Full text of "Carmina quae supersunt, cum deperditorum fragmentis selectis; ex recensione Boeckhii commentario perpetuo illustravit Ludolphus Dissenius. 2. ed. auctior et emendatior curavit F.G. Schneidewin"

See other formats













eni cai 
d Lp und curd mu 2n aet i 
Seer e ua Dg PLE uS Dye D eme PR 
mm erg I CEP ERR. REL 


cu OP RI, M S : ; t. : 
É x "d — Miss Ge ag MET. ue 2" t. 
a e Urt e IE i a Reli air e 





v a. - T we 
2 ND dd TAS d ao rir rU 
pP ar Ho Cera i FA ee ra DIE 
E Ee ehe er nari m e ia 
: Tres ah Pr 2^» a e rue ce eH o e e Ern eO s 
eu ur uer T e dt Lar aO re e m e hM t MI a I t 2d» 
etes ce arai $e 0 9e i o ire iE C D do rm S Tena agro 
- A e e e e e i e EA ee MA e al e a E M S 
ATE ILE. DPI OL I EIC A E E EE CIE SPUR 
Inte m SI P SAU eS M oe Mie ia eI P e e E p ar 
Vm MIR MT La m T ILI ES T Ee 
aeecer er n e a i I a à "s. m LULA aT Voci m I Coli 





" v Durus ut P I ur aT a, oes e ie cudÉ Pes per ea or E 
zs DT T E EI EE EGET EDDIE ERATIS 
- er a ere e ierant Yo r4 e Pe Pai eo i j 


e.) 3 d 
Dm S ^s ec raton e i - " - De. : - E ais Aro re Av el unm : - - 
MODERN PD A e Re I P E e E Su Eg M a i a Nr TD m rr aim a a IE a ri 2 Men e 
mme n s : 3 - - L : - , a - [ Cn. : d V ALPE rm RD 


Car 
e - 





m E Pa 
—— Te rre 
rU. deaur 





Un 
RE 
IsAn 


Le 





Caco eame ar 
«Orat cep cipe ier 
"owetln ma nh TT e IET t ae 


Digitized by the Internet Archive 
in 2009 with funding from 
University of Toronto 


https://archive.org/details/carminaquaesuperO!1 pinduoft 


I 








el ' 


Et n jov. 


l id 





Du 


Ju TET 
M ; 





*rufth WE. 7 
ON. «SIG 2 


"^ BIBLIOTHECA GRAECA 


VIRORUM DOCTORUM OPERA RECOGNITA 
ET 


COMMENTARIIS INSTRUCTA 
CURANTIBUS 


FRIDERICO IACOBS 


ET 


VAL. CHR. FR. ROST. 


A. 
POETARUM 


VOL. VI. 


CONTINENS 


PINDARI CARMINA 


LUDOLPHO DISSENIO, 


PROFESSORE GOTTINGENSI. 
EDITIO ALTERA AUCTIOR ET EMENDATIOR. 
CURAVIT 
F. G. SCHNEIDEWIN, 


PROF. GOTTING. 


T ÁN —————— 
GOTHAE, MDCCCXLIII. 


SUMPTIBUS FRIDERICAE HENNINGS. 
(LowprNI APUD D. NuTT. 158. FLEET STREET.) 





Bemes. 
PINDARI CARMINA 


L^ o9 |WL 


"m ^Y 
e eq Tuy wh 
P «7» X b 


QUAE SUPERSUNT 
t. 


DEPERDITORUM FRAGMENTI 


SELECTIS 


EX RECENSIONE BOECKHII 


COMMENTARIO PERPETUO ILLUSTRAVIT 


LUDOLPHUS DISSENIUS, 


PROFESSOR GOTTINGENSIS. 


EDITIO ALTERA AUCTIOR ET EMENDATIOR. 


CURAVIT 


F. G. SCHNEIDEW£N. 


PROF. GOTTING. 


p. MARSLA 
PT.3 
SECT. L Ec 
CARMINA CUM ANNOTATIONE 
CRITICA. 





GOTHAE, MDCCCXLIII. 
SUMPTIBUS FRIDERICAE HENNINGS. 
(Lowpiw APvp D. NurT. 158. rLEET STREET.) 


c! (e 1 ría! ^ " h ji E 





, AT 
n 50M Er F 
i ! EKkaun s n ; 3t ; 
x 





T osldi: go Aw 





ey a oi xo 


z M A 

2! ML 
EN 3 
a 


Oauurdi AOSHO 








| ERASETE OUT: vias Oiiti. iran : 


came fuera 2H q0qt j. 


TAN RN E jaón "uoesstodT endi 


* Adv iw v I MEETAS Orr: Te 


E A 


Y E 
i a 





AAOITEIHO! 075. 


AUGUSTO BOECKHIO, 


AMICO CONIUNCTISSIMO, 
LUDOLPHUS DISSENIUS 
S. 


Iiodarum hunc novo Commentario illustratum  cuinam 
magis consecraverim quam Tibi, Vir praestantissime, qui 
Tuus fuit, antequam ederetur. Viginti sunt anni, ex quo 
Dissertationem illam ingeniosam Tuam de metris Pindari 
scripsisti, quae et aliorum et meum huius poetae studium 
mirum quantum excitavit. Erat enim in me a pueritia ne- 
scio quomodo maximus amor poetarum Graecorum , audi- 
veram postea cupide Heynii in Pindarum lectiones, et 
admirabar Hermanni metricas disputationes explicatio- 
nesque multorum locorum acutissimas, quum Tu de arte 
metrica Pindari et de Doricae poesios indole ita disputare 
inciperes, ut incredibilem mihi harum rerum ardorem in- 
cenderes. Legebam ex illo tempore ac relegebam Pinda- 
rum, et quum paulo post Hermannus Dissertationem 
praeclaram de dialecto Pindari scripsisset, Tu vero copiis 
literariis adiutus uberrimis ipsum Pindarum ederes et re- 
stitueres ac redderes nobis non uno modo, tum vero lae- 
tus cum aliis sentire coepi futurum tempus, ubi etiam ex- 
plicatione longius procedere et in intima liorum divinorum 
carminum penetrare liceret. Fueras interim saepius Got- 
tingae, et exstiterat inter nos amicitia coniunctissima, quum 
candorem et simplicitatem ingenuam animi Tui maxime di- 
ligerem idemque Te, quod ego, de antiquitatis studiis et 
de interpretatione scriptorum veterum sentire intelligerem. 


Ac laetus etiamnum temporis illius recordor et sermonum, 
quos iuvenili ardore incensi de poesi veterum et de Pla- 
tonis aríe miscebamus. 'Tum erat, quum socium me po- 
stulares primum in explicatione Pindari, quam meditabaris, 
ut etiam publice exstaret amicitiae et studiorum nostrorum 
communium documentum. Nolebam repugnare, etsi vide- 
bam quantum doctrina et acumine me superares; sed non 
poteram amicitiae "Tuae recusare quidquam, et sperabam 
utilitatis ac voluptatis plurimum ex hoc communi studio 
poetae in me redundaturum. Sic illas Explicationes scri- 
psimus ante hos novem annos editas, uno animo, eadem ad- 
miratione poetae ducti, quibus Tu quidem tantas doctrinae 
copias effudisti, ut post Scholia antiqua plus in hoc ge- 
nere non sit ad Pindarum allatum a quoquam interprete. 
Neque tamen post haec deponebamus poetae studium; vi- 
debamus varias esse difficultates, quibus nondum satisfa- 
ctum esset, e£ quemadmodum aliis acutioribus multa reli- 
quissemus invenienda, sic etiam nobis sperabamus novas 
hic illic explicationes oblatum iri, Quum igitur ante ali- 
quot annos editores celeberrimi Bibliothecae Graecae, quae 
Gothae paratur, a me postularent, ut Pindarum illustran- 
dum suspicerem, simulque propter difficultates poetae be- 
nigne permitterent, ut meo more agerem et quae ad ex- 
plicationem utilia iudicarem afferrem omnia, haud cun- 
ctanter etiam 'Tuo hortatu permotus promisi rem, et per- 
fecissem prius opus susceptum, nisi valetudinis infirmitate 
in labore retardatus essem. ^ Accipe nunc quid egerim. 
Primum editionem minorem sequutus sum, quam ante ali- 
quot annos apud Weigelium edidisti limatissimam, servatis 
etiam metrorum schematis a Te confectis; sub textu au- 
tem annotationem criticam de meo posui, lectiones potio- 
res indicans, quae ante Te habitae essent, atque etiam 
quae mihi adhuc emendatione egere viderentur. Commen- 
tarii autem, quem scripsi, haec ratio est: praemisi singu- 
lis carminibus Introductionem, in qua post historicas res 
indicatas primum argumentum narravi, idque plerumque 
prolixius, ut, quum versio Latina adiecta non sit huic edi- 
tioni, ita eorum usibus quodammodo succurrerem, qui ver- 
sionibus aegre carent; deinde vero summam sententiam 


carminis explicare studui ad eamque singula revocavi. 
Quae res quum in maiore editione rarius a nobis facta es- 
set, ego nuuc magnam operam his quaestionibus impendi, 
quunt explicationem universam sic clariorem et accuratio- 
rem futuram intelligerem et artem poeticam Pindari pe- 
nitius cognitum iri arbitrarer. ^ Nec parvam utilitatem ex 
hoc labore cepi, qui sic multa didicerim, de quibus ante 
non cogitaveram. lntroductioni explicationem subiectam vi- 
des, ubi et verba constructionesque illustravi et sententias 
historicis mythicisque rebus allatis, ac quae a Te expli- 
cata iam erant breviter indicavi ad Tuas Explicationes le- 
ctorem relegans, alia ex meis addidi; nec praeterii, si quid 
in arte tractationis poeticae esset, quod observationem de- 
siderare videretur, ceterum hoc spectans per totum Com- 
mentarium, ut et docti hic illic invenirent quibus uti pos- 
sent, et minus versati in talibus lectores ne desiderarent 
quae iis necessaria essent, unde etiam de verborum si- 
gnificationibus constructionibusque grammaticis paulo plus 
dictum quam in maiore editione feceramus. "Totam vero 
tractationem meam ad unam formam revocavi constanter, 
etiam sie perspicuitatem adiuturus. Post Epinicia etiam 
Fragmenta explicui, quae, quum ab Hermanno et a Te 
eximie emendata essent atque illustrata etiam hic illic Tuis 
maxime praeclaris observationibus, nondum tamen invene- 
rant qui continuam interpretationem adhiberet, qua re si 
quid hie illic effectum est ad interiorem cognitionem ha- 
rum reliquiarum, maxime laetabor, qui denuo intellexerim 
quantam in hoc genere iacturam fecerimus. Denique, ne 
de Excursibus dicam, Dissertationem ampliorem de ratione 
et arte poetica carminum Pindaricorum statim hic subie- 
ctam videbis, qua quid voluerim res ipsa Te docebit, In- 
dices autem Ern, Frid. Wüstemannus confecit, qui, 
quum olim inter auditores meos fuisset, rogatus, quo est 
in me animo, statim annuit et suscepit licet taedii plenum 
negotium, perfecitque, ut speraveram, optime, Ago viro 
doctissimo ex animo gratias. lamque oratio eo deducta 
est, quo diu tendebat, ut Friderici lacobsii et 
V. Ch. Fr. Rostii, editorum Bibliothecae Graecae celeber- 
rimorum, nomina laudare possim, qui non parcentes tem- 


pori attentissime perlegerunt omnia et examinarunt, ante- 
quam typis traderentur, atque etiam annotationes ex suis 
copiis addiderunt, Utinam Deus venerabili seni quam diu- 
tissime vitam viresque conservet, qui tot tantisque virtuti- 
bus senectutem suam ornat, et indefessus suis eruditissi- 
mis operibus antiquitatis studia adiuvat aliorumque opera 
curat, mihi vero cum Rostio doctissimo ita favet, ut 
nunquam solvere possim quantum debeo. Sed his perle- 
ctis unum nomen quaerere Te sentio nondum memoratum, 
Carolum Odofredum Müllerum dico; nosti enim 
quam familiariter utar candidissimo et eruditissimo viro, 
qui nunquam a me discedit, quin didicerim aliquid. Scias 
igitur etiam huic multum debere Pindarum, quum prom- 
ptus esset ad explorandum ubicunque operam eius desi- 
derabam, nec dicere possum quam multa praeterea e ser- 
monibus eius hauserim '"Thebano poetae utilia. Sed ne 
haec quidem omnia sunt; addidit etiam tabulas duas geo- 
graphicas, quibus Olympiam et Delphos cum valle peri- 
tissime adumbravit, Habes nunc, Vir coniunctissime, quae 
narrare Tibi debebam ; utinam etiam ipse liber. propius in- 
spectus Tibi ne displiceat; quantum enim iudicium 'Tuum 
apud me valeat, etiam nuper denuo vidisti, quum huc ve- 
nisses et quotidie sermones haberemus de studiis nostris. 
Redi mox iterum; mirifice delector praesentia Tua, ut 
Welckeri, et erigor animo, Deus autem faxit, ut quae 
mihi negata est firmior valetudo "Tibi maneat quam diu- 
tissime, possisque rite perficere omnia, quae ad antiqui- 
tatem illustrandam meditaris. . Vale. 


J AUGUSTO BOECKHIO $&. 


F. G. SCHNEIDEWIN. 


Mision Martiale de manibus deposito paullulum me col- 
ligere inceperam et ab improbo labore requiescere, quum 
subito ab omni alia cogitatione avocatus sum et ad Pinda- 
rum traductus, cz' óvov éq! (zzv, ut est in proverbio. 
Etenim. clarissimi editores Bibliothecae Graecae a me pe- 
tierunt, ut Dissenianae editionis instaurandae curam susci- 
perem. Ego vero quo minus honorificae optimorum vi- 
rorum voluntati adversarer, graves caussae obstiterunt. 
Nam et ab ineunte aetate poetam "Thebanum admiratus 
studium carminum, quo quidem ad reliquos poetas lyricos 
perscrutandos concitatus essem, nunquam plane intermise- 
ram et pietatem Dissenio nostro debitam laesurus vi- 
debar, si hunc librum cuivis potius alii refingendum reli- 
quissem. — Accepta igitur condicione quomodo in re ge- 
renda versatus sim, Tibi, A. Boeckhi, breviter narrabo. 

De omni Dissenii opera ut diversa et fuerint et sint 
hominum iudicia, hoc neminem fugit, ssgacissimum virum, 
quum totum sese in interpretandi suavitatem immersisset 
et in eruendam artem summi poetae omnes nervos ingenii 
intendisset, crisin verborum haud pari diligentia amplexum 
esse. Acquievit enim fere in 'Tua recensione neque per 


notulas satis constanter lectorem docuit, quid ex libris es- 
set haustum, quid e quorum hominum doctorum conie- 
ctura profectum. — Quamobrem nihil ego antiquius habui, 
quam ut aequali cura pertractarem quae ad crisin divino- 
rum carminum pertinerent. Primum enim Tuum secutus 
exemplum Heynianam lectionis diversitatem, hoc est vul- 
gatam, in margine perscripsi; in annotatione critica fontes 
scripturae breviter indicavi, ut nullo negotio perspici pos- 
set, vel quantum praeter mutatam a Te versuum descri- 
ptionem promota ars ex illa aetate essel, vel singulae emen- 
dationes cuius potissimum acumini deberentur. Deinde 
operam dedi, ut et memorabiliores scripturas codicum ac- 
curate annotarem et scholiorum testimonia gravissima paullo 
constantius colligerem, quam antehac factum erat, denique 
locos a veteribus scriptoribus citatos diligenter respicerem. 
Codicum nondum exploratórum subsidiis carui: Gottingen- 
sem librum interdum non sine fructu denuo inspexi. 
Praeterea, id quod Te non nolle scirem, in confor- 
mandis verbis poetae meum iudicium secutus haud raro a 
"Te discessi. In quo ego libere versatus sum, a licentia et 
temeritate cavi. Maxime illud mihi vitasse videor, ne pro 
incertis reponerem incerta, Nam quamvis "Tu potissimum, 
A. Boeckhi, post praeclaras God. Hermanni curas 
ad certa praecepta artis verba poetae exegisses emenda- 
tionisque quandam normam praescripsisses, tamen iniuriam 
facturus eram et Tibi et eruditis, qui post Te studia sua 
ad Pindarum contulerunt, si paratis ab illis frui noluissem. 
Igitur Hermanni, Ahrentis, Bergkii, aliorum copiis 
ita usus sum, ut de quarum veritate emendationum mihi 
persuasum esset, eas haud cunctanter Pindaro impertirem, 
reliquas in annotationem coniectas examini doctorum re- 
mitterem.  ]ta factum est, ut quem offero textum cum 
Tuis exemplaribus aliquantum discrepet. Maxime Go d. 
Hermanni acutissimis Emendationibus Pindaricis eximie 
adiutus sum, unde etiam plura in verborum contextum in- 
iulissem, nisi me ab novandi audacia iudicii Tui sobrietas 


absterruisset. Eadem res in caussa est, cur Theodori 
Bergkii coniecturas, cari amici, quarum laetissima seges 
ipsi sponte succrescit, spreverim permultas. Vellem feli- 
cissimus coniector severior in semetipsum esset. Certe in 
emendando Pindaro non iis videtur corrigendi pruritum 
terminis cohibuisse, quos vel Tua prudentia vel condicio 
carminum fixit. Idem in scripturis codicum afferendis neg- 
ligentius egit quam par fuerat. Sed felicissime quaedam 
invenit, quae ut potuerim ante publice editos poetas lyri- 
cos in communem usum convertere, factum est benignitate 
amici, qui singula folia sui exemplaris ad tempus mihi 
transmisit Cassellis. Simili beneficio dialectologus Il- 
feldensis meus me devinxit, qui singulas plagulas libri 
de Dialecto Dorica mecum communicari iusserit, unde 
quanta in constituendam dialectum Pindari redundaverit 
utilitas quaevis paene pagina loquitur. Alia idem vel fami- 
liaribus sermonibus vel per epistolarum commercium ad- 
monuit. Singulas emendationes mihi tradiderunt alii ; W el- 
ckerus autem noster, quem ex longinquis itineribus so- 
spitem salvumque redisse ad Rhenum quam qui maxime 
laetor, copias exemplaris Dissenii manu annotati ultro mi- 
sit, ex quo per hoc volumen pauca repetii, in altero da- 
turus plura. Ceterum in afferendis meis ipsius coniecturis 
tenui modum nec nisi eas in ordinem orationis Pindaricae 
venire passus sum, quae dubitationibus vix fore obnoxiae 
viderentur, 

Neque vero in annotanda periodo me continui, sed, id 
quod Dissenius facere noluerat, fragmentis etiam notabi- 
liores scripturae discrepantias subieci, simul ubi Te ducem 
deseruissem indicavi. Quorum quaedam quod ex codici- 
bus Parisinis paullo certius licuit corrigere, debetur id 
Friderici Duebneri singulari in me benevolentiae, Ex- 
cursus Dissenii servavi integros neque fas putavi in dispu- 
tationem operi praemissam falcem immittere, ^ De meo 
praeter indicem notularum addidi brevem de vita rebusque 
poetae narrationem, In qua conscribenda elegantem libel- 


lum Rud. Rauchensteinii Argoviae nuper emissum 
non fuisse ad manum est quod doleam: singulorum lo- 
corum observationes passim commemoratas in Addendis 
proposui. 

Habes, A. Boeckhi, rationes operae meae breviter 
descriptas. Quae si Tibi Tuique similibus philologis non 
improbabitur, et vehementer laetabor et faciam sedulo, ut 
absolutis commentariis Martialis alacri animo alterum vo- 
lumen aggrediar, periculosae plenum opus aleae. "Tu in- 
terim Tibi ita persuade, Vir Summe, haec ad Te non 
ideo me scripsisse, quia Dissenius Tuus Tibi priorem edi- 
tionem dedicasset, sed ita sentio, quaecunque de Pindaro 
hac aetate edantur, ea quodam iure ad Tui nominis cla- 
rorem allizari debere nec cuiquam, qui Tua immortalia 
merita de Pindaro deque universis studiis antiquitatis mente 
animoque comprehenderit, committendum esse, ut erga 
Te minus gratus fuisse videatur. Quodsi Tu opella mea 
Dissenii nostri, cuius caram imaginem in pectore infixam 
gero, memoriae non pessime consultum iudicaveris li- 
brumque redditum esse aliquanto utiliorem, suscepto mu- 
neri cumulate satisfecisse videbor. 

Vale, Vir Summe, mihique, ut facis, favere perge. 


Scribebam Gottingae die XVI. mensis Iunii MDCCCXLIII. 





DE RATIONE POETICA CARMINUM PINDA- 
RICORUM ET DE INTERPRETATIONIS 
GENERE IIS ADHIBENDO *). 


P roprium fuit classicae Graecorum artis, u£ ratione agerct, non 
caeco impetu, quum tantum haberet hic populus cum sensu acu- 
men coniunctum, ut etiam poeticus spiritus non obscuraret mentis 
aciem, sed concentu mirabili virium quae invenirent ingeniosissinie 
simul revocarent ad clarissimas formas. Non sunt hic inanes, 
vagi, confusi, inexplicabiles sensus, quos complecti animo. nequeas, 
sed quo penitius in intima compositionum penetres et quo subti- 
lius eas examines, eo magis quam clare sint omnia cogitata sen- 
tis et quanta perfectione artis expressa. Quidquid subtile et elegans 
im rationibus sententiarum, in iunctura rerum, tenent callidissime; 
quid sit praeparare scite, transire suaviter, amplificare magnifice, 
tegere ingeniose, admonere decore, non possis melius discere 





7*) [Pretium erit contulisse diversas hominum. doctorum de Dis- 
senii disputationibus sententias, G. Hermanni Opuscc. VIT. 
p. 18 seqq, A. Boeckhii Annalibus Litterar. Berolin. 1830. 

^H. p. 599 seqq., F. G. Welckeri Musei Rhenani Vol. J|. 
aüni.1832. p. 461 seqq. et in egregia commentatione de con- 
silio aliquot carminum Pindaricorum. ibid. Vol. IT. anni 1833 
p. 364 seqq., denique Fr. Thierschii admonitiones in Actis 
Academiae Monacens. Vol. IT, 1. p. 50 seqq. | 
Contra obtrectatores eiusmodi quaestionum difficillima- 
rum multisque taediosarum, sed ad persentiscendam artem poe- 
tae valde necessariarum Dissenii praecepta dilucide explicatis 
^"rationibus praeclare tuitus est €C..O. Muellerus Praefatione 
.Dissenii Opusculorum. p. XLIX seqq. SCH,] 
* 


I 


aliunde, nec fuit gens, quae in tractatione et inventione tam sin- 
. gulare acumen tamque mirificum iudicium ostenderet quam Graeci. 
Quae res quum in aliis plurimis scriptoribus luculenter apparet, 
tum in Pindaro, à cuius intelligentia longe olim abfuerunt qui 
caeco impetu abreptum in alia omnia abire putarunt, sive imper- 
fectam talem rationem dicerent sive admirarentur et veri ingenii 
documentum haberent. Sed hoc errore vix est hodie qui tenea- 
tur, postquam de universa poesios Graecae ratione rectius iudi- 
cari coeptum est, etsi quantam infra ostendam in hoc pocta artem 
fuisse non omnes in animum induxerint. Eximie vero viam nobis 
munierunt imprimis Friderici lIacobsii et Friderici 
Thierschii praeclarae disputationes, quarum hic in Praefa- 
tione ad Versionem Germanicam poetae, ille in Additamentis ad 
Sulzerum ita de Pindari arte egit, ut permulta monita et expli- 
cata habeamus egregie, nec possit magnificentia horum carmi- 
num incognita esse cuiquam, qui ista legerit. Nec minus in Boe- 
ckhii editione qui attenderit multa ab editore Berolinensi hic 
illic notata videbit acute, eta Muellero in libro de Doriensibus. 
Quae omnia hic repetere non est animus, licet nota ea velim 
omnibus, qui ad Pindari lectionem accedant; sed addere potius 
his constitui alia, quae ipse diuturniore usu observasse mihi vi- 
deor. In qua re ita versabor, ut ad tria capita omnem dis- 
putationem revocans simul sic interpretationis genus in Com- 
mentario adhibitum illustrem et confirmem. Dicam vero primum 
de sententiis summis, quae his carminibus subiectae, deinde de 
tractatione argumenti, denique de dispositione partium. 


DE SENTENTIARUM RATIONE, QUAE EPINICIIS 
SUBIECTAE. 


Quum omne carmen summa aliqua sententia (Grundgedanken) 
contineatur toti subiecta, unde singulae in eo positae partes pen- 
deant, Epiniciorum Pindaricorum rationem exploraturis prima et 
maxima ante alia omnia offertur haec quaestio, quales sint et 
quomodo compositae summae carminum sententiae in hoc genere 
poesios. De qua re iam videamus. Sunt haec carmina victoriis 
scripta e ludorum certaminibus reportatis; victoriae igitur ludicrae 
laus inesse debet, non dico in carmine unoquoque, quod per se 
patet, sed in ipsa summa cuiusque sententia, veluti in Hymnis dei 
laus fundamentum est aut in 'Threnis querela de mortuo, nec dici 
posset Epinicium carmen, a cuius fundamento victoriae ludicrae 
laus abesset, Tamen opus non erat, ut totum carmen ea re occu- 


Ht 


paretur, quod rarissime factum; sed quum vel simplex vel compo- 
sita sit sententia summa, victoriae laus plerumque pars est eius, 
adhibitis etiam aliis rebus multis ad fundamenta Epiniciorum com- 


. ponenda. Quae quidem res quales sint, mox videbimus; interim 


illud patet, talia ubique eligi debuisse, quae cum victoriae laude 


. &pte sociari et conflari potuerint in unam poeticam sententiam. 


Quare etiam sic a victoriae laude tanquam a principio proficisci 


- debet disputatio nostra. Ut igitur ad hanc paulo propius acceda- 


mus, possunt, aio, victoriae ludicrae omnino duobus 
modis laudari, siquidem vel virtus, cotsr», praedi- 
cari potest, quae victoriam reportavit, vel decus et 
felicitas per victoriam a diis donata, survzío, quum 
nihil gloriosius et felicius haberetur quam vicisse 


Àán ludis publicis; atque haec observatio simplex viam no- 


bis patefaciet ad omnium Epiniciorum fundamenta penitius per- 
spicienda. 

Dicemus primum de virtute. Est haec dvóoí« victoris. At- 
que dvàgíev pro themate poni par est maxime in luctatorum, pu- 
gilum, pancratiastarum, quinquertionum, cursorum armatorum vi- 


 etoriis, quorum certamina roboris et fortitudinis luculenta docu- 


menta sunt, idque factum in his carminibus, OI. VIII. IX. XI. XIII. 
Pyth. VHI. IX. Nem. II. HE. IV. V. VI. VII. X. Isthm. IV. V. VIL, 
quorum omnium fundamenta tota aut ex parte fortitudinis laude 
continentur. Atque etiam simplicem cursum huc relatum videas 
Pyth. XI. et Nem. VHI. Sed curules per aurigam reportatae victo- 
riae ab hoc loco alienae sunt; sin ipse victor sua manu rexit 
currum, laudari potest &vóoí«, ut in Herodoto 'Thebano factum 
Tsthm. L, qui saepissime certaverat et vicerat, et in Agesia Iamida 
Ol. VL, qui quum etiam bellator insignis esset, commode fortis et 
strenuus viri animus celebratur, non reformidans labores et peri- 
cule. Videbimus enim etiam postea cum ludicra virtute bellicam 
passim coniungi commode in unum. Postremo notandum est car- 
men Pyth. VL, ubi poeta, quum Thrasybulus adolescens auriga pro 
patre Xenocrate vicisset, suaviter pietatem filii celebrat pro patre 
"certantis, quod illic pulerius esse sentis fortitudinis laude. Atque 
ita vides quod dixi, posse primum harum victoriarum laudem sic 
tractari, ut virtus canatur victrix, quae fere dvOoíc est, nisi quod 
Pyth. VI. ob indicatam causam pietas substituta, et alia ratio Pyth. I. 
deprehenditur mox explicanda. Sed raro tamen unius huius 
virtutis laude totum carmen occupatur, ut factum Ol. IX. Nem. lH. 
et Isthm. V. n carmine priore Epharmostus laudatur luctator 


| d 
! 


Iv 


plane singularis, in omnibus sacris ludis clarus, cuius dvóoíav 
divinitus insitam dicit pocta, atque etiam fabulis illustrat. Simi- 
liter Isthm. V., quod carmen Lamponis filiis Aeginetae et maxime 
iuniori Phylacidae dicatum, omnia ad fortitudinem puerorum or- 
nandam pertinent, quae etiam futurae Olympicae victoriae spem 
praebeat. De Nem. H. non est quod dicam. Sed haec pauca 
exempla sunt; plerumque alia additur a poeta virtus, quae vel 
adsit una cum fortitudine vel adesse debeat et commendetur, atque 
ita ad compositas accedimus sententias, quae duarum virtu- 
tum cardinalium laudem coniunctam habent. Sic Ol. XIII. in Co- 
rinthi laude duo proponuntur coniuncta, ad. quae fotum carmen 
revocatur, fortitudo civium proeliis ludicrisque victoriis plurimis 
spectata et ingenii prudentia, sollertia, elegantia (das Tapfere und 
Kluge). Porro Nem. HL vis et fortitudo per tres vitae aetates 
excellens componitur cum sapientia senili. Atque ut ad alia per- 
gam, Ol. VIII. pietas iustitiaque cum fortitudine in Aeginetis prae- 
dicatur, ut Isthm. VIL. fortitudo cum iustitia et pacifica mente. 
In carmine Nem. X. qui canitur 'Theaeus luctator est eximius ad- 
mirabili robore virium idemque mollioribus fraterni amoris sensi- 
bus indulget, ut ego explicui; Ol. V. autem in Psaumide certatore 
labor strenuus landatur et sumptus liberaliter impensi. Denique 
non minus suaviter cogoocvvy, moderatio, modestia cum fortitu- 
dine componitur, ut ter poeta in carminibus adolescentibus scri- 
ptis fecit, Pyth. IX. Nem. V. et Pyth. XL, atque in prioribus. 
"specialiter castitatem et pudicitiam amoris commendat, in tertio 
autem carmine ad politicam moderationem et modestiam hortatur, 
dissuadens insolentiam. et $go:v, laudansque Castorum et lolai 
cvóoíav à violentia et superbia intactam. Ac modestia etiam Mi- 
dae Pyth. XII. commendatur, virtus tamen ibi non fortitudo est, 
sed peritia artis auleticae. Succedat alia ratio. In iis quae explicui 
exemplis componitur dvóoí/v« ludicra cum alia quadam. ingenio- 
siore, leniore, pulcriore virtute, ut sollertia, pietate, iustitia, mo- 
deratione; bellica autem laus si qua est, coniungitur cum gymnica 
in unum, ut Ol. XII. bellica et ludicra fortitudo pro una esí, 
quae opponitur sollertiae mentis. Sunt vero etiam carmina, ubi 
distinguitur gymnica virtus a bellica, et oppositione pacis et belli 
summa sententia continetur, ut Pyth. VIII. et lsthm. IV. Aegina lu- | 
dicris bellicisque victoriis clara laudatur, similiterque Isthm. I. 
Thebarum urbs, ut videtur; in quo nexu etiam poesis et gymna- 
stica coniunctim ut pacis artes bellicae fortitudini opponi possunt, 
quemadmodum in Fragmento Isthm. IV. fecit, quae aliis in locis 


v 


separantur et sibi opponuntur tanquam Mars et Calliope (Ol. XI, 
. 4M. 15. X, 19.). Atque ita accedimus ad carmen Pyth. L. Quum 
Hiero paulo ante Etruscos ad Cumas vicisset, uf prius Carthagi- 
nienses cum fratribus ad Himeram, idemque Aetnam urbem con- 
didisset Doricis institutis et legibus, nunc autem in Pythiis curulem 
victoriam tulisset, his omnibus poeta eximiesic utitur, ut regem et 
bellicosum et pacis instituta artesque colentem laudet, qui urbes 
condat et ludicra certamina cantusque epinicios amet, alio vero 
tempore proeliis fuderit hostes. Inest igitur etiam hic ludicrae 
victoriae laus ut pars in summa sententia, neque tamen crógíc 
ludicra laudatur, quod non poterat fieri in victoria per aurigam 
reportata, sed quum etiam bella regis canenda essent, scite ad 
pacis artium amorem victoria curulis revocatur coniungiturque 
cum Aetnae recens conditae laude, quo facto praeclarum illud 
regis exemplum exsistit in Commentario a me explicatum, in quo 
regiae maiestatis severitas et bellica fortitudo coniuncta est cum 
pacificis moribus, cum iustitia, lenitate, musices amore ceterisque 
mitioribus sensibus. Denique dico de carmine Isthm. H. in Xenocra- 
tem scripto pluribus victoriis curulibus ornatum, qui quum largis 
sacrificiis deos coleret et hospites benignissime exciperet, etiam 
equos alendi studium ad hoc genus laudis refertur, et quum prae- 
terea iustus ac miíis essef in cives, exsistit nova societas virtu- 
tum, iustitiae et munificentiae in optimis quibusque rebus. Atque 
haec hactenus. — Restant alia nonnulla carmina recensenda, ubi 
non solae virtutum laudes sunt, ut in antecedentibus omnibus, 
sed cum alia re victrix virtus deprehenditur a pocta 
coniuncta. 'Tale est primum Nem. VL, in quo virtus cum de- 
"fectu virtutis componitur. Erat Bassidarum gens in Aegina pu- 
gilatu per totam Graeciam celeberrima, tamen etiam in hac Her- 
culea gente imbecillitas humana conspiciebatur luculenter, quie- 
scente et cessante alternis robore gymnico eius. Hinc Pindarus 
et similes homines esse diis et dissimiles maximopere canit ex- 
hibetque &vógíog summae laudem cum imbecillitate humana con- 
iunctam. Alia ratio in sequentibus est. Ol. XI. Agesidamus ce- 
lebratur, pugilatu qui olim vicerat puer in Olympia, carmen 
autem tum non íulerat promissum, quod quur poeta longo tem- 
pore post redeuntibus aliquando victoriae sollemnibus mitteret, 
pulcra inventione victoriis, ne obscurentur, sacro ritu cantum et 
epinicia deberi docet, proponens, ut vides, duo, quae debeant 
esse coniuncía, res gestas et xouov. Simile est Nem. IV. , ubi 
"Timasarchi luctatoris virtus laudatur, quum vero graviter attrito 


VI 


corpore victoria reportata esset, simul lenimen laborum per car- 
minum laudem afferre se dicit, et in fine post alias victorias alios 
illi dulces honores amoris auguratur. Sic cum fortitudine recrea- 
tionem habes et compensationem laborum propositam. Nem. VII. 
Sogenis quinquertionis tractatur cvàoíc, qni quum inimicos et 
obtrectatores haberet, genuinae virtutis praestantiam ostenditur 
aeterno honore a diis ornari, Musa Sogeni, qui carmen quae- 
sivit speculum virtutis futurum, nunc pretiosissimam et dura- 
bilem maxime coronam parante, calumniis inimicorum diuturnio- 
rem. Canitur igitur hic virtus laudis et honoris praemio indele- . 
bili decorata. Diversum est et tamen simile Nem. VIII., ubi cum 
virtute fortuna adversa et secunda virtutis composita. Quum enim 
Athenienses Aeginam tum expugnare conarentur, quod etiam fa- 
ctum, poeta invidiam pessimam exagitat, quae olim Aiacis virtu- 
tem invaserit, nunc autem insulae praeclara decora delere cupiat; 
cui tristi malo eximia inventione amoris iucundius augurium op- 
ponit, ostendens Dinidi adolescenti coniugii futuri gaudia, insulae 
autem exterorum amorem et benevolentiam, fato ei debitam. Sic 
igitur virtus laborat invidiae malo, praemium vero et compensa- 
tionem laborum amorem habebit. Claudat azmen carmen Ol. VI., 
ubi in altera parte sententiae oifog laudatur lamidarum et 
Agesiae, virtute ortus, in altera vero societas duarum virtutum, 
quum Agesias vaticinandi arti genti suae ab Apolline insitae forti- 
tudinem adderet victor Olympiae et bellator strenuus. Habes cum 
virtutibus optimis 04gov coniunctum. Atque haec hactenus. 
Accedimus ad alteram partem huius capitis. Vidimus virtu- 
tem laudatam in victoria; quum vero victoriae adeptio simul lae- 
tissima et felicissima res haberetur, quae Graeco homini 
ef urbi contingere posset, plurimumque decoris et gloriae 
afferret, nascitur sic altera ratio laudis, de qua nunc videbimus. 
Proprium huius generis est, quod sola per se laus felicitatis quum 
non placeret Graecis, sed superba videretur et insolens, non sim- 
plex, sed composita deprehenditur sententia in omnibus quae hu- 
ius loci sunt carminibus; nam etiam in paucis brevioribus, ubi 
Simplex primo adspectu videtur esse, subest tamen composita. 
Sic OL. XIV. Gratiis Orchomeni deabus honos habetur, quod de- 
cus victoriae Asopicho puero dederint, Ol. XII. autem poeta in 
Fortunae potentia celebranda versatur, sine qua nec Himera ty- 
ranno liberata esset 'Thrasydaco, nec Ergoteles cursor coronas e 
sacris ludis haberet. lam facile sentis, si diis gratiae agantur pro 
dono victoriae, in eo pietatem et modestiam placere cum lauda- 


vu 


tione coronae coniuncíam. In ceteris vero carminibus omnibus 
huius generis etiam manifestior est duplex in unam conflata sen- 
tentia. De quo iam explicandum. Ac primum quidem decus co- 
ronae aut solum adest aut alia praeterea adsunt fortunae dona, 
ut militaris gloria, divitiae, regia potentia, origo illustris, qui- 
bus coniunctis exsistat OAfos victoris canendus. lam cum 04fo 
proponi scias virtutem aliquam, uf sapientiam, pietatem , mode- 
stiam et moderationem, quae vel adsit vel adesse debeat et com- 
mendetur; nam id demum summum est cum íalibus virtutibus 
coniunctum habere 0igov; sine iis invidia oritur hominum et deo- 
rum. Videamus exempla. Ducat agmen carmen Isthm. HL, ubi 
Oleonymidae 'Thebani canuntur, qui genere nobiles, opulenti, bello 
spectati atque etiam ludicris coronis aliquoties ornati semper alieni 
manserant a superbia ef insolentia, unde, iis licet etiam adversa 
saepius accidissent, firma tamen stetit fortuna per saeculorum de- 
cursum, nunc novis coronis aucta. Est igitur thema carminis 
praestantia et diuturnitas fortunae cum modestia coniunctae. Et 
Cleonymidae quidem habebant modestiam, plerumque vero com- 
mendatur, ut adsit, et dissuadetur vfo:c. Sic Pyth. X. Phriciae 
"Thessali fortuna eximia praedicatur, qui genere nobilissimus et 
opibus fortunatus quum ipse victorias praecipuas ludicras repor- 
taveri, nunc etiam filium videat tenera aetate victorem, atque 
ita assequutus sit quantum homo assequi possit. ldem vero mo- 
netur diis omnia deberi et mutari posse fortunam, nisi pietas si- 
mul adsit. Carmen Nem. IX. in Chromium Syracusanum esf, 
regiae familiae affinem. Hic vir opulentus et gloria militari 
maxima quum nunc etiam ludicra ornamenta haberet, frui dicitur 
admirabili felicitate. 'l'amen non minor erat ambitio principum 
Syracusanorum, et quum iterum bellum meditarentur, poeta hoc 
dissuadet maximopere et moderationem commendat, ne deorum 
ira excitetur. Carmine Nem. XI. Aristagoras Tenedius monetur, 
ut a superbia abstineat et tyrannidem ne affectet, qui opulentus, 
formae pulcritudine insignis et in certaminibus multis victor tum 
etiam magistratu summo insulae ornabatur. Accedimus ad car- 
mina Ol. ]. et Pyth. I1l., Hieroni scripta. In priori significatur 
Hieronem cum regia potentia maxima virtutibusque pulcris Ne- 
ptuni favorem habere eximium, qui eum equestri studio imbuerif 
et nunc victoriam equestrem in Olympico certamine dederit, 
omnium ludorum celeberrimo. Sed quum rex etiam curulem 
meditaretur, ut potiatur hoc decore, poeta simul ad pietatem. 
hortatur et superbiae poenas proponit, ad quam inclinabat Hiero. 


VII 


Sic cum felicitatis laude vides pietatis et modestiae admonitionem 
coniunctam. In carmine Pyth. II. bellicam ludicramque gloriam, 
divitias, potentiam regiam Hieronis laudat; sed cum 04 sin- 
gulari sapientiam coniunctam vult, a qua tum maxime aberra- 
bat rex, monetque, ne crudelitate et cupiditatibus pravis in deo- 
rum benefactorum iram incurrat. Denique similia sunt carmina 
Pyth. IV. et V., Arcesilao, Cyrenarum regi, scripta. In quinto 
praestantia o4gov cum virtutibus coniuncti canitur. Et óA4fov qui-. 
dem intellige divitias, potentiam regiam totamque a maioribus 
traditam fortunam, ad quam nunc etiam Pythia victoria accedit. 
Hunc O4ov virtutibus multis ornabat rex, qui consilio validus, 
fortis ac strenuus, musicarum artium et ludicrorum certaminum 
peritus esset. Idem vero ad superbiam inclinabat, nec diis quan- 
tum deberet semper recordans, nec hominum de se merifa ubi- 
que agnoscens. Quare quum etiam:Olympicam victoriam medi- 
taretur, admonitio pietatis et gratiarum amicis aurigaeque refe- 
rendarum admixta est laudi. Indicantur igitur quas habeat rex 
et quas habere debeat virtutes ó4ov socias. Denique in Pythio 
quarío primum regia dignitas laudatur Battiadarum et Arcesilai 
Apollini maxime debita, qui nunc etiam victoriam Pythiam addi- 
dit, deinde vero gravissime commendatur lenitas et clementia, 
quum in turbis civilibus antea ortis iracundius saeviisset rex in 
principes quosdam viros et perditum iret regnum. terum vides 
cum fortuna moderationem laudari coniungendam.  Aíque haec 
quidem de his. Sunt vero in hoc genere, quod explicamus, etiam 
aliae quaedam suaves rationes. Primum enim victoriae decus etiam 
praemium dici potest virtutum, quae in victore sint. "lale est 
carmen Ol. III., ubi 'Theronis corona praemium pietatis dicitur a 
'Tyndaridis datum pro cultu studiosissimo, dignitas autem coronae 
mythica narratione illustratur. Sic enim nunc clarius explicue- 
rim sensum illius carminis. Sed magnificentius exemplum huius 
rationis est Nemeaeum primum. Laudatur ibi in Chromio optima- 
rum virtutum societas, prudentiae in divitiarum usu conspicuae 
et fortitudinis bellicae; corona autem Nemeaea et, quam augura- 
tur poeta, Olympica praemium virtutum est; fruetur, ait, Chro- 
mius placida post labores vita ludicrorum certaminum coronis sum- 
mis ornata. Atque attendas velim ad ornatum compositionis. Di- 
ximus supra de coniunctionibus duarum virtutum; hoc genus etiam 
hic adhibuit; sed quum supra explicatis in carminibus universum 
fundamentum duarum virtutum laude contineatur, hoc loco altera 
pars sententiae victoriae praedicatio est, altera duas virtutes com- 


IX 


plectitur. Satis de hoc; pergo ad ultimam in hoc genere ratio- 
nem. Potest victoriae adeptio etiam pro consolatione esse 
malorum, quae antecesserunt; atque etiam huius rationis aliquot 
carmina exstant. Isthm. VE. scriptum videtur post proelium ad 
Oenophyta, quo graviter afflicti erant Thebani. Huic calamitati 
opponit poeta prisca ornamenta urbis et recentem victoriam Stre- 
psiadae, u£ documenta favoris deorum et solatia ac fomenta mae- 
roris, monstratque novam coronam, si modestia adsit. Subiicio 
sententiam carminis Pyth. HII. Ibi monetur Hiero, quum dii bina 
máàla dent uno cum bono, ut morbum et filiae mortem aequo ani- 
mo ferens consoletur tristitiam usu boni, quod habeat, quam aptis- 
simo et laetissimo, opulentia regia, victoriis ludicris reportandis 
et comissationibus epiniciis poetarum adhibenda, id quod etiam 
faciat. Sed magnificentius hoc nomine nihil carmine Ol. II. Quae 
prisco fato in gente Cadmi constituta erat vicissitudo memorabi- 
lis adversarum et secundarum rerum, hanc etiam in 'Theronis re- 
bus, qui originem trahebat a Cadmidis, versari docet. Ac mala 
quae expertus erat domestica rex sunt fuga filiae e regno Hiero- 
nis et proditio, quam moliti erant propinqui Capys et Hippo- 
crates. His opponuntur consolationis causa laeta illa, quae iam 
contigerunt et in posterum contingent, coronae Olympicae adeptio 
et futura beata vita post mortem cum aureis coronis. Neque ta- 
men haberet Thero hanc malorum per secundas res compensa- 
tionem, nisi etiam virtutes praeclarae in eo inessent, fortitudo bel- 
lica et iustitia liberalitasque singularis. Sic eximia inventione con- 
iunctas hic vides duas rationes compositionis, quas modo vidimus; 
compensantur adversa secundis rebus, quae ipsae praemium sunt 
virtutum regiarum. lgitur quum duae partes sententiae sint, in 
altera societas virtutum cardinalium tractatur, in altera compen- 
satio malorum per secunda, ut nunc etiam pars utraque senten- 
tiae composita sit, qui est summus in hoc genere ornatus. Re- 
stat Ol. VIL, in quo carmine iterum fortuna victoriae cum adversa 
re composita est, sed alio modo atque ita, ut haec excusetur. Dia- 
goras Rhodius pugil longe celeberrimus quum in Olympico cer- 
tamine novum decus patriae reportaret, factum videtur infelici 
casu, u£ unus ex adversariis pugilibus gravius vulneratus morere- 
tur. Unde Pindarus ingeniosa inventione fatum Rhodi aeternum 
canit e decoribus et erroribus mirifice mixtum, siquidem quae 
magna et eximia ornamenta insulae contigerint, iis semper etiam 
casus quidam et errores iuncti fuerint praeter voluntatem com- 
missi. Eandem rem in altera parte carminis aliter tractat ita, ut 


X 


cum fortitudine iustitiam viri laudet a violentia alieni. Est igitur 
tractatio duplex ad idem rediens; utraque sola per se integram 
sententiam habet et per se sola placet concinna membrorum duo- 
rum compositione. 

Perlustratis carminibus omnibus observationes nonnullas addo. 
Igitur primum vides virtutes cardinales vulgo dictas per omnia 
Pindari carmina tractari, quae diu ante philosophos inde a pri- 
scis temporibus in religionibus, in fabulis, in legibus civitatum, 
in carminibus poetarum, in moribus et sensibus populi habeban- 
tur. Prima est quae toties in Epiniciis laudatur *ortitudo, &vàoíc, 
cÀxc, Bíc, róAue, c9£vog, S9occoc, ixp«l ioyvog Qoucvztovor, cos- 
và xar í£Éoyüv, in robore corporis animique conspicua. Huius 
sunt zóvor, uóy9or, £oyo. Est vel ludicra et in ludorum certa- 
minibus versata, vel bellica, et vidimus nunc ludicram solam cele- 
bratam, nunc ludicram et bellicam coniunctíam una notione com- 
prehensam , nunc denique distinctas ambas, oppositis pacis belli- 
que artibus. Succedat quae apud philosophos go0776:6 dicta, vulgo 
autem omnino complectitur mentis ingeniique vim et acumen, sol- 
lertiam, prudentiam, sapientiam, gor v, ovvscig qosvaw, unti, Bov- 
Aeí, cogíc (das Verstandvolle, Kluge, Sinnige, Einsichtige). Hu- 
ius esf acute videre in quaque re, excogitare et invenire pulcra 
et ingeniosa, providere futura, intelligere ubique, quid sit opti- 
mum et verissimum, consilia recta capere (xeozóg qosvóv), ctiam 
nosse se ipsum ef rerum humanarum imbecillitatem, nec cupere 
stulte quae data non sint. Porro ccoqgoocvvy, temperantia, vere- 
cundia, modestia, moderatio, est quae modum tenet in omnibus 
et decorem, cupiditates cohibet, non affectat nimiam fortunam ef 
a superbia insolentiaque abstinet, ut solent homines in prosperis 
rebus vpípgovsg r& ucxoa ztezratvsw, ugycAovooteig £ufatvgw, et 
ad xóoov et $foiv inclinare. Sic haec virtus interdum eodem redit 
cum cogíc, ut fit in rebus humanis, potestque non semel sapien- 
tia et moderatio dici in eadem re, nisi quod cogíeg nomen fere 
senioribus, cogoocvvzs iunioribus videtur accommodatius. Denique 
iustitia, 0/xc, vulgo óuxot06vv5, dicitur, si suum cuique tribuas, 
pie colas deos, in homines mitis et aequus sis et abstineas vi, 
crudelitate, saevitia, atque etiam bonitatis, benevolentiae et amo- 
ris sensus huc revocabant veteres. Ceterum pertinet eodem, ut 
per se patet, etiam zovgzíe, svvouíic, Ofuig in civitatibus saepe 
laudata, quod 9zó ord9guc véusctot est dictum Fragm. IV. Isthm. 
Sunt vero alia religione et a diis praescripta, alia legibus et po- 
litico iure; illa 9£u:g, haec óíxr dicitur proprie (cf. ad Fragmen- 


XI 


tum citatum). — Iam harum virtutum pulcherrimas compositio- 
nes vidimus, quarum ratio haec erat, ut opposita coniungerentur 
maxime, acutum et forte, robur et prudentia, £oye xoi fovàaí, 
porro fortitudo cum verecundia, modestia, moderatione, aut cum 
pietate, iustitia, benignitate, pacificis moribus et mollioribus sen- 
sibus amoris, atque ctiam ubi in Xenocrate venerabilis dignitas 
iustitiae cum munificentia et liberalitate componitur, non deside- 
raveris oppositionis vim. Omitto alia breviter nec per totum car- 
men laudata, ut prudentia cum iustitia Nem. X, 12., h. e. consilio 
valere et probe agere. Praeter has virtutum coniunctiones vidi- 
mus deinde in alio genere carminum ó4fov, decora et ornamenta 
vitae composita cum virtutibus, eaque ratio duplex erat, siquidem 
nunc commendabantur hae virtutes fortunato victori, quo maneret 
favor deorum, nunc quum adessent, felicitatem aut laudes poesios 
pro praemio habebant et compensatione laborum. Denique pauca 
alia sunt, ubi consolatio agitur et decora fortunae adversis rebus 
opponuntur. Est igitur satis clarum, opinor, quales sint senten- 
tiae Epiniciis subiectae. Sunt omnes ethicae, ac simplices qui- 
dem nonnisi in paucis carminibus, ut ego censeo; cetera enim 
omnia compositas habent ex duobus membris; atque in quibus- 
dam carminibus eximio ornatu etiam membra sententiae sive al- 
terutrum sive ambo composita vidimus ex duabus rebus. Victo- 
riae autem ludicrae laus, ut supra dixi, inest ubique, quemadmo- 
dum postulabat Epiniciorum ratio. Sunt porro hae compositiones 
tales, uf non vi contineantur duo quae composita membra, quem- 
admodum quae specie conspirant, intus vero dissident, sed suapte 
natura congruunt ef coeunt, in unum quasi debeant coniungi, si- 
mulque totum ubique efficiunt in suo genere absolutum, cui nihil 
desit. Quid enim deest ad perfectam speciem absolutamque sen- 
tentiam, ubi consilium cum fortitudine, robur cum modestia auf 
iustitia, bellum eum pace componitur, ubi fortuna virtutibus or- 
natur, virtus post labores requie fruitur beatissima, res adversae 
consolationem habent per secundas? Nec concentus rerum cogi- 
tari potest perfectior nec plenior sententia; ut in artis operibus 
pulcherrima convenientia partium delectat, sic apud Pindarum in 
his rebus, quas ubique tam scite et venuste componit etiam ex 
compositis compositas, ut artificem videas longe exercitatissimum. 
Atque haec est intima horum Epiniciorum pulcritudo atque prae- 
stantia, in ipsis fundamentis carminum posita atque inde tanquam 
anima per corpus diffusa in omnes partes, quemadmodum omnis 
poematis prima laus est, si sententia nititur vere poetica, sana, 


XII 


pulcra, ingeniosa, sublimi, et frustra undequaque rerum et verbo- 
rum ornamenta adsciscas, fundamentum ubi intus nullum sit aut 
cassum et inane. Quanquam vulgo multi singulorum locorum Iu- 
minibus capiuntur, altius penetrare in intima compositionum non 
opus habent. Pindarus vero, quo erat ingenio, non solum vere 
poetica, sed etiam aptissima personis, locis, temporibus posuit ubi- 
que carminum fundamenta, nec quidquam in hoc genere probavit, 
quod non simul praesentibus rebus plane conveniret atque inde 
ductum esset: quae est altera laus lyricae poesios et horum Epi- 
niciorum. Hoc tamen ut pluribus probem. non est opus post ea, 
quae in Introductionibus ad carmina atque etiam supra iterum ex- 
posita sunt; non pauca in Scholiis tradita habemus, alia Pinda- 
rus ipse indicat, interdum quidem brevissime, ut attenta lectione 
opus sit, veluti ubi novae victoriae agitantur, quo tamen refe- 
rendae sunt pietatis e£ modestiae admonitiones in carminibus Ol. I, 
Pyth. V. Isthm. VI. et Bellerophontis fabula Ol. XIII. Denique 
alia coniectura suppleta videbis a Boeckhio auf a me facili nec 
longe petita; ut nullum carmen exstet, cuius ratio plane inexpli- 
cabilis sit. Ac monuit dudum ante nos etiam Iacobsiusin Ad- 
ditamentis ad Sulzerum, qui semel Pindari artem perspexerit, eum 
non dubitaturum ibi quoque ratione egisse poetam, ubi ex anti- 
quitate nihil traditum habeamus, quod causas dictorum explicet. 


DE TRACTATIONE ARGUMENTI. 


Sententia carminis explicatur directa oratione et fabulis; de 
utroque genere dicemus singulatim. 


I. DE DIRECTA TRACTATIONE. 

Fabulis fecta continetur. laus vel admonitio, directa oratio 
ipsam rem significat e£ cursum carminis ut. plurimum regit; hac 
igitur quid dicat Pindarus, ante omnia quaerere debet interpres. 
Ac primum quidem, ut hinc ordiar, quoniam victoria est, quae 
canitur, praeter victoris nomen necessario in quovis Epinicio etiam 
locus nominari debet, ubi corona parta; qua observatione ductus 
Boeckhius optime vidit Pyth. II. Thebis reportatam. victoriam 
spectari, quum aliud nomen in carmine non exstet, ac plerum- 
que aut in prooemio auf statim post prooemium loci nomen indi- 
catur. Inest vero vel in ipsis nominibus sacrorum ludorum satis 
magna laus, u£ rarissime haec amplius illustrata videas, nec nisi 
in carminibus peregre missis, Ol. I. HII. XI. Pyth. V., ubi 3ucun- 
diora talia. Sed praeter locum etiam genus certaminis indicari 


XIII 


- 


debet, lucta fuerit an pugilatus, pancratium, quinquertium, curu- 
lis victoria, alia, quod non factum Ol. XIV. brevissimo carmine. 
Nam talia quidem historica fundamenta sunt, quibus hymnus Epi- 
nicius nititur, nec definita sit laus victoriae aliter. Denique etiam 
deus ludorum pulcre institutum est a poeta ut fere ubique laude- 
tur, quod bis neglectum video, Pyth. XII. Isthm. IV., peculiares, 
puto, ob causas; atque interdum fabulis simul inest dei laus, ut 
OI. IU. Pyth. III. IX. Nem. V. VII. Isthm. VII, plerumque vero 
directa oratione tractatur, suaviter nunc hoc nurc illo modo il- 
lata. Haec quidem de his; ad res ipsas propius accedimus. Sunt 
autem laudes, admonitiones, preces, quae oratione directa tra- 
cetantur, de quibus rebus nunc videndum. 

Atque ut primum de laude virtutis ludicrae exponam, illu- 
stratur haec maxime ex rebus gestis victoris ct familiae gentis- 
que, si haec gloria et fortuna simili excellit. Sic primum robur 
et dexteritas victoris in certamine probata laudatur Ol. VIII, 67. 
Pyth. VHI, 81. Ol. IX, 91. Nem. III, 16. Isthm. HI, 63. ; nec tace- 
tur etiam, si quid adversi accidit, ut OL XI, 15. Nem. IV, 32., 
quod victoria in laudem verterit; memoratur denique suaviter 
etiam formae pulcritudo interdum cum fortitudine, ut OI. VIII, 19. 
IX, 94. XI, 100. Isthm. VI, 22. al.; sed rariora tamen sunt haec 
quidem et multo minus adhibita ornamenta omnia, quam exspe- 
ctaveris in Epinicio carmine, ac frustra hic quaeras descriptiones 
luctae. aut pancratii longiores variosque modos certaminum expo- 
sitos, quae res largam dicendi copiam praebere potuisset. Nimi- 
rum Epinicius hymnus talia breviter tractat et summatim, quorum 
uberior et. verbosior descriptio aliena ab eius magnificentia; at 
in Hyporchematis, Encomiis, Scoliis plura huiusmodi lecta credi- 
derim, quemadmodum etiam equorum curruumque ampliores lau- 
des; cf. Nem. IX. fin. et quae ad Fragmenta diximus. lllud vero 
maxime hic moris est, ubi plures victoriae a victore aut eius fa- 
milia et gente reportatae, ut nominatim memorentur, atque hoc 
genus laudis in plurimis carminibus tractatum reperies. Interdum 
oratio. simplicissima est, ut nihil nisi ipsa nomina locorum legas, 
nullo alio ornatu admixto, veluti Ol. XIII. fin, in aliis maior de- 
prehenditur varietas dicendi, imprimisque ornate tractatus est lo- 
cus Nem. X, 259 seqq. Verum ais: cur fantopere favet hymnus 
Epinicius his enumerationibus, quae vulgo videntur ieiunae, ut 
plerumque multos versus impleant? Quia vere magnifica est tot 
ludorum | per Graeciam. enumeratio, tot praemiorum tof diis de- 
bita reportatio, ut directa oratio vix habeat quibus magis ornet 


XIV 


victorem. Quam enim aliam vim habent hae victorum, patrum, 
avunculorum, patruorum, avorum, maiorum denique memoratae 
res gestae, quam uf cuv ysvíO9i0c, ut zOrUoc ovyysvijg in luce 
ponatur, qui nunc in victore denuo viguit? Ac ne de solis victo- 
riis loquar, quum Nem. VII. 'Thearionis patris omnibus bonis or- 
nata sors praedicatur auf Isthm. Y. Asopodori post triste exsiliuma 
restitutía antiqua prosperitas, etiam hoc eum in finem factum est, 
ut deorum favorem et fundamenta fortunae videamus, quibus filio- 
rum praesentes successus nitantur. Haec enim omnia uf per se 
placent maximopere, ita ad victoris laudem augendam pertinent. 
Quo loco memorandae etiam magistrorum laudes sunt; quum enim 
suavi pietatis sensu institutum sit, ut, si pueri canantur, simul ma- 
gistri laudentur, tamen etiam discipuli virtus sic declaratur lu- 
culentius, veluti Ol. VIII. Melesias magister, per quem triginta a 
discipulis variis coronae reportatae, non minima laus est Alcime- 
donti, aut Pytheae Menander claris ab Athenis Nem. V. Ac quum 
etiam ad defunctos in talibus carminibus nuntius deferatur, simul 
ab effectu laudari vides victoriam , quum manes quoque in Orco 
ea exhilarentur. Nam ab effectu quidem etiam Psaumidis victo- 
ria Ol. V. laudatur per totum carmen, quod patriae deos tutelares 
conatibus suis ornaverit vir praeclarus. Sed praeter ludicras res 
bella quoque et proelia memorari apud Pindarum videas, ubi 
quid illustrius gestum, ut Hieronis pugnas adversus Etruscos et 
Carthaginienses, servatos ab eodem Locros, pugnam Salaminiam 
in laude Aeginae et Lamponis filiorum, pugnam ad Helorum in 
laude Chromii, sed nusquam tamen haec multis verbis tractat, 
loquitur magnifice, sed breviter, iniucunda vero, ut proelium ad 
Plataeas Isthm. IIL, ad Oenophyta Isthm. VEI., intestinum 'Thero- 
nis bellum adversus proditores, ubi memoranda sunt, nomina ta- 
cet. Atque haec quidem pleraque omnia ad dvàoíov celebrandam 
pertinent, de qua satis dictum. Laudantur praeter eam etiam aliae 
multae virtutes breviter plerumque, de quibus nihil notandum ha- 
beo nisi unum: Ubi cum fortitudine componatur alia virtus, aut 
pari ambas dignitate haberi, aut pendere fortitudinis gloriam ex 
altera, ut Ol. VIII. Nem. X. Isthm. VIL, ubi ea propter pietatem 
et iustitiam contingit. Quae ratio exquisita est. — Sed praeter 
virtutes etiam 0ifov supra docui multis in carminibus laudari, 
cuius tamen nusquam obscurior tractatio est, modo singula a poeta 
posita in unum colligas. Nam ut poesis fert, orditur fere Pinda- 
rus ab uno aliquo primario fortunae decore, plerumque ab ipsa 
victoriae reportatione, interdum vero etiam ab alio, tum addit 


XV 


cetera pertractatque omnia vel eodem loco vel alia in parte car- 
minis. Sic Pyth. X. orsus a nobilitate mythica familiae victricis 
laudanda deinde ad victorias pergit, tum divitias addit, postremo 
ipse omnia una notione complexus generatim felicitatem familiae 
laudat, summum quae assequuta sit. Pyth. II. autem in princi- 
pio cum bellica laude ludicram coronam praedicat, deinde v. 57. 
divitias, potentiam regiam, gloriam militarem amplius tractat. 
Nam illud quidem etiam non monitus vides, bellicas res propter 
Qo£av et x)óóog etiam in ó4fov laude optime afferri, veluti etiam 
Nem. IX. factum, quemadmodum ceterae quoque virtutes in tali 
nexu inter decora et ornamenta fortunae afferuntur, ut Ol. I, 13. 
Gravius est monere ita fere tractari 04fov a poeta, ut divinitus 
significet eum datum et a deorum favore profectum; quae res ut 
veram laudem ó4fov continet, cuius summus splendor in ipsa di- 
vina origine inest, sic etiam admonitiones iustitiae, pietatis et 
modestiae optime praeparat, quae cum óÀgov laude coniungi so- 
lent apud Pindarum. lta enim dissuadet immodestiam et super- 
biam, quod non humanis viribus, sed diis debeatur fortuna, et in- 
gratus sit ferre fortunam qui nequeat. Sic v. c. Pyth. H, 7. deos 
Hieroni eximie faventes exhibens praeparare vult sequentes ad- 
monitiones mythicas, quemadmodum Pyth. X, 10. Apollinis laude 
posita, neque alia res Ol. T, 10., ubi chorus lovem canere in Hie- 
ronis domo debet, statim hic significante poeta quod per totum 
carmen agit, favore et auxilio deorum decora vitae parari et 
conservari, quum superbia et insolentia amittantur. Vides prae- 
claro iudicio 04gov laudi non annexas extrinsecus admonitiones 
virtutum, sed derivatas ex ea, ut nihil est in sententiarum ratio- 
nibus tam pulcrum, quod non assequutum sit Graecorum ingenium. 

Sed quoniam de laudis tractatione dicentes paulatim ad al- 
teram. rerum partem, admonitiones dico, devenimus, amplius 
de ea re videamus. Primum igitur nusquam nude ponit admoni- 
tiones, sed cum laude miscet et inde ducit. Pyth. I, 80 seqq. post 
maximas laudes rerum gestarum abrumpens orationem, quia in- 
vida sit civium multitudo, tamen, ait, quoniam melior miseratione 
invidia, ne omitte pulcra, regna iuste ef sis verax; in quo callide, 
ut vides, ab uno genere laudis ad aliud transit per vocem xoc. 
Mox etiam ad liberalitatem. hortaturus Hieronem, serva, ait, in- 
dolem, quae praeclare in te viget. — Pyth. II, 72. postquam re- 
gis senilem sapientiam laudavit, per quem. sine periculo dicere 
liceat, admonitiones ipsas orditur sic: Praesta te talem, qualis à 
natura factus es, twm assentatorum et susurronum pravas artes 


XVI 


exagitat, quibus obsequebatur Hiero. — Pyth. IV. fin. Arcesilai 
prudentiam laudans eumque medicum civitatis optimum dicens, 
sic hortatur, ut leni cura mala civitatis sanet. — Pyth. V. init. 
eundem postquam dixit virtute praeclara ornatum, pergit sapien- 
tes etiam permagnam bene ferre felicitatem, atque ita hortatur, 
ut pius sit rex et gratus erga aurigam amicosque. — Pyth. XI, 50. 
post laudatas victorias familiae victricis talia, ait, decora cupienda 
sunt divinitus data, nam iniusta et tyrannorum sors spernenda; 
e laudabili ipsius familiae exemplo contrarium dissuadens. — 
Nem. IX, 46. magnifica laude gloriae militaris ceteraeque fortu- 
nae probat satis esse Chromio felicitatis, nec quidquam ulterius 
cupiendum, quale genus admonitionis saepius habet, ut Ol. IH. fin., 
Isthm. 1V, 14. — Nem. XI, 33. laudans Aristagorae virtutem, quae 
orta e Pisandro et Melanippidis priscis, post alia interiecta tem- 
pora nunc in ipso laetius revixerit, ex hac ipsa vicissitudine viro 
honorifica observationes ducit de imbecillitate humana et quae 
sequuntur. Imprimis vero exquisita ratio est, ubi in laude rezum 
gestarum et felicitatis per preces pro incolumitate imbecillitatem 
rerum humanarum significat admonitionesque dat modestiae, uf 
Pyth. X, 17 seqq. et Pyth. VIII, 32 seqq., et hic quidem bis redit 
ad idem, interposita nova parte laudis, repetitque in fine etiam 
preces maiore cum vi singularem ob causam. Denique suavis 
etiam alia ratio est Isthm. VI, 39., ubi post memoratas proelii 
calamitates ad comissationem praesentem reversus, etiamnum coni- 
motus praeteritorum malorum recordatione metuensque. ne redeanf, 
modestus orat, ne quotidiana haec gaudia dii turbent, atque ita 
dissuadet maiora. Verum satis de his; vides mirum artificium tra- 
ctationis (die feine Kunst. die Ermahnung einzuleiten und zu mo- 
tiviren). Alterum hoc ést, quod secundae personae usum saepe 
evitans, ad suam personam quae aliis dicit revocat, ut Ol. III. fin. 
Pyth. HI, 107 seqq. Pyth. XI, 50, Isthm. VI, 41., quae res etiam 
in laude aliquoties apte usurpata, Nem. L, 36. X,39. Habet idem 
commodum íropicum genus dicendi usurpatum optime Pyth. IV, 
263 seqq., atque etiam sententiae generales, ceterum per se in 
admonitionibus necessariae. 

— Diximus de laudibus ef admonitionibus; addamus etiam de 
precibus verbum. Sunt preces non in omnibus carminibus, sed 
ibi fere, ubi peculiaris causa. "Talis est ubi nova victoria agita- 
tur, ut OI. XIII, 24., collat. 103. (neque enim nunc dubito Xeno- 
phontem ipsum curule certamen adire voluisse), Pyth, V. fin. 
Nem. X, 29. Isthm. V, 16. Isthm. VI. fin. Deinde preces sunt in 


XVII 


metu periculorum, ut propter hostes Ol. VIIT. fin. Pyth. VIIT. fin., 
quo etiam supplicatio pertinet Nem. VHI, 12., aut quum invidia 
laborat victor, ut Ol. VI, 102. VII, 87. Nem. VII, 80 seqq. splendi- 
dissimo loco, denique in reditu per mare Ol. VI. fin. Nec minus 
aptae preces Ol Il, 12. pro Emmenidis nuper in discrimen addu- 
ctis, porro: Pyth. T, 29. 59., et Nem. IX, 28. pro Aetna urbe recens 
condita, et Ol. V, 17. pro Camarina nuper restituta et victore cive. 
Ac quum locis quoque ubique commodis ponantur preces, unum 
annoto hoc, etiam transitum ab una re ad aliam saepe suaviter 
per precationem fieri, ut Pyth. I, 99. Nem. IX, 28. à mythicis ad 
praesentia; OI. XIII, 24. ab urbis laude ad Xenophontis laudem ; 
nec minus suave artificium Ol. VII, 87. est, ubi post fortitudinis lau- 
dem ad iustitiam modestiamque viri venturus non ita dicit: Prae- 
terea etiam iustus est Diagoras et a superbia alienus, quae ma- 
xime iniucunda in poesi esset iunctura, sed hoc modo: luppiter 
viro pugilatu gloriam consequuto des gratiam apud cives et ex- 
teros; nam alienus est a superbia. Sic non anuexus est tantum 
ultimus locus antecedenti, sed innexus optime. Alias duae res 
etiam per interpositam sententiam generalem iunguntur, veluti 
OI. H, 53. a praesenti decore victoriae ad futurae vitae felicitatem 
transiturus sententiam de opulentia virtute ornata interponit. At- 
que ita saepius. Qui dicendi arte delectantur etiam ad tales ex- 
quisitos modos attendant. Haec hactenus. 

Dixi generatim de tractatione directa argumenti; addam pauca 
ad singulorum locorum quorundam rationem pertinentia. Primum 
enim sunt interdum duae res commixtae in eodem loco, quas 
distinguere iterumque coniungere debeas, ut formam tractationis 
perspicias. Ac de admonitione cum laude mixta supra explicui ; 
nunc alia afferam. Ol. II, 83 seqq. redire debet poeta ex lege 
carminis ad 'TTheronem e£ absolvere virtutis laudem in prooemio 
inceptam , idque facit; sed quum simul Simonidem et Bacchyli- 
dem castigare vellet, inde duxit formam loci pulcherrimi, ut post 
inferarum rerum et futurae vitae tractationem laetior esset et vi- 
vidior ad praesentia reditus, et vix dubito tibiis eum cantatum, 
quum antea citharae sedatiores soni praevaluissent. In ipsa vero 
laude Theronis obiter observa, quum bellum intestinum signifi- 
candum essefí, quam decore dixerit, invidiam loquens improbo- 
rum hominum cí ingratorum, ipsam vero proditionem propinquo- 
rum, quae contra naturam esset, ne verbo quidem effatus. Sed haec 
quidem mythice indicata sunt. Verum redeo im viam. Ol. VI, 


54 seqq. revertitur, ut debet, ad victoriae laudem absolvendam ; 
*x 


XVII 


quum autem Agesias invidia laboraret, nunc ita tractat illam 
laudem, ut defensionem immisceat, rebus gestis probari dicens, 
quales simus, deinde Iovi Mercurioque a maioribus culto, non ca- 
sui aliisve rebus ab inimicis forte iactatis, deberi monens victo- 
riam. Ibidem in fine Syracusas Ortygiamque laudare debet, ut 
promiserat in prooemio, idque facit per Hieronis laudem ; itcrum 
vero invidiam respiciens et inimicitias Agesiae, simul metum fu- 
turorum ostendit de duarum ancorarum utilitate loquens. — Ol. 
VII, 53. Melesiam magistrum laudare vult, ut moris; sed quum 
etiam hic invidia laboraret, ad defensionem revocat laudem. — 
Pyth. I, 29. Hieronis Aetnaei victoriam curulem laudare debet, 
quod ita facit. ut simul Aetnae urbi salutem et florem precetur 
a diis. Deinde v. 46. bellicas Hieronis res celebraturus, quum 
aegrotaret rex, ita haec tractat, ut exhilaret eum rerum gesta- 
rum commemoratione et constantiae admoneat. Denique v. 60 seqq. 
de condita recens Áetnaea civitate quum dicere debeat, simul filii 
Dinomenis laudem immiscet, qui tum regebat urbem. Non per- 
spexeris tractationem huius carminis, si ad hoc Pindaricum arti- 
ficium non attenderis. — Pyth. IX. v. 26 seqq. laudat, ut debet, 
victorias 'Telesicratis; quum autem hic, ut in Commentario pro- 
bare studui, admisisset "Thebis quod magnopere displiceret, simul 
iram adversariorum sedare poeta studet; quare ita rem tractat, 
ut ad publicam Thebarum laudem victorias viri in Graecia re- 
portatas revocet et in rebus ad urbis laudem gestis privatas que- 
'relas ab adversariis coercitas velit. — Nem. IV, 13 seqq. ad Ti- 
masarchi pueri victorias accedit, sed, quum etiam patris defuncti 
memoriam, ut moris, recolere vellet, suaviter utrumque iungit 
ita, ut patrem , qui citharam tractaverat, nunc si viveret, saepe 
cantaturum fuisse dicat hunc hymnum victoriis filii scriptum, quas 
inde enumerat. — Nem. VII, 54 seqq. Thearionis fortunam laudat, 
quae res quam vim habeat in Sogenis laudem, supra monui; quum 
autem 'Theario etiam obtrectatores haberet et poetam ipsum quo- 
que male crederent quidem de Neoptolemi laude detraxisse, €on- 
iunctis Pindarus his rebus in laude TThearionis simul de obtrecta- 
tione et invidia verba facit suosque ipsius mores defendit. — 
Isthun. I, 40 seqq. ad Herodoti laudem absolvendam accedit, qui 
quum reprehensores haberet conatuum suorum, simul hos carpit. — 
Isthm. VII. initio victoriarum, quas Cleander reportaverit, laudem 
nuntiat; sed cum laetis sensibus etiam moerorem prodit ex terro- 
ribus belli Persici nuper depulsi non levem, quia non solum lau- 
dare vult Aeginetas in illo carmine, sed ctiam commovere eorum 


XIX 


animos, ne deserant Thebas. Atque haec hactenus; non levis 
mihi videtur tota haec observatio ad explicationem Pindari. Res 
autem maxime lyrica est, quum sic peculiaris comparetur forma 
multis locis pro vulgari et communi, maiorque exsistat varietas 
tractationis. Ad ceterum orationis directae ornatum compara- 
tiones pertinent a ludicris certaminibus et ab epiniciorum ra- 
tione petitae plurimae, de quibus suis locis in Commentario di- 
ctum, nec non sententiae ethicae eximiae, quo loco etiam 
illud artificium praeclarum notandum, quod res praesentes ad ge- 
neralis sententiae formam passim revocat; cf. ad OI. VII. VII. 
Nem. VIII. init. 


H. DE FABULIS. 


Sententia carminis MP sola directa oratione explicatur 
et sine fabulis, u£ factum in praevio carmine Ol. X. Etiam OI. V. 
et Isthm. II. non habentur fabulae, sed curavit tamen poeta, 
ut aliquid instar. mythici ornatus adsit, qui in priore carmine pro 
urbe Camarina deos urbis tutelares nominet, quos ornaverit Psau- 
mis, in altero vero canat, ut in Isthmo Neptunus, Delphis Apollo 
Xenocratem benigne adspexerit, laudetque aurizam Nicomachum 
in Victoriae gremium illapsum in sacro lovis Olympii luco. Quae 
omnia specie mythica delectant. Similis generis sunt invocatio- 
nes et laudes deorum plurimae in prooemiis, ut Ol. Hil. IV. XII. 
XIII. XIV. Pyth..VIl]. Nem. VII. Isthm. IV. Revocantur victoriae 
sic ad divinam vim causamque. [In plerisque autem carminibus 
etiam narrationes sunt fabularum sive breviores sive longiores, ut 
constat. Quum igitur a nullo fere carmine mythicus ornatus plane 
absit, patet eum quodammodo necessarium visum, nec dubium esf, 
quin pulcherrima pars sint Epiniciorum fabulae. Explicabimus 
igitur nunc etiam. de hoc genere data opera, quae res et diffici- 
lior est et longiorem disputationem habet, a Pindari vero accu- 
ratiore interpretatione abesse non debet. Dicemus autem primum 
de dignitate et usu fabularum, deinde de tractatione earum lyrica. 


A. DE DIGNITATE ET USU FABULARUM. 


^ Fabulae de diis et heroibus continent, ut constat, quidquid il- 
lustre, praeclarum, excellens populus Graecus excogitaverat; hic 
summa exempla fortitudinis, pietatis, iustitiae, moderationis ex- 
pressa sunt, hic felicitatis rarae et favoris deorum; hic scelera 
impiorum dignissimis poenis coercita et felicitate eximia graves 
calamitates videmus compensatas; in fabulis fata aeterna gentium 

**9 


XX 


. et urbium conspicua; fabulae sunt divinarum et humanarum re- 
rum pulcherrima et sanctissima imago. Quae quum ita sint, quem 
in finem fabulas in Pindari carminibus positas dicamus apparet: 
positae sunt, ut praestantiae eius, cuius laudem sententia carmi- 
nis habeat, et poenarum, ubi quid reprehendendum, ideale exem- 
plum adsit. Non opus est hodie refutare pluribus quod olim cen- 
sebant, digressiones eas esse a themate proposito carminis et in- 
opia rerum Pindarum ad mythica delapsum; tantum enim abest, 
ut discedat a themate poeta, ut ipsius thematis pulcherrima de- 
claratio in fabulis insit. Error iste inde natus est, quod themata 
horum carminum non recte intelligebantur. Alia sententia eximie 
explicata a viris doctis haec est, ad publicam maxime urbis lau- 
dem fabulas propositas; civium victoriae et decora quum simul 
ad patriam deosque patriae tutelares pertinuerint, patriae laudem 
agi potissimum in his carminibus e£ summum eorum thema esse; 
huius igitur priscas fabulas excitandas fuisse, ac quum victor pars 
esset civitatis, sic communi laude eius laudem comprehensam. 
Profecto certum est et minime dubium simul etiam publica or- 
namenta esse praeclaras has fabulas, nec potest pulcrior laus ur- 
bium inveniri, quam quae in his Epiniciis habetur; certum etiam 
huic generi poesios maxime convenire tales publicas civitatis lau- 
des; sed non sufficit tamen haec observatio ad explicationem quae- 
stionis propositae. Primum enim complures sunt fabulae non pe- 
titae e rebus domesticis urbis, unde victor, veluti Pyth. XI. ad 
Thebanum civem narratio de Agamemnoniae domus infortunio, 
Nem. IX. ad Chromium Syracusanum narratio de Adrasti et Am- 
phiarai rebus, OIL. I. ad Hieronem fabula de Pelope et Tantalo, 
Pyth. II. de Ixione, Pyth. III. de Coronide; quae omnes quum 
alienae sint a patria victoris nec quidquam ad eam pertineant, 
necesse est concedatur et revera conceditur etiam digressiones eas 
esse cum reliquo carmine parum nexas, atque ita ad eam ipsam 
rationem reducimur, quam reieceramus ut Pindaro indignam. De- 
inde quum etiam forma narrationis explicari debeat ubique, cur 
sic non aliter tractata sit fabula, cur talibus, non aliis sententiis 
ethicis distincta, veluti fabulae de Aeacidis alias aliter tractantur, 
etiam hoc multis in carminibus non expedias ex illa ratione sola. 
Sic Pyth. IX. fabula de Cyrena nympha etiam urbis laudem illu- 
strari obvium, at cur sic eam íractaverit a principio ad finem 
Pindarus, ut pudorem et verecundiam amoris commendaret, vim 
et indecoros sub divo amplexus reprehenderet, nullo modo intel- 
ligas, nisi propius ad victorem haec omnia retraxeris. Ol. VIL 


*« 


XXI 


sane Rhodi decora tractantur, sed quid sit, quod per totam illam 
mythicam narrationem simul casus et errores invitos ostendat his 
decoribus admixtos, aegre expedias, nisi in ipso victore Diagora 
fuit quod insulae fato proposito excusare vellet poeta. Atque ita 
res habet in aliis. Quae quum ita sint, redeo ad id, quod supra 
posui, nunc pluribus declarandum. Vidimus, quales sint subiectae 
his carminibus sententiae. lam placent quidem etiam sine ornatu 
per se ipsae et vere pulcrae sunt, ut intelleximus, hae propositae 
societates virtutum aut felicitatis et virtutis, hae compensationes 
rerum gestarum per coronas ludicras, per poesin, hae consolatio- 
nes adversarum rerum per secundas, sed tamen ut ubique tracta- 
tio magnam vim habet, sic etiam hic augetur eximie, immo ma- 
xima evadit vis, dignitas, auctoritas sententiae, ubi simul in luce 
splendet plus quam humana, ubi in fabulis aureis fulget propo- 
sita et in heroico aut divino exemplo expressa habetur. In fa- 
bulis igitur ideale exemplum inest sententiae car- 
mini subiectae, et quum prima virtus in ipsa sententia car- 
minis sit, altera non minor in fabulis est, quibus ea declaratur. 
Petuntur autem hae fabulae plerumque e domesticis rebus urbis 
aut gentis, cuius est victor; in aliis carminibus e ludorum locis 
sunt, ut Ol. I. III. XI. Pyth. XI. Nem. IX., denique pauca etiam 
talialeguntur, ut narrata de Ixione, Cinyra et Rhadamantho Pyth. IL, 
de Coronide Pyth. HI., de Aloidis et Tityo Pyth. IV., quorum 
nulhus est praeter similitudinem nexus cum victoris rebus. Cuius 
instituti quae causa sit, non obscurum. Sive poenas proponas pra- 
vitatis, sive virtutis depingas praestantiam, semper quidem et ubi- 
que in mythica rei imagine singularis vis inest, etiamsi alius nul- 
lus historicus nexus adsit, tamen ubi simul domestica fabula ca- 
nitur aut e victoriae loco petita, tum vero quam fieri potest pro- 
xime tangitur victor. Gravis Ixionis fabulá Pyth. Il., sed gra- 
wior, immo gravissima Typhonis poena in ipsa Sicilia ante ocu- 
los Hieronis Pyth. I. Quanquam malefactorum et poenarum exem- 
pla ex heroum domesticis fabulis non amat petere, quum res non 
honorifica sit patriae, neque exemplum huiusmodi video praeter 
illud de Phoci caede a fratribus commissa, caute et breviter tra- 
ctatum Nem. V.; vulgo talia peregrino e solo petuntur suavius. 
1n ceteris vero rebus maxime domestica praeferuntur gentium et 
urbium, ut dixi. In domesticis enim heroum fabulis indoles ef 
fortuna gentium et civitatis, genius urbis et civium creditur con- 
spicutis; in his igitur fontem et fundamentum praestantiae suae 
et fortunae victor videt expressum; in his imago idealis cuiusque 


XXII 


victoris inest maxime sua. Proxima sunt e ludorum locis quae 
petita. Quo enim loco certavit victor et coronam reportavit, hu- 
ius heroes ab eo minime alieni; imitatus est virtutes et laudes 
eorum certando et movetur gravius tristibus eorum casibus, si 
quid errarunt olim et peccarunt sibi nunc cavendum; quare tan- 
tum abest, ut displiceat in Pindaro hoc genus fabularum quasi 
longius petitum, ut praeclaram vim habeat ct laudari debeat 
magnopere. Denique etiam tertium genus, nullis huiusmodi com- 
modis adiutum, quis non sentit lecens quantum tamen vel sic va- 
leat sola mythica gravitate sua. Commune sunt speculum fabu- 
lae omnium, ct fieri non potest, quin commovearis penitus, ubi si- 
millimam videas rerum tuarum imaginem e mythicis traditioni- 
bus suscitatam. Atque ita convenit etiam poesios sublimioris, qua- 
lis haec chorica Doriensium est, rationi et ingenio, quae maxima 
quaeque tractare nec quidquam fabularum a se alienum putare 
debet, quibus magnificentia sententiarum , quas ponit, declarari 
possit. Sed de choricae poesios gravitate iam ab aliis dictum 
est. Denique totum mythicum dicendi genus etiam non monitus 
vides simul illud commodum habere, quod et laus iucundior est 
indirecta quam directa, et reprehensio, et potuerunt etiam poli- 
ticae res graviores sic tractari decore et digne. Mythica aetas 
transierat, sed reliquerat sequentibus temporibus pulcherrimum 
thesaurum, quo uterentur qui scirent ad optima quaeque. Atque 
hoc tum eximie callebant lyrici poetae imprimisque Pindarus, qui 
incredibili acumine praesentibus rebus fabulas accommodat, quem- 
admodum ad singula carmina docui. "Tenebat quam dicit 40yc» 
xoovgQáv, deprehendens ubique facillime, quid inesset in fabulis 
aut elici posset suaviter. Verum haec hactenus; iuvat nunc exem- 
plis aliquot quae de usu fabularum dixi illustrare. Pyth. X. cum 
laude felicitatis coniuncta pietatis et modestiae admonitio est, quod 
directis verbis declaratur a principio ad v. 29. 'Tum eiusdem 
rei ideale exemplum exhibetur per fabulam de Hyperboreis, in 
quo mythico populo pietatis et felicitatis perfecta societas con- 
spicitur. Simul propius cum originibus familiae victricis fabula 
nexa est per Perseum, gentilicium eius heroem, ut videtur, qui 
delatus ad Hyperboreos vidisse dicitur quae poeta narrat. Sic 
augetur admonitionis vis. — Ol. II. coniunctio adversarum et se- 
cundarum rerum in 'Theronis vita conspicua si directa tantum 
oratione tractata esset, philosophum potius egisset Pindarus quam 
poetam; nunc mythica proponuntur et proponitur Cadmidarum 
antiquum fatum, unde descendit 'Thero, quo facto revocatis 'The- 


XXIII 


ronis rebus ad altiorem normam suam ct imaginem, carmen ex- 
stitit quo nihil sublimius. — Nem. VII. virtus genuina ostenditur 
indelebili laudis et honoris praemio a diis decorata, quae res 
Aiacis et Neoptolemi, maximorum heroum domesticorum, fabulis 
. in pulcherrima luceponitur. Civium fortuna in heroum domestico- 
rum fortuna inest illustriore. — Ol. XI. sententia est rebus gestis 
epinicia deberi et xàuov, et dicitur perspicue et de victoria Age- 
sidami et de carminum laude. Similiter in mythica narratione 
duo ponuntur: narrat poeta primum Herculis bellum adversus 
Cteatum et Eurytum, Augiae socios, ipsumque Augiam, deinde 
victoriae causa instituta Olympia cum certaminibus et xoc, ut, 
quemadmodum prima Olympia Herculis *oAAwvíxov epinicia fuis- 
sent post res feliciter gestas, sic in posterum certamina ludicra 
et xóuog sacro ritu per omnia tempora haberentur coniuncía. 
Qua inventione quid felicius? Suavis et poetica sententia per se 
de laude poesios rebus gestis debita; nunc autem non sola abs- 
tracta cogitatione sentis, sed vides quasi conspicuum ante oculos 
Olympiorum sacro ritu sancitam et observatam inde ab Hercule 
praeclaram hanc rerum gestarum et xcoguov coniunctionem. Quae 
quum ita sint, luculenter apparet, quantum a vera mente Pindari 
aberraverint qui, non sentientes, cur victoriae et epinicia victoria- 
rum hic coniungantur, frustra quaerunt, quid facinora bellica Her- 
culis narrata sibi velint, quid ludi Olympici, nec nisi digressionem 
inopia rerum factam viderunt ubi pulcherrima thematis explica- 
tio habetur. 
Diximus generatim de dignitate et usu fabularum quantum 
satis; restat, ut varietates explicemus, quae in usu fabularum in- 
veniuntur, omnes, ne quid hic, quantum quidem in nobis sit, ob- 
scuritatis remaneat. Igitur primum quidem interdum plures 
fabulae ponuntur ad unam rem ornatissime et ab omni parte de- 
clarandam. Isthm. V. Lamponis filiorum et maxime Phylacidae iu- 
nioris cvóoíov laudat et ex reportatis victoriis auguratur futuram 
Olympicam. In quo primum immensam Aeacidarum gloriam osten- 
dit ad Hyperboreos et Aethiopes usque propagatam, tum TTelamo- 
nis res gestas narrat, et ut filius T'elamoni promissus fuerit magni- 
fico augurio Aiax. Quae res sic intelligenda, ut maximum ha- 
beatur quod de gloria Aeacidarum immensa praemisit, huic autem 
subiecta sequentia. Similes, ait, Aiaci Telamoni dato Lamponis 
filii sunt propitio et ipsi numine dati rebusque gestis excellunt uf 
Aiax et Telamo , ut maximam gloriam augurari liceat Olympica 
victoria reporíandam. — Ol. IX. Epharmosti Opuntii canitur d- 


XXIV 


óoíc« singularis, Haec in mythica parte revocatur ad Laorum ro- 
bur, a quibus descendebat Epharmostus, et ad Patrocli Opuntii 
similitudinem, h. e. uno verbo ad mythicam Locrorum praestan- 
tiam. Sed non contentus his poeta etiam Herculis divinitus insi- 
tam vim monstrat. Quae res iterum intelligenda sic est, ut alte- 
rum alteri subiectum habeatur; nam quum divinum Herculis robur 
manifesto summum exemplum Epharmosti sit, comprobatur haec 
laus in sequentibus origine Locrensi viri, apud quos viguerit ro- 
boris vis illustrior. Revera igitur omnia ad Epharmostum perti- 
nent, cuius laus primus harum rerum finis; tamen etiam non mo- 
nitus sentis, quam pulcre Pindarus eadem inventione simul urbem 
ornaverit, in cuius aliquo publico loco necesse est cantatum sit 
carmen. Nimirum haec est praeclara ars poetae Thebani, quod 
tenens ubique finem primarium, unde unitas carminis cuiusque pen- 
det, simul tamen etiam cetera omnia praestat optime, quae tem- 
pus locusque postulabant. Similis ratio Nem. IIL, ubi quum Ari- 
stoclides Aegineta per tres vitae aetates victoriis excelluisset, Aea- 
cidarum fabulis eadem exhibetur per tres aetates vigens virtus, ut 
fundamenta praestantiae videamus in victore conspicuae eiusque 
maxime propriam idealem imaginem. "Talis autem quum sit Ari- 
stoclides, Herculis columnas attigit etf Herculis adeo gloriam in 
mentem nobis revocat, qui extremos fines navigationis invenit. 
Denique hoc loco memorandum Nem. IV., ubi Timasarchi virtuti 
lenimen praemiumque laborum et nunc carmine parat et in poste- 
rum auguratur aliud maius. Ac primum Telamonis res cum Her- 
cule gestae comparantur, qui non sine clade prostraverunt Gigan- 
tem, ut Timasarchus attritis membris vicit; in fine autem Pelei 
fortuna, qui post res egregie gestas etiam coniugium pulcherrimum 
tulit Thetidem, ut ''imasarchus, quemadmodum nunc hymni laudem 
post recentis pugnae labores habeat recreatricem, pulcherrima con- - 
tinuatione sententiae alio tempore post alia facta uti Peleus amo- 
ris et coniugii gaudia dicatur habiturus. Denique quum funda- 
mentum horum omnium insita et innata ab origine virtus sit, me- 
dia inter praesentem et futuram laudem gentis illustrior ponitur 
imago, Aeacidarum gentis comparatione expressa, ceterum etiam 
pompae apta, in qua canitur carmen. Vides ab omni parte per- 
fectam unitatem rerum ingenioso acumine poetae inventam, qua- 
lia non perficias óióexraig dortraic. — Sed pergo ad aliud car- 
minum genus, ubi pluribus quae insunt fabulis duo opposita za- 
Qoósí;yuerc exhibentur, alterum cosz/c, alterum xaxíag. Pyth. L. 
primum videmus in Olympo lovis maiestatem et ferociam Mar- 


XXv 


tis relaxatam et mansuefactam cantu Musarum et Apollinis, ut 
maiestatis regiae ac bellicae irae cum mitioribus sensibus con- 
iunctae idealis habeatur imago; tum opponitur 'T yphonis indomita 
feritas non tacti musicorum sonorum dulcedine et miti sensu, quum 
etiam Hiero ad crudelitatem inclinaret. Propter eundem Hieronem 
Ol. I. felicitatem a superbia alienam Pelopis regio exemplo pro- 
ponit a Neptuno insigniter amati, superbiae vero in summa feli- 
citate et favore deorum non procul habitae poenas in Tantalo. In- 
est iterum in utroque exemplo opposito singulatim tota sententia 
carminis. Similis ratio Pyth. IL, ubi tum Ixionis exemplum ex- 
hibetur, qui apud ipsos deos in Olympo felicissime vivens, quum 
ferre fortunam non posset et ingratus fieret, nunc gravissimis 
poenis afficitur, tum Cinyrae, qui fortunam regiam maximam 
a diis concessam cum iustitia et bonitate coniunctam habuit, et 
Rhadamanthi, cuius sapientia quum nusquam decipi se passa sit 
fraudibus et blanditiis malorum hominum, qualibus tum Iliero 
circumveniebatur, ipse beatissima vita fruitur in Elysio. Atque 
haec quidem exempla breviter tractata , Ixionis fabula pluribus 
verbis, quum imprimis dehortari et deterrere regem vellet a pra- 
vis quae agebat consiliis. Accedimus ad carmen Pyth. IV. bi 
lasonis videmus praeclarum exemplum, qui cum robore et for- 
titudine insigni moderationem summam ostendit in summo iure, 
quae est suavis illa virtutum duarum cardinalium societas supra 
explicata, et Iasonis quidem persona nihil in hoc genere pulcrius 
apud Pindarum exstat. lam statura quidem heroica et robore 
etiam Arcesilaus erat insignis, sed idem quum ingenio maxime 
dissimilis Ilasoni iracundus, saevus in seditione civium severius 
egisset, poeta praeter lasonis exemplum etiam opposita zeocózi- 
yuecc ostendit Otum et Ephialten Aloidas et Tityum, qui ipsi 
etiam robore et magnitudine corporis conspicui audaciam nimiam 
et confidentiam virium morte luunt ex merito. Porro huius loci 
est Pyth. XL, ubi Thrasydaei eiusque familiae ludicrae victoriae 
laudantur, commendatur vero moderatio ac dissuadetur tyranni- 
dis affectatio. "Utrumque mythico exemplo illustrat. Quemad- 
modum enim lolaus et Castores virtutem  ludicram insignem ab 
iniustitia violentiaque intactam habuerunt famaque optima florent, 
sic tyrannidis infausta ratio Agamemnoniae domus infortunio do- 
cetur, ubi intus scelera ex sceleribus oriuntur, exíra vero invidia 
grassatur ef maledicentia eivium.  Accedo ad carmina Nem. V. 
'ef IX., ubi non ex diversorum , sed ex eorundem heroum varia 
fortuna duplex zeocós;yuc elicitur. Ac Nem. V. in principio ad 


XXVI 


fortitudinem Lamponis filiorum duorum illustrandam Aeaci íres 
filii magnifici Peleus, Telamo, Phocus laudantur, tum, quoniam 
ad fortitudinem etiam alia virtus accedere debet, primum ne ae- 
mulatio mala et inimicitia inter fratres exsistat, Phoci deplorabi- 
lis caedes ostenditur a fratribus commissa, deinde ccogooc?r9g 
cum fortitudine coniunctae praestantia eiusdem Pelei posteriore 
fortuna declaratur, Thetidem uxorem adepti post Hippolytae con- 
temptas insidias. Patebit etiam sic recte a me carminis illius 
rationem in Commentario explicatam. Simplicius etiam Nem. IX. 
est, ubi in Adrasti rebus duplex z«ocós;yue proponitur.  Flo- 
ruit hic Sicyone et postea etiam Argis, quamdiu moderatus erat; 
sed quum maiora ftentans contra "Thebas proficisceretur, infau- 
stum vidit expeditionis exitum. Postremo alia ratio est Nem. VIII. 
Etiam ibi duplex zeocósvyuc oppositum est, sed alterum virtutis 
communi amore vicinorum honoratae, in Aeaci laude expressum, 
alterum invidia laborantis virtutis, Aiacis fabula declaratum. At- 
que haec quidem de his. — Pergo ad aliud discrimen. In exem- 
plis hucusque allatis omnibus sententia carminis tota expressa 
habetur mythice, eaque usitatissima ratio est; sunt vero etiam 
carmina, licet pauca, ubi quum composita habeatur sententia, 
fabulis tamen una tantum pars illustratur, quum aut necessarium 
aut aptum non esset e£ commodum alterum. Sic OI. III. corona 
ludicra 'Theronis praemium dicitur pietatis, illustratur autem sola 
corona mythica de oleastro narratione, pietas praemio ornata 
non exhibetur mythice. Nem. HI. cum fortitudine robustiorum 
annorum sapientia senilis laudatur, sed ornatur fortitudo tantum 
mythica laude. Nem. VI. in Bassidarum gente ostenditur virtu- 
tis et imbecillitatis humanae mirifica coniunctio, sed sola virtus, 
ut par erat, mythice illustratur verbis de Achille. Similiter Pyth. 
XH. ars Midae fabula de Gorgonibus explicatur, admonitio mo- 
destiae directa oratione fit. Denique Isthm. VI. mythica tracta- 
tione canuntur decora Thebarum, calamitas directa ovatione. lgi- 
tur in his carminibus unitas sententiae summa non conspicitur 
fabulis expressa, sed pars tantum sententiae; non desiderabis hoc 
in sequentibus exemplis, ubi quum altera pars sententiae my- 
thice, altera directa oratione explicetur, praeterea utrumque alia 
fabula comprehenditur et ad unum maius exemplum revocatur. 
Sic factum Pyth. IX. In prima parte castitas et pudicitia amoris 
fabula egregia de Cyrena illustratur, quum 'Felesicrates victor 
*uper iuvenili fervore abreptus, ut videtur, ab ea virtute desci- 
visset; deinde fortitudo cursoris eximia laudatur partim mythice 


XXVII 


partim enarratis victoriis eius; postremo praeclara inventione con- 
iungitur utrumque proposito Alexidami exemplo, unius e maiori- 
bus Telesicratis, qui cursor eximius fuit, idemque honesto modo 
coniugium faustissimum cursu consequutus est. Pyth. HI. quum 
Hiero duo mala haberet uno cum bono, mala partim mythice 
tractavit, valetudinem quidem imbecillam, ut poterat, Chironis 
aliquem divinum discipulum optans ut adducere posset, filiae au- 
tem mortem Coronidis pulcra fabula, quum haec res rectius si- 
gnificari deberet; bonum contra, quod habebat rex, fortunam 
regiam ludicris coronis ornatam, directa oratione laudavit; postre- 
mo utrumque genus, bina mala dico uno cum bono, in Pelei 
et Cadmi rebus proponit coniunctum, tanquam summo exemplo. 
Addo carmen Nem. X. lbi Theaei laudatur robur et fortitudo 
ludicra directa oratione; idem quum etiam amoris fraterni do- 
cumenta insignia. dedisse videatur, in altera parte carminis 'T'yn- 
daridarum nobile par proponitur, quorum alter vivere non vult 
sine altero. Denique prooemium Argorum decora mythica cele- 
brans, ubi cum fortitudine prudentia et iustitia floruit, eum finem 
habet, ut tota praestantia 'Theaei ad summum fontem suum re- 
vocetur. Alia forma eiusdem rei est Ol. VI. Sunt in Agesia 
virtutes duae, fortitudo et vaticinandi sollertia, ac fortitudo di- 
recta oratione laudatur, vaticinandi ars mythica de lamidarum 
origine narratione, utrumque autem coniunctum exhibetur in Am- 
phiarai exemplo. Sed habet Agesias praeter virtutes etiam 04- 
Bov, ut ampliore vinculo opus sit omnia complectente, atque hoc 
praeclara inventione poetae nunc in nomine lamidarum inest, 
quod perennem florem significat. Restat, ut de carminibus Ol. 
XHI. Pyth. VIIL. Isthm. IV. dicam ob similem causam. Ac 
Corinthiae quidem civitatis duae virtutes primariae, fortitudo et 
ingenii sollertia ac prudentia, quum ct historico tempore praesen- 
tique aetate habeantur et olim fuerint mythicis saeculis, alterum 
directa oratione, alterum fabulis allatis ostenditur sic, ut pruden- 
tia in Sisypho et Medea, fortitudo in "Troianis rebus Corinthio- 
rum conspicua dicatur, tum coniuncta inventionis et fortitudinis 
laus in Bellerophontis fabula exhibeatur. quae simul faturis 
equestribus conatibus Xenophontis accommodata «est. Denique 
omnia haec praeterita, praesentia, futura decora in principio car- 
minis derivantur ab Horis, tanquam communi fonte suo. Eius- 
dem formae sunt carmina Pyth. VIII. et Isthm. IV. In utroque 
quum bellica et ludicra virtus Aeginae canatur, quae et mythico 
tempore Aeacidarum fuerit et hodie vigeat in civibus, in altero 


XXVIII 


ad Hesychiam, in altero ad 'Thiam haec pacis et belli pulcra 
oppositio revocatur, tanquam ad summam causam suam. Jn his 
exemplis igitur in deorum summo numine unitas rerum inest, 
quas carmina tractant. — Postremo de paucis carminibus di- 
cendum, in quibus fabularum locum alia obtinent proprie non 
mythica, sed quae arte poetae tamen in mythicam formam red- 
acta. Pyth. V. laudatur, ut supra vidimus, in Arcesilao óAfog 
cum virtutibus coniunctus. In medio carmine proponitur eiusdem 
societatis maior imago in Batto auctore gentis, qui et pius fuit 
maxime et fortunam prosperrimam habuit.  Battus non vixit 
mythico tempore, sed tamen et heroicis honoribus post mortem 
colebatur ut conditor urbis, atque etiam vivus eximio favore 
Apollinis supra vulgarem hominum modum a poeta significatur 
elatus, qui, ut heroum maxima vox est, sola voce sua leones 
e Cyrenaica fugaverit. Porro Ol. VIII. effero, ubi in Alcime- 
donte pietas et fortitudo coniuncta exhibetur. n medio carmine 
iustitia Aeginae directa oratione laudatur et Aeacidarum forti- 
tudo mythice. Composuit igitur nunc ideale exemplum sic, uf 
pro mythica persona, in qua utrumque genus virtutis inesset, 
civitatis personam poneret, singulis civibus maiorem. am for- 
titudo quidem insulae Aeacidarum fabulis declarata est, ut saepe, 
iustitiam quum directa oratione laudaret, mythicum habitum scite 
addidit sic, ut ab ipso deorum numine eam repeteret, zs9uóg à& 
vig &Ücvérov xal ríüvó cAkoxéo yoocv zavroóczoici:w vzioraos 
É£voig xiovo. Óotuoviav. Quae recte sic a me intelligi docet aliud 
exemplum. Nem.I. triplex Chromii laus in maiori Siciliae excm- 
plo coniuncta proponitur, uf autem simul mythica forma adsit, 
haec decora insulae ab ipso summo love profecta tradit. Sic 
igitur talia quoque arte poetae sunt mythica facta, quod tenen- 
dum etiam propterea est, ne aliam horum cafminum rationem 
credas. Ac de usu fabularum satis dictum. 


B. DE TRACTATIONE FABULARUM. 


Qui semel de fabulis apud Pindarum disputare coepit, non 
satisfecerit provinciae susceptae, nisi etiam de tractatione earum 
dixerit; quum enim inter omnes constet aliam esse epicam, aliam 
lyricam. narrandi rationem, iure quaeras, quomodo Pindari ars in 
ea re versata sit, et quid ad explicationem eius inde duci possit. 
Quam quidem ego disputationem ita dividam, ut primum de uni- 
tatibus fabularum dicam à Pindaro positis, deinde de delectu et 


XXIX 


ornatu rerum lyrico, denique de praeparatione varia rerum ad 
movendam et tenendam exspectationem. 

Quid significent fabulae, rarissime effatur Pindarus, sed re- 
linquit lectori explorandum; tamen titulus esse debet, qui praefi- 
gatur narrationi, unde initium ducat et quo contineatur, atque 
has dico unitates fabularum, de quibus ante cetera expli- 
candum. Igitur primum quidem Pindarus transitum ubique com- 
modum parare solet ad mythica, ut non ex abrupto, sed certa 
ratione ad ea venire videatur, sive per continuationem et ampli- 
ficationem laudis coeptae aliusve rei sive per oppositionem viam 
sibi muniens, nec usquam hoc artificium abest, nisi quod in prin- 
cipiis carminum locum habere non potest, ubi alloquutio legitima. 
Ipsius autem fabulae in fronte aut generatim an- 
nuntiatur, quid agatur, aut, definitior qui est modus, sen- 
tentia vel factum ponitur, quo tota narratio revo- 
cari e£ cuius explicatio videri possit; in fine aut 
reditur ad hoc principium aut alius aptus exitus 
paratur. Ac nmuntiatio quidem illa simplicissima non saepe 
usurpatur, veluti Nem. IV, 45. Cypri et Aezinae dulce carmen 
promittens nuntiat Aeacidarum laudes, similiterque Isthm. IV, 20. 
V, 19.; Isthm. I, 16. autem Castoreum promittens sic nuntiat 
mythica. Ol. VI, 26. origines lamidarum se laudaturum dixit, 
Nem. IX, 10. Adrasti laudes promittit. Sed frequentior altera 
ratio, ubi definitum thema ponitur. Atque ubi sententia est in 
principio, raro ea in fine redit, factum autem quum tale esse 
soleat, in quo exitus fabulae insit, repetitur ubique, aliis pufa 
verbis, iu fine. Videndà nunc etiam huius rei exempla sunt, post 
quem recensum in fine etiam plures fabulas docebo quomodo 
uno titulo complecti sciat Pindarus. Ol. L, 18 seqq. laudans vi- 
ctoriam Hieronis, per amplificationem laudis e loco certaminis 
petendam Lydi Pelopis coloniam Pisam et Olympiam dicit, v. 24. 
Atque hunc nunc titulum dico narrationi, quam parat, praefixum, 
hanc unitatem eius. Posito enim illo memorabili facto, fieri non 
potest, quin scire cupias, quomodo Lydus Olympiam occupaverit 
Pelops. lam quae sequuntur pro explicatione sunt. Est acta res 
ope Neptuni, qui inde a partu amavit Pelopem et postea currum 
celerrimum dedit, ac continuatur narratio intextis scite etiam 
'Tantali rebus, usque dum Hippodamia parta regem harum re- 
gionum videamus Pelopem ibique etiam sepultum et heroicis 
honoribus cultum. Sic absolutus est orbis propositus. Obiter 
addo, quum victoriam Hieronis e loci nobilitate illustrare vellet, 


XXX 


post narrationem fabulae etiam hoc ab eo absolvi, partam in 
Pelopiis curriculis gloriam qui longe splendere dicat, unde vides 
recte a me illum locum sic explicatum, ut feci. Haec hactenus. 
OI. HI, 11 seqq. laudans coronam Olympicam, per amplificatio- 
nem laudis oleastrum ex Hyperboreis ab Hercule allatum dicit, 
atque huc omnia revocat; hoc enim factam ut explicetur, cau- 
sam ef rationem itineris narrat, donec in fine ad arbores redeat, 
quas trans Boream spectaverit Hercules et admiratus sit. — Ol. 
VIIL 30. minus quidem clara ratio est, sed tamen non probabile 
est legem constanter per totum Pindarum observatam et per se 
necessariam hoc solo loco neglectam esse.  Laudans Aeginam 
per amplificationem laudis ab illustri Dorico populo eam inde ab 
Aeaco gubernatam contendit. Huius igitur sententiae probatio 
debet sequens fabula esse. si sibi constat. Quomodo vero quod 
volumus inerif in narratione de oraculo Aeaco post conditos 
Troiae muros dato, bis urbem eversum iri a filiis eius Aeacidis ? 
Scilicet quum in bello Persico palmam Aeginetae et Spartani, 
h. e. Dorienses, tulissent, res 'Troianae vero apud Pindarum 
saepe cum Persicis componantur, quasi omnia unius belli contra 
barbaros gesti sint facinora, vulgaris quae tum fuisse videtur opi- 
nio, potuit eo alludens ingeniose dicere sic: Esse enim profecto 
eundem Doricum populum, non alium, cui iam olim data sit a 
diis barbarorum debellatio. Atque ita censeam; adde Commen- 
tarium, ubi etiam propter Hellenum nomen speciose ita dici po- 
tuisse observavi. Ceterum in fine non redit ad sententiam ini- 
tialem, nam hoc raro fit in sententiis, ut dixi, sed alium exitum 
imponit, reducens Aeacum ex "Troia. — OI. XI, 24. post urbis et 
victoris laudem tertium Olympia se dicit celebraturum ab Her- 
cule instituta. Iamque quasi ab origine hoc factum explicaturus 
primum bellum Herculis adversus Molionidas et Augiam narrat, 
tum ad Olympia ipsa, huius victoriae epinicia, redit, ut condita 
sint. Revocata igitur omnia ad unam Olympiorum institutionem, 
ut unitatis specie placeat locus, quum revera victorias pariter ac 
victoriarum epinicia laudet et laudare velit. — Ol. XHI. Corin- 
thi laus summus finis. "Tamen suaviter a rebus privatis v. 49, 
per oppositionem ad mythica transiens tanquam publicam laudem 
fortitudinem et prudentiam priscorum probare vult. Hoc titulo 
adiungitur etiam Bellerophontis fabula, in cuius fine, ut moris 
in sententiis, non redit ad id, quod initio affirmaverat, de duabus 
Corinthiorum virtutibus, sed mortem Bellerophontis significans et 
Pegasi in coelum adscensum, ita exitum imponit fabulae. — 


XXXI 


Pyth. IJ, 21. post Cinyrae et Ixionis laudem per oppositionem 
ad Ixionis poenam íransit, ex quo facto in fronte narrationis po- 
sito initium ducens deinde scelera viri indicat, postremo ad poe- 
nas redit oratione in orbem versa. — Pyth. III, 7. per Chironis 
laudem ad Aesculapii artem medicam delatus, propter Aescula- 
pium et quasi per continuationem argumenti primum  Coronidis 
matris interitum memorat, v. 9 seqq., quo titulo usus culpam 
virginis explicat, tum ad cius interitum redit.  Explicuit quod 
hic explicare volebat, ut perierit Coronis. Postremo Aesculapii 
coeptam historiam absolvit. Ac quum initio v. 6. medica ars 
eius praemonstrata esset, haec nunc plane illustratur usque ad 
v.99. Cetera, quae addita, propter sequentia dicta sunt. Vides lo- 
cum de Coronide insertum fabulae de Aesculapio, utramque vero 
narrationem ad suam sibi propriam unitatem revocatam. — Pyth. 
IV. initio maius carmen parat ob duplex beneficium Apollinis, 
coronam Arcesilao et oraculum Batto auctori datum. His posi- 
fis quae sequuntur pro explicatione sunt, donec v. 99 seqq. con- 
fecto orbe ad oraculum coronamque redeat, totum de felicitate 
regis locum claudens. nde vero Argonautarum expeditionem 
narrandam dicit, quia gens Arcesilai regia in ea orta sit, v. 69. 
Sic ad hoc factum tota sequens narratio revocatur, quasi omnia, 
quae iam narrantur, nonnisi ad explicandas origines Euphemi- 
darum narrentur. Ac revera in fine v. 255 seqq. ad initium redit 
omnibus patefactis. — Pyth. V, 51. per oppositionem a labori- 
bus ad Batti felicitatem transit, munimentum urbis. Haec res 
ut explicetur, subiiciuntur sequentia, in fine v. 98. ad felicitatis 
laudem redit; licet igitur revera duo contineat locus, pietatis cum 
felicitate laudem, revocatur tamen ad unam felicitatis pietate 
nixae notionem. — Pyth. VL. pietatis praestantiam illustraturus 
Archilochi exemplum commemorat, in qua narratione, recte or- 
sus a morte viri, etiam in fine redit ad eam. — Pyth. VIII, 39. 
per amplificationem laudis dictum de Alcmaeone comparans, sic 
cetera narrat, in fine non redit ad initium, quum sententia si 
quae probatur, sed alia laude Alemaeonis mythica absolvit. — 
Pyth. IX. initio laudans Telesicratem decus Cyrenarum sic quasi 


per amplificationem ad Cyrenam nympham transit, quam ab 
Apolline. in Libyam translatam ibique nuptiis legitimis cum deo 


iuncíam dicit. Hoc posito facto thema narrationis posuit; iam 


enim totam fabulam ab origine repetit et in fine v. 68 seqq. ad 


initium redit, u£ probata re. In eodem carmine v. 105. quasi 
per. continuationem laudis ad maiores Telesicratis deducta ora- 


xxxH 


tione narrare se velle dicit, ut aliquando de virgine Libyca cer- 
tamen institutum sit, atque huc revocatur sequens narratio. — 
Pyth. X,31. per oppositionem ad Hyperboreos quum venisset a Per- 
seo orditur eos qui viserit, ad idem factum in fine redit v. 45. 
firmans etiam fidem itineris. — Pyth. XI, 16. laudans coronam 
"Thrasydaei in Cirrhaco campo partam quasi per amplificationem 
laudis ad Orestem celeberrimum olim in his regionibus degen- 
tem transit, a quo facto, ut themate, initio ducto, quasi expli- 
caturus, quomodo Orestes huc venerit, sic narrat omnia, quibus 
opus, etf in fine etiam redit ad Orestis nomen, v. 89. — Pyth. 
XII 6. per amplificationem laudis tibiam a Minerva inventam 
dicit, quod factum explicaturus Medusae caedem narrat, postremo 
ad inventionem tibiae redit. — Nem. |, 98. per amplificationem 
landis ut exemplum magnae virtutis ponitur Herculis fabula. 
Sententia, ut moris, non repetitur in fine; sed ibi pulcrius. de 
requie post labores in Olympo dicitur. — Nem. V, 22. per 
oppositionem ad nuptias Pelei transit, quae cur contigerint ex- 
plicaturus de castitate herois dicit, postremo v. 96. ad initium 
redit. Revocatur igitur locus ad- praemia castitatis declaranda. — 
Nem. VII, 20. per oppositionem ad Ulyssem transit immerito ab 
Homero laudatum, hinc ad Aiacem et Neoptolemum praeclaro 
honore Delphis ab Apolline distinctos, sic laudes et fata Neo- 
ptolemi exponit, in fine autem ad honores redit Delphis ei con- 
stitutos. — Nem. VIIJ, 20. per continuationem antecedentium sen- 
tentiam ponit de invidia optima quaeque invadente; hinc nectitur 
narratio de Aiace, postremo hic quidem magna cum vi ad sen- 
tentiam initii redit, v. 94. — Nem. X. dicens de gente victoris ad 
Castores fautores quum deduxisset orationem per continuationem 
laudis, orditur v. 59. ab eo facto, quod coniunctim alternis die- 
bus in Olympo et sub terra vivunt, atque huc etiam in fine red- 
it, postquam per fabulam interpositam causas rei declaravit. — 
Atque haec quidem hactenus. Consulto omnia exempla perlustra- 
vi, ut legem demonstrarem a poeta observatam, nec quidquam 
nunc restat, quam ut ea quoque carmina consideremus, quae 
pauca sunt, ubi plures fabulae sunt coniunctae. ta autem in 
talibus versatur Pindarus, ut et singula bene nectat et communi 
vinculo omnia complectatur. Ol. M. sententia de consolatione 
aerumnarum ex adversis rebus per secundas est quae continet 
omnia. Ac post locum de Cadmi filiabus nova sententia praepa- 
rat secundum de Oedipi filiis, denique v. 59. tertium de vita post 
mortem. — Isthm. VII, 25. Aeacidarum laudem duplicem dicens, 


j XXXIII 


fortitudinis et sapientiae moderationisque, hinc nectit sequentes 
duas fabulas, quarum in prima denuo praeparat secundam. Sed 
his fabulis alia praecedunt de Aeaco et Aegina, unde descendunt 
Aeacidae; quare totum locum mythicum sic orditur, ut Thebanum 
poetam Aeginae prae aliis laudem poesios tribuere debere dicat. 
Quo suaviter alludens in fine etiam olim Boeotias Musas Achil- 
lem in funere adeo cecinisse narrat. — Nem. IV, 9 seqq. fabulas, 
quas narrare vult, Aeacidarum ad lovis laudem revocat.  Canit 
autem plura, primum de Telamone, deinde post interpositam de- 
fensionem de ceteris Aeacidis alio modo. In fine non posse se 
omnia persequi dicens, sic abrumpit mythica, quae imperfectior 
clausula est, sed non offerebatur alia commodior. . Eadem for- 
mula etiam Isthm. V, 56. claudit locum de Aeacidarum laudi- 
bus. — Ol. VII. tres sunt fabulae. Ac primum origines familiae 
a Tlepolemo explicare vult; sic ponit fabulam de hoc. Sed ante 
finem v. 34. memorata aurea pluvia fundamenta iacit sequentis 
fabulae de Heliadarum errore et arte. Quorum ut si origines 
explicare velit, tertiam subiicit narrationem de Sole Rhodi deo. 
Sic igitur nexae sunt fabulae. Denique ut tota compages habeat 
quo contineatur, ante fabulas v. 14. pulcre nuntiat se venisse cum 
laude Rhodi, Veneris filiae et Solis uxoris, ad quam ipsam rem 
in fine tertiae fabulae rediens, ubi Rhodum Soli septem filios 
peperisse narrat, satis declarat ad hanc unitatem se omnia revo- 
care. — Ol. IX, 41. Protogeniae urbem laudare se velle dicit, ex 
quo facto nectitur sequens fabula. Nam quasi ut explicetur, quo- 
- modo Protogeniae urbs fuerit Opus, subiicitur narratio de origine 
regum Opuntiorum, quae in fine etiam redit ad Protogeniam, 
Opuntis filiam, ut nunc videmus, Locri regis factam uxorem et 
' reginam urbis. Atque ita patet, quomodo Opus Protogeniae urbs 
sit. Deinde alia fabula per continuationem narrationis antece- 
denti adiungitur sic, ut, quum Locrus Opunti filio urbem popu- 
lumque gubernandum tradidisse dicatur, hic populus qualis fue- 
rit explicetur per sequentia. Ut vero etiam commune vinculum 
adsit omnia complectens, ante fabulas in priore parte carminis 
Opuntem urbem nuntiat se laudaturum atque etiam orditur iam 
ibi laudem. Sed nunc ad aliud artificium attende. Volebat prae- 
ter Locrenses fabulas etiam de Hercule dicere; quodsi post has 
fabulas demum ad Herculem venisset, assutum haberemus locum. 
. et male annexum. Quid igitur facit? — Accingens se v. 21 seqq. 


ad maiorem laudem urbis, mox quasi per aberrationem ad Her- 
Xolok : 


Bc 





XXXIY 


culem delatus, hinc magnificentius ad urbis ornamenta mythica 
redit, suavissimum per ambitum.  Praemisit igitur (er hat vor- 
geschlagen) locum de Hercule, qui in fine male positus fuisset, 
per aberrationis simulationem, quod maxime lyricum 
artificium est. Eadem habetur res Nem. IH. Ibi v. 32 seqq. 


primum de Peleo et Telamone dicit, deinde de Achille, utrum- 


que locum autem interposita sententia iungit v. 40. Sed ne titu- 
lus desideretur omnia complectens, initio carminis v. 10. lovis 
laudem parat Nemeorum praesidis e£ Myrmidonum dei patrii, et 
post fabulas v. 65. etiam redit ad Iovem, huius honori conse- 
crans totum locum. Denique etiam hic orsus lovis laudem mox 
delabitur ad Herculem, a qua aberratione se revocans, sic de- 
mum ad Aeacidarum res gestas pergit. Vides magnificam artem 
poetae, etiam maiorem rerum copiam pulcherrime unum in orbem 
colligentis. Verum haec hactenus; perlustravimus omnia carmina. 
Est igitur plane demonstratum Pindarum, postquam per transitus 
aptos ad mythica accesserit, haec constanter ad unam rationem 
revocare sic, ut in principio ponat quod pro themate haberi pos- 
sit et complectatur cetera; in fine vero aut redit ad principium 
aut alium aptum exitum imponit. Quales vero sunt hi tituli? 
Magnopere erraveris, si hoc iis ubique inesse credas, uf interior 
sensus fabularum indicetur. Quanquam saepe ita iudicatum est. 
Sane Pyth. IV. initio Apollinis favori et regnum et coronam ludi- 
cram Arcesilai deberi dicens ponit in quo summus finis narratio- 
nis illius inest; sentire enim et intelligere vult regem a deorum 
numine et voluntate haec decora profecta esse. Sed statim in al- 
tera parte carminis Argonautarum expeditionem significans, quod 
Euphemidae tum orti sint, se narraturum, non indicat primum 
finem fabulae, qui in Jasonis imagine proponenda versatur. Atque 
ut aliud afferam, Ol. I. eo fabulas revocatas vidimus, quod Pelo- 
pis colonia Olympia fuerit, Pelops ibi certaverit, regnaverit, hu- 
ius ludi sint; at summum tamen consilium poetae aliud fuit hoc, 
ut exemplum felicissimi herois exhiberetur a Neptuno insigniter 
amati et a superbia alieni, una cum Tantali contraria sorte. Ne 
multa; vides, quid res sit. "l'otum artificium institutum est a poeta 
eum in finem, ut species unitatis ne desit pulcris his narrationi- 
bus, interior autem ratio plerumque alia est. Ubi enim praeter 
summum finem in fundamento carminis cuiusque positum etiam 
alium habent, inde fere petuntur formulae, veluti Ol. Ll. ut victo- 
ria e nobilitate loci illustretur, secundus fabularum finis est, aut 


* 


e aÜ€ M  —á 


XXXV 


. OL. IX. urbis Opuntis honos, ubi primus et summus Epharmosti 
laus; ac quum Nem. III. etiam Iovi honorando fabulae inserviant 
ut totum carmen, proprior tamen finis est hic, ut Aristoclidae 
virtus declaretur. Sic etiam illud intelligas, quo iure saepe di- 
xerim duas res pariter in fabula aliqua inesse, ubi titulus nonnisi 
unum exhibet, veluti Nem. V., quum castitatem Pelei et nuptias 
laudare vellet, h. e. virtutem praemiis eximiis ornatam, tamen 
omnia ad nuptiarum rationem revocantur, ut Pyth. V. ad felici- 
tatem Batti, ubi societatem pietatis et felicitatis praedicare vult. 
. Nimirum ut unitas adsit, ubique ad unum finem revocare debet 
quae plures fines habent. Quae quidem omnia quum saepe non 
animadverterentur et distinguerentur a lectoribus Pindari, a mul- 
rum fabularum vero sensu aberratum est, ac quum etiam post 
arratas fabulas, ubi ad directas laudes redire vult, varias causas 
texat, aberrasse se fingens, ubi peregrinos auf peregre pro- 
fectos heroes cecinit, et quae sunt alia iucunda, magis etiam 
confirmati in errore haeserunt plurimi in his formulis et orna- 
mentis poesios Pindaricae, nec satis attenderunt ad interiorem 
fabularum rationem aliunde cognoscendam. Quo magis mihi de 
hac re explicate dicendum fuit. 

Secundo loco de delectu et ornatu rerum lyrico si- 
gnificavi me expositurum. Quum enim ex formulis et titulis supra 
tractatis interior sensus fabularum plerumque cognosci non pos- 
sit, quam maxime ad ceteram tractationem attendere interpres 
| debet, quae summae sententiae carminis accommodata est ubique; 
hine igitur discere debet, quid velit fabula. Redit autem summa 
rei ad observationem hane: Epicus poeta omnes partes rerum, 
































quas tractat, tangere amat atque etiam minora studiose exsequitur, 
explicatam, nullo in loco mancam narrationem exhibiturus; lyricus 
quum fabulas non ipsarum causa afferat, sed propter alium finem, 
exemplis mythicis hoc vel illud illustrans, commendans, dissuadens, 
consentaneum est ea tantum ab eo eligi et amplificari, quae con- 
silio proposito conveniant, omitti vero aut breviter tangi quae 
nunc nullam vim habeant. Atque in hoc maximum inest epicae 
et lyricae tractationis discrimen. Quae res quum non possit aliter 
explicari quam exemplis, nunc insíar omnium carmen Pyth. IV. 
considerabimus. lbi Pindarus Argonautarum expeditionem narrans 
non epico more populorum mores ef casus omnes itineris perse- 
quitur, sed quum ipse lasonis exemplo Arcesilaum ad moderatio- 


nem hortari vellet, huc omnem tractationem revocavit. Igitur 
** 9 


XXXVI 


primum per sexaginta versus id agit, ut lasonis imaginem nobis 
exhibeat. Ac ne mireris, quod tam diu immoretur rebus expedi- 
tionem antecedentibus, scite et prudenter etiam hoc excusat sic 
ordiens narrationem: Quodnam nmavigationis initium fuit, quae 
vis magna coegit heroes ad tale iter? Scire igitur ante omnia 
debemus, quid fuerit, quod tam periculosum iter susciperent. Fuit 
autem Peliae timor in causa, qui oraculo monitus, u£ ttovoxorzióo 
virum caveret, quum ab Aeolidis exitium sibi instet, hunc subito 
conspicatus in foro lolci peregre raittere conatur, quod etiam per- 
fecit. Verum sequamur singula narrantem poetam. gitur Iason 
prodit in forum Tolci. Descripturus autem Pindarus cum robore 
et fortitudine insigni moderationem insignem in summo iure, or- 





ditur primum, ut par estf, a specie viri declaranda et laudat 
staturam, tum ad ingenium moresque pergit. Ostendit vero Iason, 
postquam loqui coepit, cum confidentia et dignitate lenitatem exi- 
miam (9woc5ceg dyovoic: Aóyoig à. dusíq95), dicit, cur venerit, 
ef narrat, quam iniuriam cum familia passus sit. Sed non agit 
tamen festinanter; primum domum paternam petit ibique cum 
cognatis sex dies laetissime exigit, tum ad Peliam tendit eique 
aequissimas proponit conditiones. Vides omnia sic instituta, uf 
quam pulcherrima in luce lasonis virtus ponatur. Cedit Pelias, 
si primum vellus Phrixi reportatum sit; sic reducimur ad initium 5 
apparet, quonrodo factum sif, ut expeditio susciperetur. Sequitur 
altera pars narrationis de expeditione ipsa. Conveniunt heroes, 
tum iter narratur; sed quum illud maxime ostendere velit, lason 
quomodo se gesserit et adiutus fuerit a diis, iterum huc omnia 
revocat, cetera omittit aut breviter tractat, nec heroum casus et 
res gestae aliae praeter lasonis memorantur. —Conspicitur autem 
etiam hic tum fortitudo viri, qui longinquum iter strenue perse- 
quatur ef boves ignivomos aratro iungat draconemque occidaf, 
tum pietas praeclara; deorum enim singulari ope intelligens opus: 
esse nec solis humanis viribus confisus stans in puppi ante omnia 
ad deos preces sollemnes facit praeitque ritus etiam postea in 
expeditionibus maritimis observatos. Hinc igitur etiam dii eum 
eximie adiuvant, Iuno, Iuppiter, Neptunus, Venus, ac quum Aloi- 
darum et Tityi impia insolentia et audacia meritis poenis coercifa 
fuerit, lason feliciter omnià peragit atque etiam Medeam coniu- 
gem consequitur. Quibus expositis perspicue patet, quae in prima. 
parte habentur fasonis laudes, eas continuari ef absolvi in ses 
cunda. Postremo uf in primis initiis universae narrationis pro- 


l 


K 





' XXXvII 


miserat, in fine ad Euphemidarum origines venit, optime in redi- 
tu demum e Colchide Argonautas Lemnum appulisse statuens uf 
Myrsilus, cf. Mülleri Orchom. p. 802., quum vulgo ante ponti 
aditum eo veniant; nam et lasonis descriptio sic non interrumpitur, 
et quum propter Arcesilaum omnia dicta sint, nunc etiam illud 
intelligitur, peractae feliciter virtute lasonis expeditioni ortum 
regiae gentis deberi, quo ipso absolvitur egregia vis admonitionis. 
Videmus igitur universam narrationem prudentissime ad eum finem 
lyricum revocatam, ut Arcesilai animus commoveatur gravissime ; 
um enim epicus poeía pariter omnes tenere velit, lyricus prae- 
entia epinicia, praesentem victorem respicit constanter et huc 
omnia dirigit. Sed age iam etiam de singulorum locorum tracta- 
ione dicamus, ut etiam hic lyricam ubique artem et ornatum 
agnoscas. Atque ut. ab ultimis ordiar, quum in Colchide Iason 
primum boves aratro iungere deberet ignivomos, antequam vellus 
adiret, Pindarus de velleris recuperatione ipsa et de serpentis 
occisione breviter dixit, spendide vero tractavit narrationem de 
bobus iunctis, quae res et ornatum praeclarum admitteret heroicae 


"virtutis e£ certum augurium esset sequentium, ut hoc qui perfe- 


cisset eum vix posset dubitari pari laude perfecisse etiam cetera. 
Finis quidem expeditionis velleris recuperatio est, sed Pindarus 
expeditionem propter lasonem narrat, quare, quum epicus poeta 
utramque rem tractare debeat, lyricus prius solum ornate narravit, 
.et quum sic declaraverit fortitudinem viri opemque deorum sin- 
gularem, non opus habuit etiam altera re narrata idem ostendere : 
iterum. Neque enim res et facta ipsorum causa narrat, sed 
propter id quod docere vult, e£ movet non multitudine rerum, sed 
gravitate. 'l'amen saepe reprehensus est Pindarus, credo, quod 
in fine tam celeriter narrationem abruperit. Hic vero similiter 
ex viae casibus unam tantum tractavit rem, quae maxime per- 
celleret animos miraculi magnitudine, Symplegadum motum terri- 
bilem a Neptuno propter Argonautas inhibitum et fractum in per- 
petuum, in quo etiam hoc lyricum, quod £o&g dicit z£roeg. Con- 
sidera porro magnificum locum de Venere, quomodo effecerit dea, 
ut virgo generosissima Medea verecundiam parentum abiiceret et 
peregrino iuveni se desponderet, ef vide preces lasonis ante iter 
in puppi factas non epica simplicitate, sed lyrica cum vi, undas et 
noctes diesque qui invocet; denique ubi heroes convocantur, etiam 
ibi non epico more enumerat omnes, sed fines extremos indicat, 
unde venerinf, ac quum nonnulli nominandi essent, eos laudat, 


XXXVIII 


quorum nomina Cyrenis, ubi canitur carmen, maxime iucunda 
auditu essent, praesentium hominum delectationem respiciens, quod 
ita nusquam facit epicus, ut narrationem propterea mutet aut con- 
trahat. Redeamus nunc etiam ad primam partem. Ibi statim in 
descriptione staturae lasonis maxime lyrica et Pindarica est illata 
Aloidarum et Tityi mentio admixtaeque hoc modo roboris laudibus 
ethicae res. Mox in oratione publica lIasonis ne de dignitate ad- 
mirabili dicam, affectus plenus est locus, ubi iuvenis narrat, uf 
olim eum infantem timore tyranni in fasciis extulerint quasi mor- 
tuum e domo paterna inter eiulatum feminarum. Et observa in 
fine orationis haec poni, ut aculeos relinquant in animis audien- - 
tium; post quae discedit continuo ad hos ipsos tam diu non visos 
parentes. lamque huic tristi praeteritarum rerum memoriae oppo- 
nitur laetitia paternae domus et cognatorum undique acceleran- 
tium conviviumque per sex dies continuatum; sunt etiam in 
epica poesi oppositiones plurimae, ut par, sed lyrica in ea re 
ars est ingeniosior. Denique finitis convivalibus gaudiis altera 
oratio lasonis sequitur sapientiae et moderationis plena, in qua 
quid dici potuit gravius et magis lyricum his: Joige: à' ígí- 
cravr, si vri6 EgO Qo. zc£ÀsL Ouoyóvoic, eiüd xoAvuou? Profecto, ut 
omnia colligamus, nihil omisit poeta, quin gravitate rerum, sub- 
limitate sententiarum, vi oppositionum, grandi denique imagine 
heroicae praestantiae supra vulgarem modum mirum quantum elata 
teneret, moveret, abriperet in admirationem ; quare, quum olim 
plurimis recessisse a lyricae poesios ratione visus sit in hoc car- 
mine, ego illud velim persuaserim omnibus non potuisse magis 
lyrice epicum argumentum tractari. Possem nunc etiam breviores 
narrationes alias similiter examinare, ut preces Herculis ad Iovem 
de filio Telamoni dando, fabulam de infante Hercule, serpentium 
occisore, de Cyrena nympha, sed quum talia post ea, quae hic et 
in Commentario diximus, vix egeant explicatione, malo de sen- 
tentiarum ethicarum usu in fabulis verbum addere, quae, ut variant 
suaviter narrationem partesque eius nectunt, ita simul universum 
fabulae cuiusque sensum eximie adiuvant. Sic Ol. VII. quum fa- 
bulae Rhodiae ad Diagorae casum excusandum pertineant, obser- 
vare iuvat, ut poeta primum. in loco de Licymnii caede a Tlepo- 
lemo commissa de imbecillitate humana erroribus obnoxia dicat, 
deinde iterum in altero loco de Heliadis, qui, cum Minervae cul- 
tum conderení, ignem omiserant, repetat idem aliis verbis, uf 
facile sentias nuper factum esse quod excusatione egeat. Rarae 





XXXIX 


sunt sententiae in iis fabulis, quae laudi inserviunt, atque absunt 
a multis huius generis, ut Ol. VI. IX. XI. Pyth. V. VIII. Isthm. 
I HIE. IV. V.; imprimis vero reperiuntur et iure quidem, ubi ad- 
monitiones aguntur, quanquam ne in-his quidem omnibus, ut 
Pyth. X. Nem. V. Isthm. VIL, si vel lenior et tectior admonitio 
est, vel aliis in locis carminis dictum quantum satis. Plerumque 
tamen leguntur in talibus fabulis, quae vim narrationis adiuvent, 
et solent etiam repeti eadem saepius aut similia, ut Ol. VII. vidi- 
mus. Sic etiam Nem. IX., ubi Chromium a bello dehortari vult, 
quod tum forte agitabatur a Syracusanis principibus, primum in 
laude Adrasti v. 15. dicit: xo£ocov Ó xazzcvst O(zav vràv zoOcQcv ' 
&v5yo, probans, quod in Commentario non notavi, Adrastum, quum 
pacificam mentem haberet et ultro in gratiam rediret cum inimi- 
cis, summam potentiam consequutum et felicissimum factum; tum 
infaustum bellum contra 'Thebas quum narrasset, in fine v. 27. ait: 
iv yào üotuovíouc: qofloig psvyovri xol zoiüsg sov. Vides utram- 
. que sententiam eodem pertinere. Similiter Ol. I. quae dicuntur: 
du£oot 0 éníAormor: udorvgsc coqoraro, tori Ó avógl qusv £oi- 
- xg dugl Ociuóvor xcÀi, $uol à' &moge yacroíueoyov poxdgov 
-orwV^ sUmsiv, s( Ob OuÓv cwro rig EAmtraí ri Ao £usv Eg0cv, &iuco- 
távti, haec igitur etsi primum propter Pelopis et Tantali fabu- 
las dicta sunt, tamen nunc non dubito etiam Hieronis causa ad- 
esse omnia, qui pius et religiosus esse debet, quum impia sem- 
per puniantur, nec sit quod non deus animadvertat et tempus 
aliquando aperiat. In epica poesi sicubi talia leguntur, propter 
solum nexum rerum dicta sunt; in lyrica vero simul ad praesen- 
tem victorem pertinent, et vix est, credo, huiusmodi quid apud 
Pindarum, quod non simul praesentibus rebus accommodatum sit, 
quemadmodum decet perfectum lyricum. Sic Ol. XHI, 83. verba: 
rRÀsD Qidw Óvvouig xol rüv zvo Ooxov xol z«Qx éAmíón wov- 
qav xríci, primum propter Bellerophontem dicta sunt, sed quidni 
efiam Xenophonti animum  addiderint, qui curulem victoriam 
meditabatur? ^ Pulcherrima enim ars Pindari est, quod multis 
modis in carmine dissipata exstant quae eodem pertinent, vulgo 
non animadversa, nisi penitius cognoveris poetam. Similiter Nem. 
L 53. quod legitur: rü y&o o/xsiov zuit. záv9' óudg: séQUg 
dzx5ucov xocóíc x&0üog dug coAloroiov, dicíum de Cadmeorum 
principibus; qui convivio excepti ab Amphitryone una cum eo, 
Herculis casu commoti, accurruní, non minus famen etiam ad 
Chromium pertinefí, qui iam ante eo nomine laudatus est, quod 


uim 


XL 


prudens amicos sibi paret hospitalitate. Propria vero ratio Pin- 
dari, quod saepe in alia parte alludit ad aliam. Sed nolo 
plura afferre; satis etiam de hac re dictum.  Expositis igi- 
fur omnibus, quae huius loci videbantur, ad aliam accedimus 
quaestionem. 

"Tertium enim de praeparatione rerum in narrationibus 
fabularum explicare constitui, quam rem fieri non potuit quin iam 
in antecedentibus tangeremus, nunc autem pluribus verbis tracta- 
bimus, quantum quidem huius disputationis ratio postulabit. Igitur, 
ut hinc ordiar, disponuntur fere res in narrationibus secundum 
temporum successionem: prius quod factum narratur fere prius, 
deinde narratur quod factum deinde; copulantur autem singula 
per transitus, sive continuo ex antecedentibus via munita ad 
sequentia per continuationem auf oppositionem, sive interposito 
alio loco, qui pro vinculo sit, veluti supra in capite de tractatione 
directa de interpositione precum aliarumque sententiarum verbo 
monuimus. Sed haec compositio per se tamen laxa et parum 
arcta fuerit, nisi etiam praeparationes scitae adsint et interiores 
nexus, ut exspectatione traharis ad sequentia et singula ex sin- 
gulis quasi sponte oriantur. Qui scripto uno loco secundum sub- 
licit, secundo tertium, hoc solo modo non facit, uf praesentiam 
quid sequuturum sit, et potest ad diversissima quaeque artificiosis 
iuncturis deducere paulatim lectorem, nisi ante constet quo spe- 
ctent haec omnia, quo tendat cursus, quid exspectare debeas. 
Vides praeter transeundi artem etiam alia ratione opus esse, quam 
praeparationem dicimus. Optime igitur institutum est a poeta 
quod supra explicuimus, uf in fronte narrationis thema ponat, quo 
revocare omnia velit; hoc enim artificio et exspectatio movetur 
sequentium ef haec ipsa firmiore vinculo constringuntur, ut quasi 
necessariae partes eiusdem rei videantur. Quae ratio per se imr- 
perfectior est, ubi indefinitius thema ponitur, veluti Ol. IX. quum 
Opuntis urbis laus promittitur, per se ex illo titulo intelligi nequit, 
ubi subsistere debeat narratio, sed ibi tamen alio modo succurri- 
tur themati, quum perlecta narratione ipsa ratio rerum te doceaí 
finitum esse cursum. Nam a diluvio orsus usque eo deducit nar- 
rationem, donec civibus plenam et gloria heroum illustratam vi- 
deamus urbem. Similis ratio est Ol. VL. Origines Iamidarum 
explicare vult (v. 24.), qui per se indefinitior titulus; ubi vero 
orsus à primis initiis Iamo vaticinandi artem in Olympia datam 
narravit Iamidasque inde claros factos per Graeciam et fortunatos, 


— 


XLI 


quid desideras amplius? Atque ita saepe in narrationibus scripto- 
rum ipsa fractatio supplere debet quod thema in incerto reliquit, 
quum non ubique plane definita themata ponere liceat. Apud Pin- 
darum vero, uf vidimus, plerumque satis perspicue praefinitur 
ambitus rerum, scopo indicato et exitu fabulae in fronte, quo 
redire debeat oratio in fine. Quae pulcherrima compositio. Sed 
raro tamen etiam haec res sufficiet per totam narrationem ; debent 
praeterea etiam singulae res, ubi opus, scite praeparari et interius 
necti, ut posteriora pulcre ubique sequantur ex antecedentibus, ne 
quid casu adesse videatur, nec quis hiatus exsistat iniucundior. 
Quae omnia tam bene intellexerunt et observarunt veteres, ut etiam 
ab hac parte qui narrationes eorum examinaverit non possit non 
acumen admirari et iudicium subtile. Vides, quam vim habeat 
praeparationis artificium; quare operae pretium fuerit totam rem 
ad distincta genera revocare. Ac primum quidem affero illud ge- 
nus, quod simplicissimum est, sed multis modis usurpatum, nu n- 
tiationem dico (die Ankündigung), ubi quod postea narratur 
ante aliquo modo nuntiatur sive definitius et apertius sive indefi- 
nitius et minus distincte. Sic Nem. IV, 45 seqq. dulce carmen Cy- 
pro et Aeginae parans Pindarus nuntiat Aeacidarum in Cypro et 
Aegina laudem, quam in sequentibus exhibet. lsthm. V, 19. Aea- 
cidas ut celebret sibi maxime perspicuam legem dicens, nuntiat 
sequentes eorum laudes. Ol. VII. cum Rhodi laude venisse se di- 
cens nuntiat Rhodias fabulas. Sed haec faciliora et iam ex an- 
tecedentibus nota exempla; dabo igitur alia. Pyth. IV, 20 seqq. 
quum dicatur Peliae oraculum datum se moriturum ab Aeolidis, 
caveretque. Lovoxonzióc virum, si e montibus veniret Iolcum, his 
verbis et Ilasonis adventus nuntiatur eiusque habitus montanus et 
Magnesius, et Peliae post compertum adventum occursus, ut iam 
non miremur, quod rex v. 95. statim accelerat. Mox lason in 
prima oratione quum indicet, quamobrem venerit, tum parentes 
quaerat, ubi habitent, nuntiatur duplex res; nam et sermonem 
exspectamus alium eius futurum cum Pelia, et paternae domus 
laetitiam praevidemus; quare uterque locus e priore pendet per 
nuntiationem. Sed hoc genus praeviae significationis interdum 
etiam lenius est, ut fugere possit attentum. Sic Ol. XI, 60. de- 
scriptio primi festi Olympici undenam pendet? Dixerat ante Her- 
culem primam Olympiadem celebrasse cum ludis, narraveratque 
prius etiam campum comissationibus paratum. Sic iure exspecta- 
mus aliquid amplius dictum iri de certaminibus et comissationi- 


XLI 


bus tum primum factis. Neque enim ubique expressis verbis opus. 
Aliis in locis non ipsa res nuntiatur, sed tamen significatur futu- 
rum aliquid cognitu quod dignum et memorabile. Sic Isthm. V. 
quum ordiens fabulam de Aiace Herculem dicit invitaturum 'Te- 
lamonem coenantes forte invenisse heroes, hoc agit, ut exspecta- 
tionem moveat. Quid igitur nunc fiet, quid dicet Hercules? quae- 
rimus, quum nroris esset apud Graecos, ut, si quis convivio inter- 
veniref, poculo exciperetur et preces faceret. Postremo etiam il- 
lud indirectum nuntiationis genus praeterire non debeo, quod op- 
positione praemissa fit, si quidem etiam oppositio est, ubi certam 
sequentium exspectationem moveat. Quale exemplum Pyth. IV, 
88 seqq. exstat. lbi quum in descriptione staturae praeclarae 
lasonis data opera tractata postremo, antequam mores viri nobis 
ob oculos ponat, de Aloidis et Tityo dicat, corporis magnitudinem 
roburque cum insolentia et impia mente qui habuerint coniunctum, 
quis non sentit praeparari sequentia et alios nuntiari lasonis 
mores? Sed de nuntiatione, quam proprie dicam in his rebus, 
satis expositum, — Pergo ad aliud genus praeparationis, quod 
per positionem facti aut sententiae fif, cuius causa 
vel ratio reddi, cuius explicatio subiici debeat. Ex- 
citatur enim etiam sic exspectatio, et praevidemus sequuturum, 
quod nodum solvat. Atque hoc artificium maxime lyricum est et 
a Pindaro eximia cum vi multis locis adhibitum. . Primum enim 
huius loci sunt themata et tituli fabularum in fronte lecti ii, qui- 
bus sententia aut factum ponitur ipsa narratione fabulae expli- 
candum, de qua re supra satis dictum. Deinde vero etiam in 
ipsis narrationibus saepe reperias idem genus. Sic Ol. IX, 53. in 
media fabula Opuntios reges dicit a Cronidis et filiabus lapeti 
esse, quod quasi pro aenigmate positum sequens periodus explicare 
debet et explicat, quemadmodum ostendi in Commentario. — Ol. VII, 
24. a Tlepolemo Licymnium caesum narraturus primum de imbecil- 
litate humana erroribus obnoxia dicit, tum ipsam rem pro expli- 
catione subiicit, in fine ad initium redit. Similiter ibidem v. 45. 
in narratione de Heliadis primum iterum de erroribus dicens ex- 
spectationem movet, tum quid acciderit iis subiicit. Etiam Ol. 
XIII, 83. infertur sententia de deorum vi omnia perficiente, unde 
nexa pro explicatione subiiciantur sequentia facta. — Nem. IX, 
1l. de Adrasto ait: Qui Sicyone regnans urbem festis et ludis 
ornabat, fugerat enim ex Argis bello intestino pulsus; in quo quod 
factum in primo loco ponit in altero explicat narrans, quomodo 


XLI 


Argivus, qui erat heros, Sicyonem venerit. Ac quum vulgo in nar- 
rationibus secundum temporum ordinem disponantur res, hoc arti- 
ficio pulcre invertitur saepe hic ordo. Vulgaris enim ratio erat: 
Qui bello intestino pulsus fugit Argos et quum Sicyonem venisset, 
ibi rex factus, ornavit urbem. Pergo ad alia. Imprimis suave to- 
tum hoc, de quo loquor, artificium, ubi quod per explicationem 
antecedentibus subiicitur simul eiusmodi est, ut inde denuo ne- 
ctantur alia. Sic Ol. XI, 42 seqq. postquam indicavit dimensionem 
et partitionem Olympiae ab Hercule factam, ne quaeras, quomodo 
res ex antiquitate servata sit, antequam pergat, pro explicatione 
subiicit Parcas adfuisse, omnia quae sanxerint, et tempus memo- 
riam rei conservaturum, tum in viam rediens inde suaviter nexis 
proximis narrat, quid porro tradiderit tempus tum ab Hercule in- 
stitutum. Ol. XIII, 61 seqq. postquam dixit multum laborasse Bel- 
lerophontem in Pegaso domando, antequam a Minerva datum in 
somno frenum haberet, explicationis causa subiicit de Polyidi sci- 
licet monitu heroem in templo cubuisse, quem nunc certiorem fa- 
ciens de eventu heros simul docetur, quid ei faciendum sit. Sed 
nobilior in hoc genere locus est Ol. I, 25 seqq. Ibi primum nar- 
rat Pelopem a Neptuno amatum, ex quo Clotho eum post partum 
e pelvi sustulerit, deinde quum vulgo alia narratio haberetur, ex- 
plicans et confirmans quod posuerat, iustissimum enim ad convi- 
vium ait deos a Tantalo vocatos ibique raptum Pelopem, coctie- 
nem vero ab invidis excogitatam ; quae, antequam diceret, etianr 
propiore nova praeparatione praeparavit, de mendaciis loquens, 
quibus passim fabulae corruptae. Lyrica ars hoc agit, ut, quam 
diu possit fieri, suspensa teneatur exspectatio; inverte ordinem lo- 
corum, laxam habebis compositionem, non adstricíam. Ceterum 
de hoc loco etiam in Commentario dixi, ubi lectorem ad hanc 
Dissertationem relegavi. Vulgo statuunt viri docti primum hic 
Pindarum ab aliis perperam tradita posuisse, deinde sua substi- 
tuisse meliora, quod tamen nusquam ita factum ab eo reperio, quia 
non lyrica esset haec dispositio, sed primum ponit id, quod res 
est, tum explicat et confirmat. Et hic quidem, ut cetera addam, 
etiam illud porro observa e posteriore loco, qui antecedentis ex- 
plicationem habet, ut dixi, eundem in modum aptum esse proxi- 
mum de Tantalo; quum enim iustum ad convivium vocaverit deos, 
porro explicandum est, qua alia ratione poenam notissimam suam 
meruerit. Ut suavissimo nexu alterum ex altero pendeat. Atque 
haec quidem de hoc loco. Postremo aliud illustre exemplum eius- 


XLIV 


dem artificii video Isthm. V. Ibi postquam dixit Aecidarum lau- 
dem maximum sibi officium esse Aeginam venienti, quo titulo uni- 
versum illum mythicum locum complectitur, primum gloriam im- 
mensam praedicat eorum, nominatim Pelei, Aiacis, Telamonis; tum 
huius gloriam explicat narratis rebus cum Hercule ab eo gestis; 
denique nova explicatione declarans, quomodo invitatus ab Hercule 
et permotus ad has expeditiones 'T'elamo sit, ultimo loco fabulam 
de Aiace filio ante exitum a Iove impetrato subiicit. Inverte or- 
dinem, habebis vulgarem et non lyricam dispositionem. Ac non 
solum in fabularum narrationibus, sed etiam in directa oratione, 
ut par est, hoc artificium regnat. Sic v. c. Nem. Ill. in fine pri- 
mum v. $0 seqq. laudat, si quis tribus vitae aetatibus se distinxe- 
rit rebus gestis, deinde ultimis verbis carminis nominat tres victo- 
rias ab Aristoclida reportatas, ut etiam hic primum mota exspe- 
ctatio sit, deinde explicatio reddita. Aliud magnificum exemplum 
est Pyth. VI. init., ubi primum de umbilico terrae inconcusso dicit 
et de gloria victoriae aeternum hic splendente, mox pietatis lau- 
dem esse docet, magnae et illustris virtutis, qua haec victoria 
splendeat. Verum satis de hac re diximus. — "Tertium denique 
affero nexum per consequutionem, ubi ea ratio partium 
est, ut posteriora e prioribus ut e causa consequantur. Est hoc 
genus antecedentis, quod tamen latius patet, contrarium, et firma 
habet iuncturae vincula, quanquam non ubique tale est, ut prae- 
sentiri possit, quid sequuturum sit. lIngeniose hanc rem poeta in- 
tulit in narrationem de Pelope Ol. I. Ibi post narratam "Tantali 
culpam poenamque sic ad Pelopem redit v. 65., ut etiam hunc pro- 
pterea a superis ad mortales remissum dicat, et hoc quidem prae- 
videri quodammodo poterat; qui vero deinde per eandem iuncturae 
rationem subiicitur secundus locus, certamen de Hippodamia adiisse 
Pelopem significans, ne semel ad mortales remissus inglorius vi- 
vat expersque bonorum, optime quidem nexus est antecedentibus, 
tamen per se minus praevideri posset, nisi initio fabulae de Pisa, 
colonia Pelopis, praemonitum esset. At Nem. I. in fabula de Her- 
cule post narratam eius cum serpentibus pugnam facile praesen- 
tias effectus rei; consequens est, uf trepidatio feminarum descri- 
batur patrisque Amphitryonis accursus, et ut vates advocetur quid 
significet miraculum indicaturus. Vides duas ultimas narrationis 
partes etiam hic ex una priore nexas tanquam ex causa effectum. 
Eiusdem porro generis sunt interrogationes et cohortationes uf 
aliquid efficiatur illatae. Sic Pyth. IV, 97 seqq., quum mores Ia- 


XLV 


sonis ostendere nobis velit poeta , ne hic ex abrupto loqui ordia- 
tur, sed causam habeat dicendi, Peliae amarulenta interrogatione 
provocatur responsio iuvenis. Cohortationis autem scite illatae 
pulcrum exemplum est Pyth. IX., ubi in fabula de Cyrena e Chiro- 
nis oratione omnia pendent. Apollo affecta amoris abruptus sta- 
tim sub divo in Pelii vallibus amplecti vult puellam, sed in fatis 
erat, ut in Libya coniugium fieret. Atque haec res ad exitum 
perducitur interposita inter initium et finem oratione Chironis, qui 
primum dehortatur Apollinem ab eo, quod cupiebat, tum fatorum 
admonet efficitque, ut deus faciat quod faciendum erat. Sufficiant 
' haec exempla. Vidimus potiores modos, quibus aptior compositio- 
nis ratio nititur, quibus exspectatio movetur, ne quid casu sequi 
. videatur (die feinern Verknüpfungs- und Motivirungsarten) ; repe- 
riuntur iidem in aliis generibus, nec solis narrationibus propriae 
sunt; nos vero etiam ea de causa de iis exposuimus, quia uni- 
versa dispositio horum carminum statim explicanda non potest in- 
telligi aliter. 


DE DISPOSITIONE PARTIUM. 


Accedimus ad ultimum caput disputationis nostrae, quod in 
explicanda universa dispositione partium ef constructione horum 
carminum rotunda versabitur; quaestio non sane facilis, sed quae 
ad explicationem Epiniciorum et ad artem poetae mirabilem co- 
gnoscendam maximum momentum habet. Ac primum de prooe- 
mii forma nonnulla praemittemus. Prooemiis instructa esse Pin- 
dari carmina res ipsa docet, et Pindarus zoooíu:ov appellat: Pyth. 
. VIL, zooxcpiov vuvov Nem. IV. Est autem consilium prooemii 
omnino hoc, uf annuntietur, praeparetur carmen ef initia ponan- 
tur, unde proficisci oratio possit ad cetera; atque interdum sim- 
plex est, sed plerumque ornatum, nunc sententiis ingeniosis, gra- 
vibus, nunc comparationibus illustribus, nunc mythicis rebus illa- 
tis, ut par est fieri in fronte carminis. De quo ornatu breviter 
dicam. Inest igitur in prooemiis omnino sententia haec: Cano s. 
canam Sempronium, Caium victorem. Semel hoc simplicissime di- 
xit Pyth. IX., alias autem multis modis variatur res pro tempo- 
rum, locorum, epiniciorum, carminum ratione, ac bis, Ol. XI. et 
Isthm. H., etiam excusationem posuit, quod non prius cecinerit. 
Igitur ut exempla ponam, Ol. X. quemadmodum alias alia utilia, 
sic in rebus gestis carmine opus esse dicit. Ol. II. orditur: Quid 
praecipiemus hymni citharae canendum ? OI. IX. quum Ephaxmo- 


XLVI 


sto in Olympia Archilochi brevis hymnus in comissatione cantatus 
essetí, inde ducta forma prooemii nunc maioribus et fortioribus 
telis ab arcu Musarum petendam Olympiam et Delphos ait. Nem. 
HI. invitatur Musa, ut in Aeginam eat ad canendum carmen diu 
exspectatum, et Nem. IX. Musae Sicyone ab Apolline vocantur in 
hospitalem Chromii domum. Pyth. XI. heroinae Thebanae convo- 
cantur in templum Apollinis Ismenii, ut celebrent Delphos, ubi 
victoria parta. Isthm. VII. choreutae excitantur, ad Telesarchi do- 
muni*ut eant et victorias eius canant, ut Ol. I. in Hieronis bea- 
tam domum veniunt. Pyth. VI. poeta sive Veneris sive Gratiarum 
arva colens Delphos tendit. Nem. V. non statuarium se esse dicit, 
sed quoquoversus uf exeat hortatur cantum et in omnes partes 
divulget victoriae nuntium. Pyth. II. ipse carmine misso nuntium 
fert Syracusis victoriae Hieroni Thebis partae.  Isthm. V., quasi 
praesens convivio ducta metaphora a poculis tribus, quae in con- 
viviis miscebantur, unum, ait, ante miscui, secundum nunc misceo, 
tertium utinam olim miscere liceat. Nem. IV. vim recreatricem 
poesios praedicat post certaminum labores, et OI. VIL. in Diago- 
rae tristi casu nectare Musarum praebendo victores exhilarare se 
dicit, u£ quum in sponsalibus phialam auream vino plenam socer 
genero propinet. ^ Magnificentissima autem laus poesios Pyth. I. 
habetur. Atque ita vides, ut dixi, multis modis variatam prooe- 
mii formam ex laude poesios. Est deinde aliud genus, ubi simul 
diis dedicatur carmen. Tales primum sunt auctores victoriarum, 
qui laudantur, saepe etiam orantur, ut benigne recipiant hymnum 
et pompam. | Sic carmen Ol. III. consecratur 'Tyndaridis, Ol. IV. 
lovi, Ol. VIH. Olympiae, Ol. XII. Fortunae, Ol. XIV. Gratiis, 
Pyth. IV. Delphicis diis, Pyth. VIII. Hesychiae, Nem. VII. Ilithyiae, 
Isthm. IV. 'Thiae. Alia vero urbis patriae cognomini deae dedi- 
cantur, ut Isthm. I. et VI. Thebae, Nem. X. Argorum laudi, OI. 
XHI. Corintho, Nem. I. Ortygiae; at Ol. V. Camarina dea oratur, 
ut propitia Psaumidis pompam recipiat, et Pyth. XII. Agrigenti 
dea, ut Midae. Denique singularem causam habet Vestae invoca- 
tio Nem. XL, nec praetereo Nem. VIII., quod TIuventae amoris 
nuntiae dedicatur. Nam dea ibi est. "Totum hoc genus mythico 
ornatu placet, ut alterum poesios variata laude. Sunt denique 
pauca, ubi, quum summa sententia carminis proponatur, poeta se 
de his canere velle aut post prooemium dicit aut ne dicit quidem, 
sed ipsa re significat; cf. Ol. VI. Isthm. III. Pyth. V. Nem. VI. 
Ac de ornatu prooemii dictum; gravius est alterum, quod supra 


5 1$ 
"a. ba 


XLVII 


monui, prooemio initia et praeparationem carminis poni. Quae 
res quid significet, mox patebit. Est enim nunc mihi de universa 
dispositione partium explicandum. 

Artificiosas esse rerum dispositiones in his car- 
minibus brevis lectio docet; nullum fere carmen rectum cursum 
tenet, sed sunt plerumque diversis locis posita quae in unam 
sententiam colligi debent, interiectis aliis, quae interrumpant; ex- 
plicatio antecedentium saepe e fine petenda, finis nunc initio nunc 
alii parti respondet. Quae omnia temere instituta esse et nullo 
idoneo consilio a tali poeta quis credat? "Tamen quaenam causa 
mirificae rei, quae leges? Difficilem rem expedire conabor in se- 
quentibus, ut et poetae quanta sit in hoc genere ars cognoscatur 
et interpretem quae *via ducat e labyrintho pulcherrimo. Igitur, 
ut statim hinc ordiar, hac lege composita haec carmina dico, ut 
in prooemio exspectatio moveatur initiis carminis positis, inde 
tela incepta, mox interpositis aliis nodisque nexis novis suspen- 
sus feneatur animus per fotum carmen, donec in fine omnia so- 
luta et explicata videat. Perperam enim statuas, si modo inter 
partes carminum transitus apti habeantur, adesse omnia, quae po- 
stulari possint; hoc solo conglutinationis artificio ut non drama, 
non epos, ita etiam non iungitur bene Pindaricum carmen, sed 
addi etiam alia maiora vincula debent, ut firmius constringantur 
omnia, debent, ut in narrationibus supra ostendi, exspectationes 
moveri nodique necti et solvi, ut orbes exsistant et ambitus re- 
rum. [n quo apud Pindarum maximum commodum habet duplex 
genus argumenti, praesentes res dico et mythicas. Quum enim 
directae et mythicae orationis ratio haec sit, ut mythieam explicet 
directa, si fabulas initio aut in medio carmine posueris, h. e. si 
comparationem prius posueris, antequam quo pertineat comparatio 
penitus explicueris, pulcherrime profecto effeceris quod ars poe- 
tica postulat, ut suspensa teneatur exspectatio; atque ita fecit 
ubique Pindarus, nisi quod bis, Pyth. IX. et Nem. L, in fine fabula 
habetur, quae famen ipsa pro explicatione priorum est, ut infra 
ostendam. Verum accuratius nunc indicare debeo universam dis- 
positionis rationem. — Video autem duas omnino res esse, quibus 
tota haec Pindari ars constet, praeparationem et implica- 
tionem partium. Praeparationem dico, ut supra satis exposui, 
si non plane inexspectatae veniant res, sed, antequam legantur, in 
alia parte carminis praemonstrentur aliquo modo, quod maxime 
nuntiatione fit aut positione rei explicationem desiderantis. Sed 


XLVIII 


praeparatione sola non efficias hic omnia, quibus opus habet ars; 
accedere debet implicatio partium, quae ab interpositione 
pendet. Atque de hac nunc esí dicendum. Pindaricum carmen, si 
brevia quaedam excipias, duabus minimum partibus constat prae- 
ter prooemium, quarum vel excipit una alteram vel interponitur 
alteri in duos locos divisae. lam fac primum duas partes positas 
unam post alteram haberi; harum si prior tantum praeparata in 
prooemio est, altera vero priori assuta, plane intolerabilis forma 
nascitur, ne in somno quidem quae Pindaro in mentem venire 
poterat nec reperitur apud eum usquam. Sin ambae partes prae- 
paratae prooemio sunt et inde pendent, ne sic quidem bona forma 
esí, nisi etiam ipsarum partium secunda ex priore pendeat. 
Quod statim locum habebit, si secunda rationem reddat prioris 
eí causam eius contineat, ut sic etiam per priorem pracparata 
sit atque interno vinculo ex ea nexa. Agnoscis etiam non moni- 
tus quam diximus positionem rei in sequentibus explicandae. 
Prooemio autem nunc vel definitius vel indefinitius nuntiare licet 
carmen. Sunt apud Pindarum duo exempla huius compositionis. 
Nem. X. in prima parte fortitudo gymnica 'Theaei laudatur sin- 
gularis e£. maiorum, in altera amor fraternus, quam rem simul 
in causa vult esse gymnicorum decorum, perspicue significans 
datam a 'Tyndaridis vim athleticam genti esse propter iustitiam. 
Prooemio praemonemur ef fortitudinem et alias virtutes cardina- 
les, prudentiam iustitiamque, iam olim Argis viguisse. Quae 
est nuntiatio. Alterum carmen huius generis est fsthm. II., ubi 
in prima parte victoriae curules Xenocratis praedicantur a diis ei 
datae, in altera per virtutum laudem ratio redditur, cur dii tan- 
topere faverint viro. In prooemio poeta dilatiónem carminis ex- 
cusans nihil significat nisi nunc se cantaturum. Sed potest etiam 
per consequutionem effectus secunda pars iungi priori. Sic Ol. V. 
in prima parte virtus Psaumidis explicatur, qui nec labori nec 
sumptibus parcens urbem patriam deosque etus tutelares ornavit; 
in altera preces fiunt pro futuro flore urbis et cive Olympionica. 
Quae res sic est intelligenda, causas precum in prima parte esse. 
Pendet igitur secunda ex prima ut e causa. Sunt hae composi- 
tiones, ut ipse vides, simplicissimae, et perquam angustos fines 
haberet ars, si nulli alii modi suppeterent; nam etiam haec ratio, 
ferenda illa, ubi duae pártes sunt, displicet nimia simplicitate et la- 
xitate, ubi tres, ut nullum apud Pindarum carmen sit huius de- 


AIC Prooem. 
scriptionis "m ) Quare alia poetae tentanda fuerunt. Ac- 


a b c 


XLIX 


cedimus sic ad interpositionem, quam dixi. Est interpositio, ubi 
una pars dividitur in plures locos, quibus inseritur altera, ac quum 
supra de praeparatione dixerim, interpositio vel praeparata est 
vel non est, habetque hoc commodum, ut etiam ibi adhiberi pos- 
sit, ubi non praecessit praeparatio; id quod aliquoties factum a 
Pindaro. Porro interposita res vel mythica est vel alia, plerum- 
que tamen mythica.  Usitatissima enim horum carminum forma 
haec est, ut statim post prooemium ludicram laudem victoris di- 
recta oratione explicare incipiat poeta, mox abrumpat et transeat 
ad mythica , in fiue autem redeat et pertexat inceptam directam 
laudem. Neque vero promiscue omnia interponi possunt et inter- 
ponuntur, sed quae specie licet diversa revera tamen coniuncta 
sint rebus, quibus interponuntur. Has autem et ipsas ne temere 
dividi credas; sed prudenter ea ubique in fine collocantur, quibus 
antecedentia nituntur et explicantur. Sic initio promittitur et pa- 
ratur laus, in fine tractatur, ut Isthm. I. coll. v. 14. et v. 32. cum 
v. 92 seqq., aut initio virtus et fortuna victoris generatim lauda- 
tur, in fine certamen ipsum, quod peractum, ut Ol. VI. coll. v. 
9 seqq. cum v. 33 seqq., OL VIII. coll. v. 13. cum v. 67., Nem. 
VII. collat. init. cum v. 30 seqq. Alias in priore parte recentem 
et maiorem ponit victoriam, in fine priores, sive solas sive repe- 
tita mentione prioris, ut Ol. VII. coll. v. 15 seqq. cum v. 80 seqq., 
OL. IX. coll. prooem. cum v. 87 seqq., Nem. llI. coll. v. 18. cum 
30 seqq., Nem. V. coll. v. 9. cum v. 44., Isthm. HII. coll. v. 10. 
et 61. cum fine, Isthm. VII. coll. prooem. cum fin. De qua re 
ita statuas, recentem et maiorem reportatam non sine prioribus, 
quibus se ante exercuerat victor et praeparaverat ad sacros ludos. 
Quum igitur prioribus causa contineatur recentissimae, omninoque 
vis ingenita sic demum tota in luce ponatur, etiam hoc modo ex- 
plicatio sequitur rem explicandam. Intelliges sic, quomodo rmino- 
res post maiorem laudare liceat. Res eadem, ubi eodem loco mi- 
nores post maiorem recensentur, ut Pyth. IX, 15 seqq. Ubi vero 
in prima parte victoris coronae celebrantur, in fine gentis virtus 
et res gestae, u£ Ol. XIII. Nem. IV. Isthm. IV., etiam hic gentis 
laude explicari puta victoris praestantiam , quippe inde ortam. 
Verum ne afferam plura, vides, quam egregie res dividantur ubi- 
que sic, uf exitus nodum solvat. Quibus explicatis apparet iam, 
qualia commoda totum hoc divisionis et interpositionis artificium 
habeat. Suspenditur animus, quia differtur quod inceptum erat et 


interponitur quod novam exspectationem movet, finis autem initium 
Xo 


L 


absolvens simulque etiam fabulam explicans pulcherrime pendet ex 
utroque et coniungit utrumque. Qua re etiam iunctura totius car- 
minis firmior fit et constrictior et rotundior eius forma. Quare 
mirifice placuit res Pindaro, ac praeter simplicem formam vulga- 
tissimam etiam ornatiorem usurpat aliquoties, mediam partem qui 
complectitur orbis ut alio maiore inclusus sit. Si schemata adhi- 
bere licet, qualia in stropharum dispositionibus explicandis metrici 
nostri usurpant, simplicior forma haec *est: a b a, ornatior autem 


NU 


haec: ab c ba. Ad praeparationem quod attinet, orbium initia 


— 71 
necessario in prooemio sunt, media pars etiam proxime antece- 
dentibus praeparari potest. Atque hoc genus compositionis zs9t- 
zàÀoxjv dixeris. Meperitur vero praeter hoc etiam aliud, ipsum 
quoque ex interpositione ductum, ubi mediae parti orbe compre- 
hensae alia nova pars respondet extra orbem posita, ut orbes ex 
orbibus prodeant hoc modo: ab ab, aba c h c. Quam ratio- 
X7 XNDMZ 

nem £uzàÀoxzv nominaveris. Initia in prooemio primus orbis ha- 
bet. Denique etiam artificiosiores aliquot formae sunt, compo- 
sitae tamen ex superioribus. Diximus generatim ; restat, ut ex ipsis 
carminibus quae posuimus probemus.  Videbimus autem simul, 
quam prudenter ubique excogitatum prooemium sit et quomodo 
ex praeparationibus in prooemio positis cursus carminis pendeat. 
Atque in paucis prooemio indefinitius nuntiatur argumentum, uf 
propiora initia proxime post prooemium ponere necesse fuerit; 
in plerisque vero prooemium vel omnes vel duas vel unam car- 
minis partem nuntiat satis clare, ac quum vulgo tractatio par- 
tium sequatur prooemium, nonnullis prooemiis etiam ipsius tra- 
ctationis initialis pars continetur. His praemonitis ad exempla 
venimus. 

Est igitur prima carminum forma, quae fundamentum et prin- 
cipium ceterarum, haec: a b a. OI. I. in prooemio nihil dicit illu- 


— — — 


SE 


strius esse Olympico certamine, et excitatur exspectatio praestan- 
tiam huius certaminis in Hieronis promissa laude declaratum iri i 
luculentius. Idque fit. Post prooemium orsus a victoriae ludicrae 
laude mox ad mythica transit, ac quum Olympia et HTerculis epi- 
nicia essent et funebres ludi Pelopis, nunc huius fabula narratur. 
Postremo ad Hieronis ludicras res redit. Vides directam laudem 


LI 


divisam in duos locos interpositamque fabulam, quae, quum duo 
z coaüstyucre exhibeat, exitus simul explicare debuit, quo perti- 
neant. Discimus autem ibi etiam curulem victoriam meditari 
regem, atque ita intelligimus, cur admonitio cum laude iuncía sit, 
cur hortetur poeta, ut pius rex sit et a superbia alienus, cur 
proposita "Tantali poena et felicitas Pelopis a Neptuno amati. 
Denique in prooemio nuntiatum utrumque est, directa laus Hie- 
ronis et mythica Olympiae; interior vero sensus fabularum non 
nuntiatur, sed colligitur ex iis, quae dixi, et ex formulis religiosis 
hic illic positis. — OI. HI. in prooemio dedicatur Tyndaridis ho- 
spitalibus carmen in 'Theronis victoriam novo splendido modo 
componendum. lamque orsus directa oratione victoriae huius lau- 
dem ex corona reportata ductam, mox ad fabulam de oleastro 
transit, postremo ad directam laudem regis reversus propter pie- 
tatem docet 'Tyudaridas hospitales 'lTheroni hanc talem coronam 
dedisse, qua re et causa victoriae explicatur et dedicatio in 
prooemio posita. Ut rite confectus sit orbis. Fabula autem in- 
terposita etiam hic pulcre nuntiata in prooemio est, ubi vzocíya- 
Aov roózov promittit, pertinentque eodem in sequentibus 92/uogot 
doi0eí. — Ol. VIII. in dedicatione prooemii, immixta pietatis 
laude, nuntiatur victoria Alcimedontis. lamque orsus ab ipsa 
ludicra virtute mox mythicum locum interponit de praestàntia 
Aeginae, postremo ad ludicras res pertractandas redit. Mythicus 
locus praemonstratur in prooemio per laudem pietatis et per 
significationem vaticinii Alcimedonti dati, si quidem hae res per 
insulae et Aeacidarum laudem ad altiorem causam suam revocan- 
tur. Vulgaria explicatione non egent, at illustria. Pendet vero 
e veterum sententia fortuna et virtus singulorum civium e gentis 
aut civitatis genio, et inde explicari debet. Atque hoc loco ut 
mythicus locus antecedentia explicat, sic ipse penitus explicatur 
exitu carminis, ubi omni modo extollens poeta fortitudinem 
pueri, sic rationem reddit, quo iure illustria Aeacidarum facinora 
comparaverit. Semel hoc disertius moneo, etiam in aliis multis 
carminibus tenendum. — Pyth. V. in prooemio thema ponit plu- 
rimum valere divitias, cum virtute si coniunctae sint, quod per- 
spicuum dicit esse in Arcesilao victore, a puero gloriam per Ca- 
storem qui habuerit. Iamque tractat victoriam curulem regis, sed 
immixta etiam ceterae fortunae regiae mentione ducensque ex his 
laudibus coniunctis simul admonitiones. Exin narratio de Batto; 


auctore gentis, interponitur. Postremo directa oratione ad Arcesi- 
xoeck 9 


LIH 


laum reversus virtutes viri laudat nuntiatas in prooemio, h. e. 
causas fortunae et victoriarum, tum preces facit pro futura Olym- 
pica victoria. Vides, quid res sit; nunc demum perspicue intelli- 
gitur thema et tractatio tota, cur admonitiones cum laudibus iun- 
ctae supra fuerint et cur de Batto dixerit; meditatur rex maio- 
rem victoriam Olympicam, ut ante omnia pius erga deos et gra- 
tus erga aurigam esse debeat; similiter Battus nixam pietate feli- 
citatem habuit. Mythicus igitur locus ut primam partem explicat 
fortunamque Arcesilai, ita ipse penitus explicatur exitu. Nam in 
hoc carmine admonitiones ad ludicra consilia regis revocantur, 
ut in quarto ad publicas res, quanquam revera utrumque carmen 
quodammodo ad unum finem redit. — Pyth. VI. in prooemio 
Delphos proficiscitur, ubi aeterna victoriae gloria exstat. Sic 
mota exspectatione iam praestantiam victoriae directa laude ex 
pietate illustrat, secunda quae virtus e Chironis praecepto sit. 
'Tum fabulam de Archilocho subiicit, et in fine ad Thrasybulum 
reversus, pietatem adolescentis totam explicat, qui plurimis vir- 
tutibus egregiis imitetur patrem. — Nem. VI. de Bassidarum exi- 
mia gente dieturus in prooemio thema ponit de similitudine et 
dissimilitudine hominum ef deorum, magis vero extulit sententiam 
de imbecillitate humana, uf pia et modesta esset tractatio, non 
gloriosa. lam hinc cursus carminis pendet. Orditur enim ab iis 
rebus, in quibus imbecillitas gentis conspicitur, eoque etiam red- 
itin fine, interposita altera parte de praestantia gentis. Vides 
errare qui sic mutare voluerunt exitum , ut nihil ibi. de amissis 
victoriis dicatur. — Isthm. IV. in prooemio Thia laudatur, per 
quam naves ef currus bellici admirationem habeant et ludicrae 
coronae dentur. Exin ludicram laudem Lamponis filiorum orditur, 
mox interponit locum de Aeacidis et de victoria Salaminia, nun- 
tiatum et ipsum prooemio, ef in fine ad ludicras res reversus, 
has absolvit, simul magnitudine laudis Cleonici genti tributae 
causam indicans, cur bellicarum rerum illustrem comparationem 
praemiserit. — Vidimus in his exemplis omnibus satis clare dis- 
positionis rationem eam, quam dixi; erit haec etiam in sequentibus 
eadem, nisi quod hic in prooemio cum praeparatione etiam ipsius 
tractationis initium coniunctum apparebit, ut fabula statim post 
prooemium legatur. Pyth. XL in prooemio convocantur heroinae 
'Thebanac, ut 'hemidem et 69900íxov umbilicum terrae celebrent, 
victoriam qui Thrasydaeo dederit, simulque incipitur etiam 'Thra- 
sydaei laudatio. Tum interponitur fabula de Agamemnoniae domus 


LIII 


calamitatibus, nunc quidem, quod notandum, nuntiata per oppo- 
sitionem. Laudans enim Themidem ct ao9o0/x«v ougoaóv, laudat 
iusía praemia et divinitus datos honores, uti etiam in exitu patet, 
dissuadet autem affectationem tyrannidis earumque rerum, quae 
non datae sint homini.  Conferri possunt 9suímAsxrot oríqovot 
simili causa dicti Nem. IX, 52. Postremo ad ludicras 'Thrasydaci 
eiusque familiae laudes reversus, simul per admonitiones directas 
fabulae sensum quantum satis illustrat. — Pyth. XII. in prooemio 
Agrigenti deam invocat, ut Midam benigne recipiat tibicinem, qui 
vicerit arte à Minerva inventa. lam ad fabulam transit statim, 
qua narrata ad victoris certamen reversus, non sine labore qui 
vicerat, inde simul admonitiones ducit. praeparatas ipsa laude 
artis, non hominum, sed Minervae inventioni debitae. Inde enim 
sequitur modestiae officium. — Nem. V. in prooemio cantus in 
omnes partes divulgare iubetur laudes praeclari pueri, Aeginam ct 
Aeacidas qui honoraverit. Post hanc praeviam victoriae laudem 
interponit statim magnificum locum de Aeaci filiis Iovis Hellenii 
aram adstantibus, nuntiatum ipsa Aeacidarum mentione in prooe- 
mio. Sed quid significet fabula, quaerimus; suspensi vero tenemur 
aliquamdiu, quum quasi per continuationem narrationis etiam de 
infortunio eorum dicatur et de Pelei felicitate post sequuta. 'T'um 
demum ad principium reversus, et Phylacidae consilium Isthmia 
adeundi tecte indicans, diserta vero laude Pytheae victorias mc- 
morans et cognatorum, quorum vestigia presserit puer, sic exhi- 
bet omnia, quibus gymnica fratrum laus et comparatio cum Acaci 
filiis initio posita nititur. Simul hoc perspecto clarum, quid ad- 
iectía exempla discordiae et verecundiae sibi velint, quorum nulla 
praeterea explicatio additur. — Isthm. VII. in prooemio se accin- 
git ad Cleandri victoris laudem, ex nuperis terroribus belli iterum 
iterumque se revocans ad Aeginam canendam. Ultimum statim 
facit, Aeginae progeniem Aeacum et Aeacidas celebrans fabulis, 
tum per Nicoclis laudem, quem imitatus sit Cleander, ad hunc 
ipsum redit et absolvit ludicram laudem initio inceptam. Positas 
etiam hic fabulas proxime post prooemium vides. Ef prior qui- 
dem earum pars e prooemio lucem trahit, commoverat enim ani- 
mos Aeginetarum, quum vellet eos pacificatores esse, altera Nico- 
clis et Cleandri rebus accommodatur. — Ol. II. in prooemio vir- 
tutes 'Fheronis laudantur diciturque rex decus gentis, multa quae 
passa olim nunc floreat. Ex his duabus rebus aptum carmen. Ac 
primum quidem monstrata vicissitudo adversarum et secundarum 


LIV 


rerum fractatur ef explicatur ex ipsis originibus, una cum The- 
ronis sorte, eiusdem vicissitudinis exemplo, deinde directa ora- 
tione ad virtutes viri redit, unde orsus erat. Ac felicitas quidem 
"Theronis digna virtutibus in prooemio monstratis nunc post in- 
gentem laudem liberalitatis et benignitatis magis etiam merita vi- 
detur, simul vero etiam, quantum satis est, illud docemur, adver- 
sarum rerum mythicae expositiones quo pertineant. Sic absolutus 
cursus carminis. — Sed his explicatis tertium denique subiicio 
genus eiusdem descriptionis, ubi tam indefinita est in prooemio - 
praeparatio, ut alia definitior nuntiatio proxime post prooemium 
ponatur in ipsis tractationis initiis. Ol. VII. prooemium, quod de 
poesi est victores ludorum exhilarante famamque bonam parante, 
praeparat laudem et defensionem Diagorae carmini subiectas, sed 
indefinitius; quare propior nuntiatio rerum nunc post prooemium 
legitur, ubi ipsam tractationem laudis orditur.  Venisse se cum 
Diagora ait simul Rhodi laudem ferentem, ut sic ornet virum, 
quem nunc cum patre praedicat. lamque finita praevia laude fa- 
miliae ad ipsas fabulas Rhodias transit, quibus expositis ad Dia- 
gorae laudes pertractandas redit, simul fabulas explicans, quibus, 
quum laus et defensio Diagorae agatur, nunc directa oratione et 
fortitudinem praedicat et ab insolentia et violentia alienum ani- 
mum. Denique addo Nem. XI. In prooemio invocatur Vesta, ut 
novum prytanin Áristagoram benigne recipiat detque nullo dolore 
contristatum magistratus cursum. His verbis definitior praepara- 
tio nondum inest. Ipsa initia post prooemium habentur, ubi prae- 
missa brevi laude patris (welches vorgeschlagen) cum laude lu- 
dicra modestiae admonitionem ponit. Haec est vera nuntiatio. 
carminis, quod fortitudinem laudat, modestiam vero commendat. 
Et ad admonitiones quidem in fine redit, interposita fortitudinis 
laude. Est vero interpositus locus hic maxima ex parte non my- 
thicus, plane ut Nem. VI. Interpositio vero laudis optima, quia 
causas hic locus continet admonitionum sequentium. Quum enim 
Aristagoras vir fortis esset, metui poterat, ne maiora affectaret. 
Postremo de prooemio ita statue, Vestam sic daturam felicem 
cursum, si pius et modestus sit. Atque haec quidem de prima 
forma. à 

Pergo ad aliam similem, ubi una pars in tres divisa habetur 
locos, interpositis aliis, hoc modo: abaca. Sic intellirendum 


primum carmen Isthm. I. In prooemio laus Thebarum ludicra et 


LV 


bellica praedicatur; cursus carminis e ludicris Herodoti rebus pen- 
det, quum bellica tecte tractentur. lamque accingens se post 
prooemium ad Herodoti curulem victoriam celebrandam primum 
Castoreum canit, tum reversus ad victorem ipsum et Isthmum On- 
chestumque nominans, nihilominus non pergit, sed primum alium 
locum de patris fortuna interponit, tum vero per sententias ge- 
nerales tertium ad Herodotum rediens victorias eius enumerat 
plurimas, simul et Castoreum sic explicans, cur ei debeatur ef 
de patris praeclara fortuna ex calamitate restituta cur dixerit ; 
est enim fundamentum fortunae in filio conspicuae. Denique bel- 
licae res in Castoreo simul tractantur aliisque in locis admixtae 
ceteris. — Isthm. VI. in prooemio poeta consilium prodit patriam 
deam Thebam exhilarandi. Quare mythicis decoribus ibi me- 
moratis, post prooemium ad Strepsiadae victoriam laudandam 
venit, et interposito loco de proelio gravissimo ante facto, unde 
simul exhilarationis consilium explicatur, laetius etiam redit. ad 
hanc victoriam, denique post novam admonitionum interpositio- 
nem tertium ad ludicras res rediens pro futura quam agitabat 
Strepsiades victoria vota facit, indicans sic etiam causam admo- 
nitionum antecedentium. Quemadmodum igitur prior locus inter- 
positus prooemium explicat, sic secundus exitu carminis expli- 
catur, bisque adhibuit poeta artificium positionis rei per sequen- 
tia explicandae. — Isthm. IIl in prooemio laude dignum dicit, 
qui certaminum gloria aut divitiis ornatus simul a superbia alie- 
nus sit; esse vero talem fortunam etiam diuturniorem. Vides 
hic indefinitam praeparationem, «quales supra notavi. Quare 
proxime post prooemium propius ad ludicras res accedens defini- 
tius describit carmen sic, ut duas Melissi victorias canendas in- 
dicet; et priorem quidem curulem statim illustrat, inde vero ante 
omnia interponit locum de gentis laudibus et fatis, praeparatum 
altera prooemii parte, et post hunc demum ad Melissum rever- 
sus, huius continuat ludicram laudem, alteram victoriam cele- 
brans praeclaramque artem pancratiasticam. Hic locus nuntiatus 
supra. pendet simul suaviter ex antecedente interposito per conse- 
quutionem effectus; nam propter virtutes genti haec victoria 
data. Credas nunc finitum carmen; sed mox novum locum my- 
thicum de Hercule subiicit, ex quo tertium ad Melissum rever- 
sus etiam priores viri pancratiasticas victorias tractat. Quae res 
»sic intelligenda est, postremo etiam causam ef rationem reddi 
virtutis ludicrae et dexteritatis pancratiasticae magnae supra lau- 


LVI 


datae. Exercuit se in Herculis liberorum ludis, qui ei eximie 
favit tres victorias donans, habuitque magistrum praeclarum. 
Hinc illa ars. Igitur secundus de Melisso locus ponit quod ex- 
plicatione egeat, quam praestat tertius. Atque haec quidem de 
his. Similia sunt alia duo carmina, nisi quod in his etiam in- 
terpositi loci sibi respondent hoc modo: a b a b a. Primum est 
RE 

Pyth. VIII. In prooemio pacis et belli deam celebrans Hesy- 
chiam thema ponit sic, ut orsus a ludicra Aristomenis victoria 
in fine etiam redeat ad eam. flinc regitur cursus carminis. Nam 
post initia laudis ludicrae in prooemio posita primum locum de 
Aeacidis interponit, tum ad Aristomenis res ludicras reversus 
mox denuo aliam fabulam interponit, qua tractata tertium ad vi- 
ctorem rediens nunc demum laudes eius uberrime pertractat, du- 
ctis e laude successuum simul modestiae admonitionibus. Simul | 
vero etiam interpositi duo loci mythici sibi respondent, uterque 
cum ludicra victoris laude bellicas maxime res tractans in prooe- 
mii altera parte praemonstratas. Similis ratio Nem. IX. In 
prooemio Musae invitantur, ut Sicyone ad domum hospitalem 
Chromii tendant statimque nunc hymnum parent, quum Chromir 
victorialem currum conscendens carmen postulet certaminis Si- 
cyonii diis. Iamque orsus, ut moris, a victoria, quam rite lau- 
dandam dicit, statim ad mythica pergit, quasi certaminis Sicyonii 
origines laudesque ante omnia tractaturus in honorem deorum 
praesidum, et Adrasti secundas adversasque res narrat, post quae 
per preces pro urbe Aetna ad ludicras res reversus statim alium 
subiicit locum de bellica laude Chromii totaque eius felicitate, 
respondentem fabulis, atque inde demum tertium ad ludicras res 
rediens nunc, finita interim pompa, ampliora de iis post pompam 
in domo viri canenda promittit, simul sic initium explicans, ubi 
Musae in domum Chromii invitatae erant. Fecerat enim Enoco- 
mium aut Scolium, quo quum ludicras laudes data opera tractas- 
set, nunc callide magis tangit eas, quam explicat, summo consilio 
carminis in interiectis locis posito. Vides pulcherrimam artem 
poetae. , 

(Tertium accedimus ad eam formam, quae orbium duorum 
alterum altero inclusum habet sic: a b c b a. Tale est carmen 


Nem. IV. In prooemio iucunda per carmina recreatio laborum 
victoris gravium promittitur e mente prompta profunda. Est haec 


LVII 


indefinitior praeparatio, quare statim post prooemium propiorem 
nuntiationem rerum ponit, Iovi Nemeaeque et "TTimasarchi luctae 
consecrans carmen ab Aeacidarum urbe benigne recipiendum, h. e. 
Timasarchi directam laudem et fabulas Aeacidarum in lovis Ne- 
meaei honorem nuntians. lamque orsus a pueri victoriis laudan- 
dis, mox ad mythica ornamenta accedit, sed paulo post haec 
abrumpit et interponit refutationem reprehensorum suorum, tum 
reversus ad Aeacidarum laudes, has alio modo continuat et ab- 
solvit. Postremo ad ludicras res redit gentisque laude proposita 
'lTimasarchi virtutem ad fundamenta sua revocat, et alterum sic 
conficit orbem. . Simul exitus etiam magnificum de Aeacidarum 
gente locum explicat, qui solus explicatione egebat. Denique 
posita in medio carmine refutatio adversariorum, ut par, in ante- 
cedentibus nuntiata non erat; dixi enim interpositos locos non 
ubique praeparatione egere. Sed veniamus ad aliud carmen. Ol. 
IX. in prooemio nuntiat magnifica laude Epharmostum se cantatu- 
rum et urbem patriam, cuius laus victoris laudi ibi inservire debet. 
Et haec praeparatio. Simul vero nunc etiam tractationis initia 
in prooemio sunt. lamque primum urbis laudem continuaturus, 
mox per aberrationis simulationem interponit fabulam de Hercule, 
tum reversus ad urbem, huius mythicas laudes pertractat. Po- 
stremo ad Epharmostum redit directa oratione, etiam alterum 
orbem absolvens. De fabularum dispositione observabit lector, 
praemissum quod summum, Herculis dico facinus, ut maxima ex- 
citetur exspectatio, deinde quasi pro prima explicatione de do- 
mestica virtute Locrensium ipsiusque Epharmosti praeclara origine 
dici, postremo directa oratione ipsam eius vim divinitus insitam 
victoriis plurimis conspicuam ob oculos poni. Pergo ad Pyth. X, 
In prooemio ibi magnifico et maxime lyrico artificio per aberra- 
tionis simulationem praemittuntur (werden vorgeschlagen) magni- 
fica verba de Heraclidarum potentia, quibus in sequentibus com- 
modior locus non erat, tum praeparatio carminis ponitur sic: 
at Pytho et Pelinna me vocant (h. e. Pythia victoria Hippocleae 
canenda Pelinnae), et Aleuadae. lamque post prooemium primum 
victoriam pueri laudat, etiam paterna virtute eam illustrans, tum 
fabulam de Hyperboreis interponit pulcherrime toto antecedente 
loco praeparatam, ex qua ad comissationem praesentem revertitur 
et hanc partem absolvit. Postremo etiam Aleuadarum initio pro- 
missam laudem tractat peragitque sic secundum orbem. Nam se- 
cundi orbis initia si in prooemio sunt, paucis ibi verbis indicari 


LVIII 


satis est. Denique de carmine Ol. VI. dicendum. ]n prooemio 
triplex ponitur Agesiae laus; est Olympionices, est vates, est ex 
illustrissimis civibus Syracusarum. Post prooemium primum ludi- 
cram virtutem viri laudare orditur, ex bellica laude eam illustrans, 
tum interponit mythicum locum de vaticinandi arte, post quem 
reversus ad victoriae Olympicae laudem primum orbem absolvit. 
Restat tertium in prooemio nuntiatum. Sed quum etiam de 
Hymno et Scolio dicere vellet, a se factis moxque canendis, sua- 
viter hunc locum praemittit (vorschlagend), tum demum ad Syra- 
cusarum laudem venit atque ita etiam ultimum peragit orbem. 
Est igitur descriptio carminis haec: a b c b d a. Diximus de 


zt9uniox5g formis. 


Pergimus ad alterum genus implicationis supra indicatum, 

cuius haec forma: a b a b. Primum considerabimus carmen Ol. 
NN 

XH Jn prooemio cum victoris domo urbs laudanda suscipitur. 
Iamque primum urbis laudes directa oratione explicat, duas eius 
virtutes primarias proponens, deinde ad familiam victricem pergit, 
tum ad urbis laudem reversus fabulas ponit, postremo futuram 
Xenophontis victoriam tractat excitato gentis genio per laudem 
gentis illustrissimam. Ac docui in Commentario ultimam partem, 
eximie praeparatam Bellerophontis fabula, simul inde pendere et 
hanc explicare. — Pyth. L in principio est locus de musices 
praeclara vi in Olympo, quem sequitur contrarius de 'T'yphoeo, 
tertium Hieronis laudes ponit principio respondentes, postremo 
admonitiones cum loco de Typhoeo componendas. Praeparationes 
quod attinet, nunc ipsae fabulae praeparant sequentia, utpote ex- 
plicationem directam desiderantes. — Pyth. IL. in principio cum 
bellica laude ludicra victoria Hieronis tractatur, quem locum 
sequitur mythicus de Ixione gravissimus, admonitiones continens, 
praeparatus per oppositionem antecedente laude felicitatis et fa- 
voris deorum, posita ad pietatem gratumque adversus deos ani- 
mum commendandum. Exin ad laudes revertitur, et in fine etiam 
admonitiones novas subiicit, propter mythicum locum positas. — 
Pyth. IX. in prooemio postquam nuntiavit 'elesicratis cursoris 
Cyrenaici laudem, quem statim paucis praeviis verbis ornat etiam, 
interponit fabulam de Cyrena, tum ad initium reversus absolvit 
primam partem, ludicras victorias viri uberrime exponens. In 
fine novam fabulam subiicit de Alexidamo proavo cursore, qui 


LIX 


quum honestissimo certamine coniugium pulcherrimum sibi para- 
verit, haec res Telesicrati augurium esf similis felicitatis honesto 
modo parandae. Sic haec fabula opposita est antecedenti de 
Cyrena eiusque consilium explicat, ceterum suaviter etiam gymni- 
cam laudem continens. — Nem. VIII. praemissis amoris laudibus 
per supplicationem Aeaci ad Dinidis ludicram victoriam patrisque 
venit, quam rem absolvit in fine, interiecto alio loco mythico de 
invidia. Atque ut ludicrae laudes in medio carmine et in fine 
sibi respondent, sic mythici de amore et de invidia loci per oppo- 
sitionem componendi sunt, ut in Commentario docui. Attende 
denique ad aliud artificium. Praeparatio legitima carminis est ibi 
demum, ubi victoria ludicra Dinidis primum memoratur; priora 
ante praeparationem collocata sunt (vorgeschlagen). Mox locus 
de invidia utpote interpositus disertiore praeparatione non egebat 
necessario, nunc autem suaviter ipsa oppositione amoris praepa- 
ratus est, et hanc explicat. — Postremo carmen Pyth. IV. com- 
memorandum est hoc loco. In prooemio maius carmen promit- 
titur diis Delphicis, qui praeter coronam recens datam Arcesilao 
olim auctorem gentis Battum oraculo in Libyam miserint, ut ra- 
tum fieret Medeae vaticinium. Sic primum hoc quale fuerit ex- 
plicat; praedixerat Medea reges futuros Libyae -Euphemidas in 
ipso reditu Argonautarum in Lemno lucem visuros. Qua re nar- 
rata poeta ad initium redit et primum orbem absolvit. Sed illud 
Medeae vaticinium primae parti insertum praeparat sequentem 
partem; narratio de expeditione Argonautarum mectitur ex illis 
verbis videmusque in fine eius revera satos in Lemno Euphemi- 
das, Neque tamen hic finis carminis; proposita erat in illa nar- 
ratione lasonis descriptio, quae quo spectet restat ut explicetur. 
Atque hoc fit in exitu directa oratione. Sic tertius rerum orbis 
absolvitur. Schema igitur hoc est: a b a c b c. Ac quum se- 


NN M 


cundum temporum rationeni inverso ordine Vicendum fuisset, vides, 
quomodo poetica forma differat a vulgari. Haec quidem de hoc 
genere. Explicuimus usitatiores formas omnes. 

Restat, ut peculiares aliquot formas indicem ex simplicioribus 
compositas. Prima haec est: a b c a b- Nem. III. in prooemio 
Musa excitatur, ut praesente Nemeaeo festo in Aeginam tendat, 
ubi carmen exspectetur victoriae ludicrae ornamentum. Ac pri- 
mum a lovis laude orditur, praeparata et nuntiata per mentionem 


LX 


sacri Nemeaei festi, tractanda vero per Aeacidarum fabulas, quo- 
rum pater luppiter. Sed antequam pergat, de Aristoclida victore 
dicit, ut solet quam primum post prooemium victorum laus poni, 
subiicitque etiam locum de Hercule; tum demum in viam rediens 
per Aeacidarum laudes Iovis laudem absolvit. Restat, ut Aristo- 
clidae laus supra incepta ad finem perducatur, atque hoc in exitu 
fit, ubi simul fabulae praemissae pulcherrime explicantur. Ac 
quum supra in Aristoclidae laude etiam Musae opem memorasset, 
nunc videmus cam esse, a qua nomen habeat Aristoclides. Haec 
hactenus. Alterum exemplum eiusdem formae est Isthm. V. In 
prooemio unum craterem dicens se ante miscuisse Lamponis filiis, 
alterum se nunc miscere, tertium optans ut olim miscere liceat 
Olympio Iovi, sic reportatas filiorum victorias augurium significat 
esse maioris futurae. Atque haec summa felicitas ut contingat 
Lamponi patri, ipsas Parcas precatur in altera prooemii parte. 
Exin interponitur mythicus locus de Aeacidis, post quem ad pro- 
oemium reversus primum victorias filiorum ipsas cum aliis plu- 
ribus data opera enumerat, docens quod in fabulis praemissis 
inest, fortitudinem tantam esse, uf maxima quaeque inde sperare 
liceat, deinde Lamponis quoque patris meritis et virtutibus tracta- 
tis, dignum esse virum ostendit etiam summa felicitate supra 
a diis ei expetita. Sic hic locus alteri prooemii parti respondet. 

Accedo ad carmen Ol. XL., quod hanc descriptionem sequi- 
tur: abcbab. In prooemio post excusationem, quod non 

NNUS. 

prius specum accingit se ad communem pluribus quam debeat 
laudem. His verbis praeparatur carmen. lam enim primum 
urbem laudat iustissimam, in qua Mars regnet et Calliope (quae 
verba suaviter praemonstrant sententiam carminis), deinde Agesi- 
dami victoris certamen praedicat, tertium ad Olympiorum institu- 
tionem canendam pergit, in qua fabula quum duo tractentur, res 
gestae ef epinicia rerum gestarum comissationesque, reversus post 
fabulam ad Agesidami res, etiam hic duos locos facit, carminum 
epiniciorum necessitatem explicans et res gestas formosi pueri 
denuo commemorans, interposita etiam urbis repetita mentione. 
Sic nascitur schema indicatum. 

Pergo ad carmina Pyth. Ilf. et Nem. VIL, quorum haec dispo- 
sitio est: abcadc Atque in carmine Pyth. HI. poeta ait: 

Nurs ora 


Si possem tibi, o Hiero, filia quum in vitam restitui nequeat, 


LXI 


valetudinis saltem medicum divinum impetrare, et tunc cum hymno 
epinicio ad te venirem, lux sole illustrior accederem; nunc autem, 
quum dii non dent duo bona, sed uno cum bono bina mala, ctiam 
sic bono, quod habes, uno quam possis optime usus comissationi 
indulge, et carmina poetarum quaere immortalitatem tibi parantia. 
Hinc patet cursus carminis. Orditur a Chironis laude et a vale- 
tudinis ratione, mox interponit fabulam de Coronide, postremo 
redit ad initium et primae sententiae cursum absolvit. Neque 
vero nunc secundum annectit orbem rerum, quae intolerabilis ratio 
esset, sed in fine antecedentis loci, antequam eum absolvat, initia 
novi orbis ponit, comissationem epiniciam commemorans, ad quam 
rem in exitu ampliore sententia redit, tanquam ad ultimum finem 
carminis, praemisso eximio loco de summa lege vitae humanae, 
qui ut sequi debebat priorem carminis partem, ita praecedere exi- 
tum. Sed magrificentissimum exemplum eiusdem descriptionis 
carmen Nem. VII. est. Quum Thearionis familia invidia laboraret, 
thema difficillimi carminis est, ut vidimus, de virtute vera, laudis 
et honoris praemio indelebili ornata. Hoc orditur in prooemio, 
robur Sogenis celebrans ab lMithyia insitum, et poesin ostendens 
speculum esse et compensationem rerum gestarum optimam. Sed 
non absolvit rem; transit ad Ulyssem immerito laudatum et ad 
Aiacem Neoptolemumque iniuriam passos, at aeterno honore flo- 
rentes. Quae res interpositae quid sibi volunt? — Exspectamus, 
quaerimus explicationem. — Nec frustra; redit poeta directa ora- 
tione ad initium, pertractat locum de victoria Sogenis rite repor- 
tata et de poesi, videmusque eximium laudis praemium propter 
res egregie gestas nunc etiam Sogeni a Musa destinatum, quem- 
admodum Aiax et Neoptolemus, fortissimi heroes, aeternum hono- 
rem habent. Hactenus bene; tamen cur iniuriam passos heroes 
comparat? Quia etiam Thearionis familia invidia laborat. Ecce 
etiam hoc significaturus poeta ante repetitas Sogenis laudes prae- 
mittit alium locum, ubi data opera Thearionem praedicat et tan- 
gens pravum obtrectandi studium, a sese plane alienum affirmat 
esse pravum consilium veras laudes invidiose calumniandi. Atque 
ita res eo adducta est, ut heroum illorum comparationem intelli- 
gamus, et de Sogene cur sic dicat.  Putes nunc finitum carmen, 
sed resíat alia quaestio. Cur dicens de 'Thearionis rebus tam 
graviter, tanta cum vi sese defendit, sese alienum contendit a 
calumniandi consilio ? Inest igitur in illis verbis aliud nondum 
explicatum. Ecce etiam hoc poeta indicat. Postquam laudibus 


LXII 


Sogenis alium locum subiecit prope necessarium, ubi preces facit 
pro incolumitate familiae in his inimicitiis aptissimas, postremo 
ad se ipsum redit in fine; videmus nunc creditum impie de Neo- 
ptolemo Pindarum dixisse. Sic igitur ef illa defensio supra posita 
clara est, et illud simul liquet, cur praeter Aiacem Neoptolemi 
maxime exemplum supra adduxerit, vulgo in Aegineticis rebus 
afferri non solitum. — Atque ita pulcherrime omnia expedita sunt. 
Disertius de difficillimo carmine dicendum iudicavi, ut explicatio- 
nem in Commentario positam etiam sic firmarem et Pindari per- 
fectissimam artem denuo luculenter ob oculos ponerem. 

Claudat agmen carmen Nem. I., cuius pulcra descriptio haec 
est: abedcda. In prooemio victoriam Chromii ludicram 


praemium virtutum insignium dicit a diis datum. Post haec pri- 
mum interponit locum de laudibus Siciliae, deinde ad virtutes 
ipsas explicandas accedit; laudat vero prudentiam et fortitudinem, 
ita nexa utriusque virtutis tractatione, ut in priore loco v. 8l. 
initia habeantur secundi. Atque hoc ita necessario factum; quum 
enim secundus non sif causa prioris, aliter necti non poterat 
recte. Denique laudata fortitudine Herculis, Tiresias in fine etiam 
praemium laborum ostendit requiem et felicitatem pulcherrimam, 
quibus verbis poefa ad initium redit et ultimum orbem conficit. 
Atque haec hactenus. Perlustrata sunt omnia carmina, et poterit 
lector nunc ipse iudicare de arte Pindari. Neque vero de in- 
dustria artificiosiores dispositiones quaesivi, sed potius, ubi possem, 
simpliciores praetuli, quod intelliget qui singula examinaverit. 
Modo simul ad praeparationes ubique attendat, etf quum Epinicia 
sint, ludicra laude teneat ut plurimum regi rerum cursum. 


Docui in antecedentibus qualem ipse intelligam rationem ar- 
temque carminum Pindaricorum ef alios quid tenere debere cre- 
dam, ut penitus poetam intelligant; nec vereor, ne futuri sin 
qui talia aliena credant ab interpretis officio, aut aestheticis, quos 
dicunt, libris reservata velint; si tamen sint, hos recordari velim, 
quid accuratior hermeneutica postulet. Hermeneutica vulgo enar- 
ratio dicitur scriptorum; sed enarrare non potes, antequam intel- 
lexeris; unde recte Boeckhius in Dissertatione de Crisi Pin- 
darica notavit intelligendi artem esse hermeneuticam dicendam. 
Haec vero res multa negotia habet, ut rite perficiatur. Primum 


LXIII 


singulos locos legimus alterum post alterum; examinamus ef 
verba cuiusque loci constructionesque, ef res historicas, si quae 
insunf, coniunctisque singulis omnibus sententiam colligimus uni- 
versam. Quemadmodum vero sententia loci perspici nequit nisi 
singulis verbis rebusque intellectis, sic etiam haec non dicere 
possis penitus a te perspecta nisi tota sententia cognita; unde fit, 
ut in difficilioribus locis, antequam absolvas negotium, saepius a 
verbis rebusque singulis ad totam loci sententiam, ab hac ad 
singula mente redire debeas, donec comparatis omnibus alterum 
ex altero utcunque definitum habeas. Saepe vero ne hoc quidem 
perfici potest, antequam sequentia consulueris, sed ut perfeceris 
satis bene, quum famen ubique singulus quisque locus cum aliis 
cohaereat, etiam sic mox sentis ampliorem aliam tibi sententiam 
quaerendam, pluribus locis coniunctis quae subsit communis; qua 
inventa et collecta e singulorum locorum comparatione, denuo 
redis ad haec, examinas denuo oninia, nec raro animadvertis quae 
nunc aliter constitui debeant quam feceras, antequam totam com- 
pagem perspexisses. lamque res eo adducta, ut partem carminis, 
caput libri intelligere tibi videaris. Pergis igitur longius; addis 
partem parti, caput capiti simili lectionis modo, donec perlectis 
omnibus postremo etiam de summa sententia tibi cogitandum 
sentias, qua partes orationis, dialogi, carminis contineantur, Est 
enim omnis omnino classici operis ratio haec, uf totum ponatur 
ubique, u£ et singulus quisque locus, singula quaeque pars unitate 
placeat, et aliud maius vinculum adsit omnes partes complectens, 
ac quod olim Fr. Aug. Wolfius *) dixit, sero Graecos didicisse 
totum ponere in poesi, hodie constat falsissimum esse, quum nihil 
magis à printipio sequuti sint in artium operibus et scriptis, 
nec fuerit gens ingeniosiores quae excogitaverit compositiones. 
Sic etiam in Pindari carminibus quod olim non videbatur inesse, 
hodie certum est non abesse ab ullo carmine. Sed haec res non 
ubique facilis perspectu usum etiam diuturniorem requirit. Atque 
apud Pindarum quidem quum duplex sit argumentum fere, dire- 
ctum et mythicum, primum ad directae orationis sensum attende 
quam accuratissime, quis victor sit, quae victoria, quid laudet 
maxime poeta, felicitatem an virtutem, quodque genus virtutis, 
quid reprehendat et desideret. Deinde fabulam examina et confer 


*) [Prolegg. in Homer. p. 125. Sed vide Bernhardy Hist. Litt. 
Graec. I. p. 111. SCH.] 


LXIV 


mythicam tractationis partem cum directa, nunc ad hanc nunc ad 
illam rediens, donec communem sententiam tenere tibi videaris, 
quae ambabus optime conveniat. Sed interdum etiam mythica cla- 
riora sunt, uf ab his initium facere debeas quaestionis. Sic Ol. 
VII. postquam persuasum mihi erat fabulis Rhodi fatum aeternum 
e decoribus et erroribus mixtum declarari, facile intellexi propter 
Diagoram haec dici sensique tum etiam in directa oratione cum 
laude defensionem positam , laudari fortitudinem, negari super- 
biam et violentiam in eo esse. Similiter Pyth. I. qui directam lau- 
dem Hieronis legerit, quum partes loci fere aliam quaeque speciem 
habeant, non statim invenerit quod commune omnibus subsit; ubi 
vero in principio mythico vim citharae Apollineae laudari viderit 
senseritque, quantopere placeat coniunctus cum maiestate regia Io- 
vis et Martis bellica ferocia musices sensus, mox etiam in Hiero- 
nis laude, quum quatuor loci sint, binos intelliget coniungi de- 
bere. Qua re semel perspecta facile est cetera conciliare. Quod 
enim in mythica parte musices vis maxime extollitur, necessario 
factum apparet tractationis poeticae causa, ut saepius, ubi duae 
res paris dignitatis componuntur, alterutrum poesios ratio magis 
extolli iubet, utpote praeferentis quod ornatum maiorem admittat 
vel alia de causa aptius sit. Similiter Nem. VL, ubi similitudo 
et dissimilitudo hominum et deorum in prooemio docetur, gravius 
de dissimilitudine dicitur postulante religionis ratione. Sed in 
talibus prudenter curare solet Pindarus, ne fallaris, si responden- 
tem locum compares. Nam Pyth. I. in Hieronis laude contra proe- 
lia luculentius laudantur, quemadmodum Nem. VI. in media parte 
praestantia Bassidarum singularis, ut compensatum videas altero 
alterum, summaque sententia pariter proponi cognoscas utrumque. 
Patet ex his exemplis, quomodo comparatione partium eliciatur et 
definiatur summa sententia, nec nisi omnibus satis bene concilia- 
fis dici posse perspectam poetae mentem. Quum igitur sensum 
et rationem carminum aliorumque operum nisi summa sententia 
patefacta assequi recte non liceat, eos vides magnopere errare, qui 
in explicatione veterum aut negligenter aut omnino non curant 
hanc quaestionem, contenti, si transitus explicuerint ab uno loco 
ad alterum. Profecto non per associationem idearum, quae dici- 
fur, exsistere potest classicum opus, ut sunt qui opinari videntur, 
sed invento demum themate et fundamento elocutio locum habet, 
nec dubium Pindarum, antequam illud invenisset, ne verbum qui- 
dem scribere potuisse, adeo constanter per totum carmen obversari 


à LXV 


ei vidisti conceptam ante descriptionem. Verum in viam ut red- 
eam, peractis omnibus quae indicavi negotiis absolutum credas 
interpretis munus; quid enim desiderari amplius potest, ubi infe- 
riori et altiori quae vulgo dicitur hermeneuticae pro viribus satis- 
facere studuerit? Profecto nihil praeterea ab eo postulabo, si 
modo revera totum problema solvere potuit. At enim quis non 
videt etiam ceterorum carminum comparationem accedere debere, 
ut vel unum rite explices? ^ Non loquor de solo orationis usu, 
quem constat nonnisi diligenti omnium carminum lectione cogno- 
sci sed etiam de reliqua explicatione. Primum enim sententiam 
carminis Epinicii erraverit qui, perlecto eo, credat continuo recte 
se definiturum, nisi plurium carminum comparatione didicerit, qua- 
les ponere hic soleat Pindarus sententias, quales uon ponat. Ego 
cere quum primum in Pindarum commentarer, multorum carmi- 
num sententiam et compositionem non assequutus sum recte, quod 
formam et rationem horum carminum universam nondum satis 
perspectam habebam. Similiter quod hodie de tragocdiarum et 
comoediarum sententiis summis disputare coeptum est ut magno- 
pere laetor, non tamen confidam his disputationibus, antequam 
comparatis omnibus eiusdem poctae dramatis qualis fucrit cuius- 
que ratio penitus perspecta sit, veluti Welckerus de Aeschyli 
arte eximie disputare coepit. Apud Pindarum autem ne de car- 
minum universo sensu tantum loquar, etiam fabularum explicatio 
adiuvatur magnopere et confirmatur usu poetae cognito, imprimis 
ubi historicarum rerum cognitio deest. Sic Nem. X. quo fabula de 
Dioscuris spectet non traditum est in Scholiis nec patet aperte e 
ceteris poetae verbis; tamen non dubito amoris fraterni laudem 
inesse, cuius exemplum summum erant 'T yndaridae, quemadmodum 
saepissime apud Pindarum cum d»óoíc aliam virtutem coniunctam 
vidimus. Nec Nem. V. fabula de Peleo nunc tibi obscura potest 
esse, si ex superioribus memineris etiam 6cgoocvvzg admonitio- 
nem cum cv9oícg laude apte coniungi. Pyth. IX. fabulam de Cyrena 
primo adspectu credas propter solam urbis laudem positam, uti 
etiam creditum est ante; ubi vero omnium carminum comparatione 
didiceris etiam quae urbis causa proposita videantur ad victorem 
simul pertinere, videasque deinde in tota narratione amoris casti- 
tatem et pudicitiam tractari, non dubius ad Telesicratem referas 
omnia, ut aliis in carminibus cum laude virtutis admonitio est 
coniuncta. Non opus est pluribus; vides, quid dicam. Hoc ago, 


ut non perfici posse horum carminum explicationem ostendam, 
xoololok 


LXVI 


nisi efiam altius assurgat hermeneutica et examinata universa 
poetae ratione leges summas exploret et explicet, ad quas to- 
tum hoc genus Epiniciorum conformatum est. Quae quidem leges 
ut inveniri non possunt, nisi singulorum. carminum explicatio ac- 
curatior antecesserit, ita inventae plurimum conferunt ad hanc 
emendandam et firmandam, ut iterum eundem orbem videamus, 
quem in toto interpretandi negotio observavimus. Hac vero sola 
via ad summum finem tenditur; intramus in ipsam officinam poe- 
tae et secreta artis divinae spectamus, quae tot magnifica carmina 
finxit. Haec ego mecum reputans, ne summo officio interpretis 
plane defuisse viderer, Dissertationem supra lectam fentavi, post- 
hac ab aliis novis curis augendam. Poetica veterum perfectissima 
fuit, cuius leges quales fuerint explorare omni studio debemus, 
ac si plures viri docti ad. interpretandi studium se contulerint ef 
hanc artem, ut decet, coluerint, non dubito multa in poetis pate- 
factum iri, de quibus hodie nemo cogitat. Nam ab interpreta- 
tione diligenti omnia proficisci debent; haec est propria philolo- 
gorum ars, philosophandi scientiam quum etiam alii habeant, 
quemadmodum etiam nos ad ipsam Pindari interpretationem re- 
vocavimus omnia, quae diximus. 








F. G. SCHNEIDEWINI 


DE 
VITA ET SCRIPTIS PINDARI 
BREVIS DISPUTATIO. 


Quinque numero supersunt vitae Pindari graece conscriptae. 
Earum vitarum prima est a Thoma Magistro Scholiis ab ipso 
conformatis praeposita; altera apud Suidam exstat; tertiam, 
quam Vitam metricam appellare consuevimus, versibus he- 
roicis comprehensam XXXL, ex editione Romana acceperunt 
posteriores; nuper ex Eustathio intellectum est iam a veteribus 
enarratoribus appositam fuisse. Ego aetate priorum imperato- 
rum Romanorum consutam censeo. Sequitur quarto loco Vita 
Vratislaviensis a €. G. Schneidero Nicandri Theriacc. 
p. XV seq., post ab A. Boeckhio cum tribus prioribus edita 
ante Scholia. lllis nuper demum accessit vita, quae fuit ab Eu- 
stathio praemissa commentariis suis Pindaricis, qui periere, prae- 
ter prooemium. quidem; quod protractum ex codice Basileensi a 
Th. L. F. Tafelio in Opusculis Eustathii Francof. ad Moen. 
1882. mox repetitum est mea cura Gottingae 1837. 

Ex his vitis Vratislaviensi et Eustathianae maxima simili- 
tudo est, sed ut Eustathius et copia rerum et orationis integritate 
universe vincat alteram. Quanquam etiam Vratislaviensis sua sibi 
habet bona, ut fit, ubi diversi eundem fontem adierunt, Neque 
reliquae, licet tenuitate sua cum illis non comparandae, laudibus 
suis carent. Alia aliud habet, quo utare cum fructu. Universe 
aestimanti perpauca de vita rebusque Pindari cognita sunt 


aliunde quam ex carminibus ipsius ducta et in fabularem speciem 


compta. 
Si fontes vitarum, quae exstant, scrutare, pleraque ex vetu- 


stioribus carminum Pindaricorum enarratoribus fluxerunt, velut 
xcoerook 9 


LXVIII 


Eustathius S. 25. p. 14. zcActo?g suos vitam poetae scripsisse ait 
xor& cs Ilovraoyov x«i trfgovg. His proluserant historiae litera- 
riae conditores, docti homines, qui e disciplina Aristotelis profecti 
vitas vetustorum poetarum illustrare primi conarentur.  Prae- 
ter lapidum et domesticorum monumentorum testimonia ipsa car- 
mina poetarum fontes primarii fuerunt, ex quibus quae ad ipsos 
poetas spectare viderentur vel scite elicuerunt vel per vim te- 
mere extorserunt. illorum disputationes auctae postea et emen- 
datae sunt ab literatis Alexandrinis, qui ditissimae bibliothecae 
copiis assidentes studia sua ad corrigendos explanandosque scripto- 
res veteres applicabant nec de vita rebusque eorum omittebant 
quaerere. 

Sed eorum omnium ef aetate et auctoritate princeps est 
Chamaeleon lHeracieota, Peripateticus, "Theophrasti ae- 
qualis, qui zsol llwócgov librum ediderat, cuius ubertatem 
libri ex Athenaei memoria XIII, 573. C. facile aestimamus; vide 
ad Scolior. fr. 1. Eundem Eustathius p. 19. in testimonium vo- 
cat. Ex Alexandrinis commemorandus Ister est, de praeceptore, 
cuius exemplum sequeretur, Callimachii cognomen nactus. 
Cuius auctoritatem cum Chamaeleonte coniungit "Eustathius 1l. c. 
Sed peculiare scriptum de Pindaro non videtur confecisse: igitur 
Praef. Eustath. p. VH. illam memoriam ad librum Istri, cui Ms- 
Aozoidv titulum indiderat, referri debere conieci. Vide quae ex 
illo servata sunt apud Siebelin p. 33 seqq. et Historicor. Vett. 
Fragment. a C. Muellero Parisiis nuper edita p. 425. coll. 
Clinton. Fast. Hell. III. p. 509. Verum editor Parisinus quo 
iure 7MsAozoio?g ad Istrum potius Callatianum, quem zl voa- 
yo8íog xcAóv ([hA(ov scripsisse Stephanus Byz. s. v. Ka4Aacig 
testis est, voluerit referre, ipse viderit. Immo si quod aliud, hoc 
profecto scriptum Callimachi aemulum decet. 

Horum doctorum libris et si qui fuerunt praeter hos usus 
est Plutarchus Chaeronensis, civis Pindari, ex cuius com- 
mentario de vita Daiphanti et Pindari *) pleraque ad 





1) Fallitur Boeckhius fefellitque alios, quum et Scholior. p. 6. 
et Prooem. Expll. p. 13. Plutarchei libelli indicem hunc fuisse 
pouit: zzgi vo)0 Kocrmrog (jov xol 4oipivrov xoi IDwàa- 
oov. Titulus fuit Bíog Zze«tqgpuüvrov xol Iluwvóaoov. 
wr gh Photii bibliothecae cap. CLXI. p. 177. Hoeschel., 

3 118) 9 3. Bekker., qui inter alia, quae Sopater Sophista 
la oh jos Qiogóonv excerpserat , vidit sumpta xol £x 
ro) Kourmnrog tov datqgávrov ct x«i IIuvócoov Plu- 
tarchi, Sic enim ex praestantissimo codice Bessarioneo edidit 


LXIX 


posteriores epitomatores esse transmissa indiciis haud dubiis per- 
spicitur. Nam libri priorum ipsi paulatim in oblivionem abierant. 
Vide quae disputavi Praef. Eust. p. VIII seq. coll. Prellero ad 
Polemon. p. 68. 

Recentiore aetate praeter alios in vitam poetae accuratius 
inquisivit C. G. Schneiderus, iuvenili quidem libello, sed acu- 
mine et elegantis doctrinae laude, ut tum erant tempora, com- 
mendato: Versuch über Pindars Leben und Schriften. 
Von Joh. Gottl. Schneider. Strasburg 1774. Postea 
A. Boeckhius Praef. Expll. p. 12 seqq. maxime de temporibus 
Pindari disseruit, cui disputationi nonnulla de vita poetae ad- 
miscuit. Ex historiae poesis Graecae scriptoribus recentissimis 
C. O0. Muellerus dignissimus est, cuius perelegans de Pindaro 
narratio consulatur; vide Histor. litt. Graecar. (T. I. p. 391 seqq. 


Pindarus Thebanus 'Thebisne an Cynoscephalis, qui 
vicus fuit Thebanae ditionis, — a scriptoribus Kvvóg xsgpoAat, 
 & grammaticis prave KvvoxégoAor vocatur — lucem aspexerit, 
non satis distincte tradunt veteres.  Accuratius quam alii Eusta- 
thius S. 25. p. 14: Kou» Ornflaíov oi Kvvoxéqgoàiow* £x ro sms 
oi roU cogo? rovóÓs ytvéroosg.  Consentit Vita Metr. 
1l seqq.: 

II(vàüegov vwoyóonv Kouníóog ots; Orfns 

KAnüíxm sUvnÜ9ticn usvemroÀtuo zoiqdvrco 

I'évaro, voiercovou Kvvóg xtgoAzg mood yo. 

Neque aliorsum abit Thomas p. 4: Oi ó? Ileycovióov xoi 





Bekkerus, cum vulgo v& post Zfeip&vrov abesset. Nunc quid 
rei sit planissime apparet. Turbatum est in Catalogo Lampriae 
apud Hoeschel. (Aug. Vindel. 1598.) et Fabricium Bibl. 
Graec. T. V. p. 160. Harless., ubi perscriptus est 4À' 'Hgoa- 
xAéove (Mog. As 'Heió8ov. Às llivódoov. A£ Kodcm- 
roc x«i z«tgoarvrog (codex Fulv. Ursini zfvig&vrov). 
Paulo aliter catalogus Siebenkeesii Venetus ibid. p. 167 
seq.: 7ooxAfovg. Hoió0ov foc. Kodrnrog Bíog. zloiqoevrog. 
Pindari prorsus desideratur. $i compares utrumque indicem, 
facile apparet Lampriam quoque scripsisse: Kodrmrog fog. 
Zoipávrov xoi ILvóáoov. Nam quominus Daiphantum in- 
telligas Phocensem imperatorem cum Fabricio, praeter 
Photium obstat ipse ordo, qui homines Boeotos et eos lite- 
ris nobilitatos iuxta positos monstrat. Cratetem audiendum 
esse "hebanum, Diogenis cynici discipulum, docet Iuliani 
locus Orat. VI. p. 200: "E»érvyov rà Xoigoviio Ilhovréoyo 
z0v Koárnrog dvayocwowti fiov. 


LXX 


Mvpgro)jg, dmó xduns Kvvogxspilov. Contra diserte poetam 
ipsum ibi natum volunt Steph. Byz. s. v. Kvróg Ksgoloií* Àó- 
gog tjs O:ocGolíag. 7v ÓL xol yooíov (h. e. xuz) Onfgàv, dg. 
ov Ilívóegog, ziwig&vrov mais, [Bowriog, £x Kvvóg Ktgoiov,] 
psÀóv mzowujrác, ubi verba uncis inclusa alieno loco posita sunt, 
et Vratisl. p. 9: Orfaiog cv £x» Kwvoxtgdlov: xourg f£ écti 
Ongaixg. Quam controversiam ita solvebat Boeckhius, ut, 
cum in vico illo censerentur parentes, Thebis vel in alio loco 
'Thebanae ditionis habitasse arbitraretur, veluti in Attica civitate 
Acharnensis vel Salaminius potuit Athenis vel Eleusine habitare. 
Nobis nihil videtur impedire, quominus vocem veterum, qui pa- 
rentes vel ibi habitasse vel inde oriundos fuisse narrant, audia- 
mus, poetam ipsum "Thebis ortum credamus, quo se parentes 
contulisse ad concelebranda Pythia, quorum tempore natus est, 
suspicari licebit. . 

A testimoniis reliquorum discrepare Moschus creditur Idyll. 
III, 87 seqq.: 

Ilàca, Bíov, 99nvii 6s xivrr m0Àig, Gorte müvro. 

"Acxgoa uiv yodsu ct mol) mi£ov 'Howóoio* 

Ilivàóeoov ov zo9£ovzt có6ov Botovíósc Tat. 
Unde sunt qui cum Boeckhio Hylas patriam Pindari a Mo- 
scho dici sibi persuaserint, ut praeter ceteros Muellerus Or- 
chom. p. 990. Nempe incautius Palmerio fidem lhabuerunt, 
qui vulg. vAc. in nomen urbis temere mutatum ivit. Neutra 
Scriptura vera, sed quod est in uno codice servatum, xoc. 
Nam ut Thessaliae Kvvós Ksrpoloí, quae erant iuxta Scotussam 
urbem, Plut. Flam. 8., colles duo sibi ex adverso oppositi fue- 


runt, ita Thebis eunti 'Thespias — vide Xenoph. Ages. II, 22. 
Hell. V, 4, 58. — colles Boeotii ob formae similitudinem ita ap- 


pellati fuisse videntur, quorum ad radices vicus fuerit cognomi- 
nis. "Tantum igitur abest ut Moschus dissonet, ut Cynoscephalas, 
quod nomen versui suo refragabatur, circumloquendo exprimere 
voluisse videatur et ipse. 

Haec si probabiliter disputantur, fallitur H. N. Ulrichsius 
Itiner. Graec. I. p. 258., quum colles duos, qui hodie Eleusae vo- 
cantur, Boeotiae Kvvóg KsgoAcGg fuisse coniectat, rudera vici ad 
eos colles Hylas, unde scriptores non re, sed nomine dissentire: 
videri. At ne dissentiunt quidem. Nec iam audiendi, qui Hylis 
fundos habuisse poetam arbitrati sunt, quae res Moschum in er- 
rorem compulerit, ut post Boeckhium nuper posuit loan. 
Franzius Annall. Litt. Berol. 1841, 5. p. 38 seq. 


LXXI 


Puer Thebis educatus est, vir factus Thebis habitavit, ut 
praeter alios locos significat Pyth. III, 77 seqq. De domo eius infra 
dicetur accuratius. "Thebas matrem suam agnoscit, quae se non 
hospitem Musarum educaverit: praeclare poeta fr. inc. 163, a.: 

Ovrot us &évov 

OS) dóanguovo Moicüv énuíiüsvcoav xAvral 

0 5 B a t. 

"Nomina parentum in vitis diversa prostant. Eustathius: IIa- 
r5yo uiv lloydvàeg: xcrà Ó£ rive zaipávrov m Zxomilivov «v- 
Agro) xai Mvgro)g. "Evio! 0i vOv cvUróv [geacav Óvovvuíag 
Aóyo ZxomtAivov xoi Zaíqovrov AfyscQou. "AlÀor 0f zerfoQa Ilww- 
Qdgov sírs zerQco0v rüv Xxomslivov timov ysvícOonu. — Ecl Ó ot 
x«l ov Moro, cÀAX KAtoüixQv 7 xevà cvvoíoscuw KlriüiwQv?) 
pgríoa vÀ llhwódoo dveyodgovci:. Vratisl. p. 9: Tióg zlaigcv- 
TOv, xorà Ü £víovg Ilaycvüa: iviou 0$ Zxom:livov ovrÓv ysvta- 
Aoyovo:, rivig Ói rÓv Zxomslivov mzarocóv cro) ytvtcOuLt xol 
evAgtjv Ovra t4v Tízgvgv Oi0aÉa: avróv. "Fhomas p. 4: Tióg 
Zleip&vrov xard roDg dÀnOsoríoovg: oi Ó: XxomsAivov quoív. 
ol óüi Àfyovci rÓv «vrüv Zalqaevrov xcl ZxomsAivov: oi 0i Ila- 
yovídov xal Mvoro?g. 7j 0$ Mwvoró iyou5j9n Xxonslivo rÓ «v- 
Apt. 0g r5v cvAÀqrixzv iüíóüecxs vOv Ilívóeoov. Suidas: Zxoms- 
Aivov vióg, xarà Oi viwveg zoaigaüvrov, 0 xoi u&Alov dÀn9fg' O 
yào ZxomsAivov ioriv dqoviortoog xol mQogysvrg (olim zooys- 
v5s legebatur: zooysvíortoog coniicit Bernhardy) IILvócgov. 
Twig Ob xoi Ilayoví0óov icróoncav cvróv. Simpliciter zergog 
Zxomsl(vov versus yoctisysio: in IX. Lyricos p. 8. Boeckh. 

Pretium est strictim percurrere, quam veteres ipsi diversas 
vias inierint ad componendos hos fluctus. Primum igitur ex- 
stiterunt qui Scopelinum a Daiphanto non re, sed nomine distingui 
censerent. Qui quas causas opinionis habuerint latet. Sed si 
quis praeter tempus ingeniosus esse voluerit, Daiphanto a Kvvóg 
Ksgelov collibus subiacentium habitatione XxozzsA(vov nomen 
per lusum inditum fuisse ponet. Immo vel Pagondam eodem 
trahet. ^ Nobis tamen sententia vetustiorum auctorum nugis po- 
steriorum depravata esse videtur. Quippe fieri potest, ut illi quo- 
dammodo eundem parentem poetae dici potuisse disputaverint, 
Daiphantum quod genuisset, quod tibicinem docuisset: Scopeli- 
num. Sic Lamprocles Atheniensis Midonis vel filius vel disci- 


?) Kinóixg non est contractione ex XKAto0íxg ortum , sed ex 
KàrsÜüxm, a verbo xàfo, uude KlAsroiüíxg (KAtwibüixg) et 
KAstOüíun (KAsi0íxy) proveniunt cum multis aliis. Vid. Ahrens 
de Dial. Dor. p. 218. 


LXXII 


pulus fuisse [traditur Scholiastae Arist. Nubb. 9614. — Deinde 
alii Scopelinum ita removerunt, ut eum parentem alterius Pin- 
dari et ignobilioris, quem Suidas vetustiorem appellare videtur, 
fuisse statuerent. Ab his non videntur dissensisse qui Scopeli- 
num zeroov potius quam zercge Pindari ferunt. IIerocóv in 
Vratisl. a Boeckhio est, cuius iudicio fides accedit Eustathii ; 
codex zérooov, unde Schneiderus zoeroóov effinxit, h. e. 
zéroov. 'FTu vide, ne veteres fictores ipsi in diversa abierint: 
Eustathii enim orationem credo ita redintegrandam esse: "4440t 
0: márocov ILvóágov sive zero 0v rüv ZxonsAivov sizov ys- 
víc?oei. gitur alii Daiphanti uxorem post mortem mariti Sco- 
pelino nupsisse, alii hunc poetae patruum fabulati sunt. 

Tertium periculum eft id in trito artificio veterum gram- 
maticorum positum eorum est, qui alterum lyricum 'Thebanum 
nostri poetae dvsUioóv comminiscerentur eumque Scopelini filium 
crearení; quod ex Suida colligitur, qui recentiorem istum Pin- 
darum a cycno Dircaeo seorsum collocat. 

Postremo quartum effugium circumspexere alii hoc, uf 
Myrto matrem post obitum mariti, Pagondae, nupsisse dicerent 
Scopelino tibicini. Simillime hi atque ii, quos altero loco pone- 
bam, nisi quod pro Daiphanto Pagondam loquuntur. In his tene- 
bris aegre dispicias, quid vel verum vel vero proximum haberi 
oporteat. Interim Daiphantum et Clidicen parentes tue- 
mur, quos vita metrica novit solos. Et Daiphantum quidem — 
librarii nomen aliquoties in z/,0p«vrov corruperunt — et plures 
testes et locupletiores promunt, Philostratus Senior lmagg. lH, 
12., Steph. Byz., Thomas Mag.: x«r& vo?s cin9s6ríoove, Suidae 
auctor: 6 xoel u&Alov cn9éc, et praeter reliquos "Tzetzes Chill. 
I, 8. Accedit gravissimum momentum tituli libelli Plutarchei: 
Bíos zoaipéàvrov xei Ilvócoov. Nec de nihilo est, quod filius 
Pindari Daiphanti nomen gessisse fertur, de avo ex more vete- 
rum Graecorum nominatus; vide Eustath., Vit. Metr., Suid., 
Vit. Vratisl. Scopelinus autem tibicen cum puerulum in arte sua 
instituisset, fortasse a poeta alicubi honorifice commemoratus 
fuit vel nomine parentis vel ut. verba in istam sententiam defle- 
cli posse viderentur. Certe matrem Z7Mvoro ex simili origine 
iam olim repetii ad Eustath. p. 15., cum Pindarus ua$75r7s 
Mvozíóog yvvoix0g dicatur Suidae s. v.?). Eiusdem nominis 


3) Pearsonus hiulcam orationem ita coagmentabat: xei Mvocí- 
* , ^ ^ , "w^ , 
óog yvvouxóg [vióg:] ue9«v5rs [03 4&cov 9 Ziucovióov]. Fru- 


LXXHI 


diversàe formae Mvoro et Mvoríg, ut Bevxíg et Bevxo, Birro 
et Birríg, l'ügvo et l'ógvíg aliaque complura. Igitur cuius in- 
stitutione poetriae eruditus dicebatur poeta, eadem ab aliis ma- 
tris honore aucta est. Ceterum Myrto crediderim Pagondam se- 
cum attulisse, sive is pater sive maritus poetriae fuit. Nomen 
apud Boeotos haud infrequens: iam Olymp. XXV. Thebanus Pa- 
gondas Olympiae curru victor exstitit primus, Pausan. V, 8, 3. 
Alterum Boeotarchum, Aeolaidae filium, habes Thuc. IV, 91 
seqq., unde sua accepit Herodicus Crateteus apud Athenaeum V. 
p. 215, F. 

Familiam poetae fuisse ex nobilissima gente Aegidarum, qui 
a priscorum Cadmionum stirpe progeniti et "Thebis et Spartae 
sederunt, unde pars Theram et Cyrenas iussu Apollinis migra- 
verat, testatum reliquit ipse Pyth. V, 72 seq. Patrem Daijphan- 
tum vita metr. usvezroltuov vocat?); quod equidem non ex ve- 
riloquio nominis expressum, sed ex fide historiae narratum in- 
dico. Dux belli non dedecet generosam gentem Aegidarum. 
Congruens his est, quod frater poetae Eritimus vel Eritimon — 
Erotionem vocat Suidas — vit. metr. 4 seq. accurate describitur 
siüog 95ons, síüÀg mvyueyíng vtt moloicuoovvngs v càsyswwijg. 

Uxorem Megacleam, Lysithei. et Callinae filiam, 
vocat Vratisl., 'lTimoxenam metrica. Utraque potest fuisse 
deinceps. Daiphanto filio scripserat pater àeqzqoouxóv cuc, 
Eust. 29. p. 17., cum is a "Thebanis esset daphnephorus Apolli- 
nis Daphnephorii a Boeotis sancte culti creatus; vide Boeckh. 
ad Parthenia Pindari p. 590. Quo honore cum ii tantum digni 
haberentur, qui essent et specie pulchri et ozxov Ooxíuov, Pausan. 
IX, 10, 4., inde quoque familiae nobilitas comprobatur.  Filias 
Eumetin et Protomacham vocant praeter Epigramma in- 
fra ascriptum Vrat., Scholl. Pyth. III, 139., Suidas, Metr., Thomas 5). 


stra. Quod yvvoixog additum est, acute observavit Bern- 
hardy coniecturam capere licere ex versibus Coriunae infra 
perscriptis. lbi enim vituperatur Myrtis, quod (leva govcc 
cum Pindaro congredi non refugerit. 

*) Nobile Thebanorum nomen: sic ad Mantineam cum Epami- 
nonda Daiphantus caesus est, cui moribundus ille summum 
imperium concrediturus erat, ignorans iam ante se esse exstin- 
ctum, Aelian. V. H. XII, 3. Praeterea notus est dux Pho- 
censium equitum, qui Thessalos ad Hyampolin gravi proelio 
fudit, Plutarch. Non posse suaviter vivi sec. Epic. p. 1099. E. 
cap. XVIIL Pausanias Phoc. I, 4. Daiphantam vocat, quae 
forma olim etiam in vita metr. 2, exstabat. 

5) Eustath. 31. p. 23. et Vratisl. p. 10: Iloóg vv fgorijcevro, 
0i& ví oV. zÓ &U modzrovr, vzv Qvyovíon Oiüccw, Ov uó- 


LXXIV 


Natum se esse tempore Pythiorum testatum reliquit ipse 
fr. 205. Boeckh., 102. Dissen., apud Eustath. 27. p. 17. Vratisl. 
p. 9. coll. Plut. Symp. VIII, 1: 

IIsvrostqoig toov 
Bovmoumóg, iv & modrog sUvdcoO)nv ayamevóg 
$zóczooycvotg. 

Quod veterum superstitiosa religio in futurae praestantiae poeti- 
cae augurium inferpretabatur. 'lempora poetae non satis accu- 
rate notarunt veteres grammatici. Sic Thomas p. 4: Té9wzxsv 
6 Ilivócoog $6 xai ibrxovra éràv ysyovóg [], Og vise, OyOon- 
xovro] imi "A4f(covog &oyovrog xor& fxrqv wol oyOonxocr5v Olvu- 
zi&ó«. Peius etiam Eustathius 25. p. 16: I'evou£vo émi Coyov- 
vog "fíovog (voluerunt Bíovog, qu. 0I. LXXX, 3. Athenis ma- 
gistratum gessi) xorà rovg yoovovg AícyvAov, Q xol Gvyyty£- 
vytot, OpiÀncag xci dzovcusvóg ru x«l vüg &xsivov usyoloqo- 
viag. TéOvmnxs 0f, Ove và Iltocux& gxuofs, xcrà vqv fxvqv x«l 
oyüogxoczzv 'Olvumiaüo, £ncog frg $E xol ifyxovra, werà OE 
évíovg óyOo5xovra.  Saniora p. 17. affert: Koear& rv ro) XEto- 
Éov Oucucuw Tiwuots vnv rAmiov. Praeterea Simonide iuniorem, 
vetustiorem Bacchylide dicunt; Simonidem autem et Pindarum 
fere aequales vixisse inde effecere, quod uterque easdem res ge- 
stas aetatis suae attigisset Hieronemque Syracusanum una adis- 
sent, Vratisl. p. 10. Eustath. p. 17. coll. quae dixi Simonid. Cei 
Ír. 1l. Accuratius Suidas: I'eyovóg xoc& zv £c Olvunicüe, xocd 
cv mtobov croctsíav Qv íràv p 9"). Unde vulgo natales poetae 
Ol. LXV, 3. ponunt, quem calculum praeter ceteros Clintonus 
sequitur. Contra Boeckhius Ol. LXIV, 3. defendit: (tertius 
enim annus Olympiadis sistitur eo, quod Pythia tertio quoque 
anno Olympiadis acta constat incipiente Attico mense Munychione, 
veris tempore; vid. Corsini Diss. Agon. II, 12.): quem annum 
cum Suidae testimonio unice congruere accurato temporum com- 
puto effecit. 

Suidas quod Pindarum decessisse narrat éróv v£, pro eo 
numero nimis absurdo Bernhardy vo' ponendum coniicit. Vita 
metrica : 

Kávr9oevsv oyÓOxovro rsAstou£veov éviavróÓv. 

vov sU zoárrovroc £gm OsicQot, &AÀAAR xal modc- 

Éavrog. Desiderabat generum non solum locupletem et bea- 

tum, sed qui probe vixisset. Alii zoc£ovrog sv legunt et in 

diversum intellectum explicant; vide ad Eust. l. c. 


?) Xerxis invasionem memorant, quoniam Pindarum cum alias 
tum fr. inc. 941. eius mentionem fecisse sciebant. 


LXXV 


Si autem archonte Bione obiit, non potuisse ultra annos L*XIII. 
et menses novem habuisse demonstravit Boeckhius, qui, 
postquam varias rationes aliorum plus minusve improbabiles 
elevavit, eo inclinat ipse, ut Ol. LXIV, 3. natus, Ol. LXXXIV, 3. 
mortuus octoginta annos impleverit. Eamque rationem contra 
eos, qui Olymp. LXXX, 2/3. defunctum censent, ita vindicat, 
ut complura carmina ultra Olymp. LXXXI. removenda, Olym- 
pium quartum et quintum Olympiadi LXXXH, 1. assignanda 
videri contendat. — 

Boeoti quamvis reliquis Graecis, maxime finitimis Atticis ho- 
minibus, ingenito quodam stupore miraque inertia et animo ab ar- 
tium omnisque Atticae elegantiae studio averso infames haberen- 
tur, tamen Heliconiadum Musarum sedes ab antiquis inde tem- 
poribus cantu ef carminibus impense gaudebat. Epicos poetas 
genuerat Ascraeum Hesiodum et Chersiam Orchomenium, lyricas 
poetrias Corinnam 'Tanagraeam et Myrtidem Anthedoniam. Sed 
probrosum genti proverbium idque ab Attica invidia profectum 
Boworía jg in splendidum decus vertit maxime Pindarus 7). 
Quem quidem parentes puerulum tradiderunt Scopelino tibicini, 
qui zv evAmnruxzv £OíüoÉ£s r0v moiüc, Eustath. 25. p. 19. Qua 
in arte ab ipsa Minerva, ut ferebant, apud se reperta, v. Pind. 
Pyth. XII, 18 seqq., Boeoti, quibus lacuum amniumque ripae exi- 
mias arundines largiter offerebant, ab antiquo inde tempore ela- 
boraverant. Isque tum illius artis honos cum sacris deorum con- 
iunctae et vel legumlatorum cura commendatae — Plutarch. Pe- 
lop. 19. — inter Boeotos fuisse videtur, ut vel nobilissimae 
familiae puero non dedecori fore putaretur. Nam quod familiam 
Pindari, quam tibicinum fuisse quae de parentibus tradantur 
monstrare videri, hereditario iure certis in deorum solemnibus 
musicam exercuisse, maxime in culíu Magnae Matris et Panis, 
suspicabatur Boeckhius, quem praeter alios sequitur Muel- 
lerus Dorienss. Il. p. 335: id ut pulchre excogitatum est et illius 
áetatis institutis apte, ita optatum magis quam demonstratum 
videri debet. Nos nostram sententiam supra professi sumus. 
Quanquam sacerdotum munere Aegidas functos constat; v. 
Muelleri Orchom. p. 228. 


eU Themistius Orat. XXVII. .p. 334. Harduin.: Kol ydo ó75 xci 
5j Boworie qooíov uiv duo eg tivo £üóxei xci Ov Tiv, 
otu&L, Botoríav £xalovv, sig dztcuüsvolev T qUiov £mioxa - 
zrOvrtg* GÀÀ Op.og Ilívóegos x«i Kóowvo x«i Hoíodog ovx 
fuoiv»0qcav vüág VOS. 


LXXVI 


Fuit autem in fatis, ut Pindarus miraculo quodam divino ad 
poeticam artem factitandam converteretur. ^ Constat, de poetis 
suis, hominibus singulari deorum favore ultra humana evectis, 
quam mirabilia fabulari gestierint veteres Graeci, idque vel eo 
tempore, cum iam fabularum popularium de diis et heroibus 
proventus cessaret. Plerarumque autem istius generis fabella- 
rum fontem fuisse carmina poetarum ipsorum, unde ab homini- 
bus varie interpretando, exornando, deflectendo haurirentur, in- 
terdum vel cum summa affingendi licentia, facile semel monitus 
observabis. Quod dicebam miraculum non uno modo exornant 
veteres. "Teste Eustathio 27. p. 19. Chamaeleon et Ister in hunc 
modum narraverunt, dg ztoi 'EAuxGvog 95oQvrog?) evro) xol 
xwjLür xorsvty9ivrog sig UVzvov u£Auom TQ GrÓnerL. zQogxodí- 
coco xgoío évég9sro. Oi 0i üvog qaeciv (ütiv evr0v, cg u&Avog 
xol x]ooU zAZosg cvrQ ysyOóvoi rÓ oróue. Similiter Pausanias IX, 
23, 2: Ilívómoov mAwiav Ovro vsovicxov x«l ióvra ég Osomidg 
Qéoovs doc xovuorog mzsoL uscovcov udAiwre gufoev xómog xol 
Uzvog Um ovro) xortÀdufavsv: ó uiv Oy, Gg tiysv, xoroxAÍverOL 
Booy?0 Unio 5s 0009: u£Accou. ÓR eUrQ xo)svÓovri zoogrmé- 
rOvró vt xol ÉmAcGGov zwQ0g v& ytí(ÀAy vov x5oo): coy; uiv llw- 
Ócoco moisiv Gouere Éyfvero roievry. Adde praeter Vratisl. p. 9. 
Metr. v. 6 seq. Aelian. V. H. XH, 45. Antipatri Epigramma 
Anth. Plan. p. 718. nr. 305. Iacobs., quod emendatius sic exhi- 
bet Eustathius 27. p. 18: 

Neflosíov omócov cxAmwyÉ vzsoQíoysv evAQv, 

Toccov vzio z&cog £xgoys otio yfAvg. 
Ovóà? uárqgv czoÀoig mztoi ysíAsciv touóg £xsivog 
"Enàecs xqoo0srov, ll(vóeos, csio u£A.. 
Mdgrvg 0 MouvéAiog xsoósig 9:0g vuvov dsícag 
Tóv cco xol vouícov Ancdusvog Óovdxcov. 

Neque vero silentio praetereunda tabulae pictae Neapolitanae 
ingeniosissime adornatae memoria, quae est apud Philostratum 
Seniorem Imagg. II, 12. p. 71. Iacobs. Exhibuit pictor apes ad 
aedes Daiphanti convolantes modo natum infantulum in sacrae 
lauri myrtique frondibus repositum melle suo nufrituras: zo uiv 
y&o moi0íov ig Ocqvnv cnóxsivat wol xAdvog uvóbivne, ÉvuflaA- 
Aou£vov vo? z«rgüg isgoU rtvbsoUot TOU zoi006, (y Ov wvu[a- 


3) 9soiobvrog lusit R. Ungerus Theb. Parad. I. p. 190. Re- 
liqua vix serio scripsit, Tam sunt nugatoria. 


LXXVII 


Ad ts xaTyysü v5G Oix(og, Ort fríxrérO, xod TUUTOYO TxOUtTO fx 

"Péag, et quae sequuntur. 
Igitur plurimi apes nutrivisse Pindarum fabulantur; alii, qui 

incredibilem rem ad probabilitatem quandam redacturi erant, 

maluerunt per somnium poetae eam speciem divinitus oblatam 
esse: utrique, ut voluntate deorum ad pangenda carmina insti- 
gatum fuisse poetam declararent. In quibus figmentis illud me 
semper male habuit, cur de Pindaro talia fabulari veteribus in 
mentem venisse, hoc est de eo poeta, qui non tam ob melli- 
tam loquelae dulcedinem, quam ob os grandiloquum et gloriare- 
tur ipse et esset in honore hominum. Novimus Homerum, Ana- 
creontem , Erinnam, Nossidem ?), alios poetas atque poetrias at- 
que ipsum Platonem suavitate sermonis sui eiusmodi fabellas 
provocasse; vide Welckerum ad Philostr. l. c. li enim ex 
illa virtute censebantur primaria. Quod non cadit in Pindarum. 

Dicam igitur, quid sentiam. Poeta per carmina saepe se mel 

mittere|victoribus ait vel similiter poemata sua cum apum labore 

comparat. Confer Olymp. X, 4. Pyth. III, 64. Ol. XI, 97. Nem. 

HI, 76. Sed ne ex istis quidem locis fuisse conficturos fabulam 

crediderim. lllud potius dictum originem fabulae dedit, quod 

est fr. inc. 163: 

Meiàiocort?xrov xqoiov 
iu&à yAvxsocortoogóuga!?). 
Ceterum in eo agnoscas ingeniosam subtilitatem veterum, quod 

Thebis 'Thespias eunti vel circa Heliconem venanti illud acci- 

9) Eadem in Virgilium transtulit Grammaticus Anthol. Lat. I. 
p. 365, 29. 

10) Opinabar aliquando aliud carmen in causa fuisse, cur veteres 
suavem narrationem in Pindarum ipsum referrent. Etenim 
Didymus in libris ££myzoesog I1wóaoixgg apud Lactant. Inst. 
Div. J, 22. narraverat ,,Melissea, Creteusium regem, primum 
diis sacrificasse ac ritus novos sacrorumque pompas introdu- 
xisse, Huius daas fuisse filias, Amaltheam et Melissam, quae 
Iovem puerum caprino lacte et melle nutrieruut. Unde 
postica illa fabula originem sumpsit, advolasse 
apes atque os pueri melle complesse. Melissam vero 
a patre primam sacerdotem Magnae Matri constitutam, unde 
adhuc eiusdem Matris antistites Melissae nuncupantur." Postea 
illam cogitationem abieci, Nam Didymus ista aperte commen- 
tatus erat in locum aliquem poetae, qui usiícceg Magnae Ma- 
tris sacerdotes signabat. Eumque etiamnunc habemus, credo, 
fr. inc. 26: T'aig isgoici usiíoceig r£on£rot. Quae verba equi- 
dem non ex hymno in Proserpinam ducta statuo cum Boeckhio 
— quanquam eius quoque deae antistites id nomen gessisse 


constat; v. Preller. de Cerere et Pros. p. 58. —, sed ex 
hymno in Magnam Matrem propter expressa verba Didymi. 


LXXVHI 


disse fidissimi testes narrant. ta enim fingebant non tam, quia 
Cynoscephalae in eam partem sitae erant, quam propter viciniam 
Musarum Heliconiadum , fautricum poetae et patronarum. 

Igitur pater cum Pindarum ad maiora natum intellexisset, 
Athenas misit, qua in urbe clarorum magistrorum disciplina ad 
excolendam innatam facultatem poeticam frueretur. Quod circa 
Olymp. LXVIII, 3., cum Pindarus fere sedecim annos haberet, 
evenisse censendum est. Athenae iam tum poesis favore incli- 
tae choricorum carminum artifices celeberrimos vel allexerant 
peregrinos vel affluebant domesticis. Quorum facile princeps fuit 
Lasus Hermionensis, 6 ztgicÓOoutvog, zoo à émoiótv9r 
rv Àvguxnv, Eustath. 27. p. 19., qui Hermionae Argolidis natus 
et dithyrambicae potissimum poesi deditus tunc Athenis degebat, 
non poeta solum et homo sapiens atque acutus, sed peritissimus 
artis musicae praeceptor futuro poetae ad discendam necessa- 
riae!!1). Cum Laso Athenienses artifices commemorantur duo, 
quorum institutione usus sit Pindarus, Agathocles et Apollodorus. 
Et alteruter eorum .zgoiorcusvog wvxiiov xooQv xci dzoüómudv 
rjv Oidacxoliov énícrtvos Ilwóüdgo moii Ovri 0 Oi t0 c0 zi- 
cro9iv Óiexocuxcog ztoipon975. De Agathocle, praeclaro mu- 
sico eodemque sophista, videndus Plato Protag. p. 316. E. Lachet. 
p. 180. D. et reliqui ad Eustath. p. 20. commemorati. 

Nostris hominibus forsitan mirabile videatur, quod Pinda- 
rum natura ad poesin factum et natum vel sic disciplina aliorum 
indiguisse tradunt veteres. Sed ii desinent mirari, si qualis ars 
poetarum lyricorum, cum musica et choreutica coniunctissima, 
fuerit penitus introspexerint. 

Praeter rhythmorum et melopoeiae doctrinam haudquaquam 
in medio positam metrorum, cantus, saltationis, denique ars choros 
instruendi discenda erat a peritis. Quid quod vel dialecti usum 
tradi a magistris debuisse non inepte statui videtur.  Exuenda 
quippe fuit patria dialectus et vulgaris sermo a sublimioris poe- 
sis volatu procul arcendus.  Addisci debebat illud dialectorum 
temperamentum, quod altiorem poesin unice decere videbatur 
usuque tum poetarum Lyricorum erat receptum.  'Tradebantur 
praeterea regulae quaedam et praecepta, quae poetarum meli- 
corum mentem altius sese efferentem divinoque furore in trans- 


II) Uberius haec pertractavi in commentatione de Laso 
Hermionensi, quae praemissa est Indici scholl. Gottingens. 


1849/3. 


LXXIX 


versum raptam sanae tamen rationis frenis sapienter compesce- - 
rent. Veluti mythorum usus narrandique genus ab epica poesi 
diversum disciplina monstranda fuerunt. Ipsius poesis lyricae re- 
gulas quasdam et normas nemini migrandas exstitisse ipsa Pin- 
dari carmina aperte indicant. Identidem poeta quosdam rzs)uovg 
commemorat, quibus inservire debeat, veluti Nem. IV, 88: c& 
uexoàd à' iÉsvémsuv igUxsi us vt9uó0g Woo r' imuyóusvat. 
Pyth. IV, 241: Maexod oí vtio9et xar eueíiróv' doe yàg 
Gvvüzrtii* xaí vtwv& Oluov icwut Booyvv: zoAAoici Óü &ymuou co- 
gíag írígoig. Olymp. XIII, 47: £meroi 8' iv ixdoro puéírgov: 
voncot Ób xcioóg Gowrog. Pyth. IX, 46: "otro à' oisi usycAot 
zoÀ)uv9oi* Boix Ó' £v uowgoici zoix(AÀswv "Axox cogoig* ó Ói 
xoio0g Ouoícog llavróg Eye xoovqav. Sic saepenumero ab sci- 
tamentis mythicis se revocat legisque hymnis scriptae admonet; 
cf. OI. XIII, 93. Pyth. X, 49. XI, 38. Nem. III, 26. Atque car- 
mina sua quam meditate componere (uozgoev&v suam solet dicere) 
et quanto cum studio expolire solitus sit quantaque cum arte et 
prudentia per partes deduxerit, D issenii potissimum opera egre- 
gie patefactum est. Ipse profitetur Isthm. L, 9: 5 uot xoovoc 
viutGuccL. dog, ív & xéyvuoi' — sifov, à "moAiowvikg* dugo- 
rtQüv TOL yaoírov c)v Qroig fevÉc ciAog. lsthm. IE, 45. se hy- 
mnos suos £oyccac9o: dicit. Compositionem verborum artificiose 
factam £zéov 9écw ait Olymp. HI, 8.; ope Musae splendidos 
musicos modos excogitat Ol. III, 4: wsocíyaAov tVgàv rQómov 
Zeoío qov&àv iveguóbou m:0ílo AyAaóxouov. OL VI, 86: av- 
occi oiyuoroic. mÀcxov Ilowilov vuvov. Ipse poeta singulas 
partes carminum suorum scite secernit et significat Duvov z9o- 
xGuiov, zoooíuiov, xornió «oidiv; vide Welckeri egregias 
observationes Mus. Rhen. 1823. p. 964 seq. et quae Ed. Muel- 
lerus disputat Histor. doctrinae artis apud Graecos E p. 1l 
seqq. 

Universis illis difficillimae artis arcanis qui initiari vellet, 
eum praeter ingenii praestantiam haud levem laborem subire 
oportuisse facile est ad intelligendum. Quis ingeniosior Pindaro, 
quis a diis concessae et ingenitae excellentiae praedicator diser- 
tior? quis denique eorum, qui discendo acquirere conarentur quod 
natura negasset, despicientior? Zogóg 0 zoàlài& síóGg gvà: ua- 
Qóvr:g Oi Adfoor moyyAoGGíc, xO0Qoxtg Gg, xoovro yoovsrov 
Zhàg moóg Ogviya OQsiov, Olymp. Il, 86. — T0 àà gvG xoricrov 
&zov' zoÀÀol 0i Oidaxroig "AvOgomov oorraig xAéog "Q2oovcav 


LXXX 


, 
iAíg9o:, Ol. IX, 100. Tézvot à' fríoov frtomw* gor à iv sd- 
Qsloig "'O8oig crsí(govra u&ovecQ9o, gv, Nem. L 25. ZXwyysvei 
8 vic svOoÉ/e u£yoa Boí9sv* "Og 0E OrBdwr. Éyev, apegevvóg dvrjo 
&Alor iia zvéícv ov mor &rotwti Korfa mo0i, uvoiiv Ó' dos- 
T&v drslsi voco ytétrai; Nem. HI, 10. Scilicet idem tamen con- 
cedit disciplina insitam naturae bonitatem conformari et ad fasti- 
gium perfectionis evehi posse. Ol XI, 20: Or£cig Ó& ws qvvr 
dosrG mori IIehoQtov óQudcot xÀéog dvzQ 9t0) cüv maAdnc. 

Pindarus circa vigesimum, puta, annum aetatis suae "Thebas 
redux carmina pangebat, sed ut Boeotis tamen suis non magno- 
pere satisfaceret. — Cum Myrtide poetria certamen subisse sci- 
mus: Tanagraea Corinna, cuius carmina fere heroicarum fabu- 
larum Boeotis domesticarum materiem habebant, obiurgavit ado- 
lescentulum Q7 zoi?vr« nuv90ovse. Cuius reprehensionis ea vis 
fuit, ut continuo quod deliquissef reparare conaretur; sed, uf 
fere fit, modum ea in re excedebat. Narrat Plutarchus de Glor. 
Ath. XIV: 'H Kógwva róv Il(vóugov Ovra véov £z: xoi r3j Àoyi- 
órtgri cofeoÓg zocusvov ivovüérnotv Gg Guovcov üvra xol uj 
zoio)vra uv9ovs, O r]g mOuQrixáe £oyov sivot Gvuprfmx«e, yAoG- 
cag óR xol xeroyonostug x«l usrcqoicstg xci u£Ag xot óvOuoUg 
güscuere roig mTodyuecw Vmort(9:toi. —ZpóÓoa ovv émicrioag 
ó Ilivóüwoog roig àsyouévoig émoínosv ixsivo v0 ufAog: 

"Iaugvóv r yovcoldxzarov Miàíav xrÀ. (v. hymn. fr. 1.). 
Zuauivov 0 vj Kooí(vvzg ysiacaca ixsívr T9 gsvoi Ósiv Egm 
aniíotiv, dAÀd ug GÀo cQ QvÀdxg. TO y&g üvrt cvyxs- 
oíceg xol ovugoonoes zovoztoutov rw& uv9ov O lIlivüegog vó 
pilos iEfyisv. Eodem tendit Vita Metr. v. 9 seqq.: 

Tà ài àvgOóyyov énéov usiéov 9' vno9rucv 

"Enzisro O0ia Kogwvo, 9:usiàua à Qzact uvdov 

Tó zoÀcov: utezà civ à. Ayoa90xAéog £uuoosv avórs, 

"Og ó& vé oi xeríüsÉsv 600v xol ufroov doiürg. 

Sed quod Agathoclis institutionem post Corinnae monita collocat 
auctor, in eo lapsus videtur coniectura. Id hinc cognosce. Etenim 
Corinna non in eo substitit, ut Pindaro modicum usum mythorum 
commendaret, sed eadem patrii sermonis amantissima, ut mos esf 
muliercularum , sonum sermonis-Pindarici a Boeotorum dialecto 
alienum eumque Attica consuetudine fucatum non aequo animo 
tulit. Memorabile eam in rem testimonium Schol. Aristoph. Ach. 
4326: '"Ayoodttiv: £v dyooG OioroíBew* "Avzuzóg* o9£v xol m 
Kógwvo écri vo) llwódgov AtruxiGti: Ém:l wel iv v modro 


LXXXI 


rO» ll«o9sviov iyogcaro r5 Aífs( !?). Corruptorum verborum 
emendationem frustra tentavit Piersonus ad Moerid. p. 70., 
licet praeter Boeckhium ad Parthen. fr. 1l. Bernhardy ad 
Suid. s. v. Kóoivva p. 944. et G. Dindorfius pro certa acce- 
perint, hane: x Kóowwvo, fri 0i 0 Il(vóegog crrixífew. Mentem 
Scholiastae primus sagaciter perspexit Iac. Geelius, quem ho- 
noris causa nomino, in literis nuper ad me datis: ,cyooc£si," 
inquit, ,,verbum Atticum est, unde Corinna Pindarum reprehendit, 
quod Atticum verbum admisisset. Verba non praesto: videntur 
tamen ita fere restitui posse: 09s» xol 7 Kogwvae émwtwuG ILv- 
ódoo drrix/fovri." Simul hinc appareí commonefactum poctam 
esse a Corinna Athenis reversum Thebas. Quanquam non negem 
vel ante illud tempus Corinnae praeceptis locum fuisse. 

Ab eadem poetria Pindarus aliquando in certamine poetarum 
victus est, si quidem audimus Pausaniam IX, 22, 8: Kooívvge, 
7] uóvg 05 iv Tevdyoo cuore imoímes, rovvns fori uiv uvyua 
iy msoipovsii rg mOÀsOg" fori 0b iv vQ yvuvocio yoagrn, rot- 
vic viv xspaÀnv y Kogwva dvodovuévg rág víxug fvsxo, p Ilív- 
Qooov Gcucrt Évíxmotv iv Orfoug' gaíivsroi Of uot vix oot cz 
"OwwAixrOv cs tÜvexw, Ori gjürv oV Tj qv r9] Zíooíói, dgmso 
ó Ilivómgog, dài ómoim cvvrcswv futiiov ol AloAsig, xal Oti gv 
yvvcixdv tdv rórt zÓs wxwAAíorg tO tiüog, si vi iml rjj sixówi 
üsi rexpaí(grcÜüc:. Quinquies victum scribit Suidas s. v. Kógwwva: 
ivíugos mtvraxig, Gg Aóyog, llívóegov, ubi dubium esse potest, 
utrum og Aóyog ad zvrcxig solum an ad universam famam per- 
tineat. Res ipsa per se haud incredibilis, sed in sola tamen con- 
iectura videtur posita fuisse vel Pausaniae tabulae pictae orna- 
tum explicantis vel exegetae Tanagraei domesticam poetriam 
victo 'Thebano vate nobilitaturi. Etenim versus supersunt Co- 
rinnae ipsius, quibus Myrtidem vellicatí, quod mulier nata cer- 
tamen cum Pindaro non detrectaverit; cf. Corinnae fr. 12. De- 
lect. : . 

Méugouy 0 w75 Awovo&v Movoríó iovya, 

Ori Bovà qo)c £e Ilwócooi0 zov £ow. 

At ut confiteamur verum esse, quod Welckerus illius narra- 
tionis integritatem vindicans in docta de Corinna disputatione 
Creuzeri Melett. II. p. 10 seqq. inserta observat, non eosdem 


12) Ravennas post Oceroífe:v addit £v é£ovoíc xoi zeóóncío £orív, 
quae verba male reliquis interveniunt, cum spectent ad Ari- 
stophanica: évre$9  wyoodfsuww zoici IItAozovvmoíoig &bsotwv. 
Idem codex verba "zrix6g — Tij A&étt prorsus ignorat. 

xoloroorok 


LXXXIH ! E 


nos esse omnibus horis, utque Corinnam aliquando cum discipulo 
suo certamen non defugisse concedamus: illud certe explodemus 
ut indignum fanto poeta, quod nugator Aelianus transmisit Varr. 
Hist. XIII, 25: IIivóeoog 0 zowmr5g cycovifousvog év Onfoig dua- 
Sici msoumtGcÀv dxooareig nrt»O9rn Kooivvng msvtdwig. '"EAÉyyow 
ó: viv «uovcíav c)rdv 6 llívóegog cüv &xdàsu vv Kogwwewv. 
Quam inficetam historiolam a male sanis grammaticulis ex iis 
locis extortam esse, qui ?v Bororíav proverbium tangunt, quovis 
pignore contenderim. Cf. Olymp. VI, 90. cum Scholiis, quae affe- 
runt fr. dithyr. 9. 

Ita deducimur ad reliquos poetas, unde profecisse Pindarum 
volunt veteres. Quem quod in magnificentia orationis nonnihil 
ab Aeschylo adiutum ferunt, videtur id mera suspicio gramma- 
ticorum esse, qui et aequales eos vixisse et in omni genere ser- 
monis multa communia habere scirent. Omnino magistrorum 
et discipulorum vinculo grammatici antiquos poetas et scriptores 
eiusdem aetatis similique indole constringere amant. Lidem xoi 
Zuuovíóov dxojcc. perhibent, v. Eustath. 25. p. 17., qui quidem 
iam tum gloria haud vulgari floruit, cum Pindarus in cunis va- 
giret. Neque insulse veteres et praeter fidem, modo auditoris 
cogitationem dempseris. Nam Simonidem, qui in primis et Grae- 
ciam universam pervagatus ef omnem campum poesis lyricae 
permensus erat, in quemvis poetam natu minorem aliquam vim 
ostendisse par est credere. Pindarus vel Athenis viderit vel 
Delphis et Olympiae vel in aliis ludorum solemnibus. Sed 
fieri non poterat, ut Simonides ad crescentem ingeniosissimi 
aemuli laudem quiesceret: erat enim in eo summa cupido glo- 
riae nec minor cura quaestus ex poesi sua redundantis. Hinc 
facile credimus, quod narrant veteres, Simonidem sibi non tem- 
perasse, quin per carmina oblique aemulum carperet; vide Pro- 
legg. Simon. Cei p. XXX seq. Neque ea, quae Scholiastae Pindari 
in epiniciis hic illic in Simonidem iacta loquuntur, prorsus tanquam 
insana commenía repudianda sunt, modo teneas rixarum inter 
utrumque agitatarum memoriam ad posteros propagatam non 
ubique recte in interpretatione, poetae esse ad partes vocatam. 
Adde, quod causas discidii non tam in rebus frivolis atque humi- 
libus et tantis poetis indignis quam in diversitate naturae atque 
artis lyricae positas fuisse quaedam vestigia fidem faciunt. 'Ta- 
lia in carminibus suis impugnare lyricis poetis moris fuit. Sic 
Lasi literam sigma ex dithyrambis suis proscribentis difficiles 
nugas libere risit Pindarus dithyr. fr. 5.; sic idem Simonidis ar- 


LXXXIII 


tificia narrationesque mythicas interdum  explosisse videtur. 
Quanquam quae Simonidem tangere annotant Scholiastae, eorum 
pleraque in Bacchylidem potius torta videntur. Qui cum ad Si- 
monidis, consanguinei sui, imitationem anxie sese contulisset 
eiusque vestigiis insisteret studiosissime: Pindarus 6 zolia s/üog 
9v& operosa Baccehylidis conamina contemptui habuit. Utrius- 
que poetae obtrectationem et in mythis diverso modo usurpandis 
et in sententiis generalibus diversum in finem directis comparere 
etiamnunc in reliquiis carminum egregie exsecutus est C. F. 
Neuius Bacchyl. frr. p. 3 seqq. — Praeter hos poctas quod 
Amphimenes quidam €Cous £gilovsíxe IIwócoco auctore Diog. 
Laert. II, 25, 46., obscurum est quorsum pertineat. 

Postremo Pythagoreum nuncupat Pindarum Clemens Alex. 
Stromm. V, 14. p. 710. Potter.: Mvcrixortgov 0 Botriog Iliv- 
&agog, &vs llv9ayóoriog dv: "Ev dvógdv, v QOtàv yévog, ix 
piüg ÓB zvfousv uaroóg Gugco (Nem. VI, 1.), rs VÀAgc, moooóí- 
0061, xal fva rÓv rovrov Ünuiovoyóv, Ov doirorfyvav muro 
Afyst, tÓv xal tdg zo0xomàg xor dÉtíav tig QtÓrmve mc0s6yn- 
Lfvov. Alii ea potissimum loca Pindari, quae sunt de vita post 
mortem futura, a Pythagoreorum decretorum fonte fluxisse ar- 
bitrantur, alii ad mysticam disciplinam Orphicorum illis vetu- 
stiorem confugiunt. Illud certe haudquaquam opus est, uf sta- 
tuamus Pythagorae quosdam asseclas disiecto sodalitio suo ex 
Italia profugos adisse Boeotiam, quorum familiaritate sua do- 
gmata edoctus si£ Pindarus. Omnino quae de vita beatorum ce- 
cinit poeta nec iam certae cuiusdam scholae philosophorum — 
quos drtig cogíag xaomóv Ooémovreg vilipendebat — illa aetate 
propria erant, immo dudum sapientissimi cuiusque mente volu- 
tata, nec ita comparata, ut in unam aliquam speciem persuasio- 
nis iurasse poetam dicas. Etenim opiniones suas ad eorum, qui- 
bus carmina sua destinabat, opinationes religionesve accom- 
modabat singulorum. Sic temporibus serviens fr. Thren. 1. ELy- 
sii Homerici suavitatem adumbrat, cui fr. 4. metempsychosin 
adiungit; alias vires animumque moresque aureos educit in astra 
nigroque invidet Orco, alias Orci tenebras non invidet mortuis. 
Cf. Welcker. Mus. Rhen. 1833. II. p. 121. Adeo sibi non con- 
Stat poeta.  Conferendi sunt qui haec uberius pertractarunt Lo- 
beckius Aglaoph. p. 801 seqq., Brandis. Hist. philos. Graecor. 
et Romanor. L p. 88 seq., Preller. de Cerer. et Proserp. p. 
239 seq. et Muellerus Hist. Litt. Graec. Y. p. 413 seqq. Deni- 


que Eleusiniis initiatum fuisse Pindarum ex istorumque doctrina 
xoololorek 9 


LXXXIV 


quaedam fortasse ducta carminibus inspersisse arguit 'Threnorum 
fr. 8. in Atticum hominem, uf consentaneum est credere, scri- 
ptum. 

Haec de praeceptoribus et disciplina Pindari dicenda habui. 
Nunc paucis complectamur poesis Pindaricae initia atque pro- 
gressus. Et hymnum quidem illum ob mythorum profusionem a 
Corinna notatum grammatici fanquam primum praecocis ingenii 
fetum agmen hymnorum collectionis ducere iusserant. Ex illo 
antiquissimum carmen est Pyth. X. Olymp. LXIX, 3. a viginti 
annorum adolescente Hippocleae Pelinnaeensi diaulo inter pueros 
Pythiis ludis victori scriptum, in quo quaedam tamen exuberan- 
tis copiae vestigia residere ipse Boeckhius concessit Expll. 
p. 930. Sequitur carmen Pyth. VI., quod annos XXVIIL natus 
Xenocrati Agrigentino per filium 'lhrasybulum curru Pythiis 
victori scripsit Olymp. LXXI, 8. Omnino ex tabulis chronologi- 
cis Boeckhii intelligitur, priora carmina epinicia Pythiorum 
solemnium "victoribus dedicata fuisse, unde observes Delphici 
templi Delphicique Apollinis sacra Thebanis vicina in excitandam 
conformandamque Pindari facultatem poeticam aliquam vim 
exercuisse. lmmo vero ex antiqua Delphorum lingua Pindarus 
pariter atque Hesiodus quasdam dialecti proprietates assumpsisse 
videtur; v. Ahrens de Dial. Dor. p. 357. Delphico deo quam 
coniunctus per omnem vitam manserit, infra scripsimus. 

Vixit Pindarus ea aetate, quae ut ab epici carminis simpli- 
citate paulatim desuescebat, ita a religione deorum haudqua- 
quam degeneraverat. Nec veteres poetae lyrici ex despicientia 
deorum religionumque profanatione sibi laudem accrescere opi- 
nabantur. Immo uf quisque deos maxime coleret vetustisque gen- 
tis suae heroibus praeconia sua dederet, ita popularibus suis erat 
acceptissimus. Ea mens Pindari, ut quae de diis heroibusque 
fabulae hominum ferrent cum fide susciperet, nisi quod ea procul 
esse voluit, quae deorum sanctitati parum convenire viderentur. 
Ipse profitetur: iori à' ivógl qusv &oixóg dugi Óoiuóvov xcAa. 
Quapropter ea potissimum ex mythis delibavit, quae moralem 
usum habitura essent. Neque illa de deorum sanctitate persua- 
sio ad ostentationem assumpta, sed: medullitus insita fuit a puero, 
quem quidem vel nascentem benigne respexisset Apollo, recens 
natum, uf eximie fingit pictor apud Philostr. Senior. Imagg. II, 
12., Magna Mater honorifice salutasset e£ Pan cum Nymphis 
choreas ducendo honoravisset. Nimirum iis numinibus se prae 
ceteris addictum fuisse ait ipse Pyth. III, 77: 


LXXXV 


AM! xev EncSai uiv iyàv i9dlo 

Motgí, ràv xo)Qwi zwo' inv moó9vgov cov IIovl usÀmov- 

tot Sou 

ZXruvàv $s0v fvvéyim. 

Igitur iam ante Olymp. LXXVI, 2., quo pertinet illud car- 
men, Matri Magnae delubrum sacraverat Pindarus. De qua re 
antequam explicemus, de interpretatione verborum dicendum est. 
Duplex enim loci interpretatio prostat in Scholiis nec nostris in- 
terpretibus convenit. Alii Magnam Matrem una cum Pane cele- 
bratam intelligunt a virginibus Thebanis per mysteria noctu 
acta; contra alii Magnam Matrem a Pane cum Nymphis iuncto 
cantatam defendunt. Priorem sententiam Dissenius amplecti- 
tur, altera Welckero ad Philostrat. p. 465. omnes habere nu- 
meros veritatis visa est. Cui prorsus assentior. Quippe vel col- 
locatio verborum suadet eam interpretationem, quae xovocg a Pane 
non divellat. Nymphae autem quod xovooóv appellatione simpli- 
citer designantur, ipsa coniunctione cum Pane recto intellectui 
prospectum ivit poeta. Similiter 'Theodoridas Anth. Pal. VI, 156. 
Leonid. Tarent. Epigr. LVI, 4. CVHI, 9. Meinek., quem vide ad 
Moerus Byzantiae verba in Delectu Epigramm. p. 100. Neque 
vero virginibus Thebanis decorum fuerit noctu Parthenia vel 
Metroaca in honorem Deae cantare; nec illud iure in hac ex- 
plicatione vituperatur, quod Nymphae commercia cum urbicis 
hominibus locisque detrectent. Immo cum ipsius deae in monti- 
bus saltibusque coli solitae sacellum in urbe exstructum esset, ne 
Nymphas quidem fas erat urbem refugere, noctu quidem , quo 
tempore cum Pane choreis ludere consuessent. Postremo tabula 
picta praeclare huic sententiae favet: iA£yovro Ó3 xol (praeter 
sonum tympanorum in delubro Rheae concussorum) ei Nwvugo:i 
qoosücaí ol xci dvacxigrzGe. rüv IIGve. Et paulo post: "Ayst xoi 
r&g Nvuuqgog £vógócovg xol olag £x mqyov. 'O ài IIàv ifooyti- 
rut. uiv óvOuóv Óy wa. 

Pan tanquam gusycAeag 9s0)0 xcov zcvroóczog Matrem co- 
mitatur. Quorum numinum cultus Pindaro domesticus utrum, quo 
Philostratus vocat, a maioribus poetae traditus fuerit, an, quod 
Scholiastae testantur, certam aliquam ob causam ab ipso de- 
mum institutus si£, firmare non ausim.  Narratiunculae variae 
exstant: Aristodemi in Scholl. Pyth. III, 157. haec sunt: 'OAvuzi- 
qov evAqrqv Oióamcxópsvov vm llwódcoov ytvícüet word rÓ 0Qo6, 
Ozov Tijv usiérqv cvvsrtídüsi, wol apógov ixcvóv xoi qgioye (civ 
xorougsoouévqgv. 'Tóv Ór Ilivóeoov iémoicQ0usvov Gvviütiv Mm- 


LXXXVI 


roüg Ord» Gyolue Aigivov roig tociv imtoyOusvov, OQtv avrov 
GvriüovceGOnL mzo0g Ty oixío Mmroóg 9:àv xol IImvóg you 
ro)g ÓPi zolíreg mz£uwpovrag ég QroD mzvvOdvicOon mzsol rÀv éxn- 
[mcouévov: vóv 0i dvsumsiv isgóv Mnroog Qcóv idovcecQoi* rovg 
0i éx«mAmytvrog vOv llívóegov Oi&à vÓ zootiAngpévor rÓv zonouóv 
óuoíog rÓ llwóuoc éxsics vriuGv civ UtÓv rsÀeroig. Oraculum 
igitur de solo Magnae Matris delubro admonet: Panis, 7MMoeroog 
Meryciog ozaó0ov, &ycÀAuc simul dedicatum iri sponte patebat. 
Neque Pausanias quidquam de aliquo Panis delubro, quod qui- 
dam commenti sunt: Dircen transgressus vidit ruinas aedium Pin- 
dari et matris Dindymenae sacellum, cuius statuam deae a Pindaro 
votam confecerant Aristomedes et Socrates Thebani, Paus. IX, 25. 

Piissimi poetae amorem Pan ipse miraculo quodam Pindaro 
ostentato luculenter prodidisse fertur. Quippe conspectus dicitur 
Pan inter Cithaeronem et Heliconem, cum paeana Pindari vel 
aliud nescio quod carmen cantaret. Quem honorem poeta car- 
mine in Panem composito remuneratus creditur. Initium exstat 
Parthen. fr. 2., quod carmen a grammaticis inter z& xeyoot- 
Guivo rv IleoQsvíov relatum fuit: 

*"Q, IIàv "Aouoüíag usüiov xol csuvov düvrov qVAa£, 

Moroóg Mesydieg Oza0dc, dyvàv Xooírov u£Aque csomvóv. 
Compara Eustath. 27. p. 18. Vratisl. p. 9. Metr. 19. et quae con- 
gessit Boeckhius Fragmm. p. 591 seq. Mihi ista et ex Py- 
thiorum loco et ex Parthenio illo ad augendam optimi vatis 
gloriam a grammaticis conficta et ingeniose conficta videntur. 
Ceterum si credere liceret hereditarium quendam familiae Pin- 
daricae cultum illum fuisse, haberemus unde tibiarum . potissi- 
mum sífudium explicaremus. Nam isía numina ex Phrygia in 
Graeciam advecta tibiarum cantus secum attulerant. Et in aule- 
fica arte quanto opere Boeoti praestiterint reliquis Graecis, si 
excipias Argivos, pervulgatum esf. 

Praeter Magnam Matrem lovi Ammoni a. gente Aegidarum 
insigniter culto dedicarat statuam a Calamide factam, Paus..IX, 
16, 1. Idem Ammoniis Libyae misit hymnum in Iovem, quem 
vidit Pausanias in columna zo:yvo iuxta aram a Ptolemaeo 
Lagi deo sacratam, l. c. Cf. Hymn. fr. 7. coll. Boeckh. Oe- 
con. Ath. IIl. p. 258. Muelleri Orchom. p. 358. De singulari 
Ammonis lovis favore, quem sub finem vitae expertus Pindarus 
dicitur, infra disputavimus. Denique 'Thebis Apollinem Boedromium 
et Mercurium 4yoooiov statuerat, Paus. IX, 17, 1., coll. Eustath. 
21. p. 17. Cuius verba haec sunt: Zzfi& vó Qsogis 00bot xol 


LXXXvII 


Tile 04A ztoiovoíav Eoyev Ev "EAAgow. "AmoAAov yo)v oUto, 
qecív, eUrüv £gíAst, óg xoi usoíóe Aeufdvswv ix rÓv Qvouévov 
Éxs(vco xal róv isoía 0? fodv iv raig 9voícis" IIivüeoosg ini 
tü Ósizvov rO Qs. Kol 4Aloc: Ilívówoog ivo iml tà 
üsimzvov» roU 9:0). Korà ób WAÀovg £v zfsAgoig wAsísw ó 
»soWügog ufliov tüv vtàwv xnovccr. xo9' yufgav: Ilív8wgog 
ó uovcozotóó6 zuoíro moóg cü Üsizvov rà 9ed. Eo- 
dem feruntur Vrat. p. 9. "Thom. p. 4. Ineptius Metr. 17. cibi 
vinique portiones semper Delphis 'Thebas missas comminiscitur. 
Neque satis probabiliter Paus. IX, 20, 2: EuvOoxiuovvro avcóv 
70m dvà müoav rjv 'EAAdÓa ic miíov OoÉms gorv 5 IIv9ío üvei- 
zt006c Zírlgoic, ómóccw dzr5oyovro vrÀ AmnóAiovi uoiowv rG IIw- 
Qdoo r$v lonv dmávrov víutww. Accuratius reique naturae con- 
gruenter Plutarchus de Ser. Num. Vind. 18. refert Pythiam de 
Theoxeniorum epulis Pindaro portionem dari iussisse, quem ho- 
norem ad posteros poetae durasse: Avceuváo95ti rv Osoftsviov 
x«l tjs xol9s Pxtívng utoíüog, 7v dqaioo)vttg rovg IIwódgov 
xnovtrovcot A«unfdvsww dmoyóvovg. Quos dzxoyóvove Pindari erra- 
verit qui cum Prellero ad Polemon. p. 68. cum doyóvoig 
'Ouroov comparandos putabit, nisi forte Arrhiani narrationem de 
posteris poetae ab Alexandro clementer habitis eodem modulo 
metiémur. 

Poetam Delphos frequentasse carmina loquuntur. Habuit ibi 
sellam ferream, in qua, quoties Delphos inviseret, cantaret quae 
in Apollinem pepigisset carmina; v. Paus. X, 24, 4. Carmina 
enim sacrificabat Deo, quippe &xezvc« 9wov, ut poeta: quo spe- 
ctat dictum eius apud Eustath. 31. p. 29: 4:Ago06& £ootyQ9tg rí 
zdosoru, 9Uccov, Iluiüvo tixs. Simul sella illa arguit rudem 
cantus haudquaquam fuisse Pindarum, quod prave ex re non 
satis perspecta confinxerunt véteres; v. Eustath. l. c. p. 24. 

Hactenus de Pindaro cultore deorum. Restat, u£ videamus, 
quomodo cum hominibus suae aetatis versatus sit. Mos fuit 1y- 
ricorum poetarum omnes Graeciae terras peragrare, ut deos 
hominesque carminum suorüm dulcedine permulcerent, sive in 
publicis civitatium solemnibus sive in privatis comissationibus. 
Dona et munera accipere et vel certam pecuniam pro pangendo 
carmine pacisci citra invidiam fuit. Opera enim poetarum Grae- 
cis hominibus in vitae quotidianae usibus ponebantur et ut me- 
dici et technici, ita réxrovsg $uvov accensebantur roig Ózuovo- 
yoig. Pindarus in hànc consuetudinem aetatis suae suaviter 
iocatur lsthm. IL. init. Nec turpilucricupidus censebatur qui 


LXXXVIII 


munera et pecuniam sectaretur, modo a Simonidea avaritia abs- 
tineret. 

Habitabat Pindarus 'Thebis (r&g é£oerswov vóoo zíopot, 
Olymp. VI, 85. coll. Pyth. IV, 298.), unde frequenter vel ad 
ludos sacros spectandos vel principes viros exterasque civitates 
salufaturus excurreref. Ex quibus nulla ipsi dilectior videtur 
fuisse quam Athenae, nutrices ingenii sui, quae urbs post pugnas 
Marathoniam et Salaminiam haud dubie principatum tenuit Grae- 
ciae. Nec dubitavit Pindarus Athenienses ob fortissima facta in 
bellis Persicis exhibita magnificis efferre laudibus, quamvis a po- 
pulari imperio pariter atque ab tyrannide animum gereret alienio- 
rem et Doriensibus potissimum institutis civilibus unice delecta- 
retur. Sed mens poetae integerrimi pravo partium obsequio li- 
bera iudiciique sui compos neque caeco partium studio Musam 
suam dedidit et quicquid in singulis vel civitatibus vel homini- 
bus laudabile et praeconio suo dignum reperiebat, ei carminum 
suorum veneres impertire solebat. Tgitur ut tyrannos celebravit, 
ita nec liberarum civitatium laudationi defuit. "Vide quae Guil. 
Wachsmuthius disserit de Pindaro reip. constituendae et ge- 
rendae praeceptore disputat. II. p. 18 seqq. (edita est Kiliae 
1824. 4.). 

At "Thebanos tamen suos a bellorum Persicorum communione 
absterruit, qui idem Athenienses victores identidem laudibus in 
coelum tollat! Ista culpatio est Polybii IV, 416., qui prave fe- 
cisse Pindarum criminatur, quod tempore belli Medici quietem 
commendassef civibus suis. A quo crimine facile est poetam 
patriae amantissimum defendere. En verba Pindari (fr. Hyporch. 
125.) : 

TóÓ xoivov vic dovóv £v svOio vio sig 

iépsvvacáro usycaAávooocAcvgiag vó poiügóv gdos, 

6rüciuv &z0 zoomíücv émíuorov dvsiov, 

miviícg ÜórsiQuv, iy9oàv uovooroogov. 

Quae omnia intestinarum turbarum calamitatem exagitantí, quam 
a "Thebanis propulsare nitebatur poeta. Meminerimus dici haec 
Thebanis ante pugnam Plataeensem Ol. LXXIV, 4., quo tempore 
optimates ad reipublicae gubernacula admoti favebant Medis, 
alii contra seditione mota Graecis opitulari conabantur; vid. 
Boeckh. Expll p. 340. Quae discidia in perniciem eruptura 
universorum displicuere Pindaro, qui ubique ad quietem compo- 
situmque reipublicae statum cohortabatur, veluti de 446vzíc, quae 
ad domesticam concordiam spectat, admonet Olymp. IV, 16. Pyth, 


LXXXIX 


1, 30. IV, 296. VIIL init. Tantum igitur abest, ut levitatis et Me- 
dismi nota inurendus sit, ut quovis pacto collaudaturus fuerit, si 
bellum adversus Medos unanimi consensu suscepissent ef in eam 
laudis societatem venissent, quam cum Atheniensibus et Sparta- 
nis admirabundus communicabat poeta. Cf. Pyth. I, 75 seqq. fr. 
ine. 93. 94. et considera, quo moerore laboraverit poeta eo tem- 
pore, quo Isthm. VII. scripsit, h. e. paucis mensibus post pugnam 
Plataeensem. Videndi qui Pindari contra Polybium causam diserte 
egerunt Schweighaeuserus ad Polyb. l. c., Wachsmuth. 
l. c. p. 5 seq. et Boeckhius Indice scholarum Berolin. per seme- 
stre aestiv. ann. 1831. 

Quamvis autem carmina Pindari plena sint laudum patriae 
urbis satisque pietatem erga matrem suam testentur !3), cives 
tamen non ex merito honorasse poetam suum legimus. Nempe 
laudatis Athenis, a quibus vetusto odio dissidebant, de se suisque 
detraxisse conquerebantur!^). Quapropter vel mulctam irrogasse 
dicuntur, quam pro Pindaro solverint Athenienses additis magni- 


13) Thebas 4uxeo&g vocat Pyth. II, 3. et fr. inc. 106: Aumoo&v 
OnBàv u£yev cxónsiov. Fr.inc. 104: Evdguors, yovooyírov, 
iroórorov &ycÀum, Orfoe. sthm. I. init: JM&rrzo iuc, rà 
z£0v, govcooni Onfo, Ilodyuc x«l doyoA(eg vmíortoov Ojj- 
couot. Fr. inc. 103, 4: xoi ztoAvxAsirev zt&o 2oioev 0oucoc On- 
Bev Fr. udAlov imacxücsi Priv xol xov! dvügcmOv cyvicg. 
'Thebanis cum alia scripsit carmina, tum hyporchema illud ad 
Solem, quem in defectu sideris titubantibus civibus suis ut 
auxilio assit invocat, fr. Hyporch. 4. Propter vetustam The- 
barum et Aeginae cognationem praeclarae insulae decora lu- 
benter canit: Isthm. VII, 15: zo; à £v tmramoiw: Oleg 
Tocgpévro Alyívy Xoaoírov &orov mgovéutw. Ceterum Pinda- 
rus Nem. VII, 65. de semet ipso: £v re Óeuóreic" Ouuari Ó£o- 
xopet AcnmoÓv, OU; vztofoAov, Bíoww màvr éx mo006 égv- 
6oi:g, 0 OP Aowmóg tbgocv Ilori yoóvoc £orot. 

1^) Frequentavit Pindarus magnificam urbem, cuius olim alumnus 
fuerat. Veluti aliquando post pugnam Plataeensem urbe iam 
instaurata Nemea profectus Athenas est tempore veris, ubi 
divinum illum dithyrambum ír. 3. doceret.  Liberalibus ali- 
quando aífuisse et in honorem Ionum quorundam, qui Athenas 
venerant, ut Eleusiniis initiarentur, duo composuisse carmina 
significat historiola Himerii Orat. XI, 4. p. 578. Eodem anno, 
quo pugna ad Marathonem commissa novo splendore illustravit 
Athenas, scriptum carmen Pyth. VII. Megacli quadrigis victori. 
Ibi vers. 5 seqq.: rívo zérQev, rivo oixov Aadv óvvua£ouct 
émipovécorsoov "EAAdóL mv9scSori; Victoriam ad Artemisium 
reportatam celebrat fr. inc. 93: "O9: zoiüsg AV avoíov igdAovro 
gosvvàv Konnió £&isvüsoíeg. Sed Thebanos maxime aspera- 
verat, si credere licet, dithyr. fr. 4: "y zal Auragot xoi locré- 
govoi xci doíóuuo,, EAAáóog Égsicuou, xAuwvol AQdvau, 
ÜciuOvio» zroAisQoov. 


X€ 


ficis honoribus. Eustathius 28. p. 20: 'E;90à d£ oci poovovvco» 
&AAnAoig "A9nvatov xol OnBoicov, érzsi Éyooné mov* 

'Q cel Aum ool wel usyeaAozoàlisg AQ vou 15), 
xcrà Of rwvoc, izsl Eosiou e 'EAA dog £py càg A95voc, £Cnulco- 
cov eUtóv Ornfoior yuioig Óoeyuotc, Gg £Eéricov onto oiro) AOT- 
velo, c6 quiarriX09. Accuratius Isocrates z$ol &vri8. p. 904. Dind. 
(81. Orell): IIívóüeoov róv mowvzv oi x00 nuóv ytyovór:g vmio 
évós uóvov ó5ucrog, 0ri viv mólw fotiuo vs EAld0og Ovoua- 
G£v, ObrOg Éríuncav, Ogrs xol mOÓÉcvov zroujcao ot x«l Oootáv 
pvoíeag «vro Oo)bvor Oocyudc. Nihil is de mulcta a "Thebanis 
exacta. De qua primus personatus Aeschines Epist. IV. p. 163. 
Dind.: 'Efguíoecev cvróv Ornfaio! roóro zojwjcovrw vrO f£mo0c, ol 
ó ZuérsQo: zto0yovoi OwmAájv cvrOÀ c75v Ínyuieav dmfOocov, ustr& 
tO) xol tixóvi goÀxy viuTjGoi* xol Tv cUrT xol tig zug Ert ztO0 
TZ$ [«cils(ov croGg, xo))0usvog iévÓvuori xal Avoc Ó Il(voeoog, 
Oi&ünuc £yov xol éri vÀv yovérov dvtwyu£vov fiiov. (Contra 
Thebanos Pindarum suum ne statua quidem ornasse ait Athe- 
naeus L. p. 19. B.) Adde Paus.], 8, 5: Ilívócvgog dio cs sUgd- 
utvog zowoX AQnvalov xal vjv stixó»v«, Ort Gpüg Émxvtctv cone 
zoijocog. Ceterum figmentum fuit Libanii Sophistae, qui decla- 
mationem scripsit in "Thebanos, quod Pindarum propter carmen 
illud lapidibus scilicet obruissent; vid. Doxopater Crameri Ann. 
Oxx. IV. p. 155 seqq. Prorsus ut Phidian ab Eleis misere truci- 
datum in scholis exornabant rhetores citra vocem historiae ef ve- 
ritatis. 

Plura igitur beneficia gratus animus Atheniensium contulit in 
Pindarum. Primum enim proxenia honoraverunt, ut Boeckhio 
iudice Isocrates ex ipso decreto ob eam causam facto tradit. 
Aliam proxeniam ipse commemorat Nem. VII, 65., ubiDissenius 
gratuita ipsi per universam Graeciam ab Amphictyonibus data 
fuisse hospitia non immerito suspicari videtur. Deinde pecuniam 
ei pro illa aetate satis grandem dono dedere. "Tertium statuam 
publice posuerunt. Sed eam non vivo poetae, sed post Aeschinis 
demum aetatem inclinatis iam rebus Atheniensium positam B o e- 
ckhius p. 19. diversis argumentis efficit. Nam Pindari aevo 
morem statuas clarorum hominum publice ponendi nondum fuisse 
pervulgatum ct post Solonem Harmodiumque cf Aristogitonem 
primum Cononem eo honore affectum esse; cf. Oecon. Civ. Att. I. 
p. 269. Deinde omnia signa, quae ad porticum regiam fuere, 


15) Admiscuit Eustathius uryoAomoóAug AQüvoi ex Pyth, IX. init. 


XcI 


Cononis, Timothei, Evagorae, aliorum, fuisse recentiora; v. Paus. 
JI, 9. Postremo silentium Isocratis esse disertum. Ego superiori- 
bus quidem argumentis aegre crederem, ultimo potissimum ad 
credendum impellor. Constat enim hodie etiam alia signa illu- 
strium virorum iam superioribus temporibus Athenis erecta 
fuisse, veluti statuam Epicharini, Critiae et Nesiotae opus, certe 
ante Olymp. LXXXVI. ; Diitrephis, Cresilae artem, Olymp. XCI, 3. 
Vide Lud. Rossii Lettre à Mr. 'Thiersch. n. 2. 3. eiusdemque 
"Eyyetoióuov v5g doyoioloyíec rv rsyvov. Y. S. 109, 1. p. 140. 
Ceterum si multaverunt "Thebani Pindarum, multaverunt plebeii, 
qui post pugnas Salaminiam atque Plataeensem Optimatibus de 
gradu suo depulsis rempublicam capessiverant; v. Boeckh. 
Fragmm. p. 580. Vel propterea autem de multato poeta licebit 
dubitare, quod parum credibile videtur, popularis imperii homi- 
nes in laudatorem Atheniensium animadversuros fuisse. Ceterum 
Pindarum honores ipsi ab Atheniensibus tributi non usque eo 
Occaecaverunt, ut quidlibet ausis assentaretur. Nam cum post 
illa tempora maiora spirantes nimis sese efferrent, praesertim 
Olymp. LXXX., et cum Aeginetarum rempublicam, "Thebanis 
atque Pindaro carissimam,  vexarent, spiritus eorum identidem 
per carmina sua repressit. 

Carus erat Pindarus etiam regi Macedoniae, Alexandro, 
Amyntae filio, qui, ut Solino utamur Polyh. 14., , voluptati au- 
rium indulgentissime deditus, plurimos, qui fidibus sciebant, in 
usum oblectamenti donis tenuit liberalibus, inter quos Pindarum 
lyricum." Cui regi, quem propter animum a Persis alienum, in 
Graecos propensum, d;1£Àigvo cognominabant, encomium scripserat 
poeta zoógevrog cogíc x«9' EAlavag iéàv movrd, cuius reliquiae 
exstant fr. Encom. 3. 4., ubi v. Interpp. Quae laudes in Amyn- 
tae filium collatae etiam post obitum tulerunt fructus. Nam ea 
potissimum fuit causa, cur Alexander Philippi combustis 'Thebis 
et aedibus Pindari parci iuberet et posteris. Dio Chrysostomus 
Orat, de Regno IL. p. 29: "Ezsuváo97 ro? ILvó&gov óid vs vv 
Aeuzoór]ra tüs qvosog x«l Ort TOV 7tQOyovov cvroU OuOvvuov 
imQvtosv, Aífavógov rüv duAflgve émixAm9évro. ^ Eustathius 
28. p. 21: Aé£ysra, xoi, cg .4&xcovsg féumoncumvrég mors Org 
xor uà35v, ng oír IIavcavíog ó cgàv facite, dzécgovro uó- 
v5gs Ts oixíag ro) zojmrov, [Oóvrsg éziysyonuuévov và* 

Ilivó&gov v0) uovcozoto) ziv ovcéynv ur X«ttt& 
To)vo óí, paci, xal Aiéfavóoog uirà vo)rc msmoínxs. Kel av- 
rg y&ào f£uzmo5ncag Org iqvAots vüv oixinv, 9 xol sig movza- 


XCI 


vtov Vorsoov dzst:iíoUr. Et aedes et posteros incolumes ser- 
vasse ex fide historiae confirmat Arrhianus Exped. Alex. I, 9. 
De Pausania fabellam inde confictam merito explosit Boeckhius. 
Aedes Pindari pryfaneum Thebarum factas esse propterea nom 
credibile visum est Schneidero, quod Pausanias eas extra 
urbem sitas narref, prytanea autem in mediis urbibus exstruere 
consuevissent Graeci. Pausanias nonnisi égsízi;e oíxíeg vidit: 
ergo verba dat Himerius Orat. XVIII, 3. p. 710: Ts s/c Org 
dgixóusvog x00 cZg O/xíec vZs llwüdoov róv oixov Tuuoytvióov 
x&L vüv GÀÀAov zÀovoíov iv Ono iü:riv jfrme:v; Quanquam 
quaerere licebat. 

Pindarus Pindarique carmina quanta in aestimatione apud 
plürimos populos Graeciae fuerint, multa argumento sunt. Vel- 
uti Cei, qui Bacchylidem haberent domi — nam Simonides tum. 
iam decesserat — tamen Pindaro potius paeana prosodiacum 
mandaverant; v. Isthm. I. init., quod carmen Olymp. LXXX, 3. 
probabiliter assignant. Rhodii aureum carmen Olympicum VII. 
aureis literis perscriptum in templo Minervae Lindiae, communi 
delubro insulae, reposuerant publice; vid. Gorgo historicus Scholl. 
Vett. Inscript. Ol. VIL p. 157. Aleuadis Thessalis quam placue- 
rit, vel carmen Pyth. X. testatur. Fere Olymp. LXXVI, 4. poeta 
Hieronis Syracusani precibus cessit e£ ad tyrannum commigravit, 
qui olim Musis inimicus post diuturnum morbum mitigatus com- 
mercia poetarum atque sapientum cupidissime ambiebat.  Si- 
monidem iam antea spes munerum in Siciliam allexerat: tarde 
obtemperavit Pindarus, siquidem teste Eustathio 26. p. 137: 
mca 'Ifoovi v. Zivdóexovciov vvodvvo &uqo £yfvovro, dzoün- 
pücavrsg OgAa8; xa9' irfgovg x«l cvrol cogovg sig vv Zuxs- 
Aíav. Kol urzv zoóg rÓ icroog9iv ro)ro OiwwptoscÜDo:. Ooxsi rO 
msoupsoO0usvov.  A£ysroi yào, Oru. llívümoog éocormQ9s:íg, Óià cé 
Ziuovíóns uiv zoóg rovg vrvoüvvovg dnsünumgosv sig ZAwsAíavw, 
evrüg Ób ovx i9£Asi, Égm: ziv. BovAouei iuevró fn», 
ovx CAAÀQo. Cf. Vrat. p. 10. et Prolegg. Sim. Cei p. XX. In 
Sicilia Chromio Aetnaeo scripsit Nem. I. Olymp. LXXVI, 4., ut 
videtur. Anno post Olymp. I. scripsit Hieroni celete victori, 
Olymp. XII. Ergoteli Himeraeo, Nem. IX. Chromio. Sed Olymp. 
LXXVIIH, 1. Agesiae Syracusani victoriam Olympicam Olymp. VI. 
"Thebis videtur cecinisse, uf circiter quatuor annos Syracusis 
haesisse videatur. Diutius non toleravit auram aulicam. Exorie- 
bantur rixae et discidia inter &vàoeg cuqgl 9weuà rokzi£ov mzaí- 
fovrog, ex quibus Simonidis compta morum sermonumque ele- 


XCIII 


gantia tyrannum maxime devinxerat, cuius facilitatem aemuli 
austerior mens poetae Thebani haudquaquam aequasse videtur. 
Cui quidem s$9vyidcso cvógl adulatores, pessimum genus ho- 
minum, mirifice exosos fuisse carmina ad Hieronem scripta abunde 
confirmant. Igitur "Thebas revertit, quo turbas civiles inter Si- 
, ciliae tyrannos flagrantes aulicorumque malas artes effugeret. 

Per omnem vitam Pindarus universae Graeciae admiratione 
et amore floruit, ob pietatem erga deos, comitatem erga omnes, 
integritatem denique et simplicitatem animi laudatissimus. Atque 
uf nascentem aspexerant dii, florentem tutati erant, ita ne mori- 
turum quidem dereliquisse arbitrabantur veteres. Pulchrae de 
morte poetae feruntur narrationes, quas breviter perstringamus. 
"Teste Eustathio 29. p. 21. géorro: Aóyog xci Oto9ooíg mors 
ümióvrag sig"4uucvog aitzcei IIvódgo oie gíAo vó iv dv9gd- 
z0ig doiGrOv, x«l Üovsiv avrüv fv ixsívo rÓ f£vievrO. Cf. Vrat. 
p. 9. Subiungit Eustathius similia singularis deorum favoris 
exempla Trophonium et Agamedem, Cleobin atque Bitonem. Con- 
cinunt ista fere cum Plutarchi narratione Consol. ad Apollon. 
p. 108. D seq., ex cuius de vita Pindari commentario haec ab 
auctoribus Eustathii compilata sunt. Nisi quod pro Ammonio 
Libyae Delphicum templum posuit Plutarchus. Quae diversitas 
facilem explicatum habet. Utrique enim deo poeta coniunctus 
fuit: Ammoni Iovi hymnum misisse tetigimus supra, de Delphico 
deo testimoniorum copia suppetit. Ipse Trophonii et Agamedis 
beatam sortem praedicarat in threno aliquo: ipse placidissima 
morte exstinctus est, credo, brevi post confecta in Iovem Apolli- 
nemque carmina. Hinc vel Ammo vel Apollo, in cuius solemni 
Pythio editus erat, dilecto vati gratificati videbantur. Sed in eo 
facile variabat opinio veterum, quod vel ipse deos precatus es- 
set, ut sibi quod homini optimum esset tribuerent, vel theori, 
cum praesertim constaret poetam Ammoni misisse hymnum. 
Sic Suidas: Zvvéfg avrQ róv (ov rsievráoo:! xwv svydg* al- 
TQGcVrL yüg tO xdAlwrOv ovrQ OoÜ7voi rv £v rÀ fio, d990ov 
avrüv dzoQ«vsiv iv Üsdrom dvoxixAuufvov sig rà roU igouivov 
eUro) Osofívov yóvoro, in quem ardentissimum cecinit scolium 
fr. 2. Eadem Hesych. Miles. p. 44. Orelli. Licet igitur narra- 
tiones de obitu poetae ex carminibus translatae in ipsum sint, satis 
tamen id ipsum aperit, quam honorifice de integerrimo vate suo 
senserint populares. 

Non est praetereundum etiam aliam quandam famam de 
proximo ante mortem poetae tempore ferri. Dicitur enim Pro- 


XCIv 


serpina per somnium Pindaro apparuisse seque uf carmine orna- 
ret imperasse, quae sola ex omnibus diis nondum ab eo cantata 
sit. Obtemperasse illum: paulo post esse mortuum. Pausanias 
IX, 22, 2: Aysvou xol óvsigerog Owiv evrd yrvécQaL mQorxovt. 
de you. énirüco rj ITeoctqóvr ol xa9s00ovzt ovx Egacxev duvy- 
O5voi uóvg 9:àv )xó ILvódoov: mowujotwv uívroi wc ig cic» 
Guo llívàegov il89óvra dg c«vvrv. Kol zv uiv evrxm TO 
qostàv émileufivsi, molv iÉrxsuv muíoev Osxárnv dmÓ rov óvii- 
goros. Hv Oi £v Ojfeig yvvij moso(jUtig yfvovg sivex« mQog- 
jxovco IIlwódáoo xci rà zoÀÀ& ususimrrwvia &üsww rv coudcov. 
voítQ llívómgog ivixwiov vij mosoflóriót imiovràg Vuvov sv £g 
Ilsocsqóvqv* rj 6b ewríuo, àg &zfAuztv ovtzv O0 vmvog, Lyoonps 
v&)rv, ÓmóGv TOU Ovtíourog 7/xovosv GOovrog. fv cojro tÓ 
&cperi &AloL rs Ég vÓv Alünv siciv émixArjotig xol ó govor vi og* 
üjie dg imi vs xóons T5 comoyy. Pro Proserpina Eustathius 
et Vratisl. p. 9. nominant Cererem: scilicet utriusque deae vix 
dissociabilis laudes comprehenderat; v. Preller. de Cerer. et 
Proserp. p. 58. Pindarus videtur paucis ante mortem diebus 
somnio monitus — ut Socrates eandem ob causam fabulas Aeso- 
pias — hymnum illum composuisse, quod novissimum carmen 
propinqua ista post obitum eius in lucem ediderit. In illo hymno 
poetam somnium ipsum fetigisse suspicor: reliqua Pausaniae su- 
perstitioni relinquimus. Cf. Boeckh. ad hymn. fr. 8. p. 564. 

Argis fato functum poctam ex vetere epigrammate narrat 
Eustathius 25. p. 16. et Vratisl. p. 10: Tv ILvódágov S$vyoré- 
Qov uiuvnrot xal émíygeuuo moAeiv ixsivo* 

'H u&ie Iloorouáyn ve x«i EUDuncig Avyvgovot 

£xAovcav , muvvrài Ilvócowt $vyorosc !9), 
"Aoyó9sv quoc Üxovro, xoui£ooo. évOóO:t xooccoU 
Asipoaw' cm ÉsívQg c9oóo mvoxairjsc. 

'Ev à à; émwoduuor. ov ÓnAovuivov vo) zàg iv "Aoyst Qavóv 
6 llivóegog sivo dg viv margíÓm ixsiQsv £xouicüm, Ouog icriw 
vzovogcc., Ori dzsAQOv sig rivo lleiomovvnciov cyóvo wl 
Sovàv xov c/r0 TO "Agyog dzsüoQm é£xsiQsv maro(ÓL vrxg0g. 


16) Eustathius pariter atque Vratisl II.vücgov $wvyaréosg exhi- 
bent. Leuiorem adhibui medicinam quam alii, qui transposue- 
runt: JI,vàdgov fxAovoav Qwyoréosg ziwvvrat. Elegantissima 
tamen coniectura A. Meinekii est Delect. Poett, Anthol. 
Graec. p. 239. haec: 

'H u&Àe Ilooroudyo 6$ xol EUunurig Avyvqovoi 
£xAavcav muwvvral, Iívónos, Qvyactotg. 
Mihi tamen quam supra posui scriptura satisfacit. 


xcv 


Probabiliter Eustathius; et sic Boeckhius ante editum Eusta- 
thium iudicaverat, Nam cum Suidas obisse in theatro scribat, 
Valerius Maximus IX, 12, 7. in gymnasio, suspicatur Boeckhius 
ludorum spectandorum gratia in Peloponnesum profectum repen- 
tino esse fato oppressum in ipso certaminum loco, qui et thea- 
trum et gymnasium dici potuerit. Et cum Argis obisse narretur, 
in Heraeis sive Hecatombaeis mortem contigisse putat, ad quos 
ludos concelebrandos filias secum adduxerit. Eae cineres The- 
bas reportarunt, ubi sepulcrum in hippodromo ante portas Proe- 
tidas vidit Pausanias IX, 23, 2. Scimus enim clarorum homi- 
num peregre mortuorum Ossa haud raro a patriis civitatibus 
ambitiose repetita et religionis causa vel e remotioribus locis 
domum reportata, cuius rei exempla plurima collegit C. Kei- 
lius Analectt, Epigraph. et Onomatolog. 1842. p. 94 seq. Mi- 
nime autem audiendus est R. Ungerus Theb. Parad. I. p. 502, 
qui, postquam Thebis obisse Pindarum plures auctores referre non 
vere scripsit, fraude grammaticorum rei narrationem depravatam 
censet. Nempe nescivisse illos in Boeotia Argos appellari ur- 
bem regionis ad Euboicum mare vergentis, quam praeterfluebat 
Asopus; v. Strabon. IX. p. 404. Hesych. s. v. "4oyog "Távriov. 
Nollem eo delatum virum moleste doctum, Nam et Epigram- 
matis auctor Éeí(vgv zvoxoijv profecto confingere non potuit ne- 
que Pindarus senex gymnasium aut theatrum ignobilis oppiduli 
aditurus erat, etiamsi gymnasium auf theatrum ibi fuisse largiri 
in animum induxeris. 


Pindarum poetarum Graeciae lyricorum principem exstitisse 
communis est ef consentiens vox veterum. Ut Homerus simpli- 
citer à zo:urüs, Aristophanes ó xogixóg, Thucydides 6 cvyyoa- 
gtvc, ita Pindarus prae ceteris à 4vouxog vocitatus est; v. Eu- 
stath. Hom. Il. p. 4, 8. Nunc carminum historiam paucis com- 
plectamur, in quibus vel digerendis vel emendandis explicandis- 
que infiniia quaedam copia doctissimorum hominum antiquitus 
desudavit. Quae antequam ad criticam normam castigarentur et 
interpretandis vel singulis verbis vel rebus historicis et mythicis 
declarandoque fini et proposito poetae intellectui hominum sub- 
veniretur, primum quae sparsa ferebantur contrahenda erant, 
contracta singularum classium discrimine disponenda.. Nam quod 
Quintilianus Inst. Orat. VII, 6, 71. et Servius Aen. X, 3138. 
poetam ipsum "Tuvov, Ileuivov rell. nomina singulis libris in- 


XCvI 


scripsisse loquuntur, suae aetatis consuetudinem prave in Pindarum 
nihil tale molitum conferunt. Etenim ab Alexandrinis demum quae 
ad illud tempus dispersa erant collecta et in ordinem redacta con- 
stat. Tametsi iam antea de singulis quibusdam partibus carmi- 
num commentariolos confectos novimus ab iis, qui rebus Pindari 
indagandis enarrandisque operam dabant. Veluti Chamaeleontis 
libellum de Pindaro supra consignavimus. nter illos primum 
locum tenet£ Zenodotus Ephesius, conditae a Ptolemaeo Phi- 
ladelpho bibliothecae Alexandrinae primus, ut creditur, praefe- 
ctus. Qui quid praestiterit Pindaro, ex paucis eius vel scripturis 
vel coniecturis, quas memorant Scholl. Oi. II, 7. IIT, 52. VI, 91., 
aegre iudices. ustíam carminum recensionem primus instituit 
Aristophanes Byzantius, qui sub Ptolemaeis Euergeta et 
Epiphane maxime floruit, circ. Olymp. CXLIV. Primum is et 
Simonidea et Pindarica colis metricis distinxit; v. Dionys. Hal. de 
Comp. Verbb. 22. et 26. Quod negotium Aristophani interdum 
ad liberanda Pindari verba a glossematis iam tum ipsius verbis 
insertis profuit, veluti Ol. IT, 48. vulg. giAéovr: ó? Moicoar verba 
eiicienda intellexit. Omnino vestigia quaedam declarant vetusta 
Alexandrinorum exemplaria hic illic vitia habuisse ab ipsis de- 
mum emendata, velut Olymp. XI, 55. vulg. Pyth. IV, 195.; vide 
Boeckhii commentat. de crisi Pind. S. 22. Deinde Aristo- 
phanes potissimum, uf opinor, vetustam scripturam, quam exem- 
pla ante Alexandrinorum aetatem confecta, etiamsi partim iam 
ad vulgarem consuetudinem revocata fuerit, universe tenebant, 
in recentiorem scribendi normam transtulit. ^ Reputemus aetate 
Pindari E et s et 5 et s: significasse, O et o et c et ov, licet 
Pindarum interdum z; et ov his ipsis elementis scripsisse credibile 
sit. Ista coyoic yotuuoro quamvis Athenis inde ab archonte Eu- 
clide Ol. XCIV. publice expulsa Simonideo scribendi generi lo- 
cum fecissent, Pindari tamen antiqua exempla a grammaticis 
demum accurate conformanda fuerunt. Ac resident etiamnunc 
quaedam c7s «oyeíeg o7uecíog documenta; vid. Aristarch. Scholl. 
Nem. I, 24. Nem. III, 28. X, 62. et cf. quae diligenter exsequi- 
tur Boeckhius de crisi S. 16 seq. 'Tum Aristophani deberi 
videtur, quod septemdecim libris diversa genera Pindaricorum 
carminum comprehensa fuerunt, Nomina librorum illorum quo- 
niam diversa traduntur a Suida et Vitae Vratisl. auctore in numero 
isto consentientibus, probabiliter Boeckhius duplicem exstitisse 
Pindaricorum carminum recensionem statuit, alteram simpliciorem 
Aristophanis, subtiliorem alteram Aristarchi. (Sic uterque Ana- 


XCvII 


creontis carmina recensuerant post Zenodoti curas; v. T h. Ber- 
gkii Anacr. Reliq. p. 29 seq.) Vide de his classibus carminum 
Boeckh. Fragmm. p. 593 seqq. et qui Boeckhii disputatio- 
nem uberrimam excerpsit Dissenium p. 605 seqq. Quanquam 
laudis illius aliquam tamen partem cum Callimacho, soler- 
tissimo tabularum conditore, communicandam esse r:eo iure su- 
mere videor. À quo equidem alterutrum ordinem vel constitutum 
vel inchoatum statuo. Nam Callimachus ut vel singula epinicia 
Simonidis Cei ex generibus victoriarum ordinavit, puta T'sQoíz- 
moi, zfooutor, rell. scripta iuxta collocans, ita similiter Pinda- 
rica pertractavit. Carmen Pyth. H. Callimacho Nemeum visum 
esse scimus; v. Boeckh. Praef. Scholl. p. X. Sed Aristopha- 
nem, qui tabulis Callimachi commentarios adiecit, accuratius 
omnia administravisse licet credere. Cuius ordinem epiniciorum 
quidem in consuetudinem abisse argumento est primo loco posi- 
tum carmen Olympium, quem illi locum Aristophanes assigna- 
verat; v. notam ad initium carminis ascriptam. Cum autem 
Callimachus Simonidea epinicia ex victoriis disposuisset, Aristo- 
phanes ita tenuit in Pindaricis, ut victorias in quatuor nobilissi- 
mis solemnibus reportatas ex dignitate victoriarum  digereret. 
Praecedunt igitur carmina in curules equestresque victores scri- 
pía, sequuntur deinceps ea, quae pugilum, luctatorum, pancratia- 
Starum, cursorum victoriis dicata sunt. Pythia claudit carmen 
tibicini scriptum, Nemea íres aliae odae non Nemeaeae; vide 
Boeckhii Praef. Expll. p. 19. In fine Isthmiorum aliquot car- 
mina perierunt, quorum fragmenta quaedam supersunt. 

Ratio temporum in componendis epiniciis habita non est: o? 
QiuraÉavrtg rÓv llívóaoov ov xcrà xoóvovg cvvéreocov avrov, 
dAÀà xer&à r& tióüg, Scholl. Isthm. IV. inscr. coll. Scholl. Pyth. 
VL inscr. (De iuvenili hymno in principio. hymnorum reposito 
vidimus supra.) Sed de ipso genere saepe lis fuit inter gram- 
maticos. Pythium lI. alii Nemeis accensebant, Timaeo 9vctc- 
z5giov vocabatur, Ammonio et Callistrato Olympium, aliis Pana- 
thenaicum, denique aliis Pythium. Quae sententia fuit Apollo- 
nii zo? s/üoyoígov, quem in generibus carminum etiam pro 
harmoniae diversitate dignoscendis singularem operam consum- 
psisse scimus; v. Boeckh. ad Schol. Pyth. II. inscr., qui eun- 
dem Apollonium commentarios Pindari edidisse censet Praef. 
Scholl.-p. XIV. Quaedam epiniciis post Aristophanem demum 


videntur accessisse, ut Olymp. V. év roig éócgío:g , quae Boe- 
xokooroeok 


XCVII 


ckhius intelligit primitiva exemplaria ab Aristophane profecta, 
non legebatur : Didymi commentarii Pindaro tribuebant, Schol. 
Ol. V. init. Nemeaea carmina IX. X. XI. oUuért Neucovixoug ys- 
yowuuivo xsymorcpévosg qéoovre:, Schol. Inscr. Similiter accidit 
in Partheniis, uf quaedam carmina seorsum posifa zd xsyoot- 
cuive và» IIaoOsvíov vocarentur; v. Boeckh. Praef. Scholl. 
p. Xi. 

Ab auctoribus tabularum (zivexoyocgovs dicimus) initium 
habuit aliquod institutum a posterioribus grammaticis solerter 
propagatum, uf ambitum vel singulorum librorum vel operum 
omnium ex nümero versuum censerent eumque numerum in fine 
librorum subscriberent. Quae res quas rationes habuerit quam- 
que salutaris fuerit, nuper Fr. Ritschelius meus docuit cum 
in elegantissimo libello, quem de Alexandrinis bibliothecis scri- 
psit, p. 91 seqq., tum in scriptiuncula academica supplementi loco 
Bonnae 1840. edita. Nos Eustathii beneficio didicimus epinicio- 
rum Pindaricorum mensuram, 34. p. 25: "Eziwwíxtot, xarà vqv 
iorooí«v cgsi vsrOoxiczíAu.oi.. Qua memoria, hausta illa ex 
antiquioribus commentatoribus, Boeckhianae versuum descriptioni 
fides vetustatis conciliatur, iam aliis quibusdam veterum metri- 
corum íestimoniis ex Scholl. Vratisl. ductis stabilitae; vide 
Boeckh. Praef. Scholl. p. XXXII. Nam novitia descriptio fere 
5500 críyovo efficit, Boeckhiana circiter 3500. Iam si memine- 
ris in fine lsthmiorum aliquot carmina intercidisse, facile per- 
spicies vel externo hoc argumento Boeckhianae doctrinae veri- 
tatem pulcherrime evinci. 

Vel ante vel paülo post Aristophanis curas Pindaricas com- 
mentarios confecit Pindari carminum epiniciorum Chrysippus 
Stoicus, sub Euergeta et Philopatore Ptolemaeis clarus.  Uni- 
versam zrtoíoóov Olymp. Pyth. Nem. Isthmiorum complexum do- 
cent notae passim in Scholiis servatae. Grammaticorum o67zusio 
iam ante illum appicta singulis versibus exstitisse ex nota ad 
Isthm. YII, 47. patescit. Ex discipulis Aristophanis interdum 
Callistratus et Diodorus commemorantur, de quibus prae- 
ter Boeckhium p. XII. videndus est F. A. Wolfius Prolegg. 
Hom. p. CCXVI seq. 

lustam autem Pindaricorum editionem post Aristophanem 
unus Aristarchus paravit, qui, circa Olymp. CXLHI. sub Epi- 
phane illustris, ,,etsi," verba Boeckhii sunt, ,,passim haud "me- 
diocria attulit, tamen neque interpretatione neque critica arte in 


XCIX 


Pindaricis magnopere videtur excelluisse." Exstabant siglae eius 
textis appositae; v. maxime Scholl. Isthm. V, 47. 

Ex Pergamenis Grammaticis inter Pindaricos interpretes 
eminent Crates Mallotes et Artemo, qui Sicularum rerum 
curiosissimus fuit; v. Boeckh. p. XIII. Inter Aristarchi secta- 
tores de Pindari expositione bene meritos censentur Ammonius 
Alexandrinus, Aristodemus Eleus, cuius tertium librum 
ztol IIwódoov citat Athenaeus XI, 495. F., Menecrates; vid. 
Boeckh. p. XIII. j 

Adversarius Aristarchi Ptolemaeus Epitheta, illi zi- 
$9£c9«. solitus, num in Pindarum commentatus sit, incertum est, 
Sed in Pindaro versatus est Asclepiades, non Tragilensis, 
To«eyco0ovusvov auctor, sed Myrleanus sub Philopatore cla- 
rus, qui etiam de Cratini Aristophanisque fabulis scripserat; v. F r. 
X. Werferus Actt. Philol. Mon. T. Hl, 4. p. 491 seqq. et 
Meinek. Hist. Crit. Com. Gr. p. 12. Praeterea Aristonicus, 
idem, quem post Lehrsium in Scholiis Venetis lliadis agnovi- 


mus; Chaeris, Dionysius Phaselita, Dionysius Sido- 


nius et quidam alii ignobiliores. 

Prioribus palmam praeripuit zeAxévrsoog ile Didymus 
Alexandrinus, Aristarcheus, cuius vzouvnyuore in Paeanas et 
Epinicia celebrantur. Ex istis optima quaeque in Scholiorum 
veterum congeriem derivata videntur. Didymus ipse praecipuo- 
rum interpretum sententias apposuerat diiudicaratque. Hoc igi- 
tur Scholiorum nostrorum fundamentum, quibus postea plurima 
detracta, alia recens addita, multa ignavia describentium decur- 
tata sunt et dissipata. 

Quanquam in hanc quam manibus terimus Scholiorum sil- 
vam probabile est ex iis quoque interpretibus quaedam ascita 
esse, qui post Christum natum vetustiorum exemplum repetive- 
rant. In quibus est Eleaticus Palamedes nominandus, cu- 
ius Uzopvmuc« sig Ilívàeoov citat Suidas s. v.; cf. acute dispu- 
tantem Boeckhium p. XIX. De dialecto cum aliorum poeíta- 
rum lyricorum tum Pindari scripserat Tr ypho Ammonii, Ale- 
xandrinus; vide Suid. s. v. His nunc addo tertium quendam 
grammaticum ex Appuleio de Orthogr. $. 49: ,Cyrenenses poe- 
tae dicuntur Battiadae Herodio (? v. Welcker. Cycl. Epic. p. 7.) 
et Proculo et Proclo Pindari enarratoribus." Sed vereor, 
ne impostor ludos faciat, qui satis stolide ex Proclo, quem eun- 


dem Proculum scribi constat, duos homines fecerit. 
xoorolololek 9 


Ex illis fontibus fluxerunt duo quasi Scholiorum veterum ri- 
vuli. Altera enim eorum familia vulgatis Scholiis continetur, 
alteram efficiunt ea, quae in codice Vratislaviensi A miro modo 
mutilata et depravata perduravere. Unde primus edidit ex sche- 
dis E. Gerhardi et C. G. Schneideri Augustus Boe- 
ckhius. In utraque recensione multa comparent additionibus, 
mutationibus, omissionibus, confusionibus obliterata; v. Boeckh. 
p. XXIV seqq. Praeter Vratislaviensem librum, qui ad Olympia 
exhibet diversa Scholiorum cvvz&yuoro, Boeckhio ad emen- 
danda vulgata Scholia eximio usui fuit codex Gottingensis ad 
Olympia et Pythia, iam prius ab Heynio inspectus. Boe- 
ckhius praeterea collata editione Komana consultisque aliis 
libris deterioris nofae omnem Scholiorum syllogen improbo et 
taedioso labore et congessit ef digessit. 

Grammaticos Alexandrinos eorumque asseclas excipiunt et 
saeculorum intervallo disiuncti et doctrinae exilitate angustiisque 
studiorum cum illis haudquaquam comparandi literati Byzantini. 
Quorum Scholia et loquaciora et ieiuniora ad sola Olympia per- 
tinent. Antiquissimus eorum Eustathius est, qui, medio saec. 
XII inclitus, £z; év óioxovoig v IIwóceowxaàg meosxoÀàg con- 
cinnaverat, ad quas saepius in Homericis provocat; v. Boeckh. 
p. XXIX. Quas ipsas perisse dolendum est: prooemium, de quo 
supra dicebam, servatum laetamur. Pendet doctrina Eustathii 
a zxÀAoetoig Suis, quorum commentarii nostris copiosiores ipsi prae- 
claram materiem suggesserunt: verbositatem addidit de suo. Epi- 
nicia iam tum sola iactabantur, reliqua dudum oblivioni erant tra- 
dita: Eustath. 34, p. 24: IIoujuorc zt0AÀAc yocapou Iívóogog A£ysret, 
Qv xoi qégovron ovx OÀiyea , oU u5jv rà züvrc vzsuvQuotiGuiva. 
Et statim post: ézívixor, o? xol mtgiyovrot udAura Óià TÓ 
&v9'oomzwxórtoo! sivo, xal OÀwyoptvO)or xol unób z&vv Eysw &ca- 
gg xor& ys v& GÀÀAe. Priora ex vetustioribus servata, ipsius 
aetate praeter fragmenta aliorum carminum sola epinicia super- 
erant. Ab Eustathio proximus est Thomas Magister, initio 
saec. XIV. celeber, qui Scholia vetera digessisse videtur. Hunc 
cum Pindaricis familiaritatem post editam demum Eclogam con- 
traxisse observavit Fr. Ritschelius Prolegg. Eclog. p. CXVII. 
Sequuntur Manuel Moschopulus Cretensis, qui saec. XIV. 
exeunte vixit, e£ Demetrius Triclinius, qui saec. XV. Uter- 
que Scholia conscripsit ipse, quae Boeckhius, quantum. per 
librorum conditionem licuit, signis a se distinxit; v. Praef. p. 


ct 


XXVIL  Neuter horum verba poetae ad ea quae ipsis placebant 
decreta metrica et grammatica licenter corrumpere | dubitavit. 
Alter et suis correctionibus saepius gloriatur et plaudit Moscho- 
pulo *?); v. Boeckh. Praef. T. II. p. XXXV. et de Crisi 
S. 25. 

Restat, ut de codicibus Pindari dicamus. Qui Olympia, 
plurimi, qui Pythia complectantur et Nemea, pauciores libri ex- 
stant: rara exempla Isthmiorum !?). Aetate non magnopere com- 
mendantur, at universe arbitranti fide. Vetustissimum ferunt co- 
dicem Reg. Paris. 2403. (Par. A), qui saec. XIIL attingere 

. perhibetur: Gottingensis sola Ol. et Pyth. offerens saec. XIV. 
| scriptus est: longe plurimi saec. XV. non excedunt, sunt qui vel 
XVI. descripti videantur. ^ Nolumus recensum exhibere omnium: 
ad Boeckh ii Praef. Vol. l. remittimus accuratiora desideratu- 
ros, lis codicibus, quos Boeckhius ibi enumerat, postea acces- 
sit collatio cod. Veneti saec. XV. scripti ab Imm. Bekkero 
facia; v. Nott. Critt. p. 944., libri satis boni, qui cum codice 
Aldi et Pal. C conspirare soleat. Sed sola Olympia exhibet. 
In Explicationibus Boeckhio praeterea ad manum erat accu- 
ratior collatio cod. Palatini C Olympia et Pythia complexi, quem 
iam ab Er. Schmidio inspectum nuper denuo accuratissime 
excussit scripturaeque discrepantiam cum notulis suis publici iu- 
ris fecit C. L. Kayserus Lectt. Pindaricis Heidelbergae 
MDCCCXL. Ex quibus apposui quae consilii nostri esse visa 
sunt; sed vereor, ne plura apposuerim quam opus fuerit. Pauca 
quaedam Ka yserus bene emendavit. — Praeter Pal. C Schnei- 
derus Boeckhio excerpta Brunckiani codicis Olympiorum, 


17) Exemplo sit Triclinii annotatio iu Moscov. B ad Ol. VIII, 10: 
Iloàl& éxouwvoroug975 cà cogorcro Mocyozovio xopuoí, cg 
|. éÉerafov svorncsi, dvowxsíog Pyovroa zo0g rÓ uérQov. 
18) Etenim Byzantinorum grammaticorum studia in angustiorem 
orbem coartata poetarum Graecorum quendam delectum ha- 
bebant, quem glossulis suis explicarent. Hinc frequentia 
exempla praeter Homerica Hesiodi, maxime Operum, et 'Theo- 
gnidis; aliquot fabularum Aeschyli, Sophoclis, Euripidis, Ari- 
stophanis; Phocylidis; Theocriti Idylliorum octo novemve 
priorum; Lycophronis Alexandrae; Arati Phaenomenon; Cal- 
' limachi Hymnorum; Apollonii Argonauticon; Nicandri Ale- 
xipharmacon et Theriacon; Dionysii Periegetae, Oppiani Ha- 
lieuticon et quorundam aliorum. Eodem pertinebant Pindari 
Olympia. Talia opera vocabant z& zoezrou:vo, h. e. le- 
ctione et interpretatione usurpata; v. Lobeck. 
Aglaoph. p. 567. Meinek. Hist. Crit. Com. Gr. p. 560. Co- 
bet. Obss. Critt. in Plat. Com. p. 56. 


Ci 


G. de Humboldt quaedam ex octo libris Parisinis suppedita- 
vit ad Pythiorum locos difficiliores; idem pauca ex quatuor co- 
dicibus Vindobonensibus delibavit; v. Prooem. Expll. p. 3. Ista 
Boeckhius raro in Expll. commemoravit, cum paucissima 
offerrent ex aliis bonis codd. non enotata. 

Quotquot codices vel ante saec. XIV. scripti sunt vel ex ve- 
tustioribus postea derivati, textum exhibent veterem et levium 
coniecturarum violentarumque mutationum expertem. Qui recen- 
tiores sunt, fere verba monstrant ad eam formam conformata, 
quae in Scholiis recentioribus comparet. Sed hi libri rursus ita 
in diversa abeunt, ut partim Moschopuli recensionem, partim 
Triclinianam sequantur. Nam Thomae Magistri modestior ma- 
nus fuit. Igitur veteris recensionis testes primarii, praeter Scho- 
lia vetusta, exstant codices Paris. A et Gottingensis, qui- 
buscum in Olympiis consentiunt fere Aldinus liber, Palat. C, 
Moscov. A, August. B, Vatic., Cizensis paucique alii. 
Contra prorsus interpolatam verborum speciem suggerit maxime 
Moscov. B (Gottingensi bibliothecae ab Heynio donatus) et 
editio Romana in Olympiis. Mediam quandam viam libri 
insistunt a Moschopulo recogniti, quales sunt Palat. A B, Lips., 
Guelf. (qui liber bonis quibusdam peculiaribus conspicuus est), 
Cygn., Augustanus A, Bodleiani «gy, Leidenses AB; 
vide Boeckhii nott. critt. Ol. Il, 29. In Nemeis Aug. tertius 
et Mediceus alter excellunt, minus praestant Mediceus prior, 
Paris. B et Aldina. Isthmiorum codices diversas recensiones non 
videntur sequi. : 

Verum, uf fieri assolet, isíae codicum familiae in singulis 
libris contaminatione quadam inter se coaluerunt, ut ex altera 
in alteram quaedam migraverint. Veluti sunt qui in quibusdam 
partibus ad optimos aggregantur, cum alias interpolatorum or- 
dini ascribendi sint. Sic in Pythiis in numero meliorum libro- 
rum sunt Bodl. C et Par. B, licet hic quidem metrici corre- 
ctiones passus sit. Hinc intelligitur licere interdum vel ex de- 
terioribus libris singulas scripturas repetere, contra maximo 
opere cavendum esse ab istorum deliciis librorum, quorum oratio : 
ad metricae, prosodiae, syntaxis recentiorem normam licenter et 
praeter fidem Scholiorum veterumque codicum reficta est. Pe- 
nitus autem reiiciendi codices scilicet Neapolitani ab Ahlward- 
tio ad tutandam scripturarum ab ipso excogitatarum auctoritatem 
advocati. Quos codices cum Boeckhius ad calcem Expll. et 


cin 


in Commeníat. de Crisi tanquam omni fide destitutos testes ex- 
plosisset, postea patefactum est vere statuisse illos, qui ab A h1- 
wardtio ipso nefarie confictos coniecerunt. Videndus Freesii 
libellus de codd. Neapolitanis Pindari Stargardi 1855. editus. 

Si quis editionum Pindari librorumque ad explicanda Pin- 
darica spectantium accuratum indicem voluerií, eum ego ad 
praefationem Heynii ablego, vel ad bibliographorum opera 
recentiora. Ego quam fieri poterit brevissime significabo eos 
homines doctissimos eaque opera, quibus aliquid debet Pindarus. 

Princeps omnium est editio Veneta, quae prodiit in aedi- 
bus Aldi et Andreae, Asulani soceri, MDXIII. forma octava, sine 
Scholiis. Praeter Pindarica complectitur hymnos Callimachi, 
Dionysium Periegetam, Lycophronis Alexandram.  Secuta est 
editio Romana a Zacharia Callierga Cretensi curata anno 


MDXV. forma quarta, cum Scholiis veteribus et recentioribus. 


Hae editiones ita differunt, ut in Olympiis Aldinus textus Ro- 
mano a correctionibus novitiis liberior sit, contra in Pythiis Ro- 


. mana editio ad germanam poetae scripturam propius accedat. 


Igitur cum veterum Scholiorum memoria in Olympiis Aldinae, 
in Pythiis Romanae fere convenit. lla paene tota scriptum 
exemplar refert, Callierga interdum textum ex Scholiis emen- 
davit. 

Quae editiones per saec. XVI. decursum prodiere, eae ex Al- 
dina Romanaque expressae sunt omnes, Cratandrina (Basil. 1526.), 
Brubachiana (Francof. 1542.), Moreliana (Paris. 1558.), Stephania- 
nae saepe repetitae inde ab anno 1560., aliae. Singuli editores 
pauca de coniectura mutaverunt, felicius reliquis Iacobus Cepo- 
rinus, Cratandrinae corrector. Egregie de Pindaro meruit Era- 
smus Schmidius, cuius editio Vitembergae 1616. in lucem emis- 
sa est. De cuius opera per longam annorum seriem 'TIhebano 
poetae navata Dissenius ita iudicavit: ,,Schmidius commenta- 
rium amplum doctumque scripsi, in eo vero erravit maxime, quod 
pro temporum illorum iudicio ad logicas et rhetoricas divisiones 
frigidissimas omnem in his carminibus tractationem ef dispositio- 
nem rerum reyocavit, quasi orationes ante oculos habeamus cum 
propositionibus, confirmationibus, confutationibus, digressionibus ef 
quae sunt similia. Sane habet etiam poetica ars leges suas, sed alia 
est rhetorica, alia poesis." Sed vir integerrimus multa vitia prio- 
rum exemplarium sagaciter sustulit e£ amorem Pindari movit in 


| Germania primus. — Post Schmidium loannes Benedictus, 


CIV 


medicus Salmuriensis, manum salutarem Pindaro admovit, qui 
nonnulla praeclare emaculavit. Prodiit eius editio Salmurii 1620. 
Quinque Bodleianorum codicum scripturis usi sunt editores 
Oxonienses, quorum editio Oxonii 1697. emissa Nic. Sudorii 
versionem Latinam offert. Anno 1747. 'Traiecti ad Rhenum I. Cor- 
nelius de Pauw Notas suas in Pindarica publicavit, quarum 
hodie exiguus usus est. Licet ne Pauwius quidem in emendandis 
quibusdam locis inscite egerit. .Successit^ — Dissenii verbis 
utor — .,vir immortalis Heynius [anno 1773.], celeberrimus 
Pindari editor et interpres, qui Thebani poetae studium, per lon- 
gam annorum seriem prorsus neglectum, primus in Germania sus- 
citavit, nec solum locos plurimos rectius explicuit, sed etiam 
sensum praeclarum lyricae poesios attulit et magnificentiam ho- 
rum carminum eximie perspexit. Sed quum tamen illo tempore 
nondum uf hodie de poesi veterum statueretur, multa frigida et 
tumida dixit, quae causis penitus perspectis recte habere sensis- 
sef. Nunc autem non fam perfectam iudicabat Pindari artem, 
quam revera est, et si quae offenderent, damnabat, non satis in 
consilium dictorum inquirens. Ad alteram vero Heynii editionem 
[Gotting. 1798 —13799.], quatuor voluminibus comprehensam, prae- 
clarae Godofredi Hermanni commeníationes accesserunt, in 
quibus plurimi loci sagaciter explicati sunt. Ultima editio post 
mortem demum Heynii [cura G. H. Schaeferi] prodiit ann. 
1817. Lips. ap. Vogel. Sed Heynii opera in Pindaro posita etiam 
aliorum inter nostrates studia excitavit. Sic IL. G. Schneiderus 
Vitam Pindari scripsit Argentor. 1771. et Fragmenta collegit 
Argentor. 1776. In eodem numero Frid. Gedickius fuit, qui 
Olympica et Pythica in Germanicam linguam convertit; tum 
etiam Selecta carmina edidit Berolin. 1786. 8. (C. D. Beckii 
editionis Lips. 1792 — 1795. prodierunt duo volumina. "Textum 
aliquoties bene correxit.] Laudandum etiam I. Gurlitti stu- 
dium, qui per longam seriem annorum programmatis scholasti- 
cis Versiones Germanicas horum carminum cum Animadversioni- 
bus edidit, ct licet non instructus omnibus, quibus opus est ad 
explicationem poetae difficillimi, multa tamen utilia notavit; in 
versiones autem nollem ad Gedickii exemplum exclamationes 
intulisset plurimas a Pindari gravitate alienas." 

Heynii crisin haud leviter adiuverunt docti Itali, Minga- 
relli, commeníationes metricae, qui multa sagacissime correxit. 


G. Hermanni et Aug. Boeckhii de Pindaro merita maiora . 





cv 


sunt, quam quae laudibus nostris egeant. Et Hermanno qui- 
dem tot debet Pindarus praestantissimas emendationes, quot al- 
teri nemini. Commentationibus Heynianae editioni additis et dis- 
putationi de dialecto Pindari (Opuscc. I. p. 245 seqq.) nu- 
per accesserunt Emendationum Pindaricarum libelli aca- 
demici duo editi Lipsiae 1834, repetiti Opuscc. VII. p. 129 seqq. 
Pertinent emendationes ad carmina Pythia inde a tertio : nam de 
duobus prioribus disseruit in commentatione de Officio In- 
terpretis, edita Lipsiae 1831., repetita Opuscc. VIL p. 97 
seqq. Augustus autem Boeckhius postquam anno 1809. de 
metris Pindari libellum edidisset, anno 1811. specimine emen- 
dationum in Pindari carmina vulgato iustae editioni prolusisset, 
inde ab anno 1811. usque ad 1822. duobus tomis carmina prae- 
clare correcta et uberrimis commentariis explanata prodire iussit. 
In explicationibus conscribendis Dissenium socium sibi ascivit, 
qui Nemeorum et Isthmiorum interpretationem absolvit. Fride- 
rici Thierschii Versio cum introductione in Pindari carmina 
lectu perdigna duobus voluminibus Lips. 1820. prodiit. Tria 
carmina, Ol. II. VI. Pyth. L, docto commentario illustravit Si- 
mon Karsten Traiecti ad Rhen. 1825., Xenophanis, Par- 
menidis, Empedoclis reliquiis postea editis clarus. Dilucida- 
tiones Pindaricas scripsit vir doctissimus Th. L. Frid. 
'Tafelius, quarum prius volumen Olympia et Pythia comple- 
ctens prodiit Berolini 1824. et 1827. De quibus ita statuit Dis- 
senius: ,Dictionem poetae locis plurimis aliorum scriptorum . 
congestis illustrare studet, ex quibus quae meis usibus apta vi- 
debantur notavi, alia omisi a Pindari interpretatione aliena. 
Omnino hic vir eruditus magis circa haec carmina quam in iis 
versari mihi videbatur, qui in interiorem rationem eorum non 
inquisiverit, atque etiam de fabularum usu et explicatione parum 
accurate statuat." — I. F. Boissonadii cura carmina Pindari 
ex recensione Boeckhii expressa sunt Parisiis 1825., additis bre- 
vibus notis, ex quibus quasdam repetii. Ipse Boeckhius eo- 
dem anno Lipsiae apud Weigelium Pindari verba denuo secun- 
dum dissertationem de Crisi Berolini 1823. castigata edenda cu- 
ravit, quod exemplar nos pro fundamento criseos habuimus. 
C. L. Kayseri lectiones Pindaricas supra laudavimus: Fride- 
rici Heimsoethii Addenda et Corrigenda in Commentariis 
Pindari, quorum Pars Prior Bonnae 1810. exiit, non pauca mi- 
nistrant, quibus singulorum locorum intellectus adiuvetur. Postre- 


CVI 


mo Theodorus Bergkius, vir mihi carissimus, carmini- 
bus Pindaricis in Corpus Poett. Lyricorum Lipsiae 1843. foras 
datum receptis et diversitatem scripturae subiecit selectam et 
brevibus annotationibus de correctione singulorum locorum sen- 
tentiam suam declaravit. Ex emendationibus viri ingeniosissimi 
quasdam pulcherrimas in verba poetae inferre non dubitavi, re- 
liquas vel simpliciter commemoravi vel paucis confutare studui. 

C. T. Dammii Lexicon Homerico -Pindaricum post Dun- 
canii operam nuper et emendatius et auctius repetivit V. Chr. 
Fr. Rostius meus, Lipsiae 1831 seq. 


INDEX CARMINUM 
BOECKHIANUS. 


O L Y M P 1 A. 


Q5» p. L Hieroni Dinomenis f. Syracusarum regi, celete 
Pherenico victori Olymp. 77. in victoriae sollemnibus in con- 
vivio Syracusis in aula regia cantatum, praesente tum Pindaro. 

Olymp. Il.  Theroni Aenesidami f. Agrigentinorum tyranno, 
curru victori Olymp. 76. auriga Nicomacho, in victoriae sol- 
lemnibus Agrigenti cantatum. 

Olymp. IIl. Eidem ob eandem victoriam, Agrigenti in 'Theo- 
xeniis cantatum eodem fere tempore. 

Olymp. IV. Psaumidi Acronis f. Camarinaeo, non equis, sed 
rheda mulari victori Olymp. 82. Olympiae cantatum, praesente 
tum Pindaro. 

Olymp. V. Eidem ob eandem victoriam, eodem anno reduce 
Psaumide Camarinae in pompa cantatum. 

Olymp. VI. Agesiae Sostrati f. Iamidae Syracusio, rheda mu- 
lari victori Olymp. 78. Stymphali cantatum post victoriam, 
(Thebis missum. 

Olymp. VH. Diagorae Damageti f. Rhodio, pugilatu victori 
Olymp. 39. in Rhodum insulam missum, post reditum in con- 
vivio lalysi cantatum. 

Olymp. VIII.  Alcimedonti Iphionis f. Aeginetae, lucta inter 
pueros victori Olymp. 80. Melesia magistro, cantatum Olym- 
piae in pompa. 

Olymp. IX. Epharmosto Locro Opuntio, lucta victori probabi- 
liter Olymp. 81. Opunte in sollemnibus victoriae cantatum. 


CVIII INDE X 


Olymp. X. Agesidamo Archestrati f. Locro Epizephyrio pu- 
gilatu inter pueros victori probabiliter Olymp. 74. (cod. Vrat. 
Olymp. 76.), Olympiae cantatum, praesente tum Pindaro. 

Olymp. XI. Eidem ob eandem victoriam, longo post victoriam 
intervallo Thebis in urbem Locrorum Epizephyriorum mis- 
sum ibique in sollemnibus victoriae redeuntibus cantatum. 

Olymp. XII. Ergoteli Philanoris f. Himeraeo, dolicho victori 
Olymp. 77. in Sicilia compositum, Himerae cantatum post 
reditum. 

Olymp. XIII. Xenophonti Thessali f, Corinthio, stadio et quin- 
quertio victori Olymp. 29. Corinthi cantatum in comissatione 
lovi habita. 

Olymp. XIV. Asopicho Cleodami f. Orchomenio Boeoto, stadio 
inter pueros victori Olymp. 76. Orchomeni cantatum in pompa 
Gratis ducta, haud dubie a pueris. 


pw TOHOIUA 


Pyth. I. Hieroni Dinomenis f. Aetnaeo, Syracusarum regi, 
curru victori Pyth. 29. Olymp. 76, 9. Aetnae cantatum in 
comissatione apud Dinomenem Hieronis f.; post ipsam victo- 
riam scriptum. 

Carmen Il. Eidem Hieroni Syracusio, quadrigis equorum pul- 
lorum victori Thebis in Heracleis s. Iolaiis, 'T'hebis missum 
Syracusas in arcem regiam, probabiliter Olymp. 35, 4. 

Pyth. HI. Eidem Hieroni Syracusio, gratulandis celebrandisque 
Pythiis victoriis celete Pherenico Pyth. 26. et 27. (Olymp. 
39, 9. et 14, 9.) partis missum 'Thebis Syracusas imminenti- 
bus Pythiis Olymp. 326, 3. 

Pyth. IV. Arcesilao IV. Batti f. Cyrenarum regi, curru victori 

— Pyth. 31. Olymp. 38, 3. auriga Carrhoto; Damophili com- 
mendandi causa et victoriae celebrandae 'Thebis Cyrenas mis- 
sum haud diu, uf videtur, post victoriam, ibique cantatum ; 
sed post carmen quintum. 

Pyth. V. Eidem ob eandem victoriam, Cyrenis ante quartum 
carmen in pompa victoriali ad Apollinis templum ducta can- 
tatum, vel in via vel finita pompa. 

Pyth. Vl. In Xenocratis Aenesidami f. Agrigentini victoriam 
curulem Pyth. 24. Ol. 71, 3. ad "Thrasybulum Xenocratis f. 
aurigantem, Delphicae comissationi destinatum. 

Pyth. VII. Megacli vel Hippocratis vel Clisthenis f. Atheniensi, 
curru victori Pyth. 25. Olymp. $2, 9. Delphis, ut videtur, 
cantatum. 


CARMINUM. cx 


Pyth. VIII. Aristomeni Xenarcis f. Aeginetae, lucta inter pue- 
ros victori Pyth. 33. Ol. 80, 3. Delphis, ut videtur, Scriptum 
praesente tum Pindaro, Aeginae cantatum. 

Pyth. IX. "TPelesicrati Carneadae f. Cyrenaeo, armato cursu 
victori Pyth. 28. Olymp. 35, 3. ante reditum Cyrenas scriptum 
et cantatum, fortasse Thebis. 

Pyth. X. Hippocleae Phriciae f. Pelinnaeensi, diaulo victori 
Pyth. 22. Olymp. 69, 9. Pindaro annos XX nato; cantatum 
probabiliter in pompa a choro Crannoniorum, urbem Larissam 
ingrediente. 

Pyth. XL  Thrasydaeo Thebano stadio inter pueros victori 
Pyth. 28. Olymp. 75, 5. Thebis cantatum in pompa ad tem- 
plum Apollinis Ismenii ducta. 

Pyth. XII. Midae Agrigentino tibiis victori Pyth. 24. vel ?5. 
(Olymp. 71, 3. vel 32, 3.) Agrigenti cantatum in pompa. 


N E M E A. 


Nem. I. Chromio Agesidami f. Aetnaeo, curru victori post Ac- 
tnam Olymp. 76, 1 conditam; cantatum, ut videtur, Ortygiae 
Olymp. 26, 4. praesente tum Pindaro. 

Nem. Hl. Timodemo Timonoi f. Atheniensi, pancratio victori, 
Athenis cantatum ante comissationem aliquo post pugnam 
Plataicam tempore. 

Nem. III. Aristoclidae Aristophanis f. Aeginetae, pancratio vi- 
ctori tempore incerto; Aeginam transmissum diu post victo- 
riam, redeuntibusque Nemeadis sollemnibus cantatum in con- 
vivio, quod in sacro loco 'Theario victoriae celebrandae causa 
habitum est, ante Aeginam Olymp. 80, 3. ab Atheniensibus 
subactam. 

Nem. IV. 'Timasarcho Timocriti f. Aeginetae, lucta inter pue- 
ros victori, Melesia magistro, tempore incerto, sed aliquo 
ante Olymp. 80. tempore. Aeginam missum, ibi ut in novi- 
lunio caneretur a choro puerorum pompam ducente. 

Nem. V. Pytheae Lamponis f. Aeginetae, pancratio inter pue- 
ros victori, Aeginae cantatum. Victoria et oda priores suní 
Isthmiis Phylacidae victoriis odisque Isthmiis quinta et quarta, 
ex quibus recentior in Olymp. 75, 3. referenda videtur. Tta- 
que Pytheae victoria ante pugnam Salaminiam ponenda. 

Nem. VL. Alcimidae Theonis f. Aeginetae, lucta inter pueros 
victori, Melesia magistro, unde carmen ad Olymp. 80. pro- 
pius quam ad Olymp. 49. accedere videtur; Aeginae canta- 
tum. 


Nem. VII. Sogeni Thearionis f. Aeginetae, quinquertio inter 


ex INDEX 


pueros victori Nem. 54. Olymp. 79, 4. carmen Aeginae can- 
tatum. 

Nem. VIII. Dinidi Megae f. Aeginetae, stadio bis victori, Ae- 
ginae cantafum in Aeaceo, Olymp. 80, 2. Victoriae quando 
pártae fuerint, non constat. 

Carmen IX.  Chromio Agesidami f. Aetnaeo, curru victori 
Sicyone in Pythiis; victoriam olim partam poeta post Aetnam 
Olymp. 76, 1. conditam celebravit, ubi in civitate recens in- 
stituta in pompa ante convivium carmen hoc cantatum, id- 
que recentiori tempore quam Nem. L adeoque probabiliter 
post Olymp. 46, 4. immo ipso anno Olymp. 77, 1., Pindaro 
in Sicilia versante. 

Carmen X. 'Theaeo Uliae f. Argivo, lucta bis victori Argis 
in Hecatombaeis: carmen ibidem cantatum aliquo post victo- 
rias tempore, redeuntibus Hecatombaeis: sed ipsa tempora 
incerta. 

Carmen XL  Aristagorae Arcesilai f. Tenedio, cantatum 'Te- 
nedi in prytaneo, quum prytanis magistratum iniret Aristago- 
ras, inter sacra, credo, adeundo muneri iuncta. 


IST H.M I A. 


Jsthm. I. Herodoto Asopodori f. Thebano, curru victori, for- 
tasse Olymp. 80, 5., "Thebis haud dubie et scriptum et can- 
tatum, quum poeta carmini Ceis faciendo intentus esset. 

Isthm. H. Isthmiae curuli victoriae et aliis Xenocratis Aenesi- 
dami f. Agrigentini celebrandis scriptum, "lhrasybulo eius 
filio per Nicasippum transmissum post obitum patris. Victoria 
contigit ante Olymp. 36, 1. adeoque non post Olymp. 75, 3.; 
carmen factum non ante Olymp. 71, 1. 

Isthm. MI. Melisso Telesiadae f. Thebano, post Nemeaeam 
equestrem victoriam lsthmiis pancratio victori, "Thebis :«can- 
tatum, aliquot fortasse post pugnam Plataeensem (Olymp. 35,2.) 
annis. 

Isthm. IV.  Phylacidae Lamponis f. Aeginetae,  pancratio 
Isthmiis secundum victori, probabiliter Olymp. 79, 8. Aeginae 
cantatum. 

Isth m. V. Eidem [sthmiis primum victori pancratio; carmen 
scriptum post Nem. V. ante Isthm. IV. ante pugnam Salami- 
niam haud dubie, Aeginae cantatum in convivio apud Lam- 
ponem victoris patrem. 

Isthm. VI. Strepsiadae '"Thebano, pancratio victori; carmen 
Thebis cantatum; tempora incerta, ex diversis tamen rationi- 
bus ea mihi maxime probabilis, ut victoria et carmen in 
Olymp. 81, 1. differantur. 


CARMINUM. ext 


Isthm. VIL  Cleandro "Telesarchi f. Aeginetae,  pancratio 
Isthmiis et Nemeis victori; carmen scriptum paucis post; Pla- 
taicam pugnam mensibus Olymp. $5, 2. et Aeginae cantatum 
statim, ut videtur, post Nemeaeam victoriam ; Isthmia victo- 
ria non post Olymp. 75, l., Nemeaea non post. hiemem 
Olymp. 535, 2. contigit. 


INDEX TEMPORUM. 


Olympiadum initium a. Chr. 776. anno Olympico primo mense 
primo, Hecatombaeone Attico d. XI— XV. (Corsin. Diss. agon.) 

Pythiadum initium Olymp. 48, 3. (v. Introd. ad Olymp. XII.) 
incipiente mense Attico Munychione, Olympici anni decimo 
(Corsin. Diss. agon.). 

Nemeadum initium secundum Eusebium Olymp. 53, 1. vel po- 
tius Olymp. 53, 2. Incidunt enim in Olympicos annos 2. 
et 4. (Corsin. Diss. agon.), aestivae in annum 4. et men- 
sem Olympici anni secundum, Metagitnionem Atticum d. XII. 
hibernae actae hieme exeunte anni 2. (v. Appendicem com- 
mentationis nostrae de Demosth. Mid. temp. in Comm. Acad. 
Berol. a. 1818.). 

Isthmiadum numerus ne unus quidem a Pindari interpretibus 
affertur. Dies definiri posse Corsinus putabat Diss. agon. IV, 
9 seqq., quem refatavi ad Olymp. IX, 86 seqq. Alterae in- 
cidebant in Olympici anni l. incipientis aestatem, alterae 
vere vel sub aestatem Olympico anno 2. exeunte agebantur 
(Corsin. ib. IV, 5.). 


Olymp. 64, 3. Pyth. 17. 

Pindarus natus mense Attico Munychione incipiente, in ipsis 
Pythiis. 

Olymp. 68, 3. Pindarus annos sedecim natus. 

Si is puer Athenis choros cyclios docuerit, circa hunc id an- 
num posuerim. 

Ad idem tempus usque ad vicesimum annum referenda viden- 
tur quae de studiis poetae, maxime de Corinnae familia- 
ritate traduntur. 

Inter prima carmina pertinet Hymnus primus (Fragm. Hymn. 
1l seqq.) à Corinna reprehensus. 


cxi INDEX 


Oly m p. 69, 3. Pyth. 22. 

Hippocleas Pelinmaeensis diaulo inter pueros Pythiis victor, 
. etiam stadio, ut traditur. 
Pindarus vicenarius scripsit Pyth. X. 

Olymp. 70, 1. Olympiae institutus et Olymp. seq., ut videtur, 
coeptus rhedae mularis cursus (v. ad Schol. p. 118., sed cf. 
ad Olymp. VI. Introd.). 

8. Pyth. 23. 
Delphis coeptus armatus cursus (Introd. ad Pyth. IX.). 

Olymp. 71, 3. Pyth. 24. 

Xenocrates Agrigentinus per filium Thrasybulum curru Pythiis 
victor. 

Pindarus annos XXVIII natus scripsit Pyth. VI. 

Midas Agrigentinus tibiis Pythia vincit. 

Hoc anno vel Pyth. 25. Olymp. 72, 9. Pindarus scripsit 
Pyth. XII. 

Olymp. 22, 1. Circa hoc tempus ad Helorum flumen Hippo- 
crates Gelensium tyrannus operam navante Chromio, qui post- 
hac Aetnaeus factus, devicit Syracusios (Nem. IX, 40.). 

2. Gelo occupat Gelam (Introd. ad Olymp. H.). 
9. Mense altero Olympici anni pugna Marathonia (Introd. ad 
Pyth. VII.). 
Pyth. 25. 
Curru Pythiis victor Megacles Atheniensis. 
Pindarus scripsit Pyth. VII. 
Tibiis Pythia iterum vincit .Midas Agrigentinus (Introd. ad 
Pyth. XII.). 
Gelo Camarinam restituit mox evertendam (Ad Schol. p. 121.). 
Olymp. 73, 1. Gelo Gelensium tyrannus Olympiis curru victor 
(Introd. ad Olymp. I.). 
Hiero primum Olympiis celete victor (ibid.). 
Thero Agrigentum occupat (Introd. ad Olymp. II.). 
9. Pyth. 26. 
Hiero primum Pythia vincit celete Pherenico (Introd. ad 
Pyth. III.). 
4. Gelo Syracusas occupat (Introd. ad Olymp. I.). 
Olymp. 74, 1l. Agesidamus Locrus Epizephyrius Olympia vin- 
cit lucta inter pueros (cod. Vrat. Olymp. 36 ). 
Pindarus scripsit Olymp. X. praesens tum Olympiae: sed longo 
tempore post factum est carmen Olymp. XI. 
9. Pyth. 27. 
Hiero Pythia iterum vincit celete Pherenico (Introd. ad 
Pyth. 1II.). 
$. Circa hoc tempus Thero Himeram occupat (Introd. Ol. II.). 


TEMPORUM. cxi 


J. Vere ineunte incipit Xerxis expeditio in Graeciam. 

Ad hunc annum refer Fragm. inc. 125. ex carmine Thebanis 
scripto. 

Olymp. 35, l1. Athenae vastatae. 

Mense Olympico tertio, Boedromione Attico, pugna Salami- 
nia (Corsin. F. A. T. III. p. 164 seqq.). 

Eodem tempore Carthaginienses et socii a Gelone fratribus- 
que et Therone ad Himeram terra marique fusi (Introd. 
ad Olymp. IH.). 

Ante pugnam Salaminiam Nemea vicerat Pytheas Aegineta, 
.et primum Isthmia Phylacidas Aegineta, quae victoriae ce- 
lebrantur Nem. V. et Isthm. V. 

2.Mense secundo Olympici anni, Metagitnione Attico, pugna 
Plataeensis et Mycalensis (Introd. ad Pyth. XI.). 

Aetnae eruptio coepit (Introd. ad Pyth. I.). 

Paucis post Plataicam pugnam mensibus Cleandro Aeginetae 
Isthmiis et Nemeis victori scripta oda Isthm. VII. 

Post eandem pugnam, quam diu dubium, etiam Isthm. III. 
scriptum videtur. 

Item post Persica Pindarus Nemeade hiberna anno Olympia- 
dis incertae secundo Nemea Athenas profectus dithyram- 
bos ibi docuit in Dionysiis (Dithyr. Fragm. 3. 4.), resti- 
tutis iam Athenis: mox a Thebanis pecunia multatur et 
ab Atheniensibus praemiis afficitur. Eo tempore, quo 
Nemea Athenas profectus erat, 'Timodemo eum carmen 

| Nem. MH. scripsisse coniicimus. 

Bella Persica respiciuntur etiam Fragm. inc. 93. 94. 

9. Pyth. 28. 

Telesicrates Cyrenaeus Pythia cursu armato vincit. 

Poeta scripsit Pyth. IX. 

Stadio pueros vicit Thrasydaeus Thebanus in iisdem P ythiis. 

Pindarus composuit Pyth. XI. 

Isthmia pancratio vicisse videtur Phylacidas Aegineta secun- 
dum: quo pertinet Isthm. IV. 

Hiero Geloni defuncto Syracusis succedit (Introd. ad Olymp. I.). 

Ante Olymp. 46, 1. ac proinde non post Olymp. 79, 3. Xe- 
nocrates Agrigentinus curru Isthmia vicit (Introd. ad Pyth. 
VI. Nott. ad Olymp. II, 54 seqq.). 

4. Dissensiones coeptae inter Hieronem et inter Polyzelum fra- 
trem affinemque 'Theronem, mox compositae (Introd. ad 
Olymp. HI. Pyth. II.). 

Eodem fere anno Hiero Locros Epizephyrios armis Anaxilai 
Reginorum et Zanclaeorum tyranni eximit (Introd. Pyth. II.). 

Hiero quadrigis pullorum Thebis vincit (ibid.). 

Pindarus scribit Pyth. II. 

Xokokokolokolok 


CxIv INDEX 


Olymp. 76, 1. Thero Agrigentinorum tyrannus MC Sea curru 
vincit. 
Pindarus tum in Graecia versans scripsit Olyspl IT. ui. 
Asopichus Orchomenius stadio inter pueros victor Olympiae. 
Poeta in Graecia composuit Olymp. XIV. 
Moritur Anaxilaus Regii et Zanclae tyrannus, cuius liberorum 
| tutelam Smicythus suscipit (Introd. Pyth. II.). 
Hiero. Catanaeorum civitate sublata. Aetnam tandis (Introd. 
Olymp. I. Pyth. I). 
Post Aetnam conditam, ut videtur, dris Scolium Hieroni 
dicatum (Fragm. Scol. 9— 3.). 
9. Hiero Etruscos ad Cumas devineit (Introd. ad Pyth. 1) 
Pyth. 29. 
Ante Pythiadem Hieroni ex Gráecia missum Pyth. HI. 
In ipsa Pythiade Hiero Aetnaeus curru victor. renunciatus ; 
cui tum scriptum Pyth. I. qoi 
Non ante hanc Pythiadem | scriptum Hyporchema . Pythiam 
eiusdem victoriam | mulabus partam celebrans » (Fragm. 
Hyporch. 1—3.). 1 
Ergoteles. Himeraeus Pythia cursu virieit; (Introd..ad Olymp. 
XII.). 
4.Hoc anno Chromio videtur Nemea victoria TbHegpee; et 
Nem. I. in Sicilia Pindarus scripsisse. 
"T hero adulto anno obit (Introd. Olymp. II. XII.). Igitur ante 
hoc tempus scriptum Encomium Fragm. 1. 2. 
'Theronis filius 'Thrasydaeus pellitur, Agrigentum et Himera 
liberantar: ominia vergente anno (Introd. ad Olymp. XII.). 
Olymp. 77, l. Hiero iterum celete Pherenico Olympia vincit. 
Pindarus scripsit Olymp. I. in Sicilia apud Hieronem. 
Ergoteles Himeraeus dolicho Olympiis victor. 
Pindarus Olymp. XI. in Sicilia composuit. 
Ibidem hoc anno Pindarus scripsit carmen Nem. IX. in Chro- 
mii- victoriam Sicyone olim. partam. 
Non ante hunc annum scriptum Isthm. If. ad 'l'hrasybulum 
Xenocratis f. 
9. Pyth. 90. 
Telesicrates Cyrenaeus stadio Pythiis victor (Introd. ad Pyth. 
IX.). 
4. vel seq. anno Simonides obiit (v. Duker). 
Olym y. 78, 1. Hiero curru Olympiis victor (Introd. ad Olymp. I.). 
Agesias Syracusius Olympia mulabus vincit. 
Pindarus Thebis, ut videtur , scripsit Olymp. VI. 
2. Smicythus hortante Hierone Anaxilai filiis imperium tradit 
(Introd. Pyth. IIL.). 


TEMPORUM. | exv 


-i Hiero obit (Introd. Olymp. 1.). 

9. Pyth. 931. 

^ Arcesilaus IV. Cyrenarum rex curru Pythiis victor. 

Pindarus scripsit Pyth. V. et deinceps Pyth. IV. 

p ar 19, 1. Diagoras Rhodius pugil victor Olympiis. 

- Pindarus scripsit Olymp. VH. 

Xenophon. Corinthius stadio et pentathlo Olympia ninclha 

Pindarus scripsit Olymp. XII. et Scolium Fragm. 1. (Introd, 

;; ad Olymp. XHI.).: | 

2. Nemeae institutum pns certamen Nein, $9. probabiliter 
(v. ad Nem. VII.). : 

4. Camarina a Gelois der ei (ad Schol. p: , 121.). 

'Catanaeorum : respublica. restituta (Introd. Pyth. L):  Aetnaei 
cedunt in oppidum Inessam, quod iam Aetnae nomen lu- 

^^v eratur (Diod. Sic. XI, 25. et. Wessel.). 

Hoc ànno: Nem. 54. vicit Sogenes Aegineta. ek acriptum Nem. 
VII. probabiliter (v. ad hoc. carmen). 

Olymp. 80, 1. Arcesilaus Cyrenarum rex. curru Dum vi- 
ctor (Introd. ad Pyth. 1V.). 

Alcimedon Aegineta lucta inter pueros victor Mcd 

Pindarus "adam scripsit Olymp. VIII. 

9. Pyth. 23. 

Thrasydaeus Thebanus stadio vel diaulo Pythiis victor inter 
viros (Introd. ad Pyth. XI.). 

Epharmostus Locrus Opuntius lucta inter viros victor Pythiis 
(Introd. ad Olymp. IX.). 

Aristomenes Aegineta iisdem Pythiis pueros lucta vincit. 

Huic tum Pindarus Delphis mense Olympico decimo scripsit 
Pyth. VIII. paulo ante subactam ab Atheniensibus Aeginam. 

Aeginae obsidio incipit exeunte anno Olympico (Müller. Aegi- 
net. p. 179.). 

Fortasse hoc anno Isthm. Y. scriptum. 

Ante hoc tempus scripta Nem. III. IV., hoc aliquot haud du- 
bie annis etiam ante Olymp. 80. 

Item circa Olymp. 80. carmen Nem. VI. ponendum videtur. 

Olymp. 80, 3 scriptum Nem. VIII. 

4. Lacedaemonii et Boeoti vincunt Athenienses Argivosque et 
socios apud Tanagram, quatuor fere ante ver mensibus, 
mense circiter quinto vel sexto Olympici anni (vide ad 
Isthm. VI.). 

Athenienses vincunt Thebanos ad Oenophyta Tanagraea, LXI. 
diebus post cladem 'Tanagraeam, duobus fere mensibus 
ante ver (ibid.). 

Aegina ab Atheniensibus in deditionem accipitur, vere eius- 


exvi— INDEX TEMPORUM. 


dem anni, mense Olympico circiter nono vel decimo (Mül- 
ler. Aeginet. p. 179.). 
Olymp. 81, 1. Epharmostus Locrus Opuntius lucta victor 
Olympiis. 
Poeta scripsit Olymp. IX., fortasse etiam Isthm. VI. 
Olymp. 82, l. Psaumis Camarinaeus mulabus Olympia vincit. 

Pindarus Olympiae praesens scripsit Olymp. IV. et deinceps 

Olymp. V. 
Olymp. 84, l. Olympiae abolitus rhedae mularis cursus (v. ad 
Olymp. VI. Introd.). 
Thurii conditi (cf. Introd. ad Olymp. VII.). 
3. Ultimus Pindari annus. 

Incertum an huc referendus sit Hymnus in Ammonem Fragm. 
Hymn. 7. 

Si verum est, uf ego credo, Theoxeni in gremio defunctum 
Pindarum, ad ultimos vitae annos retuleris Scol. Fragm. 2., 
etsi aliquis id dicat fervidioris esse ingenii. 

Ultimum poetae carmen Hymnus in Proserpinam, post fata 
eius divulgatus, Fragm. Hymn. 8. 

Pindarus Árgis obit octogenarius. 


OAYMIIIONIKATIH. 


Pind. Carm. Sect. I. 1 





OAYMHIONIKAI A. 


IEPONI ZYPAKOZItU 


10 


RB H Tr. 


Streoeplh ae, 


nu / — 
UE UeXu dc 


/ 

Lo S d / -— 
MAU TU ——aAJA—AAU—KuUU—o 
/ 2 
——A UJ —aA7— 


X / c 
—( m Amm, 


/ 
A XA) -—M 


IW MEE 


/ / V 
pA eim Lem JV mmm xMT-—u— 


/ / / ra 
———wu—u-—wu-—uwu—--—wu- 


VJ VU T— VU —wWuwus- 
Li 
A Lm MEE) 
M m Dm J—uUuUUwv-- 
I 
"IX de MZ 
SA PPUAIAULI UU mv e 
^ E mos d.i 
/ CTS / 
V —WuUUWwW—wu—-—aWaxw—uy——u-—wu-— 
/ 
y / FTN 
AU —AJA—KuUKWAJV-w :- 
/ / / Iu 
——wu—au—&uwuu—-—uwu-— 


/ K / M 
EEUU ICLr x 


Cd / / IS) 


EEUU mUE,uU—u-tu 


1* 


, 


1 OATMIIIONIKAI A. 


» Zo. c. 
A oiorov uiv DÓcQ, 0 Ót ygvoog ciüÓucvov zo 
(re Ówemoémé vvxti uey&vogog ifoyoa mAoUvov: 
& O^ (eÜAn yogiev 5 
ect, qiAov rog, 
5 uqgxc(" &Alov Oxóm& 
(AÀo QeAmvórsgov iv &uéoc qouevvóv &6roov ign- 
weg Óv ciüfoog: 10 
wxó "OXvuzíag éyove qéorsgov ev0ceGousr: 
Ogcv Ó moAvqorog Vuvog duqupcAAero: * 
GoqQr pujríso0t, xtAoÓtiv 15 
10 Koóvov zeió, ig cqwsàv ixou£vovg 
wcxeiguy Tíoovog &ovíav, 


DivEnsrTAS SCRIPTURAE HxxNIANAE, 
^ , 
v. 6. gosivov — v. 10. ixousvot 


ANNOTATIO CRITICA. 

Ol. I. Inscriptio: "Thomas Magister in Vita Pindari p. 5. 
Boeckh.: *O ézwíxi0g zooréroxrot vx Agi6rog&vovg rov cvvra- 
Éevrog và llwómouxà Ou vÓ msQi£ysiv v0 cyOvog fyuopuiov xol 
rà z:ol vo) IlíAomog, 0g zoOroc v "HA, qyovícoro. 

v. 9. [De forma infinitivi rariore yoovsv explicat Boeckhius 
Metr. Pind lI, 18. p. 293. et de Crisi carminum Pindar. S. 20. 
p. 94. SCH.] 

v. 10. Pars librorum íxóusvor, quod corruptum. Meliores 
libri ixouévoig, quod Herrmannus probat et ad cogoig refert la- 
tens in cogóv ungcíscoi. Durum hoc Boeckhio visum, etiam mihi 
minime elegans videtur, praeseriim quum ex mea interpretatione 
appareat 60» u5ríscc. non esse pro simplici cogoig dictum, sed 
pncíscor necessario additum. Quodsi noluit poeta cugiflaAAerou 60- 
goíc, nec participium huc referre bene potuit, qua est admirabili pe- 
ritia dicendi. (Omnino non amat artificiosiores constructiones Pin- 
darus. DISS. MS.) Probamus igitur ixouévovg ex libris plurimis a 
Boeckhio repositum, quod olim etiam Hermannus postulabat. [Da- 
tivum etiamnunc praefert Hermannus Opusc. VI. p. 94., qui et 
a libris commendatior sit et ut exquisitior placeat. Quum vel 
Homericus sermo ferat apvzy Ttoscíc0, yovosov ex5Tzroov fyov, 
apud Pindarum talem structuram non esse duram. SCH.] 

v. 12. [Legebatur zoávudàio. Quam formam ut in Aeo- 
lico carmine tuebatur cum Hermanno de Dialecto Pindari Opusc. I. 
p. 266. Boeckhius Nott. critt. Olymp. VI, 100. Sed quum Pin- 
darus ubique uc dicat et in compositis u5Aoó0xoc, unoforag, 
vulgarem formam reduci oportuit cum Ahrente de Dial. Dor. 
Verendum enim fuit, ne quis zoAvgoAov pomosam audiret. Do- 


OLYMPIA I. 9 


"Avr. e. 
Oeuorsor og dug ére OxGzTOV &v movi 
2usAle, Óp£zov uiv xogvq&g dgerüv x0 zta6Gv: 90 
dyAciterat óR xol 
15 uoveixüg iv &omvo, 
oie zcífousv qiAav 
&rügeg Guqi Qeuc vocmeCov. cGAA« Zegíar imo 


qóQuiyye TC666A0U 25 
Adupev, si ví vow IlíGeg v& xci degevízov yog 
vóov vrÓ yAvxviétetg &xe qoorriótv, 30 


20 ore z«Q "Aiqtg GUrO opes 
dxEvTIjtOV &v Ógóuoiwt. Teo£yov, 
xgQdr& Ó& moogíuiÉe ÓtGmÓTav, 


"Ez. «. 
Zvgexóóio» imzoyéoguav Qaoue. Aum Óf ol 
xAtoG 35 


v. 12. zoAvudio 


rienses 7; in compositis servasse docet. vel nomen Corinthii Ev- 
uniov. e nu 

v. 23. [Scholia vetera: "Evio: dveywaoxovot mogobivovrtg 
UL. mogodjovoo 6vAiofrnv Gv Zvo c x0vG (v xoci vrv écogárnv 
TOU inzoyóouav TLEQUGZLOGLV , Üv 5, TOV Zvgexoveíov imzo- 
4eoudwv. vüv yào Téocvo ovx eive Zivgaxovciov, Ort &vízat xtí- 
Govro yao cUTÓv TV Karávnv xot ztQ06c'yogtGovro Aivvov dm 
acis Airvaiov A£yovctv evUróv. DUET qnoi Ziàüvuos TOUTOU' 
tÜTS yào Ó Jéoov av , Evgaxovaioc , xol ovó: 5v Aíirvaiog, dg 
qnoi "Am01.60ogog. & Ói AoiGrOvixog oÉromíczOS Aíivvoiov Ova 
Zivoaxobciov óvopeGeot on. Istam grammaticorum quorundam ha- 
riolationem, vel potius diversam dog oíog G1uecítog interpretationem 
commendat Kayserus Lectt. Pindaricc. p. 2., quum nusquam a 
Pindaro fgaciàsvs similiaque vocabula iungantur cum adiectivo 
possessivo, sed ubique addatur genitivus pluralis nominis gentilicii, 
ut Pyth. I, 73. Ol. IX, 56. Pyth. IX, 14. Praeterea consenta- 
neum esse , ut post laudem Hieronis ipsius aliquid addatur in 
commendationem civium, ut Pyth. IT, 2. Quare reliquas epodos 
a metricis ad normam semel ascitam correctas opinatur; altera 
probat &mzooov cum codicibus plurimis; in tertia proponit ó u£yec 
ó Gà s xivüvvosc, putide; in quarta pro cov &Gouort doo ludit cov 
GonorL. xocizvo. Sed quum haec audacia neque in codicibus 
neque in Scholiis "praesidium habeat, illa offensio, quod hoc uno 
loco adiectivum voci (aciievg additum sit, non eam vim habet, 
ut vulgarem scripturam deseramus, praeser tim rhythmo obnitente. 
Adiectivum genitivi potestatem habet. Bergkius Zivgeruóctov iz- 
ft0j couv scripsit, ut apud Homerum Jl'ooysíz X807, Ótivolo 
z:Àooov. At id ab illo dissidet. SCH.] 


6 OATMIIIONIKAI A. 


&v sUcvog. /fvóoo lléAomog dmov«c: 
95 vo) usyeGUevüg ioéoGoro vyowdtoyog 

Ilocg&v, exe vw »o9ag00 A£fqvog £&eAe KAoWo 40 

&éqavti. qaíóutov. ouov xexodu£vov. 

à] 9evperé s0AÀd, xeí mOU Tu xci BoorOv quw 
vztQ TOv dGAeQu Aóyov 

OsÓciÓnAuévor abeUÓsOL. mowx(Ao:g ibemCTOVvTw wÜ- 
Vot. 45 


Zro. p. 

30 Xdgig 0, &meo Cmavvo ve yet v&. uelAvye: Qvooic, 

&xigégowoo. viui xol Gamwovov iuxoero mi6TOv 50 
&uuevet vozoAACxIG * 
Guíget O^ Exil oun 

Uéorvosg Gogororot. 

35 fov. Óó' dvógl qiuev £owc duqi Óciuóvov xcd: 

usov y&g eivio. 55 

vit TavváAov, 6$ 0 dGvr(o mooríoov qUécyfouot, 


v. 24, ze tv&voo. — v. 98. jevuere — bid. foozàv qo£voc 
Vnzio r0v dÀq97j 


v. 24. [iv sv &voo: Boeckhius ex Scholiis et aliquot co- 
dicibus. Vulgata zco' svcvoo:r profecta erat a metricis, quum £v 
in libris antiquis, ut Par. A. Pal. C. Vat., excidisset. Ibidem te- 
stantur Scholia yogcqsotar xci éz otxíc. Yd tuetur Hermannus 
Opusc. VI, p. 52. "4zoixíc enim ingerere Lydiae patriae memoriam 
praeter necessitatem, £zoixíc monstrare locum, quem cum suis 
occuparit Pelops. De quo discrimine utriusque vocabuli videndus 
Kruegerus in Dionysii Historiogr. p. 101. SCH.] 

v. 28. [Sovuoro per imprudentiam in editionem priorem ir- 
repserat; J'wvuorc praeter Scholia vetera. agnoscunt 'grammatici. 
Vide de hac et similibus formis Lobeckium in Soph. Ai. 704. 
p. 929 seqq. SCH.] — Pro lectione multorum librorum (looróv 
go£vog meliores habent fjooróv qcrig, quod praefert Hermannus. 
Voluisse ait poetam: xoí zo t xol (looróv q«rig é&xzocó, nunc 
ad gérig per appositionem adiectis verbis vzzo róv «Ae Aóyov 
Osüou0eAuévort spsvüsc. ztoux(Aor.g uot, his accommodatum verbum 
éÉwmoróvr,. — Ego cum Boeckhio gri» probo, quod nonnulli 
veterum noverunt, ut est in Scholiis. ^ Ac vere notavit Boeckh. 
Booróv qiriv esse famam, vulgarem opinionem et traditionem ho- 
minum, a qua distinguantur gu5$or a poetis exornati. Vide eius 
Explicationes ad hunc locum et quae disputat de Crisi Pindar. 
paragr. 26. p. 66. [Scholia: £vior p «v tv, &vri vo? vàg qofvog 
rÀv dvOoomOov dcmorioiw ol wsvüsig Àóyoi. MHermannus tamen 
Opusc. VI, p. 35. in sententia sua perstat; iure &uo, opinor. SCH.] 

v.948eq. rv tvvouOrtorov ég £oevov ex plurimis libris resti- 


OLYMPIA I 7 


Omór £xdAtós Tcr)Q TÓV EUrOUOTCTOV 60 
£g Éoavov qAav vs 2Zmviov, 
cuoipeic Vtoi6u Ósmve zag£yow, 

40 vóv "4yAeovgiciwvev coméoct 


"Av. D. 
Oeuérto qotveg iuéoo yovoícwtw 4v imxoig 65 
DrOTOV eUgvtíuov cori ÓOue 4g uero oat, 
tv)« Ósvrégo yo0vo 
uA9e cl - 'orouijhig 70 
45 Zw vovv £m yofog. 
0g Ó &q«rrog tmtAtg, OvÓE uarQi T0AÀG gueiÓ- 
uevoL (orto Gyoyov' 
ÉvvezE xovq rig eUr(za qUorceoóv yerórvov, 15 
PÓarog Or. ve TvQi féowev duq? dvucv 
ucycloc víuorv zcvc u£Am, 
50 roezífewG( v cuqi ÓrUuera xov 80 
Géüev ÓusÓcGcrrTO xcl qyor. 


v. 37 seq. mario ég svvou. Fouvov — v. 4l. yovototoí v' àv — 
v. 49. xarc uíAy, — v. 50. ósb?rot« 


tutum cum Hermanno, qui hunc articuli usum ostendit non ab- 
horrere a Pindari consuetudine. [Nunc Hermannus 1. c. ig £Uvo- 
ud rarov &gavov ig qílev vt Zímviov aut ig s)voucrcrov rv 
£gavov reponendum iudicat, quum libri non interpolati £c EUvO- 
po rorOv fgovov praebeant. Fallitur vir summus.  Boeckhii scri- 
ptura ex optimis codicibus fluxit, ut Pal. C. SCH.] 

v. 4l. [Vulgata zovoéeiwci Y &v izmoig ab E. Schmidio in- 
vecta a codicibus non firmatur: nisi quod unus alterve yovotatst 
xdv Unmoic prave offert. Infinitivus u*rofjacar pendet ex partici- 
pio ücuévre qofvag iucop, qui amore cius ita ezarsisset, 

ut — eveheret. SCH.] 

v. 49. [Vulgatum xer& correxit Hermannus coll. lH. 5, 699. 
Éyev xdro. Bergkius órw c£ — xor né coniectat. SCH.] 

v. 90. Boeckhius ex Parisino primo, sex saeculorum libro, 
in quo dugiüsvuoce est, ct Venetorum septimo óepere reposuit. 
Quam lectionem defendi in Commentario. [zfevuez«, quod Scho- 
liastas quosdam. legisse Boeckhius non recte conclusit ex inter- 
pretatione: 7 v& £oyovo 7 v& Btfotsyué£vo rÓ el uari, de- 
fendit idem de Crisi S. 28. p. 110.; ad alteram scripturam ósv- 
tarc redit Hermannus l. c. p. 96. extremitates significari ar- 
bitratus. At eam vim nec óse/ror« habere potest et xosóv mire 
esset additum. Scholiasta ille aut ósvrorc in eum sensum detor- 
sit aut óevz& z& legit, quod Boissonadius scripsit. Igitur quum 
Athenaeus quoque XIV, 641. C. ór/rore explicare tentaverit — 
codices ibi dug: ósvoc , cuqtüsvoo — eam unam scripturam vi- 
dentur veteres habuisse. SCH.] 


8 OATMIIIONIKAI A. 


Em. p. 

&uol 0 &xog« yooTQlucoyov uexáoov vw siz&iv. 
coloro. 

&xéoOsuo A&Xoyyev Vauwve areoutyógog. 85 


FEES à vw &vüge Qvoróv 'OXuaov Gxoztol 
55 érlueav, jv TüvreAog ovrog GAAC yào xovoztébot 
uéyev Oàpov 00x £üvvdotn, xóop Ó' &Àev 
ve O2Éo0AOV, &v oi memo DrreoluaGe 2,0:0— 
T£QOPV UTC Aor, 90 
vOv oic uevoudv nego Beast £Uqo6Drac 
cAGroL. 


ro. y. 
Pye Ó dequo Blov TOUTOV tumeüOuoyDov, 95 
60 ueró TOLGV TévaQTOV zóvov, dÜcvérav Ort zA&botg 
aAÍxeGoL Gvuzórcg 
vVéxVOQ dufooGtav TE 100 
óGzev, oiGtw GqXurov ; 
EUcGav. si Ó& UsÓv deno vig EAmeral vi Ao uv 
odo, Gu ogrivet. 
65 vobvexa mQoijuty viov c iverol oi mA . 105 
rere TÓ Toy mOTuOD ebrig GréQavy £U'voc. 
z00g tUGvÜsuov Ó Orc qvov 


v. 93. xexoyóomg. — v. 57. r&v ol — v. 60. rézorov, zóvov — 
v. 64. üéccov et Aeaéusv — v. 66, o9 


v. 52. [Vetustiorum librorum lectio &zooov metrum perver- 

od nop: lectionem norunt libri Athenaei; vide Dindorfium. 
H 

v. 98. [Plerosque libros invasit forma durioris Dorismi xo- 
xoyóocog a Pindari dialecto aliena; vid. Hermanni Opusc. I, 
P. 206 seq. De forma recepta, quam Scholia quoque offerunt, 
exponit Boeckh. de Crisi S. 27. p. 32., 19. p. 591. SCH.] 

v. 64. [Mira forma 9'éccov atque. barbara. Duplicatum enim 
$6 non magis videtur rationem habere, quam si quis comminiscatur 
0óccov. Sed neque Onxev dedit poeta vel propter praegressum 
OoGxsv et subsequens z:90TjXtv. Ex Boeckhii libris nihil annota- 
tum, sed Ald. et Pal. C. £9s6ov habent, Bodleiani tres et Gotting. 
et Mosc. B., quos inspexi, 9£cov; vulgata fluxit ex Romana. Illa 
vulgaris forma glossematis indicium habet. Puto poetam dedisse 
xríccov. Eo verbo Aeschylus saepissime usus est patrandi, fa- 
ciendi, reddendi potestate, velut Perss. 281: zoAiag IIeoc(ücov 
ÉFuricov &UviOog 0. ivdvOgovc. Choeph. 1056: ZAsv9to0v ce vàvOs 


OLYMPIA Il. 9 


Ad&yvow vuv uéAev yévetov tosqov, 110 
éroluov dveqoóvri6sv yáuov 


"Avr. y. 

70 Ilhóocéve zeo& movo0gG tv0ofov "LITzoÓdusuv 
GycÜücuev. yy  &90v zohGc &AOg oiog iv 

Ogqve: 115 
&zve&v Bogixrvmov 
Evroliewev: 0 à avro 
To z00L 6ys00v qivi. 

75 và uiv size: DÜ4e ÓOo« Kvxoíeg Cy d m, 
i Iloos(ómov, ig 4dQw 190 
véAÀEvOL , TíÓnGOv fyyog Olvoucov ycAxtov, 
&ukb Ó é£mi voyvrárOv mÓógevoov Goucrov 195 
ig "Aw , zoéva E mÉAaGov. 
émel votig ve xol Ox! &vügag OAéGcig 

80 éodvvag dvepdAAevQt yéuov 


5p? , 

Ex. y. 

Vvyavoóg. 0 u£yag Ó& x(vÓvvog &vaAxw o) qvo 
Acupavet. 130 


Üuvév 0 oicw dGváyxc, ví xé vig dvovvuov 
yQo«g &v 6xóvo xc)nasvog fiot udrav, 


v. 74. zocl — v. 19. rosic ys 


czoudrov xrícti. Eum. 147: r£yvgo 0€ viv Zsbg £v9sov uzícog qo£vo. 
coll. 684. Suppl. 134. 628. Hesychius xrí6o, zoujco. Adde Soph. 
"Trach. 894. Pindarus ipse Ol. XIII, 83. xrzíc:v dicit pro zo&yuo. 
Interim £9scov servavi. — Ibid. Ao«czusv libri interpolati. SCH.] 

v. 66. [4vr:6 Boeckhius ubiqüe scripsit. H. |. ov9:s libri 
paene omnes. SCH. 

v. 74. [mco moóí Boeckhius ex libris optimis, coll. Nem. IV, 
54. VI, 97. Hesychius IToo& zoóí, «ox roig zocív. Sic alias Pin- 
darus zo zoó0g, ix zoóoc. SCH.] 

v. 419. [rosig zs xoi 0fx Scholia cum parte codicum. Vide 
Commentar. et Boeckh. de Crisi S. 41. p. 126. SCH.] 

v. 80. [ioGvroag deteriorum librorum est. Optimos obsedit 
uvgor5oec vel uvocr5ocec interpretatio. Vide Boeckh. de Crisi 

. 29. p- Apud Philostratum Lmagg. I, 90. p. 807. plerique 

libri habent: xrsívov rác Iz7z00eusíeg éoóvrog (alii uvnozijooc) 
qoovsi roig rovrov ocxoodiuíoi:g. SCH.] 

v. 82. [vd xé vig Vratisl. A. cum Gregorio Corinth. p. 94., 
qui r& idem esse quod rí docens mirifice hallucinatur. SCH.] 


10 OATMIIIONIKAI A. 


&mvvOv xcAov cuuogog; CGAA fuoi uiv ovrog 
LA 
&eU'Aog 135 
85 aroxeloevea - rD Ói mo qíAcv óídot. 
dg Cvvezev* ovÓ cxgtvtotg &péibov àv Éeot.. cóv 
giv Gy GA AGV DEUS 
(Oc xev Óíqoov vs yoUGtov zrtQoiGlv T cxduavrog 
e 
(Tz0vg. 140 


Zo. Ó. 
&v 0 ' Oivoucov fícv zeoUtrvov vs GUvevvov: 
, , es 5 - , e , - 
véxE T€ Acyévog tÉ Gosvciót uteueAOTCg vioUg. 145 
90 vóv Ó' £v ciuexovgoteic 
QyAGOIOL, EX TOL, 
"AAgsob zóoco xA, 
, ? , A v. | X , D ^ 3 ^ 
viupov cugízoAov Zyov zoAvésvorévo z«oc Doo. 


vO Ói xAéog 150 
TQAOUcv Óf0ooxe vüv "Olvuswtócov £v Ogóuoic 
95 IléAozog, ive voyvvég mo0cwv £o(fevou 155 


dxucí v ioyvog QocGUmOvOL 
0 wvixov ÓR Aowróv cGuqi fforov 
» , 287 

&yeL u&AtTOEOOCV. £UOLGV 


"Avr. à. 
déUAcv y'fvezev. vO Ó' ciel mGQcutQov i6A0v 160 
100 vxorov foyevc. mevil oor. &u& 0t oreqavooc 


v. 84. ovroci e9Àóg y — v. 86. £zscoci. — y. 87. Óígpgov j9oU- 
Gs0v Év zrsQoiciv — v. 80. véxs 0 — v. 99. csi 


v. 84. [Pessima vulgata ovrocí y' &94og correcta ex libris 
plurimis. Nam nec o?rocí nec c94og Pindari est; vide Boeckh. de 
Crisi S. 36. p. 107. SCH.] $ 

v. 8f. [Vulgata óígoov qovosov £v mrtooiciv orta a metricis, 
qui zovorov Nur prima non concoquerent; vide Boeckh. de 
Crisi S. 28. p. 35. SCH.] 

v. 89. Optimi & c£xs contra metrum, alii réxs óc. Mox 
utuooreg libri boni et multi cum Scholiis veteribus, quod Boeck- 
hio ex Homero importatum, mihi Pindaro reddendum videtur. 
Est qui cs9'oAóreg malit. bap 

v. 99. [Formam Doricam £cióg Boeckhius ubique apud Pin- 
darum restituit, plerumque ab optimis testibus imutuatus. Hoc 
tamen loco vulgaris forma est in libris omnibus; sed primum 
carmen grammaticorum est mutationes prae ceteris expertum. Her- 
mannus Opusc. J, p. 251. formam £càóg a grammaticis illatam 
censebat, SCH.] 


OLYMPIA I. 11 


x&vorv imzío vóuo 

AioAxióu uoAzG 

you mémowe Ót Éévov 165 

, ? ? , 2 - £ (Ó ((AÀ. ^^ ó , " 

quj vw dug órtoe za2or te (gw GALov 1] Oivaquv 

XUQUUTEQOV 
105 vv ys vOv zAvvoio: Óci10«AcOfutv Üuvov zrv- 

yes. 170 

Qt0g £míroomog iv veciot uijüevea 

&yov rovro z&Óog, léíoov, 

ueo(uveuGw' i) ÓR ui] voy A(mOL, 


&w yAvxvréQauv ztv tAmOUcL 175 

Em. ó. 

110 c)v &oucrt Qoo zAcéaw, Emízovoov t5oOv Ó00r 
Aóyor, 

z«Q9 tUüttAov £AQOv Koórviov. £uol uiv cw 

MoiGc: XCQTEQGTOTOV B£Aog dx rQéqpet 180 

iv low € in ueydaot. TO Ó ftoyorOv xoQv- 
qobrct 


Baciiebo. taper azvcuwe TÓQOtOv. 
115 sg Gé ve voDrov vDwWoD yoóvov Tory , &ué ve 


TOGGKÓs vixOqógotg 185 
OuuA&v, zQÓqarvov Gogíc zxc( "EAA«vag &óvt 
zcvrG. 


v. l10l. izzixó — v. 107. x5óos 


v. 101. (Eibri meliores izzzío, interpolati izzzix9. — Correxit 
Hermannus. SCH.] 

v. 104. Pro lectione &44ov 7j, ctiam Boeckhio suspecta de 
Crisi Pindar. p. 63., quum multi libri habeant Guc« xoí, eximie 
E Hermanni emendatio: c&ÀAÀ& x«i, omnes loci difficultates tol- 
ens. Confundi &Aid et Zuc propter similitadinem literarum 7 et 
A44 saepe notatum; cf. Wessel. ad Diod. XV, 19, Bast. Comment. 
Palaeogr. p. 321. Schaef. ad Apollon. T Schol. HI, 281. 
p. 296. Iacobs. in Wolfii Analect. V. IIT. p. 38. Improbavit ta- 
men hanc emendationem Handius de Particulis Graecis I. p. 10., 
propterea quod sine exemplo sit cÀÀ& xci post r£, ipse vertens : 
Alium item honestarum rerum peritum quam potentia 
praestantiorem, quod non intelligo. Verum ut hic Pindarus 
post dugórsoo dicit tt — dÀÀà «ct, similiter Pyth. IV, 80. post 
dugürsoov est c& — O£. [Bergkius xov r£ uaAAov igo, coll. 
OI. HI, 95. SCH.] 

v. 107, [Libri boni xoc: unde Faehsius x2óog, coll. Ol. IT, 
40. Longe tamen praestat vulgata. SCH.] 


OATMIIIONIKAI B. 


OAYMIIIONIKAI B. 
OHPONI AKPATANTINX) 


A COPPA. 


Strophae. 


/ , — 
mne AU meer) 


, 
La RI A [^ Lem A ges Yir 7 run 
M NA TU — —AJAUAUJ—KUKuUVUJU-—wu-— 


/ o PS UP Ag HA I 
— — Jm m AJ NAJA JL mm —U-—VUUwu-— 


/ 
/ LS 
—U-wugut- 


- 


y YEN URS / 
5 ——uUuwu2—u-wusgu--utz 


LL S 1 / ec 
Acc — AW UU M—VrmV——tKV uu 


/ Ln /, XJ 
m — m ADU rem AJ em Nr sv 


E pod i 


/ / 
——vUu—--—uvu-uc 


/ 
, TN / E 
— M —W— WAV M-U—-—uU-—u 
Li , 
^7 / S FAUDS 
VAM ——aA—uU—wuUwy--wuc 


OLYMPIA Il, 13 


5 

A vobiqópuyis Vuvot, Zr. c. 

rive V&Óv, z(v 1jocc, riva 0 &vóge xtAaÓnoouer ; 

ijvou Ice uv 4hóg* "OAvuauóa 0 £oraoev 'Hoc- 
zAÉug 5 

dzgóQwe moAÉuov: 

5 Oxocve óà rerQcoQíag fvex vizeqpógov 

yeyowviréov, oz O(zctov &&vov, £oeww "Axodyav- 
TOG, 10 

tUGvUuov vt ToTíQO0vV CorOV OQUÓ0mzOAw: 


xcuórteg OL z0AAc Vvuo "Avr. e. 15 
iegÓv Foyov oixquc mzorcuoD, 2ZxtA(ag v^ toav 
10 óg?)eAuóg, eiov v fqems uóoOutog, mAoDrÓv vt 

x«i yéow Cycv 20 
yvqQ6ícig éx' éosvoág. 
dAM c Kgóms mei "Pícg, £009 'OAvumov víuov 
d£QAov.TEe xogvqv zógov T Agtob, lav)dg 
Go cg 95 
eDqoor cgovocv fru movQl«v Oqícw xóuGov 


15 Aour yéva. vov Óà memQayuévov 'Em. «. 
&y Óíxe ve xci mage Óíxav ézoügrov ovÓ Gyr 30 
q4oÓvog 0 zti&vrow zero óUvowro üéuev £oyov zéAog: 
AdQc« Ó& zóÓruc 6Dv sUücluov. yévow! Gv. 
ioAdv y&g vx0 ycoucrov muc Qváoxci 35 

Q0 mcACyxzorov ÓcueGUÉv, 


v. 6. ysyovqr£ov ozí, íxotov Eévov, 


Ol IL v. 6. [Vulgatam praeeunte Hermanno, qui olim 
Opusc. I, p. 248. aliter tentaverat, emendavit Boeckhius, quem 
vide de Crisi S. 11. p. 27. Male Kayserus Lectt. Pind. p. 6. 
ytyovncéov iv oní, óixoiov £cvov. SCH.] 

v. 10. Hermannus: Metro consuletur, si alia paulo, sed non 
deteriore sententia articulum addideris: 0 zAo)róv cs xol you» 
&yov yvmoíotg ém" dotraig. Meo iudicio deterior haec sententia, 
frigens magnopere, quum ad generale dictum revocetur quod nar- 
rationis formam habere debet. 


14 OATMIIIONIKAI B. 


órcv QtoD Moioc m£um ZXwo. p. 
dvex&g OABor vigAór. Exevca Ó2 Aóyog sUDgOvoig 
Kéóuoto zovocig, &xoVor ci usyGAe, mév)og Ó 
&ívva. (90 40 

xot6GOrQv zQOg GycUov. 
25 Co uir £v 'OXvuxíoig &zoUV«voión QoÓuc  — 35 
xtocvvo? vovvéUtQe ZeucAc, quAs& Ó£ tuv. Haoz- 

| Ag ai 

20i Zevg movyiO ue, quAS Oi Teig Ó x1660g0- 
Qog. 50 


Aéyovtu à' zv xci QcAé606 "Avz.. [f. 
user& xógci00 IVgogog &A(cwg Díovov cqUiror 
30 "Iv - , $9 NY 02 E] ' , e 
voi vevéy0vu tÓv ÜLov duql yoórov. wroi poo- 
TOv y& uézQucot 55 
^ 2 , 
zTtlQcg OU TL DocvGTOU, 


2«? e e - 
ovà dGoDyuuorv Guéocv OmÓtt, xci GALOvV, 
dr&Q&i ODv dycUo rsàevriGOusv: bool Ó GAAOT 


€ 


GAAGt 60 
sPUvuiGp rc uevC zcà zÓvov ig CvÓgeg tov. 


35 ovro 0b Moig, & tt mzerQOov '"Ez.. 65 
v. 93. Ó£ ztitvei — v. 30. abest yz. 


v. 28. Pro ézízvg, malim £zirzvev, quum imperfectum alie- 
num videatur. Hermannus quod proposuit Zzizvr, iure credo im- 
probatum Boeckhio, qui creticum notat hic aptissimum. Ceterum 
vide de h. v. Buttmannum Gr. Gr. ampl. T. H. p. 218. p. 219. 
Lobeck. [Libri à? zizvsi, quod cum Mingarello correxit Boeckhius. 
Imperfectum vero rei aptissimum; cf. v. 9. SCH.] 

v. 29. [Post hunc versum libri plerique omnes inculcant qi- 
Afovr. 0$ Moico:. Yam Aristophanes Byzantius zó xóAov rovro 
«Oerrsi* mzsQuTTtUtiV y&Q cUTÓ qoi zo0g cvricroOqovg. Sustulit 
Triclinius; vide Boeckh. de Crisi S. 22. p. 56. SCH ] 

v. 90. [ys ex optimis libris accedere iussit Boeckhius. Cre- 
ficum bis admisit poeta in hac sede, stropha c et g'. SCH.] 

v. 41. [Legebatur '"Eow»vg. Quam reposui scripturam veram 
esse evicit Hermannus Praef. Soph. Antig. ed. 3. p. XIX seq. Sic 
éAwisu» Nem. V, 1., ubi vide notata. SCH.] 

v. 42. [Vulgata formam habet Homericam. Correxit Boeck- 
hius ex fide aliquot codicum. SCH.] 

v. 48. [Libri optimi Zowmé»r:, satis illud contestatum aucto- 
ritate Apollonii de Syntaxi III. p. 270, 30. Bekker. et Scholiastae 
Ven.A. et Victoriani Il. 77, 942., qui ipsa verba £oiuzévrz: Ilo- 
Àvvsíxst üpponit. Vide praeter Boeckhium de Crisi S. 98. p. 113. 


OLYMPIA Ill. 15 


TOvÓ. Éye vóv. eUqoove zóruov, 00010. Gv 02fo 
&í vv xol mw ys mcAiwtozEAOP GAÀAQ y9óvo- 
iÉ omo Üurews Gov uóguiog vig 70 
Gvvevróutvog, iv Ó& Ilv?)cni yoroQiv 

40 zeAatqerov r£At00&v. 


idoioe Ó o£ '"Egowvg Arg. y. 
&meqwé oi 60v dAA«Aoqoríe yévog domiov: ^75 


At(qü ó& O£ocavógog iovrévri HoAvveixet, véoig 
£v áé0AoIG 
£v ucycig T€ T0AfuOv 
45 riu Guevog, "AóocoriÓ&v Q&Aog cooyóv oópoig &0 
, , , 
OUcv GaÉÍoucrOg Pyovra OtCcv zoéz& TOV Aivmoi- 


Ócuov 
, , ^ , 
£ya«cuícrv vt utAéov Avoürv rt TUyycvEuEV. 85 
5 , ^ ^ SEN , , 
OXvuzíe uiv y«Q cvrog Avv. y. 


yíoug &üexro, Ilvàcwi 0 ÓuóxAcQov ig dÓtAqsÓv 
50 "Ioüuoi v& zoivcl Xdgweg &vUÜtc reDQ(zTTOV Óvo- 
Óexaóoóucv 90 

&yeyov. TO ÓR vvycv 
, ? , , - z 
z&QcOusvov &yovi«g mcGQcAUít Óvoqoovüv. ^ 95 


v. 98. Adiov — v. 4l. "Egwvig — v. 49. n£gvsv £oi — v. 43. £gi- 
z0vti — v. 529. Óvegoóvov. 


Buttmannum Gramm. ampl. l1. p. 176. Lobeck. Recentiores sub- 
stituerunt formam Homericam. SCH.] 

v. 46. £yovz, ex libris recepit, Boeckh. plena in:erpunctione 
ad ó/fav apposita. Ego defendo hoc in Excursu de Asyndeto, 
Hermannus praefert £;0vo: [quod est in margine codicum ali- 
quot, puta ad explicandam formam Doricam]; esse hunc dativum, 
cum verbis zóv A/vgciócuov £yxouíov rvyyavéutv construendum 
hoc modo: IIoézs& róv A(voitócjuov ovroig 09£v Gzéouoroc oifav 
Eyovcw £yzouíov rvyyivsww. [Ego cum Hermanno Opusc. VI, 
p. 18. Schmidii eximiam correctionem inertissimae vulgatae, licet 
satis vetustae, praetuli, quum praesertim in Pal. C. vulgatae 4 su- 
prapositum sit. Similiter Zyovr; videtur iam Aristarchus iutelle- 
xisse; vide Boeckhium de Crisi S. 38. p. 112. SCH.] 

x.92. [Legebaturóvcgoóvov. Correxit G. Dindorfius in 
Zimmermanni Diar. philol. 1836, 1. p. 11. Scholia óvoxo4ov qgoov- 
ríüov circumloquuntur vel 4c: zou: tZc &qooc)vgs. Codices 
partim vulgatam praestant, partim óvsqooóv, Óvsgoodv, Óvc- 
qoocóvav. Eodem substantivo usus est Hesiodus "Theog. 102: 
AU ys óucgpovéov £xiQeton, ovàc vi xnü£ov Méuvgrei.. Rur- 
eus v. 928. £Aícaro Óvceqoocvveov. Et Hesychio teste Ev qoo» 
»05 xol sVgooc)vg. SCH.] 


16 OATMIIONIKAI B. 


Ó uy TÀoUTOG dQtrCig dedcadeauévog qéott vGV 
vE XQl VOV 
xcigÓv, Detlev vacyov ufouwev cyooríoav, 100 


55 doro &o(CnAog, irijmvuov 'Em. y. 
&vÓgi qéyyog* &b Ó£ quv Eyow vig, oiüzv v0 uéAAov, 
Or. dVevóvrov uiv / vá ovx — dmAewvO 
qoéveg 105 
TOLvGG £a , v& Ó £v v(Ós 4g doyG 
dAumoc oma yag open vg EyVoC 
60 Aóyov qodGotg dvéyxe. 


(Gov 0i véxrt60w cis, Zo. 9. 

» ? €.4 ri Pd Fr) , 

(ox Ó £v cuéocig Civ Fyovreg dzovéovteQov 110 

icAol Ó:00Qxavvi (ov, oU y90óvc vegdoGovreg £v 
4eo0g dxuc 

ovÓR zÓvt0v v0cQ 115 


v. 55. dÀoivàv pro ézgjvvuov. — v. 96. £i Ó£ pv Eyet Tig. — 
v. 63. écAol véíuovro: (orov, et ibid. r«ococovrsg cx ysodw, 


v. 99. [Libri optimi érvuOreTOV, pauci frvuov, unus ézvuo- 
vegov.  Recentiorum coniectura cAcgivóv obtrudit Pindaro for- 
mam non usitatam, Alexandrinis inter poetas relinquendam. Vide 
Boeckh. de Crisi S. 25. p. 64. SCH.] 

v. 96. ei óé uiv. £ycv vie, optima non interpolatorum libro- 
rum lectio : ESL a grammaticis coniectatum est.  Boeckhius de 
coniectura: si y£ uiv £yov vig. . Defendit id de Crisi Pind. p. 116. 
Hermannus, ceterum se à£ piv £yov rig probans, anacoluthon sta- 
tuit audacissimum, caeco fervore a poeta admissum. Volebat Pin- 
darus dicere, ait: Si quis opes virtute temperatas pos- 
sidens sortem intuetur eorum, qui propter bene facta 
diis cari sunt, is ita utitur divitiis, ut hic Thero. 
Sed delatus ad descriptionem illius beatorum sortis, pro apodosi, 
quae sequi debebat, aliam liberius conformatam substituit v. 89: 
Emeys viv oxomÓ róbov, et quae sequuntur. Ego cur et haec im- 
probem et Boeckhii emendationem , satis. patebit e commentario. 
[Mira excogitavit Kayserus Lectt. Pind. p. 4. Mihi lenissima cor- 
recíione adhibita loco iam Aristarchi aetate vitiato perspicuitas 
conciliari posse simulque explicationum videntur ambages vitari. 
Scribe zv Óé£ uw yov vig oiósv v0 uiAlov. Hoc dicit poeta : 
Divitiae virtute ornatae multarum habent rerum 
opportunitatem, simul autem qui eas habet scit seqq. 
Illud 2v ó£ redit statim Ol. VII, 5. SCH.] 

v. 61 seq. [Libri meliores /6e:g ó2 vVÜXTEGGLV et icoig 0. iv 
&., unde Boeckhius olim dubitanter i/Gov ev dues. SCH.] 

v. 69. Osó0oxcvri. (jov. Sic Hermannus de coniectura [cui 


maxime favet cod. Pal. C. scriptura éc94Aol Oégxovro:.] Pro vul- 


OLYMPIA II. . 17 


65 xewàv mzeoé Óicirov: cAÀ& mag uiv vuolg 
QeÓv, oítweg fycwgov sUooxícig, GÓcxovv wvé- 
uovrot 190 
e AVES! 9 , wi. M , 
circ: Toi Ó dcz90g00crOv Oxy&ovru zOVOV. 


0G0L Ó' éróAueGev éigvoig "vr. ó. 
ixorígoL usívavreg dm mumav düixov Fysw 195 
70 wwyáv, fraAev Z4hóg 000v ze9c Koórvov r/gOow: 
&yÜc uexioov 
, , , 
vé6Gog cxtcvriósg 
«voc zegurvéo.0w, GvÜsuc Ó& govGoD qa£ye, 130 
^ * , » ? - , er , 
v& uiv yteooOUtv cz «yAcOv Otvógéov, vOoQ Ó 
&AA« qéopet, 
OQuOLGL TOv y£ocg dvemAE£xovti xol xequAGg — 135 


75 povàeig &v 0o0cig PaeOcutv)vog, '"Ezx. ó. 
óv merQo Pye( Koórvog &roiuov «vtQ zgsügov, 


v. 71. vácov — v. 72. ztsgumvéovoiww, — v. 14. xoi ovegavoig 


gata lectione véuovrot fíorov optimi libri ó£oxovro: habent, unde 
Wüstemannus coniecit ó£xovro:, Geclius nuper Ooézovro: in Bi- 
bliotheca Crit. Nov. Vol. II. p. 58. Utraque coniectura displicet, 
quum vel sic nimis simile sit statim sequens v£uovzor. At Ofoxe- 
c9vL Bíov &zovécrtoov, facilem felicemque vitam videre, 
eleganter dictum est et suaviter post &Aiov £zovreg. Geelius, si 
teneatur àsóóoxevri, certe iungere malit GAtov ós00gxavri et (iov 
Éyovrsg coll. Ol. I, 59., incommode mutata ratione membrorum, 
quam sic potior sententia et quae statim pluribus explicatur per 
participium adiiciatur, verbum finitum autem habeat altera, quae 
participium desiderat. Compositio GA:ov £ys:» non video cur ieiuna 
videatur viro optimo, quum /60v v)xrt60w , io« Ó £v cau£ooig 
adiectum sit. [Boeckh. de Crisi Pind. p. 109. Vulgatam cx 
g:0À» ex imperiti metrici correctione profectam cum bonis libris 
emendavit Boeckhius. SCH.] 

v. 71. [v&cog (margo cod. Gotting. cvr; vr covsg) libri me- 
liores. Pauci v4cov. Ego vccog scripsi cum Pal. C. et marg. Hafn., 
quod ratio exigit. Vide Ahrentem de Dial. Dor. p. 80 seq.] 

w. 74. [Quod e consensu librorum edebatur crsgivo:g Boe- 
ckhius ineptum iudicavit, quum nec Gozo: differant a czsgcvoig et 
capitum imprimis mentio desideretur. Quare ex Scholiis eruit xz- 
q«Aég. Contra quum Hermannus czsgpcveg — ortgó»ry enim est 
ea pars capitis, cui corona imponitur, — scribendum 
praecepisset, nisi forte crepevovg eodem intellectu usitatum fuerit, 
Boeckhius suam scripturam vindicare studuit Expil. h. 1. p. 1381 
seq. Non male Karstenius xoor«qovg coniecit. SCH.] 

v. 46. [Pro v. Koóvog grammatici Alexandrini legerunt id 
quod vetustiores libros occupavit y7s, cuius expediendae causa 

Pind. Carm. Sect. I. 


18 OATMIIONIKAI B. 


z06ig 0 zt&vrov Péag vxéorerov £yoíGag Q9oóvor. 140 
IIgAevg vt xci Kéóuog £v voiow dAfyorei: 
? / ^ y , ) ^ , 
AypAAén v Eve, éma Zwqvóg 1voQ 
80 Aweig Exeot, uero: 


0g "Exroo t6gAs, "loo«g Axg. &. 145 
éueyov doro] x(ova, Koxzvov rs Üurvdvo stógev, 
"Ao)g vt zcei0 Aiü(oma. szo0AÀd uoi vx dyxovoc 
sp , 
exec pen 150 
» ^ , 
&vÓorv vri qeoéroog 
85 quv&rvre Ovveroiow: ig Ó& vomóv iguqvíov 
yev(Ge. Goq0g 0 moÀAC tióOg qvG* ueDOrrtg Ót 
Adoot 155 
TeyyÀcoGOl« , xÓQcxeg Gig, (xQavrG yaQUerOV 


4hóg mTo0g Og»woe Utiov. "Avr. &. 
pj - - , 7 , , , 
Umsye vOv Oxomo vóbov, cyt Üvut, viva DuA- 
Aouev 160 
v. 8l. T'ooíag — v. 85. zó zv — v. 87. yogvéusv 


Aristarchus sequentia sic videtur conformasse: zóoig Ó zig Gv 
"P£eg. Inficete, iudice Boeckhio. Inficetius Kayserus Lectt. p. 9. 
Ov ys xoig Eye I'ág. lbidem &roZuov signavit Boeckhius, ut ubi- 
que. Herodianus zsoi uov. A£É. p. 99, 8: Ovóiv síg uog Amyov 
vaio Óvo cvAle(àg c5 oi 0:p96yyco zeooAyyóusvov zoozsotoz.ü- 
vaL, dÀÀ& uovov zó £voluoc. xoi rovro 0S zteQ Arrixoic roig vEO- 
ríooig qol zoomoeooívvso)o:. Vide Goettlingii doctrinam accent. 
p. 902. Ahrentem de Dial. Dor. p. 959, SCH.] : 

v. 81. ['Toóog Boeckhius, ut T'ooíoa9sv, Tooovós, cum ve- 
tustis testibus reposuit et reliquis locis, Vide de Crisi p. 52. Eu- 
stathius Prooem. Commentar. Pindar. p. 13. edit. meae: 4ovr7- 
Oso xol r0 5v Tooíov Tootov lIlwócouog AjyscK9oi, xar Éxra- 
cw TÀj6 Goyovong, xol rO ivrsü9sv imídónue "looio9:v. SCH.] 

v. 85. [Libri optimi gcovctvro; vide Boeckh. de Crisi p. 88. 
Eustathius l. c. p. 2. et grammaticus Crameri Ann. Paris. lI, 
p. 242, 25. govsvvre, quod tamen participium adiectivo postha- 
bendum. Ibidem cozcév scripsit Boeckhius, ut roAouzov, zOv)v, 
rozooozov. Nam solitarium zá&v apud Pindarum non videtur cor- 
ripi potuisse; vide de mensura vocis Boeckhium de Crisi p. 81 
seqq. De tono, nam Boeckhius roózov voluerat, admonuit Rei- 
sigius Enarr. Oed. Col. p. CC. SCH.] 

v. 8;. [yeaovéusv iam ante Dawesium Miscell. Critt. p. 52. 
veteres quidam grammatici de divinatione reposuerant. Vide Com- 
mentar. SCH.] 


OLYMPIA Il. 19 


90 £x ucAP«xGg cort qgtvOg tUxAÉeg OiGtoUG i£vrtg; 

&rí TOL 

"Axgdyovm vavvocug 165 

«vódGoue, Évógxiov Aóyov dAcO& vóc, 

^ , »e , , , , »- 

TEXEUP p] TiV fzGTOV ye ivéov mOAw qiAoig &vÓQG 
ILC AOV 170 

eUeQyévav zQcmiow cqWorvéorsQÓóv v& qoc 


95 Owocovog. &AA «ivov te xógoc "Ez. &. 
oU Óízc Gvvavróusvog, cAACG gudigyov vx àv- 
Óoov, 175 
TÓ Ae«AcyQoc. £fAov xo gov rs Ofusv ioAÓv 
X0A0lG 
Coyotg. &mel aPáuuog cowDuOv zEQutÉgevyev " 
£xeivog 00€ yéouer &AAoig Füwxev, 180 


100 vg &v qodGot ÓUvciro ; 


v. 97. SQélov et ibid. éo94ó» xaxoic 


v. 91. [Pauciores libri '"4xocycvre, quod deterius. SCH.] 

v. 92. [avóccousv codex Lips. m. pr., quod olim defendebat 
Boeckhius, qui cvói» verbi formam mediam in usu fuisse nega- 
ret. Alterum reduxit de Crisi p. 126. Tu vide Ellendt. Lex. 
Soph. I. p. 255 seq. SCH.] 3 

v. 99. [Libri boni cnm Scholiis veteribus &44 oeivov éméfw, 
unde Mingarellus oivov à' ézigo. SCH.] 

v. 97. [xeàoig ex Scholiis veteribus et paucis libris revoca- 
tum. Ibidem ante Aristarchum vitiose zxovg:ov. SCH.] 

v. 99. [De forma zxeivog, quae praeter h. l. exstat Threnor. 
fr. 8, 1., disserit Boeckhius de Crisi p. 317. SCH.] 


20 OATMIIIONIKAI I". 


OAYMIIIONIKAI T". 
OHPONI AKPATANTINZ, 


EIZ OEORNEN I A. 


Strophae. 


/ / 
MUR es NNUS s ENIMS EE UI LUCI NUE Dre 


/ 
/ / 
A ARN T S S Se DE AUNIOE CAE 
/ / y [4 , IS, 


— — A M o —Á AU o—o—o— XU ——— aU —MM———uiu-— 


er En A Lc 


E po d i 
Eo: / 
ONBIOU s. Ie SM TFT NAME V 0 
/ / / 
PUERO ANNI, ty pe p AE 
, FO AS 
—Uwu—wuu——-—wuwu—wuwu—-—-—wu-c 
, I 


/ —- 
LAUTE US M TUTO APPETERE TRU 


pn UE ay 


Zw. «. 
"F'ovosotócie vt quAoEeivoig càeiv mA oxcup 
V" 'EAfve 
^ ? , , j » 
xAtwGv Axoeyovvo yegoíocv tvyopoL, 
Owxocvog 'OXvuztovízov Duvov óg)o6cg, dxa- 
uorvomóóov : ——— 5 
(zaXc0v Gcrov. lMoioe Ó' ovro roi zcgéoro gor 
veoG(yeAov sDgÓvr. vQÓzOV 
5 4ooío qovàv ivaguóóen m:Ó0(Ao 
v. 4. ovrO 70. 
Ol. HI. v. Y. [Spiritu leni Boeckhius signavit cósiv, quod 
testibus veteribus grammaticis est Aeolensium. — Vide Nott. Critt. 
ad Pyth. IL, 96. SCH.] 


v. 4. [Boeckhius quum antea 7Moic«, Ó' obro rot zooíore 
ex uno codice et Scholiis scripsisset, sed, si vocativum voluisset 


OLYMPIA HL ^ 91 


"Avr. «. 
dyÀeóxcuor. £m oívcu) uiv fevyUévreg Em 
Oréqavor 10 


z9&66ovtí u& voDto UeóOuorov yoéog, 
, , , A , ^ , 
qoóguuyy& ve TOoUuAO0yeQvv xol Boiv cvAdov Éxéov 


ve Ow 
Aivioidiuov zoi01 Gvuuiser zoenóvroc, € ve Toc 
us ysyovüv* vüg &mo —— 15 
10 2e/uooor v(ocovr im évÜgcomOvg doa, 


Em. c. 
( Tw, xoeivov éqeruag HoexAéog mQoríoug, 90 
^ ^ c , , , M] 3-..N 
droezio EAAe«voOíxag yAsquoov AivoAog «wQo 


vióUtv 
duqi xóucuo: DA yAevxóyooc xóouov aeg: 
TÓV TOTE 
"Ioroov &z0 6xwxoGv zcyüv Evevxev "Augurovovis- 
Qag, 95 
15 uvàuc vÓv OvAvuzic xdAMOTOv (UAOv, 
Zo. f. 
óduov "Yxcofooéov zeíocig "AnóAAovog Qegázovvo 
Ao0ya* 30 


" 4 
Ti.0:& qovéíov hg cive, mavóóxo 


v. 13. (d4or — v. 16. Ssoczovra. Oye 


poeta Moicc, oUrco àé dicendum fuisse animadverlisset de Crisi 
S. 41. p. 126., postea ad Hermanni emendationem rediit. 1n qua 
zo, est ex Pal. C.; reliqui zoi. SCH.] 

v. 10. [Et hic et v. 36., ut solet, libri fluctuant inter víc- 
Govr', vsíGGovz , vicovr. In Scholiis Victor. Il. E, 410. vzicovro 
exstat. Videndus Spitznerus in |l. JV, 186. Buttmann. Gramm. 
ampl. IL. p. 249. Lobeck. SCH.] 

v. 18. [fig ex libris pluribus Boeckhius. Optativus signi- 
ficaret carminibus indicari, quis reportasset victoriam. SCH.] 

v. 16. ['Turpissimo hiatu vulgo 2so«zovze. 0y:. Boeckhius 
ex Scholiis et libris optimis emendavit. SCH.] 

v. I4. [Plurimi libri czzz, pauci aire, vel £zreu, h. e. 7z& ; 
vide Comment. Varias loci interpolationes refutavit Boeckhius, quan- 
quam asyndeton ne nunc quidem ferendum censet Hermannus 
Opuscc. VE. p. 18. — Veteres quidem grammatici eire, a singulari 
voce eírog, quam óAcog, rf£usvog, ivó:izmuo explicant, repete- 
bant; vide praeter Boeckhium de Crisi p. 67 seq. Eustathii Prooem. 
p. 10. Nunc Bergkius post 40yo commate distinguens cum Koe- 
nio zíióg "AÀrzi dedit. SCH.]. 


22 OATMIHIONIKAI I". 


&AG&L Gx1e9Óv vt qUrcevuce Ívvov GvÜgoO(g Oré- 
qovóv v áQgetüv. 
ij0Q y&o avv, zorol utv Boucv &yi6Vévrov, óvyó- 
uxvtg 0Aov yovodQuerog 35 
20 toméong OqUcAuOv dvréqAefe Mijvo, 


"Avr. p. 
xci uey&Àov díüAov &yviv xoícw xcl mevrattQ- 
o(ó Gu& 
(ujxs CoUéotg &xi zoquvoig "Alqsov: 
, ?, z. ^ , ? - , 
&AÀ OU zcÀ& Ófvóos £UücAAev yo9og £v p&oocug 
Koovíov IléAozog. 40 
, » ^ US. mr - , , c 
roUrQv fóofev yvuvóg «Ur zGzxog Obsteig vaa- 
xovéíusv cUycig GALOU. 
95 ón róT £g yciav zoos0uv Ovuóg Ogucw! —— 45 


"Ez. p. 
"Jovoíav vuv: £v9« Aevobg izx060« Qvycvqo 
óifev i9óvv Woxzeó(eg m0 Óuoüv xcl mzoAv- 
yvuzTOV WUvyOV, 
eUré uw. GyyeAícug EUovoUéog fvrv dvdyxe ma- 
TQ0UtvV 50 


v. 18. cosrüg. — v. 93. EQeAAe — v. 94. EÓoÉs — v. 95. zróosvsv 


v. 18. [dosr&v cum Scholiis libri optimi. Ia aliis quum doz- 
tüg esset, hinc cosroig natum est in aliis. SCH.] 
, V. 29 seq. [móosvsv mala Heynii correctio. De apostropho 
Oguciv, pro quo Gouo exspectes, dixit Boeckhius de Crisi p. 13. 
Versu seq. Toroícv viv paucorum est, sed optimorum librorum 
scriptura; errorem multorum librorum "Joroiwvyzv (unde "croie- 
vév elicuit Bergkius) satis vetustum arguunt Scholia. Eadem 
tertiam commemorant scripturam "ozoíc (h. e. "Aorsuig) viv Ari- 
starchi, qui Toroíc viv £v9c cum sequentibus contorte iungebat. 
Jerowwvrv Boeckhius idcirco praelatum disputat probabiliter, ut 
syllaba brevis removeretur, quae tamen, quum liquidae facile ge- 
minentur, produci potuerit; vide de Crisi p. 102. Id tamen vitaturus 
Grashoffius in Zimmermanni Diar. philol. 1831. II. p. 408. Toroíav 
iv coniecit. At quum i», h. e. «vzóv, evrrjv, ab Hesychio Cypriis 
tribuatur, vide quae dixi olim ad Ibyc. Rheg. p. 103 seq., in 
Pindarum inferas incautius. De pronomine / vel 7? accuratissime 
Ellendtius Lex. Soph. I. p. 821 seqq. SCH.] 

v. 90. [De forma epica íoóg h. f£. ex libris reposita dixit 
Boeckhius de Crisi p. 91 seq. Diudorfius Praef. poett. scenn. 
p. XIII seq. SCH.] 


OLYMPIA IIl. 25 


yovoóxsoov tA«qov VujAucv fov, v mort 
Toevyéve 
30 dvr)co 'OoUooíc Éyoewev io&v. 


-€ 


Zo. y. 
TV usdémoy (0e xol xe(vav 4UOre voii ümev 
Booéc 55 


wvyoov. rÓ9. Ofvóoee Ücvucwe GrcQeg. 
vOv vw yAvzUg (usQog £Gyev ÓcÓexcyvauarov moi 
, , 
réQuc OoÓuov 
E - , , , A Fr 
(v1cv qvreDOc.. xa( vvv £g vevUvav. £ooráv [Ac0g 
&vrtüéOLOtv v(GGerTC 60 
35 oov QaQv6ovov Ouj9vuvoig zciol Zhjóag. 


: Avr. y. 
toig 7&9 éxéroezev. OvAvuxóvó. iov Qcgtóv dyovo 
VÉULEUV 65 


dvógOv v dQgttüg z£QU xci Diigpeouérov 
óugoy.aotag. iut 0^ Ov zào Vvuóg ÓrgUva. qitucv 
"FEuuzviócig 
Oijocnt v £v xooc, eir ov óidóvrov "T'ovóc- 
QuüGv, Ort zAs(6vcu6t Boorow 10 
, 2 ^ 
40 É£uvicig c vrovc* éxolyovtot TOczéEcue, 


v. 90. iegdv * — v. 31. wdxsívav — v. 35. Qiüvguoig — v. 38. àv za 


v. 9l. [Libri xcxsivav vel xuxzívav. Ad rationem Homerici 
textus nostri xoi xtivov dedit Boeckhius, cui 'Thierschius Gramm. 
p. 991. obmovet Pindarum Homericum textum, qualis ante Ari- 
starchum fuerit, ob oculos habuisse. Ibidem multi libri zvo:oig. 
SCH. 

: 89. [Metro succurrit Boeckhius, quum pro vulgato ó;àv- 
uotg alteram formam indicio aliquot codicum, qui à/óvpuporg prac- 
bent, reposuit. Ut czcàieguog et ddiepvog , vovvuog et vovv- 
uvog. SCH ] 

v. 88. [Vulgatam cv zc ex tribus codicibus correxit Boe- 
ckhius. Hesychius zegoro)vsi Ousytíoet. Quo glossemate quum 
Scholia recentiora utantur, illa quoque zo habuisse videntur. In 
Pal.C. glossa ad zG& (sic) est appicta doyóv, h. e. eam voculam 
zuofÀ«tiv, maoominoouoerixóv esse; idemque videntur Scholia 
vetera voluisse, quae za habuisse in textu demonstrat zog in Vra- 
tislaviensibus. Cui ieiunum istud zc videbatur ex Isthm. V, 55. 
defendi posse, utriusque loci discrimen non reputavit. Neque eo 
loco certa lectio est. SCH.] 


24 OATMIIONIKAI I". 


? , 
Em. y. 

eUGosfei yvope qvAdGoGovreg uoxéoov vtAsvüg. 
sl 0 dore e, ubv 0000, xredvov 2 qovoog ci- 


ÓoiéGtotOv, 75 
vOv ys mQ0g éGyonier Ojocov dosrciów ixávov 
Gm TeTQL 


oixoüev "HoexA£og 6r«AGv. TO mÓQoc Ó' fort 60- 
qoig &orov 
45 xdoóqou. obD uw Ow: xswóg tiv. 
v. 44. ezyAdv — v. 45. ov uv 
v.44 seq. [orcAGv et v. 49. uiv ducta ex libris. Ibidem xsivog 


tlmv quosdam voluisse veteres ineptulos patet ex Scholiis. Vide 
Commentar. SCH.] 


OLYMPIA IV. 


OAYMIIIONIKAI 4. 
AYMIAI KAMAPINAIZQ, 


AWUIPCHAUN., Hh. 


. Strophae. 
E / / s 
MADE m-——UJuUevUm—iKuUeuetu 


, / x , — 
UU Um LM m mium mA mm UU mmu 


/, /, / 
——Uu-—uvy——u-— 
/ Enc Uf 
EN OU-OUOZuu--—-Zu-uM 
, i 
——uUu2-u- 
, — 
Uwuy-u-u-u-QO 
Epodi 
, -— 
——UU-u-c 


, 
—JVU M UM — 


, Ém7mP 
oou S ES tT 


MARI e XJ X) n 
, 
——uuU-—-uwu— 
LK 
VJ m — AU -—U-—KuU-—u-— 
, AUN , 
VJ V Tm AUAM TmVUM- 


/ 
Uu-u-ut- 


25 


26 OATMIIIONIKAI ZA. 


2x9. 


Fs bzÉQvote Bgovvác dxegavrómodog Zt: 
vtQL y&Q cQct 

$70 ToU A0q0Quuyyog cotb&g Eooouevel u' Ergu- 
abor 5 

Diiorérev torvo ced AOv. 

&cvov 0^ sv a9e60Órvov, CGavav ovtíz. dyyclov 
9 mori yAvxelav &6Aof. 

GA, C Koóvov TOi, Og Aitvev Eyug, 10 

UTov &veuóeGGev £xaroyxequAo "T'uq9vog óufoíuov, 

Ovàvuaztwor(izav Ó£xev 

X«gívov £xovt vóvós xouov, 15 


» 
Avr. 
: , ? , ^ 
10 4oovicrerov qog sUQvoVevéov &gevav.. *Povuioc 
A u 
y«o ize 
óyéOv, Og £Acíe GreqavoUsg lhocnó: x0óog 
006a 20 
ómeUOs Keucoíve. Q:0g sÜqgov 
» - 2 - , , 3 , * 
ei] Aowreig eU4cig: me uuv civéc uec piv 
TQoq«ig évoiuov UTmTOV, 
, , A , 9, 
15 «eíoovr& vs ÉÍevícug mevóOxoig 2 
Xel mQÓg GOvjylav quiótoAw xci«gé voe vi- 
vQOuAEvOV. 


5 


v. 7. qvsuósccav et Ofoíuov, — v. 10. zxs« — v. 19. &ewvioig 


Ol. IV. v. 7. [Oufo(uov tanquam formam vetustiorem ex 
compluribus libris reddidit Pindaro Boeckhius. Ex Homericis car- 
minibus nunc expulsa patronum nacta est olim Hermannum de em. 
rat. gr. Gr. p. 20 seq., nuper Goettlingium in Hesiodi Theog. 
140. SCH.] 

v. 9. [Xaoírov $ Éxert optimi libri cum Scholiis, quae zov 
T£ GUvÓsOuOV zéQuvTÓV esse volunt. Bergkius autem ita servavit, 
ut versu 8. Ovivuztoviuav ederet. Paulo post formam antiquam 
et Homericam /xew loco vulgaris 5xsi» Boeckhias ubique repo- 
guit, non repugnante optima codicum familia. Vide et Buttmanni 
Gr. 'ampl. II. p. 205. Lobeck. SCH.] 

v. 19. [&svíoug ex paucis iisque optimis libris repositum pro 
vulg. Észivíoi:g. Profecium id ab iis, qui zai in stropha corripi 
non intelligerent. SCH.] 


OLYMPIA IV. 2 


oU qevD0E céyÍo AÓyov: 


Ouczzi0é voL Boovcóv fAeyyog: 30 
&xsQ KAvuévow xoc 'Ea. 


20 ^euritóo» yvvoixàv 
&Avosv & cuulog. 
qAx£owt Ó £v ÉvreG, vixv. Ógóuov 35 
&umev. "TyuaxvAstc quere oréqpavov iov * 
Ovrog iyó Tc yvtémi- 
25 yeiotc Ó& xol 1roo (60v. 
qUovra, Óà xol véoig &v dvógéoww 40 
ToAw Qeu& xci mcoé TOv GAx(eg 
&uixóTCG yoóvov. 


v. 99. zoaÀxoie: — v. 96. véoig &vügaci ztoÀAiol, continuato versu. 


v. 19. [Gmso x«l KAvuévowo libri boni. Particula aut ex se- 
quente K4. orta, aut ab interprete ascripta. Scholia vetera igno- 
rant. SCH.] 

v. 24. [ovrog iyo roayvrüri gtigeg xr4. Scholia et quidam 
cadis: non ita sanus homo Apollonius de pron. p. 332, C. Conf, 
Commentar. SCH.] 

v. 26 seq. [Bergkius edidit 27 dvàodo: zoAiol || &vuxc nàg 
r0» dAuxíog. SCH.] 


28 OATMHIONIKAI E. 


OAYMIIIONIKAI E. 
' AYMIAI KAMAPINAIXO, 


A HH NH 


Strophae. 
/ / 
MN — JA —R UU ——uÀU — 
—— / -— 
AUN mm ADJUNTO mm RJ mmm eme A 


/ 7l / — 
CASU EUIS US EC E ACTRT ULIS E 


Epod! 
»cio / zz 
mm M77 7 ASI MSIC  E m SC e 
XU / , , 2s 
A—— —MAU-—AUXUm Um Um —Wi-—tKUQU— Xu 


»! , 

e T0. €. 
wY i , - ' Í , » A 

dnAdv coerüv xcL Oveqpüvov GovOV yAvxvUvV 

LÀ 2 , EJ - , , o - 

vov OvAvuatc, fxsovoo VUyavtQ, xe000c yeAavel 5 
? , , 2:5 , , , , - 

cxcguevrozo00g v camqyveg Oéxev *"Povutog ve 09a: 


"Avr. e. 

0g và» 6Gv zOAv cUíov, Kceuágwo, A«ovroógov 
5 Bouovg t$ Ój9Uuovg £yéoeosv togveig Q:cv u- 
yiovcig 10 

010 fov)voicig Gé0Aov ve zteuxauéooig ulAAcuG, 


v. 4. Kepueoivo, — v. 6. zttuzceutoorg 


Ol. V. v. 4. [Keucowe ob metrum ad analogiam nominum 
Alywo, Miowo reli. reposuit Boeckhius. Et sic Bekkerus edidit 
apud Herodotum VII, 154. In Choerobosci Orthographia Crameri 
Ann. Oxx. HI. p. 227, 21. Koeuooivo exaratur. SCH.] 

v. 6. [Legebatur zsuzrzeutooig, quod aeque vitiosum 
atque zsuzroole. Correxi. Scholia zevdquégovg vocant in inter- 
pretatione. SCH.] 


OLYMPIA V. 29 


2 , 

Em. «a. 

(TOig TjuÓvOig t€ uovauzvxíe ve. Tiv Ób xvb00g 
apoóv . 15 


, 
muuGeig Cr£Dixe, xol Ov meréQ Axgowv ixiQvée 
xcl vüv véouxov tÓgov. 


Zo. p. 

íxov ó' Oivoudov xci ll£lomog za sUnodrov 90 

10 orc)uov, o zoAoye. 1aÀAs, &el0eL uiv GAGooQ 
ayvóv 

TO TtÓV, ZTovCuÓv ve Aovw, £yyoplav v€ Aluvav, 25 


"Avr. p. 

X«L Gsuvovg Oyerovo, "Iy1000G oiow &oOtt GroctÓv, 
x0AÀAG vt OraÓ(cv VcAcuov rcyéog vuiyviov. CÀ- 
60G, 30 

dX ducycr(eg &yov £g qtog vóvóe óàuov. dovov: 


'Ezx. o 
15 «id Ó dug? doevoiów mÓvog Ócmáve rt uovorot 
TQO0g toyov ^ 85 


zivÓDvo) xexaAvuuévov* Ui ó Pyorteg ,Gogoi xe 
zOoA(rcig ÉÓofev fuuev. 


Zw. y. 

Zoo vVvweqig Zeb, Koóvióv ve vaiov Aóqov 40 

- ,5 1 Shu WA. IeUy , -, 4 

TiuG T AqtOov tvoU Otovr lÓcj0v vt GsuvOv 
&vvQOv, 

ixévag G£0tv £oyouot 71vóloug &zUGv £v «Aoi, 45 


v. ll. "Qevov — v. 16. £0. 02 £yovtsg 


v. ll. Fluctuant libri et Scholia inter "Deviv et "Qevov,"Oa- 
viv et"Oavov. SCH.] 

v. 16. [Boeckhius quum olim zv à; Éyovrsg pro vitioso sv 
ói £yovrsc, quo turpis hiatus oriebatur, suspicatus esset, de Crisi 
S. 41. p. 126. facilem Hermanni emendationem suscepit. Formam 
7?, in compositis frequentem, Hermannus reddendam censet Ho- 
mero Iliad. /7, 191. coll. , 202.308. Odyss. 7,354. Certius exem- 
plum Alcman praebet, licet et ipsum ex emendatione profectum, 
fr. XIII, 6. Delect.: ovr: y&o 5v rezvyu£vov £o9e. SCH.] 


$0 . OATMIIIONIKAI E. 


20 aini6ov zó2v eUevogíciGt tívOs xivteie — "Avr. y- 
Óci0cAAgw, Ob T, 'Ovumórze , Ilocsóevícww 
i01 50 
&mweomóusvov qéosw yijoag eDÜvuov £c veAevráv, 


'Em. y. 

viov, *Paboui, xogiorcuévov. vyíevro Ó sb vg 
» » 

OADov &gOet, 56 


iÉeoxénv wreüreGOw xol sUAoyíav moogntíg, uj 
uerevog 9t0g ysvéoQon. 


v. 9]. IIoosidovíowcw — v. 99. tÜ9vuov, ég velsvtav 


v. 21. [IIocsióevioi::v Boeckhius ex Scholiis pro scriptura 
librorum IIocsióovíotow. | Vide de Crisi S. 41. p. 126. SCH.] 

v. 29. [Scholia: Oo uiv Aolareros d'vory va ket óbírovov 
T]V zUoxAnyovcov, cvri v0? vyixivovro' Tiwvig ÓP Gg igetoíevro. 
Choeroboscus Bekkeri Ann. p. 1426 : IIegegvAerróueüe mud. tÓ 
nm rQv airuwrwx]v Atyouévgv vyítvre, Og dmÓ rov vyisig. 


OLYMPIA VI. 91 


OAYMIIONIKAIL s. 
AFVFHZIA. ZYPAKOZIXU, 


A IDIHUN H. 


Strophaec. 


A / / 
——U—-——u-—-—uw-—uwt- 


, /á 
—uwU—-uU---wuwu- 


, / -— 
——U— UU -m-—U—o 


, , / -—- 
—————U———uuU-uwv—uo 


, y Im 
5——u——-—uw-—uw-—u- 


y , / / — 
Am m MAU mm —XUU—uUWU-ta 


/ / / , - 

—Uu mU -——U-——y-——uy-uo 
Epodi. 

/ / , II 

—UuU—uUuU—-——y-——uuvy-uu-c- 


/, / /, / uU 
———————-—aU—uwvu-wuwu-—-—wuw- 


, / / / 


^ à / -/ 
—u—-—-—u-co-cuoou—-uu-c 


, / 
5 —oUu—-ouvu-—-uu—-uutz 
, / I 
—uwu—wuuUy---uw-uwu-c 


/ / / , — 
—U——Uu———y-——wuy-do 


Zo. o. 
X evoca; Oz00TÓGOvVtEG £UrEUjEl T9000 QC F'oÀAduov 
xiovug, c)g Ore V'eugrÓv uéycoov, 
Táfousv: doyouévov ó foyov mQÓgozov 
X01] 9éuev vAcvyég. s& 0^ ei u£v OAvustovízag, 5 
9 ouo re ucvrt(o v«uíeg Zug iv Iioc, 
v. 9. c'oyouévovg 
Ol. VI. v. 8. [Quod ante Boeckhium edebatur cozopu£vovg 
contra fidem librorum omnium, petitum erat ex Luciani Hippia 
c. 4. Sed illic quoque id cessit optimorum librorum scripturae 
«oyouévov a lacobitzio reductae. lta tenue praesidium illi scri- 


SCH] unum relinquitur imitatio Iuliani Orat. IX. p. 116. A. 


32 OATMIIIONIKAI sg. 
L4 


Gvvovu6otygQ Tt TüV zAtvüv 2vgezoG0Grv, víva xtv 
qUyo. Cuvov 

x&vog &(Qo, émuxvoocig dqiüóvov &orOv £v iueo- 
veio Goi0cig; 10 


, 


Avr. «. 
(6ro yào £v rovro m:0Do Ócuuóviov 00. Eyow 
ES e d 2. y / ? ? 1 
2Zwe6rocrov viog. cxivóvvow Ó dgsrot 
10 oie mTceQ dcvóodow ovv £v vavol zo(Acig —— 15 
TÍuwcL* T0AA0l Ót ufuvevton, xcAOov si vu zOVOT,. 
, , M : S er fUv B , , 
Ay«otc, viv Ó' civog éroiuog, Ov év Óixc 
, 
dx0 yÀco6ug A0oc6rog uérrww. OizAz(óav aor ig 
? , 
bel We cac 
qUü£yfer, ém8b word yov crÓv vé vw xol qoóc- 
ucg (maxovg tucgwer. 


"Ex. «. 
15 i&mwrà Ó' Ervüre mvgür vezoOv rcAsGUévrov Ta- 
Aciovtóag 
eirev iv OijBeuot vow0DrÓv vi £xog*. IHo8£o 6rQa- 
riGg OqUcAuOv £uüg, 25 
duqórsQorv ucvrww T GyaQ0v xci Óovol ucova- 
6ÜcL. TO «cl 


v. 6. Zvoaxovcüv: — v. 13. Augudguov 


v. 6. [Vulgaris forma Zvodxovco: e Pindari carminibus nunc 
exulat. Boeckhius enim ita instituit, ut, ubi brevi syllaba opus 
esset, Xvooxóc«s, ubi longa, Z/voexóccag reponeret. H. l. ea 
forma servata est. in paucis, sed iis optimis libris, Gotting. Pal. C.; 
- pue aliis Zvgexocdv comparet. Cf. v. 92. Pyth. I, 343. 
SCH. 

v. 13. [4ugiáogov Boeckhius cum Hermanno Opuscc. I. p. 
258. et h. l. et Pyth. VIII, 58. Nem. IX, 13. ex libris, Isthm. VI, 
93. de suo dedit. lam Alexandrini grammatici de utraque forma 
ambigebant, veluti Zenodotus Homeri Odyss. O, 244, "4ugi&oros, 
Aristarchus 4ugi&ocog praeferebat; v. Scholl. Harlei. Apud Pin- 
darum Zug:íoeog ab iis novatum videtur, qui vulgarem Dori- 
smum sectarentur: quem tamen post litteram 9 saepius 7j servare 
notat Boeckhius de Crisi S. 27. p. 44. Apud Stesichorum Athe- 
naei IV. p. 132. E. libri tamen omnes Aug:coeog , sed in vasculo 
Nolano apud Guil. Abeken in Annall. Instit. Archaeol. Vol. XI. 
p. 262 scriptum 4M OIAPEOX. Rationem eius formae explicabit 
Ahrens in libro de dialecto Dorica. SCH.] 

v. 18. [Barbaram syncopen vulgatae excogitatam a gramma- 
ticulo, qui brevem in sede ancipiti non ferret, removit Boeckhius 
cum Hermanno ex consensu optimorum fontium. SCH.] 


OLYMPIA VI. 33 


dvÓQl xouov ÓsomÓrc mosórt 2Jvguxooíqg. 30 
oUre ÓUgnoig iv oDr Ov quAOvaxog yov, 
20 xclu£yev 0gxov óuóoGcig roDvO yé ol Gaqécg 35 
ucorvQQoo: usAíg90yyo! Ó é£mwotvyovr. MoiGot. 
j Zo. p. 
42 dívrig, &AA& CeUfov j0n uot 69£vog 1juóvov, 
& viyog, Ogg« xeAeUUc T £v xcDcoG 
BéGousv Oxyov, ikcueí re z90g dvópov 40 
25 «cl yévog: wtivet yàg iE dÀÀüv Ó00v &ysuovebGci 
TevUrav imíOvevTOL, Ortqivovg £v "'OXvumtic: 
tel Ócforo * 401 volvvv gUAag Duvov dvamuváusv 
cocci 45 
z900g llucvov 0& zc9  Evoore mógov ó& Gut- 
oóv w' &AUütiv iv Oc: 
"Avr. p. 
& vo. lloosócor. uy0cion  Koovío A£yevat 
30 zceió' ioBoóorovyov Evdóvev vexíuev. 50 
xoUwe Ób zeoUevíev cive xóAxoug: 
xvgío Ó' £v uwvi míuzO(6 GuqumóAovg &x&^evotv 


er E , , , , / 
100i zoooctvew Oóucev Eilerióc Doéqoc, 95 
v. 18. ósozóro vóv zdüoori! — v. 19. ov qulóvsixog éàv ovr 


0v O)gcolc zig &yav, — v. 95. GAAav — v. 98. odusoóv y, £AQsiv — 
v. 33. Boégos y, 

v. 19. [Boeckhiana scriptura versus nititur auctoritate opti- 
morum librorum, ad quos proxime accedunt ii, qui reliquis eodem 
modo scriptis óvcso:g invexerunt. Hinc libri interpolati Ov óàvg- 
toíg rig iv ovr! Ov qulóvsixoc &yav, audacius alii Ov giióvzi- 
xog éOÓv obr Ov Ovgsoíg zig &yav. Formam óÓvgmo:g testatur 
Moeris p. 194, 25. Bekker.: zívgzoidog x«l óvgmowg Acrixot, xo 
Iliérov Noucov 9', óvgsoig EiAmvsce. Vide Lobeckium ad Phry- 
nich. p. 497. "Nomen feminae Thessalicae Zfvczo:g (Tacobs. Lectt. 
Stobens. p. 50.) est apud Anacreontem epigr. III. et Simonidem 
Ceum fr. XLIX. p. 66. edit. maior. SCH.] 

v. 25. [Olim &44ev signabatur, ut ueycAcv Pyth. IV, 19., 1o- 
Boorérev ibid. 244. Doriensium hunc genitivum ubique circum- 
flectit Hermannus in Aristoph. Nubb. 938, quum ex eov (x6o») 
ortus sit. Idem de sententia veterum magistrorum praecipit Ahrens 
de Dial. Dor. p. 31. Immerito Buttmannus Gramm. ampl. I, p. 146. 
secus statuit. SCH.] 

v. 28. [cdusoóv u' iA9:iv Boeckhius pro librorum interpo- 
latorum lectione 6cpusoóv y £A9siv, mon interpolatorum cduzoov 
£A9siv. Similiter inutile fulcrum cum libris sublatum v. à9. SCH.] 

. Pind. Carm. Sect. f. 


31 OATMIIIONIKAI g.- 


Og évógOv "Agxéáócov üvooos Gcowüve Aye v 
"Alqsóv oix&v: 
35 £vüw Tocqtio wv-T "Amóàhow: vyAvusiag moGtOv 
Devo "Aqooóírac. 


Em. p. 
ovó £AeW Aimvrov £v mavrl ygO0ro xAézTOw60€ 
Utoio yóvov- '60 


4AM O0 uiv IlvQ0Ová0, £v Qvuo muocig 40A0v 
oU qcróv Obe(e ueAEvG, 

Oyer iv gevrevoÓusvog vcUrog z:Q CrAcTOU 
zcv. 65 

& 6& qouruxóxgoxov Covav xcrcQwzouéve 

40 xcAmÓd T dgyvofav, ÀÓyuag va0 zvevéag 
vízre 9t0qove xoDgor. v uiv Óó Xovooxóueg 70 
zoovuqrtiv v "EAs(Qwiav zugéoraofv ve Moíoag: 


Zo. y. 
jA9ev Ó' óxó ozAdyyvov Ox c0ivóg v é£govüg 
"Ieuog 
£g qog «Uvízo. vOv uiv wwi£ouéva 15 


45 Asme yeuc(* Oro Ob ylevxomeg cUrOv 
Oeiutóvov [ovAciow £)9o5bevro Oodxorreg dusuq 
(à uecoGr zcÓóusvot. (eousvg Ó imd 80 
TevQUÉGGeg CAcvvov (xev £x llvüGwvog, Gxavrag 
& oio 


v. 37. IIv9va0', — v. 38. roírag zso — v. 42. 'EAev9'O ovu.- 
zLUQÉGT C.6EV 


v. 94. [IIv29GvdáO rectior est et usitatior tonosis; vide Goett- 
lingii doctrin. ace. p. 396 seqq. Idem correxi Ol. IX, 13. SCH.] 

v. 983. [Formam ex more Aeolensium Pindaro concessam zrso 
revocavit Boeckhius et Pyth. IV, 265. et in compositis zzeozizov 
Pyth. III, 52., z:oóóo:g Nem. XI, 40., ubi vide quae notavimus. 
Compara Ahrentem de Dialecto Aeolica p. 150. SCH.] 

v. 42. [Libri non interpolati cum Scholiis veteribus exhibent 
EiAsiQviav, vel EiAéQviov. zao£croo:v, quod Boeckhius pro glos- 
semate habuit, pro vera scriptura recte habet Kayserus p. 14. 
Sed lemma tamen veterum Scholiorum zoevugrív T^ EAsvüo 
monstrat. SCH ] 

v. 93 seq. [Vulgata Boeckhio visa vitiosa propter divisionem 
verbi inter duos versus. Quum autem Hermannus cAÀ& xéxovzzo 
proposuisse£, Boeckhio tutius visum est £v scribi. Praepositio 


30 


95 


60 


OLYMPIA VI. 35 


pero zoide, rÓv Evdüvc ríxov CDoíBjov yco 
«UrÓv qG& yeyüxíw 


| "Avr. y. 
Tor0Óg, ztQi OvcrOv Ó £fosoUci u&vrw Emwy9o- 
víoig 85 


&oyov, ovóé mov éxAshbuw yevedv. 
e » , M - LA EE Lj - 
cg &Qc uérvt. rol Ó ovr ov «zovoc 
LA - » - , , , 
obr iósv tbyovro asuzTOiOv ytyevaufvov. GAA £v 
, ^ , , , ? , 
xéxovaTO yGQ GyoírQ Qoríc v £v &z&oéro, 90 
(ov Éav)cio: xci mcumTOoqUooig driot Depoeyu£- 
vog Gfoov 
- 2 A] , - , , 
óOue«^ TO xcl zatéq Gquieep xaLdoUol uv yoóvoo 
OvuTcVtLi ucTNO 


'En. y. 
roDr Orvu GÜverov. viQTvGg Ó £m&b yovooors- 
qvoto. Acpev 95 


x«gzóv "Hjeg. "Aq: u£coQ xeropég £xiAt00s 

| Ilocaócv &vovpíav, 
Ov zoóyovov, xci rofoqóoov 4dAov Q:00ucrcg 
600v, 100 

airícov Aeoroógor tiuáv Twv &Q xtqaAG, 
vvxtüg vxa(0Qi0g. ivreqüfyfero Ó' Goriemrg 105 
TorQlc 0660, ueréAAeGi£v vé quv* "OgGo, rézvOv, 
OrDgo myxowov ig yoo«v (uev queg Omt9ev. 


v. 53 seq. £yx£xovzro 


án fine versus est Sophocl. O. C. 496: isízouo: y&o év T'À ur) 
óvvoc9or, ubi hac, inquit, praepositionis divisione et nominis con- 
silii inopia exprimitur elegantissime, ut in nostro loco simile quid 
significatur. Ad excusandum hyperbaton, quod zv saepius passum 
*est, Boeckhius excitat Ol. II, 91. VHI, 16. Pyth. X, 98. Cete- 
rum dcziíoarog, lonice czsíogrog, immensus, infinitus, ab 
altero dztíoéros, inexpertus, distinxit Boeckhius, lllud redit 
ad i q. e. zzi9üv, hoc ad zzioafgw. et ut Qovpecroc, Qovua- 
TOg, Sic cztíocoroc, cztíouroc. SCH.] 

v. 99. [Zmqvóoorog yodgsi... dvri voU fefosyuévos. Nempe 


scri 
Eiusd 


ribebat 8rBoeyuévos, quod est in duobus codicibus servatum. 
em 


formae Doricae vestigium est Isthm. IV, 97. SCH.] 


v. 62. [usrolAdcevri iv Hermannus ad Orph. p. 158. coll. 


ST 


36 OATMIIIONIKAI gs. 


zo. à". 
(xovro Ó' owAoio méroav cA(Qerov Koovíov: 110 
65 £vü« oi cmeos )gocvoór Ólóvuov 
uorroGÓveg, vÓxc uiv qva cxovetw 
abevó£ov &yvoorTov, eov v 0: 99cGvudyavog Xov 
"HoexAéQg, 6suvóv QcAog "AAxció&v, mergi — 115 
toorív vt *Tí01 mA&OTÓu[oorov vsÜuóÓv v& uéyi- 
órov GéQAOT, 
70 Zqvóg im" éxgorívo feug vóv «0 yonorwouov 
UcoUc. xéAevOsv. 


: "Avr. Ó. 
&É o0 moAUxAnurov xc" "EAlAcvag yévog "logu- 
Ó&v. 120 


OABog &uw' fomrrO* TigOvTeQ Ó  cgetg 

ig qaweQtv 000v foyovrcw vexuciost 
qo fxcorov: uoOuog i$ AAcv xoéuorot qUo- 
veOvvOV 3 195 
75 toig, oig mort zQoTOig Stob ÓcOéxerov Óoóuov 
&avvóvreGow  cióoíe momovóóe. Xdgig sUxAÉG 


poop. 
v. 66. dxoss» — v. 68. zavoóg 9? — v. 74. Mópog ix à' dA- 
Aov — v. 15. Ógouov y' — v. 16. zoziocá£st 





v. 68. [Vulgata zezoog 9' imperito metrico debebatur. Ex 
libris (zoro£ 9) cum Hermanno correxit Boeckhius, coll. OI. IIl,: 
20. VII, 42. XL, 46. Ibidem 41xs:8 zv Hermannus Opuscc. I. p. 261., 
quum forma recepta insolens sit. Quidam libri 4xiódv. Vulga- 
tam tamen tuetur forma IIs:oeíóeo Miad. Z1, 228. Quae ut a 
nomine II:íoetog , I]tíocog fluxit, sic "4Axetóng ab "AAwouog, "AA- 
xe«og. Vide Scholia Veneta l. c. et Spitznerum cum Lobeckio ad 
diae p. 4l. Buttmannum Gramm. ampl. II. p. 438. Lobeck. 

v. 411. [Punctum in fine versus cum Scholiasta tollit Her- 
mannus, quo facto gratum asyndeton evanescit. SCH.] 

v. 44. uos i£ (AAov. Libri uóuoc 0" ££ &AAev, pro quo 
Schmidius Z« à' G41ov, quod probo cum Hermanno. Constat óé 
et ré non semper post primam sententiae vocem legi; cf. Kiessl. 
ad Theocrit. VI, 99. De Pindari vero usu vid. Ol. XI, 99. Pyth. 
IV, 228. Ceterum conf. explicationem. 

v. 79. [Pars librorum cum Scholiis zoórzov. SCH.] 

v. 46. [Optimi quinque libri cum lemmate Scholiorum ve- 
terum zorziótcésu,, quod reposui, coll. Olymp. VII, 9. Vulgo zor:- 
ezatei.. SCH.] 

v. 7$. [Vitium metricum 0oog a grammaticis Byzantinis il- 


OLYMPIA VI. 3 


s 0 igo 0-10 KvAAtvag Ogowg, Ayuoe, uá- 
TQcEg GrOosg 130 
Em. ó. 
veiertovreg £0ojonoav Qeóv xéovxe Awcig Vvotctg 
TOÀÀ& Ó» zoAAciow '"Egu&v svotféog, 0g &ycvag 
x - P, ? »! 
i &yeu uoiotv v d&£UAcv 135 
80 '"4ozaüicv v  s)crvoga ri^ xtüvog, o) moi 2o- 
OTQCTOU, 
M , 
o)v Q«ovyóoUro zcrol zoaíves Gt0cv eUrvylav. 
Oofav yo vw/ iml yÀc60€ dxóvag Awvgüg, 140 
er , - 
& u' £U£Aorvra mQocíozsU xcAAtQOO0t60 zTvOCiG: 
querQouéroQ iu& ZrvugcA(, svorvÜng Mero, 
2o. &. 
N 
85 aAá&amOv d Oijev Fuzrev, vg toerawvóv óc 145 
aouct, GvÓoéow ciyuerciou mAfxov 
Toix(Aov vVuvor. OrQvvov vOv irc(gove, 
Aivéa, 10óvov uv"Hocv IHeo9víev zc2c016ct, 150 
qvovet Y Ert, Goyciov Oveog G2c0t6tv 
, e 
90 2Aoóyoig & qevyouerv, Botaríer vv. £601 y&Q GyytAog 
099 0g, 
(Y 1 os, — v, 83. mgogcAxsi 
latum cum Hermanno expulit Boeckhius non siue libris et Scholl. 
Vratisl. A. SCH.] 

v. B3. zooscomsi. Sic Boeckhius ex optimis libris. Sed h. I. 
verum deteriores videntur servasse, qui zoogtAxst offerunt, lectum 
tamen id manifesto iam veteri Scholiastae; cf. Schol. Boeckh. V. 
142. Hoc nuper Tafelius commendavit propter é9£2ovro. Vid. 
explicat. [Kayserus p. 16., qui Scholiastas zoogcixsz. habuisse 
negat (et Boeckhius de Crisi S. 26. p. 68. id Triclinium demum de 
suo infarsisse monuerat), insolentiorem syntaxin accusativi effugit 
hac coniectura: Gr £9£Aovr: zoogíomsi. Non credo. SCH.] 

v. B6. [Praesens zíoue; tanquam prorsus solitarium notavit 
Buttmannus Gramm. ampl. H. p. 235., cui Lobeckius Theognid. 
1085. (volebat 1129.) addidit. Sed is locus nunc correctus est. 
In alios quosdam locos praesens intulerunt alii, quos redarguit 
Meinekius Comic. Graec. T. III. p. 515. et Cobetus Observatt. 
Critt. in Plat. Comic. p. 61 seq. Et Meinekius quidem apud Pin- 
darum zívouor scribendum proponit, qua forma praeter Nican- 
drum 'Theriac. 912. usus est Hedylus Anth. Pal. JH. p. 335: 7 
Oiezwvouévg KeAlicriov &vOodciw. Fortasse vir praestantissimus 
in vulgata nobiscum acquievisset, si recordatus esset loci Ibycei 
fr. XLIII. p. 204: zvxivàg zéugvyos ziousvor, quo Pindarica forma 


muniri videtur. Neque aliter Scholia vetusta reppererunt, nisi quod 
pro futuro habuisse explicatio ysUcogor docet. Inepte. SCH.] 


38 OATMIIIONIKAI sc. 


iUxóucov oxvríAc Mowdüv, yAvxvg wQur)o dya- 
qUéyxvov oiv * 155 


- "Avr. &. 
&iróv 0E usuvGo9ct ZvoexoGoGv vc xol 'Ogrvylag 
ràv "éoov xcQuoo Gxáxro Ouzov. 
Goric uüOuevog , qpowixómeCov 
95 dGuqéme /éuoroe, AsvximmOv Ts Üvyoroog tog- 
TÓV, 160 
xcl Zumvóg Aivvaiov xoárog. cÓUAoyow ÓÍ www 
Avgat uoAmei vs yuyvoOxovrt. Qu) Vo9c060L q0ó- 
vog OAov éqfomov. 
GDv 0i quAoqooGUveig sUnodrois "Aynote Offowo 


XGUOv 165 

'Em. &. 

oixoUüsv oixoÓ dxó ZrvuqoAiov vsvyéov movwi6- 
GÓu£rOvV, 

100 uerío s)ujAot Az(movv ^"Aoxoóíag. cyoWol ó& 

méovv £v yswusolc 170 


vvxtl QoGg £x vaog Gnsox(uq ci 07. dyxvgo. 9eog 
TOvÓs xsívov ve uAvvav cioev zegéyov quAécv. 175 
Ófomove zovróusüov, tODUv Ói mAÓov xeudtov 
&xrO0g iÓvvo ÓlÓow, yovocAwxérow mÓ0ig 

105 "Augiroírag, éucv. 0 Duvov sf sovegmig vog. 


v. 92. simov et Zivouxovoüv — v. 96. Ó0£ uiv — v. 97. Qoav- 
coL — v. 100. svudAoio — v. 102. rzàvÓ' éxsivov vc 


v. 91. [Formam xozc5o cum libris ubique retinuit Boeckhius, 
quum formam minus tritam a librariis illatam esse incredibile cen- 
seat. Cf. de Crisi S. 27. p. 49. Exspectanda Ahrentis accurata dis- 
quisitio in libro de dialecto Dorica. Nam arbitrio Boeckhii dif- 
fido. SCH.] 

v. 92. szímóv. Buttmannus sizov postulat; vide eius Excur- 
sum I. ad Platonis Menonem. Sed Boeckhium, quominus assen- 
tiatur, Aelii Dionysii auctoritas retinet, codicibus vetustior. Vide 
Boeckh. de Crisi Pindar. S. 41. p. 126 seq. CGoettling. de doctr. 
accent. p. 53. 

v. 94. $0ov6o. Boeckhius praecipiente Hermanno pro 2'oov- 
60L, qui futuri optativus hic vitiosus erat. [Addit Boeckhius $'oco- 
coL. quoque scribi posse, coll. Isthm. VI, 59., quanquam alterum 
2r * coa Sed Scholia Vratisl. A. u vcoc660t. Quare reduxi. 

CH. 
v. 103. [zovrou£ócov Bergkius. Kexogovog. SCH.] 


OLYMPIA VII. 30 


OAYMIIONIKA! Z. 
AITIAVOPA POAIK 


IL VK TH. 


':Strophae. 


"NEA / 

Uuc-—-u-—-uu-uot- 

, uU / 

Zo-ocu---otV 

, 

I A.. 

- / /, , UJ 
OQ —Uu——-—u——-—uwu-—uwu—-—-—uuwu—uu-— 
, , 
5 Uu -uu-—--uU—-—-uu-uu- 

/ rl 
Uwu--—-u-—-c-uw-—wuu-—- 
Epodi. 

P / £ 2 

T Uwu—wuwu—-—-wuu-wuu—-—-—wu-c 

/ / , , M 

Ru goi m UJ m US 

/ Pm / / «s 

— UU — VA -—wAVVU-—KJi-———uu—KXw 

, , V 


D 
, I / VJ 
5 —Uuwu—wuw-wwuw-—--—-wuw-wu- 


/ 
OUR OU — uu — AU tu 


OIN CETTITT DR ARR. T. 
2g. «. 
o, Og & vig Gqw&ég 6x0 ysoóg £Aív 
&üov duzéAov xeyAcfowcv 09000 
óoQioerei — 
, - , A » , 

vecvte, youpoo zoozivov olxoev oizode, Zyyov- 

60v xO0QUv(cv Xviecvo, 5 


v. 9. duzélov £vüov — v. 4. vtievío 


OL VH. v. 2. [Pauci libri et insigniter interpolati cuzéAov 
£»vüo»v: meliores cam Athenaeo XI. p. 902, K. £vàov dunmcAov. 
Nunc admissa brevis est in dipodia trochaica gravi, quod in prima 
stropha et ante liquidam imprimis frequens est, Vide Boeckh. de 
ScH in libr. HI. c. 16. p. 282 seq. et de Crisi S. 94. p. 102. 

v. & [vsvíc prava Schmidii coniectura, expulsa ab Her- 
manno et Boeckhio. SCH.] 


30 OATMIIONIKAI Z. 


5 GvuzoG(ov re y&ow xGÓóg vt viucoQtg ióv, £v Ói 
qiov 
zagtóvrov ix uw CcAcorÓv óuóqgorog sUvüg: 10 


? , 

Avr. c. 

acl &yó vézvag yvrvóv, Moiw&v óó0ww, GüA0qógoig 

dvógáGw aíuzov, ylvzüv xcozÓv qosvóg, 15 

, ; 

LACOXOIUUL, 

10 O/Avuzic ITv80i ve vwzoWwreoow. o ó OAfwg, 0v 

quet xcréyovr cGyoUe. 
&AAovs 0) GAAov émomzTEUs. Xáoig Cook dAui0g GÓv- 


tLEAEL 90 
9cuc uiv qàoiuyye zeuqovott 7 £v £vrsów eov. 
'"Ez. «. 
, € ? , ' , , M 
xcL vvv 0X Cuqoréoov GU» Zwyóoe zezépor vàv 
TOvVTÍGV 
wuvíéov, moió ^"Aqgo0íreg ^"4sMoi10 vt vUugov, 
e , 
Poóorv, 95 
E , » , E ?2 -— 
15 soüvucyav Oqoac ztAOQvOV &vóga TG0  AÀqao 
6reqpovo6cuevov 
civéóo zvyu&g Crowe 30 
xci mcoé KeoraAMe, meríon ve e«aucynrov áóóvto 
Ane, 


v. &. gosvóg y — v. ll. d&üvusis; 9' — v. l9. Gum uiv — 
v. l4. moió "gooüíreg AsAioió vs, vouqov "PóOov, 


v. 8. [gosvog y' interpolatio est. Fulcrum inutile ignorant 
libri et h. 1. et v. 21. 46. 59. SCH.] 

v. 12. [Quum cs particula post voc. zouqovoic. respondeat 
particulae uv, 9^ illud post voc. cóvusAsi non habebat quo refer- 
retur. Boeckhius ex aliquot libris 9«uc correxit, quod apud Pin- 
darum idem quod Guo sonare his exemplis confirmavit: Ol. VII, 
45. III, 22. Pyth. III, 66. Nem. V, 11. VII, 78. SCH.] 

v. 14. [xoió "Agooüíreg, Asiíounó vs v)ugav "Póüov inter- 
pungit Boeckhius in edit, min. Vide Commentar. SCH.] 

v. 19. [£uBóÀo genitivus in dialectum Pindari peccabat. II&- 
Avg cum tertio casu est Nem. XI, 4. SCH.] 

v. 24. [go«cív Boeckhius restituit et h. l. et reliquis, quod 
interdum fide librorum factum, h. l. et Pyth. III, 59. ex analo- 
gia et testimonio Eustathii ll. 4. p. 24, 36: Tó qo«ci Zoos 
zoo& Ilvó«oo. SCH.] 

v. 295. [éveoíQ9uero: unus alterque codex. SCH.] 


OLYMPIA VII. 4 


"Aoóleg tvgvyógov voízoAw vácov mzíAcg 
&ufóAo voelovreg "Aoyc(e 6Uv ciyuc. 35 


e Zo. D. 
20 &PsAjoo roicw éf doy&g dxO "TA«mOAÉuov 
A] 2 , - , 
Évvóv dyyéAAov Óto9UOGci Aóyov, 
"HoexA£og 
&UpvGoUevel yévvo. vÓ uiv y&o zcvoóUsv x Zhióg £Ü- 
4qovvo* vo 0^ Auvrrogíócr 40 
ueroóUev "Aorvócuslag. GuqiÓ. dvügoxrov qoaoiw 
, 


Cum Aot 

25 dveoí8uxror xoéucvrcu ToDro Ó' ducycvov to- 
Qgiv, 45 
"Avr. p. 

e - ' - / 2 1 - 

0 v. vOv £v xci vtÀtvtG qégrorov dvÓol vvy&iv. 

LI ^ , , , , 

xol y&Q "AAxzuvag xeotyvirov vódov 50 


Oxázro Qfvov 
6xAnodg &alag &vav. £v Tíovvüu Avcsuriov &9Ovv 
& VcAducov Miéag 
30 rágÓé xor 4Dovóg oiziuoTijo 4029 s(g. el 0$ qoevav 


TGQy c 55 
TcoézAeyÉav xcl Goqóv. quevrsíocro Ó £g QzÓv 
&vov. 


v. 19. dufóAo — v. 24. gosciv — v. 25. dvceoí9uoror — v. 96. 
xal iv 


v. 26. [iv xoí Boeckhius ex libris plurimis, ut Pindarus, 
cuius.multa est in collocatione verborum audacia, haud raro in 
x«i particula hyperbaton admittit. Vide praeter Boeckhium ad 
Ol. VI, 58. maxime Eustathii Prooem. p.95. et M. Hauptii Obser- 
vatt. Critt. p. 58 seqq. Cui viro docto xoí h. l, etiam videtur 
esse etf ad proximum utrobique vocabulum pertinere. Satis ha- 
buisse Pindarum hoc xoí ponere, quum plena oratio haec foret: 
nunc et etiam in fine. Quae non satisfecerunt Hermanno, 
qui in censura Hauptiani libelli Iahnii Annall. Nov. 1841. T. 33, 
9. p. 256. 0 vt viv, si xdv vsAsvrG q. d. v. cóniectat, h. e. il- 
lud difficile est invenire, num, quod nunc, idem in 
fine experiri optimum sit. Vix boc excogitasset Herman- 
nus, si meminisset Boeckhianam scripturam firmari auctoritate 
Alexandrinorum grammaticorum, quorum copiis usus Eustathius 
rui r xci rslevrG in exemplis traiectae particulae numerat. ' 

v. 29. [£xrevsv Tíovv9: Bergkius. SCH.] 


42 OATMIIIONIKAI Z. 


Ea. 
TO uiv Ó Xgvooxóueg tUc0sog &É dóvrov Es 
TÀÓ0v 
sime /rQvaíeg Gm Garüg sU)Uv ig duquüéAaG- 
Gov vouór, 60 


&pÜc moti Bo£ye UrOv DeoiAsDG Ó u£yeg yovo£cuc 
vipéósoot zÓ2Av, 


35 &viy "Agetórov véyveu6w 65 
yaÀzeActQ) TeÀÉz& zToréQog "AQevote zogvqiv zer 
2 
&xoev 
Grogos cuo GACAGÉEv bareguzet Boc: 
Ovgavóg 0 fgoié vw xci T'eie ucrqo. 70 
Xx. y. 


vÓTE xal iei luBacioe Octo acotovíóe 
40 u£AAov tvreidev qvAafaoUeu yofog 
A 
Tc60v quiAoig, 
cg &v ÜtG moOr0L zri6ciev [our évagyéc, ze 6s- 
: M , , 
urc&v VvGicv QéusvoL 75 
, M] .7 , 2. 9 , 2 
aTOTQÜU T€ ÜvuoOv l&vetev z0Qc 7 &yyepooug. £v à 


ever 
&QBeAsv xcl g&ouev  cvUocxoit lioouc)tog ci- 
Ógg: 80 


- , 
Avr. y. 
45 imi uc&v Datve vw xoi AdWag drízueore véíqog, 


v. 33. dxzág G£ÀÀAsv ég — v.94. gyovccig — v. 39. gevoífloorog — 


v. 93. [£z dxr&g GríAlsv fg pessima erat criticorum Byzan- 
tinorum hariolatio, qui vel cr£Aisv, quae non est Pindarica forma, 
vel ozéAis, quod est insubidum propter hiatum, vel Gz£llov, quod 
pariter ferri nequit, importarunt. Scholia vetera: Ev9iv £c dp- 
gi9iAioccov| ol uiv «vri ro) sv9)vori, oi Oi dvri ro) tv9fog. 
Hinc coll. Ol. VI, 105. addicentibus libris vetustioribus verum 
reddidit Boeckhius. cum Hermanno. SCH.] 

v. 94. [Cur z0TÉ Botzs, non zoz' £goszs scriptum sit, quaerit 
Boeckhius de Crisi S. 21. p. 55 seq. SCH.] 

v. 99. [pevoiugeoros Boeckhius eum libris plurimis, ut est 
apud Pindarum oz 6p fooros, zÀscróufooroc. dAsÉ(ugoroc, Óa- 
poctuBooros, &ufgoros , £yeoiuDooros. SCH.] 

v. 42. (oc r& 9:0 vel ózoc 9: Kayserus p. 17., quum 
Pal. C. habeat 9: cum Scholiasta, qui &v non rd rise repperisse 
in exemplari suo, SCH.] 


OLYMPIA VII. 43 


xcl mogQéAxe. mocyudrov ógüdv óÓ0v 85 

to qosvov. 

x0 vol y&g eido(Gag Eyovreg 6z£gu. dvéfav qioyog 
ov* reUEov Ó czvU90lg icooig 

&AGOQ év dxgomÓAa. xsívoig Ó u£v ÉevüGv &yayov 


veqéaa 90 

50 moADv 06s yovGÓv: aUr& ÓÉ GquOw GXre6t rfyvcv 

& 

Em. y. 

aGo«v £mwwyV0viov I'A«vxomig éowrozÓvowg t00L 
zoor&v. 

toy« Ót Éooicww égmóvreoo( V" Óuoie x&AevÜüo 

qégov. 95 


xv ói zA£og Qe9v. Ootvn Ob xcÀ Goqíc usfov 
&0oAog vtAEU&L. 


quvrl Ó div(ooTOv zcAowL 100 
55 ónoug oio, Or: yÜÓrv« ÓOcrfovro Ze)g vt xcl 
cU rctOL, 


 qeveodv £v mrAdy& "Pódov tuuev movtío, 
&Auvgoig 0 £v Bévüscw vacov xexgUqUet. — 105 


Zwo. ó. 
dmx:óvrog ^ oUng tvüufev Adyog AsAov: 
zaí d uv yoQoeg dzAdoorov AimOv, 
60 &yvóv 9&óv. 


v. 46. dàóv y' — v. 48. xoí ro: y&o eiJ9ovcag — v. 49. xsívoici uiv 


v. 48. [xol rol ydo. de sententia Pauwii cum aliquot codici- 
bus Boeckhius, quum xcíro: in probatione sententiae antea dictae 
locum non habeat. Ibidem Bergkius o/9eiocag vel o/0d6cog 
scripsit contra libros omnes et Scholia, quae c/9ovceg offerunt 
a Boeckhio correctum. Quod Bergkius o/vgouéveg dici debuisse 
affirmat, miror. SCH.] 

v. 49. [Post v. vsgéàav glossa Zt)g occupavit optimos codi- 
ces, idque i in libro suo habuit scriptor anonymus in Crameri Ann. 
Oxx. HI. p. 172, 3: Toig "Poüíois. ó Zt)c, dc qrot IIívóegog, 
SavQ àv dyayó» veg £lav zol)v v6s govcoor. Sed poetae opem 
tulit Mingarellus, qui xsívo:g (sic quidam libri) ó ufv optime 
restituit, quum pronomen prorsus necessarium sit, Idque Crameri 
incertus videtur expressisse. Mira molitur Kayserus p. 17 seq. 

v. 99. [Olim prave Z2ízov9' lectum. SCH.] 


4 OATMIIIONIKAI Z. 


uvaGü£vrt 0$ ZeUg GuzoAov uéAAev Qéuev. dA uw 
oUx &icGev* imei mOAGG 110 

eimé vuv cUrOg Ogüv Cv0ov Q«AdoGog cUXLÍouévav 
T00Uv 

zoAvooxov ycicv dv)go moi. xoi sUqQova tuj- 
Aotg. 115 


? 
Avr. Ó. 
&xéAevosv 0^ aUr(xa yovocutvxo uiv Adytoww 
- , ^ - o 0 , 
65 4doeg &vrsivow, Qecv Ó ooxov uéyov 190 
pj zcoguev, 
&AA& Koóvov 60v zcól veboot, quevvov ig eidégo 
uiv zeugUtoerv iG xeqoAG 
&Éon(om vyígeg t60:00ci.  TsAeUTGOQv OR AÓyov 


xoQvqot 195 
&v dAcU ele zevoioci. DAdore uiv i$ aA0g vyoüg 
"Ex. ó. 


70 vàcog,£ys vé quv 0Éa Gv 0 yevéüdMog dxz(vov zteijo, 
TDg zZveóvrov doyog immov:  £v)e "Póóg mori 
uuyUüslg TÉxEV 130 
&mrG- Goqorerc voacv imi mgorígov dvógov 
ze ocóseuévovg 
zCi0eg, Ov tig uiv Kdcutigov 135 
zQsO[wUvoróv vt "IíAvoov fvexev Z(vÓov v. dmá- 
vtQUe Ó' £yov, 


v. 63. ucAoig — v. 67. gusvóv 


v. 61. [Librorum uzoe4ov veteres magistri cvexàmooGtw, 
cvopsorcuov interpretantur. 1d barbarum visum Boeckhio. Nam 
cv&zcAog fore adiectivum, substantivum &vezeàAuóg. lgitur quae 
perperam coaluerint resolvit. "4u (h. e. &v, cv) pertinet Boeckhio 
ad verbum 2zivoi. "Tamen cum Kaysero p. 18. restitui scripturam 
pristinam. SCH.] 

v. 67. [Ex libris repositum gesvvóv pronuntiantibus bisyl- 
labum est. SCH.] 

v. 43. [Rectius scribitur K«u:oov e canone apud Etym. M. 
p. 488, 9. coll. Eustath. Hom, 1l. p. 915, 23. et Spitzner. in Iliad. 
B, 656. SCH.] 

v. 80. [xvwccscce Bergkius. Vide ad Isthm. HI, 80. SCH.] 

v. 86. [Aywo lléÀÀevé vs libri interpolati, meliores IIsÀ- 
Adva T! Alywd vt, quod immutarunt magistelli Byzantini, ne 
ultima in v. IIe2A&»« brevis, in Aiyiw« longa esset. Sed II&i- 


OLYMPIA VII. 48 


75 6i yolav Toíy« Óccodusvow movQolav, 
dOríov uoigev, xéxAgvra. ÓÉ Gquv fÓgcu. —— 140 


2o. &. 
TÓUL AUrQOV Ovugogüg olxroGs jAvxo TAczoAéuo 
loreet Tivvbiov &oyayéve, 
óemto Ut, 
80 tAv ve xvi666s660 aou xci xotoig dup aé- 
] Q'Ao0tg. TOV &vVt6L Zheryóoeg. 145 
&oveqpavolooro Óíg, zÀewe v £v "o0ug vevQdxig 


eUrvyéon, 
Neuíc v GAÀÀav imw CÀÀe, «cà wgevacig &v 49d- 
votg. 150 

"Avr. &. 

0 v £v "Aoy& qeAxóg tyvo uw, v& v. &v "Aoxoó(c 
L4 A , 252m Jj 9 (3) " 
toyc x«i OwnBoeig, &yovég v tvvouot 155 


85 Boirtot, 
IléAAavé v'* Aiyive v& vvv? iig" & Meyá- 
QotGív T out, &reoov  Audíve 
Vüqog bye Aóyov. GAX, à ZeÜ mttQ, VoTOLGLV 
dsofivolov . 160 
usüéov, víuc uiv vuvov reüuOv 'OAvumwovízav, 


: 'Em. £. 
&vÓg« rt mUÉ dgsr&v &voÓvrc, Ó(Oow vé oi ciüo(av 
ou 


v. 75 seq. Óec6cusvor, ztotoOiov Gorícv uoloey* — v. 80. ua- 
Aov — v. 86. Ai'yuvo IIeAÀvo v& — v. 88. cs9u0v , Olvuniovixov 


Aoavo (--'—) Pindarus dicit, ut Ol. XIII, 105. Unde conformavit 
Boeckhius, quem vide de Crisi S. 28. p. 16 seq. Supple Alytivo 
TE vix vo^ LIT Eyvov ol dyóvsg , ut ex praegressis oydvé£g T' 
fvvouor Boworiot nonnisi ol cyówvsg repetantur. In similitudinem 
Boeckhius excitavit Ol. XIII, 36 seqq. IX, 94. 102 seqq. et ex 
hoc ipso carmine v. 80 seqq. Cur poeta structuram variaverit, 
rationem reddit Boeckhius hanc, quod, si A47ytve IléAAavé cs vi- 
xQv9' dixisset, ita locutus fuisset, quasi computatis Aegineticis et 
Pellenensibus sex fuissent Diagorae victoriae. Non reputavit Kay- 
serus, qui p. 19. Alyive ve vixüv &&awig £v Mey. wzà. coniectat, 


h. e. 4:9ívo |ügos Aéyst év Alyive vs wai év Meydoow: vixàv 
iÉdxwg. SCH.] 


36 OATMIIIONIKAI Z. 


90 xci mov dotOw «ci movi Ée(vowv. &rel dfouog £y8oàv 
000v 165 
evüvztogti, Gíqe Óedg G vs ob meríov ÓOo9cl 
qo£eg & dyo0Ov 
Eygcov. uj xQUaTe XOwOYV 170 
ozíogw d&z0 KeAMavexvog: "Egeriódv vow 60v 
qoo éreG our v 
VeAÍ(ag xol mÓAMg: £v Ób tuc woíoc 490vov 
95 GAAor d&AAolie. Ówuwd'vGGowww cgo. 175 


v. 93. Kaidvoxrog, 'Eooriüàv voc cÜv gooírtaow. Eyeu — 
v. 95. Ouou0 v6covciv 


OLYMPIA VIII. T 


OAYMIIONIKAI H. 
AAKIMEAONT! AITINHTH: 


IIAIAI IIAAAIZTH.. 


Strophae. 


, , / 
—o—-—-ouu-uu---uoc- 


, , L 
-——U———wuwv—uu-o 


/ , / -— 
—————U uU —uUU-——uuy-wueKu 


/, 
Cete PT ETERNA 
XS Ux 


COR M 


, , 
Epodr 
, , 
——Uu-uv---uo- 
A / V 
—Zuwuv—uw-—-—-uwu-uwuw- 


, — 
l0u—-uu-oO-utz 


A Ux) e- LI CE 
, . , 
5 —uwu—wuw——-—wuwuw-wuw- 


, —/ 
— MJ MU m UU mU mV TTuVUu 


/, /, 
LU—-—uu-uu- 


[e 
-/ Vw 
A EMNA T 


imu pone ou 


2g. c. 
Mio & yovGoorsqüvor déüAov OvAvumío, 
. ófGzow' dAeUslag: ive uivtueg GvÓQsg 
iumigoug vexgeugóuevo, ztageztaoóvrat Zhióg &oyu- 
ZEQCUVOU, 5 
s vu Éye Aóyov dvÜoomTOor méQv 
5 ueiouévor usyáAcv 
doevàv Qvud Aor, 
vU» 0i uoy8cv Gumvodv: 


Ol VIIL v. 7. [ràvós uóy9cv Bergkius. SCH.] 


4S8 OATMIIONIKAI H. 


"Avr. «. 
&vevot à zt00G you evGsf(ag dvógóv Awoig. 10 
AA oO Ics eDoevógov i Ale cog, 
10 zóvós xouov xoi oreqpavegqogíav m uéyo. voL 
«Aog cst, 
TL GÓv yégug eom dylaóv: 15 
&AÀa 0 im GAXov fpav 
&yo0ov, z0AAcl Ó 000i 
60v Vtoig tUzQCylog. 


15 TiuóGUevsc, Vuue 0 &xAcgo6tv aTóruoG 'Em. «. 
Za yeveU'Ato * 0g ot uiv lVeuíe zoóÓqurov, 90 
Auuédovve ó$ zo Koóvov Aóqo 
Vijsev "'Oxvuatovizav. 
qv 0' é&goo&v xoAóg, £oyo v o9 xezd &iOog £A£y- 

ov 95 

90 i£veme ugovéov 1dAc ÓoAcyijoeruov Aijtvov mdvoov: 
£v()e Zom&uge ig Íevíov 
Tégs0pog d&Oxsivew Oftug 


v. 8. &vvsrot et svosÜfov — v. 14. sUmootíag. — v. l5. ói 
xÀ«ooct» — v. 16. ov uiv év N. 


v. 8. [Libri non correcti cum Scholiis veteribus praebent 
quod Boeckhius scripsit, nisi quod vel zvos(síag vel svcs(éov. 
Primus Asclepiades grammaticus A:coí de divinatione reponebat, 
ut schema Pindaricum evaderet. Non male. Recentiores autem 
Graeculi mire vitiaverunt ita: mAgotovroi zroüg zxouw svorféav 
à d«cvóoOv Auot. Quae quibus debeantur , aperit glossa codicis 
Mosc. B: Ov 40] üvsTcL yodgsw , o0: evospsícs, cia 
zino£ovzot xaL svoszéov xel Aic a i. O?ro yào EAD 706g 
TE TV cóvrobiw x«l zó uéroov Oo9Og. ov uóvov i vo)ra, diià 
xcL mzoÀÀAc frsoc £xotvotouajd m T cogordto MooyomovAo xd noí 
(Demetrio Triclinio), de iÉscdtov eUgnjGsts , &voixsíog fyovta 
7:906 TÓ uíroov. Confer Boeckhium de Crisi S. 25. p. 62. Is 
&vsreL ex optimis libris simplici v scripsit, "my primam passim 
habeat natura longam, ut ll. K, 251. Odyss. B, 98. 'Correptae 
exemplum attulit Hermannus Il. 2j, 4183., sed aoristum esse censet 
&v0rr0, in quo prima necessario correpta. Aliter Buttmannus Gr. 
ampl. II. p. 115., ubi Lobeckius correptae primae in forma GvsTOL 
exempla ex Nicandro et Oppiani Halieuticis apposuit. Si igitur 
Hermannus recte iudicavit de loco Homerico, is ipse recentiores 
poetas seduxisse videtur. SCH.] 

y. 10. [ro. Heynius ex libris. Legebatur zv. SCH.] 

v. ll. [fozsz' Bergkius. SCH.] 


OLYMPIA VIII. 49 


Zxo. p. 
&&oy évügckrow. 0 vt yàg T0AO zl 0AA6 D£zet, 30 
? ^ 
ó99c Ouezolvew qoegrt ui zc96 kctQóV, 
, M 
95 OvgazcAéc, reQuOg Ó rig dücréraov xc vOvÓ. CALiEQ- 
xí qooav 
zCvrOÓczO0Gw vzx£6Te6s ÍÉvoig 35 
ziovc Óciuovicv: 
0 0 £ravríAAov yoóvog 
- , ^ , 
TOUTO T0C600P Un ZGCUot' 


"Avz. p. 

30 2ogii Ae rcguevouévev i$ Aiezov: 40 
vOP Tcig 0 /«ro)g tvovuécóov rs lloostÓGv, 

TAío u£AAovveg £m Oríqavov veDÓÍcw, xeAéoavro 


: GvveQyÓv 
ve/yEOg, »jvV OTi vv TETQOUÉVOV 
óovvué£vov TOÀLucv 45 


35 mzroAuxóoUVoug iv ucycig 
AéBoor cumVeDOcu zcavÓv. 


yA«vzoi 0k Ógdzovrsg, érel wvíoQi véov, — "Em. f. 
a oyov £geA20usvot voci, oL Óvo uiv xázerov, 50 


v. 14. [suzoeyíec libri boni; svzoo£íeg Schmidius ex dete- 
rioribus asciverat, metro prave sollicitus. SCH.] 

v. 16.  Praefero óg o2 uiv Nsué« zoo0garov, ob sensum. 
Nam quod Boeckhius posuit: 0g c év uiv N., id vero postulat 
duo membra ad pronomen cé referenda, sic: qui te in Nemea qui- 
dem conspicuum fecit, alio autem loco aliter tractavit; quod fieri 
non potest. Metrum hic etiam brevem syllabam patitur; cf. sta- 
tim v. 20. Vid. Boeckh. de Metr. lib. Il. c. IV. lib. III. c. XVI. 
[Vulgata erat àv uiv £v N., paucorum librorum et deteriorum 
scriptura. Optimi aut óg oi uv aut omisso relativo cà uév. A 
Dissenii iudicio ne ipse quidem Boeckhius abhorrebat Explicatt. 
p. 180. Obtemperavi. Mire Kayserus p. 20. Zmzvi ysvs9Aío" &x- 
gavrov (ixgavróv volebat) ci uiv £v Nsuéc, quum zroogparov, 
pro quo libri boni et Scholia zoógovrov, ex fine Ol. I. illatum 
videatur. llla hariolatio vel ob turpissimum asyndeton censuram 
meretur. Quanquam de forma zoógorov iusta dubitatio est. Hey- 
nius ex g&o, h. e. goívo, ortum censebat. An zgogo»7 scri- 
psit poeta? SCH.] 

v. 92. [rsvÉsv importarunt grammatici Byzantini, qui infini- 
tivum aoristi cum verho uzAizw sociari acgre ferrent. Vide Boe- 
 ckhium de Crisi S. 26. p. 68. SCH.] 

Pind. Carm. Sect. I. 


90 OATMIIIONIKAI H.. 


«v9. Ó crvfouétvo wvydg QéAov: 
40 sig Ó égogovos focGocig. 
vvems 0. dvviov óguatvov végag svüvg AmOAAOV: 
Il£oyeuog cuqi recig, 1]900)g, y£00g &oyoGtcig &AC- 
OZETCL* 55 
Gg £uol qouc A£y& Koovíóc 
TiuqUiv DcogvyÓoUvzov hg: 


Zr. Js 
45 o)x (rco mzce(Óov GfÜtv, dAX Gue moOvoig GQ- 
Éevot 60 


zl TerQ roig. Og coc ?)t0g ódqo eimog 
EivÜor ijrayev xci "AueCóvag tUímmovg xol ég 
"Ioroov. ikevo. 
'OoGoroleuwa Ó im "IG8?u aovtíc 
ote Qo0v vcrVev, 65 
50 dxomzéuxov Aiezóv 
ócbo cv (xoig yovoécic, 


"Avr. y. 
xci Kooívü)ov Osgcó, imoVOusvog Ócive xAvvav. 
v£ozvOv Ó' £v ivOgomToig (Gov £oosvoy oUOEv. — 10 
ei 0. iy MeAnotc && dyevelam xU00og &véÓógeuov 

Uuvo, 


v. 39. mzwvo«g (jàÀov: — v. 46. &o« — v. 48. ém" "o9u0v mov- 
zíav — v. 54. Maidqotc 


v. 99. [crv£ouévo optimi: pluralem ob verba xczsrzov et (cAov 
maluerunt grammatici. Statim" vvy&g ex librorum non interpola- 
torum consensu Boeckhius, quod a metricis mutatum erat in 
zvocc. Confer Nem. I, 46. coll. Boeckh. de Crisi S. 34. p. 101. 
SCH.] 

v. 46. [Ante Boeckhium doc. Qui quod doc reposuit, id 
communis doctorum opinio fuit a poetis metri causa interdum pro 
&oc« dictum esse. Impugnavit eam opinionem Hermannus Praef. 
Soph. O. C. p. XV seqq., sed ut multa exempla refractaria in 
ipsius partes concedere vetent. Veluti Sophoclea quaedam Ellend- 
tius Lex. I. p. 217. vel interrogationem vel exclamationem respuere 
disputat. Addo versum Cratini apud Meinekium Com. Grr. T. 
IV. p. 876: "Hv cQ cAnO75s 0 AOyog, Og Oig maig yéoov. SCH.] 

v. 48. [im 1e9uó movríc libri non correcti cum Scholiis. 
Mutarunt grammatici, qui v. 92. Ós.0cÓ0' pro accusativo habue- 
runt, quem dativum esse eliso iota docuit Boeckhius. Cuius elisio- 
nis exempla apud poetas scenicos non iniuria in suspicionem ad- 


OLYMPIA VIII. 91 


55 uu paàiro ue A(0co roeysi qU vog: 
A , A w - 
xc Née y&Q OuoG 
£ofo TeUrGP ydQ, 75 
? , - 
vív Ó Exüv cvÓQOv uyav 


&& mayxoeríov. vÓ OiódiocUe. Óf ol 
60 siüór. Ócreoov: Gyvouov à rÓ ux mooucüciv: 
xovqOrtQut y&Q caetQcrov qoéveg. 80 
xtivc Ot xsivog &v stimoL 
&gyc aieoaíreoov &AAov, v(g voózog cvóoc zoofcos 
&É isoOv d£UAov ufAAovra zoUtwvorírav ÓoÉfav 
qéoew. 85 
65 vbv uiv «rr yéoeg ALuufócw 
vízav vQuvixo6TCv tAQv' 


Zo. Ó. 
e , ^ , ? , 5 ? 5, i] 
Og TUyc uiv Óc(uovog, ivogéeg Ó' ovx dumzAcxov 
&v réroeGw mcr cmzsÜnxero yv(oig 90 


vóorov LyOwrov xcl criuoréQav yAo)66av. xai éx(- 
xovqor oiuov, 
70 z«rol Ói mergóg £vémvevosv uévog 
Jnocog &vrízeAov. 
"Aiüe vow AdUerot 95 
» , 3 4J 
&oueve mocbcig co. 


v. 59. iv awyuoezío. — v. 60. ónírsgov. — v. 62. à" éxsivog 





duxerunt quum alii tum Lobeckius Soph. Aiac. 802. p. 550 seqq. 
Antiquioribus poetis nemo eam libertatem eripiet, maxime iis 
locis, quibus vel ex praepositione vel ex aliis dativis omnis du- 
bitatio de casu tollitur. SCH.] 

v. 94. [Memgeíe metrici syllabae ancipitis usum ignoran- 
tes. SCH.] 

v. 98. [ucyev Boeckhius pro xoz& ucycv accipit, Dissenio 
p&yc melius visum. Cum Boeckhio Scholiasta: 7» uzz& rore sig 
tjv rÀv dv0oQv udymgv $x ro) zc«yxoaríov £cysv. Sed quis to- 
leret zàv articulum a voce ucy«v divulsum? Egregie Kayserus 
p. 2L. cà» à Ems dvóoóv uéro«. Accedit quod udyo de cer- 
tamine gymnico inusitatum Pindaro. Statim £x zeyxoezíov ex 
optimis libris Scholiisque veteribus reductum. SCH.] 

v. 60. [óo/rsoov ante Boeckhium. Sed ubi & natura longum, 
. £ subscribitur, ut Z1czog fit 4g0c; ubi breve, adscribitur, ut àz0oz- 
yu£vo: Pyth. VIII, 91. Cfr. ad Nem. HI, 36. me 


92 OATMIIONIKAI H. 
"vr. à. 
CAM fut 49i uvcuoGDvev dveyelgovra qoc6oL 
75 getQov cTOV Biebwideig &xívizov, 
&xrog oig 1/01] Grégavog zeg(zeweu qAAoqóoov dx 
dycovov. 100 
Cor, Ó& xaí vu V'cvóvrsG0iw uéoog 
z&v vOuorv ioÓóusvov: 
xorüxQUzTiEL Ó OU xóvig 
80 Gvyyóvov zsóÓvàv q4dow. 105 
Eou& 0i QvyerQÓg Gxovocug Tgíaw 'Ea. $. 
AyyeMag, &vétoL uEV KoaAAaucyo Astegp 
xÓGuOV 'OXvuaic., 0v 6qt ZeDg yév& 
GraGtv. i6A& Ó &xw ioAoig 110 
85 foy £ü£Aow OÓusv, Obs(eg Ó& vóGovg ézaAdAxOL. 
eDyouet cuqi eov uoto INéuscw óvyóBovAor ui) 
| Véuev 
dÀA ámiuevrov Gyov Diorov 115 
cUrOUG T d£fow xol mz0Aww. 
Y. 78. xavvóuov — v. 83 seq. üv oGquv OmaGsv Zs)g yfvti. — 
v. 85. £oye 9élot 


v. 48. [xov vóuov Boeckhius divisim scripsit, ut Ol. VIL, 61. 
&u zov. Ibidem £oóoucvov Hermannus ex codice Lipsiensi. 
Reliqui cum Scholiis veteribus £oüóuevov. vel £oóóusvov. SCH.] 
v. 83 seq. [0v cgiv dzootsv Zs)g yévsi libri a. grammaticis 
contaminati, ad evitandam mensuram ancipitem. —Correctum ex 
bonis libris vindicavit Boeckhius de Crisi S. 84. p. 100 seq. SCH.] 


OLYMPIA IX. 95 


OAYMIHIONIKAI O0. 
ESAPMOZTO, OHOYNTIX, 


IIAAAIZXTIEH: 


Strophae. 


XJ ct) eS 
DA -- - 
M TUA MU M UV -—iuV-—siu 
"Mum £F *X-—/ ndn 
— o — JU MM UU — UT 
, / E 

Bou ouX-ouou-c 
Seis, € E: 
I 
— / ; Le 
IU UVATA ÉEEAE TACLLLLRVAVAAT 

- / 
"t APPERREROL 
endi v6 
[PRA A TLLA, 

, , -— 
IPLEASTATLL RUTAS Rm 


/ € € 
MEO y-o^us-c 


, 
—-—Uu—uu-uw- 
, , , 


T - / 
: BIEN UU, er Cz 2s AU c. C7 VJ e A m CR 


94 OATMIIIONIKAI O0. 


Ts uiv "AoyAóyov uéAog 2o. e. 
qovàüsv 'Oxvuaie, «cAAMvuxog ó vourAdog zeyAodoG, 
&oxeos Koórwov meo Oy9ov Gyeuove boot 5 
xouáGovtt qiAotg "Eqeouóovo ovv ivatgotg: 
5 dAÀ& vOv bxeropóAcv Mowü&v dx Tó5ov 
Ze ve qowixooregómav Gsuvóv v émivewwoi — 10 
dxooijouov "Aog 
TOL0ígÓs QéAsoGu, : 
r0 O5 more /ivÓOg djoog lléAow 15 
10 éifbé&oero «dAAwrov &füvov "IxzoÓcustag-: 


creQÓsvva Ó' [eL yivxOv "Avr. o. 
IlvéGvéó" ot6róv* obDr0v yegeuzevéov Aóyov éqa- 
aec 

dvÓgOg duqi zoActouecw qóQuiyy £A Gov 90 
xAuvüg ££ 'Omósvrog. eivijocig $ xci viov: 

15 dv Ofcug Q)vydrgo ví oi Zuge AAoyysv — 95 
ueyeAó0ofog EUvouíe, QcAAe. Ó' doevoiow 
£v ve. KaóoraA(e mood 
"AàqsoD vs OceÜgov: 


v. 19. IIvQ9oveÓ — ibid. égdyn — v. l4. 'Omósvrog, — 
v. 16— 18. Vulgo ita legitur: QuAAs; Ó  wosroig, i- 
cov v Keovol(c meo AÀ- 
g£LOD T$ ó£rÜ'oov * 


v. 12. [égowsor ex usu poetae cum optimis libris Boeckhius. 
SCH.] 

v. 14. [.,Minore interpunctione post genitivum "Ozótvrog po- 
sita ov5ooig erit participium. Sed per Olympia universa libri 
omnes participia primi aoristi terminant in ec." Boeckhius. 
Quare cum Scholiis pro optativo accepit eoque interpunctionem 
direxit. SCH.] 

v. 16 —18. Vulgatam Boeckhius mutavit, ne vocabula divi- 
derentur. Et propter divisiones quidem vocabulorum duobus omnino 
in locis Pindarum emendavit contra libros, hic et Nem. X, 41. Ce- 
tera e libris et Scholiis restituta. Quanquam etiam hic Scholia- 
stes non videatur habuisse /cov. Hermannus improbat huius loci 
emendationes, versus asynartetos nunc in Pindarum revocans , de 
qua re Boeckhius iterum dixit in Dissert. de Crisi Pind. S. 5. p. 9 seqq. 
[Optimi quidam libri co). Scholiasta non videtur habuisse iov. 
Ait enim: (jos, 0» xol eUDÉsro, roig dosroig v5g víxng 7) Omovg 





OLYMPIA IX. 95 


OUcev Oreqvov otou xAvrav 30 
A , , L2 ? , 
20 Aoxodov émecíoorvrt uovéo cyAaO0svógov. 
£y) Óé rov qiAav. g0Aw 'Em. «. 
ucAsQcig émwpAéyor aoiócig, 
x«i «ycvooog (mzov 35 


Q6660v xci vaóg OzOo-zTÍQOoU zvTG 
25 dyysM(av m£uwo va/vav, 
& GUv vui poipidíg zeAcuc 
&oloevov. Xaoívov véuouct xzov: 40 
"tive y&Q Gzxe6ocr v6 TéoTV * &ycol Ót xol Goqot 
zer& Óe(uov &rvOosg 


&évovv. i&r& dvvía Zo. p. 
30 zóg Gv voió0ovrog "Hoexifgo GoxvtcAov cívofe 
ytootv, 45 


&víz duqi Ihov oreU(4g osos Iloosóv 

2 , , 5 , ^o 

igsO£v ví tuv doyvoéo vóío moAsuCov 

Qoijog, ov0' ^4iüeg dxwivev tye OdfOov,  — 50 

, , ACC , , | :] N 

Doórse« GoueD0 c xevcyet zo(Àcv z90g dyvidv 
35 QveoxóvrOv; dTÓ wow AÓyov 

TOÜDTOP, OTrÓucC, Oiov' 56 

£xel vÓ ye Aoi0oo/jóct tovg 

£yéoà Goqíc, xol vÓ xcvyüoU. meQ xcov 


. . 2 , 
v. 29 seq. Vulgo sic legitur: £yévovro. émzl Évavr 
Qv mg TOi000vrog etc. 





&» r£ vj Kworolía mzmyp, iv IIvtot, uoi iv roig vov AÀqti0) m0- 
TUuO0D, rovrforiv fv vj Olvuníc. Hinc conformavit Boeckhius. 
"Aigsov bisyllabum est; de zco« in fine posito dixit Metr. Pind. 
libr. III. c. 22.; dv Kacroíe est i. q. ztvo& Kooroàío, ut £y Ne- 
uéc ad Nemeam. His non contentus Kayserus p. 24. Scholio- 
rum auctoritate abutitur, quum haec ex iis exsculpi posse opina- 
tur: Ode: 0 dosraio. Kodvoav Kocroliae zuQd Aiqto) r£ Qfs- 
9S0ov. Confert Pyth. I, 67: "4ucvo zeo' vócoo. Sed quis unquam 
dixit * ocvoav Kcocrolíac? Ceterum basis spondiaca, quae est in 
reliquis strophis, in Boeckhii scriptura desideratur, restituitur a 
Kaysero. Ahlwardtius, quem sequitur Bergkius, /ce re KecroAic, 
ut basis tribrachum habeat. Vide Boeckh. de Crisi S. 40. p. 117 seq. 

SCH.] 
N v. 29 seq. [Quod intextu legitur cum Hermanno dedit Boeckhius 
ex lemmate vet. Schol. Libri non interpolati prope accedunt: £y£- 
vovro0 (fyfvovr Pal. C) im:l cvríov Ilàg àv roi:ó0ovroc. Hoynii 
lectio vitia interpolatorum librorum habet. SCH.] 


956 OATMIIIONTIKAI 6. 


uovécaow. Dxoxo£zet. "Avr. p. 
40 ur vOv AcAGys& v& vowrDv * fa zÓAsuOP uc TE 
ui y i uor ud; 

TC 6cvr 60 


1 ? D 1 / TUS , 
qy00tg «(cevévov: qtooig 06 lloovoysvetag 
&oreL yAoOG0av, (v eloAlopoóvre ^fi0g cio 65 
llóó« Aevxoliov vs lleovocoD zevepcvvs 
, A 2! 2 b 2 2 e , 
Óouov fÜtvrO T0OTOV, GüTcQ Ó sÜrvüg OuoOcuov 
45 wrqjotoUev A()wov vyóvov: 70 
Acol Óó  OvóucoUev. 
tyao éméov Gquv ovgov Awwr, 
A 'N ^ M * 2 23:1 49 
civeu Ó& zeAoi0v uiv oivov, &GvOtc Ó vuvov 


veGTéQGY. Afyovvi udv 'Em.Q. 15 
50 y9)0rvc uiv xoroxAvOCt ufAcwar 

vOerog GUüfvog, &AAC 

Zaqvóg véyveig Gvézovw ifeiqvag 

GvvAov tAv. xsivov Ó' f6Gav 

qcAxdomi0sg vuéveQow TQÓyovot 80 
55 doyG)sv "omenovíóog quvAeg 

xoD9oL xoo&v xci qsorírov Koovibv, £yyodouw 

peowajsg aiet. 


zolv 'OkPumtog Gysucv Zo. y. 85 


v. 43. IIagveocoo — v. AT. oiuov Avyov. — v. 59. cvdzocw — 
v. 56. xooüv rs qsorirov 

v. 43. [IIeaoveco? Boeckhius cum aliquot codicibus. Vide ad 
Ol. XHI, 106. Pyth. I, 99. Duplicatum sigma recentiorum con- 
suetudinem vocat Eustathius ll. p. 1872, 50. Confer de hac simi- 
libusque vocibus diligenter disputantem Ellendtium Lex. Soph. II, 
p.913. et 010 và 9vicxo spargentem R. Ungerum Paradox. The- 
ban. I, p. 404 seqq. SCH.] 

v. 44. [Antiquitus variabat lectio loci. Scholia enim mani- 
festant alios 0ouov, alios oiuov legisse, quod quidem libri Pindari 
praebent. Boeckhius, qui ovoov de sententia Gedikii scripsit, 0o- 
pov ortum statuit e vetere scriptura OPON; vide de Crisi S. 41. 
p.127. Vulgatae cum Hermanno patrocinatur Dissenius in Com- 
mentaris. SCH.] 

v. 92. [dv&zcoriw ex duobus libris non optimis ductum esí. 
Optimi cum Scholiis Guzceriv, deteriores avczosw. SCH.] 

v. 96. [Libri non interpolati praebuerunt x«t qtorcrov, quo 
loco antea varie detorto succursum est. Paulo post 2vycro' iidem 
libri: r&v zoi9 interpolati, qui iidem 'Ozo?vrocs. SCH.] 


OLYMPIA IX. |^ 91 


QUyero dmzO0 yüg "Emuov 'Ozósrrog dvagmáocig 
Exe A0c 

ucyQn MouvoAccuow £v Osocig zo Evevxev 

G0 4ozoQ, ui] xeü£Ao, uiv. civ. zóvuov &gcibetg — 90 
OoqcvOv ysveg. £ysev ÓR GmfQue uéyuTOv 
LA ? , $.e e M [9 - 
&A0y0g, tUqprün rs (Ócv xocg QVtvov viov, 95 
uérocog Ó' ixéAsG0É uv 
ioovvuorv &uuev, 

65 vzíogerov Gvóge uooq re xoi 
&oyow0t. zv Ó' cxrGOtv Aemóv vt ÓwcurQv. — 100 


dqíxovro ó& oi £fvoi "Avr. y. 
£x v "Agytog t» ve Onfüv, oi 0' "Aoxaótg, oi ÓE 
ze llwüro* 

viov 0 "Azrooog ióyog T(ueGtv £mwo(zaw 105 

70 Aiyívag ve Mtvoírtov: roD mcig Cw ^rosiócig 
TeUPo«vrog z:0(ov uoAÓOv forc GOv yg 

, a3 13 ^ MI , & 5 
uOvog, 0v dAxGvreg /oavcovg vocvoug cACQLGU 110 
zovuvcig TuAsqog tufceAsv: 
' Ger &ugoor. ósifou 

75 uoPcv lleroóziov wav vóov. 115 

i$ ov Ofnóg y ovA(o yovog ww £v "Aou 


v. 58. rà ztwiü dmó et Omo)vrog — v. 61. £ys — v. 66. Asóv 
re — v. 68. Onfàv, ià' "Aoxdütg — v. 69. vie — v. 71. Tev9ga- 
vog — v. 75. voov y. — v. 76. Ofriog yóvog ovAio uw év "Ao&i* 


v. 66. [Vulgata formam habebat Atticam. Restituit 4«0» Boeck- 
hius et h. 1. et Pyth. VIII, 56. SCH.] 

w. 68. [oi 9' 4ox&ósc cum Hermanno Boeckhius ex Scholiis 
veteribus librisque optimis. Pessima vulgata etiam grammatica 
ratione convincitur. SCH.] 

v. 69. [Codicum bonorum est viov à, imperitorum metrico- 
rum solertia importavit víc à. Pindarus vióg habet et quae inde 
veniunt formae, nisi quod metri gratia Nem. VI, 23. viécv, Isthm. 
VII, 25. viése viéov cs sibi indulsit. SCH.] 

GCRj 71. [Ts)90o«vos Schmidius barbare contra libros omnes. 

"v. 49. [vdov y' metrici inculcarunt. Fulcrum iubentibus li- 
bris sustulit Boeckhius. Versu sequente librorum Scholiorumque 
scripturam ab Heynio propagatam de Hermanni coniectura emen- 
davit Boeckhius, qui v:» ex optimis libris suscepit. Vide eius dis- 
putationem de formis uiv, viv h. l., cuius summa eo redit, uf 
poetam statuat pro soni suavitate modo u:» modo vi» praetulisse, 
spectatis tum praegressis tum succedentibus verbis. SCH.] 


98 OATMIIIONIKAI 60. 


Teocyoosiro pu] move 'Em. y. 
Gqeríoeg (rege vofioDoUoL 
óeueotuupoorov ciyu&g. 
80 sv sebouowmohg ércy&oUor 190 
z005$090g iv Moiwüv Óíqoo: 
 TÓÀuc Ói cl dugiAeqnjg ÓUvrouug 
&oxowo. zoofevíe 0^ doerG v^ wAWOv 
vuttogog "IoQuícuot  ZeumQoudcyov uíroctg, OT 


? , , G : 1925 

duqóregou xoirroav 5 

85 uíav foyov &v &u£oev. * . 2x. ó. 

GAAc, 0& OU £v Kooí(vüov mzUAcig £yévovv &xewe 
qéouat, 


vcl 0E zcl NNeu£ag "EqpouóoTo xové wOAmov: 130 
"Aoy& v. £oysÜe x000c dvügov, zig 0 £v ADcvoug. 
oiov Ó' £v MaeoeüOvi GvAoUtg dysvelov 135 
90 uévev yore zos0Dvríoov Guq? coyvolósGow: 
- Y ? E 
qur«g ó Oivosmei 0040 
czT0TL ÓcqucooctG 
Oujoyevo xvxAov 006€ oC, 140 
& - 2A 3 4ó I^ , xp 
cociog iOrv xol xeAog xdAMOTd vt Offotg. 
v. 89. ofov iv 


v. 88. [£zowro Bergkius. SCH.] 

v. 89. [oíov à'libri. Alterum Heynius induxit. SCH.] 

v. 103. [Zvrv 0i 9:09 libri optimi, quod suasu Dissenii re- 
vocavi. Ex quinque librorum scriptura &vsv?)s 0i 9s09 — hoc 
ipsum enim ideo reprobat, quod Pindarus videatur 2*0? mono- 
syllabum non habere, nisi metri necessitate coactus — &vsvds 
$sov effecerat Boeckhius. Idem cum Hermanno y' post cscrye- 
p£vov a sciolis illatum extrusit. SCH.] 

v. 107. [ucv Schmidius de suo. SCH.] 

v. 110. [óo/uovíogc fluxerat ex interpretatione, a qua liberi 
optimi codices et Scholia Vrat. A. Firmant àoe:uovíc Scholia BL 
Homeri lliad. B, 964: Osozsoím' Asímst r0 ovi, oc llivóüeoog* 
Tóv ài dvÓoa Oociuovíc ysyau£vy. Adde Alcmanis illa fr. XLH. 
Delect. &oevíagt Aiy &sícouct, ibique notata. SCH.] , 

v. 111 seq. (Comma post ós£óyviov olim delebat Hermannus 
contra Scholia vetera. Et senties sic de vividissimi finis virtute 
detrahi. Heynii lectio fluxit ex libris depravatis. Meliores: Z4/&v- 
z£iÓv v £v Ooiri Og (Og v quidam libri, sed plane omittunt pro- 
nomen tres, nempe quia óo:zí plene scripto metro offici videba- 
tur) óràwíóo vixQv £. Q. Minc Boeckhius: Advrsóv v' iv Omí9* 
0c IAukÓm vixdv £msGrrtqvwct [ouóv. De eliso 7 dativi diximus 
ad Ol. VIH, 48., ubi Boeckhius ipsum év ócí9" attulit ex lHiad. 
4, 259., quanquam ibi Venetus codex £v àoizí. Sed Aristarchus 


OLYMPIA IX. 99 


95 «& ó& llooóceoío G6roarQ Avs. ó. 
VPwvueoróg iv quivQ Zxvóg Guqi zeváyvow 4v- 
2€L0U, 145 


H1 - € | ? M] , Ji ^ 
xol abeyoGv OxÓr sUOw«rÓv qguexov cUgüv 
lleàAéve qot: ovvówog à «vro oAcov 
véupog siveA(e v "EAsvolg &yActceuow. 150 
100 có 0i qvi xocm6rov Gxav' z0AA0l 0i Óidcxrcig 
. GvügoTOv &Qsrcig xA£og 
cgovo«v &AfGDcu. 155 
&vev OR Qt0D OsOtyeu£vov 
, , «i9 m n D » 
oU OxciOvtQOv yo5u £xaGrOv. fvrl yéo GAAct 


105 óóóv 0dol mztocírsQcu, 'E-. $. 
uíc 0 ovy Gxavvog Cuue Voter 160 


, , » 
utAéva Goqicu uiv 
, - * , 7 
cimswat: voDvo ÓE zoogqéoov «Aor, 
0g0t0v GovGet VQ«ooéor, 
, 
110 vóvó dvéoe Ócwuovíc yeyduev 


&DyeQo, Osbilóyviov, ógÀvv. &Ax&v, 165 
Aieviéov v' £v óa(0" 0g IDadóe vixóv éxtortqtvoos 
pouóv. 


v. l03. cscwyeuévov y — v. 107. u&v — v. 110. Qeruoviog — 
v. 112. Aiávrsóv rs Óai9' 0g Olliiüo 


certe in Homericis non offensus est in elidendo dativo, neque ille 
ad synizesin confugit, ut Hermannus El. D. M. p. 55. Porro A/&v- 
r£0v ob metrum Boeckhius. Denique 7i:cÓc in codicibus pluri- 
mis O/4:xào vel 'Oriiáóo scriptum Scholiis veteribus confirmatur: 
Qvtv TOU O tiomxs rOÓ lAikÓn, dg mov qnoi xci Hoíodog, Cata- 
logi fr. CXXXVI, p. $29. Marckscheffel. Eandem formam a Ste- 
sichoro quoque (fr. XXIII. Klein.) usurpatam, a Zenodoto ipsi Ho- 
mero impertitam ex male intellectis. locis Homericis manasse Ari- 
starchus aliquoties admonuit; vide Lehrsium de Aristarchi Stud. 
Hom. p. 139 seq. Hesychius: "J4:«05c* o TA£coc(leg. 'Orléog) zoig. 
Postremo nuper Hermannus in Eurip. Iph. Aul. 1127. totum lo- 
cum sic conformavit: 

üsÉ.dyviov 0oQv v dix&v 

Alovríov iv Qoi 'IAudóc 

vixGv Émsorsqvocs fouóv. 
In quo óoóv v' valde displicet, omissum pronomen contra libros 
optimos et Scholia, omissum zs post A/&vrsov. Quare ego serva- 
fis reliquis Z/avréov tamen ascivi. Nam quae contra victoriam 
in Aeanteis reportatam , ut Scholia ceperunt, movebat Boeckhius 
Expll. h. L, non satis gravia videntur. Verisimile enim Boeckhio 
non videbatur post enumeratas supra Epharmosti victorias nunc 
singillatim de hac re dici. SCH.] 


60 OATMIIIONIKAI I. (14A.) 


OAYMIIIONIKAI I. (IA) 


ATHZEIAAMtE2 AOKPQ, EIII- 
ZEOYPIO, 


II A I zb pK UH. 


Strophae. 


/ , 
————wuwUu-uuy-— 


, , 
—————uUuU—-uuvu-— 


—€- 


E p od i 


OLYMPIA X. (XI) 61 


» , 
Ecc drÜügoXTOig cGvéíucov Ort mAtiGTC Zro. 
4onoug, £orw Ó' ovoaríov vÓcrov | 
El , , , 
oupotov, zciócov vsgq£Aag. 

' 1 , 3 , , e 
e ài Ovv Mono Hc tU TQ40060L, u£Atycoveg Utt VOL 

9 vorégov &Qycl AOycv 5 

véAAevüL xcl zi6TÓv OQzi0v utycAcig dotrcig. 


dqÜóvurog 0 eivog OXvustovízcig "Avr. 
ovrog Gyx&rGL. TC uiv GueréQc 
yAdo6c zowctvav ét: 

10 £x 9:00 Ó' ivijo Goqcig crüci igacl oem(ÓsGGuv. 10 
iGUv vOv, Aoysoroctov 
cci, vtüg, Ayno(óeus, mvyucy(eg Evexev 


zóGuov imi Oreqiro yovoéíag &clag Es. 
dÓvusA] xtAaÓn60, 
15 vóv "Ezifegvo(ov 4oxoàv ysvedv dA£yow. 15 


&yV« Gvyzoudbor, £yyvdoouct 

gj uiv, o MoiGct, qvyó£evov Groaróv 

uxó dxcíoQerov xcAOv, 

dxoÓGogov Oi xci ciyucrüv dqiíso0et. TO ydo 
20 éugvig otv cidov GAozqÉ 1 20 

ovr £oí(oouoi A£ovreg ÓwAAdÉewrO wVog. 


v. 4. zodcGtt, — v. 5. Aóyov: — v. 7. dgQoverog 


OL X. [Carmen vulgo post carmen XI. positum de Min- 
garelli sententia huc retraxit Boeckhius, quia illud hoc non prae- 
misso intelligi nequeat. SCH.] 

v. 4. [zo&cos; apud Heynium error videtur typothetae esse. 
Libri zococoi. SCH.] 

v. 4. [cg96verog contra libros omnes et rei rationem inve- 
xerat Stephanus. Boeckhii arbitrio favet Antiatticista Bekkeri p. 
49, 8: ag96vgrog* IIíivóeogos Oivuziovixoig. SCH.] 

v. 8. [£yxsizo: libri boni, sed Scholia vetera &yxsizot. SCH.] 

v. 10. [dv9ei zoomíüscoiww éco:isí Bergkius. SCH.] 


62  OATMHIIONIKAI IA. (I.) 


OAYMIIIONIKAI IA. (V. 


ATHZIAAMQO, AOKPQ, EIILI- 
ZESOYPIQO, 


II 34 JozdAL usual VP. Kos 


J 
— ON VN. TN P. / 2 
M — Aem —AUX—KXAJAe— MAX — — —dMJ mU um 
£^ VEN / 
U--—-uwuwu--ox 
Lc /, 
5o-—u-—-—u- 
Jy. 
U—-—wuUwuUy-u- 
Epodi 
/ £— wf I 
M — ANA TAA MM —UJUJU 
[77 
Uu--wuyu-wuwuu 


/ 
——vuvu—-uu—utz 


/ —— / "NM / I 
Vm NUAD NU em AUN m Vemm INN 


OLYMPIA XI. (X.) 63 


To 'O4vuawtovíxzav &v&yvoté uot Zr. «. 
"Aoysotocrov zcióc TOU. qotvóg 
&uüg yéygoatvoa. yox y&9 evo ucAog 0qe(Aov &n- 
A£AQA. c) Moio, dAÀ& 60 xol QvycrQo 5 
AMdUee Zhóg, OpUG ysol 
5 £gUxerOv abevóéov 
iéwaàv iAvoEevov. 


£kaüsv ydo ix:APOv O u£AAOv yoóvog "Avr. «. 
&uóv xeve(Gyvve o) yo£oc. 10 
OuOQ OE ADGot ÓvvarOg Ociev &riuouqiev v0xog óv«- 
Ouog 0: Ab6ct Ovveróg OScicv Gnuouqer tog Ó 
TO. vOv üqov £660uévav 
10 Oxzc x)ue xercxAvGGn o£ov; 15 
Ózc Tt xOowOv AÓyov 
, , , 
giA«v v(GOousv &g you; 


"Em. o. 
véusu y&Q "rgíxew mÓAwv 7oxoOv Zeqvoltov, 
uéAe. té Gquou KoAAiac 

15 xol ycAxsog "Aoug. vocas 0à KUxvac udyc xci 
vzéouov 90 


v. 8. duüv xoryzoyvvs — v. 9. ó zóxog dvügdv. — v. 15. Kuxvsía 


Ol. XI. v. 8. [duóv recentiorum codicum est. Sic v. 9. du&g 
(codex zu&c) Mingarellus restituebat. Vide Boeckhium de Crisi 
S. 41. p. 1234. SCH.) 

v. 9. [Libri non interpolati cum Scholiis veteribus zóxog (Pal. C 
y& 16xoc) 9voróv, interpolati 0 róxoc ivóoóov. Palmarem Hermanni 
emendationem probavit Boeckhius de Crisi S. 41. p. 127. SCH.] 

v. 18. [Scholia vetera alteram explicant lectionem v£us: yào 
& romysio z0Aig AoxoOv, quam Didymus dixerat non absurdam. 
Schneidero Saxoni inde videbatur vetustior scriptura elici posse 
véutt yào erocysuw zóliv. Nam teste Orione Etym. s. v. &rgs- 
xEg* ol zlooitig dr otzig Acyovoiv. Veteres grammatici xoc& 
d ur TOU rofys.v dictum censebant; v. Apollonii Lex. Hom. 
p. 46, 28. Bekker. et Scholia Pind. Pyth. VIII, 3., coll. Ahrens 
de Dial. Dor. p. 83. SCH.] 

. v. 19. [Kvxvs« metri causa, ut ultima Aeolensium more 
corripiatur, cum Hermanno correxit Boeckhius. Plures libri Kv- 
xvév. Vide Hermann. de dial. Pind. p. 232., qui simile exemplum 
ascripsit ex auctore Rhesi v. 464. 'Exróosi« yeíg. Adde zhiouy- 
Órwx &voyxn Arist. Eccl. 1029. et quod Dindorfius ad locum Rhesi 
attulit ex Et. M. p. 461, 45. IIoAvósUxsie gi(o. SCH.] 


61 OATMIIIONIKAI IZ.(I.) 


"HoexAéa* TTG 9 £v 'Obvumdéót vuv 
"De qsoévo qéQu 
"Ariotóenoc , Gg 
Agel 1érgozAog. 
20 UT Óé «e qr doerG mot 
TAG Qu0V ÓQucGQL xA &og dvijo 9800 60v aOÀCuc. 925 


&xovov Ó £A apov yéoue cTcD9o0L zwtg, — 2ivg. D. 
tojv TQÓ TüvrTOV puóro qog. 
dy à ££alosvov ceioca Üftureg ooGcv Zitóg, Ov 
doyoí« Guert ao TléLozog 30 
, e ^J 3 
25 *gi HoexAéog éxriGGorO, 
» , 
&r& Iooccriov 
/ , ? , 

aTégve Kréovov cuvuovc, 


zéqve 0  Evovrov, og A)yéev Adrowov — "Avr. D'. 
2 29e i] ^ e /! z 
&ézovU  Ezov pui67Ov vaTéopuov 35 
30 zoé6Gowo. AóyucaoL Ó& DozevGcug v0 KAsavàv 
ÓcuaGs xci zetvovg Hocz£ng iq? 009), 
er 
OTL 7906U€ zTorb "Tigóvütov 40 
EreoGov cU 6TQUTÓV 
weyoig Tjusvot " 400g 


MoAíoveg vzt9oqíeAot.. zo u&v $evezérog "Em. D. 

35 "Exaóv fecusvg Ómüsv 
oU z0AA0v iüs mzorgíÓc mOAvxríécvOov vx0 OTtQtQ 
TvOL 45 


v. 21. doueos — v. 93. foyov — v. 99. dxov9' — v. 30. xd- 
xtivovg — v. 383. Gusvov : 


. 20. [Pro g?»z vulgo gàr. Sed quum Scholia vetera in 
interpretatione utantur verbis zàv govr« zoóg cosrrjv, Heynius 
illud reposuit. Et consentiunt quidam libri et lemma Scholiorum 
ipsum. Praepositio zozí pertinet ad xicos; vide Boeckh. de me- 
tris III, c. 22. fin. Idem statim post ex libris non vitiatis óouc- 
cat (Gone zoijosiev Scholia vetera) revocavit pro vulgato xs — 
doucct. Vide de Crisi S. 29. p. 69. SCH.] 

v. 23. [foycv o0 z&ávrov de Hermanni sententia Boeckhius 
cum libris plurimis. Vide Expll. SCH.] 

v. 25. [Bim "HoexAéog éxríccaro interpolatio est Triclinii. Li- 
bri probi Bouóv (pauci Bouc) &£doi9uov 'Hocxiéng éxríccaro, 
quod Boeckhio vetustum glossema videtur ex Olymp. V, 9. peti- 
tum. Mire ratiocinando Kayserus p. 28. devenit ad ooy &&doi- 


OLYMPIA XI. (X.) 65 


TÀc«ycig ve Gi0cQov («0v tig OyerÓv Greg 
(CoiGev itv. zOAw. í 
^ M , 
veixog Ó& z9t660vov 
40 dzo0éo0' cz0oor. 
jl ^ , , er 
zcL xtirog cpovAtc vOTcTOG 
e , ? , 4 , ? ' ? , 
&4o0010g «&rr&GQiG ÜcvCTOV GÜLDUP OUX £c gyev. 50 


ó 9 &o £v Ilíoe &A6ctg 020v 1e 6tQerÓv — Erg. y. 

Ae(ev ve müGav Jig CAxiuog 

45 vióg GóroVuGro GcUtov GAGog z«rOl uey(óro* zeol 
0E zi écug AX uiv Oy £v zoVaoó) 55 

OiézQuwwe, TO ÓR zvxAc zéÓov 

&ga«e ÓOgmov Zv6w, 

viu Ocig TÓQ0v ,AlqtoD 


uev Óctz dwizrov tov. xoi mzáyov "Avr. y. 
50 Koóvov zgogsqUfyfero: z9000t y&Q 60 
, (i gc 5 / - , 
vovvurvog, «g Otvoucog «QE, Bo£yero T0À46 vipct. 
v«Urc Ó £v TQOTOyÓVO TÀETG 
»5 * » - ' 1 
zegéOrav uiv &oc Moigct OysO0ov 65 
e , , , L 
0 v éÉyyov uóvog 
? , , 
&AdQ&cP Érvvuov 


Ea. y. 
959 qoóvog. v0 Ói Goqcrig iv z09060 zetéqocotr, 
Ózc viv zoA£uot0 ÓO0ww 
dz90Qwwe Oeo v £üve zeli mevraevioló. Oxog ioc 70 


v. 4l. zdxsivog — v. 44. Asíav 


Ouov 'Hoexi£mce. Bergkius zer75o i£coi9uov £xrícomro, h. e. pa- 
ter Iuppiter filium Herculem iussit Olympia instituere. SCH.] 

v. 29. [déxov)' Boeckhius cum libris bonis, quod pronun- 
tiando contrahendum. SCH.] 

v. 93. Libri Gusvov et zusvov, quum tamen Moliones insi- 
dias struxerint. Hinc Heynius pluralem coniecit, nunc receptum 
Boeckhio. 'Thierschius suaserat zu£vo in Act. philol. Mon. T. II. 
Fasc. III. p. 426. [Obloquitur frustra Kayserus p. 29. SCH.] 

v.44. Boni libri 4cev aut Aeíev, ac docet glossa in Mosc. B 
Asíav per emendationem inductum. Legendum esse 4eíav Boeckhius 
monet secundum Hesych. in voc. 4o/ev* zfootsic Aetev (Aio) ez 
Ts Àsíng, ut ibi legendum. Cf. Boeckh. de Crisi Pind. S. 41. p. 127. 
[Ahrens de Dial. Dor. p. 142. dubitat, an rectius 4cov scribatur. SCH.] 

v. 49. ['4Àvwv rescripserunt grammatici veteres, quum per 
errorem id abisset in 41,v. SCH.] 

Pind. Carm. Sect. I. 9 


66 OATMIIIONIKAI IZ. (Y.) 


foreosv iogrüv GUv 'OLvusidói moore 
vixcqootciGL T£. 
60 ríg óQ zoraimtov 
&eys Oríqavov 
ytloEGOt, zoO(v v& xcl Gouart, 
dycWiov £v 0ó&e Qéusvog ebyog, Coyo) wcUsAov; 15 


6reÓ(ov uiv dolortvOsv svDUv vÓvOV Exo. ó. 
65 zo60l vQé£yov zceig O Jixvuviov 
Oiovóg: ixev 0: MióéoUev 6roevóv ZoDvov: o Ót 
aÀc zvóatvov"Eysuog Teyéav: 80 
ZógvxAog Ó f&qeos mTvyuGg véAog 
, , , . 
Tiovv?a veiov a0Aw 


2 [uJ 


dv izmaOi6L ÓR vérQaGiv 


70 éx0 Mavrmwéeg ZXGuog capoüíov: "Avr. ó'. 
GXOVTL docorao &A«6s 6x0TÓV 85 


uczog Ó "E fvxeUDg £Ouxe TÉvQO) 4£go zvzAcGQg viQ 
&xivrov, xci Gvugayie QóovBov 


. 58. £v 'Oivuzidót — v. 6l. ye Adge — v. 69. Gouaciww, — 
v. 64. Gr&Óiov et suüvrovov — v. 66. xsv et Téysav* — v. 67. 
Een dà zélog mvyuds géos — v. 70. ZiGuog nsí(ósvo* — v. 71. 
. 19. üzovrog" xci cvuuayto 





v. 98. [£v "'OlvumicO: libri deteriores. Versu 61. Boeckhius 
yt ud interpolationem metricorum, expulit cum libris optimis. 
Pal. € £àegs. SCH.] 

v. 62. [Gouer: optimi, ut Ol. L, 110. Pyth. VI, 17. Isthm. I, 
14. SCH.] 

v. 64. Libri czíó;ov — sv9vrovov contra metrum. Schmi- 
dius coniecit evü'UÓgouov , Hermannus oraóíov — sv9vv zóvov, 
ut est sv9uzovov in Guelph. Postremo 'Thierschius in Versione 
Germanica proposuit 09v r0vov, idque nunc recepit Boeckhius. 
Quae quidem emendatio bona est, si czaàíov sv9vv rovov intel- 
ligis cursus in. stadio rectam tensionem (des Laufes gerade 
Spannung , Richtung), ut orcó:ov etiam cursum significare 
constat ; cf. Pyth. XI, 49. Nem. VHI, 15. Sin ipsius curriculi 
rectam tensionem intelligeres, non conveniret doiGrevisuv. Recte 
dicitur aliquis. zn, 0oóuov, udynv dgiGrEUE , sed non dici 
potest dQi6TEUELV 1690v , ztüíov, orato, si hoc pro curriculo 
sit. [At pertinet svdvv róvov ad rocyzw. SCH.] 

v. 66. (Teyfav signavit Boeckhius, quum Pindarus T'eyé& ha- 
beat Nem. X, 47. SCH.] 

v. 30. Vulgo ZGuos nsíó:ro (ex v. 46.) Libri meliores 
cum Scholl. vett. odu^ AMóo9íov aut 444óóo0íov. Unde Boe- 
ckhius acute restituit Z:Gpuog cioo9íov, h. e. 0 4Aigo9íov, Se- 


OLYMPIA XI. (X) 63 


acoc(Ovis uéyev. iv 0 fomsoov 90 
&pAsfev evoXmidog 
T5 GsÀávag igeróv q«og. 


delÓero 0 zv véusvog veotvoiot QeA(cug — "Em. à. 

TOv fyzoQuov duqi roómOr. 

doycig Ó& mooréocig tzÓucvoi xal vvv éxovvulav 
jour 95 

vízeg dytQo)yov, ztA«ÓnoOusüe Doovriv 

80 xci mvomzéAeuor f£Log 

OgOwrUzov hg, 

&y Czavtt xocra 

aiücv« xtQcvvOov cocgora. 

q40d6c Óà uoAzC zog x&Awuov vna ut- 
Aécov, 100 


85 r4 Tcp &eUzA& Zlioue yoóvo uiv givev* — Erg. &. 

GÀÀ cmt acis & dióyov TcTQl 
z0U&wvOg lzorrt veórerog 10 aAw i01, ucAc Ó€ voL 
Veouctvet quAÓverL vov * 105 


v. 78. xol viv — v. 8l. 4ióg y,— v. 86. Óg rs — v. 87. fjxovri 
v£OrOTL 


mus Mantineensis Halirrhothii filius, de quo eius vide notas cri- 
ticas. Adde de Cris. S. 25. p. 65 

v. 41. [Boeckhii scriptura ex aliquot codicibus fluxit. Alii 
cum Scholiis cxovr: 0? dodoroo, interpolati &zovr: do&coroo à 
fiess, quod quum Dissenius praefert cum Hermanno, non repu- 
tavit 'éé particulam à Pindaro alteri voci non postponi, si exce- 
peris XI, 99., ubi vide. Cf. Boeckh. de Crisi S. 41. p. 128. SCH.] 

v. 12. [Heyniana scriptura ex libris bonis et Scholiis emen- 
data. SCH.] 

v. 46. [Xsi0s 0i r0 mi» Grashoffius in Zimmermanni Diar. 
philol. 1884, nr. 30. p. 248. Perperam. Vide Commentar. SCH.] 

v. 84. [Ui ignorant libri optimi. SCH.] 

v. 86. [dre h. l. in uno codice non bono servatum Pindarus 
ZWoouxdg dvri TOU Ogrt gnoív Scholl. Nem. VI. 41. Eustath. 
Prooem. p. 13: Kei med TO Ihvó&oo xL mop d1lors jj ? &AAsi- 
"pig xouvozotti xci TO à, dvri r0 xod. oíov' oc dà dto 
i (Nem. VI, 29.), Qyovv $ TQózQ 7 »óuo. — vv 5 rcUTOv 

A Otto £v QyivxGg cvrl rov xoa. Cf. Pyth. X054. 
Nem. "id 62, 41. 93. Isthm. III, 36. Boeckh. de Crisi S. 27. p. 32. 

v. 83. yeóravi vulgo. Hermannus emendavit vsóreroc ex 
Schol. vet. inprimis ob structuram. [Ibidem u&A« óé oi ex Boe- 
ckhii emendatione Bergkius. SCH.] 5 


68 OATMIIIONIKAI IZ. (IY..) 


&vs mAoDTog Ó Aeyov mowiéve 
E] A] ? , 
émoxv0v &AA0TQLOY, 

90 Qvá6xovru Orvytocmerog- 


zeli Orcv xcAG foíeig dowüg rto, "Avr. £. 
"Ayqoiónw, sig "Alóc GrouOv 110 


dvijo (xmrot, xevec: ztvevocug £xooe uóy9€ DBooyv vt 
, A ZE , , 
TtQTvÓv. Tiv Ó GÓvemg ve 2joc 
yÀvxÜg v cUAÓg dvemáoou qo. 115 
/ ? 2y00N , 
95 roéqovr, Ó tUQv xA£og 
, 
zóocu llieotósg Zfi0g. 


"CES. 8. 
iyo Ó& GvvegomTÓusvog 6z0vÓG, xAvróv füvog: 
ZAoxoóv duqémeóov u£umt 
tÜcvooc mzÓAw xevo[otycv: mcei0 £oeróv Ó "4g- 

J£0vQctTOv 190 

100 aivgoc, rÓv sióov xoeríovre ysgóg cAxG 

pouov ze«o' 'Olvustor, 

xcirOV xov Joovov 

EA i 

(óée v& xcÀOV 

ei : , er 

0)Q( TE XExQeuévov, & zOTE 
105 dvoióéo D'uvvunós zóvuov A«Axe ovv Kszoo- 


jtvei. 125. 
v. 95. £yovru — v. 99. à' sUdvoom et iouróv Aogytorodrov — 
v. 102. zyoóvov y' — v. 104 seq. & zor dvoiüio et zÓv zócuov 


v. 95. [roígovr: Boeckhius ex libris non interpolatis. SCH.] 

v. 99. Pro zeió éo«róv ó' legendum videtur zaió' égeróv 
7, quum nulla sit hic oppositio. Non dicit: Populum ornavi, Age- 
sidamum vero laudavi, sed: Populum ornavi et cecini 
efiam Agesidamum. Cet. v. supr. ad Ol. VI, 74. not. crit. 
[Metri causa vulgatam cum Hermanno mutavit Boeckhius ex li- 
bris. Particulam ó£ tertio loco positam excusat de Crisi S. 41. 
p. 128. eo, quod zoió' £oeróv artissime cohaereant. SCH.] 

2 v. 102. [y' Boeckhius et Hermannus sustulerunt cum libris. 
H. 

v. 104 seq. [Libri optimi € zor' &voióée I'evvurósi ($&va- 
rov 4A. Quae Heynius habebat, Erasmo Schmidio debentur. 
Boeckhius conformavit consentiente Hermanno. Sed zóruov pau- 
cissimi libri, quorum ex numero Pal. C eximendum esse Kayseri 
collatio docuit. SCH.] 


OLYMPIA XII. 69 


OAYMIHIONIKAI IB. 
EPTFOTEAEI IMEPAIXC, 


40AIXOA4POM&.. 


Stropha e. 


, / E AJ 
————wA—KUvy— 


/ / / 
—————UU—uvyuUu-——wWwu— 
/ / / 
/ / 
Ua rcd ass 
a / 
ó ————v—us—— 
/ SET / / NEC 
—U—UD—wu——-—wuwy—uw——-—u-—-—&u- 
Epodsau s. 
, / 
"-— ÀLZAmLURE nme m 
, / / Iu] 


—UwuU—wuwuyu—--—wu-uy-uy- 
/ / 
—Uu——-—Kuwvy—wuwu—uw— 

, / / 
——UwU—wuUuU—--—u--c—uy—— 


, / 
5 —-—u-—uw-—wuw-— 


/ , / 

——————U———uvgy— 

, , , / / 
————MA———M——U———uUm— 

Aiocoues TOi Zijvóg "EAevütoíov, Zr. 


Ju£ocv £UQvGÜev£ duquróAga, 2omage "TUyo. 
riv yàg iv móvvo xvpeovóvrow Voci 
vüsg , &v y£o0Q ve Aciijgol TÓAEUOU 5 
5 udyogci Bovicqrógo. et ye uev dvógóv 
T0AÀ vo, và Ó c xáro axevÓQg uevcucvu 
véuvoicL zvAcvOovv. £zí(ósg- 


v. 9. "Iu£oe sUgvoOsvé dugi móis,, — v. 6. vol Ó' «v et vé- 
nvotcoL 
OL. XII. v. 2. TTu£oev — duquróAsi correxit Hermannus, dugi- 


z0Àtt iecur a Vatic. et Schol. vet. ., qui interpretatur zouzó- 
ÀgL, Gs. 

v. 6. [rol 9' Schmidius scripserat. Librorum lectionem com- 
mendavit Hermannus, in qua z& ó' est ab altera rursus 
parte; vide ad Pyth. VIII, 29. Ibidem formam epicam r&- 
SH]. praestant libri optimi. Vide Ahrent. de Dial. Dor. p. 117. 


10 


10 


15 


OATMIIIONIKAI IB. 


GUupoAov Ó ob x6 tig em oviav "Avr. 10 

ci160T0v cuqi z96Íiog i600uéveg svorv QrOUev 

vOv Ói usiAÓvrOv révÜqAcOvTOL qooaOat. 

T0AÀX Ó dGvÜgokroig zeQ& yvouav ExtOtv, 

P4 SY / e ? ? d £z 

&umcAuv uiv végwwog, oí Ó d«vwocig 15 

dvvuxéQGcrPreo ÉféAeig £620v QoU0 mwucrog £v 
quxoc ziÓduenbev yoóvo. 


vit duAévogog, vro «cl véd wv, "Em. 
£vüoucge d dÀéxvOQ, OvyyOvo mag ioríe 90 
axes TLLG zeortqvAAoQói6E a000v, 
& qui 6rcoig GvrL.CUeLQC Kvo6íag 6 &utQós ziroag. 
vóv Ó' 'O2vuzíc oreqevoGocuevog 25 
xci Óig ix llvQüOvog "oUuoi v, EoyóvtAsG, 
9coud lVvuqüv Aovroé peoréfsg, OuAéov meo 
oizeicig oov ocug. 


v. 16. Kvocíoeg Gusocs 


v. 15. [xereqvAAogómos Bergkius, coll. Phrynicho Bekkeri 
p. 41, ll. óvàiogosiv: émi vràv Ofvógov ràv dmo(eAAóvrov 
T illo. qvilogosiv. Idem cum Iacobsio ex Scholiis v. 16. dedit 
€ &utocs. Sequor. SCH.] 

v. 18. [Libri deteriores ev IIv9&v: ex glossa. SCH.] 


OLYMPIA XIII. 


OAYMIIONIKAI IF". 


1l 


ZENOSONTI KOPINOIQ, 


/ P 
uu-—wuu-—uoc 
- y SCIRE a 
[9 m endisse. Mosa o Be KL. RU] 
/ 
, f € / MJ 
U-—wuwuwuUu-—--—uc 
; / 
——uUUgU-u-u- 
/ / -— 
guum ca*egByo0-Z 
m , 
BELADUL ELIJA uuu ue ot 
-—- / 
JO -—uwu—wuu——-wuu—-wuu—Oc 
, , / 
XS LAT. 3M e duce p ALS 
Epodi. 


ZTAAIOAPOMS94. KAI IIENTAOA&.. 


Strophac. 


/ / / z 
——uUwu—uuU—-—uw-—-wuwu-—--—u-uo 


, / 
—————uvy—uu-— 


/ 


— Jo 


/ 


-/ , 
—uU—-—u--— 


— K , 
UuVv—-——uUu-—-—u-— 


, , 
Dar ec vuu ausu t 


/ 


/ 


z — 


uwu--c-o-—ucu- 


, 
—-— 


y / 


——u—-—u—--oUusgu-u2 


"T'oicoswusiovizev 


&towfcov oixov &usoov dótoig, 
Évoiow 0k Qiocmovro, yvolooyucu 
và» OADíav Kóow9ov, "IcQuíov 


Zr. «. 


12 OATMIIIONIKAI II". 


5 moó9vgov lloraóGvog, cyAcóxovgov. 5 
£v v& yàg E)vouíe veía, zactyvivot ve, Béüoov 
ToÀ(GY cOqaAÉRg, 
Zixa xol ouovoozog Eioéve, veuíav &vóocoi 140U- 
TOU, 10 
qyoUosoi 'mci0sg sv[oiAov Ocuog: 


£üéAovr, Ó dicen "Avz. «e. 
10 $Qow, xógov ueréoe Q)'9covUuv9or. 
Ero XA TE qoae , TÓAuC TÉ W0L 
&UUcia yAdOGCV ógrót Mya. 15 
Cuero ÓR xoin)cu vÓ Guyysvig ;j dog. 
vuui Of, aei):g "Aàdra, moAÀd uiv vix eqOoor 
cyActav cmreGav 
15 &xgcig dosveig vx:9:20ÓvTOY itQoig £v cicüAotg, 90 
T0AA€ Ó iv xegó(cig dvógOv &oAov 


"Em. c. 
"Qoc, zoAvévüsuou &oycic GoqíGueD. xav d 
&DoÓrTog foyov. 
vol ZhuoviGov mÓUtv &éqavtv 25 
Gov fonAéve ydoweg Óugvotupo ; 
90 ríg y&o imztíoig iv ÉvreGOww. uéroa, 


v. 9. IIocsiügvog, — v. 6. ztoiiov, «6poAng, — v. 9. cAsÉsiv — 
v. 14. dzocáv y — v. lo. eiv dé920:6tv, 


Ol. XHI. v. 5. [Quum Pindarus ceteris locis ITocsióv usur- 
paverit, h. l. et v. 40. plurimi libri in ea forma consentiunt, 
quam Boeckhius reposuit, de industria ratus ascitam tanquam 
Corinthiis vulgarem. De ea Herodianus zzoi uov. A££, p. A0, 21: 
ztor9 opiebGt ToszOuÉvov vo) G sig T llorzstÓOQv xoc óEsiay 
vziciw. SCH.] 

v. 6. [Boni aliquot libri XoGLyviT., probatum Kaysero p. 34. 
Deinde c6go«iíg est Er. Schmidii coniectura, firmata codice Ci- 
zensi. Reliqui libri ccgo«4rjc, non aptum Iustitiae epitheton. Sed 
revocat Kayserus. Versu sequente in Scholiis veteribus ouoroogog 
comparet. SCH.] 

vo Y OX opo coalescit cum «vocc: per synizesin, quod 
genus Pindaro restituit Boeckhius, probante Hermanno. Cf. Boe- 
ckhii Annot. crit. p. 420. et Hermann. Elem. doctr. metr. p. 95. 
Hoc loco haec res ignorata grammaticis in causa fuit, ut cete- 
ras strophas omnes interpolarent. Vide de Crisi S. 33. p. 97 seqq. 

v. 9. [cAsfsiv vulgo, et sic Pal. C, spretum Buttmanno 
Gramm. ampl. Il. p. 105. Lobeck. Alterum revocavit Boeckhius 
de Crisi S. 41. p. 128., quia csÉéo non sit in usu, SCH.] 


OLYMPIA XIII. i3 


j| 9sÓv vaolow oiovàv Qeoue Óldvuor 
in£dqw ; iv O0: Moio dóvavoog, 30 
&v à "Aoqg dvüs&i véov ovA(cug ciyuciow d&vógov. 


UzoT tUQU GriGGov Ziro. p. 
25 'Olvuziec, éq)0rgrog &xe60w 35 

yévoto 4o0rvov &zevre, Ze zür:Q, 

zcL rOvÓs AcOv dpAcpy véucor 

CtrvogGvrog eD)vre Óc(uorog ovQov: 

O£fc. ÓÉ oi Oreqivov &yxouuor rsÜuóv, vÓv &y& 

aT£0(ov &x Ilícog, 40 

30 ivre & Ce 6rcü(ov vizv Óoóuor * crreBóAgosv 

TOP Gvijo Ürv«róg oUvXO Tig ToÓrtQOr. 


óvo Ó c)rOrv fosvav "Avr. D. 45 
TAÓx0w GsAÍvGV e "Io9uictósóotv 
qavérva INéus& v' ovx rusos 
35 meroóg 0i O:G6cA0D im 'AAqtoU0 
üsfügowGtv ciyAc zo0Qv dvéz&rct, 
Ilv(oi v £y& 6r«0(ov Tuv OwwvAov 9* Glo 


, , , , , e 
cug? &v(, quvog Té 0b 50 
? - - ? , , 2 SON 
vOUTOD zo«recig £v AU vot6t volée &oyc. z10009z1]o 
RUE - , , , MI , - 
cuégu Vie XCAALOT  C[upb zou, 55 
v. 2l. Basura — v. 92. qx; — v. 25. dg óvorog — v. 90. 


Üpóuov* ovx cvrt(oAgasv — v. 34. Nsuéo — v. 38. roío uàv £oyo 


v. 14. [y cum optimis libris deletum. SCH.] 

v. 1$. [é»v «é9Ao:g Boeckhius ex cod. Vatic. Reliqui boni 
iv dí91oiciv. . Formam z/» Pindarus nonnisi in composito z/vá- 
Aiog toleravit. SCH.] 

v. 2l. [Vulgatam cum Hermanno correxit Boeckhius, qui 
versibus aliter descriptis vetustorum librorum é£zé97x servavit, 

wciÀéc autem rorcviidfog efferri iubet. Vide de Crisi S. 40. 
p. 1418. SCH.] 

v. 25. [Formam cg96óvgros Boeckhius vindicavit ad Ol. X, 7. 
Cf. Ahrens de Dial. Dor. p. 149. SCH.] 

v. 90. [uwr RU eiecta negatione cum libris optimis et 
Etym. M. p. 11 0. scripsit Boeckhius, metro congruenter. 
Hermannus tamen acute ovx cj0Anosv proposuit ; sed Boeckhio 
duplex negatio videtur non posse probari. SCH.] 

v. 34. [ Néusc recentiores editores metri gratia signaverunt 
editos secuti, ,sive hic pluralis est, sive singularis correpto c 
Aeolico, de quo vide supra ad XI, 15, " ait Hermannus. SCH.] 

v. 38. [Vulgata optimorum librorum consensui cessit. SCH.] 


14 OATMIIIONIKAI II". 


'Em. 9 
40 'EALcTie Ó &xrxig* év Ó duquéAott Holuicio; 
seUuolGIy 
Ilrocioo 60v zerol ttoigóreoa 
Teovíc: 0' &ovr Eorríuc v Goiot. . 60 


0060« v £v /Aqoiów dowrtUGere 
xÓt qógroig iv Aéovrog, Ómo(oucu moAÉGw 
45 meol mAnÜt. zaAGv, cg ucv Geqig 
oUx Gv siÓenv A£yew zovri&v ibíqov dou)uóv. — 65 


&revou Ó. iv ixdoTO 2o. y. 

Uírgov. voijoci. Ót xeuóg Goog. 

&yo ói iówog £v xowd ovoAdg : 

50 uwiürív ve yeQUov zeAÀcwóvov 70 

mOAuór V & tjgotcug coerciotv 

oU weboou cuqi Kooív8o, Ziovqov uiv zvxvÓ- 
ToTOV aToÀductg Gg Qtr, 

xci v&v zorQÓ0g &rvr(c Mijóeuv euévev vycguov 
QUT, 15 

voi Gor&Qcv "Aoyoi xcl m90mz0Ao1g. 


55 và OR xo( mov £v dAxQ "Avr. y 
T00 "dlagüivov TevyEGV &Óoxnoav 
v cuqórego Loy v TéuveLy TéAOG, 80 


vol uiv yéve qíÀqQ GUv "Iro£og 
"EAévov zouíCovreg, oi Ó d&xÓ mcumocv 
60 sioyovreg: £x 4vzíag 0t lIAebxov &QOvra T9Ó- 
ueov Zovcot. To(O, uiv —— 85 


v. 40. IlocziüGvog — v. 42. TépüjLEG 9" Fovz &oíviuot T co0i- 
üeí. — v. 53. Qruévav vüv yduov cvrG, — v. 98. "Argfog — v. 
60. roici uàv 


v. 42. Vulgo zéowitg 9^ Fyovr. éoíriuot ^ corde. Schmidio 

auctore ex Scholl. vett. reposuit Boeckh. Tsowie 9" et "Eowíuo 

zi probatum | etiam Hermanno ; fomovr Bothius praeivit. [Vul- 
gatam &wóvr revocavi cum Bergkio. SCH.] 

v. 49. ói íó:og non facit hiatum, quum i0:og in nonnullis 
dialectis digamma habeat; cf. Boeckh. Oecon. Civit. Athen. T. II. 
p. 993., qui olim yàg iüiog Heynianum probaverat. 

v. 98. [róv y&uov vulgo. Articulum metri gratia cum libris 
optimis induxit Boeckhius. Idem evzgG (sic Pal. C) cum Her- 


OLYMPIA XIII. 15 


&Éevyev. &v orsi ITeigévog Gqxrégov zer90g cQycv 
xcl Bokvv zA&gov fuuev xci ufycoor: 


Em. y. 
0g TGg Oqiosog vióv core l'ooyóvog 1$) TOAÀ 
cuqi xoovvoig 90 


Iléyeoov Ceófow moÜíov £xcUev, 
65 moív yé oi Jgvocumvxa xovQc qycAwov 
IIc2Ads ijveyz' : &£ Ove(gov Ó' avtíxe 
1v b1a0* qovact ó* Eóóug, AioA(àe BaoiAeD ; 


&ys qiàrQov rÓÓ [mmT&0v Ófzev, 95 

xcl 4cuaío vw (ior Tcgor cQyürre morgl 
óciZov. 

70 xvevewig iv 0gqve 2wo. Óó. 100 


xvo6G6orrí oi mcoUévog vÓGO« timtiv 
Kofev: dvà 0' imühv 0900 smoÓí. 
mToQxe(uevov Oi GviAeBóy TéQce, 
éxvyiotov u&vrww Gouevog £Ugv, 
75 ósi&év ve Koigavióc: TGGGY TEAEUTQV Toc.yuerog, (g 


T dv pou tío 105 
xowdboro voxv G-TO wcívov 40njotog, Gg té ol. «Ur 
Zqvóg iyyaxsoeDvov mcig tmoQtv 110 
OaueGlqoove ygvoór. "Avr. à. 


irvavío 0 ag Tre P TEUFTTTUT 
80 uelijGotó uiv, Órcv Ó sUvgvoUtvéi 


v. 61. cger£oov. uiv mzoro0g — v. 69. uiv et coyóv — v. 79. 
ÉmaAv — v. 16. &m £xsívov yomcwoc* omg TÉ ol 


manno et 'Thierschio dedit, ut Pyth. II, 54. IV, 265. IX , 61. 
Vide de Crisi S. 41. p. 128. SCH.] 

v. 98. [y/o yévs. ex Pal. C Bergkius. SCH.] 

v. 60. [uàv Schmidius contra libros omnes. SCH.] 

w. 69. doyódvra pro coyóv Boeckhius ex libris non inter- 
polatis. 

v. 35. Vulgo. Ozztg, quod tamen nonnisi in interpolatis est, 
Meliores habent ái. 

v. 39. [óel réyicre duo libri optimi, à£ Téyicrto tres boni, 
Ee im male Kayserus p. 39. à & rcziz«, coll. Ol. VI, 23. 


16 OATMIIIONIKAI II". 


xegvoimo0- coegi Teóyp, 
S uev dazíc Qouov E Are. 115; 
vEAEU V'ECV OUvoug xal v&v CQ OQxov xci za- 
Qc ride xovqor xciów. 
qvo, xol ó xcgrigóg Oguaivov £e BrAAsQogóv- 
TG, 190 
85 qdouexov Qc vivov Guqi yévvt 


Em. . 
[qzov mreo0evv * &vofig 0 svQUg évóm Aw geÀxo- 
Veg Emoifev. 

GDv Oi zeívo xaí mov AucGovidov 
eid éoog yog CX0 XOATOV £ijuov 125 

roS péAAcv yvevcciov orQeróv, 
90 xci Xiucigev m9 zvéoiGev «ci XoADuovg £xeqvev. 
óicGco60uab ol uógov yo: 130 
vóv Ó' & OUAvuzQ qivow Zqvóg doyotci óézovroa. 


tui Ó sUDUOv duóvrOv Zo. &. 
iévre 0Óuorv zeoc& 6xozóv ov LAU 
95 cv& T0AÀC pénee ZOQTUVELV qegoiv. 135 


Moí6cig 7&9 dyAeo89óvoig txàv 


v. Bl. ev fovm Dateóyc, — v. €2. "Inzeig — v. 83. mnoot ó 
deov et xvíGty y: — v. 8. Oonoivov ELofsv — v. 85. y£vv, — 
Ove. à &xeivo — v. 91. üteciydcouo. e)rO uóoov omisso £yc — 
v. 99. doysiou Ofyovcat. 


v. 8l. Vulgo xoerceízoó «v £gV5 DI'oteó5o. Scripturam oUs- 
oU; agnoscunf Scholl. vett. et libri plurimi; vox in hac re solle- 
mnis. Multi tamen codices boni cvsovy. l't«070 emendavit 
Boeckh. cum aliquot libris, ut apud Hesiod. Theog. 15. est Il'ejo- 
yos Neptunus. I'egoyov agnoscit etiam Herm. Praef. ad Hymn. 
joie p. XIV seqq. 

. 88. Vulgo: zàmooi 0i Qsóàv et wrícw y. At mÀnooi vox 
est iiu apud Homerum neque apud Pindarum usitata, sed re- 
centioris usus. Metri causa hoc dederunt Byzantini. Boeckhius 
ex optimis libris reduxit zs4s? óc. Etiam fulcrum y' post xríciv 
plurimi non agnoscunt. 

v. 84. fie pro £iefev revocavit Boeckh. ex optimis libris. 
Mox yévvt non interpolati pro vulg. yévv, unde Herm. scripsit 
yé£vvi. Idque exstat in Scholiis veteribus, 

v. 91. Vulgo ó:ecwyccouor ovr uooov. Mcliores tenent 


OLYMPIA XIII. T 


. OWwyeidiócio(v v ipav imíxovoog 
JoUuoi vé v £v Neuéc. m«v9o Ó Era 9160 qa- 
ja 2 n 2 , , 
véQ 6090 , KAcUIg Té uoi 140 
&ooxog ixéoGsvou iÍnuovréxi Ó)) Guqoríootv 
100 «&óvyAc060g Dock xdgvxog £6A0U. 


và 0 "Olvuzic cUrOv "Avr. &€. 
Foviey ijo] agon)e Aggro 145 


vG Ó» dooóuevo. TÓV dv qaeümv. Geqc 
vóv Ó' £rouct uív, iv V: yt uv 
105 réiog: & ó& Óeíucov evt uog &9T OL, 

A vov "EvvaAo v érloiouev TQoé660t:w. v& Ó 
& ógoii Ilegveoíg, 150 

&y " Joye 9' 006c cl &y OiBeic, oou T 4g- 
ag cv(66ov 

ueorvonos, zvzeiov Qouog vof, 


Em. &. 
IléAÀevd ve xcl ZAxvów xci MéíyaQ Aiexibüv v 
tUtQxtg GAGOQ, 
110 & v "Eàsvoig xci Auregé Mege9ov, 157 
voí 9' om Aitveg viuAÓqov xcAAGAOovtOL 


v. 99. i£mxovroxi yüo dugoríooüév y — v. 103. và v — 
v. 106. Zhi et IIeovoccíc, — v. 107. dug  "Aoyrt 9' et Oca zs 
Aoxac dv&ocov — v. 109. IIsàÀóva 


E Boeckh. restituit, quem vide in Comm. de Cris. Pind. S. 26. 
r v. 92. [Ineptam formam dgyeiot ex libris correxerunt Her- 
mannus et Boeckhius, qui et óczovro: ex usu poetae scripsit. 
Cf. Ahrens de Dial. Dor. p. 82. SCH.] 

v. 99. Vulgo &£gxovráxi: yàg duqoréoo9év y. At y omit- 
tunt plurimi, neque y«o agnoscunt optimi, sed &££yxovráx: Óó ha- 
bent, quod Herm. vidit esse à, idque recepit Boeckh. Cf. de 
synizesi supra ad v. 7$. 

v. 103. [r& à' Boeckhius ex Scholiis veteribus. SCH.] 
dt v. 106. [De forma Zí dixit Boeckhius de Crisi S. 31. p. 92. 

H.] 

v. 107. Vulg. dug "Aoysi, quod a metricis profectum. Ve- 
rum restituit Boeckh. e libris. Tum vulgo est: 06« rt "49xdG 
(libri non interpolati '4oz&ci) cvoccov, quod emendavit Her- 
mannus. 

v. 109. [De forma IIé£Aievo vide ad Ol. VII, 86. SCH.] 


18 OATMIIIONIKAI II". 


móAg, & v HEvoiw. xcl moe xov 160 
EAAéó svgosg iosvvàv uáoGoov 1] og iOcuev. 
ive, xoUqoiuw. ZxveDGeu toGv * 
115 ZzD véAu, cióO Oo. xcl TrUyav vtomvOv yAv- 
xeiev. 


v. 114. «AÀ& xovgoiv — v. 115. Zi, v£ÀAst , eüc Oi000G 


v. 1414. Pro c4i« Boeckh. ex coniectura Hermanni &vo, 
h. e. Ze? &vo, veluti Hom. Il. I', 350. et saepius. 

v. 115. [Optimi libri Zs9 zcisis, o0 cs OíÓor, interpolati 
Heynianam lectionem praebent. —^Correxit Boeckhius, qui Pinda- 
rum ubique forma óí(óo: usum animadvertit, coll. Ol. I, 85. VI, 
104. VII, 89. Hermannus 0:0ovg retinet. Ceterum de fine car- 
minis, quem de sententia veterum Scholiastarum cum Kaysero 
et Bergkio aliter distinxi, vide Commentarios. SCH.] 


OLYMPIA XIV. 19 


| OAYMIIIONIKAI IA. 
AZOHIXOG; OPXOMENI&X 


ILIAIZAI GTAZAIBI. 

/ / 
—-——U—ugu-— 

/ / 
V — Uu -—-.KU—uwvyu-—-u—-u--— 
Aw-e-olfoo-2 
LS / : / 
MEMAU QMTmaJA mV m MV —wuU-—Me—V- 


/, / 
5-—Uu-u-—-wu-—-uu-u-— 


, — — / 
MM reU MW wu.:-—u- 


/ / / / V 
—uwu--cu--c-u-u—-u-—--—-wuu- 
/ / / 
Mc ure EL —-Uu-u- 
Eo or V. 
/ 


SNL enc uuu - uu -—ud 

K «oto vÓcTOV Zr. «. 
Aeyoiocv efte vaítve weAAGTOAov fÓpcv, 

o Auregüg &oiduiot BeolAswt 

Xáowsg 'Ooyousvob, mceAciyóvov Mwváv &rí6xo- 


7IOL, 5 
5 xAT, £z sDyouci. Gv vuuwv y&Q v( Tt TtQ- 
AJ 
zv xa 


v. 2. Aayoicat — v. 5. cv yàg vuiv ru rtQuvà 


Ol. XIV. [Carmen corruptissimum, quod quum e laceri co- 
dicis ultimo folio transcriberetur, tot videtur mendis inquinatum 
esse. Vide Boeckhium de Crisi S. 99. p. 115. et 41. p. 128 seq. 
Stropham et antistropham primus probabiliter descripsit Her- 
mannus, à quo famen saepius discessit Boeckhius. Paulo aliter 
rursus Bergkius. SCH.] 

v. 2. |Aeyoicc. libri omnes, quod retinuit Bergkius, qui pro 
eirs scripsit o reí, quod incommodum est propter v. 9. SCH.] 

v. 4. [Boeckhius Oecon. Civit. Att. Il. p. 984. "Eorousvov 
restitutum volebat e codice Vaticano. Ea forma nominis anti- 
quissima et Boeotis domestica usus Hesiodus est eandemque 
nummi et tituli exhibent, Vide praeter Boeckhium Corp. Inscr. l. 
p. 42. 118. 722. O. Muelleri Orchom. p. 129. 480.  Marck- 
scheffel. Hesiodi fragm. XLIX. (152. Goettl.) et Ahrens de Dial. 
Aeol. p. 178. SCH.] 

v. 9. Vulgo est: cv yào vuiv rà rtomvi xoí, quod mutavit 
Boeckh. Codices Vat. et Pal. C cà reonvó rt xaí. 


80 OATMIIIONIKAI IZ. 


T yivate yiyveren Tvtc Pgovoic, 
& Goqóg , eb x«ÀAÓg, & Tig c yÀe0g dno. 10 
ovó£ yo tol Geuév Aagtrav TQ 
40LQCYÉOLOLV yoooUg o?rs Ocireg' dàAà TüVTOV 
tcu 

10 £oyov év ovgavQ, jgvGóroEov Qéusvct mage | 16 
Iló9vov "AaóAAove Üoórove, 
dévaov GíBovw moroóg 'OÀvuzíowo viuucv. 


o zóvw. AyActa Zh. p. 
quajo(uoAaé V EqooGtve, QeOv zgoríorov 90 
15 zeiü:g, £xdxo0g yévev, Oct rE 
&oeG(uoAme, iOoi6c rÓvós X 0XLOV d ever TUYC 
zobqe DiBivra* vàíc 0 "Aockriyov & voósQ 25 
tv TE uerus dele fuo2ov, 
oDvez. "OÀvumtórvixog & Mivzta 
90 6:0 fxovt. usAevoréyéo vov ÓOuov | 
dposqóveg £A0É, "Ayoi, merQl xAvrüv qégoio 
dyyeAMov, 30 
KAsv0cuorv Oqo' idoió viov sz, Ort oi véav 
xóAmOoi(g ze«Q tv0Obov llíocg 
&oveqtvo)0e zvólucov déüAov srtQoioL yoívav. —55 


v. B. o)zs yào — v. 9. xotgev£ovz, — v. 13. abest 9 — v. 15. 
ixdxoou viv, Oaliu rs — v. l7. 4vüío y&o 4c. — v. 18. év 
peAécoug cs ci0cv uóAov * — v. 19. Muse — v. 90. usAavrst- 
qyt« — v. 291. i9. pro éA89é — v. 92. 0goe — v. 23. xóXzoiot et 
svOOÉoLO 


v. 8. [Legebatur OUIE ydo, quod confidenter correxi. lbi- 
dem Kayseri coniecturam &yvàüv pro csuvóv recepit. Bergkius, 
qui v. 9. xoigevéovr, cum libris retinet et v. 20. osü y xac 
dedit. SCH.] 

v. 13. Abest vulgo Q, quod praebuerunt codd. Vat. et Pal. C. 

v. 19. Cur ézéxooi vovov praeferam cum Hermanno, de eo 
vid. explicat. Librorum lectio est énoxooL viv. 

v. l4. Vulgo 4vóío y&o. Correxit Hermannus. 

v. 18. Vulgata lectio est: v usiéreug T8 «sídcov uoÀov. At 
libri optimi Éuoiov, et Vat. Pal. C z' &síàov. 

v. 20. usievorsuyía Boeckh. nunc scripsit pro usAavreizia ; 
cf. de Crisi Pind. S. 41. p. 129. 

v. 2l. Est £19 pr. (9: in multis. Denique KAsvóanov Boe- 
ckhius scripsit. pro KAsóOopov, dialecto patria, xóàzo:g pro xóÀ- 
7:0L6L, svüoÉov pr. svOo£oro. Hermanni emendationes carminis in 
multis locis depravati vide in Heynii editione novissima. 


oM — ————— 


HluYOIONIKA I. 


Pind. Carm. Sect. I. 6 


GO 
" 


X Es 





Secum 
- 5! d 





IYOIONIKAI A. 
IEPO9NI AITNAIOQJ 


APMATI. 


Stropha c. 


, /, , 
Lp CUIU TTUIER— 


/ / / / ram 
—————wuU-—u--c—uvy-uu--iOo 


x / / 


——— MM — UU — 


- 


- , / 
——wWU VU —wuUuU—D—u——vy-—-—uuy—wuwu-— 


OM nues Ai cce liie Y ALTA 


/ / / / 
—U —u uU ——wu———uw-—uwuwy---c-uywvy-uw--u-ic 


Epodi. 


/ ? 
—Uuu-—uu—-—--u--—-ux 


b 


—- / / s 
E MAAApS MIU o C 78A o — — AJ Ml 
/ / / ve UN IS] 
/ / 
——Uu-uvu---c-u 
— /, 
UU wv—-—-uu-uvu—-—-u-— 
, / 
FTN / , y / r9" 


/ / 4 / — 
4 llame ca ah ru a ni Em di Pd 


Ziro. «'. 

7Niovoée qóguiy£, "Anó2Aovog el lox L0xdquov 

, Er] , ^ 2 , M , 

GUvórzov Moiwüv xríavov: vGg czova uiv fc- 
Gig, &yAclag coyd, 

Te(OOvrCL Ó dGoi0ol Gcueow, 5 

dyuotyóoov ózórcv z9ooutcov cCufoAag reUyne Zs- 

AiCouéva. 


v. 4, ozórov rv Qooiuuiov. 


Pyth. L v. 4. [dygcizóoov Bergkius. Ibidem ózórov ràv 


qooiruícor praeter fidem librorum omnium Scho SCH.] 
6 





84 IITOIONIKAI A'. 


5 xol TÓv elyuesov A opevvéatg 
devtov a voc. cÜón. 0 dvd 6xázv0 Zhióg eieróc, 
dxsiev. gréovy. dugoréggev geAdÉcg, 10 


"Avr. f. 
dQyóg olcvov, xsAcwvcmw Ó' é&mí ol veqéAav 
dyxUÀg xoti, yAequtoov [un xAciorgov, XüTÉ- 

jevag* 0 0i xvoooov 15 
vygÓv vorOV cios, vscig 
10 óQureiot xeveGyóusvog. xol yo Beg" Agge, voa- 
yrev. &vevüe Aurov 
&yyéov duudv, ielvew xogó(av 20 
X GLOTL, X] Àot OE «ed Oeaóvow 9éAyei qigévag, duqi ve 
Aovo(ón Gogíc Bod vxoAmov ve Moiáv. 


'Em. e. 
066v Oi pu] meqAxxe Zevg drUQorvo, fov — 925 
Ileoíócv. &ovvre, yv ve xel zÓvrOv xev Guot- 
LUXETOT, 
15 Og v £v aivó "Tagrágo circi, eov zoA£u0g, 30. 
''vqog ixerovraxdQcvog* vóv mors 
KuaAbuov Q9ábsv z0Avovvuor &rrgov: vóv ye u&v 
, ? CIEN , c , 2 
voí Q' vato Kvuag eAueoxéeg OyVot 
ZxeAMa v cUOvoD miéGes OréQve Acyvétvra' uiv 


0  ovoavía Gvré£yat, 35 
90 wwpótGo ive, mévereg qyiÓvog Ofe(ag vwDwva: 
Zo. p. 


tüg foe Dyovvew uiv &mAdTOUV TvQÓg cyvÓvavo, 40 


v. 18. [Libri boni dr/&ero: vel drvénro:. Boeckhii scriptu- 
ram praeter Scholia Plutarchus confirmat tribus Jocis; v. Boeckhii 
Expll. h. IL, qui cum Aug. D habere dicatur ctovrog, olim con- 
iecit drífovrot — dovrec. SCH.] 

v. 20. (Codex Aug. D ziQcvo, de quo admonuit Ahrens de 
Da. Dor. p. 134. SCH. | 

26. ([Swvudotov zoociüco9'o, Gellius Noctt. Att. XVIT, 10. 
cum "aot libris Pindari. (Idem nuper repperi in vetustissimo 
codice Parisino Macrob. Sat. V, 17., qui statim post z«orsovrav 
et'satis mire cxo:coc praebet. Id annotavi propter Boeckhium 
Expll. p. 230.) Meliores tamen aut Qevucciov zvoé:*ctot aut /ü£- 
69'«:, unde correctores zt /à£c9'wi effinxerunt, quod olim Boeckhio 
placebat, coll. Homerico 9'wouo i0£c?or. Kayserus proposuit Qav- 
paróv &vrc (0codor. . SCH.] 


PYTH!A L 85 


&& uvyov meyo(* moveuol Ó' &u£gewoiw uiv m90- 
géovrw Qóov xczvoo 
eidov* &AÀ év Ogqveiow zévQag 
qoíriG6e xvAwóouére qAoÉ eg [etel qége TÓV- 
TOU aene GUr aeter. 45 
95 xdvo Ó Aqeloroto xgovroUg omeTOV 
Óeworérovg &vezéumeL" TÉéQaG utv UcvucOLOV 700g- 
i0écüci, Qabuo Ó& zcl TaQuÓvrOv cxobDOaL, 50 


"Avr. D . 
oiov Airvag £v uA cqupiLAotg ÓfÓerct xoQvqeig 
x«l zí0p, Orocuvé Ób yeQW60000 rav vOrOV 

TOTUXEXAULÉVOV XEVTEL. 65 
sy, Ze, viv ei] avóivew, 
30 0c T - ? B "u " p t 24 , , "» , T 
g ToDT éqéz&g OQo0g, tUxcQmOLO yaieg uétOTOV, 
vOD u&v &£movvutap 
zÀavóg olxiGro ixvÓaver. xA 
211Y , 
ve(vove, Ilv9iiog 0^ &v oóuo E CVEELTÉ vLV 
dyyéAAav "Iégoovog. vaio xaAAw(xov 60 


'Ez. p. 
ouai. vavówpogijrotg ó' &rógcGt ztooxe you 65 
ig TÀ00v coyouévoig. mou oior D div obgor* &£oi- 


xórO yo 
35 xol rtàevrOv qoríoev vóorov rvytiv. 0 Oi Aóyog 
vorTOg £r GvvrUy(cig Óófav qégu * 70 


AourOv CGGtGUc OrtquivoiG( viv (atz0ig v& zAvtÓv 
zeli Gov tÜqoroig QeA(cug Ovoucóvav. 


v. 39. wdovb — v. 34. ég mióor, doy. — v. 35. xdv vsdevrG 
Q&oréoov vócrov — V. Ji. Greg üvoioí vs Uzxzotg 


v. 99. Pauci gsoréoov, plurimi gsor£oo. Pro xüv rfÀtvtG 
plures codices iv xoi rtÀevTG, unus a m. pr. £v wol rsÀevrav, 
alius x«i rrÀsvráv, alius xol vsAsvrG, omisso é». Hinc Boeckhius 
x«l rrÀevrüv gegrégev emendavit. Hermanno scribendum vide- 
tur: doixóro O0 £v xoi v:AsvtG gsorígov vóoGctOv TUXEiV. 

v. 93. [Libri boni czsgavo:c:v Pmmoiwi zs vel txzojg v& vel 
izmztía Ts. Correcti £o:c9oí viv orsqivotcw. | Emendationem 
Heynii a Scholiis confirmatam adoptavit Boeckhius, quum Aetnae 
mentio necessaria sit ideoque pronomen abesse nequeat. Hoc aut 
non reputavit aut non credidit Hermannus, qui Opuscc. VII. p. 
E scribendum edicit czeqovoic. Gv Uzzoig ze xAvz&v, SCH.] 


86 HITOIONIKAI A. 


Zhius xol ZdAov évéo6cv oils, ooveoo vs 75 
zotrvav KaoroA(ev quAéow, 
40 &Aj6cig vaDvro vóg viü£usv. &PDevOoóv ve qoloav. 


Zo. y. 
ix ütOv ydg ueyovoi mGGoi (oovécig cQevoig, 80 
S N , 
x«l Godqol xci ysool Dieci meo(yAcOG0( v fqvv. 
2 ? A ^ 
&rügc Ó' £y weivov 
eivijócu uevoivdv £Azouot 
^ , »" ? e j^ ? — ^ 27 
Qo] geAxozocov Cxov0' ogsiv dyGvog Desv £o 
TGAÀCUC Dovéav, 85 
495 reonge 9 oficio duevoacQ" ivríovg. 
£i y&Q 0 7g yoóvog oaov uev oUTO e vecvov 00- 
Gi £O vvot, zeudvov Ó. ér(Aaow zeQd6yor. 90 


, , 
Avr. de 
e ? , e / , 
j «tv duvcossv, olcug £v mOA£uowv uueyoig 
vÀduove ibvyc aco£usw, &v(y evoloxovro UtOv za- 
Acuctg viLCV, 


v. 39. IIeovacco — v. 45. dusUc:G9 — v. AT. e'uuvacstsv, 


v. 99. [De scriptura II«ov«co? vide ad Ol. IX, 47. SCH.] 

v. 40. [Hermannus O puscc. VII. p. 115: , Scholiasta quum po- 
strema sic interpretatur: £üciiaoig TOUT eU gout t 6Q vóo zto&r- 
sw xci cvpmsooívsvv xci sDovügov dztorsAeiv viv Agar, credo eum 
posita plena interpunctione post Ovop.eorcv. legisse £Q'sArcoug raüro 
v0o tiÜZusv svovOQo)v vs Agger. In quo si non falsus sum, adden- 
dum lexicis erit sUovOoóc." Non probabile est Scholiastam ita 
legisse. Recte is intellexit TiO EpuEv diversa potestate pertinere ad 
utrumque sic: éPsAmcoig cobro voc ET sUovügóv TE TiOcusv 
qoc. Similiter Aloman fr. 28. Delect.: "Aog foordv émíov, ími 
à' iuszoov Vpvo xal qooícvra ríOs 40907. - Et sic demum perspi- 
citur, cur Pindarus activi infinitivo usus sit. Nam voco QfcQot 
vel évQécOQ'ot vel iyxcrogfcÜcri usitatum est. SCH.] 

v. 49. [eusvoco9' Boeckhius ex optimis. Hesychius: c 85- 
Go6U uL duel eode, 9isAQ eiv , mrootcioocQot. Adde Eustath. 
Prooem. p. 9: Tó dusvoot (. ducas at), 0 £ori zoosAD iv 
x«L vix5Get. Eadem vocabula in explicatione usurpant Scholia 
h. 1. SCH 

v. 44. [Libri àv uvcosisv. Schmidius cupvécszitv, quod re- 
ctius Boeckhius scripsit, quum gguv et vuv litterarum concursum 
spreverint Graeci. Adde Pyth. IV, 54. Theocr. XXIX, 16. Ouvd- 
eU P? cvouvrgoO5wvor, et vide Ahrentem de Dial. Aeol. p. 149. 


/ 


PYTHIA I. S1 


x 
oicv ovrig EAAcvov Óo£z, 95 
, L4 ? ^ 
50 aAovrov Orsdvou cyíooyov. vOr yt u&v t&v dx- 
Aoxvit«o Üizev &£qémOv 
&oroerei Dn: Gov Ó' dvayxele qiaov 
x«i vig éXv usyeAGvoQ toavev. qvi Ó& 2e- 100 
, D , , 2^ Q^. 
uvoUsv &AxtL vétQOUuE£vOT. uerereoGovtag £A0tlv 


focoeg dvrüéove IHoíavrog viov ro£ózav* "Em. y. 
Oc IHlgutuowo zÓAiww mÉQOtv, vrtÀtUTGOÉfP Tt TÓVOUVG 
"lavaoig, 105 
55 doU ere uiv yocri Batvov, dAÀd poigtütov. »jv. 
otro Ó déocri DEUS ógbonjo T£À0L 
rÓv ZQogéozOvrc yoóvov, cw £ocrct xeuóv Ói- 
óoUg. 110 
Moi6e, xci mo -fewouéveu zo noct 
T(0€Ó uot ztowev reüo(zz0v. yéouc 0' oUz &A- 115 
.  AórQiov wwxeqooíe zerégog. 
60 cy £r Aivveg («oisi qiAwov ie oouev Duvor: 


v. 5l. cov 0. dvdyxo uiv qíAov — v. 52. uszoAAdcovrag dAQsiv — 
v. 99. zsíOs0 uoi 


v. 81. [cov à' dvoyxoíc qiiov lemma Scholiorum, quod ab 
Hermanno Opuscc. VIL p. 118. commendatum recepi, ut senten- 
tiae color generalis fieret. SCH.] 

v. 92. [Libri et Scholia usroAAc6covreg contra metrum. Boe- 
ckhius utrequeiBovrac, quoniam Hesychius aliique usropeifov per 
uiroAlaccov explicant. Hermannus antea uéro Avcovrog: nunc 
Opuscc. l. c. quum g£r« Ac6ovroc ipse tacite reposuisset, in nota 
recens addita Wakefieldii emendationem usrovcéocovrog ut faci- 
lem reique aptissimam laudat. Sed quum Scholiasta £mitnvrcov- 
rog explicet, videndum ait, num quid prodesse possit Hesychii 
glossa, diversa, ut videtur, confundentis : udccoarc(veluizcocat): 
Enrico, xa apícon, qvoaicor.. — Fortasse: quanquam Scholiastam 
ipsum illud ueralAdoGovrag legisse arguit id, quod cz0 TOV TX 
uézadia Émi£nvovvrov ductum ait. Ceterum alii viro docto usre- 
Bécovcas, alii — vera loquor — us9"' GA (trans mare) &£ovrag 
in mentem venit. Ego Wakeficldium secutus sum. SCH 

v. 96. [Hermannus l. c. ne 2:0g pro una brevi esset , quod 
ipse olim. defenderat Opuscc. I. P. 253. collato versiculo Praxil- 
lae: "AlÀà T£0v ovzorst Svuov ivi arijüe6cuv Enzidov, nunc mon 
sine summa probabilitate proposuit: ovcc Ó Té£ocvi ZUG oo9orijo 
zélot. Bergkius zo: 0o9:cr750 Üs0g, ut zéiot et óo9crro coa- 
lescant. Durissime. SCH. 

v. $9. [zí9:o Par. B et Mingarellus. SCH.] 


88 HTOIONIKAI 4A. 


vO z0Aw xiívav QroÓ0uávo GDv Grv):oig Nro. Ó. 
"YAA(0og orí(uog "léocov iv vóuoig Exuog. &9£- 
Aovtu 02 llouqUAov 190 
xci uiv "HoexAaóüv Pxyovot 

OyUcig vxo "avyérov vatovrsg eis uévew veüuoi- 

Gw £v Aiyuuoo 
65 ^Zoagíow. foyov Óó '"Au)xAeg OAwot, 195 
lhwóóU)sv 0gviuevot, AcvxostoAaw "'vócgióiv fo- 
9OoÉot yeívoveg, àv zA£og &v9Qotv aiyuág. 


"Avr. ó'. 
ZeD véA& , ciel ÓE voire rewv "Au£ve. ztaQ. OQ 130 , 
eiGav d6roig x«l QecihsDow Owxolvawv  frvuov 

Aóyov &v)oomOov. 

Gív Toi vív xcv cywm]o iv5o, 

70 vio v éxmweAAÓusvog, ÓGuov yegatocov voézot 6Uu- 
qorvov ig c6vytav. 135 

AlGGoue, vebGov, Koorviov, Cusoov 
Ogo« xov oizov 0 Ooivi$ 0 "'vg6evóv Y. dAeAatóg 
&yy, vavGiorovov tügw (0v vv 290 Kiuag: 140 


"Ez. à. 
oic Zvgaxooíov doyo Óauccüirvreg mov, 
cxvzÓQorv dx0 vedv Og Gqw £v móv:o Ae 

eAztav, 145 


v.69. £uriG0s. Diflovrt, — v. 65. zZfogige. — v. 61. Zs), v£Ae., — 
v. 70. óGuov cs yégcov et ép! dovgiíav. — v. 12. doívié 


v. 69. [Libri zíooue, zfootis. Correxit Hermannus. SCH.] 

v. 64. [Vulgatum r£is; emendavit Boeckhius, quem vide Nott. 
Crit. Olymp. XII, 109. SCH.] 

v. 30. [Libri óguov ysooíoonv vel rs ysooíoov. lbidem pro 
ig dovyíav Scholia £g dovzíev legerunt, et sic pauci codices. 
Optimi autem quum praepositionem prorsus ignorent, illa scriptura 
revocanda fuit, quum praesertim £c ante d cvzíov facile oblitterari 
potuerit. Cf. Pyth. II, 45. SCH.] 

v. 42. [doivié signavi cum Pal. C et Gotting. Sic enim exi- 
gebant veterum magistrorum praecepta ; vide Choeroboscum Bekkeri 
p. 12329. et quae disputant Goettlingius Doctrina acc. p. 291. et 
Ellendtius Lex. Soph. II. p. 919. coll. I. p. 956. Item v. 32. x&- 
ové dedi, ut Nem. IV, 74. SCH.] 

v. 49. [doéoue, («oo)uot a v. oloouc:) ex aliquot libris pro 
vulgato poetae reddidit Boeckhius. SCH.] 


PYTHIA I. 89 


75 'EAAdó éiB&uow Bageíag QovA(eg. - «oéouot 
z&g uiv ZoAcuivog "AQkavaicov qéQw 
uuGUóv, £v Zmxégrg Ó' igéo m90 KwWheugovog 
uyav, 150 
veio. Mijóseow *éuov. dyxvAóro£ot, 
zc96 02 vv eUvógov dxvàv Iuége zo(060ww Duvov 
Zavouévevg veAÉGouG, 
80 vóv éObevv dug? doevQ, moÀtui(ov dvogOv xd- 
uórvov. 155 


Zo. € 
xciQgÓv sü qOfyfew, mTOAAOv mtíocre GvvravUGCG 
iv pocysb, uela Exevea tteuog cvÜgoTOV. (mÓ 
y&o xópog duBisva 160 
 elavijg regeíag &arlbeg 
&orOv Ó dxoà xovquov Qvuóv Qeoova udAwc 
&oAoiGw im" &ALotgíoig. 
85 4AX 0ucg, wofoocv yco oixriQuo? qXórog, 
ta Tag(e ned. volu ouxate miel OTQGTÓV * 165 
dibevósi 0$ 90g Gxuovi qydAaeve yAooGav. 


? ) , 
Avr. €. 
» M - , / , 
&| TL xGl qA«Doov zGQciUvOOs, uéy« vOL q£ot- 
VOL 170 
* v. 18. algéonot — v. 16. A9qvalov — v. 18. Mijoor niv — - 


v. 85. oinrigudv 


v. 74. 'lTeneo cum Hermanno librorum lectionem ?Zo£o, de 
qua re expositum in Commentario. Participium £oíov Boeckhius 
de coniectura posuit. 

v. 78. Interpolati 273o: niv, meliores 7Mrjózio:, receptum 
iam Beckio. Sunt enim 77»: dicti et 1jàzior5 cf. (Steph. Byz. 
s. v. et alia apud] Boeckh. Nott. Critt. 

v. 88. [Pro fAníóoc, quae est paene omnium librorum lectio, 
ex edit. Rom. czóic exemplaria occuparat, pro quo Hermannus 
"mios voluit, coll. Aesch. Suppl. 1651., quem locum ipse postea 
egregie restituit. Idem nuper doicudebaé Doederlinus Mus. Rhe- 
nan. 1829. III. p. 12. Scholia quum rcc óievoíeg explicant, et 
ipsa éizíóag ob oculos habuerunt. SCH 

v. 85. [Libri optimi cum Stobaeo et Pallada poeta oíxzio- 
Lov, nunc reductum Boeckhio. SCH.] 


90 IITOIONIKAI 4. 


mTüQ Ofütrv. mT0AAGV seule £GG(* z02A0l ucorvoso 
duiporégotg aTLGzOf. 
tUevÜsi 0 £v OgyG zaQuévov, 
90 zctQ vw quA&ig dxodv GÓs«v cit xAD&T, pu) x- 
ure Atv Seztápcig 175 
&fle Orto zv Beorireg cvijo 
iGziov éveuóev. ui) 002 ijs, 6) qi^og,. &UrQCaÉAOLG 
zigotGG' - omi óupoorov ciymuc ódÉug 180 


oiov &TOovyouévov GvÓoOv Óícwev ucvvs "Em. &. 
x«i Aoyíoig xci coidoig. ov qve. KooíGov quAo- 
qoor &gevc: 
95 cov Ó rcU00 ycÀxío xcvrQgoc vqAéc vóov — 185 
, NUTS 1 / - , 
£yUon deaAaQu xcréyev ztevvG quu, 
oUÓÉ uw qóquiytc zooóque xL 
uc2iezir zaíÓcr OigotGL O£xovrcu. 190 
rÓ Ót mcÜtiv sU mToOTOv yov ep à czovety 
goo ósve£oe uoiQ cui orégotót ó cri 
XV (C/^ 
100 0g &v i£yxv905g, xcl £u, Oréqavov vViovov Ó£- 


ÓgzTOL. 195 

v. 90. dsl — v.99. à qíAs, n£oüsciv sUroeméAoiug. — v. 98. Ó&- 
govrat 

. 92. Vulgo e gíAs, x*odsciuv £UTQoTÉÀOLG, laborante metro. 


In Gott. e gílot, in aliis o pis süroozloig xéoüscc, unde Her- 
mannus verum restituit, Boeckhio receptum. 

v. 98. [De forma Oéxovro: Boeckhius exposuit Nott. Critt: 
isi XII, 88. Cf. supra ad OI. XIIL, 92. SCH.] 


PYTHIA Il. 


HYOIONIKAI B. 
IEPONI ZYPAKOZXZXIKEt, 


; d, P MZT ASTE 


Strophae. 


VJ VM VU VU mU T-U-wuUVJu- 

x 

Uem jj X -—/ 

VIVA mm AU AU m MX Umm ——uV Jum 
, / 2 


VM M MV NU MAJA — erra 
, w 


, - 
mE mrt AL ALPU E X TL 


Epodi 


M ——U uU —uU-—WwWwUwu—wuw—-—wu-—wu-— 
Xx 
ZEN f 
WV A TU uy —u--—wu- 
-/ —/ , 
BERND TO Uu us 
p , 
U——uu-—u-— 
, !j 
, 
ug oLy-u- XU uU -u-oc 


91 


92 IITOIONIKAI B. 


Zo. wd. 
Mbyeionó2g X) XwoéxoGet, Bo)vzoAuov 
víuevog "Agsog, cvóoOv (mTzov vt Oi10agoycQuüv 
Oetpóvtct 700q0í, 5 
tuu vóÓs T&v Zumeagüv cmo OnBév qégov 
péLog Foyouen dyyehfav rérQctogíeg &eAtyU'ovog, 
5 eUcQuorog déoov iv & uxgeréov 
rij. cvy£ow cvébioev "Ogrvylav óreqitvoig, 10 
movauíeg &0og "Agréudog , €g OUx ÓrtQ 
"EV Og dyoveiotv £v q&Q0l aovuAcvlovg £óctuacos 
a )A0Ug. 15 


eni 7*0 loyéctoc: 709) évog 4:0 OibUue — "Avr. «'. 
10 0 v éveyowog Eguág ciyAdvva víU6t 2Ó0gu0r, Ée- 
6r0v Orcv Óqgov 20 
ev 9' nd TéOLydAwO. zovoCevyvUm 
GU évog U/t1.0v, ógGovotcavov eUgv[(ev xoAécv Qv. 
QAÀotg O£ Ttg évíAeG0sV CAAog dvwo ; 
tUeyén [eoiueDOw vuvov, &mow' dotvüg. 25 
15 xsAeÓfovr. uiv cuqi Kwwoav zoAAdxig 
quei Kvmoíov, vóv Ó yovooycive z9oqoóvog 
ép(Auo. "AaóAAov, 30 


"Em. e. 
Y ? , 
isoéa xt(Aov "Aqooó(rag* cya 0 ydoig qiAov zot- 
, ? , 
viuo &vrL £oyov. omiGouéva 
v. 7. rüg oUx &rso — v. 16. égílao" — v. 17. ztoí vwog avri 


Pyth. II. v. 4. [Libri rg. Correxit Hermannus. SCH.] 

v. 14. [Libri non pessimi s"«vyc«s; vide Boeckhii Nott. Critt. 
et quae ad v. 28. dicentur. SCH.] 

v. 16. [ig/Agc ex optt. libris revocavi monitu Ahrentis de 
dial. Dor. p. 148 seq. Cf. ad Nem. V, 44. SCII.] 

v. l4. Codices partim zoí rivos, partim zoírwvog. leremias 
Spigelius zoíviuog, receptum a Schmidio, Beckio, confirmatum 
Hermanni et Boeckhii iudicio. Sic Soph. Trachin. 808. zoívigov 
Zixngv dixit. Ac Schol. legit zoíviuog explic ans cusumrix n. 

v. 22. [7woóevrt Leid. B et Heynii coniectura. SCH. 

v. 26. [y' Boeckhius sustulit, poccív, de quo vide ad OI. VII, 
24., ex libris reposuit. SCH.] 

v. 28. Omnes libri cum Schol. cvczev, in quo v digamma 
Aeolicum est, veluti in sva0ov et xovaéouig, 'de quibus Buttman- 
nus disputavit in Gramm. ampl. II. p. 63. ct 77., et ovíoyog Hom. 


/ | PYTHIA 1l. 03 


6i 0, o Zavouévas mc), Zsqvoíe x90 Óoucv 35 

Zoxglg coU £vog imet, z0A&tuGYV xcv é dua 
qivov 

20 ói& veàv ÓUvcquv Ógextió GGqeAÉ. 
VscOr Ó é£gerueig Iíova qur veDre Qgoroig 40 
, , - 

A£yew &v aTEQÓEVTL TQOYU) 

zcvvü xvAwOOusvov 

TÓr &UeQyérov dycvoig duoweig émvovyouévovg tí- 
v£GQ ct. 


Zo. p'. 
25 futs ó$ Geqíg. £UuevéGot y&Q mTce9& Koovíócig 
yAvxov £v ocov, texoor 0v aéuerer 0Apov, 
ueuouéretg qoipaoiv 
"Ho«g Ov £oí66«ro, r&v ^hig evel A&yov — 50 
TOoÀvycUfsg* GAAd vw Vüoig eig dvérav vmtoá- 
quvov 
ooGev* véyc 0b mo9ov fowóv cro 
30 é£fe(oevov Eie uóyUov. ci Óvo Ó dGuzAecxía 
qtoízovou vtAéMovrw.* TO uiv $oog Ott 
£uqUALOV ciue zQoTi6TOQg OUZ GrtQ véyvag Exéuiée 
ugUAor clue zgóriGrog o véjvag éxt 
Qvoroig* 


cQ 
Q' 


"Avr. D. 
Or. TE utycAoxevOfeoouv Ev mors ÜoAduo(g. — 60 
Zhóg Gxoww £r&güro. yox Oi xov «vrOv oid 


: cTcovtÓg ÓQv uérQov. 
35 sUvel Ób magérgomow ig xoxóvov dUgócv 65 
v. 96. uexoóv y ct goscív — v. $8. d&&rü» — v. 31. 0v: v — 


v. 94. x«9' evróv ! 


Tl. XII, 41. Est igitur daro pro «zo. Vide plura ap. Boeckhium 
in Nott. Critt. et ap. Buttm. in Gr. T. L p. 29. Eadem vox recurrit 
Pyth. III, 24, [Scholia: A4/oAxxGg vó &v&rov 7.907jyetyev. xsivot 
ye, dv ài vo govijsvea, uiroÉD émuriQioc: rÓ v, c ini roD 
do evo, xci &oc Gvcog. Confer Ahrentem de Dial. Aeol. p. 38. 
Omnino plura Aeolismi vestigia per hoc carmen emergunt, neque 
ullum est, in quo fot sint selectae formae et a vulgari dialecto 
Pindari remotae; vide Boeckhii Nott. Critt. ad v. 14. SCH.] 

v. 8l. [r hiatus evitandi gratia interpositum a librariis exu- 
lare iussit Hermannus. SCH. 

v. 94. [xor' evróv de 'Thierschii sententia Boeckhius, con- 
gruenter usui epico. SCH.] 


[ 


94 IITOIONIKAI B. 


(jeAóv move xcl vOv iAÓvv: £mH veqéha m«Qi- 
A£favo, 
i eDOog qàvzo ueDéaov , otc dno 
tidog yao zregoy ote TQÉTcV oUQcmüv 10 
VvyoréQu Koóvov: &vre OÓAov ero) Qéoov 
40 Zavoc mc duet , zcAOv myuc. TÓV E TETQU XV 
gov £roofe OeGuóv, 
"Ea. p. 
ióv OAsUQOv oy" & Ó dqUztoii jvtotOcte T£- 
Gàv v&v ztoAUxzotvov iv0££ev. &yyeAav. 
&rvev oi. Xaoívov véney jóvov Uareog (cov, 
uva zcl uóvorv, oiv £v ivógáGt yegegqógorv obr 
£y ÜsOv vóuoig: 
vOv OvUuoie vocqoiuc Kérvevgov, 06 
45 ITmT0i0L Moyiijsóeoow &uí(yvvv iv lloAtov — 86 
6qvgoig, éx à  iyívovro 6rgatÓg 
QevueGrÓg, dugortoois : » 
ÓpOiOL TOXtÜOL, TC gQcorQÓUtv uiv «cro, v& Ó 
vuTeo0e Tor00g. 


Zo. y. 

Qt0g Gmov é£ml éAm(ósGOL véxuco | verat, 90 

v. 36. EBaiov' zorl xoi rüv Üxovr. — v.38. ovoovig — v. 4l. 
dvtüf£ar — v. 49. Gvev Ó oí — v. 43. vouoig: — v. 50. zr£oó- 


tvrc AETÓV 


v. 96. Vulgo zfeàiov. zori xol róv Üxovr , sine idoneo sensu. 
Probamus cum 'Boeckhio Bothii coniecturam zI0Tt x«l TOv ExOÓvT; 
vide de Crisi Pindar. $. 260. Nam xoi zóv est: etiam hunc. 
Participium ?xovz' ferri non potest ob metrum, quum ubique penul- 
timam longam habeat, ixóvr autem aoristus nullus sit. (Fr. Ia- 
cobsius zril xoirov ixàv és , quod Hermannus et Boeckhius 
olim sic refingcbant: zori xoirov ixóvcr * émsi xrà. Sed quum ixov 
aoristus alter nullus sit, Boeckhius zorL xoicov (óvr suspicabatur. 
Postea tamen recepit quod de Crisi $. 26. p. 20. emenda verat : zzore 
xal róv ixovr. Kayserus in zrori xal qoovéovr incidit. Quorum 
omnium nihil satisfacit. Ego dudum emendavi xoi róv iAóvc 
idque ipsum video expressisse Guil. de Humboldf. in translatione; 
vide Scripta ab Al. de H. edita Vol. II. p. 292: ,,Frevelnde Lie- 
besgemeinschaft stürzt oft auch gelingend ins Elend." Quare 
id sententiarum tenori aptissimum reposui. SCH.] 

v. 98, [ov «viiv optimi libri praebuerunt. SCH.]J 

v. 41. [cvó££oc' metrigratia ex aliquot libris restituit Boeckhius. 


PYTHIA ITI. 95 


50 $&óg, O0 xci mrtQÓEVT citvOv z(ye, uci QeAcOGCUOV 
zaoagelpevet 
ósAqivo, xcl Duiqoórvov rwv £xeuabe Doovov, 95 
q , N SN 
Ss7 » o4 2 ef , L4 M M ' 
irfgoict 0E z00o0g dyngeov m«o£Ócx. fub Ób otov 
qiyaur Ódxog dÓwOv zexeyogiv. 
3 ^ n SX N , 2.19 ? , 
&idov y&Q &xag iov vanóAA &v dueyavic 
55 woytoóv "Aoy(2oyor DagvAóyoig EyOtoiw 100 
mwCwÓusvOv* TÓ zTAOvrEüv Ó& GDv vUyc mÓTUuOVv 
Gogí«g &ovoror. 


, , 
Avr. y. 
TD ài oáqe vir £yete, £icviégc qozri Tem GQév, 105 
Ll ^ ^ 
TQUvCYL zUQue T0AÀAGV uiv eUOTEQ évOY Cyviüv xol 
6rQcTOD. &( ÓÉ mig 


jn xrecreG0l ve xci mtQi viu Ay& 110 
60 &reoóv vw Gv 'EAAéÓóa vOv méQow yevéoUct 
UZÉQTEQOV, 


qcsve zocm(Ó. meLcuuovél zzvi. 

r ? 1 , ? , , , , ds T) - 

svavüéc Ó dcvoDácouct Or0A0v cuq? cote 

xtAcÓícr. vtórer. uiv dQnyss V'9coo0g 115 

Óavov zoAíuov: O9cv quui xoi 6à v&v &méloovc 
óófav svotiv, 


v. 53. düivóv, xexayooíov. — v. 56. ztórtuov cogíeg, Coigtov. — 
v. 97. ztE7z00tiv, — v. 98. uàv — v. 6l. weveG. 


Mitscherlichius dvósí£or proposuit. SCH.) 

v. 42. [Quum ante oí digammatum óà' ferri non possit, ex 
ingenio particulam induxit Hermannus Orph. p. ?87., ex libris 
Boeckhius. Idem v. 43. vógoi:c ex iisdem ; cf. v. 86. SCH.] 

v. 90. [Vulgatam ex fide librorum omnium mutavit Boe- 
ckhius. SCH.] 

v. 93. Vulgo àdxog dOivOv, xexeyooícv. Genitivus restitutus 
a Boeckhio e libris, probatus etiam Hermanno. [Sed is Opuscc. 
VII. p. 118. ad pristinam scripturam revolvitur. SCH.] 
zs M 96. [cogíeg &orog scripsit Bergkius, coll. Isthm. VI, 18. 

H. 

v. 94. [Libri inter zzoosiv et zszc«ociv fluctuant. Hoc cum 
Scholiis et Hesychio (zszc«osiv: ivósibo:, onuzvo:; sed idem 
mzs7z00tiv' 0o)vor) reduxit Boeckhius. Confer Buttmann. Gr. 
ampl. II. p. 288. Lobeck. SCH.] 

v. 98. [u£» praebuerunt libri. Statim v. 61. libri xeve& prae- 
ter Guelf., qui Pauwii correctionem firmat. Olymp. XL 97. xzvec 
mvtvocuig. SCH.] 


96 HITOIONIKAI B. 


'Em. JY. 
65 vc uiv &v izm0600160w dvógsGó uovcusvov, v6 Ó* 
&v zefoucycuów  Dovàol 0$ mosopivsoou 190 
dx(vÓvvov iuoi £xog mori 6b mvvc Aóyov 
éxcuveiv zagéyovti. qoioe. vÓÓs uiv xavc& Do(n6- 
6cv éuxzoAGv 195 
u£Aog OxtQ ToAwg &AÓg mfuETOA; 
vó Kaorógsov Ó' £v AioA(ósGGL yogÓcig Exo 
70 GOgi6or yéou ETTOXTUTOU 
qóguty7oc &vrOutvog. 130 
jévor oiog £660l uaDov: xoAóg Tow mz(ücv zc 
TOL6(V, Git 


Zo. à. 
xcAóg. O 0E -Paücgevüvg tU TÉmQeyev, ÓtL qvo 
Keys weomóv ducugrov, ovÓ dmérowt 9vuOv 

, P4 E 
véQTevct FvOoUev* 135 
75 oic auQUoov zcAcucig Éxev ciel poro. 
E ANT , S del SAU 
&qLeyov xcx0v cugorégotg óveBoAuüv vzogavtteg, 140 
ógyeig drevig dAomÉxOV ixtAot. 


v. 65. divógdct — v. 66. morí óc zovro — v. 69. , 098g 9i- 
Aov — v. 14. doprizov, — v. 19. Bgoróv. — v. 16. vmog&zisg, — 
v. 78. x£güsL 





v. 659. [&vóosoc:, ut Pyth. V, 64., metri gratia Hermannus. 
SCH.] 

v. 66. Vulgo zrozí óc zc&vro. Codices plerique et optimi zozi 
ztívro, quam scripturam Boeckhius antiquissimam iudicat, lectio- 
num, quae in codicibus feruntur; est enim in aliis mori EmovrC, 
zorí 0 G&movre aut zorí Qe z«ívra. Sed particula ó& in media 
sententia locum non habet. inseruit igitur Boeckhius, cé, de quo 
vide quae diximus in Commeníario. [Bergkius c: zorizvra. sCH.] 

v. 69. Vulgo zoooig 9£1ov. Boeckhius ex emendatione z End, 
addicentibus Scholiis, ut videtur. Censet enim Pindarum epicam 
dialectum sequutum semper £déÀsw dixisse, nunquam Qiiswv, de 
qua re vide annotationem criticam eius ad Pyth. I, 62. Non as- 
sentitur Hermannus, cuius iudicium disce ex iis, quae in Heynii 
editione novissima ad Nem. X. fin. scripsit. 

v. 42 seq. xoàlóg roi míQcv moo& zouoív, ele xo10g. Haec le- 
ctio sola auctoritatem habet. [Cum uno codice Boeckhius olim 
corrigebat : uo v, xcÀóg vic" míÜ cv ato zoo eisí. Sed re- 
cte postea sprevit. De repetita voce xoAóé, qua magnam admi- 
rationem puerorum significari putat — ego neniam puerorum pu- 
taram, ut Athenis in "parietibus solebat inscribi KoAóg, x«Aóg 6 
ósivo — Hermannus Opuscc. VII. p. 120. excitat 'Theocr. VIII, 32. 
Callimach. Epigr. 30. et Epigr. Inc. 14. SCH.] 


PYTHIA II. 91 


xeQÓoi Óà Tí ucAc TOoDTO xtoÓcAfov vtAÉD&; 
Gre y&o sivíAwov zóvov £yoíGeg Bo90 145 
80 Gxsvüg &vígeg, dBmmorOg sut, qeAA0g Og Umi 
£oxog, GAueg. 

"Avr. à'. 
dóUvora Ó' E£mrog ixfeAdv xgerci0v £v dyc?oig 
QóAiov dorÓv: Oucg u&v Ga(vov zori zárreg, dy&v 

Tüyyv ÓwmAÉx&. 150 
ov oi uer£yo Q9odosog. qAov si quA&v: 
Tot 0 £y8g0v Gv iy000g &Ov AUxowo Olzav jxo- 
Vv OorL, 155 
85 dA üAAore moríov OO0ig 6xoAw«íig. 
£y. závrc Ób vóuov sev)UyAc660g vio zQoqéott, 
zc00 vvQevv(óu, yomÓr«v Ó Adpoog 6roeróg, 160 
" qorev zóAw oi Goqol vioéovti. 401) Ó£ 90g QtÓv 
ovz éo(few, 

"Em. à. 

0g dvéyet zfor$ u&v và usivov, óv «o9 &réooig Qo- 
XtV uéye zD0og. &AA ovOL rcÜTC vÓOv 165 


v. 79. Ogoícac — v. 82. mzüvreg &yav — v. 86. vouóv — v. &9. 
TOrL uiv et cv Ó 


v. 44. [duou5rov lacobsii coniectura fuit, ab Heynio metri 

gratia, ut videbatur, recepta. Statim v. 79. fjoorzo Heindorfius. 
Libri fooróv. SCH.] 
i v. 46. Lectionem vulgatam ?zogdcr:sg Boeckhius mutavit in 
vzogo)vrisc, de quo cf. Commentarium nostrum. [Bergkius à:o1- 
Bolidv scripsit, 9zrog&vrisg coniicit. Et Uzoga«vrisc Ahrenti quo- 
que valde dubium videtur de Dial. Dor. p. 63. SCH.] 

v. 78. xtoóoi praeclara emendatio Huschkii Dissertat. de fa- 
bulis Archilochi in Matthiae Misc. philol. V. I. p. 30 — 41., pro 
vulgato x£oózi. 

v. 49. £roícog restituit Boeckhius e libris plurimis pro óoí- 
cag. Mox v.82. idem procyev praeclare emendavit cy&v ab «yy, 
probatum etiam Hermanno. [Kayserus Heynii coniecturam &zav 
laudat. SCH.] 4 

v.89. Libri duobus exceptis rózs Ó ov9'. Hermannus: ,,Scribe 
ov9 Éríooig. Non dicitur «v óé, sed Ó' «v. A4)rs autem pro óé 
adhibetur praecedente u£v Odyss. XXII, 5." Idem: ,,In aliis vocabu- 
lis dialecti diversitas coniuncta est cum discrimine significationis. 
Ita zóve nunc, zóx« interdum dicit Pindarus. Quare in suspi- 
cionem venirent haec Pyth. II, 89. zóvs u£v, nisi cod. Aug. praebe- 
ret ibi zori u£v. Hinc emendavit locum Boeckhius. Ac zozi 
uv in Leid. B est. 

Pind. Carm. Sect, I. ti 


98 IITOIONIKA1 B. 


90 ieíve. qQovegóv* Gvtüuog Ó6 vwog tAxÓutvo 
m:Qi00Gg évímabav £Àxog GÓvvegóv ig s0009s 
ze gÓte, 
Toiv O06« qgoovr(ó. uqríovrat vvysiv. -. 470 
qéosw Ó' deqooc ixavyémiov Aofóvra Gvyov 
cQiye* moti xévrQov Óé cow 
95 Acimbéuer TtÀÉDEL 
óAiG)moóg oiuog. dÓÓvrc Ó' si us volg GycVolg 
OL EUV. 175 


v. 90. iixousvog — Az 91. évézetsv — v. 99. uoyoavóvroi rv- 
qtiv. — v. 93. £vyóv y, 


v. 90 seq. Vulgatum uyavóvreo: in sola est Rom. ef. diale-- 
cti nomine laborat, quae uczevovroi postulat. Libri umtíovrat, 
reductum Boeckhio, quem. vide de Cris. S. 91, p. 90. Idem pro £4- 
xóusvog m événabsv. alteram lectionem £Axogusvor — &véna&av re- 
cepit. [Pluralis in singularem mutatus videtur a grammaticis, ne 
pronomen id ad pluralia referendum esset. SCH.] 


I 


9 


PYTHIA IIl. 


IIYOIONIKAI T". 
EPONI EYPAKOZXIXC 


KBEAH TI. 


Strophae. 


/ / 
Zo—-——uu-wuwoc 


, / / / 
/ 
JM mU u x 


, / / / JJ 
— AA — AA —AXMU—A JV ———&. UM 


/ / 


, / , , — 
——U—wuUwU-—uUy-——u---—wuc 


/ / — 
—ÁLgmALARL um uum cA) em 7 


Epod,i 


, , 
TSu-—--—uu-uu- 


/ / viv 


/, / 


/ -/ — 
— m A) mL m VM mS 


, / 
DE AMAA sa VAM Ir; m A mm mo US 


/, / 
Ld pert a e pp pd adip ol 

/ 
DOTTCUWETTU DOE APP TRECE T 
/ / / At 


/ 


d * 


100 ITOIONIKAI I*. 


». 

Hoo Xsíoov& xe duAvolóav, Zio. «. 

, A m2 e , ? ^ , ^ LÀ 

ei yoev voUU' cueréQeg &z0 yAcOOCg xoiv ev&éa- 
GUcL £ro0g, 

Coe vÓv GzovyÓusvov, 

Oioavíóa yóvov e£Ügvucdorra Koóvov, (&66ct6( v 
» / — DM , 
&oyew IloAtov dro «yoovegov, 5 

5 vobv £yovv GvÓgGv qiAov: oiog £ày Qgéyev zor£ 10 

véxvOPG vodvri&v Gusgov yvwgxéov "AoxAnmov, 

e - , - "n 

1ooc zcvvoóezGv GAxvQoc vovoov. 


TOv uiv svizzOv Qsyóe Qvycruo "Avr. e. 
zov vtAéG6QL uorQozóAQ 60r "EAaQv(e, Óousioc 
49v6&oig 15 


10 rófoww vx '4ovéíuióog, 
elg ^Aióe ÓÓuov £v QoAcuo xoripe céyvotg An0AAo- 
, ? ? 2^, 
vog. 40209 Ó ovx &A(Ow0g 20 


v. l. didivoíóav — v. 5. vóov — v. 6. réxzov &voOvolag &ut- 
Qov yvixoxéog "AcxAomLOv, 


Pyth. HT. v. 1. [Scripsi dAvo/ócv simplici 4. Nam mater 
Chironis divo dicitur; vide Pyth. VI, 22. Nem. III, 45. Nec cum 
mensura maítronymici mutatur scriptura. Altera forma profecta 
ab iis videtur, qui nomen a gí/Aog et 4?o« ducerent; vide Goett- 
lingium in Hesiodi Theog. 1002. Ubi tamen prima producitur, 


ita invaluit 42, ut in plerisque locis codices conspirent, ut h. 1. e£ 
Orph. Argon. 454. (Sed Pyth. IX, 30. recte multi libri diivoíóo.) 
Quem consensum premebat Wellauerus in Apollonii Arg. I, 554. 
Apud poetas Romanos fere Philyrides libri optimi, ut Neap. 
et Groning. apud Propert. IT, 1, 60. Apud Virgilium Georg. III, 
$90. ne Wagnerus quidem quicquam ex codicibus attulit et in vul- 
gata scriptura acquievit: apud Martial. II, 14, 6. pauci Philyri- 
des. SCH.] 

v.4. [svovutOovrog error solius ed. Rom. in Scholiis. SCH.] 

v. 5. [Solutio longae in vóov quum ferri non posset, Boeck- 
hius vo?v dedit, quod a Pindaro non profectum ratus Hermannus 
Opuscc. VII, p. 135. yvàu coniecit, quod glossa expulerit. Nam 
vou more lonum pro vógu« vix ausum esse poetam. Mihi neu- 
trum videtur sententiae satis convenire. SCH.] 

v. 6. Vulgo réxrov' dvovvíag Gusoov yvixox£og AoxAazuov. 
Quum habeatur in libris Gott. et Guelph. zéxrzove voóv»íog et 
singularis yvzeox£og contra metrum sit, Boeckhius scripsit zéxzovo 


PYTHIA IIL 191 


yíyveves ze(0cv ^hóg. & Ó dzogAavolícw0d vw 
duzaxíeut qoevor, GAAov civiosv yáuov xovOav 

Ter90c, 25 
ToóGUsv dxeigexóue quyd eoe olfo, 


15 zeli qégow6« 6mTíQuc Q:0D xcUagór. "Ex. «. 
oD0 fuav iv roézetov vvugíav, 
28* , ^ € , ei 
oU0i mcuqovor icyav Outre, GAUEtG 30 


oic zco9évot quAéoww. ércioct 
iomtQleag vmoxovoíCeGU" dowbcig: &AÀd TOL 
Q0 ioero vOv GxtóvrOv* oic cl m0AA0l zov. 35 
fori 0k quOAov iv dvÜOgokroi(00 uercióvorov, 
er , , , , ^ , 
Ogrig cioyórov £TUoOQuc zczvcívet v& 20060, 


uereucie QuosUov dzo&vrotg &Az(Gw. 40 

Üoye roiwbrav u&yéAev Gvirav Zxo. p. 

95 vzaAuzérAov Aue Kogovíüog. &AOrrog yàg £Uvá- 
695 ÉÍévov 

A£urQoiGw. x. "Agzcótag. 45 


- v. 19. uw». — v. 13. eivges — v. 14. dxsocexoua — v. 16. ovx 
Éusuv' — v. 19. )mà xovgíteg9! — v. 24. adrav 


vodvriüv — yvicox£ov, probante pluralem etiam Hermanno. [Nu- 
per tamen Hermannus l. c. ad librorum Scholiorumque singula- 
rem redeundum esse disputat, ita ut, quum in eadem sede versus 
ubique incisiones constanter servatae sint, exceptis str. y et antistr. e, 
quos locos Hermannus paulo violentius in ordinem cogit, numerus 
versuum silentio putetur interpellari. Bergkius zéxrove voOvvíog 
yvicox£ovrT edidit, quod displicet. Singularem autem attestan- 
tur etiam Scholia AV Homeri Il. Z, 110: IIívóevoog r£xzovüv 
dóvvog qnuoív. Ego, si apud Aeschylum Choeph. 61. zeveox- 
veg vócov paulo certius esset, Pindaro reddendum censerem yvioo- 
xéírcog. — lbidem plerique libri 46xA4cez:6v: 7: ex Bodl. 7 repo- 
suit Boeckhius, ut Nem. III, 52., de quo dubitat Ahrens de Dial. 
Dor. p. 138. Quod quum Hermannus de emend. rat. gr. Gr. p. 61. 
propenacute signandum  disputasset (contra praeceptum Arcadii 
p. 40. 25.), improbavit id Spitznerus de Versu Graec. her. p. 84, 
comprobat Goettlingius Doctr. accentuum p. 99., qui recentiore 
aetate alteram tonosin 46x477:60g invaluisse arbitratur. SCH.] 

v. 14. [Formam reconditiorem cxsiorzóuc ex compluribus 
libris reposuit Boeckhius. ut Isthm. I, 4. SCH.] 

vw. 16. [ovó' sola Aldina. Reliqui libri ovx, quod revocavit 
Bergkius. Asyndeton non fero. SCH.] . 


102 IITOIONIKAI I*. 


ov0 fAcPe OxomOv: iv Ü &oo tujtodp Ilv?Ów 
TóGGcug Giev vooD Becuieog 
AoBleg xowüri tao zÜDvrdro, yvdue mw)ov, 50 
mzüvva Ü6ovvt vóg* abevóéov à ovy Gxvevow: - xA£- 
zTtL TÉ qAV 
30 ov 9:0g o) (goróg £oyoig ove (jovAcig. 


xci vóve yvoUvo "doyvog EXLer(óc "Avs. D. 55 
Gew(cv zoívov COcuív ve Ó0Aov, zéuiev xoctyrivov 
uévet 


Qvoicav Gui oaéro 
ig Aenigswev. &rel aad Boifietóog xonuvolow (XE 
me99 rog. Óe(ucyv Ó' frspog 60 
35 £g woxóv voéWcig £Oequto6orÓ vw * xcl yewóvov 
z0AAol éreDgov, cu Ó fqUcgsv, zoAAav Ó Oo 
c 09 d£ £vog 65 
Gz£ouorog iv)ogÓv díóvoosv DAav. 


dAA éd vetet üécav iv BvA(vo 'Em. p. 
OUyyovot zoUQ«r, o£Aug d duqiógauev 
40 Adfoov * Aqalarov, TÓT £etev "AnóAAov: Ojuér, 10 
vAdoopet abvyc 'évog cuv 0A£GGct 
olzrgovéto l'avevo troroog Bags(e: Gv ace. 
Og quro: Báo 0' iv mQovQ wwyov TY dx 
vexooD 75 


v. 97. uodo0óxo et r0cG sigMisv — v. 98. xowdvi et yvouov — 
v. 90. vé uiv. — v. 35. éÓvucecoro — v. 36. zoAldv v 


v. 23. [Vulgo vitiose rócc  s/scie. Libwi zóoc«e cs vel diev 
cum Scholiis, unde correxit Boeckhius. Scholia: ró6cec vri rov 
TUvyOv Ó "Amóliov. và 0i diev dvri rov qic9sro. ,Cf. Pyth. IV, 25. 
X, 39. Eustathius Prooem. p. 9; Emicóacas, ó £orw énizvydiv 
xel rócoot xcv jyovv fmit ysiv. Ibidem yvoucv et yroyuo 
zemiOQv libri, nisi quod in uno zv9ov. Boeckhius yvouc, Her- 

mannus yvojLcv zov cum Schmidio probat; vide Opuscc. VII. p. 
1832 seq. (Isthm. III, 90, yzóuo zíovvoc pro vulg. zez:9cv repo- 
nit). Et dubitavit de Boeckhii ratione etiam Buttmannus Gr. ampl, 
II. p. 265. Lobeck. Me tamen prudens admonitio Dissenii in Expll. 
h. l. a revocando yvduov zi90v retinet. SCH.] 

v. 96. [zoAi&v Ó' ex libris plurimis Boeckhius, quod neces- 
sarium erat propterea, quod haec verba translate dicta sunt. SCH. ] 


PYTHIA III. 105 


[4 , ? 2. , , 
&oxaGt: xci0uíva Ó cUrQ Óuéqeve mzvQd: 
, , 3 , , , , P 
45 xaí QU uv Méyng qéoov zóos Kevrevoo Ou 
óc£ot 80 
ToAÀvm.uoreg GrÜQoxrOtow ido). vóGovG. 


rovg uiv ow, 06600 uóAÀov cUroqUrOv — Ztg. y. 

Uxécov Évvdoveg, Y] 0210 40426 u£Ar) rtrocuévor 85 

j| ysoucót Tre BÓAG, 

50 1j euo) zvol 7:9 uero Ofueg 7] yeiu vt, Ai Gcug 
&AÀov &AAOlGY Cyícov 90 
' ^ NEL 

&oyev, voUg uiv uceLazeig émeoubcig Guqéxor, 

voUg Ói mQogerée mívovrGg, 1| yv(oig mtQázrTOV 
TávroUev 

, A ' - » , , 
quguexc, rovg Oi roucig tOrc0sv OQUOUg. 


&AÀQ xégÓtt xoi Goqíc OcOrrot. "Avv. y. 
55 froomEv «ol xsivov cy vog (1606) 49v60g £v yegolv 
gavelg 


&vóo £x Qevérov xouícct 
101 &Aoórc* y£06l 0. &oc Koovícov otjoeig 0r &u- 
qoiv duzvocv 6réovov zo9£Acv100 
caÉcg, «idc Ók xcgevróg ivéGxiuwev uógov. 105 
491) v& doixóre: a9 Ociuóvov ueorevéusv 9veraic 
qoe«ótv, 
60 yvóvra vÓ z&Q z000g, oieg tiuiv ciGag. 


v. 44. üi£gouve — v. 59. msorénrov — v. 55. wcxsivov — v.58. 
ivécxqwsv — v.59. gosoí, 


v. 4. [Siégaovs Pal. C et Par. B. praestant pro reliquorum 
üi£gotve, Scholiorum àiéggvs. SCH.] 

v. 92. [zsodzrov ex mente Schmidii cum libris pluribus 
Boeckhius, qui de hac Aeolica forma explicat Nott. Critt. Ol. VI, 
38. Cf. infra ad Nem. XI, 40. Hermannus tamen 1l. c., quum in- 
cisio in decem versibus nonnisi bis violata sit, hoc versu et v. 105., 
locum ita concinnandum suspicatur: 7j yvío:g zou | &zrcv &xr, | 
Il&vro9:. Nam quod antea proposuerat 7víoig zo: &mrov rivi 
IIívro9:, rursus abiicit. Violentior profecto medela, cui tutandae 
ex Scholiastae verbis frustra auxilium petas. SCH.] 

v. 98. [évécxiutt» Boeckhius ex libris. Homerica et Pinda- 
rica forma cxíuzro, non óx5z:o. ldem v.99. goocív dedit de 
suo, quod v. 108. libri plurimi suppeditaverunt. SCH.] 


104 


70 


19 


80 


HTOIONÍKAI I*' 


wx, qíAa avyé, Blov aücvorov 'Ea. y. 
Ozeb0s, r&v Ó' fumQuzvOV CvtAe geyováv. — 110 
e| 0 GOqoov vrgov £vov fru Xtíoov, xob ti oL 
qí(Argov iv 9vug ucAwágveg Duvot — 

&uéregoL T(Uev* (erEoC voL uév vw m((OP — 115 
xai vvv £620i6L zcQcoyeiv GvOocow Otgu&rv vocov 
5 "uve Zeroióm xexAquévov 3| meréoog. 

aL zv &v vavotw uóAov Toviev réuvov Q€Ac6Gcv 190 
"AgéQoicav iml xoéveav zeQ' Aivvoiov í£vov, 


Og ZvgexóGoGcuóL víus DacusUg Zo. ó. 
zQcUgG Gotoig, o9 qXQovéor dycVoig, $vorg 0t Qev- 


tteorog aero. 195. 
TQ) uiv oiovtos qéoureg, 
& zorépav vOy(ewwv. Gyov yovo£av zt Óp v GÉ0AQV 
Ilv)iov ciyAav oreqtvote, 130 
' 
TOUG dgireiov Dep£vizog £X iv Kíóoe aoré: 
&6rígog OovUgov(ov qui rii ovytoregov xetvo 


"qog 135 
£hxóuev xs fo90v zóvrov mtocGcig. 
GAA erevéao ca uiv &yóv &o "Avr. Ó'. 


Mervoí, v&v zobDoat za. £uóv A960 vgov Gv Iovi 
uélarovien Veuc 

6csuv&v Qe0v &vviywa. 140 

ei 0$ Ayo Gvvéuev zogvqér , Iéoov, og(av éx(-. 
Gre, ucvücrvorv oi60« zooríoov: 

£v auo £GÀ0v mere GvUvÓvo Óotorvcct Baorois 145 

düdrvorO. TG uiv cv oU ÓUvavrci vijztOL zóGuo 
qéoew, 

&AM Gyo80l, và zcAG robarrtg iio. 


y. 65. xf» uiv — v. 69. "Aot9ovcav — v. 74. Eis — v. 16. ms- 
oxccoig. — v. 8l. cov óvo 


v. 69. [Legebatur  AocS'ovaav. Correxi cum Bergkio. SCH.] 

v. 44. [Vulgatam £&is Kíóóc ex Scholiis indiciisque librorum, 
qui &Àev Kíóóc praebent, correxit Boeckhius. SCH.] 

v. 8l. [cvvóvo, bina, libri paene omnes. Vide Reizium de 
Acc. Incl. p. 108. Deinde pro óoíovzc: Plutarchus Consol. Apol- 


PYTHIA III. 105 


ziv ói oio eUOcutortag Eretot. "Ea. Ó'. 180 
85 Acyérey yáo TOL rigevvov Dégzercu, 

& nv  Grügoitov, Ó u£yag. aórtLog. cicv ó. dogqcAije 

0Ux fyevv ovv Aiex(óc zcoà lhjà& 

ovre T«Q cvm Kádug* Atyovvet uev Qoo- 

TOV 155 

OADov Ox£ororov OL Gysv, oite xcl yovGcumUxGvV 
90 usAzouev&v £v 090e& Moi&v cl £v &xremAo(g 160 

-&ov Owfetg, 0100 Aouovíav y&uev Docmw, 

0 óà lVgoéog svjovAov Oéfrw mciÓe zAvráv. 


zc (tol Óc(Gevro mTcQ duqoríootg, ^ 2rg. &€. 165 

zeli Koórvov zci0«g Becwujeg idov yovoéetg zv 
&Ógeig, &£Óve Tt 

95 óffavro: 4ióg Ó& ycow 

&& mQ0TÉQOv uereqieniiuevot 2LCLLT GO Fore 09- 
96v zagÓ(ev. iv $^ ebre 40Óvg) 170 

TOV uiv OcelcuGt QUyerore £gijuG Ger T) cg 

&/qoo6U vag utégog ei rotis ' dráQ AtvzGA£vO ve 
Zevg mero 176 

ijAvÜsr ig Afyog iusQróv Ovoive. 


100 vo) ói mcig, OvTtQ uOvov c(cvérc "Avr. &. 
vízvev ev Gic On, &v z0ÀÉuc TOboug dzÓ wv- 
yv Aurov 180 


GQGev TvoL acióuevog 

ix. Aovaóv yóov. ti ó& vóo nig Ere Vveróv GAc- 
ele ó0ór, yo] T00G peau 

rUyy&vovr tU mGGycuev. GAAore Ó GAAOQcL zvocl 


lon. XI. p. 550. Hutten. Goívvvro:, quod fortasse verum. In Scho- 
liis Pyth. V, 74. ó£óovro: scribitur. Sed in Gottingensi ó£ovra:, 
h. e. 8ofovrat, esse video. SCH.] 

v. 98. [..Hoc versu etsi non neglecta est incisio , tamen nec 
per eam avelli ye ab suo nomine debebat, nec per se grata est 
productio huius ,Particulae in tali loco metri. Quare Suspicor 
AsvxoÀAÉvO y' «v Zs?g zorro esse a Pindaro scriptum." Her- 
mannus l. c. p. 197. SCH.] 


106 


ITOIONIKAI I'. 


105 dwurerüv óvíuov. OABog ovx £g uexgÓv dvógowv 


110 


| . oyetot, 
&omerog evv dv émijoíoeig Emmwon. 190 


OjuXQOg £v GQuxQoig, u£ycg iv usyéAowg "Em. &. 
»" M] , , ? 9. N 

t6604€L* TOP Guqémovrv citt qooootv 

Oc(uov dox5oc xev éiu&v QtgemsUov uoycviv. 
ei ÓÉ uot mAoDrov Qt0g cov óoffcu, 195 
&m(0 Eyo xAfog sDoéGUoL xev d qAOv moó00. 
INéovoga xol 4iouov 2agrióóv, dvügozov qiie, 
&$ iméov wshaÓtvvOv, víxvOVeg oiv Goqool  — 900 
[v] , e 052 ^ - ? ».2 
&QuUOOCV, yuyvo)Ozousv. c Ó dotvo zAewcig cotócig 


115 jgoovíe veAéUet. — rogotg 0$ zocfao0. tUuagéc. 905 


v. 106. 0e zoA)s s)0v' iv — v. 108. gosol 


v. 105 seq. [Hermannus, ut iusta incisio (vide ad v.52.) red- 
datur versui, Ll. c. p. 136. proponit: vyimsrüv cviucov. 0Afog àv- 
OoGv ég ucxoóv Ovx £oyerow.. SCH.] 

v.106. [Disseniuszeuzoivc, Hermannus vel Zozsrog vel &z4s- 
zog coniecit. Prius horum reposui, a me iam aliquot annos ante 
occupatum lbyc. Rhegin. Reliq. p. 99. Kayserus d:vuooog ludit. 


SCH.] 


DL 


Q' 


PYTHIA IV. 107 


HI YOIONIKAI 4. 


APKEZIAA, KYPHNAIX€Q, 


APM A T I. 


Strophae. 


, / 
-u-—--uu-—uwnx 


, / , Li JJ 
—Uw——KuUwU-uwuU-—--——wu-—-—wuwuv—uu- 


L4 » / / — 
————— Uu —uwUy—-—-—u-—--—wu-—do 


, y — 
POCRLRT NEL (IR e UE eme 


/ / T. 
—ou—uu---co-o-oo- 


, , , IJ 
————— M ———AU—Kuu—wuwwuy-— 


Epodi 


y / / V 
————X UU —uUwuUy-—-—u-—-—u- 


, 
EDU yrgyzc£4yz-ljg-og* 


/ / / 
i eysuna3- 120) «2d. A y) — vg 


/ 


, /, — 
avid NA mU NAA mmm NE TRA, 


uev uiv qoi 6e m«Q' cvógl | iam rix &. 

6rüutv, eT TOU pecvaji Kvodvag, à Oqoc xoucgovrt 
60v "AgxsG(Ac, 

Moice, Aeroíócuotw oqeiiduevov ITvoovt LÀ Pes 
oDQov DurGV, 


108 IITOIONIKAI AZ. 


£vQ9a morb yovoíov Zhióg aümvóv máotÓoog 
5 ovx dxo0cuov "AxÓAAoOvog vvyOvTOQ ioéc 
goo: obuor5oe DBérrov xeQmogógov hwec, 
ieQcv 10 
vüGov Og $Ónu AutOv xr(oGtev £UdQuetOv 
zÓAw £v Goyitvww ucotTG, 


xci v0 Maós(eg Exog dyxouíocw — "Avr. e. 1o 
10 ifóóue xci Gv Orxdrg vyeveG Onoowov, Ave 
TÓ aO0r& ÜeuerQo 
Toig GaémTvevo. GOarázov 6róueroc, 0£oa0wc K02- 
40v. &zt Ó ovrog 
axut9£oicw  "Iácovog ciyuerüo vevrctg: 20 
KéíxAvre, moi0sg vmztQÜUuov vt qoTOV xol QtQv' 
qeui y&o vüg0  &b &umAÓxTOv morb yüg Ezio 
zógar 95 
15 doréov ó(fav qvrsvoscDon us2qotupoorov 
Zhóg év "Auucvog 9:u£DAotg. 


? , 

Ea. «. 

dvi Oshgívov Ó &eyvmteQUyov Urzovg dusibav- 
Ttc Voce, 30 


v. 4. Zhióg Oovíycov ztáosügog, — v. 5. iégsa — v. B. doyuó- 
£ytt — v. 14. dumAdyxtov 


Pyth. IV. v. 4. Pro vulgari e/:zóv Schmidius ex Aldina o5-- 
TOv scripsit. Cf. ad hanc formam Arat. Phaenom. 522, 691. [et 
Bergkium Anacr. Reliq. p. 195. óov/zov .Heynii temeraria erat 
correctio. SCH.] — v.5. Libri i£ose et izof£c. Hermannus sequi- 
tur hoc, ut ap. Callim. epigr. XLI, 1. íco0cx est, quae forma nata 
e longiore ízoríec. Boeckhius scripsit oc, ut dicitur íosvc, ioóc, 
quum metrum hanc pronuntiationem postulet, ceterum in medio 
relinquens, io£« an ízo£« Pindarus scripserit. [Ab importuna Nea- 
politanorum scilicet codicum interpolatione I7v2c« locum defendit 
de Crisi S. 91. p. 91 seq. SCH.] 

v. 8. doywótvri quadrisyllabum Hermannus Homericum (Il. 
IL 637.) putans, non Pindaricum, correxit coycevrz:, receptum 
e Ac Par. B suppeditat coyrsvr:i. [Cf. Olymp. XHI, 66. 

v. 14. [Ex optimis libris et Scholiis Boeckhius cdAizAcxrov 
reposuit, quum cAízAayxros insulam mari oberrantem significet, 
qualis Delus aliquando fuit. Contra Lobeckio in Soph. Ai. 598. 
credibile fit verba zà&$e (ILAADLT'), mAnyvvut, nÀ5ooo (ILAAI") 
non minus inter se cognata esse quam Germanica illa schlagen 
et verschlagen. Quare cAímAexvog et dAímAoeyxrog apud poetas 


(o PYTHÍA IV. 109 


&vía v cvv £oevuOv Óíqoovg ve voutcootów ctA- 
AózxoÓag. 
xtivog OQvig ÉxveAevriOs, ueycAüv moAlov 
20 ueroóxzoAw Ooav yevéoQet, vóv more Towovíóog 
&v TQ0y0cig 35 
A(uveg Qe GvíQu sidou£vo yeicv Ói0óvr 
Eve. T0cjoeüev. EbDquog zcvopeg 
Offov* cio:v Ó' ixí oi Kgoríorv Ze)g zer(o 


&xAcyÉs Doovv&v: 40 
&víx GyxvQev TOTl yoÀzÓyevvv Zro. p'. 


25 voi xouavávrov ixíroo0t, Qocg Apyobs yc2róv. 
Ócósxe ÓR mQÓTtQov 
EN 2, - , , ei , 
&uégeg ib JQxsavoD qíoousv vovov Om-tQ yalag 
&pijucov 45 
&ivéAtov. ÓóQv, uijóscw &rvom&oGoavreg cuoig. 
vovrézi Ó  olomóALog Ocíucv £xiA9er, quu 50 
dvÓgóg eióoíov zoógoww w«ducvog* quA(ov d 
&réov 
30 d&oyero, Éevorg &v &1UÓvreGOwv. eUeQyévou 
Osamw imayyéAlovmt zoGrov. 


C 
Q 


v. 92. sod oo9sv 


praesertim ócoidf£ovrog idem valere existimat. Contra Lobeckium 
C. O. Muellerus disputavit in Nunciis Liter. Gotting. 1838. nr. 112. 
p. 1108 seq., qui &Aízi«yxrog epitheton insulis et litoribus pro- 
pterea relinquendum censet, quod aestu maris increscente litora 
huc illuc vagari videantur. Sic promontorium Megaridis vocatum 
AlyizÀoyxros, nec IlÀ&yxrog Odysseae aliorsum pertinere. — Vel 
sic tamen codicibus obtemperandum fuit, quorum scriptura com- 
mendatur Callimachio &4uzAzé, Aeschylio 9o«1c6oozAnxroc, Perss. 
299. Adde Rostium Thesaur. L. Gr. p. 139. Ellendt. Lex. Soph. 
LI p.370. SCH.] 

v. 19. [Vulgo usyciov, quae tonosis genitivi pluralis fere est 
in codicibus. Neque iniuria vindicare videtur Buttmannus Gr. ampl. 
I. p.146. SCH.] 

v. 22. [Bergkius et h. l. et Pyth. X, 52. zocooc9sv scripsit. 
Recte. Nam ex Simonide Etymologicum M. p. 692, 25. affert for- 
mam. solutam xverozgoíocv, fr. CXLVI. p. 126. ed. meae. He- 
sychius zooío7c (xooíons)' zoco«c. Adde quae Ellendtius ha- 
bet Lex. Soph. II. p. 676. SCH.] 

v. 90. [Vulgatam &oysro a Scholiis confirmatam revocavi de 
voluntate Kayseri p. 48. Boeckhius cum libris plurimis doysre 
dederat. Imperfectum Bergkius quoque praetulit. SCH.] 


110 HTOIONIKAI Z. 


&AÀ« y&Q vóorov T0óqecig yAvxtQoO — "Avr. D. 
XOAUEV uelvon. qiro Ó EsgiarvAog T'evaóyov tei 


« ciírov Evvocíóc. 
&uusvow yiyvoOxs Ó' imswyouévovo: &v O0  tÜ9Ug 
&omibeig GoovQec 60 


35 O:freoc TQorvyOy &&vtov tn orevos Oo?vot. 
ov cariinoé iv, dÀÀ ijoog iX dxrciow 909v 
qeuot. oi. yeio ávrege(oetg Offero (kAexe Ócwo- 
viav. 65 
mTeUUoucL. Ó  cUrüv xcvrexAvoUsGav ix Óovoerog 
ivoMov QGusv 60v GAuc 


'Em. p. 
40 tongue, vyOG zEAdyzU ózou£vav. 1) u&v vw óxrQv- 
vov $«uc 70 


AvGwurÓvoig Q:ocmóvrto0w qvAdíew vv Ó &d- 
Porro qo£veg 
xal vvv &v TO Gp rov váo z£yvtat 4ipiag 15 
£UQUvyOQOv omápue: zov eos. el 60 OlXOL VLV 
pis zo gg órtov 
E oróue, (T'atvegov tig isocv Exqouog 90v, 
45 vióg iníoyov llocsóccovog &vo£, 80 
róv zToY Evgome "TwvobD Qvyérgo víxre Kequ- 
60D mzaQ' ÓyQcug 


vevQ«vov molor x' imweavouévov Zr. y. 


M 36. dmídnoi vw, — v.39. évaMig — v. 40. ürovvov — v. 44. 
"Ato 


v. 96. Vulgo czí9moi viw. Hermannus cz/95ot iv, h. e. ol, 
de quo vide Ruhnken. Epist. crit. L p. 115. et Hermannum apud 
Heynium. Probavit hoc Boeckhius, dubitante tamen Buttmanno 
Gr. ampl. I. p. 205. - 

v. 89. évolío lectio est non Pindarica. Potius Qovoorog egere 
Viti epitheto, unde Boeckhius recepit I. Fr. Meyeri, unius ex 
Heynii auditoribus, emendationem. "Thierschius vero coniicit £»o- 
Aíov, quod non spreverim. [Nuper etiam Hermannus Opuscc. VII. 
p.138. scribit éveAíov. ,Gleba," ait, ,,primo dicitur ab unda navem 
obruente in mare deiecta, deinde maris fluctu ablata." Modo 9o9- 
eerog carere possef epitheto. Per se enim &Aue évolía non ma- 
gis reiiciendum quam ea, quae Lobeckius habet ad Aiac. p. 138 seq. 
Ned cf, vers. 274. SCH. 


PYTHIA !V. 111 


eiud oi xeivev Ads 60v. Zlavcoig sUoeiav Gregor. 


TÓTE y&Q utycAcg 85 
ifaviovavron Z4oxeÓe(uovog "Aoysiov ve xóAmOV xcl 
Mvxqvav. 


50 vOv ye uiv dALoÓezüv xowóv rDgnQoóst yuvcvxGv 
£y Aéyeoiwv yévog, ol xev vávóe GDrv viug ev 90 
v&Gov £V Ovreg véxowvrow qvo xeAcaveqoéov zeótcv 
OsGzÓvav* vOv uiv mOAUyQUGOQ zOT iv Óciueri 95^ 
doifog duréos Qéucci 


55 IlóOwv vcóv xorofcrra yoóvo "Avr. y. 
v6rígo vásGOLi zo0Adg dyc«yciv IVe(Aot0. 900g ziov 
réutvog Kgooví(óo. 
à óc Mmuósíag &xéov OT(yeg. Evwofav 0 dxívgron 
6107 C 100 
e ? Li ^ 4 - , 
TloOeg &vriÜtOL Zvxiwv ut zAvOVTEG. 
9 uéxeg vit IoAvuvaorov, 62 0" £v rovro 2óyo 105 
60 yonouóg co9c0cv usA(óGeg f:Agí0og eUroudro 
nEAcÓQ 
e , »| ? , , 
& 6t yaío&w £grolg cvÓcocióC TexQouévov 
paow£ &ugavev | Kvoéve, 110 
^ 
'Ea. y). 
ÓvgüoOov qqvüg &vexowousvov zowe vig fora 
$ ' l 
Toog UtOv. 
t. 7) à ^ 4 - L3 94 5 
1j ucc ài] uere zol vir, ore qomizevücuov 1906 
CC, 
v. 51. duuvaost — v. 56. dyeayiv — v. 61. ovódcaco — v. 69. 


Kvodvag — v. 614. dre 


v. 40. [drovvov praetulit Boeckhius ex aliquot codicibus ob 
sonum pleniorem, ut v. 170. Govvsv, v. 82. Qyovro. SCH. 

v. 94. Vulgo duuvscii. Boeckhius cuvccs: e libris. Cf. ad 
Pyth. I, 47. 

v. 96. Libri zoóvo à  voríoo — dycyiv aut Gyoysv, Gyoys. 
Thierschius coniecit yoóvo v6ríoo — cycysiv, probatum Boeckhio, 
qui de hoc loco optime disputat in Dissert. de Crisi Pindar. S. 20. 
' p.595. Hermanni sententiam vide in Heynii editione. 

v. 62. [Kvocve Boeckhius ex optimis libris, pendens a v. 
zezocouivov. SCH.| 

v. 61. [Recte Bergkius pro vulg. grs, quod est in multis 
libris prorsus omissum, restituit ors illud, de quo vide supra ad 
Ol. XI, 90. notata. SCH.] 


112 ITOIONIKAI AZ. 


65 ze6l zo roig 0yÓoov (AA u£oog "AoxeolAag* 115 
TO uiv "AmóAÀov & ve llv0O x$0og i$ dugvenió- 
vov £TOQtv 
izx00gouíeg. dz 0 c)rÓv £yà MoílGoct óc6c 190 
xcl vÓ zyyovGop váxog xouD' usr& yàg 
«ivo ztàevocvvov Muwvàüv, Veózoumtot 6quow vue 


gvrevütv. 
70 víg yàg doy&à Ófforo vevuiiog; Zo. ó'. 
víg Oi x(vÓvvog xgertgoig dócguavrog ÓQOtv Aog ; 
Oéogorov xv lleA(av 195 
if dyavàv AioAiGv Vovéusv yelosGow 1] [ovAcig 

C TOL. 


1A9€ ÓÉ oi xQvótv mvxiwwo  ucvrevuo Ovuo, 130 
a0 uéGov OuquAv eUÓévógoio On0iv uovéoog: 
, - / 
79 vov uovoxgQuaióe z&rvvog £v qvAazG Gyeüéuev 
uet, | 

&UT Gv eix&vov dzxó ovoUuOv ig sUÓt(tAov 135 
, , - , - 
j9ova uoóAQ xAawüg IoAxov, 


€ CNRC T ? , edes 43 , ? , 
$eivog eiv ov d6rÓg. 0 Ó' ga yoóvo "Avr. Ó. 
(xev eiyueicw Oi0Uucuoww. dvijo ExzeyAog* io9Ug 

Ó dGuqórsQÓv viv Eyev, 140 


v. 65. rovrov — v. 66. "Auguixrvóvov — v. 19. dwveyunzzoig. — 
v. 79. uw 


v. 69. [rovrov Heynius ex uno Bodl. C. Sed zeici rovroig 
intellige: huic Batti proli, quae nunc vivit. SCH.) 

v. 66. [De scriptura cugixrióvov vide Boeckhii Nott. Critt. 
ad Nem. VI, 40. Vulgatam defensitat Kayserus p. 49 seq. SCH.] 

v. 42. [cxduzroig ex Par. B cum Hermanno Boeckhius, ne 
cxvuuzroig prima. brevi aures laederet. Cf. Isthm. IlI, 71. SCH.] 

v. 58. [De reposito a Boeckhio coc vide ad Ol. VIII, 46. SCH. J 

v. 81. [zeoócA1éc« quibusdam libris obsecutus cum Wakefieldio 
et Hermanno Boeckhius dedit. SCH.] 

v. 84. [Sola Romana «zceofiízoio, nisi quod apud Tzetzen Ly- 
cophr. 175. et creof«roi «€t dreof;jroi:o legitur in codicibus. 
Reliqui libri Pindari ézeoficxzoio, quod Boeckhius a zcofic£co fu- 
turo repetit. At ne est quidem verbum zeofjíé£o. Quum autem 
Scholia &reofxroio exhibeant, verissime Hermannus reposuit ireo- 
pvxroi0. Eo vocabulo usus est Empedocles apud Plut. Mor. p. 
400. B. oreguixroict ztoogoz0:c, et Euphorio Et. M. p. 162. (fr. 
CIII. p. 158. Meinek.) crcouvxrov óuuo. Vide praeter Hesychium 


PYTHIA IV. 113 


80 & vs Moeyr(vov £mzwwyootog &Quógowoe  Q'exroiot 
vtoig, 
Gugi ói aco eA Ee Orcyeto goíocorreg Ouoovg* 
ovÓt Honey mÀóxauoL xeoU£vreg Qyor deo, 145 
GÀX Gzav vorov xora(düvoGov. viyc 0 svÜUg iv 
6gtrégag 
éoré)o yvdueg drcQuUxrow0 m&iQouevog 150 
85 iv dyooG mAp(ovrog OyAov. 


'Em. ó. 
TOv piv oU yíyvo0xov* ómiGouévov Ó fumeg iG 
tUTEV x«l TÓÓE* 
Ot zov ovrog AzóAAGOr, ovó: uv qaAxáguaróg 
iov, mÓGiG 155 
"Aqgoürag :- £v 0i Né£o qovr Vavüv Auraoc 
"Iquieóstog aoionc, "Qrov zci 6&, ToAucetg "EquiAse 


LÁ 


«ves. 
90 xci uàv "Tuwvov (Aog "oríut0og Qjosvos xoct- 
zvÓv, 160 


& druévov queoéroeg ógviusvov, 
»" - - , , » 
OgQ« tig Tüv £y ÓvvavQ quAovcvov Grbavav ivo. 


Tol uiv dAAdAoww cgueióuevot Zwg. &'. 165 
v.81. zeoüaAéía — v.89. oiyovr — v.84. dreofiiro:o — v. &9. 
"ExicAra 


8. v. Bentleium in Hor. I. Carmm. 9, 18., Porson. Addend. Eur. Hec. 
v. 998. p. 98. Schaefer. et Ahrentem de Dial. Dor. p.93. SCH.] 
v. 89. [Libri quidem omnes 'Egicàze, quod revocavit Boeck- 
hius,. cuius vide Expll. p. 271 seq. Verum Scholia Harleiana Ho- 
meri Odyss. 4, 308. teste Porsono: ziià zo) z ró Ovouc. — £v» 
Né&o p&v qavzt Swovsiv 'Iguuitüsiog moiüeg dg t€ xci oi roÀug- 
osg Emzxiclro. Accurate de his formis et similibus praeter 
Meinekium Hist. Crit. Com. Gr. p. 152. disputat A. Giesius de Dial. 
Aeol. p. 949 seqq., qui p. 396. h. 1. "Emidiro , quam scripturam 
Boeckhius in Nott. Critt. ex sola Cratandrina fluxisse putabat, de- 
fendit. Sed quum Scholium illud non integrum habeamus, facile - 
fieri potest, ut videatur illam. formam testari, non testetur. — 
Haec scripseram. Nunc suspicionem veram esse docet hodie al- 
latum Vol. HI. Crameri Ann. Paris. p. 412, 19. : qui. haec protulit 
ex Harleiano: Ilívàegog ài év Nàfo và xoc «UrOUS icroosi ys- 
yovéve.: "Ev N. nm gari - m "Esiáhra. Evanuit iam praeceptum 
illud grammatici à;£ zoü z v0 Ovou«. SCH.] 
Pind. Carm. Sect. I. 


114 IITOIONIKAI ZA. 


qágvov vowbv : dv& Ó muóvong ÉcovG v émwvo 
zoorQozc0cv lleA(eg 
05 [Íxero OxeUOOv* véq 0 c)r(xa gamTÓvoug &olyva- 
TOV Z£01ÀOV 
Orfeo) uóvov duqi z00í. xAímvov 0E Qvuo 170 
óstue ztoogévvemé* lloíev yeiov, c) Bev, eUyect 
moroló fugev; xoi víg dvÜ)gomOv 6t youavyevéav 


aT0ALG 1 175 
Éovijuev ya6voóg ; £y9(6vow0t uy] Mevósow 
100 xerouitveig eim yévvov. 
vóv Ob Q«ooxocug dycvoiow A0yoig "Avz. &. 
c  dueiqüu: deuil Qi0eoxaAav Xeloavog ois. 
&vrQo9t y&o véouct 180 


cT&o XegwAo0g xci duivoag, ive Ksivrasgov us 
xoUooc, Qo&bev ayval. 
tixoGL. Ó £xreAÉOcig fvwrvrODg oUvs foyov —— 185 
105 obw f£xog tÜvoémrAov xeívowow sizmow ixóuav 
oizcó, doyalev xout£ov oroOc duo) (aouevouévav 
o) xcT ciocv, viv mort Z&Ug GmoOsv Acyévo 190 
AióÀg «ci moii, viv. 


? , 

Em. &. 

z£0Pouet ydo vw llelíav G&Usuw Azvxoig mwWhQ- 
GavvG qoo 


v. 95. zozr5voig — v. 103. XaoixAoig — v. 109. uiv et gosolv 





v. 95. [Libri zezr5vec. Mutavit Boeckhius. SCH.] 

v. 103. [Miram formam Xewo:xAoig. confodit Boeckhius Nott. 
Critt. h. L, qui ex libris plerisque XooixAo?g edidit. Pal. C Xo- 
QuixAdg. Addo testimonium Scholl. Arist. Pac. 312: IIí(vó«wooc* "Av- 
Too9s (dvroóO9s Ven.) y&ào vou, magt XoouuAo?g xol duAivag 
(sic) SCH.] 

v. 105. Libri plurimi évroczs1ov, quod aliunde nom cogni- 
tum. Schmidius svroczsAov de coniectura intulit; habent hoc soli 
Gott. Par. B et, quantum perspicere licet, Leid. B. Heynio pla- 
cet éxroczslov [quod Scholiasta alter legisse videtur], insolens, 
uti etiam Schaáefero ad Gnomicos poetas Graecos p. 3960. Sed bo- 
num videtur s)roczsAov; cf. Commentarium. 

v. 113. Vulgo 9xcusvot usv& xoxvro yvvoixóv, quod Scho- 
liastes exponit usr& xoxvrov. Sed hac genitivi forma non utitur 
Pindarus. Quare Boeckhius cum Hermanno e multis libris sceri- 


PYTHIA IV. 115 


110 dueréoov &z06vA&oot [weloc doysóvxGv voxéov: 195 
oí u', &xel máumQorov siÓov qéyyog, OmtoquiAov 
&ysuóvog OsíGavreg Vüow xüdog Ocsire qQiuévov 

ÓvogegOv 200 
&v Ócuac. Onxdusvoi, uíya woxwvto yvveucov 
xovBÓca m£uzov Ozcoyévoig iv zogqvoéoic, 

115 vvxii xowcGavreg 00óv, Koovíóc 0» voéqev Xei- 

oovt Óoxav. 205 


&ÀÀ& roUvOV uiv xeqAcwus AÓycv Zxo. g. 
iore. AevaíaaTOv Ói ÓÓuovg mcrfQov, xtÓvol moAL- 
T(i, QQi6GoTÉ uou Gaqéog* 
Ai6ovog y&Q mzcig E£mwoovog oU Éevav ixoluav 
yoicv GAAGV. 210 
duo ó£ us Qeiog ícove xwxAxozov zoocgQUóa. 
190 agro. rov uiv ige29óvr. Cyvov óqdeAuol zoroóg. 
ix d &Q e«)roD zougóOAvfav Ódxove yuocAiov 
yAsqotoov * 215 
Gp míQu wvyGv imd yíüwuosv iÍalgsrov 
yóvov ióov «dAMOTOv &vÓgOv. 


xol xcGoiyvqroi GquGtP duqórsQot — "vt. S'. 920 
125 ijAvÜov xsivov ye xer& xAíog: £yy0g uiv guo 
zo&vav "Tmzeoróc mov, 


v. 113. 9oxdusvoi usrà xoxvro — v. 118. ixóuav — v. 192. zo 
— v. 125. "Pasonióc 


psit uéyo xoxvrà, et comma posuit post 97xcuzvor. — Mox v.118. 
lectio est ixópoev, pro quo Boeckhius cum Hermanno scripsit ixoí- 
pev. [Reisigii coniecturam Comm. Critt. Soph. O. C. d 199. àv 
(xov proponentis excussit Hermannus de cv part. p. 162. SCH.] 
— v.120. [Quidam codices Zyvov. Cf. ad Pyth. IX, 82. Ceterum v. 
119. zoocoóc exspectes. Vid. Ahrens de Dial. Dor. p. 183. SCH.] 
v. 122. [Legebatur z£oí. Hermannus Opuscc. VII. p. 140: ,,Re- 
tracto accentu scribendum Gv z£g: syvzàv y&Ornotv, ut zo: sit 
valde et iungatur &v wvyàv yá9756:v, secundum Homeri illud yz- 
y59st 0i gofvo." SCH.| 
v. 125. ['Pz£o70c Boeckhius cum Hermanno, ob metrum. Cum 
libris consentit Schol. Victor. Hl. Z, 491: 'Eyyvc uiv Os05s xoa- 
vons "Pz:omíóe Avroówv. ldem Boeckhius statim post [xsv edidit, 
de qua forma v. ad Ol, IV, 11. SCH.] d 


116 IITOIONIKAI ZA. 


& ó£ Meoodvac Auvüdv: voyéog 0 "AO0gorog ixev 
i xoi MéAeumoc, | 
eUuevéovreg &veyióv. iv óewóg Ó& uo(oc 295 
ueAuylorG. AÓyoig c)rovg "éáocv Ó£yusvog, 
Ew üguófovra vevyov, züccv iv sÜqgoovvav 
VCVUEV, - 930 
130 d4ügócig mv: ÓgemOv vixveooww tv 9" cuégeug 
ieoÓv sUGoüg Corov. 


'Em. s. 
GAX iv Éxvg mávva, Aóyov 9fusvog GmovOciov, i$ 
doyég dro 235 


Gvyysvéów magsxowG9': oi à' émomovv. cia Ó 
3 dTÓ xAWXLGV 
coro GDv xe(voót. xot i) xA90v IHcAíe uéyegov* 
135 éccVusvow Ó' ti6c xoríorov. vOv Ó (xovocig «U- 
TOQ UZQVTGOEtV 240 
Tvgobve £gcourAioxéuov ysved* moc)v Ó "áoov: 
uoAvaxG qov& morw6ríGov Ongov 
DéAAevo xouaióc coqov éméov: Ilci IHocsócvog 


llevoatov, 245 
£vvi uiv Üvovów qoéveg oaUrtQot Zio. E 
v. 126. zxv — v. 134. u£yeoov IlcÀMa* — v. 135. Ummvriactv 


v. 129. [Plerique libri ZG vel s/g sógoocvvov. At iv cum 
T&vvtv iungendum. SCH.] 

v. 132. (Hermannus Opuscc. VII. p. 140: ,,Sic distinguendum: 
&ÀÀ év Envoi mávro, Aóyov Qéusvog czovóaiov, é& ioy&c vro c.m." 
Cui obtemperavi. Vulgo commaíta desunt referturque zvze ad 
ezovóoiov. SCH.] 

v. 184. [IIciía ufyooov optimi libri, quod metrici transpo- 
suerunt. Statim post vzevríocsv optimi. SCH.] 

v. 145 seq. [Scholia: 'O Xaioig zoogriQ:ig v0 t yo«gst Ag (- 
GrCivVTO, lv y tUxrix0g 0 Àóyog: «gicroivro cl Moiget, & £A- 
Aoi év và yévti ruv Ouqood ysvíoD'at, dere ztoüg dvaiüsiev zQa- 
zvoi. xc«L ovx ozuQovos 0 Xoiorc. Hermannms quam ad Sopho- 
clis Oed. Col. 282. proposuerat interpunctionem verborum a Dis- 
senio quidem in commentariis h. l. non labefactatam ratus nunc 
tamen aliter iudicat. Coniicit enim Pindarum scripsisse: AMoloot 
0  dgloravr, sl zig £y9 9o. nélet OpoyOvoug , eiÓoti uoAvapor. Non 


PYTHIA IV. 117 


140 xégóog civijGct 90. Óx«g Óó240r, Tocyti«v Egmóv- 
| vOv z90g émí(BÓov Ouocg' 
dÀÀ gui yoi xci 6b ÜeucGeuérvovg ógydg Dqol- 
v&v Aouróv OAfov. 230 
&Óó0r. vo, £oéco* uía Bovg KomÜsi ve ucrxo 
xci Qocovuijósi XaAucei* voívciGtr 0. v yovoig 255 
Gutieg ev xe(vor qvrevüévreg 6Uévog deA(ov yoiosov 
145 AeoGoucv. Moigca 0^ cqicvavr, & vig £y0ga méA« 
OpoyÓrorg, ciÓc zaAinbat. 260 


oU ToéT& vo ycAxorOQotg Élqsoiww "vx. £'. 

ovÓ dxóvrsO0w gucyéA«v m9oyÓvovr Tiu&rv ÓcGa- 
GÜct. A4 re yág TOL ÍyO 

zel ocv $evÜ0ag &y£A«g dqüqu «ygoíg re mzáv- 
TCGg, TOUG GzOUQcuG 265 

150 &ueríoov roxéíov véuscw, mAoUDvov mwoívov: 

x0U u& TOv& T&OV OixOV TGÜrC TOQOUVOVT GyCv* 

dÀÀ& xci GxüzrOv uóvegyov xcl QoOvog, c) wOT& 
Kon) ecg 270 

£yxoUígov imzóvcig sÜDvve Acoig Ólxog, 

và uiv &vev Bvvüg dvíag | 


v. 147. vài» — v. 148. uaA« — v. 152. 9'oovov 


probant Parcae, si quod inter cognatos odium est, id prae pudore 
et reverentia celare. Itaque aperte loquar. Bergkius contra colo 
post óuoyóvo:g posito scripsit c/ócg xoAvapor, h. e. nolo celare, 
pudet me reticere. Id ego omnium minime concoquo, cui Her- 
manni ratio vehementer placeat. Ceterum Bergkius in sola ac- 
centus mutatione potuerat acquiescere, si c/óc scriberet, quam 
formam ex Phileta attuli Ibyc. Rhegin. p. 206. SCH.] 

v. 133. [Vulgo zoóiv idque Scholia habent. Alii vàv, quod 
Boeckhius dedit, alii vc. Quod ego reposui vo, id postulabat 
Hermannus Opuscc. I. p. 257., in Gott. m. pr. fuisse puto, e Pal. C 
enotavit. Kayserus. SCH.] 

v. 148. [u&A« neque libri neque Scholia firmant. SCH.] 

x. 152. [900vog unanimi consensu optimi libri, etiam Pal. C, 
cum Scholio Gottingensi. Vide Dissenii Commentarium. Herman- 
nus tamen Opuscc. VII. p. 141. 29óvov praeferendum censet. In- 
iuria. SCH.]| 


118 IITOIONIKAI A. 


"En. £. 

155 A$6ov uu, ui] Tw vecvegov. & c?vOv dvaotaíy 
X0XÓV. 275 

Og &Q temrev. dxG 0 dGvreyOosvotv xci IIeA(ag* 


r4 
Ecouat 
voiog. &AA 1jÓm ue yuocióv uégog cAuxíag — 980 
duqvutoAs: Gov Ó &rWog npeg ort zvuatvey* Óv- 
voGcu Ó  iqeAsiv 
uGrw. q9ovíov. x£Asvew yào t&v wvy&v ouí$a 
160 doífog £X) ovreg m90g Aire QcAduovg, 9285 
Ófoue rs xQi00 DoüvucAAov Cyav, vO mov & 
p , , ? 
TOVrOU 6cOU1 


£x TE perQvuig dicor e£. ri . Tre. i. 

vCÜTÓ uou ÜcvucorOg OvtiQog iv qove. usucv- 
vevucu 0 imi Kaovolíg, 290 

&b ueríAAeTÓV Ti. zcl Og vóyog OrQUr& ue TtU- 
qgew vci zouzcr. 

165 voírov Cs0Aov iro TíAeGov zai vov povoQyeiv 
zal Baciievéuev Ouvvga a9016&w. xe9rtQOQ 295 
Óoxog Cujuv uorvg foro Zeüg Ó yevéO2t0g du- 

qor£ootg. 
GUvÜüsGw rcUraP ixcwioavreg ob u£v zoíQev* 300 
drGo "áoov «U)r0g ij0Q 


170 ódovvsv zéQvzeg ióvra zA0ov "Avr. qf. 
, - , * , M] P 
qwvéuev zGvrG. Téyc Ó& Koovióco Zajvog viol 
TOtig Gxegevroudy at 
v. 155. dvecryon — v. 167. Gugs — v. 170. Govus» 


v. 199. Vulgo dvc6r7565, nullo sensu, nec vera altera lectio 
dva6z7,656, quod Pindarus dvacriogs dixisset. Omnium vero an- 
tiquissima est lectio &vccroíz, a Scholiis tanquam vulgata comme- 
morata [in Pal. C tanquam glossa appicta], unde Hermannus con- 
iecit dveczáy. Atque hoc probavit Boeckhius. [Ego &vecraíz con- 
iunctivum restitui, ut ll. K, 346. zoocg0oí(gs:, de quo videndus 
Ahrens l. c. p. 133. SCH.] 

v. 156. Dee Vide ad Eustath. Prooem. p. 1l. SCH.] 

v. 132. ['Aixudvec Ald. et Rom. Sed Pindarus ubique 41- 
xu5vc habet, neque aliter vel "Theocritus. Apud Simonidem ta- 
men Luciani pro Imagg. XIX. (fr. epinic. XX. p. 33. ed. meae) 
Aixu&veg libri omnes, etiam Iacobitzii. Quam formam Doriensi- 
bus vindicat Ahrens 1]. c. p. 134. SCH.] 


PYTHIA IV. 119 


1AVor "Axuuivog 9 EuxopAsqigov Zijóeg ve, Óotl 
Ó vvucirct 305 
&végso, "Evvooíóe yévog, ciósGüévreg dAxdv, 
£x ve llóAov xol ém &xgeg Tewágov: vóv uiv 
xAéogQ 310 
175 ioAóv Evguov v éxg&v)n 6óv ve, lleguA uev 
&Uovta. 
££ "AmóAAovog ó& qoguixtég &oib&v moro 
&uoAer, svaívgvog 'Oogevg. 315 


zTíuzxt Ó "Egu&g yovoOgomzig Ói0vuovg viovg eT 
&rQUvTOP TÓVOV, 

rÓp uiv "Eyíore, xsyAcO0orvtag (Dc, vóv 0 "Eov- 
TOV. TCyfog 

180 duqi lleyyotov QsufüAoig vewtcorreg tQev: 320 

xcl y&Q xov vu ysAevei QG660v Crrvrev faot- 
AeUg &réucr 

Zajvav KáAatv ve zter1j0 Bog£ag, (vógeg zre00iGw 325 

vor ztqoíxorreg Guqo zooqvoéotg. 

rÓv ÓE zeumuS) yAvzUOv (ub £orcw. zóUov zQ0g- 
Ocuev "Hoc 


185 v«óg "oyobvg, ux] vwe AazÓusvov Xx. 9'. 
rGv dx(vÓvrov zag& ucerQl u£vav eive z£660vv, 
GAA Em xci Vevéro 330 
qguexov zéAAGrOv ig dorvüg (Aii £DQéGDcu 
Gov CAAOIG. 


v.179. reyéog 0 — v. 180. 9£usQ1a — v.184. zó9ov y Lvàousv 


v. 139, 180. [regios 0 codices vel rvz£s:g 9. Particulam ex- 
clusit Boeckhius, qui poetam ó£ et rz in fine versuum elisisse non 
credat; vide de Crisi S. 13. Idem vulgatam $£usQio, quae vox 
ab aliquot codd. prorsus ignoratur, ita correxit, ut meíro satis- 
fieret... SCH.] 

^ w. 184. [Ineptum fulcrum vulgatae, y', ignorant libri complu- 
res et Scholia: quidam £ào,sv. Boeckhii zoógóoitv, quod com- 
mendabat glossa Hesychii zoogzuzoroot* xav6ot, et analogia voc. 
zQocxaítww, nec nobis valde placet et Hermanno displicuit, qui 
Opusec. VIE. p. 141. insolentius dictum arbitratus ipse rescribit: 
sui9éoug $v mó9ov Ónítcxsv "Hom. Sed in ea scriptura óoís- 
cxev etiam insolentius est, nec sententiae loci congruens. SCH.] 


120 HTOIONIKAI ZA. 


& 9 'laoAzóv £z£ xerífe vevrüv Gcrog, ^ 335 
Aé£fero mávreg émewriocag "Iécov. xc óc oi 
190 uévrig Opvíyeoot «cl xAcgoiot VoxQozxéov icQoig 

Móvog Cup«os OrQuróv Toóqoov. ix Óó i£u- 
poXov 340 
, ? , e 
xotucGcv yzvQcg vTtQUEP, 
qovo£av ysígeGOL Ae qudAav "Avr. 9. 
^ , , ; 2? ? ^, , 
Qy0g &v zoiuve zoréQ Ovgeriüiv Ey jeuréoevvov 
Züve, xci czvzr0govg 345 
195 zvucrov óurig dvéucv v ixéAa, vózvag ve xal 
TÓVTOU ZtAtUUOUG 
&ucré v tUüqogoro zoi quAíav vOOTOLO uoigcv* 


Sv. 


£x veqéov Óé oi dvriU0s foovrg ciotov ^ — 350 
3 - E - , 
qUéruc* AcumQcl Ó q4Xov dxriveg 6rtQozGg Gz0- 
Qiyvvucvot. 


duzvoétv Ó ooo toveo«v Veo Gcucoiww —— 350 
200 zai)óuevo:* zcQvíe à evroig 


'Ex. 9". 

&uBcAciv woxrteGLu vtQcozómOg GÓsieg fvízTvOv &A- 
aiÓcg* 

eiosGíe. 0^ DmeyoQuotv veyaüv ix mcAauüv zo- 

oc 360 


Gov IVórov 0 ovocig &x' ABclvov 61óuc zeuaÓusvot 
QAvUor: £v" &yvóv Ioozstócowog £66cvv. sivaAiov 
, 
TÉUEVOG, 
205 goín66c 0i Ognixiov dy£Ac vevoov vxügoysv 365 
xci veóxri0TOV A(0cv (cuoio Qva. 


- 


v. 188. [Librorum és à Toàxóv correxit Schmidius. SCH.] 

v. 195. [Non pauci libri av£uovs. SCH.] 

v. 206. Omnes libri 2/9:»ov, excepto Bodl. C, unde 4/90» 
susceptum iam Oxonienses reposuerunt. 

v. 209. [Libri plerique cum Scholiis ó/óvpuor. Alterum ex usu 
Pindari defendit Boeckhius de Crisi S. 42. p. 150. SCH.J 

v. 211. [Boeckhio £zeivsv 71v90v reponenti praeiverant Her- 
mannus Opuscc. I. p. 265. et Beckius. De hac forma Aelius Dio- 
nysius Eustath. Il. p. 1215, 32: TO sírev xol Emsirev "owud. Cf. 
Phrynich. Ecl. p. 124. Lobeck. Restituerunt Nem. III, 52, Isthm. 
VI, 20., fortasse restituendum Nem. HI, 47. Nostro loco Scholia 


PYTHIA IV. 121 


ig 0b zivÓvvov Qa)vv i£usvor Ócozovav Aiocovro 
vCGOV, 


Gvvógóucv sirqÜ)uóv.ducuuzerov — Dro. v. 310 
&xgvyeiv zergüv. Ói0vuct 7&9 &Gav fof, wviwót- 
Oxovtó vt xQcmtvÓTtQcL 
210 1j Bagvyóovaov &véuov ot(yeg* dAX ijr veAevtdv 
xtivog cUrcig 
muidéov mAóog Gyeyev. ig dbGow d £xursv 375 
-  djvÜor: &v()e xeAcwwokreo00 KóAyoww tav 
uióev Aüjve  m«Q' c«)rQ.  zmÓrw« 0^ OÉvvárov 
peAéov 380 
mTOwx[Acv Ü'Uyyc vevocuveuov OvAvuxOUsv 
9215 &v diro feiieaóo zio 


gouváó Oovw Kvzooyévac qéosv "Avr. V. 
zoOrOv GrÜgoOi01, Ag v £vaow&g £xOi0doz- 
6tv GoqOv Aicovióev: 385 
Oqoc Muyós(eg voxéov dqé£Aow ceióO, zoQuvà 
"EAÀeg evUràv 
&y qoeol zewouévav óovéow ucóttyt IHetobg. 390 
290 xol vríyc milocv G£UAov Ós(xvvev mzcrQoLtov-: 
GUv 0 Zac qeguezolónto tvríroue Gregeav O0vvav 
Ódxs yoítoUct. xcveivnodtv vs xowóv yáuov 395 
qÀvxDv iv &AAdAoww uióct. 


? , 
E. v. 
GÀÀ Ov Aüjveg GÓcudvnwov iv uíGGotg GgorQov 


ozíui ero 


v. 909. óüíóvuor — v.211. 212, Zzsic? évjzAvO9ov, — v. 214. vz- 
Toouxvíuovy — v. 919. gosol 


Ens 5Av90v, Ven. A £zzizo zAv9ov, ipsum Ezsizsv 74v9ov Got- 
ting. e£ Guelph. SCH.] 

w. 214. [rsrocxveuov omnes. Heyniana scriptura inventum 
est grammaticorum analogiae prorsus repugnans. SCH.] 

v. 217. [Non erat cur Blomfieldius ad Callimachi hymn. 
Apoll. 10. coniiceret cv90ooz0:c Asirdg vr imooiüdg. Arg sa- 
tis praeter libros vindicant Scholia et usus Pindari; vide ad Eu- 
stath. Prooem. p. 8. SCH.] 


122 ITOIONIKAI A. 


295 xci fOug, Oi) qAóy dmO ÉevÜGrv yevíov mvtOv 

xetouévoio zvQÓc, 400 

ygaÀxécig 0. ÓmAcig &odcosoxov y00v cusiOgevo 

vovg dycyov CeUyAe míA«GGsv uoDvog. óg8Ug Ó 

aDAexeg EvvevUGcug 405 

ZAcvr, dvà foAezíeg ' ógóyviav Gyífe voxwov 
jüg. tuxzev 0 oós* "oov £oyov Daciusvg, 

930 Ogre Coyst veóg, £uol veAéGQig Gqüwov OrQo- 

uvév dyéoVo, 410 


XGUg ciyAGEV yovGég QvGivrQ. Ziro. wf. 
e »25 2e 7 : , i] !, fg ?r ! 
€g &Q cvÓcGarrTOg GTO x9oxtov Otbecug lcoov 
&uc Ve ziGvvog 
wu. wr » - / 2 , , 
tyev toyov' TDQ o£ rw ovx £ÓÀtL zt qp euet ov 
Éclveg égevucüg. 415 
, D. / , 2-49 
6zc06cuevog 0 &oovoov, Qo£ovg Ooctg cvayxc 
235 EvreGw evyévag tupáALov v. igurAeUQQ quc 
zévrQov aievig Duevag ifexóvoo. évvvoxtóv dvijo 420 
uíroov. ivbéev Ó' dqoviyro mz:9 tuzeg ye 
Óírvcow Aüjvag dyc6oUsíg. 


v.995. z»iov — v.998. dvofolaxiag Ó Ooyvi&v — v.233. aió- 
Ag; — v. 934. flofoig órcoig dkv&áyxag — v. 936. éÉemovno 


v. 225. [Libri xoi fóeg, o2 qióy dno ÉovQüv ysvvcv mviov 
xoLoufvoio zvoOg. Hermannus zvsvv scripsit: yvc9cv olim de- 
derat Boeckhius, quum synizesis in voce yevvcv durior videretur. 
Postea tamen haud aegre cessit Hermanno El. D. M. p. 53. illud 
defendenti exemplis consimilibus; vide de Crisi S. 82. p. 93. Guil. 
Dindorfius quidem annot. Aesch. Sept. 122. ed. Oxon. ut 'Eowüv 
Euripides aliquoties dixerit, ita apud Aeschylum et Pindarum ye- 
v)v scripto synizesin vel litteris exprimit. Nuper rursus Herman- 
nus Opuscc. VII. p. 141. duras in duobus contiguis vocabulis con- 
tractiones iudicans, quum Scholiasta czó non legisse videatur (?), 
poetam haec ita scripsisse coniecit: xoi goeg, oi ysvvov ÉovQüv 
qÀoya zvrÜv xotou£voro ztvoog. Similiter Ahlwardtius ; vide Boeckh. 
l.c. SCH] 

v. 228. Vulgo «vefcoàlaxíag à' ooyviàv cyíte vürov yag, 
quod Scholiastes explicat zzg £v r5 rues: ro)g foovg dvo z&u- 
z0v65sg, ut sit pro cvofoAc«xíov, qui legitimus feminini genitivus. 
Sed dvofoAcxi0g non potest activam vim habere. Boeckhius re- 
cte divisim và coAiaexíeg scripsit (cum Pal. C et Guelf.], ut vo- 
luit etiam Schneiderus in Lexico. De sensu vide explicationem, 
Tum pro óoyviév idem restituit 0oóyvixv, de qua forma vide 
Etym. M. v. 0ooyvi« et Photium. 


PYTHIA IV. 123 


"Avr. act. 
^ D ec ^ ^ LA , 
7008 Ó éveiQOL zeQTéQOv &v0ga qiàcc , 495 
240 dposyov ysigag, Oreqptvow6í Tí qv zo(«g foemTOv, 
ueuMy(oig T€ AÓyoiug 
dyemdgovr. aUvxc Ó "tov 4evueGróg vióg 
Ófoue AcumQOv 
&yvezev, £v vw éxvávvoov doíov ucgoigeu* 430 
TAmevo O0  oUxért oi xtivóv ye TodbcGUor mÓvov. 
ztir0 yCQ AÓyuc, Óoczorvrog Ó' t(yero Acgororv 
yeviov, 435 
945 Og müys ucx& ve zevrExÓvrOQoP voDv uxoár&, 
víAeGaP Cv mÀ«ycl Gi0Qov. 


'Em. i«. 
, ^ 212 , [x4 ^ , 
qLe96 uou velodot xov dueiwóv* ooo yg 6vvázvev 
xob Til'G 440 
oiuov i6cut Doeyvv: m0AAoict Ó Gynuci Goqíag 
, 

érégoig. 

xTtive uiv yAcvxoOTCG TÉyvctg TOvuAÓvOTOV Our, 


v. 293. [Libri «/02A: , Boeckhius £ó2zi, ut £000, pro e/o 
et alia; vide Nott. Critt. OL. XIII, 78. et Buttmanni Gr. ampl. 
H. p. 164. et Lexil. II. p. 78 seqq., qui rectius non ab c/oiéco du- 
cit, sed i. q. s/Az& esse disputat, a radice E49. SCH.] 

v. 284 seq. [Scholia dvcyx« et &voyxo:g interpretantur; li- 
bri dvéyxeg, nisi quod Pal. C dvdyxo:c. Tum fofovg duo codi- 
ces; reliqui cum Scholiis fo£orc. Boeckhii scripturam, qui &v&yxeg 
servavit, merito impugnat Hermannus l. c. p. 142., cuius admo- 
nitioni cessi, simul cv«&yxc ascivi cum Bergkio. "Evrec intellige 
vehiculum. SCH.] 

v. 236. [éé£rzóvec Boeckhius, de qua scriptura vide Her- 
manni Opusec. I. p. 259., qui de molestia dici Pindaro zovroat, 
de efficiendo zovóco: acute admonuit. Vide tamen Ahrentem de 
Dial. Dor. p. 148. Idem Hermannus Opuscc. VII. p. 142. £oszizov 
non attrectandum fuisse docet. SCH.] 

v. 249. [Hermannus Opuscc. VII. p. 142. zoc£sc9o: futurum 
passivum requirit, quo pertineat glossa codicis Pal. C zooz97ver. 
Recepit Bergkius. At aoristum medii ita defendit C.. Ameisius 
Annotatt. in 'Theocrit. Mulhusae 1840. p. 23., ut aut ad Iasonem 
relatus significet: er hoffte nicht, dafs er für sich (h. e. suo com- 
modo) diese seine Arbeit durchführen würde, aut ad Aeetam: dafs 
er sich diese Arbeit würde vollenden lassen. Hoc praestat itaque 
servavi zocfoc9o:. SCH.]) 

v. 244. [ioffooreriv Hermannus. Idem v.280. à«xo:&y. SCH.] 


124 IIPOIONIKAI d", 


250 ó "'oeolÀa , xA&Wsv T& Mijóeucv Gov CUT, TOV 

IlzA(ao qórov- 445 

& v Sixeevoo TEACy£660 uiyev zóvvo v iov)go 
ZLogmüv v tre yuvOUXGV drgoqóvov: 

£yVc xol yv(ov d£üAoig imsÓs(Loavv dyOv £ovG- 

 TOG Cugíg, . 450 


zci GvvtUrvcG0tv. xol iv &ALoÓemzeig — Zo. p. 
2955 G , ? ? , , 5 J 2 ^ Ud 
zíow dGoovQcig TOUTÓziG UurríQug GzTivOg O 
, 
Bov ó£fero uoigíótov 
E " , , ' / - eh 
cucQ 7 vUxTtg. TÓU& yàg yívog E)quov qv- 
v&vÜtv AowurOv aic 455 
víAAevO" xol /dexsÓcuuoviov uvyü£vveg GvÓgdv 
isG. viv more KolAiovav émQmQoev xoóvo 460 
vàGov: &vQev 0 Cuut Aovo(Oag &xootv /iieg reor 
260 c)v Qtr vuucig OqéAAeuw, GOrv jovGoDoórov 


Oievéusw. Qeiov Kvodvog 465 
óo00BovAov uim éqevgouévoig. "Avr. ip. 


ET E A . , , * , » 
yvOUL, vOv vv Ordizroda Goqícr. & y&Q Tig 0Govg 
, , 
OBvrÓug zeAÉxE 


v. 953. £nsüsiEes ro xoícuy £oQ, — v.955. mto cgovgoug et àxti- 
vog — v. 998. ZOtcww £v mot 


v. 250. [Vulgatum c 'oxsciàw etiam a Scholiasta lectum e 
cod. Guelph. mutavit Boeckhius. Nam & ubi a metro non requi- 
ratur, ante vocativum vocali incipientem omitti solere, ut Ol. I, 167. 
VIL 12. 11. 88. XI, 96. Pyth. X, 10. . Cf. Nott. Critt. Pyth. VIHI, 30. 
84. Improbat hoc Hermannus l. c. , qui appellationem omisso & 
fortiorem quam pro hoc loco putet. Ct. ad v. 298. Quem ego 
cum Bergkio sequor. Ibidem Scholia: 6 Xaiote oU Bovàsrat Gvv- 
B éroc dvorytvoloxsty TÓ Il£iíao óvov: Í« yào Óvo rtisíov 
dori rov liszAiíco xoi TOU qóvov. yívevau ài TOLGU TT) cvve cte, 
og uezoglleoD at TÓV TOVOV. TOL OUV, qnoi o Zíüvuog z:00- 
EVEXTÉOV Tüv IIs lite ogovó 0v obvróvos, Qv q qovsvriuxjv, 7j zt''Q0- 
Évróvoc, Tjt:g qv vo) lIlsiíov qóvog. Et Ils1iwogóvov Guelph. 
Ven. B. D. inepte. SCH.] 

v. 259. Lectio librorum Zzsóe/£evro woíciv, in qua maxime 
displicet anapaestus pro trochaeo. Hermannus primum coniece- 
rat éz£üsiÉav xoícig (h.c. xoíctag), nunc &niüsíEavro xoiu verum 
habet. Boeckhius contra coniecit émzósífovr dyóv. [Bergkius 
iméüsibov woicw cT' éc9Grogc dugís. Kayserus p. 92. ex Scholiis 
sibi videtur extudisse ézsüsífovr cxucv. SCH.] 


PYTHIA IV. 135 


écosíiben. u£v ueydAag Óovóc, ciGy vor Óé ol Qoqróv 
&i0og 410 
265 x«i qUwvóxegzog ioióe Oi00i V Gqov ztQ' «vr, 
& mors yeu£ouov z0Q &Exqvau AoíoQiov* 
1] 69v OpV cg zióveGGtv Ót6z06Uvctoww égeidou£va 475 
uóyQ9ov &AAo(g duqéme ÓvOrcvOv iv véyeGiv, 
ióv éggucocie g3gov. 


"Ez. ip. 
270 icol Ó ierjo i&mwxetoórerog, llowtv vé Got s 
gtog. 480 
49") ucAexav foc moogDcAAovre roce fAxtog 
cuquroAciv. 
ÓcÓLov uv y&o zóAw ozioct «cl dqevoorégoig* 485 
dÀÀ iml yoo«g cUrig fo0ct ÓvgmzoAig Ó: yiyve- 
vct, £faavag 
ei ur] Qe0g dysuóÓveoOt xvfegrver)o y£vqrca. 
2975 viv à rovrov ifvgolvovrew zou. 490 
TÀGUL vüg £UOcluovog duqi Kvo&veg 9éutv Gxzov- 
óàv GzcGcv. 


v. 964. éfcoshpat xsv — v. 965. Qpdqov zo a)vrüg — v. 967. 
xtovtGGL. — v. 269. éonuccouce — v. 9713. avis 


v. 255. Lectio dA11oüwzeig 7:0 coovooig (Xoovooicr codd.) 
rovTÓXig vVutrfoog dxriveg OAgov Ocfaro uoioíó:ov, pro quo Her- 
mannus eximie coniecit azéou' coovgotg — cxrivog xrÀ., quod re- 
cepit Boeckhius. 

v.258. Vulgo 7/9s6iv £v zors KoAcrav [ex emendatione Chae- 
ridis grammatici. SCH.]. Sed £v pro s£/c est eorum tantum carmi- 
num, in quibus Aeolia harmonia. Vetus lectio plurimorum est &v 
aut &v, unde Boeckhius scripsit: 79:6: r&v zore KoAAGraov, co- 
loniam deduxerunt in insulam, quae olim Callista; comparans He- 
rod. IV, 147: év cz viv Oron xeisouévg vnoo, moórtoov Ói Koi- 
Aíczy, et alios locos. [Hermannus l. c. p. 243. &», h. e. dvc, pro- 


bat. d 
v..264. [uiv pro xsv scribendum esse docuit Hermannus de 
&v part. p. 143. et Opuscc. VII. p. 143., qui quum reliquos locos 
refractarios tum Homericum Il. 7/, 592. ad normam revocavit, 
Scripto: xoí x' si vv ti oixo9sv xr. Nec male tamen 'Thierschius 
éÉsosipsiev.  SCH.] 
- v. 269. [zso' Boeckhius ex libris. Vide ad OI. VI, 38. SCH.] 


126 


280 


285 


290 


295 


I TOIONIKAI A. 


vOv Ó Ojnjoov xoi TÓÓE Gvvüéuevog 2o. Ur. 

ófjuc zógGvv- | &yyehov é&oA0v t &pa vier ueyiovav 
TQCyuotL Tevri gépe. 495 

evSevet xol Moioe Óv dyyeAieg ógKGg.  Enéyvoo uiv 
Kvotva 

xcl vÓ xAsevróvorov uéycoov Bdtrov Oucuüv 

ZeuogíAov zooz(Óov. xsivog y&o ev zte6lv véog, 500 

£y Ó& DovAeig smoéopvg éyxvoOcig ixavovvotvt 
prorc, 

óogpevi&et uiv xoxàv yAo66ev quevvüg ómóg, 505 

tucüe Ó' vBolCovra puoeiv, 


? , ? , * ? - ? , 
ovx £oifov Gvr(c voig cyooic, Avr. ty. 
2$* , , 2e/ i4 M ^ ^ , 
ov0E uaxvvov TéAog ovO&v. 0 ya auup0c TQ0G &v- 

odia Bax? uéroov- yg. 
eU vw Éyvoxev: Üegcztav 0£ oi, ov ÓgGrog Oxo. 
qavri Ó fupe 510 
TOUT drvtQórerov, 0A yuvoozove dvdyue 


£rO0g fysw m00e. wei u&v xceivog "4vÀmg oU- 


Qvo 515 

TQogzCAceu vOv ye aurQgieg &TÓ0 vyüg GmÓ vt 
XTEG VOV * 

A0: 0b ZeUg &q9wog Tiüvag. iv à yoóvo 

uero[oAel Axbavrog otoov 590 

'"Ea. w. 

ioriov. dÀX tUDyeroL oUAouévav vobtGoov ÓwwvAj- 
6otg movi 

oixov itv, im^ "AmóAAovóg ve xoüve Gvumoo(ag 
égétav 

Vvuórv £x000901 a00g Tipev moAAGxig, Ev v& 60- 
qoig 525 

Oci0cAÉev qóguwye Qeorífov moA(eg covyle 
Vryéuev, 


wr ov vw. mue grogór, dxo»s 0 cUrOg m90g 
GGTGV. 530 


PYTHIA IV. 193 


xci xs wvünocw Ozoíov '"AgxeG(Ac 
eUge zoyàv Gupooo(ov &xéov, moóggerov Ojo 
écvoU elg. 


v. 998. uv9coi9', Onoiav, AoxscíAu, — v. 299. énfov mgog- 
gurov, 


v. 298. [Hermannus l. c., si vocativus, quem ex codd. hausit 
Boeckhius, reponendus esset, à) 'oxscíA« scribi debere annotat. Pro- 
bat igitur cum Dissenio dativum, quum praesertim non addito aol 
inepta sit compellatio Arcesilai. SCH.] 


128 


IITOIONIKAI E. 


IIYOIONIKAI E. 


APKEZIAA, KYPHNAIXQO, 


10 


AP. ICA, TELS 


Strophae. 


, 
Uia yia 


/ — / / 

Uuc-wu]ggu-—u-u-uut- 
/ 

/ —— / ES 

WILL (0T LAM PIDE p 
l 

SN VJ 

U UU wu u- 


uk YARD C UAUSS 
TUUS. 
f 
-—uw 
, /, / I 
MU m Uomo ——U-— 
—— / 
Voxgiu- D) Oe DA eS Adis MD) Etras aty ce, Nd 
Ep ood. 
FE S7 
o4 UGoXuUuc TOU S 
FE 
NT is Asa Amid eem uem 
X / TN /, 
Tu-—uu—wuogwu-wwu-— 
/ / 
tUAre qu o Pd proc 
r 
(A A SEES 
UU —-—uw—wusu— 
/ n 
—U uU -—wuvwuw-wuw—-—wu-— 
rated 
UT—UUwU—UUJuU--— 
S PTSIIS GP 
E — 
E RU kJe i QU NA s deg Sd 
T 


PYTHIA V. 129 


1 * 
0 TÀobrOg EDQvGUtUNG, Zo. c. 
Orav Tig GQetG xexgeuévov xocoG 
Boováo:og dvo zóruov zagcóórvrog «UrOv dvéyy 
TOoAUquAov imérGvV. | 5 

. 5 à 9sóuog" "Agzso(Aa, 

GU roí www xAvtüg 
cicvog 

&xoüv De9uióorv &mTo 
G)v tUv0obíc uerov(oosc 

10 £xerw yovocQguérov Ká6rogog: 

(10) &UOLav Og uer& yeuéovov OuBoov ve&v xorciQ'vGGkL 

uéxetoav oTov. 


Goqol ÓÉ vo. zdAAtov "Avr. c. 15 
qéoorvt, xol r&v Qt0gÓorov ÓUveguw. 
6E 0' doyóuevov v 0(zc 0A)g O2fog duquéusvo: 
15 ro uiv Ort Deciucvg 
(15) iG0l ucyaAGv zoA(ov, 90 


v. 9. £v 


Pyth. V. [In metrica constitutione carminis uno in loco sin- 
gularum stropharum Boeckhium ducem deserui. Vide ad v. 98 
seqq. SCH.] 

v. 2. [Invenustam solutionem in. fine dipodiae iambicae in 
reliquis strophis vitatam Hermannus Opuscc. VIL. p. 145. ita re- 
movet: Orev rig Go y G «exo. xoa9ooG:; Bergkius dedit cox, prin- 
cipium, fundamentum. Hoc quidem prae Hermanniano sordet. Sed 
ne vulgatam quidem prorsus damno, dicto Sapphico a Scholiis 
SCH.] 'O mÀo)ürog &vsv corrüg ovx ccivrzg mzdooixog stabilitam. 

v. 6. Lectio vulgaris est cv roí viv, quam ego probo; [eandem 
Scholia exprimunt. SCH.] Boeckhius, quum in duobus codicibus 
zoívv» legatur, scripsit cv vot z0v, quod cur displiceat et cur 
vulgatum verum putem, expositum est in Commentario. [Reduxi 
vi. Bergkius ro: v?v retinuit, sed ut uszovícotovor obiectum 
haberet, correxit xivràv e/óv cxoüv f. zo similiterque in stro- 
phis. In hoc quidem loco ne levissimum quidem vel in Scholiis 
vel in libris audacissimae coniecturae vestigium exstat, SCH.] 

v. 9. [&£óv Schmidius invexerat. SCH.] 

v. ll. [svó:ovóg olim Hermannus et Boeckhius. SCH.] 

Pind. Carm. Sect. I. 


130 IITOIONIKAI E. 


iré Gvyyevijo 

, ^ 

oq UcAu0gG 

«idotÓvorOr yégag, 
Q0 re( voUTO (uyvUuevov qQtri 

uéxeo Ó& xol vOv, xAstvvüg Ortu 25 
(20) &vyog i0 meo llv(utóog Urmowg tAÓv O£Otfeu 

vÓvÓs xóguov &víocv, 


"AmoAAcwiov (G)vQue. vo) 6€ y) Ac évo "Em. ef. 30 
Kvodre yÀvxOv cugi x&zov "Aqooó(vag dadóusvov 
95 sevrl uiv QeÓv civiov vmQrDéusv, 
quA&v Ói Kdóoror ifoy tre(gov: 
(25) 0g oU v&v "Emwue0fog yov 35 
owwóov V)vyeríoe T90goow DBovuóüv 
&qüxvreu ÓÓuovg Qéugxosóvrov* 


v. 17. fyse ovyyevig — v. 19. eiüoifcrerov — v. 24. Post dz- 
OOusvov interpungebatur colo, — v. 29. cgíxsro 


v. 14. A Ceporino de coniectura illatum ó' post cvyysvyg 
Boeckhius cum Beckio et Hermanno eiecit. Explicationem loci 
difficilioris vide in Commentario. [Ego recepi eximiam correctio- 
nem Hermanni, qui l. c. p. 146. £ys; in ézsí mutato loci difficil- 
limi sententiam aperuit. Sic intellige: "Te ius servantem ma- 
gna scquitur felicitas, partim quod rex es magnarum urbium: nam 
gentile lumen est haec maxime venerabilis dignitas tuae sociata sa- 
pientiae; partim beatus es, quod. vicisti nunc in ludis Pythiis. Au- 
dacter rursus Bergkius: éysig ovyysvig oqpQoÀud cídoi0razov 
yéoog, ut op)ceAuo cum e/óoiórerov coalescat. Vult hunc esse 
intellectum loci, ut poeta dixerit regiam dignitatem , quae oculis 
maxime venerabilis videatur, Arcesilaum a maioribus acceptam ha- 
bere. At quid tum óg91ugG? Pluralis necessarius foret. Quod 
quum Bergkius ipse sensisse videatur, fieri posse addit, ut aliud 
plane verbum scripserit poeta, quemadmodum 0og49oAuoig Gsuvo- 
CHEST Nam  e/óoiórerov Schmidii est: libri e/óoiccrecov. 

CH. 

v. 23. [rà cs wj Schmidius. Libri cum Scholiis zà gj 6*, 
praeter duos, qui zo ux uw. SCH.] 

v. 26. [Boeckhius qí4ss  Aristarchi lectio quAsiv exstat in 
Gotting. et Pal. C.' Quapropter retràxi. SCH.] 

v. 28. [Unus ex Scholiastis ow/voov. Et sic Pal. C. SCH.] 

v. 29. [Hermanno l. c. non dubitandum. videtur, quin poeta 
cgixre, dederit. Unam tantum solutionem per totum carmen et 
eam iustam extare versu 91. Recepi cum Bergkio. Ibidem $:- 


PYTHIA V. 181 


30 4A4 dgwücguerov 
Q0er. KooraAiug vog yéoeg duqéfoAs veoiow 


x0 cto 40 
(30) dxxodrotg &vícig Zo. p. 
To0coxíov Óc0tx «rv ÓgOucwv réusvog. 45 


xorézAaGe yao £vréov o0évog ovO£v * dAAG xo&uocat, 
35 0óxó6c ysQuoiv 

vExrÓvOV Oc(ÓnA Gycv 
(38) KoiGoiov Aóqov 

Guevbev 

£v xoilómztÓov vcmOog 50 
40 9:oD: v0 Oq? Lys xvzaQ(oGtvov 

u£An)pov uq? cvóguitvri GycÓÓv, 


j v. 33. àgüsx« Ooóucov — v. 36. Óoi0cAuar —  v.40. rócc 
q5L 


pig xosóvrov divisim scribendum suspicatur Hermannus ad So- 
phoclis Oed. Col. 1189., ut 2c£u:c indeclinabile sit. SCH.] 

v. 99. Vulgo ócósx« Óoóucov, corrupte, quia réusvog non 
habet unde pendeat. Nec cuqéfoAs vr£utvog pro xar& TO ríutvog 
Graecum est, nec üoógcov zo00aoxtov rfurvog pro xcerd, cv& TO 
T£usvog, in curriculo. Perperam etiam dicas r£usvog appositio- 
nem esse vocis y£o«c. Laudabo eum, qui r£usvog circumdederif 
comis; plane differt locus Ol. XIII, 988. Unice vera 'Thierschii et 
Boeckhii emendatio óoósx Gv óooucov. 'lalia enim Pindarica 
sunt et Graeca. Ceterum vide Commentarium. [Quanquam Her- 
manno l. c. p. 147. non necessaria videtur "Thierschii mutatio, 
quum simili audacia dixerit poeta illud Ol. XII, 37. Af non cu- 
ravit vir summus verba illi explicationi obstantia vàc«r; Kecra- 
Aag Ésvodsíc. SCH.] 

v. 96. Oaíüci« Pauwius emendavit pro óc:ócAuoro. [Nunc 
Hermannus l. c. rsxróvi« àcí0eA Gyov emendat, ut ysorco&v pro 
substantivo sit, quomodo simile vocabulum yo4xoc«o&v poeta po- 
suerit Isthm. HI, 81. Deinde pro év Rittershusii d» adoptat, quod 
alter Scholiastarum legisse videri potest, quum xord& TO xoi0zs- 
ov z:üíov iÓoous circumloquitur. Vide Commentarium. Ber- 

kius zsxrovr dydAuoz &ycov coniecit, (usi £v pro &usupsv iv 
dedit. SCH.] 

v. 40. Vulgo róc6 fyz;, quae coniectura est editoris Bru- 
bachiani ducta e lectione Aldi zóc' £e. Libri plurimi (cum Scho- 
liis] zó og" £yec- 

9* 


132 IITOIONIKAI E. 


Koijyeg Ov vofoqóogor véy& lleovaoto x:00ar, 
- TÓv uovóOoozov qovróv. 55 


(40) &xüvtL. ToÍvvv zoéz& "Avr. Q. 
vóoQ TÓP tUeQyévcr OrcPTUGCL. 

45 "Alsfudón, o& Ó' woxouor qA£yovr. Xágwsg. 60 
ucxéouog, Og Ey&g 
xol zÓCc uéyav xcerov 

(A5) ióyov (peovcr oov 
urceusa. 

50 £v ve6GeQcxorvra y&Q | 65 
arrÓVTEGGw dviÓyoig OAOv 
Olqoov xouiócig ivoopsi queri, 
jAétg Tq ^ipieg zs0(ov i dyÀacw d£Acv xci 

morQOLcy TOAw. 10 


'Em. p. 
(80) róvov à' oi vig dmxÓxAeQóg ióvw oiv forro. 
55 ó Birrov Ó Exevrou meAcióg OABog tumzcv và xol - 
TG VÉLO, 

TU0yog Gortog Ou T€ quevvóvetov 15 

££vowG.. xevóv ys xoà BeoUxoumot 

Afovreg mtol Ós(uevw qUyov, 
(05) yàoGGav Exe Oquv daévevxev. Dzteozove(av 


v. 49. IIeovecoío ct xo9£ccoavro , uovoóoozov qvzóv. — v. 49. 
pvop5jiov. — v. 99. £urag — v. 59. yAóvrav 


v. 42. Libri xoéccevro, uovoóoozov gvróv, laborante me- 
tro. Hermannus olim coniecit xc$9scc«v t&s9, nunc nihil de metro 
laborandum ait, quum versus asynartetus sit, quales nunc revocat 
in Pindarum. Boeckhius posuit xc2s6cav róv uovoógozov, quod 
quum scriptum esset TOM MO NOAPOTION, excidit M. [Et Guelph. 
xd9:ccov ró exhibet. SCH.] Cf. Boeckh. de Crisi Pindar. S. 26. 
[Comma ante gvróv a Boeckhio positum iure suo videtur sustu- 
lisse Hermannus l. c. p. 149. . Kayserus zo? uovoógózov gvroyv. 
Vide Commentarium. SCH.] 

v. 49. [uvauxi Boeckhius ex duobus libris. Et Scholia plu- 
rali utuntur in explanando loco. Bergkius uveusi. Vide ad v. 
99 seq. SCH.] 

v.99. [Vulgatum £uzec Boeckhius correxit ex libris et Scholiis. 
Cf. Ahrens de Dial. Dor. p.87. Id. v. 59. y4366«v ex permultis. SCH.] . 


PYTHIA V. 188 


60 0:0 doyayérag tox "AmóAAov 80 
Oujcg civo qoo, 
ógoa o) rcuíe Kvgodvag drtAng yévoio uavreU- 
uec. 


e Mi ^- , , - 
O0 x«L Dcosuzv vOGCV Zo. y. 85 
(60) dxéGuer &vOgsGGu xcl yvrvcufi véust, 
65 mógev ve x(ücQw, Oí0c6( ve Moioev oig cv &0£Ar, 
&mÓAsuov dyeyov 
ig mQum(Óeg &Uvouícv, 90 
uvyóv v cGuqérz& 
(65) pem relov * 
70 vrQ xci AcxtÓetuori 
i "Aoyt T€ 2e fo0éc II620 
» 2» ? - L z / : 
£reo0sv &Azüvrag loczA£og 95 
é , , - A 27439. , 5 -,) ^ 
xyOvovg AiyuuoD vt. TO Ó fuor yagvorv «aO 
Zméorag émijoavov zÀéog, 


OUev yeyevvau£vot "Avs. y. 
15 ixorvro Ojoarós, qoeg  Aiyetóct, (5. 0190 


M g ? ^ LA ? M n cp » d 
tuo. taxéQsg, oU Ver (rtQ* GAAC pt0lQ& vig Cyev 
zToAUVvrOv f£ocvor, 
£yüev. &vodcfcusvot, 

"Ax0AAOV , vt 105 


v. 69. uovzyiov.— v.71. £v v "Aoysi x«à — v. 73. yagvev r. — 
| v. TT. m0As9vrov [£c) £ooavov 


v. 40. Boeckhius xoí [nanc a me revocatum] eiecit post zqà 
[a Scholiastis, ut videtur, nonlectum]; v. 66. pro vulgato £v z'"4o- 
ysi xaí scripsit cum Hermanno e libris: £v "Aoyzi zs xot. [Libri 
ua»r5giov. Vide ad v. 99 seq. SCH.] 

w. 49. [yeovovr Beckius. Libri yag/svr, yeovtv r, yaQUVtr, 
codex Gotting. in lemmate Scholiorum yjoo?«r. Ibidem colo post 
xÀ£og deleto et h. Ll. et post €oovós commate distinxit Herman- 
nus l. c. p. 150. Verissime. SCH.J 

v. 46 seqq. Hermannum sequor, qui sic interpungit et scribit: 

» dAÀ& uoigd zig &ysv ztoAvOvrov £ouvov, iv9cv dvoOsEusvort, "AmoA- 
Aov, z:à Kagvgi £v ori os Cousv, Kvocvog dyoxriu£vov ztóAm. 
Vide explicationem. [Hermanni distinctionem praetuli. Sed v. 80. 
multi codices Kocovsi', quod recepit Bergkius; vide ad v. 99 seq. 
Statim post v. 86. oyvéovzsg ex libris plurimis petitum est. SCH.] 


134 IITOIONIKAI E. 


80 Kaovsia JN 
(15) &v Oel. GefiCouev, 
Kvoévag cycoxnuévov mÓMV' 
&yovru r&v ycAxogdouer ÉÍévo 
"Totg "Avrevooióct. Gov EA£ve yàg uóAov, zezvo- 
VéGoacv mTérQuv Exe ióov 110 


85 £v "Aga. 10 0 &idouraov &üvog évüviéag 'Em. y. 
(80) &czovte Q'vOLcLiotv &rüptg olyvéovtég Gqv& 0090- 
q;0901, 115 
roPg "AowororéAqo Cyeys, vovol Qocig 
&A0g QoUtiav zéAevOov drotycov. 
«i(osv Ó  GAosa us(fova 9aOv, 190 
90 soPUrouóv vs zoríÜnxev "AmoAAowicig 
(85) dAe&utpoórotg atÓicÓn zouTCig 
tuuev ia16z00T0v 
6xvoor&v 000v, £vÜc mQvuvoig Gyogüc &n Óbyc 
xtürcL. Qcvov. 125 . 


udzeo uiv cvÓogov uéro Zo. ó'. 
95 fvcwv, 5ocog 0 £r&we Aeo0tfuc. 
(90) &reoüs Ó& 90 Ócudrov fregow Ae Óvveg Giüev 130. 
v. 86. iyvéovtsg r 


ET 


v. 98 seqq. [Heynii scriptura librorum fide destituta est. 
Nam $uvov coniectura est pro xoóucov. Tum libri fere cum Scho- 
liis ueyeiüv ó gosrüv óav9s:.cdv vel usydAov à dosràv GavOsicav 
tum $* post X LO ab aliquot libris abest ; postremo VzÓ qtVUOGLV 
plures libri. His ductus Boeckhius parum probabiliter refinxit: ug- 
y&Ào Ó' corra Ó. u. óuvOsioo wopcov UzO yrUucGuy dxovovrti OL 
4y9ovíc xr. Improbavit Dissenius, qui Hermanni vestigia secu- 
tus hanc scripturam commendavit : ueyoÀüy à ügsrüv Ó. u. óav- 
d'ici xcov ÜztOysULCGLY (vel potius 9zà zsipoci) axovovri zrot 
g90ovíc 4rÀ., de cuius explibititQiie vide Commentarium. Verum 
Hermannus nunc 1. c. p. 152. zOV pro zo: reducit reliquis non im- 
mutatis, sic: uty&Aav Ó aotrràv Oo. ü. "Pav9icov Koóuov 9" $zo- 
qssnocu. Cohaeret hoc cum acutissima quadam observatione me- 
frica, quam p. 152 seq. explicat. Unde haec decerpimus: ,, Mirum 
est, quod omnibus in strophis versus septimus a voce trisyllaba in- 
cipit, praeterquam uno in Boeckhii editione loco ; mirum vero etiam 
aliud, de quo statim dicam, ubi ipsos versus apposuero : 

e. ciivog Angiv Ba9uíiàov &mo. 
dq9o1uós Al8o.0rarov y&gag. 
B. &usupev "Av. woilóztdov vemos. 


PYTHIA V. .-— 1385 


peciAÉeg iegol 

&yrí, usyaAGv Ó' dortüv 

00009 uaADcxG 
100 ócevbaocv 

xou QaÓ yeUueouv, 135 
(95) dxovorrí TOL qUovíc qoeri 

6qór OABov vig Té xotvCp jou 

£voixóv 7 "AgzteGLag: vOv £v coid véov moére 1ov- 

6og« Qoifov ám, 149 


105 £yovre IHv0covóUv "Avr. ó'. 
i| , , - 
TO xGAA(uOV AvrEOt0P Óczevüv 
(100) u£Aog yaoíev. &vóge xsirvov &xcovéovri. Gvverot. 


AtyÓusvov £oéo* 145 
. . 4X0éó6ore utr &Ax(ag 
110 vóov qéopevat . 


yÀó6Gáv TE* 
QéoGog v& rcviUmTTEO0g 
(105) £v Ogvióww. aievóg. ExÀevo 150 
dyovíeg 0, £oxog oior, 60évog: 
115 £v re MoíGei6t zTovevóg c0 ueroÓg qiaag, éqav- 
voí )' &ouetüAcreg 60qóg 


v. 98. utydlav Ó' dotrzüv — v. 100 seq. QavQticav Vuvov 9 
vzoysvuoci» — v. 102. zo: — v. 110. géofsroi* yAdGGáv rt 


pvouri * "Ev rt66wQcxovro ydg. 
y- uavriiov: Tà AaezxtÓeinovi. 
Koovii 'Ev óeuri ctpiSouev. 
à. QcvO tico Koucov à VzOJtUJLOGLV. 
yióocav rt: Ococos T£ TOvU7ZIFOOG. 
Quid enim hoc est, quod epicae istae formae, a quibus abstinuit 
Pindarus, uvauric, uaveriov, Koaovrte, ita in hoc carmine consti- 
patae et quidem omnes in eodem stropharum loco positae inveniun- 
tur? Satis apparere arbitror metricos utcunque satisfacere metro 
voluisse. Evanescit omnis difficultas, si incisionis constantia moniti 
illas tres syllabas credimus, similiter ut trochaeum semantum, multo 
tardiore ductu cantatas singularem versum fuisse" et seqq. Quae 
mihi quidem nets Hermannus , non Bergkio, qui. u£yoiüv ó 
eorrüv Og. p. ódv)rv X GLO Y P: UzÜ XtUUCGiV,. (xOVOvTL TE 
z9ovía «rà. Sed ea mihi languidissima videntur nec una de causa 
improbanda. Hermannum igitur fere secutus sum. SCH.] 

v. 110. (Vulgo post g£ofsror interpungitur, tum y4d6G6«v v& 
9uocog Tt TOvUZTFQOC iunguntur. Parui Hermanno l. c. Nisi 
Lem "Es óé praestiterit. Bergkius yAo6cev 9«06og rt edidit. 
S 


136 IITOIONIKAI E. 


0cct v &lolv éxwyoolov xcAdÓv tgodot, "Em. ó'. 155 
vev0ÀAuuxt. tóg ví oi vovüv vt zQÓqQov visi 
ÓUrcGu, 
(110) zeli voAotr0v Om160s, Koovióci uéxeote, 
ói0oiv im £oyowuv dugí ve [ovAcig 160 
190 £yaw, ux) gütvoztoglg avéucv 
qeutegto: xoveztvot ÓeuoAEor yoóvov. 
4g To, vóog. u£yag xvpsovi 
(115) Qatuov  c&vógOv qAov. 165 
2! , 2 , ^ , , E] , 
tbyouet vtv OXvuaic voUro ouv y&ocg &xi Déz- 
TOU /yÉv&. 


v. 118. zó Aouróv, à Kgovióot 


v. 118. Vulgo zó Aouzóv, à Koovióct, laborante metro. Her- 
mannus zó 4ouróv £ziive, Koovíóc:, quum in Bodl. y., cui Boe- 
ckhius addit Leid. B, legatur zó Aoiuzóv, c6 zAsicro KoovíOot ud- 
xopsg. Boeckhius tamen zo Aoizóv Ozi69s maluit, [Boissonadius 
ig ais(, SCH.]. : 

v. 124. [fr, Beckius, Heynius, Hermannus, probatum olim 
Boeckhio. Postea ézi servavit. SCH.] 


PYTHIA VI. 133 


II YOIONIKAI c. 
ZENOKPATEI AKPATANTINX9, 


AP'MA-T'. 


/  D- / 
Vor uem MAS MN. mA em m 


, / 
v—u-uotu- 


A7 / AT S. 
MV OM — XX — aX uw — 4 


Py / 
vuwu--—-u-ou-ouot- 
/ 
$5 5u-uo—-clo-ouluutr 
7 
de » MN I», 
Vwu-—wug—u—--—-wuJgu- 


E] 
A xovor - 1j 7&9 &uzomog "Aqoodívag Ero. «'. 
&govoav 1| Xagívov 
&vozoA(Cousv, Ouqw«AÓv ioifoóuov 
q9ovóg ig véiov mgogouyóusvov 
5 Ilv)t9rixog £v)" ó2g(owuv "Euueviócig 
aorcuíc v "Axodyovr, xcl uv Eevoxgvtt 


v. l. gj yào — v. 4. ég vaóv 


Pyth. VI. v. 1. [Boeckhius cum Heynio ex aliquot libris ; 
y&o. Recte Dissenius 7j y&o tuetur. SCH.] 

v. 4. [Libri ic v«ov. Contra Hermanni coniecturam postea 
ab ipso reiectam dévveov, quam retinuit Boeckhius, iam a Bo- 
thio verissime monitum erat & in d£veog produci, in «£vvoog 
debere corripi. Postea Hermannus ad Eurip. lon. 117. formam 
dévvaog plane damnavit — cui tamen Lehrsium apud pedestres 
quidem scriptores patrocinari memini in censura Scholiorum So- 
phoclis ab Elmsleio editorum, vide lIahnii Annall. 1828, II, 2. p. 
145 seq. — et id quod recepi proposuit scribendum. A Dissenii 
vituperatione hanc lectionem paulo tamen acerbius vindicat Opuscc. 
VIL. p.287 seqq. Nec male Bergkius ég Acivov scripsit. SCH.] 


198 IITOIONIKAI zc. 


éroiuog fuvov 
)iocvoog iy TOAVyQUGo. 
"AvoALov(e verebyOvQA mÓzG- 


10 rov obire qy&u£otog 0upoog éxexróg 9v, ro. [. 
, 
&oifoOuov veqéAag 
^ , , 35» » ' 
6rocróg due(Avyog, ovv Gveuog ég uvyovc 
e A 2 , , 
&AOg S16 Tcu oo 4£9cà 
rUztÓgevov. qeu Ó& TOÓgoTOV & xede«oo 
15 zero tQ, OocovovAs, xowv vt yeveG 
AÓy0L6L $voróv 
A er , 
&DOofov Coucrt vízav 
Koicaíciów £v. a1vycig zayyeA&. 


GU TOL Gy£0 cV vwv émiózÉwe yeroóg 098&v. Exo. y. 
20 &y&g égnuoovver, 
v& TOT £v OUQtOt qvrl utyoloGQtvei 
duivgag vióv ógqevi£ouévo 
IlgAcióc zeoeweiv: u&Awr& uiv Koovíóav, 
Deovózcv OvsQomGv zeQcvvov vt mQUrGVLV, 
25 VsOv otcfeodon* 


v. 13. dÉsi et yrocóes — v. 21. ráv mor 


,9. [Et. M. p. 249, 50. et Zonaras p. 466: T*iyoc rti70, 
dq ov lIlívóaooc riti(gqtai, Boeckh. Fr. Inc. 181. "Fittman- 
nus ad h. I. et Isthm. IV, 49. referebat. SCH.] 

v. 12. Heynius: obr Gvtuog ic uvyovg aÀóg GÉr. zOuqooo 
qtocOsL TvwzTÓutvov. Sed grodós; est prava emendatio a gram- 
matico profecta , qua non opus: lectio antiqua fuit x9 di. Mox 
optima est lectio àfoic, a Boeckhio enotata e libris quibusdam. 
Idem e Scholiis vseuog mutavit in GvVEJLOL, non assentiente Her- 
manno, quem sequutus etiam TThierschius &veuog tenuit, Sic com- 
paraveris Eurip. Alcest. 961: xci u o9 6 Il1ovrovog xvov o09* 
oUzi x77 wvyonouzóc àv Xcocov £cyov. Atque haec via cau- 
tior, quanquam notari debet non crebras esse apud Pindarum ta- 
les dicendi figuras, qui longe simplicior est, quam vulgo credunt. 
[Quum in libris v. 4. corruptum esset és vcóv, imperiti gramma- 
tici reliquas strophas interpolando exaequabant. Hinc orta wul- 
gata Heynii. Libri plerique et Scholia &£occi, Scholia et Pal. € 
&vtu0(r5 coniectura est rvzróusvov, quum libri plurimi rvzróus- 
vog, alii rvzrouevor cum Scholiis exhibeant. Denique 4F9«À. li- 
bri et Scholiastae, quod iam veteres quosdam in zegaóec mutatum 








PYTHIA VI. 139 


 TüDrog ÓR pu] mOTt Tiu 
dusíoew yovéov (íov zemTQouévov. 


fyevro xci mQórtQov "Avr(Aoyog Bwcrüg —— Erg. Ó. 
vóQgu« rovro qégow, 

30 0g va:oéqüwro meroóg, fveo(upoorov 
dveutívotg 6vocvaQyov AlQiózOw 
Méuvove. INe6róosov.y&o (maog &guw ic 
Ilágiog £x (Aéíov ÓciyUtíg: 0 0  fqmev 
xocTci0v fyyog' 

35 MeoGav(ov óà yégovrog 
OorqütiGc qoxv Qócos zoióc Ov: 


2r. 8. 
qeueuretig Ó' Go Emog ovx dzíQu)ev* e«UroD 
gévov 0 ó 950g érQo 
zoloro uiv Qevéroro xouiGr zcv9óg, 

40 ióóxqoív vs vOv mca ytviG 
ÓXAOTÉQOL0i , EQyov mrAoQuOv TtAéGcug, 
Qrerog iugi roxtDGiw tuuzv mQÓg doerv. 
T& uiv zQix&- 

TOv vOv Ót xcl OocovpovAog 
45 zevoger uova xQOg OrcUucr Pc, 


v. 9B. éyívsro — v. 36. QovoO:ico et fóncsv — v. 3T. dm£gi- 
apev evrov' — v. 40. £üOxgoé re — v. 43. magnet. 


ivisse apparet ex Et. M. p. 808, 45. Scholl. Vict. Il. $, 319. Eu- 
stath. 1l. p. 1826, 20, Vide Spitzn. Excurs. XXXIIL., qui zó z/ooóog 
Homero relinquit, zzv 7:060« Pindaro et Sapphoni tribuit. Ex ta- 
bulis Heracleensibus ró ycoaóog affert Ahrens de Dial. Dor. p.118. — 
Boeckhius &vsuor et rvzrOusvot recepit, ut esset illisi impetu suo, 
zt0&Ó. autem iungeretur cum ó£orct. Contra Hermannus Opuscc. 
VI. p. 154. correptionem in voce cvtuór admissam in ultima syl- 
laba primi paeonis improbat et zvzróusvov cum Dissenio prae- 
fert. Cui morigerandum duxi. SCH.] 

v. 21. [r& zor Schmidius. Et sic in uno codice repertum 
estí, Vide Commentarium. Idem v. 28. recte £ysvro (Par. B) scri- 
psit, quum causa non fuerit, cur solveret arsin iambicam Pinda- 
rus. Vide Boeckhium de Crisi S. 55. p. 104 seq. SCH] 

v. 96. [Boeckhius vulgatum óovoe?sic« servaverat invitis ef 
libris optimis et ratione. Vide Ahrentem de Dial. Dor. p. 148. SCH.] 

v. 94. '[dzéonpsv «avrov: u£vov Ó xr. vulgo. Aro) cor- 
rectum ab Heynio et Boeckhio ex libris. Rectius distinxit Hey- 
nius. SCH.] 


110 IITOIONIKAI gs. 


aéroo i éreoyópevog dyAeiav iÓnubev. — Mwo. S". 
vóo 0b TAloProv Gy£L, 

doizov ot)0' vzéoozAov Tuv Óoízov, 

Gogíav Ó £v tvyoiót Ilhsoíóov* 

50 sív T, E2£uyWor , 0pycig ég imz(av icodor 
ucAe dóórvr vóo, lloosóGv, mQogéyerca. 
jAvxsa Ó& qonv 
xci GvumÓTCiOiP OtuAEiv 
usAi66Gv Guelperes TomrÓv zÓvov. 


v. 90 seq. 0oycig € 0g £UQsg Umzio0v &ig||oO0ov cÓOvrLi xtA. 


v. 48. [Quanquam et libri et Scholia consentiunt in vulgata 
scriptura, tamen Hermannus Opuscc. VII. p. 154., quod in ceteris 
strophis purus paeon est, z8cv non putat esse a "Pindaro. Quum 
igitur in libris praeter unum omnibus ante vóc additum sit &zo- 
cov, id Hermannus ex dvázov ortum arbitratur, coll. Pyth. H. 28. 
cvárav Uztodqevov. Verum h. l. alia res est: nam ovrt &di- 
0v ovrt Uzfoomiov dv&rov Oofzsiw dici non poterat. Nec óoé- 
zt£iV Ovi tulerim. "Tametsi Eustathio Prooem. p, 5. ed. meae, 
ubi affertur osrs vzégozàiov 8 goi óoézcov, ad speciem conie- 
cturae conciliandam uti poterat vir summus. Ego illum ex jta- 
cismo ortum errorem putem. Prorsus improbabile Kayseri &zi- 
ro». Vulgatum tuetur praeter reliquos Scholiasta Aristidis p. 934. 
Frommel: SCH.] 

90 seq. [Heyniana scriptura vel ob vocabulum divisum 
non Hibiscus a Boeckhio ex indiciis librorum reficta est. Et uda 
quidem ante corr. habent omnes; paulo ante fere sic: ooycis 
zta&Gcoig OG imz£(uv igoóov vel similiter. Unde izzíuv £go0ov 
Boeckhius. Sed idem, quum Scholiasta ,CXplicet: col ó£, c IIoczi- 
ÜdÀv, zQocfgsrot xol ofusioUroi, Oc tUote immo igódovc, eo- 
demque ducat unius alteriusque codicis scriptura svoíg 9" 0g im- 
míav ,£goüov — vide Expll. P- 300. — sic conformabat orationem : 
zív v EifAg90v, Og9' sUgsg immíev &eoóov , quod. comprobavit 
Dissenius, non valde probat Boeckhius ipse. Qui ad eam loci 
scripturam devenit, quam Hermannus commendaverat. Et £g in- 
ztíuv tgodov Par. B subministravit. Quod Bergkius scripsit: 69- 
y&s Og izzínv ég 000v, non satis intelligo. Ceterum quum Eu- 
stathius Prooem. p. 7. Neptunum a Pindaro &iecí;9ova appel- 
latum referat, fieri potest, ut tritius epitheton alterum ex h. I. 
expulerit. SCE.] 


PYTHIA VII. 14 


lU 


IIYOIONIKAI Z. 
MEFAKAEI AOHNAIXCQ 


TEOPI II II €t. 


Strophaec. 


/ Sa 478 
— Aof— ANAL EE XU NJ, meum 


E LE 

CO MEETCANT CT 

i2) Wt TW — 

Ouuuvc 
Epodus. 
/ 

RAP Ti 

X i AU 


Kàiauorov ci ueyeAomóAteg AüGvct Zo. 
z9oo(tu0v "Aixucrióàv £UQvOUtvei yeveC 

«Qnrió doiv 

imx0i60 DeA£oUot. 


Pyth. VII. v. 1. [Olim Boeckhius usyodozzóAtg et v. 9. zo- 
Aisoct, quum alteram formam repudiaret. Postea ad vulgatam red- 
iit. De forma videndus Buttmannus Gr. ampl. I. p. 182. Nunc 
vel Sophoclem in cantico Thamyrae fabulae formis yioro!, zró—- 
sc: usum esse discimus ex Crameri Ann. Paris. T. IV. p. 183. not. 
"Cf. quae scripsi Museo Rhenan. 1842. II. p. 296 seq... SCH.] 

v. 2. [Boeckhius olim ex uno Par. B £oievs;, ut exacte 
responderet v. 10. "4zoi4ov, quod ex Scholiis et codicibus revo- 
cavit, quoniam Pindarus in locum vocativi non sufficiat nomina- 
tivi formam. Nunc hoc retinuit, alterum intactum reliquit. SCH.] 


142 IITOIONIKAI Z. 


5 ird víva mévoov, v(va. oizov 5 
Aecv óvvudafouct 
E) y 
émigewéoregov 
"EAAdÓ. zv9ícQoi; 
T6ci6L y&Q moAÍtOL AÓyog OA "Av. 


10 "Eosyü£og &ovÀv, "AmoAAorv, oi viÓv yc Óóuov 10 
IIv?)Owi óíc 
Veyróv frevéav. 
&yovr, ÓÉ ue mívre uiv "IoUuoi 
vizct, uic Ó. xaQEmIG 
15 4g 'OXvuaice, 
óvo Óó dczx0 Kíoóoc, 
o MeyáxAstg, vua vt xci mzQoyóvov. | "Eg. 15 
J ? ? , , ^ ? LÀ 
vig cUTQayic (cio TL' TO L CyvvuaL, 
qUorvov cusiBousvov vc xcAc £y. 
, ^ [64 ? M1 , 
20 qurvi ye giv oUTO WV &vóoi zcouoviuav —— 20 
ÜcAAO:GGv EDÓCcIuOVÉLV 
M M d , 
TC ZCL TC qégtOUot. 


v. 9. rivo T oixov — v. 6. voiovz — v. 10. AzoAiov, — v. 15. 
OXvuníos, — v, ]8. gaíoc Ti* TÓ ÓÜ Gyvvuoai, et punctum post 
£oya v. 19. — v. 90. mo uoviuay 


v. 9. 6. [rive oixov Boeckhius ex lemmate Scholiorum, quum 
id vocabulum (vicus) digamma habeat. Libri varie rívc y oi- 
xov, r(va T oixov, vívo 0' oixov, quod Bergkius dedit. Statim 
libri veíav, in quo vel explicando vel emendando mire laborant 
Scholiastae. Ad Schmidii coniecturam veíovr iam veteres dela- 
psos esse significant Scholia. Id ipsum sive cum Boeckhio ad vi- 
ctorem, sive cum Hermanno ad oíxov rettuleris., languidissimum 
est neque Homerico illo Il. B, 626: vrcv, ct vctovot m£éomv «Aog, 
satis excusari potest. Rescripsi ex NAION, quod facillimum erat, 
SCR Nec Qvoràv longe abit. 'Thierschius x4zíov coniectabat. 

CH 

v. 10. [Vulgo o? zsóv zs Óóuov. Optimi o? zsóv óouov. Cor- 
rexerunt Oxonienses. SCH. 

v. 19. [Oàvuzicg (coll. Herod. VI, 40: Koi "Oviedo egt 
evsióusvog vrs9oímnzo moogctfas) restituerunt plures ex ingenio, 
ex Par. B Boeckhius. SCH.] 

v; 18. [Boeckhius. cum aliquot libris sic distinxit: zoíoo. rí 
v00 Gyvvuc. — xoÀ& foyo; Confer Expll. h. l. et Hermannum 
Opuscc. VH. p. 155. SCH.] 

v. 20. [zào uovíuev vulgatum cum Hermanno ex aliquot li- 
bris et Scholiis emendatum est. SSCH.] 


Ls! 


PYTHIA VIII. 143 


IIYOIONIKAI H. 
APIXETOMENEI AITiNHTH. 


I1A4.4. A I X T. Hte 


Stropha e. 


I C ea € cC 4 
*c ic € 

l 

C 


ae 
C 
] 


/ T 
——uvu—-u-u-—Q 


IX C 


QDoqoo " Aovyla ,. Atxog Zr. «. 

& utyuorOTOAL VÜUyersQ, 

BovA&v ve xe zoA£ucov 

fyowGe xAeiómg Dxtovcrag, 5 
5 Ilv?)utóvixov Ttucv. !"Aoworouéve, ó£zev. 
vU yàg TO uaAQcxÓv tofew ve wei maU» OuOg 
im(ovaocL cip) OUv drQrxzéi- 


tO Ó, Ozórav vig GuslAvyov ^o Avr. . 10 


Pyth. VIII. v. 4. [Vulgatum «Aeíóceg iam Schmidius corre- 
xerat. SCH.] 


144 HTOIONIKAIH-. 


xegÓíe xóvov iveAdOm, 
10 rocycie Óvgusvéov 
ozxcvrdiewe xoért TwUütiG 
vDow iv GvvAqg. vàv ov0i Iloogvoiov uev 15 
? 1 , , M , 
mTcQ ciGcv ifeosD(Gow. x£o0og Óà qiAverov, 
ixóvrog ti vig ix ÓÓucv qégoi. 


15 fía 0 cl ueytAavyor £oqaAev £v yoóvo. "Es. c'. 20 
M] , e / 2 » 
Tvgqog KÜuE bxeróyxoerog oU qur GAvéev, 
* - ^ - 
ovói u«r Doouevg D'iy&vvov* Óucütv Ót xeoavvo 
, , 2 , e ? ^ , - 
TÓfoiG( v ^AmóAAowog: Og tVutvéi vÓQ 25 
"evdozeiov tützro KíüócUsv ioveqvouévov 
90 viov zoíc ll«oveoíó. zou vs xoug. 


&re6s 0. oU Xagírov xag Zio. '. 30 
& ÓwxciómOA(g dosteiG 
xAcwOiGwW  Aioxiüiv 
Vírowe vácog: vcAéav Ó' Eye 

25 óófeav dx dgy&c. moAAoio. uiv y&Q delósvow 35 
vwxcqogoig iv &éüA0ig Qoévotoa xol Qocig -— 
vzsQrírOVG docug iv udycug: 


v& Ói xol dvÓgctow iumoéma. "Avr. Q'. 
tiu Óó' &oyoAog cvoUtusv 40 


30 zGG«v uoxoceyootav 
Avoc Te xcl qUfyucrsi uoASexO, 


v. 13. gíAzaróv y, — v. 15. fíg — v. 20. móc Ilaovaccío — 
v. 98. cà xol év «vópoaciv 


v. 13. [y cum libris plurimis delevit Boeckhius. SCH.] 

v. l5. [fíe libri cum Scholiis, idque Hermannus postulave- 
rat. SCH.] 

v. 20. [Libri zoíc IIeovecíc. Ad legem carminis conforma- 
vit Boeckhius, ex II4PNAXIAI facto IIAPNAZXIAI. SCH.] 

v. 24. [Oíyoice h. Ll. certissime praesens estí, quod moneo 
propter Buttmannum Gr. ampl. II. p. 198. Lobeck. SCH.] 

v. 28. [r& ó& x«i dvóg&ci» Boeckhius ex libris aliquot. Vide 
Commentarium. SCH.] 

v. 92. Libri inter xvíog et xvícoy fluctuant. Sic v. 49. zc- 
oív et zoioí, v. 92. uóvog et uo)vog; sed v. 42. /évooxts libri, 
"eivooxsg Schmidius. Boeckhius collatis reliquis locis strophicis 
ubique brevem syllabam praetulit, sed zo:cí(v tamen retinuit. Con- 


PYTHIA VIIL- 145 


ij xógog &ABGw xví(or. vÓ 0" £v vo6( uoi vocyov 
irc Tt0v yoíog, c) moi, vtOTCTOV XGAÀQv, 

- M] ? M -- 
&u& zovavóv dugl ueyovG. 


35 seAciGuart000 y&Q Üyvéov ueroodcAqsoDg "Em. f. 
"OAvuzíe ve Osóyvqrov o0 xcertAéyyug, 50 
ovóR KAaroudyow víxev "o9uot $ocovyviov- 
ebbíov óà zéroev MióvAilbiv Aóyov qéoaug, 

TOv OvztQ z0T 'OixA£og zcig £v &xvomvAotg iÓOv 55 

40 viovg Owetg civíiero zeguévovrag ciyuc, 


ózóv m "Aoycog ijjvOov Zo. y". 
Osvréoav 000v "Eaíyovot. 60 


có &imE tror * 
ive uegreuérov ^ — 
v& r0 ysvvoiov &muroémst 
45 ix moréoov zew0iv Auc. Qcfouct Gaqig 63 
Óocxovre zoixí(Aov ci(Gg Axuav £v domí0og 
voucvre zocvov iv Kéóuov mcg. 


€ 
0 OR xcucv mQoréoe mc "Ars. y. 
vv «Qs(orog £véyeret 70 


» 
90 Ogrtyog dyytA(c: 
4 c 
AóoaGrog iocg* rO Ób oizoÜtv 
&vr(c TQoéfa. uóvog y&o £x Zeveór orQcroD 
Vevóvrog O0tíc Affeig vioD, viyc Qiov 75 
9. y - M , - 
dgiseret Ae Gov apAopei 


v. 39. xvíiocq et zrocí uoi irc — v. 33. rof gov rcóv — y. 35. iyvsUmv — 
v. 40. gvíÉero — v. 43. sint" ueQvouévov — v. 52. uoovog — v.54. Asi 


tra Hermannus Opuscc. VII. p. 158 seq. omnes syllabas anacru- 
seos longas censet, unde xvíooy. uo?voc, *ívagxsg probat. Sed 
str. y. v. 49. scriptura zicív incisionem everti, quae sit alias 
constanter observata. Id vitium sic removebat: £x zez£gov, z «i, 
coi À5gu«. Cf. ad v. 922. Eodem versu 92. Heynii scriptura, quam 
hiatus in arsi trochaica convellit, a Boeckhio ex libris plurimis 
reficta est. T'o«zov Doricam formam — vide Et. M. et Hesych. s. v. 
coll. Ahrente de Dial. Dor. p. 117. — plures libri servarunt. SCH.] 

wv. 99. [/gvéov Schmidius, oZ;yvéov Hermannus. SCH.] 

y. 40. [Libri zví$ero. Mutavit Boeckhius. Cf, Ahrens lI. c. 
p. 129. SCH.] 

v. A. [Heynii coniecturam véuovzec praebet Par. B. SCH.] 

v. 94. [Attica forma 4:9 ex librorum fide mutata. SCH.] 

Pind, Carm, Sect. I. 10 


1246 .. ITOIONIKAI H'.. 


55 "ABavrog £Uovyógovg dyvitg. rowDro uiv. "Em. y. 
é 9£ É ? '4 , y^ óz m AY 
qUéySev "Augiéonog. qcíocv 0i zcl evrüg 

- , 
"Aure Greqiávowt (AL, Qeivc) ÓE zel vuvo, 80 
yeivov Ort uot xci xvtévov. quA2o$ &uóv 
UzcrvvuOÉ v ióvrt yGg OuqeAóv mco doí(óiuov, 85 
60 uarvrevuevov v igcéwWero Gvyyóvoww véyvctg. 


v0 Ó, ixevco[óAs, mvOoxov Zh. Ó. 
^ ? , / 
vcOv &£UxAECG OÓvwcvéucv 90 
IIv)Gvog & yváZoig, 
vÓ uiv uéyi6Tov vÓQv yoQu&rcv 
65 dme6eg* oixow Ót m9000sv &omcAtov ÓÓ0ww 

J A e ^ e - , z 
TevTGUA(Lov GUv tooreig vucig émeyeysg. 95 
&vob, txóvrw Ó eOyouce vóo 


, 
xer& Tw Gouovíav QAémw, Avr. Ó'. 
5 2370) , ei , 
cu  €xcO0TOV 060 VvEOLLCL. 
70 zoóugo uiv &ÓvusA 
Zíxc megíovraxe' ev Ó'  Omuww 100 
&qUvwov eivío, Efvegxtg, OustéQetg TUycug. 
£i yéo vig é0ÀG zémeTOL ur) OUv uezog avo, 
TOÀAoig Goq0g Óoxz& mtÓ dqooóvov 105 


75 fiov zoovoo£usv 0g8opovUAowt ucyeveig* "Em. Ó. 
v& Ó' ovx iv dvógéoi xsivew* Óalucov Ót zaQloyet, 


v. 99. vzdvreotv (ovrt — v. 66. mtvrasÜAlov et émdyaysg, — 
» [: , 
v. 67. &vo&. txóvr, — v. 79. Eiewdáoxs, 


v. 59. [Vulgo wvzevrícosv (aliquot libri 9zavríaG) ióvri. 
Schmidius vzárvractv, rectius Hermannus cum Scholiis 9z&vrooé 
T ióvr.. SCH] 

v. 60. [Hermannus expulso glossemate coniicit ucvzig, y07- 
GuOv T dug Gwaro, h. e. Zweto cvyyóvoig ríyvoig duqi yon- 
cuv. Nam reliquis tribus locis in fine epodorum, qui quidem 
salvi sint, dispondeum, a quo initium fiat, constare ex duobus vo- 
cabulis disyllabis. Eos esse trochaeos semantos. Vide ad vers. 
ul. SCH.] 

v. 63. [Kayserus p. 58 seq. proponit &xóvr: à' sügouet vóo 
Kord viv' (sic codd.) douovíev Ézstv, dug fx«aorov 06a v£o- 
uot, h. e. Modestiae in omnibus carminibus lubens studeo, ct ve- 
rum est quod praedico, at invidia deprecanda tamen et ante omnia 
deorum gratia erpetenda victoribus. Non facile erit, qui sequatur. 
Mingarellus v£uoue:.. SOCH.] 

v. 48. [móvo Scholia et pars codicum. Alii zoóvo. SCH.] 


PYTHIA VIII 145 


QAAoT GAAov dwmeoüt QdiAAov, GAAov Ó'  vmxO 
q&ocv 110 

uéroco xereetva. Meyáooig ó ty&g yéoac, 
uvyo v £v Mage?VGvoc, "Ho«g v GyOv. éruyooiov 
80 wízcig vQuGGcig, c) 'QuOrÓueveg, Ó&tueGGag Eoyg. 115 


rérQc0L. Ó fumé vw OUtv Zirg. £. 

Ocudre60t xcxc& qooréov, 

vOig obre vÓOTOG ÓjOgG 

&raAmvog i&v llv)utós zoíQi, 190 
85 ovó? utoAóvay TQ ueréo" cugi yélog JAvxUg 

cGsv 4Qw* zer& Aevoug Ó £y0gov cmogor 

zr0)060vTi, GvuqooG ÓsÓcuyu£vou. 195 


0 0E xcAóv vi víov AcyOv Avr. €. 
&Doórerog Ert, utycAog 
90 if &axí(óog zévevct 
vzozríooig dvogécig, Cyow 130 
zoíoóGova mAÀoUvrov uéouwvar. iv Ó' 0M(yo Qjgovov 
vO TtQTvOv cUÉevow oUrO ÓL xcl mtwrvED yeu, 
dXorQÓXQ vyvouc GsosGuévor. 
Em. g. 
95 irdusQow ví ÓÉ rig; ví 0^ 0D vig ; Gzidg Ova 135 
&vOgozog. dAX Orcv ciyAc ÓrógÓorog £A, 


v. 80. roíretc, Ao:GrOusvsg, — v. 87. ÓtÓovyué£vo,. — v. 96. &v- 
S'voozot. 


v. 48. [Quidam libri u£roov. Vide Commentarium. SCH.] 

v. B0. [roíro:g invectum erat de coniectura Pauwii. Pro 
Boeckhiano ^4o:cróusvse libri longe plurimi id praebent, quod 
cum Hermanno l. c. reduxi. Nam in reliquis locis est syllaba 
longa. SCH.] 

v. 81. [ós8oiyucvor Hermannus. Vide ad OI. VIII, 60. SCH.] 

v. 92. [u£oiwuvoav quum ex Hermanni sententia unum habeat 
brevem anacrusin, ufouzocv proponit scribendum. Aliquot libri 
xoféccovo régwiv zAovrov vel zÀovroio, ex metricorum officina. 
SCH. 

: 96. T rti Boeckhius petivit ex Plutarcho Cons. Apoll. 
c. 6. p. 322. Hutten. Scholl. Nem. VI, 4. Eustathio (vide de 
Crisi p. 111.), quo turpis hiatus remotus est. Pluralem tamen prae- 
ter libros agnoscunt Scholia Soph. Aiac. 124. et Aristidis p. 182. 
Frommel. SCH.| 107 


148 IITOIONIKAI H.. 


AcuzQOv qéyyog Exeovw &vÓov «cl ueAwyog elo. 

Ailywe, qiAa u&rzo, &ievü doo Gr0Ao 140 

TÓÀw T&vÓs xÓwufe ZH xci uQ£ovT Gv Aiexo 
100 IljAséi re xdyo00 TtAcuórvL. 6Uv v "ApAAd. 145 


v. 99. Zi — v. 100. xcoícro 
v. 100. [Libri xcyo9G vel xoi cyo9Q et xdoícro. Tllud 


Boeckhius pro certo habuit, Hermannus f. c. p. 160. IIgiz; T 
6910 xol cóv Tz. coniecit. ' SCH.] 


PYTHIA IX. 149 


IIYOIONIKAI O'. 
TEAEZIKPATEI KYPHNAICQ. 


OIA4ITOA4PO 21 ^u. 


Strophae. 


sx, 
VU —O—uw—wuvu--— 
, , - 

/ / -— 
Uu T—u-—uw-—wwu-uoc 


/ / - 
—— Lm ILL SIC es a CL 


Fr , / 
, -— 
Ene EU ms Cli m ma LUNG em] mA 


/ / / 
—UuUu—uu-cu---o- 


/ / / / -- 
— MÀ — ARM MM UU 
Epod.i 
/ 
Da UM Em gouPrEr AU 


, /, / , MJ 
—U MU — UU ——— Um UU T—VV- 


/ / / 
Au-—-—uu-uu-—--uc 
, 


— Mo — UM 


ur zd oJ 
BE EL ute D iu 

/ 
Lo-—--cCoo—-uotz 
/ / / reos 
Tuv-u9H 


— Z [-—. 
AZ V Tm EEJe Um u 


? 
Esas qoAxéome llv)wrvizav Zr. «. 
G0v Do)v£dvoiww yyéAAov 
TeAsGwxoérQ XaoíreG0L yeyov&v, 
0Apiov &vóge, Owélzzov oveqitvoua Kvocvag: 5 
5 viv Ó yowátg dveuooqueotyov ix IIoA(ov xóoAzov 
zxot:é /eroióag 


150 IITOIONIKAI 9. . 


Gozo, tvexé ve yovo£o meoUérvov dygorégav óí- 
q0o9, vOUL viv ztolvuxAov 10 

xci zoÀvxeQzoréreg Vie Ó£omowcv y9orvóg 

(cav cze(gov roírav eUijoarov dALowav olzeiv. 15 


va£0sxro Ó' Goyvoóz:iG Aqooóíra "Avr. e. 
10 Z&Aov Ícvov Q)toÓudrov 
Oyéov iqezrouéve ysol xovq 
, ^ - ? - , , * ^4 
zat 6g &tl yAvxzsocig £Uvcig éoevav (tAsv ciào, 90 
&vvóv &guófowe Qi vs yíuov uwyüérra xovoc 
90 Tog svov(a- 
0g Aem v vzeoónAov rovréxig jv BocusUg, & 
2, - , er - 
3 d oxecvOU yévog 1joog 25 
15 Oósvregog: Ov zove llívóov zAsevvoig iv mrTvyoig 
IVcig eUqoavü sioe Hgvevo? A&ye Kostow" &uxzev, 30 


l'eí(cg (vyévgo. ó Ó& r&v sÜGAsvov "Em. «. 
Voé£boro zoióc Kvotvav: & uiv oi9' icrOv za- 
Awuiuovg éqíAeGsv óÓ0vg, 
L4 / , ^ 3528 - L - 
obre Ósíatvov oixoguiv us0' ivcugüv TéQwWwag, 35 
290 &AX dxóvreGOlv v& qeAxÉoig 
quGyéro ve pegvouévo uoti Ger dyotovg 
€ 5 , , 
Ouocg, 1] TOAÀÀkv T€ XCl COUyLOV 40 
Bovoiv eig&vav ze9£yow6c zevoccig, r0v Ó& GUyxoL- 
TOV JÀUXÜV 
ToD9ov £ml yAeqgoig 
25 voxvov ávcA(6xo:0€ b£zovrc mQ0g dO. 


v. 6. Éveyué vs — v. ll. xoógo: — v. 13. tug9évrt — v. 91. 
x£toalGeuv 


Pyth. IX. v. 6. [fvsexs duo codices. Pindarum, ubi prima 
longa requiritur, zvsyxsv scripsisse, ubi brevis, £ve:xe animad- 
vertit Boeckhius. Cf. Ol. II, 87. HI, 14. IX, 63. Pyth. V, 59. SCH.] 

v. ll. Pro xo?gc« Boeckhius xovgc e multis libris. Mox v. 
18. uiy9évr: codicum lectio est, at u«yüévza. ductum e Scholiis. 
De sensu vid. Commentarium. 

v. 21. [xsoditev ex fide codicum et Scholiorum Boeckhius, 
qui HR ancipitem locum habere posse exemplis confirmat. 
SCH.] 


- PYTHIA IX. 151 


zíye vw. Aéorr( mov tUQvqugérQag — Zr. f. 45 

Oupo(uco uovrav zaAc(oL6cv 

&vtQ Eyyéov ixdtQyog AmOAAcv. 

eUríxe Ó' Ex ueyégov Xeí(gowe zQogévveze qovà: 

30 Z£ksuvóv &vrgov, duAvoíóa, mQoAirOv 9vuóv yv- 

vcixOg xcl usycAcv ÓUvcGLww 

Pcvuecor, oiov Grcopei veixog ye xeqeAG, uó- 
q9ov xcQwmTrQUs veviQ — 55 

iroo fyowe* qófo 0 oU xeyeuervret qve. 

Tíg www &vÜOgoTOv Téxtv; TOlcg Ó cm060z009086c 
qUczAag 


óoéov xevÜucrveg Cye& OxwEvOV ; "Avr. ['. 60 
35 yevevon 0 &AxGg &muQcrrov. 
OGí« zAvTGv yég« oi mQOgtvtyxeir, 
A. MI , ^ , , 
1 0c xci £x Aeyéov xeigct utAuóée mov; 
A óz Ké , da "G y M] À tG- 
vOv Ót Kévravoog Geutvug, cycavG yAcoov yt 


6c1g OqQUt, ur icr 65 
eUÜvc cus(Bero* Kovarol xAciüsg £rri ogg Ia- 
Vo)g iceQGr quAotcrov, 70 


40 oie, «cl £v ve Qeoig rovro xcrvÜQc TOig OuOg 
Giüéovv, cug«vóov &üsag rvyciv vomootor sivág. 


Ex. p. 

xci y&g G6í, rÓv o) Qauróv wevÓn Quydv, 15 

&roctE uelAvyog 09y& zaoqdusv roDrov AÓyov. xoU- 
ong Ó, OzÓUev, yevev 


v. 90. duiivoíóm — v. 37. 7| et xsiosv — v. 38. yAuagóv ysia- 
Bog 


v. 90. [Multi libri recte diivoíóe praebuerunt, de qua scri- 
ptura vide ad Pyth. Ill, 1. SCH] 

v. 99. [Optimi zíc uiv cv90ozov. Non ita Scholia. SCH.] 

w. 97. xsiooi. restituit Boeckhius cum Hermanno e Scholiis 
ef codicibus: xsigev nonnisi editionum veterum auctoritate nititur. 
Mox v. 38. metro repugnabat 71:«00v, pro quo alii zieoóv, pro- 
batum Hermanno et Boeckhio. [Ibidem ysic£o:g Pauwii inven- 
tum fuit. SCH.] 


152 


45 


50 


95 


60 


IITOIONIKAI 09', 


iÍcootg, &) (vo; xUgiov Og mívvov vílog 80 

oiGüc x«l zGcg xtAeUDOvQ" 

006€ vt yov wow& qWAX dvemfumet, yoxmóGot 

£v QeAdG6c xol movcuoig wiuwc)or 

wUuceoiw Qwurteig v. Gvíucv vxAovéovrct, y Tt u£A- 
X ÀA&L , «0xOUtV 85 

&OorvQt, EU xc oo(üg. 

& Ó& yo» xol mco Goqóv cvriqtol£o:, 


égéo. vevUve móGig (xco fioGcv Zo. y. 

vévÓs, xcl u£AAug v-zio zÓvrov 90 

Zhóg &oyov mori xüxov iviixca: 

&U« vw doyímolw $wosg, imi AeÓv dysloeig 

veGivov OyUor £g cuqías0ov* vOv Ó sUovAsiuov 
zTOvrut. 600. Zip 95 

Offert &UxAÉe. viuqor Ócueciw. £v yovoéoig m90- 
qocov* ive oi y9ovóg eiGav 


eUr(xc OvvrtACOsww Évvouov ÓcQjosrct, 100 
ovre TCyxágmov qvov vüzowov, or dyvova 
,unoov. 


vÓUL molde TíÍevew, Ov xAvrOg "Egu&g "Avr. y. 

eUÜoóvoig "ocuó, xci l'eic 105 

dveAov qíAeg $39 gueríoog oi6&. 

vcl Ó émwovríówv xer(wkéusvew oéqog cvrcig, 

véxvaQ iv ve(ÀeGou xcl dupoooíev 6rábow, uj- 
Govreí vé vwv cÜcvovov — 110 

Zava xci dcyvóv "AmóAAow , &vógcow yéoue qi- 
Aotg Cyyw6rov, Omovo pajAcv, 


y. 48. grs zov — v. 50. si Of ys go] zo cogüv — v. 69. 
cUrcig, — v. 64. ucAov, 


v. 48. Male vulgo zórs zor adversus legem carminis. Plu- 
rimis in libris est yo v; zó9cv, unde Boeckhius iubente Hermanno 
gomó9sv scripsit, inventum a Schmidio [confirmatum Scholiis. 
SCH.]. — Mox v. 90. vulgo erat s/ Ó£ ys xor, xoi z&o cogóv, Hey- 
nius delevit xo/, quod sensus postulat, retinuit yc fulcrum eiicien- 
dum [cum Scholiis et plurimis codicibus. SCH.]. 

y. 62. [Optimi libri 95xcusvot, 9756cusvo:i. Ex Bodl. y re- 


PYTHIA IX. 158 


65 "Ayoíe xci INÓuiov, voig Ó "Agwovetov xoAsv. 115 
€)g &Q sixov Évrvev veQTVÓv yduov xoaívaw cs- 


Aevrav. 
cxrie ó Exeiyouévov jn Ücóv Em. y. 
0E 000Í v& Bocycict. xcivo xciv. deg OwizaGev- 
VeAduo Ó& uiysv 190 
&v T0Àvy9U6p Zhpieg ive xcAA(GveV zÓAV 
70 cugéra xA&v«v T c£üAotg. 195 


ze vvv iv IlvüOvi vw Gyelée Kegveutóo 
vióg sUÜ «Aci Gvv&uee TÜyc. 
£vÜc vixáGcig dvéqeve Kvodvav, & vw. tvqoov 
Óc&evou, 130 
VOV VOUXU Troc 
75 óóbov iusoróv dyayÓvv dmOÓ 4eAqóv. 


doerol Ó elsi ueydAew moAUuvÜO Zh. ó. 
Bew& 0 £v uexooiov ToAAew, 
, A - € ^ ^ € , 
&xoc Goqoig: 0 Ó& xotQog Ouoicg 135 


TcvrÓg Eye xogvquiv. Eyvov zovb xci "IóAcov 
80 ovUzéuguconvrt vw. izxrümVvLow Ofnpow vóv, EU- 
ovGoUmog ird weqedv 140 
£rgo) q«oyárov dxuG, xoUwav tvegU" x0 yàv 
O.qpouAcre. "Auquiovovog 
Gducett, ToroozórOQ tvÜc oi Zx«orov Bévog 145 
«tivo, Aevx(azow. KoOusiov usvovajoctg cyvuig. 


véxe Ob xol Zap uuwytioe Óotqoov "Avz. ó'. 
85 iv uóveig iow "AAxuxvo 


v. 19. Eyvov 


stituerunt Oxonienses. Ibidem cvroig Boeckhius. Státim post v. 
64. uziov libri omnes. SCH.] 

v. 439. [Legebatur £yvov. Quod reposui, Pyth. IV, 120. 
metro firmatur, licet ibi quoque optimos codices altera forma ob- 
sederit. Eandem correctionem impertivi Isthm. II, 25. lta enim 
postulat analogia ; videndus Ahrens de coniugatione in gi p. An, 
qui Hymn. Cer. 11. £yvov correxit; Pindari tunc non meminerat. 
Buttmannus Gr. ampl. Il. p. 14. Lobeck. dubitabat. SCH.] 


184 PI^ IITOIONIKAI O'. 


ói0 ucor xgorQuo(ucyov Güfvog viov. 150 

xogóg &vijo tig, 05 HoexAei 6róuc ux] zoo, 

«108 Zozeiov vÓdrov di ufuvorot, vé mw Q&- 

VPevro xcl TquxAéa: 155 

TOiGL TÉÀ&LOv ÉX &UyG xou&couat vt c0 Ov £6AÓv. 
Xeagívov xsAaÓevváv 

90 tuj ue AtzoL zy agr géyyos. Aiyíive TÉ yo 160 

qc«ui INícov v iv Aóqq voig Or móAv v&vó cv- 


xÀcieot, 
ótya20v cgeyevie Toyo quyow: 'Em. à. 
orexev, & qíAog dórov, si Tig dvrátg, TO y &v 
Gvvg memOveuévov £v 165 


uj Aóyov DAdzTOV m jégovrog «ovatTévO. 


v. 88. dsl — v. 91. svxA£iEsv 


v. 8T. [zsoifAAer Scholia et libri plurimi. Versu 88. libri 
ci vel osi ufuvecat. - Pindarica forma «c£, attestata Et. MS. apud 
Ruhnkenium in Heynii Excurs. ad Virgil. Aen. II. p. 319. (ed. 
1803.) sive Opuscc. p. 411. Friedem., restituta Boeckhio est. De 
variis formis particulae vide interpretes Greg. Cor. p. 945 seqq. 
Crameri Ann. Oxx. I. p. 31, 10 seqq. Quod apud Cramerum Ann. 
Paris. III. p. 321, 27. ac forma zoox [ItccvO0oo v Keuttiosi re- 
perta fertur, quum Pisandri nomen in Pindari locum subrepsisset, 
uti similiter alias factum annotavit Ruhnkenius, zà Keguziosi ad- 
iecit d cid aliquis. SCH.] 

91. intolerabilis hic videtur omissio subiecti, quum in an- 
iédedcalitiüs de aliis, de heroibus 'Thebanis sermo sit; quare scri- 
bendum censeo zóvós. Quo admisso etiam gvycv erit mutandum. 
Pindarus quum scripsisset P TI'ONO, mature excidit 9, unde Ale- 
xandrini, qui STI'ON inveniebant scriptum, hoc in qvyov trans- 
posuerunt; vide de antiquiore scriptura et de transpositione in 
recentiorem eximie disputantem Boeckhium in Dissert. de Crisi 
Pindar. S. 17 seqq. Sic ortus nominativus, quem agnovisse gram- 
maticos e Scholiis liquet. Nominativo autem posito, "róvàs in vávàs 
mutari debuit, quod factum. Ceterum de apostropho in pvyóvo , 
cf. eundem Boeckhium in Dissert. laud. $. 6. (Librorum scriptura 
&vxAtiEat servata Beckius qvyóvr' dederat, improbatum Boeckhio, 
qui nominativum  gvyoóv exemplis haud aptis defendebat. quem 
Scholiasta tamen iam legit. Hermannus Opuscc. VII. p. 163. fa- 
cili medela £UxAtiÉag reponit , quod recepit Bergkius. Idque eo 
aptius videtur, quia in seqq. quoque victorem i ipsum appellat poeta. 
Ac geuí mediae orationi interpositum habes etiam Pyth. HI, 75. 
Kayserus zoàírag pro z60Àiw tüvó proponit et gvyovQ retinet. 
Ego putabam verba Scholiastae: ó ó& Aóyog &zó ro) vuw5gógov, 


PYTHIA IX. 155 


95 xsivog civeiv xci vOv £y0o0v 
zcvrL vu) GUv ye O(zc xoà Offovr. fvvezev. 110 
aÀti6TCG vixCGOGVTC O66 x«l TtAtVOlG 
Goícig iv IleAAdóog tiov Gqcovoí 9" àg &xcore 
qrerov 
mco eruca a06tw U 175 
100. vióv eDyovr, o TtAoixQereg, fuuev, 


&v "OXvuaíowt vs ci BeüvxóAov Zo. €. 
I'&g dédAotg £v v& xci mov 
émyogíoig. iub 0 àv rig doióiv 
Oud" dueidusvov zQíGGt yofog cvrig £yeiger 180 
105 xol meLci&v ÓOfev iÓv mooyÓrvov* oiot 4ipvooeg 
duqi yvvecwóg ev 


v. 96. cov rs Óix« — v. 102. müvrtGG — v. 103. 07v et doi- 
ü&v — v. 104. óipav — v. 105. xal zaAoiàv Ó0£c rtàv 


indicium continere scripturae qoerí, quo reposito et sUxAsi£o: et 
ovyóv non erunt mutanda. Formam goerí satis confirmat Ari- 
stoph. Ach. 771. et Pindaricum gevzí. SCH.) 

v. 96. Retineam vulgatam lectionem plurimorum librorum 
zuvri Qvug ovv rt ÓÜixy, ex animo laudare et non infra 
meritum; hoc enim nunc est cvv Óíxc. Sic haec recte iungun- 
tur ut alia. multa cumulate posita cum vi. Defendit idem "Ta- 
felius. 

v. 102. [Vera scriptura zdc:v ex libris plurimis reddita poe- 
tae. Versu 103. à» Hermannus et Boeckhius ob constantem usum 
meas SCH.] 

. 105. Optime nunc habetur zooi& óo£c; cf. Boeckhii Nott. 
critt. quod vellem intellectum omnibus. Contra metrum esse ào- 
Éoav rtOv hodie in vulgus notum cesse potest; nec minus damnan- 
dum óo£av £àv, quod ab Oxoniensibus male coniectatum nuper 
denuo propositum. Mala hic tertia persona post antecedentem, 
secundam , zíg autem nunc substantivo carens de homine nescio 
quo, qui poetam excitet, tam ieiunum est, ut nihil unquam repe- 
riatur ieiunius. De ceteris vide explicationem. [Libri violato me- 
tro &oiüd»v Oípav cxeióusvov mQ. yo. evrig £ytioct xoi mzwioidv 
(zaÀocidv Aldus) 9ófav TtÓv 7QoyovQv. Schmidii emendationem 
secutus Boeckhius &oidàyv Ó. d. zo. z0. evrig £ysioat x«l zteÀcio 
9ofa. TE ngoyóvav dedit. Scholia: ,Supoon T7 95 ztQogriévra, 
dxtióuEvÓV. LE xa Oegaztvovra. Ji órpocov Qànv TÓ 9élswv 
vu»siv Uudg zOdGGtL. Tig dub xal , évaryuátet £r vOUTO VTOutivoL 
xoi cvuntouiaQeiv TQV TÓV z.00y0vov VLuGv 9ó£ov. Ex his per- 
spexit Hermannus l. c. p. 164. corrigendum esse ita, ut dedi. Vide 
Commentarium. Nec Bergkius £uà à àv vig c010 &v Oinpav dx.— 
iysigu, xal z«Aci&v Óóbev àv zooyóvoy male scripsit. SCH.] 


156 


110 


115 


120 


195 


IITOIONIKAI 0. 


"Ioace zo0g tAv, "Avratov uera xA rogo uva- 
órijotc dyezAéo xoUQar : 185 

v&üv uA z0AAol doiGreg dvÓQdv ocivtov 

GUyyovou, z0AAÀol Ó& xoci Éfevow. md V'ecóv 
&i0 og 190 


&TÀAeTO* qovGoooreqevov Óé oi "Hgeg "Avr. €. 

xcomór &vOocvr dzxoóoéwot 

£UcAov. zerjo Ó& Qvyorgl gvrevov 

XA&LVÓTEQOV yágov , &xovotv Zlevaóv mov £v 
"Aoye 195 

OloP £UQtv réGGaQ zorra xcl Oxro) zcQUfvotor, 
aiv uéGov eueg &eiv, 

cxUroTOV yéuov. forcotv yàg Gxavvo qogóv iv 
TíQucOwP cUT(x dyovog: 900 

60v Ó' déÜAoig ÉxéAsvosv Owxolvow moÓGv, 

Gvrwe Oyx60t Tig Tj00cv, O600L0 yeupooí Gquv 
140v. 905 


otro Ó &ói0ov Aifve GouóG cov aot "Es. &. 

vvugtov sapo zO0Ti Tootue: uiv eUrav Orioe x0- 
Guocig véAog tuuev Gxgov, 910 

tize 0. &v u£oGoig iamáysoDot, 0g dv moOrog Qood 

dugí oi ijev6sLe aTémAoQ. 

£0 "AAsBiÓnuog, imeb qoiye Aenbioór Ópóuor, 215 

ggbévo» xtÓvav toi yewOg &Aow 

&yev immevvüv INoudov. Or OnuAOv. z0AÀQ uiv 
xtvo, Ótxov 

qUAA EmL xol Orsqpivovg* 

T0AA« Oi moóOUtv mT:o Óffero vwxáv. 290 


v. 193. soll piv 


v. 106. ["Touce Heynius. Libri plurimi "Ioa6cav, Pal. C"Ioacca. 
Plurali praeter Pherec ydem in Scholiis h. l. usus Herodotus IV, 


159. 


Adde 158: Zcr, Ót rÓ yo6oo roUro obvouc "Ioacc. SCH.] 


v. ld. [zog rf£ouociv Bergkii. coniectura. SCH.] 
v. 116. [Bonorum librorum 6756s: probat Beckius, SCH.] 
v, 128. [Libri uiv. Correxit Boeckhius. SCH.] 


PYTHIA!X. 


II Y OIONIKAI LI. 


153 


IHIlOKAEA. OEZZAAXC 


IHAIAI 41ATAOZAPOM 9. 


Strophae. 


/ 


, pxXvW — 
5-—-—o-—uu—u-Q- 


- / 


OQ; Aausóalucv* 


-/ X / 
MA mU T—KU——KuU—uUm—KuU-u 


ES 


Zo. c. 


ucxeioc Ot66cAÍe mzeroOg 0 Guqorfocig & £vog 


douGroucyov yívog "HoexAsg eciAsU&. 


v. l. Aaxtüaiuov' — v. 3. 'Hoax£og 





, Pyth. X. v. l. [A4exsóeíuov praeeunte Beckio ex duobus 
libris pro vocativo editum est, qui locum non habet. SCH.] 


v. 9. "Ho«xis?s Boeckhius scripsit pro '"HocxA£og. 
de illa forma Nott. Critt. ad Ol. XIV, 10, SCH.] 


[Vide 


158 IITOIONIKAI I. 


Trí xouzéco xcv xcov; &AÀd ue IIv9o ve acl vo 


lleuvvoiov émU& 5 

5 "Arie v& TíciÓtG, Iaz0xA£c £ücLorreg 
dycyetv. émveooute dvógóv. xAvvüv Oz. 10 
yeveret y&Q GÉDAGV: mr. v. 


GrQeTO) zEQuzTi0vOV Q' Ó Tl«gváciog cUTÓV uwvyOG 
üicvAodgonáv Ümxerov zcíÓov dvéamtv. 
10 "AzoAAov, yAvxD Ó crgo réAog &oy& T€ Ócí- 
tLovog ógvórrog evéevow* 15 
Ó uév mov TtOlg yt uijoect TOÜT ErooSer * 
v0 Ó& Gvyyevig fufépexsv ÜyveGw maroóg 20 


"'OAvuztiov(ze Óig iv zoAtuaódóxoiug "Em. c. 
"Aotog OzAoig: 

15 )uev ÓR xol QcOvAs[ucov ox0 Kíoóeg dyov 
zéroav zoovQoízo00e. GDovxtav. 25 
[uj - ^ e , l 
€0TOLTO LOLOC "CL 'UOTEQCLOLV 
£v &uégeig dy&vooe mAoDvov dvüsiv Gqiow: 


vOv Ó £v EA TEQITVO V Xr. p. 
20 Aeyórvrseg ovx óAyav ÓóGtw, uj guenignis &x 
tov 30 
ud. tí; et zero xoipóv; — v. 5. Qélovrtsg — v. 8. v' Augi- 
xtvovov ó lIoovacoiog — v. 1l. tsoiot urj0sct et Exgoés* — v. 13. 
Ovàvuziovíizo — v. 14 seq. "4osog ózÀoi- 
6uV QX&t 


v. 4. [Scholia unam scripturam xer& xoigov norunt in ea- 
que explicanda se forquent; solum lemma ostendit ato xotoQóv 
vel, ut cod. Gotting., zoóg xoigov. Vetustissima igitur. lectio 
KATA KAIPON fuit, quam monitu Ahrentis mei rectius in ele- 
menta sua resolutam reddidi poetae. Librorum zogQd xcigóv in- 
terpretis est. Comparat amicus Theocr. XIV, 10: &ovg& o£ve, 
vzüvr É0éÀov xar &xeigov. Sic enim scribendum esse. SCH. 

v. 8. [czoero c Ni gs ed Boeckhius. Sed recte Her- 
mannus Opuscc. VII. p. 164. labantem versum fulsit. SCH.] 

v. 11. [Quum libri partim zsoicí ce cum lemmate Scholio- 
rum, partim zsoig zs praebeant, Bodleiani y scripturam recepit 
Boeckhius. Paulo post v. 13. 'Olvumiovíxo libri omnes. SCH.] 

v. 14 seq. [Vulgata a Schmidio profecta. Vetus lectio es 
"Aotog Omioig. "E9nxt. Sed quum Rom. 47xsv xaí praebeat, 
Boeckhius 97xsv Ó? xoi coniicit, idque postulat Hermannus 1. c. 
p. 165., ego ascivi. Cf. ad vers. 69. Deinde librorum errorem 
Be vAsiuovo «yaQ» vzó Kíóócgs emendavit Schmidius. SCH.] 


PYTHIA X. 159 


uerevoozrcug émis vo Gouev. 906 ei 

dzijuco zie. £UOeluov óE xe Duviróg ovrog &rijo 
piyveva. Gogoió, 35 

0g &v qegOlv jj voÓOv doter ugemióetg 

v& ucyóT G£OAOv EA rÓAue ve xcl GUévet, 


25 xci Cow fr veagov "Avr. p. 
SS RUN MES , , , 
uev. ciGav viór iy) vvyóvra Greqpiva Ilvüicov. 40 
0 q&Àxeog oUQavóg oU zov dufcróg cUrQ* 
óGcig 0E fjoortov £0 vog dyAcicug &aróueGg o, TQat- 
vet T90g .fOyerOV - 45 
7A00r. vav6l Óó ovre z:fOg iv &v tUgoiug 
30 &g '"Tameofooéov cyOva Q«vueràv 000v. 


Em. p. 
cc0 oig Tore lleoosog icíooro Aayérag, 50 
óc oT égei voor, 
xA&TGG Órgv ixerOupeg émwÓGGCG 0e 
ücforrag Ov 9eA(cg fumóov 
35 sUqeuíetig v ucAvoT "Ano 
qaloet, yeAG P ógGv bBow 0oU(«v xvoOcAov. 55 


Y. 27. obzo et oavroig. — v. 99. &UooLg dv — v. 90. 9oevua- 
er&v — v. 36. og91àv 


v. 17. [fzo:ro Bergkius ex septem codicibus. Vide ad Ol. 
XII, 41. SCH.] 

. vw.21. [Eximie Hermannus l. c. 9:óg oioc. "Tamen vulgata 
videtur defendi posse. Vide Commentarium. SCH.] 

v. 24. [Zigy. Pal. C i&fg.. Cf. Ol. XI, 28. Nem. III, 80. 
Dos Iv, 69. SCH.] 

21. [o)zor Boeckhius ex libris omnibus. Idem evró ex 
Par. "h dedit. Scholia: T' zoiojro, qmoí, rà mteioc £oz- 
xóri xol a hc ceie sUrvyyuere, ovx avoflaróg uóvov 6 0voQa- 
vog. SCH 

v. 28. [Bergkius cum Schmidio Booróv. SCH.] 

v. 29. [Libri zvoo:s, eDonc, sUgo:g &v. Sed Par. B et 
Bodl. y, Secutus est Boeckhius ; neque aliter Scholiasta alter: 
Tiv im «wvro)bg Gyovcav ovx Uv rUgoig 000v. Jgnorat tamen 
particulam etiam Eustathius, qui Prooem. p. 9. affert verba: 
Nawel à' ovrt m:fóg (Qv sí 0016 fg Tnztofoofovg 60óv. SCH.] 

v. 90. [9wvuariv Schmidius. Libri 9«evuoeordv. Vide ad 
OI. M 28. SCH.] 

v. 96. [do9í«v Boeckhius cum Pauwio ex uno alteroque co- 

dice. SCH.] 


160 ITOIONIKAI I. 


Moice ó' ovz dz00cuci Zh. y. 
vQOzOLg £Tl Gqerégoi0i". zt&vr& Ó& yogol ztagüévov 
Avoüv vt Docl xevcycí v «UvAGOv Oovéorrew* — 60 
, , » , ri ? Ó , LÀ, , 
40 Ócqve v& yovotc xoucg &veiijocrreg ei C GeoLOLV 
£)qoóvog. 
, ? » - 2^4 f Li 
vóooL, Ó ovre y/jocg ovA0usvov xéxoctaL 65 
iegG yeveG* móvov Ó& xal ueyüv CrtQ 
oiz£oi|Gt qvyórreg "vs. y. 
vaío0ixov IVéucow. Vocos(e ÓR mzvéov xcoÓtc 
45 uóAsv Zeváeg mort zeig, &ysivo Ó' Aücve, — 70 
ig dvógOv uexégov OgiLov: Exeqwév v& l'ogyóva, 
«cl mowx(Aov zdQc 
Óocxóvtov qóoiow $AvUs vaciurotg 75 
AiQwov Q&verov qíocov. £uol Óó& (avudcot 


eov vrAtóGvrOv oUOÉ£v more qoivevcw — "Em. y. 
50 fuuev miror. 
, , M Ve) N M 
zov OycO0rv, vcyU Ó Gyzvoav tottGOv yUOvL 80 
T9 Qc , qot9óog C22 aérgag. 
iyxouíov yíg Gorog vuvov 
ivy ALov AAov ort u&aooe Quvc Aóyor. 


v. 40. siAlezwváfovow — v. 54. cg cs 


v. 51 seq. [Scholia Arist. Nubb. 107: IIívóegog: Kov 7075 
po. 67 «6 cis. Ibid. ad v. 438. cz éceglegitur. Pro &Axeo boni 
libri «Axe». SCH.] 

v. 94. [De órs particula ex duorum librorum dcs eruía 
vide ad Ol. XI, 90. SCH.] 

v. 94. [Libri zóv "Izz0xÀég; accusativum ducibus Scholiis 
reposuerunt Rittershusius et Schmidius. Sed quum dictio poetica 
non ferat articulum, Hermannus l. c. róv "zzoxàÀéw G6 éri re- 
scripsit, pro quo zó» Tzzoxit« zori malit Kayserus p. 63. Sic 
patrem Hippocleae cognominem nacti sumus. Nam quem teste 
Scholiasta ad v. 22. pro patre pueri victoris venditant Phrician, 
is ex v. 12. exsculptus videtur praveintellecto. Phrician potius equum 
victorem audiendum esse collegit Hermannus ex Eustathii Prooem. 
p. 6., qui equum a Pindaro xoav76íz00o vocatum tradit. Ahrentis iu- 
dicium de Dial. Dor. p. 146. in Addendis proposuisero cognitum. SCH.] 

v. 98, [Libri £v vs zeAeiríooig.  Correxit Hermannus; cf. 
de positione particulae ad Ol. VI, 53. Nunc tamen idem Hey- 
nianum £v» v' «v se praeferre significat in Iahnii Annall. 1841. 
33, 9. p. 256. SCH.] 

v. 60. [£x»i£é ys metricorum correctio. Libri meliores 


PYTHIA X. 161 


55 EAarouet 0  "Eqvoetov Zo. 0. 85 
óm cgi Iljveióv. yAvitiar T00jtÓvTGV &ucv 
vOv "IrrozAí« 6 tv xci uGAAov GUv dcotcig 
£xeri Greqpivov Qeróv £v Gifs Vd'uoéusv £v xol 

- g&ActTÉQOILG, 90 
véciG(v re maQUfrvoic. uéAquc. xol yco 

60 éríogoig ivégov i£gog vx£xwm6s qoévog: 


«0v 0 £fza6rog OÓpov«t, "Avr. Ó'. 
vUvyOv xev &QmcACuv GOyfÜow qoovr(óc vüv m0 
700g * 


^ , , A 3-y - 
v& Ó tig ÉmavrÓv drízueQrov mTQovoimoot. 
, , ü. , er .| 
aéxou)a Éevíc g9ogerá OaQoxos, Og7EQ Éuav z0L- 
TrÜov ydg 100 
ei - 
65 vó0 fevíev Goue llizoíóov vtvocogor, 
» 
quAéor quAforr, &yov Gyovrc mooqoóvog. 


'Em. à. 
méQOvrt oi zc 4ovGog £v Q«ocvo mToérs — 105 
xci vóog OQU0g. 


v. 97. rüv Tmzoxléav frt — v. 58. £v vs mol. — v. 60. ÉuviE£. ys 


&xvils go£vas ; Par. B £wvi£s vràg gotvag. Hinc quum Herman- 
nus Qz£xviÉsv gotveg scribendum coniecisset — idque legisse 
Scholiastam, qui vztxívgos in explicatione posuit, — Boeckhius 
alteram verbi formam metri gratia restituit. Nam Pindarus, ubi 
longa opus est, £x«vi£e, ubi brevi, £xvics usurpat. Vide ad Pyth. 
VIE, 33. Vetus tamen mendum, quum Scholia BL Homer Il. 
A4, 469. apponant: Koi y&o £rígorg érfQov fgmg Ex vi&s qotvag. 
Et. M. p. 339, 39: Kei ydg iraígoig érzmígov Exvifsv egg 
gotrac. SCH.] 

v. 62. [Quod bios in Zimmermanni Diar. Philol. 1826, 
4. p. 96. a glossatore expulsum opinabatur verbum Pindaricum 
dusvoiemT,, id ipsum nunc in verba poetae intulit scripta. sic: 
TUIÓV x dGurvcitz; xtA. Nam Eustath. Prooem. p. 10. cusv- 
citmjj qoovríóc a poeta dictum esse prodidit. Mirum profecto 
glossatorem, qui vocem poeticam voce poetica explicuerit; ma- 
gis mirum, quod Bergkius ei vocabulo fragilis, varii, mutabilis, 
caduci significationes affingit. Sed ut vocabulum id significet — 
quanquam cave putes, vide ad Eust. notam meam et Rostii 
"Thesaur. L. Gr. s. y. —, ipsa illa significatio sententiam cor- 
rumpit, quam verissime explenavit Dissenius. SCH 

Pind. Carm. Sect. I. 11 


162 IITOIONIKAI I. 


«dósAqsoDg uiv émcwrQoousv £6A0Ug, Ort 

70 v$wo)? qéígovtt vóuov O:660Aov 
evDfovreg* iv Ó' dyooicu xsirot 110 
corQoVcL xsÓvcl zoAL(Ov xv[egvaotsg. 


v. 69. düsigsovg Of v £m. — v. 7]. wsiveou 


v. 69. [Boeckhius «ósAgsro?g uv. Libri dósigstovg 7 (cum 
lemmate Scholiorum) vel ze, sed ut particulam quidam prorsus 
ignorent. Schmidii xcósigso?g ó&£ obtulit Par. B, Heynii àé 7 
Homericum est, non Pindaricum.  Adoptavi Hermanni emenda- 
tionem l. c. propositam. Vide ad v. 15. SCH.] 

v. 4l. [xsiro: ex libris melioribus petitum agnoscit Scholia- 
sta, qui de schemate Pindarico admonuit. Ceterum unus ex 
Scholiastis £»9' legit. SCH.] 


PYTHIA Xl. . 163 


IIY OIONIKAT IA. 
OPAZYAAIO, OHBAIQ, 


IIAIAI ZTAAIEI. 


Strophae. 


Z / /— 
— Mmm 7 m LRL mU Rm 7 
/ / 
, 
APIBE /, (9) 
UAUVML-UuUAZV-—KuUVi-— 


SEA / / re" 
MU uA mm AJ 


/, /, XN 
5o5u—o-o-—-ucuo-— 


-/ -/ — 
D LSARTALLIWR uA" 


Zr. «. 
K onov xógct, ZeuéAa uiv'0A vuzucóor dyviirig, 
"Ivó v€ A4evxoUéc govriüv ópoD Ange IVgoxiócv, 5 
itt GUv HocexAtog duroyóro 
uorol zo Mele 4gvotav dg &Óvrov vQutOÓcv 
5 9no«voórv, Ov mtoleAM ir(ucaot ^ofíog, 


v. 9. "Ivà à — v. 4. nuréot 


Pyth. XL v. 2. [v6 vs Boeckhius ex Bodl. y, quia oppo- 
sitio ae aliena a fine poetae videatur. SCH.] 
[ueríor de Pauwii sententia receptum cum Hermanno 


ixpuil Boeckhius. SCH.] 1* 


164 HTOIONIKAI I4. 


"Avr. «f. 
"Icwviov. 0^ 0viua£ev, dAa0éc ucvriov Qcxov, 10 
o zteiüeg Aouovíeg, vba zal vvv érívouov rjootüov 
6rQoTÓv Ogueyvoé£c xeAs Gvv(uv, 
Oqoc Ofuuv icoav IIvQOvé&. v& xol 0gKoÓ(zav 15 
10 y&g OugeAÓv xeAcÓnotr xoc GUv toméoc, 


&remUAow, Ouotg "Ez. «. 
, ? n^ 8: 
quw dyovi v& Kiooag, 20 
& v9) Opecvóciog fuvaoé [n &oríav 
TQírov e órégavov mTeToOcv DaAGT, 
15 i &qvecig doovQoLiot IIvAcóc 
vixQv Éévov Aéxcovog 'Ooéora. 


Zo. p. 
Tv Oi] govevouérov zoto0g ocwóc KAvrewg- 
6TQcG 25 
q&tQOv do zoezegüv. £x 00A0v vooqóg &veAe Óvg- 
ztevü£oc, 
óxzOte JiegÓnvión xógav Iowtuov 
20 Kocodvógav TA geli GUv "Ayaueuvovíc 30 
VuyG zÓotvo "Ayéovtog dxvív TCQ £UGOXIOV 


v. 6. uevrsiov — v. 8. óumyvo£e — v. 10. »sieünrs — v. 13. 
fuvaósy &cr(av — v. 14. roírog — v. 21. zógsv 


v. 6. [Ex scriptura complurium librorum povreíov Her- 
mannus elicuit quod Boeckhius edidit. Paulo post oueyvo£o dia- 
lecto Pindari flagitatum dedit Boeckhius, ut Isthm. VI, 46. óua- 
yvo:g est. Cf. Ahrens de Dial. Dor. p. 132. SCH.] 

v. 10. [xsioógo:r Heynius. Vulgata propter hiatum into- 
lerabiliss SCH.] 

v. l5. [Recepi cum Bergkio elegantissimam Hermanni 
emendationem Opuscc. VII. p. 167. prolatam. Legebatur fuvacsv 
écríav , in quo offendit omissio genitivi et loco non suo positum 
SCH] ^ Kayserus p. 69. &uvaosv — vix&v non probabiliter. 

v. 14. [roírog sola ed. Romana. SCH.] 

v. 20. [K«ccxvóoov simplici & aliquot libri e£ Scholia. Falso. 
Vide ad Ibyc. Rheg. p. 135. SCH.] 

v. 21. [Alii zóosvosv, zóoictv. Par. B secutus est Boe- 
ckhius. SCH.] 

v. 29. [1ógov Bodl. y (Aígov Par. A et Ven. F). ARepudiat 
Boeckhius. SCH.] 


PYTHIA XI. 165 


"Avr. p. 

vyAQe yvvé. zóreQÓv vw &Q' quyévev iv EU- 
oio 35 

Gqoy9:i6e rijs ároeg Cvoev BaovmtAaegov 0o6ct 


40A0v ; 
jq &íoo A£y& Óouctouéver 
Q5 Évvvyou aágeyov xoirat; v0 Óà vécug &AÓyoig — 40 
£yQworov dumAcxiOP *eAbes v^ Cucyovov 


dAAorTQ(ci6t yAc6Gcug ' 'Ez. . 
x«x0Aóyov Ó& zoAiroL. 

* *» ' » , , , - 
(GyeL ve y«o OA^Dog oU u&orc qUovov: 45 


30 ó ot qeuxAà avéov gero po£ua. 
, b D 
Ü«vev uiv «vrOg 500g -rottücg 
[uA , ^ ? , 
(xov qoóvo xAvvcig £v "AuvxActg, 
Zrg. y. 
u&vrw v OAÀs606 xÓQcv, £xel duq? EAfve mv0o- 
Üérrov 50 
Tococov £vos óóuovg afoórarog. ó Ó «oc yéoovte 
Évov 
35 Zroóquov &ievo , vée. zequuMt, : 
- , M ' - 
Ilegve60) z00c volovv * &AAG yoovio 60v Aot 55 
Tégvev ve ueríoc Qué v AjywUor £v qovcüg. 


v. 993. Zxvies — v. 24. Aéyst Ónuadifouévov — v.95. ivréyvor — 
v. 99. ix» — v. 359. ééínsro vée xtgaàld — v. 36. IIngvaccov 
et dÀld ys yo0vo 


v. 24. [Vulgata quum metrum evertat, Par. B scripturam 
posuit Boeckhius. SCH.] 

v. 29. [Libri £v»vyor, nisi quod Ven. F £vrvyov. Tum plu- 
rimi zó ó5.  Relativum pronomen, quo explicatio Scholiastae 
Ozso refertur, simul exactam syllabarum responsionem Herman- 
nus desiderans |l. c. p. 169. versus strophicos omnes ad eam 
normam adigit, quae comparet in secunda et tertia antistropha. 
Igitur l. c. p. 169. in hoc versu scribit: iv»vyte zdgwyov xot— 
puo 0 vécig dAogoig: versu 4. zoo&, 20. oixroórore pro 
Kaccávàouv, 96. 4:iqóv vzó mó0«, 52. iv« zó1w. SCH.] 

v. 99. Pro ví« x:goig optime nuper Boeckhius Heynio au- 
ctore restituit nominativum. (Pal. C vée xspoA&. SCH.] — v. 36. 
Vulgo &AÀ& y& zo00vo 6v "Aott. Sed yz fulcrum plurimi libri omit- 
tunt. Pro zoovo Boeckhius e Par. B posuit yoovío, ut tribra- 
chys sit hic in basi, quemadmodum in ceteris strophis, probante 
Hermanno. 


166 IITOIONIKAI IA. 


3 "Avi. y. 
"H 0, e qíAou xev dusvourógovg voióovg ài- 

vá), 
OgÜdr xéAevÜor iov vozolv: 1| u£ vig. &veuog io 
TA00U 60 

40 &DaAsv, og Ov xerov sivoaA(v. 

Moica, vo Ó& veÓv, eb uiG0Q) Gover(ücv. mGQ£y&ew 
qovév Oxdoyvoov, &AAov AA veQoGOfusv — 65 


j| zovQi IIvVovízo Em. y. 
TO yé vvv 1] Ogacvóolo 

45 vóv sUqgoGUve vs xci 008 imupitya. 
vt ubv iv GoueGu xeAAuxOV zi ÀCL 70 
"'OÀvuaz(ev dycvav zoAvqivov 
&Oyov oiv dxrive G0v immoig: 


v. 38. 7 6 ct dusvolmogov rolodov — v. 4l. Gwvéü:v za- 
Q£yew. — v. 42. GAÀm xor cvaeoaGotusv. — v. 43. IIvQiovíuo — 
v. 4T. Olvuzie v' — v. 48. £yov 


v. 98. [Vulgatum 7 ó' mutavit Boeckhius, coll. Pyth. TX, 38. 
SCH.] Lectio est xor' cusvoízogov roíoóov, contra metrum. 
Unde Boeckhius xoz' &usvcuróocv voi00cv posuit, quum Pindarus 
O scriberet pro o et c. Hermannus xaz dcusvoizooovg TQi000vg 
scribendum iudicat, veluti Ho m. Od. IX, 158. dicitur óiveictou 
xer& vpcov. GCeterum ostendit Boeckhius in Nott. critt. et in 
Explicationibus ad h. l. plurali roíoóo; Graecos etiam pro sin- 
gulari usos. (Ego cum Hermanno l. c. p. 170. accusativum prae- 
tuli, sermoni convenientiorem.  Zwsic?et «orc cL est etiam Il. P, 
680. Cf. Boeckhium de Crisi S. 20. p. 53. Ceterum singularem iam 
antiqui grammatici ob oculos habuerunt: Eustath. Prooem. p. 10: 
"Ausvcoízmooov roíodov, xo9' qv ausíQeror zmoosía. SCH.] 

v. 4l. Vulgo s u:o9' cvvé9sv, laborante metro. Boeckhius 
reposuit s/ ui69à cvvsr(í9sv. Mlermannus prae omnibus Minga- 
relli coniecturam laudat: s£/ u:69 ys cvviütv, quae mihi quoque 
maxime placet. Mox v. 42. &Aior &Aàe scripsit Boeckhius pro 
C4Aior &AÀ«, et cum aliis eiecit qo" ante r«occGíusv perperam 
intrusum. Denique v. 43. IIv9ovíxo restituit de sententia Her- 
manni pro lectione vulgari IIvQuovíxo, quae contra metrum est 
et a dialecto Pindarica abhorret, quum Pindaro pedes per 
ov, non per co formetur. (Hermannus l. c. p. 110. zagzzíusv 
cvvé9stv posuit. Paulo post zo; non habuit Scholiasta, qui in- 
finitivum reocecotusv dvrl ro) régeoct x«i uerigsos positum 
dicat. Ibidem IIvdovíxo formatum ut IIv2907056zoe, IIv9Oxoav- 
toe; ipsum J/v9vixog est Andocid. de Myster. p. 6., IIvQovíxn 
Diod. Sic. XVII, 108, et in Inscrr.; vide Boeckhium de Crisi S. 28. 
p. 434. SCH.] 


PYTHIA XI. | 161 


2g. Ó. 
Ilviroi re yvgróv eni órcdtov xeropevreg mih 
50 '"EAAav(óm 6rQeriàv cGxUver. Q:00tv £ociuav xa- 
AQv, 75 

Ovveró tuciógevog & | Cuxío. 
TOV y&Q Gu mÓAW eO oÍGzav TÓ uéoc uoxgoréoo 
0ADo reÜcAÓrG, ufuqow cio«v rvQavvíüov: 80 


"Avr. Ó'. 

Svveioi 0^ dug? dgeveig réveueu* qX9ovegol 0^ dui- 
vovrct 

55 «ve, 8b Tig (xgov Uv &Gvy& v& veuóuevog aivav 

vow 85 


&xéqvyev* uéAcvo 0. dv £oyoruv 


v. 49. yvuvol — v. 52. &»à — v. 91 seq. Legebatur vulgo: 
duvvovt. &- 
tQ. s Tig xrÀ. 

et v. 55. Govyd rs — v. 56. u£Aavog àv 


v. 4v. [Oàivuzíav Boeckhius. Libri "Oivunío T. ldem ex 
libris omnibus restituit £oyov. Kayserus p. 69. Oivumíeg. SCH.] 

v. 49. [yvuvoí Pal. C et Rom. Cum reliquis faciunt Scho- 
lia. SCH.] 

v. 92. àv móÀw (Boeckhius du) Bodl. y. Reliqui dvd; vide 
ad v. 29. Ibidem j4«xoorcro plures libri. Omnes denique c?v 
o1fo. Praepositionem delevit Schmidius. , SCH.] 

v. 99 —98. Vulgo g9ovrool à' duvvovr rc. Boeckhius ex ed. 
Rom. .duvvovrat rq, ut rc ti crasin faciant. De qua re iterum 
dixit in Dissert. de Crisi "Pind. S. 32. Hermannus improbans 
haec coniecit: g$9ovsooi à dcusvovrat: rv tU Tig *TÀ., quod 
valde placet ; cf. Commentarium. (56. &cvzà Hermannus : libri 
qovzic vel ovyoc. SCH.] Mox v. 597. omnes libri u£Aevog à' ex- 
cepto uno, contra metrum. Unde cum priori Schol. et Hermanno 
Boeckhius reposuit uéiovc ó'.. [Hermannus quod olim proba- 
verat reiecto nunc omnem locum vexatissimum ita conformat 
L c. p. 131: 

q9ovsgol à duvovrot 

drei, ti rig &xgov Bv &cvyX ts veuóusvog aivàv vow 

anígvysv, L£A o vog dy £cyovidv 

xcAlíove Qavárov ro óruv ylvxvrázo yeveg 

sUGOvvuov xrt&vov xocriorov yeou z0QGv. 

h. e. Invidae arcentur noxae, si quis summa adeptus tranquilleque 
degens trucem effugit temeritatem, atrae ad finem pulcriorem mor- 
tis hanc dulcissimae proli nobilem , opum praestantissimam, tradens 
gratiam. "Unde suscepi dza:, reliqua non ausus sum. SCH.] 


168 


60 


HTOIONIKAI IZ. 


xaAMova Qvorov Oyyoóst, yAvxvtÓTC yev&G 
tUcPvuor xretvov xocet(óvav qdow zoocw. 90 


& ve TOV "quxAsióav '"Ex. à. 
O.cqéoeu "IóAcov 
vurytóv ióvra, xci Kd6rogog Qiav, 

6é ve, (vof llo!vótvzeg, viol Qe, | 

TO uiv zcQ duco tÓgciou Otoázvoc, cre BR 
10 Ó oix£ovreg £vóov 'OXvuzov. 


v. 57. 9uvarov £oysv 


v. 98. Libri ?cysv aut £v aut £oysv iv, Hermannus czs9sv 
proposuit, non famen pugnaturum se dicit pro hac scriptura. 
Boeckhius interim 'Thierschii emendationem 6776s: recepit, sen- 
tentiae et metro optime convenientem, licet negari non debeat 
Scholiasten aliud legisse. [Vide Boeckhium de Crisi S. 42. p. 
130 seq. SCH.] 


PYTHIA XII. 169 


IIYOIONIKAI IB. 
MIAA, AKPATANTINXQ 


M PI IET I. 


/ / 
E JL) QC) eire T— LJ C7 XU VJ mU 
, / 
—UU—uUU——-uUoU—uuvu— 
/, / 
——UUu—uu--—--u-—-ou 


^" 5——ouou-uou-—-—u-—-uc 
——UuuUu—uuU—---u---utM 
, , 
—Zuu-uv-—--ocz 
, / / -— 
——— — Uo —— UJ —a 


Zo. «f. 
A ito 6£, quicyAcE, ucAAOTO Bgoreav TOAGYV, 
deooeqóvag &og, & T Oy9cug Em tijopórov 
vete Azoiyavrog &bÓuerov zoAcver, o Gra, 5 
(Acog GÜcvérOv GvÓoOv rt OUv eUuEvte 
5 ófe óreqiévouc ró iz IIv?)ovog evódép Míóc, 10 
«Uróv TÉ vw 'EAAdÓc vixcGerte Tfyve, váv mort 
Il«AAàg iqeios Q9ocouGv l'ooyóvov 
ovAuv 9orvorv ÓwzAéÍew Qvo: 
Zo. p. 
TOv TcoUtvioig 0x0 v &zAcTOIg Oqiov zeqeAcig 15 
10 cie Aauousvov OvgazevüOft GUv zcucro, 
IlsoGevg ózóre voírov &vv66sv «c0vyvir&v u£gog, 20 
- - P d 
tivcAe ve Z:oíqe A«oiG( re uoigar Gyov. 
v. 2. ueAoflórov — v. ll. &vvcsv — v. 12. Abest re post sivaA(e. 

Pyth. XII. v. 1. [uriofórov libri. Mutaverat Heynius. ,SCH.] 

v. 11. Libri fere ovcs, &vc:. Heynius ex Scholiis Gvvosv, 
Boeckhius &vvoo:v. SCH.] 

v. 12. [Libri non habent zs, quod inseruit Hermannus. 
Qui quum olim pro «oic. proposuisset vel roc: — id tanquam 
suum inventum poetae obtrusit Bergkius — vel zeic:; h. e. Gor- 
gonibus, Boeckhius memoriam librorum ifa vindicabat de Crisi 
$. 92. p. 94., ut A«oic: bisyllabos pronuntiari debere contende- 
ret. Nunc Hermannus exempla Boeckhii non satis apta ratus 
l. c. p. 172. egregie coniicit: svvolíc rs z£rQc Acoicí zt, coll. 


Strabone X. p. 487. de z:rooóc: insula narrante. Interim patro- 
cinor vulgatae. SCH.] 


170 IITOIONIKAI IB. 


aou vÓ ve Üeozéciov dDógxoio coc 6tv vyévog, 
Avyoóv c &gavov 1HoAvÓézzo d fjxe uomoóg v £uxtÓov25 
15 óoviooUrvav rÓ v dvayxciov- A£yog, | 
sUmcQcov xoüva OvAcOOig MeÓoíoeg 
ZXxg. y. 
ew , ^j 9 - ? , 
viog Zavdag* vÓv t0 4ov6oO quer evrogUrov 30 
&uueven. CÀA Eme éx vovrov qíAov &vüge móvov 
éooUGoro, m«oUévog eUAQv veDye záuqovov u£Aog, 
290 óqo« róv Ev)vgvéAeg £x xeomzoMudv ycevicwv — 35 
, A P4 , ? , , 
«qouigpüévro. Gov £rveGL uttjootr. éguxAGyxvav 00v. 
&vgev QeÓg: dcAÀ& wwv tUgoio dvóoéo, Qvoroig 
eye, 40 
cvóuceotv xeqAdv zoAÀGv vóuov, 
&UxAtG A«o0GÓcv uveov9o dcycvov 
: u 1]O / ? 
Zr. Ó. 
25 AemvoD ÓieviGOÓuevorv yoÀxoD (cuc xel Óovéxov, 
vol zo9c€ xcAA(yogov vaíowL mÓAw Xaegírov, 45 
Kaquoidog é&v réuévet, mórol yooevrüv quovvosg. 
, N , 
eL Óé Tig OApog év «vOgomOi0w, Gvev xoucrov 50 
? , N , » , 
oU qaívevo £x Ob veAevrdós, vw (jvov Gcuegov 
30 Óae(ucov. vÓ Ó* uógGiu ov oU zaQqzróv: dAX tovot 
yoóvog 
ovrog, O xai vu dsAmr(e eov 
fumcAw yvoueg v0 uiv Ódó&t, vÓ Ó ovmO. 


v. 18. dóoxor duovooctv — v. 93. molidv — v. 95. 9' duc — 
v. 96. xadAugóoc vaíoic, z0ÀsL — v. 99. qvo, — v. 30. vó ys 


v. 13. [Vulgata pravam habet genitivi elisionem , quam 
Boeckhius cum Hermanno ad Orph. p. 722, removit. SCH.] 

v. 24. [Duo codices zo5ovzoc. Vulgatum legerunt veteres 
apud Eustathium Prooem. p. 8: AvAmvixóv vouov uvmnoctmnoac 
dydvov tjr, yovv és uvunv Gyovre cobg ayGvog. SCH.] 

v. 26. [xeAA(yooov v. ztóAiv Scholiasta habuit is, cuius haec 
sunt: ofruvsg oi xcÀeuoL oíixovoiw sig rnv cÀv Xaoírov mO0Àw, 
rovréor. róv Ooyousvóv. Et zóÀw duo codices. Quum autem 
Pindarus Atticam formam zo4e: respuerit, vel propterea obtem- 
perandum fuit Hermanno Ll. c. SCH.] 

v. 29. [/ro: reposui ex verbis Scholiastae his: $s0g yàg 
ij erjusoov 7 VoreQov z0uj6su x«l émi vfÀog Gri. Legebatur rot, 
quod iure displicuit Hartungio de Particc. Gr. II. p. 358. SCH.] 

v. 90. Pro zó ys uóociuov scribendum puto: ró ói uooci- 
pov cum Schol. Gott. Paris, B. Nam haec sententia non conti- 
nuat antecedentem , sed ei opposita est. Vide Commentarium. 
[Illud reposui cum Hermanno p. 172, et Bergkio. SCH.] 


——— ume — —— —— 


NEMEONIKAI. 


* x 


/ raid Mess 
/ 1 meds f 


Aedes 





LL LLLLLLL—— am 


NEMEONIKAI A. 
XPOMIX&9, AITNAIKX 


LIPIPO I. 


Strophae. 


bres M uo 


/ , 
, 
—Zov-uu- 

, / 
e / 
5 EE) a safe y Ad. 
/ / 

DU WOSNTQ DE CNRNPEPENELPEPRRRNT FIT 
/ / / / Y 
— — — — UU MUN mU MU ———a)— 


Epodi. 
Costes tsi a rei AOL 
" EN eem uc us 
EN -—oo-uu——Zu--4uHM 


/ / 
cuo Cy Bae ELLA PPRRALADU 


- N 
A uavevuo otuvOv "AAq0v, Zo. c. 
xAswüv 2Zvoexocoav Q6Aog 'Ogvvyía, 
Ócuviov "Agvéuidoc, 
ZAáAov xcoww(re, oéücv aÓvemis 
5 vuvog ÓguGro,. Qfutv 
civov dcAAoz0Óov u£yav imzov, Zmqvóg 4irvaiov 
géow 


5 


174 NEMEONIKA1 4. 


&ouc Ó. orovvev Xooutov INeuée 9" £oyuaGtw vizo- 
qógoig &yxoutov fevÉot u£Aog. 10 


doycl Ó& Qéfwvvo: (eov "Avr. e. 
xt(vov 60v GvÓgOg Óciutovicig dotrcig. 
10 fon Ó £v e)rvjle 
zovÓofíeg &xoov* usydAov Ó dc£0Aov 
Moi6c usuvüotcei quAsi. 15 
GztQé vvv dyhclav vw& váog, v&v 'Oduzov óc- 
ozÓrcG 
ZeUg tóoxev dbegotqóve, zevévevo£v vé oL yaíreug, 
CoLOTEUOLOGY eUxdQTOv yVovog 20 


'Em. c. 

15 ZusMav míugov  ógücóotv  zoovgoig zoALOv 
agree * 

cu«6s Ói Koovíov zoA£uov uvaor]od oi qcA- 

zevréog 

AcÓv [mzcwyuov Qeu& O5 xci 'Olvumdóov qWA- 

| Aoig éAcu&v "qov6éoig 25 

uiyUévro. z0AAGv £n£Bov xc190v 0) sevÓa QoAov. 


&orav Ó £m c)Aseug QUocig Zro. p. 
20 dvóoóg quAofcívov xceAà usAmOusvog, 30 


2 e , 
£vÜc uou couoóiov 
Óczrov xexó0uwvoi, Qeu& Ó dGALoÓnzOv 


E 
13. £ysigé vvv 


Nem. I. v. 18. [Libri £yzioé. vvv, dysig? vvv, VUv Éyeio", 
contra metrum. Ex verbis Scholiastae his: BumEuTE ToÍvvy, e 
Moicco, xol Gztiot Àwumoórgta Two Ty vnoo, r5] 2awsi, 
elicuit czsios Beckius. SCH.] 

y. 16. [Quattuor codices j«Axévrsov, spretum Boeckhio, de- 
fensum Lobeckio Parall. L. p. 245. ut convenientius canoni 'Por- 
soniano, de quo exposuit ad Aiac. p. 129 seq. Iniuria, Boeckhii 
iudicium confirmat iro veterum grammaticorum, qui teste 
Eustathio Prooem. p. 6. zóàsuov gaixtvrím ut paulo insolentius 
dictum notarant. SCH.] 

v. 24. [Aristarchus in Scholiis: Korclsineron TZ Gcoyaíc 
cnuecíc T0 ÉGAóG* 7) y&o dvríorooqog dmi ró ?. Boeckhius 
ex aliquot codicibus vulgarem formam metri gratia revocavit; 
vide de Crisi S. 17, p. 485, SCH.] 


— 


NEMEA Il. 175 


ovx dmztíQorOL ÓÓu0L 
&vv(-. AfAoyys 0$ usuqouévoig é6Aog v0o9 zoavo 
géosw 35 
95 dvriov. v£yveu 0^ iréoov Ereget* o1) 0. v &vUslcug 
00oig Orsíyorra ucQvcoUci qvG. 


T0466: y&Q toyo uiv GUévog, "Avr. p. 

BovAeio: Óà& qonv, iocousvov zQoibtiv 40 

Gvyyevig oig EmErQu. 

"Ayqoibáuov mci, 6éo à  dugl roózO 

30 vóv vs xci TOv yonotg. 

oUz focuci zoA)v fv ucycQo zAoDtov xcrazQU- 
aeug Pyew, 45 

dÀÀ. dÓvrov £0 ve zov zcÀ dzovoct qi2otg i£ag- 
xéQr. xoci y&Q toyovv &£AzíOtg 


'Em. p. 

ToAvzÓvov dvÓoov. iyo 0 'HoexA£og ávréyouct 

T00q9órog, 50 

iv xogvqig dosrüv gueyéAetg dGQoyciov OrQUvOV 
Aóyov, 

35 og, &rel oaAdyyvov (x0 qweríoog e)ríza Deuriv 

£g eiyAav meig 4hióg 55 


cive qeUyorv Óiuo ov xccuymivo uóAv, 
Og ov Ac8Qv yovGOOQovov Zh. y. 
94. iológ — 37. Gg v ov 


v. 93. dg ov. Cf. ad hunc locum Boeckhium de Crisi Pin- 
dar. S. 49. p. 131, qui iudicat óg post plura verba interiecta 
repetitum a Pindaro, quod etiam Hermanno non displicebat. 
Mihi tamen prosae orationi convenientior videtur talis repetitio 
particulae quam poesi, nec recordor simile exemplum apud Pin- 
darum. Quare magis placet altera Hermanni ratio, ovro: de con- 
iectura reponentis. Optime videtur c?ro: Aoa94óv cum emphasi 
dictum, minime latens, probe visus a Iunone speculante. Mox 
post £yxeré£fce colon posuimus pro puncto, quum hic demum ab- 
solvatur sententiae ambitus. [Libri v. 37. et Scholiastae og v 0v, 
quo retento olim v. 39. og &oc« volebant Hermannus et Boe- 
ckhius, Nec Scholiasta ézsí legisse videtur. SCH.] 


i6 NEMEONIKAI 4. 


"Ho«v xQoxoróv 6z&gycvov iyzovéípo: 


dAÀ& V)eOv Daouée ' 
- . , , » . 
40 oteoyü ioa Qvo aíutrs Ógczovveg Gqao. 60 


TOL uiv olov mvÀiv 

£g QeÀcuov uvyóv sUQUv iov, véxvoiGw cx&lcg 
jvcQovg 

dugsA(éeGDei usueortg* 0 0' OgU0v uiv Grrtwev 
zügc, mügGro Ó& mQorOP u&yag, 65 


ÓiGGciGL ÓoioDg cUDyévov "Avr. y. 
45 uégieig dqxroig "roolv icig Oqueg: 
N , 
dyyouévotg Ó& yoóvog 
^ ? , , , , ^ 
Vvyec GAETTPEUGEV ueAégv dcqcrov. 10 
& 0 dà rAerov [£xog. 
, 
zAGÉe yvvcixag, 00c0 rUOyov "Aizuivag conyotoct 
Afye 
50 zeli co cvrc, T066l» Carex og ógoGoL16. 20 6r00- 
urüg, Oucg Cuvrev vow uveodAgv. 15 


'Em. y. 

vcy0 0$ KaOuslov éyol yoAxéoig tU9Oot 6Or 02201g 
&ügeuov * 

£v yel 0^ "Auquroiov z02c0D yvuvóv vwéGGoor qá- 

67yc«vov 80 


- 39. Becílse — v. 48. GrloavOov Ófog — v. 50. oudg — v. 51. 
dis ed &.9oóot 


v. 98. [£exerré fo Bergkius nullo auctore, nec ratione. Ana- 
creon fr. I, 6: £yxo96oo mólw, quod frustra in égxoroQGg mu- 
tabat idem. Bergkius. SCH.] 

v. 99. [Besíàeto metrum corrumpit. Quare Boeckhius ga- 
ciÀém dedit, ut isofe. Contra Ellendtius Lex. Soph. I. p. 298. 
BoecíAn reponendum dicit, coll. Steph. Byz. s. v. Zycusie et 
Sophoclis Iphigenia apud Hesych. 8. v. facíAm. Equidem ve- 
reor, ne istiusmodi formae, quas ex epicis maxime poetis con- 
gessit.) Meinekius Euphor. p. 64, a Pindari usu abhorreant. Ke- 
cepit tamen Bergkius ; contra («o:à£c astruxit Buttmannus Gramm. 
ampl. H. p. 328 seq. (426 seq. Lobeck.) SCH.] 

v. 48. [Optimorum codicum et Scholiastae ,Bé1os pro glossa 
2E s Boeckhius. Statim post v. 90. oucog Hermannus. 


NEMEA I. 114 


(xev, Obeleug Gv(euGi vvze(g. TO yco oixeiov mta 
cTc&r»0 OuOg' 
eUüUg Ó dmquov xgcóíu xüÓog dug! dAAÓrQuOv. 
95 fora Ót Ocupa Óvggóoo Zo. Óó. 85 
Tto PO) TÉ tu yel. tide y&o Pxvóquov 
AQguc ve xci Óvvouuv 
vio: meAÍyyAoGGov Óé oi cÜcraroL 
dyyéAov Omnow $9éGcv. 
60 vsívove Ó' £udAeoev zhióg vwforov zooqtrev i£o- 
g0v, 90 
ógüóucvriw Taosoicv* ó Ót oi qocfe xci mavri 
6rQorO, zoícig OtuAxOtU TUycuQ, 


06Govg uiv iv yíg6Q wravov, "Avr. 0. 95 

0060vg 0i mÓvro VQocg dióooÓ(zcg: 

ze( vw 60r zAcy(o 

65 dvógóOrv zógco Ort(yorvte vOv iy80oOrerov 

q&oé vw óco&v uógo. 

xcl ydo Orcv Veoi iv m:Óio dÀéyoeg D vytvreoow 
LL ec 100 

dvriCGoGiw, Dec vx0 Qurciot x&i(vov quótuav 
yaíc aeq QotoUcL zóuav 


"Em. 9'. 

Ej 3 — M »c 7E , , 
&vezTev" «UrOv u&v £v &Qcveo xeudrov utycAov 
&v GytQO 105 


v. 66. uógov. — v. 69. iv sí/odvo róv &mavrc yoóvov cziv al 


v. 91. [Libri d$odor £óoeuov et Füoeuov 9000: — Correxit 
Hermannus. Bergkius zoàx£oi:g tógeuov oov OzàÀoig d9060: ma- 
luit, ut vox à$90600: rectius collocaretur, quae apud Pindarum 
nunquam prima brevi reperiatur. SCH.] 

v. 66. Libri uóoov, contra grammaticam. Boeckhius nunc 
reposuit uóoc, a me commendatum. Hermannus coniecerat pao£v 
iv üóoswv uóoov, Nessum inferens, qui alienus a ratione carmi- 
nis. [Vide Boeckhium de Crisi S. 43. p. 131. SCH.] 

v. 68. [Bergkius yaíeg. At scriptura librorum sana, modo 
rectius intelligatur quam vulgo fit. Recte Scholia: zzv xópumv 
evrás Tüv qoidíumv cvugvornoscQot r5 17) cvufrnosra:. SCH.] 

v. 69 seq. Vulgo év s/odvo rüv Gzavro zgovov oyiv cl 
dovyíov, xeudrov usydÀov mowGv xrà. Sed civ dí nihili, 
plerique 67:06 habent, in quo latere év cz:oo vidit Herman- 

Pind. Carm. Sect. I. 12. 


118 NEMEONIKAI 4A. 


70 éGvylav vóv Gzavr& yoóvov zow&v Aeyóvv éei- 


Q£TOV 
oAB(oig £v Óciueot, Osfctuevov VaAsocv "Hpev &xor- 
TUV XCl yCuOvV 110 


ÓcíGavre, mio 4i Koovíóc csuvóv. eivijotw Óóuov. 


v. 70. écvyiov, xcucrov usy&Àov zowü&v — v. 19. Zh 


nus. Deinde Boeckhius metri causa verba: Tüv Gmovrw y00vOv 
in primum versum recepit et xov uEyciov. posuit in secundo. 
Hermannus olim sic transposuit : £y eio dive rÓv GrOvtC 4oóvov 
xau rav £v Gyt0Q dovyiav p eycàov zoivüv , nunc defendit: ov- 
TÜV Lv fv tloivo rüv G&mQvro yoóvov fv cytoO, asynartetum 
versum, quos "negat Boeckhius in his carminibus locum habere. 
[Hermanni emendatio nititur verbis Scholiastae : "Ori xai ro? àÀOL- 
z0U) cvróg O Hgoxàrs &v siorvg xoi novygío ÓiorsÀÉGEL. — Berg- 
kius tamen cgriv del ex duobus codicibus in textu servavit, in 
nota proposuit ovrÜv Làv év &lodvor tóv Gzovra OÓicísi(v x96- 
vov, tovyíav usydÀov x«ucrov zowa&v Aegovr éfoíosrov vel zóv 
Gc OvVTO miücoysiv (quam formam ex Pindaro affert Eustathius 
Prooem. p. 1L) icvzgíceg. Neutrum probabile, quum £v cg£06 
exquisitius sit quam quod temere spernas. SCH.] 


NEMEA II. 119. 


NEMEONIKAI B. 
TIMOAHM&9, AOHNAIKX 


IIAUKPATIAZITH.:. 
ucl-uouosg-uo- 
/ -— , 

——UuwuUu-—u—u-Q2O 

Bo4goo-oXofog-- 

- X 

EMEN -cELLIoUzXoOI0-Uc 
DOE ABET ART PUE ur 

e & 

, ! 

Q?oso xci Omumotóct Zrg. «. 


O«zrOv imíov vemT0AX doiuol 
» M] , à «5 9$ 1 
&oyovrcu, Zhuóg £x mooouutov* xci o0 dvno 
xerepoAcv isgv dycvov vizeqooícg ófóczvaw z00- 
vov INeusctov 5 
5 iv molvvuviyo Zhióg GGG. 


OqselAeu Ó. rv, movQlov Zo. D. 
tiztQ xo) ó00v ww evU)vzouTOc 10 
eiov Teig usycAeig Óf0coxe xóouov "Aüvoug, 
Veu& uiv Io9uitóov ÓpémsoDe. xéAMOTOV otov, 
&v IIvOü(owc( vs vwxàv 15 
10 Tiuovóov zció. for. Ó £owxOg 


v. 4. modrov — v. 8. ófümxtv 


Nem. Il. v. 4. [Tres libri zoóz« pro vulg. zgcorov. Cor- 
rexit Heynius. SCH.] i 


| 180 NEMEONIKAI B. 


ópttGv ye TleAaitócov Zwo. y. 
uj mij. óUev JQegíove veo). 
xcL ucv XoAeuíg ye Qo&bc qoa uoo erem 20 
óvverog. év Toote uev "Exvoo Aivrog &xov6sv: 
o Tiuóóque, 68 Ó &Az 
15 mzeyxoeríov TAé(vuog diia. 


"Aytoveu Ó& meLaiqorot Zo. Ó. 
sUévootg* 066€ 0 cug CE02otg, 
Tiuodiuic iÉoyotevo( T90A£yovcot. 
zc9 uev viluié£óovt Ilegreog TéGGagag i téDÀov 
vízag érhquov * 30 
20 dAà& KogwU(orv $z0 qovGv 


to 
cQ 


£v £100 lléAomog zrvycig Zo. &. 

, A , P4 N 

ÓZTO) Gregitvotg HuyDev yon 

&vG Ü iv INeuée* v& 0. oizot ucooov. éoiuoD 35 

Zhóg yn. vóv, Ó TOÀTGL, oudere Tiuodijao 
GDv tUzAÉ vóOTO* 


95 &Óvushs Ó éifdgyere qon. 40 


v. 19. 'Goíove — v. 14. Tiotg i^ v. 16. zozaigorov — v. 19. 
IIeovacog — v. 23. toi9uo 





v. 12. QQwoíoeve. Sic nuper Boeckhius, [quem vide de Crisi 
S.91. p.90. SCH. ] pro vulgato Qoícova scripsit € duobus codicibus; 
atque Fiibofur eadem forma Pind. Isthm. HI, 67. Callim. in Dian. 
265., nisi quod hic duae vocales pronuntiatione in unam sylla- 
bam contrahi debent, quae illic duae syllabae sunt. Buttinannus 
igitur in Actis Academ. Berol. in Dissertat. de Sideribus (Ueber 
die Entstehung der Sternbilder auf der Griechischen Sfáre) lecta 
ann. 1826. p. 39. praefert Oagíova ex Athenaeo 1l. p. 490. F., 
suspicans nomen ortum ab "Aons praeposito digamm. Aeol., quum 
etian O passim digamma esset. Fuisse igitur antiquissimam 
ronuntiationem Fa«oíov. Quam rem in medio relinquimus. 
[A Adde quae dixi ad Dithyr. fr. 2. SCH.] 

v. 14. [De forma T'coí« vide ad Ol. II, 89. SCH.] 

v. 16. [Scripturam malciqoroL monstrarunt Scholia ef co- 
dex Gottingensis. SCH.] 

N29. . (Boni libri ,màg ut£v, meliores r& uiv, unde emen- 
davit Bergkius r& uiv év. Sed vulgatae favet lemma Scholio- 
rum. SCH.] 


NEMEA III. ISI 


NEMEONIKAI V". 
APIZTOKAEIAH, AITCINHTH. 


IIAUKPATIAXTH:. 


Stropha ec. 


/, / / 2 
/ EX 77 Ww. 
DEC OA IPEA T UA m 
MCN. / / o» wu 
VU UUV T Up 11 -——uuU7wu UV e 

/ X / y. s, 
MCUEIKA CI em AT TA 

/ 478 / JJ 
— — UU M NUN NU — JA — 


[91] 


, —/ — — 
— — AU XU — NUN NN MZ 
/ / / 
TZUu—wu-cuu-u--u- 
/ / fr 
Uw-—wuwu-wu-—wu-wu-—wuw-i 
Epodir 
/ / my 
El e E S sale di. d rir 


m: EX y [t 3 
A7 VV V — XU — XXV TV X M—QJ)-—V -——au— 


X PA x /, -— 
TIO E or T b 


S 
; TO. &. 
m Moió«, uársQ &uetfQe, A(6GOuat, 
v&v zoAvíévav iv isgoumvíc INeuscót 
(kso 7ooíóc vàcov Alywev. vcn y&o 5 

, , , , , L 
ufvovr ém ^oozío usayaQUov ríxvOVéG 

5 xoucv vsavícui, G£0tv Om ucióuEvOL. 

Ouby Ó& mo&yog &AÀo uiv GAAOv: 10 
, ? M ^ 
&ÜAovuíe ÓR uéi6T dcoij0v quAsi, 
oregüvov dosvüv v& Ósfwovérav Oxoó0v. 
v. T. dsüAovix(og 
Nem. HH. v. 7. [c9Aovix(« Boeckhius ex Scholiis librisque 


optimis; quum ad genitivum non eleganter zocyog repetendum 
esset. SCH.] 


182 NEMEONIKAI I". 


"Avr. c. 

v&g dq9orvíev Omafs umviog GuGg Gmo: 15 

10 &oys ó' ovQavoD zoAvveqéAe xgfovrt, QUycrtQ, 
Óóxitov Üurvov: &yo Ót zsívov vé uw ÓOcgoig 
Age TE 4O0iPÓGOUucL. ycoíevrc Ó te mÓvov 90 
yooag Cy, Mvoidóvig (ve z00TtQot 
Qe , ev aui ciqeror dyooav 

15 ovx ELeygéeo 0t ApirozAc(dug TEGY 25 
&uleve zov ciocv iv mtQi00tvei. ucAcyUdlg 


aTcyxoer(ov 61049 * zeueroüéov 0 zAcy&v "Ez. c. 
» e MEE a ciu , Tf ' , 
&zog vyujoor & ye paUvacóco INeuéc v0 x2Atvvxov 
qéozt. 30 
, D. 9^ ' » 29 , - 
& Ó £oOv xeAog toÓóov v £ouxorTG uooqG 
20 Gvogécig vztQrércig i£míBe meig Aoworoqivevg: 
Q&cig Q iren AP q S 
OUZÉéTL 70000 35 
e e - ? 
dBévav Gc zióvov v2i9 Hoezitog z:0üv eUucoég, 


fjoos )e0g üg xU vevtnA(ceg ioydvag — 2o. D. 
udcQorvoaeg zAvtég* Ócucos 0t O]oeg £v eAdysoiw 40 
vxrQÓyog, Out v^ &ÓeoeUvaos veveyéov 

25 bog, Ozc mÓuTuOv zeréDeirs vóorov rT£Aog, 


X I ovgavd — v. ll. à éxsívro» — v. 129. xowocopot. — 
15. td» — v. 18. v Bo9 vzcüío — v. 99. £üg»sv — v. 23. 
meldyei. — v. 291. vztoóyog: iüín r' £grUvocs — v. 25. Cola erant 


post 6o et xaréBoiv, et aberat interpunctio post Télog. 


v. 10. Lectio librorum et Scholiorum ovoovG et ovQovd. 
Pindarus scripserat OPANO, h. e. oUQcvo), ut Boeckhius posuit ; 
sed per errorem Pindari scriptura in ovoevo ftransformata erat 
ab iis, qui priscae rationi recentiorem substituerant; grammatici 
deinde quidam pro dativo habuere et iota addiderunt. m ortae 
codicum lectiones. "Vid. Boeckh. de Crisi Pind. S. [Mire 
optimi aliquot codices oUgavdc vel ovoavóo. SCH. 

v. 12. [De forma xoiwdcouco: dixit Boeckhius Nott. Critt. 
Pyth. III, 28. SCH.] 

v. 13. [Vulgatum ic» in nullo libro repertum cum Her- 
manno correxit Boeckhius. Musam alloquitur poeta. Quod qui 

negat Boissonadius véev coniectat. SCH.] 

v. 18. Pro depravata vulgari lectione £v Ba9vnzs0(o Beckius, 
Hermannus, Boeckhius £v ys fo9vzíóo e tribus codicibus, quod 
quam sit aptum hic, monui in Explicatione. 

v. 20. [Boeckhio OUXxÉTL z906co non necessarium visum esí 
metri gratia mutari. Hermannus ovxér. zooréoo, quo Pindarus 
tamen abstinet. Schmidii ov oi £r; recepit Bergkius. SCH.] 


. 


NEMEA III. 183 


xel yv qQcó«00s. Qvué, (ve 90g dAAo0cmQv 45 
» 
&xoav éuOv mAó0v zcgausipeot ; 
, - ^ , T. , 
Aioxe) Gt quui yévei vé Moicav gpégew. 
ExereL Ói AOyo O(x«g G&orOg, £0A0g civéiv: 50 
"Aw. p. 
30 ovÓ' dAAoroíov focrsig cvÓol qéostw xoéGGoveg. 
oixoUtrv qéreve. mor(qooov Oi zóouov t£Ae[g 
jÀvxU Ti yaQvéuerv. mcAcicio! Ó £v dQtveig — 55 
yéye9& llgAevg cvaf, vxégaAAov eiyu&v raucwv: 
Og xel "loAxóv sAe uóvog &rtv OrQartág, 
35 xoi zovríav Oéfrw xeréucQwV'ev 60 
, , ? ? 2C » 
£yxovqvi. 7eouédorrc à' eigvoUerijs 
' ? - 
TeAcuov IoÀc z«ocovérag &ov ExrsQGev: 
"Em. p. 
xe mort y«Axóvofov "Aucfóvov utr &Axüv — 65 
&reró oi* oUOÉ utv aote qópog &vógoÓcueg Exavosv 
dau&rv qotrov. 
40 Gvyyerv& o Tug eUdoSíe. u£ye Dota - t 70 
N » A ^ , 
Og 0& Qiüctxv. Eyet, Peqoqvog crijo &AA07. (AZ ztvéciv 
OD TOT (rQtXct 
, , m Dr - , € , , 
zerépe zO0(, wvQuGv 0. toevüv crcAsi vOg) yevtzot. 


v, 91. mogousipy ; — v. 984. sliey — v.38. yo?xoróáov — v. 39. 
dÀx&v gotvOv pro «xuáv qQ. 


v. 28 seq. Vulgo £v m:l&yst zf90g06* (0ío T fgs)vaos. 
Pro zsiéys; multo praestantior est pluralis ex Aug. € praelatus 
ab Hermanno. Mox vztoóyog contra dialectum Pindari. $z:06- 
xzos duo codices praebent idque recepit Bocckhius, ut par erat, 
quanquam optime monens de Crisi Pindar. S 19. etiam hoc er- 
rore propagatum ex prisca scriptura , quum Pindarus scripsisset 
quidem sic, pronuntiasset autem ov;:96707vG. Denique pro iàie 
alii veterum legebant à;c, unde Hermannus coniecit : óuxX T ovr 
&geivae6s , Boeckhius autem melius scripsit àix T éésgevvace, at- 
que ita metrum restitutum est. [Bergkius fv rtv«&ytci et infra 
ztÀey£ov ode coniectat ; ó:.€ Ó ovr t£QsUveGE edidit, coll. Pyth. 
IL 96: iv ó' oa?rs j0óvo, et Nem. VL, 1l: zóxoe Ó' cvrz. Sed rs 
h. l. necessarium. SCH.] 

v. 24. [Cur Boeckhius z«c«ocuzs/fso: scribat, exposuit ad Ol. 
IX, 15. SCH.] 

v. 98 seq. [roÀxórofov ex duobus, dxu&v gosvóv ex tribus 
codicibus dedit Boeckhius, quum c4x«v modo praecesserit. scil. ] 

v. 4l. [Et. M. p. 818, 34: Vigpsvóg xol vyegnvó g, &v110, 
GxOT£LVOG , 0Ux ÉziQoviüs: Wégog yào v0 Gxórog' qol Tire 
"AoicroxAst. Igitur alii »epevvóg, ut putat Porsonus Advers. p. 212. 
aut jpegsivog "legerunt. SCH.] 


184 NEMEONIKAI I*. 


Z2. y. 
£evO0g 0  Aysüg r& uiv uévov du oeg &v 00- 
[LOLg, 75 


L7 Lat » , P4 ^ ^ 
qoig £a cU vos ueycia. &oya , qoot Vou 
45 poeyvo(ócoov &xovre zéAAcv, (6c v cvéuoig 80 
, , : ? , » , 
uLCyc AEOvTEOOQ (ygorégoig ExTQeO60sv qoovov, 
zmgQovg v 'fvciQe, Gojuerc Oi mcQc Koovióav 
Kéívvavgoov áoVuctvovra zou Cer, 
i&érugg T03t9O)TOY , 0Aorv Ó Er&r dv goórov : 85 
50 róv &Ocufsov "Aortu(g ve xol Qocos A9ávo, 


"Avr. y. 
wrtívovv £Adqovg Gvev xvvov ÓoA(ov 9 igxíov: 
TOG00l y&Q xoirt6xs. AtyÓusvov Ó& robrOo z90- 

TÉQGV 90 
£rog &yo* peshviujro Xeloov TQ cqpe Ad tvo 
décor &vüov véy&t, X0l ETELTEV "Acz/ajtiov, 

55 vov qeu gíocs: ucAcxÓystQe vOuOv* 95 
vUugevos Ó «vri dy Atóx amo 
IVqoéog Q)UyerQe, yÓvov vé oi qégvrovov | 
dv(veAAev iv douévoww závrc VvuOrv cvbov: 100 


v. 44. d)vosv — v. 45. ísog &vfuoig, — v. 90. £9 ciuBsev — 
v. 92. ,KodrrGxev et mQorsQov — v. 53. AuDívoo T — v. 591. £z&- 
z& y AcxAgnióv: — v. 55. 0iüaEsv — v. 56. "e gig 


m v. 44. [G9vos Hermannus et Boeckhius ex libris, ut v. 21. 
SCH 

v. 45. [Libri plerique Zcov c', Gotting. icc v, unde correxit 
Hermannus. Heynius quum ex Scholiis sibi visus est collegisse 
iGog cv£uoic, erravit. Ibidem fj«ovoíóeoov nonnemo coniecit. SCH.] 
! v.41 seq. cuori iotuoivovr. Boeckhius scribendum iudicavit 
cum Hermanno e Schol. Par. A. Med. A, atque etiam Aldus habef 
cóucr. et Aug. C ccouériy. — Videtur enim iam olim dubitatum 
esse de vera lectione. At enim cope. nudum in principio coli 
positum inane est et sine vi, quod accuratioribus regulis collo- 
cationis verborum repugnat ; 'cf. ad Pyth. VHI, 86. Quare non 
dubius praefero Go uer e co9uoívovto, ut ante legebatur, hoc est 
moribunda, quum cc9uc« etiam morientium sit; cf. Nem. X, 74. 
Atque ita semper fere Homerus de vulneratis et morientibus, IE 
X. 496. XIII, 599. XXI, 182. Puer celeri cursu deiecta corpora 
nondum mortua portabat Chironi. ac pertinet i/6« dvéuoi. etiam 
ad hoc colon. [Obtemperavi. SCH.] Denique v. 49. lov T lego, 
uti etiam Boeckhio in Nott. Critt. placebat. Neque enim oppositio 
hic est, sed continuatio eiusdem rei. 


NEMEA III. 185 


Es. y. 
Oqoc V)«AcGG(ctg Gvíuov Oureioi. ztuq)sg 

60 $z0 Tooícv Óogíxvvzov dAcA&v 4vx(ov rt zQog- 
uévou zoà Govyov 105 

Zagücrvovr v&, cl yytgqógotg. émuuEcug 
AiUiózEG0L ytioeg, £v qecl maie, Oxog oqior 

ui] xotg«vog Ozí(GO 
T&Aw oizcÓ dveig Ceuevüo "EAévowo Mfuvov 
uÓAOL. 110 


Zo. à". 

nij evytg ionge géyyog Aiii cUróDev 

65 Zeb, reÓv y&o ciue, Géo 0^ dyov, Óv Upvog iav 115 
ózl véov emiyoiotov déouc ztAcÓÉEGv. 
foc 0i vwxeqóQQ Gv owrOxAz(Óc mmi, 
Og TívÓs vüGov tUxAE T90g&P ipse Àóyo 190 
xci OtuvOv CyAcciOL uegíuveag 

70 llv)íov Ocguov. &v Ó& méQc TéAog 
ÓLeqeiperQL, Ov Tig iÉoyciregoc yérqvau, 


"Avs. ó. 
£v ze6l véowGt zcig, £v ivogcow &vijo, toírov 125 
&v mGAewÉQO(00 uígog* fzeorov oiov Fyoutv 


v. 60. T'oofav — v. 62. Ai9i0mE66!, CL év qoscl — v. 72. 
év à' àvüodciww — v. 13. zalourfgoici* u£oog 


v. $90. [89 ufsov cum Scholiis duo codices, duo é9&ufevv. 
Hilud reposui; Boeckhius é9cufssv servaverat. SCH.] 

v. 92. [xodrtoxs ex tribus, zooréocov ex quatuor libris Boe- 
ckhius. SCH] 

y. 93 seq. [v in fine versus cum Schmidio delevit Roeckhius. 
Libri partim T. .partim y- Ibidem £zsirzv ex libris petitum. 
De tenore nominis 74cx4gz:og vide ad Pyth. HI, 6. Ceterum 
Ahrens de Dial. Dor. p. 138. vix recte illo loco ex uno libro 
"Aexinmiog revocatum censet, quum et tituli et Latinorum Ae- 
sculapius Doriensem formam '"Acxiemiog muniant. SCH.] 

v. 99. [8íàa£s Hermannus et Boeckhius ex Par. A. SCH.] 

v. 96. Pro dyài«oxeozov libri etiam d'ylaóxcgvov , dyÀa0- 
xoovov, cyAcoxoAmov. Boeckhius , qui antea d'ylcóxoovov scri- 
pserat ex Med. B, fontibus insignem, nunc retinet «yx4a«o- 
XQ0707 , defensum a Welckero. Cf. Explicat. 

v. 42. [Particula à' iussu Hermanni deleta. SCH.] 

v. 33. [Bergkius rediit ad distinctionem verborum, quae fuit 
ante EERefisun: et Boeckhium, sed pro vulg. fxacrov scripsit 
&xaGros. At Scholia verissime: énicvoot ó vtxrqpógos £xacrov 
uéoog rÀwv zoolty9sucQv TjAwiGOv, olov uéoog é£Adyzoutv vÓ foo- 
z£.0v EQvog. SCH.] 


186 NEMEONIKAI I". 


Doóvsov füvog. &ÀG Ó& xe véGOeQug dosvug 130 
75 ó uexoóg eicv, qoovév à &véz&. 0 magus(uevov. 
TOP oUz GTt0Tt. cios, qíAog. yo vÓÓ& vo 
, , , - 
T&UTO péuyuevOv uéAt AEUXO 


GDv y&AcxTL, viQveuéva Ó' £eQO duqéme, — 135 
L7) 2-9» , ^ - s ^4 
zOu do(duuov  AioAgOw £v zvociów «UAGv, 
Ex. ó. 


80 owé meg. fori Ó' eieróg c)xPg £v movavoig, 140 
o z tl À 9: , ó 
g tAepev eic, TQAoUt uevoucetousvog, Óeqor- 
^ »" 
vov &yocv mO0ív* 
, bI ' , 
xocyévat Ó& xoAot0l vozeivG véuovrct. 
T(v ys u£v, eUU9goOrov KAco?g £üz20(Geg, G£020g6- 
Qov AiuorOG fveuev 145 
IVeuéeg "EmióevoóUtv v Gxo xci Meydoov Óé- 
, 
óooxev qkog. - 


v. 19. Alolieww — v. £0. zcaroic, 
v. 78 seq. [Post c&uqgéms, distinctionem sustulit Bergkius, 
qui se aliquando oróu coniecisse narrat. 'lTum forma vulg. 4/o- 
Aiciv propter : productum stare nequit. MBoeckhius ex scriptura 
codicis Gotting. A4/oAoic:v fecit A/olgciw. h. e. AfloAmísw, ut 
Pyth. IV, 125. "Pzsogó« ex "Tz:oníóc. SCH.] 
v. 80. [Forma zorc«voics Pindaro usitata ex pluribus libris 
et Scholiis reducta a Boeckhio. SCH.] 





NEMEA IV. 187 


NEMEONIKAI A. 
TIMAZAPXQO, AITINHTH, 


IIAIAI IIAAAIZ T'Hi. 


c OT PLAT TEST MERT APPPES. — 

ou dauli o3 

ums unes Xu Zu uu 

EL muwXuuUoU-Z 
5 mU ue oU um 

XoXo4loo-o-oo-Z2 

DONO T NU I oS 

GOES UgugN-O 


» 

Aoros £UpgoGUva zÓvov xexgQuiévov — Exg. e. 
ieroóg* ei ó& Gogocl 
Mowdüv Q)Vyorosg &oi0ct QéAÉav vw &zvOusvou. 5 

?4* ^ e , N , 

ovói Q:QuOv vÓOQ TOGOV yt ucADcxze vrtUytt 

5 yvi«, v0660v tUvAoyí« qóouvwyt Gvváogog. 
ónuc Ó' ioyu&rov yoovwrsoov fuortver, 10 
0 tu. xe 60v Xagírov vyc 
yAo66c qotsvóg iÉÉAot Dovstog. 


dro. p. 
vÓ uou Qéusv Koovióc ve Zl xci Neuéc 15 
10 Tiueoéoyov vs mÓAc 


v. 9. Q9vyaréosg — v. 9. 4hit 


Nem. IV. v. 4. Libri revg:.: c£yyst Beckius ex Plutarcho 
de Tranquill. p. 8. Hutten. reposuit, quod probagnet Hermannus 
et Boeckhius. [Plutarchus haec p. 467. D: Ovài 9:ouóàv 
vóoo T0GóvÀs réyést uuÀl9oexà yvic, xezà Iivóngov, ag 
óóÉa m oisi nóvov 79vv. Sed adiectum zo:£i monstrare videtur 
Plutarchum et ipsum legisse vulgatum. Quare reduxi. SCH.] 


188 NEMEONIKAI A. 


Vuvov mQoxouiov cip: Ó£fcwo Ó' Aiexiiv 
ijezvoyov fog, Oxc Íevaguét xowóv 90 
qyyoc. eb 0 £r Ceuevei Tiuóxowog Alo 
60g mToT)o iDdAmETO, TOVwX(AOV zi eoltav 

15 Q«u& xe, vO0€ uéAcu xAUd&(G, 25 
et pd , 
UuvOP xtAcÓnót xcAAUAXOV 


b ' 
, ? 25:2 , ei : , ps P 
KAsorvetov v d&m d«yovog Oguov Or&qevov 
céuwavrOg xci Aurcoüv 
eUor/uov ám (avüv, Onfcwg v £v imramU- 
: ote, 30 
Q0 obDvex "Auquwovorog dyAcÓóv mzooc vrUu[ov 
- ? ?», N , - 
Kaóusioí vw ovx déxovreg &vUtOL utyvvov, 55 
Aiyivag. xem. qíAow y&o qíAog ov 
14 , 
&&vwov G6rv xeréOQausv 
"Ho«zàéog óAíev moóg «vA«v. 


25 civ 9 sore "'ootcv xocvcióg "eleg. Erg. ó'. 
T0gUn6s xol Mégozag 
ze TÓV wey TOAÀEuL TV tureylop "AXxvovij, 


oU rergaogíac ye zQiv ÓvoOsxa TÉvQQ 45 
fons T ere pe pecore ia 00 4uovg Üiev 
30 óig vócovg. caz&goudyeg &v xe qweün 50 


Aóyov Ó qu] Gvru(g: im 
e , M ^ » 
óffovr& vi x«l mot fouxv. 


T teo ó ievérew 8 ioUxeu ue reÜu OQ — Nro. £. 
ooeí v &reyóueva 55 


v. 18. z£uiUovro — v. 95. £0v et xvorsoog — v. 31. £vvis(g* 








. 18. [Scholia: thv ysysvnuévnv vixrv Tv c7-ó rob K1so- 
voíov cyGvog ro) mz£u)avrog zijgog xol óona90v Grrqavor. 
Genitivum legit ctiam Ven. D, quem vindicabat Kayserus locis 
Ol. VII. 16. et Nem. VI, 60. Recte. Boeckhius zéuwevroa. SCH.] 

v. 29. [Vulgatum xQertQOg ex Schmidii sententia correxit 
Boeckhius. Scholiasta yivvoiog explicat. SCH.] 

v. 99. [Duo codices vroumvíe, quod verum fuerit. SCH.1 

v. 94. [Duo codices zz:jovàío:g. Non male. Sed singula- 
rem tuentur Scholia. SCH.] 

v. 49. [Ev£svog quum rarius appelletur pontus Euxinus me- 
frumque Ev£c(vo non respuat, id ex Scholiis et aliquot codicibus 


NEMEA IV. 189 


LA ? 5 , , 
35 toy. Ó EAnroptet aro vovgijvie Quy£uev. 
tum«, xoUreo tysv DoUsi« zovrug CAU 
, ? , 2-5 , , , 
uéGGorv, &vriraw £mipoviícg: 6qó0gc OOfouer 60 
Ócicr vzígreQou iv qeu xovopotvaw: 
M 94.28 T , 
qUVorso& Ó &AAog «ruo pAezov 
40 yvouav xtvedv OxÓrQ xvA(vÓ& 65 


qeuourevoiocv. iuol ó' Ozoíav dosvàv —— Zo. g. 
£üoxs mÓTuog &vo, 
tU oió Or. yoóvog tomov mzeTQOuévar rtAfOtt. 70 
qme, yAvase, xoi vÓÓ cUr(xa, qóguiy£, 
, ^ € /, / , 
45 4vàic Gvvr eQuovie utéAog TeqAauévov 
, - 
Oivove v£ xci Kvzoo, £vüc TeUxoog &zegyet — 79 
0 TeAc«ucvitócg: dre 
Alec 2MaAeuiv fyew morooav: 
L w b E 


Zho. P. 
iv à Evéfelvo meAéye qaevváv Ayeig £0 
vüGov: Oéfng Ó$ zocrti 

d)íc: NeomróAeuog Ó ^4msíoo ÓwwmTQv6(c, 

;r. , É - 2 y , b : 
povBóver. vó9w mzQGOvsg ifoyou xavcxavrc 86 
Zo0dve)tv coyóusvo, To0g "óvov z0gov. 
IlcA(ov óà m«Q moÓi AerQsiíav '"acoAxóv 
55 aoÀsul: ysot aQ0gtQezto)v 90 

/, 
Ihjievg zegéócxtv AiuóveGow, 


C 
e 


Óduegrog "IrzoAvvag "Axáorov ÓoA(cig — Erg. wf. 
TÉyvct6L yonocuevog. 
TG ÓciÓcAg Ó ueyoíoc qUrevé oL Qcvarov — 95 


v. Al. gonol miroismv — v. 49. Eviivo — v. 54. AarQíav — 
v. $9. ZfoiódAc et pírsvév ol 





adoptavit Boeckhius. Idem v. 54. Aeroríov, quod metrum ferat, 
ex libris omnibus substituit in locum Schmidiani 4eroíev. SCH.] 

v. 99. Vulgo legebatur z/«:óàc4ov, quanquam Daedali nomen 
hic alienum est, etiam pro Vulcano positum, uti factum in Vasculo 
ap. Mazocch. Tab. Heracl. p. 137. notante Welckero. [Qui zfo:- 
ódlov reduxit Bergkius, affert Eurip. Herc. Fur. v. 469. coll. 
Diod. Sic. IV, 14. Frustra. SCH.] Nam Vulcanus quidem fe- 
cerat ensem, sed nusquam Pindarus hunc Daedalum dixit. Vere 
Boeckhius de Crisi Pindar. S. 19. notat in antiquis exemplaribus 
4AI4A44O0 lectum esse, quum iota forte excidisset. Hinc Zfoi- 


190 NEMEONIKAI AZ. 


60 £x Aóyov IleAímo mcig* GAeA«t Ót Xeloow, 
xci TÓ uóQOuiOr ZióDtv zezQOuévov Paqoev: 100 
zÜ9 Ói moyxootig ÜocOvueyévor Tt AtÓVTOV 
óvvyeg Ofvrérovg cxu&v 
, , ? , 
ve Ó&wOTÓTOV OycGcig O0OvrOV 


€ , 75 J- ^ 

65 £yaucv Dui govav uícv IVgoctóov, ^ 2g. 9". 105 

6: e 

&Ocv Ó sbzvzAov t£üpcv, 

z - v z , , ! 

vGg ov9ocvoD feousg mOvrov T £qtOutvoL 

Ócgc xci xgérog ibéquvav ig yévog evUrQ. — 110 

2 ^ M] , , , ? , 

l'aóstoov vO z90g GOqov ov TtQorOv. CzOTQtTé 
70 evug Evgozav xoti yíooov £vree vaOg: 115 

&Too« ycQ AOoyov Aiczoo 

zciÓcov rÓv Gzavté uov Óu2Ueir. 


Ocavóoiócuot 0 cibwyviov. G£OAov Zr. v. 
^ e € 2, 
z&gvé éroiuog &pav 190 


75 OvAvuzíe ve xci "o9uoi JVeuíc ve GvvÜfusvog, 
E : " E] 2 d , ] 
£pyV« mtigev Pyovveg oixaÓs xAvvoxdomov 

? / .v , , 0252 , 
OU véoVT G&r&v Oreqavov, TGTOCV UV. GXOUOUEV, 125 
TiucGcoys, ve&v &xwiutowow. Goiócig 


v. 69. 9occsouozüv — v. 14. «aov£ froiuog — v. 15. 'Olvuzio — 
v. 7T. zt. rQuV viV 


óclov scriptum ; perspexit tamen iam Didymus in Schol. ad. h. I. 
alienum esse Daedalum et dativum restituendum, quod nunc a 
Boeckhio factum, postulante etiam Hermanno. [Ibidem gírsvév 
oi a Schmidio praepostere novatum expulit Boeckhius cum qua- 
tuor codicibus. Reliqui enim gvrzevév oí. SCH.] 

v. 62. [Vulgata evertitur metrum. Plures codices 2'o«cv- 
uoz&v, unde locum curavit Hermannus. Non mala tamen Ahl- 
wardti coniectura Qoccícov ucyav rt Àt0vrov, quam non repre- 
hendit Boeckhius de Crisi S. 40. p. 122. SCH] 

v. 68 seq. [rs initio versus non sine virtute positum defen- 
dit Boeckhius de Crisi S. 6. p. 12. Bergkius tamen oz«cotg àv 
T aivorárov éxuàv oÓ0vrov scripsit, quod vel articulus redar- 
guit prorsus intolerabilis. SCH.] 

wv. 68. [Libri fere yévac, ysvscg, ysvtGg. Unde Pauwius yé- 
gag. Obstant Scholia. SCH.] 

v. 69. [sUmogov zori z£ocov Kayserus p. 79. Mire. SCH.] 

v. 79. [Quum in antitheticis omnibus longa sit anacrusis, 
Boeckhius cum Schmidio vulgatam correxit. SCH.] 

v. 44. [Libri z&roev» vw. Correxit Hermannus. SCH.] 


NEMEA IV. 191 


TQÓzO0Aov tuusvow. si ÓÉ TOL 


80 uéroo u' f KeAuxAEH xcAevetg 130 
Zr. wr. 
ór&Aov Ofuev Ilag(ov A(Qov Aevzorégav, 130 


0 yovoOg tV Outvog 
cores Qufev (x6eg, Uuvog 0$ vOv IL 135 
toyucrov paci.eboty (GoÓatqore iU 

85 gore: x&vog aug "Ayfgovri rveuerücv &uv 
yAGiooav egéro xeAedij , 'OocorQtatve 140 
iv iv iyw Bagvxriaov 
Bugs: Koow9 totg. 6eAtvoig* 


Zo. ip. 
tóv E:qrvgg ov ysgei0g m9ozéroQ 145 
90 cóg &&oév more, Ti. 
QALOLGL Ó' GAvxeg GAAOw TG Ó  cUrÓg Gv rig iO, 
&Ameval vig &xe6rog iboyorere qoo. 150 
oiov civéov xe MiAQoícv touóc OrQégot, 
Quere mÀÉxov, imT&AcióTOG £V AOyg fAxew, 
95 ucAox& uiv qoovéov &0Aoíg, 155 
TQcyUg Ób mcAwyxóroig Éqóoog. 


v. 90. ó Güg diícaro, mei. — v. 9l. Gv rig tvgg, — v. 94. 
fixe, 


v. 90. Legebatur: o cog deícaro, zoi, ex emendatione Pau- 
wii et Heynii. Libri omnes 6 cóg «tsícsrot, zoi, contra metrum 
et sensum, quum praeterito tempore opus sit. Unde Hermannus 
ó cóg &tiG£v zors emendavit, quod recepit Boeckhius, nisi quod 
articulum delevit, ut metro satisfieret. [Futurum nactum est pa- 
tronum Kayserum p. 74. sine successu diversa molientem. SCH.] 

v..91. [Vulgata peccat in metrum. Hermanno correctionem 
suppeditavit Scholiasta: dzso aUrüg sis. SCH.] 

v. 98. ['O "4eícreoyos iioi zo oiov, Scholia. Idem et Di- 
dymus £Zoióec habebant, olim probatum Boeckhio, qui Zixeiv ex 
pluribus libris et Scholiis petivit. SCH.] 


192 NEMEONIKAI E. 


NEMEONIKAI E. 
IIYOEA, AITFINHTIL 


IIAIAI IIAUKPATIAZTH.:. 


Strophae. 


— / 
LL ocgLgz.) ce ence EU CS UN y SEES 


, / * — 
EDEN Kn 


Epodi 
—! / / 
O—Uuu—uu—-ic-u—-——-u—-— 

/ —/ P MINORE, 
—uwu—wuu—-—--cuUu-o-—u—-—-—u- 
/ 

——uu—uu—-—--u-o-u— 
/ — 
——u—-—-—uu—-uu—uu—-o-u— 
/ / 
5——uvu—-uu-—--uu- 


/ / / E 
—————uwuUu—-uUy—uvUy-—-—u—wuo 


2o. e. 
Qu dvÓgtevrozoig elu, cgv. ZavvGovré uw. ioyd- 
Ceoüet dycAuaT év cvrüg De9uióog 
iGraOT" dAÀ iri máong 0Axd0og £v v Gxávo, yivxel 
GoiÓc, 5 
'— OrHy dm Aiy(veg, Óteyyé£AAo(6, Ort 
Aduzovog viog Ilv9éeg ségvoUsrüg 


v. l. divi ccovrc 


Nem. V. v. l. [De scriptura éluvcovro, iiwvccovte, éAAi- 
vvGcovra , $Awvvcovre videndus praeter Boeckhii Nott. Critt. 
Schaeferus in Greg. Cor. p. 502. Apud Aeschylum Prom. 53. 
523. editur £i»vo. Sed Pindarici codices v non duplicant. 
Compara '"Eoiwvg restitutum Ol. II, 45. SCH.] 


NEMEA V. 193 


9 vx Niustotg mcyxooríov OTíqavov, 
» / L ? 
obzo yéívvO. qaívov Tégüwcv ueríQ Ooivávüag 
a 
zov, 10 
"Avr. « 
&& Ó0& Koóvov «ci Zqvóg foats eiyucrig qvrev- 
, 2 - DA 
Qérvag xci cxO yovosüv IVuonióov 
Ai«zióag £yégamgev uerQóxoA(v vt, qíAnv Éíévov 
&govQav* 15 
, , L4 , & ^ 
r&P ZOT tUavÓQOv T€ Zl voGvOUAUTCV 
10 ?$éo6avro zàQ Qouóv zc«rígog EAA«v(ov 
, £ , , , L2 e - 
Ov&rrtg, Zivv«v T tig ciUfgc ytioeg CuG 20 
"Evócíóog &oíyvorvsg viol xci [a doY«ov «oéovrog, 


'"Emx. «. 

0 r&g Veo), Ov. "Pauca vx. iri Onyuivt ztóvrov. 
eiüéouoci uéy« cimsv iv Óíze ve ui] xexwüvvev- 
uévor, Y 95 


V. 9. vixg] — v. 6. yévvg gaivtv — v. 7. govoéov 


v. 9. [Praesens tempus ob duriorem Dorismum non tolera- 
bile ad dialecti Pindaricae normam refinxit Heynius; vide Her- 
manni Opuscc. I. p. 255. Quanquam Eustathius Prooem. p. 11: 
Tiu xoci vixy &vri roOU TiuQ xol vixG, cv aneotugora 
tim àv riunv xoi vixgv. SCH.] 

v. 6. [Vulgatam ex Aug. € correxit Boeckhius. — Et yz»vo: 
quidem etiam Med. B cum lemmate Scholiorum agnoscit.  Par- 
ticipium geívcv Scholiorum explicatio prodit. Hermannus tamen 
yívv: mavult, ne arsis secunda dipodiae trochaicae soluta sit, 
quod Boeckhio non necessarium visum est. Vide Dissenium ad 


v. 10. SCH.] 
v. 4. [Ex Aug. C (7ovcíav) vulgatam correxit Boeckhius. 


v. 8. [Complures libri 2y£oeos, zyfoeiosv. SCH.] 

v. 10. Hermannus probat Schmidii coniecturam: 4£cccvro, 
zo Bouóv zmoeroóg 9' 'EAAovíov cravt:tg, mítvavr sig oíOíoe ysi- 
ovg «uG, eadem de causa, qua v. 6. yévvi scribit. Sensui qui- 
dem vulgatum melius convenit, quia verba gravissima z&o fjo- 
uóv zoríooc "EAiovíov Grávrsg rectius statim in primo membro 
ponuntur, ut hoc dicat: Pro qua aliquando solemniter preces ad Io- 
vis aram fecerunt; post quae cetera ad amplificationem pertinentia, 
manibus ad aetherem sublatis, secundo loco subiiciuntur. Ac vi- 
des multa ex illa doctrina mutanda, quum statim in v. 12. iterum 
lectio mutanda sit, ubi Hermannus emendat: 'Erügóog oi doí- 
yvortc; vioí, quod etiam Boeckhius olim coniecerat, nunc autem 
improbat. 

Pind. Carm. Sect. I. 18 


194 NEMEONIKAI E. 


15 aóg 01] A(zov eUxA£e vàGov, xci víg tvüoog dAx(uovg 
óe(uov &z. Oivoveg £a6tv. ovcoouct. ov voi caa 
6c xtQOtcv ? 30 
quivoi6c zoógozov &Aé(E GrQEXiG" 
xcl TO Oiy&r z0ÀAdxig i0Tl GogporcrOv crÜocimTQr 


vorat. 
Zr. p. 
& 0 OApov v] y&oOv Bav 1] Gi0egizav. &rewigoct 
, , A M] 
zOÀtu Ov ÓtÓOxQvct, uoxoc 35 


90 a«vróQcv GAucO" xocxdrrot vig* £yo yovévov &«- 
uci x e Eo y 
, 
qoóv Ogudv-: 
A J , , E] , , 
xci Z£QUvV ZTOVTOLO TCAAOVT CUETOL. 40 
zo0qoov Ói xoci xsívowg Ge £v lloA(o 
Mow&v 0 «&AMO6rog yogóg, iv Ói u£ocug 
ouwyy AnóAAcv ExváyAoG6 Géc TA 
qóouuyy AzóAAov £xríylo600v yovoío zAdxvQQ 
ÓLOx GV 


"Avr. D. 
Q5 (sito mevrolov vóuov. ci 0$ zocti6rov u£v duvg- 
G«v Ziig GoyOusver Gsuvav Oérw — 45 
Ilgàéea 9^, Og vé vw aoc Kon0dig Iz02vr«. 0ó- 
Ag ztÓGocL 
5UtAse Ívváve Meyvivov 6xomóv 50 
Ttoe0  dxoírev zowAotg BovAsUuaow, 
wevorav Oi moujytóv Gvvéxzofe Aóyov, 


v. 16. «wzowoceig — v. 18. dv9oonzov — v. 19. zroóv et in 
fine uoxod uot — v. 20. zàagoav — v. 99. xdxsívoig &siüev IIedio 


v. 16. Vulgo «zowcoceg. Boeckhius optime e libris [et 
Scholiis] restituit cz Oivóvog, [a Schmidio primo commenda- 
tum. SCH.] 

. v. 18. [év9oono ex libris revocatum, ut statim post zsi- 
$c 1t metro magis congruam longam syllabam praebet. 
v. 20. [Libri fere uexoc or à' evro?sv, unde uexod uot 
4! evró?:v eruerat Boeckhius, qui postea Thierschii coniectu- 
pU foros Ibidem £iegoov cum Schmidio scripsit metri gratia. 

v. 22. [Olim lectum «sí(óet Schmidius correxit deiózv, re- 
ethus Hermannus &:ó' i». SCH.] 

v. 27. [Eustathius Prooem. p. 13: 'Ezi màféov dovvmy9tg xol 


NEMEA V. 195 


30 óg égc vvugtíeg éreloa ativog &y AézrQoig Axd- 


6TOU 55 
Es. p. 
tÜrüg' TO Ó' dvavr(ov £Gxtv* m0AÀG ydQ uw zavtl 
Vvuo 
aTGoqcuéve Auvcvevev. vo? uiv ogydv uví£or cix 
vol Aóyoi* 
tUÜüUg Ó' d&mavávoro viuqav, Éavíov movQOg 
4040v 60 


OeíGeig* Ó 0^ igodot) xarévevo£v vé ol. ógGiweqoi]s 
£f ovoavoo 
35 Z:bg dÜcvdrov Qaecusíg, Ogv £v rdy& 
zoveíav yovGaAcxarov vw INgostóor z9od£av &xo- 
TLV, 65 


Zo. y. 
yeupoov IHocsccove z£(6ct9, 0g AlyGUtv mori xAa- 
v&v Vcu& v(6orrot "ToQOuov zfooíav* 
» p 3 AU / D OENUNE 
tvÜc piv &bvqgoveg iÀet Gvv xeAcuow poc tov 
Óéxovrat, 70 
xci GÜ£v& yvíov £o(fovr 909c6&i. 
40 zówuog Ó& xoív& Gvyysvüg foyov mtl 


züvvOv. rU Ó' Aiy(vc 0:00, EvUwvucrsg, 15 
NNíxeg iv dyxoweGow zuivvOv mOwx(Aov ficvGag 
vuvODT. 


v. 90. doc — v. 39. ro? Oc r óoyav — v. 4l. 9eGg — v. 49. 
TTVÜV 


TÓ Bvvàüva Aéyeiw TÓV XOiVOYVOY, Og G7 TOU Svvós ó X0Lv6g, 
Tvo etn dignto éx TOU GÀxiuog dixind ,. 09tv Axuüv , oUro xci 
. é« ro) Évvóg 6 BÉvváv. "Axacrov yovv tv faciléa Maoyvrrov 
dra Évvàva Atys :ü cUro? yvvoixí. Ad quem locum non de- 
ebam dubitare, quin Eustathii auctores ad hunc ipsum versum 
respexerint. SCH.] 
v. 29. [Quatuor libri ovvézis£s. SCH.] , 
v. 92. [Vulgatam librorum scripturam ro? ó& ooyév emen- 
davit Boeckhius. SCH.] 
^ yw. 4l Vulgo $sGc. Schmidius 9:05 ob metrum, probante 
Boeckhio et Hermanno. [Cf. v. 18. et Nem. IX, 86. SCH.] 
v. 42. [zizvov, aoristum verbi zízvo, reposuit Boeckhius. 
SCH.j 
13 * 


196 NEMEONIKAI E. 


"Avr. y. 
jjtoL uevcisovro xcl vOv Tt0g u&rQoG Cy&AAs xelvov 
Opto GzToQ0r £Vvog, Ilv£éa. 80 
& INeuéc uiv. &gaeoev ueíg v émyogiog, Ov qiaqo 
"AmÓAAGv: 
45 GAzeg Ó &O0vrag oixow v Pxgcr& 
Nícov v £v sjayxüi AóqQ. galoco 0, Ori 85 
&GAoiGL ueQveror méQu zü6c TOL. 
(G9:, yAvzeidv vov Mevérvógov 6v TUyc uóyQov 


duoev. 
'"Ez. y. 
&vevQso. qor Ó dm "AU(evüv véxvov dÜAqvei- 
Gi tuv. 90 


, , 
50 sii Osuloriov [xeig, GgT. celüsur, ueri Olyer* OldoL 
2) 268 e , € ^ [7 M] 
qoráv, &v& Ó torte vEivOV 7908 Cvyov xagyaotov, 
mUxrGV TÉ VP XC TOyxoct(ov qUEMEUE &Aeiv "Emi- 
oeiop QurAÓcv 95 
vixOvT Goevév, T9oUVooiGww Ó' AiczoD 
? / m J p» ^ 
dvüéov zoi&vva qéoawv Oreqovouere 60v É£av- 
Q9ceig Xdagiwow. 


v. 43. £9vog Ilv9iag. — v. 44. onov — v. 43. T£ Wwourtb — 
v. 50. óíóov — v. 54. dvQ9te moicsvro 


v. 49. Ilv9éc correxit [cum  Mingarello] Boeckhius pro 
Ilv9éog. Ac liquet e Scholiis veram lectionem grammaticos 
quosdam expulisse. 

v. 44. [Goeorv ex codicibus, píi«c de suo Boeckhius. Qua 
in re a Boeckhio et h. l. et Nem. VII, 88. peccatum esse evicit 
Ahrens de Dial. Dor. p. 148. His locis omnes libri verum te- 
nent, Pyth. 1L, 16. optimi, IX, 18. boni. Quare ubique restitui 
eam formam, quam praeter alias causas Lesbiorum gíAgui, qi- 
Anco corroborant. Et ipse Boeckhius zsgíinxs Pyth. I, 13. et 
ziginuivov Nem. IV, 45. intacta reliquit. SCH.] 

v. 49. [Heynii lectio ex Aldo ducta et a Par. B et uno 
Scholiastarum agnita a Boeckhio explosa est, quum imperfectum 
propterea necessarium sit, quod Pytheas semel vici, non sem- 
per victor est, SCH.] - 

v. 90. [9/óo: consuetudo poetae postulabat, de qua videndus 
Hermannus Opuscc. I. p. 256. et Boeckhius Nott. Critt. Ol. XHI. 
fin. Statim v. 52. tQumAóQv ed. Rom. SCH.] 

v. 94. Pro lectione &v9c« [moidtvro], peccante in metrum, 
Boeckhius &v9éov [noiGvro] de sententia Hermanni. 





NEMEA VI. 197 


NEMEONIKAI «e. 
AAKIMIAIL AITINHTH: 


IAIAI IIAAAIZTH:. 





Strophac. 
/ 


/ AX / ÓEROANNAS 
Uu——ITUu-uvy—u—wuwgu-c- 
x / X—X / 2 
T —KwuwU—ulcolco-— — 
X x7 —U-—Kuu 
A7 
VA VIT MAJ Tm AZ UU T AUT 
vu-—wuw-—wuwu—uJgu—-o-ut 
F, , 
9 uUwv—-—wwu-—wuww-— ; 
£g 
—Uwu—wuwu—-—-—wuw-—wuwuw-iu 
/ — 
— 4 
- / 
C -—uuvu—wuwuw—u-—wu-c- 
Epodi. 
/ 
, — 


Lor A nbl artery MUERE Up PAPURR 
, C. e. 
—JJAUXJC m Jm 
, ES M 
— JA — AU —KVAUV-—U-— 
yc mnc et a PPP 
olco 
, 
uU—ou—--— 
x oaduu - ut 
y V 
m — Aem V Ue V. T 
, 
" Zr. e. 
» ^ e - , - 
E, &vOoOv, £v Uer yévog* &x gi&g E zvéousv 
uoroOg GuqórsQov* Óue(oyeu Ó& mGOc xexQwuiéve 
ÓbUreuig, cg T0 uiv ovOÉv, O0 ÓiqdAxsog doqAig 
ju 
cizv £Óog 5 
v. 3. aii 


Nem. VL. v. 3. [e/iv formam ubi ultima brevi opus est a 
poetis praelatam cum Hermanno dedit Boeckhius. SCH.] 


198 NEMEONIKAI gs. 


u£ve oUQavOg. CA vL ztQogqégouev £uzav 1] ué£yev 
5 vóov ijtow qvUOw dVevcoig, 
xia égeuegiav oUz tiÓÓrtg ovÓP uev vUxrag 
Gut aTÓTu0g 10 
oíav Tiv tygewe Ógcuciv zori oráduov. 
"vs. «. 
vezueioct xai vuv AXuuuócg v0 Gvyyevi iósv 15 
10 yy «comoqóootg cgovociGw. cir cusaousvat 
(10 róx& uiv Gv tov cvógáciw &rQeravóv TeÓÍcov 


üüooav, 
vóxc Ó' «vv dGvezxevocusveu G0£vog tuegwvcv. 
149€ voL 20 


Negéeg i iot GéD Av 

TCig éeryoiruog, Og vcDrev usÜéxov 4i9cv ciocv 
15 vóv zéqovtct 25 

oUx CuuoQog Cugl zdAc xvvcyérag, 


CE &uus — v. & vriv — v. ll. &vóos6civ 
v. là seq. zégpovz ovx &- 
notgoog 








v. *. [*uur dedi cum Par. B et Scholiasta eo, qui haec 
ita explanavit: xoizeQ 07x ei8órse, eire év pufoc sits £v vvvti 
z0Tuog fyoos TU eiucouévmv Tuiv xal tóv Süvarov. SCH.] 

v. 8. Vulgo &vriv. Boeckhius ofev riv' ob metrum, ut olim 
coniecerat Hermannus. Omnino ultimi duo versus stropharum 
et antistropharum in hoc carmine fere corrupti sunt, de quorum 
emendatione Hermannus aliter nunc sentit quam antea. Ac prio- 
res emendationes eius leguntur in dissertatione dc Dialecto Pin- 
dari et apud Boeckhium in Nott. Critt.; recentiores in Heynii 
editione novissima habentur, et indicatae 'sunt a me in Boeckhii 
editione ad hunc locum, ubi etiam significatum est, cur hae 
mihi fere omnes displiceant. [Ego versus duos ultimos paulo ali- 
ter descripsi atque Boeckhius fecerat; vide ad v. 55 seq. Qua 
in re egregie me adiuvit Ahrentis mei acumen, qui difficillima 
quaeque egregie expedivit omninoque auctor mihi extitit carmi- 
nis paulo aliter conformandi. ln quo negotio tantum abest, ut 
librorum et Scholiorum memoriis illuserimus, ut iam scriptnra 
ad eas longe propius retracta sit. At hoc quidem loco Ahrenti 
non ,Parui , qui Scholia hanc putet ostendere scripturam: «c íc cv 
Tív Éygonps Ópousiv zorL críá9uev. Nam valde insolens fuerit 
dictio zóruog clocv yodgti Oocusiv zori or&9uav. Quare Boe- 
ckhio adhaesi. SCH.] 

v. ll. (&vàodciv Hermannus. SCH.] 

v. 18 seq. Vulgo zégavr 9x, &uotgoc, contra metrum. 
Hermannus, olim: zégevrat ovx &upoooc, quod recepit Boeckhius. 
Atque est &uuooog in Aug. C. 


NEMEA VI. - 199 


(45) Üyveowv. &v Ioc&iócuevrog iov 100« véuov "Em. c. 
TeTQ07áT0Q0G Óuctuiov. 
xtivog ydo OÀvuztiórizog dàv Alosldnig 30 
20 fgvec TQ3T0g [£aíeg] m AAqptov, 
xc TEVTCOLG "Io9uoi 6reqpvoocusvog, 
(20) IVeuée Ó& voíg, 
&rav6s AcPav 56 
ZoxAs(óm, 0g vz£QraTOg 
25 "Aynowuuyo viéov yévero. 


Zr. p. 
irl oi voeig deÜAoq0Qor zQ0g &xgov dgrrüg 
(25) s4'ov, oíte ztóvov ZyebGcvro. 60v Qe00 0E vUyc 40 

&regov oU vive oixov czeqiivero zvyuey(o zAsOvov 
vCuícv Oriqtrvov uvyo "EAAéóog &xzdoag. £Ax0- 
. uot 45 

30 ué£y« six 6zoxov &rvr« vvydiv 


v. 2 Abest [£Aeíag] — v. 25. Aynciuayo 
29 — 33. u£ya £i- 
TOv TÜQsV &vr& GxOmOoUv. 
dr cu vóbov isi- 
o6 tvjv mi TOUTOY ys, 
Moic, ovgov éntov £j- 
xAéu. Tro QOLyOLLÉVOV 


v. 20. Abest a libris Zieíac.  Coniecit Boeckhius ad ex- 
plendum versum, qui etiam in ceteris epodis corruptus est. (Kay- 
serus malit éveyxov. SCH.] 

v. 25. [Dativum ex Aldo duxit Boeckhius loco genitivi, cuius 
forma non Pindarica. SCH.] 

v. 28. [nitóvov ex Scholiis primus addidit Schmidius. SCH.] 

v. 29— 99. Vulgo: Bion uéyo sin dv tÜyEV &vre GxoTt0V. 
dr nó róÉov isic eU 9i éni TOUTOV dyg, Moic, ovoov énéov 
£üxAfo. In prioribus tÜysv &vr& Gxozo) non constant "sibi libri; 
alii enim habent &vrc oxomo?) rvysiv, [alii TUytiv dva cx07:09], 
alii &vre cxozo? rs cvgsiv, in Scholiis reperitur etiam dv csrvgsiv. 
Quod nunc in textu legitur Bocckhii coniecerunt Mingarellus, 
Heynius, Hermannus. Mox Heynius isíg (a Scholiis explicatum] 
probat etiam a Schmidio allatum, et interpunctione utendum cen- 
set post hoc participium. — Mox Schmidius bene coniecit siv»' 
éni ToUTOY, ut sv9vvsiv ovoov vidimus Ol. XIII, 27. Cetera 
transposuit Boeckhius, audacius sane; sed difficile sit leniorem 
medicinam invenire. Pro i£vx1iían Hermannus svxi5g« proposuit. 
[Leniorem medicinam excogitavit amicissimus Ahrens, qui in re- 
liquis verborum ordinem a libris et Scholiis traditum fideliter 
servat, Boeckhii s/x4si« vel dialecti nomine non ferendum ex- 
pulit , quo facto pro ztc90tzouévav scriptum oportebat quod scri- 
psimus. SCH.] 


200 NEMEONIK AI g. 


ov darà ró&ov i ie(g* eDUvv mi voDrov &ye, MoiGa, 
oDgov &r£ov . 
(90) &UxA£* dmovjouévov yég dvígov 50 


"Avz. p. 

&oi00L xci Aóyou v& xc Oquv toy é&xÓquGov, 
35 Beooíómww & v ov OxaríGev moAGÍqerOg yrved, 

i0, vevovoA£orreg émviouc, Tisotócv &oóvoig 55 

Ovrverol zco£ycewr 20A0v Vuvor dycsQoyov toyucvav 
(38) Évexev. xol yàg £v cyoUée 

«eigo iuvn óeUelg IIv)Ort zocrgocv i10 vovrag 
40 eiue merQcG 60 

govGaAcxétov zo: KeAMag &Óov 


'Em. p. 
£oveGw /feroUg, mco& Keovoie vs Xagívov —65 
tozéotog OtLcÓ c gA£yev * 
(40) zÓvrov vt yéqQvo dxcuevrog &v cuqueaióvov 
45 vcvQogóro rouerijotàu Kotovridev j 
víueoe lloostócwwov dv víutvog: 70 
poréve ví ww 
zÓ9 « A£ovtoc 


v. 94. Aóytot — v. Al. yovaodoxdvo — v. 44. Auqixtvóvoy — 
v. 45. Abest Kosovrióav 


wv. 94. Aóyoi correctum ex Aug. C. 

v. 99. [Inepte Didymus testibus Scholiis Bovóíóoi:Gw con- 
iecit, quae gens fuerit Aeginetica et Budione oriunda, de quo Py- 
thaenetum dixisse in Aegineticis. Cf. C. Muelleri Aeginetica p. 140. 
SCH. 

: 4l. [rovcoiexc«rov Hermannus. SCH.] 

v. 44. [cugixrióvov  Boeckhius ex Aug. C, quum "Augi- 
xtvovts ab h. l. alieni sint. SCH. 

v. 45. Vulgo abest Kosovríüev. Restituit Boeckhius e libris 
et Schol. 

v. 49. [Zosw' codices. Metro prospexit Schmidius. SCH.] 

v. 96 seq. [Heyniana scriptura metrum pessumdatur. Ex 
verbis Scholiastae : Doosiav 0i xoL éna9 uüynv Ou giiovei- 
abet ovroig én£üsibev ó Ayidebs Toig Al iow: , goguo xÀiveg 
rüv Métuvove c)róc éx vv coudrov xorrAQGv, ex his igitur ver- 
bis Dissenius extudit quod Boeckhius dedit: imnülro* eov à egx 
ücibs weixog Xouol xoro(ug '"Ayusug dg douce. Reliqui 
enim etiam audacius mutaverant. Nunc ingeniosissimam Ahren- 
tis emendationem recepi eamque verissimam, Nam primum ex 


NEMEA VI 291 


(45) vvx&Gevv. fgeq?. coxtoig 
50 dAiobvrog 9x oyvyloig OgrGrv. 


Zr. y- 

TAÀortrieL zTüvroUsv Aoyíoww £vtl mQÓgoÓou —— 35 

váGov sUxAéc vévós xoGusiv: éxe Oquv Aiex(óq 

&mogov ifoyov eiGev dgerüg ézo0sxvÜusvor uz- 

yàAug. 80 

(0) aéreos d. £x ve yVÓve xc à QaAcoGag vuAÓUtv 
55 Ovvw eUrOv: xcl ig Aib(omag 

Méuvovog o)x dzovooríGevrog txeÀro: (ego d 

Ogquv &5 

Eixog "AyiAeog 
fuzet08 ycucl xeropog dq? &guirov, 


gaevvag viov tr évgiev dog dzu€ — "Avt. y. 
60 tyyeog CaxOrOt0. xcl vcUrGV uiv acadregot 
(55) 000v cucówov &Dgor &rouct Ói xoi cUrOQ &yov 
: usare * 
vÓ Oi TGQ To00l veóg EacoÓusvov aisi xvudrov 93 
Aéyevet zGvTi ucALTC óov&iv 
Vvuóy. £xóvri 0 y voro usüézov Oi0vuov &y90g 


v. 49. £oep' — v. 56. imólro* (wg) Of cgi vsixog fumso — 
v. 98. "ples ygeuo. xeBBaig — v. 59. "400g aizug — v. 60. xai 
zívüs uiv — v. 6l. &uairóv 


lectione óé 6g: (sgiv tres libri) vsixog fumeo elicuit lenissima 
literarum correctione: Bao? óé cquiv £Axog fum e 16 (Fumo iam 
Boissonadius); deinde Apes (libri "Ayusvg) ante £uzeuc. retra- 
xit. Pro £uzoi:6s si qui erit qui £uzce£e malit, id non necessa- 
rium videtur. Deinde quum libri xogf&s vel xou pac tueantur, 
indicium hoc videtur esse formae rarioris xoc«g, ut Ol VIII, 
98. x&zirov, ubi vide notam; eamque facile instaurabimus scri- 
pto zeua6s. Ceterum intelligitur, quam sit propter sequentia 
verba aptior vulneris Aethiopibus inflicti , quam commissi cer- 
taminis commemoratio. — Postremo legebatur éndAro. Alterum 
reduxi ex Scholiis: for. xoi cvveGrodpévag xal Beovróvos dva 
yvàvoi, £z aAr0, rovréorw émáA9m, £BAn9m vo xAcog evróv 
2 Aid iones. — Ceterum Ahrenti de Dial. Dor. p. 149. forma 
dzt0voGrdocvrog iure suspecta esse videtur, quum praesertim 
Nem. XI, 26. évóorgos legatur. SCH.) 
e v. 59. Pro eiyud Schmidius correxit dxu& [ex Scholiasta. 

H. 

H 60. [r&vàs Schmidii commentum erat. SCH.] 


202 NEMEONIKAI s. 


65 GyysAog iav, 
(60) zéuzrOv y' éml &ixo6i voDrO yoQUov 100 


UT 2p » H é / [s ! 
tUyog &yovov &TO, TtOUg É£véTOw0w itQOUg, 
"Akxuüe 0 y Extozeoev 
zAtC ytve&* Óvo uiv Koovíov zo vsuévea, 106 
70 mei, cé v évóoquoe xci llovAvtwulÓev 
(65 41600g zooztr]g &v(& "OAvuzidóog. 
ÓrAqiri ztv 
, LRL 
v&yog Óv CAueg 
(Gov simowu MeAnotav, 110 
- M , , Ru * . 
79 y&oOv ve xai iOyvog cvioyov. 


v. 66. z£uzrov ém — v. 68. "Alwuuíóag ró y — v. 69. xAsu& 
ysvtG: — v. 10. moi, cé v £voogios Tiuidümv — v. 15. ytoóv 


v. 65. [Boeckhius gv scripserat ob metrum. Redeundum 
iam fuit ad fidem librorum. Versu seq. pro vulgato zÍuzTOV ix 
£l«061, pro quo aliquot libri z£uzrov ézi £ixoot, idem méuncov 
y Hj] tíxoc. edidit; Ahrens mavult z£uzrov rot iz tixoc:. 
SCH 

v. 68 seq. Vulgo ixiuíüeg vrO y émágutGs xis yfved. 
Schmidius et Hermannus propter metrum Abuulba 0 y émdoxs- 
ctv, quod recipiens Boeckhius correxit xAz:z& ysv&& [cum Schmi- 
dio. SCH.] 

v. 40. Vulgo: zai, cé r' ivóoqios Tiuíónv. Yn libris vero 
et apud Schol. "est IIoàvrinióüav. "Unde Boeckhius coniecit xai 
IIovivriuióov. Possis etiam 7ó£ Ioivriuidav, quod Hermanno 
quoque inter alia in mentem venit. Nunc ipse probat: mei, 6f 
T £vooqiuoí r ovà Iloivriuíóüev, ne quid de amissis victoriis di- 
catur. Sed hoc refutatum vide in Boeckhii editione. 


NEMEA VII. 205 


NEMEONIKAI Z. 
ZOFrENEI AITINHTIEH. 


IIAI4I IHIENTAOAGS9;. 


Stropha e. 


dr / 
Mm Tp T IU 


, f , , i 
NU m REA UNSI A4 rus 4 I mo NOLAN 


, /, 
—Tuu-u-T-u-ut 
/ X NC UR Ll 
vU —wuUu—SyUu-—wuwuw-u-—iu 
, /, P EN, 
4 V—7uu—-culvUuu 


/ r . M 
Ege cc Ep Sd Ael? ME 


m 


—— UN JJ 
-—LAUULUNC (eV AUT -— 


/ 
Lcd mmu 
Epodi 

; l 
VT UU T uu c Vu 
vU VT uuT-u 

, 

Xo4oo-O0oo-o5M 
CUu 

RAV Tu UU vx v 
EN eR 


VECTWCWI a 
5 Uu —uu—u—uUJgu-—uu-u-—u—iQ2 


, 
Eisovo, z&9:09€ Moio&v Bodvqoóvov, Zto. c. 
bd , P ei , , 
TL peycAoGU'evéog, &xovGoor, Hoa, yevévetoe T&—- 
XvGOv' &vsv OfUtv 
? , , , , ? , 
oU) qdog, oU u£Acwev Ógcxévreg eUqgovav 
veGv dÓrAqeGv £dyousv dyleóyviov "Hpav. — 5 
5 dvoxvéoutv Ó oUy Gmavreg iml ioa 


v. l. ztcos0ooc 


Nem. VI. v. l. [záorógs ex Scholiis e£ Aug. C reductum 
est. SCH.] 


204 NEMEONIKAI Z. 


eoya ói aóru Gvyérü" &egov frtQe. Gv Oi viv 
xci Zoig Ó Oscglcvog der soni 10 
evOofog delÓevoL Xoyévue uera zevraéU Aog. 


mTÓAw y&Q quióuoAmor oix&i QogvzrUmzOv "Avr. c. 
10 Aicxóüv: gudàe Ó' &U£Aovri GUuzétQ0v dycvíe: 
VuuOv duqérew. 15 
&b Ót TrUyQ vig foOcw, uh poor cire à; 
óoció. Moicüv fvépaev: ei usy&Aet y&Q dÀxol 
Gxórov z0A0v Vuvaov £yovri Oeduevea - 
&9yoig ót z«Aoig € &£gomTQOV LO cqLEv &vi Gov TQOQ, 20 
15 s MvauoGUvag fxorw Auragcumvxog 
ePoqrot zowc uóy89cv xAvrcig éméov doicig. 


GoqoL 0$ u£AAorre vovrciov cveuov "Em. «. 25 
tuoPov, oUv0. vx0 zío0s QAdev: 

? ^ , , , 

&qveog zevvyoog vt V'aveTOU zÉQog 


v. 6. zóruo Gvyóv — v. 12. zai — v. 15. Mwrnuocsvegs — v. 16. 
$U95 tig — v. 18. (&Aov. — v. 19.seq. Q&avczov zog&à caque 


v. 6. Vulgo zoruco £vyov. Aldus zoórzuco, et omnes libri 
£vyóv 9', unde Boeckhius cum Hermanno de Schmidii correctione 
zOTLLO Gvy£vo" reposuit. [Fortasse rectius Fr. Wieselerus meus 
$vyobo»Q commendat. Scholia id possint videri legisse: i«- 
xot. frtQov frsQm xal OuaCsiyvvcw rude dm dijiov, 5 cm 
dAÀcv ztooyjorov, rX GvyXtxingooutvoa uiv mzocypnoro. SCH.] 

v. 9 seq. [Scholia. Ven. Arist. Pac. 250: Ilivüeooc zt0l TÓG 
Alyivns (móÀiv sins vrcov ov6av)* A uiv. zóAig (codex zoà- 
Adxig) Ale xiÓ Gv, quae ex hoc loco deprompta videntur. Vide 
post Eustath. Prooem. p. 37. SCH.] 

v. 12. Legitur vulgo £vtBadev Toí, pro quo meíri causa auí 
ívíBeAsv ei probandum aut £véfois reí. lud Boeckhius prae- 
tulit, hoc Hermannus praeferre videtur, ut ro articulus sit, veluti 
Ot. XIII, 18. 107. Pyth. I, 18. [viBAsv Schmidius ex Scholiis. 
"tx ifoicv vel fos. SCH.] 

16. Libri omnes s?oyroí z:c, unde [Schmidius s/97 t:6, 
peclns] pronomen eiecit Hermannus.- 

v. 18. Vera lectio Ads» pro BdAov [ex Aug. € et Scholiis 
ducta. SCH.] 

Y. 19 seq. Eximie Hermannus emendavit. pro vulgato 9avà- 
TOV zo9d caàuc in novissima Heynii editione Sivaror az aoo 
$ouoc. Quum enim quartum epodi versum in principio tribra- 
chum habere statuat, v. 4l. e cod. Aug. reponit xzéía» d&yomv, 


NEMEA VII. 205 


20 cuc véovteu. £o u aÀfov Prout 
lóyov 'Oüvoo£og 1 a9 Ói& vóv éóveri] yevéct* 
"Ouxoor. 30. 


era AeiosGt oL zorcvG Tt ucycvG Zo. P. 
GtuvÓv Exeorí vL * Goqtce Ó& xAémté Tcocyoa t- 
Vois rvqAO0v Ó' Een 

jroo OuiAog GrügOv Ó TÀHOrog. & ydo wv $5 
25 ? càv dAé(aar iuer, ov xtv OTAOr J0AcQdg 
^. — Ó zaQrtQOgG Ait Exafs Qu qpoevav 

AevgOóv Éiqog* Or xgcrioror Ap fog GrEQ quiycc 40 

favüo Mevé£e ódueore zoutócu Vocig 

£v vavóot aÓptvGcr cUdwaróov Zeggoto zouzcl 


30 zoóg"I4ov zóAw. dAA& zoworv y&o £oyeve "Avr. p. 
xvuw iem, míos Ó' düOzirov £v zci Óozéorto* mi- 
uc Ó& yiyveron 45 


.v. 90. mÀiéov — v. 99. wsvüfsacív oi morav& noeyavü — v. 5. 
àv dÀáO9rumv tiüfutv — v.98. E£qv9 à Mevéla — v. l1. £v xai 


v. 83. retinet óczs8üov, v. 104. £msos probat, et hoc loco uud 
scribit pro cüuc, quum litera evanida O, ut fit, transisset in C. 
Sic denique etiam $vorov zcow corrigendum erat. [Vel sic 
Hermannianae coniecturae praetuli lenissimam emendationem Fr. 
Wieseleri. SCH.] 

v. 20. [ziéov a Schmidio profectum suscepit Boeckhius, 
SCH. ; 
: 21. [7 zá9e«v duo codices. Minus exquisite. SCH.] 

. 22. Vulgo wevórsocív oi zoravG ueyavd. Hermannus 
EN. cum Schmidio probat vevóscí oi moravG ys uoycve, in quo 
mihi yé videtar ieiunum. Boeckhius zorevrc T£ poor praetulit, 
olim commendatum ab Hermanno [ad Orph. p. $88. SCH.] 

Az Ya e Vulgo tàv didOsuav tiüfusv. Mutavit Boeckhius; ac 
praeceperat iam Hermannus lücusv scribendum cum Schmidio. 
1 (Scholia: £»vioL. uiv dvfyvaocav &üv ücc£cg , vri TOU tüv Éav- 
TOU): féAriov Ó& uias, Qg xecL Zhovictog 0 ToU Xoouíóov. ld 
ille explicabat z7v ovcov xci Óóíovcov dig9s:ev. Neutrum ferri 
posse Boeckhius evicit. SCH.] 

v. 28. [Dativus ex Aldina restitutus. SCH.] 

v. 9l. [Legebatur iv. Quum id autem et ad praecedentia 
pertineat et ad sequentia repetendum sit, 2v signandum fuit de 
L5. E Hermanni Iahn. Annall. Philol, 1841. XXXIII. 3. p. 256. 


206 NEMEONIKAI Z. 


cv 9t0g &foOv evía Aóyov vrüvcxórOV 
Do«9óov, voi z«ot uéyav OuquAÓv tUQvxóAmzOU 
uóAor yVovóg* év Ilvüíow, 0t deaébois 50 
35 weiret, llowtuov zó2w IN; tomrÓAeqog &rel go dtUev: 
vé xL Acvuol aT0rvuóov: O0 0 dGzomA£av 
Zuoov uiv (uegre, mAcyyüfvreg d tig Eqwoav 
[xovrO * 55, 
MoAoG6oíc à' iuBao(Asvev oA(yov Em. p. 
q9Ovov* cv&Q yívog «isl qéosv | 
40 vobrÓ oi yéoung. cero Ói mQO0g Uzóv, 


xrtéev yov "Tooteütv cxooUuwiov: 60 
(ve. xoeó»v viv oz£Q ucyog &A«Gev. Gvvwvyóvr. vij 
, 
propongo. 


péovvüsv 0t z:Qu60G ZcAqol Bevoyéven. -— Evo. y'. 
dÀÀ& TÓ uógOwtov daíÓcwsv' é£yonv Ó vw fvÓov 
GÀO& meÀcWTQ 65 
45 Aieuóav MQtÓTOV T0A0UTOV fupevet 
9t0D meQ tÜruyée ÓOuorv, vootcig Óà moumcig 
VeuíGxomov oix&v ióvre moAvÜUroig 


v. 33. Bod O9oÀv' rol yào u. — v. 34. £uo1s — v. 37. üpegrzz, 
Üuovro Ó' sig "Egvoav nÀoyyeivesg. — v. 4l. xréov! avdycv 


v. 92 seq. rs9wvoxoreg (lov90ovc recte dici Graece mortuos 
viros fortes, heroes, dubitat Hermannus, cui plane assentior. 
At goc960v, h. e. éníxovoov, sensu aptissimum , imo prope ne- 
cessarium mihi videtur ob consilium loci. De qua re vide Com- 
mentarium. — Mox zoc ante u£yev e Scholiis (Zuole z«oà& u£- 
yav Ouqoióv) restitutum a Boeckhio monente Hermanno, et 
uóiov pro fuoAr. [foG 9odàv Heynius invexerat. Ego Dissenio 
Bo«96ov revocanti morem gessi. Ceterum uóAov antiqua scri- 
ptura est, propter structurae scilicet difficultatem a Didymo de- 
mutata. Scholia: mo0g iv dxovGrcov &you roU Enel mods, xol 
youmréov iv T E £uoAtv, dg Ziüvuog, [9s] xol óq tiv dm0 
zo) TeQvoxórov fog ro) IIocé9sv cvoywocxs. SCH.] 

v. 96. [moóveccv praefert Ahrens de Dial. Dor. p. 148., qui 
Boeckhii distinctionem inter zovaco et zovéo ad Pyth. lV, ' 236. 
commemoratam subtiliorem quam veriorem censet. SCH.] 

v. 97. Vulgo &ueorsv, Üxovro Ó' s/g Eqvoav nioyyQévvtg 
contra metrum. "Unde Boeckhius transpositis verbis scripsit quod 
in textu vides, Hermannus autem non muíans verborum sedem 
zàievévrtg commendat. [Tres libri zioy9£vrzg. SCH.] Ex Her- 
manni ratione collocatio verborum optima, ut cuivis patet, Zxv- 


. 


NEMEA VII. 207 


tUovvuov ig Óíxav. voía Emtec ÓiwoxéGn: 70 
oU iwDÓig O uéorvg foyueOw EmwoTcTE. 
50 A4iywe, vtOv Zhióg v éxyóvov 99a60 ov vóÓ 
, ^ 
eizeiv 


^ ^ ee 
qwivreig &oeveig 000v xvoíav Aóyov "Avr. y'. 15 
' , - 
oixoütv' dGAAG y&g &vázevoig iv movi yAvxudic 
£oyo* xógov ó' Eye 
^ ; 
xci ué£Au xcl vé TíomV GvUt .4qooÓíou. 
- 07 , M , 
qvcG Ó £xcorog Ote«géoouev Duorev AcyOrrtg, 80 
c ' ? - 
.55 ó uiv ví, và Ó GALow rvysiv à £v dóvvorov 
, , er ? , ? » 
£UÓmuuov(íav GxeGcv irveAÓusvov' ovx tyo 
tiT&iv, viv. voUrO Moioc rTéAog tuztÓov 
L4 
ceÉe. Oecoíor, viv Ó' ioixóra xewgóv OAov 85 


ó(ócGi, rÓAuav rt x«AOv dgouévo 'Em. y. 
60 covsGw ovx czopAámzvs qosvov. 
- P, *, » * ^ , , , 
Édvóg siuu* * Gxor&wóv. ca£yov. aóyov, 90 


VOerog crt 0odg qíAov ig &vóg d&yov 
xA£og éijrvuov. eivíéoo* zoríqogog Ó' cy«9oi6t uu- 
6ÜOg ovrog. 


,v. 48. Post tU Ovvuov interpungebatur, non post óíxav. — v. 56. 

Ld b 2 , , , , , 

ovà — v. 59. doauévo — v. 60. cvvscig ovx azofAénsu — v. 6l. 
* * * * , 

GXOTtiVOV Vitiosum est: conieci xorztvOv. 


oov uiv Gueortv, ixovro Oi s/g "Egoav. Sed etiam Boeckhii 
collocatio proba, quum zA«yy9évr:g recte excipiat verbum &ueo- 
r£ per continuationem eiusdem notionis, ut si dicas: 
Zxvoov uiv Gueortiv, duoogróvrsig 0P sig Egvoov ixovro. 

v. 99. [Med. B g£oc;, Rom. géoziv. lud recepturus erat 
Boeckhius, nisi Scholiorum £oysv vetustam scripturam monstra- 
ret. SCH.] 

v. 4. [Vide ad v. 19. SCH] 

v. 49. [Pro ucorvc Aug. C et margo Rom. u&vr:ige. SCH.] 

v. 92, [Scholia Victor. ll. IV, 636. corrupte: Kogov à' £y& 
Ed Boe rfonjvo (rà vrsozvà dà»9:« margo) Qs&g Agoo0írag. 
SCH. 
v. 96. [Schmidius perperam ovó', quo pulchrum asyndeton 
tollitur. SCH.] , 

v. 59 seq. Vulgo zóiuov zs xolóv dcQowuévo  G)vscig ovx 
dmofÀléms. posvóv. Emendavit Hermannus. Ac ovvsciv et cgo- 
uívo de coniectura positum, hoc quidem propter metrum ; dzo- 
fidmts( vero ductum e libris est. 

v. 61. cxozsivóv vitiosum est ad metrum. Boeckhius coniecerat 
xottivóv, de quo cf. eius Nott. Critt. [Bergkius xsAouvov. SCH.] 


208 NEMEONIKAI Z.. 


&)v d zyy0g Agenóg o9. uéuibevat uw dvi]o. Zo. 9". 
65 "Iovíag vato &A0g oizécv* zoo£evíe méxo* £v ve 
OcuócotG | 95 
OujerU Ófozouct AcumQÓrv, oDy vztgpoAov, 
(ewe ve ix m000g éoioctg, 0 0t Aor £íqioov 
cori yoÓrog fozot. ucQoOr Ó£ rig dv égei, — 100 
el z6Q uéAog foyoucu wóytov O«gov £vvémOw. 
70 Evímíüóe mérgodt Zoysveg, caouvvo 
qo] véoue zQo[àg xov" cre qeAxomzdgcov 00- 
6L 105 


E Y , , 
V'ocv yAd6Gor, 0g ££asbev geLotouárov "Avr. Ó. 
€^ 
eUycve xci GÜtrvog Gü(evrov, ci(covi mQiv GAL 
|. gqviov é&uzs6tiv. 
ti zTÓvog wv, vO ceQmvOv zÀ£ov mtÓÉQyetcu. 
- ? 
75 fc us: vix rTÍ ye you, s Tt TÉQav deoUtig 110 
2:47 ? , 
&véxQeyov, oU TQ«yUg elut xcroDéusr. 
v. 65. xol argo£svío — v. 69. spéytov — v. 71. grs — v. 12. éE£- 
mtuWog — v. (9 seq. £v u£ , vixQvri ys qydoiv 
ti ví zto &v atoUsig 
dv£xQcyov. oU xtA. 


v. 64. [u£wwprro: libri, etiam Scholia in contextu, sed apso- 
e:roL, lemma, unde Heynius ap£észe: tentabat. SCH.] 

v. 69. xoí ante zoo£svíc deletum ab Hermanno. 

v. 68. Hermannus in dissertatione de Sogene p. 5. [et de 
part. &v Opuscc. IV. p. 931. SCH.]| rectius scribi dicit: uev à' àv 
foíri, ut intelligatur iste, quem fingit 'Thearionis victorem, Achi- 
vus homo, de qua re vide Commentarium. Nunc illud moneo, 
repugnare metrum, cui sic una syllaba brevis eripitur. 

v. 69. [Libri q£yrov , apcyiov. | Boeckhius Schmidii apoytov 
analogia postulatum servavit. Ego Abhrentis eximiam emendatio- 

nem 2peÀàóv praetulissem, nisi ubique in hoc carminis loco solu- 
tiones regnarent. SCH.] 

v. 41. [De reposito a Boeckhio órs vide ad Ol. XI, 90. 
Ceterum quum zegeic vel potius zzvocc Dorica forma fuisse vi- 
deatur, composita svz«ocog Pyth. XII, 16. et yoixozcocog Pyth. 
|, 44. nostroque loco vix recte iota subscripto carere arbitratur 
Ahrens de Dial. Dor. p. 139. SCH.] 

v. 42. In libris duplex lectio exstat &££zzuapoag et i&émsuwev, 
quorum hoc [cum Scholiis] optime praetulerunt Hermannus ef 
Boeckhius. 

v. 49. míoov pro zso &v scriptum monente Hermanno, [qui 
idem interpunctionem vulgarem egregie mutayit. SCH.] 

v. 44. [ovofoiso Schmidius correxit. SCH.] 

v. 8l. Vulgo vuvov $Qoov. "Transpositio a Schmidio pro- 


NEMEA VII 209 


' &lQ&v Greqávovg ieqoóv: ávoBáAso: Moiod ro 


X0ÀÀG yovGÓv fv ve AsvxÓv iÀíqqvO" du& —— 115 
xci Ae(Qtov &vÜsuor zovrí«g vqtAoi0 &£gOag. 


80 4g ói teuveuévog dugi Neuée Ez. 9. 
mA prov Qo0ov Cuvov óhva 
&GvyG. Beo ót ÜtOv mTOo£Tt 120 


yézedov v zóóe yeQvéuev Gu£gc 
- Omí* Aéyovrt y&Q. Aiaxóv viv vm te rooóózotg 
yovcig qvrevOat, 


85 && uiv ao ag gov eUOvUUO aárQc, 2ro. &. 195 


4 


"HodzAstg, o£o 0£ TQOTQEGVG uiv Écivov dósAqeór uii 
& Ó& yevevaL 
? ' 2. - , 2)» 
&vógóg cwQ Tt, qeiuév z& ytírov fuuevat 
vóQ quAGcvv crevéb yt(rovt qdouc z&vrov — 130 
5, , 3. ' M] ^ 2! 
&xébiov* si 0 c«vUtÓ- xol 9t0g Qv £yo,, 
90 iv v(v x! i0£Ao,, lyavrag 0g iÓdueGeg, t)rvyOg 


v. T1. ava(iAAso* — v. 81. Quvov 9oo0v — v. 89. dcvyrj — v. 83. 
Odmióov et QrvusoG — v. 84. guy. — v. €5. éud — v. BT. cv5yo, 
Tí p. — v. &8,  guinseycá y &rtvti, ytírovi; — v. 90. éOcA&L 


fecta est. [Et paulo post libri zcvzj.  Correxit Boeckhius, ut 
Pyth. XT, 55. SCH.] 

v. 83. Vulgo $evusod, quae vox non Graeca. Benedictus 
. coniecit zu£oc, quod Hermannus in &ufo« mutavit. Idem v. 85. 
pro inepto tud scribendum vidit £g, quanquam perperam expli- 
cans. Alii iue de choro Aeginetarum intelligunt, quod fieri non 
ame, monui in Commentario ad Pyth. V. [Ahrenti de Dial. Dor. 
p. 152. potior est auctoritas tabularum Heracleensium, in quibus 
jlusoog comparet, quum apud. Pindarum librarii notissimae vocis 
Doricae cuoc comparatione in errorem inducti esse videantur. 
Idem p. 80., quia prima syllaba producitur, yczsóov cum Her- 
mauno reponendum demonstravit. SCH.] 

v. 88. [Unus ex Scholiastis ósv:ro:, Alterius scripturae 
Aristarchus sponsor est. SCH.] 

v. 89. si à evró xci 950g dv£yot .pro &» fyor scripsit Boe- . 
ckhius de Thierschii coniectura, qui cvézsiv interpretatur. mooÉ- 
4t, comparans Fragm. Encom. nr. 2: mitiore uiv àao c$a- 
vüroig ávíyayrsg. At enim, homo licet recte dicatur dvéystv Jor: 
Qroic, non famen deus, ut nunc Hercules, dici potest cvéysuv 
hominibus. Ego cum ,Hermanno [de &v particula p. 174.] vul- 
gatum teneo, in quo &v optime post )&0g positum nota. Nam 
d9s6g in hoc membro gravissima vox est, fortiori accentu pro- 
nuntianda quam cetera, cui rei adiuvandae maxime inservit post- 
positum &v». Dicetur de huiusmodi rebus alibi explicatius. — Mox 
v. 90. £9£lo: pro £9£Az Boeckhius scripsit ex libris, et v. 95. 
."Ho«sg de Bothii coniectura pro "Hoav. 

Pind. Carm. Sect. I. 14 


EN 


210 NEMEONIKAI Z. 


vatíaw mzorol 2Zoyívug dreAÓv duqémov 
Qvuorv zgoyóvov &)xviuove CoUíav dyvwtv: 135 


ere TéTQ0OQ0LGLY c9" Gur Svyoig "Avr. &. 
év veuéveG0t Óóuor € Dre T£oig, dugoréíoug iov yet- 
9óg. 6 quce, 

95 viv 0 é&xéovxev "Hoog a00w  v&€ z&£usv 140 
xóQcv Te yAcvzoMm(0 OvraGci 0t Booroicw dAx&v 
cueycvutv OvoDérov wu OuOusv. 

&& yo 6quow ZuzeóooUsvée Bíorov &guóGOcug — 145 
e - , m , 
"Dc Aureoo vt yuoct Ow AÉxO:G 
100 svóeíuov é£óvra, zeí(ócov ót zceiósg fyoitv cic 
t , 


^ E , 
yégeg vÓmztQ vOv xcl Gosov Omiv. Em. &. 
^ 2 ^ » , , E 
vO ÓÜ f£uóv OU zOore qos x£aQ 150 


drQómoiGt IVeomvóAsuov iAxvoat 
&re0i* voUTG Ob volg verQéxi v  dumoAsiv 
105 daogíe« veAfU&w, véxvoiwGw (re webvAdxag, Zhig 
Kógw9'og. 155 


v. 95. "Heav — v. 99. ynoc — v. 104. Ézs60:* ra)ze et deinde 
zerQdxig — v. 105. uonpiidixeg 


v. 99. [jy4oc; Hermannus ob metrum. SCH.] 

v. 104. [Vide ad v. 19.  Te)rá Schmidius ex Scholiis. 
Idem zesrocx( c' correxit; denique ex libris omnibus et Scholiis 
emendavit vulgatum Boni daerg primus Beckius. SCH.] 


NEMEA VIII. 211 


- NEMEONIKAI H. 
AEINIAI AIVINHTH: 


2T 4$ o I. 


Strophae. 


xig , , 
——X XM —— Uu ——.JUU-—RVX-miu 
-/ / 
OW VILE EUE MEET TL 
, - / / 
—————u———wu-——uv—uwy-— » J 
/ / 
UM T UU —-—u-c—uuy—uwuy-uo 
t - / / — 
a dixu d uf uc Zu-c 
Epodi. 
^ / M 
——wuUuu-uw—-—u--—-—u- 


P /, e / VJ 
uUum c—u-—--—uw—-uu-o-—u- 


* , I7 
——J——— x —au-— 
/ / , I, 
5 —J— — — UU —A JV -— —auA-— 
, -— 


p. , / 
——— — —aAjgA——aAj—A—wuuy—wuw—wu 
/ IS) 


^ 


/ / / 
————Uu———Uu———wu-—-—a 
e Zxo. e. 
- , - 
Qe zórww, x&Qvf Aqooóí(reg dupooci&v quAo- 
TÓTOV, 
Gre c«o0evqtong maíÓcov v igífow0e yàsqiigotg, 
e 2.1pP A er 
TOv uiv cuégotg dvéyxeg yeQOi Beovafae, frtoo 
, 
Ó érégaug. 


L4 
5 


v. l. x&ov£ — v. 9. mag9tvíoi: xoi zoíüov ig. Bsp. — v. 3. 
&»' dayxag 
Nem. VII. v. 1. [Legebatur xcové. Vide ad Pyth. I, 32. 
J *3* e , A , , 
v. 2. Schmidius: cre zoeo9tvíoit xoi maíücov igítowoe QAs- 
unde Pin- 


qágors. Sed libri zcíóov v', et Aug. C zao9evnícs, "in- 
darum emendavit Hermannus. — Mox vulgo «»' «yx«sg, sed libri 


omnes cvcyxeg. ; 
14* 


212 NEMEONIKAI H-. 


dyezerü ÓR xocuQoD uj mAevoUétvre mQO0g foyov 
&xatoTOV 
5 cov dgsóvor £oovov imwugorcv ÓvvacUou. 


Avr. e. 
oio, xel Zhióg Aiy(vag ve AéxvQov mowtéveg duq- 
aÓA06av 10 


Kvzoteg 090v * iBAcGovev à vióg Oivóveg (acusUg 
A A ^ A , A , 
jet xct DovAcig &ouorog. moAL VV 2104400 Aut &.- 
vevor iÓsv* 


d(oori y&Q Tjoocov &cxou zeQuecueraOvrov 15 
10 müsAov xeívov ys mze(UsG0' crvaiícig ixÓvrtG, 
"Em. c. 


of ve xgcvacig £v A) cvotow Gouogov orooróv 20 
of v &và 2imovav lleAomwiócn. . 

ixérag Aiaxo? 6suvaóv yovévov z0210g 9 v9 qAag 
? - , KEEN - DOCE , 

&orOr Q' vato vOvÓ azTOuCL qéoov 


15 4vóíev uíivoev xeveynók memovuAuévav, 25 
Zleíviog 0i660)v GvoOLcov xoi zoro0g Méyo INeusoio 
GyoAue. - is 
4 o |» , , 
OvUr DO y«Q TOL qvrevielg 0ADog cv)cot6L ztc9- 
uoroyregog * 
Zo. p. 
OgmeQ vol Kwigav tows mAoUro movríe £v more 
| Kao. 20 
v. 10. zsí$sotoi dÉloi.g — v. 19. yovvázov — v. 16. zftividog 


v. 10. zií(9s69o1 &Éficig Heynius contra metrum et libros, 
qui omnes zzí9:69' dv dcéíícig habent, unde zzí(9:69' dvo&i(oig 
emendavit vir doctus in Miscell. Obss. VI. p. 398. [idque ob ocu- 
los habebant Scholia. Hesychius: 4vo£(ov, (j«ciAs(ov.  AicyvAog 
Aizvaíoic, fr. 9. SCH.] 

v. 14. [yovarov Schmidius. Et sic Med. B. SCH.] 

v. 16. [A4síviog mori Pindarico congruenter duo libri et 
Scholiasta. Boeckhius confert *Poogiog Ol. IV, 11. Vid. Ahrens 
Dial. Dor. p. 233. SCH.] 

v. 29. [Scholia cugixviícec. Et simplex à probavit Boe- 
ckhius, quum : longum sit, ut in xovío, unvío. Vide lacobs. 
Nott. Critt. Anth. Pal. p. 159, et Spitzneri libellum de Prosodia 
$. 92, 2. SCH.] 

v. 29. Avyoo iv vsíus. Schmidii coniectura est, vulgo enim zv 
omissum. Correxit Hermannus [ex vestigiis librorum. £v Avyoo yxj- 
ect Scholiastarum alter, prave defensum a Kaysero p. 88. SCH.] 


NEMEA VIII. 213 


(Orco. 0) mo00l xoUqou, dumvéov ve zQív vi 
qiuev. 
Q0 zoAAd yo moAAG AfAexvew  veegt Ó' ievoóvto 
Oóutv f«oivo 
&g &Aeyyov Gxa«g xívóvvog: Owov Ot Aóyor qVove- 
Qoiotr * 35 
üxrevet Ó £oAQv cei, y&góveo0, Ó ovx ifa. 


"Avr. p. 

xtivog xci TtAlequrog Ócwev viór qe6yárvo dugi- 
«vAt Oct. 40 

jj vw &yAo660v u£v, 1:109 0^ GAxiuov, Atc xeréyet 

25 &v AvygQ veze uéyworov 0 cio wvevós yégag 


cvrérecon. 
xgvqgíciut y&o £v abéqoig 'O0vooi] Z4«vcoi degd- 
TEtv6OGV * 45 


4ovoéov Ó' Aieg oreQuüslg ÓxAov qóro mAcLGEv. 


3 M LA , - ^M , 
1 u&v. Gvogou: ye Ócoiw &v Qeouo yoot — "Em. p. 


&xee Omfav meAsuiCÓuevo, 50 
OM] ? , , A ^ , LIE. ^ 
30 bx daAtuooro Aóyyc, T6 uiv ug AA v&o- 
ZTÓVO, 


&AÀAcov vt uÓyQcv iv molvqUVOQotg 

Guígeig. £y99& 0 Goo zoqeoig jv xot zat, — 55 

eigbAov u)9cv óuóqorroc, 0020gga01/6, xcxoztouóv 
Ovt&idog* 


v. 93. duguxviicGoig. — v. 95. Avyo iv — v. 98. üautoicuwv — 
v. 99. aroAsuifóusvor — v. 31. zoAvg9óooiciv ev 


v. 28. [8co:c;» Hermannus, SCH.] 

v. 29. Lectio z oàsuitfóusvoi est, quam mutavit Boeckhius 
de coniectura Wakefieldii in zr s4sui£ousvoi, verbum ex Homero 
tibi notum. Sed licet alias non legatur deponens zoàsuíésotet, 
nihilominus scribi potuit a Pindaro, ut sunt alia huiusmodi ; cf. 
Bernhardy Syntax. p. 944. Retineo igitur hoc, sensu optimum. 
[Sed quum Aristarchus in Scholiis exponat xivovusvoi, Wake- 
fieldii correctione patet vetustam scripturam resuscitari. Nam 
verbum z:Asuít£soS9e: fere altero illo a glossographis explicatur 
SCH) ^ alteri cessit. Quare Boeckhii iudicium meum facio. 
SCH.]. : 

w. 9l. Vulgo zoivg?90oooiwiv iv &ufocig. Hermannus zoàv- 
q0oo0ic:v suadet. Melius Boeckhius £v zoàvg90ooig reposuit. 


214 


NEMEONIKAI H. - 


& r0 uiv Aeumoórv uGrow, rV Ó dqévvov xvóoc 
dvretveu. God oÓv. 


Zro. y. 


35 si uj zoTÉ uot votoDrov sj9og, Zeo mérto, dAAG 


«tAtUDOLG 60 
&mA0ctg Cog équmvoluav, Qcevàv og mTc61 zA£og 
to] 10 ÓUggouov z909cio. yovoOr £Dovcca, zÓtov 
Ó £rtQoL 
izígartov: yo Ó' doroig düOv zc q90rl yvia 
zcAvbeur, 65 
eivéov-civgvé, uouqar ó' émozsíoov cAm9oig. 


40 ebéevon Ó. Ggezd, qAoQcig &&oGctg Gg Ore. Ó£vÓQsov 


&v Goqoig &vÓgdw droüsiG £v Oixalowg ve, mQ0g 

Oygov 70 

ciüfQe. yosiou Ó& zmavroiet qíAcv dvógOv: vé uiv 
duqi zóvoig 

OzeQoTOTO* ucOTeUst Ói xb vígwWig £v Ougwcot 

Y VéoUot 
aíovw. à Méye, vó à. erg veàv ibvy&v zout£or 15 
"Ez. y. 


45 ov uoi Óvvoróv: zsveGv Ó £Am(ÓOv yaDvov víAOc- 
L jj 


6:D Ó& mírQc Xeoitócig re Adfoov 
vzzotioou A(dov Moiciov &eri 000v sÜovviuov 80 
Óig Ó; Óvoiv. 4cíoco Ót mo0gqogov roi d 
^ J^ , e E Y 
£v uiv foy xóumov itg, ixweoieig Ó dvo 


90 voóvrvor xcí vig zducrov xev. tjv ye uàv énvoy- 


, tuo0g ÜPuvog 85 
Ón ze, xcl mQlv yevío9o vàv ^4ógdórov tv vé 
Kaóusiov £g. 


v. 40. óévàoov dc- 
v. dl. oz, cogoig — et ibid. Uyoàv — v. 49. iz" doidaig 


v. 40. Vulgo ó£v8gov dícc:: copoig. Optime correxit Boe- 


ckhius, ac óévàosov e libris petitum. — Mox idem e libris omni- 


bus 


Vyoóv reduxit pro vyoc» [a Schmidio interpolatum. SCH.] 
v. 49. Pro éz' doióoig Schol. et Aug. C ézcoióaig, quod 


verum esse docuit Hermannus apud Heynium. 


» 


[INEMEA IX] 215 


[NEMEONIKAIL O0'] 
XPOMI&€&, AITNAIK€ 


HO DM TT. 


—MJ M — Um ——AJU—KuUuUy-—— 
, —- / T 

AU mei —QU-TuW-———U-——u- 

, , , Iu] 

— JA — M ———AM—KUuU--—-—wu-— 

/ /, / / / M 
———— —aXU—XwU———Xuu—uUwuU———u—-——u- 


5 mou auuLJgu o.c 
Xo. «. 
Koudloonev z«Q AzóAAovog MXwvovóyve, MoiGot, 
vüv vtoxr(OTQV ic Aitvav, vU. &vezezvouévos Éci- 


! vo vevízavvcu VQoot, 5 
» - 
0Aptov ig Xoouíov Ócu. &AX &xé£ov yAvxov tuvov 
TQUGGets. 


TÓ xoeriourTov y&o ig Gou cvepaivor geréov xol 
Ói0UuoOig zeí(ÓsGOww «UÓ&v ucvUcu — 10 
5 Ilv9)órog cixüvüg óuoxAégotg &mómrcug. 


Zo. p. 
üon o6 Tig Àóyog dvÜQoXTOv, TértAtGuévov ioAov 


., ,Nem. IX. Inscript. [Scholiasta: 'O Xoóptos ovrog qiios 
qv "Ifocvos, xatcoroQUrig VT cvroU TG Alzvng £nírgorog * 09v 
xel Aitvaiog £o 9n. evrct ÓE ei Qàol ovxért Nsusovixeig £icl 
ytyowuuévoi* Ói0 xeyooicuévor qtoovro:. Hinc unci Boeckhiani. 


"i 2. [Scholia Aristoph. Acharnn. 123. corrupte: IIívócooc * 
Lr n memvouévavy Éeíveov &vexev roiv Qioow. SCH.] 

v. [Hermannus e?;av, Boeckhius zoíós60 coiókv con- 
mima SCH.] 


216 [NEMEONIKAI 9' 


t) ouo ty LR Ocozeo(a 0. éxéov uoUyotg 
coi d a066q000z. 15 
GAA üv& uiv .Boouíer qóQuiy7, dvà à eUA0r àm 
QUrv ÜGouev. 
ixaiov CÜLOV zoQvipáv, &re opo Quer "Aügc- 
6rog éx 46o10D üctü pore: cv éyg 90 
10 ureo)dg ixa«oxioo zLvreig ocu Tuc, 


Zo. y. 
0g tóre uiv DaOteUov z&9i vécu Q'togreig 95 
iGyvog v cvOgOv dGuíALcug CoucoL vs yAcqvgoig 
, 

Guqcwe zvóctvov a0Aw. 
qsoys y6Q "Auquéguóv ve QoeGvuióen xol Óswàv 
OvG Gu 30 

? ^ 
ztcTQoOv oixov dzxÓ v "Agytog Ggyol Óó ovx Er 
£oav '"l'ehaon acióg , Bracüévreg Ave. 
15 «oí6ó6ov t xazacís. Ülzev v&v m9060£v dvo. 35 
1S 


v. 7. u4mvyeg — v. 9, izzsíov — v. ll. zargícv 


v. 3. Lectio xa/zog csí, emendarunt xe«vzc«ig viri docti, 
quum genitivus langueat, dativus autem accommodatissimus sit. 
[V ulgatae xoc patronus exstitit V. Chr. F. Rostius Gramm. 
Graec. p. 929. ed. VL, qui vocem zo6ósgogos genitivum non 
aspernari docet loco Euripidis Helen. 523. Sed is locus iam 
non poterit advocari, postquam Hermannus l. c. docuit neque 
illo loco neque aliis 7zto6gqogoc cum genitivo structum esse. 
Bergkius zcvjós v'doiÓd scripsit, Kayserus p. 81. ex Scholiis 
extorsit haec: Q9s6zscíav O'- doszóv xovyüc9 oia 7966 ogog. 
Mihi haec Scholiastae verba consideranti: 7t066gogos xol cyan 
Tig 3| TT]S vOv ÉmQv wovynosog G7 7| xcvyntudi) 9à5, in men- 
tem venit, scripsissetne poeta: 9coz:oío Ó míov xovy&oc doiü& 
zoócgpoooc. lnterim a Boeckhio steti. SCH.] 

v. 9. Pro izzsíov metri causa Boeckhius cum Hermanno 
dedit izzíov. 

v. 14. [Libri zeréoov et zerocov, quorum hoc amplexus 
Boeckhius est. De penultima correpta, quam libertatem Porso- 
nus à senariis tragicorum abiudicabat, Seidlerus a trochaeis pro- 
hibebat, vide quos affert Ellendtius Lex. Soph. II. p. 930. SCH.] 

v. 16. [Heynii lectio videtur in Aug. C exstare. Nam reli- 
qui libri avàgouOov. T vel cvóoouíüev v. Quod Boeckhius 
i - dv0ooÓcuovr Eoigviov, id Lobeckius Parall. Gramm. 
Gr. I. p. 222. 262. pariter a feminini generis consortio segregat 
atque fr. 147. (inc. 44.) «vóooócuevro et lsthm. V, 30. zoAxo- 


[NEMEA IX. 217 


Zr. ó. 
ávógoOcuev à "EowpUAev, OQxiov cg Ort mi6T0v, 
óórteg Oixz(óe pvveiie, £evOoxou&v zfeveov £6- 

G«v uéytorot. Ó)] TÓUEv 40 
xci zoT ig &vromUA0vg Oijfag cycyov 6roavov dv- 
Óóoóv ciGuiv 
o) xev Ogvíyov óÓ0v: ov0t Koovíov dGTtQomzv 
&sA(ceig oixoÜtv ueoyovuévovg 45 
90 ordyawv ixorQvv, G2A€6 qeícaoUo. xcAcUVOv. 


Zo. &. 
qcewouévav Ó 49 £g Grav OztÜÓcv OuAog ixé- 
ovt 50 


qoAx&otg Oz20t6w ixztloig v& GUv EvreGiv* "IGuqvoo 
Ó iT Oy0cwv yAvxDv 
, , , , , , 
vOGrOv éQvoOcusvow Acevxavüéc Ooqer mícvev 


zocXvÓV * 55 
v. 16. dvógo8dpucv T — v. 17. )jGev — et aberat 67 tóOsv — 
v. 18. croazóv &ycyov — v. 93. éovocutvor AsvxavQéa cuoc im 


óduovr d&xóvav, licet eo quidem loco librorum auctoritas illam 
scripturam contestetur. Vere tamen annotavit Boeckhius r£ parti- 
culam displicere , quae certe ói esse debeat. Mihi asyndeton 
Boeckhii etiam magis "displicet ipsumque illud «vàooócuev à' 
"Egig iav desidero. Et quum Scholia quoque drógoddpuav offe- 
rant (rv róv &vr0oc c&vilo)cév explicant), locum correxi. SCH.] 

v. li seq. [f66«v Boeckhius de more poetae. Idem verbis 
07 ró9:v additis explevit lacunam librorum.  Nititur autem id 
supplementum verbis Scholiastae his: évrtUüDev ó7) xoi elg Tüg 
Ornpas zO0rb ràg émremv)lovg orodrtvuo mycoyov. ldem d&yoyov 
crovróv v. 18. ex duobus codicibus propter metrum.  Heynii 
scriptura ab ipso facta: vulgo &yceyov «vóodov 6rooróv. lbidem 
quod Aug. C offert c/ciov iure repudiavit Boéckhius, ne quis 
cvÓodv eicíov audiat. SCH.] 

v. 289. Pro éovocgusvor Hermannus fovcccusvo, emendavit et 
copuoer restituit e Scholiis pro cóuec', quae forma elisionem non 
patitur. [Ahrens meus, quum codex Aug. C éosiocuevor exhi- 
beat, collato Homerico vócror óí£noa: suspicatur poetam voluisse 
vócrov éonccausvot: Sed, ad quem provocat, Buttmannus Gr. 
ampl. II. p. 179. Lobeck. ab iis demum eam formam prave con- 
fictam censet, qui éoóusvog aoristi vim ignoraverint, ut Paus. IV, 
12,:3.; ubi Bekkerus tamen 405c«uévoig coniectat, Bergkius paulo 
post couoc. zíovoay edidit, secutus Hermannum. . SCH.] 


218 [NEMEONIKAI 9.] 


&rrG ydo ÓbiGavro av9cl veoyviovg qvas 00 
"Augitor Gy(Gosv xsgevvo meupe 

Q5 Ze)g r&v Det ioregvov q90rva, xoviev Ó Gu 

(301g, 60 


Z9. OR 
óovol lligizAvuévov sQliv vov rvzÉvrG uoyovv 
Vwvuóv. ciGyvvü uev. £v y&Q Óctuovío:wt qófoiugs 


qevyorvr, xol mci0sg Q&Ov. 65 
& Ovvoróv, Kooríov, zcocv uiv dydvoge dowi- 
, 
X06T0AGCV 


&yyéov vevav Vavárov néQu xci Codg dvatAAouat 
e m 5 » 
Og TóQOi6Te, uoioev Ó sbvouov 70 
30 «iré 6e mzeiolv O«gÓrv Aivvalov Omáfsw, 


2o. f. 
ZtO zrtQ, dyAetou0w Ó ^ corvróuoig Emus 
AcOv. ivrí vot qQumatoí v. e)vÓUt xol xvedvov abv- 


M » / 
y«g tyovveg «oto60rcg 75 
&vOQeg. &z,6r0v £ur * ei0og yào O10 zoUqo x£güst 
XÀÉTTETOL, 


e j 
€ qégtt ÓóSav.. Xoouío xev oxaozíGov zood ze£o- 
pócig imxowg ve vov v iv ucycig — 80 
: -cità 
35 £xguvag &v xívÓvvov Obsceg dUrag, 


v , 
zug. 1] . 

eu , , M » , ^ 
oDvexev Ev zoAéuQ xevo QtOg frrvev qUrOD 85 


v. 94. 0 Ó0' Augidgmi oy(osv — v. 33. ónóxovga 


v. 24. [A4ugidon ,Gulocev Boeckhius, qui confert MevéAc 
Nem. VII, 28. a recto 4ugiconc, MevéAag. Hinc explicatur Pin- 
darica forma Augtdenos.. SCH.] 

v. 9l. [Ineptum $zóxovgo ducibus Scholiis diremit Boe- 
ckhius. SCH.] 

v. 41. "otíog lectio est et vulgaris forma nominis. Muta- 
vit. eam Boeckhius cum Bothio metri causa. [Scholia : ó TÜS 
"Agefes 7tópog diver ynvóg feri 0.0 xoi &ümAov, sirs Aosieg 
sírs "Psleg Asewréov sire jg qv "Aosdcmooov. Unde Boeckhius 
dubitanter: £v$9& 'Péug móoov. Nam quum mare lonium guéyeg 
x0ÀTO06 "Péag dicatur Aeschylo Prom. 897. coll. 840., Siculum 
fretum 'Péeg zóoov posse vocatum esse. SCH.] 


[NEMEA IX 219 


9vuóv aiyuorév dubvaw Aovyóv "EvveAcov. z«090: 
ó& BovAsbGci qóvov 
mc9z00lov veq£Aav voévou z0ri Óvguevéov dvógàv 
orb4cg 90 
49001 xci wvyG Ovveroí* A£yevat uv "Exrogu u£v 
, , - , , 
xA£og «&vOnoct Zxcucvóoov ytUuaGuv 
40 dyyov, DcQvzoruvoict 0 &uq? dxrcig EAcoov, 95 
pxov, onu ug S Qov, 


dro. 4". 
£0 "Ao£ng mógov &rÜgomxoL xeAéowGL, Ó£doQxtv 
Tci0L vov ^4ynoióduov qéyyog £v «/axte zoOTQ 


vt Ó dGAÀctg GuéQeug 100 
ToÀA& uiv £v xovíc yíg6c, và Ói yi(voww móvrO 
: 4 ww 4 4 

q«G6ouct. 


& móvov 0, 0) Gv veórett yévovrot Gv. v& (ze, 
vtAÉü&t ToÓg yijocg «iov &uíoe. — 105 
45 i6óro Acydv z9óg Ócuióvov QcvgucorÓv OADov. 


Zne. v, 
ei y&Q uc xredvoig z0AAoig imíÓofov &oxveu 110 
xU00og, oUzér oru T9600) ÜvovOv £rv 6zoziGg CAAcg 
égcao e. zoÓoiv. 
&Gvylav Ót quàs uiv GvumÓGQ0v: vcoDcAng Ó 
. ebéerat 115 
uaADuxG vwuxeqogíc Gov &oi0G* QeoocAée OE ma- 
JU - ^ , 

ot xourgoc qva yiyveroan. 

50 &pugváro r(g quv, yAvzÜv xouov zQoqrar, 190 


v. 4l. Aosíos 


v. 44. [Boeckhius ovx £orww zi z09co, Bergkius ovx £oriv 
TÜ 70960, quae Hermanni coniectura esí. SCH.) 

v. 48. [Med. B ;zcvyíc. Et nominativum agnoscunt Scho- 
liastae et h. l. et ad Nem. V, 10., qui famen inepte de quadam 
&vacroog?y cogitant: ov y&o »j rovgíc quisi v0 ovuzOoiov, cAÀ& 
TÓ GvuzOGiov rjv govyiav. SCH. 

v. 49. [Scholia Luciani p. 255. lacobitz. $vwoceAéov zooc 
xonr5o: ova yívero:. lllud zeoc& xonr5jo: non male, pessime 
$eoceitov. De forma  xozz5o disputatio Ahrentis, quam 
ad OL VI, 91. exspectabam, exstat de Dial. Dor. p. 132Z., qui 
SH] xoar5o probat, quod h. l. in bonis libris repertum est. 


220 (NEMEONIKAI 6 


doyvoéci6u O2 vou quiu fueràv Zo. ie. 
duzéAov zció, &g zo" (mzoL «mo qrevon Xoouío 


máqubar QumAéxrotg Guo 195 
Aavoióe Grsqivoig: ix v&g legüg 2Axvovog. Ze 
TTEQ, 


&Dyouet vcUrcv ioevev xsAo0T6ot 60v XaoíreGGu, 
EY €" € , 
UZiQ T0AÀAOv vt TüiuGAqtUv AOyOtg 130 
55 víxav, dzovr(Gov 6xomo0 Cyywvo Mowüv. 


v. 99. [Fuere qui vix&v et Moicov legerent. Scholia : JTuig 
dv£yvagay mEQLGT LEV OG v LXV, Üv 9 Unio zoÀÀàv vViXOV TL- 
pv voig Àoyotg: oxovriGav à: £yyis TOU GXO70U0 TV uovcuxv 


(Mo?cev Boeckhius), 7o, Qtixvovusvog rcig novorxoig (Movcatg 
Boeckhius). SCH.] 





(NEMEA XJ] 221 


[NEMEONIKAI VI.] 
EAIKO APP EIKt 


TII 4 274.1 m T" Hk 


Stropha e. 


/, —f IS, 
UU MAJ um LU -—m—uvJuU—uu-— 


/ / 
LDo--cluu—-uu---cos-uwut* 


, , 

—— — — AJ 
—J S 

XA i-um CENE CS eis UO REL S. 


i 
MJ emu NJ 


Ty, 
NU -JoU-g-uo-uukg 
/ 4 / / 
ARI X Jg--bwÉ5eue-45zm—.4.3u 


Epodi. 

ZU Eu — adem A n 
/ / / 
Zo—-—--usu-us-—--uo- 

1 / 
JU enm m Uu muut 
, / 
—Uwv-uu---cu-Q2 

/ / 7 EM 
5 —-5U;—-—--—u-—--—uv—uu-oc 


I 


EN / / / IS 
UU ——Uu-—-—UuUy—uuUy--—u---—u- 


Zo. «. 


Aveo? adiw dyAcoUV0ÓvoOv Tt Z£VTWAOVTO XOQGV, 


X&ouweg, 
"Aoyog"Hoeg Óue Veoxosmig Duveire* quÀéyerot Ó* 
doevcig 
5 


uvoícig foyov Qgcoéov &vexev. 
ucxoG uiv v& lIeooé£og duqi Meóotoeg l'ooyóvog: 


v. l. dyAao9cxov 


Nem. X. v.l. Pro cyi«o9xcov repositum a Boeckhio cy4«o- 
9oóvov e Schol. et duobus codd., praecipiente etiam Hermanno. 


222 [INEMEONIKAI I'j 


5 moÀÀe 0 AiyUmro và xcvohuctv org voig "Emá- 
qov c«Acquotg * 

ovó' "weouvióroc zeQrmAcyyOn, uovówoqov £v 

xOovAtQ zercoyoicc íÍiqog. 10 


"Avr. «f. 
Zhouióse Ó' Gupoorov favüc move lAavxomug 
&nxe VeÓv* 
y«ic 0 iv Owfcig Oxíü:xro usoavvoUtion Zug 
péAeouw 15 
ucvrtv OixAs(óev, zoAíuowo víqog: 
10 xol yvveifiv xeAMExÓuoww dQuoreiet. mAGL 
Zevg ix. Aluuxvav Aaváav ve uoAóv vobtov xcté- 
qave Aóyov* 20 
moTO( v AÓ0gd6roio /vyx& ve qgevav xcgzv &U- 
Vec Gvvdouo$ev Óize- 
'Ez. «. 
9oéve 0' ciyutv "Auqurovovog. 0 0 0Ago gég- 
TeT0G 
(xev. ig wsivov yevecv, ime iv yeAxéoug OmAoug 95 
15 Ta2póog fveoev y xat oi Vv éetÓOuevog 
cÜcvevov (cousvg «vAcv égrAUtv * 
ozíou  dós(uevrov qoov "HocaxAéog: oU xar 
"OAvuzov 30 


v. 9. zoli& à. Alysmro xot xioUev — v. 6. xol1sà — v. 12. za- 
rol Ó — v. l5. Abest xaí. 


v. 9. Vulgo zoii& à' Alyónro xeroio9tv contra metrum. 
Varia tentata sunt, de quibus vide Boeckhium in Notis Criticis et 
Dissertatione de Crisi Pindar. S. 40. Scholiastes, ut Hermannus 
observavit, Ozc videtur legisse, unde ipse coniicit z011& 9, Ai- 
yonro Oo Érid ev. Boeckhius lenius proponit hoc: molià à, 
AlyontQ 0nc DxiGEv , ut subiectum Argos sit. Sed ne hoc qui- 
dem necessarium censet, si z& inseratur et xor ev in xa- 
TÓXLGSV mutetur, idque fecit. [Scholiasta: z0ÀÀd à av sin Aé- 
yéw , Ozcog £v rjj Aiyémro worgoxícüncav móÀtig VzO Tüv TOU 
"Ezégov ys:oàv. SCH.] 

v. 6. [xovisQ ob aequalitatem metri Hermannus et Boe- 
ckhius. SCH.] 

v1. [roov Schmidius. Libri zov. SCH.] 

v. 12. [mergi à' sola Heynii editio altera. SCH.] 

v. 18. [d à' 01foc Kayserus p. 86. Male. SCH.] 

v. 159. Veteres libri Éveoev. ví ol. Cod. Aug. Med. B £vagr. 


[NEMEA X.) 223 


&Aoyog Hja celle teQà uerégu [atvoio Éort, xoA- 
A(Gra Qev. 


Xo. B 
, , , "PME , , ei "rud P * 
Bocyv uo 6róue z&vv cveyrocoU, ocov Aoytiov 
ty& Téuevog 35 
20 uoioev i&oAov- fori Ói xl xógog &vOoozOv covUg 
&vticoat* 
&AX Oucg ti yogÓov Ey&gs Agar, 
zeli mcActouérovr Acps qoovr(ó  dyov Tot qycA- 
ztog 40 
óGuov OrQUva mori Bov?voicv "Hocg GéQAov re 
zoliGuw 
OVA(c zig &rde viucocig Ólg Foyer Osciog t9qó- 
oor Ad(«v TOVOV. 45 


Avr. p. 

95 £xodrqós Ót zo( mo" "EAAeve 6rgorOv llvüoOw, 
rye TE utoA Gv 

«cl rÓv "o9uoi xci N&uéc 6végavov, Moíccaot v 

tox doóGot, 

vglc uiv iv zóvrow mAcióL Acyov, 50 

vQig Oi xal oeuroic derédotg &v gaóreio vóuo. 

Zi TÓTEQ , TOV uer &pere. qoevi 6G ot 6róua * 
züv Ói véAog ^ 


v. 93. 9vciav — v. 294. Oticiog 


rí ol. Hermannus sic emendat: 0 à' olo gégrarog Üuer. £g xe- 
vov ysvsirv. imsl év gaÀx£otg ezioig Trrfoag £vagsv, ol OUyiv 
igi Ousvos. dQ'eváraov fociis?g avv sí/gnA9sv, in quo mihi dis- 
plicet of in principio commatis positum, quasi tam gravis sit 
haec vox et maximam vim sententiae habeat. Non premitur 
. hac difficultate Boeckhii emendatio etiam constructione suavior ; 
Hermannus tamen eam improbat propter crasin xaí oi, nuper 
iterum defensam a Boeckhio in Dissertat. de Crisi Pind. 8. 32. 
p. 96. [Versu 14d, post émsí tres libri inserunt xaí, quo in alte- 
rum versum detruso Boeckhius emendationem loci munivit. Her- 
mannus tamen illam crasin videtur iure explodere. s ipse olim 
TG Ó Ow coniecerat, dubitanter tamen; vide Orph. p. 189.; 
Thierschius Gramm. Gr. p. 414. iv z' ówiv, de quo dubitat 
Hartonque de Casibus p. 119. SCH.] 
Bov9vcíoav e libris pro 9vcícv recepit Boeckhius. 

v. 24. [Oseiog Boeckhius; Oziog, ut ísivog, ubi prima 

. producitur. Cf. v. 37., ubi Osair rursus Boeckhius. SCH.] 


224 (NEMEONIKAI I'| 


i-e)» à 9ie9— 9. 3» , ] J , 
30 £v riv &£pyov* ovà. cuoy9o zeodte aQogqpéqov T0À- 
pov mzcegcuwrEirCcL qiout 55 


yvor& Osce ve zelOgng duAAGrOL zeQl "Em. p. 
£oyávov tÜAcv xogvqcig. oxerov ó. £oyev IIioo 60 
-HgexAog veUuÓOv* cÓsiaó ye ur cupoAcday 
&y veAgvGdg ois "AQavatav vw óuqel 

35 «woóuecar* yaíc 0t xavbsloc zvol ««oz0g éAateg. 65 
p/À - ei ^ ?! / ^ , ? , [4 
tuoAcv  Hoag tOv tU«vooe Aaov év cyyécv tQxtOww 

TOT OUXE.OUG. 


2h. y. 
Enero Ó£, Oscie, uevooov ToAUyvorov yívog Duc- 
TÉQOV j 170 
cUcyov tu Xeoíreo0t ve «ol oov "T'ovóagiocig Va- 
, 
uox. 
devoDehy ztv, £v OgaGUzAoU 
40 "Avría v& ÉUy; j'/ovog, "Aoyei TU zoUTrüv qdog — 75 
Ou Gr. viLOQOQLOG q occig IIooíroto vó0. ix- 
TOTQÓq Ov 
Gor QdAqGev Kopívüov v £v uvyoig x«i KAso- 
vetov zog dvóoGv vevQcxig * 


"Avr. y. 

Zwxvovó)e 0 ágyvoob£vrsg Gov oivgocig qutAcig 
&répov, £0 

&& Ót llelAévag émis60cutvoi vorov ucAexciót 


400xCtg * 


v.91. yvàv' diíóc 9:Q vs ydgtug — v. 39. aéOAov —. v. 34. 
pav — v. 37. Octeis, 
v. 4l. izzoroOgov &orv cO llooí- 
v. 42. roio Q'aÀnosv 


v. dl. Vulgo corrupte: yvor dsióo 9t6 TE qOstt6 , quod 
emendavit Hermannus eximie et verissime: yvorc Osuío rt xai 
Ogrig. [Et xol Ogrig in duobus libris repertum est. SCH.] 

v. 98. [Quod exciderat in libris cov, ex Scholiis revocavit 
Schmidius. SCH.] 

v. 4l seq. Vulgo: vixoqooíeig yco 06otg immorQógov dorv 
TÓ ITooíroio 9éAngctv, quae transposuit Boeckhius metri causa sic, 
ut vides in textu probante Hermanno. [Et róÓs quidem legerunt 
Scholia, quae circumloquuntur e)zy ?j zoàw. SCH.] Adde 
Boeckh. de Crisi Pind. S. 5. 


[NEMEA X] | 935 


-45. dAÀà yoAxzóÓv uvofov oU Ovveróv 
3 ie éygew tteigorége yao coidurjca Gy0Adg ' 85 
Orre KAs(vog xci "TEyée sci "Aycav wbipovo 


aTÓALEQ 
zcl /Uzctor zào /fióg 95x ÓoÓuc Gv mzoÓdív 
y&tocrv T€ vixGGQt GU£vst. 90 


Em. y. 
Ká6rogog à )0rvrog él &evíev TQ TIleuqpén] 
50 xci xeowyrirov lloAvós/xcog, oU Sesue Ggqíotv 
iyysvig tuusv deÜAwreig &yeXoiGiw' éd 95 
£UQvyógov Toute Nnágrag dycvov 
goiocv "Egug xol 60v "HocxA& Oizovri Q&Azav, 
quA uiv dvigóv óixalcov. a:Quzedóuevot. xl quer 
QeOv mi6rÓv jévog. 100 


Zo. à. 
55 uereueipousron Ó' £v«AAGÉ &uéoav vàv uiv mag 
TaoTOL qo 
A véuovrci, àv Ó' va0 xtUUtOL yaíog iv yvá- 
Aog Ococavag, 105 
TÓTUuOV dummirreg Ouotov * éd 
rOUTOv 3] züuz«v VtOg fuutvca oix&v v ovgcro 
sArr oclova q9uuévov IoAvótézug Kéorogog £v 
TOAÉUQ. 110 
90. vOv y6Q "Iócg duqi Bovetv aoG DES &rgoGev 
Y 3 í o ow«uAxéag AÓyyog cuu. 


v. 48. ysoóv — v. 49. Éswvíav meg Ileupég, — v. 56. 4i — 
v. 60. arua. 





v. 43. [Tres libri dzifev. Non male. Scholiasta: dzó 24- 
xvàvosg xal TOV £xclog Ilvd'iov dgyvoaig giGÀoeig TiO evrsg 
dvtyoonccv iml v0 "Agyog. Quem dvigav vel xovéfav legisse 
suspiceris. SCH. 

. v. 48.. [gstoov ex libris petitum. SCH.] 

..:w. 49, .[Boeckhii emendatio libris nititur, quanquam Scholia 
dativo utuntur. Aleugén ortum ex lleuqoso, ut 'Oóvoor si- 
militer ex. "Oàvsc£os, Nem. VII, 26. Isthm. V, 31. SCH.] 

[v. 60. cx G& metri causa scriptum pro ciyu& a Boeckhio 
cum Pauwio, Beckio, Hermanno. ^ 

Pind. Carm. Sect. I. 15 


226 [NEMEONIKAI I'] - 


? T i 

Avr. Ó. 
&z10 Tevyérov ztÓcvyctov iüsv Z«vyzevg Ógvog &v 
OTEAÉJEL 115 

E , ^ t , , , , 
jutvovg. x&irov ycoQ £mwyÜoviov zGvvGV ytvev 


oforetov 
uua. Acuinjooi Ót mó0co0ww queo 
&xéoUcr, «cl uéye toyov &ujgerr czécg. 190 
65 xci zé)0v Ó&wóv TcÀGuaG "Agaouríóen : Zóg* 
evríze cQ 
i29 Zjóeg zeig Owxov: rol Ó  fvavrc ovdUtv 
vUupo Oyc00v zerQoto: 


5 £v 


'Em. ó'. 
&yVev &ozaÉavreg &yoAw Ltda, Écovóv méroov, 125 
tufeAov orvéovo IoZvósozeog* A2 00 vw qdoav, 
ovó dvéycoGav* éqoguccg à &o Cxovru Qoo) 130 

70 1Aeos zlvyzéog iv mAtvQciot qyoAxóv. 
Zrvg Ó im "Ióc avoqógov zAfe sbolórvra ut- 


Qcvvóv: 
er - 
Guc Ó é£xe(ovr £oQuoi ycÀezG Ó foig GrÜgo- 
TOig OjuAelv xoEGGÓvOY. 135 
v.62. 5uívog — v. 69. dvicgacav. — v. 79. dug àb xaíovr 


v. 62. Vulgo nutvag. Antiquissimorum librorum lectio 7utvog 
fuit: cf. Boeckhium in Nott. Critt. et de Crisi Pindar. $.19. p. 91., 
quae optime ab eo in zuévove transscripta. [7usvos Aug. C 
neque aliud novere veteres critici, de quorum sententiis haec 
Scholia: ó uiv Agícreoyog détoi ygégtuv Jutvov, dxolov9og 
rj iv roig Kvmoíois Asyon£vi icrooív' 0 ydg r& Knot evy- 
yodipasg g76i TÜV Kácroge éy Tj ovi xovgOévra óg9 vor vzÓ 
Avyxiog" ty Ób avr] yeu; xai An oAió0oooc (Bibl. I1, 1, 2.) 
xarrxolov9rt. 700g OUg que: Zíàvuos, duqor£omr jzó Ta Sevt 
Aoyoivrov, TOU Kdcrogos xal toU IToivócíxovs, uóvov ó AvyxeUg 
tüv Kdácroow tióütv. umore ovv óH,. quotv , dvoywaguev Sv 
mago yovauy ,SvAAaBr,v ,üévróvos qs! £vog r Óià ro) c6 7zu£- 
voc, iva xor «uqoiv dxoirnrat. Didymi scriptura dialecti no- 
mine laborat, "Phierschii za£vo fide antiquitatis caret. — Boe- 
ckhius nihil nisi zv dozaíav cnuecícv scite mutavit. SCH.] 

v. 69. Vulgo dvfoyc6av contra metrum. Wakefieldius aliique 
mui drfga6Guv, ac Cbd. Aug. C certe dvéyocay praebet. 
Schol. explicat vzozooroe: z&zotujxcoi. 


[NEMEA X] 993 


, Zo. g£. 
vcyíog Ó' im düchqsoD Díov mdAw yooyotv Ó 
. Tvvóaoioag, 
xcí tuv oUzO vtÜvaór, GGoUuot, Ób qoíGcovra 
Trvoàg Exyev. 140 
75 Veouc ój vfyyov Óczove Grovcycig ; 

, , 
0p)i0v gow«ot: llérso Kgooríov, vig 0» Avoig 
x / ' ' , M T$? , 
tOOtveL mevÜEcv; xci &uoi Ü&rarov OUv TOO. érí- 

T&AOv, Crof. 145 
Olyevtt Tiu& - qv TeTOuÉvQ. qort " acbQ0t ó 
&v móvo mi6vol Boorów 


"Avr. &. 
xeuerov uercAcuDavetv. og trvemt* Zevg Ó dv- 
Tíog 5AvOé oi 
80 x«i 100 ifcvÓ«o Etxog: "Eooí uo: vióg* rÓvós Ó 
&TarC TÓ610gQ 150 
ozéQuc Srerór gero TG atAdGcas 
GrcEev 3 fjgoXe. Ent &ye rOvÓÉ Toi fuv cioeGtv 
TaQ0Ídou * & uv Ücveróv vt Qvyov zcl yüoeg 
&TtyU Ouevov 155 


v. 74. polócovr. ívortvoag x(ytv. — v. 19. 0i — v. 7T. xaí uot — 
v. 79, zAvOév ol, — v. 89. teza£ 





v. 432. [Legebatur £oguo:. Sed Pindaro ut vindicatur ouoioc, 
éroiuos, Boeckh. Nott. Critt. Ol. IT, 84, sic debebat Zozuog. 
Vide Ahrentem de Dial. Dor. p. 99. SCH.] 

v. 44. Vulgaris lectio qoíccovr' ovazvoog xiyev contra me- 
trum est. Unde Schmidius coniecit po/ccovre zvocg fxiysv, ac 

zvocg agnoscit Schol. Piyev Med. B. 

v. 49. Lectio est 9rou& óf, repugnante metro. Inauspicato 
Hermannus 2:oud à' ov r£yyov Ódxove. proponit, optime contra 
Boeckhius 2z:9uó à; scripsit, quod explicui et defendi in Com- 
mentario. [An 9«ou« à crátav? SCH.] 

v. 46. [Licet Isthm. V, 49. povzcoic, Pyth. IV, 231. «gqo- 
vjros vulgetur, qvos tamen et h. I. et Ol. XIII, 65. non au- 
det in suspicionem vocare Ahrens de Dial. Dor. p. 148., quoniam 
a gov; facile povcco duci potuerit. SCH.] 

v. 79. [fiv8i oi ex tribus codicibus Boeckhius. Contra 
Hermannus, quum Aug. C &vría praebeat, ad Orph. p. 788. con- 
— Zrvg 0' jlvOtv dvrín oi. SCH.] 

82. [erdfsv metri gratia Pauwius. Et duo codices £Zcro£sv. 
scH] 
15 * 


228 [NEMEONIKAI I'] 


evróg OvtAÀvusxov "ug óvr T ASevaic x£- 
Acweyyei v. Agg&- 


"Ez. £. 
85 f£6ri Gol uiv vv Adyog* &( Ót xoGryviyrov m£Qu. 160 
ucoveGet, T&vrGv Oi vosig dx00c06e69ct (Gor, 
er , , , € , , 
QuiGv u£v xt mvéoig yotog vzéreoUtv Eg, 
futev Ó oUgcvoD & 4ov6totg óógotótr. 165 
eg «o ' exódGerrog oU yrouc QurAder ro Bovàér. 
90 dvà 6 Zivosv uiv óqUVcÀuÓrv, Cz&ürc ÓR qovav 
zJ J 
je^xouivoc  Keorogog. 170 


v. 84. Lacuna est aut ante LIT aut post £9 £leig. Fortasse 
legendum: Ovivunov i9élswg voítiv (vel oixsiv) £uol ovv v xA. 
— v. 85. £eri cot rovrov À. — v. 90. yaAxsouíroa 


v. 81. Vulgaris lectio: cvróc Ooivuzov iQiAsgovv v 4A9a- 
voi xtloivtygei T "4ott, quam in textu vides, et metro repugnat 
et verbo caret. Verissimam. iudicat Hermannus Benedicti conie- 
cturam : cvrüg Ovivuzov QOiÀsig (SéAsig tres libri) ofxsiv £pol 
oov T AbPavaíc xtA. , ob verba Scholiastae: evróg fovAs Tóv 
ovoovóv oixsiv GUv Zuol xci A9qvà xol "4ost, et quod negari 
non debeat Pindarum forma $zis:v usum. Hoc ipsum vero ne- 
gat Boeckhius; cf. ad Pyth. I. 62. et vide eum de Crisi Pind. 
S. 44. Apse coniicit: cvrog OvAvumov $O£lsg voíswv vel oixsiv 
fuol cóv r xr. Non est meum diiudicare hanc litem. [Non 
male Kayserus p. 847: «vróg ODAvuzov vosig oixsiv fuoi wrà. 
Bergkius Schmidianam coniecturam olim a Boeckhio commen- 
datam: evróg OvAvuzov xezourncoa, éQéAsig GUv v. AP avaíg xTÀ., 
recepit. SCH.] 

v. 85. [Quum Rom. icr: coi uiv ro)rov praebeat, Pinda- 
rum emendavit Hermannus, qui v. 90. zeixouírge à Schmidio 
positum probavit cum Boeckhio. SCH.] 


[NEMEA XI.] 229 


[NEMEONIKAL IA*] 
APIZTATOPA, TENEAIK&X 


I| P TT A N-E I. 


Strophae. 


, / - / 
—u——-—wuvy—-uwv-v-utX 


, / / — 
—————aA)———aXKUy—uwvw—uu 


/ / I 
—À X —X UU ——-—aAu)—uxjuc 


/ /, / 
1Cg TT EA NT ETE 


/ / / / 
5 —u-—o—--—u—-—-—uo- 
Esp 6:dok 
, / 
—uu—uu——-wuwu-—wuwu-— 
, / / 
Zu——-—uwu—wuu—---uc 


, *W. - 
/ / / 
/ / / 


, / / JI 


Xx. «4. 
IL; "Péee, & vt mQvtoveie Af20yyog, "Eoría, 
Z«vóg Owíorov xcótwire xci óuoD)oóvov "Hoa, 
5 p , , / ^ , , : 

£D uiv "Aoworeyógav Offer vsOv ig QéAmuov, 

& £0 0 £raígovg &yAcQ OxdavQ. TéAGg, 

? s nr , ? ' / , 

"- oi 6€ ytgotoovreg oov qvAcoGot0w TévsOov, 5 


v. 4. dyload Gxanro 


—Nem. XL v. 4. [Dativum ex Par. B et Aldo restituit Boe- 
ckhius. SCH.] 


230 (NEMEONIKAI IA] 


"Avr. «. 
T0ÀÀ& uiv Aotfeiow cycCÓusvow mzQovev tov, 
T0AÀ& Ó& xv(66c* Av9c 06 Gqu Bo£uevet zc doit: 
zcl Íeviov zhóg &oztrew Ofmg dtváowg 


iv rQezéQeig. GAÀ& GDv ÓÓÍc vé£Aog 10 
10 óoószéumgvov ztococt GDv drocmo xocÓtc. 
"Em. e. 


GvóQc. ó go uczeotco) uiv meréo "AozsolAav, 
, , - 
xci tO QcrOv Ófuceg crosu(ev ve ÍÓyyovov. 15 
ei 0 vig 02Bov Eyov uogq zegeuevoevot GAAOT, 
? 2! ? , , 
£v v ééUüAoi10ww Goiovevor &x£üuev. Diav* 
15 )voré usuvéoUco zigioTÉAAv u£Am, 20 
zeLl veAEUTRV GzvrTOV yüv E£muGGoÓucvog. 

Zo. p. 
£y Aóyotg Ó' &6vOv dyoUoio( tuv eivtioDot gosoiv, 
xci ui2iyÓoUzowL ÓciÓcADEvrea uszifusv doibcig. 
2 v , e / - n d , 
éx& Oi meQixvi0vOV &xzclÓtz  AovorvcyOQav 


20 dyAccl vixet mírQav v' t)cwvvuov 25 
, , A TEM— " , 
&ireqtvoGav T&Àc xw usycvyeb mzcyzocrio. 
"Avr. p. 


&iÓsg Ó' OxrwoóOrtocti yovéov zot00g (cv 
£oyor & IIvüGvi zaoü6Uet xci 'Oxvunzíe Cav. 


v. T. 6giv — v. 8. devvdoig — v. 17. dyoa90ic. uiv — v. 93. 
aéQiov. 


v. 4. [xvíce Bergkius. Vide ad Isthm. III, 84. SCH.] 

v. 8. [De forma «zv&o:s vel metri causa ex codicibus repo- 
sita vide ad Pyth. VI, 4. SCH.] 

v. 9 seq. Fortasse scripsit Pindarus: diig cv Óóó« rfAog 
Óco0rxcumvov mtoücaí viv «roGrO xocÓíc, in qua constructione 
infinitivi intelligitur àóg; cf. Ol. XIII, 114 ibique Boeckh. Nott. 
Critt. et Matth. Gr. p. 1072. Quum recte dicatur &roóro xoc- 
Óív sine praepositione, iam non offendet duplex ov», ad quod 
defendendum non comparaverim continuo Isthm. V, 27 seq. et 
60 seq., ut fecit Bernhardy Syntax. p. 201. Sunt enim etiam in 
hac re alia aliis iniucundiora. [Bergkius servato civ scripsit zs- 
occoig; Kayserus p. 88. zeoccc:c T £v coniecit. Perplacet Dis- 
senii emendatio, merito probata Boissonadio. SCH.] 

v. l4. uoog&» scripsit Boeckhius de coniectura (pulcritu- 
dinem superat aliorum) , quum z«oeusífss9e: vulgo accusativum 
regat; cf. Pyth. II, 50. Librorum tamen lectio uoog& est (forma 


(NEMEA XI.] 231 


vel u& n 0oxor, du&v Óófav zat KaoreA( 30 
25 xci maQ .UOévóoo uoAov Oy Koórov 
XGAALOV QV Ógotcvrov ivdórqo. CVTUTGAOT, 


"Ez. p. 
Tevraeniot togrev "HoexA£og réD'uiov 35 
zou Get &vànocuevóg É xóm &v ,fogqpvo£otg 
foveotv. cAÀG Bgoróv TÓv uiv wEvEÓqQOrEG. «vy 
30 à dyclóv &eAov: vóv 0 «v xereutuqévr. &ycv 40 
(oy 0v oixt(ov mcgfoqAtv xcAoOv 
y&90g £xov ózí600 V)vguóg GroAuog iov. 


Zr. y. 
GvupoAsiv ucv EUuagtg xv Tó vt IHawérógov TÁÀGL 
eiu x0 Zixáoreg* AuvzAcUer yàg £o 60v Ootcóorc 
35 AioA£ov 6roeri&v qaAxevtée ÓsOQ dv&yov: —— 45 
xci z«Q ouvobD ocv xezgcuévov 
£&& MeAavíazow) uárgoog. coycicu Ó corrod 


?^dvt. y. 
duqégorz dALeGoÓueve yevecig cvÓoov Gü£rvog: 
iv 6yeo Ó' oiv ov u£Aewet xeomóv fócxav 
iot 'Qat, 50 
40 óévóoet v ovx £U£Au mzáGcig /réov m90001G 


v. 93. cvuf. Àíav sUu. — v. 35. yoaÀxtvréov — v. 40. msQió- 
oig 
superat alios), quod retinendum iudicat Hermannus, notans ver- 
bum aeQoueipect ot ut alia verba excellendi etiam cum genitivo 
recte construi posse. Atque hoc probat Matth. Gr. p. 672. [Re- 
stitui. SCH.] 

v. 13. [uw Mingarellus aliique. SCH.] 

v. 18. [Coniecturam suam uzAsiv v &oidoeig denuo commen- 
dat Hermannus Opuscc. VII. p. 172. Nobis Boeckhius persuasit 
de contrahendis in pronunciatione vocalibus, ut in vulgata scri- 
ptura apud Hesiod. Theog.48. Vide de Crisi S. 91. p. 89. SCH.] 

v. 93. ucv correxerunt viri docti pro A/av. 

v. 99. Vulgo zuixevréov habebatur, quod emendavit Schmi- 
dius. 

v. 49. [Schmidii zegd8org pro vulg. z*9:000:g confirmat 
Eustathius Prooem. p. 12, l. Adde Grammaticum Crameri Ann. 
Oxx. IV. p. 309, 20: "Emi Tás z:9i llivómoog méogoóov fqr 
dvri TOU ztoíodov , xal queguévat verga GvAlóBog. Videndus 


Ahrens de Dial. Aeol. p. 298. SCH. 


252 — [NEMEONIKAI I4. 


üvÜog tUGÜsg qoe mAovro (Gov, 
GÀM £v dus(Bovvi.. xol Svoróv otrog tvog GytL 


'Em. y. 
uroiga. TO 0 & hg cv9Qo0Lg Geo ovy &rerot 56 
véxucQ* GÀÀ fumev ueyoAcvooíeig fufotvouev, 
49 Éoye ve mOÀAG usvowowrtg: ÓfÓevon y&o voids 
&xí(üu yvie* moouoUsleg Ó' dmóxswreu Oooí. 60 
zegÓéov Óà yox uéroov Quosvéuev* 
dmxQog(4rov Ó' £oovov OfUrsQet parten. 
v. 49. otro c9£vos 
v. 42. Vulgo ovrco c9évos contra metrum. Heynius coniecit 


£9vog e Schol. [rà rüv cvO'odrcov yivog], unde Boeckhius cum 
Hermanno scripsit quod in textu vides. 


1IXEOMIONIRKA I. 








* *« 








: T P — —— € ^ 
9j C. : " DT. ww, ba, v 
i . i 
2 . 
MERI 
: 
* 
". 
n 











IZOMIONIKAI A. 
HPOAOTO, OHBAIKt 


A POM UAELT JU, 





Strophae. 


, / - 
—Uwv—wuwvy—--—-—uo—i 


/ - f/ 
Ea v4, IS A NU ES e Al EZ 


, y — 
—J — — — AU DU i 


/ 
uuu" M 


-— P / 
5 o—Uu--—-—uu—uutz 
, /, / / 
Epodi. 
/, , , 
——U—-—-—uUu-—uu——-us 
, / / "- 
—Uwu—-wuwwu——-—Wwuwy—wuwu—--wut-z 
/ / za - 
——uU—wuwu——c—uo-—-—auu-- 
/, / /, / m; 
——wu——-—as——au———u-iuQ3 
/ / —- / / — 
5 ——u-—-—u-uU-—uw-—uu-—-u-—-u-iu 


Mio iud, rO veÓv, yooaoz. Orne, Zo. «'. 
ToGyuc xol doyoA(eg vméovtgov 
Vujoouct. uij uot zocved veutococL 
Z&Aog, év & xéyvuot. 
5 rí( q(Artgov ztÜvOv voxéov cycVolg; B 
tov, à "moALoviég* duqorsQüv rot yagívov 60v 
Ot0ig Ceváo véAog, 


290 —— IZOMIONIKAI Z4. 


xci vÓv cxsgexOucv Goipov yoosvov —— "vt. «4. 
iv Kío duqugive Gv morto : 
dvógéótw , xcl v&v &AuwQxéíc "o0uoD 10 
10 ec &rd oreqtvovg 
omeo:v Kéóuov 6rQotQ & dE Av, 
RTT AY 180g. £v & «ol óv dós(gavrov 
"Alxunva Téxev 


'"Emz. «. 
TciÓóc, Qoc6otc, zÓv- zors l'novóve qoídev xo- 
veg. 15 
? 5 SS , , ' ^ e , 
cAÀ £y Hooóóvo reor T0 u£v. &Quett reU QUO 
Ser] 2.28 ?:QU5» , 2 9d. 
, 
15 avía v &ALovoícig 0? £901 vouctoavv £0£A0 20 
^ / Ü , , , [À . 
q Kaovoosío 3| loAéov éveguóócw tuv vuvo. 
xeivou y&o 1jooov OtgpouAcvot cxeóc(uovy xat €1- 
pete éréxvoev xgevi0vow* — 25 


£v v déUAowo, Üíyov mAsovov éyovov, | Xo. p. 
xci vrQuró0sGOww ixóouqoav ÓOuov 
20. xoi Aefijreoaw quit T€ y0UGOD, 
yevóuevo OTEqo tov 
vixOq0Qov' Acuxtu Ót Goqig «orca 30 
tv ve yvuvoiou 6ratoig 6qíow £v v coz10000Uz01- 
Gw OxA(veig ÓpÓuotg: 


v. &. dugiouto — v. ll. óza68 


Isthm. L v. [Xugtoóre Boeckhius non sine libris ad 
morem Homerici 2M iv cugig)r:y et aliorum; vide Lobeck. 
pe: IIl. p. 434. SCH.] 

. 9. [dAritox£og Hermannus. Sed cf. v. 32. SCH.] 
21. [czvou:vor plures libri, non Scholia, quae explicant 
petu forts. SCH.] 

v. 29. [Libri ozors, Boeckhius ozór v, Kayserus ózor ov 

. 89. Idem, quum 'Irypho Fustathii Hom. Od. p. 1591, 29. 
laudet TIPS ózárev Óícxovoir, accusativum postulat diolvove 
Omór av Oícxovg fev. Et versu priore accusativum | ostendere 
Scholia: ozoiw yàg f:6ev dxovr(Covrss rd Óógare. At Ammo- 
nius certe non favet accusativo, qui A:9ívoig zor ova Oícunoict 
affert. SCH.] 

v. 26. [Quum libri scripti particula fz' careant, vulgatam 
emendavit Boeckhius. SCH. 

v. 29. [Dativus debetur Boeckhio. SCH.] 


ISTHMIA I. ] 2353 


oi& v& yegolv exovr(Govreg eiyucig, "Avr. p. 
.95 xci A(roig óxOr. £v Ó(Gxoig itv. 
oU y&Q ov mevrCUAi0v, GAA dq? ixdOTQ 35 


&oyQüemL xeivo TÉAOQ. 
TOv &090oig &vÓnocuevor. douce 
&oveotr 4eívag 0c£0goi0( ve Zl(9xag Equrev xol mco 
Evgore aéAog, 
"Em. p. 
30 "IquxA£og uv zteig óuó0cuog £Óv Xaeoróv y£ve, 40 
Tuvóagíóag 0! iv "yewoig vVíxtÓov | Osgzvag 
R oixícor &0og. 
qatoev. yo ói Ilocsóéowi loOuo ve fa0ég — 45 
"Oypijovicuotv T Cióvto0ww TEDIOTÉAAGY doi&v 
qeoUGouer voDÓ crOoOg iv ruwiGtv. dyeAÉe viv 
"Aocz00o9ov mzcrQÓg ciG«v 50 


35 "'Oegouevoió TE TCTOQQV GoovQcr, | Zo. y. 
& v égeiüóuevov vevayictg 
i duserQijrog eg iv «9voécóoc 
Ocforo ovvrvyíc.: 
vov ó citis doyefeg. erépeoe aóru0g 55 
M 
40 Gvyyevijg evaueotag. [ aovijócag ó£ vóo 4L. 700— 
t.e euev. qpéget. 


, , 


? 
ER diera serie et TG6«v 00yav, Avr. y. 


v. 25. OzOrt Óícxoig (ev; — v.96. méivraQAov Ev, dAX — v. 99. 
2 , ^ * L3 
Evoor« — v. Al. dotr& xorc xtitot 


v. 40. [zovicois malit Ahrens. de Dial. Dor. p. 148. Vide 
ad Nem. VII, 36. SCH.] . 

v. 41. Libri vetustissimi habuerunt A4PETAI, ut ex Scholiis 
patet, quod Boeckhius cum Aristarcho pro dativo habens scripsit 
cotsrG,recte, uf videtur. Nominativus cosr& est in solis editio- 
nibus principibus Ald. et Rom. Hunc probat Hermannus. Pro 
XGTüxtTOL Heynius et nuper Karsten maluerunt xot à x£irot, 
sed non eleganter sic praepositionem xorc, interposito »xeiro:, 
disiungi a verbis ztücov ógydv monet Hermannus. . (Scholia: 
"Ori &osroul xordüxsirei tlomxev imizevEug minQvvruxQ im 
xóv énac TÓ xem áx etre. Iterum eadem: Aolevooog óiv TO ol 
yodqs. xal EEQUGZUG-, xl Arti v ü£yerau TAY GUvrobuw, iv "ES 
Aoyog* fv vjj dorrg xordwriror Twdvte Toózov xri. Cf Boe- 


ckhium de Crisi S. 388. p. 111. SCH.]. 


238 IZOMIONIKAI A. 
duqóreoor Ócméveig v& "cl mÓvoig, 
401 viv tUoÓvceG0ww dy&vooa zóumOv 60 
TDI qUortciót qégew 
45 yrojeac. &r& xovqa« Óó0tg &vógl copo 
dvri góyücov zc«vroÓczOv tog tizÓvv dyoQOv 
Évvóv 0o906ct xaAÓv. 
"Ez. y. 
ui600c y&o GAAoig GAAog qj foyuecu cvUgoXTotg 
yÀvxvg, 65 
uxAofóre v dgóre T Ogviy0A07Q T& xc Ov zóvvog 
; 
à TOÉq EL * 
Hi M - ? , Ml , ^ , 
y«6voL Ó& Tüg Tig &wDvOV AOV cievi vévoTCt. — 70 
50 Og 0 Gug^ díÜAowg 13] moAsu(gov d&gwrc. xvb00g 
poor, 
eUeyogiÜüslg zégóog tiiorov Óczerau, toAwevav zcl 
&vov yAd66eg Gorov. 75 
&uuv Ó fows Koóvov Guoíy9ov vióv —Z2ro. o. 
y&ivov dueiBou£voig. sÜsoyérev 
&ouvor imroóoótuov zcAcOmGct, 
55 xci oéUütv, "Augiwovov, 
Tci0eg zoogsurEv, vOv Muvic Tt uvyóv 80 
xci vO /áuerQog xAvvOv &A60g EAtvoive xci Eb- 
Dowv ev yveuzvoig ÓoOÓuotg* 
lloors6(«, r0 vtÓv Ó' GvOgOv "ycaóv — "Avr. Ó'. 
iv vAidxe ríutvog GvupéAogea.- 
60 zcvra Ó &eireiv, 06 dyoviog Eoug 85 


-Hooüóro EmoQev 
rou, dqcigeirea Bocyv uérgov Bav. 
Vuvog. 5] u&v zoAACxL, xci rÓ GeGareqévov &vdv- 
uicv ueito qoe. 
'Enx. à. 
ti] uiv eUqvov ztv9Uyso0iw deoüévr. dyAccig 90 


v. 48. ualoflóta — v. 51. ó£yszau, 


ISTHMIA I. 239 


65 Ilsolócov Fri xci Ho99ev 'Oxvuzutóov v ifcgéroig 
"Alqto) foveGt qod£ot yriQe. ruiiv. Ever A0ug 95 
OnjBciou veUxovv. ti Ó£ vig tvóov véu& mAobrov 

xovqciov, 
&AAowL Ó' &unizvow yeÀg , abvyav "Aloe veAéov oU 
qo«$ereu ÓOfeg Gvevbüev. —100 


v. 65. IIv96o9sv 


v. 69. [IIv939:v Pauwius et Hermannus. Libri IIv29o9v. 
SCH.] 


240 IXZOMIONIKAI B. 


1 XOMIONIKAI B'. 
ZENOKPATEI AKPATANTINQ, 


APMAT I. 


Stropha e. 


/ —/ , Is] 
— — AU —AJU——X———u-— 
, / , 4 
——————.)———u.A)jX—XAx— 
, / / — 
— RN RE REOS 


—/ — 
E m EAS e E ST M AE EC 


, / LI— 
quu Be dee ML eL eec 


E po di 


| 
IC 


/ L— 
—UOAJUe- XU AD e eR) AAA) EK 


"d — 
RAP UNS m ANELENDE e AR m NER 


/ / — 
———— X —u 
/ —/ / i, 
—)— D) —X.———uWxjaX— 
- / 
5. a Iranian. fene 


/ ata / — 
—— NM EN 


Zo. «. 
Q; u£v mTÓÀct, 6) OgcovpovAs, qoe, 0L yovGoau- 


TÜZOV 
ig Óígoov Moiwav ipeavov zAvtG qOQuiyy. Gvvav- 
TÓUEVOL, 


e 
óluq ztciÓe(ovg érüÉevov ucAiyéoveg Duvove, 5 
e 4 
Ogrig iov xeA0g &iysv "Aqpoó(rag 
» 1 
9 rUÜgOrov urvcorsQev GÓ(6rcv OmzoQcv. 


e 
v. l. 060: xo. 





Isthm. II. v. 1l. Pro 9060; Schmidius metri causa o, firma- 
tum Scholiis ad Aristoph. Pac. 696. [Pro górsg lemma Scholio- 
rum male gvvr:c. SCH.] 


ISTHMIA II. 2H 
n "Avi. o. 
& Mois y&Q oU quiozegüne zo TÓv wv ov» 
&pycrig * 10 
oU0 éréoverro ylvdc usag9óyyov zorl Ttg- 
Viyóo«s 

doyvoob&6c«t zQO0goza ucAkczOqovot dota. 

vOv Ó' égpígr r0 rGoys(ov qvAdÉet 15 


10 ogw cAc?(tag 00r. &yyiote Doivov, 
'Ez. «. 
Xonucre, youuev drv5o, Og qa zredvov cuc 
Augg zc qAGV. 
icol yào óv 6oqóe, ovx dyrOT ctíÓo 
Jo?uíev (zz000 vízav, 20 
r&v. Eevozoárev Iloosócov. ózéGcug, 
15 4ooíov evro Oreqtvouc xóuc 
aíuzev évcOsGoUcL GtAUrar, 
Zr. p. 
ev águevo? CrOoc yeoaíoov, "dxocyavtivov qog. 25 
EA V. uslíg8oyyot — v. 10, ógu« tág aÀnO. «yy. Q.:.— v. 11. 
9' Zuc — v. 15. xóuav 





.w- 6. [no ror n. Scholl. Ven. Aristoph. Pac. roz' v. SCH.] 
|... X. 4. ushiip9óoyyov Boeckhius reposuit cum Heynio et 
Hermanmo pro vulgato usq S oyyoi. [In Scholiis Aristoph. Ec. 
ea vox excidit. ' SCH.]. 
v. 9, v6 addidit Heynius. [Et habuerunt Scholia. SCt.] 
v. 10. |Codices ózu' dio9tíeg Kyyicre Beivor, laborante me- 
Hermannus óàóv excidisse coniecit, quod recepit Boeckhius. 
(Velieuta ógue rájc cxÀn9síeg ex sola Romana fluxit. Cum pal- 
Mes emendatione Hermanni compara Pyth. III, 105. De 2«u« 
a Boeckhio versu seq. reposito vide quae dixit Nott. Critt. ad 
OI. T 11. 12. SCH.] 
. 12. [Scholia : Eviot TÓ &yvora ,"9oz«gobivorvrsg 07 
xazà. ;Gvvalotgi;v Mxovovcuy dvri TOU 0UX gyvort &síÓ o, 
VM éni CUTOV TOU vuxnqógov xal Ts Is9ypixf;c Qo6L víxyg ÀAÉ- 
gfuv.eUrüv: oU zs0i cyvgrOV, q7oív, &óc. Pro dativo pugnat 
Kayserus p. 90. .SCH.] T 
v. 13. [Tres libri To9u/o:c. Male. SCH.] 
-55gV« 19.7 Veterés libri uno consensu xoguc;, h. e. xóuo, quod 
reduxit Boeckhius pro xcuev. [Dativum fortasse Scholia quoque 
entur: «mó Kogiw9 exa &vrQ esiívov:. GréqüvOv cUrOV rGig 
duis Eric iva z.woEGyETO. $CH.] 
v. Omnes libri cvósic9ot, sed cvoósicgwi a Schmidio 
emendatum retinuit Boeckhius, quum in antitheticis soluta arsis sit. 
Pind. Carm. Sect. I. 16 


242 IZOMIONIKAI B. 


iv Koíoe X ego eri dió "4xóAÀov viv ztóQE 


T cy ete 
xcà 1ó9u* zAcweig 0. EotyUeidv yeoíreGow doagog 
90 vcig AurcQcio iv "AO&veig, oUx tuéug 30 


óvoióiqoov ysiQc zAeííTa010 qoróg, 
"Avs. p. 


* T , JJ M - 295 € , OB 
v&v lVuxóueyog xev& xot90v vetu czG6cig &vietg. 
Ovrt xcl xéQvxtg cov dGvéyvov, Gz0vóog0Qot 
Koovíóc 35 
Zxqvóg Aion , mo Óvvtg 0D tL quAó&evov &oyov* 
95 &Óvavóo TÉ viv dózátovro qovc 
qovGéug iy yoivecw. zwvóvve IN(xag 


Es. p. 
ycicv dv& GOqerígav, vàv y) xaAcotGtw "'OXvustiov 
Zóg 40 


&AGog: tv cUevérotg Aivuoióduov 
acidcc év riucic fug ev. 
30 d y00. 0Ux dyvorreg vuiv évri Óóuor 
otre zoucor, o OgacoU[ovA, igevàv, 45 
obre utAuxóÓuTOYr coib&v. 


Zo. J-. 

0U y&à z'&yoc, ovt TQ0Gtvtie & «£Acvirog yiyvevea, 

&i vig £U00Éov £g dvÓoOv Gyov rug "E2uxeovi- 
óc. : 50 

35 uexo& Óioxij6eig dxorcioacius v06009, 060v Ógy&v 


v. 1&- uv. — v. 22. vou «zx. — v. 93. dv£yvov. — v. 96. ma- 
tvOvra — v. 35. dxovrícotpuL 


v. 19. Addidit à' ante 'Eoez9::0ív Heynius, [quod agnoscere 
Par. € videtur. SCH.] 

v. 22. Scriptum viiu. dmáceig & Boeckhio de sententia 
Hermanni pro vulgari vou izécoi:g, in quo perperam eliditur 
iube longum. 

23. [Legebatur cv£yvov. Vide ad Pyth. IX, 79. et nunc 
MEA de Dial. Dor. p. 317. SCH] 

v. 26. [Editionum veterum scripturam yovo£foig cam Scholiis 
et Med. B removit Schmidius. De forma zu.rvóvr« vide Boe- 
ckhium Nott. Critt. Nem. V, 42. SCH.] 

v. 89. [vxovrícoo:u: Boeckhius ex libris. SCH.] 


ISTHMIA II. 243 
"ewoxoirQo vazio dvÜgcurOP yAvxtiaw 
foyev. cióoiog uiv wv doroig ÓtuA&v, 
" "Avr. y. 
izzoroogíeg ve vouitav £v Ieve2Advav vóuo* — 55 
x«l Q:ov Óciveg Toogémrvxro zGGg* ovÓÉ mOTt 


Éevíav 
40 ovgog &uzvevGcig vaíoTuA ior(ov duqi vocme- 
&av 60 


CAM imíoe motTb uiv Pow Qepslcig, 
£v ó& yuucvi mTÀAÉOv IVt(Aov m90g cxtg. 
"Ea. y. 
, e M ^ , , , 
ui vvv, Or. qVovegol QvearOv qoéveg cuguxot- 
uavret AmíÓsg, 
pujv doevév mot Otycvo) zerQOCv, 65 
45 unói rovgÓ vuvovg: imt vow 
E] , ? ^ , , 
oUx £uwviGovreg «UrODg toycóocucv. 
^" v , 351 ^ e 
veDra, lVuxcourT, careo, Orcv 
- 1 , E » 
Éivov iuóv q0ciov &A)gg. 


v. 46. s/oyacoqunv 





v. 98, [Schmidius xouí£ov. SCH.] 

v. 89. [ésvíav Stephanus ex Scholiis et Med. B. Reliqui 
ésvíoig.. SCH.] 

v. 42. [Plurimi libri cxrcóv. Rom. cum Scholiis cxrcg. 
Scholia: Tà Nezílov moóg «vyàg / dxr&g riwwig uiv ràg rO0 
Neílov óvcste, rivig Ó£, 0r. &mO avaroldv r óvoig owroU yívs- 
tc. Quae dittographia monstrare videtur fuisse qui d yg le- 
gerent. SCH.] 





16 * 


244 IEZOMIONIKAI I"'.[I'. A. 


IEOMIONIKALI I". [I". A'] 
MEAIZZZEZO, OHBAIXU 


II AI'K PAT I £y». 


Strophae. 


/ à m), 
—u—U|0—u—oO—u———u-o 
/ / 2 
—U)———uwvu—wuu-—ou-—wu- 
PV OU UM —u- UT 
ADS NOR NETS 
/ / E 
5 45. — 2 4ESOOIBD PU M UO MS 
/ / 
—U———u-—-—u-—uo 
Epodi 
E NJ UA ce ALES 
—U—uwuy—QOo 
, - ^ 
—-o-o-o- 
/ — 
——Uu—oc-—o— 
- / "-— Á » / - 
Di— AU Zu uU —- Mui eU SU SX 
/ / — / / / — LE T9] 
CLS»LVANAT MANT nom a Mm Em er Ra er Dae 


ZXrg. &. Il. 
E; tig GvÓQOV éUrorpíeue j 60v evoó£oig G8 Aotg 
1] 69év&t aÀovrov xcTéyew qoeotw elevij xógov, 
&ÍLog tUAoy(cig dóvOv ueuiyUon. hu 
Zt), usydAa, Ó dgerol Qveroig Exovrou 


v. 2. gotciv 





Isthm. HI. [Carmen tertium inde ab editione Romana per- 
peram in duo carmina divisum erat. Unum esse alii suspicati 
erant, Hermannus et Boeckhius demonstraverunt. Nec veteres 
vn huic sententiae adversari docuit Boeckhius. SCH.] 

[yoccív libri omnes, de qua forma nunc videndus 
Alisits de Dial. Dor. p. 118. Versu 93. utuíy9o: legebatur. Cor- 
rexi accentum et h. l. et reliquis. Idem fecit Bergkius. Quan- 
quam vide Lobeckii dubitationes Parall. II. p. 414. SCH.] 


ISTHMIA III. [HI IV.] - 245 


5 £& Gé£Üsv- Cos 0E ucooov 0ABog ozi£ou£vov, TA«- 
yicig Ó& qoéveooiw 
ovy OuOg T&rr« yoóvov Qc6AAov OA. 10 


"Avr. «f. 
&UxAéOv Ó' £oyow zoo yoij u&v vuvijoct 1óv £6A0v, 
4o 0t «coucforv cyerveig y«o(veGOtv. BováGou. 
&or. Ó& xol O9 &0Acov. MeA(o6O 15 

10 uoiQe 790g &EUqoGUrar rQévot yÀvxeler 
ivog, &v BG GetGuv Io?uoD Otfauévo Grequtvove, 
vG Ót zoe Acovtog 

&v BeQvorégvov v&ze zágvíe Oijav 20 


ixzx00gouíc xocréov. drógov 0 doevàv —— "Em. «. 
GUuqvrov OU xcrtAÉyyet. 
15 ióre u&v KAsoviuov 

Oófav m«Acukv CoucGw * 95 

zeli uoroóUe zofOoxióetGw GUrvouot zAovvov Óié- 
OrtiyOV TéTQCOQUuÉV TÓvOIG. 

cic e vvAwóou£retg éu£geag (AA AAT ÉALoÉEv: 
&rQoTOL ys u&v zciüeg Uecv. 30 


Zio. p. IV. 
foc uov Qv fxctt uvolc TOv xlAevitog 
20 o MéA66, eUueyavay j&o tqaveg "Iovutoug 
dueréoeg dosvüg Vuvo Ow»se- 5 
ciGt — SéAMovtsg ael 


v. B. Xagírsoo. — v. 9. &cBicv — v. 17. Aoflüaxíóotc, et i£- 
Grigov 


v. 13. [Ultimos duos epodorum versus Hermannus Opuscec. 
VIL. p. 183 seqq. ex duobus constare censet, incisionum accurata 
- observatione motus. Quae in tanta poetae constantia sicubi:lae- 
sae inveniantur, id fere metrorum correctoribus tribuendum esse. 
"- igitur dispescit : : 
xoi uergó9e 4afücwióoict 
 GUvvopot mlovrov OifGrtigov térQeODiAV 7tÜVOLG* 
idv ài xviivdon? yeu 
n uf ocus. 4AÀ dAilor £a A aérv. &rooroí yt uàv zoij0se Orc. 
- Et sic in reliquis, sed non sine violentioribus mutationibus, de qui- 
bus vide ad v. 71. 72. 89. 90. — Idem Hermannus Qicozeigov 
scripsit pro insolenti illo ó:£oz:gov. SCH.] 


246 IZOMIONIKAI I". (I". 4] 


G)v Oeo QOvoróv Owoyovrot vÓ piov TíÀog. GAÀ- 
Aor Ó' &AAoiog ov9og 
cívr&g &vÜoo ovg émolooov £&cva. 


"Avr. p. 
25 vol uiv àv Oijowct ruicevreg doy&tv A£yovrat 
moÓÉevoí v' éuquavióvov ueAcósvvüg v Ooqevol 
vDoiog* 006c Ó im dvÜgdmTove Gqvot 15 
ucorUQue qUuuévov Cor rt qorOv 
&xAérov ÓO0fag, &x6evoov xevà müv vÉAog" dvo- 
Qécug Ó' £Oycroiouw 
30 oixoÜsv GrcAcwuv GCmzrovO" "HocxAsteug. 20 


xci uqukémw uoxgoríouv G6z:U0&w doerév. "Em. p. 
ixTorQÓqoi v £yévovvo, 
, P EP/4 [u4 

qeAxéo v 4Aosi «Óov. 

? ? € , A ^ z 

GA &u£oc y&o &v qu& 95 

35 roeytie vigi z0A£uoio ve66ctoor tvóodv ZoijucGev 

uezcage &OT(eV * 

vóvó «v uzzá yettéouov TOUXLAGV uxor Cógov y9àv 
cre qoot Cr) oev ó0001g 32 


dro. y. 
óciuóvov QovAcig. Ó wwqujo Ót yüg Oyyuoróv 
QUzécV 
xol yéqvoev zovróe z900 Kogívüov veyécv, 35 
TÓvÓs zoQOv yeveG Qavuaoróv Duvov 


v. 36. &r& qowixioicww Gv9ncov 





v. 28. [r6ó omissum in quatuor libris. An f:orov r£Aog scri- 
bendum? Id mihi vel propterea probabile est, quod nusquam 
rélog apud Pindarum cum articulo coniunctum vidi. SCH.] 

v. 46. ors poivixéoiciv Boeckhius recepit e libris pro 
&r& qowixioiiw. 'Tum omnes libri habent dvfroc, sensu ef metro 
laborante. Boeckhius cum Pauwio probavit &v$nccv intellecto 
nomine £ozío, recte. — Contra Hermannus fornxev coniecit , quum 
Scholiastes scribat: »óv ài xogmso Éx ytuucOvog Eoo xl iquuus» 
avs. Sed Scholiastes quum verbum non videret, supplevit de 
suo. [Ibidem zo:xíAov Hermannus, mire goivícv Kayserus. Pau- 
wii. correctionem &v9noev. firmat "Chrysippus in Scholiis: gsz 
ixsívQv vhv drvyiav xol rO0v ytipvo T v9ncav. SCH.] 


* ISTHMIA III, (H1. 1V.] 241 


40 &x Aeyfov é»&ys quer maAoiwtv 
sUxAéov foyom: iv Dzvo yo míótv: GÀX dr&y&- 
Qouéve yore Acum, 40 
e , ^ e LU » 
Eocogqo0gog Vjexrog Og GOrQoig &v CAAOLg 


, 

Avr. y. 
e , a. 13 - et , - 
& TE XV yovvoio AUavàv Que xegvécióe vixGv 
i T Adgaórt(ot d£UAOig Xuxvovog cTc6tv 45 


45 voitüe rÀv rÓv iÓvrov qUAA cor. 
ovÓR z«vayvoíov f£vvàv dzdyov 
xcuzvDAov 0íqoor, I«veAA&veoot Ó' égiCÓuevot a- 
Tv ycigor (mao. 50 
TOv dGaT&uQürov y&g CyvoO6tOi Gio. 


Des , 
&orw 0^ cqirac rUyag xcl ucgrcuévov, Ez. y. 
, ^ , 
90 zoiv réAlog &xQov ixíoUcui: 
- iJ * - ^ 
TOV TE y&Q xci vOv OiOoi* 55 
M , , , - , 
x«i xot660v drvÓoov ytgoorov 
N » 
&ogaAEe rÉyve xeteuuiQibeto. (ór& uc&v Aievrog &À- 
atv qotviov , TV ove 
£p vvxti vcuOv 69i qeoyiro. uoti Dre TGL- 
m "EAAvov, 060L Tocgavó' &av. 


2o. ó. 
&AA " Ounoóg rot veríexev OU ivügoltov, 0g eUroD 
züG«v ógQcGcig dortGv xc«r& ocOov &qgeGev — 65 
Oeozt0(ov £Téov Aowroig cé) vuv. 


[À1] 
e 


v. 49. "4ogqópgog — v. 43. x siv yovvolg — v. 9l. róvós yào 
0100i rílog — v. 53. £cqo11s 


v. 42. [Legebatur "Aosqpógos, quod Boeckhius tuebatur, ut 
trisyllabum esset, tanquam Jevélec; cf. de Crisi S. 32. p. 95. 
Quod reposui praestant Scholia et duo libri. Nam quod id Atti- 
cum dicit Boeckhius pariter atque 4:96, secus est. lam Home- 
rus lMiad. 9, 226. &ecpóooc, ut Pindarus eo uti suo iure potue- 
rit. Et Hermannus Opusce. VII. p. 112. desqoog aeque igno- 
tum Graecis esse atque rj $qóooc recte observavit. SCH.) 

wv. 43. Boeckhius x€». Libri x £v, xtv, w' jv, wrv, xrv. 
[Bergkius xeí coniicit. SCH.] 

v. 91. Vulgo róvàs yóo 0:80i rí£log. Emendavit Boeckhius 
e libris cum Hermanno. ldem mox pro £ogoAie vidit aoristum 
requiri, quem praebent duo libri. 


248 IZOMIONIKAI I". (I". A'.] 


TOUTO y&g cÜcverorv qovásv fom. 
sj rig &D eÜmm Ti, xcl müyxeomov tmi y9Óve xci 
0i avrov Dioxev 70 
60 £oyu&rov. cxrlg.«cAov Cofsorog cis. 


? 
Avr. ó. 
Tooqoóvov MoiwGv TiWoruev, xavorv Ceu mvo- 
gogoórov MoiwGr TÜjouev, xdvov Gui svo 
60v vuvrov 
xci MeA(o0Q, meyxoer(ov oreqtvou! éxé&iov, | 15 
2 yu T*À 6 t 9) X) 3.22 
foret Ttàeowid. TÓ2ue y6Q tixog 
Vvuov £oiporuevdrv Quoc AtOvTOV 
65 £v móvo* uQuv Ó' dAdaQE, «ievoD & v dvamuva- 
, f—t x 
pEve ooupov ioyat. 80 
^N - , - 
4oy à müv foÓorvre uevodoGo. vórv £y0góv. 


o? y&Q qUow Qaguovelav. fAcyev: '"Emx. ó. 

GÀ Orotog uiv i0foUou, 85 

Gvuztocv Ó dcxu& Qogug. 

TO xeívou zóv "Avra(ov ÓÓuovg 

OnB&v dzó KeOucidv uoogev Qocyse, vvyiv Ó 
&xcuzTOg, zQogmTeAe(ouv 129" vro 90 

v&v tvgogógov Zlipiav, xocvtoig 0qoa &vov vaóv 
IIooscovog éoéqorvoa 6y£tot, 


v. 64. Qioóv — v. 66. £oÓovr' euavoOsoi — v. 69. e/yu& — 
v. 71. Kaóuniav 


v. 63 seqq. . Libri zoAuc y&o £/xóg 9vuov. doifosuerüv Onoàv 
Asóvrov ív móvo. Scholia bene 95od, quod probat Hermannus, 
in ceteris nihil mutans.  Boeckhius autem z/xov scripsit de sen- 
tentia A. Meinekii in Programmate Scholastico Regiomont. ann. 
1818., [quae scriptura commendatur lectione editionis Rom.  sZ- 
xov. SCH.] 'Thierschius denique roAuáv yàg tiócg coniecit Act. 
Philol. Mon. T. II. fasc. Il. p. 283. Ego cur retineam &£/xoe, 
expositum yide in Commentario. 

v. 66. [De forma uevooco: vide Boeckhium ad Pyth. XI, 
18. SCH.]- 

v. 69. Vulgo e/yu&. Emendavit Pauwius. 

v. 41. [Hermannus l. c. p. 1343. vulgatam scripturam dicit 
ceferarum epodorum comparatione suspectam fieri nec nihil ad 
eam suspicionem augendam addi eo, quod in libris Kou tav, 
Kaoüusuocv, KoaOusidv, in uno denique uoogpzs legatur, Quare 


ISTHMIA III [II IV] - 249 


LI 


Mu. &. 
viog "AAxwvag: Og OvAvumóvÓ Pe, yeíeg re 
zGag 95 


zcl BobvxoQuvov zoAi4g &AOg ifevoov 9éveg, 
75 vevuA(cGt ve z00ÜuOv. CutQocug. 
vOv Ói m«Q Aiyióyo xéAorov OADov 
duqémror vet, vev(uava ve TQ0g cÜarérov qí- 
Aog, "Hjev v Omví&, 100 
qovoéov oixov &vecb xci yeuoog "Hoag. 


"Avv. &. 105 
TQ uiv jAAexroürv  vz:QÜtv cite mo0gGovrorrteg 
&Grol 
80 zeli veóOuere Orsqavouere Doucv e«vfousv 
&uzvoe yoAxocQüv Óxvo) ÜcvOvTOV, 
vovg Meycoc tíxe oi Kosorvrlg viovg: 
roiGtv £v ÓvGucioww «Uy&v qAoS tvereALouéve Gvv- 
tyig Terrvyits 110 
ciüéoc xmiGGyr, Aaxr(poQ0€ zoTXVQ, 


35 ? , - 
85 xol ÓrUvsgov cueg éveiov régw d£DAov "Ez. &. 115 
ytyvevet , ioyvog £oyov. 
&yUc AevzoUdg xác 


v. 82 réxtv ci Kotovrig 
haec putat Pindarica esse: O7góv &zo udxst uoopüg Mv fjga- 
q»e x:à. SCH.] 

v. 432. [Hermannus l. c. v«óv llocsiüàvog 6g éofmzrovra 
c;£90.. Formam éoízro germanam praestat Pyth. IV, 249. 
SCH. 

3 82. Libri Kosovríc. Mutavit Schmidius metri causa. 

w 84. [xvicivri libri cum Scholiis. — Alteram scripturam 
Boeckhius petiit e Plutarchi Morall. p. 939. A. Credo, quod Ol. 
VII, 80. (ubi Pal. C xvicszcco) et Nem. XI, 7. libri in duplicato 
sigma conspirare videbantur. Quanquam altera scribendi ratio 
praestabilior videtur. Cf. Dindorf. ad Aristoph. Pac. 1040. et qui 
grammaticorum veterum sententias composuit G. Hermannus ad 
Eurip. Alcest. 1161., ex quibus disertum exstat testimonium He- 
rodiani simplici sigma ex analogia patrocinati — Igitur illis quo- 
que locis reductum oportebat. SCH.] 

ER 


250 IEOMIONIKAI I". [I". A'.] 


uUgroig 00 drjo ÓurAóav 
víz&v &veqüvoro zc(Óov ve TrQírcv T9Ó60Utv, xv- 
Begvevijoog ole oóroóqov 190 
90 yrouc zezi0 ov T0Av[ov20. 6v 'Og6éc ó£ vw zo- 
téfoucu, reomvav imordtov jcow. 


v. 89. zaíÀov rjv rQirav — v. 90. zoAvfovio et xcouatouot 
et dzooratov 
v. 89. [Duo libri rs ante roí/rov ignorant, ceteri zzv habent; 
s olim Hermannus. Idem nunc l. c. p. 123. xoí flagitat, quum 
alias non dubitassent — dubitaverunt enim — veteres gramma- 
tici, utrum unam inter pueros an duas Melissus adeptus esset 
"itane SCH.] 

. 90. [Hermannus p . 134. Scholiastes: zi90utvog 75 ToU 
Ms yvoumg. Crodip ego hic quoque (ut Pyth. III, 28., 
ubi vide notata) zszi90v a metricis esse profectum, quum zs- 
zoi19 cz, interpretatio grammatici, pro genuino zícvvogc esset in 
ordinem recepta. Simile quid accidisse videtur etiam in verbis, 
quae sequuntur. Nam quod in libris est zoiv(ovio, quasi si 
genitivus esset, nescio an id sit ex zolvpovA o natum, adscripto 
ab interprete isto o. Sententia pariter ac metra optime proce- 
dunt verbis ad hunc modum correctis: xv(eoverzoos oicxo6roó0- 
gov I'vouc zíovvog: molvfovi "Oeste, cv col óc viv xou d£o- 
uoi, TtozVvüv dmoGrOtov aom. Futurum xeugcfouor omnino 
reponendum, habuitque Scholiastes." In eo secutus sum virum 
ingeniosissimum: quod dmrográóov praetulit, ne quis imitetur, li- 
hr cum Scholiis éz:crcfov tuentur; una Romana illud habet. 

CH.] 





ISTHMIA IV. [V.] 251 


1EOMIONIKAIL X. [E'] 
$YAAKIAA, AICFINHTH. 


IRAT OKIPAMT IPEA 


Strophae. 


/ T7 
—————wuUwuwu—wuu—uo 


/ 
Uu -— wu 


/ 7 

5 — he4Rood dedafrciidinniadkcn dr 
LT. / / / / / — 
MAU AU m — Uo — aU ——— XU ——y———A —iu 


Epodi 


/ , — 
— Qn E NND m NONE 


J / / 
/ / 
, 

TOUS. Jy» 

, / / 

OE / 

VAM -——uUyuUy—wuwuy—— 

yh. - / 
JZo—-o-coo-—uwutM 
; d / 
—Uwu—wuU—wuu—-——wuy-— 


/ / -— 
—Uu—wuwv—-—-—wu—u 


Mio "Altov zoAvovvus Oso, 2Zxo. «. 
Go y fuer xc usyaoUevr vóuiGav 
yovcóv GrÜocmOL ztQu)Oi0P  CAAOV * 
xci y&o ioifóutvat 
5 vütg iv móvro xci iv &ouecw (aO E 
ÓiC, rev, D veooc, riu&v c)zvOuéároig & cuiAcuót 
OQuvucoTol TÉALOVTOA: 


tv Y' dyoviog cé0Xowi zoÜuróv "vs. «. 
xAtog txgeftv, Ovww' dügOou Oréqavot 10 


252 IZOMIONIKAI Z'. [E') 


, 
1£901 vixcoevv Gvéónocv tüttgev 
10 7 Te vrüTt zo00ír. 
zotiveret 0. Axe óc Ócíuoveg crvógov. 
óVo 0L ro CoGg &orov uobve mouwetvovri vÓv 
^. Ll — 1 »^; - 
&Ammu(070v evevÜüt ovv OADo, 15 


: : . ? 
& Tig &U TC6y0v Aóyov éG6àóv &xovog. Em. «. 
^ , ^ e t , 2 
uy ucreve Zeug ysvéoUow z&vv yg, 
P4 , Ri. ESCLE - 
15 & 6s vovrOv uoig éqizoio xcAov. 
Q)vor& Qveroiot TQ£T&. cmd 
P] - Y f^ , ? 
riv à £v lo0uo ÓurAóc QéAAow0 dtr, 
QvAex(ón, xrirct, INeuéc Ót xci cuqoiv, 
, , d ^ EL. T. , 
llvüéc ve zceyzootiov. vO Ó £uov 
? » , - /i ei , " ^ I 
20 ovz «vto Aicxió&v xécQ vurov ytvtvcL 25 
' La ^ 
6Dv Xdgwow Ó' f£uoAov /éumovog vioig 


? » , 
TívÓ £g tÜvouov mOAw. ti Ób vívoazvow — 2o. D. 
VPeoÓóror foyov xéAtvÜov &v zeQ«gcr, 
' , , 1 , T eec ? - 
ui qUOove zóuzov TOV £0vzOT cioi0€ . 30 
95 sigviusv &vrl. TÓvov. 
xci yàg xoocor dycQol z0AcuGTGl 
, 
A0yov &néod var, zAtovrot Ó ev vt qoguíyyeoGw 
£v avÀOv rt TGuqorvoig OuozAcig 35 


gvotorv z9óvov* ueAérav Ó Goquorcig "Avs. p. 


v. 13. &zovg. 


Isthm. IV. v. 11. [8:& Oeíuova Rom., ix ócíugovog Hey- 
nius. Sed Scholia cum libris vulgatae patrocinantur. Quanquam 
haud absurde ài Ócíuove qcràv scriberetur. SCH.] 

v. l3. d»ov7z sola Romana. Codices d xov. 

v. 16. [Vide ad v. 58. SCH.] 

v. 23. [i«£oóemvoav Schmidius cum Scholiis et Med. B. Re- 
liqui. Hadgiawos, quod nec metro aeque satisfacit et formam offert 
non usitatam. SCH.] 

v. 99. [IIoivàrvxtvs Hermannus. Libri IToAvótvxcoc. SCH.] 

Nw. 96. [/-oo90v cnóurvor scripsit Bergkius, qui formam 
tcróusvo: ubique expunxit. Sed confer Buttmann. Gr. ampl. lH. 
p. 133. ibique Lobeck. et ad Scholl. Odyss. X, 324., ubi ad da- 
mnandas formas £oz£o9ei tozóusvog pronior tamen fuit. SCH ] 

v. 94. [Vide ad v. 58. SCH.| 

v. 42. Kaíxov prima longa ferendum Boeckhius censet ut 


ISTHMIA IV. [V.] 258 


-Vhióg fxetu mo0cBoAov GipiGÓuevot 

30 £v uiv. 4ivoAóv Vvoíct0w qaevvoig 

Oivetóot xgeregoí, 

iy ót Onipeac iT060agG 104«oc 40 

yégeg Eyet, JIsoosvg à à "oytt, Kd6rogog. à' ci- 
- quà IloAvóebzevg v iv. Evgora occügoig. 


dAÀ iv Oivove utyeliroosg Ooyol 'Ex. p. 
35 AiaxobD zeí(ócv rt* vol xci 60v ü&yotg 45 
Óig zOAt Tookav aQc0ov toa óuevot 
Hocxiiji TQ0TtQOl, 
xci GUv "rgtócig. ZÀc vOv uow ztÓO8ev-. 
Aye, víveg Konvov, víveg "Exrooc zéqwvov, 
40 xci orgéáreoyorv AiDiózxov qpopov (160 
Méuvove yoAxodgev: víg &Q. i6A0v. TüjAeqov 
ToO6sv ig Óogl IKcixov. mag". 0y0cug. 


voit Alywav z90q£ost 6róue mroev  Erg.y. 56 
ÓLczTQETÉX váGov' rtvé(yL6TcL -ÓE ztaÀCU 
45 moy DiyLeic dotrcig avopotveaw. 
coi sT0AA€ uiv: dotiemG 
yÀd664 oL roSe uot E Tol uelvav. 
xsAdpUGcu* xot vOv £v ^ Aog uegvvguióot xev zÓÀ4g 
... Alavrog óo9o9 «ioc voUrctG 60 


Juil ob. à 
X. 33. IIoivüsUxsóg v  — v. 48. usiaÓroi' 


in peregrino nomine, quemadmodum I'«ós/oe modo longam modo 
brevem primam habeat. Hermannus tamen ,Mveíaig a poeta pro- 
fectum, suspicatur, h. e. ad Mysi amnis ripas, quod expulsum 
fucrit annotationibus interpretum. [Tzetzes Crameri . Ann. Oxx. 
HI. p. 319, 7. apponit sic scripta: r/c yao ic1óv TrÀsqov roOG6aL 
óoot Koíxov zco 0j9eig. Boeckhii excusatio vulgatae non sa- 
tisfecit. neque Hermarino neque Bergkio. Quorum ille aut. à 
3ogi TQGGt zoo óy9oioiv. Kotxov aut TOGGtv EO] ooi Mvoetts 
zoo óy9 cuc ; hic vero roó6s Koíxov &à óovost zog óy9w«ig in- 
suavius coniecit. Et forma óovos, nec Pindarica nec Graeca, 
opinor. Solum ó396oc: usitatum fuisse putem, de qua forma prae- 
ter reliquos videndus Bergkius in Anacr. p. 142. Ipse tentabam: 
TQÀGsv tQ Oó0tf. dug 619 cis Kaíxov. SCH.] 
" "44. [De forma zzrsí(y.ra. vide ad Pyth. VI, 9. SCH.] 
v. 48. [Libri xsieóz6o:, pro quo quod Boeckhius xsied£zuv 
rescripsit vel dialecti nomine refelli videtur; v. Ahrens Mus. 


254 IZOMIONIKAI Z'. [E] 


iv moAvq909o 2ZeAwulg Zfióg oupoo "Avr. y. 
50 dvagtduav cvógóv yoAeccevrt qàvo. 
GA Ouog aeu xevapoeye owe 65 
ZevUg s TE XOb Té VÉULEL, 
ZeUg 0 zvtOv xÜgiog. £v ó' igerewó 
u£Aw xol vowÓs viue xeAAEvUxOV «ou Gyem- 
Covri. ueováoUo Tig toÓov 70 


55 dug! á£0Aoi0w yeveav. KAsovízov 'Em. y. 
&xucd'Ov* obrov vevÜqAGTOL uexoóg 
uóy8og &GvÓoOv: oUÓ OzóGc. Óemvot, 
&zíóov £x mw. - 
eivéo xci llvüéav £v yvwoOducug 75 
60 dvAexíóc TÀcyüv óoóuov sUPvwzognoat 
4£06Í , ifiov vóg dvrizeAor. 
Aduové oí Grégevov, qéos Ó eUucAlov utroav, 
xol zrtQOevva véov GUuzsüov Vuvov. 80 


v. 59. r&0s «ul rà — v. 51. Óuzvot £Aziócv, £xvi6 .— v. 61. 
41:001 ÓrfiOv, : 


Rhen. 1842. p. 459. Recepi elegantissimam  Bergkii coniectu- 
ram. SCH.] 
v. 90. Hermannus cvrcoí9uov [h. e. /cwoí9ucv] vult pro 
i í£$€u cv, aliter constituto metro; cf. Element. Doctr. Metr. 
65 
" v. 91. [Ald. Med. B xerzzfoeys. "Volueruntne xorcgoeys? 
Cf. supra dicta ad Ol. VI, 55. et Ahrentis disputationem de Dial. 
Dor. p. 118. SCH.]J 
v. 92. Vulgo rcós xoeL vc.  [Ald. zdÓs xoi ras. SCH.] 
Emendavit Boeckhius. 
v. 93. [Rectius post éizmídov comma sublatum pone dezd- 
vot retrahunt Heimsoethius et Kayserus. Quos secutus sum. SCH.] 
v. 98. Hermannus lectionem £xvi£ repositam vult, ut ver- 
sus trochaicus sit, unde v. 16. 9voroiciv scribit et v. 34. zodre« 
u£v coniicit pro ztoórtQOv. [Few Ald. £xvi& Rom. et sic Aristar- 
chus testibus Scholiis, qui simul óní, h. e. voce, legebat. In iis- 
dem Scholiis £xv.c' lectionis vestigium inest. SCH.] 


ISTHMIA V. [VI.] 255 


IZOMIONIKAI E. [«.] 
QYAAKIAA AITINHTH, 


HALTKPATIGAR. 


Stropha e. 
; / 
— — oM UU MV — 


/ 1 / 
—u—-co-co--—--u- 


, , / / 
————aX)———wuuUy—uUwU-uUuUy-——uy--— 


, -—/ 
—Uu-o-—cuouou—uu-c 


, , 
quern e o d a pa 
/ , / IT 
005 da vpn mir p p. ^ a 
KS — 
VAU MU ———U——wuuu-— 


/ / / 2 
————— AU —UU—-—-—wu-— 


/ / E: 

——U———Kuv—ud 
Epodi. 

/ , 
—J———KUU-uUu-— 

/ u13 ; 

/ , / 

/ / / £L A 

/ / / 
5 — o — — — oM MUN) — UV -— 

, 


, , , / , Rs 
—U——-—uu-uvu—--—u-cu-—-—auc 


Quo; dvógcv cg ore Gvumoo(ov . Erg. c. 
ÓrUrrgov zoqráoc Moiwacíov usAéov 


xigvauev Aiuzcvog £Dc0A0v ytveGg UzegQ, £v Ne- 
uéc uiv mooTov, €) Zeb, 5 


v. 9.wouarzom — v. 3. xigvdusv 





Isthm. V. v. 2. [De forma xozgrz7o« ab Hermanno contra 
librorum consensum reposita vide ad Ol. VI, 91. et Nem. IX, 49. 
Libri statim post Moictov. Correxit Heynius. SCH.] 


256 IEZOMIONIKAT E. [sg] 


Tiv Gorov OsÍeuevou Greqiétvov, 

5 vóv evrg loDuoD O:omórc 
IVyostósGot ve erri jzovve 'aelüov. ózAorárov 
dvAexióm vvuovrog. e Óó& vOlTOV 10 
GoT/QL zoQGatvovreg 'Ovuao Aiywev dra 
ozívÓsv. u&AqoUOyyotg doidais. 


10 & yéo vig GvÜgoxTQv Óczive Te yegelg — "Avv. c. 
2L TÓVO TQ GOL Peobudrovg dgerág, 15 
ovv TÉ Ol óoluov gurever oó&av &nijgerov £Gya- 

Ti&g 1n 7908 0Apov 
BéAAev  &yxvocev Qsóvuut0g iov. 
ToíeiGtv OQycig &UyetQL 20 

15 drriGcig Gi0av yiotg ve O£feGücu zoA[0v 
0 KAsovízov zig: iy Ó ab gorov 
Klo09 xcowvireg v€ zQogevvézO tOmtoU«L xÀv- 

TClG | 25 
Gv0gog qiAov Moí(gag égtrucig. 


vuue T. O 49vocoueror Aiexiba, "Em. c. 
20 rébuiór goL qeut Gag éorerov &uutev 
vívÓ émiort(;ovre váGov Ócwíuev tUAoyleig. 30 


. 4. viv, Gorov — v. 5. viv ovr év 1c9nó, 
v. &. Alyevay x 0T ü- 
. 9. ezévóswv — v. 19. écyazioig-— v. 90. tivo 


v. 4. [rív y &orov Pauwius. Delevi particulam suasu Ahrentis 
de Dial. Dor. p. 253., qui zív mensurae ancipitis f fnisse censet. SCH.] 

v. 5. Hermannus vjv «vrz scribit ,pro evr'év [v. lsthm. I, 
32. SCH.]; Boeckhius autem viv «vrtc, quum unus UM 
habeat o$9:c. [Vulgatam ob nudum ó:ozórc intolerabilem cor- 
rexerunt diverso. modo Hermannus et Boeckhius. Sed "Ic9:09 
libri omnes cum Scholiis. SCH.] 

v. 8. werceczivórivin duas voces divisit Boeckhius pro- 
pter metrum. [Eo tendit, Scholiasta: àvvera: uiv ovv r0)ro xci 
ovrO* xar Alywv av oz ivósiv. SCH.] 

v. 12. écgori&g e libris est pro £czerieig [consentiente 
Scholiasta. SCH.] 

v. 1X. [£use9e, Bergkius. Vide ad Isthm. 1V, 36... SCH.] 

. 20.. [Legebatur s/vor, forma non Pindarica. Correxi ; 
vide pese ad Paean. fr. 10, SCH.] didi 


ISTHMIA VY. [VI]: 25 


uvoíc, O0. foyov x«AOv vérumvO" ixoróuztÓow £v 
o GyeQQ xéAevüboL 
xci míocv lNe(Aoi0 zcyüv xci Óv "Txtofogfovg: 
ov0 £forv obro opagog obDre meA(yyAo600g 
: a0ALQ, 35 
25 &rng o) Ilyifog cis zàéog $oc0g, tÜ0ciuorog 
| yeupooD QtoOv, 


oUvÓ Gri Aievrog TeAcucvwtóc Zio. p. 
x«l mcrQÓGg* TOV ycAxoycQucv ig mOAtuov 
&ye GOv "TigvvO(oit z90q.9ova GUugeyov ég Tootar, 
Toco6t góyQov, - 40 
Zcousóovri&r vaio duzAcxiGv 
30 £v vevolv "ALzuveg réxog. 
ti4e 0E Ieoyeutav, géqvev 0£ 6vv zcívo Megósov 45 
£üvea xci vOv fovjórcv ovo& iGov 
Qàrociów t0gOv '"Axvor], 6grrígag Ó oU q&- 


L 6cTO 
4£oolv fcovqUOyyoo vevodg 50 
35 'HoexAtgg. GAX Aiexiónv xaAéov Avr. p. 


. ég zÀÓov xignos-z&vrov Ócwvuévor. 


.v4 95. dürn — v. 98. Toolav — v. 99. A«outüovríev Vaio 
auzAuxiíov — v. 31. Mtoózov T — v. 36. xdgvéc 





v. 25. Vulgo d?:. Hermannus &/::, quod Scholiastes ex- 
ponit xoroxovts. —— 

v. 29. [Legebatur Z«ousüovríoav (AcusSovríaov Schmidius, 
de quo vide Boeckhii Nott. Crit. Pyth. XII, 12.) 9zio cduzia- 
xíav. Quum autem Scholia circumloquantur: zv ro? 4«ou£óorv- 
TOS ducoriQv ydow, recte Kayserus p. 93. genitivos revocandos 
esse perspexit. SCH.] 

v. 9l. [r post Meoozov delevit Boeckhius de Crisi S. 6. 
p. 14. SCH.] . id; : I 

v. 96. £g mÀ6ov x«ovéc zmavrov Ócivvuécvov Heynius ex Cra- 
tandrinae xzjov£r, nullo libro addicente. Habent enim alii x7/ovcr, 
plerique vero zvo5cs, quod probat Boeckhius, recte, ut olim 
etiam Hermannus. Nunc idem in Dissert de Mens. rhythm. 

. 8. [Opuscc, Il. p. 111. SCH.] mavult: 444A. Aíexíóev xcàAé£or 
fg mzÀó0v xdovoct, Aeacidum ad erpeditionem. se vocare indica- 
bat, insuaviter, |. 

Pind. Carm. Sect. I. 117 


258 IZGMIONIKAI E. [g.] 


vÓv uv &v üwo) A£orvog Gr&vva xeAn6nro vexvagéctg 
ozovóciow obe 55 
uegreget yu Mugirovoviéóav, 
&vücwe Ó' «vUvQ qéorerog 
40 oivodóxov quádm ygvoo TEqpQucVUav "TeAegioiv, 


ó 0 dvereivetg oUgcvg 4eigeta ciyovg 60 
E de TOLODTÓV y üxog- Ei mov iuáv, Ó Zeb 
T TEQ, 


Ovug &éAov dg&v Cxovoag, 


vOv Ge, vOv sÜycig vx0 QtoctG(cuG 'Ex. p. 
45 A(oGoucw mci0« 9o«ovv & '"Eoioíag 65 
cvàgl voe, Éeivov cuir uoigíduov TEÀÉGOL * 
TOV uiv &obperov qv&v, ogozeQ vÓÓE oidne us 
vov TeQUTA Vat Ot 
Vquoóg, Ov zcuzQorov GQAcov xr&üvé mov £v IVe- 


uée 70 
Q9)vuóg Ó imécto. Ld &gc oi qeuévo méuiev 
tog 


50 doyóv olovóv uéyav cisvóv: d&Ósim Ó' £vÓov ww 
&xvióev. oie, 


eizé£v 1€ qomjocig ire udvrig cvijo Zip. y'. 15 

"EG6treí vow mcig Ov civtig, & "TeAcuow' 

xcL vw OQvvuyog qu«vévrog x£xAev. imowvuov sUQu- 
Diev | Alevva, Adv 


v. 49. y abest — v. 43. 9iAov — v. 48. cé8lov — v. 50. 
piv — v. 5l. gov&caig 


v 42. [y addidit Hermannus. Libri roio)róv Tt Émoc, t 
Ém0g, z0U tóv t izoc. Kayserus p. 93. rowo?rov Aóyov. SCH.] 
v. 44. [Plurimi libri 9sóztcíov, non Scholia. SCH.]: 

v. 44. [us vov Henr. Stephanus. Libri uíuvor. SCH.] 

v. 9l. [pmvdceig Heynius contra libros. SCH.] 

v. 99. x£xàirT omnes libri pro xéx1ev. [a Ph. Melanthone 
proposito. SCH.] 

v, 96. Vulgo àyroco9«.: [plures libri dyroec. SCH. ] Enien- 
darunt Mingarellus e£ Hermannus. Mox o additum ante Moio& 
ab Hermanno et Boeckhio [ex Med. B. SCH.] 

v. $9. za libri plerique. Malim zs. lImprobat xà etiam 


ISTHMIA V. [VI] 259 


f aóvoig Pumeylop "EvveAtov. 80 
55 ie ge ei ov eUrbze 
&ev. £uol ài tex Qov máGog dveyióa69" dera * 
dovAexióc y69 5A$ov, à Moicc, Teuíag 
Ilvüíc vs xoucov Ebv0vuérva vt. TOv "gytiov 
TQÓZOV 85 
elgijGereu m&vv. £v Boeyíoroig. 


, 


60 cocto ydo vizag da0 Tcyzgetíov Avz.. y. 
rotig &T  lo9u00, Tig Ü o d eUqALov IVeuéag, 
dyA«ol zeióég v& xl tLérocog * dv& Ó &yeyov &g 

qtog o(cv polocv Üurov, 90 
v&v "PaLlvytóüv Ó& zérQev Xeoívov — , 
&oOorri X GAALOTC ópóGo, 

65 rvóv ve Ouótíov óg0oGcvreg oixov révós zOAw 95 
VeoquAEM vcíow0t. déumov Ót ucAérav 
&oyowg ómátov "Hoiódov uáAe vuiG roD Log, 


vioio( T€ qoatov mocgcuwvel, 100 
Bvvór Gore xO00u0v i6 frog, 'Em. y. 


70 xc &£vov eUeoyeG(eig d yere, 
uéroc uiv yvouc Ówxov, uíroc Ói xcl xeréyov: 
7A1066« 0 ovz £o qotvov* qetig x£ vw dvógáow 


düAqveiów fuuev 105 
v. 53. wéxisu — v. 50. dom — v. 56. dyrsactgen — v. 97. à 
abest. — v. 59. zov x' — v. 62. udroorg. — v. 66. vaíovoi. — 


v. 79. &vào iv as9Amraici 


Hermannus in Dissert. de Particula &» libr. IL. c. 8. [zov x' Ro- 
mana. In meam coniecturam z&vr Bergkius quoque incidit, qui 
tamen záv edidit. SCH.] 

v. 62. Vulgo uroosc. Boeckhius edidit ucroog commen- 
dtu ab aliis. Est Euthymenes. 

v. 63. [9 eivyióó» Schmidius, quae forma pariter atque 
Volvyuwódv et "Wviloxidiv comparet in Scholiis. Codices vel 
Vaoivywüdv vel Vaiviaüüv. SCH.] 

v. 32. Vulgo &vào é£» ds:ÜAnraici». Emendarunt Heynius et 
Hermannus. 

1* 


260 IXOMIONIKAI E. [sg.] 


IVoÉ(ev mérocig iv. &AActg qeAxoÓduevv cxóvav. 
zí60 G6qs& ^íox«g &yvóv t000, TO c) viovo 
, - 


zógat 
75 yovoozén2ov MveuoGUveg dvérsav m«Q' svr&£- 
ow Kdaóuov zwUAcug. 110 


v. 79. golxoücuav 


v. 49. [yoAxoóücuov Heynius. Vide ad Nem. IX, 16. SCH.] 

v. 44. [Etym. M. p. 643, 21: Tov mícco ufAiovra 0 rs- 
quuxóg uj tiorno9cet qnoi: xoírot sUonrot zco& IImó&soo* IIoc 
ys 4dioxnc vócoo. Codex Paris. Crameri Aun. Par. III. p. 15, 
29: zíco ye 0nonc. SCH.] 


ISTHMIA VI. [VII.] 261 


IEOMIONIKAI «c. |Z.] 
ETPEWwIAAH., OHBAIQ, 


II 4 D&4KP' ACTIO. 





Strophae. 


, -— 
NX — UN —KuU—KuvU—uo 
-—. / 
-—uu—u-u-u--c-utM 
, -—- 


, » 
— —M NU — AU o— AU —au 


/ / dc 
Cdplz o9 Uc qwe wiPrpear de. Your s Roe P ER. dor ort M ra 
Epodi. 
2 , im) 


—J— X JAU-— V J——uU-— 


/ , — 
— À— ANE Nm UEALU e 


, 


, - , E , , v 
To. ev TQOog, € uixciuc Orjpe, 2o. v. 
- , 
xcÀcv émvuyooícv uere VvuOr TtOV 
&UqQareag; 1 0c q«AxoxoótOov TotrÓQov 
Zeucregog &r(x &UQvyaivav 
»" , "^ ^ , , 
9. &vr&Aeg 7hiovv6or, 1] y9v6o ueoovUxvtov víqovro 


Ocfeuéva rÓv q£ovavov Ov, 5 
óxór "uquroUvovog £v Qvoérgoig "Avr. &': 
6roUdg GAoyov uevrA(tv "HooxAstotg yoveig; 10 


"nm 


1] 0v d&uqi zvxvcig T&gsoíeo DovAci; 


Isthm. VE. vy. 8. Libri omnes 7 ór oggi Tsiotoíco mUxt- 
veis Bovieig. Kecepta lectio Heynio debetur et Pauwio, 


262 IZOMIONIKAI g. [Z.] 


r9 ? 


qj 0v dug  óAeov izzÓuqvw ; 
10 1| Zixagvà v ézeuevroAoyy&v ; 1] Ore «corsQcg A00a- 


órov i$ dAeA&g Cumtinbeag Ooqavóv 15 
uvoiov ivígov £g "Aoyog (xmv; "Ez. c. 


5 Zeo(0 &xowov dvi & óQ0Q 
foveOng ml Gqvoo 
U 2772 , 

ZAexusócioviav, £v Ó "AuvzAag 20 
15 Aiydóew o£0sv Exyovoi, uevrevuco. Ilvütoug; 

dAAG ToÀct yoQ 

rt , ? , N /4 

&UÓsL *&gig, cuvcuoreg Ó& Qoorot, 


Ó Ti ij Goqíag &cotov (xov Aw. (. 95 
xAvveig éméov óocioiw éif(xwvow Cvyév. 
Q0 xouaf Erurtv aÓvusAsi GDv vuvo 
xcl Zwosiudóe qígev ye "oUuot S 
víxav ztcyxoczíiov* 60£ve v. &xmayAog iOsiv ve uoQ- 
qag: &ye, v doer&v oUz cioyiov qvüg. 30 


? 
qAéyeret 0" tofooroUyowt  MotGcag, Avr. p. 
p N , 
peroot 9' Oucriug Ófücxs xowóv «Aog, 
95 ydAxcomig Q mÓruov uiv "Aoqg &uéev, 35 


viu& Ó. dyoVoloi Gvrízecn. 


v. 12. dvíw' 0999 — v. 90. Ens. &g' 

v. 12. [Libri ovrsx« 0096 vel oüv:x 0090. Correxit Hey- 
nius. Editio Cratandrina zvíx« invexerat, nempe ex interpreta- 
tione Scholiorum 6zse. SCH. 

d 16. [zeiviX uiv tvOti gíoig Scholia Homer. Il. E, 216. 
SCH. 

v. 20. £zsir£v emendavit Pauwius [v. ad Pyth. IV, 211. 
SCH.] atque offerunt meliores libri £xs:z' £v cum Scholiasta. Vulgo 
Ens ào. — Mox v. 22. Bothius o/cz/ov« coniecit, Thierschius 
eíGy(o, sed eloyvov neutrum agnoscit Scholiastes, [ovy zzrov ex- 
plicans. SCH.) 

v. 22. [Tres libri cum Scholiis uoop«:oo. SCH.] 

v. 24, Boeckhius zoó emendavit (ob metrum cum Schmi- 
dio. SCH.] Libri zoóc. 

v. 28. Vulgo Aoryóv Wuvvov contra metrum. Coniecit Her- 
mannus dcvrirívov, 'Fhierschius autem &vr« g£ocov in Actt. 
Philol. Mon. T. II. fasc. Il. p. 287., quum Scholiastes évevríov 
g£ocov habeat in explicatione loci. 


ISTHM!A VI [VIL] - 263 


ioco 10 Gegpig. Ogrig v vere veqéAe: q&Aatev 
eíuerog TQ0 qíA«g ara Cu VETGL, 40 


Aouyv &vve qiégav ivaviío OrgarQ, Em. p. 
d6TOv yevei u£pwror xAlog «UEow 

30 fóov v dzÓ xci V«vov. 
TU ÓÉ, 4fio0órow0 xoi, ueyorcv 
eivéov MeAéayoov, ceivíov Oi xci"Exroge ^ 45 
"Augutoyóv re, 
&UavO£ dmémvevoeg cAx(av 


.35 mgoucyov dv Ouiorv, fv" doiorot Zug. y. 
&Gyov zoA£uow vtixog éGycreug iAmÍOlv. 50 


&rAav Ót zív)og oU qucróv: dAAG vOv uot 

l'eiu&oyog tvü(ev Oxce60tv 

£x eui) vog. cie(Gouet qgaírav Gveqotvoiotv touóGcug. 
€ ? , ' ul « , " 
ó 0 dPavávor ur Q(9c60éro qUOrog ^55 


40 0 v. rtQTvOv iqusgov Óuoxov "vs. y. 
£xaAog Ext yijoeg fg v& TÓV uOQOiuuOv 
«ive. )vdoxoutv y&Q Oucg Gxavrtg: 
Óc(ucrv Ó &ioog' rà ucxo& Ó & Tig 60 
zemrc(veu, Qocy)0g ihwtoUkes qcLxómsóorv QeOv 
e e , »»€ , 
&üo«v* Or. ztrtQOttg £QOw e lleyecog 


v. 97. zo0g — v. 98. Aotyóv cu)vov — v. 39. aivsíov bis le- 
gebatur. — v. 33. Mugiáoaóv rs, — v. 39. couófov. — v. 44. 
0, T£ 





v. 92, [eivs/ov bis Schmidius finxerat.  Eiecit Boeckhius. 


2 99. [De forma Auqiionoc dictum ad OI. VI, 13. SCH.] 

v. 99. [Duo libri £o:crov. SCH.] 

v. 99. Vulgo dguótov. Hermannus &o466o«:6, quod semel 
habetur in Scholiis. 

v. 40. [Scholia or: et o zc offerunt. Ibidem ?gcpusoog ali- 
quot libri. SCH.] 

v. 43. [&icog alter Scholiasta. Libri cum altero &crog. 
SCH.] 

v. 44. [Olim à7:; Rom. órs; quatuor libri ór;, quod Scho- 
liasta habuisse videtur , quum explicet ydo à/. Heynius suspi- 
cabatur ó óé, ego malim à 90 roi. SCH.] 


264 IZ0OMIONIKAI g. [Z. 


45 ÓsGozÓvav &U£AovT £g oUoavoD 6reDuoDg "Em. y'. 65 
£v e Ópty vot BsAAegogóvvav 
Zuqvóg: vÓ Ó& m9 Ofzev 
qAvxD TULQ0T ire uévet TEAEUTÓ. 
Quai Ó, e yovoéc xóuc V'GAAGV, zoe, /ofíe, 10 
90 cesoiow  duDaeóu 
tvavÜca xoi IIv9Ot Gréqavov. 


v. 49. duuiwv — v. 5l. IIv9oi 


v. 9l. [Vulgatum IIv9oi alii aliter tentaverant; IIv)ol as- 
secutus est Schmidius, debebat IIv907, quod Boeckhius reduxit 
ex Choerobosco Bokkert II. p. 1202: "Aveqígovsí TuVEG TOV T£- 
qvixdv uíov Xonio. ói&creciv fyovcav ToU O xci rv zoeoc IIwóc- 
00* fxrivos yo sims vj IIv 9 ói. Cf. Buttmanni Gr. ampl. I, 
p. 176. Potuerant iam ante aliquot saecula uti testimonio eius- 
dem prodito in Aldi Cornucop. fol. L. fin: Ziogusíorot mo 
Toig v£yvixoig TO IIv O9 07, SCH] : 


ISTHMIA VII. [VIIH.] 265 


IEOMIONIKAI Z. [H'] 
KAEANAP€t€» AIFINHT IL 


IEWPOEPMOTTIf3S. 


/ AN / '») 
M M Mum m wU-— 1 UA MX —M Vv —M s 


NT LAS / 
IN NEUE g Gu meu uuu 


K2«v9oo Tig GAiz(c TE AUTQOV Zw. «. 

£DOoÉov, à véot, xcucvov 

zcrg0g dyÀ«Óv TeAsoáoyov zag& zQOUwgor iov 
2? , 
dveyeugéro 

zouov, Io0uicóog vs vízag Gmowe, xci Neuée 5 

5 d£QAav Or, x9érog ieDos. và xoi £y, xaiaeo dyvi- 

(Levog 


v. 9. dysigézo 


Isthm. VII. v. 3. Libri &ystoéro. [Scholia Zysioéro. SCH.] 
Emendavit Hermannus. [Cf. Ol. VIIL, 74. Isthm. III, 41. SCH.]| 


266 IEOMIONIKAI Z.(H'] 


Ovuóv, civéoucu yovoécv xaAíGa, 10 
Moicav. ix usycAov Ót zevOfov Avütvtsg 
wmv év ógqavíc zíGouev Greqtvov, 15 
pujre záóec QtQdzeve' zavoiusvou Ó daQuxvov 
ZOXGV 
JÀvxU Ti ÓcucGOÓ0usÜe xci uerG zÓvOv: 
irai) 10v Daio xeqeLüg 20 


3 , n , pj LA , 
10 ve TuvréAov AQov zeod vig Frocwev Guur 9e0g, 


? 
drÓAucrov '"EAAGÓw uóy9ov. GAAC Zo. p. 
uo, Óciue uiv zaQovyóuevov 
zegrto&v E£r«v6t uíouwav: T0 Ób 90 z000g 
&ottOv C& OzozEiv 25 
- ^- , E $' 9g 3 , Y , , 
qomuc züv. ÓóoAtog y«o cicv ét. &vógcót zo£éuatct, 
15 &íooov (ov zógov: ier& Ó' forw fgoroig ovv 
21.29 , 
y &tvÜtotc 30 
zei rd. yor Ó dyeQcv £Am(Ó cvÓQi uéAew: 
qox 9 &v &xvazULo(00 Orcig voeqévra — 35 
Aiyive  Xagírav. (otov zooréucv, 
cTeT90g oUrexa O(Ovuot yévovro QUyorotg AoozÓov 
OzAóret, Zayví te &0ov Baci. 40 
0 r&v uiv zcQd z0AAQ0C 
20 4igzc quAaQuerov a1ÓÀi06 o»u6GEv GCysuóva 


v. ll. dA é- 
19. uot — v. 13. ee et abest cxozsiv — v. l5. fiorov — 
v. T "Aconíóov 9 v. 18. Zgví 9 &àov facii. 


v. 10. [ií9ov ys Tovrcàlov ,transposuit Bergkius. Idem v. 
seq. retinuit vulratum olim x42 £uoí, quia versus stropharum 
duos — Boeckhii in unum numerum coniunxit, SCH.] 

13. Vulgo dosiov «sí sine oxozsiv, laborante metro. In- 
finitivus, qui exciderat, e Scholiis revocatus est, et scriptum «sí. 
[cri m£1s. Hermannus SCH.] Mox v. L5. Biórov mutatum a vi- 
ris doctis in B/ov metri causa. 

v. 13. Habebatur '"46cz/ücov $', incommodo sensu, incom- 
moda clisione; vid. notata ad Pyth. Iv, 139.  Eiecit igitur Boe- 
ckhius [cum Heynio] 9' hic, ut à' v. àl. post sims. 

v. 18. [Tres libri óz4orcre. Sequentia vulgo depravata re- 
- an Schmidius. SCH.] 

21 seq. [Olvoníav &yeov ixouusro de suo scripsit Berg- 
M. qui praeterea £vsix' ixoíue rs coniecit. SCH.] 


x 


v. 24. [Codices fere izmgoive, émígove. SCH.] 


ISTHMIA VII. (VIII.] 261 


6b 0' ig vácov Olivomzíav £&veyzow Zio. y. 45 
xOtQLGTO , Óiov £vOc téxsg 
Aiexóv Deovogcocyo Taro xtÓrórorOv émwyU0- 
, 
víav* O0 xci 
ÓeiuóveGGt Óízag £rmt(Qewve* vOD uiv dvr(Otow 50 
Q5 doíóorevov viéeg viéov v' éonquiot zaidsg dvogéc 
g&Àzeov Orovósevt cuqérav OucÓov: 55 
6cqpoorég v éyévovro zivvroí v& QvyOv. 
TcÜTC xcl ucxégov duéuvevv dcyoQat, 
ZeUg OT duqi Oéfrnog «yàc0g v £pioav lloou- 
Ódv yu, 60 
&Aoyov tU&Ó£c £éAov txrtgog 
é&v fuuev: foo y&o Eycv. 
30 dAX oD Gquv Gupooro: véAtGov &)vàv QtOv mQa- 
zí(ÓsG, 65 


id Q:gqcrov * ij«ovev. &iTEV Zhg. ó. 

eb povAog y uéGoiGL Og. 
&lvexev. mEmQOuévov iv qégrtgov yóvov oi &va- 
TC ToTQOg TEXEll, 70 
TOvr(av Qt0v, Og xtQavvoU rt xgéo60r &AAo [éAog 
35 ue. qegl rQióÓovrÓg v Cuciuexévov, A v& ui- 
Gyouérev 7 


[$1] 


v. 97. dolcag — v. 98. svsiüca 9iAov — v. 31. * Zixovcav cor- 
ruptum. "Vulgo sims à' — v. 33. ol abest. — v. 35. Zhi uicyo- 
uévoav, deinde dósAgoiciv et rvyovo« 


v. 23. Vulgatum £oíc«g mutavit Boeckhius de sententia Hey- 
nii et Hermanni. 

v. 9l. Tj«ovsav corruptum. [Schmidius igdxovcev. SCH.] Her- 
mannus coniecit óc d&xovccev, |post éndxovcev;] Boeckhius au- 
tem óvvírvv fruztv, quum vulgaris dialectus v. zxovcov glosse- 
matis ei indicium videretur, ut alias solet esse. Explicant autem 
grammatici cvviéver per axovziv. [Cf. Pyth. II, 42. 1X, 87. Nem. 
ui, 99. et Isthm. HI, 82. Kayserus p. 939: ém&i Domo iov: 
£vvemsv ydo. Bergkius Om dxovcav: sims Ó cum Hermanno 
edidit. SCH.] Mox oi a Boeckhio additum v. 23. post yóvov ob 
metrum. 

v. 85. [4i vs Boeckhius et Hermannus; 4 yc malit Boisso- 
nadius. Libri z:£. Statim pro z«o Heynius z:0 coniecit; cósA- 
toic.v ex sola Rom. fluxerat. SCH.] 


268 IZOMIONIKAI Z. [H'] 


ij Zhóg mao! dÓósAqtoiow. dAÀk và uiv 
, , $1 , - 
zcv6crt* [ooréov Ó& Aryéorv vvyoioc 


viov tigiévo Qevóvv év mO0AfuQ, 80 
P" p ^ , 
q&oeg "Age v^ évaA(yxiov. 6regomoiol v  dxudav 
z000rv. 
TO uiv Zuóv, lhjA& &óuogov ózáoct 85 


yéuov. Aiexíóe vO yégog, 
40 Ovv cvot(éororov qug ToAxot voquw m:00ov: 


(Ovrov Ó' ig &qiwrov &vrQov tv00OQ —— 2g. &. 

Xeigevog evUrz! dyysAou* 90 

uxó& IVgo£og dvycrQo vaxíov mévaAe Óig &yyva- 
Aitévoo 


Cuguv* iv Óvyouqv(ósooww Ó& £ómégeig ioorÓv 
45 Aoi xev yolwov vq oov zeQUer(ug. cg quro 
Kooviócig 95 
&vvézowGO Qet* vol Ó éml yAsqigotg 
veDoav cXerérowiw* £xéov b xcgmóg 100 
? / M M A2 92^! 
ov xoréqUwe. qaevrib y&Q Í6v dACyav 
A , , E A ' » 
xol y&uov Ofviog Gvexva. xoi veagav tüufav 60- 
: qov 105 
6rÓuev Gxilgoww deriv "yiAéog* 


v. 97. "Jost qéoag év. 
v. 38. Qrvuoipov 
v. 39. Ajuxíüo yíoug, 0» 
v. 40. re svos(éororóv qoo loeoAxoU — v. 43. Nnofog — v. 44. 
Oiyounvíóscc. — v. 46. yàg cvvaàdfysww — v. AT. véoav avéOsibav 





v. 97. Vulgo "4o: yfowe, mutavit Boeckhius de sententia 
Hermanni, tum addidit z'. 

v. 98. Libri $scuoroov, quod correxit Hermannus.. Mox 
v. 89. post Aiaxíóe Boeckhius ro addidit ob metrum.  Herman- 
nus, cui articulus displicet, scribendum censet: JIgàét yeuov 
Qeóuooov Omcoco, yíoeug Al«xíóüe, aut permutatis duorum voca- 
bulorum sedibus sic: y£oeg 9s6uooov Ozc66ct yoguov Aloxidc. 
[Hanc alteram rationem adoptavit Bergkius. SCH.] 

v. 40. [Vulgata hiatu deturpata nec metro apta praeeunte 
Hermanno emendata est a Boeckhio. Libri non variant, nisi 
quod geoív plene scriptum habent. De forma rocqsiv (roogsiv 
Hermannus) vide Boeckhii Nott. Critt. Pyth. II, 44. Buttmann. 
Gramm. ampl. II. p. 308. Lobeck. et maxime Ahrentem de Dial. 
Dor. p. 118. SCH.| 


ISTHMIA VII. [VIII.] 269 


0 


xci Muwotov dumtAÓcv 
50 go» TuAíqov u£Aeww Ocivov qvo zttov, 110 


yeqUoooé v "rgrlómiot vóorov, Zi. €. 
EAfvav v' G6ero, Totes 
iveg Prev 9ogf, vaí uiv óUOvTÓ zTOTt Ucyeg 
&veguuipoórov 
Coyov &v aeóto zog UGGovre, Mégwvovóg TE Bíev 115 
55 vorzío)vuov "Éxrogd v 4AXlove T dQi6ríog: oig 
oue dco6tqoóveg 120 
TOT Apàcie, 0UQoc Aieió&v, 
Aiywav óqtrégey ve Olfev zoÓq cV. 


TÓV uiv oUób Qevóvr dotcl Pumxor, 195 

dÀAd oi zceQé rt mvQiv Tíqov ' Exowet 
T9 £vot 

orcv, émi D'oijvóv TÉ oA qouor yeav. 

fóof' ég« v0 dX'evéroig, 130 


60 £oAórv ys qQra xel qü(uevov vuroig Qz&v óidouev. 


TO: zol vOv qégtw AÓyov, tGOvvo( v6 — Zo. C. 
MoiGoiov &ouc | INvxozA£og 


v. 52. Toe — v. 55. Ileoetgóvag — v. 56. ovrt et £Auróv y ,— 
v. 58. fcrav et Pysvav. — v, 59. £üoEsv oe 0' ad. — v. 62. 
NixoxA£ovg 


v. 41. [sv89 Bergkius. SCH.] 

v. 46. Vulgo Gvvoddytm contra metrum. Eximie emendavit 
Hermannus. Mox veaouv £ücibav, Schmidio debetur pro cor- 
ruptis lectionibus v£av ivéüsi£av , vi dvfüsi£av, viov fósi£ov. 
[Kayserus &voxrt, ego &voxrr, h. e. Iuppiter et Neptunus. SCH.] 

v. 99. [Geossqóvog dedit Boeckhius ob Ol. XIV, 21. Pyth. 
XH, 2. SCH.] 

v. 96. [ov8é Boeckhius. Olim o?cs probaverat, cui sequens 
cii responderet. SCH.] 

v. 98. [crcv Heynio, £jeov Schmidio debetur. SCH.] 

v. 99. Libri Zóo£ &oo à d9avároig aut £üoéev Gov Ó c9. 
Corrupte. Hermannus: £üo£ev à' 4o' év dQ'avaroig, Boeckhius 
melius £óo£ coc cóó d$avárotc. 


v. 62. [Nixoxiéog, formam Pindaricam, largiuntur libri. 
SCH.] 


210 IZOMIONIKAI Z. [H'] 


urv&uc zvyudyov xsAeOnoc. vysooíosvé qur, Og 
"Io$wiov àv vézog 135 
ZAoolov Eleyev GeAivov: imd meguxviovag 
65 £vízaoe Oi] move xol wtivog &rógeg dqUxro tot 
xAOvégv. 140 
vÓv uiv OU xGTtAÉyyét XQUtOD ytvta 
merQaÓtAqroD: &A(xov TQ Tig GDoOv —— 145 
dui meyxgotíov KAsárógo mzÀexívo 
uvoGíveg Oréqevov. imt vw "Alwa00ov v dyov 
60v TÜyc 
&v "EmióeVoo vt veórag Óczero mov. 150 
TOv eiveiv cycQo magé£ye* 
er ^ N * - - , 
70 mfev yàg oUx Gxzsigov 0x0 yag xcaAov Ocuaotr. 


v. 63. ysodooí vs et àv mà — v. 69. xdxsivog, — v. 68. mgiv 
^ 
£üsxro. 


v. 63. Vulgo ysodooí vé uiv, libri ysooíos ro pt , ysoctíos- 
roí uiv. Hermannus y£ootoé ré uiv. Melius Boeckhius de con- 
iectura Bothii. Mox «v» v&zog eximia Hermanni correctio est 
pro dv czó, quod sensu carebat. (Med. A dvezío. SCH.] 

v. 65. Libri omnes ysvsév, quod mutavit Ceporinus. Deni- 
que v. 68. librorum lectio est ziv &£óexro, metro repugnans, 
[correcta ab Hermanno. SCH ] 

v. 69. [xazéysv tres libri. SCH.] 


FRAGMENTA SELECTA. 





FRAGMENTA PINDARI SELECTA. 


Numeri designant locos, quibus haec fragmenta in maiore 
Boeckhii editione posita sunt. [Addidi uncis inclusos 
numeros Bergkii.] 





I. 
IEOMIONIKAI. 
L 6L) 


T i / — 
—UwVy-VU—wu-wu-wo 
/ / 


/ -— 
Mom WA mem € 


AioA(Qcv ÓE Zíovqov zÉAOVTO 
" TciÓl TyAÉqmvrOV Og6ct yíQag 
ixog9wévo Mgaxz£ra. 


ÁNNOTATIO CRITICA. 

IL IXOMIONIKAI. Fr. l. Apollonius Dysc. Synt. II, 21. 
p. 156, 11. Bekker.: TO fv 169 utovíxoig Iivüdgov érdoa£s ro)g 
VzonvnucriGopévovg AloAídav — M £1ixégr e. Meraeoufá- 
vovrtg ydo Tv Q dvrovvuiov &ic Gv ttov Tv tovro) dzo- 
QovGt Tg, àv simsv. AB apevt 140 av, xol obgov mooíorn- 
Gv. "Eviot uévror 0 à &mijómuaruxóv £xüsbdusvot t0 dmógov 
Soxovoiv dod 9 on, £yxnAlvovrtg Tür TóvOv, tv 4o 7 a LO Í, 
xo9&g Cyn xol vrÜ Ort ytovürig yvuvd- oi 0E xol sig Tv 
oli uiríAegov (l. usviBolov), xíélovró oi, tv g 8orux] evti 
yevixjg, éxéAovvo có avz7g T«i0i z]lipuvroy óocot 
yf£e«g, rovréori tzg eionu£vns Tvog , mipre L.GAÀov q Tó ófov 
mir GcvTeg. Tí,y&o cO &unoódv Tv à dvrovvuiav XrntDV 
Uztdogetv uerolaufveco ot vs 8g TO ovre, Éxílovro rO «v- 
TüS zU0i0í, 0v xcà A9 onuovridónv simev ; — 9$. gS9iuu£vo 
Apoll. de Synt., sed idem de Pron. p. 921. A. ézigSuu£vo, unde 
. Bekkerus dzog9:uévo, Bergkius éxi g9:u£vo, hoc quidem am- 
biguum, fecerunt. 

Pind. Carm. Sect. I. 18 


214 FRAGMENTA -SELECTA. 
2, (2. 


/ c) 
XC UA RAS 


Ogrg On voózog ibexvAw]6É vw. 


4. (4) 


/ LA 
LOREM LAU ERU LUND MEME MAU 


/ / - 
-— — MN —UU-—u 


—Lovu-uwuw-— 
/ / 
EEUU uid 
/ — 
5 EJ uL 


/ 4 / / 
Tag —KUU———u——--—u-—wuwu-— 


/ / 
——wu——-—wuwu—uwu-— 


/ 
DIS uU DN RUE EE TUR 


KAswóg Aiezoo Aóyoe, xÀuvà Ób xcl vavouAvróg 

Aiywa: Gov QtGv Of mw cióc 

"YAÀov Tt «ci AiyuuoD 

Zagigig &ABOv GrQetüg £xviGcTO. 

5 vOv uiv 0x0 OríÜuc véuovrat : 

oU Q4uv ovót O(zav Écivov ztopaivorreg* oio à' 
? M 
dorrav 

OrAqiveg iv mÓvTQ , veu(et & Goqol 

Mov dyoviov v dé(Acv. 


DivEnRsrTAS ScRIPTURAE BOECKHIANAE. 
Q. iÉexnvAiGos — 4, 4. éxvioooro. — 5. và uiv 


Fr. Z. Apollonius Dysc. de Pron. p. 368. A: "Ert xoi 5 »iv 
vccorrat Émi min9ove: "Ogrie — viv. IIivóaoog "Icouiovínoug. 
Codex ££exvlíc9m.  Correxit Bekkerus. Heynius ££sxvA:os de- 
derat, quod perperam retinuit Boeckhius. Cf. ad Nem. VIII, 23. 

Fr. 4. exstat ad finem Isthmiorum in libris Par. C, Med. A 
B et codice P. Candidi a P. Victorio usurpato. Versu l. Kàistvóg 
Liv Hermannus. — 2. 9:à et cice codices. Hermannus 9509. — 
4. Revocavi quod codices offerunt 2xzzocro, quum criticorum con- 
lectura éxrícooro formam poetae obtrudat inusitatam. Nam Ol. 
XI, 26, ixríccoro est ex interpolatione. — 9. vàv uív Herman- 
nus optime. Libri rZ u£v. Sed asyndeton ferri non potest. Et 
Pindarus Pyth. 1. 64. vocat vs9guo)s Aiyiuio) zíooíovs. Bergkius 
numeris paulo aliter descriptis zo; £v edidit. 


— 
TPMNOL': 215 


Es. 
AE MIN D L 
1 uripsoy y 

/, / 

——Uu—--—-—uvU-uuy- 

/, , 

——wu——-—uv—uu--— 

EE Cia Res Vds 

| «51 — 
uua ou U-—o 

/, , / — 
—Au——-—uwv—wuwu—-—-—wuu-—wuu-—Qd 


"Iouxvóv 5] yovoaAczerov MeA(av, 
Káóuov, 1] 6z«9rOv isoÓv yívog cvógOw, 
T&v xveréurvxc OwjDar, 
1j 10 zévroAuov 60évog "HocxAéog, 
5 1] r&v Zhwowvi6ov zoAvyoUVéce tuuc, 
Ki , À E À , * 4 » e ^G : 
i y&uov AevxoAévov "Aouovíag vuvijoouv. . ... ; 


* 
5 * 


lloóvov uiv tüDoviov Ofuwv ovocvíav 
19vo£caGuv Grot JQxravoO maQC mCyv 
Moiget zori zAluez otuvav - 
&yov Osidutov Auregàv z«9' oÓ0v 
9 Gorijgog doyeíev Logov Zhóg fuusv: 
& 0E r&g 49vocuzvxog dyLaoxág Tovg ví4TEV GÀG- 
0£ag "ong. 


3e323 


IL TMNOI. Fr. 1. 2. Lucianus lcaromenipp. 27. vocat 
TZV zQGrQv GÜüZv tüv UVuvov roU ITwódoov. Pleraque recitat 
idem Demosth. Encom. 19., ubi Scholia: "4ezel rzv)?r« rov Ilw- 
S&gov TOv uslomoio)0 vuvor. Alia afferunt alii; v. Boeckh. V. 1. 
"Ieunvov codex Luciani. — 4. 'HooxAé£ove Plutarch. et Luciani 
libri optimi. — 5. zfovvcov Luciani codd. et edd. — Alterum 
fragmentum Boeckhius adieci& ex Clemente Alex. Stromm. VI. 
p. 451. Potter.: IIivéeoog 6ofjec Zía  cvvotxo$vro Ori: sig- 
&yst, BociA£o Gorjee Óíxutov. ioumvcvcv óót «wg: IlodGtov 
xtÀ. — v. 2. zd yov vulgo. Correxit Boeckhius. — 5. Klotzii Cle- 
mens perperam post coycíav comma habet. — 6. Clemens dya$a 
cores: &iog£iac "oec Boeckhius collato Hesych. : Aie- 
$ies "Ooec* A£ys. yào (Ilvóogog Boeckhius)., Ort xvxAiGuo 
zmv»r« (dÀn97 addit Boeckhius, govsoc Schneiderus) z0t086i. 

18* 


916 ^ FRAGMENTA SELECTA. 


4. (8.) 
a NUT erepe ete oe lef efe RESISTE 
7 / yg 
—————XwuUu———uvy—uu— 
NIMM UNES MIA TOD QtOD 


&xov6os Kdóuog govowar 0o0cv mU xvvuévov. 


5. (9) 


/ / 
——UuU———wuwvy—uwvy-— 


— — Ao o 

e M MI e - , , 

Og X«L TUTtg CyvO ZTtÀÉXEL TEXEUO 
Écv)av A9cvav. 


6. (10.) 
MA D, E AMT EUNT UT 


Ksiivov Avüéivrov Gcig $30 qsQo(v, &vaé. 


7. (11) 


EULCAP LUI JUTUNEO TIT 


"Auuov 'OXPuzov Óéozoro. 


8. (12) 
UU xe AE EE NUM à 


Ilóvvws 9e6uoqóos yovooviov..... 


Fr. 4. Aristides IL. p. 295. (383. Dindorf.) Plutarch. Pyth. 
Or. 6. et de anim. procr. 33., unde probabiliter concinnavit 
Boeckhius. 

Fr. 9. Hephaestio p. 92. (91. Gaisf) et Plotius de metris 
p. 299. Gaisf. Confer Coniectan. Critt. p. 141. 

Fr. 6. Hephaestio p. 51. (91. Gaisf.). 

Fr. 4. Pausan. IX, 16, 1: Ov zóóio c deri vag "Aup.cvog, 
xaL t0 yoÀuc dviüqus. uiv Ilívüwgos, Kaduiog ài &gyov égciv. 
dzémsuips Ói 6 Ilívómoog xoi 4AiBvns d "Aupuovíovs: TO "Aupavt 
Vuvovs (vuvov Schneiderus) - ovr0g. axe tig £u n. rj juvog év 
zeuoóvo or5ig mwoà róv fouóv, Ov IlroÀsueiog ó Ad&yov TO 
"Aupjeovi cvé9nxsv. Initium hymni servavit Schol. Pyth. IX, 86. 

Fr. 8. Praeter Paus. IX, 23, 2. et Vit. Pind. Vratisl. p. 9. 
nunc Eustathius Prooem. p. 19. , Sed is quoque pro Proserpina 
errore Cererem posuit: Afysraut, cg unco. vao morb ovTÓ 
émigevsioo fuépworo, ei uóvqv Q:d» cvrqv. ovy fuvqssv. 'O ài 
xol sig avTQv £noírnsv , «obéusvog obro: IIo TViX $9:cuo- 
Qóot. govoavíov Boeckhius ex Pausania; yovodriov Vratisla- 
viensis. 


HAIANEXX 21i 
12, (13.) 


E e 2 - , 
Ev t&oyucGu. Ót ruxG TUy« 

. 9 C Z0, 
ov GUévog. 


1. 
1l.4 1.4 N E 2. 
NC 


, / x / / 
— MUN, omm NUM NUN — M U—XM X ——AJA—uA— 
"AuguróA0(6 (uev iv mgl riu&v à 
(pLTOAOLOL (LOPGUETOV LLOLOLLV. 7TEOL TtiLCCV CCITO— 


Ac £vot. 
De Neoptolemo Delphis occiso. 


2. (23.) 


Xovosei Ó' &b vxeogov 
&edov. Knjóórc. 
De Delphico templo. 


Fr. 12. Aristides.]1LI. p. 256. (335. Dind.): IIávv usr' cAg- 
Qsíag rovro llívóagos vuvnosv: 'Ev xrÀ. Variat scriptura fouo- 
6, &ouacr. &ouori.. Quod Schneiderus ex Photii Bibl. p. 1304. 
Hoesch. restituit £oyuoc:, nunc offerunt codices aliquot Aristidis 
et h. Ll. et Il. p. $61. Dind. Ceterum ad hunc hymnum in 
T$rnv Bergkius suspicatur pertinere ea, quae sine nomine au- 
ctoris exstant apud Stobaeum Eclogg. Phys. T. I, 1. p. 172 
seq., quae iam Heerenius nec Sophocle nec Pindaro indigna 
censebat. : 


HI. IJAIANEZ. Fr. l. Scholl. Nem. VII, 94: Oi A/ywrro 
gru)vro tüv ll(vóegov, 0r. yoágov ZtÀgoig róv Iloiàva £qm: 
Auqumóloict xr. róv Neonroisuov. Genitivum goioiáv sol 
viu&v  Boeckhius elicuit ex interpretatione Scholiastae. Vulgo 
accusativus legebatur. Bergkius u0:o:0:áv praestare putat. 

Fr. 2. Pausanias X, 9, 5. de tertio Delphico templo, quod 
&Bheneum fuisse non incredibile visum ipsi: z& uévro: &AÀ« ovx 
Émrürv o ioyos y Hqeíorov rÓv voaóv rfyvnv sivoi rj rà ég 
r&g Güobg ràg yovcác, & à; ll(vóeoog gosv im fxsívo vQ vado: 
Xo)sti«t xrÀ. ovrog uiv à; re)rx fc u/ngow, fuoi Ooxsiv, 
róv v«0 'Ourgoo ZXtionvov ínoíno:v. Eustathii testimonium p. 
89, 26, attuli post Prooem. Commentar. p. 29. 


218 FRAGMENTA SELECTA. 
6. (29) 
|j 


p 4 /, y ON CAES 
Al-—-o0—uJgu-uwuuu- 


Zoóoveis usyíGUeveg, CovorÓreyve mrtQ. 


10. (33.) 


/ ; / 
u-—o-c-uu—-uu-uutc 


- 


oO—-oo—-u—-o-z 
/ / / / / I9] 
—Moe-——— AMT NAE T—RLJA7—QJV em —ti JA -— sm 
T6 à' Exxeew. Goqíev &uusvev, & OALyov 

? Y 
dvio vaio dvógOg iGyUu; 

" e A E] , 
o) yCo £60  OxOg v& ÜcOv fovAcUvuer ioevveost 
- 4 i] 
Dooréc qosví* Qverüg 0  ímO ucrQoOg iq. 


IV. 
AIOTPAMBOLI. 
2. (45. 


/ £ 
KUATAcc ADA emm cm ec AUR NUR m e 


"Alóyo mo:t 9ooey9dg try dAAotole Qaolav. 
v4 b w v 4 - 


Dithyr. fr. 2. omissum in editione minore. [n ma- 
iore Boeckhius cum Schneidero: 4iózgo zorzi 9o9«9sig 
éz£yoosv cAlorgía. 


Fr. 6. Dio Chrysost. XII. p. 217. D. sine nomine poetae, cui- 
ex certis plurium testimoniis de voce coicrorz;vec primus vindi- 
cavit Th. Canterus. Alterum versiculum ex aliquot locis Plutar- 
chi Praec. Reip. Ger. 13. Ser. Num. Vind. 4. aliisque concinna- 
vit Bergkius hunc: 

ÓÜcuiovoyti Óíxecg rs xoi svvoulacg. 

Fr. 10. Stobaeus Ecl. II, 1, 8. Heeren. (/Isvócoov IIci&- 
vov) et Clem. Alex. Stromm. V. p. 226. Potter., quibus inter se 
collatis eximie constituit Boeckhius, qui v. l.  5' vel & z' con- 
licit. 

IV. ZIOTPAMBOT. Fr.2. Et. M. p. 460, 35: Kol IIivóa- 
gog O.89vocdufov zorro (ró iuninAeoDor oivov Qwooxtcctoset AÉ- 
ye): AÀióygo mori 9oonyz9sic tm diàloroíe. Meletius de 
nat. hom. in Crameri Ann. Oxx. III. p. 89: IIívóeoos 0:9voxufeo* 
&dÀioyyo mori 9ooiy9sig fÉmtiygsv cÀÀóoroto. Plenius- 
fragmentum et emendatius scriptum profert Cyrillus Lexico apud 
Cramerum Ann. Paris. HI. p. 194, 7: 6 coícov (l Q«oíov) £v 
cvoroÀy xci Ilívàeoog xoi Evowíóns (Cyclop. 212): 7413 o9; 
6 zoce Q9ogaz9síg: émez (incys etiam Meletii codex Mo- 


A4IOTPAMBOI. 219 
9. 


/ Lx E IS] 
MAL SEEKS UA 
^ / m v d 
M NN NU MAU UU— XV — 
0 14 / - 
M NUN MN MAU —RAU-—uU 
/ 


/ rí AS 
X  VEPID WIESE UM NAI 


[21] 


^N , 
VM M MAU -—UVU- 


4s 78 , /, [S 
UU wuwy——u-—-u-c 


uud T AP 
Y ! ! 
/ — ^ — EN / / 
10 —oo-wuwwuowouw-wu-—wuwuw-—wuuwwuw—-ww-—-cwuy- 


» men Decke tnb cid 
K / 2 
——wU—wowu—-—u--—awuu- 
/ ER À 
-—— UU VM UU ux 
NP, 
Ilo o-— 


M Tm AZ UMAJN TM M—-— 
Noo X ub 

— — — — — JV mU m 

AM? y 

—— NM TAM -W- 


"üev £v 4ogóv, "OXvuztoi, 
ET, T€ *AvTGv TÉuTEéré you, Vtoí, 
zoAUBerov oit Gortog OuqAóv Qwótvrc 
£v veig icocig AO dreig 
9 oiyvéive zevoc(ónAóv v t0xAÉ dyogtv: 
loóerüv A&yeve Oveqotvov 
vüv v éagi0gézvov Aoiáàv, 4ióUv vé us GDv dyAaG 


3, l. zfcóv' iv gooóv, 


nac.) &AAoóroiei ocoíov. De forma Qc«oíov wide ad Nem. 
H, 12. coll. Ahrente de Dial. Dor. p. 51. et quae scripsimus nu- 
per Museo Rhenan. 1832, 2, p. 295 seq. 

Fr. 3. Dionys. Halic. de Comp. Verbb. p. 152. Reisk.: 449- 
giro llívóegog (tanquam exemplar z5g evorrgo&ág douovíeg) x«i 
Tovrov OiQvomufóg ric, 00 £oriv doyr- "IÓsv. wA. . v. l. "Iósr- 
olim apud Dionys. vulgata. Et sic veteres grammatici legerunt, 
vide Crameri Ann. Oxx. I. p. 169, 19. 176, 5., et ipse Dionysius 
agnoscit, quum rà zocrov xàiov £x rt6cáocv, inquit, cvyxsirouL 
Afros uooíov, óc crog xr. Quamobrem vulgatum ócvr ex- 
pellendum docuimus Exx. Critt. p. 21. et post Eustathii Prooem. 
p. 29. — 6. 7. Vulgo /oóérov A«(ers orsqvov rÀv £oagiüg£ztov 
Ao:giv. Libri obtulere /oàézzgv, /a0érov, Adysre, £eoidgémteov 


280 FRAGMENTA SELECTA. 


, - 
(üere mToQsvÜcrvv doij0G ÓcUrtQor 
émi vOv zi6Go0érav QÓv, 
10 cóv Boóuov vóv "Egipóav vt Boorol zaA£ousv. yó- 
rov UOxárov uiv zcríoov utATÉutv 
qgvvcvxOv ve. Kaóuacv £uozov. 
'Ev "Aoys(e INeuég uévrw. 00 AcvQcv& 

E RW » yt , , ee - , 
qoirizog tovog, OzOT oiyUtvrog Q9o&v QcAcuov 
tDoOuor £reíoG0iw f«Q qmr& vexráosa. 

? 
15 vórs fBéAAtveu, vÓT £m dufoorcv y9Ov éoarcv 
(ov qóper ó00c ve xOuci0t uíyvvrot, 
- ^7 M 295 - 
«yciva( T Ouqeli usiéov G6UDrv cvAoig, 
? ^ T f^ e , L 
&ytivQu ZeuéAav tAwzcuUXC y000t. 


9. ini xi6600£rav — 10. zóv "Eowón» ts xoAtoutv. — lO. xég- 
60v éootal 


etf ieoidofzov vel similiter; pauci aréocrov contra disertum te- 
stimonium Dionysii ipsius. Conformavit Boeckhius. Hermannus 
proposuerat aut /oóérav Adfers Gréqavov rü» y' éagiüoé£mrov 
AoiBav aut /oÓsrov Ac(:rt Grtpivov ràv £ao6gezrov Aoiatv. — 
8. Libri z0ptvÜütvrtc Correxit Heynius. Deinde cord Boeckhius 
ex librorum scripturis doidaí, doiddv , pro vulg. doi8cig. Unde 
idem v. 3. dàyled corrigendum vidit pro vulg. dylofa. Qui hoc 
retinuit Bergkius, doidág (vel doióa) scripsit. — 9. Libri x:e- 
codo0rav, xiccovOtrav, xi6000 aj vel róv xi6God0rav, rÓv xiGcGO- 
óc7. Articulum cum optimis servavi. — 10. Boeckhius tacite 
rtüv Eoifóov cé xcitopv. Restitui quod est in codice meo et 
apud Dionysium, nisi quod ibi ze excidit. Ibidem zu£izousv vulgo, 
pro quo libri uzAzz.  Correxit Boeckhius. — 1l. Vulgo yvvoi- 
xQv rt KeO0usíav Zsusiav. Libri aut Zeuélqv aut Éuolov. Hinc 
conformavit Boeckhius, qui ex libris restituit uiv zercovv, quum 
rs esset. — l3. Libri fere goívixog é£evóov. Latet aliquid. — 
15. 490v' ocr&v restitui ex codicibus. Vulgo zc£ocov £oareí. — 
17. Dionysii libri corrupti. Verum eruit Hermannus ex Apollo- 
nio Dysc. Synt. III, 10. p. 223. Bekker.: Boiórióv fori £906 
Ouoi0v rÓ zood ILv8áoo* ÁAytirot Ouqcxi xrÀ. Nam rz in- 
terposuit Hermannus. — Operae pretium mihi facturus videor, si 
Regii codicis Dionysii omnium antiquissimi, est enim saec. XI. 
membranaceus, accuratum apographum nuper a me Parisiis fa- 
ctum adiecero. Numerum habet 1741. In eo Pindarica sic scri- 
pta exstant: "[üsr' év 6yooóv (librarius igitur coniunxit vulgarem 
formam ég cum Aeolica) OÀUnTOt éní t£ xivraàv míuntrot qguv 
9'oL moivforov ofr d&crtog; O. 9. £v r. L aves o/gveite. 
zovüwíüviov T tUxÀtvyOogoav tLo8trdv A&yere Grtpüvov Tr' üvr 
£vgiüoémov Aoifcv, 8169 tv rt u$ Gvvaoylotet (Jers mzoQtvOtvrsg 
doiàol üsUrtQov Émi rÓv xiGGobó rov (fuerat x:6600óu, sed gu de- 
letur) 9uov Tóv Boóuiov TÓV fgifóev Tt (joorol xoifousv yóvov 
ÜzürOUtV merÉQOv. .u£ims yvvaixav TE xaQueíov toov Évog- 
yeavsuéío. udvrw ov AovOavei qoívixog favóv» ómór oiy0évvog 


AIOTPAMBOI. 281 
4. (41) 
, / 


-—TuvyTuu-uu—uu-u- 

sS Nx / ' d 

—— mA NU eum A C NU 

3 1 '  --- , S. 

42 rcl Auregel zcl (o0réqevot xc cotoiuot, 

y ul , - , 

EA«Ó0g £g&iGue, xA&voi  AÜGret, Ócuuórtov z10- 


Aieügov. 
5. (18) 
, / /, 
—————uu—uw——-—u—-— 
/ / / 
————wu——-—axw—Kuu— 


lloiv uiv sigz& Oyoiworéred T doi0& Ovocupov 
zel 10 o&v z(pócAor GvÜgoXTOww ciT0 OrOucrOr. 


6. (19) 


.- 992.82 » — —M)—— 
, / 
——MJA—wA A ——-—aA)— 


» , 
—U-—--oou- 


Z / / 
—UwuUu—uy—wvy-—-—u--— 


3 ' , 
GOL utr ZCTCOYEtV, 


uireQ utycAe, mcoe OÓupov xvupcAov, 


4, l. AP v8 Arzagoi — 2. Óaiwuóviov ztrolísÜgov omissa. 





Goav Quiduov svoOuov £a £e'Q qvra vixrdgsq. Tórt foi- 
Agra. TOT Ém gucBoórav 190v £gorüv: fov qofsodrs xouotct 
Liyvvrat oiyvtiv Ouqoigs utAfov GUv avÀoic. of(jvsirs Gtu£lav 
Éxdumvxo zjoooí. Ex quibus fortasse quaedam coniectari pote- 
runt acutius. 

Fr. 4. Aristoph. Eqq. 1334: "Q9 cci Aux coni x«l iocré- 
gevot x«i GoitnAoror A9 vat. Scholia: «zo ITwódoov 
zteoorrau. Concinnavit Boeckhius collatis aliis testimoniis plu- 
rimis, nisi quod A47 rs minus recte dedit. Correxi ex Eustathii 
Prooem. p. 20 seq.: "Eyoewé zov: ')à rai AwzaQmli xri. Et 
nunc in Scholiis Arist. Nubb. 299. eandem scripturam ex Veneto 
codice protulit Dindorfius. Confer etiam Bergkii Commentatt. 
Com. Att. Antiq. p. 405, | Verba óoiuoviov zroiitÜüoov ex Scho- 
lis Aristidis Ill. p. 941. Dind., p. 115. Frommel. accedere iussit 
primus Dissenius. 

Fr. 5. Strabo X. 319. A. B. Dionys. Hal de Comp. 
Verbb. XIV. Ath. X, 455. C. XL, 467. A. — 1. cgoiorévsiis ct 
doidd Boeckhius ex apertis vestigiis librorum. — Vulgo ozotvoro- 
víege, Gyoworsvía, cyoworsvt(ora oiüm. Casaubonus czoworsvrg 
dederat. 

Fr. 6. Strabo ibidem. — 2. Vulgo gu&rso, mom g&ycAot 
(cod. Mosc. uzyXAor) óOufo:. Correxit Boeckhius. — 3. é»àéx 


282 FRAGMENTA SELECTA. 


iy Ó& weyAdOsw *oóvcAa, 
ciQouéve 0i Ócg vx0 LavÜciow meUzcig. 


4. (50.) 


/, -— 
e? 927999 JV) —AXU 
/ , 
———— — A UAU-—MJU—— 
/ / / — 
E o eme m ÁRA I— 


/ / / / [7 
——UU——a——KU——Kuy—u-— 


/ 
— A Arm 


At O6 £y megé uv 
eivéo uév, D'igvóre, TO Oi uj E 
qUregov Ovyout Tua. 0D yc £ouxóg, 
come Gouévov TOV É£ÓvtOY, «c0 rovc Tc éOT(e 
9 xci xexoóv tuuevct. 


8. (51) 
' ' M » ? , 
T«v Awreoav uiv Aiyvzvov cyyixonuvov. 
9. (32.) 
— AAA —— X NU NGA 


'Hv óre Gveg v0 Dowrov £üvog £vemOv. 


7, l. zoo. Gupiv aivíéo uiv, l'qovóva , — 2. v0 0b ur) zt 
Gyiióov vulgo. Correxit Hermannus. Utrumque fragnientum 
ex eodem carmine petitum esse Strabo docet. Quapropter Berg- 
kius fr. 5., initium strophae, ita digessit, ut a voce ói9vocxu(iev 
alterum versum exordiretur; fr. 6. duo priores versiculos ézoó. 
c& extremos fecit , — 9$. 4. autem initio strophae f^ tribuit ita 
conformatos: iv ài xtylu0:tv xoOrmÀ, ciQoutsva Ói zlgg vno 
ÉavOQ eic. nsvxote ... Lu. 

Fr. 7. Aristides Orat. Plat. II. p. 593. (II. P. 10. Dindorf.) : 
'Ev ài9 vociuBo tul ITívüeoog. (z£0l TÓV foyeov '"Hoexi£ovg u&- 
pvnzot)* Aio £y à z o0 dniv oivéco uiv DUnovévm, — 
z&umzov. Ov yào ixóg, gnetv, dozcfou£tvov TÀÓv óv- 
TOv x«9 75609 at T c tocín xol xoxàv £v qt t. Scholiasta : 
ci f, O0 Dl'novóvg, inowwó mao oiràv rov 'Hoaxiée. Unde zo 
pv poetae pro Boeckhiano veo &ugiv vindicavit. Hermannus 
Opusce. VII. p. 104 seqq., qui reliqua verba Aristidi retribuens 
Pindarica sic conformavit : ài iy maoc uiv» Aivía uiv, 
DIuovove, r0 0i ur Zi $íAttQov GiyOui maumaov. Ex 
reliquis sola verba x«e$76tfot zeQ torív posse a Pindaro esse. 
Displicuerunt haec Boeckhio in Annalibus Literariis Berolin. 
1835. nr. 1l seq. — 9. cíynu: Bergkius. Debebat cíyaga. 

Fr. 8. Scholl. Pyth. II. inscr. 

Fr. 9. Strabo vint, p. 494. C. Scholl. Ol. VL, 152. 


IIPOZOAIA. 283 


1.- (83.) 
To£yov 0t uer& llAwióvorv, Cue ó' aUtQ xov 
[Asorroócuag. ] 


De Orione. 


15. (121.) 


/ 
/, Kw € "ON 
— Am NALE mm uim NU A NL omm m 


— — AJ . . . . . * . 

'O feusvüg à, Ó yooowvaog, 

Ov MaAs&yovog tügeve lVoiüog Gxotveg 
ZaAgvóg. 


B 


X. 
II P O:2::.0. A I A. 


1. (31. 58.) 


/À / 
——U———uvUy—uvy— 


/ / 
——M JJ) ———a.A A) -—x JM -—— 

/ / , 
—— AJ -—UAU———A———&AU—Wuu-— 

/ / / NA -— 
— — JJ —— — AUN) — AUN ———A)———AUMU—KwuUWu-—w 


/ 
5 —ouoU—uv—— 


/ mer 
——M JJ) ——— MJ J— 


/ / / 
——À———)———XuKU—uu—— 


x !d / 
Pr wndts Lr mot Vul T VN Tm 


;1l. ÀeovroÓcuag sine unciuis. 


Fr. 141. Scholl. Nem. II, 16: Kei ori uiv Illedóag xcti 
min9vvrixGOc, orb ÓL IllgióvQv Og uíov: Tosyívo — «vo». 
Lucianus pro Imagg. XIX.: Tv 'Q9o/ovoc »óva £mowdv £qm 
zomtig ÀAsovroOcuov «vrór. Hinc A1sc0vroócuog addidit Boe- 
ckhius idemque ex interpretatione Scholiastae pro vosyéro scri- 
psit zo£zgcv.  Lobeckium Parall. p. 173. 2:ovroócuov ad femini- 
num 4tovroódu;y revocantem redarguit ipsius Luciani róv xvvo — 
cevróv. Potius in huius verbis necessario Asovroóógovre rescribi 
debet. 

Fr. 15. Paus. IIT, 25, 2: Toegrvei róv 2uÀmqvóv év Maie 
Ómloi xci rdüs £É Goucrog Ilwódoov. Libri Pausaniae MoA£yo- 
pog et MeAéyogog. Correxit Camerarius. ! 


284 FRAGMENTA SELECT A. 


Stroph a. 

Xoeig, &) Veo0udre, AurcooxAoxiuov 

zc(0:60L. e«oroOg iuego£orerov. fovog, 

TÓVTOU yere, 4Voróg tUos(eg dzíritvov végag, 
GVTE Baoroi 

Z&Aov six21j0x0t0w, udzegsg 0 £v 'OXsumQ vyA£- 
q«vrov xvavéeg yVovóg COvQov. 


Antistropha. 


ijv y&Q rozágoige qogir& zvuéreoow zevrodozov 
? ? ! 
T dvíuov 

óurciow* GAX & Kovoyevng ózÓv ctveGOt d'UoLG- 
dyywóxoig Exépeavev, 

0j] vÓórE T£OGCQtg OQUcl 

Tof£uvov cz69ov6ocr y9oríov, 

&v O0 £mxocvoig Gyédov aí£rgav GOeuavrozéóuAot 

zíovtg* &vUa vexoiG svüc(uov érOvero yévvav. 


l, 4. zgAégarov|| xvav£ag... Antistr. 4. aàivtcc: 9oais || 


V. IIPOZOAIA. Fr. l. Initium strophae servavit Philo Iu- 
daeus ll. p. 511. Mangey.: llívóeoog ézi 5s Z4fiov gmsíiv: 
Xa«igo xr:à. — 2. znoi9óg vulgo. Ad Boeckhii correctionem prope 
accedit zoiósg 7, quod exstare in edit. Paris. testatur Boissona- 


dius. — 93. Vulgo Üvydrno. Correxit Hermannus. Et sic editio 
Parisina. — 4. rplépavrov Bergkius in Zimmermanni Diar. Philol. 
1836. nr. 68. p. 548. Legebatur rpÀégparorv. Cf. ad vers. stro- 
phicum.  Lobeckius Aglaoph. p. 860. z52sgérov posuit, um 


opinor. — Antistropham Soc pac Strabo X. p. 742. B. 3743. 

pauca Scholia Odyss. K, 3. Principium leviter corruptum P» 
vit Boeckhius, reliqua Porsonus in Eurip. Hecub. 288. — 4. aÀÀA& 
xci o y£vog vulgo. Sed xoivoysvgs codex Moscov., alii «A4 
axatoy£vrg , dÀi& xai ó yívne. Unde Kowoyeviis Porsonus. Ke- 
liqua ad nutus librorum reficta, qui v. 9. £afiniseiv, 6. ToFuvOV, 
zQUUVOV, TrQVVOY , T. &v à éni xQovog oyrüov nírovy vel dv à 
émi xouvoig (vel énuvgovoic) czy£9ov n£roov habent. Sed versu 4. 
quod 4Go«eig dederat Boeckhius pro vulgato Qtío.g, id cum 
Bergkio 9vo:c scripsi, quum praesertim duo codices Q'vo:g offe- 


IIPOXOAIA. 235 
2. (39) 


-/ -—/ — 
Ga AXE E IASg4. 95, 2 Ld 
/ , r / 


: 

TÜ xéAMov dQyouévoww T xcvemcvouévoiuu, 

* [^ , C - JU 

j pe?XUCovóv ve Zero xci Qoàv (z3Ov. £AértiQev 
aeloct ; 


8. (60.) 


e 9 AA UR mV um 


Bo 4 aycu -— 


x / — 
ERI Nem AJeACA emm C7 


, , 
—UuUu—Uu—-—uvy—-u— 


, 

—uu—ou—-— 

... lloóg 'OÀvusz(ov ^4hióg 6t, 

yovoéa zAvróuavru llvoi, 

A(GGouc. XeoíreG0( ve xcl GDv "Aqgoóíre 
iv fe0fo ue Óffcw yop «oíóutov 


IIteoíóov. z00gércv. 


VI. 
IH 4: P:6. E N I A. 


2. (62.) 


X / X , 
———UuUu—U—-c——uu—u-— 


, / — 
ELE eR) em re UN UJem AU rm AL omm 4 7 


rant. Versus paulo aliter disposui. Nunc apparet in stropha 
Tylépavrov poétae reddendum fuisse. Nec zgiégarov late clarum 
significare potest. Cf. ad Ol. VHIT, 16. 

Fr. 2. Scholl. Arist. Eqq. 1261: '"To?ro doy 7oogoóíov 
Ihvódoov, et Suidas s. v. IJoosóó:«. — 2. Ante Boeckhium Z1a- 
tüo«g, quod ex parodia Aristophanis fluxerat. Sed cod. Ven. 
dAdrmoav, Dindorfius ex aliis 22creioov. 

Fr. 3. Aristides II. p. 279. (1I. p. 510. Dindorf). — 3. Li- 
bri &coue:. Correxit Stephanus. Ibidem Xoeoírsoco: Hermannus, 
Libri Xdoirsg. — 4. yoóvo libri. Boeckhius 7600, Bergkius 
z000. Cogitet quis de 2o0vo illo Delphico, in quo sedens poeta 
carmina Apollinea cantabat, Paus. X, 24, 4. 


286 FRAGMENTA SELECTA, 


"Q Ilév, "Aozcü(eg usófov, xci Gsuvov dóvvOv 


qAc£, , 
Meroóg usy&Aeg Oxc0í, Geguvüv Xegírov u&que 
TE0TTVÓV. 
3. (63.) 
Tv G«vrQ uéAog yAcfag. 
De Pane. 
9. (63.) 


/ 
/ ARN / 
LEE TANI e Cu 


M E: GELT 
5 , ^ 4 
42 udxeQ, Orrt utyíAag toD xvva zGvrOOcTOV 


zaAéoww "Olvurtot. 
De eodem. 


9. (68. 69.) 


LI *. *. . * . — — — oM 


/ / 
——U-——Uuwu--—uw-—wuwu—uwu—--— 


/ / / 

—Uu——-—uwv—uvu---cu—--— 

fa 'Á / 

—Uwv—wuw—-—wu--—--wauw-—wuess 
, 

2... XUnÜdg Éxys 


y&v zol QuA«GOnv zcl GxomwiOww utydAetg Opécov 
vato Core 

xci uvyovg ÓwéoGoero DeAAOusvog zourióeg GA- 
6tGv. 


3. T6 ccvrov 





VL IIAPOENIA. Fr. 2. Eustathius Prooem. p. 18: A£ye- 
rot xol, oz: o I]àv uera o Ki9aigavog zaL Elxóvog dg &ov 
zcidva [hvódoov. 4 xai aU róc douo imo: ímaev , £y (9 aou 
ovtQ t/G Tuus &v90ouoloysizar, ob 5 doyy* Q9 II«v, lày — 
gyiot. Reliqua habent Scholia Pyth. HI, 139. — 1. cenrav 
coniicit Boeckhius. Ego altero versu malim ózoóós, dyvàv. 

Fr. 3. Scholia "Theocr. I, 1: Mén Tg 9üàc fAsyov, og xai 
IIivóegog 10v llàve qücxov: T cevrov uélog yÀcÉEsiSg, 

rovríGoruv tícvrGO QÓ5v &ósic. Ex qua circumlocutione Scholia- 
stae recte correxit Bergkius. 

Fr. 59. Aristoteles Rhet. IT, 24. — 1. zavróóauov Lobeckius 
Aglaoph. p. 860. Fortasse recte, 

Fr. 9. Strabo IX. p. 632. C. — 3. Libri ósw& 6cro, Ótiva- 
cáro, Óvvccaro. Schneiderus rivc£aro, Hermannus £óvcoco, ele- 


TPIOPXHMAT A. 281 


xaí more vOv vQuzdáQavov Ilrdov xtvQuove xa- 
TÉOyE... 


De Apolline. In eodem carmine Tenerum 
poeta dixerat 


vaoxXOAov ucvnw Óemé0owuv ÓuoxA£a. 


/ 
**;—JAU———aA)U—uUywvU-— 


VII. 
T" II PX UJP-AM^ A I" Á 


1 (12) 


£7 , capo e Rn 
AJ MAU A TM TUAM RVAUUUT- 


— LL — — 09 9 9 o9 o5 


- , 
Zweig 0 vow lÉyo, feOfcv ieoOv Óucrvus mro, 
xr(OTOQ Aitvog. 
Ad Hieronem. 


2.. (12.) 


WU AU Ue Uy d [o4] 
Ra OU e X9 os xe 
lVoudóso0t y&g- £v. ZuiOcg dAGtct ,; — 
Og cuefogóoQrov oixov o) mzézavc 
, i] Qbdé9eyem - 
&xAtig Ó £e rOvÓr. 


Ex eodem, ut videtur, ad Hieronem carmine. 


2, l. dÀdrot Zroérov, — 3. rQvÓs omissum. 


ganter Ahrens de Dial. Dor. p. 148. xcu uvyovg Óiv&cwro con- 
iectarunt. Ego in ótp&coro incideram, in à' évcocero Emperius. — 
4. Boeckhius adiecit ex Strabone p. 633. B. 

VH. TIIOPXHMATA. Fr. 1. Strabo VI. p. 412. Scholl. Pind, 
Pyth. If, 127. Nem. VII, 1. et Arist. Avv. 925. 

Fr. 2. Scholl Arist. Avv. l. c.: Kei za)r« mzeoí Tà £x 
Ihvà&oov: f;:. 0$ ovrog: Noudàscou — daxityg à £f« 
vTÀvà)s, ÀloBOv ruivovg m«Q líoovog xoi rtt evrÓv xol dg- 
pco» (&oudriov Berglerus). Verissime autem Hermannus Opuscc. 
VH. p. 123. nomen Zrodrov ex Aristophanis parodia in Pindari 
verba perperam illatum ratus versus sic refingit: Noudóscot ydo 
i» Zwé9eig aAdro! uóvoc, Oc dua£oqOgrnrov oixov oV z£z«- 
toL, JxÀeng 9' fo vOvór. Similiter Berzkius, nisi quod is fr. 1, 
cum 2. arctissime conflavití; nihil enim excidisse censet inter 
utrumque. Scripsit autem: JVoucósco: y&o iv Xxv9oig dÀ&ror, 


988 FRAGMENTA SELECTA. 
3. .(13.) 


"4 / 
WU AU er ADI AD mA eI, 

/ AC / MJ 
AU MJ — NJ NN NU — JA —UJVUU-—KJ— 


/ 
XoZoo--o— 


Jm BAS 
A 
m ND / 
(CN mm EP) 
'"Ax0 "Tuevyérovo uiv 7azewecv 
, , , 
&ri UnoOi zÜvc voéqtw zvxiwoTOTOV tQctTOV * 
P] E 
2uvgw 0. ig GueAÍw yAdyovg 
5 , 
ciyeg &oyorerocw — - 


ei ^ ? 2-2 ' - 
5 OzA« Ó ám Agoytog &ouc Onfceiov, CAA dz0 Tüg 
dy AcoziomOov 
Pd 
ZMueAiug Oymue ÓciócAsov ucrtUsw. 
Ex eodem ad Hieronem carmine. 
4 (11) 
X — / ; / 
mre Sp n AE E 
/ A / X 
NUR ADIIT mm a n 
/ / / IS) 
NU SUR RUINA Id E 
/ AN / 
CLE i o SL RU 1 9 A IC IS I 7889 IC 0 
z 9 Is, 
JO MJ ——KUWU—KJue-tXW- 


S cUE ,T'evyérov — 9. vro£ysww — 3. ydoxrog — 5. Gouc Om- 
Boicv «x0 yGg dylaoxdomov' ZuxsA(ug 0 Ógznua 


"Os dueÉopógnrov oixov mizcT, dwieye Ó ife Tdwvós...... 
Ego post ci&re: vocabulum excidisse statuo. Quare signa la- 
cunae posui. Ceterum vide commentarium. 

Fr. 39. Athenaeus L p. 28. A: Ilívàeoog ev T ig Tégova 
IIvQ)uwy c5: A0 xrà. Ut nunc edidi ex novis copiis Athenaei 
refimáb fere Boeckhius in Annalibus Literar. Berolinenss. 1835. 
nr. lá. Vide post Eustath. Prooem. p. 30. — v. L T'oy£roio 
uév codex C, Taej)yérov 0 ufv B. — 2. ToEgsuy Eustathius p. 
1822, 6 , toÉyEby Athenaeus. "Transposuit £ozsróv zvx. Bergkius. 
— 39. gue Bergkius ex Eustathio p. 1562: Koi Exveten. £g 
&ushEw ylá yovg ciysg éfoyorarat A£yeraL tivai* OzÀca Ó dm 
"Aoysog, Gouc Orfeiov. Athenaeus ydAcexroc. — 4. i£oyoórerot 
B C et Eustathius: ££ozóreror: vulgo. — 5. Quod legebatur 
vulgo partim a Dindarfio, partim ab ipso Boeckhio l. c. recte 
emendatum est ex indiciis librorum. Bergkius nescio cur O7gGv 
de suo dedit. Schol. Ven. Arist. Pac. 13: Oi Aírvoior Urzot 01a- 
Bóxroi xol rov àgóuov dÉióAoyot xol r& frvym Érwero * x«t 
Ilíivàwoog gnotv AA dmzÓ c5g dylaoxdomov 2ZuxsAiag Óymua. 
Unde a4À« ascitum est. — 6. óaíóo1ov Hermannus. 


TIIOPX H M AT A. 289 
agito ge ug agde. 


/, / /, A TN im] 
uUu—--—uvy-—uwuy—-—-—wuwu—uw—wuJgu-wu- 
, x / £5 
—uUw-uw--cáz--cyu-uwuvou- 
/ / S, 
10 -——UU-—uwu-—wuw-—uw—u-wuou-wuwu-c 
x / X / / 


/ / 
AL eo LS de aed ALS LCS I 


"Arg eMov, r(, moAVOxom, uoi QoOv rto 
OU4LCTOOV', 

LA e , e , , 

&Orgov vzéororOov iv &uéoc xAemTÓucvov 

£ijx«eg dudycvov i6y0v zorav&v dvoáow 

L1 , e /, LI , 5 M] d , 

x«t 6oqueg 000r, &rdl GxÓrOV CTQCTOV éoGvu£vc 

5 ebvag ví vecirtQov 1| z90g; 


4, l. £ucig 9£oig uéro Ouukrov, — 3. zmravóv — 4. émioxo- 
TOV — 9. fÀavvtüv ti vtOTEQOV 


Fr. 4. Dionys. Hal. de admir. vi dicendi in Demosth. VI. 
p. 932. Rsk. Loco corruptissimo auxilium ex codicibus mss. spe- 
ravi. kt contulit mihi Fr. Duebnerus duos codd. Parisinos, 
nr. 1742. et 1745., utrumque recentem et in apertissimis mendis 
cum vulgata mire conspirantem, sed ut quaedam tamen corri- 
gere paulo certius iam licuerit. — 1. Dionysius et libri Zuzg 9o 
u &rtQ Ouuórov: Hermannus fuoi $odv uiro Ouuárov: Boe- 
ckhius iuaig 9éoig uéro Ouuárcov. Et uíro« quidem Philostra- 
tus Epist. 79. contestari credebatur. Sed «eum quoque uGórso 
firmare, quod ipsum in corrupta Dionysii scriptura manifesto ap- 
pàret, patet ex his eius verbis a Boissonadio nuper ad fidem 
cod. emendatis: zzv zgl rÓ zoogózo yolrnvmv tí uy €oloctis, 
&oroov vVzforarov iv óutoc Asmousvov Óófsig. E ài £x ILw- 
Ó&oov ra)ra. xdxsivó zov xor& llívóegov, rÓ zr v &xciva« 
TV dz0 G00 mzm0OGav sivoau. rv éuGàv ógO9uAuOv 
u5téíoe«. Hinc correxi. — 2. giszóusvov Philostratus de suo 
immutasse videtur. Dionysii scriptura exstat etiam apud Plutar- 
chum loco infra ascripto. — 93. c&yuczevov cod. 1742. Ibidem 
ioybv morov&àv dvóodo! xoi cogíc«v Bergkius. Cum cod. 
1145. exhibeat zre»óv óocc:v, suspicere scribendum zoz«vàv 
qgoc«cív. Certe zorovav Pindari usus flagitavit. — 4. 5. Dio- 
nysius ézicxonctv (émícxomov 14145: émicxozrov 1442.) Groomov 
icceuéva (iocauuévo 1742.) iiavvsw (AAnvvrg 1445.) zw vtdvs- 
gov 7 zooc. Schneiderus ézsi oxórovg dtoezóv £covuiva ilov- 
vtig Ti v., Hermannus ézícxorov — éÀcvvtwv, quem secutus est 
Boeckhius; Bergkius 0óóv £mi oxórovc crocmóv écovuéve fiov- 
vtwv xrÀ. tentarunt.  Verissime Schneiderus, ut nunc ex codd. 
scriptura patet, nisi quod oxózov ex usu Pindari debebat et z/, quod 
rescripsimus. Dionysius quidem ézícxorov dedisse videtur: Pin- 
dari manum monstravit Plutarch. de fac. in orb. lun, 19: T'óv 

Pind. Carm. Sect. I. 


290 FRAGMENTA SELECTA. 


dAÀ& 6s mTo0g 7hióg Urzovg CoUíag ixsvevo 
OBS, E » 1 , ! E J 
&mQuov £g 0ADov vw& Tg iatotg Onjpeue, G TOTVL, 
aryxowov Tégag. 
i. Ó' e GGue qépeig T,VOG, 1] zuQToU gió, 
U vupetoU o0£vog Uzréoqoror, 
/ Gb ovAouévav, 1, à] TOvVTOUV xtvécGww Gv aéóov, 
10 : zeyeróv yVoróg, | vórov Qégog Uer. Caxóvo 


ÓLegóv, 
1| jciav xcvoxAvDocuóc Q16tg iv0oov véov i doyüg 
yévog, 


, , »* , , , 
0Aogvoouévov * z&vvov uére m&ioouot. 
Ex carmine de solis defectu. 


6. izzoig Qonig— 7. ég 0Aflov vo«zoio Orfoig — 19. Signum 
bon 2s abest. 


Xenoígogov. xol rÓv Iívóuoov iv veig éxAsüpsowv oAogvgouzvovg 
tÓv qovegairemov (&6roov Unforarov Boeckhius) xAsmTÓusvov — 
xaL tv cxrivc r0 5Àiov GxótOvg dro ys qdgxovzag. — 

6. 7. Dionysius Ümzog Qoug ixsrsUo o 7E) LO V 0t és 0igov vw& 
tQÓzOLO Ornfoeic. Et sic codices, nisi quod 1745. /zzog QoVocc, 
1442. ünzog Qo90Gc mire offerunt. Corrigunt Pmmoig Qocig — 
TQdzt0L0 (roémoiro Bergkius). Ego ex vestigiis librorum elicui 
Ünzovg £w«4)feg idque non obscure ex Philone Armenio , vid. 
infra, pellucet. Iam pro roOz0:0 necessarium fuit zoczoig re- 
scribi. Ceterum cur zuv& prorsus deleretur non erat idonea causa. 
Denique ut supra $ocv abiit in 9:9, sic h. l. £e9£og in Qa- 
Vox. — 1. n cxowwov 1742. — 8. moAfuov óls à puo libri. Correxit 
Hermannus praeeunte Scaligero. — 9. dAÀà míóov libri: &v& 
zi0ov Scaliger. Hermannus &j, zf00v. Ceterum xsàow 1342. 
Uterque oviou£vay (1742. supra scr.) pro Dionysii vulgata 07Ào- 
uéviv. — 10. àisoóv Scaliger. Libri isgóv. — 1l. xarex1ócoco 
Oujost dvógdv v£ov (viov 1342.) £& coy5ns libri. — 12. Dionysius 
01opv.. (020gvo.. Hudsonus: 01og 14745.) mávrov ueromeíoo- 
uot. Ex Plut. l. c. haec suppleri posse arbitrati o4opvooutvov 
(vel 0logvoOusvoc) mzvrov uro mz£icojo. scripserunt Hermannus, 
Boeckhius, Bergkius. Sed lacunam ampliorem esse docet 1745., 
qui habet diog. . Ósv Ort TVtOV geo eícopuo * xdvrob9o 
(sic et 1342.) oy. PULS eg zo«oX llikrovi. Ultima Dionysii 
sunt Pindarica cum Platonicis comparantis. Sententia poetae haec 
fuerit: Thebanis propitius sis , Sol, lamentantibus: mihi wero 
nihil. timendum , quod cum universis perpetiar. Vel similiter. 'T'o- 
tum carmen pluribus locis etiamnunc vitiatum videtur esse, si quid 
tribuendum testimonio Philonis Iudaei de Providentia II, 80. in 
Armenia translatione servati. Sed is locus aliter ab Afrhierio, 
aliter ab Augerio, aliter rursus a C. F. Neumanno Latino mo- 
strove sermone scilicet redditus est. Augerii versionem Bergkius 
ascripsit: ego proponam Neumannianam àd verbum de Armenio 
sermone, ut affirmat, expressam in Annalibus Literar. Beroli- 


TIOPXHMATA. . 291 


5. (13) 
/ / 
V—vU-—u-— i 
/ / / VEN 
uV—Uu-—u--—u-u—-wusUy—-u-— 


NC / 
U——u-—uu—ees 


. Oso) 0£ Ósífavrog doyàv 
&xcGv0v £v ztoGyog &DUela 01) x£Acviog doevav &Aciv, 
TEAEUTOL TE XGÀAALOVEG. 


6. (16.) 
E^. 0p A PDT IPMIPPRIET 
lAvxo 0'dz:ígoww mÓAtuog* mezE(Qeuévov óc vig 
v«opei zoogtÓvre vw xegóíc zEQt060g. 


195. (189.) 


; / 
uU—-—u--—u-u-u— 


Wo C MIRO yg LU 
M NA MAU VJ m NU NUN NV 
DU S USC 
TO xowóv rig &OrOv £v tvÓlc tiD&g 
H , À , *4 A » i] ó i] , 
anmuesero u£ycAcvogog A6vyu«o 10 qoxu000r qoc, 
, , , ? , 
Ov&Oww cxO zQcz(Óov Ém(xovOv dveAOv, 
mevíeg ÓÓr&iQcv , £yÜgàv zovooroóqor. 


125, 3. zoazíóog 


nenss. 1829. II. p. 811: ,,Dafs du Strahl der Sonne, Jüngling all- 
leuchtender (vel allwissender), dich nicht hingebest der Ermüdung 
deiner kóürperlichen Augen, — Stern hie oben, über den Tag er- 
sehnter, den da setzte der Kónig der Macht, dessen Feisheitsweg 
Finsternifs nicht kennt, o sey noch jugendlicher denn zuvor! Aber 
dich Góottergespann des Zeus flehe ich an, du berührt durchaus 
nicht von den Iandelungen der Feránderlichkeit, dich besinge ich, 
o herrliche, keusche, allgemeine W'undererscheinung." 

Fr. 5. Epist. Socratic. 9. 

. Fr. 6. Ex Stobaei Serm. L, 3. Eustathio p. 841, 32. et 
Scholl. Ven. et Vict. ll. 4, 221. concinnavit Boeckhius. 1. zzzz:- 
eauévov Eustathius; £uzsíoov Stobaeus et Scholia. 

Fr. 125. Polyb. IV, 31, 6. duos priores versus affert: ommes 
Stobaeus LVHI, 9. II:vócoov 'Tzoozzu&zov (codex A.). 
Quare ex incertis huc retraxi. — v. 2. ccvzíog lsoóv qcog Sto- 
baeus. — à. moemíóov A. Reliqui zgozíóos. ipt 


292 FRAGMENTA SELECTA. 
55: (11) 


ERR /, x / -— 
VJ NN VU MAU NU UA —AJ—&AJ—KUU-—u 


fic ERNSE / 
UU -—u—u——-—uvu-u-u--— 


/ x / 
—— WU -——T—--—se49£995 


"Evémos «sxgeuév iv eiuetrt. m0AAG 0 £Ax& tupeAe 
VOXLLCV 

rocy0 óózGAOP, TíAlog Ó' d&íocig zQ0g Oti[egGg 
ózcgobe mAevodg, 

eio» Ót Ór ooríov ióócloUq. 


8. (18.) 


/ x / 
EMEN, 


Adxcwe uiv meQUüévov cyéAo. 


12. (82. 83.) 
os P. ENT ees 


'O Moiwcyéreg us xoAsi yogsDOon. 
* * 


"Ayoig à xAvrà odmovve Zoroi. 


VIII. 
b DEUS M EM. 


1. (8A) 


/ 


— — — — AU oo —— scs] n9 


BovAouew xoíóscow 'EAAGvov...... 
Ad Theronem. 


Fr. 7. Erotianus Glossar. Hippocr. s. v. A4/ov, p. 44. Franz. 
Aiàv ó voriwiog uvsiog — xci Ilivóagog iv "Tzooyruect Aéyov* 
vízicos xri. 1. Vulgo fixse zÀsvoag fufaAsv Guov. Vul- 
canius voudv, zÀArvodg sustulit Heringa. — 2. zooóg omisit Berg- 
kius idemque Zcz&oo£e cum libris retinuit. 

Fr. 8. Athenaeus XIV. p. 631. C: 'H $zoorznuerix; &Gtiw, 
iv 4 üócv 0 zooóg Ogytita:. Ilívóegog óf gmoi* Adxeiva xtA. 
OoyoDvro: 0$ ravrzv z«Q& rO llwóago oi Adxcvsg. 

Fr. 12. Hephaestio p. 46. (78.) 

VIL EPKQ9)MIA. Fr. l. Scholl. Ol. II, 16. et 39. 


ELK9MI A. ?93 
9. (85.) 


, [5] / 
— ww -—lwljlwu———et:t68&4 


, / !; 
————— — AU o— o —— AU — MA -— 


, , — 
-——— — m— — MA) em NJ m A 


,U / 
-ou—ouvu---otn 


"Ev ót "Póóov .. xeroraóQev . . . .. 
tV dqoguoDévreg DunjAdv ÓAwv. &ugwwéuovrat, 
mTAd6rc uiv ÓOQ cVcviroig cvéyovttg, 
fomero Ó' devdov mTAoUrOv vígog. 
Ad eundem. 


3. (86.) 


, —/ 
T PO RCUCLUTA PUES ATE 


LATO TEPRC UEEEM 
'OABíov óucvvus 4eoócrvió&r, 
^mi QocoUunósg Auivro. 
Ad Alexandrum Amyntae f., regem Mace- 
donum. 


4. (S1) 


/ / 
Bu An LA mms mm 7 (LJ e AJ m 
, / d 
—M UM M —— AU —— a — 
, , 
mt Tue I. mt 


IHo£za Ü &oAoiGiw Vuveogci x0tÀALGTOLG cotócic : 
 TOUTO yéo dÜuvéroig Tiucig zovuboye  uóvov 


[óy9&v]- 
"Ovdeyn Ó émeo)iv zcAOv foyov. 

Delenda vox óp9év. Primi versus finis cor- 
ruptus. [Fortasse zo4A? xeAàlcre:g scripsit poeta. Cf. 
fr. Scol. 6. SCH.] Fragmentum ex eodem quo 
prius carmine est. 


c oOFr. 2. Ibidem: "Evo quc, órt 0i rOU Orjgavos zt96yovot 
oUdókoc £lg Tv TfAev x«r5jo«v, dÀAÀ svO)g czó Pódov sig ctv 
"Axo&yavra, Og x«i o llivàeoog Afysi* "Ev xr. 

Fr. 3. Scholl. Nem. VII, 1: ,,Vide ne scribendum sit & zi, 
nume ue continuandus." BOECKHIUS. 

. Fr.4, Dionys. Hal. de adm. vi dic. in Dem. VI. p. 1084. 
Rsk.. IIívóoogog rovro mz.EzO ruv tig Al£tavÓoov rÓv LR -— 
l. iciois.» Sylburgius, Libri 04o:c:v. Bergkius Uuveiodoí yr. — 
2. ruueiot mornpovii. (wevc Paris. 1697.) libri. — 3. à' ézmiias 


291 FRAGMENTA SELECTA. 


IX. 
S25 LOC Celo RP e 


1. (88.) 
Stropha prima. 


, / / / 
VJ — A —XA—wUU—XwUU———wvUu—-——wy-— 
, , / / —- 
————aA JU —————X—a 


, / / , 
—UuU—wuwU——-—wuw-wuw-u—wu--—u--— 


/ , 

ra wpcdugh dd rA 1 
AZ——€ YEN / 

ANN ere NX m 


, / , 


IloAvÉevet vedvidsg, GuqizoAot Haoog £v dgvac 
Kooívào, 

eite Tg qoos Aivov Écv9d oui) Pwuére, 

T0ÀACXU WtéQ £ocvov ovgeríav mzráusvow vÓwuc 
aoTvvGv "Aqoo0írav, 


l, l. dpvsig — 2. ódxoveo 


c9 fv Sylburgius: 8  émiro9év libri omnes. Reiskius fortasse me- 
lius ó? c:ya9év. Eadem vitia, quae vulgaris textus, habent qua- 
tuor codices Parisini a Fr. Duebnero inspecti. 
IX. ZKOAIA. Fr. 1. Athenaeus XIII. p. 913. C seq.: Ervogàv 
n] Kooívütog iiv tig 'Okvgmíav 2 exi TÓv dyGvo az üéttv (énaésiy 
Bergkius) éraígag x oSoro 7] 9o ix7j6orc. Ilivàeoog 9i r0 uiv 
ZIOTOV Eygenpev. £[g ov TOv £yxóuiov, o) 5 doy Totcoivumio- 
vixav imaivéíov oixov (01. XII), ,Vorsgov Ót xoi GxóAiov 
TO 70 zv Qvciav gc9iv, £v o rüv doyiiv sU 9cag z£moínrot 
zt90G rg trmíoeg, c zaQayevousvov oU tvopivros zol Qvov- 
OG r5 Aqooüíry cvvi9vcav. Oi0mztQ ign: Q$ Kozo0v — iav- 
9 (c. "Ho£ero 9E ovr TOU u£Love Iloàvbsvai—màv xacÀo». 
"Aobiusvos ài vrac Sgsins goi» "Alia 9evuxto—yv vaibiv, 
Zniov y&o, Ort zQ0g rdg Éraíoac OicAeyGuevog nyovía , moióy TL 
gavrerat Trois Kogwwü ois TÓ mzoGyu«. ztuGrtUQv Ó£, Og Fouxsv, 
cUrÜg tavrO mtzOÍQxsv sUO£fog' dió dEnugv — f«cavo. — 
v. LO dgveid Hermannus. Iniuria. Nam etiam Homerus Il. B,530. 
dogvsitóv Kóow9ov dixit. Vide mea post Eustath. p. 30. — 2. Athe- 
naeus àix vt ràg zsiooag Aifdvov Svo Ócxova Tt njuiv. Cor- 
recta haec sunt ex Zonara p. 1507., nisi quod ^x ócxova alte- 
ram formam restituendam docui Exx. Critt. p. ex Gramma- 
tico in Crameri Ann. Oxx. L p. 121, 1: To? Odxv . 5 yeux 
ódxgsos, Ódxoti, TO zÀnQvvrixóv dwosa. To)ro xcr& ovvaloi- 
qv yfyovt üdxom^ Hav9c ódxom. ldem fecit postea Bergkius 
in Actis Soc. Gr. I. p. 194. — 3. Libri zoAicxig uoréoog £oocov. 


ZKOAIA. 295 


dup & T GvoU9cv dxcyogteg 


, 


5 Érogtv, &) mei0tsg, iocr&weig iv £Uvoig 
ucAPcxGg COQceg dmTO xcoxóv ÓgémsoUet. 60v Ó 
dvdyxe Tv xaAOv. 
Epodus prima. 
DUE IT OSEE ERI S 


, L 
—U———aXaj—— 


10 42A& 9evudátfo, Tí ue As&oDvri "IobuoD Osozóva 
TOLCvÓE ueA(qoovog coy&v £PgOutvov 6x0A(ov 
Évvéogov Évvoig yvvci&v. 


35. dEoUns ed eure 


Primi versus secundae strophae initium. 
i : 
ZhódEeutv yovoov sac pacévo . . ... 
Epodus alia. 
*Q Kivrgov O£Gz0wo, rcóv ó0v ig (460g qoo[iéóov 
xovQüv dyfA«v txcrÓyyviov XZevoqv vtAécig 
imdyoy soyoLeig ievÜsíg. 
HMM UNI Xs. . 


Ex Scolio Xenophonti Corinthio scripto. 
10. A££ovz: 


Correxit Boeckhius. — 4. Libri izrausvot et voruer:. Correxit 
idem. zorrc&v] zori rív» codex B. — 5. vuiv &vo?tv vulgo. Cor- 
rexit Boeckhius. — 6. Idem addidit £v et v. 7. vulg. uoiS9exo- 
ecc emendavit. — Epodus prima. v. 10. 4:£obvz: codex A: 
A£fovr: vulgo: A£Éovr, Boeckhius cum Casaubono, qui 769409 
praeclare emendavit. Libri ógov. — 1l. roi&vós Schweighaeu- 
serus. Libri ro:0v0:. — Stropha 2. v. 16. xo9oo& Casaubonus. 
Libri x:9:40€, xi9:oy. — Epodus alia. v. 18. xovoav Boe- 
ckhius. Libri xooGv. ''otum carmen monostrophicum fuisse evin- 
cere studuit Bergkius in Actt. Soc. Gr. l. c. Quod neque Boe- 


296 - FRAGMENTA SELECTA. 


2. (89.) 
Stropha e. 


, / / m 
-— — UN — UU ——U———KuUU—wuwu-— 


/ / / / 
—uwuU—wuw——-—u-—-cu—-—-—u-— 
/ / -- 
——Uu——-—uwvy-uwuv-—iJ 
/ / 7. / 
—Uuwu——-—u-oU-cu-—-—u-— 
Epod:!ir 


[/ 
, / 
EJ IQ ROUNrers iom INASRE EINE ec 


/ /, -— 
EL 9 p Em ANS I E eS 


/ — 
x dee M Rs i 


Stroph a. 


Xonv uiv zerà xciugóv iovov óoézt69ct, vué 

Hr , , 
6Uv GA: 

vüg Ót Osoffvov dxvivag TQoQoTov tcoucorGotGec 
Ópcxsig 

og qa] 699 vuetverei, && aócuavrog 

UL Gióigov xeyCAxsvrOL ué£AciPOV xogÓtav 


Antistropha. 


5 "Pvyoc qAoyt, 00g 0^ Aqooótreg ériueolelg &u- 
zopAeqioov 
1| &0l yox aot uoyo (Cer Dusleg, 1| yvvowxeíco Qodos 


Q, 9. rig 06ccv 


ckhio persuasit neque mihi. Idem praeter alia leviora v. 4. 0v- 
ocvt &uzrüurver scribit, quae correctio nec necessaria est ef stru- 
cturam obtrudere Pindaro videtur propriam tragicorum. Cohaeret 
haec scriptura cum. correctione versus 6., ubi proposuit: "uiv 
vtv9' dz.oyooíac &moosv, h. e. vobis sine intermissione concessit 
Venus iucundis in lectis amoris fructus percipere. Verum in Boe- 
ckhii scriptura optime conciliantur &voS9tv et u«río! iodrmv 
oUgeviev. Descriptionem carminis vide apud ipsum. 

Fr. 2. Athenaeus XIII. p. 601. C. D : Mvno9:ig rov TevsÜ(ov 
GOso£évov 6 Ilivóaooc, 0g Qv ovro? £g uevog , TÍ nou ; Xonv 
xrÀ. Cf. XII p. 5641. E. Bergkius initium totius carminis po- 
suit fr. inc. 133., ab Athenaeo paulo ante allatum, speciose, haud- 
quaquam vere. — v. 2. axrivog Q0gO mov Athenaeus altero loco, 
altero dxriveg 06ccv, unde Hermannus cxrivag rig 0660» cor- 


ZKOAI A. 29 


wuy&v qogtireu. mzG6cv 000v Qeocmevov. 
dAX £y [99e] fert rGg [mo9&w&c] xqoóg o 


|| Epodus. 
Zoyétg £AeujoGv usAiGoav 
10 ríxouet, sUr &v (Qo meíócr rvcóywiov ig Wr. 
iv à' oc xol Ttvéóo Ila96) v fveuev 
xci Xdágig viov 
Stropha. 
TUN 34:2 2-00. 


Theoxeno Tenedio. 


$. (90.) 

, —-/ 

—uUuuU—-uu-oU—u—-— 

/ / / , , 
—U——-—XAuUy—-KwuUwuUu—-——u-—-—uUu—-—--—wuyy- 
, Z / à —- 
————— a )———aAy—uvyu—-—-—u—iQc 


E ^ 2 - 

42 Oo«cUpovZ, ioeráv Oyqu. coi0Gv 

TOUTÓ TOL zíuzc) uevcÓóQmiOv. iy fvvQ xev ei 
OUUTOTCLOUV T€ yAUXEQOV 


ll. zs vaízt 





rexerat.— 7. wvyáv Schneiderus. Libri jvzodv. Bergkius l. c. 
"wnyokv, h. e. 4ut mulicbri impudentia tritam quamvis viam per- 
sequens fertur. De qua potestate vocis 1»7yo0g licebit dubitare. — 
8. Libri &44 £yó 9' fxart r&g xmoóg Og Owy9sie &rnoüv u£Ac- 
cav. Boeckhius Gowg et zo?sivàg de suo dedit, in fine &Aeimoáv 
usAicdv, Hermannus &Aeryoáv. Aliter Bergkius, qui sic scri- 
Sit: 41A éyO fxari c&g Qro) xnoós dg Uoy9tic £Ac ('Enoóós.) 
IoGv usltocüv xrÀ., h. e. uti cera apum sanctarum tacta sole li- 
quesco. Elegantissima correctio, nisi quod versus 8. non optime 
fluit et ipe ufAwoer vix huius loci sunt. — 10. Libri IIs8c0 7 
fvaiuv vel rs voitv. Schneiderus rs voís:, Bergkius z' évóoísi, 
sive quis malit, z' £vovsi. Male omnes. Revocavi veterem scri- 
pturam, in qua &o« cum praeterito coniunctum ex pervulgata 
Graecorum consuetudine significat poetam tum demum clare 
vidisse etiam in TTenedo Suadam et Gratiam inhabitare filium 
Agesilai. — 1l. xoi Xdoig vióv '"Aygoiiaov libri. Secutus est 
Bergkius, qui his verbis finit epodum. 
Fr. à. Athenaeus XL. p. 450. C: Tàv Azrixv xvÀ(xav uv- 
povsisi IIívócoog iv roigüs: &) «v4. — 2. voi addidit Boeckhius, 


298 FRAGMENTA SELECTA. 


xc ZuoviGoi0 xegmo xoci xvAlxsocow '"A)avaiciut 
XÉVTQOV. 
Thrasybulo Xenocratis f. Agrigentino. 


4. (91.) 


y Et 
Uwu—-—uUu-Uu—uU-UoO 
/ 

LAU ES ACD 
ters 7 SU) 
Uu -—wuwuw-—-wu-c 


Xdoiág v "Aqgo0iataov £oorov, 
óqoe ov y&uéQop ud vo, 
"ydo 08 zoAo xórropor. 


5. (92.) 
, / — 
—U——-—uvy—uw-—uQ 
/ 
/ / / / 
—————U—-——uUu—--—u— 


'Tóv ó« "Tíomevógóg zo90' ó éciog togtv 

ToOTOog £v Ósímvoww /vóov 

VeAuóv üvrí(qUoyyov OUQAag dxovov zqzriOog. 
Ad Hieronem. 


6. (93.) 


, / / 
—U———u-u—wuu— 


/ / 
—-—uUu—uc-cu-— 


Mn: ucUgov végwUww £v pio: T0ÀU TOL 
qégri6rov GvÓQl veomvOg cic. 
Ad eundem. 


qui v, l. óxyguc« scribendum suspicatur. Bergkius l. c. p. 191. 
cum his verbis nullo intervallo coniunxit fr. 8. 

Fr. 4. Athenaeus X. p. 427. D. — 2. cv ytiudoo vel cvygst 
Q.eoo us9vov libri. In zsiuéoco mihi latere videtur nomen pro- 
prium, veluti Xsio:uezo. 

Fr. 5. Athenaeus XIV. p. 635. B: "Aoyoióv £oriw Üoycvov 
7j p.eyais , Goqaos IIwóáoov Aéyovrog Tóv Téomovügor avrí- 
q9oyyov s)osiv r7) z«o& /vOolg z5xrí(ó. züv faofzov. — 2. Av- 
óG» Schneiderus. Libri 4s». 

Fr. 6. Athenaeus, XIL p. 512. D: Ilívóegog zeocwdv '(Té- 
Qv. tQ Z'vgaxocíav doyovz. gnot* Mm &pabíoov xvÀ. Mmi 
povoov Boeckhius. 


ZKOAIA. 299 
4. (94.) 


, , 
-—o-—-—uuvu-uutX 


* 
, , 
—— M) ÁÀ — — AU oo— xU 


, / I 
——uUwu—wuww-—uw-—--wu-c 


y. 4 
— XA T—AJXAJS 99 c n 


, ^ »" ^ € , 
Kitvo uiv Aivve Ót6uog vztoqiaAog 


dugízeo* 
* 


"AAX oiog &zAerov xtiocittg Oto 
TugoOwv tzerovreazcgavov dwíyxe, Z&Ü mártQ, 
9 &v "Aoíuoig zot£. 
Ex eodem, ut videtur, carmine. 


8. (90. v. 4. 5.) 
ERU Li -. e - 
, —-/ 
—-——U-o0—u— 


Zeitvov Ó Aiyovrog yAvxO rQoydAtv 
, "i , 
xctzto t0 cqUovov Doocv. 


X. 
UL EHE NOCT T 


l. (95.) 


, , , 
———— — UU -UU—-——wuwvy—wuu— 


/ / 
——wUwU-wuUU-——wuwvy-uvu-— 
*. 
, , L4 
—UuU—uwUu——-—wu--—u-— 


/ / -— JI 
——U———wuwvU—-vD—uUu-— 


/ , / , , — 
5 —o———u-—-—uvu—uvu-—--cu-—--u-QO 


, / 
——uu—uvu---u- 


/ 


Fr. 7. Strabo XIII. p. 950. A. Versu 4. zsvrmxovroxigoiov 
libri, quod cum Schneidero correxit Hermannus, coll. Pyth. I, 
16. Bergkius tamen illud retinuit zsvz7xovrexéqpoAAov scriptum, 
de qua forma dixi ad Ibyci fr. 11. in Delect. p. 342. 


300 


FRAGMENTA SELECT A. 


'Toic. Acuztu uiv uévog deAov v&v £v)GOt viro 
XTO 

qorrixogó0otg v £vl. AeuiciveGGt zo0&t6Tt0v. ev 

xel Aero 6xw96€ zc yovo£otg xeozoic Déporüev. 

xcl TOL uiv UmO0g yUuvGOLOg Tt, TOL Ób z£000iG, 

TOL Ó& qoot yye66t r£omOvtot, zcoà Ó£ Gquow siev- 
Ojo Cxreg víÜcAev OABog* 

oOnd 0 égeróv xorc 490r ziüvevot 

cid ive guyvürvrov zvQi r»Aeqavet zrovroio deor 
& pouoic. 


Ex fine alius strophae huius carminis haec 
supersuntí: 


"Evüsv vóv &m&Qov fot yovtew Gxóvov 


pAqxyool óvoqsoág vvxróg moreuol . . . . 


2. (96.) 
/ A / [ ]4 
—Uu—UD—u——-—wuu-—wuu—|-j-—-o--— 
/ / / 
— — Amm —— NJ UM — xU —uUy-— 
/ 2 
— — JJ AU NUN —— Um ——— NN JAUTNJAU— 
/ / / / / 
—Uu——-—uy——-—XauKy—uwuy——-—u-—--—uy—--— 
/ / / 
——A-—-—Q-—-—-—-UuuWuU—XuUu- 


'OAfíc 0' Gxevveg ei6c lvoiaovov [usveviooovro] 
TEAEUTCV. 

xol Gouc uiv züvvov Érevow Varro TEQuGUtvel, 

Coóv 0 &rt Aeirevon elóvog tiücAorv* TO ydo &6vt 
utóvov 

&x QeGv: ebOs, 0$ oeGGÓvtOYV ueA£cv, drag &v00rv- 
vEGGww £v z0AÀoig Ové(goug 

Ószvvot veQztvoYv égéomoioav yoAemOv ve xo(6w. 


3. (97) 
RE adr rr nU e cad 
/ / SON 
-— — — — QU) — LUN NU m 


X. OPHNOI. Fr. l. Plutarchus Consol. Apoll. 99. et de 


occulte viv. 4. Apud quem quae leviter vitiata leguntur plera- 
que ab Hermanno sunt correcta. — 2. à' eví Bergkius. 


Fr. 2. Plutarchus Consol. Apoll. 39: Kol guxoov zoosicov 


iv do S'orvo zsQi wpvyng A£yov qnoiv* OARfíc xrà. Quorum 
pars redit vita Romuli 28. — v. 1. u£zevíccovrat Boeckhius 
supplevit. — 4. Est qui malit à' Zyoeccóvrov. Perperam. 


* 


0;.PH N'O' I 301 


, / / 
uv———vu-—u- 


/ / 
EA a np SANA RIT 


CASE , 
ENSIS LUIN A m 1t NL mn omm 


"Pvyel ó' dos[éov vzovodvior 
, - » , 
yaíc zaovveL. iv GAysow qovtoiug 
Oz0 feUyAeig dqpUxrotg xxv: 
evoséov Ó' &rvovQáviou vcoiot 
- er 
uoAmcig udxeoc uéycv déüovr £v vuvoig. 
Fragmentum suspectum. 


4. (9S.) 

, , / 
——U—uwuy—-—--—u-—--—wuy-— 

, - P bh * [n] 
Le SE mnn QU) m m NDA NU 

, / 2 

, / / 
— —U UU — A AU ———A)———AAU-—AAU-—— 

,  À / , / 
—————Uu———wuU—uwvy-—uy-——uyo— 


Oic. ó& deoorqóve zow&v m«AcioD mévUtOg 

Offeveu, ig vÓv ÜmtQUsv Giov xeívov ivévo fr& 

&vóiQoi Qvydg zw. 

à vüv DeowUajeg cyovol xci GÜévet xQouzvol Gogic 
T€ UtyiOTOL 

&vàgsg eDEovv * ig ÓE vÓv Aouxóv yoóvov tjgoxg &yvol 
z90g dvÜgoXTOv xcAcÜvroa. 


5. (93.) 


, 


€ * * 9 9 9» 9 —— A) 
/ / 
—A oM — AUR 


elfe s EDOGIUuOVOV 
óoazéveg o)x toww OApog. 


6. (100.) 


, , , / 
————A)———A———w—— 


Fr. 8. Clemens Stromm. IV. p. 640. Potter. et Theodoretus 
Gr. Affect. Cur. VIII. p. 599. C. — Versu 9. uoAzeig delet Kay- 
serus. 


Fr. 4, Plato Menone p. 81. B. 
Fr. 9. Stobaeus Sermm. CIII, 6: ILwódcoov Oornvov. 


302 FRAGMENTA SELECTA. 


Iléqve 0? vQtig ze fx &vógog* vevQcrQ 0" ejz0g 


ztÓc. 
8. (102.) 
/ —/ 
—UwuU—wuwvy—-o—uou—-— 
, » / 
—Uwuy—wuwuUu———wu-——u-— 


IMME qQ—E-— 
"Oàtog Ogrig iOov é£xsive xoiAav 
tici O0 V óvc* older uiv fiov [xeivog] veZevrcr, 
oióev Ó& Ói0gÓorov coycv. 
De Eleusiniis. 


10, (104.) 
/ / / 
—————u uU —uUy—-—-—u-— 
, / , / 2 
—U——-—uwu-u-—-c—u-—-—wuw- 


/ / s) 
Af mm mnn EID NU m 


/ 
* EL E . . —A JA —AJA— 
/ / / — 
ol 4 Uo esl E A, 77 BLAST A SE AS PÁE 
x / 
—AJ —A JA —UAJAX— . . . LI . 


, / —-/ 
—U———u—-oco—uwu—uu— 
M 


. EB H . . V———aA)— 
/ , -/ 


- ? 
"Evr uiv 4ov6cAexérov Ttzíov evo)g oic 


Threnorum fr. 10. omissum. 

Fr. 6. Scholl. Ol. I, 127: 'Ev Ogrvoig tóv cvróv coiOuOv 
T(9noL, rÀv vz0 roD Oivondov cveiotüévrov uvporgoov. De. 
forma rsroíro vide Porphyr. Scholl. Il. K , 252. 

Fr. 8. Clemens Stromm. III. p. 918. Potter. : Ilíivüwoog z&oi 
TOv fv "Ekevcivi uvernoíov Afyov Émiupéoti: "OÀfrog xri. Li- 
bri xo:w* s/g 9zó z96vo, unde fortasse xoivóv servari potest. 
Cf. Lobeck. Agl. p. 69., qui Segaarii coniecturam óiógÓorov ai- 
y^av refutavit. Borekito iüàv wsiv sig vmó 490v oiós uiv 
Bíov zsÀA&vrüv. Boeckhius xzivog inseruit. Fortasse rectius oidtv 
piv Brorov crsAevrév Lobeckius. 

Fr..9; Scholl. Vatic. Eurip. Rhes. 895: Qaciv Idituov za- 
oovoudo9 or ézl tip) Talfuov zoU Azoliovog xci Kalorms, 
eg qnot Ilívóuoog : "Evrt u£v xtA. Tractavi eximium fragmen- 
tum in Museo Rhenano Vol. II, 1. p. 110 seqq., deinde Herman- 
nus de eo disputavit Opuscc. V. p. 193 seqq., contra quem mea 


ER AAHAQ9N EIAG&N. 303 


diguet zcuicridsg fvrwt Ó' «D QAAovTG vaQxíóGov 
oréqcevov 

£x JhwviGov usveuciÓusvew: TO ÓE zo(uuGar 
cO UE TTERNNPER PCR EET 

Boro s. s . OGuer ürogÜiuévov* 
& u&v dyévav Atvov ci2wov ouvd&v, & 0^ Yuévcuov 
£v yáuoit yooifóuevor ..... Gvu TQOT..Ac[ev 
ioyévoig Duvowww* & 0 "Id2zuov cuopógo 
vovGQ, * Or, z:0cU£vre GÜfvog 

10 viov Oicyoov [yovocoo" 'Oggéa]. 


XI. 
EE AJAHAQ9N EIA4£N. 
l. (103.) 
Tí 9&0g, ví 10 Tàv; 
2. (106.) 
L— / ! sc ME b oi 


Osóg 0 và avro TEUJGV Boorois xcl you coi|c 
qure. 


partim defendi post Eustathium p. 91 seqq. Nunc studiosos eo 
ablego , pauca decerpsisse contentus. — v. 2. Hermannus &vri ó 
énavré£Alovrog sUxíGGOv  Griqpavov 'Ex 9:9 voiugov ue ópev o, 
quae recepit Bergkius, praeterquam quod ex xi6c0v et zi9vo&u- 
pov edidit, ut Bacchus ipse intelligatur ; quod fieri non potest. 
'Teneo quod 1. c. vindicavi. — 9. Hermannus ita explet: và ó& 
xotuígav rrrTOCGvyov Qzal Kaos vidv GOuoT dmogQiuévov. — 
5. Ünvet Hermannus. — 3. 0v £v y&poiot X90oviGOutvov Boorsog 
aià»v g9£yue civ moros Adgsv "Ecycrowg 9* Vuvoiww Herman- 
nus. — 8. Codex óuofóio. Hermannus cuofoào. — 9. ór: deleto 
Hermannus scripsit nztüaQívro cüívog 9' Tióv Oldyoov, Bergkius 
& à' vióv O/áyoov. Huc respicit Schol. Pyth. IV, 313: AnóAo- 
vog t0v Üogto qmnciv sivat, Ov xai cvróg o IIivàugog xai &AÀoL 
Oiyoov Afyovsiw. Verba Tucdog. 'Oog£a (fr. inc. 84. Boeckh.) 
servavit Schol. Ven. Il. O, 256: IIívóceooc q0vodoge Oogp£« 
onoív. Ea huc revocanda probabiliter statuit 'T. W. M. in - Hall. 
A. L. Z. 1840. nr. 9. p. 80. 

XL EX AAJHAQN EIAQ9N. Fr. l. Clemens Stromm. V. 
p. 326. Potter. : Ilivàegos ó usAozoig oíov Éxfexysssroi dvti- 
xovg tmd»: Tí 9s66,0 ri vó x&v; Correxit Boeckhius. 


Fr. 2: Didymus de Trin. III, 1. p. 920. ed. Bonon. coll. 
Clem. 1l. c. 


304 FRAGMENTA SELECTA. 
$. (107.) 


/ 
, yd 
Xu So NIA SANTI 
4 / 
—UUM—x——Ku— 


A ERES / C 
A — UU VU -—U-—-—KwuuU— 


, io, 


Os 0& Óvvoróv ix utAatvag 

vvxtOg Guíevrov OQOct qog, 
xtAcweqéi Ot GxóvQ xcci xcücoor 
&uígeg G£Aag. 


4. (108.) 


Krvow yáo v d&vooou xcl cyiocot 
zóvov v &mr&9ou Dcovpócv 

M] , ? / 
zTooUuov zeqevyoreg Ayégovvog. 


De diis. 
9. (109.) 
"EAeoíBoovre moi "Péog. 
Ad Iovem. 
6. (110.) 


Osóg Gre mÀfOV Ti Acyow. 
De eodem. 


3, 3. cexórs, — 6. Osdv 


Fr. 39. Clemens Stromm. V. p. 408. Potter. — 3. Legebatar 

oxorst. At Pindarus cum Aeschylo ó oxóroc habet. 
. Fr. 4 Plutarchus adv. Stoicos 31. p. 1025. A, coll. Amator. 

18. p. 763. C. 

Fr. 5. Scholl. Arist. Avv. 623. et Suidas s. v. £Aecíifoovrs. 
Schneiderus £iecífoovro. 

Fr. 6. Aristides I. p. 8. (11. Dindorf.): To?ro y&o ovv ILv- 
ó&oo xdÀluv 7 &AX Ovi0)v» slonro: mzsol 210g.  Dindorfius ex 
codd. 9sog. Vulgo Qv. 


ER AAHAQN EIAQN. 305 
9. (ILL) 


a CM CORE DI Mo Ue 
E insi LO La voor 
| OESTE ER 
Ilóo zvéovrog & rs xtQevvob 
&yywve Ósfiàv xev ytioe moTQOG 
(eat. 
De Minerva. 


1. (112) 
'"Ev yoóvo à £évev "AzxóAhow. 


19^ "195 


x , / -— 
A——uu—wu—--—wuwu—wu—wu 


'Ooyijór. dyActeg dváoGov, sUgvqgtro "AzoAAov. 
13. (114) 
DN TU Ui uu 


KeavezoíQw 0& Qveroig dycvoverog fuutv. 
De Apolline. 


35. (115.) 


, Kf 


Mavrsíco, Moióe, moogerevoo Ó £yo. 


16. (116. 
Moio d&véqzé ue. 

32. (118.) 
IGTTIUD TTD PEUT NEM 


/ 
M KU Sore 


Fr. 9. Scholl. Vict. H. 9, 100. coll. Plutarcho Sympos. 
Quaestt. T, 2, 4. Aristide I. p. 15. Dindorf. 

Fr. ll. Clemens Stromm. I. p. 383. Potter. Monet Boe- 
ckhius fortasse rectius scribi: "Ev à zoóvo "Eysvr' AmóAiov. 

Fr. 12. Athenaeus I. p. 22. B. 

Fr. 13. Plutarchus de EI apud Delphos 21. adv. Epic. 23. 
de def. orac. 37. 

Fr. 15. 16. Eustathius ll. A. p. 9. fin. 

Pind. Carm. Sect. I. 20 


306 FRAGMENTA SELECTA. 


Zevógéov 0E vouóv 4ióvv6og zoAvyc)ig evítvor, 
&yvóv qéyyog ózogag. 


23, (P953 
A dA / 
UJ ——KuUU-—u— 
/ / /— 
ND) RR INJINLA mf 
/ AUN / 
— Nr mmo DINE prn 


^ 
"EAeqoiv xvazégu660v quA£&w, 
- ^ i] , ^ 
éüv Ó& vouov Kowrvag mtoiciov. 
- 1 A 
£uol à' óA(yov uiv y&g ÓfÓorcw, OUtv cÓovg: 
, ? 2 - 
TevÜüéov Ó' oUx £&Aeyov ovÓt OraGcov. 


24, (120.) 
ub 7 gu 


X 7 , — 
MICI MCCC UELLE 


/ /^ / 
——wu—wuvy—-—-— 


X / 
LL —-—wWAJWxJo59c5 55 


"O vt à foóov qíAog 
, Li /, , M , 
Gol rt, xcortQopoovre Koovióc, qí2og 0€ Mot6cug, 
, , 
Ev)vu(c ve u£Aov simv, 
TOUT citQuí 6s. 


25. (122.) 


, / 


-— / 
MD DARE AIL RE TL RR LEES, MAIL 


94. 1. TL à 

. Fr. 22. Plutarchus de Is. et Osir. 33: "Ort oU uovov rov 
oivov Zióvvcov, dÀÀ& xal mdcng vyodg qUorog Elite nyoUv- 
TOL XVOiOV xol ckOynyOv, cox:i IIivóevoog ucorvg sivet A£yecv xtA. 
Cf. Winckelmann. Piut. Erotic. 15. p. 353. F. 

. Fr. 23. Plutarchus de Exilio 9: ^O, à' Z£soriv st/& uixoàv 
«zofovr. vijcov oU uxoGv dzriioz9oi xoxGv, ovrog 49108 cort 
ur z90gloióv tovto rà Ilwóeoux& ugó £ndücov molicxic* 'EÀa- 
gocv xcÀ. — v. 2. Libri zezeiet(cov. Correxit Hermannus zr0:- 
Óciov, ut zéooÓog, ztoézro, de quibus dictum ad Ol. VI, 58. 
et Nem. XI, 40. — 35. cóoós vel & óg)g Reiskius; zíóov Gov 
Bergkius. Sed sana scriptura librorum, vide Commentarium. 

Fr. 24. Athenaeus V. p. 191. F. Scripsi ^O zr; pro vulg. TY. 

Itaque Bergkius. 


ER AAH AQ. N EIA&N. 307 


'Q ríAeg iqdusoe, vijmws Béfeig yoxjuemá got Óuc- 
ZOLUTÉGY. 
Silenus Olympo Phrygi. 


26. (123.) 


/ / 

—UvUv-uvUu—-—-—uuy-— 

Teig itocióu utA(GOc«ig TéQmETGU. 
Fortasse de Proserpina. 


29. (124) 


, /, / — 
——wU——Uu———wu—u 


, - ' 
AvüoGv Ówalov yoóvog 6ovQjo &orog. 


30. (125.) 


EE / / 
—Uu———U-——wuwvy-—uwuv— 


Pd - 
Avexre TOV müvrOv vzt0DcAALovte qoóvor u«- 
z(QGV. 


Sl. 326) 


abeed rdi t 0b. EU 
zatoxéoc ÓtGuoic. ÓfÓrrvrct . 
[De Cercopibus, ut videtur. SCH.] 


: Fr. 25. Scholl. Arist. Nubb. 223: 'O II(vàeoog Oieltyoucvov 

mzwodyov rüv Euàigvóv rà 'Olvumo row vrovg «vtQ moins 
Aóyovc. Libri vjz:s. Correxit Kusterus. Fortasse ézcgusos scri- 
bendum. 

Fr. 26. Scholl. Pyth. IV, 104: "Or, rig ztoi r& 9si« uv- 
6ri0oa xol uslícowg qacív, 0 vc)rOg qmoív. 

Fr. 29. Dionysius Halic. de orator. ant. p. 81. Sylb. 

Fr. 30. Plutarchus Quaestt. Plat. VIII, 4. zóv z&vzov Her- 
mannus. Editio Parisina "4vo[xro], ut libri nonnisi "4v« habere 
videantur. 

Fr. 31. Suidas s. v. Karcoxco«. Oratio, qua Herculis ef 
Cercopum res videntur explicatae fuisse, talis forsitan erat: roi 
niv ovv xcrOxdoc Otcuoig Ofüsvro." Bernhardy ad Suidan. 
Eadem Scholl. Ven. Aristoph. Pac. 152., ubi codex Osouoiciv 
üiüsvrs. — "Emídónuc &cr. cévOtrov xal cv rO V yodgti Hoo- 
óiovog. 

20 * 


308 FRAGMENTA SELECTA. 
34. (125) 


/ A. n 

——wuUo—-u—-—-—cu-S2y-cyvy—— 

"AAAaAogórovg &xéfavro Aóyyeg &vi 6qicw «vroic. 
De Oto ct Ephialte. 


34, a. (191) 


X / 
III 


9, a. e. * * 93 £5 
/ 
—JAU—UAJNU—&A:9:29275750 7952 


sss nn s Tuvévrtg 9oàv 
KA(uex ig ovocvOÓv civ. 
[De iisdem. SCH.] 


99. .(129.) 
orb TEE 


dAóueyov yévog éx lleooéog. 


43. (130.) 
/ / / 

—u———u—-—--—u—--— 

"oóo0fvógov véxue«Q cidvog AcyoiGct. 
De Hamadryadibus. 


34,23. omissum. 
Fr. 34. Apollonius de Syntaxi II, 24. p. 179. Bekker. : T6 
Ilwóogixóv 0L TQ ToU gove fonusiovvro ézí rt ToU Sirov x«l 
Egiilrov, GvyxereciOfusvot uiv TÓ AAluiogóvovg im. 4- 
ov uv tQ "Evi 6gpíoiv evroic. oU yep tavroig TÓ üóooto 
ivo xov , dX cAinAo:g. Alterum fr. ex eodem carmine petitum 
addidi ex Crameri Ann. Oxx. l. p. 201, 14: Zmnueíivt. (&00g) x«l 
TÓ uiye. Ilívówgog éni vo) "Qrov xci EgidArov: IIíivvovveg 
GTevvávrec Hermannus) dockv xiíuaxe oUgQavóv ég aim, 
TV ueyainy ónlovóri* Voe«ic dpoocUvaig «vri TOU ueya- 
Aeig* xol dor Ó émsücboacvo y&, usyxàg xol Q$onctormxs 
zóÀscg (moimgoc), usy&Àvmg. Maec accuratius pertractavi Exx. 
Critt. p. Z9. et post Eustath. p. 96. p. 68. Reliqua quoque Pin- 
daro tribuenda suspicabar. — Ulterius progressus Bergkius duo 
priora vel ex eodem carmine hausta censet, tertium epici esse 
poetae. At alterum quoque epici est poetae. Nam Et. M. p. 453. 
C. cum praebeat $0; 0' vzsóréÉvro yeiec, versus heroici patet 
exitum esse. Sed quod Fr. Spitznerus opinabatur, apud Quintum 
Posthom. XI, 52: cAywwosvre cvévovr * oio 0 uvUmtOÓcboro 
y«ic, alios legisse rs*vovra* $05,id minus probabile videtur; 
vide len. A. L. Z. 1857. p. 939. Antiquioris poetae cyclici pu- 
tem. versiculum fuisse a Quinto in suos usus conversum. 

Fr. 39, Athenaeus 1V. p. 154. F. 
Fr. 44. Plutarchus Amator. 15., ubi vide Winckelmann. 


ER AAHAQ&N EIAQN. 309 
.44.. (131) 


, / / —- 
— VU —wuUWVU-——wu-——wuwvy—uu-—iQc 


, / 


, / 
—B LAN mm D JU m 


/ 
—— M — — — x) o9 9$ 9 n n9 


"AvÓgoÓcuavr 0 &o. r£ doijosg Ócev óxàv usAtad£og 
oirov, 
&GGvuérvog TO uiv AcevxOv yéÀ« ytQOl voamGüv 
cUtov, «UrOuero. Ó ib doyvoéowv xtQcvov 
Tívovreg émAicCovro. 
De Centauris. 


45. (132.) 


[4] v- - - 
mmm UNA em NALE m 


, /Á / 
—Uwu—wuwuUu-—wu-—-—wuw— 


. . 0 0t yAoocig &AcTcw0L Tvzdg 
» , € M] , A , ? "* UN m 
Q4: vx0 yV0Ova Kowevg Gy(ocig 090€ T001 yv. 


41. (133.) 
/ 

Chro YUST OWNER CH EO PA 
, eA vi C2 
——J—wuwU——-—wuwuy-—uw- 
/ / 
——U—wuUu——-—wuwuy— 
fSo--fio0-io0H 
/ 4 y fad x, 
—ÀMU—wWwUwy———wuy—-—-—u- 


Zo& Boóv xcrézwev 


A4, ]. "4vügoóduavra Ó imti — AT, l. xorémww£v omissum. 


Fr. 44. Athenaeus XI. p. 4316. B: Kol rv zowmrov zAÀol 
zuo&yovo. mívovrag rovg doyaíovg xfo«ciw, llívómoog uiv imi 
Tv Krvraíoov Aéyov:"Avóo 0 Óduav 0 xrÀ. Avóoodduavre 
9' ixzí Boeckhius. Vide de forma ad Nem. IX. 16. Ego dóoo- 
ücuov servato dedi à' àg. — 3. £v?9zov codex B. 

Fr. 49. Scholl. Ap. Rhod. L 61. — 2 dóysr £c y96va co- 
dex Paris., unde Boeckhius suspicatur oi7:re: ég z90vc. 

Fr. 44. Athenaeus X. p. 41L. B. (coll. Philostr. Imagg. ll, 
24): "Iov iv 'Ougdlg iuqavíiceg avro0 rnv cüngeyiav émupé- 
ott* "Pmó Ói vüg tvugnuíeg Kerímws val rà xüÀe xci rog Gv- 
Soexos. maot Ilwvócoov ói ro)r tlAgqsv t/movrog: zik (oov 
9souà sig (9:0u& sí; codex) vOooxicv xr. Quae valde 
corrujta ingeniose sanavit Boeckhius, nisi quod versu primo 


310 FRAGMENTA SELECTA. 


Ofouw (Ag crÜgcxwtv Orfevro zvoízvod ve 
, M LAE PSY € P) M 
Ocuero* xol vóv iyo GuQxüv v &vozt av 
iov 1Ó' Ooríov Grtveyuóv Degov 
iv Ói idóvra Owxoivow z02A0g £v xci 490vog. 
De Hercule. 


4S, (134) 
PURUS EC Eg SP oS edi T Hac 
/ 
ms 
AU —-—Kuuv— 
——uUu—uwu— 
xr nig s n ris URS 

CC ORATORI A INIRE 
oA UPS cry S 
-— / M) 
D—u—u-c—uvy—-—-—uc 


SUL TEN 7172 ONIDUCS ES. 
vóuog O0 mzvrov DcotsUg 
ÜvorOv Tt xol GÜcvéTOV 
&ysu Óuxetv TO [Motóvozov 
5 vxrovróre qeoí. rexuoioouct 
&oyowiw "HoaexAfog: ér& l'yovóve (jócg 
KvxAoz(ov £xzi mgo)voov EvgvobUétog 
dvowrwveg vt xol dzQuirag 1|AG6&V. 


51. (133) 


m NATA (mnm ANN) Komm 


47, 2. 9cou' £üz 

cum Bergkio ab Ione mutuatus sum verbum xerézivsv. Quo 
facto: Boeckhii correctio v. 2. 9é£ou' Zós. convincitur. Optime 
Bergkius Gic. — 3 sióov addidit Boeckhius. 

Fr. 48. Ex Platonis Gorgia p. 484. B. Scholiis Nem. IX, 33. 
€t, ne alios commemorem plurimos, Scholiis Aristidis III. p. 408. 
Dindorf. composuit Boeckhius. — v. 8. dveuzrrog Boetkhius ex- . 
sculpsit ex his Scholiastae Aristidis: ézsi I'nvóvov Boos Kvxo- 
meícov &i z009U9ov EvovoQcos Gvvougtitat (vel dvotosirou) 
xel c mroievag nAactv. ó 0$ vo)g T0i0)70$* éntiT] Tg TOU l"n- 
Qvovov foes ors eirnoog oUTE mz Quéusvog qAcGEv. Et 
Plato ipse: oürs zroidutvog ovrt Oovrog rov l'povóvov nMicaro 
ràg fovg circumloquitur. 


EAS AAHAQS9N EIA&€N. $11 


Ilévra Qwvav ixoróv. 
De Lusitanis. 


54. (136.) 
) 9 NAUTAE TV m 
, / , Im 
——A———aX———Ku— 


. . X&r& uiv qíAa véxv Extqpvev 

QdAAovrag Wc ÓvoOrz, cUrOv Ó£ vo(rov. 
Fortasse de Hercule Neleum etf filios occi- 

dente. 


59. (137.) 


14 / / 
—— AU — AA ———AAU-—JU———aAa— 
£f / , 
— —)— — — M ——— MUN — MA — 


, , / / VJ 
—Uu——-—Wuw—uw——-wuwy—-wuu——-—u-c 


Lo CIIDLSUS GEM HUM PL 
Ov llgiéog évrwéov uóyQ9o: veórav &néActbav 
uvofoig ; ; 
TQUTOV uiv Alaquipeg Gv vio Tociov du ztÓLov 
xcl uera GCoorijocg AuoGóvog jAgev, zcivov Iá6ovog 
.. £D0ofbov zAóov 
&xreAevrGOcig fev Mijüsiav ex KóAyov Ó0ucv. 


51. (138) 


px y / / JJ 
* U wu —u—-—u—-—u c 


Zo s)Qva(yuav ÓiizOv OrQcrÓv. 


De Amazonibus. 


Fr. 51. Strabo III. p. 232: IIotovo: t xal xau pos (Lu- 
sitani) éxécrov yfvovc Ellmixdg, Oe xoi Ilívónogog qmoív. 

Fr. 94. Porphyrius Scholl. Hl. K, 252: roírov dvri ro) 
rOírov xai Ofxerov. Vulgo $uAiovroa. Correxit Boeckhius. Ber- 
gkius àcàsx' edidit. 

Fr. 59. Scholl. Taur. et Guelf. Eurip. Andr. 798. — v. 1. 
Vulgo u039 0i viorarov éziÀiuwor uvoioic. nfinitivus servari 
poterit, si praecessisse statuas verbum, velut oíov: Nonne Pclei 
labores ii, qui iuvenile robur inspirarent mulis? — 2. Todcov 
duz£óile vulgo. — 98. Auetfoveg codices, quod defendi possit, si 
"Auatóv Pindaro sit adiectivum masculinum. 

Fr. 53. Strabo XII. p. 819. €: IHivàeoés gno, 0r; oi Apua- 
£óvec ZEwvoiov — crouróv, cqv iv rj Osuicxoge xaroixiov 
ovro O5Aóv. Libri óí/mzov. Correxit Casaubonus. 


312 FRAGMENTA SELECTA. 
98. 


/ 


(n PE 
VN Ios LN 

ens Ov 0 Fuusvot 
Zipóg viol xol zvromoAov IHootidovog E. 


[De Pirithoo et Theseo. SCH.] 


61. (142. Gr. «'. et 143, cro. f.) 
C Lx) ERES STO je 
/ / M 
——wUuuUu-uUu-c-u—u-c 


llexoouévov £Unxe uoigav uerorQamRv 
tvógogVOgov * ovÓi GwyG xartQOU 
&vÓgogU0gov* ovÓE OwG zortQOUw. 


De Oedipo. 
62. (145.) 
/ S) 
e 9 € tí! 9 $9 9 ——NMJ—wu-— 
e" 


VU — MU -— . . . . . . . 


im acm aiu TeQUévov 
i dyoi&v yvoQovV . . .. 


De Sphinge. 
63. (1431.) 
/ 
/ 
— — A AU *. . . . . . 


. 0  ovOiv moogcutíov 
ipia Exo , Toe vos 


Praecedentis fragmenti antistrophum. 


58. omissum. 

Fr. 58. Tanquam exemplum syllepseos affert Herodianus 
zttol cymu. p. 59, 28. Dindorf.: T mood Ilwvóxcoo éní cst ToU 
IIrtoíQ'ov xol Oneccs Asyóuevov- Dàv xri. Codex A. gopév. 
Idem vióv, alii vióc, vio. Vide post Eustath. p. 33. 

Fr. 61— 65. Heliodorus apud Priscianum de metris com. 
p. 248. Lindem., 419 seq. Gaisford. Longe aliter atque Boe- 
ckhius haec constituit Bergkius ita, uf ex carmine monostrophico 


petita fuisse censeat. MA o. fecit. Ilezoouévov Orxe uoigav 
EH E Ze. g.-. -"Avàoogógor , Ovót cuyG xartóvm. 
e y- . TQOyÓV uclog* di ói Xsíocvog £vroAaí. Rursus Ziro. Li . 


od viyuet zoao9ívov 'EE d. yv. Zcg. [/. ... év Qecxíoig mavyjo' 


ER AAHAQ N EIAS N. 313 
64. (144) 


, / / 
uU —U—-—u-—u—-u— 


"Tooyóv u£Aog: voi Ó& Xeíoovog évroAdg. 
De Achille apud Chironem educato. 


65. (146.) 


/ , / 
——U——A——A—Aj—:952 


"Ev óe6zíoww zcrjo* vuAeti vóo 9 .. 


De Peleo Achillis patre; ex eodem, quo prius, 
carmine, 


66. (148.) 


-/ , / 
D—o---—o--—--—oou- 


INóuov dxovovreg QtÓ0uorOv xéAaOov. 


De Cadmo et Harmonia, vel de Peleo et T he- 
tide. 


61. (149.) 
/ / M2 
. e 9 XJ ——MAJAU—JAUUM—U- 


pm RmLJ a. s.» 9?..* 9,1 8, 3.04...) 


"Tgatvo 0 "Auviaovíócig zoix(Aov 


&vónuc. 

68. 69. (151. 153.) 
E UNO mu Uis c us 
— ovepx te pL lio dp m 


, / / / 
——À——— wy —wuUwUy—-——uUu--——uu-— 


/ / 
————us—-uu-— 


"vyAssi vog O0. Zo. y. ...0' ovóiv mQogouréov '"Eg9sy£&duov 
íémí.... Ut haec tria ultima fragmenta ex iisdem illis tribus 
strophis petita fuerint, poeta autem enarraverit in priore parte 
carminis Oedipi fortunam, qui Sphingem superavit, in altera, 
quomodo Peleus Acasti insidias effugerit. Quae mihi licet pro- 
babiliter excogitata videantur et fr. 61. versus l. cum 2. copu- 
lari non possit propterea, quod Heliodorus priori alterum respon- 
disse testatur, tamen nolui a Boeckhio recedere. Nam in Bergkii 
quoque ratione sunt quae minus placeant. 

Fr. 66. Prisciani Heliodorus l. c. p. 251. (320. Gaisf.) 

Fr. 67. Scholl. Nem. VII, 116: T6ó zoígue vo«ouoci £ougv, 
Qg x«i avrog £v &AAoig. 


— , 
5 e E Ide jeep roy 
, / 
— MM WM m X M 
/ , ij 


Mi] 00g Gzarvveg &vaooríow vOv dyosov A0yov: 

&oX" Ore Ti6TOTÓT& GiyGg O00g* xévrQov OL ucyeg 

Ó xocti6TEUOV AÓyog. AAAorofoww t] z9oqotvav 
víg qégeteu 

uóyKog Guuiv* voDTO yé Toi foéo* 

5 xcÀov uiv Ov uoiocv ve rtomTvGv £g uéGov yon 

zavrL Ao 

OsxvOrvci tí Óf vig dv)goirow: Ü:0000r0g rc 

TQOgtUJOt, TGUTGV OxÓrQ xQUaT&V fOwz&v. 


70. (134.) 
/, 

eje € l1.) Je 'lelbe)'. Y ——KQAe 
/ / / 
————————KXuU—uu— 
/ , / / 
——À —— — aA —XU uU ———KwuwUy—wuUyUy———wu— 

/ I7 


- 


42 réxvov, 
TOVTÍOU DUIS TETQG(OU joori ucAt6T€ vÓOP 
TQ0gqéocr záOctg zOA(tOOLV óu(iz- TO) TGQtÓVTL 
0 érveurijócig. &xov 
&AAoT GAA0i€ qoóva. 
Amphiaraus Amphilocho. 


4L. ' (355) 


/ / / 
—Uwu-jus———wuwu—uwuu—-—-—wu— 


e v - 
«OO 69 & oizov a0rl uOuor Ercivog zígvovet. 


68. 69, 6. Qs0c0orog drÀdre xcxóreg — 1. mQocrUz5 et GxóctL 


Fr. 68. 69. Versus l. 2. habet Clemens Alex. Stromm. I. 
p. 935. Potter. — 1. Libri coyeiov: correxit Boeckhius. — 2. Ort 
mz:6TOTÓTCV:g GiyGg 600ig vulgata correxit idem Boeckhius, qui 
seqq. optime consociavit, petita e Stobaei Floril. CIX, ioca: 
60. v:0o00roc &rc (Xr) codex: vulgo drÀnzmxóra, unde Stepha- 
nus et Boeckhius effecerant UNA xuxóreG. — 4. 700GTtUTOL 
codex obtulit, oxor:c ad usum poetae emendavi de meo. 

Fr. 30. Athenaeus XII. p, 913. C: T'oio)r0g i6ri xai d 
zagcivOv Augilóygo rO mc0i* 'Q cÉxvov xz. 


Fr. 71. Scholl. Nem. VII, 89. 


e |. EAR AAHAQN EIAQN. 315 
$2. (156.) 


, / 
—— AN ENCAALI mmm (DU aD 


, — 
— 4L 
s e t 
:Q móxoi, oi &TeTGrC0 qQovrig ércusotov 
ovx iÓvic. 
De Eriphyla Amphiarai uxore. 


14. (151) 

, I / 
TNI Nn Na DEA em S Nm 

/ gc IS] 
—J AJ —wu -—KBaADX—w-— 
"Og 4oAózov &yeys (ocovv OuiLov GqtvOoraGct, 
e , - /, t 

icroÓcuov -laveov DéAsOt z0903000r. 

De Phoenice. 


$6. (138.) 


L3 ^ , , * 
Tatouevig &zeuevroycouev Aicv. 


81. (159. 


, 
WC s-- P E d MJ 
KNEE NM NL 


"En óà v&y£ov dvcxixve&t zamvÓg. 
Fortasse de Troia. 


729, l. égeutoíov — 16. Ggendvcógagno» 


Fr. 32. Aristides IL. p. 402. (543. Dind.): "Oour9 is ix rÀv 
zmsoi rg "Eoiwpvins Àóyov, "OQ mómot:, gnotv. xrÀ. zeutoíov 
codices. lidem s/óvi«, quod rhythmi gratia mutavit Boeckhius. 
Vide de Crisi p. 19. Accedit, quod ea sola forma Homerica fuisse 
videtur; v. Ahrens Mus. Rhen. 1532. p. 117 seq. 

Fr. 34. Strabo IX. p. 659. A: IIizóegog uvgo?:ig rov doí- 
vixog" "Oc xzà. 

Fr. 36. Choeroboscus in Theodos. Canon. p. 1183. Bekker. 
(106, 3. 128, 21. Gais£): IIeo ILvàdoo Tnztoutvig &xa- 
pavroyzdouov Aiav. eol ov £oruv timsiv, Ort 7 xara Gvy- 
&xügourv rov Aiav jyfvtro 3| dia Tv inedia TOV qovmgfv- 
ror. Boeckhius et deg. dixo vro oro uo signaverunt. Addo 
Herodianum Et. M. p. 44, 45: Axauavrogáonav: Ovx fcri 
mÀitovoGuóG, 27172 ead Aiaeng. c xer.ovro y oues y«o, xci 5n 
xinruxi] dxouevroydouc. tí yao mv misovocuóg, ÉxreropuEvoV 
£yoriv T0 à, viv Ó: Gvort£lirrat. zi» &oc xAí(Gscg. ovrOS 
'Hocoó:avóg z:oi z«9Gv. Cf. Lobeck. Parall. p. 132. 

Fr. Bl. Et. Gud. p. 321, 54: IIeoc Ihvódoo* "Ecc: Ó£& 
TOL zixov i xvtL xa uà g. Et. Paris. Crameri Ann. Par. HI. 
p. 99, 24; "Eor, 0& rzdycov xaxís x«mvóg. Correxit Boeckhius. 


316 FRAGMENTA SELECTA. 
82. (161.) 


, 
X 


/ 
———aA X —— 


Avróv ue zQori0Tc GvvowvuoTZQC yot«g 
tgüsfen reuevoDyov. 


S3. (162.) 


/ / 


"Hocoeg eióoíev iuíyvvrv dugl vocmsfov Qeud. 


S1. (163.) 


/ / / , —- 
—————uU———uUu—-——uu-uu-—iQ 


d£yue u£v zyxowov £yvoxeg I oZvuvéórov Ko- 
Aogoríov cvógóg. 


93 (164) 


[^] ou o MEE uou 
/ / 
CM M EIC 
. . "Ov azoi0sg IADavaiov ifBcAorro quesvv&v 
zoncTió £evUso(eg. 
De pugna ad Artemisium. 


94. (165.) 
LX Go SION E d 
Ilevós(ucvroi u£v oz£o zóvrtov "EAAag z0gov igóv. 
De Xerxis exercitu. 


94. IIavósíuaze et izoov. 


Fr. 82. Apollonius de Syntaxi II, 18. p. 138. Bekker. 

Fr. 85. Plutarchus Symp. Quaestt. II, 10. Hermannus cu&. 

Fr. 87. Strabo XV. p. 952. C: Ayr Ilívàegog xci IIoào- 
LvaGrOv rive TOv T*0i Tv uOvGixZvV fÀloyíueov. 

Fr. 93. Plutarchus Themistocl. 8. Boeckhius versu altero 
suspicatur scribendum esse: xorzióe roig ElAaGiv fAsv9soíag, 
coll. Aristide 1I. p. 188. (251. Dindorf.): os qno: IIóeooc xon- 
zióv rüc £itvOro(og roig "Eligo: foAlousvoc.  Dindorfius ad 
Athen. MI. p. 1593. correpta altera xonzíó maluit; v. nostra ad 
Alcaei fr. 93, 2. Delect. Secutus est Bergkius. 

Fr. 941, Scholl. Arist. Vespp. 506: 'O IIívówoog róv. zio?v 
to)? "ElAngzóvrov, v)v Oi zooiouóv. Legebatur zavósíuari, quod 


EE AAHAQN EIA&N. 311 
95. (166.) 
/, 


S AN ESR LED 


'A MibV2ov à CUTQ yeveG . 


96. (167.) 


, —-/ — 
—— UJ) —aA)—uX— 


Ks uot vw dvdoc TOP Qervórrov. 
De Pythea Aegineta. 


9S. (168.) 


, , 
—U-u—wuwu—wu-—wu-u—-— 


M 
AioAevg ipewe Zeoíer x£Aev(ov Duvov. 


101. (169.) 
ZtÀqoi QsuorOv Duvov udvusg "AxoAAov(Onu 


102. (110.) 


e fe "€ ,«* "& SAM en t IIR 


CALUUTT CRUEL COONDIR Du aplt Mn TR 
Z acvracrijolg éogre 
Bovzoumóg, £v € ToGvov eUrdod yv dyomTCeróg v0 
61e09y&voig. 
De Pindaro ipso in Pythiis nato. 


103. (111.) 
/ / / 
—————)———uU—uu—-— 


, / / 
(——— UU m——uUyo 


ex cod. Veneto corrigendum monui post Eustath. p. 36. Nunc 
Dindorfius in editione Scholl. Oxoniensi id ipsum corruptum cen- 
set ex züv Ósiue« roí. Sententiam non esse integram a Scholia- 
stà appositam , cum desit verbum. 

Fr. 95. Scholl. Pyth. VIII, 53. 

Fr. 96. Scholl. Isthm. IV. inscript. 

Fr. 98. Scholl. Pyth. IT, 128. 

Fr. 101. Scholl. Pyth. IV, 4: Anoliov(óag rovg Zisigovg xa- 
Asi. Scribendum esse S iuicrav deleta v. vuvov annotavit Boe- 
ckhius. 

Fr. 102. Vita Pindari Vratisl. p. 9: 'Ev rj rov Ilv9íov 
£oory iysvvr9m, og cvroc qnouw. Eadem fere Eustathius Prooem. 
p. H4., ubi vide mea. Pro vzo Eustathius £v. 


318 FRAGMENTA SELECTA. 


/ 
ELA nt c ELA E Nas 
/ / / / 
—— gj ———WXAj—XX———aAX—U———XWe- 
/ / 
—————— 


Keuoórirea yovGíc xoQumig ieQciow coiócág, 

oic T&y(Couev Ty mOUx(AOV 

xóouorv cvÓcevrc AÓyoQw: 

Og xcL zoAvxA&(reV TeQ £oiGcv Oo OwBev &t 
uGAAor émeoxiosi Qtov 


, , ? , 
zal xov dGv0gQOTOr cCyviug. 


104. (172.) 


» , 
Evéguaere yovooyivov, iegororov &yoLue, Oo. 


106. (113.) 
- J/hzeoüv ve Onf&v ué£yev 6zóx&Aov. 


107. (114) 
42 vraAc(x000t Oca. 


- 
? 


108, (176.) 
MeAwce0tg cupoóciov vOcQ 
Tiqd6ceg &zÓ xcAMxoivov. 


110. (177.) 
/ , / / / 
————U-——u———u———vu-— 
, , 
—U———wuwuUu—uwu— 


103, 4. zoAvxAsirOv zt£Q 


Fr. 109. Aristides II. p. 9378. (509. Dindorf) — v. 4. ex 
duobus codicibus zoivxirirev dedi. 

Fr. ,104. Scholl. Pyth. IV, 29: Eío9«c. GvumAcusiy TG TOV 
io odv 5 TOV z0ÀtOv xal rà TOv rooiàov óvópato cx orvo- 
z010)vr£G, oíov: Evdouars - GB o. t0 uiv ydg svdguars 
tug z0ÀrtOGc, TO Ói yovooyíirov TS roctóoc. 

Fr. 106. Scholl. Pyth. II. inscr. 

Fr. 107. Thomas Mag. Vita Pind. p. 4. Boeckh. Fragmen- 
tum suspectum. 

Fr. 108. Athenaeus IL. p. 41. E. 


ES AAHAQ9N EIA&N. 319 


"Ev)e BovAci u£v ysgóvrov xci véov cvógcwv &Qt- 
ortUOlGiV. eye, 
ze«i yogol xci Moio« xci AyActo. 
De Sparta. 
11. (178) 


, , 
Ot v dgys(àogov z&9 Ztqvotov xoAovav.... 
De Locris Epizephyriis. 


112. (119.) 
——)———M———w—— 
, / I] 
—J———WwwU-—KuKu-— 
-/ —/ / 
M — AU —wy—wUy—-—-—ocot 


Aiyvaztíav Mévógro, T&Q zouuvóv QeA66cg, 
P 7o; , * , 
toyavov IVeiAov xégeg, etyipercu 


OU. rQcyou yvvcilt uíGyovrvet . . . . . É 
113. (180.) 


es Zevxiaazo0v. Mxqvaiov z90gürot. 


114. (181.) 
-4Los-io0o-y- 
"ned / , ge 
EIMARREN«SMEA— VA MeEMT , 


AA ri MS A C 
E e NIE Norm Nm UU UN NP m 


A 
Avóosg vwig dxifóusvow 2Zuvvct 


Fr. 110. Plutarchus Lycurg. 21. de Lacedaemone. 

Fr. 111. Scholl. OI. XI, li. de urbe Locrorum Epizephy- 
riorum: Tota sixórcs àv Afyoiro Aogo0rns ovco« x«i Énida- 
Aeccíói0g. Avróc yéo qncaw: OT v «zà. Boeckhius aut Zegvoiov 
aut Zsgvoío:o proponit. 

Fr. 112. Strabo XVII. p. 1154. A. coll. Aristide II. p. 360: 
Mévóns, Oz 0v rTóv Ilàvoa rquóGt xoi £oov roXyov. Qg Oi [Iivóa- 
90g quo, oi rQ&yo. évcavOa yvvoi£t uiyvvvrot. — v. 2. Libri 
alyíBoro:. 

Fr. ll3. Scholl. Pyth. IV, 206: 'O Ilívóegog Asvxínzovg 
x«ÀAsi rovG iz71x0UG. 

Fr. 114. Zenobius Prov. V, 59: 'O Zwi$6 rOÓvirczOV: 
imi rÓv xQvgo tivÜg Águsu£vov, qov£QGg àP dmoPovu£vov xol 
ÓiezrvÓvrOv avr sionrot x zeooiuía. Megrvest óB xoi Ilivàa- 
gos àéyov* "AvÓo£g-xvÀ. Cf. Diogenian. VII, 12. — v. 1. Zen. dyo- 


320 FRAGMENTA SELECTA. 


' e , , , , 
vexQÓv imzov Gvvyfoww AÓyo xvdusvov £v g&a: 
zgvq& Ót6xoAUg yévvow dvó£goww azó0ag q0E 

x&qpaAg. 
115. (182.) 
Kol Aureog Zuvgvato &6r& . .. 


118. (183.) 
/ / / / 
——wUU-—-uwuUy—-——wuUu-—u-—-—u— 

/ 


— iu — 9 — — V — — — . . . 
"Aoyà ueytAag dotvüg, Ovaoo AAcüte, u) zraí- 
Ojo dudv 
GUvÜsow TQcys mori jevÓRL . . . 
119. (184) 


ee ya ier uw Im UM ROALEEERY di 


/ / 
— MÀ — . . . . . . 
y 
qu Ru - . v«o& [otov oua 
[^] , , 
Tt60g OLyVEUOV . . . 
120. (185.) 
EE mi -— MATHLUATZNT LL MECA EE 


Tegrígov zvÜurv ziéóti 6. dqevog GgvonAc- 
TOig . . CVCyXxoug. 


121. (186.) 


7 / 
ELICIT NRI C e T LR] 


/ 
——Uuu—u-— 


£Outvor, Diog. ari&onsvor; correxit Boeckhius coll. Suida s. v. 
Zone ógq., '"Awxi£Ousvog et Zwüng TO0v vov et Hesych. 
Zx9ng Üv£LiOV üeira. zto90tuío íémi rÓv dwx»xifouévov (rive 
0i güsivrrouévov) TO Aóyo, f£oyo Oi £qisuívov. — 2. gt 
Heynius. Libri qocí. — 9. 6xoàltoig Diogenianus. 

Fr. 115. Scholl. Pind. Pyth. 1I. inscr. Boeckhius Zjvoveíov 
coniecit. 

Fr. 118. Stobaeus Floril. XI, 3. coll. Clem. Stromm. VI. 
p. 481. Potter. 

Fr. 119. Plutarchus Niciae cap. 1. 

Fr. 120. Plutarchus Consol. Apoll. 6. Vulgatum zu£ec cor- 
rexit Boeckhius , qui ante v. dviyxoig i addendum putat crvyvaig. 
Contra Bergkius eximie ósouoig cv«&yxog scripsit. 


ER A4HAQ9N EIAQN. 321 


Mavícu v dAeAe( v' ógwouévov 
Oubci evi. Gv zAovg. 


122. (181.) 
£ VU MJ UJU- 
fo-co-gs 
, i K € MEN c 
mU eem CAJA NIV — uM 
^? 

KAOW, "ALe«A& llolfuov QUyertQ, 
iyyéov moooíuov* 

, £*«9* "9 ' e , , 
&ugver &vÓoeg TOv ieQoUvrov Q«vcrov. 


194. (188.) 
yt STPPP MNINE (MANN 
"reAm Gogíeg zeomóv Óoémtw. 
De physiologis. 


126. (190.) 
"Ayev quAoriuécv uvousvot ev a0AeGtv cvógeg 1] 
OTrcGiw, GAyog éuqavég. 


121. (191.) 


, ,- 
Kaxóqoové v cuqdirj mzQem(Óov xcomóv. 


125. post 124. Vide supra fragm. Hyporchem. 6. 


Fr. 121. Plutarchus de def. orac. 13. Sympos. Quaestt. I, 
9, 2. VII, 5. 4. 

Fr. 122. Plutarchus de glor. Ath. 7. coll. Herodiano zroi 
nov. ÀfÉ. p. 39, 9. — v. 8. dugvutre et évgere libri. Zugiévvvte 
Reiskius , EAM. Bergkius, qui zóv omisit: ego &v«, à)cr 
&vÓgorg, ut dicitur ucznv, ndiruuv, ovlouóv dvàodv óvvor. De 
voce iroodvrov Lobeckius Phryn P. 159: .,Quid supponendum 
sit, (ootOrerov an ieoa rorov an aliud, statuat Boeckhius." Ni- 
hil is monuit. Et sanum videtur voc abulum. 

Fr. 124. Stobaeus Floril. LXX. 4: 7076 qvctoloyobvrag 
Égm llivàogog dr*Àz xri Eustathius Prooem. p 24. in rog 
qilocogorvrog iactum culpat. Boeckhius coll. Plat. 'Theaet. p. 
1i3. D. aliisque testibus Pindarica concinnat haec: "Oc mirCTOL 
TÀ T£ vVÉíOUEY yas épgumspÜé $9 Üntoü£v T ovocvo?) 
é£Ésosvvéoov, drzÀig cogíac xeomóv Óorzer. 

Fr. 126. Plutarchus de cohib. ira 8: goÀsmOrero: 0i dye 
— £ugevéc, xarà llíivóogov. Pro 75] or&civ Pindarus fortasse 
£orecev dederat. 

Fr. 127. Plutarchus de ser. num. vind. 19. z' «ugor 
Ruhnkenius. Vulgo róv &ugav;, Venet. ' exgovzi. 

Pind. Carm. Sect. I. 21 


322 FRAGMENTA SELECTA. 


128, (192.) 
d9)óvov xsveoqoóvov ircigov &vÓgóv. 


129. (193.) 


/ / 
Uuuc-uy--cu-ut- 


, — 

DM CIN EL RR EI n 
y 

(SL SRL LCS ex om 


/ — 
ADIRE mm mm AN 


- ü 
Ilóregov (xe viyog vwWwov 
|j] 6xoAiig &méretg &vopatva 
&ry0óviov. yévog. &vóoov, 
Óiyc ov voog croéx&v tiiv. 


130. (194.) 
cd er mL HT REIRUASER try 1E dU qne at n 


// y / eid 
—U—wu—wu——Kwuy—Kuy———u-—wu 


T Avxeic oi xe90tcv trtAA0(66 7190190908 Gvvcooct 
&tíg, & ucu6re Üvcvov moAvorQoqor yvojuav xv- 
peovc. 


130,a. (1935.) 


/ / 
—uUwuUu—wuu——-—-—u—-— 


"EAz(cow dcÜ(evárotg &ouo) qégovrct. 


130,a. omissum. 


Er. 128. Plutarchus de cap. ex hostibus util. 10: IIa6« 
qois dv99aiztov for. qiAovsix(ov xoi f£nAorvziav xal oO ovov 
— avàgoOv, ós qnc IHíivówgoc. 

Fr. 129. Maximus "Tyrius Diss. XVIII, 1. coll. Plat. Rep. H. 
p. 965. A. B. Cicero ad Attic. XIII, 38. 

Fr. 130. Plato Rep. I. P 330. E. 391. A: Xagi£ vrog TOU 
rovro llívócoog timev, Or. Og àv Oixaíog xvi 6ócíog TOV Bíov 
óio yd yg, ki tic xrÀ. Stobaeus Floril. XCIV, E aliique. 

Fr. 1530, Accessit ex Eustathii Prooem. .d2: Málisra 
ürQumrov elg sppidy jyvàciw r0 cou, ryovv TUM 0 mog' icé- 
go:ig couoi Afysrcu, olov: "EÀmíGiv wrÀ. Ex threnis esse 
suspicatns sum. 


; EE AAHASN EIA&N. 323 
132. (196.) 


Ll. 3 A / E 
V — XU —KD—WUwU—wVyUmT——uy-wu 


Z'ogoi Ó£ xcl v0 uev &yav Exog aivioev meQi66Og. 


133. (89.) 


, / — 
——AJAU MAJA ——aAJAJ—u7 
/ / — 
— eU U-—. -—tV e 


y 
—Ac$* c 


Eq xci ig&v xol foo yaoíCeo0cua xer& xeigóv: 
M , , - 

güj TotOpvréoev cou)uoD Oloxe, Qué, 

zoGw. 


134. (191) 
IAvxi mt xÀemrÓusvov u£Aque Kvmoiog. 


136. (198.) 


, / / 
—————wU—uwvUu—-—-—u—--— 


/ / E / 
————-—uUwuUu—-—wu-——u-— 


, / 
—uU uU -UU-—-—u—-— 


, / / 
—L —— — UU — V VM —)—— 


* * * 


[4 ] / / 
—U—wujw———&us—uu—-——u—— 


e »& 2 .3 , , P4 , 
Avíx &vÜocaxzOv xcucroóstg otyorret uéouuret 
ab- nter ^ uso 
'Grqüéov i$o, msA&ys, Ó £v mOAvyQUGOt0 zAOUTOU 

züvreg (6c véoutr wevór mQÓg dxrév: 

: 3 

0g uiv dyonucr, cqvtóg vórs, rol à. cv z20vtéorttg 
* 


A. défovres qéveg GumtA(voig rÓfowg Ócgévteg. 


De compotatione. 


Fr. 132. Plutarchus Consol. Apoll. 28. 
Fr. 133. Athenaeus XIIL p. 601. C. Ad scoliorum fr. 2. 


revocavit Bergkius vetante Boeckhio. Vide quae supra diximus. 
Aperte autem fallitur Bergkius, cum £ooc:v gegiteoto: rescri- 
psit, quod Graeci nusquam dixerunt. Ut strophae illi scol. fr. 2. 
respondere non potuerit. Hinc Bergkii ratio collabitur. 
Fr. 134. Clemens Paedag. p. 295, 24. Potter. 
Fr. 136. Athenaeus XL. p. 752. D. (c. 21. p. 1037. Dindorf.): 
AUEs xoi rofgti usyolvvss T8 TV WvyTV 7j — zóroig Óia- 
1 


321 FRAGMENTA SELECTA. 
137. (199.) 


/ 


** ———)——— 55 


Oi Óó &qv& memxo(0cow. 


138. (200.) 


re AVE RA ERU 
, 4E ] / 
-—Uu---—|5o-j--—-o-- 


/ / -— 
——uUu—-—u-—o 


m TOVOE [769] obve TU Utt TÓV 
oT Ov utere Aem ... 060 dyÀaé y9dv 
TÓVTOU T6 OvtCL qégotótv. 


139. (201.) 


/ , / 
—uju-—us-—u—-—--—u—-— 
, / / 
—Uwu—wuwy-——wu-—--—wuw-—wuw- 
f —/ / 
—Uu—oc-—uv—wuu—-—wuwu-— 
7 


Roin ERUIT. 
"AsAAomóÓcv u£v vw! s?qetvoiwiwr (xxv 
víutc xcl Orégavon, ToPg Ó' iv moAvyoUGoig Qa- 

Acuoig. Dive 
TÉoTtTCL ÓE xoí vig Émw oidu. (iov voi oc 
60g ÓuwOrepov .... 


140. (202) 


, , / 
—U——XuU—uwuU—-—-—wuwu-— 


. Zhóg zeig Ó yovoog: 


ofi) dvetozvoobce xoi £vsysíoovoo uir qoovrorog tóv ixa&- 
6r0v vo)v, Oc qmow 0 llivócoog. 

Fr. 131. Etym. M. p. 138, 10: E TÓ àgrvog yívsrat 
&gvoc, 6 xéyonrot IItvóagoc. 

Fr. 188. Plutarchus Symp. Quaestt. VII, 5, 8. Libri uzra- 
Akrrov. Editio Parisina usroAldrror. 

Fr. 139. Sextus Empir. Hypot. Pyrrh. p. 23. — v. 2. Libri 
tiui. Correxit Boeckhius. — 3. Téozsrot i cv xa&í tig coniicit 
idem. Codex Vratisl. Bekkeri om. cóg. 


EN AAHAS&,N EIA&N. 325 


xtivov oU Gio ovÓi xlg Ódzr&, 
Ócuvereu 0b Qooríav qoéve xdQvioTov xvs&vov. 


141. (203.) 


, / / 
—————uvy——-—u-— 


, / 
—— — — MU XJ AU — 


, , 
—M o. 9 * MAJ 9: 5$ $$ 9 


Kol qéoovra( zog 0x0 ÓoUAuov rUyav 
, , 

ebyucAcTOL, xci yovoéov psAéov 

i) voevuesíco . .. .. .. 


14i (203.) 
, 


, y ld 
——U———wu—-—wuw-—wu 


. . . Ozóre 9s0g dvóol ycgua méuWnj, 
T9060s u£Acwav xagü(ev idorvqi£AaSev. 


145. (206.) 


Obng ixÓv xexóv sUQcro. 
141. (201) 


[4 ] / / 
—-oj|u-uuu--—--—o—--—--—uwo— 

/ , 

TZUuu—uu-—-c^us:c.c;c 

. . Néov ó& u£guven Gv zÓvoig £UAGGOusvot 
Oófav sogíoxovrw: Acuz& ÓE yoOovo 

foy« uer eiQíon AcumevUEvTG . . . 


144, 9. m90c ucAoiwwvav 


Fr. 140. Scholl. Pyth. IV, 408., ubi vide Boeckhii notam. 
Boissonadius edidit: Ó&zrz: Boorsüv gcouw xcoricrov gosvov. 

Fr. 141. Theodorus Metochita p. 562. Kiessling. 

Fr. 144. Scholl. Ol. Il, 40: I7o0 rà» dyo9Ov roig àv9oo- 
z0iG cà xoxà, Ozto xol ív iríoo groiv. — v. 2. moóc9: Boe- 
ckhio pro vulg. zoog corrigendum videtur. Hecte. ltaque re- 
cepi. 
Fr. 145. Aristides II. p. 402, (547. Dindorf.) 

Fr. 147. Clemens Stromm. IV. p. 986. Potter. — v. 9. usc 
ei9éo dtoÜüévro Boeckhius. 


326 FRAGMENTA SELECTA. 


119. (208.) 
Ti;euévov dyóvov z9óqu6ig dgevav ig cizmov 
iDaAs ozórov. 


150. (209.) 


, -/ —/ — 

—— RO UU re 

/ —/ — 

ULL eV IL 

IMxousvot yeo Gvóosg &yovéí(e OfÓtvrca 
2 , 2 , - : 

oU q(Aov £vevt(ov £v. 


151. (210.) 
&ri AemTO Orvógío fotvarv. 


152, (211.) 


[On / / 
——u-c-uu--—uog--co-c 


Ung d v4" s ww w "Te 


'loAue Tí uiv Ceausrijc acl GUvrsGic 70062070 
Pi. L IY "s S - 
éGcoGer. 


153, (212.) 


/ / 
V —XUU—uUwuUy—-——wu-—-— 


, 
——M Leti» el^. qo. v^ ws odis 


ZXyos vO memTQOuévov oU z)Q, oU GiÓcQtor 
TéLyOG. 


154. (213.) 
lhoróv ó' éazióroig ovó£v. 


Fr. 149, Plutarchus an seni 1. de sollert. animm. 23. 

Fr. 150. Scholl. OI. VIII, 92. 

Fr. 151. Libanius Epist. CXLIV: 7M78' o?voc oiov rà ru£- 
rsQ« xor Ilívüegov ézl — feívtiv, dAÀAd ti xol dÓduavrog 
pirégsuv. 

Fr. 152, Scholl, Nem. VII, 87: "Oiog «-oüfysrei 0 Ilív- 
Üaooc r7» usrà cvvíctog TÓÀuav. 

Fr. 153. Plutarchus Marcello 29; '424& y&o zó zt7z00ufvor 
ov z)0, OU GiÓcgoUvv ojno:! rtiyog, xarà llívücoov. Constituit 
Boeckhius. 

Fr. 154. Clemens Paedag. p. 907. Potter. 


ES AAHAQ9N EIA&N. 321 
159. (214) 


. . . . * . . *. — V V — wj V -— 7 
[^] S 
, , d / — / — 
—u-——uvu--—u-lI-—-—iuTZ 
uoc OURTIEASe pun aro Tn [. 7] 
i3 2- J 
Yg! &ouecw (mzOg, 
5 T. - - 
iv 0 doóroo ovg: zegà vabv à iQU& ryvotC 
ÓcAqig* 
, ^ , 
xázo0 Ób Bovisvorre qórvov xiva ygr vAc0vuov 
devotiv . . 


156. (215.) 


[efe GA sc 


, / 
Zuu—uu---—uus 


, /, 
Pu -uul-l LAC 


€ - 
... &Aov ÓsAqivog vzóxoQuGw . . 
' 
rÓv uiv Gxvuovog &v zóvrov ztÀcy& 
«DAGv éx(vio £geróv ué£Aog. 


157. (216.) 
UU TP TRIN 


quAcvoge Ó ovx Euxor puorcv. 
De delphinis. 


158, (211.) 


Fr. 155. Plutarchus de tranq. anim. 13. — v. 1. i» &oueciv 
Plut. L c., sed idem de virt. mor. 12: óg' Goueciv, quod prae- 
tulit Boeckhius. — 3. Libri fere govisvovri. Quod quis tueatur 
Soph. Antig. versu 732. reliquisque. quae Ellendtius affert Lex. 
Soph. 1I. p. 964. Nisi quod librarii id ad ,praegressum dativum 
x&zoQ videntur per errorem assimilasse. — In fine riva addi- 
derim. 

Fr. 156. Plutarchus Symp. Quaestt. VII, 5, 2. de soll. anim. 
96. ,Pindarus videtur dedisse £o:0íGouo:, et interpositis paucis 
haec: .... &Àíov xr)." Boeckhius. 

Fr. 197. Eustathius Odyss. K. p. 1657, 13: Kei ol Origivtg 
i& dv9odmov ysvóusvo: gulívooc ovx E f. x«r&à Ilívüegov. 
Cf. Scholl. K, 930. 


928 FRAGMENTA SELECT A. 


"Ozt60s Ó& zeiuct QoecsGv 
&Aozxéxov ÉÍavOOg Aíov. 
159. (218.) 
"Ev9« moiuvci xrAevorrc. xdzQcv AtÓvtOV Té. 


162. (219.) 
"éya DaovqUeyzrüv dyé£Ac AsÓvvOw. 


163. (117.) 
—/ / 
$07 9.9 X ————a— 
— / 
 — Ae Ae— A Ru 


e... MeAMGoGoreUzTOV «uolo 
iu& yAvxsQoTtQog Oug. 


163, a. (115.) 


, 2 


9m s. ue *»o0* 0*5 ——— x) — 


/ , 
— UU —UU-———-—uU- 


Ovrov ue É&vov 
Ovó dGÓcuove Motiv éxa(üsvocv xAvvoi 
One. 

[Pindarus de se ipso. SCH.] 


166. 
Mr cw pory£o9o. 


163,3. omissum. 


Fr. 158. Aristides II. p. 918. (509. Dindorf.) : Iloós Tiva 
Tv dxoocróv, éneir) vvaráGovra ídoa xci ovx tíüóroa OrQ G6vv- 
£6TiV , OUT OG, ztTmOÍQXtV: "OmiG 9 € xrÀ. 

Fr. 159. Scholl. Pyth. Il, 31: Koi evróg y*o 6 IIivàegog 
T0 TiO wGosisGP vL xol xri electro Afysi.. Codex Gotting. ei TOÍ- 
uvoi, unde Boeckhius xel zoiuvea:. Bergkius isóvrav xz» 
ct itransposuit. 

Fr. 162. Herodiánus z:oi cyra. p. 60, 13. Dindorf.: IIóo- 
Quxóv rd roig min9vvrixoig OvóuacGtv ivixd Ornare fyovra émi- 
goocv, oíov — Taysi xrà. 

Fr. 1653. Crameri Ann. Oxx. x P 285, 19. verba exhibent 
sana, quae corrupta exstabant Et. V 511. 19. 

Fr. 165, a. Philosophus Sihcas blkronat ztol dzogertxóv 

: UE Fragmente Griech. Dichter v. Letronne p. 10. 

Fr. 166. Scholl. Pind. Ol. XI, 58: ZvviSwog T0 foczso9o 

íémi ro) ciozacUe. ví(07no:. Kol dilogoU x£irat. 


EAR AAHAQN EIAQN. 329 
li5. (298.) 


, 
—JA VU — 


Zuvoóózuoé rs Óctuov. 


175. (221.) 
llorizoAiov Gre $UAov £vAg. 


" 182. (2835.) 
"Tuixégere mérocv. 


182,a. (221. 
lloógectg BAqyooD yivevca| veízog. 


182, b. (234) 
/ / £ 
——————KwUKJ— 
uec aeu) es 2 


"AàMo ( d&AAoww vóuiGue, Oqtríoev 
civést Óixev. £xeorog. 


182, c. (213.) 


"Ausvosoteu INaÉov "Tiocvógov. 


182,a seqq. nunc demum addidi. 


Fr. 139. Apollonius Lex. Hom. s. v. Ez:voóoxog. 

Fr. 133. Athenaeus I. p. 24. B. VI, 248. D. 

Fr. 182. Et. M. p. 904,3: Kéoerea xaloUo: mdvro t &upa, 
dg qnoi llívüegoc 9. x. avri roU viri dvooornüou. 

Fr. 182, a. Crameri Ann. Oxx. I. p. 95, 8: IIívóeoos fAn- 
106». T0 /o;voóv' lloóg acig xvà. Cf. post Eustath. Prooem. 
. Fr. 182, b. Artemidorus Oneir. IV, 2: "411« ó£ 4AAÀoig 
vóuiuc Ggéírto& OrÓsixras &£xccroitg. Boeckhius, cui 
est fr. inc. 49., cum Schneidero: 411a à' diloig vóuruw, 6mírtoc 
0i xsirai: i«aGroi:g. Nunc ego Pindaricam sententiam potui instau- 
rare ope Scholl. Paris. in Homeri ll. B, 400. apud Cramerum 
Ann. Paris. III. p. 154, 18: Koi IIívàeoog* "41404 0. &A10i6iv 
vóuicua' opsréocnv Ó caívsi Óíxav Exacrog. Cf. quae 
disputavi Mus. Rhen. 1832. p. 297 seq. 

Fr. 182, c. Eustathius Prooem. p. 9: T6 dyusócoc9ni:, O 
éeri maoriOsiv xoi vixcoi, oiov: "Au. N. Tícavógov. Vide 
meam notam. 


330 FRAGMENTA SELECTA. 
182, d. (130.) 


/ / — 
95 XX —U—-——Kuvy—iu 


lloofirov y&Q ix mávrov xcov, 
e , - 
Gg C&T0 xo«vüv qégnGrov vÓoQ 
V«Atov Ac: vol Ó ém(umAcv £66vuevoi z(Uovg. 
&6x0g Ó ov t M dv £v óó 
c Óó obre vig duqooseDg &A(vv. év Óóuoig, 
, 
TÉAAcL Ót xccl A(Quvov z(VOL 
TÀGOUtv GzaVrtG. 


182, e. (132.) 
/ / / 
——wU——wuwvy—uwvy—-—-—wuy--— 
/ / / 
—————wuUwUy—-uuUyu-—— 


IVei v&v "OàÀvuzorv xeraótQzouévav OxemzTOUDyOv . 
"Hoav, 

» i] - à , 

&6TL oL zi6TOv TOuiElOv ÉTL yAOO6060g. 


Fr. 182, d. Plutarchus de Pyth. orac. 29: Oi uiv oUv ztol 
TÓ Talátov US Botcríog xaroixoDyTES jjo9ovro Tov dro) 
(Apollinis) zzv éziqgdvsiev dqOovía xol msowovcoío ycloxrog* 
lloof «rcov cl Pindaro haec vindicanda disputavi in Zimmer- 
manni Diar. Philol. 1834. nr. 54. p. 433 seq. ibidemque quaedam 
Plutarchi leviter vitiata correxi. NReferenda autem haec viden- 
tur ad carmen daphnephoricum Apollini Galaxio certo tempore 
a Boeotis oblatum, de quo more vide Boeckhium ad Fragmm. 
p. 990. et nostrum commentarium. — Bergkius, qui haec olim 
Praefat. Anacr. p. VII seq. tragico alicui poetae ascripserat, 
nunc et ipse poetae 'Thebano tributa voluit. 

Fr. 182, e. Clemens Stromm. V. p. 661. Potter.: N ai rà. 
7 zoirixr qnow. Pindari haec esse iure videtur Bergkius con- 
lecisse. 





EXCURSUS DUO 


AD 


PINDARI CARMI SN A. 





EXCURSUS I 


DE ORDINE CERTAMINUM OLYMPICORUM PER 
QUINQUE DIES *). 


Discs quaestio esí, minime vero iniucunda et inutilis, de 
ordine certaminum Olympicorum, quam etiam Pindari causa tra- 
ctare constitui, quum nonnulla observasse mihi videar nondum 
observata. Sollemnitatis Olympicae ut omnium similium partes 
duae erant, ut hinc ordiar, sacrificiorum dies et ludi. Sacrificio- 
rum dies dicitur proprie £oorz, fjov29vcíc s. Bovéüvcíau Olvuris, 
estque potior pars festi; ludi &yGvzc, GuiAAot, vixoqogíat, re£9uóg 
a£9AÀov, xoícig oc9Acv dicuntur; cf. Ol. HI, 19 seqq. V, 5. VI, 
69. XI, 58. Atque etiam in aliis similibus festis hae duae res 
ubique a Pindaro distinguuntur; cf. Ol. VII, 80. Nem. V, 38. X, 
23. Isthm. HIE, 79 seqq. Sed fov9vcoío antiquissimo tempore, si 
Pindari sententiam sequimur, ipso plenilunii die fiebat, cf. Ol. III, 
19., postquam vero quinque ludorum dies erant, haud dubie de- 
cimo mensis die, Faciebant Elei tunc sollemnia sacrificia, olim ab 
Hercule, ut dicebatur, instituta duodecim diis cvufuo:g Altis et 


*) [Impugnavit ea, quae Dissenius scripsit, G. Hermannus in 
censura prioris editionis, quae repetita est Opuscc. T. VII. 
p.9 seqq. Etiam M. H. E. Meierus diversam sententiam se- 
cutus est commentatione de ludis Olympicis in Erschii et 
Gruberi Encyclop. Univers. s. v. Post utrumque Dissenius 
quaestionem resumpsit recitavitque anno 1833. dissertationem 
eodem quo hanc titulo instructam in consessu Societ. Reg. 
Scient. Gottingensi, cuius summam C. O. Muellerus inseruit 
Opusculis Dissenii Gottingae a. 1839. editis p. 185 seqq. 1In- 
tegra publicata est in Commentatt. Societ. Reg. Scientt. Recentt. 
Vol. VII. Class. Hist. et Philol. p. 89 seqq. a. 1842. editis. 
Qua rationes suas subtiliter confirmavit. SCH.] 


334 EXCURSUS E 


Iovi maximo, cui universa Olympia sacra; cf. Ol. XI. ibique no- 
tata. Neque vero solum ab Eleis sacrificabatur, sed etiam a cer- 
tatoribus ludorum instantium plurimis, et quum. etiam civitates 
aliae multae 9£0oí/og mitterent, harum quoque legationunr sacri- 
ficia saepe hoc die facta puta. De 9:00ícig ipsis cf. Welckeri 
Addenda ad libr. de Trilog. Aeschyl. p. 131. [et M. H. E. Meieri 
commentariolum de sacris Graecorum legationibus editum Hal. 
Saxon. 1837.] Sacrificabatur tamen praeterea etiam ludorum 
diebus partim a civitatibus, quum legationes sacrae etiam in tali 
tempore sacrificium suum offerre possent, veluti Athenienses fa- 
ciunt apud Andocid. in Alcibiad. p. 154. Bekk , partim a cer- 
tatoribus, ut Psaumis Pind. Ol. V. in aris duodecim deorum per 
sex dies sacrificasse dicitur. Praesto erant simul u&vzz:g plurimi 
ex lamidis, Telliadis, Clytiadis, qui oracula ex sacrificiis ede- 
rent; cf. ad Ol. VIHI. init. Ceterum habebatur in Olympia zog- 
zix5 600g, qua et Qscoíor sollemniter intrabant in Altin et cer- 
tatores, qui pompam Iovi ducebant, ut carmen Ol. IV. et VHI. 
in tali pompa cantatum; magnificam vero pompam aliquando 
Alcibiades duxit, quum ouz:io publica urbis ab coy:i9topotg 
legationis Atheniensis callide mutuatus esset, ut loco cit. Andoci- 
des narrat. Veniamus ad ludos.  Antiquissimo tempore unum 
diem ludorum fuisse probabile est, ut Pindarus statuit Ol. XI.; 
paulatim tamen plures facti, ef nisi prius, certe inde ab Ol. 77. 
quinque erant, memorati Pindaro Ol. V, 6. 'Tum fov?vcoíe de- 
cimo die erat, inde ab undecimo vero agebantur ludi, ut Scho- 
liastes ibi tradit. Sed iam de ordine certaminum videndum. Pin- 
darus Ol. XI, ubi Olympia ab Hercule instituta describit, hoc 
tum ordine certatum narrat, cursu, lucta, pugilatu, cur- 
ribus, iaculis discoque, ac quum hoc ibi agat, ut prae- 
sentes ritus ab Hercule repetat, vides hunc ipsum historico tem- 
pore certaminum ordinem fuisse, nisi quod pro iaculorum disci- 
que iactu singulari maius quinquertii certamen substitutum, prae- 
ter illa complectens alia tria genera. Ac cursum, luctam, pugi- 
latum sic se excepisse, ut Pindarus dicit, etiam per se nemo serio 
dubitaverit; post curule vero certamen ad quinquertium ventum 
esse etiam ex Xenophonte patet Hist. Gr. VII, 4, 29: xai 
Tiv uiv immoóoouíov 705 imsmoujxtoov xoi r& ÓgouixG TOU T£V- 
vré91ov, h. e. partem quinquertii. Neque non illud recte poni 
videtur, iam antiquitus plura genera fuisse; quod enim Pau- 
sanias libr. V, 8. tradit et Iul. Africanus apud Eusebium 
post cursum Ol. 18. luctam et quinquertium receptum, Ol. 23. 


EXCURSUS I. 335 


pugilatum, Ol. 25. currus equorum, hoc si ita intelligas, primis 
septendecim Olympiadibus nonnisi cursu virorum certatum, ma- 
nifesto ineptum est, quum jam apud Homerum cetera quoque 
genera videamus, a Pelopis autem funebribus ludis equi certe 
vix unquam abfuerint. Imo ex quo tempore certa notitia in 
erjleg haberetur certaminis alicuius Olympici, hunc introdu- 
ctionis annum dixere, nec credibile pugilatum revera quinquertio 
serius ascitum. lud vero certum, pancratium ultimo loco re- 
ceptum, quod Ol. 33. factum tradunt; hoc igitur sextum fuit in 
ordine. Considerabimus nunc memorabilem locum ap. Pausa- 
niam V, 9, à: 'O ó£ xocuog ó mztol tóv dyàva ig mudv, dg 
QuicÜan, rÀ Qt rà isgeia mevraQAov uiv xal óoóuov rÀv iz- 
zov bortoo cyOviGudriv, ovrog xerécrr óqíoiw 0 xócuog 'Olvu- 
midi ifüoumg mo0g roig ifOourxovra.  T& zo0 rovrov Oi émi 
zLfoeg yov ti6 «vrng Ouoíog xol dvOgdomov xol Ümzov dyàve. 
r0rt ÓÜE mQornyj9ncav ig víxra oi mayxgaridtovrtg, Grs oU xar 
xotQüv igximÜévrrg, airuo( 0i fyfvovro oU rt Ümnmoi xal dg mÀfov 
Éri 5 rÀv mtvráDlov Guila* xol £xodrti uiv "A9mvoiog KaA- 
Alag rovg zuyxguridGovrog. fumóüiov Ob ovx Cfurlàe mayxoaríc 
TOU ÀovroU TO z£vraUÀov ovói ol Ümzoi ytváctoOn:..  Discimus 
ex his verbis primum omnibus certaminum generibus certatum 
eodem die, hoc est, ut ego censeo, quum tres maximum ante 
Ol. 77. dies ludorum essent, praeter gymnica certamina semel 
curribus, altero die rhedis mularibus, tertio celete decursum , ut 
unusquisque dies et hominum et equorum certamina haberet. Et 
ultimum quidem fuit sextumque in fine diei pancratium, quod 
quum Olymp. 17. in noctem protractum spectari non posset pro- 
pter curruum et quinquertii certamina antecedentia, inde ab illa 
Olympiade mutatio facta. Quid vero mutatum est? In cetero 
ordine plane nihil mutatum, hoc enim dicere debebat Pausanias, 
sed reiectum est pancratium in sequentem diem et finita prioris 
diei concertatio post quinque genera spectata. Hoc enim aperte 
Pausanias dicere mihi videtur his verbis: 6 à xócguog, og 9vs- 
c9o. rÀ Ord rX isgsim ztvraüOlov uiv xal doóuov rÀv Üzuzov 
Vorrom dycoviGudrov, ovrog xctíorg "Olvumiaói if8óuy moógc 
toig Éfóourxovre, h. e. ratio nunc haec est inde ab Ol. 77., ut 
sacrificia deo immolentur post quinquertium ef equorum cursum; 
tum igitur finitur concertatio diei, pancratio in alium diem dilato. 
Sunt ie0:i« , quae in fine diei post finita certamina Iovi sacrifi- 
cantur, quum etiam xc&uog haberctur (Ol. XI, 76.). Poterat Pau- 
sanias quod volebat simplicius dicere; sed amat exquisitiora. 


836 EXCURSUS I. 


YVeniamus ad secundum diem. Quid ibi gestum? Eadem fuerunt 
genera, quae primo die, nisi quod nunc pancratium accessit, ac 
ae iterum sex genera existerent idemque incommodum oriretur, 
propter quod pancratium ab antecedente die remotum , nunc cu- 
rule certamen nullum fuit, tertius autem dies primi diei ratio- 
nem repetebat et sic deinceps. Haec igitur fere descriptio fuit 
proxime post Ol. 77: 

l. ógóuog, zdÀm, zvyuxu, Gouore, névroQlov. 

2. zoyxocziov, ÓgOuog, zÀAn, mvyur, mivzogAov. 

8. óoouoc, zn, nvyun, &zx5voi, mivra9Aov. 

&. zoyxodriov , 0oóuog, zdÀAn, mvyur, zévraQ20v. 

9. óo6uog, zcÀm, zvyur, xcinttc, mévra92ov. 

Quod Zouerce ante zévro94ov posui, in eo Pindarum et Xe- 
nophontem sequutus sum, Pausanias quidem loco supra apposito 
TG itgsia dicens zevrdUlov xci óÓgonov rÀv imzcov Vortoo dycwvi- 
cucrov sacrificari, inversum ordinem videri potest indicare, et 
saepe dubitavi, quid statuerem ; sed potuit Pausanias ultimum prius 
nominare, tum addere curule certamen, quia utrumque impedi- 
mento fuerat pancratio, potuit etiam, quod tamen minus probo, 
postea inverti ordo, ut Pausanias, quod suo tempore videret, ad 
ipsam Olympiadis 77. mutationem retulerit. Quidquid est, in 
cetera descriptione nihil mutatur, etiamsi quis inversum ordinem 
praeferat. Explicabo nunc cetera. Primum igitur proposita de- 
scriptio ut per se aequabilitate placet, ita confirmatur Pindari 
loco Ol. V, 6, 7.. ubi quinque ludorum dies sic designantur: z&u- 
mréutooL &uilÀen Üzmoitc, nutóvoig c£ uoveuzvxig rt. Quomodo 
autem per quinque dies certari potest tribus his generibus, nisi 
primo, tertio, quinto die certatur, uti in nostra descriptione vi- 
des? Ceterum czzvoi, ascitae Ol. 20. (antea igitur «oeuere tan- 
tum et xéAzyrsg certabant), abolitae sunt OL 84., cf. Boeckh. ad 
Schol. Pind. Ol. IV. p. 118. et Pausan. V, 9, 1., quemadmodum 
etiam xcÀzzs àoóuoc, quamdiu habebatur, quinto credo die actus, 
ubi x£lgrsg certaverant, tum sublatus est Sed OI. 93. introducta 
pro iis óvo ?zzcov r:ls/ov cvvooís secundum Pausan. V, 8, 13. 
et Iul. Africanum apud Euseb., ut iterum tria genera fuerint, 
Ceterum ut in Olympia ita in ceteris ludis omnibus bigae post qua- 
drigas receptae, neque ego idoneam causam video, quare cum 
Hermanno ad Electr. 415. Sophoclem credam parum temporis 
curiosum contra morem antiquitatis in prisco certamine Pythio 
bigas memorasse pro quadrigis, quum poeta ut medios equos £v- 
yíovs memoraret, opus non esset, qui de extremis tantum late- 


li 
| 
| 
ll 





EXCURSUS I. 331 


rum equis loquatur. In quo Hermannus etiam contra usum lo- 
^ quendi G&igortov Ürmov audacissime iugalem dextrum interpretatur. 
Sed hoc obiter; in viam redeo. Quod denique Ol. 99. za&icov do- 
pere addita sunt, Ol. 128. zov cvvooíc, Ol. 131. zog x£Aye, 
eo non mutatum credo reliquum ordinem, sed primo die /zzov 
rsÀsiov et zcv &oucci, tertio 'yzov et zov cvvooíói, quinto 
Urn et z0A0 xfinr: decursum suspicor. Ante Ol. 77. quum unus, 
duo, tres dies ludorum essent, eodem die hominibus et equis cer- 
tatum, ut Pausanias supra dixit; postea vero mutatum est hoc, 
et vides nunc secundo et quarto die non certatum equis. — Sed 
ad gymnica certamina transeo. Fuit primum cursus simplex, 
Ooóuog sv9Uc, i mAo)c, dxcuzioc; cf. Etymol. Magn., Hesych. 
v. àxoumioügouor, Suid. et Hesych. v. oxouzíag, quod genus 
Pindarus croeóíov svàvov róvov dicit OL XI, 64., ut ceívtc9ot Óo6- 
uos dicitur. De ratione certaminis notabilis locus Pausaniae 
est VI, 13, 2., lice£ mancus, ubi non omnes cursores simul cer- 
tasse tradit, sed universum numerum sortitione in quaterniones 
divisum, victores autem harum denuo compositos. Atque ita ex- 
stiti& cro'Otovíxnc. Ceterum si divisione facta certantium , unus, 
duo, tres supererant, haud dubie quintus cursor additus uni 
pluribusve quaternionibus. Practerea etiam puerorum constat cur- 
sum fuisse, receptum Ol. 37. secundum Pausan. V, 8. et Iul. 
African. apud Euseb. — Videamus nunc xouzrove, yvouzroyvs, 
xoumíove, xeuztíovg, xoumíuovg óoóuovse. Huius generis primum 
üimvÀov Óoóuog est, quem in Olympia Pausan. Ll. cit. et Iul. 
African. receptum. dicunt Ol. 13., deinde Zzz:og s. égínz:i0g 
dictus Platoni de Legg. VIII, 853. A et €. et Polluci Ono- 
mast. HI, 146., aliis, cuius longitudo à/avo: óvo, ut Pausanias 
ait VI, 16, 3., offeruntque eandem mensuram Hesych. et Pha- 
vorin. v. /zz£tog Óoouocz, et Plutarch. Solon. c. 28.  Credi- 
derim x£lgreg idem spatium emensos, et inde ductum nomen, 
Sed hoc genus ut in Nemeis et Isthmiis fuisse constat e Pausa- 
nia l. cit,, in Olympia et Delphis usurpatum non reperio , licet 
res minime improbabilis sit. Tertio loco óó04:70g memorandus, 
cuius duo genera acute Boeckhius statuit. Corp. Inscript. 
Vol. L Fasc. HE. p. 303., àóAligov simpliciter dictum septem sta- 
diorum et /zziov viginti quatuor stadiorum, quales equorum ad- 
ultorum cursus fuerunt. Ceterum receptus :in Olympia 04:706 
secundum Eusebium Ol. 15., quod omisit Pausanias, saepius 
tamen ipsum genus in Olympicis rebus memorans, quum izzíov 
nullum ibi sit vestigium. Atque hi quidem cursus omnes yvgvot; 
Pind. Carm. Sect. I. 22 


338 EXCURSUS I. 


accessit ózAir5s s. ómliràv Óoóuoc, etiam Oz1ov dictus Pausa- 
niae, qui receptus Ol. 65. secundum Pausan. et Euseb. De ar- 
mis diximus ad Pyth. IX. init. "Videtur autem duplex genus 
fuisse; certe Heliodorus Aethiop. IV. init. stadii armatos cur- 
sores Delphis memorat, alias óíevaog laudatur; cf. Pausan. X, 
34, 2. Aristoph. Av. 293. ibique Schol. Atque haec hactenus; 
dixit de cursibus post alios nuper Philipp. in Dissertat. de 
Pentathlo p. 60 seqq. Berolin. 1827. Vides multa genera usur- 
pata; potuit igitur, primo die quum crzcàiov esset, secundo ói«v- 
Aov ÓoOouog esse, tertio óoAiyoc, quarto ozàírmgc óoouoc, quinto 
zaíócv óoóuog, si autem etiam Z7zziov óoouov Olympia habuit, 
primo die cz&ó:ov et óievAov Óoouog esse potuit vel alius. Sic 
Thessalus Corinthius Pind. OI. XIII, 37. Delphis uno die stadio 
et diaulo vicit, quanquam alios ludos non comparo, quorum nec 
dies quot fuerint scimus nec quae descriptio certaminum, uf ex 
talibus nihil ad propositam quaestionem disci possit. Sed in 
Olympia secundum Pausan. VI, 13, 2. Polites Ol. 212. dzó ro$ 
pmxíorov xal Oiwgxeórárov Or Gàryícrov O7) xo1909 usfSnouócoro 
imi v0 [looy/rarov Ouo) xal dDxicrov, xci Oolíyov ys év gu£oc 
TÜü avr] x«i zooavrízu craÓí(ov Ao[Qv vixnv, zQoctOnxs Oicv- 
Aov cgíor r7?v roírgv. Quae si recte intellimo, Polites uno die 
dolichi et stadii victoriam tulit, secundo diauli etiam. Singulare 
vero est, quod funi dolicho primum, deinde stadio certatum; 
vulgo enim non dubium est stadii certamen primum fuisse 
omnium. Sed mutaverant hoc Hellanodicae ista Olympiade ali- 
qua de causa, quemadmodum etiam alias in cetero ordine cur- 
suum fieri potuit; neque arbitror singulos dies in perpetuum fixa 
cursuum genera habuisse, ut mutare nihil licuerit pro temporis 
et certatorum ratione. Quare etiam si quis Politen uno die tres 
victorias cursus reportasse contendat, non negabo potuisse ista 
quidem Olympiade ita factum esse. Ac de cursu satis dictum. 
Fuit porro lucta virorum et puerorum, et haec quidem Ol. 37. 
ascita teste Pausania et Iul. Africano, similiterque pugilatus 
virorum et püerorum, his Ol. 41. primum introductis secundum 
Pausan. et Euseb. Obiter moneo pueros dictos alios proprie 
moióec, alios cysvs(ovg, adultiores; neque tamen Pindari aetate 
hoc discrimen zoíócov et cytvri(ov iam obtinuisse Boeckhius 
iudicat in Corp. Inscript. Vol. L. Fasc. II. p. 335. lam, uf ce- 
tera persequar, probabile mihi est partem luctatorum et pugilum 
primo die certasse, partem secundo, quum plerumque non pauci 
essent certatores, tertio vero victores cum £géóoo, aut solos, si 


EXGURSUS I. 339 


grÜügog non erat, sed par numerus certantium. Ac si £psóooc ade- 
rat, deinceps victores antecedentium dierum certabant cum hoc; 
cf. Boeckh. Explicatt. ad Pind, Pyth. VIII. p. 319.; si non aderat, 
nova paria ex victoribus solis componebantur, donec summus 
evaderet victor. 'Tale, credo, certamen fuit Pausan. VI, 10, 1: 
£v(« 0j 0 D'4oUxog érirocóGXtrO vzO rv avrcycovifoutvov, xoi 
qvíxe ztoóg vÓv AsvzOusvov ££ avtQv &nviursvev, inayoosisiv £voul- 
$cero. Ceterum saepius traditur aliquis eodem die lucta et pugi- 
latu vicisse. Denique ad eandem normam quarto die puerorum 
luctatorum et pugilum certamen esse potuit, quinto victorum et 
égtügov. Ubi autem pauciores certatores aderant, etiam omitti 
uno die potuit hoc genus certaminis. Venio ad quinquertium. 
Quinquertiones vulgo non paucos fuisse inde suspicari licet, quod 
novem Hellanodicarum tres curulia certamina inspiciebant, tres 
quinquertium, tres cetera certamina, Pausan. V, 9, 5. Est 
autem maxime verisimile compositos quinquertiones per quater- 
niones fuisse, ut quaterni saltu, cursu, disco, iaculo certarent, 
ad luctandum vero duo paria prodirent, unum post alterum, 
Igitur si v. c. sedecim erant, commode hi per quatuor dies cer- 
taverint, quinto autem die victores horum. Neque tamen semper 


existimo omnibus diebus quinquertio certatum, sed, si pauciores 


aderant, omissum est uno alteroque die hoc certamen, ef intro- 
ducta pro eo, si fieri poterat, luctatorum aut pugilum plura paria. 
Quemadmodum si plures quam sedecim aderant, uno die duae 
quaterniones certarunt. "Talia cnim necessario mutata sunt ab 
Hellanodicis pro numero certantium in quoque genere, uf, quan- 
tum fieri posset, aequaliter divisa haberentur per singulos dies 
certamina et spectatorum oblectamenta. Ceterum quum ex de- 
scriptione nostra quinquertium in fine diei post cetera certamina 
spectatum sit, noli contra nos afferre locum Pausan. VI, 24, 1., 
ubi de gymnasio Eleorum loquens pergit: sigiáio. 0E (Hellanodicae) 
zQiv uiv tüv Tov dvícysiv, GvufaAovrsg Ógou£es, uscovong à cg 
zuioeg imi vró mívro91ov, »«l 0c« fooío lle ovoudtovcw. bi 
non de ludis sermo, sed de exercitiis ante ludos, quod non video 
in hac quaestione aàb omnibus observatum. Sed de ipsorum in 
quinquertio ceríaminüm ordine multa muper disputafa sunt ab 
Hermanno in Dissertatione de Sogenis Aeginetae victoria quin- 
quertii Lips. ann. 1322. et a Boeckhio in notis criticis ad Pind. 


- Nem. VH. et in Dissertatione de Crisi Pindarica, denique a 


GeorgioFriderico Philippo in Commentatione de Pentathlo, 


quae adeat lector. 'Tamen ut paucis meam sententiam aperiam, 
22** 


340 EXCURSUS I. 


cum Boeckhio verum habeo luctam ultimam fuisse in ordine, 
neque obstare puto Pausa n. III, 6,9., quem locum Boeckhius 
optime explicat. Idem perspicue docuit saltum primum certamen 
fuisse. Sed apud Xenophontem Hist. Gr. VII, 4, 29. non du- 
bitandum mihi videtur z&Ayv, quae ibi dicitur, quinquertii esse, 
unde liquet rà Óooutx& ro? z£vrcé220ov antecedentia certamina esse. 
Iam si hunc ordinem ponis: &Aue, zodcxtírv, ó(cxov, &xovce, dices 
proprie GAue et zoócoxiíjv esse r& Oooguixc, sequentia duo vel 
praetermissa, quod aegre concedam, vel comprehensa Ooogtxoisc, 
sive quod dignitate minora erant, sive quod hic tum ordo fuit: 
GAuc, Ótcxoc. «xov, Óogouoc, quem etiam veterum plures tradiderunt, 
Mihi quidem non nnprobabile videtur etiam hoc ordine interdum 
certatum, etsi legitimum habeam eum, quem Simonides refert. — 
Restat, ut de pancratio dicam. Pancratiastae plerumque pau- 
ciores fuerunt, ac, si nonnisi unum aut aliquot paria aderant, uno 
die rem absolutam credas, sin plura, alio die victores, qui evase- 
rant, inter se certarunt aut cum £g£óoo. Inde ab OI.145., ut cum 
Pausania Eusebius tradit, etiam puerorum paáncratium ascitum, 
certaruntque pueri vel post viros iisdem diebus vel alio die viri 
omnes, alio pueri. Ceterum mwtatum esse ordinem legitimum 
rerum ab Hellanodicis interdum etiam certantium rogatu patet ex 
Pausan. VI, 15, 3. Quum Ol. 141. Caper Eleus lucta iam 
vicisset. eodemque die etiam pancratio certare cuperet, Clito- 
machus pancratiasta et pugil adiit Hellanodicas, ut pancratium 
vocarent, antequam ipse vulnera pugilatu accepisset. Sic pancra- 
tium eo die fuit inter luctam et pugilatum, qui potuit tertius 
ludorum dies esse ex nostra descriptione. Ac Caper eodem die 
luctae et pancratii victor exstitit, ut alio tempore Strato Aegien- 
sis, Pausan. VII, 22, 5. Omnino iam supra monui iterumque 
repeto necessario ab Hellanodicis in legitima descriptione mutatum 
esse nunc hoc nunc illid pro ratione temporis et certantium, 
quare ne illud quidem negaverim, si quis pancratium initio diei 
a me positum interdum post pugilatum collocatum censeat, tamen 
legitimum non credo hunc ordinem, quum Pausanias in loco supra 
allato de mutatione Ol. 77. facta loquens ordinem priscum gene- 
rum mutatum nullo verbo significet, quod téneri cupio ab iis,-qui 
judicium ferent de descriptione nostra. Postremo ut etiam de 
Luciani loco Timon. c. 50. dicam: vevíxgxs 0? (Tíuov) zv& x«l 
zÀAQv wol óoóuov £v Olvunía pidg vufoag ual rtAs(co &ouert xol 
6vvooíiót zo1ix5. sunt haec ineptae blanditiae, quas sciens mentitur 
Demea, ut satis te ipse locus inspectus docebit. 





EXCURSUS IL 
DE ASYNDETO APUD PINDARUM ?). 


A:syueti usus frequentior in lyrica poesi est et esse debet quam 
in epica; epica oratio quum lenior et tranquillior sit, continuum 
flumen amat, lyrica abruptior est et audacior, affectuum plena ef 
gravitatis ac sublimitatis maxime studiosa. Quare qui virtutes 
eius cognoscere cupit etiam ad Asyndeti rationem attendere debet. 
Ac Pindari interpres etiam propterea declinare non potest quae- 
stionem passim difficilem et impeditam, quia Hermannus et 
Boeckhius pluribus in locis de ea re dissentiunt. Placuit 
igitur exempla potiora Asyndeti ex his carminibus colligere et ad 
genera distincta revocare. 

Asyndeton quum particulas non offerat, quibus nexus sen- 
tentiae indicetur, res ipsa hoc et pronuntiatio docere debet. 
Placet ubique ut non aliunde particulis aptum, propria quadam 
vi, alacritate, gravitate, magnificentia; sensu vero aut cum ante- 
cedentibus arctius cohaeret aut novam rem infert. 

Ac primum quidem notissimus usus Asyndeti est, quum res 
universe vel indirecte aut obscurius indicata expli- 
catur accuratius. Ol. I, 86: ovà' dxgdvrois épcipor. Gv Entot. 
rüv uiv dydlÀov Q:0g ÉÓcxsv Oigoov vt goVosov zttooicív v axd- 
gevreg Uxmovg. — Ol. II, 24: £zeroc ó? Aoyog sv9'góvoig Kaüuoio 
xovoaic, Énoigov ol utyáAe, névOog 0 inítveu Bug) xosccóvov moüg 
&yo9Gv. £o: uiv iv Olvuníoig azo9«voico foOuo xtsoevvov t«- 
vví9:0« Xiuíle wrÀ. Varia alia exempla eiusdem rei sunt OI. VL 


*) [Contra Dissenii praecepta paucis disputat G. Hermannus 
Opuscc. VII. p. ló seqq. SCH.] 


312 EXCURSUS Il. 


41. Pyth. I, 86. 94. 1I, 62. IV, 19. 166. 249. 278. IX, 68. 95. 
118. XI, 46. XII, 12. Nem. III, 28. 21. V, 50. VII, 77. fin- 
IX, 24. X, 4. Isthm. VII, 91. Fragm. Isthm. IV, 5 (?). In loco 
OL IX, 104 seqq. nunc hunc censeo nexum esse: Ducunt enim 
aliae aliis viae ulterius; excellentia ardua est, inferiores gradus 
artium facilius assequaris. Illuc vero Epharmostus pervenit. Non 
sunt igitur verba: cogíe: uiv eízsuwvo(, opposita antecedentibus, 
sed subiecta. Denique Pyth. IX, 84. antecedens nomen z«roo- 
zéro explicatnr et alia ratio est ibidem v. 26. Postquam enim 
v. 9. Cyrenam ab Apolline raptam praemonuerat, monstratis 
deinde originibus et moribus puellae, ad ipsam raptus narratio- 
nem accedens, orditur per Asyndcton xízs viv »v3. Satis de his. 
Ut vides, nuntiatur dictum , deinde exponitur, indicatur breviter, 
indefinite, indirecte, obscurius res, explicatur deinde apertius, 
plenius, per partes. Causa vero Asyndeti aperta. Si copulam 
adderes auf adversativam particulam, iuxta poneres aliud auf 
opponeres; nunc autem subiici debet posterior locus antecedenti 
tanquam pars. Quare omittendae sunt istae separantes particulae. 
Ubi vero videbuntur tibi in locis quibusdam allatis etiam parti- 
culae commode poni potuisse, non tamen omissas eas iudicabis, 
sed aliter nunc rem cogitatam. 

Secundo loco similis ratio memoranda est, ubi eadem res 
cum vi repetitur aliis verbis. Ol. III, 17: zcv zorzs "Ioroov 
&mÓ Gxiegav zoyüv Eveixsv Augirovovidoag, uràuo rv OVAvuzio 
xaAAurov dQiov, OÓGuov Tatofooíov mtícoig 'AnóAlovog Q:9d- 
mOvrtx Àóyo* zuctà qgovéov zig ocírti movÓOxo Actu GxiogOv 
vs qQUrevue Évvóv d:900zO0tg Grípavóv v dcotrüv. Manifestum 
est bis dici idem, quae in fine prioris loci sunt, ab his initium 
capiente secundo, atque etiam ceteris inverso ordine positis. Causa 
vero repetitionis in promptu; vertitur summa fabulae in eo, an- 
nuentibus Hyperboreis, non vi, translatum oleastrum Olympiam 
praemium virtutum. Adde Pyth. HII, 107: scjuxoóg év cpuxoois, 
uéyog év usydAoig Éocouou* vOv cugfmovr ai: qoeciv Ócíuov 
&6x5oc xor £uàv QsgomrUcv neyaváv. Alia exempla sunt OL. I, 
92: duol 0' dzooce yacroíjeoyov uoxcoov wv! sinsiv. cqiorepuau. 
Ol. IX, 40: uj vóv Acleyst và rOtvDr * fo zOÀtuov uagav z& z&- 
' cov yoolg &('uverov. Pyth. X, 21: ur q9ovtooig £x 9:ov usva- 
roozíoig émwxvocousv. Qsóg si dimnuov x£«g. Aptissima res quum 
alias tum in precibus votisque intentis et in affectu, veluti iam 
Homerus dixit Il. I, 106: ucvzixoxóv, ov zOzoré uot zó xo5nyvov 
timtg, «isi voL và wdx £ori qíAe qoscl uevctvscoQ ou. , 


EXCURSUS II. 943 


.. Tertio loco enumerationem affero, cuius tamen apud 
Pindarum pauca tantum exempla sunt. Pyth. HIT, 107: cuixoóg £v 
6uixooig, u£yog £v usy«Aoig Eccopai.. Nem. VI. init.: 2v ivógóv, ?v 
QrGv yfvog. Potest etiam ?v uiv dvOgdOv, Tv ót Q:Gv yfvog dici, 
si oppositionis ratio infertur; nunc autem non opponuntur sibi 
haec membra, sed iuxta alterum ponitur alterum. Habet vero 
hoc genus nunc gravitatem et dignitatem, ut in locis allatis, nunc 
ardorem eft affectum, quod luculento exemplo illustratur e Pla- 
tonis Symposio p. 197. D, ubi Agatho poeta in fine orationis 
suae crescente fervore laudis permulta praedicat de Amore dcv»- 
üírog: iv éopraig, iv yoooig, — — — — — — zteoaGrirrng TS 
xol cor5o &oioroc. A Pindaricis epiniciis talis incitatior oratio- 
nis cursus alienus; sed hic magna cum vi et gravitate Asyndeto 
utitur, u£ nunc censeo, etiam Pyth. IT, 40 seqq. describens Ixionis 
poenas: zov ÓP rerocxvouov £mgaé£s Óscuóv tóv OÀlsOoov Oy iv O 
dqUxroiG, yvioméiümig zt:6Ov Tàv mzOÀUxoiwov d»üffav dyytiiav. 
&vsv oi Xagírov r£xsv yóvov vztoqíalov, uovc xoi uóovov xrA. Sen- 
sus: Sed rotam infelicem lucratus est, monstrosus ei filius natus; 
praeclara cum vi. Minus recte in Commentario Asyndeton explicui. 

Accedo ad aliud genus. Ubi hic est nexus locorum duo- 
rum, ut alter causam etrationem contineat, alter con- 
sequuftionem, alter protasis, alter apodosis sententiae alicuius 
sit, omissis particulis £z&/, £zeiór, y&o, duo novi modi Asyndeti 
adhibendi existunt usitatissimi, prout protasis aut apodosis pri- 
mum locum occupat. Ponamus primum illud. Fac hanc 
legi sententiam: Multorum quum rex sis, multos dictorum testes 
habes; vides dici posse etiam sic: Multorum rex es, multos habes 
testes, ut habetur Pyth. LI, 88: zoàióv reuíag iooí* z01Aol udg- 
Tvosc dugoré£ooig zi6roí. Atque hoc genus valde amat Pindarus, 
tum in aliis rebus tum in hortatione eo utens, ubi praemissis 
sententiis se vel alium hortatur. Ol. L 113: em" &A4o:ci à' &AAoL 
uty&Àow à Ó' foyarov xogvgobrot feorisDoi. — uryxévt zt eve 
zóociov. Ol. III. fin.: r0 zóoco à for. cogoig &foerov xecógoig* 
oj uiv 0iÉc. Nem. IV, 69: laósíoov vO zo0g £ógov ov ztoo- 
róv* dmórorzs cvrig Evgomrav zorl yíocov fvrsa voóc. Eodem 
pertinet ibid. v. 85., ubi vide Commentarium. Porro adde Nem. V, 
14. Isthm. Hf, 12., ubi vide explicationem, et Isthm. VI, 39.. Prae- 
terea confer Isthm. II, 259: uoxoc& óicxncotg cxovríiccoiur, utinam 
igitur possim, Pyth. IV, 236. zia9:, suscipe igitur, Isthm. I, 6. 
tifov, cede igitur, Nem. VII, 79. £c us, sine me igitur, IX, 50: 
iyuovdro ríg uiv, misceto igitur statim aliquis, Pyth. IIT, 61. 47 


3H EXCURSUS II. 


eztU)Ór, noli igitur; in quibus omnibus logicus nexus esf, quem 
dixi, alacrior vero ef nervosior oratio fit per Asyndeton. Addo 
Pyth. IV, 147: ov zoézs, vov, et Pyth. HI, 107. Sed pertinet hue 
etiam Ol. II, 46. zo£zti, decet igitur canere, canamus igitur, ubi 
Hermannus non recte dàmnare videtur Asyndeton. Etiam de 
Nem. X, 45. in Commentario diximus. Postremo huius generis 
est Pyth. IV, 230: £ocl 0  ioavro émixeigoraroc, IHotdv vé 60t viu& 
gaog' yoy ueÀexàv xfo« mooc(iAlovre vgoOuav FÀixsog ciuqimo- 
Asiv, h. e. es medicus aptissimus, moneo igitur, ut leni manu 
cures, S. quum sis medicus aptissimus, age praesta te etiam ta- 
lem, qualem debes. Ubique enim Pindarus admonitionem, ubi ea 
opus, ex laude ducit, ut de logica ratione membrorum dubitari 
non possit. Atque ita patet in his omnibus locis sententiarum cer- 
tum nexum esse; abruptum in oratione tantum est. Satis de hoc. — 
Alteram rationem dixi, ubi apodosis praemittatur, prota- 
sis sequafur; sic Asyndeton per yco explicandum esf, quum 
causam ef rationem antecedentium contineat. Atque etiam hoc 
genus frequens apud Pindarum. | Ol. L 52: dgícroguet* cxígüsux 
Aloyysv 9eguivà xexoyóooc. Ol. III. fin.: od uiv Óio£o* xsivog 
sipv. Ol. IX, 12: dlAd viv ixero(jiov Moicüv cx róbov Zíc 
t£ QOLvTiXOGTEQOZOV GtüvOv T éÉmivtiieL dxorrrgtov "Alidog, ztr&- 
gósvza Ó' Te. yAvxov IIv8 vá. Gioróv: ovror yeucunsréov Aóyov 
igdwysoi Nem. V,20: uoxo& 0r) ovróOsv GAuoeQ" Dzocuincor vte* 
£yo yovarov iiagoóv ogucv. ldem nexus est OL I], 106. II, 86. 
VII, 32. X, 16. XIIL, 18. Pyth. 1!J, 26. III, 105. X, 26. Nem. V, 
16. VII, 19. 25. X, 28. Isthm. I, 5. IV, 52. Obiter adde Ol. XII, 
9. Pyth. V, 52., ubi y£ est certe quidem, quum inter alia ar- 
gumenta unum afferatur gravius. . Sed non omittere debeo ma- 
gnificum locum Pyth. J, 35 seqq. de victoria ad Himeram. Post 
laudatam Hieronis ad Cumas victoriam, ad causam, opinor, ef 
principium harum rerum assurgit, quae maxime Pindarica ratio. 
Nam ad Himeram, ait, Dinomenis filii sic fregerunt hos populos, 
ut Medi fracti sunt primum ad Salaminem et Plataeas. Sic nunc 
malim. Postremo affero exempla nonnulla ,' ubi plura Asyndeta 
coniuncta sunt. Pyth. I, 86 seqq.: vouce Owxcío. z57óvÀio croa- 
TOv' onpsvO:i ÓP zo0g &xuovi güÀwsvs yldocov. ti ri wvl qAco- 
Qov 7oQqiOvGGtL, u£yo« TOL Qtgerou ztdg cíüsv. m0ÀÀov reuíog 
£ccí: noÀlol u&orvosg cugoréootg zoroi. Hoc est: Guberna iuste 
et loquere vere; nam si vel levissima res tibi excidit, magnum 
habetur ut a te profectum; quum enim multorum rex sis, sunt 
tibi multi testes. Isthm. IV, 14: uy urtvs Ztog ytvícOoi* mavT 


EXCURSUS Il. 945 


Eysig, el o8 rovrov uoio égíxorro xoAdv. verd Qvovoicr stoéztés. 
Hoc estí: Quum omnia habeas, noli Iupiter fieri; humana enim 
decent homines. . Fragm. Dithyramb. lI. v. 7 seqq.: zfioev vé 
ps c)v cyiog iüsrs moosvOüifvr doióg imi [róv] xisco0crav Qióv. 
yóvov )zürcov uiv zetígov usizfusv yvvouxdv vs Kausiüv Euo- 
Aov. 'Ev Aoytia Nsuíg udvriwv ov A«vOávsi qoívixog fgvog xA. 
Hic primum verba: zogsv9évro cov coi0g £mi [10v] xiccoóérav 
Qtov, explicat disertius, deinde quum e Nemea se huc profectum 
dixeri£í, etiam illud explicat, quomodo ibi sciverit instare Diony- 
sia. Alacritatis autem eximiae lyricae exemplum est locus Nem, 
VIL, 79 seqq., ubi pulcherrime congesta sunt Asyndeta. 

Pergo ad aliud genus in fine locorum positum, 
quum graviter finitur. Talia exempla primum sunt Ol. IV, 17. 
VI, 19. Nem. J, 18. VII, 61., quibus locis hoc inest: dixi, vera 
dixi, non mentior et obtrecto. Adde Nem. IX, 33. Porro huius 
generis sunt loci, ubi repetitur in fine quod prius dictum, Pyth. 
XI, 31. XII, 22. Pertinent eodem alii multi loci, ubi alio gravi 
dicto antecedentia complectitur aut absolvit, iudicium suum sub- 
licit laudans, admirans, reprehendens, admonens. Ol. II. fin.: zl 
"véuuog agiÜuüv msoumégevysv' fxtivog 0c« yaouor  &Aloig LQq- 
xtv, tís àv qodomi dUvciro; Pyth. V, 88. de Batto: udxog uiv 
cvógóÀv uéíra Evoitv, Hocog 0 imtir« Aeoct(rc. Nem. IX, 45: Loro 
Aeyóv zoóg Óoiuóvov Q«vuccróv 01gov. Nem. VIL 48: roía Ezsc 
Oiegxécrt xrÀ. Adde Nem. I, 26. Imprimis vero magnificae sen- 
tentiae hae: Pyth. II, 49. narrata lxionis poena: 4$zróg &ze«» 
éni éAzíüsoa. vénueQ dvistoi, 9:0g 0 xol mrtgósvr oisróv uígs xol 
QuÀaccaiov meoausíferon üsAgiva «rà. Nihil magis lyricum quam 
commotum: gravitate rerum dictarum sic cífari sensus, quibus 
sis plenus. Pyth. Ill, 59., postquam de Aesculapio dixit, invito 
Iove qui aliquem in vitam revocare tentaverat: xor r& £oixóca 
züpo Óeiuóvév uectsvíutv Svorais qoecív, yvóvre rÓ zàg mo- 
00g, olag.s/uiv ei'ceg. Adde Nem. IV, 30. Sed non in maiorum 
tantum partium fine tales dico sententias saepius reperiri, pos- 
sunf etiam in media oratione idoneis locis subiici, ut Pyth. IX, 
83. et Pyth. HI, 83., ubi de calumniatore callido loquutus pergit 
eximie: ov oi usrégo 99dosoc. Eadem ratio ubicunque in iun- 
cturis locorum sententiae positae, quae, quum principium sequen- 
tium rerum sint, simul tamen antecedentium contemplatione nata 
videantur, ut Ol. II, 53. VI, 73. XIII, 82. 

Dixi supra Asyndeton aut cum antecedentibus maxime sensu 
cohaerere au£ novam rem nuntiare velinferre; de illo 


25 


946 EXCURSUS Il. 


vidimus; restat, ut de altero genere exponamus. Est igitur in 
sequentibus prima Asyndeti causa diversitas rerum maior minorve; 
accedit quod, ubi gravior locus novus sequitur, etiam vim postu- 
lat maiorem principium. Primum igitur frequens in hoc genere 
Asyndeti usus est, quum abrumpitur subito oratio, uf ad alia ve- 
niatur, veluti vides Ol. IT, 80: zoA4d uo& 9-z dcyxGvog-oxio fn 
Évüov ivri gooíroec. Adde Ol. IX, 80. Pyth. T, 81. IV,247. Nem. 
V, 14. VII, 50. VIIL, 19. X, 19. Isthm. IV, 46., et viyidius OI. 
IX, 35. Pyth. X, 4. 51. Nem. HII, 26. Neque tamen semper tales 
formulae locum habent aut habere possunt; aliis locis repente 
nuntiatur res sequutura aut ipsa statim ponitur, sive praeparata 
simul proxime antecedentibus sive non praeparata; atque ubi car- 
minis nova pars est, maiore pausa pronuntiationis opus, antequam 
transeas, ubi loci eiusdem nova pars, minore.  Afferamus exem- 
pla. OI. VI, 82: àófov £yo viwv' énl yAdoco dxovog Avyvods.. Si- 
milés loci Ol. VII, 20. Pyth. X, 64. Nem. VII, 70. Adde prae- 
terea Ol. XIII, 11., ubi nuntiatio habetur praeparata anteceden- 
tibus, et Pyth. V, 101.; vide porro Nem. V, 48. VI, 27. 47. 66. 
Isthm. HI, 19. IV, 54. V, 58. Eximie vero frequentantur in hoc 
genere alloquutiones precationesque deorum, ut Ol. V, 17. VI, 
103. VII, 92. XIII, 21. 114. Pyth. I, 29. 58. 71. Nem. IX, 27. 
X,29., atque etiam vota sine alloquutione sic ponuntur fere dgvv- 
óérog, ut Ol. I, 115. IV, 12. VII. fin. Pyth. V, 116. XI, 50. 
Isthm. I, 64. Etiam ubi copulatio fieri poterat commode, gravi- 
tatis causa talia Asyndeton asciscunt passim. 

Sed haec aperta pleraque; dicendum vero de subtilioribus 
quibusdam in hoc genere modis. Sic quum plures hortationes 
diversae se excipiunt, Ásyndeton videas, sicubi diversitas rerum 
postulat. Pyth. I, 86 seqq. primum ad iustitiam et veritatem, 
deinde ad liberalitatem hortatur. Quum autem Hiero aulicorum 
adulatorum artibus saepe a recta via averteretur, tertio loco v. 92. 
etiam de hac re monet, quae, quum ad antecedentes duos locos 
pariter pertineat, non poterat eodem cum iis ordine logico poni, 
sed Asyndeton postulabat. Pyth. II, 70. primum rogat, ut car- 
men benigne recipiat, deinde v. 32. ad aliam diversam admoni- 
tionem gravissimam pergit de aulicorum fraudibus. Fragment. 
Dithyramb. Ill. primum vocantur dii, ut benigne aspiciant et 
adiuvent chorum: "Jósz' v zyooóv, 'Oliuzu0i, Eni v8 xAvràv mfumete 
qáow, 9soí, tum de honoribus loquitur, quos contra ferre de- 
bent, /oüsrüv Adysrs Grtqvov rüv v' iagiügénrov Aoifüv, quae 
vides non potuisse per novam copulam cz subiici. Sed gravior 





EXCURSUS 1l, i 941 


alia quaestio est de omissione particulae óà£ in oppositione. Viam 
monstret. locus pulcherrimus Fragment. Hyporchem. III: ^4zó 
Ta)Vyéroio uiv Adkoivav imi $noci xÜv« vofqsuv zvxiwvOrOTOY 
Éomsróv' Zwvgiei Ó' ég GusiEw yAdyove aiysg ffoyororoi* OmÀm 
à' dz "Apysog: &ouc Onfcoiov: dAÀ «m0 rg dyAaoxdomov 2uxs- 
Alog .Oynuc QaiBdAsov ucrtvsuv. [Correctum apposui.] Quo iure 
hic post &ou« particulam à£ omisit?  Illustrare vult rhedae Si- 
culae praestantiam; postquam igitur alia dissimiliora comparavit, 
ad ultimam comparationem accedens, quae proxime scopum fan- 
git et ad ipsam rem transitum parat, pulcre abrumpit orationem 
et quasi novam partem loci ponit. Discimus hinc, quomodo ó£ 
omittere liceat. Non potest omitti, credo, Ol. XI, 7L, ubi, quum 
poeta enumeret primos victores Olympiae, qui cursu, lucta, pu- 
gilatu, curru, denique iaculi discique iactu vicerint, idonea causa 
nulla est, quare ultimum genus a ceteris Asyndeto separetur. Alius 
locus est Pyth. IV, 179., ubi in recensu Argonautarum postremo de 
Pangaei accolis Boreadis dicitur. Boeckhius post zeyzcog dele- 
vit à', ut in fine versus, atque ego in Commentario propter gradatio- 
nem quandam sententiae Asyndeton dixi admissum videri. Tamen 
nunc dubito defensionem sufficere; Asyndeton incommode finem 
loci separat et divellit ab antecedentibus. Nec omitti posse ó£ 
credo Ol. VI, 74: zexgaíor& yoru tfxcorov, uouog éx à. dAÀov xoé- 
paret q9ovsóvrov, quia secunda pars loci ita apposita est an- 
tecedenti, ut non posse separari videatur. Probant, ait, nostra 
ipsorum facta, quales simus; obtrectatio vero ab aliis oritur invi- 
dentibus. Similis causa, quare Ol. IX, 103. particulam restituen- 
dam iudicem. Sed alia res est Ol. VI, 72. Ibi de vaticinandi arte 
Jamidis tributa ab Apolline loquutus primum addit: ££ ov zoà4v- 
'"Elleveg yfvos "auióàv, tum pergit: O4fog Gu 
fez:ro. Hermannus quidem cum Scholiis iungit: Z£ ov zo- 


xÀsuiTOV xo 


Aíxisirov xo9' "EALaveg yívog "CTouióüv Glfog Gu fomsro, sed 
ieiuna oratio est ct non Pindarica propter verba: zoAvxàsirov 
xo9'"Elleveg, nunc male interposita. Igitur duo sunt cola. Cur 
autem óé omisit? Quia, credo, verba: Oiog &u' fomsiro, non 
Sic adiuncta voluit antecedentibus, uf nihil nisi clausula horum 
essenf, sed voluit ea simul initium et principium esse sequen- 
tium conspicuum. — Nam practer virtutes Pindarus etiam O4(jov 
Iamidarum et Agesiae in illo carmine laudat; cum hoc certavit 
Agesias in Olympia et nunc splendida epinicia celebrat, cum hoc 
illustrem inter cives Syracusanos locum occupat; hic ut maneat, 
optat in fine. Harum igitur omnium rerum in principio recte ef 


948 EXCURSUS Il. 


graviter dixit: Opulentia simul sequuta; cultóres enim 
virtutum illustrem in locum veniunt. Nimirum pro- 
bat res quemque. Ultima sententia ad ludicras res transitum 
parat. Sic igitur hic quidem ó£ non desideramus. : Omnino 
ponit quidem lyrica oratio óé et ponere debet, ubi logica ratio 
rerüm necessario postulat, neque unquam haec particula omissa, 
ubi necessaria esset; sed multo minus tamen ea utitur quam prosa 
oratio, alias alios modos praeferens, ubi fieri potest. | Nam ubi 
omnia aliunde nexa sunf, vividd vis singularum rerum minuitur ; 
lyrica vero poesis nulla esset, nisi etiam in singulis locis ubique 
vim et alacritatem sensuum deprehenderes ipsi propriam. Hoc 
efiam propter ea dico, quae ultimo loco subiiciam.: 'Observare 
enim licet Pindarum in continuatione narrationis persaepe pro- 
nomen demonstrativum c6vrófrog cum vi ponere, ubi vel relati- 
vum adhibere, vel ov» addere, vel mutata constructione ó£ in- 
ferre, vel alio modo arctius nectere enuntiationes poteraf, si vo- 
luisset. Dico illos maxime Pindaricos transitus per rà uv, züv 
Liv, rol u£v, voici u£v, v091, rovrov, xsívouc, alios; cf. OI. T, 
39. VI, 43. VII, 32. 49. XIII, 61. Pyth. IV, 66. 120. Isthm. V, 79. 
Sie v. c. Ol. VII, 31 seq.: uovrsvoaro 0  ég Qs0v &AQcw (Tlepo- 
lemus). 7 uiv 0 Xovcoxóuog tücó0t:og i£& dü/rov vov nÀOov 
sins, ex vulgari ratione etiam sic dici poterat: o ó& vwà» 
zÀoov ewWrG sims. Sed suavius alterum. | Placet demonstrativum 
ubique alacritate, vigore maiore, quum aliae iuncturae atque 
etiam relativi frequentior usus prosae orationi magis conveniant. 


INDEX NOTULARUM. 


E 


& et àxra I. II, 42. 
&à:iv O. IIT, 1. 
dé P. IX, 83. 
dívoog et cévvcog P. VI, 4. 
ainróg P. IV, 4. 
eiccg O. IIT, 137. 
üxcpoavroyoouav Fr. inc. 46. 
accusativi plur. decl. sec. in og 
et os O. I, 53. 
alíniexrog et aAinmloyxrog simum. 
P. IV, 14. 
"Axotóoag O. VI, 68. 
"xudvo P. IV, 132. 
c&Aik et Guo confusa O. T, 104. 
duevoacS at P. 1, 45. 
düsvotems PSXJ02. 
Augidoros 0. vi, 13. Addend. 
duqiVra I 8 
— d&v circumflex. O. VI, 
dvabío N. VII, 10. 
ovOooóduav et dvdgodduavze N. 
AX, 16. Fr. inc. 44. 
&vouct O0. VII, 8. 
doidois bisyllabum N. XI, 18. 
en cígarrog O. VI, 53. 
dxdili(a/ 6t. Émdem£i 0. I, 24. 
Apollo Galaxius Fragm. 
182, d. 
doc et doc O. VIII, 46. 
doycíc cnuccíia N. Y, 44. III, 
10. 23. X, 62. 
"AcnlaLóG 'et "AexAnmiog P. III, 
6. N. IH, 53. 
drdouvxrog P. IV, 84. 
drofyeie OQ. XI, 13. 
&véro P. Il, 28. 
evàactot med. O. II, 92. 
evrig O. I, 66. 
Beciéo et acíAn N. Y, 39. 
"ce et Brbeyuévos 0. 
9. k..IV,. 
Y oo gens indu N.V I, 


inc. 


y&nzi0ov et ócms0ov N. VII, 83. 
I's&oyog O. XIII, 81. 


yiyvocxo. Éyvov, non £yvow, P. 
IX, 19. I. 1I, 23. 

yA«yog Hyporch. HIT, 3. 
zlaídoiog, Vulcanus, N. IV, 59. 
9ouuovic O. 1X, 110. 

óoxon Scol. Lh 2. 

Dat. plur. tert. decl. in s6;. P. 
VII, 

Zieíviog et^ simm. genitivi N. 
VHD-16. 

ürVuoro et ózvzore O. I, 50. 
óíóo. N. V. 90. 

óióuuvog O. i, 99. 

QivsicS'oi xara teíodov P. XI, 98. 
ócor, et Qovosi. I. IV, 42, 
óvsnoic O. VI, 19. 

óvegoov« | Q. I, 52. 
Éyxarafjeivsw N. I, 38. 

timóv et simov imperat. O. VI, 
92. 
£Aw$o N. V, 1l. 

ív traiectum OQ. VI. 53. zv óé 
O. II, 56. 

£óAev P. 1V, 233. 

£ngivtv P. IV, 211. 

"EnicAras et ,EgiáArne P. IV, 89. 
émoixía et cmoixío. O. I, 24. 
&o/uoc N. X, 42. 

fonccot)oL N. IX, 23. 

"Eois 0. HH, 41. 

fowrévri et formóori € O. II, 43. 
"Eoyousvóc 0,7 XIV: 

£cÀóg O. I, 99, 

éonóusvoc * IV, 36. 

Éroiuoc et £roiuoc O. II, 76. 
eun non cocgoógos, I. III, 
£é9soi mmo: Solis Hyporch. 
AV; 6. 
fjusoog et Gusoog N. VH, 88. 
jv O. V, 6. 

9oud i.q. 4ue O. VIL, 12. 
VQoevueroc O. I. 28. 

Qéccov, forma inaudita, O. I, 64. 
Siys,» P. VIII, 24. 


290 


$oog Fr. inc. 34. 

; dativi elisum O. VIIT, 48. IX, 
111. 

Üxs,v. O. IV, 9. 

"Iàíxómgs et TAs?g O. IX, 111. 
iv et iv O. HI, 25. P. IV, 236. 
N. X, 15. 

incertus poeta epicus Fr. inc. 34. 

"Ioece P. 1X, 106. 

ipfa P. IV, 5. N. I, 39. Adde 
- Meinek. Del. Anthol. p. 144. 
xopoec N. VI, 56. 

xo traiectum O. VII, 26. 
Keiwog — vv I. IV, 42. 
Callimachus. Addend. O. IX, 15. 
xc«Aoe, x«Aog P. ll, 32. 
Kogucowe O. V, 4. 

Kduioog O. VM, 73. 

Kocavóoo P. XI, 20. 

xar üxoiov P. X, 4. 
xarcxococ Fr. inc. 31. 

xvico, xvicdtig Y. IT, 84. 
Kóow$0osg dqvsióg Scol. Y, 1. 
xoerro et xomtyo O. VI, 91. 
N. IX, 49. 


xonmíó doiüdv Fr. inc. 99. 
Kvxvsu* ucyo et simm. OQ. IX, 
15. Addend. 
xviícoc,nonxvA/ccoc, N. VII, 23. 
Aaíe vel Ac pro Asz(e O. XI, 44. 
Asovroó«uov Dith. XI. 
Lucianus pro Imagg. XIX. Dith. 
XI 


pnàe, non uGAc, O. Y, 12. 

pav et 1v. O. IX, 35. 

vuxj N. V, 5. 

viw et uiv O. IX, 15. 

víccouet, vícouat, vsicouot O. 
III, 10. 

vocoréo, vocrrcoo N. VI, 56. 
'Oaoícov N. WM, 12. 

— ois pro oóc P. IV, 103. Addend. 
Ouforiuos O. IV, 3. 

0o0yvio P. IV, 228. 

IIvovacóg et IIeovaccóg O. IX, 
45. 


zterocov correpta penult. N. IX, 
14. 


z:AseuíGouot et zoisuíCouou N. 
VIII, 29. 

zivrnxovroaxéqaAlog Scol. VII. 
zezotiv et z«ezoosiv P. II, 53. 


INDEX NOTULARUM. 


zemi90v P. VI, 27. I. III, 90. 
zso pro zeoí O. VI, 38. P. III, 
92. Adde Ahrent. Dial. Dor. 
p. 393. 

z:gQiÓciog Fr. inc. 23. 

z£oo0og N. XI, 40. 

zíouc. praesens O. VI, 86. 
z0ivunyios O. f, 12. 

zovüàce. et zovijco, P. IV, 236. 
N. VII, 36. 

Ilovsiócv et IIozióáv O. XHI, 
9. Addend. 

zovc. za z00í et zo zocí O. 
I, 74. 

zto0cqogos cum genitivo N.IX, 7. 
zoógarog O. VII, 16. 

zocoo« P. IV, 22. 

Ijv96i Y. VI, 51. 

ITv9Qv«80s O. VI, 31. 

Quintus Smyrnaeus XI, 57. Fr. 
inc. 94. 

"Pag zóooc.N. IX, 41. 
Zivotuoccat et Zvodxocor O. VI, 
6. Addend. 

zx pro zí O. T, 82. 

zxuvtitwv O. XII, 6. 

vnÀA£qovros et vnAégerog Prosod. 


, 4. 
voz&v O. IT, 85. 

T0G6GcoL |. q. vrvysiv P. III, 27. 
vocgswv T. VII, 40. 

rocysuv P. VI, 82. 

Toote, Tocote9sv, Tooevós OQ. 
Il, 8I. 

vyítvza O. V, 23. 

vióg casus obliqui O. IX, 69. 
qgiAéG, qiÀ6o, non qii«co, N. 


Qiivoídeg P. IIT, 1. 

Qoivi£ P. I, 72. 

qoc«cív O. VII, 24. I. II, 2. 

govàvro et pgovtovco O. IT, 85. 

govroce et povécog N. X, 46. 

qoÀxévrtog N. Y, 16. 

4oÀxoüduav et yaAxoüduavro I. 
3 

qoÀxorcocog N. VII, 11. 

1£0a0og P. VI, 12. 

yovodoo 'Ooqric Threnor. X,10. 

& ante vocativum P. 1V, 250. 

Quoíov N. 1,12. Dithyr. Il. 

ort O. XI, 86. 


—————HEPEm— ——— 


ADDENDA ET CORRIGENDA. 


Olymp. f, 5. Libri meliores uzx£r^ asAiov, quod expendit Ahrens 
Dial. Dor. p. 40. 

Olymp. I, 12, Formam zolvucAo exagitat idem p. 153. 

Olymp. ], 53. Antiqua scriptura xexa«yogog quosdam grammati- 
cos, qui accusativum esse non sentirent, ad pravam scripturam 
duxit: dx£odsre v A&Aoyysv Qouiww& xax yogoos. Sic Pal.C. 
cum glossa xox& A£yov. Eodem fertur unus ex Scholiastis: 
oi xwxryoooi ovàiv Asióoyyociw 7| axfgüsiav. Quanquam is 
fortasse ad expediendam vulgatam adhibuit anastrophen, quam 
quum alias tum ad Nem. IX, 48. comminiscuntur veteres 
magistri. 

Olymp. I, 64. Consultus de h. l. Ahrens meus haec fere repo- 

- suit: Krícorv tuum non satisfacit: quod tralaticium mendum 
arguisti, laudo. Ego ex glossa Hesychii £9 moav* ézoíncav 
coniicio 9 zc«v. Nam si quis conferat alteram glossam 4 ;- 
6«1* Qo£war et Alcmanicum illud y«A« 9sic«, quod descen- 
dit a verbo 95vot ut d:iow ab dzui, h. e. y&À« rofqovoa: 
facile intelligat, rarius verbum 4$7vo. non solum lactandi 
significatum habuisse, sed etiam universe roégtiv verbi pote- 
state usitatum fuisse. gitur dg9irov i90rwev verba sona- 
bunt. Glossa Hesychii ex hoc similive loco sumpta fuerit. 

Olymp. !, £2. De z& pro zíscilicet posito videndus Ahrens l. c. 

. 977. 

013 BUE 9. eorr. T, 27. 

Olym p. Il, 76. in nota pro yzs lege y&g. 

Olymp. II, 93. Ahreus p. 178. zó z:áv probat, quum et Doris et 
Aeolis z&» corripuisse dicatur, ut vel zóg pro eo q. e. ztovg 
sibi indulserunt. 

Olymp. IV, 26. in Heyniana diversitate scribe: v£otg év &v- 
óodoct.. 

Olymp. Vf, 6. De forma Zvo« 
exponit. ; 

Olymp. VI, 13. Rationem formae "4ugidgmog non explicavit 
amicus. gitur ipse faciam. Ut ex Be:&omg pullulaverunt 
Boionog et Bgi«osog, sic ex "uqidong et JAugiágnos et 
"Augidosmc. Herodianns Et. M. p. 175, 29: T« TOLCUTO TOv 
Ovoudárov zco& Tüc 4076 cUyxsuzau yfyovev ovy xol cO 
"Apdongs ovroc. :irw mogovvuov "Aqworsg. dem Et. M. 
p. 213, 93: Boiéomo: oiov Botáomo xóoc (Bergkius 

— Ebycei esse perspexit fr. 40.)* fori Bgidomog 7] tU9:ie Gg uo- 
vüosg: x ysvixr Boixorov, xol Osrroluxr yswwxr Botegoro 
xui cvyxony; Bottomo. Confer Meinekii Anall. Alex. p. 210, 
Igitur 7, quod ab origiue formae adhaesit, vulgo non iam sen- 
tiebatur, unde "Auguoeog in usum venit. Sed illa forma re- 
stituenda Stesichoro est. Ab "ugidogg Nem. IX, 24. est 


Augiáor. 


xocGG«r accurate Ahrens p. 99 seq. 


Olymp. VII, 29. Bergkii scriptura £x«ravev Tíovv9i in octo co- 
dicibus exstat apud Boeckhium Nott. Critt, Pyth. III, 74., ubi 
Bergkius idem a libris descivit. 

Olymp. VIT, 80. xvicdcsoc« ex quatuor codd. aífertur. Unde 
corrige quae ad Isthm. IIT, 81. (non €0.) dixi. 

Olymp. VII, 87- R. Rauchensteinius Prolegg. Pind. p. 28. 
verba ita distinguenda censet: Alyiva TE xov tfawig, év 
Mesydootoív z' ovy £rzoov i9ívo apügog £yst Àóyov, ut Dia- 
goras Megaris quoque sexies vicerit. 

Olym p. IX, 6. 7, Banchensttinius 1. CEN librorum vestigiis hanc 
loci scripturam commendat: QuAist Ó' eosroioiv Ais] Ka- 
cruía z«oX& ipso) rs OfsÜgov. Non placet. 

Olymp. ÍX, 15. Quod in nota cum Kvxvst forma conferebam 
Iloiv8svxtte 4t(o Callimachium est, ut opinor. Grammaticus 
Crameri Ann. Oxx. IV. p. 329, 3: Tó» Ka ucyov uiugov- 
vo, ytíor lloàvóÓsvxsím xol Gpvoóv I1gixitiov OTt 
ni £ovrov £jorjouro xrytixQ éni GO LOT L0 u£govg. IIsoi 
Ov Qcoutv, Ori zttQupocost fyoncaro, Qgmeo Bim Heoa- 
xÀnsíng. Exitum versus choliambi habebis, si posueris z&£0l 
Iloivósvxsíg. Quanquam hoc sumpto Etymologi exem- 
plum, quod nominativum desiderat, aliorsum pertinebit. 

Olymp. 2d: Rauchensteinius p. 44. nulla probabilitate con- 
licit: iere 0P gvàv dxóvo vel )5£oug O0é guv àv dxóve. 
Seduxit Kayseri intempestiva crisis. 

Olymp. XI, 81. non recte notae praefixum est v. 84. Corrige 
MEIN 

Olymp. XIII, 15. in nota pro iv &£O4oiciv lege i» dé- 
SAiotc.. 

Olymp. XIII, 5. et 39. ex codd. IIorió «v reponi iubet Ahrens 
Dial. Dor. p.244. Idem non ITocsiüav, sed IIossiücv postulat. 

Olymp. XIII, 72. Scripturam £z«iz' mavult Spitznerus Excursu 
XVI. Iliad. p.,LVII. coll. Nem. VI, 56. 

Pythia II, 26. 5' Boeckhius sustulit ex libris sat multis. 

Pythia II; 56. Pro scripsit Bergkius lege scribendum 

utat. 

Pythia HT, 6. Cf. ad Nem. III, 53. 

Pythia IIT, 106. Rauchensteinius p. 40. assumpta Hermanni trans- 
positione "Olfgos &vàógóv ég uexoóv Ovx dog aA s Eogsrzot 
4TÀ. scribit. 

Pythia IV, 19. De tonosi ueyo2dv nunc Ahrens p. 3l. 

Pythia IV, 36. &zí956s iv comprobat Ahrens p. 059. 

Pythia IV, 103. XootxAoig non damnabat Buttmannus Gr. I. p. 188. 
not. Etenim vestigia quaedam 0; diphthongi a Doriensibus 
pro ov usurpati hic illic comparere. Sed quae $. 27. not..9. 
ex Theocrito VII, 95. et XI, 78. attulit &xoícco et j)z«xoico 
sustulit Meinekius. Sic Pyth. I, 26. in Macrobiano codice 
AKOIZAI reperi. | Neque 4oig 'apud Moschum hodie exstat. 
Vitia igitur librariorum haec arbitror labentisve sermonis et 
vulgaris sordes. Sic Ol. IX, 84. zoa£toiodoe. in Pal. C emer- 
git, in Rossii Inscriptione Syria 109. ersqavoiv legitur et 
quae sunt reliqua, Unum illud óíào: dubitabile est, Ahrenti 
suspectum. t 

Pythia IV, 21]. De forma £zzirtv Ahrens l. c. p. 384. 

Pythia 1V, 225. Formam ysvvov bisyllabam Buttmannus ipso illo 
Euripideo "Eowvov tuebatur Gramm. I. p. 111. 


»J 


Pythia W, 68. Rauchensteinius p. 54. rectius videtur interpütigere 


sic: r0 Ó iuóv, yoovovr o0 Zmágrog £mjoertov xAfog, 


"O9sv - ysysvvenivo, "Ixovro Ofoavós qpóvsg Alysióct, 'fuo| 
zeréíosc. Similiter Tsthm. VIT, 38. TO uiv éuóv, Pyth. Xt, 
41. zo à? rs0v legitur. Sed post Oxo«vós necessario Cómma 
ponendum, ne Aegidae a maioribus poetae divellantür. Se- 
quentia ita scribi vult : Év9sv dveOsbduevot , "Amodov ,' v£G, 
Kweoviis, Ev Oeil otfífousv Kvodvag d'yociuévoy moAw. 

Pythia VI, 50. Eaudem video de voce "EA&ciy9ov sententiam 
esse Bergkii Fragm. 281. 

Pythia VII, 9. moÀítG, reiicit Ahrens p. 230. 

Pythia VIII, 96. &v9otot etiam Scholl. Soph. O. R. 1186. 

Pythia IX, 61. gíAlotg, &yywrov Om. uriov praeferunt Wel- 
ckerus Mus. Rhen. 1833. p. 375. et Heimsoethius. 

Pyth. IX, 87. Bergkius nunc Addend. p. 885. «é Pisandro teste 
confirmari censet eademque est sententia Ahrentis p. 379. Non 
refragor. 

Pythia IX, 91. garí pro qroí perperam Aeolicum perhibet He- 
raclides Eustath. p. 1613, 28. 

Pythia X, 48, S«vuoarOv praeter necessitatem Hauchensteinius 
suspicatur p. 79. 

Pythia X, 57. Ahrens p. 146. formam Iztzt0xA£org maxime bar- 
baram criminatur. gitur hoc versu TOv "InmoxAsd frt Iepo- 


nit, ut est Pyth. XII, 21. sjxisd. Versu autem 5: "4Aeve r8. 


wary £g "Innzoxis& d9dlovtrc, ut Thorax cum altero fratre 
comum instituerit, Quod arbitrium quum mihi calidius vide- 
retur quam probabilius factum, impetravi hoc ab amico, ut 

waestionem accuratius retractaret. Idque fecit in Addend. 
p. 960 seq. disputatione uberrima. Licet autem nunc conce- 
dat reperiri similia nomina "Inzoxiío mostro opitulantia, ut 
"Agioroxàéas , "IgexA£arg , IIerooxiéos, tamen pro Pindari ae- 
tate formam insolentiorem iudicat neque eam a libris valde mu- 
nitam, Ex scriptoribus primus Plutarchus certum exemplum 
offert, qui ITarooxiéev interlocutorem in dialogo de S. N. V. 
habet; antiquiorem inscriptionem carminis Tzzoxisi a gram- 
maticis ex ipso carmine immutatam esse putat Ahrens.  Cete- 
rum articulum ró » '[zzo0xÀs& iniuria impugnasse Hermannum 
exemplis demonstravit. 


|"Pyth. XI, 32. Ioan. Guil. Donaldson in libro bonae frugis 


pleno, quem Novum Cratylum inscripsit, Cantabrigiae a. 
1839. edito p. 390. zoóvo -xAvreig coniunctim et accipit 
et scribendo exprimit. Pariter in Aesch. Choeph. 641. X90va- 
xAvin] fvocógoov 'Eowvg, ut sit vetustate nobilis, pri- 
sca, Sed tum zoovóxàvrog scribendum foret. 
Nemea IlI, 41. Reductum oportebat apegpevvóg , quum vulgaris 
forma pessime formata sit, Ut a Gxórog GXOTfVVOG, x£AoOo0g 
] xtAoÓrvvog cett,, sic a abégog absgsivóg et ajepevvóg venit. 
Nemea IV, 31. Scholl Soph. El. 1026: ézaosufovr& cvi xoi 
maQsiv foixev. 
Nemea IV, 89. Rauchensteinius p. 18. deícsrot roUi, zai. Fu- 
turo nullus hic locus. 
Nemea VI, 54. De forma dóog Ahrens p. 238. 
Nemea VII, 28. Mevéic, ut TIoAc VII, 36., IIocvtoíAo Isthm. I, 
58., tetigit Ahrens p. 996. 


. 


Isthmia III, 59. Rauchensteinius P. 31. post fomes: commate di- 
stinguit. 

Isthmia VI, 51. not. Pro Buttm. II. p. 176. lege Il. p. 186. 

Isthmior. fr. IV, 4. éxríccaro formam inusitatam dixi. Nempe 
Pindaro. Utuntur Euphorio fr, 50. et Nicaenetus Parthenii 
Narrat. Amat. XI. 

Hyporch. fr. IV. Rogaveram Bambergerum et Emperium, | 
at illustre fragmentum excuterent mihique sententiam suam 
perscriberent. Fecerunt viri amicissimi, quibus TURA Pin- 
darica sic bene procedere: 

"dxrig AsÀov, TL, moAVGkOT, éudco, uso óupécov, 

&Grgov Ümfgrarov £v du£oc "xlenrdusvov ; 

LI) dud yovov iogvv zrovüv dvàgáciw 

xol Gogíeg 0àóv, énícuozov eroezóv íccvuéve, 

£lovvtiwv ví vtGiztQov 7) z:X906; 

dii 6£, 7906 Zug, Ürm016 g$sc Vocis ixspevo, 

enzüuov £g Oifov roczoio OrjBos , d mócvi«, méyxowov 
zfooG. 

Suid instituisti , ut interdiu te Pob daiand oculis hominum? 
quid , ut redderes seqq."  Consideret lector. Mihi neque: udrsQ 
Ouporov tam nude dictum placet et £o d £eg Ürzovg ab dubita- 
tione vindicare quum scriptura librorum tum Philo Armenius vi- 
dentur. 

Fr. inc. 44. God. Hermannus Opuscc. II. p. 217. nou du- 
bitandum ait quin Pindarus dàduevra scripserit. Et video co- 
dicem P cum VL exhibere óócuav Ó. Vel sic cvógoócuov 
teneo. 

Fr. inc. 8l. dvoxqgxíst ex nutu librorum Bergkius Addend, p. 885. 

Fr. inc. 94. God. Hermannus in dissertatione de Choro 
Vesparum Aristophanis nuper edita p. 9. ita refingit: 
T&v Osíuoro uiv vmzio móvti0v mGoov "EAÀAcS isgóv. 





"d 











. . PLEASE DO NOT REMOVE 
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET 


———————— 


UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY 





z Pise rug Nr ar 
DDR ER MC Ee 


oet y 












Ru 
IOS 
ET mi 
t DRACO 


^ in 


rst M TE PEI EHE 2 
er : 
VEU EE) 





: Q ; euro d T e aie PIE m e 
e um z c Le et rar P REDE ge 





RR P RU M ER ge ure ere Orr e RIED -— AS SEDE t 
VE ANE RR e E PRO DPA Aon OS T e B E SEED DR eT EAR S 
. z -— 3 - Z m cet - 
3 DAL T zm re 2 3 - — 
: ME AE PEE S teta pe nt 


TOS 


oe 








z »: SEL ] 
m o eTCAEE : EQ EAT EP RI SORTE ed er e A M 
REIR E RET IER ERE RU EDGE EE E a 
prm E ETIN a Us Di Ia i C T r -- T VIT ioi T: - it 
LERRA Ae EIE SS EU SE te AI E PET Re RORIS RR I EA IURE A EGRE TEE 
A ze : reg e reatee EA Rari AE E E 
z 






dre MENDÉE ue 
e : v. 
Ce 


m - 
S AA s 97 e 
et : E ( 





: rese dr OR Mri: Res V ROS 
15:9 Y 63 AP ene [04 ira Dea inda Ia o MC Me o MICE IM Dre RE 
D rir I2 : na EET IAN A1 RS ONQUP, ers y 
APT AGER TEE PRAE I 


- PDT TP : 1 TT CU » 
. ha ag im RIPE PST et) - run pear POM S. TT ESTO D ur 
3» : 5 "4 -. n TEL ALI UTC ed e IA AERE 7, 3 : E 
are c 7e E mc Per n o Mcrorie ET e Maid er Toro MT RE tr rec(ra C TR A 
- "as. ; , 





3 : ape im MER META. - ns : 
- Ir detur Ae. LAE R47 : loe wA ALT. -— c eem xl Re EE i: nr iade IX 
MESE VIP CR pa Tie LN rU E RU E: Z Cr eA iur : risa quat ard opus et RC UP Ey ne MN. Sp te e nt ein HR ere pnus toan ine een M 21 
a j AAT ege ira 222 AUT pd si IT je Sery e eaae NIA erp ta A E risa jai pear E LO Pl e EP DAS pe UP) mr NYC COR, Je QA ITUR D SDN ent 4
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Carmina quae supersunt, cum deperditorum fragmentis selectis; ex recensione Boeckhii commentario perpetuo illustravit Ludolphus Dissenius. 2. ed. auctior et emendatior curavit F.G. Schneidewin"

See other formats
