren,  zufrieren, 
zmjahiónc  verb.  perf.  erfrieren, 
mjfiscéščo  -ča  PL  N.  mjascSščft  [Oslz.]  -cá'ščä  [WsU.] 

G.  -cäšč  [Oslz.]  -cäše  [ Wsh.]  ntr.  kleine  elende  Stadt. 
mjastSjčko  -kä  ntr.  Stiidichen. 
mjästko  -kä  ntr.  Stelle,  Ort,  Platz. 
mjSsto  -tä  L.  Ľu.  N.  mjlQscä  PI.  I.  -tí  L.  mjigscéx  nir- 
♦mjätäc  verb.  Her.  zu  nijigsc. 


630 


DR.  PB.  LORE  N  T  Z. 


Komposita  (Inf.  -mjfitäc  Prs.  -mját%  -injäjjtôš  [Kl.  U.  St. 
Wsle.]  -mjágtóš  [Vi.]  Prt.  -mjäto-yl  Imp.  -mjäte*«): 
podmjätäc  verb.  imperf.  unter  etwas  bin  fegen, 
rezmjätäc  verb.  imperf.  auseinanderfegen, 
vämjätac  verb.  imperf.  ausfegen, 
vmjatac  verb.  imperf.  bineinfegen. 
vedmjätac  verb.  imperf.  wegfegen, 
vemjätäc  verb.  imperf.  überall  abfegen. 
vumjStüc  verb.  imperf.  rein  fegen, 
zamjätäc  verb.  imperf.  ausfegen, 
zmjfitäc  verb.  imperf.  1.  herabfegen;  2.  zusammenfegen. 
*mjäž$äc  verb.  iter.  zu  mjäž^ic. 

Komposita  (Inf.  -mjäž$äc  Prs.  -  mjóž^  -mjájjžjôš  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -mjáQŽŠÓš  [Vi J  Prt.  -mjöi^X  Imp.  -mjSž- 

rozmjSž^äč  verb.  imperf.  zerstampfen, 
zmjäž^äc  verb.  imperf.  zerstampfen, 
mjäžšlc  Prs.  mjauž&  /».  H.  St.  Wslz.]  mjáožfo  [Vi.]  -gß 
Prt.  mjäužsél  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  mjáožjél  [Vi.]  rajož^ilá 
Imp.  mj£ž$í  verb.  imperf.  zerstampfen. 
Komposita  (Inf.  -mjäž^íc  Prs.  -mjóž^  -mjáyžjíš  [Kl.  H. 
St.  Wslz.]  -mjáožp  [Vi]  Prt.  -'mjóžšél  Imp.  -  mjažšl): 
pemjäž^Ic  verb.  perf.  zerstampfen, 
rozmjäž^ic  verb.  perf.  zerstampfen. 
zmjäž^Ic  verb.  perf.  zerstampfen, 
♦mjá'lčäc  s.  mjälčac.  Vi. 
mjálóic  s.  mjnlčic.  Vi. 
mjá-lko  s.  mjälko.  Vi. 
mjá'lkesc  s.  rajälkesc.  Vi. 
mjáikšl  s.  mjälkší.  Vi. 
mjärčicä  -eft  fem.  kleines  Trinkglas. 
mjarČičkä  -M  fem.  kleines  Trinkglas, 
mjárkä  -M  fem.  Trinkglas, 
mjäyl  s.  mjô-yl.  GGa. 


Digitized  by  Google 


SLOVlNZISCnES  WÖRTERBUCH 


631 


mjäftzgä  -fcl  J.  mjazgöu  PL  L.        fem.  Saft.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
mja,s£tí  -tá  -té  adj.  fleischig, 
mja^sästl  -tá  -tô  adj.  fleischig.  Oslz. 

mj^säve  -vá'  PI.  N.  mjasávä  [Ods.]  -savä  [Wslz.]  G.  -siv 

[H.  Vi.  St.  Wslz.]  -síw  [KL]  ntr.  Fleischwaare,  Fleischspeise, 
rajžfcsástí  s.  rajasásti.  Wslz. 

mj^sôšče  -ča  PI.  N.  mj%sáščá  [Oslz.]  -sa  ščä  [Wslz.]  G.  -sášč 

[OsU.]  -sašč  [Wslz.]  ntr.  schlechtes  Fleisch. 
mj%sní  -najj  -né  adj.  das  Fleisch  betreffend. 
mj|80  -sä  L.  mjasu  ntr.  Fleisch, 
mja^žé  adv.  comp,  zu  mjÔuŠšä. 
mj^ži^ší  -šá  -Šé  a$.  comp,  ju  mjouššY. 
mj%žňé  adv.  comp,  zu  mjoušša. 
mj^žňigšl  -šá  -šô  adj.  comp,  zu  mjóušší. 
mjeČiev'í  -vá  -vé  adj.  das  Schwert  betreffend, 
mječóflví  s.  mječi§vi. 
mjedvje3á-ca  s.  ňedvje3aca.  W. 
mjedvje3Ô§vi  s.  iiedvje3üevi.  W. 
mjedvjiedňíK  s.  ňedvji^dňiK.  W. 
mje^eväti  -tá  -tô  adj.  schwertartig, 
mjcxú^v'i  -Yá  -vé  adj.  den  Sack  betreffend, 
mjenáv!  -vá  -vé  adj.  siisslich.  Oslz. 
mjení  -naj}  -né  adj.  süss.  Oslz. 
mjenôší  -šá  -šô  adj.  sehr  süss.  Oslz. 
mjenušhl  -ká  -h«  adj.  sehr  süss.  Oslz. 
mjeňaoc  s.  mjenajjc.  Vi. 

mjeňäuc  Prs.  mjieneja.  [Kl.  H.]  mjieneja.  [St.]  mjeňlejéš 
Prt.  mjleno-gl  [Kl.  H.]  mjiene-yl  [St.]  -ňá  -nell  verb.  imperf. 
süss  werden.  Kl.  H.  St. 

mjeňé  adv.  comp,  zu  mjleno.  Oslz. 

mjeňiei'i  -šá  -šé  adj.  comp,  zu  mjení.  Oslz. 

mjení uh'i  -ká  -he  adj.  ziemlich  süss.  Kl.  H.  Vi. 

mjen|nhí  s.  mjeňlnhi.  St. 

mjérzajojjcl  s.  mjerzajóuc'i.  H.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


632 


I>R.  FU.  LOK  EN  TZ. 


injérzajóuci  -cá  -cé  adj.  mürrisch,  verdriťsslich.  Kl. 
mjerzojjci  s.  injerzajoiicT.  //.  17.  St.  Wslz. 
mjßrzÖuci  s.  nijerzajöijd.  Kl. 
mjôŕkläví  -vä  -ve  adj.  dämmerig.  Osls. 
mjerklä-vi  s.  nijerklftvY.  PFste. 
*mjcŠ5c  verb.  iter.  zn  mjlQŠác. 

Komposita  (Inf.  -mjeŠá"c   Prs.  -'mješúja.   Prt.  -mješô'ql 
Imp.  -mjiQŠo-y): 

demješäc  verb.  imperf.  hinzumischen. 
pHmjeSfic  verb.  imperf.  beimischen, 
pŕemješac  verb.  imperf.  durchmischen,  durchrühren, 
rezmješac  verb.  imperf.  vermischen,  zerrühren, 
vämjesäc  verb.  imperf.  gehörig  umrühren, 
vmješäc  verb.  imperf.  hineinmischen;  vmjcsac  sa.  sich  ein- 
mischen. 

vebmješftc  verb.  imperf.  des  YiehfuUer  bereiten. 
zamjeŠac  verb.  imperf.  umrühren,  vermischen, 
mješágc  s.  mjeSá'uc.  Vi. 
♦mješSväc  verb.  iter.  zu  mjiešac. 

Komposita  (Inf.  -mje&Kv&c  /Vs.  -nvjéšavq.  -mjéšauvóš  [Kl. 
H.  St.  Wslz.]  -šáovoš  [Vi.]  Prt.  -mjéšävo'Ml  Imp.  -mje- 
šSvo  u):  s.  mjošác. 
mješäyc  Prs.  niji^cjq,  niješiqjes  Prt.  mjioso-yl  -šä  -šeľí  verb. 
imperf.  kleiner  werden,  sich  verringern.  KL  H.  St.  Wslz. 
Komposita  (Inf.  -mježáuc   Prs.  -'mješeja.  -inješi§jéš  Prt. 
-mješeul  -Ša  -šelí): 

pomješä'yc  verb.  per  f,  kleiner  werden,  sich  verringern, 
zmješäuc  verb.  perf.  kleiner  werden,  sich  verringern. 
mješč$nstvô  -vá  ntr.  die  Stadlbevölkerung,  die  Städter, 
mješč^nslií  -ká  -he  adj.  die  Städter  betreffend, 
♦mješkäc  verb.  iter.  zu  mjie&ac. 

Komposita  (Inf.  -mješkac  Prt.  -mjcSknj%  Prt.  -mješkô*yl 
Imp.  -mjißSko-y): 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCnES  WÖRTERBUCH. 


G  83 


premješkäc  verb.  imperf.  eine  Zeit  hindurch  wohnen,  zu- 
bringen. 

vmješkäc  verb.  imperf.  s$  sich  einwohnen,  an  die  Woh- 
nung gewöhnen. 
zamjeŠkäc  verb.  imperf.  bewohnen, 
mješkáuc  -á'ucá  mase.  Bewohner. 
♦raješkSvác  verb.  iter.  zu  mji§škac. 

Komposita  (Inf.  -mješkäväc  Prs.  -mješkáva.  -mješkäjjvóS 
[Kl.  H.  St.  Wslz.]  -káQvôž  [Vu]  Prt.  -mješk&ve^l 
Jmp.  -mješkävey):  s.  mješkäc. 
mješk^ňé  -ňä  PI.  G.  -koun  [H.  Vi.  Wslz.]  -kojm  [Kl.  St.] 
ntr.  Wohnung. 

rnjesköynkä  -Iii  A.  mjigškóijnka.  fem.  Bewohnerin.  U.  Vi.  Wslz. 

mješkounkä  s.  mješkounka.  Kl.  St. 
*mje§kü§väc  s.  mješkäc.  Kl.  Vi. 
*mješúoväe  s.  mješäc.  Kl.  Vi. 

mjetlaŕtve  s.  mjetlältvo. 

rojetläŕhi  s.  mjetlärhí. 

mjetläcä  -ca  A.  mfiQtIäc%  fem.  eine  Fulterflanze.  Oslz. 
mjetlä  cä  TÍ.  G.  -lác  s.  mjetláca.  Wslz. 
mjetlüevi  s.  nijotlŕiovi. 
mjé  adv.  comp,  zu  mal  o. 
mjéjšk  -kä  PL  I.  -\\\  mase.  Beutel. 

mjérn'í  -uá  -né  adj.  1.  massig,  das  rechte  Maass  einhallend,  enlhalt- 
sam;  2.  miltelmiissig,  nicht  allzugross. 

mjérnosc  -eil  L.  nijŕrníioscí  fem.  die  Massigkeit,  Mässigung,  Ent- 
haltsamkeit. 

mjérnä  adv.  massig,  sich  im  rechten  Maass  hallend. 

mjéŠkuovI  -vä  -vé  adj.  den  Beutel  betreffend. 
,  mji§c  Prs.  möym  [II.  Vi.  Wslz.]  mo\\m  [Kl.  St.J  mäyš  [Kl. 
H.  St.  Wslz.]  máos  [Vi.]  PL  3.  majo«,  móy  Prt.  mjôgl  mjá" 
rnjlgli  Lnp.  mjé  Part.  Prt.  injöynY  Vbsbst.  mjiQné  verb. 
imperf.  \ .  haben,  besitzen;  mjiQC  nä-sä  auf  sich  haben,  zu  be- 
deuten haben;  2.  haben  (als  Hüllsverb  zur  Bildung  des  Perfekts  und 


634 


UK.  KR.   LORE  N  TZ. 


Plusquamperfekts  bei  transitiven  und  reflexiven  sowie  bei  einigen 
intransitiven  Verben  gebräuchlich);  3.  ciQbjä  mjale!  ein  Fluch,  eine 
gewisse  Drohung  einschliessend. 

mjigcadle  -lá  L.  mjecfidlú  ntr.  Kehricht. 

mjleČ  -Čá  mase.  Schwert. 

mjigČIK  -ikä  mase.  kleines  Schwert. 

mjlfičISČe  -cä  PI.  N.  mjcčíščä  [Oslz]  -či'šcá  [WslzJ  O.  -člšč 

[Oslz.]  -čišč  [Wslz.]  ntr.  grosses  unförmiges  Schwert. 
mjigČušk  -kä  mase.  kleines  Schwert. 

mjiedňicä  -cä  L.  mjednlči  [Oslz.]  -nrcl  [Wslz.]  PI.  O.  -nie 

[Oslz.]  -nie  [Wslz.]  fem.  Wasserbecken. 
mjiQdňičkä  -Iii  /.  rajedňTčkóij  [Oslz.]  -ííičkóp.  [Wslz.]  PI.  G. 

-ňlČk  [Oslz.]  -ňiČk  [Wslz.]  fem.  Wasserbecken. 
mjlsdvjé3  s.  nigdvjés.  W. 

mYl$l  "Xá  pť  <*•  mje^ojj  /.  -xí  L.  -šé£  mase.  Sack, 
mjlgnavo  adv.  süsslich.  Kl.  H.  Vi. 

mji§navo8c  -cä  L.  mjenavúescí  fem.  die  Susslichkeit,  der  süss- 

liche  Geschmack.  Kl.  H.  Vi. 
mji§ne  adv.  süss.  Kl.  H.  Vi. 
mjlen  e  kvasní  -näu.  -né  adj.  süsssauer.  Kl.  H.  Vi. 
rajl^nokväsno  adv.  süsssauer.  Kl.  H.  Vi. 
mjienosc  -cä  L.  mjeuuosc'i  fem.  die  Susslichkeit.  Kl.  H.  Vi. 
mjieuší  -š&  -šé  adj.  comp,  zu  mjeni.  Kl.  H.  Vi. 
rnjignuSke  adv.  sehr  süss.  Kl.  H.  Vi. 
mjlgnuše  adv.  sehr  süss.  Kl.  H.  Vi. 

mji§ňäc  Prs.  nijiena.  -ňóš  Prt.  mjieno«l  mjenfi  verb.  imperf. 
1.  tauschen;  *2.  Her.  zu  mjienic  tnennem  und  t  versüssen».  Kl. 
H.  Vi. 

Komposita  (Inf.  -mjiQnäc  Prs.  -mjeňa.  -mjigňôš  Prt.  -mje- 
n<rgl): 

namji$näc  verb.  imperf.  süss  anmachen, 
pemjiejiäc  verb.  imperf.  i.  vertauschen;  2.  erwähnen, 
nennen. 

prämjiQnäc  verb.  imperf.  versüssen. 


Digitized  by  Google 


8L0VLNZISCHES  WÜRTBRBUCII 


635 


pŕemjiQnac  verb,  imperf.   1.  umändern,   vertauschen ; 

2.  übermässig  süssen;  pŕemjignäc  s$  sieb  verwandeln. 
rezrajiQiiäc  verb.  imperf.  umwechseln,  auswechseln, 
vämjigňäc  verb.  imperf.  austauschen, 
vodmjieňäc  verb.  imperf.  abändern;  vedmjienäc  s%  sich 

ändern. 

veraji§näc  verb.  imperf.  versüssen, 
zamjignäc  verb.  imperf.   i.  vertauschen;   2.  süss  an- 
machen. 

zmjieňäc  verb.  imperf.  abwechseln,  umtauschen;  zmjlQ- 
ňäc  s%  sich  verändern. 
mji§ňôc  8.  mjeňäjjc. 

mjl§ňlc  Prs.  injigňa;  -ňlš  Prt.  mji§nel  mjeňílä  verb,  imperf. 
1.  ändern;  2.  nennen;  3.  versüssen.  Kl.  H.  Vi. 
Komposita  {Inf.  -mjigňíc  Prs.  -'mjeii^  -mjisňlš  Prt.  -roje- 
ňél): 

namji^nic  verb.  perf.  süss  anmachen, 
pomjiťjňíc  verb.  perf.   1.  vertauschen;   2.  erwähnen, 
nennen. 

pftimjl£nic  verb.  perf.  versüssen. 

pŕemjisňic  verb.  perf.  4.  umändern,  vertauschen;  2.  über- 
mässig süssen;  prenijigňíc  s%  sich  verwandeln. 

rozmjieňíc  verb.  perf.  umwechseln,  auswechseln. 

vämjeňíc  verb.  perf  austauschen. 

vodrajiQnic  verb.  perf  abändern;  vedmji§nlc  s%  sich 
ändern. 

vemjlQiuc  verb.  perf.  versüssen. 
zamji§nic  verb.  perf.  1 .  vertauschen;  2.  süss  anmachen, 
zmjignic  verb.  perf.  abwechseln,  umtauschen;  zmjienlc  8% 
sich  verändern, 
mjigninke  adv.  ziemlich  süss.  Kl.  H.  Vi. 
mjlQňôc  s.  mjenäjjc.  Kl.  H.  Vi. 
*mjl§räc  verb.  Her.  zu  mréc. 


636  DK.   FB.  LOEENTZ. 

Komposita  (Inf.  -mjiQräc  Prs.  -nijéra.  -mjôróš  Prt.  -'mjé- 
ro'ul  Imp.  -iiijK'ro-y  -mjerö  ycä): 
prÄmjioräc  vcrb.  imperf  abmagern, 
pŕemjiyrác  vcrb.  imperf.  grossen  Hunger  leiden. 
vämji§räc  verb.  imperf.  aussterben. 
yumjiQräc  vcrb.  imperf.  sterben. 

pevumjiQräc  verb.  perf.  nach  einander  hinsterben, 
zamjieräc  verb.  imperf.  hinsterben,  absterben, 
zmjlgräc  verb.  imperf.  \ .  abmagern;  2.  (unpers.)  grausen, 
schaudern. 

mji§rzßc  Prs.  mjlQržív  -ziš  Prt.  injigrzcl  nijerzälä  verb.  imperf. 
Ekel,  Abscheu,  Übelkeit  erregen. 
Komposita  (Inf.  -  nijigrzec   Prs.  -  mjerža.  -mji§rzíš  Prt. 
-'mjôrzél): 

vebmjißrzec  vcrb.  perf.  zum  Ekel  machen, 
zmjigrzec  vcrb.  perf.  zum  Ekel  machen, 
mjigrziióyc  s.  íiijicrztjóijc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
mji§rznóuc  Prs.  nijiorzna.  -ňéš  Prt.  injioiznöuii  nijerzná^  verb. 
imperf  zum  Ekel  werden.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -mji$rzuôuc  Prs.  -mjérziía,  -mjiQrzňéS  JfVr. 
-mjörznöuu): 

vebmjiQrznôyc  verb.  perf.  zum  Ekel  werden. 
zmjlQrznÓMC  vcrb.  perf.  zum  Ekel  werden, 
mjisrzóčkä  -Iii  /.  mjerzaučkóti  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -záQČkójj 

[Vi.]  fem.  mürrische  Frau, 
uijlßrzok  -äká  L.  mjčrzajjku  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -záQkň  [Vi.] 
mase.  mürrischer  Mensch. 
*mjl§räc  vcrb.  Her.  zu  mjiorec. 

Komposita  (/«/. -nijieräc  Prs.  -mjéŕ%  -nijeŕôš  JV*.  -  mjéftryl 
Itnp.  -mjiftŕo  y  -mjeŕô-Hcä): 

doinjigräc  vcrb.  imperf  hinzumessen. 
uadnijiQiäc  verb.  imperf.  zu  viel  einmessen. 
pedmji$rac  vcrb.  imperf.  zu  wenig  einmessen. 
pfämjlgräc  verb.  imperf.  zumessen,  anpassen. 


SLOTJNZISCDES  WÖRTERBUCH.  687 

premjiQföc  verb.  imperf.  durchmessen,  wiedermessen ; 

prcinjigräc  s$  sich  vormessen, 
rezmjigrac  verb.  perf.  ausmessen,  abmessen;  reznyu  - 

räc  sa.  sieh  vermessen. 
vämji§räc  verb.  perf.  ausmessen,  abmessen, 
vmjlgräc  verb.  imperf.  einmessen. 
vedmjieŕäc  verb.  imperf.  abmessen, 
zarnjigräc  verb.  imperf.  abmessen, 
zmjieräc  verb.  imperf.  abmessen, 
rnjlgröc  Prs.  mjéfy  -HS  Prt.  rojérél  Imp.  mjigrä  mjerácä  verb. 
imperf.  messen. 
Komposita: 

demjitjféc  verb.  perf.  hinzumessen. 

nadmjifjŕéc  verb.  perf.  zu  viel  einmessen. 

namji§ŕéc  verb.  perf.  vollmessen. 

pedrojigröc  verb.  perf.  zu  wenig  einmessen. 

pemjisrec  verb.  perf.  nach  einander  messen. 

pŕämjiQľéc  verb.  perf.  anmessen,  anpassen. 

pŕcmjiQľéc  verb.  perf.  durchmessen,  wiedermessen;  premjig- 

rec  Sil  sich  vermessen, 
rozinjn/iee  verb.  perf  ausmessen,  abmessen;  rezmjigre'c  63 

sich  vermessen. 
vänijeHic  verb.  perf.  ausmessen,  abmessen. 
vmji^K'C  verb.  perf.  einmessen. 
vodmjinröc  verb.  perf.  abmessen, 
vumji^ŕéc  vtrb.  perf.  abmessen,  abpassen, 
zaniji^i  ec  verb.  perf.  abmessen. 
zmjKŤťc  verb.  perf.  abmessen, 
mjigŕek  -äká  mnsc.  Sellerie, 
mjigŕk  -kü  nw sc.  Dämmerung. 

mjigŕkäc  Prs.  mjiorkä  Pri.  nijiQrkalo  verb.  imperf.  s%  dämmern, 
dunkel  werden. 
Kompositum: 

smji»Aííkäc  verb.  imperf.  s;*  dämmern,  dunkel  werden. 


638 


DB.   FR.  LOKKNTZ. 


mjlörklävjä  adv.  dämmerig. 
mjiQŕknónc  s.  mjioíknóuc.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
mjlsf'knóiic  lrs.  nijir;rknä   Prt.  mjl^ŕknano  verb.  imperf. 
dämmern,  dunkel  werden.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -nijieŕknóuc  Prs.  -mjiQÍknä  Prt.  a.  -mjér- 
knano  b.  -mjéŕklo): 

pŕiimjiQrknóijc  verb.  per  f.  etwas  dämmerig  werden, 
smjirsŕkuóuc  verb.  per  f.  dämmern,  dankel  werden, 
zarnji^rkiiouc  verb.  perf.  anfangen  zu  dimmern. 
mjlesc  Prs.  mjiiota.  mji<?cťš  ľrt.  mjöut,  mjíiot  mjüetlä  mjl§tlí 
Imp.  mjiQcä  nijiräďi  Part.  Prt.  mjuotli  verb.  imperf.  fegen. 
Komposita  (Inf.  -'mjesc  Prs.  -mjoty  -mjigcéš  Prt.  -mjôj|t, 
-mjet  -  Dijotla  -nijetli  Imp.  -nvjecä): 

D^mjcbC  verb.  perf.  hinfegen,  auf  einen  Haufen  fegen; 

n^mjesc     sich  satt  fegen, 
pó  dmjesc  verb.  perf.  unter  etwas  hinfegen, 
priftinjesc  verb.  perf.  durchfegen,  abkehren,  durchstöbern, 
püomjesc  verb.  perf.  hinfegen. 
rüozmjesc  verb.  perf.  auseinanderfegen, 
vämjesc  verb.  perf.  ausfegen, 
vmjigsc  verb.  perf.  hineinfegen. 
vüdmjesc  verb.  perf.  wegfegen, 
vämjesc  verb.  perf.  rein  fegen, 
vüomjosc  verb.  perf.  abfegen, 
z^mjesc  verb.  perf.  abfegen. 
zmjiQsc  verb.  perf.  \.  hinabfegen;  2.  zusammenfegen. 
mjl§sc8c  Prs.  mjiQŠČa,  -seiš  Prt.  mjigscél  mjescälä  verb.  imperf. 
unterbringen;  niji^scöc  s$  ein  Unterkommen  finden. 
Komposita  (Inf.  -mjiQscöc  Prs.  -niješča.  -mji§scIŠ  Prt.  -  nye- 
scôl): 

pernji^scec  verb.  perf.  unterbringen;  pomjigscéc  sa_  Platz 
finden. 

rozmjlgscöc  verb.  perf.  hier  und  dort  unterbringen, 
vmjigscöc  verb.  perf.  s$  sich  einquartieren. 


8L0YINZISCHES  WÖRTERBUCH 


039 


vumjiQSCéc  verb.  per  f.  unterbringen. 

zanjjiQScéc  verb.  perf.  unterbringen, 
mjisscešče  -čä  PI.  N.  mjesiÄá  [Oslz.J  -cáščá  [Oslz.J  -cä'ščä 
[Wslz.J  G.  -cäšč  [Oslz.J  -cášč  [Wslz.J  ntr.  kleine  elende 
Stadt. 

mjl§shl  -ká  -íié  ad  j.  städtisch. 

mjigšäc  Prs.  rajéša,  -šoš  Prt.  mješoyl  Imp.  mjigŠe'u  mješô'ycá 
verb.  imperf.  mischen;  mjigšác  sa,  sich  vermischen. 
Komposita : 

deinji§šäc  verb.  per  f.  hinzumischen. 

namjiQŠäc  verb.  pcr[.  viel  mischen. 

podmjiQŠác  verb.  per[.  untermischen. 

pemji^šfic  verb.  perf.  vermischen,  unter  einander  mischen; 
pomjiQŠäc  síl  sich  vermischen,  verwirren. 

pftLmjlgšäc  verb.  perf.  beimischen. 

pŕemji$šác  verb.  perf.  durchmischen,  durchrühren. 

rezmjiQsac  verb.  perf.  vermischen,  zerrühren. 

vämjeŠac  verb.  perf.  gehörig  umrühren. 

vmjirsäc  verb.  perf.  einmischen,  hineinmischen;  vmji§šäc  s% 
sich  einmischen. 

vobmjiosäc  verb.  perf.  das  Viehfutter  mischen. 

vumjlQšäc  verb.  perf.  vermischen,  die  richtige  Mischung  be- 
reiten. 

zamjiQŠäc  verb.  perf.  vermischen,  umrühren. 
zmjiQŠäc  verb.  perf.  zusammenmischen,  vermischen;  zmji?- 
šäc  sa.  s'cn  vermischen. 
*mjl§šäc  verb.  iter.  zu  mjlgšec. 

Komposita  (Inf.  -mjigšac  Prs.  -mjéša,  -mjôsoš  Prt.  -mjé- 
So*gl  Imp.  -mjigšo  u  -mjcšô'ycä): 

pemjlešäc  verb.  imperf.  vermindern;  pemji§šac  8$  sich 

vermindern. 
vumjiQŠäc  verb.  imperf.  vermindern, 
zmjigsac  verb.  imperf.  vermindern;  zmjiQŠäc  8%  sich  ver- 
mindern. 


Digitized  by  Google 


640 


DR.  FK.  LOKEXTZ 


♦mjiQŠčäc  verb.  Her.  eu  mjigscec. 

Komposita  (Inf.  -nijlQŠčäc  Prs.  -  mjéšča.  -mjéj[šôóš  Prt.  -mjé- 
ščo'gl  Imp.  -mjigšcVô.  -mješČô'ycä): 

rezmjigščác  verb.  imperf.  hier  and  dort  unierbringen,  auf 

die  Quartiere  verleilen. 
vumjiešČác  verb.  imperf.  unterbringen, 
mjigščé  -Č&  ntr.  Nachgeburt  der  Kub. 

mjleščôuD  -anä,  -óynä  PI.  N.  -ňä  G.  mješčôyn  [H.  Ti.  Wslz.] 
-čÔua  [Kl.  St.],  -č^nóy  J.  -umí  mase.  Stadtbewohner,  Städter. 

mjleéČóunká  -M  L  mješČôjjDkójj  [H.  Vi.  Wslz.]  -čóyjikóu 
[Kl.  St.],  -Činkou  fem.  Stadtbewohnerin,  Städterin. 

mjlgŠSc  Prs.  mjéš%  -šiš  Prt.  nijéšél  Imp.  mjl§šä  mješäcä  verb. 
imperf.  vermindern;  mjiQŠČc  s%  sich  vermindern. 
Komposita: 

pômjieŠéc  verb.  per  f.  vermindern;  penijleŠéc  s$  sich  ver- 
mindern. 

vumjlQŠCc  verb.  perf.  vermindern. 

zmjiQŠec  verb.  perf.  vermindern;  zmjigšéc  sa,  sich  vermin- 
dern. 

mjigšéc  s.  mješayc. 

mjigší  -šá  -Šé  adj.  comp,  zu  maylí. 

mjl§škäc   Prs.  rujiQŠka^  -kôš  Prt.  nijiQŠko'yl  mjesM  verb. 
imperf.  wohnen. 
Komposita  (Inf.  -inji§škäc  Prs.  -mješka^  -mji^škóŠ  iV/. 
-'mješkoyl): 

pomji^skäc  verb.  perf.  eine  Zeillang  wohnen, 
preinjieškäc  verb.  perf.  eine  Zeit  hindurch  wohnen,  zu- 
bringen. 

väiiiješkäc  verb.  perf.  cioe  vorher  bestimmte  Zeit  hindurch 
wohnen. 

vnijigškÄc  verb.  perf.  sa.  sich  einwohnen,  an  die  Wohnung 

gewöhnen, 
zarnji^käc  verb.  perf.  bewohnen, 
mjigšóc  s.  mjeaäyc. 


8L0VIXZISCHES  wörtkebuch.  641 
mjigšôšk  -kä  mase.  Sackchen. 

nijiešóflnkft  -hl  I.  mješÔjrakôfl  [H.  Vi.  Wslz.]  -šunkou  [Kl. 

St.]  fem.  Gemengsei,  Mengfutter. 
mjiQtčlkä  s.  mjúotelka. 
m  j  i  Q 1 1  ä  I.  mjetlou  s.  mjuotlá. 
mjigtlSšče  PI.  N.  mjctläšča  s.  mjú$tlešóo. 
inji§tlôk  L.  mjetläjiku  s.  mjuetlôk. 
mjietlôrkä  /.  mjetlárkóu  5.  mjú$tlórka. 
mji§tlóŕ  L.  mjetläŕú  s.  inju§tlóf\ 

mjievä  -vfi  PL  G.  mjév  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  mjéw  [KL.]  fem. 
Möwe. 

mjiQväc  Prs.  mjév%  -voš  Prt.  mjéve'yl  Imp.  mjl§ve*g  mjc- 
vô  ucä  verb.  imperf.  habcD,  zu  haben  pflegen. 

mjiQzá  -zé  H.  G.  mjéz  I.  mjezmí  fem.  Ackerscheide,  Acker- 
grenze. 

mjiQzňicä  -cä  fem.  Grenznachbarin. 

mjiQzníčkä  -M  fem.  Greoznachbarin. 

mjiQzňtí  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  Grenznachbar. 

ínjienavo  s.  mjip.navo.  St. 

mjienavesc  8.  mjienavesc.  St. 

raj  i  e  no  s.  mjigno.  St. 

raj  igu  e  kvasní  s.  mjíenekvasuí.  St. 

mjíouokväsno  s.  mjísnokvásno.  S?. 

mjlenosc  s.  niji^nosc.  St. 

mjienŠi  s.  raji^uší.  67. 

iujienúško  s.  mjiom'iško.  St. 

mjienušo  s.  niji^núšo.  St. 

mjigííäc  s.  mj'iQÍíac.  67. 

injignéc  s.  mjeňäuc.  St. 

mjienic  s.  mjieňic.  St. 

raj  i  on  i  11  k  o  s.  mjimiinke.  St. 

rajicáóc  s.  mjenauc.  St. 

injTjäc  Prs.  mjija.  -jóš  Prt.  nijíjo  yl  Imp.  mjijo'Q  verb.  imperf. 
\.  vorbeigehen,  wúbergchen  an  elwas;  2.  vorübergehen,  verfliessen. 

41 


DR.  FR.  LOKENTZ. 


Komposita: 

pemjíjác  verb.  imperf.  übergehen,  nicht  berücksichtigen. 

pŕemjíjäc  verb  imperf.  vergehen,  verfliessen. 

vänijijäc  verb.  imperf.  ausweichen. 

vonijíjác  verb.  imperf.  aasweichen, 
mjiklävl  -vá  -vé  adj.  weichlich.  Oslz. 
mjiklävo  aáv.  weichlich.  Oslz. 

mjíklävosc  -cä  L.  uijiklävÜQSci  fem.  die  Weichlichkeit.  Oslz. 
mjíkla-ví  s.  nijiktôví.  Wslz. 
♦mjíkčäc  verb.  Her.  zu  íujiRčic.  Oslz. 

Komposita  {Inf.  -wjikčác  Prs.  -'mjikča,  -mjikčóš  Prt.  -mjik- 
čo-yl): 

premjlkčác  verb.  imperf.   i.  durch  und  durch  weieb 

machen;  2.  sehr  erweichen,  rühren, 
reziujikčúc  verb.  imperf.  1.  aufweichen;  2.  ganz  gerührt 

machen;  rozinjiRČäc  s%  gaoz  gerührt  werden, 
vämjikčác  verb.  imperf.  ganz  durchweichen, 
vunijikčäc  verb.  imperf.  i.  erweichen,  weich  machen; 

2.  rubren. 

zmjlkčäc  verb.  imperf.   1.  weich  werden,  erweichen; 
2.  rühren;  zinjikčäc  sa,  gerülirt  werden, 
mjikčágc  s.  Dijikčäqc.  Vi. 

mjikíäuc  Prs.  mjikčeja^  [Oslz. J  uiji  kčeja^  [Wslz. J  injiMQjéš 
Prt.  mjíkčo  ul  [Oslz.]  mji  Rčo  yl  [Wslz.]  -čä  -čelí  Part. 
Prt.  mjikčuľí  verb.  imperf.  1.  weich  werden;  2.  gerührt  werden. 
Kl.  U.  St.  Wslz. 
Komposita   {Inf.  -nijiRčäjjc   Prs.  -mjiRČeja^  -nijikči$jéš 
Prt.  -  iujikčoyl  -čä  -čelí): 

pomjikčäyc  verb.  perf.  nach  einander  gerührt  werden. 
pŕeiiijiRŕäijc  verb.  perf  i.  durch  und  durch  weich  werden; 

2.  sehr  gerührt  werden, 
rozmjikčäyc  verb.  perf.  1.  aufgeweicht  werden;  2.  ganz 

gerührt  werden, 
vánijikčfiyc  verb.  perf  ganz  aufgeweicht  werden. 


Digitized  by  Google 


SLOVLNZISCDES  WÖRTERBUCH. 


643 


zmjikčayc  verb.  per  f.    1.  weich  werden;  2.  gerührt 
werden. 
mjlKččc  8.  mjikčagc.  Oslz. 

mjíkčíc  Prs.  mjTRČ%  -číš  Prt.  nijíkčél  verb.  perf.  1.  weich 
machen,  erweichen;  2.  rühren.  Oslz. 
Komposita : 

perajikČíc  verb.  perf.  i.  nach  einander  weich  machen;  2.  alle 
rühren. 

pfrenijíkčk  verb.  perf.  4.  durch  und  durch  weich  machen; 

2.  sehr  erweichen,  rühren, 
rezinjlkčlc  verb.  perf.   i.  aufweichen;    2.  ganz  gerührt 

machen;  reznvjíkčíc  sifc  ganz  gerührt  werden, 
vämjikčíc  verb.  perf.  ganz  aufweichen, 
vumjíkčic  verb.  perf.  1.  erweichen,  weich  machen,  2.  rühren; 

vumjíkčic  s%  gerührt  werden, 
zmjíkčlc  verb.  perf.  i.  erweichen,  weich  machen;  2.  rühren; 

zmjikČic  sa^  gerührt  werden. 
mjiRČôc  s.  rojikcajje.  Oslz. 
nijiknöjjc  s.  mjíknôiic.  H.  Vi.  St. 

mjiknôuc  Prs.  mjikň^  -ňéš  Prt.  mjíknójm  verb.  imperf. 
1.  weich  werden;  2.  gerührt  werden.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -mjiRnôuc  Prs.  -mjikn%  -mjlkňéš  Prt. 
a.  -mjiknóu.n   b.  -'nijík  -mjiklá  Part.  Prt.  -mjTklí): 
s.  miiltčá'uc. 
mjílä  -lä  PI.  G.  mjíl  fem.  Meile.  Oslz. 

rajilfic  Prs.  mjilúja.  [Oslz.]  nijMuja^  [Wslz.]  mjilôjéš  Prt.  uiji- 
lô-gl  verb.  imperf.  lieben;  mjilfic  sa.  sich  gegenseitig  lieben. 
Komposita  {Inf.  -mjiläc  Prs.  -'mjilúja^  Prt.  -mjilôyl  Imp. 
-mjílo  y  [Oslz.]  -mji  lo-u  [Wslz.f): 

rezmjiläc  verb.  perf.     sich  sehr  verlieben, 
smjiläc  s.  d. 

vunijiläc  verb.  perf.  lieb  gewinnen. 
zanvjilSc  verb.  perf.  lieb  gewinnen. 
mjiläČDl  -n&  -né  adj.  sehr  lieb.  Oslz. 

41* 


644  DU.  FR.  LOREKTZ. 

mjiläčhí  -Ká  -hô  adj.  sehr  lieb.  Oslz. 

mjiláxní       'né  ať#-  sel,r  liel)-  ^s^- 
mjilá'ční  s.  mjiläčnT.  Wslz. 
mjilä'čtil  s.  mjiläeM.  Wslz. 
mjilä'xní  s.  mjUtyiiI.  Wslz. 
mjlléčko  adv.  sehr  lieb.  Oslz. 
mjíléčňä  adv.  sehr  lieb.  Oslz. 

mjlléxu0  adv-  sehr  l,eb- 

mjíléx"ä  a^v-  sehr  Iíeb*  ^s^' 
mjilc  adv.  comp,  zu  rajílo. 

mjlliuko  adv.  recht  lieb.  Os//, 
mjiliultí  -k&  -hé  arfj.  recl'1  licb-  ^ 
mjilíuhí  s.  mjilíulií.  Sť. 
mjilo  adv.  lieb,  angenehm.  Osk. 
mjilescävi  -v&  -vé  adj.  freundlich,  liebreich.  Oslz. 
mjllescá-vl  s.  nijilescäYí.  Wslz. 
mjlloscävjä  adv.  freundlich,  liebreich.  Oslz. 
mjílGSCíivosc  -cä  L.mjiloscävüesci  fem  die  Freundlichkeit.  Oslz. 
mjíloseT3é  -3i  für.  Barmherzigkeit. 
mjües6*rni  -ná  -né  adj.  barmherzig. 
mjiloseTiia  adv.  barmherzig, 
rajilšl  -Šá  -šé  adj.  comp,  zu  mjilí.  Kl.  H.  St. 
mjilüeväc  Pri.  mjilüovo-yl  s.  lnjilüc.  Kl.  Vi. 
♦mjilüovT  -vä  -vé  adj. 
Komposita: 

dvánijilíiovi  zwei  Meilen  lang. 
3ÍQshieinjilŕi$vi  zehn  Meilen  lang, 
jíboinjilíiovi  eine  Meile  lang, 
pjincmjilüov'i  fünf  Meilen  lang, 
pójilmjilúovl  eine  halbe  Meile  lang, 
triimjilüevi  drei  Meilen  lang, 
mjilüevnik  -ikä  PL  N.  -cä  masc.  Liebling.  II.  Vi.  St.  Wslz. 
injilüownik  s.  mjilüevnik.  Kl. 
mjilHŠí  -Sá  -šé  adj.  sehr  lieb. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERIH'CII. 


645 


mj  11  uško  adv.  sehr  lieb.  Oslz. 

mjiläše  adv.  sehr  lieb.  Oslz. 

mjilušhl  -ká  -Tie  adj.  sehr  lieb. 

mjíuSví  s.  mjenäVí.  Wslz. 

mjlní  8.  mjení.  Wslz. 

mjínekvasnf  s.  mjí§nekvasuí.  Wslz. 

mjínokvasne  s.  mjÍQnekvíísne.  Wslz. 

mjintäsíioví  -va  -vô  adj.  die  Aalqaappen  betreffend. 

mjíntés  -ftsä  masc.  Aaalqoappe.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

mjinôšY  s.  mjenôší.  Wslz. 

mj  i  n  ušli  í  s.  mjenušhí.  Wslz. 

mjlňäjjc  Prs.  mji'ňeja.  s.  mjeňäjic.  Wslz. 

mjinc  5.  mjeňé.  Wslz. 

injíňigŠÍ  s.  mjcňigšT.  Wslz. 

mjlňlnhi  s.  mjcňlnnl.  Wslz. 

mjTscií  -cä  fem.  Schüssel.  Oslz. 

mjxščica  -cä  fem.  Schüsselchen.  Oslz. 

mjlščlčkä  -M  fem.  Schüsselchen.  Oslz. 

mj iššáQC  5.  mjiššäjic.  Vi. 

uijiššayc  Prs.  nijišseja.  [Oslz.]  mjiššejq,  [Wslz.]  mji^i^jéš 
Prt.  mjiššoyl  [Oslz.]  mji  šše  yl  [Wslz.]  -šá  -$elí  verb, 
imperf.  dicker  werden.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

mjlšše'c  s.  mjiššajic.  Oslz. 

mjíšš'í  -š&  -šé  adj.  comp,  zu  injóušši.  Oslz. 

mj튚oc  s.  mjiššauc.  Oslz. 

mjitäčhí  -k&  -hé  adj.  sehr  weich.  Oslz. 

rnjitä^ni*  -nä  -nô  adj.  sehr  weich.  Oslz. 

mjítáčhí  s.  mjitäčhí.  Wslz. 

mjltä  "xní  s.  mjitäyní.  Wslz. 

mjltéčko  adv.  sehr  weich.  Oslz. 

mjltß^ne  adv.  sehr  weich.  Oslz. 

mjitkäví  -vä  -vé  adj.  elwas  weich. 

injTtkave  adv.  elwas  weich.  Oslz. 

mjitko  adv.  1.  weich;  2.  milde.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


646  DR.  FR.  LORENTZ. 

mjitkosc  -cä  L.  mjitkuescl  fem.  1.  die  Weichheit;  2.  die  Milde. 
Oslz. 

mjltkší  -Šá  -šé  adj.  comp,  zu  mjitlií.  Oslz. 
mjithí  -käu  -he  adj.  1.  weich;  2.  müde, 
mjivo  adv.  vorbei,  vorüber.  Osla. 

mjívo  prp.  c.  G.  \.  vorbei,  vorüber  an;  2.  ungeachtet,  ohne  Rück- 
sicht auf.  —  A-tej  tÄ-pfiS  mjlve  vjSlgä  bökä.  Mjívo  tievá  já- 
ňíc  ňievjeí-%.  Oslz. 

mjizä  prp.  c.  A.  und  L  zwischen.  —  JakóyŠ  von-p^ed  rajizä- 
näs?  Mjizä-nfišäraí  domami  ja-vjelty  bla*.  Osie. 

mjizä  s.  mjizä.  Wslz. 

mjiklavo  5.  mjiklävo.  Wslz. 

mji'klävosc  s.  mjíklävosc.  Wslz. 
*mji  kčác  s.  mjíkčac.  Wslz. 

mji'.kčéc  s.  mjikčayc.  Wslz. 

mjiíčic  s.  mjikčic.  Wslz. 

mjikčôc  s.  mjikčäjic.  Wslz. 

rnji  knoyc  s.  nijiknóuc.  Wslz. 

mjilä  s.  mjíla.  Wslz. 

mjiléčňä  s.  mjílečňä.  Wslz. 

mjiléčko  s.  nijilečko.  Wslz. 

mjrlé^no  s.  mjilexne.  Wslz. 

mjrl8"X"a  s-  mjile^nft.  Wslz. 

mjilinko  s.  mjilinko.  Wslz. 

raj  11  o  s.  mjílo.  Wslz. 

mjrloscävjä  s.  mjíloscävja.  Wslz. 

mjiloscävosc  s.  mjiloscävosc.  Wslz. 

mjilší  8.  mjilši.  Vi.  Wslz. 

mji  lňško  s.  mjiluško.  Wslz. 

mjllúšo  s.  mjíläšo.  Wslz. 

mjinavo  s.  mjienave.  Wslz. 

mjinavosc  s.  mjienavosc.  Wslz. 

mji  uo  s.  mji§no.  Wslz. 

mji'nosc  L.  mjina§sci  s.  mjienosc.  Wslz. 


SLOVIXZISCHES  WÖRTERDUCil 


647 


mjl'nší  s.  mjignší.  Wslz. 

mji  núške  s.  mjlgnúško.  Wslz. 

mji  núše  8.  mji§niišo.  Wslz. 

mjl  ňäc  Pri.  nijrnoyl  mjmä  s.  mjhjňac.  Wslz. 

niji  ňéc  s.  mjeňayc.  Wslz. 

mji-níc  l*rt.  mjiňél  mjiúilá  s.  mjigňic.  Wslz. 

mjlninko  s.  niji§ňinko.  Wslz. 

mjiňóc  s.  rajeňäjíc.  Wslz. 

mjiscä  PI.  O.  mjisc  s.  mjlsca.  Wslz. 

mjiščicä  s.  mjlSčico.  Wslz. 

mjišČičkä  s.  mjíščička.  Wslz. 

mjl  ššôc  s.  nijiššayc.  Wslz. 

mjľšš'í  s.  mjišší.  Wslz. 

nijľššóc  s.  mjiššäjjc.  Wslz. 

mjitSčko  s.  mjltečko.  Wslz. 

raji  téxuo  s.  rnjite^ne.  Wslz. 

mjitkavo  s.  mjitkavo.  Wslz. 

mjitko  s.  mjítke.  Wslz. 

mji'tkosc  s.  nijltkosc.  Wslz. 

mji  tkší  s.  mjTtkší.  Wslz. 

mjivo  s.  mjl  vo  adv.  tmel  prp.  Wslz. 

nijíc  verb. 

Komposita  (Inf.  -mjíc  Prs.  -mjlň%  -mjfnéš  [Kl.  H.  Vi. 
Wslz.]  -lujjnéš  [St.]  Prt.  -mjínôyn  Imp.  -  mjiňí):  s.  mjí- 
nôuc. 

mjíč  -fčá  mase.  Dorsch. 

mjíčúov'i  -vä  -vé  adj.  den  Dorsch  betreffend. 

mjilí  -lá  -lé  adj.  i.  lieb,  geliebt;  2.  angenehm. 

mjílkä  -M  fem.  Meile,  Meilchen. 

mjflosc  -cä  L.  mj'ilÜQSci  fem.  Liebe. 

rajílosnä  adv.  liebreich,  liebevoll,  liebeswürdig. 

mjílostňä  s.  mjilosnä. 

mjílšni  -ná  -né  adj.  sehr  lieb. 

rnjílhí  -ká  -hé  adj.  sehr  lieb. 


G4S 


DB.  FR.  LORKNTZ. 


mjilüosni  -nä  -nô  adj.  liebreich,  liebevoll,  liebenswürdig, 
mj  í  Iii  est  n  í  s.  mjílúesnT. 

mjfnój|c  Imp.  mjíňí  [U.  Vi.]  mjrňi  [Wslz.]  s.  mjfuôuc.  H. 
Vi.  Wslz. 

mjínóyc  Fut.  mj\ín\  -ňéš  Prt.  mjinóyn  Imp.  mjTňí  verb.  perf. 
\.  vorbeigehen,  vorübergehen  an  etwas;  2.  vorübergehen,  ver- 
fliessen.  Kl. 
Komposita : 

peiujinöyc  verb.  perf.  übergehen,  nicht  berücksichtigen. 
pŕemjSnóuc  verb.  perf.  vergehen,  verflicssen. 
vämjínónc  verb.  perf.  ausweichen, 
vonijínôyc  verb.  perf.  ausweichen, 
mjflrä  -rü  fem.  Mauerpfeffer  (Sedum  acre),  Fette  Henne  (Sedum 
telephium). 

mjískä  -Iii  fem.  Wollgras  (Eriophorum  anguslifolium). 

mjlstgrtvo  -vä  mir.  1.  die  Handwerker;  2.  Handwerk. 

mjístŕ  -ŕä  masc.  i.  Handwerker;  2.  Meister. 

mjistŕíc  Prs.  mjístraj^  Prt.  mjístrô'ul  verb.  imperf.  Handwer- 
ker sein,  ein  Handwerk  betreiben. 

mjístréčkä  -M  fem.  die  Frau  des  Handwerkers,  Meisters. 

uijístŕójj  -ŕeví  -v&  -vé  adj.poss.  dem  Handwerker,  Meister  ge- 
hörig. 

nijlstŕeváo  s.  mjMrevay.  Vi. 

mjistrovay  -vé  fem.  die  Frau  des  Handwerkers,  Meislers.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 

mjístŕé-jistve  -vä  ntr.  1.  die  Handwerker,  Meister;  2.  Handwerk; 

3.  die  Meisterschaft,  Meisterwürde, 
mjístfo  jishí  -ká  -hé  adj.  den  Handwerker,  Meister  betreffend, 
mji'strüoväc  Prt.  mjistŕúovoyl  s.  mjístŕäc.  Kl.  Vi. 
mjíntés  s.  mjlntes.  St. 
mjínôyc  Imp.  inj  im  s.  mjinóijc.  St. 
mjójjd  mjúodú  masc.  Honig, 
nijöynhi  -kojj  masc.pl.  Tausch.  H.  Vi.  Wslz. 
uijöysko  s.  rajöusko.  II.  Vi.  St.  Wslz-, 


SL0TINZ1SCHES  WÖRTERBUCH. 


649 


mjouššä  s.  mjöussä.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
mjoyšší  s.  mjôušší.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
mjoyššosc  s.  mjoyŠšosc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
mjojjtk  -ku  mase.  Honig, 
injoiinhí  s.  mjóu.nhi.  Kl.  H.  St. 
mjou.sk  o  -kä  ntr.  zartes  Fleisch.  Kl. 
mjouššä  adv.  diek.  Kl. 
mjoušší-šá  -SA  adj.  diek.  Kl. 
mjoijššošc  -cä  L.  mjôuŠšôosci  fem.  die  Dicke, 
mjodň^ví  -vä  -vé  adj.  den  Honig  betreuend, 
mjení  s.  mjení.  Oslz.  KGa.  W. 

mjotlurtvo  -vä  ntr.  1.  die  Besenbinder;  2.  das  Besenbinderhand- 
werk. 

mjetläfhT  -kä  -hé  adj.  den  Besenbinder  betreffend. 

nijetläcä  A.  mjüotläcq.  s.  rojetläca.  Oslz. 

mjotläcä  s.  mjetläca.  Wslz. 

inj  et  Iii  e  vi  -vä  -vô  adj.  den  Besen  betreffend. 

inj  ô  u  1  mjalö  mase.  Sarapf,  Moor,  Morast.  Oslz.  KGa.  W. 

rajuena.  adv.  bei  Namen,  namentlich.  Kl.  //.  Vi. 

mj  ú  e  ii  o  s.  rnjigno.  Kl.  H.  Vi. 

mjuono  -nä  PI.  G.  nijoyn  [H.  Vi.]  iiiJÖh ri  [Kl]  ntr.  Name.  Kl. 
H.  Vi. 

mjôotélkä  -Iii  fem.  kleiner  Besen. 

mjüQtlä  -lä  /.  mjotlou  PL  G.  -tel  fem.  Besen. 

mjúotlôščo  -čá  H.  N.  mjotläšcá  [Oslz.]  -lkVščä  [Wslz.] 

G.  -läšč  [Oslz.]  G.  läšč  [Wslz]  ntr.  Besenstiel, 
mjuetlók  -äkä  L.  mjotläuku  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -láokú  [V%.] 

mase.  Besenstiel. 

mjüotlorkä  -M  /.  mjotlärköy,  -lärkót]  fem.  1.  die  Frau  des 

Besenbinders;  2.  Besenbinderin, 
mjúotlóŕ  -aŕä,  -äŕä,  L.  mjotlarú  mase.  Besenbinder. 
injú#na,  s.  mjíloua..  St. 
mjugno  5.  mjÍQne.  St. 
injúeuo  H.  G.  nijoun  s.  mjüono.  St. 


Digitized  by  Google 


650 


DR.  FE.  LOK  EX  T  Z. 


nijüni  8.  mjení.  Wslz. 
mjÚ'D%  8.  mjô$n%.  Wslz. 
mjlTne  s.  rajigne.  Wslz. 
raj  ti- n  e  P/.  Q.  rajöjjn  s.  mjúono.  Wslz. 
*mkn5j|c  8.  mknóijc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
♦mknÖuc  verb.  Kl. 

Komposita    {Inf.  -'raknôuc    Prs.  -mkira.  -'mkňéš  Prt. 
a.  -mkuójjn  b.  -mk  -mkla  Part.  Prt.  -mkli): 

pédemknóuc,  pedéraknôuc  verb.perf.  näher  heranschieben, 

heranrücken, 
prámknóuc  verb.  perf.  heranrücken. 
pri§mknôuc  verb.  perf.  hindurchschieben;  prigmknônc  sa. 

sich  durchschleichen,  durchschlüpfen, 
päoraknónc  verb.perf.  weiler  schieben;  púgmknóuc  s<i 
hinschlüpfen. 

rezémknóuc,  ró§zemknóiic  verb.  perf.  auseinander- 
schieben. 

si§mknóuc  verb.  perf.  1.  wegschieben,  wegrucken;  2.  da- 
vonlaufen. 

väjnknóuc  verb.  perf.  herausschieben,  herausrucken;  vám- 
knóuc  s$  entschlüpfen. 

YSmknóuc  verb.perf.  hineinschieben;  včmknóuc  sa^  hinein- 
schlüpfen. 

voÜQmkDÖyc  verb.  perf.  offnen. 

vumknóuc  verb.  perf.  1.  wegschieben,  wegrücken;  2.  ent- 
schlüpfen, entwischen, 
zarakuôuc  verb.  perf.  zumachen,  schliessen. 
♦mläcäc  verb.  Her.  zu  mlüecec. 

Komposita  (Inf.  -mläcäc  Prs.  -  mläca,  -ralä»cóš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -mlágcoš  [Vi.]  Prt.  -mláco«l  Imp.  -mlfice*«); 
pŕemläcäc  verb.  imperf.  durchdreschen,  oberflächlich  aus- 
droschen. 

vämlficäc  verb.  imperf.  ausdreschen, 
vomlficäc  verb.  imperf.  ausdreschen. 


Digitized  by  Google 


8L0VI.NZISCIIES  WÖRTERBUCÜ. 


651 


mla"3ác  verb.  Her.  zu  mlü<>3ec. 

Komposita  {Inf.  -mlä"3ac  Prs.  -mlä^  -inläj&ôš  [Kl.  H.  St. 
Wslz]  -mláo3ÓŠ  [Vi.]  Prt.  -nilá3e*yl  Imp.  nilä30*y): 
pomiňme  vcrb.itnperf.  verjüngen;  poml53äc  sa.  1.  wieder 

ja  Dg  werden;  2.  Junge  werfen. 
vodmlä"3äc  verb.  imperf.  wieder  jung  machen;  vedmlä- 
3äc  sa.  wieder  jung  werden, 
'mläjäc  verb.  iter.  zu  nilüec. 

Komposita  (Inf.  -mlajác  Prs.  -'mlája,  -ml&ujôš  [Kl.  H.  St. 
Wslz]  -nilá^jóš  [Vi.]  Prt.  -nüäjo'ul  Imp.  -ml&je'g): 
pŕemlfijác  verb.  imperf.  1.  von  neuem  mahlen;  2.  alles 
aufmahlen. 

väinlajäc  verb.  imperf.  alles  aufmahlen, 
mlänórk  -kä  masc.  Müllergeselle,  Mullerlehrling.  Kl.  H.  Vi. 
mlänôrkä  -hi  I.  mläuarkóii,  -uarkóu.  fem.  die  Frau  des  Mullers. 
Kl.  H.  Vi. 

mlänóŕ  -aŕä,  -árä  L.  mlänära  PI.  I.  -hni  masc.  Muller.  Kl. 
H.  Vi. 

mlänarčIK  -ikä  mase.  Müllergeselle,  Müllerlehrling. 

mlänarßc  Prs.  mläuaŕa,  [Kl.  H.  Vi.]  ral^nara,  [St.]  nilá-naŕa, 
[Wslz]  nílänäriš  Prt.  mlänarél  [Kl.  H.  Vi.]  mlajiarél  [St.] 
mlä'naŕél  [Wslz]  mlänaŕälä,  verb.  imperf.  Müller  sein,  das 
Müllergewerbe  betreiben. 

mlänäŕčk  -akä  masc.  Müllergeselle,  Müllerlehrling. 

mlftnaí-óu,  -íevi  -va  -vé  adj.  poss.  dem  Müller  gehörig. 

mlänärtvo  -vä  ntr.  1.  die  Müller;  2.  das  Müllergewerbe. 

rolänSrhi  -k&  -he  adj.  den  Müller  betreffend. 

mlänaeví  -vä  -vé  adj.  die  Mühle  belrelTend. 

mlá-nórk  s.  mlänórk.  Wslz. 

mla'DÓrkä  s.  nílänórka.  Wslz. 

mlä'nóŕ  s.  mlänóŕ.  Wslz. 

mlänórk  s.  mlänórk.  St. 

ml^nórká  8.  mlänórka.  St. 

mlänóŕ  s.  mlänóŕ.  St. 


652 


i 

DB.  FR.  LORBMTZ. 


mlôČôk  8.  mloučôk. 
mléčuflv'ľ  s.  mlópčufvi. 
mléjČ  mlôČä  s.  mlojiČ. 

mlín  mlánä  [Kl.  H.  Vi.]  mla*nä  [Wslz.]  PI.  G.  mlín,  rnläüöj} 
I.  -ní  L.  -ňéý  mase.  Mühle.  Ä7.  H.  Vi.  Wslz. 

mlínk  -kä  mase.  kleine  Muhle,  Kaffeemühle.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

mlínkíieví  -vá  -vé  adj.  die  Kaffeemühle  betreffend. 

mlíusli!  -ká  -hó  adj.  die  Mühle  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

mit  u  nil^nä  s.  mlín.  St. 

mljnk  s.  mlínk.  St. 

mljnshí  s.  mlínshí.  St. 

mlôycSrhT  -ká  -hé  adj.  den  Drescher  betreffend 

mloycórkä  -M  J.  mlóycärkôu.,  -cärkôjj  fem.  Drescherin. 

mloycór  -arä  L.  mlóycäŕô  PI.  I.  -hni  mase.  Drescher. 

m  16  u  č  -čú  mase.  Fischmilch. 

mlóyčaní  -nay  -né  adj.  aus  Milch  bestehend. 

mlÓHÓísťí  -tá  -té  adj.  voller  Milch.  Oslz. 

mlóyčivo  -vä  PI.  N.  mlÓHČTvä  [Oslz.]  -črvä  [Wslz.]  G.  -čív 
[H.  Vi.  St.  Wslz.]  -čiw  [Kl.]  nir.  Milchwaare,  Milchspeise. 

mlóyči  stí  s.  mlóučistí.  Wslz. 

mlóyčko  -kä  nlr.  Milch. 

mlóyčnY  -nä  -né  adj.  die  Milch  betreffend. 

mlóučnicä  -cä  fem.  Milchhändlerin. 

mlôyčňíctve  -vä  ntr.  1.  die  Milchhändler;  2.  der  Milchhandel.  Oslz. 
mlóyčinch'i  -ká  -hé  adj.  den  Milchhändler  betreffend.  Oslz. 
mlóyčníči*  -Čá  -če  adj.  den  Milchhändlcr  betreffend.  Oslz. 
mlóučňíčká  -Iii  fem.  Milchändlerin. 

mlôj|čňikóq  -keví  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Milchhändler  gehörig, 
mlônčňlk  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  Milchhändler. 
mlôyčňi'ctvo  s.  mlóyčiilctvo.  Wslz. 
mlôjjčňichí  s.  mloyčiiTcli'í.  Wslz. 
mlójjČňrčlí  s.  mlôyčňTčí.  Wslz. 

mlôjičók  -ákä  L.  nílôyciíukň  [Kl.  H.  St.  Wslz ]  -čáokú  [Vi.] 
mase.  Milchner,  männlicher  Fisch. 


Digitized  by  Google 


SL0YIKZ1SCHES  WÖRTERBUCH 


mlôučóunkä  -Iii  I.  iuló»čó«ukôu  [H.  Vi.  Wslz.]  -ttfeukou. 

[Kl.  St.]  fem.  Milchsuppe, 
mlóyčueví  -vá  -vé  adj.  die  Fischmilch  betreffend, 
rnloyd  mlüedü  masc.  Malz. 

inl  ó  y  k  a  bo  y  -ŕovi  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Milclibäiidler  gehörig. 

mlôykäŕtvo  -vä  ntr.  1.  die  Milclibäodler;  2.  der  Milchhandel. 

mlópkärhí  -ká  -hé  adj.  den  Milchhändler  belrelTend. 

mlojikórkä  -hi  I.  mlóuká'rkóu,  -kärkóu.  fem.  Milchhändlerin. 

mlójikór  -aŕa  L.  mlónkáíu  mase.  Milchhändler. 

mlÖjiko  -kä  ntr.  Milch. 

nilóykoväti  -tá  -té  adj.  milcharlig. 

mlóukueví  -vá  -vé  adj.  die  Milch  belreffend. 

mlocärhí  s.  ralóucärlu. 

mlodäví  -vä  -vé  adj.  etwas  jung,  jugendlich. 

nílodáční  -ká  -lié  adj.  sehr  jung.  Oslz. 

mlodä^ni  -ná  -nó  adj.  sehr  jung.  Oslz. 

ml  e  d  äč  hl  s.  mlodäční.  Wslz. 

mlodä"xni  s.  uilodá^uY.  Wslz. 

mlodé  -évä  ntr.  das  junge  noch  bei  der  Müller  befindliche  Tier, 
mlodí  -däj|  -de  PI.  N.  mase.  -3Í  adj.  jung. 
mlôdúáQc  s.  mkdnäyc.  Vi. 

mlodnayc  Prs.  mliigdňeja.  nriedňigjéš  Prt.  inlüednoyl  -nä 
-neli  verh.  tmperf.  jünger  werden,  sich  verjüngen.  KL  H.  St. 
Wslz. 

Komposita  (Inf.  -mlednäjjc  Prs.  -mlodncja.  -mlodni^jöS 
Prt.  -'luiodno'ul  -nä  -neli): 

pomledňäuc  verb.  pa  f.  wieder  jung  werden, 
vodinlodňäyc  verb.  perf.  wieder  jung  werden, 
inlodúov'i  -vä  -vé  adj.  das  Malz  belreffend. 
mlo3ao  s.  mlosäy.  Vi. 
mlo3áoc  s.  mlo3ayc.  Fi. 

ml  03^  -36  fem.  die  Jugend,  jungen  Leule.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
nilo3ayc  Prs.  mlíif>3cj%  iulo5ÍQjéš  Prt.  mlüe3eyl  -3i  -3eli 
verb.  imperf.  jünger  werden,  sich  verjüngen.  KL  H.  St.  Wslz. 


654  DR.  PK.  LORKNTZ. 

Komposita  (Inf.  -mlo^qc  Prs.  -mle3eja.  -mlegi^jeô  Prt. 
-'mle30  ul  -3a  -3elí):  8.  mlodnajic. 
mlo3é  adv.  comp,  zu  mlügdo. 
mlo3inirí  -ká  -lié  adj.  ziemlich  jung.  Kl.  H.  Vi.  WsU. 
ml  03  in  h 5  s.  mlo3inhí.  St. 
mletkü#vi  -v&  -vé  adj.  den  Hammer  betreffend, 
mlotú^vi  -vá  -vé  adj.  den  grossen  Schmiedehammer  betreffend. 
mlü#c  Prs.  inlu^jq.  -jéš  Prt.  mlöyl  mlüejä  Imp.  mlÓji  Part. 
Prt.  mlúe.ti  Vbsbst.  mlägce  verb.  imperf.  mahlen. 
Komposita  {Inf.  -'mlec  Prs.  -'niloja,  -mlĎojôš  Prt.  -mlößl 
-  mlola  Imp.  -mlój): 

nárnloc  verb.  per  f.  mahlen, 
prämloc  verb.  perf  noch  mehr  hinzumahlen, 
prienilec  verb.  perf .  i.  von  neuem  mahlen;  2.  alles  auf- 
mahlen. 

pÜQmloc  verb.  perf.  fertig  mahlen, 
siginloc  verb.  perf.  alles  vermählen, 
vämloc  verb.  perf  alles  aufmahlen, 
vömloc  verb.  perf.  ein  bestimmtes  Quantum  mahlen, 
zajiiloc  verb.  perf  anfangen  zu  mahlen, 
zmlüoc  s.  siemloc. 
mlô^céc  Prs.  nilöyca.  -ciš  Prt.  mlopcôl  Imp.  mlü^cä  mlecäcä 
verb.  imperf.  dreschen. 
Komposita : 

namlŕiQcec  verb.  perf.  viel  dreschen;  uainlúocéc  sa,  sich  satt 
dreschen. 

ponilúocéc  reib.  perf.  fertig  dreschen. 

prämlü§cöe  verb.  perf.  noch  hinzudreschen. 

pŕemlíiocéc  verb.  paf.  durchdreschen,  oberflächlich  aus- 
dreschen. 

vämlocöc  verb.  perf  ausdreschen. 

veinlüocec  verb.  perf.  ausdreschen. 

VHmlú§céc  verb.  perf  ein  bestimmtes  Quantum  ausdre- 
schen. 


I 


SL0YLNZISCÍ1ES  WÖRTERBUCH 


655 


mlô^côščo  -čá  PI.  N.  mlocäščä  [Osie.]  -cä«  [Wslz.] 
G.  -cášč  [Oslz.]  -cášč  [Wslz.]  ntr.  Hammerstiel. 

mlúecórkä  J.  mlocarkóu  s.  mlóycôrka. 

mlä§côŕ  -ara,  -&ŕä  L.  mlocärü  s.  mlôycóh 

mlü$davo  adv.  etwas  jung,  jugendlich. 

mlô§déčke  adv.  sehr  jung. 

mlóôdnôj}c  5.  mlu^dnónc.  H.  Vi.  SI.  Wslz. 

mlüodnöiic  Prs.  mlÚQdňa.  -ňéŠ  Pri.  mlúodnóyn  mlodo|  verb. 
imperf.  jünger  werden,  sich  verjüngen.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -mlüodnöuc  Prs.  -ml  e  d  na.  -mluednčš 
Prt.  -  mloduójiu):  s.  mlednayc. 

mlôedňéc  s.  níledňáyc. 

mlúedňóc  s.  mlodňäiic. 

ml  ó od o  adv.  jung. 

mlÜQdosc  -cä  L.  mlodúoscí  fein,  die  Jugend,  das  jugendliche 
Alter. 

111IÜ93ÖC  Prs.  id1ôq3%  -3YŠ  Pri.  mliiQ5él  nilosälä  verb.  imperf. 
jünger  machen,  verjüngen;  id1ho3Öc  s$  1.  jünger  werden,  sich 
verjüngen;  2.  Junge  werfen. 
Komposita  {Inf.  -mlü^Öc  Prs.  -mlo3a_  -mlô^íŠ  Prt.  -  mle- 

namlŕi03éc  verb.  2>erf>  s$  Junge  werfen. 

pomlŕi93éc  verb. per  f.  verjüngen;  pomlüe^öc  8%  4.  wieder 
jung  werden;  2.  Junge  werfen. 

vodmlfi03éc  verb.  per  f.  wieder  verjüngen;  vedmlô$3čc 
sa.  wieder  jung  werden, 
mlúeséc  s.  mlo3ayc. 
mlÚQ3ék  -äkä  mase.  jugendlicher  Mann, 
mlüo^öznä  -nä  fem.  die  jungen  Tiere,  das  junge  Vieh. 
mlü§3inke  adv.  recht  jung, 
ml  ú  930c  s.  mlosäjjc. 

mlüo3ök  -äkä  L.  m^auku  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -3áokô  [Vi.] 
PI.  N.  -cä  masc.  jugendlicher  Mann. 


DR.   FR.  LOREXTZ 


mlôe,t  -tá  PI.  G.  mlotÖjj  ľ.-Ú  L.-céx  mase.  der  grosse  Schmiede- 
hammer. 

mlü§tk  -kä  masc.  Hammer;  pôd-mlotka.  stüojec  unler  dem 

Hammer  stehen,  zur  Versteigerung  kommen, 
mlügtkäc  Prs.  nilüotka,  -kóŠ  Prt.  mlüotko'gl  mlotkä  verb. 
imperf.  hämmern,  mit  dem  Hammer  schlagen. 
Komposita  (Inf.  -mluojkäc  Prs.  -'mlotka,  -mlÚQtkôŠ  Prt. 
-mlotko-yl): 

pomlü§tkäc  verb.  perf.  ein  wenig,  eine  Zeitlang  hämmern, 
rozmliiotkäc  verb.  perf.  zerha'mmern,  zerschlagen, 
vobmlúotkäc  verb.  perf.  ringsum  behämmern,  beklopfen, 
vodmlüotkäc  verb.  perf.  loshämmern,  durch  Hammer- 
schläge lösen, 
zamlaotkäc  verb.  perf.  anfangen  zu  hämmern. 
inlu§tši  -š&  -šé  adj.  comp,  zu  m  lodí. 
mlu§túŠk  -kä  masc.  kleiner  Hammer. 
*rau5žäc  verb.  Her.  zu  mnu§žcc. 

Komposita  (Inf.  -mnužác  Prs.  -'mnäža^  -mnayžóš  [Kl.  H.  St.  ' 
Wslz.]  -nináožóš  [Vi. J  Prt.  -'mnážo  yl  Imp.  -innazoy): 
pemnäžac  verb.  imperf.  vermehren;  pemnäžäc  sa,  sich 

vermehren, 
pŕäranažäc  verb.  imperf.  vermehren, 
rozmnäzác  verb.  imperf.  vermehren;  rozinnSzäc  sq.  sich 

vermehren,  verbreiten, 
vuranäzac  verb.  imperf.  vermehren. 
*mnöyc  s.  mnöuc.  //.  Vi.  St.  Wslz. 
*mnóu.c  verb.  Kl. 

Kompositum  (Inf.  -  muoijc  Prs.  -nm%  -'mneš  Prt.  -  muóyn): 
püomnouc  verb.  perf.  nachdenken,  nachsinnen, 
mnobí  -gäu  -t)6  adj.  zahlreich, 
množní  -naj}  -né  adj.  zahlreich, 
m  n  ü  o,  g  o  adv.  zahlreich,  viel, 
mnôogosc  -cä  L.  rauogúosťi  fem.  die  Menge, 
mnuostvo  -vá  ntr.  die  Menge.  m 


Digitized  by  Google 


8L0YIHZI8CHE8  WÖRTBBBUCH.  657 

moô§žftcglkä  -hi  I.  množäciglkóu  fem.  Vermehrerin.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

mnuožäcél  -elä  L.  množäci§lô  mase.  Vermehrer. 
mnôežácilká  1.  mnežäcWkój}  PI.  Q.  -cilk  s.  mnôežäcelka.  Vi. 
mnô^žôc  Prs.  mnô$ža_  -žíš  Pri.  mnôožél  muežälá  verb.  imperf. 
vermehren;  innÚQŽéc  s$  sich  vermehren. 
Komposita  (Inf.  -mnô$ž8c  JVs.  -  mneža^  -mnô^žlš  Prt.  -rano- 
žél): 

namnôgžé'c  verb.  perf.  sehr  vermehren;  namnô$žéc  sa, 

sich  sehr  vermehren. 
pemnô$žec  verb.  perf.  vermehren;  pemnôežéc  sa,  sich 

vermehren. 
piŕämnô$ž€c  verb.  perf.  vermehren. 
rozmnú^žSc  verb.  perf.  vermehren;  rezmná$žéc  8%  sich 

vermehren,  verbreiten, 
vumnú^žéc  verb.  perf.  vermehren, 
mó-  8.  mj-.  Kl.  indiv. 
môj  mag  mé  pron.  ad  j.  mein, 
mór  mü$rö  PI.  G.  raeroy  mase.  die  Heide. 
mÖr4  mäenjä  mase.  Mord. 

möry  môerYä  L.  moryö  PI.  L.  -zé£  mase.  Morgen  Landes. 

inójjčaní  s.  raóučaní.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

mó»čisti  s.  mÓHČTstl.  U.  Vi.  St. 

mójíči-sti  s.  môqčístl.  Wslz. 

mo«čkä  s.  raóučka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

m6«čnl  s.  mójíční.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

moyčňicá  s.  raóučňica.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

niójjčňlctvô  s.  môučňTctvo.  H.  Vi.  St. 

môyčňichí  s.  môučňlclťí.  H.  Vi.  St. 

mójjčnlčí  s.  móučňičí.  H.  Vi.  St. 

moyčňičkä  s.  móučňička.  //.  Vi.  St.  Wslz. 

inojjčňikóji  s.  môučňikôji.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

mÓHČňiK  s.  moudnik.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

móyčňictvo  s.  móučnictvo.  Wslz. 

42 


Digitized  by  Google 


65S 


DR.  FR.  LORBNTZ. 


móyčňi  ctťi  8.  móyčnTchí.  Wslz. 
môyčňľcí  s.  inoučŕucY.  Wslz. 

mujiíounká  I.  móiičouukóu  [H.  Vi.  Wslz.]  -čô«nkó«  [St.] 

s.  moiičôjinka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
möydä  -dä  fem.  1.  Mode,  Kleidertracht;  2.  Sitte,  Gewohnheit, 
möudä  s.  moiidä.  ü.  Vi.  St.  Walz. 

mouduí  -n&  -uô  adj.  modisch,  der  herrschenden  Mode  entstehend. 

Komposita  : 

nöövemöudni  \ .  neumodisch,  den  Moden,  Sitten  der  jetzigen 
Zeit  entsprechend;    2.  schlecht,   den  jetzt  herrschenden 
schlechten  Ansichten  entsprechend, 
stflremöydni  1.  altmodisch,  den  Moden,  Sitten  der  Vorzeit 
entsprechend;  2.  gut,  den  guten  Ansichten  der  früheren 
Zeit  entsprechend, 
niöydnä  adv.  modisch,  der  herrschenden  Mode  entsprechend. 
Komposita: 

nfieveiiiöudnä  neumodisch,  den  Moden,  Sitten  der  jetzigen 

Zeil  entsprechend, 
stáronioudnä  altmodisch,  den  Moden,  Sitten  der  früheren 

Zeit  entsprechend. 

möud niš  -iša  L.  móudňišti  [Oslz.j  -nršô  [Wslz.]  mase.  Modenarr. 

móydňíšk  -kä  mase.  Modenarr.  Oslz. 

mójjdňišk  -i-Ška  s.  móudnišk.  Wslz. 

nióudňiškä  -hí  A.  niöqdniSka.  fem.  Modenärrin.  Oslz. 

nióudŕľrškä  PI.  G.  -iíišk  s.  mójidníška.  Wslz. 

nióydrälstvo  s.  mójjdralstve.  H.  St.  Wslz. 

uiójjdrälshí  s.  móudrälsliY.  H.  St.  Wslz. 

raóudr«rlstvo  s.  móijdrôlstvo.  Vi. 

móydra'lshí  s.  môudrälshí.  Vi. 

moudrälä  L.  mójidráulô  [H.  St.  Wslz.]  -ráolťi  f  Vi]  s.  mou- 

drála.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
iiiöydri  s.  moudrl  H.  Vi.  St.  Wslz. 

mojjdról  L.  raóudrauto  [H.  St.  Wslz.]  -ráglô  [Vi J  $•  mÔjjdról 

H.  Vi.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISĽHLS  WÖRTERBUCH. 


659 


möydrolkä  L  môudräujkóu  [H.  St.  Wslz.]  -ráolkóu,  [Vi.] 
s.  moudrôlka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

mo  y  drese  s.  möu.dresc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

nióydŕáoc  s.  iuôudŕäuc.  Vi. 

m öy drü  s.  moudrä.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

niójidŕäyc  s.  nióiidŕa'yc.  //.  St.  Wslz. 

môudŕéc  s.  môudŕäyc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

inóydŕé  s.  madre.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

môudriQŠi  s.  madneší.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

moydŕóc  s.  móudŕäuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

möjifcä  -cä  mase.  Sprecher.  Vi.  St.  Wslz. 

mojjfČiuä  -uä  H.  G.  -čiu  fem.  Sprecherin.  Vi.  St.  Wslz. 

niöjj'vfrcä  s.  mojjfca.  Kl.  H. 

nioy\frčinä  s.  móyfčina.  KX.  U. 

möykä  s.  möjjka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

niÖjjknöuc  s.  miniknoyc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

niójjkôvSti  s.  móukovatl.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

móurälní  -nä  -né  adj.  moralisch,  sittsam,  sittlich.  Kl.  H.St.  Wslz. 

niöyräluesc  -ca.  L.  móurälnuescí  fem.  die  Sittsamkeit,  Sittlich- 
keit. 

möyrälnä  adv.  moralisch,  sittsam,  sittlich. 

móurá'luí  s.  niôurfilní.  Vi. 

móu.čaní  -nai|  -ne  adj.  aus  Mehl  bestehend.  Kl. 

môu.č7sťi  -tä  -té  adj.  voller  Mehl,  meblicht.  Kl. 

muučka  -hl  fem.  Mehlbrei,  Mehlgrütze.  Kl. 

moučnl  -uá  -né  adj.  das  Mehl  betreffend.  Kl. 

moučňicä  -cä  fem.  i.  Mehlhändlerin;  2.  Mehlkasten.  Kl. 

môucň Ictvo  -vä  ntr.  1.  die  Mehlhändler;  2.  der  Mehlhaodel.  KL 

móiičnlchi  -k&  -hé  adj.  den  Mehlhändler  betreffend.  Kl. 

H10U.ČÚ1ČÍ  -čá  -Čé  adj.  den  Mehlhändler  betreffend.  Kl. 

m  6  učni  čká  -hl  fem.  Mehlhändlerin.  Kl. 

inoiíčňikóg  -kev'i  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Mehlhändler  gehörig.  KL 
niouČnik  -ikä  Pl.N.  1.  -cä  2.  -hl  mase.  1.  Mehlhändler;  2.  Mehl- 
wurm. Kl. 

42* 


Digitized  by  Google 


660 


DB.  ÍR.  LORE  XT  Z. 


móučôu.nka  -M  I.  móuioijokôu  fem.  Mehlsuppe,  Mehlbrei.  Kl. 
möudä  -dóu.  L.  -géx  mase.  pl.  Hoden.  Kl. 
móudrähtvo  -vä  ntr.  Klügelei,  Oberklugheit.  Kl. 
mójjdŕSlsril  -ká  -hé  adj.  ausgeklügelt,  überklug.  Kl. 
niöiidrälä  -lä  L.  móydräyló,  -h'  mase.  und  fem.  überkluger  Mann, 
Frau.  Kl. 

móudrl  -ra  -ré  adj.  klug,  weise.  Kl. 
m  ö  u  d  rôl  -älä  L.  môudráylä  mase.  überkluger  Mensch.  Kl. 
móudrólkä  -M  J.  môudrá^lkóu  fem.  überkluge  Frau.  Kl. 
móudresc  -cá  L.  móudrô^scí  fem.  Weisheit,  Klugheit.  Kl. 
mÖudrä  adv.  klug,  weise.  Kl. 

moudŕajjc  Prs.  möudrej$  móudŕiejéŠ  Prt.  mÖndre-gl  -ra  -ŕeh 
Part.  Prt.  móudräli  verb.  imperf.  klug,  weise  werden.  Kl. 
Kompositum : 

zmoydräyc  verb.  perf.  klug,  weise  werden, 
möudre'c  8.  móydräuc.  Kl. 
móiidrc  s.  m%dŕé.  Kl. 
móudŕiQŠÍ  s.  m%drÍQŠi.  Kl. 
moudróc  s.  moydrauc.  Kl. 

moukä  -M  /.  ma^kÖii  fem.  Mehl;  xlebuorá  mö«kä  das  letzte  Mehl; 
soynä  mojjkä  das  erste,  beste  Mehl.  Kl. 

móiiknóuc  Fat.  möukna.  -ň8Š  Prt.  mouknoyti  verb.  perf.  sum- 
men. Kl. 

möqkovJtl  -tä  -té  adj.  mehlartig.  Kl. 

moeäc  Prs.  mü^cäja,  mecôjéš  Prt.  mecô  yl  verb.  imperf.  s% 
sich  anstrengen. 

Komposita  (Inf.  -mecac  Prs.  -  meeuja,  Prt.  -močení  Imp. 
-niö$ce*g): 

namoefie  verb.  perf.  sa.  sich  sehr  anstrengen, 
pomecac  verb.  perf.  sa_  sich  ein  wenig  anstrengen, 
premoeäc  verb.  perf.  s%  sich  überanstrengen, 
mocní  -najj  -né  adj.  1.  kräftig,  mächtig,  stark;  2.  gross,  schwer, 
nioenäue  Prs.  müocnej^  niecňiojéš  Prt.  müocno'yl  -ňä  -nett 
Part.  Prt.  ruocnäli  verb.  imperf.  stärker  werden. 


Digitized  by 


SLOVINZISCRES  WÖRTERBUCH.  661 

Kompositum : 

zmocriayc  verb.  perf.  stärker  werden, 
mecôoväc  Prt.  mocöovo'tfl  s.  niocíc.  Kl.  Vi. 
meČáQ  s.  močajj.  Vi. 

m  e  čau  -čé  fem.  Feuchtigkeit.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
m  od  r  ä  vi  -vá  -vé  adj.  bläulich. 
modr&kü$vi  -r&  -vé  adj.  die  Kornblumen  betreffend, 
modrí  -rag  -ré  adj.  blau. 
Komposita: 

cíemnomodrí  dunkelblau, 
j&snomodrí  hellblau, 
modrüf  kvjat  -ta  masc.  Kornblume  (Gentaurea  cyaous). 
medráoc  s.  modŕauc.  Vi. 

modŕäjjc  Prs.  mu$dŕej%  modŕiejéš  Prt.  muodro'ul  -fá  -ŕelí 

verb.  imperf.  blau  werden.  Kl.  H.  St.  Wslt. 
modré  comp.  adv.  zu  mu^dro. 
modrieil  -š&  -šé  adj.  comp,  zu  modrí, 
raokräví  -v&  -vé  adj.  feucht, 
mokré  adv.  comp,  eu  inaokro. 
mokŕiQŠi  -šá  -šé  adj.  comp,  zu  maokri. 
moräskä  -hl  A.  muorésk%  fem.  dunkelfarbige  Kub.  Osie. 
moräsSU  -tä  -té  adj.  schwarzbraun,  dunkelfarbig, 
morä  skä  PI.  O.  -rask  s.  moräskä.  Wslz. 
mer4äc  Prs.  mH$r<Juj%  merdôjSš  Prt.  mordô'^l  verb.  imperf. 

morden. 

Komposita  (Inf.  -mordftc  Prs.  -  morduj  %  Prt.  -monjétfl 
Imp.  -muordo'uj: 

Damor<J5c  verb.  perf.  viele  ermorden, 
pomonjfic  verb.  perf.  alles  nach  einander  ermorden, 
vämordäc  verb.  perf.  alles  ermorden,  ausrotten, 
vämordäc  verb.  perf  ermorden, 
zamordäc  verb.  perf.  ermorden, 
mordäŕé'c  Prs.  môordafa.  mordaHš  Prt.  mu$rdaŕél  moríja- 
ŕalä  verb.  imperf.  ein  Räuberleben  föhren. 


Digitized  by  Google 


662 


DR.   FR.  LORENTZ. 


mer(Já"ŕtve  -vä  vtr.  1.  die  Räuber,  Räuberbande;  2.  die  Strassen- 

räuberei,  das  Räuberleben,  Räuberlum;  3.  Mordtat,  Strassenraub. 
meľdírhl  -ká  -hé  adj.  räuberisch, 
mercjôoväc  Prt.  merdüovoyl  s.  mordfic.  Kl.  Vi. 
merYÔeví  -vô  -vé  adj.  1.  den  Morgen  betreffend;  2.  einen  Morgen 
gross. 
Komposita: 

dvámoryôovi  zwei  Morgen  gross. 
3f$sÍDCraerYÚ$YY  zehn  Morgen  gross, 
jäuomoryöovi  eioen  Morgen  gross. 
pöylnierY^vi'  einen  halben  Morgen  gross. 
šÍQScmeryíieví  seclis  Morgen  gross, 
menjygovfiťi  s.  meróugovätY.  H.  Vi.  St.  Wsh. 
meróiigovätí  -tá  -té  adj.  buntgestreift.  Kl. 
merní  -kájj  -hé  adj.  das  Meer  betreffend, 
mespni  -ná  -né  adj.  aus  Messing  bestehend, 
mescävi  -vä  -vé  adj.  geehrt,  gnädig.  Oslz. 
mescá-v'i  s.  mescíiví.  Wslz. 
mostíieví  -vá  -vé  adj.  die  Brücke  betreffend, 
♦inotäc  verb.  Her.  zu  môotac. 

Komposita   (Inf.  -nietäc   JVs.  - raet«j%   Prt.  -motu -gl 
Imp.  -niôete'y): 

pemotäc  verb.  imperf.  verwickeln,  verwirren, 
rezmetac  verb.  imperf.  entwirren, 
vämotäc  verb.  imperf.  ganz  abwickeln,  entwirren, 
zametäc  verb.  imperf.  verwickeln,  verwirren, 
♦metävac  verb.  Her.  zu  niuotac. 

Komposita  (Inf.  -metáväc  Prs.  -'metáva,  -metauvôš  [KL  Ii. 
St.  Wslz.]  -táovóš  [Vi.]  Prt.  -metáve«l  Imp.  -íuetä- 
ve  \|):  s.  motSc. 
*metü§väc  s.  motSc.  Kl.  Vi. 
mežuí  -nau,  -né  adj.  möglich, 
môj  máju  L.  majö  masc.  Mai. 
mô^síii  -ká  -hé  adj.  den  Mai  betreffend. 


Digitized  by  Google 


SLOVIXZISCHES  WÖRTERBUCH. 


G63 


nie'yčätí  -tá  -té  adj.  verschwiegen. 

m  é  *y  čate  sc  -cä  L.  me'ycatüesci  fem.  die  Verschwiegenheit. 

mé'yčéc   Prs.  mô'gČa.  -číš  Prt.  mó'yčo'ul  -čá  -čelí  Parí. 
JW.  mo  yčáľi  verb.  imperf.  1.  schweigen,  still  sein;  2.  ver- 
schweigen. 
Komposita: 

pemé*«čéc  verb.  perf.  eine  Zeitlang  schweigen. 

pŕemé'učéc  verb.  perf  verschweigen. 

zamo-QČéc  verb.  perf.  verschweigen. 

zmé-yčéc  verb.  perf.  verschweigen. 
mé'QČka.  adv.  stillschweigend,  in  der  Stille,  verstohlen, 
rae'yklävl  -vä  -vc  adj.  schweigsam.  Oslz. 
mé"yklävjä  adv.  schweigsam. 

mô'gklävesc  -cä  L.  me  yklävüescl  fem.  die  Schweigsamkeit. 

meyklavi  $.  mo'yklävi.  Wslz. 

mô-tfkuôyc  s.  mô  yknóuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

mô^knóuc  Fut.  mô-gkňa.  -ňéš  Prt.  mô'yknouu  Imp.  inugkňi 
verb.  perf.  1.  verstummen;  2.  ermatten,  erstarren,  kraftlos  herab- 
fallen. Kl. 

Komposita  (Inf.  -mô'yknôuc   Prs.  -'mo  ykň%  •m&'gknes' 
Prt.  -  me*uk  -'ine'yklä  Part.  Irt.  -mó'yklí): 

pemô'ykuó^c  verb.  perf.  nach  einander,  sämmtlich  ver- 
stummen. 

vnmô^kuouc  verb.  perf.  verstummen, 
zamd'ukňónc  verb.  perf.  verstummen, 
zmô-uknóyc  verb.  perf.  1.  verstummen;  2.  ermatten,  er- 
starren, absterben, 
mo  uňáQ  s.  raeimäy.  Vi. 
mo-yňáu  -ne  fem.  Blitz.  Kl.  II.  St.  Wslz. 
♦mrä'žác  verb.  Her.  zu  mrii§zec. 

Komposita  (Inf.  -mräžäc  /Vs.  -'mräža,  -mrayžôš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -mragžôš  [Vi.]  Prt.  -  mr&žô  gl  Imp.  -mräžo'H): 
pfemräžäc  verb.  imperf.  durchfrieren  lassen, 
vämräžäc  verb.  imperf.  ausfrieren  lassen. 


Digitized  by  Google 


•  664 


DR.  FR.  LOREXTZ. 


vumražäc  verb.  imperf.  erfrieren  lassen, 
zamrfižac  verb.  imperf.  einfrieren,  zufrieren  lassen, 
mräčéc  Prs.  mräča.  -č!§  Prt.  niräče-«l  -čä  -čelí  Part.  Pri.  mrá- 
čfill  verb.  imperf.  brummen,  murren,  mürrisch  sein.  Oslz. 
Komposita  (Inf.  -mräčéc  Prs.  -'mräča.  -mräčiš  Pri.  -  mrä- 
če*gl  -čä  -čelí): 

pemräČčc  verb.  perf.  eine  Zeitlang  brummen,  murren, 
pŕemräčec  verb.  perf.  eine  Zeitlang  brummen,  murren, 
zamräčgc  verb.  perf.  anfangen  zu  brummen,  zu  murren, 
mräčevate  adv.  mürrisch.  Oslz. 

niräčevatesc  -cä  L.  mräčevatú$scl  fem.  das  mürrische  Wesen. 
Oslz. 

mräčevjate  adv.  mürrisch.  Oslz. 

mráčevjatesc  -cä  L.  mräčevjatô$scí  fem.  das  mürrische  Wesen. 
Oslz. 

mräk  -kä  masc.  das  Brummen,  Murren.  Oslz. 

mräkac  Prs.  niräk%  -kôš  Pri.  mräkegl  mräkS  verb.  imperf. 

hin  und  wieder  brummen,  murren.  Oslz. 
mräklävjä  adv.  mürrisch.  Oslz. 

mräklävesc  -cä  L.  mräklävô$sci  fem.  das  mürrische  Wesen. 
Oslz. 

mräknôyc  s.  mräknôuc  H.  Vi.  St. 

mräk  Douč  Fut.  mräkňa.  -ňSš  Prt.  a.  mräknójm  mrékn%  b.  mräk 
-klá  Part.  Prt.  mräklí  verb.  perf.  bnimmen,  murren.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -mräknonc  Prs.  -nirökna.  -mrákňôŠ  Prt. 
-'mrök  -Wäklä): 

pemräknóyc  verb.  perf.  hin  und  wieder  ein  Brummen, 

Murren  ausstossen. 
zamräknÔHC  verb.  perf.  aufbrummen,  aufmurren, 
mráčajôucl  s.  mräčajóuci.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
mräčajoucí  -c&  -cé  adj.  mürrisch.  Kl. 
mräčevatl  -t&  -té  adj.  mürrisch, 
niräčovjätí  -ti  -té  adj.  mürrisch, 
mräk  mrä'kä  s.  mräk.  Wslz. 


Digitized  Ďy 


SL0YINZ1SCHE8  WÖRTERBUCH.  665 

* 

mräklävi  -vá  -vé  adj.  mürrisch.  Oslz. 
mräklá'ví  s.  mräkläví.  Wslz. 
mra'ČSc  s.  mräčeč.  Wsle. 
mrä'čevate  s.  mräčevate.  Wsle. 
mraVČevatesc  5.  mräčovatesc.  Wslz. 
rará-čevjate  s.  mräčevjate.  Wslz. 
mräčevjatesc  s.  mräčevjatesc.  Wslz. 
mrá-käc  s.  mräkac.  Wslz. 
mrá-klävjft  s.  mräklävjä.  Wslz. 
mrak  lä  v  esc  8.  mräklävesc.  Wslz. 
mra  knóyc  Prt.  b.  mrak  s.  mräknôjjc.  Wslz. 
mroyšk  -kô  mase.  die  erste  eben  hereinbrechende  Dämmerung, 
mró-^z  mrüezä  L.  mrezä  mase.  Prost, 
mröyznl  -Dá  -ué  adj.  frostig,  kalt. 
mrÖjizne  adv.  frostig,  kalt. 
♦mrezSc  verb. 

Kompositum  {Inf.  -mrezSc  Prs.  -mrezôja.  Prt.  -mreze-gl 
Jmp.  -mrüeze'tf): 

premrezfic  verb.  per  f.  überwintern, 
m  rezaní  -nag  -ne  adj.  frostig,  kalt. 
*mrezSväc  verb.  Her.  zu  mrozac. 

Kompositum  (Inf.  -mrozáväc  Prs.  -'mrezáva.  -mrezauvóš 
[Kl.  H.  St.  Wslz.]  -záovóš  [Vi.]  Prt.  -mrezäve-tfl 
Imp.  -mrez5ve*\i): 

premezäväc  verb.  imperf.  überwintern, 
mrezlävi  -v&  -vé  adj.  frostig,  zum  Frieren  geneigt.  Oslz. 
mrezlä'vi  s.  mrezlävY.  Wslz. 
mrezní  -na«  -né  adj.  frostig,  kalt. 
*mrezü$väc  s.  mrezäc.  Kl.  Vi. 
mrii$x  -"X0  masc.  Dämmerung, 
mrôe^nôjjc  s.  mrüe^noyc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
mrôe^nÓHC  Prs.  mrô^ňft  Prt.  mrö^nano   verb.  imperf. 
dämmern,  dämmerig  werden.  Kl. 


Digitized  by  Google 


666  DR.  FR.  LORKNTZ. 

Komposita  {Inf.  -mrbQXww  Prs.  -nirôoxňä  Prt.  a.  -Wex- 
nane  b.  -mnryjo): 

prämrüo^uöiic  verb,  perf.  etwas  dämmerig  werden. 
zamrôoxnÓHC  verb.  perf  anfangen  zu  dämmern, 
zmrô^nóuc  verb.  perf  dämmern,  dämmerig  werden, 
nirftozéc  Prs.  mrüoza,  -ziš  Prt.  mríiozél  mrozfilä  verb.  imperf. 
frieren  machen;  niríiezéc  sa.  frieren. 
Komposita  {Inf  -niruezčc   Prs.  -mreža.  -ínrôezíš  Prt. 
-mrezél): 

pemrôozéc  verb.  perf.  alles  erfrieren  lassen. 

premrüezec  verb.  perf.  durchfrieren  lassen. 

vämrezöc  verb,  perf.  ausfrieren  lassen. 

vumruezéc  verb.  perf.  erfrieren  lasssen. 

zararüozöc  verb.  perf.  einfrieren,  zufrieren  lassen. 

zmrüeze'c  verb.  perf.  erfrieren  lassen, 
inruozlävosc  -cä  L.  mrozlävôoscí  fem.  die  Frostigkeit, 
lurúozne  adv.  frostig,  kalt. 
njŕežiQv!  -vá  -ve  adj.  das  Netz  betreffend, 
m  režú  e  vi  s.  niŕežlgvl. 

mréc  Prs.  mr%  míiQŠ  Prt.  mjfir  mjärlä  mjierli  Part.  Prt.  mjartí 
verb.  imperf.  sterben. 
Komposita  (In f.  -  niíéc  Prs.  -'mŕa,  -mrôš  Prt.  -'nijar  -lujärlá 
-mjerli): 

n^mŕéc  verb.  perf.  sa.  recht  lange  hungern. 

pŕämŕčc  verb.  perf.  1.  abmagern,  verfallen;  2.  zusterben, 

durch  einen  Todesfall  als  Erbschaft  zufallen. — Ta-löukä- 

j&  terau-bratö  vôt-tatä  pŕämjärtá. 
pŕiemréc  verb.  perf.  grossen  Hunger  leiden, 
püomrec  verb.  perf.  nach  einander  hinsterben, 
sigmŕéc  Prt.  zmjär  verb.  perf.  i.  abmagern;  2.  grausen, 

schaudern.  —  Ga-ve  n-to  vfyzdŕe-gl,  ta-skojjrä-mü 

zmjärlä. 
vámréc  verb.  perf.  aussterben, 
vömrec  verb.  perf  i.  sterben;  2.  grausen,  schaudern. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZISCHBS   WÜRTKKBUCII.  667 


vôfmŕéc  verb.  perf.  grausen,  schaudern. — Tô^-nijä-vôe- 

mjarlo  bärze. 
zi|mrec  verb.  perf.  hinsterben,  absterben, 
mŕéjškä  -Iii  fem.  Netz, 
mŕlgžä  -žä  PL  G.  -ŽY,  mŕejž  fem.  Netz. 
mtt§žéšč©  ~čä  PL  N.  mŕežäšča  [Osi*  J  -žä'ščá  [Wsle.J  G.-žäšč 

[Oslz. J  -žášč  [Wsle.J  ntr.  grosses  Netz, 
mrestäc  Prs.  mŕôostujq,   raŕostôjéš    Prt.  mrestô^l  verb. 
imperf.  sq,  laicheD. 
Komposita  (Inf.  -mŕestac  Prs.  -'mŕestója.  Prt.  -mŕest&'tfl): 
pemŕestac  verb.  perf  sa.  laichen, 
vämŕostác  verb.  perf.  sa.  laichen. 
mr/estíi$väc  Prt.  mrostôove-yl  s.  mfestac.  KL  Vi. 
m  ŕ  est  ô  o  vi  -vä  -vé  adj.  den  Laich  betreffend, 
rafü^nä  -nä  PI.  G.  mfröun  [ü.  Vi. J  inroun  [Kl.J  fem.  Maräne. 

Kl.  H.  Vi. 
mŕúest  -tö  masc.  Laich, 
mŕôgnä  PI.  G.  lnfoyn  8.  mru$na.  St. 
mrü  nä  PL  G.  mfópn  s.  nrfäona.  Wslz. 
♦niscäc  verb.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -'mscéc  Prs.  -'mšČa.  -  rasciš  Prt.  -'inscél): 
nítmscec  verb.  perf.  sa.  sich  sehr  grämen, 
pôomscčc  verb.  perf.  sa.  sich  grämen, 
sigmscéc  verb.  perf.  sa.  sich  grämen. 
*niscác  s.  mscäc.  Wslz. 
mücä  -cä  fem.  Mütze.  Oslz. 
möcöckä  -M  fem.  kleine  Mütze,  Kindermiitze.  Oslz. 
môcéščo  -čä  H.  N.  mucäščá  ntr.  grosse  unförmige  Mötze.  Oslz. 
möckä  -M  fem.  kleine  Mütze,  Kindermütze.  Oslz. 
môcňicä  -c&  fem.  die  Frau  des  Mützenmachers.  Oslz. 
mucňíctvo  -vä  ntr.  1.  die  Mützenmacher;  2.  das  Mfltzenmacher- 

handwerk.  Oslz. 
mucňíchl  -kä  -hé  adj.  den  Mützenmacher  betreffend.  Oslz. 
raucňíčí  -čá  -čé  adj.  den  Mützenmacher  betreffend.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


6  GS 


DR.   FR.  LORENTZ. 


mucňlčk  -kä  masc.   Mützcnmachergeselle,  Mülzenmacherlehrling. 

Oslz. 

macnlčkä  -hl  fem.  die  Frau  des  Mützenmachers.  Oslz. 
môcnikóy  -kevi  -vá  -vô  adj.  poss.  dem  Mützenmacher  gehörig. 
Oslz. 

môcňíK  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Mützenmacher.  Oslz. 
möcnixtve  s.  niucňíctve.  Wslz. 
möcn'rchi  s.  macúíclif.  Wslz. 
mäcňičí  s.  inucňTčí.  Wslz. 

môčSc  Prs.  mfič%  -člš  Prt.  môče-al  -čá  -čelí  Part.  Pri.  mačfili 
verb.  imperf.  trotzig,  störrisch,  mürrisch  sein.  Oslz. 
Komposita: 

pemôčéc  verb.  perf.  eine  Zettlang  trotzen,  störrisch  sein, 
pŕeniäčéc  verb.  per  f.  eine  Zeitlang  trotzen,  störrisch  sein, 
vämačéc  verb.  perf.     ausgetrotzt  haben,  nicht  mehr  störrisch 
sein. 

zamôčéc  verb.  perf.  anfangen  zu  trotzen, 
môčk  -kä  masc.  trotziger,  störrischer,  verschlossener  Mensch.  Oslz. 
niačk  mir  čká  s.  mačk.  Wslz. 
mädä  -dä  fem.  Modde,  Schlamm.  Oslz. 
môdé")t  adj.  indecl.  dumpfig,  muffiig.  Oslz. 
mftdéx  adv.  dumpfig,  muffig.  Oslz. 
mädlävi  -v&  -vé  adj.  säumig,  saumselig.  Oslz. 
raödlävjä  adv.  säumig,  saumselig.  Oslz. 
mädlävosc  -eft  L.  madlftvaosci  fem.  die  Saumseligkeit.  Oslz. 
m ö d laV vi  s.  madlävi.  Wslz. 

masästí  -tá  -té  adj.  schlammig,  voller  Schlamm,  schmutzig.  Oslz. 
mö3a*8t'i  s.  in«3ásti.  Wslz. 

mô3éc  Prs.  11103a.  -31'š  iV/.^-mftsél  verb.  imperf.  hindern,  auf- 
halten, stören;  mf»3ec  8%  sich  aufhalten,  zögern,  säumen.  Oslz. 
Komposita: 

pomö3ec  verb.  perf.  verzögern,  aufhalten;  peniô3éc  s%  sich 
aufhalten,  säumen. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


669 


zamôjéc  verb.  perf.  versäumen,  verpassen;  zamö38c  sa.  sich 
verspäten. 

m&5éste  adv.  schlammig,  schmutzig.  Oslz. 
mô3ôšče  -Čä  M.  N.  musôščÄ  ntr.  schlammiger,  schmutziger  Ort. 
Oslz. 

môfä  -fä  fem.  Muff.  Oslz. 

möfkä  -hi  /éw.  Müffchen,  Pulswärmer.  Oste. 

mäfll  -lá  -le  adj.  dnmpBg,  muffig.  Osfr. 

möfle  adv.  dumpfig,  muľfig.  Oslz. 

mü^a  -yl  I.  m«"xÖ«        Fliege.  Oslz. 

mö-xemor  -móurä  mase.  Fliegenpilz.  Oslz. 

mükäc  Prs.  mök%  -kôš  Prt.  möke'yl  verb.  imperf.  trotzig, 

störrisch,  mürrisch  sein.  Oslz. 
mukfiŕtve  -vä  ntr.  der  Trotz,  das  trotzige,  störrische,  verschlossene 

Wesen. 

mukärhi  -ká  -hé  adj.  trotzig,  störrisch,  verschlossen. 

mökörkä  -Iii  L  mukärkóu,  -kárkóu  fem.  trotzige,  störrische,  ver- 
schlossene Frau.  Oslz. 

môkóŕ  -aŕa,  -äfft  L.  mukäfä  21  J.  -hni  mase.  trotziger,  störri- 
scher, verschlossener  Mensch.  Ozlz. 

mu  lás  tí  -tá  -té  adj.  schlammig.  Oslz. 

mölä'sti  s.  mulastt'.  Wslz. 

mulézná  -nä  fem.  trockene,  durch  den  Wind  leicht  aufzuwirbelnde 

Schlammerde.  Oslz. 
mulôjznä  -nä  fem.  schlammige  Erde. 

mamäc  -ača  L.  mumäčú  mase.  ein  Schreckgespenst  für  die  Kinder. 
Kl.  U.  Vi. 

m«nä  -liä  PI.  G.  mihi  fem.  Lippe.  Kl.  H.  Vi. 
niQňí  -ňá  -ňô  adj.  die  Lippen  beireffend.  Kl.  H.  Vi. 
mäec  -cä  PI.  I.  -cml  fem.  Kraft. 

müttc  Prš.  mü§g%  a.  môijžéš  [Kl.]  móflžéŠ  [H.  Vi.  St.  Wslz.] 
b.  inouš  [Kl.]  ínojjš  [H.  Vi.  St.  Wslz]  Prt.  mojjg  [Kl] 
inójjg  [H.  Vi.  St.  Wslz.]  múeglä  Part.  Prt.  móoglí  verb. 
imperf.  können. 


670  DB.  FR.  LORBNTZ. 

■ 

Komposita  {Inf.  -moc  Prs.  -moga,  a.  -inoužéŠ  b.  -mÔjjš 
Pľt.  -'luóug  -'mogla  Imp.  -'inežä): 

düemoe  verb.  perf.  stärker  seio,  überwältigen;  düomoc 

vjäda_  eine  Welte  gewinnen, 
püomoc  verb.  perf.  helfen,  unterstützen;  püomoc  düo- 
čevä  zu  etwas  verhelfen,  ptiomoc  vét-čevá  von  etwas 
befreien;  püomoc  sa.  sich  behelfen.  —  Ven-mii-pö#- 
mói|g  b5rzo.  S-ttm  jä-sq-iiTmog%  póomoc.  Pŕiomóuž 
Böug!  «Uelf  Gott!  Leb  wohl !. 
dťiopomec  verb.  pirf.  helfen,  unterstützen, 
potpomoc  verb.  perf.  aufhelfen,  unter  die  Arme  greife«, 
pn^pomoc  verb.  perf.  hindurchhelfen. — Ten-stajjri  pou.n 

mjä-pH§pomónk  pros-  ta^-bjéda^ 
väpomoc  verb.  perf.  heraushelfen. —  Vápomožäcä-mjá, 
mjilX  p|ňä,  päyróu  gríiosoy  z-mé-bjŕda. 
vôtpomoc  verb.  perf.  jemandem  helfen  von  etwas  frei- 
zukommen. —  Ta-8mjiqrc  mü-vö'fpemoglä  vot-to- 
bäbä.  ' 

zäpomoc  virb.  perf.  unterstützen, 
prämoc  verb.  perf.  helfen, 
düopfümoc  verb. perf.  1.zu  etwas  verhelfen;  2.  geleiten, 
führen. — Jau-tä-dúophlmóug  dúo-ňastä.  Vôn-mjä- 
dúoptämóng  do-Smo  u3ín. 
pri§nioc  verb.  perf.  überwinden ;  pH§moc  sa.  sich  über- 
winden. —  Pícmožä-SH  düo-pjilnoscä! 
*nió$cnl  -uá  -né  adj. 
Kompositum  : 

vji§lomíiocní  grossmächtig, 
môocnóuc  s.  niiiocuóuc  H.  Vi.  St.  Wslz. 
niäocnÓHC   Prs.  múocňa,  -ňo-š   Pľt.  míiocnóyu  raocm]  verb. 
imperf.  stärker  werden.  A7. 
Kompositum:  s.  mocnayc. 
môocno  adv.  kräftig,  stark,  fest,  sehr;  muecno  brfic,  vzíc  fest- 
nehmen, verhaften. 


Digitized  by  Google 


SLOVIXZISCHES  WÖRTERBUCH. 


671 


mť^cnesc  -cä  L.  mecnňosci  fem.  Siärke,  Kraft, 
müecnöc  s.  mecnägc. 

muf  eňíc  Prs.  niôecňa.  -ňíš  Prt.  mô§cňél  mocňílá  verb.  imperf. 
slärken,  kraftigen;  múocňic  s%  sich  kräftigen,  kräftiger  werden. 
Komposita  (Inf.  -müecnlc  Prs.  -  mecňa.  -mó$cňlš  Prt.  -  moc- 
né]): 

pŕämó^cníc  verb.  perf.  befestigen. 
VHmô^cňíc  verb.  perf.  stärken,  verstarken. 
zmô§cňíc  verb.  perf.  slärken,  kräftigen;  zmüöcfiic  sa.  sich 
kräftigen,  kräftiger  werden, 
móocňóc  s.  mocnäjjc. 

m  ó  o  Čí  c  Prs.  mťieča.  -číš  Prt.  múečél  meČIlä  verb.  imperf. 
nass  machen,  befeuchten. 
Komposita  (Inf.  -mňečíc  Prs.  -  meča,  -mô§Číš  Prt.  -  meČél): 
namÚQČíc  verb.  perf.  einweichen, 
pedniôečlc  verb.  perf.  von  unten  anfeuchten, 
pemuočíe  verb.  perf.  ein  wenig  befeuchten;  pemô$číc  sa, 

sich  ein  wenig  nass  machen. 
pŕemäoČíc  verb.  perf.  durchnässen. 
rezmô§čic  verb.  perf.  aufweichen,  zerweichen, 
vamočíc  verb.  perf.  auswässern,  gut  durchweichen  lassen, 
vmťiečíc  verb.  perf.  einweichen,  ins  Wasser  legen. 
vumuoČIc  verb.  perf.  einwässern. 
zamu§člc  verb.  perf.  nass  machen,  benetzen, 
zmilečic  verb.  perf.  benetzen,  einweichen, 
inúočlšče  -čá  PI.  N.  močlšča  [Oslz.]  -či-ščä  fWsle.J  G.  -čišč 

[Oslz.J  -cišč  [Wslz.J  ntr.  nasser  Ort. 
iiiäečiznä  -nä  fem.  Feuchtigkeit. 

mťtodläcôlkä  -M  J.  modlaciejkóu  fem.  Beterin.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

iuôodläcél  -elá  L.  medläciQh'i  mase.  Beter. 
inÚQdläcilkä  I.  medläci  lkóy  PI.  G.  -cilk  s.  môedläcelka.  Vi. 
móodléc  Prs.  môedla.  -liš  Prt.  múedlél  medlálá  verb.  imperf. 
sa.  beten. 


Digitized  by  Google 


672  DR.  PR.  LORENTZ. 

Komposita   (Inf.  -má^dléc   Prs.  -media,  -ínuedlis  Prt. 
-'medlél): 

nawňedléc  verb.  per  f.  sa_  genug  gebetet  haben,  sich  satt 
beten. 

pemôedléc  verb.  per  f.  s%  eine  Zeitlang  beten. 

vämedléc  verb.  perf.  erbitten,  erbeten. 

vniôgdléc  verb.  perf.  8%  sieh  einbeten. 

zamôedlftc  verb.  perf.  sa.  sich  ins  Gebet  verliefen. 
môedlétY*  -vä  I.  modlätyôy  [Osts.]  -lätvo»  [WsU.]  PI.  G. 

-tev  [U.  Vi.  St.  WsU.]  -tew  [Kl.]  fem.  Gebet, 
môedrave  adv.  bläulich. 

môedravesc  -cÄ  L.  inedravôesci  fem.  die  bläuliche  Farbe, 
môedrók  -ákä  L.  medráukä  [Kl.  H.  St.  WsU.]  -raokö  [Vi.] 

mase.  Kornblume  (Centaorea  eyanus). 
môedre  adv.  blau. 
Komposita : 

clemnemäedro  dunkelblau, 
jásnemô^dre  hellblau, 
möe  dre-  erstes  Glied  von  Kompositen:  blau-, 
múfcdresc  -cä  L.  medräesci  fem.  die  Bläue,  blaue  Farbe, 
mäedŕéc  Prs.  mäedra.  -HS  Prt.  niuodŕél  medrälä  verb.imperf. 

blau  machen, 
inôodŕe'c  s.  uiodŕáyc. 
mÔQdŕóc  s.  niedhäyc. 

mäekläcä  -ca  L,  meklaci  [OsU.]  -lä'd  [WsU.]  fem.  Schweiss. 
mü$kl8zna  -nä  fem.  Schweiss. 
mäeknójjc  s.  míioknônc.  H.  Vi.  St.  WsU. 
móeknóuc  Prs.  môekňa.  -nôš  Prt.  a.  müeknojin  mekn$ 
b.  müok  -klá  Part.  Prt.  niíieklí  verb.  imperf.  nass  werden; 
müeknouc  sq,  schwitzen.  Kl. 
Komposita  {Inf.  -múeknôiic  Prs.  -mekňa,  -môekňgŠ  Prt. 
-'mek  -moklá): 

pemuekDÓuc  verb.  perf.  sämmtlich  nass  werden. 
pŕeuiú^koÓHC  verb.  perf.  durchnasst  werden. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISUHES  WÖRTERBUCH. 


673 


ľozmú^knóuc  verb.  perf.  sq,  ganz  aufgeweicht  werden, 
vämoknôuc  verb.  perf.  ganz  durchweicht  werden;  väniek- 

uóuc  8%  tüchtig  schwitzen, 
vumuoknóyc  verb.  perf.  durchoässt  werden. 
zaiuú$knôuc  verb.  perf.  nass  werden, 
zmagkiioyc  verb.  perf.  nass  werden;  zinü$knöuc  sa, 

schwitzen. 
mô§kravo  adv.  feucht. 

iiiôokravosc-cäL.  mokiavô^sci  fem.  die  Feuchtigkeit, 
mä^kri  -rá  -ré  adj.  nass. 
môokre  adv.  nass. 

möekresc  -cä  L.  niokrúoscí  fem.  die  Nässe, 
maokŕéc  Prs.  müokfy  -HS  Prt.  niü§krel  niokrälä  verb.  imperf. 
nass  machen. 

Komposita  (Inf.  -imiekröc  Prs.  -'inekŕa.  -iiiaekiiš  Prt.  - 1110- 
kŕél): 

poiuŕiekiéc  ťe/&.  jpe*/'.  alles  nach  einander  nass  machen, 
pfremüokrec  verb.  perf.  durch  und  durch  nass  machen, 
zamüekröc  verb.  perf.  nass  machen, 
zniuekŕéc  verb.  perf.  nass  machen. 
rnÉiekŕe-šče  -ča  PL  N.  inekfôSča  /OskJ  -iaščä  /"H'^J 

ö.  -ŕášč  [Oslz.J  -ľäšČ  fWslz.J  ntr.  nasser  Ort. 
muorä  -rii  7Y.  £.  mör  fem.  i.  das  als  weibliches  Wesen  gedachte 
Alpdrücken;  2.  jedes  durch  einen  Fluch  zu  einer  gespenstigen  Thä- 
tigkeit  \erdammle  weibliche  Wesen, 
iníioľcjôrka  -hí  I.  mordärkóu,  -džErkón  fem.  Strassenräuberin. 
mü f  rdóŕ  -nŕä,  -fiŕa  L.  nionläiü  PI.  L  -hni  mase.  Strassen- 
räuber. 

müerös  -äsä  L.  nmrasti  [Oslz.]  -rasu  [Wslz.]  mase.  dunkel- 
farbiger Stier,  Ochse. 

mú$rli  -fä  L.  morií  /Y.  G.  -Ií  I.  -hni  w/r.  Meer. 

rauoŕéc  Prs.  mu^fy  -riš  7W.  muoŕél  morälá  verft.  imperf. 
1.  hungern  lassen;  2.  als  Alp  quälen,  würgen;  mú$ŕec  sa. 
hungern. 

43 


Digitized  by  Google 


674  DR.  FR.  LORENTZ. 


Komposita  (Inf.  -muoŕéc  Prs.  -'mera,  -mneŕlš  Prt.  -  meŕôl): 
demü§re'c  verb.  pcrf.  zu  Tode  hungern  lassen,  quälen. 
namUQŕéc  verb.  perf.  sa.  genug  als  Alp  gequält  haben,  des 

Quälens  satt  sein, 
pomúeŕéc  verb.  perf.  nach  einander  als  Alp  quälen, 
premú^ŕéc  verb.  perf.  sehr  mit  Hunger  qnälen. 
vämeréc  verb.  pcrf.  sehr  mit  Hu  n  5er  quälen,  aushungern;  vä- 

morec  sa.  recht  lange  hungern, 
vumüerec  verb.  perf  verhungern  lassen,  als  Alp  tot  quälen; 

vumüoröc  sa.  verhungern, 
zamúeŕéc  verb.  pcrf.  verhungern  lassen,  als  Alp  tot  quälen; 

zamueŕéc  s;\  verhuogern. 
zmuoťéc  verb.  perf.  entkräften,  zu  Tode  quälen. 
mu$ŕéšče  -čä  PL  N.  moŕäščá  [Oslz.]  -rä'ščá  [Wsle.J  G.  -ŕäšé 

[Osie. J  -räsc  [Wslz.]  ntr.  böser  Alp. 
ni.u§scfcšče  -čá  PI.  N.  mosÄä  [Oslz.]  -caVščá  [Wslz.] 

G.  -cäšč  [Oslz.]  -cášč  [Wslz.]  ntr.  elende,  schlechte  Brücke. 
niúescíR  -ká  mase.  kleine  Brücke, 
múost  -tu  Ft.  G.  iiiostou  /.  -tmí  L.  -ťéý  mase.  Brücke, 
múestk  -kä  mase.  kleine  Brücke. 

muet  -tu  PL  G.  inotou  mase.  Strähne  Garn,  Gebinde,  Tocke. 
mü§täc  Prs.  müota^  -tóš  Prt.  muotouj  motu  verb.  imperf. 
haspeln,  zwirnen;  muotäc  s$  sich  verwirren. 
Komposita  (Inf.  -muotac  Prs.  -metu  -mugtóš  Prt.  -nie- 
teul): 

pomüftäc  verb.  pcrf  verwickeln,  verwirren. 
rozmü§täc  verb.  pcrf  entwirren, 
vämetňc  verb.  pcrf.  ganz  aurwiekeln,  entwirren, 
zamúetäc  verb.  perf.  verwickeln,  verwirren, 
mu^takä  -M  I.  metäkóu.  [Oslz  J  -tá  kou  [WsUJ  PL  G.  -tak 

[Oslz.J  -täk  [Wslz J  fem.  Hacke, 
mäetéčkä  -Iii  I.  motäčkótj  [Oslz.]  -rá-čkóu  [Wslz.]  li.  G.  -täčk 

[Oslz.]  -táck  [Wslz.]  fem.  kleine  Hacke, 
müetk  -kä  mase.  Strähne  Garn,  Gebinde,  Tocke. 


Digitized  by  LiOOQlc 


BLUVINZI8CHKS  WÖKTERBUCU. 


G75 


môf  tevjidle  -lä  PI.  N.  môstevjldlá  [Osie.]  -vji'dlä  [Wslz.J 

G.  -dßl  ntr.  Haspel. 
mü$vjlc  Prs.  mögvj%  -vjlš  Prt.  moyvjél  Imp.  môfvjí  mevjícä 

verb.  imperf.  sprechen. 
Komposita : 

namô$vjic  verb.  perf.  zureden;  namüovjlc  s%  sich  be- 
sprechen. 

podmô^vjlc  verb.  perf.  aufheizen,  aufwiegeln. 

pemôovjlc  verb.  perf.  eine  Zeillang  reden. 

pŕämú§vjlc  verb.  perf.  sticheln. 

premôevjíc  verb.  perf.  anreden. 

rezmü^vjic  verb.  perf.  sich  unterreden. 

v&mevjíc  verb.  perf.  1.  aussprechen;  2.  entschuldigen;  vä- 

movjlc  sa^  sich  herausreden,  sich  entschuldigen. 
vobmú$vjíc  verb.  perf.  verleumden. 

vumägvjlc  verb.  perf.  verabreden,  besprechen;  vömöevjic  s% 

sich  verabreden,  sich  besprechen, 
zmu^vjic  verb.  perf.     sich  verabreden. 
míi#žnesc  -cä  L.  meznüesc!  fem.  die  Möglichkeit. 
mú$žnä  adv.  möglich, 
'múožňlc  verb. 

Kompositum  (Inf.  -mu^žňic  Prs.  -moíň%  -mä^žníš  Rt. 
-'mežnčl): 

vumuožúic  verb.  perf.  ermöglichen, 
muräc  Prs.  murrija^  [Osh.J  mü  röja^  [Wslz.]  murôjéš  Prt.  mu- 
rôgl  verb.  imperf.  mauern. 
Komposita  (Inf.  -murüc  /Vs.  -'muruj%  Prt.  -murö  «!  Imp. 
-möro  y  [Oslz.]  -mü  re  y  [Wslz.]): 
domuruc  verb.  perf.  fertig  mauern, 
namurac  verb.  perf  viel  mauern, 
podmurac  verb.  perf.  untermauern. 
präraurSc  verb.  perf.  hinzumauern, 
pŕemurôc  verb.  perf.  ummauern,  anders  wieder  aufmauern, 
vämuräc  verb.  perf.  ausmauern,  aufmauern. 

43» 


Digitized  by  Google 


676 


DK.   FR.  LOREN  TZ. 


vmurfic  verb.  perf.  einmauern, 
vebmaräc  vcrb.  perf.  ummauern,  mit  Mauern  umgeben. 
vedmarSc  verb.  perf.  wieder  aufmauern, 
zaroaröc  verb.  perf.  zumauern,  vermauern. 
zmörSc  verb.  perf.  aufmauern. 
marSrčiR  -ikä  mase.  Maurergeselle,  Maurerlehrling. 
marSičc  Prs.  mörara.  [Oslz.]  nnVraŕa.  [Wslz.]  maräŕiš  Prt.  ma- 
raŕél  [Oslz.]  ma'rarél  [Wslz.]  murarälä  verb.  imperf.  Maurer 
sein,  das  Maurerhandwerk  betreiben. 
marSŕČk  -äkä  masc.  Maurergeselle,  Maurerlehrling, 
raarfiŕôu  -ŕevl  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Maurer  gehörig, 
raarartvo  -va  ntr.  1.  die  Maurer;  2.  das  Maurerhandwerk, 
roararhi  -ká  -he  adj.  den  Maurer  betreffend, 
♦maraväc  verb.  Her.  zu  mur&c. 

Komposita  (Inf.  -murävác  I*rs.  -'ruurávq.  -maräjivóš  [Kl.  //. 
St.  Wslz.]  -raovóš  [Vi.]  Prt.  -maräve'yl  Imp.  -mň- 
rävo  y): 

pŕemuräväc  verb.  imperf.  ummauern,  anders  wieder  auf- 
mauern. 

vämaräväc  verb.  imperf.  ausmauern,  aufmauern. 
vmaräväc  verb.  imperf.  einmauern. 
vebmurMc   verb.  imperf.  umauern,  mit  Mauern  um- 
geben. 

zamaräväc  verb.  imperf.  zumauern,  vermauern, 
mannet  -tu  masc.  das  Brummen,  Murmeln.  Oslz. 
marmaetäc  Prs.  märmeca.  [Oslz.]  mürmoca.  [Wslz.]  mör- 
maecéš  Prt.  niarmeto'yl  [Oslz.]  mtVrmete'yl  [Wslz.]  mör- 
inetS  verb.  imperf  brummen,  murmeln. 
Komposita  (Inf.  -mürmuetac  Prs.  -'murmeca;  -míírmaecé'š 
Prt.  -  mörraete'ul): 

pomürmaetäc  verb.  perf.  eine  Zeitlaug  murmeln,  brummen, 
zamftrrnuotäc   verb.  perf.    anfangen  zu  murmeln,  zu 
brummen. 

inarórk  -ká  masc.  Maurergeselle,  Maurerlehrling.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHKS  WÖRTERBUCH. 


677 


môrórkä  -M  I.  niur&rkóu,  -rarkón  fem.  die  Frau  des  Maurers. 
Oslz. 

mörof'  -aŕá,  -Ära  L.  murSr/ä  PI.  I.  -hni'  Maurer.  Oslz. 
murô$väc  Prt.  murü§vogl  s.  mitľfic.  JK.  Pt. 
murágvl  -vá  -vé  aďji.  die  Mauer  betreffend, 
muréšče  -ča  Za  inuŕäščä  rt/r.  altes  Gemäuer.  Osie. 
mtískäc  Prs.  mušča.  -češ  Prt.  muskeyl  Imp.  rauščí  verfc. 
imperf.  streichen,  streicheln.  Osie. 
Komposita: 

pemflskäc  verb.  per  f.  ein  wenig  streicheln,  bestreichen, 
pramöskäc  verb.  perf.  glatt  streichen, 
vämuskäc  verb.  perf.  glatt  streichen, 
vebmöskäc  verb.  perf.  glatt  streichen,  bestreichen 
zamuskac  verb.  perf.  glatt  streichen. 
*muskSc  verb.  iter.  zu  inöskac. 

Komposita  {Inf  -muskfic  Prs.  -muskuj^  Prt.  -muskotfl 
Imp.  -möske-Q  [Oslz.]  -muskeg  [Wslz.]): 
pŕämHskäc  verb.  imperf.  glalt  streichen, 
vämuskäc  verb.  imperf  glalt  streichen, 
vebmuskäc  verb.  imperf.  bestreichen,  glalt  streichen, 
♦muskíväc  verb.  iter.  zu  muskac. 

Komposita  (Inf.  -muskävac  Prs.  -múskáva.  -muskajjvóš  [Kl. 
H.  St.  Wslz.]  -káQvóš  [Vi.]  Prt.  -  mäskávo  yl  Imp.  -mHs- 
kävo'y):  s.  muskÄc. 
*musk&§ vác  s.  inuskäc.  Kl.  Vi. 
*mö§äc  verb.  iter.  zu  mušec.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -müäac  Prs.  -111UŠ4  -môšoš  Prt.  -  muše'yl): 
pŕämôšac  verb.  imperf.  zwingen,  nötigen;  pŕämttšäc  sa,  sich 
zwingen. 

vämôŠac  verb.  imperf.  abzwingen,  abnötigen. 

zmušac  verb.  imperf.  zwingen,  nötigen, 
mftšäcä  -cit      mušäcí  fem.  grosse  Fliege.  Oslz. 
môščicä  -cä  fem.  kleine  Fliege.  Oslz. 
muščičkä  -M  fem.  kleine  Fliege.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


678 


DR.  PR.   LOK  K  NT  Z. 


íníifiéc  Prs.  maša^  -šYš  Pri.  môšél  mäšlä  verb.  imperf.  müssen. 
Oslz. 

Komposita  {Inf.  -môšec  Prs.  -maša.  -mašíš  ÍV/.  -muBél 
-mušálá): 

pŕämašéc  verb.  per  f.  zwingen,  nötigen;  pramašéc  s%  sich 
zwingen.  —  Ten-tüta  prämašél  sva-vaetreka  de-re- 
baetä. 

vämušéc  verb.  perf.  abzwingen,  abnötigen.— Tén-galÓuz- 
ňift  väniašél  z-ňé  ßäthe  pjöißä,  ce-na-mjfi. 

zmašéc  verb.  perf.  zwingen,  nötigen, 
niašéčkä  -Iii  fem.  kleine  Fliege.  Oslz. 
m ôšélkä  -hi  fem.  kleine  Muschel.  Odz. 
mašéŠčo  -čä  PI.  N.  mušäščä  ntr.  grosse  hässliche  Fliege.  Oslz. 
maši  -šá  -šô  adj.  die  Fliegen  betreffend.  Os/*. 
maškä  -M  fem.  kleine  Fliege.  Oslz. 
inôšlä  -lä  R      -šél  fem.  Muschel.  Osk. 
iaatni  -na  -im  ad;,  trübe.  Oste. 
m  u  tne  adr.  trübe.  Os/-?. 

matnesc  -cä  L.  matnüosci  fem.  die  Trübheit.  Oslz. 
mazfkä  -hi  4.  mözika.  [Oslz.]  mó  zika,  [Wslz.]  fem.  Musik, 
•"maž^ac  verfc.  iŕer.  *w  inažjic.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -maž^ac  Prs.  -'mHŽ3%  -miížšóš  B/,  -ínáž- 
§o-«l  Jmj>.  -môžjo  H): 

pemaž^äc  wr&.  imperf.  zerstampfen,  zerquetschen. 
rezmaž£äc  verb.  imperf  zerstampfen,  zerquetschen, 
mazníc  Prs.  mäžfo  -$&        mužjél  Ji»j>.  môŽ3Í  tw&.  imperf. 
zerstampfen,  zerquetschen.  Oslz. 
Komposita: 

peniaž$ic  verb.  perf.  zerstampfen,  zerquetschen. 

rozmôžuc  verb.  perf.  zerstampfen,  zerquetschen, 
mü-cä  PL  G.  iuüc  s.  maca.  Wslz. 
mtt'côčkä  s.  macečka.  Wslz. 

macuščo  P/.  N.  uiacaščä  G.  -cáíič  s.  maco&e.  Wslz. 
maxká  P/,  G.  mück  s.  macka.  Wste. 


Digitized  by  Google 


SI.OVLVZISCHKS  WÜKTKKliUCD, 


679 


mücnicä  s.  uiöcnica.  Wslz. 
múcňičk  s.  mucňičk.  Wslz. 
niú  cňičkä  s.  mucnička.  Wslz. 
mücniköu  s.  mäcnikóq.  Wslz. 
míi  cňik  s.  müciiik.  Wslz. 
mü  x  é  c  s.  inäcec.  Wslz. 
müda  s.  nitida.  Wslz. 
íuä'dé'x  s.  mädex  acij.  und  ad  r.  Wslz, 
mü  dlävjä  s.  müdlävjü.  Wslz. 
müdlävosc  s.  uiudlävesc.  Wslz. 
mu'3ßc  s.  mu3ec.  Wslz. 
múa3ésto  s.  nií»3esto.  Wslz. 

mu-3éščo  PI.  N.  mu3á-ščä  G.         s.  môäeščo.  Wslz. 

míľfá  PI.  G.  uiuf  s.  müfa.  Wslz. 

niu'fká  M.  G.  mufk  s.  mufka.  Wslz. 

miYfľí  s.  muflí.  Wslz. 

mú'flo  s.  muflo.  Wslz. 

m  ü  /ä  PI.  G.  miľx  s.  mü^a.  Wslz. 

mu"xom5r -s.  muxoinôr.  Wslz. 

m  ü  k  ä  c  s.  mukac.  Wslz. 

iníľkórkä  s.  mukóľka.  Wslz. 

mükör  s.  mukóŕ.  Wslz. 

íuú'lfizuä  s.  umlezua.  Wslz. 

miVmäč  s.  iuuniač.  Wslz. 

miľňä  .s.  m  ň  na.  Wslz. 

mü  ňi  s.  inúňY.  Wslz. 

ínťiTiiiot  s.  münuut.  Wslz. 

niÚTÔrk  s.  murórk.  Wslz. 

mu'rórká  s.  íuurórka.  Wslz. 

imYrór  s.  íiiôrór.  Wslz. 

mü Ťtísčo  L.  miiruščú  PI.  G.  -räič  s.  môŕeščo.  Wslz. 
mü  skáč  s.  muskac.  Wslz. 
mu  šäc  s.  mušac.  Wslz. 

inôšäcá  L.  mušá  cí  PI.  G.  -šác  s.  môšäca.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


680 


DR.  FR.  LORENTZ. 


maŠčicä  8.  inaščica.  Wale. 
maščičká  s.  maščičká.  Wslz. 
ma'šéc  s.  mašec.  Wslz. 
mašéčká  8.  mflšečka.  Wslz. 
mú  šélkä  s.  mašelka.  Wslz. 

miľôéšče  BN.  mašáščä  G.  -šašč  *.  môšešče.  Wslz. 
ma-šl  s.  raôš'i.  Wslz. 
muška  P/.  G.  mašk  s.  muška. 
ine-šlä  *.  mušia.  Wslz. 
ma  tní  s.  môtní.  Wslz. 
ma  tne  s.  matne.  JFs&r. 
ma  tnesc  8.  môtnesc.  Wslz. 
*ma*ž$äc  s.  maž$ac.  Wslz. 
ma'ž$ic  s.  môž^ic.  Wslz. 

môčéc  Prs.  môča.  -Číš  Prt.  môče'gl  -ča  -čelí  Part.  Prt.  mačSli 
werft,  imperf.  muhen,  wie  eine  Kuh  brüllen. 
Komposita: 

pemôčec  verb.  per  f.  eine  Zeillang  brüllen. 
pŕemôČéc  verb.  perf.  während  einer  Zeit  brüllen. 
rezmuČéc  verb.  perf.  sa.  recht  ins  Brüllen  kommen, 
zamíičéc  verb.  perf.  anfangen  zu  brüllen,  aufbrüllen, 
mäčkä  -hi  fem.  Kuh. 
muknóux  s.  mukuóuc  H.  Vi.  St.  Wslz. 
radknóuc  Fat.  raakna.  -ňôš  Prt.  maknóun  verb.  perf.  aulbrüllen 
wie  eine  Kuh.  Kl. 
Komposita: 

peraükuöuc  verb.  perf.  hin  und  wieder  ein  Gebrüll  hören 
lassen. 

zatnuknóuc  verb.  perf.  aufbrüllen, 
mal  mölu  [Oslz.]  mülu  [Wslz. J  mase.  Schlamm, 
mal  môlä  masc.  Molte. 
malek  -äkä  masc.  kleine  Molte. 
múliieví  -vá  -vé  adj.  die  Motten  botrelTend. 
mönkä  -In  fem.  kleine  Lippe.  Kl.  U.  Vi.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVIXZISCHES   WÖRTKKH UC'H . 


G81 


mur  müru  [Oslz.]  dihtô  [Wsle.J  Pi.  G.  muröu,  masc.  Mauer, 
mtirk  -kú  masc.  kleine  Mauer, 
mösk  -kô  masc.  Hirn. 

mösknogc  Imp.  möskni  [H.  Vi.  St.]  mô'skňl  [WsU.]  s.  raösk- 

nôjjc.  U.  Vi.  St.  Wsle. 
mösknoyc  Put.  raöskn%  -ňéS  Prt.  müskno^n  Imp.  möskni 

verb.  perf.  streichen,  streicheln.  Kl. 
Komposita: 

pomösküöuc  verb.  perf.  leicht  uberstreichen,  bestreichen. 
prämHsknóuc  verb.  perf.  glatt  streichen. 
vebmÖ8knövic  verb.  perf.  bestreichen,  glatt  streichen, 
raüsktiovi  -v&  -vé  adj.  das  Hirn  betreffend, 
miíštrék  -ftku  masc.  Mostrich,  zubereiteter  Senf, 
miit  mat«  masc.  4.  Mut,  Kühnheit;  2.  Übermut,  Wildheit. 
mfttß'X  adj.  indecl.  4.  mutig,  kühn;  2.  ubermutig,  wild, 
mözgnöjic  Imp.  mözgnl  /#.  Vi.  St.J  mö  zgni  [WsU.]  s.  muz- 

gnóuc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
mäzgnôuc  Fut.  muzgňa^  -ň6Š  Prt.  rauzgnóu.n  Imp.  inäzgňí 
verb.  perf.  zerstampfen,  zerquetschen.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -muzgnöiic  'Prs.  -  múzgňíi  -mtízgňgš  Prt. 
a.  -Wizgnôyu  b.  -mňzg  -muzglä  Part.  Prt.  -mözgll): 
pemuzgnôuc  verb.  perf.  zerstampfen,  zerquetschen, 
rezmuzgnóuc  verb.  perf.  zerstampfen,  zerquetschen, 
m  0  m  ä  Č  s.  nnimaČ.  St. 
m  u  ň  ä  PI.  G.  m$n  s.  muňa.  St. 
muni  s.  míiňí.  St. 
mi'tnkä  s.  muuka.  St. 

N. 

d5  prp.  c.  A.  und  L.  an,  auf,  gegen.  I.  na"  c.  A.  bezeichnet  a.  den 
Ort,  dessen  Oberfläche  das  Ziel  der  Verbalthatigkeit  ist,  b.  den  Ge-* 
genstand,  auf  den  hin  die  Verbalthatigkeit  gerichtet  ist,  besonders  in 
feindlichem  Sinne;  c.  das  ideale  Ziel;  d.  den  folgenden  Zeilraum, 


682 


UR.  KK.   LOK  BN  T  Z 


über  den  sich  die  Folgen  der  Verbaltbäligkeit  erstrecken  oder  nach 
dessen  Abiauf  die  Tbäligkeit  eintritt;  c.  die  Teile,  in  welche  die 
Verbalthätigkeit  einen  Gegenstand  zerlegt;  f.  in  Verbindung  mit  Zahl- 
wörtern uad  mit  Ausdrücken  für  Masse  und  Gewichte  die  ungefähre. 
schät2uagsweise  Menge;  2.  nä  c.  L.  bezeichnet  a.  das  Befinden  auf 
der  Oberfläche  eines  Gegenstandes;  b.  den  Tag,  an  dem  die  Verbal- 
handlung vor  sich  geht.  —  Für  betontes  nä  tritt  vor  nasalem  Anlaut 
Di|  ein,  für  nä  c.  A.  triit  vor  einsilbigen  Pronominalformen  \fo&[Kl] 
n5j|  [H.  Vi.  St.  Wslz]  ein,  für  na  c.  L.  kann  vor  einsilbigen 
Pronominalformen  n$  eintreten.  —  Ní-präsTi  nä-góyra..  Jä- 
bjiggňá  i»a-vjatér.  Vô-n-bjég  nöu-mj%.  J&pôda.  dü$-cä  n^- 
niite.  Von-svväMsél  zä-^lepca  uä-rok.  Nä-rok  ja-pridq 
träl)T.  Ta-tú^rmä  sa^ru^spadlá  nä-vjelä  šták.  Von-šed  nä- 
póyl  mjilä.  Tä-lastá  ľiQŽoy  na-tayfli.  Mä-ji^emä  na-moHí. 
Na-bjäuJIm  dni*  tä-ligžíš  v-lóu,škťt!  Na-dräbíra  dťm  von-prä- 
šed  zags. 

nä!  interj.  nun!  wohlan! 

nä!  nätä!  näcá!  interj.  da  hast  du!  nimm! 

u  a-  Verbalpräfix.  Es  bezeichnet  a.  das  Ruhen  der  Verbalthätigkeit  an 
oder  auf  einem  Gegenstande;  b.  das  Gerichtelsein  der  Verbalthätig- 
keit auf  etwas  hin  oder  an  etwas  heran;  c  das  Ausgehen  der  Ver- 
balthätigkeit von  einem  Puukt,  häufig  mit  deminuirender  Nebenbe- 
deutung; d.  die  Bewältigung  einer  Menge  von  Gegenständen  (mit 
Präfixen  versehene  Verba  imperfektiver  Aktionsart  werden  in  diesem 
Falle  perfektiv);  e.  mit  Reflexiven  zusammengesetzt  giebt  es  dem 
Verb  die  Bedeutug  des  d.  «zur  genüge,  sali».  —  Vor  nasalem  Anlaut 
wird  das  betonte  ua-  durch  ui\-  ersetzt. 

näc  -cä  fem.  das  Kraut  der  Hackfrüchte. 

nficänä  -uä  /.  íiacänóit  [Kl.  H.  Vi.]  -cuuôu  [St.]  -cánóu. 

[Wslz.]  PL  G.  -cit.  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -c*n  [St  J  fem.  das 

Kraut  der  Hackfrüchte. 
nacuQpel  adv.  zurück, 
načas  adv.  zur  rechten  Zeit,  pünktlich, 
näčéš?  adv.  warum?  wozu? 


Digitized  by  Google 

» 


Sl.OVINZISCUES  WÖRTERBUCH. 


683 


uSčisto  adv.  rein,  bis  zur  vollen  Reinheit. 

nfid  prp.  c.  A.  und  lnstr.  über,  über — hinaus,  an.  1.  näd  c.  A. 
bezeichnet  a.  den  Ort,  über  den  hinaus  oder  bis  zu  dem  sich  eine 
Bewegung  erstreckt;  b.  in  übertragenem  Sinne  den  Gegenstand, 
über  den  die  Yerbalbandlung  hinausgeht;  2.  nSd  c.  I.  bezeichnet 

a.  den  Ort,  über  dem  oder  an  dem  die  Verbalhandlung  vor  sich  gehl; 

b.  in  übertragenem  Sinne  den  Gegenstand,  über  den  die  Verbalhand- 
lung hinausgegangen  ist.  —  Für  näd  c.  A.  tritt  vor  einsilbigen  Pro- 
nominalformen  noud  [Kl.J  uöud  [H.  Vi.  St.  Wdz.]  ein,  vor 
sekundärer  Doppelkonsonanz  wird  nSd  durch  uäde  ersetzt.  —  Tén- 
klebúocóun  liecoul  nät-škuňa..  NY-präšľi  näd-ŕeka,.  Te-jÍ3& 
näd-mjarq,.  Nóyt-te  ven-inü-de-yl  stóuróu.  sukňa.  Tä-vrójjblä 
látôu  ožd-dvora^.  Nad-ŕekÔy  stú$jôu.  vjivä.  Vén-má  mú$c 
nade-mnou.. 

nad-  Verbalpräfix.  Es  bezeichnet  a.  das  Sicherstrecken  der  Handlung 
bis  dicht  an  einen  Punkt;  b.  das  Hinausgehen  der  Handlung  über 
einen  Punkt;  c.  den  Beginn  der  Handlung,  häufig  mit  dem  Nebenbe- 
griff  der  Demiuuierung.  —  Kür  nad-  tritt  vor  stimmlosen  Konso- 
nanten nat~  ein,  vor  sekundärer  Doppelkonsonanz  nade-,  vor  \ 
nade-,  auľ  der  zweiten  Silbe  betontes  nade-  geht  vor  dreifacher, 
mit  s  oder  z  beginnender  Konsonanz  in  nadej-  über. 

nad|Ü  -tá  -té  adj.  aufgeblasen,  stolz. 

nädi*tesc  -cä  L.  nadatúescí  fem.  die  Aufgeblasenheit,  der  Stolz. 

näde  s.  näd. 

nade-  s.  nad-. 

nadčj-  s.  nad-. 

nädenc  s.  jíc. 

nade-  s.  nad-. 

näd t je  s.  jic. 

nadglöyvnY  -n&  -né  adj.  über  dem  Kopfe  befindlich.  Vi.  St.  Wslz. 
nadglöywni  8.  nadglöjivui.  Kl.  Ii. 
uadgorälí  -lä  -lé  adj.  etwas  angebrannt. 

nädgreßäcölkä  -hi  /.  nadgre3ääelkóu.  fem.  Belohnerin.  Kl.  Ľ. 
St.  Wslz. 


684 


DR.   FR.  LORKNTZ. 


nädgre3äcél  -elä  L.  nadgreaftclglu  masc.  Belohner. 
*  n5dgro3ácilká  /.  nadgregäcHkóu,  PL  G.  -cilk  s.  n8dgro3ä- 
celka.  Vi. 
nSdläge  adv.  auf  lange  Zeit. 

nadmjérnl  -ná  -né  adj.  übermässig,  das  richtige  Mass  uberschrei- 
tend. 

nSdrojérňä  adv.  öbermässig,  im  Lbermass. 
nadmneHiI  -ká  -hé  adj.  am  Meer  gelegen. 
nSdňlc  s.  jíc. 
nädónj  adv.  hinab. 

nadÖylni  -nä  -né  adj.  unten  befindlich. 

nädŕéčóyn  -anä,  -óynä  PI.  N.  -ňä  G.  nadrečôyn  [U.  Vi. 
Wslz.]  -čÓun  [Kl.  St.],  -čá>óu,  /.  -niui"  mase.  Flussan- 
wohner. 

nadŕéjčui  -nä  -né  adj.  am  Fluss  gelegen. 

nadŕéjČňicä  -cä  fem.  Flussanwohnerin. 

nadŕéjičňíK  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  ľlussanwohner. 

nadväššl  -šä  mase.  Vorgesetzter,  Aufseher.  Oslz. 

nadväššY  s.  nadväššl.  Wslz. 

nadvjÓ«skä  s.  nadvjöuska.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

uadvjouskä  -hí  A.  nädvjónska,  fem.  das  Anstricken.  Kl. 

nädvór  adv.  nach  aussen,  hinaus. 

nad  vô  e  dni"  -ná  -né  adj.  am  Wasser  gelegen. 

nadzércä  -cä  D.  -cojň  H.  N.  -covjä  mase.  Oberaufseher.  ' 
nadzérčinä  -nä  Pi.  G.  -čin  fem.  Oberaufseherin. 
nSdzór  -aru  mase.  Oberaufsicht. 

nadzörcä  -cä  1).  -cej«  PI.  N.  -cevjä  mase.  Oberaufseher. 
uadzorČiná  -nä  PI.  G.  -čin  fem.  Oberaufseherin, 
nadzväčäjni'  -nä  -né  adj.  aussergewôhnlich.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
nädzváčajnosc  -cä  L.  nadzväčajunosď  fem.  die  Aussergewöhn- 
lichkeit, Ungewöhnlichkeit. 
nfidzväčaiňä  adv.  aussergewôhnlich. 
nadzväČäínY  s.  nadzväčäiuí.  St. 
nat)í  -gäu  -T)é  adj.  nackt. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH 


685 


Kompositum  : 

poyluat)!  halbnackt, 
nagá^nní  -nä  -né  adj.  tadelhaft. 
*n3gläc  verb.  iter.  eu  uSglec. 

Komposita  (Inf.  -nagläc  Prs.  -nágla.  -nayglóš  [Kl.  Ii.  St. 
Wslz.]  -náoglóš  [Vi.]  Prt.  -  nágle-gl  Imp.  -nfigle-g): 
prünägläc  verb.  imperf.  sehr  antreiben, 
znägläc  verb.  imperf.  zwingen, 
nägléc  Prs.  uä'ygl%  [Kl.  H.  St.  Wsle]  nággla.  [Vi.]  -liš 
Prt.  näyglél   [Kl.  H.  St.  Wsle.J  náQglél  [Vi.]  nftglälä 
Imp.  näglá*  verb.  imperf.  drängen,  antreiben. 
Komposita  (Inf.  -nSgléc  Prs.  -'n&gl%  -nayglxš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -náogliš  [Vi.]  Prt.  -  náglél  Imp.  -naglä): 
penaglec  verb.  per  f.  antreiben,  drängen, 
pränüglöc  verb.  per  f.  sehr  antreiben. 
znSgléc  verb.  perf.  zwingen, 
nagle  adv.  comp,  zu  uaygle. 
naglieší  -šá  -šé  adj.  comp,  zu  naygli. 
nägdpra.  adv.  hinauf, 
nfige  adv.  nackt. 
Kompositum: 

pöulnage  halbnackt, 
nag  esc  -cä  L.  uaguosci  fem.  die  Nacktheit. 
iiagHČko  adv.  ganz  nackt, 
nagíičhi  -ká*  -hô  adj.  ganz  nackt.  Oslz. 
nagö-xni  -na  -nč  adj.  ganz  nackt.  Oslz. 
nägu^no  adv.  ganz  nackt, 
naguotä  -tä  A.  uagota.  fem.  die  Nacktheit, 
nag  trč  h  i  s.  nagQčhí.  Wslz. 
nagü"xu'i  s.  nagítyní.  Wslz. 
uaguŠi  -šä  -šé  adj.  ganz  nackt, 
nägťíše  adv.  ganz  nackt. 

nahalöyni  -nä  -ué  adj.  erzörnt,  böse.  H.  Vi.  Wslz. 
nahalöuni  s.  nahalöyni. 


686  DR.   FR.  LORKNTZ. 

nahôbäk  adv.  nahôbäk  bräc,  vzic  auf  den  Kücken  nehmen, 
nahöbakö  adv.;  nahöbakü  ňl$sc  auf  dem  Racken,  Huckepack 

tragen, 
nahubnäk  s.  nahôbak. 
uahöbnakö  $.  nahôbakô. 
najädli  -lá"  -lô  adj.  sau. 

nfijadlesc  -cä  L.  najadloesci  fem.  des  Sallsein,  die  Sättigung. 

n5klape*r  -prä  masc.  ein  Werkzeug  zum  Flachsreinigen. 

nfikríž  adv.  ins  Kreuz,  kreuzweise. 

uäkší  *šá  -šô  adj.  comp,  zu  nabi. 

nfilázórkä  -M  /.  nalázarkóu.,  -zärkôu.  fem.  Finderin. 

nal&zór  -arä  L.  nalázaŕii  masc.  Finder. 

na  levo  adv.  zur  Linken,  links. 

nSlevo  prp.  c.  Gen.  zur  Linken,  links  von. — Ta-karčmä  stúeji 

nälevo  té-cérkvja.  Ní-šlí  nälevo  té-dr«obí  v-lfo. 
nali§scft  -cä  masc.  Finder, 
naliezné  nä  ntr.  Fundgeld,  Finderlobn. 
nallQziiicä  -cÄ  fem.  Finderin. 
nali§zňlk  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Finder, 
namáglô  s.  namäjjlô.  Vi. 
namäslní  -nä  -nô  adj.  bedächtig,  absichtlich.  Osie. 
namá  slní  s.  namäslní.  Wsle. 
n  a  m  a  «1  ô  adv.  sogleich,  sofort.  Kl.  U.  St.  Wslz. 
n  an  e  g  u  adv.  zu  Fuss. 

nág-:  die  hier  nicht  genannten  mit  náo-  beginnenden  Wiirter 

8.  u.  nájj-.  Vi. 
nágglft  s.  näuglä.  Vi. 
nápglí  s.  nauglí.  Vi. 
nágglesc  s.  näflglesc.  Vi. 
náoríDgä  s.  na»ruaga.  Vi. 
náorfiDgä  s.  näjjniDga.  Vi. 
napadané  -ňä  ntr.  Fallsucht,  Epilepsie. 
napjTtY  -ta*  -té  adj.  betrunken.  Osie. 
napjrťí  s.  napjTtí.  Wsle. 


Digitized  by  Google 


SLOVIXZISCHES  WÖKTKKBUCH. 


687 


níipôyl  adv.  zur  Hälfte,  balb. 
nápodrabé  adv.  zum  zweiten  Male,  wiederholt, 
oapesláotk  s.  napesláytk.  Vi. 
napošlagtk  adv.  zuletzt.  Kl.  H.  St.  Wsle. 
naprÔQŽne  adv.  vergeblich,  umsonst. 

näprocčm  prp.  c.  G.  gegenüber. —  NSprecem  cérkvjä  stôojl 
kärČmft. 

näpresto  prp.  c.  G.  gegenüber.  —  NSpreste  mô^-^TÔ  jä- 
cérM. 

nSpŕékq  adv.  quer,  in  die  Quere. 

näpf"ék%  prp.  c.  G.  quer  uber.  —  Niípŕéka.  jigzerä  jä-Röuv. 

nSpŕétsa.  adv.  vorwärts. 

näphéltí ,  nnpréhl  adv.  quer,  in  die  Quere. 

nSpŕéM,  napŕéhl  prp.  c.  G.  quer  uber. — Ta-kSrčmä-jä  nfipŕénl 

té-druol)I. 
11  Sproßt  k,  napfójjtk  adv.  entgegen, 
naprójitkft  adv.  zuerst,  voran. 

napröytkü  prp.  c.  G.  vorne  in,  an  der  Spitze  von.  —  Napŕäjjtkô 

téx-säldäytúj!  šet  Krästk. 
narä  -r«1  D.  -roju  mase.  Narr;  kuQvä  due-narä  tŕámäc  jemanden 

zum  Narren  haben,  narren,  foppen, 
naräc  Prs.  närüja.  Prt.  narôul  verb.  imperf.  narren,  foppen,  zum 

Besten  haben. 

naradä  -dft  J.  naradoi]  PI.  G.  -raud  [Kl.  U.  St.  Wsle.]  -raod 

[Vi.]  fem.  Beratung, 
narejnstvo  -vá  ntr.  Narrheit,  Thorheit.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
narejnstvo  s.  uar^ustvo.  St. 
narovSti  -tá*  -té  adj.  narrisch. 
nSrovato  adv.  närrisch. 

nfirovatosc  -cä  L.  narovatúoscí  fem.  das  närrische  Wesen,  Be- 
nehmen. 

narüoväc  Prt.  narüevo'yl  s.  narä~c.  Kl.  Vi. 
närvá  -vä  fem.  ein  abgestochenes  Stuck  Basen. 
*n5räc  verb.  iter.  zu  níioŕec. 


688 


DU.  ľU.  LOK  K  N  T  Z. 


Komposita  (Inf.  -närac  Prs.  -näía,  -nifettS  [KL  H.  St.  Wslz] 
-náQÍ-óš  f  F»7  PH.  -'íiäre-yl  Imp.  -náro-g): 

pednaŕäc  verfc.  imperf.  untertauchen  (tr.);  pednaräc  sa_ 
untertauchen  (intr.). 
•  penärac  verb.  imperf.  untertauchen  (tr.);  penÄräc  sa. 

untertauchen  (intr.). 
vänäŕäc  verb.  imperf.  hervorstecken,  auftauchen  lassen; 

väuäräc  64  hervorkommen,  auftauchen, 
vn&f-ác  verb.  imperf.  hineintauchen  (lr.);  vnäiäc  sa.  hinein- 
tauchen (intr.). 

venäTäc  verb.  imperf.  völlig  untertauchen  (tr.);  ven&räcsa. 

völlig  untertauchen  (intr.). 
vuuäŕäc  verb.  imperf.  ganz  untertauchen  (lr.);  vunfilräc  s% 

ganz  untertauchen  (intr.). 
zanfiräc  verb.  imperf.    untertauchen  (tr.);   zanäfrác  sa. 
untersinken,  untertauchen  (intr.). 
naräcä  -cä  L.  naräcl  [OslzJ  -ŕäd  [Wslz.]  PL  6.  -Hc  [Mm.] 

-f-äc  [Wslz]  fem.  Närrin, 
nasladô-ycä  -cä  masc.  Nachahmer. 
uasladô-yČinä  -uä  PI.  G.  -čln  fem.  Nachahmerin. 
nasláQtk  s.  naslautk.  Vi. 
naslágtkú  s.  nasláytkú  adj.  und  prp.  Vi. 
nasläjjtk  adv.  zuletzt.  KL  H.  St.  Wslz. 
nasläytkü  adv.  zuletzt.  Kl.  II.  St.  Walz. 
Dasläijtku  prp.  c.  G.  am  Schlüsse,  am  Ende,  zuletzt  von.  —  Ven- 

pŕäšed  naslautkH  ßiey..  KL  II.  St.  Wsh. 
d  asta.  p  u  í  -íiay  -íie  adj.  folgend, 
nast^pňicä  -cä  fem.  Nachfolgerin. 
nast$pňlk  -ikä  PL  N.  -cä  masc.  Nachfolger, 
nast^pstve  -vä  ntr.  die  Nachfolge, 
nfiš  -ša  -še  pron.  adj.  unser. 
*našäc  verb.  Her.  zu  niese. 

Komposita  (Inf.  -našác  Prs.  -  nfiša.  -najjsoš  [KL  H.  St.  Wslz.] 
-náQŠôš  [Vi.]  PH.  -  náŠo'ul  Imp.  -n5šo*«): 


Digitized  by  Google 


SLOYLNZISCHES  WÖRTERBUCH 


GS9 


donašäc  verb.  imperf.  1 .  bis  zu  einem  Punkte  hin  tragen; 
2.  anzeigen,  denunzieren. 

uanfiŠac  vcrb.  imperf.  zusammentragen. 

pednäšäc  verb.  imperf.  aufheben. 

pränašac  verb.  imperf.  bringen, 
dopŕänäšäc  verb.  imperf.  herbeibringen. 

pienäšäc  vcrb.  imperf.  hinübertragen,  von  einem  Ort  zum 
andern  tragen;  prenášač  s%  umziehen. 

roznäšäc  vcrb.  imperf.  austragen,  hierhin  und  dorthin  tra- 
gen, verbreiten. 

vanäšac  verb.  imperf.  hinaustragen. 

vnäšac  verb.  imperf  hineintragen. 

vobnäšäc  vcrb.  imperf  umhertragen. 

vednäšäc  verb.  imperf.  zurückbringen,  wiederbringen. 

vunasäc  vcrb.  imperf.  davon  tragen,  wegschleppen. 

zauäšac  verb.  imperf.  hinbringen. 

zuäsäc  verb.  imperf.  1.  zusammentragen;  2.  herabtragen, 
našínc  -ca  masc.  Landsmann.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
našínshi  -ká  -he  adj.  laudsmännisch,  einheimisch.  Kl.  H.  Vi.WsU. 
našlnc  s.  našínc.  St. 
uašjnshi  s.  našínstľi.  St. 
našpacer  adv.  spazieren, 
našpacčra.  adv.  spazieren, 
n  ä"  t  s.  nad. 
nat-  s.  nad-. 

natčl  -čá  -čé  adj.  nüchtern,  nicht  gegessen  habend, 
uatčo  adv.  nüchtern. 

nStčosc  -cä  L.  natčuosc'i  fem.  die  Nüchternheit. 

natpjiti  -tá  -té  adj.  angetrunken.  Oslz. 

natpjiti  s.  natpjiti.  Wslz. 

natŕäsli  -lá  -lé  adj.  flatterhaft,  unzuverlässig. 

nätraslosc  -cä  L.  natraslüosci  fem.  die  Unzuverlässigkeit. 

naträlji  adv.  zurück.  Oslz. 

naträbi  s.  uaträtji. 

44 


690 


DR.  rR.  LORENTZ. 


natráDi  s.  naträtji.  Wslz. 

natslágdňicá  s.  natslaydňica.  Vi. 

uatslágdňlK  s.  natsläudňik.  Vi. 

natslaydňicä  -cä  fem.  Nachfolgerin.  Kl.  H.  St,  Wslz. 

natsläydnik  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  Nachfolger.  Kl.  H.  St.  Wsls. 

natelédu'í  -nä  -nô  adj.  nachfolgend. 

natslédní  -ňá  -ňé  adj.  nachfolgend. 

natsmjéfcä  -cä  mase.  Spötter.  //.  Vi.  St.  Wslz. 

natsmjéfčinä  -nä  PI.  G.  -čiu  fem.  Spötterin.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

natsmjéfcä  s.  natsmjéfcä.  A7. 

natsmjéfčinä  s.  natsmjéfčinä.  Kl. 

natsta.pjélc  -cä  mase.  Nachfolger. 

natst^pjélstve  -vä  ntr.  die  Nachfolge. 

natsta,pní  -naj}  -né  adj.  nachfolgend. 

natšt|pňicä  -cä  fem.  Nachfolgerin. 

uatst^pňík  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  Nachfolger. 

natst^pstve  -vä  ntr.  die  Nachfolge. 

natstou.pjôčkä  s.  natstuupjóčka.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

uatstójípjôk  s.  natstoupjók.  //.  Vi.  St.  Wsle. 

natstóupjóčká  -Iii  fem.  Nachfolgerin.  Kl. 

natstoupjók  -ákä  PI.  N.  -cä  mase.  Nachfolger.  Kl. 

natträpjfiľi  -lá  -lé  adj.  angefault. 

natu  adv.  im  Augenblick,  sofort. 

nävärcäcßlkä  -M  J.  navárcäcielkôi}  fem.  Bekehrerin.  Ä7.  H.  St. 
Wslz. 

nílvärcäcél  -clä  L.  navärcäcleh'i  mase.  Bekehrer. 
nävärcäcílkä  J.  uavärcäciikóji  PL  G.  -cilk  s.  nävarcäcelka.  Vi. 
uävdóyl  adv.  hinab,  hinunter, 
♦nävjäc  verb.  iter.  zu  núovjic. 

Komposita  (Inf.  -nävjäc  Prs.  -  nävja.  -nájjvjôš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -naovjóš  [Vi. J  Pri.  -'navjo-yl  Imp.  -nävje-uj: 
ponävjác  verb.  imperf.  erneuern, 
vobuavjäc  verb.  imperf.  erneuern, 
vednävjäc  verb.  imperf.  erneuern. 


Digitized  by  Google 


SL0YmZISCHK8  WÖRTBBBUCH.  691 

na?jalii  adv.  um  dio  Welte, 
nävjeíil  adv.  ewig. 
u5vjéŕx  odv.  1.  hinauf;  2.  obendrein. 
nSyjéŕk  adv,  4.  hinauf;  2.  obendrein, 
navjérkä  adv.  oben. 

navjéiŕkä  prp.  c.  G.  oben  auf.  —  Von-Ši§30*9l  uavjerkü  té*£- 
mje-xö«. 

nSvórcôrkä  -M  I.  navórcarkóu,  -cSrkóu  fem.  Bekehrerin. 
nffvôrcóŕ  -aŕá  Á.  navórcäŕä  mase.  Bekehrer. 
navostatk  adv.  zuletzt. 

u^vučicôlká  -hí  I.  navuČici§Ikóu  fem.  1.  die  Frau  des  Lehrers; 

2.  Lehrerio.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
núvučicél  -elä  L.  navučiciglô  mase.  Lehrer, 
navačiclglstvo  -vä  ntr.  das  Lehramt,  der  Lehrerberuf.  Kl.  H.  St. 

Wslz. 

navuČicl§lsfil  -ká  -hé  adj.  den  Lehrer  betreffend.  Kl.  H.  St. 
Wslv. 

nuvučicilkä  I.  navučici  lkójj  PI.  G.  -cilk  s.  navačicelka.  Vi. 

navuČicWstvo  8.  navučiciglstve.  Vi. 

uavučici  lshi"  s.  navučiciglshí.  Vi. 

navü$muoc  adv.  uber  Nacht.  Kl.  H.  Vi. 

navôgranoc  5.  iiavuemiioc.  St. 

nävúcehi  adv.  um  die  Wette. 

uävústrona.  adv.  abseits,  auf  die  Seite.  Oslz. 

nuviistronq,  prp.  c.  G.  abseits,  auf  die  Seite  Ton. —  Vó-n-šed 

vüstron$  téx-í.^- 
navústroňä  adv.  abseits,  auf  der  Seile.  Oslz. 
uavüstronä  prp.  c.  G.  abseits,  zur  Seite. —  Nävustronä  töy-/7£ 

jä-Škaňa.  Oslz. 
iiSvästrüna.  s.  DavustroD^  adv.  und  prp.  Wslz. 
uSvästrünä  s.  nävustronä  adv.  und  prp.  Wslz. 
iiavü/niiiec  s.  uavöomnoc.  Wslz. 
näzgôjira.  adv.  hinauf. 
Häzuak  adv.  rücklings. 

44* 


692 


DR.   FR.  LOREXTZ. 


íiäzôt  adv.  zurück. 
*nSžäc  verb.  iter.  zu  nSžcc. 

Kompositum  (Inf.  -nažäc  Prs.  -näží*  -uỞôš  [Kl.  H.  St. 
Wslz.]  -náQŽôš  [Vi.]  Prt.  -  näžo-yl  Imp.  -níže  «): 
vobnSžäc  verb.  imperf.  entblössen;  vebnäžác  s%  sich 
entblössen. 

*n䞧c  verb. 

Kompositum  (Inf.  -näžéc  Prs.  -  naž%  -nSžíš  /Vi.  -'nažél): 
vebnfižec  per/*,  entblössen;  vobnSžéc  sa,  sich  enl- 

blössen. 

•  nažé  adv.  comp,  zu  nuge. 
iiä-lgac  s.  Igac.  Vi. 

näčlc  Prs.  uäč%  -číš  Pr*.  iiäčel  näčilá  twfc.  imperf.  nicken,  mit 
dem  Kopf  winken.  Os/-?. 
Kompositum  (Inf.  -náČíc  P/'S.  -  näč$  -náčíš  Prt.  -näČél): 
pränáčíc  verb.  perf.  zunicken, 
näčisto  adv.  launisch,  boshaft.  Oslz. 

näČÍBtesc  -cÄ  L.  nä£istü§scl  fem.  die  Launenhaftigkeit,  Boshaftig- 
keit.  Oslz. 

näkä  -hl  fem.  Laune,  üble,  boshafte  Laune.  Oslz. 
náknôyc  s.  íiäknóuc.  //.  Vi.  St. 

näknôuc  Fut.  näkň%  -ňéŠ  Prt.  a.  näknój|ii  nékn|  b.  nák  -klá 
Art.  íiäkll  verb.  perf.  nicken,  einen  Wink  mit  dem  Kopf 
geben.  Kl. 

Kompositnm  (Inf.  -nüknöiic  Prs.  -  nökna_  -näkňéš  Prt.  -nék 
-uäklá) : 

piäuákuóuc  verb.  perf.  zunicken, 
näkovato  adv.  launisch,  boshaft.  Oslz. 

näkovatosc  -eil  L.  näkovatüesci  fem.  die  Launenhaftigkeit,  Bos- 

hafiigkeit.  Ozlz. 
Dftčístl  -tá  -tô  adj.  launisch,  boshaft.  Oslz. 
näčTsti  s.  DäČistl.  Wslz. 
näkovätí  -tä  -té  adj.  launisch,  boshaft, 
na'číc  s.  uäčic.  Wslz. 


Digitized  by  kjOOQlc 


SLOYINZISCHES  WÖRTERBUCII. 


nä'číste  s.  näčiste.  Wslz. 

načisto  sc  s.  näčistesc.  Wslz. 

nä-kä  PI.  G.  nak  s.  näka.  Wslz. 

na  knôyc  Prt.  b.  näk  8.  naknôyc.  Wslz. 

näkovate  s.  näkovate.  Wslz. 

ná-kovatosc  s.  näkovatosc.  Wslz. 

näbätk  -kň  mase.  Erwerb.  Oslz. 

näbätk  -a  tká  s.  nabätk.  Wslz. 

näbluotní  -nä  -ne  adj.  am  Sumpf  gelegen. 

nábožínstve  -vä  ntr.  Andacht,  Frömmigkeit.  Kl.  U.  Vi.  Wslz. 

náboženstve  s.  näbežlnstve.  St. 

nábežňáQc  Prs.  naobožneja.  8.  näbeziiayc.  Vi. 

nábežnäjjc   Prs.  nä'ubežňeja.  nabožiiisje'š  Prt.  naubežno'gl 

-ňá  -ňeľí  verb.  imperf.  fromm  werden.  Kl.  U.  St,  Wslz. 
näbožňíctvo  -vä  ntr.  die  Frömmelei,  Scheinheiligkeit.  Oslz. 
näbežňľctve  s.  uábožňTctvo.  Wslz. 
nábräšňíK  -ikä  mase.  Bauchgurt,  Bauchriemen.  Oslz. 
nabŕä-šňíR  s.  näbräšňilč.  Wslz. 
uábŕéjžiii  -nä  -nč  adj.  am  Ufer  gelegen. 

näbuožn'i  -ná  -ué  adj.  4 .  andächtig,  fromm;  2.  frömmlerisch,  schein- 
heilig. 

n a bü o ž ň é c  5.  nábežňäyc. 
n&buežnicä  -cä  fem.  Frömmlerin,  Scheinheilige, 
nábŕiožňičkä  A\\  fem.  Frömmlerin,  Scheinheilige, 
nábíiežŕnk  -ikä  PL  N.  -cä  mase.  Frömmler,  Scheinheiliger, 
nábäožňôc  s.  nábozňä^c. 
n&čôlňictve  -vä  ntr.  die  Führung.  Kl.  H.  St. 
näčôlňi  ctvo  s.  naČelňíctvo.  Wslz. 
näčiQlňicä  -cä  fem.  Führerio,  Anführerin.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
náČi§lňíčkä  -Iii  fem.  Führerin,  Anführerin.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
n  ä  či  §1  nik  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  Führer,  Anführer.  Kl.  U.  St. 
Wslz. 

näČIlňíctvo  s.  náčelňictvo.  Vi. 
náčWňicä  s.  näčlglňica.  Vi. 


694 


DB.  FB.  LOKSNTZ. 


náčrlňičkä  s.  náčietáička.  Ft. 
näČl  lňík  8.  näčielňiK.  Vi. 
nádatk  -kú  mase.  Zugabe. 

nädöjjlk  -kä  mase.  der  untere  Teií,  besonders  der  aus  gröberer 

Leinwand  gefertigte  untere  Teil  des  Hemds, 
nädöylni  -ná  -né  adj.  unten  befindlich, 
nádrúe.žní  -ná  -né  adj.  am  Wege  gelegen, 
nädüejbä  -bä  A.  naudoba.  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  náodeb*  [Vi.] 

fem.  Anmut, 
nádúobní  -ná  -né  adj.  anmutig, 
nádvorní  -ná  -né  adj.  am  Hofe  gelegen. 
nä3éín'i  -ná  -né  adj.  die  Hoffnung  betreffend.  Kl.  H.  Vi.  Wsle. 
n&3eini  s.  n&3éj[nY.  St. 

n&3iQjä  -jä  A.  nau3ej%  [Kl.  H.  St.  Wslz.J  nádeja.  [Vi.] 

PI.  G.  -3eJ  fem.  Hoffnung, 
nägörn'i  -ná  -né  adj.  auf  dem  Berge  gelegen. 
nágr|nční  -ná  -né  adj.  an  der  Grenze  gelegen, 
nägrísk  -kä  masc.  Anbiss. 

nákrífkä  -M  A.  näukrifka.  [H.  St.  WsteJ  nápkrífka.  [Vi.]  fem. 

Deckel.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
nákrífkä  s.  nákrífkä.  St. 
näláQsk  s.  näläysk.  Vi. 
náläysk  -kú  masc.  Fund.  KL  H.  St.  Wslz. 
nälóupk  s.  nálónpk.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
uáloupk  -kťi  masc.  Anbruch.  Kl. 
nálúežnô  -nä  ntr.  die  Gewohnheit, 
nälúflžní  -ná  -né  adj.  gewohnt. 
nániuoí-M  -ká  -bé  adj'.  am  Meer  gelegen. 
näpjSrU  -tá  -tô  adj.  eigensinnig,  halsstarrig, 
uäpj^tk  -kä  masc.  Hinterleder  des  Schuhs, 
nápji^rsni  -nä  -né  adj,  auf  der  Brust  befindlich, 
näpjísk  -kü  masc.  Aufschrift. 

näprävä  -vä  A.  najjprav^  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  náppraY^  [Vi.] 
PI.  G.  -prô-y  fem.  Ausbesserung. 


BL0VI.NZI8CHE8  WÖKTERBUCH.  695 

n&radä  -dä  A.  nä«rad%  [KL  U.  St.  Wslz.J  nagrada.  [Vi.] 
PL  0.  -rayd  [KL  H.  St.  Wslz.]  -rágd  [Vi.]  fem.  Beratung. 

li&rtnik  -kíl  mase.  Tracht,  Last.  KL  U.  Vi.  Wslz. 

näremni  -ná  -nô  adj.  eigensinnig,  launisch.  KL.  H.  Vi.  Wslz. 

nárgmňicä  -cä  fem.  eigensinniges,  launisches  Weib.  KL  H.  Vi. 
Wslz. 

näré"mňlk  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  eigensinniger,  launischer  Mensch. 

Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
närfmk  s.  närgmk.  St. 
när^mn!  5.  näremni*.  St. 
n&r§mnicä  s.  näre"mnica.  St. 
närgmniR  s.  näremnik.  St. 
näŕéjční  -nä  -né  adj.  am  Fluss  gelegen, 
näŕéjčňicä  -cä  fem.  Bewohnerin  des  Flussufers, 
näréjčňík  -ikä  PL  N.  -cä  masc.  Bewohner  des  Flussufers, 
náságtkä  A.  naQSótka.  s.  näsaytka.  Vi. 
näsäytkä  -Iii  A.  iiäysôtka.  fem.  Bruthenne.  KL  H.  St.  Wslz. 
näskvärní  -ná  -né  adj.  laut,  lärmend, 
následní  -nä  -né  adj.  nachfolgend, 
näslédňicá  -cä  fem.  Nachfolgerin, 
následník  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Nachfolger, 
následní  -ňá  -ňé  adj.  nachfolgend, 
náslénicä  -cä  fem.  Nachfolgerin.  Kl.  II.  Vi.  Wslz. 
násléňík  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Nachfolger.  KL  H.  Vi.  Wslz. 
násléňl  -riá  -né  adj.  nachfolgend.  KL  H.  Vi.  Wslz. 
náslgňicä  s.  uíilslôňica.  St. 
nál^ňík  s.  náslénik.  St. 
násilní  s.  nfisléňl.  St. 
násmjéjišní  -nä  -né  adj.  spöttisch,  spottlustig, 
näsmjéjšňicä  -cä  fem.  spottlustiges  Weib,  Spötterin. 
näsmjéjŠňlčkä'  -hl  fem.  spottlustiges  Weib,  Spötterin, 
násmjéjšňlk  -ikä  PL  N.  -cä  masc.  spottlustiger  Mensch,  Spötter. 
näŠÍk  -ikä  masc.  Deichselkette, 
nátôrä  -rä  fem.  Natur. 


Digitized  by  Google 


696 


DR.   FK.  LOKENTZ. 


nag-  Präfix  zur  Bezeichnung  des  Superlativs.  Vor  nasalem  Anlaut 

erscheint  nag-  in  KL  und  St.  als  nau.-  Kl.  H.  St.  Wslz. 
näybjég  -egii  L.  näbjlög«  masc.  Anfall.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
nägbožnesc  -cä  L.  uubeŽníi^scí  fein.  Andacht,  Frömmigkeit.  Kl. 

H.  St.  Wslz. 
nagbožnä  adv.  andächtig,  fromm.  Kl.  II.  St.  Wslz. 
näubréstk  -kä  masc.  Weste.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
nauxek  -ekü  PI.  G.  nädQkójj  masc.  das  Anlaufen,  Zusammen- 

üiessen.  Kl.  H.  St.  Wals. 
íiaucésk  -ka  L.  nácäska  [OslzJ  -ca-ska  [Wslz.]  masc.  der 

Druck,  das  Gedränge.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
najjdgredä  -dä  /.  nódgrúodóu.  PI.  G.  -gröjjd  fem.  Belohnung. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
napdjózd  -azda  PI.  G.  nódjäzdóy  masc.  plötzliche  Ankunft.  Kl. 

U.  St.  Wslz. 

näudmjór  -arú  PI.  G.  nódmjaróu  masc.  Übermass.  Kl.  H.  St. 
Wslz.  ' 

náudebnesc  -cä  L.  uädobnüosci  fem.  die  Anmut.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

najidebňä  adv.  anmulig. 

näudrék  -äka  PL  G.  nädräkóu  [Oslz.]  -räkoii  [Wslz.]  masc. 

Nachdruck.  KL  H.  St.  Wslz. 
naudzór  -ora  masc.  Oberaursicht.  Kl.  II.  St.  Wslz. 
iiäuganä  -na  1.  nágá^uón  PL  G.  -göyn  [H.  Wslz.]  -góun  [Kl. 

St.]  fem.  Tadel.  KL  H.  St.  Wslz. 
nägglä  adv.  plötzlich.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
näjjgl'i  -lá  -lé  adj.  dringend,  eilig,  hilzig.  KL  U.  St.  Wslz. 
näjiglosc  -cä  L.  näglü^sc'i  fem.  die  Eile.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
nau^ód  -ada  PL  G.  näxädôu  masc.  Überfall.  KL  H.  St.  Wslz. 
näg-xójíd  -edá  PL  G.  náhodou  masc.  Überfall.  KLH.St.  Wslz. 
näujózd  -azda  PL  G.  näjäzdóu  masc.  Überfall.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
nayklód  -ada  PL  G.  näklädójj  masc.  Aufwand,  Ausgabe,  Unkosten. 

Kl.  II.  St.  Wslz. 
najjkóz  -azú  L.  nákazu  masc.  Befehl.  Kl.  H.  St.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


SliOVIXZISCHES  WÖRTERBUCH. 


697 


näykap  -pa  PI.  G.  nákäpôjj  [Oslz.]  -kô'póy  [Wslz.]  masc. 

Ankauf.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
näßlö^b  s.  najjlöub.  H.  St.  Wslz. 

n  a  j}  lôn  g  -ogü  PI.  G.  nôlôogôy  masc.  üble  Angewohnheit,  Unart. 

Kl.  K.  St.  Wslz. 
naylöjjb  -abft  PL  G.  näl^bóu  masc.  Anbruch.  Kl. 
näaložén  -žnä  -ždč  adj.prd.  gewöhnt.  Kl.  ü.  St.  KGa.  W. 
näjjležíii  s.  uäuložeu.  GGa. 

najiležnesc  -cä  L.  náložuaesc'í  fem.  die  Angewohnheit.  Kl.  II. 
St.  Wslz. 

nauméslá  uámasé!  [H.]  -mä*sčl  [Wslz.]  fem.  pl.  Überlegung, 

Erwägung.  H.  Wslz. 
näjimevä  -vii  I.  uämüevöu  PI.  G.  -mÖuv  fem.  Verabredung, 

Beratung.  II.  Wslz. 
najipjärt  o  adv.  eigensinnig,  halsstarrig.  Kl.  II.  St.  Wslz. 
uajipjärtosc  -cä  L.  näpjärtaosci  fem.  Eigensinn,  Halsstarrigkeit. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
Dappjis  -sa  L.  iiápjTsú  [Oslz.J  -pji'sa  [Wslz.]  masc.  Aufschrift. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
uäöpliv  -ävii  PI.  G.  náplavou.  [H.  St.]  -lä*vô«  [Wslz.]  masc. 

Zufluss,  das  Zuströmen.  H.  St.  Wslz. 
naypliw  s.  näupliv.  Kl. 

naupód  -ada  PI.  G.  napüdojj  masc.  Anfall,  Überfall.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

u poj,  -ojü  L.  näpüeja  masc.  Trank.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

näjjpevjé3  -e3ä  L.  näpovji§5f  PI.  G.  -vje3  fem.  die  Ankündi- 
gung. Kl.  H.  St.  Wslz. 

uaypröyt  adv.  i.  zuerst;  2.  voran.  Kl.  U.  St.  Wslz. 

näjjpŕóytk  adv.  1.  zuerst;  2.  voran.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

uäyremnesc  -cä  L.  näremnaesci  fem.  der  Eigensinn,  das  lau- 
nische Wesen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

näjjremnä  adv.  eigensinnig.  Kl.  U.  St.  Wslz. 

nájjrÍBgä  s.  naiirunga.  Kl.  U  St.  Wslz. 


69S 


DB.  ľB.  LOREN  TZ. 


nayróyd  -edft  PL  G.  näröjjd,  -ritedOy  L.  -&x  masc.  Volk, 

Nation.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
nagrünga  -n1)I  I.  narl  ogóu  D.  L.  -nzä  fem.  Nahrung.  Kl.  H. 

St.  Wslz. 

näysädlo  -lä  PI.  N.  násädlá  [OslzJ  -sadlä  [Wslz.]  G.  döl 
ntr.  Bahre.  Kl,  H.  St.  Wslz. 

näpsßp  -äp«  PI.  G.  näsapóy  [OslzJ  -sä-pöy  [Wslz.]  masc.  Auf- 
schutt, aufgeschüttete  Erde.  Kl.  II  St.  Wslz. 

uäyskok  -kö  PI.  G.  náskú§kôji  masc.  das  Aufspringen,  der  Auf- 
sprang. Kl.  H.  St.  Wslz. 

Ľajjskväriiesc  -cä  L.  näskvärnúôscí  fem.  das  lärmende,  lästige 
Kl.  H.  St.  Wslz. 

näjjskvärňä  adv.  lärmend,  lastig.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

näyslod  -adô  PI.  G.  Dästädou,  masc.  Nachfolge.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

naysmjéšnesc  -cä  L.  násmješuô§scí  fem.  das  spöttische,  spott- 
lusüge  Wesen,  die  Spottlust.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

liajisöd  -adô  PI.  G.  uásSdôy  masc.  Ansatz,  Aufsalz,  Anbau.  Kl.  H. 
St.  Wslz. 

näyšmakä  -M  fem.  Nachgeschmack.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
uäytxööd  -edu  PI.  G.  nóťxúedóu  masc.  Überfall.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

näytlék  -äkô  PI.  G.  nätläkoy  [OslzJ  -lä'kóy  [Wslz.]  masc. 
Gedränge.  Kl.  II.  St.  Wslz. 

näytpjis  -sä  L.  nôtpjisô  [OslzJ  -pji  sti  [Wslz.]  masc.  Über- 
schrift. Kl.  U.  St.  Wslz. 

naytskok  -kô  PI.  G.  nótskúokóy  masc.  das  Anspringen,  der  An- 
sprang. Kl.  H.  St.  Wslz. 

näytslód  -adô  B.  G.  nótslädóy  masc.  Nachfolge.  Kl.  H. St.  Wslz. 

uäjjvjóyz  s.  nayvjôuz.  H.  St.  Wslz. 

uayvjóuz  -a^zä  L.  nävj^zä  masc.  Futter  im  Handschuh.  Kl. 

näyvój.  -ojô  L.  návôejô  masc.  Weberbaum.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

nayvórt  -ärtô  PL  G.  nävSrtóy  masc.  Umkehr.  Kl.  B.  St.  Wslz. 

nayvond  -odô  PI.  G.  uävôodôy  masc.  Verleitung.  Kl.  U.  St. 
Wslz. 


Digitized  by  Google 


SLOVLNZISCHES  WÖRTERBUCH. 


099 


näuvóuz  -ezu  L.  n&vüozä  mase.  Zufuhr.  Kl.  H.  St.  Wslz, 
nájjzämjíi  n&zämjicft  [KLU.]  -z^mjicá  [St.]  -zaVmjícá  [Welz.] 

PI.  N.  näzämj^tá  ntr.  ein  eben  von  der  Sau  abgesetztes  Ferkel. 

Kl.  H.  St.  Wslz. 
näHzämjô»tko  PI.  G.  Dázämja.tk  [H]  -zamjajk  [St.]  -zä- 

mjalk  [WsU.]  s.  näözümj0«tke.  H.  St.  Wslz. 
nííyzamjóutke  -kä  PI.  N.  názämj$tkä  G.  názámj%tk  nir.  ein 

eben  von  der  Sau  abgesetztes  Ferkel.  Kl. 
niiu-  s.  näp>.  Kl.  St. 
naumSslä  s.  uaumeslä.  Kl.  St. 

Daumevä  PI.  G.  nämöyv  [St.]  -mÖuw  [KL]  s.  näymeva. 
KL  St. 

miYärtní  -ná  -né  adj.  die  Rückkehr  betreffend, 
navlieka  -M  A.  nauvleka.  [Kl.  H.  St.  Wslz]  nápvleka,  [Vi.] 
fem.  Netzseil. 

náTÓHskä  -hl  A.  näyvôuska.  [Kl.  H.St.  WsU.]  nágvóuska.  [Vi] 

fem.  starke  Zufuhr, 
nävöjjtkä  -M  A.  na«vój|tk%  [KL  H.  SL  Wslz.]  nä<?vößtkii  [Vi.] 

fem.  starke  Zufuhr, 
návožlgňá  -ňä  (D.  A.  L  B.  N.  s.  näžlena)  mase.  Bräutigam. 

KL  H.  Vi. 
návežieňä  s.  návežigňa.  St. 
uävoži-ňä  s.  nävožlQiia.  Wslz. 
navučňicä  -cä  fem.  gute  Lehre.  Oslz. 

návôkä  -hí  A.  näujHkífc  [Kl.  H.  St.]  nÚQVuka.  [Vi]  fem.  Lehre. 
Oslz. 

návuedni  -ná  -né  adj.  am  Wasser  gelegen. 
nävú'Čňicä  s.  návôčňica.  Wslz. 
nävú'kä  PI.  G.  -vôk  s.  návňka.  Wslz. 

názámjicä  -cä  fem.  ei  d  eben  von  der  Sau  abgesetztes  Ferkel.  Kl. 
H.  Vi. 

nazä-mjicä  5.  näzämjica.  Wslz. 
názámjicä  s.  názämjica.  St. 

názi§mnl  -ná  -nô  adj.  auf  der  Erde  befindlich.  KL  H.  Vi. 


Digitized  by  Google 


700 


DR.  FR.  LOREXTZ 


näzigmnl  s.  nazigmni.  St. 

näzi'mni  s.  näzigmnl.  Wslz. 

näzímk  -kú  mase.  Frühlingsanfang.  Kl.  U.  Vi.  Wslz. 

názjmk  s.  nazímk.  St. 

názväsk  -kú  mase.  Nachnahme,  Familiennahme.  Osie. 
näzväsk  -aVskä  s.  názväsk.  Wslz. 

näžieúá  -ňä  D.  najižeňejô  [Kl.  HJ  náoženejä  [Vi.]  A.  I.  nay- 

žeňa.  [Kl.  H.]  náožeúa.  [Vi.]  mase.  Bräutigam.  Kl.  H.  Vi. 
näžignä  s.  näžieňa.  St. 
nážrna  D.  näyžíňevä  s.  nážigna.  Wslz. 
n%  s.  nS. 
ná>  s.  na-. 

ii^cäc  verb.  iler.  zu  n^cec. 

Komposita  {Inf.  -ní£cäc  Prs.  -'na.ca.  -nqcóš  Prt.  -na.ce*yl): 
pfäná^cäc  verb.  imperf.  i .  anlocken,  herbeilocken;  2.  gewöh- 
nen; pfäní|cäc  s«i  i.  sich  herbeilocken  lassen;  2.  sich  ge- 
wöhnen. 

vänáeäc  verb.  imperf.  herablocken;  vän^cäc  sa.  sich  hcraus- 
lockeo  lassen. 

vn^cäc  verb.  imperf.  hereinlocken;  vnž|cäc  sa.  sich  herein- 
locken lassen. 

vodni|cäc  verb.  imperf.  abgewöhnen;  vodiu^cäc  sa.  sich  ab- 
gewöhnen. 

zan^cäc  verb.  imperf.  anlocken,  hinlocken;  zan^cäc  s%  sich 
anlocken  lassen. 

zn^cäc  verb.  imperf.  1.  zusammenlocken;  2.  verführen;  zn|- 
cäc  sa.  1.  sich  zusammenlocken  lassen;  2.  sich  verführen 
lassen. 

n|céc  Prs.  -ná^  -ciš  Prt.  -n^cél  verb.  imperf.  1.  locken;  2.  ge- 
wöhnen; 3.  verführen,  betrügen;  na^céc  sa.  1.  sich  locken  lassen; 
2.  sich  gewöhnen;  3.  sich  betrügen,  sich  verführen  lassen. 
Komposita: 

nan^céc  verb.  perf.  i.  viel  zusammenlocken;  2.  angewöhnen; 
nan^cöc  sa.  sich  angewöhnen. 


Digitized  by  Google 


SLOVIXZISCnES  \YÖRTKRBUCH. 


701 


pon|c6Č  verb.  perf.  1.  nach  einander  anlocken;  2.  angewöh- 
nen; pen^céc  sa.  sich  angewöhnen. 

pŕan$céc  verb.  perf.  i.  anlocken,  herbeilocken;  2.  angewöh- 
nen; pŕän^cčc  sq.  1.  sich  herbeilocken  lassen;  2.  sich  an- 
gewöhnen.  —  Vén-sa_-pHlna.cél  do-pjlcá. 

vľína.cé'e  verb.  perf.  herauslocken;  väna/éc  s%  sich  heraus- 
locken lassen. 

vni|cßc  verb.  perf.  hereinlocken;  vn^eße  sa.  sich  hereinlocken 
lassen. 

vodnácéc  verb.  perf.  abgewöhnen;  vedn^céc  sa.  sich  abge- 
wöhnen. —  Vén-já-védna.cél  vot-pjTeá. 
zanq[céc  verb.  perf.  anlocken,  hinlocken;  zaníjcéc  sa.  sich 

hinlocken  lassen. 
zn|céc  verb. perf.  1 .  zusammenlocken;  2.  verfuhren;  zn^cScsa. 
\.  sich  zusammen  locken  lassen;  2.  sich  verrühren  lassen.  — 
Ten-tätk-jä  znäcél  do-kradnieiíá. 
nqkäc  Prs.  \i%k%  -kôš  ľrt.  n^ke'Hl  verb.  imperf.  i.  treiben; 
2.  drangen,  zu  veranlassen  suchen. 
Komposita: 

don^käc  verb.  perf.  bis  zu  einem  Punkte  hin  treiben, 
uan^käc  verb.  perf.  i.  viel  hinlreiben;  2.  nötigen, 
ponfikäc  verb,  perf.  1.  antreiben,  herantreiben;  2.  nötigen, 
prän^käc  verb.  perf.  i .  heranlreiben;  2.  nötigen.  —  TiQvä 

tä-ríepŕäni|kóš  de-robüotä. 
preni\käc  verb.  perf.  hindurchtreiben,  vor  übertreiben. 
väna.käc  vtrb.  perf.  hinaustreiben. 
vna;käc  verb.  perf.  hineinlreiben. 

vuniikäc  verb.  perf.  eine  Strecke  wegtreiben.  —  Vô'ii-mjo'gl 

ta_-krÜ9va_  vuua.koyné  pöul  mjllä. 
zan^käc  verb.  perf.  1.  hintreiben;  2.  nötigen, 
znqkäc  verb.  perf.  1.  herabtreiben;  2.  zusammentreiben. 
n%käc  .verb.  Her.  zu  n|kac. 

Komposita  (Inf.  -ua.käc  Prs.  -n^kuja^  Prt.  -iia.kô'ul  Imp. 
-n|ko*«): 


Digitized  by  LiOOQlc 


702 


DB.  FR.  LOREXTZ. 


den%kffc  verb.  imperf.  bis  zu  einem  Punkle  hin  treiben. 
präna.ka"c  verb.  imperf.  1.  herantreiben;  2.  nötigen. 
pren%kfic  verb.  imperf.  hindarchlreiben,  voruberlreiben. 
väii^käc  verb.  imperf.  binaustreiben. 
vn^käc  verb.  imperf.  hineintreiben, 
zanajcäc  verb.  imperf.  i .  h  in  treiben;  2.  nötigen. 
zuaMc  verb.  imperf.   i.  herablreiben;   2.  zusammen- 
treiben. 

na.käŕní  -k&  -he  adj.  den  Treiber  betreffend, 
♦n^kííväc  verb.  Her.  zu  n|kac. 

Komposita  (Inf.  -uakäväc  Prs.  -  na^käva,  -ua.kä'ujóš  [Kl.  U. 
St.  Wslz.]  -kágvóš  [Vi.]  Prt.  -uak&vo-gl  Imp.  -na.kä- 
vo  y):  s.  najfäc. 
n^kórkä  -M  I.  nakärkóu,  -kSrkóu,  fem.  Treiberin. 
ji^kôŕ  -aŕft,  -árá  L.  uqkžírii  mase.  Treiber, 
♦na^küoväc  s.  Da.k5c.  Kl.  Vi. 
n|m6sliiosc  -cA  L.  naméslnúosci  fem.  die  Bedachtsamkeit,  Ab- 
sichtlichkeit, 
uijmeslnä  adv.  bedachtsam,  absichtlich, 
n  %  nage  adv.  nackt,  bis  zur  Nachtzeit, 
n^uec  adv.  auf  die  Nacht,  für  die  Nacht, 
nanovo  adv.  neuerdings. 

n$zä  -zä  fem.  1.  Not,  Klend;  2.  schlechtes  Gras,  Getreide. 

n^zčc  Prs.  a.        -zíš  b.  nÖu&fc  [Kl.]  nÓuža^  [IL  Vi.  St.  Wslz] 
-ziíš  Prt.  a.  n$zél  b.  nouzél         uöyzel  /Ä,  Fi.  5/.  Wslz.] 
Imp.  nq[zä  i?er&.  imperf.  s%  sich  quälen,  sich  abmühen. 
Komposita: 

ponijzec  verb.  per  f.  sa^  sich  eine  Zeitlang  quälen. 

premizßc  verb.  ptrf.  sa.  sich  hindurchquälen,  sich  kümmerlich 
durchschlagen. 

znä>.ec  verb.  ptrf,  sa.  sich  quälen. 
na<zní  -nay  -mi  adj.  elend,  bedürftig,  kümmerlich,  mager., 
u  a,  z  i'ui  q  c  s.  uajmayc.  Ft. 

na_ziiäjjc  Prs.  n^zneja^  u%ziíi^éš  Prt.  níizúo'yl  -ťiä  -ííell  Part. 


Digitized  by  Google 


SL0VIXZISCDR9  WORTERBUCH.  703 

Prt.  neznali  verb.  impcrf.  elend  werden,  verkümmern,  abmagern. 
Kl.  H.  St.  Wslz. 
Kompositum : 

zniiziiayc  verb.  perf.  verkümmern,  elend,  mager  werden, 
n  | zu  Č  c  s.  mizťiäyc. 

n^zňiQŠí  -Šä  -šé  adj.  comp,  zu  nazní  und  oöijzni. 
n  q  z  ň  ô  c  s.  na^zňäjjc. 
*n|žäc  verb.  iter.  zu  m^zec. 

Komposita  (Inf.  -n^žác  Prs.  -  nójjža^  -nÔjjžôS  [Kl.J  -nóyža. 
-nopžóš  [H.  Vi.  St.  Wslz  J  Prt.  -  nôužo-«l  [Kl.J  -nóu- 
žo-yl  /Ä  Vi.  St.  Wslz  J  Imp.  -n|žo  «): 

pŕeupác  verb.  impcrf.  sa_  sieb  kümmerlich  durchschlagen, 
zn^žác  t>erž>.  impcrf.     sich  quälen. 
iigji*fno  yvä  -vä  P/,  (7.  -no-y  /e;w.  Neunauge, 
ngjélka  -M  /c*n.  Nelke, 
n  é  n  s.  nign.  Os/*.  tfGa.  í  r. 
nSrá  -rä  fem.  Niero. 
nerbä  -bil  PI.  G.  norb  /m.  Narbe, 
nerbovätl  -tá  -té  adj.  voller  Narben, 
uéjidä  -dä  /c»i.  Niet. 

íujdžíc  Prs.  néidbij^  ÍW.  mjdô'yl  verb.  imperf.  nieten. 
Komposita: 

zntjdäc  verb.  perf.  zusammennieten. 

zancjdfic  verb.  per  f.  vernieten, 
nejdí^väc  Prt.  nsjidCiovo'ul  s.  nsjdäc.  Kl.  Vi. 
neÁYä  -ji  /.  m^U  M.  G.  nitf  fem.  Rest, 
nšjlá  -lü  fem.  die  Spitze  an  den  Gerstenkörnern. 
n§jškä  -hl  fem.  Restchen. 

nl§n  nä  iiüe  pron.  1.        -der  (als  bestimmter  Artikel  gebraucht); 

2.  swfcsf.  er.  Kl.  H.  Vi. 
nl§tä  -tá  fem.  eine  Art  Setznetz. 

nlgtňlk  -ikä  1H.  N.  -cä  Wflsc.  Fischer,  welcher  mit  der  uigta 

fischt, 
nlfin  s.  ni§n. 


Digitized  by  Google 


704 


• 

DR.  FR.  LOREXTZ. 


nin  8.  uien.  GGa. 

ui^tör   adj.  indecl.   i.  nüchtern,  noch  nicht  gegessen  habend; 

2.  nüchtern,  dem  Trinken  abgeneigt, 
ni^tér  adv.  nüchtern, 
nl'n  s.  iü§n.  Wslz. 

nSňä  adv.  jetzt,  nun.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
níňi§ši  -Šá  -šô  adj.  jetzig, 
níšri^  adj.  indecl.  neugierig, 
níšrlx  adv.  neugierig, 
nfňä  s.  ninn.  5/. 

nördöyst  -tö  masc.  i.  Nordosten;  2.  Nordostwind, 
nördöyst  8.  nordöust. 

nördvest  -é  stú  masc.  i.  Nordwcsteo;  2.  Nordwestwind, 
nódgroydní  -ná  -né  adj.  die  Belohnung  betreffend. 
nodgrÓupk  -kä  masc.  Grabmal, 
nódzienini  -nä  -né  adj.  überirdisch.  Kl.  H.  Vi. 
n  ód  ziem  nl  s.  uódziemnY.  St. 
nódzimni  s.  nódziemuí.  Wslz. 
nör  nüorä  PI.  G.  norou.  masc.  Taucher,  Seetaucher, 
uörcök  -äkä  masc.  Winkelchen, 
nördä  -dä  fem.  i.  Norden;  2.  Nordwind, 
nórduov'í  -vä  -vé  adj.  nördlich, 
no  r  k  -kä  masc.  Taucher,  Seetaucher, 
nört  -tä  PI.  L.  -cé^  masc.  i.  Ecke;  2.  Winkel, 
nórtuovi  -vä  -vé  adj.  die  Ecke,  den  Winkel  betreffend, 
nótkláotkä  A.  náotklótkq  s.  nótklaytka.  Vi. 
nótkläytkä  -hl  A.  najitklótkq  fem.  Zulage,  Zuschuss.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

nótpjísk  -kú  masc.  Iberschrift.  • 

nótplätä  -tä  A.  nä'jitplata.  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  náotplat^  [Vi.] 

fem.  Nachzahlung,  Mehrzahlung. 
nótslédni  -nä  -né  adj.  nachfolgend, 
nótslédáicä  -cä  fem.  Nachfolgerin, 
nótslédni  k  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Nachfolger. 


Digitized  by  LiOOQle 


Sl.OYlXZISCHES  WÖRTERBUCH. 


705 


nótslédni  -ňá  -ňé  adj.  nachfolgend. 

uôtsléňicä  -cä  fem.  Nachfolgerin.  KL  H.  Vi.  Wsh. 

nótsIéňlK  -ikä  PL  N.  -cä  mase.  Nachfolger.  KL  H.  Vi.  Wsh. 

nótslôňí  -ňä  -iíe  adj.  nachfolgend.  KL  II.  Vi.  Wsh. 

nót  slonie  ä  s.  nótslôňica.  St. 

nôtsléňíE  s.  uótsléňiK.  St. 

nótslôní  5.  nôtsléňi.  67. 

nöy  s.  na.  //.  Vi.  St.  Wsh. 

nouí  s.  non!  H.  Vi.  St.  Wsh. 

nöiid  s.  näd.  H.  Vi.  St.  Wsh. 

noyščicä  -cä  fem.  Füsscheo. 

noyšČičkä  -íii  fem.  Füsschen. 

nóyšk  -kä  mase.  kleines  Messer. 

nouŠkä  -M  fem.  Füsschen. 

nout  -tú  mase.  1.  Not,  Elend,  Armut;  2.  Bedürfniss. 
nöutä  -tä  fem.  Musiknote. 

ncHitéruc  Prs.  nôiiterňjq,  l*rt.  núytéreyl  Imp.  nóutére'H  verb. 
imperf.  notieren,  aufschreiben,  aufzeichnen. 
Komposita: 

nanôutérac  verb.  per  f.  aufnotieren, 
penóutéräc  verb.  per  f.  alles  aufnotieren, 
zanóytéräc  verb.  perf.  aufnotieren, 
nóytčruoväc  Vrt.  nôytčrúove*ul  s.  nóytéräc.  Kl.  Vi. 
nö y  tni  -na  -né  adj.  nützlich,  notwendig, 
nöntno  adv.  nützlich,  notwendig. 

nöytnosc  -cä  L.  nóutnôoscí  fem.  die  Nützlichkeit,  Notwendigkeit. 

noytto  s.  nouUo.  H.  Vi.  St.  Wsh. 

nóyvčmbrÚQvi  -vá  -vé  adj.  den  November  betreffend. 

nóuvembôr  -brá  mase.  November. 

noyzn'í  s.  noyzní.  //.  Vi.  St.  Wsh. 

nöuznosc  s.  nöiiznesc.  H.  Vi.  St.  Wsh. 

nóyziíicä  s.  nouzňica.  H.  Vi.  St.  Wsh. 

nouznlk  s.  nÔMzňiR.  H.  Vi.  St.  Wsh. 

nóyzórká  s.  nuu.zórka.  H.  Vi.  St.  Wsh. 

45 


700 


DR.  FR  LORENTZ. 


nojizór  s.  nóuzóh  H.  Vi.  St.  WsU. 

iióuzúetä  s.  uóijzuota.  //.  IV.  St.  Wslz. 

íiouž  iiôožä  L.  íiežu  mase.  Messer;  prostí  íioyž  Tischmessi-i 

uoijžäcä  -žéc  /.  -cmi  fem.  pl.  Scheerc. 

u  ö  u  ž  e  č  h  í  -čk  fem.  pl.  kleine  Scheere. 

iióii  s.  na.  Kl. 

ňou!  interj.  nun!  wohlan!  vorwärts!  Kl. 
nö«d  s.  iiad.  Kl. 

iiöjjtto  adv.  noch  dazu,  überdies,  ausserdem.  Kl. 
n  ó  u  z  Iii  -ná  -iié  adj.  elend,  bedürftig,  kümmerlich,  inagor.  Kl. 
iiÓHziiesc  -cä  L.  uoyziiüosci  fem.  Elend,  Dürftigkeit.  Kl. 
nöiiznicä  -cä  fem.  Elende,  Dürftige.  Kl. 
liönznik  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Elender,  Dürftiger.  Kl. 
uoijzórká  -hi  I.  nóuzarkóit,  -zarkou  fem.  Elende,  Dürftige.  Kl. 
oöjjzor  -aŕä  L.  nóuzárň  mase.  Elender,  Dürftiger.  Kl. 
uóuzu^tä  -tä  A.  noijzeta,  fem.  Dürftigkeit.  Kl. 
uoeäc  Prs.  nüociija.  nocôjéš  Prt.  uocô'yl  verb.  imperf.  über- 
nachten,  nächtigen. 
Komposita  (Inf.  -uoeäc  Prs.  -necňja,  Prt.  -necéyl  Imp. 
-düqco'u): 

preuoeäc  verb.  perf.  übernachten. 

zanocac  verb.  perf.  übernachten, 
noční  -nau,  -né  adj.  nächtlich, 
nocnoväc  Prt.  nocü§vo*ul  s.  iiecäc.  Kl.  Vi. 
uocü§vi  -v&  -vô  adj.  nächllieh. 

nocúovňík  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Nachtschwärmer,  ü.  Vi.  St. 
Wslz. 

nocüownik  s.  nocuovňik.  Kl. 

nogäjčká  -M  A.  uüoge*jöka,  fem.  kleiner  Strumpf,  Kinderslrumpf. 

Oslz. 

uogäjční  -n&  -ué  adj.  den  Strumpf  betreffend.  OsU 
uogä'jčkä  s.  nogäjčka.  Wslz. 
nogáVjční  s.  nogäjčiiY.  Wslz. 
uoguovi  -vä  -vé  adj.  den  Fuss  betreffend. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISlHES  WÖRTERLUCH. 


707 


Kotnposila:  s.  nnol)í. 
no  k  ch  o  vi  -vá  -vé  adj.  den  Nagel  betreffend, 
norüovi  -vá  -vô  adj.  den  Taucher  beireffend, 
nesälní  -ná  -né  adj.  fruchlbringend,  fruchtbar.  Kl.  II.  St.  Wslz. 
nosäŕhi  -ká  -Tie  adj.  den  Träger  betreffend. 
nosStl  -tä  -té  adj.  mit  grosser  Nase,  grossnäsig. 
uosä'lni  s.  nosäln'f.  Vi. 
nosuov'i  -vä  -vé  adj.  die  Nase  betreffend, 
noví  -väu,  -vé  adj.  neu. 
novjé  adv.  comp,  zu  nüovo. 
novöchi  -ká  -hé  adj.  recht  neu.  Osla. 
üovö^ni  -nä  -né  adj.  recht  neu.  Oslz. 
nov  ú  o  tá  -tä  A.  nüovo fem.  die  Neuheit, 
novüotu'i  -ná  -nô  adj.  neu,  neumodisch, 
novü-chi  s.  novučhl.  Wslz. 
uovíi"](ni  s.  novu^nľ.  Wslz. 

nožňTctvo  -vä  ntr.  1.  die  Messerschmiede;  2.  das  Messerschmieds- 
handwerk. Oslz. 

nožňTchi  -ká  -hé  adj.  den  Messerschmied  betreffend.  Oslz, 

n o žnici  -čä  -čé  adj.  den  Messerschmied  betreffend.  Oslz. 

nožúictvo  s.  nožňTctvo.  Wslz. 

nožňrch'i  s.  nožŕľíclľi.  Wslz. 

nožňi'Čľ  s.  nožňíčí.  Wslz. 

nožíiovi  -vä  -vó  adj.  das  Messer  betreffend. 

né'u  Partikel  zur  Bezeichnung  der  3.  Pers.  Imp. 

naoc  -cä  PI.  G.  nocí  I.  -cmí  fem.  Nacht. 

nüocife  adv.  nachts. 

nüockä  -hl  fem.  die  liebe  Nacht. 

nú^ckífc  adv.  nachts. 

uüocni  -ná  -né  adj.  nächtlich. 
Kompositum : 

poylnuocni  mitternächtlich. 

n«§cnicä  -cä  fem.  Nachtmütze. 

nüodrä  -rä  I.  nodrÖu  PI.  G.  -dŕí  fem.  Nasenloch. 

45» 


Digitized  by  Google 


708 


1>K.  FR.  LOREXTZ. 


'uüo,l)i  -gä  -t)é  adj. 
Komposita : 

clQukonüotyi  mil  dünnen  Beinen,  dünnbeinig, 
dlügonüol/i  mit  langen  Beinen,  langbeinig, 
dvaiiüol»  zweibeinig, 
graboiiüol)!  mit  dicken  Beinen,  dickbeinig. 
jüuouÜQ^I  einbeinig. 

kioytkouüol)i  mil  kurzen  Beinen,  kurzbeinig. 

kr:ivenüot)i  mit  krummen  Beinen,  krummbeinig. 

inälouüoi)i  mit  kleinen  Fussen. 

šľirokouíiôfyí  mit  breiten  Füssen. 

šescuuol)í  seebsbeinig. 

štôrfinúgfyí  vierbeinig. 

tBuüol)Y  dreibeinig. 

vjelgouüol)i  mit  grossen  Füssen. 

vjiglouüol/i  viclbcinig. 
íiftgfšl  -šä  -šé  adj.  comp,  zu  noví.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
uü e %frš*i  s.  liüoßi.  Kl. 

iió$gä  -\ň  I.  uoguií  PI.  G.  nöyg  Du.  G.  liogü  fem.  Fuss. 
nü$ge-jcä  -cä  L.  uogäici  [Oslej  -gäjcY  [Wsle.J  PL  I.  -emi 
fem.  Strumpf. 

uüo,  kc  -cä  L.  liokcü  PI.  G.  iiuokc  7.  -emí  masc.  Nagel  am  Finger 

uud  au  der  Zebe. 
nüe.kcek  -äkä  masc.  Nagelchen. 

uü^rok  -ákä,  L.  uoruykü  [Kl.  H.  St.  Wsle.J  -raokö  [Vi  J  masc. 

Taucher,  Seelauchcr. 
uúei-éc  Prs.  uüora.  -ríš  Prt.  uíigŕél  noHUä  verb.  imperf.  tauchen, 
untertauchen  (ü\);  liüorßc  sq.  tauchen  (intr.). 
Komposita  (Inf.  -nuorec  2Vs.  -nehfc  -níiojiŠ  Prt.  -nerél): 
poduüojrec  verb.  perf.  untertauchen;  peduú$réc  s%  unter- 
tauchen (intr.). 

pouüorec  verb.  per  f.  untertauchen  (lr.);  peiiôe^éc  s%  unter- 
tauchen (intr.). 


SLOVlN'ZtSťllES  \Yu:;TERBUCU.  709 

viíuoŕéc  verb.  perf.  auftauchen  lassen;  vanerec  s$  hervor- 
tauchen, auftauchen. 

vnôoŕéc  verb.  perf.  hineinlauchen  (tr.);  vnňeŕéc  sq,  hinein- 
tauchen (intr.). 

vonueŕéc  verb.  perf.  völlig  untertauchen  (tr.);  veníieŕéc  sa. 

völlig  untertauchen  (intr.). 
vunäeŕéc  verb.  perf.  ganz  untertauchen  (tr.);  vunô^ŕéc  sa. 

ganz  uotertauchen  (intr.). 
zanüei"öc  verb.  perf.  uotertauchen  (tr.);  zanúeféc  sa.  unter- 
sinken, untertauchen  (intr.). 
nť»$s  -sä  L.  uesö  PI.  L  -smí  L.  -sé£  mase.  Nase, 
nôesäcélkä  -lu  I.  nosäciglkóu  fem.  Trägerin.   Kl.  H.  St. 
Wslz. 

íi ô ^ säe él  -elá  L.  nosäei§lú  mase.  Träger. 

nü§säcilkä  I.  uesacrlkójj  PI.  G.  -cilk  s.  iiúesäcelka.  Vi. 

n  ô  es  a.  -äcä  PI.  N.  nes|tä  ntr.  Naschen. 

uôeséc  Prs.  nueša.  -síš  Vrt.  nóosél  nesälá  verb.  imperf.  i.  tra- 
gen, umhertragen;  2.  tragen,  sich  kleiden. 
Komposita  {Inf.  -nüesec  Prs.  - noša.  -níwsíš  Prt.  -nesél): 
douüosec  verb.  imperf.  \.  bis  zu  eioem  ľunkte  hintragen; 

2.  anzeigen,  denunzieren, 
uanüosöc  verb.  imperf.  zusammentragen, 
podnüesec  verb.  imperf.  aufheben, 
ponuoséc  verb.  imperf.  ertragen, 
pŕäníiosčc  verb.  imperf.  bringen. 

dopräníteséc  verb.  imperf.  herbeibriogen. 
prenüosße  verb.  imperf.  hinübertrageu,  von  einem  Ort  zum 

andern  trafen;  pŕenôosec  sq.  umzielien. 
reznuosec  verb.  imperf.  austragen,  verteilen, 
vänoséc  verb.  imperf.  hinaustragen, 
vníioséc  verb.  imperf.  hineintragen, 
vebnuesec  verb.  imperf.  umhertragen, 
voduüose'c  verb.  imperf.  zurückbringen,  wiederbringen, 
vunüesec  verb.  imperf.  davontragen,  wegschleppen. 


710  DB.  FB.  LOBENTZ. 

zanúoséc  verb.  imperf.  Iiinbringen. 

znügsgc  verb.  imperf.  1.  zusammentragen;  2.  Iiorabtragen. 
uôosBščo  -čá  PL  N.  nosäščä  [Oslz.]  -sá'šča  [Wslz.]  G.  -säšč 
[Oslz.J  -sašč  [Wslz]  vir.  grosse  unförmige  Nase. 
*uö§sI  -sä  -sé  adj. 
Komposita : 

čígŕvjononŕiosi  rotnasig. 

dľúgonuosí  Iangnasig. 

grfibenťlosí  dicknasig. 

kroutkonuGS'i  kurznasig. 

kŕítvoiiúosí  krummnasig. 

málonuosí  kleinnasig. 

šiírokonuos'i  breitnasig. 

tíi  p  o  n  u  o  8í  s  tu  m  pfnasig . 

víi^stroiiuosí  spiiznasig. 
uô§sík  -kä  mase.  Naschen. 
nú§sk  -ka  mase.  Naschen, 
nä^sňlk  -ikä  mase.  Nasenriemen. 

núesol  -Slá  L.  nosaulú  [KL  11.  Sf.  Wslz.]  -sáolú  [Vi]  PI.  1.  -lmí 

mase.  grosnksiger  Mensch, 
núosólkä  -Iii  1.  nosaulkón  [KL  H.  St.  Wslz.]  -sá0lkóu,  [Vi.] 

fem.  grossnusige  Frau, 
nnosôrkä  -Iii  I.  nosaľkóij,  -s5rkói(  fem.  Trägerin, 
níiesóŕ  -aiä,  -áŕá  L.  nosarú  PL  I.  -hni  mase.  Träger, 
nüevjic  Prs.  núovjq,  -vjiš  Prt.  núovjél  uovjilá  verb.  imperf. 

erneuern. 

Komposita  (Inf.  -miovjic  Prs.  -'novj%  -nuflvjiš  I*rt.  -ne- 
vjôl): 

penuovjíc  verb.  perf.  erneuern. 
vobnÜQvjic  verb.  perf.  erneuern, 
vodnüovjic  verb.  perf.  erneuern, 
nüevjinä  -nä  J.  íiovjimnj  [Kl.  II.  Vi.]  -vjínójj  [St.]  -vji*iiójj 
[Wslz.]  PL  G.  -vjín  [KL  H.  Vi.  Wslz.]  -vj{n  [St.]  fem. 
i.  Neuigkeit;  2.  Neuland. 


8LOYIXZISCHE8  WÖRTERBUCH. 


711 


niiovjíznä  -nä  fem.  Neuigkeit. 

nüevji'nkä  -M  I.  novjínkôn  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  -vjinkôu  [St.] 
fem.  Neuigkeit. 

uuovók  -äk&  L.  neväjikü  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -vaokú  [Vi.] 

PI.  N.  -cä  masc,  Neuling, 
ndovo  adv.  neu. 

nöove-  erstes  Glied  von  Kompositen:  neu-, 
näovesc  -cä  L.  nevüosci  fem.  die  Neuheit, 
níievučko  adv.  ganz  neu. 
nüevupi©  adv.  ganz  neu. 
nóožéčkä  -Iii  fem.  Füssehcn. 

nôožéščo  -čä  PL  N.  nožäščä  [Oslz.]  -žaVščá  [Wslz.]  G.  -žášč 

[Oslz.]  -žašč  [Wslz.]  ntr.  grosser  unförmiger  Fuss, 
n  u  oži  k  -ká  masc.  kleines  Messer. 

ntiožňičk  -kä  masc.  Messerschmiedsgeselle,  Messerschmiedslehrling. 
UHOŽňíČkä  -hí  fem.  die  Frau  des  Messerschmieds, 
miožňik  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Messerschmied. 

N. 

i'i  íl  s  t  ä  -tä  D.  L.  Ľu.  N.  ťiejscä  fem.  1.  Frau;  2.  Ehefrau, 
ňastkä  -M  fem.  die  liebe,  zierliche  Frau, 
iiästňškä  -hi  fem.  die  liebe,  zierliche  Frau, 
ne-  s.  íľig. 

l'ie-^!  inier},  nein!  Kl. 

úebačlävi  -vä  -vé  adj.  uoachtsarn,  unaafmerksam.  Oslz. 

áebačlä-vi  s.  nebacliWi.  Wslz. 

nebáQČní  s.  iíebayční.  VI. 

liebäliiicä  -cä  fem.  liederliches  Weib.  Kl.  H.  St. 

ťiebáliííK  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  liederlicher  Mensch.  Kl.  H.  St. 

i'iebätni  -D&  -né  adj.  abwesend.  Oslz. 

íiobá'lnicä  s.  nebäh'iica.  Vi. 

nebá-lňík  s.  nebäliíik.  Vi. 


Digitized  by  V^OOQle 


712 


DB.  FB.  LOBKNTZ 


lieba-lnicä  s.  riebäliiica.  Wslz. 
nebäliiik  s.  úebälniK.  Wslz. 
iíebätní  s.  riebätnii.  Wslz. 

iiebayční  -ná  -né  adj.  unachtsam,  unaufmerksam.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

úebélní  -uäjj  -né  adj.  liederlich,  ucgesitlet. 

nebölnSctve  -vä  ntr.  das  liederliche,  ungesittetele  Wesen. 

ňebélňictve  -vä  ntr.  das  liederliche,  ungesittete  Wesen.  Oslz. 

nebßlnrctve  s.  ňebelriíctve.  Wslz. 

ňebeŠédnl  -ná  -né  adj.  unbescheiden. 

íiebjigshí  -ká  -hé  adj.  himmlisch. 

neberäctve  -vä  ntr.  Elend,  Not. 

ííeboräcM  -ká  -hé  adj.  elend,  arm. 

liebredäfi  -tá  -té  adj.  unbärtig. 

n  e  b  ú  o  zor  -áŕä  mase.  Bohrer. 

ríecSrpláví  -vá  -vé  adj.  ungeduldig.  Oslz. 

ííecérplá'ví  s.  neceŕpläví.  Wslz. 

úečasní  -nay  -né  adj.  i.  unzeilig,  zur  unrechten  Zeit  geschehend; 
2.  unzeitig,  zu  früh  geboren. 

nečistí  -tá  -té  adj.  i.  unrein,  schmutzig;  2.  unreinlich;  3.  un- 
keusch, unzüchtig.  Oslz. 

íiečistňicä  -cá  fem.  1.  unreinliche,  unsaubere  Frau;  2.  unkeusche 
Frau,  Hure.  Oslz. 

ťiečistňlk  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  1.  unreinlicher,  unsauberer 
Mensch;  2.  unkeuscher  Mensch,  Hurer.  Oslz. 

liečistúotä  -tä  A.  nečistota,,  fem.  1.  die  Unreinheit,  Schmutzig- 
keit; 2.  die  Unreinlichkeil;  3.  die  Unkeuschheit,  Unzüchtigkeit. 

ríečistóotni  -ná  -né  adj.  1.  unreinlich;  2.  unkeusch,  unzüchtig. 

iieČistíi$tnicä  -cä  fem.  1. unreinliche  Frau;  2.  unkeusche  Frau, Hure. 

iíečístťiotiíík  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  i.  unreinlicher  Mensch; 
2.  unkeuscher  Mensch,  Ilurer. 
♦úečíščäc  verb.  Her.  zu  ňečKčic.  Oslz. 

Kompositum  (Inf.  -ťiečlšcäc  JV«.  -  nečišča,  -nečíščóš  Prt.  -  rie- 
čiščeyl): 

zaiiečTščäc  verb.  imperf.  verunreinigen. 


Digitized  by  Google 


SLOYIXZISCUKS  WÖRTKRBUCH. 


713 


*ňečiščíc  verb.  Oslz. 

Komposita  (Inf.  -neČíŠČíc  Prs.  -riečlšča,  -iíečíščíš  Prt.  -ric- 
člščél): 

verieČIščic  verb.  perf.  verunreinigen, 
zanečlščíc  verb.  perf.  verunreinigen. 

neČi'stí  s.  nečistí.  Wslz. 

ňečrstňlcä  s.  riečistnica.  Wslz. 

riečTstrilk  s.  ňečistniK.  Wslz. 
♦nečrščäc  s.  ňečíščác.  Wslz. 
*ňečľščíc  s.  riečTščic.  Wslz. 

iíečí  -čäjj  -Čé  pron.  adj.  irgendwem  gehörig. 

n  e  činní  -ná  -né  adj.  unthälig,  iräge.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

nečin ňicä  -cä  fem.  untbätige,  träge  Frau.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

n  e  činní  K  -iká  H.  N.  -cä  mase.  unthätiger,  träger  Mensch.  Kl.  H. 
Vi.  Wslz. 

nečinní  8.  nečinní.  St. 

riečjnnicä  s.  ňečínríica.  St. 

nečínnik  s.  iíečínnik.  St. 

ňedalgjhí  -ká  -hé  adj.  unfern,  unweit. 

ňedärí  -rá  -ré  adj.  wild. 

nedbSl c  -ca  mase.  unachtsamer,  nachlässiger  Mensch.  Kl.  U.  St. 
Wslz. 

úedbälc  -áicä  s.  ňedbälc.  Vi. 

nedbali  -lá  -lé  adj.  unaufuierksam,  unachtsam,  nachlässig. 

íiedé^tevní  -ná'u,  -né  adj.  undicht,  durchlässig.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

ťiedéxtewní  s.  ííedextovní.  Kl. 

ňedlôžní  -näjj  -né  adj.  unverschuldet. 

ňedogójjdní  -ná  -uô  adj.  unbequem. 

nedopadni  -ná  -né  adj.  uneinträglich. 

nedojaothí  s.  íiedejaythi.  Vi. 

ňedojäytní  -kóu,  masc.pl.  Überreste  vom  Ľssen.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
ňedohistvo  -vä  ntr.  Gebrechlichkeit, 
iíedol^žní  -ná  -nô  adj.  gebrechlich, 
ňedol^žňicä  -ca  fem.  gebrechliche  Frau. 


Digitized  by  Google 


714 


DR.  FR.  LORENTZ. 


ňedolpňik  -ika  PI.  N.  -cä  masc.  gebrechlicher  Mensch. 

ťicdopiatä  -tä  A.  ňledoplata,  fem.  der  Rest  der  Rechnung. 

ríedostStk  -kô  masc.  Mangel. 

ňcdestfitnT  -ná  -uč  adj.  unzulänglich,  mangelhaft. 

nedostupní  -najj  -no  adj.  unzugänglich. 

ňedovjark  -kä  masc.  Ungläubiger. 

ťiedevjínní  -n&  -nô  adj.  unschuldig.  Kl.  H.  Vi.  WsU. 

nedovjíniiT  $.  úedovjínní.  St. 

iiedezdrelali  -lä  -lé  adj.  unreif. 

riedd'gnY  -nä  -né  adj.  unlängst  eingetreten.  Kl.  H.  Vi.  Wsh. 
ňedô'uni  s.  ríedô'uiií.  St. 
ňcdváQbnl  s.  l'iedvaubni.  Vi. 

iicdvä^bn'i  -ná  -n«  adj.  aus  Seide  bestehend,  seiden.  Kl.  H.  St. 

Wslz. 

Kompositum: 

póujiíedväqbni"  halbseiden . 
ríedvjesäcä  -cä  A.  liigdvj^ficq  fem.  Bärin.  Oslz. 
ňodvjcsá'cä  H.  G.  -5i\c  s.  riedvjesäca.  Wslz. 
nedvje3Üovi  -vá  -vc  adj.  den  Bären  betreffend. 
nodvjiQdnik  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Bärenführer, 
ťieblpbí  -kau  -Ii«  adj.  unbiegsam. 
i)«3äulkä  s.  l'io^ö-ulka.  GGa. 
110361  ni  -ná  -né  adj.  den  Sonntag  betreffend. 
Komposita: 

dvanauscänc3«ln¥  zwölf  Wochen  alt. 

dv!Íúc3«lni  zwei  Woclien  alt. 

pjíucn«3«lní  fünf  Wochen  alt. 

setémťie3«lni  sieben  Wochen  alt. 

šÍQScťiesolní  sechs  Wochen  alt. 

št«ŕäne3«lní  vier  Wochen  alt. 

tfäňe3élní  drei  Wochen  all. 

Iuläi'ie3«lni  einige  Wochen  alt. 
i'i«3lQlä  -lä  A.  riie^elq,  PI.  G.  -36I  fem.  i.  Sonntag;  2.  PI.  und 
Du.  Woche. 


Digitized  by  Google 


SLOVINZISCIIES  WÖRTERBUCH. 


715 


ne3Ö  ylkä  -Iii  A.  nie^o-ylkq.  fem.   der  liebe  Sonnlag.  Oslz. 
KGa.  W. 

iiegadajöjjci  s.  riegadajöu,ci.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
liegadajóucl  -cá  -ce  adj.  slumm.  Kl. 
riegöjjdni  -ná  -nô  adj.  unwürdig. 

negejäjôš  -ášä  mase.  unfriedlicher,  schikanöser  Mensch.  Osla. 

negoßävi  -vä  -vé  adj.  nichtswürdig,  schlecht.  Oslz. 

negosa-jóš  s.  ríeg03ájóš.  Wslz. 

iíeg03á*vi  s.  ňegosävi.  Wslz. 

licgvßsni  -näu,  -né  adj.  ungcwiss. 

nestni  -näu  -né  adj.  unwillig. 

ne"X03ästi  -tá  -té  adj.  ungangbar.  Oslz. 

lie'xosä'stl  s.  ne"X03ästi.  Wslz. 

ne"Xtíiorí  -rá  -ré  pron.  adj.  mancher. 

neutri  -ra  -ré  adj.  unklug. 

ňé"jsci  -cä  -cé  adj.  die  Frau  betreffend: 

nejsciu  -cM  -nä  -né  adj.  jwss.  der  Frau  gehörig. 

ňejiftovní  -nau  -né  adj.  ungiftig.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

ňejiftewní  s.  ňejiftovní.  Kl. 

ňekaránc  -áucá  mase.  unerzogener,  eigensinniger  Mensch, 
♦nekalé  c  verb. 

Kompositum  (Inf.  -iíekare'c  ZVs.  -ňekaŕa.  -ňekaŕiS  Vrt.  -  ňe- 
kaŕel): 

zaňekäree  verb.  per  f.  sa,  sich  mit  Unkraut  verunreinigen, 
ňekráosuí  s.  ňekräysní.  Vi. 
ňekrííysuí  -ná  -nô  adj.  farblos.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
ňekrescäjíjnstvo  -vä  idr.  die  Unchristlichen,  Heiden, 
ňekrôscäjítushí -ku  -hó  adj.  unchristlich,  heidnisch. 
íiekŕescUj^ustve  -vä  ntr.  die  Unchristlichen,  Heiden. 
ňekŕescäjí£ushi  -kä  -hc  adj.  unchristlich,  heidnisch, 
neláskaví  -vä  -vô  adj.  ungnadig,  unfreundlich, 
ňeläcní  -kä  -hé  adj.  unmenschlich.  Oslz. 
ňelätoscävl  -vä  -vé  adj:  erbarmungslos,  unbarmherzig.  Oslz. 
ňelätosciVv'í  s.  ňelätescäví.  Wslz. 


Digitized  by  Google 


716 


DR.   FR.  LORENTZ. 


ťielä  chl  s.  iíelachY.  Wslz. 
ňcléČní  -nau,  -né  adj.  unzählig,  zahllos, 
lielüsni  -nä  -né  adj.  unreinlich, 
i'ielusňicá  -cä  fem.  unreinliches  Weib, 
nelösnik  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  unreinlicher  Mensch, 
lielüstvo  -va  ntr.  Unredlichkeit,  Schmutz, 
nemí  -raäy  -mé  adj.  stumm.  Oslz. 
Kompositum: 

gläyoríemí  taubstumm, 
ňemjáoc  s.ťiemjayc.  Vi. 

nemjäyc  Prs.  ňiQmjej^  [Kl.  H.J  riigmjeja.  [St.]  ňeinjiejéš 
Prt.  niemjo'«l  [KL  H]  niemje  ul  [St J  -mjä  -mjeli  Part. 
Prt.  liemjäli  vcrb.  imperf.  stumm  werden.  Kl.  H.  St. 
Komposita  {Inf.  -ňcmjäyc  Prs.  -'nemjcja,  -riemjiejéš  Prt. 
-iiemjo'yl  -mjä  -mjeji): 

ponemjajjc  verb.  per  f.  nach  einander  stumm  werden, 
voiicmjäuc  verb.  per  f.  stumm  werden, 
zanemjauc  verb.  perf.  stumm  werden, 
ňeinjérní  -ná  -né  adj.  unmässig. 
ňemjiIoséT3é  -3ä  ntr.  Unbarmherzigkeit. 
ňemjileséTni  -nä  -né  adj.  unbarmherzig. 
ňemjSľi  -lä  -lé  adj.  unlieb,  unangenehm, 
nemo  y  dní  -nä  -né  adj.  unmodisch, 
nemocní  -nau  -nó  adj.  kraftlos. 

nemuotä  -tä  A.  riieniota.  [Kl.  H.  Vi.]  nioineta^  [St.]  fem. 

die  Stummheit.  Oslz. 
nemúožní  -nä  -né  adj.  unmöglich, 
ňeuäl nožní  -nä  -ne  adj.  ungewohnt, 
ň  e  nö  u  t  n  í  -uä  -né  adj.  unnötig,  unnütz. 

ňepam  j  ä^tní  -nä  -né  adj.  1.  vergesslich;  2.  vergessen,  längst  ver- 
gangen, unvordenklich. 

ňepjisejnnik  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  Analphabeth.  Kl.  H.  Vi. 
Wslz. 

ňepjiséiuňik  s.  nepjisejuňik.  St. 


Digitized  by  Google 


SLOVFNZISCHES  WÖRTERBUCH. 


717 


neplatní  -nä  -né  adj.  unbesoldet. 
nepli§kä  -M  D.  -keju  mase.  Schwächling, 
neplodní  -nau,  -né  adj.  unfruchtbar. 

riepokfiojlc  Prs.  ňlepokoja.  ňcpokňojíš  Prt.  ňiepokojél  verb. 
imperf.  beunruhigen. 
Komposita  (Inf.  -riepoküojic  Prs.  -nepokoja.  -ňepokHojíš 
Prt.  -  nepokoj  él): 

naiíepokôojlc  verb.  per  f.  beunruhigen, 
zaňepoknojíc  verb.  per  f.  beunruhigen, 
ňepokupní  -na  -nô  adj.  unverkäuflich,  keine  Kauflust  erregend. 
Oslz. 

nepokü'pni  s.  ňepokftpiiY.  Wslz. 
ňepomftslnY  -na  -né  adj.  unerwünscht,  widrig.  Oslz. 
ňepoma-sln'i  s.  nepomaslnY.  Wslz. 
riepoŕoudní  s.  iíeporóiidn'i.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
íiepoŕoytk  s.  riepoŕoijtk.  //.  Vi.  St.  Wslz. 
neporoudnY  -nä  -né  adj.  unordentlich.  Kl. 
ňepoŕóittk  -kü  mase.  Unordnung.  Kl. 
ňSposlilšinstvo  -vä  vtr.  Ungehorsam.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
ňeposlašinstvo  s.  ňeposläšinstvo.  jS7. 
riep  osi  6  š  n  í  -nay  -né  adj.  ungehorsam, 
nepotrební  -ná  -ne  adj.  unnötig,  überflüssig, 
nepraví  -vä  -vé  adj.  unrechtlich,  unrecht. 

ňeprostí  -tau,  -te  adj.  1.  ungerade,  krumm;  2.  ungleich,  unpaar; 

3.  ungerecht, 
rieprostüostvo  -vä  ntr.  die  Ungerechtigkeit. 
riepro-ygävK  -vä  -vé  adj.] .  unwahr,  nicht  richtig;  2.  unaufrichtig.  Osle. 
riepro'ygá'vi  s.  neprejaví.  Wslz. 
iíeprÔ*yni  -ná  -nô  adj.  ungesetzlich.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
lieprö'jgnT  s.  rieprô'tinY.  St. 
lieprägöudu'i  -nä  -né  adj.  unpassend, 
iiepräjaceisrií  -kau,  -Tie  adj.  feindlich.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
ncpWijaclelstvo  -vä  ntr.  Feindschaft.  Kl.  II.  St.  Wslz. 
ňcpräjacilshí  s.  ňepräjacelsfií.  Vi. 


Digitized  by  Google 


718  DB.  FB.  LOBENTZ. 

ňepŕäjacrlstvo  s.  neprajaciejstvo.  Vi. 
neprästa.pní  -näu  -ne  adj.  unzugänglich, 
neprästöjui  -uá  -né  adj.  unanständig.  Kl.  U.  Vi.  Wslz. 
neprästóiní  s.  neprästö^ni.  St. 

ňepredälnf  -nä  -né  adj.  unverkäuflich,  nicht  feil.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
ňepŕedä'lní  s.  ňepredälni.  Vi. 
nepüinä'slni  s.  iíepomäslní.  Wslz. 
n  e  rad  n  í  -näu  -né  adj.  rallos. 

nerounini  -uá  -né  adj.  ungleich,  uneben.  H.  Vi.  Wslz. 
neroiimní  s.  ncroumn'í.  Kl.  St. 
úerobuoci  -cá  -cé  adj.  arbeitsscheu, 
ťicrobíioči  -ča  -Čé  adj.  arbeitsscheu, 
nerobuotiíicä  -cä  fem.  arbeitsscheues  Weib, 
nerebuetnik  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  arbeitsscheuer  Mensch, 
lierogäti  -tá  -té  adj.  ungehörnt. 
nerossojjduY  s.  neressöudni.  //.  Vi.  St.  Wslz. 
rierossöudni -uä  -né  adj.  unüberlegt,  unvernünftig.  Kl. 
íiero zemní  -niívi  -né  adj.  unverständig,  thöricht. 
Kompositum : 

poulnerozémní  albern, 
ňerozmäsluí  -uá  -uô  adj.  unüberlegt,  unbedacht.  Oslz. 
nerezmüVsluT  s.  nerozmäslui.  Wslz. 
nerozváožui  s.  ííerozvaužni.  Vi. 
nerozväyžni  -ná  -né  adj.  UDbcdachlsam.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
iíeŕoudnľ  s.  neŕoudni.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
iíeŕoudiíicä  s.  ňeŕoudňica.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
iieŕoi|dui  -nä  -né  adj.  unzüchtig.  Kl. 
neföiidnicä  -cä  fem.  unzüchtiges  Weib.  Kl. 
úesemjéiuui  -nä  adj.  gewissenlos.  Kl.  U.  Vi.  KGa.  W. 
nesemjéjnni  s.  i'iesemjéiiini.  St. 
riesfmjejnnl  s.  úesenijéiuuY.  GGa. 
neskröyinni  -ná  -né  adj.  freigebig.  U.  Vi.  Wslz 
neskröniuni*  s.  neskrounmi.  Kl.  St. 
nesläyáuc  -á  ncä  mase.  ungehorsamer  Mensch. 


Digitized  by  Google 


stoVIXZISCHES  WÖRTERBUCH.  719 

nesläŠälní  -nä  -né  adj.  unhörbar.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
tíeslášá'luí  s.  íicsläšáluT.  Vi. 
ííesléšuí  -näii  -né  adj.  ungehorsam, 
liesmjörtßlüi  -uä  -né  adj.  unsterblich.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
iíesinjertélňicíi  -eä  fem.  Unsterbliche.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
iiesmjertßlnik  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  Unsterblicher.  Kl.  H.  St. 
Wslz. 

ňesmjerté'lní  s.  iíesinjertélní.  Vi. 
ííesnijérté'lnicá  s.  íiesmjcrtSlnica.  Vi. 
iíesmjértč'lríík  s.  ríesinjertelriiK.  Vi. 

nespokojní  -nä  -né  adj.  1.  unruhig;  2.  unzufrieden.  Kl,  U.  Vi. 
Wslz. 

nespokojní  s.  nespokojní.  St. 

nespokörn!  -uá  -né  adj.  unzufrieden. 

ňespokíiojíe  s.  ňepokúojic. 

ňesporí  -räii  -ré  adj.  unausgiebig,  wenig  lohnend. 

ňesromotuí  -näjj  -né  adj.  schamlos,  unverschämt.  Oslz.  KGa.W. 

ňesríimotní  s.  ňesromotní.  Wslz. 

ňestrašläví  -vä  -vé  adj.  nicht  schreckhaft.  Oslz. 

ň  e  straš  la*  vi  s.  ňestrašläVi.  Wslz. 

ňestrašní  -nau  -né  adj.  furchtlos. 

ňesvjadúonií  -má  -mé  adj.  1.  unerfahren;  2.  unbekannt,  nicht 

bekannt.  Kl.  H.  Vi. 
iíesvjadugmí  s.  riesvjadüomi.  St. 
ňesvjadíi-mí  s.  ncsvjadúorní.  Wslz. 
ňesvja.tí  -täjj  -té  adj.  unheilig. 

nešäkovní  -näjj  -ue  adj.  1.  ungeschickt,  unbeholfen;  2.  ohno  Ge- 
schick gemacht.  //.  Vi.  St.  Wslz. 
ríešäkowní  s.  ríešakovní.  Kl. 
ríeščestlíiví  -vä  -vé  adj.  unglücklich.  Oslz. 
neščestlävjäc  verb.  Uer.  zu  ríeščestlíivjic.  Oslz. 

Kompositum  (Inf.  -nešcestlávjác  Prs.  -ňeščestlävja.  -ríeščest- 
lävjóš  Prt.  -ňeščestlävjo'yl): 

vuiíeščestlävjäc  verb.  imptrf.  unglücklich  machen. 


Digitized  by  Google 


720 


DR.  FE.  LOREN  TZ. 


♦rieščestlävjíc  verb.  Oslz. 

Kompositum  (Inf.  -neŠČestlivjíc  ľts.  -nešČestlävja.  -ríeŠčest- 
lävjíš  IM.  -  iicščest  1 Ä vj él): 

vurieŠčestlävjíc  verb.  perf.  unglücklich  machen. 
iiQŠČestla*vi  s.  iíešČestlávY.  Wslz. 
*ňeŠČestlä*vj&c  s.  rieščestlavjac.  Wslz. 
*rieščestlä,vjic  8.  ňešČestlävjic  Wslz. 
rieščle,sca.  adv.  unglücklicher  Weise, 
ňcščlgscé  -cá  ntr.  Unglück. 

ňeščiestní  -nä  -né  adj.  i.  unglücklich;  2.  unheilbringend. 

lieskodl&ví  -vä  -vé  adj.  unschädlich.  Oslz. 

ňeškodlá'vľ  s.  íieškodlávT.  Wslz. 

ňešmační  -nap  -ne  adj.  geschmacklos. 

rietráfní  -ná  -né  adj.  unzutreffend. 

ňetŕézv'i  -vá  -vé  adj.  nicht  nüchtern. 

ríeváožni  s.  ííevajjžnY.  Vi. 

rievägoudní  -ná  -né  adj.  unbequem. 

ííevämÔgvnY  -ná  -né  adj.  unaussprechbar.  V*.  St.  Wslz. 

íievftmôywnY  s.  ňevamouvní.  Kl.  H. 

ňeväyžní  -nä  -né  adj.  ungültig.  KL  H.  St.  Wslz. 

ríev%tpläVi  -vá  -vé  adj.  unzweifelhaft.  Oslz. 

neva_tplä*vi  s.  ííevqtplávY.  Wslz. 

ňev3áčňicä  -ca  fem.  undankbares  Weib.  Oslz. 

ňev3äčník  -ikä  PI.  N.  -cä  mase.  undankbarer  Mensch.  Oslz. 

ňev3ä"čnícä  s.  ríev3áčnica.  Wslz. 

ňev3á  čnik  s.  rievsáčnik.  Wslz. 

nev3%člävi  -vá  -vé  adj.  undankbar.  Oslz. 

riev3a.čla-vl  s.  iíevsaČlävY.  Wslz. 

ňev3a.ční  -näu  -né  adj.  undankbar. 

ňev3í|čiíicä  -eil  fem.  undankbares  Weib. 

nev34Čnlk  -ikä  H.  N.  -cä  mase.  undankbarer  Mensch. 

nev3éČlávi  -vä  -vô  adj.  undankbar.  Oslz. 

ňevstíčlá'ví  s.  nev3ečlávY.  Wslz. 

rievsčční  -nay  -ne  adj.  undankbar. 


SLOVLVZISCHES  WÜRTERBUCn. 


721 


licvjadöymstvo  -vä  ntr.  Unbekanntschaft,  Unkenntnis.  //.  Fi. 
Wslz. 

nevjadöymstvo  s.  nevjadÖuinstve.  Kl.  St. 

rievjaduonii  -má  -mé  adj.  unbekannt,  unerfahren.  Kl.  11.  Vi. 

nevjadfc§mi  s.  rievjadüomT.  67. 

iievjadÜ-mY  s.  nevjadn§mi.  Wslz. 

rievjaröuxi  s.  iievjarÖucY.  H.  Vi.  St.  Wslz. 

nevjaröucl  -cá  -cé  adj.  ungläubig.  Kl. 

ňevjeŕajôjicY  s.  nevjeŕajÔ«cľ.  H.  Vi.  St.  Wsle. 

nevjerajöyci  -cá  -cé  adj.  ungläubig.  Kl. 

ňcvjérnY  -ná  -né  adj.  treulos. 

ťievjérnicá  -ca  fem.  treuloses  Weib. 

ííevjériílk  -ikä  PI.  N.  -cä  masc.  treuloser  Mensch. 

nevjidüomi  -nu  -mé  adj.  blind.  Kl.  H.  Vi. 

nevjidÜ£iuY  s.  nevjidüomi.  St. 

ncvjldÜ'niY  s.  i'ievjidüonii.  Wslz. 

nevjisainY  -ná  -né  adj.  unsichtbar.  Kl.  H.  St.  Wslz. 

ťievji3ä-lni  s.  ííevjisälní.  Vi. 

ňcvjinevátY  -tá  -té  adj.  unschuldig. 

nevjínni  -ná  -né  adj.  unschuldig.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

ťievjjnni  s.  nevjínni.  St. 

nevlesätí  -tá  -té  adj.  unbehaart. 

nevóutkúevi  -vá  -vô  adj.  das  Winternetz  betreffend. 

ňevoraílnY  -ná  -nô  adj.  untrüglich. 

ncvopatrní  -najj  -né  adj.  unvorsichtig. 

nevostroyžuY  -nä  -né  adj.  unvorsichtig. 

rievotsta^pní  -naj}  -né  adj.  unzertrennlich. 

úevucäľi  -lá  -le  adj.  ungolehrt. 

ricvumäslnY  -ná  -né  adj.  unbesonnen.  Oslz. 

ríevumä'slnY  s.  nevumäslni.  Wslz. 

lievumožní  -uay  -né  adj.  ohnmächtig. 

ňcvurasläví  -vä  -vé  adj.  furchtlos.  Oslz. 

ííevuraslá/vi  s.  í'icvuŕaslávY.  Wslz. 

ťievusta^pní  -nay  -né  adj.  unnachgiebig. 

46 


Digitized  by  Google 


722 


DR.  FB.  LORENTZ. 


nevümilni  *.  iíevemílní.  Wslz. 

úezapamj^tlávY  -vä  -vé  adj.  nicht  vergessend,  nachtragend,  racli- 

süchtig.  Oslz. 
óezapamj^tlá'ví  s.  riezapamjatiaví.  Wslz. 
nezäplätä  -tä  A.  úÍQzäplat%  fem.  der  Rest  der  Rechnung, 
riezbädiii  -nä  -ne  adj.  ungesittet,  unzüchtig.  Osie. 
nezbädňicä'  -cft  fem.  ungesittetes,  unzuchtiges  Weib.  Oslz. 
iíezbädnlK  -ikä  PL  N.  -cä  masc.  ungesitteter,  unzüchtiger  Mensch. 

Oslz. 

nezbä-dui  s.  nezbäduf.  Wslz. 

nezba-dňlcä  s.  riezbädriica.  Wslz. 

nezbä-diíIK  s.  iíezbädííik.  Wslz. 

riezboyžní  -ná  -né  adj.  gottlos. 

riezdämí  -nä  -né  adj.  missgestaltet. 

ňczdroväťi  -tá  -tô  adj.  kränklich. 

ňezdró§v'i  -v&  -vé  adj.  ungesund. 

riezbinöyci  s.  nezb'inÖucli.  U.  Vi.  St.  Wslz. 

riezbiuoucí  -cä  -cé  adj.  unvergänglich.  Kl. 

nezgöydni  -ná  -ne  adj.  uneinig. 

riezgodlävi  -vá  -vé  adj.  unfriedlich,  unverträglich.  Oslz. 

riezgedlä-vi  s.  iíezgodläví.  Wslz. 

riezmjérní  -nä  -nô  adj.  unermesslieh,  gewaltig. 

liezuüesni  -ná  -né  adj.  unerträglich. 

nezro3ÍQiiô  -úá  ntr.  Misswachs.  Kl.  H.  Vi. 

ňezro3Í(jťió  s.  ííezreslgiié.  St. 

nezro5Í'iié  s.  iíezro3i§úé.  Wslz. 

iíezväčfijn'i  -nä  -né  adj.  ungewöhnlich.  Kl.  H.  Vi.' Wslz. 

n  e  z  vä  č  5  iní  s.  nezvä&tyní.  St. 

ííežäčňicä  -cä  fem.  missgünstiges  Weib.  Oslz. 

ňežäčňik  -ikä  H.  N.  -cä  masc.  missgünstiger  Mensch.  Oslz. 

ňežftví  -väq  -ve  adj.  leblos. 

ňežä'čňícä  s.  úežäčnica.  Wslz. 

ňežä  čťuk  s.  nežäčnik.  Wslz. 

ňcžôčlávi  -vä  -vô  adj.  missgönstig,  neidisch.  Oslz 


Digitized  by  Google 


8L0YINZISCHES  \YÖRTERBUCH 


723 


riež8Člá*vI  s.  nežečláVí.  WsU. 

ríežéční  -najj  -ne  adj.  missgünstig,  neidisch. 

ňežeryevní  -näjj  -né  adj.  sorglos,  unbesorgt.  H.  Vi.  St.  Weiß. 

ííežeryewní  s.  nežerie  vní.  Kl. 

óé!  interj.  neinl 

iíôfčerSší  -šá  -šô  íkí;.  vorgestrig. 

iiéfčerá  adv.  vorgestern. 

ňélonshí  -kä»  -hé  adj.  vorvorjihrig.  Osie.  KGa.  W. 

nélenl  adv.  im  vorvergangenen  Jahre.  Osie.  KGa.  W. 

nelünshi  s.  ňélenshí.  QQa. 

iíélfiňl  s.  nélení.  GGa. 

névjitro  adv.  übermorgen. 

névjitro  -rá  ntr.  der  fibernächste  Tag. 

ňévjitŕä  adv.  äbermorgeo. 

iiévjitŕiQŠ'i  -šá  -šô  adj.  übermorgig. 

ni —  iíi  conj.  weder  —  noch. 

lilc  -cä  PI.  G.  -d  fem.  4.  Faden;  2.  PI.  Zwirn.  Osie. 
ú ic  G.  ničivá  D.  úičiemô  J.  L.  ničím  pron.  subst.  nichts, 
nie  úrcä  s.  nie.  WsU. 
úícä  s.  ňTc  -cä.  Osie. 

nicaní  -nay  -né  adj.  aas  Zwirn  bestehend,  zwirnen, 
ňícéc  Prs.  íílca.  -cíš  Prt.  nicel  verb.  imperf.  íadmen,  zwirnen. 
Osie. 

rilck  G.  ničivá  pron.  subst.  nichts, 
♦ňlcni  -uä  -ne  adj.  Osie. 
Komposita: 

dvaňícní  zweidrähtig. 
šteranícní  vierdrähtig. 
träriícní  dreidrahtig. 
riíco  pron.  subst.  etwas, 
iíičí  -Čá  -Čé  pron.  adj.  niemandem  gehörig. 
iíÍ3dúobn  -rá  -ré  adj.  nichtsnutzig. 

úíq  adv.  nicht.  —  Unbetont  tritt  fúr  ňl§  ňe  ein.  Vor  Nasalen  ist  das 
nie.  im  Stohentiner  Dialekt  durch  nie.  vertreten,  im  Wslz.  kann  für 

46* 


724 


DR.  FB.  LORBNTZ 


betontes  nie  vor  Nasalen  ňr,  für  unbetontes  rii  eintreten.  Die  Yerba 
mjiQC  «haben»,  mü$c  «können»  und  mflšec  «müssen»  werden 
durch  ni  negiert. 

rii§-aj  s.  ň§-í$!  H.  Vi.  St.  Wslz. 

nigbßlnosc  -cä  L.  iiebßlnü§sci  fem.  die  Liederlichkeit. 

rii§bélňä  adv.  liederlich. 

ňlgbélňóČkä  -M     ríebélňáyčkóii  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -ríáočkôy 

[Vi.]  fem.  liederliche,  ungesittete  Frau, 
úlfibííúôk  -äkä  L.  iíebélňáukô  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -náoku  [Vt.] 

PI.  N.  -cä  masc.  liederlicher,  ungesitteter  Mensch. 
iU§beščdno8C  -cä  L.  nebeSôdnô^sci  fem.  die  Unbescheidenheit. 
ňi§beŠeclňä  adv.  unbescheiden. 

nlgbjôyn  -anä,  -óunä  PI.  N.  -nä  G.  nebjöyn  [H.  Vi.  Wslz.] 
-bjoun  [Kl.  St.],  -bj^nôjj  /.  -nm!  masc.  Himmelsbewohner. 

nigbjônnkä  -M  I.  nebjöujikoy  [H.  Vi.  Wslz.]  -bjöunköu  [Kl. 
St.],  -bjáiikôu  f^m-  Himmelsbswohnerin. 

niebôČnesc  -cä  L.  iíebóčnú$scľ  fem.  die  Unachtsamkeit. 

ňi§bóčúä  adv.  unachtsam. 

ňisbós  -äsä  L.  nebä«sä  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -bäQSü  [Vi.],  -bäšú 

masc.  unordentlicher  Mensch. 
ni§bo  -bä  PI.  G.  néb  ntr.  Himmel. 

ril§beróčkä  -hl  I.  ňeborayčkÓH  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -ráQČkóy 

[Vi.]  fem.  Elende,  Arme. 
ňiQborók  -&kä  L.  íieboraykó  [Kl.  H.  St.  Wslz.]  -ráokô  [Vi.] 

masc.  Eleodcr,  Armer, 
ňiexérplävjä  adv.  ungeduldig. 
ňiQceŕplävesc  -cä  L.  iiecörplävü#sci  fem.  Ungeduld, 
liiexhi  -ck  fem.  j)l.  Mulde, 
ňitjcúšhl  -Šk  fem.  pl.  kleine  Mulde. 
ríi$čisto  adv.  i.  unrein;  2.  unkeusch. 

úigčlstesc  -cä  L.  ňečístŕioscí  fem.  1.  Unreinheit,  Schmutz;  2.  Un- 
redlichkeit; 3.  Unkeuschheit. 
íiiQÓinuosc  -cä  L.  íiečínnófsc'í  fem.  die  Unthätigkeit,  Trägheit. 
ni§čínňä  adv.  unthälig,  träge. 


Digitized  by  Google 


SL0YKZISCHK8  WÖRTERBUCH.  725 

ňl§dalék  adv.  unweit. 

úlQdalék  prp.c.G.  unweit. —  Mäylá  GämäVjä  riiedaleK  Vjellje 

Gärné. 
ňigdbalä  adv.  unachtsam. 

i'ilgdbalesc  -cä  L.  riedbalü$sci  fem.  die  Unachtsamkeit. 
ni§d6"xtöVnosc  -cä-  Ľ  iíedč^tovnaoscl  fem.  Undichtheit.  H.  Vi. 
St.  Wslz. 

iíi§dé-xtownesc  s.  i'iigdextovnosc.  Kl. 
ni$debrä  adv.  ungut,  schlecht. 

iíl§degó||duosc  -cä  L.  iíedegóudnaesci  fem.  die  Unbequemlich- 
keit. 

liigdogögdiiä  adv.  unbequem. 

iílgdol%žnesc  -cä  L.  nedelainüesci  fem.  die  Gebrechlichkeit, 

Unbeholfenheit. 
ni§dola_žňä  adv.  unbeholfen. 

nl§destatuosc  -cä  L.  nedestatuaesci*  fem.  die  Unzulänglichkeit, 
Mangelhaftigkeit. 

úi§desta.pnesc  -cä  L.  úedôstajmaescí  fem.  die  Unzugänglichkeit. 
ni§dovj!unesc  -cä  L.  iiedevjlnnti§sc'i  fem.  die  Unschuld. 
iil§devj'iunä  adv.  unschuldig. 
ni§dozdrelalo  adv.  unreif. 

nigdezdrelalesc  -cä  L.  nedezdrelalüosc'i  fem.  die  Unreife, 
l'iigdtryiiü  adv.  unlängst, 
ňigde  &úä  adv.  unlängst. 

nigdvjé3  "e3^  Ľ  iiedvji§3H  PI.  I.  -3ml  masc.  Bär. 

úigdvób  -abjä  L.  riedväbji  fem.  1.  Seide;  2.  die  europäische 

Flachsseide  (Cuscula  europaea). 
l'iiQ^ipke  adv.  unbiegsam, 

iii§bipkosc  -cä  L.  lieWpkäesci  fem.  die  Unbiegsamkeit. 
lilßgouduosc  -cä  L.  negó^dnaescí  fem.  die  Unwürdigkeit. 
ni$gôjjdiíä  adv.  unwürdig. 
úi§g03ävjä  adv.  nichtswürdig. 

ni$ge3ävesc  -cä  L.  rieg03äva#sci  fem.  die  Nichtswürdigkeit, 
üi^gvösuo  adv.  ungewiss. 


726 


DR.  FR.  LORENTZ 


úl§gvésnosc  -cä  L.  úegv8snu$scí  fem.  die  Ungewissheit. 
ói§gvgsúä  adv.  ungewiss. 

üig^äc  Prs.  nlex%  -"XÔŠ  Prt.  ni^o^l  úe^fi  verb.  imperf.  lassen, 
unterlassen,  vermeiden. 
Kompositum  (Inf.  úi^ác  Prs.  -  ňe")$  -nlQ^ofi  Prt.  -  nexe*tfl): 
porÜQ'xäc  rerô.  per/',  lassen,  unterlassen. 
ni<3'Xaiuesc  -cä  L.  iiexa.tnü§sci  fem,  die  Unwilligkeit,  Unlust. 
ni§"X%tnä  adv.  unwillig,  ungern, 
nl^^teri  -rá  -ré  pron.  adj.  mancher, 
niôx'itresc  -cä  L.  úex*itrôesci  fem.  die  Unklugheit. 
nisx'iträ  adv.  unklug. 

úlgjädCD  -jänä  -jäno  pi'on.  adj.  mancher.  Oslz.  KGa.  W. 

úlejädiu  s.  ííiojäden.  GGa. 

»igkarä  -rä  masc.  eigensinniger  Mensch. 

iílgkóŕ  -M  L.  ríekär'i  PL  G.  -kar,  -kári  fem.  Unkraut. 

ni$kriíscäjóyii  -anä,  -ójjnä  PI.  N.  -nä  G.  iíekrescajojju  [H.  Vi. 

Wslz.]  -joun  [Kl.  St.],  -j^iioji  I.  -nmí  mase.  Unchrist,  Heide. 
úi§kľôscäjóynká  -Iii  /.  nekréscäjôynkóy   [H.  Vi.  Wslz.] 

-jóunkói}  [Kl.  St.],  -j^nkóu  fem*  UnchristiiJ,  Heidin, 
iiiekrôsne  adv.  farblos. 

nlekrescájóyn  -anä,  -óynä  PI.  N.  -úä  G.  úekfcscäjoun  [H. 
Vi.  Wslz.]  -jóun  [Kl.  St.],  -j^nój?  /.  -nmi  masc.  Unclirist, 
Heide. 

ťiigkŕescäjóôiikä  -M  /.  nekŕescäjounkóji  [H.  Vi.  Wslz.] 

-jôunkôjj  [Kl.  St.],  -j^nkôu  fem.  Unchristin,  Heidin, 
ííiglaskä  -M  I.  nelfiskojj  fem.  die  Ungnade. 
i'ÜQlaskavjä  adv.  ungnädig,  unfreundlich. 

iU$laskavosc  -cä  L.  lielaskavüescl  fem.  die  Ungnädigkeit,  Un- 
freundlichkeit. 

nlglätescävjä  adv.  erbarmungslos,  unbarmherzig. 

ňiglätescävosc  -cä  L.  ňelätescävúesci  fem.  die  Erbarmungs- 
Iosigkeit,  Unbarmherzigkeit. 

ňiQlécko  adv.  unmenschlich. 

ňlQléckesc  -cä  L.  nelöcköesci  fem.  die  Unmenschlichkeit. 


Digitized  by  Google 


8L0YINZISCHK8  WÖRTERBUCH. 


727 


ňiQléšt  -tä  mase,  die  Unlust. 

ňiglôs  -sä  L.  ňelôsä  mase.  unreinlicher  Mensch. 

niglösnesc  -cä  L.  ňelusnú^scí  fem.  die  Unreinlichkeit. 

ňigläsňä  adv.  unreinlich. 

álgmale  adv.  beinahe.  Kl.  H.  Vi. 

ňlgmjarä  -rä  /.  ňemjärôu  fem.  Unmass,  Übermass.  Kl.  H.  Vi. 
Wslz. 

nigmjöc  8.  ňemjajíc.  Kl.  Ii.  Vi. 
ňi§mjérňä  adv.  übermässig,  unmässig.  Kl.  H.  Ft.  Wslz. 
niemjilosernä  adv.  unbarmherzig.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
iii§mjIlo  adv.  unlieb,  unangenehm.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
iii§mjflesc  -cä  L.  nemjilüesc'i  fem.  die  Unannehmlichkeit.  Kl.  H. 

Vi.  Wslz. 
niQmjöc  s.  óemjäyc.  Kl.  H.  Vi. 
ni(jmóydúä  adv.  unmodisch.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
nigmec  -cä  L.  nciuiiec'i  fem.  Schwäche.  Kl.  Ii.  Vi.  Wslz. 
niemosc  -cä  L..  liemä^sci  fem.  die  Slummheit.  Kl.  H.  Vi. 
nieraežnosc  -čä  L.  ňemeŽDÍi^scí  fem.  die  Unmöglichkeit.  Kl.  H. 

Vi.  Wslz. 

ni§možnä  adv.  unmöglich.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 

ííignaležnesc  -cä  L.  ňenáložnó#sci  fem.  die  Ungewohnheit.  Kl. 

H.  Vi.  WsTz. 
niQpamja.c  -cä  L.  ňepamjíic'i  fem.  die  Vergessenheit. 
úiQpamj^tkä  -hl  I.  ííepamjífctkóu  fem.  Vergessenheit. 
ňiQpamj^tnesc  -cä  L.  iiepamjatnüesci  fem.  die  Vergessüchkeit. 
úigpegodä  -dä  I.  íiepegu^dóy  PI.  G.  -göud  fem.  schlechtes 

Wetter. 

iiigpekoj  -kejó  L.  ňepokú&jw  mase.  Unruhe,  Unfriede. 
iii§pekórnesc  -cä  L.  ňepekórnôoscí  fem.  Ungehorsam. 
ťiiQpokórnä  adv.  ungehorsam. 
rii§pokorä  -rä  /.  ňepekô§róu  fem.  Ungehorsam. 
ňi§pekupnosc  -cä  L.  iiepokupnü$sc'i  fem.  die  Unverkäuflichkeit, 

der  Mangel  an  Absatz. 
niQpeméslnä  adv.  unerwünscht. 


728 


DR.  FR.  I.ORESTZ. 


iíieperó«d  s.  úlepoŕóud.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
niepoŕójidnosc  s.  úl§peŕó«dnesc.  H.  Vi.  St.  Wale. 
riiepeŕÔHdrift  s.  úiepoŕoudúä.  U.  Vi.  St.  Wsle. 
niepeŕoud  -%dü  mase.  Unordnung.  Kl. 

ííiQpeŕóudnesc  -cä  L.  iíepoŕóudnóescí  fem.  die  Unordentlich 
keit.  Kl. 

ňiepoŕôiidnä  adv.  unordentlich.  Kl. 

úieposlSŠnosc  -cä  L.  neposlešnóoscí  fem.  Ungehorsam. 

úiQpe8léšúä  adv.  ungehorsam. 

niepotfebne  adv.  unnötig,  überflüssig. 

nlepetŕébnesc  -cä  L.  úepetŕébnúescí  fem.  die  Überflüssigkeit. 

nie  pravo  adv.  unrecht. 

niepravosc  -cä  L.  riepravúoscí  fem.  Unrecht. 

ňieprosto  adv.  1.  ungerade,  unrecht,  verkehrt;  nigproste  krä-yäc 

im  Frozess  unrecht  bekommen,  verlieren;  2.  ungerecht, 
nieprestesc  -cä  L.  iíeprostôosci  fem.  die  Ungerechtigkeit, 
niepro'ydä  -dä  I.  ňeprô'ydóu  fem*  Unwahrheit, 
niepre'ujävjä  adv.  i.  unwahr,  unrichtig;  2.  unwahr,  lügenhaft. 
riiepre*ti3ävosc  -ca  L.  nepro-^äviiesd  fem.  das  unwahre, 

lügenhafte  Wesen. 
ul§pre-«nosc  -cÄ  L.  riepro-guôoscľ  fem.  die  Ungesetzlichkeil, 

Unrechtmässigkeit. 
nlgpro'QÜä  adv.  ungesetzlich,  unrechtmässig. 
niQpŕägóydnosc  -cä  L.  liepi-ägöu/lnüoscT  fem.  das  unpassende 

Wesen. 

íiiQprägójidúä  adv.  unpassend. 

iíigpŕäjacélkä  -hi  I.  a.  neprajaclejkóu  b.  úepräjacôlkóy  fem. 

Feindin.  Kl.  II.  St.  Wslz. 
liigprajacel  -elä  L.  iíepräjaclglô  PI.  G.  -coj|l  D.  -cuolöuiii 

J.  -côolamí,  -cüelmi  [Kl.  H.  St.  Wsle]  -cülml  [Vi.], 

-ci§lmi  [Kl.  H.  St.  Wsle.]  -crlmi  [Ft.]  L.  -cüolä"X  mase. 

Feind. 

í'ilQpŕäjacilkä  /.  riepräjacrlkó^i  PI.  G.  -cilk  s.  ňiepräja- 
celka.  Vi. 


Digitized  by 


8L0V1XZISCHE8  WÖRTERBUCH.  729 

ni8pŕäjacó«lká  -M  J.  a.  úepräjacóulkóu,  -cuelkôjj  [Kl.  U. 
St.  Wslz.]  -cu'lkóu.  [Vi J  b.  nepŕäjäcóu&óu  fem.  Feindin. 

nigprästa^pnesc  -cä  L.  riepŕästajnúoscl  fem.  die  Unzugäng- 
lichkeit. 

ňi§pŕä8tôÁuesc  -cä  L.  neprästojnassci  fem.  die  Unanstän- 
digkeit. 

ni§pŕästôjiiíä  adv.  unanständig, 
liiepümöslnä  8.  nispemeslnä.  Wslz. 
ril§rene  adv.  nicht  früh,  spät. 
ňi§rót  adv,  uogern. 
riierôjjmne  adv.  uneben,  ungleich. 

rilerögninesc  -cä  L.  nerójjmnuesci  fem.  die  Unebenheit,  Un- 
gleichheit. 

ni§ressóydne8c  8.  nl§ressóudnesc.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
nierossoydiiä  s.  nieressôiidúä.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
úieressóudnesc  -cä  L.  ííerossóudnuescí  fem.  die  Unüberlegt- 
heit. Kl. 

ni§res8Óndóä  adv.  unüberlegt.  Kl. 
ňierezém  -ämä  masc.  Unverstand,  Thorheit. 
ni§rezÖmnä  adv.  unverständig,  thöricht. 
ňi§rezméslnä  adv.  unüberlegt. 

úl§rozv&7ä  -jl  I.  úerozvau^ôu  [Iß.  H.  St.  Wslz.]  -TáQyóji 
[Vi.]  fem.  die  Unbedachtsamkeit. 

ni§rezvóžno8C  -cä  L.  úerezvóžnuescí  fem.  die  Unbedacht- 
samkeit. 

ni§rezvóžnä  adv.  unbedachtsam. 
iíi§fóu.d  s.  ňi§ŕôud.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
úi§rój}dúä  s.  nieŕóudúä.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
úi§ŕóud  -a_dti  mase.  Unzucht.  Kl. 
ni§ŕôiidúä  adv.  unzüchtig.  Kl. 

ňi§sc  Prs.  iiú^sq,  nigsSŠ  Prt.  iíu$8  riu§slä  úigsli  Imp.  nl§sä  iíe- 
säcä  Part.  Prt.  úuesli  verb.  imperf.  i .  tragen;  2.  Eier  legen; 
3.  tragen  (von  Gewehren).  —  Von-ňiQcä  iíi§8C  tä-mji^ä.  Níi'iá 
má-kuekoš  iiei'ÜQSü.  Mä-fü'ntä  íiigsä  pŕígz-póyl-nijlla,. 


730 


DB.  FR.  LOREXTZ. 


Komposita  (Inf.  -nesc  iV*.  -nes%  -ťrieseš  Prt.  -nes  -noslä 
-  üesli  Jmp.  -  uesft): 

dô$nesc  t>er6.  per/".  1.  bis  zu  einem  Punkte  hintragen; 

2.  anzeigen,  denunzieren, 
n^nesc  verb.  perf.  zusammentragen, 
pô'dúesc  verb  perf.  heben,  aufheben;  pé'dnesc  s%  sich 

erheben,  aufstehen, 
pr/änesc  verb.  perf.  bringen;  práúesc  kä§v&  düe-cevi 
jemanden  zu  etwas  veranlassen,  bestimmen;  práúesc 
tSke  däleke,  co...,  dúe-tevá,  ce...  es  soweit  bringen, 
dass . . .;  práúesc  dô^-čevÄ  es  zu  etwas  bringen,  etwas 
erwerben,  dü#-kev&  etwas  werden.  —  Jíevá-mac-já 
práúeslä  do-kradnieúá.   Täk  ve*ii-te  pfráúes  tfiko 
daleko,   ce-úl^t-já  iľimôu;g  vutfámac  zaklepe*. 
Svóu-gňiló^scóu  tíí-to-nepfäúigsôš  iíidô§čev&.  Vén- 
to-pŕánes  de-nuyöjjrä. 
dôopŕäúesc  verb.  perf.  1.  her  beibringen;  2.  begleiten, 
rüespräüesc  verb.  perf.  verbringen,  verschwenden. 
väprMesc  verb.  perf.   herausbringen,  erforschen,  er- 
kunden. 

vó-tpräiiesc  verb.  perf.  begleiten, 
prienesc  verb.  perf.  hinübertragen,  von  einem  Ort  zum 

andern  tragen;  píÍQÚesc  umziehen. 
pH§ziiesc  verb.  perf.  hindurch  tragen,  hinübertragen, 
püonesc  verb.  perf.  ertragen, 
röoznesc  verb.  perf.  austragen,  verteilen, 
vänesc  verb.  perf.  \ .  hinaustragen;  2.  gelingen,  glücken. — 

A-tüo-mä  vänosle  täko,  co-von-dô^ste'el  pôjjlstfi 

talärôy.. 
vúíqsc  verb.  perf.  hineintragen, 
vodňesc  verb.  perf.  zurückbringen,  wiederbringen, 
vüiicsc  verb.  perf.  davontragen,  wegschleppen. 
vó§briesc  verb.  perf.  umhertragen, 
zqúesc  verb.  perf.  hinbringen. 


Digitized  by  Google 


S1.0VINZISCI1E3  WÖKTEKBUCH. 


731 


ziiigsc  verb.  per  f.  i.  zusammentragen ;  2.  abtragen,  berab- 
tragen. 

riigsemjennoßc  -cä  L.  nesenijemiu§scl  fem.  die  Gewissenlosig- 
keit. Oslz.  KGa.  W. 
í'iigsemjenňa  adv.  gewissenlos.  O&lz.  KGa.  W. 
nigsimjennesc  8.  úigsemjeuuesc.  GGa.  • 
nigsímjenúä  s.  ňissemjenúä.  GGa. 

iii§smjértelnesc  -cä  L.  nesmjertelnô§sci  fem.  die  Unsterb- 
lichkeit. 

lilQsnä  adj.  Eier  legend;  iíi§sná  kôokoš  Leghenne. 
iíi§spe3Ôyn  -ná  -né  adj.  prd.  unerwartet,  zufällig. 
niQspokóji  -ojô  L.  iíespekô§jä  mase.  Unruhe, 
úlgspekóine  adv.  unruhig, 
nigspokójjúä  adv.  unruhig. 

iiÍ£Šäkovnosc  -cä  L.  ťiešäkevmiosc'i  fem.  die  Ungeschicklichkeit. 

H.  Vi.  St.  Wslz. 
iíi§Šäkoviiä  adv.  ungeschickt.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
iii§šäkowiiQSC  s.  iii§Šäkovnosc.  Kl. 
ni§Šäkowriä  s.  úi§šäkevríä.  Kl. 
ni^šČes tlävj  ä  adv.  unglücklich, 
ííigškodlävjä  adv.  unschädlich. 

íiigškedlävosc  -cä  L.  úeškedlävu§scl  fem.  die  Unschädlichkeil. 
úiQŠmakä  -M  fem.  unangenehmer  Geschmack, 
íiigtŕézvesc  -cä  L.  netŕézvô^scí  fem.  Trunksucht, 
úigvägóydiíä  adv.  unbequem. 

iľiQVägodä  -dä  I.  úevägóodón  PI.  G.  -göyd  fem.  die  Unbequem- 
lichkeit. 

riigva_tplävjä  adv.  unzweifelhaft. 

i'iiSV3%čiiesc  -cä  L.  iiev3a_cnüosci  fem.  die  Undankbarkeil. 
Iii  g  v  3$  č  ň  ä  adv.  undankbar. 

iiigv3éčnosc  -cä  L.  ňev3éeiiu$scí  fem.  die  Undankbarkeil. 
úigV3éčiiä  adv.  undankbar. 

úigvjarä  -rä  I.  ňevjärôu  Ľ.  L.  -vjeŕä  fem.  Unglaube. 
iii§vjérno  adv.  treulos. 


732 


DB.  FR.  LOREN'TZ. 


liievjérnesc  -cä  L.  úevjéniä§sci  fem.  die  Untreue,  Treulosigkeit. 

i'ii§vj  ine  vate  adv.  unschuldig. 

nigvjínnesc  -cä  L.  úevjinnu§scl  fem.  die  Unschuld. 

iíiQvjinnä  adv.  unschuldig. 

úigvjedre  -rä  L.  -vjedfrä  ntr.  Unwetter,  Sturm. 

ň  ig  vór  t  adj.  indecl.  unwert. 

nigvóytk  -kä  A.  rievöytkä  masc.  Zuggarn,  Winternetz, 
ííievelá  -lä  L.  nevüeli  fem.  Zwang. 

liigvomilnesc  -cä  L.  nevontfln&gscl  fem.  die  Untröglichkeit, 
Unfehlbarkeit. 

nievepatŕnesc  -cä  L.  úevepathiú§scí  fem.  die  Unvorsichtigkeit. 
rii§vepatrnä  adv.  unvorsichtig. 

ni§vestrójjžnesc  -cä  L.  ňevostróyžnôescí  fem.  die  Unvorsich- 
tigkeit. 

nigvestrôyžúä  adv.  unvorsichtig. 
úiQVuméslnä  adv.  unbesonnen. 

riigvust^pnosc  -cä  L.  ňevusta^pnóescí  fem.  die  Unnachgiebigkeit. 

iii§vüm'ilnesc  s.  riigvemilnosc.  Wslz. 

úi§zbédnesc  -cä  L.  ňezbédnít^scí  fem.  das  ungesittete  Betragen. 

iiiezbödnä  adv.  ungesittet. 

niezbóyžnä  adv.  gottlos. 

niezdärnesc  -cä  L.  iiezdäruóescí  fem.  die  Untauglichkeit. 
liigzdrovate  adv.  kränklich. 

ííigzdrevatesc  -cä  L.  nezdrovatôescľ  fem.  die  Kränklichkeit. 
niQzdrove  adv.  ungesund. 

rii  ezd  r  ovo  sc  -cä  L.  i'iezdrovuosci  fem.  die  Uogesundheit. 
ňiQzgóydňä  adv.  uneinig. 

ňiezgodä  -dä  7.  ňezgôedón  PI.  G.  -göud  fem.  Uneinigkeit, 
Zwietracht. 

ňiezgedlávjá  adv.  unverträglich,  zwieträchtig. 
ňiQZgodlUvesc  -cä  L.  ňezgedlävô^scl  fem.  die  Unverträglich- 
keit. 

ňiqzélsko  -kä  L.  ňezi^lskú  ntr.  Unkraut.  Kl.  H.  St.  Wslz 
iíigzilsko  L.  riezi'lsktt  PL  G.  -zilsk  s.  iii§zelske.  Vi. 


Digitized  by  Google 


8L0VINZISCHE8  WÖRTERBUCH.  733 

ňi§zmjérťiä  adv.  unermesslich,  sehr, 
nigžéčlävjä  adv.  missgünstig,  neidisch, 
ňigžôčlävosc  -cä  L.  nežéČlävíi$scí  fem.  Missgunst,  Neid. 
niQŽéčnosc  -eil  L.  ňežôČnôesci  fem.  Missgunst,  Neid. 
iiiQŽé'čiiä  adv.  missgünstig,  neidisch. 

riiQŽorYOvnosc  -cä  L.  úežorYOvnôoscí  fem.  die  Sorglosigkeit. 

H.  Vi.  St.  Wslz. 
iíi§žorYOvnä  adv.  sorglos.  U.  Vi.  St.  Wslz. 
mežeryewnesc  s.  ni§žer*rovnesc.  Kl. 
ťii§žorYOWiíä  s.  íľiQŽerYeviiä.  Kl. 
ííiomalo  s.  iíi§malo.  St. 
íiiemjarä  s.  ňi^mjara.  5/. 
ňiemjSc  s.  ííemjajic.  St. 
iiiomjérťiä  s.  ťiiomjériiä.  St. 
ťiiorojileseriíä  s.  íľiemjilosernä.  St. 
iíiomjílo  s.  ťii§mji'lo.  St. 
íiiomjílosc  s.  ni§mjílosc.  St. 
ííiemjôc  s.  iiemjäuc.  St. 
n  10  m  ó  u  d  ťift  s.  ni^móydiíä.  St. 
ríiomoc  s.  íľiQmoc.  St. 
ííiomosc  s.  iíi§mesc.  St. 
íľiomožnosc  s.  ťuoraožnosc.  St. 
niomožúä  s.  úi§niôžnít.  St. 
iíionáložnosc  s.  nignáložnesc.  St. 
úigä  adv.  nie,  niemals, 
ú  ig  1  ä  conj.  bevor. 

iiT^t  G.  nikôová  B.  nikúemä  I.  L.  liíčim  pron.  subst.  nie- 
mand. 

iíT^to  pron.  subst.  mancher, 
ni^tó^ri  -r&  -ré  pron.  adj.  mancher, 
nijäk  adv.  auf  keine  Weise, 
ííijäke  adv.  irgendwie, 
n  i  j  S  h  i*  -ká  -lié  pron.  adj.  keinerlei. 
*ťiikäc  verb.  iter.  zu  íiílcnôijc.  Oslz. 


Digitized  by  Google 


734 


DB.  FR.  LORBNTZ 


Komposita  {Inf.  -l'ukäc  Prs.  -riika.  -ííikófi  Prt.  -nlke'gl 
Imp.  -í'uke'g): 

zaiiikäc  verb.  imperf.  hinschwinden,  vergehen, 
ziiikäc  verb.  imperf.  i .  verschwinden,  vergehen,  sich  ver- 
flüchtigen; 2.  entschlüpfen, 
n  Im  í  8.  nemí.  Wslz. 
nlmjajjc  8.  nemjäuc.  Wslz. 

ňímjec  Prs.  iumó«m  -móš  Prt.  ňimjo'ul  -rajá  -mjeľi  Imp. 
ťilmjé  verb.  imperf.  1.  nicht  haben;  2.  (unpers.)  nicht  vorhanden 
sein. —  T^-inmä  nie.  Vü-iieva*  iíTma*  ťiižôiinéx  pjÓi&I.  Kl.  H. 
Vi.  Wslz. 

rilmoc  Prs.  liimega.  c.  ňimôijžčš  b.  nimôuš  Prt.  iilmöug  -meglä 

-mogli  verb.  imperf.  nicht  können.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
nimuQtä  A.  úrmetq,  s.  iiemü§ta.  Wslz. 
úimôšéc  Prs.  riímuša.  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  ú\miify  [St.]  ňimft- 
šíš  Prt.  ÚTmušôl  [Kl.  H.  Vi.  Wslz.]  liímušél  [Si J  -šla  verb. 
imperf.  i.  nicht  müssen,  nicht  die  Verpflichtung  haben;  2.  nicht 
dürfen,  nicht  die  Erlaubnis  haben, 
úinsä  adv.  nirgends.  Kl.  H.  Vi.  Wslz. 
*niščäc  verb.  Her.  zu  íííščic.  Oslz. 

Komposita  {Inf.  -íííščäc  Prs.  -'úišča.  -íuščoš  Prt.  -riišcVgl): 
rozinščác  verb.  imperf  verschwenden, 
väňíščác  verb.  imperf.  ausrotten, 
zaiílščäc  verb.  imperf.  1.  vernichten;  2.  verschwenden. 
zníŠčäc  verb.  imperf.  i.  vernichten;  2.  verschwenden, 
úiščáoc  s.  iiišcajjc.  Vi. 

niščanc  Prs.  iílščeft  [Oslz.]  iíi  ščeja,  [Wslz.]  iíišči<yéš  Prt.  ťriš- 
čo  yl  [Oslz.]  ťa  ŠČVul  /WsííJ  -čä  -čelí  Parí.  Prf\  iíiščalí 
vert.  fmjHr/1.  verkümmern.       #.  5/.  JFsfc. 
Komposita  (Inf.  -íiiščauc  Prs.  -  riíščeja.  -ňišči^jéš  Prt.  -'ňiš- 
čo  yl  -čá  -čelí): 

vonišcägc  verb.  per  f,  vernichtet  werden,  verschwinden 
zniščauc  verb.  perf.  zu  nichts  werden,  verschwinden, 
ňlščéc  s.  ňišcajjc.  Oslz. 


SLOVINZISCHES  WÖRTERBUCH. 


MM 


735 


ňtSčíc  Prs.  níšfc*  -čSš  Prt.  ňiäčél  verb.  imperf.  4.  vernichten; 
2.  verschwenden.  Oslz. 
Komposita: 

peňlščlc  verb.  perf.  alles  nach  einander  vernichten. 

rezňíščic  verb.  perf.  verschwenden. 

väňišclc  verb.  perf.  ausrotten. 

zaňíšČíc  verb.  perf.  i .  vernichten;  2.  verschwenden. 

zňlščíc  verb.  perf.  1.  vernichten;  2.  verschwenden, 
níščicglkä  -tu  I.  niščiclglkóu  fem.  Vernichterin.  Kl.  U.  St. 
ňíščicél  -elä  L.  ňiščici§lä  mase.  Vernichter.  Oslz. 
ňlščicllkä  /.  úiščicWkóu  PI.  O.  -čllk  8.  ňíščicelka.  Vi. 
níščôc  8.  úiščäyc.  Oslz. 
ňiščá$tnl  -ná  -né  adj.  verschwenderisch. 
ňTšši  -šä  -šé  adj.  comp,  zu  iííshí.  OsU. 
ííitČicä  -cä  fem.  dünner  Faden.  Oslz. 
liitČiČkä  -Iii  fem.  dünner  Faden.  Oslz. 
l'iTtkä  -Iii  fem.  Faden.  Oslz. 
nitkovSt!  -tá  -té  adj.  fadenartig, 
nitkô^ví  -vá  -vé  adj.  den  Faden  betreffend, 
nlvä  -vä  PI.  G.  nív  [H.  n.  St.]  úíw  [KL]  fem.  Feld,  Flur. 
Oslz. 

ritzßc  Prs.  iiíž%  -zíš  Prt.  nlzel  verb.  imperf.  niedriger  machen, 
erniedrigen.  Oslz. 
Komposita: 

poinzéc  verb.  perf.  erniedrigen;  poiíízec  8%  sich  erniedrigen. 

vuiíízéc  verb.  perf.  erniedrigen,  demütigen;  vuiuzec  s%  sich 
demütigen. 

zriizöc  verb.  perf.  erniedrigen. 
ňTzéznä  -nä  fem.  Niederung.  Oslz. 
ťuzójič  8.  nTzónč.  H.  Vi.  St.  Wslz. 
iíízôijč  adv.  fiir  nichts.  Kl. 
nižäc  verb.  Her.  zu  nlzec.  Oslz. 

Komposita  {Inf.  -ňlžäc  Prs.  -nlftfc  -nfžôŠ   Prt.  -nlžoql 

Imp.  -íiTžo'u): 


Digitized  by  Google 


736 


DR.  FR.  LORENTZ 


periížäc  verb.  imperf.  erniedrigen;  peňížäc  8%  sich  er- 
niedrigen. 

vuiíížäc  verb.  imperf.  erniedrigen,  demütigen;  vuňlžác  sa. 
sich  demütigen. 

zňižäc  verb.  imperf.  erniedrigen. 
11  i  že  adv.  comp,  zu  íííske. 
ťiiži§§i  -šá  -šé  adj.  comp,  zu  iííshí. 

ňižoydén  -žôunä  [U.  Vi.  Wslz.]  -ŽÔunä  [St.]  s.  nižo«den.  IL 
Vi.  St.  KGa.  W. 

iiižÔjjdln  s.  úižouden.  GGa. 

ňižôndén  -žÓiinä  -neuron,  adj.  kein.  Kí. 

ťťrcä  8.  ňic  -ca.  Wslz. 

ťúxôc  8.  íricec.  Wslz. 
*úi*cní  8.  ŕľiciií.  Wslz. 
♦riTkäc  s.  ííTkac.  Wslz. 

ííťmalo  8.  nl§male.  Wslz. 

ňrmjec  8.  iíenijajjc.  Wslz. 

ťirmjôc  8.  ííemjäuc.  Wslz. 

riTmosc  L.  i'iímú^sci  s.  liieniesc.  Wslz. 
♦úl-ščác  8.  nlščac.  Wslz. 

ňi-ščéc  8.  niščäjjc.  Wslz. 

iíMčíc  s.  riíščic.  Wslz. 

iírščicôlkä  s.  mščicelka.  Wslz. 

íiHČIcél  s.  íilščicél.  Wslz. 

ňi'ščóc  s.  íriščäjic.  Wslz. 

ňršší  8.  lilšší.  Wslz. 

úi'tčicä  s.  ňítČica.  Wslz. 

ňľtčíčkä  s.  iľitčička.  Wslz. 

iíi-tkä  PI.  G.  ťntk  s.  nitka.  Wslz. 

ťfľvä  s.  ťuva.  Wslz. 

ni-zSc  8.  liízec.  TFste. 

ni-zéznä  s.  íuzczna.  Wslz. 
*ni-žäc  s.  iíížäc.  Iľste. 


Digitized  by  Google 


S1.0VIXZISCHKS  WÖRTERBUCH. 


7:*7 


ňíKnóyc  bnp.  iííkm  ///.  Vi.  St.]  ni-knl  /"JPsk./  s.  níknóiic. 

Ä  W.  St.  Wslz. 
níknóiic  Prs.  iiiKn%  -116Š  /V/.  úíknô«u  Jwp.  nTKiíí  inKiucä 
verb.  imperf.  verschwinden,  vergehen,  sich  verflüchligen.  Kl. 
Komposita  (Inf.  -níknóiic  TVs.  -'nikň%  -íííkncš  7V/.  a.  -jiik- 
núun  6.  -nik  -'ííiklá  Part,  Prt.  -ťukli): 

poúíkn6i(c  verb.  per  f.  sämmtlich  verschwinden, 
zaiííknóijc  vcrb.  per  f.  hinschwinden,  vergehen, 
zníknôuc  vcrb.  perf.  1 .  verschwinden,  vergehen,  sich  ver- 
flüchtigen; 2.  entschlüpfen, 
nísko  adv.  niedrig. 
íiíshT  -k&  -he  adj.  niedrig, 
níš  conj.  bevor, 
í'rfzáo  s.  nizäjj.  Vi. 

úízay  -zé  fem.  Niederung.  Kl.  H.  St.  Wslz. 
ú\-  s.  nig.  &. 
n|mjéc  s.  íílmjec.  Ä. 
nímoc  8.  ňímec.  5/. 
14 113a  s.  »ÍD3ä.  St. 

näeskä  -hi  fem.  gut  legende  Henne,  Leghenne, 
útiosna  adj.  Eier  legend;  nŕlQsnä  kňokoš  Leghenne. 


O. 

ofcérft  -rä  D.  -rojťi  PI.  N,  -ŕä,  -rovjä  mase.  Offizier, 
öfeeröu  -revi  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Offizier  gehörig. 
ofcéHvo  -vo  ntr.  1.  die  Offiziere;  2.  der  Offiziersrang, 
ofcéľlľí  -kil  -Ii«»  adj.  den  Offizier  betreffend, 
o  k  t  ö  u  b  Ö  r  -br  11  mase.  Oktober, 
októubrú^vi  -vä  -vö  adj.  den  Oktober  betreffend, 
öryläcä  -cä  fem.  Orgel.  Oslz. 
öryliVcä  s.  oi^laca.  Wslz. 

oriier  adj.  indekl.  1.  ordinär,  gewöhnlich;  2.  einfach,  schlicht. 

47 


738 


UK.   FR.  LORBNTZ. 


Ó, 

örrlDg  -gä  L.  -nzil  PI.  N.  -nbi  masc.  Ohrring. 
08-s.  ays. 
Öß!  intcrj.  ohl 

öyberßmdä  -dä  fem.  Oberhemd,  Vorhemd. 
ôubSršt  -tä  PI.  N.  -cft,  -tovjä  masc.  Oberst, 
oybôrštä  -tä  s.  óyberšt. 

öybÖrStög  -toťi  -vä  -vé  adj.  poss.  dem  Obersten  gehörig, 
ójjmä  -ma  fem.  Fass,  Ohm.  H.  Vi.  Wslz. 
öj}8t  -tö  masc.  1.  Osten;  2.  Ostwind. 
ójistti§ví  -vá  -vé  adj.  östlich, 
öymä  5.  oyraa.  Á7.  8ŕ. 

ô. 

♦ordräc  veri. 

Kompositum  {Inf  -ordräc  Prs.  -ordröjq  /Vf.  -ordrô'ul 
Imp.  -ô§rdroy): 

vuodrfic  verb.  perf.  beordern,  beauftrage  d  . 
*ordrô§väc  s.  erdrfic.  Kl.  Vi. 


Digitized  by  Google 


Digitized  by  Google 


II  hHa4py6.;  Prix  í)  Mrk. 


r 


IIpo^acTCíi  y  KOMMCcioiiepÔm.  HmospatopckoB  ÁRaxeMÍH  Hayn.: 
M.  N,  raaayMOM  h  H.  JI.  Paaaepa  n  C-tloMpórari,  H.  ň.  KapóicmiKoaa  a*  C.-Howpöfprt,  Mocatt. 
Uapauu*  ■  Bauni,  M,  B.  Hü  ki  n  mm  a  n  Mooaafc,  H.  H.  OrJoöJHMi  »%  C.-IIeTepöfprt  a  Klaai,  N.  Hm- 
MA*  m.  Tara.  ftoect  (ľ.  B.  3opro«(ppa*)  n,  JoOnqart,  JliOMat  N  H*>M.  n  Joajoírfc. 

Comnrnaionuaircs  dc  l'Académie  Impbrialk  des  Sciences: 
J.  Glaaounof  ct  C.  Ricaer  á  Bl.-Pa'Uwbgarg,  N.  KarbaaftBtof  i  Sl-rétombourg,  lioocou,  Vir»  o  Ho  •» 
Vilo*,  M.  Klukine  i  Moseou,  N.  Oglobline  a  SL-Patawbourg  ot  Kief,  N.  KyauMl  i  Bijr»  Voea'Sw«- 
mant  (G.  W.  Sorgenfray)  ú  Uijuic,  Uixac  A  Cla,  a  Loadroo. 


Digitized  by  Google 


3  2044  020  401  386 


r 

Digitized  by  Google